ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS XI - VOLUMEN XI ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS MCMXIX cl* Afe. I; Annus XI - Vol. XI 2 Ianuarii 1919 Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM Feria IV, die 27 novembris 1918 In generali consessu S u p r e m a e huius Sacrae Congregationis Sancti Officii Emi ac Rmi Domini Cardinales in rebus fidei et m o r u m Inquisitores Generales d a m n a r u n t ac proscripserunt et in Indicem librorum prohibitorum inserenda esse decreverunt opuscula: 1. ERNESTO BONAIUTI, La genesi della dottrina agostiniana intorno al peccato originale. Roma, Tipografìa del Senato di Giovanni Bardi, 1916. 2. ERNESTO R o m a , 1917. BONAIUTI, Sant'Agostino. A. F . Formiggini, Editore in Et insequenti feria V, die 28 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus Dominus Noster Benedictus divina Providentia P a p a XV, in audientia R. P. D. Assessori Sancti Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit, confirmavit ac publicari iussit. D a t u m R o m a e in aedibus Sancti Officii, die 14 decembris 1918. A. Castellano, S. B. et U. I. Notarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS T SERENENSIS COMMUTATIONIS FINIUM P o s t u l a n t e R. P. D. Carolo Silva Cotapos, Episcopo Serenensi, cum favorabili sui Cathedralis Capituli suffragio et consentiente Aloysio Silva Lezaeta, Vicario Apostolico Antofogastensi, ut regio vulgo n u n c u p a t a « Departemento de Taltal » distraheretur a dioecesi Serenensi ac praefato Vicariatui u n i r e t u r ; S S m u s D o m i n u s Noster Benedictus P P . XV preces benigne excipiendas censuit et decrevit. Ideoque, habito Nuntii Apostolici voto, praesenti Sacrae Congregationis Consistorialis Decreto, tota regio de Taltal distrahitur et s e p a r a t u r a dioecesi Serenensi et Vicariatui Antofogastensi adiicitur et unitur, ut spirituali fidelium bono praestantius ac facilius c o n s u l a t u r : simulque respectivi fines Dioeceseos et Vicariatus c o m m u t a n t u r . Contrariis q u i b u s c u m q u e minime obstantibus. Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die novembris 1918. )$( C. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. L. j¡g S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. Il DECLARATIO CIRCA DECRETUM BEDEUNT1BUS Essendo stato sollevato il dubbio, se i chierici reduci dalia milizia con licenza illimitata siano tenuti a presentarsi ai loro Ordinari^ al pari di quelli che avessero ottenuto il congedo assoluto, ed a fare gli esercizi spirituali entro il tempo fissato, sotto le penalità stabilite nel decreto Bedeuntibus, la S. Congregazione ha risposto: Affermativamente. Ed il Santo P a d r e ha confermato la risoluzione, ordinando che, nel pubblicarla, si aggiungesse: 1) che coloro i quali, dimessi con licenza illimitata, non si fossero presentati, credendo non esservi tenuti, per motivo di questa b u o n a fede non debbono ritenersi caduti nella censura, 2) che in ogni caso gli Ordinari si g u a r d i n o dal riméttere nell'esercizio della S. Congregatio Consistorialis 7 cura di a n i m e i reduci dalia milizia, p r i m a che i medesimi con il prescritto ritiro n o n abbiano r i n n o v a t o l i loro spirito. Dato dalla Segreteria della S. Congregazione Concistoriale, il 21 dicembre 1918. )$( G. CARD. DB L A I , Vesc. di Sabina, Segretario. L. % S. -}- V. Sardi, Arciv. tit. di Cesarea, Assessore. III P R O V I S I O ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus XV h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: 8 novembris 1918. — Titulari episcopali ecclesiae Valonensi praefecit R. P. D. Iacobum Aloysium Copello, presbyterum dioeceseos Platensis, q u e m deputavit in Auxiliarem Revmi Episcopi Platensis. 29 novembris. — Cathedrali ecclesiae Tarantasiensi R. D. Ludovicum Termier, p a r o c h u m loci « Aix les Bains », in archidioecesi Chamberiensi. — Titulari episcopali ecclesiae Anemuriensi Sophronium H a c b a n g y Gaborni, Calbayoganae dioeceseos presbyterum, quem deputavit in Auxiliarem Revmi Episcopi Calbayogani. 4 decembris. — Cathedrali ecclesiae Abulensi R. D. Henricum P i a y Deniel, canonicum Cathedralis ecclesiae Barcinonensis. — Cathedrali ecclesiae Oscensi R. P. Zachariam Martínez y Nuñez, Ordinis E r e m i t a r u m Sancti Augustini. 5 decembris. — Cathedrali ecclesiae Guayanensi R. P. D. Xistum Sosa, h a c t e n u s Episcopum titularem Claudiopolitanum et Guayanensis dioeceseos Administratorem Apostolicum. 13 decembris.— Titulari episcopali ecclesiae Croiensi R. D. Iosep h u m Antonium dos Santos, e Congregatione Missionis, q u e m deputavit in Auxiliarem Rmi Archiepiscopi Adamantini. 14 decembris, — Archiep. ecclesiae Camerinensi R. P. D. Hectorem Fronzi, h a c t e n u s episc, cathedr. Ecclesiarum Calliensis et Pergulanae. 21 decembris. ~- Cathedrali ecclesiae Bakeriensi R. D. I o s e p h u m Mae G r a t h , p a r o c h u m S. Patritii loci T a c o m a in dioecesi Seattlensi. — Titulari episcopali ecclesiae Gerasensi R. D. E d m u n d u m Heelan, p a r o c h u m ecclesiae Ss. Cordis loci F o r d Dodge dioecesis Siopolitanae, q u e m deputavit in Auxiliarem R m i Episcopi Siopolitani. 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM SS. E U C H A R I S T I A E R e l a t u m est huic S. Congregationi de disciplina S a c r a m e n t o r u m in nonnullis Dioecesibus q u o s d a m Vicarios Foraneos, a u t Decanos, vel P a r o c h o s solere singulis d u o b u s vel t r i b u s m e n s i b u s hostias comparare easque distribuere in propriis et filialibus Ecclesiis pro Missae sacrificio peragendo ac pro fidelium eucharistica c o m m u n i o n e . Elapso hoc temporis spatio, nova fit acquisitio et distributio h o s t i a r u m , q u a e pariter d u o b u s vel tribus m e n s i b u s sufficiant, ac ita deinceps. Et exquisitum est an probari possit h u i u s m o d i praxis adhibendi, p r o S S m o Eucharistiae sacramento, hostias a tribus vel d u o b u s m e n s i b u s confectas. H a e c S. Congregatio, o m n i b u s m a t u r e perpensis, proposito dubio respondit : negative, et servetur praescriptum Ritualis Romani et Codicis Iuris Canonici. Rituale R o m a n u m (tit. IV, cap. I, De Sanctissimo Eucharistiae Sacramento) haec praecipit: « Sanctissimae Eucharistiae particulas frequenter « renovabit (parochus). Hostiae vero seu particulae consecrandae sint « recentes; et ubi eas consecraverit, veteres primo distribuat vel s u m a t » . • In Codice Iuris Canonici haec s t a t u u n t u r : Can. 815: « p a n i s (pro « Missae sacrificio) debet esse mere triticeus et recenter confectus ita « ut nullum sit periculum corruptionis. Vinum debet esse n a t u r a l e de « genimine vitis et n o n c o r r u p t u m ». Can. 1272: « Hostiae consecratae « sive propter fidelium communionem, sive propter expositionem San« ctissimi Sacramenti et recentes sint et frequenter renoventur, vete« ribus rite consumptis ita ut nullum sit periculum corruptionis, sedulo « servatis instructionibus q u a s Ordinarius loci h a c de. re dederit ». P r o p t e r m a x i m a m a u t e m quae debetur reverentiam erga SS. Eucharistiae S a c r a m e n t u m m a n d a t haec S. Congregatio ut in cunctis ecclesiasticis Dioecesium ephemeridibus d a t u m r e s p o n s u m edatur, quo facilius o m n i b u s patescat et ab iis, ad q u o s spectat, fideliter ác religiose servetur. Datum ex aedibus S. Congregationis de disciplina S a c r a m e n t o r u m , die 7 decembris 1918. PH. CARD. GIUSTINÍ, Praefectus. L. % S. f A. Capotosti, Ep. Thermen., Secretarius. 9 S. Congregatio Concilii SACRA CONGREGATIO CONCILII MEDIOLANEN. PRAECEDENTIAE 20 novembris 1915 - 1 aprilis 1916 - 13 aprilis 1918 SPECIES FACTI. - Ante decreta napoleonica a. 1 8 0 5 ex p r a e b e n d i s Metropolitani Capituli Mediolanensis, in triplicem consuetum hierarchicum ordinem distinctis, u n a d u m t a x a t iuripatronatui s u b d e b a t u r , videlicet Praepositura, quae q u u m postrema dignitas esset, nullam circa, praecedentiam ambiguitatem suppeditabat. Depraedatis autem in publicarum r e r u m eversione, ineunte saec. x i x , p r a e b e n d a r u m bonis, ex decreto 8 iunii 1 8 0 5 constituta fuit unica s u m m a in titulis publicis pro universo Capitulo, quae communis massa in singulos Capitulares iuxta q u a s d a m praefixas n o r m a s d i s t r i b u e n t u r . Restitutum t a m e n h a c ratione Capitulum, iterum in distinctos ordines presbyteralem, diaconalem et subdiaconalem coaluisse, vel ex eo patet, quod, q u u m postea, a. 1 8 0 6 et 18:26 privati f u n d a t o r e s duos alios canonicatus cum separata praebenda, ipsorum patrònatui obnoxios, instituere vellent, i m p e t r â r u n t a Capitulo ut novi isti canonici vel a limine in ordinem presbyteralem cooptarentur, idque sancitum voluerunt tabulis fundationis ubi legimus : « L ' i n d i v i d u o investito del Canonicato di cui si tratta, apparterrà, « g i u s t a la mente del fondatore, all'ordine presbiterale ». Quin etiam, an. 1 8 3 6 tertius canonicatus iurispatronatus laicalis fundatus est cum explicita conditione, quod de eo investitus ad ordinem diaconalem statim pertineret; qui t a m e n canonicatus brevi exstinctus fuit. Hisce fundationibus efficiebatur h a u d semel ut in ordine presbyterali quidam canonici reperirentur, qui t a m e n Capitulo aliquot post a n n i s ab aliis canonicis a d h u c in diaconali ordine constitutis, adscripti essent : q u u m a u t e m hi postremi ex diaconali ad presbyteralem ordinem legitima optione ascendere vellent, ambiguum erat utri praecedentia deberetur: aliis verbis, u t r u m n o r m a praecedentiae ab ingressu in Capitulum, an ab ingressu m ordinem esset desumenda. Casus hic contigit an. 1 8 4 7 , 1 8 5 1 , 1 8 5 4 , 1 8 5 6 , 1 8 6 2 : e t q u a m q u a m Constitutiones Capituli d e r e silerent, t a m e n ex Mediolanensis cleri descriptionibus ( q u a m q u a m non officialibus, vulgo: Milano Sacra), satis constat, semper in praxi id observat u m esse, ut praecedentia in casu d a r e t u r ei qui prior in ordine seu in 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gradu presbyterali reperiretur, q u a m q u a m is in Capitulo mniorprsie novo presbytero appareret. Posteriores casus invenire n o n datur, propter felicem e a m circumstantiam q u o d duo canonici de iure p a t r o n a t u privato, alter per 60 circiter, alter per 45 circiter a n n o s s u a p r a e b e n d a fruiti sint. At vero h u n c r e r u m statum aegre ferebant canonici de communi massa, q u i b u s satis incongruum videbatur capitulares a legitima auctoritate ecclesiastica constitutos post d i u t u r n u m iam p r a e s t i t u m servitium locum d e m u m cedere debere novensilibus q u i b u s d a m a laicis viris, q u a m v i s benemeritis, praesentatis. Idcirco a. 1912, q u u m q u i d a m canonicus ex ordine diaconali ad presbyteralem ascendere vellet, qui iam ab a. 1905 Capitulo erat aggregatus, dum in presbyterali ordine reperietur alter an. 1909 a p a t r o n o praesentatus, Capitulares illi prae hoc praecedentiam a d i u d i c a r u n t ; subindeque cogitarunt de eadem n o r m a in novis quae a d p a r a b a n t u r Statutis inserenda, q u o d saltem ex parte obtin u e r u n t ; n a m in iisdem Statutis, decreto Archiepiscopali diei 24 augusti 1913 approbatis, legitur: « In choro et capitularibus sacris actionibus, « n e hierarchicus ordo p e r t u r b e t u r , inter omnes Ordinarios (ita am« brosiano ritu appellantur Capitulares) post Dignitates et P e r s o n a t u s « praedictos, "praecedunt illi qui, sive praebendati sive honorarii, in « ordine presbyterali recensentur; eos vero s u b s e q u a n t u r Diaconi (non « t a m e n Archidiaconus, qui s e c u n d u s incedit) et d e m u m Subdiaconi, «• servata in singulis ordinibus anterioris possessionis ratione. - In ceteris « actionibus non capitularibus, nulla h a b i t a distinctione inter Ordinarios « primae vel secundae erectionis, salvo h o n o r e ex laudabili consuetu« dine Dignitatibus tributo, is praecedit qui primus Capitulo est aggre« gatus ratione praebendae, deinde Canonici honorarii. Inter praeben« datos qui ad o p t a n d u m ius habent, h a c ipsa regula antiquioritatis « fiant optiones, si q u a e sint faciendae » (P. I, c. II, capoverso IV). Ambigua vero prioris commatis verba « servata .... anterioris possessionis « r a t i o n e » re et effectu ita interpretati sunt, ut ea ad possessionem canonicatus, n o n ad possessionem gradus hierarchici traducerent•.; q u a m interpretationem, q u u m in d u b i u m vocassent d u o m o x cooptati (octobris 1912 et iulii 1913) canonici iurispatronatus, p r i u s ceteri Capitulares, per deliberationem datam die 21 octobris 1914 et dein E m u s Archiepiscopus per decretum diei 17 martii 1915, r a t a m h a b u e r u n t , confirm a n t e s hisce verbis intelligi : « il posto che a loro compete dall'anteriore « possesso canonicale ossia dall''aggregazione al Capitolo ». Q u a m o b r e m canonici i u r i s p a t r o n a t u s ad h a n c S. Congregationem r e c u r s u m interposuerunt, in q u a generali q u a d a m dubii formula causa proponitur, nimir u m : « An, et q u i b u s provisionibus locus sit in casu ». S. Congregatio Concilii 11 - I, Ex parte et favore Capitularium de massa h a e c deducta s u n t Observandum in primis est in Capitulo Metropolitano Mediolanensi n o n haberi distinctas praebendas^ nisi q u a e Dignit a t i b u s a u t P e r s o n a l i b u s a u t d u o b u s canonicatibus d e i u s p a t r o n a t u s addictae s u n t : reliqui o m n e s Canonicatus fruuntur m a s s a c o m m u n i ideoque, quoad h o s , n o n d a t u r vera distinctio in g r a d u s hierarchicos; h a e c enim distinctio ne m e n t e , quidem concipi potest, u b i non sunt distinctae praebendae, q u i b u s g r a d u s illi essent coniungendi. Hinc fit ut distributio in g r a d u s sit mere nominalis, ad effectus et necessitates liturgicas d u m t a x a t , adeo ut n u m e r u s Canonicorum in u n o q u o q u e o r d i n e distributorum, pro voluntate Capitularium et pro necessitate publici cultus fluctuans v a r i e t u r ; hinc etiam fit ut, de u n o ad alterum o r d i n e m , seu potius ordinis nomen, ascendatur simplici voluntatis declaratione, per m e r a m optionem, q u a m n o n consequitur ulla beneficii perm u t a t i o , a u t in possessionem immissio, sed sola ratihabitio ex p a r t e Capituli. Quae cum ita sint, - / c e d e r e p r a e s t a t verba cl. De Herdt « c u m in h u i u s m o d i optione n o n m u t e t u r titulus Canonicatus, illud « o m n i n o sequitur quod Canonicus senior digniorem locum in choro non « amittat; adeoque n o n auctoritate Ordinarii nec nova collatione opus « est, atque omne ius habitum retinetur et perseverat »¿ Q u a m doctrinam^ sequitur et approbat cl. Gennari (Monit. Eccl., v. IX, p. II, pag. 146) a d d e n s : « trattandosi di beneficii che non h a n n o p r e b e n d a separata, « m a s ó l o m a s s a comune, e sono senza titolo e consistenza giuridica « distinta, il passaggio da u n o ad altro di siffatti beneficii non porta «secóla perdita dell* anzianità £ della precedenza ». Idque iure merito, q u u m , d a t a huiuscemodi collegii aequalitate, tritum intret princip i u m : « Potior in possessione, potiore etiam in loco h a b e n d u s est ». Cf. S. C C . in Albanen., 1826, a p u d Pallottini, v. Canonici quoad stallum, § 8, ubi principium illud expressis verbis ad rem n o s t r a m trahit u r : « O m n i b u s compertum est, inter illos qui collegium constituunt, « q u i q u e pares s u n t in dignitate, ei praecedentiam deberi, qui ante alios « in idem Collegium fuit admissum » ( S . C. C, in Romana, 23 nov. 1754 » ibi). - Contraria quidem regula et n o r m a s t a t u e n d a forsan esset, si p r a e b e n d a e distinctae h a b e r e n t u r p r o distinctis beneficiis : enimvero t u n c qui de u n o ad alterum Canonicatum transiret, censeretur priori ren u n t i a s s e a l t e r u m q u e de novo seu primitus obtinuisse, adeo ut nova fidei professione n o v a q u e installatione o p u s esset : q u a m o b r e m praecedentia t u n c iure d e s u m e n d a foret ex immissione in novum beneficium n o n ex possessione olim capta praecedentis: ac propterea canonicus in hoc casu « amittit praecedentiam ultimoque sedere debet in loco » SYNOPSIS 5 DISCEPTATIONIS. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (S. R. C, n. 1609, in Gallien, et Sutrina, Praeced.): q u o d t a m e n à casu nostro longe procul abest. Haec quidem luce meridiana clarere videntur. Neque ad h a n c evidentiam obnubilandam afferre licet tabulas- fundationis u t r i u s q u e canonicatus iuris p a t r o n a t u s : primo quidem quia illae n o n respiciunt canonicatus de m a s s a c o m m u n i q u o r u m iura et conditio n u n c investiganda s u n t ; secundo, quia verba illa « a p p a r t e r r à all'ordine presbiterale » nihil in subiecta materia conficiunt, q u a m e contrario p e n i t u s illustrant, in sensu Capitularibus favorabili, adiacentia v e r b a : « e riterrà in quelPor« dine quel grado che gli compete... a titolo di anzianità da computarsi « dall'epoca dell'installamene » : i. e. ex quo stallum in Capitulo h a b e r e coeperit. Q u a n d o a u t e m adducitur posterior observantia, ut contrarius sensus t a b u l a r u m fundationis evincatur, in primis ad h u n c effectum nonnisi pauci casus ad a. 1851-1862 attinentes recensentur, quod temporis spatium non sufficit ad praescriptionem c o m p l e n d a m ; ac praeterea, q u o d gravius est, hi casus non p r o b a n t u r nisi ex q u a d a m Cleri descriptione n o n ex officio confecta n e q u e gravioribus m e n d i s carente, quae, caeterum, si Capitulares recenset in tres ordines hierarchicos distributos, id n o n facit nisi ad seriem liturgicam - si ita loqui fas est - exhib e n d a m , d u m in casu in quaestionem venit series iuridica, prout antianitatis iure decernebatur. Ceterum haec o m n i a ad a b u n d a n t i a m prolata s u n t o : n o n enim in casu agitur de i n n o v a n d a seu a b r o g a n d a dispositione Statutis Capitularibus, cap. 2, contenta, sed de interpretandis verbis q u a e in ea legunt u r : « s e r v a t a . . . anterioris possessionis r a t i o n e » . Nefas etenim est eam dispositionem S t a t u t o r u m n u n c impetere, q u a e olim^ deliberatione Capitulari, ex u n a n i m i omnium, non exceptis canonicis de iuspatronatus qui t u n c erant, sententia approbata, sancita est. At quidem in casu interpretationem praefati commatis legitimam esse, p r a e t e r q u a m aequitati conson a m , vel ex eo constat, quod Emi Ordinarii auctoritate data est ; etenim in ipsis Statutis (p. IV, c. 16) - q u o d E m u s in suo decreto explicite recolit - cavetur: « Quidquid his constitutionibus sancitum est, siquid difficulta« tis vel controversiae, vel ambiguitatis fortasse u n q u a m orietur, id omne « interpretari, declarare, explicare, integrum ac perpetuum ius ArcJiiepi« scopi sit... cuius sententiae etiam sine ulla iudicii forma sineque ulla « exceptione plane acguiescatur ». Quare hoc solo a r g u m e n t o quaevis serotina r e c u r r e n t i u m expostulatio a limine reiicienda videtur. II. Recurrentium vero contrariae deductiones Hii compendio dari possunt. Omisso q u o d ad quaestionem facti attinet, n u m in Capitulo Mediolanensi, p r a e b e n d a e distinctae h a b e a n t u r , n e c n e , c o n t e n d u n t S. Congregatio Concilii 13 prae primis h a n c circumstantiam nihil ad praesentem quaestionem attinere, q u u m ordo praecedentiae n o n ex temporalitate, sed ex gradus dignitate sit d e s u m e n d u s : sive enim Canonicatus sint de c o m m u n i massa, sive secus, semper t a m e n aliquam distinctionem inter Canonicatum et Canonicatum, e a m q u e non nominalem, sed realem, admittendam esse c o n s t a t : alioquin nullum sensum p r a e s e n s quaestio haberet. At, posita h a c qualicumque distinctione Canonicatuum, statim exsurgit ordo seu distributio seu distinctio m e m b r o r u m , de quorum praecedentia quaeritur. Q u a m o b r e m per meram aequivocationem Capitulares r e s p u u n t omnes adversas auctoritates, q u a e , de Canonicatuum distinctione in classes agentes, l o q u u n t u r de distinctis, non ab invicem, sed in tres ordines « praebendis », quasi hoc loco temporalitas praebendae intellig e n d a esset, q u u m e contrario exploratum omnino sit nomine « praeb e n d a e » saepe saepius ipsum Canonicatum q u a talem venire, et in casu in h u n c sensum accipiendas esse doctorum sententias, ex contextu a b u n d e liquet. Item ex adverso, nihili facienda est coarctatio q u a m Capitulares p r a e t e n d u n t distinctorum Canonicatuum seu p r a e b e n d a r u m « a d « u s u s et necessitates liturgicas », quasi inde nihil ad ordinem iuridicum praecedentiae conficere liceret, q u u m immo apprime constet u t r i u s q u e ordinis sive liturgici sive iuridici parem esse in casu rationem. Sed propius ad quaestionem accedendo, quae t a n d e m ad hoc redit, n u m canonici ordinis diaconalis, etiam possessione anteriores, ascendentes per optionem ad ordinem presbyteralem, c o n s e q u a n t u r praecedentiam s u p r a canonicos iam in ordine presbyterali constitutos, liquet h a n c quaestionem recto tramite pendere ab alia, u t r u m in qualibet classe seu ordine presbyterali, diaconali, subdiaconali, servanda sit ratio receptionis in ipsum ordinem, seu classem, an potius ratio adscriptionis in* Capitulum: verum haec r u r s u s quaestio solutionem certissimam accipit ex indubitato principio quo iubetur classem presbyteralem semper super diaconali, h a n c vicissim super - subdiaconali praevalere. Can. Praecipimus, 26 Dist. 93, ibi: « Praecipimus ne Diaconus ante Presbyterum « sedeat »; c. Statuimus, 15 de maior, ibi: « S t a t u i m u s ut Presbyteri, pri« m u m locum teneant, diaconi secundum, subdiaconi tertium, etsi poste« rius admittantur ». Enimvero si senior in presbyteratu q u a m q u a m iunior in canonicatu, locum cedere debet iuniori in presbyteratu eo quod is pluribus a n n i s servierit in diaconatu et subdiaconatu, nemo n o n videt, virtualiter saltem, diaconatum et subdiaconatum in casu praevalere presbyteratu^ quod a b s o n u m est dicendum. Q u a d r a t in rem nervosa argumentatio q u a m ad cognatam materiam adhibet De Luca (De Praeeminentiis, disc. IX, n. 6): « Si enim iunior, seu inferior Episcopus 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « efficeretur Archiepiscopus, utique p r a e e m i n e n t i a m obtineret s u p r a « E p i s c o p u m alias antiquiorem et digniorem : qui, si deinde Archiepi« scopus pariter crearetur, locum cedere deberet dicto Archiepiscopo prius « c r e a t o , quamvis in statu episcopali iste posterior Archiepiscopus « esset antiquior et dignior: q u o n i a m attenditur concursus in hoc novo « diverso statu maiore, non curato statu antiquiore et inferiore ». Alia via ad eamdem conclusionem devenitur, ex generali illo principio « q u o d absolutissimum ex iure est - ait card. Antici in magistrali « voto quod scripsit p r o h. S. G. in Romana, Praecedentiae, 27 nov. 1790, « q u a e causa, in h a c re, absolutum exemplar suppeditat (TÉesaur. « Resol, t. LIX, p. 211) - in Collegiis - nimirum - et Universitatibus, « ad s t a t u e n d a m honoris praerogativam spectari n o n debere quae « privatim sit cuiusque dignitas, sed quo quisque g r a d u sit in ipso «Collegio: eosque proinde qui altiorem in Collegio g r a d u m obtinent, « c e t e r i s anteferendos esse, q u o r u m alioqui privata dignitas longe « p r a e s t e t » . Enim vero, ut arguit Pallottini, s. v. Praecedentia n. 5 8 : « s i posthaberi solet maior cuiusque privata dignitas ut Collegii g r a d u s « ac s t a t u s servetur, eo vel minus h a b e n d a ratio videtur maioris aetatis, « vel longioris servitii, quo quis p r a e s t a t : secus enim vix est quo prae« scripta haec praecedentiae m e t h o d u s posset u m q u a m ad actum perduci « a u t consistere diu. Q u a m o b r e m singulis in classibus eos esse antefe« rendos constat, qui p r i u s in suam classem recepti fuerint, tametsi « ordine fortasse sint inferiores. Manat id scilicet ex eadem illa iuris « regula, ut in Collegiis n o n privatus cuiusque ordo spectari debeat, « s e d Collegii g r a d u s ». Hisce praemissis satis intelligitur cur o m n e s q u o t q u o t h a n c q u a e stionem t r a c t a r u n t vel tetigere doctores, u n a n i m i sententia censuerint praecedentiam in casu competere ei qui antiquior in g r a d u seu ordine aut classi reperiretur. Cfr. De Herdt, Prax. Capit, c. VII, § 9 (ed. II, pag. 35 s ) : « In quolibet ordine ...receptionis ratio s e r v a n d a est. Si práe« bendae distinctae n o n sint... Canonici inter se praecedunt ratione « ordinis sacri et n o n possessionis atque locum semel acquisitum n o n « a m i t t u n t etsi antiquiores ad e u m d e m ordinem ascendunt... Haec regula « generalis est » ad q u a m confirmandam scite affert decreta S. C. R., q u a e in nova collectione prostant sub nn. 961 (Aesina, 10 iul. 1654), 1237 {S. Miniati, 3 iun. 1662), 1878 {Bituntina, 14 iun. 1692 ad III). Q u a m o b r e m superius obiectum a Capitularibus eiusdem de H e r d t t e x t u m ad rationem praesentis componere oportet: q u o d facile obtinetur si attendatur agi in illo de optione quidem, at in eodem ordine: quod idem constat de auctoritate cl. Gennari pariter obiecta a Capitularibus, qui S. Congregatio Concilii 15 t a m e n praeterire videntur praemissam ab eo casus circumstantiam « ex « testimonio videlicet Episcopi indubitanter haberi in eo Capitulo omnes « esse in ordine seu classi presbyterali » (ibid). - Cfr.. q u o q u e Ferraris, s. v. Canonici, art. VII « quoad praecedentiam », ubi plures allegat t u m doctores, t u m S. R. C. decreta; et praesertim Moneta, auctor Mediolanensis, in t r a c t a t u De optione, cap, VIII, q. % n. 36 ss. Adeo v e r u m hoc est ut idem Moneta, cum aliis, t a m q u a m exceptionem constitutae n o r m a e consideret, positivam (ex decreto Sanctissimus, Clementis VIII, 18 aug. 1597) legem de sacro Cardinalium Collegio aliter statuentem, h u i u s q u e singularis exceptionis, singularem afferat rationem. « Similiter - ita ille, 1. c. - locum non habet haec conclusio in Coll e g i o S. R. E. Cardinalium in quo ita observatur ut, cum diaconus « Cardinalis optat titulum sacerdotalem, ut sacerdos Episcopalem, n o n « solum ascendit ad p o s t r e m u m locum hic Episcoporum ille Sacerdotum « Cardinalium, sed etiam iuxta antiquitatem suae promotionis ad Gardi« n a l a t u s dignitatem, obtinent locum ante o m n e s alios, ille sacerdotes, « h i c Episcopos, medio t e m p o r e p r o m o t o s ad Cardinalatus dignitatem, « ac deinceps t a m q u a m antiquiores in eo ordine h a b e a n t u r q u o a d « optionem vacantium titulorum, iisdem Cardinalibus medio tempore « promotis, q u o s , ut dixi, praecedunt. « Atque haec quidem observatio illam potest habere rationem d&scri« minis a Canonicorum optione, quod antiquitas in optione Canonicorum « et praerogativa in praecedendo s u m a t u r ex longiore servitio Ecclesiae « praestito in suo ordine;... id cessat in Cardinalibus, q u i b u s hoc optionis « ius et praecedentia n o n d a t u r ratione alicuius servitii in aliquo ordine «Ecclesiae praestiti, sed r a t i o n e generalis obsequii q u o d R o m a n a e et « Universalis Ecclesiae cuius s u n t Cardinales, diutius in huiusmodi « dignitate p r a e s t a n t : u n d e inter eos simpliciter est a t t e n d e n d a a n t i « quitas promotionis, d u m m o d o , praeter aetatem et requisita, velint ipsi « a s c e n d e r e : neque enim coguntur. Sic etiam videmus inter ipsos Çano« nicos, cum agitur de optandis domibus, n o n attendi distinctionem « ordinum, sed simpliciter, qui antiquior est canonicus, licet subdiaconus, « in optione d o m u s vacantis, q u a e n o n sit adnexa praebendae, praefertur « iuniori diacono... quia n e m p e ratione d o m o r u m canonicus nullum « speciale servitium Ecclesiae exhibet ». Hisce argumentis generalibus, peculiaris accedit in casu confirmatio sive ex tabulis fundationis d u o r u m canonicatuum iurispatronatus, sive ex s u b s e q u u t a observantia, u% in facti specie satis a d n o t a t u m est. Quod autem contrai p r i m u m obiicitur ex additis in tabulis verbis « Riterrà 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « in quell'ordine quel grado che gli compete o può successivamente « competergli a titolo di anzianità da computarsi dall'epoca dell'in« slattamento », id in confirmationem revera cedit. Enimvero, si Canonici a n t i q u i o r e s m a s s a e communis, ascendentes per optionem ad ordinem presbyteralem, antecedere possent ac deberent canonicos iurispatronatus i a m in ordine presbyterali constitutos, q u o m o d o hi servare possent (« riterrà ») in eo ordine g r a d u m semel acquisitum in actu i n s t a l l a t i o n s ? Apte conferuntur cum h i s t a b u l a e verbis, q u a e s u p r a ex de Herdt recitata s u n t : « Canonici inter se p r a e c e d u n t ratione ordinis sacri et n o n posses« sionis, atque locum semel acquisitum non a m i t t u n t etsi antiquiores ad « eundem ordinem ascendanl ». Item q u a e o p p o n u n t u r adversus subseq u u t a m observantiam q u a e verba illa fundationis interpretata est, satis s u n t ieiuna: error enim in descriptione cleri Milano Sacra, q u a e ab officialibus Curiae prodiit, q u a m v i s n o n ex officio, non praesumitur, sed probari debet; q u o d autem pauci casus s u n t aliati, ex toto tempore quod ab a. 1805 ad a. 1912 defluxit, rei perspicuitati n o n obest, si illi casus etsi pauci, omnes sunt in quibus applicandae n o r m a e locus erat, ac praesertim, si, ut in re est, nullus contrarius ex adverso perhibetur. Ceterum ea consuetudo Ecclesiae Mediolanensis conformis est consuetudini quae in re viguit et viget in plurimis orbis ecclesiis, potissimum in Basilicis Urbis, ut facile, at nimium esset o s t e n d e r e : sufficiat t a m e n afferre art. 22 Constit. Basil. S. Mariae in Transyberim, in qua, sicut praetenditur in Mediolanensi Capituli, p r a e b e n d a e distinctae non h a b e n t u r , sed Massa c o m m u n i s : « Vacando un canonico (sic) i canonici presenti in R o m a « solamente possono salire di grado, cioè il primo suddiacono al diaco« n a t o , e il primo diacono al luogo aeìY ultimo prete »,®quam dispositionem affert et illustrat in sua oratione card. Alitici, loco sup. cit. Quae cum ita sint, cum iuris communis dispositio favere videatur recurrentibus, cum praeterea ex tabulis et ex consuetudine acquisitum illis a p p a r e a t ius n o n cedendi locum novis presbyteris etsi hi antiquiores sint canonici, consequitur etiam nec novis Statutis, nec ipsa confirmatione a u t interpretatione Emi Ordinarii, huiuscemodi ius tolli s e u , a b o leri potuisse. Utriusque a r g u m e n t i eadem causa est, n a m S t a t u t a Capitularia nullam vim h a b e n t , nisi a confirmatione Ordinarii: at quidem « c u m de novo iure praecedentiae s t a t u e n d u m peragitur, n o n possunt « Antistites i u r a tertii labefactare, maxime si tertius in pacifica posses« sione r e p e r i a t u r » (Pallottini, s. v. Praecedentia, n. 1 1 ; cfr. P y r r h . Corrad. Praxis benef., 1. II c. 10, n. 152). Hoc igitur acquisitum ius, si et q u a t e n u s ea dispositione S t a t u t o r u m a u t decreto Ordinarii in discrim e n vocetur, p o s t u l a n t recurrentes in integrum restitui. « 17 S- Congregatio Concilii RESOLUTIO. - Proposita a u t e m recurrentium expostulatione, praescripto dubio semel et iterum in plenariis E m o r u m P a t r u m comitiis, o E m i Patres, sub die I aprilis 1916, r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : « A d « m e n t e m . Mens est: " Si scriva a l l ' E m o Arcivescovo, che corregga le «costituzioni capitolari nel senso, che l'anzianità, per i canonici che « passano dall'ordine diaconale a quello presbiterale, debba computarsi « d a l tempo del*loro passaggio all'ordine presbiterale e n o n dell'ante« riore possesso canonicale „ ». Facta autem S S m o Dno Nostro relatione per S. Congregationis Secretarium in audientia diei 3 aprilis 1916, Sanctitas Sua resolutionem E m o r u m P a t r u m approbavit. CAUSAE PROSEQUUTIO. - Ab h a c resolutione beneficium novae audien- tiae i m p e t r a r u n t Capitulares de massa, eo facilius concessum, quod in exsecutione datae decisionis n o n levis oborta fuerit ambigendi occasio. Canonici videlicet i u r i s p a t r o n a t u s c o n t e n d e b a n t d a t a m praecedentiae normam extendendam esse ad universos a c t u s vitae capitularis, d u m ex adverso sustinebatur in casu nonnisi exceptionem aliquam approbatam fuisse, respicientem nimirum t r a n s i t u m de ordine diaconali ad presbyteralem. Quaestio igitur sub duplici dubii formula tertio proposita est, nimirum : I. An standum vel recedendum sit a decisis in casu. Et q u a t e n u s in decisis: ^ II. An et quousque extendenda sit ipsa decisio in casu. Verum q u o a d p r i m u m , q u u m ex exhibitis deductionibus nihil novi erueretur, nisi Capitularium primae erectionis querelae, se m i n u s celeriter ad superiores classes ex constituta n o r m a ascendere posse, ceteris a r g u m e n t a t i o n e s a d iam disceptata redeuntibus, praesertim quoad minime vigentem in eo Capitulo p r a e b e n d a r u m distinctionem ; q u u m q u e interea Canonici Iuris Codex can. 408, § % ius c o m m u n e in re perspicue et absque ullo discrimine sanxisse!, vix ullus d a b a t u r ambigendi locus. Quod a u t e m alterum attinet, a n i m a d v e r s u m est ex recensitis iam decretis et decisionibus, potissimum S. R. C. satis constare q u a n a m definite extensione constituta n o r m a d o n a n d a sit. Cfr. signanter Aesin., 18 iul. 1854: « C u m in ecclesia cathedrali exorta fuerit controversia an « idem q u o d servatur in choro, et q u a n d o inceditur cum cotta et h a b i t u « canonicali debeat etiam servari in Capitulo et in aliis actibus in q u i b u s « Canonici conveniunt in eorum habitu ordinario clericali, eadem S. R. C, « auditis partibus, censuit et declaravit: Canonicis presbyteris ubique « locorum competere praecedentiam in functionibus capitularibus, tam ACTA, vol. XI, n„ 1. — 2-1-919. e> Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 « q u a e fiunt cum h a b i t u canonicali, q u a m sine h a b i t u ». Similiter in eadem S. R. G. Bituntina, 14 iun. 1692 ad III, ac meliore fortasse et breviore dictione l a u d a t u s card. Antici in voto q u o d pro R o m a n a Praeced. 27 nov. 1790 in h. S. C. egregie scripsit: « In choro, aliisque muniis « capitulariter obeundis », a q u i b u s formulis constanter adhibitis, nulla subesse videbatur in praesenti causa recedendi. I t a q u e propositis ut s u p r a dubiis, in plenario conventu diei 13 aprilis 1918, E m i P a t r e s respondendum censuerunt: Ad I. In decisis. Ad II. Extendendam itemque ad omnes casus etiam ad ordinem diaconalem et subdiáconalem, in quibus Capitulum capitulariter interveniat. Q u a m etiam resolutionem, referente s u p e r o m n i b u s infrascripto S. C. Secretario in audientia diei 15 eiusdem mensis et anni, S S m u s Dnus Noster r a t a m h a b e r e et confirmare d i g n a t u s est. I. MORI, Secretarius. SACEA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS RESPONSIO CIRCA PETITIONEM QUORUMDAM RELIGIOSORUM E MILITIA REDEUNTIUM S S m o Dno Nostro Benedicto P a p a e XV humillimae porrectae sunt preces ut consulere dignaretur iis Religiosis, qui, bello perdurante, militiae n o m e n dare coacti, i m p a r e s forte se sentiant ad regularem vitam instaurandam. P o r r o Sanctitas Sua preces remisit ad H. S. Congregationem, ut, habito respectu ad peculiares h o r u m Religiosorum c i r c u m s t a n t i a s , p a t e r n a sollicitudine provideat in casibus particularibus. Hoc a u t e m E a d e m Sanctitas Sua publici iuris fieri voluit. D a t u m ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 23 decembris 1918. R. CARD. SGAPINELLI, Praefectus. L. & S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. S. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus 19 S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM DE EXPERIMENTIS AD GRADUS IN IURE CANONICO ASSEQUENDOS Legum canonicarum Codice promulgato, Sacra Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus, litteris datis die VII augusti elapsi anni, viam et rationem praescripsit, q u a m in disciplina Iuris p o s t h a c Pontificia Athenaea sequerentur. Huic autem rationi, seu methodo, ut ipsa doctrinae pericula, quae fiunt ad g r a d u s academicos assequendos, sint consentanea, eadem S. Congregatio experimentis in iure canonico moderandis h a s leges constituit. Í. Quoniam in praelectionibus Codex Iuris canonici est t a m q u a m textus a d h i b e n d u s , periculorum materia sint ipsi Codicis canones, vel o m n e s vel partim, pro diversitate g r a d u s adipiscendi, remoto quolibet indice thesium, vel quae doctrinam exhibeant in ipsis canonibus contentam. II. Candidati ad academicos g r a d u s exegesim seu interpretationem exponant c a n o n u m , prout h a b e n t u r in Codice, sive singillatim considerentur, sive coniuncte cum aliis. III. Candidati non modo singulos canones interpretari et explicare, q u a n t u m gradus ratio exigit, probe noverint; sed etiam de u n i u s c u i u s q u e instituti iuridici ortu, progressu et historia, doctrinae suae specimen dabunt. Quas. leges S S m u s D. N. Benedictus P P . XV r a t a s habuit et confirmavit, atque in o m n i b u s Athenaeis seu Universitatibus vel Facultatibus, quae e Codicis praescripto (can. 256, § 1) huic Sacrae Congregationi subsunt, servari iussit ab anno academico^ qui propediem incipiet. Contrariis quibuslibet n o n obstantibus. D a t u m Romae e Secretaria S. Congregationis de Seminariis et de Studiorum Universitatibus, die 31 octobris, a n n o 1918. C. CARD. BISLETI, Praefectus. L. © S. f I. Sinibaldi, Ep. Tiberien., Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 ACTA TRIBUNALIUM SACHA POENITENTIARIA APOSTOLICA PIA UNIO CLERI PRO MISSIONIBUS, QUAE VULGO « PIA UNIONE MISSIONARIA DEL CLERO » NUNCUPATUR, SPIRITUALIBUS FAVORIBUS AUGETUR. Beatissime Pater, Praeses generalis Piae Unionis Cleri pro Missionibus (vulgo Pia Unione Missionaria dei Clero), a Sanctitate Vestra iam benigne approb a t a e , cuius finis est, iuxta vota eiusdem Sanctitatis Vestrae, efficere, ut in corde o m n i u m sacerdotum illa exardescat, q u a n e m o p r o r s u s carere deberet, sacri Apostolatus flamma; ad osculum s. Pedis provolutus, humiliter petit ut, ad facilius huiusmodi finem a s s e q u e n d u m , dignetur Sanctitas Vestra sacerdotibus, in praedictam P i a m Unionem cooptatis, s e q u e n t e s spirituales favores concedere: 1 I. Indulgentiam p l e n a r i a m , sub consuetis conditionibus lucrandam, in festis: 1) Epiphaniae, 2) SS. Apostolorum, 3) S. Michaelis Archangeli, 4) S. Francisci Xaverii, 5) semel in mense, die ad proprium cuiusque arbitrium eligenda, 6) in articulo mortis, servatis servandis. II. Indulgentiam centum dierum pro quolibet pietatis opere in favor e m Missionum expleto. III. Facultatem, d u m m o d o adscriptus ad sacramentales confessiones a u d i e n d a s sit a p p r o b a t u s : 1) benedicendi, extra Urbem, unico crucis signo, coronas,,rosaría, cruces, crucifixos, n u m i s m a t a et p a r v a s statuas, c u m applicatione i n d u l g e n t i a r u m apostolicarum (de quibus in Acta Apostolicae Sedis, sub die 5* septembris 1914); 2) benedicendi, unico signo crucis, coronas, iuxta t y p u m Rosariorum B. M. V. confectas, cum applicatione indulgentiarum, q u a e a P P . Crucigeris n o m e n h a b e n t ; 3) benedicendi ac imponendi, servatis ritibus ab Ecclesia praescriptis, scapularia Passionis Ü. N. I. C, I m m a c u l a t a e Conceptionis B. M. V., S S . Trinitatis, * Vide Acta Apostolicae Sedis, vol. IX, p. 22. S. Poenitentiaria Apostolica B. M. V. Perdolentis, B. M. V. a Monte Carmelo, ab Apostolica Sede approbata, firmo onere legitimae inscriptionis pro tribus p o s t r e m i s ; 4) benedicendi, unico signo crucis, crucifixos, c u m applicatione indulgentiarum pii exercitii a Via Crucis n u n c u p a t i , in favorem fidelium, qui quominus sacras visitent « Stationes », legitime i m p e d i u n t u r ; 5) benedicendi, unico signo crucis, crucifixos, iisdemque applicandi plenariam indulgentiam, in articulo mortis ab iis acquirendam, qui praescriptis expletis conditionibus illos osculati fuerint, a u t saltem aliquo modo tetigerint. IV. I n d u l t u m personale altaris privilegiati, q u a t e r in qualibet hebdomada, d u m m o d o simile indultum pro alia die n o n obtinuerint. Et Deus... Die 15 novembris 1918. S S m u s D. N. D. Benedictus, div. Prov. P p . XV, in Audientia infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiori impertita, benigne a n n u e r e dignat u s est pro gratia in o m n i b u s iuxta preces. P r a e s e n t i in p e r p e t u u m valituro, absque ulla Brevis apostolici expeditione. Contrariis q u i b u s c u m q u e non obstantibus. O. CARD. GIORGI, Poenit. Maior. L.HBS. F. Borgongini Duca, Secretarius. Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA FLORENTINA NULLITATIS MATRIMONII (BENVENUTI-TAZIOLI) Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quarto, die 28 ianuarii 1918, RR. PP. DD. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus P o n e n s , Petrus Rossetti et Raphael Chimenti, Auditores de turno, in causa Florentina - Nullitatis matrimonii inter Ivum Philippum Benvenuti, repraesentatum per legitimum procuratorem Angelum D'Alessandri advocatum, et Adelem Tazioli, interveniente et disceptante in causa Rev. Substituto Defensoris vinculi ex officio, sequentem tulerunt in gradu appellationis definitivam sententiam. I v a s Philippus B e n v e n u t i Ferrariensis, cum Florentiae stipendia mereretur, amicales relationes contraxit cum familia Tazioli, in q u a a d e r a t q u a e d a m iuvenis n o m i n e Adelis. H a n c deperire coepit Philippus et eo a m o r progressus fuit, ut praegnans iuvenis evaserit. Quam ob rem offensa familia, p r a e s e r t i m Aegistus Adelis frater, matrimonium Philippo imposuit, mortis poena comminata, et certo inferenda, si illud non contraxisset. Hoc metu compulsus Philippus promisit se Adeli n u p t u r u m . At die statuta ad matrimonium celebrandum, loco se praesentandi coram parocho ad r i t u m nuptialem explendum, F e r r a r i a m petiit. Ira vehementer exarsit Aegistus, qui minas mortis renovavit non solum Philippo sed eius fratri, ac patri. Quibus commotus I vus, Fiorentiam reversus, die 23 augusti 1900 Adeli nupsit, quin t a m e n cum ea individuum vitae consortium institueret. Imo post duos a n n o s ab initis nuptiis obtinuit a magistratu civili separationem legalem. Cupiens deinde plenam libertatem recuperare, die 4? aprilis 1906 coram tribunali civili, et die 19 decembris 1908 coram tribunali ecclesiastico iudicia instauravit de nullitate sui cum Adele matrimonii. Eius votis cessit sententia tribunalis civilis diei 28 februarii 1910. Curia vero florentina validum matrimon i u m edixit die 8 iulii 1909. Ab hac sententia Philippus provocavit ad H. S. Auditorium petens eodem tempore suppletorium processum. Quo peracto, n u n c causa iterum discutienda proponitur s u b geminis dubiis : 1. An constet de nullitate sententiae diei 8 iulii 1909. IL An constet de matrimonii nullitate in casu. 23 A. Romana Rota 1. Quoad p r i m u m d u b i u m P a t r e s a d n o t a r u n t ad iudiciorum solemnitatem q u a s d a m requiri conditiones s e r v a n d a s s u b poena nullitatis a lege positiva praescriptas pro iustitiae tutela. Plures antiquo iure numer a b u n t u r ; at, uti scribit Card. De Luca (De Iudic., disc. 38, n u m . 22): « Nimium quidem laudabiliter resecatae s u n t . . . . ideoque in Curia n o n « a t t e n d u n t u r nisi t r e s resultantes a tribus defectibus substantialibus, « n e m p e iurisdictionis, citationis et m a n d a t i » . H a n c legem constituit pro S. Rota P i u s IV const. In throno iustitiae, 27 decembris 1561, par. 13, q u a m confirmavit P a u l u s V, const. Universi agri, 1 martii 1622, par. 5; et recognovit Clemens X I I I const. Ex parte, 30 septembris 1760, p a r . 6, r a t a m q u e h a b u i t Pius VII in Motu Proprio, diei 6 iulii 1816, par. 17. T r i b u s citatis nullitatibus q u a r t a m addidit P i u s X const. Sapienti consilio expressam in can. 27, par. 3, legis propriae S. R o m a n a e Rotae. His t a m e n pontificiis depositionibus non obstantibus, i m m u t a t a e mans e r u n t conditiones ab ipso naturali iure requisitae, ut iudicia valida sint, secus enim iudicia penitus d e s t r u e r e n t u r ; S. R. Rota in Treviren. Diffamationis, 15 maii 1913 c. Many, et in Luganen. Iurium, 5 m a r tii 1915 c. me. Quibus animadversis, actoris p a t r o n u s validitatem sententiae Curiae Florentinae conatur impugnare ex tribus praesertim capitibus: I videlicet ex eo quod servata non fuerit actoris intentio in libello manifes t a t a ; 2° quia partes citatae n o n fuerunt, nec lis contestata; 3° t a n d e m quia processus non fuit publicatus. o At tutius est ratio d e s u m p t a ex praetensa libelli mutatione, quasi actor petierit dispensationem a matrimonio rato et n o n c o n s u m m a t o , et iudex decreverit non constare de nullitate matrimonii ex capite vis et m e t u s . Etenim, actor petiit quidem verbis valde impropriis in fine libelli, « F a n n u l l a m e n t o del matrimonio perchè n o n consumato », at superius exposuit, quod matrimonium « n o n era la risultanza di un « libero consenso, che veniva sancito innanzi a Dio, con s u p r e m a pro« messa, ma l'effetto di violenze e minacce gravissime, che inibirono « agli sposi l'estrinsecazione della loro volontà ». Circa u t r u m q u e caput iudices Florentini testes r o g a r u n t , et rem detulerunt Sacrae Congregationi super disciplina s a c r a m e n t o r u m , quae rescripsit: « L'Ordinario « compia il processo di nullità usque ad definitivam sententiam inclu« sive ». Et merito ; actor enim, etsi expresse n o n petiit nullitatis declarationem ex capite vis et metus, t a m e n in causis matrimonialibus, cum a g a t u r de bono publico, iudex ex officio supplere potest ignorantiae et negligentiae actoris, q u a n d o ex libello, vel ex processu a p p a r e a t matrimonium aliquo impedimento contractum fuisse. M Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nec nullitas sententiae a d m i t t e n d a est ob defectum citationis et litis contestationis. Citatio enimvero, q u a t e n u s est in ius vocatio, seu q u a t e n u s est actus legitimus, quo quis ex mandato iudicis vocatur in iudicium iuris experiundi causa, n e d u m positivo iure, sed etiam n a t u rali necessario requiritur « quia citatio spectat ad n a t u r a l e m defensio« nem sicque nulli est deneganda, cum n e m o i n a u d i t u s condemnari « debeat. U n d e citatio dicitur esse principium ac f u n d a m e n t u m iudicii, « seu prima pars iudicii » (Reiffenstuel, lib. II, tit. III, par. II, n. 42, 46, 48). Verum h o c intelligendum n o n est de ipso materiali actu citationis: q u a n d o enim quis coram iudice sistit iuris sui experiendi causa, nihil refert an sit praesens per decretum citationis, vel sponte s u a citationem praeveniens, a u t casu aliquo coram iudice c o m p a r e a t s u a iura defensurus; finis enim citationis obtentus est, et defensioni aeque consultum (cfr. E m u s Lega, De iudiciis eccies., vol. I, part. I, lect. II, tit. II, n. 4-7). P o r r o in casu Adeles, etsi ex actis n o n appareat citatam fuisse, coram iudice in loco iudicii ad praecisum finem iudicii, adfuit tamen. Legitur enim in actis: « A di 28 marzo 1909 avanti m i m o Mons. Ales« s a n d r o Giolli... Mons. Mannucci difensore del vincolo ... e di me infra« scritto Cancelliere si è personalmente costituita la Signora Adele di Do« menico », etc. Nulla pariter quaestio esse potest quoad omissionem litis contestationis, praesertim quia in iudicio s u m m a r i o , quo causae matrimoniales pertractari debent, litis contestatio n o n requiritur; accusato enim impedimento et audita altera parte iam iudicii obiectum est determinatum. R e m a n e t e x p e n d e n d u m tertium nullitatis caput, q u o d respicit omissionem publicationis processus. Reiffenstuel in lib. I I , tit. XX, n. 523, 524, sibi quaestionem proponit : « Utrum publicatio attestationum sit de s u b « stantia processus iudiciarii » et respondet publicationem attestationum n o n esse de substantia processus iudiciarii, bene vero de eius iustitia. Conclusio h a e c desumitur ex cap. 22 De sent. et re iudic, ubi Pontifex post interpositam ad se appellationem, novis iudicibus delegatis mandat, ut, servatis servandis, confirment processum, q u e m alii iudices form a r u n t , s e n t e n t i a m q u e t u l e r a n t testium depositionibus coram partibus minime publicatis nec ostensis eisdem. Quem t e x t u m Innocentius ibid. et glossa marginalis dicit esse singularem ad hoc, quod attestationum publicatio sit de iustitia, n o n a u t e m de s u b s t a n t i a processus. Accedit ratio : quia iudici semper publicatae s u n t attestationes, seu nota acta iudicii, et p a r t i u m iura, ut inquit Menochius cit., q. 33, n. 1 et 2 et Pirh. Ist. XX. n. 202; u n d e cum is optime i n s t r u c t u s sit de iure p a r t i u m ex attestationibus testium sibi cognitis, ferre sententiam poterit, lataque valebit, nisi ab ea appellatum fuerit. S. Romana Rota 25 Ex q u i b u s o m n i b u s P a t r e s p r i m u m d u b i u m dimittendum esse cens u e r u n t negativa responsione. Secundum dubium quod spectat; neminem latet ad essentiam matrimonii consensum requiri ; est enim matrimonium ipsemet contractus naturalis a Christo Domino ad dignitatem sacramenti elevatus; et ideo, sicut ceteri contractus, consensu perficitur. Consensus vero i m m u n i s esse debet a qualibet coactione sive phisica, sive m o r a l i ; hinc n o n solum vis, sed etiam m e t u s m a t r i m o n i u m invalidat, saltem iure canonico, ex cap, 14, 15 et 28, tit. De Sponsal. et matrim. Et merito, q u a m v i s enim m e t u s non auferat eligendi et consentiendi facultatem, reddit t a m e n voluntatem procliviorem in e u m actum, a quo alias is, cui m e t u s incutitur, se abstineret. Proinde per metum illa plena aufertur libertas, q u a m sacri canones r e q u i r u n t in n u p t u r i e n t i b u s . Metus autem, ut matrimonii nullitatem inducat, I debet esse gravis, seu cadens in constantem virum, quod verificatur q u a n d o grave est m a l u m minitatum saltem pro illa persona, quae timet, et haec p e r s o n a p e r s u a s u m h a b e t malum hoc sibi revera imminere. 2° Debet procedere ab extrinseco, seu a causa libera; 3° debet incuti ad extorquendum c o n s e n s u m ; et 4° tandem debet esse iniustus. Metus dicitur iniustus « q u a n d o m a l u m quod timetur est aliqua « ratione iniustum, sive quoad substantiam, si nullo pacto debetur, e. g. « si agitur de p o e n a ex delicto, quod commissum non est, licet iudex « competens, et servaverit ordinem iuris, a u t si delictum commissum « est, sed illam p o e n a m minime meretur; sive quoad modum, si m a l u m « quidem debetur, sed n o n ab ea persona, a u t non eo m o d o ; v. g. agitur « de poena inflicta a iudice incompetenti, a u t n o n servato ordine iuris, «'licet delictum sit a d m i s s u m et poena per se i u s t a ; sive quoad substan« tiam simul et modum, quod ex dictis intelligitur » ( G a s p a n i, De matrimonio, vol. II, n. 948, tertiae edit.). o Modo ad factum. - Aegistus Tazioii, cognita sororis suae Adelis praegnantia, n o n suasionibus t a n t u m , sed p e r s u a s i o n i b u s et minis gravissimis Philippo Benvenuti imposuit matrimonii celebrationem. Hoc imprimis ipse Aegistus fatetur his verbis: « Essendo... mia sorella rimasta « incinta, ed accorgendomi che il B e n v e n u t i tentava di evitare il matri« monio, allo scopo di salvaguardare l'onore della n o s t r a famiglia, ado« perai tutte le ragioni morali per tenervelo obbligato. Non valendomi « queste, mi valsi anche della forza pigliandolo a pugni nel n o s t r o negozio « e un'altra volta minacciandolo col revolver». Quod confirmant Adeles et testes. Adeles enim ait: « Mio fratello g l i fece l'uomo addosso, come « suol dirsi, minacciandolo anche della vita ». Testis autem Cipriani 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale haec h a b e t : « Lo stesso Egisto mi n a r r ò che, a p p e n a a v u t a notizia « dello stato di gravidanza della propria sorella, fece ricerca del Signor « Benvenuti, e trovatolo da solo gli rimproverò il fatto. Il Signor Ben« venuti rispose di n o n saper nulla, e i m m e d i a t a m e n t e il Signor Tazioli « gPinflisse u n o schiaffo così forte da gettarlo a terra. Allora Benvenuti « promise che avrebbe rimediato », Et in s e c u n d a depositione addit : « Il Benvenuti si adattò a sposare per timore del fratello della Tazioli, « q u a n d o questi come mi raccontò lui stesso, fece al Benvenuti q u e s t o « t r i l e m m a : ammazzarsi, o farsi ammazzare, o s p o s a r e » . Testis pariter Manganelli deponit: « Lo stesso Egisto mi confidò che più di u n a volta « era venuto a vie di fatto, e che specialmente un giorno lo percosse « con pugni t r o v a n d o m i io stesso presente ». T a n d e m , aliis omissis testib u s , Dantes Stoccanti refert: « T r o v a n d o m i alcune volte nel negozio « del Sig. Benvenuti, posso dire che il fratello della Signora Tazioli più « volte minacciò anche con il revolver il detto Benvenuti per costrin« gerlo a sposare la sorella ». Acriores evaserunt minae, p o s t q u a m Philippus Ferrariam petiit eadem die, q u a n u p t i a e e r a n t celebrandae. H a e c enim habet Hugo Philippi frater: « Il giorno innanzi del fissato matrimonio, mio fratello venne « da me, e mi disse che lui era per niente disposto a sposare l'Adele « Tazioli e che egli fuggiva a F e r r a r a . Il giorno dopo Egisto venne da « me alla caserma del 3° Genio, ove io mi trovava, e cominciò ad insul« tare me, e t u t t a la mia famiglia, minacciando il mio fratello, che « d o v u n q u e l'avesse trovato, gli metterebbe il cuore in m a n o . Dopo « questo fatto io scrissi r i p e t u t a m e n t e al b a b b o mio facendogli pres« sione, perchè persuadesse mio fratello a sposare la Tazioli ». In epistola a u t e m scripta ab Aegisto actoris patri haec l e g u n t u r : « Lui crede « f o r s e di essersi messo in salvo, lui crede forse di essere fuggito dalle « mie mani e alla mia s a n g u i n o s a vendetta..., io l'ucciderò... Suo figlio « non ha che tre cose da scegliere: sposare, farsi uccidere, o p p u r e farsi « saltare le cervella... Obblighi suo figlio con la s u a a u t o r i t à di p a d r e « a fare il suo dovére... diversamente la catastrofe è imminente ». His minis pérterritus, consulentibus etiam p a r e n t i b u s , Philippus Florentiam rèversus est m a t r i m o n i u m cum Adele celebraturus. T i m e n s vero Aegistus ne Philippus iterum fugam arriperet, ipse, uti deponit testis Manganelli, « fissata l'ora del matrimonio per la seconda volta... si recò alla « casa Benvenuti e con l'arma in p u g n o lo costrinse a salire in carrozza « per recarsi alla chiesa e compiere la cerimonia del matrimonio ». H a e c omnia n o n solum in t u t o collocant m e t u s existentiam, sed d e m o n s t r a n t etiam eius gravitatem ; q u a e gravitas augetur indole a t t e n t a S. Romana Rota m e t u m passi. Philippus enim n o n erat vir adeo forti animo praeditus, ut diutius resistere posset t u m minis, t u m pressuris familiae. Nam t u n c temporis n e u r a s t h e n i a laborabat, q u a e animum debilem et excitationi obnoxium reddit. Constat enim Philippum an. 1898 per duas h e b d o m a d a s propter h u n c m o r b u m in xenodochio militari degentem fuisse. De eodem etiam morbo duo t e s t a n t u r medici. Ita Dr. Falconi ait: « Come « medico c u r a n t e potei constatare lo stato nevrastenico accentuato del « sig. Ivo Filippo Benvenuti, e quindi qualsiasi coercizione morale eser« citava u n a influenza decisiva nella s u a volontà ». Et medicus Catelli deponit: « Ho constatato il suo stato mentale fortemente neurasténico «e la s u a debolezza di carattere, t a n t o che cedeva con facilità a qua« l u n q u e impressione e coercizione morale che gli venisse dal di fuori ». Nec spes aliqua adesse poterat Aegistum minas ad effectum perducturum n o n fuisse; ipse enim, ut h a b e t testis Cipriani « era di carattere « energico e risoluto ». Metus in casu fuit etiam directus ad e x t o r q u e n d u m c o n s e n s u m ; Aegistus enim expresse et explicite mortem a u t matrimonium propos u e r a t ; et iniuste. Iniustitiam m e t u s denegant iudices Florentini in appellata sententia, « attesoché... ne ingiusto possa dirsi il timore q u a n d o « è incusso per riparare u n a i n g i u r i a » . A t a n i m a d v e r t e n d u m est t u n c t a n t u m exurgere obligationem reparandi matrimonio iniuriam illatam per deflorationem, q u a n d o coram iudice probetur virginem defloratam fuisse promissione m a t r i m o n i i ; et nullam adesse c a u s a m ob q u a m stup r a t o r eximi possit ab obligatione contrahendi matrimonii; v. g. odium inter sponsos, periculum scandali, timor mali exitus, etc. (Rota, dec. 246, n. 6, p. III et 45 p. X, Recent. ; Lehmkuhl, Theol, mor., I, n. 997, edit. 10; Genicot, Theol, mor., n. 569, edit. 6). Iamvero ex actis constat quidem Adelem opera Philippi u t e r o gravem evasisse, sed nullibi legitur hoc accidisse sub promissione matrimonii. Expressiones Adelis: « Mi offrì di « sposarmi... continuò a corteggiarmi... durò l'amoreggiamento tre a n n i ; « d u r a n t e il quale durava il pensiero di farsene u n a moglie », n o n veram promissionem secumferunt, sed simplex propositum. Verum, posita etiam promissione, exitus m a i u s timeri optime poterat ex nuptiis Philippi cum Adele: ambo enim averso animo matrimonium contraxerunt. Philippus revera ait: « Non ho mai avuto la volontà « di farmene u n a moglie;... era contraria lei stessa a contrarre matri« monio ». Quod s p o n s a confirmat q u a n d o fatetur nuptias iniisse « pres« s a t a dai parenti e per esservi di mezzo il figlio ». Testis Giselda Pulli fere eadem h a b e t : « Lei pure, dietro alla disgrazia successa, s'indusse a « sposare il Benvenuti spinta dalla famiglia, perchè sapendo la condotta Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « del Benvenuti, ella finalmente n o n era molto p o r t a t a a sposarlo ». Explosa itaque taxativa obligatione ex parte Philippi contrahendi matrimonii, eidem, posita p r a e g n a n t i a Adelis, o n u s i n c u m b e b a t a u t dolanoli aut nubendi. Quare cum Aegistus hoc alterum imposuerit, comminato vitae periculo, m e t u m incussit iniustum q u o a d s u b s t a n t i a m . Qui m e t u s fuit etiam iniustus quoad m o d u m ; n o n enim Aegisto fas erat p r o p r i a auctoritate obligationis, si q u a e extitisset, implementum exigere, sed hoc obtinere debuisset iuris ordine servato, et cum legitimi iudicis interventu. Quibus omnibus, t u m in iure, t u m in facto consideratis et bene perspectis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro Tribunali sedentes, et solum Deum prae oculis habentes, Christi n o m i n e invocato, decern i m u s , declaramus ac definitive s e n t e n t i a m u s constare de validitate sententiae Florentinae diei 8 iulii 1909, et de nullitate matrimonii inter Philippum Benvenuti et Adelem Tazioli; i. e. ad proposita dubia respond e m u s : Ad I. Negative; ad II. Affirmative. S t a t u e n t e s praeterea e u m d e m Philippum Benvenuti ad expensas iudiciales solvendas teneri. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris Trib u n a l i u m ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c nostram definitivam sententiam, et a d v e r s u s reluctantes procedant ad n o r m a m S S . C a n o n u m et praesertim cap. 3, sess. XXV, De Reform. Concilii Tridentini, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et o p p o r t u n a pro rerum adiunctis exstitura sint. R o m a e , in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 28 ianuarii 1918. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens. P e t r u s Rossetti. Raphael Chimenti. L. & S. Ex Cancellaria S. R o m a n a e Rotae. Sac. T. Tani, Notarius. Ii Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 3 dicembre 1918, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultari teologi componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del tuto per la solenne Canonizazzione del Beato Gabriele dell'Addolorata Conf., chierico professo della Congregazione della Ssma Croce e Passione di N. S. G. C, e quindi sul dubbio intorno a due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Venerabile Serva di Dio Anna Maria Taigi del Terzo Ordine della Ssma Trinità, i quali miracoli vengono proposti per la beatificazione della medesima Venerabile. Martedì 10 dicembre 1918, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria Particolare, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, insieme ai Rmi Prelati Officiali, hanno trattato le seguenti materie: 1) intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia di Coutances sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Beata Maddalena Postel, Fondatrice delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia, proposti per la Canonizzazione della stessa Beata; 2) intorno alla validità e rilevanza del Processo Apostolico Addizionale costruito nella Curia di Lione sopra la fama di santità della vita, delle virtù e dei miracoli in genere del Venerabile Giovanni Claudio Colin, Sacerdote fondatore dei Maristi; 3) e parimenti intorno alla validità e rilevanza del Processo Apostolico costruito nella Curia di Brescia sopra la fama di santità della vita, delle virtù e dei miracoli in genere della Serva di Dio Maria Crocefissa Di Rosa, Fondatrice delle Ancelle della Carità; 4) intorno alla validità dei Processi Apostolici ed Ordinari per la Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Suor Teresa del Bambino Gesù, Monaca professa Carmelitana Scalza del Monastero di Lisieux; 5) e finalmente intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato alla Serva di Dio Margherita Rutan, delle Figlie della Carità di San Vincenzo de Paoli, uccisa, come si asserisce, in odio alla Fede. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 Martedì 17 dicembre 1918, presso 1' Emo e Rmo Signor Cardinale Ponènte Gaetano Bisleti, è stata tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale i Rmi Prelati Officiali ed i Rmi consultori teologi hanno discusso e dato il loro voto sopra L'eroismo delle virtù del Ven. Servo di Dio Giuseppe Cafasso, sacerdote secolare, superiore del Collegio Ecclesiastico di Torino. • • • . SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare: . 3 dicembre 1918. 11 R. P. Arturo Wermesch, della Compagnia di Gesù, Consultore della S. Congregazione dei Sacramenti. » L'Emo signor Cardinale Lodovico Billot, Protettore delle 17 » Suore di Nazareth. » L'Emo signor Cardinale Tommaso Pio Boggiani, Protettore dell'Istituto delle Suore Domenicane del Ssmo Ro18 » sario, aventi ta Casa Madre in Sinsinawa, Wisconsin, U. S. A. » L'Eino signor Cardinale Raffaele Scapinelli di Lèguigno, Prefetto della S. Congregazione dei Religiosi, ed 19 » il Revino P. Abate D." Mauro Serafini, O. S. B., Segretario della medesima S. Congregazione. » L'Emo signor Cardinale Andrea Frühwirth, Protettore della Congregazione di S. Caterina da Siena, delle Suore 27 » Terziarie Domenicane, assistenti gli infermi. » Mons. Giovanni Battista Maria Menghini, Sottosegretario » » della S. Congregazione Cerimoniale. » Mons. Giovanni Biasiotti, Prelato Chierico della Rev. Ca28 » mera Apostolica. » Il R. P. Gustavo Frank, della Congregazione dello Spirito » » Santo, Consultore della S. C. dei Riti per le Cause di Beatificazione e di Canonizazione. » L'Emo Signor cardinale Oreste Giorgi, Protettore delVIstituto delle Poverelle di Bergamo. ( Diarium Romanae Curiae 31 Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare : Protonotari Apostolici ad instar participantium: S luglio 1917. Mons. Giovanni Onorato Cappati, della diocesi di Nizza. 29 novembre 1918. Mons. Giovanni M. Emilio Sahut, della dioc. di Montpellier. 5 dicembre » Mons. Emanuele Al ves Tarres Carneiro, dell'archidioeesi di Braga. 17 » » Mons. Francesco Fellinger, Vicario Patriarcale di Gerusalemme. 20 » » Mons. Sebastiano Pinceti, vicario generale della diocesi di Chiavari. Prelati Domestici di S. S.: SO novembre 1918. Mons. Valerio Ploskiewcz, dell'archidioeesi di Varsavia, 3 dicembre » Mons. Giovanni Giuliano Palisser, della diocesi di Orano. 14 » » Mons. Francesco Weis, della diocesi di Basilea. 18 » » Mons. Filippo Evangelisti, di Roma. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 ottobre 1918. Al sig. Agostino Raude, della diocesi di Paderborn. 28 novembre » Al sig. prof. Salvatore Nobili, di Roma. 1 dicembre » Al sig. Dedjaz Emerou, vice-governatore dell' Harar. 17 » » Al sig. Pietro Giacomo Giuseppe de Wit, della diocesi di Bois-le-Duc. 27 Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 10 dicembre 1918. Al sig. Francesco Garrone, dell'archidioeesi di Torino. » » » Al sig. dott. Pietro Luigi Peynetti, della medesima archid. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 29 novembre 1918. Al sig. Raffaele Mitjana y Gordon, ministro plenipotenziario di Spagna a Caracas. 21 dicembre » Al sig. dott. Antonio Alvarez Lobo, della dioc. di Campinas. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 dicembre 1918. Ai sig. Marino Lo Schiavo, dell'archidioeesi di Napoli. 10 » » Al sig. Carlo Mittermüller, dell'archidioeesi di Monaco. » » » Al sig. ing. Alberto Cuccoli, dell'archidioeesi di Bologna. 12 » » Al sig. Giovanni Teodoro Toorop, della diocesi di Harlem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIORDOMATO DI S U A SANTITÀ Con Biglietti di S. Ii. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 17 gennaio 1917. 29 maggio 1918. 23 luglio » » » » » » » 12 agosto 1918. » » » 30 settembre » » » » » » » 21-novembre » 22 « » 27 » » 5 dicembre » » » » Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Noradino Eugenio Torriceila. Carlo Müller, della diocesi di Secovia. Guglielmo Pichler, dell'archidiocesi di Vienna. Antonio Philipp, della medesima archidiocesi. Augusto Schaurhofer, della medesima archidiocesi. Luca Grgié, della diocesi di Spalato e Makarska. Raimondo Maroevié, delle medesime diocesi. Antonio ELlner, della diocesi di Trieste. Giovanni Láska, dell'archidiocesi di Olmütz. Francesco Koupil, della medesima archidiocesi. Santo Balduzzi, della diocesi di Bergamo. Bartolomeo Orsi, della diocesi di Rieti. Felice Attard, della diocesi di Malta. Antonio L. Iglesias (Chili). Leone Mahzetti, dell'archidiocesi di Baltimora. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 12 » 22 28 » 16 20 2S 11 23 agosto 1918. Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » » Mons. » » Mons. novembre » Mons. » dicembre » Mons. » Mons. » » Mons. » Cameriere d'onore dicembre 1918. Il sig. luglio Carlo Ketterer, dell'archidiocesi di Colacza. Francesco Tantos, della medesima archidiocesi. Giuseppe Holtzinger, della medesima archidiocesi. Biasio Hirka, della medesima archidiocesi. Alessandro Gärtner, della medesima archidiocesi. Ottone Stanovsky, della diocesi di Leitmeritz. Giuseppe Mancini, di Roma. Augusto Fidecicchj, di Roma. Luigi Biondi, di Roma. ' Vincenzo Botto, della diocesi di Chiavari. Giuseppe Di Girolamo, di Roma. di Spada e Cappa soprannumerario di S.S.: Antonio Casati, dell'archidiocesi di Milano. Cappellano d'onore extra urbem di S. S.: 1918. Mons. Gottardo Blümel, deli archidiocesi di Vienna. NECROLOGIO 8 dicembre 1918. Mons. Giuseppe Stadler, arcivescovo di Serajevo. L'Erno signor cardinale Giulio Tonti, Prefetto della S. Con11 gregazione dei Religiosi. Mons. Emilio Poletti, vescovo di Bagnorea. 17 Mons. Ludovico Gavotti, arcivescovo di Genova. 23 Mons. Antonio Lopez y Pelaez, arcivescovo di Tarragona. 26 Mons. Ulpiano Perez y Quiñones, vescovo di Riobamba. 27 Annus XI - Yol. XI 1 Februarii 1919 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS nOMMENTAPJUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PF. XV LITTERAE APOSTOLICAE ABBATIA ALTAHENSIS O, S. B. IN B AVARIA RESTITUITUR IN ABBATIAM SUI IURIS, COMMISSA EXSECUTIONE ABBATI PRIMATI O. S. B. B E N E D I C T U S P P . XV Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. —- E x p o n e n d u m curavit Nobis dilectus filius Williboldus Adam, a b b a s monasterii Mettenensis Congregationis Benedictinae Bavaricae, perantiquam abbatiam Altahae Inferioris, vulgo Niedevaltaich dictam, ad S. Mauritium, quond a m iure meritoque fuisse inter celeberrima Germaniae coenobia adnum e r a t a m . Et re quidem vera constat abbatiam enunciatam circa a n n u m reparatae salutis DCCXXXI fuisse a B a v a r o r u m Duce, auspice S. F i r m i n o , conditam et filiis S. Benedicti t r a d i t a m ; e a n d e m q u e per undecim fere saecula sanctitatis et litterarum laude nec non propagandae religionis studio m i r a n d u m in modum floruisse. Etenim ex hoc monasterio duo prodiere viri q u o s Ecclesia Dei sanctorum caelitum albo inseruit, videlicet S. Godehardus, episcopus Hildeshemensis, et S. Thiemo, episcopus et martyr, nec non complures alii sanctimonia vitae insignes viri; q u i t a m q u a m beati coluntur. Duo etiam archiepiscopi, octo episcopi et viginti q u a t u o r aliorum monasteriorum abbates n u m e r a n t u r , qui olim in monasterio Altahae legiferi Benedicti Patris regulam professi sunt. Cognitum pariter est nonnullas alias abbatias coenobium Altánense condidisse, complures reformasse novoque auxisse splendore. Attamen, ineunte saeculo decimonono, a n n o Domini MDCCOIII, Altahensis abbatia, quae ACTA, vol. XI, n. 2. — 1-2-919. 3 34 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per illud temporis a d h u c q u i n q u a g i n t a tres sacerdotes inter suos m o n a chos professos recensebat, per nefas a civili gubernio vi oppressa est. Verum cum, nostra aetate, r e b u s in melius, Deo favente, mutatis, spes effulgeat hoc insigne monasterium in integrum restituendi atque adsit occasio acquirendi m a g n a m partem tam aedium q u a m fundorum olim ad ipsam abbatiam pertinentium, enixas Nobis idem Mettenensis abbatiae a b b a s humiliter preces adhibuit, ut m e m o r a t a m a n t i q u a m a b b a t i a m in integrum restituere dignemur. Nos autem, quibus nihil antiquius est q u a m ut vetusta et gloriosa Catholicae religionis m o n u m e n t a ad pristin u m decus revocentur, optatis his ultro libenterque a n n u e n t e s , collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi p r a e p o sitis pro Religiosorum negotiis pertractandis, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, tibi, dilecte fili, qui uti Abbas P r i m a s u n i v e r s a m Benedictinam Familiam moderaris, c o m m i t t i m u s : I. Ut, pro tuo arbitrio et conscientia, abbatiam Altahensem Ordinis S. Benedicti, cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis olim illi concessis, restituas, e a m q u e t a m q u a m sui iuris abbatiam Congregationi Benedictinae Bavaricae unias, nec n o n privilegiorum et favorum huic Congregationi concessorum participem facias. - II. Praecipias, ut sic restituta Altahensis abbatia administretur a Priori Conventuali, quem ex suis monachis a b b a s coenobii Mettenensis nominabit, u s q u e d u m nova familia monastica in restituta a b b a t i a ita creverit, ut proprius iam a b b a s constitui possit. Cum vero regimen Congregationis iudicaverit o m n i a ad c o n s t i t u e n d u m a b b a t e m requisita adesse, t u n c iubeas, ut Congregationis Bavaricae Benedictinae P r a e s e s , re cum civili gubernio Bavariae composita, Capitulum Altánense ad canonicam abbatis electionem convocet, electioni ad n o r m a m OrdinisConstitutionum praesideat, electumque Sanctae huic Sedi confirmandum praesentet. - III. Denique concedas abbati Mettenensi ut quos a p t o s iudicaverit ex propriae abbatiae Mettenensis monachis et conversis ad efformandam p r i m a m restitutae abbatiae familiam Altaham mittat. Verum permittas, ut religiosis sic missis, quinquennio elapso, liberum sit vel Altahae, a n n u e n t e abbate Mettenensi et Priore Conventuali Arianensi, stabilitatem s u a m firmare, vel ad p r o p r i u m Mettenense coenobium, si malint, redire. H a e c concedimus, edicimus, m a n d a m u s , n o n obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , s u b a n n u l o Piscatoris, die x decembris MCMXVIII, Pontificatus Nostri a n n o quinto, P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Acta Benedicti PP. XV 35 EPISTOLAE I AD IOSEPHUM S. R. E. CARD. PRISCO, ARCHIEP. NEAPOLITANUM, CETEROSQUE CAMPANIAE ORDINARIOS, GRATIAS AGENS DE COMMUNIBUS OBSEQUENTISSIMIS LITTERIS, OCCASIONE PROXIMI CONVENTUS ANNUI REVERENTER DATIS. Dilecte fili noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Imaginem vestrae in Nos {.ietatis n o n mediocri cum iucunditate perspeximus in litteris, q u a s proxime, Neapoli congregati, communiter ad Nos dedistis. Detulerunt eae quippe officia vestra, in primisque grati animi significationes ob p r o m u l g a t u m Codicem et proposita curandi ut in Campaniae dioecesibus latae leges executioni mandentur. Q u a n t u s ager ad excolendum; quam fructuosi vobis labores! Latissime enim, ut bene nostis, patet Codicis disciplina, cum et clericos afficiat et laicos, et utrosque ad omne officii m u n u s studeat conformare. O m n i n o q u a e sit conditio dioecesium vestrarum, quid in u n a q u a q u e e a r u m evellendum d e s t r u e n d u m q u e sit, quid aedificandum et plantand u m vos videtis. Sed quidquid h a c in re aggreditur, id docendo, hort a n d o , praecipiendo s e q u e n d u m maxime est, id s u m m a ope c o n a n d u m , ut catholici omnes Christum i n d u a n t et in actione vitae libere p r a e se ferant: ut Ecclesiam m a t r e m n o n v e r b u m t a n t u m neque lingua diligant, sed, opere et veritate : ut Apostolicae Sedi ita adhaereant, ut eius iussa faciant et iura animose tueantur. Haec enim nisi fundamenta p o n a n t u r , vix quicquam p r o d e r u n t cetera. O p p o r t u n e a d m o d u m mentio a vobis facta est s a n c t a r u m Campaniae P r a e s u l u m . Pertinet ad vos n o n solum e o r u m gloriae haereditas, sed etiam factorum imitatio. Iidemque, quor u m perpetua cura ea fuit, ut disciplinae custodia Christus in o m n i b u s viveret, videntur exemplo suo vos in proposito sancto confirmare et ad ea hortari, quae Nos scribenda ad vos p u t a v i m u s amore magis impulsi, q u a m quod a r b i t r a r e m u r vos monitis indigere Nostris. De c o m m u n i b u s officiis gratias vobis agimus ex animo, Nostraeque testem benevolentiae ac caelestium auspicem m u n e r u m apostolicam benedictionem vobis o m n i b u s , dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, clero ac populo unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d S. P e t r u m , die xxvi decembris MCMXVIII, P o n ficatus Nostri a n n o q u i n t o . BENEDICTUS P P . XV 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD R. P. D. ARTHURUM HINSLEY, ANTISTITEM DOM. PONT., URBANI ANGLORUM COLLEGII MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE A COLLEGIO RESTITUTO. Dilecte fili, s a l u t e m et apostolicam benedictionem. — Pietatem et fidem, q u a e s u m m a semper fuit, istius Collegii, cui praesides, erga h a n c beati Petri Cathedram, egregie tu quidem n u p e r testabaris, t u o et alum n o r u m nomine, ob exactum saeculum a Collegio restituta. Eiusmodi Nos testimonium libentissime, ut ipse intelligis, complexi s u m u s ; gaud e m u s q u e causam Nobis dari profitendae eius, q u a v e s t r u m I n s t i t u t u m vicissim p r o s e q u i m u r , peculiaris caritatis. Ac digna sane est q u a e a Nobis magnopere diligatur ista v i r t u t u m s t u d i o r u m q u e optimorum sedes, q u a m , n o n solum ut Gregorii X I I I auctoritate est condita, sed etiam ut, post illam rerum o m n i u m conversionem, Pii VII providentia revixit, n e m o ignorat laetos u b e r e s q u e fructus Ecclesiae Aiiglicae peperisse. Etenim superiori tempore immemorabiles inde profecti s u n t qui, m e n tibus a n i m i s q u e rite ad sacra m u n e r a conformati, in Angliae Missionibus utilissime elaborarunt. Ex iisque n o n pauci eo clariorem i n v e n e r u n t apostolatus laudem q u o d avitae fidei veritatem profuso sanguine a s s e r u e r u n t . Posteriori autem memoria qui in eadem ista disciplina educati erant, vel sacerdotes complures vel etiam s a c r o r u m antistites, q u u m praeclaro fuerunt emolumento suis popularibus catholicis, t u m ad dissidentium p a r a n d u m p r o m o v e n d u m q u e reditum, q u e m coeptum fieri laetamur, in m a t e r n u m Ecclesiae R o m a n a e sinum, non est d u b i u m quin m u l t u m a d h u c valuerint. I a m vero d o l e n d u m est quod i m m e n s a E u r o p a e i belli calamitas plagam huic Instituto inflixit nimis gravem, h i n c extenuatp a l u m n o r u m n u m e r o , illinc ádauctis rei familiaris angustiis. Nos quidem eius necessitati pro viribus opitulantes, ad sarciendam Collegii fabricam, q u a n t u m modicae sinunt facultates Apostolicae Sedis, conferre parati s u m u s . Sed multo amplius Collegii rationes, ut stabilit a t e m habeant, requirere videntur, in primisque adyoeatam desiderare catholicorum ex Anglia largitatem. Certe optabile est ut qui bonis fort u n i s q u e a b u n d a n t , ii m a i o r u m imitati munificentiam, de suo quisque istuc destinent q u a n t u m satis est ad s u p p e d i t a n d o s singulis alumnis studiorum s u m p t u s . Verum praecipue c o m m e n d a t a m r e m v o l u m u s operae et navitati E p i s c o p o r u m : quibus profecto, utpote ante alios Apostolicae huic Sedi m a x i m e devinctis ac deditis, convenit prae ceteris Acta Benedicti PP. XV 37 esse curae, ut u r b a n u m Ecclesiae Anglicae S e m i n a r i u m n o n modo ne, o p p o r t u n a destitutum o p e , l a n g u e n d o deficiat, sed magis magisque confirmatum vigeat et floreat. Nam, ut o m i t t a n t u r q u a e ad eruditionem et disciplinam pertinent, - etsi enim sancte docteque domi p o s s u n t a l u m n i sacrorum institui, multo maiora t a m e n a d i u m e n t a pietatis et doctrinae in hac Urbe catholici nominis capite eis suppetere p l a n u m est, - illud d u m t a x a t m e m o r a m u s quod a p u d h o m i n e s Ecclesiae m a t r i s perstudiosos m a x i m u m p o n d u s h a b e r e debet: ad astringendos vel arctius christianas gentes cum beati Petri Cathedra, t a m q u a m cum centro catholicae unitatis, praeclarum inesse vinculum in iis q u a e R o m a e pro u n a q u a q u e natione p a t e n t d o m u s sacrae iuventuti educandae, ubi optimae spei adolescentes, sub oculis Pontificis maximi, a p u d sacratos principum Apostolorum cineres, inter augustissima christianae vetustatis monumenta, sacris initientur, et q u a e s i t u m de ipso fonte spiritum R o m a n a e Fidei, quo se in disciplinae cursu penitus imbimberint, eundem in suos cives deinceps effundant. I t a q u e sperare licet fore ut, Angliae Episcopis adnitentibus, istud Collegium ex h a c incommoda condicione q u a m p r i m u m emergat, quin etiam feliciter amplificetur. Haec a u t e m spes confirmatur eo quod is n u n c est Collegii Cardinalis p a t r o n u s qui, religionis et ingenii laude, n o n m i n u s Ecclesiae s e n a t u m q u a m Anglorum g e n u s illustrat. Accedit ut c o m m u n i a tempora, q u a e ad pacem inclinant, ipsi q u o q u e Instituto vestro auspicium afferant r e r u m meliorum. Ac caelestium m u n e r u m conciliatrix e a d e m q u e testis p a t e r n a e benevolentiae Nostrae sit apostolica benedictio q u a m tibi, dilecte fili, a l u m n i s q u e tuis a m a n tissime impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S. P e t r u m , in E p i p h a n i a Domini a n n o Pontificatus Nostri quinto. MCMXIX, BENEDICTUS P P . XV Iii AD R. P. D. FRANCISCUM XAVERIUM EPISCOPUM TARBIENSEM ET LOURDENSEM DE SACRIS SOLEMNIBUS PERAGENDIS IN MEMORIAM APPARITIONIS B. M. V. IMMACULATAE. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Q u u m a n n u s compleretur sexagesimus ex quo I m m a c u l a t a Virgo Mater istic conspiciendam se obtulerat, scimus in optatis tibi fuisse, ad faustum 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eventum c o m m e m o r a n d u m , sacras toto a n n o agitare laetitias, nisi t a n t a belli calamitas obsisteret. Nunc vero cum, Dei benignitate ac n u m i n e , a r m a t a n d e m conquiescunt, c o n s e n t a n e u m videtur u t p r o x i m u m Apparitionis festum peculiaribus sollemnibus celebratis. Nam h o c a n n o r u m spatio quot q u a n t a q u e ad Lourdensem Specum facta sunt mirabilia, cum affecta desperatis morbis corpora sanitatem ex improviso reciperent, cum aversis a religione animis subita fidei lux illaberetur, cum innumerabiles inde, si n o n imploratae valetudinis compotes, t a m e n paratissimi divinae obsequi voluntati redirent. De omni h a c beneficior u m copia Virgini beatissimae, cuius a p u d D e u m patrocinio s u n t tribuenda, ingentes grates persolvere officium e s t : q u i b u s beneficiis illud ipsum a n n u m e r a r i debet quod, positis armis, reconciliandae pacis m u n d o spes illuxit, cum eadem et Principem pacis I e s u m D o m i n u m ediderit, et h u m a n i generis mater sit benignissima. H a n c vero ob causam amplius i n s t a n d u m est a p u d divinam clementiam, ut ea p a x constituatur q u a m optimus quisque exspectat, q u a e scilicet, iustitia et aequitate comite, vincula inter universos p o p u l o s confirmet christianae caritatis. Quod c u m de praesentissima Mariae ope ac suffragio Nobis s p o n d e a m u s , q u a s ubique supplicationes n u p e r indiximus, eas maxime in aedibus marianis celeberrimis, quo in n u m e r o Lourdensis eminet, h a b e r i g r a t u m est. Quare sacra sollemnia, q u a e istic propediem fient, vehementer Nobis intelligis probari. Atque ad e o r u m a u g e n d u m splendorem ac fructum, de spirituali Ecclesiae thesauro, cuius a p u d Nos dispensatio est, omnib u s qui rite confessi et sanctissima Eucharistia refecti Lourdensem Aedem adierint Indulgentiam Plenariam n o n solum die xi februarii proximi, sed etiam singulis diebus anniversariis ceterarum Apparition u m Virginis I m m a c u l a t a e hoc a n n o redeuntibus, l u c r a n d a m concedim u s ; pari Indulgentiae m u n e r e eisdem condicionibus fruantur volumus q u i c u m q u e earum sollemnium peregrinationum ad L o u r d e n s e m Basilicam participes e r u n t q u a e hoc vertente a n n o , ut scribis, suscipientur. Ita ad pedes divinae Matris in ista benignitatis eius nobilissima sede Nos quoque vobiscum vel in agendis gratiis vel in precibus adhibendis, populi christiani causa, praesentes animo adesse videbimur. T u a e vero pietatis et observantiae erga Nos officia p a t e r n a benevolentia rependentes, caelestium auspicem m u n e r u m tibi, venerabilis frater, t u o q u e clero ac populo apostolicam ' benedictionem a m a n t i s s i m e in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S. P e t r u m , die xx ianuarii MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. BENEDICTUS P P . XV S. Congregatio Consistorialis 39 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA. CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM DE CLERICIS IN CERTAS QUASDAM REGIONES DEMIGRANTIBUS Magni semper negotii fuit clericorum receptio ex dissitis vel t r a n s marinis locis provenientium: talibus in adiunctis deceptiones et fraudes facile occurrant, easque detegere in tanta locorum distantia ac sermon u m diversitate diutini laboris est ac difficile. Unde Alexander III in consultatione ad Episcopum Genomanensem, statuta Patrum veterum renovans, de clericis in remotis regionibus ordinatis, itemque de tr-ansmarinis statuit « ut ad m i n u s quinque Episcoporum super ordinatione « sua testimonio m u n i a n t u r ». Quae lex, relata in Decretalibus, tit. 22, lib. I, ius c o m m u n e per p l u r a saecula constituit. 1 Nostra autem aetate, itineribus t r a n s Oceanum communioribus et frequentioribus factis, novae leges pro clericorum ex E u r o p a ad ea loca migrantium latae sunt, et ultima vice per decretum Ethnographica studia, q u i b u s p l u r a iuxta temporis adiuncta fuerunt disposita ; quae ubi accurate observata fuere, valde in a n i m a r u m b o n u m profuisse exploratum est. Attamen, interea temporis, experientia docuit aliquid in hac re ulterius addi oportere aliaque temperari, ut salutarium priorum decretorum finis plenius ac facilius attingi queat. Accessit publicatio Codicis canonici iuris, cui, q u a n t u m fas erat, c o o r d i n a n oportebat peculiaris haec lex de clericis t r a n s Oceanum migrantibus. Habita idcirco ratione votorum plurium Americae Antistitum, perpensisque quae a Nuntiis et Apostolicis Delegatis relata fuerunt, Emi S. h u i u s Congregationis P a t r e s , p o s t q u a m de m a n d a t o SSmi D. N. Benedicti XV omnia diligenti examini subiecere, haec s t a t u e n d a censuerunt. 1 Conciliorum scilicet Carthaginensis I, Chalcedonensis et Antiocheni, nec non et S. Augustini (cfr. Decr. Gratiani, dist. I, cap. V). 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPUT I. Integra lege S a c r a r u m Congregationum de P r o p a g a n d a Fide et pro negotiis Orientalis Ritus circa sacerdotum h u i u s ritus migrationem, q u o a d alios haec in p o s t e r u m o b s e r v a n d a e r u n t : 1. Pro sacerdotibus ad longum vel indefinitum t e m p u s a u t in perp e t u u m ex E u r o p a vel ex Mediterranei oris ad Americam vel ad insulas Philippinas migraturis, fas esto Episcopis, n o n vero Vicariis Generalibus a u t Capitularibus, litteras discessoriales concedere, hisce t a m e n servatis conditionibus: a) ut a g a t u r de sacerdotibus cleri saecularis ex canonico titulo sibi propriis ; b) ut hi post ordinationem s u a m saltem per aliquot a n n o s dioecesi deservierint ; c) et intra hoc t e m p u s , sicut a n t e a in Seminario, intemeratae vitae certum a r g u m e n t u m praestiterint, et sufficienti scientia sint instructi, adeo ut solidam spem p r a e b e a n t aedificandi verbo et exemplo populos ad quos t r a n s i r e postulant, et sacerdotalem dignitatem n u m q u a m a se maculatura iri, p r o u t iterato praecedentibus decretis Apostolica Sedes praescripsit; d) d u m m o d o ad m i g r a n d u m iustam h a b e a n t causam, e. g. desiderium se addicendi spirituali adsistentiae suorum concivium vel aliorum illic commorantium, necessitatem valetudinis c u r a n d a e , vel aliud simile motivum, coherenter ad ea q u a e canon 116 Codicis in casu excardinationis requirit; e) s u b lege, quae sub gravi ab utroque Ordinario servanda èrit> ut Episcopus dimittens, a n t e q u a m licentiam ac discessoriales litteras concedat, directe pertractet cum Episcopo ad quem, illumque de sacerdotis aetate, vita, moribus, studiis et migrandi motivis doceat, ab eoque requirat, an dispositus sit ad illum a c c e p t a n d u m et ad aliquod ecclesiasticum ministerium eidem t r i b u e n d u m , quod in simplici missae celebratione consistere n o n debet, quoties migrans sacerdos aetate iuvenili et integris viribus polleat; neque licentiam et discessoriales litteras sacerdoti antea concedat q u a m responsionem ad u t r u m q u e affirmativam assecutus sit; /) Episcopus a u t e m ad quem exhibitum sacerdotem n o n acceptet, nisi necessitas a u t utilitas Ecclesiae id exigat vel suadeat, a u t alia iusta et rationabilis causa intercedat. 2. Discessoriales litterae n o n c o m m u n i sed specifica forma conficiendae erunt, hoc est, exprimere d e b e b u n t c o n s e n s u m sive tempora- S. Congregatio Consistorialis 41 neum, sive p e r p e t u u m vel ad beneplacitum Episcopi dimittentis, acceptationem Episcopi ad quem, et notas sacerdotis individuas, aetatis scilicet, originis, aliasque, q u i b u s p e r s o n a describatur, adeo ut nemo circa eius identitatem decipi possit: aliter a u t e m confectae litterae nihil valeant et nullae h a b e a n t u r . 3. F i r m a m a n e t praescriptio in decreto Ethnograftca studia s t a t u t a , q u a italiae Ordinarii relevantur ab onere dimissoriales litteras, de quib u s in superiori articulo s e r m o est, conficiendi; sed peractis iis quae* sub n. 1 s t a t u t a sunt, r e m défèrent ad Sacram h a n c Congregationem, quae licentiam scripto dabit cum u t r o q u e Ordinario c o m m u n i c a n d a m . 4. Idem statuitur pro Episcopis Hispaniae et Lusitaniae, h a c u n a differentia, quod onus licentiam concedendi attribuitur et r e s e r v a t u r Apostolicae Sedis a p u d eas nationes Legato. 5. Qui hisce litteris vel licentia carent, ad sacri ministerii exercitium admitti n e q u i b u n t : qui vero iis pollent, a d m i t t e n t u r etiam in locis transitus, nisi peculiaris aliqua extraordinaria ratio obsistat, si ibidem infirmitatis a u t alia iusta causa commorari p a r u m p e r coacti fuerint. 6. Hisce servatis normis aliisque q u a e in tit. I, lib. II Codicis stat u t a e sunt, sacerdotes ex E u r o p a e dioecesibus dimissi, in Americae et i n s u l a r u m Philippinarum dioecesibus, u t r o q u e Ordinario consentiente, incardinari etiam p o t e r u n t . , 7. Sacerdotes ex E u r o p a e dioecesibus dimissi ex u n a in aliam Americae et insularum Philippinarum dioecesim transire poterunt, Episcopo a quo discedere desiderant et Episcopo ad! quem pergere o p t a n t consentientibus, servatis in substantialibus n o r m i s sub n n . I et II positis, et docto q u a m p r i m u m Ordinario sacerdotis proprio, vel, si a g a t u r de sacerdotibus Italis, Hispanis et Lusitanis, S. Sedis officio a quo [ r i m a demigrandi licentia p r o m a n a v i t . Obligatio a u t e m docendi O r d i n a r i u m sacerdotis p r o p r i u m vel S. Sedis officium spectabit ad E p i s c o p u m qui sacerdotem in s u a nova demigratione recipit. 8. Curae et sollicitudini Ordinariorum Americae et insularum Philippinarum enixe c o m m e n d a t u r ut provideant quo emigrati sacerdotes in d o m i b u s privatis vel in diversoriis, sive publicis hospitiis, n o n commorentur, sed in aedibus ecclesiasticis ad rem instructis vel instruendis, a u t penes aliquem p a r o c h u m vel religiosos viros. Quod si a b s q u e legitima causa parere recusent, eos post factam monitionem p e r e m p t o r i a m a missae celebratione interdicant. 9. Religiosi, d u m in sua religione perseverant, t r a n s Oceanum ad alias suae religionis d o m u s mitti a suis superioribus valebunt, h a c u n a lege servata, super cuius observantia superiorum conscientia graviter Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale o n e r a t u r , ut agatur de religiosis qui sint intemeratae vitae, b o n a e expior a t a e q u e vocationis et studiis ecclesiasticis bene instructi ; adeo ut retineri tuto possit, in b o n u m a n i m a r u m et aedificationem fidelium eorum missionem esse cessuram. 10. Religiosi exclaustrati, pro tempore quo extra conventum morantur, et religiosi saecularizati eadem t e n e n t u r lege ac clerici saeculares. CAPUT ¡ I . . 11. Clerici saeculares, qui ex E u r o p a vel ex Mediterranei oris in Americam vel in insulas Philippinas ad breve t e m p u s , semestre n o n excedens, pergere cupiunt, acceptatione n o n indigent Ordinarii illius loci, vel illorum locorum ad quae proficiscuntur, p r o u t pro d i u t u r n a vel stabili commoratione requiritur. N \± Sed d e b e n t : a) iustam h o n e s t a m v e causam itineris suscipiendi h a b e r e , e a m q u e Ordinario suo patefacere, ut discessorias litteras ab eo impetrare v a l e a n t ; b) muniri discessorialibus litteris Ordinarii sui, n o n in forma c o m m u n i , sed in forma specifica, cohaerenter ad ea quae superiori n u m . 2 praescripta sunt, causa t e m p o r a n e i itineris et spatio temporis in indulto indicatis; o) reportare S. Sedis beneplacitum, q u o d d a n d u m erit vel ab hac S. Congregatione, vel ab Apostolicae Sedis Legatis, in locis ubi hi a d s i n t ; nisi u r g e n s aliqua causa discessum a b s q u e mora exigat: quo in casu in litteris discessorialibus id erit e x p r i m e n d u m ; d) in quolibet casu instrui sufficienti pecuniae s u m m a nedum p r o itinere decenter suscipiendo, sed e t i a m pro regressu: ad q u e m finem Ordinarius cavere debet, ut s u m m a ad revertendum necessaria depon a t u r penes aliquam n u m m u l a r i a m m e n s a m , a u t alio modo t u t a sit, ne ulla reversioni obstet pecuniae difficultas. 13. Religiosi exclaustrati, d u r a n t e exclaustrationis tempore, et religiosi saecularizati h a c ipsa lege tenentur. 14. Expirato spatio t e m p o r a n e i indulti, si quis ex infirmitate aut alia iusta vel necessaria causa redire n o n valeat, Ordinarius loci licent i a m prorogare poterit, docto t a m e n statim Ordinario sacerdotis proprio et S. Sedis officio, a quo beneplacitum discessus d a t u m fuit. CAPUT III. 15. Leges de sacerdotibus migrantibus latae eos quoque attingant sacerdotes, qui, a u t in itinere t r a n s m a r i n o a u t in exteris commorationis locis, E u r o p a minime excepta, agricolis aliisque operariis demigrantibus j S. Congregatio Consistorialis 43 s u u m p r a e s t a n t ministerium, sive curam h a n c sponte sua suscipiant, sive ad hoc a s s u m a n t u r officium ab aliquo ex iis Operibus, q u a e in migrantium c o m m o d u m providenter h a c n o s t r a aetate instituta s u n t . 1 6 . Sacerdotes qui, his legibus n o n servatis, temere a r r o g a n t e r q u e demigraverint, suspensi a divinis ipso facto m a n e a n t : qui nihilominus sacris (quod Deus avertat) operari a u d e a n t , in irregularitatem incidant; a. q u i b u s poenis absolvi n o n possint nisi a Sacra hac Congregatione. * * * S S m u s a u t e m D . N . Benedictus P P . X V resolutiones E m o r u m P a t r u m r a t a s h a b u i t et confirmavit, easque publici iuris fieri iussit et ab o m n i b u s ad quos spectat ad u n g u e m ex conscientia servari, ceteris praescriptionibus q u a e in decreto Etnografica studia continentur cessantibus, et c o n t r a r i i s quibuslibet minime o b s t a n t i b u s . Datum Romae ex S. C. Consistoriali, die 30 decembris 1 9 1 8 . j$| C. CARD. DB L A I , E p . Sabinen., Secretarius. • L. & S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. II CIRCA DECRETUM REDEUNTIBUS DECLARATIO Avendo chiesto il P r o c u r a t o r e Generale dei Sacerdoti dei S. Cuore di B é t h a r r a m e quello dei Missionari della Salette, se nella parola Ordinarius contenuta nel decreto Redeuntibus fossero compresi i loro rispettivi Superiori Generali, e per l'indizione degli esercizi spirituali, e p e r l'assoluzione dalle irregolarità, e agli altri effetti di detto d e c r e t o ; o p p u r e se dovevano escludersi, secondo il significato canonico della parola Ordinarius; questa S. Congregazione, per m a n d a t o del Santo P a d r e , ha risposto iti a m b e d u e i casi: Ordinarium in casu, et ad effectum decreti « Redeuntibus » extendi, et comprehendere Superiorem Generalem praedictarum Congregationum. Dalla Segreteria della S. C. Concistoriale, il 20 gennaio 1 9 1 9 , £g G. CARD. DE L A I , Vescovo di Sabina, Segretario. L. B S. f V. Sardi, Arciv. tit. di Cesarea, Assessore. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III F O R T A L E X I E N S I S ET C R A T E N S I S . COMMUTATIONIS FINIUM Q u u m de m a n d a t o SSmi Dñi Nostri Benedicti P P . XV, litteris diei 21 augusti 1917, R. P. D. Angelo H. Scapardini, archiepiscopo Damasceno, in Brasiliana Republica Apostolico Nuntio, commissum fuisset,, ut dirimere! difficultates exortas ob fines, n o n u n d e q u a q u e certos et in aliquibus locis minus opportunos, inter d u a s dioeceses Fortalexiensem et Gratensem; idem Apostolicus Nuntius, decreto suo diei 19 martii 1918,. h a r u m dioecesum fines in h u n c , qui sequitur, m o d u m commutavit. Linea divisoria, quae ab ortu fiumiuis vulgo Frussii ad montem u s q u e Serra de Ouro vocatum protenditur, sequetur divortium a q u a r u m , q u o paroeciae Maria Pereira, Gocheira, Jaguaribe Mirim, ad archidioecesim Fortalexiensem pertinentes, et paroeciae I g u a t u et leo, ad dioecesim Cratensem pertinentes, ad invicem separantur. S S m u s autem Dnus Noster, in audientia diei 24 ianuarii 1919, r e m r a t a m h a b u i t et confirmavit. G. CARD. DB L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. IV DESIGNATIO QUORUNDAM ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE A METROPOLITI» Cum ex praescripto can. 1594, § 2, s t a t u t u m sit ut « a causis in « prima instantia pertractatis coram Metropolita appellatio fiat ad loci « Ordinarium, quem ipse Metropolita, p r o b a n t e Sede Apostolica, semel « pro semper designaverit » ; E m u s Patriarcha Olyssiponensis designavit Ordinarium E b o r e n s e m . R m u s Archiep. Messanensis Ordinarium P a c t e n s e m , » » T u r r i t a n u s , Ordinarium Algarensem. » » Bituricensis, Ordinarium Lemovicensem. » » Sancti Salvatoris in America Centrali, O r d i n a r i u m dioecesis Sanctae Annae. » » Auxitanus, Ordinarium Tarbiensem et L o u r d e n s e m . S. Congregatio Comistorialis 45 R m u s Archiep. T u r o n e n s i s , Ordinarium Burdigalensem. » » Mechoacanus, Ordinarium de Queretaro. » » Sanctae Severinae, Ordinarium R o s s a n e n s e m . » » Algeriensis, Ordinarium Gonstantiniensem. » » Varsaviensis, Ordinarium Lublinensem. S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, audita relatione Emi Secretarii S. G. Consistorialis, designationes ut s u p r a factas a p p r o b a r e dignatus est. V PROVISIO ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus XV h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet : 13 decembris 1918. — Archiepiscopali ecclesiae Rossanensi praefecit R. P. D. I o a n n e m Scotti, h a c t e n u s episcopum Cariatensem. 23 decembris. — Cathedrali ecclesiae Alexandrinae Statiellorum R. P. D. Iosue Signori, h a c t e n u s episcopum Fossanensem. — Cathedrali ecclesiae Alatrinae R. D. Antonium Torrini, canonicum cathedralis ecclesiae F e s u l a n a e et eiusdem dioecesis seminarii rectorem. — Cathedralibus ecclesiis Calliensi et Pergulanae, invicem perpetuo canonice unitis, R. D. A u g u s t u m Curi, archidiaconum metropolitanae ecclesiae F i r m a n a e . 7 ianuarii 1919. — Metropolitanae ecclesiae Burgensi R. P. D. I o a n n e m Benlloch y Vivó, h a c t e n u s episcopum Urgellensem. 16 ianuarii. — Cathedrali ecclesiae Fossanensi R. D. Quiricum Travaini, archipresbiterum loci vulgo « Trecate », in dioecesi Novariensi. 25 ianuarii. — Titulari episcopali ecclesiae Usulensi R m u m D. Iacob u m L a m i n n e , vicarium generalem Leodiensem, quem deputavit in Auxiliarem Episcopi Leodiensis. VT •" • NOMINATIONES Decretis S. Congregationis Consistorialis nominati s u n t : ét 9 decembris 1918. — R. P. Ioannes Sodo, episcopus Asculan. Apul. Ceriniolensis, Administrator Apostolicus dioecesis Troianae , — E m u s Alexius S. R. E. card. Ascalesi, archiepiscopus Benevent a n u s , Administrator Apostolicus dioecesis Lucerinae. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale WRATISLAVIEN. MISSAE PRO POPULO Die 13 iulii 1918 SPECIES FACTI. - P r a e s t a t ad factispeciem h u i u s causae cognoscen- dam, ipsum subiicere tenorem libelli R m i Episcopi Vratislaviensis, quo, h a u d ita pridem, ad h. S. G. res delata est. Scribebat n i m i r u m : « Saepe « sacerdotes illi dioecesis Wratislaviensis, qui vocantur Curati vel etiam « Localistae, tam praedecessori meo q u a m mihi dubia de obligatione « Missam pro populo applicandi exposuerunt, q u a e oriuntur ex indole « officii e o r u m ; et licet ipsis communicata sint responsa a S. Sede alias « iam data, n o n omnino e v a n u e r u n t h a e c dubia, uti cognoscitur ex quae« stionibus iterum iterumque n u p e r propositis. Accedit quod etiam instru« ctiones in h a c materia a variis Ordinariis datae et sententiae a u c t o r u m « n o n o m n i n o concordare videantur. Hinc, tam ad applicationem nor« m a r u m vigentium clarius elucidandam, q u a m ad conscientiarum in re « tanti momenti tranquillitatem, valde proderit, si S. Congregatio ad « sequentes quaestiones respondere dignetur. « Varia n i m i r u m genera C u r a t o r u m exsistunt in hac dioecesi, q u a e « in vasto suo districtu per q u a t u o r provincias extenso complectitur « regiones diversissimae conditionis, scilicet regiones omnino fere catho« licas, regiones mixtae religionis et extensissimas regiones diasporae « (seu dispersionis, i.* e. ubi catholici veluti dispersi inter acatholicos « v i v u n t ) . Certum quidem est, in o m n i b u s regionibus ad applicandam « Missam pro populo esse obligatos parochos parochiarum canonice ere« ctarum. Certum quoque est, ab h a c obligatione liberos esse c u r a t o s « illos, qui, in ipsa sede parochiae, inserviunt curae a n i m a r u m vigore « officii vel beneficii sui curatialis, cui proprius districtus ex parochia « totaliter separatus n o n est assignatus. Aliae vero exsistunt curatiae, de « q u a r u m obligatione dubia .noventur. De talibus haec breviter e x p o n a m . « I. In regionibus diasporae, ubi catholici dispersi sunt inter a c a t h o « lieos multoties numerosiores, decursu temporis multae Curatiae s u n t « erectae, q u a e omnino similes s u n t C u r a t u s in terris missionum. Non « s u n t beneficia proprie dicta, sed stationes t a n t u m erectae pro pastore ratione catholicorum in circumiacente diasporae parte singulis Cura- S. Congregatio Concilii 47 « tiis a s s i g n a t a ; ipsi curati sunt ad nutum amovibiles, licet curam primar i a m exerceant v i decreti ipsis a b Ordinario dati. Quaeritur a n sint « ad applicandum pro populo obligati. Videtur n e g a n d u m esse a t t e n t i s « r e s p o n s i s a S. Sede datis tam pro terris missionum (S. C. de Prop. « Fide, 23 m a r t . 1863) q u a m etiam Episcopo Osnabrugensi uti Wovi« cario apostolico illarum regionum, q u a e " Missiones Septentrionales „ «Germaniae nuncupantur. « II. In aliis dioecesis meae partibus, ubi exsistunt parochiae pro« prie sic dictae, ob necessitatem melius providendi curae a n i m a r u m , « passim, pro parochianis a sede parochiali remotioribus, erectae .sunt « Curatiae pro certo determinato districtu, qui ex totali'parochiae nexu « non est pleno iure separatus. Curatus vel Localista, qui ad n u t u m « E p i s c o p i amovibilis est, exercet c u r a m primariam vi decreti ab Ordi« nario ipsi dati. E s t n e obligatus ad applicandum pro populo? Negan« d u m esse videtur. Nam, principali districtu parochiali p e r m a n e n t e « integro, p a r o c h u s totius parochiae t e n e t u r applicare pro toto grege « suo, in quo inclusi etiam s u n t parochiani ad districtum filialem per« tinentes, q u o r u m Curatus, licet districtui separato inserviat, c u r a m « primariam magis ex vi m a n d a t i Episcopi uti cooperator parochi, q u a m « ex m u n e r i s g e n u i n a indole h a b e t implendam. « III. Tertium exsistit g e n u s Curatorum, quod est simile generi s u b « n u m e r o II descripto, sed differt ab illo, quia districtus curatialis, q u o a d « administrationem temporalium et iura temporalibus adnexa, est o m n i n o « s e p a r a t u s a districtu parochiali. Viget enim in Borussia lex civilis die « 2 iunii 1875 lata de administrandis bonis temporalibus " Communita« t u m ecclesiasticarum „, q u a e lex ab Episcopis cum praescientia S. Sedis « est tolerata et r e c e p t a ; iuxta hanc legem pars districtus parochialis « separari potest ex n e x u parochiae, ut fiat " c o m m u n i t a s ecclesiastica „ « sui iuris, et ut incolae liberentur ab oneribus quoad temporalia et « a m i t t a n t i u r a quoad temporalia, quibus antea iuncti e r a n t districtui « parochiali. Talis separatio, t a n g e n s unice temporalia, n o n h u n c h a b e t « effectum, ut nova parochia oriatur, quippe q u u m illa lex civilis nihil « aliud ordinare vult quam administrationem b o n o r u m temporalium et « iura et o n e r a temporalibus annexa. Si talis " communitas ecclesiastica « curatialis „ per Episcopi d o c u m e n t u m ratificatione Gubernii m u n i t u m « erigitur, C u r a t u s auctorizatur ad g e r e n d a m curam primariam p e r « Decretum Ordinarii, sed Curatia n o n erigitur in titulum beneficii; « C u r a t u s m a n e t amovibilis ad n u t u m Episcopi. T a n d e m si decursu « temporis statio curati, p o s t q u a m sufficientem dotationem acquisiverit, « potest erigi in beneficium parochiale, separatio totalis fit, ac etiam q u o a d 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « spiritualia; t u n c t a n d e m c u r a t u s fit pastor gregis omnino p r o p r i u s et « inamovibilis. Ex hisce r e r u m adiunctis saepe oritur quaestio, u t r u m « C u r a t u s amovibilis districtus curatialis quoad temporalia omnino sepa« rati, quia vi decreti Ordinarii gerit c u r a m primariam, licet quoad spir i t u a l i a districtus s u u s n o n d u m sit definitive s e p a r a t u s a districtu « p a r o c h i a l i , t a m e n obligatus sit ad applicandum pro populo sui distri« ctus, an p a r o c h u s ecclesiae principalis applicans pro populo totius « parochiae intentione s u a complectatur etiam districtum curatialem, « donec e v e h a t u r curatia in parochiam etiam quoad spiritualia omnino « s e p a r a t a m ». ANIMADVERSIONES. - U n a est S S . Congregationum R o m a n a r u m et Doctorum sententia, obligationis Missam pro populo applicandi causam sitam esse omnino in pastorali officio (cfr. S. C. C. in Caietan., 16 dec. 1807; R o m a n a , 9 iul. 1881 et plurima ibi allegata), hinc passim illud u s u r p a t u r q u e m q u a m hac lege non teneri ratione beneficii sed officii, non ratione bonorum seu redituum, sed muneris. Q u a m o b r e m certum est hac lege obligari n o n solum parochos, sed etiam Vicarios etsi curam actualem t a n t u m exercentes, vel etiam amovibiles ad n u t u m , aut ad breve t e m p u s deputatos, quamvis regularis sit paroecia aut p a r o c h u s , quamvis reditus nulli sint a u t a d m o d u m t e n u e s ut ad congruam n o n sufficiant (Bened. XIV, Const; Cum semper oblatas, § 4-5). U n u m igitur requiritur et sufficit ad h a n c obligationem imponendam, hoc est, quod quis sit proprius pastor determinati gregis, ita ut illi « cura a n i m a r u m commissa » stricto sensu, ad n o r m a m Conc. Trid., c. I, sess. X X I I I , De ref., dici valeat. Videlicet (ut recte exponitur in dissert. cl. Tarquini, pro causa in Congr. de P r o p . Fide, 23 mart. 1863, synoptice relata in Act. S. Sedis, I, 390 ss.) s e c u n d u m divinam Ecclesiae institutionem officium pastoris sua integritate seu plenitudine, residet in solis Episcopis: proindeque soli Episcopi iure divino absoluto t e n e n t u r ad sacrificium pro populis offerendum: u n d e ab ipsomet Apostolo {Hebr., V, 1 et VIII, 3) omnis pontifex, scilicet omnis princeps sacerdotum, n o n o m n i s sacerdos n o m i n a t u r . . . Ceteri autem, qui curam a n i m a r u m habent, praeter Episcopos, non h a b e n t velut p r o p r i u m sibique i n h a e r e n s pastoris officium ex divino iure, sed illud exercent ex ecclesiastica delegatione et institutione, intra q u o s d a m limites. Q u a m o b r e m q u u m de his, parochis ceterisque, dicitur incumbere illis o n u s ex divino praecepto applicandi Missam pro populo, intelligendum est de iure divino, n o n absoluto sed hypothetico (oír. etiam Bened. XIV, Const. Cum semper, et Pii IX, Amantissimi, in q u i b u s n o n dicitur absolute ex divino praecepto mandari, sed de divino praecepto 49 S. Congregatio Concilii descenderé). Hypothesis a u t e m est triplex, q u o d n e m p e : I. Ecclesia commiserit aliqua ratione aliis ab Episcopis a n i m a r u m c u r a m ; II. Quod illis commiserit, n o n modo mere facultativo, sed q u o obligatio induceretur; III. Quod commiserit h a n c a n i m a r u m c u r a m sine ea limitatione, q u a e excludat obligationem Missam applicandi pro populo. Quae tres hypotheses q u u m verificentur d u m t a x a t ex ecclesiastico iure et ordinatione, in potestate est Ecclesiae q u e m a d m o d u m illas moderari vel auferre, ita etiam s u p e r oneris seu officii consequenti applicatione dispensare, a u t eam temperare, q u o d reapse, urgente rationabili causa facere n o n recusat. Hinc etiam constat obligationem Missae pro populo, pari quod a m gressu procedere, cum ecclesiastici territorii in distinctas partes distributione, per q u a m definite hypotheses indicatae ad effectum deduc u n t u r : q u a m o b r e m , q u u m Codex iuris canonici, n u p e r eam q u o q u e indixerit divisionem, q u a territorius vicariatus apostolici et praefecturae apostolicae in partes distribueretur, « quasi-paroecias » appellandas (can. 216, § 3), consequens fuit ad h a r u m q u o q u e peculiares rectores, seu quasi-parochos, obligationem Missae pro populo applicandae, u n o contextu cum parochis (can. 466, § 1), extendere, q u a m q u a m , pro locor u m r e r u m q u e adiunctis, valde t e m p e r a t a m . Notum siquidem est in disciplina canonica q u a e Codicem antecessit Missionarios omnes, quamq u a m a n i m a r u m c u r a m in certis aliquibus locis a s s u m e r e n t (dummodo n o n gererent vices legitimorum p a s t o r u m in parochiis canonice iam erectis), semper simplices Verbi Dei praecones, nulloque modo parochos habitos esse (S. C. P r o p . Pid., 28 ian. 1778) ac propterea n o n magis Missae pro populo applicandae obligatos, q u a m sacerdotes qui ab Episcopis exorati ad aliquam paroeciam derelictam ex charitate accederent, ut ibi s a c r a m e n t a administrent (ead. S. C, 23 m a r t . 1863, 18 aug. 1866; 8 nov. 1882). Hisce praemissis, d u b i u m n o n videtur q u i n assentiendum sit sententiae Episcopi, quoad curatos secundi et tertii generis in factispecie recensiti: agitur n i m i r u m in u t r o q u e de cura a n i m a r u m in parte territorii iam constitutae paroeciae gerenda ex praecepto Episcopi, ut utilius bono fidelium c o n s u l a t u r : q u a e t a m e n p a r s n o n est dismembrata, sed s u u m retinet n e x u m cum reliquo paroeciae territorio, ita ut populus hisce Curatis ab Ordinariis speciali ratione commissus n o n desinat pert i n e r e ad p a r o c h u m totius paroeciae: sacerdos itaque d e p u t a t u s ab Ordinario, quamvis in sibi commisso territorio suppleat in omnibus parochi vicem, n o n desinit esse vicarius cooperator parochi, ad tramites can. 476,- § 2, et ideo ad Missam pro populo applicandam n o n tenetur, iuxta § 6 eiusdem canonis (cfr. etiam c. 475, § 2), sed huiusmodi o n u s , ACTA, vol. X I , n. 2. — 1-2-919. 4 50 Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale p r o u t ante constitutionem huiusce « C u r a t i a e » , ita post ipsam constit u t a m , parochum, cuius est totus populus, gravat. Unica differentia q u a e tertium ab altero genere discernit, videlicet independentia a parocho in b o n o r u m administratione, rem n o n i m m u t a t , quia tangit t a n t u m m o d o temporalia, u n d e , ut a limine vidimus, nihil conficitur ad Missam pro populo quod a t t i n e t ; h a c etiam posita independentia, n o n efficitur profecto ut proprius h a b e a t u r pastor, distinctus o m n i n o a pastore h u i u s paroeciae, u t q u e Curatia illi in titulum conferatur (cfr. c. 451, § 1); q u a e o m n i a necessaria s u n t ne duabus personis propter unam paroeciam orius huiuscemodi i m p o n a t u r . Difficultatem e contrario, nec modicam, praebet q u o d Episcopus sentit de primo genere C u r a t o r u m in factispecie posito. Agitur 'nimir u m de his sacerdotibus qui curam a n i m a r u m gerunt pro catholicis qui dispersi vivunt inter acatholicos, intra limites stationis sibi assignatae, quasi eodem modo quo Missionarii curam g e r u n t fidelium dispersorum inter infideles intra limites « quasi-paroeciae » sibi concreditae. Ex responsis antea datis pro Jocis Missionum deducit Episcopus hos Curatos nullatenus teneri ad Missam pro populo a p p l i c a n d a m ; v e r u m t a m e n , innovato hodie per Codicem iure, s u m m u m q u o d inde deduci posset, id foret, hosce Curatos n o n teneri ad Missam pro populo applicandam nisi in nonnullis solemnitatibus recensitis in can. 806 (cfr. can. 466, § 1). At enim, quod gravius est, stationes hae n o n videntur a d a e q u a n d a e quasi-paroeciis, sed esse potius verae et propriae paroeciae, d a r e t id ex can. 216, § 3: stationes enim in casu, n o n s u n t partes territorii alicuius praefecturae seu vicariatus apostolici, sed definite dioecesis Wratislaviensis, in q u a iuxta cit. can. n o n capit n o m e n et conceptus quasiparoeciarum: ergo n o n restat nisi quod eaedem partes, quamvis nomine d o n e n t u r stationum, sint verae paroeciae, q u a t e n u s n i m i r u m repraesentant « partem distinctam territorii » cui assignata est « s u a peculiaris « ecclesia, cum populo determinato, s u u s q u e peculiaris rector, t a n q u a m « p r o p r i u s eiusdem pastor, pro a n i m a r u m c u r a ». Non enim dicitur p o p u l u m h a r u m stationum, quamvis inter acatholicos dispersum, pertinere a d h u c ad aliquam praeterea paroeciam finitimam, a u t alium habere proprium pastorem praeter rectorem stationum, in quem alium iuxta iam disceptata refundi posset hoc onus. Neque obiici potest quod h u i u s modi stationes in beneficium erectae n o n sint, a u t quod constitutam non habeant dotem: omisso enim quod ex actis nihil tale habetur, id q u o q u e n o n obstaret, q u o m i n u s paroeciae essent dicendae, ad tramitem can. 1415, § 3. Quod si in can. 710 recoluntur loca « ubi paroeciae a u t « quasi-paroeciae n o n d u m sint constitutae », non ideo d a t u r intelligi S. Congregatio Concilii 51 huiusmodi locis a c c e n s e r i d e b e r e distinctas « s t a t i o n e s » iam erectas et c o n s t i t u t a s ; sed traduci id debet t a n t u m m o d o ad can. 216, § 2, ubi divisio Vicariatus in quasi-paroecias cum ea limitatione i u b e t u r : ubi commode fieri possit. Si itaque « stationes », de quibus in prima specie, veris et propriis paroeciis accenseri debent, nullum dubium superest quin e o r u m rectores seu curati obligatione applicandae Missae t e n e a n t u r et quidem o m n i n o a d n o r m a m can. 3 3 9 : quod t a m e n n o n obest, q u o m i n u s a b Ecclesiae m a t e r n a benignitate, urgente rationabili causa, o n u s illud possit temperari, ut a limine p r a e n o t a t u m est: sed de hisce a g e n d u m in casibus particularibus, in q u i b u s a singulis r e c u r r e n d u m erit; d u m in praesenti de generali n o r m a constituenda agitur. RESOLUTIO. - I n plenario conventu diei 1 3 iulii 1 9 1 8 Emi P a t r e s S. Congregationis Concilii, perpensis o m n i b u s , rescribendum super propositas preces censuere : « Curatos primi generis teneri : curatos alterius et tertii generis non teneri ». F a c t a a u t e m insequenti die SSmo Dno Nostro relatione per infrascriptum S. C. Secretarium, Sanctitas Sua d a t a m resolutionem approbare et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. I DECRETUM DE MISSIONARIIS E MILITIA REDEUNTIBUS V La Sacra Congregazione Concistoriale ha e m a n a t o un opportunissimo decreto De clericis e militia redeuntibus in data 25 ottobre 1918, che è stato pubblicato nel n. 12 degli Acta Apostolicae Sedis del decorso a n n o (vol. X, pag. 481). Ora q u e s t a S. Congregazione di P r o p a g a n d a , estendendo le disposizioni del citato decreto agli Istituti, Seminari e Collegi di missioni, soggetti alla s u a giurisdizione, stabilisce che i missionari e gli alunni dei medesimi debbano presentarsi entro il termine fissato di dieci giorni, in luogo dell'Ordinario, al rispettivo Superiore, anche nel caso che i missionari e gli alunni n o n siano stati escardinati dalla propria Diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ordina inoltre che nessuno dei missionari o alunni ritornati dalia milizia possa essere rinviato nei luoghi di missione, senza che p r i m a abbia compiuto l'ingiunto corso di esercizi spirituali e t u t t e le altre prescrizioni del citato decreto della S. Congregazione Concistoriale. Roma, 15 gennaio 1919. G. M. CARD, VAN ROSSUM, Prefetto. L. © S. C. Laurenti, Segretario. II DESIGNATIO ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE IUXTA CAN. 285 I u x t a can. 285 Codicis Iuris Canonici pro appellatione: 16 iuliï 1918. — R m u s Archiepiscopus Verapolitanus designavit Ordinarium Quilonensem. 8 novembris. — R m u s Archiepiscopus Columbensis, Ordinarium Ianuensem. Quas designationes S S m u s D. N. Benedictus P p . XV diebus et a n n o supradictis approbare dignatus est. SACKA CONGREGATIO RITUUM I PINNEN. DECRETUM CANONIZATIONIS BEATI GABRIELIS A VIRGINE PERDOLENTE, CLERICI PROFESSI E CONGREGATIONE CLERICORUM REGULARIUM EXCALCEATORUM A SANCTISSIMA CRUCE ET PASSIONE D. N. I. C. SUPER An, stante approbatione stólica eidem Beato ipsius DUBIO duorum miraculorum, post indultam a Sede Apovenerationem, tuto procedi possit ad solemnem Canonizationem? Beatificationis et Canonizationis causas cominus inspicienti e a r u m q u e n a t u r a m intimius perscrutanti compertum illud statim fit atque manifestum, quod scilicet causas ipsas peculiari suae providentiae ordine 5. Congregatio Rituum 53 regat et m o d e r e t u r Deus. id, quod passim cernere est in cunctis, q u a e a p u d s a c r a m r i t u u m Congregationem actae sunt et aguntur, causis, in ista, qua de agitur, m i r u m in m o d u m elucescit. Equidem adolescentibus, qui praesertim in studiis operam p o n u n t , q u i b u s tot insidiae s t r u u n t u r raalaeque artes, magno spectaculo est B e a t u s Gabriel a Virgine Perdolente. Is n a m q u e q u u m aetate et gratia floreret, v i x d u m m u n d i expertus est vanitatem, cito pedem a periculo referre fuit sollicitus illibataeque virtutis semina custodiendi percupidus, decem et octo a n n o s n a t u s , in Congregationem a Passione Domini Nostri Iesu Christi, divina operante gratia, se recepit, ibique obscuram vitam duxit e a m q u e perbrevem. Q u a r t o enim et vicesimo a nativitate a n n o n o n d u m expleto, eidem, iam caelo m a t u r o , exitium cum patria commutare p e r q u a m feliciter obtigit. At, quo magis, religionem postquam fuit ingressus, perpetua oblivione a m u n d o derelinqui penitusque obliteran in deliciis ille habuit, eo magis, ab eius obitu tricennio elapso, p e n e s Christifidelium multit u d i n e m n o t u s fieri coepit m a x i m e q u e clarescere. Etenim, q u u m anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo ipsius Famuli Dei sacrarum exuviarum canonica recognitio fieret, inopinato quasi et praeter opinionem h a c illae fama personuit i n n u m e r o r u m fere prodigiorum, q u a e , illo deprecatore, divinitus p a t r a t a esse ferebantur. Hac Dei voce Servum s u u m fidelem superius ascendere invitantis commotos n o n m i n u s q u a m tacite admonitos seipsos, uti p a r erat, e x h i b u e r u n t sancti Pauli a Cruce Filii benemeritissimi; r a t i q u e idcirco in c o m p a r a n d i s dilecto sodali suo b e a t o r u m caelitum h o n o r i b u s n o n esse praeterea i m m o r a n d u m , impigre alacriterque, quavis cunctatione posita, a n i m u m m e n t e m q u e operi adiecerunt. veluti Coeptis autem t a m prosper t a m q u e celer respondit exitus, ut, brevi a d m o d u m duodecim a n n o r u m spatio, longum sane a t q u e salebrosum iter, quo ratio iudicialis ordinis continetur a t q u e disciplina, emensi fuerint illi planeque confecerint; quandoquidem per Signatur a m , q u a m vocant, Commissionis, initium sui q u u m sumpserit haec Beatificationis causa a n n o millesimo octingentesimo nonagésimo sexto, iuridica causae ipsius absoluta iam erat cognitio a n n o millesimo nongentesimo octavo, eiusdemque a n n i p r o s t r e m o mensis maii die, qui in Dominicam tum incidit infra octavam Ascensionis, sueto solemnique ritu in patriarchali Basilica Vaticana p r i m a celebrata fuerint Beatificationis solemnia. Q u a e , ut c o n s e n t a n e u m p r o r s u s erat, sine spirituali christiani populi fructu esse nequiverunt. Ubi p r i m u m siquidem licuit, Aposto- 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale licae Sedis n o m i n e et auctoritate, erga Dei F a m u l u m Gabrielem a Virgine Perdolente publicum et ecclesiasticum exercere cultum, a p t a valde valdeque propitia sese occasio obtulit, ut eiusdem novensilis Beati innotesceret vita, ad i m i t a n d u m p r o p o n e r e n t u r heroicae ipsius virtutes, e n a r r a r e n t u r miracula aliaque id g e n u s extraordinaria dona, q u i b u s ex r e b u s n u t r i m e n t u m s u u m a t q u e p a b u l u m s u m e r e Christifidelium devotionem, nemo u n u s ignorat. Q u o d q u e est peculiari notatione dignum, aliquot vix abierant menses, ex quibus, post p e r a c t u m in Basilica Vaticana Beatificationis ritum, variis in locis de apostolico privilegio fieri coeperant t r i d u a n a solemnia, cum, q u a n t u m acceptum sibi esse novensilis Beati e x o r a t u m patrocinium, Ipse n o n obscure portendere dignatus est Deus, novis editis de caelo signis a t q u e prodigiis. Quapropter petita p r i u s et obtenta r e a s s u m p t i o n e , ut vocant, causae Canonizationis, e variis, q u a e circum ferebantur, portentis, binae selectae sunt sanationes, easque eiusmodi fuisse inventas, quae veri prodigii n o m e n , dignitatem a t q u e h o n o r e m p r o mereantur, apostolicum docet, q u o d non ita pridem super miraculis editum est D e c r e t u m ; ideoque quod pro solemni impet r a n d a Canonizatione Beati Gabrielis a Virgine Perdolente, praescripto legis requirebatur, hoc rite adimpletum fuisse constat. I t a q u e huc d e d u c t u s q u u m sit sermo, u n d e profectus est, illuc debet reverti. Nam, q u u m aliam vix invenire sit causam, quae adeo secundo et expedito actorum cursu o p t a t a m s u p r e m a m q u e assecuta fuerit Canonizationis metam, q u u m q u e id e sapienti p r o v i d o q u e Dei consilio sit r e p e t e n d u m , suspicere oportet ac demisse venerari Dei voluntatem Eiusque iudicio causae bonitatem a t q u e praestantiam itidem agnoscere fas est atque profiteri, q u e m a d m o d u m facto suo agnovit et professus est sacer hic Ordo. In generali n a m q u e Congregatione, quae, die tertia superioris mensis decembris, coram Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a XV habita est, proposito per Reverendissimum Cardin a l e m Antonium Vico, causae Relatorem d u b i o : - An, stante approbatione duorum miraculorum, post indultam a Sede Apostolica Beato Gabrieli a Virgine Perdolente venerationem, tuto procedi possit ad solemnen ipsius Canonizationem? - Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores tuto procedi posse u n a n i m i r e s p o n d e r u n t suffragatione. Nihilominus Sanctissimus Dominus Noster s u p r e m a m sententiam S u a m de more prorog a n d a m duxit, cunctos, qui aderant, interea monens, superni luminis auxilium in tam gravi negotio, c o m m u n i b u s fervidisque fusis Deo precibus, esse poscendum. Hodierno a u t e m adveniente die, quo suavissimum recolitur Epiphaniae Domini misterium, religiosissime litato eucharistico sacrificio, ad & Congregatio Rituum 55 Vaticanas Aedes advocari iussit Reverendissimum Cardinalem Anton i u m Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter p r o n u n t i a v i t : Tuto procedi posse ad solemnem Beati Gabrielis a Virgine Per dolente Canonizationem. Hoc Decretum in vulgus edi, in acta sacrae r i t u u m Congregationis inseri litterasque apostolicas sub P l u m b o de Canonizationis solemnibus, ubi primum licuerit, in Basilica Vaticana celebrandis, expediri mandavit octavo idus ianuarii anno MCMXIX. £B A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. % S. Alexander Verde, Secretarius. II ROMANA DECRETUM BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS MARIAE TAIG-I, MATRISFAMILIAS, E VEN. SERVAE DEI ANNAE TERTIO ORDINE SANCTISSIMAE TRINI- TATIS REDEMPTIONIS CAPTIVORUM. SUPER An et de quibus agitur? miraculis constet DUBIO in casu et ad effectum, de quo Sat superque est enunciare apostolicum hoc, de quo agitur, Decret u m ad Ancillam Dei pertinere A n n a m Mariam Táigi, quae, quoad inter h o m i n e s est diversata, uxor et materfamilias fuit, ut q u a n t a exstet emlneatque praenobilis causae h u i u s praestantia atque dignitas, p r o b e i n t e k ligat quisque sibique plane s u a s u m habeat, quin vel minime opus sit rem a d u m b r a r e verbis. Quae vero a r g u m e n t o huic nativa inest vis, eo r o b o r a t u r et augetur, quo fauste feliciterque processit h u c u s q u e actorum cursus, ut iam complectatur, quae pro formali obtinenda Beatificatione in iure s t a t u t a s u n t 56 Acta Apostolicae Sedis - Gomnientarium Officiale q u a e q u e vel in ipsis v e n e r a n d a e antiquitatis m o n u m e n t i s ad vivum sic inveniuntur e x p r e s s a : « Nos a t t e n d e n t e s , quod, licet ad hoc, ut aliquis « s a n c t u s sit a p u d Dominum in Ecclesia t r i u m p h a n t e , sola sufficiat «finalis perseverantia, iuxta illud: E s t o fidelis u s q u e ad m o r t e m , et « dabo tibi coronam vitae; ad hoc t a m e n , ut s a n c t u s h a b e a t u r a p u d « h o m i n e s in Ecclesia militante, duo s u n t necessaria : virtus m o r u m et « veritas signorum ; merita videlicet et miracula, ut h a e c et illa sibi ad « invicem contestentur, q u u m nec merita sine miraculis, nec miracula < sine meritis plene sufficiant ad p e r h i b e n d u m inter homines testimo« n i u m sanctitati. Sed, d u m merita sana p r a e c e d u n t et clara succedunt « miracula, certum p r a e b e n t indicium sanctitatis, ut n o s ad ipsius vene« r a t i o n e m inducant, quem Deus ex meritis p r a e c e d e n t i b u s et signis sub« sequentibus exhibet v e n e r a n d u m ; q u a e duo ex verbis Evangelistae « plenius colliguntur: Illi a u t e m profecti praedicaverunt, ubique Domino « cooperante et s e r m o n e m confirmante sequentibus s i g n i s » , etc..:. (Gregorius P a p a IX in Bulla Canonizationis S. Antonii Patavini, Cod. Canonizata pag. 65). I a m v e r o , quod venerabilis F a m u l a e Dei A n n a e Mariae Taigi praecesserint merita, q u a e adquisivit sibi illa cumulavitque, gravissima praesertim uxoris matrisque familias sancte religioseque implens m u n e r a , indubio eximioque documento exstant heroicae ipsius Dei F a m u l a e , solemni Ecclesiae iudicio, iamdiu p r o b a t a e virtutes. Praeclara a u t e m merita a t q u e generosas a Venerabili in exemplum exercitas virtutes r a t a q u o q u e h a b e r e et confirmare dignatus est Deus, divino, q u o d accessit, miraculorum t e s t i m o n i o ; nonnisi enim miraculo fieri u t r a q u e poterat, q u a e ad cognoscendum proposita fuerat, sanatio, q u e m a d m o d u m brevis et efficax evi cit demonstratio. Sane, cuncta in primis comperta fieri necesse fuit atque explorata, q u a e in u n a et altera s a n a t i o n e factum respiciebant, q u o d iudicio ferendo fundamento esse debebat, ita m o n e n t e et s u a d e n t e celebri in u n i v e r s a canonici civilisque iuris provincia effato: posito facto, oritur ius. Utque ipsa ferebat n a t u r a rei, eadem desuper interrogandi fuerunt, qui auditi in iudicialibus tabulis riteque perpensi fuerant testes. Hi porro e morbo, in q u e m a m b a e inciderant mulieres, prodeuntia, sicut a d v e r t e r a n t ipsi, explicuerunt s y m p t o m a t a , eisque ingravescentibus in diem, infirmae corporis parti q u u m venerabilis Ancillae A n n a e Mariae Taigi a d m o t a fuerit imago, depulsum suis se conspexisse oculis fugat u m q u e m o r b u m iidem, n u m e r o saltem et qualitate a iure requisitis p r a e diti, fideliter e n a r r a r u n t testes adeo, ut, accedentibus etiam, confirmantibus et a d i u v a n t i b u s documentis, t a m q u a m validis adminiculis, q u a e S. Congregatio Rituum 57 necessaria p r o r s u s erat, eadem desiderata minime fuerit iusta a t q u e legitima probatio. Hisce praeiactis firmiterque constitutis facti elementis, a notis ad ignota, ad u t r i u s q u e scilicet facti c a u s a m naviter pervestigandam, m o x factus est gradus, prouti iubent Logicae leges et praecipuum est ratiocinii officium. C u m q u e de tecnica, ut inquiunt, quaestione ageretur, ne ullus facile subreperet error, m a x i m a idcirco cura fuit viros seligere in arte p e r i t o s ; ab eisque reapse apto a d m o t o medicae scientiae lumine, quod actoribus d e m o n s t r a n d u m erat, solide invicteque d e m o n s t r a t u m fuisse liquet. Illud siquidem positum est in aperto, quod videlicet t u m in primo t u m in altero casu situs fuerit m o r b u s in materiali q u a d a m atque organica laesione, q u a c u m u n a simul n e u t i q u a m esse potest subitus a t q u e perfectus u t r i u s q u e sanationis modus, sicut in actis descriptus est; o b s t a n t quippe n a t u r a e vires, q u a s eidem constituit praefinivitque n a t u r a e auctor, D e u s ; eapropter u t r a m q u e sanationem ipsam miraculo esse factam, necessario debet inferri certoque haberi. Eo perspicuitatis et certitudinis adducta est quaestio iterata productaque disceptatione. Nam post antepreparatoriam binae, praeter m o r e m , successerunt praeparatoriae Congregationes , easque demum subsecuta est Congregatio generalis, q u a e , die tertia proxime praeteriti mensis decembris, coram Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a XV coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali Antonio Vico, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum q u u m fuisset d u b i u m : - An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? - Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores s i n g u l i ex ordine suffragia t u l e r u n t , q u i b u s t a m e n intento animo exceptis perpensisque, Sanctissimus Dominus noster mentem Suam, ceu de more, aperire distulit, r a t u s in re t a m gravi diuturnis precibus concedendum esse spatium. Hodierno a u t e m auspicatissimo die, quo P u e r Iesus a tribus Sapient i b u s est a d o r a t u s , sacris misteriis piissime celebratis, ad Vaticanas Aedes arcessiri voluit Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, mihique insimul infrascripto Secretario, eisque a d s t a n t i b u s , solemniter e d i x i t : « Constare de u t r o q u e proposito mi« ráculo », de primo n e m p e « i n s t a n t a n e a e perfectaeque sanationis « Mariae Del P i n t o a metrite et endometrite chronica cum s u b s e q u u t o « haematoceie, illico totius corporis redintegratis v i r i b u s » ; deque altero « i n s t a n t a n e a e perfectaeque sanationis Melaniae Sevin a luxatione de- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 58 « xteri pedis et ossis perone, seu fibulae fractura, c u m gravi emartro « coniuncta ». Hoc Decretum publici iuris fieri et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri iussit octavo idus ianuarii a n n o MCMXIX. A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. & S. Alexander Verde, Secretarius, III ROMANA DUBIA Sacrorum R i t u u m Congregationi sequentia dubia, pro opportuna solutione, proposita fuerunt; n i m i r u m : I. An occurrente Vigilia S. T h o m a e Ap* in Feria Q u a t u o r Temporum, de q u a fit Officium cum respondente Missa, legendum sit Evangelium Vigiliae in fine Missae? II. Si in Festo de quo recitatur Officium cum Missa, etiam Feria et Vigilia vel duae Vigiliae simul occurrant, de q u a n a m legi debeat Evangelium in fine Missae ? Et Sacra Rituum Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, re m a t u r e perpensa, r e s p o n d e n d u m censuit: Ad 1. Affirmative iuxta R u b r i c a s et Decreta. Ad II. De illa dicitur Evangelium in fine, de q u a primo facta est Commemoratio. Quod si hoc Evangelium sit idem de Festo, t u n c Evangelium in fine erit de altera quae secundo loco commemoratur, iuxta Decretum n. 3844 Romana 5 februarii ad I X . Atque ita rescripsit et declaravit, die 10 ianuarii 1919. £g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L, >g S. Alexander Verde, Secretarius. S. Romana Bota 59 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA CAUSAE ACTAE In Sacra anni SUB SECRETO Romana Rota, a mense ianuario usque ad 1918, definitiva actae sunt sententia sub editur secreto tantum causae in parte mensem decembrem quae sequuntur; quarum dispositiva. I. NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Proposito dubio : An constet de nullitate matrimonii in casu? RR. P P . DD. S. Many, Ponens, I. Prior et P. Rossetti, Auditores de T u r n o , die 18 februarii 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Negative. Adversus sententiam interposita est appellatio. I I . NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Proposito d u b i o : An constet de nullitate matrimonii in casu? R R . P P . DD. P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti et M. Massimi, Auditores de Turno, die 6 iunii 1918 r e s p o n d e n d u m censuerunt: Negative. I I I . NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Proposito d u b i o : An constet de nullitate matrimonii in casu? RR. P P . DD. A. Sincero, Ponens, F. Cattani A madori et P. Rossetti, Auditores de T u r n o , die 11 iunii 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Negative. I V . NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae ex parte viri. Proposito d u b i o : An sententia Rotalis diei 22 decembris 1913 sit confirmanda vel infirmanda in casu? RR. P P . DD. G. Sebastianeiii, D e c a n u s , Ponens, P. Rossetti et M. Massimi, Auditores de T u r n o , die 4 iulii 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Esse infirmandam. Adversus s e n t e n t i a m interposita est appellatio. V. NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Proposito d u b i o : An constet de nullitate matrimonii in casu? R R . P P . DD. I. Prior, Ponens, A. Sincero et F. Cattani Amadori, Auditores de T u r n o , die 27 iulii 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Affirmative. Adversus s e n t e n t i a m interposita est appellatio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 60 VI. NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus ex parte mulieris. Proposito dubio : An sententia Rotalis diei 22 ianuarii 1914 sit confirmanda vel infirmanda in casu? R R . P P . DD. Gr. Sebastianeiii, Decanus, Ponens, P. Rossetti et M. Massimi, Auditores de T u r n o , die 29 iulii 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Confirmandam esse sententiam Rotalem. VII. NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae ex parte viri. Proposito dubio: An constet de nullitate matrimonii in casu? RR. P P . DD. R. Ghimenti, Ponens, M. Massimi et I. Grazioli, Auditores de T u r n o , die 16 augusti 1918 r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Affirmative. Ex Cancellaria, 11 ianuarii 1919. Sac T Tani, Notarius Diarium Bomanae Curias 61 BIÁEIÜM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI I NOTA DELLE CONGREGAZIONI DA TENERSI NELL'ANNO 1919 14 gennaio. 28 » U febbraio. 25 » lì 18 marzo. » 8 aprile. 29 » 13 27 maggio. » 5 17 giugno. » 8 luglio. 22 12 » agosto. 28 ottobre. U novembre. 25 » Congregazione Ordinaria. Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Alano de Solminiac. Congregazione Generale sopra i miracoli della Ven. Luisa de Marillac. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù del Ven. Bernardo Clausi. Congregazione Ordinaria. Congregazione Generale sopra i miracoli della Beata Giovanna d'Arco. . Nuova Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Giovanni Nepomuceno Neumann. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù del Ven. Carlo Giacinto di Santa Maria. Congregazione Ordinaria. Nuova Congregazione Preparatoria sopra i miracoli del B. Teofilo "da Corte. Congregazione Ordinaria Particolare. Congregazione Generale sopra il martirio, segni o miracoli della Ven. Maria Maddalena Fontaine e Maria Clotilde Angela di S. Francesco Borgia e Compagne, Figlie della Carità e Orsoline di Valenciennes. Congregazione Preparatoria sopra il martirio, segni o miracoli dei Servi di Dio Mattia Murumba e Compagni d'Ouganda. Congregazione Ordinaria. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù della Ven. Vincenza Gerosa. Congregazione Preparatoria sopra le virtù della Ven. Maria Michelina del SSmo Sacramento. Congregazione Ordinaria. Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Bartolomeo Dalmonte. 62 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale 2 dicembre. Congregazione Generale sopra il martino, segni o miracoli del Ven. Girolamo delle Ventiquattrore. 9 » Congregazione Ordinaria Particolare. 23 » Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù del Ven. Francesco da Camporosso. II Martedì 14 gennaio 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: ' 1) Introduzione della Causa di Beatificazione, ossia dichiarazione del martirio del Servo di Dio Natale Pinot, parroco di Louroux-Beconnais, della diocesi di Angers, ivi ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede nel 1794. 2) introduzione della Causa di Beatificazione e Canomzazione del Servo di Dio Innocenzo da Berzo, Sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini. 3) Ed intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Gioacchina Vedruna de Mas, Fondatrice dell'Istituto della Carità, nella diocesi di Vich. Martedì 28 gennaio 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati officiali e dei Rmi Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù del Ven. Servo di Dio Alano De Solminiac, dei Canonici Regolari Lateranensi, Vescovo di Cahors. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare: 6 gennaio 1919. I Revmi P. Abate Arsenio Pellegrini e P. Sofronio Gassisi, dei Minori Basiliani di Grottaferrata, Consultori della S. Congregazione «Pro Ecclesia Orientali». 27 » » L'Emo signor Cardinale Donato Sbarretti, Protettore dell'Istituto di Carità, di Nazaret. Diarium Romanae Curiae 63 Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Pì'otonotari Apostolici ad instar participantium: 22 dicembre 1918. Mons. Giuseppe Alfredo Peltier, della diocesi di Joliette. • Prelati Domestici di S. S.: 28 ottobre 1918. Mons. Antonio Tonda, della diocesi di Susa. 20 dicembre » Mons. Giuseppe Morrone, della diocesi di Nola. 2 gennaio 1919. Mons. Francesco Rossi Stockalper, di Roma. 6 » » Mons. Gustavo Couto, della diocesi di Angola. 11 » » Mons. Carlo Roseau, della diocesi di Séez. 14 » » 15 » » Mons. Gioacchino Soarez de Oliveira Aloin, dell'archidiocesi di Rio de Janeiro. Mons. Emilio Seraglia, della diocesi di Padova. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 dicembre 1918. Al sig. Giulio van den Heuvel, già Inviato straordinario e Ministro plenipotenziario del Belgio presso la Santa Sede. 14 gennaio 1919. Al sig. Bonaventura Bianco Viel, già Ministro degli Esteri al Cile. » » » Al sig. Guglielmo Pereira, già Ministro degli Esteri al Cile. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 gennaio 1919. Al sig. Leone Watine, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Eugenio Wattinne, della medesima diocesi. 14 » » Al sig. Guglielmo Giorgio Emilio d'Artillac Brill, Incaricato di Affari dei Paesi Bassi a Buenos Aires. 22 » » Al sig. Giovanni Enrico Ludovico van Dyk, della diocesi di Bois-le-Duc. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 31 dicembre 1918. Al sig. conte Simone Planas Suarez, Ministro del Venezuela a Lisbona. 8 gennaio 1919. Al sig. ing. Giuseppe Fernando Sousa, di Lisbona. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 64 La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 10 aprile 1918. Al sig. Eliseo Arbeláez, già Segretario della Legazione di Colombia presso la Santa Sede. 8 gennaio 1919. Al sig. cav. Emilio Ranuzzi, di Roma. # Il Cavalierato dell'Ordirne di S. Silvestro Papa: 5 gennaio 1919. Al sig. dott. Giorgio Sidley, della diocesi di Salford. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 28 dicembre 1918. Mons. Giuseppe Giuntini, dell'archidioeesi di Firenze. 16 gennaio 1919. Mons. Agostino Maij, della diocesi di Paderborn. » » » Mons. Roberto Heddergott, della medesima diocesi. » » » Mons. Massimiliano de Berchem, dell'archidioeesi di Praga. » » » Mons. Riccardo Hoffmann, dell'archidioeesi di Monaco di Baviera. 19 » » Mons. Sebastiano Staudbamer, della medesima archidiocesi. 21 » » Mons. Francesco Verquera, della diocesi di Susa. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 28 dicembre 1918. Mons. Giuseppe Di Girolamo, di Roma. Annus XI - Vol. XI 1 Martii 1919 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE I CONCEDITUR IN PERPETUUM INDULGENTIA PLENARIA TOTIES QUOTIES LUCRANDA DIE FESTO TITULARI SOCIETATIS REGALIS A CINGULO NOSTRAE DOMINAE AD CATHEDRALIS ECCLESIAE DERTHUSENSIS. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat, Derthusensi in urbe, praedivite in sacello templi cathedralis, canonice erecta pia ac vetustissima Confraternitas Nostrae Dominae a Cingulo n u n c u p a t a , quae sodalium n u m e r o et dignitate, non m i n u s quam germanae pietatis studiis, summopere floret. Omnis conditionis cives, e plebe non minus q u a m e nobilitate viri principes, reges et R o m a n i quidem Pontifices Nostri Decessores, per longam a n n o r u m seriem, h a n c Societatem maximo in h o n o r e h a b u e r u n t ; ipsique Hispaniarum Reges illi n o m e n dederunt. Nunc vero, cum hodiernus Prior Regalis huius Confraternitatis Nostrae Dominae a Cingulo, roboratas amplissimo Derthusiensum Episcopi suffragio, enixas Nobis humiliter preces adhibuerit, ut die festo titulari fidelibus cathedrale ipsum templum visitantibus plenariam indulgentiam de apostolica benignitate largiri dignemur; Nos, attentis Societatis eiusdem antiquitate et splendore, optatis his a n n u e n d u m , q u a n t u m in Domino possumus, existimavimus. Quam ob rem, audito dilecto filio Nostro S. R. E. Cardinali Poenitentiario Maiore, de omnipotentis Dei misericordia ac beatorum Petri et Pauli apostolorum Eius auctoritate confisi, o m n i b u s et singulis fidelibus ex u t r o q u e sexu, die festo titulari enunciatae Regalis ACTA., vol. X I , n. 3. — 1-3-919. 5 66 Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale Societatis Nostrae Dominae a Cingulo, n e m p e Dominica mensis septembris prima, ad D e r t h u s e n s e cathedrale t e m p l u m q u o t a n n i s , admissorum sacramentali confessione expiatis ac caelestibus epulis refectis, confluentibus, a medietate diei praecedentis ad mediam u s q u e noctem ipsius Dominicae, indulgentiam plenariam toties l u c r a n d a m concedimus, quoties sacellum B. Mariae Virg. a Cingulo, in enunciata cathedrali ecclesia positum, devote visitent, ibique pro christianorum principum concordia, h a e r e s u m exstirpatione, peccatorum conversione ac sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad D e u m preces effundant. Largimur insuper fidelibus eisdem, si malint, liceat plenaria h a c indulgentia functorum vita labes poenasque expiare. Contrariis non o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . P r a e s e n t i b u s perpetuis futuris temporibus valituris. XIX Datum R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , s u b annulo Piscatoris, die decembris M C M X V I I I , Pontificatus Nostri a n n o q u i n t o . P. CARD. GASPARRT, a Secretis Status. Il TEMPLUM LOCARNENSE B. M. VIRGINIS A SAXO, IN DIOECESI LUGANENSI, T I T U L O AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — L o c a m i , intra fines Luganensis; dioecesis, antiquum exstat percelebre t e m p l u m Deo in honorem B. Mariae Virg. a Saxo dicatum, ad p e r e n n a n d a m m e m o r i a m erectum apparitionis ipsius Deiparae pio cuidam e Franciscani familia coenobitae, in pervigilio festivitatis B. Mariae Virg. in coelum Assumptae, a n n o millesimo quadringentesimo octogesimo nono. Id constans refert, m o n u m e n t i s ac prodigiis luculenter suffulta, traditio. Eidem porro Deiparae Virginis tutelae merito fideles incolae Ticinenses t r i b u u n t , quod ab haeretica lue, saeculo decimo q u a r t o per Helveticas regiones nefarie g r a s s a n t e , feliciter servati fuerint : ac saepe saepius, publicis vel privatis ingruentibus calamitatibus, praesenti ipsius Deiparae auxilio incolumes evaserint. Quam ob r e m cultus B. Mariae Virg. a Saxo in dies ad a u c t u s est, eiusque ligneum affabre sculptum simulacrum, in ulnis P u e r u m Iesum g e s t a n t i s , semel iterumque a u r e o diademate redimitum fuit, primo quidem a Legato Apostolico a p u d Helvetios a n n o M D C X V I I ; secundo a u t e m decreto Vaticani Capituli a n n o M D C C C L X X X , scilicet q u a r t o Acta Benedicti PP. XV 67 r e d e u n t e centenario a mirifica Deiparae Virginis apparitione. I n t e r e a p a r v a e vetustissimae marialis aedis progressu temporis m u t a t a forma, ita increvit, ut t u m audaci s t r u c t u r a pilis giganteis innixa totiusque molis amplitudine, t u m omnigenae artis, ac praesertim picturae, conspicuis operibus, hoc templum, L o c a m i in h o n o r e m B. Mariae Virg. a Saxo mirifice constructum, p r a e ceteris eniteat. H u i u s parietes templi votivis tabellis, vexillis, argenteis trophaeis atque i n n u m e r i s pretiosis donariis circum ornati, benignissimam Dei Genitricis, g r a t i a r u m a p u d D o m i n u m sequestris, potentiam civiumque acceptam tutelam luculenter testantur. Sacra supellectili a b u n d e refectum et privilegiis a t q u e indulgentiis a Sede Apostolica ditatum, m e m o r a t u m t e m p l u m F r a t r u m Ordinis Minorum Capulatorum curis concreditum fuit; hique, vehemens pietatis studium erga Beatissimam Dei Genitricem fidelium praesertim peregrinorum impigre foventes, ecclesiasticis ibidem m u n e r i b u s naviter funguntur. Ab anteactis saeculis in praesens usque, piae peregrinationis causa, ad mariale s a n c t u a r i u m a Saxo n o n modo e pago Ticinensi, v e r u m etiam a dissitis t u m Helvetiae, t u m finitimae Italiae, t u m aliarum n a t i o n u m regionibus christifideles saepe saepius t u r m a t i m solent confluere, B. Mariae Virg. simulacrum veneraturi eiusque opem fidenter imploraturi. Neque p r a e t e r e u n d u m arbitramur, quod, s u a aetate, s a n c t u s Carolus B o r r o m a e u s , cardinalis archiepiscopus Mediolanensis, idem sanctuarium mariale a Saxo, Locarnensium civium pietate iam munifice a u c t u m ac decora t um, n o n semel invisent, t a n t a q u e fuerit admiratione perculsus, ut, prophetico s a n e spiritu, haec v e r b a protulerit: « F l u e n t ad h a n c aedem omnes gentes ». Haec animo repetens, cum venerabilis frater Aurelius Bacciarini, episcopus titularis Dauliensis et administrator apostolicus Luganensis, pia quoque exprimens cleri populique, vota, Nos flagitaverit ut t e m p l u m Locarnense B. Mariae Virg. a Saxo Basilicae Minoris titulo ac privilegiis cohonestare d i g n e m u r ; Nos votis h i s a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito Congregationis Sacrorum R i t u u m Cardinali Praefecto, m o t u proprio ac de certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque apostolicae potestatis plenitudine, praesentium v i , enunciatum templum B. Mariae Virg. a Saxo, L o c a m i , intra fines dioecesis Luganensis exsistens, p e r p e t u u m q u e in modum, Basilicae Minoris titulo d o n a m u s , cunctis honorificentiis ac privilegiis eidem tributis, q u a e m i n o r i b u s Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Literas firmas, validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenarios atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent n u n c et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e i n a n e fieri si secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter, attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , sub a n n u l o Piscatoris, die i n ianuarii M G M X I X , Pontificatus Nostri a n n o quinto. P. GARD. GASPARRI, a Secretis Status. III ECCLESIA SS. URSULAE ET SOCLARUM, V V . ET M M . , IN URBE BONAERENSI, TITULO BASILICAE DECORATUR. t B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat in urbe Bonaerensi t e m p l u m Deo in h o n o r e m Ss. Ursulae et Sociarum, virginum et m a r t y r u m , a n n o MDCCLiv dicatum a t q u e Ordini F r a t r u m Minorum concreditum, u n d e vulgo a S. Francisco n u n c u p a t u r . Ceteris illius urbis sacris aedibus, tum antiquitate ac praestanti molis amplitudine, t u m conspicuis picturae et sculpturae operibus idem templum ita praecellit, ut illustre veluti historiae m o n u m e n t u m h a b e a t u r , quod ab exteris q u o q u e illud invisentibus merito suspicitur. Anno M C M X I piorum coniugum Sanctis Muzué et Carolae Vivar de Muzué, modo defunctorum, profusa liberalitate largitis expensis, sacra eadem aedes tot de integro pulcherrimis omnigenae artis ornamentis magnifice a d a u c t a fuit, ut praecipua Bonaërensis civitatis ecclesia in praesens h a b e n d a sit. P r a e t e r Minorum Ordinis Fratrum, qui benefactis vitaque in exemplum peracta famam i m m a c u l a t a m reliquerunt, mortales exuvias insigni sarcophago ibi recónditas, p r a e n o bili enunciato in templo illustrium etiam virorum corpora requiescunt, qui, publicis et civilibus laudabiliter perfuncti m u n e r i b u s , inter optimates Reipublicae Argentinae iure accensentur. R a t i o n e quoque cultus et fidelis populi assidua frequentia et saepe saepius i n n u m e r o concursu, eadem sacra aedes inter primarias urbis ecclesias enitet. Siquidem Franciscales F r a t r e s , ibidem sacris officiis naviter vacantes, divini cultus splendori singulari studio prospiciunt, simulque p l u r i m a e Confraternitates et Sodalitia, sub diversis nominibus, nec n o n Consociationes et Piae Uniones eadem in ecclesia sunt legitime constitutae, praesertim laica Congregatio Tertii Ordinis S. Francisci, in q u a quingenti viri ac mille tercentae mulieres militant. Hae o m n e s institutiones et societates privilegiis 4 Acta Benedica PP. XV 69 sacrisque indulgentiis largiter pollent, queis ab h a c S a n c t a Sede diversimode ditatae fuerant. P r a e t e r e a m e m o r a t u m templum, Archibasilicae Lateranensi iampridem aggregatum, non modo copiosa ac divite supellectili refertum est, sed praecipue sacrarum reliquiarum t h e s a u r o , q u a s inter nonnullae insignes pretiosissimis thecis inclusae, q u a s publice expositas p e r m a g n o pietatis studio -christifideles venerantur. Quae cum ita sint, cum h o d i e r n u s Franciscani Provinciae a B. Mariae Virg. Assumptione Praepositus, vota exprimens q u o q u e F r a t r u m Coenobii B o n a ë rensis, Nos enixis precibus flagitaverit, ut p r a e l a u d a t u m t e m p l u m sub titulo S. Ursulae et sacrarum virginum et martyrum ad Basilicae dignitatem evehere d i g n e m u r ; Nos, animo repetentes gloriosas illius templi memorias, precibus his a n n u e n d u m , q u a n t u m in Domino possumus, existimavimus. Idcirco, audito venerabili fratre Nostro S. R. E. Episcopo Cardinali Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, attentoque praesertim commendationis officio tum archiepiscopi Bonaërensium, tum F r a t r u m Minorum Procuratoris Generalis, ecclesiam Bonaërensem Ss. virginum et m a r t y r u m Ursulae et Sociarum, ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, simplici Basilicae titulo cohonestamus, cum privilegio deferendi t i n t i n n a b u l u m et conopaeum, cui liceat addere s t e m m a ipsius ecclesiae, n o n t a m e n a u r o vel argento o r n a t u m . Decernentes praesentes Literas firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et o b t i n e r e ; illisque, ad quos pertinent, n u n c et in posterum plene suffragari, sicque merito iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . VIII Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , sub a n n u l o Piscatoris, die ianuarii M C M X T X , Pontificatus Nostri a n n o quinto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD R. F. HIMERIUM GENERALEM, LA SALLE, A IESU, ALTERO EORUM FRATRUM SAECULO PATRIS A SCHOLIS EXEUNTE AB CHRISTIANIS OBITU S. PRAEPOSITUM IOANNIS BAPT. DE LEGIFERI. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. - E x e u n t e altero iam saeculo a beatissimo obitu P a t r i s vestri legiferi, n o n p o s s u m u s quin tanti viri memoriam, ob eius in Ecclesiam insignia promerita, vobiscum celebremus: eo magis quod ad m e d e n d u m gravi cuidam s u o r u m t e m p o r u m incommodo eiusmodi rationem s e q u u t u s est cuius hodie quoque mira est opportunitas. Cum enim animadvertisset populum, maximeque classem tenuiorum, in s u m m a ignoratione versari earum r e r u m quae ad religionem pertinent, sibi proposuit p u e r o r u m de infima plebe institutionem suscipere, q u o s dum litterarum initiis erudiret, simul christianae vitae praeceptis imbueret. Et praeclarissimi ab eo percepti fructus in hoc m u n e r e , praesertim ex quo socios adiutoresque sibi h u i u s operae et laboris adscivit, n o n dubio s u n t a r g u m e n t o istam sodalitatem in Ecclesiae sanctae b o n u m ab eo esse, Dei providentis consilio, conditam. Nunc vero in educatione pueritiae incredibile est q u a m late christianus spiritus desideretur, nimis multis s u m m a contentione nitentibus ut scholas ab Ecclesiae matris tutela s u b t r a h a n t , in easque laicam, quae dicitur, disciplinam I n d u c a n t , ubi nihil sit quod sapiat religionem. Ita quae virtutum d o m u s debet esse, in specum vertitur vitiorum. Nam timore Domini sublato, quod initium sapientiae est, quid iam improvidam aetatem cohibeat q u o m i n u s omnia s e q u a t u r flagrantium vota cupiditatum? Nemo igitur n o n videt q u a m bene communi saluti prospiciant qui nostros pueros, spem futuri temporis, christianis institutis et moribus, q u e m a d m o d u m vos facitis, informent. Quare ingentes vobiscum grates Deo agimus, cuius benignitas vestram sollertiam ad tam laetabilia incrementa provexit; o p t a m u s q u e ut ex h a c Patris vestri legiferi commemoratione vel alacrioribus s u m p t i s animis, salutarem Ecclesiae ac civitati operam n a v a r e perseveretis. Ob eam rem, caelestis auxilii vobis conciliandi causa, libentes d a m u s ut, fausto die V I I aprilis proximi, quisquis sacerdos a p u d vos rem divinam fecerit et quotquot ex instituto vestro sodales alumnique sacro adfuerint, o m n e s plenariam indulgentiam, usitatis condicionibus, lucrentur. Atque auspicem divinorum m une- 71 Acta Benedicti PP. XV r u m p a t e r n a e q u e Nostrae benevolentiae testem, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, t u a e q u e sodalitati universae amantissime impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S. Petrum, die x x v n mensis ianuarii MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. BENEDICTUS P P . XV II AD R. D. P. THOMAM THEOLOGICAM PEGUES, S. THOMAE EX ORDINE GALLICE IN PRAEDICATORUM, MODUM CATECHISMI QUI SUMMAM EXPLICATAM EDIDERAT. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. - Praeclara de T h o m a Aquinate praeconia Apostolicae Sedis iam neminem catholicum dubitare sinunt quin ideo ille sit excitatus divinitus, ut h a b e r e t Ecclesia q u e m doctrinae magistrum maxime in omne t e m p u s sequeretur. Cons o n u m autem videbatur singularem viri sapientiam n o n modo sacri cleri hominibus, verum omnibus q u i c u m q u e religionis altius studia colerent, a t q u e ipsi multitudini, directo p a t e r e : natura enim fit ut quo propius ad l u m e n accesserit, eo quis uberius collustretur. Vehementer igitur es tu quidem l a u d a n d u s qui, cum, opus Angelici Doctoris potissimum, S u m m a m Theologicam litteralibus commentariis gallice interpretari instituisses - r e m q u e e sententia succedere volumina o s t e n d u n t a d h u c edita - eamdem in m o d u m catechismi explicatam n u p e r evulgasti. Ita h u i u s tanti ingenii divitias n o n m i n u s apte ad r u d i o r u m u s u m accommodasti q u a m ad doctiorum, o m n i a breviter strictimque, eadem perspicuitate ordinis, t r a d e n d o , quae is copiosius exposuerat. E q u i d e m tibi g r a t u l a m u r isto diuturni laboris studiique fructu, in quo licet m a g n a m disciplinae Thomisticae cognitionem ac scientiam agnoscere: o p t a m u s que id quod, pro tuo Ecclesiae sanctae amore, h a b e s propositum, ut ad christianam doctrinam penitus percipiendam prosit quamplurimis. Atque auspicem divinorum m u n e r u m et praecipuae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, t u i s q u e discipulis a m a n t i s s i m e impertimus. D a t u m R o m a e apud S. P e t r u m , Pontificatus Nostri a n n o quinto. die v mensis februarii BENEDICTUS P P . XV MCMXIX, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII E r n e s t u s Buonaiuti, decreto S. Officii diei ¥1 novembris 1918, q u o opuscula ab eo conscripta, quibus t i t u l u s : La genesi della dottrina agostiniana intorno al peccato originale et S. Agostino, proscripta et in Indicem librorum prohibitorum inserta sunt, se subiecit et opuscula reprobavit. D a t u m Romae, ex aedibus Sancti Officii, die 10 februarii 1919. A. Castellano, S. R. ei U. S. Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM PRO CELEBRATIONE CONCILIORUM ET APPELLATIONIBUS IN REGIONIBUS ITALIAE Conciliorum provincialium celebrationi in plerisque Italiae region i b u s h a u d leves obesse difficultates a multis sacrorum Antistitibus n o t a t u m est: etenim, a e t a t u m decursu t u m ethnographicis r a t i o n i b u s t u m etiam politicis perturbationibus, ecclesiasticae circumscriptiones dioecesum ac provinciarum funditus i m m u t a t a e fuerunt; u n d e factum quod ex metropolibus n o n paucis aliae suffraganeis sedibus s u n t orbatae, aliae u n a m vel alteram retinuerunt. Ex his a u t e m p r o n u m est intelligere, praedictos Episcoporum conventus in memoratis locis n o n illud obtinere posse m o m e n t u m eamque solemnitatem, quae • illos decerent, quaeque Ecclesia habere desiderat, ut plurium Antistitum, in Dei nomine congregatorum, consiliis et auctoritate ea constituantur, quae Dei ipsius gloriae et fidelium bono utiliora sint atque ad u s u m aptiora. S. Congregatio Consistorialis 73 Eiusmodi igitur difficultatibus ut efficaciter obveniatur, Episcopis per Italiam auditis habitoque suffragio E m o r u m P a t r u m S. Congregationi Consistoriali praepositorum, Benedictus P a p a XV sequentia decern e n d a constituit: I. Incolumi Conciliorum provincialium lege pro provinciis Veneta, Mediolanensi, Vercellensi, Taurinensi ac I a n u e n s i ; itemque sartis iuribus metropoliticis R o m a n i Pontificis in R o m a n a provincia secundum sacros c a n o n e s ; in ceteris Italiae regionibus, provincialium Conciliorum loco, ex praescripto can. 283 Codicis quovis vicennio celebrandorum, habeb u n t u r vicesimo pariter q u o q u e a n n o Concilia plenaria per regiones ad n o r m a m cann. 281, 282, 287 et seqq. iuxta praesentis decreti praescriptiones. II. Regiones in quibus, Conciliorum provincialium loco, Concilia plenaria regionalia h a b e n d a e r u n t sequentia sunt, q u a r u m nomina, ad clariorem indicationem, vulgari sermone efferuntur: Emilia, Romagna, Toscana, Umbria, Marche, Abruzzi e Molise, Beneventano, Campania, Salernitano, Basilicata, Puglie, Calabria, Sicilia, Sardegna; quae vero Dioeceses censendae sint ad singulas hasce regiones pro Conciliorum celebratione pertinere, peculiari decreto definietur. III. P r o dioecesibus Latii (prout hoc n o m e n n u n c temporis audit) peculiares dispositiones Sanctitas S u a sibi impertiendas reservat. IV. In Episcoporum coetibus, vulgo Conferenze, qui ad n o r m a m can. 292 Codicis, quovis quinquennio cogendi sunt, quique iam in Italia per regiones h a b e n t u r , is qui praeerit p r i m a sequenti vice, sicque pariter in ceteris sequuturis conventibus a n t e q u a m vicennium impleatur pro regionali comitio constitutum, P a t r i b u s discutiendum proponet q u a n d o debeat et possit p r i m u m plenarium regionale Concilium celebrari; t u m vero, ad praescriptum can. 281, S u m m u m Pontificem postulabit ut Sanctitati Suae designare placeat legatum s u u m ad Concilium convocandum eique praesidendum. V. Omnia vero q u a e , pro celebratione Conciliorum plenariorum regionalium, superius s t a t u t a sunt, nullimode d e t r a h u n t neve detrahere censeantur praescripto can. 285 circa appellationes a sententiis I instantiae ad tribunal II instantiae. Permittitur t a m e n Episcopis, qui Sedi Apostolicae sint immediate subiecti, ut pro appellationibus sibi deligant Archiepiscopum viciniorem etsi provincia propria c a r e n t e m , itemque his Archiepiscopis ut designent pro appellationibus Ordinarium viciniorem, q u e m o p p o r t u n i u s eligendum censuerint. Vi. Qua in re, cum a plerisque R o m a n a e provinciae Episcopis expetitum fuerit ut speciale t r i b u n a l II instantiae R o m a e pro suis dioece- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 74 sibus constitueretur, Sanctissimus Pater, ob adductas rationes, petitioni a n n u e n d u m duxit, ac praesenti decreto destinat ad h u n c finem tribunal Vicariatus Urbis, salvo semper recursu III instantiae, si et q u a n d o haberi •quiverit, ad sacram R o m a n a m Rotam. P r a e s e n t i b u s valituris contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a e , ex Secretaria S. Congregationis Consistorialis, die 15 februarii 1919. £ß C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius. L.^S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. II DECRETUM DE CESSATIONE BELLO QUARUMDAM CONCESSAE FACULTATUM QUAE SACERDOTIBUS DURANTE SUNT. Quum atrox bellum, quod plures a n n o s E u r o p a m cruentabat, Dei miserentis gratia, finem t a n d e m habuerit, oportet ut, cessante causa; facultates quoque extraordinariae circumscribantur quae sacerdotibus, militaribus copiis addictis, in suum ac militum b o n u m fuerunt tributae. Ne autem, in re tam gravi, angustiis et ambiguitatibus pateat locus, S S m u s D. N. Benedictus P P . XV censuit expedire ut pressius determin e t u r q u a e n a m ex praedictis facultatibus cessasse dicendae sint. Itaque, de m a n d a t o SSnii, declaratur n a t u r a sua finem habuisse facultates ut supra sacerdotibus factas, q u a e s e q u u n t u r : 1) absolvendi in q u i b u s d a m casibus milites generali formula, seu c o m m u n i absolutione sine praecedenti confessione; 2) absolvendi ab omnibus censuris et casibus reservatis; 3) Missam celebrandi in q u o c u m q u e loco, etiam sub dio, remoto quidem irreverentiae periculo; 4) bis in die, etiam u n a h o r a post meridiem, et in casibus extraordinariis vel n o n servato ieiunio, S a c r u m peragendi; 5) Missas votivas loco propriae a rubricis praescriptae legendi; 6) asservandi S S m u m S a c r a m e n t u m in bellicis navibus et in stativis castrorum valetudinariis; S. Congregatio Consistorialis 75 7) benedicendi unico crucis signo coronas, cruces, n u m i s m a t a cum applicatione indulgentiarum; 8) sese eximendi a recitatione divini officii, ac pariter idem officium in alias pias preces commutandi. Hisce demptis, reliqua q u a e attinent ad iurisdictionem Ordinarior u m castrensium, u s q u e dum eorum ministerium subsistat et servetur, s a r t a tectaque sunto. Curae t a m e n ipsorum Ordinariorum Castrensium erit vigilare ut omnia q u a e pertinent ad sacrae liturgiae observantiam, praesertim in Missae celebratione, a sacerdotibus sibi a d h u c subditis adamussim et ex integro serventur. Officii pariter o m n i u m Ordinariorum locorum erit curare ut sacerdotes in dioecesim e militia reversi ad pristinam perfectamque sacror u m rituum observantiam redeant. D a t u m Romae, ex Secretaria S. Congregationis Consistorialis, die 22 februarii 1919. j$| C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius. L. © S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. III DE NOMINANDIS ADMINISTRATORIBUS DIOECESANIS Q u u m Delegatus Apostolicus in Foederatis Americae Statibus h a e c dubia definienda proposuisset, scilicet: 1) u t r u m dispositiones particulares Concilii plenarii Baltimorensis, q u o a d ius n o m i n a n d i administratorem dioecesis, sede vacante, a d h u c vigeat; an per n o v u m Codicem abrogatae sint; E t q u a t e n u s negative a d p r i m a m p a r t e m : 2) an servandum sit praescriptum canonis 427; Emi P a t r e s Codici interpretando praepositi, die 24 novembris 1918 responderunt: m Ad I , negative ad p r i m a m p a r t e m ; affirmative ad secundam. Ad I I , affirmative, et ad mentem. Mens autem haec est: « Q u a t e n u s speciales circumstantiae hic et •nunc impediant q u o m i n u s in illa regione applicetur canon 427, S. C. Consistorialis instructiones o p p o r t u n a s , ad tempus servandas, praebeat, a 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dempto omnino Episcopis iure n o m i n a n d i Administratorem dioecesis,, mortis causa ». S S m u s autem Dominus Noster resolutiones Commissionis Codicis ratas h a b u i t et confirmavit. De relato t a m e n Cardinalis Secretarii S. C. Consistorialis, a t t e n t i s peculiaribus adiunctis in q u i b u s Ecclesiae F o e d e r a t o r u m S t a t u u m Americae versantur, eadem Sanctitas Sua statuit et decrevit, ut in omnibus dioecesibus in quibus quinque saltem vel sex Consultores dioecesani n o n adsint - firma prohibitione a Commissione Codicis facta - Archiepiscopus a u t Episcopus senior provinciae ecclesiasticae providere possit^ cum ratihabitione Delegati Apostolici, pro n o m i n a t i o n e Administratoris dioecesani d u r a n t e sedis vacatione. I d q u e per triennium, d u m m o d o interim coetus Consultorum n o n fuerit a u c t u s ad n u m e r u m superius indicatum. D a t u m Romae, ex Secretaria S. Congregationis Consistorialis, die 22 februarii 1919. C. CARD. DE LAI, E p . Sabinen., Secretarius. L. © S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor* IV PROVISIO ECCLESIAE S. C. Consistorialis decreto, S S m u s D. N. Benedictus XV h a n c , q u a e sequitur, ecclesiam de proprio pastore providit, scilicet: 14 februarii 1919. — Titulari ecclesiae episcopali Adrianopolitanae praefecit R. P. D. Franciscum Isola, h a c t e n u s Episc. Concordiensem. V NOMINATIO 14 februarii 1919. Miletensi, S S m u s D. d e p u t a v i ! R. P. D. stratorem Apostolicum valetudine. — Postulante R. P. D. Iosepho Morabito, episcopoN. Benedictus P P . XV, decreto S. C. Consistorialis, P a u l u m Albera, episcopum Bovensem, in Adminiecclesiae Miletensis, p e r d u r a n t e infirma Episcopi S. Congregatio Concilii SACKA CONGREGATIO 77 CONCILII I DECRETUM REVOCATUR RANTE DECRETUM DE PROVISIONE OFFICIORUM ET BENEFICIORUM DU- BELLO. Cum ob belli cessationem e clericis servitio militari adstrictis plerique iam dimissi proprias dioeceses et sedes repetierint et reliqui brevi dimittendi in eas sint redituri, congruum est ut, mutatis r e r u m adiunctis, decretum h u i u s S. Congregationis Concilii de provisione officiorum et beneficiorum diei 14 novembris 1916 s u a m vim et r o b u r exerere desinat. Illud itaque revocatur, p r o u t per praesentes litteras de m a n dato SSmi decernitur et declaratur esse revocatum et non amplius vigere: proindeque Ordinarii redintegrantur in s u a s facultates eadem officia et beneficia conferendi, servatis t a m e n de iure servandis, et praesertim canonibus 147-182 et 1431-1447 Codicis Iuris Canonici, necnon prae oculis habita Instructione edita a S. Congregatione Consistoriali De clericis e militia redeuntibus diei 25 octobris 1918. D a t u m Romae, ex Secretaria eiusdem S. Congregationis Concilii, die 26 februarii 1919. F. L.-HB CARD. CASSETTA, Praefectus. S. I. Mori, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 78 II GERUNDEN. FUNDATIONIS BENEFICIORUM S P E C I E S F A C T I . - Episcopus Gerunden, sequentibus litteris H. S . C. tria dubia solvenda proposuit : « Nonnulli sacerdotes, beneficium eccle« siasticum constituere vel bona alicuius beneficii augere satagentes, « p o s t u l a n t , ut beneficia ita adaucta nova dote sibimetipsis conferantur, « eorumque reditus omnes percipiant, quod quidem sub specie utilitatis « in posterum obtinendae iustum suadere conantur. At onera beneficii, « o b e u n d a in favorem ecclesiae, etiam parochialis, ubi beneficium fuit « constitutum, adimplere nolunt eo innixi quod ipsi obtentores s u n t « a prima institutione: sicque constare faciunt in tabulis fundationis, « seu augmenti dotis. Praeterea, d u m onera beneficii, etiam levissima^ « licet maximae utilitatis fidelium, nolunt portare, t a m e n assistendi fun-r « ctionibus ab ecclesia sui tituli peragendis, sive fundatis, sive adven« titiis, necnon et stipendia iisdem assignata percipiendi, ius exigunt. « « Ut igitur t u t i u s in- hac re procedere valeat, postulat reverenter Episcopus Orator resolutionem trium dubiorum sequentium; n i m i r u m : « I Utrum liceat clausulam apponere in limine fundationis beneficii, vi cuius p r i m u s obtentor liber sit ab oneribus beneficio a d n e x i s rite ferendis, etiam cum agitur de oneribus quae alicui ecclesiae p a r o chiali vel fidelis populi necessitati respondeant. « Et quatenus affirmative. 2° U t r u m beneficiatus p r i m u s obtentor, d u m onera non implet, ius h a b e a t assistendi functionibus suae ecclesiae sive fundatis sive adventitiis, necnon et stipendium pro his percipiendi. « Quatenus negative ad secundum. 3° U t r u m sustineri possint clausulae contrariae olim adiectae in limine fundationis et ab Ordinariis approbatae ». 9 « « « « « « « « (ex voto Consultoris). - Gum res de q u a agitur resolvenda sit iam novo Codice publicato et sub illud tempus, quo, finita legis vacatione, Codex plenam vim obligandi obtinuit, considerari debet t u m sub respectu ad novum Codicem, maxime in ordine ad n o v a s fundationes, t u m sub respectu ad ius praecedens, praesertim quoad ANIMADVERSIONES 8. Congregatio Concilii 7£ beneficia iam sub praecedenti iure fundata. Sedulo t a m e n in u t r a q u e consideratione distinguendum est inter veram beneficii n o n d u m exsistentis fundationem, et a u g m e n t u m dotis pro beneficio iam fundato oblatum. Quoad beneficia futuro t e m p o r e fundanda, excludenda penitus est a fundatione quaelibet conditio, q u a fundatori reservetur ius patronatus, licet possint ipsi concedi suffragia ipsius liberalitati proportionata (can. 1459). Quo excluso, iam cetera consideranda sunt, quae in d u b i u m veniunt sive quoad beneficia iam fundata sive quoad fundanda, attendendo primo loco fundationem beneficii, deinde augmentum dotis. T. Quoad fundationem beneficii translatitium in iure est, in s t a t u e n d a lege fundationis alicuius beneficii plurimum deferri fundatorum voluntati, ut ii alliciantur et n o n r e t r a h a n t u r a fundationibus. Erectio enim beneficiorum favorem Ecclesiae continet; siquidem tendit ad a u g e n d u m cultum divinum et Ecclesiae decus, t u m ob novos actus cultus divini qui e r u n t a beneficiato ex obligatione ponendi, t u m etiam quia bona,, in h u n c finem oblata, Deo dicantur et ex temporalibus veluti sacra et spiritualia efficiuntur. Quae commoda obtinenda causa sunt, cur fundatoribus etiam conditiones iuri communi contrarias in tabulis fundationis apponere permittatur (Barbosa, De episc, p. I i i , alleg. 71, n. 39; Lotterius, De benefic, lib. 1, q. 32, n u m . 14 sq.; De Luca, De benefic, disc. 95, n u m . 10). Q u a m facultatem admittendi conditiones etiam iuri c o m m u n i contrarias Episcopis agnovit explicite Codex, can. 1417, ubi t a m e n illa limitatione circumscribitur, quod agatur de conditionibus honestis et n a t u r a e beneficii non r e p u g n a n t i b u s . Ceterum haec limitatio etiam de iure praecedenti erat intelligenda, ubi pariter e r a n t exclusae conditiones impossibiles a u t contradictoriae, conditiones turpes et conditiones contra s u b s t a n t i a m beneficii; quia qui contra s u b s t a n t i a m beneficii legem meditatur, utique destruit quod agit, velut si beneficiato ini » p o n a t u r obligatio alteri cedendi quidquid ex beneficio percipit (Lotterius, 1. c , n u m . 26 sq.). 1 Age vero, in casu, prima illa conditio, quod fundator obtineat prima vice beneficium a se fundatum, non est conditio turpis a u t beneficii n a t u r a e r e p u g n a n s , ut est manifestum. Orator quidem timuisse videtur ne sub h a c conditione lateret simonia attendens fortasse Benedictum XIV in Institut, canonie, n u m . 95 et resolutionem h u i u s S. C. in causa Alexandrina, Augmenti dotis, a. 1686, ab eodem relatam. A t t a m e n ille timor caret f u n d a m e n t o ; quin immo eo loco Benedictus XIV, n. 6-sq. contrarium expresse defendit innixus auctoritate Pitonii; nec allegata causa Alex a n d r i n a facit ad rem, ut optime ibidem prosequitur Benedictus XIV, quia in illa causa non a g e b a t u r de fundatore, sed de alio clerico 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale desiderante obtinere beneficium iam fundatum, qui a u g m e n t u m dotis offerebat, n o n Episcopo, sed patronis, conventione cum eis inita, ut se propter promissum a u g m e n t u m dotis p r a e s e n t a r e n t ; q u a in re, bonis temporalibus oblatis, intendebat obligare p a t r o n o s ad sui praesentationem, cui conventioni merito visa est subesse labes simoniaca. At in casu, ut ibidem discrimen ostendens prosequitur Benedictus XIV, agitur de conditione posita ab ipso fundatore et per Episcopum acceptanda, ut illi prima vice liceat h a b e r e beneficium; b o n a autem offeruntur Ecclesiae, ut Ecclesiae in p e r p e t u u m serviant in a u g m e n t u m cultus divini per beneficiatum, qui illis bonis sustentetur, p r o c u r a n d u m . Et mirum profecto esset, intercedere labern simoniacam ea in re, q u a m n o v u s Codex r a t a m h a b u i t cum tamen voluit in futurum abolitum iusp a t r o n a t u s . Ita enim statuitur can. 1450, § 2 : Ordinarius potest fundationem beneficii admittere ea adiecta conditione, ut beneficium prima vice conferatur clerico fundatori vel alii clerico a fundatore designato. Secundo loco, est quidem contra ius, quod beneficiatus obtinens beneficium onera beneficio adnexa n o n impleat, ut est manifestum : beneficium enim datur propter officium; at quod determinatus beneficiatus, v. gr. fundator ipse, qui simul est p r i m u s beneficii obtentor, n o n t e n e a t u r ad onera beneficii implenda, n o n est conditio turpis nec c o n t r a n a t u r a m beneficii, ideoque a fundatore, cui d a t u r conditiones etiam contra ius opponere (can. 1417), in lege fundationis id statui potest. Sane non repugnat n a t u r a e beneficii, quod beneficiatus per dispensationem liberetur ab oneribus beneficio adnexis, v. gr. canonicus per aliquod t e m p u s dispensetur a lege residentiae et officii choralis, dum t a m e n interim percipit beneficii fructus ; quae dispensatio, si n a t u r a e beneficii repugnare*,, dari n o n posset. Item saepe admissum est, ut fundator sibi reservet pensionem ex bonis pro fundatione oblatis, cum t a m e n nullam impleat obligationem beneficio adnexam ; q u a m reservationem pensionis expresse agnoscit Codex, can. 1455, n u m . 2. P r a e t e r e a agnoscitur fundatori facultas in limine fundationis a p p o n e n d i conditionem, ut ad illud possit praesentari etiam infans, qui profecto dum ad congruam aetatem non pervenerit, n o n poterit onera beneficii implere (Pargna, De iure patronatus, P a r s II, can. 27, caus. III, n. 3 1 , 4 0 ; Lotterius, De re benefic, lib. I, q. 32, n. 17, 19, 34 sq.; Barbosa, Ad Concil. Trid., sess. 25, c. 6, n u m . 7, de reformat). Atque haec multo magis valent in casu, in quo ageretur de capellanía pro celebratione missarum, quas sibi applicari fundator rationabiliter potest nolle, nisi p o s t q u a m e vita decesserit, ideoque potest velle ut ipse p r i m u s beneficii obtentor, n o n t e n e a t u r missas pro se celebrare. 81 S. Congregatio Concilii Deinde, q u o a d ipsum servitium Ecclesiae praestitum per missam in ea celebratam, potest fundator velle ut illud servitium n o n praestetur nisi post eius mortem ; q u a in re nulla est differentia cum casu quo testator relinquit bona, ut ex illis fundetur capellanía sed nonnisi post mortem filii. De facto, in casu, nihil aliud fit nisi fundari capellaniam, sed cum reservatione fructuum u s q u e ad m o r t e m fundatoris. Quae reservatio potest omnino honeste fieri, et Ecclesia, licet n o n immediate, d u r a n t e vita fundatoris qui primus obtinet beneficium, sed u t i q u e postea, et quidem perpetuo, obtinebit m a g n u m c o m m o d u m augmenti cultus divini ratione beneficii in ea perpetuo fundati. Ergo u n d e q u a q u e res spectetur nihil est, cur n o n possit fundator h a n c apponere conditionem. Relate ad tertium p u n c t u m , seu ad participationem fundatoris in emolumentis adventitiis, velut in funeribus aliisque similibus, profecto, si fundator ecclesiae in beneficio a se fundato serviret, nulla esset ratio cur ea participatio fundatori denegaretur; ut enim in iis emolumentis partem h a b e a n t prae ceteris clerici servitio ecclesiae addicti, ratio est hoc ipsum servitium ecclesiae p r a e s t i t u m ; q u a e ratio quidem in hypothesi servitii n o n praestiti locum n o n habet. Aliunde t a m e n negari n o n potest, q u o d fundator, prima vice beneficium a se fundatum obtinens, licet servitium ipse ecclesiae n o n praestet, h a b e n d u s tamen sit ut ecclesiae benefactor, cui, relinquens beneficium a se fundatum, p e r p e t u a quad a m ratione in a u g m e n t u m cultus divini contribuit et perpetuo sustentat beneficiatum, qui ad participationem adventitiorum admittetur. Q u a ex ratione, admissio fundatoris ad participationem adventitiorum coniuncta cum servitio propter quod adventitia obtinentur, licet debita n o n dicatur, a e q u a t a m e n vere dici potest. Iam vero, a n t e q u a m Episcopus fundationem oblatam acceptet, debet vocare interesse h a b e n t e s , prout in casu s u n t ceteri beneficiati ecclesiae, iisque auditis debet ponderare, u t r u m detrimentum quod p a t i u n t u r ceteri beneficiati in eo q u o d fundator a d m i t t a t u r ad funera, ad anniversaria ceterasque functiones, compensetur sufficienter per a u g m e n t u m perpet u u m cultus divini o b t e n t u m in fundatione novi beneficii; si ita iudicet, potest Ordinarius pro suo iure fundationem etiam cum illa conditione acceptare. Concludendum igitur est, si in limine fundationis admissa est illa conditio, q u o d fundator a d m i t t a t u r ad funera, anniversaria ceterasque functiones, u n d e e m o l u m e n t a adventitia percipiuntur, h a n c conditionem valere ac sancte servandam esse. Episcopum t a m e n esse liberum in reiicienda illa conditione, q u a e p r a e t e n d a t u r apponi in lege fundationis, si existimet inde tale d e t r i m e n t u m obvenire ecclesiae ceterisque eiusdem ACTA, vol. X I , n. 3. — 1-3-919. 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale beneficialis, q u o d perpetuo a u g m e n t o cultus divini per fundationem novi beneficii procurato n o n ex a e q u o compensetur. II. De casu augmenti dotis. I u s constitutum de re hoc erat, q u o d i u s p a t r o n a t u s n o n acquireretur, nec patronus, sed t a n t u m benefactor ecclesiae fieret et diceretur, qui ecclesiae i a m sufficienter dotatae novos tribueret reditus, etiamsi maiores essent, q u a m illi, qui primitus pro sufficienti dote fuissent assignati; eo quod p a t r o n i fierent, non propter q u a n t i t a t e m rei donatae, sed qui p r i m u m ecclesiam seu beneficium, q u o d a m m o d o a non esse ad esse sufficienti donatione seu dotatione perducerent. Si t a m e n dos primitus d a t a o m n i n o periisset, t u n c antiq u u s p a t r o n u s i u s p a t r o n a t u s amittebat, q u o d a d q u i r e b a t u r ab illo, qui de novo sufficienter beneficium dotasset (Reiffenstuel, lib. III, tit. 38, n. 9; Pirhing., h. t., n. 9; F a g n a n u s , in cap. « Quoniam », 3, h. t, n. 59, in cap. « cum propter », 27, h. t., n u m . 67; Lambertini, De iure patron., lib. I, part. I, quaestio 5, art. 12). Admittebatur quidem i u s p a t r o n a t u s etiam occasione a u g m e n t i dotis acquiri posse, si t a m e n dimidia saltem dos constituatur, sed s t a t u e b a t u r in hoc casu i u s p a t r o n a t u s haberi ex indulto Apostolico, pro quo obtinendo a u g m e n t u m dotis erat causa motiva sive impulsiva (Garcia, De benefic, part. 5, cap. 9, n. 127; Lotterius, De re benefic, lib. I l , qu. 7). Unde infertur, ex sola auctoritate Episcopi, a u g m e n t u m dotis admittentis, i u s p a t r o n a t u s dotem augenti etiam ex dimidia parte, deferri n o n potuisse. Q u a m o b r e m si dubia ab Episcopo Gerunden, proposita etiam intelligenda sint de casu quo agatur, n o n de n o v a fundatione, sed de solo augmento dotis, q u a e circumstantia ab Oratore ponitur in precibus, reticetur t a m e n in d u b i o r u m formula, liquet praeiudiciale r e s p o n s u m negativum d a n d u m esse ad omnia dubia q u o a d beneficia, in q u a e futuro tempore i n t e n d a n t u r acquiri ex a u g m e n t o dotis iura, q u a e c o n c e d u n t u r fundatoribus. Relate vero ad beneficia praeterito tempore per augment u m dotis in vitam restituta, cum nosse n o n possimus circumstantias cuiusque beneficii, et u t r u m intervenerit in singulis casibus beneplacit u m Apostolicum, r e c u r r e n d u m erit in singulis c a s i b u s : nam quae a praecedentibus Episcopis admissa et a p p r o b a t a sunt, rite facta et approbata censeri debent, nisi in casu particulari contrarium p r o b a t u m fuerit. - Die 13 iulii 1918 Sacra Concilii Congregatio, in plenariis E m o r u m ac Revm or u m P a t r u m comitiis, in Palatio Ap. Vaticano habitis, propositis dubiis r e s p o n d e n d u m c e n s u i t : RESOLUTIO. Ad I. Affirmative. 83 Ad IT. Concedi posse, d u m m o d o nihil obstet ex parte interesse habentium. Ad III. Provisum in praecedentibus. Facta a u t e m de praemissis SSmo Dno Nostro Benedicto Div. Prov. P P . X V per infrascriptum S . C C . Secretarium relatione, i n Audientia insequentis diei, Sanctitas S u a datas E m o r u m P a t r u m resolutiones approbare et confirmare dignata est. I. SACRA MORI, Secretarius. CONGREGATIO RITUUM I BRIXIEN. DECRETUM TIONIS SUPER SERVI MINORUM S. INTRODUCTIONE DEI INNOCENTII FRANCISCI CAUSAE A BERTIO, BEATIFICATIONIS SACERDOTIS ET CANONIZA- PROFESSI ORDINIS CAPÜCCINORUM. In oppido Niardo Camuniae Vallis, intra fines dioecesis Brixiensis, die 19 martii a n n o 1844, a piis honestisque parentibus Petro Scalvinoni et Francisca Poli o r t u m duxit Dei F a m u l u s innocentius a Bertio,sacerdos professus Ordinis Minorum Capuccinorum. Infanti n o m e n Ioannis in sacro fonte inditum fuit, eiusque nativitas breve gaudium in familia tulit, quia conversum in luctum ob i m m a t u r u m patris obitum. Inde pueri educandi o m n e m curam suscepit m a t e r quae, perspecta egregia filioli sui indole, ad pietatem bonosque mores a n i m u m facilius informavi!. In eo elucebat obedientia et reverentia matri, a puerilibus ludis abstinentia, ad t e m p l u m frequentia: et oratio, et singularis h u m a n i t a s et misericordia in pauperes, q u o s cibo sibi subtracta et stipe collecta saepe reficiebat. Brixiensis episcopus Verzeri, q u u m illum vidisset et audisset, admiratione captus, veluti bonae spei p u e r u m parocho commendavit, i o a n n e s , cum genitrice Bertium re versus, litterarum rudimentis operam navavit, in quibus peculiare specimen dedit diligentiae et ingenii ad altiora studia bene dispositi. Quapropter, curante matre, in Convictum Luerensem missus fuit, ubi inter alumnos et condiscipulos virtute et studio praestitisse P r a e s e s aliique Superiores testantur. B o n u m 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale semen ita succrevit, ut ecclesiasticae vocationis, Deo adiuvante, fructus oriretur. Ipse enim postulavit ut e collegio laicorum ad S e m i n a r i u m clericorum transferretur. Voti compos factus, mense novembri 1861, Brixiense S e m i n a r i u m ingressus est, ibique, disciplinae observantia et v i r t u t u m splendore fulgens, scientiis theologicis et canonicis diligenter incubuit, p r o u t ex actis eiusdem Seminarii colligitur. Vertente a n n o 1867, sacerdotio insignitus, p a r o c h o loci Cevi adiutor a Superioribus destin a t u r ; et, licet aetate iuvenis et ministerio n e o p h y t u s , t a m e n veluti provectus et m a t u r u s sacerdos curionis officia per biennium gerit. Quam auxiliarem operam, per a n n u m intermissam ob m u n u s vicerectoris in Seminario Brixiensi sibi concreditum, pari studio et diligentia ipse r e s u m p s i t et per q u a d r i e n n i u m praestitit parocho Bertii, ubi gratam et ' p e r e n n e m sui m e m o r i a m ac desiderium cunctis reliquit. Ioannes enim, a Bertio discedens, frequenter visitabat Capuccinorum coenobium in adverso monte situm et ecclesiam continentem, a titulo et a proximo oppido Borno Annuntiatae Borni appellatam. Hinc paulatim arcanam q u a n d a m sensit vocem de perfectioris vitae statu amplectendo in illo religionis claustro, e a m q u e simpliciter et candide suis pandidit Superioribus. Isti, aegre ferentes t a m validum Ecclesiae ministrum, dioecesi Brixiensi pretiosum, amittere, complures obiiciunt difficultates. Sed ioannes, firmus et constans in proposito, hisce difficultatibus solutis obstaculisque superatis,-vocationem religiosam secutus, mense aprili a n n o 1874 a P a t r i b u s Capuccinis memorati coenobii in tyrocinium admittitur, quo feliciter expleto et elapso triennio solemnia vota profitetur, die 2 maii anni 1878. In saeculo Ioannes, in religione Innocentius a Bertio, in praefato loco et coenobio fixum h a b u i t domicilium, etsi brevi Mediolani et Cremae consisteret. Seraphici P a t r i s legiferi discipulus et filius, humiliora semper praetulit officia. Ex obedientia libentissime accepit recteque gessit m u n e r a vicepraefecti tyronum et grammaticae magistri a l u m n o r u m O r d i n i s ; utrisque iugiter inspirans vitae sanctitatem m o r u m q u e candorem cum perfecta fide et amore a r d e n t e in Christum crucifixum et Deiparam Virginem. I n s u p e r ad S u p e r i o r u m n u t u m per finitima oppida parochis opere et s e r m o n e auxilium praebuit, sacris confessionibus audiendis et p a u p e r i b u s evangelizandis, iuxta morem Franciscali Familiae praedilectum. Eius vitae austeritas omnino singularis fuit. Pietas a u t e m sodalibus et extraneis mirifice p a t e b a t tum per Viam Crucis q u a n d o q u e pluries in die ab eo iteratam, t u m per r i t u u m observantiam in Officio et Missa et per adorationem Augustissimi Sacramenti, t u m per marialium precum frequentiam ad altare Beatae Mariae Virginis. Sanctae vero Ecclesiae addictissimus filius ac minister, S. Congregatio Rituum 85 eam s u m m o p e r e diligebat, atque magistram, reginam, m a t r e m et opus Dei appeltabat. Pro Ipsa, sicut pro Romano Pontifice, férvidas Deo Optimo Maximo preces offerre solebat, potissimum in illa t e m p o r u m tempestate, animo et spe firma confisus divini Redemptoris et fundatoris p r o m i s s i s : « Portae inferi n o n praevalebunt adversus e a m » . Exeunte a n n o 1889 sacras exercitationes religiosis capuccinis Mediolanensis familiae praedicavit. Missus deinde Albinum a p u d suos coenobitas, idem ministerium peregit, q u o d t a m e n intermittere cogitur, ob gravem m o r b u m quo corripitur. Statim Bergomum delatus, ut in illo Gapuccinorum coenobio curaretur, ingravescente morbo, sacramentis Ecclesiae refectus, pie obiit in Domino die tertia martii a n n o 1890. Exequiis, s e c u n d u m Ordinis morem, rite persolutis, eius corpus eo in loco religiose t u m u l a t u m est, donec post septem circiter menses, die 29 septembris, Bertium translatum, ibidem, iuxta Bertiatum vota, depositum, in pace quiescit. Interim fama sanctitatis Servi Dei in vita et post obitum magis in dies clarescente, Processus super ea Ordinarius Informativus in ecclesiastica Curia Brixiensi confectus et absolutus, R o m a m ad Sacram R i t u u m Congregationem t r a n s m i s s u s fuit. I n s t a n t e a u t e m R m o P. Raphaele a Vallefinaria, Ordinis Minorum Capuccinorum postulatore generali, attentisque litteris postulatoriis q u o r u n d a m E m o r u m S. R. E. Cardinalium, p l u r i u m R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum, n e c n o n Capituli Cathedralis Ecclesiae Brixiensis, p a r o c h o r u m et F a m i l i a r u m religiosarum in dioecesi Brixiensi aliisque fmitimis existentium, rogantibus etiam Municipiis clarisque viris et familiis Camuniae Vallis, q u u m , etiam scriptis Servi Dei perquisitis et revisis, nihil obstet q u o m i n u s ad ulteriora procedi possit, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis 'Ianuarius Granito Pignattelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et huius Causae P o n e n s seu Relator, in ordinario s a c r o r u m rituum Congregationis coetu s u b s i g n a t a die ad Vaticanum coacto, sequens d u b i u m discutiendum proposuit: An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito etiam R. P. D. Angelo Mariani Fidei promotore generali, o m n i b u s accurate perpensis, r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 14 ianuarii 1919. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis r a t u m h a b u i t propriaque m a n u signare dignata est Commissionem Introdu- 86 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiais etionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Innocentii a Bertio, sacerdotis professi Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum, die 22 eisdem mense et a n n o . i$l A. ..• E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. C A R D . VICO, Alexander Verde, Secretarius. II ANDEGÀVEN. DECRETUM SUPER INTRODUCTIONE CAUSAE BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS M A R T Y R I I S E R V I D E I N A T A L I S P I N O T , PARÖCHt V I C I « L O U R O U X - B É C O N N A I S » . Causae Servorum Dei martyrii fama praestantium postremis hisce temporibus a p u d sacrorum rituum Congregationem introductae, christifidelium vivam excitant memoriam et cogitationem in evangelicis divini Redemptoris sententiis, t a m de praenuntiata adversus Ecclesiam eiusque filios persecutione, q u a m de beatitudine cum regno caelorum promissa iis qui persecutionem p a t i u n t u r propter iustitiam. Altera n u n c accedit similis Causa Dei Famuli Natalis Pinot, parochi saecularis oppidi LourouxBéconnais, qui Andegavi, in odium Fidei, uti fertur, i n t e r e m p t u s est, die 21 februarii a n n o 1794. Hic Dei F a m u l u s , in eadem Andegavensi civitate n a t u s die 19 decembris anni 1747 et in ecclesia S. Martini postero die baptizatus, a p a r e n t i b u s R e n a t o Pinot et Claudia La Grois pietate et religione in primaeva aetate imbuitur. P u e r et adolescens congruis disciplinis litterariis et sacris eruditus, dignusque a Superioribus h a b i t u s , ad sacerdotalem Ordinem et dignitatem evectus est. Sacrum ministerium in loco Bousse p r i m u m exercuit, et, a n n o 1776 u s q u e ad a n n u m . 1781 vicarii m u n e r e in paroecia loci Corzé functus,postea Incurabilium nosocomio Andegavensi, prope paroeciam S. Martini, praeficitur. Ibi se t o t u m devovet multiplici aegrotantium bono, officii sui potissimum spiritualis observantissimus. Aliquot post annos, parochus vici Louroux renuntiatus, magis emicuit caritate in p r o x i m u m et zelo a n i m a r u m . Q u u m vero a n n o 1788 beneficium parochiale in oppido Louroux-Béconnais vacaret, Capitulum: cathedralis ecclesiae S. Andreae Ap., p a t r o n a t u s iure fruens, Natalem Pinot u n a n i m i suffragio ad eiusmodi beneficium elegit, et Episcopus Andegavensis auctoritate s u a ordinaria confirmavit. Die 14 septembris, in festo exaltationis S. Crucis, > » » » 1 marzo » 14 » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al si si si si si si si s si si s Giuseppe Mathis, dell'archidiocesi di Lione, prof. Carlo Cruciani, di Roma, conte Alberto Giovanni Battista de la Saigne de Saint-Georges, della diocesi di Moulins. Ernesto Bonduel, della diocesi di Lilla. Maurizio Vanlaer, della medesima diocesi. Cirillo Carrez, della medesima diocesi. Giuseppe Vuillot, della medesima diocesi. Giulio Voituraz, della medesima diocesi. Carlo Flipo, della medesima diocesi. Paolo Leurent-Béghin, della medesima diocesi, dott. Giulio Vanneufville, della medesima diocesi. Paolo Toutlemonde-Hyndrichs, della medesima dioc. Vincenzo van den Heu vel, della dioc. di Bois-le-Duc. Giovanni Desmarquet, della diocesi di Amiens. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 168 La Gran Croce'dell'Ordine di^S. Silvestro Papa: 19 marzo 1919. Al sig. Giuseppe Hoette, della diocesi di Münster. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 21 febbraio 1919. Al sig. Giuseppe Benaglia, di Roma. 9 marzo 19Í9. Al sig. prof. cav. Dionisio de Sarno S. Giorgio, console di Spagna a Belgrado. 11 » » Al sig. cav. Tullio Milani, della diocesi di Velletri. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 9 marzo 19.19. Al sig. Giulio Fumasoni-Biondi, di Roma. MAGGIORDOMATO DI S U A SANTITÀ Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 17 febbraio 1919. Mons. Alessandro Trebaure, di Cuyaba. 15 marzo » Mons. Vincenzo Sisto, della diocesi di Casale Monferrato. 18 » » Mons. Francesco Mala venda, dell'archid. di Reggio Calabria. » » » Mons. Antonio Bossi, della diocesi di Guastalla. Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S. : 8 febbraio 1919. Il conte Francesco Bernetti, dell'archidioeesi di Fermo. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 21 novembre 1918. Mons. Giuseppe Fischer, della diocesi di Rotenburg. » » » Mons. Giuseppe Standenmaier, della medesima diocesi. 23 dicembre » Mons. Antonio Maria dos Santos Portugal, dell'archidioeesi di Lisbona. 7 marzo 1919. Mons. Mario Più, dell'archidioeesi di Cagliari. 24 » » Mons. Efisio Argiolas, della medesima archidiocesi. » » » Mons. Giuseppe Uras, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 23 marzo 1919. L'Emo signor cardinale Francesco di Paola Cassetta, vescovo di Frascati, sotto-decano del S. Collegio, prefetto della S. Congregazione del Concilio. Annus XI - Vol. XI 1 Maii 1919 Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE EPISTOLAE I AD R. P. D. IOSEPHUM MARIAM ROBERTI, GORREGTOREM GENERALEM FRATRUM MINIMORUM, QUARTO EXEUNTE SAECULO A CANONIZATIONE S. FRANCISCI DE PAULA. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Quandoquidem, divino beneficio ac munere, finem t a n d e m cepit belli h u i u s atrocitas quae omnis generis r u i n a s m i n i s ubique cumulavit, in primis dari oper a m sanctitudini christianorum m o r u m revocandae, cui tam m a g n a sunt allata detrimenta, omnino a p p a r e t oportere. H u c spectat non modo in divinae legis meditatione versari, sed etiam in illos diligenter intueri, qui praeclarissima exstiterunt christianae perfectionis exempla. Itaque auspicato proxima occasio vobis adest sanctissimi Conditoris vestri studiosius vitam recolendi, quarto iam pleno saeculo, cum ei caelestes honores rite decreti sunt. Nobis autem pergratum accidit eius praestantissimi viri renovari memoriam, quem iam pridem peculiari q u a d a m veneratione prosequimur. - Etenim in Francisco de P a u l a cum o m n i u m christianarum v i r t u t u m decora, t u m illa tria maxime elucent: humilitatis spiritus, poenitentiae austeritas et ardor caritatis. Nam qui de se t a m démisse sentiebat, ut h o n o r e sacerdotii se indignum putaret, n o n aliunde q u a m ex ipsa humilitate sumpsit s u o r u m n o m e n a l u m n o r u m , q u o s mínimos appellavit. Cumque esset innocentissimus, incredibile est q u a n t a q u a m q u e multiplici asperitate corpus affligeret, solitus ésurîalem quadragesimalis victus tenuitatem in totum a n n u m producere. Qua vero caritate is flagrasse dicendus est, qui eam instituto suo t a m q u a m insiACTA, vol. XI, n. 6. — 1-5-919. 12 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gnem n o t a m impressam reliquit? H a r u m quidem v i r t u t u m hodie, si u n q u a m antea, u s u s est pernecessarius, c u m t a m multos a divinae fidei obsequio abalienat superbiae contumacia; c u m effrenata cupido fluxis bonis fruendi d o m i n a t u r latissime; cum h u m a n u m g e n u s emergit ex hoc bello ea gerens odii invidiaeque vulnera, q u i b u s sola Iesu Christi caritas mederi posse videatur. Vos igitur, probe considerantes quid ab optimo q u o q u e requirant haec tempora, vel alacriores Legiferi Patris vestigia, Deo adiuvante, persequemini. Ita n o n exigua vestri Ordinis erga Ecclesiam civilemque societatem accrescent p r o m e r i t a ; qui quidem Ordo u s q u e a d h u c hominibus floruit pietate doctrinaque praestantibus, iisque n o n suae gloriae studiosis, sed c o m m u n i s utilitatis. Ita etiam vosmet ipsos magis magisque probabitis huic Apostolicae Sedi, q u a e vestram observantiam ac fidem p a t e r n a voluntate rependere consuevit. Nos vero istam faustae rei c o m m e m o r a t i o n e m valde vobis profuturam s p e r a m u s ; atque ad eius solemnitatem a u g e n d a m haec de sacro Ecclesiae thesauro d a m u s perlibenter: I. Ut quovis die proximi mensis maii, excepto die Ascensionis Domini, in o m n i b u s Ordinis sacris aedibus saecularia solemnia agi liceat, facta potestate cuilibet sacerdoti u t r i u s q u e Cleri Missam de Sancto, prop r i a m Minimorum, celebrandi, t u m in t r i d u a n a supplicatione, t u m ipso fausto die. II. Quo die festum agetur, antistes loci, vel per se veì per alium ab ipso d e p u t a n d u m , P a p a l e m benedictionem impertiat. III. Quicumque ecclesias Minimorum, ubi saeculare festum celebrabitur, eo ipso die inviserint, Indulgentiam P l e n a r i a m toties quoties ad m o d u m Portiunculae lucrari possint. IV. Triduo ante festum vel post u s q u e in diem octavum sacerdotes, q u o t q u o t sunt e Minimis, possint, extra Urbem, coronas precatorias, Crucifixi effigies et sacra n u m i s m a t a Indulgentiis Apostolicis benedicendo ditare. Denique Officio et Festo S. Francisci de P a u l a celebrando secundam diem Dominicam post P a s c h a , ut antea, pro toto Minimorum Ordine in p e r p e t u u m assignatam v o l u m u s . - Atque auspicem divinorum m u n e r u m et p a t e r n a e Nostrae benevolentiae testem, tibi, dilecte fili, et omni b u s , q u i b u s praepositus es, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die II mensis aprilis, in festo S. Francisci de Paula, MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. BENEDICTUS PP. XV Acta Benedicti PP. XV 171 II AD IACOBUM S. R. E. CARD. GIBBONS, ARCHIEPISCOPUM BALTIMORENSEM, G U I - L E L M U M S. R. E. C A R D . ROSQUE TATUM VIRGINI O'CONNEL, A R C H I E P I S C O P U M B O S T O N I E N S Ë M , CETE- ARCHIEPISCOPOS ET DE EPISCOPOS EPISCOPORUM CONVENTIBUS ^VASHINGTONIAE F O E D E R A T A R U M AMERICAE CIVIE T D E SACRA A E D E IMMACULATAE DICANDA. Dilecti filii Nostri, venerabiles fratres; salutem et apostolicam benedictionem. — Communes litteras vestras Washingtonia datas, quo dilecti filii Nostri Iacobi S. R. E. Presb. Card. Gibbons quinquagesimum episcop a t u s natalem ad celebrandum coiveratis, reddidit Nobis, istinc n u p e r reversus, ven. frater Bonaventura, archiepiscopus titulo Corinthiensis, Nostrae a p u d vos in tam singulari evento interpres n u n t i u s q u e laetitiae. Confirmarunt eae quidem, novo pietatis studiique erga Nos vestri testimonio, q u a m coniuncti Nobiscum sitis; quam vero coniuncti inter vos, sollemnia ipsa, cura et frequentia o m n i u m vestra, a p p a r a t e feliciterque acta, clariore in luce collocarunt. U t r u m q u e vobis, venerabiles fratres, vehementer g r a t u l a m u r ; at id t a m e n vehementius, quod ea usi estis opportunitate, ut de r e b u s maximi momenti, quae ad Ecclesiae reique publicae utilitatem aeque pertinent, communiter disceptaretis. Comperimus enim vos animis decrevisse concordibus, u n u m in locum q u o t a n n i s convenire universos, consilia ad rem catholicam p r o v e h e n d a m aptiora inituros, itemque duos constituisse e gremio episcoporum coetus, q u o r u m alter praesertim de re sociali, alter de recta p u e r o r u m i u v e n u m q u e institutione quaestiones perscrutetur et ad ceteros conlegas referat. Dignum sane propositum cui accedat, cum voluptate animi coniuncta, commendatio Nostra. Crebri enim episcoporum conventus, quos h a u d semel probar u n t decessores Nostri, mirum q u a n t u m inserviunt catholici nominis i n c r e m e n t o ; q u a n d o q u i d e m , si in c o m m u n e conferant singuli quidquid investigando experiendoque didicerint, expedita res erit dispicere qui serpant occulte errores, q u a e cleri populique disciplinae detrimenta immineant, q u a e praesto sint, ad eos evellendos, ad h a n c firmandam remedia, num animorum m o t u s in regione vel tota ipsa republica deprehendantur, quos ad r e g u n d o s vel aequis continendos finibus Pastor u m sollertia sit valde profutura. Cum p r o p u l s a t o n e autem mali it pariter consectatio boni, ad q u a m alii aliorum incitantur exemplis. Sicubi enim laetiorem fructuum segetem certa q u a d a m via ac ratione 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale excrevisse appareat, nemo n o n videt, episcopos, qui in coetum convenerint, id, pro t e m p o r u m r e r u m q u e condicione, in s u a q u e m q u e dioecesi, acturos certatim esse, quod alibi fieri viderint cum t a m praeclara anim o r u m utilitate. Neque vero est cur fusius h o r t e m u r , adeo res urget, ut actionem, q u a m oeconomicam socialem vocant, studiose constanterque persequamini ; caveatis tamen, ne p o p u l a r e s vestri a Christianis rationibus, q u a s fel. rec. decessor Noster Leo X I I I in Encyclicis Litteris Rerum Nommm enucleavit, opinionum fuco a n i m o r u m q u e perturbationibus abrepti, misere discedant. Quod profecto, si u n q u a m alias, certe per h a s r e r u m vices p l u r i m u m h a b e t periculi, q u a n d o tota societatis h o m i n u m compages videtur in discrimen vocari et civium inter se caritas invidiae tempestate restingui ac paene obrui. H a u d minorem t a m e n prae se fert gravitatem catholica p u e r o r u m a t q u e adulescentium institutio, q u a sarcta tectaque, in tuto sit civium fidei morumque integritas. Quapropter nostis, venerabiles fratres, Ecclesiam Dei n u n q u a m desti tisse eiusmodi institutionem cum s u m m o p e r e provehere, tum pro viribus ab omni oppugnatione defendere ac tueri: cuius quidem rei si certa deforent a r g u m e n t a , ipsa inimicorum christiani nominis, a p u d veteres nationes, agendi ratio certissimo a r g u m e n t o esset. Etenim, ne praestet Ecclesia incolumem teneriorum a n i m o r u m fidem, neve ludi privati, m a t e r n a eius providentia constituti, cum publicis a religione alienis feliciter certent, adversarii sibi velle solis vindicare docendi p o t e s t a t e m ; nativum patrumfamilias ius omnino proterere ac violare; in t a n t a falsi nominis libertate religiosis catholicisque viris liberam erudiendorum adulescentium facultatem circumscribere, adimere, q u o q u o saltem pacto praegravare. Quibus vos istic ab incommodis vacuos, exploratissimum h a b e m u s largitate ac sedulitate admirabili catholicis scholis condendis dedisse o p e r a m ; neque minorem curionibus religiosisque ex u t r o q u e sexu sodalibus tribuimus laudem, qui, vobis ducibus, ad t u t a n d a m , q u a late p a t e n t Foederatae istae Civitates, scholarum suarum prosperitatem atque efficientiam, nec s u m p t i b u s nec laboribus pepercerint. At vero, quod ceterum vobis p e r s u a s u m est, n e u t i q u a m licet secundis sic r e b u s confidere ut, q u a e futura sint, neglegantur, cum Ecclesiae sors ac rei publicae a scholarum fortunis ac disciplina omnino pendeat; n e q u e enim alii e r u n t Christifideles q u a m quos docendo, instit u e n d o informaveritis. Atque hic memor ad Washingtoniensem studior u m Universitatem sponte provolat cogitatio. I u c u n d o sane animo mirabiles Lycei istius magni prosecuti a d h u c s u m u s progressiones, quibuscum tam b o n a spes cohaeret Ecclesiarum v e s t r a r u m ; eoque nomine praecipue gratia Nostra h o m i n u m q u e m e m o r i a digni dilectus filius Noster Cardi- Acta Benedicti PP. XV 173 nalis Baltimorensium Archiepiscopus et ven. frater Episcopus tit. Germanicopolitanus eiusdem Lycei moderator. Quos autem n o n ita dilaudamus, t a m q u a m si velimus navitatem o p e r a m q u e praeterire vestram, cum perspectum h a b e a m u s , in fovendo isto disciplinarum sacrarum o p t i m a r u m q u e artium domicilio h a u d mediocriter ad h u n c diem industriam omnium vestram desudasse, neque d u b i t e m u s quin sitis in posterum, et quidem alacrius, saluberrimo instituto adfuturi. Quod praeterea ad Nos adfertur, consilium. Aedis Sacrae, ad Lyceum, in honorem Virginis Immaculatae erigendae, vehementer in p o p u l a r i u m animis pietatem erga E a m excitavisse, scitote id Nos mirifice recreasse. Q u e m a d m o d u m enim sanctissimum propositum fel. rec. decessor Noster P i u s X et probavit et laudibus o m n i b u s extulit, sic nihil Nobis antiquius quam ut in urbe m a g n a e istius reipublicae principe t e m p l u m q u a m citissime perficiatur Caelesti P a t r o n a totius Americae dignum, eo vel magis quod Lyceum vestrum, Deipara Immaculata auspice, perfectius quiddam attigisse dicendum est. Confidimus equidem fore ut, perinde ac Lyceum sedes erit, quo catholicae doctrinae studiosi, quasi in centrum radii, i n t e n d a n t ac concurrant, ita eam in Aedem Sacram, Virgine I m m a c u l a t a gratiarum omne genus sequestra,, n o n modo qui in discipulorum n u m e r u m adlecti vel adlegendi p o s t h a c sint, sed catholici quoque o m n e s e Civitatibus istis, veluti in Sanctuarium peculiare ac proprium, i n t u e a n t u r , et religionis pietatisque causa frequentissimi confluant. O illucescat q u a m p r i m u m ille dies, quo vobis, venerabiles fratres, t a n t o huic operi fastigium imponere liceat. Ut vero inceptum ne diu p r o t r a h a t u r , efficiant, collata liberalius q u a m solent stipe, q u o t q u o t catholica a p u d vos professione glor i a n t u r ; n e q u e t a n t u m m o d o singuli, sed sodalitates quoque omnes, illae in primis, quibus, instituto suo, Deiparae cultus cordi est. Nec secund u m in hoc insigni certamine catholicas decet mulieres obtinere locum, utpote q u a e debeant eo magis Immaculatae Virginis promovere gloriam, quo Eius gloria in sui sexus h o n o r e m p r o p i u s recidit ac r e d u n d a t . Quos vero hortati s u m u s verbis, ut eos exemplo etiam Nostro ad pie largiendum p e r m o v e a m u s , Altare eiusdem templi princeps peculiari dono illustrare deliberavimus. Tempestive igitur missuri Washingtoniam s u m u s Imaginem Beatissimae Virginis sine labe conceptae, q u a m musivo opere in officina Vaticana effingendam c u r a b i m u s , eaque, in a r a m a x i m a aliquando collocata, m o n u m e n t o erit cum pietatis erga Mariam I m m a culatam Nostrae, t u m singularis q u a Lyceum complectimur benevolentiae. Enimvero in eo v e r s a t u r societas h o m i n u m discrimine, quod hinc praesentem Virginis opem, illinc c o m m u n i a omnium molimenta etiam a t q u e etiam postulare videatur. Posita ea quidem est in arcto 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale salutis exitiique confinio, nisi caritatis iustitiaeque legibus d e n u o ac firmius stabiliatur; q u a in re vos m a x i m e o m n i u m elaboretis oportet, cum m u l t u m a p u d gentem v e s t r a m possitis, q u a e , sanioris libertatis christianaeque h u m a n i t a t i s r a t i o n u m retinentissima, praecipuam habit u r a est p a r t e m et in tranquillitate ordinis restituenda et in societate h o m i n u m ad eadem principia, post t a m violentam eversionem r e r u m , i n s t a u r a n d a ac renovanda. Caelestium interea m u n e r u m conciliatricem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecti filii Nostri, venerabiles fratres, clero populoque unicuique vestrum commisso, iis praesertim qui ad Washingtoniensis templi exaedificationem adiumento a u t fuerunt a u t erunt in posterum, apostolicam benedictionem a m a n tissime in Domino impertimus. Datum R o m a e apud S. P e t r u m , die x aprilis MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. B E N E D I C T U S P P . XV S. Congregatio Consistorialis 175 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I LETTERA CIRCOLARE ALL'EPISCOPATO ITALIANO IN ESECUZIONE DEL DECRETO « PRO CONCILIORUM CELEBRATIONE IN REGIONIBUS ITALIAE » DEL 15 FEBBRAIO 1919. Con circolare della S. Congregazione dei Vescovi e Regolari in d a t a 24 agosto 1889 Leone XIII, di v. m., aderendo al voto di parecchi Arcivescovi e Vescovi d'Italia, mentre sanzionava l'uso delle conferenze episcopali, già fin dal 1849 introdotto in parecchie regioni d'Italia e particolarmente nell'Umbria, e ne prescriveva e disciplinava la celebrazione, stabiliva inoltre quali e q u a n t e dovessero essere le riunioni o conferenze dei Prelati italiani, attenendosi in ciò alle note divisioni regionali d'Italia. Nulla sembra doversi innovare di q u a n t o venne allora definito, salvo le due modificazioni che la s. m. di Pio X, per giuste ragioni, credette necessario i n t r o d u r r e circa l'Emilia e circa il Lazio, o circondario di R o m a , come si chiamò nella detta circolare. R i m a n e quindi fisso che per le conferenze episcopali e rispettivamente pei concilii regionali gli Ordinari d'Italia si raggruppino a seconda delle regioni che qui sotto vengono elencate. 1. L'Emilia, comprendente la provincia ecclesiastica di Modena, più le sedi i m m e d i a t a m e n t e soggette di P a r m a , Piacenza e Borgo S. Donnino. 2. La Romagna, comprendente le provincie ecclesiastiche di R a v e n n a e Bologna e l'arcivescovato di F e r r a r a con l'unita sede di Comacchio. 3. Le Marche, comprendenti le provincie ecclesiastiche di F e r m o ed Urbino, gli arcivescovati di Camerino, Ancona ed U m a n a , più le sedi i m m e d i a t a m e n t e soggette di Treia, F a b r i a n o e Matetica, F a n o , Iesi, Osimo e Cingoli, Recanati e Loreto. 4. L'Umbria, comprendente le sedi arcivescovili di Spoleto e Perugia, più le sedi vescovili i m m e d i a t a m e n t e soggette di Orvieto, Poggio Mirteto, Rieti, Narni e Terni, Amelia, Todi, Norcia, Foligno, Città della Pieve, Assisi, Nocera, Gubbio e Città di Castello, 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5. L'Etruria, comprendente le provincie ecclesiastiche di Pisa, F i renze e Siena, l'arcivescovato di Lucca, più le sedi i m m e d i a t a m e n t e soggette di Arezzo, Cortona, Montalcino, M o n t e p u l c i a n o ^ Pienza. 6. Il Lazio Superiore o Regione Cimina, comprendente le diocesi di Civitavecchia e Corneto, Sutri e Nepi, Civita C a s t e l l a n a - O r t e e Gallese, Viterbo e Toscanella, Montefiascone, Bagnorea, Acquapendente, n o n c h é le abbazie nullius di S. Paolo fuori le m u r a , dei SS. Vincenzo ed Anastasio delle Tre F o n t a n e , e di S. Martino al Monte Cimino. 7. Il Lazio Inferiore, c o m p r e n d e n t e le diocesi di Tivoli, Segni, Anagni, Ferentino, Alatri, Veroli, Sezze-Piperno e Terracina, Sora-Aquino e Pontecorvo, più l'abbazia nullius di Subiaco. 8. La Campania, comprendente le provincie ecclesiastiche di Capua, Napoli, Sorrento, e l'arcivescovato di Gaeta, la sede i m m e d i a t a m e n t e soggetta di Aversa e l'abbazia nullius di Montecassino. 9. Il Beneventano, comprendente la provincia ecclesiastica dello stesso n o m e e l'abbazia nullius di Monte Vergine. 10. Il Salernitano e la Basilicata, comprendenti le tre provincie ecclesiastiche di Salerno, Acerenza e Matera, Conza e Campagna, più l'arcivescovato di Amalfi, e le sedi immediatamente soggette di Cava e S a r n o , Melfi e Rapolla, e l'abbazia nullius della Santissima Trinità della Cava. 11. Le Calabrie, comprendenti le provincie ecclesiastiche di Reggio e S. Severina, gli arcivescovati di Cosenza e Rossano, più le sedi immediatamente soggette di Mileto, S. Marco e Bisignano. 12. Gli Abruzzi, comprendenti tutte le sedi arcivescovili e vescovili esistenti nel territorio abruzzese. 13. Le Puglie, comprendenti le provincie ecclesiastiche di Bari, Brindisi, Manfredonia, Otranto, T a r a n t o , Trani e Barletta, più le sedi vescovili i m m e d i a t a m e n t e soggette di Foggia, Gravina ed Irsina, MolfettaTerlizzi e Giovinazzo, Monopoli, Nardo, e la p r e l a t u r a nullius di Altam u r a ed Acquaviva. 14. La Sicilia, comprendente tutte le sedi arcivescovili e vescovili dell'isola, l'abbazia nullius di S. Lucia del Mela, e la sede vescovile di Lipari. 15. La Sardegna, c o m p r e n d e n t e tutte le sedi arcivescovili e vescovili esistenti nell'isola. Quanto al Veneto, Lombardia e Liguria, poiché la regione coincide con la provincia ecclesiastica, nulla avvi da i m m u t a r e per la celebrazione dei concilii provinciali. S. Congregatio Consistorialis 177 Q u a n t o al Piemonte, dove sebbene siano due le provincie, u n i c a e la conferenza, se gli Ordinari credessero miglior cosa in luogo di due concilii provinciali farne u n o solo regionale, p o t r a n n o farne d o m a n d a , che s a r à bene accolta, s e m b r a n d o in m a s s i m a cosa opportuna. Siccome poi nella circolare superiormente ricordata del 1889 il S o m m o Pontefice stabiliva che « I I . In ciascuna delle mentovate regioni procu« r e r a n n o i Vescovi di convenire insieme almeno u n a volta l'anno per « a p p i a n a r e e risolvere con m u t u o consiglio le difficoltà che incontrano « nel governo delle rispettive diocesi, per p r o m u o v e r e in tutto la regol a r i t à e la uniformità della ecclesiastica disciplina e per emettere, ove « le circostanze lo richiedessero, atti collettivi di qualsiasi genere » si fa riflettere che questa disposizione n o n viene p u n t o infirmata dal Codice, dove al can. 291 § 1, circa le conferenze episcopali, vien detto che nisi aliter pro peculiaribus locis a Sede Apostolica provisum fuerit... Ordinarii locorum saltem quinto quoque anno éonvenient. o R i m a n e quindi fermo che le conferenze episcopali per regioni debbono continuare a tenersi in Italia ogni a n n o nel modo superiormente indicato. E tale è la mente di S u a Santità Benedetto P P . XV che viene comunicata ai Rmi Ordinari d'Italia per la sua piena osservanza. Dato a R o m a , dalla Segreteria della S. Congregazione Concistoriale, 22 marzo 1919. J $ | G. CARD. DB L A I , Vescovo di Sabina, Segretario. L. & S. f V. Sardi, Arciv. tit. di Cesarea, Assessore. II DUBIUM SUPER DECRETO « REDEUNTIBUS » die 25 Octobris 1918 Quidam Ordinarii S. Congregationi Consistoriali sequens dubium dirimendum proposuerunt : « An clerici in sacris, militum vulneratorum vel infirmorum adsi« stentiae addicti, qui ex h u i u s m o d i ministerio sponte sua m a l u e r u n t « transire ad militiam p u g n a n t e m , quin t a m e n mortem vel mutilatio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 178 « n e m intulerint, t e n e a n t u r , iuxta mentem decreti Redeuntibus, dispen« sationem a Sancta Sede impetrare, ut ad sacri ministerii exercitium « r e s t i t u a n t u r ». Cui Sacra Congregatio r e s p o n d e n d u m censuit: Affirmative. Atque ita rescripsit ac declaravit, die 28 martii 1919. £g C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius. L. $ S. f V. Sardi, Archiep. Caesarien., Adsessor. III P R O V I S I O ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus XV h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: 28 martii 1919. — Cathedrali ecclesiae Desmoinensi praefecit R. D. T h o m a m Guilelmum D r u m m , p a r o c h u m ecclesiae S. Patritii civitatis Cedar Rapids, in archidioecesi D u b u q u e n s i . 29 martii. — Titulari archiepiscopali ecclesiae Achridanae R m u m D n u m Ioannem Baptistam Cieplak, suffraganeum R m i Dñi E d u a r d i de Ropp, archiepiscopi Mohiloviensis. 31 martii. — Titulari episcopali ecclesiae Dardani R. D. Antonium Keil, canonicum theologum metropolitanae ecclesiae Salisburgensis et rectorem Seminarii maioris eiusdem civitatis, q u e m deputavit in auxiliarem R. P. D. Ignatii Rieder, archiepiscopi Salisburgensis. 2 aprilis. — Cathedrali ecclesiae Ergadiensi et I n s u l a r u m in Scotia R. D. Donaldum Martin, administratorem pro-cáthedralis ecclesiae Oban. 14 aprilis. — Titulari episcopali ecclesiae Isiondensi R. D. Marcellinum Carolum Marty, canonicum archipresbiterum cathedralis ecclesiae R u t h e n e n s i s , q u e m deputavit in coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Felicis Augusti Béguinot, episcopi Nemausensis. 179 S. Congregatio de Religiosis SACBA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DUBBIO Sono stati tradotti in varie lingue i canoni riguardanti le religioni laiche; traduzioni autorizzate, ma n o n officiali. Ora, in qualche traduzione, il testo di alcuni canoni n o n concorda con il disposto degli stessi canoni nel Codice. Si d o m a n d a se sia intervenuto qualche cambiamento in proposito, o debba starsi al testo del Codice e ritenere errato il testo della traduzione. La S. C. dei Religiosi, e s a m i n a t a debitamente la cosa, dichiara doversi stare ai prescritto del Codice e doversi e m e n d a r e la traduzione. Dalla Segreteria della S. C. dei Religiosi, 2 aprile 1919. Mauro M. Serafini, Ab. O. S. B., Segretario. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I PRIVILEGIA CONCEDUNTUR « PIAE UNIONI CLERI PRO MISSIONIBUS ». Ex Audientia SSmi habita die 20 martii 1919 S S m u s Dominus Noster Benedictus Divina Providentia P p . XV, referente me infrascripto S. Congregationis de P r o p a g a n d a F i d e Cardinali Praefecto, RR. DD. Sacerdotibus « Piae Unioni Cleri pro Missionibus », vulgo : Pia Unione Missionaria dei Clero, adscriptis et in p o s t e r u m adscribendis, d u m m o d o ad sacramentales confessiones audiendas sint a d p r o b a t i , facultatem benigne concessit benedicendi coronas Septem Dolorum B. M. V., cum applicatione o m n i u m et singularum Indulgentiarum q u a s Summi Pontifices eiusmodi coronis impertit! sunt, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 180 et benedicendi ac imponendi, s u b unica formula, scapularia q u a e ut Sodales praedictae Piae Unionis imponendi facultate gaudent. Voluit insuper Sanctitas S u a ut nominatio Praesidis pro diversis regionibus Piae Unionis Cleri pro Missionibus R e v m o P. D. Cardinali Praefecto reservetur eique facultas sit i m m u t a n d i S t a t u t a P i a e Unionis p r o u t diversitas r e g i o n u m in q u i b u s erigitur exegerit. D a t u m R o m a e ex Aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die et a n n o quibus supra. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. >$R S. Alexander ACTA, vol. XI, n. 8. — 4-7-919. Verde, Secretarius. 20 290 Acta Apostólicas Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACEA ROMANA ROTA NEAPOLITANA NULLITATIS MATRIMONII (DE ANGELIS-COSTA) Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quarto, die 15 novembris 1913, BR. PP. DD. Ioannes Prior, P o n e n s , Aloisius Sincero et Fridericus Cattani Amadori, Auditores de turno, in causa Neapolitana - Nullitatis m a t r i m o n i i inter R a p h a ë l a m De Angelis, repraesentatam per legitimum procuratorem Thomam Ambrosetti, advocatum, et T h o m a m Costa, interveniente et disceptante in causa Rev. Substituto Defensoris Vinculi ex officio, sequentem tulerunt in gradu appellationis definitivam sententiam. Ambrosius De Angelis, Casali Principis in dioecesi Aversana degens, intima consuetudine et amicitia i u n g e b a t u r medico T h o m a e Costa, qui e u m in nosocomio neapolitano gravi vulnere l a b o r a n t e m curaverat : eidemque filiam s u a m u n i c a m R a p h a e l a m , patrimonii paterni satis magni solam haeredem, in m a t r i m o n i u m petenti, inconsulta puella, eam tradere promisit. R a p h a e l a vero, sive quia alterius iuvenis amore iam p r a e venta erat, sive quia a qualitate medici, morbis i m m u n d i s addicti, sive denique quia p e r s o n a m ipsius viri, religione expertis, odio habuit, votis paternis acquiescere noluit. Preces tamen puellae et lacrymas et protestationes p a t e r a u s t e r u s nihil faciebat, nec ab alapis vel minis pepercit ad filiae voluntatem flectendam, q u a m t a n d e m tristem ad altare perduxit, ubi in domo p a t e r n a die 7 a u g u s t i anni 1909 coram parocho m a t r i m o n i u m celebratum est. In ipsa peregrinatione nuptiali R a p h a e l a aversionem s u a m a viro sibi n u p e r unito diversimode manifestavit et debitum coniugale implere renuit. Unde, a b r u p t o itinere tertio die, sponsi ad d o m u m coniugalem, Neapoli p a r a t a m , se contulerunt. Nonnisi vi adhibita m a t r i m o n i u m ibi c o n s u m m a t u m est, et vix t r i b u s m e n s i b u s ab inito matrimonio elapsis, in q u i b u s dissidia inter coniuges frequenter erupuerunt, Raphaela virum definitive deseruit et, comitante ancilla, in S. Romana Rota 291 d o m u m p a t e r n a m se recepit. Cum nulla spes affulgeret pacem inter sponsos conciliandi, mulier, domicilium in Helvetia nacta, a tribunali Genevensi divortii civilis sententiam petiit obtinuitque, q u a e a laico iudice Neapolitano, quoad effectus civiles, sancita est. Deinde, a Curia Neapolitana, die 28 aprilis 1916, petiit ut m a t r i m o n i u m s u u m ex capite vis et m e t u s n u l l u m declararetur, et sententiam sibi favorabilem, die 21 ianuarii a n n i 1918, retulit. Appellante a u t e m Vinculi Defensore ad H. S. Auditorium, causa nobis d i r i m e n d a proponitur s u b dubio cons u e t o : An constet de nullitate matrimonii in casu. In iure. - S u m m a t i m d u m t a x a t hic repetere iuvat iuris principia de impedimento vis et m e t u s , quae in tot Decisionibus H. S. T. latius exposita sunt. Gravis metus, extrinsece et iniuste incussus ad consensum matrimonialem e x t o r q u e n d u m , h u i u s m o d i consensum irritum reddit ac nullum. Et m e t u s reverentialis gravis dicendus est quoties minis adiunctus est, vel verberibus, vel precibus instantissimis et importunis. In facto. - Omnia extrema m e t u s gravis in casu nostro reperiuntur, iuxta concordes depositiones o m n i u m testium, n e m i n e contradicente, sive ab actrice producti, sive qui ex officio in iudicium vocati s u n t . R a p h a e l a De Angelis, n i m i r u m , voluntatem matrimonium adversam ab initio u s q u e ad finem retinuit. Solo patris imperio, viri indolis severae et pertinacis, qui minis et verberibus filiae resistentiam vincere sategit, adacta est puella ad consensum nuptiis propositis p r a e s t a n d u m . Ita n a r r a t m a t e r actricis : « Mia figlia, educata cristianamente, vedeva « che il Costa n o n voleva sapere di religione, anzi, nei vari discorsi, « fatti in casa, egli si millantava di non credere a niente e diceva di « essere ateo e materialista. Di più, mia figlia diceva che essa n o n « v o l e v a sposare un medico, perchè aveva schifo di essi e, anche prima « della proposta di tale matrimonio, ricordo che nei discorsi domestici, « diceva sempre che essa n o n avrebbe mai sposato un medico, perchè « li schifava. Infine, so che mia figlia aveva avuto richiesta di matri« monio da un altro giovane, anche di Casal di Principe, che anche a « me sarebbe piaciuto, ma che il p a d r e n o n volle per niente accettare, « avendo costui 14 anni di più di mia figlia, e vi si oppose recisamente, « e n o n fu mai possibile rimuoverlo dalla s u a decisione. . . . i precedenti « di questo matrimonio furono u n a continua ribellione di mia figlia verso « i l p a d r e e di imposizioni da parte di costui. > « Mia figlia ne piangeva c o n t i n u a m e n t e con me, mi diceva che « a s s o l u t a m e n t e noti avrebbe sposato il Costa e, se il p a d r e l'avesse Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale c h o r u m vestibus canonicalibus induto Vicario Generali, noviter inter Canonicos cooptato, quidam e capitularibus existimarunt eidem competere praecedentiae ius super omnibus capitularibus, n o n exclusis dignitatibus, ad n o r m a m can. 370; ceteri ex adverso censuerunt hoc praecedentiae ius deberi Vicario Generali, d u m t a x a t si hic accedat h a b i t u vicariali indutus, non vero si accedat i n d u t u s habitu canonicali. - Controversia ad Archiepiscopum delata, hic in scriptis r e s p o n d i t : « che dopo « il Codice n o n era più il caso di ricorrere all'antica disiinzione dei « Canonisti, e che quindi il Vicario Generale, anche presentandosi in « coro come semplice canonico, deve avere la precedenza, r i m a n e n d o « inalterati gii altri diritti della prima dignità » ; sed capitularibus huic resolutioni n o n acquiescentibus, idem Archiepiscopus huic S. Congregregationi solvendum remisit dubium : An ius praecedentiae super omnibus dignitatibus et canonicis ecclesiae cathedralis spectet Vicario Generali in choro veste canonicali induto. - Contendit Prior P a r o c h u s Cuneensis per illatam m s t a t u t a modificationem laesa fuisse iura canonico Priori possessione s u p r a centenaria quaesita, c o n t r a praescriptum can. 4. Etenim ex bulla erectionis Capituli Collegiali, d. 4 sept, 1703, « Prior caput ipsius Eccle« siae collegiatae exsistat, et c u r a m ipsius Ecclesiae Collegiatae, choro, « capitulo, processionibus, et aliis actibus et functionibus... iurisdictionem « et praeeminentiam habeat »: idipsum constat ex bulla erectionis dioecesis, a. 1817, q u a collegiata erecta quidem est in cathedralem, sed servatis omnino antiquis dignitatibus cum eadem praeeminentia canonici P r i o r i s : u n d e etiam in bulla provisionis hodierni canonici Prioris, a. 1889, dicitur Prior esse prima dignitas post episcopalem. Quae q u u m ita sint et q u u m can. 370 nullo modo revocet contraria privilegia, concludendum videtur, ad n o r m a m can. 4, nullam immutationem in casu, vel post Codicem, esse faciendam. ANIMADVERSIONES. Attamen ab hac a r g u m e n t a t i o n e n o n abest aequivocatio. Sane nemo contestatur Priori P a r o c h o Cuneensi ius praesidendi coetibus capitularibus et retinendi in Capitulo p r i m a m dignitatem. Hoc quidem ius illi agnoscit allegata Bulla erectionis collegiatae (a. 1703) et conservat Bulla erectionis cathedralis (a. 1817); sed neque Codex huic iuri detrimentum aliquod affert, q u u m nihil definiat q u o a d ordinem et n u m e r u m dignis t a t u m in Capitulis, ut liquet ex can. 393, 408. Quapropter sicuti a n t e Codicem ita postea perseverare dicenda est illa varietas circa n u m e r u m et ordinem dignitatum, q u a m iam suo t e m p o r e t e s t a b a t u r B. R a y m u n d u s ib Summa, 1. III, tit. 27, § 5: « h a c de re fere quot sunt ecclesiae, tot S. Congregatio Concilii 351 « sunt consuetudinum varietates » : cfr. etiam Conc. Trid. sess. XXV, cap. 6, de ref. Ita e. g. q u a e d a m Capitula u n a m h a b e n t dignitatem," q u a e d a m duas, q u a e d a m etiam septem; pariterque v. g. decani dignitas q u a e in Hispania est prima in Bavaria est s e c u n d a ; Archidiaconus in Gallia prima dignitas in Austria q u a n d o q u e tertia recensetur. Nihil igitur obstat ex parte Codicis quominus Prior P a r o c h u s in Gathed. Cuneensi p r i m a dignitas habeatur. Ab hac vero quaestione de interna constitutione cuiusque Capituli, omnino independens est quaestio de iure praecedentiae definiendo inter personas sive physicas sive morales. Norma seu lex ad rem plane est mutabilis, ideoque per eius mutationem non tolluntur vera iura quaesita, licet de facto fieri possit ut qui antea praecedentiam n o n habebat, postea habeat, et vicissim. Q u a m o b r e m frustra adversus effectus m u t a t a e legis provocatur ad praescriptum can. 4 de iure quaesito n o n tollendo. Haec ut plenius intelligantur duo consideranda s u n t : illud p r i m u m q u o d i u r a quaesita spectantur in personis individuis, concretis, sive physicae sint sive morales : e contrario praecedentia statuitur inter munera, officia, qualitates, in abstracto (v. gr. antianitas, ordo sacerdotalis, etc.). Itaque si lex m u t a t ordinem praecedentiae inter diversa munera, n o n ideo tollit iura quaesita personis eadem m u n e r a obtinentibus. Praeterea, can. 4 de n o n sublatis per Codicem iuribus quaesitis, in. eo h a b e t fundamentum, q u o d lex, per se, non agit retrorsum, seu n o n habet vim retroactivam ut dici solet, q u u m «respiciat futura, n o n p r a e « terita » prouti h a b e t can. 10. Id t a m e n n o n significat generatim legem non posse in futurum supprimere ius quod quis h a b e t dum illa promulgatur, sed t a n t u m non posse eam tollere in futurum ius quod quis, dum lex promulgatur, habet dependenter a facto praeterito, d u m bene potest tale ius tollere in futurum, si sit independens ab aliquo facto praeterito. I t a v. g. diaconus qui ante Codicem accepit collationem paroeciae, h a b e t ex facto praeterito collationis ius quaesitum in p a r o e c i a m : q u a m o b r e m lex can. 453 exigens ad officium parochi sacerdotium et aufer e n s diaconis capacitatem ad tale officium, profecto nequit auferre tali diacono capacitatem : eo ipso quia nequit agere retrorsum, nequit ius quaesitum tollere, dum ageret retrorsum tolleretque ius quaesitum si auferre praetenderet capacitatem dependentem omnino a facto praeterito. E contrario vir constitutus in xv aetatis a n n o in vigilia Pentecostes anni 1918 habilis erat ad c o n t r a h e n d u m matrimonium, q u a m habilitatem sustulit profecto insequenti die Codicis can. 1067 exigens xvi aetatis a n n u m . Agebatur enim de supprimendo in futurum, ius nullo modo dependens a facto praeterito, ideoque lex illam habilitatem tollens, nequa- 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u a m egit r e t r o r s u m nec sustulit quaesitum ius. Ratio n a m q u e cur iuvenis xv a n n o r u m sit inhalilis ad matrimonium est praesens eius aetas, n o n factum praeteritum, quia nullo u m q u a m t e m p o r e quispiam ius h a b u i t quaesitum ad m a t r i m o n i u m a n t e aetatem a lege ipsa p e r m i s s a m . A pari, in nostro casu, qui, q u u m sit p r i m a dignitas Capituli, h a b e b a t praecedentiae ius in choro super Vicario Generali, ita disponente lege q u a e tunc vigebat; hodie, m u t a t o hoc iure et sancita praecedentia Vicarii Generalis etiam super dignitatibus, idem ille, q u a m q u a m sit et m a n e a t prima dignitas, iam nequit praetendere praecedentiam q u a m h a b e b a t ; quia n i m i r u m hoc ius per legem fuit in futurum s u b l a t u m independenter a facto praeterito, immo^per solam legis m u t a t i o n e m ; q u u m n u m q u a m prima dignitas h a b u e r i t praecedentiae ius super illis q u o s lex ei quoad praecedentiam anteponeret. Id manifestius q u o q u e , si oporteret, redderetur considerando quod, si a r g u m e n t u m istud de iure quaesito n o n tollendo in casu valeret, valeret pro o m n i b u s et singulis Capitulis, et ideo in nullo Capitulo locum h a b e r e t praescriptum can. 370. Enimvero in omnibus et singulis Capitulis, p r i m a dignitas, in functionibus choralibus et capitularibus, super Vicario Generali qui ut simplex canonicus accederet, praecedentiam h a b e b a t ante Codicem. Codicem a u t e m i m m u t a s s e de facto ius a n t e a in hac parte vigens, res est manifesta: immo leges de praecedentia in Codice contentae s u n t et a p p a r e n t ex illis legibus quae « totam de integro ordinant legis prioris « materiam » (can. 22) et ideo ad n o r m a m can. 6, n. 1, quaslibet leges sive particulares sive contrarias omnino abrogant. Enimvero in Codice p r i m u m (can. 106) inveniuntur n o r m a e generales, perspicuae illae ac omnino rationabiles, h a n c m a t e r i a m ordinantes, quae singulis locis variis m u n e r i b u s applicantur, utpote nominatim in can. 370 officio Vicarii Generalis. F r u s t r a quid simile perquires in toto corpore iuris (cfr., v. g., can. 1 et 15, X, de maior, et obed., I, 3 3 ; E x t r a v. Ioann., X X I I e o d ; Conc. Trid., sess. XXV, can. 6 et 17 de ref.): ubi nonnisi lacinias invenies, praeter quas, ad m o d e r a n d u m ius praecedentiae, n o n supererat nisi congeries resolutionum S. R. C, a t q u e u s u s et observantia. Signanter circa m u n u s Vicarii Generalis ex densa et intricata sylva decisionum S. R. G. id d e m u m erui p o t e r a t : Vicario Generali deberi p r i m u m locum ante Capitulum n o n exclusis dignitatibus, t a m absente q u a m praesente Episcopo (quamvis hoc p o s t r e m u m magis erat controversum) si interveniebat ut Vicarius Generalis et in habitu vicariali, n o n a u t e m si uti canonicus et in habitu canonicali. Id a u t e m praeterquam satis incong r u u m esset, q u u m Vicarius Generalis cogeretur vel distributiones chorales (in p r i m a hypothesi); vel praecedentiam (iri altera) amittere, n o n 353 S. Congregatio Concilii u b i q u e erat receptum r immo quum ea de causa controversiae et lites et rixae n o n cessarent, universale remedium inventum fuerat, s t a n d u m esse hac in re consuetudini cuiusque ecclesiae (Ferraris, s u b voc. Vicarius Generalis). Merito itaque Codex totam ex integro h a n c materiam ordinavit n o n modo praecedentiam definiens quoad singula munera, sed etiam principia generalia statuens u n d e illae singulae sanctiones aestimarentur. In nostra specie can. 370 prona est applicatio h o r u m principiorum p r o u t can. -106 p o n u n t u r : ibi enim legitur: « 1) qui alius personam gerit ex eadem « obtinet praecedentiam ; 2) cui est auctoritas in personas sive physicas « sive morales-eidem est ius praecedentiae s u p r a illas »: q u a e duo principia evidenter obtinent in m u n e r e Vicarii Generalis respectu cuiuslibet membri aut dignitatis Capituli et etiam integri Capituli (cfr. can. 368), q u u m ille teneat locum Episcopi et h a b e a t iurisdictionem in omnes et singulos clericos dioecesis, n o n exclusis canonicis et dignitatibus ecclesiae cathedralis. I t a q u e ordinata noviter ex integro ad n o r m a m h o r u m principiorum materia de praecedentia Vicarii Generalis, iam nullo modo a t t e n d e n d u m est ad obsoletam distinctionem Vicarii assistentis in qualitate, seu melius, in h a b i t u vicariali, et in qualitate, seu potius, in h a b i t u canonicali: vicissim, q u u m ex hisce principiis, merito Codex negaverit Vicario Generali praecedentiam in clericum charactere episcopali fulgentem, q u a t e n u s ipse eodem careat, cessavit omnino q u o d satis communiter t r a d e b a n t Auctores (cfr. r. g., Leurenium, de Vic. Gener., q. 41): Vicarium nempe Generalem praecedere ceteris canonicis, tametsi aliqui ex illis consecrationem Episcopalem recepissent. Ceterum, quod attinet distinctionem vestis vicarialis et vestis canonicalis, h a u d immerito quis coniiceret eam excogitatam esse ad tollendum altera m a n u quod altera concedebatur. T e n e b a n t enim Doctores, Vicarium Generalem nisi vestibus canonicalibus i n d u t u s suae receptionis occuparet stallum, non lucrare distributiones (cfr. Ventriglia, Prax., Lotter, De benef., I, q. 16, n. 6 3 ; Barbosa, De canon., c. 18, n. 32). Quo pacto Vicario Generali in choro de facto praecedentiam n e g a b a n t ; nam si Vicarius Gen. n o n est canonicus, nihil habet in choro faciendum: chori enim nomine non intelligitur locus materialis, sed consessus officium divinum in loco chori peragentium. Si itaque explicite Codex Vicario Generali praecedentiam servat etiam in choro, eidem illam servat etiam q u a n d o ut canonicus, veste canonicali i n d u t u s ad n o r m a m can. 409, ibi praesens est: non enim in choro praesens, sed t a m q u a m a b s e n s a choro censeretur iuxta praefatum canonem, si in veste canonicali n o n accederet. ACTA, vol. XI, Q. 10 — 1-9-919. 24 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale RESOLUTIO. - Emi P a t r e s S. G. Concilii in plenariis comitiis diei 17 maii, supra enunciatis dubiis^" propositis, r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t Ad utrumque: affirmative. Q u a m resolutionem S S m u s D. N. Benedictus div. Prov. P P . XV, referente infrascripto S. C. Secretario in Audientia insequentis diei 18, a p p r o b a r e et confirmare dignatus est. I. MORI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM N U C E R I N A P A G A N O R U M SEU S A L E R N I T A N A BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI PHILUMENAE IOANNAE GENOV E S E E T E R T I O O R D I N E S. F R A N C I S C I . ' In civitate Nuceriae P a g a n o r u m ortum duxit, sancte vixit pieque obiit, die 12 decembris a n n o 1864, in aetate viginti et novem a n n o r u m , P h i l u m e n a I o a n n a Genovese, e Tertio Ordine Sancti Francisci, cuius corpus in ecclesia Conventus Ordinis F r a t r u m Minorum, Sanctae Mariae Angelorum dicata, n u n c quiescit. Haec Virgo, mente et corpore candida, floruit sicut filium, suae virtutis fragrantiam u n d e q u a q u e circumfundens, innocentia et poenitentia mirifice consociatis. E piis honestisque parentib u s P a u l o Genovese et Maria Petrorino in lucem edita, die 29 octobris a n n o 1835, sacramento baptismi subito regenerata est. Inde ab infantia futurae abstinentiae p o r t e n d e b a t indicia et, a ludis puerilibus aliena, solitudinem quaerebat, ubi sola coram Deo orationem Dominicam, salutationem angelicam aliasque preces libentissime ingeminabat. Septennis, irruente imbre per u r b e m , aquis fere obruta, Deo adiuvante, incolumis evasit. Ad p r i m a m Synaxim admissa, etiam ad virtutum i n c r e m e n t a stimulos sensit alacriores. Genitoribus et magistris obediens et subiecta, ita pia et modesta aestimabatur, ut ceteris puellis indigitaretur in exemplum. Rei familiari ac domesticis muniis etiam humilioribus, veluti ancilla, sedulo incumbebat. Sibi s u a e q u e famulae quae, iussu matris, fluentes eius crines o r n a t i u s concinnabat, in m e m o r i a m revocare soleb a t Christum, cui crines passi et direpti erant. Simili cogitatione et sensu S. Congregatio Bituum 355 ducta, vultum et vestes etiam maculis deprimebat, ut, n o n m u n d o et hominibus, sed Deo et Domino nostro Iesu Christo unice placeret. Sanctorum vitas assidua lectione ac meditatione percurrens, maxime delectabatur in gestis sanctae Veronicae de Iulianis, sancti Iosephi a Cupertino et sanctae Rosae Limanae. Q u a d a m die s a g u m induta, lumbos fune praecincta et Crucifixi simulacrum gestans, occurrit matri eique dicit se ad virtutem Rosae Limanae i m i t a n d a m vehementer incitari a t q u e in eius fidem et clientelam se conferre, ut t u t u m in periculis inveniret refugium. P a t e n t i b u s hisce signis vitae exterioris facile excogitavit aliquam religiosam Familiam ingredi, probe sciens quod, ad perfectionem adipiscendam, ingens in secessu subsidium positum est. Deus t a m e n aliter disposuit. Tunc, a n n u e n t e genitrice, castitatis, paupertatis et obedientiae votis se P h i l u m e n a obstrinxit a t q u e in perpet u u m se Deo devovit. Quae quidem vota p r i t a t i m emissa, deinceps eius conscientiae moderator, Dominicus Ramaschiello, postea Episcopus S Agatae Gothorum, publice ac rite suscepit in templo S. Matthaei Apostoli. Per fidelem votorum observantiam alacri cursu ad vitae perfectionem et caritatem in Deum intendebat pia Virgo quindecim a n n o s t a n t u m agens; sed illico, tumore ossi in sinistra eius gena suborto et crescente, ita tota ipsius facies intumuit, ut operationem chirurgicam subire debuerit q u a m , forti animo, absque ullo questu, sustinuit, in Christi simulacrum e cruce pendentis oculis defixis. De accepto sanationis beneficio m e m o r et grata, statim ecclesiam adivit et preces coram SSmo S a c r a m e n t o in gratiarum actione fundere festinavit. Eius virtus etiam resplenduit, labore assiduo et quotidiano, adsistens fratri s¿io sacerdoti aegrotanti Vincentio, donec hic, sacramentis Ecclesiae refectus et sororis caritate recreatus, animam exhalavit. Mox ipsa Philumena, sontico morbo correpta, q u u m nec medici etiam peritissimi, nec remedia praescripta, nec balnea, marina Neapoli sumpta, aliquem salut a r e m effectum obtinerent, inter vehementes cruciatus levamen et solatium caeleste experiebatur a frequenti sacri Convivii communione. Biennio post, q u u m diutinus et fastidiosus m o r b u s p a u l u m remisisset, t u m studio perfectionis, t u m pietate, q u a m inde a teneris a n n i s erga seraphicum P a t r e m Franciscum ferebatur, Dei F a m u l a permota, Tertio Ordini franciscali n o m e n dedit, ut, ad humilem Christi eiusque servi fidelis Francisci sequelam, t e r r e n a despicere, caelestia acquirere et in amore et amplexu sanctae crucis, omnia, ad patriam peregrinanti adversa, superare contenderet. Seraphico ideo poenitentiae habitu induta, exempla sibi proposita usque ad mortem s t u d u i t referre et feliciter expressit per maiorem r e r u m fluxarum contemptum, animi corporisque candorem, 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vitam p a e n i t e n t e m et varia caritatis opera. Interim parenti, lenta paralysi affecto et in lecto decumbenti, per t r i e n n i u m et ultra sine intermissione, veluti angelus, adstitit, atque intirma infirmum et patiens patient e m omnigenis modis u s q u e ad ipsius obitum consolari sategit. T a n d e m P h i l u m e n a , gravibus et Ipsa ac diuturnis laboribus et morbis fracta et vexata, d u m fervido orandi studio a t q u e effusiore in Deum pietate, n e c n o n peculiari in Deiparam Virginem aliosque sanctos Gaelites devotionis affectu plena, aftlictae carni levamen afferebat et spiritualem q u a n d a m dulcedinem degustabat, in aetate a d h u c fiorente, ob v e h e mentiorem inveterati morbi vim ad extremum deducta, Nuceriae Pagan o r u m , die 12 decembris a n n o 1864, obdormivit in Domino. Licet vita Servae Dei, in suo brevi cursu, t o t a fuerit abscondita cum Christo in Deo, eiusque virtutes in templo et inter domesticos parietes potissimum d u x e r i n t , t u m ex indole puellae, a m u n d o p r o r s u s alienae, ne contaminaretur, t u m ex gravibus et fere continuis infirmitatibus, q u i b u s ipsa et consanguinei sui afflictabantur, nihilominus ad exteros et ad suos praecipue concives eius sanctitatis fama devenit. Post eius vero pretios u m obitum, per frequentiam fidelium ad sepulcrum, per vitae narrationem et lectionem, per i m a g i n u m requisitionem et distributionem, accedentibus q u o q u e signis et prodigiis, q u a e a Deo p a t r a t a ferebantur ob interventum eius servae fidelis, haec ipsa sanctitatis fama magis in dies clara et diffusa invaluit, et usque in praesens florida viget in civitate et dioecesibus Nucerina P a g a n o r u m , Salernitana, Neapolitana, aliisque locis. Eapropter Processu Ordinario Informativo super eadem fama constructo et ad Sacram R i t u u m Congregationem transmisso, q u u m , servato iuris ordine, et peracta revisione scriptorum, ornnia in p r o m p t u essent, ut ad ulteriora procedi possit, instante a d m o d u m Rev. P. Francisco M. Paolini, Ordinis F r a t r u m Minorum et h u i u s Causae Postulatore, attentisque litteris postulatoriis complurium R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum, necnon canonicorum, parochorum, religiosorum ac piarum Congregationum u t r i u s q u e sexus, praesertim dioecesium Nuceriae P a g a n o r u m , Salernitanae et Neapolitanae, alior u m q u e virorum et mulierum illustrium, rogante etiam R m o P. Seraphino Cimino, ministro generali Ordinis F r a t r u m Minorum, suo et totius Ordinis nomine, Eftlus et R m u s D n u s Cardinalis Vincentius Vannutelli, Episcopus Ostiensis et P r a e n e s t i n u s , decanus sacri Collegii et eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in Ordinario s a c r o r u m r i t u u m Congregationis Coetu, subsignata die ad Vaticanas aedes c o a d u n a t o , sequens d u b i u m discutiendum p r o p o s u i t : An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi P a t r e s S. Congregatio Bituum 357 sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito, tum voce t u m scripto, R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s accurate perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Signandam esse Commissionem Introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 22 iulii, a n n o 1919. Facta p o s t m o d u m de his Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem sacrae Rituum Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas S u a Rescriptum eiusdem. Sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis Causae Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Philumenae I o a n n a e Genovese, e Tertio Ordine S. Francisci, die 23, eisdem mense et anno. 83 A. CARD. Vico, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. % S. Alexander Verde, Secretarius. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA ARGENTINEN. NULLITATIS Benedicto anno quinto, Decanus, PP. MATRIMONII XV feliciter (LEICHTER-KERN) regnante, Pontificatus die 1.8 novembris 1918, BR. PP. DD. Ponens, Maximus Massimi et Iulius Dominationis Suae Guilelmus Sebastianelli, Grazioli, Auditores de turno, in causa Argentinen. - Nullitatis matrimonii, inter A n n a m Kern, actricem, tum repraesentatam Sac. per legitimum procuratorem ex Alphium D'Agata, advocatum, et Maximilianum veniente et disceptante officio, sequentem in tulerunt causa Brno definitivam Substituto officio deputa- Leichter, inter- Defensoris vinculi ex sententiam. A n n a Kern, catholica, illicitis indulgens amoribus, filium h a b u i t a Maximiliano Leichter, l u t h e r a n o . Cum deinde r u r s u s u t e r u m gestasset, a fratre fuit derelicta et ab aedibus alienata. Quare, ut sibi ac proli consuleret, coacta est cum amasio maritale vinculum inire per ritum civilem die 30 ianuarii anni 1902 in civitate Muelheusen, spem fovens contrahendi postea coram Ecclesia. Illic t a m e n iurgia et contentiones vitam c o m m u n e m a g i t a r u n t , quibus post decennium finis impositus fuit per divortium, a civili magistratu o b t e n t u m die I decembris 1912. Mulier, s u a e libertati restituta, die 2 februarii 1914 nuptias pariter civiles contraxit cum I o a n n e Bulker, viro catholico. Cupiens praeterea cum eodem m a t r i m o n i u m q u o q u e ecclesiasticum celebrare, a Curia Argentinensi petiit declarationem nullitatis prioris sui coniugii initi cum M. Leichter. Processu ad n o r m a m iuris instructo, die 30 iunii 1915 sententia prodiit actrici favorabilis, a q u a , appellatione interposita a vinculi vindice a p u d iudices Metenses, qui, vi indulti apostolici diei 10 iunii 1910, T r i b u n a l secundae instantiae constituebant, isti matrimon i u m validum declararunt. P r i m a e et secundae instantiae dissentientib u s iudicibus, actrix ad H. S. Auditorium provocavit, et hodie tertio causa proponitur disceptanda sub a s s u e t a formula dubii : An constet de nullitate matrimonii in casu% a S. Bomana Bota 359 Ius quod spectat. - Concilium Tridentinum, in cap. I, sess. XIV, De reform, matrim., decrevit irrita et invalida esse matrimonia, q u a e n o n c o n t r a h e r e n t u r coram parocho et d u o b u s a u t tribus testibus : decernens insuper ut conciliaris dispositio « in u n a q u a q u e paroecia suum r o b u r « post triginta dies habere incipiat, a die primae publicationis in eadem « p a r o e c i a factae n u m e r a n d o s ». In locis itaque in q u i b u s non est prom u l g a t u m Tridentinum valet matrimonium q u a c u m q u e forma celebretur, d u m m o d o adfuerit c o n s e n s u s ; m a t r i m o n i u m enim facit p a r t i u m consensus, qui nulla h u m a n a auctoritate, neque ecclesiastica, neque civili, suppleri valet (Codex Iuris Canonici, can. 1081, § 1). Quaestio a u t e m institui potest an in iisdem locis contrahentes m a t r i m o n i u m , quod vocant, civile, valide contrahant. Ratio dubitandi ex eo petenda est quod Ecclesia huiusmodi matrimonia constanter reprobaverit. E m u s Gasparri quaestioni respondet distinguendo: « Si partes - ait - habiles « s u n t iuxta Ecclesiae leges et actum civilem ponentes ante m a t r i m o « nium coram Ecclesia, intenderint v e r u m matrimonium, actus civilis « est verum matrimonium, non quia lex civilis servata est, sed quia « nihil deest iuxta Ecclesiae legislationem necessarium ad matrimonii « validitatem » (De matrimonio, n. 1526, edit. 3 ). E a d e m h a b e t Wernz : « Contrahentes sponsi, sive catholici, sive acatholici baptizati, qui lege « tridentina non s u n t adstricti in mere civili matrimonii celebratione, « etsi illicitum, tamen validum ineunt m a t r i m o n i u m , d u m m o d o inten« tionem h a b e a n t verum contrahendi matrimonium, neque aliud obstet « canonicum impedimentum : at si civilem t a n t u m velint performare « caeremoniam, q u a m ex ipsorum intentione s e q u a t u r in Ecclesia coram « ministro cultus verus contractus matrimonialis, religiose celebrandus, « o m n i valore caret m a t r i m o n i u m civile» (Ius Decret., IV, n. 207). Canonistis c o n s o n a n t Moralistae, q u o r u m princeps, in s u a Summ, theol, mor., p. III, n. 443, not. I, haec scribit: « Q u a m o b r e m si. ubi m a t r i m o n i u m « valide contrahitur, et alter ex eis i n t e n d a n t civilem d u m t a x a t ritum « peragere (quod est p r a e s u m e n d u m , quia matrimonium graviter illicite t u m foret) hoc ne intelligi quidem potest ». H a n c doctrinam sequutum fuit nostrum Tribunal in Colonien., 27 augusti 1910, coram P e r s i a n i ; in Argentinen., 23 februarii 1912, coram Heiner; in Colonien., 10 iunii 1912, coram Mori, etc. a Ad rite vero cognoscendum q u o d n a m fuerit praecise obiectum voluntatis contraentium in ritu civili peragendo, an nempe m e r a caeremonia vel verum m a t r i m o n i u m , perpendere necesse est personarum, loci ac temporis circumstantias. Ita si a g a t u r de catholicis, qui sua munera religiosa i m p l e n t , p r a e s u m e n d u m est volitum fuisse t a n t u m 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale ritum civilem prouti talem, n o n vero m a t r i m o n i u m ; tales enim catholicos catholice operari c e n s e n d u m est. A fortiori valet haec praesumptio si consuetudo adest ut coram magistratu m e r a t a n t u m caeremonia peragatur, et postea in ecclesia m a t r i m o n i u m celebretur; quilibet enim praesumitur sese conformari consuetudini loci, ubi agit. Cohaerenter ad haec S. C. Concilii, die 12 augusti 1882, nullum declaravit matrimonium initum Londini a q u a d a m Maria catholica cum quodam P a u l o graeco-schismatico. Q u a m decisionem referens Card. Gasparri, in opere cit., n. 906, haec a d n o t a t : « Petitio nullitatis pluribus innitebatur capi« tibus, sed p u t a m u s rationem decidendi h a n c fuisse. Maria scilicet « coram magistrati civili vulgo Registras n o n intendit verum matrimo« nium, sed sponsalia. Id s u a d e b a t u r ex eo q u o d in Gallia, ex consueta « catholica educatione receptisque m o r i b u s , omnes retinent civilem a c t u m « n o n esse v e r u m m a t r i m o n i u m , uti iudex Parisiensis t e s t a b i t u r , et « p r a e t e r e a id satis p r o b a b a t u r ex depositione t u m Mariae, tum etiam « Pauli, q u a m alii quoque testes confiraiabant ». Modo ad faôtum.- Cl. Wernz (loc. cit., n. 163 in fine) animadvertit in aliquibus regionibus, q u a m ipse enumerat, iampridem a fide catholica alienis, postea sive per expressam publicationem, sive per longevam observantiam caput Tametsi in aliqua parochia publicatum fuisse, ut accidit Argentorati inde a tempore Ludovici XIV, Baltimorae, Berolini et .in cimiate Muelheusen, q u i b u s t a m e n in locis « soli Catholici lege « irritante Concilii Tridentini l i g a b a n t u r ; i m m u n e s vero erant omnes « a c a t h o l i c i baptizati, etiamsi cum parte catholica c o n t r a h e r e n t mixtum « m a t r i m o n i u m ». Notandum ulterius est in Germania catholicorum opinionem esse c o m m u n e m , m a t r i m o n i u m mere civile n o n esse verum et proprie dictum m a t r i m o n i u m in sensu christiano. Hoc asseritur et fuse p r o b a t u r in Argentinen., 23 februarii 1912. Quod intelligendum est n o n solum de matrimoniis, q u a e a catholicis c o n t r a h u n t u r , sed de matrimoniis quoque mixtis: quidquid enim sit de p a r t e acatholica, pars catholica in iisdem adiunctis invenitur ac catholici o m n e s ; q u a e proinde, si suis officiis satisfaciat, nulla ratio est ob q u a m , q u o a d eius consensum, iudex n o n debeat uti normis c o m m u n i b u s pro matrimoniis catholicor u m . Hoc t e n u e r u n t iudices primae instantiae, in q u a legitur « esse « populo christiano p e r s u a s u m . . . contractum civilem n o n esse matri« m o n i u m validum » : et t e s t a t u r p a r o c h u s Holb a iudicibus eiusdem instantiae e x c u s s u s : « A mon avis - ait - cette idée de la nécessité d'un « mariage catholique est l'opinion générale p a r m i nos gens. Dans ma « paroisse j ' a i beaucoup de mariages mixtes clandestins, et les catho- S. Bomana Bota 361 « liques sont tous très étonnés q u a n d je leur dis que leurs mariages « mixtes clandestins peuvent être valides ». Neque contrarium evincunt verba, q u a e leguntur in epistola S. U. I. Archiepiscopo Colonien, diei 2 iulii 1892: « P r a e s u m p t i o stat n o n pro « nullitate, imo vero pro validitate u t r o r u m q u e m a t r i m o n i o r u m (i. e. « mixtorum, sive civiliter, sive coram ministro acatholico clandestine « contractorum), q u a e ibidem a iure tridentino e x i m u n t u r » . E t e n i m 1) dicendum S. Congregationem m e m o r a t a declaratione nulli respondisse quaestioni, q u a e fuerit sibi ab Archiepiscopo Coloniensi proposita, eamque declarationem in ea parte epistolae reperiri, in q u a praefatum Archiepiscopum monet deterrendos esse fideles ne matrimonia mixta celebrent ; proinde n o n agitur de vera ac proprie dicta decisione iuri" dica. Nec 2) S. U. Inquisitio absolute omnino statuit in dubio semper s t a n d u m esse pro validitate m a t r i m o n i o r u m mixtorum, q u a e fuerint civiliter contracta. Etenim post relata verba legitur « et in casibus dif« facilioribus r e c u r r e n d u m ad S. Sedem », quod inutiliter a d d i t u m fuisset si semper in dubio pro validitate dictorum matrimoniorum s t a n d u m esset. P r a e t e r e u n d u m tandem non est quod citata declaratio ad summum respiceret et valeret pro Archidiocesi Coloniensi, attento quod in hac Archidioecesi, sicut et in dioecesibus Trevirensi, P a d e r b o r n e n s i et Monasteriensi, ex dispositione Pii VIII, diei 25 martii anni 1830, permissum fuerit, ut matrimonia mixta non reservata forma tridentina contrahi deinceps valide possent, u n d e p r a e s u m p t i o oriri potuit catholicos in genere rescire matrimonium q u a n d o q u e , seu certis in r e r u m adiunctis valere etiam coram Deo, etsi in facie Ecclesiae non fuerit celebratum. Hisce prae oculis habitis, p r a e s u m e n d u m est Annam Kern voluisse coram magistratu civili m e r a m caeremoniam peragere, n a m catholica erat, nec officia religionis negligebat; p a r o c h u s enim t e s t a t u r : « Iis « (Anna Kern et I. Bulker) accomplissent leurs devoirs de chrétiens « a u t a n t qu'ils peuvent le faire ». Praesumptioni favent acta processualia. Etenim actrix in suo libello introductivo declarat: « Quoique n o u s cohabitions, je n'ai j a m a i s con« sidéré ce mariage comme valide, et aussi après le mariage civil ». Quare sponsum perducere volebat ad matrimonium coram Ecclesia celebrandum. « J'essayais d'amener m o n mari à faire bénir notre mariage « à l'Eglise catholique, mais sans a u c u n succès ». Quod confirmat in depositione iurata coram iudice. Ait enim : « Je savais que le mariage « civil ne suffisait pas pour constituer un mariage valide... Je lui (i. e. « Leichter) ai dit que ce n'était p a s bien de vivre ensemble de cette « m a n i è r e , si nous ne n o u s m a r i o n s p a s à l'Eglise. Je croyais toujours ü 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « p o u v o i r encore l'amener à le faire: mais lui se moquait de moi ». Fidem praebendam esse mulieris depositioni affirmat parochus, qui ad q u a e s i t u m : « T e n e z - v o u s dignes de foi Monsieur Burckel et A n n a « Kern », respondit : « Oui je les crois dignes de foi ; car ils auraient «facilement pu donner des réponses plus f a v o r a b l e s » . Depositio actricis firmatur a testibus. Ita praefatus p a r o c h u s ait: « J'avais vraiment l'impression que, dès les commencements, elle (Anna) « était vraiment persuadée d'elle-même que son mariage civil n'était « v a l i d e » . Andreas a u t e m Glotz, i n t e r r o g a t u s : « Etes-vous personnelle« ment convaincu q u ' A n n a Kern a considéré comme invalide devant « Dieu son mariage contracté à la mairie? », respondit: « Oui ». His acced u n t d u a e mulieres ab actrice adductae. P r i m a , i. e. E m m a DienerStoekli, haec h a b e t : « Q u a n d ils avaient des disputes, Madame Kern « d i s a i t souvent à son m a r i : " Je suis libre, je puis de nouveau te quit« ter „ ». Altera autem, i. e. Lina Meier: « Q u a n d ils se disputaient, « M a d a m e Kern disait souvent à son mari, qu'elle pouvait de nouveau « l e quitter, puisque elle n'était pas mariée à l'Eglise». Iamvero ratio ab A n n a adducta, ob q u a m poterat a Maximiliano divertere, nullam vim haberet, si sponsa putasset contractu civili cum eo inito v e r u m m a t r i m o n i u m contraxisse. Opponit Rev. Substitutus vinculi defensoris, quod dubitari potest an a n n o 1912, « quo civile foedus cum Maximiliano Leichter Anna con« traxit, illa revera h a n c opinionem h a b u e r i t ». At concedimus praefatas depositiones, in se t a n t u m inspectas, n o n p r o b a r e voluntatem actricis tempore quo civiliter nupserit; at d e n e g a n d u m n o n est quod, inspectis iis, q u a e matrimonium s u b s e q u u t a fuerunt, iure meritoque deduci potest, q u a e n a m fuerit ipsius actricis mens in matrimonii celebratione. Obiicitur deinde incredibile fere esse A n n a m m a t r i m o n i u m civile nullum reputasse et per integros decem a n n o s cum viro cohabitasse, n o n o b s t a n t i b u s verberibus, aliisque vexationibus, q u i b u s s u b i c i e b a t u r . At haec omnia nec probant, nec p r a e s u m e r e faciunt Annam retinuisse validum contractum civilem. Etenim ipsa, a fratre derelicta et e domo expulsa, censuit n o n posse aliter suae egestati consulere, quam cum proprio amasio i n s t a u r a r e cohabitationem, q u a e , si ritu civili t a n t u m , n o n a u t e m ecclesiastico, inita fuit, hoc unice a viri reluctantia repeti debet, uti s u p r a dictum est. Post haec inutiliter p r o r s u s affirmatur A n n a m Kern laborasse errore iuris circa validitatem matrimonii civilis, qui error nec opponitur consensui matrimoniali, nec nuptias irritat. Nam matrimonium in specie invalidum et nullum dici debet n o n ex errore iuris, quo Anna labora- S. Bomana Bofa 363 bat, sed ex pluribus circumstantiis, quae, insimul iunctae, d e m o n s t r a n t non adfuisse c o n s e n s u m maritalem. Quibus o m n i b u s rite diligenterque perpensis, Nos infrascripti Audi tores de t u r n o , pro Tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, declaramus et definitive sententiamus constare de matrimonii nullitate in casu. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium, ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m sacror u m C a n o n u m et praesertim cap. 3, sess. XXV, De reform., Concilii Tridentini, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et o p p o r t u n a pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, 18 novembris 1918. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens. Maximus Massimi. Iulius Grazioli. L. © S . Ex Cancellaria, die 30 decembris 1918. Sac. T. Tani, Notarius. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI La mattina di martedì 8 luglio 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Preparatoria, nella quale, con l'intervento degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati e dei Consultori teologi componenti la medesima, si è discusso il dubbio intorno al martirio, la causa del martirio e i segni o miracoli dei Servi di Dio Carlo Luanga, Mattia Marumba e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede nelPOuganda, nel Vicariato Apostolico di Victoria-Nyanza. Martedì 22 luglio 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei S. Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie : 1) introduzione della Causa di beatificazione, ossia dichiarazione del Martirio, dei Servi di Dio Friacrio Tobin da Kilkenne e Giovanni Battista Dowdall da Ultonia, dei Minori Cappuccini, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede in Irlanda; 2) introduzione" della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Filomena Giovanna Genovese, Terziaria Francescana; 3) intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Pietro Casani, sacerdote professo dei Chierici regolari delle Scuole Pie; 4) intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Pussepin, Fondatrice delle Suore della Presentazione di Maria Ssma di Tours; 4) e parimenti intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Giuseppa Rossello, Terziaria Francescana, Fondatrice delle Figlie della Misericordia in Savona. Martedì 12 agosto 1919, presso T Emo e Rmo Signor Cardinale Gaetano Bisleti, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Ven. Vincenza Cerosa, Confondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità in Luere, diocesi di Brescia, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla stessa Venerabile Serva di Dio. Diarium Romanae Curiae 365 S. CONGREGAZIONE P E R LA CHIESA ORIENTALE DIFFIDA È venuto a notizia di questa S. Congregazione che un certo P. Nicolas, di rito copto, va raccogliendo elemosine « per gli orfani orientali e per le chiese distrutte dai turchi ». Si rende noto agli Eccmi Vescovi che il predetto P. Nicolas è persona del tutto sconosciuta alla S. Congregazione pro Ecclesia Orientali, nè dalla medesima ha avuto alcuna autorizzazione a questuare. Qualora però la carità dei buoni i edeli volesse venire in aiuto dei poveri copti, potranno le Curie rimettere le elemosine raccolte alla Segreteria della S. Congregazione pro Ecclesia Orientali «(piazza Scossacavalli, 65), la quale, essendo bene informata delle condizioni di quei cristiani, potrà distribuire i soccorsi là dove se ne sente maggiore il bisogno. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare: . 30 luglio » » » » 1 agosto » >> 22 » 1919. L'Eino signor Cardinale Gaetano Bisleti, Protettore della Congregazione delle Umili Figlie del Monte Calvario. » L' Emo signor Cardinale Oreste Giorgi, Protettore della Congregazione delle Figlie Povere di S. Giuseppe Calasanzio. » Il Revmo P. Luigi Bondini, segretario generale dei Minori Conventuali, Consultore della Sacra Congregazione del Concilio. » L'Eöio signor Cardinale Andrea Frühwirth, Protettore dell'Istituto delle Suore di Sant'Agnese, che hanno la Casa Madre a Fond du Lac. » L'Emo signor Cardinale Donato Sbarretti, Protettore dell'Istituto delle Suore di Carità di Halifax. » Il Revmo P. Augusto Sordet, Redentorista, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi. 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare : Protonotari apostolici ad instar participantium : 20 22 luglio » 30 » 1919. Mons. Alessandro Mac Kintosh, della diocesi di Argyll. -» Mons. Patrizio Morris, dell'archidioeesi di S. Andrea ed Edimburgo. » Mons. Tommaso Alessio, dell'archidioeesi di Benevento. Prelati Domestici di S. S.: 16 maggio 1919. Mons. Pietro M. Cauley, della diocesi di Erie. 29 luglio » Mons. Giuseppe Stillemans, residente a New York. 1 agosto » Mons. Giuseppe Stambulie, corepiscopo del Patriarcato Antiocheno dei Siri. » » » » » » » » » m • y Mons. Giuseppe Giorgi, corepisc. del medesimo Patriarcato. Mons. Efrem Hicari, corepisc. del medesimo Patriarcato. Mons. Raffaele Gibri, corepisc. del medesimo Patriarcato. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti morificenze : La 1 agosto Commenda dell'Ordine Piano: 1919. Al sig. Giulio De Galarza y Perez Castañeda, conte di Galarza, Ministro di Spagna nel Perù. La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 2 luglio agosto 1919. Al sig. Antonio Cordes, della diocesi di Paderborn. » Al sig. Maurizio Guglielmo Yan Vollenhoven, Ministro di Olanda a Bruxelles. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 agosto 1919. Al sig. cav. Ernesto Soenens, dell'archidioeesi di Malines. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 25 31 luglio » » 1919. Al sig. Edoardo Isphording, della diocesi di Paderborn. » Al sig. Enrico Ludovico Pietro Agostino Berends, della diocesi di Breda. » Al sig. Guglielmo Adriano Beukers, della dioc. di Harlem. Diarium Romanae Curiae 367 fi Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 29 luglio 1919. Al sig. Alfredo Giuseppe Radelet, capitano comandante dell'esercito Belga. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 7 agosto 1919. Al sig. dott. avv. Michele Perea, dell'archid, di Montevideo. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 28 luglio 9 agosto 1919. Al sig. Gonzalo Saverio DAlmeida Garret, della diocesi di Portalegre. " » Al sig. Antonio Dreesmann, dell'archidiocesi di Utrecht. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 11 giugno 1919. Al sig. Giulio Peruzzi, dell'archidiocesi di Firenze. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di & £. : 30 settembre 1918. Mons. Francesco Salesio M atwykiewicz, della diocesi di Prem i si ia. 29 gennaio 1919. Mons. Stefano Skoczinski, della diocesi di Cracovia. 7 giugno » Mons. Ignazio Klopotowski, della diocesi di Lublino. 26 luglio » Mons. Pietro Giurazza, della diocesi di S. Angelo de' Lombardi e Bisaccia. 29 » » Mons. Edoardo Quaranta, della diocesi di Montecassino. » » » Mons. Pietro Paolo Ceratto, della diocesi di Cuneo. » » » Mons. Ermenegildo Pellegrinetti, dell'archidiocesi di Lucca. 1 agosto » Mons. Mlippo Monti, della diocesi di Bergamo. 4 » » Mons. Giacinto Piñeiro y Soto, dell'archidiocesi di S. Giacomo di Compostella. 7 » » Mons. Ambrogio Martínez Lozano, della diocesi di Cadice. » » » Mons. Antonio Vilaplana y Forcado, della diocesi di Vich. » » » Mons. Giovanni Rogers, dell'archidiocesi di S. Francisco in California. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 368 1 19 » » agosto » » » 1919. » » » Mons. Mons. Mons. Mons. 23 » » » » » » » » » » » Mons. Mons. Mons. Mons. Filippo O' Ryan, della medesima archidiocesi. Riccardo Bartoloni, dell'archidioeesi di Firenze. Enrico Infalt, della diocesi di Lussemburgo. Stanislao Adamski, dell'archidioeesi di Gnesna e Posnania. Nehmatalla Tohmé, delFarchid. Maronita di Cipro. Nehmatalla Asmar, della medesima archidiocesi. Nehmatalla Aad, della medesima archidiocesi. Giuseppe Hayek, della medesima archidiocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 29 gennaio 1919. Mons. Rodolfo Wimmer, dell'archidioeesi di Vienna. » » » Mons. Ferdinando Heinz, della medesima archidiocesi. 24 aprile » Mons. Gonçalo Casimiro Nogueira, del Patriarcato di Lisbona. 19 maggio » Mons. Federico Pesendorfer, della diocesi di Linz. » » » Mons. Enrico Binder, della medesima diocesi. 9 agosto » Mons. Baldassare Hofer, della diocesi di Secovia. » » » Mons. Mariano Castel y Moya, della diocesi di Teruel. NECROLOGIO 31 luglio 14 agosto 24 » 1919. Mons. Domenico Gasparo Lancia di Brolo, arcivescovo di Monreale. » Mons. Romolo Molaroni, vescovo di Macerata. » Mons. Vincenzo Tasso, vescovo di Aosta. Mons. Efrem Giesen, vescovo titolare di Palto, Vicario Apostolico dello Scian-ton settentrionale (Cina). Annus XI - Vol. XI Num. 11 1 0ctoferisLÌ91& ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE I RESTITUITUR ECCLESIA SANCTAE IUSTINAE, PATAVII SITA, IN ABBATIAM BENE- DICTINAM. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Inclyta Benedicti Patris familia iugiter per saecula de religione non m i n u s q u a m de civili societate optime merita est. Dum enim Benedicti alumni Evangelii l u m e n in E u r o p a m fere universam provexerunt, in Ordinis illius coenobiis, veluti munitissimis in arcibus, media praesertim aetate, inter bella et t u m u l t u s , a b a r b a r o r u m incursionibus liberales omne genus artes t u t u m obtinuer u n t asylum. Celeberrima plura e n u m e r a n t u r coenobia benedictina, a t q u e haec inter eminet vetustissimum monasterium ad sanctae Iustinae, Patavii conditum, de quo iam inde a saeculo VII fit mentio. Ab Hungaris, Italiam v a s t a n t i b u s , c o m b u s t u m et saeculo x denuo exstructum, ad splendoris apicem pervenit saeculo xv, cum idem monasterium, auspice venerabili Ludovico Barbo, postea episcopo Tarvisino, incunabulum fuit m a g n a e reformationis Benedictinae in Italia, ex q u a originem duxit Congregatio a sancta I u s t i n a t u n c n u n c u p a t a . H a n c quidem Congregationem, postea Casinensem appellatam, rec. me. predecessor Noster Eugenius P a p a IV pluribus privilegiis auxit. Continens monasterio, erecto saeculo xvi, surrexit ingens basilica, molis amplitudine non m i n u s q u a m artis o p e r u m decore miranda, q u a e inter m a i o r a Christianitatis templa merito recensetur. I p s a in basilica s u m m a cum veneratione a s s e r v a n t u r m u l t o r u m s a n c t o r u m corpora, potissimum illud sancti Prosdocimi, primi episcopi Patavini, necnon corpus sanctae Iustinae virginis ac martyris, ACTA, vol. XI, n. 11. - 1-10-919. 35 370 Acta Apostolicae Sedis - Commenta/Hum Officiale ecclesiae enunciatae titularis. Attamen, a n n o MDGGLXXXVII, monasterium illud, o m n i b u s artis et scientiae thesauris, q u i b u s refertum erat, per nefas spoliatum fuit, deturbatique ab eo monachi ad nostra usque tempora ad pristinam sedem redire n u n q u a m p o t u e r u n t . Quare n o n sine m a g n a laetitia accepimus abbatiam ad sanctae Iustinae, Patavii, cui novissimis annis a n i m a r u m c u r a addita erat, opera potissimum episcopi hodierni Patavini et-parochi Panzoni, praelati Nostri domestici, mox de integro iri i n s t a u r a t a m ; c u m q u e Nobis efflagitatum sit, ut instaurationem ipsam s u p r e m a Nostra auctoritate sancire dignaremur; Nos, quibus nihil antiquius est, q u a m ut ipsum m o n u m e n t u m , o m n i b u s n o m i n i b u s venerandum, ad pristinum decus r e v o c e t u r ; motu proprio ac certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in modum haec, quae infra scripta sunt, d e c e r n i m u s : Ï. Basilicam ad sanctae Iustinae, Patavii, committimus Congregationi Benedictinae Casinensi primaevae observantiae, ut in ipsa constituatur religiosa familia, cui a n i m a r u m etiam cura concreditur. - II. A p p r o b a m u s et confirmamus,'auctoritate Nostra Apostolica, conventionem idcirco initam inter episcopum P a t a v i n u m atque enunciatae Congregationis Generalem Abbatem. - III. Nova religiosa familia o m n i b u s et singulis iuribus ac privilegiis g a u d e a t quibus vetus insignis abbatia fruebatur, exceptis iis privilegiis quae per Codicem iuris canonici abrogata fortasse sint, iisque iuribus, q u a e praescripta legitime. - IV. Religiosa ad sanctae Iustinae familia interim aggregetur Com munitati Monasterii a t q u e abbatiae sanctae Mariae Prataleae, vulgo Fraglia, in agro patavino. H u i u s abbatiae a b b a s titulum obtineat administratoris abbatiae sanctae Iustinae, donec Congregationis Casinensis superioribus o p p o r t u n u m videatur consilium, constituendi eam in communitatem sui iuris, s e c u n d u m Ordinis leges regendam. Haec edicimus, s t a t u i m u s , m a n d a m u s , decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, dictaeque abbatiae m o n a c h i s praesentibus ac futuris n u n c et in p o s t e r u m perpetuo suffrag a r i ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si quidquam secus super his, a q u o q u a m , auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . XXII D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , sub annulo Piscatoris, die iunii MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Acta Benedicti PP. XV 371 II CATHEDRALIS ECCLESIA D E R T H U S E N S I S B E A T A E MARIAE ASSUMPTAE TITULO AC D I G N I T A T E BASILICAE VIRGINIS I N C A E L U M MINORIS H O N E S T A T U R . B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Illustriores inter sacras Aedes, q u a e Hispaniae regiones nobilitant et insigne simul gentis illius religionis studium ac munificentiam late praedicant atque testantur, iure meritoque accensenda est Cathedralis Ecclesia Derthusensis sub titulo Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae, tum antiquitate, t u m molis amplitudine ceterisque artis operibus praestantissima. Siquidem testimoniis fide dignissimis et constanti traditione fertur, illud templum ab aevo apostolico claram suam ducere originem. Gothico stylo constructum ac mirifice ornatum in admirationem intuentium renidet. Constat q u o q u e Sedem Derthusensem, q u a r t o institutam saeculo, praestantibus doctrina ac pietate Praesulibus fuisse h o n e s t a t a m , quos inter eminet Praedecessor Noster H a d r i a n u s VI, qui Derthusensem titulum fere ad mortem usque retinuit et privilegia ac peculiaria honoris insignia Derthusensibus Antistitibus perpetuo tribuit. C o m m e m o r a r e etiam iuvat prae ceteris de Aragoniae Regni successione habitis, celeberrimam Synodum in Cathedrali Derthusensi Aede fuisse coactam saeculo decimoquinto, ad schisma occidentis legitime definiendum, cui Martini Papae V rec. me. Nostri Praedecessoris Legatus praefuit S. R. E. cardinalis De Fox, plurimis Catholici Orbis adstantibus episcopis, a b b a tibus, innumeris utriusque cleri praelatis ac sacerdotibus, ac praesente ipso Aragoniae rege Alphonso quinto. Eodem in templo, quod sanctor u m reliquiis, q u o r u m nonnullae insignes, ditatum est et sacra supellectile refertum a b u n d e , Ordo P a t r u m Canonicorum et clerus divinis obeundis m u n e r i b u s in exemplum perfunguntur. Accedit celeberrima laicorum Sodalitas, pluribus a saeculis canonice ibidem erecta sub titulo SSmae Mariae Virginis a Cingulo, quae primos confratres obtinet Hispaniae Reges et regalis familiae Infantes; q u a e q u e in proprio eiusdem templi sacello pietatis exercitationes assiduo studio solet peragere et sollemni p o m p a peculiaria festa celebrare. His fretus, cum venerabilis frater P e t r u s R o c a m o r a y Garcia, episcopus Derthusensium, Nos supplicibus votis rogaverit,** ut praelaudatae ecclesiae Cathedrali Derthusensi titulum ac privilegia Basilicae Minoris tribuere d i g n a r e m u r ; Nos, 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale animo repetentes illustres sacrae illius Aedis memorias, precibus his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito S. R. E. Cardinali Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in modum, Cathedralem Ecclesiam Derthusensem Deo in h o n o r e m Beatae Mariae Virginis dicatam, Basilicae Minoris titulo ac dignitate cohonestamus, o m n i b u s eidem privilegiis atque honorificentiis attributis, q u a e Minoribus Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, n u n c et in p o s t e r u m perpetuo suffragari : sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e et inane fieri si secus q u i d q u a m super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. D a t u m Romae a p u d sanctum P e t r u m sub annulo Piscatoris, die XXV iulii MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. III SANCTUARIUM BUGUBfNUM SANCTI UBALDI EPISCOPI TITULO BASILICAE MINORIS DECORATUR EIDEMQUE ALIA PRIVILEGIA CONCEDUNTUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — R o m a n o r u m Pontificum decessorum Nostrorum vestigiis insistentes, celeberrima christiani orbis sanctuaria, a n t i q u a populi religione praestantia, pro re ac tempore, singularibus honoris titulis privilegiisque locupletare satagimus. Iamvero u n d e c i m o adventantis septembris mensis die, septingentesimus vigesimus quintus sese vertet feliciter a n n u s , ex quo corpus sancti Ubaldi, E u g u b i n a e civitatis et dioecesis Patroni, n o n sine caelesti quadam designatione, prope ipsam civitatem in montis cacumen t r a n s l a t u m fuit. Non i g n o r a m u s , hoc diuturni temporis spatio, sanctum P a t r o n u m p a t e r n a pietate validoque auxilio filios suos fovisse ac protexisse, E u g u b i n o s n e m p e cives populosque finítimos, a t q u e in eos i n n u m e r a beneficia, t a m temporalia q u a m spiritualia, effudisse. Sicuti enim relatum est ad Nos, Acia Benedicti PP. XV 373 de excelso illo vertice virtus eius effulget, potissimum in repellendis spiritibus i m m u n d i s atque in liberandis a mortis discrimine rabidi canis vel cuiusvis animalis m o r s u tactis, hominibus, opem ipsius, usque praesentem, implorantibus. Quare n u n q u a m sancto Ubaldo debitae pietatis gratique animi testimonia defuerunt, a clero et populo tributa^ praeeuntibus episcopis et proceribus urbis. Templum sancto Ubaldo sacrum et continens coenobium religiosorum, qui v e n e r a n d u m eius corpus fideliter custodiunt et piissime colunt, Magni Duces Urbinatium Eugubinique Gubernatores singulari p r o r s u s munificentia a u x e r u n t , decorarunt. R o m a n o s quoque Pontifices praedecessores Nostros, et in vita et post obitum sancti Episcopi, singulari eum studio prosecutos esse scimus. Etenim rec. mem. H o n o r i u s P a p a secundus U b a l d u m , canonicum regularem ex Ordine sancti Augustini, anno reparatae salutis MCXXIX Eugubinae Ecclesiae praefecit e u n d e m q u e auctoritate apostolica episcopum consecravit; q u e m deinceps a n n o MCXCII Gaelestinus P a p a tertius in sanctorum n u m e r u m retulit. Constat quidem eius sanctuarium, procedente tempore, plures alios R o m a n o s Pontifices decessores Nostros multis gratiis ac singularibus privilegiis ditare n o n destitisse. P r a e ceteris recensendos esse a r b i t r a m u r Sixtum IV, Leonem X, sanctum Pium V> Clementem XI, Benedictum XIV, P i u m VI et P i u m IX. Meminisse denique iuvat Pium X, decessorem Nostrum, qui cultor simul et p r o p a g a t o s devotionis erga s a n c t u m Ubaldum, autographo suo die ix mensis augusti anni MCMXLI obsignato, Piam Unionem a sancto Ubaldo appellatam, q u a m venerabilis frater Ioannes Baptista Nasalli-Rocca, t u n c dioecesis E u g u binae n a v u s a t q u e actuosus praesul, sapienti ductus consilio, instituerat, peculiaribus indulgentiis aliisque privilegiis cohonestare dignatus est. Pontificum votis et operibus ecclesiastici viri et laici omnis ordinis, tum ex civitate ac dioecesi Eugubina, t u m ex universa Umbria et ex pluribus Italiae, E u r o p a e a t q u e Americae quoque regionibus, mirifice responderunt. Hoc testantur devotae peregrinationes, frequens ad sacram e n t a concursus, publicae poenitentiales pompae ac supplicationes, vigiliaeque nocturnae coram Augusto Eucaristiae S a c r a m e n t o publicae venerationi sollemniter proposito. Hoc denique luculenter confirmant conspicua fidelium d o n a et munificae largitiones pro eodem sanctuario i n s t a u r a n d o atque amplificando. Et sane, novissimis his annis, corrogata u n d i q u e stipe, vetustum sanctuarium i n s t a u r a t u m est funditus eximiisque artis operibus concinne o r n a t u m , cooperantibus F r a t r i b u s Minoribus, qui, eiusdem sacrae Aedis custodiae addicti, sacra ibidem mysteria religionisque officia ac functiones sollerti diligentia peragunt iugique pietate. Nunc novo renident splendore quinque alae i m m a n e s q u i b u s constat 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t e m p l u m ; patent fenestrae affabre sculptae cum vitris depictis; sex novae s u r r e x e r u n t arae, ex q u i b u s eminet altare princeps ex m a r m o r e c o n s t r u c t u m saeptisque marmoreis m u n i t u m , quod Nos ipsi, quasi singulare Nostrae erga sanctum Ubaldum pietatis itemque perenne monum e n t u m , donavimus. Hoc s u p e r altare eminet aenea pretiosa u r n a , q u a e corpus, per tot saecula incorruptum, contegit eiusdem sancti Ubaldi, Ecclesiae Eugubinae Episcopi et P a t r o n i praecipui". Absoluto instaurationis opere, sanctuarium, die anniversario primaevae translationis sacri corporis, nempe undecimo proximi mensis septembris, Deo iterum dicabitur, sacraeque huic functioni praeesse voluimus praecipuum operis eiusdem auctorem a t q u e auspicem, n e m p e venerabilem fratrem s u p r a l a u d a t u m Ioannem Baptistam Nasalli-Rocca, iam E u g u b i n u m antistitem, modo titularem archiepiscopum T h e b a r u m et a secretis largitionibus Nostris, qui personam Nostram in ipsius sanctuarii consecratione geret. Nunc autem, cum auspicatam h a n c nactus occasionem, E u g u b i n u s h o d i e r n u s episcopus, venerabilis frater Carolus Taccetti, u n a cum Capitulo t u m Ecclesiae Cathedralis t u m Ecclesiae Conlegiatae ad sanctae Christinae, nec n o n u n a cum religiosa familia Minorum F r a t r u m sanctuarii custodum, cetero clero, Municipii Praeside ac proceribus Eugubinis, Nos suppliciter exoraverit, ut, decessorum Nostrorum erga sanctum Ubaldum pietatem ac concessiones cumulantes, eius ecclesiam ac sanctuarium titulo ac dignitate Basilicae Minoris condecorare dignaremur, Nos frugiferis his votis ultro libenterque concedendum existimavimus. Q u a m o b r e m , collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae R i t u u m Congregationi praepositis, attentis expositis et praescriptis conditionibus ad rem pertinentibus, apostolica Nostra auctoritate, tenore praesentium, praefatam ecclesiam seu s a n c t u a r i u m sancti Ubaldi, penes E u g u b i n a m civitatem, ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris p e r p e t u u m in m o d u m evehimus, o m n i b u s et singulis privilegiis atque honoriñcentiis eidem attributis q u a e Minoribus Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Praeterea, ut solemnia consecrationis, propediem, ut s u p r a diximus, h a b e n d a , uberiore cum spirituali emolumento celebrentur, largimur ut, hoc a n n o t a n t u m , d u r a n t e t r i d u a n a d u m t a x a t supplicatione, in gratiarum actionem indicta pro felici sanctuarii ipsius instauratione, media nocte trium ipsorum dierum, propria sancti Ubaldi Missa cum cantu enunciato in sanctuario litari possit. Commoditati autem peregrinorum, ad s a n c t u a r i u m t u r m a t i m , sicuti relat u m est ad Nos, etiam e dissitis regionibus confluentium, benigne prospicientes, apostolica Nostra auctoritate, perpetuo facultatem tribuimus, ex q u a in eadem sacra Aede sacerdotes peregrini aut duces peregri- 375 Acta Benedicti PP. XY n o r u m , Missam celebrantes ad altare sancto Ubaldo Episcopo e t P a t r o n o civitatis E u g u b i n a e sacrum, adhibere valeant Missam propriam de ipsomet sancto Confessore singulis per a n n u m diebus, exceptis tamen festis duplicibus et dominicis primae et secundae classis, necnon feriis, vigiliis et octavis, quae sint ex privilegiatis, rubricis ac decretis de cetero religiose servatis eaque lege ut in dominicis minoribus aliqua Missa de dominicis ipsis celebretur. T a n d e m indulgentias o m n e s ac singulas, peculiaresque alias omnes gratias spirituales, iam inde a saeculis a R o m a n i s Pontificibus decessoribus Nostris E u g u b i n o sancti Ubaldi sanctuario concessas, q u a t e n u s opus sit, s u p r e m a Nostra auctoritate confirmantes r a t a s q u e habentes, perpetuum, auctoritate similiter apostolica, privilegium adiicimus, ex quo, singulis annis, tribus potioribus dicti sanctuarii festivitatibus, videlicet die sexto decimo mensis maii; quo Sancti Ubaldi festum agitur, die undecimo mensis septembris, quo sacri corporis translationis m e m o r i a recolitur, denique feria tertia post Pentecosten, q u a universae fere civitatis ac dioecesis E u g u b i n a e cives ad sancti Ubaldi sanctuarium conveniunt peregre, ad recolendum S a c r a m e n t u m a u g u s t u m , in forma Q u a d r a g i n t a H o r a r u m Orationis, publicae venerationi expositum, E u g u b i n u s sacrorum antistes, vel alius ab eo d e p u t a t u s in ecclesiastica dignitate constitutus Praesul, post rite peracta in sanctuario Missarum sollemnia, iuxta ritum formulamque praescripta, adstanti populo, cum plenaria addita indulgentia, Nostro et R o m a n i Pontificis pro tempore exsistentis nomine et auctoritate, benedicere licite possit ac valeat. Haec concedimus, edicimus, m a n d a m u s , decernentes praesentes^ Litteras Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, o m n i b u s q u e ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum perpetuo suffragari, sicque rite iudic a n d u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri si quidq u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignor a n t e r attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e apud s a n c t u m P e t r u m , sub annulo Piscatoris, die XXVI augusti MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o quinto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD PATRITIUM IOSEPHUM O'CONNOR, EPISCOPUM ARMIDALENSEM, GRATULATIONIS CAUSA OB TEMPLUM CATHEDRALE A FUNDAMENTIS EXCITATUM ET PROXIME CONSECRANDUM. B E N E D I C T U S P P . XV Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. - Inde ab inito episcopatu, q u e m quintum decimum iam a n n u m geris, pastorale t a m recte v i d e n s intellexisse m u n u s , ut dicere pene liceat, te ne u n u m quidem diem assiduo ex labore conquievisse. De industria enim in agendo t u a plura a n t e h a c allata sunt, hodieque plura ad Nos affer u n t u r : potissimum vero Nos delectavit nosse, auspicato c o n s e c r a t a r u m te fore die xiv mensis decembris cathedrale templum, quod a solo excit a n d u m magnificeque perficiendum multo negotio curavisti, et fundam e n t a eo ipso die iacturum piae d o m u s , in q u a liberi p a r e n t i b u s orbi, alendi riteque instituendi, recipiantur. Vehementer equidem et rem feliciter actam et i n e u n d u m proxime insigne caritatis opus tibi, venerabilis frater, g r a t u l a m u r ; idque eo libentius facimus, quod animi tui vis atque virtus sperare utique iubet, futurum, ut, q u a e c u m q u e in posterum n e c e s s i t a s , vel utilitas cleri populique tui postulare videatur, ea, q u e m a d m o d u m consuevisti, impiger adgrediaris. Actuosae profecto operae t u a e mercedem, e a m q u e m a g n a m perpetuoque m a n s u r a m , Ille tibi aliquando dabit, qui nulla patitur recte facta suo praemio carere ac r e m u n e r a t i o n e ; v e r u m hoc interea tibi, pastorales inter sollicitudines, a n i m o s addere solaciumque afferre merito debet, quod, u n a cum amplissima episcoporum regionis istius existimatione gregisque tui amore, peculiarem benevolentiam Nostram tibi conciliasti. Quibus quidem popularibus tuis signifiées volumus, Nos n o n modo o m n i b u s eos laudibus prosequi, cum, etsi largo censu n o n sunt, iterum a t q u e iterum Antistitis sui invitationibus egregia liberalitate r e s p o n d e r e t , sed etiam plurim u m confidere, ita eos esse in officio perseveraturos, ut, posthac quoq u e , pro facultatibus suis, dent tibi aditum ad maiora in dioecesis istius b o n u m efficienda. Caelestium interea d o n o r u m conciliatricem pat e r n a e q u e caritatis Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero Acta Benedicti PP. XV populoque t u o , apostolicam benedictionem impertimus. 377 amantissime Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xxix anno MCMXIX, Pontificatus Nostri quinto. in Domino mensis a u g u s t i B E N E D I C T U S P P . XV II AD UNIVERSOS HELVETIAE EPISCOPOS, QUI SEDUNUM CONVENERANT Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Egre giam pietatem s t u d i u m q u e v e s t r u m r u r s u s elucere vidimus ex teris q u a s n u p e r ex a n n u o conventu, Seduni habito, ad eis lit- Nos commu- niter misistis. Intelleximus enim actuose vos ibidem necessitatibus gregis vestri, collatis consiliis, prospexisse, ac praeterea, cum feliciter d u d u m Helvetia, digladiantibus u n d i q u e inter se populis, integra incolumisque ab immani belli calamitate servata esset, sollemnem propitio Deo gratiarum actionem de insigni beneficio in tertium diem dominicum mensis huius septembris indixisse. Propositum sane l a u d a b i l e suscepistis : id enim magis magisque divinam patriae vestrae opem conciliabit. Nos vero qui eam peculiari quodam amore prosequimur, libentes h a s publicas supplicationes p r a e e u n d o participamus : eo libentius quod, bello saeviente, it* pacis, dono Helvetia usa est, ut multiplicibus caritatis operibus mirifice nobilitata sit. P r e c a m u r ut non solum exercituum conflictus sed etiam m u l t i t u d i n u m m o t u s ubique, istic praesertim, t a n d e m conquiescant. H a n c in rem p l u r i m u m sane conferent memorabiles illae encyclicae litterae Rerum novarum; quarum quidem opportunitatem ipsi n u n c r e r u m eventus confirmant. Sed illud in primis curabitis, venerabiles fratres, ut ad Evangelii n o r m a m vitaeque christianae sanctitudin e m p o p u l u s revocetur: inde enim sine dubio s e c u t u r u m est ut sensim, iustitia et caritate ducibus, in omnes civium ordines optata refluât sanitas, ad prosperitatem reipublicae et felicioris aevi auspicium. Caelestium autem m u n e r u m conciliatrix et praecipuae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, q u a m vobis, venerabiles fratres, cunctaeque Helvetiorum genti amantissime impertimus. D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , in festo Nativitatis Mariae Virginis MCMXIX,'Pontificatus Nostri a n n o sexto. B E N E D I C T U S P P . XV Beatae 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD IOANNEM S. R. E. PRESB. CARD. CSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, DE HUNGARIAE REBUS. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. - Quoad Hungaria vestra, superioribus mensibus, magna r e r u m perturbatione concussa est, cum ob c o m m u n e s miserias praecipuo quodam dolore excruciati s u m u s , t u m tibi, dilecte fili Noster, conlegisque in episcopatu tuis vehementer ab hostili d o m i n a t u t i m u i m u s . Nunc autem, cum venerabiles fratres Episcopos Vesprimiensem et Vaciensem admiserimus, singillatim atque accuratissime ab u t r o q u e edocti s u m u s quibus vos conflictati sitis q u a m q u e gravibus aerumnis. Etenim sacro patrimonio ita destituti estis ut ne relictum quidem vobis sit u n d e alere vitam possetis, et, impediti o m n i n o q u o m i n u s pastorale m u n u s libere exercen t i s , acerbissimas vexationes oppetiistis; omnia demum experti et perpessi estis, quae homines, omni freno exsoluti Ecclesiaeque odio abrepti, ad nocendum excogitare potuerunt. Verum ex ipsa tristium eventuum enarratione plura collegimus, q u i b u s a b u n d e delectaremur ; didicimus enim vos sine iactura dignitatis et invicta cum fortitudine calamitates eas omnes pertulisse, et clero populoque vestro praebuisse saluberrima virtutum omne genus exempla. Qua in re scitote Nos et angoribus vestris congruere et constantiam vestram s u m m o p e r e vobis gratulari. Quoniam vero clerum p o p u l a r e s q u e vobis commissos memoravimus, facere n o n p o s s u m u s quin debitis p r o s e q u a m u r laudibus cum sacerdotes istos, qui, m a x i m a m partem, Antistites suos imitati, se officii retinentissimos praestiterint, t u m catholicos H ú n g a r o s , quorum fides animique magnitudo effecerit ne clerus maiora indignioraque pateretur. Ac certe, cum i n t e m p e r a n t e s rei publicae g u b e r n a t o r e s id propositum sibi h a b e r e n t ut cum vetere societatis ordine maiorum fidem labefactarent, cernere re ipsa licuit q u a m altis in populo radicibus defixa esset catholica ea fides, u n d e inlustris S. Stephani natio uti omnem cultum a t q u e h u m a n i t a t e m hausit, sic spem o m n e m futurae prosperitatis spon- ' dere sibi unice potest. Quo in genere clerus s u m m a contentione n i t a t u r oportet, ut in p o p u l a r i u m animis avitam fidem acriter t u e a t u r excolatque uberius ; quod sacerdotes h a u d multo negotio assequentur, si arctiore cum iis consuetudine coniuncti e r u n t e o r u m q u e voluntatem magis magisque sibi conciliaverint. Quod vero ad Nos attinet, nihil profecto 379 Acta Benedicti PP. XV reliqui faciemus, quod nationi vestrae, t a m praeclare de Ecclesia meritae, sit aliquo pacto profuturum. Optata interim reservavimus, q u a e venerabiles fratres Episcopi Vesprimiensis et Vaciensis tuo Nobis nomine aperuerunt, o p p o r t u n a m q u e eorum rationem h a b e b i m u s cum controversiae ex bello ortae disceptabuntur. Deliberatum vero Nobis est nihil decernere nisi rogatis antea sententiam, q u o r u m intersit, venerabilibus fratribus Hungariae Episcopis, n e q u e ulla inire consilia nisi q u a e religionis t a n t u m m o d o et fidelium istorum b o n u m suggesserit. In solacium interea praeteritorum ac praesentium maiorum inque testimonium paternae caritatis Nostrae, tibi, dilecte fili Noster, conlegis in episcopatu tuis et universo clero populoque vestro apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum R o m a e apud s a n c t u m Petrum, die xi a n n o MCMXIX, Pontificatus Nostri sexto. mensis septembris •s B E N E D I C T U S P P . XV IV AD B E R N A R D I N U M S. MONTE JÁNDÍ, PANNONIAE, O. S. B . , PRIOREM ARCHIABBATIAE S. MARTINI IN GRATULANDI CAUSA. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Magno a n i m u m Nostrum maerore affecerunt quae de duriore n u p e r accepimus condicione, in q u a m sodales insignis istius Archiabbatiae inciderunt cum, proximis hisce mensibus, divina h u m a n a q u e omnia iura in H u n g a r i a permixta infeliciter sunt. Sollicitudinibus enim ac molestiis, quas, eo ipso quod Archiabbate carebatis, gigni necesse erat, graves accesserunt comminâtiones a t q u e adeo insidiosa blandimenta, q u i b u s , qui tunc domin a b a n tur, insano enisi sunt consilio, ut ad sacra vota perfrigenda et a fide ipsa desciscendum vos omnes inducerent. At, q u a n t u m c u m q u e impendebat detrimenti, in officio perstitistis, D. N. Iesu Christi verbis confisi, qui pollicitus est se centies iis redditurum qui omnia pro n o m i n e eius reliquissent. Vobis autem o m n i b u s de eiusmodi constantia gratulamur, tibique in primis, dilecte fili, qui t a m fortiter strenueque et ipsemet nefariorum h o m i n u m conatibus restiteris et sodalium t u o r u m animos ad resistendum incenderis. In quo a r g u m e n t u m placet agnoscere clariss i m u m tum religiosorum spirituum q u i b u s Archiabbatia ista a n i m a t u r , t u m peculiaris patrocinii quo eam m a g n u s P a t r i a r c h a Benedictus com- 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plectitur ac tuetur. Quod reliquum est, d u m vos vehementer h o r t a m u r ut cotidie digniores vocatione vestra sancta efficiamini, cuius vi a t q u e virtute superiores ab asperrimo certamine discessistis, divinorum m u n e r u m auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, et universis sodalibus tuis, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xri mensis septembris a n n o MCMXIX, Pontificatus Nostri sexto. B E N E D I C T U S P P . XV V AD REMIGIUM BEKEFI, EX ORDINE CISTERCIENSIUM, ABBATEM DE ZIRCZ, LITTERAE GRATULATORI AE. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — S u s p e n s u m o c c u p a t u m q u e tenuit superioribus m e n s i b u s a n i m u m Nostrum miserrima condicio, q u a m H u n g a r i a e g u b e r n a t o r e s clero regulari facessisse universe n u n t i a b a t u r . Nuper vero perlatum distincte ad Nos est, in c o m m u n i illa religiosorum virorum vexatione ne Ordini quidem vestro parcitum esse, cui, saeculorum decursu, t a m praeclarae rerum gestarum accesserant laudes. Ecclesiae enim adversarii n o n modo vos de fbrtunis o m n i b u s d e t u r b a r u n t , quibus instituta vestra, optima christiani cultus domicilia, alebantur, sed vitam ipsam monasticam, longe vobis pretiosissimam, funditus evertere conati sunt. Cui quidem turpi consilio ita r e p u g n a n d o obstitistis, ut ad inopiam atque egestatem delabi q u a m impiorum homin u m minis vel illecebris concedere malueritis. Id profecto tibi, dilecte fili, cunctisque sodalibus tuis vehementer g r a t u l a m u r ; vobisque, qui spectaculum facti estis mundo et angelis et hominibus, o p t a m u s ominam u r q u e , ut in spiritu ac disciplina Bernardi P a t r i s Legiferi, quae talem ac t a n t a m peperit vobis victoriam, cotidie magis proficiatis. Caelestis interea solacii gratiaeque conciliatricem, itemque paternae caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili, sodalibusque omnibus, quibus digne praees, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xn mensis septembris ann® MCMXIX, Pontificatus Nostri sexto. B E N E D I C T U S P P . XV Acta Benedicti PP. XV 381 VI AD FELICEM S. R. E. CARD. DE HARTMANN CETEROSQUE HPISCOPOS QUI PULDAM CONVENERUNT. Dilecte fili Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Acceptissimae sane Nobis vestrae fuerunt officiosae litterae, F u l d a communiter datae, quo primum vos, post q u i n q u e n n i u m , remoto t a n d e m luctuoso belli spectaculo, tametsi non p a r u m a d h u c futur a r u m r e r u m solliciti, proxime coivistis. Atque illud in primis gratum accidit quod tam eximios pietatis sensus erga Christi Vicarium profitebamini; et. q u a m q u a m n o n semel praeclaram vestram cum Apostolica h a c Sede coniunctionem testati estis, laetamur tamen eam vos in p o s t r e m o hoc coetu, qui inter alios eminet, studiose confirmavisse. Hic enim in ipsum incidit a n n u m , quo fauste saecularia sollemnia in honorem S. Bonifacii, Germaniae apostoli, istic celebrantur: quod cum optimum profecto sit patriae vestrae auspicium, recte ipsi affirmatis: « Amicum S. Bonifacii « sidus opportune n u n c iterum ab alto promicat, melioris et sanctioris « spei n u n t i u s ». P r e c a m u r autem ut q u e m a d m o d u m propitius is vobis affuit cum, ad eiu# sepulcrum, dioecesium utilitatibus consuleretis, ita idonea quoque auxilia vobis a Deo impetret ut, in his t e m p o r u m difficultatibus, ad gravissimas pastoralis officii partes digne exsequendas valeatis. Filiis vero amantissimis, qui vestrae s u n t curae concrediti, certe, m a g n u s istius gentis apostolus, non solum caelestis solatii copiam, sed etiam christianam fortitudinem benigne implorabit, ut, arcte cum suis Pastoribus coniuncti, fidei ardorem, a maioribus sibi t a m q u a m hereditate traditum, constantissime retineant. Quod est reliquum, plurimam h a b e m u s vobis gratiam de triduanis precibus q u a s pro Ecclesiae et Apostolicae h u i u s Sedis necessitatibus ad S. Bonifacii sepulcrum pie fundere voluistis. Ac divinorum m u n e r u m conciliatricem praecipuaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecte fili Noster et venerabiles fratres, et universo clero populoque vestro apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. Datum R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , in festo Exaltationis S. Crucis MCMXIX, Pontificatus Nostri anno sexto. B E N E D I C T U S P P . XV Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus XV h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: 21 augusti 1919. — Cathedrali ecclesiae Bolivarensi praefecit R. P. D. Carolum Mariam de la Torre, h a c t e n u s episcopum Lojanum. 2 septembris. — Titulari episcopali ecclesiae Maximianopolitanae, R. P. D. Gulielmum O' H a r e , S. I, quem constituit vicarium apostolicum in Giamaica. 6 septembris. — Titulari archiepiscopali ecclesiae Sardicensi, R. P. D. P a u l u m de Huyn, h a c t e n u s archiepiscopum Pragensem. 9 septembris. — Cathedrali episcopali ecclesiae Vaciensi, R. D' Step h a n u m H a n a u e r , canonicum ecclesiae cathedralis Veszprimiensis eiusd e m q u e curiae cancellarium. 12 septembris. — Titulari episcopali ecclesiae R h i t h y m n e n s i , R. D. Ant o n i u m Autunes, canonicum cathedralis ecclesiae Conimbricensis, quem constituit auxiliarem Rmi Episcopi eiusdem dioeceseos Conimbricensis. 16 septembris. — Metropolitanae ecclesiae Pragensi, R. D. Franciscum Kordäc, professorem in theologica Universitate eiusdem civitatis. SACRA CONGREGATIO CONCILII A L B I N G A N E N . ET A L I A R U M SANATIONIS ALIENATIONIS 17 maii 1919 QUAESTIO. - Occasione cuiusdam petitionis Ordinarii Albinganen., ad tollendam quae de facili in praxi emergere posset ambiguitatem, m a n d a t u m est disceptari in hac S. Congregatione u t r u m Ordinarii, qui ad n o r m a m can. 1532, § 1, facultatem facere p o s s u n t alienandi b o n a S. Congregatio Concilii 383 ecclesiastica, q u o r u m valor n o n excedat triginta millia libellarum, possint etiam sanare emptiones venditiones, q u a e sine debita licentia factae fuerint; et, in suppositione q u o d possint, an debeant in casu servare leges, seu praescripta eiusdem canonis 1532, §§ % 3. ANIMADVERSIONES ad propositam quaestionem solvendam ita a quodam cl. Consultore luculenter p r o p o n e b a n t u r . S t a t u e n d u m ante o m n i a quinam sit valor alienationis, quae sine debita licentia fuerit peracta. Quod quidem facile a d m o d u m negotium est, q u u m ipse legislator in Codice id expressis verbis edixerit. In canone enim 1530, § 1, n. 3 statuitur: « (Requiritur) 3° licentia legitimi Superioris, sine q u a alienatio << invalida est ». At quaeri ulterius potest de q u a invaliditate sermo sit. Distinguunt enim iurisconsulti duplicem invaliditatem, alteram completam, incompletam alteram. Haec t u n c habetur, q u a n d o n o n desunt elementa negotii iuridici, sed vitio aliquo inveniuntur affecta. Illa locum habet, quum in negotio aliquod deest ex elementis intrinsecis a u t essentialibus requisitis sive ex n a t u r a rei, sive ex voluntate legis a u t partis. Primi generis invaliditas rescindibilitatem producit, alterius vero nullitatem veri nominis. Et certum est ex data quoque definitione, alienationem sine licentia peractam efficere ut negotium sit nullum. Iam age, quod nullum est, nullum producit effectum ; scilicet n o n producit effectum illum, ad quem p r o d u c e n d u m ab agente actus positus est. Et in hoc nulla potest esse difficultas. Nemo enim dixerit in casu nostro alienationem sine debita licentia peractam transmittere dominium, stante citata praescriptione Codicis, collato canone 1680 § 1, in quo dicitur: « Nullitas actus t u n c t a n t u m habetur, q u u m in eo defi« ciunt quae actum ipsum essentialiter constituunt, a u t sollemnia seu « conditiones desiderantur a sacris canonibus requisitae sub poena nul« litatis » ; quod ultimum praecise in casu nostro obtinet. Agitur proinde in casu de actu nullo stricte dicto. P o r r o quinam sunt effectus a c t u s iuridice nulli in sensu stricto h u i u s vocis? Actus nullus n o n habet iuridicam exsistentiam, q u a r e nec constituere nec i m m u t a r e , nec exstinguere potest relationem ullam iuridicam; hinc ex. gr. res tradita in exsecutionem actus nulli non transit in proprietatem acquirentis et vindicari potest ex q u o c u m q u e possessore ; - praeterea actus nullus caret quovis effectu et vi in relatione ad o m n e s interesse h a b e n t e s ; q u a r e n o n solum emptor, sed venditor q u o q u e potest agere contra invalidam seu nullam alienationem, ut pro re nostra patet etiam ex § 2 can. 1534; - deinde, actus nullus n o n eget invalidari ; - tandem actus nullus sanari n o n potest, quia n o n 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale s a n a t u r nisi illud quod exstitit; actus autem nullus nec exsistit nec exstitit u n q u a m . Omissis autem aliis effectibus, de q u i b u s in praesenti n o n est quaestio, de hoc ultimo, qui ad rem n o s t r a m proxime facit, aliquid magis in particulari dicendum est. Nullitas igitur actus insanabilis e s t quia nec praescriptio nec confirmatio seu ratihabitio efficere potest ut actus nullus convalescat. v Et re quidem vera, in ordine ad actum nullum, ne loqui quidem poss u m u s de praescriptione. Praescriptio enim supponit ius a u t actionem, quod exerceri a u t quae poni debebat, exercitum a u t positam n o n e s s e ; ad hoc autem ut actus nullus n o n p r o d u c a t effectus iuridicos, nullum ius exerceri, nullam actionem poni necesse est. Hinc poterit quis semper opponere fundamenti defectum in actione, q u a m alter contra ipsum experiri vult, etsi praescriptionis tricennalis aut ulterioris limites praeterlapsi fuerint. Cfr. Codex, can. 1893. Hoc u n a n i m i t e r t r a d u n t iurisconsulti recentiores, hoc docuerunt antiqui. Iam Licinius Rufinus (1. 210 de div. reg. iur. ant. D., L, 17) dicebat: « Quae ab initio inutilis fuit stipulatio, ex « post facto convalescere n o n potest » et P a u l u s (1. 29 tit. cit. D.): « Quod « ab initio vitiosum est, non potest tractu temporis convalescere »; quae omnia consecravit Bonifacius VIII in regula 18 iuris in 6°: « Non firma« t u r tractu temporis, quod de iure ab initio n o n subsistit ». Sed neque confirmatione sanari potest; n o n enim s a n a t u r nisi illud, quod, etsi infirmitate laborans, exsistit tamen. Quare actus nullus debet de novo integer poni sine defectu, quo antea inficiebatur, quique nullitatis causa exsistebat. Loqui quidem p o s s u m u s , et ita de facto saepe iurisconsulti et canonistae, aliquando i p s u m ius, l o q u u n t u r , de confirmatione, ratihabitione seu sanatione actus absolute nulli ; sed haec est impropria locutio. Vera enim confirmatio vel ratihabitio seu sanatio ea est, q u a e h a b e t effectum retrotractionis; n a m « ratihabitionem retrotrahi « et m a n d a t o n o n est d u b i u m comparari » (reg. 10 iur. in 6°). P o r r o effectus iste retrotractionis applicari quidem potest actibus rescindibilibus, n o n vero actibus nullis, n e q u e citata regula iuris locum h a b e t q u a n d o m a n d a t u m ab initio requiritur t a m q u a m forma actus a u t per vim auctoritatis. Testem h a b e m u s Gaium (1. 9 § 5 de auct. et cons. tut., etc., D. XXVI, 8; cfr. § 2 de auct. Inst. Iust. I, 21) aientem: « Tutor « statim in ipso negotio p r a e s e n s debet a u c t o r fieri ; post t e m p u s vero « aut per epistolam interposita eius auctoritas nihil agit ». Quare ea, quae a l i q u a n d o dicitur confirmatio actus nulli, non est vera confirmatio, sed positio novi actus validi, qui omnes h a b e n s conditiones a iure praescriptas, suos effectus ex nunc, idest ex tempore S- CongregaUo Concilii 385 quo positus est, producit. Hinc, si irapubes t e s t a m e n t u m condit, q u o d legalem aetatem a d e p t u s confirmat, haec suae voluntatis declaratio n o n efficit validum t e s t a m e n t u m , quod erat et manet n u l l u m ; si confirmatio facta fuerit observatis o m n i b u s sollemnitatibus a iure praescriptis habeb i m u s t e s t a m e n t u m validum, quod, substantia rei inspecta, idem erit ac primum, sed formaliter n o v u m omnino t e s t a m e n t u m est. Et quamvis in contractu p a r t e s c o n t r a h e n t e s possint, si velint, pacisci, ut novus actus seu n o v u m negotium existimetur produxisse suos effectus ex eo tempore, quo positus fuerat actus nullus, id quidem poterunt, sed hoc valebit vi additi pacti, n o n vi actus nulli prius positi, et vim habebit inter partes paciscentes, n o n autem relate ad tertios. H a n c novi actus positionem seu stipulationem libere faciunt partes sine ullo interventu magistratus a u t iudicis, quae t a m e n , ut diximus, ipsum actum nullum s a n a r e n o n possunt. Pariter libere possunt partes renunciare iuri, quod in foro nostro ex can. 1679 habent, experiendi actionem ad obtinendam a iudice declarationem nullitatis. Sic etiam ex. gr. in iure civili (Cod. civ. ital., art. 1311) statuitur confirmationem seu ratihabitionem testamenti nulli locum n o n habere nisi ex parte heredum a u t causam h a b e n t i u m a testatore, ex quo indirecte deducitur testatorem ipsum n o n posse ratihabere posteriore declaratione aut novo actu t e s t a m e n t u m ipsum s u u m nulliter factum. Quae quidem merito s t a t u u n t u r . Nam validitas vel invaliditas actus iuridici n o n potest dependere a voluntate privati hominis, sed unice ex praescripto legis, dum contra in potestate est interesse habentis sese iuvare, vel non, nullitate a lege statuta. Ratihabitio ex parte ipsius testatoris secumferret in eo potestatem substituendi sollemnitatibus a iure praescriptis alias diversas sollemnitates, quibus efficeretur validum t e s t a m e n t u m quod ex lege nullum est; contra, ratihabitio ex parte h e r e d u m id non importat, nec t e s t a m e n t u m nullum facit validum, sed unice importat renuntiationem ex parte h e r e d u m iuri invocandi declarationem nullitatis, eamque opponendi, renuntiationem utilitati et commodis, quae ipsis provenire possent ex oppositione actionis nullitatis. H a n c renuntiationem privatus q u o q u e homo facere potest. Sed an actus nullus veri nominis sanationem seu confirmationem nancisci potest, magistratu interveniente suamque auctoritatem interponente? P o r r o ex dictis negativa p r o r s u s descendit r e s p o n s i o ; rationes enim, q u a e ad a d s t r u e n d a m impossibilitatem sanationis actus nulli allatae sunt, ex intimis p r o c e d u n t seu ex ipsa iuridica n a t u r a actus. Verum dubitari quidem potest ex nonnullis textibus iuris. Certe in iure R o m a n o (1. 38 De adopt. D. I. 7) dicitur: « Adoptio n o n iure facta, ACTA, vol. X I , n. 1 1 . — 1-10-919. 26 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « a Principe confirmari potest »; idem dicitur (1. 3 si maior factus etc. C, V., 74) fieri in casu alienationis fundi rustici facta a minore sine decreto auctoritatis exercentis altam tutelam (et est casus valde nostro affinis) per certum temporis decursum. I m o in iure nostro, quod ad casum attinet nostro fere aequalem, dicitur alienationem rei ecclesiasticae a Praelato factam, Capitulo reclamante seu contradicente, non tenere et a successore n o n debere servari, nisi t a m e n Capitulum, consensu suo etiam postea, sive ex intervallo, praestito, eam a p p r o b e t seu r a t a m h a b e a t : « certum est de rigore iuris concessionem illam n o n « tenere, q u a m reclamante Capitulo per práedecessorem t u u m factam « constat fuisse, nisi eam ratam postmodum habuisset », c. 3 de his quae fiunt a Prael. etc. X, tit. III, 10. Quid igitur d i c e n d u m ? Scilicet s u m m u s Princeps s u p r a ius est. Ipse igitur, q u e m a d m o d u m posset novas formalitates seu sollemnitates ad actus validitatem generali lege statuere, ita potest id facere pro singulari actu. Sanare proinde potest actum n u l l u m prout hic et nunc exsistit seu cum defectu, quia dispensat super ea formalitate, ex q u a actus nullitas exsurgit, d u m m o d o , ut patet, nullitas proveniat ex defectu extrinsecae sollemnitatis, q u a e ex ipsius obtinet voluntate. Quare non potest ex. gr. s a n a r e contractum nullum ex defectu consensus. Neque sanare potest a c t u m ex tunc, sed solummodo ex nunc, nisi per fictionem iuris, concedens p a r t i b u s privilegium et favorem, qui in sua sit positus potestate. Neque id ordinarie potest laedendo i u r a tertio acquisita; n a m certe nemo dixerit R o m a n u m Pontificem ita ex. gr. s a n a r e posse in radice m a t r i m o n i u m Caii ut hereditatem Titii, - qui s u u m heredem instituit filium Caii legitimum, vel, si n o n haberet, Sempronium, - transferat de Sempronio in filium Caii, qui, sanato in radice matrimonio patris sui, postquam Sempronius m o r t u o Titio, eius hereditatem adivit, exinde evasit filius legitimus Caii et n a t u s erat ante mortem Titii. Quare potest s u m m u s Princeps s a n a r e a c t u m nullum ex n u n c , vel etiam ex tunc, intra limites supra dictos; sed nonnisi s u m m u s Princeps potestate ordinaria, quia ad hoc necesse est ut confirmans seu s a n a n s s u p r a ius sit positus. id a u t e m potest s u m m u s Princeps sive particulari concessa dispensatione, sive generali constitutione legis; id vero n o n possunt inferiores magistratus. Ex his a u t e m clara fiunt ea, q u a e sive ex iure R o m a n o sive ex iure n o s t r o s u p r a fuerunt adducta. Haec proposito casui applicando, q u u m nulla in Codice exstet lex, qua, supposita accessione consensus Ordinarii ad alienationem iam £. Congregatio Concilii 387 nulliter peractam, ista sanari dicatur, q u e m a d m o d u m antiquo iure fuerat s t a t u t u m , ut vidimus, in casu alienationis ab Episcopo factae sine consensu Capituli, dicendum e s t ^ r d i n a r i u m n o n posse sanare alienationem sine sui licentia, a iure requisita, factam. RESOLUTIO. - Propositis in plenario conventu S. G. Concilii habito die 1 7 maii 1 9 1 9 s u p r a enunciatis dubiis, n i m i r u m : I. An loci Ordinarius vi canonis 1532 sanare valeat peractas sine debita licentia alienationes bonorum ecclesiasticorum, quorum valor non excedat triginta millia libellarum.; Et q u a t e n u s affirmative: i II. An idem Ordinarius, quum sanationem impertitur, vare praescriptas normas canonis 1532, § 2 et 3. Emi P a t r e s r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Ad I. Negative. teneatur ser- Ad II. Provisum in primo. E a c t a q u e de praemissis SSmo Dno Nostro Benedicto Div. Prov. P P . X V relatione, per infrascriptum S. Congregationis Secretarium, in audientia diei 18 subsequentis, Sanctitas, S u a datas resolutiones approbare et con> firmare dignata est. I. MORI, Secretarius, SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 1 augusti 1 9 1 9 . — Vicarius apostolicus de Beni in Bolivia R. P. Raym u n d u s Calvo, ex Ordine Minorum. — Vicarius apostolicus de velli, ex Ordine Minorum. Chaco in Bolivia R. P. Hippolytus Uli- 4 augusti. — Vicarius apostolicus Lybiae R. P. H y a c i n t h u s Tonizza, ex Ordine Minorum. " — Vicarius apostolicus ArcHipelagi n a n d , e Societate Mariae. 1 Navigatorum R. P. Ioseph Dar- 18 septembris. — Vicarius Apostolicus Jamaicae in Antillis R. P. Guilelmus O ' H a r e , e Societate Jesu. 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM DUBLINEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI FIACRII TOBIN A KILKENNIA ET IOANNIS BAPTISTAE DOWDALL AB ULTONIA, ORDINIS MINORUM S. FRANCISCI CAPUCCINARUM, IN HIBERNIA PRO FIDE, UTI FERTUR, INTEREMPTORUM. Invicto agmini biscentum q u i n q u a g i n t a septem Servorum Dei, de q u o r u m martyrii fama causa Dublinensis die i°2 februarii a n n o 1915 introducta fuit, accenseri n o n p o t u e r u n t duo sacerdotes e franciscali familia Gapuccinorum, n e m p e Fiacrïus Tobin a Kilkennia et i o a n n e s Baptista Dowdall ab Ultonia, quia in actis illorum processualibus nec testes de his rogati fuerunt, nec d o c u m e n t a exhibita, praesertim ob r e p e n t i n a m Postulatoris Dublinensis mortem. Verum h u i u s m o d i m o r a praesenti Causae potius favere q u a m nocere visa est, siquidem novae inquisitioni et disceptationi p a r a t a et strafa a p p a r u i t via, prioris causae vestigia sectando. Recentior insuper processus in eadem curia Dubiinensi confectus et Sacrae R i t u u m Congregationi traditus, complet prim u m et testimonia ac d o c u m e n t a continet, quae ad duos praedictos Dei Servos e o r u m q u e martyrii famam referuntur. P. Fiacrius Tobin, furente persecutione Kromwelliana, a n n o 1656, et P. Ioannes Baptista Dowdall, A n n a regnante, a n n o 1710, pro fide, uti asseritur, occubuerunt. De utroque Servo Dei, prouti mos est, aliquid innuere libet. Fiacrius T o b i n , Kilkenniae n a t u s , adolescens in Ordine Gapuccinorum cooptatus, Carolopoli, in Gallia, u b i idem Ordo Coenobium h a b e b a t , missionibus catholicis Hiberniae augendis destinatus, sedulam navavit operam studiis philosophicis ac theologicis. Iussu s u p e r i o r u m , a n n o 1646 in patriam s u a m reversus, Spiritu Dei plenus et sana doctrina instructus, fidem catholicam bonosque mores a p u d H i b e r n a s gentes propagavit. Anno 1650 deditione urbis Kilkenniae peracta in potestatem Kromwellii, aufugientibus ceteris de clero, ipse cum suo converso et altero sodali e F r a t r i b u s Minoribus, intrepidus ibi remansit, ut catholicis verbo et opere prodesset, s a c r a m e n t a ministraret et aegrotis, praesertim lue grassante, inserviret. Quinque post menses ab haereticis captus et in carcerem coniectus, d u m s u p r e m u m supplicium expectabat, gratiam a p u d » S. Congregatio Bituum m custodem carceris adeo invenit ut Missam celebrare s a c r u m q u e ministerium catholicis praestare potuerit. Quin imo, instantibus proceribus, Praefectus civitatis e u m libertate donavit intra fines t a n t u m urbis. Vertente a n n o 1653, promulgata lege expulsionis universi cleri ab Hibernia, ipse eandem sortem subire illamque insulam relinquere coactus, Galliam adivit. Sed eo vix appulit, assentiente Commissario generali missionis Hiberniae, in h a n c insulam regressus est. Illic per b i e n n i u m apostolicos labores in Dei gloriam et salutem a n i m a r u m impendit. I n e u n t e a n n o 1656, in q u a d a m agresti via ab altero ex iis, qui, promisso praemio illecti et religionis odio agitati, sacerdotes catholicos inquirebant ad perniciem, comprehensus et ligatus, ad Hewsonium, Dublini Praefectum, rapitur. A iudicibus in tribunali sedentibus interrogatus, aperte et ingenue fatetur se esse sacerdotem ex Ordine Capuccinorum, s u a m q u e fidei professionem christiana libertate profert: « Re« dusse - dicit - in Hiberniam, ut sanguine suo testimonium fidei « catholicae perhiberet, nullamque ab eis, tot iam m a r t y r u m cruore « pollutis, misericordiam expectare; u n u m sibi esse in votis, ut lege, « etsi iniquissima, agerent, ipsi, quo sibi vitam daretur, in agone pro« fundere ». Ne eius ad mortem d a m n a t i o magis in fide confirmaret catholicos, iidem iudices capitalem sententiam cum durissimo exilio in insula B a r b a d o s c o m m u t a r u n t ; et donec propitia se offerret occasio ad ea loca navigandi, Servum Dei ligatum in carcerem mittunt, e u m q u e custodibus t r a d u n t saevitiis excruciandum. Post mensem eductus est navique impositus, etsi febri laboraret. A portu Dublini solvunt navigantes, qui biduo post, exorta tempestate, in p o r t u m Waterfodiensem se recipiunt, ibique, p e r d u r a n t i b u s ventis itineri adversis, consistere debent. Q u a e n a m fuerit per id temporis conditio Servi Dei describitur in epistola a P. Bernardino, Commissario Ordinis Capuccinarum, e loco Montis Sancti missa sub die 20 iulii 1656 ad Sacram Congregationem de P r o p a g a n d a F i d e : « In navi - ibi legitur - velut in carcere catenis « onustus, r e b u s o m n i b u s expoliatus, detinetur Servus Dei Fiacrius eique, « inter rigidiores hyemis inclementias, duri asseres erant febricitanti « corpúsculo, cervical lignum, putris et p u r u l e n t a a q u a potus, pisa « semicocta et p a u c a reliquum n u t r i m e n t u m » . Cunctas hasce a e r u m n a s pro Christo patienter toleratas, s e q u u t a est m o r s P. Fiacrii q u a m idem Commissarius ita evenisse n a r r a t : « Ex navi illa et haereticorum catenis « migravit in caelum, h a u d d u b i u m , martyr, saltem caritatis et volunt a t i s , die 6 martii a n n i 1656 ». Cum hac relatione Commissarii concordant Acta Processus Dublinensis, Bullarium Ordinis Capuccinorum et Historia persecutionum Hibernarum, edita a cl. me. Cardinali Moran, 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - Alter heros, pari laude dignus, P . - I o a n n e s Baptista Dowdall," ex Ultonia oriundus, genere et censu clarus, m u n d i obiectamentis divitiisque spretis, pro Christi a m o r e et imitatione Ordinem Gapuccinorum a m p l e x a t u s est. In missionibus Hibernis q u a d r a g i n t a et amplius a n n o s adlaboravit. De eo a d h u c vivente P. Andreas Nugantius, missionis P r a e fectus, a n n o 1708, ad S. CongregationenVide P r o p a g a n d a Fide scribebat: « Venerabilis P a t e r I o a n n e s Baptista Dowdall, octagenarius vir, anima« r u m zelo accensus ac missionarii m u n e r i totus addictus a q u a d r a g i n t a « annis, mirum q u a m insignes p r o v e n t u s retulerit. Multos haereticos ad « fidem perduxit, permultis regni proceribus orthodoxis s a c r a m e n t a « administrat, omnibus ob m o r u m gravitatem gratissimus exsistens ». S u b Anna regnante, a n n o 1702-1714, acrior exarsit persecutio in catholicos, maxime in sacerdotes et religiosos, praesertim si eos professione protestantes ad catholicam fidem reduxissent. T u n c enim capitalis p o e n a erat indicta per specialem legem, a n n o secundo reginae Annae l a t a m , cui n o m e n et finis e r a t : « Actus ad,,praeveniendum ulterius Papismi « incrementum ». Sed s t r e n u u s missionarius, apostolico suo ministerio intentus, a b s q u e metu et tremore o m n e m operam adhibuit ad conversionem h o m i n u m salutariter p r o m o v e n d a m , ideoque a Cardinali Moran meruit appellari: « I n s i g n i s prae multitudine haereticorum quos reduxit « in sinum Ecclesiae Catholicae ». Hac de causa, pluries ad haereticis c o m p r e h e n s u s et toties in tetrum carcerem reclusus, diras pro Christo sustinuit inedias. Ob conversionem ab eo factam illustris m a t r o n a e , instigantibus huius consanguineis, Servus Dei in ergastulum Londinense t r a n s l a t u s est, ibique fame et frigore c o n s u m p t u s , inter diros et acerbos ergastoli doloresf*et impias in Deum nocentium voces per g e n u s n o v u m martyrii vitam emisit, vitamque invenit aeternam martyrii laurea decor a t a m Londini, in Anglia, a n n o 1710. Ita Annales Gapuccinorum Hiberniae, conscripti a P. B o n a v e n t u r a Donnely, Capuccinorum Hiberniae Definitore, a n n o 1741; necnon Cardinalis Moran in citato opere De persecutione catholicorum Hibernorum: Fr. Ioannes Baptista Dowdall, Ultoniensis et Bullarium Ordinis Gapuccinorum. - Haec et alia, ex actis processualibus et documentis authenticis d e p r o m p t a , Sacrae R i t u u m Congregationi t a m q u a m valida a r g u m e n t a subiecta s u n t ad p r o b a n d a m martyrii famam, q u a m a m b o Servi Dei inde ab obitu consequuti sunt, eo quod carceres, exilia, a e r u m n a e illos in mortem, ex c o m m u n i opinione, a d d u x e r u n t . I t a q u e eiusmodi fama martyrii in dies magis inclarescente et vigente, super q u a processus Informativus Dublini confectus est, q u u m omnia, servato iuris ordine, parata sint ut ad ulteriora procedatur, instante R m o P. Raphaële a Vallefinaria, Ordinis Minorum Capuc- 391 & Congregatio Bituum cine-rum postulatore generali, attentisque litteris postulatoriis in priori Causa Dublinensi iam exhibitis, novisque hos viros Dei F a m u l o s respicientibus, E m u s et R m u s Dnus Cardinalis Vincentius Vannutelli, Episcopus Ostiensis et Praenestinus, Sacri Collegii Decanus etfhuius Causae P o n e n s seu Relator, in Ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis ad Vaticanas aedes coactis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem eiusdem Emi Cardinalis Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, omnibus sedulo perpensis, rescribendum censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 22 iulii 1919. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem sacrae R i t u u m Congregationis Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum sacrae eiusdem Congregationis r a t u m habens, propria m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis Causae Dublinen. Beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Fiacrii Tobin a Kilkennia et Ioannis Baptistae Dowdall ab Ultonia, Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum, die 23, eisdem mense e t a n n o . Ijj A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. B.'C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 392 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA M A U R A N E N . SEU C A M B E R Í E N . NULLITATIS SENTENTIAE Benedicto Pp. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quarto, die 13 iulii 1918, RR. PP. DD. Ioannes Prior, P o n e n s , Aloisius Sincero et Fridericus Cattani Amadori, Auditores de turno, in causa Mauranen. seu Camberien. - Nullitatis sententiae inter Rev. D. Dufieux, parochum Ecclesiae Vallaris, in dioecesi Mauranensi, et huius dioecesis Episcopum ex una parte, repraesentatos per legitimum procuratorem D. Angelum D'Alessandri, advocatum, et ex alia Sac. I o a n n e m Baptista Gilloz, eiusque matrem Am eliam Gilloz, repraesentatos per legitimum procuratorem ex officio deputatum Rev. D. Carmelum Conte, interveniente et disceptante in causa Iustitiae Promotore, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Inter plus q u a m q u a d r i n g e n a oratoria in dioecesi Mauranensi a pietate fidelium erecta, exstat cappella q u a e d a m exigua, in honorem S. Bernardi Deo dicata, in pago cui nomen La Borge, cuius administratio et t e n u e s reditus curae et custodiae procuratoris, a familiis q u i b u s d a m eiusdem pagi libere electi, committitur. P e r plures a n n o s partes egit procuratoris Olympia Martin, cui successit a n n o 1905 sacerdos, e p r a e fato pago oriundus, I o a n n e s Baptista Gilloz, qui m u n u s sibi commiss u m u s q u e ad a n n u m 1909 sollerter adimplevit. Eo quidem tempore, dioecesim Mauranensem relicturus, pecunias cappellae proprias, s u m mam circiter libellarum 800, in m a n u s deposuit notarii publici oppidi St-Michel dicti, Dñi F. Buttin. Cum vero, a n n o insequenti, 1910, sacerdos Gilloz consilium foveret vitam religiosam amplectendi et ad h u n c finem ab Ordinario Mauranensi litteras consuetas testimoniales postulaverit, monuit eum Episcopus nemini fas esse, iuxta sacros canones, religionem ingredi, qui aere alieno g r a v a t u m vel reddendae alicuius administrationis rationi obnoxius esset, ac proinde nonnisi p o s t q u a m pecunias cappellae S. Bomana Bota 393 dictae de la Borge, quibus de iure restituisset cum reddita ratione administrationis gestae, se litteras petitas oratori concedere potuisse. Sacerdos Gilloz votis Episcopi libenter acquievit scribens mense septembri anni 1909: « Il n'y a a u c u n e difficulté à cela, puisque les gens inté« ressés Ont les reçus entre les mains et qu'ils peuvent p r e n d r e pos« session des titres q u a n d ils voudront, chez Mr Buttin, notaire à St-Mi« chel.... Tout le monde sait que j ' a i laissé ces titres chez Mr Buttin, « en a t t e n d a n t que les intéressés veuillent bien aller en prendre pos« session. Je ne désire que cela et -je le leur ai fait écrire par Mr Buttin « encore. Quant a u x comptes, ils ont été r e n d u s , sont fort simples et ne « souffrent a u c u n e difficulté ». Mater a u t e m ipsius, vidua Aemilia Gilloz, obstabat q u o m i n u s fieret redditio depositi; imo aperte declaravit Episcopo « que FEvêque et le Curé n'avaient rien à voir d a n s l'administ r a t i o n des fonds de cette chapelle ». T a n d e m , sub initio mensis ianuarii 1910 mandavit Episcopus Rev. parocho Durieux, ad cuius paroeciam (Valloires) pertinet p a g u s la Borgé, ut omni studio niteretur ad dictos titulos a manibus notarii recuperandos, quod inter paucos dies feliciter effectum est, ita ut parochus, die 7 ianuarii 1910, Episcopo n u n tiare potuerit se titulos iam recepisse, a d i u n g e n s : « J'aurai soin de les « remettre en mains sûres ; je provoquerai u n e réunion du village au dimanche » Tituli, t a m e n , in manibus parochi fere duos annos manserunt, quin reclamarent incolae pagi interesse habentes. Viduae Gilloz autem non placuit consilium relinquendi sub tutela parochi cappellae pecunias et, mense octobris anni 1911, p a t r o n o ab ipsa deputato, Rev. D. E. Tachy, mandavit ut media o p p o r t u n a adhiberet, quibus induceretur, vel etiam actione iudiciali obligaretur, paroc h u s ad easdem sibi committendas, q u a s dein ipsa procuratori nominato remittendas curaret. De m a n d a t o accepto p a t r o n u s certiorem fecit Officialem Curiae Mauranensis die 16 octobris 1911, petens ut citaretur p a r o c h u s Durieux, et fieret iudicium, quo obligaretur - « à rétablir les « f o n d s de la chapelle en l'état où ils é t a i e n t » . Officialis respondit, die 24 octobris 1911 : « Vous m'avez fait l'honneur de m'écrire au sujet d'une « chapelle réclamée avec ses biens p a r la famille Gilloz de Valloires, « Savoie. Des informations sont prises, mais elles sont encore incom« plètes.... J'aime à espérer que tout s'arrangera sans procès ». Replicat p a t r o n u s die 27 octobris : « Le Curé de Valloires doit remettre les choses << en l'état où elles étaient avant sa main mise faite sans un j u g e m e n t « regulier de l'autorité ecclésiastique.... S'il veut l'exécuter à l'amiable, « n o u s y consentons ; d a n s le cas contraire, n o u s maintenons notre « d e m a n d e d'un j u g e m e n t de F Officiante, r e n d u le plus tôt possible, 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « relatif à la jouissance ». Officialis epistolam patrono misit die 29 novembris 1911, declarans familias pagi interesse habentes, legitime convócalas die 26 novembris ultime elapsi, t a m q u a m procuratricem cappellae Domin a m Iosephinam Rol elegisse, eique b o n a cappellae commisisse. Die 2 decembris protestatur p a t r o n u s Dñae Gilloz contra actionem aliarum familiarum in electione facienda, q u a m contra ius quaesitum familiae Gilloz fuisse contendit, petitque illam nullam declarari, utpote lite pendente innovatam, et quaestionem principalem in possessorio iudicialiter dirimi postulat. Gum die 23 ianuarii 1912 Officialis rationes patrono exposuerit, iudicium propositum declinandi, hic iterum insistit die 24 eiusdem mensis ut de r e b u s controversis, iudiciali ordine servato, solutio definitiva habeatur. Tribunal Mauranense, vero, instantiam porrectam a limine litis reiecit per sententiam interlocutoriam diei 29 ianuarii 1912, quia actrix ius non h a b e b a t provocandi iudicium in re proposita : « L'Officialité juge « et prononce que D a m e Gilloz n'avait pas qualité ni moyens suffisants « en vue de son instance telle quelle; à l'effet de provoquer un juge« m e n t au possessoire directement et d'abord en sa faveur, et qu'ainsi « elle est n o n recevable ». Contra h a n c sententiam, utpote vim definitivae habentem, p a t r o n u s Dñae Gilloz appellationem interposuit ad Curiam Metropolitanam Camberiensem, quae per sententiam latam die 5 augusti 1912 illam reformavit, et de merito causae principalis agere n o n dubitavit ob exceptionem suspicionis contra Iudicem primae instantiae, q u a m satis p r o b a t a m esse duxit sive ex conditione sacerdotis Gilloz, filii actricis, relate ad Ordinarium Mauranensem, sive ex studio partium Officialis eiusdem Curiae, quo consilium praebuit parocho Durieux bona cappellae in alias m a n u s tradendi post initam actionem Viduae Gilloz, q u a m etiam inauditam damnavit. In merito causae principalis sequentes declarationes et dispositiones eadem sententia emisit: « Le Tribunal,... dit et prononce que Mr. l'abbé « Gilloz, procureur, a été injustement spolié: C o n d a m n e en conséquence « Rev. S. D u r i e u x : 1) à faire parvenir, avant la fin du mois d'août, les « valeurs de la chapelle de la Borgé à Maître ß u t t i n notaire à St-Michel « de Maurienne, à qui les avait confiées Mr l'abbé Gilloz, et qui v o u d r a « bien les garder provisoirement en qualité de sequestre; 2) à rendre « u n compte exact de sa gestion depuis le m o m e n t de sa main m i s e . . . ; « 3) à avertir l'Officiai métropolitain de l'accomplissement de ces obli« gâtions. En cas de refus de Mr Buttin : Nous n o u s constituons nous« m ê m e s sequestre, et n o u s d e m a n d o n s à Rd. Durieux de n o u s adresser « l e s valeurs et le c o m p t e - r e n d u ; 4) d'autre part, respecteueux des S. Romana Rota 395 « droits des co m propriétaires, et j u g e a n t qu'ils est à propos de les cons u l t e r dans la situation présente, Je Tribunal suspend Mr l'abbé Gilloz « de son m a n d a t de p r o c u r e u r et invite Dame Gilloz, sa mère, à pro« voquer u n e assemblée plénière du chef de famille de la Borge, laquelle « ou bien rétablira Mr l'abbé Gilloz d a n s ses fonctions de procureur, « ou bien lui d o n n e r a un successeur... ». Post lapsa fatalia appellationis p a r o c h u s Durieux recursum fecit N. S. Ordini contra validitatem sententiae Curiae Metropolitanae, intervenientibus in causa sac. J. B. Gilloz, cui concessum est, pariter ac matri suae, gratuitum patrocinium, necnon Ordinario Mauranensi ad iura dioecesana t u e n d a . Sequentibus dubiis partes subscripserunt : 1) An constet de nullitate sententiae Curiae Camberiensis in casu. 2) Secundum d u b i u m de merito causae, alio modo prius concordatum, ad instantiam patroni Episcopi, consentientibus altera parte necnon Promotore Iustitiae N. Tribunalis, sic definitive s t a t u t u m est: An sustineatur nominatio procuratoris cappellae de la Borge facta in Congressu 26 novembris 1911 ad bona eiusdem cappellae custodienda et administranda. Quod ad sententiae nullitatem attinet, scitum est in S. Rota, respectu sententiarum quae substantialia iudicii elementa continent, prout ex lege n a t u r a e r e q u i r u n t u r , n o n attendi nullitatis capita ex lege positiva dependentia nisi tria, nempe ex defectu mandati, citationis et iurisdictionis (cf. Rota, Treviren., coram Many, die 15 maii 1913; Biturgen., coram Prior, die 27 aprilis 1917). In casu nostro n o n deerat m a n d a t u m , cum Vidua Gilloz appellans p a t r o n u m suum, qui eius nomine ad iudicium appellavit Curiae Metropolitanae, m a n d a t o legitimo procurationis ad h u n c finem munivit in epistola eidem missa die 4 septembris 1911. Neque ex defectu citationis oritur nullitas sententiae. Quamvis enim citationis species, q u a e in epistola Officialis Camberiensis diei 13 aprilis 1912 ad p a r o c h u m Durieux habetur, defectiva videatur, cum nullus t e r m i n u s comparationis coram Tribunali designetur, sine quo nemo contumaciae argui potest, et ipse p a r o c h u s die 25 iunii 1912 scribat: « J'igno« rais, j u s q u ' a u reçu de votre lettre, que j ' é t a i s t r a d u i t devant FOfficia« lité p a r Mme Gilloz »; tamen p a r o c h u s conventus de facto comparuit, quod ad omnes effectus iuridicos citationis sufficit. Inutiliter enim citatur qui p r a e s e n s est. Ad rem ait Reiffenstuel (lib. I l , tit. 3, n. 111-112): « Si « post factam illegitimam citationem ultro citatus compareat^ convali« d a t u r citatio per comparitionem, ac proinde arctat citatum sicut citatio « legitima ... quia sola praesentia partis, absque alia citatione, sufficit ut « processus a t q u e sententia iudicis valeant. Siquidem praesens regula« riter citari n o n debet, cum effectus citationis sit de substantia litis, 396 « « « « Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u a n d o pars est praesens. Et hinc nulliter citatus, quamvis comparere n o n teneatur, si t a m e n comparuerit, n o n amplius excipere potest contra nullitatem executionis citationis, haec enim per comparationem iam fuit convalidata ». Iudex metropolitanus etiam iurisdictionem h a b e b a t ad appellationem recipiendam a sententia tribunalis inferioris, q u a m v i s ista n o n definitiva, sed t a n t u m m o d o interlocutoria esset, quia vim definitivae h a b e b a t . A sententia enim interlocutoria vim definitivae h a b e n t e licet appellare iuxta Concilium Tridentinum in cap. 20, sess. 24, de Ref. Post prolatam enim sententiam Curiae Mauranensis, q u a exclusum fuit ius agendi ex p a r t e Dñae Gilloz, nulla spes aderat, .dum illa i m m u t a t a maneret, aliam sententiam habendi in eadem instantia. « Signa sententiae interlocu« toriae habentis vim definitivae, ait Reiffenstuel (lib. II, tit. 27, de Sent. « et re iudic, ri. 18), sunt s e q u e n t i a : primo, q u a n d o post ipsam n o n « speratur alia sententia in eadem instantia, eo quod ipsi finem impo« n a t ; t u n c manifestum signum est, eiusmodi sententiam interlocutoriam « h a b e r e vim definitivae. Talis est sententia, q u a Iudex interloquendo « p r o n u n t i a t aliquos n o n posse vel n o n potuisse de iure appellare ». Competens autem non erat Iudex metropolitanus ad iudicandum de merito causae principalis, quia a g e b a t u r de appellatione a sententia interlocutoria a iudice primi g r a d u s emissa, quin ullo modo tractaverit de causa principali, p r o u t explicant auctores in commentariis super cap. Olim, 7, de exceptionibus. Ita Pirrhing in h u n c locum (tit. de exceptione., n. 42): « Ratio autem, cur Iudex appellationis non possit cogno« scere super causa principali, est ; quia, cu*m Iudex, ad quem appel« latum est, succédât Iudici, a quo appellatum est, de eo t a n t u m debet « cognoscere, super quo appellatum fuit; sed Iudex a quo super meri« tis causae principalis nihil cognovit, ergo neque Iudex appellationis « de iis debet cognoscere ». Item Reiffenstuel, in tit. de exceptionis, lib. 2, n. 87. Neque obstat quod sententia interlocutoria vim definitivae habeat, quia, ut ait Reiffenstuel, in tit. 27, de sent. et re iudic, n. 25: « Si (sen« tentia interlocutoria h a b e n s vim definitivae) sit talis sententia, q u a e « non omnino finit officium iudicis, sed potest a d h u c ab eo iustitia conc s e q u i , t u n c ea est regulanda t a m q u a m i n t e r l o c u t o r i a » . Patet, vero, post reformatam sententiam interlocutoriam Curiae dioecesanae, q u a excludebatur ius agendi ex parte actricis, viam iam apertam fuisse ad iustitiam consequendam coram tribunali primi gradus, cuius sententia reformata nullum praeiudicium attulit inquisitioni super merito causae principalis faciendae. S. Bomana Bota 397 Huiusmodi iuris dispositio quae incompetentiam signat Curiae metropolitanae respectu iudicii super merito causae principalis h a u d effugit oculos Iudicis Curiae Camberiensis, qui in sententia prolata ait : « Con« sidérant que cette question principale devrait être renvoyée au Trib u n a l de S t - J e a n de Maurienne, qui ne l'a point encore étudiée et « résolue », at erronee p u t a t huiusmodi Tribunal incompetens evadere ob propositam in secundo g r a d u exceptionem suspicionis contra iudicem primi g r a d u s : « mais q u ' u n obstacle s'y oppose, c'est-à-dire l'exception « de suspicion alléguée contre les juges de première instance ». Exceptio suspicionis enim non valet m u t a r e gradum iudicii. Ad rem ait Pirrhing (lib. II, tit. 28, de appellat., n. 237) : « A iudice suspecto ordinario, « vel delegato regulariter appellari n o n potest : t u m quia iure communi « proprium r e m e d i u m est concessum, recusationis scilicet, si iudex sit « s u s p e c t u s ; t u m quia ex eo praecise, quod sit suspectus, non gravat: « ergo appellationi n o n est locus, cum g r a v a m e n sit immediata causa « appellationis ». Et in cap. 41, tit. 28, de appellat., praescribitur: «...quum « aliquis iudicem proponit se h a b e r e suspectum, suspicionis c a u s a m « coram eodem iudice allegare tenetur.... Sed partes in aliquem iudicem « vel aliquos n o n valde remotos conveniant, per eumdem iudicem, qui « n o m i n a t u r suspectus, debent cogi, coram quo vel quibus si causa suspire cionis infra t e r m i n u m competentem p r o b a t a n o n fuerit, tunc demum « auctoritate sua iudex utetur. Quodsi coram ipsis... causa suspicionis « p r o b a t a fuerit, causae cognitioni supersedere tenebitur iudex recusa« t u s ». Ius antiquum, quo prohibetur g r a d u m iudicii m u t a r e ob exceptionem suspicionis, confirmatur in can. 1615, I, Codicis Iuris Canonici recenter p r o m u l g a t i : « Si iudex unicus a u t aliquis vel etiam omnes iudices « qui tribunal collegiale constituunt suspecti declarentur, personae mutari « debent, n o n vero iudicii g r a d u s » . Praeterea, licet nobis i n d a g a n d u m non sit de iustitia exceptionis suspicionis, quae reapse coram nullo tribunali competenti proposita est, tamen n o t a r e praestat, quidquid valoris ab initio habere potuissent duo ex tribus motivis praetensae suspicionis in sententia Camberiensi allegatis, conditionem nempe sacerdotis Gilloz relate ad Episcopum Mauranensem et consilium ab Officiali dioecesano parocho Durieux d a t u m , illud iam amisisse ante appellationem ad Curiam Metropolitanam interpositam, quia vidua Gilloz in iudicem primae instantiae reapse consenserat. Exceptio enim suspicionis sicut omnes exceptiones dilatoriae, propon e n d a est ab initio iudicii ante litem contestatam, uti praescriptum est in cap. inter monasterium, 20, tit. 27, de sent. et re iudic, arg. cap. Insinuante, 25, de Offic, Deleg. Authentic. Offeratur, eod tit., de lit. contest. 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (cf. Schlmalzgrueber, in tit. de exceptione, n. 20 et tit. 28, de appellat, n. 133; Reiffenstuel i u tit. de appell., n. 268). Quodsi pars litigans rationes suspicionis eo tempore noverit et nihilominus exceptionem tempore utili movere neglexerit, illam iam amplius proponere non potest, siquidem p r a e s u m i t u r in iudicem concessisse (cf. Rota, Biturgen., coram Prior, die 27 aprilis 1917). Iamvero n o t a erant facta allegata actricis p a t r o n o die 2 decembris q u a n d o in epistola h a c die ad Officialem missa iudicium ab illo petiit super merito causae principalis. Nulla, itaque, erat ratio cur recedendum esset a regula communi, q u a praescribitur post latum iudicium in causa appellationis a sententia interlocutoria, de merito causae principalis iudicandum esse a iudice prioris instantiae. Nulla, itaque, est sententia Curiae Camberiensis, quat e n u s tractat de causa principali. Declarata nullitate sententiae metropolitanae, r e m a n e t videndum de bono iure, prout in secundo dubio proponitur, an scilicet sustineatur nominatio procuratoris cappellae de la Borge facta in congressu diei 26 novembris 1911 ad bona eiusdem cappellae custodienda et administranda. Ex stilo S. Rotae, enim, post solutam quaestionem de nullitate sententiae, agitur etiam de bono iure p a r t i u m . Ita Decisio 191, n. 8, part. 2, Recentiori : « Ubi causa nullitatis est commissa, Auditor cogno« scens de nullitate, potest cognoscere de negotio principali, et revocare « priorem sententiam iniustam, constito de eius iniustitia ». Et Coccinus, in Decisione magistrali 474, n. 8, part. 2, tom. I, Rec. : « Nec facit, « quod decisio Finetti dicat, quod post confirmationem sententiae n o n « est amplius agendum de nullitate, sed videndum de bono iure, q u a e « cognitio de bono iure r e p u g n a t rei iudicatae, quia hoc est regulariter « verum, sed n o n h a b e t locum in Rota, q u a e n u m q u a m exsequitur « sententias aliorum tribunalium, nisi gustato de eorum iustitia. P u t e , « Decis. 401, lib. primo, Chissan, Decis. 179 et est notorium et tritum « in R o t a ». Quod ad quaestionem attinet causae principalis, q u a t e n u s in secundo dubio nobis dirimenda proponitur, n o t a n d u m est acta processus in Curia Camberiensi peracti ad N. S. Tribunal h a u d integra remissa fuisse. Dno Ponenti vero roganti, ad instantiam Episcopi Mauranensis et parochi D u r i e u x / u t defectui suppleretur, r e s p o n s u m fuit ab officiali Curiae metropolitanae, « que, croyant la cause définitivement jugée et terminée, vu « q u ' a u c u n appel n'avait été interjeté d a n s le délai fixé par le droit, il « (l'officiai) n ' a plus songé à conserver le dossier dans son intégrité». Sper a b a t u r , t a m e n , p a r t e s simul cum scripturis distribuendis exhibituras fuisse documenta, ex quibus hauriri posset cognitio de regulis electionis S. Romana Rota 399 faciendae procuratoris, sive de praetensis iuribus familiae Gilloz, a sententia Gamberiensi affirmatis, n e m p e sacerdotem Gilloz a d h u c officio fungi procuratoris et familiam Gilloz specie q u a d a m frui i u r i s p a t r o n a t u s cappellae. Res t a m e n spem fefellit. Documentum q u o d d a m ab Illmo Dno A. Fodere, Episcopo Mauranensi (Ordinatio diei 30 martii 1840) loquitur de p r o c u r a t o r i b u s cappellarum ruralium e o r u m q u e m u n e r i b u s , de regulis t a m e n electionis eorumdem, sive statuto sive consuetudine firmatis nihil dicit. Attamen, sine huiusmodi praevia cognitione iudicium ferri n o n posset super validitate electionis procuratoris in congressu familiarum pagi la Borge, diei 26 novembris anni 1911 factae. Concessus, igitur, fuit processus suppletorius qui a n n o 1914 incoeptus, ob difficultates commercii epistolaris, etc., ex immani bello ortas, nonnisi a n n o 1917 ad finem perduci potuit. P r i m a quaestio solvenda respectu validitatis electionis controversae haec est: an officium procuratoris vacans fuerit mense novembri anni 1911 q u a n d o nova electio facta est, cui r e s p o n d e n d u m censemus affirmative. Testes enim iudicialiter interrogati: « P o u r r a i t - i l être n o m m é procureur « ou continuer à l'être, celui qui s'éloignerait, irait plus ou moins loin, « pour un t e m p s paraissant devoir être long, p e u t - ê t r e p o u r t o u j o u r s ? », omnes, praeter p a r t e m in causa, sac. Gilloz, paucis t a n t u m m o d o exceptis qui rem ignorare fatentur, respondent discessum solum temporan e u m cum officio procuratoris componi posse. Ideoque testes declarant m u n e r e procuratoris n o n posse fungi qui definitive discedit e loco ibidem n o n reversurus. Sac. Gilloz vero definitive discesserat e loco et dioecesi Mauranensi. Quidquid enim sit de motivis quibus primo m o t u s fuerit ad dioecesim relinquendam, i n d u b i t a t u m est ex commercio epistolari inter ipsum et Ordinarium Mauranensem annis 1909-1910, eum a n i m u m habuisse novitiatum religiosum in oppido St-Quentin ingrediendi, quem reapse ingressus est mense aprilis 1914, quod ex sese implicat discessum e loco ubi m u n u s procuratoris a g e n d u m erat cum animo ibidem n o n revertendi. Gaeteroquin, s t a t u s ipse novitiatus componi nequit cum rerum administj atione, quae facile ab aliis aeque interesse h a b e n t i b u s geri potest. Postulanti, igitur, Episcopo, die 20 septembris 1909, ut b o n a cappellae ius h a b e n t i b u s restitueret cum reddita ratione rei gestae, cum nonnisi h a c conditione impleta concedi possent litterae testimoniales q u a s petierat, Sac. Gilloz respondit die 22 septembris sc libenter adimpleturum esse conditionem p o s i t a m : « 11 n'y a aucune difficulté à cela, puisque « les gens intéressés ont les reçus entro les mains, et qu'ils peuvent « p r e n d r e possession des titres q u a n d ils voudront, chez Mr Buttin, « n o t a i r e à St-Michel.... J'ai laissé ces titres chez Mr Buttin, en atten- 400 Acta Apostolicae Sedis - Cotmnentariunt Officiale « dant que les intéressés veuillent bien aller en p r e n d r e possession. Je « ne désire que cela, et je le leur ai fait écrire par Mr Buttin encore. « Q u a n t aux comptes, ils ont été r e n d u s , sont fort simples, et ne souf« frent a u c u n e difficulté ». Remittendo vero b o n a cappellae, q u a n t u m ab ipso pendebat, in m a n u s interesse h a b e n t i u m cum reddita ratione rei gestae, eo tempore quo definitive a dioecesi discessit, iam ipse m u n e r i a s s u m p t o procuratoris valedixit. Vacabat, igitur, officium procuratoris tempore congressus quo nova electio facta est. P o r r o , omnes testes, qui interrogationi iudicis in h a c re responderunt, declarant familiam Gilloz nullo speciali privilegio prae aliis frui respectu cappellae c o m m u n i s ; quod et ipse sacerdos Gilloz fatetur, unica posita exceptione pro clavis custodia. Ait: « La famille Gilloz n'est que « co-propriétaire absolument comme les autres familles, et au même « titre, exception faite p o u r la possession de la clé, de t e m p s immé« morial ». In hisce circumstantiis, itaque, Officio nimirum vacante, et iure suo eligendi utentes, familiae pagi convenerunt die 26 novembris 1911, et ad m u n u s procuratoris n o m i n a r u n t D ñ a m Ipsephinam Rol. Valida ideo dicenda est electio, nisi contrarium probetur. Contrarium probare c o n a t u s est p a t r o n u s sac. Gilloz eiusque matris ex quadruplici capite: a) quia lite pendente electio facta est, ac proinde vel nulla est vel irritanda; 6) quia ipsa Dna Gilloz h a u d convocata fuit ad congressum electorum ; c) quia duo ex praetensis electoribus, q u o r u m n o m i n a subscripta reperiuntur in documento electionis, congressui n o n aderant, nempe Ioannes Martin et F r a n c i s c u s Magnin ; d) tandem, quia parochus Durieux, convocando electores, sicut et titulos cappellae a notario petendo, illegitime se ingessit administrationi cappellae, quae nullimode ab ecclesiastica auctoritate dependet. H u i u s m o d i vero a r g u m e n t a n o n p r o b a n t thesim patroni familiae Gilloz, ut ex mox dicendis patebit. Inhibitio generalis iuris quae in rubrica tituli 16 lib. II, Decretalium continetur, « Ut lite pendente nihil innovetur », prohibet q u a m c u m q u e immutationem, q u a uni ex litigantibus, actori sive reo, praeiudicium infertur circa ius controversum, donec lis ad finem perducta fuerit (cf. Lega, De iudiciis, in h. t., p. 558, par. I). I u s controversum erat possessio titulorum cappellae La Borgé qui detinebantur a parocho Durieux contra voluntatem u n i u s ex interesse habentibus, Dñae Aemiliae Gilloz. In congressu 26 n o v e m b r i s 1911 duo decisa-fuerunt a con-, vocatis, nimirum, electio procuratoris, et traditio titulorum cappellae procuratori electo a parocho facta. Iamvero, p r i m u m , seu electio procuratoris, nullum praeiudicium respectu rei controversae actrici intulit, 401 S. Bomana Bota sed t a n t u m m o d o secundum, seu traditio titulorum a parocho facta, q u a impediebatur q u o m i n u s tituli directe in m a n u s actricis pervenirent. Actio intentata enim directa n o n fuit contra alias pagi familias in cappella interesse habentes, q u a r u m potius iura actrix per actionem iudicialem se tueri putabat, ut patet ex mandato procurationis diei 4 septembris 1911 p a t r o n o concesso, ubi a i t : « C'est un devoir de conscience « p o u r moi de ne pas laisser e n t a m e r ni péricliter les droits de ma «famille... et des i n t é r e s s é s » . T u n c temporis etiam praevidebat novi procuratoris nominationem cui titulos recupéralos.remittere intendebat, ut ex eodem m a n d a t o liquet: « J e pourrai ensuite faire ce q u ' i l faut « pour remettre les fonds au procureur n o m m é ». Ideoque, etiamsi lis penderet tempore quo facta est electio procuratoris, validitati eiusdem n o n obstabat. Sed eo tempore lis n o n pendebat sensu canonico. Litis enim pendentia quoad effectus iuridicos non inducitur per oblationem libelli; sed requiritur ut citatio, in q u a res controversa exponitur, emissa sit et ad p a r t e m citatam pervenerit, ut. clare definitur in cap. % Quum lite pendente (Clem., tit. V, lib. 2): « Q u u m lite pendente nihil debeat innovari, « litem quoad hoc pendere censemus, p o s t q u a m a iudice competenti in « ea citatio emanaverit, et ad partem citatam pervenit, vel per eum « f a c t u m fuit, quo m i n u s ad eius notitiam perveniret: dum t a m e n in « citatione praedicta talia s u n t expressa, per q u a e plene possit instrui, « super q u i b u s in iudicio convenitur ». Iamvero, die 26 novembris 1911 n o n d u m citatio a iudice emanavit. Actrix, enim, in m a n d a t o ad p a t r o n u m misso, et ab ipso die 16 octobris 1911 iudici porrecto t a n q u a m actionis libello, duo alternativa proposuit: a) ut sine lite parochus induceretur ad titulos restituendos, vel b) ut per actionem iudicialem ad idem obligaretur. Scripsit enim actrix: « Je vous en prie, de vouloir bien faire « l e s démarches nécessaires, soit p o u r décider Mr le Curé à restituer « et à me remettre les fonds en question, avec un compte exact de sa « g e s t i o n , soit p o u r porter cette affaire au besoin devant l'oificialité « diocésaine, et même au Métropolitain j u g e a n t en appel ». Respondit Officialis, die 24 octobris 1911 : « J'aime à espérer que tout s'arrangera « sans procès », quibus verbis satis innuit citationem ad litem i n c h o a n d a m n o n fuisse emissam, nec probabiliter emissuram iri. Nec t a m e n institit actricis p a t r o n u s ut processus fieret. T a n t u m m o d o post notitiam acceptam de congressu diei 26 novembris habito categorice petiit die 2 decembris 1911 ut res iudiciali ordine dirimeretur. Secun.do loco opponit p a t r o n u s actricis ipsam non fuisse vocatam ad congressum electionis. Imprimis dicendum est de omissa convocatione ACTA, vol. XI, n. 11. - 1-10-919. 27 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n o n constare ex a c t i s : nullus testis hoc asserit, a nullo documento eruitur. Nec obstaret validitati electionis procuratoris, quo D n a Gilloz ad dictum congressum vocata n o n fuerit, quia vocatio omnium electorum ad formam substantialem electionis n o n p e r t i n e t ; sed qui ius h a b e n s eligendi vocatus n o n sit, seu c o n t e m t u s fuerit, ut aiunt canonistae, potest prosequi c o n t e m p t u m , seu petere a Superiore vel a iudice ut electio irrita declaretur, quia ipse ad electionem n o n fuit v o c a t u s : si vero negligat hoc modo c o n t e m p t u m prosequi, suo iuri renunciasse praesumitur. Ad rem ait Pirrhing (lib. I, tit. 6, n. 140 seq.): « Vocatio « a b s e n t i u m Capitularium, etiam eorum qui vocari debent, n o n pertinet « a d formam substantialem electionis, quia aliquibus etiam n o n vocatis. « subsistit electio, quamvis ea rescindi debeat, si contempti p r o s e q u a n t u r contemptum ». Et sub n. 143: « Si contemptus, seu n o n vocatus, « i u s suum prosequendi contemptum, sive o p p u g n a n d i electionem ob « sui contemptum, expresse vel tacite remisit, n o n potest Iudex seu Supe« rior, ad quem confirmatio spectat, ex officio, vel ad petitionem adver« sarii electionem rescindere >v Vidua Gilloz, vero, h a u d prosecuta est contemptum, seu n o n petiit electionem irritari ob sui contemptum, sed solummodo quia lite pendente facta est, vel quia Officium procuratoris eo tempore n o n v a c a b a t ; istae videlicet sunt rationes in sententia Camberiensi allegatae. Verum est p a t r o n u m in epistola diei 2 decembris 1911 Officiali Mauranensi missa dixisse: « L a famille Gilloz proteste contre « la décision prise par les a u t r e s familles; la r e g a r d a n t comme contraire « au droit qu'elle possède et injurieuse contre l'abbé Gilloz » ; at h u i u s modi verba laesum non p r a e t e n d u n t ius matris ut ad congressum electionis vocaretur, n a m de laeso huiusmodi iure nullum exstat verbum in actis processus in Curia metropolitana peracti, ubi tamen ampla occasio suppetebat actrici ius suum urgendi. Solae rationes a iudice metropolitano consideratae respectu electionis irritandae s u n t pendentia litis et officium n o n vacans. Neque potest iudex electionem irritare ob cont e m p t u m electoris, uti docet P i r r h i n g s u p r a citatus, nisi ipse elector id petat ratione praecise sui contemptus. In casu nostro huiusmodi petitio n o n fuit facta, neque ipse contemptus p r o b a t u s est. Tertio loco opponitur quod duo ex signatoribus documenti decisiones referentis congressus familiarum die 26 novembris 1911, scilicet I o a n n e s Martin et Franciscus Magnin, coram testibus declararunt se dicto congressui n o n adfuisse, nec d o c u m e n t o sübscripsisse. Imprimis q u o a d u t r u m q u e n o t a n d u m est praedictas declarationes testimonio tantum extraiudiciali n i t i ; nullus enim testis iudicialiter in causa excussus de hoc verbum protulit. S. Bomana Bota 403 Franciscus Magnin, vero, fatetur se vocatum fuisse ad congressum, ideoque queri non potest de iis quae ibidem ab electoribus praesentibus ipso absente decisa sunt. Admittit uxorem s u a m comitiis adfuisse, q u a m asserit n o m e n viri sui documento apposuisse. Iamvero cum ius administrandi cappellani et procuratorem eligendi non individuis sed familiis pertineat, absente familiae capite, potest familia per aliud m e m b r u m repraesentari, nisi vetat s t a t u t u m a u t consuetudo, de q u a inhibitione in casu non constat. Praeterea, n o n conqueritur de facta electione procuratoris, sed de subtractione suppellectilium altaris a custodia familiae Gilloz. Protestatio, igitur, Francisci Magnin validitati electionis n o n nocet. Item I o a n n e s Martin non queritur se non vocatum fuisse ; de peractis, igitur, eo absente, si revera adfuerit, nullo iure conqueri potest. Praeterea, ipse, licet vocatus fuerit ad testimonium r e d d e n d u m coram iudice a S. R o t a delegato, coram quo reapse comparuit et q u a e d a m de re controversa iniuratus narravit, nullam protestationem fecit de actis dicti congressus. P o r r o , iuxta declarationem extraiudicialem Margaritae M. Moussard, et ipse non de electione facta procuratoris, sed de ablata custodia suppellectilium altaris a familia Gilloz conquestus est. Ideoque neque declarationes Ioannis Martin p r o s u n t actricis intento. Denique, quod in re gessit p a r o c h u s Durieux iuxta m a n d a t a vel consilia Curiae dioecesanae, sive titulos recuperando a notario Buttin, sive familias convocando ad n o v a m procuratoris electionem, ius n o n excessit Episcoporum, p r o u t a Concilio Tridentino definitur in cap. 8, sess. 22, de ref. : « Episcopi, etiam t a m q u a m Sedis Apostolicae delegati, « in casibus iure concessis, omnium piarum dispositionum, tam in ultima « voluntate, quam inter vivos, sint exsecutores;... ac omnia quae ad Dei « cultum, a u t a n i m a r u m salutem... ipsi ex officio suo, iuxta sacrorum « c a n o n u m statuta, cognoscant et e x s e q u a n t u r ; non obstantibus qua« c u m q u e consuetudine etiam immemorabili, privilegio a u t statuto ». Similia d e c e r n u n t u r in cap. Tua nobis, de Testamentis. In casu nostro agebatur de cappella quae proxime ad Dei cultum dedicatum est. Insuper, iuxta ordinationes dioecesanas circa cappellas rurales, inter q u a e e n u m e r a n d a est cappella loci La Borgé ad Consilium Fabricae, cuius praeses est parochus, spectat urgere novi procuratoris electionem q u a n d o vacat h u i u s m o d i officium. Quibus o m n i b u s in iure et in facto bene perpensis, Christi nomine invocato, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro Tribunali sedentes, et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et defi- 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nitive s e n t e n t i a m u s , propositis dubiis r e s p o n d e n t e s : ad p r i m u m affirmative, seu constare de nullitate sententiae Oamberiensis in casu; ad secundum affirmative, seu sustineri nominationem procuratoris cappellae de «La Borge » factam in congressu 26 novembris ad bona eiusdem cappellae custodienda et administranda. E x p e n s a s a u t e m iudiciales comp e n s a n d a s esse inter partes decernimus. I t a p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam, et adversum reluctantes p r o c e d a n t ad n o r m a m sacror u m Canonum et praesertim cap. 3, sess. 24 Conc. Trid., iis adhibitis exsecutivis et coërçivitis mediis, q u a e magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede tribunalis S. R. Rotae, 13 iulii 1918. I o a n n e s Prior, Ponens, Aloisius Sincero, Fridericus Cattani Amadori. Ex Cancelleria S. R o m a n a e R o t a e . Sac. Tani, Notarius. Diarium Romanae Curiae 405 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO AVVISO La Direzione dell' « Annuario Pontificio » presso la Segreteria di Stato interessa vivamente gli Unni e Rmi Ordinari delle diocesi, i collegi prelatizi, i Superiori generali degli Ordini religiosi, i Rettori dei collegi ecclesiastici e tutti i dignitari appartenenti alla Corte pontificia a volerle trasmettere in tempo utile le relazioni e rettifiche occorrenti per la edizione dell'« Annuario » pel prossimo anno 1920, in conformità della lettera circolare dell'Eolo sig. Cardinale Gasparri, Segretario di Stato, in data 15 luglio 1915, e delle particolari istruzioni ricevute al momento delle nomine e promozioni. NOMINE Con biglietto della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare: 10 settembre 1919. il sig. Comm. Giuseppe Barluzzi, Archivista della Segreteria di Stato. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontifìcio: 24 agosto 1919. Mons. Enrico Hanlon, vescovo tit. di Teo. Protonotari apostolici ad instar participantium: 5 settembre 1919. Mons. Giuseppe Hallé, prefetto ap. dell'Ontario Superiore. 15 » » Mons. Carlo Luigi Di Leila, della diocesi di Télese. 16 » » Mons. Francesco Portalupi, della diocesi di Pavia. 19 » » Mons. Alberto Dien, dell'archidiocesi di Parigi. 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Prelati Domestici di S, S.: 11 giugno 1919. Mons. Augusto Boulet, dell'archidioeesi di Québec. » » » Mons. Gelestino Lemieux, della medesima archidiocesi. 6 luglio » Mons. Lionello Lindsay, della medesima archidiocesi. 15 » » Mons. Giovanni Guglielmo Norris, della diocesi di Trenton. 4 settembre » Mons. Carlo Lagier, dell'archidioeesi di Parigi. 5 » » Mons. Nehmatalla Abi Giaudé, dell'archidioeesi maronita ^ di Cipro. 19 » » Mons. Luigi Giuseppe Lalieu, della diocesi di Tournay. 23 » » Mons. Enrico Pucci, di Roma. » » » Mons. Francesco Nannini, dell'archidioeesi di Lucca. 24 » » Mons. Luigi Testoni, cappellano segreto di S. S. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 settembre 1919. Al sig. Abdon Cifuentes, dell'archid. di Santiago del Cile. La Gran Croce dell'Ordine di S, Gregorio Magno, classe militare: 11 settembre 1919. Al sig. Stefano Saverio Shinjiro Yamamoto, capitano di vascello della marina giapponese. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 agosto 1919. Al sig. Francesco Billón, della diocesi di Liegi. 1 settembre » Al sig. principe Salim Amin Bellamá, dell'archid. di Cipro. 2 » » Al sig. conte Giuseppe De Meeus, di Lovanio. 4 » » Al sig. Pietro Teofilo Legare, dell'archidioeesi di Québec. » » » Al sig. Giorgio Garneau, della medesima archidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 agosto 30 » 5 settembre 22 » 1919. Al sig. Alfredo Ciani, di Roma. » » » Al sig. Luigi Toulemonde-Lorthois, della diocesi di Lilla. Al sig. Gregorio Béttencourt Perestrello, di Georgetown. Al sig. Roberto Goenaga, già segretario del Ministro di Colombia presso la S. Sede. Diarium Romanae Curiae 407 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 28 agosto 1919. Al sig. Pio Carlotti, sottotenente della Guardia palatina d'onore. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 26 agosto 1919. Al sig. Giacomo de Ojeda y Brooke, già Consigliere dell'Ambasciata di Spagna presso la S. Sede. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 29 30 31 agosto » » 1919. Al sig. Filippo de Simoni, di Roma. » Al sig. Romolo Rapella, di Roma. » Al sig. Carmelo Morsani, di Roma. MAGGÍORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 26 luglio 1919. Mons. Alessandro Carlo de Mahieu, della dioc. di Malines. 7 agosto » Mons. Sisinio Peretto, della diocesi di Adria/ 5 settembre » Mons. Carlo Wimmer, della diocesi di Veszprimia. » » » Mons. Felice Costa, della diocesi di Biella. 10 » » Mons. Luigi Scipioni, dell'archidiocesi di Urbino. » » » Mons. Giacomo Ghio, della medesima archidiocesi. 15 » » Mons. Andrea Alasia, della diocesi di Ivrea. 20 » » Mons. Federico Fioretti, dell'Abbazia Nullius di S. Paolo fuori le Mura. Cameriere d'onore in abito paonazzo di S. S.: 20 settembre 1919. Mons. Cleofo Hoffmann, dell'archidiocesi di Praga. Cappellani Segreti, d'onore di S. S. : 25 agosto 1919. Mons. Giovanni Caricati, di Roma. 5 settembre » Mons. Paolo Weber, della diocesi di Veszprimia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 408 NECROLOGIO 22 agosto 1919. Mons. Giovanni Maria Dunne, vescovo di Bathurst in Australia. 4 settembre » Mons. Giuseppe Maria Salvador y Barrera, arcivescovo di Valenza. 7 » » Mons. Adolfo Fritzen, arcivescovo titolare di Mocesso. 17 » » Mons. Giuseppe Gregorio Romero, vescovo di Salta. Annus Xî - Vol. Xî 3 Novembris 1919 Nuití. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE ECCLESIA EU M. VIRGINIS AD NIVES, IN OPPIDO CUGLIERI, DIOECESIS BOSANENSIS, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS HONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. - Vestigiis R o m a n o r u m Pontificum decessorum Nostrorum insistentes, sacras catholici orbis aedes, quae vetustate, m o n u m e n t i s a r t i u m et antiqua populorum religione excellant, singularibus honoris titulis ac privilegiis decorare solemus. Inter eiusmodi aedes merito recensetur templum, quod, ineunte saeculo xiv, in oppido Cuglieri, dioecesis Bosanensis, exstructum est et Deo Optimo Maximo in honorem Beatae Mariae Virginis ad Nives dicatum. Magnificae moli classicis lineamentis speciosae, cui o r n a m e n t o e r a n t duae utrimque t u r r e s vario aeris concentu instructae, addita sunt, recentiore aetate, tum nova frons artifìcio renidens, tum, ex amplis sacrae aedis mae inanis e m i n e n s , a e n e u m atque extrinsecus i n a u r a t u m Beatae Virginis signum, oppido, continenti regioni marique benedicentis. Quod quidem ad s a n c t u a r i u m , concordi cleri populique studio pretiosissima supellectile locupletatum, inde ab antiquis temporibus, gregatim confluunt, peregrinatione fere cotidiana, vel e dissitis Sardiniae regionibus, ex omni ordine cives, Beatam Virginem ad Nives, ante m a r m o r e u m eius simulacrum, a u r o gemmisque o r n a t u m , pie veneraturi. E a n d e m Ecclesiam s. m. decessor Noster Pius VII, a n n o MDCCGVII in insignem Conlegiatam erexit, cuius stabilitati, quam corruere necesse erat legibus deinde latis ACTA, v o l . X I , n. 12 - 3-11-919. 28 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de bonis ecclesiasticis publicandis, est auspicato providenterque consult u m . Cum a u t e m simulacro Virginis ad Nives Ordo canonicorum Basilicae Vaticanae die iv mensis decembris a n n o MDCCCXCII ob p a t r a t a miracula a u r e u m diadema pro instituto suo decrevisset, sacer ritus t a m sollemniter die v mensis augusti a n n o MDCCGXCIII peractus est, u t laetabilis eventi vigeat a d h u c recordatio. Ex eo die popularium pietas vehementius exarsit; neque, si q u a est Sardis recolenda catholici nominis fortuna, alibi q u a m in Sanctuario Beatae Virginis ad Nives commemor a t u r , uti factum esse constat occasione quinquagesimi ab definita I m m a culata Virginis Conceptione a n n i et sexti decimi saeculi ab Ecclesia per Mediolanensem E d i c t u m in libertatem vindicata, cum, archiepiscopis et episcopis p r a e e u n t i b u s , ingens i n s u l a n o r u m multitudo illuc ex omni Sardiniae angulo peregrinata est. Dilata vero, belli causa, a superiore in h u n c a n n u m sollemnia, quae ob q u i n t u m l u s t r u m ab redimito corona a u r e a simulacro certatim a p p a r a b a n t u r , acta denique s u n t diebus q u a r t o , quinto ac sexto elapsi mensis a u g u s t i ; alternis, pontificali ritu sacris perfuncti s u n t provinciae ecclesiasticae T u r r i t a n a e Episcopi, et postremo ex festis die ipse Archiepiscopus et Metropolita T u r r i t a n u s , a d s t a n t i b u s sibi omnibus, quotquot ad sacram aedem convenerant, Praesulibus. Quorum ut sollemnium perpetua exstaret memoria, venerabiles fratres Cletus, archiepiscopus T u r r i t a n u s , et Angelicus, B o s a n e n s i u m episcopus, impensis a Nobis precibus efflagitarunt, ut, ad maiorem Dei ac Beatae Virginis gloriam, ad christianae pietatis incrementum, ad decus augend u m vetustae dioecesis Bosanensis totiusque provinciae ecclesiasticae T u r r i t a n a e , S a n c t u a r i u m Beatae Mariae Virginis ad Nives, in oppido Guglieri situm, ad dignitatem Basilicae Minoris eveheremus. Nos autem, q u i b u s nihil contigerit antiquius, q u a m ut christifidelium erga sanctam Dei Genitricem pietas magis exardescat et uberiores cotidie fructus percipiat, eiusmodi votis propensa voluntate a n n u e n t e s , auditis q u o q u e VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus sacrae R i t u u m Congregationi praepositis, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in modum, Ecclesiam Conlegiatam seu S a n c t u a r i u m Beatae Mariae Virginis ad Nives, in oppido Guglieri, intra dioecesis Bosanensis fines, situm, titulo ac dignitate Basilicae Minoris h o n e s t a m u s , eique universa ac singula iura, privilegia, h o n o r e s et i n d u l t a largimur, q u a e Minoribus h u i u s Almae Urbis Basilicis iure conveniunt. Decernentes h a s Litteras Nostras firmas, validas efficacesque semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e o b t i n e r e ; illisque, ad quos pertinent vel in futurum pertinere poterunt, plenissime suffragari; sieque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e et inane fore, - Acta Benedicti PP. XV si q u i d q u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter a u t ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuslibet. Datum R o m a e apud s a n c t u m P e t r u m , s u b a n n u l o Piscatoris, die ix mensis septembris a n n o MCMXIX, Pontificatus Nostri sexto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Stcdus. EPISTOLAE I AD R. P. D. MICHAELEM, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGENSEM, IOANNEM IACOBUM, ARCHIEPISCOPUM BAMBERGENSEM, CETEROSQUE BAVARIAE EPISCOPOS, QUORUM COMMUNI EPISTOLAE, EX PRISINGENSI COETU DATAE, RESCRIBIT. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Equidem libenti animo litteras perlegimus quas, Frisingae de more congregati, ipso electionis Nostrae ad h a n c Petri C a t h e d r a m die anniversario, communiter ad Nos dedistis. In iis enim n o v a m p e r s p e x i m u s eamdemq u e praeclaram constantissimi amoris vestri et observantiae in Christi Vicarium significationem: quam grato Nos animo accipientes, p a t e r n a n i m i r u m caritate rependimus. Nominatim in iisdem litteris illud prob a t u r Nobis vestrum o p t a t u m ut Legatio Apostolica, iam pridem a p u d vos feliciter constituta, vel in p o s t e r u m r e t i n e a t u r : c e r t u m q u e habeatis Nosmetipsos valde cupere, ut hoc inter Apostolicam Sedem et Bavariam catholicam perseveret vinculum necessitudinis. De puerili a u t e m institutione, iam Nos N u n t i u s Noster Monacensis certiores fecerat quam s t r e n u a m iuri Ecclesiae t u e n d o daretis o p e r a m : t a m e n perlibenter a vobismet discimus q u a e in causa t a m gravi egeritis acturique sitis: in quo is, q u e m confecistis, memorialis libellus valde placet. Quas igitur consociationes p a t r e s familias condiderunt ad conservandam filiis, ut potest, religiosam i n s t i t u t i o n e m , fundamentum q u o d est integritatis m o r u m civilisque ordinis, eas v e h e m e n t e r c o m p r o b a m u s et florere percup i m u s . Item propositum v e s t r u m d i l a u d a m u s missiones sacras ad populum h a b e n d i frequentius: q u a e quidem, mentes ad christianae sapientiae praescripta revocando a n i m o s q u e ad divinae providentiae fiduciam erigendo, m i r u m q u a n t u m a d s a n a n d a v u l n e r a perturbationesque s e d a n d a s , Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u a s d i u t u r n u m bellum attulit, conferre possunt. Profecto Germaniae apostolus, S. Bonifacius, cuius t a n t o p e r e in Bavariae salute desudavit industria, praesentissimus vobis aderit, ut haec consilia, ad utilitatem dilectae nationis vestrae inita, perficere possitis: nec est dubium quin Virgo Dei Mater, Bavariae P a t r o n a , christianas familias benigne respiciat, ut eae, cum omni caelestium g r a t i a r u m copia, tranquillitatis pacisque m u n e r e perfruantur. Cuius auspicem p r a e c i p u e q u e benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, et universo clero populoque vestro, apostolicam benedictionem a m a n t i s s i m e impertimus. Datum Romae a p u d s a n c t u m P e t r u m , die x x u bris MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o sexto. mensis septemj B E N E D I C T U S P P . XV II AD LEONBM ADOLFUM S. H. E. CARD. AMETTE, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, OB SOLEMNEM CONSECRATIONEM BASILICAE SS. CORDIS IESU AD MONTEM MARTYRUM. Dilecte tili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. - Amor ille singularis quo Galliam Apostolica Sedes semper dilexit, efficit omnino, ut, cum Basilicae in Monte Martyrum conditae Sacratissimo Cordi Iesu appetat solemnis consecratio, eam Nos solemnitatem t a m q u a m domesticam p u t e m u s , veiimusque istuc proprium Legatum mittere, qui Nostram ad ea sacra P e r s o n a m gerat. Advenit igitur ad vos tali cum munere dilectus filius Noster Cardinalis Antonius Vico, et is quae sint in h a c rei faustitate animi Nostri et sensa et vota significabit. Equidem, uti, Apostolo docente, cognovimus Verbi Dei incarnation e m t u n c factam esse ubi venisset plenitudo t e m p o r i s ad m u n d i salutem r e p a r a n d a m , ita p e r s u a s u m hoc Nobis h a b e m u s suo q u o q u e pleno tempore Sacratissimum Cor Iesu divinitus propositum esse m u n d o peculiari studio coiendum, cum videlicet, refrigescens m u l t o r u m caritas, nisi hoc divini amoris incendio, refoveri n o n posse videretur. Ita o s t e n d i t . Dominus se, quod promiserat, u s q u e ad c o n s u m m a t i o n e m saeculi nobiscum esse et fore, eadem semper caritate flagrantem, q u a incensus, pro nobis homo factus et p a s s u s et m o r t u u s est. At illud q u o q u e divinae providentiae consilium licet agnoscere : n a m , cum ista aedes ad Montem Martyrum, publico voto suscepto abhinc multis annis excitata, mem ór' Acta Benedicti PP. XV 413 rem gratiam Galliae erga Cor Iesu testaretur, eius dedicatio in hoc t e m p u s dilata est, quo nationem vestram officium sanctissimum tenet grati animi in Deum illustri significatione declarandi, q u o d e m a x i m o post h o m i n u m memoriam bello superior discesserit. Divinum igitur Cor in votivo hoc templo adorantes, I p s u m veneramini b o n o r u m o m n i u m dato rem, qui cum u n i v e r s u m h o m i n u m g e n u s tantopere dilexerit ac diligat, t u m gentem vestram singularibus beneficiis ornavit. Sed enim a m o r a m o r e r e p e n d i t u r : nec q u i c q u a m aliud in novo T e s t a m e n t o et in veteri inculcatur vehementius, ut q u o d est omnium locorum ac temporum praeceptum quo uno Lex omnis continetur. Ait Iesus: diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. Hoc est maximum et primum mandatum. Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum sicut teipsum (Matth., XXII, 37-39). Cor igitur sacratissimum cum immensam Iesu caritatem in filios, ah saepius immemores, sensibili modo demonstret, simul nos a d m o n e t huius maximi officii quo Deum ante omnia et proximum sicuti nosmetipsos diligere debemus. Iam vero p r o x i m o r u m caritas, eo impensior q u o propinquiores attingit, ad universos homines, vel inimicos ipsos, extenditur, cum o m n e s fraterna inter nos necessitudine copulemur, utpote eiusdem Dei filii et eodem Iesu Christi sanguine redempti Audistis, quia dictum est: « Diliges proximum tuum, et odio habebis inimicum tuum». Ego autem dico vobis: Diligile inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos, et orate pro persequentibus, et calumniantibus vos, ut sitis filii Patris vestri qui in caelis est (Matth., V, 43-45). Hoc Magister et Dominus Noster edixit, hoc Apostoli u n a voce, in primisque ille amoris praeco I o a n n e s , tradiderunt, hoc ipsum constat vivendo exsecutus esse, q u i c u m q u e ad Evangelii sapientiam mores suos exegerint. Scimus equidem h u i u s m o d i Christi Domini praeceptum m u n d o n o n placere, adeo ut, qui eius sanctitatem affirment atque defendant, e o r u m consilia perverse interpretetur, contumeliisque o m n i b u s rependat. Ita cum Iesu Christo actum est, ita proxime cum Vicario Iesu Christi: nec aliud u n q u a m fiet, si quis iniuriarum oblivionem atque a m o r e m praedicet erga eos qui nobis malefecerint p a t r i a m q u e nostram oppugnaverint. At i m p r o b o r u m offensio neminem retardare debet ab hoc tam gravi Evangelii praescripto servando a t q u e inculcando, in quo convictus h u m a n i tranquillitas s t a t u s q u e civitatum maxime nititur. E s t igitur consequens ut, si divinum Cor Iesu gratissimo ei cultu prosequi volumus, u t r a m q u e excitare in animis caritatem d e b e a m u s , erga Deum scilicet et erga homines, quamvis inimici sint a u t hostes 414 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale exstiterint. Meminerint enim o m n e s ea d e m u m condicione oblatam n o b i s a Domino veniam peccatorum, si iis, qui in nos peccaverint, ignoscamus. Huic rei a p u d populum factis verbisque dare operam, m u n u s praecipue est cleri; eo vel magis quod, nisi reconciliatis inter se et animis et populis, t a n t o r u m sanatio vulnerum, quae bellum attulit, a t q u e ipsius pacis stabilitas sperari vix potest. Adsit vobis, precamur, divinae misericordiae celebrantibus munera, Iesus Christus Dominus Noster: ac populari vestra, beata Margarita, cui divitias Cordis sui singulariter patefecit, deprecante, ex ista pernobili sede, q u a m vos in h o n o r e m amoris eius excitastis, Galliam non modo, sed u n i v e r s u m g e n u s h u m a n u m amplectatur et foveat, ita ut q u o d in Versaliensi consilio n u p e r h o m i n u m prudentia inchoavit, id in Monte Martyrum divina caritas perpoliat a t q u e perficiat. Caelestium b o n o r u m auspicem, q u a e dilectissimae nationi vestrae o p t a m u s uberrima, et p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, cunctaeque Galliae apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum R o m a e a p u d s a n c t u m Petrum, die VII mensis octobris, in solemnitate Ss. Rosarii B. M. V., a n n o MCMXIX, Pontificatus Nostri sexto. B E N E D I C T U S P P . XV S. Congregatio Consistorialis 415 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus P p . XV h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, nimirum : 1 augusti 1919. — Cathedrali ecclesiae Verae Crucis praefecit R. D. Raphaelem Guizar Valencia, presbyterum Zamorensis dioecesis. — Cathedrali ecclesiae Tepicensi R. D. E m m a n u e l e m Azpeitia P a l o mar, canonicum metropolitanae ecclesiae de Guadalajara. 25 septembris. — Cathedrali ecclesiae Catacensi R. P. D. Ioannem Fiorentini, hactenus episcopum Tricaricensem. II . NOMINATIONES , Decretis S. Congr. Consistorialis S s m u s D. N. Benedictus Pp. XV deputavit: 16 septembris 1919. — R. P. D. Carolum Gregorium M. Grasso, archiep. Salernitanum, in Administratorem Apostolicum dioec. Nuscanae. 30 septembris. — R. P. D. Carolum Ruch, episcopum Argentoratensem, in Administratorem Apostolicum dioecesis Nanceyensis et Tullensis. III DESIGNATIO ORDINARII PRO APPELLATIONE IUXTA CAN. 1594, § % I u x t a can. 1594, §2 Codicis Iuris Canonici pro appellatione: R m u s Archiepiscopus Montisregalensis designavit Ordinarium Sancti Hyacinthi. Quam designationem S S m u s D. N. Benedictus Pp. XV approbare dignatus est. Romae, ex aedibus S. G. Consistorialis, die 24 octobris 1919. Acta Apostolicas Sodis - Commentarium Officiale 416 SACRA CONGREGATIO CONCILII D I O E C E S I S N. DONARIORUM VOT1VORUM Die 12 iulii 1919 SPECIES FACTI. - Litteris, ad h a n c S. Congregationem reverenter datis, exponebat Episcopus N., sese, ut am plificaretur quaedam ecclesia civitatis episcopalis, de consulto Consilii dioecesani administrationis, ad mentem § 2, can. 1532, permisisse alienationem n o n n u l l o r u m donariorum yotivorum, q u a e sacram iconem in eadem ecclesia praecipua veneratione fidelium honorata m e x o r n a b a n t , u s q u e ad s u m m a m libellarum mille erogandam in causam expressam. Nunc vero, q u u m praefata s u m m a , licet iuncta aliis conspicuis fidelium oblationibus, a d h u c inferior circiter sex millibus libellarum solvendis expensis iam factis exsisteret, q u u m q u e ob varias q u a s singulatim exponebat causas, i n o p p o r t u n u m evasisset administrativum Consilium et Capitulum cathedrale interpellare, licentiam Apostolicae Sedis laudatus Episcopus implorabat, q u a fretus valeret alia donaria votiva ex auro, argento et gemmis, item sacram eamdem iconem exornantia, alienare, et ex pecunia inde percipienda expensas praefatas exaequare. Attenta urgente in casu necessitate, sacra Congregatio, auctoritate SSnii Domini Nostri, petitam licentiam benigne impertita est Episcopo Oratori, addita sanatione praecedentis alienationis et erogationis, et sub ea clausula: « d u m m o d o supersit congruus n u m e r u s « donariorum ad o r n a t u m sacrae iconis, et a d h i b e a n t u r o p p o r t u n a e cau« telae ne scandalum a u t admiratio in populo exoriatur ». Super quo rescripto idem Episcopus, grates ex animo Sacrae Congregationi reddens, a n i m a d v e r t e b a t t a m e n sibi inexspectatam p r o r s u s accidisse adiectam sanationem praecedentis alienationis et erogationis: ne a u t e m sibi in posterum super his negotiis errare contingeret, E m o s P a t r e s humillime rogabat ut, si vellent, sequentia dubia d i r i m e r e n t : I. An donaria votiva in ordine ad alienationem recensenda sint inter res pretiosas de quibus in can. 1532, § 1, n. 1. II. Quinam valor dici possit notabilis alienatio sit Ordinariis locorum vetita. in rebus pretiosis ita ut earum ANIMADVERSIONES. - Quoad primum dubium, certum est in can. 1532, § 1, n. 1, reservari Apostolicae Sedi concessionem licentiae alienandi res S. Congregatio Concilii 417 pretiosas. Verum haec loquutio non videtur t a m late recipienda ut complectatur quidquid ex metallo pretioso confectum sit; sed immo est profecto i n t e r p r e t a n d a ad n o r m a m can. 1497, § % ubi explicite p o n i t u r : « dicuntur pretiosa (bona) q u i b u s notabilis valor sit, artis vel historiae « vel materiae causa ». I t a q u e in t a n t u m alienatio r e r u m pretiosarum videtur Ordinariis vetita, in q u a n t u m res istae praeterea notabilem valorem aestimationis attingunt, de quo agitur in secundo dubio, totius causae s u m m a m continenti. Ad quod solvendum, vix praemittere oportet in determinatione notabilis valoris n o n p a r u m discrepare ab invicem doctorum sententias, adeo ut, dum nonnulli n o n censent notabilem valorem r e r u m etiam pretiosarum quae triginta millium libellarum n o n attingant, alii e contrario, q u u m agitur de rebus pretiosis, artis vel historiae vel materiae causa, notabilem valorem a r b i t r a n t u r attingere quidquid in aliquo pretio est. Quae u t r a q u e extrema sententia minime videtur recipienda: alteram enim excludit ipse can. 1532, dum res pretiosas distincta enumeratione separat a rebus q u a e valorem triginta libellarum millia e x c e d u n t ; ceterum iam ante Codicem classici.scriptores, v g. Pirhing, in lib. III, tit. XIII, n. \% negabant posse, sine beneplacito S. Sedis, alienari « vasa a u r e a et argentea, g e m m a s et vestes pretiosas q u a e « servando asservari possint, et mobilia, qualis grex, u n d e utilitas et « fructus d i u t u r n u s percipi potest ». Cfr. Reiffenstuel, eod. n. 12 et 16. Alteram q u o q u e in contrarium excessum declinantem sententiam, excludit Codex, can. 1497, § % ubi res pretiosa etiam ratione materiae non dicitur, nisi simul sit, n o n alicuius dumtaxat, sed notabilis valoris; pariterque ante Codicem valor iste notabilis exigebatur, ut alienationis licentia S. Sedi reservaretur: nec est profecto p r a e s u m e n d u m quod legislator, dum pro bonis mobilibus etiam frugiferis ius antecedens adeo temper a v a ut t a n t u m m o d o pro bonis triginta millium valorem excedentibus beneplacitum apostolicum requireret, simul voluerit pro mobilibus t a n t u m pretiosis pristinum augere rigorem. His extremis sententiis exclusis, iam non supjerest nisi pressius determinare valorem notabilem qui, simul cum pretiositate rei, inalienabilitatem pariat. P o r r o idem Reiffenstuel, 1. c, n. 14, post allata verba Pirhingii m o n e b a t : Non videtur tamen ex hoc titulo prohibitum quin Praelatus possit aliqua poGula argentea minus utilia absque aliis sollemnitatibus iuris alienare; ac magis perspicue card. D'Annibale (Summula, t. 3, n. 77, n o t a 6 ) : Porro mobilia pretiosa accipimus vasa aurea vel argentea, gemmas, etc., et quae vel antiquitate praestant vel artificio, dummodo valeant saltem 25 aureis de Camera (lib. 235). P e r d o c t u s E m u s vir sic referebat authenticam aestimationem R o m a n a e Curiae saec. xvii; 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale probati vero scriptores nostrae aetatis m o n e n t attendi posse ad m u t a t u m valorem pecuniae, q u a m duplo vel triplo minorem aestimabat Wernz (Ius decretalium, t. 3, n. 160, n o t a 140). Q u a r e valor iste tutissime ad 750 lib. in Curia hodie definiri potest. Nec desunt, qui notabilem valorem infra 1000 lib. esse hodie negent; immo ipse can. 1532, § 2, d u m alienationem distinguit rerum quae 1000 lib. a t t i n g u n t et q u a e 1000 lib. superant, h a n c aestimationem, q u a e simplicitate q u o q u e c o m m e n d a t u r , r a t a m h a b e r e videtur. Quibus positis, sequeretur etiam res pretiosas q u a e mille libellarum valorem non excedunt, alienari ab Ordinariis posse, servatis sollemnitatibus praescriptis in can. 1530-1532, ex q u i b u s potissimum a t t e n d e n d a est, ad casum nostrum, clausula can. 1531, § 3: « Pecunia ex aliena« tione percepta, caute, tuto et utiliter in commodum Ecclesiae collocetur » : i. e. pecunia retracta n o n statim erogari valet in u s u s etiam pios et necessarios, sed* immo conservanda est ad fructum; ut ergo erogetur seu consumatur, licet ad amplificandam ecclesiam, ut in casu factum est, necessaria est semper Apostolicae Sedis licentia, seu dispensatio super obligatione hac, q u a m d a t a lex in laudato canone perspicue et explicite, nullaque concessa exceptione, imponit. Verumtamen, etiam solutis, ut in praecedentibus solvuntur, dubiis propositis ab Episcopo N., a d h u c non videtur satis factum esse quaestioni q u a e proponebatur circa alienationem d o n a r i o r u m votivorum. Scilicet, etiamsi concedendum videatur d o n a r i a votiva in o r d i n e ad alienationem, infra valorem aestimationis mille libellarum contenta, non cadere sub vetitum can. 1532, § 1, n. 1, n o n d u m constaret u t r u m eorum alienatio permittenda Episcopis sit, an Apostolicae Sedis beneplacito reservanda. Ita in can. 1281, § 1, nulla facta distinctione inter pretiosas a u t n o n pretiosas, excluditur p r o r s u s alienatio insignium reliquiarum aut imaginum quae in aliqua ecclesia magna populi veneratione honorentur, ideoque etiamsi earum valor aestimationis non sit notabilis in sensu mox exposito. Praeter causam itaque pretiositatis etiam causa cultus, devotionis aut pietatis obstare potest, q u o m i n u s huiusmodi donariorum valida sit alienatio: aliis verbis, ut hodie dici solet, non solum valor aestimationis, sed etiam affectionis a t t e n d e n d u s est. Et revera, in casu d o n a r i o r u m votivorum, haec a u t similia intercederé rationum momenta, non difficile suadetur. Nam sicut procul dubio obiecti votivi donatio est actus religionis, qui q u o d a m m o d o sacrificio assimilari potest, ita, ex intentione donantis, n e x u indissolubili donarium m a n c i p a t u r cultui sacrae iconis cui donatur, et q u o d a m m o d o extra o m n e commercium h u m a n u m ponitur. Interest igitur bono publico, seu integritati et profectui sacri cultus, fidelis conservatio donariorum in eo statu iisque S. Congregatio Concilii 419 terminis in q u i b u s a voluntate donantis p o n u n t u r , adeo ut n o n sit fortasse nimium q u o d dicitur, ecclesiam eiusque rectores n o n tam in proprietate q u a m potius in custodia d o n a r i a ipsa habere, de q u i b u s igitur nullo modo in alium u s u m disponere possunt. Aliis verbis et p l a n i u s : observandae profecto s u n t condiciones a d o n a n t e fortasse donationi appositae : atqui ex n a t u r a rei et negotii in casu p r a e s u m i debet omnino donationem factam esse sub ea conditione ut res sit inalienabilis. Ergo, si semper, in alienandis ipsis rebus ecclesiasticis (quibus ceterum non facile donaria ipsa accensentur), c a u t u m est ut obtineatur « e o r u m consensus q u o r u m interest » (cfr. can. 1532, § 2, 3), id multo magis in alienatione d o n a r i o r u m difficultatem facessere videtur, q u u m iste c o n s e n s u s in alienationem n o n facile praesupponi possit, imo, aliquo sensu, impossibilis factus sit vel ex parte donantis, qui proprietate rei donatae sese omnino expoliavit et quidem n o n in favorem h u m a n a e personae, sed potius in obsequium personae beatae aut divinae, cui rem d o n a t a m , interposita voti religione, sacravit. P r o u t igitur « u l t i m a r u m voluntatum ... « commutatio, quae fieri ex iusta t a n t u m et necessaria causa debent, « Sedi Apostolicae r e s e r v a n t u r » (can. 1517, § 1), q u u m eius solius sit necessarium interpretari aut supplere interesse habentium c o n s e n s u m , ita etiam voluntatis, quae in ordine ad obiecta ex voto d o n a t a ultima iure censetur, interpretatio, vel potius commutatio uni Sedi Apostolicae, cuius est solvere ligata in caelo et in terra, iure reservatur. Hisce r a t i o n u m momentis adiicitur etiam positivum a r g u m e n t u m q u o d petitur ex stylo et observantia perpetua S. Congregationis, quippe q u a e semper sibi reservavit, et quidem sub religiosissimis clausulis, concedere licentiam huiusmodi alienationum peragendi, q u a m imo veniam nunq u a m per modum facultatis, sed semper in m o d u m indulti in singulis particularibus casibus, causa necessitatis apprime cognita, concessit. Nec est profecto p r a e s u m e n d u m d a t u m Codicem huiusmodi observantiam, rationib u s boni publici evidenter subnixam, in posterum tacite abolitam voluisse. R E S O L U T I O . - P o r r o in plenariis comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis die 12 iulii 1919, Emi S. C. Concilii P a t r e s , ad petitionem Episcopi N. s u p r a relatam, reformatis dubiis in h a n c formulam: An donaria votiva alienari possint absque beneplacito Apostolicae Sedis; r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Negative. Q u a m resolutionem Sanctissimus Dominus Noster Benedictus Div. Prov. P p . XV, in audientia diei subsequentis, referente infrascripto S. Congregationis Secretario, a p p r o b a r e et confirmare dignatus est. I. MORI, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 420 SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS • DUBIUM CIRCA PROFESSIONEM RELIGIOSORUM LAICORUM IN ORDINIBUS REGULARIBUS Huic S. Congregationi de Religiosis propositum fuit dubium : « An «Religiosi laici seu conversi in Ordinibus Regularibus, qui iam emi« s e r u n t vota simplicia ante diem 19 maii 1918, ad n o r m a m Decreti Sacro« sancta Dei Ecclesia diei 1 ianuarii 1911, debeant emittere vota sollemnia « iuxta praescripta dicti Decreti, scilicet absoluto sexennio votorum « simplicium et expleto trigesimo aetatis a n n o , vel potius ad n o r m a m « C a n o n u m 573 et 574 Codicis Iuris Canonici, idest expleto triennio « votorum simplicium et vigesimo primo aetatis a n n o completo ». Sacra eadem Congregatio, re mature perpensa, respondendum censuit prout r e s p o n d e t : Negative ad p r i m a m partem, affirmative ad secundam. Et Sanctissimus Dominus Noster Benedictus P p . XV, in audientia diei 6 octobris 1919, infrascripto Secretario benigne concessa, praefatam responsionem adprobare dignatus est. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. Datum Romae, die 6 octobris 1919, L.&S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius, SACRA CONGREGATIO RITUUM U R B I S ET O R B I S CIRCA MISSAM DE REQUIE Q u u m dies secunda mensis novembris proxime adfuturi hoc anno in Dominicam incidat, et propterea Commemoratio O m n i u m Fidelium defunctorum iuxta liturgicas leges agenda sit insequenti die mensis tertia, Sanctissimus D o m i n u s Noster Benedictus P a p a XV, ut fidelium S. Congregatio EiiuuM pietati omni aevo conspicuae erga a n i m a s in Purgatorio detentas satisfiat, maxime eorum, praesenti tempore, qui luctuosissimo bello desiderati sunt, pro S u a q u o q u e caritate in ipsas a n i m a s , cunctis Ecclesiae Catholicae sacrorum Antistitibus et locorum Ordinariis facultatem impertiri dignatus est permittendi tantum hoc anno u n i u s Missae de Requie cum cantu vel lectae celebrationem die 2 novembris, Dominica XXI post Pentecostem I. In singulis igitur Cathedralibus, seu Conlegiatis, vel Parochialibus atque iis potissimum Ecclesiis, aut publicis Oratoriis, q u a e animabus Purgatorii igne cruciatis praecipue iuvandis h a b e a n t u r erectae, vel ubi Sodalitates a u t piae Uniones in eumdem finem canonice sint congregatae, Rmi locorum Ordinarii praefata Dominica, die 2 novembris, Missam solemnem a u t lectam de Requie celebrari permittant. II. Praeterea Capitulis, Parochis et Rectoribus Ecclesiarum sive publici alicuius Oratorii, de quibus n u m . I, iidem Rmi Ordinarii Missae unius de Requie cantatae vel lectae celebrationem semel t a n t u m permittant u n a ex Dominicis minoribus vertentis mensis octobris (scilicet diebus 12, 19, 26) a u t insequentis novembris (nempe diebus 16 et 23), n o n impedita a festo ritus duplicis I vel II classis. H I . D e m u m enuntiata die secunda novembris vel u n a ex praefatis Dominicis minoribus, funus ubi placuerit agi permittant cum Missa cantata vel lecta de R e q u i e ; vetito t a m e n quolibet sermone a u t funebri oratione in eiusmodi funere. Serventur autem in o m n i b u s Rubricae et cetera de more servanda. I n u s i t a t u m hoc indultum Missarum de Requie in Dominicis praeter leges liturgicas, attentis lacrimabilibus belli conditionibus, ab Apostolica Sede h u c u s q u e largitum, Sanctissimus Dominus Noster adveniente tempore sacri Adventus o m n i n o desinendum iussit. Ex audientia Sanctissimi Domini Nostri, die 6 octobris 1919. )$l A. CARD. Vico, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. L. >B S. Alexander Verde, Secretarius. 42$ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiali ACTA TRIBUNALIUM SACEA ROMANA ROTA I PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (CHAZAL-MOULIN) Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quinto, die 10 decembris 1918, BB. PP. DD. Ioannes Prior, P o n e n s , Maximus Massimi et Iulius Grazioli, Auditores de turno, in causa Parisien. - N u l l i t a t i s matrimonii inter B e r t h a m Ghazal, repraesentatam per legitimum procuratorem B. D. Nazarenum Patrizi, advocatum, et Lucam Moulin, interveniente et disceptante in causa Bev. Substituto Defensoris vinculi ex Officio, sequentem tulerunt in tertio gradu sententiam definitivam. Domina Alina Ghazal, quae, hiemali tempore, a domicilio in oppido Murat ad amoeniorem~ u r b e m se conferre solebat, a n n o vertente 1901, u n a cum filia B e r t h a et sorore D n a Lespinasse, Parisios venit, ubi brevi t e m p o r e primo commorata a p u d n e p t e m Dñam Jouvente, d o m u m in via dicta de V Abbé Grégoire conduxit, q u a m medio mense ianuario ingressa est. In festivo q u o d a m congressu a p u d amicam familiae Ghazal, Dfiam H o n n o r a t nimirum, ineunte mense martio, Bertha Chazal cognovit D n u m Lucam Moulin, a q u o versus finem eiusdem mensis postulata, fuit ipsi promissa in m a t r i m o n i u m . Constitutum diem n u p t i a r u m s u b fine mensis aprilis vel initio mensis maii differri oportebat, sive ob difficultates exortas de modo instituendae dotis, sive deinde ut occasio matrimonio assistendi suppeteret sponsae fratri, qui m e n s e iunio officiis militaribus d e t i n e b a t u r ; tandem die 3 iulii a n n i 1902 celebratum est matrim o n i u m in ecclesia Dñae Nostrae a Campis coram sacerdote Dño I. A. Le Roy, ad hoc m u n u s delegato a parocho vel p r i m o vicario eiusdem ecclesiae. Infelix fuit m a t r i m o n i u m . Inter sponsos iurgia et dissidia plura fuere, et post a n n u m q u a r t u m coniugii mulier virum reliquit divortiumque civile obtinuit. Deinde a Curia Parisiensi petiit ut m a t r i m o n i u m s u u m n u l l u m declararetur ex capite clandestinitatis, sententiam vero die 26 novembris anni 1910 sibi a d v e r s a m retulit. Interposita appellatione a p u d H. S. Auditorium, Iudices rotales, post institutum processum supple- S. Semema Bota 4â8 torium, sententia die 17 martii a n n i 1914 prolata, m a t r i m o n i u m n u l l u m declararunt. Appellante a u t e m Vinculi Defensore ex officio, causa in tertia instantia nobis dirimenda proponitur s u b dubii formula: An sententia rotalis die 17 martii anni 1914 confirmanda vel infirmanda sit in casu. In iure. - Iuxta decretum Tametsi Concilii Tridentini, quod tempore h u i u s matrimonii contracti in Gallia vigebat, matrimonium validum n o n erat nisi coram proprio alterutrius sponsi parocho a u t Ordinario initum fuisset, vel coram sacerdote dieti parochi a u t Ordinarii licentia m u n i t o . P r o p r i u s vero p a r o c h u s iuxta disciplinam canonicam intelligendus erat ille in cuius paroecia alteruter n u p t u r i e n s domicilium vel quasi-domicilium fovebat. Domicilium a u t e m duplici elemento constat, facto actualis habitationis in paroecia et intentione ibidem perpetuo manendi, nisi causa q u a e d a m alio avocet. Similiter quasi-domicilium facto et intentione constat, facto nimirum actualis habitationis in paroecia et intententioñe ibidem p e r m a n e n d i per maiorem anni partem (Instr. S. Officii diei 7 iunii anni 1867 ad Episcopos Angliae et Statuum F o e d e r a t o r u m Americae Septentrionalis). In facto. - E x t r a controversiam est in praesenti causa q u o d sacerdos, D n u s I. A. Le Roy, qui matrimonio benedixit, ad h o c m u n u s delegatus fuit t a n t u m m o d o a parocho vel primo vicario paroeciae Dfiae Nostrae a Campis, u b i s p o n s a cum m a t r e actualiter c o m m o r a b a t u r , d u m s p o n s u s in alia P a r i s i o r u m paroecia S. F e r d i n a n d i scilicet, vulgo des Termes, domicilium habebat. Clarum est pariter nec actricem, nec eius m a t r e m , cum q u a convivebat, domicilium habuisse in paroecia Dñae Nostrae a Campis, seu illic habitasse cum intentione ibidem perpetuo m a n e n d i : nam m a t e r domicilium a d h u c conservabat in oppido Mur at, ubi d o m u m o m n i b u s r e b u s mobilibus consuetis o r n a t a m sub t u t e l a famulae suae reliquerat. Et q u a m v i s impossibile n o n sit duplex haberi domicilium, t a m e n omnes circumstantiae in casu o s t e n d u n t d o m u m in via dicta de l'Abbé Grégoire in civitate Parisiensi a familia Chazal nonnisi temporanee et precario h a b i t a n d a m fuisse. Conducta enim fuit ad solos sex m e n s e s ; misera instructa fuit supellectili: « Nous étions fort mal « installées à P a r i s ; n o u s n'avions p a s même le stricte nécessaire », eoque quidem pro m a x i m a parte ad breve t e m p u s commodato, prout plures testes affirmant. R e m a n e t igitur videndum an actrix ibidem quasi-domicilium acquisierat videlicet, an cum actuali habitatione huiusmodi d o m u s coniunctus fuerit ex p a r t e actricis a n i m u s ibidem m a n e n d i per m a i o r e m a n n i partem. Si B e r t h a Chazal per sex integros m e n s e s in paroecia S. Mariae a 4M Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Campis reapse c o m m o r a t a fuisset, de animo ipsius ibidem manendi indagare n o n fuisset necesse, cum merum factum huiusmodi commorationis, ad n o r m a m decreti S. C. Inquis., 9 novembris 1898, legem particularem pro dioecesi Parisiensi constituentis, de quasi-domicilio acquisito praes u m p t i o n e m iuris et de iure efficeret, q u a e probationem in contrarium n o n admittit. Ex actis a u t e m constat eam reapse m i n u s q u a m sex menses ibi h a b i t a s s e : d o m u m enim in via dicta l'Abbé Grégoire ingressa est cum matre sua medio mense I a n u a r i o , et e a m d e m die n u p t i a r u m , 3 iulii 1902 definitive reliquit. P r a e s u m p t i o iuris quidem h a b e t u r de intentione manendi per maiorem a n n i partem ex commoratione mensili, iuxta Litt. Benedicti XIV Paucis abhinc, q u a e t a m e n contrarias probationes non excludit, uti n o t a t Instructio S. Officii diei 7 iunii 1867 : « Si p r a e s u m p t i o haec iuris, q u a e « ex m e n s t r u a habitatione oritur, contrariis elidatur probationibus, q u i b u s « certo ac liquido constet praedictum a n i m u m nullo pacto exstitisse, t u n c « profecto contrarium proferri debere iudicium manifestum est, quia « praesumptio cedere debet veritati ». Contraria probatio in casu nostro praecipue eruitur ex consuetudine m a t r i s actricis, plurium a n n o r u m spatio firmata, modo hic modo illic cum filia hibernandi per tres vel q u a t u o r menses, q u i b u s elapsis ad oppidum Murat semper reversa est. Ita testes affirmant eas annis praecedentibus primo in oppido Glerniont, deinde Tarbes, denique Lutetiae Parisiorum a n n o 1900-1901 hiemale t e m p u s transegisse. Stante hac familiae consuetudine, dicendum est m a t r e m cum filia n o n alia intentione Parisios adiisse a n n o 1901-1902, nisi peculiares h u i u s commorationis circumstantiae contrarium suadeant. Vinculi Defensoris S u b s t i t u t u s d u a s praesertim huiusmodi circumstantias indicat, q u a s signa manifesta p u t a t animi Berthae m a t r i s in paroecia Nostrae Dominae a Campis p e r m a n e n d i per maiorem anni partem. Prima est contractus domi locatae-conductae ad sex menses stipulati, dum a n n o superiori D n a Chazal ad brevius t e m p u s d o m u m aliam conduxerat. At longior periodus secundi contractus n o n t a m voluntati conducentis q u a m consuetudini, q u a contractus locati-conducti in u r b e Parisiensi reguntur, a t t r i b u e n d a est. Mos est enim illic, sicut n o t a t praeclarus Consultor illius Curiae, ut d o m u m sine suppellectili saltem ad trim e s t r i u m locetur, cum onere contractum prorogandi ad trimestrium s u b s e q u e n s , nisi t r e s menses ante ^huius initium, seu primo die trimestri! antecedentis d e n u n c i a t u s fuerit t e r m i n u s locationis. Scribit dictus C o n s u l t o r : « E t a n t donné, en effet, l'usage parisien de la location à « t e r m e , tout locataire qui e m m é n a g e est engagé a u m o i n s pour six 425 6'. Romana Rota « mois; sauf le cas à peu près chimérique où il aurait donné congé au « m o m e n t m ê m e où commence sa location, le locataire ne p e u t d o n n e r « congé q u ' a u debut du second trimestre, pour p r e n d r e effet au début « du troisième. Son séjour sera donc de deux trimestres au moins ». Unde sequitur ut ille qui t a n t u m m o d o q u a t u o r m e n s e s in domo locanda habitare velit, ad locationis eonductionis contractum sex mensium obligetur. Alternativum esset d o m u m supellectili instructam conducere, q u a e de mense ad m e n s e m Parisiis locari solet. Anno antecedenti B e r t h a e mater d o m u m h u i u s m o d i r e a p s e ~ c o n d u x e r a t ; a n n o vero subsequenti, sive quia d o m u m supellectili ornata m situ et pretio idoneam n o n invenit, sive quia s u m p t i b u s parcere studebat, triplo m i n u s enim erat pensio pro d o m o sine supellectili locata, h a n c potius conducere voluit, q u a m deinde supellectili necessaria a p a r e n t i b u s amice c o m m o d a t a instruere poterat. Periodus, igitur, sex m e n s i u m in contractu locationis-conductionis determinata, perpensis circumstantiis, n o n est clarum indicium intentionis d o m u m conducentis ibidem m a n e n d i u s q u e ad t e r m i n u m cont r a c t u s . Si enim Dña Alina Chazal post q u a t u o r circiter menses, p r o u t mos eius ferebat, ad domicilium redire voluisset, potuisset d o m u m cond u c t a m alteri pro reliqua periodo contractus sublocare, vel etiam iuri ulterioris commorationis simpliciter r e n u n t i a r e , quin finis quem sibi praestituit in domo conducenda, s u m p t i b u s n e m p e parcendi, frustraretur. Ita explicat actrix, cuius explicatio ab aliis q u i b u s d a m testibus confirm a t u r : « En p r e n a n t i'apartement n o u s n'avons p a s fait connaître ni à la « concierge ni à la propriétaire la durée de notre séjour. Ils ne n o u s « auraient pas loué pour trois mois. Mais n o u s avions l'intention de ne € pas rester au de là de P â q u e s . . . L'apartement que n o u s avions loué était « de mille francs par an, soit 250 francs par trimestre. Un a p p a r t e m e n t « meublé n o u s aurait coûté 250 francs par mois. En s u p p o s a n t que « n o u s a y o n s dû payer j u s q u ' e n juillet, n o u s aurions eu un large béné« fice Nous étions donc engagées de fait p o u r six mois; mais n o u s « avions la possibilité de sous-louer après le quinze avril, et, m ê m e en « p a y a n t j u s q u ' a u 15 juillet, n o u s avions encore u n e g r a n d e économie ». Urget insuper Vinculi Defensoris S u b s t i t u t u s finem praecipuum, quem sibi p r o p o s u e r u n t Alina Chazal eiusque filia in commoratione Lutetiae P a r i s i o r u m a n n o 1901-1902, h u n c fuisse ut, insciis amicis et notis in oppido Murat, mater in matrimonio filiam collocaret, q u o d p e r m a n e n t i a m ibidem ad t e m p u s indefinitum requireret. Verum, h u i u s m o d i finis t a n q u a m p r a e c i p u u s n o n apparet ex actis, sed t a n t u m m o d o tamq u a m concomitans seu secundarius, non aliter ac in aliis hiemationibus familiae Chazal alio factis, ubi nullum ex confesso quasi-domicilium 1 ACTA, vol. XI. n. 1 2 . - 3 1 1 - 9 1 9 . 29 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale constituerat. T e s t a t u r s p o n s a e frater: « M a mère en se déplaçant de « Murât se proposait de distraire ma sœur, accessoirement aussi de la « marier, si l'occasion s'en présentait. Elle a eu cette pensée en v e n a n t « à Tarbes, elle l'a eu en v e n a n t à Paris, mais elle n'est p a s v e n u e à « P a r i s u n i q u e m e n t d a n s ce b u t ». Et m a t e r s p o n s a e : « M m e Ghazal « avait seulement l'intention de passer quelques mois h o r s de Murât « comme d'habitude, et aussi de distraire Mlle Berthe Ghazal, sa fille.... « Néanmoins, si p e n d a n t le séjour à Paris quelque occasion avantageuse « d'établir Mlle Berthe se présentait, Mme Ghazal voulait bien en profiter ». Maior forte erat spes felicem exitum in quaesitu maritali hoc a n n o obtinendi, cum amici familiae Chazal Parisiis ad h u n c finem se opem d a t u r o s promisissent. Amici, tamen, nullam d e t e r m i n a t a m viri p e r s o n a m in mente h a b u e r u n t et Berthae Chazal D n u m Moulin p r a e s e n t a r u n t nonnisi duos vel tres menses p o s t q u a m ipsa Parisios ad venerat. Caeterum, p r a e s u m i potest amicos familiae Chazal in aliis etiam matrimonii propositis, quae in irritum cesserant, opem aliquo modo praestitisse, cum id amicitiae signum inter amicos dari soleat. Ideoque nil extraordinar i u m et insolitum h a b e t u r respectu mariti q u a e r e n d i in actricis intentione Parisiis c o m m o r a n d i a n n o n u p t i a r u m , u n d e concludi liceret eam longius ibidem commorari voluisse q u a m a n n o praecedenti. Certe nullus testis asserit B e r t h a m Chazal vel eius matrem in domo conducenda Lutetiae P a r i s i o r u m ibidem p e r m a n e r e voluisse u s q u e d u m m a t r i m o n i u m contractum fuerit. Imo declarant testes hoc consilium mat r e m Berthae cepisse t a n t u m m o d o mense martio, q u a n d o scilicet spes arrserat m a t r i m o n i u m iam in concreto manifestatum, ad effectum p e r d u cendi, et quidem eo fine ut, insciis B e r t h a e inimicis, qui in oppido Murat erant, n u p t i a e fierent. Declarat frater: « Ce fut l'une d'elles, Mme Hon« norat, qui p r é s e n t a Mr Moulin à ma mère. Dès que ce projet fut « r e c o n n u comme possible, je fus le premier à conseiller à ma mère « de rester à P a r i s j u s q u ' à sa conclusion, de m a n i è r e que l'intervention « des calomniateurs ne vînt p a s encore faire son œuvre. Le séjour fut « donc prolongé d a n s l'installation plus que provisoire qui avait été « improvisée r u e de l'Abbé Grégoire ». Similiter l o q u u n t u r m a t e r actricis et matertera, Dña Lespinasse. Cum a u t e m eo m i n u s fuisset periculum interventus calumniatorum, quo citius fieret m a t r i m o n i u m , Berthae mater statuit illud locum h a b i t u r u m esse post u n u m m e n s e m sponsalium, principio n i m i r u m mensis maii. Diem constitutum vero oportebat a l i q u a n t u l u m differri ob difficultatem exortam circa m o d u m dotis instituendae, deinde ob fratris B e r t h a e absentiam, qui, servitio militari impeditus, a n t e mensem iulium Parisios petere n o n S. Romana Rota mi potuit. Non o b s t a n t i b u s a u t e m hisce dilationibus, ab initis sponsalibus ad diem n u p t i a r u m effluxerunt d u m t a x a t tres menses, q u a t u o r a u t e m a die quo futuri coniuges sibi primo occurrerunt. Clarum est, igitur, intentionem Parisiis m a n e n d i donec m a t r i m o n i u m contractum fuerit, primo h a b i t a m a m a t r e Berthae t e m p o r e mensis martii in circumstantiis s u p r a expositis, commorationem ulteriorem in civitate per maiorem a n n i partem, seu usque ad finem circiter mensis septembris, significare non potuisse. Vix o p u s est ad aliam p r a e s u m p t i o n e m de quasi-domicilio acquisito a n i m u m intendere, ex eo deductam quod aliqui testes affirmarunt actricem Parisiis studio artis pictoriae vel musicae operam dare voluisse, ac si modo discipulae in Collegio quasi-domicilium ratione studiorum acquisiverit. Non enim erat quaestio de cursu s t u d i o r u m regulari cui subordinata esset habitatio in civitate, sed ad s u m m u m de modo a n i m u m relaxandi vel otium vitandi t e m p o r e hiemationis agebatur. Verius t a m e n e r r o n e a coniectura aliquorum testium dicenda est, cum Bertha Chazal nullimode ad studia h a r u m artium a n n o n u p t i a r u m se dederit, uti ipsa asserit, nemine contradicente. Ait actricis m a t e r : « J a m a i s il n'a été « question de leçons à p r e n d r e , encore moins de cours à suivre ». Et idem testatur Dña Lespinasse et ahi testes. Quibus omnibus, t u m in iure, t u m in facto consideratis et bene perpensis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro Tribunali sedentes et solum D e u m p r a e oculis habentes, Christi nomine invocato, decern i m u s , declaramus et definitive sententiamus, dubio proposito respondentes : Affirmative, ad p r i m a m partem, Negative ad secundam, seu confirmandam esse sententiam rotalem diei 17 martii anni 1914, q u a declaratur constare de nullitate matrimonii m casu: statuentes, praeterea, B e r t h a m Chazal actricem ad e x p e n s a s iudiciales solvendas teneri. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m sacror u m c a n o n u m , et praesertim cap. 3, sess. XXV, De ref., Concilii Tridentini, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, q u a e magis efficacia et o p p o r t u n a pro r e r u m adiunctis exstitura sint. Romae, in Sede Tribunalis S. R. Rotae, die 15 decembris 1918. L. © S. Ex .Cancellaria S. R o m a n a e R o t a e Sac. T. Tani, Notarius. I o a n n e s Prior, Ponens. Maximus Massimi. Iulius Grazioli. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale T A R R ACONEN. NULLITATIS MATRIMONII (VILADOT-DE MIGUEL) Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quinto, die 15 februarii 1919, BP. PP. DD. Guilelmus Sebastianelli, Decanus, Ponens, Maximus Massimi et Iulius Grazioli, Auditores de turno, in causa T a r r a c o n e n . - Nullitatis matrimonii inter Dolorosam De Miguel, repraesentatam per legitimum procuratorem Nazarenum Ferrata, advocatum, et P e t r u m Viladot contumacem, interveniente et disceptante in causa rev. Substituto Defensoris vinculi ex officio, sequentem in gradii appellationis tulerunt definitivam sententiam. P e t r u s Viladot, pravis moribus i m b u t u s , Dólorosam De Miguel, decim u m q u a r t u m vel decimum q u i n t u m aetatis suae a n n u m agentem, ita deperibat, ut mortem minitaretur sibi inferre, si non potuisset cum ea m a t r i m o n i u m inire. Certior de re facta mater Dolorosae, p u t a n s propositas nuptias bene filiae et familiae profuturas, n o t a t i o n i b u s ac minis obtinuit, ut Dolorosa, q u a e a m o r e m Petri detestabatur, cum eo matrimonium contraheret. Coniugium celebratum fuit T a r r a c o n a e die 26 septembris 1883. Nuptias autem, uti praevidere erat, h a u d felicem exitum h a b u e r e ; coniugalis enim vita crebris exagitata dissentionibus, saepius a b r u p t a fuit, penitus autem et in p e r p e t u u m dissociata a n n o 1888: n o n obstante quod ex nuptiis filius n a t u s esset, qui p u e r m o r t u u s est. Infelix mulier vero edocta m a t r i m o n i u m suum cum P e t r o nullum esse ob m e t u s impedimentum, supplicem libellum porrexit s u m m o Pontifici, ut coniugium nullum declararetur, etiam in p r i m a instantia, ab H. S. Auditorio. Pontificia obtenta dispensatione, et processu ad n o r m a m iuris instructo, die 27 iulii anni praeterlapso sententia prodiit actrici favorabilis. A sententia appellationem interposuit, prouti de iure, vinculi vindex et hodie causa iterum proponitur s u b assuefa formula d u b i i : An sententia rotalis diei 27 iulii 1918 sit confirmanda in casu? Ius quod spectat. - Matrimonium n u l l u m est, si n u p t u r i e n t e s plena libertate n o n gaudeant, i. e. i m m u n e s n o n fuerint a vi et metu. Metus autem, ut m a t r i m o n i u m dirimat, q u a e d a m h a b e r e debet qualitates; debet nempe esse gravis, ab extrinseco et iniuste incussus, a quo ut quis se S. Eotnana Bota 429 liberet, eligere cogatur m a t r i m o n i u m (C. 1. G, can. 1087, § I). Metus gravis dicitur si m a l u m instans vel futurum sit grave pro illa persona, q u a e timet, et persona, cui metus incutitur, persuasum h a b e a t illud malum sibi revera imminere (Gasparri, De matrim., n. 940). Metus quoque reverentialis, quo nimirum reformidamus indignationem eius, sub cuius potestate constituti s u m u s , potest esse gravis, quod verificatur, q u a n d o m e t u m comitantur suasiones i m p o r t u n a e , preces instantissimae, iurgia, vexationes, etc., uti constanter tenuit H. S. Tribunal. Metus n o n praesumitur, sed probari debet ; p r o b a t u r vero per iurat a m depositionem illius, qui m e t u m p a s s u s est, per diligens e x a m e n circumstantiarum et per testes. Relate ad testes animadvertendum est: 1) a d m i t t e n d o s esse illos, qui alias n o n admitterentur, uti s u n t domestici, consanguinei, p a r e n t e s ; 2) duos testes omni exceptione maiores deponentes de m e t u plenam probationem efficere, etsi alii de libertate deponant. Etenim qui voluntatem liberam affirmant de actu d e p o n u n t ex communiter contingentibus soli Deo cognito ; qui vero moralem coactionem, v. gr. iurgia, vexationes, minas testantur, rem affirmant, quae per sensum rite cognosci potest. Ita in Vesprimien., 2 iulii 1911, in Massilien., 30 aprilis 1917 et in pluribus aliis. Modo ad factum. - Actrix in libello S u m m o Pontifici oblato declarat m a t r i m o n i u m contraxisse « solamente per la violenza esercitata sopra di « me dai miei genitori », quod confirmat in sua depositione: « fui indotta, « e più che indotta, "obbligata al matrimonio da mia m a d r e ». Videndum itaque est an hoc etiam e r u a t u r ex tabulis processualibus, ex o m n i b u s n e m p e circumstantiis, q u a e antecesserunt, concomitatae et s u b s e q u u t a e s u n t matrimonii celebrationem : « ex parte mulieris « per testes dicitur p r o b a t u s metus, si d e p o n a n t de ipsius lacrimis et « querelis t a m praecedentibus, quam ipsius actum celebrationis concomi« tantibus, et de tristitia et pallore subsequentibus » (Consci, De separ. thori, lib. I, cap. 16, n. 34). Quoad circumstantias antecedentes, acta referunt Dolorosam a d m o nitam a matre de propositis nuptiis, eidem restitisse, non solum quia a matrimonio erat aliena, sed etiam quia Petrum fastidiebat. « Appena «(ait actrix) le dette signore si allontanarono, mia m a d r e mi disse che « e r a n o venirte a t r a t t a r e del mio matrimonio con Don Pietro... io « replicai negandomi assolutamente... e vedendo di poi che io contici n u a v a a resistere dicendole che n o n voleva pensare a maritarmi, che « n e s s u n u o m o aveva richiamato la mia attenzione, e molto meno il « sig. Viladot, il quale per verità giungeva a p r o d u r m i n a u s e a , essa 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « allora ricorse alla violenza ». Et testis Carmela F o r t u n y : « A d o n n a « D o l o r e s De Miguel ripugnava in s o m m o grado il matrimonio con il « sig. Viladot. Lo so per relazione avuta da mia sorella, la quale fre« q u e n t a v a la casa dei signori De Miguel ». Domina a u t e m Iosepha Bosch : « D o n n a Dolores si maritò solamente per imposizione di s u a « m a d r e , poiché essa aveva dato molte prove di r i p u g n a n z a per il matri« monio con D. Pietro ». Matris a u t e m intererat nuptias urgere, quia existimabat se hac ratione optime consulere familiae bono, prouti deponit Dolorosa: « Mia « madre mi fece fare allora riflessioni sulla convenienza di accettare il « matrimonio, perchè mio p a d r e stava infermo con la vista, e che « q u i n d i ci sarebbe m a n c a t o il suo a p p o g g i o » . Quod confirmant Carmela F o r t u n y et Maria Arbiel. C. F o r t u n y ait: « So che la m a d r e aveva « g r a n d e interesse, affinchè si facesse il matrimonio, e che questo inte« resse proveniva dal fatto, che suo marito era quasi cieco, e l'avve« nire della famiglia si faceva alquanto oscuro: tale matrimonio della « figlia creava un appoggio, che si rendeva n e c e s s a r i o » . Maria vero Arbiol: « L'interesse che i genitori avevano... era perchè il sig. Viladot « s e m b r a v a un giovane di grande avvenire nel commercio, e che i geni« tori di d o n n a Dolores erano malaticci e desideravano p r i m a della loro « mòrte di veder sistemata la loro figlia ». - C u m a u t e m Dolorosa a m a t r e dissideret, haec non exhortationibus t a n t u m , sed minis q u o q u e ac violentiis conata est vincere filiae reluctantiam. Actrix enim fatetur: « Tale « resistenza contrariava mia m a d r e fino al p u n t o di farla indurre alla « violenza, come ultimo scampo. Varie volte mi prese per un braccio « agitandomi b r u s c a m e n t e e mi schiaffeggiò per vincere la mia resi« stenza, specialmente il giorno, che doveva a n d a r e alla parrocchia per « l'esame della dottrina cristiana ». Hoc idem t e s t a t u r A n n a M. Batalla, quae ait: « La stessa madre minacciava la propria figlia con parole « come q u e s t e : che l'avrebbe trascinata per i capelli se si fosse ricu« sata di presentarsi al parroco per essere e s a m i n a t a nella dottrina cri« stiana, esame che viene considerato come requisito per contrarre « matrimonio ». Et R a y m u n d u s Cortis: « La signora Dolores De Miguel « contrasse il matrimonio per il gran timore, che aveva dei suoi geni« tori, specialmente della madre, che in seguito ha manifestato che la « obbligò per forza alla celebrazione del matrimonio ». ' Mirandum n o n est hoc modo egisse matrem Dolorosae; eius enim indolem ita filia describit: « Il carattere di mia m a d r e oltreché autori« tario, era t a n t o violento che u n a volta che prese gelosia per u n a « servente, la gettò in un pozzo, salvandosi questa in grazia della pre- S. Bomana Bota m « senza di un ragazzo ». I o s e p h a vero N a v a r r o : « La m a d r e di d o n n a « Dolores aveva uh c a r a t t e r e altero, d o m i n a n t e ed irascibile fino all'ec« cesso. E s s a s'imponeva a tutti della casa con il suo carattere impe« tuoso e violento... P e r dimostrare il carattere violento della m a d r e « De Miguel, posso citare un caso occorso con il marito di mia sorella.... « In un atto di r a b b i a d o n n a Giuseppa Monserrat, ossia la madre di « d o n n a Dolores, dette a mio cognato un solenne schiaffo, senza b a d a r e « che si t r a t t a s s e di un u o m o già ammogliato ». - Ex adverso filia timida erat, n o n p o t e r a t matri imperanti resistere : « Il t e m p e r a m e n t o dell'at« trice era piuttosto timido che indipendente » ait Ioseph Oriol Torres, et I o s e p h a Navarro : « D o n n a Dolores era timida e docile, di modo che « sua m a d r e con la violenza del suo carattere la teneva soggiogata ». H a n c Dolorosae docilitatem videtur excludere P e t r u s Ferré, qui deponit: « L'attrice era molto giovane, e quindi n o n p u ò precisare del tutto « il t e m p e r a m e n t o che essa aveva, sebbene la ritenga nè timida, nè « notevolmente pieghevole ed indipendente di carattere ». At hic testis haesitans est, singularis, et refert ea, q u a e a m a t r e Dolorosae didicerat, proinde eius verba, uti in appellata sententia dictum est, « suspicione « h a u d i m m u n i a censenda s u n t ». In his adiunctis constituta mulier, nullum effugium h a b e r e poterat ad m a t r i m o n i u m vitandum. Non enim r e c u r s u s ei p a t e b a t ad patrem, qui p e n i t u s imperio subiiciebat uxoris. Ad r e m haec habet actrix : « Mio « p a d r e e r a b u o n o all'eccesso, professando per la sua sposa un affetto « talmente cieco, che n o n solo n o n la contradiceva, ma approvava a « priori q u a n t o essa stabiliva ». Quod repetit Iosepha Navarro : « Il « p a d r e era un u o m o di carattere debole, e cedeva in t u t t o , perchè la « s u a moglie n o n si alterasse ». E a d e m h a b e n t Carmela F o r t u n y et Raym u n d u s Arnau. Neque auxilium aliquod h a b e r e poterat a parocho et patrino. Nemo enim cogitur ad faciendum q u o d inutile fore esse cognoscit. P o r r o Dolorosa, q u a e frustra t a m constanter restiterat matri, certa erat neque ope parochi, n e q u e ope patrini posse se a matris imperio liberare. Ceterum coactionem ex actis scatere explicite fatetur ipse vinculi vindex, scribens in suis animadversionibus : « l i b e n t i s s i m e fateor redun« dare satis processum iis iuris ac facti circumstantiis », q u a e P a t r e s primi turni coëgèrunt ad irritum d e c l a r a n d u m m a t r i m o n i u m , animadvertens t a m e n h a u d attendi coactionem in foro ad effectum matrimonii relaxandi, q u a e ad actum celebrationis n u p t i a r u m non extendatur ».Verum 1) a d m i s s a aversione et coactione ante m a t r i m o n i u m ; m a g n a p r a e s u m ptio adest, quod sub eiusdem coactionis influxu m a t r i m o n i u m fuerit Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c e l e b r a t u m ; 2) adiuncta, q u a e m a t r i m o n i u m Gomitata fuerunt, in tuto collocant coactionem. Testis saepius citata Carmela Fortuny ad rem h a e c h a b e t : « Riferiva mia sorella, c h e - d o n n a Dolores si rifiutava di « provarsi i vestiti che le si facevano... Non assistetti alla celebrazione « del matrimonio, ma mia sorella, che in quel giorno fu nella casa, mi « disse che aveva visto d o n n a Dolores dare n o n dubbi segni della tri« stezza che l'opprimeva ». Et R a y m u n d u s Cortes t e s t a t u r : « Che assistè « alla celebrazione del matrimonio, che (donna Dolores) procedeva tri« stamente, e che la sposa manifestava tale tristezza piangendo, e di « più osservò che nel pranzo nuziale, che fu fatto dopo il matrimonio, « la sposa invéce di stare vicino al m a r i t o . . . metteva in opera ogni « specie di pretesti per separarsi da lui ». Nec minoris m o m e n t i s u n t q u a e deponit Maria Arbiol: dicit enim « che fu presente alla celebra« zione del matrimonio, che osservò u n a certa titubanza nella sposa nel « dare il consenso, ma che lo dette intimidita dalie occhiate della madre, « che era ivi presente, che osservò in tutto quel giorno sul viso della « sposa segni di pianto è di tristezza ». l o s e p h a t a n d e m Bosch haec h a b e t : « Assistei al matrimonio, e posso così testificare che d o n n a Dolo« r e s apparve alla vista di tutti molto rattristata ». Ex his patet q u a n t i faciendum sit testimonium medici iosephi Oriol aientis « che n o n assistè « alla celebrazione del matrimonio, ma che prima o dopo l'atto, ed in « quei giorni, fu nella casa e vide l'attrice, ma non osservò alcunché di « anormale nel suo sembiante ». P r a e t e r q u a m q u o d enim testimonium sit negativum, a d n o t a n d u m est ad p r o b a n d u m metum n o n esse necessarium, ut d e m o n s t r e t u r illum, qui m e t u m p a s s u s est, constanter in o m n i b u s actionibus se tristem ostendere. Quae m a t r i m o n i u m s u b s e q u u t a sunt, aversionem mulieris et m e t u s incussionem confirmant. Testis l o s e p h a Navarro d e p o n i t : « Posso affer« mare, che d u r a n t e la p r i m a epoca di convivenza... D o n n a Dolores « lasciava travedere costantemente l'odio e la r i p u g n a n z a che le c a u s a v a « suo marito ». Et Carmela F o r t u n y : « P o s s o dire che dal principio del « matrimonio d o n n a Dolores manifestava a mia sorella l'avversione che « s e n t i v a per suo m a r i t o » , l o s e p h a t a n d e m B o s c h : « Donna Dolores « n o n poteva adattarsi a continuare in u n o stato che le era del tutto « odioso ». Revera acta referunt, quod, vix contracto matrimonio, n e o coniuges ob veneream luem, q u a P e t r u s afflictabatur, consilio medicor u m ad invicem separari d e b u e r u n t , q u i n aliqua adfuerit inter ipsos necessitudo a u t relatio. P o s t a n n u m et dimidium, i n s t a u r a t a vita coniugali, matrimonium c o n s u m m a t u m fuit reluctante fortiter muliere; ait enim actrix: « Dovè impiegare la violenza... salvandosi dalle unghiate, S. Romana Rota 433 « c h e io gl'infliggeva per d i f e n d e r m i » . Imo adeo a b h o r r e b a t Dolorosa viri amplexus, ut, ne eidem coniugale debitum reddere iterum cogeretur, violentas sibi m a n u s iniecerit. E mortis periculo feliciter erepta, ea t a n t u m sub conditione cohabitare cum viro porrexit, quod ipse a coitu deinceps se abstineret. T a n d e m , cum vir, ludo et vino deditus, adulterinis a m o r i b u s indulgerei, impossibilis evasit vita communis, et, post quinque a n n o s ab initis nuptiis, in p e r p e t u u m fuit dissociata. Q u a s omnes lamentabiles a e r u m n a s secum animo recogitans m a t e r Dolorosae, dixit Petro Ferré « che si pentiva di averla indotta a maritarsi con quello ». Quod confirmat Iosepha De Miguel, q u a e deponit: « Nel vedere t u t t e « queste disgrazie, mia madre esclamò varie volte: " P o v e r a figlia! se « con la mia vita potessi distruggere queste nozze, che io stessa feci « tanto ingannata, lo farei „: ed arrivò fino a chiederle perdono ». Quibus omnibus perpensis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, declaramus et definitive s e n t e n t i a m u s rotalem sententiam diei 27 iulii 1918 esse confirmandam, i. e. ad propositum dubium r e s p o n d e m u s : Affirmative ad p r i m a m p a r t e m : Negative ad secundam. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et Ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m Codicis Iuris Canonici, praesertim tituli XVII, libri IV, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, q u a e magis efficacia et opportuna, pro r e r u m adiunctis, exstitura sint. R o m a e , in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 15 februarii 1919. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens. Maximus Massimi. Iulius Grazioli. L. © S. Ex Cancellaria, die 14 martii 1919. Sac. T. Tani, Notarius. 43 i Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE « P R O ECCLESIA O R I E N T A L I » NOMINA 1 ottobre 1919. Con biglietto della S. Congregazione « Pro Ecclesia Orientali », Sua Santità Benedetto Pp. XV si è degnato nominare il Rmo P. Abate D. Ildefonso Schuster, O. S. B., Presidente del Pontificio Istituto Orientale. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare : 30 settembre 1919. Il Revmo Mons. Alfonso Carinci, Protonotario Apostolico di numero Partecipante per la Sacra Congregazione dei Riti. 10 ottobre » L'Emo signor Cardinale Ludovico Billot, Protettore della Congregazione delle Suore de Ste-Chrétienne, a Metz. 19 » » Il signor comm. Odoardo Tabanelli, Comandante della Guardia Palatina 20 » » d'Onore. L'Emo signor Cardinale Guglielmo van Rossum, Protettore della Congregazione delle Suore del Santissimo Salvatore della diocesi di Strasburgo. 23 » » Il Revmo Mons. Giovanni Mercati, Prefetto della Biblioteca Apostolica Vaticana. Diarium Romanae Curiae 435 Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 1 ottobre 1919. Mons. Giovanni Agostino Boneo, vescovo di Santa Fede. Protonotario apostolico ad instar participantium : 16 luglio 1919. Mons. Enrico Gavisk, della diocesi d'lndianapoli. Prelati Domestici di S. S.: 24 agosto 1919. Mons. Francesco Rosso, dell'archidiocesi di Vercelli. 20 settembre » Mons. Guglielmo Foley, dell'archidiocesi di Chicago. » » » Mons. Leslie I. Kavanagh, dell'archid, di Nuova Orléans. » » » Mons. Giuseppe M. Gleason, dell'archidiocesi di San Francesco di California. 30 » » Mons. Sabino Coelho, dell'archidiocesi di Parahyba. 1 ottobre » Mons. Giacomo Mac Caffrey, della diocesi di Clogher. 2 » » Mons. Salvatore Marotta, della diocesi di Caserta. 9 » » Mons. Emilio Lesue, della diocesi di Lilla. 10 » » Mons. Tommaso King, dell'archidiocesi di Sydney. 13 » » Mons. Uberto Savoy, della diocesi di Losanna e Givevra. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : ' Da Commenda dell Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 17 ottobre 1919. Al sig. dott. Domenico Seghetti, della diocesi di Frascati. 18 » » Al sig. Giacomo Rumor, della diocesi di Vicenza. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 22 ottobre 1919. Al sig. Odoardo Tabanelli, comandante della Guardia Palatina di onore. Il Cavalierato dell'Ordine dì S. Gregorio Magno, classe civile: 12 settembre 1919. Al sig. Giuseppe Achille Reguillon, dell'archidioc. di Parigi. » » » ^~ltìrsig. Enrico Rouard, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni M. Luciano Huré, della medesima archid. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 436 La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 16 settembre 1919. Al sig. colonnello Domenico Fernandez da Silva, della diocesi di llhèos. M AGGI ORDOMATO DI S U A SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 10 settembre 1919. Mons. Domenico Zanette, della diocesi di Ceneda. 11 ottobre » Mons. Giulio Paolucci, di Roma. » » » Mons. Teodoro Giovanni Antonio Bosman, della diocesi di Haarlem. » » » Mons. Giorgio Enrico Francesco Stoffels, della med. diocesi » » » Mons. Guglielmo Hawkswell, della diocesi di Leeds. » » » Mons. Alfonso Ariens, dell'archidioeesi di Utrecht. » » » Mons. Emanuele Martines de Moraes, della diocesi di Parahyba. » » » Mons. Giovanni Milanez, della medesima diocesi. 17 » » Mons. Mariano Renzo, dell'archidioeesi di Rossano. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerarii di S. S. : 7 luglio 1919. Il sig. barone Giovanni de Trétaigne, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Il sig. barone Leone de Trétaigne, della medes. archidioc. 14 ottobre » U sig. barone Teodoro Cramer-Klett, dell'archidioeesi di Monaco. 20 » >> Il sig. Gioacchino M Ri vero y Gonzalez, dell'archidioeesi di Siviglia. a Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 4 maggio 1917. Il sig. cav. Carlo Emanuele Frank de Taberne de Miramont. Annus XI - Vol. XI i Num. lâ Decembris tò!9 ACTA? APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLA ENCYCLICA AD PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM ALIOSQUE APOSTOLICA SEDE LOCORUM HABENTES: DE STIPE COLLIGENDA PRO PUERIS EUROPAE MEDIAE PAME LABORANTIBUS. BENEDICTUS VENERABILES SALUTEM PP. XV FRATRES ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Paterno iam diu animo o m i n a b a m u r atque sperabamus fore, u t , r e s t i n c t o t a n d e m i m m a n i bello s u s c i t a t o q u e c h r i s t i a n a e c a r i t a t i s s p i r i t u , q u a e fame e t i n e d i a , E u r o p a e p r a e s e r t i m m e d i a e , regiones c o n ñ c i e b a n t u r , illae a d m e l i o r e m condicionem, concordi b o n o r u m o m n i u m o p e r a e t c o n a t u , p a u l a t i m a d d u c e r e n t u r . A t v e r o e x s p e c t a t i o n e m N o s t r a m e v e n t u s n o n o m n e m explevit; u n d i q u e e n i m affertur, f r e q u e n t i s s i m o s eos populos, q u o s d i x i m u s , t a n t a c i b o r u m v e s t i u m q u e l a b o r a r e a a h u c inopia, q u a n t a m m e n t e effingere v i x liceat. M i s e r r i m e p e r d i t u r i n t e r e a a i profligatur d e b i l i o r u m c o r p o r u m v a l e t u d o , a t q u e i n p r i m i s p u e r o r u m ; q u o r u m c a l a m i t a t e e o v e h e m e n t i u s afficimur, q u o d ipsi non modo ignari insontesque sunt internecivi certaminis, quo t e r r a r u m orbem paene t o t u m cruentari vidimus, sed futuri praeACTA, vol. X I , n. 13. — 1-12-919. 30 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t e r e a s u n t n o v a r u m a u c t o r e s s t i r p i u m q u a e n a t i v a m referent germinis infirmitatem. Sed t a m e n e x hisce a n g o r i b u s a c molestiis r e c r e a t i a l i q u a n t o s u m u s c u m n u n t i a t u m Nobis est, h o m i n e s recte a n i m a t o s i n so- cietates coi visse, eo consilio, ut pueros conservar erit. E g r e g i u m s a n e p r o p o s i t u m , v e n e r a b i l e s F r a t r e s , u t p a r erat, p r o b a r e a t q u e a u c t o r i t a t e N o s t r a fulcire n o n d u b i t a v i m u s ; c o n g r u e b a t e n i m c u m p r a e c i p u i s b e n i g n i t a t i s officiis illi debitis a e t a t u l a e q u a e et C h r i s t o R e d e m p t o r i c a r i s s i m a est e t m i n u s h a b e t a d t o l e r a n d u m e t r e s i s t e n d u m facultatis. C e t e r u m , i n simili c a u s s a i d i p s u m a n t e a e g e r a m u s ; m e m i n i s t i s e n i m , Nos, h a u d i t a p r i d e m , p u e r i s B e l g a r u m , fame e t e g e s t a t e p a e n e enectis, q u a n t u m i n Nobis erat, o p i t u l a t o s esse, eosque c a t h o l i c o r u m c a r i t a t i publice commendasse. Quorum quidem communi largitati m a g n a m partem d e b e t u r , s i tot i n n o c e n t i u m p a r v u l o r u m n e c e s s i t a t i b u s consulere et incolumitatem vitamque ipsam tueri licuit: cum enim Archiepiscopos e t E p i s c o p o s F o e d e r a t a r u m A m e r i c a e C i v i t a t u m a d t a m p r a e c l a r u m o p u s h o r t a t i e s s e m u s , c o n t i n u o o p t a t i s Nostris g e n e r o s u s r e s p o n d i t p l u r i m o r u m c o n s e n s u s . P r o s p e r u m rei s u c c e s s u m hodie c o m m e m o r a m u s , n o n t a m u t l a u d i b u s ornem u s h o m i n e s i n fastis c h r i s t i a n a e c a r i t a t i s m e r i t o i n s c r i b e n d o s , q u a m u t E p i s c o p i orbis t e r r a r u m u n i v e r s i , voce e t a u c t o r i t a t e Nostra impulsi, Nostrum hac in re consilium, q u a n t u m a p u d suos g r a t i a valent, e x s e q u i n i t a n t u r a t q u e c o n t e n d a n t . A d v e n t a n t e i g i t u r D . N . I e s u C h r i s t i N a t a l i die, a d misérrim o s p u e r o s E u r o p a e p o t i s s i m u m m e d i a e , q u o s p r e m i t a c r i u s ear u m indigentia r e r u m quae ad v i t a m necessariae sunt, sponte p r o v o l a t cogitatio N o s t r a ; t e n e r r i m a m q u e sobolem e o m a i o r e c o m p l e c t i m u r sollicitudine, q u o e x p r e s s i u s refert Nobis d i v i n i Infantis imaginem, propter h o m i n u m a m o r e m in Bethlemitico specu h i e m a l i a frigora r e r u m q u e o m n i u m i n o p i a m perferentis. H a c q u i d e m occasione n u l l a profecto o p p o r t u n i o r , u t Christifid e l i u m c a r i t a t e m e t m i s e r a t i o n e m , a t q u e adeo h u m a n i t a t e m o m n i u m q u i d e s a l u t e h u m a n i g e n e r i s n o n d e s p e r e n t , p r o insontibus pueris imploremus. Ada Benedicti PP. Xt 439 Itaque m a n d a m u s , venerabiles Fratres, ut, ad propositum, d e q u o locuti s u m u s , a s s e q u e n d u m , i n v e s t r a c u i u s q u e d i o e c e s i / publicis s u p p l i c a t i o n i b u s i n d i e m o c t a v u m a c v i c e s i m u m p r o x i m i m e n s i s Decembris' i n d i c t i s , q u o die sollemnia Ss. I n n o c e n t i u m a g u n t u r , s t i p e m f i d e l i u m c o l l i g e n d a m curetis. A t q u e u t i n hoc nobilissimo beneficentiae c e r t a m i n e u t i l i t a t i tot p u e r o r u m a p t i u s p r o s p i c i a t u r , p r a e t e r stipem, c i b a r i a q u o q u e e t m e d i c a m e n t a e t vestes e t t e x t i l i a c o r r o g a n d a v i d e n t u r , q u i b u s r e b u s populi earum regionum, prae ceteris a d i u m e n t i s , indigent. Oblata vero eiusmodi dona quo d e m u m pacto aeque dividantur e t a d d e s t i n a t u m l o c u m p e r v e h a n t u r , dicere v i x a t t i n e t ; i d e n i m negotii vel iis societatibus c o m m i t t i poterit, q u a s a d r e m constit u t a s esse significavimus, vel q u a alia c u i q u e l i b e a t r a t i o n e expediri. I a m q u i b u s h o r t a t i o n i b u s , e x officio u n i v e r s a l i s p a t e r n i t a t i s Nobis d i v i n i t u s credito, u s i s u m u s , eas, q u a m q u a m a d catholicos p o t i s s i m u m p e r t i n e n t , confidimus t a m e n , o m n e s , q u i h u m a n i t a t i s s e n s u s h a b e a n t , esse b e n i g n e e x c e p t u r o s . U t a u t e m e x e m . pio reliquis p r a e e a m u s , etsi u n d i q u e g e n t i u m et c o n t i n e n t e r a Nobis p l u r i m u m opis a u x i l i i q u e p o s t u l a t u r , i n p u e r o r u m e o r u n d e m l e v a m e n , p r o f a c u l t a t i b u s Nostris, c e n t u m m i l l i a libellar u m i t a l i c a r u m conferre s t a t u i m u s . I n a u s p i c i u m i n t e r e a s e c u n d i exitus, i n q u e t e s t i m o n i u m p a t e r n a e b e n e v o l e n t i a e Nostrae, vobis, v e n e r a b i l e s F r a t r e s , e t u n i v e r s o clero p o p u l o q u e v e s t r o apostolicam b e n e d i c t i o n e m peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die xxiv m e n s i s n o v e m b r i s a n n o m c m x i x , P o n t i f i c a t u s Nostri sexto. B E N E D I C T U S P P . XV 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLA APOSTOLICA AD PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ORBIS CATHOLICI : DE FIDE CATHOLICA PER ORBEM TERRARUM PROPAGANDA. B E N E D I C T U S PP. XV VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM M a x i m u m i l l u d s a n c t i s s i m u m q u e m u n u s quod, instante ad P a t r e m reditu, Dominus suo i a m Noster I e s u s Christus discipulis d e m a n d a v i t , c u m d i x i t : Euntes in mundum univer- sum ppmdâcate evangelium omni creaturae, 1 non erat sane A p o s t o l o r u m v i t a t e r m i n a n d u m , sed a p u d e o r u m successores p e r p e t u a n d u m u s q u e a d c o n s u m m a t i o n e m saeculi, q u o a d scilicet futuri essent i n t e r r a h o m i n e s , q u o s v e r i t a s l i b e r a r e ! E x quo 2 i g i t u r illi profecti praedicaverunt ubique v e r b u m Dei, i t a quid e m ut in omnem terram exierit sonus eorum: et in fines orbis 3 terrae verba eorum; d i v i n i m a n d a t i m e m o r , Ecclesia n u n q u a m , l a b e n t i b u s saeculis, cessavit a d h u c t r a d i t a e d i v i n i t u s d o c t r i n a e partaeque h u m a n o generi per Christum salutis aeternae nuntios e t a d m i n i s t r o s i n o m n e s p a r t e s m i t t e r e . Illo ipso e n i m t r i u m s a e c u l o r u m spatio, q u o a d E c c l e s i a m r e c e n s n a t a m opprimen- d a m , alia e x alia, e x c i t a t a a b inferis p e r s e c u t i o desaeviit, c u m omnia Christianorum sanguine redundarent, vox tamen Evangelii p r a e c o n u m late R o m a n i i m p e r i i f i n e s p e r v a g a t a est. Postq u a m v e r o p a x e t l i b e r t a s p u b l i c e e s t Ecclesiae d a t a , m u l t o m a i o r e s in a p o s t o l a t u p r o g r e s s u s toto orbe fecit : q u o in g e n e r e praeclari vitae sanctimonia viri utilissime elaborarunt. Ex his Gregorius Illuminator A r m e n i a m christiano nomini adiungit, Styriam Victorinus, Aethiopiam F r u m e n t i u s ; t u m parit Hiber1 MARC, X V I , 15. * Ibid., 20. * Ps. XVIII, 5. 441 Acta Benedicti PP. XV nos Christo Patritius, Anglos Augustinus, Columba Palladiusq u e Scotos; d e i n d e i l l u s t r a t E v a n g e l i i l u c e H o l l a n d i a m C l e m e n s W i l l i b r o r d u s , p r i m u s ille TJltraiectensium E p i s c o p u s , Germa- n i a e p o p u l o s Bonifacius e t A u s g a r i u s , S l a v o n i a e a u t e m C y r i l l u s et Methodius ad catholicam Fidem t r a d u c u n t . Deinceps multo l a t i o r c a m p u s h o m i n i b u s apostolicis p a t e r e coepit, c u m Gulielm u s d e R u b r u q u i s F i d e i facem Mongolis i n t u l i t , c u m q u e b e a t u s G r e g o r i u s X p r i m o s m i s s i o n a l e s l e g a v i t in S i n a m : quos s u b i n d e F r a n c i s c i Assisiensis a l u m n i consecuti, n o n e x i g u a m ibi constit u e r u n t f i d e l i u m ecclesiam, q u a m h a u d m u l t o p o s t p e r s e c u t i o n i s o r t a t e m p e s t a s dissipavit. A m e r i c a a u t e m detecta, v i r o r u m apostolicorum agmen, in quibus praecipue c o m m e m o r a n d u s est B a r t h o l o m a e u s L a s Casas, D o m i n i c i a n i O r d i n i s d e c u s a c l u m e n , miseros indígenas cum ab h o m i n u m dominatu improbo tuendos, t u m ex d a e m o n u m durissima servitute eripiendos suscipiunt; i n t e r e a q u e F r a n c i s c u s Xaverius, d i g n u s i s q u i d e m q u i Apostolis ipsis c o m p a r e t u r , c u m i n I n d i i s O r i e n t a l i b u s e t i n I a p o n i a p r o C h r i s t i gloria a n i m a r u m q u e s a l u t e mirifice desudasset, a d Sin e n s i s l i m e n I m p e r i i , quo i a m t e n d e b a t , e m o r i t u r , q u a s i discessu suo a d i t u m p a t e f a c i e n s n o v a e E v a n g e l i i p r a e d i c a t i o n i i n i l l a m regionum immensitatem, in qua erat futurum ut e tot inclytis religiosorum O r d i n i b u s e t M i s s i o n a l i u m F a m i l i i s h o m i n e s F i d e i p r o p a g a n d a e studiosi, t a n t a s p e r v i c i s s i t u d i n e s r e r u m a c t e m porum, apostolatum obirent. Postremo continens ea quae u l t i m a p a t u i t , A u s t r a l i a , i t e m q u e Africae i n t e r i o r e s t r a c t u s , a u d a c i a c o n s t a n t i a q u e r e c e n t i o r u m explorati, c h r i s t i a n a e F i d e i n u n t i o s a c c e p e r u n t ; a c fere i a m n u l l a est i n t r a v a s t i s s i m u m m a r e P a c i f i c u m t a m r e m o t a insula, q u o n o n M i s s i o n a l i u m n o s t r o r u m virtus actuosa pervaserit. E x iis a u t e m p l u r i m i e x s t i t e r u n t , q u i c u m f r a t r u m s a l u t e m q u a e r e r e n t , ipsi, A p o s t o l o r u m exemplo, a d s a n c t i t a t i s f a s t i g i u m p e r v e n e r i n t , n e c p a u c i , q u i , apostolat u m m a r t y r i i l a u d e c u m u l a n t e s , F i d e m profuso s a n g u i n e confirmarunt. I a m Vero t o t t a n t o s q u e labores a n o s t r i s i n F i d e i p r o p a g a tione e x a n t l a t o s , t a n t a s t u d i a posita, t a n t a i n v i c t a e f o r t i t u d i n i s Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m e x e m p l a e d i t a c o n s i d e r a n t i b u s , v e h e m e n t e r d e m i r a r i licet, i n n u m e r a b i l e s t a m e n esse a d h u c q u i i n t e n e b r i s e t i n u m b r a m o r t i s s e d e a n t ; s i q u i d e m e t h n i c o r u m h a b i t a r e c e n t e r r a t i o n e , a d decies millies c e n t e n a m i l l i a n u m e r a n t u r . Nos igitur, t a m i m m e n s a e a n i m a r u m m u l t i t u d i n i s l a c r i m a b i l e m s o r t e m m i s e r a n t e s , c u m , p r o Apostolici s a n c t i t a t e officii, n i h i l h a b e a m u s a n t i q u i u s q u a m u t beneficia eis d i v i n a e R e d e m p t i o n i s c o m m u n i c a m u s , e q u i d e m p l u r i f a r i a m i n orbe c a t h o lico increbrescere illa, Dei n i m i r u m S p i r i t u c o m m o t a , s t u d i a b o n o r u m in M i s s i o n i b u s exteris p r o v e h e n d i s et e x p l i c a n d i s , libenti sane gratoque animo videmus. I t a q u e ad ea ipsa studia f o v e n d a u s q u e q u a q u e e t i n c i t a n d a , u t Nostro est m u n e r i summ i s q u e votis c o n s e n t a n e u m , l u m i n e a u x i l i o q u e D o m i n i m a g n i s p r e c i b u s i m p l o r a t o , h a s vobis, v e n e r a b i l e s F r a t r e s , m i t t i m u s l i t t e r a s q u i b u s v o s v e s t r o s q u e cleros a c p o p u l o s h o r t a m u r , significantes q u e m a d m o d u m h u i c g r a v i s s i m a e c a u s a e prodesse possitis. P r i m u m o m n i u m a d eos N o s t r a s p e c t a t oratio, qui, u t E p i scopi a u t u t V i c a r i i P r a e f e c t i v e Apostolici, sacris p r a e s u n t Missionibus : ipsis e n i m c u r a o m n i s p r o x i m e i n c u m b i t F i d e i p r o p a g a n d a e , i n i i s d e m p r a e s e r t i m s p e m amplificationis s u a e h a b e t Ecclesia r e p o s i t a m . Q u a m q u a m n o n i g n o r a m u s quo fere s i n t ardore apostolatus, probeque novimus v i n c e n d a e difficultates fuerint, q u a e q u a n t a e q u e iis subeundaque discrimina, his m a x i m e p o s t r e m i s a n n i s , n o n m o d o n e d e suis p r a e s i d i i s s t a t i o n i h u s q u e décédèrent, sed u t r e g n u m Dei e t i a m d i l a t a r e n t . Ceter u m , e o r u m e r g a h a n c A p o s t o l i c a m S e d e m o b s e r v a n t i a a c piet a t e perspecta, confidenter ipsis* u t f i l i i s p a t e r , a n i m u m N o s t r u m a p e r i m u s . H o c i g i t u r a n t e o m n i a cogitent, s e s u a e q u e m q u e Missioni t a m q u a m a n i m a m , u t a i u n t , esse debere. Q u a m o b r e m suis s a c e r d o t i b u s ceterisque sui m u n e r i s a d i u t o r i b u s b o n o sint, v e r b i s factisque, d o c u m e n t o , a n i m o s q u e ac s t i m u l o s a d d a n t ad se^ q u e n d a usque meliora. Quotquot enim quoquo pacto in h a c v i n e a D o m i n i o p e r a n t u r , e x p e r i m e n t o c o g n o s c a n t oportet, pia- 443 Acta Benedicti PP. XV n e q u e s e n t i a n t Missioni p r a e s i d e r e p a t r e m , vigilem, diligentem, c a r i t a t i s p l e n u m , o m n e s e t o m n i a s u m m o s t u d i o complectentem, q u i s u o r u m r e b u s g a u d e a t prosperis, condolescat adversis, c o n a t u s c o e p t u s q u e l a u d a b i l e s s e c u n d e t a t q u e a d i u v e t , q u i den i q u e s u b d i t o r u m q u a e c u m q u e s u n t , u t s u a p r o p r i a respiciat. O m n i n o , p r o u t u n a q u a e q u e g u b e r n a t u r , i t a v a r i a est conditio et f o r t u n a M i s s i o n u m : q u i b u s p r o i n d e v a l d e p e r n i c i o s u m even i r e potest, s i q u i s i n e p t u s m i n u s v e i d o n e u s p r a e p o n a t u r . P l e rumque enim quisquis patriam c a r o s q u e p r o p i n q u o s deserit, c h r i s t i a n i n o m i n i s p r o p a g a n d i causa, i s longo s a e p i u s q u e periculoso i t i n e r i s e c o m m i t t i t , a l a c e r e t p r o m p t u s a d d u r i s s i m a quaeque toleranda, d u m q u a m p l u r i m a s Christo a n i m a s lucret u r . Qui s i d i l i g e n t i p r a e p o s i t o u t i t u r , c u i u s sibi o m n i b u s i n r e b u s a d s i t p r u d e n t i a e t caritas, n o n est d u b i u m , q u i n fructuos i s s i m a f u t u r a sit eius o p e r a ; sin a u t e m , v a l d e est t i m e n d u m ne, laboribus incommodisque paulatim defatigatus, ad e x t r e m u m deficiat a n i m o d e s i d i a e q u e se d e d a t . P r a e t e r e a qui Missioni p r a e e s t , c u r a r e i n p r i m i s d e b e t u t e a m u s q u e p r o m o v e a t p l e n e q u e explicet. E t e n i m , c u m e a regio c u i u s t e r m i n i s s u a Missio c i r c u m s c r i b i t u r , o m n i s q u a m longe l a t e q u e p a t e t , i p s i u s sit m a n d a t a c u r a e , profecto o m n i u m q u o t q u o t e a d e m i n regione i n c o l u n t , ipsi o m n i n o q u a e r e n d a est s a l u s sempiterna. Quamobrem si ex ingenti multitudine aliquot millia e t h n i o o r u m ad E i d e m t r a d u x e r i t , n o n ei fas e r i t in h o c a c q u i e scere. A c c u r e t q u i d e m , t u e a t u r e t foveat eos q u o s i a m I e s u C h r i sto peperit, nec s i n a t ex eis dilabi q u e m q u a m et i n t e r i r e . V e r u m ne p u t e t se fungi, ut oportet, officio, nisi ceteros e t i a m , q u o r u m fere est n i m i o m a i o r n u m e r u s , v e r i t a t i s v i t a e q u e c h r i s t i a n a e compotes facere p r o v i r i b u s et sine u l l a i n t e r m i s s i o n e c o n t e n d a t . I t a q u e u t a d a u r e s s i n g u l o r u m e o celerius m e l i u s q u e E v a n gelii p r a e d i c a t i o p e r v e n i a t , m u l t u m p r o d e r i t a l i a s s u b i n d e m i s sionalium stationes e t sedes constituere, futuras t a m q u a m t o t i d e m c e n t r a V i c a r i a t i b u s a u t P r a e f e c t u r i s novis, i n q u a s , c u m o p p o r t u n i t a s adfuerit, e a d e m Missio d i v i d a t u r . d e b i t a s t r i b u i m u s l a u d e s V i c a r i i s Apostolicis, Quo loco quotquot sunt Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 444 q u i e a r a t i o n e , q u a m d i x i m u s , r e g n o Dei n o v a s e m p e r i n c r e m e n t a p a r a n t : e a m q u e in r e m si d o m e s t i c o r u m a d i u t o r u m cop i a sibi n o n s u p p e t a t , eos e x a l i e n a r e l i g i o s o r u m f a m i l i a vel societate l i b e n t i s s i m e accipere c o n s u e v e r u n t . A t c o n t r a , q u a m n o n p r o b a n d u s ille foret q u i D o m i n i c i a g r i p a r t e m , sibi a s s i g n a t a m a d e x c o l e n d u m , t a m q u a m s u a m p r o p r i a m possessionem h a b e r e t , q u a m p r o r s u s nollet alienis m a n i b u s a t t i n g i . Q u a n t a v e r o s u b e u n d a e i esset d i v i n i i u d i c i i severitas, p r a e s e r t i m si - q u o d s a e p i u s c o n t i n g e r e m e m o r a v i m u s - c h r i s t i a n i s n o n i t a m u l t i s c i r c u m f u s a esset m u l t i t u d o e t h n i c o r u m , quib u s q u i d e m e r u d i e n d i s q u u m ipse c u m suis v e r b i m i n i s t r i s n o n sufficeret, nollet a l i o r u m o p e r a m a d v o c a t a m a d h i b e r e . A t q u i c a t h o l i c a e Missionis p r a e s e s , c u i n i h i l a l i u d c o r d i sit n i s i Dei gloria et salus animarum, undique ad sanctissimum m u n u s a d i u t o r e s , c u m o p u s fuerit, c o n q u i r i t , n e c i i q u i sint, s u a e a n a l i e n a e familiae a u t n a t i o n i s , q u i d q u a m p e n s i h a b e t , dum omni modo ... Christus annuntietur: 1 n e c s o l u m a d i u t o r e s , sed a d i u - trices e t i a m , i d e s t sorores religiosas a d h i b e t ad scholas, ad orp h a n o t r o p h i a , a d nosocomia, a d d o m u s h o s p i t a l e s , a d cetera c a r i t a t i s i n s t i t u t a , i n q u i b u s novit, Dei p r o v i d e n t i s n u t u , incred i b i l e m q u a m d a m v i m a d f i d e m l a t i u s p r o f e r e n d a m inesse. A d h a e c b o n u s Missionis p r a e f e c t u s n o n s e i n t r a suos f i n e s continet, q u a s i a l i e n a d u c a t o m n i a q u a e foris f i u n t , sed, u r g e n t e c a r i t a t e Christi, c u i u s a d g l o r i a m q u i d q u i d i n t e r s i t , s u a m u l t u m interesse p u t a t , c u m collegis f i n i t i m i s a m i c i t i a m e t necessitud i n e m s t u d e t h a b e r e . M u l t a e n i m saepe e x s i s t u n t c o m m u n i a n e g o t i a a d e a m d e m r e g i o n e m p e r t i n e n t i a q u a e , u t patet, nisi c o m m u n i t e r , e x p e d i r i n o n p o s s u n t . Sed p r a e t e r e a m a g n o c u m Religionis e m o l u m e n t o M i s s i o n u m p r a e s i d e s , q u o t q u o t p o t e r u n t , i n u n u m s t a t i s t e m p o r i b u s c o n v e n i e n t , u t consilia i n t e r s e conferant, m u t u i s q u e alloquiis c o n f i r m e n t u r . D e n i q u e illud est q u o q u i c u m q u e M i s s i o n e m r e g u n t , i i s u a s p r a e c i p u e c u r a s oport e t h a b e a n t conversas, u t s a c r o r u m m i n i s t r o s d e g e n t e ipsa, i n q u a v e r s a n t u r , e d u c e n t a t q u e i n s t i t u a n t : i d q u o d n o v a r u m ec1 Philip., I, 18. j Acta Benedicti PP. XV c l e s i a r u m s p e m m a x i m e continet. N a m s a c e r d o s i n d i g e n a , u t p o t e q u i ortu, ingenio, s e n s i b u s s t u d i i s q u e c o h a e r e a t c u m s u i s p o p u laribus, m i r u m q u a n t u m valet ad Fidem e o r u m mentibus insinuandam: m u l t o e n i m m e l i u s , q u a m q u i s q u a m alius, n o v i t q u i b u s m o d i s q u i d p i a m eis p e r s u a d e n q u e a t . I t a saepe f i t u t illuc faciles a d i t u s h a b e a t , q u o a d v e n a e s a c e r d o t i p e d e m inferre n o n licet. I a m vero c l e r u m i n d i g e n a m , u t s p e r a t o s fructus afferat, o m n i n o necesse est b e n e c o n f o r m a r e e t f i n g e r e . A t n e q u a q u a m satis erit a d h o c i n s t i t u t i o q u a e d a m i n c h o a t a e t r u d i s , talis videlicet u t q u i s a d s a c e r d o t i u m i n e u n d u m e v a d a t i d o n e u s , sed p l e n a d e b e t esse p e r f e c t a q u e e t n u m e r i s o m n i b u s absoluta, q u a lis s a c e r d o t i b u s c u l t a r u m g e n t i u m t r a d i solet. N e q u e e n i m clerus i n d i g e n a e a t e n u s p a r a n d u s est, u t m i s s i o n a r i o s a d v e n a s , h u m i lioribus m i n i s t e r i i s a d d i c t i , a d i u v e n t , v e r u m u t ipse, p a r d i v i n o m u n e r i o b e u n d o , recte possit p o p u l i sui g u b e r n a t i o n e m ali- q u a n d o suscipere. N a m u t Ecclesia Dei c a t h o l i c a est n u l l a m q u e a p u d g e n t e m vel n a t i o n e m e x t r a n e a , i t a c o n s e n t a n e u m est e x u n a q u a q u e g e n t e s a c r o r u m a d m i n i s t r o s exsistere q u o s d i v i n a e legis m a g i s t r o s v i a e q u e a d s a l u t e m d u c e s s e q u a n t u r p o p u l a r e s sui. U b i c u m q u e i g i t u r a d s i t q u a n t u m sat e s t i n d i g e n a e cleri e i u s q u e b e n e i n s t i t u t i e t vocatione s u a s a n c t a d i g n i , ibi Mission a r i i o p u s feliciter e x p l e t u m e c c l e s i a m q u e p r a e c l a r e esse fund a t a m i u r e dixeris. Quod s i forte a d e a m cella d e i n p e r s e c u t i o n i s o r i a t u r , l a b e f a c i e n d a m pro- n o n v e r e n d u m est ne, eo f u n d a m e n t o iisque r a d i c i b u s , n o n sit hostiles i m p e t u s l a t u r a . H o c e n i m v e r o t a m g r a v e m u n e r i s officium u t e x v e r i t a t e a e s t i m a r e n t d i l i g e n t e r q u e e x s e q u e r e n t u r , s e m p e r a p u d Mission u m rectores i n s t i t i t Apostolica Sedes : c u i u s q u i d e m in hoc gen e r e s t u d i u m clare i n d i c a n t v e t e r a e t r e c e n t i a h u i u s U r b i s Collegia clericis e x t e r a r u m n a t i o n u m i n s t i t u e n d i s , p r a e s e r t i m Orient a l i r i t u . At, p o s t h a n c i n s t a n t i a m Pontificum, d o l e n d u m est, regiones esse, i n q u a s a b h i n c p l u r i b u s saeculis catholica F i d e s ill a t a sit, a t q u e u b i t a m e n c l e r u m i n d i g e n a m , nisi deterioris n o t a e , n o n r e p e r i a s : i t e m populos esse n o n n u l l o s , m a t u r e E v a n g e l i i Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 luce i l l u s t r a t o s , q u i e x b a r b a r i a a d e u m i a m h u m a n i t a t i s grad u m emerserint, ut in omni civilium a r t i u m varietate praestantes v i r o s h a b e a n t , q u i q u e , c u m m u l t a i a m s a e c u l a s a l u t a r i E v a n g e l i i E c c l e s i a e q u e v i r t u t e sint affecti, t a m e n a d h u c nec Episcopos, a q u i b u s r e g e r e n t u r , nec sacerdotes, q u o r u m discip l i n a c i v i b u s i m p e r i t a r e t , efferre p o t u e r i n t . A p p a r e t i g i t u r m a n c a m m e n d o s a m q u e esse r a t i o n e m a d h u n c diem a l i c u b i u s i t a t a m i n e d u c a n d o clero q u i s e a d Missiones a p p l i c e t : c u i u s q u i d e m i n c o m m o d i r e m o v e n d i c a u s a , Sacro Consilio P r o p a g a n d a e F i d e i m a n d a m u s , u t q u a e v a r i i s r e g i o n i b u s o p p o r t u n a sint, c o n s t i t u a t , e t S e m i n a r i a , q u a e r e g i o n i b u s singulis p l u r i b u s q u e s i m u l dioecesibus u s u i sint, v e l c o n d e n d a c u r e t vel c o n d i t a i a m recte gub e r n a n d a , p r a e s e r t i m vero sollicitum sit q u e m a d m o d u m n o v u s in V i c a r i a t i b u s ceterisque M i s s i o n u m locis clerus adolescat. I a m v o s a l l o q u i m u r , dilectissimi Nobis Filii, q u o t q u o t estis, D o m i n i c a e v i n e a e cultores, q u o r u m i n m a n i b u s p r o x i m e p o s i t a est, c u m c h r i s t i a n a e s a p i e n t i a e p r o p a g a t i o n e , tot salus a n i m a r u m . - P r i n c i p i o v e r s e t u r vobis s e m p e r a n t e oculos excellentia m a g n i t u d o q u e m u n e r i s , i n q u o d v e s t e r i n s u m i t u r labor. Divin u m est p r o r s u s l o n g e q u e a b h u m a n a r u m r a t i o n u m e x i g u i t a t e r e m o t u m , q u o d vobis p r o p o s i t u m est, i a c e n t i b u s i n m o r t i s u m b r a l u c e m a d m o v e r e e t m e n t i b u s i n i n t e r i t u m caeli v i a m a p e rire. I n t e l l i g e n t e s i g i t u r v e s t r u m u n i c u i q u e d i c t u m a D o m i n o : obliviscere populum tuum, et domum patris tui, 1 memineritis n o n h o m i n u m debere v o s i m p e r i u m p r o p a g a r e , sed Christi, n e c p a t r i a e q u a e h i c est, sed p a t r i a e q u a e s u r s u m , cives adiicere. A c m i s e r u m s a n e foret, s i q u i e x M i s s i o n a r i i s i t a s u a e d i g n i t a t i s i m m e m o r e s v i d e r e n t u r , u t p o t i u s d e t e r r e n a p a t r i a q u a m d e caelesti cogitarent, e i u s q u e p l u s a e q u o s t u d e r e n t p o t e n t i a m d i l a t a r e g l o r i a m q u e s u p e r o m n i a e x t e n d e r e . Esset h a e c q u i d e m apostolatus pestis teterrima, quae in Evangelii praecone omnes caritatis a n i m a r u m ñ e r v o s elideret, i p s i u s q u e v u l g o d e b i l i t a r e t a u c t o r i t a t e m . H o m i n e s enim, q u a n t u m v i s b a r b a r i e t i m m a n e s , satis 1 Ps, XLIV, n. Acta Benedicti PP. XV 447 bene i n t e l l i g u n t q u i d sibi velit, q u i d ab eis q u a e r a t M i s s i o n a r i u s , s a g a c i s s i m e q u e odorando.• p e r s p i c i a n t , si q u i d aliud, ac i p s o r u m s p i r i t u a l e b o n u m , e x p e t a t . F a c vero e u m t e r r e n i s a l i q u a e x p a r t e i n s e r v i r e consiliis, n e c se v i r u m u n d i q u e a p o s t o l i c u m gerere, sed s u a e q u o q u e p a t r i a e n e g o t i a p r o c u r a r e v i d e r i : c o n t i n u o o m n i s eius o p e r a i n s u s p i c i o n e m v e n i e t m u l t i t u d i n i : q u a e q u i d e m facile a d d u c i p o t e r i t i n e a m o p i n i o n e m u t c h r i s t i a n a m religionem p u t e t p r o p r i a m c u i u s d a m e x t e r n a e n a t i o n i s esse, q u a m religionem q u i a m p l e x u s sit, subiecisse se t u t e l a e i m p e r i o q u e civitatis exterae, p r o p r i a e q u e c i v i t a t i s ius exuisse v i d e a t u r . M a g n a e Nobis q u i d e m a e g r i t u d i n i illa s u n t d e r e b u s Miss i o n u m c o m m e n t a r i a , q u a e hisce p o s t r e m i s a n n i s v u l g a r i coepta s u n t , i n q u i b u s n o n t a m s t u d i u m a p p a r e t Dei r e g n u m d i l a t a n d i , q u a m propriae civitatis amplitudinem augendi : m i r a m u r q u e i n eis n i h i l c u r a r i q u a n t u m h a e c a b a l i e n e n t a religione s a n c t a a n i m o s e t h n i c o r u m . H a u d i t a M i s s i o n a r i u s catholicus, hoc dig n u s n o m i n e : sed is, p e r p e t u o recogitans, se n e q u a q u a m p r o s u a i p s i u s n a t i o n e , v e r u m p r o C h r i s t o legatione fungi, i t a s e g e r a t u t q u i l i b e t sine u l l a d u b i t a t i o n e a g n o s c a t eius m i n i s t r u m religion i s quae, c u m o m n e s c o m p l e c t a t u r h o m i n e s , i n s p i r i t u e t verit a t e D e u m a d o r a n t e s , n u l l i est n a t i o n i e x t r a n e a , a t q u e ubi non est Gentilis, et Iudaeus, circumcisio et praeputium, Barbarus et Scytha, servus, et liber: sed omnia, et in omnibus Christus. ) 1 A l t e r u m a u t e m p e r d i l i g e n t e r Missionario c a v e n d u m , h o c est n e alios q u a e s t u s velit facere q u a m a n i m a r u m . V e r u m h a c d e r e n o n a t t i n e t p l u r a dicere. N a m q u e m c u p i d i t a s t e n e a t lucri, quom o d o ille d i v i n a e gloriae s t u d é b i t unice, u t oportet, i n e a m q u e p r o m o v e n d a m , alios r e v o c a n s a d s a n i t a t e m , p a r a t u s erit s u a o m n i a v i t a m q u e i p s a m impendere? A c c e d i t q u o d o b e a m c a u s a m m u l t u m e i d e c e d e r e t a u c t o r i t a t i s a p u d infideles, m a x i m e si, q u o d proclive factu est, s t u d i u m rei q u a e r e n d a e in a v a r i t i a e vit i u m i a m a b i i s s e t ; c u i u s q u i d e m s o r d i b u s n i h i l est n e c h o m i n i b u s o o n t e m p t i b i l i u s nec Dei regno m a g i s i n d i g n u m . B o n u s i g i t u r E v a n g e l i i p r o p a g a t o r p e r s t u d i o s e i n h o c e t i a m s e q u e t u r gen1 Colos., III, ii. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 448 t i u m A p o s t o l u m , c u i u s n o n solum est illa a d T i m o t h e u m h o r t a 1 tio : habentes alimenta, et quibus tegamur, his contenti, simus, q u a n d o q u i d e m u s q u e e o l a u d e m a b s t i n e n t i a e m a g n i fecit u t , operosissimi m u n e r i s d i s t e n t u s curis, t a m e n l a b o r e e t m a n u sibi victum comparare! Sed e n i m Missionario, p r i u s q u a m a d a p o s t o l a t u m accedat, a d h i b e n d a est p r a e p a r a t i o diligens : q u a m q u a m q u i s p i a m d i c a t n o n esse t o t r e r u m s c i e n t i a m e i n e c e s s a r i a m q u i g e n t i b u s a b h u m a n i t a t e r e m o t i s s i m i s sit C h r i s t u m n u n t i a t u r u s . N a m , licet c o n t r o v e r s i a esse n o n possit q u i n a d s a l u t a r e m a n i m o r u m conversionem plus virtutum ornamenta valeant q u a m litterarum, t a m e n s i q u i b o n o t a m q u a m c o m m e a t u d o c t r i n a e n o n sit i n s t r u ctus, m u l t u m sibi saepe s e n t i e t deesse p r a e s i d i i a d s a n c t i m i n i sterii f r u c t u m . N e q u e e n i m i s r a r o e t l i b r o r u m c o p i a c a r e t e t d o c t o r u m , quos consulat, c o n s u e t u d i n e , c u m t a m e n r e s p o n d e r e r o g a n t i b u s , q u i d q u i d c o n t r a f i d e m obiecerunt, q u a e s t i o n e s q u e dissolvere, vel perdifficiles, debeat. Ad h a e c , q u o is se e r u d i t i o r e m ostendet, eo m a i o r eius e r i t v u l g o opinio, p r a e s e r t i m si in populo versabitur, apud quem in honore et in pretio sint studia d o c t r i n a e ; q u o q u i d e m in genere n i m i u m s a n e d e d e c e r e t veritatis nuntios a ministris errorum superari. Itaque, d u m alumni s a c r o r u m , q u o s D o m i n u s advocet, a d apostolicas e x p e d i t i o n e s rite i n s t i t u e n t u r , o m n i n o eos i n o m n i b u s disciplinis, t u m sacris «tum profanis, q u a e Missionariis o p u s sint, e r u d i r i oportebit. I d i p s u m f i e r i , u t i p a r est, i n scholis Pontificii Collegii U r b a n i a n i christiano nomini propagando, volumus : in quibus etiam prop r i u m m a g i s t e r i u m scientiae r e r u m q u a e a d Missiones p e r t i n e n t , t r a d e n d a e p o s t h a c esse i u b e m u s . I n iis v e r o q u a e M i s s i o n a r i u s p e r c e p t a e t c o g n i t a h a b e a t necesse est, p r a e c i p u e est n u m e r a n d u s , u t a p p a r e t , s e r m o populi, c u i u s se s a l u t i devovebit. N e c e n i m c o n t e n t u s esse d e b e b i t levi q u a d a m h u i u s cognitione s e r m o n i s , sed t a n t a u t e x p e d i t e a t q u e e m e n d a t e loqui possit. S i q u i d e m o m n i b u s , i m p e r i t i s a e q u e ac doctis, d e b i t o r est, nec i g n o r a t q u a m facile q u i s possit, b e n e lo1 I, Tim., VT, 8. Acta Benedicti PP. XV q u e n d o , allicere a d b e n e v o l e n t i a m a n i m o s m u l t i t u d i n i s . A c p r a e s e r t i m e x p l i c a t i o ^ m d o c t r i n a e c h r i s t i a n a e n o n c a t e c h i s t i s comm i t t a t diligens M i s s i o n a r i u s , s e d h a n c p r o v i n c i a m , v e l u t sibi p r o p r i a m , a t q u e adeo u t p o t i s s i m a m s u i m u n e r i s p a r t e m , ipse r e t i n e a t , q u i n o n est a l i a m o b c a u s a m m i s s u s a Deo, n i s i u t E v a n gelium p r a e d i c a r e ! Eidem autem interdum continget ut, tamq u a m religionis s a n c t a e n u n t i u s e t i n t e r p r e s , p r i m o r i b u s p o p u l i s e sistere debeat, a u t i n coetus d o c t o r u m h o m i n u m i n v i t e t u r : t u m vero q u a ratione is s u a m tuebitur dignitatem, si sermonis inscitia exprimere sua s e n s a p r o h i b e a t u r ? —- Nos i g i t u r hoc i p s u m a t t e n d i m u s n u p e r , c u m , catholici n o m i n i s a p u d O r i e n t a l e s i n c r e m e n t o e t p r o p a g a t i o n i consulentes, p e c u l i a r e i n U r b e stud i o r u m d o m i c i l i u m i n s t i t u i m u s , u b i q u i a p o s t o l a t u m i n iis region i b u s o b i t u r i essent, g n a r i s c i e n t e s q u e l i n g u a r u m m o r u m q u e Orientis, c e t e r i s q u e p r a e s i d i i s i n s t r u c t i s s i m i e v a d e r e n t . Quod q u i d e m I n s t i t u t u m c u m m a g n a e o p p o r t u n i t a t i s Nobis v i d e a t u r , h a c u t i m u r occasione a d e x h o r t a n d o s , q u o t q u o t s u n t , m o d e r a t o res r e l i g i o s a r u m f a m i l i a r u m , q u i b u s Orientales Missiones s u n t d e m a n d a t a e , u t suos a l u m n o s , i i s d e m M i s s i o n i b u s d e s t i n a t a s , ea d i s c i p l i n a excolendos e x p o l i e n d o s q u e c u r e n t . At, q u i s e a d a p o s t o l i c u m m u n u s recte accingit, u n u m necesse est a n t e o m n i a sibi c o m p a r e t , u t p o t e m a x i m i m o m e n t i a c p o n d e r i s , videlicet, q u o d s u p r a m e m o r a v i m u s , v i t a e s a n c t i m o n i a m . E t e n i m h o m o Dei sit oportet, q u i D e u m p r a e d i c a t ; o d e r i t p e c c a t u m , q u i odisse p e c c a t u m i u b e t . M a x i m e a p u d infideles, q u i s e n s u p o t i u s , q u a m r a t i o n i b u s , d u c u n t u r , m u l t o p l u s profic i t u r f i d e m e x e m p l i s p r a e d i c a n d o q u a m v e r b i s . E s t o i g i t u r Missionarius omnibus mentis animique laudibus praeditus, omnib u s d o c t r i n i s excultus,, o m n i h u m a n i t a t e p o l i t u s ; nisi h a e c c u m m o r u m i n n o c e n t i a c o h a e r e a n t , p a r u m a u t n i h i l efificacitatis h a b e b u n t a d s a l u t e m p o p u l o r u m , i m o p l u r i m u m e t ipsi e t ceteris obesse p o s s u n t . Sit ille igitur in exemplum humilis, obediens, castus, sit p r a e c i p u e p i u s , s a n c t a e q u e o r a t i o n i a c p e r p e t u a e c u m Deo coniunctioni deditus, sedulo a p u d e u m causam agens anima- 450 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiate r u m . Q u a n t o e n i m fuerit Deo coniunctior, t a n t o p l u s e i divinae gratiae et adiumenti impertietur. A u d i a t a u t e m Apostolurn sic h o r t a n t e m : Induite vos ergo sicut electi Dei, sancti, et dilecti, viscera misericordiae, benignitatem, humilitatem, modestiam, patientiam. 1 H a r u m ope v i r t u t u m p a t e n s p l a n u s q u e i n a n i m o s h o m i n u m est v e r i t a t i a d i t u s , q u i b u s v i s s u b m o t i s i m p e d i m e n t i s ; n e q u e e n i m u l l a est adeo c o n t u m a x v o l u n t a s q u a e eis facile obsistat. E r g o M i s s i o n a r i u s , q u i q u i d e m a d s i m i l i t u d i n e m I e s u Dom i n i flagre t c a r i t a t e , c u m vel perditissimos- e t h n i c o r u m n u m e r e t i n t e r f i l i o s Dei, u t p o t e e o d e m d i v i n i s a n g u i n i s p r e t i o r e d e m p t u s , n o n e o r u m vel i n h u m a n i t a t e i r r i t a t u r , vel m o r u m p e r v e r s i t a t e peroellitur, n o n eos d e s p i c i t a u t fastidit, n o n acerbe a t q u e d u r e t r a c t a t , v e r u m o m n i b u s c h r i s t i a n a e b e n i g n i t a t i s officiis s t u d e t allicere, u t a d c o m p l e x u m Christi, P a s t o r i s Boni, a l i q u a n d o p e r d u c a t . In q u o illud S c r i p t u r a e S a n c t a e m e d i t a r i c o n s u e v i t : O quam bonus, et suavis est, Domine, spiritus tuus in omnibus! Ideoque eos, qui exerrant, partibus corripis: et de quibus peccant, admones et alloquens, ut relicta malitia, credant in te, Domine.... Tu autem dominator virtutis cum tranquillitate iudicas, et cum magna reverentia disponis nos. Q u i d vero est 2 a u t difficultatis a u t molestiae a u t d i s c r i m i n i s , q u o d t a l e m I e s u C h r i s t i l e g a t u m ab incoepto r e m o r e t u r ? N i h i l s a n e : n a m , g r a t i s s i m u s i n D e u m q u i s e t a m celso m u n e r i d e s t i n a v i t , o m n i a q u a e c u m q u e i n c i d e r i n t a d v e r s a e t a s p e r a a d t o l e r a n d u m , labores, contumelias, inopiam, famem, m o r t e m ipsam q u a m v i s crudelem, m a g n o c o m p l e c t i t u r a n i m o , d u m vel u n a m e x i n f e r n o r u m faucib u s a n i m a m eripiat. I t a affectus a n i m a t u s q u e , C h r i s t i D o m i n i e t A p o s t o l o r u m e x e m p l o , a d s u u m m u n u s f u n g e n d u m fidenter M i s s i o n a r i u s agg r e d i a t u r : sed o m n e m fiduciae s u a e r a t i o n e m i n Deo collocabit. D i v i n u m est h o c t o t u m , u t d i x i m u s , c h r i s t i a n a m p r o p a g a r e sap i e n t i a m , c u m solius Dei sit p e n e t r a r e i n a n i m o s , u t e t m e n t e s s p l e n d o r e v e r i t a t i s illustret, e t v o l u n t a t e s igniculis v i r t u t u m in1 Colos., III, 12. * Sap., XII, 1 - Î , 18. Acta Benedicti PP. XV 451 f l a m m e t , e t i d o n e a s v i r e s h o m i n i , a d s e q u e n d u m efficiendumque i d q u o d v e r u m b o n u m q u e cognoverit, adiiciat. Q u a r e , n i s i m i n i s t r o e l a b o r a n t i D o m i n u s adfuerit, i s f r u s t r a c o n t e n d e t . I d e m n i h i l o m i n u s t a m e n s t r e n u e p e r g a t p r o i n s t i t u t o c o n t e n d e r e , auxilio n i m i r u m fretus d i v i n a e g r a t i a e , q u a e n u n q u a m , e a m rog a n t i , d e f u t u r a est. - Quo loco p r a e t e r e u n d a e silentio n o n s u n t m u l i e r e s , q u a e i a m i n d e a rei c h r i s t i a n a e p r i m o r d i i s e g r e g i a m o p e r a m s t u d i u m q u e E v a n g e l i i p r a e c o n i b u s n a v a r e consuever u n t . A c d i g n a e s u n t q u a e p r a e c i p u a c u m l a u d e hic c o m m e m o r e n t u r v i r g i n e s illae Deo devotae, q u a e in sacris Missionibus frequentes v e r s a n t u r , p u e r o r u m e d u c a t i o n i , p i e t a t i s q u e e t beneficentiae m u l t i p l i c i b u s i n s t i t u t i s a d d i c t a e ; v o l u m u s q u e h a e c suor u m c o m m e n d a t i o m e r i t o r u m illis a d bene d e Ecclesia s a n c t a m e r e n d u m a n i m o s a d d a t e t a l a c r i t a t e m . I l l a e a u t e m p r o certo h a b e a n t t a n t o s u a m o p e r a m fore u t i l i o r e m , q u a n t o m a g i s s u a e i p s a r u m perfectioni s p i r i t u s s t u d u e r i n t . Affari i a m libet u n i v e r s o s omnes, q u i c u m q u e , m a g n o Dei miserentis munere, verae sunt Fidei compotes et innumerabilia, q u a e i n d e m a n a n t , beneficia p a r t i c i p a n t . A c p r i m u m a t t e n d a n t o p o r t e t q u a m s a n c t a t e n e a n t u r lege sacris a d infideles Missio- n i b u s o p i t u l a n d i . E t e n i m mandavit (Deus) unicuique de proximo suo; 1 q u o d m a n d a t u m eo q u i d e m u r g e t g r a v i u s , q u o p r o - x i m u m premit maior necessitas. At vero quod genus h o m i n u m m a g i s f r a t e r n a e opis indiget, q u a m infidelium, qui, c u m D e u m i g n o r e n t , caecis effrenatisque c u p i d i t a t i b u s d e v i n c t i , p e s s i m a m o m n i u m , s u b diabolo, s e r v i u n t servitutem? Q u o t q u o t i g i t u r h i s i l l u m i n a n d i s o p e m p r o f a c u l t a t e a t t u l e r i n t , p r a e s e r t i m Missional i u m o p e r a m a d i u v a n d o , ii et m a x i m a in re officii p a r t e s explev e r i n t e t g r a t e s Deo a c c e p t i s s i m u m i n m o d u m d e F i d e i beneficio persolverint. I a m v e r o triplicis g e n e r i s s u n t a d i u m e n t a q u a e M i s s i o n i b u s afferri p o s s u n t , q u a e q u e Missionales ipsi rogare n o n d e s i n u n t . P r i m u m est, q u o d q u i d e m c u i q u e p r a e s t a r e licet, u t p r o p i t i u s 1 Eecli., XVII, 12. 45á Acta ÁpostoUcae Seáis - Commeniarium Ufficiale eis D e u s i n v o c e t u r . Semel i t e r u m q u e i a m d i x i m u s i n a n e m a t q u e i r r i t u m , a Missionariis i n s u m p t u m , l a b o r e m fore, n i s i e u m div i n a g r a t i a f e c u n d a r i t , P a u l o t e s t a n t e q u i a i t : Ego piantavi, Apollo rigavit, sed Deus incrementum dedit. 1 Huius autem g r a t i a e i m p e t r a n d a e u n a v i a est e a q u e i n p e r s e v e r a n t i a h u m i - l i u m p r e c u m consistit, n a m de omni re quamcumque petierint, } fiet illis a Patre meo 2 d i c i t D o m i n u s . Q u a e preces, si u n q u a m alias, s a n e effectu c a r e r e n o n p o s s u n t i n h a c c a u s a , q u a n u l l a praestantior, nulla gratior Deo est. Quemadmodum igitur d u m I s r a e l i t a e c u m A m a l e e p r a e l i a b a n t u r , i n t e r e a Moyses i n s u m m o colle d i v i n a m eis o p e m s u b l a t i s m a n i b u s i m p e t r a b a t , i t a E v a n g e l i i p r o p a g a t o r i b u s laboriose i n v i n e a D o m i n i s e exercent i b u s o m n e s d e b e n t Christifideles s a n c t a r u m p r e c a t i o n u m ope suffragari. Cui q u i d e m officio r i t e e x s e q u e n d o c u m p r o p r i e instit u t u s sit Apostolatus precationis q u i d i c i t u r , e u m h i c v e h e m e n ter bonorum universitati commendamus, optantes ut nemo se ab eius consortione a b s t i n e a t , sed velint, q u o t q u o t s u n t , apostolici l a b o r i s si n o n re at s t u d i o esse p a r t i c i p e s . S e c u n d o loco, M i s s i o n a l i u m p a u c i t a t i m e d e n d u m est; q u a e cum antea non exigua esset, s u m m a i a m f a c t a est confecto bello, u t m u l t a e D o m i n i c i a g r i p a r t e s a c u l t o r i b u s v a c e n t . I n q u o vestram praecipue, venerabiles Fratres, advocatam desideramus d i l i g e n t i a m ; v o s q u e r e m f a c t u r i estis vestro religionis a m o r e i n p r i m i s d i g n a m , si et in clero et in S e m i n a r i o dioecesano apostol a t u s s e m i n a , q u a e q u i s forte sibi i n e s s e o s t e n d e r i t , studiose fov e a t i s . Nec vos u l l a species recti d e c i p i a t a u t h u m a n a a l i q u a r a t i o p e r m o v e a t , q u a s i , q u o d exteris M i s s i o n i b u s p e r m i s e r i t i s , i d d e u t i l i t a t e dioecesis v e s t r a e d e t r a x i s s e v i d e a m i n i . I n l o c u m e n i m u n i u s q u e m d i m i s e r i t i s foras, p l u r e s d o m i sacerdotes peru t i l e s D e u s v o b i s s u s c i t a b i t . Q u i v e r o O r d i n i b u s I n s t i t u t i s v e relig i o s o r u m p r a e s u n t e x t e r a s c o l e n t i b u s Missiones, o r a m u s e t obsec r a m u s , n e a d t a n t u m o p u s n i s i s o d a l i u m lectissimos d e s t i n e n t , eos scilicet q u i et v i t a e i n n o c e n t i a et d e v o t i o n i s a r d o r e et a n i m a 1 I, Cor., III, 6. * M A T T H . , X V I I I , 19. Acta Benedicti PP. XV . , 453 -, ,—, c : r u m s t u d i o p r a e s t a r e v i d e a n t u r . I i d e m a u t e m c u m Missionarios suos c o g n o v e r i n t i n a l i q u o p o p u l o a b i m p u r a s u p e r s t i t i o n e a d c h r i s t i a n a m s a p i e n t i a m t r a d u c e n d o feliciter esse versatos, eccles i a m q u e ibi satis firme f u n d a s s e , eos, ut electos m i l i t e s Christi, a d a l i a m g e n t e m e x diaboli m a n i b u s e r i p i e n d a m t r a n s f e r a n t , e t q u i c q u i d a b illis i a m q u a e s i t u m C h r i s t o sit, aliis, c u l t u r a p r o m o v e n d u m i n m e l i u s , h a u d i n v i t i r e l i n q u a n t . Quo p a c t o , opim a m facientes t a m q u a m m e s s e m a n i m a r u m , u b e r r i m a q u o q u e suis Familiis divinae bonitatis m u n e r a acquirent. D e n i q u e opes e t eae n o n i t a t e n u e s r e q u i r u n t u r a d Missiones t u e n d a s , m a x i m e c u m e a r u m necessitates e x bello i n i m m e n s u m creverint, tot scholis e t nosocomiis e t d o m i b u s h o s p i t a l i b u s e t g r a t u i t i s r e r u m diribitoriis aliisque s u b l a t i s e x s t i n c t i s . H i c e n i m v e r o bonos o m n e s a p p e l l a m u s , u t liberales p r o f a c u l t a t i b u s exsi- s t a n t . N a m Qui habuerit substantiam huius mundi, et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo; 1 quomodo charitas Dei manet in eo f I t a q u i d e m I o a n n e s A p o stolus, d e illis l o q u e n s q u i r e r u m e x t e r n a r u m necessitate p r e m a n t u r . A t q u a n t o est s a n c t i u s o b s e r v a n d a c a r i t a t i s lex i n h a c causa, c u m a g i t u r n o n s o l u m u t m e d i a e e t i n o p i a e c e t e r i s q u e m i seriis infinitae m u l t i t u d i n i s s u b v e n i a t u r , sed e t i a m e t i n p r i m i s ut t a m ingens a n i m a r u m n u m e r u s e superbo Satanae dominatu i n f i l i o r u m Dei l i b e r t a t e m vindicetur? Q u a r e illa p r a e s e r t i m q u a e i n s a c r a r u m M i s s i o n u m c o m m o d u m s u n t i n s t i t u t a , a d i u v a r i cat h o l i c o r u m l i b e r a l i t a t e c u p i m u s . P r i m u m est O p u s q u o d a p p e l l a t u r a Propagatione Fidei, p l u r i e s i a m a decessoribus N o s t r i s d i l a u d a t u m ; e x q u o u t vel m a i o r f r u c t u u m o p t i m o r u m u b e r t a s exsistat in posterum, volumus sacrum Consilium christiano nomini propagando diligentissime curet. Maxime enim ex eo copiae s u p p e t a n t o p o r t e t u n d e Missiones t u m q u a e i a m s u n t cond i t a e t u m q u a e p o s t h a c c o n d e n d a e e r u n t , s u s t e n t e n t u r : confidim u s a u t e m n o n p e r m i s s u r u m c a t h o l i c u m o r b e m ut> c u m alii a d errores diffundendos a b u n d e n t affluantque opibus, n o s t r i v e r u m disseminantes cum inopia luctentur. Alterum, quod etiam vehe1 Act I , Io., i n , 17. A, vol. XI, n. 13. - 1-12-919. 31 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m e n t e r o m n i b u s c o m m e n d a m u s , est Sanctae Infantiae Opus, c u i u s est v i g i l a r e u t infidelium p a r v u l i s d e c e d e n t i b u s b a p t i s m u s m i n i s t r e t u r : i d q u e eo est c o m m e n d a b i l i u s , q u i a p u e r i q u o q u e nostri ipsum participare possunt, itaque, m a t u r e intelligentes q u a n t i sit F i d e i d o n u m , s u a m o p e r a m a d illud c u m aliis c o m m u n i c a n d u m d i s c u n t conferre. Nec vero p r a e t e r m i t t e n d u m est Opus Sancti Petri, ut a i u n t , q u o e d u c a t i o n i a t q u e i n s t i t u t i o n i cleri ind i g e n a e M i s s i o n u m c o n s u l i t u r . - Ad h a e c d i l i g e n t e r o b s e r v a r i v o l u m u s q u o d est a decessore Nostro fel. rec. Leone X I I I p r a e s c r i p t u m , u t i n festo E p i p h a n i a e D o m i n i i n o m n i b u s orbis t e r r a r u m sacris a e d i b u s stipes « p r o r e d i m e n d i s c a p t i v i s ex Africa » corrogentur, et q u a n t u m collectum erit pecuniae, ad S. Consilium Fidei P r o p a g a n d a e mittatur. Sed q u o c e r t i u s u b e r i u s q u e o p t a t a - N o s t r a e v e n i a n t , debetis o m n i n o , v e n e r a b i l e s F r a t r e s , v e s t r i cleri d i s c i p l i n a m p e c u l i a r i q u o d a m m o d o a d Missiones dirigere. V u l g o e n i m f i d e l e s a d opit u l a n d u m h o m i n i b u s apostolicis i n c l i n a n t e t p r o p e n d e n t ; v o s q u e hac a n i m o r u m propensione sapienter utamini, ut q u a m maximo M i s s i o n i b u s sit e m o l u m e n t o . Scitote i g i t u r Nos cupere, i n o m n i b u s orbis catholici dioecesibus e a m q u a m v o c a n t Missionalem cleri consociationem, i n s t i t u i , q u a e in dicione sit S a c r i Consilii c h r i s t i a n o n o m i n i p r o p a g a n d o , cui q u i d e m Sacro Consilio o m n e m i a m h u i u s rei fecimus f a c u l t a t e m , © r t a e a n u p e r i n I t a l i a , b r e v i i n a l i a s regiones diffusa e s t ; N o s t r o q u e s t u d i o c u m f l o r e a t , m u l t i s i a m est a Nobis pontificalis i n d u l g e n t i a e m u n e r i b u s o r n a t a . Et m e r i t o ; n a m eius i n s t i t u t o clericorum a c t i o o p t i m e o r d i n a t u r , c u m a d i n i i c i e n d a m c h r i s t i a n i s c u r a m d e t o t e t h n i c o r u m salute, t u m a d o p e r a e a c u i u s v i s g e n e r i s p r o v e h e n d a , q u a e i n Mission u m u t i l i t a t e m Apostolica h a e c Sedes i a m p r o b a n t . H a e c , v e n e r a b i l e s F r a t r e s , de fidei c a t h o l i c a e toto orbe p r o p a g a t i o n e scribere a d vos h a b u i m u s . I a m vero, s i suo q u i s q u e officio, u t i p a r est, o m n e s satisfecerint, M i s s i o n a r i i foris, Christifideles d o m i , b o n a n i t i m u r spe, f u t u r u m ut, e x m a x i m i s belli v u l n e r i b u s d a m n i s q u e refectae, celeriter s a c r a e Missiones Acta Benedicti PP. XV 455 r e v i r e s c a n t . A t q u e hic, t a m q u a m h o r t a n t e Nos, u t olim P e t r u m , 1 ea D o m i n i v o c e : due in altum, q u a n t o u r g e m u r p a t e r n a e caritatis ardore, ut innumerabiles, qui n u n c sunt, homines ad ipsius c o m p l e x u m a d d u e a m u s . E t e n i m a l i t u r v i g e t q u e s e m p e r Dei Spir i t u E c c l e s i a ; n e c suo p o s s u n t effectu c a r e r e tot h o m i n u m apostolicorum studia, qui ad e a m amplificandam laboraverunt a d h u c et l a b o r a n t . H o r u m a u t e m e x e m p l i s excitati, e x s i s t e n t s u b i n d e plur i m i , qui, b o n o r u m et p i e t a t e et m u n i f i c e n t i a suffragante, laetissimam parient Christo copiam a n i m a r u m . F a v e a t c o m m u n i b u s v o t i s M a g n a Dei P a r e n s , R e g i n a Apostolorum, E v a n g e l i i p r a e c o n i b u s effusionem S a n c t i S p i r i t u s conc i l i a n d o ; c u i u s a u s p i c e m et b e n e v o l e n t i a e Nostrae t e s t e m , vobis, venerabiles F r a t r e s , e t clero p o p u l o q u e v e s t r o a p o s t o l i c a m b e n e dictionem peramanter impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die x x x n o v e m b r i s m c m x i x , P o n t i f i c a t u s Nostri a n n o sexto. B E N E D I C T U S P P . XV 1 Luc, V, 4. 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE INOVA IN INDIIS ORIENTALIBUS DIOECESIS PATNENSIS ERIGITUR BENEDICTUS P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — In s u p r e m a Principis Apostolorum Cathedra, nullis quidem meritis, divinitus collocati, P r a e d e c e s s o r u m N o s t r o r u m vestigiis inhaerentes, spiritualibus fidelium necessitatibus et fidei a t q u e evangelicae veritati p r o v e h e n d a e Apostolica Nostra auctoritate providere satagimus. Iam vero cum in septentrionali I n d i a r u m Orientalium territorio, gravibus o b s t a n t i b u s difficultatibus a t q u e illius praesertim amplitudine, impar sit evangelicorum operariorum inibi a d l a b o r a n t i u m n u m e r u s , n o v a q u e dioecesis o p p o r t u n e efformari posse videatur, quae, aliis accedentibus sacerdotibus, u b e r i u s fidei incremento consulere possit; Nos, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, quo melius prospiciatur catholicae fidei utilitatibus atque incrementis^ haec, q u a e infrascripta sunt, decernenda in Domino existimavimus. Nimirum, Motu proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, ex territoriis, q u i b u s integre constant actualis Praefectura de Bettiah et regio Nepol, nec non orientalis plaga dioecesis Allahabadensis, q u a e iacet ad meridiem fluminis Ganges, q u a e q u e pars est novarum civilium provinciarum de B e h a r atque Orissa, districtum includens de Behar portionemque districtus de P a t n a et districtus de Bhagalpur, n o v a m dioecesim formamus, fundamus, cui nomen ab u r b e P a t n e n s i facimus; pariterque decernimus ut episcopi residentiae locus in civitate Bankipur figatur et nova P a t n e n s i s dioecesis ad provinciam ecclesiasticam Calcuttensem pertineat, t a m q u a m illae Metropolitanae Ecclesiae suffraganea, eiusque cura Societatis Iesu Missionariis demandetur. Similiter per praesentes, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, s t a t u i m u s , ut dioecesi Allahabadensi, cui a d h u c et P a t n e n s i s n o m e n erat, unicus et exclusivus in posterum sit titulus Allahabadensis. Haec vero m a n d a m u s , decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s spectat, vel in posterum spectare poterit, in o m n i b u s et per omnia plenissime suf- Acta Benedicti PP. XV 457 fragari; sicque in praemissis iudicandum esse ac definiendum, a t q u e irritum et i n a n e fieri si secus super his, a q u o q u a m , quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari. Non obstantibus Apostolicis Constitutionibus ceterisque o m n i b u s in contrarium facientibus quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m s u b a n n u l o Piscatoris, die x septembris MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o sexto. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II TEMPLUM PARISIENSE « VOTI NATIONALIS », SACRATISSIMO IESU CORDI DICATUM, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS DONATUR. BENEDICTUS P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. - Parisiis, in Monte qui dicitur Martyrum, eo q u o d sanctus Dionysius, illius civitatis episcopus, cum sociis sancto Rustico presbytero, sancto Eleutherio diacono aliisque pluribus, ibidem, sub Domitiano Caesare, sanguinem s u u m fudit pro Christo, hodie intuentium admirationem sibi conciliat nova ecclesia in h o n o r e m sacratissimi Cordis Iesu exstructa et communiter Voti nationalis nuncupata, ex voto quod a n n o MDCCCLXX, urbe obsidione cincta, nonnulli pii fideles, pro liberatione et salute patriae, voverant. Quod votum ut ad effectum deduceretur, venerabilibus F r a t r i b u s Galliae Episcopis a d p r o bantibus, institutum et per totam Galliam propagatum est Sodalitium vulgo Sainte Ligue du Vœu national au Sacré Cœur de Jésus, cuius sodales et piis precibus et frequenti Corporis Christi sumptione iram divinam placare et meritas n o x a r u m poenas avertere nitebantur. Cui operi fel. rec. Decessor Noster P i u s P P . IX, Litteris Apostolicis ad praesidem Leonem Cornudet," die xxxi mensis iulii a n n i MDCCCLXXII datis, benedixit et sequenti a n n o MDCCCLXXIII h a u d mediocrem pecuniae vim benigne contulit. Deinde piam illam Unionem, q u a e sibi ecclesiae sub titulo sacratissimi Cordis Iesu aedificationem proposuerat, in Archiconfraternitatem evexerunt et pluribus indulgentiis et privilegiis a u x e r u n t fel. rec. Decessores Nostri Litteris Apostolicis diebus xx mensis februarii, vi mensis martii, xi m e n s i s septembris a n n i MDCCCLXXVÎI et die iv mensis martii a n n i MDCCCLXXIX Piscatoris annulo obsignatis. Cum a u t e m fideles e Gallia R o m a n o r u m Pontificum, P r a e s u l u m s u o r u m et piorum laicorum 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u o s m e m o r a v i m u s , optatis egregie respondissent, eo vel magis q u o d d u a b u s legibus decretum erat eiusmodi o p u s ad utilitatem publicam pertinere, deliberatum est piacularis templi aedificationem inchoare secund u m formam ab architecto Abadie, a n n o MDCCCLXXIV, delineatam et a curatoribus « Voti nationalis » a p p r o b a t a m . Atque a n n o MDGCCLXXV, altero* saeculo exeunte ex quo D o m i n u s Noster Iesus Christus Cor s u u m b e a t a e Mariae Alacoque conspiciendum dedit, mense iunio, Ioannes Hyppolitus S. R. E. presbyter cardinalis Guibert, archiepiscopus Parisiensis, a d s t a n t e , cum Nuntio Apostolico a p u d Rempublicam Gallicam ac pluribus Archiepiscopis a t q u e Episcopis, ingenti cleri populique multitudine, solemni ritu « solvens votum a n n o MDCCCLXX conceptum a populo cum bellum in Germanos saeviret », demisit lapidem fundamenti novi aedificii sacratissimo Cordi Iesu dicati. Interea, donec praefata ecclesia perficeretur, oratorium publicum eo ipso loco exstructum est et curis commissum Congregationi Oblatorum Mariae Immaculatae, qui, pietatem peregrin o r u m foventes, sacris ibidem muniis assidue multos a n n o s functi s u n t ; q u o d quidem ad sacellum fideles n o n modo ex Parisiensi dioecesi, sed etiam ex variis provinciis Galliarum a t q u e ex regionibus exteris frequentissimi confluebant. P r o g r e s s u temporis, ob laboriosum m u r o r u m opus, Castri Nantonis lapidibus confectum, t a m lente aedificium crevit, ut a n n o t a n t u m m o d o MDCCCLXXXI, die xxi mensis aprilis, idem Archiepiscop u s Parisiensis in prima ecclesiae inferioris seu cryptae cella absoluta a t q u e sancto Martino T u r o n e n s i dicata, S a c r u m peragere potuerit. Deinde, die XIX mensis novembris anni MDGCCLXXXVI Benedictus Maria cardinalis Langénieux, archiepiscopus Rhemensis, a d s t a n t i b u s sibi omnibus, quotquot ad sacram aedem convenerant, Praesulibus ac presbyteris a t q u e populo confertissimo, solemniter d u a s apsides lustravit; et a n n o MDCCCXL, die XIII iunii, festivitas sacratissimi Cordis Iesu in ala m a g n a aedis superioris tandem celebrata est. Praecedenti vero a n n o MDCCCLXXXIX frons praecipua templi istius i n a u g u r a t a fuerat, conspicua forma, anagliphis statuisque mirabilis, quae, Parisios spectans, inscriptum refert titulum Sacratissimo Cordi Iesu Christi Gallia poenitens et devota. Octoginta t r i b u s altis columnis structilibus fundata innixaque sacrae aedis magnifica moles, a n t i q u a artis christianae r o m a n i c a e - b y z a n t i n a e lineamentis speciosa, ex d u a b u s n u n c ecclesiis superpositis constat. Princeps tholus e medio tecto sublime tollitur; p r o p e apsides turris celsissima exsurgit, u n d e suos edit concentus aes totius Galliae multo m a x i m u m , q u o d clerus, proceres p o p u l u s q u e Sabaudiae, p r a e e u n t e Archiepiscopo Camberiensi cum Episcopis Provinciae, coacta stipe, dono dederunt, cum quinquagesimum sacerdotii sui natalem fel. rec, Decessor Noster Acta Benedicti PP. XV 459 Léo XIII ageret. A m b a e vero ecclesiae, superior et inferior, q u a e per plures scalas inter se communicant, n o n modo amplitudine a t q u e altarium et sacrae supellectilis copia, sed mirificae artis p r a e s t a n t i a excellunt; pariterque s t e m m a t i b u s nominibusque cuiusque eorum gentis o r n a n t u r , qui, erga sacratissimum Cor Iesu pietate incensi, largam in erigendum t e m p l u m stipem contulerunt. Quod ut ex strueretur et perficeretur, plus tricies mille millia librarum impensa s u n t ; atque ingens haec pecuniae s u m m a ita m u n u s c u l i s ex omni p a r t e Galliarum congesta est, ut aemulatione inter se o m n e s certaverint Galliae t u m dioeceses, t u m familiae religiosae, pia sodalitia, exercitus ac classis, homines ex omni conditione, quotquot d o m u m , ex instituto Sancti Foederis, quod m e m o r a v i m u s , t e m p l u m hoc condi v o l u e r u n t « in a r g u m e n t u m amoris erga sacratissim u m Cor Iesu, ad l u e n d a et p i a n d a gentis Gallicae crimina, ad opem Dei et praesidium o b t i n e n d u m , ut Gallia ab hostibus et R o m a n u s Pontifex in libertatem a s s e r a n t u r ». Constat popularium pietatem cotidie vehementius exarsisse; enimvero u s q u e ad h u n c diem, peregrinatione fere cotidiana, n o n modo ab urbe Parisiorum, verum etiam a dissitis t u m Galliae tum coloniarum regionibus, t u r m a t i m ad aedem sacram confluxerunt ex omni ordine cives, sanctissimum Eucharistiae S a c r a m e n t u m , diu noctuque venerationi publicae propositum, a d o r a t u r i E i u s q u e opem imploraturi. Q u a m q u a m vero m o n u m e n t u m hoc p e r p e t u u m voti, quo Gallia poenitens et devota sacratissimo Cordi Iesu se obstrinxerat, iam perfectum erat, pluribus de causis, ob p r o x i m u m praesertim t a e t e r r i m u m bellum, Archiepiscopus Parisiensis et Galliae Episcopi impediti s u n t q u o m i n u s sollemnibus illud caeremoniis consecrarent et d e d i c a r e n ! P o r r o , immani bello absoluto, s a n c t u a r i u m istud votivum, die xvi proximi mensis octobris, o m n i b u s Galliae a d s t a n t i b u s Episcopis, erit t a n d e m ritu solemni consecrandum. Ad significandam vero t u m pietatem in sacratissimum Cor Iesu Nostram, t u m benevolentiam q u a Galliam, filiam Ecclesiae primogenitam, prosequimur, decrevimus Parisios mittere venerabilem fratrem Nostrum Antonium S. R. E. cardinalem Vico, episcopum P o r t u e n s e m et Sanctae Rufinae, S a c r o r u m R i t u u m Congregationi praefectum, qui Nostram personam gerat et faustae solemnitati Nostro n o m i n e praesideat. Cum a u t e m dilectus filius noster Leo Adulphus presbyter cardinalis Amette, ex dispensatione apostolica archiepiscopus Parisiensis, quo « Voti nationalis » templi decus maxime augeatur, Nos supplex rogaverit, ut eidem sacrae aedi dignitatem, titulum et privilegia Basilicae Minoris impertiri d i g n e m u r ; Nos votis his a n n u e n d u m ultro libenterque censuimus. Quare, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi S a c r o r u m R i t u u m praepositis, Motu proprio ac de 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , enunciatum templum votivum, sacratissimo Cordi Iesu dicatum, in Monte Martyrum, archidioecesis Parisiensis, a die solemnis eiusdem consecrationis, peragendae, dignitate ac titulo Basilicae Minoris h o n e s t a m u s , cum omnibus honoribus, praerogativis, privilegiis, indultis q u a e Minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes p r a e s e n t e s Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque integros effectus iugiter sortiri et obtinere, illisque ad q u o s pertinent n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter, attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m sub annulo Piscatoris, die XXVII septembris MGMIX, Pontificatus Nostri a n n o sexto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R. P. D. SILII FELS, ANTISTITEM URBANUM, SUPREMI CON- SOCIETATIS GERMANICAE « CHRISTIANO NOMINI PROPAGANDO » PRAE- SIDEM DITI FELICEM RODULPHUM GENERALEM, STIPEM QUI IN SUBSIDIUM ERVTHRAEI C O L L E G I I NUPER CON- MISERAT. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. - S u m m a s , in q u i b u s versamini, r e r u m angustias Nobis quidem h a b e n t i b u s probe cognitas, n o n p a r u m admirationis attulit missa a te collatio petrianae stipis in Collegii Erythraei a Nobis n u p e r conditi subsidium. Quae collatio cum a tenuioribus ex ista, cui praesides, societate sit facta, praeclare indicat ipsum p o p u l u m a p u d vos studere sanctae Ecclesiae prosperitati intimeque esse cum R o m a n o Pontifice coniunctum. Nos vero, id pietatis officium grato accipientes animo magnoque opere laud a n t e s , cupimus h a s grates laudesque Nostras per te iis o m n i b u s significari qui h a n c stipem contulerunt. Atque a u s p e x caelestium m u n e r u m benevolentiaeque Nostrae testis apostolica sit benedictio, q u a m tibi, Acta Benedicti PP. XV 461 dilecte fili, supremo consilio universisque sodalibus istius societatis amantissime impertimus. Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die x u mensis octobris MCMXIX, Pontificatus Nostri a n n o sexto. BENEDICTUS P P . XV II AD R. P. D. IOSEPHUM RUMEAU, EPISCOPUM ANDEGAVENSEM, CUI DE DIOECESANA SYNODO PROXIME HABITA GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Dioecesanam S y n o d u m , uti diu e x o p t a r a s , potuisse t a n d e m te cogere feliciterque perficere, ex tuis litteris, coniunctim cum clero datis, didicimus perlibenter. Atque iure venimus Nos in laetitiae vestrae societat e m ; t u m quia quidquid singulis prodest ecclesiis, id Nos in primis, qui curam h a b e m u s universi christiani gregis d e m a n d a t a m , proxime attingit, t u m quia in gravissima re conficienda magno vobis fuisse usui novum Codicem declara visus ; quod quidem egregie promulgationis eius a Nobis factae opportunitatem confirmat, De fructibus vero quos inde exspectari licet, spem b o n a m faciunt vel pietas vestra, erga Christi Vicarium singularis, vel studium ministerii sacri obeundi. Itaque n o n ante dimitti conventum vestrum voluistis q u a m v e s t r a m Nobiscum consensionem in iis q u a e hoc bello gessimus, essetis professi, criminationum et contumeliarum i n d i g n i t a t i s conquesti q u a e Nobis illatae essent. De q u i b u s officiis meritas h a b e n t e s vobis gratias, valde Deum r o g a m u s ut, ista a n i m o r u m coniunctione Episcopum inter et clerum vel arctius obstricta, u n u m q u e m q u e vestrum ipse suis m u n e r i b u s ditet ad ea, q u a e recte providenterque consulta habueritis, studiose religioseque exsequenda. Q u o r u m caelestium d o n o r u m auspicem benevolentiaeque Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, cunctoque clero ac populo tuo a m a n t i s s i m e impertimus. Datum R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die xxvi mensis octobris Pontificatus Nostri a n n o sexto. BENEDICTUS PP. XV MCMXIX, m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONCILII I INDULTUM DE ABSTINENTIA ET IEIUNIO PRO AMERICA LATINA ET INSULIS P H I LIPPINIS. P l u r e s ex America Latina Sacrorum Antistites n u p e r ab Apostolica Sede suppliciter e x p o s t u l a r u n t ut, iisdem p e r d u r a n t i b u s causis, benigne r e n o v a r e t u r indultum circa a b s t i n e n t i a m et ieiunium die 1 ianuarii 1910 pro America Latina et Insulis Philippinis ad d e c e n n i u m c o n c e s s u m . 1 Q u u m h a e preces in generali conventu diei 8 novembris 1919 ad trut i n a m revocatae fuerint, E m i P a t r e s h u i u s S. Congregationis Concilii m e m o r a t u m indultum pro America Latina et Insulis Philippinis ad aliud decennium quidem p r o r o g a n d u m , sed, quo magis congrueret novi Codicis iuris canonici h a c in re praescriptis, p r o u t sequitur m o d e r a n d u m cens u e r u n t . Quapropter s t a t u e r u n t u t : 1) ieiunium sine abstinentia s e r v e t u r : feria VI Q u a t u o r t e m p o r u m in Adventu, feriis IV Quadragesimae et feria V Maioris H e b d o m a d a e ; 2) ieiunium et abstinentia: feria IV Cinerum et feriis VI Q u a d r a g e s i m a e ; 3) abstinentia sine ieiunio: in Vigiliis: a) Nativitatis Domini, b) P e n t e costes, c) Assumptionis B. M. Virginis, d) Apostolorum Petri et Pauli vel O m n i u m S a n c t o r u m ; 4) in reliquis vero servetur forma praecedentis Indulti, firmo etiam, quoad abstinentiam et ieiunium, privilegio Nigritis et Indis Americae Latinae concesso a Leone X I I I Constitutione Trans Oceanum, die 18 aprilis 1897. Quam resolutionem in audientia subsequentis diei a subscripto Secretario relatam, S S m u s D. N. Benedictus P P . XV r a t a m h a b e r e et confirmare d i g n a t u s est, e a m q u e publici iuris fieri m a n d a v i t , contrariis n o n o b s t a n t i b u s quibusvis. D a t u m R o m a e , ex Secretaria eiusdem S. Congregationis Concilii, die 10 novembris 1919. D. CARD. SBARRETTI, P r a e f e c i t . I. 1 Cf. Acta Apostolicae Sedis, vol, II, pag. 215, Mori, Secretarius, 463 S. Congregatio Concilii II RIPRISTINAMENTO DELLO STUDIO PRESSO LA S. CONGREGAZIONE DEL CONCILIO Il Santo P a d r e , desiderando che i giovani sacerdoti, i quali abbiano compiuto il corso di diritto canonico, acquistino pratica n e l l ' o r d i n a r i o e regolare disbrigo degli affari ecclesiastici e nella particolare applicazione delle leggi canoniche in via amministrativa, il 28 ottobre 1919, nell'udienza concessa al sottoscritto Gardinale Prefetto, si è b e n i g n a m e n t e degnato di ordinare il ripristinamento dello Studio presso la S. Congregazione del Concilio; il che viene effettuato con il presente atto. L'ammissione allo Studio, secondo l'augusta volontà del S. P a d r e , è limitata ad un n u m e r o ristrettissimo di sacerdoti, ed all'uopo occorre che essi: 1) siano particolarmente raccomandati dal loro Ordinario, 2) abbiano conseguita la laurea almeno in diritto canonico, 3) siano muniti del nihil obstat da parte del Vicariato di R o m a . Ottenuta l ' a m m i s s i o n e , d o v r a n n o frequentare lo Studio per un triennio, secondo le n o r m e che verranno stabilite in apposito Regolamento. Allo spirare del triennio riceveranno, se meritevoli, il relativo attestato, che all'occorrenza p o t r à servire come speciale requisito. Roma, dalla Segreteria della S. Congregazione del Concilio, 11 novemb r e 1919. D. CARD. SBARRETTI, Prefetto. G. Mori, Segretario. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DECRETUM CIRCA NOMINATIONEM NIS VISITATORIS FINITIMORUMQUE APOSTOLICI IN MISSIONES SINENSIS REGIO- REGNORUM. Cum in amplissimae Sinensis regionis ac finitimorum r e g n o r u m missionibus, laeta, Deo adiuvante, his postremis temporibus, catholica fides incrementa susceperit, ac ampliori libertate a publicis auctorita- 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tibus ipsa d o n a t a sit, hoc S a c r u m Consilium christiano nomini propagando, e a r u m missionum necessitatibus commodisque optat uberius prospicere ut, uniformi ad sacrorum canonum n o r m a m r o b o r a t a disciplina atque a n i m o r u m viriumque inter varias Missiones arcta consociatione firmata, ad feliciores progressus res christiana a d d u c a t u r . Qua de re, ab infrascripto eiusdem S. Congregationis Cardinali Praefecto, facta relatione S S m o D. N. Benedicto P P . XV in audientia diei 17 iulii c. a. 1919, Sanctitas s u a decrevit ut Apostolicus Visitator in Sinenses regiones ac finitima regna mitteretur, eo fine et consilio ut, de m a n d a t o atque auctoritate Apostolicae Sedis Missiones perlustrans, omnia accurate investigaret de praesenti Missionum statu ac necessitatib u s ; consultisque eorum Praesulibus, praesertim de futuro, si fieri queat, antistitum omnium cogendo generali conventu, cum iis agat de iisdem negotiis ; et postea, peracta integra visitatione, R o m a m veniat ut Sedi Apostolicae ea p r o p o n a t q u a e sibi maxime o p p o r t u n a videantur ad maiora catholicae religionis incrementa p r o m o v e n d a ; datis interim, si q u a e m o r a m h a u d patiantur, provisionibus, q u a s magis in Domino expedire iudicaverit, ac ceteris peractis quae, iuxta traditas eidem Visitatori Apostolico per ipsam S. Congregationem instructiones, d e m a n d a t a fuerint. Hoc autem Visitatoris Apostolici m u n u s , eadem Sanctitas S u a comm i t t e n d u m iussit R. P. D. Ioanni Baptistae de Guébriant, Vicario Apostolico de Canton, q u e m egregiae animi dotes ac r e r u m experientia ad id officium apprime c o m m e n d a n t ; cum o m n i b u s facultatibus necessariis et opportunis. Q u a super re praesens decretum confici Sanctitas Sua iussit, con trariis q u i b u s c u m q u e n o n o b s t a n t i b u s . Datum R o m a e ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die m iulii 1919. G. M. CARD. VAN L. g? s. ROSSUM, Praefectus. C. Laurenti, -Secretarius. S. Congregatio Rituum 465 SACRA CONGREGATIO RITUUM MEDIOLANEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI FORTUNATI REDOLFI, SACERDOTIS PROFESSI E CONGREGATIONE CLERICORUM REGULARIUM S. PAULI, BARNABITARUM. In oppido Zenano, Brixiensis dioecesis, p r i m u s ex decem filiis Iosephi Redolii et Angelae T o n n i , progenie et censu p r a e s t a n t i u m , die 8 novembris a n n i 1777, ortus est Servus Dei F o r t u n a t u s Redolii, qui, ob grave vitae periculum statim lustralibus aquis ablutus, vix convaluit, in p a r o chiali ecclesia s u b conditione baptismum cum ritualibus caeremoniis accepit. Speciosus forma moribusque integer ac suavis, succrescebat puer sub domestica disciplina in timore Domini, ab idoneis magistris diligenter instructus litteris b o n i s q u e artibus. A p r i m a aetate in pauperes et egenos liberaliter egit; et suos ac extraneos, potissimum coaevos, in societatem b o n o r u m operum efficaciter adscivit. Avunculi consilio et p a r e n t u m voluntate, a n n o 1787, Modoetiam missus, in Collegio pro iuven i b u s educandis, s u b regimine sacerdotum, qui ad Societatem Iesu iam dimissam pertinebant, latinas graecasque litteras a r t e m q u e diagraphicam didicit. Sacro chrismate confirmatus et ad s a n c t a m Synaxim p r i m u m admissus, dein bis in mense angelico P a n e se reficere consuevit. Collegii alumni, statis diebus, praesertim in Quadragesima, frequentare solebant ecclesiam B a r n a b i t a r u m , S. Mariae de Carróbiolo, et sacris Maioris H e b d o m a d a e officiis salutariter permotus, Dei F a m u l u s consilium, quod a n t e a iam mente volvebat, se totum Deo in religiosa S. Pauli Congregatione mancipare, recogita vit et patefecit, p r o m p t o animo dispositus quantocius exequi. Verum, exortis quibusdam obstaculis, t u m ex parte p a r e n t u m minime a n n u e n t i u m separatione t u m ex m e t u furentis in Gallia perturbationis et imminentis in Italiam Gallorum incursus, F o r t u n a t u s s a n c t u m propositum ad o p p o r t u n i o r a t e m p o r a differre coactus est. In patriam reversus, vitam domi fere claustralem duxit, a m u n danis oblectamentis et conversationibus alienus et sacramentis assiduus a t q u e orationi. Attamen, prouti e r a t inclinatus, graphices ac picturae studiis et operibus incubuit, ad h u n c peculiarem finem, ut in p o s t e r u m , 466 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale hisce artibus u t e n s , sacras aedes decore e x o r n a r e ! et p u e r o s ac adolescentes magis alliceret ad fidem religionemque catholicam animose profitendam a t q u e fideliter deserviendam. In Longobardia, sub a n n u m 1799, Republica Cisalpina ad instar Gallicae constituta et bello adversus Reges confoederatos instaurationis fautores indicto, F o r t u n a t u s , militiae et nobilium cohorti adscriptus, stationem posuit Brixiae, Mediolani et Modoetiae. Nihilominus quotidiana recitatione Officii Beatae Mariae Virginis, frequenti s a c r a m e n t o r u m perceptione, aliisque n a t u r a e et gratiae praesidiis suffultus, çommilitonibus suis vitae intemeratae: etiam in castris exempla praebuisse perhibetur. F o e d e r a t o r u m principum copiis p a r t a victoria, pulsis t r a n s Alpes Gallis et Republica Cisalpina dissoluta, Redolii cum s u a cohorte a militia dimittitur et ad meliora castra a b s q u e ulla m o r a transire statuit. Revera, a n n u e n t e s u a e conscientiae moderatore, de p a r e n t u m consensu, omnia s u a b o n a vendit in levamen et utilitatem p a u p e r u m et Modoetiae, a p u d Collegium B a r n a b i t a r u m Sanctae Mariae de Carrobiolo, die 30 septembris, eodem a n n o 1799, tyrocinium init. Hoc feliciter peracto, a P a t r e Provinciali Francisco F o n t a n a , postea Congregationis Sancti P a u l i Praeposito Generali et S. R. E. Cardinali, religiosum h a b i t u m accipit ac dein religionis vota simplicia emittit. Mediolani autem, q u o se contulerat ad studia theologica in collegio Sancti Alexandri peragenda, solemnia vota, a n n o 1802, rite nuncupavit eodemque anno ac subsequenti, per g r a d u s ad minores et maiores Ordines promotus, die 14 iulii a n n i 1803, p r i m u m Sacrum p i e n t i s s i m i litavit. P a u l o post, Superiorum iussu, Cremonam petiit, ubi in publicis scholis B a r n a b i t a r u m Ipse, acri ingenio et facili eloquio praeditus, m u n u s sibi commissum tradendi h u m a n a s litteras egregie gessit. Suavi ac p r u denti disciplina adhibita, intra et extra scholam, suos a l u m n o s attrah e b a t ad vitam sobriam, iustam et piam a g e n d a m ; u n d e n o n m i n u s discipulorum q u a m Cremonensium civium admirationem et a m o r e m sibi conciliabat. Ad meliorem corporis et valetudinis firmitatem c u r a n d a m p r i m u m Modoetiam, dein B o n o n i a m concessit. In h a c civitate, tum in Collegio Sancti Aloisii, t u m in scholis externis ad S a n c t a m Luciani, optimus magister docuit, simulque s a c r u m ministerium exercuit in ecclesiis et oratoriis cum spirituali emolumento fidelium. Biennio vix elapso, ex obedientia, Laudem Pompeiani petit, ibique sacras conciones ad p o p u l u m singulis dominicis habet. P a u c o s p o s t menses accidit, ut impia et crudelis O r d i n u m religiosorum abolitio Parisiis decreta, ad Longobardiam, Galliae subiectam, extenderetur. T u n c , e L a u d e n s i asylo expulsus, p r i m u m Modoetiam redit et in Collegio Sanctae Mariae Angelorum praeceptoris m u n u s resumit, deinceps, ab avúnculo inyitatus, qui erat S. Congregatio Bituum '467 archipresbyter, in oppido Adro, Brixiensis, dioecesis, de consensu super i o r u m , illuc, se contulit, auxiliatricem o p e r a m eidem p r a e s t i t u r u s . Humilis, p a u p e r et sibi a u s t e r a s sicut antea, iugiter m a n s i t fidelis alum n u s suae Congregationis, spiritu et professione, s u u m q u e avunculum archipresbyterum t a m q u a m legitimum superiorem recognovit eiusque m a n d a t i s continuo libenterque paruit. Hinc vicina oppida sacris expeditionibus peragravit et in pago Capriolo Sororibus a Sancta Ursula e a r u m q u e puellis pietatis magister d a t u s . Adri degens in ecclesia Sanctae Annae q u a m Ipse instauravit ac depinxit, oratorium fundavit pro iuvenibus, ad instar oratorii Sancti Philippi Neri. E x t a t a d h u c Modoetiae t a b u l a a Redolii picta, referens sanctos oratorii P a t r o n o s Philippum Nerium et Aloisium Gonzagam cum selectis iuvenibus ad altare Beatae Mariae Virginis confluentibus. Hoc opus votivum Ipse fecit ob supervent a m surditatem, uti sibi b o n u m ad humilitatem et sanctificationem, quod constat ex inscripto tabulae titulo: « S u r d u s g r a t i a r u m ergo ». Simile q u o q u e oratorium pro puellis ibidem instituit, q u a s p r u d e n t i b u s piisque foeminis dirigendas concredidit. Vertente a n n o 1816, s u m m a a n n o n a e pen u r i a Longobardiam devastante, sacerdos Redolii apparuit velut angelus charitatis, o m n i b u s inculcans largitatis et misericordiae opera p l e n a m q u e in Deum providentissimum fiduciam. Indigentibus procuravit et suppeditavit eleemosinas, vestes et rem frumentariam. P o s t p a c t u m Vindobonense a n n i 1815, r e b u s publicis compositis et ad pristinum s t a t u m restitutis, Ordines q u o q u e religiosi instaurati sunt, et cum ceteris in Longobardia etiam Familia B a r n a b i t a r u m . F o r t u n a t u s , r e d u x ab exilio et a sodalibus vocatus, in Collegium de Carrobiolo remeavit, ubi, per q u i n q u e n n i u m cathechesim populo tradidit a t q u e oratorium erexit, sex post menses t r a n s l a t u m in ecclesiam s u b u r b a n a m S. Mariae a Gratiis, pro alumnis publici gymnasii et civilis conditionis, qui primo a n n o q u a d r a g i n t a s u p r a ducentos iam a d n u m e r a b a n t u r . Alterum simile oratorium, s u b titulo et patrocinio Virginis Dolorosae, pro puellis fundavit et rexit u s q u e ad a n n u m 1831; praetermissis aliis h u i u s m o d i fundationibus variis in locis. T a n d e m Dei F a m u l u s , iam aetate provecta, lethali morbo vexatus, sacramentis Ecclesiae piissime receptis, in medio s u o r u m sodalium a t q u e a l u m n o r u m placidissime a n i m a m exhalavit, die 8 aprilis a n n i 1850. Ad corpus Servi Dei publice expositum, sicut ad funus solemniter celeb r a t u m , existimationis et devotionis causa, frequentissimus adstitit populus, qui ipsum cadaver ad c o m m u n e coemeterium u s q u e ad s e p u l t u r a m comitatus est. - F a m a a u t e m sanctitatis, q u a m F o r t u n a t u s Redolii in vita sibi comparaverat, post obitum magis in dies clara et aucta, c a u s a m dedit ut Processus s u p e r ea, auctoritate Ordinaria, in ecclesiastica Curia 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mediolanensi conficeretur. Quo expleto et R o m a m ad s a c r a m r i t u u m Congregationem delato, servato iuris ordine, q u u m , scriptorum Servi Dei revisione rite peracta, nihil obstaret q u o m i n u s ad ulteriora procedi posset, instante R m o P. Ianuario Ricotti, Congregationis clericorum regularium S. Pauli B a r n a b i t a r u m Generali P r o c u r a t o r e et Postulatore, attentisque litteris postulatoriis E m o r u m S. R. E. Cardinalium Andreae Ferrari, archiepiscopi Mediolanensis, et Alexandri Lualdi, archiepiscopi P a n o r m i t a n i , et plurium Archiepiscoporum et Episcoporum, necnon Capitulorum Ecclesiarum Cathedralium, p a r o c h o r u m et sodalitatum t u m religiosarum t u m saecularium, virorum et mulierum, praesertim ex dioecesibus Mediolanensi, Brixiensi et Laudensi, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis Vincentius Vannutelli, Episcopus Ostiensis et P r a e n e s t i n u s , h u i u s Causae P o n e n s seu Relator, in ordinariis s a c r o r u m rituum Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas a e d e s - c o a d u n a t i s , s e q u e n s dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum, de quo agitur? Et Emi ac Rmi P a t r e s sacris t u e n d i s ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi P o n e n t i s , audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei p r o m o t o r e generali, super quaestione discussa, o m n i b u s sedulo perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Affirmative seu signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 11 novembris 1919. F a c t a p o s t m o d u m de his Sanctissimo Domino n o s t r o Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare d i g n a t a est Commissionem introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei F o r t u n a t i Redolii, sacerdotis professi e Congregatione clericorum regularium S. Pauli, B a r n a b i t a r u m , die 12 eisdem m e n s e et anno. A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. ^ S. Alexander Verde, Secretarius. S. Bomana Bofa ACTA 469 TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA DERTHONEN. FINIUM PAROCHIALIUM SEU DOMORUM VINDICATIONE Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quinto, die 31 ianuarii 1919, RR. PP. DD. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, P o n e n s , Ioannes Prior et Aloisius Sincero, Auditores de turno, in causa Derthonen. - F i n i u m Parochialium, seu d o m o r u m vindicationis, inter. Sac. I o a n n e m Baptistam Bracesco, parochum loci « Vaccarezza », repraesentatum per legitimum procuratorem Ben. D. Hectorem De Angelis, advocatum, ei Sac. I o a n n e m Ganegallo, parochum loci « Casella », repraesentatum per legitimum procuratorem Rev. Ioannem Baptistam Nicola, advocatum, sequentem tulerunt definitivam sententiam. E x s t a n t in dioecesi Derthonen. duae paroeciae finitimae, q u a r u m u n a nomine Vaccarezza sita est in m o n t a n a regione, altera, cui n o m e n Casella, reperitur ad ima vallis fluminis Scriviae. I n t e r praefatarum p a r o c h i a r u m rectores controversia mota est, ad q u e m pertineat iurisdictio in d o m i b u s Cason di Tonno, Manzanè, Macciò, Magnano, aliisque humilioribus ad dexteram et sinistram r i p a m torrentis Brevenna erectis. Episcopus Derthonen. ad dirimendam controversiam decretum edidit die 14 septembris 1911, in quo d o m u s s u p r a m e m o r a t a s adiudicavit parocho Casella. Decreto n o n acquievit p a r o c h u s Vaccarezza et ab Ordinario petiit, ut quaestio definiretur iuris ordine servato. Quod revera factum fuit a Curia Derthonensi, q u a e , processu rite instructo, die 31 decembris 1914 sententiam tulit, q u a d o m u s Cason di Tonno aliaeque sitae ad sinistram ripam torrentis Brevenna dicebantur pertinere quoad dominium p a r o c h o Casella; q u a e vero ad d e x t r a m eiusdem torrentis iacent, eidem p a r o c h o subesse d e b e b a n t n o n ratione dominii, sed ratione possessionis. Ab h u i u s m o d i decisis actor appellavit ad Curiam metropolitanam Ianuensem, q u a e , nova instructoria peracta, die 11 septembris 1916 confirmavit sententiam iudicum Derthonensium. P a r o c h u s Vaccarezza, victus sed n o n fractus, ad H. S. Auditorium provocavit; et hodie tertio causa proACTA, v o l . XI, n . 1 3 . — 1-12-919. 3 2 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale p o n i t u r sub dubio a p a r t i b u s c o n c o r d a t o : Utrum iurisdictio super domum vulgo Cason di Tonno aliasque domus sive ad ripam dexteram sive ad sinistram torrentis Brevennae competat parocho Vaccarezza in casu. Ius quod spectat. - Quaelibet paroecia s u a m h a b e r e debet peculiarem ecclesiam, s u u m peculiarem rectorem ac s u u m determinatum territor i u m (C. I. G, can. 216). Semel a u t e m territorii, limitibus a legitima auctoritate constitutis, isti nec praescriptioni, n e c m u t a t i o n i b u s s u n t obnoxii, (can. 1509). H a u d raro vero accidit, ut quaestio oriatur circa d u a r u m p a r o c h i a r u m fines, ex eo praesertim, quia deest ordinationis ecclesiasticae d o c u m e n t u m , q u o iidem fines fuerunt determinati. H a c in hypothesi attendi debet observantia sive in linea interpretativa, sive in linea p r a e scriptiva. Quae observantia primitus erui debet ex antiquis libris et antiquis documentis, etiamsi n o n pertineant ad publicum archivium, u n d e in cap. 13, tit. XIX, lib. Il Decret. R o m a n u s Pontifex tradit quaestionem circa limitationem d u a r u m dioecesium solvendam esse « s e c u n d u m divisiones, quae per libros antiquos vel alio modo melius p r o b a b u n t u r ». Attendendi ulterius s u n t testes, qui a s s e r a n t de publica voce et fama vel d e p o n a n t de auditu ab e o r u m maioribus. S p e r n e n d a t a n d e m n o n sunt adminicula et coniecturae, q u a e sola quidem n o n sufficiunt, sed u n a cum aliis argumentis p o s s u n t controversiam dirimere. Videre deinde interest, q u a e n a m fuerit actio ab actore intentata. Hjc enim rem, domum a u t fundum sibi vindicare potest i n n i x u s argumento, quo d e m o n s t r e t rem, d o m u m a u t fundum ab alio iniuria possideri propter confusionem t e r m i n o r u m ; vel etiam asserat ius sibi competere in re, domo a u t fundo ab alio possesso, praecisione fere facta a t e r m i n o r u m confusione. In primo casu actio instituitur finium r e g u n d o r u m ; in altero agitur de rei vindicatione. Ad q u a m c u m q u e ambiguitatem tollendam a n i m a d v e r t e n d u m est, iuris civilis Doctores p r i m a m actionem vocare actionem finium r e g u n d o r u m duplicem, secundam finium r e g u n d o r u m simplicem. Inter u t r a m q u e actionem hoc m a x i m u m discrimen est, q u o d in p r i m a actione magistratui a iure d a t u r facultas iudicandi ex aequo et b o n o , in secunda a u t e m attenditur principium - in pari causa melior est conditio possidentis q u i a qui possidet titulum h a b e t possessionis, q u o a d v e r s a r i u s destituitur. Imo qui possidet, nihil tenetur p r o b a r e , quia, actore n o n p r o b a n t e , reus, etsi nihilo praestiterit, obtinuit. Ad r e m Serafini, par. 99, n. 5: « Neil' actio simplex il convenuto, di fronte al diritto formulato dal« l'attore, si mantiene in u n a posizione p u r a m e n t e negativa; n e l l ' a c r o «duplex al contrario a s s u m e u n a posizione attiva rispondendo all'at- S. Romana Bota « t a c c o dell'attore con u n a contro affermazione di quel medesimo diritto « che è vantato da quest'ultimo. Nell'un caso la vittoria dell'attore dipende « u n i c a m e n t e dalla prova del diritto asserito, come la sconfitta dall'in« sufficienza della p r o v a medesima ; nel secondo caso, al contrario, la « vittoria di u n a delle parti dipende dalla poziorità delle prove da l u i « addotte in confronto di quelle addotte dall'avversario : come la scon« fitta dalla poziorità di quelle addotte dall'avversario sulle p r o p r i e » . Modo ad factum. - Sac. Bracesco, p a r o c h u s Vaccarezzae, in prima et in secunda instantia principaliter et primario petiit sibi adiudicari domos controversas, secundario finium determinationem. In dubio a u t e m concordato in H. S. Tribunali actum t a n t u m m o d o est de d o m o r u m vindicatione, uti manifestum e s t ex verbis ipsius dubii. Hinc iuxta ea q u a e superius in iure exposuimus, a n t e q u a m p e r p e n d a n t u r a r g u m e n t a a Rev. Bracesco allata ad ius sibi vindicandum super easdem domos, in tuto collocandum est, quinam ex litigantibus iurisdictionem super easdem d o m u s quasi possideat. Et, ut clarius p r o c e d a m u s , primitus a g e n d u m est de d o m i b u s Magnano, Macciò aliisque erectis ad ripam dextram torrentis Brevenna. Ex actis certum est iam ab a n n o 1892 u s q u e ad a n n u m 1910, q u a n d o nempe lis mota fuit, p a r o c h u m Casella parochialem iurisdictionem super praefatis d o m i b u s exercuisse. Hoc t e s t a n t u r omnes illi testes a parocho Bracesco adducti, qui referunt ipsum conquestum fuisse cum Episcopo Derthonensi, quod Rev. Cortasso, qui t u n c parochiae Casella prae^ erat, iniuria exerceret iurisdictionem in domibus Magnam et Macciò. Cum autem Episcopus parocho Bracesco dixerit ne Sac. Gortasso, qui senex erat, contradiceret, ipse m a n d a t o Superioris ita obtemperávit, ut nec inde, etiam e vivis sublato Rev. Gortasso, praefatas domos uti p r o priae parochiae subiectas retineret. Verum quidem est actorem a n t e a n n u m 1892 semel vel bis benedixisse t e m p o r e paschali d o m i b u s M a t e r n o et Macciò. At c u m n o n constet de aliquo alio actu iurisdictionali, u n a a u t altera benedictio n o n potest constituere actum possessionis, p r a e sertim si a d v e r t a t u r q u o d p a r o c h u s Gortasso, uti deponit Cresta Aloysius, cum cognovisset « che Í'odierno parroco di Vaccarezza venne a « benedire le case dette Magnano e di Macciò... mosse lagnanze al par« roco di Vaccarezza, che fino all'anno scorso n o n venne più a benedire « l e c a s e » . Quod confirmat Sací Angelus Nicorelli, qui fuit Vicarius Rev. Cortasso : « Ricordo - ait - che essendo sorta contestazione per la « casa di Macciò circa là giurisdizione parrocchiale t r a il pàrroco di « Vaccarezza ed il defunto Arciprete di Casella, questi mi diede ordine 1 472, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « di recarmi a benedire detta casa per m a n t e n e r e il possesso di giuris« dizione. Q u a n t o alla casa del Magnano n o n sorse mai dubbio che fosse « di Casella ». Concludere itaque oportet, iam saltem ab a n n o 1892, paro? c h u m Casellaé fuisse in quasi-possessione iurium parochialium s u p e r d o m i b u s ad ripam dexteram torrentis Brevenha. H i n c patet nullo p r o r s u s fundamento inniti p a t r o n u s Rev. Bracesco, q u a n d o scribit a d m i t t e n d a m esse in casu possessionem cumulativam a u t delegationem factam, a parocho Vaccarezzae parocho Casellae: u t r u m q u e enim aperte contradicit iis, q u a e superius exposita sunt. De domo Cason di Tonno, aliisque sitis ad ripam sinistram torrentis Brevem^*,, acta extra dubium p o n u n t parochum Casella privative super praefatis d o m i b u s iurisdictionem exercuisse ab arino 1845; i. e. plusquam per a n n o s sexaginta. H a b e m u s enim l i b r u m s t a t u s a n i m a r u m parochiae Casella, in quo a d n o t a t u r coniuges Rossi a n n o 1845 habitasse in regione Berchi in q u a sita est d o m u s Cason di Tonno. Deinde a n n o 1847 p a r o c h u s Casella spatio u n i u s mensis bis egit funera praefatorum coniugum, q u i b u s s a c r a m e n t a administraverat, i p s o r u m q u e mortem scripsit in regestis parochialibus subsignatis a d u o b u s loci sacerdotibus. Ulterius funeribus interfuit sodalitas parochiae Casella, q u a e nonnisi pro parochianis intervenire solet. N o t a n d u m p r a e t e r e a est coniuges Rossi fuisse paupérrimos, proinde, si n o n fuissent parochiani, libenter parochus Casella funera reliquisset parocho Vaccarezzae. T a n d e m contra huiusmodi funera nulla adfuit, protestatio ex parte parochi Vaccarezzae, qui ignorare n o n poterat praefata funera; multi enim testes, ab eodem p a r o c h o aliati, testati s u n t se habuisse de peractis funeribus notitiam. Q u a n d o autem a n n o 1910 d o m u s Cason de Tonno, q u a e fuit per longum t e m p u s deserta, iterum habitari coepit, p a r o c h u s Casella Rev. Canegallo novos incolas iure meritoque h a b u i t uti suos parochianos. Adversus haec p a r o c h u s Vaccarezzae u n i c a m opponit benedictionem eidem domui ab ipso d a t a m tempore paschali. At, quid valeat haec unica benedictio c o n t r a recensitos a c t u s vere et proprie iurisdictionales, nemo est qui n o n videt. In tuto igitur p o n e n d a est favore Rev. Canegallo parochi Casella possessio exclusiva et pacifica iurium parochialium in o m n i b u s d o m i b u s controversis; q u o d de cetero ipse actor recognoscit; q u a m v i s asserat sibi competere super praefatas d o m u s dominium et iurisdictionem; ait e n i m : « I n questa d e t e r m i n a t a zona c o m p r e n d e n t e il Càson di T o n n o « é le case del Magnano e del Macciò, il diritto di giurisdizione è mio «mentre lo esercita il parroco di Casella ». P e r p e n d e n d a itaque s u n t a r g u m e n t a , q u i b u s Sac. Bracesco a s s e r t a m sibi vindicat iurisdictionem. S. Romana Bota m P r i m u m a r g u m e n t u m d e s u m i ! ex confinibus civilibus, quibus, ait, r e s p o n d e n t fines ecclesiastici. At hoc principium n o n potest afferri ad aliquam controversiam circa fines dirimendam, possunt enim in erectione alicuius paroeciae et municipii diversi constitui fines, quia relationes h o m i n u m cum municipio n o n eaedem s u n t ac relationes h o m i n u m cum paroecia; u n d e videmus diversas paroecias erectas in territorio u n i u s eiusdemque municipii et u n a m paroeciam erectam in territoriis, q u a e ad diversa pertinent municipia. Quare H. S. Auditorium constanter tenuit a finibus iurisdictionis temporalis inferendos n o n esse fines iurisdictionis spiritualis (De Luca, De lurisd. disc. I, n. 17). Ad s u m m u m principium allatum potest constituere coniecturam, praesumptionem et nihil aliud. Deinde, admisso etiam principio, confines civiles Vaccarezzae n o n sunt ponendi, prouti vult actor, prope confluentem c u r s u m torrehtis Brevenna et flumen Scriviae ; hoc enim, uti ostendit pars adversa, n o n eruitur neque ex mappis Instituti geographici militaris, n e q u e ex decreto Ministri italici ab internis, n e q u e ex deliberationibus sive Consilii provincialis Ianuensis, sive Consilii municipalis Savenionis. Ceterum confines parochiae Casella, respondere finibus civilibus municipii, saltem prouti n u n c sunt, ostenditur ex declaratione Syndici Casella diei 28 maii 1911. A finibus civilibus g r a d u m facit Rev. Bracesco ad fines naturales, asserens quod, his finibus attentis, vallis torrentis Brevenna adiudicanda sit parochiae Vaccarezza, vallis vero fluminis Scrivia parochiae Casella. At, iuxta Card. De Luca, De Begaiiis, disc. CXXX, n. 20, « viae, flumina et « similia, t a n q u a m fines publici et invariabiles, distinguere quidem solent « territoria et iurisdictiones, sed n o n est confirmatio, q u a e concludit per « n e c e s s e » . Et m e r i t o ; territoria enim inter paroecias generaliter et praecipue dividuntur ratione h a b i t a distantiae et difficultatis accedendi ad parochialem ecclesiam. In casu a u t e m n o n adest notabile discrimen n e q u e q u o a d distantiam, neque quoad asperitatem viarum q u o a d fideles habitantes in domibus controversis; quin imo d o m u s v. g. Trucco et Manzane proximiores s u n t parochiae Casella, q u a m parochiae Vaccarezza,. T e r t i u m a r g u m e n t u m actor s u m i t ex eo quod r u i n a e Cerello et praedium Costi, q u a e r e p e r i u n t u r in latitudine inferiori ac Cason di "Tonno, ac q u a e d a m capella a u t aedicula B. M. Virgini vulgo della Guardia dicata et sita in regione Piano di Massa, ultima ala dextra vallis Brevenna, a b s q u e dubio pertineant parochiae Vaccarezza. At haec aliaque id generis ad s u m m u m p r o b a r e n t fines parochiarum locorum Vaccarezza et Casella satis regulares n o n esse, q u o d t a m e n ex planta, q u a e prostat m s u m m a r i o , n o n apparet, minime vero evincunt parochiae Vaccarezza subesse q u o q u e domos controversas. 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale R e m a n e t p o s t r e m u m a r g u m e n t u m d e r i v a t u m ex testibus. Verum testibus parochi Vaccarezza contradicunt m o n minori n u m e r o testes parochi Casella, q u a r e ex testibus certum a r g u m e n t u m n o n h a b e t u r . Testes praeterea aliati a Sac. Bracesco in aliquibus discordes s u n t et valde contradictorii. Ra ex gr. i o s e p h a B a t t a r a asserit Andream Roghitto confessum fuisse limites parochiae, Yqccarezza esse illos, quos actor p r a e t e n d i t ; at Roghitto, excussus, oppositum t e s t a t u s est. Item testes diverso modo referunt colloquium h a b i t u m a parocho Vaccarezza cum eius E p i s c o p o ; quidam enim l o q u u n t u r de iurisdictionis parochialis exercitio in domibus Magnano et Mdccio, alii vero de licentia concedenda Rev. Cortasso t r a n s e u n d i per territorium parochiae Vaccarezza. P a r i t e r s u n t qui d e p o n u n t - p a r o c h i a m Vaccarezza, a n n o 1847, fuisse suo rectore viduatam, ut sic explicent actus exercitus a parocho Casella, de q u i b u s s u p r a egimus; dum constat, ex regestis Curiae, q u o d t u n c temporis parochia Vaccarezza s u u m h a b e b a t p a r o c h u m . Quidam circa funera coniugum Rossi d e p o n u n t eadem clam fuisse peracta, quod falsum est; alii l o q u u n t u r de q u a r t a funeraria soluta a p a r o c h o Casella parocho Vaccarezza, quod pariter falsum est, cum defuncti erant pauperrimi. Haec aliaque, q u a e brevitatis causa omittuntur, in d u b i u m saltem revocant vim probativam testium allatorum a Rev. Bracesco. Cum itaque nullo valido ac firmo a r g u m e n t o actor probaverit iurisdictionem sibi competere in domos, de quibus est quaestio, ex iis, quae in iure exposuimus, p a r o c h u s Casella t ü r b a n d u s n o n est a pacifica possessione, q u a m obtinet, praedictarum d o m o r u m . Quin imo, cum possessio q u o a d d o m u m Cason di Tonno aliasque ad sinistram torrentis Brevenna erectas sit plus q u a m sexagenaria, dicendum est favore ipsius parochi inductam fuisse praescriptionem. At p a r o c h u s Casella n o n sola innititur possessione, sed positiva affert documenta ad p r o b a n d u m d o m o s controversas suae parochiae pertinere. Revera hoc concorditer d e p o n u n t fere triginta testes, ostendunt regesta parochialia, ac t e s t a t u r antiquissimum d o c u m e n t u m Sac. Dovadola anni 1562J in quo ita fines parochiae Casel la d e s c r i b u n t u r : «E se « confina con granaia et bagoora più avanti, se trova un altro fosato « detto li soglij, il qual fosato p a r t e in spirituale fra ternano parochia « d i Vaccarezza et la pieve de la casella si cala giù dal monte, e si va « à fenire nel fiume detto Caverna, di poi si vien giuso drieto a detto « f i u m e sin rente avosio diritto al monte di la dal fiume, e si m o n t a « suso per la schiena sino al monte detto il carmo ». Quamvis hoc docum e n t u m dici n e q u e a t publicum, a t t a m e n , propter eius antiquitatem maximi ponderis est. S. Romana Rota Etenim libri ecclesiarum antiqui « propter eorum antiquitatem p r o b a n t « pro Ecclesia, atque istud vel maxime locum habet, q u a n d o agitur de « probandis finibus ac territorio » (Reiftenst., II, XXII, 14,121). Est praeterea d o c u m e n t u m e x a r a t u m a Sacerdote, qui uti Gapellanus et Archipresbyter inservivit ecclesiae Gasella per "spatium 50 a n n o r u m , quique q u a t u o r seniores paroeciae vocavit, ut eum instruerent de re, q u a m scribere volebat ad c o m m o d u m futurorum p a r o c h o r u m . Vim h u i u s documenti recognovit etiam actoris P a t r o n u s qui plura scripsit ad infirmandam eius auctoritatem, q u a e t a m e n ridicula sunt et prorsus despicienda. Etenim falsum in primis est d o c u m e n t u m esse informe, carere videlicet initio et data, incipit e n i m : « Anno Domini 1562 die 6 augusti io Domenico de « D o v a d o l a », etc.; futile deinde est existentiam ipsam in dubium revocare «Sac. de Dovadola, qui parochiae Casella addictus fuit, uti diximus, per 50 annos, quod patet ex regestis parochialibus, quibus subscripsit u s q u e ad a n n u m 1601. Futile pariter est arguere ex eo quod d o c u m e n t u m conscriptum fuerit vernáculo pedemontano, cum auctor se dicat romanicum. Nam primo dialectum romanicum potest facile expers conspicere in scriptis Sac. Dovadola. Deinde, etiamsi scriptor se dicat romanicum, post decem annos commorationis Gasellae, poterat optime linguam loci addiscere, eademque lingua conscribere. Quibus omnibus rite diligenterque perpensis, Nos infrascripti auditores de T u r n o pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, dicimus, declaramus ac sententiamus iurisdictionem super d o m u s controversas pertinere n o n parocho Vaccarezza sed parocho Casella ad n o r m a m sententiarum primae et secundae instantiae, q u a s confirmamus; i. e. ad propositum dubium r e s p o n d e m u s , negative, c o n d e m n a n t e s p a r o c h u m Vaccarezza ad omnes expensas iudiciales solvendas. Ita p r o n u n c i a m u s m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium, ad q u o s spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam, et a d v e r s u s reluctantes procedant ad n o r m a m C. I. C, praesertim tit. XVII, lib. IV, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis o p p o r t u n a et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. R o m a e , in Sede Tribunalis S. R. Rotae, 31 ianuarii 1919. L..© S. Ex Cancellaria, 1 martii 1919. S a c . T. Tani, Notarius. Guilelmus Sebastianeiii, Dec, Pòn. I o a n n e s Prior. Aloisius Sincero. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 476 PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS DUBIA SOLUTA IN PLENARIIS COMITIIS EMORUM PATRUM Can. <$. 1. Utrum praescripta decreti S. G. G. diei 30 nov. 1910 « Decorem dom u s Dei » de chori disciplina in urbe servanda, I-VIII, a d h u c vigeant. R e s p . : Affirmative. Can. io. % U t r u m vota religiosa simplicia p e r p e t u a ex parte voventis, emissa ante promulgationem Codicis in Religionibus v o t o r u m sollemnium, sive virorum sive mulierum, sint m o d e r a n d a q u o a d m o d u m dimissionis religiosorum et quoad effectus dimissionis a iure antiquo vigente a n t e Codicem. 1 R e s p . : Affirmative. 1 Cadono per conseguenza i commenti fatti in Riviste pur autorevoli ad altro dubbio o incompletamente o indebitamente pubblicato. Ecco, per maggior chiarezza, la domanda presentata alla Commissione, alla quale domanda il dubbio corrisponde : «Fr. Iosephus Antonius a 'Sí Ioanne in Persicelo, Procurator Generalis Ordinis Fra«trum "Minorum Gappuccinórum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, quae sequun« tur humiliter exponit : « In Ordinibus regularibus virorum sive etiam monialium stricte dictarum, vota « simplicia, quae usque ad diem Pentecostes h. a. 1918 solemnibus praemittebantur, « erant (et sunt) perpetua ex parte voventis (S. Congr. super st. Reg., Sanctissimus, « 12 iun. 1858, n. I; et S. G. Episc, et Regul., Perpensis, 3 maii 1902, n. V); eaque « vota, usque in diem quo vigere coepit Codex Iuris canonici : a) apud regulares viros «in Ordinibus clericalibus, ex iustis ac rationabilibus causis, solvebantur ex parte « Ordinis in actu dimissionis professorum (Sanctissimus, n. III et IV; et quoad reli« giosos etiam Ordinis laicalis militari servitio adscriptos, S. C. de Relig. Inter reli«quas, 1 ian. 1911, n. VIII) ; b) apud Moniales vero solvebantur ab ipsa Sede Apo« stolica, ad quam recurrendum erat in singulis casibus iuxta praescriptum decreti « Perpensis, n. XII. « Porro, quum dimissio huiusmodi professorum non videatur contemplari saltem « explicite sub tit. XVI, lib. II,Codicis, de Personis, infrascriptus Procurator Generalis « Ordinis FF. Min. Capuccinorum humiliter quaerit: «Utrum praedicti Regulares, votis tantum simplicibus sed perpetuis obstricti, «dimitti deinceps possunt, sicut olim, vi decr. Sanctissimus S. Cong. super st. Reg., Pontificia Commissio ad Godicis canones authentice interpretandos 477 3. U t r u m ad n o r m a m c a n o n u m 199, § 1, et 874, § 1, Parochi, Vicarii C a n . m, % i p a r o c h o r u m , aliive sacerdotes a d universitatem c a u s a r u m delegati, pos' sint sacerdotibus Sive saecularibus sive religiosis delegare iurisdictionem ad confessiones recipiendas, a u t saltem iisdem iam approbatis iurisdictionem extendere u l t r a fines loci vel p e r s o n a r u m , intra q u o s ad n o r m a m can. 878, § 1, fuerit circumscripta; an ad id egeant speciali facultate seu m a n d a t o Ordinarii loci. R e s p . : Negative ad p r i m a m partem, affirmative ad secundam. 4 . A n v i canonis 395, § i , Episcopus teneatur pro quotidianis distri- C a n . 3 9 5 , § i . butionibus, t a m in Cathedralibus q u a m in Collegiatis, tertiam p a r t e m fructuum separare, etiam si in dictis ecclesiis distributiones chorales, quamvis tenues, originem r e p e t a n t ex privilegio apostolico. R e s p . : Affirmative. 5 . A n optio, d e q u a i n canone 396, § % censeatur prohibita, etiam C a n . 3 9 6 , § % ubi viget ex speciali indulto apostolico. et 8 7 4 L R e s p . : Affirmative. 6 . U t r u m Canonici iubilati sint exempti a servitio altaris pro s u a vice C a n . 4 2 2 , § 2 . praestando, n o n obstante contraria consuetudine. R e s p . : Affirmative. 7 . Utrum verba qui sectae acatholicae adhaeserunt canonis 542 sint C a n . 5 4 2 . intelligenda de iis, qui Dei gratia moti ex haeresi vel schismate, in quibus nati sunt, ad Ecclesiam pervenerint; an potius de iis qui a fide defecer u n t et sectae acatholicae a d h a e s e r u n t . Resp. : Negative ad primam partem, affirmative ad secundam. 8. U t r u m , a d n o r m a m canonis 567, § 1, et canonis 578, n. 1, novitii et professi a votis temporaneis, si morte praeveniantur, ad eadem ac professi a votis sollemnibus, a u t professi a votis simplicibus perpetuis, suffragia ius habeant, etiamsi aliter ferant constitutiones antea approb a t a e a S. Sede. R e s p . : Affirmative et ad mentem. « 12 iun. 1858, n. IV, respect. Inter reliquas, S. C. de Relig., 1 ian. f911, n. VIII; vel, « si agatur de Monialibus, ad normam decreti Perpensis S. Congr. Episc, et Regul. «3 maii 1902, n. XII, ita ut, data dimissione, ab omni vinculo dictorum votorum et « obligatione liberi fiant ; % « vel utrum etiam quoad eosdem professos servare licebit modum dimissionis « qui, sub cap. I, tit. XVI, lib. II, Codicis, servandus praescribitur circa Religiosos « qui vota temporaria nuncuparunt ; « et, quatenus affirmative ad hanc secundam partem, quaeritur utrum Reli« giosus (regularis sive monialis), hoc modo dimissus, ipso facto solutus habendus sit « ab omnibus votis religiosis, uti de dimissis professis votorum temporariorum statui« tur in can. 648». C a n n et 5 7 8 n 567, § 1 1 ' ** Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 478 Mens est: Ordines et Congregationes religiosae p o s s u n t congrua eademque suffragia pro o m n i b u s novitiis, t e m p o r a n e e professis et professis a votis sollemnibus a u t professis a votis simplicibus perpetuis, praescribere in suis constitutionibus e m e n d a n d i s et pro approbatione exhibendis ad S. C. Religiosorum, ad n o r m a m eiusdem S. Congregationis Decretum diei 26 iunii 1918, 9. Num verba nisi constitutiones aliud ferant canonis 569, § T, ad vocem libere referantur, ita ut liceat per constitutiones determinare in q u e m finem de u s u et usufructu a novitiis sit s t a t u e n d u m . R e s p . : Constitutiones ante promulgationem Codicis a p p r o b a t a e serv a n d a e s u n t sive novitiis a d i m a n t ius disponendi de u s u et usufructu s u o r u m bonorum, sive hoc ius limitent, seu praefiniant. 10. Utrum canon 621, § 1, intelligendus sit t a n t u m de religiosis mendicantibus strictu sensu dictis ; an etiam de illis, qui latiori sensu tales appellantur, uti sunt F r a t r e s Ordinis P r a e d i c a t o r u m . Et q u a t e n u s affirmative ad p r i m a m p a r t e m : An dicti mendicantes indigeant Ordinarii licentia, si velint stipem petere in dioecesi pro aedificatione, o r n a t u , etc.* s u a r u m ecclesiarum. R e s p . : Affirmative ad p r i m a m partem, negative ad s e c u n d a m ; q u o d vero attinet ad licentiam ab Ordinario obtinendam provisum in c i t caii. 621, § 1. 11. U t r u m qui ad preces p a r e n t u m , contra praescriptum canonis 756, a ritus alieni ministro baptizati sunt, pertineant ad ritum in quo s u n t baptizati, vel ad ritum-in quo, iuxta praescriptum canonis 756, baptizari debuissent. Resp. : P r o u t casus exponitur, negative ad 1™ partem, affirmative ad 2 . m 12. U t r u m facultas celebrandi Missam in domo privata sit ab Ordinario, ad n o r m a m canonis 822, § 4, i n t e r p r e t a n d a restrictive. R e s p . : Affirmative. 13. U t r u m , ad n o r m a m can. 987, impeditis a d n u m e r a n d u s sit is, cuius pater vel m a t e r t a n t u m est acatholicus, alter p a r e n s catholicus. Et, quat e n u s affirmative, an etian» eo in casu, quo m a t r i m o n i u m m i x t u m datis cautionibus cum dispensatione in hoc vetito contractum fuit. R e s p . : Affirmative in o m n i b u s . 14. An sepultura fidelium, q u a e locum obtinet in ecclesia s u b t e r ranea, censenda sit facta in ecclesia in s e n s u canonis 1205, § 2. Resp. : Affirmative, si a g a t u r de ecclesia s u b t e r r a n e a , q u a e sit vere et proprie ecclesia, divino cultui addicta. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 479 15. U t r u m periculum offensionis, vulgo malumore, ex parte fidelium C a n . 1215. et cleri sit, ad n o r m a m canonis 1215, gravis causa, quae excuset a transferendis cadaveribus fidelium e loco in quo reperiuntur, ad ecclesiam ubi funus persolvatur. R e s p . : Negative, et consuetudinem n o n transferendi cadavera fidelium, a n t e q u a m t u m u l e n t u r , e loco in quo reperiuntur in ecclesiam esse r e p r o b a n d a m . 16. An in collatione paroeciarum n o n reservatarum possit Episcopus imponere pro u n a vice t a n t u m moderatam t a x a m favore Seminarii, etiam si paroecia de qua, obnoxia sit tributo huic Instituto solvendo. R e s p . : R e c u r r e n d u m esse in singulis casibus ad S. Congregationes competentes. 17. U t r u m Ordinarius, praetermissis stitutione Apostolica Dei miseratione declarare nullum cum interventu t a m e n quin opus sit secunda sententia, hisce iuris sollemnitatibus i n Con- C a n . 1 9 9 0 . requisitis, m a t r i m o n i u m possit defensoris vinculi matrimonialis, in casibus, n e m p e : .1) Si duo catholici, in loco certe a n t e h a c obnoxio cap. Tametsi Conc. Tridentini, vel post Decretum Ne temere, m a t r i m o n i u m civile tant u m inierunt, omisso ritu ecclesiastico, et, obtento civili divortio, novum in Ecclesia inire student matrimonium vel novum matrimonium, civiliter initum, in foro Ecclesiae convalidare. 2) Aut catholica p a r s , q u a e cum acatholica, spretis Ecclesiae legibus, in templo sectae protestanticae (in loco certe a n t e h a c obnoxio cap. Tametsi Conc. Tridentini, et ubi Benedictina declaratio extensa non est, vel post Decretum Ne temere) m a t r i m o n i u m contraxit, obtento civili divortio, in facie Ecclesiae n o v u m m a t r i m o n i u m cum catholico consorte inire vult. 3) Aut apostatae a fide catholica, qui in apostasia civiliter vel ritu alieno se iunxerunt, obtento civili divortio, poenitentes ad Ecclesiam redire et cum parte catholica alteras nuptias in Ecclesia celebrare desiderant. R e s p . : Casus s u p r a memorati nullum iudicialem processum requir u n t a u t i n t e r v e n t u m defensoris vinculi, sed resolvendi sunt ab Ordinario ipso, vel a Parocho, consulto Ordinario, in praevia investigatione ad matrimonii celebrationem, de q u a in can. 1019 et seqq. R o m a e , 16 octobris 1919. PETRUS Card. c a n n . 1355,1356, 1 4 4 L GASPARRI, Praeses. Aloisius Sincero, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m P a r i m e n t i è stato sottoposto alla Commissione Pontificia per la interpretazione del Codice di diritto canonico il seguente d u b b i o : Può ritenersi t u t a conscientia la dottrina insegnata da che dopo mangiar alcuni autori, la pubblicazione del Codice è permesso nei giorni di solo digiuno carne più volte il giorno? L'Erri o P r e s i d e n t e della Commissione ha risposto il giorno 29 ottóbre 1919: 1 Negative. PIETRO Card. GASPARRI, Presidente. Luigi 1 Sincero, Segretario. Nella adunanza plenaria del 9 dicembre 1917, gli Emi Padri, propostosi il seguente dubbio : Utrum dubia quae minoris sint momenti aut non multum difficultatis habeant, solvi possint ab Eñio Praeside Commissionis, hanno risposto : affirmative. Diarium Romanae Curiae 481 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 4 novembre 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Preparatoria, nella quale, con l'intervento degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati e dei Consultori teologi componenti la medesima, si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù della Ven, Serva di Dio Maria Michela del Ssmo Sacramento, Fondatrice della Congregazione delle Ancelle del Ssmo Sacramento e della Carità. Martedì 11 novembre 1919, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Servo di Dio Fortunato Redolii, Sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di S. Paolo, detti Barnabiti; 2) intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Giuseppa Du Bourg, fondatrice della Congregazione delle Suore dette del Divino Salvatore e della Ssma Vergine; 3) intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio proprio con la Messa e dell'elogio da inserire nel Martirologio dell'Ordine in onore del Beato Isnardo da Chiampo, Sacerdote professo dell'Ordine dei Predicatori, 4) e parimenti intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio proprio con la Messa e dell'elogio da inserire nel Martirologio dell'Ordine in onore del Beato Giovanni Pelingotto del Terz'Ordine di S. Francesco. Martedì 25 novembre 1919, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Francesco da Camporosso, Laico professo dei Minori Cappuccini, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti, Antipreparatoria, nella quale, dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù, esercitate dallo stesso Venerabile Servo di Dio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 4sr SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si è degnato di nominare: 15 novembre 1919. Il Revino P. Giovanni Lottini, dei Frati Predicatori, Commissario della Suprema Sacra Congregazione del S. Offizio. 18 » » Il sig. avv. Giovanni Guasco, membro del Collegio degli Avvocati del Sacro Concistoro. 19 » » L'Emo signor Cardinale Oreste Giorgi, Protettore della Congregazione degli Oblati di Maria Vergine. 20 » » Mons. Benedetto Aloisi Masella, Nunzio Apostolico del Chile. 27 » » Mons. Ermenegildo Pellegrinetti, Uditore di seconda classe, destinandolo à prestar servizio presso la Nunziatura Apostolica in Polonia. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio 25 Pontificio: ottobre 1919. Mons. Francesco d'Aquino Correa, Vescovo titolare di Prusiade e Presidente dello Stato di Matto Grosso nel Brasile. 17 novembre » Mons. Andrea Karlin, Vescovo titolare di Temiscira. Prelati Domestici di S. S.: 2 agosto 1919. 5 novembre » » » » 18 >y ; » » » » Mons. Ignazio Seipel, dell'archidiocesi di Vienna. Mons. Giovanni Peiffer, della diocesi di Lussemburgo. Mons. Ignazio Malandrucco, della diocesi di Alatri. Mons. Guglielmo Hume, dell'archidiocesi di Nuova Orleans. Mons. Francesco Müller, del Vicariato Apostolico di Sassonia. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 12 novembre 1919. Al sig. Maurizio Margot, dell'archidiocesi di' Parigi. Diarium Romanae Curiae 483 La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe milliare: 25 ottobre 1919. Al sig. capitano Antonio Tommaso d'Aquino Correa, Direttore generale delle Poste nello Stato di Matto Crosso in Brasile. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 luglio 1919. 4 novembre » » » » 6 » » 12 » » 13 » » Al sig. Gerardo Goemaere, della diocesi di Namur. Al sig. avv. Giuseppe Casini, di Roma. Al sig. avv. Giacomo Salvatori, di Roma. Al sig. Alberto Fleskens, della diocesi di Bois-le-Duc. Al sig. cav, Augusto Florio, di Roma. Al sig. Enrico Leman-Denoyelle, della diocesi di Tournay, Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 agosto 7 ottobre 1919. Al sig. Eugenio Delchambre, della diocesi di Namur. » Al sig. Giorgio Adolfo Strieder, del vicariato apostolico di Sassonia. 20 » » Al sig. prof. Aurelio Mariani, della diocesi di Velletri. » » » Al sig. avv. Fortunato Mongini, della medesima diocesi. 4 novembre » Al sig. dott. Augusto Schumacher, della diocesi di Lussemburgo. » » » Al sig. avv. Giuseppe Amici, di Roma. » » » Al sig. Desiderato Pesnel, della diocesi di Coutances. » » » Al sig. Filippo M. Leone Oberlin, della medesima diocesi. » » » Al sig. conte Luigi de Kergorlay, della medesima diocesi. 8 » » Al sig. Giovanni Carrol Griffin, dell'archidioeesi di Westminster. 12 » » Al sig. Maurizio Chardard, dell'archidioeesi di Parigi. 18 » » Al sig. Giovanni Verhejien de Roosendal, dell'archidioeesi di Breda. » » », Al sig. Michele Krings, della diocesi di Treviri. La Commenda dell' Ordine di 8. Silvestro Papa : 20 ottobre 28 » 1919. Al sig. dott. Ludovico Mader, dell'archidioeesi di Monaco. » Al sig. Saturnino J. Unzué, dell'archidioeesi di Buenos Aires. 20 novembre » Al sig. rag. Filippo Cancani Montani, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 16 novembre 1919: Al sig. maestro Filippo Mattoni, di Roma. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m MAGGÍORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 10 novembre 1919. Mons. Anisio Ayres Estéves, della diocesi di Barra. 12 13 » » » » 14 » 10 » 19 21 » » » » » » » » » » » » Mons. Francesco Ricci, della diocesi di Velletri. Mons. Francesco Severiano de Figueredo, dell'archidiocesi di Parahyba. Mons. Gregorio Magni, della diocesi di Velletri. Mons. Tommaso Onnelli, della diocesi di Velletri. Mons. Francesco Bracci, della diocesi di Civitaeastellana. Mons. Felice Conti, della medesima diocesi. Mons. Marcello Mimmi, dell'archidiocesi di Bologna. Mons. Giovanni Battista Imperiali, della diocesi di Sabina. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 6 novembre 1919. Il sig. Walter Raleigh Kerr, dell'archidiocesi di Quebec. 19 » » Il sig. visconte Carlo Enrico du Laurent, dell'archidiocesi di Rennes. 21 » » Il sig. conte Isidoro Colonna Czosnowski, di Roma. » » » Il sig. Emanuele Lopez de Ayala y del Hierro, della diocesi di Madrid. Camerieri d'onore m abito paonazzo di S. S.: 14 ottobre 1919. Mons. Antonino Prato, della diocesi di Piazza Armerina. 11 novembre » Mons. Paolo Tuching, dell'archidiocesi di Colonia. 21 » » Mons. Massimino Milani, della diocesi di Sabina. » » » Mons. Alfredo Ferri, della medesima diocesi. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 13 novembre 1919. Il sig. Giorgio di Garmona, dell'ai chidiocesi di Messico. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 10 novembre 1919. Mons. Leone Greco, della diocesi di Lecce. » » » Mons. Gioacchino Sansonetti, della medesima diocesi. NECROLOGIO U novembre 1919. L'Emo sig. Cardinale Felice De Hartmann, arciv. di Colonia. 14 » » Mons. Pietro Giuseppe Geay, vescovo titolare di Samo. 24 » » Mons. Paolo Gastone Laperrine d'Hautpoul vescovo titolare di Carisio. Annus XI - VoL XI 19 Decembris 1919 Num. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDE COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV SACRUM CONSISTORIUM Die 15 decembris 1 9 1 9 , in palatio apostolico Vaticano, habitum est Consistorium secretum, cuius Acta ex ordine referuntur: I I. - CREATIO ET PUBLICATIO S. R. E. CARDINALIUM Ssmus D o m i n u s Noster Benedictus P a p a XV, allocutione in S. Consistorio habita, publicavit S . R . E . presbyterum Cardinalem ADULPHUM BERTRAM, archiepiscopum Vratislaviensem, creatum et reservatum in pectore in S. Consistorio diei 4 decembris 1 9 1 6 . Creavit deinde et publicavit S. R. E. presbyteros cardinales : P H I L I P P U M CAMASSEI, AUGUSTUM S I L J , patriarcham H i e r o s o l y m i t a n u m ; archiepiscopum tit. Caesariensem, S . R . E . vice-came- rarium; IOANNEM SOLDEVILA Y ROMERO, archiepiscopum C a e s a r a u g u s t a n u m ; THEODORUM VALFRÈ DI BONZO, archiepiscopum tit. T r a p e z u n t i n u m , Nuntium apostolicum in A u s t r i a ; ALEXANDRUM KAKOWSKI, archiepiscopum Varsaviensem ; EDMUNDUM DALBOR, ACTA, vol. X I , n. 1 4 . — 19-1&.919. archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem. 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 486 II. - PROVISIO ECCLESIARUM In eodem Consistorio S s m u s D o m i n u s Noster has, q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: Archiepiscopali fecit R. ecclesiae Ferrariensi P. D. Franciscum et episcopali Comaclensi Rossi, h a c t e n u s archiepiscopum praeCalari- tanum. Titulari metropolitanae ecclesiae Bardinensi, R. P. D. Gisienum Veneri, h a c t e n u s episcopum A q u a e p e n d e n t e m . Titulari archiepiscopali ecclesiae Tamiathensi, R. P. D. Sebastianum Leite de Vasconcellos, hactenus episcopum Beiensem. Titulari archiepiscopali ecclesiae Caesariensi, R. D. Benedictum Masella, Nuntium apostolicum a p u d Rempublicam Cilenam. Titulari archiepiscopali ecclesiae Constantiensi,R. D. P e t r u m Aloisi- Pisani, Delegatum apostolicum in Indiis Orientalibus. Metropolitanae ecclesiae Bombayensi, R. P. A l b a n u m Goodier, e Societate Iesu. Titulari episcopali ecclesiae Themiscyraeae, R. P. D. Andream Karlin, h a c t e n u s episcopum Tergestinum et Iustinopolitanum. Cathedrali ecclesiae Tergestinae et % lustinopolitanae, R. P. D. Angelum Bartolomasi, h a c t e n u s episcopum titularem Derbensem. Cathedrali ecclesiae Maceratensi et Tolentinae, R. P. D. Pasi, h a c t e n u s episcopum titularem Philadelphiensem. Titulari episcopali ecclesiae Besainensi, R. P. D. Dominicum Dominicum Scopel- liti, h a c t e n u s episcopum Oppidensem. Titulari episcopali ecclesiae Paltensi, R. P. P r o s p e r u m p r a e l a t u m Acrensem et P u r u e n s e m . Bernardi, . Cathedrali ecclesiae Nuscanae, R. D. Paschalem Mores, in Lucerinae dioecesis cathedrali canonicum poenitentiarium. Cathedrali ecclesiae Oppidensi, R. D. Antonium Galati, in loco vulgo Vallelunga, dioecesis Miletensis, archipresbyterum. 487" I n s u p e r Beatissimus P a t e r alios etiam, iam renuneiatos per Apostolicas sub plumbo Litteras, Sacrorum Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS : Mocissensem, A d u l p h u m Fritzen, iam episcopum Argentoratensem. Attatiensem, Willibrordum Benzler, iam episcopum Metensem. Fogarasiensem et Albae-Iulien., Basilium Suciu. Theatinum, Nicolaum Monterisi, iam episcopum Monopolitanum. EPISCOPOS: Fortugallensem, Antonium B a r r o s a Leâo, iam episcopum Pharao- nensem. Cusarum, Romualdum Argentoratensem, Ialbrzyhowski. Carolum Ruch. Metensem, Ioannem Baptistam Pelt. ^ Verae Crucis, Raphaelem Guizar Valencia. Tepicensem, E m m a n u e l e m Azpeitia Palomar. Madaurensem, Ignatium Le Ruzic, iam episcopum Caiesensem. Paraetoniensem, Ernestum Tonizza. Polemoniensem, Iosephum Dardand. Catennensem, Raimundum Calvo. Orthosiensem, Hyppolitum Olivelli. II I. - EMI P P . CARDINALES RUBRO" GALERO ORNANTUR Die 18 decembris 1919, in palatio Apostòlico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium publicum, in quo Ssmus D o m i n u s Noster P u r p u r a t o r u m P a t r u m galero ornavit, in primis Cardinalem creatum die '4 decembris 1916, n e m p e : Emum ADULPHUM BERTRAM, deinde Cardinales die 15 decembris 1919 creatos, n e m p e : Emum PHILIPPUM Emum AUGUSTUM S I L J , CAMASSEI, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 488 Emum THEODORUM VALFRÈ DI BONZO, Emum ALEXANDRUM KAKOWSKÍ, Emum EDMUNDUM DALBOR. IL - PROVISIO ECCLESIARUM E a d e m die, in Consistorio secreto, Beatissimus Pater has, q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: Cathedrali ecclesiae Arrelinae praefecit R. P. D. Emmanuelem Mignone, h a c t e n u s episcopum Volaterranum. Cathedrali ecclesiae Giennensi, R. P. D. E m m a n u e l e m Jiménez, hactenus episcopum Lucensem. Basulto Titulari episcopali ecclesiae Thapsensi, R. P. D. Arthurum n u m Alvarez, h a c t e n u s episcopum Zuliensem. y Caelesti- Cathedrali ecclesiae Lucensi, R. P. D. Placidum Angelum Rey-Lemos, h a c t e n u s episcopum titularem H a m a t h e n s e m . Titulari episcopali ecclesiae Tlousinae, R. P. D. Franciscum U r a n g a y Saenz, h a c t e n u s episcopum Sinaloensem, d e p u t a t u m in auxiliarem R m i Archiepiscopi de Guadalajara. Cathedrali ecclesiae Nanceyensi, R. D. Hippolytum vicarium generalem honorarium Molinensem. De La Celle, Cathedrali ecclesiae S. Germani, R. D. I o s e p h u m R o m u a l d u m Léonard, canonicum et p a r o c h u m loci Mont-Joli eiusdem dioecesis. Cathedrali ecclesiae Caratingensi, R. D. Carolum F e r n a n d u m da Silva Tavora, p a r o c h u m et vicarium foraneum S. Iosephi Além P a r a h y b a , in archidioecesi Mariannensi. Titulari episcopali ecclesiae Sozusensi, R. D. Alphonsum Belloso, canonicum theologum metropolitanae ecclesiae S. Salvatoris in America. Titulari episcopali ecclesiae Flaviadensi, R. D. Ioannem Murray, d e p u t a t u m in auxiliarem Antistitis Hartfortiensis. Titulari episcopali ecclesiae Temnitensi, R. D. Michaelem De Andrea, p a r o c h u m ecclesiae S. Michaelis in civitate Bonaerensi. Titulari episcopali ecclesiae Hamathensi, R. D. Valentinum Cornelias y S a n t a m a r i a , deputatum in administratorem dioecesis Celsonensis. 489 Acta Benedicti PP. XV I n s u p e r Beatissimus P a t e r alios etiam, iam renunciatos per apostolicas sub p l u m b o Litteras, Sacrorum Antistites publicavit, scilicet : ARCHIEPISCOPOS : Sardicensem, P a u l u m de Huyn, iam archiepiscopum P r a g e n s e m . Pragensem, Franciscum Kordác. EPISCOPOS : Bolivarensem, Carolum Mariam de la Torre, iam episcopum Loiensem. Maximianopolitanum, Vaciensem, Gulielmum Stephanum Ehithymnensem, O' H a r e . Hanauer. Antonium Antunes. Catacensem, I o a n n e m Fiorentini, iam episcopum Tricaricensem. Pentacomiensem, Ceslaum Sckolowski. ABBATES: B. M. V. Maris Stella, Cassianum Haid. Ssmae Trinitatis Cavensis, Placidum III. - T I T U L I EMIS M. Nicolini. P P . CARDINALIBUS ASSIGNATI Deinde Beatissimus Pater assignavit: Emo BERTRAM titulum S. Agnetis extra m o e n i a ; Emo GAMASSEI titulum S. Mariae in Aracoeli; E m o S I L J titulum S. Caeciliae; Emo VALPRO DI BONZO Emo KAKOWSKI Emo D ALBOR titulum S. Mariae s u p r a Minervam; titulum S. Augustini; titulum S. Ioannis ante P o r t a m Latinam. IV. - SACRI PALLII EXPOSTULATIO ET CONCESSIO T a n d e m Beatissimus P a t e r sacrum Pallium expostulatum concessit ecclesiis: Melburnensi (ex cessione), Theatinae, successione), Ferrariensi, Bombayensi, Pragensi, privilegio), Arretinae (ex privilegio). Montis Begalis (ex Fogarasiensi, suc- Vaciensi (ex Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. Officiale 490 DIARIUM ROMANAE CURIAE S E G R E T E R I A DI STATO SS. CONGREGAZIONI ASSEGNATE AGLI EMI CARDINALI Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di assegnare ai nuovi Emi e Rmi signori Cardinali, che nel Concistoro pubblico del 18 dicembre 1919 ricevettero il cappello cardinalizio, le seguenti SS. Congregazioni: All'Eûio signor cardinale Adolfo Bertram, le sacre Congregazioni: dei Sacramenti, del Concilio, del Cerimoniale e della Rev. Fabbrica_,di S. Pietro. All'Emo signor cardinale Filippo Camassei, le sacre Congregazioni: dei Sacramenti, di Propaganda Fide, dei. Seminari e delle Università degli Studi e per la Chiesa Orientale. All'Emo signor cardinale Augusto Silj, le sacre Congregazioni: del Concilio, dei Religiosi, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'Emo signor cardinale Teodoro Valfrè Di Bonzo, le sacre Congregazioni: del Concilio, dei Religiosi, degli Affari Ecclesiastici Straordinari e per la Chiesa Orientale. All'Eolo signor cardinale Alessandro Kakowski, le sacre Congregazioni: dei Sacramenti, di Propaganda Fide, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'Emo signor cardinale Edmondo Dalbor, le sacre Congregazioni: del Concilio, dei Riti, del Cerimoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi. INDEX GENERALIS RERUM (ANN. X I — VOL. X I ) b) Nominationes, 1 8 0 , 3 8 7 . c) Designationes Ordinariorum pro appellatione, 5 2 , 1 8 0 , 3 2 4 . I. - A C T A B E N E D I C T I PP. XV EPISTOLAE ENCYCLICAE, 2 0 9 , 4 3 7 . EPISTOLA APOSTOLICA, 4 4 0 . CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 2 2 2 , 3 3 7 . LITTERAE APOSTOLICAE, 3 3 , 6 5 , 6 6 , 6 8 , 109, 226, 2 2 8 - 2 2 9 , 262, 2 6 3 , 305, 369, 371, 372, 409, 456, 457. • EPISTOLAE, 3 5 - 3 7 , 7 0 , 7 1 , 1 0 8 , 1 2 1 , 1 2 2 , 169, 171, 230, 2 6 4 - 2 7 5 , 307, 308, 3 4 0 344, 376-381, 411, 412, 460, 461. SACRORUM CONSISTORIORUM, 257-261, 136, 1 3 9 , 1 8 1 , 184, 187, 242, 286, 3 2 4 , 326, 329, 354, 388, 465. b) Liturgica, 58, 142-145, 190, 246, 247, 420. DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 1 9 . SERMO, 1 1 1 . 108, a) Decreta de Beatificatione vel Canonizatione, 5 2 , 5 5 , 8 3 , 8 6 , 1 3 3 , S. CONGREGATIO ALLOCUTIONES, 9 8 , 2 5 7 . ACTA S. CONGREGATIO RITUUM : R 97III. - 485-489. ACTA TRIBUNALIUM S . POENITENTIARIA APOSTOLICA, 2 0 , 3 3 2 . 11. - A C T A SACRARUM S. ROMANA ROTA : CONGREGATIONUM S . CONGREGATIO S . OFFICII, 5 , 7 2 , 3 0 9 , 3 1 7 . S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS : a ) Documenta, 6 , 3 9 , 4 3 , 4 4 , 7 2 , 74, 75, 119, 120, 124, 175, 177, 233, 234, 277, 346. b) Provisiones Ecclesiarum, 7, 4 5 , 76, 178, 2 3 5 , 279, 347, 3 8 2 , 415. c) Nominationes, 4 5 , 7 6 , 2 3 5 , 3 1 7 , 348, 415. d) Designationes Ordinariorum pro appellatione, 2 7 9 - 2 8 0 , 3 4 8 , 4 1 5 . S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRA- a) Sententiae, 2 2 , 8 9 , 1 4 6 , 1 5 4 , 1 9 2 , 290, 358, 392, 422, 428, 469. 6) Citationes edictales, 1 6 3 . c) Causae actae sub secreto, 5 9 . SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL, 2 9 5 . COETUS S . R . E . CARDINALIUM A S . P . PECULIARITER DESIGNATUS, 2 5 1 . PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS, 4 7 6 . IV. - ACTA OFFICIORUM SECRETARIA STATUS: Epistola, 249. MENTORUM, 8. S. CONGREGATIO CONCILII, 9 , 4 6 , 7 7 - 7 8 , 1 2 8 , 236, 280, 318, 349, 382, 416, 462-463. S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS, 1 8 , 1 7 9 , 239, 240, 321, 323, 420. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE : a) Notificationes, 403. 51.179,241, 285, Diarium Romanae Curiae: a) Nominationes, 2 9 , 8 1 , 9 4 , 1 6 5 , 205, 252, 300, 333, 364, 405, 434, 481, 490. 6 ) Necrologium, 3 2 , 6 4 , 9 6 , 1 6 8 , 208, 256, 304, 336, 368, 408, 436, 484. n INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS ANNO ' MENSE i PAG. DIE I. - ACTA B E N E D I C T I P P . XV I. - EPISTOLAE 1919 Ian 14 Nov. ENCYCLICAE In hac tanta. - Ad V. E. Felicem S. R. E. card. Hartmann, archiepiscopum Coloniensem, ceterosque Archiepiscopos et Episcopos Germaniae, de sancto Bonifacio, Germaniae apostolo, ac de eius perfecta constantique cum Apostolica Sede coniunctione, duodecimo exeunte saeculo ab inchoata gloriosi eiusdem Martyris apud Germaniae populos Apostolica Legatione . Paterno iam diu. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de stipe colligenda pro pueris Europae mediae fame laborantibus 209 437 II. - EPISTOLA APOSTOLICA. 30 Maximum illud. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: de fide catholica per orbem terrarum propaganda 440 III. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE. Febr. 13 Maii 16 Catholici fideles. - Erectio novae dioecesis graeci ritus « Lungrensis » nuncupatae . . Legitimis litteris. - S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. De erectione insignis collegiatae ecclesiae . . . 337 I V . - LITTERAE APOSTOLICAE. 1918 Dec. 10 Exponendum curavit. - Abbatia Arianensis O. S. B. in Bavaria restituitur in abbatiam sui iuris, commissa exsecutione Abbati Primati O. S. B. . . . 33 494 Index documentorum ANNO MENSE DIE 1918 Dee. 19 1919 ian. Mart. Apr Iun. Iul. AU£ Sept. Exstat, Derthusensi. - Conceditur in perpetuum indulgentia plenaria toties quoties lucranda die festo titulari Societatis regalis á cingulo Nostrae Dominae ad cathedralis ecclesiae D e r t h u s e n s i s . . . . Locami, intra fines. - Templum Locarnense B. Mariae Virg. a Saxo, in dioecesi Luganensi, titulo ac privilegiis basilicae minoris honestatur . . . . Exstat in urbe. - Ecclesia Ss. Ursulae et Sociarum, Vv. et Mm , in urbe Bonaerensi, titulo basilicae minoris decoratur '. 23- Dilectus filius. - Consociationi Dominae Nostrae a salute Parisiis canonice erectae indulgentiae et spiritualia privilegia conceduntur . Illustriores. - Ecclesia Rothomagensis B. M. Virginis a Bono Succursu titulo ac privilegiis basilicae minoris decoratur Quae catholico nomini. - Vicariatu Apostolico Congi Belgici dismembrato, duo ex eo constituuntur Vicariatus, alter titulo « Leopoldopolitanus », alter «Novae Antuerpiae » 29 Quae catholici orbis. - Ecclesia metropolitana S. Iacobi Maioris in Urbe Marianopoli titulo ac privilegiis basilicae minoris honestatur Cum ex Apostolico munere. - Metropolitanae ecclesiae Gorcyrensi uniuntur Sedes Zacynthiensis et Cephaludensis Quae rei sacrae. - Metropolitanae ecclesiae. Naxiensi uniuntur Sedes Tinensis e t Miconensis . . . . Inclyta Benedicti Patris familia. - Restituitur ecclesia sanctae Iustinae, Patavii sita, in abbatiam benedictinam . 15 Diuturni. - Ad Germaniae Episcopos: pace tandem sancita, opportuna monita profert quibus, Catholicae Ecclesiae opera, quamprimum belli damna resarciantur. • . . . . . . . . • . . . . . . Illustriores inter sacras aedes. - Cathedralis ecclesia Derthusensis beatae Mariae Virginis in caelum Assuptae titulo ac dignitate basilicae minoris honestatur . . . . . '. . . . . . 21 Romanorum Pontificum. - Sanctuarium Eugubinum sancti Ubaldi episcopi titulo basilicae minoris decoratur eidemque alia privilegia conceduntur . . Vestigiis Romanorum Pontificum. - Ecclesia B. M. Virginis ad Nives, in oppido Cuglieri, dioecesis Bosanensis, basilicae minoris titulo ac privilegiis honestatur . . . . . . . . . . . . . . • • In suprema. Nova in Indiis orientalibus dioecesis 10 Patnensis erigitur . . . . . . . . . • . . . 495 chronologico ordine digestus ANNO MENSE DIE 1919 Sept. 27 Parisiis. - Templum parisiense « Voti nationalis », Sacratissimo Iesu Cordi dicatum, basilicae minoris titulo ac privilegiis donatur . r V. - EPISTOLAE. 1918 Dec. 26 1919 Ian. 1 » » 6 » » 20 » 27 Febr. 5 » » 14 » Mart. 11 » » 12 » 20 » 21 Imaginem vestrae. - Ad Iosephum S. R. E. card. Prisco, archiepiscopum Neapolitanum, ceterosque Campaniae Ordinarios, gratias agens de communibus obsequentissimis litteris, occasione proximi conventus annui reverenter datis Inter egregias. - Ad RR. PP. DD. Archiepiscopum Lini anum ceterosque in Peruviana regione Episcopos, de tuenda ac roboranda in eorum dioecesibus fide Pietatem et fidem. - Ad R. P. D. Arthurum Hinsley, antistitem dom. pont., Anglorum Collegii moderatorem, saeculo exeunte a collegio restituto . . . Quum annus. - Ad R. P. D. Franciscum Xaverium episcopum Tarbiensem et Lourdensem de sacris solemnibus peragendis in memoriam apparitionis B . M . V . Immaculatae. . . . . . . . . . . Exeunte altero. - Ad R. F. Himerium a Iesu, Fratrum a Scholis christianis praepositum generalem, altero saeculo exeunte ab obitu S. Ioannis Baptistae de la Salle, eorum Patris legiferi Praeclara. - Ad R. P. Thomam Pègues, ex Ordine Praedicatorum, qui Summam Theologicam S. Thomae, gallice in modum Catechismi explicatam, ediderat Mirifice. - Ad R. P. Reginaldum Garrigou-Lagrange, ex Ordine Praedicatorum, ob editum ab eo tractatum apologeticum « De revelatione » Nuper. - Ad omnes catholici orbis Episcopos ceterosque locorum Ordinarios de Missionibus catholicis Terrae Sanctae iuvandis . . Multiplices quidem. - Ad Ioannem S. R. E. card. Csernoch, archiepiscopum Strigoniensem, de praesenti rei religiosae condicione in Hungaria Quae Pompeios. - Ad RR. PP. DD. Carolum Gregorium Mariam Grasso, archiepiscopum Salernitanum, Herculanum Marini, archiepiscopum Amalphitanum, ceterosque Episcopos, qui Pompeios ad Marianam aedem convenerunt: de officiis reverenter exhibitis gratias agens eorumque sollertiam providentiamque commendans Cohaeret plane. - Ad RR. PP. DD. Bernardum, archiepiscopum Bogotensem, ceterosque Archiepiscopos 496 ANNO 1919 Index documentorum MENSE Apr. DIE Columbiae: de eorum consilio conventus marialis habendi gratulatur Quandoquidem. - Ad R. P. Iosephum M. Roberti, Correctorem generalem Fratrum Minimorum, quarto exeunte saeculo a canonizatione S. Francisci de Paula . . 10 Communes litteras. - Ad Iacobum S. R. E. card. Gibbons, archiepiscopum Baltimorensem, Guilelmum S. R. E. card. O' Connel, archiepiscopum Bostoniensem, ceterosque Archiepiscopos et Episcopos Foederatarum Americae Civitatum : de episcoporum conventibus et de sacra aede Immaculatae Virgini Washingtoniae dicanda Est sane. - Ad R. P. D. Angelum Marquina y Corrales, episcopum Canariensem : de habenda proxime diocesana synodo gratulatur 30 Quum te. - Ad R. P. D. Ioannem Benlloch y Vivó, archiepiscopum Burgensem: de collegio fovendo in usum missionum exterarum Burgi instituto . . Inter praestantissimus viros. - Ad R. P. Venantium a Lisle-en-Rigault, Ordinis Minorum Capuccinorum Ministrum Generalem, tertio pleno saeculo a beatissimo exitu S. Laurentii a Brundusio . . . Exactum non ita. - Ad religiosas feminas Antistitam ac Sorores Dominicanas Hiberniae: exactum a condita ipsarum familia Dublini saeculum secundum commemorat atque laetatur Epistola tua. - Ad R. D. sac. Maximilianum Kassiepe, ex Missionariis Oblatis Immaculatae Mariae Virginis, vigesimo quinto exeunte anno a condita pia unione mariali a d fovendas m i s s i o n e s . . . . . 24 Tristia laeta. - Ad R. P. D. Leopoldum Duarte Silva, archiepiscopum sancti Pauli, eius caritatis et episcopalis officii opera meritis laudibus exornans . Laetamur tecum. - Ad R. P. D. Paulum Reynaud, episc. tit. Fussalanum, vicarium apostolicum CeKian Orientalis: quod triginta quinque episcopatus et quadraginta apostolici ministerii annos expleverit, laetatur . . . . . . . In his rerum angustiis. - Ad R. D. Ioannem Praschl, canonicum Budovicensem, Marialis Congregationis « a Regina Apostolorum » moderatorem : de egregiis in religione promeritis eiusdem sodatitii gratulatur. 17 Gratum nobis. - Ad R. P. MaurumJParodi, Congregationis Olivetanae abbatem generalem, DC anno exacto a b e a religiosa familia condita. . . . . Inter am^ritudines. - Ad R. D. Iacobum Ogier, moderatorem sodalitatis « Pro Pontifice et Ecclesia » : 22 Maii Iun. PAG. 265 169 chronologico ordine digestus ANNO 1919 MENSE Iun. Iul. Aug. Sept. Oct. DIE de oblata petriana stipe gratias agit ac de aucta pia unione gratulatur Quae semper. - Ad Antonium S. R. E. presb. card. Alendes Bello, patriarcham Olyssiponensem, ceterosque Archiepiscopos et Episcopos Lusitaniae: de ineunda ratione ad res illius ecclesiae relevandas. . . . Pontificium. - Ad R. P. Andream Fernandez, e Societate Iesu, praesidem pontificii Instituti Biblici Urbis, de domo, quae eiusdem instituti accessio sit, Hierosolymis aperienda Quamquam. - Ad R. D. Paulinum Ladeuze, rectorem, itemque ad doctores decuriales universitatis Lovaniensis: de hac ipsa quamprimum in pristinum restituenda 20 Nel decorso anno. - Ad R. P. Augustinum Garagnani S. L, de erigendo « Istituto di cultura filosofica e religiosa » apud Gregorianam universitatem . . 15 Inter mariales. - Ad R. P. D. Martinum Hieronymum Izard, archiepiscopum Bituricensem, quinquagesimo redeunte anno cum imagini Dominae Nostrae a S. Corde Iesu in basilica Exoldunensi aurea corona imposita est . . . Inde ab inito. - Ad R. P. D. Patritium Iosephum O' Connor, episcopum Armidalensem, gratulationis causa ob templum cathedrale a fundamentis excitatum et proxime consecrandum Egregiam pietatem. - Ad universos Helvetiae episcopos, qui Sedunum convenerant 11 Quoad Hungaria vestra. - Ad Ioannem S. R. E. presb, card. Csernoch, archiepiscopum Strigoniensem, de Hungariae rebus 12 Magno animum nostrum. - Ad R. P. Bernardinum Iándi, O. S. B., priorem archiabbatiae S. Martini in S. Monte Pannoniae, gratulandi causa Suspensum occupatumque. - Ad R. P. Remigium Békefi, ex Ordine Cisterciensium, abbatem de Zircz, litterae gratulatoriae 14 Acceptissimae sane. - Ad Felicem S. R. E. card. de Hartmann ceterosque Episcopos qui Fuldam convenerunt Equidem libenti animo. - Ad R. P. D. Michaelem, archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, ceterosque Bavariae Episcopos, quorum communi epistolae, ex Frisingensi coetu datae, rescribit. . . Amor ille singularis. - Ad Leonem Adulphum S. R. E. card. A mette, archiepiscopum Parisiensem, ob solemnem consecrationem basilicae Ss. Cordis Iesu ad Montem Martyrum 4$7 PAG. 275 340 308 341 344 376 377 378 379 380 381 411 412 Index documentorum ANNO MENSE DIE 1919 Oct. 12 » » m PAG. Summas, in quibus. - Ad R. P. D. Felicem Rodulphum Fels, antistitem urbanum, supremi Consilii Societates germanicae « Christiano nomini propagando » praesidem generalem, qui in subsidium Erythraei collegii nuper conditi stipem miserat. . Dioecesanam synodum. - Ad R. P. D. Iosephum Rumeau, episcopum Andegavensem, cui de dioecesana 460 461 •y i' 33i VI. - ALLOCUTIONES. » Martii Iulii 10 3 Antequam Ordinem. - Allocutio S S . D. N. Benedi- 98 257 cti P P . XV, habita in Consistorio diei 10 martii 1919 Nobis quidem. - Allocutio S S . D. N. Benedicti P P . XV, » Mart. co VII. - SERMO. Ai dilettissimi figli. - Ad parochos et ad quadragesi- Î j i i1. I iii < II. - ACTA SACRARUM CONGREGATIONUM - L - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII. 1918 19»19 Dec. Febr. Iul. » » 14 10 4 18 Decretum quo quaedam prohibentur opuscula . . . Decretum de participatione catholicorum societati «ad procurandam christianitatis unitatem » . .. •. . 5 72 309 317 II. - S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS. 1918 » » Nov. Dec. » 1919 Ian. » » » » » Febr. » » 22 21 30 1 20 24 .7 15 Declaratio circa decretum « Redeuntibus » . . . . Decretum de clericis in certas quasdam regiones deSECOVIENSIS ET SALISBURGENSIS. Dismembrationis et Declaratio circa decretum « Redeuntibus » . . . . FORTALEXIENSIS ET CRATENSIS. Commutationis finium . WLADISLAVIENSIS SEU CALISSIENSIS ET KIELCENSIS. Dismembrationis e t aggregationis . . . . . . . Decretum pro celebratione Conciliorum et appellationibus in regionibus Italiae .6 7 39 119 43 44 119 72 f? j f 4' ib *• I s] 's J chronologico ordine digestus ANNO MENSE 1919 Febr. » »- PAG. DIE 22 » » Mart. » » » » » » 22 » » 28 » Maii » » 22 » Iun. 20 4 19 . 20 Decretum de cessatione quarumdam facultatum quae sacerdotibus durante bello concessae sunt . . . De nominandis administratoribus dioecesanis . . . Decretum circa quasdam Ordinariorum facultates. . Decretum circa proponendos ad episcopale ministerium in Canadensi dominio et Terrae Novae insulis . Designatio Ordinariorum pro appellatione iuxta cano- 74 75 120 124 180 8 Lettera circolare all' Episcopato italiano in esecuzione del decreto « Pro Conciliorum celebratione in regionibus Italiae » del 15 febbraio 191.9 175 177 Decretum circa nominationem in dioecesibus vacantibus dominii Canadensis et Terrae Novae . . . DE CHACO. Decretum erectionis Vicariatus Apostolici Circolare ai Rmi Ordinari d' Italia per sovvenire ai 233 234 277 » Aug. 1 Declaratio circa naturam quasi-paroeciarum vel missionum dioecesum quarumdam post Codicis iuris ca346 lli. - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM. 1918 Dec. 8 7 4 » Apr. » » IV. - S. CONGREGATIO CONCILII. 9 15 » LISBONEN. ET ALIARUM IN LUSITANIA. Provisionis paroe236 » Iul. 14 » » » » Dec. 15 78 46 WRATISLAVIEN. Constitutionis tribunalium ecclesiasti128 1919 Febr. 280 9 » » 26 » Maii 18 Revocatur decretum de provisione officiorum et bene77 349 » » 22 ALBINGANEN. ET ALIARUM. Sanationis alienationum. . ROMANA ET ALIARUM. De concursu in parochorum trans- 382 Iun. 12 DIOECESIS 10 N. Donariorum votivorum Indultum de abstinentia et ieiunio pro America latina 416 » Iul. Nov. » » 11 Ripristinari} ento dello studio presso la sacra Congre- » 318 » 462 463 500 Index documentorum MENSE DIE. V. - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS. Dec. Mart. 31 Apr. Iul. 10 15 Oct. Responsio circa petitionem quorumdam religiosorum e militia redeuntium De quibusdam libris ad Instituta religiosarum Iuris Pontificii pertinentibus, revisioni et correctioni S. Congregationis subiciendis . Dubbio Dubium circa dependentiam monialium ab Ordinariis in Gallia et Belgio. Dubium circa ritus in professione monialium servandos. Circa decretum « Inter reliquas », de religiosis servitio militari adstrictis Dubium circa professionem religiosorum laicorum in Ordinibus regularibus V I . - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE. Ian. Mart. 15 20 Apr. 11 Maii Iul. 14 Decretum de Missionariis e militia redeuntibus . . Privilegia conceduntur « Piae Unioni cleri pro missionibus » Decretum: Archiepiscopus Ultraiectensis nominatur Praeses in. Hollandia Piae unionis cleri pro missionibus. Decretum quo extenditur iurisdictio Delegati Apostolici Australasiae. . . . . . . . . . . . . Designatio Ordinariorum pro appellatione iuxta canonem 1594, § 2 Decretum circa nominationem Visitatoris Apostolici in Missiones Sinensis regionis finitimorumque regnorum VII. - S. CONGREGATIO RITUUM. PINNEN. Decretum canonizationis beati Gabrielis a Virgine Perdolente, clerici professi e Congregatione Clericorum regularium excalcéatorum a Sanctissima Cruce et Passione D. N. I. C. . . . . . . . , ROMANA. Decretum beatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Annae Mariae Taigi, matrisfamilias, e tertio Ordine Sanctissimae Trinitatis redemptionis captivorum Ian. 10 ROMANA. Dubia ALBINGANEN. Dubium . . . . . . . . . . . . BRIXIEN. Decretum super introductione causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Innocentii a Bertio, sacerdotis professi Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum. chronologico ordine digestus ANNO MENSE 1919 Ian. PAG. DIE Febr. Mart. 14 Apr. 9 17 Maii 14 16 ACTA, vol. X, n. 14. 501 ANDEGAVEN. Decretum super introductione causae beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Natalis Pinot, parochi vici « Louroux-Béconnais ». URBIS ET ORBIS. De Missa votiva solemni Ssmi Sacramenti, vel de pace, omittenda in oratione XL Horarum, die Gommemorationis omnium fidelium defunctorum VICARIATUS APOSTOLICI GABONEN. De benedictionibus et sacramentalibus pro catechumenis Dubium de nomine Antistitis exprimendo in canone Missae ROMANA. Decretum beatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Annae Mariae Taigi, matrisfamilias, e tertio Ordine Ssmae Trinitatis redemptionis captivorum PARISIEN. Decretum beatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Ludovicae de Marillac, viduae Le Gras, confundatricis Societatis Puellarum caritatis BRIXIEN. Decretum beatificationis Servi Dei Ludovici Pavoni, sacerdotis et fundatoris Congregationis Filiorum Mariae Immaculatae SPOLETANA. Decretum confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Servo Dei Fr. Ugolino a Gualdo Captaneorum, Ord. Eremitarum S. Augustini, beato nuncupato PAPIEN. Decretum confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Servo Dei Isnardo de Chiampo, sacerdoti professo Ordinis Praedicatorum, beato vel sancto nuncupato CLAROMONTEN. SEU NOVAE CALEDONIA E. Decretum beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Blasii Marmoiton, laici professi Societatis Mariae, in odium fidei, uti fertur, interempti AURELIANEN. Canonizationis Beatae Ioannae de Arc, virginis, Aurelianensis puellae nuncupatae . . . Praefationes i n Missali Romano inserendae . . . . MARIANOPOLITANA. De Missa et Communione durante expositione Ssmi Sacramenti Dubium BERGOMEN. Decretum beatificationis et canonizationis Servae Dei Paulae Elisabeth, in saeculo Constantiae Cerioli viduae Buzecchi-Tassis, fundatricis ac primae moderatricis generalis Instituti Sororum a S. Familia Decretum super occurrentia duorum responsoriorum de tempore cum duobus responsoriis Apostolorum et Evangelistarum vel Martyrum tempore paschali. 19-12-919. 34 Index documentorum ANNO MENSE 1919 Iul. DIE 22 23 Oct. Nov. 6 1.2 AURELIANEN. Decretum canonizationis beatae Ioannae de Arc, virginis, puellae Aurelianensis nuncupatae. PARISIEN. Decretum beatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Ludovicae de Manilae viduae le Gras, confundatricis Societatis Puellarum caritatis . , CAMERACEN. Decretum beatificationis seu declarationis martyrii Magdalenae Fontaine et trium Sociarum eius, ex Instituto Puellarum caritatis S. Vincentii a Paulo, necnon Mariae Clothildis Angelae a S. Francisco Borgia et decem Sociarum eius, ex Ordine monialium Ursulinarum de Valenciennes . . . DUBLINEN. Beatificationis seu declarationis martyrii servorum Dei Fiacrii Tobin a Kilkennia et Ioannis Baptistae Dowdal ab Ultonia, Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum, in Hibernia pro fide, uti fertur, interemptorum NUCERINA PAGANORUM SEU SALERNITANA. Beatificationis et canonizationis Servae Dei Philumenae Ioannae Genovese e Tertio Ordine S. Francisci . . . URBIS ET ORBIS. Circa Missam de requie MEDIOLANEN. Decretum beatificationis et canonizationis Servi Dei Fortunati Redolii, sacerdotis professi e Congregatione clericorum regularium S. Pauli, Barnabitarum VIII. - S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS. 1918 Oct. 31 Decretum de experimentis ad gradus in Iure canonico assequendos III. - ACTA TRIBUNALIUM I. - SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA. 1919 Dec. 15 Iul. 18 Pia Unio cleri pro missionibus, quae vulgo « Pia Unione missionaria dei clero» nuncupatur, spiritualibus favoribus augetur Dubium circa potestatem adnectendi indulgentias rosariis, coronis precatoriis, etc. . . . . . . . . II. - SACRA ROMANA ROTA. 1918 Ian. Febr. Maii 5 10 FLORENTINA. Nullitatis matrimonii (Benvenuti-Tazioli). ANNECIEN. Finium parochialium VICARIATUS NYANZAE SEPTENTRIONALIS. Nullitatis matrimonii (Muliunya-Alibadzewa) chronologico ordine digestus ANNO • MENSE DIE 1918 Iul. » » 2 9 13 15 15 » » » » 1919 Nov. Dec. Ian. » » 31 » » Febr. Mart. 15 1 » Nov. 18 11 GRA.VINEN. Nullitatis matrimonii (Perrino-Trotta) . . PARISIEN. Nullitatis matrimonii (Loubery-Risler) . . MAURANEN. SEU CAMBERIEN. Nullitatis sententiae . . NEAPOLITANA. Nullitatis matrimonii (De Angelis-Costa). PARISIEN. Nullitatis matrimonii (Ghazal-Moulin). . . Causae actae sub secreto DERTHONEN. Finium parochialium seu domorum vindicationis. TARRACONEN. Nullitatis matrimonii (Viladot-De Miguel). GRAVINEN. Citatio edictalis : Nullitatis matrimonii (Perrino-Trotta) ARGENTINEN. Nullitatis matrimonii (Leichter-Kern). . III. - SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL. » Maii 31 PADERBORNES. Nullitatis matrimonii (De Laffert-Barterls) IV. - COETUS S. R. E. CARDINALIUM A S. P. PECULIARITER DESIGNATUS. » Mart. 24 Dubia circa competentiam S S . CC. Concilii et de Religiosis in quibusdam negotiis religiosorum . . . V. - PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS. » Oct. 29 Dubia soluta in plenariis Comitiis Emorum Patrum . IV. - ACTA OFFICIORUM SECRETARIA STATUS. > Maii 28 Epistola ad R. D. sac. Rogerium de Teil, Societatis « a Sancta Infantia » moderatorem : missis quinquaginta francorum millibus, piam sodalitatem vehementer B. P. adhortatur ut, pro augentibus Missionum necessitatibus, fusiore in posterum manu, ad ecclesiasticam indigenarum institutionem conferat 503 t 4 •4 n i I N D E X A N A L Y T I C U S A Abstinentia et ieiunium: indultum ab illis renovatur pro America Latina et insulis Philippinis, 462. Administratores dioecesani in America: dubia solvuntur circa eorum nominationem, 75. Alienatio bonorum ecclesiasticorum: ubi de eius invaliditate et sanatione, 382 sqq. Altahensis abbatia O. S. B. in Bavaria restituitur in abbatiam sui iuris, 33. America Latina, v. Abstinentia. Amette S. B. E. card. Adulphus, archiepiscopus Parisiensis, epistolam accipit ob solemnem consecrationem Basilicae Sacratissimi Cordis Iesu ad Montem Martyrum, 412. Amigdalensis cathedralis templum, v. O'Connor. Andegavensis episcopus, v. Hwmeau. Antofogastensis, v. Serenensis. Apostolatus precationis, v. Missiones. Appellationes, v. Conciliorum celebratio. Armenia, v. Orientalis Ecclesia. Assessores in causis ecclesiasticis, v. Tribunalia. Auditores in causis ecclesiasticis, v. Tribunalia. Australasiae: iurisdictio Delegati apostolici extenditur ad omnes quoque Missiones totius Oceaniae Insularis nec non Malesiae, 285. B Bavaria, v. Monacensis. Békefi Bemigius, ex Ordine Cisterciensium, abbas de Zircz, gratulatoriam accipit epistolam ob eius contra deturbatores religionis virtutem, 380. R E R U M N O T A B I L E M Bellum: cessatio quarumdam facultatum, quae, eo perdurante, sacerdotibus concessae fuerant, 74. — revocatio decreti de provisione officiorum et beneficiorum, 77. — v. Germaniae episcopi. Beneficium: de clausulis quae apponi possunt in limine eius fundationis, 79 sqq. ; canones iuris canonici plures de hac re explicantur, 80 sqq. ; de casu augmenti dotis, 82. Benlloch y Vivó Ioannes, archiepiscopus Burgen sis, epistolam accipit de collegio fovendo in usum Missionum exterarum, Burgi instituto, 267. Biblicum institutum pont., v. Fernandez. Bogotensis archiepiscopus, una cum ceteris archiepiscopis Columbiae, epistolam accipit de eorum consilio conventus marialis habendi, 265. Bonifacius (S.) Germaniae apostolus. De eo ac de eius perfecta constantique cum Sede apostolica coniunctione, duodecimo exeunte seculo ab inchoata gloriosi eiusdem martyris apud Germaniae populos apostolica legatione, epistola encyclica ad episcopos eiusdem nationis, 209 sqq. Favores spirituales concedit B. P. in eius sollemniis, 221. Buonaiuti Ernestus : eius opera « La genesi della dottrina agostiniana intorno al peccato originale » et « Sant Agostino » damnantur et proscribuntur a S. C. Sancti Officii, 5. — eius subiectio, 72. C Cadi Demetrius : eius electio in Patriarcham Antiochenum Graecorum Melchitarum a B. P. in Concistorio confirmatur, 257. 506 Index analyticus rerum notabilium Ganada et Terrae Novae dominium: circa nominationem administratorum in dioecesibus vacantibus decretum datur, 233. v. Episcopatus. Ganariensis episcopus, v. Marquina. Canones quosdam C. I. C. authentice interpretatur Pontificia Commissio, 476. Canonici: de praecedentia in ter illos, v. Prae cedentia. Canonizationis, beatificationis et introductionis causae decreta, venn. Servorum et Servarum Dei: Cerioli Constantiae (Paulae Elisabeth), 286. De Arc Ioannae, 187, 3214. De Chiampo Isnardi, 184. De Marillac Ludovicae, 136, 326. Fontaine Mariae Magdalenae et Socc, 329. Gabrielis a Virgine Perdolente, 52. Genovese Philumenae, 354. Innocentii a Bertio, 83. Marmoiton Blasii, 242. Pavoni Ludovici, 139. Pinot Natalis, 86. Redolii Fortunati, 465. Taigi Annae Mariae, 55, 133. Tobin a Kilkennia Fiacrii, 388. Ugolini a Gualdo Captaneorum, 181. Captivi ex bello: B. P. vota ut quamprimum liberentur, 259. Captivis redimendis ex Africa (opus, pro), v. Missiones. Catechumeni admitti possunt ad cinerum impositionem, etc., 144. Causae rotales actae sub secreto anno 1918, 59. Ce-Kiam orientalis vicariatus apostolicus, v. Beynaud. Cephaloniensis sedes, v. Corcyrensis. Chorus: quid proprie hac voce intelligatur, 353. Citatio: eius natura et necessitas in iudiciis, 24. Cleri consociatio missionalis, v. Missiones. Clerici demigrantes in certas quasdam regiones : peculiares normae pro illis dantur a S. C. Consistoriali, 39, — e militia redeuntes, v. « Bedeuntibus ». Clerus: litterae S. Congregationis Consistorialis ad eius necessitates oeconomicas levandas, 277. Collegium Urbanum de Propaganda Fide, v. Missiones. Communio eucharistica, v. Missa. Concilii (S. Congregatio): dubia circa eius competentiam in quibusdam negotiis religiosorum, 251; apud eam restituitur pro sacerdotibus peculiare exercitationis studium ad res ecclesiasticas perite tractandas, 463. Conciliorum celebratio et appellationes in regionibus Italiae : normae dantur a S. C. Consistoriali, 72, 175. Concionatores quadragesimales et parochos Urbis alloquitur B. P., concinnum ac efficax commentarium agens verborum Apostoli ad Timotheum : « Tu autem, o homo Dei », etc. (I Tim., vi, 11), III. Quam bene homo Dei dicatur Christi minister; et hoc nomine salutare gaudet B. P. concionatores Urbis, 112, illisque illud convenire probat divi Thomae doctrinae innixus, 112, 113. In concionatoribus eminenter inveniri debent qualitates sacerdotis, 113, officium mediatoris inter Deum et hominem, 113; unde peculiariter spiritum Christi habeant concionatores, 113 ; segregati a peccatoribus et Deo propinquiores, gloriam Dei super omnia quaerentes, 114; tota concionatoris actio abunde expressa verbis Apostoli pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum, lib; quod si in his deficiant, iam ab officio defecerunt, 116. Haec B. P. çoncionatoribus Urbis ominari gaudet, illosque hortatur ut, quae S. Paulus Timotheo commendabat, enixe teneant, 117, Sacris Scripturis praecipue innixi, ad docendum, 118; quae omnia parochis conveniunt qui habitualiter sunt populi concionatores, 118. Confirmatorum libri: quaedam circa canones 470 et 798, 281 sqq. — habeantur a parochis, 282. Congus belgicus, v. « Leopoldopolitanus » et « Novae Antuerpiae ». . Consistoria Sacra anno 1919 a SS. D. N. Papa Benedicto XV in Palatio Vaticano habita: die 10 martii, 97 ; die 3 iulii, 257; diebus 15 et 18 decembris, 485 sqq. Constantia Cerioli (Paula Elisabeth), vidua Busecehi-Tassis, venerabilis serva Dei, fundatrix ac prima moderatrix generalis Instituti Sororum a Sacra Familia: decretum eius introductionis causae, 286. Consuetudo: quaenam sustinenda vel improbanda, 130. ^ ]