ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X I I I - VOLUMEN X I I I ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS MCMXXI fr 3 Ianuarii 1921 Annus XIII - Vol. XIII Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE I TEMPLUM PAROCHIALE SANCTI IOANNIS DE DEO, IN CIVITATE MACARAIBO, DIOECESIS ZULIENSIS, TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS AUGETUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Exstat in civitate episcopali Macaraibo, dioecesis Zuliensis, intra fines Reipublicae de Venezuela, Americae meridionalis, ecclesia parochialis in honorem sancti Ioannis de Deo erecta et consecrata, t u m molis amplitudine, t u m artis operum splendore conspicua, in qua a n t i q u a populi religione asservatur t h a u m a t u r g a imago beatae Mariae Virginis de la Chiquinquira nuncupata, aureo per Nos diademate redimita. Hoc quidem ad sanctuarium, gratiarum a p u d Deum sequestram Virginem veneraturi, t u r m a t i m confluunt t a m cives q u a m advenae, etiam a dissitis regionibus, ideoque dilectus filius Antonius M. Soto, hodiernus eiusdem ecclesiae parochus, roboratas amplissimo suffragio episcoporum dioecesium Zuliensis et de Calaboro preces Nobis humiliter adhibuit, ut eandem aedem ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehere dignaremur. Nos a u t e m , quibus nihil a n t i q u i u s est q u a m ut pietas christiani populi erga beatissimam Virginem magis ac magis augeatur, votis h u i u s m o d i a n n u e n t e s , audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, episcopo Portuensi et s a n ctae Rufinae, S a c r o r u m R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , enunciat a m ecclesiam parochialem sancti I o a n n i s de Deo, civitatis Macaraibo, 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis Zuliensis, Basilicae Minoris titulo ac dignitate e x o r n a m u s , cum o m n i b u s et singulis privilegiis a t q u e honorificentiis quae Minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus s o r t i r i atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m sub annulo Piscatoris, die XVIII maii MGMxx, Pontificatus Nostri a n n o sexto. P. CARD. GAS P ARRI, a Secretis Status. II ECCLESIA CURIALIS SANCTAE MARIAE MAGDALENAE IN OPPIDO VEZELAY, DIOECESIS SENONENSIS, TITULO BASILICAE DECORATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — P r a e s t a n t i o r e s inter sacras aedes, quibus n o n modo Senonensium dioecesis, sed universa etiam Gallia nobilitatur, iure meritoque accensetur ecclesia curialis oppidi Vezelay, Deo sacra in honorem sanctae Mariae Magdalenae. H a n c aedem, iam i n d e a ix saeculo, vetustae abbatiae a comite Gerardo Ruseinonensi fundatae a n n e x a m , i n n u m e r a e celebrarunt t u r m a e fidelium, illuc confluentium ut sanctae Mariae Magdalenae relliquias in ea asservatas recul è r e n t ; ideoque s. m Leo P P . IX, datis sub p l u m b o Litteris anno 1050, monasticae eiusdem ecclesiae p a t r o n a m sanctam Mariam Magdalenam declaravit. Civium a d v e n a r u m q u e fidem per longam a n n o r u m seriem inclytis prodigiis cumulavit D e u s : constat enim ex fide dignis documentis sanctae Magdalenae intercessione, in ipso sanctuario, oculis captos visum, m u t o s loquelam, infirmos sanitatem, captivos libertatem recuperasse. Quare i m m a n e surrexit inibi t e m p l u m , a n n o 1104 sollemni ritu dicatum, molis amplitudine et gothycae artis operibus, n o n m i n u s q u a m historicis memoriis et privilegiis a t q u e indulgentiis perinsigne. H u c confluxerunt, caelestem opem gravissimis in adiunctis imploraturi, principes viri, reges, episcopi Sacrorum et R o m a n i etiam Pontifices Nostri Decessores. 7 Acta Benedicti PP. XV Venit ad Vezelianum celeberrimum s a n c t u a r i u m divus B e r n a r d u s Claravallensis a b b a s , ut iussu Eugenii P a p a e I i i secundam n u n t i a r e t in Palaestinam crucesignatorum militum expeditionem. Primi assisiensis Seraphici Patris alumni, Pacificus et Lodo vicus, penes s a n c t u a r i u m Vezelianum morati sunt a n t e q u a m F r a t r u m Minorum Ordinem in Galliam proveherent. Exsul ab Anglia sanctus T h o m a s , Cantuariensium episcopus, Vezeliano in templo, sollemnitate Pentecostes a n n o 1166, publica libertatum Ecclesiae violatores excommunicatione mulctavit. Saepe peregrinorum vestibus i n d u t u s hoc s a n c t u a r i u m invisit s a n c t u s Lodovicus, Gallorum Rex, ac tot per saecula ad n o s t r a usque t e m p o r a constans erga Mariam Magdalenam christiani populi devotio perseveravit, nec bella, nec t u m u l t u s , nec haereticorum incursiones, nec publicarum rerum eversiones a piis peregrinationibus suscipiendis fideles deterrere potuerunt. Haec animo repetentes, cum hodiernus p a r o c h u s decanus eiusdem ecclesiae sanctae Mariae Magdalenae, gravissimo Senonensium archiepiscopi commendationis officio suffultas preces nobis humiliter adhibuerit, ut e n u n c i a t u m sanctuarium Basilicae titulo cohonestare dignaremur, Nos optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, cum compertum quidem h a b e a m u s ecclesiam e a n d e m , tot ac t a n t i s nominibus praestantem, sacra etiam supellectile esse a b u n d e praeditam, Nos, collatis consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. cardinali Vico, episcopo Portuensi et S. Rufinae, ac S a c r o r u m R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in m o d u m ecclesiam parochialem in honorem et titulum sanctae Mariae Magdalenae poenitentis, in loco Vezelay, Senonensis dioecesis, erectam et Deo dicatam et consecratam, honorifico Basilicae titulo c o h o n e s t a m u s , u n a cum privilegio deferendi t i n t i n n a b u l u m et conopaeum, cui liceat addere ecclesiae ipsius insigne, sive stemma, non t a m e n a u r o vel argento exornatum. Porro haec concedimus decernentes praesentes Litteras Nostras firmas validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque, plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive spectare poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum ac defin i e n d u m esse, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus s u p e r his a q u o q u a m , auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m Petrum sub annulo Piscatoris, die xxviii mensis iunii anno MCMXX, Pontificatus Nostri sexto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III TEMPLUM CARMELITARUM, BEATAE MARIAE VIRGINI DE MONTE CARMELO SACRUM, IN URBE RECIFENSI, E STATU PERNAMBUCI, IN BRASILIA, TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DECORATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Quod inclitus Carmelitarum antiquae observantiae Ordo t e m p l u m h a b e t s u a e custodiae curaeque comm i s s u m in u r b e Recifensi, e Statu P e r n a m b u c i , Deo Optimo Maximo in h o n o r e m beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo dicatum, iure meritoque accensendum est inter antiquiores sacras Aedes q u a e Brasisiliarum regiones nobilitant a t q u e insigne populi illius s t u d i u m religionis testantur. Et revera, e constanti h o m i n u m memoria testimoniis^que fide dignis, colligitur templum illud, ineunte saeculo xvi, inde ab ipsis urbis Recifensis exordiis, exstructum esse. Templum et continens Carmelitarum coenobium, auspice et curante q u o d a m pio Carmelita, surrexerunt, qui simulacrum etiam, cedrino ligno sculptum, Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo attulit e Lusitano Regno, et inibi publicae venerationi proposuit. Ad q u o d quidem Sanctissimae P a t r o n a e simulac r u m v e n e r a n d u m , h a u d multo post q u a m Brasiliarum t e r r a e sunt detectae et europaeis çoloniariis subactae, coeperunt christifideles frequentissime confluere, neque u n q u a m populares destiterunt progressu temporis t e m p l u m hoc reeifense invisere, i m m o etiam p e r e g r i n o r u m pietas magis magisque in dies ad n o s t r a u s q u e t e m p o r a aucta est. Anno a u t e m 1908, ipsa Beatissima Virgo de Monte Carmelo, Apostolica h a c Sede a n n u e n t e atque a d p r o b a n t e , in Recifensis civitatis P a t r o n a m electa est; ac p r a e terea cum eiusdem simulacro Ordo Canonicorum Patriarchalis Basilicae Vaticanae Nostrae, pro instituto suo, a u r e u m diadema decrevisset, sacer ritus, die 2 1 mensis septembris anni 1919, a d s t a n t e a t q u e gestiente magna cleri populique multitudine, sollemniter p e r a c t u s est. Quia vero hoc piissimae Virginis simulacrum venerari n u n q u a m fideles destiterunt, t u n c q u o q u e cum religiosos Carmelitas rei publicae g u b e r n a t o r e s q u o q u o pacto vexarunt, nil m i r u m si t e m p l u m reeifense Deiparae sacrum elargitionibus, piis legatis et sacra supellectile a b u n d e locupletatum est. H u c accedit q u o d Mariale t e m p l u m istud molis amplitudine, lineamentorum venustate, ceterisque b o n a e artis operibus, inter p r a e s t a n t i o r a urbis a Acta Benedicti PP. XV 9 m o n u m e n t a merito a d n u m e r a t u r . Cum a u t e m dilectus filius A n d r e a s Maria Prat, prior provincialis Ordinis Carmelitarum antiquae observantiae provinciae P e r n a m b u c a n a e , n o m i n e proprio, religiosorum virorum, quibus praeest, ac plurium Brasiliarum christifidelium, quo m e m o r a t i templi beatae Mariae Virgini de Monte Carmelo sacri decus m a x i m e augeatur, Nos supplex roga veri t, ut eidem sacrae aedi dignitatem, titulum et privilegia Basilicae Minoris impertiri d i g n e m u r ; Nos, quibus nihil a n t i q u i u s contigerit, quam ut christifidelium erga sanctam Dei Genetricem pietas magis exardescat, et uberiores cotidie fructus percipiat, votis his a n n u e n d u m ultro libenterque censemus. Quapropter, conlatis consiliis cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi Sacrorum R i t u u m praepositis, motu proprio, de certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae potestatis p l e n i t u d i n e , p r a e s e n t i u m tenore p e r p e t u u m q u e in m o d u m , e n u n c i a t u m t e m p l u m beatae Mariae Virgini de Monte Carmelo dicatum in civitate Recifensi, archidioecesis Olindensis, in Statu P e r n a m b u c a n o , dignitate ac titulo Basilicae Minoris h o n e s t a m u s , cum o m n i b u s h o n o r i b u s , praerogativis, privilegiis, indultis q u a e Minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e integros effectus sortir iugiter et obtinere, illisque ad q u o s pertinent n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m sub annulo Piscatoris, die XVI mensis iulii MCMXX, Pontificatus Nostri a n n o sexto. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD R. P. ARTHURUM VERMEERSCH S. I. PROPOSITUM LAUDANS CELEBRANDI TERTIUM CENTENARIUM AB OBITU S. IOANNIS BERCHMANS. Dilecte filii, salutem et apostolicam benedictionem. — O p p o r t u n e a d m o d u m fit, ut, labente tertio saeculo a piissimo exitu S. Ioannis Berchmans, catholici quidam viri, te duce, consilia inierint eventus huius faustitatem ita celebrandi, ut et illius eximiae sanctitati debitus ubique honor h a b e a t u r et in m a g n u m id cedat a n i m a r u m b o n u m . Consiliis his congruit propositorum series; quibus si, ut confidimus, efficietur ut vita ac virtutes sanctissimi h u i u s adolescentis late innotescant atque illustrentur, quaesitae h a u d deerunt utilitates. H a b e n t enim in I o a n n e quid christifideles omnes s e q u a n t u r : habet id m a x i m e christiana iuventus, ea praesertim q u a e in Ecclesiae spem succrescit in sacris seminariis et in religiosis domibus. O m n i b u s vero sanctitas Ioannis se dat praeter ceteras, adeptu facilem ac vel ipsa amabili specie, q u a se conspiciendam praebet, ad imitandum vehementer allicit. Q u a n d o q u i d e m vero pietas egregia t u a t u o r u m q u e sodalium hortatione non eget, Deum benignissimum precamur, ut ad maiorem s u a m gloriam vestra dirigat coepta eademque optato donet exitu. Caelestium interim conciliatricem adiumentorum Nostraeque testem benevolentiae apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, atque illis, nec non o m n i b u s qui stipe, opera, prece praesto vobis erunt, p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die ix novembris MCMXX, Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV. 11 Acta Benedicti PP. XV II AD ALEXANDRUM S. R. E. GARD. KAK0WSK1, ARCHIEP. VARSAVIENSEM, ET EDMUNDUM S. R. E. CARD. DALBOR, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEM, CETEROSQUE POLONIAE EPISCOPOS, OFFICIOSISSIMA IPSORUM LITTERIS RESPONDENS EX ANNUO CONVENTU DATIS. Dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quae praeclaro pietatis s o l e r t i a e q u e vestrae studio digna sunt, ea laeto sane a n i m o in eis litteris expressa perlegimus, q u a s d u d u m e conventu, ad marialem Aedem Czenstochovae habito, coniunctim ad Nos scripsistis. Etenim cum de bono istarum Dioecesium, s u m m o quidem v o l u n t a t u m consensu, consultaretis, nihil vobis accomm o d a t a s visum est a d s a n a n d a h o r u m t e m p o r u m mala, quam, pontificiis h o r t a m e n t i s obsequendo, patriam vestram Cordi Iesu sanctissimo consecrare, eiusque cultum a u g u s t u m magis magisque in populo provehere. O p t i m u m sane atque, si u n q u a m alias, p e r o p p o r t u n u m inivistis consilium: ecquid enim salubrius inveniri potest, in hac rerum omnium conversione, q u a m aucta in ipsum J e s u m Dominum religio, qui cum praesidium sit a t q u e columen cuiusvis reipublicae, t u m eos praesertim qui l a b o r a n t et onerati sunt ad se vocare ac reficere contendit? Valde igitur vobis de hoc coepto g r a t u l a n t e s , n o n p a r v a m equidem fructuum copiam inde vobiscum expectamus, m a x i m e q u e si a Corde Iesu fideles aliquam in se p a r t e m concipere voluerint infinitae illius caritatis, q u a e christianae vitae u s u m vulgo refovens, omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet. Ceterum libenter a d m o d u m accepimus grati animi s e n s u s q u i b u s Nos ob eas curas prosecuti estis quas, pro facultate, in P o l o n o r u m e m o l u m e n t u m a d h i b u i m u s : ac vicissim observantiae vestrae officia a m o r e m u t u o rependentes, id emissis precibus a Deo i m p l o r a m u s ut et q u a e a vobis n u p e r scita sunt, ea suae gratiae rore fecundet, et perpetuo Poloniam, christianae civilisque rei propugnaculum, benigne fortunare velit. Ac caelestium m u n e r u m conciliatricem itemque peculiaris benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecti filii Nostri et venerarabiles fratres, cunctoque clero ac populo unicuique v e s t r u m concredito, apostolicam benedictionem a m a n t i s s i m e impertimus. Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xx mensis novembris Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV. MCMXX, 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD GUSTAVUM FRIDERICUM S. R. E. CARD. PIFFL, ARCHIEPISCOPUM V1ENNEN- SEM, AC VENERABILES FRATRES EPISCOPOS AUSTRIAE, COMMUNIBUS RESPONDENS LITTERIS. Dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — P l a n e intelligimus ex c o m m u n i b u s vestris litteris plena a d h u c esse vobis o m n i a metus, plena omnia c u r a r u m , et h u i u s rei causa vos vestrique greges estis Nobis in oculis, in corde assidui. Sollicitae Nobis curae s u n t in primis pauperes pueri, et m e n s est nonnihil iterum efficere in eorum subsidium. Argumenta, in quibus, ut nuntiatis, versata in coetu sunt consilia ac studia vestra, t r i b u t a m vobis saepe diligentiae l a u d e m confirmant Nostramque vobis ex novo capite conciliant benevolentiam. Q u a e c u m q u e sit conditio r e r u m vestrarum, quidquid afferat dies, n o n laborabitis frustra. Ceterum, dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, forti animo e s t o t e : confidite Deo: fidelis est et non dabit in a e t e r n u m fluctuationem iusto. Auspex divinorum m u n e r u m Nostraeque testis, benevolentiae apostolica sit benedictio, q u a m vobis, clero populoque unicuique vestrum tradito, p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xxvi novembris MCMXX, Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV. S. Congregatio Consistorialis 13 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM CIRCA PROPONENDOS AD EPISCOPALE MINISTERIUM IN SCOTIA Maximam semper sollicitudinem habuit Ecclesia in Episcopis eligendis, a quibus maxima ex parte profectus catholicae religionis et increment u m fidei pendent. Haec ipsa ratio S s m u m Dominum movit ad novam electionis methodum, de consulto E m o r u m Sacrae h u i u s Congregationis P a t r u m , s t a t u e n d a m in Foederatis Americae Statibus, quae uberes fructus iam edidit. Item factum est in regione Canadensi, generali cum approbatione illorum Antistitum. Similem m e t h o d u m censens Sanctitas Sua extendere ad Scotiam, ubi religiosae conditiones, ab i n s t a u r a t i o n e ecclesiasticae hierarchiae, meliores factae sunt, sententiam a singulis m e m o r a t a e regionis Ordinariis super ea exquisivit. Habita a Scotis Praesulibus favorabili sententia, illis t a m e n modificationibus inductis, q u a e o p p o r t u n a e visae fuerunt; S s m u s Dominus Noster Benedictus P P . XV, de consulto E m o r u m Sacrae Congregationis Consistorialis P a t r u m , statuit et consistoriali praesenti decreto praescribit, ut in p o s t e r u m in Scotia, pro eligendorum Episcoporum propositione, ratio iuxta leges quae s e q u u n t u r , a d h i b e a t u r et vigeat. 1. P r o proponendis sacerdotibus ad episcopale ministerium idoneis ac dignis, c o n v e n t u s o m n i u m Ordinariorum fiet singulis trienniis, tempore infra assignato. 2. Quolibet triennio, sub initio quadragesimae, incipiendo ab a n n o 1921, o m n e s et singuli Episcopi suffraganei Archiepiscopo S. Andreae et Edinburgh vel, sede vacante, Archiepiscopo Glasguensi, sacerdotum n o m i n a indicabunt, quos dignos episcopali ministerio existimabunt. Nil autem vetat q u o m i n u s , hos inter, alterius etiam dioecesis vel provinciae sacerdotes p r o p o n a n t u r ; sub gravi t a m e n exigitur, ut, qui proponitur, personaliter et ex d i u t u r n a conversatione a proponente cognoscatur. Item 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Archiepiscopus Glasguensis nomina, quae apta reputaverit, Archiepiscopo S. A n d r e a e et Edinburgi patefaciet. 3. U n a cum nomine, aetatem quoque, q u a n d o fieri potest, designab u n t candidati, eius originis et actualis commorationis locum, et officium quo principaliter fungitur. 4. Antequam determinent quem proponant, t a m Archiepiscopi, quam Episcopi canonicos rogabunt, eo modo qui infra statuitur, ut sacerdotem indicent aliquem, quem p r a e ceteris dignum et idoneum coram Domino censeant cui christiani gregis custodia in aliqua dioecesi committatur. Ast a) interpellatio facienda erit canonicis, non in conventu coadunatis, sed singulis singillatim, data unicuique sub gravi obligatione secreti, et sub lege destruendi, si quod intercessit h a c de re, epistolare commercium. b) Episcopi a u t e m h a b i t u m consilium nemini patefacient, nisi forte in Episcoporum conventu, de quo inferius. 5. P o t e r u n t q u o q u e Episcopi alios p r u d e n t e s viros, etiam e clero regulari, praesertim vero parochos seniores et prudentiores, t a m pro proponendis candidatis, q u a m pro cognoscendis alicuius qualitatibus i n t e r r o g a r e ; sed ad u n g u e m servatis regulis superius s u b litt. a) et b) art. 4 recensitis. 6. Nomina q u a e Episcopi iuxta art. 2 proponent, nulli p r o r s u s aperiant, nisi soli Archiepiscopo, cui nomina s u n t indicanda. 7. Metropolitanus, vel Archiepiscopus, habitis ab Episcopis candid a t o r u m propositionibus s u a s adiiciat: omnium indicem ordine alphabetico conficiat, et, reticitis proponentibus, h a n c n o t u l a m t r a n s m i t t a t singulis Antistitibus regionis, ut hi opportunas investigationes peragere valeant de qualitatibus e o r u m quos personaliter et certa scientia non cognoscant. * 8. Investigationes eiusmodi earumque causa m a x i m a secreti cautela peragendae erunt, ut s u p r a n. 4 dictum est. Quod si v e r e a n t u r rem palam evasuram, ab ulterioribus inquisitionibus abstineant. 9. P o s t Pascha, die et loco ab Archiepiscopo, de quo in art. 6, determinandis, omnes Episcopi convenient ad seligendos eos qui Sanctae Sedi ad episcopale ministerium proponi debeant. Convenient autem absque ulla solemnitate, quasi ad familiarem congressum, ut attentio quaelibet, praesertim diariorum et ephemeridum, et o m n e curiositatis studium vitetur. 10. In conventu, invocato divino auxilio, p r a e s t a n d u m erit a singulis, Archiepiscopis n o n exceptis, tactis Ss. Evangeliis, i u s i u r a n d u m S. Congregatio Consistorialis 15 de secreto servando, ut sacratius fiat vinculum quo omnes adstringunt u r : post hoc regulae ad electionem faciendam legendae erunt. 11. Deinde u n u s ex Episcopis p r a e s e n t i b u s in Secretarium eri- getur. 12. His peractis, ad disceptationem venietur, ut, inter tot exhibitus, digniores et aptiores seligantur. Id t a m e n veluti Christo praesenti fiet et sub Eius obtutu, omni h u m a n a consideratione postposita, cum discretione et charitate, s u p r e m o Ecclesiae bono divinaque gloria et a n i m a r u m salute unice ob oculos habitis. 18. Candidati m a t u r a e , sed n o n nimium provectae aetatis esse debent; p r u d e n t i a praediti in agendis, q u a e sit ex ministeriorum exercitio c o m p r o b a t a ; sanissima et n o n c o m m u n i doctrina exornati, et cum debita erga Apostolicam Sedem devotione c o n i u n c t a ; maxima autem h o n e s t a t e vitae et pietate insignes. A t t e n d e n d u m insuper erit ad capacitatem candidati quoad temporalem bonorum administrationem, ad conditionem eius familiarem, ad indolem et valetudinem. Uno verbo, v i d e n d u m u t r u m o m n i b u s iis qualitatibus polleat, q u a e in optimo pastore requiruntur, ut cum fructu et aedificatione populum Dei regere queat. 14. Discussione peracta, fiet hac ratione s c r u t i n i u m : a) Qui o m n i u m Episcoporum sententia, quavis d e m u m de causa, visi s u n t in disceptatione ex n u m e r o p r o p o n e n d o m i » expungendi, ii in suffragium n o n vocabuntur; de caeteris, etiam probatissimis, suffragium feretur. b) Candidati singuli ordine alphabetico ad suffragium p r o p o n e n t u r : suffragia secreta erunt. c) Episcopi omnes, Archiepiscopis n o n exceptis, pro singulis candidatis tribus u t e n t u r taxillis seu calculis, albo scilicet, nigro, tertioque alterius cuiuscumque coloris: p r i m u m ad a p p r o b a n d u m , alterum ad r e p r o b a n d a m , tertium a d abstensionem indicandam. d) Singuli Antistites, p r a e e u n t i b u s Metropolitano et Archiepiscopo Glasguensi, in u r n a ad h u n c finem disposita taxillum déponent, quo dignum, coram Deo et graviter onerata conscientia, sacerdotem aestimab u n t qui in suffragium v o c a t u r : reliquos taxillos binos in u r n a alia, pariter secreto, déponent. e) Suffragiis expletis, Archiepiscopus c o n v e n t a s praeses, a d s t a n t e Episcopo Secretario, taxillos et eorum speciem coram o m n i b u s n u m e rabit, scriptoque adnotabit. 15. Scrutinio de o m n i b u s peracto, liberum erit Episcopis, si id ipsis placeat a u t aliquis eorum postulet, ut inter a p p r o b a t o s plenis a u t pari- 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale b u s suffragiis novo h u n c finem singuli tabunt, e a m q u e in supra, art. 14, litt. scrutinio designetur q u i n a m sit praeferendus. Ad suffragatores n o m e n praeferendi in schedula adnou r n a d é p o n e n t : s c h e d u l a r u m a u t e m e x a m e n fiet, ut e), decernitur. 16. Q u a m v i s vero S u m m u s Pontifex sibi reservet, dioecesi vel archidioecesi aliqua vacante, opportunis modis, consilia ab Episcopis vel Archiepiscopis requirere, ut p e r s o n a m eligat q u a e inter a p p r o b a t a s magis idonea videatur dioecesi illi regendae ; nihilominus fas erit Episcopis in eodem conventu indicare, generali saltem ratione, cuinam dioecesi candidatos magis idoneos c e n s e a n t ; et q u i b u s de causis. . 17. Episcopus a secretis, discussione d u r a n t e , diligenter adnotabit quae de singulis candidatis a singulis suffragatoribus dicentur, quaen a m discussionis fuerit conclusio ; denique q u i n a m tum in primo scrutinio, tum in secundo (si fiat) fuerit exitus, et q u i d n a m speciaiius iuxta art. 16 fuerit dictum. 18. Antistites a conventu ne discedant, a n t e q u a m ab Episcopo Secretario lecta fuerit relatio ab eodem confecta circa nomina proposita, candidatorum qualitates et obtenta suffragia, e a m q u e probaverint. 19. Actorum exemplar ab Archiepiscopis, a praesule a secretis et a ceteris Episcopis p r a e s e n t i b u s subsignatum, q u a m tutissime ad Sacram h a n c Congregationem per Archiepiscopum praesidem mittetur. Acta vero ipsa penes ipsum Archiepiscopum in Archivo secretissimo S. Officii servabuntur, d e s t r u e n d a t a m e n post a n n u m , vel etiam prius, si periculum violationis secreti immineat. 20. Post haec, fas t a m e n semper erit Episcopis, t u m occasione propositionis candidati tum vacationis alicuius Sedis, praesertim maioris momenti, litteras Sacrae huic Congregationi vel ipsi Ssmo Domino conscribere, q u i b u s m e n t e m s u a m circa p e r s o n a r u m qualitates sive absolute, sive relate ad provisionem dictae Sedis, patefaciant. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 novembris 1920. j$i C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius. L. $ S. Aloisius Sincero, Adsessor. 17 S. Congregatio Consistorialis II DESIGNATIO ORDINARII PRO APPELLATIONE IUXTA CAN. 1594, § '2 I u x t a can. 1594, § 2,- Codicis Iuris Canonici pro appellatione: R m u s Archiep. Platensis designavit Ordinarium Cochabambensem. Quam designationem S s m u s D. N. Benedictus P p . XV a p p r o b a r e dignatus est, die 26 novembris 1920. III DESIGNATIONES ORDINARIORUM PRO SECUNDA APPELLATIONE R m u s Episc. Basileensis et Luganensis designavit Ordinarium Lausannensem-Genevensem ; » » Curiensis, Ordinarium Sangallensem ; » » Sangallensis, Ordinarium Basileensem; » » Sedunensis, Ordinarium Pagi Ticinensis; » » Lausannensis-Genevensis, Ordinarium S e d u n e n s e m ; R m u s Administrator Apostolicus Luganensis, Ordinarium Curiensem. Quas designationes S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, die 15 octobris 1920, approbare dignatus est. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I , DECRETUM DE DEFINIENDIS LIMITIBUS DE PROPAGANDA FIDE PAROECIARUM IN DIOECESIBUS S. CONGREGATIONI SUBIECTIS. Ordinarii q u a r u m d a m r e g i o n u m , quae hierarchica constitutione quidem gaudent, at Sacro huic Consilio Christiano Nomini P r o p a g a n d o subiiciuntur, cum aliquid inchoatum a d h u c praeseferant, dubia nonnulla circa s t a t u m iuridicum missionum sibi c o m m i s s a r u m proposuerunt. ACTA, vol. XIII, n. i. — 3-1-921. 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Itaque ad ea dubia removenda et t u t a m agendi n o r m a m generalem p r a e b e n d a m , Sacra Congregatio haec s t a t u e n d a c e n s u i t : o I Cum dioeceses huic Sacro Consilio subiectae t a m q u a m missiones haberi debeant, permitti potest ut in eisdem aliqua p a r s territorii indivisa maneat, idest sine designatione limitum paroecialium. 2° Quae vero territorii partes limitatae iam s u n t vel limitari in p o sterum contingat ad n o r m a m can. 216, eae nomine paroeciae v e n i u n t ; at eisdem applicantur ea quoque quae de quasi-paroeciis peculiariter statuta sunt. 3° Facultas specialis a u t e m Episcopis missionum fit n o m i n a n d i regulares ad paroecias cum idonei ad talia beneficia sacerdotes e clero saeculari omnino deficiant. 4° Episcopis Indiarum Orientalium vero liceat in proximo conventu Madraspatano, collatis consiliis cum R m o Delegato Apostolico, determinare, q u a e n a m territorii partes propriae cuiusque dioecesis haberi debeant ut iam sufficienter divisae ad n o r m a m can. 216, adhibita in posterum, pro novis paroeciis erigendis, forma in instructione h u i u s S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, diei 25 iulii 1920, praescripta (cfr. Acta Apost. Sedis, an. xir, n. VIII, pag. 331). Quae omnia SS. Dominus Noster Benedictus Div. Prov. P P . XV, in audientia diei 2 decembris infrascripto S. C. Cardinali Profecto impertita, confirmare atque r a t a h a b e r e dignatus est. Datum Romae ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 9 decembris a n n o 1920. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, ' Secretarius, II NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 12 novembris 1920. — Delegatus apostolicus Albaniae R. D. Ernestus Cozzi. 3 decembris. — Vicarius apostolicus de Ge-li meridio-occidentali in Cina R. D. Ubertus F r a n c i s c u s Schraven, e Congregatione Missionis. 4 decembris. — Vicarius apostolicus de Ontario Septemtrionali R. D. Joseph Hallé, p r o t o n o t a r i u s apostolicus ad instar participantium. 19 S. Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM I LEMOVICEN. ; BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI SORORIS MARIAE A IESU, IN SAECULO IOSEPHAE DU BOURG, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS SORORUM A DIVINO SALVATORE ET SS.MA MRGINE NÜNCUPATARUM. In oppido Bochemontés, prope Tolosam, e parentibus genere, censu et pietate conspicuis, Armando du Bourg et Maria Jacquette d'Arbousier de Montégut, die 24 iunii a n n o 1788 in lucem venit infantala, cui die 29 in sacro fonte imposita fuerunt n o m i n a Anna, Rosa, Iosepha. Septima prolis florentis, prae ceteris filiis ad virtutem inclinata, a d h u c puella eam domi studiose excoluit, eo magis quod a genitrice didicerat se a n t e o r t u m fuisse Deiparae Mariae Virgini consecratam. Calamitoso et miserrimo illo tempore, saeviente bello in Ecclesiam, clerum laicosque catholicos, A r m a n d u s , Tolosani s e n a t u s consiliarius, a perduellibus ad necem quaesitus, a n n o 1793 iniuste capite plexus est, eiusque b o n a fisco addicta, m a x i m a cum tristitia et egestate numerosae atque superstitis familiae. Invicta materfamiiias, licet suo viro orbata opibusque spoliata, h a s aliasque adversitates christiana fortitudine tulit, in Deo penitus confisa de perenni succursu in suis angustiis et necessitatibus, atque h a n c spem fructuose fovit, sicut eventus exinde probavit. Iosepha, vix septennis, Sororibus a sancto Mauro instituenda traditur. In ea statim elucére visum est orationis et virtutis studium, h a u d obstante indolis fervore quem nitebatur cohibere. Q u u m ad duodecimum aetatis a n n u m pervenisset, recte instructa et bene disposita, ad sacrum Convivium et paulo post ad Confirmationis s a c r a m e n t u m a d m i s s a est. T u n c magis excitata ad perfectum vitae statum, m u n d a n i s vanitatibus et blandimentis contemptis, votum consecrationis beatae Mariae Virgini, dulcissimae matri, privatim renovat. D o m u m reversa, liberales artes, praesertim musices et graphices, discere prosequitur, ac, divina opitulante gratia, vitam poenitentem, p u r a m et in Christo absconditam ducit. Paulo post in monasterium Sororum a Visitatione Beatae Mariae Virginis se recepit, sed, tribus m e n s i b u s elapsis, q u u m n o n reperisset illud vitae 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale g e n u s sibi consonum, e monasterio egressa Tolosam revertit, ubi plures h o r a s diei impendit in pietatis et cultus exercitiis, q u i b u s amore Dei et zelo a n i m a r u m magis incenditur. Lemovicum q u o q u e petiit ut Praesulem p a t r u u m s u u m inviseret, a quo salutaria m o n i t a et consilia potiss i m u m de spirituali vita interiori libentissime accepit.. P o s t e a Tolosae, a p u d Moniales a Beata Maria Virgine n u n c u p a t a s et religiosae et actuosae vitae experimentum egit, simulque, m u n e r i sibi commisso recte fungens, puellas docuit cum m u t u o gaudio et profectu mentis et cordis. Aiumnae enim religione, litteris bonisque m o r i b u s instructae, ad virtutes et ad sacra continuo ailiciebantur, a t q u e ipsa magistra, vigesimum a u n u m agens, perpetuo castitatis voto, confessario a n n u e n t e , se Deo omnino consecrabat. Austerioris vitae cupida Dei F a m u l a , exquisita virorum p r u d e n t i u m sententia, a n n o 1812, inter Sorores a sancto Alexio cooptatur, suscepto nomine Maria a Iesu, votis etiam nuncupatis, mense iulio anni 1815. Aegrotis curandis q u i n q u e n n i o operam dedit singulari diligentia et caritate. Ob m u l t a s animi anxietates, gravi tristitia et moerore auctas per obitum cl. me. Episcopi du Bourg, p a t r u i sui, soror Maria a Iesu in m o r b u m incidit d i u t u r n u m cum extremo languore et debilitate. Q u u m a l i q u a n t u m convalesceret, iussu Episcopi Lemovicensis, qui d e m o r t u o Praesuli du Bourg successerat, ad pagum Evaux mittitur, ut vires reficeret. Illic, h o r t a n t e et dirigente eodem Antistite, novum Institutum p r a e p a r a r e coepit a n n o 1829 et sequentibus. Interim, a n n o 1830, Ancilla Dei Lemovicum rediit, moderatricem Sororum a sancto Alexio eligendi causa. P e r triennium clementissimus Deus disposuit vias ad novae Sodalitatis erectionem, quae, ex ipsius Dei providentia et Beatissima Maria Virgine auxiliante, a n n o 1833 exorta est. Siquidem pia mulier Maria Lacoste, vidua cum binis filiabus suis in pago Brives non d u m puellarum collegium dirigebat ad instar familiae religiosae atque alterum simile in pago Terrason instituere cogitabat. Soror Maria a Iesu, de hac re edocta, p r a e h a b i t a familiari conversatione cum illis, opport u n e eas in socias et adiutrices novi Instituti sibi adscivit, atque, obtento u t r i u s q u e Episcopi Petrocoricensis et Lemovicensis consensu, c u m praedictis sodalibus in oppidum Evaux se contulit, medio mense octobri a n n o 1833. Illic o m n e s postulantes pro nova Congregatione, in soda litio cui n o m e n « Verbo I n c a r n a t o » i n t e r d u m receptae, tyrocinium aggressae sunt, s u b directione Institutricis, matris et magistrae. Caelesti lumine et mariali patrocinio, assidua et ferventi prece u n a cum suis puellis implorato, Dei F a m u l a constitutiones et regulas conscripsit q u a s , p r i m u m ad e x p e r i m e n t u m permissas, postea revisas et laude dignas repertas, die 25 februarii anni 1834 E p i s c o p u s Petrocoricensis et die S. Congregatio Rituum a 21 I decembris anni 1849 Lemovicensis Antistes libentissime p r o b a r u n t . Ex hisce constat Sorores « a Divino Salvatore et a Ssma Virgine », q u a e i n d u u n t vestes iuxta specialem formam et colorem praescriptas, peculiarem finem h a b e r e fidelem observantiam primi et alterius divini praecepti, n e m p e dilectionis Dei et proximi, per cognitionem, amorem, et imitationem Dei et' Salvatoris nostri Iesu Christi eiusque Ssmae Genitricis Mariae Virginis. Inter opera vero q u a e ipsae exercere debent, cum caritate et simplicitate, recensentur p u e r o r u m et puellarum instructio catholica, a t q u e infirmorum ac p a u p e r u m a s s i d u a et diligens cogitatio et cura in nosocomiis, hospitiis ac domibus. Interea, tyrocinio rite peracto, in sacello Sodalitii a Verbo I n c a r n a t o , Evauœ in pago, novitiae novi Instituti, q u a r u m p r i m a fuit Maria Lacoste, die 9 februarii a n n o 1834 religiosa veste benedicta i n d u t a e sunt, et, biennio elapso, die 15 februarii a n n i 1836, solemni ritu eaedem Sorores religiosa vota emiserunt. Deinceps Soror Maria a Iesu, respectivis Ordinariis Dioecesium libenter a n n u e n t i b u s , alias domos Instituti fundavit in locis La Souterraine, dioecesis Lemovicensis, q u a e h a b i t a est uti sedes princeps, Orcêval, dioecesis Claramontensis, Lauzum, dioecesis Agennensis, Bergerac, dioecesis Petrocoricensis, a t q u e in oppidis Aisée et Thiers, ita ut singulis annis singulae fere fundationes responderent. Aucto S o r o r u m n u m e r o eisque postulantibus, auctoritate Episcopi Petrocoricensis, consentiente Episcopo Lemovicensi, Soror Maria a Iesu, ob suam pietatem, prudentiam aliasque virtutes, in Moderatricem generalem « Instituti a Divino Salvatore et Ssma Virgine » electa et confirmata fuit. Anno d e m u m 1841, votis et precibus F a m u l a e Dei satisfactum est per electionem domini Dissundes ßegesat, vicarii generalis Lemovicensis, in moderatorem generalem Congregationis, qui eidem Sodalitati m a g n u m incrementum dedit, urgente ipsa fundatrice et antistita generali Sorores ad observantiam legum et p r a e c e p t o r u m et custodiam primae vi fervoris. Congregationi veluti p a r s accessit sodalitium p a u p e r i b u s ruricolis instituendis destin a t u m , a sororibus r u r a l i b u s vulgo Sœurs des campagnes n u n c u p a t u m , quod uti r a m u m minorem se exhibet eiusdem arboris et regulae, n o n t a m e n eiusdem officii. Sorores istae subiectae m a n e n t directioni Soror u m m a i o r u m . P r i m a sodalitii d o m u s , Lemovicensi Antistite h o r t a n t e , erecta fuit in loco Thial, q u a m aliae s u b s e q u u t a e sunt similes d o m u s et scholae q u a e pueris ac puellis catholicis p a t e r e n t adversus haereticorum artes et insidias. Insimul Operam quotidianae communionis Famula- Dei instituit, t u m ad iniurias Deo illatas cum a n i m a r u m detrimento resarciendas et remo vendas, t u m ad spiritum pietatis ^fovendum et a u g e n d u m in augustissimum Eucharistiae s a c r a m e n t u m , in Beatis- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale simam Virginem Mariam, in sanctos Angelos et Archangelus aliosque sanctos caelites, sub q u o r u m custodia et patrocinio universum Instit u t u m posuerat. Nec p r a e t e r e u n d u m est quod, vivente a d h u c ipsa fundatrice, eiusdem Instituti d o m u s q u a d r a g i n t a circiter e n u m e r a b a n t u r , tum ad puerilem aetatem e r u d i e n d a m , t u m ad aegrotos egenosque c u r a n d o s et sublevandos. Vita Servae Dei virtutibus et meritis plena iam ad occasum vergebat, ut a gravibus multisque laboribus gloriosa conquiesceret. I n e u n t e a n n o 1862 Dei F a m u l a composuit et collegit q u e m d a m t h e s a u r u m p r e c u m in u s u m suae Congregationis et in extrem u m memoriale perennis suae orationis, puritatis et caritatis in D e u m et proximum necnon suae perfectae subiectionis et observantiae erga sanctam Matrem Ecclesiam, s u p r e m u m eius caput R o m a n u m Pontificem aliosque legitimos Pastores. T a n d e m , diutino m o r b o c o n s u m p t a , sicut piissima m a t e r inter amantissimas filias, die 26 septembris, a n n o 1862, aetatis suae septuagesimo q u a r t o , obdormivit in Domino. Ad eius corpus in sacello Communitatis expositum, complures fideles e quovis ordine civium convenerunt et maiori n u m e r o , q u a n d o ad ecclesiam parochialem civitatis La Souterraine devota p o m p a delatum fuit. F u n e r e solemniter peracto, cum oratione funebri Vicarii generalis Lemovicensis et per viginti circiter a n n o s Superioris generalis Instituti, idem corpus conditum fuit apud sacellum Communitatis, sepulcro inscriptione superposita. F a m a sanctitatis, q u a soror Maria a Iesu in vita pollebat, post eius o b i t u m magis clara, constans et diffusa, viam aperuit Processui Informativo Lemovicensi super ea condendo. Quo expleto et R o m a m ad sacrorum r i t u u m Congregationem transmisso, iuris ordine servato et revisione scriptorum Servae Dei peracta, nihil obstare decretum est, q u o m i n u s ad ulteriora procedatur. Quare, instante R. P. D. Francisco Xaverio Hertzog, e Sulpitiana Familia, P r o t o n o t a r i o Apostolico et Causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis q u o r u m d a m Em orum S. R. E. Cardinalium, plurium R m o r u m Archiepiscoporum, Episcoporum a t q u e antistitum ex u t r o q u e clero, aliorum virorum ecclesiastica vel civili dignitate p r a e s t a n t i u m , a t q u e piarum ac nobilium puellarum et mulier u m , quibus accesserunt omnes sodales et a l u m n a e Congregationis « Divini Salvatoris et S s m a e Virginis » auspicantes Servae Dei Mariae a Iesu, suae legiferae matris, felicem Causae introitum et exitum, E m u s et R e v m u s D n u s Cardinalis I a n u a r i u s Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et h u i u s Causae P o n e n s seu Relator, in ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens d u b i u m discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum, 23 S: Congregatio Rituum de quo agitur? Et Emi ac Rmi P a t r e s sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem eiusdem Emi Ponentis, audito R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s q u e accurate perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Affirmative, seu signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 16 novembris 1920. F a c t a postmodum de his Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum sacrae rituum Congregationis Secretarium relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacri Consilii ratum h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem introductionis Causae Servae Dei Mariae a Iesu, in saeculo Iosephae du Bourg, fundatricis Congregationis « Sororum a Divino Salvatore et Sanctissima Virgine » n u n c u p a t a r u m , die 21, eisdem mense et a n n o . j$| A. CARD. VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. ÇB s. Alexander Verde, Secretarius. II ROMANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI ROBERTI S. R. E. CAR- DINALIS BELLARMINO SOCIETATIS IESU. S U P E R DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Quis fuerit venerabilis Dei Servus Robertus S. R. E. Cardinalis Bellarmino, quantis fulserit e x o r n a t u s virtutibus, q u a scientia praestiterit ac doctrina, paucis complecti difficillimum sane est o p u s ; ex iis t a m e n , quae pretiosum eiusdem proxime antecesserunt, comitata et subsecuta s u n t obitum, arguere saltem licet a t q u e a d u m b r a r e . Cuncta siquidem, q u a e hoc de loco distincte copioseque descripta r e p e r i u n t u r in actis, qui animo reputaverit complexusque cogitatione fuerit, is profecto facere non poterit, quin ipsius venerabilis Dei Famuli vitam, actiones Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gestasque r e s absolutissimi) q u o d a m i n t u e a t u r compendio, reflexoque veluti lumine fidelem q u o q u e venerabilis Viri contempletur imaginem, eximiam morum sanctitatem p r a e s t a n t e m q u e doctrinam arctissimo sociat a s foedere, p r a e se ferentem, simulque confirmatam agnoscat Benedicti XIV sententiam, m a g n u m constituentis in obitu Servorum Dei mom e n t u m , si quidem finis vitae illustris sit et sanctimonia plenus et publica praesertim testificatione notatus; reique h a n c afferentis ration e m : quum, uti dici solet, exitus acta probet (lib. III, cap. 38). Nil proinde m i r u m , si, nulla fere interiecta mora, admota fuerit m a n u s ad iuridicas colligendas probationes, q u a r u m ope introductio obtenta est causae Beatificationis, brevique patuerit etiam aditus praecipuae, q u a e de virtutibus est, q u a e s t i o n i ; de iis n a m q u e , q u u m per illud t e m p u s a n t e p r a e p a r a t o r i a in u s u n o n d u m esset Congregatio, in praeparatoria p r i m u m a c t u m est Congregatione, q u a e die septima septembris mensis a n n i millesimi sexcentesimi septuagesimo quinti h a b i t a fuit. Verumtamen, q u a e h u c u s q u e t a m prospere expediteque processer a t Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino Beatificationis causa, vix atque ad generalem deducta est Congregationem, q u a e coram sa. me. venerabili Innocentio P a p a XI, die vigesima sexta septembris anni millesimi sexcentesimi septuagesimi septimi, coacta fuit, cito incidit in scopulos, et magnas subinde experiri coepit r e p u g n a n t i a s ; easque n e q u a q u a m ex eo esse repetendas, quod heroicae venerabilis Bellarmino virtutes uberibus idoneisque c o m m u n i t a e n o n essent probationibus, sed longe aliis de causis s u u m duxisse o r t u m , vel ipsae suadebant, q u a s ad n o c e n d u m adhibitas fuisse constat, machinationes, cum, non multos ante annos, publici iuris q u a e d a m magni pretii facta s u n t documenta, quae ipsum Benedictum P a p a m XIV s u u m h a b e n t auctorem, e quibus, q u o d n a m laudati Summi Pontificis, circa christianas a venerabili Bellarmino heroico gradu exercitas virtutes, iuxta acta et probata, exstiterit iudicium, ab eoque rite p r o m u l g a n d o c u r n a m ille abstinuerim satis superque innotescit. Revera, n e d u m Ecclesiae catholicae hostes, verum et corruptae praeiudicataeque opinionis homines, qui, longo varioque saeculorum cursu, Servi Dei Bellarmino Beatificationis c a u s a m perdere s u n t minitati, potius q u a m u n u m Bellarmino, ipsam solidae s a n a e q u e doctrinae altricem, b e n e m e r e n t i s s i m a m Societatem Iesu, q u a e iure meritoque tanto gloriatur alumno, procul dubio spectarunt. Audaciores proinde effecti eo, q u e m sub venerabili Innocentio P a p a XI sortiti fuerant, successu, celebre q u o d d a m contrarium evulgando Votum, severissima etsi secreti lege contectum, illud p r o r s u s latere debuisset, eadem sub Bene- S. Congregatio Rituum §5 dicto P a p a XIV vaferrima r e n o v a r u n t molimina, u t q u e facilius extremum inclytae Societatis Iesu m a t u r a r e n t exitium, quae in binis praegressis generalibus Congregationibus lata fuerant, typis cusa, in vulgus spargenda c u r a r u n t negativa suffragia. Quae t a m e n hoc praecipuo capitalique inficiuntur vitio ; quod videlicet, quavis posthabita positiva h e r o i c a r u m v i r t u t u m demonstratione, t o t a fere s u n t in recensendis, quos eorum a u c t o r i b u s in venerabili Bellarmino deprehendere visum est, defectibus; ideoque diversam ab ea, cunctis in disceptationibus servanda, s e c t a n t u r m e t h o d u m , quae, recenti hac aetate, n o n mediocri cum veritatis detrimento, a nonnullis, quo m i n u s manifestis, eo nocentioribus, i n s t a u r a t a fuit. Hi porro q u u m probe calleant, post institutae quaestionis valide strenueque confectam demonstrationem, nonnisi postremo loco ad difficultatum, si q u a e contra facere videantur, solutionem descendere, idem profecto esse, a t q u e difficultates ipsas enervatas fermeque dilutas reperire, ad eam artem callidam sane saepe confugiunt, ut, sueto interverso p e r t u r b a t o q u e ordine, difficultatem in thesim et thesim in difficultatem i m m u t a r e non vereantur. Equidem, ut, u n d e est exorsus, eo revertatur sermo, quibus opus, suo tempore, fuerat, elementa ad necessariam a p p a r a n d a m et accurand a m de heroicis venerabilis Bellarmino virtutibus probationem, neque p a u c a n u m e r o neque exiguae molis volumina continent, sive manuscripta, sive typis i m p r e s s a ; eaque in d u o b u s vetustis sacrae rituum Congregationis et Postulationis Societatis Iesu delitescunt tabulariis, ad quae, ceu pro religiosa archivorum custodia sapienter conditae postulant leges, interdictus est aditus, et, q u i b u s d a m d u m t a x a t exstantibus conditionibus, accedere vix licet ad consulendum. Contra, opusculum, q u o d cuncta complectitur a d v e r s a Causae Bellarmino suffragia, venale p r o s t a b a t et p r o s t a t a d h u c ; illud idcirco h a u d p a u c o r u m versatum est in manibus, q u o r u m nonnulli, sicut valde proclive est coniicere, avide cupideque ipsum lectitarunt. Nec fortasse defuit, qui ex u n i s diffìcult a n t i b u s , quae inibi mira q u a d a m arte ac i n d u s t r i a percensentur, universa t a m e n seposita Servi Dei vita, q u o d q u e gravius, incompertis o m n i n o peculiaribus eiusdem Famuli Dei virtutibus, ad q u a s propositae referuntur difficultates, iam in p r o m p t u omnia se habere sit arbitratus, q u i b u s e a m d e m dignosceret iustoque pretio existimaret venerabilis Bellarmino Causam. Ast v e h e m e n t e r hac opinione sua falsus utique ille fuisset, p r o u t insigniter falleretur, qui, a r d u a q u a d a m oborta controversia, eam, praecisione facta a supremis principiis, quae subiectam, de q u a agitur, materiam regunt et m o d e r a n t u r , se certo ac tuto diremptur u m speraret. 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium O fidale Quibus ex o m n i b u s non difficile explicatu est, qui factum sit, ut perdiu v e h e m e n t e r q u e exspectatum ad haec u s q u e t e m p o r a s u u m adepta non fuerit exitum de heroicis venerabilis Bellarmino virtutibus Causa, donec Sanctissimus D o m i n u s noster Benedictus P a p a XV, inde fere a Sui pontificatus exordio, Suos in eam convertit oculos. Quamvis autem e Sibi satis explorata vicissitudinum historia, q u i b u s obnoxia facta fuit de venerabilis Bellarmino virtutibus quaestio, iamdiu a Decessore Suo Benedicto P a p a XIV quaestionem ipsam pro diiudicata ac definita h a b e r i posse censeret, nihilominus, ut, magis quo fieri posset, singulari prospiceret Causae dignitati, Reverendissimo™ m Cardinalium sacris tuendis ritibus praepositorum, cum interventu et voto P r a e s u l u m Officialium, p r a e h a b e r e voluit consultationem. U t q u e haec n e d u m extrinseca auctoritate, sed factis inniteretur nec non vi et pondere argumentorum, quae accommodata essent ad p e r s u a d e n d u m , eadem, q u a n u p e r m e m o r a t u m immortalis memoriae Praedecessorem S u u m Benedictum Papam XIV in hac ipsa de venerabilis Bellarmino virtutibus Causa u s u m fuisse noverat, duci Se regique praetulit n o r m a . Eapropter, d u m R. P. Fidei P r o m o t o r i generali hoc dedit negotium, ut obiectivam de statu Causae texeret relationem, auctor insimul exstitit, ut actores quaecumque, sive pro sive contra facere possent, proferrent in medium. Providae iussioni, uti par erat, obsequenter paruerunt et R. P. Fidei P r o m o t o r generalis, q u a peritia praestat ac sedulitate, obiectiva de statu Causae confecta relatione ; et solertes actuosique actores edito exhibitoque volumine, quod d u a b u s constat partibus. Q u a r u m u n a R. P. P a u l i Dudon, e Societate Iesu, affabre elaborata lucubratio est, q u a singulas cernere d a t u r totius Causae phases praeclaris cum eiusdem meritis coniunctas. Altera perfectum sane est opus n u m e r i s q u e o m n i b u s absolutum, a Cardinali Carolo Alberto Cavalchini concinnatum, eidem, tamq u a m causae Relatori, a Benedicto P a p a XIV commissum^ quo cuncta, quae, t a m ex adverso, q u a m pro efficaci Causae tuitione illuc u s q u e adducta utrinque fuerant, optime, perite o r n a t e q ú e r e s u m u n t u r . Adiectae tres succedunt appendices, q u a r u m prima C o m m e n t a r i o l u m exterioris vitae s u a e a venerabili Bellarmino conscriptum exhibet, secunda ac tertia satis notum cum suis additamentis Cardinalis Dominici Passionei sub a s p e c t u m p o n u n t Votum, quod, u t p o t e aetate posterius, alia tria, in generali iam Congregatione coram venerabili Innocentio P a p a XI emissa, veluti s u m m a , complet a t q u e perficit. Ita ad novissimum sibi propositum certamen de heroicis venerabilis Bellarmino virtutibus Causa accessit; et quam apte q u a m q u e valide p a r a t a et instructa accesserit, mirifice comprobavit eventus. In ordina- 27 S. Congregatio Rituum riis quippe sacri h u i u s Ordinis comitiis, quae, die decima sexta superioris mensis novembris, celebrata sunt, referente Reverendissimo Cardinali, causae Ponente, Aidano Gasquet, omnibus, qui convenerant, t u m Reverendissimis Cardinalibus, t u m P r a e s u l i b u s Officialibus, haec u n a e a d e m q u e sententia fuit; nimirum, ita discussas fuisse et c o m p r o b a t a s heroicas venerabilis Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino virtutes, ut procedi possit ad ulteriora in casu, et ad effectum, de quo agitur. Sanctitas vero Sua, audita relatione per infrascriptum Cardinalem sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, s u p r e m u m iudicium S u u m de more p r o r o g a n d u m duxit, ut, c o m m u n i b u s interim fusis Deo precib u s , congruum suppeteret t e m p u s ad caeleste l u m e n implorandum. Quod quidem praestitum q u u m fuerit, decretoriam sententiam S u a m p r o n u n tiare statuit hodierna auspicatissima die, q u a e Suae ordinationis sacerdotalis et episcopalis consecrationis anniversaria est. Quapropter, sacris pientissime operatus, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimus Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et A i d a n u m Gasquet, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter edixit: Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Roberti S. B. E. Cardinalis Bellarmino, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. Hoc Decretum publici iuris fieri et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri mandavit undecimo calendas ianuarias anno MCMXX. £g A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 7 dicembre 1920, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio intorno all'eroismo delle virtù esercitate dal Venerabile Servo di Dio Bartolomeo Dalmonte, Sacerdote, Istitutore della Pia Opera della Missione, in Bologna. Martedì 14 dicembre 1920, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Particolare dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali ed i Rmi Prelati Officiali componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto su le seguenti materie: 1) Intorno alla validità dei Processi Apostolici costruiti nella Curia di Cordova sopra i miracoli in specie, che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Antonio Maria Gianelli, Vescovo di Bobbio, Fondatore della Congregazione delle Suore Figlie di Maria Vergine dell'Orto. 2) Intorno alla validità di tutti i Processi Apostolici ed Ordinari della Causa di Beatificazione, ossia dichiarazione del martirio delle venerabili Serve di Dio Ifigenia di S. Matteo delle Suore dell'Adorazione perpetua del Santissimo Sacramento; Elisabetta Teresa del S. Cuore di Gesù, dell'Ordine delle Orsoline; Maria Rosa, dell'Ordine di S. Benedetto; Maria di S. Enrico, dell'Ordine Cistercense, e di altre Compagne, uccise, come si asserisce, in odio alla Fede. 3) Intorno alla validità e rilievo del Processo Apostolico costruito dalla Curia di Palermo, sopra la fama di santità in genere del Servo di Dio Giuseppe Maria da Palermo, Novizio dell'Ordine dei Minori. Cappuccini. 4) Intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato al Servo di Dio Fortunato Redolii, Sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di S. Paolo, detti Barnabiti. 5) E finalmente intorno al culto non mai prestato, come sopra, alla Serva di Dio Gemma Galgani, vergine lucchese. Martedì 21 dicembre 1920, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Lodovico Billot, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Venerabile Michele Garicoits, Sacerdote, Fondatore della Congregazione dei Preti del Sacro Cuore di Gesù, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria per discutere tre miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile Servo di Dio, i quali vengono proposti per la sua Beatificazione. Diarium Romanae Curiae 29 NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NELL'ANNO 1921 11 gennaio. Congregazione Ordinaria. 25 » Congregazione Preparatoria sopra le virtù della Serva di Dio Suor Teresa del Bambin Gesù. 15 febbraio. Congregazione Generale sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Giuseppe Cafasso. 8 marzo. 15 » 5 aprile. Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Francesco da Camporosso. 26 » Congregazione Generale sopra le virtù della Ven. Serva di Dio Maria Michelina del SSmo Sacramento. 10 maggio. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Giovanni Battista Trona. 24 » Congregazione Ordinaria. 31 » Congregazione Preparatoria sopra le virtù della Ven. Serva di Dio Giovanna Antida Thouret. 14 giugno. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù della Ven. Serva di Dio Anna Maddalena Remuzat. Congregazione Ordinaria. Congregazione Generale sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Andrea Uberto Fournet. 28 » Congregazione Ordinaria Particolare. 13 luglio. 19 » 9 agosto. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Vincenzo Pallotti. 25 ottobre. Nuova Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Alano de Solminiac. Congregazione Preparatoria sopra i miracoli della Beata Maria Maddalena Postel. Congregazione Ordinaria. 15 novembre. Congregazione Ordinaria. 22 » Congregazione Antipreparatoria sopra il martirio, segni o miracoli dei Venerabili Servi di Dio Lorenzo Imbert e Compagni. 29 » Congregazione Generale sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Giovanni Nepomuceno Newmann. 13 dicembre. Congregazione Ordinaria Particolare. 20 » Nuoya Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Antonio Maria Claret. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 4 dicembre 1920. Mons. Francesco Marchetti Selvaggiani, Arcivescovo tit. di Seleucia, Nunzio Apostolico in Austria. 9 » » I Rmi Monsignori Enrico Petroccia e Francesco Roberti ; i RR. PP. M. Geslao Paban-Segond dei Predicatori, Carlo Gouthier S. I., Giovanni Battista Rabeneck S. I., Giorgio Michele Sauvage della Congregazione della Santa Croce e Agostino Ruelli degli Agostiniani ; i RR. Sacerdoti Domenico Tard ini e Mons. Francesco Bracci, Consultori della S. Congregazione dei Sacramenti. 10 » » L'Emo sig. Card. Michele Lega, Membro della S. Congregazione dei Religiosi. 15 » » L'Emo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore dell'Istituto delle Figlie di Maria, di Gerona (Spagna). 19 » » L'Eöio sig. Card. Raffaele Merry del Val, Protettore della Congregazione delle Sorelle Francescane del Terzo Ordine dell'Immacolata Concezione, di Jolies (Stati Uniti d'America). » » » L'Etìio sig. Card. Donato Sbarretti, membro della Commissione Pontificia per Vinterpretazione del Codice di Diritto Canonico. » » » L'Emo sig. Card. Aidano Gasquet, Protettore della Congregazione delle Sorelle Francescane del Terz'Ordine della Sacra Famiglia, di Dubuque (Stati Uniti d'America), e della Congregazione delle Sorelle di San Giuseppe, in Car ondoies di S. Louis (Stati Uniti d'America). » » » Mons. Antonio Bernasconi, Consultore della Penitenzieri a Apostolica (Sezione delle Indulgenze). 28 V » Il Rmo Prof. Dr. Francesco Schneider, della diocesi di Paderborn, Uditore del Tribunale della S. R. Pota. 29 » » L'Eöio sig. Card. Niccolò Marini, Protettore dell'Istituto delle Suore Carmelitane Teresiane del Terz'Ordine. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 22 novembre 1920. Mons. Emmanuele Antonio Arboleda, arciv. di Popayan. 18 dicembre » Mons. Giuseppe Schrembs, vescovo di Toledo nell'America Settentrionale. 20 » » Mons. Simone Pereira y Castellón, arcivescovo titolare di Cizico, vescovo di Leon di Nicaragua. 31 Diarium Romanae Curiae "Prelati Domestici di S. S.: 10 novembre 1920. Mons. Francesco Saverio Pollio, dell'archidiocesi di Sorrento. 29 » » Mons. Pietro Douhet, della diocesi di Moulins. » » » Mons. Guglielmo Wright, della diocesi di El-Paso. 11 dicembre » Mons. Ludovico Ems, della diocesi di Losanna. » » » Mons. Eugenio Petite, della diocesi di Ginevra. 15 » » Mons. Lazzaro Podestà, della diocesi di Chiavari. » » » Mons. Modesto Schickelé, della diocesi di Strasburgo. 16 » » Mons. Giovanni Van Cauwenbergh, dell'archidiocesi di Malines. 22 » » Mons. Giuseppe Fabbri, della diocesi di Sarsina. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato 'di conferire le seguenti onorificenze: Il Cavalierato dell'Ordine Supremo del Cristo: 30 novembre 1920. Al sig. principe Don Alessandro Ruspoli, Gran Maestro del Sacro Ospizio. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 novembre 1920. Al sig. conte Don Giuseppe Enrico de Olano Loyzaga Iriondo y Aldama de Figols, dell'archidiocesi di Valenza. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 dicembre 1920. Al sig. prof. Luigi Russo, dell'archidiocesi di Napoli. 5 » » Al sig. conte Luigi Macchi, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 luglio 1920. Al sig. Guglielmo Antonio Arnoldo Giuseppe Van Jersel, del Vicariato Apostolico del Surinam. 27 novembre » Al sig. Francesco Van Gardinge, della diocesi di Bois-le-duc. 16 dicembre » Al sig. dottor Baldassare Estupinian, dell'archidiocesi di San Salvador. » » » Al sig. A. Yoganata Pillaj, della diocesi di Trichinopoly. 21 » » Al sig. Felice Beckers, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Carlo Cuvelier, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giorgio Van de Rydt, della medesima archidiocesi. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 30 novembre 1920. Al sig. Francesco Saverio Seganti, Maestro di Casa dei Sacri Palazzi Apostolici. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 18 novembre 1920. Al sig. Savino Salviucci, della diocesi di Terni. 2 dicembre » Al sig. Emmanuele Borg, della diocesi di Malta. 32 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Coa Biglietti di S. E. Rffia Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 19 ottobre 1920. Mons. Giuseppe Gasteiger, dell'arctiid. di Monaco e Frisinga. 29 novembre » Mons. Dionisio Szélyes, della diocesi di Tran sii vania. 3 dicembre » Mons. Giuseppe Trezzi, di Roma. » » » Mons. Gaetano Roma, della diocesi di Veroli. 17 » •» Mons. Giovanni Cipullo, della diocesi di Caserta. 18 » » Mons. Alessandro Paglialunga, della diocesi di Civitacastellana, Orte e Gallese. » » » Mons. Pietro Lisbona y Alfonso, della diocesi di Barcellona. 23 » » Mons. Giulio Morelli, dell'archidiocesi di Ravenna. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerarii di S. S. : 9 dicembre 1920. Il sig. Alfredo Roberto Camrn, della diocesi di Portsmouth. » » » Il sig. conte Clemente de Droste -Vischering, della diocesi di Münster. » » » Il sig. conte Giorgio de Droste-Vischering, della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Giuseppe de Droste-Vischering, della medesima diocesi. ' » » » Il sig. Margravio Carlo di Pers e di Varno, dell'archidiocesi di Salisburgo. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 27 novembre 1920..'Mons. Giacomo Pich, dell'archidiocesi di Vienna. » » » Mons. Antonio Graziani, dell'archidiocesi di Vicenza. » » » Mons. Ottavio Ronconi, della medesima archidiocesi. » » » Mons. Giuseppe P. Dineen, dell'archidiocesi di New-York. 14 dicembre » Mons. Francesco Dezzi, della diocesi di Sarsina. 23 » » Mons. Francesco Verdesca Zain, della diocesi di Nardo. NECROLOGIO 4 dicembre 1920. Mons. Francesco Löbmann, véscovo titolare di Priene, vicario apostolico di Sassonia. 7 » » L'Emo sig. Card. Giuseppe Sebastiano Netto^ già Patriarca di Lisbona. 9 » » Mons. Giuseppe Meseguer y Costa, arcivescovo di Granata. 13 » » Mons. Giovanni Gaspare Stork, vescovo di Costarica. Annus XIII - Vol. XIII 24 Ianuarii 1921 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLA ENCYCLICA BENEDICTUS PP. XV VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM AD PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ' ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: SEPTIMO SAECULO EXEUNTE A TERTIO ORDINE FRANCISGALIUM CONDITO. Sacra propediem celebrari sollemnia, cum septingenti erunt anni a Tertio Ordine Poenitentiae condito, peropportunum putamus ; eaque ut apud catholicum orbem Nos commendatione apostolicae auctoritatis ornemus, facit primum exploratis sima et sperata populi christiani utilitas, t u m illud etiam quod Nostram privatim personam attingit. Anno enim MDCCCLXXXII, cum bonorum erga Assisiatem essent vulgo infiammata studia ob saecularem celebrationem natalis eius, grate meminimus Nos quoque inter alumnos magni Patriarchae numerari voluisse, atque ad Mariae in Capitolio, cuius quidem illustris aedis sacra procurant Minoritae, sanctum habitum Tertiariorum rite suscepisse. Nunc igitur, in Apostolorum principis cathedra divinitus constituti, oblatam occasionem perlibenter, vel pro JNTostra in beatum Franciscum pietate, arripimus ad EccleACTA, vol. XIII, n. 2. — 24-1-921. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siae filios, qui ubique sunt, cohortandcs, ut hoc sanctissimi viri institutum, mirifice societatis humanae his quoque temporibus idoneum, sive studiose amplectantur, sive sedulo retineant. Ante omnia quidem unicuique versentur ob oculos vera Sancti Francisci lineamenta animi : nam quem recentiores nonnulli proponunt, in "modernistarum officina conflatum, hominem Assisiatem, huic cathedrae apostolicae parum deditum, eundemque vagae et inanis cuiusdam religiositatis quasi specimen, eum profecto nec Franciscum recte appellaveris, nec Sanctum!. — I a m vero ad praeclarissima et immortalia Francisci in rem christianam promerita, - quorum gratijâ is vere dictus est, periculoso maxime tempore, columen a Deo Ecclesiae sanctae datum, - velut quidam, cumulus hic Ordo Tertius accessit, quo quidem nihil melius magnitudinem et vim illustrat eius, quo flagrabat, ardoris in propaganda usque quaque gloria Iesu Christi. Nam ex sollicita consideratione maiorum, quibus Ecclesia tum laborabat, incredibili voluntate aggressus renovare ad christianam legem omnia, cum duplicem familiam Franciscus, unam fratrum, alteram sororum condidisset, qui, sollemnibus votis nuncupatis, Crucis humilitatem sequerentur, nec posset omnes claustris accipere, quos undique ad ipsum eius disciplinae cupiditas adduceret, consilium cepit ut in media saeculi agitatione viventibus daret christianae assequendae perfectionis facultatem; ordinemque veri nominis instituit Tertiariorum, non eum quidem, ut duos priores, votorum religione ob strictum, sed simili ornatum et morum simplicitate et studio paenitentiae. I t a quod nullus unquam regularis familiae parens excogitarat, ut religiosum vivendi genus rem communem faceret, hic et invenit primus et effecit, Deo dante, felicissime : de quo illud exstat praeclare dictum Thomae Celanensis : « Egregius nempe artifex, ad cuius formam, regulam et doctrinam, offerendo praeconio, in utroque sexu Christi renovatur Ee- Acta Benedicti PP. XV 35 desia et trina triumphat militia salvandorum ». \ Quo ex testimonio gravissimi viri et aequalis illorum temporum, ut alia omittamus, facile intelligitur quam penitus lateque Franciscus, hoc instituto, populos commoverit, quantumque et quam salutarem in eis rerum conversionem excitar it. I a m vero ut Ordinis Tertii, aeque ac primi et alterius, dubitare non licet quin auctor Franciscus exstiterit, ita eiusdem sine ulla dubitatione legifer sapientissimus ipse fuit. In quo egregiam ei operam navavit, ut accepimus, Cardinalis Ugolinus, is qui deinde, Gregorii IX sibi imposito nomine, hanc Apostolicam Sedem illustravit ; idemque, quum Assisiensi patriarcha familiarissime usus esset, quoad ille vixit, postea eius sepulcrum pulcherrimo templo magnificentissimoque clausit. Regulam autem Tertiariorum rite esse Nicolai IV decessoris Nostri auctoritate sancitam nullus ignorat. Yerum de his nihil attinet Nos plura, venerabiles fratres, addere : illud enim hic Nobis ante omnia faciendum est, ut ingenium propriusque spiritus, qui dicitur, instituti huius appareat, de quo, ut Francisci aetate, ita hisce temporibus quae virtuti Fideique tam inimica sunt, praeclaras in populum christianum utilitates sibi spondet Ecclesia. Probe quidem gnarus rerum ac temporum Leo X I I I , decessor Noster fel. rec. Tertiariorum disciplinam, quo accommodatiorem ad omnes cuiusvis gradus redderet, Constitutione edita Misericors Dei Filius, anno MDCCCLXXXTII, eorum leges vel regulam (( iuxta praesentes societatis circumstantias » prudentissime temperavit, de illa videlicet aliqua immutando, ut minora, et quae cum his moribus parum viderentur consentanea : (( quo tamen facto nihil demptum, ait, de ipsa Ordite nis natura putetur, quam omnino volumus immutatam « atque integram permanere ». Omnis igitur ea rei huius immutatio versata extrinsecus est, haud ipsam eius vim rationemque attigit, quae talis perseverat, qualem sanctis1 T Cel. XV, 40. 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale simus auctor esse voluit. I a m vero plurimum ad emendandus privatim publiceque mores posse Tertii Ordinis spiritum, ut qui Evangelicam sapientiam totus redoleat, arbitramur, si quidem denuo increbrescat, ut olim, cum et factis et verbis praedicaret ubique Franciscus regnum Dei. Etenim primum omnium is vult in Tertiariis suis eminere, tamquam insigne quoddam, fraternam caritatem', pacis concordiaeque studiosissim&m. Nimirum intelligens id esse Iesu Christi proprium praeceptum, quod legem christianam contineret omnem:, ad ipsum suorum animos diligentissime conf orma vit. In quo illud etiam est assecutus, ut Tertius hic Ordo sua sponte commHinitàìi .hominum»' iù&xïme salutaris evaderet. Adeo, quo flagrabat Dei hominumque ardore seraphico, non eum Franciscus inclusum animo continere potuit; necesse habuit foras, ad quoscumque liceret, effundere. Itaque, exorsus privatam sodalium vitam domesticamque corrigere et christianis virtutibus excolere, quasi nihil praeterea spectare videretur, non hic sibi consistendum putavit ; sed emendatione singulorum, tamquam instrumento, visus est uti ad christianae sapientiae studium in societatis humanae sinu excitandum, universosque omnes Iesu Christo lucrandos. — Quod igitur Francisco consilium fuerat ut sodales Tertiarii in magnis illis aetatis suae discordiis moribusque civilibus nuncios praeeonesque pacis se praeberent, idem Nobis dudum fuit, cum totus fere orbis terrarum horrífico bello conflagrabat; idem est nunc, eo nondum plane restincto incendio, cum eius passim fument, alicubi etiam fiammescant reliquiae. Cui quidem incommodo illud accedit intestinum» civitatibus malum - quod ipsum diuturna principiorum christianorum oblivio contemptioque ingenerava - civium dicimus, ordines cum ordinibus de terrestrium partitione bonorum adeo dimicantes acriter, ut communis iam sit rerum, pernicies formidanda. Quare in hoc tam immenso campo, in quem Nos, ut Regis Pacifici gerentes vicem, praecipuas quasdam curas cogita- Acta Benedicti PP. XV tionesque contulimus, omnium quidem, quotquot sunt filii christianae pacis, ad vocatam desideramus industriam, sed maxime Tertiariorum sodalium, qui mirum quantum proder u n t ad animorum concordiam reconciliandam, si et numerus eorum ubique et studium creverit. Optabile est igitur ut nullum iam sit oppidum, nullus etiam vicus aut pagus, quin _ huius generis sodales satis multos habeat et eos non desi* des quosdam solaque Tertiariorum appellatione contentos, sed impigros suaeque studiosos et alienae salutis. Quidni autem quae ubique apud catholicum nomen vigent multiplices variaeque consociationes vel iuvenum, vel opificum, vel feminarum, sese Tertio huic Ordini adiungant, eodemque studio, quo Franciscus, pacis et caritatis affectae, pro Iesu Christi gloria et pro Ecclesiae emolumento niti perseverent? Etenim non eam pacem efflagitat genus humanum, quam laboriosa terrenae prudentiae consilia confecerint, verum quae a Christo allata est, sic affirmante : pacem meam do vobis: non quomodo mundus dat, ego do vobis \ Illa enim vel civitatum vel civilium ordinum inter se compositio, quam homines excogitaverint, nec diu permanere, nec verae pacis omnino habere vim potest, nisi in ipsa animorum tranquillitate consistat; haec vero nulla est, nisi cohibitis tamquam officii freno cupiditatibus, ex quibus omnia cuiusvis generis dissidia nascuntur. Unde bella et lites in vobis, quaerit Iacobus Apostolus, nonne hinc? ex concupiscentiis vestris, quae militant in membris vestris? . Iam recte ordinare omnia, quae in hominis natura insunt, sic ut non suis ipse cupidinibus serviat, sed imperet, divinae obediens subiectusque voluntati, qua quidem in ordinatione, tamquam fundamento, pax communis nititur, Christi virtutis est, eaque in Tertiariorum Franciscanum familia mirifice efficax apparet. Nam quia hic Ordo, ut diximus, illud habet, ut sodales suos ad christianae vitae perfectionem, quamvis saecularibus cuz 1 2 Ioan. 14, 27. Iac. Ep. cath. 4, t. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 38 ris implicatos, instituat, - neque enim ab ullo genere eursuque vivendi abhorret morum sanctimonia - idcirco, ubi complures sint, qui huic instituto congruenter vivant, necessitate quadam sequitur, ut aliis omnibus quos inter versantur, magno sint incitamento non modo ad omne officii munus explendum, sed etiam ad perfectius quiddam in vita attingendum quam communis lex iusserit. Quae igitur a Christo Domino tributa laus est discipulis, ei praecipuum in modum adhaerentibus, cum dixit : De mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo , eadem merito tribuenda his Francisci alumnis qui evangelica consilia, mente et animo, quantum in saeculo licet, observantes, vere de se affirmare idem possunt quod Apostolus : Nos autem non spiritum huius mundi accepimus, sed Spiritum, qui ex Deo est . Quare longissime se abstinentes a mundi spiritu, studebunt contra in communis vitae consuetudinem spiritum Iesu Christi, quacumque ipsis detur- aditus, inferre. Iam vero duo sunt quae hodie in maxima morum perversitate dominantur, infinitum quoddam studium habendi et inexplebilis voluptatum sitis. Hinc praesertim eam hoc saeculum habet labem et maculam, ut, cum in rebus omnibus quae ad vitae commoditatem iucunditatemque pertinent, perpetuam fere progressionem faciat, in eo lautem quod maius est, scilicet in officio bene recteque vivendi, miserabiliter ad ethnicae vetustatis flagitia regredi videatur. N a m quo magis obscurantur apud homines sempiterna, quae in caelis parata sunt, bona, eo magis haec eos caduca alliciunt capiuntque ; cum autem semel in terram sese animi abiecerint, proclive est sensim in iis virtutem hebeseere, eisdemque fastidientibus quae spiritus sunt, nullas res iam: sapere, nisi oblectamenta deliciarum. Ergo videmus vulgo ex una parte nec quaerendae neque augendae rei ullum adhiberi modum, ex altera antiquam desiderari patientiam molestia1 2 1 2 Ioan. 17, 16. 1 Cor. % l 2. u Acta Benedicti PP. XV 39 r u m quae inopiae vel tenuitati comitari solent ; cumque inter proletarios et copiosos illae intercedant simultates quas diximus, ad acuendam tenuiorum invidiam accedere profusum nimis multorum cultum corporis, indigna prorsus licentia coniunctum. Qua in re satis equidem deplorare non possumus tot ex quavis aetate ac genere calcitatemi mulierum, quae, studio placendi infatuatae, non vident quantum illa, qua utuntur, insania vestium non solum optimo cuique displiceant, sed Deum offendant. Neque enim satis habent cum tali ornatu - quem plurimae earum olim exhorruissent, ut christianae modestiae nimis repugnantem - prodire in publicum , quin aedes sacras ingredi non verentur et in sacrorum celebritate versari, atque etiam ad ipsam mensam Eucharisticam, in qua divinus castimoniae auctor sumitur, foedarum deferre lenocinia cupiditatum. Mittimus autem eas, quae nuper ex barbaria in hominum elegantium morem venerunt, alias aliis deteriores, saltationes, quibus nihil inveniri potest aptius ad omnem exuendam verecundiam. Haec si diligenter Tertiarii sodales attenderint, intelligent quid a se, Francisci alumnis, tempus postulet. Nimirum intueantur oportet in vitam Patris sui ; considerent quanta ei quamque expressa cum Iesu Christo fuerit similitudo, maxime in huius mundi fugiendis commodis suscipiendisque doloribus, qui et pauperculi sibi nomen pepererit, et in corpore suo stigmata acceperit Crucifixi ; atque ab eo non se degenerare ostendant, paupertatem saltem spiritu amplectendo ac semet ipsos abnegando suamque quisque crucem tollendo. Tertiariae vero, quod* ad eas praesertim attinet, sese in habitu atque in omni vitae cultu praebeant ceteris puellis matronisque sanctae pudicitiae documentumi; nec putent se melius de Ecclesia deque republica posse me-' reri quam: corruptorum parando emendationem morum. —= Quod si sodales huius Ordinis ad opitulandum egenis in eo^ rum necessitate multiplici varias beneficentiae rationes instituerunt, certe commissuri non sunt, ut fratres, non rerum 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 40 terrenarum sed multo maiorum indigentes, suae caritatis officiis destituant. Atque hic venit Nobis in mentem illud Petri Apostoli qui christianos hortabatur vellent, sancte vivendo, esse gentilibus exemplo ob eam causam, ut ex bonis operibus vos considerantes, glorificent Deum in die visitationis \ Similiter Tertiarii Franciscales et fidei integritate et vitae innocentia et studii alacritate bonum Christi odorem late diffundere et fratribus, qui de via deelinaverint, hortamento debent et invitationi esse ad resipiscendum : hoc ab eis exigit, hoc exspectat Ecclesia. Nos vero ex proximis sollemnibus Tertium hunc Ordinem bona accepturum incrementa confidimus ; nec dubitamus quin vos, venerabiles fratres, ceterique animarum pastores magnopere curaturi sitis, ut Tertiariorum sodalitates, sicubi languescunt, revirescant, aliaeque etiam, ubicumque fieri possit, excitentur, floreantque omnes disciplinae observatione non minus quam sodalium copia. Id enim denique agitur, ut quam plurimis hominibus muniatur per Francisci imitationem via et reditus ad Christum, quo in reditu spes maxime continetur communis salutis. Nam quod Paulus ait : Imitatores mei estote, sicut et ego Christi , id ipsum iure Francisco usurpare licet, qui, Iesum' Christum imitando, eius factus est simillima omnium effigies et imago. Itaque eadem sollemnia quo fructuosiora eveniant, haec Nos, trium familiarum Franciscalium primi Ordinis Ministris Generalibus enixe rogantibus, de sanctae Ecclesiae thesauro largimur : I. In omnibus aedibus sacris ubi sodalitates Tertii Ordinis legitime sunt institutae, cum ibi, per annum integrum a die X V I aprilis proximi, ob hanc saecularem sollemnitatem supplicatio in triduum fiet, Tertiarii sodales quidem singulis iis diebus, ceteri vero semel plenariam peccatorum remissionem, usitatis conditionibus, lucren t u r : quicumque 2 1 2 I Petr. 2,- m. Ï Cor. 11, i. Acta Benedicti PP. XV autem ibidem augustum Sacramentum; de suis peccatis dolentes, visitaverint-, ii septem annorum indulgentiam toties quoties consequantur ; I I . Omnia earum aedium altaria-per eos dies privilegiata sint; eodemque triduo sacrum de S. Francisco, tanquam votivum pro re gravi et simul publica de causa, ibidem cuilibet sacerdoti facere liceat, servatis generalibus rubricis Missalis Romani, ut in novissima eius editione Vaticana proponuntur ; I I I . Omnes sacerdotes, iisdem aedibus addicti, possint per eosdem dies Rosaria, numismata, similia, benedicendo, apostolicae^ indulgentiae muneribus ditare, item Rosariis Crucigerorum et Sanctae Birgittae benedicere. Auspicem vero divinorum munerum ac benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem vobis, venerabiles fratres, et universis Tertii Ordinis sodalibus amantissime impertimus. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, in Epiphania Domini M C M X X I , Pontificatus Nostri anno septimo. BENEDICTUS P P . XV Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII 1 SUBMISSIO AUCTORIS OPERIS DAMNATI Dr. W. Wilbrand, auctor libri, über den Katholischen cui Religionsunterricht titulus: Kritische Erörterungen an höheren Schulen, decreto S u p r e m a e Sacrae Congregationis Sancti Officii diei 10 novembris 1920 proseripti et in Indicem librorum prohibitorum inserti, se subiecit et o p u s reprobavi!. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 17 decembris 1920. A. Castellano, Supremae S. C. S. Öff. Notarius. II DECRETO CON CUI SI DICHIARA IL SAC. ERNESTO BUONA1UTI INCORSO NELLA SCOMUNICA, E CONSEGUENTEMENTE NELLA SOSPENSIONE « A DIVINIS ». Considerando che il sac. Ernesto Buonaiuti insegna da molti anni e con pertinacia p r o p u g n a proposizioni teologicamente erronee, ed anche manifestamente eretiche; che più volte a m m o n i t o , c o n t r a r i a m e n t e alle sue ripetute proteste di sottomissione e al formale g i u r a m e n t o prestato il 13 luglio 1916, n o n ha dato segni di vera e sincera resipiscenza e d . anzi di recente nel periodico Religio (luglio-settembre 1920) ha osato negare a p e r t a m e n t e il d o m m a della presenza reale di N. S. Gesù Cristo nella S s m a Eucaristia, la S u p r e m a Sacra Congregazione del Sant'Uffìzio, n e l l ' a d u n a n z a plenaria di feria iv, 12 gennaio 1921, con l'approvazione del S. P a d r e , ha dichiarato e dichiara il sopradetto sacerdote E r n e s t o Buonaiuti incorso nella scomunica a termini di diritto, e cons e g u e n t e m e n t e a n c h e nella sospensione a divinis. Roma, dal Palazzo del Sant'Uffizio, 14 gennaio 1921. L. Castellano, Notaro della S. S. C. del Sant'Uffizio. Suprema S. Congregatio S. Officii 43 III DECRETUM DAMNATIO PERIODICORUM: « FILOSOFICI E « RELIGIO » ET « RIVISTA TRIMESTRALE DI STUDI R E L I G I O S I ». Feria IV, die 12 ianuarii 1921 In generali consessu S u p r e m a e S a c r a e Congregationis Sancti Officii, Emi ac R m i Domini Cardinales fidei et moribus t u t a n d i s praepositi, p r a e h a b i t o DD. Consultorum voto, proscripserunt, d a m n a v e r u n t a t q u e in Indicem librorum prohibitorum inserenda m a n d a r u n t periodica: « 1. Religio, R a s s e g n a di storia delle religioni, fondata da Nicola « Turchi, diretta da Giulio Farina. R o m a , Ausonia. « 2. Rivista trimestrale di studi filosofici e religiosi, diretta da « Alessandro Bonucci. Perugia, via Baldeschi, 2 ». Et insequenti feria v, die 13 eiusdem mensis, Sanctissimus D, N. Benedictus divina Providentia P a p a XV, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m decisionem approbavit, confirmavit et publican dam m a n d a v i t . D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 14 ianuarii 1921. A. Castellano, Supremae S. O. S. Off. Notarius. SACRA CONGREGATIO CONCIMI ZAGABRIEN. NOMINATIONIS VICARIORUM COOPERATORUM 13 novembris 1920 QUAESTÍO. - Archiepiscopus Zagabrien. ab h a c S. Congregatione inter cetera haec expostulavit: « In archidioecesi Zagabriensi h a b e t u r centenaria consuetudo nomi« n a n d i vicarios cooperatores inaudito parocho. Consuetudo inducta est « ob p e n u r i a m sacerdotum et ob expeditiorem administrationis m o d u m . « Q u a e r i t u r : u t r u m h u i u s m o d i consuetudo possit servari ». VOTUM CONSULTORIS. - P r o h u i u s dubii solutione animadvertendum est, ante Codicis promulgationem n o n e u n d e m u b i q u e observatum fuisse m o d u m n o m i n a n d i vicarios cooperatores p a r o c h o r u m . Verum quidem 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale est, S. Conc. Trid. a n t i q u a m comprobasse traditionem, ac statuisse, p a r o c h o r u m esse: « s i b i tot sacerdotes a d h o c m u n u s adiungere, q u o t « sufficiant ad s a c r a m e n t a e x h i b e n d a et cultum divinum celebrandum » (sess. 21, cap. 4). I m m o Innocentius XIÍI in Const. Apostolici ministerii, d. d. 13 maii 1723, § 11 m o d u m in h a c a s s u m p t i o n e vicariorum serv a n d u m pro Hispania accuratius determinavit, et Benedictus X I I I Const. In supremo militantis, d. d. 23 sept. 1727 h a n c Constitutionem Innocentianam confirmavit et ad universos locorum Ordinarios extendit. Cum parochi iurisdictionem o r d i n a r i a m in s u a quisque paroecia h a b e a n t , h a n c etiam aliis, a lege requisitas qualitates h a b e n t i b u s , per se, delegare possunt. N o t a n d u m etiam est, t e m p o r e Concilii Tridentini n o n d u m seminaria dioecesana exstitisse, in q u i b u s clerici sub oculis episcopi ad ministeria sacerdotalia p r a e p a r a n t u r . Q u a r e eo t e m p o r e paroc h u s iuvenem sacerdotem, a se ipso forsan ad s a n c t u a r i u m a d d u c t u m , illiusque aptitudinem ad ministerium parochiale, facilius cognoscere poter a t q u a m episcopus. Hinc S. S y n o d u s episcopos t a n t u m m o d o iussit, ut p a r o c h o s cogant in locis, « q u i b u s p o p u l u s ita n u m e r o s u s sit, ut u n u s « rector n o n possit sufficere ecclesiasticis s a c r a m e n t i s ministrandis et « cultui divino peragendo », ut « sibi tot sacerdotes ad hoc m u n u s a d i u n gi gant, quot sufficiant... ». Hic m o d u s n o m i n a n d i vicarios cooperatores, scilicet per ipsos parochos, fere u b i q u e p e r d u r a v i t u s q u e ad finem saeculi decimi octavi, ut etiam a p p a r e t ex plurimis synodis dioecesanis d u r a n t e illo t e m p o r e habitis (et p a r t i m congestis in Analecta Iuris Pont., ser. V (1861), col. 877 sqq.). V e r u m t a m e n inde a tempore perturbationis gallicae, q u a e o m n i a in ecclesiastica et civili societate n o n solum in Gallia, sed etiam in finitimis regionibus, s u s deque vertit, alius m o d u s invaluit, quo dicti vicarii ab episcopis n o m i n a b a n t u r a b s q u e ullo parochi interventu. Sic res se h a b e b a t in Gallia, Belgio et Sabaudia (Praelectiones iur, can. h a b i t a e in semin. S. Sulpitii, I, 402; D e r e n b o u r g , Etude canon, sur les Vicaires paroissiaux, T o u r n a i , 1871, p. 102), in Austria et Germania (Vering, Kirchenrecht, Freiburg, 1881 alt. ed. p. 608; Müller, Lexicon des Kirchenrechts, III, 278), in Statibus unitis Americae septentrionalis,, in Canadia, Hibernia et aliis regionibus s u b ditione britannica (Smith, Elements o f eccl. law, New York, 1887, VII ed., I, 447). Iste modus nominandi vicarios cooperatores, scil. per episcopos a b s q u e interventu p a r o chorum, etiam S t a t u t i s dioecesanis (ex. gr. Statuta Monasterien., ed. Krabbe, 1849) et Conciliis provincialibus et nationalibus (ex. gr. Conc. Quebec, an. 1854: Collectio Lacen., III, 652; Synodus Plenaria Hiberniae a p u d Maynutiam, an. 1875, n. 217), ab Apostolica Sede approbatis, in- S. Congregatio Concilii 45 sertus est. Imo etiam in. Conc. Plenario Americae latinae, an. 1889 in h a c Alma Urbe habito, s t a t u i t u r n. 270: « S i a u t e m solus (parochus) n o n sufficiat, tot sacerdotes, q u a n t u m fieri poterit, ei adiungantur q u o t . . . »; et n. 275 praescribitur, in synodo dioecesana fieri debere a c c u r a t a m d e s c r i p t i o n e m obligationum et iurium coadiutorum p a r o c h o r u m . Superfluum ergo videtur, neque ad r e m n o s t r a m facit, h a n c consuet u d i n e m legi Tridentinae contrariam t a m q u a m legitimam p r o b a r e (videsis Derenbourg, loc. cit., p. 103 sqq., et i p s u m p r o t e s t a n t e m Hinschius, System des Kath. Kirchenrechts, Berlin, 1828, II, 320). Haec vero S. Congr. Conc. Episcopo Aturensi (Aire) a n n o 1865 de re interroganti r e s p o n d i t : « De iure (nominationem) spectare ad parochum cum a p p r o b a t i o n e episcopi; attentis vero peculiaribus circumstantiis, s e r v a n d u m esse u s u m in ceteris Gall i a r u m dioecesibus obtinentem, u s q u e d u m aliter fuerit a S. Sede declarat u m » (Bouix, Le parocho, in append. I, § 5). Sufficiat indicasse, multo plur e s regiones fuisse, in q u i b u s praefata consuetudo contraria vigebat, q u a m illae (Italia, Hispania, Sardinia), in q u i b u s lex Tridentina observabatur. H a n c porro consuetudinem n u p e r d a t u s Codex in legem generalem convertit, s t a t u e n s , « n o n ad p a r o c h u m , sed ad loci Ordinarium, audito « parocho, competere ius n o m i n a n d i vicarios cooperatores e clero sae« culari » (can. 476, § 3). Iste canon q u a n t u m ad nominationem vicar i o r u m c o o p e r a t o r u m pro iis regionibus, in q u i b u s eousque lex Trid e n t i n a viguerat, n o v a m induxit disciplinam. Ut autem ius in iis regionibus parochis a n t e a acquisitum, q u a n t u m nova et melior disciplina patiebatur, servaretur, Codex voluit, ut parochi saltem a u d i r e n t u r ab episcopis. Hinc putaverim, illam clausulam « audito parocho » minime referri ad illas regiones, in quibus, tacente et a p p r o b a n t e S. Sede episcopi, contra parochos per legitimam praescriptionem ius acquisiverant, i n d e p e n d e n t e r a parochis eorum vicarios cooperatores nominandi, sed ibi applicari debere can. 4: « I u r a aliis {episcopis) quaesita... integra « m a n e n t . . . »; nec n o n can. 5: « Vigentes in praesens contra h o r u m sta« t u t a c a n o n u m consuetudines, sive universales sive particulares... quae « quidem centenariae sint et immemorabiles, tolerari poterunt, si Ordi« narii pro locorum ac p e r s o n a r u m adiunctis existiment, eas p r u d e n t e r « submoveri n o n posse ». Nescio an u n q u a m disciplina ecclesiastica et salus a n i m a r u m in saepe m e m o r a t i s regionibus d e t r i m e n t u m passae sint ex hoc capite, q u o d episcopi vicarios cooperatores p a r o c h o r u m n o m i n a b a n t q u i n ipsos parochos prius audiverint. Quod si n u n c episcopi in illis regionibusadigerentur ad a u d i e n d o s parochos a n t e q u a m illis cooperatorem assignent, n u l l u m ex hac innovatione b o n u m resultaret, quin immo expe- 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ditio negotiorum in magnis praecipue dioecesibus, valde p r a e p e d i a t u r . Q u a p r o p t e r ad d u b i u m Archiepiscopi Zagabriensis mihi respond e n d u m esse v i d e t u r : Affirmative. H u c u s q u e v o t u m Consultoris. ANIMADVERSIONES EX OFFICIO. - D u b i u m istud q u o d movetur, p o t i u s practicum videtur q u a m iuridicum. Non enim dubitari potest u t r u m c o n s u e t u d o in casu sit reprobata expresse per Codicem, q u u m nulla h u i u s reprobationis deprehendi valeant indicia. Neque etiam ambigend u m est quin consuetudo sit contraria praescripto Codicis: quippe d u m Codex praescribit : « ius spectare ad O r d i n a r i u m loci n o m i n a n d i audito parocho », in consuetudine h a b e t u r ius n o m i n a n d i esse Ordinario inaudito parocho; q u a contrarietate nulla dari potest manifestier. R e s t a t igitur quaestio t a n t u m m o d o practica, ad n o r m a m laudati can. 5, u t r u m in casu « Ordinarius existimet, praefatam consuetudinem « submoveri posse, necne ». At vero, d u m in casu Episcopus d u b i t a t n u m consuetudo possit servari, palam profitetur n u l l u m dubium superesse quin illa possit submoveri. Nec revera, si obiectum r e m o v e n d a e consuetudinis attendatur, facile quis exponere valeat quid incommodi s u b o r i t u r u m sit, si, de p e r s o n a n o m i n a n d i coadiutoris, prius coadiuv a n d i interpelletur, nulla s t a t u t a obligatione illius sententiam sequendi (c. 105, I ) . Quae cum ita sint, profecto n u l l u m subest i m p e d i m e n t u m q u o m i n u s Codex, d a t u s praecipue ad uniformitatem legis et disciplinae ecclesiasticae i n d u c e n d a m , h u n c s u u m effectum in casu sortiri possit. o Quod d e m u m additur de iure episcopis in rem quaesito ad t r a mitem can. 4, illud ipse eximius Consultor in suo voto diluisse videtur, d u m directe ostendit, ex historia iuris, legem d a t a m per Codicem, quoad definitum p u n c t u m quod dubium respicit, esse novam, contra q u a m profecto quodlibet praescribendi t e m p u s defuit. I t a q u e potius negativa q u a m affirmativa responsio, dubio, prout exponitur, d a n d a , videretur. Verum haec animadversio q u a n t i facienda sit, pro sueta p r u d e n t i a Emi P a t r e s decernent. Quare, etc. RESOLUTIO. - Sacra porro Concilii Congregatio, in plenariis E m o r u m ac R m o r u m P a t r u m comitiis die 13 novembris 1920 in Palatio Apostolico Vaticano habitis, r e s p o n d e n d u m censuit proposito dubio : Standum dispositioni Codicis, can. 476 §3. Facta a u t e m de praemissis Ssmo Dno Nostro Benedicto XV relatione per infrascriptum S. Congregationis Secretarium in Audientia diei subsequentis, Sanctitas Sua d a t a m resolutionem a p p r o b a r e et confirm a r e dignata est. I. MORI, Secretarius. S. Romana Rota ACTA 47 TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA I BERGOMEN. REDITUS CAPPELLANIAE Benedicto Pp. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quinto, die 29 iulii 1919, BR. PP. DD. Maximus Massimi, Ponens, Iulius Grazioli et Franciscus Parrillo, Auditores de turno, in Causa Bergomen. - Reditus Cappellaniae, inter R. D. Laurentium Togni, parochum loci vulgo Zanica, actorem, appellantem, repraesentatum per legitimum procuratorem D. Vincentium Sacconi, advocatum, et R. D. Ioseph Pezzoli, praepositum ecclesiae S. Alexandri in Colonna, quae est Bergomi, repraesentatum per legitimum procuratorem D. Angelum DAlessandri, advocatum, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Gaspar Sirtorius, animarum saluti studens, impetrata facultate ab Ordinario, erexit, intra fines paroeciae oppidi Zanica, dioecesis Bergomensis, publicum oratorium, quo sacra fierent, in commodum praesertim fidelium cuiusdam partis illius oppidi, quam Capannelle appellant, trium circiter millium passuum intervallo ab ecclesia paroeciali remotae. Ordinarius vero consensum non praebuit nisi audito parocho loci, qui rem favore complexus est, et attenta obligatione, in omnes impensas oratorii conservationis et cultus, qua Gaspar se suosque heredes adstrinxerat. Quo melius et obligationi susceptae satisfaceret et fini sibi proposito consuleret, ipse documento diei 28 mensis iulii anni 1836 declaravit « per sè ed «eredi, di voler istituire una cappellania ». Cuius fundationis leges statuit cum de obligationibus cappellani, tum de eiusdem iuribus, inter quae illud est utendi fruendi quodam praedio « ascendente a circa pertiche locali ottan« totto » proximo oratorio. Cappellanum eodem tempore, parocho consentiente, elegit sacerdotem Ambrosium Lavelli, qui, annuens, documentum signavit et munus suscepit. Triennio nondum exacto, Gaspar se et omnia sua obtulit domui religiosae P P . Conventualium, quae, sub invocatione S. Georgii, surgebat Bergomi. Itaque, instrumento diei 22 mensis martii anni 1839, huic domui bona universa cessit, 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ea tamen lege ut eappellania, quam fundaverat, salva foret. Iussit enim religiosam domum, post primum cappellanum a se electum, alios eligere, de familia vel extraneos. Onera vero cappellaniae, iterum definiens, facultatem dedit P P . Conventualibus eadem augendi «col corrispondere ad esso cappellano « anche quello stipendio che stimerà conveniente, col poter deviare da quello « i n corso stabilito dal donante » (art. XIV). Sive primus cappellanus, sive eius successor Bertacchi (annis 1853-58) a, domo religiosa designatus, praedio, quod supra diximus, oratorio proximo, gavisi sunt. Tertius capellanus, cognomine Regazzola, ab anno 1859 ad annum 1863, apud oratorium, ut antecessores, resedit, postea alio transmigravit, unde diebus festis oratorium muneri satisfacturus petebat. Certum est sub eo praedii usumfructum, quem priores cappellani habuerant, cessasse, cum habeat u r in actis documentum contractus, quo PP. Conventuales praedium illud anno 1864 locaverunt ad diuturnum tempus. Anno 1868 publicis legibus suppressa est domus religiosa S. Georgii. Cui malo occurrerat pius fundator, cavens ut in locum suppressae domus succederet parochus pro tempore ecclesiae S. Alexandri in Colonna, quae estBergomi. itaque bona Gasparis cesserunt parocho S. Alexandri, qui in fiscum, bona illa sibi vindicantem, pugnavit victoriamque retulit sententia diei 19 februarii 1874. Novi cappellani non sunt restituii in usumfructum controversi praedii, neque de hac re lege egerunt, usque ad annum 1915, quo parochus oppidi Zanica petiit ut cappellano loci Capannelle praedium traderetur utendum fruendum. Petitioni resistente parocho S. Alexandri, res agitata est administrativo modo in Curia Bergomensi et resoluta contra petitorem. Qui institit ut res iudiciario modo definiretur, sed sententia Tribunalis Bergomensis ei contraria fuit, licet incidenter vicisset contra binas exceptiones parochi S. Alexandri. Cum enim hic et actionem parocho oppidi Zanica denegasset et praescriptionem opposuisset, duabus sententiis interlocutoriis diei 15 mensis iulii anni 1916 et diei 14 mensis novembris eiusdem anni definitum est actori competere actionem, praescriptioni vero locum non esse. Ab his sententiis interlocutoriis parochus S. Alexandri nullam interposuit appellationem, a sententia vero definitiva appellavit actor ad N. T., coram quo disputatur hodie: An ad cappellanum loci Capannelle spectet ususfructus praedii de quo agitur. Ius quod spectat. - Cum sententia lata inter partes, quarum altera saltem non habeat personam standi in iudicio, nullitatis insanabilis vitio afficiatur {Cod. 1. C, can. 1892, 2), PP., antequam inquirerent in principia iuris respicientia cappellanias piasque fundationes, ad examen revocarunt quaestionem, an controversum ius cappellani loci Capannelle vindicare valeat parochus oppidi Zanica. Cui quaestioni affirmative respondendum putarunt. Nam parochi quam maxime interest salva fore iura cappellaniae institutae in evidens bonum paroeciae. Praeterea cappellano conveniunt quae habet Reiffenstuel (Ius can., lib. II, 49 S. Romana Rota tit. XXVII, n. 156) : « Ubi controvertitur in iudicio de re ad me principaliter «pertinente, ac possum removere litigantem, sive in me assumere actionem « de re illa, vel saltem pro testari, ne alter litiget in meum praeiudicium, et « tamen taceo, censeor consentire in illius actionem, iuxta Reg. 43 Iuris, in 6° : « " Qui tacet consentire videtur „ : sicque alter intelligitur litigare de mea volun« tate » (1. Saepe constitutum, D. De re iud.). Quod in casu firmatur expressa declaratione cappellani, qui ait: « Quindi è evidente, se io posso esser contento « del mio stato, e se non dovevo prender parte alla causa. Naturalmente, inca« pace di mente e di borsa, mi affidai totalmente al mio reverendissimo Pre« vosto » (in actis). Gappellaniarum vero indolem quod attinet, P P . notas has regulas prae oculis habuerunt. Cappellaniae, ita appellatae ex eo quod obligationem soleant importare vel celebrandi Missae sacrificium, vel certa ministeria praestandi statis diebus in certa cappella sive altari, unam eamdemque naturam non habent: definiuntur autem a fundationum tabulis (Berardi, Comm. in ius eccl., vol. 1, pag. 437; D'Annibale, Theologia moralis, III, § 71). Praecipua autem divisio de earum forma haec est, quod aut ecclesiasticae sunt aut laicales. Ecclesiasticae dicuntur, quae a competente ecclesiastica auctoritate erectae sunt (arg. ex Cod. I. C, can. 141 2, 2); laicales, reliquae, in quibus fundator ipse unus, voluntate sua, omnia disposuit. Hoc altero quoque in casu fieri potest, ut cappellania tradenda sit clerico, cum satis sit ut designetur clericus qui ab Ordinario fuerit adprobatus ad ea munera exercenda, quae ex legibus fundationis sint praestanda (Berardi, loc. cit. ; Sebastianeiii, De personis, 182, d). Cum cappellaniae ecclesiasticae beneficiis adnumerentur, in iure beneficii nomine non veniunt cappellaniae laicales (Cod. I. C, can. 1412, 2). Quae contra solent aequiparari legatis piis aut donationibus piis. Ita Reiffenstuel : « Si quis « in ecclesia certas Missas, vel etiam anniversaria, sub competenti stipendio, « in perpetuum fundaverit, nisi adprobatio Episcopi accesserit, non erit bene« ficium, sed solummodo pium legatum, aut pia donatio » (Ius. can., lib. III, tit. V, n. 16). Et De Luca: « Advertebam in primis ad conclusionem hodie certam « ...quod, cum huiusmodi cappellania formalem erectionem in beneficium cum « Ordinarii vel alterius Superioris auctoritate non haberet, regulanda non esset « cum terminis spiritualibus seu beneficialibus, sed cum profanis, tamquam « simplex legatum celebrationis Missarum, quod heredi iniunctum sit faciendi « per quemcumque presbyterum eius libito eligendum, iuxta magistralem sen« tentiam in Melphiten-Legati pii, coram Dunozetto (inter suas dec. 101) » (De iure patronatus, disc. XV, n. 4). Ad pias fundatioDes quod est, haec habetur in Codice I. C. definitio: « Nomine piarum fundationum significantur bona temporalia alicui personae « morali in ecclesia quoquo modo data, cum onere in perpetuum, vel in diutur« num tempus, ex reditibus annuis aliquas Missas celebrandi, vel alias prae« finitas functiones ecclesiasticas explendi, aut nonnulla pietatis et caritatis « opera peragendi » (can. 1554, § 1). Cum autem fundationes piae a persona ACTA, V 1 . 0 XIII, n. 2. - 24-1-921. 4 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale morali acceptari non possint sine consensu Ordinarii loci (can. 1546, § 1), huius iura, si agatur de piis fundationibus in ecclesiis, etiam paroecialibus, religiosorum exemptorum, exclusive competunt Superiori maiori (can. 1550). Illud solemne est, hac universa in re, ut diligentissime impleantur voluntates fidelium facultates suas in pias causas donantium vel relinquentium (.can. 1514). Itaque summa ipsa quaestionis est in his voluntatibus indagandis. Quam facti quaestionem PP. diligentes investigatur^ animadverterunt non bene a sententia appellata constitutum fuisse principium, de donationibus amplissime interpretandis in favorem donatarii, casui aptandum. Nam in primis principium illud, quasi iuris regula generalis, admitti non potest : « Licet enim « alias in donationibus, praesertim Principum, de quibus satis constat, latissima « pro donatario interpretatio sit facienda c. Cum dilecti, 6, De donatione ad « finem ibi, quia in contractibus plena, in testamentis plenior, in beneficiis « quoque pienissima interpretatio est adhibenda iuncta 1. Beneficium, 3, ff. De « Constitut. Prmcip., ibi : Beneficium Imperatoris, quod a divina scilicet eius «indulgentia proficiscitur, quam plenissime interpretari debemus; tamen quia « donare suum perdere et iactare est (1. filius familias, 7 pr. ff. De donat.), suum « autem iactare in dubio nemo praesumitur, arg. I. Cum de indebito, 25 pr. sin « vero, ff. De Probat., merito pro donante fit interpretatio, ubi de donatione non « satis constat. Ob quam eamdem rationem pro eodem interpretatio fieri debet, « si dubium est, an plus vel minus donatum sit. Pariter pro donante interp r e t a t i o facienda, si per donationem praeiudicatur quaesito iam iuri tertii, « quia huic praeiudicare velle nemo censetur etc. » (Reiffenstuel, Tractatus de Regulis iuris, Reg. LVII, n. 9). Deinde principia respicientia donationes non sunt casui aptanda. Etenim, quod ceteroquin ipsa sententia appellata, paullo ante quam regulam illam statueret, dixerat : « fundatio, legitime acce« ptata, naturam induit contractus synallagmatici : " do ut facias „ » (Cod. I. C, can. 1544, § 2). Factum quod spectat. - Bona, olim Gasparis Sirtorii, inter quae praedium controversum, cesserunt parocho ecclesiae S. Alexandri, instrumento diei 13 mensis augusti anni 1868, quod in actis habetur. Ibi, in primis, legitur: « Primie« ramente le parti qui intervenute dichiaransi edotte di tutto il contenuto negli « atti 10 marzo 1837 e 22 marzo 1839, che in ogni parte confermano e vogliono « i n perpetuo rispettato ». In postremis vero: « P e r tutto ciò che eventual « mente fosse stato in questo instrumento dimenticato, le parti intervenute « s i riportano pienamente al disposto degli atti di costituzione retrocitati, « 10 marzo 1837 e 22 marzo 1839, ed in specialità per ciò che è disposto nel« l'art. XIV di quest'ultimo titolo ». Itaque omnis inquisitio transferenda est in documenta quae commemorantur; in casu ad instrumentum diei 22 martii anni 1839, cum alterum alia bona respiciens ad rem non faciat. Neque contra conclusionem illud opponi potest, quod in instrumento anni 1868 onera Sirtorianae fundationis recenseantur, inter haec vero nulla S. Bomäna Bota 51. mentio fiat ususfructus controversi. Nam, ut alia omittamus, cum certum sit, ut supra dictum est, cappellanos tunc temporis usumfructum praedii, de quo agitur, non habuisse, nil mirum quod, ubi factum exponebatur sub formula : « oneri tutti che poi oggi sussistono nella misura seguente », ususfructus qui facto cessaverat praeteritus sit. Atqui hodie quaeritur utrum iure an iniuria cessaverit. Ascendentes igitur ad instrumentum diei 22 mensis martii anni 1839, quo pius fundator bona sua omnia domui religiosae S. Georgii dedit, eo pacto ut detrimentum non caperet cappellania, quam, documento diei 28 mensis iulii anni 1836, ipse instituerat, P P . adnotatam voluerunt aerem controversiam, quae inter partes agitatur, utrum nempe iura cappellani definienda sint ad normam unius instrumenti anni 1839, vel etiam documenti anni 1836. Patronus enim parochi ecclesiae S. Alexandri, appellata sententia fretus, contendit pium fundatorem anno 1839 mutasse voluntatem anno 1836 manifestatam. Quod altera pars negat. < Ad rem PP., comparatione instituta inter utrumque documentum, tenuerunt non haberi exclusionem prioris voluntatis per posteriorem sed, ad substantiam rei quod attinet, unam cum altera coniurare amice. Nam cappellania anno 1836 instituta, cum a competente auctoritate ecclesiastica erecta non fuerit, habenda est ut laicalis. Etenim facultas antea ab Ordinario impetrata publicum oratorium erigendi, perpetuo onere suscepto occurrendi conservationis et cultus expensis, non importabat canonicam cappellaniae erectionem. Atqui, ut supra dictum est, cappellania laicalis aequiparatur legatis donationibusve piis. Cum igitur, instrumento anni 1839, apertissime habeatur pia fundatio rite acceptata sub forma donationis cum onere « di tener attivata la cap« pellania », sequitur actum hunc non eius esse naturae ut antiquiorem evertat. Neque de mutata voluntate constare dicendum est ex mutatis cappellaniae legibus. Qua in re appellata sententia multa in eo est ut onera, cappellanis anno 1836 imposita, ostendat fuisse anno 1839 « notevolissimamente » extenuata. Sed si quis legerit ipsum instrumentum, deprehendet onera imposita omnibus cappellanis a fundatore adhuc esse gravissima. Agitur enim: « 1) di tener ben pulita e custodita la chiesa coi relativi arredi sacri di cui « se ne farà ogni volta consegna al cappellano, mediante esatto inventario « contro regolare cauzione perchè li conservi e li restituisca in natura tutti, « salvo il naturale loro deperimento sofferto per l'uso ; 2) di fare in perpetuo « officiare decorosamente la chiesa predetta con religioso zelo ed assiduità e « come meglio crederà il convento; 3) di far celebrare in essa chiesa annual« mente, in perpetuo, centocinquanta Messe, secondo la mente del donante, « come praticavasi attualmente, con obbligo al cappellano della presenza della « Messa in tutte le feste di precetto, nessuna eccettuata; 4) di assistere con « assiduità e zelo gli infermi del vicinato, con obbligo di fare tutte le feste « la dottrina cristiana ed ascoltare in essa chiesa le confessioni dei due sessi, « con assiduità e premura ». Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale Quod grave omnino est, sententia appellata nova onera cappellanorum recensens, suppressit quae leguntur sub numero 2), quasi haec non cappellanos, sed domum religiosam gravarent. Atqui haec onera, quae latissime patent « come meglio crederà il convento », locum tenent aliorum plurimorum, quae in specie pius fundator anno 1836 statuerat. Neque praetereundum silentio est illud quod novo instrumento fundator domui religiosae facultatem concesserit onerum augendorum. Itaque PP. dixerunt onera cappellaniae fuisse quidem iterum definita, sed haud substantialiter mutata, cum intacta permanserit figura cappellaniae coadiutoralis cum aliqua cura animarum, quae necessitatem residendi importat. Exclusa oppositione inter duo documenta, sequitur ut iura cappellani ex utroque definiantur. Cum igitur, ex primo, cappellano controversum praedium manifeste assignetur utendum fruendum, praesumendum est hoc ius, post alterum documentum, perseverasse. Inania autem deprehenduntur argumenta, quae contra afferuntur, derivata sive ex ipso facto donationis, sive ex art. XIV instrumenti anni 1839. Nam dominium quidem controversi praedii domui religiosae cessit, non autem pura donatione, sed fundatione illa pia, quae naturam induit contractus synallagmatici: « d o ut facias», onere imposito « d i tener «attivata la cappellania ». Art. vero XIV nullam facultatem fecit religiosae domui supprimendi usumfructum praedii controversi. Articulus ait : « Verificandosi il caso contemplato all'art. IX, di dover cioè « il convento tener attivata la cappellania, con l'elezione di un cappellano a « suo genio, potrà il convento medesimo in tal caso imporre al cappellano, « oltre gli obblighi contemplati nel presente instrumento, quegli altri ancora « che crederà del caso, col corrispondere ad esso cappellano anche quello sti« pendio che stimerà conveniente, col poter deviare dà quello in corso stabi« Uto dal donante ». Manifestum autem est ex contextu hic non agi nisi de facultate augendi stipendii, cum facultas haec respondeat facultati augendorum onerum. Secus interpretatio haec sane absurda amplectenda foret : « Potrà il « convento imporre al cappellano nuovi oneri, col diminuire lo stipendio ». Tantum igitur abest, ut vi art. XIV domus religiosa valeat supprimere usumfructum, de quo agitur, ut ne minimam quidem partem possit de assignata cappellaniae pecunia detrahere. Praeterea PP. asserere non dubitarunt controversum ius cappellani stare vel si daretur, antiquato abrogatoque documento anni 1836, omnia statuenda fore ex instrumento anni 1839. Etenim hoc in instrumento habetur art. VII huius tenoris : « Sarà pure obbligo del convento di continuare a pagare al « cappellano della chiesa di san Giuseppe di Zanica, eretta dal donante a « beneficio di detto paese, le annue lire mille austriache, oltre l'uso della por« zione di casa che già gode e dei frutti dei fondi assegnati pure in usufrutto, «come tutto consta dalle scritture 28 luglio 1836, atti del notaio sig. dott. « Angelo Custode Locatelli, nonché di corrispondere al sacrista altre austria« che lire 1000, finché dura in servizio ». Tenuit "quidem appellata sententia S. Romana Rota 53 hoc in articulo describi iura unius cappellani qui anno 1836 electus fuerat, sed immeritOj ut patet si ad examen revocentur argumenta ibi adducta, quorum primum derivatur ex initio art. VIII: «Alia morte dell'attuale cappel« lano », alterum ex art. XIV quo conceditur domui religiosae facultas illa« corrispondere ad esso cappellano anche quello stipendio che stimerà conve« niente, col poter deviare da quello in corso stabilito dal donante ». Nam eo quod art. VIII, respiciens onera imposita et imponenda cappellano, vim habiturus sit « alia morte dell'attuale cappellano », non sequitur quod art. VII, iura cappellani spectans, valeat tantum « per l'attuale cappellano ». Potius bene notandum est in art. VII neque mentionem fieri nominis prioris cappellani, neque limitationem illam haberi, quae alibi in instrumento recurrit: « l'attuale cappellano ». Neque ulla contradictio habetur inter art. VII ita intellectum, ut omnem cappellanum respiciat, et art. XIV. Etenim cappellani frui debent iuribus art. VII descriptis, quibus sane non privantur, si auctis oneribus augeatur eorum stipendium. Rectius ex facultate, de qua in art. XIV: « poter deviare da quello (stipendio) in corso stabilito dal donante », arguendum est statutam fuisse legem aliquam de iuribus cappellanorum. Quae lex continetur uno articulo VII. Haec omnia vero optime firmantur ex facto non controverso quod alter quoque cappellanus a domo religiosa electus anno 1853, idest multo post instrumentum alterum, praedio de quo agitur gavisus est. Facto igitur domus religiosa art. VII, de quo supra dictum est, ita est interpretata, ac si valeret non de priore tantum, sed de omni cappellano. Neque obstat quod postea, propter varios casus et abusus, cessaverit ususfructus, de quo agitur. Nam id non potest nocere cappellano nisi titulo praescriptionis qui in casu invocari nequit, ut patet ex sententia interlocutoria Tribunalis Bergomensis diei 14 mensis novembris anni 1916. Ceterum PP. tenuerunt probatum esse tertium quoque cappellanum, cognomine Regazzola, usumfruetum controversi praedii habuisse usque ad annum 1863, quo ipse, ob peculiares quasdam rationes, cessavit apud oratorium residere. Nam id deducitur ex testimoniis Sanctis Bergaminelli, Caroli Zini ac Iosephi Zini, qui postremus non eo est habendus suspectus quod duas interrupta ususfructus rationes adduxerit, varias quidem, sed veras. Confirmatur vero ex eo quod. anno 1864 praedium illud locatum fuit. Quibus omnibus, tum in iure tum in facto, perpensis, Nos infrascripti Auditores de turno, pro Tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, declaramus ac definitive sententiamus, proposito dubio respondentes: Affirmative, seu ad cappellanum loci Capannelle spectare usumfruetum praedii de quo agitur. Praeterea declaramus controversi praedii fructus a die contestatae litis restituendos esse cappellano, ac statuimus, eo praesertim attento quod causa agitari coepta est ante promulgatum Iuris canonici Codicem, expensas iudiciales utriusque instantiae 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inter partes esse compensandas, excepta taxa sententiae huius a parocho S. Alexandri solvenda. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris Tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram definitivam sententiam et adversus reluctantes procedant ad nomam SS. Canonum et praesertim tit. XVII, 1. IV, Codicis iuris canonici, de exsecutione sententiae, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis opportuna et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 29 iulii 1919. Maximus Massimi, Ponens. Iulius Grazioli. Franciscus Parrillo. L. * S. Ex Cancellaria, 18 augusti 1919. Sac. T. Tani, Notarius. II VICARIATUS APOSTOLICI CHANSI NULLITATIS MATRIMONII (MARIA-HIN - MERIDIONALIS TSI-TCHENG-LIN) Benedicto XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno sexto, die 14 novembris 1919, BR. PP. DD. Ioannes Prior, Ponens, Aloisius Sincero et Fridericus Cattani, Auditores de Turno m Causa Vicariatus Apostolici Chansi Meridionalis-Nullitatis Matrimonii inter Mariam Hin, repraesentatam per legitimum procuratorem ex officio deputatum. Rev. Aloisium Carabini, advocatum, et Tsi-tcheng-lin, interveniente et disceptante in causa vinculi Defensore ex officio, sequentem in gradu appellationis tulerunt definitivam sententiam. Paganus quidam, nomine Hin-tsing-kiang, in loco Ta-]i degens, Vicariatus Apostolici Chansi Meridionalis, in ditione Sinarum, egestate pressus, alteri pagano diviti filiam suam Hin, anno 1899, vendidit ut cum filio illius Tsi-tcheng-lin, trigesimum aetatis suae annum agente, in matrimonio iungeretur. Sponsi, more paganorum, caelum et terram adorando, prout ferebat consuetudo loci, anno 1900 nuptias celebrarunt, quo tempore puella Hin tredecim annorum tantummodo erat. Vix inter coniuges instaurata vita communi, perspexit puella virum suum rem matrimonialem nullatenus intelligere et rebus domesticis curandis omnino imparem esse ; quare, paullo post initas S. Bomana.Eota 55 nuptias, de infelici sua sorte apud genitores suos amare conquesta est. Quarto dein anno coniugii mulier, de religione christiana a patribus Missionariis edocta, fidem amplexa est et nomen Mariae in Baptismo assumpsit : vir autem eius ethnicis superstitionibus renuntiare noluit. Fidei susceptae, proh dolor!, neophytae mores non congruebant, nam misera puella cum amasio, qui domum eius frequentabat, consuetudinem concubinariam nexuit, eiusque opera plurium filiorum mater effecta est. Neque manum movit vir eius ad adulterii crimen impediendum, nec unquam, uti fertur, de turpi uxoris amore questus est: nam adulterii iniuriam ipsi impictam et omnibus notam minime intellexisse videtur. Elapsis aliquot annis, cum Tsi-tcheng-lin ab uxore discessisset et ipsa, ob vitam concubinariam, a Sacramentis suscipiendis arceretur, a Vicario Apostolico petiit ut matrimonium suum nullum declararetur. Res, igitur, iudicii ordine servato, a iudice delegato investigata fuit, et sententia prodiit die 6 octobris anni 1916, mulieri favorabilis, qua nullum pronuntiatam fuit matrimonium ob defectum consensus, saltem ex parte viri. Appellante autem Vinculi Defensore ad N. S. Auditorium, causa nobis in appellationis gradu dirimenda proponitur, sub dubii formula consueta : An constet de nullitate matrimonii in casu. Patronus actricis, inter alia quae magis ad rem faciunt, de privilegio Paulino disserit, cui locum esse in casu contendit; attamen de hac re iudicare S.' R. Rotae non competit, cum iudicium de huiusmodi fidei privilegio ad normam canonis 247, § 3 Codicis I. C, ad S. Congregationem S. Officii exclusive spectet, quae « sola cognoscit ea quae, sive directe sive indirecte, in iure « e t in facto, circa privilegium, uti aiunt, Paulinum, versantur». Neque operae pretium est immorari in capite accusationis matrimonii perpendendo ex metu mulieri a genitoribus incusso, siquidem testes nullum factum specificum allegant, quod praetensi metus probabile indicium dici posset, et ex quinque testibus de hac re interrogatis, tres se nihil scire fatentur, alii autem duo, sponsae pater fraterque, testantur eam libenter ad nuptias properasse. Ait pater: « Tempore celebrationis matrimonii ivit libenter, quia familia « sponsi erat dives et in domo paterna illo tempore non habebat ad mandu« candum: nesciebat etiam quod sponsus erat semifatuus ». Investigandum est, itaque, tantummodo de defectu consensus ex parte viri, qui vulgo semifatuus vocabatur. In iure. - Mutuo partium consensu matrimonium contrahitur, ad quem requiritur libera voluntatis electio, cum praevia cognitione rationali ut in omni actu humano. Adeo essentialis est matrimonio huiusmodi consensus ex parte utriusque contrahentis, ut « nulla humana potestate suppleri valeat », prout declaravit Pius VI in Epistola ad Episcopum Agriensem diei 11 iulii 1789, et in canone 1081, § 1, Codicis I. C, decernitur. Ad contractum ineundum, vero, non sufficit simpliciter usus rationis, sed necessaria est etiam discretio iudicii contractui ineundo proportionata, qua nempe natura eiusdem confuso 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale saltem modo intelligitur, nec non essentiales proprietates. Maturius autem iudicium prae ceteris postulat ex natura sua contractus matrimonialis, quia perpetuus est et irrescindibilis, et gravibus obligationibus onustus. Ad rem Gasparri (n. 881, ed. 1904) « Ad consensum contractualem in genere et matri« monialem in specie necessarium esse usum rationis, qui septennio completo « adesse solet, palam est. At non sufficit usus rationis simpliciter, sed requi« ritur discretio seu maturitas iudicii contractui proportionata, ita ut contra« hens naturam et vim contractus intelligere possit: secus in eumdem consentire « nequit». Hinc DD. communiter admittunt impuberes, infantiae proximos, neque civiliter neque naturaliter contractu in genere obligari. Proinde ut matrimonium valeat, utraque pars usu rationis ita pollere debet, ut quid sit matrimonium eiusdemque essentiales proprietates satis intelligere valeat, secus patet neque implicitum consensum habere posse. Sufficit autem ut haec intelligere valeat in confuso, nempe illud consortium perpetuum et exclusivum instituendum èsse in ordine ad filios procreandos, quin noverit ea quae spectant ad naturam modumque generationis. Haec doctrina veteris iurisprudentiae canonicae in novo Codice recepta est, ubi legitur (can. 1082, § 1): « U t matrimonialis « consensus haberi possit, necesse est ut contrahentes saltem non ignorent « matrimonium esse societatem permanentem inter virum et mulierem ad filios « procreandos ». Unde Ecclesia aetatem canonicam statuit ante quam matrimonium nec licite nec valide contrahi potest, annum nempe duodecimum pro feminis, decimum quartum pro masculis, vel, post novi Codicis I. C. promulgationem, decimum quartum et decimum sextum respective, ad normam can. 1067: pubertas enim ad matrimonium necessaria, iuxta unanimem sententiam Doctorum, non solum potentiam generandi includit, sed etiam discretionem seu maturitatem iudicii ad obligationes essentiales matrimonii intelligendas. Porro, qui huiusmodi discretione caret, ex iure naturae inhabilis est ad matrimonium contrahendum. Ad rem notat Wernz (De matr., n. 320, ed. 1912): « Quodsi vel in uno ex contrahentibus discretio iudicii deest, ex iure naturae, « propter defectum consensus, valor matrimonii impeditur, tum in hominibus « baptizatis, tum in hominibus non baptizatis ». Praesumitur quidem omnibus inesse huiusmodi discretionem iudicii post pubertatem adeptam ; haec praesumptio, tamen, est tantummodo iuris, non iuris et de iure, et probationem in contrarium admittit. Notat Wernz (loc. cit.) : « Si prior conditio de discretione iudicii vel in uno ex contrahentibus, etiam « completa aetate legitima, de facto desit, non obstante iuris positivi prae« sumptione, secundum veritatem iuris naturalis illicitum et invalidum est «matrimonium». Reapse contigit aliquando post annos pubertatis exactos debitam discretionem iudicii abesse non solum in iis qui aetati impuberi proximiores sunt, ob tardiorem nimirum ingenii evolutionem, prout in casu puellae tredecim annorum in una VentimUien. a S. C. Concilii, die 10 maii 1888, decisa, sed etiam in illis qui ad provectiorem aetatem pervenerint, ob defectum congé- S. Romana Rota 57 nituni vel ex morbo vel ex infortunio contractum. Regula simplex ad omnes casus diudicandos dari nequit, nec certe approbari potest regula a Sanchesio indicata (lib. I, disp. 9, n. 5), quod nempe satis est ut contrahens « delibe« rationem sufficientem habeat ad lethaliter delinquendum », cum ad lethaliter delinquendum sufficiat simpliciter usus rationis, dum, ut supra retulimus, maturius iudicium requirunt Doctores ad contractum matrimonialem faciendum. Imo ipse Divus Thomas id requirit pro contractu sponsalium, ac proinde a fortiori requiri debet pro graviori et irrescindibili contractu matrimoniali, Scribit in IV, dist. 27, qu. 2, art. 2, ad II: «Ad peccandum mortaliter suf« ficit etiam consensus praesens, sed in sponsalibus est consensus in futurum ; « maior autem rationis discretio requiritur ad providendum in futurum, quam « ad consentiendum in unum praesentem actum, et ideo ante potest homo « peccare mortaliter, quam possit se obligare ad aliquid futurum ». Videndum est potius, ubi de matrimonio iam inito est quaestio, quomodo contrahens, qui fatuitate accusatur, in quotidiana vitae consuetudine ante matrimonium se gesserit, et praesertim an essentialia matrimonii iura et obligationes confuse saltem in eodem ineundo intellexerit. In facto. - Agitur in casu de matrimonio inter infideles, de contractu naturali nimirum, ad quem sufficit consensus partium quocumque modo expressus. Ritus matrimonialis paganus in regione Chansi vigens ita a Iudice Delegato describitur : « Sponsa sedens in gestatoria nuptiali cum pompa ducitur « in domum sponsi, ubi ambo, sponsus et sponsa, in atrio praeparato, adstante « familia et adiuvantibus duobus vel pluribus caeremoniariis, debent ter facere « prosternation es in honorem caeli et terrae ». Omnes testes qui de hac re loquuntur, praeter ipsam actricem, referunt utrumque coniugem huiusmodi caeremonias rite implevisse. Quod igitur ad consensus manifestationem externam attinet, etiam ex parte viri nullum dubium esse potest; testimonium actricis contrarium eliditur a depositionibus plurium aliorum testium, qui fide digni a Iudice instructore proclamantur. Reus conventus, Tsi-tcheng-lin, eo tempore trigesimum aetatis suae annum agebat, ideoque iure praesumitur eum naturam contractus initi intellexisse. Attamen haec praesumptio iuris cedere debet veritati a testibus manifestatae, qui narrant eum in rebus vitae quotidianae, et in iis praesertim quae ad naturam et proprietates essentiales matrimonii referuntur, fere omnino discretione rationis 'carere, ita ut clare concludi debeat eum naturam matrimonialis contractus non intellexisse. Ita testantur de modo quo se gerebat-in cursu ordinario vitae domesticae; ait Petrus Tchang : « Ipse non scit colere agros, emere « res quotidianas.... Non curat de rebus domesticis, non potest moleré frumen« tum, non scit discernere res proprias et res alienorum ». Testis Liou-Chou : « Nescit colere agros; scit emere res parvas, sed nescit quot valent; scit solum« modo numerare usque ad decem; nescit tractare de pretio.... Non loquitur « clare et distincte ». Pater sponsae testatur : « Nescit curare agros, nec potest 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « imperare alios ut curent agros illo vel illo modo; cognoscit propria utensi« lia, ex seipso non potest ab alio commendare aliquid. Quando uxor eius « dicit illi, quod debet commendare illud vel illud, tunc potest. Non potest « curare de rèbus domesticis. Non potest emere res ordinarias ; nescit valo« r e m ; non potest computare; nescit quot habet digitos » Antonius Heou : « Non potest curare de rebus domesticis. Non potest computare. Nihil scit ». Similiter deponunt Caecilia Liou et Agatha Hin, actricis mater. Prima enim addit : « Quando uxor non curat de ipso, nec ipse curat de vestimentis; « una vice braccae erant nimis laceratae, ipse nec erubescebat, nec curabat de « hoc : uxor dicebat illi mutare illam vestem, sed nolebat » ; secunda : « Ipse « adhuc nescit quod debeat se vestire ; solummodo imperante uxore induit « vestes ». Et pater sponsae : « Instigante alio, vel quando alius modo impera« tivo dicit ei aliquid, tunc facit; quando modo rogantis, tunc dicit: -'Non,,». Solus frater sponsae ab aliis testibus dissentit, quamvis, et ipse reum conventum « semifatuum » vocet. At iste testis suspectus haberi debet, ut notat Iudex instructor, quia maxime opponitur declarationi nullitatis matrimonii, cum iuxta mores ethnicos, famae suae familiae valde noceret si soror, dissoluto primo matrimonio, ad aliud cum amasio confugeret. Imo pater ipsius testatus est eum habere intentionem « interficiendi et sororem et amasium « illum propter diffamationem familiae suae ». Testimonium fratris actricis, itaque,- vim non minuit concordi déposition i aliorum testium, quae huc tandem redit, quod vir Tsit-cheng-lin ea fere omnia in vita quotidiana recurrentia nec intelligit nec a seipso facere potest, quae nedum puberes eiusdem conditionis et loci spontanee capiunt et facile operantur, sed et pueri vix ab aetate infantili egressi. Quod autem agit, non lumine rationis duce operari videtur, sed huc illucque, aliis instigantibus, se impelli sinit. Nil mirum, itaque, si iudex primi gradus censuerit quod operam perdere esset illum ad testandum vocare. Vinculi Defensor reapse eum domi invisit, sed pluribus interrogationibus ab ipso factis Tsi-tcheng-lin nihil respondit, et quamvis cognoverit quo anno natus fuit, aetatem suam ignorabat. Pater Missionarius, denique, qui illum a tertio anno coniugii, ab anno nempe 1902, cognoverat, sub iuramento testatur : « Ab illo tempore numquam « dedit mihi responsum rectum ad qualemcumque interrogationem In « quantum cognosco eum, quoad intellectum non potest cum puero septem « annorum comparari ». Omnes quidem testes referunt eum a pueritia, a quinto vel sexto vel decimo anno aetatis suae, ob mentis infirmitatem, « semifatuum » vulgo nuncupatum fuisse. Graviora autem sunt quae narrant testes de carentia iudicii ipsius respectu eorum quae speciatim ad matrimonium attinent. Ita quinque testes opinantur eum non intellexisse significationem ritus matrimonialis, quem, uti aiunt, aliis instigantibus tantummodo complere potuit. Testantur aliqui eum ignorare vincula necessitudinis, omnibus generatim nota, quae immediate oriuntur ex matrimonio contracto, sive ipsum inter S. Romana Bota 59 et patrem matremque sponsae, sive inter ipsum et uxorem suam. Ita testatur pater sponsae : « Iuxta mores chinicos gener post matrimonium contractum « debet adire domum paternam sponsae ad salutandum parentes sponsae : « quod tamen semifatuus non fecit. Nec unquam cognovit patrem uxoris ut « suum socram». Quod confirmat ipsa sponsae mater. Pater etiam testatur: « Nescit illam esse uxorem suam. Quando alii dicunt ei : " Illa est uxor tua,, », « ipse repetit : " A h ! Ah ! uxor mea „ ». Similia referunt mater sponsae et Caecilia Liou. Neque intellexit se, vi matrimonii initi, ius exclusivum habere corpore uxoris utendi ad prolem generandam: quinque enim testes, ex septem de hac re interrogatis, deponunt eum numquam amasium uxoris impedisse quominus ad eam cum intentione peccandi libere accederet, licet vulgo notus erat concubinatus, ex quo duo saltem filii procreati sunt: nec umquam contra gravem adulterii iniuriam fuisse protestatum. Testis sextus de re interrogatus se nescire respondet. Solus frater sponsae partim contradicit, et memorat maritum unica vice protestatum fuisse : « Una vice semifatuus increpavit amasium et sororem « meam. Soror defendebat amasium: tunc semifatuus verberabat sororem meam ; « postea perveni, amasius statim abiit et impedivi semifatuum verberare soro« rem meam. Solummodo scio quod illa unica vice protestavit ». Non clare eruitur ex hoc testimonio increpationem semifatui ob turpem alterius viri familiaritatem cum uxore sua fuisse factam, nam frater sponsae, iuxta eius depositionem, diverbio quo maritus increpavit et uxor defendebat amasium, non adstitit, sed tantummodo « postea pervenit », dum scilicet Tsi-tcheng-lin sororem suam verberabat. Attamen, etsi factum a teste narratum reapse contigis set, parum minuit valorem depositionis aliorum quinque testium : nam nexus concubinarius plures annos durabat, lippis et tonsuribus notus erat et ex illo quatuor, ut aiunt aliqui, vel duo saltem, ut ipse adversus testis admittit, filii procreati sunt. Videbat ipse maritus, labentibus annis, adulterini commercii eadem indicia, quae neminem latebant: unde, si semel tantummodo ad iustam iram motus fuerit, concludendum est eum iniuriam gravem sibi adsidue illatam ignorasse : huiusmodi autem tam diuturna et crassa ignorantia, persistentibus signis adulterii evidentibus, carentiae discretionis iudicii ad rem sexualem intelligendam tribuenda est. Quinimmo narrat testis de visu, Antonius Heou, virum Tsit-tcheng-lin adfuisse quando alius semifatuus adulterium cum eius uxore patrare conatus est, sed quid. agebatur non intellexisse. Id etiam confirmant testes ex auditu, Antonius Liou, Ant. Suen, pater sponsae, Caecilia Liou et Petrus Tchang. Tandem interrogati testes an vir capax fuerit commercium carnale cum uxore habendi, respondent pater sponsae Ant. Liou et Caecilia Liou eum ex seipso incapacem fuisse, et rem matrimonialem non intelligere, et tantummodo ab uxore tentatum vel ab aliis edoctum debitum- coniugale reddere potuisse. Imo testes aliqui audent asserere eum differentiam virum inter et mulierem nescire. Ita Antonius Liou : « Numquam audivi quod in iuventute vel postea Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 60 « habuit connexionem cum mulieribus. Non discernit inter virum et mulierem, « sed erga omnes aeque se gerit ». Et pater sponsae : « Non potest discernere «mulieres a viris, nec umquam illos alloquitur verbis scurrilibus ». iamvero haec omnia clare demonstrant virum Tsi-cheng-lin, tempore matrimonii et postea requisita discretione iudicii contractui matrimoniali proportionata caruisse, seu naturam illius et proprietates essentiales ignoravisse, ita ut matrimonium valide inire non posset. Quibus omnibus in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Auditores de turno, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, declaramus et definitive sententiamus, ad propositum dubium respondentes : Affirmative, seu constare de nullitate matrimonii in casti. * Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandet hanc nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam Ss. Canonum et praesertim cap. 3, sess. 25, Conc. Trid., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis opportuna et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 14 novembris 1919. ioannes Prior, Ponens. Aloisius Sincero. Fridericus Cattani Am adori, L. * S. Ex Cancellaria, 29 novembris 1919. Sac. T. Tani, Notarius. S. Romana Rota 61 III ALEXANDRINA IURISPATRONATUS Benedicto Pp. X V feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno sexto, die 14 novembris 1919, BR. PP. DD. Petrus Rossetti, Ponens, Ioannes Prior et Maximus Massimi, Auditores de turno, in causa Alexandrina - Iurispatronatus, inter Carolam Laurentii Mignone, Aloisiam Buzzi Langhi, earumque respective filios ac nepotes, Iosephum, Ricardum et Franciscum Mignone, appellantes, repraesentatos per legitimum procuratorem Angelum D'Alessandri, advocatum, et Aristidem Stortiglione, appellatum, repraesentatum per legitimum procuratorem Hadrianum Aloisi-Masella, advocatum, in gradu appellationis sequentem tulerunt definitivam sententiam. In Alexandrina Cathedrali Ecclesia Rev. D. Nicolaus Stortiglione, vir nobilis et canonicus, testamento diei 25 septembris 1476, fundavit, et de suis redditibus dotavit duas capellanías, iurepatronatus activo et passivo parentelae suae reservato. Ex utraque capellanía, per decretum diei 29 augusti 1583 editum, a R. P. Gualberto Grotto fuit erectus canonicatus sub titulo Beatae Mariae Virginis, vulgo della Consolata. Ad capellanías primum, ac deinde ad canonicatum, praesentarunt semper, qui a fundatore fuerunt vocati, patroni: sed, anno 1767, cum dominus Hieronymus Stortiglione ex hac vita migrasse!, et aliunde nemo alius agnosceretur, qui esset de Stortilionum parentela, haec veluti extincta fuit retenta, et tunc primum iuspatronatus exerceri coepit ab illius filiabus, earumque descendentibus. Anno 1911, per obitum sacerdotis Ioannis Baptistae Barella, vacavit canonicatus praefatus; et tunc duae praesentationes factae fuerunt ad illum: una ex parte, Carola Laurentii Mignone et Aloisia Buzzi Langhi, sorores, earumque respective filii ac nepotes, Ioseph, Richardus et Franciscus Mignone, tempore utili, praesentarunt sacerdotem Dominicum Olivero ; ex altera, Aristides Stortiglione, e Fossanensi Civitate, ratus, sibi iuspatronatus competere, sacerdotem Pium Ratti praesentavit. Inde orta quaestio an illis vel huic potius iuspatronatus esset adscribendum, et consequenter an prima vel altera potius praesentatio esset admittenda atque probanda. Quaestio haec primum perpensa a Commissione Dioecesana, deinde a S. Congregatione Concilii, demum, de mandato Summi Pontificis, ad H. S. O. delata, per sententiam Rotalem diei 14 ianuarii 1914 favore Aristidis fuit resoluta, et praesentatio ab eo facta approbata. Ab hac sententia qui sunt ex adversa parte rite appellarunt, et in hodierno turno rotali causa definienda proponitur sub 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale consueta formula dubii: An sententia rotalis diei 14 ianuarii 1914 confirmanda sit vel infirmanda in casu. In mre. - Compertum est in iure, quaestiones de iurispatronatus natura ad tramites legum fundationis esse perpendendas. Fundatori enim ius est pro lubitu suo iurispatronatus statuendi qualitates; ita ut ipsi fundatori liceat, in limine erectionis, seu fundationis, adiicere quascumque qualitates, conditiones et leges sibi benevisas, etiam iuri communi contrarias, dummodo hae sint possibiles, honestae et ab Episcopo approbatae (cap. II, De Praeb, et Dignit.; cap. 23, De iurepatr.; De Fargua, Commentaria in singul. canon, de iurepatron, pars. II, can. i, 2, cas. V, n. 3, tom. II, Romae, 1716, p. 8). Posita possibilitate et honestate conditionum, parum refert an sint iuri communi conformes, vel eidem adversentur (Card. De Luca, De Benef., disc. 95, n. 10 ; Fagnanus, cap. VII, tit. 6, lib. I, n. 72; Rota, p. II, 2 dec. 194, n. 1, in Granaten. - Cappellaniae, 12 ianuarii 1606; S. Congregatio^Concilii, in Nepesina, relata a Fagnano). Ideo, quando de iurepatronatus est quaestio, scire interest quid voluerit fundator quidque reapse statuerit. Iuspatronatus familiare cum gentilitio non debet confundi; illud enim fundatoris agnatos tantum, hoc etiam collatérales complectitur : « Iuspatro« natus familiare dicitur illud, quod pro una, seu pluribus familiis, vel agna« tionibus, reservatum est, exclusis cognatis; gentilitium vero est illud, quod « pro uno, seu pluribus personarum generibus, est reservatum, nulla data agna« tionis vel cognationis discretione» (De Luca, De iurepatr. Summa, n. 29; disc, 60, n. 30; cf. Berardi, Comment, in Ius eccles, univ., vol. I, dissert. IV, cap. II). Quare Pitonius {De controver. Patron., alleg. 37, n. 10, tom. I, pag. 187) ait: «Hoc iuspatronatus gentilitium consistit in duplici specie: una scilicet « stricto, et altera largo modo sumpta. Prima autem species praedicatur in « iurepatronatus familiari et agnatitio, ubi nempe vocati fuerunt agnati de « domo, familia, seu casata ; quo casu non sufficit esse de sanguine, qui veri« ficatur tam per agnationem quam per cognationem, sed necessarium est «habere sanguinem agnatitium et cognomen domus, seu familiae; altera vero « species praedicatur in iure patronatus simpliciter gentilitio, ubi nempe vocati «fuerunt descendentes, posteri, coniuncti, consanguinei, parentes, seu proxi« miores; quo casu non requiritur sanguis agnatitius, sed comprehenduntur « omnes, sive per agnationem sive per cognationem, descendentes, includendo « foeminas et masculos ab eis provenientes ». Ubi est notandum, familiam sumi posse dupliciter; est enim effectiva vel contentiva. Illa comprehendit agnatos tantum descendentes a testatore, vel ab eo, quem ipse talis familiae caput, seu stipitem, constituit; haec comprehendit omnes descendentes ab agnatis transversalibus (De Luca, De fideicommissis, disc. 50, n. 3; disc. 53, n. 13; Summa, n. 145 et alibi). Statuere particularibus in casibus an familiare sit iuspatronatus vel gentilitium, an vocati sint qui de familia effectiva sunt vel contentiva, quaestio S. Romana Rota 63 est nudi facti, quae generalem regulam non admittit, quaeque prudenti iudicis arbitrio, perpensis omnibus perpendendis, definienda relinquitur ad tramites legum fundationis (Pitonius, alleg. 42, n. 5, De controv. Patron.; De Luca, De iurepatr., disc. 10, n. 78, De fideicom., disc. 50, n. 7). Iamvero Nicolaus Stortiglione fundator, ut ex praedicto testamento patet, patronos vocavit « Dominum Philippum Stortiglione et Dominum Ruffmum eius « fratrem... ac eos et quemlibet eorum posteros et descendentes, ac descen« dentium descendentes usque in infinitum, dummodo descendant ac procedant « ex legitima masculina linea ». In hipothesi autem praevisae extinctionis huius masculinae lineae, ipsis deficientibus, quod absit, patronos voluit « cae« teros de parentela ipsorum de Stortiglionibus descendentes ut supra ». Fundator ergo in casu voluit statuere iuspatronatum stricte familiare agnatitium ; ea tamen lege ut primo loco vocati ii essent, qui familiam effectivam Philippi et Ruffini fratrum constituerent, ex legitima masculina linea descendentes ; hisque deficientibus, secundo vocati ii succédèrent qui ad familiam contentivam eorumdem pertinerent, foeminis exclusis; ii nempe omnes qui pertinerent ad agnationem Stortiglioneam fundatoris,utpote descendentes, ut supra, ex linea masculina. Non solum sensus huiusmodi verborum: «descendentes ut supra», ex contextu depromitur, sed etiam firmiter comprobatur ex eo, quod fundator, quoad secundo loco vocatos, patronos vocaverit eos, qui essent de parentela Stortilionum ; quando enim fundator ad iuspatronatum parentelam vocat per cognomen, lineam agnatitiam exclusive censetur voluisse vocare (De Luca, De iurepatr. disc. 26, n. 8; Pitonius, De controv. Patron., alleg. 100, n. 129; Rota, in Gingulana-Testamenti, 23 maii 1818; dec. XV, num. 24, par. VII). Hoc idem confirmat etiam saecularis observantia, quae interpretationum regina ab omnibus merito retinetur, et cui quam maxime, in antiquis praeser tim interpretationibus, deferendum est (De Luca, De iurispatr., disc. 60, n. 9). Constat enim ex Actis Curiae Episcopalis Alexandrinae (vol. XIII, pag. 522) constanter et absque ulla dubitatione, deficientibus masculis deseen^ dentium a Philippo et Ruffino, seu anno 1701 extincta familia effectiva primo vocatorum, iuspatronatum activum exercuisse masculos dumtaxat agnatos, seu masculos de familia contentiva fundatoris, foeminis exclusis (cfr. Summar. addit. c. Sincero, pag. 40 et sqq. ; Conclusiones Commissionis Episcopalis, pag. 3-4), Dumtaxat anno 1767, defuncto Hieronymo Stortiglione, qui ultimus de familia contentiva fuit retentus, ad iuspatronatum fuerunt admissae tres eiusdem Hieronymi filiae, earumque descendentes usque ad praesens; sed non sine protestatione ex parte Curiae Ecclesiasticae Alexandrinae ; non enim Advocati Fiscales una tantum vice, eumdem sensum dictorum verborum retinentes, ius agnatorum exclusivum sartum tectumque voluerunt : « Ex dictis « colligimus - ait Advocatus Fiscalis De Stephani - D. fundatorem de sola « agnatorum vocatione cogitasse ; quod quidem clarius demonstratur ex substi« tutione patronorum, iis deficientibus, quos primum designavit. Hoc adeo « verum est, ut si alii superessent ex dicta familia, licet a Buffino et Philippo 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « non dependentes, in patronatu Dñae Mariannae succédèrent » (Acta Curiae Episc. Alex., vol. XCyil, pag. 263). Et Advocatus Fiscalis Ansaldi in sua disceptatione scripsit: « Hinc si in morte Dñae Mariannae, seu, verius, eiusdem « patris Hieronymi, superfuisset aliquis masculus e familia Stortiglióne, ad « hunc, non ad Dñam Mariannam, ius spectasset nominandi, quia, deficientibus « masculis primo vocatis, ius, ex fundatione, transibat ad alios de Storti« lionibus » (Acta Cur. Episc. Alex., vol. CV, pag. 58). Aliunde huic interpretationi verborum: « descendentes ut supra », nullimode obstat vocabulum parentela in testamento adhibitum, quod de sui natura latius patet quam familia, et cognatos comprehendit aeque ac agnatos (De Luca, De iurepatr., disc. 26, n. 7). Nam, sicut hic idem auctor advertit (De praenim. disc. 18, n. 17): « neque dici potest, verbum, parentela, omnino uni« vocum et pernecesse significans omnes coniunctos, quoniam ex coniecturata, «seu alias probata voluntate disponentis, cui omnia verba semper cedunt, « restringi potest ad solos agnatos » (cfr. etiam De iurepatr., disc. 27, n. 8). Et recte: substantia enim veritatis, cuicumque verborum formulae vel sensui, in huiusmodi voluntatis quaestionibus, semper et sine dubio praevalet (De Luca, De testam, disc. 21, n. 1 ; De fideicom., disc. 33, n. 8; disc. 53, n. 20; disc. 58, n. 6; disc, 141, u. 11). Quae vero in casu fuerit testatoris voluntas liquido apparet ex dictis : nedum primo, sed etiam secundo loco vocatos, voluit agnatos, exclusis foeminis. Fallitur ergo patronus appellantem, qui verba « descendentes ut supra » referri autumavit ad lineam Philippi et Ruffini, ita ut, deficientibus masculis ab illis descendentibus, foeminae succédèrent, quae ab illis haberent originem in eorumdem linea comprehensam Hac hypothesi admissa, verba praefata inutilia prorsus evasissent ; pronomen enim ipsorum parentelae adiunctum : « de « parentela ipsorum de Stortilionibus », ad sanguinis coniunctionem indicandam adhibitum, sufficiens est quin ad hoc verba illa adderentur. Quae verba, ut supra dictum est, comprehensionem vocabuli parentela circumscribunt ad solos descendentes ex agnatis collateralibus ipsorum de Stortilionibus, idest Philippi et Ruffini, ideoque ad istorum familiam contentivam tantum. Inepte quoque idem patronus asseruit, hoc sensu dictorum verborum semel admisso, foeminis a Philippo et Ruffino descendentibus, iniuriam irrogari ; cum enim fundatori sit plena facultas eas leges statuendi, quas ipse maluerit, attenta in casu fundatione iurispatronatus familiaris agnatitii, ius nullum mulierum ab illis descendentem violatur, ut de irrogata sibi iniuria conqueri possint. Quod si agnati omnes deficiant, disputatur an iuspatronatus quoque cesset, vel fiat haereditarium et ad haeredes ultimi vocati transeat. Qua in re fundationis est inspicienda natura. Si enim fundator agnatos taxative vocavit, ita ut ad eos tantum pertineat iuspatronatus, his deficientibus, extinguitur, non enim exsistit amplius agnatio vocata: si autem simpliciter, seu demonstrative vocavit, his deficientibus, ad haeredes, etiam extraneos, transit ex provisione legis, cui non adversatur provisio hominis. (Fagnanus, in cap. I, lib. III, De S. Romana Rota 65 patron, n.-23, 24, 35; Viviani, Praxis iurispatr., lib. IV, cap. II, n. 14, 15; Pitonius, De controv. Patron., alleg. 11, n. 4; Discept. Eccles., disc. 33; De Luca, De iurepatr., disc. 60, n. 28; Rota, in Cremonensi - Iurisp., dec. 385, 21 nov. 1578, c. Robus Nerio, et novissime in Alexandrina - Iurispatr., 15 martii 1909, c, Sebastianeiii). In casu quaestio haec est prorsus inutilis si agnati de familia Stortilionum adhuc exsistant; ideo una est quaestio solvenda, et videndum an Aristides Stortiglione sit de familia agnatitia, salte m contentiva* ipsorum Stortilionum, idest Philippi et Ruffini, de qua loquitur testamentum Dñi Nicolai. In facto. - Iamvero, actis perspectis, constat, Aristidem Stortiglione esse revera de parentela fundatoris, ipse enim per personas masculini sexus ab Augustino Stortiglione descendit, qui anno 1605 in civitate Fossani vivebat, quique de nobili familia erat Nicolai fundatoris. Enimvero Aristidis pater fuit Ioseph Ioachim {fides nativitatis, 1 ianuarii 1864), qui ortum habuit a Felice (fides suscepti baptismi diei 26 iulii 1813), cuius pater fuit Ioseph Ioannes Baptista (fides electionis eius ad officium vulgo Ricevitore, diei 14 septembris 1798), genitus a lu venale (Testam., 1748-51; et mandatum procuratoris diei 19 novembris 1796), qui genitorem habuit Ioannem Augustinum (Testam. cit.); hic autem genitus fuit a Ioanne Sebastiano (fides suscepti baptismi, anno 1664), filio Augustini (fides suscepti baptismi, diei 3 decembris 1631). Ergo ab Augustino Stortiglione per masculinam lineam descendit Aristides, eiusque absque dubio retinendus est agnatus. Quam conclusionem ultro libenterque receperunt tres etiam periti, scientia, in re de qua agitur, et prudentia praestantes, nempe DD. Marianus Ugolini, Angelus Melampo, et Aemilius Ranuzzi; hi enim, a primis iudicibus legitime requisiti : « se dai documenti in causa risulta, che il cap. Aristide Stortiglione « appartenga alla nobile parentela della famiglia Stortiglione di Alessandria, fondatrice del Beneficio », quaestionem, quae cum altera nexum habet, de qua infra dicetur, di videntes, scripserunt: « Passiamo a dimostrare la nostra « quarta ed ultima affermazione. Dai documenti si può facilmente rilevare « che Aristide Stortiglione discende da Agostino », a quo incipiendo arborem genealogicam contexuerunt et concluserunt: « Il cap. Aristide Stortiglione « discende adunque da Agostino, come dovevamo dimostrare. - Perciò alla « seconda domanda delle SS. LL. Revme: " Se dai documenti in causa „, etc., «dobbiamo rispondere affermativamente». Huic conclusioni observatio non nocet, quam D. Vincentius Federici, in Romana Universitate Professor, in iudicio appellationis ceu peritior adlectus, in suo voto exposuit, cum affirmavit arborem genaelogicam, a praedictis peritis prae oculis habitam, ab illa discrepare, quae fuit confecta ab autore Canefri, cuius competentem auctoritatem hac in re vel ipsi periti agnoverunt; de Augustino enim et de eius adscendentibus vel descendentibus in ista nulla fit mentio, et ideo conclusio ab illa deducta iuridico caret fundamento. Nam, primo, minuta AaoPA, rol. xiii, n. 2. — 2Í-1-921. 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in publico municipali Archivio Alexandriae asservata, quae originem continet arboris genealogicae impugnatae, et de qua sermo infra redibit, est documentum originale, facto, de quo agitur, coaevum, ac proinde praevalere debet documento temporis posterioris, Canefri auctore, confecti. Sed insuper arbor genealogica ab isto auctore confecta nec mentionem facit Ruffini Stortiglione, fratris ipsius fundatoris; et ideo, veluti numeris omnibus absolnta, non potest retineri, ut ab ea valor arboris genealogicae impugnatae debeat metiri atque determinari. Quibus accedit D. Canefri arborem genealogicam texuisse nobilium Alexandriae degentium ; sed familia Stortilionum, ad quam pertinebat Augustinus, inde a saeculo decimo sexto in civitate Fossani, Pedemontanae regionis, domicilium posuerat. Nil ergo mirum si D. Canefri in sua arbore genealogica de ea mentionem non fecit. Caeterum opus a Canefri confectum rite suspectum retinetur. Nil ergo inde deducitur, quod priorum peritorum conclusionem inftrmet, quae ideo sarta tectaque manet. Iamvero Aristides sicut originem, ita et nobilitatem repetit ab Augustino Stortiglione. Ad hoc iidem in Actis deposuit a Municipio Alexandrino sub die 28 septembris 1605, Augustino datam, ex qua deducere voluit, hunc fuisse de Stortilionum familia et fundatoris agnatum. Sed in dubio an huiusmodi deductio vere esset probanda, et ad effectum, de quo agitur, in iudicio recipienda, primi iudices periti viri hac super re votum exquisierunt quaerentes: « Quale valore storico ha il documento dei 28 settembre 1605 per provare che « Agostino Stortiglione, figlio di Giovanni 'Alberto, appartiene alla parentela « della nobile famiglia Stortiglione di Alessandria, fondatrice del benefìcio? ». Cui quaestioni tres memorati periti responderunt: « Il valore storico, che pos« siamo attribuire all'atto del 1605, come testimonianza del fatto che attesta, « è di una attendibilità indiscutibile. E i principi generali, cui specialmente « si appoggia questa attendibilità, sono dimostrati dalla critica storica. Pos« siamo quindi con animo tranquillo ritenere, che veramente dai documenti « risulta, come avevamo affermato, che Agostino appartiene alla nobile famiglia « Stortiglione di Alessandria, fondatrice del beneficio ». Inde orta appellata sententia Aristidi favorabilis. Sed in gradu appellationis peritioris fuit exquisitum et concessum novum examen Actorum, cum consequenti iudicio: ad hoc professor Vincentius Federici fuit electus, qui contrarium omnino iudicium emisit. Hac posita opinionum peritorum discrepantia, videndum est quaenam sit sententia retinenda. Omnibus rite perpensis, RR. P P . Auditores, peritioris sententia posthabita, priorum peritorum voto adhaeserunt, sequentibus moti rationum momentis. Attento nostro iure (lib. Il Decret., tit. XXII, de fid. instr.), instrumentum, prout hic de eo sermo est, dici potest quaelibet scriptura, ad alicuius -rei assertionem vel probationem facta. Horum instrumentorum alia sunt publica, quae faciunt plenam probationem de eo, quod dispositive continent, et hoc tandiu donec contrarium probetur (ut DD. docent, et colligitur, ex càp. I et II h. t., et ex L. 15 Cod., h. t.); alia privata. Instrumentum publicum dicitur illa. S. Romana Rota 67 scriptura, quae publica auctoritate, sive a publica persona, qualis censetur esse notarius, legitime ac cum debitis solemnitatibus confecta est; vel, si a publica persona confecta non est, quoad effectum tamen probandi publica instrumenta dicuntur scripturae illae, quae ex archivio publico, sive ex Cancellaria, extrahuntur, dummodo in eis defectus nullus, fraudis suspicionem generans, appareat, et ob hoc authenticae dici possint (Pirhing, lib. II, tit. XXII, n. 1-33; Reiffenstuel, ibidem n. 141-157; Ferraris, B. G. § V., v. Scripturae, n. 14; Scaccia, De iudic, lib. II, cap. 11, n. 756-757; De Luca, De iud., disc. 28, n. 23). Porro documentum diei 28 septembris 1605 veluti instrumentum publicum debet retineri. Augustinus Stortiglione enim, e civitate Fossani, in partibus Pedemontanis, ab Alexandrini Municipii Rectoribus fidem sibi relaxari petivit: « Desidera Agostino Stortiglione, figlio di Gio. Alberto, havere fede dalle « SS. VV. dell'arma et insegne, che sogliono portare la famiglia dei Storti« glioni di questa città, conforme all' incluso tenore ; pertanto supplica le « SS. VV. che siano servite concedergli detta fede conforme all' incluso tenore « e t così spera». Petitioni huiusmodi minuta erat adnexa fidei relaxandae, quae sic scripta legitur : « Attestamur Nos Prior et Deputati ad regimen civi« tatis Alexandriae, ac etiam nos infrascripti de familia Nobilium de Storti« lionis dictae civitatis, sicuti a tempore, cuius non est memoria in eontra« rium, et citra semper familia ipsa de Stortilionis, ut ex antiquis et nobilibus « familiis dictae civitatis et originariis eiusdem, admissa fuit ad regimen « eiusdem civitatis tam in munere Consiliariorum, tam in numero Consilii Gene« ralis, quam Dominorum duodecim Deputatorum ad provisionem publicam, « et qui de familia ut supra insignia et arma consueverunt gestare in modum « inferius describendum, videlicet: ex parte superiori coloris caelestis, seu tur« chini, serram repraesentans, ut vulgo dicitur una sega, dentibus quinque « comprehensa, et a parte inferiori album campum efficiens dentes quatuor « cum galea vulgo appellata : il cimiero, cum rostro ciconiae a capite usque « ad pectus candidi coloris et inscriptione in his verbis: " N o n voce colitur,,.. « Quibus insigniis in Actis publicis, Ecclesiis, in Funeribus, et in domibus « privatis uti semper consueverunt, quemadmodum aliae familiae nobiles « dictae civitatis suis armis utuntur et prout ex infrascripta forma scutisque « videlicet. Quodque de eadem familia fuerunt et sunt nob. q. Augustinus Stor« tilionus, quondam Alberti, et successe loh. Albertus d. q. d.; Augustini filius « nunc et a quampluribus annis citra habitans in partibus Pedemontanis in « quorum fidem praesentes fieri sigillique nostri, quo in similibus utimur, « impressione muniri et per infrascriptum notarium et Cancellarium nostrum « subscribi iussimus. « Datum in palatio praefatae civitatis Alexandriae, die 28 septembris, anno « Domini 1605 »; Mandato huic paruit Notarius, qui et Augustini petitionem et Municipalium Deputatorum dispositionem actu formali ita scripto consignavit : « 1605, 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale «a di 28 settembre. - Letta... li Signori Prior et Deputati visto il suddetto « memoriale con la fede del supplicante richiesta, et informati de la verità « del contenuto in detta fede, che qui annessa si lascia et a detti signori letta, « hanno ordinato che in nome della città se gli faccia la detta fede con l'anno« tazione o sii descrizione dell'arma in esso posta (Agostino Stortilione) Bapta « Ottellus Cancellarius subscripsit ». in Alexandriae ergo Archivio Municipali exsistit documentum authenticum ; quod constat: o) petitione Augustini Stortiglione; b) minuta adnexa fidei a Municipio oratori relaxandae; c) Notarii seu Cancellarii rogitu; quae tria simul sumpta atque unita quid unum constituunt, et merito ceu instrumentum publicum retinentur, quod plenam fidem facit tam in iudicio quam extra. Nam « instrumentum... accipitur... stricte, specialiter, et proprie pro qualibet scri« ptura, quae fidem rei, quam confirmat, iudici facit... sive contineat privileg i u m , sive contractum, sive dispositionem ultimam, sive aliquid aliud; nam « super quavis materia instrumentum fieri potest, quo sensu quaelibet scri« ptura ad alicuius rei assertionem seu probationem facta, INSTRUMENTUM «appellatur... et haec est acceptio instrumenti propria huius tituli » (Pirhing, lib. II, tit. 22, n. 1). Quod si minuta haec, in hypothesi data, seorsim velit considerari, eadem est retinenda conclusio; cum enim in publico conservantur Archivio, quoad vim probandi, habetur ceu publicum instrumentum. Pirhing (loc. cit., n. 1) ad rem dicit: «Addi potest Quintus casus, in quo scriptura privata plene « probet, etiam sine alio adminiculo, nempe si producatur ex Cancellaria, vel « Archivio publico, in quo solum asservari solent scripturae authenticae ; non « quod talis scriptura, secundum se, publica sit, prout ea, quae per publicum « Notarium confecta est, sed quia vim habet publici instrumenti, «tum ratione « loci, quia huiusmodi scripta, seu litterae reconditae sunt in Archivio Curiae, « tum ratione personae quia per publicum et iuratum Officialem,seu ministrum, « sunt registratae, cui ex officio incumbit, ut nonnisi scripta, seu litterae, quae „ « fidem merentur, inter scripturas Archivii reponantur, de quibus fit mentio « in Auth. " Ad hoc „ » in fine. Hoc idem docet Reiffenstuel (loc. cit., n. 151) qui quaestioni propositae : « Quibus modis scripturae privatae authentizen« t u r , ita ut plenam fidem faciant », respondet: « 5) istud ampliatur ad «aliam scripturam privatam quando reperta est fideliter custodita in Archivio « publico, hoc est in loco, ubi solent exponi publicae scripturae. Talis enim « scriptura, sine aliqua subscriptione partium, et sine testibus, plene probat « ratione loci in quo authoritative asservata et reperta est, prout desnmi« tur », etc. (cfr. Ferraris, B. I. V., Scripturae, n. 145; Scaccia, De lud., lib. H, cap. 1.1, n. 756-757). Peritior Federici contrarium tenuit: « Ritengo pertanto - ipse scripsit « con certezza di poter affermare che per quanto riguarda il documento «del 1605, esso non può essere invocato a fondamento di nessun diritto « perchè non ci consta, che dallo stato di minuta sia stato mai ridotto in S. Romana Rota « forma di originale ». Sententiam hanc Domini non approbant: quia argumenta, quibus ea sustineri praetenditur, quolibet sunt destituta valore iuridico: Et sane peritioris sententia sequentibus fundatur rationum momentis: 1) minuta, de qua agitur, quibusdam caret qualitatibus essentialibus, ut veluti publicum instrumentum possit retineri, quod fidem faciat; est enim simplex minuta privata, non vero documentum ipsum, nec exemplar completum documenti originalis relaxandi; 2) antequam documentum originale expediretur, attento more Alexandriae servato, attentisque Statutis Municipalibus anni 1547, scriptura in Cancellaria praeparata publicis in tabulis in Turre Campanaria inscribebatur: hoc in casu cum non fuerit factum, frustra de expeditione documenti publici sermo instituitur ; idque 3) tanto magis quia saltem referri debuisset, quod factum non legitur, in Libro Crucis, civitatis Alexandriae, in quo simile exemplar relatum invenitur « fidei nobilitatis », concessum familiae Ghilini sub die 30 augusti 1572; ideo 4) non constat documentum originale unquam fuisse expeditum; quod fidem facere possit. Verum haec omnia, iudicialibus Actis perpensis, peritioris sententiae non favent. Primum quod attinet, dato etiam substantiali aliquo defectu quoad formam minutae controversae, non ideo sequeretur documenti impérfectio, quae ab adiunctis excluditur: « Si casus praebeat - ait De Luca (De luci., disc. 27, « n. 29) - quod ille rogitus (nempe matricis originalis) non contineret dicta « requisita substantialia, nempe annum, mensem, diem, testes et clausulam, « actum, etc. non semper tamen iste defectus imperfectionem concludit; quo« niam pro facti qualitate subintelligenda quandoque venit adnotatio eorum« dem requisitorum, quae contineantur in praecedenti instrumento vel actu, « quando facti circumstantiae id suadent, quod scilicet iste secundus actus sit «praecedentis consecutivus, seu alias connexus». Sed insuper frustra asseritur, minutam in casu substantialibus publici documenti qualitatibus carere ; in instrumento enim a publico Notario confecto de ea expresse legitur: « che « q u i annessa si rilascia». Ideo minuta et Notarii instrumentum sunt quid unum indivisibile, unde simultanea orta auctoritas publica huiusmodi documenti, quod in iudicio debet attendi. Caeterum minuta in themate non est simplex scriptura, sed « minuta ex officio », seu in Actis recepta et a competente auctoritate, a Municipii Cancellario, subscripta. Huiusmodi minutis ex officio ordinario vis historica probandi non denegatur: secus enim acta in Archivio Secretariae Brevium Pontificiorum asservata, quae volumina 5074 complent inutilia prorsus essent retinenda; constant enim, ut plurimum, supplicibus libellis, testimonialibus Litteris atque minutis concessionum, in ordine dispositis, sicut in Municipali Alexandrino Archivio legitur factum de documentis concessionis Augustino Stortiglione factae. Neque dicere relevat, de more fuisse apud Alexandrinum Municipium transcribere minutas in publicis tabulis; hoc enim nullatenus probatur. Non probatur ex Statutis Municipalibus anni 1547, quae inter scripturas publicis in tabulis referendas, non indicant negotia huiusmodi naturae, ipso proies- 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sore Federici hoc fatente: « Non vi sono ricordate scritture come quella in « discussione ». Aliunde non exstant, vel saltem non cognoscuntur regesta, quae huiusmodi transcriptionem continent. Immo anno 1610, paulo post confectam minutam controversam, scripta omnia ad Rempublicam Alexandrinam spectantia, ut notat Schierina, qui iure annalium Alexandriae excellens compositor retinetur «confusa et nullo ordine in tabulario civitatis asservaban« tur ». Et anno 1615 non minor confusio praevalebat: « si vede la confusione « et la mala regola sin qui conosciuta nelle scritture et libri della città per « difetto di non essersi mai nè fatto Archivio formale, nè meno rinverantiz« zati i libri, e scritture anzidette » (Rivista di Storia Arte, Archeologia della provincia di Alessandria, serie II, fase. 23, pag. 35). Equidem, sicut professor Federici urget : « Uno dei registri del Comune di Alessandria ci è stato con« servato, ed in esso anche una fede di nobiltà analoga a quella che richiese «¡ al Comune Augustino Stortiglione nel 1605. Alludo al Codex qui Liber Crucis « nuncupatur. Nel Liber Crucis dunque è la fede di nobiltà di un Ghilini... « Perchè dunque se la minuta del 1605 dette origine ad un vero e proprio « documento rilasciato alla parte interessata, non fu quel documento regi« strato nel Liber Crucisi ». Et ratio in promptu est. Quod enim ultimo loco dicto in Libro fuit relatum documentum, anno 1572 legitur scriptum, trigesimo tertio nempe anno ante quam fides nobilitatis Augustino Stortiglione fuisset expedita. Deinde Liber Crucis non, erat collectio actorum Municipii Alexandrini; sed, ut testatur prof. Gasparolo: « Un rappongamento di fascicoli « che vennero agli Alessandrini risparmiati dagli incendi, dalle devastazioni, « ed anche dalle private depredazioni, insieme legati in un Codice solo ». Accedit, fidem nobilitatis familiae Ghilini, quam Liber Crucis refert, non fuisse actum Municipii Alexandrini, sed Collegii Iurisconsultorum Civitatis Mediolanensis. Demum transcriptionis omissio in Liber Crucis per -regulam potest explicari, de qua loquitur Marzi : « Abbiamo qualche esempio (negli Archivi « Fiorentini) di quella aulica instituzione, per la quale di certi atti e scritture « importantissime si cercava, a maggior garanzia della conservazione, di procu« rarsi la inscrizione o trascrizione in collezioni di documenti ufficiali molto «autorevoli...». Id etiam explicat formam amplam et solemnem, qua dicta fides investitur. Itaque ex defectu transcriptionis minutae in tabulis publicis argui non potest, documentum originale non fuisse extensum, vel saltem non expeditum. Cum minuta ex officio fuerit, et in situ congruo Archivi cum aliis minutis asservata, ut ex numeratis paginis apparet, iure praesumitur, originale documentum fuisse reapse expeditum ; alioquin de eiusdem Decreti rescissione aliquo modo constare debuisset. Sed insuper potius constat, authenticum documentum reapse fuisse expeditum ; non enim documenta desunt expeditionem hanc comprobanda. Nam exstat in actis documentum a Regio Taurinensi Archivo Status relaxatum, ex quo desumitur, Augustinum Stortiglione huiusmodi fidem exhibuisse Delegatis a Carolo Emmanuele Principe Pedemontano missis, qui Secretaria Status 71 vidèrent de authenticitate privilegiorum, insignium etc. eorum omnium, qui in eiusdem Principis Ditione generis nobilitate gloriarentur, ea lege adiecta « di non ammettere (sunt verba edicti Taurini die 4 decembris 1613 lati) alcuna « insegna od arma ottenuta e usata da 60 anni in qua senza che consti della « concessione "o privilegio in buona forma ». Re enim vera ex Volumine cui titulus Consegnamento di armi gentilizie fuit exstructum Documentum ita conceptum : « Il Sig. Gio. Sebastiano Storti« glione della Città di Fossano, tanto a nome proprio che delli Signori suoi « fratelli tutti figliuoli legittimi e naturali del fu Sig. Agostino Stortiglione « soddisfacendo etc. fa fede delle testimoniali di presentazione ed ammissione « d'armi concessa dalli Signori Delegati al fu Sig. Agostino Stortiglione loro « padre li 6 marzo 1614... con più. presenta il libro del Blasone, che fu formato « in esecuzione dell'Editto del 1613; a fogl. 59 si vede pure dipinta la detta « arma antica della loro casa e famiglia... la quale arma è uno scudo ovale « dentato e contradentato, in fascia di azzurro e di argento, elmo in profilo « ornato etc. Cimiero, una cicogna nascente d'argento col motto " Non voce « colitur ,, ». Constat ergo ex documento ab Archivo Status Taurinensi extracto, anno 1614 Augustinum Stortiglione a Delegatis Pedemontanis obtinuisse recognitionem et approbationem eorumdem armorum et insignium, de quibus est quaestio in minuta Alexandrina, seu ad tramites huius minutae : ptam supponit, hanc minutam in authenticum documentum fuisse transcriquod Augustino consignatum, qui ideo illud Delegatis Pedemontanis tradere potuit. Tandem ex memorata minuta patet, anno 1605 unam tantum Alexandriae exstitisse familiam Stortilionum, antiquam, nobilem, e dicta Civitate originariam, cum privilegio arma et insignia gestandi in minuta ipsa descripta : secus absurda esset et Augustini petitio, et Municipii concessio. Petiit enim Augustinus: « di ha vere fede dalle SS. V V. dell'arma et insegne, che sogliono por« tare la famiglia de' Stortiglioni di questa Città », quin necessarium putaverit aliud adiungere ad familiam magis determinandam : quod certe facere debuisset, et fecisset, si plures exstitissent Stortilionum familiae. Eodem modo loquuntur Deputati Civitatis, et qui de familia Stortilionum aderant, attestando quod « de eadem familia fuerunt et sunt nob. q. Augustinus Stortilionus qui Al« berti... filius ». Si duae fuissent Stortilionum familiae distinctae et parentela disiunctae, pariter nobiles, antiquae, et Civitatis originariae cum privilegio eadem arma et insignia gestandi, intelligi non posset ad utram earum Orator vel Stortiliones attestantes pertinerent. Quare Augustinus Stortilione e civitate Fossani ad unicam familiam nobilem, nominis Stortilione Civitatis Alexandriae originariam, pertinuit, ad quam pertinuerat Nicolaus Stortiglione, Beneficii fundator, et ideo fuit cum hoc parentela coniunctus. Cum vero ab hoc Augustino per masculinam lineam descendat Aristides Stortiglione, sicut ex authenticis documentis fuit supra probatum, sequitur 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eumdem Aristidem esse de nobili familia fundatoris Beneficii, huiusque agnatum, et consequenter ad ipsum iuspatronatus pertinere. Neque appellantibus prodesse potest possessio invocata plusquam centenaria, ac proinde acquisitiva praescriptio contra hodiernum comparentem. Nam praeterquam quod possessio ista non fuit pacifica, datis reservationibus Procuratorum Fiscalium Alexandrinae Curiae, communis est Iurisperitorum et Canonistarum sententia, non admitti praescriptionem in iure patronatus sive familiari sive gentilitio, quia patroni succedunt iure proprio et independenti sibi a fundatore concesso, et non ab aliis manante. Ita De Luca (De Iurep., disc. 31, n. 16): «Quod praedecessorum negligentiam in praesentando facilis « erat responsio ut ea praeiudicare quidem potuerit successoribus ius ab eis « metientibus ac venientibus iure haereditario, non autem iis, qui in iurepa« tronatus familiari vel gentilitio veniunt iure proprio, quoniam sicuti actus « expressus alienationis per eos factus illi praeiudicare non potest, ita minus « tacitus negligentiae, ut in specie Gratias S. R. R., dee. 220, n. 26, p. II, Bec., (cfr. etiam De lurep., disc. 35, n. 7, et alibi passim ; Wernz, vol. II, p. II, n. 437; D'Annibale, III, n. 35; Rota, In Interamnen. Iurispatr. c. Priolo, 23 Iunii 1659; in Bononien. Iurisp. c. Pre, 31 ianuarii 1695-22 aprilis 1695). Quibus omnibus in iure et in facto rite perpensis, Nos infrascripti Auditores de Turno pro Tribunali sedentes, et solum Deum prae oculis habentes, Christi Nomine invocato, decernimus, declaramus et definitive sententiamus Rotalem Sententiam diei 14 ianuarii 1914 esse confirmandam ; et ad propositum dubium respondemus: Affirmative quoad primam partem, Negative quoad alteram, ac praeterea statuimus iudiciales expensas, taxa sententiae comprehensa, inter partes esse compensatas, attenta praesertim ardua quaestionis natura. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris Tribunalium, ad quos spectat, ut exsequutioni mandent hanc nostram definitivam sententiam et adversus reluctantes procedant ad normam Codicis Iuris Canonici, praesertim tituli XVII, lib. IV, iis adhibitis exsequutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna, pro rerum adiunctis, exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 14 novembris 1919. Petrus Rossetti, Ponens. Ioannes Prior. Maximus Massimi. L. % S. Ex Cancellaria, die 5 ianuarii 1920. Sac. T. Tani, Notarius. 8. Romana Rota 73 IV CLAVAREN. EXSECUTIONIS SENTENTIAE Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno sexto, die 12 decembris 1919, RE. PP, DD. Ioannes Prior, Ponens, Aloisius Sincero et Fridericus Cattani-Amadori, Auditores de turno, in causa Clavaren.-Exsecutionis Sententiae, inter parochum Franciscum Rollino, repraesentatum per legitimum procuratorem Angelum D'Alessandri, advocatum, et parochum Antonium Bavestrello, repraesentatum per legitimum procuratorem Christophorum Astorri, advocatum, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Per sententiam rotalem diei 6 decembris 1916, quae in rem iudicatam transiit, dirempta fuit controversia inter Antonium Bavestrello parochum S. Mariae de Nozarego, actorem, et Archipresbyterum Franciscum Rollino, parochum S. Margaritae Liguris, reum conventum appellantem, circa bona cuiusdam capellaniae laicalis, a quodam Ioanne Stephano Costa per donationem inter vivos diei 24 aprilis anno 1733 fundatae. Ad iuspatronatus activum et passivum capellaniae successive exercendum hic tres ordines personamm vocaverat: primo loco, nimirum, Ioannem Bernardum Costa, fundatoris fratrem, cum eius deseen d entibus; secundo loco, Gregorium Roisecco, cum suis descendenti bus masculinis; et tertio loco Ioannem Iacobum Banchero, notarium, item cum posteris masculinis. Voluit, denique, ut, hisce omnibus lineis extinctis, iuspatronatus activum capellaniae ad Rectorem pro tempore Ecclesiae S. Margaritae transiret. Ultimus patronus fuit canonicus quidam Iosephus Roisecco, e secunda familia a fundatore vocata, anno 1913 defunctus, qui famulam suam, Mariam Campodonico, haeredem universalem suam constituerat, quae proinde in bonorum etiam capellaniae dominium coram lege civili successit. Nam huiusmodi bona, quae vi legis italicae anni 1867 (art. 1), suppressis capellaniis omnibus, tum ecclesiasticis tum laicis, in manus auctoritatis civilis devoluta fuerant, a vinculo legali, iuxta tenorem eiusdem legis (art. 3) anno 1870 liberata sunt et patroni dominio coram lege civili adscripta sunt, taxa soluta libellarum 1298 a Pio Roisecco, Iosephi patruo, qui tempore minoritatis nepotis ab anno 1863 ad annum 1876 capellaniam administrabat. Maria Campodonico, mulier timoratae conscientiae, bona Capellaniae administranda tradidit Archipresbytero Rollino, cui defunctus patronus, dum adhuc inter vivos erat, munus commiserat curam capellaniae agendi. Parochus autem S. Mariae de Nozarego, cum nemo ex lineis prius vocatis ad iuspatronatus reclamandum comparuerit, ab Ordinario petiit ut sibi, tamquam ultimo a pio fundatore vocato, capellanía adiudicaretur, et in duobus iudicii gradibus, coram tribunali diocesano primum, deinde coram H. S. Auditorio victoriam retulit. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale PP. Auditores ad dubium a partibus propositum : An bona capellaniae Costa a parocho S. Margaritae sint tradenda parocho S. Mariae de Nozarego, responderunt : Affirmative, seu bona capellaniae Costa a parocho S. Margaritae tradenda esse parocho S. Mariae de Nozarego iuxta modum in hac sententia determinatum. Modus vero in sententia determinatus hic erat: « Bona-capel-' « laniae Costa, itaque, demptis necessariis expensis, tradenda sunt parocho « S. Mariae de Nozarego a paroco S. Margaritae, qui et curare debet ut ab « haerede, in testamento ultimi capellaniae patroni designata, Maria Campo« donico nimirum, ea omnia perficiantur quae ad huiusmodi traditionem com« plendam requiruntur. Traditio bonorum, porro, facienda est cum fructibus, « a die mortis ultimi patroni computandis.... Ad Episcopum spectat, salvis « patroni iuribus, in traditione bonorum capellaniae, securitati piae funda« tionis iuxta vigentes leges ecclesiasticas providere ». Hanc sententiam Iudices rotales exsecutioni demandandam Curiae Clavarensi commiserunt. In exsecutione vero inter plura hinc inde a partibus disputata et a tribunali definita, * tria fuerunt capita relata ad « expensas necessarias detrahendas », parocho S. Margaritae adversa, quae circa ipse appellationem interponendam censuit ad N. S. Ordinem, nimirum: « 1) il parroco di Nozarego è liberato dal rimborso « della tassa di svincolo della Cappellania; 2) per la tassa di successione del« l'eredità Roisecco spetta al parroco di Nozarego fare la denuncia del pas« saggio d'usufrutto della Cappellania, ed a Mons. Rollino farsi rimborsare a « tutto suo rischio la tassa immeritamente pagata... 3) non si ammette a Mons. « Rollino il prelevo dell'adempimento della Cappellania nel tempo che stette « a sue mani ». . Quare nobis res dirimenda proponitur sub dubio sequenti a partibus subscripto : An et in quanam mensura in reddenda ratione bonorum capellaniae Costa detrahendae sint expensae pro liberatione et successione eorumdem bonorum, necnon celebratione Missarum. 1. De triplici hoc capite expensarum separatim agendum est, et primo de liberatione bonorum a vinculo legali. Effecta est huiusmodi liberatio anno 1870, taxa soluta libellarum it. 1298 a Pio Roisecco, qui bona capellaniae administrabat ab anno 1863 ad annum 1876, quo tempore in manus sui nepotis, Iosephi Roisecco, iuspatronatus sibi reclamantis, reddita ratione rei gestae et inita cum ipso compositione, bonorum administrationem restituit. Ex dicta ratione reddita in compositione ineunda, computatis utrinque capellaniae proventibus et expensis omnibus, inclusa quoque taxa liberationis bonorum, patet debitum mansisse libellarum 669.84, simul cum huius summae fructibus a die 10 augusti anni 1870 ad diem compositionis anno 1876 supputandis, a novo capellaniae administratore Pio Roisecco solvendum. Ita relatio de compositione inter partes inita : « Questa somma di lire seicento sessantanove e cen« tesimi ottantaquattro coi relativi interessi legali dal 10 agosto 1870 costi« tuisce il debito che il chierico Giuseppe fu Avv. Domenico Roisecco ha con « Pio Roisecco dipendentemente dall'amministrazione tenuta da quest'ultimo, S. Romana Rota /5 « e di che nel resoconto, non che dipendentemente dallo svincolo della Cap« pellania, il cui importo fu abbonato al Pio Roisecco ». Ex ultimis verbis relatis: «il cui importo fu abbonato al Pio Roisecco», et praecise ex vi vocis abbonato, sententia iudicis exsecutoris deducit pretium liberationis bonorum iam ante compositionem Pio Roisecco fuisse integre refecium: ait: « Se si considera il valore ed il significato che si dà commiine<< mente al verbo abbonare, usato in occasione di rendiconti, che è appunto « quello di compensare il creditore con denaro od altro che già trovansi a « sue mani, e spettanti all'amministrazione che si sta liquidando... prova che « il Canonico Roisecco non rimborsò di proprio la tassa; e scioglie quindi « il parroco di Nozarego da una ulteriore rifusione alla eredità Roisecco ». Attamen, ex ratione rei gestae exhibita apparet taxam liberationis bonorum simul cum ordinariis expensis administrationis fusam fuisse ad unam integram summam expensarum constituendam, quae summam omnium redituum capellaniae excessit, et mensura huius excessus debitum repraesentat libellarum 669 cum foenere sex circiter annorum a capellanía administratori officium relinquenti solvendum. Huiusmodi summa, profecto, partem constituit taxae pro liberatione bonorum die 10 augusti 1870 solutae quia iuxta terminos compositionis cum foenere ab hac determinata die usque ad diem compositionis initae computando restituenda erat. Unde vox abbonato ex contextu significare potius videtur admissum et approbatum fuisse ius Pii Roisecco ad refectionem pretii pro liberatione bonorum Capellaniae depensi. Num vero reapse solutum fuerit hoc debitum a canonico Iosepho Roisecco, vel quo modo, acta directe non docent. Tamen ex praesumptione satis constat debitum solutum fuisse a novo capellaniae administratore, quia solemniter ab ipso admissum fuit in actu conpositionis factae, nec ullum indicium habetur protestationis ex parte Pii Roisecco ob negatam vel omissam debiti solutionem. Ex simili autem, vel potius fortiori, praesumptione, supposita debiti solutione, constat idem non ex aere proprio administratoris, sed ex fructibus cappellaniae solutum fuisse. Debitum enim non erat personale Iosephi Roisecco, sed capellaniam gravabat, ens iuridicum videlicet a persona administratoris distinctum, et intuitu capellaniae contractum fuit, nempe ut existentiae ipsius consuleretur; ideoque, tamquam expensa extraordinaria a cappellania rependenda fuit; et quidem ex eius fructibus, non ex ipsa fundationis dote. Hoc enim fuisset alienatio bonorum causae piae, quae sine venia Apostolicae Sedis fieri non potuit: sed huiusmodi venia, ut notatur in sententia rotali, in casu non intercessit. Porro, ex documento compositionis Pium inter et Iosephum Roisecco, constat fere dimidiam partem taxae liberationis bonorum (tassa di svincolo) ante initam ipsam compositionem anno 1876, in periodo sex annorum videlicet, ex fructibus capellaniae fuisse repensam. Nam huiusmodi taxa, anno 1870 a Pio Roisecco soluta, inter expensas administrationis - capellaniae in compositione facienda computata fuit, et summae aequi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale valebat libell. 1298; sex post annos autem, die compositionis anno 1876, comparatis simul omnium expensarum et redituum, remanebat tantummodo summa libell. 699, a capellanía solvenda. In dictis rationibus solidandis, vero, non alia probatione constabat fere dimidiam partem taxae solutae administratori fuisse restitutam, quam quod ipse in periodo sex annorum antecedenti fructus aequi valantes capellaniae prae manibus habebat. Nec aJia probatio solutionis debiti quaerenda est respectu administrationis Iosephi Roisecco. Nam ex generali regula, saepius a S. R. Rota confirmata, praesumitur creditorem satisfactum esse ex bonis quae ipse administrat, donec contrarium ex reddita ratione rei gestae constiterit. Iamvero, supposita aequali circiter mensura fructuum cappellaniae pro annis qui assumptam administrationem a Iosepho Roisecco sequebantur, quod praesumendum est donec contrarium probetur, ante decem annos certe totum debitum fuisset extinctam. Iosephus Roisecco, autem, non decem dumtaxat, sed sex et triginta annos capellaniae fructus pos- . sidebat et administrabat. Ideoque, etiam in hypothesi, de qua tamen ex actis non constat, quod ipse ex aere proprio debitum patruo immediate solverit, idoneam compensationem ex cappellaniae fructibus recepit, et recepisse censendus est, iuxta regulam supra citatam. « Generalis regula est, ait Rota, « cor. Cerro, Decano, dec. 152, n. 8, par. 9, tom. I, R e c , in quolibet admini« stratore, qui administrat bona sui debitoris, quod praesumitur ex illis satis-' « factus ». Haec regula plurimis decisionibus a Rota firmata est, ut ex. gr., in Dec. 166, n. 23, par. 10; Dec. 249, n. 32, par. 11; Dec. 168, n. 1, 2, 10, par. 14; Dec. 140, n. 6, par. 17, Rec. Alia, praeterea, regula a S. R. Rota saepe enunciata prohibet quominus iosephus Roisecco aut haeres eius dicatur creditur administrationis capellaniae, nempe quod administrator nec creditor nec debitor administrationis dici potest ante redditam rei gestae rationem (cf. Dec. 210, n. 2; Dec. 529, n. 5, par. 3 ; Dec. 65, n. 1, par. 4, tom. I, etc.; De Luca, De credito, Disc. 41, n. 7; De Tutor, et Curator, n. 55). Nulla autem exhibita est ratio rei gestae pro 36 annis, quibus defunctus patronus bona capellaniae administrabat. In sententia rotali exsequenda, igitur, inter expensas detrahendas non est enumeranda taxa pro liberatione bonorum capellaniae soluta. 2. D é t a x a successionis haereditariae, quam archipresbyter Rollino inter expensas reiiciendas recenset, ita pronunciavit Iudex exsecutor: « Per la tassa « di successione dell'eredità Roisecco, spetta al parroco di Nozarego fare la « denuncia del passaggio d'usufrutto della cappellania, ed a Mons. Rollino « farsi rimborsare a tutto suo rischio la tassa immeritatamente pagata ». Archipresbyter, scilicet, taxam integram successionis inter extraneos pro bonis capellaniae solvit, quin diminutionem petierit ob onera Missarum iisdem bonis adnexa. Recte animadvertit patronus parochi de Nozarego iudicem exsecutorem erronee locutum esse de transmissione usufructus bonorum relate ad auctoritatem civilem, quae exsistentiam entis iuridici capellaniae non admittit, sed S. Romana Rota 77 tamquam verum dominum bonorum piae fundationis habet eum, qui taxa soluta eadem a vinculo liberavit, ac proinde dominium, non merum usumfructum, bonorum ad eius haeredem transire praesumit. Eadem auctoritas liberanti quidem bona tradit cum oneribus adnexis, ab ipso adimplendis * prout et quatenus de iure » ; neque excluduntur onera spiritualia, sicut onera missarum, etc.; attamen iurisprudentia fori civilis ostendit non eamdem haberi rationem omnium huiusmodi onerum, quorum aliqua, ex gr. missae in determinato sacello, diebus et horis praefinitis celebrandae, actione iudiciaria ab iis quorum interest urgeri possunt, aliorum vero satisfactio conscientiae domini bonorum relinquitur. Ad rem notat Rivarolo (Ii governo della parrocchia, ed. 3, pag. 296): « O trattasi di oneri che hanno « solo in mira il vantaggio spirituale del fondatore o di altre persone da « esso designate, come l'obbligazione di celebrare un dato numero di messe «in di lui suffragio, e dei di lui parenti, senza designazionenè di chiesa, Uè « di altare, nè di giorno, nè di ora, ed allora nessuno avendo interesse alla « esecuzione di quell'onere (tranne forse gli eredi del fondatore) esso rivesti« rebbe il carattere di un puro e semplice obbligo di coscienza, che sfugge « ad ogni giuridico procedimento ». Cum onera missarum in casu nostro huiusmodi sint naturae, serio dubitandum censuerunt DD. Auditores an Fiscus, qui in taxa successionis b aereditariae determinanda onerum in genere haereditatem gravantium rationem habere solet, taxae diminutionem concedere voluisset, ubi de mero onere conscientiae agitur. Stante hoc dubio autem, archipresbyter Rollino ob solutam integram successionis taxam argui nequit illius negligentiae quae restitutionis obligationem parit. Unde detrahendas ducunt expensas pro taxa soluta. Attamen, cum omnis spes remissionis alicuius taxae absolute ablata non videatur, parochus Rollino curare debet ut haeres defuncti patroni intra tempus utile a Fisco petat partialem taxae restitutionem oneribus Cappellaniae respondentem : quae si obtenta fuerit summa restituta tradenda erit parocho de Nozarego. 3. Quod ad expensas attinet pro oneribus Cappellaniae adimpletis, seu missis celebratis a parocho Rollino, sententia iudicis exsecutoris eas detrahendas esse negat hisce terminis : « Non si ammette a Mons. Rollino il pre« levo dell'adempimento della Cappellania nel tempo che stette a sue mani ». Et ratio assignatur: « Ma dato anche avesse soddisfatto all'onere della Cappel« lania, è chiaro averlo fatto ilegítimamente, essendogli stati contestati in tempo «utile ed in modo legale i diritti da lui accampati sulla Cappellania». Non autem valet ratio allegata; quamvis enim nunc constet ex re iudicata parochum Rollino nullum ius habuisse ad iuspatronatus cappellaniae, nihilominus possessor reapse fuit bonorum eiusdem, nec illegitimus quidem, etiam post intentatam litem, ratione muneris sibi commissi a patrono defuncto et bonorum sibi traditorum ab eiusdem haerede, donec per rem iudicatam ipsi notificatam imposita fuerit obligatio parocho de Nozarego bona cappellaniae tradendi. Possessor autem bonorum controversorum, etiam lite pendente, 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eadem prudenter administrare tenetur, ideoque, nisi iudex aliter ordinare cen suerit, necessarias expensas solvere et onera ipsis adnexa, quae moram non patiuntur, adimplere. Iamvero, inter huiusmodi onera annumeranda sunt missarum suffragia, quae intra annum regulariter celebranda sunt, et quorum tempestivae celebrationi in iure suo Ecclesia semper consuluit (v. can. 835, 841, 844, Codicis I. C). Non ideo, tamen, ius habet administrator ut fructus beneficii faciat suos, sed tantummodo ut relativum missae stipendium recipiat. Inde commodum etiam parocho de Nozarego provenit, quod ipse ab onere liberatur celebrandi Missas, quas ipse secus celebrare vel celebrandas curare debuisset. Ad probationem autem adimplementi huiusmodi onerum regulariter sufficit ut sacerdos bonis moribus in scriptis declaret se missas acceptas celebrasse, indicatis diebus celebrationis. Re quidem vera, non habetur in Actis declaratio categorica archipresbyteri Rollino de missis reapse ab ipso celebratis, sed tantummodo de acceptatione stipendii ut missae celebrarentur. Debet, igitur, iudici exsecutori scriptam exhibere declarationem de missis ab eo celebratis ante notificatam sibi sententiam rotalem, indicatis diebus celebrationis : quo facto, relativa huiusmodi missarum stipendia inter expensas detrahendas a Cappellaniae fructibus annumeranda sunt. Quibus omnibus in iure et in facto rite perpensis, Nos infrascripti Auditores de turno pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi Nomine invocato, dicimus, declaramus et sententiamus, ad propositum dubium respondentes : Primo ; non esse detrahendas expensas pro liberatione bonorum Cappellaniae ; secundo : detrahendas vero esse expensas pro taxa successionis soluta, firma tamen manente in archipresbytero Bollino obligatione curandi ut Maria Campodonico, intra tempus utile, petat a Finco summam respondentem oneribus quibus cappellania gravatur, quae summa, si obtenta fuerit, tradenda erit parocho de Nozarego ; tertio, denique loco : detrahendas esse expensas pro celebratione Missarum iuxta modum in sententia determinatum. Statuimus, praeterea, expensas iudiciales compensandas esse inter partes. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam Ss. canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV, De ref, Concil. Trident, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis opportuna et efficacia pro rerum adiunctis exstitusa sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 12 decembris 1919. L. Ioannes Prior, Ponens. Aloisius Sincero. Fridericus Cattani-Amadori. S. Ex Cancellaria, die 9 ianuarii 1920. Sac. T. Tani, Notarius. S. Romana Rota 79 v •• LONDONEIN. DIFFAMATIONIS ET POENARUM Benedicto XV féliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno sexto, die 15 iunii 1920, RR. PP.* DD. Aloisius Sincero, Ponens, Fridericus Cattani-Amador i et Iulius Grazioli, Auditores de turno, in Causa Londonen. Diffamationis et Poenarum, inter sacerdotes J. A, Loiselle, Petrum L'Hereux, P. Langlois et N. D. St. Cyr, pro quo eius heredem, actores, ac Illmum et Revmum M. F. Fallón, Ordinarium Londonensem, conventum, interveniente et disceptante in causa Revmo Promotore Iustitiae, hanc tulerunt definitivam sententiam. Pendente apud nostrum Sacrum Ordinem causa dismembrationis parochiae Notre-Dame du Lac, in oppido Walkerville, Londonensis dioecesis, Illmus et Revmus M. F. Fallón, loci Ordinarius, haec de parocho eiusdem paroeciae docuit Tribunal: « Il Reverendo L. A. Beaudoin appellante è un « prete che disturba. Per quasi due anni egli ha fatto del tutto per intrigare « e impedire l'opera del suo Vescovo e nella parrocchia e in altre parti della «diocesi di London. Egli non è competente nell'esercitare il ministero per i « cattolici di lingua inglese; parecchi hanno perduta la fede, e vi è grave peri« colo che altri abbiano a perderla. La sua invariabile condotta consiste nel « tentare pubblicamente e privatamente, nel prevenire con il fare insorgere « l'opposizione di certe classi della popolazione e far naufragare le decisioni, «che non soddisfacciano a lui personalmente». Quae, cum omnino abs re essent in causa dismembrationis paroeciae, de qua agebatur, non erant in actis adducenda. De hisce edoctus parochus Beaudoin quamdam declarationem a quibusdam suis confratribus obtinuit in qua sat multa in sui defensionem ; haec vero in Ordinarii offensionem continebantur : « Que pendant son long ministère parois« sial la seule direction episcopale, à laquelle l'Abbé Beaudoin se soit opposé « est celle de Mgr Fallón, l'Evêque actuel, défendant d'enseigner le français « aux enfants des parents canadiens-français et de prêcher en français aux « catholiques de cette nationalité ». Haec declaratio, utpote a causa omnino deflectens et in Ordinarium mordax, non erat in Actis excipienda, eoque minus typis edenda, aut certo certius, praesertim post Ordinarii protestationes, ab Actis ex officio expungenda. Quod cum factum non fuerit, ista declaratio causam, seu ansam, prae buit ad praesentem diuturnam et implexam actionem. Nam loci Ordinarius primo quidem subscriptores declarationis paterne monuit ut declarationem explicarent, aut pröbarent, vel retractarent; iis vero renuentibus, ad Tribunal Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 80 sui Officialatus vocari iussit et dein ex iisdem sacerdotibus a Summo eorum causa penes nostrum Sacrum concordata fuerunt: 1) An exceptiones incompetentiae variis poenis affecit. Quum autem aliqui Pontifice obtinuerint Commissionem ut Ordinem ageretur, haec dubia inter partes legitime reiectae fuerint a Curia Londo- nensi, in casu. 2) An poenae irrogatae ab Episcopo, in casu, iniustae sint. 3) An constet de diffamatione recurrentium ex parte Episcopi, ita ut sit locus reparationi in casu. 4) An constet potius de diffamatione Episcopi ex parte recurrentium, ita ut sit locus reparationi in casu. 5) An constet de attentatis ob sententiam latam ab Episcopo Londonen, 9 aprilis 1915, ita ut sit locus purgationi et refectioni damnorum. 6) An expulsio Sacerdotis St. Cyr e paroecia et e Dioecesi Londonensi sustineatur in casu. Ad l . - Ex actoribus, modo in causa, supersunt tantum sacerdotes Loiselle, L'Hereux, Langlois et heres sac. St. Cyr. Sacerdos igitur Loiselle, L'Hereux et St. Cyr, in ius vocati, has exceptiones fere iisdem verbis opposuerunt: « Je refuse (ita sac. Loiselle) péremptoi« rement de justifier le témoignage, que j'ai rendu en faveur de l'Abbé Beau« doin dans la cause actuellement devant la Sainte Rote Romaine, jusqu'à ce « que jugement soit prononcé par ce Tribunal dans la dite cause. De plus je « recuse absolument la compétence du Tribunal devant lequel j'ai l'honneur « de comparaître en ce moment, et je ne consentirai à répondre que devant « un juge supérieur à mon Ordinaire et à ses représentants ». Quibus excép'onibus motis, tribunali valedixerunt, neglectis monitionibus iudicis in tribunali sistendi. Duplex porro exceptio hisce in declarationibus continetur, realis una ob connexionem actionis cum causa quae agebatur penes Sacram Rotam, personalis altera ob incompetentiam tribunalis Curiae Londonensis, ex defectu iurisdictionis. « J e ne consentirais à répondre que devant un juge supérieur « à mon Ordinaire et à ses représentants ». Utramque vero legitime reiecit tribunal Curiae Londonensis, primam quia causa, quae agebatur coram Curia Londonensi, de declaratione, quam Ordinarius sibi aestimabat iniuriosam, nullam in se praeferebat connexionem cum causa dismembrationis paroeciae loci vulgo Notre-Dame du Lac, pendente penes Sacram Rotam, alteram dein quia iudicis est aestimare an sua sit iurisdictio (Schmalzgrueber, tit. I, De iudiciis, lib. Il, Decr. n. 19; Bouix, De iudiciis, par. 1, sect. IV, § 2); cumque in causa ageretur de probanda declaratione contra Ordinarium scriptam, profecto Curia Londonensis competens erat. E contra sac. Langlois duplicem exceptionem incompetentiae et suspicionis clare et distincte proposuit. Porro, primam exceptionem incompetentiae Curia Londonensis legitime reiecit, quia nondum legitime resciverat Comm - S. Romana Rota 81 missionem a Summo Pontifice signatam fuisse; alteram vero illegitime, quia cum exceptio suspicionis non esset aperte frivola, in casu, per arbitros definienda erat, ex cc. 41 et 61, tit. XXVIIt, lib. II Decretalium. Suspicionis vero exceptionem, in casu, non fuisse aperte frivolam, patet non tantum ex speciali relatione iudicis ad adversarium recusantis (arg., Schmalzgr., part. III, tit. XXVIII, n. 137; Bouix, De iudiciis, tom. II, subs. % cap. VIII; qu. 4 et 5), sed praesertim ex natura causae et peculiaribus eius adiunctis, potissimum quia Ordinarius, loco curandi ut actio promoveretur a Promotore Fiscali, maluit per seipsum fieri actor, personaliter assistere in sessionibus tribunalis, erga quod partes quoque egit Ordinarii, decernens sua auctoritate ut conventi citarentur : « Questo è per ordinarvi in virtù del« l'autorità diocesana a noi commessa », etc. Quare legitime a Curia Londonensi reiectae fuerunt exceptiones incompetentiae motae a sacerdotibus Loiselle, L'Hereux et Langlois ; illegitime vero fuit reiecta exceptio suspicionis apposita a sacerdote Langlois. Ad 2 . - Poenam quod attinet irrogatam in sacerdotem Loiselle, is declaratus fuit contumax et « passivo di qualunque pena creduta adatta al caso « dal suo stesso Vescovo ». Iuste igitur suspensus fuit a suo Ordinario. Ceterum paulo post ab Ordinario liberatus fuit a suspensionis poena, nam accusationes in Ordinarium latas hac declaratione retractavit: « Je, J. A. Loiselle « déclare qu'en signant cette déclaration, je n'ai jamais voulu accuser mon « Evêque d'avoir défendu l'enseignement de la langue française aux enfants « canadien-français et la prédication en français aux catholiques de cette natic« nalité ». m Sacerdos vero THereux non fuit declaratus contumax a Curia Londonensi, quamvis contra monitum iudicis tribunali valedixisset ; eique per sententiam concessum fuit spatium decem dierum ad poenitendum : «• Questa Corte ... con« danna il R. P. L'Hereux, convento, a sottomettersi al Querelante col dichia« rare per iscritto, entro dieci giorni dalla pubblicazione di questo giudizio, « la sua incapacità di provare le accuse fatte, il suo rincrescimento e ' l e sue « scuse al Vescovo e alla Corte per il disprezzo mostrato verso il Tribunale « diocesano ». At Ordinarius, eo ipso die prolatae sententiae, eum suspendit hac duplici de causa. Tum igitur quia sac. L'Hereux appellare adhuc poterat vel sententiam exequi, tum quia Ordinarius, utpote actor in causa, sententiam observare debebat, poena inflicta in sacerdotem L'Hereux iniusta fuit saltem quoad modum quo irrogata fuit, quia nempe intempestiva. Ceterum non fuisse iniustam quoad substantiam ipse sac. L'Hereux recognovisse videtur, nam postea accusationes factas retractavit et consequenter a poena suspensionis relaxatus fuit. Sacerdos Langlois nulla poena multatus fuit; de sacerdote vero St. Cyr inferius dicendum erit. Poena igitur ab Episcopo irrogata in sacerdotem Loiselle iusta fuit; poena autem irrogata in sacerdotem L'Hereux iniusta fuit quoad modum. ACTA, vol. XIII, n. 3. — 1-2-921. 6 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale m Ad 3 . - Patronus actorum contendit sacerdotes Loiselle et L'Hereux diffamatos fuisse ab Episcopo, primo quidem quia suspensio, in eos irrogata, factum fuit, ex quo illorum existimationi vulnus, idque maximum inflictum est. Verum suspensio in sacerdotem Loiselle undequaque iusta fuit, suspensio vero in sacerdotem L'Hereux dici nequit quoad substantiam iniusta ; quaevis igitur diffamatio cessat, et supervacanea est quaelibet inquisitio circa divulgationem suspensionis et animum Episcopi. Sacerdotem Langlois fuisse diffamatum item Patronus affirmat, quia, quamvis Episcopus eum non suspendent, tamen, exceptione posthabita,-quam legitime moverat, in iudicium vocare iussit et iniqua sententia damnari. At hic non agitur de diffamatione patrata a iudice per iniquam sententiam, contra quam ceteroquin sacerdoti Langlois praesto erant iuris remedia; sed de diffamatione perpetrata ab Episcopo. Episcopus quidem petiit •« al Tribunale Dioc e s a n o di citare, per mezzo dei suoi ufficiali, il. detto convenuto e di obbli« gàrlo a provare le accuse fatte ». At in his diffamationem contineri tam absurdum est, ut refutatione non indigeat. Nulla igitur diffamatio realis ex parte Episcopi, sed nec ulla intercessit diffamatio verbalis. Nam Episcopus vel tantum animadvertit in declarationem ut in mendacium et calumniam: « il dénonça comme un mensonge et une calomnie des « curés canadiens français, l'affirmation qu'il s'était opposé au français », ut refert Henricus Bàchard, in quo nulla diffamatio consistit; vel si animadvertit in sacerdotes tamquam mendaces: « Disant qu'ils étaient menteurs, « mentionnant Mgr L'Hereux et Loiselle qu'il avait suspendus », ut refert Paulus Morand, id facit post iustas iudicis sententias, quibus probatis diffamatio et iniuria cessat (D'Annibale, il, n. 2(>0), nec deerat iusta causa ut sese defenderet et consideret suae existimationi (D'Annibale, ib.; S. Rota, c. Lega, Diffamationis, 12 decembris 1910 ; n. 6 et 11, etc.). m Ad 4 . - Quoad declarationem signatam a sacerdotibus, eam, in se et obiective speciatam, continere iniuriam et delractionem gravem in loci Ordinarium, qua talem, evidens est. Non enim tantum iniquum esset ex parte Episcopi veluti persequi, in eorum lingua catholicos frauco-canadenses de religione in Canada optime méritos, sed cum Episcopi sit pacem et concordiam servare in grege sibi a Deo concredito, ab religione officii declinasset, si ita in suo munere episcopali Revmus Fallón se gessisset (direction episcopale), ut prohibere!, docere in lingua gallica filios parentum franco-canadensium, et praedicare in lingua gallica catholicis eiusdem nationis, pariterque violasset monita et comminuisset instructiones super hac maximi momenti re constanter editas a Sancta Sede, praesertim vero a Pio X per litteras 10 iulii 1911 ad Archiepiscopos et Episcopos canadenses; « Itaque primum volumus prudenter « vos quidem, sed perseveranter, detis operam, ut quaecumque etiam nunc « insident sententiarum discrepantiae inter catholicos propter generis et lin« guae discrimen, eae funditus tollantur ». Porro declaratio signata a recur- S'. Romana Rota 83 rentibus Ordinarium Londonensem in suo munere episcopali gerendo inducit non tollentem, sed foventem eiusmodi diserepantias et discordias, quod profecto probrosum esset in Episcopo. Recurrentes vero nedum non valuerunt probare veritatem assertionis quae in declaratione continetur, nempe Episcopum Faìlon sua directione episcopali prohibuisse doceri linguam gallicam pueros parentum franco-canadensium, et praedicare in gallica lingua catholicis eiusdem nationis, quin potius ex processu, et ex testibus a recurrentibus ipsis adductis, ex documentis ab iisdem allatis evidenter patet declarationem, de qua agitur, commenticiam esse et a veritate prorsus alienam. Quodque difficile esset assertum probare, ipse actorum patronus demonstrat, dum contorquet et circumvenit quaestionem. Si probavero - inquit Episcopum eo tendisse ut scholae bilingues supprimerentur, iam erit in aperto hunc eo tetendisse, ut gallica in scholis lingua non amplius duceretur. Verum primo quidem aliud est ut Episcopum huc intendisse ut methodus quae in scholis invalescit corrigeretur, leges quibus scholae in sua provincia reguntur mutarentur vel emendarentur, aliud vero est quod Episcopus, his stantibus rebus et legibus, vetuerit quominus docerentur linguam gallicam pueri parentum franco-canadensium; porro de prohibitione seu interdictione agitur in declaratione «direction episcopale... défendant d'enseigner». Quod si Praesul Fallón non fovebat scholis, ut aiunt bilinguibus, id minime procedebat ex voluntate aliena a lingua gallica, sed ex persuasione profecto honesta, etsi ab errore non immuni, hanc methodum esse futilem, inefficacem etdamnosum ipsis pueris parentum franco-canadensium. Eamque fuisse mentem Praesulis Fallón, ita ex processu in aperto positum est, ut amplius dubitari nequeat. « Je crois - ita Dominus J. O. Rhèanme - que dans la bouche de « Mgr Fallón, cette expression (Je ne suis que contre les écoles bilingues) veut , « dire qu'il est contre l'enseignement bilingue comme système, mais qu'il n'est « pas contre renseignement du français ». Et Dominus W. J. Hanna haec sub iuramenti fide coram Iudice declaravit: «MI Vescovo Fallón fece cadere « il discorso sulla questione scolastica, dandoci ad intendere che tale questione «gli premeva molto. Egli disse che aveva ragioni per temere che i bambini « della sua diocesi, dei quali egli si sentiva di portare la responsabilità, non « stavano ricevendo una istruzione pari a quella che in generale si acquistava « nelle scuole pubbliche, - che essi non si stavano corredando sufficientemente « per gareggiare con gli altri. Egli ha dato due o tre argomenti in sostegno « di questa sua asserzione, che gli erano venuti in mente. Tale sconcio, egli « disse, si nota in modo particolare, e forse unicamente, in quei ragazzi appar« tenenti a genitori francesi, e che frequentavano scuole dove si insegnava il « francese, non escludendo completamente l'inglese. Ma a tal punto c h e l ' i n « glese non veniva insegnato adeguatamente. Ciò, disse egli, tornava di grande « svantaggio per i ragazzi.... L'impressione che io ho ricevuto dall'intervista « col Vescovo Fallón, fu il gran interessamento per coloro sottoposti alla sua 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « cura, e che non si trattava di escludere il francese dalle scuole. Non vi fu « una dichiarazione fatta dal Vescovo Fallón, durante quella intervista, che « potesse prestarsi alla spiegazione che egli fosse nemico ai francesi o all'in« segnameuto della lingua francese nelle scuole. Egli solo insistette sul dovere « inderogabile che spetta alla scuola di dare una istruzione inglese efficace, « necessaria per il benessere futuro dei ragazzi. Se di più, egli aggiunse, voi « potete insegnare il francese o qualunque altra lingua, tanto meglio.... Il cur« ricolo degli studi in tali scuole (bilinguibus), disse lui, non era quello che « egli desiderava di vedere per la giustizia verso gli scolari. Egli fece menzione « dei ragazzi che passano dalle scuole bilingui alla scuola superiore e a un « certo rapporto da lui ricevuto su tale riguardo, e continuò a dire che la sua « ansietà era di preparare i giovani per la Chiesa, ma che non poteva sperare « in un successo se la efficenza della scuola non fosse elevata ». Atque insuper interrogatus ad instantiam procuratoris actorum : « È egli vero che una per« sona contraria alle scuole bilingue è necessariamente contraria all'insegna« mento del francese?», id aperte negavit. Si vero quaedam Sorores a docenda lingua gallica in scholis aliquamdiu supersederunt, id minime tribuendum est praecepto vel consilio Praesulis Fallón, sed tantum aequivocationi Moderatricis sororum. «L'insegnamento « del francese fu sospeso a causa di un malinteso », ita ipsa Soror Angela, Superiorissa Congregationis a S. Ioseph. Et Soror Vineentia: « ... Io, personal« mente, credevo che la Madre Generale aveva errato con ciò che essa mi «riferì come desiderio di Mons. Fallón». Neque dici potest cum patrono actorum Episcopum, quum vidisset prohibitionem non esse legitimam, consilium mutasse. Nam, ut testatur Soror Maria a Congr. a S. Ioseph : « Egli (Episcopus), venne a Belle Rivière, al nostro Mona« stero, per la Cresima circa il I ottobre... Sua Eccñza non sapeva fìno allora « che l'insegnamento della lingua francese era stato sospeso. Egli scoprì ciò « con la sua visita al nostro Monastèro, Egli si mostrò meravigliato ed anche « seccato venendo a sapere di tale sospensione. Egli mi domandò: " Chi vi ha «dato l'ordine di sospendere l'insegnamento del francese?,,. Ed io risposi: « " Madre Angela,,. Ed egli mi disse: " C h i ordinò ciò a Madre Angela?,,. Ed « i o : " Deve essere stata V. Eccñza, la Madre così ha detto,,. " Credete che « io sia così stupido di andare contro i regolamenti del Dipartimento di Istru«zione?,, ». Et soror Irenes eiusdem Congregationis: « Il Vescovo aveva visi« tato la scuola e si era molto sorpreso nel constatare la mancanza d'inse« gnamento del francese e ne chiese la ragione. Io gli risposi che Madre Angela « mi aveva dato questa istruzione. Sua Eccñza Revma era molto sorpreso e « seccato e categoricamente mi disse che egli non aveva mai detto cose di « questa sorte ». o Eoque minus actores valuerunt probare alterum caput declarationis, Praesulem nempe Fallón sua episcopali gubernatione prohibuisse quominus conciones haberentur in gallica lingua catholicis eiusdem nationis. In qua demonstra- S. Romana Rota 85 tiöne comparanda non minori ambiguitate seu aequi vocatione actorum argumentatio laborat. Ait enim patronus actorum : in quo etiam omne punctum mihi videor laturus, si probavero fideles gallica natione saepe saepius institisse Episcopo, sed frustra, ut conciones gallica lingua in Ecclesia haberentur. Verum aliud est quod Episcopus facultatem non concesserit a se petitam, et aliud omnino est quod prohibuerit conciones haberi in gallica lingua pro catholicis gallis: «direction episcopale... défendant... de prêcher en français aux « catholiques de cette nationalité ». Nec satis ; nam in petitione oblata Praesuli non postulabatur facultas concionandi in gallica lingua, sed ut amplius conciones haberentur in gallica lingua, idque constat ex ipsis testibus a patrono actorum allatis: «Nous avons - ita Christiana Menard - adressé une requête « à Mgr Fallón, dans laquelle les mères canadiennes-françaises demandaient « plus de français à l'église ». Et Guilelmus Adam: « J'ai signé une pétition « adressée à Mgr Fallón: on demandait plus de français pour nos enfants « à la Messe de 9 heures». Quid autem reposuerit Praesul Fallón, ipse testis docet: « Vous n'aurez jamais plus de français, que vous en avez mainte« nant ». Dato igitur etiam quod res ita se habuerint prout contendit patronus actorum, iam falsitas declarationis hoc super puncto satis apparet. E contra ex actis patet nil immutatum fuisse quoad usum gallici sermonis in ecclesiis dioecesis Londonensis post adventum Episcopi Fallón. Ad rem testatur Rosolia Langlois e paroecia a S. Alphonso loci Windsor: « E n « général, il n'y a aucun changement depuis des années. Ce qui se faisait aux « temps de Mgr Meunier, se fait encore maintenant ». Et Gilbertus Hebert, eiusdem paroeciae: «Il n'y a aucun changement depuis le temps de Mgr Meu« nier ». Idem quoad paroeciam ab Immaculata B. M. V. Conceptione deponunt Christina Ménard, Dominicus Gourd, Euclides Jacques, etc. Atque ex parochorum, quotquot auditi fuerunt, testimoniis evidenter constat in facultate fuisse uniuscuiusque parochi in sua paroecia in sacris functionibus peragendis una vel altera utendi lingua, aut anglica, aut gallica, prouti cuique parocho fidelium attentis necessitatibus magis opportunum visum fuerit. Ad quaestionem enim: « Relativamente alla lingua usata nella vostra « amministrazione parrocchiale, è stata essa lasciata sempre alla vostra discre« zione, al vostro giudizio e alla vostra coscienza? », sac* iacobus Coté, parochus ecclesiae Assumptionis B. M. V., loci Sandwick, respondit: «Si, sem« pre alla discrezione dei preti della parrocchia. Noi abbiamo sempre seguito « lo stesso sistema fin da quando i Basiliani presero la cura della parrocchia «nel 1870». Sac. vero Hubertus Nelson, parochus ecclesiae Immaculatae Conceptionis, loci Windsor: «Nei limiti della ragionevolezza, è stato lasciato alla « mia discrezione e giudizio », et sac. Carolus Laliberté, parochus Sancti Ioàchim: «Oui, toujous, j ' a i une paroisse complètement française, et j ' a i été « laissé entièrement libre quant à l'usage des langues ». Porro iidem parochi apertissime asseverarunt nemini unquam vetitum fuisse a Praesule Fallón ne in sacris concionibus gallica lingua uterentur, ita ut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 86 falsitas declarationis quoad hoc caput magis magisque confirmetur. Nam interrogati an unquam impediti fuerint « d i predicare in francese », an noverint si quis « abbia avuto simile impedimento », an « è egli possibile che un simile « impedimento fosse fatto », quin de eodem notitiam habuerint, sac. Coté, paro", chus ecclesiae Assumptionis, decem abhinc annis respondit: « Mai, non cono« sco una persona che abbia ricevuto simile impedimento. Nessuna proibizione « di indole generale poteva essere data a mia insaputa in questa sezione della « diocesi, e se in casi particolari vi fosse stata una proibizione io credo che « l'avrei saputo ». Idque confirmant parochi Robert, Semande, Brady, Downey, Parent, Laliberté, Brisson, Aylward, Pinsonneault, Blair, etc. Quinimmo ex actis, apparet Episcopum Fallón prae ceteris suis praedecessoribus occasione suae consecrationis allocutionem habuisse gallica lingua, licet numquam ante illum eadem occasione gallico sermone usi essent praedecessores Ordinarii in allocutione ad clerum habita declaravisse, « qu'il exi« géra, des sujets à la prêtrise, la connaissance parfaite des deux langues, « française et anglaise », atque insuper ipsum Episcopum iuxta necessitates et opportunitates, gallico sermone usum esse in praedicatione verbi Dei et in cithechesi tradenda, ut testantur parochi Robert, Semande, Emery, Downey, Parent, Brisson, Pinsonneault, etc. Constat igitur declarationem signatam ab actoribus esse in se et obiective laesivam famae et aestimationis Episcopi Fallón, et actores exceptione veritatis, ad quam confugerunt, minime tueri. At diffamationis crimen duobus elementis consistit, materiali et intentionali, facto nempe et animo iniurandi, et ipse Episcopi patronus admittit elementum praecipuum esse elementum intentionale, seu intentionem dolosam diffamandi, alterius famam laedendi, adeo ut si absit, crimen penitus excuset. Iamvero hoc alterum elementum, intentio nempe dolosa et animus iniurandi deficit in casu. Nam primo quidem recurrentes animo ducebantur retorquendi et defendendi sac. Beaudoin inopportune improbatam ab Ordinario coram S. R. Rota. Dein vero declarationem, de qua agitur, emiserunt ad. Tribunal S. R. Rotae: hinc declaratio potius tendebat ad edocendum iudicem, quam ad laedendum famam Ordinarii. Machinatio autem et conspiratio, vel divulgatio declarationis, etc., in quibus inhaeret Ordinarii patronus, vel huc tendebat ut declaratio mitteretur ad S. R. Rotae Tribunal, aut non satis ex actis confirmatur. Quum vero declaratio, de qua agitur, quaeque originem dedit huic causae, in se et obiective detrahat famae seu existimationi Ordinarii Fallón, atque contineat affirmationes falsas aut certo certius minime veritati cohaerentes, habenda est ut deleta ab actis causae Londonen. Dismembrationis diei 5 augusti 1914. Ad 5 . - Quaestio: An constet de attentatis ob sententiam latam ab Episcopo Londonen. 9 aprilis 1915, ita ut sit locus purgationi et refectioni damnorum, respicere non potest, ratione habita litis contestatae, sententiam sub m S. Romana Rota 87 die 8 aprilis 1.915 ab Officiali Londonensi contra sac. Langlois latam, sed respicit tantummodo actum die subsequenti 9 aprilis ab Episcopo positum ad tramitem illius sententiae. Porro cum die 9 aprilis Episcopus nondum legitime rescivisset Commissionem pontificiam signatam fuisse, ut constat ex eius litteris ad Revmum Decanum Guilelmum Sebastianeiii, fel. r e c , die 22 aprilis datis, nil attentavit. Ad 6 et 7 . - Haec duo dubia spectant casum sac. St. Cyr, qui, sicut sacerdotes Loiselle et. L'Hereux, ab Episcopo invitatus ad declarationem a se signatam probandam, cum renuisset, fuit et ipse mense maio 191.4 citatus coram officiali Lo n donen., et contumax post declarationem effectus, per iudicis sententiam diei 10 iunii contumax declaratus fuit et damnatus: « a sotto« mettere al querelante (nempe Ordinario), entro dieci giorni dalla pubblica« zione di questo giudizio, una ritrattazione scritta e una scusa per le calunnie « da lui diffuse contro il querelante ». Quum iterum iterumque diebus 18 maii et 10 iulii Ordinarius monuisset sac. St. Cyr, sed frustra, atque censeret eum non esse incardinatum dioecesi Londonen., ei significavit «che non aveva più « bisogno dei suoi servizi nella diocesi di London ». m m Porro sac. St. Cyr erat parochus in loco Stony Point; sed de remotione e paroecia quaestio esse non potest, cum paroecia esset amovibilis, et iustae et graves causae eum removendi non deessent, ut ex dictis patet. Quoad expulsionem vero e dioecesi, incardinatio sac. St. Cyr, aestimanda est ex veteri iure ante decretum A primis, quum inde ab anno 1912 reliquere propriam Nicoletanam dioecesim et in Londonensem se receperit. Iamvero ex actis satis non constat de voluntate Ordinarii Londonensis incardinandi sac. St. Cyr; nam affirmatio sac. St.Cyr est gratuita et nullo documento firmatur;^paroecia quam regebat, erat amovibilis; eius vero adscriptio Societati a S. Ioanne Evangelista non concludit necesse sac. St. Cyr incardinatum fuisse ex firmatis per Rotam Dec. 9 ianuar. 1912, n. 9. At quum sac. St. Cyr per 22 annos dioecesi Londonen. in sua paroecia laudabiliter inservient, ab Ordinario Nicoletano ut excardinatus haberetur, iamque 66 aetatis suae annum attigisset, naturalis aequitas dictat ut Ordinarius Londonensis providere deberet eius honestae sustentationi, ut per decretum diei 13 aprilis 1917 iam statuimus. Quibus omnibus in facto et in iure perpensis, Nos infrascripti Auditores pro Tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, pronunciamus et definitive sententiamus, ad proposita dubia respondentes: Ad l . - Affirmative, quoad exceptiones incompetentiae motas a sacerdotibus Loiselle, VHereux et Langlois; negative, quoad exceptionem suspicionis appositam a sacerdote Langlois. Ad 2 . - Negative, quoad sacerdotem Loiselle; affirmative, quoad modum, de poena irrogata in sacerdotem L'Hereux. m m 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m Ad 3 . - Negative. Ad 4 . - Negative; at declarationem signatam a quibusdam sacerdotibus, die 25 martii 1918, et ad Tribunal S. R. Rotae missam, habendam esse ut deletam ab actis causae Londonen.-Dismembrationis diei 5 augusti 1914. Ad 5 . - Negative. Ad 6 . - Affirmative ; salvo tamen iure sac. St. Cyr ad honestam sustentationem. Ad 7 . - Provisum per decretum turni 13 aprilis 1913. Praeterea decernimus expensas compensandas esse inter partes. Ita pronunciamus, mandan!es Ordinariis locorum et Ministris Tribunalium ad quos spectat, ut exequutioni mandent hanc nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam Codicis Iuris Canonicis, lib. IV, tit. XVII. Romae, e Sede Tribunalis S. R. Rotae, 15 iunii 1920. m m m m Aloisius Sincero, Ponens. Fridericus Gattani-Amadori. Iulius Grazioli. L. f& S. . r. Ex Cancellaria, 17 iulii 1920. Sac. T. Tani, Notarius. Annus XIII - Vol. X i n 10 Februarii 1921 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE S COMMENTAKIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLAE I AD R. P. D. THOMAM CURAS ERGA IOSEPHUM, ITALOS EPISCOPUM COMMIGRANTES TRENTONENSEM, CUIUS PATERNAS DILAUDAT. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Inter praeclaras laudes quibus episcopatus tui initium nobilitatur, b a n c quoque t r i b u e n d a m tibi esse intelligimus, quod p a t e r n a m a d m o d u m adhibes diligentiam ut Itali, qui istuc cornmigrarunt, et ab erroribus o m n e genus a r c e a n t u r et avitam fidem constanter retineant. Ubi enim nova condatur in Trentonensi dioecesi Italorum colonia, illico t u a e curae est ut ecclesia cum continentibus aedibus excitetur, ne aliquid ibidem quod ad religionis cultum pertinet desideretur. I t a n u p e r etiam amplissimam d o m u m , munificentia quidem iacobi G. Brady, praeclarissimi viri neoeboracensis, eo consilio istic comparasti ut « Magistrae piae Filippini » q u a e dicuntur, animos mentesque italicam m puellarum recte conformarent. Scias igitur pergratam h a n c t u a m Nos habere pastoralem solertiam; c u m enim a n i m a r u m saluti actuose prospicias, t u m ad incrementum confers istius Piarum Sororum Instituti quod valde, ob merita, Apostolicae huic Sedi probatur. Pergè igitur, venerabilis frater, ut instituisti, tam salutaria coepta urgere auctoritate q u o q u e Nostra suffultus. Nos vero eximium t u u m studium dilaudantes, id fore confidimus ut ubique per foederatas Americae ACTA, vol. XIII, ». 3. — 10-2-921 7 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale civitates itali t r a n s m i g r a n t e s eam opem inveniant christianae caritatis q u a tu in exemplum praefulges. H a c spe recreati, in auspicium caelestium m u n e r u m , q u a e tibi largissima precamur, itemque ut peculiaris benevolentiae Nostrae pignus, tibi, venerabilis frater iisque o m n i b u s qui s a l u t a r i a t u a coepta q u o q u o modo a d i u t u r i s u n t , apostolicam benedictionem libenti effusoque animo impertimus. Datum R o m a e apud sanctum P e t r u m , die x decembris MCMXX, Pontificatus Nostri a n n o , s e p t i m o . B E N E D I C T U S P P . XV II AD R. D. DANTEM MUNERATI, PIAE SOCIETATIS S. FRANCISCI SALESII PROCURATOREM GENERALEM: DE FILIALIS OBSEQUII MUNERE, BINIS OBLATIS VOLUMINIBUS, GRATIAS PERSOLVIT. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Bina a te accep i m u s volumina, alterum inscriptum Promptuarium pro ordinandis et confessariis examinandis, alterum Iuris ecclesiastici publici ac privati elementa et a m a v i m u s pietatis in Nos testimonium ac studium a te in cleri institutionem collatum. Vix u l l u m fortasse est opus, in quo possit quis versari utilius. Quidquid enim impertitur clericis doctrinae sanctae, semen est, quod, multiplicatum in ipsis agricolarum m a n i b u s , reddit fructum centuplum. I d q u e est caussae cur tibi, dilecte fili, d u m de oblato m u n e r e gratias agimus, de locato in re optima labore g r a t u l e m u r . Testem benevolentiae Nostrae accipe apostolicam benedictionem, quam, caelestium conciliatricem m u n e r u m , tibi ex a n i m o impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die xvii decembris MCMXX, Pontificatus Nostri a n n o septimo. BENEDICTUS P P . XV Acta Benedicti PP. XV 91 III AD R. P. FRANCISCUM ZORELL, S. 1, PROPOSITUM ABSOLVENDI « CURSUM SCRIPTURAE SACRAE » COMMENDANS. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Cohaeret plane cum votis Nostris significatum a te consilium continuandi et absolvendi Cursum Scripturae Sacrae superiore bello intermissum, tibique, dilecte fili, et adscitis l a b o r u m sociis g r a t u l a m u r ex animo. Novim u s enim qui tui Ordinis sacerdotes a n t e h a c in opere eodem scribendo versati sunt, q u a n t a id egerint cum laude doctrinae et obsequii in Ecclesiae magisterium q u a n t o q u e cum fructu biblicae disciplinae, iureque est quod fructum non minorem expectemus a te et a tuis sodalibus; nihil enim d u b i t a m u s quin eodem o r n a t u virtutum coepta eadem a g g r e d i m i n i . Spem bonam illud etiam affert, quod biblicas h a s scriptiones repetitis per haec h i e r o n y m i a n a sollemnia. Videmini enim, auspice q u o d a m m o d o Doctore m a x i m o , studia vestra in eam ipsam conferre disciplinam, qua idem excolenda tantopere inclaruit eodemque magistro velle a r d u u m persequi propositum. Nos quidem, ut id etiam cooperetur in b o n u m , concedimus libentissime ut, q u a e probati h u i u s operis edentur volumina, dicentur nomini Nostro : ac caelestium conciliatricem luminum Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, tuisque sociis p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die xxvin decembris Pontificatus Nostri a n n o septimo. MCMXX, B E N E D I C T U S P P . XV IV AD IOANNEM S. R. E. PRESB. CARD. CSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, AC VENERABILES FRATRES HUNGARIAE EPISCOPOS: DE COMMUNIBUS O F F I CIOSA LITTERIS GRATIAS AGENS. Dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Communis vestra epistola memoriam Nobis renovavit ac dolorem praeteriti temporis ; et u t i n a m multiplices gravesque a e r u m n a s 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u a s scribendo recolitis, non a u x e r i n t q u a e , a p u d vos, consecuta s u n t omne g e n u s a s p e r a et hostilia catholico circumfusa nomini. Inscrutabilia s u n t iudicia Dei: sed mala, q u i b u s plectimur, b o n a ipsa, q u i b u s privamur, invitamenta saepe, ut nostis, s u n t ad corrigendos mores et ad custodienda diligentius divina m u n e r a ; et hoc secum r e p u t e n t velim u s fideles vestri. Vobis vero, dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, n o n t a m c o m m e m o r a n d a a c q u e r e n d a n u n c s u n t praeterita, q u a m praesentia r e p a r a n d a : et huc consilia conferre, h u c necesse est vos intendere curas, ut religiosae res revirescant a p u d vos, revocandas christianis moribus ad pristinam dignitatem. Nuntiatis fideles vestros Apostolicae Sedi adhaerere adeo, ut, quae ab ea proficiscuntur m a n d a t a ac monita, libenti o m n e s accipiant animo eisdemque p a r e a n t religiosissime. Terram igitur habetis b o n a m et quod bonum semen seminaverit in ea clerus, non t a m facile arescet, sed dabit fructum s u u m . In id maxime elabor a n d u m , ut clericis utamini, qui boni sint operarii in vinea Domini. Nisi enim sollertiae vestrae studia responderint cleri divinae gloriae et a n i m a r u m salutis percupidi, vix q u i c q u a m p r o d e r u n t consilia ac coepta yestra. Haec o m n i a ut feliciter vobis ac prospere eveniant, caelestium auspicem g r a t i a r u m Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem vobis omnibus, dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, clero ac populo unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum Romae apud sanctum Pontificatus Nostri anno septimo. P e t r u m , die x x n ianuarii B E N E D I C T U S P P . XV MCMXXI, Acta Benedicti PP. XV 93 SERMO AD PAROCHOS ET AD QUADRAGESIMALIS IN URBE CONCIONATORES (VII februarii MCMXXI) E bello il nome di « u o m i n i di D i o » , che compete ai p r e d i c a t o r i : tu, autem, homo Dei (l a Timoteo, vi, 11); è sublime l'ufficio di « evangelisti », che i predicatori devono c o m p i e r e : opus fac Evangelistae (II a Timoteo, iv, 5). Ma quale è il fine cui devono essi m i r a r e ? È questa u n a d o m a n d a di non lieve m o m e n t o . Perchè, come chi porla un n o m e illustre deve sentirsi spronato, anche dal semplice ricordo di quel n o m e , a conformare i suoi atti all'avita nobiltà e grandezza della famiglia cui a p p a r t i e n e , così il predicatore, che sa di essere chiamato « u o m o di Dio », nulla deve compiere che possa renderlo immeritevole di tal nome. Del pari, come un artefice lavora con perfezione tanto maggiore q u a n t o meglio conosce ed apprezza l'eccellenza dell'opera che gli è commessa, così il predicatore si distingue per zelo tanto più operoso q u a n t o più alta è la stima che egli ha dell'opus Evangelistae, in cui consiste il suo ministero. S e m b r a n o n d i m e n o che dalla considerazione del fine preposto a se medesimo il predicatore debba t r a r r e u n o stimolo a ben fare, anche più forte di quello che trae dal ricordo del suo nome e del suo ufficio. Se, infatti, t r a i motivi che muovono l'uomo ad agire sono i più efficaci quelli che sono a lui intrinseci, chi n o n dirà che il pensiero del fine, come quello che è cosa dello spirito del predicatore, deve essere a questi u n o stimolo più potente che non quello del nome, v e n u t o a luì dal di fuori, o quello dell'ufficio, di cui egli non ha determinato la n a t u r a ? Non intendiamo, p e r t a n t o , di togliere valore nè alle esortazioni nè agli auguri, che, nei due anni i m m e d i a t a m e n t e precedenti, Noi stessi rivolgemmo ai quaresimalisti di R o m a , appropriandoci le parole dell'Apostolo: tu, autem, homo Dei, opus fac Evangelistae. Crediamo, jiondimeno, che quelle esortazioni possano acquistare nuova forza e quegli auguri possano divenire più efficaci, se i predicatori oggi riuniti alla Nostra presenza, non paghi di ricordare il significato del loro n o m e e la n a t u r a del loro ufficio, faranno attenzione anche a l l ' i m p o r t a n z a del fine che, nell'abbracciare il ministero della sacra predicazione, essi h a n n o dovuto proporre a se stessi. In omnibus respice finem, è dettato di antica 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sapienza; ma a Noi arride oggi la speranza di poter raccogliere n u o v a conferma dell'utilità di quest'antico ed a u r e o d e t t a t o . Nella categoria dei fini, n o n m e n o che in quella degli agenti, è posto un ordine perchè, nell'una e nell'altra, chi ha il carattere di « principale » deve a n d a r e innanzi a chi ha solo quello di « secondario ». Vi sono poi dei criteri, che ci a i u t a n o a ravvisare l'ordine posto nella serie dei fini intesi dall'uomo. F r a questi criteri è principalissimo quello, onde un fine inteso dall'uomo ci apparisce t a n t o più eccellente q u a n t o più si avvicina ad un fine inteso da Dio. Di qui è facile argomentare il pregio di ogni opera che sia dall'uomo diretta alla gloria di Dio, perchè il fine di t a l e ' o p e r a si avvicina a quello dello stesso Dio, il quale proclama di aver fatto tutto per la sua gloria : et annuntiabunt gloriam meam gentibus (Isaia, LXVI, 19). Tuttavia non è da qui che -Noi intendiamo a r g o m e n t a r e il pregio del fine cui deve mirare il predicatore. Poiché, volendolo distinguere dal fine che devono avere tutti i cristiani, i quali devono tutti lavorare per la gloria del loro eterno Fattore, crediamo che l'eccellenza del fine cui deve mirare il predicatore, più che dal suo avvicinamento al fine di Dio Creatore, possa e debba rilevarsi dalla continuazione del fine dì Dio Redentore. Infatti il Verbo di Dio, fattosi carne, disse a p e r t a m e n t e di sè che venne al mondo affinchè gli uomini avessero la vita e l'avessero abbond a n t e : Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant (Giov., X, 10). La vita, cui accennava il divino Maestro nella lezione riferita da san «Giovanni, era evidentemente quella dello spirito. Ma la vita delio spiritò consiste nel conoscere e nell'intendere la verità, consiste nel conoscere e nell'amare il bene. Ne segue che lo stesso divino Maestro poteva rivolgersi al suo eterno P a d r e e d i r e : Haec est vita aeterna, ut cognoscant te solum Deum verum, et quem misisti Iesum Christum (Giov., XVII, 3); infatti la cognizione del P a d r e dovea mostrarcelo Signore della scienza ed a u t o r e di ogni consolazione: scientiarum Dominus e Auctor totius consolationis, mentre la cognizione del divin Figliuolo dovea mostrarcelo plenum gratiae et veritatis (Giov., I, 14). P e r ora ci basta di avere additato il chiarore di q u e s t a luce di verità e l'ardore di q u e s t a fiamma di carità, in cui consiste la vita delio spirito secondo l'influsso che viene dall'alto. Ma non mira il predicatóre a diffondere q u e s t a stessa luce ed a dilatare questa stessa fiamma? Ogni qualvolta esce a predicare, chiede la benedizione, per poter a n n u n z i a r e d e g n a m e n t e il santo Vangelo: ut digne... annuntiem Evangelium suum; ma la b u o n a novella, significata d a l l ' E v a n g e l o , fu a p p u n t o la verità che mise in fuga le tenebre del Acta Benedicti PP. XV 95 p a g a n e s i m o e fu la legge dell'amore succeduta a l l ' i m p e r o della forza nella t i r a n n i a della barbarie. Oh, con q u a n t a ragione può d u n q u e dirsi che il fine, cui deve mirare il predicatore, è continuazione del fine inteso dal Dio R e d e n t o r e ! « Io sono venuto - diceva Gesù Cristo «affinchè gli uomini abbiano la vita, e l'abbiano a b b o n d a n t e » . Del pari i predicatori p o s s o n o d i r e : « Noi aspiriamo a dare agli u o m i n i la « v i t a dello spirito, e, per darla più a b b o n d a n t e m e n t e , in d e t e r m i n a t e « epoche dell'anno, fra le quali primeggia quella della Quaresima, ci « adoperiamo a far risplendere ognor meglio la luce della verità evan« gelica ed a rendere ognor più facile ed universale la pratica del « bene ». Non si allontana, d u n q u e , dal vero, anzi esprime il vero fine cui deve tendere il predicatore, chi gli pone in bocca le parole stesse con le quali Gesù dichiarava il fine della s u a missione q u a g g i ù : Veni ut vitam habeant, et abundantius habeant. Giudichiamo superfluo ricordare che, n o n o s t a n t e l'affermata parità tra il fine inteso da Gesù e quello del predicatore, corre infinita distanza fra l'opera dell'Uno e dell'altro, perchè, m e n t r e il Dio R e d e n t o r e ha dato la vita agli uomini, illuminandone le menti e santificandone i cuori, p e r virtù propria, i predicatori, invece, possono compiere l'u.na e l'altra cosa solo in virtù del ministero ad essi conferito in n o m e dello stesso Signor Nostro Gesù Cristo. Ma, anche riconosciuta - come n o n p u ò n o n riconoscersi da tutti - q u e s t a e n o r m e differenza fra l'opera di un u o m o e quella di un Dio, non è meno vero che nel fine cui mira il predicatore dobbiamo ravvisare u n a s o v r a n a eccellenza, dipendente dall'avvicinamento del fine stesso a quello inteso dal divin Redentore. Ve la ravvisino a n z i t u t t o coloro, ai quali tocca in sorte di compiere un'opera di t a n t a importanza, q u a n t a ne ha quella di dare la vita dello spirito ai propri simili. Ecco la prima applicazione al caso nostro dell'antico a d a g i o : m omnibus respice finem. Non senza motivo il divin Salvatore, all'annunzio dello scopo della s u a venuta nel mondo, premise il ricordo dei molti mercenari che si e r a n o presentati come custodi dell'ovile, in cui è raffigurato il genere u m a n o , ma che in verità si erano manifestati ladri e a s s a s s i n i : omnes, quotquot venerunt, fures et latrones. Si può dire che a costoro Gesù applicava la terribile s e n t e n z a : fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat, perchè ad un c a m p o di desolazione e di morte voleva cont r a p p o r r e il giardino della vera vita, che Egli avrebbe dischiuso ai suoi seguaci. Come in un q u a d r o le tinte oscure del contorno giovano a far risaltare il candore e la bellezza della figura che campeggia nel mezzo, così le ombre di morte accumulate nella t e r r a dall'idolatria e 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dal p a g a n e s i m o , avrebbero servito a mettere in più chiara luce le dott r i n e evangeliche, e la vita a p p o r t a t a dal Messia sarebbe s t a t a t a n t o più a p p r e z z a t a q u a n t o l'esperienza avrebbe meglio confermato che fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ma o h ! come si rassomiglia ad un campo di morte l'odierna società, avvolta fra le t e n e b r e di s p a v e n t o s a i g n o r a n z a e coperta dalle o m b r e di orribili colpe. Apprezzate, perciò, a l t a m e n t e la vostra sorte, o dilettissimi figli, che avete abbracciato il ministero della sacra predicazione, perchè, per mezzo di questa, voi siete fatti continuatori dell'opera di Dio. Nell'ordine n a t u r a l e i genitori sono cooperatori di Dio per la conservazione del genere u m a n o . E p p u r e q u a n t o son rari i genitori che il ~ loro ufficio di n a t u r a considerano sotto il p r i s m a di un concorso all'opera di Dio, conservatore del m o n d o ! Anche voi, però, o curati dilettissimi, a n c h e voi, o sacri oratori, siete dal popolo salutati col n o m e di padri, perchè il popolo chiama «padre curato » o « p a d r e predicatore >> rispettivamente il parroco e il quaresimalista, anche q u a n d o nè l'uno nè l'altro a p p a r t i e n e al clero regolare. Ciò significa che il linguaggio popolare attribuisce ai parroci e ai predicatori il fine di dar la vita spirituale a chi ne è miseramente privo. Possiamo perciò dire che è confermato dal senso comune, essere il fine del predicatore la continuazione di quello che a Se medesimo attribuiva il divin R e d e n t o r e , q u a n d o diceva: Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant. Ma se il n o m e di « uomini di Dio » e c c i t a i predicatori che lo port a n o a zelare s e m p r e gli interessi di D i o ; se l'ufficio di evangelisti, in cui consiste il ministero della predicazione, obbliga il sacro oratore ad a n n u n z i a r e t u t t a e sola la « b u o n a novella », recata al m o n d o da Gesù Cristo, il pensiero del fine cui mirano i predicatori deve accenderli di s a n t a gioia, deve entusiasmarli all'eco della voce r i p e t u t a al loro orecchio : « Voi avete il fine stesso dell'Uomo-Dio ! » : ut vitam habeant, et abundantius habeant. Ed ecco d i m o s t r a t a u n ' a l t r a volta l'utilità che il predicatore p u ò t r a r r e dal tener presente l'antica lezione: in omnibus respice finan. Nessuno creda che nel predicatore possa b a s t a r e un e n t u s i a s m o teorico. Poc'anzi a b b i a m o deplorato Y ingratitudine di chi n o n apprezza l'altissima sorte di essere cooperatore di Dio nella propagazione e conservazione del genere u m a n o ; ora n o n s a p r e m m o dirci paghi, se in un predicatore vedessimo solamente la compiacenza che in lui produce la c o n s t a t a t a somiglianza del suo fine col fine inteso dal divin Redentore. Non s a r e m m o paghi n e m m e n o se lo vedessimo v a n t a r e il privilegio di d a r e o di accrescere la vita dello spirito al suo p r o s s i m o ; perchè in lui vogliamo vedere altresì u n a cura costante ed u n o sforzo continuo nel- Acta Benedicti PP. XV 97 F imitare il modo, onde il Messia raggiunse il fine a Sè proposto nel venire al m o n d o . Ci insegna l'Angelico che le cose ordinate ad un fine sono necessarie se ed in quanto senza di esse il fine non si potrebbe raggiungere (Sum. th., I q., X I X ) : donde consegue che chi vuole un fine, deve altresì volere ciò che al fine medesimo è connesso. *Ma chi non dirà che il predicatore, per dare la vita dello spirito al prossimo, deve fare anzitutto ciò che allo stesso scopo fece u n a prima volta Gesù Cristo? Il divino Maestro, nella s u a vita mortale, a p p a r v e sollecito della gloria del suo celeste P a d r e e dell'integrità delia vera dottrina, perchè alla Madre, che dolcemente lo rimproverava di essere rimasto nel tempio, disse: « Non « s a p e v a t e che io debbo occuparmi in ciò che riguarda il mio divin « P a d r e ? » . E, giunto al termine della s u a mortale carriera, ruppe il silenzio, m a n t e n u t o innanzi ai suoi giudici, solo q u a n d o il culto dovuto alla verità esigeva che egli affermasse l'essere suo, ossia la sua condizione di Figliuolo di Dio. Il predicatore perciò, sulle orme di così mirabile esempio, deve a n n u n z i a r e t u t t a la verità evangelica, in q u a l u n q u e fase della sua predicazione, senza nulla tacere nè per riguardo alla carne, nè per timore di possibili mali. Gesù consentì al m o m e n t a n e o distacco dalla sua santissima Madre e dal P a d r e suo putativo, perchè, q u a l c h e a n n o dopo, avrebbe dovuto* dire di essere venuto al m o n d o affinchè gM uomini avessero la vita: ut vitam habeant; Gesù, che avea taciuto neii'ascoltare molteplici accuse portate contro di lui nei tribunali, n o n tollerò che il suo silenzio potesse far vacillare la fede dei discepoli, ai quali @ra venuto a dar la vita, e voleva che l'avessero a b b o n d a n t e : ut abundantius habeant. Non altrimenti, il predicatore, il quale, n o n voglia come n o n deve - contentarsi di vantare la parità del suo fine con quello del divin R e d e n t o r e , ma voglia - come deve - imitare il modo onde il Messia raggiunse il fine a Sè proposto nel venire al mondo, deve indirizzare tutto il ministero della s u a predicazione alla gloria di Dio, per poter ripetere con Gesù: in iis quae Patris mei sunt oportet me esse; e deve del pari indirizzare il suo ministero a l l ' i n c r e m e n t o della vita spirituale dei suoi uditori, per poter dire un'altra volta col divino Maestro, mercè l'eloquenza dei fatti più che col l a b b r o : Ego veni, ut vitam habeant et abundantius habeant. a r Non ci indugieremo a far rilevare ciò che importa in senso positivo cotesta imitazione della forma onde il Messia raggiunse il suo fine; accenniamo piuttosto a ciò che importa in senso negativo. P e r c h è esclude la possibilità che il predicatore miri a soddisfare la propria ambizione, a farsi il nome di dotto o di letterato, a blandire gii orecchi. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale degli uditori s e n z a muoverne il cuore. Chi ciò facesse mostrerebbe di n o n conoscere, a l m e n o in pratica, il solo e vero fine cui deve tendere il predicatore. E n o n diverso sospetto a carico suo autorizzerebbe chi n o n fosse disposto a rivolgere la s u a p a r o l a ad ogni classe di persone, ma preferisse le più colte ed elevate, e a queste indirizzasse un linguaggio t r o p p o ricercato e fiorito; imperocché Gesù Cristo predicava alle t u r b e e, per farsi intendere da queste, u s a v a di preferenza il linguaggio, semplice e famigliare, delle parabole. Dite lo stesso di chi sdegnasse intrattenersi coi fanciulli, e avesse a noia l ' i n s e g n a m e n t o del catechismo, perchè Gesù non volle che fossero allontanati da Lui i pargoli. E dite ancora lo stesso di chi tentasse evitare i disagi, è fuggisse le fatiche che trae seco il ministero della predicazione, perchè Gesù lo continuava presso il pozzo di Sichar s e b b e n e fatigatus ex itinere (Giov. IV), e perchè Gesù, a compiere l'ufficio di Maestro, recavasi a n i m o s o anche colà dove i discepoli ricordavano che i giudei lo volevano mettere a morte (Giov., XI). Vi faremmo torto, o dilettissimi figli, se insistessimo ulteriormente nel dimostrare, che chi apprezza un fine deve u s a r e i mezzi che più efficacemente conducono a raggiungere il fine stesso. Nessuno di voi ignora l'insegnamento di san T o m m a s o : quanto aliquid efficacius ordinatur ad finem, tanto est melius (2 2 , q. OLII). Ma, se il fine del predicatore n o n è dissimile, benché t a n t o inferiore per eccellenza, da quello che ebbe il divin Redentore nel venire su questa terra, egli è evidente che il predicatore, per conseguire il suo fine, non può u s a r e mezzo più efficace della imitazione di ciò che fece il Redentore divino per raggiungere il suo. a a e Nondimeno in questa imitazione possono aversi differenti g r a d i : lo si rileva anche dalle citate parole dell'Angelico, che fanno dipendere la maggiore o minore perfezione d e l l ' o p e r a dall'efficacia, più o meno g r a n d e , dei mezzi a d o p e r a t i : quanto efficacius... tanto est melius. Noi, perciò, a m i a m o sperare che i sacri oratori, destinati ad a n n u n z i a r e la divina parola al popolo di R o m a n e l l ' i m m i n e n t e Quaresima, n o n si a l l o n t a n e r a n n o oggi dalla Nostra presenza, se prima n o n a v r a n n o formato il proposito di imitare sempre meglio il Modello di tutti i predicatori, Gesù Cristo. Essi s t a n n o per presentarsi al popolo a p p u n t o come a m b a s c i a t o r i di Gesù Cristo : l'ambasciatore r a p p r e s e n t a la p e r s o n a stessa del S o v r a n o che lo m a n d a ; ma il popolo come p o t r e b b e ravvisare la p e r s o n a di Gesù Cristo in un predicatore che non predicasse come Gesù Cristo ha predicato? Oh! vi sarebbe da t e m e r e che il popolo sospettasse in quel predicatore un fine diverso da quello che ebbe in mira il divin R e d e n t o r e nel venire su questa terra, Acta Benedicti PP. XV 99 ' Ma noi vogliamo che tutti i predicatori di R o m a possano con ogni verità far proprie le parole del divino Maestro : Veni ut (homines) vitam habeant, et abundantius habeant. E lo stesso augurio rivolgiamo ai parroci di q u e s t ' a l m a Città, oggi q u a convenuti a farci corona. In un certo senso può dirsi che essi possono appropriarsi, anche più letteralmente dei predicatori, le p a r o l e : ut vitam habeant, perchè sono i parroci che, col s a n t o battesimo, dischiudono la fonte della vita spirituale, e sono generalmente i parroci che, con l'amministrazione del sacramento della penitenza ai moribondi, restituiscono la vita della grazia a coloro che l'hanno perduta. Ma, anche prescindendo da q u e s t a letterale interpretazione delle p a r o l e : Veni ut vitam habeant, n o n sono i parroci che, con la istruzione catechistica, ad essi doverosa, a p r o n o la mente dei fanciulli alla cognizione della verità evangelica? n o n sono i parroci che l'amore al bene mettono nei cuori, mercè quell' insieme di esortazioni, di esempi e di consigli, di sacre funzioni e di opere buone, che costituiscono la vita parrocchiale? O h ! si riproduca, d u n q u e , nei parroci la imitazione dello zelo che ebbe Gesù Cristo p e r l a salvezza delle anime, e, così nei parroci come nei predicatori di Roma, sia feconda di quelle grazie che Noi ad essi a u g u r i a m o , m e n t r e agli uni e agli altri impartiamo con effusione di paterno affetto l'apostolica benedizione. 100 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1 DESIGNATIONES ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE EPISCOPORUM .SANCTA* SEDI IMMEDIATE SUBIECTORUM. Vigore can. 1594 Codicis Iuris Canonici et art. V decreti Conciliorum provincialium, a S. G. Consistoriali editi sui) die 15 februarii 1919, pro electione tribunalis secundae i n s t a n t i a e : R m u s Archiep. Ferrariensis designavit Ordinarium Bononiensem. » » » » » » » » Lucanus, Ordinarium F l o r e n t i n u m . Episc. Arretinus, Ordinarium Senensem. » » » » » Ilcineusis, Ordinarium Senensem. Valvensis et Sulmonensis, Ordinarium Theatinum. Cavensis et Sarnensis, Ordinarium Neapolitanum. Monopolitanus, O r d i n a r i u m Barensem. Platensis, Ordinarium C o c h a b a m b e n s e m . » » P o r t u s Principis, Ordinarium Capitis Haitiani. R m u s P r a e l a t u s Ordinarius S. Luciae, Ordinarium Messanensem. Q u a s designationes Ssmus D. N. Benedictus P p . XV a p p r o b a r e dig n a t u s est. R o m a e , ex aedibus S. Congr. Consistorialis, die 30 decembris 1920. DESIGNATIO METROPOLITANI PRO CONCILIO PROVINCIALI I u x t a can. 285 Codicis Iuris Canonici, Archiabbas Nullius et Ordin a r i u s S. Martini in Monte P a n n o n i a e , designavit Eñium Archiepiscop u m Strigoniensem. Quam designationem Ssmus D. N. Benedictus P p . XV a p p r o b a r e dignatus est. R o m a e , ex aedibus S. Congr. Consistorialis, die 30 decembris 1920... S. Congregatio Consistorialis 101 DESIGNATIONES ORDINARII PRO APPELLATIONE IUXTA CAN. 1594, § % luxtak can. 1594, § % Codicis Iuris Canonici pro appellatione: R m u s Archiep. Goritiensis designavit Ordinarium Utinensem. » » T h e a t i n u s et Adm. Vastensis, Ordinarium Lancianensem. » » T r a n e n s i s , Barolensis et Adm. Vigiliensis, Ordina» rium Barensem. Leopoliensis Latinorum, Ordinarium Gnesnensem et Posnaniensem. Q u a s designationes S s m u s D. N. Benedictus Pp. XV a p p r o b a r e dig n a t u s est. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congr. Consistorialis, die 30 decembris 1920. II P R O V I S I O ECCLESIARUM S. C. Consistorialis decretis, S S m u s D. N. Benedictus Pp. XV h a s , quae sequuntur, ecclesias de proprio pastore providit, nimirum : 23 decembris 1920. — Cathedrali ecclesiae T a c a m b a r e n s i praefecit R. D. Leopoldum Lara, p a r o c h u m loci vulgo Gelaya, in archidioecesi Mechoacana. .9 ianuarii 1921. — Titulari archiepiscopali ecclesiae Pelusianae R. P. D. Franciscum Regis Canevin, h a c t e n u s episcopum Pittsburgensem. ios Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . X V : 28 novembris 1920. — I n s t i t u t u m Sororum Tertii Ordinis S. Dominici, a S. C a t h a r i n a Senensi n u n c u p a t u m , cuius d o m u s princeps in dioecesi Albiensi sita est, approbavit, rimenti gratia, ad itemque eius Constitutiones, expe- septennium. — Institutum S o r o r u m a Cruce Sacri Cordis Iesu n u n c u p a t u m , cuius d o m u s princeps Mexicopoli sita est, approbavit, itemque eius Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium. — Institutum Sororum a Caritate Sa Gratissimi Cordis Iesu nuncupatum, cuius d o m u s princeps Matriti sita est, approbavit, itemque eius Constitutiones. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA EIDE I DECRETUM ARCHIEPISCOPUS COLONIENSIS PRAESES ELIGITUR PRO GERMANIA PIAE UNIONIS CLERI PRO MISSIONIBUS. ' Piae Unionis Cleri pro Missionibus felicia incrementa in Germania habita, optimam spem faciunt fore ut etiam illius nobilissimae nationis Christi fideles, ad p r o v e h e n d a s inter ethnicos Missiones u b e r r i m o s fructus iam d a t o s multiplicent. Quare ut dilatandae religionis studium, q u o t u m sacerdotum t u m fidelium a n i m u s fervet, ad optatos exitus promoveatur, o p p o r t u n u m visum est P r a e s i d e m Piae Unionis pro Germania, u n a regione Bavarica d e m p t a , R. P. D. Carolum I o s e p h u m Schulte, archiepiscopum Coloniensem, eligere, q u e m ad id m u n e r i s p r a e c l a r u s erga opera P r o p a g a n d a e Fidei ardor ac p r u d e n s consilium a p p r i m e commendant. 103 S. Congregatio de Propaganda Fide Igitur vigore facultatum sibi a S u m m o Pontifice concessarum, infrascriptus Cardinalis Praefectus Sacrae h u i u s Congregationis de Propag a n d a Fide e u m d e m Archiepiscopum Coloniensem Praesidem praedictae Unionis per praesens Decretum n o m i n a t a t q u e constituit. Contrariis quibuscumque non obstantibus. D a t u m R o m a e ex aedibus praedictae S. Congregationis, die 3 decembris a n n o 1920, in festo S. Francisci Xaverii. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S . C. Laurenti, Secretarius. II DECRETUM ARCHIEPISCOPUS MONACENSIS ET FRISINGENSIS CONSTITUITUR PRAESES IN REGIONE BAVARICA PIAE UNIONIS CLERI PRO MISSIONIBUS. Cum in nobilissima ß a v a r i a e gente Unio cleri pro Missionibus laetis s a n e incrementis floreat atque Apostolicae Missiones, iuxta votum S u m m i Pontificis Benedicti Div. Prov. P a p a e XV, impensa a t q u e a d s i d u a sacerd o t u m opera p l u r i m u m ab o m n i b u s fidelibus iuventur, visum est p r o p r i u m illi Unioni Praesidem constituere, ut id honori illius gentis sit a t q u e in b o n u m Propagationis Fidei m a i u s vertat. ; Hinc Sacra haec Congregatio Christiano Nomini P r o p a g a n d o , vigore facultatum sibi ab eodem S u m m o Pontifice concessarum, per p r a e s e n s Decretum R. P. D. Michaelem de F a u l h a b e r , archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, Praesidem Piae Unionis Cleri pro Missionibus in Bavaria eligit atque constituit cum o m n i b u s iuribus ac facultatibus tali m u n e r i adnexis, eiusque opera confidit fore ut dilatandae fidei s t u d i u m in ea regione p l u r i m u m a d h u c proficiat. Contrariis q u i b u s c u m q u e non obstantibus. . D a t u m R o m a e «x aedibus praedictae S. Congregationis, die 3 d e cembris a n n o 1920, in festo S. Francisci Xaverii. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. £g S. C. Laurenti, Secretarius.. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1©4 III NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 20 decembris 1920. — Coadiutor cum iure futurae successionis Vicarii apostolici Manciuriae Septemtrionalis R* D. A u g u s t u s E r n e s t u s P e t r u s G-aspais, e Seminario Parisiensi pro Missionibus Exteris. 30 decembris 1920. — Vicarius apostolicus insularum Marchesi R. D. David Le Cadre, e Societate Sacrorum Cordium vulgo de Picpus. 4 ianuarii 1921. — Vicarius apostolicus Novae Antuerpiae in Congo Belgico R. P. Aegidius de Boeck, e Congregatione ab i m m a c u l a t o Corde Mariae de Scheut. SACKA CONGREGATIO RITUUM I FERETRANA CONFIRMATIONIS CULTUS AB IMMEMORABILI TEMPORE PRAESTITI DOMINICO SPADAFORA, SACERDOTI PROFESSO ORDINIS PRAEDICATORUM, BEATO NUNCUPATO. Ab illustri et nobili familia Spadafora, seu Spatafora, q u a e Constantinopoli oriunda, dein Venetias et d e m u m in Siciliam t r a n s l a t a fuerat, P a n o r m i o r t u m duxit Servus Dei Dominicus Spadafora, sacerdos professus Ordinis Praedicatorum, Beatus n u n c u p a t u s , de cuius immemorabili cultu Apostolica auctoritate confirmando n u n c agitur. Hic Dei F a m u l u s adolescens in ipsa urbe natali sedulam dedit o p e r a m studiis a p u d P a t r e s praefati Ordinis in Conventu S. Citae. Divinam sentiens vocationem, spretis divitiis m u n d i q u e illecebris, e p a t e r n a domo discessus, ipsum Conventum et Ordinem ingreditur. Novitius r e g u l a r u m observ a a t i s s i m u s , tyrocinio expleto, ad religiosam professionem a d m i t t i t u r ; quo in statu, doctrina, pietate et corporis maceratione, sodalium et S. Congregatio Rituum 105 s u p e r i o r u m existimationem sibi comparavit. Sacerdotio auctus, Patavii s t u d i o r u m curriculum absolvit, etiam electus ad sacrae theologiae magisterium. In p a t r i a m reversus, sacerdotali ministerio, potissimum p r a e dicatione Verbi Dei, plures retulit salutíferos fructus, invalescente eius doctrinae et sanctitatis opinione. Inde P. Ioachim T u r r i a n o , magister generalis Ordinis, eum sibi adscivit in socium, quem valde i d o n e u m e x p e r t u s , in illo m u n e r e libentissime r e t i n u i t ; donec, instante Episcopo F e r e t r a n a e dioeceseos, cleri populique loci Montecerignone vota depro-. mente, Dei F a m u l u m ad illam vineam cum aliquot sociis spiritualiter excolendam non modo destinavit, sed etiam deputavit, ut in i l o loco C o n v e n t u m c o n s t r u e n d u m curaret et familiae religiosae praeesset. P r a e dictum oppidum statim petiit Dominicus et, praehabitis opportunis consiliis, impetrato prius Apostolico Indulto et Municipio interveniente per acta publici notarii, die 18 martii a n n o 1493, loci pro ecclesia et conventu erigendis designati possessionem cepit. Illico m a n u s a r d e n t e r admovit aedificiorum constructione praedicationis opere et virtutum exemplo fideles excitando ad eleemosynas et oblationes suppeditandas. Res ita bene ac largiter cessit, ut sub eius vigilanti directione tota aedificatio ecclesiae et c o n v e n t u s completa fuerit ; atque dominica III iulii a n n o 1498, per Episcopum Senogalliensem ipsa ecclesia exstiterit consecrata nomine et titulo sanctae Mariae Gratiarum. Sed ista d o m u s Dei et d o m u s orationis menti et cordi Dominici aliam quoque domum p r a e m o n s t r a b a t spiritalem et fundatam s u p r a firmam p e t r a m Christum D o m i n u m . Dicit enim P e t r u s : « E t vos t a m q u a m lapides vivi coëdifica« mini in d o m u m spiritalem, idest, templum Dei sanctum ». « Praeci« d u n t u r de montibus lapides - subdit Augustinus (In Psalm. 121) « per m a n u s praedicantium veritatem, c o n q u a d r a n t u r ut intrent in stru« c t u r a m sempiternam. Credentes in Christum, caritate compaginantur. Si « d o m u s Dei nos ipsi, nos in hoc saeculo aedificamur, ut in fine saeculi « dedicemur. Aedificatio h a b e t laborem, dedicatio exsultationem ». Quapropter Dominicus, operarius indefessus, verbo, opere totisque viribus sategit, ut visibili d o m u s Dei aedificio et decori, templum q u o q u e spiritale cum divino cultu et religiosa pietate, meliori quo fieret modo, r e s p o n d e r e t ; a t q u e prospero et felici successu obtinuit, ut populi illi viva fide, optimis moribus et christianis virtutibus, t u n c et in poster u m florerent, et plures fideles statum religiosum profiter en tur, etiam in Ordine sancti Dominici. Verum Dei F a m u l u s , aliorum spirituali b o n o et saluti prospiciens, n u n q u a m suae perfectionis religiosae est oblitus. F r e q u e n t i enim ieiunio et corporis maceratione, singulas praesertim ferias s e x t a s per a n n u m , in m e m o r i a m dominicae Passionis, transige-. ACTA, vol. XIII, n. 3 . - 1 0 - 2 - 9 2 1 . S 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bat. Modestus, mitis, humilis^ orationi a s s i d u u s , t o t u s q u e divino servitio et a n i m a r u m s a l u t i per s a c r u m m i n i s t e r i u m m a n c i p a t u s . Superioris q u o q u e m u n u s diligenter gerebat, a t q u e officiis sibi commissis n u m q u a m deerat, sodalibus et extraneis, uti alter Angelicus T h o m a s , in exemplum virtutis et doctrinae p r a e p o n e b a t u r . T a n d e m , die 21 decembris 1521, p o s t q u a m Missam devotissime ceJebraverat et Officium divin u m persolverat, decantato véspero, accitos fratres ad m u t u a m caritat e m et regularem observantiam e x h o r t a t u s est, e a d e m q u e die, prouti se moriturum praedixerat, sacramentis Ecclesiae susceptis, P a t e r dulcissimus inter amantissimus fratres et filios placidissime a n i m a m exhalavit. Hisce breviter praemissis de vita, gestis et obitu Servi Dei, prouti ex Actis processualibus e r u u n t u r , n u n c transire oportet ad quaestionem principem de cultu publico, ecclesiastico, immemoriali, a b s q u e interruptione, ad haec usque tempora, continuato, eidem Dominico Spadafora exhibito. Actores Causae, authenticis testimoniis et documentis in Processu informativo F e r e t r a n o relatis fidenter suffulti, eiusmodi cultum comprobare student, iuxta decreta sa. me. U r b a n i P a p a e VITI et veterem iuris ordinem; siquidem Apostolicam dispensationem, iustis de causis, o b t i n u e r u n t die 21 aprilis 1920 a decretis S. R. C. 11 novembris 1912 et 31 ianuarii 1913 et a dispositionibus Codicis Iuris Canonici, lib. IV, tit. XXV, \ de processu beatificationis S e r v o r u m Dei per « viam cultus seu casus excepti ». A r g u m e n t a in m e d i u m allata in duos articulos dividuntur, q u o r u m primus respicit a e r a m centenariam u s q u e ad a n n u m 1634, alter post h u n c a n n u m ad h a n c u s q u e aetatem. Utrisque collatis articulis, s u m m a t i m dicendum est sanctitatis famam, q u a Dei F a m u l u s in vita et post obitum inclaruit, in ipsum excitasse Christifidelium devotionem et cultum religiosum, publicum et constantem. A praedictis enim die et a n n o mortis, p o p u l u s confluxit ad corpus e x a n i m e visitandum, ad solemne funus et ad sepulcrum non c o m m u n e sed honorificum ex lapide constructum et positum in ecclesia, ad dexter a m altaris principis, ubi quievit u s q u e ad a n n u m 1545, quo a n n o , ab obitu vigesimo q u a r t o , ab auctoritate ecclesiastica ordinaria, coram publico notario plerisque personis, reserato sepulcro, eius corpus integ r u m s u a v e m q u e afflans odorem r e p e r t u m est. Christifideles opem Servi Dei imploraturi constanter ad sepulcrum accedebant cum fiducia, et plures pro beneficiis et sanationibus acceptis g r a t i a r u m actiones, devoto affectu et generosa oblatione, reddebant. Idem corpus in sacello laterali sancti Dominici a Suriano, ecclesiae sanctae Mariae Gratiarum, publicae venerationi expositum mansit u s q u e ad a n n u m 1677. T u n c enim, rite recognitum et in nova arca r e p o s i t a m , ingenti populi et cleri S. Congregatio Bituma 107 concursu, luminibus accensis, h y m n i s et canticis spiritualibus, asportatimi- fuit processionaliter de dicta ecclesia conventus ad oppidum montis Cerignoni, et inde ad ecclesiam sanctae Mariae in R e c l a u s o , c a m p a n i s et bombis resonantibus. Retro altare maius collocatum fuit, apposita sequenti inscriptione: « Siste, viator, caelites .quos n u t r i u n t « n e m o r a , m e n t e revolve. B. Dominici Spadaforae, sanguine d a r i , d o c t r i n a « clarioris, sanctitate clarissimi, Messana (sic) m u n d o dedit, P r a e d i c a t o « rura Ordo caelo peperit, ad fidelium c a u s a s perpetuo t r a c t a n d a s . Mons « Cerignonus aeterno donavit regno die 11 (sic) decembris MDXXI. Arca « q u a m vides aeternitati corpus i n c o r r u p t u m fideliter servat ». C a p s a vero antiqua, cum sua inscriptione ex Officio sanctorum Confessorum d e s u m p t a , iuxta Breviarium Ordinis P r a e d i c a t o r u m : « Christi pia gratia « sanctos sublimavit, quos Patris Dominici Ordo propagavit », Monialibus Augustinianis dono d a t a fuit, ob specialem earum devotionem in Servum Dei uti Beatum et S a n c t u m n u n c u p a t u m et v e n e r a t u m . Mentione dignae s u n t canonicae sacri corporis recognitiones ecclesiastica ordinaria auctoritate institutae annis 1884 et 1903, notariis publicis acta seu i n s t r u m e n t a conscribentibus. Vertente a n n o 1893 « Alphonsus « Fahrini, Rector, cultorum votis obsecutus, Corpus Beati Dominici « Spadafora, ex vetere loco elatum, in hac aedicula, collata stipe exstru« cta, condidit a n n o Christi MDCCCXCTIÍ », uti refert inscriptio m a r m o r e o lapidi insculpta in eadem aedicula seu sacello in memoriam Beati Dominici erecto, intra ipsam ecclesiam sanctae Mariae in Reclauso. I t a q u e ex historicis scriptoribus, ex documentis exhibitis, atque testibus excussis in Processu Informativo, actores Causae facile d e d u c u n t cultum immémoriale publicum et constantem Dominico Spadafora exhibitum, per titulum Beati vel Sancti, per imagines radiis decóralas, per orationes publicas ad Beatum directas, per tabellas et donaria ex voto, per lamp a d a s accensas, per reliquias venerationi et osculo fidelium propositas, per frequentes visitationes et religiosas peregrinationes, d e m u m per Missas in h o n o r e m Beati celebratas ad petitionem et oblationem de vot o r u m et in appositis libris parochialibus n o t a t a s . Quae quum ita sint, instante R m o P. Ludovico Fanfani, Ordinis Praedicatorum postulatore generali, c o m m u n i a depromente vota tum universae Familiae Dominicianae, tum dioecesis F e r e t r a n a e eiusque Episcopi R. P. D. Raphaelis Santi, E m u s et R m u s D n u s Victorius Amedeus Ranuzzi de Bianchi, h u i u s Causae P o n e n s seu Relator, in ordinario s a c r o r u m rituum Congregationis coetu, s u b s i g n a t a die ad Vaticanas aedes coacto, s e q u e n s d u b i u m discutiendum p r o p o s u i t : An sententia Iudicis a Emo Ordinario Feretrano delegati super cultu publico et ecclesiastico ab immemorabili 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tempore adhibito praefato Servo Dei, seu super casu excepto a decretis sa. me. Urbani -Papae VIII, sit confirmanda in casu et ad effectum, de quo agitur. Et Emi ac Rmi Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei p r o m o t o r e generali, o m n i b u s sedulo perpensis rescribere rati s u n t : Affirmative seu confirmandam esse sententiam. Die 11 ianuarii a n n o 1921. F a c t a p o s t m o d u m Sanctissimo Domino n o s t r o Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum r e l a t i o n e , Sanctitas *Sua Rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis r a t u m h a b u i t et probavit, die 12 eisdem mense et a n n o . ^ A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. h; S. Alexander Verde, Secretarius. II RUPELLEN. ET S ANTONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI MARIAE EUSTELLAE HAR- PA IN, VIRGINIS SAECULARIS. In suburbio St-Palais, civitatis de Saintes, dioecesis Rupellensis, a n n o 1814, mense aprili, ex Renato H a r p a i n et Maria Picotin est n a t a et per b a p t i s m u m regenerata Serva Dei Maria Eustella, q u a e a piissima genitrice, u n a c u m fratre et sorore, fidei mysteriis m o r u m q u e praeceptis in catholica religione recte fuit instituta. Ab a n n o quinto usque ad decimum litterarum elementa didicit, ingenio, studio et diligentia praes t a n s inter condiscipulas, attestante e a r u m magistra. In deliciis semper h a b u i t perlegere Novum Testamentum et Imitationem Christi ut, divini magistri doctrinam et exempla sectando, fieret vera et fidelis discipula. Quo vero sibi et familiae inopia laborant! s u a i n d u s t r i a subveniret, arti sarcinatricis et operi phrygio addiscendo sedulam dedit operam, ob q u a m o m n i u m a d m i r a t i o n e m excitavit, a t q u e honestum o p t a t u m q u e lucrum percepit. Licet ob speciales qualitates et vivacitates, incolarum ©re celebratas, Maria Eustella a l i q u a n t u l u m iuvenilibus oblectamentis. et v a n a e gloriae indulsisset, t a m e n mente et corde se integram serva- 109' bat. Obtigit autem quod. dum, u n a die, sacrosancto Missae sacrificio adsistebat, pietate ac modestia cuiusdam puellae orantis permota, divina opitulante gratia, m u n d a n i s illecebris omnino spretis ac reiectis, sobriam p i a m q n e vitam ducere alacri p r o m p t o q u e animo statuit. Quod propositum perfectius implevit q u a n d o , in aetate duodecim a n n o r u m , se disposuit ad primam C o m m u n i o n e m , quam devotissime recepit eo fervore et fructu, ut, eam saepe recolens, diem primae Communionis appellaret diem suae conversionis ; et ab eo tempore frequenter ad sacram Syna xim accederet. Ancilla Dei, q u u m iam adoleverit t o t a q u e suis viribus Deo se mancipaverit, ne in r e b u s spiritualibus et caelestibus distraher e t u r a domesticis obstaculis, praetulit paternam d o m u m deserere et in aliam, m i n u s c o m m o d a m sed magis liberam, secedere, ubi, terrenis vinculis soluta, pietatis et artis operibus melius incumberet. Revera, orationi dedita, sacramentis assidua, Sacris quotidie adstare solebat, et officio sibi commisso c u r a n d a e munditiae t a m ecclesiae et sacrarii q u a m sacrae supellectilis diligentissime fungebatur. Admirabilis erat eius devotio erga sanctissimum Eucharistiae s a c r a m e n t u m , cuius altare p r a e ceteris a d o r n a r e satagebat. Coram illo dilecto animae suae Sponso fidei et spei actus ac ferventis a m o r i s affectus diu noctuque effundebat. H u n c spiritum pietatis et imitationis erga divinum Redemptorem eiusque Mysterium Eucharisticum sicut in Deiparam Virginem Mariam et sanctos caelites, industriosis a r t i b u s dilatare s t u d e b a t in puellas et familias per salutaria consilia, o p p o r t u n a s instructiones et cantica spiritualia, q u a e magis r e s o n a b a n t s u b eius directione et harmonica voce. Suavitas morum, angelica pietas et sancta conversatio quosdam clarae lucis radios emittebant ad spirituales t e n e b r a s , n u b e s et angores conscientiae dissipandas et quietem p a c e m q u e inducendam in o m n i b u s qui ab ea o p p o r t u n u m auxilium et solatium petebant, eorum a n i m o s iugiter elevando ad caelestia cum m a x i m a fiducia in clementissimum Deum. Hisce dotibus e x o r n a t a Maria Eustella, e consilio parochi et confessoris, ingressa est i n s t i t u t u m des dames blanches de la Rochelle, sed, brevi post, ab eo exire cogitur, infirmae valetudinis causa et magisterii a t q u e actuosae vitae genere, cui ipsa praeferre dicebat vitam contemplativam, solitariam et a u s t e r a m . A t t a m e n Dei F a m u l a , etiam in saeculo vivens, divinam voluntatem unice i n t e n d e n s ac sequens per dilectionem Dei et proximi a t q u e v i r t u t u m exercitium, peculiarem piae et sanctae puellae opinionem sibi comparavit. T a n d e m , sanitate debilitata a naturali m o r b o , magisque a singulari erga Iesum in S a c r a m e n t o amore, quo placita erat Deo a n i m a illius, c o n s u m p t a , caelo iam m a t u r a , sacramentis Ecclesiae refecta, in loco de Saintes, dioecesis Rupellensis, die 29 iunii, 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a n n o 1842, aetatis suae vigesimo octavo, in pace Christi quievit. Interim fama sanctitatis in vita et post obitum Servae Dei, l a b e n t i b u s a n n i s n o n i m m i n u t a sed a u c t a et diffusa, Episcopalem Curiam Rupellensem et S a n t o n e n s e m permovit ad P r o c e s s u m Ordinarium Informativum super eadem fama conficiendum. Quo absoluto et R o m a m ad s a c r o r u m rituum Congregationem transmisso, q u u m , servato iuris ordine, revisis etiam scriptis eiusdem Servae Dei, nihil obstet q u o m i n u s ad ulteriora procedatur, instante R m o P. Ludovico Copéré, Societatis Mariae p r o c u r a t o r e generali et h u i u s Causae postulatore legitime constituto, attentisque litteris postulatoriis Emi Cardinalis Paulini Andrieu, archiepiscopi ß u r d i g a l e n s i s , aliorum Archiepiscoporum et Episcoporum, u n a c u m Rmo Episcopo Rupellen. et Santonen., necnon Superiorum Generalium Societatis Mariae et Congregationis Ssmi Sacramenti a t q u e Antistitae Generalis Societatis S e r v a r u m Iesu in Ssmo S a c r a m e n t o , infrascriptus Cardinalis Antonius Vico, Episcopus P o r t u e n . et S. Rufinae, eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in Ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis, subsignata die ad vaticanas aedes coactis, seq u e n s d u b i u m discutiendum proposuit : An sit signanda Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac R m i P a t r e s sacris t u e n d i s ritibus praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei p r o m o t o r e generali, o m n i b u s accurate perpensis rescribere c e n s u e r u n t : Affirmative seu signandam esse Commissionem introductionis causae, si Sanctissimo placuerit, die 11 ianuarii 1921. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem introductionis C a u s a e Servae Dei Mariae Eustellae H a r p a i n , Virginis, die 12, eisdem m e n s e et a n n o . A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. E. G. Praefectus L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 111 S. Congregatio Rituum III BONONIEN. DECRETUM BEATIFICATIONIS MAEI MARIAE ET DAL MONTE, CANONIZATIONIS SACERDOTIS VEN. SERVI DEI BARTHOLO- ET INSTITUTORIS PIAE OPERAE MISSIONUM. S U P E R DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur? Venerabilis Servi Dei Bartholomaei Mariae Dal Monte m e m o r i a m excitare atque merita e u m q u e ad i m i t a n d u m proponere, q u a n t a cum christiani populi sit utilitate coniunctum, et qui o m n i u m oculis praes e n s o b v e r s a t u r rerum h o m i n u m q u e cursus, et peculiare eiusdem Famuli Dei vitae institutum o s t e n d u n t profecto planeque significant. Satis q u i p p e s u p e r q u e est circum vertere oculos, q u a e q u e u n d i q u e circumdant, inspicere et persentire ingruentia mala, ut, naviter studioseque pervestigando, ad altam ipsorum m a i o r u m radicem non difficili sane negotio pergere contingat, e a m q u e sitam procul dubio adinvenire in eo praesertim, quod vel ignorentur vel despicatui h a b e a n t u r q u a e vitae c h r i s t i a n a e s u p r e m a s u n t principia, eoque ipso, o m n i u m firmissimum totius consociationis h u m a n a e fundamentum. Eapropter, quod Divinae Providentiae, saeculorum experientia teste, iuge salutareque consilium fuisse patet, ut catholicae n e m p e fidei bonisque moribus infestis maxime t e m p o r i b u s conspicua verae doctrinae et eximiae sanctitatis florerent valideque o p p o n e r e n t u r exempla, idipsum suspicere ac demirari licet in hodierno, de q u o agitur, apostolico Decreto. Pertinet n a m q u e illud ad praefatum venerabilem Dei Servum B a r t h o l o m a e u m Mariam Dal Monte, q u i q u a n t u m in se h a b u e r a t facultatis, id omne animose, industrie adsid u e q u e eo conferre omnino sategit, ut Italiam pene universam sacris p e r a g r a r e t missionibus, q u a r u m ope, d u m eidem, divina opitulante gratia, d a t u m fuit opimos colligere m a n i p u l o s a n i m a r u m , insimul constantis et heroicae sanctitatis m e r i t u m est adeptus a t q u e l a u d e m ; quand o q u i d e m , q u o d suae vocationis erat, eo, contentione s u m m a s u m m a q u e 112 ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale navitate, Evangelii praeconis et indefessi in vinea Domini operarii perfunctus est m u n e r e . Revera, q u o d venerabilis B a r t h o l o m a e u s n a t u r a s o r t i t u s fuerat ingenium ad pietatem valde b o n a s q u e artes proclive, et a solatiis, divitiis m u n d a n i s q u e illecebris alienum, magis etiam fovendi illud et explicandi sibi facta fuit p o t e s t a s , p o s t q u a m optimorum praeceptorum in disciplinam est t r a d i t u s . Nil propterea mirum, si, progrediente aetate, vehem e n s subinde experiri coeperit desiderium sacro se m a n c i p a n d i ministerio; ideoque cum experientissimis, q u i b u s u t e b a t u r , spiritus magistris a n t e a collatis consiliis, rem suo aperuit genitori. Sed t a n t u m abfuit ut h u n c consentientem sibi, quin potius reluctantem prorsus iraque n o n mediocri c o m m o t u m fuerit nactus. Non cessit t a m e n multoque m i n u s acquievit ille; verum, p r o u t aliis sanctis viris n o n raro obtigisse refert historia, fidenti a s s i d u a q u e prece ad a u g u s t a m Dei Genitricem confugit Matremque nostram, eiusque praesentissima ope e gravibus d i u t u r n i s q u e , quibus p r e m e b a t u r , angustiis, auspicatissime ereptum se fuisse memori u s q u e gratoque animo, q u o a d vixit, repetere et profiteri non destitit u n q u a m . Accidit n a m q u e , ut novus praeceptor, quem filio Bartholomaeo d e d e r a t p a t e r cuiusque opera ab inito proposito filium recessur u m sperabat, contra a t q u e opinabatur, idem ille fuerit qui, p r o b a t a agnitaque, t a m q u a m vera, filii vocatione, utrique, filio nempe aeque ac patri, satis n o t u m sacrisque litteris celebratum renovavit denuntiavitque m a n d a t u m : obedire oportet Deo magis quam hominibus. Quod q u i d e m , si g r a t u m quam quod gratissimum h a b u i t filius, nec inique molesteque tulit pater, immo tum pro auctoritate, q u a a p u d eum n o v u s valebat praeceptor, tum pro christiane fidei sensu, cuius plenus erat, cito probeque intellexit, sibi a m o d o reliquum n o n esse, q u a m reverenter obsequi Dei voluntati; Bartholomaeo idcirco filio, quo Deus eum vocabat, sequi, liberum suique iuris esse aperte sincereque declaravit. Ita voti compos q u u m evaserit B a r t h o l o m a e u s , dum in sacris addiscendis disciplinis industriam solertiamque duplicavit suam, in ea pariter, q u a m m a t u r e a d m o d u m arripuerat, virtutum semita, maiores in diem alacrioresque facere progressiones m a g n o p e r e s t u d u i t ; eaque de causa, aliquot post annos, dignus est habitus, qui sacerdotali a u g e r e t u r dignitate. Cumque p r i m u m sacris est operatus, eos inter, qui p r a e s e n t e s a d s t a b a n t solemnitati, u n u s , vultu adspectuque, o m n i u m contentissimus adparuit s a n c t a q u e gestiens laetitia; isque novensilis presbyteri p a t e r erat, qui q u u m a b u n d a r e ! divitiis magnificeque r e s s u a s facere consuesceret, diei faustitatem exteriore quodam a p p a r a t u exornare celebrior e m q u e efficere valde cupiebat, lautas videlicet instruendo epulas aliaque S.- Congregatio Rituum ua generis eiusdem, ut u s u forte receptum erat. Ast patri refragatus est filius, eique proinde ut m o r e m gereret pater, pecuniae s u m m a m , e a m q u e n o n exiguam, q u a m in propositum sibi finem destinaverat, in egenorum subsidium et solatium convertit o m n e m q u e erogavit. Inter haec, conscius ut erat venerabilis Bartholomaeus spiritualis necessitatis, qua, p e r ea tempora, versabantur populi, u t p o t e qui, si u n q u a m alias, t u n c maxime apostolicis indigebant viris, t o t u s propterea in eo fuit, ut, magis quo fieri posset, sibi cuncta a d q u i r e n d a pro viribus curaret, q u a e in Evangelii r e q u i r u n t u r praecone, q u a e q u e fructuoso eiusolem r e d d e n d o ministerio maximopere conducunt. Q u u m q u e n o n prius in aciem prodiverit, q u a m adeo digna a d e o q u e apta p r a e d i t u s animi comparatione praefatisque instructus esset requisitis dotibus, factum exinde fuit, ut coeptis ipsius large copioseque benedixerit dives in misericordia Deus, eiusque apostolicos labores tanta fortunaverit ubertate, q u a n t a m amplissime t e s t a t a e sunt còpiosae diuque p e r m a n s u r a e segetes, quae per o m n e s fere Italiae regiones, ipsa comprehensa hac alma Urbe, in cunctis collectae fuerant sacris expeditionibus. Quibus peragendis venerabilis Bart h o l o m a e u s m u l t o r u m a n i m u m gerens, toto pectore incubuit non per q u i n q u e n n i u m a u t decennium, sed per sex et viginti continentium a n n o r u m spatium, q u o d eiusdem reliquum vitae fuit, quin t a m e n vel minime remitteret u n q u a m de pristino fervore, eoque immo novis iugiter cons t a n t e r q u e excito a d á u c t o q u e viribus, nulla fractus vi tempestatum nulloque p e r t u r b a t u s eventu. Quae sane omnia eisque potiora, m a t u r i u s condita si esset ordinaria inquisitio, h u i u s adquisita indubitanter fuissent tabulis per ipsos iudiciali ritu auditos perpensosque oculatos testes; qui nimirum venerabilis Bartholomaei actiones gestasque res suis ipsi inspexerant oculis, eiusque operum consortes exstiterant atque socii l a b o r u m . Quoniam vero,, iustis incidentibus causis, id fieri nequivit, s u b s i d i a r a s , q u a s vocant, uti necesse fuit p r o b a t i o n i b u s ; q u u m q u e in a p p a r a n d o digerendoque super virtutibus S u m m a r i o , q u a e ex u t r o q u e apostolico et ordinario processu p r o m p t a fuerant, exigua potius visa sint testimonia, hisce coadiuvandis, sibi ut consulerent, vigilanter i n t e n d e r u n t actores, ab Apostolica Sede petita et impetrata, q u a o p u s erat, o p p o r t u n a facultate. Quo ex capite praenobilis haec causa m u l t u m sane debet Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV. Ipsi enim, d u m Bononiensem gubern a b a t ecclesiam, apostolica auctoritate i n s t r u e n d a suppletiva commissa fuit inquisitio^ cuius conficiendis actis, q u a e triginta n u m e r o continentur sessionibus, Ille praefuit assidue, t o t a m q u e scite non m i n u s q u a m perito rom ita est m o d e r a t u s , ut q u o d non p a r u m conferre fuerat existimatum 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad facilius simul a t q u e t u t i u s expediendam causam, fauste feliciterque, ad tramitem iuris, a s s e c u t a illa fuerit adeo, ut quae, iam q u a t u o r abhinc a n n o s , s u p e r heroicis virtutibus s u u m s u m p s e r a t exordium, progredi ulterius absolvique potuerit quaestio, t r i b u s de more disceptationibus. Binas siquidem, a n t e p r a e p a r a t o r i a m scilicet et praeparatoriam, q u a e praecesserant, Congregationes subsecuta est Congregatio generalis, q u a e die septima superioris mensis decembris, coram Sanctissimo Domino nostro coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali Victorio Amedeo Ranuzzi de Bianchi, causae Relatore, s e q u e n s ad discutiendum propositum est D u b i u m : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Bartholomaei Mariae Dal Monte, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores sua quisque ex o r d i n e suffragia ediderunt, q u i b u s t a m e n intento laetoque animo exceptis, Sanctissimus Dominus noster i m p e n s i u s e x o r a t u r u s divinae Sapientiae praesidium et lumen, decretoriam sententiam S u a m Sibi differendam duxit, e a m q u e q u u m p o s t m o d u m patefacere statuisset, hodiern a m elegit diem Dominicam in Septuagésima. Quapropter, religiosissime litato eucharistico sacrificio, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimus Cardinales Antonium Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et Victorium Amed e u m Ranuzzi de Bianchi, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque a d s t a n t i b u s , solemniter p r o n u n t i a v i t : Ita constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Bartholomaei Mariae Dal Monte, in gradu heroico, ut procedi possit ad ulteriora, idest ad discussionem quatuor miraculorum, in casu et ad effectum, de quo agitur. Hoc Decretum publici iuris fieri et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t decimo calendas februarias anno MCMXXI. A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 115 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 11 gennaio 1921, nel. Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rèvmi Signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Maria Eustella Harpain, vergine, della diocesi di Saintes; 2) riassunzione della Causa di Canonizzazióne della Beata Imelda Lambertioi, vergine Domenicana; 3) conferma di culto da tempo immemorabile prestato al Servo di Dio Domenico Spadafora, Sacerdote professo dell'Ordine dei Predicatori, nominato Beato; 4) intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Caterina Jarrige, Terziaria Domenicana; 5) approvazione e concessione dell'Officio e della Messa in onore del Ißeato Oliviero Plunket, Primate dell'Irlanda ed Arcivescovo di Armagh, martire ; 6) similmente degli Offici e Messe in onore delle Beate Maria Maddalena Fontaine e tre Compagne, Figlie della Carità, e delle Beate Maria Clotilde Angela di S. Francesco Borgia e Compagne di Valenciennes, vergini e martiri ; 7) ed ancora dell' Ufficio e Messa in onore della Beata Lodovica De Marillac, vedova Le Gras, Confondatrice della Congregazione delle Figlie della Carità; 8) e finalmente dell'Offbio e Messa in onore della Beata Anna Maria Taigi, madre di famiglia, Terziaria dell'Ordine dei Trinitari Scalzi. Martedì 25 gennaio 1921, n el Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei iRiti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Serva di Dio Teresa del Bambino Gesù, Monaca professa delle Carmelitane Scalze nel Monastero di Lisieux. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 6 gennaio 1921. Mons. Luigi Centoz, Minutante della Segreteria di Stato di S. S., Uditore di Nunziatura di prima classe, con destinazione alla Nunziatura Apostolica di Berlino. 9 » » Il Rev. Sac. D. Valerio Valeri, Minutante nella S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. » » » Il Rev. Sac. D. Bosio Riccardo Federici, Addetto nell'Archivio della S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. 22 » » L'Euro sig. Card. Raffaele Scapinelli, Membro della S. Congregazione di Propaganda Fide. » » » Mons. Cesare Pecorari, Sotto-Segretario della S. Congregazione di Propaganda Fide. 23 » » L'Emo sig. Card. Pietro Gasparri, Protettore dell'Unione Apostolica dei Preti "secolari del Sacro Cuore di Gesù. 29 » » L'Eolo sig. Card. Guglielmo Van Rossum, Protettore della Congregazione dei Missionari del Sacro Cuore* 5 febbraio » Mons. Ugo Boncompagni Ludovisi, Vice-Camerlengo di Santa Romana Chiesa. 9 » » L'Emo sig. Card..Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Protettore delle Religiose di Maria Ausiliatrice di Parigi. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si é degnato di nominare: Protonotario apostolico ad instar participantium : 30 dicembre 1920. Mons. Francesco Soleti, della diocesi di Monopoli. Prelati Domestici di S. S. : 11 13 » » luglio 1920. Mons. Philias Stanislao Garand, della diocesi di Ogdensburg. ottobre » Mons. Giovanni Glavin, della diocesi di Alban y. » » Mons. Michele • Looney, delia medesima diocesi. » » Mons. Giovanni Slattery, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 117 li novembre 1920. Mons. Terenzio Giorgio Brady, dell'archidiocesi di Dubuque. » » » Mons. Giorgio Luigi Haxmeier, della medesima archidiocesi. » » » Mons. Michele Norton, della medesima archidiocesi. 18 dicembre 1920.. Mons. Uberto Bovens, della diocesi di Liegi 10 » » Mons. Daniele Lepercq, della diocesi di Lilla. 11 » » Mons. Giuseppe Ioseff, della diocesi di Liegi. 13 » ». Mons. Ludovico Lamérand, della medesima diocesi. 29 » » Mons. Raffaele Beyls, della diocesi di Gand. 1 gennaio 192i. Mons. Antonio Crispino, della diocesi di Policastro. 9 » » Mons. Ludovico Kaas, della diocesi di Treviri. » » » Mons. Eucherio Pasquinan geli, della diocesi di Orte. 12 » » Mons. Giovanni Mac Mahon, della diocesi di Killaloe. 14 » » Mons. Mario Chaillan, dell'archidiocesi di Aix. » » » Mons. Patrizio Francesco Marion, del Vicariato Apostolico della Carolina Settentrionale. ONO Kl LICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onori novi}?,?: La Placca dell'Ordine Piano 12 gennaio 1921. Al sig. coinni. conte Camillo Ruffin, Cameriere Segret® soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 10 novembre 1920. Al sig. comm. Paolo Lepercq Destailleurs, della diocesi di Lilla. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: .19 ottobre 1920. Al sig. cav. Giuseppe C. Pelletier, dell'archid. di Boston. .28 dicembre » Al sig. marchese Umberto de Villardi de Montlaur, della diocesi di Moulins. .29 » » Al sig. Pietro Chigi, dell'archidiocesi di Ravenna. 12 gennaio 1921. Al sig. cav. Virgilio Ortenzi, di Roma. 18 » » Al sig. Andrea Torre, dell'archidiocesi di Amalfi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 ottobre 1920. Al sig. Edoardo Guglielmo Buckley, dell'archidiocesi di S. Paolo nel Minnesota. « » » Al sig. Daniele I. Callahan, dell'archidiocesi di Baltimora. 118 19 30 10 28 29 30 2 14 15 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ottobre 1920. Al sig. Martino H. Carmody, della diocesi di Grand-Rapids. Al sig; Guglielmo D. Dwyer, dell'archiciiocesi di S. Paolo nel Minnesota. Al sig. Guglielmo I. Mac Ginley, dell' archid, di Nuova-York. Al sig. Giacomo I. Mac Grau, della diocesi di Oklahoma. Al sig. Giuseppe Scott, della diocesi di Los Angeles. Al sig. Giorgio Robert, dell'archidiocesi di Rouen. novembre » Al sig. Romano Ludovico Sion-Arnould, della diocesi di dicembre » Lilla. Al sig. Romano Emilio Blanckaert, della medesima diocesi. Al sig. Romano Flipo-Leclercq, della medesima diocesi. Al sig. Romano Roberto Fontaine, della medesima diocesi. Al sig. Romano Teotimo Gir, della medesima diocesi. dicembre » Al sig. Antonio Kreyenborg, della archidiocesi di Utrecht, Al sig. Alfonso Rincón Gallardo conte De Regia, della » » archidiocesi di Messico. » » Al sig. Martino Madden, dell'archidiocesi di Quebec. gennaio 1921. Al sig. Federico Goeldlin de Tiefenao. » » Al sig. Giovanni Van Dijk, della diocesi di Harlem. » » Al sig. Enrico Boulard, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 27 dicembre 1.920. Al sig. cav. dott. Alfredo Ramoni, di Roma. 9 gennaio 1921. Al sig. Alberto Frommer, della diocesi di Nizza. 15 » » Al sig. cav. Carlo Petit, dell'archidiocesi di Parigi. 18 » » Al sig. Enrico Bourguignon, della diocesi di Namur. » » » Al sig. cav. Alfonso Romanini, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa*: 30 dicembre 1920. Al sig. Desiderio Panizzi, della diocesi di. Ventimi glia. 9 gennaio 1921. Al sig. conte Augusto de la Barre de Nanteuil. 12 » » Al sig. Enrico Heatley Leeming, della diocesi di Salford. 14 » » Al sig. Luciano Delahaye, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Giovanni Giuseppe Giacomo Van den Oudenhoven^ della diocesi di Bois-le-Duc. 18 gennaio 1921. Al sig. Achille Cavallotti, dell'archidiocesi di Torino. Diarium Romanae Curiae 119 . MAGGIORDOMI ATO Dl SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S 13dicembre 1920. Mons. Carlo Lucas, della diocesi di Liegi. 1 gennaio 1921. Mons. Virgilio Valcelli, di Roma. 3 » » Mons. Giovanni Gianombello, dell'archidiocesi di Torino. 8 » » Mons. Corrado Lippert, della diocesi di Erbipoli. 12 » » Mons. Francesco Andriulli, dell'archidiocesi di Acerenza. » » » Mons. Domenico Antonio Gallucci, della medesima archidiocesi. » » » Mons. Nicola Manna, della medesima archidiocesi. » » » Mons. Filippo Scardovi, della diocesi di Faenza. 14 » » Mons. Angelo Micheli, della diocesi di Parma. 19 » » Mons. Vincenzo Postacchini, di Roma. 23 » » Mons. Cesare Pizzirani, dell'archidiocesi di Bologna. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 18 dicembre 1920. Il sig. principe Carlo Gonzaga, dell'archidiocesi di Milano. 5 gennaio 1921. 11 sig. marchese Claudio Leone Lagergren, dell'archidiocesi di Stocolma. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 7 gennaio 1921. Mons. Emilio Caiola, della diocesi di Mantova. 12 » » Mons. Ranieri Barnini, della diocesi di S. Miniato. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. 5 gennaio 1921. Il sig. avv. Piero Bassetti, della diocesi di Forlì. 18 » » Il sig. Giovanni Torre, dell'archidiocesi di Napoli. 120 Acta Apostolicae Sedis - Comméntarmm Officiale NECROLOGIO 26 novembre 1920. Moas. Marco Chatagnon, véscovo titolare di Chersoneso, vicario apostolico del Se-ciuen meridionale (Cina). 31 dicembre » Mons. Antonio Sabatucci, arcivescovo titolare di Antinoe, uditore generale della R. Camera Apostolica. 18 gennaio 1921. L'Emo sig. Card. Filippo Camassei. 25 » » Mons. Rodolfo Caroli, arcivescovo titolare di Tiro, internunzio apostolico in Bolivia. MI » » Mons. Federico Knecht, vescovo titolare di Nebo, suffraganeo dell'Arcivescovo di Friburgo. » » Mons. Paolo Padilla y Barcena, vescovo di Tucuman (Argentina). » » Mons. Celestino Soza, vescovo di La Paz. » » Mons. Tommaso VVhiteside, arcivescovo di Liverpool. 2 febbraio » L'Emo sig. Card. Andrea Ferrari, arcivescovo di Milano.^ » » » Mons. Simone Pereira y Castellón, vescovo di León (Repubblica di Nicaragua). 3 » » Mons. Felice Augusto Béguinot, vescovo di Nîmes. Annus XIII - Vol. XIII 11 Martii 1921 Num. 4 A C r n l F A L f C A E SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE PP. XV SACRUM CONSISTORIUM i Die 7 martii 1921, in palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium secretum, cuius Acta ex ordine referuntur: I. - OPTIO TITULI E m u s et R e v m u s Dnus P e t r u s S. R. E. Card. Gasparri, procuratorio nomine et pro parte Emi et Revmi Dñi Petri Card. La F o n t a i n e , P a t r i a r c h a e Venetiarum, dimisso titulo S a n c t o r u m Nerei et Achillei, t i t u l u m S a n c t o r u m XII Apostolorum optavit. II. - ALLOCUTIO SS. D. N. BENEDICTI PP. XV CREATIO ET PUBLICATIO S. R. E. CARDINALIUM VENERABILES FRATRES Gratum vehementer est quod vos coram frequentes intuemur, quibuscum una de sanctae Ecclesiae negotiis et animarum, Nostrae potissime demandatis curae, consultare Nobis licet. Atque utinam in hunc amplissimum censes sum afferre iucunda et laetabilia possimus : verum tristitia prohibemur horum temporum cum belli nondum usquequaque consedit furor, civilesque motus et populorum certamina, quae plurifariana ardescunt, magna etiam nunc sollicitudine. Nos afficiunt. Memores equidem Nostrarum ACTA, TOI. X I I I , n. 4, — 1 1 - 3 - 9 2 1 . - -9 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale partium, nullam adhuc occasionem praetermisimus, quant u m erat in Nobis, Iaborandi ut in possessionem pacis et tranquillitatis rediret humana societas; quam tranquillitatem pluries illa sibi, saeculis anteactis, Ecclesiae obtemperando, peperisset. Itaque, natali septingentésimo Tertii Ordinis Franciscalium appetente, nuper orbem catholicum ad illud et abstinentiae et caritatis christianae studium hortati sumus quo Assisiensis Patriarcha incensus, cum homines a terrenarum rerum amore ad caelestia traduceret, tam opportunam aetatis suae malis medicinam adhibuerat. Etenim numquam fortasse hae hortatione tam opus fuit quam hodie, cum, ex ea belli dimicatione vix emersum, cupiditatum ardoribus et partium contentionibus misere conflictatur genus humanum ; cumque, nisi ad christiana instituta renovetur vita singulorum, admodum difficile erit ethnici spiritus, longe lateque fluentem, remorari luem, quominus omnem consuetudinem civilem omnesque privatorum mores inficiat. Quod si, pactione facta, belligerari debit u m est, non tamen vera pax mundo illuxit, nec quicquam in convictu domestico, in societate civili, in exterisque populorum rationibus magis desideratur quam, fraternae hominum necessitudini christianaeque coniunctioni consentanea, ordinis tranquillitas. Videmus, addictos acerrime contrariis partibus, cives cum civibus ad eaedem saepe confligere ; videmus gentes, sub uno eodemque natas educata»que caelo, de communis possessione soli armis disputando, aeternarum inter se iacere semina discordiarum ; ad haec, veteres quarundam nationum simultates erumpere in violentiam immanitatemque facinorum, quae quidem cum legibus morum atque humanitatis male cohaerent, quaeque Nos, undecumque fiant, improbamus. I a m .vero consentiunt omnes conventa hominum vel consultissimorum quantumvis elaborata ad conficiendam pacem, permansura quidem, ut civilis prudentiae documentum, in scriptis, non vero gentium pervasurá animos, nec Acta Benedicti PP, XV 123 habitura legis vim nec ullum omnino usum, nisi, cum iustitiae aequitatisque fundamentis constituta fuerint, t u m etiam nacta sint mores et instituta populorum iis christianis conformata principiis, quae de civili cultu ethnicam turpitudinem depulerunt, et quorum virtus ad res humanas privatim publiceque emendandas Francisci temporibus mirifice apparuit. Profecto si domitas habeant virtute cupiditates, exsistet in hominibus singulis ille ordo intimus, quo ipsa societatis humanae ordinatio nititur ; ex fraterna autem caritate, si quidem eam non minus, quam iustitiam, classes inter se civium itemque populi, sicut christianos decet, colere instituerint, efflorescet mutua fides, qua nihil melius ad alendam pacem et confirmandam. Haec ut, divino beneficio, quamprimum christiana morum renovatio fiat, eoque ipso orbis terrarum in longum tranquilletur, Nos equidem precamur petimusque, optantes interea ut saecularis, quam diximus, celebritas exspectatissimum tempus, sancti Francisci spiritum vulgando, maturet. Nunc autem, venerabiles fratres, antequam ad Episcoporum cooptationem veniamus, eximios viros sex in perhonorificum Ordinem vestrum adlegere constituimus. Hi sunt : FRANCISCUS R A G O N E S I , Archiepiscopus tit. Myrensis, Noster in Hispania Nuntius Apostolicus; MICHAEL DE F A U L H A B E R , Archiepiscopus Monacensis et Frisin- gensis; DIONYSIUS DOUGHERTY^ Archiepiscopus Philadelphiensis; IOANNES BENLLOCH Y VIVÓ, FRANCISCUS ASSISIENSIS Archiepiscopus B u r g e n s i s ; VIDAL Y BARRAQUER, Archiepiscopus raconensis ; CAROLUS IOSEPHUS SCHULTE, Quid vobis videtur ? Archiepiscopus Coloniensis. Tar- 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et declaramus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales Ex ORDINE PRESBYTERORUM FRANCISCUM" RAGONESI, MICHAELEM DE FAULHABER, DIONYSIUM DOUGHERTY, IOANNEM BENLLOCH Y VIVÓ, FRANCISCUM ASSISIENSEM VIDAL Y BARRAQUER, CAROLUM IOSEPHUM SCHULTE. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Patris £B et Filii ffi et Spiritus £B Sancti. Amen. Sequitur ut Venerabilium F r a t r u m Episcoporum Ordinem suppleamus. HI. - PROVISIO ECCLESIARUM Beatissimus Pater has, quae sequuntur, ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: Metropolitanae ecclesiae Gardiffensi praefecit Mostyn, h a c t e n u s episcopum Menevensem. Archiepiscopali titulari ecclesiae Laodicensi, R. P. D. Franciscum R. P. D. Franciscum Moretti, h a c t e n u s episcopum I n t e r a m n e n s e m et Narniensem. Metropolitanae ecclesiae de Linares, R. P. D. I o a n n e m a Iesu Herrera y Pina, h a c t e n u s episcopum de Tulancingo. Metropolitanae ecclesiae Granatensi, R. P. D. Vincentium y Marzol, h a c t e n u s episcopum Almeriensem. Casanova Gathedralibus ecclesiis Lunensi Sarzanensi ac Brugnatensi, invicem perpetuo unitis, R . P . D . Bernardum Pizzorno, h a c t e n u s episcopum titularem Flaviopolitanum. Cathedrali ecclesiae Auriensi, R. D. Florencium canonicum magistralem Tudensem. Cervino y Gonzales, Acta Benedicti PP. XV Titulari episcopali ecclesiae Bubastensi, 125 R. D. Ludovicum Hugo, rectorem Seminarii Spirensis, d e p u t a t u m in Coadiutorem cum iure successionis episcopi Moguntini. Titulari episcopali ecclesiae Gestrensi, R. D. Ioannem Scheiffes, cathedralis ecclesiae Monasteriensis canonicum, d e p u t a t u m in Auxiliarem episcopi eiusdem Monasteriensis ecclesiae. Insuper Ssmus Dominus Noster alios etiam, iam renunciatos per Apostolicas sub p l u m b o Litteras, sacrorum Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS: Pelusianum, Franciscum-Regis Canevin, iam episcopum Pittsbur- gensem. Antinoënsem, Angelum Paino, iam episcopum Liparensem. Leontopolitanum, A n d r e a m Cassulo, iam episcopum Fabrianensem et Mathelicensem. Smyrnensem, I o a n n e m Baptistam Fridericum Vallega. EPISCOPOS: Jacensem, Salvatorem Bella, iam episcopum F o d i a n u m . Guneensem, I o s e p h u m Castelli, iam episcopum Segusiensem. Tacambarensem, Leopoldum Demetriadensem,. Davidem Andrapanensem, Tricaricensem, Le Maximilianum Achillem Lara. Cadre. Novelli, i a m episcopum Collensem. Grimaldi. II I. - EMI P P . CARDINALES RUBRO GALERO ORNANTUR Die 10 martii 1921, in palatio Apostolico Vaticano, habitum est Consistorium publicum, in quo S s m u s Dominus Noster P u r p u r a t o r u m P a t r u m galero ornavit Cardinales die 7 martii 1921 creatos, n e m p e : Emum Emum Emum MICHAELEM D E FAULHABER, DIONYSIUM DOUGHERTY^ CAROLUM IOSEPHUM SCHULTE. 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II. - PROVISIO ECCLESIARUM E a d e m die, in Consistorio secreto, Beatissimus Pater h a s , q u a e s e q u u n t u r , ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: Titulari archiepiscopali Benedetti, Societatis ecclesiae Tyrensi Missionariorum praefecit Ssmi R. Cordis i e s u P. Petrum Adsistentem generalem et in Urbe P a r o c h u m ecclesiae Ssmi Cordis pro a n i m a b u s igne Purgatorio expiandis. Metropolitanae ecclesiae Olomucensi, R. D. Antonium Cyrillum Stojan, eiusdem Metropolitanae ecclesiae canonicum. Metropolitanae ecclesiae S. Iosephi de Costarica, R. D. Othonem Raphaelem Castro, canonicum theologalem eiusdem archidioecesis. Cathedrali ecclesiae Alajuelensi, R. P. D. Antonium Monestel, hacten u s episcopum titularem Sorensem. Cathedrali ecclesiae Wichitensi, R. D. A u g u s t u m I. Schwertner, can- cellarium Curiae dioecesis Toletanae in America. Cathedrali ecclesiae Ambianensi, R. D. Carolum Le Comte, Vicarium generalem Insulensem. Cathedrali ecclesiae Portus Victoriae, R. D. Aloysium Gumy, ex Ordine Minorum Capuccinorum. Titulari episcopali ecclesiae Azotensi, R. ,D. Aegidium De Boeck, Vicarium apostolicum Novae Antuerpiae. Titulari episcopali ecclesiae Cataniensi, R. D. Martinum Chiolino, e Societate Mediolanensi Missionariorum ad Exteros, et Vicarium apostolicum de Ho-nan septemtrionali. III. - TITULI EMIS PP. CARDINALIBUS ASSIGNATI Deinde Beatissimus Pater assignavit: Emo Emo Emo titulum S. Anastasiae, D O U G H E R T Y titulum SS. Nerei et Achillei, S C H U L T E titulum SS. Q u a t u o r Coronatorum. DE FAULHABER IV. - SACRI PALLII EXPOSTULATIO ET CONCESSIO T a n d e m Beatissimus P a t e r s a c r u m Pallium ^ p o s t u l a t u m concessit ecclesiis : Cardiffensi, sephi de Smyrnensi, Costarica. De Linares, Granatensi, Olomucensi, S. Io- Acta Benedicti PP. XV 127 EPISTOLAE I AD DESIDERATUM S. R. E. GARD. MERCIER, ARCHIEPISCOPUM MECHLINIENSEM, CETEROSQUE BELGARÜM EPISCOPOS, FLANDRICAE », NONNULLA ANIMO QUAE QUIBUS, OCCASIONE AD RELIGIONEM « QUAESTIONIS PERTINENT PATERNO INCULCAT. Dilecte fili Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum semper, ut ipsi probe nostis, tum immani bello saeviente t u m pace Versaliensi confecta, p a t e r n a m Nos curam sollicit u d i n e m q u e de Belgarum r e b u s a d h i b u e r i m u s , immortales sane grates datori b o n o r u m o m n i u m Deo agimus qui Nobis videre concesserit q u e m a d m o d u m patria vestra, peralacri quidem civium cuiusvis ordinis virtute a t q u e sollertia, ad pristinae iam prosperitatis spem feliciter revirescat. Verum t a m e n id vos latere n o l u m u s , venerabiles fratres, n o n p a r u m scilicet Nos commoveri, allatis istinc r u m o r i b u s dissensionum, ob eam, q u a e iam diu agitatur, « Quaestionem F l a n d r i c a m ». Difficilis profecto quaestio a t q u e plura complectens; de cuius expediendae ratione, utrinq u e , ipsi qui s u n t eiusdem partis inter se n o n consentiunt. Nos igitur, ea t a n t u m hic attingemus q u a e ad religionem pertinent, propositam n i m i r u m Nobis h a b e n t e s , uti d e b e m u s , a n i m a r u m utilitatem. Similiter decessor Noster f. r. Leo X I I I , die xx augusti M C M I , ad Episcopos Bohenliae et Moraviae scribens, de dissensionibus inter eos populos ortis linguarum causa, professus est se nolle eas controversias p a r t i c i p a r e ; verum, pro apostolico officio, cavere velle ne quid religio inde caperet detrimenti. « Nobis quidem - sic ille - a dirimendis « de hac re controversiis abstinere decretum est. Profecto sermonis « patrii tuitio, si certos i n t r a fines consistit, r e p r e h e n s i o n e m n o n h a b e t ; « q u o d t a m e n de ceteris p r i v a t o r u m iuribus valet, valere hic etiam « t e n e n d u m est, ne quid ex e o r u m prosecutione communis utilitas « patiatur. E s t igitur eorum qui publicam r e m a d m i n i s t r a n t , sic, aequi« tate incolumi, velle integra singulorum iura, ut c o m m u n e t a m e n civi« tatis b o n u m stet a t q u e vigeat. Quod ad Nos attinet, monet officium « cavere sedulo, ne ex eiusmodi controversiis periclitetur religio, q u a e « princeps est a n i m o r u m b o n u m c e t e r o r u m q u e b o n o r u m origo ». 128 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Eadem Nos quidem, venerabiles fratres, sollicitudine afficimur, eadem causa a d d u c i m u r ad scribendum ; periculum est enim ne istiusmodi controversiis vel civium inter cives caritatis vincula relaxentur, vel ea infirmetur concordia, q u a quidem p a r v a e res crescunt, sine q u a maxim a e d i l a b u n t u r : in primisque ne clerus quicquam de sua dignitate ministeriique efficacitate deperdat, si eisdem d i s p u t a t i o n i b u s i m m o d e r a t a contentione sese immiscuerit. Iam vero q u a se ratione clerus gerere debeat, n o n solum in istis sed etiam in ceteris rerum adiunctis, a p p a r e t ex iis Apostoli verbis, q u i b u s praeclare sacerdotis m u n e r a a d u m b r a n t u r : « O m n i s Pontifex « ex h o m i n i b u s a s s u m p t u s pro h o m i n i b u s constituitur in iis q u a e sunt « ad Deum » (ad Hebr., III, 1). Ex his constat divina plane esse sacerdotis officia; ob e a m q u e r e m n o n debere ministerii eius auctoritatem terrenis servire negotiis; et q u a m v i s n o n p r o h i b e a t u r clerus civilibus iuribus, ut ceteri cives, uti, h u n c t a m e n usum n u m q u a m oportere sacri ministerii eius efficacitati obesse. Quod si sacerdotalis actio o m n et t e m p o r e et loco ad h a n c norm a m debet exigi, tum praesertim debet cum p o p u l u m ad christianam sapientiam instituit docendo vel praedicando. Itaque v e s t r u m erit, venerabiles fratres, vigilare ut clerus iuventutis institutionem, in q u a m quidem pro sui officii conscientia incumb a t oportet, t a m q u a m n o t a s u p e r n a t u r a l i conformet, u n d e facile homo Bei ab o m n i b u s agnoscatur. Atque ut ex labore suo sacerdos u b e r e s , qui s p e r a n t u r , fructus percipiat, is o m n i b u s r e b u s instructus sit q u a s t e m p o r a postulant, q u a e q u e eum discipulis g r a t u m a c c e p t u m q u e effic i u n t : m a x i m e vero l i n g u a m probe calleat, q u a varii u t u n t u r h o m i n u m ordines q u i b u s c u m pro officio communicare debet, cum secus, uti patet, impossibile esset ministerii sui exercitium Ad sacram praedicationem q u o d pertinet, fidei m o r u m q u e dumt a x a t doctrinam explicent sacerdotes, nec t r a c t a n t e s q u i c q u a m a suo ipsorum s u p e r n a t u r a l i m u n e r e alienum, eam semper gravitatem ostend a n t q u a e divini verbi p r a e c o n e digna sit. In q u o quidem revocentur in u s u m , si forte in oblivionem venerint, praescriptiones illae q u a e a S. Congreg. Consistoriali die x x v n i iunii M G M X V I I editae sunt, q u a e q u e in Codicem Iuris Canonici s u n t relatae, ad ea e x s e q u e n d a quae Nos p e r Encyclicas L i t t e r a s Humani generis redemptionem m a n d a v e r a m u s . De facultate a u t e m typis scriptiones edendi, q u o n i a m m i r a n d u m in m o d u m ea crevit ac p e r m a g n a eiusdem vis est in u t r a m q u e partem, cum errorem a e q u e ac veritatem incredibili celeritate divulgari possit, idcirco Nos religiose observari v o l u m u s q u o d s t a t u t u m est ea- Acta Benedicti PP. XV m n o n e 1386 Codicis Iuris Canonici, quo v e t a n t u r clerici, sine consensu s u o r u m Ordinariorum, libros, qui de r e b u s profanis tractent, edere, et in diariis, foliis vel libellis periodicis scribere vel eadem moderari. Cum vero digni sanctis altaribus ministri in Seminariis p a r e n t u r , curae vobis hoc ante o m n i a sit, venerabiles fratres, ut Clericorum Seminaria vere ad eam rem c o n d u c a n t cuius causa instituta s u n t ; q u a p r o p t e r diligenter d a n d a est opera ne aditus illuc pateat scriptis ullis quae in eos sacros recessus t u m u l t u m afferant civilium contentionum, quaeque a pietatis cultu optimisque studiis a b s t r a h a n t . Quare efficite - ut idem decessor Noster Leo X1TI in ea, q u a m m e m o r a v i m u s , epistola h o r t a t u r - « ut Seminariorum alumni tempestive discant in fraternitatis « a m o r e , simplici ex corde invicem diligere; utpote renati n o n ex « semine corruptibili per verbum Dei vivi... E r u m p e n t e s autem ani« m o r u m perturbationes cohibete fortiter nec pacto ullo vigere p a t i a « m i n i ; ita ut qui clero destinantur, si labii u n i u s , ob originis discri« men, esse nequeunt, at certe cor u n u m sint a t q u e a n i m a u n a ». Ceterum clerus divino suo m u n e r e sine ulla dubitatione satisfaciet, si in sua cogitandi agendique ratione sacris P a s t o r i b u s morem gerat oboedienter. Nec plura certe hic attinet de h a c re commemorare, q u a e cum probe sint cognita, t u m fusius de iis mentionem fecimus in Encyclicis Litteris Ad beatissimi Apostolorum Principis q u a s quidem in exordio Pontificatus Nostri ad orbem catholicum d e d i m u s : q u e m a d m o d u m enim R o m a n u s Pontifex s u m m u s est Ecclesiae universae Magister, ita Episcopi rectores s u n t particularium ecclesiarum; ipsis ergo fideles omnes, m a x i m e q u e sacerdotes, oboedire et p a r e r e debent. Nonne igitur crudeles dicendi sunt, qui difficultates gravissimas non considerantes, in q u i b u s ob t e m p o r u m tristitiam Episcopi pastorale m u n u s exercent, id oneris, id sollicitudinis augent, obsequium debitum eisdem r e c u s a n d o ? Quae a u t e m de clero vestro h u c u s q u e diximus, ea praesertim pertinent ad clerum regularem, qui, cum peculiari lege t e n e a t u r ad perfectae virtutis apicem nitendi, iis o m n i b u s se abstinere debet quae possint a t a m praeclaro proposito eum avertere. Q u a m o b r e m o b s e q u a t u r consiliis vestris u t e r q u e c l e r u s : ita enim, arcte vobiscum coniunctus, frugiferam apostolatus operam in populo n a v a r e poterit, eam concordiam omnium ordinum r o b o r a n d o q u a e , maxime cum gens Belgarum universa in libertatem vindicata est, tant a m patriae vestrae gloriam peperit ac prosperitatem. P o p u l u s autem, clero praeeunte, eadem sensa animi sequatur, omnem de vitans acerbitatem verborum, quae, praeter divinae legis offensionem, caritati con cordi aeque adversatur. 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c vobis significare voluimus, venerabiles fratres, unice de salute solliciti cum N o s t r o r u m filiorum, tum m a x i m e sacerdotum, q u o s quidem ministerii vestri adiutores habetis. I t a q u e , sublatis in caelum oculis, iterare Nobis libet pro eis o m n i b u s v e r b a Iesu D o m i n i : « P a t e r « sancte, serva eos in n o m i n e tuo, q u o s dedisti m i h i . . . P a t e r , sanctifica « eos in veritate » (Ioan., XVII, 11, 17). C u m q u e s u p e r n a e t a n t u m virt u t i s ope p o s s i m u s b o n u m velle et perficere, idcirco D e u m enixe prec a m u r ut et pastorali sollertiae vestrae benigne faveat et validum t a m q u a m suae gloriae i n s t r u m e n t u m clerum v e s t r u m efficiat. Q u o r u m caelestium m u n e r u m auspicem itemque ut praecipuae benevolentiae Nostrae pignus, apostolicam benedictionem vobis, dilecte fili Noster et venerabiles f r a t r e s , cunctoque gregi unicuique v e s t r u m concredito, libenti effusoque animo i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d sanctum Petrum, die x mensis februarii Pontificatus Nostri a n n o septimo. MCMXXI, BENEDICTUS P P . XV II AD R. P. ARNALDUM GENERALEM, EI SCALIÜM ORDINIS PRIMI RIGO, TERTII ORDINIS REGULARIS S. FRANCISCI MINISTRUM TRIBUENS ORDINIS EADEM QUAE CONCESSERAT MINISTRIS OCCASIONE GENERALIBUS DCC NATALIS FRANCITERTII SAECULARIS. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Tertii Ordinis a Poenitentia a b h i n c septem saeculis instituti sacra sollemnia, de quibus Nos encyclicam epistolam ad orbem catholicum n u p e r dedimus, cum a Tertiariorum F r a n c i s c a n u m universitate sint iure agenda, tum peculiaris q u a e d a m est c a u s a q u a r e ab ista, cui tu praees, religiosa familia celeb r e n t u r . Etenim, ut h u i u s Apostolicae Sedis n o n pauca litterarum monumenta declarant, inter Tertium illum et vestrum Ordinem discrimen est n u l l u m vel originis vel Regulae vel appellationis, nisi q u o d vos F r a n cisci P a t r i s legiferi instituto accessionem trium votorum sollemnium m a t u r e adiunxistis. Ita, q u a m eratis ingressi viam, eadem sic pergere instituistis, ut ceteris sodalibus Tertiariis qui m u n d i negotiis curisque impliciti remansissent, in christiana perfectione colenda essetis exemplo, eisque t a m q u a m duces ad s e m p i t e r n a m salutem q u a e r e n d a m praeiretis. Cui quidem officio n o n vos defuisse scimus, diuque et praeclare istum Ordinem et sodalium n u m e r o et disciplinae laude floruisse. Quod si Acta Benedicti PP. XV 131 deinceps ob ea q u a e accepisset, ex multiplici civilium rerum conversione, vulnera t a m q u a m debilitatus aliquandiu iacuit, ad eum excitand u m et reiiciendum vestra conversa esse studia g a u d e m u s ; idque libenter intelleximus superiore mense augusto, cum te, novum Ordinis Antistitem, dilecte fili, primoresque t u o r u m Sodalium coram admisimus. Nunc a u t e m , appetente solemnitate saeculari q u a m diximus, placet Nobis occasionem, q u a e affertur, arripere simul Nostrae in vos o m n e s patern a e benevolentiae testandae, simul industriae vestrae refovendae. Quicquid igitur in encyclica epistola, q u a m s u p r a memoravimus, Sacra propediem « trium familiarum F r a n c i s c a n u m primi Ordinis Ministris « Generalibus enixe r o g a n t i b u s » de Sanctae Ecclesiae thesauro largiti s u m u s , id o m n e vobis q u o q u e p e t e n t i b u s volenti animo concedimus. Quare in o m n i b u s vestrae familiae aedibus sacris, ubi Sodalitates Tertii Ordinis saecularis legitime s u n t institutae, cum ibi, per a n n u m integ r u m a die X V I aprilis proximi, ob h a n c sollemnitatem supplicatio in triduum fiet, Tertiarii sodales quidem singulis iis diebus, ceteri vero semel plenariam peccatorum remissionem, usitatis conditionibus, lucrent u r : q u i c u m q u e a u t e m ibidem augustum s a c r a m e n t u m de suis peccatis dolentes, visitaverint, ii septem a n n o r u m indulgentiam toties quoties cons e q u a n t u r ; omnia e a r u m aedium altaria per eos dies privilegiata sint; e o d e m q u e t r i d u o s a c r u m de S. Francisco, t a m q u a m votivum pro re gravi et simul publica de causa, ibidem cuilibet sacerdoti facere liceat, servatis generalibus rubricis Missalis R o m a n i , ut in novissima eius editione Vaticana p r o p o n u n t u r ; denique o m n e s sacerdotes, iisdem aedibus addicti, possint per eosdem dies Rosaria, n u m i s m a t a , similia, benedicendo, apostolicae indulgentiae m u n e r i b u s ditare, item R o s a r a s Crucigerorum et sanctae Birgittae benedicere. H a n c v e s t r a r u m originum c o m m e m o r a t i o n e m b o n o vobis incremento futuram sperare libet; a t q u e optabile est ut q u o t q u o t sunt ex u t r o q u e sexu religiosae familiae Tertii Ordinis Franciscalis votorum simplicium vinculo obstrictae, institutum vestrum, a quo vix aliquid distant, iam a m p l e c t a n t u r et vobiscum quasi in u n u m corpus bene valens vigensque coalescant. Auspicem vero divinorum m u n e r u m ac testem p a t e r n a e caritatis Nostrae, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, tuisque sodalibus universis a m a n t i s s i m e i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die xx mensis februarii Pontificatus Nostri a n n o septimo. BENEDICTUS P P . XV MCMXXI, 13ü Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1 P ADERBORNEN, ET MONASTERIEN. DE FINIUM DIOECESUM COMMUTATIONE S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, decreto S. C. Consistorialis diei 3 februarii 1921, statuit ut p r a e d i a ad Wenceslaum Havelt pertinentia a paroecia Beelen dioecesis Monasteriensis d i s m e m b r a r e n t u r , et paroeciae Clarholz dioecesis Paderbornensis perpetuo ac in o m n i b u s attribueretur. II MARIANNENSIS-ATERRADENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS DECRETUM Nuper p o s t u l a t u m est ut municipia vulgo Bom-Despacho et Santo Antonio do Monte, q u a e in praesenti ad archidioecesim Mariannensem pertinent, dioecesi Aterradensi u n i r e n t u r . Cum m e m o r a t a petitio diligenti examini E m o r u m - h u i u s Sacrae Congregationis Consistorialis P a t r u m subiecta fuisset, c u m q u e visum esset in a n i m a r u m b o n u m cessurum praefata municipia ab Archidioecesi Mariannensi d i s m e m b r a r e eaque Aterradensi Ecclesiae adiicere, S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . XV precibus a n n u e n d u m duxit. P r a e s e n t i itaque Consistoriali Decreto idem S S m u s D n u s municipia Bom-Despacho et Santo Antonio do Monte ab •archidioecesi Mariannensi distrahit et Aterradensi dioecesi aggregat. Ad haec autem exsecutioni m a n d a n d a deputat R. P. D. Henricum Gasparri, Archiepiscopum Sebastensem, in Brasiliana Repubblica A p o s t o n c u m N u n t i u m , eidemque tribuit necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet v i r u m in ecclesia- S. Congregatio Consistorialis 133 stica dignitate constitutum, onere t a m e n ei imposito ad h a n c Sacram Congregationem mittendi, intra sex menses, a d a t a p r a e s e n t i u m comput a n d o s , a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. P r a e s e n t i b u s valituris, perinde ac si Apostolicae s u b p l u m b o Litterae expeditae fuissent. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n o b s t a n t i b u s . D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 22 februarii 1921. C. CARD. DE LAI, Episcopus Sabinen., Secretarius. L. £B S Aloisius Sincero, Adsessor III DE QUERETARO TRANSLATIONIS CATHEDRALIS ECCLESIAE DECRETUM Erecta per Apostolicas Litteras Deo optimo maximo die 26 ianuarii 1862 dioecesi de Queretaro, Cathedra episcopalis p r i u s in ecclesia paroeciali S. Iacobi Apostoli Maioris illius civitatis, dein in templo S. Francisci, ac denique in ecclesia Congregationis S. Mariae de Guadalupe fuit ad t e m p u s constituta. In votis equidem u s q u e ab initio fuit n o v a m a fundamentis Cathedralem Ecclesiam exstruere; sed id n u m q u a m assequi d a t u m fuit, nec spes d a t u r fore ut id in proximo assequi dioecesis possit. Q u a r e R. P. D. Franciscus Banegas, h o d i e r n u s Episcopus_ d.e Queretaro, p r a e h a b i t o sui Capituli favorabili consensu, supplices ad S S m u m D n u m Nostrum Benedictum P P . XV porrexit preces, ut eadem C a t h e d r a episcopalis, s u b eodem titulo S. Iacobi Apostoli Maioris, non a m p l i u s ad t e m p u s , sed modo stabili transferretur et constitueretur in ecclesiam S. Philippi Nerii eiusdem civitatis, quippe quae magnitudine o r n a t u q u e longe ceteris ecclesiis antecellit, quaeque, extinctis P a t r i b u s Oratorianis, libera hodie est et Ordinarii dioecesani iurisdictioni obnoxia, salvis Sanctae Sedis iuribus. Quibus precibus S S m u s D n u s noster benigne a n n u e r e dignatus est. Hoc itaque Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae expeditae fuissent, in t e m p l u m S. Philippi Nerii, modo stabili, episcopalem Cathedram et Capitulum, s u b eodem titulo S. Iacobi Apostoli Maioris, idem S S m u s D n u s t r a n s fert, cum o m n i b u s iuribus, privilegiis et indultis, quae Cathedralibus 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ecclesiis, in Mexicana Republica, competunt, q u a e q u e h u c u s q u e dioecesi de Queretaro q u o q u o m o d o peculiariter t r i b u t a sint. Contrariis q u i b u s cumque non obstantibus. D a t u m R o m a e , ex a e d i b u s S. Congregationis Consistorialis, die 1 martii 1921. C. CARD. DE LAI, Episcopus Sabinen., Secretarius. h. $ S. Aloisius Sincero, Adsessor. IV CIRCA FACULTATES ORDINARIORUM Cum aliquando R m i Ordinarii SS. Congregationibus preces porrigant, ut speciales facultates sibi concedantur, iuxta formulas q u a e olim d a b a n t u r a S. Congregatione de P r o p a g a n d a Fide, eisdem declaratur quod definitiva n o r m a super h a c re q u a m p r i m u m s t a t u e t u r et notificabitur. Interim vero sciant Rmi Ordinarii a d h u c vigere facultates q u a e d u r a n t e bello a S. Congregatione Consistoriali concessae fuerant, decretis die 25 aprilis 1918 et 2 augusti eiusdem a n n i . Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 7 Martii 1921. C. CARD. DE LAI, E p . Sabinen., Secretarius. L. J$ S. Aloisius Sincero, Adsessor. V PRO NOTITIA CIRCA SAC. P H I L I P P U M G-NAM Episcopus Londonensis (Canada), vigore specialium facultatum a S. Sede h a b i t a r u m per t r a m i t e m R m i Delegati Apostolici, absolvit a censuris in foro externo sac. Philippum G n a m illius dioecesis, qui decreto Consistoriali diei 14 maii 1914 n o m i n a t i m et personaliter excomm u n i c a t u s fuerat atque v i t a n d u s declaratus. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae die 5 martii 1921. j$| C. CARD. DE LAI, Congregationis Consistorialis, E p . Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 135 VI DESIGNATIO ORDINARII PRO .• . • APPELLATIONE I U X T A CAN. 1594, § 2 I u x t a can. 1594, § 2, Codicis Iuris Canonici pro appellatione: R m u s Archiep. Rothomagensis designavit Ordinarium Ebroicensem. Q u a m designationem S s m u s D. N. Benedictus P p . XV a p p r o b a r e d i g n a t u s est. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congr. Consistorialis, die 18 februarii 1921. SACKA CONGREGATIO CONCILII CORRIENTEN. IURISDICTIONIS Die 13 novembris 1920 - Episcopus Corrientensis in Republica Argentina litteris diei 8 septembris 1919 dubium solvendum proposuit circa dependentiam Conferentiarum S. Vincentii a P a u l o a potestate O r d i n a r i i ; tenor litterarum est ut s e q u i t u r : SPECIES FACTI. a « Ex iis q u a e in Lib. II Codicis, P a r t . 3 , Tit. XVIII et XIX conti« n e n t u r , ius t r i b u i t u r locorum Ordinariis erectionem seu constitutionem « associationum fidelium approbandi, seu permittendi, pro diversa e a r u m « n a t u r a ; a t q u e i p s a r u m regimen et administrationem ordinandi, a u t « s a l t e m inspiciendi et a d p r o b a n d i , inter alia p l u r a ; et salvis semper « q u a e Apostolicae Sedi ex legum praecepto reservantur, necnon Reli« giosis ex Apostolico indulto. « « « « « Inter l a u d a t a s consociationes, locum tenet societas, q u a e vulgo appellatur Conferendas de S. Vicente de Paul, q u a e q u e inter alias pro p a u p e r i b u s sublevandis in h a c Dioecesi ab aliquot a n n i s adest. Hanc, tamen, a Moderatore s u p r e m o eiusdem pro universa ditione Argentina - in Metropoli degenti - praeceptis s u p r a laudatis n o n teneri sustinetur, 136 Acia Apostolicae tiédis- Commentarium Officiale ~ « neque Ordinariorum iurisdictioni et potestati subiici i u x t a canones, « q u a t e n u s societas laica est. « Idcirco orator Episcopus, in actione et regimine eiusdem Socie« tatis - q u a e P i a Unio iuxta can. 707 videtur a u d i r e - n o n n u l l a con« spiciens difformia a t q u e m o r i b u s et religioni adversa, imo et noxia, « o p p o r t u n a adhibere correctionis media impeditus est; q u a p r o p t e r Emi« nentiam V. R e v m a m supplex accedit, ut declarare d i g n e t u r : « An et quo a m b i t u praedicta Societas S. Vincentii a P a u l o Ordia « narii loci potestati subsit iuxta q u a e in Lib. II, Part. 3 , Tit. XVIII « et XIX G. I. C. praecipiuntur ». V O T U M C O N S U L T O R I S . - Attenta forma generica s u b q u a dubium proponitur, q u u m in factispecie nonnisi praeseferantur « n o n n u l l a difformia « a t q u e m o r i b u s et religioni adversa », q u o r u m specifica n a t u r a n o n deseribitur, unicum quod videtur o p p o r t u n u m ad r e m illustrandam, est a d u m b r a r e s t a t u m iuridicum Conferentiarum Vincentianarum seu Societatis S. Vincentii a P a u l o , t u m in genere, tum in particulari quoad Conferentias Vincentianas in Republica Argentina. A) - Iuridica conditio Conferentiarum in genere. I. D E F A C T O . - Societas S. Vincentii a Paulo, ut scitum est, fuit fundata a Friderico O z a n a m a. 1833. Praeclarus ille vir, a d h u c iuvenis, cum aliis iuvenibus catholicis amicitia et societate coniunctus ad scopum litterarium et philosophicum, sensit cum illis divinum q u e m d a m i m p u l s u m active cooperandi in r e m e d i u m ingentium maiorum q u i b u s eo tempore p r e m e b a t u r societas, praesertim per exercitium christianae caritatis et o p e r u m misericordiae sive corporalis sive spiritualis in favorem pauper u m , Christum in eorum p e r s o n a venerantes. Inita ergo inter se societate, prodiit p r i m a sic dicta Conferentia sub caelesti patrocinio S. Vincentii a Paulo, cuius exemplis ad illa misericordiae opera spiritu s u p e r n a t u r a l i exercenda incitarentur. Initio p a u p e r e s in eorum d o m i b u s invisebant ad e o r u m corporales miserias sublevandas, ut ita sibi pararent aditum ad remedium p r o c u r a n d u m miseriis spiritualibus multo urgentioribus (Manuel de la Société de St-Vincent de Paul, pag. 184). - Res felicem h a b u i t s u c c e s s u m ; societas mirabiliter p r o p a g a t a est, p r i m u m in Gallia, dein in aliis pluribus nationibus, et paulatim complexa est omnia opera, q u a e , pro cuiusve regionis conditione et necessitate, inservirent ad p r a e fatum p r o p o s i t u m sublevandi p a u p e r u m miserias t a m corporales quam spirituales. Quae opera eximiae caritatis christianae, 80 Patres, qui in S. Congregaiio Concilii 137 postulatu Concilio Vaticano exhibito, quo p e t e b a t u r ut ab ipso Concilio praedicta Societas l a u d a r e t u r et c o m m e n d a r e t u r , ita brevi complexi s u n t : « Haec a u t e m Societas, ex laicorum ordine praesertim efformata, « nobiliores civitatum et vicorum viros optimosque ephebos in sinu cornac putat, lateque per u n i v e r s u m t e r r a r u m orbem iam diffusa, uberiores-' « fructus in dies protulit, quos hic e n u m e r a r e superfluum esset. Vix exstat « corporalis inopia, q u a e ab eis non relevetur, a u t animi afflictio, q u a e « n o n sit recreata. Isti enim p a u p e r e s saepe et regulariter visitant eosque « duplici p a n i s et consolationis pabulo reiiciunt; aegrotis o p i t u l a n t u r « iisque salutaris medicinae remedia s u b m i n i s t r a n t ; senes in hospitiis « et o r p h a n o s in conservatoriis collocant; artifices et operarios erudiunt, « iunioresque ex eis, qui in officinis tirocinantur, suo patrocinio a pravis « exemplis p r a e s e r v a n t ; optimos libros per domos et familias disséminant « et m a t r i m o n i a mere civilia c o h o n e s t a n t : q u o fit ut ex hac institutione « miris modis in christiana republica b o n a dimanent, multique salventur, « qui sine h o c auxilio periissent » (Collectio Lacensis, vol. VII, col. 901). I n c r e m e n t a celérrima Societatis necessaria iusserunt redigi s t a t u t a et a c c u r a t a m ad modum organici corporis fieri constitutionem. S t a t u t a a sociis a d u n a t i s condita s u n t et organizatio facta est per Conferentias p l e r u m q u e in paroecias distributas, per Consilia particularia seu regionalia, et Consilium generale a quo ultimo tota Societas regitur. At neque pro statutis u n q u a m requisita est approbatio auctoritatis ecclesiasticae, neque pro interna organizatione, n e q u e u n q u a m particulares Conferentiae erectae sunt per a c t u m Superioris ecclesiastici a u t praerequisita saltem eius a p p r o b a t i o n e ; sed Conferentiae institutae sunt privata conventione piorum fidelium qui sese a d u n a r u n t ad illa eximia caritatis opera exercenda, et Societati incorporatae • sunt per admissionem factam a Consilio generali. Orta ergo est et propagata t a m q u a m societas laica i. e. non ecclesiastica seu n o n h a b e n s esse ab actu auctoritatis ecclesiasticae, sicut s u n t hospitalia laica (quod n o n est idem ac excludentia finem pium et omnino religioni conformem) et hospitalia ecclesiastica, u t r a q u e o p u s p i u m ; sed priora n o n erecta ab auctoritate ecclesiastica ideoque personalitatem iuridicam in Ecclesia non habentia, posteriora vero talem erectionem h a b e n t i a et ex illa iuridicam personalitatem (Cfr. Cod., can. 1489 § 1). Ita organizata t a m q u a m Societas in sensu canonico non ecclesiastica h a b u i t favorem Ecclesiae: o m n e s Episcopi certatim eam s u m m i s laudibus c u m u l a r u n t ; parochi in ipsa nacti sunt p r a e c i p u u m adiumentum regenerationis suae paroeciae; R o m a n i Pontifices l a u d a r u n t ac foverunt ac t a n d e m plurimis indulgentiis d o t a r u n t . Quae indulgentiae concessae s u n t ACTA, vol. XIII, a. i. — 11-3-9.2L 10 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Societati i n d e p e n d e n t e r a qualibet erectione vel approbatione auctoritatis ecclesiasticae, solis attentis operibus caritatis, q u i b u s illa impenditur. Ita Gregorius XVI Brevi Romanum decet Pontificem 10 ian. 1845 indulgentias concedit « Consiliis sive Conferentiis, quae approbante Con- « silio Generali instituuntur (nulla mentione facta de erectione aut appro^ « batione auctoritatis ecclesiasticae) sive ab eodem sive a Consiliis partila cularibus Civitatum a u t Provinciarum ab ipso iam institutis ». - Deinde alio Brevi 12 augusti 1845'alias indulgentias concessit personis, q u a e praedictam Societatem suis eleemosynis iuvent. Quin immo voluerunt R o m a n i Pontifices ut retineret illum characterem Societatis laicae seu n o n ecclesiasticae, nominatim Gregorius XVI et P i u s Í X : « i quali stimarono «buona cosa che essa prendesse carattere di O P E R A L A I C A , U M I L E A I U T O « D E L C L E R O , N O N S O T T O M E S S A A D E S S O , e giudicarono che, così costituita, « potrebbe servire utilmente agli interessi della religione » ( Vita di Ozanam, scritta dal canonico suo fratello: versione italiana, p. 109). Videlicet: « Era facile a capire che Vunione di spirito sarebbe stata immediatamente « rotta, se ogni vescovo avesse organizsato le conferenze della propria dio« cesi e compilato il loro regolamento, nel modo ch'egli avesse creduto più « conveniente » (Ibidem). Ita Societas n u n q u a m curavit personalitatem iuridicam in Ecclesia h a b e r e ; contra, eam procuravit obtinere ab auctoritate civili, ut haber e t u r capax recipiendi legata aliasque donationes, sine q u i b u s m a g n u m o p u s regenerationis classium p a u p e r u m , cum eo fructu qui l a t u s fuit, aggredi non potuisset. Et de facto a p l u r i b u s guberniis recognitionem obtinuit, qui recognitionem denegare solent associationibus h a b e n t i b u s characterem Societatis ecclesiasticae. At, si Conferentiae Vincentianae n o n s u n t associatio proprio sensu ecclesiastica, eae t a m e n multo intimiorem coniunctionem ab initio habuer u n t et constanter r e t i n u e r u n t cum clero et auctoritatibus ecclesiasticis. Ipsis generatim, licet effective n o n praesit, praeest tamen honoris causa parochus, a u t in eius defectu alius pius sacerdos, n o n raro ipse Episcopus, ac semper adest aliquis sacerdos, qui spiritualiter dirigit et a consiliis est t a m q u a m verus adsistens ecclesiasticus: q u e m m o d u m agendi non h a b u i t societas impositum ab Auctoritate ecclesiastica, sed sponte a sociis susceptum, instinctu illo vere christiano, quo in operibus christianae caritatis exercendis q u a e r i t u r i u v a m e n et directio auctoritatis ecclesiasticae, cuius praecipue est illa opera promovere ac fovere. II. Q U O D A D I U S A T T I N E T . - I t e r u m p r a e s t a t praemittere, q u u m Societas S. Vincentii a P a u l o dicitur esse societas laica, a limine r e m o v e n d u m S. Congregatio Concilii 139 esse ab h a e appel latione sensum p r a v u m quem n u n c passim habet, et q u e m praeterito t e m p o r e omnino n o n h a b e b a t : laicum hic t a n t u m m o d o per oppositionem dicitur ad ecclesiasticum. I a m n o t u m est dari cappellanias laicales et ecclesiasticas: illae a u t e m sunt, q u a e sine auctoritate et approbatione eccleêiastica fundantur et idcirco spiritualizatae n o n r e m a n e n t , sed sub dispositione testatoris et h e r e d u m (Amostazo, De causis piis, lib. III, cap. I, 7; cap. II, n. 1 sq.). Nota pariter est divisio confraternitatum in laicales et ecclesiasticas: in q u a divisione sumitur confraternitas pro qualibet societate seu associatione in finem pium inita, et discrimen inter laicales et ecclesiasticas ponitur in hoc, quod in primis non interveniat, in aliis interveniat ad iuris effectus auctoritas ecclesiastica, eas per s u a m approbationem vel erectionem condens seu esse ecclesiasticum eis tribuens (Amostazo, De causis piis, lib. IV, cap. 12, n. 7). Non ergo d i s t i n g u u n t u r a fine, sed ex eo q u o d primae dirigantur et g u b e r n e n t u r a personis laicis; aliae ab " auctoritate ecclesiastica. Cf. q u o q u e Melata, Manuale de Indulgentiis, pag. 207, ubi pariter notat associationes, q u a e ab Episcopo non fuerunt erectae, dici simpliciter p i a s seu laicales per oppositionem ad ecclesiasticas (Schmalzgrueber, lib. III, tit. 36, De religiosis Domibus; Reiffenstuel, eod. tit. n. 7 sq.; Duballet, Des choses ecclésiast., n. 564, 567). D a n t u r ergo praeter consociationes stricto sensu ecclesiasticas, q u a e ab auctoritate ecclesiastica eriguntur et diriguntur, aliae fidelium uniones etiam ad finem pium excitatae, sed sub potestate et regimine laicorum constitutae, ab auctoritate vero ecclesiastica mere p r o b a t a e seu laudatae, q u a e suscipiuntur in utilitatem proximi auxilio indigentis, et exercent beneficentiam in pauperes, c u r a m infirmorum, protectionem v i d u a r u m a u t o r p h a n o r u m , p r o m o v e n t s a n a m et christianam institutionem, a u t b o n u m spirituale et tutelam moralem iuvenum artificum, a u t contra certa vitia grassantia luctant. Saepe quidem ad h a s c a u s a s confraternitates ab ipsa Ecclesia i n s t i t u u n t u r , prout praesertim medio aevo usuvenit; et t u n c liquet h u i u s m o d i confraternitates s e n s u stricto ecclesiasticas ad talia opera p r o m o v e n d a erectas auctoritate Episcopi, h u i u s iurisdictioni et regimini subiici etiam in prosecutione pii sui propositi, eisque proinde applicandos esse canones de confraternitatibus. Sed extra h u n c casum, sicut associatio n o n h a b e t esse ab Ecclesia, nec ab Ecclesia agnoscitur quoad iuris effectus; ita ab ecclesiastica auctoritate n o n g u b e r n a t u r et regitur, sed per laicos in propriis statutis designatos. H u i u s classis associationum ponitur t a m q u a m exemplar p r a e s t a n s u l t i m o r u m t e m p o r u m , ipsa definite Societas S. Vincentii a P a u l o seu Conferentiae Vincentianae (Tachy, Traité des Confréries, cap. 1, n, 13). 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate -Quam'distinctionem solemni modo agnovit Ecclesia etiam recentissime. Ita in Decreto S. G. Gonsist. A remotissima antiquitate, ubi traditur n o r m a circa relationem De statu dioecesis ab Episcopis periodicis t e m p o r i b u s S. Sedi e x h i b e n d a m ponitur, separatim Cap. XÏ-II De piis sodalitatibus et religiosis consociationibus, q u a e ab auctoritate ecclesiastica eriguntur, et Cap. XV De operibus piis et socialibus, in q u i b u s solum exigitur ut necessarium « ut debitam in o m n i b u s Ordinario et S. Pon« tifici reverentiam praestent, et in iis q u a e fidem, mores et iustitiae « leges attingunt, S. Sedis directioni et moderationi omnino subsit ». Ex q u i b u s ultimis S. Congr. verbis satis a p p a r e t ambiguitas quaesiti ab Ordinario Corrientensi proposito; profecto, q u a n d o c u m q u e incidit quaestio fidei et m o r u m , evidens est subiectio cuiusvis fidelis, cuiusvis associationis auctoritati Ecclesiae; ex quo t a m e n n o n sequitur q u o d ipsa associatio necessario debeat q u o a d o m n i a subiici Ordinario, q u o a d exsistentiam, constitutionem seu organizationem, statuta, activitatem et i n t e r n u m regimen; quippe S. Congregatio a p e r t e in hoc distinguit h a s Societates pias et opera socialia, a sodalitatibus seu associationibus ecclesiasticis, quae per Ecclesiae erectionem exsistunt, et inde personam iuridicam in Ecclesia acquirunt. Immo absolute potest vere dici, quod sicut singuli fideles iurisdictioni Episcopi s u b s u n t , ita m a n e n t h u i u s iurisdictioni subiecti, q u a n d o in Societates u n i u n t u r . Q u a m q u a m enim Episcopus ex hoc solo facto societatem vi suae iurisdictionis dirigere nequit, q u e m a d m o d u m societates proprie ecclesiasticas et confraternitates dirigit, ius tamen habet et obligationem I N V I G I L A N D I , ne a b u s u s irrepant neve fideles occasione societ a t u m ruinam salutis i n c u r r a n t (Cfr. Cod., can. 336 § 2). Cum quibus Episcoporum iuribus erga m e m o r a t a s associationes non proprie ecclesiasticas connexa est obligatio seu officium eas fovendi et promovendi, cum agitur de societatibus iam ab Ecclesia commendatis et laudatis, ut in particulari accidit de Societate Vincentiana. De q u a Leo XIII (Encycl. Humanum genus) ita ad Episcopos a l l o q u i t u r : « Jn « quo genere silere hoc loco n o l u m u s illam spectaculo exemploque insi« gnem, de populo inferioris ordinis tam praeclare meritam societatem, « quae a Vincentio patre n o m i n a t u r . Cognitum est, quid agat, quid velit: «scilicet tota in hoc est, ut egentibus et calamitosis suppetias eat ultro, « i d q u e sagacitate modestiaque mirabili: q u a e quo m i n u s videri vult, « eo est ad caritatem christianam melior, ad miseriarum levamen oppor« tunior ». Quae l a u d e s et commendationes d a n t u r de societate n u m q u a m ab auctoritate ecclesiastica erecta, recta et g u b e r n a t a , sed ab ipsis l a i c i s ; q u a e t a m e n multo arctiorem semper conservavit cum a u c t o - S» Congregatio Concilii 141 r i t a t i b u s ecclesiasticis coniunctionem, quam pleraeque societates et confraternitates vere ecclesiasticae. III. D E I U R E C O D I C I S . - Ius praecedens hac in re n o n fuit m u t a t u m per Codicem, sed potius firmatum. Id autem n o n deducitur t a n t u m ex generali canone 6, quo sancitur : « Codex vigentem h u c u s q u e discipli« n a m p l e r u m q u e refert » ; sed etiam ex canonibus specialibus De fidelium associationibus. Sane ex can. 684: « Fideles laude digni sunt, si « sua dent n o m i n a associationibus ab Ecclesia erectis vel saltem com« mendatis ». Distinguit ergo accurate associationes ab Ecclesia erectas ab associationibus ab Ecclesia commendatis, qualis est Vincentiana Societas. Reliqui canones, a can. 686 ad finem tituli, a g u n t de iis q u a e erig u n t u r ab Ecclesia, per q u a m solam erectionem ex can. 687 obtinent « iuridicam in Ecclesia p e r s o n a m » ; et inde debent habere « s t a t u t a a « Sede Apostolica vel Ordinario a p p r o b a t a », can. 689, etc. (cfr. can. 100 § 1 et can. 1489 § 1). Quibus legibus n o n subest Societas Vincentiana, sicut nec societates ad fovendam temperantiam, aliaeque plures mere laicae seu non ecclesiasticae, licet ab Ecclesia valde commendatae atque adeo indulgentiis ditatae sint. IV. C O N C L U S I O . - Ergo Conferentiae Vincentianae vere sunt associatio pia non ecclesiastica, cui non p o s s u n t applicari canones Codicis, qui a g u n t de associationibus, q u a e per erectionem auctoritatis ecclesiasticae fiunt vere ecclesiasticae. At inde non potest facile dari r e s p o n s u m ad quaesitum propositum, sive affirmativum sive negativum ; n a m , ut dictum est, certe etiam associationes n o n ecclesiasticae s u b s u n t vigilantiae Episcopi, et fieri etiam potest ut opus quod aggrediantur Episcopi iurisdictioni sit obnoxium, v. gr., si erigunt scholam, quoad modum instructionis religiosae in ea impertiendae. B) De Conferentiis Vincentianis Reipublicae Argentinae. Scitum est, Societatem sancti Vincentii a P a u l o ita fuisse fundatam, ut ab ea feminae m a n e r e n t omnino exclusae (Manuel de la Société, pag. 20); et solum postea a Gregorio XVI, impetratae fuerunt indulgentiae pro feminis, quae suis eleemosynis iuvarent Societatis opera, unicum medium pro feminis p a r t e m h a b e n d i in operibus Societatis. De facto t a m e n , serius ocius, Conferentiae Vincentianae feminarum p l u r i b u s in regionibus constitutae s u n t ; a t q u e adeo iam res processerunt, ut hodie illae mulierum Conferentiae vitam habeant, q u a m aliae 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale virorum multo prosperiorem atque operibus in favorem p a u p e r u m o m n i s conditionis multo insigniorem, cum maiore etiam efficacia in eorum spiritualem regenerationem exercita. Nam ex u n a p a r t e h o n e s t a e a t q u e spectatae feminae facilius obtinent recognitionem legalem et protection e m g u b e r n i o r u m ; ex alia p a r t e facilius et suavius sese i n t r o d u c u n t in animos miserorum, quorum corporales miserias levant, atque p a r a n t viam sacerdotibus, q u o s optimos q u o s q u e sibi in auxilium diligenter conquirunt. Q u a ratione in alias regiones introductae s u n t mulierum Conferentiae n o n attinet disserere. Quoad Conferentias mulierum in Republica Argentina, de q u i b u s est p r a e s e n s quaestio, res est in propatulo: accurate enim describitur e a r u m origo et historia in opere publici iuris facto, d u m illae expletum iam (a. 1914) q u i n t u m lustrum a fundatione (a. 1889) sollemniter celebrarent. Videlicet q u u m mulierum Conferentiae cum ingenti a n i m a r u m fructu fundatae fuisse in Hispania, strenue cont e n d e r u n t obtinere exsistentiam nationalem seu independentem a Conferentiis P a r i s i e n s i b u s ; q u a r e a Pio IX postularunt, ut sibi concedere dignaretur indulgentias, q u i b u s iam fruebantur virorum Conferentiae; q u a s P i u s IX benigne indulsit Brevi dato die 22 aprilis 1867. H a e c legebantur in p a r t e n a r r a t i v a rescripti: « Supplices a d m o t a e Nobis sunt « p r e c e s , ut m u l i e r u m Christifidelium Societati, s u b titulo S. Vincentii « a P a u l o , vulgo Conferenda n u n c u p a t a e , q u a e centralis in H i s p a n i a r u m « regno, s u a m q u e sedem h a b e t in civitate Matritensi, omnes et singulas « indulgentias communicare de Apostolica Nostra Auctoritate digna» r e m u r , q u i b u s virorum Christifidelium Societas eiusdem tituli et insti« tuti ibidem exsistens ab h a c Sancta Sede ditata f u i t . . . » , etc. (Opus citatum, pag. 110). Ex Hispania mulierum Conferentiae t r a n s i e r u n t in Rempublicam Orientalem (Uruguay); inde notitia delata in R e m p u b l i c a m Argentinam, in q u a piae spectataeque feminae ad nobiliores familias pertinentes illas fundarunt (a. 1885) omnino ad n o r m a m conferentiarum Hispaniae, ideoque a Leone XIII p o s t u l a r u n t et i m p e t r a r u n t , ut sibi conferrentur indulgentiae, q u a e similibus Conferentiis m u l i e r u m in Hispania fuerant concessae: « Supplicatum est Nobis, ut huic Societati Reipublicae Argentinae, « q u a e in Civitate Bonaerensi principem sedem habet, o m n e s indulgen« tias, q u i b u s Hispanica gaudet, de Nostra benignitate concedere digna« remur... » (Opus citatum, pag. 109). Ortae ergo s u n t Conferentiae mulierum, sicut aliae virorum, sine formali erectione a t q u e adeo sine formali a p p r o b a t i o n e auctoritatis ecclesiasticae; idcirco, sicut illae virorum, n o n g u b e r n a n t u r per auctoritatem S. Congregatio Concilii 143 ecclesiasticam, sed per p r o p r i a Concilia in q u a e sunt organizatae, ac p r o p t e r e a ipsis n o n applicantur leges Codicis q u a e datae s u n t de confraternitatibus et piis unionibus per formale decretum erectionis vel approbationis Episcopi conditis; et in hoc sensu vere potest dici quod n o n s u n t subiectae Episcopo, quamvis semper, ut dictum est, m a n e t i m p r o p r i u s hic m o d u s loquendi, cum semper Episcopus ius habeat et officium vigilantiae atque adeo visitationis (can. 336 ssq.). Id autem de Conferentiis Reipublicae Argentinae multo a d h u c constat apertius. Nam c u m nobilissimae feminae, q u a e ipsas condiderunt, a n t e a s u u m consilium manifestassent Archiepiscopo Bonaerensi, oblato etiam exemplari S t a t u t o r u m , a t q u e ab eo implorassent a p p r o b a t i o n e m seu benedictionem, ut catholicas feminas decebat; Archiepiscopus sapienter abstinuit a formali a p p r o b a t i o n e societatis, quae n o n erat ecclesiastica, sicut confraternitates et piae uniones, benedictionem vero suam largissime impertitus est, simul declarans non esse suae auctoritatis illam g u b e r n a r e . En v e r b a : « Imploratam benedictionem libentissime concedimus, cum n o n pos« sit n o n esse utilissimum opus t a n t a e caritatis christianae. Cum t a m e n « tale institutum n o n sit dependens a nostra auctoritate, n o n praeten« d i m u s illud g u b e r n a r e . Cum t a m e n licentia et benedictio a nobis « petatur, q u o d quidem omnino proprium est cuiusvis operis christiani, « p u t a v i m u s n o n esse extra nostram iurisdictionem, declarare q u o d tuto « ex sese potest haec Societas constitui et consilium d a m u s ut q u a m « p r i m u m constituatur » (Opus citatum, pag. 103). Ergo Conferentiae Vincentianae mulierum Reipublicae Argentinae, sicut aliae virorum, ad eximia caritatis opera exercenda, sese constit u e r u n t ex pia voluntate sociorum, sine interventu auctoritatis ecclesiasticae, q u a e sese declarabat incompetentem ad illam per formale decretum erectionis vel approbationis constituendam, quippe quae nec esset confraternitas nec pia unio particularibus regulis canonicis subiecta. i t a in Republica Argentina organizatae sunt mulierum Conferentiae, per Consilium Generale Boni Aeris in civitate Metropolitana residens, per Consilia Regionalia a Consilio Generali dependentia, distributa in diversas provincias et per Conferentias p l e r u m q u e secundum p a r o c h i a m distributas. Intimam h a c t e n u s r e t i n u e r u n t coniunctionem cum auctoritatibus ecclesiasticis sive Episcopis, qui n o n dedignati s u n t e a r u m Conferentiis adsistere, a q u i b u s semper o b t i n u e r u n t adsistentem ecclesiasticum, ab ipsa Conferentia delectum, sacerdotem pium, zelantem et spiritu Conferentiarum i m b u t u m ; cui ipsa S t a t u t a assignant honoris praesidentiam et quem h a b e n t Consiliarium, cum t a m e n negotia ab ipso Consilio expediantur. 144 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale Conferentiae Argentinae q u a m p r i m u m c u r a r u n t obtinere a Gubernio civili recognitionem legalem et personalitatem iuridicam, q u a m libentissime concessit Gubernium propter i n n u m e r a b o n a socialia, quae ex ipsis r e d u n d a b a n t , nec solum recognitionem concessit, sed etiam p l u r i m a auxilia pecuniaria in ipso P a r l a m e n t o decreta. Quare cum, lapsu temporis, ad amplificandum opus, o p p o r t u n u m iudicatum fuerit aliquam m u t a t i o n e m facere in S t a t u t i s ; sicut S t a t u t a fuerunt condita sine interventu auctoritatis ecclesiasticae, ita sine tali i n t e r v e n t u factae sunt illae m u t a t i o n e s , q u a e t a m e n subiectae sunt a p p r o b a t i o n i Gubernii, a q u o recognitio n o n d a t u r nisi s e c u n d u m S t a t u t a oblata. Ergo Conferentiae m u l i e r u m Argentinae processerunt in hac p a r t e eodem p r o r s u s modo, quo semper processerant Conferentiae virorum subiectae Consilio Generali Parisiensi; videlicet ut societas laica seu non ecclesiastica, sensu s u p e r i u s explicato. - I. Ergo Conferentiae Argentinae mulierum, sicut aliae virorum, ex modo quo conditae, organizatae et evolutae s u n t , a p p a r e n t nec esse aliqua confraternitas, nec alia pia unio ecclesiastica, cui applicari possint canones Codicis de confraternitatibus et piis u n i o n i b u s . CONCLUSIO GENERALIS. II. Cum t a m e n o m n e s fideles, sive seorsim accepti sive in societatem coadunati, sint subiecti Praelatis ecclesiasticis, et activitas alicuius societatis, etiam laicalis, ex fidelibus conflatae, subsit generali vigilantiae Episcoporum, id de Conferentiis q u o q u e Vincentianis religiose t e n e n d u m e s t ; salvo magis peculiari iure quod Episcopis competit, circa opera scholastica et similia, q u a e Conferentiae aggrediantur. H u c u s q u e votum Consultoris. Quare, etc. - Die 13 novembris 1920 Sacra Congregatio Concilii in plenariis E m o r u m ac R e v m o r u m P a t r u m comitiis, r e s p o n d e n d u m censuit: Ad mentem. Mens est: « che si scriva a Mons. Vescovo, facendogli « notare che nel caso l'Ordinario ha su la detta società il diritto e « il dovere di vigilanza, e di curare che in essa nulla s'attenti contro « la fede e il costume, e, qualora vi fossero abusi, di correggerli e « reprimerli ». RESOLUTIO. Q u a m resolutionem, referente infrascripto S. Congregationis Secretario in audientia diei subsequentis, S S m u s D n u s Noster Benedictus Div. Prov. P P . XV, a p p r o b a r e et confirmare dignatus est. I. MORI, Secretarius. S. Congregatio de Propaganda Fide S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM DEFINITIVA ADPROBATIO CONCEDITUR CLAVER PRO MISSIONIBUS CONSTITUTIONIBUS SODALITII S. PETRI AFRICAE. Cum religiosa p i a r u m mulierum Sodalitas a S. Petro Çlaver, non multo a n t e h a c pio consilio fundata ad Africae missionum subsidium, feliciter adolevisset uberesque salutis fructus protulisset, digna iam fuit h a b i t a ut t u m Instituti sui t u m s u a r u m Constitutionum definitivam a d p r o b a t i o n e m a Sancta Sede a n n o 1910 consequeretur. Nuper vero, Canonici Iuris Codice promulgato, o p p o r t u n u m visum est Constitutiones praedictas ad eiusdem Codicis n o r m a m , ubi oportebat, a p t i u s a c c o m m o d a r e a t q u e perficere. I t a q u e Emi P a t r e s h u i u s Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, in p l e n a r i i s comitiis diei 29 mensis novembris n u p e r elapsi, eisdem Gonstitutionibus in examen revocatis, eas cum o p p o r t u n i s modificationibus prouti in adnexo exemplari exhibentur, ratas esse a t q u e a d p r o b a r e censuerunt. Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam SSmo D. N. Benedicto Div. Prov. P P . XV ab infrascripto eiusdem S. C. Secretario relatam, eadem Sanctitas S u a confirmare dignata est ac p r a e s e n s Decretum ea super re dari iussit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 18 decembris 1920. G. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, Secretarius* 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II DECRETUM DEFINITIVA ADPROBATIO SIS A S. CONCEDITUR FRANCISCO XAVERIO CONSTITUTIONIBUS PRO MISSIONIBUS INSTITUTI PARMEN- EXTERIS. Cum religiosum Institutum a S. Francisco Xaverio n u n c u p a t u m , cuius princeps d o m u s P a r m a e in Aemilia exstat, n u p e r expleto vigesimo quinto a prima eius institutione anno, laetis adoleverit incrementis uberesque iam fructus in gentium conversione retulerit, o p p o r t u n u m visum est ut eiusdem Instituti Constitutionibus, plurium a n n o r u m experimento probatis, definitivae confirmationis r o b u r accederet. Quapropter E E . P P . h u i u s S. Congregationis Christiano Nomini P r o p a g a n d o , in plenariis Comitiis habitis die 22 novembris a n n i 1920, praedictis Constitutionibus in examen adductis, censuerunt easdem cum modificationibus in adnexo exemplari exhibitis, esse definitive a d p r o b a n d a s atque confirmandas. H a n c vero E m o r u m P a t r u m sententiam S S m u s D. N. Benedictus Div. Prov. P a p a XV in audientia eiusdem diei, ab infrascripto S. huius Congregationis Secretario relatam, benigne a d p r o b a r e r a t a m q u e h a b e r e dignat u s est, p r a e s e n s q u e ad id Decretum edi iussit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 6 ianuarii 1921. G. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S . C. Laurenti, Secretarius. III DECRETUM DENOMINATIO NONNULLARUM MISSIONUM IMMUTATUR Quo in nonnullis Missionibus denominatio magis apte r e r u m adiunctis congrueret, o p p o r t u n u m visum est ut Vicariatus Apostolicus, qui h a c t e n u s dicebatur de Betafo, in insula Madagascar, postea d e n o m i n e t u r S. Congregatio de Propaganda Fide 147 ab u r b e Antsirabé, in q u a m , propter loci amplitudinem et dignitatem, Vicarius Apostolicus s u a m sedem t r a n s t u l i t ; ita pariter Praefectura de Ghardaia d e n o m i n a n d a posthac visa est de Ghardaia in Sahara, a t q u e insuper Praefectura Apostolica de Cimbebasia Superiori appellanda exinde sit -de Gubango in Angola et consequenter, ea q u a e h a c t e n u s dicebatur Cimbebasiae Inferioris Praefectura, p o s t h a c simpliciter denominetur de Cimbebasia. Q u a s n o m i n u m modificationes ab Eminentissimis P a t r i b u s h u i u s S. Consilii propositas, S S m u s D. N. Benedictus Div. Prov. P p . XV in audientia ab infrascripto Secretario eiusdem S. C. h a b i t a die 22 s u p . novembris, benigne a d p r o b a r e dignatus est. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 10 ianuarii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. & S. C. Laurenti, Secretarius. IV DECRETUM R. P. D. PRO THOMAS 0'DOHERTY, EPISCOPUS CLONPERTENSIS, NOMINATUR PRAESES HIBERNIA PIAE UNIONIS CLERI A MISSIONIBUS. Insulae sanctorum, cuius fervens dilatandae inter ethnicos fidei studium, iugi missionariorum s u o r u m frequentia atque actuositate est per saecula manifestatum, nova l a u s in operibus Missionum certe quidem adveniet q u u m felicia exordia, q u a e n u n c h a b e n t u r , Piae Unionis Cleri a Missionibus, s u u m de quo n u n c spem optimam faciunt progressum a t q u e i n c r e m e n t u m plene attingent. Ut igitur q u a m citissime finem s u u m eadem Unio in nobilissima Hibernica gente consequatur, optimum visum est a b s q u e ulteriori m o r a eidem quoque, q u e m a d m o d u m pro aliis ceterorum populorum Unionibus est factum, Praesidem praeficere generalem pro illa regione ut eius cura ibidem P i a Consociatio, iuxta securam spem, q u a m p r i m u m vigeat a t q u e floreat. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad id m u n e r i s a u t e m eligendum infrascriptus S. C. de P r o p a g a n d a Fide Cardinalis Praefectus censuit R e v m u m P. D. T h o m a m O' Doherty, Episcopum Clonfertensem, quem praeclarae animi dotes p r u d e n s q u e consilium ad id a p p r i m e c o m m e n d a n t ; ipsaque nominatio, per p r a e s e n s Decretum, vigore facultatum a S u m m o Pontifice huic S. Consilio concessarum, decernitur a t q u e constituitur. 6 Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 18 ianuarii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, Secretarius. V DECRETUM DELEGATI APOSTOLICI IN IAPONIA MUNERA AD VICARIATUS APOSTOLICOS LARUM CAROLINEN., MARIANEN, ET MARSHALL INSU- EXTENDUNTUR. Insulae Marianen., Carolinen, et Marshall u s q u e n u n c a Delegatione Apostolica Australasiae dependerunt. Verum quo aptius adsistentiae spirituali fidelium et evangelizationi ethnicorum in sic dictis insulis meridionalibus Oceani Pacifici, q u a e n u n c sub ditione Imperii I a p o nensis manent, prospiciatur, visum est m u n e r a Delegati Apostolici in I a p o n i a ad Vicariatus Apostolicos i n s u l a r u m Carolinen., Marianen, et Marshall extendere. Itaque Emi P a t r e s h u i u s Sacrae Congregationis P r o p a g a n d a e Fidei, in generalibus comitiis diei 21 februarii proximi elapsi habitis, re m a t u r e p e r p e n s a a t q u e s u a d e n t i b u s p r a e s e n t i b u s necessitatibus, s t a t u e n d u m c e n s u e r u n t ut eiusdem Delegationis fines a n n o 1919 constituti etiam ad m e m o r a t a s Missiones i n s u l a r u m m e r i d i o n a l e m Oceani Pacifici, ditioni Imperii Iaponensis subiectarum, e x t e n d a n t u r . Q u a m quidem E m o r u m P a t r u m sententiam, in audientia diei 21 elapsi mensis februarii Sanctissimo D. N. Benedicto Div. Prov. P P . XV a R e v m o Dno Sacrae h u i u s Congregationis Secretario relatam, S a n c t i t a s 8. Congregatio de Propaganda Fide 149 S u a b e n i g n e a d p r o b a r e r a t a m q u e h a b e r e dignata est, et praesens in re decretum confici i u s s i t D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a F i d e , die 8 martii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L.HBS. C. Laurenti, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM I Die 18 iunii S. E P H R A E M SYRI, DIACONI, CONF. ET ECCLESIAE D O C T O R I S Duplex Omnia de Communi Doctorum, IN I praeter sequentia. VESPERIS Ad Magnif. Ant. O Doctor optime, Ecclesiae sanctae lumen, beate E p h r a e m , divinae legis amator, deprecare pro nobis Filium Dei. Oratio Deus, qui Ecclesiam t u a m beati E p h r a e m Confessoris tui et Doctoris mira eruditione et praeclaris vitae meritis illustrare voluisti: te supplices e x o r a m u s ; ut, ipso intercédente, eam adversus erroris et pravitatis insidias p e r e n n i t u a virtute deféndas. P e r D o m i n u m . Et fit Commemoratio Ss. Marci et Marcelliani Mm., Ant. Istorum est e n i m . f. Laetámini in Dómino. Oratio P r a e s t a , q u a e s u m u s , omnipotens D e u s : ut qui sanctorum Martyrum t u o r u m Marci et Marcelliani natalitia c o l i m u s ; a cunctis malis imminéniîbu.s eorum intercessiónibus liberemur. P e r D o m i n u m . In 1 Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IN II NOCTURNO Lectio iv E p h r a e m , genere Syrus, Nisibéno patre n a t u s est. Adhuc iuvenis ad s a n c t u m I a c o b u m episcopum se contulit, a quo baptizatus, brevi ita sanctitate et doctrina profecit, ut in schola Nisibi, Mesopotamiae urbe, fiorente magister fuerit constitutus. Post Iacobi episcopi m o r t e m , Nisibi a Persis capta, Edéssam profectus est: ubi p r i m u m in monte inter monachos consédit, deinde, ut plurimos ad se confluentes h o m i n e s vitáret, vitam duxit eremiticam. E d e s s é n a e Ecclesiae diaconus ordinatus, et ob humilitatem sacerdotium recusans, o m n i u m virtutum splendóre enituit, et pietatem et religionem vera sapientiae professione sibi comparare sategit. Spem o m n e m in solo Deo defixam h a b e n s , quaevis h u m a n a ac transitòria c o n t é m n e n s , divina ac sempiterna assidue concupiscébat. pf. Honestum. ^Lectio v Gaesaréam Cappadóciae, divino d u c t u s spiritu, cum petiisset, ipsum ibi os Ecclesiae Basilium vidit, et u t e r q u e m u t u a consuetudine opport u n u m in m o d u m u s u s est. Ad i n n ú m e r o s errores refelléndos, qui, t u n c t e m p o r i s grassantes, Ecclesiam Dei divexábant, a t q u e ad mysteria Domini Nostri Iesu Christi sedulo illustranda, p l u r i m a s lucubratiónes, syro s e r m o n e compositas, et fere omnes in linguam graecam v e r s a s ; a t q u e , teste sancto Hieronymo, ipse ad t a n t a m venit claritudinem, ut, post lectionem S c r i p t u r a r u m , publice in q u i b u s d a m ecclesiis eius scripta recitaréntur. edidit R¿. Amavit. Lectio vj Universa illius ópera, t a m splèndido doctrinae lumine referta, effecerunt, ut idem Sanctus, a d h u c vivens, t a m q u a m Ecclesiae Doctor, magno h o n o r e h a b i t u s fuerit. Métrica q u o q u e cántica composuit in laudem Beatissimae Virginis Mariae ac S a n c t o r u m : q u a m ob c a u s a m a Syris Spiritus Sancti cíthara mérito fuit appellatus. In mirifica ac pia devotione erga e a m d e m Virginem I m m a c u l a t a m p r i m u m excélluit. Meritis p l e n u s , Edessae, in Mesopotámia, décimo q u a r t o calendas iulii, decessit sub Vaiente príncipe: e u m q u e , i n s t a n t i b u s p l u r i b u s Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus, Patriarchis, Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus, S. Congregatio Rituum 151 et religiosis familiis, Benedictus P a p a decimus quintus, ex Sacrorum Rit u u m Congregationis consulto, universalis Ecclesiae Doctorem declaravit. RJ\ Iste h o m o . IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii s e c u n d u m Matthaeum Lectio vij Cap. 5, 13-19 In illo t e m p o r e : Dixit Iesus discipulis s u i s : Vos estis sal terrae. Quod si sal evanuerit, in quo saliétur? Et reliqua. Homilia sancti Ephraem Syri, Diaconi Sermo de vita et exercitatione monastica P r a e c l a r u m est b o n u m inchoare a t q u e perficere, et g r a t u m Deo esse et utilem próximo, ipsique s u m m o ac dulcissimo rectori nostro Christo I e s u placere, qui ait: Vos estis sal terrae, et columna caelor u m . Labor afflictiónis tuae, dilectissime, t a m q u a m s o m n u s e s t ; porro laboris requies inenarrábilis atque inaestimabilis. Attènde ergo tibi ipsi sollicite, ne u t r u m q u e pariter amittas, dum n e u t r u m plene p e r s e q u e n s , p r a e s e n t e m scilicet s e m p i t e r n a m q u e laetitiam. Stüde potius perfectam virtutem consequi, o r n á t a m a t q u e insignitami o m n i b u s q u a e diligit Deus. H a n c si assequáris, n u m q u a m irritábis Deum, n e q u e p r o x i m u m t u u m violábis. RJ. Iste est. Lectio viij P o r r o virtus ista, única u n i ú s q u e speciei dicitur, v a r i a r u m virtutum in se ipsa h a b e n s pulchritudinem. Diadèma regium a b s q u e pretiosis lapídibus candentibúsque margaritis connecti texique n o n p o t e s t ; ita et h a e c única virtus sine variarum fulgóre virtutum constare nequit. E s t enim profecto simillima diademati regio. Nam, ut illi, si lapis u n u s a u t m a r g a r i t a defuerit, in regio capite lucere pléniter n e q u i t ; ita et haec única virtus, nisi virtutum ceterarum h o n o r e conséritur, perfecta virtus n o n appellatur. Similis item est pretiosissimis epulis, exquisitissimis condiméntis praeparatis, sed sale carentibus. Sicut enim pretiósi illi cibi sine sale comedi n e q u e u n t ; ita et ista virtus uniformis, si variarum virt u t u m gloria et h o n o r e decoretur, absit a u t e m Dei proximique dilectio, vilis p r o r s u s a t q u e contemptibilis est. BJ. In medio Ecclesiae. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 152 Pro Ss. Marco et Marcelliano Mm. Lectio ix Marcus et Marcelliánus, fratres Romani,, propter christianam fidem a F a b i a n o duce comprehensi, ad stipitem alligati sunt, pedibus clavis oonfixis. Ad quos cum ita loqueretur iudex : Resipiscite, miseri, et vos ipsos ab his cruciátibus erípite, r e s p o n d e r u n t : N u m q u a m t a m iucúnde epuláti s u m u s , q u a m haec libenter, i e s u Christi causa, perfecimus, in cuius amóre n u n c fixi esse ctíépimus. Utinam t a m d i u nos haec pati sinat, q u a m d i u hoc corruptibili corpore vestiti e r i m u s ! Qui diem noctémque in tor néntis divinas l a u d e s canéntes, dénique, telis transfíxi, ad martyrii gloriam pervenerunt. Q u o r u m corpora via Ardeatina sepulta sunt. Te Deum l a u d a m u s . Sicubi autem ix Lectio alicuius erit sequens Lectio officii simplificati non fuerit dicenda, ix Adèpti s u n t quidam h u i u s m o d i virtutem, i p s a m q u e veluti regium diadèma conseréntes, m u l t u m ex ea ornaménti cepérunt. P o s t m o d u m vero, vilissimae rei cuiuslibet gratia, virtutem adeo illustrem deduxer u n t ad nihilum. Alligata enim est illorum m e n s t e r r e n a r u m rerum curis, atque vinculis h u i u s m o d i praepedita virtus caelum intrare n o n Vigilanter itaque, cave, dilecte mi, ne, teipsum his nexibus vinciens, inimico ad p r a e d a m p a t e a s ; neque mirabilem illam clarissimámque virtutem amittas, q u a m tanto labore quaesiisti, n e q u e illam prohibeas caelestes ingredi i a n u a s , neque r u b o r e confusam a n t e t h á l a m u m s t a t u a s , neque capillo u n o h u m i affigi permittas. Ceterum da illi liberam ciam voce m que excélsam, ut exsultans intróeat t h á l a m u m , ac sublimi voce s u a praemia repetat. potuit. fidu- Te Deum l a u d a m u s . Ad Laudes fit Commemoratio Ss. Marci et Marcelliani: Ant. caputi capitis, f. E x s u l t á b u n t sancti. Ss. Vesperae a Capitulo de Gervasii et Protasii Mm. sequenti, Commemoratio Vestri praecedentis ac Missa In medio Ecclesiae, praeter Orationem Deus, qui Ecclesiam, ut in Officio. S. Congregatio Rituum DE 153 S. E P H R A E M DIACONO, C O N F E S S O R E E T ECCLESIAE D O C T O R E ELOGIUM MARTYROLOGIO ROMANO INSERENDUM Die 18 iunii Edessae, in Mesopotámia, sancti E p h r a e m , Diaconi Edesséni et Confessoris; qui, post multos labores pro Christi fide susceptos, doctrina et sanctitate conspicuus, sub Valènte imperatóre, quievit in Domino, et a Benedicto P a p a décimo quinto Doctor Ecclesiae universalis est declaratus. URBIS ET ORBIS Q u u m n u p e r r i m e Litteris Encyclicis Principi Apostolorum diei 5 octobris vertentis anni Sanctus Confessor E p h r a e m , Diaconus E d e s s e n u s , Doctor Ecclesiae ab Apostolica Sede declaratus sit, eiusque festum, sub ritu duplici celebrandum, in Kalendario Universalis Ecclesiae die decima octava iunii insertum fuerit; Officium de eodem Sancto E p h r a e m p r o p r i u m cum Missa, nec n o n Elogium Martyrologio R o m a n o inserend u m R m i Dñi Patriarchae Antiochenus Syrorum, Antiochenus Maronit a r u m et Babylonensis Chaldaeorum s u p r e m a e sanctioni Sanctissimi Domini Nostri Benedicti P a p a e XV humiliter subiecerunt. Sanctitas porro Sua, referente infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto, suprascriptum Officium cum Missa de Sancto E p h r a e m , Confessore a t q u e Ecclesiae Doctore, eiusque Elogium Martyrologio R o m a n o ad diem 18 iunii inserendum, ab eodem Sacro Consilio revisum ac dispositum, s u p r e m a Auctoritate Sua a p p r o b a v i t : servatis Rubricis. Contrariis non obstantibus q u i b u s c u m q u e . Die 14 octobris 1920. )$r A. C A R D . VICO, S. P. E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, G. Praefectus. i**. S. Alexander ACTA, TOI. XIII, n. L — li-3-921. Verde, Secretarius. 11 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II INSTRUCTIO PRO SACERDOTE CAECUTIENTE CIRCA MISSARUM CELEBRATIONEM EIDEM EX INDULTO APOSTOLICO CONCESSAM. 1. - PRAENOTANDA. 1. Sacerdos caecutiehs seu tali visivae potentiae debilitate, sive accidentaliter sive habitualiter, laborans, ut legere possit n o n nisi typos valde crassòs, a S u m m o Pontifice seu Sacra R i t u u m Congregatione, nisi Episcopus Apostolica facultate fuerit m u n i t u s , dispensationem obtinere potest celebrandi, iuxta n o r m a s inferius accuratius e x p o n e n d a s , a u t Missam votivam de beata Maria Virgine a u t Missam, q u a m vocant, q u o t i d i a n a m Defunctorum. 4 2. Conditiones vero in h u i u s m o d i privilegii i n s t r u m e n t o appositae, n o n sunt merae ritualitatis et styli, sed obligatoriae in conscientia. 3. Si in privilegio dicatur: Dummodo Orator non sit omnino caecus et interea plane caecus evadat, t u n c a celebrando Missam abstinere debet, donec novum indultum impetraverit; eoque obtento, sub gravi tenetur assistentia uti alterius sacerdotis, quamvis forte haec obligatio in indulto n o n expresse fuerit apposita. 2. - REGULAE CIRCA MISSAM VOTIVAM DE BEATA MARIA VIRGINE. I. - Quae Missa votiva de beata Maria Virgine sit dicenda. 1. Caecutiens dispensatus dicat Missam inter votivas de Maria Virgine assignatas quintam, quovis anni tempore. beata 2. Si vero t a n t a e a d h u c est potentiae visivae ut legere possit etiam alias q u a t u o r Missas votivas de beata Maria Virgine in Missali caecutientium pro diversitate T e m p o r u m exstantes, facultas ei sit easdem celeb r a r e iuxta t e m p o r u m diversitatem. II. - Quando Missa votiva de beata Maria Vitgine sit dicenda. 1. Missa votiva de b e a t a Maria Virgine dici potest quovis anni temp o r e ; dici vero debet o m n i b u s et singulis diebus, in quibus n o n permitt a n t u r Missae q u o t i d i a n a e Defunctorum iuxta Calendarium Ecclesiae in S. Congregatio Rituum 155 q u a Sacerdos caecutiens celebrat; salvis t a m e n privilegiis ulterioribus circa Missas Defunctorum infra n u m . 3 expositis. % Tn triduo sacro Maioris H e b d o m a d a e Sacerdos caecutiens omnino a celebrando abstinebit. 3. In Festo Nativitatis Domini tres dicere potest Missas. III. - Quo ritu sit celebranda. 1. Si Missa votiva de beata Maria Virgine celebretur pro re gravi et publica simul causa, a Sacerdote caecutiente semper dicuntur unica Oratio, Gloria in excelsis, Credo, Praefatio in tono solemni, Ite Missa est, et u l t i m u m Evangelium S. J o a n n i s In principio, etsi a Sacerdotibus n o n privilegiatis facienda esset illa die c o m m e m o r a t i o , vel dicenda Collecta ab Ordinario imperata, vel dicendum in fine Evangelium Officii commemorati, iuxta Rubricas. 2. In o m n i b u s aliis c a s i b u s : a) dicitur Gloria in excelsis: I. - Q u a n d o c u m q u e dicendum est in Missa diei currentis, iuxta Calendarium Ecclesiae in q u a Missa c e l e b r a t u r ; II. - In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis; III. - Infra Octavas, etiam simplices, beatae Mariae Virginis, iuxta Calendarium Ecclesiae in q u a Missa celebratur; IV. - In sabbato. b) Orationes quod attinet, haec observanda s u n t : I. - Secunda et tertia Oratio n o n a d d u n t u r , q u a n d o c u m q u e Orationes de T e m p o r e e x c l u d u n t u r a ritu Missae diei currentis, iuxta Calendarium Ecclesiae in q u a Missa c e l e b r a t u r ; II. - Secus tres d i c a n t u r Orationes, et quidem secunda de Spiritu Sancto, tertia contra persecutores Ecclesiae vel pro P a p a . c) Credo dicitur: I. - Q u a n d o c u m q u e dicendum est in Missa diei occurentis, iuxta Calendarium Ecclesiae in q u a Missa c e l e b r a t u r ; II. - In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis. d) In Praefatione dicitur et te in veneratione, praeterquam in Festis et per Octavas, etiam simplices, beatae Mariae Virg., in q u i b u s Praefatio dicitur perinde ac si Missa de Festo vel de Octava celebraretur. e) Ultimum Evangelium semper est S. Joannis In principio. f) In Oratoriis privatis, Calendarium proprium Celebrantis tenet locum Calendarii Ecclesiae in q u a Missa celebratur; idque etiam circa Missam Defunctorum servabitur. 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3. - RUBRICAE CIRCA MISSAM DEFUNCTORUM. 1. Loco Missae votivae de beata Maria Virgine Sacerdos caecutiens celebrare potest Missam quotidianam Defunctorum, cum vel sine cantu, ad n o r m a m R u b r i c a r u m de Missis Defunctorum, iuxta Calendarium Ecclesiae in q u a celebrat. 2. H a n c Missam celebrat etiam (et quidem ter si placuerit) in Commemoratione O m n i u m Fidelium Defunctorum, in q u a t a m e n u n a m tantum Orationem dicet, n e m p e Fidelium; servata (si bis vel ter hac die celebret) Constitutione Benedicti P a p a e XV Incruentum Altaris sacrificium, cuius vigore u n a m t a n t u m m o d o Missam cuicumque maluerit applicare et pro ea stipem percipere valeat: alias vero Missas, nulla stipe percepta, pro o m n i b u s fidelibus defunctis et ad m e n t e m S u m m i Pontificis, p r o u t ceteri Sacerdotes, applicet. 3. Unica Oratio in h a c Missa dicitur, q u a n d o c u m q u e haec Missa quotidiana locum teneat Missae in q u a unica t a n t u m Oratio, iuxta Rubricas, dici debeat. Secus tres saltem Orationes d i c a n t u r : prima t a m e n et secunda Oratio variari poterunt, iuxta peculiarem intentionem et applicationem Missae. 4. Ad Sequentiam Dies irae Sacerdos caecutiens n u m q u a m t e n e t u r . A t t a m e n si Missam cantet, licet ipse Sequentiam non legat, Chorus eam cantare non omittat. ROMANA Sanctissimus Dominus noster Benedictus P a p a XV suprascriptam I n s t r u c t i o n e m ad sacrosanctum Missae sacrificium celebrandum a Sacerdotibus caecutientibus, qui Apostolicum I n d u l t u m in casu obtinuerint, ab infrascripto Cardinali sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto relatam, approbavit. Contrariis n o n o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . Die 12 ianuarii 1921. •g A. CARD. Vico, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 157 S. Congregatio Rituum UT DUBIUM CIRCA CANTUM « BENEDICTUS QUI VENIT », ETC., IN MISSIS CANTATIS E x o r t o dubio, et S a c r o r u m R i t u u m Congregationi, pro o p p o r t u n a solutione, proposito, circa interpretationem verborum Gradualis Romani tit. « d e ritibus servandis in c a n t u Missae », n. VII, ubi legitur: « Fi« nita Praefatione, chorus prosequitur Sanctus », etc., q u a e r i t u r : « An « haec verba in Missis cum c a n t u sint i n t e r p r e t a n d a ut Sanctus c a n a t u r « u s q u e ad Benedictus inclusive vel exclusive ? ». Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis voto, o m n i b u s perpensis r e s p o n d e n d u m censuit: «Negative ad p r i m a m par« tem, affirmative ad s e c u n d a m , iuxta Caeremoniale Episcoporum, lib. I I , « cap. VIII, 70 et 71 et decreta n. 2682, Marsorum, 12 novembris 1831, « ad 31, n. 3827, decretum generale 22 maii 1894 et n. 4243 Cephaluden. « 16 decembris 1909 ad VI ». I n s u p e r ad maiorem declarationem et explicationem s t a t u i t : quod in novis editionibus Gradualis Romani, titulo et n u m e r o praedictis n e m p e : « de ritibus servandis in cantu Mis« sae », n. 88, p o n a t u r : « F i n i t a Praefatione chorus prosequitur San«ctus, etc., u s q u e ad Benedictus qui venit, etc., exclusive; quo finito, « et n o n prius, elevatur S a c r a m e n t u m . T u n c silet chorus et cum aliis « adorat. Elevato Sacramento, chorus p r o s e q u i t u r c a n t u m Benedictus ». H a e c a u t e m Rubrica inviolabiliter observetur, quibuslibet contrariis n o n obstantibus, in omni Missa c a n t a t a t u m vivorum, t u m defunctor u m , sive c a n t u s gregorianus, sive cantus alterius cuiusvis generis adhibeatur. Atque ita rescripsit, declaravit et servari mandavit. Die 14 ianuarii 1921. ^ A. CARD. VICO, S. R. E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, C. Praefectus. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 158 IV URBIS ET ORBIS DE A D D E N D A INVOCATIONE S. IOSEPH LAUDI : « DIO SIA BENEDETTO » Volvente a n n o iubilari quinquagesimo a promulgato Decreto pontificio quo, die 8 decembris a n n o 1870 Deiparae Virginis Mariae Sponsus, eiusque unigeniti Filii Salvatoris nostri nutritius, sanctus Ioseph, peculiaris catholicae Ecclesiae a p u d Deum p a t r o n u s constitutus et declaratus fuit, beatissimus Pater Benedictus XV motu proprio: Bonum sane et salutare diei 25 iulii a n n i superioris praecepit et mandavit, ut, intra eundem a n n u m q u i n q u a g e s i m u m , in honorem sancti Patriarchae et in m e m o r i a m promulgati Decreti, solemnis supplicatio fiat, tempore et modo ab Episcopo, seu Ordinario cuiusque loci, designandis: elargita q u o q u e Indulgentia plenaria, q u a m Christifideles a d s t a n t e s sub consuetis conditionibus lucrari valeant. Nunc vero idem S u m m u s Pontifex, plurium Sacrorum Antistitum et Christifidelium votis ac precibus libentissime o b s e c u n d a n s , statuit ac decrevit, ut quod honori Beati Ioseph ex p a r ticulari indulto apostolico et p r o b a t a consuetudine in aliquibus locis viget, ad u n i v e r s a m Ecclesiam perpetuo e x t e n d a t u r , scilicet: ut piae L a u d i : Benedictus sit Deus, etc., vulgo Dio sia benedetto, etc., pluribus indulgentiis ditatae, quae, iuxta m o n i t u m et exemplum Psalmistae et Ecclesiae: « Benedicam Dominum in omni t e m p o r e : semper laus eius in ore meo » (Psalm. 33, j), instituta est ad iniurias resarciendas et a m o v e n d a s divino Nomini sanctisque caelitibus potissimum per blasphemias et turpiloquia inlatas, post laudem Nominis Mariae Virginis et Matris, vulgo Benedetto il nome di Maria, Vergine e Madre, a d d a t u r l a u s eius castissimi Sponsi et sanctae Familiae p a t e r n a vice praepositi, hisce verbis: « Benedictus s a n c t u s Ioseph eius castissimus S p o n s u s » , vulgo Benedetto san Giuseppe suo castissimo Sposo. Quod maxime confert t u m ad complementum laudis et invocationis Sanctae Familiae Nazarenae, t u m ad validum eiusdem praesidium in quolibet vitae discrimine, potissimum in extremo agone, i m p e t r a n d u m : servatis de cetero servandis. Contrariis n o n obstantibus q u i b u s c u m q u e . Die 23 februarii 1921. © A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 8. Congregatio Rituum V TAURINEN. DECRETUM BEATIFICATIONIS CAFASSO, SACERDOTIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI IOSEPHI SAECULARIS, COLLEGII ECCLESIASTICI TAURINENSIS MODERATORIS. SUPER An DUBIO constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Quavis e medio penitus sublata ambigen di ratione, quae circa iuridicum s u b o r t a fuerat totius causae f u n d a m e n t u m ; eoque in tuto idcirco posito firmiterque constituto, exstructum s u p e r eodem prope inspicere ac demirari licuit aedificium, quod virtutibus conflatum fuerat a vener a b i l i Dei F a m u l o Iosepho Gafasso exercitis. Ad hos porro virtutum actus p r o b e dignoscendos eosque a e q u a T e c t a q u e lance p e r p e n d e n d o s , valde interfuit inde capere disserendi e x o r d i u m , ut compertum in primis illud fieret a t q u e e x p l o r a t u m ; quae-* n a m n i m i r u m perinsignis ecclesiae Taurinensis fermeque universae P e d e m o n t a n a e regionis conditio e s s e t tempore, quo praefatus vixit oper a t u s q u e fuit venerabilis Dei Servus, q u e m a d m o d u m res ipsa postulare v i d e b a t u r , c u m q u e de virtutum heroieitate ferendum est iudicium, e proposito docuit h u i u s sacri fori magister, Benedictus XIV, graviter a p t e q u e a d m o n e n s , a e s t i m a n d a m esse virtutis p r a e s t a n t i a m , iuxta statum personae Servi Dei, et iuxta circumstantias, in quibus, dum viveret, fuit constitutus (lib. III, cap, XXII, n u m . U ) . I a m v e r o , velamine praesertim inspecto, q u o obtegebatur Iansenis t a r u m haeresis, quodque in exquisita situm erat calliditate, fallacisque, e m e n t i t a e et fucatae pietatis simulatione, sui admirationem profecto n o n h a b e t , si pestifera illa lues t a m longe lateque a t r u m s u u m disseminare v e n e n u m , eoque infectam diu copioseque colligere potuerit segetem ita n e m p e , ut, medio q u o q u e superiore saeculo, a p u d Subalpinos maleficam vim s u a m pergeret exercere. Q u a m v i s a u t e m in m e m o r a t a e T a u r i n e n s i s Ecclesiae a n n a l i b u s celebre sit n o m e n Aloisii Mariae F o r t u n a t i Guala, cuius q u i p p e opera, ea in u r b e principe, ad sacerdotes in sacris disci- 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plinis rite instituendos, erectum, fuit Collegium, q u o d exstat a d h u c m a g n a q u e sibi promerita existimatione florescit, nobiles t a m e n eiusdem sacerdotis Guala conatus adversus circum serpentes Rigoristarum, ut vocant, errores ex I a n s e n i s t a r u m placitis, t a m q u a m primigenio ex fonte, m a n a n t e s , sibique insitum virus in s a c r a m e n t o r u m praecipue administrationem exserentes, o p t a t u m assequi n e q u i v e r u n t exitum. Quin immo q u o d d a m veluti i n c i t a m e n t u m erroribus ipsis illae a d m o v e r e visae s u n t , quae diversas oppositasque inter scholas coeperant agitari, q u a e q u e , ut satis cognitum perspectumque experiendo est, acres nimis i n t e m p e rantesque, n o n mediocri cum veritatis et caritatis detrimento, e v a s e r a n t controversiae. Interim novi Collegii inter alumnos, u n u s , prae cunctis, e m i n e b a t t u m scientia scientiaeque a p p a r a t u , t u m virtutum o r n a m e n t i s ; i s q u e venerabilis erat Dei Servus, qui proinde in seipsum rectoris G u a l a convertit oculos. Q u u m q u e hic male affecta u t e r e t u r valetudine, optim u m factu existimavit e u m sufficere sibi sive in theologia morali alumnis t r a d e n d a et explananda, sive in publicis h a b e n d i s collationibus; q u u m q u e , aliquot post a n n o s , a mortali h a c statione recesserit, ipsi in Collegii pariter regimine successit Dei F a m u l u s . Ita, u n a cum theologiae moralis magisterio, quod ad obitum u s q u e retinuit, eoque t a n t o cum sacerdotum a u d i t o r u m fructu est perfunctus, q u a n t u m amplissime testati sunt et t e s t a n t u r q u o t q u o t e p r u d e n t i sapientique illius ¿disci*plina profecti a p t o s dignosque sese p r o b a r u n t et p r o b a n t in vinea Domini operarios, variis etiam multiplicibusque sacri ministerii p a r t i b u s t o t u m se devovit venerabilis Iosephus eo quidem animo consilioque, ut de Iansenistis, deque cum illis inito foedere sociatis Rigoristis aliisque generis eiusdem, plenam referret victoriam ageretque t r i u m p h u m . Sanis revera i m b u t u s ut erat doctrinis, q u a s e s a n c t o r u m operibus Francisci Salesii et Alfonsi Mariae de Ligorio sedulo impigroque studio h a u r i r e sategerat, eas dum e cathedra docebat et a l u m n o r u m s u o r u m aliorumque sacerdotum inserebat alteque figebat mente, eisque e suggestu in sacra praedicatione fidelem erudiebat p o p u l u m , insimul m a x i m e q u e in sacra confessionum exedra, t u t a m sicut n o r m a m , adhibebat. Nil propterea mirum, si quo obstinatiores et pervicaciores essent peccatores, eo maiori prolixiorique complecteretur c a r i t a t e ; q u o d q u e peculiari est n o t a t i o n e dignum, ipsius sacerdotalis vigilantia et sollicitudo s u m m o pere erga illos enituit, qui, ad malefactorum s u o r u m p o e n a m l u e n d a m , publicis d e t i n e b a n t u r custodiis, et capite d a m n a t i erant. Hos n a m q u e , divina o p e r a n t e gratia, ad poenitentiam flectebat, q u u m q u e s a c r a m e n t i lavacro et beneficio abstersisset, e o r u m animis divinae misericordiae S. Congregatio Rituum 161 ihiecta .spe, adeo erigebat, jut, ad suppiicium rapti, confertissimae plebi piae a d m i r a t i o n i essent. H a c via et ratione venerabilis I o s e p h u s , solidae s a n a e q u e theologiae principiis enutritus, sancti Francisci Salesii suavitate excultus, sancti Alfonsi Mariae de Ligorio discretione m u n i t u s et sancti Ignatii de Loyola zelo a n i m a r u m a r m a t u s et incensus, illud, q u o , per cunctos exactos in sacerdotio annos, iugiter c o n s t a n t e r q u e s p e c t a v i t , sine strepitu et r u m o r e silentibusque aridis inopportunisque scholasticis concertationibus, fauste feliciterque fuit consecutus ; ut videlicet ab inferis excitatam I a n s e n i s t a r u m pestem eique vaferrimae sectae addictos Novatores a dilecta patria s u a eiusque confinio arceret f a n d i t u s q u e everteret, u t q u e proinde illae, quae proscriptae illuc u s q u e fuerant, s a n c t o r u m Francisci Salesii et Alfonsi Mariae de Ligorio revirescerent sibique debitum in h o n o r e m restituerentur doctrinae. En vitae Servi Dei o p u s , quod, sui t a m q u a m vocationem, naviter sancteque persecutus q u u m ille fuerit, q u u m q u e o m n i a et singula, quae huiusce suae vocationis propria erant, officia et m u n e r a mira constantia et fidelitate observaverit et custodiverit, a p t a atque idonea, hoc ipso, s u p p e t u n t et in p r o m p t u h a b e n t u r elementa, q u i b u s ipsum venerabilem Dei S e r v u m I o s e p h u m Gafasso heroicae virtutis g r a d u m atque meritum fuisse adep t u m solide n o n m i n u s q u a m dilucide s u a d e t u r et p r o b a t u r . H u c itaque deductus q u u m sit sermo, externo reserato cortice, q u a e i n t u s inerat, in conspectum se prodit causae dignitas atque p r a e s t a n t i a . Egregiam idcirco l a u d e m sibi promeriti fuisse dicendi sunt actores, quippe qui optima in re s u u m locarunt laborem, cum Servi Dei I o s e p h i Gafasso beatificationis causam a p u d Apostolicam S e d e m i n e u n d a m curarunt, e a m q u e , secundo expeditoque cursu, ad h a n c praecipuam, quae de virtutibus est, a d d u x e r u n t quaestionem. Haec siquidem in d u a b u s p r a e c e d e n t i b u s Congregationibus, a n t e p r a e p a r a t o r i a scilicet et p r a e p a ratoria, q u u m esset disceptata, in generali absoluta fuit Congregatione, quae, die decimaquinta h u i u s vertentis mensis, coram Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a XV coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali Caietano Bisleti, causae R e l a t o r e , sequens ad discutiendum propositum est D u b i u m : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe, et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Iosephi Cafasso, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores s u a quisque ex ordine suffragia ediderunt, eisque intento laetoque animo exceptis et perpensis, Sanctissimus D o m i n u s noster, Ut interim precationi 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c o n g r u u m suppeteret t e m p u s , Suam decretoriam sententiam Sibi pror o g a n d a m d u x i t ; e a m q u e q u u m p o s t m o d u m edicere statuisset, hodiern a m elegit diem Dominicam tertiam in Quadragesima. Quapropter, divina Hostia ferventer oblata, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimus Cardinales Antonium Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae rituum Congregationi Praefectum, et Caietanum Bisleti, c a u s a e Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque adstant i b u s , solemniter p r o n u n t i a v i t : Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Iosephi Cafasso, in gradu heroico, in casu et ad effectum? de quo agitur. Hoc a u t e m Decretum publici iuris fieri, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri mandavit, tertio calendas m a r t i a s a n n o M C M X X I . )$( A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. * S. ' ' Alexander Verde, Secretarius. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI NOMINATIO 25 ianuarii 1921. — Brevi apostolico n o m i n a t u s est Delegatus apostolicus Aegypti et Arabiae Illmus et scopus F a b r i a n e n s i s et Mathelicensis. R m u s D. A n d r e a s Cassulo, epi- 163 S. Poenitentiaria Apostolica ACTA TRIBUNALIUM SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA SECTIO DE INDULGENTIIS I DECLARATIO ET INDULTUM TIONI ANGELICAE CIRCA MOREM IN RECITATIONE ADDENDI SS.MI QUAEDAM VERBA SALUTA- ROSARII. In recitatione Ssmi Rosarii, ad faciliorem mysteriorum meditationem, viget in q u i b u s d a m regionibus consuetudo addendi cuilibet salutationi angelicae post vocem « Iesu » brevem enunciationem mysterii meditandi, ita ut dicatur, exempli c a u s a : « Benedictus fructus ventris tui Iesus, qui pro n o b i s sanguinem sudavit ». Attento autem canone 934 § 2 Codicis Iuris Canonici, iuxta quem Indulgentiae alicui orationi a d n e x a e p e n i t u s cessant ob quamlibet additionem, detractionem vel interpolationem ; a q u o d a m oratore privatim quaesitum fuit: « Utrum praedicta consuetudo « servari et propagari possit, integris m a n e n t i b u s Indulgentiis Ss. Rosario « adnexis ». Et die 27 iulii a n n o 1920 haec Sacra Poenitentiaria respond i t : Negative. Cum a u t e m huiusmodi r e s p o n s u m a praedicto oratore vulgatum fuisset, nonnulli Ordinarii Helveticae et Germanicae Ditionis exposuerunt, consuetudinem praedictam sic invaluisse in suis dioecesibus inde a remota aetate, ut a b s q u e scandalo et perturbatione fidelium submoveri n o n ' p o s s i t , a t q u e insuper s. m. P i u m IX, a n n o 1859, pro locis ubi mos iam invaluerat, clementer induisisse ut fideles tali ratione R o s a r i u m recitantes valeant eiusdem Indulgentias lucrari. I t a q u e Sacra Poenitentiaria re m a t u r e p e r p e n s a censuit: 1) declar a n d u m esse, canonem 934 § 2 Codicis Iuris Canonici continere legem generalem, q u a e i n d u l t u m p i a n u m nullimode revocat; 2) supplicandum S S m o pro extensione eiusdem indulti, favore o m n i u m qui iuxta praedictum morem in quibuslibet locis SS. R o s a r i u m recitare consueverint. 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale F a c t a a u t e m de praemissis relatione SSmo Dno nostro Benedicto div. Prov. P p . XV ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore, in audientia diei 21 h u i u s mensis, Sanctitas S u a e n u n c i a t a m declaration e m approbavit, et indulti extensionem, uti supra, benigne concedere dignata est. Datum R o m a e , in Sacra Poenitentiaria, die 22 ianuarii 1921. O. L. * CARD. GIORGI, Poenitentiarius Maior. s. F. Borgongini Duca, Secretarius. n DUBIUM CIRCA I N D U L G E N T I A S VULGO « APOSTOLICAS » Utrum canon 924 § 2 Codicis iuris Canonici, iuxta q u e m « I n d u l g e n t i a e coronis aliisve r e b u s adnexae t u n c t a n t u m cessant, cum coro« nae aliaeve res p r o r s u s desinant esse vel v e n d a n t u r » , abrogaverit Decretum s. m. Alexandri VII, die 6 februarii a n n o 1657 editum, a singulis S u m m i s Pontificibus initio pontificatus renovatum, et etiam die 5 septembris a n n o 1914 a Ssmo D. N. Benedicto div. Prov. P p . XV confirmatum, quo expresse declaratur Indulgentias vulgo « Apostolicas » coronis aliisve r e b u s sic adnecti ut ne t r a n s e a n t personam illorum, pro q u i b u s huiusmodi res benedictae fuerint, vel illorum, quibus ab istis p r i m a vice fuerint distributae, a t q u e ne pariter h a e res commodari vel precario aliis tradi possint Indulgentias communicandi causa? Sacra Poenitentiaria Apostolica, re m a t u r e perpensa, r e s p o n d e n d u m Censuit: Affirmative. H o c a u t e m r e s p o n s u m ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore in audientia diei 4 vertentis februarii eidem Ssmo D. N. relat u m , Sanctitas Sua approbavit, confirmavit atque publici iuris fieri iussit. D a t u m R o m a e , in Sacra Poenitentiaria, die 18 februarii, a n n o 1921. O. CARD. GIORGI, Poenitentiarius Maior. L. © S. • F. Borgongini Duca, Secretarius. 165 S. Poenitentiaria Apostolica III DUBIA CIRCA I N D U L G E N T I A S FESTIS ADNEXAS QUANDO HAEC TRANSFERUNTUR Attento canone 922 Codicis Iuris Canonici, proposita fuerunt sequentia d u b i a : « Cum festum, cui a d n e x a sit aliqua Indulgentia, legitime qui« dem transfertur, sed ad t e m p u s t a n t u m m o d o et absque solemnitate ac o « e x t e r n a celebratione, q u a e r i t u r : I utrum Indulgentia cesset vel m a n e a t « diei affixa; et q u a t e n u s negative ad l a m p a r t e m , u t r u m 2° m a n e a t et am « cum festum transfertur ob occursum feriae VI in Parasceve? ». Sacra Poenitentiaria affirmative ad am 2 . u m respondit: Circa l , negative u m Circa 2 , ad l a m partem, affirmative. F a c t a a u t e m de praemissis relatione Ssmo D. N. Benedicto div. Prov. P p . XV, ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore, in audientia diei 4 h u i u s mensis, Sanctitas S u a e n u n c i a t a r e s p o n s a approbavit et publicari iussit. D a t u m R o m a e , in Sacra Poenitentiaria, die 18 februarii, a n n o 1921. O. L. © S. CARD. Poenitentiarius GIORGI, Maior. ' F. Borgongini Duca, Secretarius. SACKA ROMANA ROTA 1 Causae in Tribunali S. R. Rotae a n n o 1920 actae, q u a r u m definitiva sententia editur t a n t u m in parte dispositiva. I. N. N. (sub secreto). - DIFFAMATIONIS ET REFECTIONIS DAMNORUM. Turnus Botalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Advocati: V. Sacconi, A. D ' A l e s s a n d r i . Dubium: « A n sententia rotalis diei 11 augusti 1917 sit confir« m a n d a vel infirmanda in casu ». Definitio die 5 ianuarii d a t a : « Confirmandam esse sententiam « rotalem, seu n o n constare de iniuria, diffamatione vel d a m n o , ita ut « sit locus reparationi et d a m n o r u m refectiohi in casu ». 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I i . N. N. (sub secreto). - metus NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et ex parte mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, A. Sincero, F. Cattani Amadori. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocoio. Advocatus: N . F e r r a t a . Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 16 ianuarii d a t a : « Constare de nullitate matri- « monii ». III. PARISIEN. seu ob - NULLITATIS licentiae defectum MATRIMONII, ex capite ex parte sacerdotis assistentis clandestinitatis, ad matrimonium. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: Advocatus: N. Henr. Quattrocoio. Ferrata. Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 iulii 1918 sit confirmanda « vel infirmanda, in casu ». Definitio die 23 ianuarii d a t a : « Confirmandam esse « rotalem, seu n o n constare de nullitate matrimonii ». IV. parte TARENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII, sententiam ex capite vis et metus ex mulieris. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli, Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: Henr. Benvignati. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 28 ianuarii d a t a : « Constare de nullitate matrimonii, « in casu ». V. PHILADELPHIEN. sensus in ex parte viri, - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite defectus con- seu de matrimonio contracto coram civili magistratu foederatis Americae Statibus. Turnus Rotalis : F. Cattani Amadori, Ponens, M. Massimi, F. Parrillo. Vinculi Defensor substitutus : C. Conte. Advocati: V. Sacconi, A. Masella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 9 februarii d a t a : « Constare de nullitate matrimonii ». VI. Vic. metus APOST. UGANDEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et ex parte mulieris. Turnus Rotalis : A. Sincero, Ponens, F. Cattani Amadori, P. Rossetti. 167 S. Romana Rota Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: Alb. Di Iorio. C. Conte. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die °27 februarii d a t a : « Constare de nullitate matrimonii, « in casu ». VII. P A R I S I E N . ex parte viri, seu - NULLITATIS ob ex capite defectus consensus MATRIMONII, consensus simulationem. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimienti. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: V. Sacconi. C. Conte. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 13 martii d a t a : « Non constare de nullitate matri« monii ». tatis, VIII. V L A D I S L A V I E N . inspecto sponsorum - NULLITATIS domicilio vel MATRIMONII, ex capite clandestini- quasi. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, A. Sincero, F. Cattani Amadori. Vinculi Defensor : Henr. Advocatus: F. Quattrocolo. Marinelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 16 martii d a t a : « Constare de nullitate matrimonii,. « in casu ». IX. N. N. (sub secreto). - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I , ex capite defectus consensus ex parte viri, seu ob consensus simulationem - vel ex capite vis et metus. Turnus Rotalis, M. Massimi, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « 1. An constet de nullitate sententiae a Curia Placen« tina latae die 1 iulii a. 1918, in casu ». — « °2. An constet de nulli« tate matrimonii, in casu ». Definitio die 16 martii d a t a : «1. Ad effectum competentiae « S. R. Rotae, n o n constare de nullitate sententiae a Curia Piacentina « latae die 1 iulii a. 1918 ». — « % Constare de nullitate matrimonii, « in casu ». X. capite Vic. APOST. impotentiae MONGOLIAE ex parte ORIENTALIS. mulieris. - NULLITATIS M A T R I M O N I I , ex 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, M. Massimi, F. Solieri. Vinculi Defensor: H e n r . Quattrocoio. Advocatus: A. D'Agata. Dubium: « 1. An constet de nullitate matrimonii in casu. Et qua« t e n u s negative ; — 2. An constet de c o n s u m m a t i o n e matrimonii n o n « s e q u u t a in casu, adeo ut sit c o n s u l e n d u m Ssmo pro dispensatione « s u p e r matrimonio rato e t n o n c o n s u m m a t o » . Definitio die 25 martii d a t a : « Ad p r i m u m , providebitur in secundo. « — Ad s e c u n d u m , constare de matrimonio rato et n o n c o n s u m m a t o ». XI. N. N. (sub secreto). metus ex parte NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et mulieris. Turnus Rotalis; F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, F. Parrillo. Vinculi Defensor: Advocatus: V. Henr. Quattrocoio. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 26 martii d a t a : « Constare de nullitate matrimonii ». XII. ex parte NICOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus mulieris. Turnus Rotalis: S. Many, Ponens, I. Prior, A. Sincero. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: A. D'Agata. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 4 maii d a t a : « Constare de nullitate m a t r i m o n i i » . X I I I . N. N. (sub secreto). consensus ex parte mulieris, NULLITATIS MATRIMONII, seu ob conditionem ex capite defectus appositam et non puri- ficatam. Turnus Rotalis: I. Prior, A. Sincero, Ponens, I. Grazioli. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocati: C. Astorri, N. Patrizi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 19 maii d a t a : « Non constare de nullitate matrimonii ». sus XIV. C A D U R C B N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I , ex capite defectus consenex parte viri, seu ob appositam conditionem et non impletam. Turnus Rotalis: R. Chimenti, M. Massimi, I. Grazioli, Ponens. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: N. Patrizi. 169 S. "Romana Rota Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 7 iun. d a t a : « Constare de nullitate matrimonii, in « casu ». XV. NIGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus ex parte mulieris. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, M. Massimi, F. Solieri. Vinculi Defensor : H e n r . Advocatus: A. Quattrocolo. D'Alessandri. Dubium: « An sententia rotalis diei 31 julii 1915 sit confirmanda « v e l i n f i r m a n d a , in casu ». Definitio die 11 junii d a t a : « Confirmandam esse sententiam rota« lem, seu n o n constare de nullitate m a t r i m o n i i ». XVI. LONDONEN. - DIFFAMATIONIS ET POENARUM. Turnus Rotalis: A. Sincero, Ponens, F. Cattani Amadori, I. Grazioli. Promotor iustitiae: R. Vicentini. Advocati: V. Sacconi, A. D'Alessandri. « « « « « « « « « « Dubium: « 1. An exceptiones incompetentiae legitime reiectae fuerint a Curia Londonensi, in casu ». — « 2 . An p o e n a e irrogatae ab Episcopo, in casu, iniustae sint ». — « 3. An constet de diffamatione r e c u r r e n t i u m ex p a r t e Episcopi, ita ut sit locus reparationi in casu ». — « 4. An constet p o t i u s de diffamatione Episcopi ex parte r e c u r r e n t i u m , ita ut sit locus r e p a r a t i o n i , in casu ». — « 5. An constet de a t t e n t a t i s ob s e n t e n t i a m latam ab Episcopo Londonen. 9 aprilis 1915, ita ut sit locus purgationi et refectioni d a m n o r u m ». — 6. An expulsio sacerdotis St. Cyr e paroecia et a dioecesi L o n d o nensi s u s t i n e a t u r in casu ». — « 7. An et q u o m o d o sit providendum favore sacerdotis St. Cyr, in casu ». Definitio die 15 iunii d a t a : « Ad 1. affirmative, q u o a d exceptiones « incompetentiae motas, a sacerdotibus Loiselle, L ' H e r e u x et Langlois; « negative, q u o a d exceptionem suspicionis o p p o s i t a m a sacerdote Lan ecclesias de proprio pastore providit, n i m i r u m : 15 martii 1921. '— Titulari archiepiscopali ecclesiae P h a r s a l e n s i praefecit R. P. D. Sebastianum Lerne a Silveira Cintra, h a c t e n u s archi- 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale episcopum Olindensem-Recifensem, e u m q u e d e p u t a v i t in coadiutorem c u m futura successione Emi Dñi Cardinalis Ioachimi Arcoverde de Albuq u e r q u e Cavalcanti, archiepiscopi S. Sebastiani F l u m i n i s Ianuarii. — Cathedrali ecclesiae Pelotensi R. D. Ioachimum F e r r e i r a de Mello, vicarium generalem Revmi Archiepiscopi Fortalexiensis. II NOMINATIO S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decreto S. Congregationis Consistorialis, nominavit : 10 ianuarii 1921. — R. P. D. Angelum Paino, h a c t e n u s episcopum Liparensem, coadiutorem R. P. D. Lecterii D'Arrigo, archiepiscopi Mes- sanensis. SACRA CONGREGATIO CONCILII MAIO RICEN. DISTRIBUTIONUM 15 ianuarii 1921 - Capitulum Ecclesiae Cathedralis Maioricensis huic S. Congregationi reverenter exponit quae s e q u u n t u r : « I u x t a articulum 182 S t a t u t o r u m Capitularium " distributiones « q u a e non percipiantur ab a b s e n t i b u s distribuentur inter praesentes « physice et eos quos ius praesentes fingit, salvis pontificiis q u a e in hac « materia h a b e a n t u r i n d u l t i s , , . SPECIES « « « « « « « « « FACTI. « O m n e s vero Capitulares et Beneficiati vacationum t e m p o r e , vi Rescripti S. C. C. sub die 19 oct. 1917, et Capellani servitio eiusdem Ecclesiae Cath. adscripti per 30 dies a n n u o s , vi rescripti l a u d a t a e Congregationis diei 12 ian. 1918, praedictas distributiones lucrantur, et etiam eas l u c r a n t u r Canonici nonnulli et Beneficiati, vi particularium indult o r u m , sive diebus, sive diebus et horis q u i b u s omnino gratis in Seminario dioecesano docent, n e c n o n Canonicus a secretis Confraternitatis SS. Petri et B e r n a r d i eidem Cathedrali a d n e x a e diebus et horis q u i b u s suo fungitur munere, amissis in o m n i b u s casibus distributionibus inter praesentes tantum. #. Congregatio Concilii m « Dubitat a u t e m Capitulum an a b s e n t e s a choro vi p r a e d i c t o r u m « indultorum, admitti debeant ad participationem fallentiarutn in casu, « ideoque reverenter petit, a n n u e n t e R m o Ordinario, ut dubium a u c t o r i t a t e S. C. Concilii dirimatur ». - Generatim loquendo, si consuetudo, vel s t a t u t a capitularia, vel indulta pontificia aliud n o n ferant, qui percipit distributiones percipit etiam q u o t a s ab aliis amissas seu fallentias. Id arguitur e x ipsa sese exprimendi ratione Codicis I . C , qui, loquens d e capitularibus, qui certe l u c r a n t u r aliorum etiam fallentias, uti iubilati (can. 222, § 2), infirmi (can. 420, 5°), etc., t a n t u m sancit expresse i p s o s lucrari distributiones. I a m v e r o in Capitulo Cathedralis Maioricensis viget articulus 182 S t a t u t o r u m qui h a u d obstat, imo expresse favet perceptioni fallentiarum q u a n d o ius permittit a b s e n t i b u s lucrari distri butiones, i. e. in casibus can. 420 recensitis, eos t u n c praesentes fin\ g e n s : excipit quidem articulus indulta Pontificia, q u a e aliud disponere possunt, sed exceptio in casu minime nocet. Nam ex u n a parte i n d u l t a m etiam, f i c t i o n e iuris, particularis quidem, h a b e n t u r u t p r a e s e n t e s in c h o r o ; ex alia vero, in indultis Pontificiis, in casu concessis, p r o h i b e n t u r t a n t u m percipere distributiones quae inter p r a e s e n t e s t a n t u m dividuntur: amissis inter praesentes tantum; in Capitulo autem de quo l o q u i m u r fallentiae n o n accensentur inter portiones q u a e inter p r a e sentes physice t a n t u m dividuntur, sicut ex consuetudine particulari vel ex statutis evenit in nonnullis Capitulis etiam Urbis. VOTUM CONSULTORIS. r Addere existimo in hac materia magni faciendas esse consuetudines particulares vel Capituli s t a t u t a (cfr. D'Annibale, Summ., HI, 182, q u i citat decisiones h u i u s S. C. et Acta S. Sedis). Tridentinum statuit (sess. XXÍ, c. 3): « In Ecclesiis Cathedralibus « et Collegiatis, in q u i b u s vel nullae s u n t distributiones vel ita t e n u e s « ut verisimiliter negligentur, tertiam partem fructuum et q u o r u m c u m q u e « p r o v e n t u u m et obventionum t a m Dignitatum q u a m Canonicatuum sepa« rari debere et in distributiones quotidianas converti, quae inter Dignit a t e s obtinentes e t ceteros divinis interessentes... d i v i d a n t u r » . Porro quotae amissae per non interessentes divinis officiis - nisi alia dispositio in casu particulari vigeat^ de quo heic n o n est q u a e r e n dum - evidenter accrescere debent interessentibus. Id eruitur ex i p s i s relatis Tridentini verbis. Q u u m enim distributiones quotidianae et p r o prie dictae c o n s t i t u a n t u r dividendae inter clericos praesentes, eo i p s o quod isti praesentes non inveniant alios qui secum c o n c u r r a n t ad lucrandas distributiones, soli u t e n t u r distributionibus p r o u t in simili decisum ^00 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h a b e t u r L. 1. § fin. D. de usu fructu accrescendo. Sed etiam i n d u l t a r a in casu, fictione iuris, p r a e s e n t e s h a b e n t u r divinis officiis - n a m fictio iuris idem o p e r a t u r in casu ficto quod veritas in casu vero, ex 1. 1. D. de adoption, et 1. Cum hic status § Si ambo D. de donation. - et hac ratione percipiunt q u o t a m sibi d e b i t a m distributionum : quoniam a u t e m isti non f u e r u n t in rescriptis exclusi a perceptione fallentiarum, acquirendo quotam sibi debitam d i s t r i b u t i o n u m , iure accrescendi participare debent de q u o t a a m i s s a ab aliis: iuxta ea q u a e de iure accrescendi inter coheredes h a b e t Arndts-Serafini {Trattato delle Pandette, v. III, § 518): « L'acquisto per parte di colui che è diventato erede di u n a porzione, « si estende di diritto anche a quelle porzioni le quali divengono vacanti « per essere venuti a mancare* i costituiti e i chiamati dalla legge. « Queste porzioni accrescono quella già a c q u i s t a t a o quella da acquie t a r s i se tale m a n c a n z a è a v v e n u t a p r i m a ». s Res confirmari potest auctoritate Benedicti XIV et ci. D'Annibale. Ille in Notificatione X I X (tomo V, ed, Scarselli, Venet., 1740) inter alia haec h a b e t : «... in tutti quei casi, nei quali sono i Canonici, secondo il « S. Concilio di Trento e le accennate risoluzioni, obbligati di assistere « al Vescovo, g u a d a g n a n o le distribuzioni, se a t t u a l m e n t e impiegati nel « detto servizio, n o n assistono al coro »; et deinde s u b d i t : « Essendo «jpérò d'uopo avvertire che q u a n t o si è detto delle distribuzioni, ha « luogo in esse ed in quella porzione che accresce ai presenti per la lon« t a n a n z a degli altri, ma non negli emolumenti degli anniversari, che « giusta la volontà dei testatori sono dovuti ai soli presenti ». Et D'Annibale (vol. III, 181) scribit: « Q u o t q u o t a u t e m praesentes h a b e n t u r « fictione iuris, verius participant etiam falleniias absentium, q u a s vocant, « perinde ac hi qui sunt praesentes reipsa ». In c o n t r a r i u m afferri potest sententia q u o r u m d a m , et quidem magnae notae, Doctorum, uti Castropalao, Bonacina aliorumque, qui expositam d o c t r i n a m reiiciunt, quia in corpore iuris non est dispositio q u a e trib u a t fallentiarum perceptionem n o n p r a e s e n t i b u s physice divinis officiis et quia haec doctrina cedit in d e t r i m e n t u m cultus divini. Sed, etiam admittendo q u o d capitulares, quo minores n u m e r o sint p a r t i c i p a n t e s fallentiarum, eo pinguiore mercede alliciuntur ad assis t e n t i a m choralem, exinde n o n conficitur n o n exstare dispositionem, saltem implicitam, iuris, contrariam e o r u m sententiae. Et sane Doctores isti docent s o l u m m o d o physice p r a e s e n t i b u s tribui debere fallentias; s e d e o r u m sententiae, ut alia reticeam, obstat p r a x i s ipsius S. C. quae, iubilatis pluries declaravit competere fallentias, uti videre est penes D'Annibale, III, 183 (51). Qui loquens etiam de capitularibus, qui vel S. Congregatio Concilii 201 infirmitate laborent vel parochi m u n e r e fungantur, etc., fretus declarationibus S. C, asserit vix n o n definiti iuris esse q u o d eis d e b e a n t u r fallentiae; declarationes vero S. G. q u a tales, iuris, quod enucleare s u m u n t , exsistentiam s u p p o n e r e p a l a m est. D e m u m , meo quidem iudicio r e m conficit dispositio canonis 395, § 3, ubi legitur: « Distributiones (subintelligas, ex sequenti contextu, ubi de dignitatibus agit: amissae) cedunt diligentibus ». Sed inter diligentes comprehendi debent indultarii, q u u m negligentes isti h a u d sint, sicut tales n o n s u n t iubilati, infirmi, aliique, qui t a m e n ad fallentiarum participationem ex responsis ipsius S. G. C. admitti debent. Ex hisce o m n i b u s , ni fallor, liquet indultariis in casu deberi fallentiae absentium e distributionibus quotidianis provenientes. - In casu tota ratio dubitandi s u b o r t a videtur ex praepostero intellectu verborum indulti : « inter praesentes t a n t u m »: quasi haec intelligenda sint de praesentia chorali etiam function i b u s ordinariis praestanda. Verum exploratissimum est, èx stylo q u o q u e H. S. Congregationis, h a c loquutione intelligi t a n t u m m o d o functiones quae n o n ex ordine chori, sed ex extraordinaria aliqua fundatione ita sunt celebrandae, ut canonici iis interesse n o n obligentur quidem, sed t a n t u m alliciantur, proposita q u a d a m extraordinaria distributione solum inter praesentes partienda. Cfr. q u a e a d n o t a n t u r in folio causae P a r e n tinae et Polen., 20 ianuarii 1906 (Thesaur., CLXV, pag. 13): « Scitum est « distributiones chorales dupliciter dispesci, in distributiones n e m p e ordi« narias, q u a e vulgo quotidianae vocantur, s u n t q u e fructus laboris qui « canonicis in choro praesentibus t r i b u u n t u r ; nec n o n in distributiones « extraordinarias seu inter praesentes t a n t u m , q u a e interdum fiunt cano« nicis ob suam adsistentiam q u i b u s d a m extraordinariis officiis, ad quae, « vi suae praebendae stricte non tenentur: h u i u s m o d i aliae dicuntur fixae, « si q u o t a n n i s ex anniversariis aliisque constanter r e d e u n t i b u s officia« Iuris p r o v e n i a n t : aliae vero eventuales seu incertae si, v. gr., ex funere, « associatione, exequiis, forte supervenerint ». Posita hae significatione clausulae « amissis distributionibus inter praesentes t a n t u m », q u a m significationem non obscure recipit Codex, can. 422, § 2 verbis « nisi « obstet expressa fundatorum vel oblatorum voluntas », plane evanescere videtur quaelibet ratio fallentias in praefata clausula comprehendendi. ANIMADVERSIO EX OFFICIO. Quare, etc. R E S O L U T I O : Die 15 ianuarii 1921 Emi ac Rmi P a t r e s S. Congregationis Concilii, in plenariis comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis, ad propositum dubium : « An absentes a choro vi indulti Apostolici ACTA, vol. XIII, n. 5. - 4-4-921. 14 202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « q u o c o n c e d u n t u r distributiones amissis inter praesentes tantum, ius « h a b e a n t ad fallentias, in casu »; r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : « Affir« mative, d u m m o d o ne a g a t u r de fallentiis e distributionibus inter prae« sentes t a n t u m provenientibus ». F a c t a a u t e m de praemissis S S m o Dno Nostro Benedicto Div. Provid. P p . XV relatione per infrascriptum S. Congregationis Secretarium, in audientia diei subsequentis, Sanctitas Sua resolutionem E m o r u m P a t r u m 1 a p p r o b a r e et confirmare dignata est. I. MORÍ, * Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . XV: 6 martii 1921. — Tertii Ordinis saecularis B. M. V. de Monte Carmelo et S. Matris Theresiae a Iesu n u n c u p a t i Regulam approbavit; — Congregationis Sororum Misericordiae a S. Carolo B o r r o m a e o n u n c u p a t a e , cuius d o m u s princeps P r a g a e sita est, novas Constitutiones definitive approbavit. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA .FIDE 1 DECRETUM CONSILIUM CENTRALE PII OPERIS PROPAGATIONIS FIDEI PRO UNIVERSIS ITALIAE DIOECESIBUS CONSTITUITUR. Quo zelus in promovendo, ad Missionum Catholicarum levamen et i n c r e m e n t u m , Pio Opere a Fidei P r o p a g a t i o n e n u n c u p a t o in singulis Italiae dioecesibus m a / i s ac magis excitetur, huic S. Congregationi a Christiano Nomine P r o p a g a n d o , quae, iuxta Encyclicas Litteras Maximum illud, laudati Pii Operis maiorem in p o s t e r u m fructuum optimorum über- 203 S. Congregatio de Propaganda Fide t a t e m diligentissime curare debet, visum est heic R o m a e Centrale quoddam Consilium pro o m n i b u s Italiae Dioecesibus constituere, a Comitatu R o m a n o distinctum, derogando super hoc de Decreto die 15 mensis maii anni 1897 auctoritate Leonis X I I I edito ab E m o Card. Lucido M. Parocchi; quod quidem Centrale Consilium eiusdem Pii Operis institutionem, regimen, incrementum, in omnibus ac singulis Italiae Dioecesibus, r o m a n a n o n excepta, foveat, moderetur, a t q u e dirigat. Ipsum a u t e m Consilium cum suo Praeside, Secretario atque pecuniae Custode nonnullis insuper adiectis Consiliariis, huic eidem S. C. circa m u n e r a pro q u i b u s erigitur immediate subiectum erit. F i r m a itaque m a n e n t e in singulis Italiae Dioecesibus Ordinariorum auctoritate circa constitutionem ac directionem laudati Pii Operis a Fidei propagatione n u n c u p a t i , singuli eiusdem Operis Dioecesani Praesides, de iis omnibus negotiis, quae idem P i u m Opus attingere videantur, cum Praeside supradicti Consilii Centralis R o m a n i directe exinde agent. Cuius quidem Consilii Centralis R o m a n i constitutionem S S m u s ' D. N. Benedictus div. prov. P P . XV, in audientia diei 18 mensis novembris a n n i elapsi, benigne adprobare, r a t a m q u e habere dignatus est; ac praesens in re Decretum confici mandavit. Datum R o m a e , ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 1 martii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. S. C. Laurenti, Secretarius. II NOMINATIO Brevi apostolico n o m i n a t u s est: 23 februarii 1921. — Vicarius apostolicus de Honan Septentrionali R. D. Martinus Chiolino, e Seminario Mediolanensi pro missionibus exteris. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DI PROPAGANDA FIDE NOMINA Con biglietto della S. C. di Propaganda Fide dei 12 marzo 1921 il Rev. Can. D. Angelo Roncalli della diocesi di Bergamo è stato nominato Presidente del nuovo Consiglio Centrale per le diocesi d'Italia della Pia Opera della Propagazione della Fede. S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 15 marzo 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Eoli e Revmi Signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) Introduzione della causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria Aikenhead, Fondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità nell'Irlanda. 2) Conferma del culto da tempo immemorabile prestato alla Serva di Dio Margherita Di Lorena, Monaca professa Francescana, chiamata Beata. 3) Riassunzione della causa di canonizzazione del Beato Pietro Canisio, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù. 4) Intorno alla revisione dei nuovi scritti del Servo di Dio Giovanni Merlini, sacerdote della Congregazione dei Missionarii del Preziosissino Sangue di N. S. G. C. 5) Intorno agli scritti del Servo di Dio Contardo Ferrini, laico, profes" sore nell'Ateneo di Pavia ed in altri. 6) Approvazione e concessione dell'Officio e Messa, e dell'elogio da inserire nel Martirologio, per la festa dei beati Carlo Luanga, Mattia Murumba e Compagni Martiri dell'Uganda. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 15, marzo 1921. L'Emo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore dell'Arciconfraternita di S. Giuseppe dei falegnami. 21 » » L'Emo sig. Card. Augusto Sili, Protettore dell'Arciconfraternita dei SS. Angeli Custodi. 31 » » Mons. Federico Tedeschini, sostituto della Segreteria di Stato, Nunzio Apostolico in Spagna. Diarium Romanae Curiae. 205 Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Protonotari apostolici ad instar participantium: 15 marzo 16 » 1921. Mons. Gaetano Audino, della diocesi di Gerace. » Mons. Michele Buchberger, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. Prelati Domestici di S. S.: 8 gennaio 1921. Mons. 13 febbraio » Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. Mons. 12 18 marzo » Mons. Mons. 21 » Mons. Eugenio Geoffroy, della diocesi di Haileybury. Giorgio Tommaso Doulin, delFarchid. di New York. Guglielmo Livingston, della medesima archidiocesi. Giuseppe Francesco Smith, della medesima archidiocesi. Giuseppe Enrico Me Mahon, della medesima archidiocesi. Daniele Burke, della medesima archidiocesi. Giuseppe Francesco Sheahan, della medesima archidiocesi. Luigi Grassia, della diocesi di Aversa. Giacomo Kallarakal, del Vicariato apostolico di Changanachery. Pietro Sinelli, della diocesi di Cremona. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 11 marzo 1921. Al sig. principe don Camillo Francesco Massimo, di Roma. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civfye: 15 18 marzo » 1921. Al sig. Carlo Iaroszinski, della diocesi di Zytomierz. * Al sig. Emanuele De Peralta, inviato straordinario e ministro plenipotenziario di Costarica presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8 » marzo » 1921. Al sig. Salvatore Cattali, dell'archidiocesi di Messina. » Al sig. Pietro Ciccolo Centurrino, della medesima archidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 206 16 marzo 21 » 1921. Al sig. barone Federico de Geier, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. » Al sig. Domenico Galli, dell'archidiocesi di Aquila. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 febbraio 1921. Al sig. Giorgio I. Gillispie, dell'archidiocesi di, New York. » » » Al sig. Giorgio Mac Donald, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Tommaso F. Farell, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni T. Smith, della medesima archidiocesi. 12 marzo » Al sig. barone Guglielmo Van Voorst tot Voorst, della diocesi di Harlem. 16 » » Al sig. Giuseppe Rendina, della diocesi di Porto e S. Rufina. 18 » » Al sig. Eugenio Schmits, dell'archidiocesi di Malines. 22 » » Al sig. Angelo Santagostino, dell'archidiocesi di Milano. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare. 13 marzo 1921. Al sig. luogotenente Michele Moscicki, aiutante di campo del Presidente della repubblica di Polonia. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: lo marzo 1921. Al sig. prof. Costantino Chylinski, dell'archidiocesi di Mohilew. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 12 16 marzo » 1921. Al sig. prof. Mario Roccatagliata, dell'archid. di Napoli. » Al sig. Enrico Held, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 marzo 9 15 » 16 » » » » 1920. Al sig. Giovanni Battista M. Leone Carlo Michel de Trétaigne, della diocesi di Soissons. » Al sig. Arturo Meschini, dell'archidiocesi di Westminster. » Al sig. Edmondo Wallman, della medesima archidiocesi. » Al sig. Giuseppe Stocker, di Roma. » Al sig. dott. Roberto Liebel, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. Diarium Romanae Curiae 207 MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 23 dicembre 1918. Mons. Eugenio Platzner, del Vicariato Castrense di Vienna. 19 maggio 1919. Mons. Francesco Reyl, della diocesi di Königgrätz. » » » Mons. Antonio Hruby, della medesima diocesi. » » » Mons. Gustavo Domabyl, della medesima diocesi. » » » Mons. Giovanni Veverka, della medesima diocesi. » » » Mons. Antonio Schreiber, della medesima diocesi. » >> » Mons. Giuseppe Kaplan, della medesima diocesi. » » » Mons. Giovanni Kobr, della medesima diocesi. » » » Mons. Antonio Nyvet, della medesima diocesi. » » » Mons. Francesco Tomicëk, della medesima diocesi. » » » Mons. Giovanni Letosnik, della medesima diocesi. » » » Mons. Antonio Kaska, della medesima diocesi. » » » Mons. Adolfo Brix, della medesima diocesi. 3 marzo 1921. Mons. Felice Camponovo, della Internunziatura Apostolica di Bolivia. 7 » » Mons. Michele Pianese, della diocesi di Aversa. » » » Mons. Domenico de Rosa, della medesima diocesi. 15 » » Mons. Luigi Pepe, dell'archid. di Castellani are di Stabia. 21 » » Mons. Ercole De Bernardi, dell'archidiocesi di Biella. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 20 febbraio 1921. Il sig. Stanislao Godlewski, della diocesi di Luceoria e Zytomierz. 3 marzo » Il sig. Ramón de Páramo y Jemenez, della dioc. di Orihuela15 » » II sig. Giovanni Coyle, dell'archidiocesi di Filadelfia. » » » 11 sig. Giuseppe Gallagher, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Guglielmo Long, della medesima archidiocesi. 17 » » Il sig. Murtha Quina, dell'archidiocesi di Filadelfia. 21 » » 11 sig. conte Emanuele De Rougé, dell'archidioc. di Parigi. » » ' » Il sig. Ermanno de Greve-Dierfeld, della diocesi di Treviri. 22 » » Il sig. barone Federico de Vittinghoff, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Il sig. conte Prospero Balbo di Vinadio, dell'archidiocesi di Torino. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate §08 Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 18 dicembre 1920. Mons. Tihamér Tóth, dell'archidiocesi di Agria. » » » Mons. Garlo Subik, della medesima archidiocesi. 28 febbraio 1921. Mons. Adalberto Wich, della diocesi di Cassovia. * » » Mons. Michele Palyò, della medesima diocesi. » . » » Mons. Alberto Valverde Alonso, dell'archid. di Valladolid. 2 marzo » Mons. Antonio Carestia, della diocesi di Ascoli Piceno. » » » Möns. Giovanni Di Benedetto, della medesima diocesi. 7 » » Mons. Francesco Varano, della diocesi di Aversa. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 28 febbraio 1921. Il sig. Emanuele Raventós y Noguer, della dioc. di Madrid » » » Il sig. Giuseppe Raventós y Noguer, della med. diocesi. » » » Il sig. Dionisio Garcia-Pelayo et Cordoncillo, dell'archidiocesi di Siviglia. » » » Il sig. Enrico Martínez y Martínez, della dioc. di Madrid. 5 marzo » Il sig. Luigi Codini, della diocesi di Montefìascone. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 15 marzo >> » 1921. Mons. Alessandro Costantini, della dioc. di Nocera e Gualdo. » Mons. Giuseppe Massei, della medesima diocesi. NECROLOGIO 19 marzo 20 » 24 » 25 » 1921. Mons. Pietro Maria Belmont, vescovo di Clermond-Ferrand. » Mons. Timoteo Hernández, > ululas, vescovo di Guadix. » L'Emo sig. card. Giacomo Gibbons, arciv. di Baltimora. » Mons. Giuseppe Müller, vescovo titolare di Sarepta, suffraganeo dell'archidiocesi di Colonia. Num. 6 6 Maii 1921 Annus XIII - Vol. XIII ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM OFFICIALE EPISTOLA ENCYCLICA DILECTIS FILIIS ORBIS DOCTORIBUS ET ALUMNIS LITTERARUM ARTIUMQUE OPTIMARUM CATHOLICI, SAECULO SEXTO EXEUNTE AB OBITU D A N T I S AL1GHERII. B E N E D I C T U S P P . XV DILECTI FILII, SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM In praeclara summorum copia hominum, suo splendore et gloria fidem catholicam illustrandum, qui cum in omni genere, tum praesertim in litteris diseiplinisque optimis ita sunt versati ut, immortalibus facultatis suae editis fructibus, de civili societate aeque ac de Ecclesia bene meruerint, singularem plane Dantes Aligherius locum obtinet, cuius ab obitu plenus mox erit annus sexcentésHíms. Profecto huius viri praestantia excellens num quam fartasse alias testatior fuit quam hoc tempore; nam ad eius ornandam memoriam non modo sese alacris comparat Italia, cui de tali sobole gloriar! licet, sed apud omnes, quotquot sunt, excultas ad humanitatem gentes novimus propria quaedam constituta esse eruditorum consilia ob eam causam:, ut hoc humani generis insigne decus communi orbis terrarum praeconio celebretur. ACTA, vol. XIII, a. 6. — 6-5-921. 15 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Iamvero tam mirifico quasi choro bonorum omnium non solum non deesse Nos decet, sed quodammodo praeesse; quandoquidem Aligherium in primis et maxime Ecclesia parens agnoscit suum. Cum igitur sub exordium Pontificatus epistolam ad Archiepiscopum Ravennatium dederimus de templo in Aligherii saecularia decorando, quocum monumentum sepulcri eius continens est, nunc, ea ipsa sollemnia tamquam: auspicantibus, visum est Nobis, dilecti filii, qui, Ecclesia advigilante, in litterarum studiis versamini, vos alioqui universos, quo faciamus vel planius, quanta intercedat Aligherio cum hac Petri Cathedra coniunctio, quamque sit necesse laudes, tanto tributas nomini, in fidem catholicam haud exigua ex parte redundare. Ac primum, quoniam hic noster in omni vita catholicam religionem in exemplum est professus, ipsius votis consentaneum videtur, quod intelligimus futurum, ut, religione auspice, sollemnis eius commemoratio fiat, et ea exitum quidem Ravennae habeat ad Sancti Francisci, sed initium capiat Florentia^ ad Sancti Ioannis, de qua aede pulcherrima ipse, prope iam acta aetate, acri cum desiderio recogitabat exui, optans scilicet et cupiens ibidem poeticam lauream de salutaris lavacri fonte suscipere, ubi infans, rite fuisset ablutus.— Cum in eam incidisset aetatem, quae philosophiae divinarumque rerum studiis floreret, doctorum scholasticorum opera,, qui lectissima quaeque a maioribus accepta collig*erent, subtilitefque ad suam rationem revocata posteris traderent, is, in magna varietate disciplinarum, secutus est maxime Thomam Aquinatem, Scholae principem ; eoque magistro, cuius angelica mentis indoles nobilitata est, fere didicit quidquid philosophando ac de divinis rebus disputando didicit, cum quidem nullum cognitionis scientiaeque genus negligeret, multusque esset in Sacris Scripturis atque in P a t r u m libris pervolutandis. I t a quavis a doctrina instructissimus, in primis autem christianae sapientiae consultus,. Acta Benedicti PP. XV cum mentem appulisset ad scribendum, ex ipso religionis regno materiam versibus tractandam paene immensam planeque gravissimam sumpsit. In quo quidem huius incredi bilem magnitudinem et vim ingenii mirari licet ; sedi simul est ante oculos, multum ei roboris a divinae fidei afflatu accessisse, eoque factum esse, ut suum ipse opus maximum traditae divinitus veritatis splendore multiplici non minus, quam omnibus artis luminibus distingueret. Etenim haec, quae merito appellatur divina, Comoedia omnis, in iis ipsis quas habet multis locis vel fictas res et commenticias, vel recordationes mortalis vitae, eo demum spectat, ad iustitiam efferendam providentiamque Dei, mundum et in cursu temporum et in aeternitate gubernantia, hominibusque tum singulis t u m consociatis aut praemia tribuentis aut poenas, quas meruerint. Quare, congruenter admodum iis quae catholica fide creduntur, in hoc nitet poemate et unius Dei augusta Trinitas, et humani generis ab Incarnato Dei Verbo facta Redemptio, et Mariae Virginis Deiparae, caelorum Reginae, benignitas summa ac liberalitas, et sanctorum angelorum hominumque beatitudo superna ; cui quidem e regione opponuntur apud inferos supplicia impiis constituta, interiecta inter utrumque locum- sede animarum, quibus, suo tempore expiatis, aditus in caelos patefiat. Atque horum ceterorumque catholicorum dogmatum in toto carmine sapientissimus quidam contextus apparet. - Quod si de caelestibus rebus scientiae pervestigatio progrediens aperuit deinceps eam mundi compositionem sphaerasque illas, quae veterum doctrina ponerentur, nullas esse, naturamque et numerum, et cursum stellarum et siderum alia esse prorsus atque illi iudicavissent, manet tamen hanc rerum universitatem,, quoquo eius partes regantur ordine, eodem administrari nutu, quo est condita, Dei omnipotentis, qui omnia, quaecumque sunt, moveat et cuius gioria plus minus usquequaque eluceat : hanc autem terram, quam nos homines incolimus, licet ad universi caeli complexum iam non quasi centrum, ut opi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nio fuit, obtinere dicenda sit, ipsam tamen et sedem beatae nostrorum progenitorum vitae fuisse, et testem deinde tum eius, quam illi fecerunt ex eo statu, prolapsionis miserrimiae, t u m restitutae, Iesu Christi sanguine, hominum salutis sempiternae. - Ergo triplicem animarum vitam, quam cogitatione finxerat, sic explicavit, ut declarandae, ante extremum divini iudicii diem», vel damnation! reproborum vel piorum, manium purgationi vel beatorum felicitati clarissimum lumen ab intima fidei doctrina petere videatur. Iam vero ex iis quae cum in ceteris scriptis, t u m praesertim in tripartito tradit carmine, haec potissimum putamus bono esse posse hominibus nostris documento. Primum Scripturae Sanctae summam deberi a christianorum quoque reverentiam, summoque cum obsequio oportere accipi quidquid ea contineatur, ex eo confirmat quia quamquam scribae divini eloquii multi sint, unicus tamen dictator est Deus, qui beneplacitum suum nobis per multorum calamos explicare dignatus est . Quod sane pulcre est verisslmeque dictum. Itemque illud, vetus et novum, Testamentum, quod in aeternum mandatum est, ut ait Propheta, habent spiritualia documenta quae humanam rationem transcendunt, tradita a Spiritu Sancto, qui per Prophetas et Hagio graphos, qui per coaeternum sibi D ei Filium Iesum Christum et per eius discipulos, supernaturalem veritatem ac nobis necessariam revelavit \ Rectissime igitur de eo quod mortalis vitae cursum sequetur, aevo sempiterno « nos certum habe<( mus, ait, ex doctrina Christi veracissima, quae Via, Veritas (( et Lux est : Via quidem, nam ea ipsa ad immortalitatis (( beatitudinem nulla re impediti contendimus ; Veritas, quia « omnis est erroris expers ; Lux, quia nos in mundanis insci(( tiae tenebris illuminat » . - Neque is minus colit atque observat veneranda illa Concilia principalia, quibus Chri1 3 1 2 3 Mon. III, 4. Mon. iii, 3, 16. Conv. II, 9. Acta Benedicti PP. XV 213 slum interfuisse nemo fidelis dubitat. Ad haec, magni etiam ab eo fiunt scripturae doctorum Augustini et aliorum, quos, inquit, a Spiritu Sancto adiutos qui dubitat, fructus eorum vel omnino non vidit, vel, si vidit, minime degustavit . Ecclesiae vero Catholicae auctoritati mirum quantum tribuit Aligherius, quantum Romani Pontificis potestati, utpote ex qua quaevis Ecclesiae ipsius leges et instituta valeant. Quare nervose illud christianos admonet, cum utrumque Testamentum habeant simulque Pastorem Ecclesiae a quo ducantur his ad salutem adiumentis contenti sint. Ecclesiae igitur malis sic affectus, ut suis, omnemque christianorum a summo antistite defectionem deplorans et exse crans, Cardinales Italos, post Apostolicam Sedem Roma translatam, ita alloquitur : Nos quoque eundem Patrem et Filium, eundem Deum et hominem, nec non eandem Matrem et Virginem profitentes, propter quos et propter quorum salutem ter de caritate interrogato, dictum est; Petre, pasce sacrosanctum ovile; Römern, cui post tot triumphorum pompas et verbo et opere Christus orbis confirmavit imperium; quam etiam ille Petrus et Paulus, gentium praedicator, in Apostolicam Sedem aspergine proprii sanguinis consecrarunt ; quam nunc cum leremia non lugendo post venientes, sed post ipsum dolentes, viduam et desertam lugere compellimur; piget, heu, non minus quam plagam lamentabilem cernere haeresum ! . I t a q u e Ecclesiam Romanan vel matrem piissimam, vel Sponsam Crucifixi nominat, P e t r u m autem, traditae a Deo veritatis iudicem falli neseium, cui de rebus, aeternae salutis causa, credendis agendisve, ab omnibus sit obedientisisime obtemperandum. Quapropter, quamvis Imperatoris dignitatem ab ipso Deo proficisci existimet, haec tamen veritas^ inquit, non sic stricte recipienda est, ut Romanus Princeps in aliquo Romano Pontifici non 1 2 1 2 Mon. m, 3. Epist. VIII. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 214 subiaceat; quum mortalis ista felicitas quodammodo ad immortalem felicitatem ordinetur . - Optima enimvero plenaque sapientiae ratio, quae quidem si hodie sancte servetur, fructus sane rebus publicis afferat prosperitatis uberrimos. At in Summos Pontifices sui temporis perquam acerbe et contumeliose est invectus. - Scilicet in eos, a quibus de re publica dissentiebat, cum ea parte, ut opinabatur, facientibus, quae se domo patriaque expulisset, Atqui ignoscendum est viro tantis iactato fortunae fluctibus, si exulcerato animo quicquam fudit, quod transisse videtur modum : eo vel magis quod ad iram eius infiammandam non est dubium quin hominum, ut assolet, male de adversariis omnia interpretan tium, rumores accesserint. Ceterum, quoniam» - quae est mortalium infirmitas - « necesse est de mundano pulvere etiam religiosa corda sordescere » , quis neget nonnulla eo tempore fuisse in hominibus sacri ordinis haud probanda, quae animum eius, Ecclesiae dediti s simuim, aegritudine molestiaque afficereiit, cum eadem viris, vitae sanctimonia praestantibus, graves, ut accepimus, querimonias express e r a t ? Sed enim, quicquid in sacro ordine, seu recte seu perperam, reprehendit indigliabundus ac vituperavit, nihil umquam tamen detractum voluit de honore Ecclesiae debito, nihil de Summarum Clavium observantia : quamobrem in politicis suam propriam tueri sententiam instituit illa reverentia fretus, quam pius filius debet patri, quam pius filius matri, pius in Christum, pius in Ecclesiam, pius in Pastorem, pius in omnes Christianam religionem, profitentes, pro salute veritatis . His igitur religionis fundamentis cum omnem sui poematis tamquam fabricam excitaverit, mirum non est, si quasi quendam catholicae doctrinae thesaurum in eo conditum reperias, id est cum philosophiae theologiaeque christianae 1 2 3 1 2 3 Mon. Iii, 16. S. Leo M. Serm. 4 de Quadrag. Mon. HI, 3. Acta Benedicti PP. XV S15 sucum, t u m etiam divinarum summam legum de ordinandis administrandisve rebus publicis : neque enim is erat Aligherius, qui, patriam amplificandi causa vel principibus gratificando negligi posse diceret publice iustitiam Deique ius, cuius in conservatione probe sciret' civitates niti maxime et consistere. Quare ab" hoc Poeta mirificara quidem, pro eius excellentia, licet oblectationem petere, at non minorem fructum et eum ad eruditionem simul artis atque ad disciplinam virtutis aptissimum ; modo, qui eum adierit, vacuo sit praeiudicatis opinionibus anime studiosoque veritatis. Quin, cum e nostris non pauci numerentur boni poetae qui omne ferre punctum, ut dicitur, videantur, miscentes utile dulci, habet hoc Dantes, ut singulari lectorem et imaginum varietate et colorum pulcritudine et sententiarum ac verborum granditate capiens, ad christianae sapientiae amorem alliciat atque excitet : ipsumque neiao ignorat aperte professum, ea se mente hoc carmen composuisse, ut aliquod praeberet omnibus vitale nutrimentum. Itaque scimus nonnullos, vel recenti memoria, qui remoti a Christo, non aversi essent, cum huius praecipue lectione studioque tenerentur, divino munere, veritatem primo suspexisse catholicae fidei, ac subinde se in Ecclesiae sinum libentissime recepisse. Quae hactenus memorata sunt, satis ostendunt quam sit opportunum per haec saecularia toto orbe catholico optimum quemque eo fieri alacriorem ad retinendam, fautrioem bonarum artium, Fidem, cuius haec ipsa virtus egregie, si unquam alias, in Aligherio spectata est. Etenim in eo non modo summa ingenii facultas efficit admirationem:, verum etiam immensa quaedam magnitudo argumenti, quod divina ei religio ministravit ad canendum ; et is quod habuerat a natura t a n t u m acuminis, diu quidem multumque exemplarium veterum contemplatione limavit, sed eo magis exacuit Ecclesiae Doctorum et P a t r u m disciplinis, ut diximus ; quae res ei tribuit, ut cogitatione et mente multo evolare altius la- 216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tiusque posset, quam si naturae finibus, exiguis sane, se continuisset. Itaque eum, quamquam a nobis tanto saeculorum intervallo seiungitur, huius paene aetatis dixeris esse, certe longe recentiorem quam quemquam' ex his, qui nunc sunt, cantoribus vetustatis eius quam Christus e Cruce victor de medio pepulit. Eadem omnino spirat in Aligherio, atque in nobis pietas ; eosdem habet sensus religio; iisdem tamquam velaminibus utitur « allata nobis de caelo veritas, qua tam sublime evecti sumus ». Haec eius nobilissima laus est, christianum esse poetam, id est christiana instituta, quorum contemplaretur toto animo speciem ac formam, de quibus mirabiliter sentiret, quibus ipse viveret, divino quodam eecinisse cantu ; quam laudem qui inficiali non dubitant, omnem Comoediae religiosam, rationem commenticiae cuidam fabulae comparantes, nulla veritate subiecta, ii profecto id inficiantur quod est in Poeta nostro praecipuum, et ceterarum eius laudum fundamentum. Ergo, si t a m magnam honestatis amplitudinisque suae partem debet catholicae fidei Dantes, iam, ut alia omittamus, vel hoc uno exemplo illud confirmare licet, tantum abesse ut obsequium mentis animique in Deum ingeniorum cursum retardet, ut incitet etiam et promoveat : item iure colligitur, quam male consulant progressioni studiorum et humanitatis, qui nullum in iuventutis institutione patiunt u r esse Religioni locum. Dolendum est enim disciplinam, qua publice studiosa iuventus instituitur, eiusmodi esse solere, quasi nulla sit Dei habenda homini ratio, nulla earum omnium, quae supra naturam sunt, rerum maximam m. Nam, sicubi « poema sacrum » non habetur scholis publicis alienum, quin etiam in libris numeratur qui sunt studiosius perlegendi, at vitale illud nutrimentum, cui ferendo natum est, plerumque minime affert adolescentibus, utpote, disciplinae vitio, non sic animatis erga ea quae sunt divinae fidei, quemadmodum oportet. Quod utinam haec sollemnia saecularia id efficiant, ut, ubicumque datur opera erudiendae in 1 1 Acta Benedicti PP. XV 217 litteris iuventuti, debito sit in honore Dantes, alumnosque christiana doctrina ipse imbuat ; cui quidem in poemate condendo nihil aliud fuit propositum, nisi vemovere viventes in hac vita de statu miseriae, id est peccati, et perducere ad statum felicitatis, id est divinae gratiae \ Vos vero, dilecti filii, quibus auspicato contingit, ut litterarum artiumque optimarum studia, Ecclesia magistra, exerceatis, diligite earumque habete/ ut facitis, hunc Poetam, quem appellare christianae sapientiae laudatorem et praeconem unum omnium eloquentissimum non dubitamus. Huius enim in amore quo plus profeceritis, eo vos et perfectius ad veritatis splendorem vestros excoletis animos, , t in Fidei sanctae obsequio studioque constantius permanebitis. Atque auspicem divinorum munerum paternaeque benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem vobis omnibus, dilecti filii, amantissime impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxx mensis aprilis MCMxxi, Pontificatus Nostri anno septimo. e B E N E D I C T U S P P . XV 1 Epist. X, § 15. 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE 1 AD R. P. D. ANDREAM DE SZEPTYCKI, ARCHIEPISCOPUM LEOPOLIENSIUM ; DE RUTHENORUM COLLEGIO ITERUM IN URBE A PRETENDO AC DE CONDITIONE RERUM ILLIUS POPULI RESCRIBENS. Venerabile fratello, salute ed apostolica benedizione. — Il dolore che Noi p r o v a m m o nel maggio 1915 allorché da questa alma città vedemmo partire i diletti figli del Collegio Ruteno che all'ombra della s a n t a Regina di Zyrovice (del Pascolo), così cara al popolo di Rutenia, si p r e p a r a v a n o a divenire degni ministri dell'altare, è ora alfine lenito dalla preghiera che ella, nella sua qualità di Metropolita, Ci rivolge, di riaprire il Collegio s t e s s o ; e Noi che a b b i a m o avuto la soddisfazione di vedere nuovamente a d u n a r s i intorno alla Cattedra Apostolica i giovani chierici dei vari, paesi fino a ieri belligeranti, siamo ben felici di dare il Nostro consenso alla sua o p p o r t u n a richiesta. Se non che, avendo il Collegio R u t e n o più degli altri risentito i tristi effetti della mondiale conflagrazione, perchè in conseguenza della medesima rimase privo di gran, parte delle sue rendite, le quali gli venivano somministrate dal cessato impero Austro-Ungarico, Noi abbiamo procurato di assicurarne anche d'ora innanzi l'esistenza, assegnandogli u n a congrua somma, mercè la quale possa il Collegio m a n t e n e r e tanti alunni, q u a n t i essi erano prima della guerra. Ben vengano d u n q u e i Nostri diletti figli del Collegio R u t e n o , ora che la Provvidenza fa suonare anche per essi l'ora del salutare ritorno; e Noi stessi di b u o n grado rivedremo i rappresentanti di quel caro popolo, che forse più di ogni altro ha conosciuto gli orrori dell'immane conflitto. Ed è v e r a m e n t e con anima affranta che Noi, pensando ai Ruteni, ricordiamo le belle città saccheggiate, i tranquilli villaggi incendiati, le ubertose campagne corse e ricorse da eserciti sterminati. E col pensiero del popolo, sono t u t t o r a presenti ai Nostro spirito le loro chiese devastate, le immagini sacre infrante, i sacri paramenti fatti s t r u m e n t o di ludibrio, e più di ogni altra cosa, ciò che Ci riempie di raccapriccio, le Specie Eucaristiche calpestate da incoscienti fanatici. Gli orrori della fame, delle crude stagioni, delle ferali malattie, delle atroci sevizie, le prigionie di cui ella stessa, venerabile fratello, Acta Benedicti PP. XT S19 porta t u t t o r a le stigmate, le uccisioni di venerandi sacerdoti, di vecchi imbelli, di deboli donne, di t a n t a fiorente gioventù, tutti rei di m o s t r a r e a t t a c c a m e n t o al proprio r i t o ; tutto ciò è b e n dipinto al Nostro sguardo, ed insieme ad un senso profondo di p a t e r n a pietà Ci ispira di innalzare a Dio u n a speciale preghiera, onde ottenere che dopo t a n t e prove degnisi la divina Clemenza di r i g u a r d a r e benigna un popolo valoroso, che t a n t o ha s a p u t o soffrire per la conservazione del suo rito, palladio della s u a nazionalità. Che se dobbiamo r i a n d a r e con la memoria le paterne prem u r e di q u e s t a Sede Apostolica ed il Nostro personale interessamento per il diletto popolo Ruteno, Ci è caro ricordare che u n a tangibile prova fummo lieti di d a r n e non a p p e n a da alcuni rappresentanti dei popolo R u t e n o venimmo a conoscere lo strazio di quelle misere popolazioni. Fu allora che Noi Ci affrettammo n o n solo a spedire soccorsi, ma anche ad istituire e ad inviare sul posto un Nostro speciale Delegato che portasse a tutti, da parte Nostra ed in Nostro nome, parole di conforto ed aiuti di c a r i t à ; e q u a n t u n q u e circostanze indipendenti dal voler Nostro e dallo zelo del Pontifìcio Visitatore abbiano impedito al diletto figlio, il P. Giovanni Genocchi dei Missionari del Sacro Cuore, di portarsi fino fra gli Ukraini, pure dalle relazioni che egli Ci ha inviato, a b b i a m o avuta, non disgiunta p u r t r o p p o dalla dolorosa conferma del martirio di quel popolo generoso, la b r a m a t a dolce consolazione di essere assicurati come nella g u e r r a m o s s a alla s u a fede e specialmente nelle insidie tese al suo clero ben pochi siano stati quelli che miserevolmente defezionarono. Mentre piangiamo sulla c a d u t a di questi s v e n t u r a t i figli Nostri, Ci è tuttavia di g r a n conforto il sentire che n e s s u n séguito abbia trovato presso il popolo la loro apostasia, e che anzi, di t a n t o disprezzo siano stati fatti oggetto per il loro sacrilego passo, da dovere a b b a n d o n a r e i loro paesi e cercare altrove rifugio. Per questo a p p u n t o Noi, che a b b i a m o s o m m a m e n t e a cuore il ritorno all'unità della fede dei popoli orientali, nei quali è così vivo il sentimento religioso, a b b i a m o ferma fiducia che per mezzo dei Ruteni, sempre stretti alla Cattedra R o m a n a , ma ora vieppiù fortificati nella fede dalle recenti calamità, possa presto t r a d u r s i in atto il pio voto del Nostro illustre predecessore U r b a n o VIII con quelle memor a n d e p a r o l e : « Per vos, mei R u t h e n i , Orientem c o n v e r t e n d u m spero ». Vengano d u n q u e e vengano senza "indugio i diletti chierici R u t e n i ; Noi li a t t e n d i a m o con a m o r o s a sollecitudine e preghiamo caldamente il Signore che ai Nostri amati figli della t e r r a di R u t e n i a riservi la grazia di formarsi pienamente, all'ombra della Cattedra di Pietro, a quel santo apostolato che d a r à a Cristo ed al suo Vicario la gioia di veder t o r n a r e all'unico ovile tanti milioni di cristiani che ora ne vivono sepa- no Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rati. Con questo augurio Noi impartiamo di g r a n cuore a lei, .venerar bile fratello, ai suoi colleghi nell'episcopato ed ai dilettissimi fedeli della terra Ukraina, l'apostolica benedizione. Dal Vaticano, li 24 febbraio .192.1. B E N E D I C T U S P P . XV. II AD R. P. D. MARIUM BBSSON, EPISCOPUM LAUSANENSIUM ET GENEVENSIUM CETEROSQUE HELVETIORUM EPISCOPOS; PROPOSITUM LAUDANS CELEBRANDI QUARTUM CENTENARIUM AB ORTU BEATI PETRI CAN [SIL Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Officii Nostri vestra Nos a d m o n e n t studia, in id, ut accepimus, collata, ut beati Petri Canisii m e m o r i a m debito cum h o n o r e recolatis, ad exitum vertente saeculo q u a r t o ab eius ortu. Pie id vos a d m o d u m et. grati cum animi laude. Si enim t e m p o r i b u s religioni maxime infensis, cum late obtinentes r e r u m n o v a r u m cupidines o b s c u r a r e n t a u r u m catholicae doctrinae, m u t a r e n t colorem optimum c h r i s t i a n o r u m m or uni, catholicam Helvetii r e t i n u e r u n t fidem, id, s e c u n d u m Deum, t r i b u e n d u m in primis est vigilantiae s o l e r t i a e q u e religiosi h u i u s viri. Persequi v i r t u t e s eius, celebrare labores q u i b u s n o n Helvetiis solum profuit, sed et Austriae et Germaniae populis bene multis, illustrare copiam doctrinae a t q u e eruditionis, q u a m in c o m m u n e m attulit salutem docendo in scholis, concion a n d o , scribendo, cum adversariis d i s p u t a n d o , l u m e n consilii hortation e m q u e sanctam o m n i b u s impertiendo, propositum Nobis h a u d est. R e m attigit Decessor Noster f. r. Leo XIII in encyclica epistola « Militantis Ecclesiae » d a t a p e r sollemnia, q u a e celebrata sunt expleto saeculo tertio ab obitu Canisii. P r a e s t a t n u n c hortari vos ut, q u a s h o n o r i s significationes tribuetis viro de sacra civilique re optime merito, eae n o n m i n u s decori p a r e a n t q u a m utilitati Ecclesiarum v e s t r a r u m . Velimus n i m i r u m Petri memoria ita i n s t a u r e t u r , ut ex eius vitae exemplis apte propositis christifideles vestri s e n t i a n t q u a n t i sibi faciendum sit divinum illud fidei m u n u s p r o q u o P e t r u s t a m acriter, t a m diu d e c e r t a v i t : et viri e clero discant q u i b u s pietatis doctrinaeque a r m i s veritatis ac religionis patrocinium suscipiendum sit. T e m p o r a , ut videtis, e l a b u n t u r in q u i b u s et a doctrinarum venenis et a multiplicatis vitiorum illecebris cotidiana Acta Benedicti PP. XV fidei ac m o r u m i m p e n d e n t christifidelibus detrimenta cotidianaeque s u n t dimicationes, q u a e m a n e n t viros sacri ordinis, si, suae m e m o r e s vocationis, suo rite fungi m u n e r e velint. U t r o s q u e ita m u n i r e oportet, ut alii stent fortes in fide, laborent alii uti boni milites Christi Iesu. Q u a m igitur dies affert ad id opportunitatem, ea sapienter u t e n d u m , ita n e m p e ut cooperetur in b o n u m . Nos quidem et h o r t a m u r fideles vestros, ut vestris ne desint studiis a t q u e optatis, et vobis, Venerabiles fratres, quos suscepti laboris a t q u e i n d u s t r i a e , u b e r e s fructus l a t u r o s confidimus, vestrisque dioecesibus, q u a s cupimus crescere in dies in ostensione spiritus ac virtutis, caelestium auspicem g r a t i a r u m Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , die i aprilis MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV .222 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNATIO LIBRI: EDMOND CAZAL « SAINTE THERES! » Emi ac Rmi Dñi Cardinales in r e b u s fidei et morum inquisitores Generales, in ordinario consessu h a b i t o feria iv, die 20 aprilis 1921, l i b r u m : E d m o n d Cazal, Sainte Therese, Paris, Librairie P. Ollendorff, p r a e d a m n a t u m ad praescriptum canonis 1399, in Indicem librorum prohibitorum i n s e r e n d u m esse declararunt, hac praecipue ratione, ne fideles ex titulo in errorem forte i n d u c a n t u r . Et insequenti feria v, die 21 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D. N. Benedictus divina Providentia P a p a XV, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P P . resolutionem approbavit et publicandam mandavit. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. 'Officii, die 22 aprilis 1921. A. Castellano, Supremae S. G. S. Officiis Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM CIRCA PROPONENDOS AD EPISCOPALE MINISTERIUM IN BRASILIA Quae de eligendis Episcopis in America Septentrionali novissime s t a t u t a sunt, S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . XV, habito Ordinar i o r u m voto, ad Brasilianam Rempublicam extendenda, paucis i m m u tatis, decrevit, quippe q u a e praesentis temporis necessitatibus et congrue respondent, et, q u a n t u m in h u m a n i s fieri potest, o p p o r t u n e c o n s u l u n t . S. Congregatio Consistorialis Hoc igitur consistoriali Decreto, hac super re, q u a e s e q u u n t u r idem S S m u s D n u s praescribit, 1. P r o proponendis sacerdotibus ad episcopale ministerium idoneis ac dignis, conventus Episcoporum fiet singulis trienniis a u t saltem singulis quinquenniis, tempore infra assignato. , 2. Conventus e r u n t provinciales, hoc est, omnes et singuli Ordinarii dioecesum u n i u s c u i u s q u e provinciae convenient simul, nisi forte pro ali quibus provinciis paucas dioeceses complectentibus d u a s provincias simul convenire decernatur: quod quidem iidem Episcopi proponere poterunt. 3. Praelati vero nullius conventibus Episcoporum provinciae suae interesse curabunt, iisdem cum iuribus ac ceteri. 4. Quolibet triennio aut quinquennio, ut s u p r a dictum est, sub initium Quadragesimae, incipiendo ab a n n o 1922, omnes et singuli Episcopi Metropolitano suo vel seniori Archiepiscopo (si duae ecclesiasticae provinciae simul conveniant) sacerdotum n o m i n a iudicabunt, quos dignos episcopali ministerio existimabunt. Nil autem vetat quominus, hos inter, alterius etiam dioecesis vel provinciae sacerdotes p r o p o n a n t u r ; sub gravi t a m e n exigitur, ut, qui proponitur, personaliter et ex d i u t u r n a conversatione a p r o p o n e n t e cognoscatur. 5. U n a cum nomine, aetatem q u o q u e designabunt candidati, eius originis et actualis commorationis locum, et officium quo principaliter fungitur. 6. Antequam determinent quos proponant, tam Archiepiscopi q u a m Episcopi poterunt a viris ecclesiasticis p r u d e n t i b u s necessarias notitias inquirere, ita t a m e n ut finis h u i u s inquisitionis o m n i n o lateat. Notitias vero q u a s receperint nemini patefacient, nisi forte in Episcoporum conventu, de quo inferius. U1U 7. Nomina quae Episcopi iuxta art. 4 proponent, nulli p r o r s u s aperiant, -nisi Metropolitano suo vel seniori Archiepiscopo. 8. Metropolitanus vel senior Archiepiscopus habitis a ceteris Praesulibus candidatorum nominibus sua adiiciat: o m n i u m indicem ordine alphabetico conficiat, et, reticitis p r o p o n e n t i b u s , h a n c notulam transmittat singulis suis Suffraganeis sive Antistitibus, ut hi o p p o r t u n a s investigationes peragere valeant de qualitatibus eorum quos personaliter et certa scientia n o n cognoscant. 9. Investigationes huiusmodi, e a r u m q u e causa, m a x i m a secreti cautela peragendae erunt, ut s u p r a n u m . 6 dictum est. Quod si Episcopus vereatur rem palam evasuram, ab ulterioribus inquisitionibus abstineat. 10. Post Pascha, die et loco a Metropolitano vel a seniore Archiepiscopo determinandis, omnes Episcopi convenient ad seligendos eos qui 224. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. Sedi pro episcopali ministerio proponi debeant. Convenient a u t e m a b s q u e ulla solemnitate, quasi ad familiarem congressum, lit attentio quaelibet, p r a e s e r t i m diariorum et e p h e m e r i d u m , et o m n e curiositatis s t u d i u m vitentur. 11. In conventu, invocato divino auxilio, p r a e s t a n d u m erit a singulis, Archiepiscopo n o n excepto, factis S S . Evangeliis, i u s i u r a n d u m de secreto servando, ut sacratius fiat vinculum quo o m n e s a d s t r i n g u n t u r : post hoc regulae ad electionem faciendam iegendae e r u n t . 12. Deinde u n u s ex Episcopis praesentibus in Secretarium eligetur. 13. His peractis, ad disceptationem P r a e s u l e s venient, ut, inter tot exhibitos, digniores et aptiores seligant. Id t a m e n veluti Christo praesente fiet et sub Eius obtutu; omni h u m a n a consideratione postposita, c u m discretione et caritate, s u p r e m o Ecclesiae bono divinaque gloria et a n i m a r u m salute unice ob oculos habitis. 14. Candidati m a t u r a e , sed n o n nimium provectae aetatis esse debent ; prudentia; praediti in agendis, q u a e sit ex ministeriorum exercitio comprobata; sanissima et n o n communi doctrina exornati, q u a e cum debita erga Apostolicam Sedem devotione c o n i u n g a t u r ; maxime vero sint h o n e s t a t e vitae et pietate insignes. A t t e n d e n d u m insuper erit ad capacitatem candidati q u o a d temporalem b o n o r u m administrationem, ad conditionem eius familiarem, necnon ad eius indolem et valetudinem. U n o verbo, videndum u t r u m o m n i b u s iis qualitatibus polleat, q u a e in optimo pastore requiruntur, ut cum fructu et aedificatione p o p u l u m Dei regere queat. 15. Discussione peracta, fiet hac ratione s c r u t i n i u m : a) Qui o m n i u m Episcoporum sententia, quavis d e m u m de causa, visi fuerint in disceptatione ex n u m e r o proponendoruni expungendi, ii in suffragium n o n v o c a b u n t u r ; de ceteris, etiam probatissimus, suffragium feretur. b) Candidati singuli ordine alphabetico ad suffragium proponent u r : suffragia secreta erunt. c) Episcopi omnes, Metropolitano n o n excepto, pro singulis candidatis tribus u t e n t u r taxillis seu calculis, albo scilicet, nigro; tertioque alterius c u i u s c u m q u e coloris: p r i m u m ad approbandum^ alterum ad r e p r o b a n d u m , tertium ad abstensionem indicandam. d) Singuli Antistites, praeeunte Archiepiscopo, in u r n a ad h u n c finem disposita«taxillum déponent, quo dignum, coram Deo et graviter onerata conscientia, sacerdotem a e s t i m a b u n t qui in suffragium v o c a t u r : reliquos taxillos binos in u r n a alia, pariter secreto, déponent. e) Suffragiis expletis, Archiepiscopus, a d s t a n t e Episcopo Secretario, taxillos et eorum speciem coram o m n i b u s n u m e r a b i t , s c r i p t o q ü e adnotabit. 225 S. Congregatio Consistorialis 1.6. Scrutinio de o m n i b u s peracto, liberum erit Episcopis, si id ipsis placeat, a u t aliquis e o r u m postulet, ut inter a p p r o b a t o s plenis aut parib u s suffragiis novo scrutinio designetur quinam sit praeferendus. Ad h u n c finem singuli suffragatores n o m e n praeferendi in schedula a d n o t a b u n t , e a m q u e i n u r n a d é p o n e n t : s c h e d u l a r u m a u t e m examen f i e t , u t s u p r a n u m . 15, litt. e, decernitur. 17. Quamvis vero S u m m u s Pontifex sibi reservet, dioecesi vel archidioecesi aliqua vacante, per N u n t i u m Apostolicum, aliove modo, opport u n a consilia ab Episcopis vel Archiepiscopis requirere, ut personam eligat q u a e inter a p p r o b a t a s magis idonea videatur dioecesi illi r e g e n d a e ; nihilominus fas erit Episcopis in eodem conventu indicare, generali saltem ratione, cuinam dioecesi h u n c aliumve c a n d i d a t u m magis idoneum cens e a n t ; ex. gr. u t r u m exiguae, o r d i n a t a e ac tranquillae dioecesi, an maioris vel difficilioris momenti, vel in q u a plura sint o r d i n a n d a a u t c r e a n d a ; u t r u m dioecesi mitioris aëris et facilis mmeatus, et alia huiusmodi. 18. Episcopus a secretis, discussione durante, diligenter a d n o t a b i t q u a e de singulis candidatis a singulis suffragatoribus e x p o n e n t u r , q u a e n a m discussionis fuerit conclusio ; q u i n a m t u m in primo scrutinio, tum in secundo (si fiat) fuerit exitus, et quidnam specialius iuxta art. 17 fuerit dictum. 19. Antistites a conventu ne discedant, a n t e q u a m ab Episcopo Secretario lecta fuerit relatio ab eodem confecta circa n o m i n a proposita, candidatorum qualitates et obtenta suffragia, e a m q u e probaverint. 20. Actorum exemplar ab Archiepiscopo, a Praesule a secretis et a ceteris Episcopis praesentibus subsignatum, q u a m tutissime ad Sacram h a n c Congregationem per Nuntium Apostolicum mittetur. Acta vero ipsa penes Archiepiscopum in Archivo secretissimo S. Officii s e r v a b u n t u r , d e s t r u e n d a t a m e n post a n n u m , vel et am prius, si periculum violationis secreti i m m i n e a t . 21. Post haec, fas t a m e n semper erit Episcopis, t u m occasione propositionis candidati t u m vacationis alicuius sedis, praesertim maioris momenti, litteras Sacrae huic Congregationi vel ipsi SSmo Domino conscribere, q u i b u s mentem s u a m circa p e r s o n a r u m qualitates sive absolute, sive relate ad provisionem dictae sedis, patefaciant. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 19 martii 1921. f$j G. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius ACTA, vol. XIII, n. 6. — 6-5-921. Sincero, Adsessor. 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II BRIXINEN. DECRETUM QUO DIOECESIS BRIXINENSIS A PROVINCIA ECCLESIASTICA SAL1SBURGENSI SEPARATUR ET APOSTOLICAE SEDI IMMEDIATE SUBIICITUR. Q u a m iura et officia quibus dioecesis Brixinensis, q u a suffraganea,: erga metropolitanam sedem Salisburgensem adstringitur, in praesenti r e r u m conditione nonnullis difficultatibus sint obnoxia, S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV, suppleto q u a t e n u s opus sit q u o r u m intersit consensu, dioecesim Brixinensem a iure metropolitico Archiepiscopi Salisburgensis absolvendam decrevit. Quapropter, in exsecutionem apostolici mandati, Saera h a e c Congregatio Consistorialis, vi praesentis decreti, dioecesim Brixinensem k provincia ecclesiastica Salisburgensi s e p a r a t et Apostolicae Sedi immediate subiectam constituit. Contrariis quibusvis minime obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 25 aprilis 1921. •)$( C. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. L. g* s. Aloisius Sincero, Adsessor. III DECRETUM CIRCA DEN OMINATIONEM EPISCOPI ET DIOECESIS PRINCIPIS ALBERTI S s m u s D. N. Benedictus P P . XV, de consulto E m o r u m S . C o n g r e gationis Consistorialis P a t r u m , benigne disposuit, ut Episcopus pro tempore Principis Alberti posthac d e n o m i n a t u r « E p i s c o p u s Principis Alberti et Saskatoonensis », quo titulo etiam dioecesis condecoretur. Datum R o m a e , ex aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 30 aprilis 1921. £g C. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor, S. Congregatio Consistorialis .• ¿ * IV PROVISIO ECCLESIARUM Decretis S. Congregatio ois Consistorialis, S s m u s D. N. Benedictus P P . XV has, q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio pastore providit, nimirum : 9 aprilis 1921. — Titulari episcopali Ecclesiae Clismatensi praefecit R. D. P a u l u m R é m o n d , presbyterum B i s u n t i n u m ; 30 aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Corporis-Christi, R. D. Emman u e l e m Ledwina, u r b a n u m Antistitem. V NOMINATIONES Successivis S. Congregationis Consistorialis decretis S s m u s D. N. Benedictus P P . XV n o m i n a v i t : 15 ianuarii 1921. — R. P. D. Maximilianum Novelli, Episcopum titularem A n d r a p a n e n s e m , Administratorem Apostolicum dioecesis Collensis; 28 februarii. — R. P. D. A n d r e a m Masera, Episcopum tit. Himeriensem, Administratorem Apostolicum dioecesis Liburnensis; 16 martii. — R. P. D. A n t o n i u m Galati, Episcopum Administratorem Apostolicum dioecesis Hieracensis ; Oppidensem, 21 martii. — R. P. D. Franciscum Mostyn, Archiepiscopum Cardiffensem, Administratorem Apostolicum dioecesis Meneviensis, ad nutum Sanctae Sedis; 1 aprilis. — R. P. D. Carmelum Pujia, Archiepiscopum Sanctae Severinae, Administratorem Apostolicum dioecesis Cotronensis ; 2 aprilis. — R. P. D. F o r t u n a t u m Farina, Episcopus T r o i a n u m , Administratorem Apostolicum dioecesis Fodianae. 228 ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS N. TRANSLATIONIS Die 19 MISSARUM ebruarii 1921 QUAESTIO. - R e v m u s Ordinarius dioecesis N. quaerit u t r u m , post Codicis can. 838 promulgationem, abrogata censenda sit, ad n o r m a m $i plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXII, n. 32. III CAIETANA ET VERULANA. DISMEMBRATIONIS ET AGGREGATIÒNIS BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sedis Apostolicae semper cura fuit pro meliori christifidelium regimine et commodo nonnulla circa dioecesum limites innovare, seu melius o r d i n a r e , prout, habita locorum et aliarum circumstantiarum ratione, melius in Domino expedire visum est. Q u u m itaque oppidum Valliscursa, olim ad dioecesim F u n d a n a m pertinens, elapso vero saeculo, suppressa h a c dioecesi, ad Caietanam • a d i u n c t u m , iterum i t e r u m q u e usque ab initio petierit ab ea seiungi et alicui dioecesi in civili R o m a n a provincia uniri, eo quod oppidum ipsum in h a c provincia situm sit, et preces s u a s iustis gravibusque rationibus vallaverit, Nos, auditis interesse habentibus, et omnibus accurate perpensis, de consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationis Consistorialis, deque Apostolicae potes t a t i s plenitudine, suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a 256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale interesse p r a e s u m a n t , consensu, s t a t u i m u s ut- oppidum Valliscursa ab archidioecesi Caietana dividatur et separetur simulque t r i b u a t u r et incorporetur finitimae dioecesi Verulanae, cum o m n i b u s iuribus et obligation i b u s h u i u s dioecesis propriis. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m tempore, infringere, aut iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, sciat se obnoxium e v a s u r u m esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec omnia exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s dilectum filium Anselmum Gécere, h o d i e r n u m Gaietanae archidioecesis Vicarium Capitularem, eique necessarias huic negotio facultates t r i b u i m u s , etiam subdelegandi alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive sententiam dicendi de quavis occurrente difficultate vel oppositione, facta eidem obligatione q u a m p r i m u m mittendi ad eandem S a c r a m Congregationem Consistorialem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die vigesima prima mensis martii, Pontificatus Nostri a n n o septimo. % C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. S. C. Consist. Secretarius. Iulius Raphael O. CARD. CAGIANO S. B. B. Cancellarius. Cam pori, Virili, Protonotarius Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Loco >ït Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXII, n. 52. EPISTOLA AD MICHAELEM S. R. E. CARD. LOGUE, ARCHIEPISCOPUM ARMACHANUM: DE NECES-* SITATE ET RATIONE PACIS INTRA FINES HIBERNIAE RECONCILIANDAE. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Ubi p r i m u m , cum arderet E u r o p a bello, ad h a n c Petri Cathedram, a r c a n o Dei consilio, evecti s u m u s , n o n ignoras, s u m m a virium contentione id Nos, pro apostolici officii conscientia, persecutus, ut, q u o a d p o s s e m u s , Acta Benedicti PP. XV 257 maximis plurimisque m e d e r e m u r malis, q u a e t a m atrox conflictatio peperisset, et pacem inter h o m i n e s denuo c o n c i l i a r e m u s ^ Q u o d s i ad pacem r e s t i t u e n d a m nihil i n t e n t a t u m reliquimus, hortationes Nostras d o l e m u s irritas h a u d semel cecidisse. Atqui, ut saepe iam diximus, civitates nec domi nec foris m a n s u r a tranquillitate fruentur u n q u a m , nisi ad ea redierint christiana principia quae deseruerunt, q u a e q u e instituto suo tradit Ecclesia. Interea v e h e m e n t e r angimur cum cogitamus, gentes a d h u c n o n p a u c a s e a r u m premi mole miseriarum q u a e bellum sunt consecutae. Etsi enim a r m a fere ubique conquievere, ob extremam t a m e n p e n u r i a m r e r u m , q u a e ad vitam necessariae sunt, multi omnis sexus a t q u e aetatis, iique innocentes, a b s u m u n t u r ; u s q u e q u a q u e vero, a p u d nationes etiam q u a e a certamine victrices discesserunt, ea a p p a r e n t sollicitudinis a t q u e anxietatis indicia q u a e optimum q u e m q u e futuros casus formidare iubent. In hoc a u t e m aliquantulum consolamur, quod tenuiorum p o p u l o r u m inopiae, ex stipe t a m liberaliter u n d i q u e ad Nos missa, h a u d semel opitulari p o t u i m u s . At cum o m n i u m fere gentium a n g i m u r causa, t u m m a x i m e sollicitamur, dilecte fili Noster, condicione Hiberniae, q u a e , avitae fidei a t q u e observantiae erga Apostolicam Sedem, vel impendio sanguinis, retinentissima, vastitatis hodie et caedium indignitatem patitur. Neque est profecto d u b i t a n d u m , quin acerbissimi eiusmodi eventus sint magnani p a r t e m recenti bello tribuendi, u n d e nec p o p u l o r u m optatis factum est satis, n e q u e ii pacificationis fructus exstiterunt q u o s populi sibi quisque erant polliciti. Ceterum in publica contentione, quae a p u d vos agitur, Apostolicae Sedi, uti in ceteris eiusdem generis, deliberatum est n e u t r i parti studere, q u e m a d m o d u m , pro sua prudentia, fecit a n t e h a c cons t a n t e r ; q u a t a m e n agendi ratione n e u t i q u a m prohibemur, q u o m i n u s illud o m i n e m u r o p t e m u s q u e , atque etiam adversas imploremus atque o b t e s t e m u r partes, ut contentionis istius furor quam primum considat, t a m q u e m a g n a m invidiae flarnmam stabilis pax sinceraque animorum excipiat necessitudo. Neque enim perspicimus, quid sit acerrima dimicatio u t r i q u e partium profutura, q u a n d o possessiones et praedia teterrime foedissimeque vastantur, vici, r u r a incenduntur, sacris nec locis nec hominibus parcitur, et u t r i n q u e ad internecionem, inermium s a e p e ac mulierum p u e r o r u m q u e , d e p u g n a t u r . Nos igitur, apostolici memores officii, eaque caritate permoti q u a e h o m i n e s universos complectitur, Anglos H i b e r n o s q u e cohortamur, ut velint a e q u o a n i m o perpendere, sitne t e m p u s ab inferenda vi desistere deque aliqua compositione agere. Qua in re o p p o r t u n u m fore p u t a m u s , si, quod insignes viri, iidemque r e r u m civilium peritissimi, n u p e r excbgi- 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t a r a n t effectum d e t u r : id est ut quaestio ab omni Hibernorum. gente delecto c u i d a m h o m i n u m Consilio deferatur disceptanda; quod Consilium p o s t q u a m s u a m aperuerit sententiam, viri u t r i u s q u e partis auctoritate graviores in u n u m conveniant, et, rationibus iudiciisque suis ultro citroque propositis, aliquid c o m m u n i consensu constituant ad rem, sincero reconciliationis pacisque sensu, dirimendam. Interea, p e r m a g n a cum animi voluptate accepimus, te, dilecte fili Noster, caritatis stimulis i m p u l s u m quae m o r a s n o n patitur i u b e t q u e , omni p a r t i u m o p i n i o n u m q u e remoto discrimine, affectis egenisque homin i b u s opem ferri, consociationem q u a n d a m , a Cruce alba n u n c u p a t a m , constituendam curasse seduloque provehere, cuius est stipem iis iuvandis colligere qui vastationibus et violentiae motibus sint in angustias adducti. Neque minus laetamur, complures alios viros, etsi in religione et re publica dissidentes, tecum praeclara in hac amoris conspiratione consensisse, et c o m m u n i impiorationi vestrae generosos magno n u m e r o homines, n o n m o d o ex Hibernia, verum etiam ex aliis nationibus, miro a n i m o r u m ardore esse obsecutos. Quibus quidem, ceterisque q u i c u m q u e in hoc sanctissimum caritatis opus vel de s u a re contulerint vel pecuniam conrogarint, optima q u a e q u e a Domino precantes, ut p a t e r n a m v o l u n t a t e m Nostram erga p o p u l a r e s tuos t a m miseros testificemur, ad te, dilecte fili Noster, perferri v o l u m u s d u c e n t a millia libellarum italicarum, q u a m s u m m a m angustiis eorum nonnihil levamenti allaturam confidimus. Oculis vero in caelum conversis, omnipotentem Deum, qui nullas miserabilium filiorum lacrimas sinit sine solacio esse, cum gemitibus imploramus, ut pax vobis placidissima t a n d e m aliquando affulgeat. Cuius quidem auspicem, itemque p a t e r n a e caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, universoque gregi tibi commisso, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. Datum R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die x x v n aprilis a n n o Pontificatus Nostri septimo. B E N E D I C T U S P P . XV. MCMXXI, S. Congregatio Consistorialis 259 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1 RESOLUTIO SUPER PRIVILEGIO ORDINANDI ABSQUE LITTERIS DIMISSORIALIBUS NONNULLIS SEMINARIIS SEU COLLEGIIS ECCLESIASTICIS IAMPRIDEM CONCESSO. Q u u m nonnulla ecclesiastica collegia seu Seminaria, q u a e a l u m n o s ex dissitis civitatibus colligunt, anteactis t e m p o r i b u s privilegio d o n a t a fuerint promovendi ad ordines a l u m n o s sine litteris dimissorialibus s u o r u m Ordinariorum, d u m t a x a t de consensu Superiorum ipsius collegii, vel de licentia Cardinalis Protectoris collegii et de consensu Rectoris, vel etiam cum litteris testimonialibus Rectoris, quaesitum est, u t r u m in praesenti, mutatis t e m p o r u m et locorum adiunctis et Codice iuris canonici promulgato, m e m o r a t a privilegia a d h u c perseverent. Quaestione de m a n d a t o SSmi Domini Nostri penes S. Congregationem Consistorialem pertractata, E m i P a t r e s , in plenario consessu diei 8 ianuarii h u i u s anni, r e b u s o m n i b u s perpensis, censuerunt : m e m o r a t u m privilegium, cessatis causis ob q u a s concessum est, cessare debere, et ius c o m m u n e esse restituendum, incolumi t a m e n iure collegii S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide ab U r b a n o VIII brevi Ad uberes, diei 18 maii 1638 concesso, aliorumque Seminariorum seu collegiorum pro missionibus, a S. C. de P r o p a g a n d a Fide dependentium. S s m u s Dominus Noster Benedictus P p . XV in audientia diei 5 n o vembris 1920 h a n c resolutionem r a t a m h a b u i t et confirmavit, e a m q u e publici iuris fieri mandavit, contrariis quibuslibet minime obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 6 novembris 1920. }$¡ C. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. gii S. Aloisius Sincero, Adsessor. MO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II P R O V I S I O ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio pastore providit, nimirum : 18 martii 1921. — Cathedrali Ecclesiae Calatanisiadensi praefecit R. P. D. Ioannem Iacono, h a c t e n u s Episcopum Melphictensium et l u v e nacensium. 7 aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Philadelphiensi, R. D. Franciscum Vazhapilly, Vicarium Apostolicum Trichurensem. 11 aprilis. — Cathedrali nuper erectae Ecclesiae Lodzensi, R. D. Vincentium Tymieniecki, hactenus praepositum p a r o c h u m ecclesiae s. Stanislai Kostka in civitate Lodzensi. 13 aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Syracusanae, R. D. Iacob u m Carabelli, h a c t e n u s Administratorem Apostolicum eiusdem archidioecesis. 19 aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Adanensi, R. P. D, Achillem Ratti, Nuncium Apostolicum in Polonia, h a c t e n u s Archiepiscop u m titularem Naupactensem. 21 aprilis. — Cathedrali archiepiscopali Ecclesiae Caietanae, R. P. D. Paschalem Berardi, h a c t e n u s Episcopum Rubensium et B i t u n t i n o r u m . 23 aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bitanae, R. D. Rodulp h u m Bornewasser, praepositum Capituli collegiatae Aquisgranensis, q u e m deputavit in Auxiliarem Emi Card. Caroli iosephi Schulte, Archiepiscopi Coloniensis. 28 aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Brixinensi, R. D. Ioannem Raffi, cubicularium honoris Sanctitatis Suae. 30 aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Naupactensi, R. D. Fridericum Tedeschini, Nuncium Apostolicum apud Serenissimum H i s p a n i a r u m Regem Catholicum. 19 maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Helenopolitanae, R. D. R o b e r t u m Vicentini, I n t e r n u n t i u m Apostolicum in Hollandia. S. Congregatio Consistorialis III NOMINATIONES S s m u s D. Noster Benedictus P p . XV decretis S. C. Consistorialis n o m i n a r e dignatus est: 19 maii 1921. — R. P. D. Aloisium Zaffarami, Episcopum Tudertinum, Administratorem Apostolicum dioecesis Interamnensis ; •— R. P. D. Franciscum M. Berti, Episcopum Amerinum, Administratorem Apostolicum dioecesis Narniensis. iv DESIGNATIO ORDINARII PRO APPELLATIONE ET METROPOLITANI PRO CONCILIO PROVINCIALI. I u x t a can. 1594 § 2 Codicis iuris canonici, pro appellatione, et iuxta can. 285 eiusdem Codicis, pro Concilio provinciali, R m u s Episcopus Monoecensis, immediate Apostolicae Sedi subiectus, designavit R m u m Archiepiscopum Aquensem. Q u a m designationem S s m u s D. N. Benedictus Pp. XV a p p r o b a r e dignatus est. R o m a e , ex aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 6 maii 1921. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII P A D E R B ORNEN. COMPETENTIAE Die 11 decembris 1920 SPECIES PACTI. - R m u s O r d i n a r i u s P a d e r b o r n e n s i s H. S . G. s e q u e n s dubium proposuit: < In variis dioecesibus meae peramplae regionis variae vigebant « consuetudines, q u o m o d o , in ecclesiis, loci seu s c a m n a fidelium distrib u e r e n t u r . Hic sedes certis domibus incolarum a n n e x a e erant, ibi « hereditarie t r a d e b a n t u r et pecunia venibant, alibi pretio locabantur, « qui mos, ut ecclesiarum p a u p e r t a t i consulatur, in nonnullis c o m m u « nitatibus a d h u c retinetur. In paucis q u o q u e ecclesiis, praeter p a t r o « nos, q u a e d a m dignitate, gradu, divitiis eminentiores p e r s o n a e vel fami« liae sedes honoratiores h a b e b a n t easque, contra sacros canones, etiam « in presbyteriis ecclesiarum. Rixáe et lites et dissidia iterum a t q u e « iterum oriebantur t u m inter possessores sedilium, t u m inter privile« giatos ex u n a et rectores ecclesiarum ex altera p a r t e . Q u a s ut de « m e d i o tollerent, et praedecessores mei o p e r a m dabant, et ipse, cum « n o v a ecclesia aedificatur, maximopere studeo, ut, o m n i b u s privilegiis « sublatis et scamnis propriis remotis, loci omnes in ecclesia christifi« delibus o m n i b u s pateant. Quibus ordinationibus (can. 1263 § 3) o m n e s « fere acquiescunt; raro t a m e n u n u s vel alter, ut sibi sedes propria a u t « honoratior in nova ecclesia restituatur, postulat. « « « « « « « « « « P r o decidendis h u i u s m o d i aliisque de propriis sedilibus causis, fideles adire solent iudicem civilem, qui cognoscit secundum legem civilem Preussisches Allgemeines Landrecht dictam; q u a e lex in omnib u s constitutionibus conformis est iuri canonico. Decisiones enim s u p r e m o r u m t r i b u n a l i u m civilium u n a n i m i t e r Ordinario ius vindicant pro suo p r u d e n t i arbitrio ordinandi, ut sedilia p r o p r i a in ecclesiis de suo loco in alium t r a n s f e r a n t u r a u t ex eisdem a m o v e a n t u r ; sed possessores sedilium hoc in casu solummodo p o s t u l a r e possunt, ut p r o d a m n o emergente sibi ab ecclesiis aliquid erogetur. H a n c consuetudinem centenariam a d e u n d i civiles iudices, hisce in rebus, q u a s potius S. Congregatio Concilii 263 « mixti fori esse dicas q u a m res spirituali a n n e x a s , etiam pro futuro « s e c u n d u m c a n o n e m 5 retinere velim, ut odia exinde exsurgentia a « iudicibus meis ecclesiasticis avertam. Ne a u t e m i u r a Ecclesiae parvi « facere videar, quaero, an consuetudo illa approbari vel saltem tolerari « possit, imprimis cum litigans q u i d a m ab ordinatione mea, in via adimat nistrativa data, ad iudicium m e u m ecclesiasticum expresse provocaverit, «c Quare, ne Sanctitas Vestra d u b i u m m e u m benigne solvere dedigne« tur, devotissime rogo ». - I. P r o sustinenda consuetudine de q u a in dubio agitur haec r a t i o n u m m o m e n t a in iure et in facto afferebantur. SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. A) In facto. - Dioecesis P a d e r b o r n e n s i s , exeunte saec. octavo erecta, ac per Bullam De salute animarum a. 1821 multis amplisque terris aucta, n u n c per d u a s provincias, Westphaliam n e m p e et Saxoniam, se extendit. Ante eversionem illam a n t i q u a r u m dioecesum p r i n c i p a t u u m q u e episcopalium, quae dicitur « saecularizatio », a n n o 1803, in diversis provinciis n u n c in dioecesi Paderbornensi unitis, diversae vigebant consuetudines, quo iure christifideles sedilibus in ecclesiis positis uterentur. Sed locor u m Ordinarii p e r m u l t a praecepta id assequi s t u d e b a n t : 1) ut feminae a viris seiuncta h a b e r e n t sedilia; 2) ne sedilia inscio parocho v e n u m d a r e n t u r vel alio modo possessorem m u t a r e n t ; 3) ut ius ad sedilia propria vel ad certos in ecclesiis locos singulis domibus villarum comm u n i t a t u m v e assignaretur. Praedicto a n n o 1803, vel paulo post, territorium hodiernae dioecesis P a d e r b o r n e n s i s a Rege Borussico occupatum est statimque post occupationem introductum est « I u s C o m m u n e Terrae Borussicae » (Preussisches Allgemeines Landrecht). Quae lex consuetudines provinciarum de r e b u s ecclesiasticis vigentes n o n abrogavit, sed, cum in nulla provincia in o m n i b u s parochiis certa consuetudo vigeret, codex ille u b i q u e unicam vim obtinuit o m n e s q u e incolas, etiam catholicos, obligabat, a d h u c obligat atque obligabit. Nam lex introductoria novi Codicis Legis* Civilis Germaniae (Das Bürgerliche Gesetzbuch des Deutschen Reiches) art. 133, praedicto Iuri Communi q u o a d sedilia in ecclesiis expresse vim reservat. Cuius Iuris singulae n o r m a e iuri canonico totaliter quidem n o n consonant, n e q u e vero adeo r e p u g n a n t , ut tolerari n o n possint. Quippe praxis t r i b u n a l i u m civilium, q u a e s e c u n d u m legem illam iudicant, auctoritatem ecclesiasticam satis tuetur, ita ut can. 1263 § 3 Cod. Iur. Can. r e s p o n d e a t . Contra praecepta a competente auctorit a t e ecclesiastica edita ius provocandi n e q u e in possessorio n e q u e in 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale petitorio conceditur. Si Ordinarius mandaverit, ut sedile p r o p r i u m , quod cultui obest, verbi gratia processiones impedit, vel alio m o d o propter angustiam loci vel propter m u t a t a s prioris concessionis conditiones, a loco suo ad alium transferatur a u t omnino removeatur ex ecclesia, iudex civilis c a u s a m contra tales ordinationes non admittit, declarans solius auctoritatis ecclesiasticae ius esse m a n d a t a edere ad o r d i n a n d u m in ecclesiis cultum divinum. Quae praxis iudiciaria ex multis sententiis a p p a r e t cum « Tribunalis ad decidendas lites competentiae » {Gerischtshof zur Entscheidung der Kompetenzkonflikte), t u m hodierni supremi « T r i b u n a l i s in Germania » [Reichsgericht). In ceteris autem iudices civiles o m n e s lites de sediiibus admittunt, si fideles inter se litigant a u t si fideles contra p a r o c h u m vel Consilium fabricae litem introducunt. Fideles sine ulla conscientiae anxietate iudicem civilem his in rebus a d v o c a b a n t et a d h u c advocant. B) In iure. - De retinendis consuetudinibus can. 5 perspicue t r a c t a t : consuetudines n e m p e a c a n o n i b u s expresse reprobatae, sive universales sive particulares, t a m q u a m iuris corruptelae corrigendae et a b r o g a n d a e sunt. Aliae pro prudenti Ordinariorum locorum iudicio tolerari possunt s u b certis conditionibus, n e m p e - s i centenariae et immemorabiles sint, et porro si facile, pro locorum ac p e r s o n a r u m adiunctis, submoveri n o n possint. P r i m o itaque quaeritur n u m consuetudo, de q u a agitur, centenaria sit vel immemorialis. S u p r a iam dictum est, consuetudinem inde ab a n n o 1803 vel paulo post, cum introductione Iuris C o m m u n i s Terrae Borussicae, inolevisse. Cum lex praedicta n o r m a s de sediiibus in ecclesiis speciales contineret, iudices civiles causas desuper exortas ad forum s u u m t r a x e r u n t et fideles iudices civiles ad c o n t e s t a n d a s lites a d i e r u n t . Quare consuetudo centenaria dici posse videtur. Secundo q u a e r e n d u m est n u m c o n s u e t u d o illa corruptela iuris sit a p p e l l a n d a vel saltem facile submoveri possit. - Dubitari quidem n o n potest, quin Ecclesiae omnino ius competat de locis vel sediiibus in ecclesiis iudicandi. Sed res haec ecclesiastica cohaeret cum iuribus quib u s d a m civilibus. Incolae vicorum sedilia propria re&nent, iure hereditario accepta a maioribus, qui ecclesiam d o t a v e r u n t ; vel possessores sedilium propriorum a d h u c omnia vel saltem maiora o n e r a parochiae ferunt. I u s ad locos certos vel ad sedilia propria d o m i b u s , praediis, hereditatibus a d h a e r e t et cum r e b u s istis t a m q u a m pertinens c o m p a r a t u r ; alii ius illud ad sedile proprium s e c u n d u m c o n s u e t u d i n e m n u m e r a t a p e c u n i a acquisiverunt. P a r o c h i a e q u a e d a m sedilia publice locant, ut s u m p t u s necessarios facere valeant. Ecclesiae igitur reservato iure libere o m n i a p r a e c e p t a pro o r d i n a n d o cultu divino, etiam quoad sedilia, edendi, S.. Congregatio Concilii 265; ceteras de sedilibus his causas rem mixti fori esse dicas; n e q u e praxis iuri alicui nativo Ecclesiae obest. Quare consuetudo in dioecesi Paderbornensi vigens corruptela iuris appellari nequit. Neque facile submoveri potest. Constitutio Germaniae n u p e r edita o m n i b u s societatibus ecclesiasticis ius quidem attribuit res s u a s proprias ordinandi, sed intra fines d u m t a x a t pro o m n i b u s assignatos (art. 137). Neque lex de constituendis iudiciis in Germania (Gerichtsverfassungsgesetz des Deutschen Reiches) d. d. 27 ian. 1877, § 16, aliud forum competens admittit praeter civile. I t a q u e Ordinarius Paderbornensis fideles prohibere nequit, quin iudicem civilem in causis praedictis a d e a n t ; sed etiam si fideles sponte forum ecclesiasticum adirent, prudentius equidem ad forum civile remitterentur, ne odium ex huiusmodi decisionibus facile excitandum ecclesiastica auctoritas in se suscipiat. Quare u t a t u r Ordinarius iure sibi in Codice (can. 1263) concesso in via a d m i n i s t r a t i v a ; quotiescumque autem fideles tali administrationi n o n acquiescant et coram iudice litigare velint, iudicem civilem adire libere posse videntur i m m m o consultius ad eumHem remitti. II. Ex adverso super his plura deducebantur. In primis d u b i u m n o n esse quin Codex aperte distinguat inter res spiritualibus adnexas, de q u i b u s in n. 1, § 1, can. 1553 statuitur causas cognoscendas iure proprio et exclusivo ab Ecclesia, et causas mixti fori, « in quibus t u m « Ecclesia t u m civilis potestas aeque competentes sunt » ad n o r m a m § 2 eiusdem canonis. Verum, q u u m nulla nova occurrat in Codice definitio vel descriptio c a u s a r u m circa res spiritualibus adnexas, etiam stand u m est veteri receptae doctrinae, iuxta q u a m minime ambigendum videtur causas super iure s c a m n o r u m in sacris aedibus h a b e n d o r u m a c c e n s e n d a s esse causis de rebus t e m p o r a l i b u s quidem, sed spirituali, i. e. cultus divini exercitio, adnexis. Sive enim quaestio fiat de privilegio concesso, vel de iure acquisito, vel de contractu, v. g. locationis, s e r v a n d o , semper agitur de iure exercendo in aliquam sacrarum aedium p a r t e m , intra e a r u m d e m a m b i t u m , e u m d e m q u e finem spiritualem, i. e. cultus peragendi, spectante. Q u a m o b r e m in Codice q u o q u e explicite p r o h i b e t u r q u o m i n u s laici, etiamsi ad fabricam ecclesiae c u r a n d a m peculiariter addicti, « ullatenus sese- ingerant in ea omnia quae ad spiri« tuale munus pertinent, praesertim... 4) in dispositionem materialem ... « sedilium, s c a m n o r u m ... a l i a r u m q u e r e r u m quae ad exercitium religiosi « cultus spectant » (can. 1184). Ceterum concessio huiuscemodi iuris in can., 1263 omnino reservatur auctoritati Ordinarii loci, sine cuius expresso c o n s e n s u nemini fidelium licet locum h a b e r e in ecclesia sibi suisque ACTA, vol. X I I I , a. 7. — 1 - 6 - 9 2 1 . 19 266 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale r e s e r v a t u m ; immo facta concessio ex iusta causa potest, n o n o b s t a n t e quolibet decursu temporis, revocari ab eodem O r d i n a r i o : c o n s e q u e n s igitur est ut q u a e c u m q u e controversia circa factae concessionis exercitium, m o d u m , cessationem, ipso iure eidem Ordinario reservetur, u t p o t e causa de re spirituali a d n e x a . Sed dato etiam, n o n concesso, c a u s a m h a b e r i mixti fori t a n t u m , ac propterea t u m Ecclesiam t u m civilem potestatem aeque competentes esse in casu, plane liquet saltem s e r v a n d u m esse praescriptum can. 1553 § 2, i. e. « esse in hisce causis locum praeventioni ». Q u u m igitur ipsi christifideles sponte p r o v o c a n t ad t r i b u n a l ecclesiasticum, quod (in hypothesi semper loquendo) aeque competens est, iniuria quidem remitterentur ad t r i b u n a l laicale, quia ecclesiasticus iudex nequit profecto « legitime requirenti s u u m ministerium recusare » (can. 1608). Multo etiam m i n u s t o l e r a n d u m id foret in casu in precibus Episcopi expresso « cum litigans q u i d a m ab o r d i n a t i o n e mea in via administra« tiva data, ad iudicium meum ecclesiasticum expresse provocaverit »; etenim, d u m christifideles Cuicumque a d v e r s u s talia decreta administrativa ad tribunalia laicalia recurrentes, severissima p o e n a p l e c t u n t u r (can. 2334 n. 2), s c a n d a l u m profecto saperet si ipse iudex ecclesiasticus ad civile t r i b u n a l a d v e r s u s sua ipsius decreta r e c u r r e n t e s rem itteret. Verum quidem est Sedem Apostolicam h a u d r a r o permisisse, sive per tacitam tolerantiam, sive per explicitam concessionem, v. g. pactis cum civili societate concordatis, ut q u a e d a m causae ad forum ecclesiasticum per se spectantes, i n t r a certos definitosque limites, a foro laicali p e r t r a c t a r e n t u r , n o n exclusis q u a e super iure p a t r o n a t u s v e t a b a n t u r (cfr. Wernz, Ius decr., V, p. 222 s.; Raccolta di Concordati, 1919, p. 766, 768, 824, 856, 883): i. e. permisisse, quod ius p a t r o n a t u s attinet, ut tribunalia civilia agerent de iuribus et oneribus civilibus eidem adnexis, vel de controversiis super successione in iure p r a e s e n t a n d i . Quo vero ad i u r a s c a m n o r u m in templis h a b e n d o r u m , non constat de h u i u s m o d i explicita concessione, sed d u m t a x a t , q u o a d loca Germaniae, de q u o d a m u s u per tacitam Ordinariorum tolerantiam, post leges civiles id iubentes inolito, ut n i m i r u m super h a c re iudices civiles, in iisdem casibus in q u i b u s super iure p a t r o n a t u s cognoscendi competentes s u n t , propter q u a m d a m r e r u m analogiam - ut b e n e docet F e r r a r i s , (s. v. Ecclesia, art. V, n. 26) - iudicarent. Sed, in primis, non videtur plene constare de centenaria consuetudine q u a e ex adverso a s s u m i t u r ad n o r m a m can. 5 sustinenda. Id enim solum constat, a centum n i m i r u m et ultra a n n o s in ditione P a d e r b o r n e n s i vigere I u s c o m m u n e Terrae Borussicae (Preussisches allg. Landrecht) de quo s u p r a ; n o n t a m e n constat u t r u m s- S,. Congregatio, Concilii 267 ex t u n c , videlicet ab initio centenarii, christifideles omnes, praesertim e o r u m d e m s a n i o r p a r s , libere consueverint c a u s a s de q u i b u s agitur, ad laicalia tribunalia deferre; potissimum vero, u t r u m in casu intercesserit competentis ecclesiastici Superioris consensus (non m e r a p r u d e n s dissimulatio) a quo s o l u m m o d o vis consuetudinis iuridica dependet. Nec iuvat q u o d oggeritur, legem Imperii fundamentalem d. 27 ianuarii 1877, § 16, constituisse « nullis fieri locum tribunalibus exceptiona« libus : n e m i n i q u e licere q u e m q u a m a competenti suo iudice s u b t r a h e r e »: n o n enim h a c lege abolita fuere ecclesiastica tribunalia q u o a d causas q u i b u s competentia sunt. Quod si per iniuriam fecisset, etiam in a r g u mento de quo agimus, iniuriam pati quidem liceret, n o n t a m e n ei consentire. Ceterum etiam ubi leges Ecclesiae manifeste hostiles, o m n e m veram iurisdictionem eidem auferre conantur, efficere t a m e n n e q u e u n t ut, si p a r t e s libere ad ecclesiasticam potestatem provocent, h u i u s potestatis sententia, vel in re m e r e civili lata, t a m q u a m legitimum arbitrium n o n s u s t i n e a t u r (cfr. Kaas, Die geistl. Gerichtsbarkeit der kath. Kirche in Preussen, 1916, II, 281; Harburger, Das privilegium fori im deutschen Recht, 1915, p. 55 ss.). Multo m i n u s officit ratio utilitatis p r o u t in adversa sententia praetenditur arcendi ab ecclesiastico iudice odium et invidiam q u a e decisionibus in re latis facile p a r a n t u r : haec enim ratio nimis generalis est et adversus quamlibet legitimam iurisdictionem facile converteretur : n u l l u m quippe iudicium perficitur, ubi pars vieta non se g r a v a t a m sentiat; huic vero gravamini p r o m p t u m d a t u r in iure remedium per legitimam appellationem seu recursum. His sane consideratis, attento etiam q u o d s u m m o p e r e expedit ut Ecclesia, q u a n t u m fieri possit, s u a m servet libertatem et independentiam, m a x i m e q u u m in casu nova Constitutio germanici Imperii, art. 137, iam generatim agnoscat cuilibet ecclesiasticae societati « ius ordinandi « et a d m i n i s t r a n d i sua, independenter, intra fines t a n t u m m o d o iuris « c o m m u n i s », concludendum videtur propositum dubium nonnisi negativa responsione, in casu, dimitti oportere. Q u a r e etc. R E S O L U T I O . - Sacra Congregatio Concilii, in plenariis E m o r u m ac R e v m o r u m P a t r u m comitiis, die il decembris 1920 in Palatio Ap. Vaticano habitis, o m n i b u s attente perpensis, super Ordinarii P a d e r b o r n e n s i s expostulatione rescribendum c e n s u i t : Ad mentem. Mens est: « T o l e r a r i n o n posse ut, si partes libere « recurrerint ad Ordinarium, r e m i t t a n t u r ad tribunal laicale; eo vel 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « m a g i s si a g a t u r de lite intentata adversus Ordinarii praescriptum.« C u r a n d u m a u t e m ut mos de quo in casu, r e m o v e a t u r » . F a c t a a u t e m de praemissis Ssmo Dno Nostro Benedicto Div. Prov. P P . XV relatione in audientia insequenti die infrascripto Secretario concessa, Sanctitas Sua d a t a m resolutionem a p p r o b a r e et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIO S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV, decreto h u i u s S. Congr. de P r o p a g a n d a Fide, nominavit: 17 martii 1921. — Administratorem Apostolicum vicariatus Finlan- diae,R.D. Michaelem I o a n n e m Buckx, e Congregatione Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI MONITUM Rev. Cyprianus Chéhab, m o n a c h u s graeco-melchitici ritus, Ordinis S. Basilii Magni, Congregationis Soaritae, p e r a g r a t u r per diversas Galliae u r b e s ad eleemosynas colligendas dictitans se Episcopum esse. Cum vero ipse, nolente E x m o Dno Demetrio Cadi, P a t r i a r c h a Alexandrino Graeco-Melchitarum ac inscia hac S. Congregatione, m o n a s t e r i u m s u u m reliquerit, o m n i b u s n o t u m facimus Rev.dum Cyprianum Chéhab suspensum esse et nullam h a b e r e facultatem eleemosynas colligendi; ac R m i s Ordinariis locorum, ad q u a e ipse diversurus erit, m a n d a m u s , ut eidem iniungant a d s u u m m o n a s t e r i u m q u a n t o c i u s redire. D a t u m R o m a e , ex aedibus dictae S. Congregationis, die 2 maii 1921. N. ' C A R D . MARINI, a Secretis. L. « S. 269 Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal ACTA TRIBUNALIUM SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL TERGESTINA RECURSUS SEU PROVENTUS ET EMOLUMENTORUM In ordinario Congressu hábito in aedibus S. R. E. rii 1921, Card. Silj ad Supremi examen inter Emi ac Rmi D.D. Tribunalis Praefecti die 26 alia revocatus est recursus tiae in Curia Tergestina adversus decreta Augusti mensis februa- promotoris Ponentis in Turno S. iusti- R. Rotae edita dd. 13 decembris 1920 et 19 ianuarii 1921 in causa de qua agitur; ..qui recursus interpositus praefatorum decretorum, . grum. Quum fundamento sin fuerat obtinendam declarationem minus adversus autem, omnibus destitutus ad appareret, attente eadem restitutionem perpensis, recursus rescriptum est ab idem nullitatis in inte- boni iuris Emo Card. Praefecto ad normam can. 30 Legis Propriae, « Negative » addito mandato ut extenderetur decisio. Decisio autem sequentis tenoris'est: 1. Quaestio principalis vertitur inter sac. Dominicum Linardic excooperatorem, actorem et sac. i u s t u m Filiplió parochum ecclesiae Geminiensis, conventum, circa fructus mansionariae a fundatore Marincich n u n c u p a t a e , et circa proventus locationis d o m u s cuiusdam, quos fructus et proventus, pro tempore quo fuerat cooperator in praefata paroecia, i. e. a mense octobri 1905 ad diem 31 ianuarii 1907, ad se spectare contendebat actor, in s u m m a totali coronarum, salvo e r r o r e , circiter q u i n g e n t a r u m . Res administrativa prius ratione in Curia Tergestina acta est et decisa per decretum episcopale diei 25 maii 1908, quo oratoris postulatio exclusa fuit; inde provocatum ad tribunal dioecesanum Tergestinum, q u o d sententia d. 30 decembris 1909 pariter intentionem actoris exclusit. Sed, appellante sac. Linardié ad tribunal metrop o l i t a n u m Goritiense, causa in eius favorem quoad u t r u m q u e p u n c t u m decisa est per sententiam d. 22 maii 1912. P o s t m o d u m promotor iustitiae in Curia Tergestina ad tribunal Tridentinum, t a n q u a m delegatum pro III instantia ex decreto S. C. Consi- 270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale storialis, d. d. 4 iun. 1910, provocavit; sed appellatio, q u u m t e m p o r e utili interposita n o n fuisset, reiecta e s t ; ad postulationem a u t e m pro restitutione in i n t e g r u m recipiendam i d e m t r i b u n a l T r i d e n t i n u m ad n o r m a m praefati decreti sese incompetens d. 14 novembris 1913 d e c l a r a v i t ; q u a m o b r e m l a u d a t u s p r o m o t o r iustitiae Curiae Tergestinae r e c u r s u m pro restitutione in i n t e g r u m obtulit S. R. R o t a e die 10 augusti 1916, p o s t u l a n s ut, attenta c a u s a ordinis publici, actio a p r o m o t o r e iustitiae S. R. R o t a e sustineretur. Hic autem institit ut in c a u s a m interveniret et citaretur p a r o c h u s I u s t u s Filiplié, t a n q u a m p a r s in c a u s a principalis, q u a e petitio, admissa a P o n e n t e diei 16 martii 1918 et illico Curiae Tergestinae communicata, n u l l u m subinde, vel sublatis belli difficultatibus, consecuta est effectum; exindeque, die 23 iulii 1920, instante promotore iustitiae in S. R. Rota, m a n d a t u m est, ut, nisi intra diem 12 augusti 1920, constitutus legitimus p r o c u r a t o r interveniret ad dubia concordanda, lis declararetur deserta ad n o r m a m § 222 R e g u l a r u m . Quum itaque die 13 decembris 1920 nonnisi depositum fuisset in actis m a n d a t u m procuratorium ex p a r t e promotoris iustitiae Curiae Tergestinae, n o n a u t e m ex parte parochi ecclesiae Geminiensis, editum est P o n e n t i s decretum de peremptione instantiae, « ita ut i m p u g n a t a Goritiensis sententia exsecutioni sit deman« d a n d a ». Adversus hoc decretum sive p r o m o t o r iustitiae Tergestinus sive, per s u u m ad hoc constitutum procuratorem, p a r o c h u s I u s t u s Filiplié, ad t u r n u m , die 14 ianuarii 1921, a p p e l l a r u n t ; verum, fatalibus inutiliter praeterlapsis, appellatio reiecta est per decretum diei 19 eiusdem mensis. Ut a u t e m contra u t r u m q u e decretum sive diei 13 decembris 1920, sive diei 19 ianuarii 1921, per remedium querelae nullitatis vel restitutionis in integrum sibi consuleret, r e c u r s u m interposuit a p u d hoc S u p r e m u m T r i b u n a l iterum solus p r o m o t o r iustitiae Curiae Tergestinae. 2. Ex parte sac. LinardiC ex adverso insistitur ut r e c u r s u s iam ex eo reiiciatur, quod restitutio in integrum contra sententiam Goritiensem postulata in S. R. Rotae Tribunali fuerit post lapsum legitimi temporis q u a d r i e n n a l i s (cf. can. 1688 cum suis fontibus) : sententia enim edita et publicata, ut in ipsa significatur, d. 22 maii 1912; r e c u r s u s a u t e m signat u s a p p a r e t d. 10 augusti 1916. Verum de h a c ratione intempestivitatis minime constat ex a c t i s : immo p r o m o t o r iustitiae Tergestinus asserit sententiam nonnisi mense septembri 1912 Curiae notificatami fuisse, ac reapse exemplari sententiae Curiae Tergestinae transmisso dies appositus a Cancellario tribunalis Goritiensis legitur 3 septembris 1912; qui dies legitime, deficiente q u a c u m q u e in contrarium probatione, accipitur pro die notificationis sententiae, ante quem, profecto, decurrere Supremum Signaturae.Apostolicae, Tribunal 271 dicenda n o n est dierum fatalium series : (arg. ex can. 1881 ibi : « a notitia publicationis sententiae »). Nec etiam per se sola sufficere visa est causa reiectionis q u a e o b t e n d e b a t u r ex absentia partis principalis, seu, in casu, parochi ecclesiae Geminiensis, p r o u t deducebatur ex his verbis adhibitis a promotore iustitiae in S. R o m a n a R o t a : « Attento quod P r o m o t o r Iustitiae, « q u a m v i s interesse debeat in causis contentiosis, in q u i b u s b o n u m publi« cum in discrimen vocari potest (can. 1586), n u m q u a m t a m e n h a b e n d u s « est ut p r o c u r a t o r seu advocatus alterutrius partis contendentis, ne in « casu quidem, quo alterutra p a r s contendens sit p e r s o n a moralis, col*« legialis vel n o n collegialis ; attento quod pro iuribus alicuius personae « moralis, stat in iudicio eiusdem rector vel administrator (can. 1649); « attento quod interest boni publici, ne rectores vel administratores « m a n e a n t extranei, d u m in iudicio agitur de iuribus pertinentibus ad « p e r s o n a s morales q u a s tueri debent », etc. Verum haec a r g u m e n t a t i o , si e x t e n d e r e t u r ad inde concludendum, quod m u n u s promotoris iustitiae n u m q u a m esse possit aut debeat partis principalis in causa, sed semper et unice collaterale officium, adeo ut Iis deserta et instantia p e r e m p t a esset declaranda, quoties, vocato administratore a u t rectore p e r s o n a e moralis, ille comparere renuerit, licet actio per se ad b o n u m publicum spectet, ea deductio profecto n o n posset einigere gravem iuris legisque censuram ; quia manifesto contraria esset ipsis boni publici rationibus, q u a s p r o m o t o r perbelle adduxit, q u a e q u e f u n d a m e n t u m p r a e s t i t e r u n t explicito praescripto legis in can. 1850 contento : « Actoris contumacia « a iudice declarata perimit eiusdem actoris ius ad s u a m instantiam « prosequendam. Permittitur tamen promotori iustitiae... instantiam « facere suam eamque prosequi, quoties publicum bonum id postulare « videatur ». 3. Sed ratio sufficiens ad excludendam in S. R. Rota petitionem promotoris iustitiae Curiae Tergestinae interpositam adversus sententiam tribunalis Goritiensis, recte p r o r s u s d e d u c e b a t u r ex carentia legitimae personae in postulante ad effectum de quo agebatur. Munus enim promotoris iustitiae officium publicum est, quod, licet in se u n u m idemque, r e p r a e s e n t a t u r in singulis iudicii gradibus per peculiarem p e r s o n a m publicam ad hoc c o n s t i t u t a m ; adeo ut non liceat promotori iustitiae u n i u s tribunalis gerere p e r s o n a m actoris vel conventi in aula alterius tribunalis ; sed haec actio solum et o m n i n o a promotore iustitiae eiusdem tribunalis sustinenda sit. In casu, itaque, ad appellationem vel r e c u r s u m i n t e r p o n e n d u m adversus sententiam tribunalis Goritiensis in S. R. Rota, competens erat, praeter p a r t e m victam, u n u s promotor iusti- Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale tiae tribunalis Goritiensis, qui actionem semel i n t r o d u c t a m cedere debuisset promotori iustitiae in S. R. Rota. Secus enim a b s u r d i s s i m a ea sequela h a b e r e t u r , ut in eadem a u l a duo p r o m o t o r e s iustitiae, u t e r q u e u n o eodemque titulo in eadem causa intervenirent. Hinc explicite in art. 39 R e g u l a r u m in S. R. R o t a s e r v a n d a r u m , p r a e s c r i b i t u r : « I n causis...... « q u a e n a t u r a s u a ordinem et b o n u m publicum respiciunt, tribunal p r i m a e « instantiae, quoad ordinem stricte iudicialem, nequit r e p r a e s e n t a r i a « procuratore seu advocato proprio, sed ordinem et b o n u m publicum « defendet Promotor Iustitiae a p u d S. Rotam. Pariter, si iudicium secun« dae instantiae a u t ulterioris instituatur a P r o m o t o r e Iustitiae... Curiae « sententiam proferentis, istud a P r o m o t o r e iustitiae S. R. Rotae tribunalis « continuabitur ». Et consonat communis iurisprudentia, tum civilis, t u m canonica, interprete E m o Card. Lega, de iudiciis, I, p. 147 cfr. 546: « sen« tentiam appellatam defendet promotor fiscalis Curiae apud quam est « appellatum, prae oculis h a b e n s a n i m a d v e r s i o n e s promotoris fiscalis « Curiae a qua ». Nec prodest opponere, cum promotore iustitiae Curiae Tergestinae, sese gerere, vi officii quo fungitur, etiam independenter a iure a p p e l l a n d i , legitimam p e r s o n a m ad repraesentandam causas pias, aliasque p e r s o n a s morales, beneficia et ecclesias, q u a r u m iura tueri debet ubique ; n a m ex adverso haec universalis repraesentatio, etiam titulo devolutivo, e x t r a Curiam gerenda, n o n agnoscitur a iure promotori iustitiae, sed s o l u m modo Ordinario (can. 1653 § 5): « In casu vero defectus vel negligentiae « illius qui administratoris m u n e r e fungitur, potest ipse loci O r d i n a r i u s « per se vel per alium stare in iudicio nomine p e r s o n a r u m moralium « q u a e sub eius iurisdictione s u n t » . Itaque vel hoc titulo p e r s o n a promotoris iustitiae Curiae Tergestinae ad c a u s a m R o m a e s u s t i n e n d a m loco et vice paroeciae Geminiensis in casu, legitima non est, donec ostendat se agere n o n in p e r s o n a sua, sed nomine et m a n d a t o Ordinarii, quod ex actis, in casu, minime constat. D e m u m consideratum est n o n satis p r o b a t u m fuisse intercedere in casu rationem boni publici, ne sententia Curiae Goritiensis ad exsecutionem m a n d a r e t u r : etenim pars dispositiva huiusce sententiae t a n t u m modo praecipit ut sacerdoti Linardic" solvantur pro r a t a temporis fructus mansionariae et proventus locationis in casu, in s u m m a q u a e vix q u i n gentas libellas attingit; si p a r o c h u s Filiplió sententiae acquiescere Censuerit, et praefatam s u m m a m solvere, potius q u a m ulterioris litis expensas subire, non inde profecto ratio boni publici periclitatur. Nec dicas in parte motiva decidendi afferente edici expresse et generatim coadiutori parochi Geminiensi enunciatos fructus et proventus deberi, Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal a r g u m e n t i s ad rem a d d u c t i s : id a u t e m n o n t a n t u m partium, sed b o n i publici interesse, ne firmitatem iudicatae rei acquirat. Non enim, ut pluries observatum est ab hoc Supremo Tribunali, in rem iudicatam t r a n s e u n t motiva decidendi, sed solae partes dispositivae sententiae (Cfr. decis. Signat., in Manilen., 6 mart. 1920 [A. A. S., XII, p. 265 s.]). Ceterum neque id fuit n e q u e esse potuit proprium sententiae proposit u m ut de iure percipiendi praefatos fructus, inter p e r s o n a m m o r a l e m seu officium parochi et personam moralem seu officium vicarii cooperatoris generatim decerneret: quia, ut alia omittantur, q u u m sac. L i n a r dió, q u a n d o c a u s a m instituit, officium illud iampridem dimisisset, n o n poterat profecto r e s p o n d e n t e m personam moralem in iure repraesentare, neque aliter agere nisi in persona propria, privata, adeo ut h a e c actio potius m e r a crediti q u a m iurium actio denominan da sit. I t a q u e nihil obstat q u o m i n u s p a r o c h u s actualis ecclesiae Geminiensis, resistere possit et valeat intentioni sui novi cooperatoris, si iste controversa iura fructuum et p r o v e n t u u m sibi vindicet, adeoque causa inter eos noviter r e t r a c t e t u r ; multo magis si u t e r q u e in iudicio, n o n p e r s o n a m p r i v a t a m , sed definite personam moralem q u a m regit vel administrat, repraesentet, nec causa circa certam s u m m a m solummodo, sed circa ius p r o v e n t u s et e m o l u m e n t o r u m percipiendi in casu instauretur. Hinc etiam a p e r t o liquet, iure renuisse p r o m o t o r e m iustitiae in S. R o m a n a Rota, ne causam ab actore principali desertam in casu ipse sustineret. 4. Quibus o m n i b u s consideratis constabat evidenter non esse recip i e n d u m recursum promotoris iustitiae Curiae Tergestinae a d v e r s u s decretum P o n e n t i s d. 13 decembris 1920, quo, ad n o r m a m § 222 Regular u m , declaratum est instantiam fuisse p e r e m p t a m ; sed neque a d v e r s u s decretum d. 19 ianuarii 1921, quo simpliciter reiecta fuit appellatio seu r e c u r s u s ad T u r n u m a d v e r s u s praefatum d e c r e t u m , lapsis inutiliter fatalibus. Quod enim die 14 ianuarii 1921, q u a n d o memoriale pro recursu est exhibitum, decendii fatalia § 82 R e g u l a r u m praefinita, iam fuissent absoluta, cuiuscumque oculos ferit. Atque ita editum est, etc.; n o n solum, etc., sed et omni, etc. Ex aedibus Supremi Tribunalis,-die 15 martii 1921. Ubaldus Manmicci, Signaturae Votans. VISA Evaristus Lucidi, S. A. S. T. a Secretis. Aloisius Scialdoni, Notarius. S74 Acta Apostolicae Sedis- Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM DATARIA A P O S T O L I C A NIVERNEN. ERECTIONIS DIGNITATIS SEU DECANATUS S s m u s D n u s Noster Benedictus Div. Prov. P P . XV per Litteras Apostolicas a Dataria expeditas, die 12 martii 1921, in cathedrali Capitulo Nivernensi, Dignitatem unicam, cui D e c a n a t u s n o m e n inhaerat, q u a e q u e per u n u m ex canonicis u n a cum suis canonicatu et p r a e b e n d a a b s q u e dispensatione Apostolica retineri possit, in p e r p e t u u m erigere et constituere d i g n a t u s est. Decanatum vero praefatum, cuius fructus ad praesens nulli sunt, q u a n d o c u m q u e et q u o m o d o c u m q u e vacare contigerit, collationi et dispositioni Sedis Apostolicae r e s e r v a t u m declaravit; p r i m a q u e vice contulit R. D. Augusto Eugenio Dumasdier, ex Canonicis antiquiori, Aulae episcopalis Cancellario. 275 Diarium 'Romanae Curiae D I A R I U M R O M A N A E C U R I A E S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 10 maggio 1921, presso l'Emo e Revmo signor Cardinale Antonio Vico, Prefetto della S. Congregazione dei Riti, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Giovanni Battista Trona, Sacerdote della Congregazione dell'Oratorio di Mondovì, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dallo stesso Ven. Servo di Dio. Martedì 24 maggio 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi signori Cardinali componenti la medesima sono state sottoposte le seguenti materie: 1) Introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria di Gesù Deluil Martiny, Fondatrice della Congregazione delle Figlie del Cuore di Gesù. 2) Introduzione della Causa di beatificazione, ossia dichiarazione del martirio della Serva di Dio Dan o Gian, fanciulla di 13 anni, uccisa dagli idolatri, in odio alla Fede, come si asserisce, nella Cocincina Orientale. 3) Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa e dell'Elogio da inserire nel Martirologio dell'Ordine dei Predicatori in onore del Beato Domenico Spatafora, sacerdote professo dello stesso Ordine. 4) Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa nella festa del Patrocinio di Maria Vergine Madre degli orfani, per i Chierici Regolari Somaschi. SACRA CONGREGAZIONE DEI SEMINARI E DELLE UNIVERSITÀ DEGLI STUDI AVVISO DI CONCORSO È indetto per i giorni 14 e 15 luglio prossimo, alle ore 8, il concorso per un posto di Aiutante di Studio nella Segreteria della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Gli ecclesiastici che volessero prendervi parte, dovranno rivolgere, entro il 30 giugno prossimo, la relativa domanda all'Emo signor Cardinale Prefetto, Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 276 corredata dalle opportune generalità e dal nulla osta della rispettiva Curia diocesana e dell'Emo signor Cardinale Vicario di Sua Santità. Presenteranno inoltre i documenti degli studi ecclesiastici compiuti e dei gradi accademici conseguiti. Il concorso consisterà in prove scritte su temi di teologia e diritto canonico specialmente attinenti all'ordinamento dei Seminari e delle Università cattoliche. Si terrà in particolare considerazione la perizia nell'uso delle lingue latina ed italiana. Dalla Segreteria della Sacra Congregazione dei: Seminàri e delle Università degli Studi, 30 maggio 1921. DATARIA APOSTOLICA il Santo Padre, con biglietto dell'Emo signor Cardinale Datario, del 14 marzo 1921, si è benignamente degnato di nominare il Revmo Fr. Domenico Buonpensiere, dei Predicatori, Teologo della Dataria Apostolica. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 17 3 6 7 11 14 20 aprile 1921. Monsig. Ubaldo Mannucci, Direttore del Bollettino Ufficiale «Acta Apostolicae Sedis». maggio » Monsig. Roberto Vicentini, Internuncio Apostolico in Olanda. » » Il Rmo P. Giorgio Michele Sauvage, della Congregazione della Ssma Croce, Consultore della S. Congregazione dei Religiosi. » » Monsig. Giuseppe Pizzardo, Sostituto della Segreteria di Stato e Segretario della Cifra. » » Il Rev. Can. Giuseppe Cesarini, Minutante nella Segreteria di Stato di S. S. » » Monsig. Pietro Ciriaci, Sotto-Segretario della S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. » » Monsig. Bonaventura Cerretti, Arciv. di Corinto, Segretario della S. C. degli Affari Ecclesiastici Straordinari, Nunzio Apostolico a Parigi. Diarium Romanae Curiae 277 Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistente al Soglio 16 aprile Pontificio: 1921. Monsig. Francesco Alessandro Maillet, Vesc. di Saint Claude. Protonotari apostolici ad instar participantium: 21 marzo 1921. Mònsig. Benedetto Santarelli, della diocesi di Ascoli Piceno. 30 aprile » Monsig. Michele Guarini, dell'archidiocesi di- Taranto. 3 maggio » Monsig. Giovanni T. 0' Connel, della diocesi di Toledo in America. 8 -» » Monsig. Lorenzo Coonan, dell'archidiocesi di Sidney. » » » Monsig. Giovanni Patrizio Moynagh, della medesima archidiocesi. Prelati Domestici di S. S.: 4 10 25 marzo aprile » 1921. Monsig. Alberto Petrasch, della diocesi di Lincoln. » Monsig. Achille Grimaldi, dell'archidiocesi di Capua. » Monsig. Matteo Filippucci, dell'archidiocesi di Nasso, Tine e Micone. » » » Monsig. Giovanni M. Owens, della diocesi di Superior. 27 » » Monsig. Cesare Pecorari, di Róma. » » » Monsig. Gustavo Adolfo Carling, di Wiborg in Finlandia. 28 » » Monsig. Isidoro Marcu, dell'archidiocesi di Fogaras. » » » Monsig. Simeone Popu Matein, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio T. Teixeira, della diocesi di S. Tommaso di Meliapor. 29 » » Monsig. Domenico Spada, di Roma. » » » Monsig. Carlo Grossauer, della diocesi di Seckau. 2 maggio » Monsig. Benedetto Rosinski, della diocesi di Toledo in America. 4 » » Mönsig. Giuseppe Pizzardo, di Roma. 7 » » Monsig. Angelo Roncalli, della diocesi di Bergamo. 10 » » Monsig. Samuele A. Stritch, della diocesi di Nashville. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 13 maggio 1921. Al sig. Pietro Guglielmo Cort Van der Linden, già Presidente del Consiglio dei Ministri in Olanda. Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale 278 La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 2 maggio 1921. Al sig. Adriano De Montpellier, della diocesi di Namur. 13 » » Al sig. Enrico Esders, dell'archidiocesi di Malines. La Oran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 maggio 1921, Al sig. Giovanni Loudon, già ministro degli Esteri in Olanda. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 aprile 1921. Al sig. Alberico Gibault, della diocesi di Séez. 28 » » Al sig. dott. Pietro Spaapen, della diocesi di Harlem. 29 » » Al sig. Camillo Joset, della diocesi di Namur. 30 » » Al sig. cav. Ettore Sasselli, di Roma. » » » Al sig. Emilio Attout, della diocesi di Namur. 15 maggio » Al sig. Edmondo Wibaut, della diocesi di Tournai. 20 » » Al sig. Vincenzo Desclée, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 aprile 1921. Al sig. Eugenio Théodore, dell'archidiocesi di Madras. » » i » » Al sig. Luigi Rozarlo, della medesima archidiocesi. » » . » Al sig. Felice Alessandro De Cruz, della diocesi di S. Tommaso di Meliapor. 29 » » Al sig. Giuseppe Lucet, della diocesi di Orléans. » » » Al sig. Paolo Chartier, dell'archidiocesi di Lione. 31 » » Al sig. Maurizio Panart, della diocesi di Beau vais. » » » Al sig. Renato Simon, della medesima diocesi. » » » Al sig. rag. Luigi Bersi, della diocesi di Bergamo. » » » Al sig. Paolo Paturle, della diocesi di Grenoble. 4 maggio » Al sig. Alfonso Gregori, dell'archidiocesi di Milano. 11 » » Al sig. Giovanni Belardo, di Roma. 18 » » Al sig. Odoardo Palma, di Roma. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 23 aprile 9 maggio 11 » 20 » 1921. » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Alessandro bey de Chedid. Enrico Ermanno Richter, della diocesi di Harlem. Ludovico Alfrego Pagès, dell'archidiocesi di Tolosa. cav. Francesco Donati, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 23 » aprile » 1921. Al sig. Giuseppe Azar. » Al sig. Riscallah Azar. Diarium Romanae Curiae 26 27 30 279 aprile » » 1921. Al sig. Achille Costantini, di Roma. » Al sig. Settimio Sogliera, di Roma. » Al sig. conte Alberto Bardi Serzeìli, dell'archidiocesi di Firenze. 6 maggio » Al sig. Ferruccio Guggerotti, della diocesi di Vicenza. M AGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 2 23 26 » marzo aprile » 27 29 » » » » » » 30 3 4 6 » maggio » » 12 » » 13 » » 1S 20 » 1921. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Giovanni Liebner de Kakucs, della diocesi di Vacz. Monsig. B. Rass, della diocesi di S. Gallo. Monsig. Domenico Belli, della diocesi di Fabriano e Matelica. Monsig. Federico Pietro Leonardo Flooren, della diocesi di Breda. Monsig. Corrado Seling, della diocesi di Osnabrück. Monsig. Giuseppe Consoli, della diocesi di Anglona e Tursi. Monsig. Stefano Rosianu, dell'archidiocesi di Fogaras e Alba Giulia. Monsig*. Giorgio Simu, della medesima archidiocesi. Monsig. Sebastiano Pio Gaido, dell'archidiocesi di Torino. MOD sig. Giovanni Battista Ruggeri, della dioc. di Bergamo. Monsig. Nazareno Orlandi, dell'archidiocesi di Siena. Monsig. Giuseppe Magri, dell' archidiocesi di Milano. Monsig. Giacomo Ubaudi, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Alfonso Toda y Ñuño de la Rosa, della diocesi di Madrid e Alcalá. Monsig. Pietro Borgia, di Roma. Monsig. Pio Cenci, di Roma. Monsig. Eugenio Tisserant, della diocesi di Nancy (Roma). Monsig. Federico Beelert, della diocesi di Munster. Monsig. Giorgio Périès, dell'archidiocesi di Parigi. Monsig. Giovanni Litsehauer, della diocesi di S. Ippolito. Monsig. Vincenzo Marucco, della diocesi di Novara. Monsig. Giuseppe Zaccarella, di Roma. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale •280 Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 27 aprile 1921. Il sig. libero barone Sigfrido de Hobe-Gelting, della diocesi di Osnabrück. 6 maggio » Il sig. barone Pompilio Berlingeri, di Roma. 7 » » Il sig. conte Alfonso Crespo y Martin-Romero Galvez del Postigo y Godoy, della diocesi di Madrid. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 26 29 » aprile » » 1921. Monsig. Francesco Gambelli, della diocesi di Iesi. » Monsig. Hariton M. Popa, dell'archidiocesi di Fogaras e Alba Giulia. » Monsig. Alessandro Russu, della medesima archidiocesi. Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 4 maggio 1921. Monsig. Ruggero Lovazzano, della diocesi di Tortona. NECROLOGIO 9 maggio 17 » 21 » 26 » 1921. » » » Monsig. Filippo Neri Sendrea, Vescovo di Calabozo. Monsig. Giorgio Carié, Véscovo di Spalato. Monsig. Michele Claro Vasquez, Vescovo tit. di Legione. Monsig. Matteo Harkins, Vescovo di Providence. 18 Iunii 1921 Annus XIII - Yol. XIII Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV SACRUM CONSISTORIUM i Die 13 iunii 1921, in Palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur: I. - ALLOCUTIO SS. D. N. BENEDICTI PP. XV CREATIO ET PUBLICATIO S. R. E. CARDINALIUM VENERABILES FRATRES Causa Nobis quidem vos hodierno die, iterum anno vertente, congregandi ea duplex fuit, ut amplissimum Collegium vestrum suppleremus, rituque solemni complurium Ecclesiarum mederemur viduitati; sed antequam ad ea quae proposita sunt, veniamus, placet, veteri consuetudine institutoque maiorum, nonnulla de maximis Ecclesiae catholicae negotiis vobiscum! communicare. Meministis profecto, cum orationem hoc ipso loco ad vos haberemus abhinc duobus annis die x mensis martii, valde sollicitos Nos fuisse, quinam ex bello futurus esset in Palaestina rerum cursus in ea, inquiratis, regione Nobis et chrij ACTA, vol.. XIII, n. 8. — 1 8 - 6 - 9 2 1 . 20 Acta Apostolicae Sedù - Commentarium Officiale stianorum cuique carissima, quam ipse divinus hominum Redemptor suae vitae mortalis actione consecravit. I a m v e r o illa animi Nostri cura tantum abest ut allevata sit, ut etiam in dies ingravescat. Nam, quod conquerebamur a peregrinis acatholicorum sectis, christianam appellationem prae se ferentibus, ibi nefarie effici, id ipsum conqueri etiam nunc debemus, videntes ut alacriores quotidie illae in incepto perseverent, opibus abundantes, callideque usae incolarum, ex maximo bello, summa inopia et egestate. Nos quamquam Palaestinorum rebus t a m egenis opitulari, plura beneficentiae instituta fovendo novaque excitando, non praetermisimus, nec quoad licuerit, desistimus, tamen opem eorumdem necessitati parem afferre non possumus, praesertim quia ex iis facultatibus, quibus, Dei providentis munere, instruimur, calamitosis undique benignitatem' Sedis Apostolicae implorantibus succurrendum est. Itaque magno cogimur cum dolore conspicere sensim ruentes in interitum animas, Nobis penitus dilectas, pro quarum salute tot apostolici homines, in primisque Patriarchae Assisiensis alumni, tam diu multumque laboraverunt. Praeterea, cum foederatorum copiis christiani denuo Loca Sancta in suam potestatem redegissent, Nos communem bonorum laetitiam participavimus ex animo; sed ei gratulationi timor ille suberat, quemi in eadem vobis oratione aperuimus, ne ex facto per se praeclaro et laetabili id consequeretur, ut in Palaestina hebraei iam praevalerent praecipueque quodam iure fruerentur. Non inanem eum fuisse timorem res ipsa ostendit. Christianorum enim in Terra Sancta non modo non meliorem factam esse condicionem apparet, verum deteriorem etiam, quam antea, scilicet propter novas civitatis leges et instituta, quae - non dicimus, voluntate auctorum, sed certe re - huc pertinent, ut christianum; nomen de eo statu, quem semper usque adhuc ibi obtinuit, deiiciant, in gratiam hebraeorum. Ad haec multam videmus a multis ' Acta Benedicti PP. XV x 283 dari operam, ut Loca Sancta profanentur, atque in voluptarios quosdam secessus convertantur, importandis illuc deliciarum illecebris omnisque generis invitamentis ad luxur i a m ; quae quidem probari nusquam alibi possunt, nedum ubi passim augusta religionis exstant monumenta. - Quoniam vero res Palaestinenses nondum ad perpetuitatem constitutae sunt, iam nunc edicimus, Nos velle ut, cum maturitas Palaestinae ordinandae venerit, Ecclesiae catholicae christianisque universis sua ibi salva et incolumia iura sint; de iuribus quidem hebraei generis quicquam deminui Nos sane nolumus, sed iidem contendimus sacrosancta christianorum iura iis opprimi omnino non debere. Eaque de re omnes, quicumque christianos populos, vel ipsos acatholicos, gubernant, vehementer rogamus, ut apud illam Nationum Societatem, cui dicitur mandati Anglici de Palaestina esse ratio expendenda, instare ne graventur. Quod si a Terra Sancta oculos in Europam convertimus, hinc quoque magnae moles molestiarum Nobis obversantur. Ex iis enim quae scitis proxime evenisse, Venerabiles Fratres, plane perspicuum est populorum inter ipsos simultates et iras nondum resedi sse, bellique fere incendio restincto, bellicos tamen spiritus vivere. Ergo, quotquot ubique ad gubernacula rerum publicarum sedent homines bonae voluntatis, omnes etiam) atque etiam appellamus, petimusque ut, iis auctoribus atque auspicibus, populi mutuas inimicitias ultro citroque communi saluti iam condonent, et, quae resident adhuc inter se controversiae, eas, iustitia duce, caritate comite, disceptando dirimant ; itaque miserami Europam pacis t a m diu desideratae demum compotem! faciant. In his .autem acerbitatibus voluit Dominus Iesus Sponsam suam Ecclesiam suumque in terris Vicarium aliquo solatio benignus consolari. Huiusmodi esse illud intelligitis, quod Civitates paene omnes quibus publice nulla Nobiscum ratio intercedebat, vixdum confecto bello, maturarint, prorsus sua sponte, significare Nobis studium, quo tenerentur, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 coniunctionis amicitiaeque cum hac Apostolica Sede conciliandae, persuasum habentes id, si ex sententia sibi successisset, non vacuum fore fructibus publicae utilitatis. Nos solemnem morem retinentes huius Apostolicae Sedis, et illud catholicae doctrinae observantes caput de utriusque potestatis consensione ad commune Civitatis et Ecclesiae bonum, libenter talibus postulationibus concessimus, nulla sane cum iactura eorum quae in hoc genere sunt Nobis principia sanctissima. Ipsa quoque Gallia, cum publice se de complexu matris abstraxisset, nuper eum locum, quem apud Iesu, Christi Vicarium iam complura saecula obtinuerat, rursus, sexdecim annorum intervallo, occupavit ; cuius quidem tam iucundus Nobis atque optimo cuique fuit reditus, quam acerbus discessus fuerat. Quod igitur haud ita pridem difficillimum factu in hac tristitia temporum videbatur, id nunc, Dei providentis nutu, est, ut - ubi improbanda non adsit rerum condicio, Romani Pontificatus impediens libertatem - cultarum gentium respublicae fere universae cum hac Sede Apostolica societatem habeant : quae societas, enixe precamur a Deo, ut, quemadmodum debet esse, sic Ecclesiae singulisque Civitatibus vere exsistat salutaris. Iam, ut propositum exsequantur, sacrae honore Purpura«, honestare tres viros decrevimus, animi laudibus ingeniique egregios, qui, operam Ecclesiae navando, admodum se Nobis probaverunt. Hi sunt : IOANNES TACCI, Archiepiscopus tit. Nicaenus, Domui Pontificiae Praepositus; ACHILLES R A T T I , Archiepiscopus Adanensis, N u n t i u s Apostolicus in P o l o n i a ; CAMILLUS LAURENTI, Adiutor Sacri Consilii christiano nomini pro- pagando. Quid vobis videtur? 285 Acta Benedicti PP. XV Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et Nostra, creamus et publicamus S. R. E. Cardinales Ex ORDINE PRESBYTERORUM IOANNEM TACCI, ACHILLEM R A T T I , Ex ORDINE DIACONORUM CAMILLUM LAURENTI. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Patris £ß et Filii £g et Spiritus ffi Sancti. Amen. Sequitur ut Venerabilium F r a t r u m Episcoporum: ordinem suppleamus. II. - PROVISIO ECCLESIARUM T u m Beatissimus P a t e r h a s , q u a e s e q u u n t u r , Ecclesias de proprio singulas pastore providit, scilicet: Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi praefecit E m u m P. D. Achil- lem S. R. E. Cardinalem Ratti. Patriarchali Sedi Alexandrinae latinorum, E x m u m P. D. De H u y n , hactenus Archiepiscopum titularem Sardicensem. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Macrehensi, R. Paulum P. D. E d u a r d u m Ilsley, h a c t e n u s Archiepiscopum Birmingamiensem. Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitanae, R. P. D. Fridericum lelmum Keating, h a c t e n u s Episcopum N o r t h a n t o n i e n s e m . Archiepiscopali titulari Ecclesiae Attaliensi, Gui- R. P. D. Antonium Lega, h a c t e n u s Episcopum T r i v e n t i n u m , d e p u t a t u m in Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Paschalis Morganti, Archiepiscopi Ravenn a t e n s i s et Episcopi Cerviensis. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Siracensi, R. D. Philippum Cortesi, Nuntium Apostolicum a p u d Rempublicam de Venezuela. 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cathedrali Ecclesiae Collensi, R. P. D. I o a n n e m Andream Masera, h a c t e n u s Episcopum titularem Himeriensem, suffraganeum Sabinensem et Administratorem Apostolicum dioecesis Liburnensis. Cathedralibus Ecclesiis Fabrianensi et Mathelicensi, invicem perpetuo canonice unitis, R. P. D. Aloisium Ermini, h a c t e n u s Episcopum Caiacensem. Cathedrali Ecclesiae Reginae-Qradicensi, R. P. D. Carolum Kaspar, Henricum Lauren- h a c t e n u s Episcopum titularem ß e t h s a i d e n s e m . Episcopali titulari Ecclesiae Bethsaidensi, R. D. tium J a n s s e n s , A b b a t e m tit. Montis Blandini O. S. B., secretarium pontificiae Commissionis de re Biblica, Collegii sancti Anselmi de Urbe rectorem emeritum. Cathedralibus Ecclesiis Interamnensi et Narniensi, invicem perpetuo canonice unitis, R. D. Caesarem Boccoleri, P r o t o n o t a r i u m apostolicum ad instar, loci « Rapallo » in Clavarensi dioecesi Archipresbyterum. Episcopali titulari Ecclesiae Diocaesariensem, R. D. I o s e p h u m Pran- zini, Vicarium generalem Bononiensem, d e p u t a t u m in Auxiliarem Emi P. D. Georgii S. R. E. Card. Gusmini, Archiepiscopi Bononiensis. Cathedrali Ecclesiae Liburnensi, R. D. I o a n n e m generalem Pistoriensem. Piccioni, Vicarium Cathedrali Ecclesiae Segusiensi, R. D. H u m b e r t u m Rossi, canonicum cathedralis ecclesiae Casalensis. Episcopali titulari Ecclesiae Lamiensi, R. D. T h o m a m Shine, depu- t a t u m in Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Richardi Lacy, Episcopi Medioburgensis. I n s u p e r S S m u s Dominus Noster alios etiam per Apostolicas sub p l u m b o Litteras iam r e n u n c i a t o s s a c r o r u m Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS : Pharsalensem, S e b a s t i a n u m Lerne a Silveira Cintra, iam Archiepis c o p u m Olindensem et Reeifensem. Syracusanum, Caietanum, iacobum Paschalem Carabelli. Berardi, iam Episcopum Rubensem et Bituntinum. Adanensem, Achillem Ratti, iam Archiepiscopum titularem Naupa- ctensem. Naupactensem, Helenopolitanum, Fridericum Robertum Tedesçhini. Vicentini. Acta Benedicti PP. XV 287 EPISCOPOS : Flaviopolitanum, Paulum Albera, iam Episcopum Bovensem. Pelotensem, Ioachim F e r r e i r a de Mello. Galatanisiadensem, Ioannem Iacono, iam Episcopum Melphictensem, Iuvenacensem et Terlitiensem. Philadelphiensem, Olismatensem, Lodzensem, Franciscum Paulum Vazhapilly. Rémond. Vincentium Tymieniecki. Bitensem, F r a n c i s c u m Rudolph um Brixinensem, Ioannem Bornewasser. Raffi. Corporis Christi, E m m a n u e l e m Ledwina. Nicoteriensem et Tropiensem, Felicem Gribellati. ARGHIABBATEMI S. Martini in- Monte Pannoniae, Remigium Bardos. ABBATEM: S. Petri apud Muenster, Michaelem Ott. II I. - TRADITIO RUBRI GALERI EÄIS CARDINALIBUS Die 16 iunii 1921, in Palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium publicum, in quo S s m u s D n u s Noster P u r p u r a t o r u m P a t r u m galerum sollemniter tradidit Cardinalibus iam creatis et publicatis in Consistorio diei 7 martii 1921, n i m i r u m : Emo FRANCISCO RAGONESI, Emo IOANNI Emo FRANCISCO ASSISIENSI BENLLOCH Y VIVÓ, VIDAL Y BARRAQUER; i t e m q u e Cardinalibus n u p e r creatis et publicatis in Consistorio diei 13 iunii, n e m p e : Emo IOANNI TACCI, Emo ACHILLI Emo CAMILLO RATTI, LAURENTI. 288 Acta Apostolicae Sedis -, Commentarium Officiale Interea, per Advocatum S. Consistorii A u g u s t u m Milani, peroraba- t u r pro tertia vice Causa beatificationis et canonizationis ven. Iustini de lacobis, Sacerdotis e Congregatione Missionis. n. - PROVISIO ECCLESIARUM E a d e m die, in Consistorio secreto, Beatissimus Pater, postquam, consueto ritu, sex praelaudatis E m i s P P . Cardinalibus os clausisset, h a s quoque, q u a e s e q u u n t u r , Ecclesias de proprio singulas pastore providit, nimirum : Metropolitanae Ecclesiae Birmingamiensi praefecit R. P. D. I o a n n e m Mae Intyre, hactenus Archiepiscopum titularem Oxyrynchiensem. Archiepiscopali Le Roy, h a c t e n u s titulari Ecclesiae Episcopum Gariacensi, R. P. D. Alexandrum Olindensem, Moderatorem generalem Congregationis a Spiritu Sancto. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Grainensi, R. P. D. I o a n n e m Mariam Mérel, h a c t e n u s E p i s c o p u m titularem Orcistiensem. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Maditensi, R. P. D. Henricum R. P. D. I o s e p h u m Schrembs, Döring, h a c t e n u s Episcopum P o o n e n s e m . Cathedrali Ecclesiae Clevelandensi, h a c t e n u s Episcopum T o l e t a n u m in America. Cathedrali Ecclesiae Campifontensi, R. P. D. T h o m a m O' Reilly, Vicarium generalem Manchesteriensem. Episcopali titulari Ecclesiae Germaniciensi, R. D. Aloisium Harthl, q u e m deputavit in Auxiliarem Emi P. D. Michaelis Card. De F a u l h a b e r , Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. Cathedrali Ecclesiae Principis Alberti et Saskatoonensi, R. D. Ioseph P r u d ' h o m m e , Vicarium generalem dioecesis S. Bonifacii. Cathedrali Ecclesiae Pittsburgensi, R. D. Hugonem Episcopali R. D. y Gaspar, titulari Ecclesiae Tricomiensi, d e p u t a t u m i n Auxiliarem Emi Boyle. Iacobum Viladrich P. D. Ioannis S. R. E. D. Eduardum Card. Benlloch y Vivó. Titulari episcopali Ecclesiae Alindensi, R. Komar, p a r o c h u m loci Sucha, d e p u t a t u m in Auxiliarem R. P. D. Leonis Wadega, Episcopi Tarnoviensis. 289* Acta Benedicti PP. XV Episcopali titulari Ecclesiae Aucandensi, R. D. Soterem Redondo Herrero, ex Ordine Erem. S. Augustini, Vicarium Apostolicum S. Leonis de Amazonas. Episcopali titulari Ecclesiae Verinopolitanae, R. D. Silvinum Ramí- rez, Vicarium Apostolicum Galiforniae Inferioris. Episcopali titulari Ecclesiae Doberensi, R. D. A u g u s t i n u m Gauthier,, e Societate Parisiensi Missionum ad exteros, Vicarium Apostolicum de Q u a n g - T o n g Occidentali et H a i n a n . III. - TITULI E M I S P P . CARDINALIBUS ASSIGNATI P o s t h a e c os aperuit Beatissimus P a t e r sex Emis novis Cardinalibus,, quorum singulis assignavit : Emo RAGONESI, titulum S. Marcelli, E m o BENLLOCH Y VIVÓ, titulum S. Mariae in Aracaeli, E m o VIDAL Y BARRAQUER, titulum S. Sabinae, E m o TACCI, titulum S. Mariae t r a n s Tiberim, E m o R A T T I , titulum S. Martini in Montibus. Enio LAURENTI, diaconiam S. Mariae Scalaris. IV. - POSTULATIO SACRI PALLII Tum E m u s P. D. Achilles Card. Ratti, sistens coram Ssmo et p r a e stito p r i u s iuramento, institit pro pallio suae Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensis; et post eum institerunt pro pallio Pastores dati Ecclesiis Metropolitanis Liverpolitanae, siae Archiepiscopali Ecclesiae Cathedrali Birmingamiensi, Syracusanae et Eccle- Gaietanae; itemque, ex privilegio et successione, Claromontanae. 1 Q u o r u m postulationibus Beatissimus P a t e r benigne a d n u e r e d i g n a t u s est. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIO APOSTOLICA SANCTI P E T R I APUD MUENSTER DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS IN ABBATIAM NULLIUS BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Eximia Benedictini Ordinis tum in Ecclesiam t u m in civilem societatem gesta n e m o est qui ignoret. In plerasque enim regiones sancti Benedicti filii u n a cum Christi religione civilem cultum i n t r o d u x e r u n t . Ex quo evenit ut aliquae orbis catholici partes m o n a c h o r u m sancti Benedicti curis, vel ab Episcopis, vel ab ipsa Apostolica Sede c o n c e d e r e n t u r , ibique, temporis progressu, p r o u t occasio postulabat, abbatiae nullius dioeceseos a Praedecessoribus Nostris erectae essent. H u i u s Benedictinorum sollicitudinis in religione christiana dilatanda mirum etiam n u n c h a b e m u s exemplum in C a n a d e n s i ditione. Ad excolendam enim regionem illam Canadensem a p u d Muenster, in provincia civili, cui n o m e n Saskatchewan, q u a e inculta erat, et vix t a n t u m ab Indis aborigenis h a b i t a b a t u r , bo. me. Albertus Pascal, illius regionis Ordinarius, p r i m u m q u a Vicarius Apostolicus, dein q u a Episcopus Principis Alberti, libenter excepit q u o s d a m m o n a c h o s Cluniacenses e monasterio Wetang, provinciae Illinois in Foederatis Statibus Americae Septentrionalis; qui quidem sibi proposuerunt evangelica praedicatione et civilibus institutionibus locum illum ad meliorem condition e m evehere. Et, Dei adiuvante gratia, m o n a c h o r u m studia et labores prospere cesserunt. Nam catholici, m a g n a ex parte germanicae originis, ex Foederatis Statibus, et ex Germania, Austria, Helvetia ac Russia illuc convenerunt, et coloniam q u a m d a m a S. P e t r o a p u d Muenster n u n c u p a t a m sub directione et spirituali cura m o n a c h o r u m illic condid e r u n t ; et inter eosdem m o n a c h o s et p r a e d i c t u m Albertum Pascal, loci Ordinarium, conventio circa c u r a m a n i m a r u m inita est, q u a m haec Apostolica Sedes r a t a m h a b u i t , et quidem p r i o r a t u s Benedictinus S. Petri, plures paroecias complectens, die decimaquinta mensis augusti anni millesimi nongentesimi decimi primi in abbatiam evehebatur. Territo- Acta Benedicti PP. XV 291 rium huic abbatiae assignatum ad q u i n q u a g i n t a q u a t t u o r milliaria in longitudinem et triginta tria in latitudinem patet, et centum duodecim milia q u a d r a t a iugera, seu q u i n q u a g i n t a townships, extenditur, et paroecias Muenster, Humboldt, Annaheim, Dead Moose Lake, Fulda St Benedikt, Leofeld, Bruno, Engelfeld et Watson hodie complectitur. P r o s p e r u m h u i u s coloniae statum p e r p e n d e n s Albertus Pascal, Praesul, ac secum r e p u t a n s valde ad eiusdem coloniae conservationem expedire ut ipsa sub directione et cura m o n a c h o r u m Benedictinorum absolute et in p e r p e t u u m maneret, a n t e q u a m moreretur supplices enixasque Nobis exhibuit preces, ut a b b a t i a Sancti Petri cum paroeciis ex ea dependentibus in a b b a t i a m nullius dioeceseos, a S. Petro pariter n u n c u p a n d a m , a p u d Muenster erigeretur. Nos a u t e m , h a s preces ac memorati prioratus religiosa incrementa considerantes, de consilio dilectarum filiorum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, qui Sacrae Congregationi Consistoriali s u n t praepositi, suppleto, q u a t e n u s o p u s sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, m e m o r a t a m regionem, q u a e n o m e n cepit Colonia Sancti Petri a dioecesi Principis Alberti et Saskatoonensi, ad quam h a c t e n u s pertinebat, dividimus ac seiungimus, a t q u e in abbatiam nullius, Sancti Petri apud Muenster d e n o m i n a n d a m , s u b regimine et iurisdictione Abbatis pro t e m p o r e eiusdem abbatiae, erigimus et constituimus, eam Apostolicae Sedi immediate subiicientes. Ecclesiam vero S. Petri h u i u s abbatiae in abbatialem ecclesiam n u p e r erectae abbatiae nullius, iisdem servatis invocatione ac titulo, cons t i t u i m u s ; item in ea sedem et dignitatem abbatialem ad instar episcopalis dignitatis erigimus et constituimus pro u n o Abbate, ab ipsius abbatiae titulo designando, qui ecclesiae, abbatiae ac regioni, ut s u p r a definitae, praesit, ac iura omnia, officia, m u n i a h a b e a t et exerceat ad t r a m i t e m Codicis iuris canonici, praesertim circa ea quae ad cap. X, tit. VII, lib. II, « D e Praelatis inferioribus» s t a t u u n t u r , cetera q u o q u e iura et privilegia, q u a e Abbatibus nullius dioecesis ex Ordine Sancti Benedicti s u n t communia, quibusve Apostolico indulto frui s o l e n t ; citra ea, q u a e propria s u n t Praesulibus cathedralium Ecclesiarum in Canadensi dominio. Capitulo a u t e m abbatiali, ex m o n a c h i s m e m o r a t a e abbatiae, q u u m fieri poterit, constituendo, onera imponimus, ac iura et privilegia largimur, ad q u a e t e n e n t u r et q u i b u s fruuntur monachi capitulorum aliar u m a b b a t i a r u m nullius dioeceseos ex Ordine Sancti Benedicti. P r o Abbatis insuper m e n s a , Capituli et Seminarii dote, divini cultus p i a r u m ve o p e r u m expensis a t t r i b u i m u s reditus et bona, q u i b u s abbatia 292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ipsa S. Petri a p u d Muenster modo potitur et gaudet, q u a e q u e in poster u m obtinebit. Nobis vero et Apostolicae Sedi facultatem expresse r e s e r v a m u s quamlibet dismembrationem, seu n o v a m ipsius a b b a t i a e circumscription e m libere decernendi. Volumus praeterea ut dilectus filius Michael Ott, hodiernus A b b a s coenobii S. Petri a p u d Muenster, sit et m a n e a t p r i m u s Abbas noviter erectae abbatiae nullius. Volumus vero et m a n d a m u s ut ipse, a n t e q u a m praefatae a b b a t i a e nullius possessionem capiat, in m a n i b u s cuiuscumque, q u e m maluerit, catholici Antistitis, gratiam et c o m m u n i o n e m Sedis Apostolicae h a b e n tis, fidei catholicae professionem emittere ac sueta i u r a m e n t a p r a e s t a r e , iuxta formulas p r a e s e n t i b u s Literis a d n e x a s , et illas, vel e a r u m exemplaria, ipsius Abbatis ac praedicti Antistitis subscriptione ac sigillo munita, ad Cancellariam Apostolicam infra sex m e n s e s t r a n s m i t t e r e omnino teneatur. Ad hoc, Antistiti, quem Abbas elegerit, professionem ac i u r a m e n t a p r a e d i c t a ' N o s t r o et R o m a n a e Ecclesiae n o m i n e recipiendi m u n u s e t m a n d a t u m per praesentes c o m m i t t i m u s . P r a e s e n t e s a u t e m Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam si quilibet q u o r u m interest vel sua interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint ac praemissis n o n consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, a u t obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari p o s s e ; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab omnib u s , ad quos spectat, inviolabiliter observari d e b e r e ; et si secus s u p e r his a q u o c u m q u e , quavis auctoritate, s c i e n t e r vel ignoranter contigerit attentari, irritum p r o r s u s et inane esse et fore v o l u m u s et d e c e r n i m u s . R e b u s , itaque, ut s u p r a dispositis, ad eadem omnia e x s e q u e n d a , d e p u t a m u s venerabilem fratrem P e t r u m De Maria, Archiepiscopum titularem Iconiensem a t q u e in ditione Canadensi et Terrae Novae Apostolicum Delegatum, eique tribuimus necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, itemque definitive p r o n u n c i a n d i s u p e r quavis difficultate vel oppositione in exsecutionis actu oritura, iniuncto t a m e n eidem onere ad S a c r a m Congregationem Consistorialem i n t r a sex menses mittendi exemplar, authentica forma e x a r a t u m , exsecutionis peractae, ut in eiusdem Sacrae Congregationis archivo servari possit. 293 Acta Benedicti PP. XV Non o b s t a n t i b u s regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitution i b u s et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus a u t e m et m a n d a m u s ut, h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , e t i a m impressis, m a n u tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem p r o r s u s fides h a b e a t u r , q u a e hisce Nostris Litteris h a b e r e t u r , si exhibitae vel o s t e n s a e forent. Nemini ergo h a s Litteras Nostras dismembrationis, erectionis, decreti, m a n d a t i , derogationis et voluntatis infringere, vel contraire liceat. Si quis, vero, temerario a u s u , hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignation e m omnipotentis Dei, ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit i n c u r s u r u m . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die sexta mensis maii, Pontificatus Nostri a n n o septimo. % C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen., O. CARD. CAGIANO S. Congreg. Consistorialis Secretarius. S. B. E. Cancellarius. Raphaël Ludovicus Loco Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XX1Ï, n. 59. Virili, Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE ; i PRAEFECTURA APOSTOLICA S. LEONIS DE AMAZONAS IN VICARIATUM APOSTOLICUM MUTATIS FINIBUS ERIGITUR. BENEDICTUS P P , XV Ad futuram rei memoriam. — Quae catholico nomini a e t e r n a e q u e fidelium saluti bene, prospere ac féliciter eveniant, ea ut m a t u r e praestemus Nos a d m o n e t supremi apostolatus m u n u s , quo in terris, licet immeriti, divinitus fungimur. Iamvero cum Praefecturam Apostolicam S. Leonis de A m a z o n a s n o n multo a n t e h a c a Sede Apostolica erectam iam felicia a d m o d u m catholicae rei incrementa collustrent, ipsaque u r b s caput vulgo Iquitos n o n modo civium frequentia atque opulentia r e r u m praestet, sed etiam catholicorum n u m e r o ac fervore laudabilis exsistat; visum idcirco Nobis est decori eiusdem missionis ampliori p r o spicere per eiusdem in Vicariatum Apostolicum erectionem, d a t o q u e eidem Pastore episcopali caractère aucto. Quare, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei p r a e p o sitis, o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s attento ac sedulo studio perpensis, enunciatam Praefecturam Apostolicam S. Leonis de Amazonas in Vicariatum Apostolicum erigimus. H u i u s a u t e m novi Apostolici Vicariatus, cui n o m e n S. Leonis de A m a z o n a s servamus, ita fines i m m u t a m u s , ut hi ex u n a parte amplificentur adiecto Praefecturae P u t u m a y e n s i s integro territorio, ex altera a u t e m parte restringantur, detractis ex ipsa missione S. Leonis iis regionibus q u a e circum flumen Marañon eiusque directos et indirectos aifiuentes e x t e n d u n t u r intra Reipublicae P e r u a n a e fines a t q u e u s q u e ad rivos H u n c w a y et Ancutiyo, ex q u i b u s regionibus novam Apostolicam Praefecturam constitui voluimus. Haec s t a t u i m u s decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac perm a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s pertinent sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m ac definiendum esse, irrit u m q u e ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s , q u a t e n u s o p u s sit, Nostra et Cancellariae Apostolicae regula Acta Benedicti PP. XV 295 de iure quaesito n o n tollendo, aliisque constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque o m n i b u s in c o n t r a r i u m facientibus q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris,-di& x x u februarii MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. • CARD. GASPARRI, a Secretis Status. n NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA A S. GABRIELE A VIRGiNE PERDOLENTE DE MA RA ÑON ERIGITUR. BENEDICTUS P P . XV Ad futuram rei memoriam. — In sublimi Principis Apostolorum cathedra collocati, t a m q u a m e specula procerissima, in omnes catholici orbis partes oculos Nostrae mentis convertimus, et potissimum ad illasregiones prospicimus, quae, longo t e r r a r u m marisque tractu ab hae alma. Urbe seiunctae, fidei Christi praeconum opera indigeant. Hoc ducti consilio, quo efficacius auxilium p r a e b e r e m u s Indicis tribubus, q u a e in amplissimis superioribus regionibus Amazonum fidei a t q u e h u m a n i tatis optatissima b o n a in sua miserrima nocte expetunt, in sententiam v e n i m u s n o v a m ibidem Apostolicam Praefecturam erigendi aliosque Evangelii nuncios illuc mittendi, iuxta m a n d a t u m Domini praecipientis: « E u n t e s docete omnes gentes ». Quare, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, omnib u s q u e rei momentis attento ac sedulo studio perpensis, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, a n t i q u a m Praefecturam S. Leonis de Amazonas d i s m e m b r a m u s a t q u e ex ea d e t r a h i m u s regiones quae circum flumen Marañon, seu Amazonas superiores, eiusque afïïuentes t u m directos t u m indirectos e x t e n d u n t u r , intra limites Reipublicae P e r u a n a e a t q u e u s q u e ad rivos H u n c w a y et Aneutiyo. Ex his regionibus ita d e t r a ctis sive separatis, novam efformamus a t q u e instituimus Praefecturam Apostolicam a S. Gabriele a Virgine Perdoiente de Marañon n u n c u p a n dam, e a n d e m q u e Congregationi a Passione D. N. Iesu Christi committim u s . Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere p o t e r u n t n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicandum e s s e ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m s e c u s "296 A.cta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale super his, a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter attentari •eontigerit. Non obstantibus, q u a t e n u s o p u s sit, N o s t r a et Cancellariae Apostolicae regula de iure quaesito n o n tollendo, aliisque constitutionib u s et ordinationibus Apostolicis, ceterisque o m n i b u s in contrarium facientibus q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXVII februarii MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. III MISSIONES DUCATUS ANHALTINI . INCORPORANTUR IN DIOECESIM PADERBOR- NENSEM. BENEDICTUS P P . XV A d f u t u r a m rei memoriam. — Commissum Nobis divinitus supremi a p o s t o l a t u s officium id postulat, ut sedulo studio ea praestemus, q u a e religionis bono fideique incremento conducant. Iamvero D u c a t u s Anhaltini missionum spirituali incremento prospicere volentes, q u a e in praes e n t i a r u m s u b administratione Episcopi P a d e r b o r n e n s i s p r o tempore e x s t a b a n t , p r a e oculis h a b i t a relatione venerabilis fratris Caroli. Iosephi Schulte, iam Episcopi Paderbornensis, ceterisque adiunctis m a t u r e perpensis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis Propag a n d a e Fidei praepositis, ut rei sacrae procurationi ijlis in regionib u s satius consultum sit, h a e c , q u a e infrascripta s u n t , decernenda existimavimus. Nimirum auctoritate Nostra Apostolica, praesentium tenore, D u c a t u s Anhaltini missiones in dioecesim P a d e r b o r n e n s e m ita i n c o r p o r a m u s , ut deinceps p a r s fiant eiusdem dioecesis, sub Paderborn e n s i s Ordinarii iurisdictione. Haec statuimus, decernentes praesentes Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenarios a t q u e integros effectus sortiri et obtinere: illisque ad quos pertinent, sive pertinere p o t e r u n t n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die i martii MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD, GASPARRI, a Secretis Status. Acta Benedicti PP. XV 297 IV A VICARIATU APOSTOLICO DE KASSAI SUPERIORE PARS TERRITORII SEPARATUR ET FINITIMAE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE KOANGO ADIICITUR. BENEDICTUS P P . XV Ad futuram rei m e m o r i a m . — In h a c sublimi Principis Apostolorum cathedra, nullis quidem meritis Nostris, divinitus collocati, in o m n e s orbis catholici p a r t e s oculos mentis Nostrae convertimus, et q u a e christiani n o m i n i s incremento a t q u e a n i m a r u m saluti p r o c u r a n d a e conducant, sollicito studio decernere m a t u r a m u s . Idcirco cum venerabilis frater A u g u s t i n u s Declerq, Vicarius Apostolicus de Kassai Superiore, Nos postulaverit ut territorii p a r s suae missionis, ad sinistram fluminis Loango sita, finitimae Praefecturae Apostolicae de Koango cederetur, ultro ad id a n n u e n t e dilecto fìlio Stanislao de Vos, Praefecto Apostolico, Nos, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, q u o fidei christianae progressui in praedicto territorio aptius provideatur, votis his a n n u e n d u m ultro libent e r q u e existimavimus. Quae cum ita sint, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m tenore, a Vicariatu Apostolico de Kassai Superiore territorii p a r t e m ad sinistram fluminis Loango sitam s e p a r a m u s , e a m d e m q u e c e d i m u s finitimae Praefecturae Apostolicae de Koango. Decernentes praesentes Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac perm a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad q u o s spectant, sive in p o s t e r u m spectare poterunt, n u n c et p r o t e m p o r e amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defin i e n d u m , irritumque ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m Petrum, sub a n u l o n martii MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. Piscatoris, die P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. ACTA, vol. XIII, n. 8. — 18-6-921. 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V INDULGENTIA PLENARIA TOTIES QUOTIES IN SACELLO PORTIUNCULAE PROPE ASISIUM LUCRANDA AD OMNES ET SINGULOS ANNI DIES EXTENDITUR. BENEDICTUS P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Constat apprime, ecclesiam Sanctae Mariae Angelorum prope Asisium, q u a m Decessor Noster P i u s P P . X ad Patriarchalis Basilicae dignitatem provexit, iure meritoque accenseri posse inter potiora n o n solum Italiae, sed universi catholici orbis sanctuaria. Ut enim fertur, iv saeculo, h a n c Petri Cathedram obtinente Liberio, erecta primum fuit a quibusdam piis peregrinis, qui Deiparae Virginis sepulchri fragmentum, a Palaestina t r a n s l a t u m , ibi d e p o s u e r ä n t , parva aedes, quae, in honorem Assumptionis Virginis Deiparae, Sanctae Mariae ab Angelis n o m e n habuit. P o s t q u a m autem m o n a c h o r u m occidentalium patriarcha Benedictus p a r v u m continentis agri modum d o n o obtulit sacrae aediculae, haec ab exigua portione Portiuncula dicta est. H a n c sacram cappellani iii vicinitate degentes agri colae et p a g o r u m finitimorum incolae et Asisienses potissimum cives a n t i q u a religione per saecula venerati sunt, g r a t i a r u m a p u d Deum sequestrami Virginem experti. Pica, divi Francisci genetrix, ibi maternitatis gratiam obtinuisse dicitur. Q u a r e Franciscus ab ineunte aetate singulari pietate Portiunculae aediculam coluit, et postea, p a u p e r pro Christo factus, p a u p e r e m a e d e m illam adamavit, ibique Minoritici Ordinis fundamenta posuit, r e g u l a m q u e illam conscripsit, q u a m Innocentius III cl. me. Praedecessor Noster, divina m o n i t u s visione, probavit. Hic Clara, nobilis Asisiensis virgo, m u n d o valedicens, p a u p e r e m Franeiscalem induit vestem, monial i u m q u e secundi Ordinis familiam instituit. Inde etiam tertius ille F r a n ciscalis Ordo originem duxit, cui Nos quidem n o m e n dedimus. P e n e s ecclesiam Sanctae Mariae Angelorum, sive de Portiuncula, primi Franciscalis Ordinis capitulares coetus h a b i t i : inde etiam m a n a v i t celeberrima indulgentia de Portiuncula, q u a m ab ipso Christo Domino, per Deiparae Virginis intercessionem, Franciscus pro spirituali christiani populi salute obtinuit a n n o Domini MCCXVI. Etenim, ut traditur et Franciscalis Ordinis historici n a r r a n t , idem S a n c t u s , a d i u t u s patrocinio Matris, cuius opem supplex implöraverat, enixis precibus petiit a Christo Iesu, ut o m n i b u s ecclesiam illam i n t r o e u n t i b u s concederet veniam et indulgentiam omnium peccatorum, q u o r u m confessionem sacerdoti fecissent. Respondit ei Acta Benedicti PP. XV 299 D o m i n u s id sibi placere, praeeepitque ut Vicarium suum adiret et ab eo suo n o m i n e indulgentiam illam postularet. Dicto audiens se contulit P e r u s i a m Franciscus, et Honorio III, qui per illud temporis Ecclesiae sanctae regimen gerebat, divinum aperuit m a n d a t u m , haec a d d e n s verba,: « Placeat Sanctitati Vestrae n o n d a r e a n n o s , sed a n i m a s ». Perc u n c t a r i H o n o r i o : « Quid ergo petis, Francisée? ». R e s p o n d i t : « Volo, si « placeat Sanctitati Vestrae, quod q u i c u m q u e venerint ad istam ecclesiam « confessi et contriti, et, sicut expedit, per sacerdotem absoluti, absolvan« t u r a p o e n a et culpa a die baptismatis u s q u e ad diem et horam introi« t u s ecclesiae supradictae ». T u n c Pontifex: « Multa petis, Francisée », et, rei novitate perculsus, subdidit, huiusmodi indulgentiae l u c r a n d a s modum n o n esse R o m a n a e Curiae consuetudini c o n s e n t a n e u m . At Sanc t u s : « Domine, quod peto, non ex p a r t e mea, sed illius peto, qui misit m e , « D o m i n u s Iesus Christus ». Et P a p a extemplo annuit, ter dicens: « Placet « mihi q u o d tu h a b e a s ». - Haec indulgentiae origo, a t q u e e miranda narratione patet amplissimam fuisse primam illam Nostri Praedecessoris concessionem, liberam idest, perpetuam, nullo temporis limite circumscriptam. Attamen^ sicuti ipsi docent historici, postea, gravibus id s u a d e n t i b u s causis, praecipue promulgatione Cruciatae, idem H o n o r i u s t e m p u s lucrandi e a m d e m indulgentiam q u o t a n n i s ad u n i u s diei n a t u r a l i s spatium coarctavi!, n e m p e a primis vesperis Kalendarum augusti mensis ad occasum u s q u e solis diei sequentis. Haec vero temporis limitatio h a u d semper tot per saecula i m m u t a t a permansit. A n t e q u a m enim R o m a n i Pontifices Nostri Decessores dignati sunt plenariam indulgentiam, quotannis, in ecclesia Portiunculae d u m t a x a t , l u c r a n d a m die secunda mensis augusti, extendere p r i m u m ad o m n e s ecclesias primi Ordinis, deinde ad illas Ordinis secundi, nempe monialium, t a n d e m ad eas q u o q u e tertii Franciscalis Ordinis, ubique t e r r a r u m sitas, n o n defuerunt exempla, eiusdem Sanctae Sedis gratia, in nonnullis aliis ecclesiis hasce indulgentias ad instar P o r t i u n c u l a e n u n c u p a t a s ad totam octavam alicuius festi fuisse p r o d u c t a s . P o t e r a t n e stricta ad u n u m diem limitatio servari t a n t u m m o d o in templo Sanctae Mariae Angelorum, u n d e indulgentia ipsa m a n a v e r a t in u n i v e r s u m orbem c h r i s t i a n u m ? Quare factum est, ut vetustissima inibi consuetudo, iam inde a saeculo x n i et praesertim exeunte xv ac XVI ineunte saeculo, invaluerit in populo, ingrediendi et egrediendi ex aedicula P o r t i u n c u l a e pluries eodem die, pro l u c r a n d a indulgentia plenaria ac potissimum die commemorationis o m n i u m fidelium defunctor u m , pro rite piandis tam salutari indulgentia in P u r g a t o r i o igne detentis a n i m a b u s . Inde ingens populi concursus o m n i b u s potioribus anni festivitatibus ad indulgentias acquirendas, et peramplum ac celeberrimum 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t e m p l u m , P o r t i u n c u l a e aediculae super impositum, saepe impar visum peregre confluentium fidelium multitudini continendae. P o r r o de Honorii limitatione stricto sensu servanda, deque validitate indulgentiae de* Portiuncula pro interiori sacello templi Deiparae Angelorum, a n n e ipsa etiam aliis a n n i diebus, praeter u n i c u m ut s u p r a designatum diem, foret ibi rite acquirenda, in R o m a n a q u o q u e Curia diu et ancipiti quidem sententia ad nostra u s q u e t e m p o r a disceptatum est. Verum R o m a n i Pontifices Nostri Praedecessores, qui, s a e p e n u m e r o , pietate ducti, ad s a n c t u a r i u m de P o r t i u n c u l a accesserunt, Franciscalis familiae votis benig n a s a u r e s praebere n o n dubitarunt. Ipsi enim ecclesiam illam quasi cërtatim novis i t e m q u e singularibus privilegiis a u x e r u n t ; praesertim P a u l u s III Farnesius, qui a n n o MDXXXXIV, d u m in coenobio Perúsino prope puteal beati Aegydii cum Minoribus fratribus colloqueretur, a coenobii ipsius Vicario r o g a t u s , quid sentiret de consuetudine, q u a e invaluerat ab immemorabili, l u c r a n d i de P o r t i u n c u l a indulgentias in aedicula templi Angelorum singulis anni diebus et n o n semel in a n n o , respondit, se ita esse credere, et ad o m n e dubium p e n i t u s tollendum se consuetudinem ipsam piam p r o b a r e , et s u p r e m a auctoritate Apostolica, quat e n u s opus esset, de integro sancire. H u i u s concessionis vivae vocis oraculo factae, certa s u p e r s u n t , q u a e in tabulariis Franciscalibus asservantur, testimonia; haec inter gravis depositio Massei Bardi, religiosi ex Ordine Minorum, dein Episcopi Clusini, qui se colloquio adfuisse et Decessoris Nostri verba audivisse sub sacramenti religione asseruit. Iuvat etiam hic, quod historici referunt, m e m o r a r e , Clementem P a p a m XII, qui, licet in Pontificatu constitutus, Franciscalis Ordinis p a t r o n a t u m retinere dignatus est, ad anxietates omnes delendas, audito favorabili suffragio Cardinalium Pico et Passeri, in sententiam venisse confirmandi, datis s u b p l u m b o Litteris, veniam fidelibus, ad aedem Angelorum concurrentibus, lucrandi singulis q u i b u s c u m q u e anni diebus de P o r t i u n c u l a indulg e n t i a m ; sed, ob s e q u u t a m brevi Pontificis mortem, r e m infectam m a n sisse. Innocentius q u o q u e X I I Sanctae Mariae Angelorum templo indulgentiam plenariam q u o t i d i a n a m p e r p e t u a m largitus est a n n o MDGVC. N O S etiam, a n n o MCMXVI, septimo exeunte saeculo a publicatione eiusdem indulgentiae plenariae in aedicula Asisiensi Sanctae Mariae Angelorum de Portiuncula, cum Minister generalis Ordinis Minorum supplices preces adhibuisset ut traditionem recognoscere dignaremur, quae iam; uti memor a v i m u s , in suo Ordine invaluerat de privilegio lucrandi in eadem aedicula praedictam indulgentiam singulis diebus per a n n u m toties quoties, piis votis a n n u e r e n o n dubitavimus, et donec nova super h a c re studia inirentur, ad a n n u m eiusdem indulgentiae concessionem interim fecimus. Acta Benedicti PP. XV 301 Nunc a u t e m , o m n i b u s rei momentis attento ac sedulo studio perpensis, cum generalis Minister, auspicatali! occasionem n a c t u s septimi saeculi feliciter elapsi a m e m o r a t a indulgentiae publicatione, iterata prece Nos adierit instanter, ut enunciatam singulis anni diebus indulgentiam pro sacello de Portiuncula s u p r e m a Apostolica auctoritate recognoscere et in p e r p e t u u m sancire v e l i m u s ; Nos, animo repetentes per Portiunculae indulgentiam, sicuti scripsit Venerabilis Cardinalis R o b e r t u s Bellarmino, tria catholica dogmata confirmari, u n u m de indulgentiis, alterum de Pontifice Maximo, tertium de Confessione, votis his a n n u e n d u m , q u a n t u m in Domino p o s s u m u s , existimavimus. Et quia, ad preces sancti Francisci, Christus ipse plenariam indulgentiam dedit, sed nonnisi per ministerium Vicarii sui Pontificis Maximi dedit, nec nisi per contritionem et confessionem a culpa expiatis et eam ecclesiam visitantibus dedit, cum H o n o rianae limitationis causae iamdiu fuerint sublatae, o m n i b u s disiectis difficultatibus et dubiis, Nos, omni temporis coarctatione abrogata, quod p r i m u m Christo et Francisco placuit, in p r a e s e n s exsequi laetamur. Quae cum ita sint, audito et favente dilecto filio Nostro Oreste S. R. E. diacono Cardinali Giorgi, Poenitentiario Maiore, F r a t r u m Minorum Ordinis P a t r o n o et Legato Nostro pro Patriarchali Basilica Sanctae Mariae ab Angelis in Portiuncula, de omnipotentis Dei misericordia ac B B. Petri et Pauli Apostolorum Eius auctoritate confisi, consuetudinem, q u a e ab immemorabili t e m p o r e , uti iam diximus, in templo de P o r t i u n c u l a invaluit, lucrandi indulgentiam eamdem etiam aliis a n n i diebus, praeter unicum designatum ab Honorio P a p a , omni limitatione sublata, confirmam u s et s a n c i m u s , vel, q u a t e n u s opus sit, veniam de integro concedimus, ut in p o s t e r u m fideles ex u t r o q u e sexu, n o n t a n t u m m o d o altera die mensis augusti, sed singulis q u i b u s q u e anni diebus, quibus, a d m i s s o r u m t a n t u m m o d o sacramentali confessione rite expiati, non Basilicam Patriarchalem S a n c t a e Mariae Angelorum, in q u a ne die q u i d e m augusti mensis altera talis indulgentia viget, sed in ipsa situm sacellum de P o r t i u n c u l a visitent, quoties idem sacellum contrito saltem corde ingredientur, toties plenariam o m n i u m peccatorum suorum indulgentiam consequi valeant. A t t a m e n , ut haec gratia o m n i n o singularis p e r m a n e a t , et locum o m n i u m s a n c t i s s i m u m d u m t a x a t illustret, v o l u m u s expresse ac 'praecipimus, ut h a e c indulgentiae de P o r t i u n c u l a ad singulos a n n i dies amplificatio minime pertineat sive extendi queat, quavis de c a u s a , ad alias etiam Minorum Ordinis ecclesias. Ad p e r e n n a n d a m denique auspicati eventus m e m o r i a m , v o l u m u s ut in Breviario R o m a n o - S e r a p h i c o in Lectione VI Dedicationis templi de P o r t i u n c u l a recognitionis h u i u s sive novae concessionis expressa mentio fiat. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere p o t e r u n t , n u n c et in p o s t e r u m plenissime p e r p e t u o q u e suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, ceterisque o m n i b u s , etiam speciali a t q u e individua mentione ac derogatione dignis, in contrarium facientibus q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVI mensis aprilis a n n o MCMXXI, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Vi UNIO APOSTOLICA SACERDOTUM PARISIIS INSTITUTA IN PRIMARIAM ERIGITUR SEU CONFIRMATUR, ATQUE INDULGENTIIS ET GRATIIS SPIRITUALIBUS DITATUR. BENEDICTUS P P . XV Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . —- R o m a n o r u m Pontificum Decessorum Nostrorum vestigiis insistentes pias Societates ad pietatis et caritatis o p e r a exercenda institutas, ex q u i b u s u b e r e s percipit christiana res fructus spirituales, peculiaribus h o n o r i b u s , privilegiis et gratiis augere ac locupletare pro re ac t e m p o r e satagimus. H a r u m in n u m e r u m e x p l o r a t u m plane Nobis est iure meritoque esse accensendam U n i o n e m Apostolicam s a c e r d o t u m saecularium, q u a e a Ssmo Corde Iesu audit. Haec enim Societas, p r i m u m a n n o 1862 in Gallia instituta frugiferum ad finem firmandae ac t u e n d a e cleri unitatis, proposita universis sociis, per o p p o r t u n a caritatis officia, uniformi vitae ratione ita ut sparsi per christianum orbem levitae fraternae dilectionis vinculo inter se devincirentur, a n n u e n t i b u s , i m m o et faventibus locorum Ordinariis, brevi sexaginta a n n o r u m intervallo, t a n t a , favente Deo, i n c r e m e n t a percepit, ut in p r a e s e n s p l u r i m a s totius christiani orbis dioeceses pervaserit et in E u r o p a n o n m i n u s q u a m in America t a m Septentrionali, q u a m Meridionali, Australasia, Cocincina, Indiis Orientalibus et longinquis aliis regionibus mirifice floreat u b e r r i m o s q u e pietatis ac sanctitatis fructus edat. R o m a n i Pontifices Nostri Decessores P i u s IX; Leo X I I I et rec. me. Decessor Noster P i u s P p . X Unionem e n u n c i a t a m pluries publicis docu- Acta Benedicti PP. XV 303 m e n t i s l a u d a r e et c o m m e n d a r e plurimisque indulgentiis ac privilegiis a u g e r e et locupletare non d u b i t a r u n t . Nunc vero cum h o d i e r n u s ipsius Unionis Moderator generalis dilectus filius Aloisius L a m e r a n d , ut ipsa Associatio Matrix eiusque filiales magis magisque in dies promoveantur, eaeque, ad n o r m a m Codicis iuris canonici n u p e r editi, opportunis legibus regantur, Nos supplicibus votis flagitaverit, ut suppleto, q u a t e n u s o p u s sit, quolibet sive erectionis sive associationis filialium defectu h u c u s q u e forsan incurso, e a m d e m Associationem Matricem ad P r i m a r i a e gradum pro universo catholico orbe erigere d i g n e m u r ; Nos, animo repetentes singularia in rem sacram merita q u i b u s Unio ipsa c o m m e n d a t u r , optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. FF.. NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis pro Tridentini Concilii decretis interpretandis, sanatis auctoritate Apostolica (ut o m n e s ambigen di causae p e n i t u s tollantur) o m n i b u s defectibus fortasse ad h u n c u s q u e diem incursis circa erectionem, aggregationes et adscriptiones, U n i o n e m Apostolicam sacerdotum, p e r p e t u o s t a t u t a eius sede in sacello Sancti Dionysii Basilicae Ssmi Cordis Iesu in Monte Martyrum Lutetiae P a r i s i o r u m , item Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , in P r i m a r i a m pro u n i verso orbe catholico constituimus, ita ut sit revera et h a b e a t u r Unio Matrix ac p e r s o n a iuridica, ad tramitem iuris, u n a cum adnexis iuribus ac privilegiis propriis. Unionis a u t e m m e m o r a t a e sic per Nos in Matricem, sive Primariam, erectae Moderatori atque Officialibus p r a e s e n t i b u s ac futuris largimur, auctoritate Nostra Apostolica, praesentium tenore, ut ipsi alias quaslibet eiusdem nominis a t q u e instituti Uniones, ubique t e r r a r u m t a m actu erectas q u a m erigendas in posterum, sibi aggregare legitime queant, servata forma constitutionis Clementis P P . VIII Praedecessoris Nostri rec. me. aliisque Apostolicis constitutionibus desuper editis, et cum illis communicare licite possint indulgentias o m n e s ac spirituales gratias ipsi P r i m a r i a e Unioni a Sede Apostolica concessas, q u a e t a m e n cum aliis communicari valeant. Praeterea, cum eiusdem Unionis Moderator generalis Nos q u o q u e humili prece adierit, ut de indulgentiis q u a s rec. me. Decessor Noster P i u s P P . X eidem Unioni largitus est per similes Apostolicas Literas die 28 mensis decembris a n n o 1903 Piscatoris a n u l o o b s i g n a t a s , q u a s d a m i m m u t a r e velimus, n o n n u l l i s etiam additis privilegiis et gratiis spiritualibus; Nos, audito Cardinali S. R. E. Poenitentiario Maiori, h a e c q u a e infrascripta s u n t decrevimus. Nimirum, de omnipotentis Dei misericordia ac B B . P e t r i et P a u l i Apostolorum Eius auctoritate confisi, o m n i b u s et singulis sacerd o t i b u s qui dictam piam U n i o n e m in p o s t e r u m ingredientur, die q u o 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ipsi p r i m u m eidem Sodalitio n o m e n dederint, et die similiter q u o tyrocinio expleto professionem emiserint, simulque vere poenitentes et confessi sacrosanctum Missae Sacrificium celebraverint et aliquo temporis spatio pro christianorum Principum concordia, haeresum extirpatione, peccatorum conversione ac sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effuderint, respective plenariam; ac t a m inscriptis quam in posterum inscribendis in eadem Unione sacerdotibus, qui in quolibet a n n u o conventu, sive generali, sive nationali, sive dioecesano, iuxta Unionis tabulas celebrando, a c t u m consecrationis Ssmo Cordi I e s u : « D o m i n e Iesu R e d e m p t o r », u n a cum acto consecrationis Beatae Virgini: « Ad te u n o animo » pie recitent, aliaque iniuncta pietatis opera impleant, etiam plenariam o m n i u m peccatorum s u o r u m indulgentiam et remissionem misericorditer in Domino concedimus. Quoties vero in spiritualibus dictae Unionis conventibus, qui solent h a b e r i intra mensem, inscripti sacerdotes eosdem actus contrito saltem corde recitent, septem a n n o s totidemque q u a d r a g e n a s ; quoties a u t e m item contrito corde actum consecrationis Virgini recitent, de n u m e r o poenalium t r e centos iis dies in forma Ecclesiae solita e x p u n g i m u s . Die etiam q u o Ssmi Cordis Iesu, Unionis ipsius titularis, festum q u o t a n n i s agitur, sacerdotibus Unionis sociis, qui iniuncta pietatis opera rite impleverint, plenariam largimur i n d u l g e n t i a m ; et partialem centum dierum relaxationem, iisdem sociis a Pio P P . X per Literas Apostolicas, de q u i b u s habita s u p r a mentio est, t r i b u t a m , quoties m e n s t r u o secessui o p e r a m navent, t a m pro sodalibus, q u a m pro aliis sacerdotibus ad idem pium opus incumbentibus, in plenariam indulgentiam de Nostra benignitate c o m m u t a m u s , d u m m o d o hi t a m e n q u a e iniuncta s u n t pro plenariis indulgentiis lucrandis pietatis opera rite adimpleant. Similiter volumus, ut iam ter in h e b d o m a d a ab ipso Decessore Nostro concessum personalis altaris privilegium, ad q u a t u o r dies in h e b d o m a d a pro sociis e x t e n d a t u r . I n s u p e r Unionis Apostolicae sociis p r a e s e n t i b u s ac futuris facultatem impertimur adnectendi Crucifixis indulgentiam dictam « t o t i e s q u o t i e s » et adnectendi Rosariis indulgentias P a t r u m Ordinis P r a e d i c a t o r u m (exclusis indulgentiis propriis pro fidelibus Confraternitati Rosarii inscriptis), nec non applicationem Rosariis indulgentiarum, q u a e a P a t r i b u s Crucigeris appellantur, in p e r p e t u u m similiter p r o r o g a m u s . T a n d e m cum idem generalis Moderator pro universis Unionis Apostolicae sacerdotibus sociis facultatem rogaverit benedicendi a t q u e i m p o n e n d i sub unica formula q u i n q u e Scapularia; Nos preces ipsas exhibitas Nobis a S S . R i t u u m Congregationi Cardinali Praefecto p e r a m a n t e r excipientes, dictae Apostolicae Unionis sacerdotibus sociis praesentibus ac futuris, d u m m o d o Acta Benedicti BP. XV 305 singulis facultatibus rite sint muniti, veniam perpetuo facimus q u i n q u e Scapularia rite benedicendi a t q u e imponendi unica sub formula, facta insuper potestate, occasione magni fidelium concursus, t e m p o r e vel peregrinationum vel missionum, eadem Scapularia eonglobatim benedicendi, cum dispensatione tradendi n o m i n a singulorum inscriptorum, quoties id praescriptum sit pro quibusdam Scapularibus. P o r r o m a n d a m u s ut sociis supradictis, si malint, liceat plenariis his ac partialibus indulgentiis functorum vita labes p o e n a s q u e expiare. Decernentes praesentes Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectos sortiri a t q u e obtinere, ipsique piae Unioni sic in P r i m a r i a m a Nobis erectae n u n c et in p o s t e r u m plene suffragari; sicque rite iudicandum esse. ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus s u p e r his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. D e c e r n i m u s etiam ut in reliquis s|¡ggentur religiose conditiones omnes praecedentibus Nostri Decessoris Literis adiectae. Volumus a u t e m ut N o s t r a r u m p r a e s e n t i u m Literarum t r a n s u m p t i s , seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius notarii publici subscriptis et sigillo p e r s o n a e in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, eadem p r o r s u s fides a d h i b e a t u r , quae adhiberetur ipsis p r a e s e n t i b u s si forent exhibitae vel ostensae. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die XVII aprilis MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VII SANCTUARIUM BEATAE MARIAE VIRGINIS DE MISERICORDIA IN DIOECESI MACER A T E C I TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV. Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Anno Domini 1447, mortifera grass a n t e pestilentia, Maceratensis urbis cives Virginem Mariam, sub titulo Misericordiae, civitatis P a t r o n a m v o c a r u n t et in illius honorem, ex voto et pro g r a t i a r u m actione ob servatam a contagio u r b e m , p a r v a e molis aedem condiderunt, q u a e postea, labentibus saeculis amplificata, a n n o 1742, Aloisio Van vitelli architecto, de integro a fundamentis, praenobili s t r u c t u r a a t q u e amplitudine n o n m i n u s q u a m mirificis artis ope- 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ribus decora, surrexit. Praediviti super altari, q u o d in h o n o r e m B e a t a e Mariae Virginis a Misericordia Deo dicatum est, eminet inclyta miraculis ipsius Deiparae Virginis imago, q u a e sub enunciato titulo a civibus a t q u e advenis et peregre confluentibus fidelibus religiosissime colitur. Sacrae huic imagini a n n o 1496 a r g e n t e a m coronam municipes obtuler u n t ; eidemque die 24 mensis augusti a n n o 1721, ex decreto Capituli Patriarchalis Vaticanae Basilicae, a u r e u m diadema d o n a t u m impositumq u e fuit. Electionem Beatissimae Virginis a Misericordia in praecipuam Maceratensis dioecesis et civitatis P a t r o n a m a n n o 1852 r a t a m h a b u i t rec. me. P i u s P P . IX Praedecessor Noster, e a n d e m q u e s u p r e m a Apostolica auctoritate sanxit et privilegiis o m n i b u s adnexis de more cumulavit. Eodem in sanctuario divini cultus decori et frequentiae fidelium satis s u p e r q u e perspectum est, t u m copiosa et locuplete supellectili, q u i b u s a b u n d e sacra ipsa aedes praedita est, t u m sacris ritibus ac caeremoniis, nec n o n privilegiis a t q u e indulgentiis a Decessoribus Nostris R o m a n i s Pontificibus illi concessis. E x s t a n t ibidem p e r m u l t a e sacrae Relliquiae et corpus sancti Prosperi martyris, q u o d s u b t u s altare Beatae Mariae Virginis a Misericordia conditum est. Haec animo repetentes, cum hodierni Priores et sodales Confraternitatis a S s m a Trinitate, canonice erectae in enunciato templo sive s a n c t u a r i o Virginis a Misericordia, Nos flagitaverint enixis precibus, Ä etiam exprimentes u t r i u s q u e Capituli Maceratensis, ecclesiarum n e m p e cathedralis et conlegiatae, ut, propediem vertente a n n o bis saeculari ab inclytae imaginis coronatione, m e m o r a t u m sanctuarium ad Basilicae minoris h o n o r e m evehere d i g n e m u r ; hisque precibus et votis accedant amplissima suffragia venerabilium fratrum Ioannis Tacci, Archiepiscopi titularis Nicaeni et Praefecti Palatii Nostri Apostolici, ac Dominici Pasi, Episcopi Maceratensis et Tolentini, Nos optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque" existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis Ss. R i t u u m , Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m ecclesiam sive sanctuarium Beatae Mariae Virginis de Misericordia, civitatis et dioecesis Maceratensis P a t r o n a e principalis, ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehimus, cum o m n i b u s honorificentiis ac privilegiis q u a e h a c de causa almae h u i u s Urbis Basilicis minoribus competunt. Decernentes praesentes Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare et p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad q u o s spectant, sive spectare poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac defin i e n d u m , i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m secus super Acta Benedicti PP. XV 307 his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris die XXI aprilis MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD BMOS P P . DD. IOSEPHUM CARD. FRANCICA NAVA, ARCHIEPISCOPUM CATANENSEM, ET ALEXANDRUM CARD. LUALDT, ARCHIEPISCOPUM PANORMITANUM, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS SICILIAE: DE FELICI EXITU CONCILII PLENARII GRATULATIONES. Dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Dignum plane pietate vestra Nobisque peracceptum fuit officium q u o vos, a n t e q u a m e Plenario Siciliae Concilio d i s c e d e n t i s , coniunctim ad Nos animos per a m a n t i s s i m a s litteras intendistis ut cum fidem erga Iesu Christi Vicarium tum a n i m a r u m studium, quo flagratis, reverenter profiteremini. Cum enim grex u n i v e r s u s , pro apostolico m u n e r e , curae Nostrae demandatum sit, nihil magis optare d e b e m u s q u a m quidquid ad singularum dioecesium b o n u m conferre potest. Nec d u b i u m s a n e est quin congressio vestra laetos sit salutis fructus allat u r a ; n o n m o d o quia aptius ita sapientissimae Ecclesiae leges mutatis t e m p o r u m rationibus a c c o m m o d a n t u r , sed etiam quia semper Sicanus populus, clero quidem praeeunte, sollertiae sacrorum Antistitum egregie r e s p o n d e r e consuevit. Nos vero, q u e m a d m o d u m per Legatum Nostrum, Cardinalem C a i e t a n u m De Lai, adesse vobis voluimus d u m c o n s u l t a r e i s , ita n u n c , Concilio acto, libenter q u a e c o m m u n i t e r scivistis auctoritate Nostra p r o b a m u s , ac fore confidimus ut, religione aucta in augusta Iesu et Mariae Corda, q u i b u s quidem auspicato greges vestros d u d u m consecravistis, christianae vitae sanctitas istic revirescat, cum q u a regionis cuiusvis p r o s p e r i t a s feliciter coniuncta est. Caelestium a u t e m concitiatrix m u n e r u m p r a e c i p u a e q u e benevolentiae Nostrae pignus Apostolica sit benedictio, q u a m vobis, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, u n i v e r s o q u e clero ac populo unicuique vestrum concredito, effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die xx mensis ianuarii MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. BENEDICTUS P P . XV 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PAGENSIS-DE BENI DE FINIUM COMMUTATIONE DECRETUM Commissarius provincialis et P a t r e s Franciscani civitatis La Pas n u p e r ab Apostolica Sede p o s t u l a r u n t , ut Vicariatui Apostolico de Beni u n i r e n t u r duae missiones vulgo Covendo et S. Anna, q u a e in praesenti ad dioecesim P a c e n s e m pertinent. Cum petitionis causae ex legitimo processu iustae inventae essent, ipseque Vicarius Capitularis Pacensis id expediens pro a n i m a r u m cura censuisset et Delegatus ad negotia Sanctae Sedis gerenda in Republica Boliviana rem commendasse!, S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . X V o r a t o r u m precibus b e n i g n e a n n u i t . Snppleto igitur, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m c u m q u e h a c in re interesse h a b e n t i u m vel h a b e r e p r a e s u m e n t i u m , consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, missiones vulgo Covendo et S. Anna e a r u m q u e territorium, cum o m n i b u s et singulis in eis exsistentibus et commorantibus, a dioecesi Pacensi s e p a r a t et avellit, easque Vicariatui Apostolico de Beni aggregat et addicit. Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a t R. P. D. Titum Trocchi, Archiepiscopum titularem Lacedaemoniensem, in Boliviana Republica Apostolicum I n t e r n u n t i u m , eique tribuit necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi ad effectum de q u o agitur, quemlibet v i r u m in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m , onere eidem imposito ad h a n c S a c r a m Congregationem mittendi, i n t r a sex menses, a d a t a p r a e s e n t i u m c o m p u t a n d o s , a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. 309 S. Congregatio Consistorialis Hisce super r e b u s idem S S m u s D n u s praesens edi iussit consistoriale decretum perinde v a l i t u r u m àc si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fuissent. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 maii 1921. £g G. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. II DI PONTIFICIO COLLEGIO SACERDOTUM PRO ITALIS AD EXTERNA EMIGRAN- TIBUS. NOTIFICATIO Sacerdotum Collegium, quod Motu proprio diei 13 martii 1914 P i u s X instituit, SSnius D. N. Benedictus XV, instauratis magna cum munificentia aedibus « Via della Scrofa, n. 70 », hisce diebus aperuit ad instituendos italos sacerdotes qui se dare i n t e n d u n t ministerio spiritualis adsistentiae Italis ad exteras regiones e m i g r a n t i b u s p r a e s t a n d a e . * ** P r a e c i p u a e Collegii leges h a e s u n t : 1. Collegii finis est ut p r a e p a r e t iuniores sacerdotes, ad Italos in peregrinas regiones migrantes honeste* et religiose excolendos et iuvandos. In Collegio itaque n o n recipientur nisi sacerdotes qui animi mentisque virtutibus, a e t a t e , prospera valetudine, aliisque dotibus huic fini a s s e q u e n d o sint pares. 2. S u p r e m u s Collegii P r a e s e s erit P r a e l a t u s pro Italis ad externa emigrantibus. T r e s sacerdotes singulatim electi, u n u s ab E m o Cardinali a Secretis S. G« Consistorialis, alter ab E m o Cardinali Urbis Vicario, tertius a Praelato pro Italis ad e x t e r n a e m i g r a n t i b u s , eodem m u n e r e fungentur ac Deputati pro Seminariis. 3. dinalis eliget, ipsum Praelatus, supremus S. C. Consistorialis qui Rectoris Collegii moderari p r o u t iuris Collegii moderator, cum a p p r o b a t i o n e CarSecretarii et E m i Urbis Vicarii, sacerdotem m u n e r e fungatur: eiusque erit Collegium et officii est R e c t o r u m Seminariorum. 310 Acta Apostolicae. Sedis - Commentarium Officiale 4. Acceptatio u n i u s c u i u s q u e sacerdotis pertinebit ad P r a e l a t u m p r o Italis ad externa emigrantibus, qui, a n t e omnia, notitias de vita et moribus praesertim ab Ordinario eiusdem sacerdotis q u a e r a t ; et eos t a n t u m in Collegio recipiat, qui conditionibus praediti sint in art. 1 recensitis. 5. Sacerdotes qui Praelato pro Italis ad centur u n i u s c u i u s q u e munia quibus quisque in Collegio recipi c u p i u n t petitionem scriptam e x t e r n a emigrantibus exhibere debent, q u a indip a t r i a , dioecesis, a e t a s , curriculus studiorum, in dioecesi functus sit aliaque requisita. 6. Statim ac aliquis sacerdos ingressus fuerit, faciet E m u m Cardinalem Urbis Vicarium. Rector certiorem 7. Significare p o t e r u n t alumni regionem, nifi m a l i n t m u n e r e fungi pro emigrantibus. Morem t a m e n gerent m o d e r a t o r i b u s , qui aliter, iustis de causis, s t a t u e n d u m censuerint. 8. Ordinaria mansio in Collegio erit u n i u s a n n i , a medio octobri ad m e n s e m iulium anni insequentis. Quod temporis s p a t i u m iustis de causis in singulis casibus poterit prorogari. 9. Alumni q u a r t o q u o q u e m e n s e periculum studiorum facient intus domique, quo s u u m in disciplinis progressum ostendant, et si quis deficiens inveniatur, poterit ad propriam dioecesim remitti. 10. Alumni qui, quavis de causa, e x i s t i m a b u n t u r n o n idonei ad m u n u s emigrantes adiuvandi, p o t e r u n t a P r a e l a t o s u p r e m o Collegii moderatore dimitti, iique dimissi R o m a e consistere prohibentur, sed in dioecesim s u a m redire debebunt. 11. Disciplinae institutionis et studii e r u n t : a) linguae exterae: anglica, hispanica, lusitana, teutonica, iuxta regiones ad q u a s potissimum a l u m n u s d e s t i n a t u r ; b) iurisprudentia civilis, mores et consuetudines locorum iuxta idem criterium ; c) disciplina apologetica et p a s t o r a l i s ; d) sacra liturgia et c a n t u s ecclesiasticus; e) elementa habendi et reddendi rationes; f) elementa hygienis et medicinae. 12. Sacerdotes, Collegii alumni, d u m in Urbe m a n e n t , subiecti e r u n t E m o Cardinali Vicario; et, quoad interiorem disciplinam, Praelato et Rectori. 13. Exacto tirocinio, mittentur ad exteras regiones ad Italos emigratos aliosque, si opus sit, iuvandos, initis prius tractationibus inter locorum Ordinarios et P r a e l a t u m Collegii Praesidem, et cum debito Sacrae Congregationis Consistorialis rescripto. Sil S. Congregatio Consistorialis 14. Missio decem a n n o s regulariter p e r d u r a v i t : eaque p e r d u r a n t e sacerdotes, tum quoad disciplinam ecclesiasticam et m o r u m correctionem, tum q u o a d a n i m a r u m curam, subiecti e r u n t Ordinario loci ad t r a mitem c o m m u n i s iuris. Q u o t a n n i s t a m e n de se et de suis r e b u s d o c e b u n t P r a e l a t u m pro Italis ad e x t e r n a emigrantibus. 15. Sacerdotes, sive d u m in Collegio in Urbe m a n e n t , sive d u m in missione in extera regione v e r s a n t u r , O r d i n a r i u m s u u m in Italia n o n a m i t t u n t ; nisi forte per incardinationem, servatis de iure servandis, exterae dioecesi cooptentur. 16. Expletis decem missionis annis, sacerdotes redire p o t e r u n t ad s u a m dioecesim in Italia; aut, obtentis a Sacra Congregatione Consistoriali o p p o r t u n i s facultatibus, ubi degunt p e r m a n e r e . Eos vero r e d e u n t e s Ordinarii n o n recipiant uti alienos, sed uti proprios ac beneméritos, qui in exteris locis fidem et pietatem in italica gente servare studuerunt, quique idcirco saltem indirecte, sed i n t e r d u m etiam directe, s u a e originis dioecesi profuerunt. Itaque iusta ratio de iisdem h a b e n d a erit quoties de m u n e r i b u s et officiis seu beneficiis conferendis agetur. P r a e l a t u s pro Italis ad externa emigrantibus constitutus est R. P. D. Michael Gerrati, Episcopus tit. Lyddensis. 4 * * * Collegium aliquot iam n u m e r a t a l u m n o s , q u a m v i s nonnisi paucos a n t e m e n s e s aedes instrui potuerint. Qui itaque Ordinarii, u t r i u s q u e praesertim Americae, ope indigeant aliquot sacerdotum in b o n u m Italorum a p u d se c o m m o r a n t i u m , eos postulare p o t e r u n t sive a Sacra Congregatione Consistoriali, sive directe ab ipso Praelato huic Collegio praeposito. Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 26 maii 1921. £g C. CARD. DB L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. #i S. Aloisius Sincero, Adsessor. 312 Aeta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III PROVISIO ECCLESIAE S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . XV per decretum S. C. Consistorialis d a t u m die 9 iunii 1921 cathedralibus Ecclesiis Nicoteriensi et Tropiensi invicem perpetuo canonice unitis praefecit Episcopum R. D. Felicem Cribellati, presbyterum dioecesis Derthonensis, e Congregatione Filiorum Divinae Providentiae. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS NORMAE SECUNDUM QUAS SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS IN NOVIS RELIGIOSIS CONGREGATIONIBUS APPROBANDIS PROCEDERE SOLET. * PROOEMIUM 1. P a r v u s hic N o r m a r u m codex nihil aliud est q u a m sectio prior Normarum pro a p p r o b a n d i s religiosis Institutis v o t o r u m simplicium, q u a e auctoritate Sacrae Congregationis E E . et RR., a n n o 1901, in lucem prodierunt, n o v o ' t a m e n Codici universali iuris canonici accommodata. S e c u n d a enim sectio N o r m a r u m , post Codicis promulgationem, iam n o n videtur necessaria, cum constitutionum scriptores et p r a e oculis h a b e r e debeant canones, qui religiosos respiciunt, et consulere possint p r o b a t o s auctores, qui de religiosis, post editas praefatas Sacrae Congregationis E E . et RR. Normas, scripserunt. % Sicut vero novae Normae a n t i q u a r u m titulum a d a m u s s i m retinent, ita et e u n d e m duplicem finem. H u c enim s p e c t a n t : a) ut in novis religiosis Congregationibus e a r u m q u e constitutionibus a p p r o b a n d i s stabilis q u a e d a m praxis s e r v e t u r ; b) ut, t a m locorum Ordinariis, q u a m i p s a r u m Congregationum Superioribus, d o c u m e n t a et informationes, ad Sacram Congregationem transmittenda, in prospectu sint, q u o huiusmodi a p p r o b a t i o n u m negotia facilius et celerius expediantur. * Nemini liceat sine venia Sanctae Sedis harum Normarum versiones in alias linguas edere. 313 S. Congregatio de Religiosis CAPUT De diversis gradibus approbationis I religiosarum Congregationum 3. Quoties aliquis Episcopus, i u x t a canonem 492 § 1, novam aliquam religiosam votorum simplicium Congregationem condere o p p o r t u n u m iudicaverit, re a d h u c integra, Sacram Congregationem de Religiosis adeat, e a m distincte docendo de iis, q u a e necessaria sunt, ut ipsa S a c r a Congregatio de o p p o r t u n i t a t e n o v a e fundationis m a t u r e iudicare possit. 4. Docebit praesertim, quis qualisque sit novae Congregationis a u c t o r et q u a is causa ad eam instituendam d u c a t u r ; q u i b u s verbis conceptum sit Congregationis condendae n o m e n seu t i t u l u s ; q u a e sit forma, color, materia h a b i t u s a novitiis et professis g e s t a n d i ; quot et q u a e n a m sibi opera Congregatio a s s u m p t u r a sit; quibus opibus tuitio eiusdem c o n t i n e a t u r ; an similes in dioecesi sint Congregationes, et q u i b u s illae operibus insistant. 5. Licentia vero obtenta, iam nihil obstabit, q u o m i n u s n o v a m Congregationem condat. Congregatio t a m e n ita condita iuris erit dioecesani; ac propterea, etiam post suam fundationem, quamvis decursu t e m p o r i s in plures dioeceses diffusa, u s q u e t a m e n d u m pontificiae approbationis a u t laudis testimonio caruerit, vi canonis 492 § 2, r e m a n e t dioecesana, O r d i n a r i o r u m iurisdictioni, ad n o r m a m iuris, plane subiecta. 6. Decretum laudis. Est p r i m u s actus q u o S. Sedes ad novae Congregationis opus m a n u m ita admovet, ut desinat esse simpliciter dioecesana. P e r h u n c actum, Sacra Congregatio Religiosorum Sodalium negotiis praeposita, praemissa n a r r a t i o n e prooemiali fundationis novae Religionis, eius tituli, finis, votorum, formae regiminis ac auctoritatis supremi Moderatoris, concludit: « S S m u s D o m i n u s Noster N..., attentis « litteris commendatitiis Antistitum, q u o r u m in dioecesibus Instituti, de « quo agitur, d o m u s r e p e r i u n t u r , I n s t i t u t u m ipsum, uti Congregationem « religiosam sub regimine Moderatoris G e n e r a l i s p r a e s e n t i s Decreti « tenore, amplissimis verbis laudat ac c o m m e n d a t ; salva O r d i n a r i o r u m « iurisdictione ad n o r m a m s a c r o r u m c a n o n u m ». 7. Hoc decretum laudis conceditur si, post elapsum a p r i m a fund a t i o n e c o n g r u u m t e m p u s , n o v a Congregatio satis diffusa fuerit et dederit fructus pietatis, observantiae religiosae et spiritualis e m o l u m e n t i ; de q u i b u s constare debet per litteras testimoniales Antistitis vel Antistitum O r d i n a r i o r u m , in cuius vel in q u o r u m dioecesibus, seu territoriis, Con^ gregatio h a b e t domos vel d o m u m . ACTA, vol. XIII, n. 8. — 18-6-911. 22 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8. Ad obtinendum decretum laudis exhiberi debent Sacrae Congregationi: \ a) supplex libellus ad S u m m u m Pontificem, subsignatus a s u p r e m o Moderatore et a suis Assistentibus seu Consiliariis; b) litterae testimoniales O r d i n a r i o r u m de q u i b u s s u p r a (cf. art. 7); q u a e litterae obsignatae et s u b secreto mitti d e b e n t ; c) relatio a Moderatore s u p r e m o et a suis Assistentibus seu Consiliariis subscripta, ac ut authentica et veridica ab Episcopo d o m u s p r i n cipis Congregationis l a u d a n d a e confirmata, q u a exponatur, non m o d o ipsius Congregationis origo cum nomine fundatoris eiusque praecipuis qualitatibus, sed etiam eius status personalis, disciplinaris, materialis et oeconomicus, addita p r a e t e r e a notitia de novitiatus institutione, de novitiorum et postulantium n u m e r o ac disciplina; d) Constitutiones ab Episcopo recognitae et a p p r o b a t a e , l i n g u a vel latina, vel italica, vel gallica conscriptae et typis impressae; e) denique, si agatur de aliqua Congregatione tertiariorum in comm u n i viventium, etiam testimonium Moderatoris generalis primi Ordinis, quo constet eam eidem primo Ordini fuisse aggregatam, iuxta c a n o n e m 492 § 1. 9. Decretum, approbationis. Conceditur decretum approbationis n o v a e Congregationi, si, post d a t u m decretum laudis, per satis diuturni temporis experimentum p r o b a t u r eius firma compago, constitutionum accommodatio et vigens observantia, regiminis recta ratio, religiosorum studium s e r v a n d a e disciplinae in vinculo caritatis ad intra, et zelus in adimplendis operibus suae Religionis propriis ad extra. 10. De praedictis conditionibus constet oportet t u m ex relatione s t a t u s Congregationis, q u a m iterum, p r o u t s u p r a in art. 8 c) describitur, s u p r e m u s Moderator exhibere debet, cum supplicem libellum porrigit ad obtinendam approbationem ; t u m etiam ex c o m m e n d a t i o n i s litteris, iterum dandis, ut supra clausis, ab o m n i b u s Ordinariis, in q u o r u m territoriis aliqua novae Religionis d o m u s sita est, t u m demum ex constit u t i o n u m codice, iterum S. Congregationi exhibendo. 11. Per hoc alterum decretum, de quo sermo est: « S a n c t i s s i m u s « D n u s Noster Nattenta u b e r t a t e s a l u t a r i u m fructuum, quos tulit « Congregatio religiosa N..., attentisque..., eam a p p r o b a t et confirmat « sub regimine Moderatoris Generalis; salva O r d i n a r i o r u m iurisdictione << ad n o r m a m sacrorum c a n o n u m ». 12. Quamvis inter decretum laudis et decretum a p p r o b a t i o n i s congrui temporis decursus, ut s u p r a dictum est (cf. art. 9), p l e r u m q u e exigatur, n o n n u m q u a m tamen, licet raro, decretum definitivae approbationis con- S. Congregatio de Religiosis 315 «editur, quin huic decretum laudis praecurrerit. Quod quidem fit, si conditiones in favorem novae Religionis, cum p r i m u m se sistit coram Sacram Congregationem, ita s u n t n u m e r i s o m n i b u s absolutae, ut nulla videatur ratio ulterius differendi definitivam approbationem. CAPUT De Congregationibus caute tantum, aut II nullo modo laudandis et appro- bandis. 13. Nullae fere, ni forte in missionum regionibus, l a u d a n d a e approbandaeve e r u n t Congregationes, q u a e certo proprioque fine non praestit u t o , quaevis universae pietatis ac beneficentiae opera, etiamsi p e n i t u s inter se disiuncta, exercenda amplectuntur. 14. Cautissime procedendum est in a p p r o b a n d i s novis Congregationibus, q u a e n o n vivunt nisi ex eleemosynis atque stipe ostiatim collecta. Approbatis inculcanda est fidelis observantia canonum 622, 623 et 624. i 5. Nec facile a p p r o b a n d a e sunt, praecipue cum votis perpetuis, novae S o r o r u m religiosae Congregationes, q u a e sibi p r o p o n u n t finem in privatorum domiciliis infirmos u t r i u s q u e sexus d i u r n a a t q u e n o c t u r n a cura iuvandi, vel domesticum servitium quotidianum in familiis p a u p e r u m et o p e r a r i o r u m exercendi. Si vero approbatio aliquando et ob iustas causas concedenda videatur, in constitutionibus p r u d e n t e r praescribantur conditiones et cautelae, q u i b u s Sorores a periculis liberentur. 16. Item n o n facile conceditur approbatio Sororum Sodalitiis, q u a e sibi constituant scopum specialem : a) instituendi in suis d o m i b u s valetudinaria a u t diversoria pro personis u t r i u s q u e s e x u s ; b) instituendi hospitia pro sacerdotibus suscipiendis; c) docendi in scholis adulescentulorum, aut in iis, quae mixtae dicuntur, in q u i b u s scilicet pueri et puellae simul congregantur. 17. Multo m i n u s a p p r o b a n t u r Congregationes q u a e sibi assumend u m p r o p o n e r e n t curam i m m e d i a t a m p u e r u l o r u m in cunis vagientium, vel m u l i e r u m p a r t u r i e n t i u m in domibus, vulgo dictis Maternitatis, vel alia h u i u s m o d i caritatis opera, quae virgines, Deo dicatas et habitu religioso indutas, dedecere videantur. 18. 'Demum a n i m a d v e r t e n d u m est, nullam virorum Religionem, ad n o r m a m caii. 500 § 3, sine speciali privilegio, posse sibi subditas h a b e r e religiosas Congregationes mulierum, a u t e a r u m curam et directionem retinere sibi specialiter c o m m e n d a t a m . 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPUT De approbatione III constitutionum 19. Pro o b t i n e n d a constitutionum approbatione supplex libellus, subsignatus a Moderatore s u p r e m o cum suis Assistentibus seu Consiliariis, Sacrae Congregationi Religiosorum Sodalium negotiis praepositae porrigendus est, u n a cum c o n s t i t u t i o n u m codice, relatione et commendationis litteris, p r o u t supra, in art. 8 b), c), d) et 10. 20. In a p p r o b a n d i s vero constitutionibus h o s fere g r a d u s procedit: Sacra Congregatio per a) Dilatio cum animadversionibus. Nimirum si, instituto examine, constat multis correctionibus constitutiones indigere, differtur ad opport u n i u s t e m p u s petita approbatio, atque interim c o m m u n i c a n t u r animadversiones, q u i b u s ea indicantur, q u a e praecipue in exhibitis constitutionibus corrigenda, reformanda, a d d e n d a vel d e m e n d a sint. b) Approbatio ad experimentum. Si exhibitae constitutiones tempore et u s u non satis comprobatae videantur, et ceteroquin nec plurimis nec gravibus animadversionibus obnoxiae sint, fit ex officio p r i m a correctio in t e x t u ; et datur decretum quo S S m u s constitutiones, prout in correcto exemplari continentur, ad certum t e m p u s , ex. gr. ad septennium, per m o d u m experimenti, a p p r o b a t a t q u e confirmat. c) Approbatio definitiva. Cum denique sufficiens praecesserit experimentum, constitutionum codex, in paucis iam e m e n d a n d u s , absolute corrigitur, et datur decretum quo S S m u s constitutiones definitive approbat a t q u e confirmat. 21. Quae vero de approbatione constitutionum disiuncte h u c u s q u e descripta sunt, coniunctim saepissime cum a p p r o b a t i o n e Congregationis hac ratione p r o c e d u n t : a) cum decreto laudis Congregationis d a n t u r interdum o p p o r t u n a e animadversiones in folio super constitutionibus, termino praestituto, intra q u e m constitutiones ipsae e m e n d a t a e Sacrae Congregationi iterum exhibendae sunt ; q u a e t a m e n , si multis indigeant e m e n d a t i o n i b u s , comm u n i c a n t u r Congregationi, a n t e q u a m concedatur decretum laudis; ita ut, in u t r o q u e casu, omne ius constitutiones p r o p r i a auctoritate i m m u t a n d i , vel e m e n d a n d i , a d e m p t u m censeatur, post o b t e n t u m decretum l a u d i s ; b) regulariter approbatio Congregationis conceditur, u n a cum decreto, quo constitutiones in textu e m e n d a t a e a p p r o b a n t u r , saltem e x p e r i m e n t i gratia a d certum t e m p u s . S. Congregatio de Religiosis CAPUT De excludendis a 317 IV textu constitutionum 22. E x c l u d e n d a s u n t a textu constitutionum : a) praefationes, introductiones, prooemia, notitiae historicae, litterae hortatoriae vel laudatoriae, exceptis decretis laudis et a p p r o b a t i o n i s a Sancta Sede concessis; b) citationes textuum Sacrae Scripturae, Conciliorum, sanctorum P a t r u m , theologorum et q u o r u m v i s librorum vel auctorum ; c) citationes dispositionum, sive peculiaris directorii, sive privati caeremonialis a u t m a n u a l i s , sive cuiuscumque codicis c o n s u e t u d i n u m vel u s u u m Congregationis, ne forte praefati libri aut codices approbati v i d e a n t u r ; q u a m q u a m h u i u s m o d i libros ad S a c r a m Congregationem mittere oportet, ut de eis o p p o r t u n e cognoscere possit; d) quaevis mentio de legibus civilibus, de ordinationibus magis t r a r u m civilium, d e a p p r o b a t i o n e gubernii e t similibus; e) o m n i a ea quae respiciunt m u n e r a et officia Episcoporum et confessariorum: cum pro his n o n s c r i b a n t u r constitutiones, sed pro religiosis; /) ordo s t u d i o r u m et n o r m a e vivendi pro alumnis ac m i n u t e descripta h o r a r i a a c t u u m diei pro domibus et operibus Congregationis; g) quaestiones theologiae dogmaticae vel moralis, decisiones doctrin a r u m controversarum, praesertim in materia v o t o r u m ; h) termini iuris canonici qui Congregationibus religiosis applicari non p o s s u n t ; verbi gratia, Regula, Ordo, Monasterium, Moniales, etc.; q u o r u m loco respective d i c e n d u m est: Constitutiones, Congregatio religiosa, seu Religio votorum simplicium, Domus, Sorores, etc. i) licet brevia spiritualis et religiosae vitae documenta sint opport u n a , excludendae t a m e n s u n t prolixiores instructiones asceticae, exhortationes spirituales ex professo, et mysticae considerationes, quae omnia aptius p e r t r a c t a n t u r in libris asceticis: cum constitutiones continere debeant t a n t u m leges constitutivas Congregationis et directivas actuum communitatis, sive q u o d ad g u b e r n i u m attinet, sive quod ad disciplin a m et normam vitae; k) minutissimae quaelibet praescriptiones circa secundaria et infima officia, q u a e respiciunt c u l i n a m , v a l e t u d i n a r i u m , vestimentorum cu- 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ram, etc.: cum istae gravitatem textus constitutionum a Sancta Sede Apostolica a p p r o b a n d a r u m , minime d e c e a n t ; I) dispositiones denique cuiusvis generis, quae, sive explicite sive implicite, aliquid contra ius contineant. CAPUT Generalia in V constitutionibus requisita 23. Constitutionum codex continere debet ea q u a e respiciunt notion e s et dispositiones: a) de religiosae Congregationis n a t u r a , votis, membris et modo vivendi ; b) de Congregationis gubernio, administratione et officiis. 24. Haec vero omnia distribui possunt in duas, tres vel q u a t u o r partes, sed s u m m o p e r e c o m m e n d a t u r brevitas, claritas et optimus ordo. 25. Constitutiones dividantur in partes, partes in capita, capita in articulos seu p a r a g r a p h o s ; hisce p r a e p o n a n t u r n u m e r i ab initio ad finem progredientes. CAPUT Specialia de VI titulo 26. Titulus seu n o m e n Congregationis religiosae desumi potest vel a Dei attributis, vel a Sanctae n o s t r a e Religionis mysteriis, vel a festis Domini et Beatissimae Virginis Mariae, vel a Sanctis, vel a fine speciali ipsius Congregationis. 27. Ne n o m e n seu titulus Religionis iam constitutae u s u r p e n t novae Congregationes, iam cautum est in canone 492 § 3. Ut igitur huic dispositioni satisfiat, d e b e n t novae religiosae Congregationes aliquid saltem titulo iam a p p r o b a t a r u m addere, quo distinctio inter singulas satis a p p a r e a t . 28. Cavendum insuper, ne tituli religiosarum Congregationum vel nimis artificiose compositi sint, vel q u a m p i a m devotionis speciem, a Sancta Sede Apostolica n o n p r o b a t a m , e x p r i m a n t a u t i n n u a n t . DECRETUM Sanctissimus D n u s Noster Benedictus divina Providentia P P . XV, in audientia concessa die 6 martii 1921 R. P. D. Secretario Sacrae Congregationis de Religiosis, audito suffragio E m i n e n t i s s i m o r u m ac Reve- 319 S. Congregatio de Religiosis r e n d i s s i m o r u n r P a t r u m Cardinalium eidem Sacrae Congregationi praepositorum, s u p r a s c r i p t a s Normas, ab eadem Sacra Congregatione serv a n d a s , approbavit. D a t u m R o m a e ex Secretaria Sacrae Congregationis negotiis Religiosorum S o d a l i u m praepositae, die 6 martii 1921. TH. CARD. VALERE DI BONZO, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS I VARSAVIEN. FACULTAS CATHOLICA SAVIENSI SCIENTIARUM ECCLESIASTICARUM CANONICE ERIGITUR CUM IURE IN UNIVERSITATE CONFERENDI TRIPLICEM VARLAU- REAM. DECRETUM Academia ecclesiastica Varsaviensi, abhinc plures annos, ob tempor u m iniuriam abrogata, Archiepiscopus a t q u e Episcopi eiusdem provinciae hoc praecipuis in votis h a b u e r u n t ut, ubi p r i m u m liceret, a t h e n a e u m scientiis ecclesiasticis tradendis in ipsa Varsaviae civitate institueretur. In conventu, igitur, diebus x n et x m ianuarii a n n o M C M X V I habito, Facultatem theologicam in civili Universitate Varsaviensi, tunc erecta, ex c o m m u n i consilio c o n d e n d a m ip§i c e n s u e r e ; deinceps, Polonia suo iuri restituta, in coetu dierum xi et x n mensis decembris a n n o M C M X V I I eadem de re e g e r u n t ; ac tandem, a n n o M C M X I X , a b Apostolica Sede p o s t u l a r u n t ut praedicta Facultas, complectens sacram Theologiam, I u s canonicum et Philosophiam c h r i s t i a n a m canonice erigeretur, iisque gauderet privilegiis, quibus eiusmodi I n s t i t u t a iure fruuntur. Quod quidem Sacra Congregatio Seminariis ac Studiorum Universitatibus praeposita, q u o par erat studio perpendit, a t q u e Emi eiusdem S. C. P a t r e s Cardinales, in plenario coetu diei xxx martii M C M X X , Facultatem theologicam, 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cui n o m e n esset Facultas catholica scientiarum ecclesiasticarum in Uni" versitate Varsaviensi canonice erigendam decrevere. Postridie a u t e m h a n c E m o r u m P a t r u m sententiam, referente infrascripto Sacrae Congregationis a secretis, S S m u s D. N. Benedictus P P . XV a p p r o b a v i t et exsecutioni m a n d a r i praecepit. Q u a m o b r e m praedicta F a c u l t a s catholica scientiarum ecclesiasticarum in Universitate Varsaviensi canonice, p r a e senti decreto, erigitur a t q u e erecta declaratur, eiusque Decano in perp e t u u m tribuitur ius conferendi triplicem l a u r e a m , in sacra Theologia scilicet, in i u r e canonico et in Philosophia christiana, ea lege ut doctor a t u n e q u e a n t donari nisi qui praevios g r a d u s , doctrina legitimis experimentis periclitata, a n t e a fuerint assecuti. Servatis omnino n o r m i s et praescriptionibus Sedis Apostolicae, q u i b u s o b t e m p e r a n d u m Archiepiscopus Varsaviensis curabit. Datum Romae, e Secretaria Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, die iv aprilis, in festo R e s u r r e c t i o n i s Dominicae, anno M C M X X . C. L. % CARD. BFSLETI, Praefectus. S. f I. Sinibaldi E p . Tiberien., a secretis. II LUBLINEN. CATHOLICA AD UNIVERSITAS TRIENNIUM LUBLINI CANONICE ERIGITUR EIUSDEMQUE EXPERIMENTO ADHIBERI PERMITTUNTUR. STATUTA DECRETUM Poloniae Episcopi omnes in conventibus dierum xxvi et x x v n iulii a n n i M C M X V I H catholicam Universitatem scientiis ecclesiasticis pereolendis, statim ac r e r u m adiuncta permitterent, Lublini excitandam constituere. I t a q u e ab Apostolica Sede p o s t u l a r u n t ut Universitas catholica erigi posset, quae interea d u a b u s exsisteret Facultatibus, sacrae Theologiae scilicet et Iuris canonici, eiusque scholae q u a m p r i m u m a l u m n i s paterent. Re autem delata Sacrae Congregationi de Seminariis et S t u d i o r u m Universitatibus, Emi P a t r e s Cardinales, in conventu habito die p r i m a aprilis a n n o M C M X F X Universitatem catholicam erigendam censuere, q u a e 8. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus 321 d u a b u s Facultatibus supradictis statim exsisteret, praeseribentes ut apta s t a t u t a cum ratione studiorum exararentur. Quae quidem s t a t u t a Sacrae de Seminariis Congregationi nuperrime missa sunt, adiunctis precibus, ut Universitas catholica Lublinensis canonice erigeretur: atque in plenario conventu habito die xv iunii labentis anni M C M X X , iidem Emi P a t r e s Universitatem catholicam Lublin e n s e m canonice erigendam decrevere cum facultate g r a d u s conferendi ad t r i e n n i u m : quoad s t a t u t a vero nihil obesse q u o m i n u s , cum opportunis emendationibus, ad triennium et ad experimentum a d h i b e r e n t u r , constituerunt. Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam, referente infrascripto S. Congregationis a secretis, S S m u s D. N. Benedictus P P . XV approbavit et exsecutioni m a n d a r i iussit. Q u a m o b r e m Universitas catholica Lublinensis, d u a b u s Facultatibus, sacrae Theologiae scilicet et Iuris canonici interim constans, praesenti decreto erigitur et erecta declaratur, cum o m n i b u s privilegiis, q u i b u s h u i u s m o d i Instituta ab Apostolica Sede dependentia iure fruuntur, eiusque Cancellario tribuitur ius conferendi g r a d u s et lauream sive in sacra Theologia, sive in Iure canonico, ea lege, ut doctoratu n e q u e a n t donari nisi qui praevios gradus, doctrina legitimis experimentis periclitata, antea fuerint assecuti. Servatis o m n i n o n o r m i s et praescriptionibus Sedis Apostolicae. D a t u m R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis de Seminariis et S t u d i o r u m Universitatibus, die xxv iulii, in festo S. Iacobi, anno M C M X X . C. CARD. BISLBTI, Praefectus. L. © S. f I. Sinibaldi, E p . Tiberien., a secretis. III MEDIOLANEN. UNIVERSITAS CANONICE CATHOLICA QUAE A SS.MO CORDE IESU DENOMINATUR, MEDIOLANI ERIGITUR. DECRETUM Mediolanensis archidioeceseos Antistes Andreas S. R. E. Card. Ferrari, litteris diei x x x mensis maii h u i u s exeuntis anni, Sacram h a n c de Seminariis et Universitatibus Congregationem certiorem reddidit, delec t o r u m virorum coetum, Universitatis Catholicae excitandae causa, Me- 322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium'Officiale diolani constitutum fuisse, p o s t u l a n s ut Sedes Apostolica s u a i n c o e p t u m auctoritate probaret. Q u a m o b r e m , in plenario conventu habito die iv augusti, E m i Sacrae h u i u s Congregationis P a t r e s Cardinales, et nobilissimum consilium merita prosecuti s u n t laude, et d e c r e v e r u n t ut s t a t u t a ac regulae eidem Sacrae Congregationi p r o b a n d a subiicerentur. Quod praestitit idem E m u s Archiepiscopus Mediolanensis litteris datis die xvi proxime elapsi n o v e m b r i s . Deinde vero S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, re p e n i t u s cognita et m a t u r e perpensa, decretum erectionis iussit ab h a c S. Congregatione edi q u a m p r i m u m , ne piissimo Antistiti hoc s u p r e m u m solatium deesset. Q u a m o b r e m Universitas catholica q u a e a Ssmo Corde Iesu auspicium sumit et nomen, et d u a b u s F a c u l t a t i b u s modo constat, philosophica scilicet et iuridica, hoc decreto Mediolani erigitur et erecta declaratur, cum omnibus privilegiis quibus h u i u s m o d i Instituta ab Apostolica Sede dependentia iure fruuntur. Servatis normis et praescription i b u s Sedis Apostolicae. Datum Romae, e Secretaria Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, die xxv decembris, in festo Nativitatis Domini, a n n o M C M X X . C. L. CARD. BISLETI, Praefectus. % S. f I. Sinibaldi, E p . Tiberien., a secretis. Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RELIGIOSI AVVISO DI CONCORSO Nella Segreteria della Sacra Congregazione dei Religiosi avrà luogo il giorno 21 luglio prossimo, alle ore 8 antimeridiane, un concorso per esame scritto a due posti di ufficiali minori. Coloro che volessero prendervi parte dovranno, entro un mese dalla data del presente avviso, esibire all'Emo sig. Cardinale Prefetto la domanda corredata dal nulla osta del proprio Ordinario e dell'Emo sig. Card. Vicario di Sua Santità, e inoltre dai documenti degli studi ecclesiastici compiuti e dei gradi accademici conseguiti, nonché di altri titoli. Si terrà speciale conto della conoscenza delle lìngue straniere. Roma, dalla Segreteria della Sacra Congregazione dei Religiosi, 13 giugno 1921. L. & S. Mauro M. Serafini, Ab. O. S. B., Segretario. S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 31 maggio 1921 nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati e Consultori Teologi, componenti la S. Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Ven. Serva di Dio Giovanna Antida Thouret, fondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità. su Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 25 >> » 27 30 » 31 4 9 » il 15 maggio 1921. Monsig. Lorenzo Lauri, Arcivescovo titolare di Efeso, finora Nunzio Apostolico nel Perù, Nunzio Apostolico in Polonia. » » Monsig. Tito Trocchi, Arcivescovo titolare di Lacedemonia, finora Delegato Apostolico di Cuba e Portorico, Internuncio Apostolico in Bolivia. » » Monsig. Francesco Moretti, Arcivescovo titolare di Laodicea, Uditore della Rev. Camera Apostolica, Consultore della S. Congregazione del Concilio e della S. C. dei Seminari e delle Università degli Studi. » » Monsig. Giuseppe Petrelli, Arcivescovo titolare di Nisibi, finora Delegato Apostolico nelle Isole Filippine, Nunzio Apostolico nel Perù. » » L'Emo sig. Card. Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Protettore delle Clarisse di Versailles (attualmente a Spy, in diocesi di Namur). » » Monsig. Filippo Cortesi, Nunzio Apostolico presso gli Stati Uniti del Venezuela. » » L'Emo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore dell'Istituto delle Hermanas Terciarias Misioneras Franciscanas di Cordoba (Argentina). giugno » I RRmi PP. Edoardo Schröder S. I., Doroteo Gornelisse, 0. F. M., e Filippo Maroto dei Figli del Cuore Immacolato di Maria, Consultori della S. Congregazione di Propaganda Fide. » » L'Emo sig. Card. Basilio Pompilj, Protettore dell'Istituto delle Suore della Misericordia. » » Monsig. Aldo Laghi, Segretario di Nunziatura di prima classe. » » Monsig. Francesco Bracci, Promotore di giustizia presso il Tribunale della S. B. Bota. » » L'Emo sig. Card. Vittorio Amedeo Ranuzzi de Bianchi, Protettore dell'Istituto delle Dame Orsoline del Sacro Cuore. Diarium Romanae Curiae 325 16 giugno 1921. Monsig. Pietro Fumasoni-Bioiidi, Areiv. tit. di Dioclea, Segre* tario della S. Congregazione di Propaganda Fide. » » » Monsig. Riccardo Sanz de Sam per, Maggiordomo di Sua Santità e Prefetto dei SacH Palazzi Apostolici. » » » Monsig. Gamillo Caccia-Dominioni, Maestro di Camera di Sua Santità. SS. CONGREGAZIONI ASSEGNATE AGLI EMI CARDINALI Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di assegnare ai nuovi Emi e Rmi signori Cardinali, che nel Concistoro pubblico del 16 corrente hanno ricevuto il cappello cardinalizio, le seguenti Sacre Congregazioni: All'Emo sig. Cardinale Francesco Ragonesi, le Sacre Congregazioni: del Concilio, dei Religiosi, degli Affari Ecclesiastici Straordinari e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'Eolo sig. Cardinale Giacomo Benlloch y Vivó,'le Sacre Congregazioni: dei Sacramenti, di Propaganda Fide, Cerimoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi. All'Emo sig. Cardinale Francesco Vidal y Barraquer, le Sacre Congregazioni: del Concilio, dei Religiosi, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'Emo sig. Cardinale Giovanni Tacci, le Sacre Congregazioni: del Concilio, Cerimoniale, degli Affari Ecclesiastici Straordinari e per la Chiesa Orientale. All'Emo sig. Cardinale Achille Ratti, le Sacre Congregazioni: dei Sacramenti, del Concilio, degli Affari Ecclesiastici Straordinari e dei Seminari e delle Università degli Studi. All' Eöio sig. Cardinale Camillo Laurenti, le Sacre Congregazioni : dei Religiósi, di Propaganda Fide, dei Riti e dei Seminari e delle Università dei Studi. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio: 22 maggio 1921. Monsig. Paolo Iacuzio, Arcivescovo di Sorrento. 24 » » Monsig. Gustavo Carlo Mutel, Vicario apostolico di Seoul in Corea. 8 giugno » Monsig. Pietro Luigi Muldoon, Vescovo di Rockford. 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Protonotari apostolici ad instar participantium: 18 marzo 30 aprile 17 maggio » » 22 22 26 » » » » » 30 2 giugno Monsig. Francesco Saverio De La Durantaye, dell'archidiocesi di Montréal. Monsig. Angelo Ferrari, dell'archidiocesi di Ferrara. Monsig. Augusto Leweille, della diocesi di Meaux. Monsig. Maurizio Alfonso Bléry, della medesima diocesi. Monsig. Ubaldo Marchand, della diocesi di Trois-Rivières. Monsig. Ludovico Chartier, della medesima diocesi. Monsig. Emerico Pisapia, della diocesi di Ariano. Monsig. Armando Mignon, della diocesi di Le Mans. Monsig. Augusto Boudinhon, di Roma. Monsig. Giovanni Meizlik, dell'archidiocesi di Gorizia. Prelati Domestici di S. S. : 17 febbraio ¡1921. Monsig. Patrizio Francesco Farrelly, della diocesi di SiouxCity. 2 maggio » Monsig. Giuseppe Efrem Paquin, della diocesi di TroisRivières. » » » Monsig. Giulio Massicatte, della medesima diocesi. 24 » » Monsig. Antonio Pudichery, del Vicariato apostolico di Trichur. 27 » » Monsig. Bernardo Giuseppe Eras, di Roma. 1 giugno » Monsig. Ermete Gini, della diocesi di Acquapendente. 2 » » Monsig. Antonio H. Stein, della diocesi di Newark. 8 » » Monsig. Nicola Santopaolo, di Roma. 9 » » Monsig. Enrico Ashmole, della diocesi di Northampton. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Placca dell'Ordine Piano: 12 maggio 1921. Al sig. conte Cesare Caterini, di Roma. La Commenda dell'Ordine Piano : 1 giugno 1921. Al sig. conte Carlo Fiacchi, esente delle Guardie Nobili. » » » Al sig. Francesco nob. Alessandroni Cermatori, esente delieGuardie Nobili. Diarium Romanae Curiae 327 La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 maggio 1921. Al sig. Giovanni Doulcet, Ministro plenipotenziario, incaricato di affari della Francia* presso la S. Sede. 10 » » Al sig. marchese Carlo Maria Pagani Planea Incoronati, di Roma. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 giugno 1921. Al sig. senatore Armando Casier, della diocesi di Gand. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 15 maggio 1921. Al sig. Ermanno Tibertelli, dell'archidiocesi di Ferrara. 18 » » Al sig. cav. Vittorio Scabbia, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Ludovico Filippo Normand, della diocesi di TroisRivières. » » » Al sig. Carlo Numa De Blois, della medesima diocesi. 7 giugno » Al sig. Antonio Larue, dell'archidiocesi di Québec. 10 » » Al sig. Giovanni Battista Vigna, dell'archidiocesi di Genova. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile. 22 maggio 1921. Al sig. Giuseppe Barnard, della diocesi di Trois-Rivières. 25 » » Al sig. Ludovico Antonio Eguiguren, dell'archidiocesi di Lima. 26 » » Al sig. Massimo Reymond, della dioc. di Ginevra e Losanna. » » » Al sig. Gaetano Ceola, della diocesi di Vicenza. 29 » » Al sig. Carlo Frencken, della diocesi di Breda. 2 giugno » Al sig. Enrico Goubet, dell'archidiocesi di Avignone. » » » Al sig. Pietro Roux, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Federico de Bonnet d'Oléon, della medesima archidiocesi. 6 » » Al sig. Pietro Jamin, della diocesi di Harlem. 8 » » Al sig. Francesco Piatti, della diocesi di Ripatransone. 10 » » Al sig. avv. Giovanni Battista Borachià, della diocesi di Luni-Sarzana. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 7 giugno 1921. Al sig. capitano Patrizio Ugo Rice, della dioc. di Savannah. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 25 aprile 1921. Al sig. Angelo Bottazzi, della diocesi di Padova. 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con. Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare : Camerieri Segreti soprannumerari di S S. : 18 maggio 1921. Monsig. Aurelio Motta, dell'archidiocesi di Vercelli. 25 » » Monsig. Angelo Piana, dell'archidiocesi di Genova. 30 » » Monsig. Raffaele Aubray Navarro, della diocesi di Cadice. » » » Monsig. Giovanni Tolosano, dell'archidiocesi di Torino. 1 giugno » Monsig. Anselmo Rotzinger, del Vicariato Apostolico di Sassonia. 2 » » Monsig. Raffaello Maestrini, dell'archidiocesi di Firenze. 8 » » Monsig. Antonio da Rosa Marques, dell'archid, di Evora. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 12 aprile 1921. Il sig. conte Giovanni de Praschma, della dioc. di Breslavia. » » » Il sig. Antonio de Magnis, della medesima diocesi. 3 maggio » Il sig. Cesareo Alvarez de la Rivera, della diocesi di Madrid. 9 giugno » 11 sig. conte Enrico Gurties, della diocesi di Northampton. 11 » » il sig. Ugo Herman, dell'archidiocesi di Colonia. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 31 maggio 1921. Monsig. Domenico Tardini, di Roma: 2 giugno » Monsig. Filippo De Giorgi, dell'archidiocesi di Milano. Cappellano Segreto d'onore di S. S. : 31 maggio 1921. Monsig. Luigi Capossela (Roma). NECROLOGIO 3 giugno 1921. Monsig. Emanuele Giulio M. Marbeau, Vescovo di Meaux, 6 » » Monsig. Giacomo Schwebach, Vescovo di La Crosse. 7 Iulii 1921 Annus XIII - Vol. XIII Num. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLA ENCYCLICA AD PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES I DE DCC NATALI SANCTI DOMINICI CELEBRANDO. BENEDICTUS PP. XV VENERABILES FRATRES, SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Fausto appetente die, cum, abhinc septingentis annis, illud sanctitatis lumen, Dominicus, ex his miseriis excessit ad sedes beatorum, Nobis, qui iamdiu s u m u s i n e g e n tibus ipsius perstudiosis, maxime ex quo Ecclesiae Bononiensis, quae eius religiosissime custodit cineres, inivimus gubernationem, Nobis, inquimus, valde Libentibus contingit posse ex hac Cathedra Apostolica christianum populum hortari ad memoriam viri sanctissimi celebrandam : quo ipso non solium pietati Nostrae satisfacimus, verum etiam magno quodam grati animi officio erga et P a t r e m legiferum et inclytam eius familiam perfungi videmur. Etenim ut is plane homo Dei verissimeque Dominicus, sic totus Ecclesiae sanctae fuit, quae invictissimum fidei propugnatorem ipsum habet : qui autem ab eo conditus est Ordo Praedicatorum, praeclarum semper Romanae Ecclesiae praesidium exstitit. Quamobrem non modo in diebus ACTA, vol. XIII, n. 9. — 7-7-921. 23 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 suis corroborami templum , sed defensionis eius perpetuit a t i Dominicus consuluit : ut, quae Honorius I I I , r a t u m habens Ordinem, edixit : « ... attendentes fratres ordinis t u i futuros púgiles fidei et vera mundi lumina », ea ut vates cecinisse videatur. Profecto, ut omnes norunt, ad propagandum Dei regnum nullo alio instrumento usus est Iesus Christus, nisi praedicatione Evangelii, id est viva suorum voce praeconum, qui caelestem doctrinam usquequaque difunderen t : Docete, inquit, omnes gentes . — Praedicare Evangelium omni creaturae . Itaque ex Apostolorum, maximeque S. Pauli, praedicatione, quam P a t r u m deinceps Dootorumque institutio et disciplina est subsecuta, factum est, ut hominum mentes veritatis lumine illustrarentur animique virtutum omnium amorem conciperent. Hanc ipsam omnino rationem adhibens ad animarum salutem Dominicus, id sibi suisque proposuit, tradere aliis contemplata; ob eamque rem, una cum officio et paupertatem et vitae innocentiam et religiosam disciplinam colendi, sanctum et sollemne iussit esse suo Ordini, sedulo incumbere in studia doctrinae et in praedicationem veritatis. I a m vero in dominicana praedicatione haec tria, tamquam insignia, eluxerunt : magna quaedam doctrinae soliditas, plenum fidelitatis erga Sedem Apostolicam obsequium, pietas in Virginem Matrem eximia. Quamvis enim mature se Dominicus n a t u m sentiret ad praedicandum, tamen non id muneris suscepit, nisi cum in Palentino Athenaeo philosophiae ac theologiae multam dedisset operam, diuque in sanctorum P a t r u m studio versatus, iis ducibus atque magistris, Scripturae sacrae divitias, praecipueque Pauli, in suum tamquam succum et sanguinem convertisset. 2 3 1 2 3 Eccli. L, t. Matth. XXVIII, Í9. Marc. XVI, 15. Acta Benedicti PP. XV 331 Quantum is rerum divinarum scientia valeret, non multo post perspici licuit, in eius disputationibus adversus haereticos ; quos quidem, ad oppugnanda Fidei dogmata omnibus artibus et falläeiis armatos, tamen mirabilie erat quam strenue convinceret ac refutaret. Idque Tolosae maxime apparuit, in urbe scilicet quae tum princeps et caput haeresum habebatur, quo doctissimus quisque adversariorum convenerat. Memoriae proditum est, ipsum cum primis sodalibus, opere atque sermone petentibus, insolentiae haereticorum invictum restitisse : quin eorum non solum cohibuisse vim, sed animos etiam eloquentia et caritate sic mitigasse, ut ingentem numerum in sinum Ecclesiae matris revocaret. Cui, pro Fide dimicanti, Deus ipse praesentissimus aderat ; ut cum, accepta, quam haeretici dederant, condicione ut suum quisque librum igni traderet, combustis ceteris, unus ipsius liber intactus a flamma i n v i o l a t e q u e permansit. Ita, Dominici virtute, Europa Albigensium haeresis periculo liberata est. Hac autem solidae doctrinae laude ipsos suos filios ornatos esse iussit. Etenim, vixdum approbato ab Apostolica Sede suo Ordine, ac nobili Praedicatorum appellatione eidem confirmata, is religiosas suas domos quam próximas celeberrimis studiorum Universitatibus condere instituit, quo et facilius eius alumni se omni disciplinarum genere excolerent, et plures ex bonarum artium studiosis novae huic familiae sese adiungerent. Itaque dominicanum instit u t u m iam inde ab initio tamquam insignitam doctrinae notam praesetulit : eiusque hoc velut proprium opus munusque semper fuit variis errorum malis mederi et christianae fidei lumen diffundere, quandoquidem nihil tam obstat sempiternae saluti quam veritatis ignoratio opinionumque perversitas. Non mirum est' igitur, si omnium oculos animosque ad se convertit huius nova vis apostolatus, quae quum Evangelio doctrinisque P a t r u m niteretur, tum cognitionum omnis generis copia commendabatur. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Atque ipsa quidem Dei sapientia per dominicanos sodales loqui visa est, cum in eis magni illi christianae sapientiae praecones et defensores eminebant, Hyacinthus Polonus, Petrus Martyr, Vincentius Ferrerius, item homines ingeniis praestantes disciplinisque optimis eruditissimi, ut Albertus Magnus, ut Raymundus de Peñafort, ut Thomas Aquinas, quo maxime Dominici alumno vere Deus Ecclesiam suam illuminare dignatus est. Quare hic Ordo cum permiagni semper sit habitus ob magisterium veritatis, t u m vero egregiam laudem adeptus est, cum Thomae doctrinam Ecclesia suam propriam edixit esse, eumdemque Doctorem, singularibus Pontificum praeconiis honestatum, magistrum scholis catholicis dedit et patronum. Cum hoc autem tanto studio retinendae tuendaeque Fidei summum in Dominico cohaerebat obsequium erga Apostolicam Sedem. Sic enim accepimus provolutum ad pedes Innocentii I I I , eum se defensioni Romani Pontificatus devovisse, eidemque decessori Nostro, postera nocte, in somnis visum esse inclinatam Basilicae Lateranensis molem suis humeris animo sum sustinere. — Illud etiam, historia teste, scimus, cum primos disciplinae suae alumnos ad christianam perfectionem.informaret, cogitasse Dominicum de colligenda ex piis religiosisque laicis quadam sacra militia, quae simul Ecclesiae iura defenderet, simul haeresibus fortiter r e p u g n a r e ! Hinc ille profectus est dominicanorum Ordo Tertius, qui quidem, perfectioris vitae institutum in saecularibus vulgando, permagna paraturus erat Ecclesiae matri et ornamenta et praesidia. Tradita autem a legifero Patre, venit ad filios tantae cum hac Cathedra coniunctionis hereditas. Quotiescumque igitur ob infatuatas erroribus mentes hominum factum est, ut vel populorum motibus vel principum iniuriis laboraret Ecclesia, habuit haec Apostolica Sedes in dominicanis sodalibus, qui, patrocinium et veritatis et iustitiae suscipientis, peropportuno sibi adiumento essent ad Acta Benedicti PP. XV 333 suae conservandum splendorem auctoritatis. Nam quis ignor a t quam se praeclare gesserit in hoc geneare dominicana illa virgo, Catharina Senensis, quae, urgente caritate Iesu Christi, difficultates incredibiles eluctata, Summo Pontifici persuasit - quod nemo alius potuerat - ut ad suam Romanam Sedem, LXX annorum intervallo, reverteretur ; quaeque deinde, dum Occidentalis Ecclesia diro schismate lacerabatur, magnum christifidelium numerum in fide et obsequio legitimi Pontificis retinuit ? Atque, ut cetera omittamus, non est praetereundum ex dominicanis sodalibus Pontifices Romanos magni nominis exstitisse quattuor ; quorum postremus, sanctus Pius V, immortaliter de re christiana civilique meritus est; qui cum, magna instantia atque hortatu, catholicorum, principum arma sibi societate adiunxisset, apud Echinadas insulas. Turcarum opes in perpetuum profliga vit, auspice atque adiutrice Virgine Deipara, quam propterea Auxilium Christianorum deinceps salutari iussit. In quo luculenter id etiam ostenditur, quod diximus exstare tertium in praedicatione dominicanorum : pietas erga magnam Dei Matrem! studiosissima. Naupactensem enim victoriam divinitus cognovisse Pontifex perhibetur eo temporis articulo fieri, dum per orbem catholicum pior u m sodalitates Mariam sanctissimi Rosarii implorabant formlula, quam ipse Praedicatorum Parens invenerat, per suosque alumnos deinceps longe lateque propagandam curaverat. Etenim Virginem beatissimam cum matris loco diligeret, eius maxime patrocinio confisus, Dominicus ad Fidei causam agendam aggressus est. Itaque, adversus Albigenses haereticos, qui cum alia Fidei capita, tum divinam maternitatem virginitatemque Mariae omnibus contumeliis insequebantur, ille, horum dogmatum sanctitatem pro viribus tuendo, auxilium ipsius Virginis Matris invocabat, ea saepissime verba usurpans : « Dignare me laudare te, Virgo sacrata ; da mihi virtutem contra hostes tuos ». 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quam grate autem complexa sit caelorum Regina pientissimum servum, ex eo facile colligitur, quod huius ministerio usa est, ut sanctissimum Rosarium Ecclesiam, Filii sui Sponsam, edoceret : illam precationem scilicet quae cum simul voce et mente fiat - mysteriis religionis potissimis contemplandis, dum oratio dominica quindecies totidemque decades salutationum Mariae iterantur - accommodatissima est ad pietatem omnemque virtutem vulgo alendam et excitandam. Iure igitur suis alumnis praecepit Dominicus ut, Dei verbum populis tradentes, in hac orandi forma audientium animis inculcanda saepe studioseque versarentur, cuius exploratissimam haberet utilitatem. Probe enim noverat Mariam ex una parte quidem t a n t u m auctoritate apud Filium divinum posse, ut is, quidquid gratiarum hominibus confert, illa semper administra et arbitra conferat, ex altera autem tam benignae clementisque esse naturae ut, cum ultro solita sit miseris succurrere, omnino nequeat opem postulantibus recusare. I t a q u e eam, qualem consuevit Ecclesia salutare matrem gratiae matremque misericordiae, talem semper, Rosario praesertim adhibito, experta est; qua re Romani Pontifices nullam umquam.occasionem usque adhuc omiserunt, quin Mariale Rosarium summis laudibus efferrent, atque Apostolicae Indulgentiae muneribus locupletarent. I a m vero dominicam instituti - ut ipsi intelligitis, venerabiles fratres, - non minor est hoc tempore quam ipsius Auctoris aetate opportunitas. — Quam multi hodie sunt, qui pane vitae, id est caelesti doctrina, destituti, tamquam inedia consumuntur ; quam multi, quos, veri specie deceptos, magna errorum varietas avertit a Fide : quorum omnium necessitatibus ut congruenter sacerdotes, verbum Dei ministrando, subveniant, quantopere ipsos t u m alienae salutis cupidos, t u m vero solida rerum divinarum scientia instructos esse oportet. Quot etiam ingrati et immemores Ecclesiae filii, a Iesu Christi Vicario vel rerum ignoratione vel mala voluntate aversi sunt, quos ad com- Acta Benedicti PP. XV 33* munis Parentis sinum opus est adduci. Ad ista vero aliaque omne genus mala huius saeculi sananda quantum materno Mariae patrocinio indigemus ! Habent igitur dominicam sodales paene immensum sibi campum, in quo utilissime pro communi salute contendant. Quare omnibus, quotquot huius disciplinae sunt, magnopere auctores sumus, ut in his sollemnibus saecularibus suos animos quodammodo renovent ad sanctissimi Conditoris exemplum, seque tali p a t r e praestare instituant cotidie digniore». Ceteris nimirum in hoc antécédent, ut est consentaneum, filii eius ex primo Ordine, iique posthac vel alacriorem dabunt operam eiusmodi praedicationi divini verbi, unde in hominibus, cum obsequio erga beati Petri successorem ac pietate in Virginem Matrem, cognitio crescat tuitio que veritatis Sed a Tertiariis quoque sodalibus dominicanis plurimum utilitatis exspectat Ecclesia, si quidem ad Patriarchae sui spiritum sese diligentius accommodare studuerunt, rudes videlicet imperitosque de plebe christianae doctrinae praeceptis instruendo. In quo ut multi illi assiduique sint, cupimus et optamus : res enim agitur maximi ad animarum bonum momenti. Denique universis Dominici Patris alumnis hoc volumus peculiari esse curae, ut usquequaque Mariali Rosario populus christianus assuescat ; quod quidem eum Nos, decessorum Nostrorum, in primisque fel. rec. Leonis X I I I , vestigia persecuti, per occasionem hort a t i sumus, vehementerque, in his temporum acerbitatibus, hortamur : idque si feliciter evenerit, huius saecularis memoriae celebritatem satis fructuosam fuisse putabimus. Auspicem interim divinorum munerum ac benevolentiae Nostrae testem, Apostolicam benedictionem vobis, venerabiles fratres, vestroque clero ac populo amantissime in Domino impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum Petrum, die xxix iunii, i n festo Apostolorum Principum, anno M C M X X I , Pontificat u s Nostri septimo. BENEDICTUS PP. XT 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIO APOSTOLICA MARIANNENSIS DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS DIOECESIS BELLOHORIZONTJNAE BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Pastoralis sollicitudo o n u s Nobis imponit diligentissime curandi ut catholici orbis regiminis distributio t e m p o r u m et locorum necessitatibus apte respondeat. Nobis est propterea vigilandum ut variis in regionibus circumscriptionum ecclesiasticarum n u m e r u s a u g e a t u r , p r o u t opportunitas ac praesertim spirituale christifidelium b o n u m exposcit. : Cum itaque Mariannensem archidioecesim, q u a e extensione territorii et populorum frequentia inter maiores est c o n n u m e r a n d a , partiri animar u m b o n u m et regiminis ratio consulat, Nos id faciendum s t a t u i m u s . Quapropter, de consulto dilectarum liliorum Nostrorum S . R . E . Cardinalium, qui S. Congregationi Consistoriali praepositi sunt, peractis omnibus, quae scitu ad rem necessaria erant, suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel sua interesse p r a e s u m a n t , consensu, facultate q u o q u e u t e n t e s Nobis et S. Sedi reservata in Apostolicis sub p l u m b o Litteris q u a r u m initium « Ad universas orbis Ecclesias » datis R o m a e die vigesima septima mensis aprilis anni millesimi octingentesimi nonagesimi secundi, libere novam ineundi in Brasiliana Republica dioecesum dismembrationem, quoties id expedire videretur, de Apostolicae potestatis plenitudine, praedictam archidioecesim Mariannensem bifariam dividimus, e a m q u e ad orientem versus coarctamus, et in occidentali parte n o v a m dioecesim, Bellohorizontinam n u n c u p a n d a m , erigimus. Hisce autem novae dioecesi a s s i g n a m u s et a t t r i b u i m u s municipia vulgo Prefectura de Bello Horizonte, Contagem, Santa Luzia, Sabara, Gaeté, Siete Lagoâs, Bomfim, Entre Bios, Santa Quiteria, Itauna, Para, Pequy, Pitanguy, Divinopolis, Itapecerica, Oliveira, Passatiempo, CampoBello, Perdoès, Boni Succeso cum paroecia Hitiruna n u n c u p a t a . Bellohorizontinae dioecesis ita limitibus definitae sedem et c a t h e d r a m episcopalem in urbe « Bello-Horizonte », a q u a dioecesis ipsa n o m e n m u t u a t u r , erigimus ac instituimus, e a m q u e idcirco ad civitatis episcopalis fastigium evehimus, u n a cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis, q u i b u s ceterae civitates episcopales iure c o m m u n i fruuntur et g a u d e n t . Acta Benedicti EP, XV 337 Ecclesiam a u t e m ibidem exstantem et Beatae Mariae Virgini in caelum A s s u m p t a e dicatam ad Cathedralis statum et dignitatem evehimus et extollimus ; simulque ipsi eiusque pro t e m p o r e Episcopis t r i b u i m u s honores, insignia, favores, gratias, privilegia et iura, q u i b u s aliae cathedrales Ecclesiae ac eorum Antistites iure communi, vel legitima consuetudine, pollent ac fruuntur. Q u a m cathedralem Ecclesiam suffraganeam constituimus m e t r o p ö itanae Ecclesiae Mariannensis, illiusque pro tempore Episcopos iuri metropolitico praefati Mariannensis Archiepiscopi subiicimus ; Nobis t a m e n et Apostolicae Sedi reservata facultate libere n o v a m decernendi istius dioecesis dismembrationem, quoties o p p o r t u n u m in D o m i n o videatur. Quod vero attinet ad h u i u s dioecesis administrationem et regimen, ad Capituli cathedralis vel consultorum collegii institutionem, ad Seminarii dioecesani erectionem, ad Vicarii Capitularis, seu Administratoris sede vacante, electionem, ad ipsorum clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda i u b e m u s quae sacri c a n o n e s decernunt. Quod vero ad clerum spectat, s t a t u i m u s ut, statim ac dismembratio archidioecesis Mariannensis, n o v a e q u e dioecesis Bellohorizontinae erectio effecta sit, eo ipso presbyteri illi Ecclesiae adscripti censeantur, in cuius territorio legitime exstant, vel a n i m a r u m cura, vel aliquo ecclesiastico officio detenti. Episcopalem autem m e n s a m constituent Curiae episcopalis taxae aliaeque fidelium oblationes, in q u o r u m b o n u m nova haec dioecesis erecta est. Volumus praeterea ut h u i u s dioecesis s u m p t i b u s duo delecti iuvenes bonae spei in Pontificium Collegium P i u m L a t i n u m Americanum de Urbe n o n intermissa vice mittantur, ut ibi, s u b ipsis fere oculis Roman o r u m Pontificum, ecclesiasticis disciplinis i n c u m b a n t . M a n d a m u s insuper ut o m n i a d o c u m e n t a et acta, quae h a n c dioecesim eiusque clericos et fideles respiciunt, q u a m p r i m u m fieri poterit, a cancellaria archidioecesis Mariannensis t r a d a n t u r cancellariae dioecesis Bellohorizontinae, ut in eius archivo custodiantur. P r a e s e n t e s a u t e m Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam si quilibet, q u o r u m interest vel s u a interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint ac praemissis n o n consenserint, etiam si expressa specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m t e m p o r e de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale controversiam vocari p o s s e ; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, s u o s q u e plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab o m n i b u s ad q u o s spectat inviolabiliter observari debere, et si secus s u p e r his a q u o c u m q u e , quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum p r o r s u s et i n a n e esse et fore v o l u m u s et decernimus. Ad h a e c omnia, ut s u p r a , exsecutioni m a n d a n d a deputa m u s venerabilem fratrem Henricum Gasparri, Archiepiscopum titularem Sebastensem, in Brasiliana Republica Apostolicum N u n t i u m , eidemque trib u i m u s necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet v i r u m in ecclesiastica, dignitate cons t i t u t u m , et definitive p r o n u n t i a n d i super quavis difficultate vel oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura ; facto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi, infra sex menses, a data praesentium litterarum c o m p u t a n d o s , a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. M a n d a m u s denique ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem p r o r s u s fides tribuatur, q u a e hisce Nostris Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, q u a t e n u s opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum, praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Nemini ergo h a s Litteras Nostras dismembrationis, erectionis, decreti, m a n d a t i , derogationis et voluntatis infringere vel contraire liceat. Si quis vero, temerario a u s u , hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac b e a t o r u m Petri et Pauli Apostolorum Eius se noverit i n c u r s u r u m . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die decima prima mensis februarii, Pontificatus Nostri a n n o septimo. £g DE LAI, Episc. Sabinen. S. Congr. Consist. Secretarius. O. C A R D . CAGIANO S. R. E. Cancellarius. C. C A R D . Raphaël Ludovicus Loco £fa Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXIII, n. 5. Virili, Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Acta Benedicti PP. XV 339 LITTERAE APOSTOLICAE 1 CATHEDRALE TEMPLUM SAMOGITIENSE TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS ORNATUR. BENEDICTUS PP. XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Cathedralis ecclesia Samogitiensis Deo sacra in h o n o r e m Ss. Petri et Pauli Apostolorum q u a e « Caünae » in Lituania exstat, tum antiquitate, t u m structura, t u m artis m o n u m e n t i s , t u m g e r m a n a populi religione praefulgens, iure meritoque inter potiora totius Lituaniae templa accensetur. Et re quidem vera sacra haec aedes ineunte saeculo xv cura Vytauti, Magni Ducis Lituaniae, gothico stylo exstructa, tanta molis amplitudine eminet, ut o m n i b u s regionis ecclesiis antecellat. I p s a m postea P a t r i b u s A u g u s t i n i a n i s d o n a t a m , per longam saeculorum seriem Lituaniae Antistites, proceres, nobiles et fideles novis continuo operibus a u x e r u n t ac singularibus privilegiis o r n a r u n t . Illud quidem m e m o r a r e iuvat, ecclesiam ipsam, licet gravissimas iacturas perpessam, hostili m a n u a Suedis a n n o 1655 vastatam, et a n n o 1733 igni c o n s u m p t a m , nihilominus n u n q u a m fuisse funditus deletam, sed brevi, favente Deo, ad pristinum decus rediisse. Singularibus artis m o n u m e n t i s et picturis potissimum ornata, et pretiosa quidem supellectili refecta, sacra eadem aedes pluribus b e a t o r u m Caelitum relliquiis nobilitatur. Adsunt in ea recentiorum Samogitiensium Antistitum sepulcra, n e m p e Matthiae III Valancius Episcopi de religione ac de re literaria in Lituania optime meriti, Pastoris et scriptoris eximia a p u d p o p u l u m L i t u a n u m fama florentis; Miecislai I Pallulon, fidei et libertatis ecclesiasticae intrepidi vindicis adversus impetus schismatici R u s s o r u m gubernii ac dioecesis egregii a d m i n i s t r a t o r i s ; et pii Antistitis Casparis Cirtautas, quo auspice, conrogata a civibus universis stipe, ecclesia cathedralis praeclare instructa est a t q u e ornata. I a m v e r o hoc a n n o adventante mense septembri, venerabilis frater Franciscus Karevicius, Episcopus Samogitiensis retulit ad nos, occasione auspicatissima quinti iam elapsi saeculi ex quo, auctoritate et gratia Sanctae h u i u s Sedis, condita p r i m u m est dioecesis Samogitiensis, sollemnia esse celebranda festa, sibique et clero populoque suo in votis a d m o d u m esse, ut ad maiorem Dei gloriam, ad pietatis christianae i n c r e m e n t u m a t q u e ad dioecesis eiusdem suae decus a u g e n d u m , cathedrale templum ad Basilicae minoris dignitatem prove- 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h e r e d i g n e m u r : Nos autem, a n i m o repetentes veteres praenobilis illius templi memorias, p r o b e simul noscentes p r o t e m p o r e u r b e m « Gaunam » factam esse civitatem principem et caput universae Lituaniae feliciter resurgentis, ibique constitutum fuisse s u p r e m i Reipublicae m a g i s t r a t u s sedem, ideoque in ecclesia cathedrali etiam praecipuos civiles e v e n t u s fore sollemni religiosa p o m p a recolendos, votis his a n n u e n d u m p r o p e n s a voluntate existimavimus. Quae cum ita sint, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , cathedrale t e m p l u m Samogitiense Deo sacrum in h o n o r e m Ss. P r i n c i p u m Apostolorum Petri et Pauli, ad Basilicae minoris gradum p r o m o v e m u s , illique privilegia o m n i a tribuimus q u a e minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad q u o s pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et i n a n e fieri, si quidq u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignor a n t e r attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m Romae a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die X X V I aprilis M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a secretis Status. II PIA ASSOCIATIO SUB TITULO ; « EUCHARISTICI FOEDERIS » ARCHICONFRATERNITATEM SEU PRIMARIAM * MEDIOLANI ERECTA, IN ASSOCIATIONEM PROMOVETUR. BENEDICTUS P P . XV Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . —- P r o c u r a t o r generalis Ordinis Carmelitarum Excalceatorum refert ad Nos iam inde a b a n n o MDCCCLXXXXVI in ecclesia sub titulo « Corporis Domini » Ordinis ipsius Mediolanensi coenobio adnexa, Piam Associationem sub titulo « Eucharistici Foederis » fuisse rite institutam, ad finem praecipuum ut fideles prope s a c r u m T a b e r n a c u l u m in sacram militiam coirent et Christi Iesu r e g n u m in familiis et in universa civili societate promoverent, simulque per Sacram e n t u m amoris a Deo i m p e t r a r e n t sanctae Matris Ecclesiae e x a r a t i o n e m , dissidentium et schismaticorum ad veram fidem conversionem, ut u n u m fiat sub unico Pastore ovile. Addidit idem P r o c u r a t o r frugiferam h a n c Societatem, ab Archiepiscopo Mediolanensi et a p l u r i b u s Antistitibus Acta Benedicti PP. XV 34 L probatam, favente Deo, brevi se effudisse et per Italiam et e x t r a per universum fere orbem catholicum, et modo ingenti sodalium n u m e r o florere. E d o c e m u r quidem h a n c Associationem a Decessore Nostro Leone P P . X I I I rec. me. pluribus fuisse indulgentiis et privilegiis auctam. N u n c a u t e m cum m e m o r a t u s P r o c u r a t o r supplici prece Nos flagitet, ut ipsam ad P r i m a r i a e Associationis g r a d u m , de Apostolica benignitate, evehere d i g n e m u r ; Nos, id in Foederis ipsius, tot ac tantis n o m i n i b u s optime de religione merentis, incrementum et b o n u m maxime c e s s u r u m rati, votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus praepositis Congregationi pro Tridentini Concilii decretis interpretandis, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , Associationem sub titulo Foederis Eucharistici, canonice erectam Mediolani in ecclesia Ssmi Corporis Christi penes coenobium Carmelitarum Excalceatorum, in Archiconfraternitatem cum solitis privilegiis, sive in P r i m a r i a m Associationem erigimus a t q u e promovemus. Associationis a u t e m enunciatae sic in Archisodalitatem sive P r i m a r i a m per Nos erectae Moderatori generali et officialibus praesentibus et futuris, Apostolica Nostra auctoritate itemque perpetuo, veniam concedimus, ut ipsi, servatis forma constitutionis Clementis P P . VIII, Praedecessoris Nostri rec. me., aliisque Apostolicis ordinationibus desuper editis, omnes et singulas eiusdem tituli atque instituti Associationes, t a m in Italia, q u a m e x t r a per u n i v e r s u m t e r r a r u m orbem erectas in praesens, sive erigendas in posterum, sibi aggregare possint, et cum illis indulgentias ac spirit u a l e s gratias communicare licite valeant ipsi Associationi sic in Prim a r i a m p r o m o t a e a S. Sede concessas, q u a e t a m e n cum aliis communicari possint. , • • P r a e t e r e a Foederis eiusdem s t a t u t u m , ad finem e x a r a t u m definiendi et a p t a n d i p r a e s e n t i u m t e m p o r u m adiunctis a sociis implenda pietatis opera, a bo. me. Cardinali Ferrari et ab aliis Italiae Ordinariis revisum et p r o b a t u m , pro o m n i b u s dioecesibus in quibus dictum F o e d u s exsistat, s u p r e m a Nostra auctoritate r a t u m h a b e m u s et sancimus. P o r r o haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, valid a s atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, dictaeque Associationi modo ad P r i m a r i a e g r a d u m evectae, n u n c et in posterum perpetuo suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive" ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, ceterisque o m n i b u s , speciali licet 342 Acta Apostolicae Sedis - Gç-mmentarium Officiale a t q u e individua mentione ac derogatione dignis, in contrarium facientibus q u i b u s c u m q u e . Volumus a u t e m - u t p r a e s e n t i u m L i t t e r a r u m transumptis, seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae, munitis, eadem p r o r s u s fides a d h i b e a t u r , q u a e a d h i b e r e t u r ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die X X V I I ^aprilis M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. a Secretis Status. GASPARRI, III SODALIBUS LAM NOSTRAE ET ALIISVE SACRUM DOMINAE A LITANDUM IMPETRANDAM, BONA MORTE QUANDAM RECITANTIBUS CURANTIBUS INDULGENTIAE AD GRATIAM PLENARIAE ET PII PRECU- OBITUS PARTIALES SIBI CONCE- DUNTUR. BENEDICTUS P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Sodalitatem Nostrae Dominae a Bona Morte n u n c u p a t a m , iam, a n n o M C M X V I I I , Litteris Apostolicis die X X I I mensis martii Piscatoris anulo obsignatis, vehementer commendav i m u s ; at vero, quod ea sibi consilium proponit effectumque d a r e contendit, tanti momenti est, ut illud, et Apostolicae auctoritatis p o n d e r e firmare ac r o b o r a r e denuo, et ampliore g r a t i a r u m concessione de caelesti Ecclesiae t h e s a u r o provehere n o n dubitemus. Q u o t q u o t enim in sodalium n u m e r u m adsciscuntur, e o r u m est veluti peculiare ac p r o p r i u m , n o n modo cum sibi, tum ceteris, pretiosam in conspectu Domini mortem impetrare, sed etiam de ipsa morte, q u a e unicuique impendeat, assidue commentari, e a m q u e cum p r e c u m b o n o r u m q u e o p e r u m praesidio opperiri, s e c u n d u m illud Imitationis Christi: « Sic te in omni facto et cogit a t o tenere deberes, quasi statim esses m o r i t u r u s » ; q u a profecto re n u m aliquam aliam graviorem magisque necessariam persequi liceat? H o c sane salutis aeternae adipiscendae negotium, t a n q u a m si christiano homini u n u m incumbat, P a u l u s Apostolus a g e n d u m inculcat, nec quisq u a m feliciter gerat ac perficiat, nisi et in vita sancte degenda perseveraverit et sancte de vita decesserit. Id u t i n a m alte in christifidelium animis insideat, quod solet, proximo cum animae periculo, m i s e r a n d u m in m o d u m oblitterari, hac praesertim aetate, cum videntur homines,, p e c u d u m more, in t e r r a m confixos h a b e r e oculos, eosque, c o n t e m platione caelestium posthabita ac despecta, unice ex fluxis pascere^ Acta Benedicti PP. XY 343 i n a n i b u s q u e rebus. Q u a m o b r e m Sodalitati Nostrae Dominae a B o n a Morte h a e c h a u d mediocris, praeter alias, t r i b u e n d a laus est, quod, instituto ipsa suo, e x t r e m u m illud temporis m o m e n t u m , quo aeterna a n i m a e sors periclitatur, in memoriam h o m i n u m redigat, iisque continenter suadeat, m a g n u m opus esse a t q u e a r d u u m in Dei gratia ad obitum u s q u e perseverare, eaque de re, q u e m a d m o d u m Tridentinum docet, tametsi in Dei auxilio firmissimum spem collocare et reponere omnes debent, neminem sibi certi aliquid absoluta certitudine polliceri posse; propterea P a u l u m Apostolum edixisse, cum timore et tremore salutem esse n o b i s o p e r a n d a m . Quamvis autem magnum perseverantiae et sanctae in osculo Christi mortis donum iusto iure mereri n e q u e a m u s , cum gratuito detur, suppliciter t a m e n , teste Augustino, illud emereri potest, modo ut a P a t r e in n o m i n e Christi talibus exposcatur obsecrationibus, quales Christus ipse certe a u d i t u m iri promisit. Quas quidem preces si, cum vitae christianae exercitatione coniunctas, sine ulla temporis intermissione feramus, consecuturura sine dubio, Dei misericordia, est, ut in fide stabiles et in opere efficaces inveniri, ac demum post vitae huius varietates ad salutis portum pervenire m e r e a m u r ; cum facienti quod in se est, Deus non deneget gratiam. Interea sic dolemus, ut nihil supra, ex ingenti filior u m n u m e r o , quos, ob collatum Nobis divinitus Apostolicum m u n u s , ad beatitatem sempiternam dirigendos a d i u v a n d o s q u e suscepimus, nimis paucos esse, qui de salute s u a vivant solliciti et sic se, q u e m a d m o d u m diximus, ad pie m o n e n d u m parent. Verum ad gratiam eiusmodi asse q u e n d a m cum preces eo plus valeant, quo excellentiores sunt, liquet, q u a s Christus ipse, Mediator ac Sacerdos, in augusto Missae sacrificio, P a t r i obsecrationes adhibet, eas esse p r o r s u s perfectas et gratas, ideoque o m n i u m efficacissima s. Fideles igitur, qui pretiosum sibi spondere decessum t u t u m q u e reddere velint, quidni Sacrum ad h a n c mentem fieri iubeant, cum in altari Christus sit semper vivens ad interpellandi^ pro nobis, ibique thronum gratiae constituerit, ad q u e m adeamus cum fiducia ut misericordiam consequamur et gratiam inveniamus in auxilio opportuno? P r a e t e r q u a m enim quod, ut Tridentini verbis u t a m u r , sacrificii oblatione placatus Dominus, gratiam et donum poenitentiae concedens, crimina et peccata etiam ingentia dimittit, p o e n a s q u e culpae expiandae debitas condonai, solutionis pretium ex i m m e n s o satisfactionum Christi cumulo depromens, per ipsam praeterea Sacri litationem subsidia ea o m n i a impetrare licet necessaria a t q u e opportuna, quibus n o n modo m a c u l a s devitemus conceptasque eruamus, sed etiam in Dei gratia amicitiaque sic p e r s t e m u s ut m o r t e m iustorum obeamus. In quo consider a n d u m praecipue est, fructus, qui ex Sacro percipiuntur, h o m i n i b u s 344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale longe uberius vivis prodesse q u a m vita functis, cum iis, bene animatis ac dispositis, magis directo, certius a t q u e a b u n d a n t i u s , q u a m h i s , applic e n t u r : u n d e efficitur, ut, cum perseverantiae dono, q u e a m u s nobis facultatem a d h u c vivis comparare cum placandae Dei iustitiae, t u m poenae, q u a e nos in Purgatorio igni maneret, vel tollendae o m n i n o vel valde saltem i m m i n u e n d a e . Quodsi satis multi, obliviosi a t q u e ingrati homines, id committere consueverunt, ut ad a n i m a s eorum piandas, q u o s h a b e r e carissimos videbantur, a u g u s t u m offerri Sacrificium neglegant, s u n t quidem maiore n u m e r o , qui, gravi cum spiritualium utiiitatum iactura, illud ignorent, profuturum sibi multo magis Missae sacrificium quod, se vivis, ipsimet, quam quod in ipsorum levamen defunctorum heredes, propinqui vel amici perlitari iusserint. Q u a m tot christifidelium ignor a n t i a m cum dilectus filius Aristides Guibert, P r e s b y t e r o r u m a Sancta Maria vulgo de Tinchébray s u m m u s moderator, Nobiscum conquereretur die octavo superioris mensis, quo die e u m coram a d m i s i m u s , simulque Nobis aperiret, velle se, si quidem id p r o b a t u r i essemus, sanctam quasi q u a n d a m Gruciatam inter sodales Nostrae Dominae a Bona Morte excitare, ut hi Sacra q u a m plurima c u r a r e n t p e r a g e n d a ad gratiam pii decessus sibi aliisque omnibus, si iiceret, i m p e t r a n d a m , n o n modo propositum Nobis perplacere diximus, sed etiam t a m praeclarum eiusmodi studiosae caritatis opus Nosmet ipsos caelestium dispensatione thesaur o r u m esse locupletaturos. Quibus Nostris i m p u l s u s incitamentis,- h a u d ita multo post, idem dilectus filius supplicem ad Nos dedit libellum, dilecti filii Nostri Petri S. R. E. P r e s b . Card. Gasparri, Sodalitatis N. D. a Bona Morte Protectoris, amplissimo suffragio c o m m e n d a t u m , quo certa q u a e d a m precandi formula continebatur, flagitàvitque ut, qui eam recitarent sodales et ad eandem mentem Sacrum litari iuberent, iis plenarias ac partiales indulgentias largiremur. Quibus piis votis perlibenter obsecundantes, de omnipotentis Dei misericordia et beatorum Petri et Pauli Apostolorum Eius auctoritate confisi, audito dilecto filio Nostro Cardinali Poenitentiario Maiore, o m n i b u s ac singulis fidelibus Sodalitati Nostrae Dominae a Bona Morte t a m adscriptis q u a m in posterum adscribendis, qui preculam Pater Sancte, ad exemplar Litteris hisce Nostris subiectum et in tabulario Cancellariae Brevium Apostolicorum a s s e r v a n d u m , quovis idiomate, d u m m o d o versio sit fidelis, recitaverint, indulgentiam q u i n g e n t o r u m dierum toties quoties l u c r a n d a m concedimus; septem vero a n n o r u m totidemque q u a d r a g e n a r u m , quotiescumque, Sacrum audiendo, e a n d e m preculam effuderint; plenariam semel in h e b d o m a d a lucrandam, si, e a d e m oblationis formula cotidie recitata, sacramentis refecti Missae sacrificio semel diebus ferialibus adstiterint; Acta Benedicti PP. XV 345 item plenariam, usitatis condicionibus, q u o c u m q u e die Sacrum, s e c u n d u m intentiones in ea ipsa oblationis formula relatas, perlitandum curaverint. Praeterea, ut o m n i b u s et singulis fidelibus in eandem Sodalitatem t a m adscitis q u a m in posterum adsciscendis indulgentiam plenariam usitatis condicionibus, quovis a n n o , die xxxi mensis maii* festo beatae Mariae Virginis Mediatricis o m n i u m gratiarum, et sabbato post festum Ssmi Cordis Iesu, quo sabbato festum peragitur Purissimi Cordis B. M. V., lucrari liceat, misericorditer d a m u s . Denique iisdem o m n i b u s sodalibus fas esto plenariis ac partialibus indulgentiis, q u a s largiti s u m u s , vita functorum labes p o e n a s q u e expiare. Interea in spem b o n a m l a e t a m q u e erigimur fore, ut in Sodalitatem istam, per t e r r a r u m orbem late p r o p a g a t a m , christifideles cotidie plures cooptari se velint, n o n solum ut gratiis ab Apostolica Sede conlatis fruantur, v e r u m etiam ut bonae mortis apostolatum ad Sodalitatis leges exerceant, id omni virium contentione efficiendo, ut qui in discrimine ultimo versantur, sacri Viatici et extremae Unctionis susceptionem ne eo usque r e m o r e n t u r cum sensum amissuri iam sunt, sed, contra, q u e m a d m o d u m Ecclesia docet ac praecipit, iis r o b o r e n t u r Sacramentis vixdum, ingravescente morbo, p r u d e n s fiat de periculo mortis iudicium: qui ceterum apostolatus, sodalibus ipsis proximisque t a m fructuosus, n o n sine peculiari divinae Providentiae consilio, videtur hisce t e m p o r i b u s eo celerius copiosiusque florescere ac vigere, q u o magis oportet homines m a n s u r a s animi utilitates quaerere a t q u e impensius s a l u b e r r i m a m mortis cogitationem secum agitare. Quo in genere sodales rem facturi sunt omni laude et caelesti r e m u n e r a t i o n e dignam, si, ad propositum quod s u p r a dicendo a d u m b r a v i m u s , i n c r u e n t u m altaris Sacrificium creberrime curent p e r a g e n d u m , ut Redemptionis opus in soc o r d i b u s vel impiis h o m i n i b u s efficienter perpetuoque compleatur, aetern a m q u e omnes, quoad fieri potest, salutem a s s e q u a n t u r , cum pro omnib u s divinum Iesus Christus sanguinem, a n i m a e s u a e prodigus, effuderit/ P o r r o decernimus praesentes Litteras firmas, validas et efficaces s e m p e r exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenarios et integros effectus sortiri a t q u e obtinere, et illis ad quos spectant vel spectare p o t e r u n t in o m n i b u s plenissime suffragari, sicque in praemissis definiri ac iudicari debere, atque irritum et i n a n e fore si q u i d q u a m secus super his a q u o q u a m , q u a v i s auctoritate, scienter a u t ignoranter attentari contigerit. Praesentibus in p e r p e t u u m valituris, contrariis non o b s t a n t i b u s quibuslibet. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m sub anulo Piscatoris die xxxi mensis maii, B. M. V. Mediatricis omnium g r a t i a r u m festo, a n n o M C M X X I , Pontificatus Nostri septimo. P r o D n o Card. P E T R O G A S P A R R I N. Sebastiani, a Brevibus Apostolicis. ACTA, vol. X l l l , n. 9. — 7-7-921. 24 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Precula et oblationis formula ad gratiam bonae mortis impetrandam. - P a t e r sancte, o m n e s et singulas Missas in universa Ecclesia hodie celebratas a u t celebrandas tibi offero, ut per Iesu Filii t u i sanguinem, beatae Mariae Virginis s u b Cruce Perdolentis intercessione, iustis m a g n u m perseverantiae d o n u m , peccatoribus perfectae conversionis gratiam, et o m n i b u s christifidelibus, praesertim mihi, propinquis et piae Sodalitati adscriptis, e x t r e m o vitae t e m p o r e , sacri Viatici refectionem, sancti olei Unctionem et pretiosam in conspectu tuo mortem elargiri digneris. P e r eundem Christum D o m i n u m n o s t r u m . Amen. EPISTOLAE I AD R. P. ALEXIUM DUOS LIBROS MARIAM NUPER LÉPICIER, EX EDITOS ORDINE SERVORUM DE NOVISSIMIS AC DE B. M. V., Q U E M OB SPIRITISMO DILAUDAT. Dilecte fili, salutem et apostolicam b e n e d i c t i o n e m . — Q u o d christianae professionis vigor vulgo sensim languescit, q u o d in c o m m u n i vita a t q u e in h u m a n i generis societate iustitiae leges violantur t a m facile, q u o d h o m i n e s fluxa bona sic a p p e t u n t ut nihil pensi h a b e a n t quin iis potiantur, haec et talia palam est n o n aliunde nasci, nisi ex oblivione eorum, q u a e o m n i b u s m o r t a l i b u s s u n t post h u m a n u m exitum a iudice Deo vel speranda vel m e t u e n d a in sempiternum. Q u o n i a m a u t e m p l e r u m q u e solet sanctissimae religionis negligentiam vel c o n t e m p t u m vanitas excipere superstitionum, videre licet n o n p a u c o s iam esse qui temere cum arcanis spiritibus commercium habeant, s e q u e i m p r u d e n t e r in laqueos i n d u a n t diaboli. I t a q u e praeclarae cuiusdam opportunitatis s u n t duo illi a te n u p e r editi libri: q u o r u m in altero fuse de novissimis doctrin a m catholicam, scholasticorum more institutoque, explicas, u b e r r i m a m p r a e b e n s materiam concionatoribus sacris ad fidelium a n i m o s p e r m o v e n d o s ; in altero autem de spiritismo q u a e perhibentur, accurate theologiae t a m q u a m t r u t i n a e x a m i n a s , egregieque disputans, ex fidei principiis, q u a sint condicione q u i d q u e a g a n t a n i m a e corporum solutae vinculis, falladas inimici hominis convincis, t a m hodie multis exitiosas. Quos equidem libros - ut cetera t u a scripta, q u i b u s et fidem tueri et pietatem in populo fovere iam pridem s t u d e s - accepimus p e r l i b e n t e r ; eo magis q u o d in utroque, ut videmus, religiose, q u e m a d m o d u m con- Acta Benedicti PP. XV 347 suevisti, ducem et magistrum s e q u e n s Aquinatem. Quare de hoc duplici doctrinae sollertiae pietatisque t u a e m u n e r e meritis te laudibus prosequimur^ a t q u e ut inde optati fructus salutis a n i m a r u m exsistant, auspicem caelestium b o n o r u m ac testem p a t e r n a e benevolentiae Nostrae, tibi, dilecte fili, apostolicam benedictionem amantissime i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxx mensis aprilis MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. BENEDICTUS P P . XV II AD R. P. CAESARIUM LATORUM, CUIUS SÉRAPHIQUE A TURONIBUS, LIBRUM D'APRÈS SACERDOTEM COMMENDAT, SAINT FRANÇOIS EX ORDINE QUI INSCRIBITUR MINORUM CAPU« LA PERFECTION ». Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Quo Nos m u n e r e affecisti, illo oblato tuo libro qui inscribitur La Perfection Séraphique d'après saint François, id profecto Nobis n o n potuit non g r a t u m acceptumque esse. Nam, cum praecipue h a b e a m u s propositum, h o m i n e s ad christiana instituta vulgo revocare ut h u m a n a e societati salutem q u a e r a m u s , percommode accidit hoc volumen, mirificam vitam exhibens P a t r i a r c h a e Assisiensis, ad o m n e s virtutum eius g r a d u s exactam, cui quidem t a n t a est t a m q u e expressa cum ipso Iesu Christo similitudo. Etsi enim m a x i m e t u o r u m sodalium causa, q u o s , religione votorum obstrictos, decet in primis legiferi P a t r i s imitationi studere, is tibi suscep t u s est labor, t a m e n n o n est d u b i u m q u i n idem o m n i b u s Francisci alumnis, Tertiariis q u o q u e , sit profuturus. Iam vero, ut in Encyclicis litteris « Sacra propediem » n u p e r declaravimus, ad excitandos privatim publice christianos spiritus videtur Nobis T e r t i u s F r a n c i s c a n u m Ordo egregie posse valere, si quidem i m p r e s s a m ei a sanctissimo conditore formam studiose retineat. Quare, u t q u a m plurimis reapse t u u m o p u s sit a d i u m e n t o ad seraphicam animi perfectionem a s s e q u e n d a m , cum vehementer o p t a m u s , t u m enixe a Deo p e t i m u s . Tibi a u t e m g r a t u l a n t e s q u o d r e m fecisti n o n solum o p p o r t u n i t a t e , sed etiam doctrina, pietate studioque commendabilem, dilecte fili, auspicem divinorum m u n e r u m ac p a t e r n a e Nostrae benevolentiae testem, apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die i n mensis maii Pontificatus Nostri a n n o septimo. BENEDICTUS P P . XV MCMXXI, 348 Acta Apostolicae Sedis, - Commentarium, Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM INSTRUCTIO AD REV.MOS ORDINARIOS LOCORUM SUPER PROBATIONE STATUS LIBERI AC DENUNTIATIONE INITI MATRIMONII. Iterum conquesti s u n t h a u d pauci Ordinarii locorum q u o d parochi, praesertim in exteris dissitisque regionibus ad q u a s frequentes demigrant ex E u r o p a opifices, h o r u m aliquando matrimoniis assistant, quin praescripta iuris t u m de statu libertatis tum de initi matrimonii denuntiatione rite s e r v e n t u r ; ex quo fit ut n o n raro n o v u m contra fas a t t e n t e t u r m a t r i m o n i u m ab iis qui a d h u c priore vinculo a d s t r i n g u n t u r . Ad h u i u s m o d i m a l u m praecavendum, quo sacra familiae christianae iura p e s s u m d a n t u r , p a r e n t e s vinculis damnationis illaqueantur, et filii perversionis periculo facile obiiciuntur, haec Sacra Congregatio de Disciplina S a c r a m e n t o r u m die 6 mensis martii anni 1911 Instructionem Ordinariis dedit, q u a e in Commentario Officiali Acta Apostolicae Sedis, vol. III, pag. 102, sub die 15 eiusdem mensis evulgata est. Verum ne quis, in negotio t a m gravi, huic Instructioni aliquid a Codice iuris canonici derogatum esse putet, E m i P a t r e s h u i u s Sacrae Congregationis in generali conventu die 26 mensis iunii currentis a n n i habito, eam, ipsius Codicis praescriptionibus suffultam, Ordinariis iterum sequentis tenoris d a n d a m censuerunt. T. Ordinarii in p a r o c h o r u m m e m o r i a m revocare s a t a g a n t h a u d licere ipsis adstare matrimonio, ne p r a e t e x t u quidem et intentione avertendi fideles a turpi concubinatu, a u t praecavendi s c a n d a l u m coniugii, q u o d vocant, civilis, nisi constito sibi legitime de libero statu c o n t r a h e n t i u m , servatis de iure servandis (can. 1020 et 1097 § 1, n. 1. Cod. iur. can.), iidemque m o n e a n t u r ne omittant, ad n o r m a m can. 1021, baptismi testimonium a c o n t r a h e n t i b u s exigere, si hic in alia paroecia fuerit illis collatus. 2. Vi can. 1103 § 2 p a r o c h u s qui matrimonio interfuit, ad p a r o c h u m baptismi t r a n s m i t t e r e festinet initi contractus d e n u n t i a t i o n e m , quae, ut S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 349 praescripta eiusdem canonis rite serventur, contineat oportet coniugum e o r u m q u e p a r e n t u m n o m i n a et agnomina, aetatem contrahentium, locum diemque n u p t i a r u m , testium pariter n o m i n a et agnomina, denique ipsum parochi n o m e n et a g n o m e n u n a cum parochiali sigillo. Accurate a u t e m edoceatur de paroecia, de dioecesi, ac de baptismi coniugum loco; ceteraque alia serventur, q u a e ad scripta per publicos portitores tuto t r a n s m i t t e n d a pertinent. 3. Quo securius sive testimonium de s t a t u libero a p a r o c h o n u p t u rientium h a b e a t u r , sive denuntiatio de secuto m a t r i m o n i o ad p a r o c h u m baptismi perveniat, parochi haec d o c u m e n t a p e t a n t vel t r a n s m i t t a n t per cancellariam Ordinarii loci. 4. Id a u t e m p e r p e n d a n t parochi oportet, aliqua huiusmodi opificum emigrantium matrimonia, quasi v a g o r u m matrimonia h a b e n d a esse, q u i b u s , iuxta can. 1032, parochus assistere non debet nisi debitam licentiam assistendi ab Ordinario loci obtinuerit. Quod si de vagis n o n agatur, t a m e n difficulter q u o a d alios emigrantes abest dubium de existentia impedimenti, ideoque, iuxta can. 1031 § 1 n. 3, p a r o c h u s eorum matrimonio assistere nequit inconsulto Ordinario ; habito etiam p r a e oculis praescripto can. 1023 *§ 2. Hisce de causis haec Sacra Congregatio iubet et m a n d a t ut parochi matrimoniis fidelium de q u i b u s agitur in hac Instructione n o n assistant, excepto casu necessitatis seu potissimum periculo mortis, inconsulto Ordinario loci. 5. Si forte accidat ut, adhibitis etiam cautelis de q u i b u s in n. 1, baptismi p a r o c h u s in recipienda denuntiatione matrimonii comperiat a l t e r u t r u m c o n t r a h e n t i u m aliis nuptiis i a m esse alligatum, rem q u a n tocius significabit, per cancellariam Ordinarii, parocho contra fas attentati matrimonii. 6. Ordinarii sedulo advigilent ut haec p r a e s c r i p t a religiose serventur, h o r u m q u e violatores, si q u o s repererint, curent ad officium revocare, adhibitis etiam, si o p u s sit, canonicis s a n c t i o n i b u s . S S m u s D o m i n u s Noster Benedictus P P . XV in audientia h a b i t a ab infrascripto Secretario h u i u s Sacrae Congregationis die 26 iunii 1921 h a n c Instructionem approbavit et confirmavit, e a m q u e ab o m n i b u s q u i b u s spectat servari mandavit. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. C. de Sacramentis, die 4 iulii 1921. M. L. CARD. LEGA, Praefectus. « S. t A. Capotosti, E p . Thermen., Secretarius. 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oficíale SACEA CONGREGATIO CONCILII • i DIOECESIS iii. ET ALIARUM TAXARUM CURIAE Die 11 decembris 1920 S P E C I E S F A C T I , - O r d i n a r i u s M. a d h a n c S. G . t r a n s m i t t e n s , a d n o r m a m can. 1507, pro necessaria recognitione indicem t a x a r u m in singulis dioecesibus provinciae ecclesiasticae N. ad q u a m pertinet a d h i b e n d a r u m , p r o u t confectus et a p p r o b a t u s fuerat in novissimo conventu Episcoporum eiusdem regionis, a n i m a d v e r t e b a t m i r u m esse n o n debere si, p r o quolibet titulo, duplex p r o p o n e b a t u r taxa, altera n e m p e m a x i m a , altera m i n i m a ; q u u m , ob nimiam discrepantiam q u a e in h a c re viget in singulis dioecesibus praefatae regionis, satius visum esset in c o m m u n i taxat i o approbando assumere tum minimam tum maximam taxam quae in propositis indicibus occurrebat, idcirco postulabat, n o m i n e s u o r u m suffraganeorum, ut singulis Curiis liceret q u a e opportunior censéretur t a x a m eligere, d u m m o d o inter u t r o s q u e terminos, a tax ario praefinitas, contineretur. - T u m ob rei novitatem, t u m quia vel prima facie a p p a r e b a t q u a s d a m t a x a s s u p p r i m e n d a s vel saltem m i n u e n d a s esse, visum est univ e r s u m negotium subiicere E m o r u m P a t r u m iudicio, proposito d u b i o : An et quomodo approbandae sint taxae Curiarum regionis N. in casu. - I. Enimvero n o t u m cuique est u n i v e r s u m hoc de taxis curialibus negotium n o r m a m sumpsisse ex litteris Innocentii XI, Essendosi avuto d. 8 oct. 1678 (cfr. t e x t u m in extenso a p . Ferraris, s. v. Taxa) q u a r u m plures dispositiones decreto h u i u s Sacrae Congregationis d. d. iunii 1896 iterum inculcatae fuere, ad hoc definite propositum « ut « n o r m a h a b e r e t u r uniformis in exactionibus pro variis actibus iuris« dictionis ecclesiasticae non contentiosae, ac i m m o d i c a r u m t a x a r u m « onus, p l u r i u m q u e controversiarum occasio tolleretur ». H a n c vero uniformitatem, n o n t a n t u m in eadem dioecesi, sed in universa provincia seu regione esse s t a t u e n d a m , conceptis verbis edicit eiusdem S. Congregationis praescriptum, ubi, ad II q u a e s i t u m : « An generalibus editis « normis, specifica taxatio in singulis dioecesibus, Ordinariorum arbitrio ANIMADVERSIONES. S. Congregatio Concilii 351 « sit r e l i n q u e n d a ; an potius praescribendum ut h a c de re a g a t u r in synodis « provincialibus... s u b lege n e m p e ni uniformis taxa in singulis pro«vinciisseu regionibus, q u o a d fieri possit, s t a t u a t u r » responsum est: Negative ad p r i m a m p a r t e m , affirmative ad secundam. - Hinc etiam liquet idem praescriptum contineri can. 1507 1 Codicis iuris canonici, ubi pariter s t a t u i t u r praefinitionem t a x a r u m fieri debere in Concilio provinciali, vel in conventu Episcoporum provinciae. Ceterum per se clara s u n t v e r b a Codicis: « Praefinire t a x a s pro variis actibus iurisdictionis « voluntariae, vel pro exsecutione rescriptorum Sedis Apostolicae, vel « occasione ministrationis S a c r a m e n t o r u m vel S a c r a m e n t a l i u m in tota « ecclesiastica provincia solvendas, est Concilii provincialis, a u t convenís t u s Episcoporum p r o v i n c i a e » ; q u a e verba etiam magis palmaria, si fieri potest, efficiuntur comparatione can. 1234 (qui explicite a limine reservatur v e r b i s : « s a l v o can. 1234» ubi ex adverso legitur: « Locorum « O r d i n a r i i indicem funeralium t a x a r u m seu eleemosynarum, si n o n «existat, pro suo territorio, de consensu Capituli cathedralis confi- « ciant ». Quibus consideratis satis s u p e r q u e elucet contrarium esse legi d a t a e t a x a s ita praefinire, ut liceat in u n a dioecesi diversas ab iis q u a e in altera vigent constituere, etsi intra m a x i m u m et m i n i m u m praefinitum t e r m i n u m contineatur: quia n i m i r u m ita evanescit causa uniformitatis q u a m legislator prudentissime quidem prae oculis habuit. - Nec ceterum ulla subesse videtur ratio ita s t a t u e n d i : enimvero si o p e r a m et e x p e n s a s cancellariae his taxis c o m p e n s a n d a s attendis, n o n facile dixeris cur h a e in eodem negotio in tali civitate aestimari debeant v. g. libellarum quinque, in finitima vero viginti; immo h a c ratione admiratio et scandalum fidelium, q u o d legislator s u m m o p e r e cavere contendit (cfr. v. g. can. 1234, § 1), incaute fovetur; n o n enim facile v . g . s p o n s u s sibi explicabit cur pro s t a t u s liberi attestatione solvere debeat quindecim libellas, d u m sponsa, ex finitima dioecesi, d u a s t a n t u m rependit. - Idcirco concludend u m est duplicem q u a n t i t a t e m t a x a e pro quovis titulo, ut in schemate proponitur, a p p r o b a n d a m n o n videri. II. Ad singulos a u t e m titulos deveniendo, haec a n i m a d v e r t e n d a vident u r . Q u u m litteris Innocentianis et consecutivis declarationibus S. Sedis vetitum sit q u i d q u a m accipere sive ratione scripturae, sive laboris pro facultate exercendi Ordines sive maiores, sive minores, sive sacros in q u o c u m q u e loco; pro licentia administrandi Sacramenta et deserviendi beneficiis, m u l t o q u e m i n u s pro r e n u n c i a t i o n e ; pro potestate concionandi; pro licentia transferendi et sepeliendi defunctorum corpora; pro licentia colligendi e l e e m o s y n a s ; pro m a n d a t o publicationum ad ordines, etc.; sequitur in h i s o m n i b u s nonnisi licere exigere quidquid pro expensis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ratione materiae c o m p a r a n d a e erogatum e s t : ideo n o n explicatur cur in singulis hisce vocibus in taxario proposito t a n t a comperiatur differentia; Nec etiam rectum sapere videtur, q u o d pro sacerdotibus extradioecesanis gravior in casu t a x a semper adhibeatur. Delenda praeterea s u n t q u a e in collatione beneficiorum titulo « m a n c e » pro « sala » seu familia Episcopi, l e g u n t u r exigenda, utpote q u a e e regione a d v e r s e n t u r explicitae prohibitioni pluries in litteris Innocentianis contentae. Esto quod i m p r o b a m consuetudinem in praxi eradicare facile n o n d e t u r : nulla t a m e n s u b e s t ratio eamdem veluti edictali lege consecrandi! Quod d e m u m attinet ad dispensationes matrimoniales, constat iam ex can. 1056 nullum e m o l u m e n t u m pro his exigi debere, « nisi h a e c facult a s a S. Sede eis (Episcopis) expresse data f u e r i t » ; itaque e schemate voces h u c attinentes delendae sunt, a t q u e in peculiarem ad Apostolicam Sedem postulationem, si casus ferat, transferendae. Quare, etc. - S. Congregatio Concilii in plenario E m o r u m a c R e v e - , rendissimorum P a t r u m conventu diei 11 decembris 1920 rescribendum censuit: Dilata et ad mentem. Mens est: « Che, escluso il doppio t a s s a n o , « in u n a prossima conferenza si faccia u n a t a s s a unica, tenendo conto, « o l t r e che della Bolla Innocenziana, delle prescrizioni del Codice e d e l « decreto di q u e s t a Sacra Congregazione, 10 giugno 1896; e che nell'im« posizione delle tasse si osservi u n a certa discrezione ». RESOLUTIO. Quam resolutionem, referente postridie infrascripto S. C. Secretario, S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV a p p r o b a r e et confirmare dignat u s est. i. M O R I , Secretarius. II GATANEN., PANORMITANO ET ALIARUM IN SICILIA AD E.MUM TUM A P. D. CAIETANUM LATERE S. R. E. CARD. DE LAI, EPISCOPUM SABINEN., LEGA- SS.MI, LITTERAE RECOGNITIONIS CONCILII PLENARII SICULI. Eminentissime ac Revme Domine Mi Obsme. — Q u u m Concilium plenarium Siculum, cui E m i n e n t i a Vestra t a m q u a m Legatum a latere Sanctitatis Suae scite ac sollerter praefuit, ad felicem exitum, Deo favente, p e r d u c t u m fuerit a n n o MCMXX exeunte, idemque pro canonica revisione 353 S. Congregatio Concilii ac recognitione iuxta praescriptum can. 291 § t Codicis iuris canonici ipsa E m i n e n t i a Vestra iudicio h u i u s S. Congregationis Concilii submiserit, eiusdem Concilii plenarii acta et decreta ab Emis h u i u s S. C. Patribus, diligenti quo par erat instituto examine, p e r p e n s a fuerunt ; atque, nonnullis h a u d magni m o m e n t i t a n t u m m o d o exceptis, n o n solum ad norm a m vigentis Codicis iuris canonici reperta et recognita sunt, sed etiam digna h a b i t a q u a e promeritis l a u d i b u s h o n e s t a r e n t u r . Opus quidem valde i a u d a n d u m et c o m m e n d a n d u m , quod Emi Archiepiscopi Catanensis et P a n o r m i t a n u s aliique Episcopi et Ordinarii Siciliae, E m i n e n t i a Vestra praeside, primi inter o m n e s post ecclesiasticum p r o m u l g a t u m Codicem a lacri libentique animo aggressi sunt, q u o d q u e constitutionibus, q u a e fidei catholicae provehendae, m o r u m disciplinae firmandae, cultui divino augendo bonisque ecclesiasticis tuendis, q u a m maxime conferunt, salutis a n i m a r u m zelo n o n m i n u s ac sacrorum c a n o n u m peritia perfecerunt. Faxit itaque Deus omnipotens ut acta et decreta h u i u s Concilii plenarii, q u a e peculiaribus Siciliae necessitatibus a c c o m m o d a t a praeterea videntur, in m a i u s cleri populique ipsius regionis b o n u m ac profectum sint cessura ! v Q u u m vero haec S s m u s D. N. Benedictus div. Prov. P p . XV, cui relata sunt, confirmare et a p p r o b a r e dignatus sit atque de iisdem vehem e n t e r sit gavisus, a e q u u m sane est ut E m i n e n t i a Vestra m e m o r a t o s s a c r o r u m Antistites Siculos de o m n i b u s certiores reddat, insimulque acta laudati Concilii plenarii Siculi, habita ratione a n i m a d v e r s i o n u m q u a e adnectuntur, ad n o r m a m can. 291 in vulgus edenda ac p r o m u l g a n d a curet. D u m interim Eminentiae Vestrae m a n u s humillime deosculor, impenso animi studio et obsequio me profiteor E m i n e n t i a e Vestrae D a t u m R o m a e , die 9 maii 1921. H u m i l l i m u m a d d m u m famulum verum D. CARD. SBARRETTI, Praef. 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACEA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1 DECRETUM QUO CONGREGATIO OBNOXIA MISSIONARIORUM FIT IURISDICTIONI IMM. CORDIS B. MARIAE VIRG. DE SCHEUT S. CONGREGATIONIS DE PROPAGANDA FIDE. Quo expeditius Congregatio Religiosa Missionariorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis de Scheut ad fidem a p u d p a g a n o s populos p r o p a g a n d a m instituta, finem s u u m consequi valeat, o p p o r t u n u m visum est ut idem I n s t i t u t u m obnoxium fiat, etiam in iis q u a e spectant ad i n t e r n a m religiosam disciplinam, iurisdictioni h u i u s S. C. de Propag a n d a Fide. Qua de re ab infrascripto eiusdem S. C. de P r o p a g a n d a Fide Cardinali Praefecto, facta relatione Ssrño Dno Nostro Benedicto P P . XV, die 17 vertentis mensis, Sanctitas Sua, o m n i b u s perpensis, benigne adnuit, ac p r a e s e n s decretum edii u s s i t ; contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 18 martii 1921. G. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. S. C. Laurenti, Secretarius. II DECRETUM E.MUS P. D. LUDOVICUS PRAESES PRO NAZARIUS CARD. BÉGIN, ARCHIEPISCOPUS QUEBECENSIS, CANADENSI DITIONE CONSTITUITUR PIAE UNIONIS CLERI A MISSIONIBUS. Optimo sane consilio Canadensis nationis sollertissimi Antistites, desideriis S u m m i Pontificis, ut opera pro missionibus exteris magis magisque u b i q u e foveantur, obsecundare cupientes, illud sibi c u r a n d u m c e n s u e r u n t ut Piae Unionis Cleri a Missionibus, q u a e in pluribus iam 355 S. Congregatio de Propaganda Fide n a t i o n i b u s u b e r r i m o r u m fructuum foecunditate m a x i m e floret, sodalit a t e s instituerentur etiam in e a d e m Canadensi regione. Q u a p r o p t e r Sacra haec Congregatio Christiano Nomini P r o p a g a n d o , ut praedictae Piae Consociationis felicia sint exordia a t q u e amplissima h a b e a n t u r q u a m p r i m u m , i n b o n u m missionum, incrementa, per p r a e sens decretum Praesidem eiusdem generalem pro universa regione Canadensi E m u m ac R m u m D. Card. Ludovicum Nazarium Bégin, Archiepiscopum Quebecensem, constituit a t q u e nominat, cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis tali m u n e r i adnexis. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 31 martii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, Secretarius, III DECRETUM A VICARIATU ET APOSTOLICO PINITIMAE LEOPOLDOPOLITANO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE PARS DE TERRITORII MATADI SEPARATUR ADIICITUR. Cum Apostolica Praefectura de Matadi in colonia Congi Belgici decem fere a b h i n c annis erecta, laetos, favente Deo, progressus habuerit, o p p o r t u n u m visum est, eius territorium, n u n c plus aequo a n g u s t u m , ad maiorem amplitudinem extenderé, ut operariis evangelicis uberior et largior apostolicorum l a b o r u m c a m p u s pateret. Q u a p r o p t e r in plenariis comitiis diei 23 vertentis mensis habitis E m i P a t r e s h u i u s Sacri Consilii Christiano Nomini P r o p a g a n d o decern e n d u m c e n s u e r u n t ut p a r s septentrip-orientalis regionis de Mayomba a Vicariatu Apostolico Leopoldopolitano, ad q u e m n u n c pertinet, separ a r e t u r a t q u e praedictae Praefecturae Apostolicae de Matadi adnecteretur, ita ut m e m o r a t u m Vicariatum et Praefecturam novus limes dividat, qui proficiscendo a flumine Congo intra Borna et Kionzo u s q u e ad finem Congi Gallici procedat, salvis ulterioribus magis specificis determination i b u s ab hac S. C. a d p r o b a n d i s . H a n c vero E m o r u m P a t r u m sententiam Ssmo D. N. Benedicto div. Prov. P p . XV in audientia eiusdem diei et a n n i ab infrascripto Sacrae 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h u i u s Congregationis Secretario relatam, Sanctitas S u a benigne adprob a r e r a t a m q u e habere dignata est, et p r a e s e n s in re decretum expediri iussit. Datum R o m a e , ex a e d i b u s Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 31 maii a n n i 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L . © S. C. Laurenti, Secretarius. IV NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati s u n t : 26 maii 1921. — Vicarius Apostolicus Galiforniae Inferioris in Mexico, R. D. Silvinus Ramírez, e clero Mexicano. — Vicarius Apostolicus S. Leonis de Amazonis, R. P. Söterns R e d o n d o Herrero, ex Ordine E r e m i t a r u m S. Augustini. V DESIGNATIONES ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE I u x t a can. 1594 § 3, Codicis iuris canonici: Vicarius Apostolicus de Antofogasta designavit pro appellatione Archiepiscopum S. Iacobi de Chile. Item Vicarius Apostolicus de T a r a p a c à e u n d e m Archiepiscopum S. Iacobi de Chile. Q u a s designationes S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, die 2 iunii 1921, a d p r o b a r e dignatus est. S. Congregatio Bituum 357 SACRA CONGREGATIO RITUUM I MECHLINIEN, SEU MASSILIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI MARIAE A IESU DELUIL-MART1NY, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS FILIARUM CORDIS IESU. Inter subsidia q u i b u s providentissimus Deus Ecclesiam catholicam exaltat et roborat, illi Servi eius recensentur, viri ac mulieres, fortes et misericordes, q u o r u m egregiae virtutes, in Dei gloriam et salutem anim a r u m exercitae, fama et l a u d e perenni celebrantur. Saeculo proxime elapso inter h u i u s m o d i mulieres emicuit Maria a Iesu Deluil-Martiny, fundatrix Societatis Filiarum Cordis Iesu. H u i u s Instituti d o m u s in loco Berchem, prope Antuerpiam, intra fines Mechliniensis archidioeceseos, ab ipsa pia muliere fuit exstructa, u n a cum a d n e x a ecclesia, quae, ipsi Sanctissimo Cordi Iesu dicata, Basilicae minoris titulo ac dignitate condecoratur. Massiliae, e coniugibus nobili genere et christiana pietate claris, P a u l o advocato Deluil-Martiny et A n n a Maria Francisca de Solliers, p r i m a ex q u i n q u e filiis, die 28 maii 1841 ortum duxit infantula, cui in sacro baptismi lavacro imposita fuerunt n o m i n a Maria, Carola, P h i l u m e n a . Octennis in p r i m o Màssiliensi coenobio Ordinis Visitationis Beatae Mariae Virginis instituenda collocatur, ibique p a r e n t u m ac monialium votis et curis perfecte respondit atque o p t i m u m ingenii ac studii specimen dedit. Triennio post, die n e m p e 22 decembris anni 1852, ad m e n s a m Eucharisticam admitti meruit, b e n e disposita ad hoc sacrum Convivium et valde propensa ad religionis et pietatis exercitia. Quum eius soror Amelia in L u g d u n e n s e m o n a s t e r i u m Sororum a Sacro Corde Iesu deduceretur a p a r e n t i b u s , et ipsa petiit a t q u e obtinuit aliquo tempore ibidem c o m m o r a r i ad suam institutionem p r o s e q u e n d a m , q u a m post duos a n n o s absolvit cum scientiae et virtutis profectu atque Soror u m et aequalium aedificatione. Massiliam reversura, prius oppidum Ars petiit, vehementer cupiens s a n c t u m p a r o c h u m I o a n n e m Baptistam Vianney invisere, eiusque consilium de suo statu ad s u p e r n a vocatione quaerere, audire et exsequi. Voti compos effecta sanctisque viri monitis recreata, in p a t e r n a m d o m u m regreditur, ubi, rei familiari addicta, d u m paren- 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tibus adiutricem operam praebet, fratrem et sorores, ipsa maior et magistra, custodit et instruit ad bonos m o r e s c o n g r u a s q u e disciplinas, eisque praelucet exemplo. Hisce occupationibus intenta, ob s u a s corporis animique dotes et progeniem a t q u e cerisum, ad h o n e s t a s nobilesque n u p t i a s c o n t r a h e n d a s videbatur destinata. Sed q u u m intimo sensu ad religiosam vitam a m p l e c t e n d a m a t t r a h e r e t u r , ab aliorum consilio, hort a t a et auctoritate secedens, orationi instabat, ut clara lux et t u t a via ad voluntatem Dei e x s e q u e n d a m appareret. I n s i m u l sancto studio et zelo instituere ac propagare sategit O p u s quod ab excubiis ad h o n o r e m Christi Iesu Garde d'honneur n u n c u p a t u r . De h u i u s m o d i fiorente associatione, Dei F a m u l a per epistolam refert q u o d primo triennio Opus ita a u c t u m et e x t e n s u m fuit, ut plus q u a m septuaginta Episcopi eidem adscripti exstiterint et plures indulgentiae ad fovendam diffusionem elargitae. P r a e t e r e a erectiones canonicae in vigintiquinque dioecesibus et sodales nonaginta et octo millia e n u m e r a b a n t u r , a t q u e fructus salutares et consolatorii in permultis paroeciis et c o m m u n i t a t i b u s religiosis percipiebantur. U n d e ipsa relationem concludit: « Haec omnia t e s t a n t u r « D e u m benedicere h a s Excubias honoris, i p s u m q u e Cor Iesu e a r u m « dem progressus dirigere ». P e r s e n t i e n s autem se ad s t a t u m religiosum vocari suaviterque trahi, alteri ex p a t r i b u s Societatis Iesu, Ioanni Calage, rem aperuit, eiusque directioni et obedientiae se t o t a m subiecit. T u n c temporis, nec ulli religiosae familiae n o m e n dedit, a t q u e anceps a d h u c exstitit de speciali s u a vocatione et electione; p r o m p t u m t a m e n et ala-r crem servavit a n i m u m ad caeleste l u m e n i m p e t r a n d u m et recipiendum. Anno a u t e m 1867 in finem vergente, die festo I m m a c u l a t a e Mariae Virginis Conceptioni sacro, s u p e r n a q u a d a m luce ac vi illustrata et mota, p r a e h a b i t o sui moderatoris consensu, p e r p e t u a e castitatis Toto se obstrinxit. Deinceps, divina voluntate magis in dies clarescente et ipso moder a t o r e s u a d e n t e , Dei F a m u l a n o v u m O p u s i n s t i t u e n d u m sibi p r o p o s u i t ; ideoque A n t u e r p i a m petiit, ut a Mechliniensi Archiepiscopo obedientiam reciperet. O p u s erat fundatio instituti s o r o r u m virginum q u a e ad culpas a fidelibus, et ab iis praecipue qui sal t e r r a e esse debent, Deo illatas r e p a r a n d a s , continua immolatione victimas caelesti Sponso se offerrent. I n s t i t u t u m feliciter e x o r t u m sub t i t u l o : « Congregatio Filiarum Cordis « Iesu » ab eodem Archiepiscopo Mechliniensi auctoritate ordinaria fuit a p p r o b a t u m , die 9 decembris a n n i 1872. P r i m a eiusdem d o m u s in pago Berchem-les-Anvers erecta fuit, altera in civitate Aquensi, tertia p r o p e Massiliam in vico La Servianne, in q u a m Sorores Aquenses, ob religiosam persecutionem, a n n o 1882 se confugerunt. Deinde aliae d o m u s , post obitum fundatricis, constitutae sunt, potissimum R o m a n a q u a e •S. Congregatio Rituum 359 sedes ac domicilium princeps Instituti legitime recognoscitur. Definitiva r e g u l a r u m approbatio, superatis h a u d levibus obstaculis, ab Apostolica Sede felici successu o b t e n t a et sancita est, die 2 februarii a n n i 1902. Ab E m o Archiepiscopo Mechliniensi n o v a e Societati regendae praeposita fuit Dei F a m u l a , reluctans simul et obediens, q u a e prudentiam et caritatem suam ostendit in negotiis t e m p o r a l i b u s et spiritual libus Instituti expediendis, d u m sodales ac filias s u a s ad r e g u l a r u m observantiam et ad vitae perfectionem t a m verbo et exemplo quam timore et a m o r e solerter excitabat. Contigit autem, ut Ludo vicus q u i d a m Chave in Massiliensi domo ab a n n o 1883 in finem vergente ad agri cult u r a m a s s u m p t u s , ob eius socordiam et pertinaciam pluries dimitti deberet. Q u u m vero veniam peteret et e m e n d a t i o n e m promitteret, ex benigna indulgentia et tolerantia in auxilio cultoris viridarii retinebatur. Verum a n n o 1884 die 27 februarii ipse r e p e n t i n u s irrupit in a g r u m ubi Sorores post meridiem d e a m b u l a b a n t et, duplici ictu globi ab ignea balista explosi, Mariam a Iesu antistitam crudeliter percussit et ob copios a m sanguinis effusionem ad i m m i n e n s mortis periculum r e d u x i t ; d u m furorem s u u m successive in assistentem generalem convertit e a m q u e s e m i m o r t u a m relinquit. Confessarius P a t e r Calage statim accitus et occurrens, Dei F a m u l a e morienti s a c r a m e n t a ministravit, eique adstitit u s q u e ad obitum, excipiens postrema victimae verba divinae voluntati perfectae submissionis et plenae homicidae criminis remissionis. Quae immolatio a fundatrice Deo oblata fuit etiam ad utilitatem et increment u m sui Operis et Instituti Filiarum Cordis Iesu. In ecclesia parochiali funere solemniter absoluto, cum ingenti concursu et devotione fidelium, corpus Servae Dei t u m u l a t u m fuit a p u d coemeterium S. Petri, in sepulcreto familiae Deluil-Martiny et die 11 n o v e m b r i s 1899 in novo sepulcreto Filiarum Cordis Iesu. Q u u m vero Communitates religiosae in Gallia s u p p r e s s a e fuissent, pretiosae exuviae Servae Dei in Belgium t r a n s l a t a e et die 29 augusti a n n i 1907 rite recognitae et integrae repertae in oppido Berchem, sub u m b r a Basilicae Sanctissimi Cordi Iesu, in pace quiescunt. Interim fama sanctitatis, speciatim pietatis in Deum, caritatis in p r o x i m u m , poenitentiae et satisfactionis reparatricis, Mariae a Iesu Deluil-Martiny, in vita et post obitum magis in dies ciarescens et perseverans ad haec u s q u e tempora, viam aperuit Processui Informativo Mechliniensi, aliisque Rogatorialibus Inquisitionibus, Massiliensi, Taurinensi, Lugdunensi, s u p e r eadem fama conficiendis. Quibus expletis et R o m a m ad Sacram R i t u u m Congregationem transmissis, q u u m , serv a t o iuris ordine, omnia in p r o m p t u sint, ut ad ulteriora procedi possit, instante R m o P. Iulio Saubat, e presbyteris Sacri Cordis Iesu de Bethar- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 360 ram, h u i u s Causae postulatore, attentisque litteris, pro s i g n a t u r a Commissionis introductionis eiusdem Causae, postulatoriis Regalium Celsit u d i n u m , E m o r u m S. R. E. Cardinalium, Archiepiscoporum et Episcop o r u m , n e c n o n S u p e r i o r u m Ordinum, Congregationum ac Societatum u t r i u s q u e sexus, p r a e e u n t e Instituto Filiarum Cordis Iesu, a l i o r u m q u e illustrium virorum ac mulierum, E m u s et Rfîius D n u s Cardinalis Vincentius Vannutelli, Episcopus Ostiensis et P r a e n e s t i n u s , Sacri Collegii Decanus et huiusce Causae P o n e n s seu Relator, in ordinariis S a c r o r u m R i t u u m Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanas aedes coad u n a t i s , sequens d u b i u m discutiendum p r o p o s u i t : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum, de quo agitur? Et E m i ac Rmi P a t r e s Sacris tuendis Ritibus praepositi, post relationem eiusdem Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, fidei P r o m o t o r e generali, o m n i b u s diligenter discussis ac perpensis, rescribere rati sunt: Signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 24 maii a n n o 1921. F a c t a p o s t m o d u m de his Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare d i g n a t a est Commissionem introductionis Causae Servae Dei Mariae a Iesu Deluih-Martiny, fundatricis Congregationis Filiarum Cordis Iesu. Die 25, eisdem mense et a n n o . * A. CARD. E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, VICO, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. II COCINCINEN. BEATIFICATIONIS ODIUM FIDEI, SEU UTI DECLARATIONIS FERTUR, MARTYRII SERVAE D E I D A N S E U GTAN IN INTEREMPTAE. Medio saeculo elapso, in oppido Binh-Cang, provinciae meridionalis Khanh-hoa regni Annamitici, e regione Nha-Trang Cocincinae Orientalis, ex honestis et christianis coniugibus valde p a u p e r i b u s , o r t a est Dei F a m u l a Dan seu Gian, cuius obedientia, respectus et a m o r in S. Congregatio Rituum 361 p a r e n t e s n o n m i n u s q u a m indoles suavis et fortis a testibus oculatis maxime l a u d a n t u r . In impia et crudeli persecutione q u a Tu-duc rex ab a n n o 1858 ad a n n u m 1862 illam provinciam devastavi!, admirabilis a p p a r u i t ista puella, t u n c tredecim a n n o s agens, quae, in carcerem coniecta, ceteris concaptivis ipsiusque p a r e n t i b u s fidem catholicam deserentibus, mansit invicta et in sancta religione constans. P e r duos a n n o s et ultra t e n t a t a ut ab instituto descisceret, sed in religioso proposito firmissima, plura et longa sustinere debuit tormenta, carcerem, vincula, famem, opprobria et flagella, quae, semel a u t bis in h e b d o m a d a novata et iterata, eius corpus effecerunt u n a m t o t a m q u e plagam sanguinolentam v e r m i b u s q u e scatentem. Ethnicis a t q u e amicis et parentib u s , desertoribus apostasiam suadentibus, ipsa, forti et christiano more, r e s p o n d e b a t se fidem Christo d a t a m n u m q u a m esse deserturam. Quid a m laicus christianus et christianorum loci de Cho-moi caput, u n a cum aliis eiusdem confessionis, admiratione et commiseratione obstupefactus, quaesivit a Dei F a m u l a q u o m o d o tot tantisque virgarum i d i bus, qui eius carnem dilaniabant, in tenera aetate, in fragili sexu et in corpúsculo a e r u m n i s exhausto cruciatibusque debilitato posset resistere ? Puella Dan r e s p o n s u m dedit, se per assiduam orationem et Christi gratiam omnia sibi adversantia s u p e r a r e : haec verba illi suggerente eodem Sancto Spiritu qui in p e r s o n a et per vocem Pauli Apostoli dixit: « Omnia possum in eo qui me confortât ». Oratio autem, q u a m Dei Ancilla eo tempore et certamine frequenter a d h i b e b a t et a persecutione n u n c u p a b a t , iuxta versionem gallicam textus originalis continet symbolum et actus Fidei, Spei et Caritatis in Deum u n u m et trinum, creatorem caeli et t e r r a e et in Unigenitum Dei Filium Iesum Christum R e d e m p t o r e m n o s t r u m , cuius sanctissima merita et mysteria grato animo et prolata voce o r a n s recolit et ab eo peccatorum remissionem p l e n a m q u e misericordiam implorat. T a n d e m a divina Maiestate suppliciter efflagitat vim n a t u r a e et gratiae, firmumque r o b u r in illo discrimine, ut, fidelis et constans u s q u e ad mortem inventa et iudicata, h a n c vitam brevem et a m a r a m , apostasia n u n q u a m contaminatam, cum sempiterna et beata commutet. Quod nec mora nec tarditas diutius distulit : puella enim omni supplicio excruciata, innocentem et religiosum spirit u m reddidit Deo copiosa mercede in caelis eius m e r i t a r e m u n e r a n t i . Corpus a u t e m Servae Dei, post exequias m a g n o fidelium concursu et devotione rite celebratas, n o n statim dignum h a b u i t sepulcrum, sed nonnullis post a n n i s a sacerdote indigena Vân eius ossa collecta et coniuncta cum aliis octo h e r o u m , qui in eadem persecutione occubuerant, in coemeterio de Cho-moi h o n o r a t e sepulta sunt. Ex his erat Ioseph ACTA, vol. XIII, n. 9. — 7-7-921. 25 362 Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale ' Huu, cuius causa penes Sacram R i t u u m Congregationem n u p e r introducta est. Neque hic silentio p r a e t e r e u n d a est divina ulti o in persecut o r u m castigationem. P r a e c i p u u s enim ac crudelis t y r a n n u s , nomine A n - T h u o n g , impio regi Antiocho in sacra Macchabaeorum historia descripto e o m p a r a t u s , h a u d multo post, repentino gravique morbo perculsus, ob m e m b r a et viscera corrupta, putida ac verminosa, a familiaribus segregatus, m o r t e m oppetiit ignominiosam. Eius corpus, etsi sericis p a n n i s involutum et nobili solidaque capsa custoditum, cunctos t a m e n p r o p i n q u o s et extraneos odoris intolerabili foeditate depellebat. In navi depositum fuit, ut ad locum H u é deferretur et in sepulcreto familiae t u m u l a r e t u r , sed accidit, ut navis a p o r t u discesserit, sed n e q u e redierit, neque appulerit ad litus et locum d e s t i n a t u m : n a m in medio mari naufragium fecit cum corpore defuncti ceterisque personis et r e b u s navigationis. Spectaculum, m o n i t u m et exemplum divinae indignationis et vindictae in impios et crudeles t y r a n n o s ac persecutores verae religionis .et sanctae Ecclesiae! Interim fama sanctitatis et martyrii, magis in dies clara et per illam provinciam et regionem diffusa, excitavit Vicarium Apostolicum Cocincinae Orientalis ad P r o c e s s u m informativum super ea conficiendum, tum ad s u p p l e n d a m omissionem q u a e in praecedenti Processu evenerat super Causa Coreana et Cocincinensi Servor u m Dei Simeonis Berneux, episcopi Capsensis et Vicarii Apostolici Coreae, Pauli Chau, e o r u m q u e Sociorum, q u a e iam introducta fuit, per decretum Sacrae R i t u u m Congregationis, die 13 novembris 1918, t u m ad obtinendum, s u m m a r i o iuris ordine, aggregationem puellae D a n ceteris viginti heroibus Cocincinensibus, q u i - a d praefatam Causam pertinent. Itaque, actis processualibus informativis, vigore decreti Sacrae R i t u u m Congregationis diei 6 martii 1920, in forma s u m m a r i a et servata instructione P r o m o t o r i s generalis fidei, in vicariatu apostolico Cocincinae Orientalis confectis et ad ipsam Sacram Congregationem transmissis, ex his documentis authenticis notitiae praemissae de ortu, vita et gestis Servae Dei d e s u m p t a e sunt. Quum vero o m n i a in p r o m p t u sint ut ad ulteriora procedatur, instante R m o P. Eugenio Garnier, Causae postulatore et universae Societatis Parisiensis missionum ad exteros vota depromente, attentisque litteris postulatoriis n o n n u l l o r u m E m o r u m S. R. E. Cardinalium, R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum necn o n Superiorum generalium Congregationis Missionis, Societatis Mariae, Presbyterorum sancti Sulpitii ac Moderatorum Seminarii Parisiensis missionum ad exteros, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis I a n u a r i u s Granito-Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in ordinario S a c r o r u m R i t u u m Congregationis coetu, S. Congregatio Rituum 363 s u b s i g n a t a die ad Vaticanas aedes coacto, sequens dubium discutiendum proposuit: An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi P a t r e s Sacris tuendis Ritibus praepositis post relationem ipsius Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, fidei P r o m o t o r e generali, o m n i b u s sedulo perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Signandam esse Commissionem introductionis Causae beatificationis seu declarationis martyrii, si Sanctissimo placuerit. Die 24 maii 1921. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem Sacri Consilii r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem introductionis Causae beatificationis seu declarationis martyrii Servae Dei Dan seu Gian, in odium fidei ab idololatris, uti fertur, interemptae. Die 25, eisdem m e n s e et a n n o . A. CARD. VICO, S. R. Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. III ROMANA PATRIARCHALIS RUM PETRI BASILICAE VATICANAE ET PAULI PRIVILEGIUM DE MISSIS SS. APOSTOLO- EXTENDITUR. Ad humillimas preces R m i Capituli Vaticanae Basilicae Sancti Petri de Urbe, amplissimo Emi Dñi Cardinalis Archipresbyteri consensu communitas, et ab infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto relatas, Sanctissimus Dominus noster Benedictus P a p a XV, eximiam antecessorum Pontificum munificentiam a e m u l a t u s et pietatem in Beatissimum P e t r u m Apostolorum Principem et Christi Vicarium, per quem pastorem ovium eiusque successores Pontifices et Sanctam Sedem R o m a caput orbis effecta, religione divina latissime patet et praesidet, singulare privilegium ex litteris in forma Brevis datis 17 iunii 1836 et decreto S. R. C. diei 9 februarii 1838 elargitum Missae de Ss. Apostolis P e t r o et P a u l o eidem Basilicae ad ipsorum Altare in 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hypogeo erectum quod Maiori Pontificio Altari subest, p r o p e n s a voluntate et Apostolica auctoritate ita moderari et amplificare dignatus e s t ; nimirum : I. Ut in Missis de Ss. Apostolis Petro et P a u l o q u a e in supradicto Altari cryptae celebrantur, non solum eorum die festo et per octavam, sed etiam in aliis Missis, q u a e de die octava vi iulii ibi p e r m i t t u n t u r toto a n n i tempore, exceptis diebus Epiphaniae, Dominica P a l m a r u m , Maioris H e b d o m a d a e , P a s c h a t i s Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes Ssmae Trinitatis, Ssmi Corporis Christi, Nativitatis D. N. I. C. et Assumptionis B. M. V., o m n i b u s et singulis sacerdotibus celebrantibus liceat addere Gloria et Credo. II. Ut privilegium h u i u s m o d i Missae de Ss. Apostolis Petro et P a u l o cum Gloria et Credo e x t e n d a t u r ad tria Altaria eiusdem Basilicae, n e m p e Cathedrae S. Petri Ap., Ss. Simonis et I u d a e App. et Ss. Processi et Martiniani Mm., ita t a m e n ut eo frui valeant t a n t u m : 1) Emi S. R. E. Cardinales ; 2) Archiepiscopi et Episcopi aliique Ordinarii locorum qui, iuxta c a n o n u m Codicis iuris canonici praescripta, ad Urbem, SS. Apostolorum Petri et Pauli sepulcra veneraturi, accedunt et R o m a n o Pontifici se sistunt; 3) Sacerdotes peregrini in ecclesiastica dignitate constituti, et duces p e r e g r i n o r u m ad Basilicam visitandam t u r m a t i m confluentium et 4) Neopresbyteri intra quindecim dies a sacra ordinatione suscepta computandos. III. Quod extensionis privilegium adhiberi poterit singulis a n n i diebus, exceptis t a m e n festis duplicibus I et II classis, Dominicis aliisque Festis de praecepto servandis, necnon Feriis, Vigiliis et Octavis I et II ordinis, q u a e sint ex privilegiatis. Servatis d e m u m Rubricis aliisque servandis. Praesenti decreto in p e r p e t u u m valituro. Contrariis non o b s t a n t i b u s quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Die 22 iunii 1921. * A. CARD. VICO, S. B. Ep. Portuen. et S. Rufinae, C. Praefectus. L. * S. Alexander Verde, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 365 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 21 giugno 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Eoli e Rmi signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio intorno all'eroismo delle virtù esercitate dal Ven. Servo di Dio Andrea Uberto Fournet, Sacerdote secolare, Fondatore della Congregazione delle Figlie della Croce, dette volgarmente «Sorelle di S. Andrea ». Martedì 28 giugno 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Particolare dei Sacri Riti, nella quale gli Emi signori Cardinali ed i Rmi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sopra le seguenti materie : 1) intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia di Torino sopra tre miracoli, che si asseriscono da Dio operati per intercessione del Ven. Giuseppe Cafasso, Sacerdote secolare, direttore del Collegio Ecclesiastico di Torino; 2) intorno alla validità di tutti i Processi Apostolici ed Ordinari della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Ven. Filippina Duchesne, della Società delle Suore del Sacro Cuore di Gesù; 3) intorno alla validità di tutti i Processi Apostolici ed Ordinarii della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Maria Bernarda Soubirous, delle Suore della Carità ed Istruzione Cristiana di Né vers; 4) intorno alla validità ed al rilievo del Processo Apostolico costruito nella Curia di Verona sopra la fama di santità in genere del Ven. Gaspare Bertoni, Sacerdote secolare, Fondatore della Congregazione dei Preti delle Sacre Stimmate di N. S. Gesù Cristo; 5) intorno alla validità ed al rilievo del Processo Apostolico costruito nella Curia di Aix sopra la fama di santità in genere della Serva di Dio Paolina Luisa De Pinczon, Fondatrice delia Congregazione delle Suore di Nostra Signora della grazia, dette di S. Tommaso di Villanova; 6) intorno alla validità dei tre Processi Apostolici costruiti, l'uno nella Curia di Arras, l'altro in quella di Parigi ed il terzo in quella di Bajona, sopra miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Serva di Dio Teresa del Bambin Gesù, delle Carmelitane scalze del Monastero di Lisieux; 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7) intorno al culto, in ossequio ai decreti di Urbano VIII non mai prestato al Servo di Dio Andrea Filomeno Garcia Acosta, Laico professo dell'Ordine dei Frati Minori; e finalmente 8) intorno al culto, come sopra, non mai prestato alla Serva di Dio Gioacchina De Vedruna De Mas, Fondatrice della Congregazione delle Suore Carmelitane della Carità. DATARIA APOSTOLICA* U S . Padre, con Biglietto dell' Emo Suo Cardinale Datario, del 14 marzo 1921, si è benignamente degnato di nominare il Revmo Prof. P. M. Enrico Buonpensiere, 0. P., Teologo della Dataria Apostolica. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 20 giugno 24 » 25 » 26 » 28 » 5 luglio > » 192Î. Il Rev. P. Luigi Copéré, della Società di Maria, Consultore della S. Congregazione Concistoriale. L'Errio sig. Card. Aidano Gasquet, Protettore delle Suore dei » Sacri Cuori di Gesù e Maria, di Chigweil. Monsig. Pietro FumasonirBiondi, Arcivescovo tit. di Dioclea » e Segretario della S. Congregazione di Propaganda Fide, e Monsig. Giuseppe Pizzardo, Sostituto della Segreteria di Stato, Consultori della Suprema S. Congregazione del S. Offizio. » L'Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore della Società delle Missioni Africane di Lione. Monsig. Francesco Borgongini-Duca, Pro-Segretario della » S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. » V Emo sig. Card. Giovanni Tacci, Protettore delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia di Saint-Sauveur-le-Vicomte (Coutances). Il Rev. P. Giacomo Garcia, dell'Ordine degli Agostiniani, » Consultore della S. Congregazione dei Sacramenti. * Da sostituire al relativo tratto della pag. 276. 367 Diarium Romanae Curiae C O D , Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare : Prelati Domestici di S. S.: 1 giugno 6 » 7 » 9 » 1921. Monsig. Giuseppe di Biase, della diocesi di Boiano. » Monsig. Amedeo Bussi, della diocesi di Tivoli. » Monsig. Carlo Parozzi, della diocesi di Massa Carrara. » Monsig. Giuseppe M. da Cruz Simeäo, dell'archidiocesi di Evora. » Monsig. Francesco Hilber, della diocesi di Bressanone. A j(5 » ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : fi Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 aprile 15 » 18 » 21 »22 giugno 1921. » » » » Al Al Al Al Al sig. Ernesto Cartiaux, della diocesi di Namur. sig. Nicola Perrano, della diocesi di Chiavari. sig. dott. Carlo Carletti, di Roma. sig. Bernardo Me. Poland, della diocesi di Liverpool. sig. Enrico Kuijpers, della diocesi di Harlem. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 giugno 1921. Al sig. cav. Vincenzo Antonelli, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 giugno 15 » 1921. Al sig. Francesco Quadrani, di Roma. » Al sig. Giovanni Daverio, dell'archidiocesi di Milano. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 19 ottobre 1920. Monsig. Emeterio Arratia, Pro-Vicario generale Castrense ' della Repubblica del Chili. 2 giugno 1921. Monsig. Emilio'Valeri, della diocesi di Tivoli. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 giugno 1921. Monsig. Guido Poletti, dell'archidiocesi di Torino. » » » Monsig. Amedeo Bernardini, di Roma. » » » Monsig. Giuseppe Massari-Elia, dell'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Giuseppe Mutschlechner, della dioc. di Bressanone. » » » Monsig. Francesco Tschann, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Pietro Weber, della diocesi di Treviri. » » » Monsig. Giulio Chiavom* (Roma). » » > Monsig. Costantino Aiuti (Roma). Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 6 maggio 1921. Il sig. barone Camillo de Warenghien, dell'archidiocesi di Parigi. 11 giugno » Il sig. comm. Domenico Silvestri, dell'archid. di Perugia. » » » Il sig. conte Fabio Carducci Artenisio, dell'archidiocesi di Taranto. » » » Il sig. Luigi M. Gabello Lapiedra, della diocesi di Madrid. » » » Il sig. conte Bandino Ugurgieri della Berardenga, dell'archidiocesi di Siena. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 11 giugno » » » » 1921. Il sig. cav. Francesco Zonghi Lotti, della dioc. di Fabriano. » Il sig. Leone Klecki, dell'archidiocesi di Varsavia. » 11 sig. Tullio Gualdi, di Roma. NECROLOGIO 17 giugno 18 » 1921. Monsig. Gaetano Pizzi, Vescovo di S. Severo. » Monsig. Anselmo Evangelista Sansoni, Vescovo di Cefalù. Attnus XIII - Vol. XIII 1 Augusti 1921 Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PR XV CHIROGRAPHUS EXHIBENS GENTI ET INDULGENTIIS PAGIS ET D1TANS CONCORDIAE PRECULAM AD IMPETRANDAM ITALORUM RECONCILIATIONEM. PREGHIERA O Dio di b o n t à e di perdono, col cuore trafitto ci stringiamo intorno ai vostri altari ed imploriamo misericordia. Dopo gli orrori della guerra, il flagello più g r a n d e è quest'odio feroce per cui gli uomini di u n a stessa famiglia s'inseguono e si uccidono per fazioni di parte. La terra, in cui più ha sorriso la pietà cris t i a n a e che è s t a t a la culla di ogni gentilezza, sta per divenire un c a m p o cruento di lotte civili. Misericordia, o Signore! Voi, che avete rivelato nella legge n u o v a il p e r d o n o delle offese e l'amore dei nemici, fate che si riabbraccino coloro che n o n sono nemici ma fratelli; fate che, deposte le armi che s a n g u i n a n o , tutti possano ripetere nella dolce lingua comune la preg h i e r a che ci avete i n s e g n a t o : Padre nostro, che sei ne' cieli, e che, vedendo il vostro Figlio aprire il cuore e le braccia ai suoi crocifissori, sentano inondarsi l'anima della carità più viva per ripetere con umile confidenza : Rimetti a noi i nostri débiti, come noi U rimettiamo ai nostri debitori. Vergine I m m a c o l a t a , Regina dei cuori, scendete in mezzo ai vostri figli e fate sentire la vostra voce di Madre: Voi sola potete, con la ACTA, vol. XIII, n. 10. — 1-8-921. 26 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vostra intercessione, riconciliarli con Dio e riconciliarli t r a loro : Voi sola potete far loro gustare la dolcezza di quella pace, che è preludio della vita eterna, e così sia. Concediamo a tutti i fedeli, per ogni volta che reciteranno la presente preghiera, l'indulgensa di 300 giorni, e a quelli che l'avranno recitata ogni giorno, la plenaria una volta al mese alle consuete condizioni. Dal Vaticano, nel giorno del Nostro onomastico, 25 luglio 1921. BENEDICTUS P P . XV CONSTITUTIO APOSTOLICA BEATAE MARIAE VIRGINIS DE M O N T E S E R R A T O FLUMINIS IANUARII PRAELATURA NULLIUS DE RIO BRANCO ABBATIAE BEATAE MARIAE VIRGINIS DE MONTESERRATO FLUMINIS IANUARII AGGREGATUR. BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM R o m a n i Pontifices praedecessores Nostri precibus a Sancti Benedicti Ordine sibi delatis b e n i g n a s semper p o r r e x e r u n t aures, cum p r o certo h a b e r e n t m o n a c h o r u m Benedictinorum o p t a t a et Ecclesiae gloriae et civilis societatis bono profutura. Cum autem Administrator Apostolicus Congregationis Brasiliensis Ordinis Sancti Benedicti, ab h a c Apostolica Sede n u p e r postulasset ut p r a e l a t u r a nullius de Rio Branco t r i b u e r e t u r abbatiae Beatae Mariae Virginis de Monteserrato in civitate Fluminis Ianuarii, ita ut Abbas pro tempore eiusdem abbatiae administrationem m e m o r a t a e p r a e l a t u r a e susciperet, quin ad ibidem residendum obstringeretur, ea t a m e n lege ut per Vicarium aliosque idoneos religiosos viros illius loci regimen et c u r a m a n i m a r u m assumeret, Nos, praedecessorum Nostrorum vestigiis Acta Benedicti PP. XV 371 inhaerentes, r e b u s o m n i b u s m a t u r e perpensis et attento favorabili voto Apostolici Nuntii in Brasiliana ditione ac Abbatis P r i m a t i s Ordinis Sancti Benedicti, oblatis precibus a n n u e n d u m „censuimus. Suppleto igitur, q u a t e n u s o p u s sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, p r a e l a t u r a m , seu territorium nullius de Rio Branco n u n c u p a t u m , cum o m n i b u s et singulis ibi exsistentibus et comm o r a n t i b u s , abbatiae Beatae Mariae Virginis de Monteserrato Fluminis Ianuarii aggregamus et addicimus. P r a e s e n t e s autem Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam ex eo q u o d quilibet, q u o r u m interest vel s u a interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint, ac praemissis n o n consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m t e m p o r e de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu, notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, s u o s q u e plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnib u s , ad q u o s spectat, inviolabiliter observari d e b e r e ; et si secus super his, a q u o c u m q u e , quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum p r o r s u s et i n a n e esse et fore v o l u m u s et decernimus. Hisce itaque ut s u p r a constitutis, ad eadem omnia exsecutioni mand a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem Henricum Gasparri, Archiepiscop u m titularem Sebastensem, in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, eique tribuimus necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere eidem imposito infra sex menses, a d a t a praesentium Litterarum c o m p u t a n d o s , ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis. Non o b s t a n t i b u s regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Volumus a u t e m ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , etiam impressis, m a n u t a m e n notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, adhibeatur, in iudicio et extra illud, eadem p r o r s u s fides, q u a e eisdem p r a e s e n t i b u s adhiberetur, si originaliter forent exhibitae vel ostensae. Nemini ergo liceat q u a e hisce Litteris Nostris aggregationis, decreti, commissionis, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae statuta sunt infringere vel eis a u s u temerario c o n t r a i r e ; si quis a u t e m hoc attentare Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praesumpserit indignationem omnipotentis Dei ac b e a t o r u m Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit i n c u r s u r u m . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m Petrum, a n n o Domini millesimo n o n gentesimo vigesimo primo, die decima tertia mensis maii, Pontificatus Nostri a n n o septimo. * C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. O. S. Congreg. Consistorialis Secretarius. Raphaël CARD. CAGIANO S. R. E. Cancellarius. Virili, Ludovicus Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Loco >$< plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXIII, n. 31. LITTERAE APOSTOLICAE 1 ÒPERA APOSTOLICA A IESU CHRISTO OPERARIO, GENEVAE INSTITUTA, ERIGITUR IN PERPETUUM IN PRIMARIAM SIVE CENTRALEM, CUM FACULTATE AGGREGANDI EIUSDEM NOMfNIS SOCIETATES UBIQUE TERRARUM. B E N E D I C T U S P P . XV Ad futuram rei m e m o r i a m . — R o m a n o r u m Pontificum decessorum Nostrorum u s u institutoque r e c e p t u m est ut piae societates ad pietatis et caritatis opera exercenda institutae, quo p r o p o s i t u m sibi finem uberius consequi valeant, singularibus decorentur h o n o r i b u s et privilegiis o p p o r t u n i s m u n i a n t u r . Iam vero perspectum .Nobis est frugiferas h a s inter societates merito accensendam esse illam a dilecto filio Iulio Schuh, presbytero parocho, fundatam in curiali aede ad Sanctae Clotildis, Genevensis urbis, sub titulo « Operae apostolicae a Iesu Christo Operario ». Hoc p i u m opus, a n n o M C M X V I , p r o b a n t e Ordinario, conditum est pro salute et sanctificatione operariorum c u r a n d a et provehenda potiss i m u m per merita et exempla absconditae vitae D. N. Iesu Christi in oppido Nazareth. Nosque, q u i b u s nihil a n t i q u i u s est, q u a m ut opificum, qui m a n u u m labore victum sibi comparant, etiam spiritualibus necessitatibus consultum sit, operis eiusdem coeptis favendum ultro existimavimus. Idcirco n o n sine laetitia comperimus apostolicam ipsam Ope- Acta Benedicti PP. XV 373 iram, a pluribus Episcopis amplissimis verbis l a u d a t a m , brevi in universam E u r o p a m sese effudisse et longinquas q u o q u e Americae regiones perv a s i s s e ; c u m q u e in p r a e s e n s Moderator dictae Operae enixis Nos precibus flagitaverit,"ut ipsam ad Primariae g r a d u m evehere dignemur, Nos votis b i s a n n u e n d u m libenti quidem animo censuimus. Quare, omni-» b u s rei m o m e n t i s attento ac sedulo studio perpensis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis pro Tridentini Concilii decretis interpretandis, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, Operam apostolicam a Iesu Christo Operario, canonice institutam in ecclesia paroeciali ad Sanctae Clotildis in u r b e Genevensi, in P r i m a r i a m sive Centralem cum consuetis privilegiis, p e r p e t u u m in m o d u m , erigimus a t q u e instituimus. Operae a u t e m enunciatae, sic in Primariam sive Centralem, per Nos erectae Moderatori a t q u e officialibus hodiernis ac futuris, Apostolica pariter auctoritate, largimur ut ipsi, servata forma constitutionis rec. mem. Clementis P p . VIII Nostri praedecessoris, aliisque Apostolicis ordinationibus desuper editis, alia eiusdem nominis a t q u e instituti opera u b i q u e t e r r a r u m , tam erecta q u a m erigenda, sibi aggregare possint et cum illis communicare valeant indulgentias et spirituales gratias o m n e s et singulas, eidem apostolicae Operae ab h a c Sede concessas, quae t a m e n cum aliis communicari queant. Decernentes praesentes Literas firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, eidemque Operae apostolicae, sic in P r i m a r i a m seu Centralem per Nos erectae, n u n c et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus constitutionibus et ordin a t i o n i b u s Apostolicis, ceterisque o m n i b u s , licet speciali a t q u e individuali mentione ac derogatione dignis, in contrarium facientibus quibusc u m q u e . Volumus a u t e m ut p r a e s e n t i u m L i t e r a r u m t r a n s u m p t i s seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, e a d e m p r o r s u s fides adhibeatur, quae a d h i b e r e t u r ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. VIII Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die aprilis M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 374 .Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ^ERIGITUR NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE TIERRADENTRO », IN COLUMBIA, PARTE TERRITORII DISTRACTA EX ARCHIDIOECESI POPAYANENSI. BENEDICTUS P P . XV Ad futuram rei m e m o r i a m . — Cum in archidioecesi Popayanensi, Reipublicae Columbianae in America meridionali, p a r s vulgo Tierradentro n u n c u p a t a ac sodalibus Congregationis Missionis ad populos indigenas spirituali ope destitutos excolendos commissa, peculiari indigeat itemque sollicita cura, ut suscepti iam fructus a u g e a n t u r feliciter, opportun u m visum est consilium eandem praedictae archidioecesis p a r t e m in distinctam missionem erigere. Quare, o m n i b u s rei momentis attento ac sedulo studio perpensis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, haec q u a e infrascripta s u n t s t a t u e n d a existimavimus. Nimirum Apostolica Nostra auctoritate, praes e n t i u m vi, ab archidioecesi P o p a y a n e n s i territorium de Tierradentro n u n c u p a t u m s e p a r a m u s sive d i s t r a h i m u s ; a t q u e in eo i n d e p e n d e n t e m erigimus Apostolicam Praefecturam, q u a m de Tierradentro appellari v o l u m u s , q u a m q u e sodalibus Congregationis Missionis commissam p e r m a n e r e edicimus. Novae a u t e m Praefecturae confinia haec s u n t o : ducendo initium a confluvio fluminis Paez cum Rio Negro de Narvaez (apud 2° 44' latitudinis borealis et I 2 8 ' longitudinis occidentalis a m e ridiano de Bogota) limes c u r s u m h u i u s fluminis sequatur, u s q u e eo ubi septentrionalis p a r s incipit montium q u i b u s n o m e n Cordillera Central: hinc, per h a n c lineam montium, limes ad a u s t r u m dirigatur, u s q u e ad p u n c t u m ubi Cordillera Centralis dirimitur ab ea q u a e orientem v e r s u s procedit; inde confinia sectentur m o n t i u m seriem qui divortium aquar u m constituunt inter annuentes fluminis de Piata et afluientes fluminis Paez (2° 3' latitudinis borealis et 3° longitudinis occidentalis) a t q u e per h a n c montium c a t e n a m limes procedat u s q u e ad scaturigines torrentis Quebrada de Buenos aires; inde per cursum eiusdem torrentis procedat u s q u e ad eius confluvium in flumen Paez exindeque cursum h u i u s fluminis descendat u s q u e ad eius ostium in Rio Negro de Narvaez, u n d e initium est d u c t u m . o Haec praecipimus et statuimus, decernentes praesentes Literas firm a s , validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , t u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos per- 375 Acta Benedicti PP. XV tinent, sive pertinere poterunt, n u n c et p r o tempore amplissime suffragari; sicque rite-iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c « t i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. XIII D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die maii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. III ECCLESIA ET SANCTI DOMINICI, HONORIBUS VULGO BASILICAE « MAGGIORE MINORIS », NEAPOLI EXSTANS, TITULO COHONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Vetustissima ecclesia cum a d n e x o coenobio Ordinis P r a e d i c a t o r u m Neapoli erecta in h o n o r e m sancti Patriarchae Dominici Confessoris, a decessore nostro Alexandro P p . IV p r i m u m consecrata, molis amplitudine p r a e s t a n s simulque egregiis artis operibus et Regum nobiliumque familiarum mausolaeis decora, iure meritoque inter sacras aedes ad Ordinem P r a e d i c a t o r u m pertinentes excellit. Freq u e n s eiusdem Ordinis familia, t u m chorali officio, t u m Missa conventuali, tum sacris ritibus et pompis in eodem templo divini cultus decori piissime consulit. Insignes ibidem relliquiae a n t i q u a populi christiani religione a s s e r v a n t u r ; duo praesertim corpora, alterum sancti Tarcisii Martyris Christi sive S s m a e Eucharistiae, alterum beati R a y m u n d i a Gapua Confessoris, nec n o n brachium divi T h o m a e Aquinatis Confessoris et Ecclesiae Doctoris, qui plures per a n n o s continenti in coenobio et in cella, dein in sacellum conversa, c o m m o r a t u s est, sifisque confratribus pretiosa suae doctrinae et sanctimoniae pignora reliquit, i p s u m q u e S s m u m Crucifixum, qui eum prodigiose a l l o q u u t u s est. Hisce perpensis, cum dilecti filii Dominicus Ruggiero, religiosae provinciae Neapolitanae Praepositus, et Pius Ciuti, coenobiticae familiae Prior, s u o r u m q u o q u e sodalium ferventia vota depromentes, ad p e r e n n a n d a m etiam memoriam septimi centenarii a beato t r a n s i t u sancti P a t r i a r c h a e fundatoris Ordinis P r a e d i c a t o r u m a t q u e enunciatae ecclesiae titularis, Nos suppliciter deprecati sint ut praefatam s a c r a m aedem titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestare dignaremur, h a s q u e preces cumulet et ornet t u m Archie- 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale piscopi Neapolitani, t u m Procuratoris generalis Ordinis P r a e d i c a t o r u m gravissimum suffragium, votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Q u a m ob rem, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus S a c r o r u m R i t u u m Congregationi praepositis, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , ecclesiam Sancti Dominici, vulgo « S a n Domenico Maggiore » n u n c u p a t a m , in civitate Neapolitana erectam, ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehim u s , cum o m n i b u s et singulis honorificentiis et privilegiis q u a e minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure c o m p e t u n t . Haec concedimus, decernentes praesentes Literas Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s spectant sive spectare p o t e r u n t n u n c et in posterum plenissime suffragari, sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xjrv maii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status, IV VICARIATUS ET DE APOSTOLICUS SAHARENSIS OUAGHADOUGOU, UTERQUE IN IN DUPLICEM SUDAN VICARIATUM GALLICO, DE BAMAKO DIVIDITUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Ex officio supremi Apostolatus, q u o divinitus in terris fungimur, in o m n e s catholici orbis regiones oculos mentis Nostrae convertimus et q u a e christiano nomini provehendo aetern a e q u e fidelium saluti p r o c u r a n d a e conducant, sollicito quidem studio decernere satagimus. Iamvero cum dilectus filius Leo Livinhac, Superior generalis Societatis Missionariorum Africae, q u i b u s spiritualis c u r a Vicariatus Apostolici S a h a r e n s i s commissa est, instanter Nos flagitaverit, ut idem Vicariatus, magnitudine amplissimus et ob locorum distantias imperviasque semitas nimis difficilis, in duplicem missionem divideretur, Nos, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s m a t u r e perpensis, ut, aucto p a s t o r u m n u m e r o , gregis dominici securitate satius 377 Acta Benedicti PP. XV consultum sit, praelaudata Superioris generalis vota benigne excipienda existimavimus. Quae cum ita sint, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e sentium tenore, Vicariatum S a h a r e n s e m in d u a s distinctas regiones dividentes, per lineam q u a e incipiendo a septentrionali parte a meridiano quinto ad occidentem Lutetiae Parisiorum, prosequitur u s q u e ad lacus, qui ad meridiem fluminis Niger et civitatis Tombouctou sunt, et ab hoc loco, a limite administrativo civili Bandiagara, Dedougou et Bobodioulasso, decernimus ut territorium ad occidentem praedictae lineae constituat novum Vicariatum Apostolicum « de Bamako in S u d a n Gallico » appellandum, territorium vero ad orientem ipsius lineae constituat alium n o v u m Vicariatum Apostolicum « de O u a g h a d o u g o u in S u d a n Gallico » ^nominandum, inclusis t a m e n in hoc secundo Vicariatu territoriis t r i u m provinciarum civilis administrationis de Bandiagara, Dedougou et Bobodioulasso. U t r u m q u e autem Vicariatum curis committimus Instituti Missionariorum Africae. Haec s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare et permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s spectant vel spectare poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse et definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die n iulii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD R. P. BEDAM SODALIUM TANDO JARRETT, ORDINIS O. ET P., P R A E P O S I T U M STUDIORUM ANGLIAE DOMICILIO PROVINCIAE, OXONIAE DE NOVO PROPEDIEM EXCI- GRATULATUR Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Aedificandi novi Oxoniensis monasterii, q u o d in veteris memoriam spemque fructuum d u d u m cogitas, iam te prope esse in limine non mediocri cum laetitia accepimus. Ad Angliae enim populos praecipua q u a d a m caritate ac desiderio respicimus et ea est dominicana familia, quae ad conciliandos catholicae veritati animos possit plurimum simul exemplo 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale disciplinae sanctae, simul studio divinae gloriae. A m p l i s s i m i q u e utilitatis facis spem s p e d a n d o in nova domo n o n perfectionem solum religiosae vitae, q u a dominicani sodales Christi bonus odor sint, sed etiam eorum operam agitationemque proximis fructuosiorem excolendis vulgandisque h u m a n i s divinisque doctrinis. Hoc proposito consilium iniisti addendi monasterio scholas, in q u i b u s cum domesticis t u m externis auditoribus t r a d a n t u r , principio quidem, philosophia ac theologia, Aquinate, ut sollemne vobis est, d u c e ; tum dein, cum facultas tulerit, ea varietas et copia disciplinarum, q u i b u s p a r v a initia in m a g n a m efflorescant s t u d i o r u m universitatem. Quid postulent tempora, quid a religiosis viris, n u n c m a x i m e , Ecclesia desideret, ©ptime nosti. Et est cur confidamus, te auspice, vetus illud pietatis doctrinaeque domicilium, quod Oxoniae flebilium casuum vis iamdiu sustulit, esse brevi ad vitam r e v o c a n d u m et ad decus pristin u m , m a g n o cum emolumento Ecclesiae ac civitatis. Bonum interim omen vel ex hoc s u m e r e licet quod, ut n u n t i a t u m est, novae d o m u s excitandae initium incidet die xv proximi a u g u s t i ; q u a e dies, sacra Virgini, in caelum a s s u m p t a e , septem abhinc saecula, dominicanis sodalibus initium fuit Oxoniensis commorationis. Nos, ut par erat, et gratulati tibi i a m a n i m o s u m u s operis consilium, cum illud significatum p r i m u m Nobis est, et hisce n u n c litteris iterum vehementiusque g r a t u l a m u r opus idem iam prope effectum redd e n d u m , p r o b a n t i b u s , imo etiam h o r t a n t i b u s civibus ex omni ordine iisque liberalitate p r a e e u n t i b u s n o n exigua. Libet his o m n i b u s testari benevolentiam Nostram, laudes impertiri, auctores esse ut coepta optima omni studio p r o s e q u a n t u r . Et ut coepta eadem felicem ad exitum deducantur, tibi, dilecte fili, viris illis q u o s s u p r a m e m o r a v i m u s , religiosis sodalibus tuis iisque o m n i b u s qui operi a u s p i c a n d o intererunt, caelestium conciliatricem m u n e r u m , apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x iunii catus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV MCMXXI, Pontifi- -S. Congregatio Consistorialis 379 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM CIRCA PROPONENDOS AD EPISCOPALE MINISTERIUM IN MEXICANA REPUBLICA Quo expeditiori utiliorique Ecclesiarum vacantium pro visioni consuleretur, Mexicanae Reipublicae Ordinarii n u p e r ab Apostolica Sede petierunt, ut, q u a e de eligendis Episcopis in Canadensi dominio et Terrae Novae insulis s t a t u t a sunt, ad ipsorum q u o q u e Ecclesiam extend e r e n t u r . Q u o r u m vota benigne excipiens S S m u s D n u s Noster Benedictus P P . XV, hoc consistoriali decreto quae sequuntur, h a c super re, praescribit. 1. P r o proponendis sacerdotibus ad episcopale ministerium idoneis ac dignis, conventus Episcoporum fiet singulis trienniis aut saltem singulis quinquenniis, t e m p o r e infra assignato. 2. Conventus erunt provinciales, hoc est, o m n e s et singuli Ordinarii dioecesium u n i u s c u i u s q u e provinciae convenient simul, nisi forte pro aliquibus provinciis paucas dioeceses complectentibus d u a s provincias simul convenire decernatur: q u o d quidem iidem Episcopi proponere p o t e r u n t . 3. Vicarii vero Apostolici, si t e m p u s et negotia permiserint, conv e n t i b u s Episcoporum provinciae suae interesse curabunt, iisdem cum iuribus ac ceteri. 4 Quolibet triennio aut quinquennio, ut s u p r a dictum est, s u b init i u m Quadragesimae, incipiendo ab a n n o 1922, omnes et singuli Episcopi Metropolitano suo vel seniori Archiepiscopo (si d u a e ecclesiasticae provinciae simul conveniant) s a c e r d o t u m n o m i n a iudicabunt, quos dignos episcopali ministerio existimabunt. Nil autem vetat quominus, hos inter, alterius etiam dioecesis vel provinciae sacerdotes p r o p o n a n t u r ; sub gravi t a m e n exigitur, ut, qui proponitur, personaliter et ex d i u t u r n a conversatione a p r o p o n e n t e cognoscatur. 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5. U n a cum nomine, aetatem q u o q u e d e s i g n a b u n t candidati, eius originis et actualis commorationis locum, et officium quo principaliter fungitur. 6. Antequam determinent q u o s p r o p o n a n t , t a m Archiepiscopi q u a m Episcopi p o t e r u n t a viris ecclesiasticis p r u d e n t i b u s necessarias notitias inquirere, ita t a m e n ut finis h u i u s inquisitionis o m n i n o lateat. Notitias vero q u a s receperint nemini patefacient, nisi forte in Episcoporum conventu, de quo inferius. u m 7 . Nomina q u a e Episcopi iuxta art. 4 proponent, nemini p r o r s u s aperiant, nisi Metropolitano suo vel seniori Archiepiscopo. 8. Metropolitanus vel senior Archiepiscopus habitis a ceteris Praesulibus candidatorum nominibus sua adiiciat: o m n i u m indicem ordine alphabetico conficiat, et, reticitis proponentibus, h a n c notulam transmittat singulis suis Suffraganeis sive Antistitibus, ut hi o p p o r t u n a s investigationes peragere valeant de qualitatibus eorum quos personaliter et certa scientia n o n cognoscant. 9. Investigationes huiusmodi, e a r u m q u e causa, m a x i m a secreti cautela peragendae erunt, ut supra, n u m . 6, dictum est. Quod si Episcopus vereatur rem palam evasuram, ab ulterioribus inquisitionibus abstineat. .10. Post Pascha, die et loco a Metropolitano vel a seniore Archiepiscopo determinandis, q u a e coincidere p o t e r u n t etiam cum loco et dieb u s assignatis pro ordinariis conferentiis episcopalibus, o m n e s Episcopi convenient ad seligendos eos qui S. Sedi pro episcopali ministerio proponi debeant. Convenient a u t e m a b s q u e ulla solemnitate, quasi ad familiarem congressum, ut attentio quaelibet, praesertim diariorum et ephemeridum, et omne c u r i o s i t a t e studium vitentur. 11. In conventu, invocato divino auxilio, p r a e s t a n d u m erit a singulis, Archiepiscopo n o n excepto, tactis SS. Evangeliis, i u s i u r a n d u m de secreto servando, ut sacratius fiat vinculum quo omnes a d s t r i n g u n t u r : post hoc regulae ad electionem faciendam legendae e r u n t . 12. Deinde u n u s ex Episcopis praesentibus in secretarium eligetur. 13. His peractis, ad disceptationem P r a e s u l e s venient, ut, inter tot exhibitos, digniores et aptiores seligant, id t a m e n veluti Christo praesente fiet et s u b Eius^obtutu, omni h u m a n a consideratione postposita, cum discretione et caritate, supremo Ecclesiae bono divinaque gloria et a n i m a r u m salute unice ob oculos habitis. 14. Candidati m a t u r a e , sed n o n nimium provectae aetatis esse d e b e n t ; prudentia praediti in agendis, quae sit ex ministeriorum exercitio comprob a t a ; sanissima et n o n c o m m u n i doctrina exornati, quae cum debita erga Apostolicam Sedem devotione c o n i u n g a t u r ; m a x i m e vero sint honestate S. Congregatio Consistorialis 381 vitae et pietate insignes. A t t e n d e n d u m insuper erit ad capacitatem candidati q u o a d temporalem b o n o r u m administrationem, ad conditionem eius familiarem, necnon ad eius indolem et valetudinem. U n o verbo, videndum u t r u m o m n i b u s iis qualitatibus polleat, q u a e in optimo pastore requiruntur, ut cum fructu et aedificatione populum Dei regere queat. 15. Discussione peracta, fiet h a c ratione s c r u t i n i u m : ••a) Qui o m n i u m Episcoporum sententia, quavis demum de causa, visi fuerint in disceptatione ex n u m e r o p r o p o n e n d o r u m expungendi, ii in suffragium n o n v o c a b u n t u r ; de ceteris, etiam probatissimis, suffragium feretur. b) Candidati singuli ordine alphabetico ad suffragium p r o p o n e n t u r : suffragia secreta erunt. c) Episcopi omnes, Metropolitano n o n excepto, pro singulis candidatis tribus u t e n t u r taxillis seu calculis, albo scilicet, nigro, t e r t i o q u e alterius cuiuscumque coloris: p r i m u m ad a p p r o b a n d u m , a l t e r u m ad r e p r o b a n d u m , tertium ad abstensionem indicandam. ..ii)-Singuli Antistites, p r a e e u n t e Archiepiscopo, in u r n a ad h u n c finem disposita taxillum déponent, q u o dignum, coram Deo et graviter onerata conscientia, sacerdotem a e s t i m a r u n t qui in suffragium v o c a t u r : reliquos taxillos binos in u r n a alia, pariter secreto, déponent. e) Suffragiis expletis, Archiepiscopus,_adstante Episcopo secretario, taxillos et e o r u m speciem coram o m n i b u s n u m e r a b i t , s c r i p t o q u e adnotabit. 16. Scrutinio de o m n i b u s peracto, liberum erit Episcopis, si id ipsis placeat, aut aliquis eorum postulet, ut inter a p p r o b a t o s plenis aut parib u s suffragiis novo scrutinio designetur quinam sit praeferendus. Ad h u n c finem singuli suffragatores nomen praeferendi in schedula a d n o t a b u n t , e a m q u e i n u r n a d é p o n e n t : s c h e d u l a r u m a u t e m examen f i e t , u t s u p r a n u m . 15, litt. e, decernitur. 17. Quamvis vero S u m m u s Pontifex sibi reservet, dioecesi vel archidioecesi aliqua vacante, per Delegatum Apostolicum, aliove modo, opport u n a consilia ab Episcopis vel Archiepiscopis requirere, ut personam eligat q u a e inter a p p r o b a t a s magis idonea videatur dioecesi illi r e g e n d a e ; nihil o m i n u s fas erit Episcopis in eodem conventu indicare, generali saltem ratione, c u i n a m dioecesi h u n c aliumve candidatum magis idoneum cens e a n t ; ex. gr. u t r u m exiguae, ordinatae ac tranquillae dioecesi, an maioris vel difficilioris momenti, vel in q u a plura sint o r d i n a n d a aut c r e a n d a ; u t r u m dioecesi mitioris aëris et facilis commeatus, et alia huiusmodi. ; 18. Episcopus a secretis, discussione durante, diligenter a d n o t a b i t q u a e de singulis candidatis a singulis suffragatoribus exponentur, q u a e n a m discussionis fuerit conclusio; q u i n a m t u m in primo scrutinio 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t u m in secundo (si fiat) fuerit exitus, et quidnam specialius iuxta art. 17 fuerit dictum. 19. Antistites a conventu ne discedant, a n t e q u a m ab Episcopo secretario lecta fuerit relatio ab eodem confecta circa n o m i n a proposita, candidatorum qualitates et obtenta suffragia, e a m q u e probaverint. 20. Actorum exemplar ab Archiepiscopo, a Praesule a secretis et a ceteris Episcopis praesentibus subsignatum, q u a m tutissime ad Sacram hanc Congregationem per Delegatum Apostolicum mittetur. Acta vero ipsa penes Archiepiscopum in archivo secretissimo S. Officii servab u n t u r , d e s t r u e n d a t a m e n post a n n u m , vel etiam prius, si periculum violationis secreti immineat. 21.JDenique, fas semper erit Episcopis, t u m occasione propositionis candidati t u m vacationis alicuius sedis, praesertim maioris momenti, litteras Sacrae huic Congregationi vel ipsi S S m o Domino conscribere,, q u i b u s mentem s u a m circa p e r s o n a r u m qualitates sive absolute, sive relate ad provisionem dictae sedis, patefaciant. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 aprilis 1921. 'Çg C. CARD. DE LAI, E p . Sabinen., Secretarius. L. | J | S. Aloisius Sincero, Adsessor. II I N S U L E N S I S ET A T R E B A T E N S I S DE COMMUTATIONE PARTICULAE TERRITORII IN CONFINIIS DIOECESUM DECRETUM Postulantibus Episcopis Insulensi et Atrebatensi ut respectivis dioecesibus perpetuo aggregaretur q u a e d a m territorii particula, q u a m inde ab anno 1809 p a r o c h u s de Fromelles, modo Insulensis dioecesis, et p a r o c h u s de Fleurbaix, Atrebatensis dioecesis, sibi invicem com m u t a r u n t in eaque u s q u e ad praesens, consentientibus Ordinariis, c u r a m animar u m e x e r c u e r u n t ; S s m u s D. N. Benedictus P p . XV oblatis precibus a n n u e n d u m esse censuit. Q u a m o b r e m de Apostolicae potestatis plenitudine ac suppleto, q u a t e n u s o p u s sit, q u o r u m intersit vel sua interesse p r a e s u m a n t , consensu, per p r a e s e n s Consistoriale decretum statuit ut m e m o r a t a territorii particula ita iam distracta cuique dioecesi I n s u lensi et Atrebatensi respective u n i t a atque aggregata in p e r p e t u u m maneat. Atque ad haec exsecutioni m a n d a n d a deputavit R. P. D. Raphaë- 383 S. Congregatio Consistorialis lem Quilliet, E p i s c o p u m Insulensem, eidem t r i b u e n s necessarias et opport u n a s facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m ; facto eidem onere intra tres menses a d a t a p r a e s e n t i u m c o m p u t a n d o s , ad h a n c S. G. mittendi a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis p e r a c t a e ; contrariis quibuslibet minime o b s t a n t i b u s . D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Concistorialis, die 8 iulii 1921. ffc C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S . Aloisius Sincero, Adsessor. III PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas pastore providit, n i m i r u m : 28 iunii 1921. — Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae in Ontario praefecit R. P. D. Felicem Couturier, h a c t e n u s Episcopum titularem Myriophytensem. 8 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Girard, Vicarium Apostolicum Deltae Nili. Bullensi, R. D. Iulium — Titulari episcopali Ecclesiae Uticensi, R. D. Aemilium F e r n a n d u m Sauvant, Vicarium Apostolicum de B a m a k o in S u d a n Gallico. — Titulari episcopali Ecclesiae Sitifensi, R. D. I o a n n e m Thevenoud, Vicarium. Apostolicum de O u a g h a d o u g o u in S u d a n Gallico. 18 iulii. — Cathedrali Ecclesiae Almeriensi, R. P. B e r n a r d u m Martínez Noval, Ordinis E r e m i t a r u m Sancti Augustini, Magistrum in sacra theologia. 22 iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sardicensi, R. D. Ern e s t u m Filippi, d e p u t a t u m in Delegatum Apostolicum in Republica Mexicana. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesareensi, R. D. A n t o n i u m Micozzi, d e p u t a t u m in suffraganeum Emi ac Revmi P. D. Caietani S. R. E. Card. De Lai, Episcopi Sabinensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Hieropolitanae, R. D. Celsum Costantini, Administratorem Apostolicum civitatis Fiume et suburbiorum. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iv ..... D E P U T A T I O IN AUXILIAREM item S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV, decreto S. C. Consistorialis diei 22 iunii 1921, deputavit in Auxiliarem R. P. D. Crescentis Errázuriz y Valdivieso, Archiepiscopi Sancti iacobi de Chile, R. P. D. Raphaelem E d w a r d s Salas, Episcopum titularem Dodonensem et Vicarium generalem castrensem Reipublicae Chilenae. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, Ssrnus D n u s Noster Benedictus P P . X V : 8 maii 1921. — Instituti Sororum a Sancto Ioseph n u n c u p a t i , cuius d o m u s princeps Augustae T a u r i n o r u m sita est, Constitutiones definitive approbavit. 17 iulii. — Institutum S o r o r u m vulgo « Missionarie Zelatrici dei Sacro Cuore » n u n c u p a t u m , cuius d o m u s princeps in Urbe sita est, laudavit. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM NOVA APPROBATIONE DEFINITIVE CONFIRMANTUR CONSTITUTIONES CONGREGATIONIS FILIORUM SS. CORDIS IESU PRO AFRICANIS MISSIONIBUS, VERONAE INSTITUTAE. Cum J nstitutum opera illustris Praesulis Danielis Comboni olim Veronae p r o Africanis Missionibus p r i m u m erectum ac postea in religiosam familiam a n n o 1885 a d u n a t u m sub n o m i n e Congregationis Filior u m Ss. Cordis Iesu, uberes protulisset in missionibus sibi commissis salutis fructus a t q u e t u m a l u m n o r u m n u m e r o , t u m regulari disciplina S. Congregatio de Propaganda Fide floreat, o p p o r t u n u m visum est eius constitutiones, q u a m v i s iam inde ab a n n o 1910 definitive a d p r o b a t a s , ad tramitem Codicis iuris canonici n u p e r promulgati d e n u o expendere, ut eae i n d u c e r e n t u r modificationes, q u a e praedicto Codici aptius responderent, a t q u e ad finem praeclari Instituti melius conducerent. Q u a p r o p t e r in plenaria Congregatione diei 20 decembris 1920 Emi P a t r e s h u i u s Sacri Consilii christiano nomini p r o p a g a n d o , praefatis constitutionibus in examen adductis, easdem cum modificationibus in adnexo exemplari exhibitis nova a p p r o b a t i o n e confirmare definitive censuerunt. Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam Ssmo D. N. Benedicto Div. P r o v . P P . XV in audientia diei 21 eiusdem mensis ab infrascripto Sac r a e Congregationis Secretario relatam, eadem Sanctitas Sua adprobare r a t a m q u e h a b e r e dignata est, ac praesens h a c super re decretum confici iussit. D a t u m R o m a e ex aedibus S. C. de P r o p a g a n d a Fide, die 6 ianuarii, in festo E p i p h a n i a e D. N. I. C, a n n o 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, Secretarius. II DECRETUM APPROBANTUR CAE AD DEFINITIVE NORMAM CONSTITUTIONES CODICIS SOCIETATIS MISSIONARIORUM AFRI- REVISAE. Cum Societas missionariorum Africae ab E m o Cardinali Carolo Martiali Lavigerie ad fidem in Africa p r o p a g a n d a m a n n o 1868 p r i m i t u s fundata u b e r e s protulisset salutis fructus, iam inde ab a n n o 1908 per decretum Sacrae h u i u s Congregationis definitive suas constitutiones a p p r o b a t a s habuit. P o s t r e m i s a u t e m annis actuosa eiusdem Instituti opera adeo impense in missionibus per Africani provehendis incubuit, ut novis erga Ecclesiam meritis fulserit. Ut igitur praedictae constitutiones, ad missionarios efformandos a t q u e in b o n o continendos sapientissime excogitatae, ad Codicis iuris canonici n u p e r promulgati praescripta a d a m u s sim r e s p o n d e r e n t , o p p o r t u n u m visum est n o n n u l l a s modificationes inducere* ut in aliis etiam Institutis passim factum est. ACTA, vol. XIII, n. 10. — 1-8-921. 27 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Q u a p r o p t e r in plenario h o r u m E m o r u m P a t r u m conventu die 4 vertentis aprilis habito, r e s in e x a m e n a d d u c t a fuit, iidemque E E . P P . dictas constitutiones, c u m modificationibus in a d n e x o exemplari exhibitis, n o v a ac definitiva a p p r o b a t i o n e confirmandas c e n s u e r u n t . Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam Ssmo D. N. Benedicto Div. P r o v . P P . XV ab infrascripto eiusdem S. Congregationis Secretario in a u d i e n t i a diei 11 eiusdem mensis relatam, Sanctitas Sua benigne a p p r o b a r e d i g n a t a est ac p r a e s e n s ea super re decretum confici a t q u e expediri iussit. Datum Romae, ex a e d i b u s Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 21 aprilis 1921. Gr. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. £B S. C. Laurenti, Secretarius. III DECRETUM INSTITUTUM A BETHLEHEM RIENSIS, IN NUNCUPATUM PROPE SEMINARIUM HELVETICUM PRO « IMMENSEE EXTERIS », DIOECESIS CU- MISSIONIBUS ERIGITUR. Ut ad fidem per orbem latius p r o p a g a n d a m etiam ex nobilissima Helvetiorum gente idonei missionarii mitti possint, o p p o r t u n u m visum est Institutum quod a Bethlehem n u n c u p a t u r in loco vulgo Imrnensee, dioecesis Curiae R h a e t o r u m exsistens, quod iam p l u r i b u s abhinc a n n i s a l u m n i s atque disciplina floret, in Seminarium Helveticum pro exteris missionibus erigere s u b iurisdictione h u i u s Sacrae Congregationis christiano nomini et fidei propagandae. Quo quidem super consilio, cui Episcopi Curiensis a l i o r u m q u e in Helvetia Antistitum sententia enixe favet, ab infrascripto Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide Praefecto, facta relatione Sanctissimo Domino Nostro divina Providentia P a p a e Benedicto X V , i n audientia diei 19 h u i u s mensis, Sanctitas Sua rem magnopere adprobavit, praedic t a m q u e erectionem r a t a m h a b u i t et confirmavit, a t q u e p r a e s e n s ea s u p e r re decretum edi iussit, u n a s t a t u e n s ut praedictum Seminarium peculiari statuto ac legibus ab hac S. C. a d p r o b a n d i s , in futurum regatur. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 30 maii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. C. Laurenti, Secretarius.. 387 S. Congregatio de Propaganda Fide IV NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati s u n t : 1 iunii 1921. — Vicarius Apostolicus de Kuang-tong Occidentali et Hainan, R. D. A u g u s t u s Gauthier, e Societate Parisiensi pro Exteris Missionibus. 28 iunii. — Vicarius Apostolicus Deltae Nili, R. D. Iulius Girard, e Societate L u g d u n e n s i Missionum ad Afros. 5 iulii. — Vicarius Apostolicus de Bamako in Sudan Gallico, R. D. Aemilius F e r n a n d u s S a u v a n t , ex Instituto Missionariorum Africae. — Vicarius Apostolicus de Quaghadougou in Sudan Gallico, R. I o a n n e s Thevenoud, ex eodem Instituto Missionariorum Africae. D. 10 iulii. — Episcopus Coadiutor cum iure futurae successionis Archiepiscopi Calcuttensis in Indiis Orientalibus, R. D. F e r d i n a n d u s Perier, e Societate Iesu. SACRA CONGREGATIO RITUUM I PICTA VIEN. BEATIFICATIONIS NET, S. ET CANONIZATIONIS VEN. FUNDATORIS CONGREGATIONIS SERVI DEI ANDREAE HÜBERTI FILIARUM CRUCIS, VULGO FOUR- SORORUM ANDREAE. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Vixdum venerabilis Dei Servus Andreas H u b e r t u s Fournet, operum n o n m i n u s q u a m dierum plenus, a n n o millesimo octingentesimo trigesimo q u a r t o , qui suae aetatis s e c u n d u s s u p r a octogesimum a n n u s erat, a mortali h a c statione recessit, q u o t q u o t praefatum p e r n o v e r a n t Dei 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P a m u l u m sanctaeque eiusdem conversationis exstiterant testes, o m n e s heroicarum ab eo exercitarum v i r t u t u m perinsignes facti s u n t praecones, ipsomet p r a e e u n t e Pictaviensis ecclesiae p a s t o r e . Nihilominus, cum, iam p l e n u m abhinc decennium, eisdem s u p e r virtutibus inita fuit disceptatio, multis variisque eadem obnoxia facta est animadversionibus, q u a e exinde potissimum d u c e b a n t u r , q u o d n o n solum e superiore vitae Servi Dei parte, q u a e priores triginta complectitur a n n o s , aliquid a d i u m e n t i capere nequiret necessaria de virtutum heroicitate a p p a r a n d a et a c c u r a n d a probatio, v e r u m et n e q u e ad hoc satis fructuosum illud adinveniretur, quod q u i n q u a g i n t a circiter a n n o r u m , ad obitum u s q u e , p r o x i m e s u b s e c u t u m est reliquum vitae spatium, utpote quod a e q u e et ipsum n e q u e defectibus v a c u u m maculisque omnino expers. Quae quidem semel oppositae q u u m u r g e r e n t u r a n i m a d v e r s i o n e s grave in discrimen c a u s a m adducere s u n t minitatae, donec ex angustiis, q u i b u s v e r s a b a t u r , eam eripere, industri experrectaque sui P a t r o n i opera, pro viribus connisi s u n t a c t o r e s ; q u o d q u e acri a d s i d u o q u e studio p r o p o s u e r a n t sibi, prospero assecuti s u n t successu, ad q u a e d a m capita scite a p t e q u e redigendo et colligando q u a e c u m q u e illuc u s q u e obiecta ex adverso fuer a n t ; ista siquidem n u m e r o multa, genere et gravitate disparia a r d u a m sane p l a n e q u e i n c o m m o d a m propositam r e d d i d e r a n t quaestionem. In primis n a m q u e , singulae, per ista continentia capita, ex ordine r e s u m u n t u r difficultates ; m o x facta, u n d e obiiciendi p r o m p t a fuerat materies, naviter studioseque investigantur et p e r p e n d u n t u r , u n a cum peculiaribus suis adiunctis, prout reapse acciderunt; q u e m a d m o d u m scilicet sacramenti religione obstricti m a x i m i q u e m o m e n t i oculari scientia persaepe instructi e n a r r a r u n t et descripserunt testes. Ita, positis prius certoque firmatis q u a e in facto consistunt, q u o n a m in censu ipsa h a b e n d a essent facta, seu quanti existimanda essent quae, d u m vixit, egit oper a t u s q u e fuit venerabilis Dei F a m u l u s , id p r o b e addiscere iustaque lance p e n s i t a r e ex eis necesse fuit, q u a e iuris sunt, q u a e q u e interdum nonnisi s a n a e critices recteque disserendi praecepta exstiterunt, ut plur i m u m a u t e m , principia et doctrinae, q u o r u m ope de bonitate a u t malitia actúe, nec n o n de v i r t u t u m heroicitate deque diverso heroicitátis g r a d u discernere licuit atque diiudicare. H a n c c o m p l a n a t a m satis s i m u l q u e c e r t a m a t q u e t u t a m ingressi emensique q u u m fuerint v i a m , quo constituerant sibi, eo advenisse dicendi s u n t actores; q u a e n a m que sive in facto sive in iure, iuste copioseque p r o l a t a fuerunt in iudicio, eiusmodi profecto s u n t a p e r t e q u e se p r o b a n t , q u i b u s vir prudens a e q u u s q u e r e r u m aestimator assentiri ferme cogitur eisque subscribere. 1 S. Congregatio Rituum 389 Constitit s a n e , si quid in priore aetatis s u a e periodo, q u o a d honestae vitae commoda, domesticae supellectilis i n s t r u c t u m ^aliaque generis eiusdem, sibi indulgere visus fuerit venerabilis Andreas, hoc o m n e plene c u m u l a t e q u e redemisse illum a t q u e expiasse vivendi agendique s u i m e t ratione, q u a m iugiter costanterque eum postea servasse liquet in altero, q u o d successit, vitae stadio, potiori quidem a t q u e diuturniori, q u u m dimidium aequaverit saeculum. Illuc procul dubio illae spectarunt, m a x i m e erga seipsum, austeritates, q u i b u s , post suipsius, uti vocant, ad D e u m conversionem, nimis deditus venerabilis Dei F a m u l u s a d p a ruit; eisque q u i n eximiarum virtutum, q u i b u s o r n a t u s ille fuit, a p p a r a t u s , q u e m d a m veluti per excessum, nonnihil detrimenti acciperet, inde potius maiorem ipse n a c t u s est firmitatem atque pulchritudinem ; q u a n d o q u i d e m ita se gerens venerabilis Andreas, eo m a i u s generosae virtutis sibi adep t u s fuit m e r i t u m , quo ad semetipsum t r a h e r e sibique accommodare fuit sollicitus hoc t a m sapiens t a m q u e providum sancti Gregorii Magni m o n i t u m : « P e r hoc ergo - facite dignos fructus poenitentiae - unius« cuiusque conscientia convenitur, ut t a n t o m a i o r a q u a e r a t b o n o r u m « operum lucra per poenitentiam, q u a n t o graviora sibi intulit d a m n a per « culpam » (Honiil. 20 in Evangel.). Neque ex eo quod universa, q u a longe lateque patuit, series vitae Servi Dei n o n aeque renideat sanctitate, ullum sumere fas est, quod c o n t r a faciat, a r g u m e n t u m ; idque si quis fortasse a u t u m a r e t , hic profecto, q u a e proprie vereque sit virtus heroica, quibusque elementis constet et conficiatur, se probe n o n tenere ostenderet. Nam, si q u a n d o de Servis Dei praesertim agitur in ultima senectute defunctis, insigniter opinione s u a falleretur, qui in praedictis Dei F a m u l i s o m n i a heroica qualitate praedita vellet i n v e n i r e ; o b s t a t enim, quod, u n a d u m t a x a t excepta b e a t a Virgine Maria, a u g u s t a Dei Genitrice, quot s u n t ex A d a m o progeniti, nascendo, c o n t r a h u n t peccatum, quodque, etsi sacro baptismate deletum, Stirpes t a m e n post se relinquit p r a v a s a t q u e distortas, infecto t a m q u a m semine inclusas. Ex quo fit, ut, cum Servorum Dei p e r q u i r a n t u r virtutes, e o r u m quidem integra pervestiganda erit vita singulaeque explorandae e r u n t a c t i o n e s ; ast, si de iis praecipue res est, qui grandiori obierint aetate, contentos esse oportet, si virtutum, q u a e ipsorum Dei Servorum conditioni seu statui consentaneae s u n t , heroicus praesto sit solideque d e m o n s t r e t u r ascensus, isque maxime nîtescat eo potissimum tempore, q u o d vitae fuit e x t r e m u m , q u i n t a m e n , generali q u a d a m n o r m a , statui ac definiri queat, hoc e x t r e m u m vitae t e m p u s q u o t a n n o r u m a m b i t u c o m p r e h e n s u m et circumscriptum esse debeat, sicut h a n c magni momenti m a g n i q u e ponderis quaestionem e 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale proposito expendit, e a m q u e , s u a m i n t e r p o n e n s auctoritatem atque diut u r n u m , q u e m adquisierat, u s u m , dirimit absolvitque Benedictus XIV. Cunctis quippe, q u a e ad r e m facere valuissent, in m e d i u m allatis, sententiae, q u a m professus n o n ita pridem fuerat, firmius adhaerescit, ab eaque se n o n discedere gravibus hisce declarat verbis : « A p r o p o s i t a « sententia n o n recedo, q u a e d i u t u r n a m exposcit q u i d e m heroicitatem^ « a b s q u e ulla t a m e n temporis definitione : ideoque, ubi casus contingat, « u n u s q u i s q u e in causa suffragaturus, perpenso antecedentis vitae Servi « Dei cursu, videre debebit, an vel d i u t u r n i r a t i o n e temporis, q u o heroice « vixit, vel ratione qualitatis a c t u u m , q u o s breviori t e m p o r e exercuit, « ille inter h e r o a s possit adscribi et inter sanctos in Ecclesia colendos « recenseri » (lib. III, cap. XXXIX, n. 5). Quae sane o m n i a ad h a n c transferre causam eique c o n g r u e n t e r a p t a r e idem profecto fuit a t q u e facilem expeditamque causae ipsius efficere diiudicationem, q u e m a d m o d u m in altera, q u a e a n n o elapso h a b i t a est, p r a e p a r a t o r i a Congregatione dignosci potuit ita, ut ad ulteriora p o s t m o d u m progredi licuerit, ad generalem n e m p e Congregation e m , quae, die vigesima p r i m a superioris mensis iunii, coram Sanctissimo Domino n o s t r o Benedicto P a p a XV coacta fuit. Ih q u a a Reverendissimo Cardinali Vincentio Vannutelli, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est Dubium : An constet de virtutibus theolo gatibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Bei Andreae Huberti Fournet, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores s u a quisque suffragia ediderunt, q u a e t a m e n Sanctissimus D o m i n u s noster intento a d m o d u m persecutus q u u m fuisset animo, suprem u m iudicium S u u m de more p r o r o g a n d u m duxit, praesidium et l u m e n a P a t r e l u m i n u m , fervidis interea c o m m u n i b u s q u e fusis precibus, enixe e x o r a t u r u s . Q u u m a u t e m m e n t e m S u a m patefacere statuisset, hodiernam designavit diem Dominicam octavam post Pentecosten ; ideoque, sacris Mysteriis devotissime celebratis, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimos Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum, et Vincentium Vannutelli, Episcopum Ostiensem et P r a e n e s t i n u m , Sacri Collegii D e c a n u m c a u s a e q u e Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, m e q u e insimul infrascripto S e c r e t a r i o , eisque a d s t a n t i b u s , solemniter pronuntiavit : Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi m S. Congregatio Rituum Dei Andreae Huberti Fournet, de quo agitur. in gradu heroico, in casu et ad effectum, Hoc Decretum publici iuris fieri, et in acta Sacrae R i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t sexto idus iulias a n n o M C M X X I . A. CARD. E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, VICO, S. B. G. Praefectus. L , © S. Alexander Verde, Secretarius. / II DUBIUM CIRCA MISSAM VOTIVAM SACRATISSIMI CORDIS IESU PRIMA FERIA VI MENSIS Sacrorum R i t u u m Congregationi propositum est d u b i u m : « An feria « s e x t a post Octavam Ascensionis, si iuxta Rubricas fiat Officium et « Missa de ea, et simul occurrat p r i m a feria sexta mensis, celebrari « valeat u n a Missa Sacratissimo Cordis Iesu, t a m q u a m votiva solemnis, « iis in ecclesiis in q u i b u s m a n e p e r a g u n t u r devota exercitia in hono« r e m eiusdem Sacratissimi Cordis Iesu? ». Et Sacra e a d e m R i t u u m Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, re sedulo perpensa, ita rescribendum censuit: « Attentis Rubricis Missalis n u p e r editi tit. II, n. 8, a t q u e Decretis « S. R. C. 4084 Vallisvidonis diei 29 novembris 1901 et 4093 R o m a n a « diei 26 martii 1902 ad 3, Missa in casu erit dicenda de feria sexta « post Octavam Ascensionis, q u a e a e q u i p a r a t u r Festo Christi Domini, « cum iisdem t a m e n privilegiis Missae votivae solemnis, cum cantu vel « lectae, de Sacratissimo Corde Iesu, pro re gravi, iuxta declarationem « seu Decretum S. R. C. 4271 Baionen, diei 8 iunii 1911, ad II ». Atque ita rescripsit ac declaravit. Die 8 iulii 1921. © A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. E. G. Praefectus. L. « S. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA SANCTI ANGELI DE LOMBARDIS IURIUM Benedicto Pp. XV feliciter regnante, Pontificatus dominationis suae anno sexto, die 16 iulii 1920, BR. PP. DB. Ioannes Prior, P o n e n s , Iulius Grazioli et Franciscus Parrillo, Auditores de Turno, in causa S. Angeli de L o m b a r d i s - Iurium, inter Archipresbyterum Victorium Novia, actorem appellantem, repraesentatum per legitimum procuratorem Thomam Ambrosetti, advocatum, et Clerum ecclesiae receptitiae oppidi « Vallata », repraesentatum per legitimum procuratorem Vincentium Sacconi advocatum, interveniente et disceptante in causa Promotore iustitiae huius S. Tribunalis, sequentem tulerunt in gradu appellationis definitivam sententiam^ In oppido Vallata dioecesis S. Angeli de L o m b a r d i s exstat ecclesia c u r a t a receptitia, quae c o m m u n e m subiit s o r t e m aliarum h u i u s generis ecclesiarum, in Neapolitano Regno u s q u e ad s e c u n d a m m e d i e t a t e m elapsi saeculi florentium: si quidem, lege gubernii italici diei 15 augusti 1867 omnia b o n a praefatarum ecclesiarum, reservata unica q u o t a e a r u m d e m parochis, compilata fuerunt a t q u e t r a d i t a administrationi vulgo dictae Fondo pél Culto per legem superioris a n n i institutae. Ex facta spoliatione, r e d i t u s defecerant p r o divini cultus expensis, et cum ad eosdem r e c u p e r a n d o s r e c u r s u s parocho pateret p e n e s civilia tribunalia contra praedictam administrationem, t a m q u a m heredem b o n o r u m praefatis ecclesiis s u b t r a c t o r u m , h a n c viam delegit h o d i e r n u s p a r o c h u s loci Vallata, sac. Victorius Novia, a t q u e duplici s e n t e n t i a conformi eadem administratio del Fondo Culto d a m n a t a fuit ad q u o t a n n i s r e p e n d e n d a m p a r o c h o eiusdem ecclesiae s u m m a m libell. 1482,75 pro cultus expensis, u n a c u m a n n u a s u m m a lib. 300 pro ecclesiae m a n u t e n t i o n e , nec n o n ad eidem parocho reiiciendas s u m m a s in eadem m e n s u r a a n n u a l i p r o cultu iam e x p e n s a s a die possessionis beneficii u s q u e ad litis initium, sexdecim videlicet a n n i s : et libell. 2000 p r o u n a tantum, vice, titulo factarum e x p e n s a r u m pro sacris utensilibus. m S. Romana Rota S u p e r s u m m a pro retroactö tempore percepta a parocho Novia, in libell. 27.809,80, lis o r t a est inter praefatum p a r o c h u m et clerum receptitium p r a e t e n d e n t e m p a r t e m sibi deberi, sive quia et ipse in cultus expensas pro r a t a contribuii, sive quia pecunia vindicata, ex bonis sibi a fisco arreptis proveniebat. Vicarius generalis de Episcopi m a n d a t o , s t u d u i t r e m de bono et a e q u o componere inter partes, schemate q u o d a m compositionis proposito ; at, refragante Archipresbytero, controversia per Episcopi decretum diei 21 iulii 1912 fuit dirempta, cuius vi Clero concessae fuerunt lib. 6000, Episcopo pro cathedratico et t a x a Seminarii libell. 1000, et reliqua s u m m a lib. 20.809,80, Archipresbytero adiudicata fuit. Archipresbyter Ordinarii decreto n o n acquievit, sed r e c u r s u m fecit ad S. Sedem, a t q u e , obtenta commissione pontificia, causa delata fuit ad h. S. Ordinem in p r i m a instantia iudicanda. Duo dubia ad rem proposita fuerunt n e m p e : 1. An et quae reparatio facienda sit summae lib. 27.809,80 quam Arch. Novia percepit ab Administratione, vulgo F o n d o per il culto. 2. Quomodo erogari et a quo administrari débeat annua assignatio ab eadem Administratione in posterum solvenda in casu. R e s p o n d e r u n t iudices rotales primi gradus, p r o u t constat ex decisione relata in Comm. Off. Acta Ap. Sedis, vol. XII, p. 9 4 : Ad I. Affirmative quoad p r i m a m p a r t e m ; q u o a d alteram p a r t e m v e r o : Repartitio fiat ut in decreto Episcopi diei 21 iulii 1912, detractis t a m e n de p a r t e assignata clero, libellis mille septingentis q u i n q u a n ginta d u a b u s (L. 1752), Archipresbytero adiudicandis. Ad II. S t a n d u m decreto Episcopi. Appellante a u t e m Archipresbytero Novia ad alium t u r n u m rotalem, quaestio nobis dirimenda p r o p o n i t u r s u b dubio c o n s u e t o : An sententia rotalis diei 28 februarii 1919 sit confirmanda vel infirmanda, in casu. I N I U R E . - Ante omnia d e t e r m i n a n d a est conditio iuridica p a r t i u m . I u x t a s t a t u t a capitularia ecclesiae receptitiae oppidi Vallata, ab Ordinario dioecesis S. Angeli de Lombardis et Bisacien. Revmo D. Antonio Manerba, a n n o 1749, approbata, Clerus receptitius c u r a m habitualem habet, Archipresbyter a u t e m curam actualem. Ita legitur cap. 2: « Ad esso Arciprete « appartiene la c u r a delle anime, all'aiuto delle quali sono t e n u t e le altre « Dignità e i P a r t e c i p a n t i : alla cura attuale, però è t e n u t o detto Arci« prete, e gli altri alla c u r a abituale ». U n d e clerus receptitius, qui c u r a m habitualem habet, ad n o r m a m iuris communis, rector est ecclesiae : ad illum itaque, spectat illius administratio, defensio iurium ipsius, 394 Acta Apostolicae Sedis C'omm&ntarium Officiale o n u s r e p a r a n d i eamdem, etc. Ait P i g n a t e l l u s , C o n s u l t 150, n. 8, tom. I X : « Quod vero ad regimen et administrationem ecclesiae, Capitulum pariter « fundat s u a m intentionem in eo q u o d est rector sive p a r o c h u s , et sic « r e g e n d i et administrandi c u r a ad ipsum de iure pertinet, ut p e r « R o t a m etc.... q u a m sequitur Lotterius ». Qui curam actualem t a n t u m modo habet, n o n est rector ecclesiae, sed, uti tenet R o t a , decis. 316, n. 2, par. 4, tom. 2. inter Recentior., est rector curae a n i m a r u m , vel, ut ait Pichler in tit. De Off. Vic, n. 15, est rector a n i m a r u m . Iuri c o m m u n i in casu c o n s o n a n t s t a t u t a generalia ecclesiarum receptitiarum ad norm a m exemplaris a congregatione Episcoporum regni Neapolitani redacta, et iussu regis F e r d i n a n d i 1 ad o m n e s Ordinarios eiusdem regni missa a n n o 1824, p r o u t ex auctore Salzano (Lezioni di Diritto Canonico, vol. 2, p. 232 seq.) n o t a t u r in sententia appellata. I u x t a eadem statuta partes etiam s u a s h a b e t Ordinarius in administratione r e d i t u u m ecclesiae. Sub n u m . 2 legitur: « Il Clero a m m i n i s t r e r à in m a s s a c o m u n e e n o n già divi« sámente le rendite di q u a l u n q u e n a t u r a esse siano per mezzo di un « Partecipante eletto dal Clero istesso, che eserciterà t u t t e le funzioni di « Procuratore, e ne a s s u m e r à il titolo ». S e q u u n t u r aliae dispositiones ad rem n o s t r a m spectantes, n. 5: « Se poi vi s a r à accidentale accrescile mento di rendita, anche per causa di porzioni vuote, alla fine dell'anno, « s e c o n d o il Reale Rescritto del 19 nov. 1823, il P r o c u r a t o r e ne d a r à « piena cognizione all'Ordinario, il quale ordinerà u n a eguale partizione « t r a tutti i partecipanti; oppure, richiedendolo il bisogno, disporrà che « t u t t i o p a r t e degli avanzi, si applichino a beneficio della Chiesa, o « riparazioni di fabbriche, o migliorie dei fondi o sacri arredi, o altro « secondo il bisogno di essa... 8. Al P r o c u r a t o r e s a r à permesso di ero« gare tutte le somme, che bisognano, senz'altra autorizzazione p e r « soddisfare ai pesi pubblici m a t u r a t i , o alle porzioni dei partecipanti. « Per le spese poi di Chiesa... come anche per l'introduzione delle liti, « debba esserne autorizzato dal Clero per mezzo di regolare commis« sione... 9. Ogni introito s a r à percepito dal solo P r o c u r a t o r e ; c h i u n q u e « dei partecipanti introiterà s o m m a q u a l u n q u e a p p a r t e n e n t e alla s o m m a « comune, col suo ricevo n o n sarà liberato il debitore ». Hisce n o r m i s generalibus conformia sunt s t a t u t a particularia ecclesiae receptitiae S. Bartholomaei, q u i b u s o r d i n a t u r ut quovis a n n o e gremio cleri receptitii eligantur duo p r o c u r a t o r e s , u n u s Capituli, alter ecclesiae, qui ex m a n d a t o eiusdem cleri b o n a respective Capituli et ecclesiae a d m i n i s t r a r e d e b e a n t et i u r a tueri. Ecclesiae receptitiae bonis fuerunt ditatae q u o r u m reditus m a s s a m c o m m u n e m confiaban t, et ex iis congrua portio c u r a t a praelevari debe- S. Homana Bota 395 bat, Archipresbytero tribuenda, nisi aliunde ipse eam haberet, et ex reliqua s u m m a tot portiones faciendae, quot Episcopus sufficientes exis t i m a n t p r o a n i m a r u m c u r a e a d i u m e n t o a c cultus servitio. E x p e n s a e cultui necessariae ex eadem m a s s a ut p l u r i m u m d e s u m e b a n t u r , nisi peculiares essent reditus, qui licet a m a s s a distincti, u n a t a m e n cum m a s s a ecclesiae p a t r i m o n i u m constituebant. Haec vero i u r a i m m u t a t a m a n e n t etiam post leges eversivas a n n i 1867, q u i b u s bona ecclesiae et Capituli ad d o m i n i u m S t a t u s devoluta sunt. Civilis enim potestas legem ecclesiasticam abrogare nequit. In facto, utique, evenit m u t a t i o , cum, deficientibus bonis ecclesiae p a t r i m o n i u m constituentibus, administratio Capituli ut p l u r i m u m ad b o n a adventicia restringitur. N u m q u a m t a m e n cessavit ecclesiastica auctoritas ius Capit u l o r u m vindicare ad illa bona q u a e fiscus sibi iniuste adscivit, ceu videre est in litteris S. C. Concilii Ad dirimendas, et in Instructionibus S. Poenitentiariae De compositionibus faciendis ab illis qui proprietatem h u i u s m o d i b o n o r u m a fisco acquisierint. Suppressio ab auctoritate civili decreta, facta videlicet mutavit, n o n iura. Vi legis italicae diei 15 augusti 1867 art. 1 s u p p r e s s a f u e r u n t : « I « Capitoli delle Chiese Collegiate, le chiese ricettizie, le communie, ecc. « salvo per quelle t r a esse che a b b i a n o cura di anime, un solo benefició « curato, od u n a quota curata di m a s s a per congrua parrocchiale ». In sequelam vero decretae suppressionis omnia b o n a a fisco compilata s u n t : art. 2. « Tutti i beni di q u a l u n q u e specie, a p p a r t e n e n t i agli anzi« detti enti morali soppressi, sono devoluti al demanio dello Stato »; e a d e m q u e , eiusdem eversivae legis dispositione, Administrationi vulgo dictae Fondoper il Culto, d e m a n d a t a . Heres igitur talium bonorum facta fuit praedicta civilis administratio, quae, p r o u t in iuribus praefatarum ecclesiarum successit, sic et onera iis inhaerentia hereditavit. Verum, cum onera q u a e collegio vel communitati incumbebant, simul cum ipsa c o m m u n i t a t u m suppressione, iuxta legem civilem, cessaverint, nihil pro his dicta civilis administratio refundere statuit, exceptione facta, ad effectum pensionis, pro his, qui t e m p o r e legis p r o m u l g a t a e beneficio vel portione legitime e r a n t investiti. At pro cultus expensis et m a n u t e n t i o n e ecclesiarum, quae u n a cum indole receptitia c u r a m a n i m a r u m adnexam retinebant, etiam civiliter t e n e t u r Administratio « del Fondo Culto », easdem rependere, ex illarum ecclesiarum patrimonio sibi in hereditatem obvento, et iuxta ipsius patrimonii vires. In art. 30 legis 7 iulii 1861 haec ad r e m h a b e n t u r . « Pei « p a g a m e n t i dei debiti, degli oneri e di qualsiasi altra passività degli « enti o corpi morali soppressi, il F o n d o per il Culto n o n sarà t e n u t o Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale 396 « ad un a m m o n t a r e maggiore di quello risultante o dalla r e n d i t a n e t t a « accertata definitivamente nella presa di possesso, o dal capitale for* « m a i o dal cento per cinque della r e n d i t a m e d e s i m a » . Ex iuridica p a r t i u m conditione, ad n o r m a m iuris ecclesiastici, sequitur primo, quod Archipresbyter nonnisi de m a n d a t o cleri receptitii actionem i n t e n t a r e potuit contra civilem administrationem, q u a e « F o n d o per il « culto » vulgo audit, ad expensas cultus et reparationis ecclesiae recup e r a n d a s . H u i u s m o d i m a n d a t u m generale a clero tacite illi collatum f u i t ut rite concludit sententia appellata, et ad omnes expensas necessarias et ordinarias in lite p r o m o v e n d a sufficiebat: n o n a u t e m ad extraordinarias, ad q u a s faciendas requirebatur, iuxta Capituli statuta, speciale m a n d a t u m . Sequitur, in secundo loco, quod, quidquid ex actione intent a t a obtinuerit, n o n sibi sed ecclesiae acquisivit, a cuius rectore, seu a clero receptitio, a d m i n i s t r a n d u m erat, interveniente q u o q u e Ordinario in iis, q u a e ipsi, iuxta statuta, competunt. Imprimis n o t a n d u m est q u o d in dubiis concordatis nulla fit quaestio de pecunia a tribunali concessa pro expensis toleratis vel in posterum tolerandis in ecclesia r e p a r a n d a : de illa igitur n o b i s n o n erit a g e n d u m . AD FACTUM QUOD SPECTAT. Quod ad repartitionem spectat s u m m a e libellarum 27.809,80 de q u o agitur sub p r i m o dubio, ex illa imprimis refundendae s u n t Archipresbytero Novia expensae litis in foro civili motae. Ipse contendit se dimidiam p a r t e m integrae s u m m a e vindicatae, c u m u l a t e pro honorariis et expensis in lite p r o m o v e n d a , ex pacto inito advocato civili solvisse, cui nihil solvere deberet si ipsum in lite s u c c u m b e r e contigisset. H a e c conventio vero admitti nequit. H u i u s m o d i conclusionem a u t e m DD. Auditores n o n fundant in ratione ab appellata sententia allegata, n e m p e q u o d obligatio impendendi expensas nullimode, ne indirecte quidem, oriri potest ex emptione litis, utpote r e p r o b a t a a lege positiva, sive canonica (can. 1615 Cod. I. C), sive civili, t u m m o d e r n a (Cod. Civ. It., art. 1458) tum R o m a n a (1. Sumptus, ff. de pactis et 1. Solarium ff. mandati), quia c o m m u n i o r Doctorum opinio, tenet quod, licet p a c t u m n o n solum extrinsece, seu vi legis positivae, sed etiam intrinsece t u r p e sit, ac proin de iure n a t u r a e nullum, tamen, si p a r s c o n t r a h e n s actionem illicitam vel t u r p e m in pactum d e d u c t a m vere praestiterit, pretium conv e n t u m solvendum est: quia, n i m i r u m , ex actione illicita vel turpi completa, oritur n o v u s contractus i n n o m i n a t u s « facio ut des » qui a priori conventione pendet, n o n s e c u n d u m speciem s u a m essentialem, sed tant u m m o d o s e c u n d u m pretii determinationem : q u a e pretii determinatio S. Romana Bota 397 in se non erat invalida nec peccaminosa. Cf. Lehmkuhl, vol. I, n. 1248 sq., ed. 12; Génicot, vol. I, n. 584, ed. 7 et alios ab hisce a u c t o r i b u s citatos. Defensionis o p e r a ab advocato praestita n o n erat in se illicita, sed a lege prohibita t a n t u m m o d o uti p a r s integra contractus vetiti: opera a u t e m feliciter completa, n o n iniuste exigere potuit laboris simul ac periculi p r a e m i u m a n t e a d e t e r m i n a t u m , licet ad illud r e p e t e n d u m nulla ipsi concessa sit actio civilis. P r a e t e r e a dubitari licet n u m iura q u a e p r o h i b e n t q u o m i n u s patroni litem e m a n t vel de immodica rei litigiosae parte sibi r e p e n d e n d a paciscantur, in peculiaribus causae actualis adiunctis locum h a b e a n t : n a m a g e b a t u r de re q u a e sua indole aleae plena erat, de actione n i m i r u m contra p o t e n t e m Administrationem, q u a e vel sola sui opinione valet parochos a suis iuribus prosequendis deterrere, ita ut, excluso eiusmodi pacto, fere nulla spes parocho r e m a n e r e t vel p a r t e m b o n o r u m suae ecclesiae pertinentium vindicanda Unde, si, in facto, Archipresbyter Novia sufficienti m a n d a t o Cleri receptitii i n s t r u c t u s fuisset ad hoc medium extraordinarium adhibend u m , et medietatem pecuniae recuperatae advocato revera se rependisse probasset, haec inter expensas Archipresbytero refundendas procul dubio e n u m e r a n d a esset. At Archipresbyter Novia id n o n probavit. Imprimis de tali pacto inito ex actis n o n constat. Actor epistolam exhibet advocati, in q u a emptio litis in dictis terminis proponitur, sed ex nullo d o c u m e n t o constat i p s u m Archipresbyterum proposito adhaesisse. P o r r o , etiamsi exstiterit p a c t u m , n u l l a t e n u s constat Archipresbyterum pacto stetisse et dimidiam p a r t e m pecuniae o b t e n t a e advocato reapse solvisse: rogatus enim per decretum D. P o n e n t i s in p r i m a instantia diei 18 iunii anni 1918, ut p r o b a t i o n e s solutionis tribunali exhiberet, per q u i n q u e h e b d o m a d a s n u l l u m dedit r e s p o n s u m : edito autem altero decreto P o n e n t i s peremptorio, die 27 iulii 1918, ut dictas probationes intra quindecim dierum s p a t i u m afferret, pariter nihil respondit. Reiecta itaque infundata contentione actoris, r e m a n e t ut s u m m a ex aequo d e t e r m i n e t u r pro expensis litis et occasione litis ab ipso t o l e r a t i s : et DD. Auditores talem summ a m rite definitam esse censuerunt a Pro-Vicario Episcopi in m e n s u r a q u a r t a e partis integrae s u m m a e de m a n u Administrationis vulgo « F o n d o per il Culto » recuperatae. Secundo loco r e p e n d e n d a e sunt expensae sive ab Archipresbytero sive a clero ab a n n o 1895 factae pro supellectili ecclesiae et divino cultu. H u i u s m o d i s u m m a e , allegatis o m n i b u s perpensis, in a e q u a mens u r a d e t e r m i n a t a e s u n t in s c h e m a t e Pro-Vicarii Episcopi in decreto ab Ordinario a p p r o b a t o . Neque de aliqua possibili iniuria sibi facta Archi- 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale presbyter queri potest, ex eo q u o d infundatae eius computationes reiectae fuerunt, cum, ut ait De Luca, De tutoribus et curatoribus, n. 55, « a d m i n i s t r a t o r nec debitor nec creditor dici possit a n t e r e d d i t a m rei « g e s t a e r a t i o n e m » . Archipresbyter Novia a u t e m d e administratione b o n o r u m ecclesiae ab ipso gesta a d a e q u a t a m r a t i o n e m n o n reddidit, sive Ordinario dioecesis, sive in duplici iudicio causae c o r a m N. S. Tribunali agitatae. Tertio loco a s s i g n a n d a e s u n t Ordinario s u m m a e pro t a x a Seminarii et cathedratico, q u a s ad mille libellas r e d u c t a s , ipse acceptavit: siquidem n u m e r a t a e fuerunt inter e x p e n s a s divini cultus in sententia tribunalis civilis et ceteroquin O r d i n a r i u s ius h a b e t easdem ab ecclesiis suae dioecesis exigendi. Quaestio dein oritur an clero assignari possit compensatio pro servitio ecclesiae per sexdecim a n n o s praecedentes gratis peracto. - DD. Auditores affirmative respondent, quia, solutis o m n i b u s expensis, id q u o d r e m a n e t indolem h a b e t reditus adventicia de quo est sermo in q u i n t o articulo s t a t u t o r u m , q u a e s u p r a citata sunt. Assignatio videlicet, iuxta dictum articulum, p e n d e t a prudenti arbitrio Episcopi. Id eo magis in casti dicendum est, q u o d reapse agitur de partiali restitutione b o n o r u m , q u a e ad collegium receptitium pertinent (ut patet ex art. 30, Leg. it., 7 iulii 1866 s u p r a citato), q u o r u m p a r s olim d e s t i n a t a fuit ad servitium a clero praestitum c o m p e n s a n d u m : in portione, nimirum, cuique ex m a s s a c o m m u n i proveniente. Gerte n o n obstat factum, q u o d in sententia iudicis civilis nihil pro servitio a clero praestito assignatum fuit: n a m sive p a r o c h u s actor requirere, et vicissim civilis iudex d a m n a r e n o n p o t e r a t administrationem « del F o n d o Culto » nisi ad eas t a n t u m expensas reiiciendas vel s u b m i n i s t r a n d a s , q u a e cultui ecclesiae e r a n t necessariae. Nulla etenim actio a d v e r s u s talem administrationem concessa est ad ea b o n a r e c u p e r a n d a , q u a e ecclesiae servitium a clero receptitio praestitum directe respiciunt, q u u m h u i u s m o d i b o n a in S t a t u s dominium t r a n s l a t a fuerunt. Exinde nec iudex civilis sententia s u a d a m n a r e , nec administratio restituere p o t e r a t aliquid q u o d praefatum ecclesiae servitium respiceret; u n d e immerito ex sententiae civilis t e n o r e et ex rei restitutae indole, ea s u m m a a priori sententia rotali clero abiudicata fuit, q u a m pro tali ecclesiae servitio Episcopus adiudicavit. R e s enim non ad s e n t e n t i a r u m civilium tramitem dirimenda est, sed ad iuris generalis n o r m a m nec n o n particularis ecclesiarum receptitiar u m . Siquidem qui plus ab aliquo accepit, q u o d sibi non est debitum, t e n e t u r domino suo r e s t i t u e r e : cum n e m o possit alterius iactura locupletare At d o m i n u s in casu certe n o n est administratio civilis « dei S. Romana Boia 399 F o n d o Culto » èuius p a t r i m o n i u m ex bonis ab Ecclesia arreptis constat, et in s u m m i s pro cultu erogandis h a u d e a m m e n s u r a m s u p e r a r e potest, q u a e vires hereditatis sibi delatae excedit. D o m i n u s igitur est ipsa ecclesia receptitia, cuius p a t r i m o n i u m lege eversiva fuit compilatum, et ipsi consequenter restituendus est s u m m a e excessus, qui, expensis p r o cultu solutis, manet, arbitrio Episcopi applicandus ad n o r m a m art. 5 exemplaris statuti a n n o 1824 confecti. Episcopus vero talem s u m m a e excessum clero pro praedicto servitio adiudicavit, et cum iure suo sit u s u s , eius agendi ratio etiam in h a c p a r t e p r o b a n d a est. Simili modo, pro arbitrio Episcopi, vi articuli quinti citati s t a t u t i exemplaris, determinari potest compensatio Archipresbytero t r i b u e n d a pro laboribus in beneficium ecclesiae S. Bartholomaei t a m feliciter expletis. I u r e suo, videlicet, u t e b a t u r Ordinarius in decreto 21 iulii 1912, q u o , o m n i b u s hinc inde perpensis, s u m m a e libellarum 20.809,80 et libellarum 6000 respective Archipresbytero Novia et clero receptitio assig n a t a e fuerunt. Quoad erogationem et administrationem pecuniae q u o t a n n i s in poster u m ab administratione, vulgo « F o n d o per il Culto » solvendae de q u o s u b dubio secundo agitur, eadem criteria adhiberi debent ac illa q u a e applicata s u n t respectu s u m m a e liquidae, q u a e pro retroacto t e m p o r e , vi sententiae civilis, Archipresbytero soluta fuit: eadem enim est indoles pecuniae, ad e u m d e m scopum destinatae, sive p r o t e m p o r e praeterito sive pro futuro collata fuerit. R e d i t u s enim adventicius est Ecclesiae receptitiae, qui proinde, ad n o r m a m quinti articuli statuti exemplaris s u p e r i u s citati, pro arbitrio Episcopi h o c vel illo m o d o erogandus est et a d m i n i s t r a n d u s . Ideoque, q u o d ad s e c u n d u m dubium spectat, cens u e r u n t DD. Auditores decreto Ordinarii esse s t a n d u m . Quibus o m n i b u s in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis h a b e n tes decernimus, declaramus et definitive s e n t e n t i a m u s , ad p r o p o s i t u m d u b i u m r e s p o n d e n t e s : «Affirmative, iuxta m o d u m , ad p r i m a m p a r t e m : Negative ad s e c u n d a m » seu « sententiam rotalem diei 28 februarii esse confirmandam iuxta m o d u m qui s e q u i t u r : « A d I: Affirmative: q u o a d p r i m a m partem. Q u o a d alteram v e r o : repartitionem controversae s u m m a e faciendam esse in o m n i b u s ut in decreto Episcopi diei 21 iulii 1912 ». « Ad II. S t a n d u m esse eidem decreto Episcopi »; statuentes praeterea, e x p e n s a s omnes iudiciales ab actore Archipresbytero Novia esse solvendas. 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quare m a n d a m u s Ordinariis locorum e t ministris t r i b u n a l i u m a d q u o s spectat ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam ad t r a m i t e m tituli XVII Cod. iur. can., et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m ss. c a n o n u m et p r a e s e r t i m cap. 3, sess. XXV, Conc. Trid. et can. 1924 Cod. I . C , iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis q u a e magis o p p o r t u n a et efficacia pro r e r u m adiunctis esse iudicaverint. R o m a e in sede T r i b u n a l i s S. R. R o t a e die 16 iulii 1920. Ioannes Prior, Ponens. Iulius Grazioli. Franciscus Parrillo. Ex Cancellaria 12 octobris 1920. Sac. T. Tani, Notarius. Diarium Romanae Öufiae mi DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 12 luglio 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi signori Cardinali e con il voto dei Rmi Prelati e Consultori teologi, si è tenuta la Congregazione Preparatoria dei Sacri Riti, per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Beata Maria Maddalena Postel, Vergine, Fondatrice dell'Istituto delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia; i quali miracoli vengono proposti per la sua Canonizzazione. Martedì 19 luglio 1921, nei Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Anna Maria Antigo, Monaca professa delle Clarisse, in Perpignano. 2) Conferma del culto da tempo immemorabile prestato al Servo di Dio Angelo de Scarpetti, dei Romitani di Sant'Agostino, chiamato Beato. 3) Concessione ed approvazione dell'Officio e Messa e dell'Elogio da inserire nel Martirologio dei Frati Minori, in onore della Beata Margherita di Lorena, Monaca professa del II Ordine di San Francesco, nella diocesi di Séez. 4) Infine intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Suor Maria della Passione di Nostro Signore Gesù Cristo, dell'Istituto delle Crocefisse Adoratrici del Ssmo Sacramento della Eucarestia. S. CONGREGAZIONE « P R O ECCLESIA ORIENTALI» NOTIFICAZIONE Si notifica che il signor Malik Pira, originario caldeo della Persia, è un semplice laico e non un Missionario Cattolico. Egli non deve ritenersi facoltizzato dall'autorità della Chiesa Cattolica a questuare per i suoi connazionali. Gli Eccmi Ordinari e i Revmi Superiori Religiosi, tanto in riguardo al signor Malik Pira, quanto in riguardo di altri questuanti, dovranno attenersi alle disposizioni della Circolare N. 29642, emanata dalla Sacra Congregazione de Propaganda Fide per gli Affari di Rito Orientale, il I gennaio 1912 (Acta Apostolicae Sedis, IV, 1912, p. 532). f i . P A P A D OPOULOS, Assessore. o ACTA, vol. XIII, n. 10. — 1-8-921. 28 40â Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale S. PENITENZIERIA APOSTOLICA Con Biglietto dell'Emo signor Cardinale Penitenziere Maggiore, in data I luglio 1921, il Santo Padre si è degnato nominare Monsig. Silvio Fagiolo, Segretario della Penitenzieria Apostolica. o SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 14 luglio 1921. 20 » » » » » 22 » » » » » 25 » » 27 » » » » » L'Eflio sig. Card. Giovanni Tacci, Protettore dell'Istituto delle Suore dell'Educazione Cristiana. Monsig. Francesco Guglielmi, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Il Rev. Sac. Umberto Kaldewey, Segretario di Nunziatura di seconda classe. Monsig. Pietro Bene4etti, Arcivescovo tit. di Tiro, Delegato Apostolico di Cuba e Portorico. Monsig. Ernesto Filippi, Arcivescovo tit. eletto di Sardica, Delegato Apostolico del Messico. Monsig. Francesco Borgongini-Duca, Pro-Segretario della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari, Consultore della Suprema Congregazione del S. Officio. Monsig. Pietro Fumasoni Biondi, Arcivescovo tit. di Dioclea e Segretario della Sacra Congregazione di Propaganda Fide, Consultore della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. Monsig. Francesco Borgongini-Duca, Consultore della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontifìcio: 7 maggio 1921. Monsig. Francesco Maria Kersuzan, Vesc. di Capo Haitiano. 9 luglio » Monsig. Giorgio Schmid de Grüneck, Vescovo di Coirà. 22 » » Monsig. Giuseppe Francesco Re, Vescovo di Alba. Diarium Romanae Curiae 403 Protonotari apostolici ad instar participantium : 3 » » 6 9 18 22 luglio » » » » » » 1921. » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Enrico Luigi Odelin, dell'archidiocesi di Parigi. Giulio Lapalme, della medesima archidiocesi. Gustavo Pietro Lefebre, della medesima archid. Massimino Lillo, della diocesi di Monopoli. Enrico I. Grosch, della diocesi di Nottingham. Gaetano Grimaldi, dell'archidiocesi di Bari. Ferdinando Paulikowski, Cappellano maggiore nell'esercito Austriaco. Prelati Domestici di S. S. : 20 febbraio 1918. Monsig. Giovanni Jeremicli, del Patriarcato di Venezia. 6 aprile 1921. Monsig. Almas Larouche, della diocesi di Chicoutimi. 10 giugno » Monsig. Giuseppe Luyo, dell'archidiocesi di Lima. 23 » » Monsig. Leonardo Sion, dell'archidiocesi di Gorizia. 25 » » Monsig. Paolo Borroni, dell'archidiocesi di Milano. 29 » » Monsig. Emanuele Vassallo, della diocesi di Malta. 30 » » Monsig. Ermenegildo Martínez y Marco, dell'archidiocesi di Burgos. 2 luglio » Monsig. Francesco Petich, del Patriarcato di Venezia. 6 » » Monsig. Ugo Descuffi., di Roma. 7 -» » Monsig. Francesco Borgongini-Duca, di Roma. 8 » » Monsig. Raffaele Caserta, dell'archidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Cipriano Dousset, della diocesi di Cahors. 13 » » Monsig. Paolo Velia Mangion, della diocesi di Malta. » » » Monsig. Michele Hourigan, dell'archidiocesi di Adelaide. » » » Monsig. Michele Maher, della medesima archidiocesi. 22 » » S. A. R. Monsig. Massimiliano di Sassonia. » » » Monsig. Luigi Lauletta, dell'archidiocesi di Santa Sevèrina. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 16 luglio 1921. Al sig. conte Sutemi Chinda, membro del Consiglio Privato di S. M. l'Imperatore del Giappone. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 26 giugno 1921. Al sig. colonnello Giulio Répond, già comandante della Guardia Svizzera Pontificia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 404 La Commenda dell' Ordine Piano : 29 giugno 1921. Al sig. conte Paolo d'Artet, della diocesi di Liegi. Il 13 giugno Cavalierato dell'Ordine Piano: 1921, Al sig. dott. Costantino Madias, di Chio. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 giugno 15 luglio .» » » » 16 » » » 1921. Al sig. marchese Claudio Lagergreen del Vicariato Apostolico di Svezia. » Al sig. Alberto Salomon, Ministro degli Affari Esteri dèi Perù. » Al sig. Oscar Barros, Ministro del Culto nel Perù. » Al sig. Pedro Iosè Rada y Gamio, Ministro del Fomento nel Perù. » Al sig. prof. Kinnosuke Murra, della Università di Tokio. » Al sig. visconte Tamemori Iriye, Gran Ciambellano di Sua ¡ Altezza imperiale il Principe Ereditario del Giappone. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 16 luglio » » 20 » - 25 » 1921. Al sig. Isam Takeshita, Vice Ammiraglio della Marina Giapponese. » Al sig. Takeji Nara, Generale di Divisione, Primo Aiutante di campo di S. A. I. il Principe Ereditario del Giappone. » Al sig. generale Enrico Gouraud, Alto Commissario della , Repubblica Francese in Siria. » A S. E. il sig. Giuseppe Wierusz Kowalski, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Polonia presso la Santa Sede. La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 15 luglio 16 » » » 1921. Al sig. Guglielmo Olaechea, dell' archidiocesi di Lima. » Al sig. Shutoku Matsui, Maestro di Corte di S. A. I. il Principe Kan-in. » Al sig. Hachiro Saionji, Maestro di Cérémonie di S. M. T Imperatore del Giappone. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 27 giugno 2 luglio 1921. Al sig. Francesco Van Gardinge, della dioc. di Bois-le-Duc. » Al sig. Giovanni Me Cormack, dell'archid. di Nuova York. Diarium Romanae Curiae 16 luglio » » » » 19 » » » » » 28 » 4Ö5 1921. Al sig. visconte Masanao Tsuchiya, Ciambellano di S. A. I. il Principe Ereditario del Giappone. » Al sig. Ujihide Toda, Segretario della Casa di S, A. I. il Principe Ereditario del Giappone^ » Al sig. Setsuzp Sawada, Segretario nel Ministero degli Affari Esteri del Giappone. » Al sig. Giacomo Curreno, dell'archidiocesi di Torino. » Al sig. Gian Luigi Andreis, della medesima archidiocesi. » Al sig. Fernando Roca de Togores y Caballero, marchese de TorneroSj Cavallerizzo di Campo di Sua Maestà Cattolica. » Al sig. Riccardo Rey y Boza, Incaricato di Affari del Perù presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 22 giugno 1921. Al sig. Edoardo F. Benedetto Charlton, Vice-Am miraglio della Marina Britannica. 6 luglio » Al sig. Luigi Hirschbühl,« Comandante della Guardia Svizzera Pontificia. 16 » » Al sig. colonnello Yoshiya Fukuda, Aiutante di Campo di S. A. 1. il Principe Kan-in. » » » Al sig. capitano Koshiro Oikawa, Aiutante di Campo di S. A. I. il Principe Ereditario del Giappone. » » » Al sig. Giulio Cesare Carletti, già Tenente dell'Esercito Pontificio. 25 » » Al sig. Conte Paolo Datti, aiutante della Guardia Nobile Pontificia. » » » Al sig. conte Francesco Antamoro, cadetto della Guardia Nobile Pontificia. » » » Al sig. marchese Alfonso Serlupi, cadetto della Guardia Nobile Pontifìcia. » » » Al sig. marchese Giuseppe Nannerini, cadetto della Guardia Nobile .Pontificia. » » » Al sig. conte Odoardo Aluffi, cadetto della Guardia Nobile Pontificia. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 6 giugno 2 luglio 8 » » » 1921. » » » Al sig. Sebastiano Fernando, dell'archidiocesi di Colombo. Al sig. Paolo C. Luiz, dell'archidiocesi di Verapoli. Al sig. Annibale Viti Mariani, di Roma. Al sig. Emmanuele Andrea Giulio de Martineng, della diocesi di Fréjus. » » » Al sig. Onorato Luigi Francesco Si van, della medesima dioc. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 406 15 16 luglio » 1921. Al sig. H. Ludovico Huvey, della diocesi di Chartres. » Al sig. dott. Zennoshin Hatta, medico di S. A. I. il Principe Ereditario del Giappone. > Al sig. conte Yoshinori Futara, segretario del Ministero della Casa Imperiale del Giappone. ? » » Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 8 luglio 13 » » » 16 » 1921. Al sig. Alfonso Renaud, già Zuavo Pontificio, dell'archidiocesi di Montreal. » Al sig. Lesmes Dehesa Abriat, Alfiere del R. Corpo degli Alabardieri di Spagna. » Al sig. Gioacchino Cabeza de Vaca y Santos Suarez, Alfiere della Scorta Reale di Spagna. » Al sig. Comandante Toyoki Hamada, Aiutante di Campo di S. A. I. il Principe Ereditario del Giappone. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 19 luglio 1921. Al sig. Emanuele Perez-Seoane y Roca De Togores, Conte de Velie, Primo introduttore degli Ambasciatori presso la R. Corte di Spagna. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 13 » luglio » » 1921. Al sig. Fortunato Federici, dell'archidiocesi di Aquila. » AI sig. Acacio Moscoso Alhado, Comandante del R. Corpo degli Alabardieri di Spagna. » Al sig. Carlo Nieulant y Erro, Comandante della Scorta Reale di Spagna. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 luglio 7 9 13 » > » 15 » » » » » 19 20 » » » » 1921. Al sig. Giovanni Hallenbarten, della Guardia Svizzera Pontificia. » Al sig. dott. Giuseppe Mueller, della diocesi di Losanna. » Al sig. Giovanni Herbaut, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. Giuseppe Morales Correa, Corriere di Gabinetto di S. M. Cattolica. » Al sig. Teodoro Favre, già Ufficiale nell'Esercito Pontificio. » Al sig. Alfonso Gualtieri, già Ufficiale nell'Esercito Pontificio. » Al sig. avv. Lizardo Velazco, dell'archidiocesi di Lima. » Al sig. avv. Gonzalo Herrera, della medesima archidiocesi. » AI sig. Nicola Massaruti (Roma). » Al sig. avv. Angelo Cassinis (Roma). UÈ Diarium Êomanae Òurìaè MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 14 febbraio 1921. Monsig. Giacomo Giuseppe Redmond, della diocesi di Liverpool. 11 giugno » Monsig. Abdon Melibeu de Lima, dell'archid. di Parahiba. » » » Monsig. Emidio Gardoso, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Vitelli, dell'archidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Salvatore Raia, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Teodoro Innitzer, dell'archidiocesi di Vienna. 1 luglio - » Monsig. Chiaffredo Gosso, della diocesi di Saluzzo. 4 » » Monsig. Giovanni Romagnoli (Roma). 6 » » Monsig. Valerio Valeri (Roma). 8 » » Monsig. Francesco Fornara, della diocesi di Novara. 12 » » Monsig. Asdrubale Betti, della diocesi di Osimo e Cingoli. » » » Monsig. Oddone Sabbatini, della medesima diocesi. 15 » » Monsig. Alessandro Sobaux, della diocesi di Luçon. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 11 6 » 22 giugno 1921. Il sig. conte Arbeno Attems, dell'archidiocesi di Gorizia. luglio >v II sig. Giuseppe M Gamazo y Garcia de los Rios, della diocesi di Madrid. » » Il sig. conte Cristiano D'Elbee, della diocesi di Rayonne. » » Il sig. conte Leone Colonna Czosnowski (Roma). a Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 11 giugno 1921. Monsig. Antonio Vecchi, della diocesi di Nusco. 18 » » Monsig. Giuseppe Pagella, della diocesi di Alessandria. 1 luglio » Monsig. Enrico Perez Capetillo, dell'archidiocesi di Yucatán (Messico). 4 » » Monsig. Alessandro Evreinow (Roma). 12 » » Monsig. Giuseppe Trikál, dell' archidiocesi di Strigonia. » » » Monsig. Cristiano Gohr, della diocesi di Breslavia. 15 » » Monsig. Francesco Bayer, della diocesi di Seckau. 26 » » Monsig. Umberto Kaldewey (Roma); 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 4 8 luglio » 1921. Il sig. Valeriano Stawiarski, della diocesi di Premislia. » Il sig. Giuseppe Casanova Dalfó, delParchid. di Valencia. Cappellano Segreto d'onore di S. S. : 19 luglio 1921. Monsig. Licinio Refice (Roma). NECROLOGIO 12 lo luglio » 1921. Monsig. Giuseppe Maria Koudelka, Vescovo di Superior. » Monsig. Paolo Soninosi, Arcivescovo tit. di Marcianopoli. Annus XIII - Vol. XIII 1 Septembris 1921 Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV CONSTITUTIO APOSTOLICA SUPPRESSIS VICARIATU APOSTOLICO SAXONIAE ET PRAEFECTURA APOSTOLICA LUSATIAJB, EORUM TERRITORIO RESTITUITUR DIOECESIS MISNENSIS. BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sollicitudo omnium Ecclesiarum, q u a e R o m a n o Pontifici incumbit, id exigit, ut quae ad religionis i n c r e m e n t u m et ad meliorem fidelium g u b e r n a t i o n e m m a x i m e conducunt, sedulo p r a e s t e n t u r . Cum itaque canonici ecclesiae collegiatae Sancti Petri in Bautzen, septimo i a m exeunte centenario ab eiusdem Capituli canonica constitutione, supplices preces Apostolicae Sedi porrexerint, ut ex territorio t a m praefecturae apostolicae de Lusatia, q u a m vicariatus apostolici Saxoniae a n t i q u a dioecesis Misnensis, aliquot abhinc saeculis exstincta, r e s t i t u e r e t u r ; Nos, in propagationem christiani nominis et in b o n u m ecclesiastici regiminis id cessurum c e m e n t e s , a t q u e prae oculis h a b e n tes praelaudati Capituli tum singularem erga Sedem Apostolicam fidelitatem ac devotionem, t u m eximia in catholicam religionem merita, p r a e h a b i t o voto dilectorum filiorum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de P r o p a g a n d a Fide praepositorum, benigne libenterq u e oblatis precibus a n n u e n d u m censuimus. Q u a m ob causam, Apostolicae potestatis plenitudine, et suppleto q u o r u m interest vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, per p r a e s e n t e s Litteras s t a t u i m u s , ut territorium m e m o r a t a e praefecturae apostolicae ACTA, vol. XIII, n. 11. — 1-9-921. 29 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale L u s a t i a ë et vicariatus apostolici Saxoniae, suppressis in p e r p e t u u m praefectura et vicariatu, in dioecesim erigatur Misnensem n u n c u p a n dam, quae Sanctae Sedi immediate erit subiecta et S. Congregationis Consistorialis iurisdictioni submissa. H u i u s dioecesis sedem et cathedram episcopalem in urbe Bautzen in Lusatia constituimus, q u a m proinde ad civitatis episcopalis g r a d u m et honorem extollimus cum o m n i b u s privilegiis et iuribus, q u i b u s ceterae civitates episcopales iure c o m m u n i fruuntur. Ecclesia vero collegiata Sancti Petri loci Bautzen ad s t a t u m et dignitatem Cathedralis evehim u s , simulque ipsi eiusque pro tempore Episcopis t r i b u i m u s h o n o r e s , insignia, favores, gratias, privilegia et iura, q u i b u s aliae cathedrales ac e a r u m pro tempore Antistites iure, vel legitima consuetudine g a u d e n t . M a n d a m u s insuper ut Capitulum collegiale a S. Petro in Bautzen in Capitulum cathedrale dioecesis Misnensis e r i g a t u r ; in eiusque gratiam et favorem v o l u m u s ut firma m a n e a n t et confirmentur, iuxta novissima Codicis iuris canonici decreta, p r o p r i a s t a t u t a capitularia, nec n o n o m n i a privilegia et iura, q u a e h a c t e n u s legitime obtinuit, firma t a m e n electione canonicorum et Dignitatum Capituli ad t r a m i t e m iuris communis, atque a d e m p t a in posterum Decano eiusdem Capituli qualibet in fideles ecclesiastica iurisdictione. I u b e m u s quoque ut, q u o d attinet ad Seminarii dioecesani institutionem, ad Vicarii Capitularis sede vacante electionem, ad ipsorum clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, rite serventur q u a e sacri canones de his r e b u s praescribunt. Q u o u s q u e a u t e m haec nova dioecesis de proprio pastore provideatur, eiusdem regimen dilecto filio Iacobo Skala, hodierno Decano capitulari, t a m q u a m Administratori Apostolico, committimus, ipsi tribuentes facultates ac i u r a omnia, q u a e huic -muneri competunt. P r a e s e n t e s a u t e m Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam si quilibet, q u o r u m i n t e r e s t vel s u a interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint ac praemissis n o n consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, •s, licet substantiali et inexcogitato defectu, notari, impugnari, vel in controversiam vocari p o s s e ; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab omnib u s ad q u o s spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a q u o c u m q u e , quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, irritum p r o r s u s et inane esse et fore v o l u m u s et decernimus. 411 Acta Benedicti PP. XV Hisce itaque ut s u p r a constitutis, ad eadem omnia exsecutioni m a n d a n d a , d e p u t a m u s venerabilem fratrem Eugenium Pacelli, Archiepiscopum titularem S a r d i a n u m , N u n t i u m Apostolicum in Germania, eidem tribuentes necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto eidem onere ad S a c r a m Congregationem Consistorialem mittendi, infra sex menses a praesentibus Litteris datis, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Mandamus denique ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus adhib e a t u r fides, q u a e hisce Nostris Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, q u a t e n u s o p u s sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis; specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Nemini ergo h a s Litteras Nostras suppressionis, electionis, seu restitutionis, decreti, m a n d a t i , derogationis et voluntatis infringere, vel contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum Eius, se noverit i n c u r s u r u m . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die vigesima q u a r t a mensis iunii, Pontificatus Nostri a n n o septimo. j$l C. DE LAI, Episc. Sabinen. S. C. Cornisi. Secretarius. CARD. O. C A R D . CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apostolicus. Leopoldus Capitani, Subst. Reg. ex spec. deleg. Loco ^ plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XXIII, n. 50. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE 1 TITULUS BASILICAE ECCLESIAE MINORIS SANCTI CONFERTUR STEPHANI ARCHIPRESBYTERALI CIVITATÍS LAVANIENSIS, IN ET COLLEGIATAE DIOECESI CLAVA- RENSI. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Inter sacras aedes q u i b u s Lavania civitas, Clavarensis dioecesis intra fines posita, nobilitatur, antiquitate ac molis amplitudine p r a e s t a t collegiata ac paroecialis ecclesia Sancti Stephani, q u a e mirificis artis operibus, pictis tabulis, affabre sculptis statuis et marmoreis m o n u m e n t i s renidet, simulque praedivite et copiosa sacra supellectili pollet, atque etiam s a c e r d o t u m ministerio, t a m sacris caeremoniis et divino cultui, q u a m fidelium pietati digne satisfacere n o n desinit. Nec praeteriri potest ecclesiam e a n d e m paucis abhinc a n n i s splendide i n s t a u r a t a m et o r n a t a m fuisse, conlata stipe canonicorum et cleri, civium divitiis a b u n d a n t i u m , c e t e r o r u m q u e fidelium, praesertim Lavaniensium, qui omnes et singuli ecclesiae suae matricis decorem pio ac munifico studio certatim dilexerunt. Illustrant q u o q u e civitatem Lavaniam m o n u m e n t a sacra et civilia, vetusta quidem ac recentiora, potissimum avita virtus ac religio civium, q u o s inter viri ac mulieres exstiterunt armis, scientiis, Uteris, dignitate ac vitae sanctimonia praestantes. In primis recensentur I n n o c e n t i u s IV et Adrianus IV S u m m i Pontifices praedecessores Nostri, septuaginta duo p u r p u r a t i P a t r e s Cardinales, et t r e c e n t u m sexaginta circiter Dignitates a t q u e infulati e l o v a niensi clero s a c e r d o t e s : nec o m i t t e n d a est sancta illa m a t r o n a Catharina F ü s c a A d u r n a c o n t e m p t u m u n d i et caritate in Deum insignis. Quae cum ita sint, cum Capitulum, clerus et aediles eiusdem ecclesiae archipresbyteralis et collegiatae. Sancti Stephani, n e c n o n municipii Rector et municipes a t q u e optimates Lavaniensis civitatis enixas Nobis preces humiliter a d h i b u e r i n t ut p r a e d i c t a m ecclesiam titulo et dignitate Basilicae minoris cohonestare velimus; Nos, animo repetentes inclytas t u m templi illius, t u m civitatis m e m o r i a s , c u m q u e preces easdem cumulet a t q u e ornet a m p l i s s i m u m suffragium Episcopi Clavarensis, votis his a n n u e n d u m libenti quidem animo existimavimus. Quare, collatis etiam consiliis cum VV. F F . NN. S. R, E. Cardinalibus S a c r o r u m R i t u u m Con- 413 Acta Benedicti PP. XV gregationi praepositis, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi perp e t u u m q u e in m o d u m , archipresbyteralem et collegiatam ecclesiam Deo s a c r a m in h o n o r e m sancti Stephani, civitatis Lavaniensis, Clavarensis dioecesis, provinciae Genuensis, ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehimus, cum o m n i b u s honorificentiis et privilegiis, q u a e minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Haec concedimus, decernentes praesentes Literas Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. XVI Datum R o m a e a p u d S a n c t u m Petrum, sub a n u l o maii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, Piscatoris, die a Secretis Status. II METROPOLITANUM TEMPLUM LIMANUM AD BASILICAE MINORIS DIGNITATEM PROMOVETUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Constat Nobis metropolitanum temp l u m L i m a n u m universae P e r u v i a n a e regionis primatiale, antiquitate, molis amplitudine et artis operum magnificentia, ceteris sacris aedibus Americae Meridionalis antecellere. Traditum enim memoriae est Franciscum P i z a r r o , qui P e r u v i a n a s oras p r i m u s invisit, L i m a m q u e u r b e m fundavit, p r i m u m quidem posuisse illius templi lapidem, quod a n n o M D X L I P a u l u s P p . III rec. mem. praedecessor Noster ad cathedralis p r i m u m , dein, a n n o M D X L V , ad metropolitani decus provexit; cuiusque P a t r o n u m d i v u m I o a n n e m Evangelistam designavit. P r i m i s illis annis L i m a n a Ecclesia amplissimas complexa est regiones, et Nicaraguae, Columbiae, Aequatorii, Cilae, Boliviaeque sedes episcopales illi fuerunt suffragan e a e ; ideoque eam iure meritoque s a n c t u s praedecessor Noster P i u s V a n n o M D L X X I Primatialis Ecclesiae titulo decoravit. In P e r u v i a n a e autem regionis u r b e principe Lima christiana res continuo eonvaluit; Religio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 414 sae ad eam quasi certatim familiae confluxerunt: Praedicatores, F r a t r e s Minores, Mercedarii, Eremitae Augustiniani, clerici regulares Societatis Iesu, Minimi, infirmis Ministrantes, Benedictini Ordinis monachi, plur i b u s itemque celeberrimis coenobiis ac templis urbem ditarunt. Ecclesia a u t e m Limana, quae, ex vetustissima traditione a priscis aborigenis recepta, p r i m u m Evangelii p r a e c o n e m T h o m a m apostolum habuit, piis semper floruit P a s t o r i b u s , quos inter divum Torribium m e m o r a r e iuvat, qui Concilia provincialia instituit decimo sexto saeculo labente, et territorii amplitudine catholici orbis per illud temporis m a x i m a m archidioecesim sanctissime m o d e r a t u s est. P e r u v i a n a etiam regio, unica in America universa, viros ac mulieres edidit caelitum honore insignes, n i m i r u m s a n c t a m Rosam a Lima, s a n c t u m F r a n c i s c u m Solano, beatum Martinum de P o r r e s , beatum I o a n n e m Macias, aliosque venerabiles, qui sanctimonia vitae et heroicarum virtutum exemplo patriam terram illus t r a r u n t . Quocirca R o m a n i Pontifices P e r u v i a n a m nationem et metropolitanam potissimum L i m a n a m Ecclesiam singulari iugiter dilectione prosecuti s u n t ; c u m q u e praesens L i m a n u s Archiepiscopus, suo et Capit u l a r i u m clerique nomine, enixis Nos votis flagitaverit ut metropolitanam ipsam sedem ad Basilicae dignitatem provehere dignaremur, Nos votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Ut igitur hoc anno, quo p r i m u m sese vertit saeculum ex quo P e r u v i a n a natio se in libert a t e m vindicavit, a u s p i c a t u m eventum peculiari Pontificiae voluntatis significatione c u m u l e m u s , Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in modum, metropolitanam ecclesiam L i m a n a m , Deo sacram in h o n o r e m sancti I o a n n i s Evangelistae, ad Basilicae minoris dignitatem promovemus, cum omnibus et singulis h o n o r i b u s ac privilegiis, q u a e minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Literas firmas, validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare p o t e r u n t plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die maii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. XXVIII P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Acta Benedicti PP. XV III PARS TERRITORII ORIENTEM TUI VICARIATUS FLUMINIS APOSTOLICO DE APOSTOLICI HOANG-HO SITA, SCIAM-TOM DE CE-LI SEPARATUR MERIDIO-ORIENTALI, ET AD1ICITUR AD VICARIA- MERIDIONALI. B E N E D I C T U S P P . XV Ad futuram rei memoriam. — Ex officio supremi apostolatus q u o in terris divinitus fungimur, ea sollicito studio decernere satagimus q u a e in exploratam christiani populi utilitatem cedant. Iamvero cum venerabilis frater Henricus Lecroart, Vicarius Apostolicus de Ce-li meridio-orientali in Sinis, ob difficultatem flumen Flavum (Hoang-Ho) transfretandi ad pastoralia m u n i a implenda, instanter flagitaverit ut finitimo vicariatui apostolico de Sciam-tom meridionali u n i r e t u r territorii suae iurisdictionis p a r s ad orientem fluminis ipsius sita, Nos, collatis consiliis c u m VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s attente perpensis, enunciati P r a e sulis votis benigne concedendum existimavimus. Idcirco Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m tenore, territorium situm ad orientem fluminis Flavi, Hoang-ho vulgo appellati, complectens sub-praefecturam de TungMing et p a r t e m meridionalem sub-praefecturae de Ghang-Yuan, a vicariatu apostolico de Ce-li meridio-orientali seiungimus, illudque t r i b u i m u s , eadem Nostra auctoritate, vicariatui apostolico de Sciam-tom meridionali. Haec s t a t u i m u s decernentes p r a e s e n t e s Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectat sive spectare p o t e r u n t plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irrit u m q u e ex n u n c et inane fieri, si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die i n iunii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV GENERALE SEU COMMUNE MANDATUM APOSTOLICUM FIT SEMEL PRO SEMPER LOCORUM ORDINARIIS PRO BENEDICTIONE ABBATUM ORDINIS SANCTI BENEDICTI. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — P r o benedictione Abbatum duplex in R o m a n o Pontificali formula h a b e t u r : altera pro benedictione auctoritate Apostolica, altera a u t e m pro benedictione Ordinarii a u c t o r i t a t e *P peragenda. P o s t r e m a a d h i b e n d a erat in benedictione A b b a t u m , qui ab Ordinarii loci iurisdictione exempti non erant, quique proinde proprio Ordinario loci subiectionem et obedientiam in ipsa benedictionis eae r e m o n i a promittere t e n e b a n t u r . Prior vero formula a s s u m e b a t u r , prouti a d h u c in praesens assumitur, in benedictione A b b a t u m e x e m p t o r u m , quorum quidem benedictio vel in Curia R o m a n a fit, vel de m a n d a t o Apostolico extra R o m a n a m Curiam peragitur, quin loci Ordinario, de cuius potestate exempti sunt, subiectionem et obedientiam promittere debeant. Q u o n i a m vero o m n e s Ordinis Sancti Benedicti confoederati Abbates palmario exemptionis privilegio gaudent, quod, praeter innumer a s antiquas leges identidem editas, etiam n u p e r p r o m u l g a t u s iuris canonici Codex confirmat (can. 615), h o r u m A b b a t u m benedictio semper auctoritate Apostolica peragitur. Sed cum ipsa benedictio saepius extra R o m a n a m Curiam sit impertienda, peculiare in singulis casibus Apostolicum m a n d a t u m debet exquiri, quod generaliter dirigitur ad Episcopum, cuius in dioecesi futurum benedicendi Abbatis coenobium reperitur, nisi a g a t u r de Abbate nullius dioecesis benedicendo, a u t peculiare privilegium adfuerit a quolibet Episcopo benedictionem recipiendi. Codex enim, cum hac in re integre ius a n t i q u u m referat, a m a n d a t o Apostolico i m p e t r a n d o n o n eximit, n e q u e illud de iure confert Episcopo dioecesano, sed e n u n ciati m a n d a t i necessitas, sicuti antea, p e r m a n e t . Considerata vero Ordinis Sancti Benedicti ubique t e r r a r u m propagatione, cum in p l u r i b u s casibus et a longinquis etiam regionibus ad S a n c t a m h a n c Sedem recursus pro m a n d a t o Apostolico fieri, a t q u e interea benedictio longum per t e m p u s differri debeat, dilectus filius Fidelis de Stotzingen, Abbas P r i m a s Ordinis Sancti Benedicti, totius Ordinis Benedictini confoederati exprimens vota, pro benedictione o m n i u m A b b a t u m Ordinis eiusdem extra Roman a m Curiam impertienda, generale seu c o m m u n e m a n d a t u m Apostolicum, semel pro semper, enixis precibus Nos flagitavit. Nos autem, o m n i b u s Acta Benedicti PP. XV 417 rei m o m e n t i s attento seduloque studio perpensis, ut inclytus et vetu" stissimus Ordo, a m o n a c h o r u m occidentalium P a t r i a r c h a in Ecclesiae b o n u m et columen constitutus, n o v u m nanciscatur Pontificiae benevolentiae pignus, enunciati Abbatis votis a n n u e n t e s , Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi, p e r p e t u u m q u e in m o d u m , pro o m n i b u s Ordinis Sancti Benedicti confoederati Abbatibus, in posterum, extra R o m a nam Curiam benedicendis, ubique t e r r a r u m , generale seu c o m m u n e m a n d a t u m Apostolicum ad Episcopum dioecesanum respectivum directum, semel pro semper, largimur, quod ad ritualem Pontificalis interrogationem « habetis m a n d a t u m Apostolicum? » legi possit. Ad haec, quoniam dioecesani Episcopi n o n n u m q u a m impediti sunt, q u o m i n u s benediction e m abbatialem opportuno t e m p o r e impertiant, concedimus ut, firmis peculiaribus privilegiis, non solum Abbates nullius, de quibus mentio fit in can. 322 § 2; 323 § 1, nec n o n Abbates q u o r u m monasteria reper i a n t u r i n t r a fines alicuius dioecesis nullius, sed etiam ceteri Abbates Ordinis Sancti Benedicti confoederati praefatam benedictionem recipere valeant a quolibet Episcopo cum hac Sancta Sede Apostolica communionem h a b e n t e , quoties sedes episcopalis vacaverit, vel quoties in scriptis constiterit, Episcopum dioecesanum a u t legitime impeditum esse, quom i n u s eam ipse conferat, a u t consensum s u u m ad hoc dedisse. Praecipimus vero, ut in sollemni benedictionis caeremonia Abbas benedic e n d a debitae f i d e l i t a t i s iugiter s e r v a n d a e consueto iureiurando s e adstringat. Haec s t a t u i m u s , decernentes p r a e s e n t e s Literas firmas, validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudic a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si quidq u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignor a n t e r a t t e n t a r i contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Volumus autem, ut praesentium L i t e r a r u m t r a n s u m p t i s seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem p r o r s u s fides a d h i b e a t u r q u a e adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die xix iunii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 418 V ECCLESIA CATHEDRALIS TITULO AC BURGENSIS DIGNITATE BASILICAE B. M. V. MINORIS SIDERIBUS RECEPTAE DICATA, HONESTATUR. BENEDICTUS P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Decessorum Nostrorum insistentes vestigiis, q u a e in orbe catholico templa antiquitate, dignitate, artium m o n u m e n t i s excellere videantur, ea consuevimus peculiaribus honoris titulis ac privilegiis locupletare, ut ea populares continentium regionum, q u a maiore fieri potest, et reverentia colant, et a n i m o r u m a r d o r e Deum precaturi invisant. Quam ob rem cum dilectus filius Noster i o a n n e s S. R. E. Cardinalis Benlloch y Vivó, ex Apostolica dispensatione Burgensium Archiepiscopus, qui n u n c in R o m a n a Curia adest, enixas ad •" Nos preces a d m o v e n t , ut ecclesiae cathedrali Burgensi dignitatem, titulum ac privilegia Basilicae minoris, pro Nostra benignitate, impertiri dignaremur, Nos p u r p u r a t i P a t r i s ipsius optatis a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Et revera optime novimus cathedralem eandem, quo est mirabili artificio exstructa, principem obtinere locum inter aedes sacras, q u a e H i s p a n i a r u m regiones nobiiitant a t q u e insigne catholici populi hispanici studium religionis t e s t a n t u r ; n a m templum ipsum iam a n n o M C C X X I inchoatum a B u r g e n s i u m Episcopo Mauritio, auspice a t q u e a d i u v a n t e sancto H i s p a n i a r u m rege F e r d i n a n d o , amplitudine, o p e r u m artis, q u a m gothicam vocant, mirificis lineamentis, altarium et sacrae supellectilis copia et magnificentia inter cetera totius regionis hispanicae praecellit. Neque Nos latet hoc ipso a n n o , proximo mense iulio, septingentesimum celebrandum fore anniversarium, ex quo auspicalis lapis sacri aedificii iactus est, ac p r o p t e r e a Nos q u o q u e volumus eum faustissimum eventum efficere laetiorem, itemque christifidelibus archidioecesis Burgensis stimulos addere, ut maiore in dies p r o s e q u a n t u r veneratione b e a t a m Mariam Virginem in caelos A s s u m p t a m , cui eadem cathedralis ecclesia dedicata est. Qua re, conlatis consiliis cum VV. F F . „NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi SS. R i t u u m praepositis, motu proprio ac de certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium L i t e r a r u m t e n o r e p e r p e t u u m que in modum, enunciatam cathedralem ecclesiam archidioecesis Burgensium, dignitate ac titulo Basilicae minoris h o n e s t a m u s , cum o m n i b u s Acia Benedicti PP. XV 419 et singulis honoribus, praerogativis, privilegiis, indultis, q u a e aliis minor i b u s almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Decernentes p r a e s e n t e s Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus iugiter sortiri et obtinere, illisque ad q u o s pertinent n u n c et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irrit u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis; auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Ï D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die iulii M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VI 3RIGITUR IN VULGO TUTA, PRIMARIAM «ŒUVRE CUM GENTIIS AC DE ASSOCIATIO PROPAGANDE FACULTATE A TER REPETITA ANGELICA DES AGGREGANDI TROIS UBIQUE AVE MARÍA », TERRARUM, SALUTATIONE BLESII ADDITIS INSTIINDUL- PRIVILEGIIS. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. - Nihil magis acceptum Nobis est q u a m ut in christiano populo erga g r a t i a r u m a p u d Deum conciliatricem Virginem Mariam pietas excitetur. Frugiferum h u n c ad finem obtin e n d u m p l u r i m u m valet repetita Angelicae salutationis recitatio, q u a m et a priscis t e m p o r i b u s sancti viri p r a e d i c a r u n t et R o m a n i Pontifices Nostri praedecessores, peculiaribus etiam de t h e s a u r o Ecclesiae additis gratiis, provexerunt. Quare n o n sine laetitia c o m p e r i m u s q u a e retulit ad Nos dilectus filius Chlodoveus a Provin, ex Ordine F r a t r u m Minorum C a p u l a t o r u m a l u m n u s , nimirum in civitate Blesensi in sacello B. M. V. I m m a c u l a t a e dicato, piam canonice institutam fuisse societatem sive confraternitatem sub titulo « Salutationis Angelicae ter repetitae » ad potentiam, sapientiam et misericordiam Dei Matris recolendas. Comper i m u s quidem h a n c societatem brevi, favente Deo, u b e r r i m a n a c t a m fuisse i n c r e m e n t a et a multis sacrorum Antistitibus p r o b a t a m , n o n m o d o in universam Galliam se effudisse, sed, nationis illius fines praeter gressam, n u n c in Italiam, L u s i t a n i a m et ad exteras q u o q u e catholicas missiones migrasse, et n o n m i n u s sociorum n u m e r o q u a m b o n o r u m MO Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale o p e r u m exercitatione florere. N u n c a u t e m cum idem P a t e r Chlodoveus e n u n c i a t a e societatis h o d i e r n u s Moderator enixas Nobis preces humiliter adhibuerit, ut societatem ipsam ad P r i m a r i a e sive ad Archiconfraternitatis gradum promovere dignemur, hisque precibus plurium Episcoporum, Archiepiscoporum atque etiam S. R. E. Cardinalium c o n s e n s u s et suffragia accedant; Nos votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S . R . E , Cardinalibus Congregationi praepositis pro Tridentini Concilii decretis interpretandis, Associationem titulo « Salutationis Angelicae ter repe« titae », in sacello publico, I m m a c u l a t a e Conceptioni dicato, Ordinis Minorum Capulatorum civitatis Blesensis canonice exsistentem, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , in Archisodalitatem sive in Societatem P r i m a r i a m cum solitis privilegiis erigimus a t q u e instituimus. Ipsius autem Societatis sic in P r i m a r i a m a Nobis erectae, officialibus et sodalibus p r a e s e n t i b u s et futuris, auctoritate similiter Nostra, praesentium tenore et quidem perpetuo concedim u s ut ipsi, servatis religiose sacrorum c a n o n u m praescriptis, alias eiusdem nominis a t q u e instituti societates u b i q u e t e r r a r u m institutas, sive instituendas in posterum, sibi aggregare q u e a n t , et cum illis pariter communicare valeant o m n e s et singulas i n d u l g e n t i a r u m relaxationes eidem P r i m a r i a e Archisodalitati a Sancta hac Sede concessas sive in poster u m concedendas, d u m m o d o h a e t a m e n cum aliis possint communicari. Sodalium autem Archisodalitatis eiusdem spirituali b o n o consulere cupientes, audito dilecto filio Nostro S. R. E. Cardinali Poenitentiario Maiore, de omnipotentis Dei misericordia et b e a t o r u m Petri et Pauli Apostolorum Eius auctoritate confisi, o m n i b u s et singulis fidelibus ex utroqme sexu, qui dictam Archisodalitatem « Salutationis Angelicae ter « repetitae » in posterum ingredientur, die primo e o r u m ingressus, si sacramentali confessione expiati sacram synaxim s u m p s e r i n t , plenariam indulgentiam largimur, d u m m o d o quavis in ecclesia pro christianorum principum concordia, h a e r e s u m exstirpatione, peccatorum conversione ac sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effuderint, et, si de a b s e n t i b u s sociis agatur, concedimus ut ipsi eam lucrari valeant, servatis servandis, q u u m diem, q u a adscripti p r i m u m fuerint, certo modo noverint; ac t a m inscriptis q u a m in p o s t e r u m inscribendis sociis in cuiuslibet eorum mortis articulo, si vere p o e n i t e n t e s - a c confessi ac Sacra C o m m u n i o n e refecti, vel, q u a t e n u s id agere nequiverint, n o m e n Iesu ore, si potuerint, sin m i n u s corde, devote invocaverint, et mortem t a m q u a m peccati stipendium de m a n u Domini patienter susceperint, etiam plenariam indulgentiam t r i b u i m u s . P r a e t e r e a iisdem n u n c Acta Benedicti PP. XV 421 et in p o s t e r u m ipsam in Archisodalitatem sive P r i m a r i a m Societatem adlectis fidelibus, qui tribus praecipuis Associationis festis diebus, n e m p e i m m a c u l a t a e Conceptionis, Annunciationis et Assumptionis B. M. V., et q u a t u o r p a t r o n a l i b u s festivitatibus Archisodalitatis memoratae, scilicet sanctae Mechtildis Virginis, sancti Antonii Patavini Confessoris, sancti Leonardi a P o r t u Mauritio Confessoris et sancti Alfonsi a Ligorio Confessoris et Ecclesiae Doctoris; nec n o n tribus aliis festis sancti Iosephi B. M. V. Sponsi, saneti Gabrielis Archangeli et sancti Franciscis Assisiensis Confessoris; t a n d e m primo cuiusque per a n n u m mensis s a b b a t o , sacramentali a d m i s s o r u m confessione expiati et caelestibus recreati epulis, quotannis, a medietate diei praecedentis ad mediam u s q u e noctem festi respectivi, p r o p r i a m Associationis cappellani, si exstet in locis ubi degunt, secus quodvis publicum templum sive sacellum, visitent, ibique, p r o u t supra, pias preces effundant, quo die iniuncta pietatis opera adimpleant, item plenariam indulgentiam concedimus. Insuper enunciatae Primariae Associationis sodalibus praesentibus et futuris, quoties per novem s u b s e q u e n t e s dies m a n e et vespere salutationem Angelicam ter contrito corde ac devote recitaverint, septem a n n o s totidemque quadragen a s ; quoties vero salutationem ipsam ter, contrito pariter corde et devote, recitent, trecentos dies; sodalibus a u t e m secundi gradus, sive zelatoribus appellatis, quoties iuxta Associationis t a b u l a s ad diffundendam piam c o n s u e t u d i n e m ter salutationem Angelicam recitandi, vel etiam ad inscribendos eidem societati fidelibus operam dederint, toties iis de n u m e r o poenalium in forma Ecclesiae consueta centum e x p u n g i m u s Ad haec, t a m adscriptis q u a m in posterum adscribendis sacerdotibus veniam facimus ex q u a ipsi, tribus per h e b d o m a d a m diebus, Missae q u a m pro defunctis rite celebrabunt, altaris indulgentiam applicare valeant. Sacerdotibus autem Moderatoribus omnium associationum ipsi Primariae in posterum aggregandarum facultatem facimus, servandis de iure servatis, ac d u m m o d o sint ad sacramentales confessiones excipiendas probati, tempore s a c r o r u m missionum publice, aliis vero temporibus privatim, benedicendi iuxta ritum formulamque praescriptam, c r u c e s , crucifixos, sacra nomismata, coronas precatorias et p a r v a s D. N. I. C, beatae Mariae Virginis et Sanctorum ex metallo s t a t u a s , eisque applicandi indulgentias, quae continentur in elencho per typos edito die v mensis septembris a. M C M X I V , n o n exclusis, quod ad coronas precatorias, indulgentiis a sancta Birgitta n u n c u p a t i s , et etiam illis q u a e a P a t r i b u s Crucigeris vocantur. Praefatis quoque Moderatoribus, d u r a n t e m u n e r e , privilegium q u a t e r in h e b d o m a d a concedimus, cuius vi Missae ab iisdem ad quodvis cuiusque ecclesiae altare rite celebratae, illi ani- 4M% x Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m a e p r o q u a peractae fuerint perinde suffragentur ac si ad privilegiat u m altare celebratae fuissent. T a n d e m , cum sodales ipsi P r i m a r i a e Associationi sive Archisodalitati inscripti, ex praescripto eiusdem Associationis persaepe recitare soleant piam invocationem, iam ab hac Sede Apostolica indulgentiis d i t a t a m : « O Mater mea, libera me hodie a peccato m o r t a l i » , permittim u s , ut ipsi sodales vocabulo « hodie » substituere possint « d u r a n t e die hoc », si invocationem recitent m a n e , sive « d u r a n t e h a c nocte » si eam recitent vespere, idque q u o c u m q u e idiomate d u m m o d o versio fidelis sit, quin indulgentia invocationi a d i u n c t a d e t r i m e n t u m ullum patiatur. Haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, ipsique Sodalitati, sic in P r i m a r i a m a Nobis evectae, n u n c et in p o s t e r u m perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Largimur simul ipsis sociis praesentib u s et futuris m e m o r a t a e P r i m a r i a e societatis, si malint, liceat indulgentiis o m n i b u s , t a m plenariis q u a m partialibus, q u a s s u p r a numeravimus, exclusa plenaria in mortis articulo l u c r a n d a indulgentia, functorum vita labes p o e n a s q u e expiare. Non o b s t a n t i b u s constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, ceterisque o m n i b u s , speciali licet atque individua mentione ac derogatione dignis, in c o n t r a r i u m facientibus quibuscumque. Volumus a u t e m ut praesentium L i t t e r a r u m t r a n s u m p t i s , seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, q u a e adhiberetur ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. XXX Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die iulii MCMxxi, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. m EPISTOLAE I AD EM.UM P. D. CAROLUM IOSEPHUM S. R. E. PRESB. CARD. SCHULTE, ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM: DE CATHOLICO PHILOSOPHIAE INSTITUTO COLONIAE AGRIPPINAE CONDENDO. Dilecte fili noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Optim u m sane consilium, uti accepimus ex tuis officiosis litteris, n u p e r iniisti, comprobante F u l d e n s i Episcoporum conventu, Catholicum videlicet I n s t i t u t u m Coloniae Agrippinae condendi ut philosophia altius excolatur. Profecto nihil esse potest salubrius a u t o p p o r t u n i u s q u a m ut I n s t i t u t a v e r a e scientiae, idest philosophiae, condantur, ubi n o n modo solida a t q u e t u t a t r a d a t u r doctrina, sed etiam ea omnia dilucide explicentur, q u a e pertinent ad s u p r e m a s veri et boni rationes, ut quaestiones variae aeque solvantur, q u a e sint p e r p e t u a vice exoriturae. Iamvero philosophia, q u a e merito principem locum a p u d catholicos obtinet, illa est q u a m scholasticam v o c a n t ; q u a e q u e , a sanctis Doctoribus exculta, ad e u m perfectionis apicem Aquinatis ingenio evecta est, ut fere n e q u e a t sublimius assurgere. Q u a m quidem ad rem explor a t a e plane s u n t praescriptiones R o m a n o r u m Pontificum, q u a s d u d u m r a t a s h a b u i t Codex iuris canonici. Non pauci q u i d e m , uti novimus, etiam ex lectissimis Germaniae viris, iam diu censent scholasticam, quae iure philosophia sensus communis appellata est, in dignitatem pristin a m restituendam esse, ut ea tandem, ex oblivione contemptuque emergens, n o n modo clericorum mentes, sed etiam e o r u m qui civilia m u n i a obibunt recte fingat atque conformet, id est sane verissime d i c t u m ; scholasticae enim studium cum sit theologiae sacrae quasi aditus, t u m valde confert ad h u m a n a s scientias omne genus p r o v e h e n d a s : principia, quibus regantur, eisdem praebendo, ac fundamenta suppeditando quibus nitantur. Nos igitur, praeclaram dilaudantes Episcopatus istius sollertiam, id magnopere o p t a m u s ut q u a m citius Catholicum philosophiae I n s t i t u t u m excitetur idemque ad splendorem revirescat veteris studior u m Universitatis, cum duo illa doctrinae l u m i n a Coloniae philosophiam t r a d e b a n t , Albertus m a g n u s et s u m m u s Aquinas. In h a n c rem Ipsimet certam pecuniae vim libenter d e s t i n a m u s ; ac fore confidimus ut boni omnes in Germania, qui optime semper de Ecclesia mereri soliti sunt, 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n u n c etiam opus istud munifice iuvare velint, cum quo t a n t u m coniungitur catholicae civilisque rei e m o l u m e n t u m . Auspicemque divinorum m u n e r u m et p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, singulis Germaniae Episcopis, iisque o m n i b u s qui quomodocumque perficiendae rei operam d a b u n t , apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxix mensis iunii, in festo Apostolorum Principum, M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV II AD E.MOS PP. DD. ALEXANDRUM S. R. E. PRESB. CARD. KAKOWSKI, SCOPUM VARSAVIENSEM, EDMUNDUM S. R. E. PRESB. PISCOPUM POS : GNESNENSEM ARCHIEPI- CARD. DALBOR, ARCHIE- ET PÓSNANIENSEM, CETEROSQUE POLONIAE EPISCO- DE RATIONE A CLERO S E R V A N D A IN PRAESENTI POLONIAE CONDITIONE. Dilecti filii Nostri et .venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. •— Ex iis litteris, q u a s , a Vobis datas, dilectus filius Noster Alexander Kakowski, Cardinalis Archiepiscopus Varsaviensis, Nobis reddidit, perlibentes cognovimus de fraterno conventu vestro ad sepulcrum sancti Stanislai, Polonorum patroni caelestis, n u p e r h a b i t o ; et quae pro vestro pastorali m u n e r e c o m m u n i t e r ceperitis consilia, ea reapse ad b o n u m a n i m a r u m , vestris m a n d a t a r u m curis, velit Deus suae gratiae virtute valere, enixe p r e c a m u r . In iisdem litteris nonnulla Vos commemoratis ex iis beneficiis, q u a e Nos in p o p u l u m polonum conferre s t u d u i m u s . Verum multo maiora m u l t o q u e illustriora ex historia s u p p e t u n t testimonia peculiaris illius caritatis, q u a semper haec Apostolica Sedes nationem vestram prosecuta est: quae q u i d e m caritas t a n t o impensior esse consuevit, q u a n t o deteriore condicione Polonia utebatur. Nam, cum a civitatum rectoribus potior iure h a b e r e t u r vis, o m n e s q u e taciti politicam civitatis polonae p e r s o n a m deleri sinerent, u n a reclamavit Apostolica S e d e s ; cum polon o r u m sanctissima iura superbo d o m i n a t u p r e m e r e n t u r , u n a eorum defensionem e t p a i a m et secreto suscepit Apostolica Sedes; cum, recenti m a x i m o bello, essent qui a u t u m a r e n t satis bene provisum iri Poloniae, si ei q u o d d a m autonomiae g e n u s quod promittebatur, tribueretur, u n a Acta Benedicti PP. XV 425 haec eadem Apostolica Sedes pluries affirmateque contendit, plenam perfectamque libertatem, id est independentiam q u a m vocant, opus esse Poloniae, o m n i n o q u e c u r a n d u m , ut ad pristinam reviresceret p e r s o n a e moralis dignitatem. Noster hic a m o r N o s t r u m q u e s t u d i u m erga nationem vestram, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, u n o definitur termino, quem scilicet officium iustitiaque indicat. Etenim ubi de suis quisque rationibus populi inter se pugnant, R o m a n i Pontificis, c o m m u n i s o m n i u m parentis, est n e u t r i favere parti, seque integrum ad u t r o s q u e servare. H a n c agendi rationem R o m a n i Pontifices semper secuti s u n t ; e a m d e m q u e Nos d u m i m m a n e bellum gerebatur a t q u e etiam proximo t e m p o r e ante Silesiae Superioris plebiscitum r e t i n u i m u s , q u a e c u m q u e dictitarint vel dictitent homines malevoli aut certe h u i u s Apostolicae Sedis parum observantes. Si autem incensis h o m i n u m cupiditatibus fiat, quod non r a r o evenire experimentis compertum est, ut alienum ius violetur, eadem officii sanctitate a d d u c i m u r ad eiusdem violationem improban dam atque d a m n a n dam, u n d e c u m q u e illa exstiterit. Cum igitur erga patriam vestram hoc affecti simus animo, Nos vehementer o p t a m u s cupimusque ut difficultates q u a e sibi ad vitam politicam n u n c resurgenti deesse n o n poterant, celeriter feliciterque Polonia évinçât, brevique ac facile possit eam cum finitimis n a t i o n i b u s pacificam compositionem assequi, cuius plane indiget ad s u a m ipsius conservationem et incrementum. H u c enimvero a d m o d u m potest vestra, dilecti filii Nostri ac venerabiles fratres, vestrique cleri opera et industria valere, si quidem in sacri ministerii finibus, amplissimis sane, se contineat. Quo autem modo clerici, praecipueque Episcopi sese gerere in politicis debeant, declarat epistola, q u a m Nos die x mensis februarii proxime elapsi ad Episcopos Belgarum d e d i m u s , cuius hoc caput e s t : cum ex u n a parte g u b e r n a r e rem publicam legitimae potestatis, q u a e civitati praeest, proprium m u n u s officiumque sit, ex altera debent sacrorum Antistites illud semper meminisse Pauli ad H e b r a e o s (V, 1): Omnis Pontifex ex hominibus assumptus pro hominibus constituitur in iis, quae sunt ad Deum. Ita d u a r u m potestatum unicuique sua est definita regio, in q u a versetur. Quare, sicut potestas civilis polona in ipsam rei publicae utilitatem clero debet, sacra munia obeunti, favere, ac perverse suo officio a b u t e r e t u r , si ipsorum perfunctioni m u n e r u m i m p e d i m e n t u m afferre a u d e r e t et q u a s h a b e n t rationes cum Deo cives, eas vellet ipsa m o d e r a r i ; sic Episcopi ceterique de clero polonorum, ut cives quidem liberam h a b e n t potestatem suis iuribus civilibus recte utendi, ut ministri a u t e m s u n t Christi et dispensatores mysteriorum Dei (I Cor., IV, 1), n o n ACTA, vol. XIII, n. 11. — 1-9-921. 30 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d e b e n t politicis implicari negotiis, sed civitatis legibus et politicae g u b e r nationi potestatis civilis, voce exemploque, obtemperationem suadentes, in primis id agere, ut ad religionem b o n o s q u e m o r e s civium a n i m o s conforment. Maxime vero ad sectas P r o t e s t a n t i u m itemque ad consilia h o m i n u m turbolentissimorum, istius q u o q u e nationis pestem molientium, vigilanter attendant, n e q u e latius ea diffundi patiantur, sed s a n a s u s q u e q u a q u e disseminent doctrinas, diaria praesertim ac periodica scripta scriptis eorum contraria typis edendo. Denique - quod unicuique de sacro Ordine sollemne debet s a n c t u m q u e esse - s t u d e a n t oportet, m u t u a e caritatis officia tribuere suis in sacerdotio fratribus, q u a m v i s s e c u m in re publica dissideant, aliove sint genere vel ritu. Ista d u a r u m p o t e s t a t u m distinctio simul et conspiratio, q u a e quidem Ecclesiae doctrina praecipitur, semper et civibus et civitatibus salutaris exstitit. Talem nationi P o l o n a e futuram confisi, auspicem divinorum m u n e r u m ac testem praecipuae benevolentiae Nostrae, vobis, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, vestroque clero ac populo apostolicam benedictionem a m a n t i s s i m e impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xvi mensis iulii, in commemoratione Ssmae Mariae Virginis de Monte Carmelo, a n n o M C M X X I , Pontificatus Nostri septimo. B E N E D I C T U S P P . XV III AD R. P. PATRITIUM MURRAY, RATOREM GENERALEM, ALFONSUS M. DE CONGREGATIONIS ANNO LIGORIO EXEUNTE INTER A S S M O REDEMPTORE QUINQUAGESIMO ECCLESIAE DOCTORES CUM MODE- SANCTUS ADSCRIPTUS EST. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Quinquagesimo exeunte a n n o cum sanctissimus Congregationis istius P a t e r legifer, Alfonsus Maria de Ligorio, inter Ecclesiae Doctores sollemni ritu adscriptus est, equidem g r a t u l a m u r vobis ex animo quod t a m sedulam dedistis operam ut scripta eius saluberrima u s q u e q u a q u e propagarentur. Ita, ex q u o ille hoc novo decore a decessore Nostro f. r. Pio IX insignitus est, clarius latiusque per christianum orbem universum caelestis eius sapientia d u c e r e coepit, idque m a g n a a d m o d u m cum studiosorum et a n i m a r u m utilitate. Etenim, d u m p l e r u m q u e accidit ut optimi quoque libri decursu temporis oblitterentur, maior quidem in dies a p p a Acta Benedicti PP. XV ret Alfonsianae doctrinae praestantia a t q u e o p p o r t u n i t a s ; ut nulla paene sit aetatis h u i u s errorum fallacia, q u a m , m a x i m a saltem ex parte, s a n ctus Doctor invicte iam n o n refutarit. Verum hoc est praecipue in eius laude p o n e n d u m quod fidei principia ita r o b o r a r e studet ut eadem ad recte a g e n d u m efficaciter c o n d u c a n t ; ob e a m q u e c a u s a m n o n modo studiosis ac doctoribus is est a d i u m e n t o , sed etiam fidelibus o m n i s ordinis, q u i b u s ad solidas virtutes et perfectionis christianae apicem a s s e q u e n d u m viam ostendit atque complanat. Iamvero in ceteris q u o q u e disciplinis sanctus Alfonsus praeclare enituit, praesertim in re dogmatica, quaestiones difficillimas et maxime controversas perspicue a d m o d u m eruditeque p e r t r a c t a n d o . Haec autem documenta sacra, a Christo Domino tradita, in u s u m is deducere contendit, non modo de iis egregie scribendo, sed potius de iis sancte vivendo, ut mirificum pastoralis doctrinae exemplar in se ipse pastoribus o m n i b u s exhibuerit. H u c accedit quod cum probe novisset vir pientissimus Dei amorem, et p e r e n n e m esse omnis virtutis fontem, et vinculum quo fides cum christiana vita coniungitur, idcirco in dilectione divina is posuit sanctitudinis fundam e n t u m ; q u a m quidem caritatem excitandi causa, in eo t o t u s fuit ut hominibus s u m m a m Iesu Christi amabilitatem repraesentaret, Passionem eius praesertim sanctaeque Eucharistiae institutionem recolendo: his enim a n t e omnia h o m i n e s mira vi amoris alliciuntur. Hoc flagrans caritatis spiritu, innumerabiles fere precationes confecit, seraphicum redolentes ardorem, quae m u l t a s in linguas conversae, ubique in fidelium ore versantur, ut vere dici queat, plurima catholicorum centena millia ipsis Alfonsi verbis s u a m erga Deum et Virginem Matrem patefacere fiduciam, suas fundere preces, s u u m q u e a m o r e m profiteri. Quare libenti sane animo Nos istam p a r t i c i p a m u s laetitiam, q u a e non solum domestica est, sed ad Ecclesiam universam q u o d a m m o d o pertinens. A t q u e h o r t a m e n t u m in laudem vertentes, id fore omnino confidimus ut, t a n t i P a t r i s exemplo, ad Dei gloriam a n i m a r u m q u e salutem alacritate n o v a allaboretis; qui certe fructus erit istius commemorationis p u l c h e r r i m u s . Caelestium a u t e m m u n e r u m auspicem ac p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, singulisque religiosae familiae alumnis, cui tu praees diligenter, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xx mensis iulii Pontificatus Nostri a n n o septimo. B E N E D I C T U S P P . XV MCMXXI, 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV AD EM.UM P. D. PETRUM S. R. E. CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS: DE MISERRIMA RUSSIACI POPULI. CONDITIONE LE VANDA. Signor Gardinale, Le notizie che in questi giorni Ci pervengono intorno alle condizioni del popolo russo, sono, come Ella, signor Cardinale, ben sa, particolarmente gravi. A q u a n t o si può giudicare dalla laconica sobrietà di queste prime informazioni, noi ci troviamo di fronte ad u n a delle più spaventose catastrofi della storia. Masse s t e r m i n a t e di creature u m a n e , colpite dalla fame, falciate dal tifo e dal colera, ondeggiano disperatamente sopra u n a terra inaridita e si riversano su i centri più popolosi, dove sperano di trovare il p a n e e donde vengono ricacciate con la forza delle armi. Dal bacino del Volga molti milioni di uomini invocano, dinanzi alla morte più terribile, il soccorso dell'umanità. Questo grido di dolore, signor Cardinale, Ci ha ferito profondamente. Si t r a t t a di un popolo già s o m m a m e n t e provato dal flagello della g u e r r a ; >di un popolo, su cui brilla il carattere di Cristo e che ha sempre fortemente voluto a p p a r t e n e r e alla g r a n d e famiglia cristiana. P e r q u a n t o separato da Noi da barriere che lunghi secoli h a n n o innalzato, esso è t a n t o più vicino al Nostro cuore di P a d r e , q u a n t o è più g r a n d e la sua sventura. Signor Cardinale, Noi sentiamo il dovere di fare tutto il possibile nella Nostra povertà per soccorrere i figli lontani. Ma la vastità della rovina è tale che tutti i popoli d e b b o n o unirsi per provvedere; e ness u n o sforzo, per q u a n t o g r a n d e , riuscirà di troppo dinanzi all'immensità del disastro. Perciò La invitiamo, signor Cardinale, a mettere in opera i mezzi che sono a s u a disposizione per far presente ai Governi delle varie Nazioni la necessità di u n a p r o n t a ed efficace azione comune. Il Nostro appello innanzi t u t t o va ai popoli cristiani, i quali conoscono l'infinita carità del divin Redentore, che ha dato il sangue per renderci tutti fratelli ; e poi va a tutti gli altri popoli civili, perchè ogni uomo, degno di questo nome, deve sentire il dovere di accorrere dove m u o r e u n altro u o m o . P i ù di u n a volta, ii questi a n n i calamitosi che traversiamo, la Sede Apostolica ha levato la voce in mezzo alle Nazioni, memore dell'alta e Acta Benedicti PP. XV 429 dolce missione che Iddio le ha affidato. Se la Nostra parola oggi t o r n a ad implorare la carità, q u a n d o a n c o r a n o n è s p e n t a l'ultima eco delle Nostre passate esortazioni e delle Nostre suppliche, ciò è solamente perchè i nuovi dolori uguagliano e forse s u p e r a n o le p a s s a t e sciagure. I n t a n t o tutti i figli della Chiesa di Cristo, sparsi per il mondo, ricchi e poveri, m e n t r e depongono il loro obolo a favore dei fratelli che m u o i o n o di fame, innalzino a Dio con fiducia le loro preghiere, perchè si degni di soccorrerci con la s u a infinita Provvidenza ed affrettare la fine di un così t r e m e n d o flagello. Con questo voto, signor Cardinale, Ci è grato impartirle l'Apostolica Benedizione. Dal Vaticano, il 5 di agosto 1921. B E N E D I C T U S P P . XV 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONTJM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DECRETUM CfRGA PROPONENDOS AD EPISCOPALE MINISTERIUM PRO DIOECESIBUS RITUS LATINI IN POLONIA. 1. Ad proponendos Apostolicae Sedi sacerdotes ad episcopale ministerium idoneos ac dignos, conventus Episcoporum ritus latini in Polonia fient tempore et modo infra assignatis. 2. Quolibet triennio, sub initium Quadragesimae, incipiendo ab an, 1922, omnes et singuli residentiales Episcopi Poloniae, iuxta m o d u m infra stat u t u m , Metropolitano seniori, qui P r a e s e s erit conventus, sacerdotum n o m i n a indicabunt, quos dignos episcopali ministerio existimabunt. Nil a u t e m vetat quominus, hos inter, alterius etiam dioecesis vel p r o vinciae sacerdotes p r o p o n a n t u r ; sub gravi t a m e n exigitur ut, qui proponitur, personaliter et ex d i u t u r n a conversatione a p r o p o n e n t e cognoscatur. 3. U n a cum nomine candidati, aetatem q u o q u e , q u a n d o fieri potest, designabunt, eius originis et actualis commorationis locum, atque officium quo principaliter fungitur. 4. Antequam determinent q u e m proponant, Episcopi p o t e r u n t a proprio Auxiliari seu Suffraganeo, si q u e m habeant, et ab aliis viris ecclesiasticis prudentioribus, etiam cleri regularis, necessarias notitias exquirere, ita t a m e n ut finis h u i u s inquisitionis omnino lateat. Notitias vero q u a s seu viva voce seu scriptis receperint, nemini patefaciant, nisi forte in Episcoporum conventu, de quo inferius. 5. Nomina q u a e Episcopi iuxta art. 2 proponent, nulli alii praeterq u a m conferentiae Praesidi manifestent. 6. Praeses, habitis ab Episcopis candidatorum propositionibus, suas adiiciat: omnium indicem ordine alphabetico conficiat et, reticitis pro- S. Congregatio Consistorialis 431 ponentibus, h a n c notulam t r a n s m i t t a t singulis Antistitibus, ut hi opport u n a s investigationes peragere valeant de qualitatibus e o r u m q u o s personaliter et certa scientia n o n cognoscant. 7. investigationes eiusmodi m a x i m a secreti cautela peragendae e r u n t , ut s u p r a n u m . 4 dictum est. Quod si v e r e a n t u r rem palam evas u r a m , ab ulterioribus inquisitionibus abstineant. 8. Die et loco a Praeside determinandis, omnes memorati Episcopi convenient ad seligendos eos qui Sanctae Sedi ad episcopale ministerium proponi debeant. Convenient autem absque ulla solemnitate, quasi ad familiarem congressum, ut attentio quaelibet, praesertim diariorum et e p h e m e r i d u m , et omne curiositatis studium vitetur. 9. In conventu, invocato divino auxilio, p r a e s t a n d u m erit a singulis, Praeside n o n excepto, factis Ss. Evangeliis, i u s i u r a n d u m de secreto servando, ut sacratius fiat vinculum quo omnes a d s t r i n g u n t u r : post hoc regulae ad electionem faciendam legendae erunt. 10. Deinde u n u s ex Episcopis praesentibus in Secretarium eligetur. 11. His peractis, ad disceptationem venietur ut, inter tot exhibitas, digniores et aptiores seligantur. Id t a m e n veluti Christo praesente et s u b Eius o b t u t u fiet, omni h u m a n a consideratione postposita, cum discretione et caritate, s u p r e m o Ecclesiae bono divinaque gloria et anim a r u m salute unice ob oculos habitis. 12. Candidati m a t u r a e sed non nimium provectae aetatis esse d e b e n t ; prudentia praediti in agendis, q u a e sit ex ministeriorum exercitio c o m p r o b a t a ; sanissima et non communi doctrina exornati, et cum debita erga Apostolicam Sedem devotione c o n i u n c t a ; maxime autem honestate vitae et pietate insignes. A t t e n d e n d u m insuper erit ad capacitatem candidatorum q u o a d temporalem b o n o r u m administrationem, ad conditionem eorum familiarem, ad indolem et valetudinem. U n o verbo, videndum u t r u m o m n i b u s iis qualitatibus polleant, q u a e in optimo pastore requiruntur, ut cum fructu et aedificatione p o p u l u m Dei regere queant. 13. Discussione peracta, fiet hac ratione scrutinium : a) Qui o m n i u m Episcoporum sententia, quavis demum de causa, visi fuerint in disceptatione ex n u m e r o p r o p o n e n d o r u m expungendi, ii in suffragium non v o c a b u n t u r ; de ceteris, etiam probatissimis, suffragium feretur. 6) Candidati singuli ordine alphabetico ad suffragium proponent u r : suffragia secreta erunt. c) Episcopi omnes, Praeside n o n excepto, pro singulis candidatis t r i b u s u t e n t u r taxillis seu calculis, albo scilicet, nigro, tertioque alte- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m r i u s c u i u s c u m q u e coloris: p r i m o ad a p p r o b a n d u m , altero ad reproband u m , tertio ad abstensionem indicandam. d) Singuli Antistites, p r a e e u n t e Praeside, in u r n a ad h u n c finem disposita taxillum déponent, quo dignum, coram Deo et graviter onerata conscientia, sacerdotem a e s t i m a b u n t qui in suffragium v o c a t u r ; reliquos taxillos binos in u r n a alia, pariter secreto, déponent. e) Suffragiis expletis, Praeses, a d s t a n t e Episcopo Secretario, taxillos in p r i m a u r n a depósitos extrahet, et eorum speciem coram o m n i b u s n u m e r a b i t scriptoque adnotabit. 14. Quamvis vero S u m m u s Pontifex sibi reservet, dioecesi vel archidioecesi aliqua v a c a n t e , opportunis modis consilia ab Episcopis vel Archiepiscopis requirere, ut p e r s o n a m eligat quae inter a p p r o b a t a s magis idonea videatur dioecesi illi regendae, nihilominus fas erit Episcopis in eodem conventu indicare, generali saltem ratione, cuinam dioecesi, maiori vel minori, tranquillae et ordinatae, an etiam multis subsidiis indigenti, candidatos magis idoneos censeant, et quibus de causis. 15. Episcopus a secretis, discussione d u r a n t e , diligenter adnotabit quae de singulis candidatis a singulis suffragatoribus dicta fuerint ; quae* n a m discussionis fuerit conclusio; denique q u i n a m tum in primo scrutinio, tum in secundo (si fiat) fuerit exitus, et quidnam specialius iuxta art. 14 fuerit dictum. 16. Antistites a conventu ne discedant, a n t e q u a m ab Episcopo Secretario lecta fuerit relatio ab eodem confecta circa n o m i n a proposita, candidatorum qualitates et obtenta suffragia, e a m q u e probaverint. 17. Actorum exemplar a Praeside, a P r a e s u l e a secretis et a ceteris Episcopis praesentibus subsignatum, q u a m tutissime ad Sacram h a n c Congregationem mittetur. Acta vero ipsa penes ipsum Praesidem in archivo secretissimo Sancti Officii s e r v a b u n t u r , d e s t r u e n d a t a m e n post a n n u m , vel etiam prius, si periculum violationis secreti immineat. 18. De cetero fas semper erit Episcopis, t u m occasione propositionis candidati t u m vacationis alicuius sedis, praesertim maioris momenti, litt e r a s Sacrae huic Congregationi vel ipsi Ssmo Domino conscribere, q u i b u s m e n t e m s u a m circa p e r s o n a r u m qualitates sive absolute, sive relate ad provisionem dictae sedis, patefaciant. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 20 augusti 1921. ffa C. L. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 433 II PRAGENSIS-BUDVICENSIS D E F I N I U M D I O E C E S U M C O M M U T A T I O N E DECRETUM Incolae cuiusdam vici apud Unterkamemen, pertinentes ad paroeciam Stankau, dioecesis Budvicensis, Ordinarium P r a g e n s e m instanter s u p p l i c a r u n t ut, ob m a g n a m a praedicta paroecia distantiam, viciniori ecclesiae paroeciali Holleischen, archidioecesis Pragensis, incorporarentur. P o r r o oblatis in h u n c finem precibus Apostolicae Sedi a R m o Archiepiscopo Pragensi, S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, attento favorabili voto R. P. D. Clementis Micara, Archiepiscopi tit. Apamen. et Nuntii Apostolici a p u d rempublicam Czecho-Slovacam, necnon habito R m i Ordinarii Budvicensis, aliorumque, q u o r u m interesse poterat, consensu, benigne a n n u e n d u m censuit. Q u a m o b r e m de Apostolicae potestatis plenitudine, vi praesentis consistorialis decreti, statuit ut vicus a p u d Unterkamenzen e i u s d e m q u e incolae a paroecia Sfankoviensi dioecesis Budvicensis separ e n t u r , et ecclesiae paroeciali Holleischensi, in archidioecesi Pragensi, perpetuo u n i a n t u r . Ad p r a e m i s s a a u t e m exsecutioni m a n d a n d a , S S m u s D n u s deputavit R. P. D. Clementem Micara, N u n t i u m Apostolicum, eidem t r i b u e n s facultates o m n e s ad id necessarias et o p p o r t u n a s , etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m ; cum onere intra sex menses mittendi a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis n o n o b s t a n t i b u s . Datum Romae, ex die 28 iulii 1921. Q3 L. © C. CARD. aedibus Sacrae DE LAI, Congregationis Consistorialis, E p . Sabinen., Secretarius. S. Aloisius Sincero, Adsessor. 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III TIRASP0LENSIS-IASSIENSI8 DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS DECRETUM Q u u m nonnullae dioecesis Tiraspolensis paroeciae, in Bessarabia sitae, modo in finibus regni R o m a n i a e fuerint inclusae, Episcopus Tiraspolensis postulavit, ut eaedem paroeciae a territorio suae dioecesis d i s m e m b r a r e n t u r et finitimae dioecesi Iassiensi aggregarentur. Quam petitionem SSfñus D. N. Benedictus P P . XV, ut facilior et expeditior r e d d e r e t u r a n i m a r u m cura, attenta q u o q u e latissima dioecesis Tiraspolensis extensione, auditis R. P. D. Francisco Marmaggi, Archiepiscopo tit. Adrianopolitano et Nuntio Apostolico in Romania, nec n o n R. P. D. Alexandro Cisar, Episcopo Iassiensi, benigne excipiendam censuit. Quapropter, de Apostolicae potestatis plenitudine et suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel sua interesse p r a e s u m a n t consensu, per praesens decretum consistoriale statuit, ut sequentes paroeciae Kischineff, Bender, Bieley, Chotin et Krassna, quae h u c u s q u e ad dioecesim Tiraspolensem pertinuerunt, ab eadem dioecesi aveilantur et dioecesi Iassiensi perpetuo ac cum o m n i b u s iuribus et obligationibus huic dioecesi propriis a d i u v a n t u r atque u n i a n t u r . Ad haec omnia exsecutioni d e m a n d a n d a , Sanctitas Sua deputavit m e m o r a t u m R. P. D. F r a n c i s c u m Marmaggi, Nuntium Apostolicum, eidem t r i b u e n s facultates o m n e s ad id necessarias et o p p o r t u n a s , etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m : facto onere intra sex m e n s e s mittendi ad S a c r a m h a n c Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis q u i b u s c u m q u e minime o b s t a n t i b u s . Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis die 2 augusti 1921. C. CARD. DE LAI, Consistorialis, E p . Sabinen., Secretarius. h. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 435 IV PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas pastore providit, nimirum : 13 iulii 1921. — Cathedrali Ecclesiae de Piata, in Republica Argentina, praefecit R. P. D. Franciscum Alberti, h a c t e n u s Episcopum titularem Siuniensem. 29 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Himeriensi, R. P. Alfridum Baudrillard Rectorem Instituti Catholici Parisiensis et Antistitem Urbanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Andrapanensi, R. P. Matthaeum Colón Canals, quem constituit Auxiliarem Emi ac Rmi P. D. Henrici S. R. E. P r e s b . Card. Almaràz et Santos, Archiepiscopi Toletani. 30 iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Guatimalensi, R. P. Aloysium Muñoz, presbyterum Societatis Iesu. 4 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Huarensi, R. D. Augus t i n u m De Iesus et Souza, Canonicum theologum Bracharensis cathedralis, q u e m deputavit in Coadiutorem cum iure futurae successionis Rmi Episcopi Lamacensis. 5 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Portoricensi, R. D. Georgium I o s e p h u m Garuana, e dioecesi Bruklyniensi p r e s b y t e r u m . 10 augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Baltimorensi, R. P. D. Michaelem Iosephum Curley, h a c t e n u s Episcopum S. Augustini. — Cathedrali Ecclesiae Toletanae in America, R. D. Stritch, Cancellarium Curiae dioecesanae Nashvillensis. Samuelem — Titulari episcopali Ecclesiae P l a t e a r u m , R. D. F e r d i n a n d u m Périer, S. L, deputatum in Coadiutorem cum iure futurae successionis Archiepiscopi Calcuttensis. 12 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Misnensi, n u p e r r i m e restitutae, R. D. Christianum Schreiber, rectorem Seminarii dioecesis Fuldensis. 19 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Camulianensi, R. D. Ioann e m Dunn, q u e m deputavit in Auxiliarem R. P. D. Patritii Iosephi Hayes, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. 20 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Curiensi, R. D. Michaelem Crane, quem deputavit in Auxiliarem Emi ac Rmi P. D. Dionysii S. R. E. Presbyteri Card. Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACEA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM DIOECESIS L. IRREGULARITATIS EX DEFECTU CORPORIS 1 iulii 1918 Ordinarius L., datis ad h a n c Sacram Congregationem de disciplina S a c r a m e n t o r u m litteris, die 22 mensis octobris, a n n i 1917, ab eadem g r a t i a m dispensationis expetiit ab impedimento irregularitatis ex defectu corporis pro clerico suae dioecesis A. F., qui, ob vulnus in bello acceptum, integrae m a n u s dexterae cum arteriis (de la main droite et du poignet droit) rescissionem pati coactus fuerat, ut exinde ad sacros Ordines promoveri posset. R m u s Ordinarius his rationibus instanter porrectas preces communire sategit: 1) Agitur in casu de iuvene ingenii animique dotibus praestantiam a n t e q u a m immanis belli incendium oriretur, iam ecclesiasticis incumbere coeperat studiis, vocationisque ad sacerdotium i n e u n d u m perspicua ostenderat signa. - 2) Ad a r m a vocatus, toto tempore quo stipendia facere coactus fuit, nullam p r a e b u i t reprehensionis a n s a m , i m m o multa exstitit laude dignus. Vulnere in bello accepto, maxime perdoluit q u o d ei i m p e d i m e n t u m obiiceretur, q u o m i n u s s u a o p t a t a recipiendi sacerdotium explerentur. - 3) In dioecesi valde sacerdotibus o p u s est, propterea quod plurimi in bello morti occubuere. - 4) Cum m o d o scientia, q u a m orihopaedicam vocant, m u l t u m profecerit, ac plurima excogitaverit inventa, m u t u u s iuvenis arte quaesita m a n u uti poterit, cuius ope q u a e ad sacra exercenda pertinent p r o r s u s sibi fas erit peragere. Verum, cum ageretur de dispensatione impertienda ab irregularitate m a x i m i quidem momenti ac de promovendo ad sacros Ordines, pro quo n u l l u m simile e x e m p l u m superioribus temporibus exstare videretur a sacris Congregationibus relatum, q u a e ante P i a n a m Constitutionem Sapienti consilio de huiusmodi dispensationibus iudicabant, accuratissime de casu exposito disceptatum fuit in plenario h u i u s Sacrae Congregationis conventu ab E E . ac RR. P P . Cardinalibus, mense novembri a n n i 1917. Atque in primis o p p o r t u n u m visum est a S u p r e m a S. Officii S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 437 Congregatione exquirere « n u m in casu praedicto, ob rescissionem inte« grae m a n u s d externe, aliquod impedimentum h a b e a t u r a quo dispensari « n e q u e a t ratione collationis sacramenti Ordinis ». Et huic quaestioni in Congregatione Generali EE. et R R . P a t r u m in r e b u s fidei Inquisitorum Generalium feria iv die 14 ianuarii 1918 r e s p o n s u m fuit : negative. Exinde haec Sacra Congregatio de Sacramentis ita eidem R m o Ordinario L. rescripsit: « Orator sibi m a n u m affabre arte elaboratam com« paret, ac medici testimonium exhibeat, qui referat q u a e ipse eadem « artificiosa m a n u peragere valeat. Experimentis item coram caeremo« n i a m m magistro accuratissime subiiciatur, h u i u s q u e scripta attesta« tione praehabita, iterum h a n c Sacram Congregationem adeat ». Itaque idem R m u s Ordinarius huic Sacrae Congregationi documenta mittere curavit, ex quibus patuit oratorem m a n u m exquisitissima arte confectam sibi aptasse, eiusque ope, eodem fatente medico, ipsum ritus, qui pro litanda Missa requiruntur, bene explere posse. Caeremoniarum pariter magister, solertissime experimento habito, plane declaravit enunciatum oratorem m a n u arte elaborata calicem, pixidem, a t q u e osten sorium valide a p p r e h e n d e r e posse, firmiter tenere ac deferre. Addit insuper ipsum, eadem artificiosa m a n u utentem atque laeva, calicem posse abstergeré, aperire ostensorium et claudere, a t q u e in ipsum sacram Hostiam collocare. Nec omittit dilaudatus caeremoniarum magister haec omnia eumdem oratorem expedite, magisque in dies quotidiano accedente u s u , securius expleturum. Hisce o m n i b u s Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a e XV, relatis in audientia ab E m o Card. Praefecto habita die 1 iulii anni 1918, Sanctitas Sua, cunctis attentis, R m o Ordinario L. d e m a n d a r e dignata est, ut pro suo prudenti arbitrio et conscientia gratiam impertiatur ad effectum de quo in precibus, d u m m o d o absit q u o d c u m q u e irreverentiae periculum erga S S . Eucharistiam, nulla h a b e a t u r fidelium admiratio, et alia serventur de iure servanda. f A. Capotosti, Ep. T h e r m e n . , Secretarius. 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS V. MISSAE CONVENTUALIS Die 13 martii 1920 et 12 martii 1921 SPECIES FACTI. - Supplici oblato libello Capitulum cathedrale dioecesis V. huic S. C. exposuit quod octo festis a n n i solemnioribus, q u i b u s Episcopus pontificaliter vel eius loco u n a ex Dignitatibus capitularibus solemniter celebrat in cathedrali ecclesia, canonicus hebdomadarius ad t r a m i t e m iuris (can. 397, n. 1 Cod. iur. can.) Missam conventualem p r o benefactoribus privatim celebrare et applicare solet. De quo nulla controversia. Verum quaestio agitatur Dignitates inter et canonicos eiusdem Capituli quoad alios q u a t u o r dies festos m i n u s solemnes, synodales n u n c u patus, idest Circumcisionis et Ascensionis Domini, SSmi Corporis Christi et beatorum App. Petri et Pauli, q u i b u s c a n t u s Missae conventualis, cui pontificaliter assistit Episcopus, Dignitatibus ex inolita consuetudine competit. Hisce enim q u a t u o r festis, Dignitates celebrantes canonico h e b d o m a d a r i o , canonici h e b d o m a d a r i i a u t e m Dignitati celebranti o n u s Missae conventualis pro benefactoribus applicandae i n c u m b e r e contendunt. Quum de h a c re s t a t u t a p r o r s u s sileant, nec c o n s u e t u d o q u a e imponit hoc o n u s h e b d o m a d a r i o a d h u c legitime praescripta videatur, quippe q u a e vix a vigesimo a n n o observetur - ex interpretatione n i m i r u m resolutionis H. S. C. in Sebenicen. datae die 4 martii 1876, q u a e interpretatio n u p e r in d u b i u m revocatur a compluribus - capitulares, assentiente ultro Ordinario, sequens d u b i u m huic S. C. solvendum prop o s u e r u n t , n e m p e : « se nelle feste in cui alle Dignità ex consuetudine « spetti cantare la Messa, spetti p u r e alle medesime l'onere dell'applicale zione, ovvero q u e s t ' o n e r e , come nelle otto feste solenniori, spetti « sempre all'ebdomadario ». - Principium generale est in iure, Missam conventualem in Capitulis quotidie cani debere eamque benefactoribus in genere esse applicandam. Quod principium etiam in dato Codice confirmatur can. 413 § 2. P r o n u m a u t e m est, eum applicare Missam SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. S. Congregatio Concilii m debere, qui debet celebrare; s e c u n d u m enim mentem iuris ea Missa benefactoribus applicanda est, quae et dicitur et est conventualis. Hoc autem ius praeformatum ab Honorio III in cap. 11 de celebr. Missar., etc., X., (III, 41), et postea a n t i q u o iure melius determinatum, confirmatum est a Benedicto XIV s u a const. « Cum semper oblatas » 19 aug. 1744. Concordat ius novissimum Codicis in c. 417 § 1, ubi dicitur: « Missa « conventualis applicanda est pro benefactoribus in genere ». Quibus ex verbis patet conventualem, et non aliam Missam, benefactoribus esse applicandam. Verum quidem est, antiquo pariter ac novo iure s t a t u t u m esse et praxi confirmatum, ut Episcopus pontificaliter celebrans diebus sollemnioribus in choro, seu canonicis assistentibus, n o n t e n e a t u r ipse applicare Missam pro benefactoribus, imo nec possit; sed iis diebus, qui generatim festi sunt, t e n e a t u r applicare Missam pro populo. Sed, si quis bene consideret, haec n o n est exceptio generali regulae ut celebrans Missam conventualem, applicare eam debeat benefactoribus. Missa enim illa pontificalis non est in sensu stricto conventualis, sed solum illius locum tenet. Et re quidem vera c a u t u m semper est a iure et antiquo, et novo, ut pontificali Episcopi Missae n o n t r i b u e r e t u r character Missae conventualis. Expresse enim edixit ius a n t i q u u m Missam conventualem celebrandam esse iis diebus ab hebdomadario vel ab alio capitulari, cui onus inest Missae conventualis (S. R. C. in u n a Marsorum 12 novembris 1831 ad 20, n. 2682). Idipsum insinuât Codex in can. 413 § 3, q u a n d o dicit: « Missam conventualem sine cantu celebrare licet hebdo« madario, cum in ecclesia, pontificali ritu, Episcopus vel alius loco « Episcopi celebrat ». Ex quo canone illud q u o q u e docemur, ne eam quidem esse Missam conventualem, q u a m Dignitas aut alius loco Episcopi impediti, a u t tempore sedis vacantis, celebrat. Ea tenet quidem locum Missae conventualis, sed talis proprie n o n est. Conventualis contra est, q u a m h e b d o m a d a r i u s iis diebus celebrat et applicat. Ex q u i b u s d e d u c e n d u m est, minime p u n c t u m tulisse De Herdt, q u a n d o ad explicandam rationem, cur ea die Episcopus non t e n e a t u r applicare pro benefactoribus, asserit id accidere ex eo quod Episcopus « eam diebus festis pro ovibus suis applicare debeat ». Quae ratio non deducitur ex decreto S. R. C. ab eo citato, in u n a Marsorum 12 nov. 1831 ad 20°, de quo supra. Ratio s a n e illa n o n redditur a S. Congregatione rescribente, sed i n n u i t u r ab oratore. Petitio enim ita proposita fuit : « Q u u m Episcopus diebus festis applicare debeat pro ovibus suis, quaer i t u r : An, Episcopo hisce diebus pontificaliter celebrante, canonici « debeant Missam conventualem pro benefactoribus cantare et q u a n d o ». 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cui propositae quaestioni caute respondit S. Congregatio, rationem illam nec directe nec indirecte a p p r o b a n s : « H e b d o m a d a r i u s vel is cui inest « o n u s Missae conventualis, illam celebret lectam ante vel post Mis« sam pontificalem ». Et haec omnia firmantur praescripto ipsius constitutionis Benedicti XIV « C u m s e m p e r oblatas » § 17, ubi Pontifex ait: « Alii a Missa « pro benefactoribus in genere applicanda se excusatos voluissent ex « e o q u o d alio q u o p i a m Missarum onere obstricti inveniantur vel ratione « proprii canonicatus aut alterius beneficii ecclesiastici, vel quia p r a e t e r « m u n u s canonici... in eadem vel in alia ecclesia parochialem curam « exerceant.... Sed his q u o q u e obviam itum est, iubendo singulis p r a e d i c t i s ut Missam conventualem, q u a m canunt, pro Ecclesiae benefa« ctoribus in genere applicent; pro aliis vero, pro q u i b u s ipsi peculia« riter Missam applicare tenentur, alterum substituant, qui ipsorum loco « Missam h u i u s m o d i celebret applicetque ». Q u a m doctrinam apertis verbis amplectitur Codex, can. 419 § 2/ « Si quis eadem die u r g e a t u r « onere u t r i u s q u e Missae, et pro populo et conventuali, h a n c ipse celeb r e t applicetque per se, illam per alium vel per se die s e q u e n t i » . U n d e profluit evidenter, Episcopum n o n excusari iis diebus, quibus, pontificaliter celebrat, ab applicanda Missa pro benefactoribus ex eo quod t e n e a t u r iam eam applicare pro populo (secus deberet dici excusatus etiam parochus, qui e contrario est obligatus, ut expresse audivim u s ex Benedicto XIV), sed ex eo quod Missa illa non est conventualis. Et iure merito ea Missa non h a b e t u r a lege t a m q u a m conventualis. Conventualis enim Missa ea est, quae a canonicis vel capitularibus cant a n d a et applicanda est, et cui alii capitulares interesse debent nisi a iure e x c u s e n t u r ; est enim Missa, q u a e p a r s est divini officii, ad quod in choro p e r s o l v e n d u m Capitulum tenetur. Porro Episcopus, si Capitulum c o n s i d e r a m u s in q u a n t u m est subiectum istius obligationis, non est de gremio Capituli. Et re quidem vera, dici nequit Episcopus de gremio, imo nec caput Capituli, si Capitulum consideretur ut corpus distinctum h a b e n s propria sua i u r a et officia; tunc enim Episcopus est « contradistinctus et segregatus a Capitulo », ut docet Scarfantonius, lib. IV, tit. 1, n. 29. In eo t a n t u m sensu Episcopus dici potest caput Capituli et de eius gremio, in q u a n t u m Capitulum consideratur q u a t e n u s est s e n a t u s Ecclesiae et consilium n a t u m Episcopi ac praecipua p a r s cleri dioecesani. Sed in hoc sensu Capitulum n o n dicit subiectum obligationum vel i u r i u m choralium. Q u u m igitur Episcopus n o n sit de Capitulo sensu n u p e r explicato, n o n potest ipse satisfacere obligationi chorali, qualis est Missa conventualis. 5. Congregatio Concilii 441 P r o p t e r e a m d e m rationem n o n est conventualis ea Missa, q u a e ab alio, etiam capitulari, celebratur iis diebus, q u i b u s celebrare deberet Episcopus. S u b s t i t u t u s enim in casu agit n o m i n e Episcopi e u m q u e supplet et r e p r a e s e n t a t . Q u a n d o vero agitur de Missa celebranda a capitulari in choro cum eiusdem chori assistentia, t u n c profecto agitur de Missa vere conventuali. Tales s u n t igitur Missae illae, q u a e in Capitulo Dioecesis V. celeb r a n t u r a Dignitatibus, p r a e s e n t e Episcopo, q u a t u o r illis diebus, qui in supplicatione e n u m e r a n t u r . Si igitur s u n t Missae conventuales, ab eo applicandae sunt, qui eas celebrat, s e c u n d u m ordinarium principium iuris. Et de facto, si a t t e n d a t u r antiqua consuetudo ipsius Capituli Dioe«esis V., Dignitates, q u a e eas Missas celebrabant, applicabant q u o q u e . Abhinc t a n t u m viginti fere annis ex erronea interpretatione responsionis, q u a m Sacra haec Congregatio dedit in Sebenicen., die 4 mart. 1876, factum est ut hoc o n u s i m p o n e r e t u r h e b d o m a d a r i o . In illa enim causa ad q u a e s i t u m p r i m u m : « An Episcopo impedito, vel sede vacante, dignior « Capituli, qui Praeposito demortuo succedit iure devolutionis in cele« oratione Missae in diebus Episcopi, t e n e a t u r ad illam applicandam pro « benefactoribus in genere in casu », r e s p o n s u m fuit a S. Congregatione: « Ad p r i m u m negative; et Missam pro benefactoribus applicandam esse « eo die ab ebdomadario ». Verum responsio haec agit de diebus Episcopi, in q u i b u s , i u x t a praefata, s u b s t i t u t u s locum tenet Episcopi et proinde n o n celebrat Missam conventualem sensu stricto s u m p t a m . Dig n i t a t e s igitur eam responsionem p e r p e r a m extenderunt ad Missas vere conventuales, q u a e n o n diebus Episcopi, sed diebus, ut ita dicam, Dignit a t u m , celebrandae s u n t . Notum equidem est S. h a n c Congr. aliam dedisse responsionem in Theanen., 17 iun. 1899 et 27 apr. 1901, q u a e prima fronte videri posset opposita iis, q u a e dicta sunt. Ad q u a e s i t u m enim : « An in diebus sol« lemnioribus (agitur de diebus Episcopi, ut p a t e t ex ipsa facti specie) « q u i b u s Missam canit Decanus, eidem competat Missam applicare pro « benefactoribus in genere ; vel hoc competat canonicis h e b d o m a d a r i i s « in casu » r e s p o n s u m est: « Affirmative ad primam partem; Negative « ad secundam ». Verum n o t a n d u m est in ea c a u s a allatam fuisse consuetudinem tercentum a n n o r u m eam praxim firmantem ; ratione igitur contrariae et legitimae consuetudinis ea responsio d a t a est. - Ut itaque in contraria correlativa specie q u a e n o s occupat, valeret alia ac ea q u a e iure c o m m u n i praescribitur responsio dari, pariter constare deberet -de legitime praescripta iuri c o m m u n i contraria consuetudine. Id vero ACTA, vol. XIII, n. 11. - 1-9-921. 31 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in ipsa facti specie q u a e proponitur, excluditur; itaque n o n restat, nisi ut, ad n o r m a m iuris c o m m u n i s , proposito dubio r e s p o n d a t u r : « Affir 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Sacrae Congregationis a negotiis extraordinariis P a t r u m , de consensu venerabilis fratris Episcopi Antioquiensis et suppleto etiam, quat e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, facultate u t e n t e s Nobis et Apostolicae Sedi expresse reservata in p o s t r e m a eiusdem dioecesis Antioquiensis provisione, n o v a m scilicet ineundi ecclesiasticam circumscriptionem, q u a n d o hoc expedire visum fuerit, p a r t e m orientalem et septentrionalem dioecesis Antioquiensis, ubi civitas S. Rosae de., Osos exstat, dividimus ac s e p a r a m u s ; et ex ea novam ac distinctam dioecesim perpetuo erigimus erectamque d e c l a r a m u s in eum qui sequitur m o d u m . Imprimis nova S. Rosae de Osos dioecesis eosdem q u o q u o v e r s u s habebit fines, quibus modo avulsa orientalis et septentrionalis p a r s ipsius dioecesis Antioquiensis a n t e a circumscribebatur, adeo t a m e n ut nova dioecesis in parte occidentali ab Antioquiensi separetur per c u r s u s fluminis Cauca et dein per limites municipiorum vulgo Peque, Huango et S. Rita, q u a e ad n o v a m dioecesim spectabunt, a t q u e intra suos fines complectatur sequentes paroecias: S. Rosa de Osos, Cáceres, Zaragoza, Zea, Segovia, Remedios, Anori, Valdivia, Santa Rita, Briceño, Uuango, Peque, Toldas, Yarumal, Campamento, San Andrés, Amalfi, Angostura, 'Sabanalarga, Guadalupe, Carolina, Liborina, Carmen, Belmira, Gomez Piata, Yalì, San Pablo, Entrerios, Sacaojal, Sucre, Cordoba, Sopetran, San Nicolas, San Jerónimo, San Pedro, Bon Matías, Evejico et San Sebastian. Dioecesis S. Rosae, hisce finibus definitae, sedem et c a t h e d r a m episcopalem s t a t u i m u s in eodem oppido S. Rosae de Osos, illudque idcirco ad civitatis episcopalis fastigium evehimus, u n a cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis, q u i b u s ceterae episcopales civitates iure c o m m u n i f r u u n t u r ; ecclesiam vero parochialem ibidem e x s t a n t e m et S. Rosae Lim a n a e dicatam s u b eodem titulo et invocatione, ac e a m d e m s e r v a t u r a m parochialitatem cum a n i m a r u m cura ut a n t e a exercenda, ad Cathedralis s t a t u m et dignitatem evehimus a t q u e extollimus, simulque ipsi eiusque pro tempore Episcopis t r i b u i m u s h o n o r e s , privilegia ac iura, q u i b u s aliae cathedrales Ecclesiae e a r u m q u e Antistites iure c o m m u n i vel legitima consuetudine pollent. In residentiam p r a e t e r e a novi Episcopi eiusque in m u n e r e successorum a s s i g n a m u s d o m u m iam ibidem p a r a t a m . E a m d e m insuper dioecesim noviter erectam constituimus suffraganeam metropolitanae Ecclesiae Medellensi, illiusque Episcopum ac in m u n e r e successores metropolitico iuri praedicti Medellensis Archiepiscopi subiicimus ; reservata Nobis et Apostolicae Sedi libera facultate novam ineundi dismern- Acta Benedicti PP. XV 459 brationem. huiusce neo-dioecesis, q u a n d o c u m q u e id o p p o r t u n u m visum fuerit. Quod autem spectat ad dioecesis S. Rosae de Osos regimen, administrationem et t a x a t i o n e m , ad novi Episcopi eiusque successorum potestatem, officia ac iura, ad Capituli cathedralis, vel saltem Consultorum collegii, institutionem, ad Seminarii dioecesani regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis, seu Administratoris sede vacante, electionem, ad ipsorum clericorum et christifidelium iura atque officia, ad d o c u m e n t o r u m traditionem aliaque id genus, Nos religiose servanda i u b e m u s , q u a e sacri canones imprimisque Tridentina Synodus s t a t u u n t a t q u e praescribunt, sartis tectis ceteris declarationibus ac disposition i b u s deinceps a S. Sede editis. Insuper ut novae h u i u s dioecesis Antistites et s u a e dignitatis decorem tueri et clericorum sustentationi consulere et divini cultui impensis aliisque dioecesis necessitatibus occurrere queant, novae sedis episcopalis dotem et m e n s a m constitui decernimus ex decimis, oblationibus aliisque subsidiis, q u a e fideles ipsos vel liberaliter s u b m i n i s t r a t u r o s esse non dubitamus. Et q u o n i a m adest in Urbe Collegium P i u m Latinum Amerieanum, in quo clerici fere sub R o m a n o r u m Pontificum oculis succrescunt ac philosophicis theologicisque disciplinis i n s t i t u u n t u r , i u b e m u s ut, quema d m o d u m a ceteris Americae meridionalis Episcopis, ita q u o q u e ab Antistite m e m o r a t a e dioecesis S. R o s a e ab illiusque successoribus h u c mittantur, ubi primum fieri poterit, duo saltem n o n intermissa vice delecti iuvenes, suis s u m p t i b u s alendi, qui religionis scientiam in ipso veritatis centro acquisitam cum suis deinde civibus utiliter communicent. Quo vero stabilius et h o r u m clericorum sustentationi ipsiusque Collegii dotationi sit provisum vehementer e x o p t a m u s ut cura S. R o s a e Episcopi, q u a m citius fieri poterit, tot conferantur bona, quot o p u s s u n t ut ex e o r u m reditibus bini m e m o r a t i a l u m n i , a u t modo saltem u n u s sustentari queat, eosque r e d i t u s ubi p r i m u m percipiantur, Collegio Pio Latino Americano de U r b e p e r p e t u o assignandus a t q u e attribuimus. Dioecesim vero Antioquiensem, ex dismembratione et erectione dioecesis S. Rosae, uti s u p r a dictum est, coarctatam, coniungi ac uniri aeque principaliter i u b e m u s dioecesi Iericoënsi, q u a e Apostolicis Litteris sub d a t u m diei vigesimae n o n a e mensis ianuarii a n n i Domini millesimi nongentesimi decimi quinti constituta ac definita fuit; ita scilicet ut a m b a e iurisdictioni, regimini a t q u e administrationi subsint u n i u s eiusdemque Episcopi, qui proinde Antioquiensis et Iericoensis p e r p e t u o 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n o m i n a b i t u r et canonicam possessionem Antioquiensis s e o r s u m et Iericoënsis Ecclesiae accipiet. Ad geminam a u t e m g u b e r n a n d a m dioecesim u n a erit Curia ab Episcopo in civitate Iericoënsi c o n s t i t u e n d a ; sed episcopales d o m u s d u a e erunt, altera in dioecesi Iericoënsi, ubi ob aeris s a l u b r i t a t e m residere per maiorem anni p a r t e m poterit et debebit, altera vero in Antioquiensi, ubi per aliquod t e m p u s arbitratu suo q u o t a n n i s degere poterit. P a s t o r a l e m a u t e m visitationem inire et concludere, convocare synodum et cetera episcopalis ministerii functiones peragere, Episcopo fas erit in a l t e r u t r a dioecesis sede. I n s u p e r h a c posita Ecclesiarum u n i o n e , s t a t u i m u s etiam ut duplicis episcopalis m e n s a e reditus et p r o v e n t u s idem Episcopus percipiat isque ecclesiastica beneficia u n i u s dioecesis p r o m i s c u e sacerdotibus alterius conferre possit. Ceterum u n u m exstabit S e m i n a r i u m sive m a i u s , sive m i n u s in u r b e Iericoënsi s t a t u e n d u m et d u o e r u n t Capitula; quotiesc u m q u e a u t e m episcopalem sedem vacare contigerit, u t r i q u e Capitulo, in civitate Iericoënsi congregato, ius esse u n u m Vicarium Capitularem, seu Administratorem, iuxta s a c r o r u m c a n o n u m praescripta, eligere. C u m autem in p a r t e orientali dioecesis Iericoënsis, exsistat paroecia, ad praefecturam apostolicam de Chocó pertinens, EI Carmen nuncupata, q u a e facilius ab Episcopo Antioquiensis et Iericoënsi assisti potest, de consensu hodierni Praefecti Apostolici de Chocó, illam distrahimus ac seiungimus ab e a d e m praefectura apostolica a t q u e in p e r p e t u u m u n i m u s a t q u e a t t r i b u i m u s dioecesi Iericoënsi et Antioquiensi. Quae autem hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m t e m p o r e , infringere, a u t iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, q u o d Deus avertat, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, sciat o b n o x i u m se e v a s u r u m esse poenis a sacris canonibus c o n t r a obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec a u t e m omnia fideliter e x e q u e n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem Henricum Gasparri, Archiepiscopum titularem Sebastensem, i n t e r n u n t i u m Apostolicum in Columbiana Republica, eique necessarias et o p p o r t u n a s facultates t r i b u i m u s , etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, p e r s o n a m in ecclesiastica dignitate constitutam, simulque definitive p r o n u n t i a n d i super quavis difficultate vel oppositione in executionis actu quomodolibet oritura, facto t a m e n ei onere ad Sacram Congregationem Consistorialem, intra sex menses, exemplar authentica forma e x a r a t u m ipsius executionis peractae t r a n s m i t t e n d i ut in eiusdem Sacrae Congregationis archivo asservetur. Acta Benedicti PP. XV m Decernimus d e n i q u e h a s p r a e s e n t e s Litteras valituras contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime o b s t a n tibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo decimo septimo, die q u i n t a mensis februarii, Pontificatus Nostri a n n o tertio. >B C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. O. CARD. CAGIANO S. C. Cornisi. Secretarius. S. R. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco >5 Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XIV, n. 42. II LAFAYETTENSIS DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS DIOECESIS BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM A multis iam annis crescente catholicorum fidelium n u m e r o in amplissima Novae Aureliae dioecesi, identidem vota ac preces Apostolicae Sedi exhibitae s u n t ut pars, q u a e ad occidentem patet, t r a n s flumen Atchafalaya ubi civitas Lafayettum floret, ab alia divideretur et in n o v a m distinctam dioecesim constitueretur. Q u u m a u t e m in novissimo episcopali provinciae Novae Aureliensis conventu haec vota ac preces omnium Antistitum suffragio fulcita fuissent, eique accederet venerabilis fratris I o a n n i s Bonzano, Archiepiscopi titularis Melitenensis ac hodierni Delegati Apostolici in Foederatis Americae septentrionalis Civitatibus favorabile testimonium, ac necessaria ad novae dioecesis erectionem non deesse v i d e r e n t u r ; Nos, de consulto V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationis Consistorialis, s t a t u i m u s et decrevimus ad expetitam divisionem dioecesis Novae Aureliae et ad erectionem novae dioecesis, Lafayettensis n u n c u p a n d a e , devenire. 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Q u a p r o p t e r de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quat e n u s o p u s sit, q u o r u m interest a u t s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, hisce Apostolicis Litteris praedictam Novae Aureliae dioecesim iri d u a s partes dividimus, n o v a m q u e , Lafayettensem d e n o m i n a n d a m , in p a r t e occidentali t r a n s m e m o r a t u m flumen erigimus et constituimus. Eius fines e r u n t : ad orientem flumen Atohafalaya; ad meridiem, ad occident e m et ad s e p t e n t r i o n e m ipsi veteres dioecesis Novae Aurelianensis termini in parte occidua. Sedem et c a t h e d r a m episcopalem novae dioecesis in u r b e Lafayette n u n c u p a t a erigimus ac i n s t i t u i m u s ; ecclesiam vero parochialem, sancto Ioanni Evangelistae dicatam, ad Cathedralis ecclesiae g r a d u m et dignit a t e m perpetuo e v e h i m u s et e x t o l l i m u s ; i p s a m q u e dioecesim suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Novae Aureliae, eiusque O r d i n a r i u m metropolitico iuri Archiepiscopi Novae Aureliae subiicimus. Quod vero attinet ad dioecesis Lafayettensis regimen, administrationem, dotationem et taxationem, et novi Episcopi eiusve in episcopatu successorum potestatem, a u c t o r i t a t e m , attributiones, officia, iura et munia, itemque fidelium iura et onera, aliaque hoc genus, servanda i u b e m u s , q u a e h a c de re sacri canones, in primis Concilii Tridentini et novi Codicis, s t a t u u n t ac praescribunt, sartis tectis aliis declaration i b u s a Sancta Sede editis, ipsisque decretis Concilii plenarii Baltimorensis tertii. Item v o l u m u s ut cathedralis ecclesia Lafayettensis eiusque Episcopi iisdem fruantur et g a u d e a n t h o n o r i b u s , insignibus, favoribus, indultis, gratiis, privilegiis et iuribus, q u i b u s ex iure c o m m u n i et ex legitima consuetudine, n o n t a m e n ex titulo oneroso a u t peculiari indulto, ceterae in America septentrionali dioeceses e a r u m v e Praesules fruuntur et g a u d e n t . U s q u e d u m vero Capitulum cathedrale constituatur, Consultores dioecesani o p p o r t u n e eligantur et adhibeantur. Ad haec denique executioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem frat r e m I o a n n e m Bonzano, Archiepiscopum titularem Melitenensem et Apostolicum in Foederatis Americae septentrionalis Statibus Delegatum, eidem tribuentes necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi ad effectum, de q u o agitur, q u e m c u m q u e in ecclesiastica dignit a t e constitutum, ac definitive p r o n u n t i a n d i s u p e r quavis difficultate vel oppositione in executionis actu orituris, facto praeterea ei onere ad S a c r a m Congregationem Consistorialem i n t r a sex menses exemplar t r a n s m i t t e n d i a u t h e n t i c a forma e x a r a t u m executionis peractae, ut in eiusdem Sacrae Congregationis archivo asservetur. Acta Benedicti PP. XV 463 Quae a u t e m hisce Litteris Apostolica auctoritate a Nobis decreta s u n t , nemini, ullo u n q u a m tempore, infringere aut iis r e p u g n a r e , vel q u o m o d o l i b e t contraire liceat. Si quis, q u o d Deus avertat, hoc a t t e n tare p r a e s u m p s e r i t , sciat o b n o x i u m se e v a s u r u m esse poenis a sacris c a n o n i b u s c o n t r a obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Decernimus denique h a s p r a e s e n t e s Litteras valituras esse, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo decimo octavo, die u n d e c i m a mensis ianuarii, Pontificatus Nostri a n n o q u a r t o . © C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. S. Congr. Consist. Secretarius. O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Raphaël Virili, Ludovicus Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Loco >$< Plumbi. Reg. in Cam. Ap., vol. XVI, n. 20. III OLINDENSIS-RECIFENSIS CREANTUR NOVAE DIOECESES NAZARENSIS ET GARANHUNENSIS IN BRASILIA, ET TRANSFERTUR SEDES EPISCOPALIS FLORESTENSIS. BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Archidioecesis Olindensis-Recifensis, q u a e olim civilem S t a t u m de P e r n a m b u e o ex integro complectebatur, in praesenti, q u a m v i s ex creatione dioecesis Florestensis, in e x t r e m a p a r t e occidentali m e m o r a t i civilis S t a t u s , a n n o Domini millesimo nongentesimo decimo facta, p a u l u l u m im m i n u t a sit, a d h u c t a m e n t u m extensione territorii, tum fidelium n u m e r o , qui vicies centena et q u a d r i n g e n t a millia excedunt, adeo a m p l a est, ut ab u n o Antistite congrue g u b e r n a r i n e q u e a t . Quae m a t u r a consideratione p e r p e n d e n s venerabilis frater S e b a s t i a n u s Lerne a Silveira 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cintra, Archiepiscopus Olindensis-Recifensis, laudabiliter sapienterque a n i m u m m e n t e m q u e ad n o v a m archidioeceseos divisionem convertit, e a m q u e pro salute ovium sibi concreditarum et ad meliorem religionis profectum esse necessariam duxit. Collatis itaque hac de re cum venerabili fratre Apostolico Nuntio et cum aliis p r u d e n t i b u s viris consiliis, necessariisque pro novis erigendis dioecesibus subsidiis pro viribus comparatis, enixis precibus ab Apostolica Sede postulavit, ut p a r s orientalis^ civilis S t a t u s de Fern a m b u c o in tres dioeceses divideretur, ita ut archidioecesis OlindensisRecifensis media esset, alia vero nova in p a r t e septentrionali et alia in parte australi erigeretur : illa a p u d o p p i d u m Nazareth, haec a p u d o p p i d u m Garanhuns. I t e m q u e et ob easdem r a t i o n e s petiit ut Florestensis dioecesis, in extrema parte occidentali constituta, p r o t r a h e r e t u r et extenderetur orientem v e r s u s u s q u e ad civitatem Pesqueira, q u a e t u m incolarum n u m e r o , t u m facilitate viarum, t u m r e r u m commerciis oppido Floresta longe praestantior in p r a e s e n s evasit, q u a m q u e idcirco et sedem Episcopi et civitatem episcopalem proposuit. R e b u s o m n i b u s m a t u r e perpensis p e n e s S. Congregationem Consistorialem, cum vota dicti Archiepiscopi digna visa sint, q u a e exaudiantur, et consensus q u o q u e accesserit venerabilis fratris hodierni Episcopi Florestensis, Nos, de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, facultate q u o q u e u t e n t e s in Apostolicis Litteris diei vigesimae s e p t i m a e mensis aprilis a n n i Domini millesimi octingentesimi nonagesimi secundi Ad universas orbis ecclesias r e s e r v a t a , in p a r t e o r i e n t a l i septentrionali archidioecesis Olindensis-Recifensis perpetuo erigimus et erectam declaramus n o v a m cathedralem Ecclesiam Nazarensem nunc u p a n d a m ab u r b e Nazareth ibique in ecclesia paroeciali Nostrae Dominae de Nazareth sedem et c a t h e d r a m Episcopi constituimus e a m q u e ecclesiam ad Cathedralis dignitatem evehimus. Dioecesis sic constituta duodeviginti paroecias com plectetur, scilicet: Nazareth, Vicenda, Lagôa Secca, Timbaüba, O' de Goyanna, Tijucopapo, Goyanna, Itanïbé, Tracunhâem, Gruangy, Floresta dos Leôes, Limoeiro, S. Vicente, Boni Jardim, Queimadas, Taquaratinga, Sta Grux, Surubim. In eiusdem archidioeceseos meridiana p a r t e perpetuo pariter erigimus ac erectam d e c l a r a m u s novam dioecesim Garanhunensem n u n c u p a n d a m ab urbe Garanhuns ibique in ecclesia S. Antonii Patavini, sedem episcopi et c a t h e d r a m episcopalem h a b e r i decernimus, eamdemque ecclesiam ad Cathedralis dignitatem extollimus. H u i u s dioeceseos iurisdictioni has quindecim paroecias subiicimus : Garanhuns, Born Gm- Acta Benedicti PP. XV 465 selho, Correntes, Palmeira de Garanhuns, Aguas Bellas, S. Bento, Canhotinho, Guipapà, Gatende, Palmares, Lagôa de Gatos, Panellas, Beiern de Maria, Agua Prêta, Barreiros. Insuper dioecesi Florestensi sex alias paroecias a d i u n g i m u s , scilicet Pesqueira, Belho Jardim, Brejo da Mae de Deus, Cimbres, Pedra, Buique. Sedem vero et c a t h e d r a m episcopalem a civitate Floresta ad civitatem Pesqueira transferimus, ibique cathedralem declaramus ac stat u i m u s matricem ecclesiam S. Agathae et dioecesim ipsam in posterum a civitate principe Pesqueirensem v o c a n d a m d e c e r n i m u s ; suppressis et exstinctis iuribus et privilegiis quae, cathedralitatis titulo, ad Florestensem ecclesiam spectabant. Denique ad residuum territorium, in quo a d h u c plus q u a m decies c e n t e n a milia h o m i n u m versantur, c o a r c t a m u s archidioecesis OlindensisRecifensis iura. Novis a u t e m dioecesibus ita erectis a u t ampliatis e a r u m q u e Pastor i b u s t r i b u i m u s omnia iura et privilegia, q u i b u s ceterae civitates episcopales et cathedrales e a r u m q u e Praesules g a u d e n t : paroeciali t a m e n a n i m a r u m c u r a in his cathedralibus, uti antea, servata. Et dioeceses sic constitutas suffraganeas declaramus OlindensisRecifensis Ecclesiae, e a r u m q u e pro tempore Episcopos iuri metropolitico subiicimus Archiepiscopi Olindensis-Recifensis, Nobis et Apostolicae Sedi reservata facultate n o v a m ineundi h a r u m dioecesium dismembrationem, quoties in Domino id expedire visum fuerit. Et ad e a r u m d e m regimen et administrationem q u o d attinet, necnon Antistitum et christifidelium iura et officia, aliaque id g e n u s , sacrorum canonum praescriptiones religiose observari i u b e m u s . Mensam vero Episcopalem constituent b o n a iam a fidelibus tributa, Curiae episcopalis e m o l u m e n t a et ceterae oblationes, q u a s fideles ultro donare non dubitabunt. Volumus a u t e m ut ex u n a q u a q u e dioecesi d u o iuvenes, a u t u n u s saltem in praesens, intellectualibus et m o r a l i b u s qualitatibus p r a e ceteris pollentes, in h u i u s Almae Urbis P i u m L a t i n u m A m e r i c a n u m Collegium, s t u d i o r u m causa, continuo nec intermissa vice, m i t t a n t u r Ordinariorum s u m p t i b u s . Indulgemus insuper, p r o u t et q u a t e n u s opus sit, salvaque, si q u a sit, offerentium contraria et expressa voluntate, ut in b o n u m educationis iuvenum pro Nazarensi dioecesi, erogetur s u m m a q u a d r a g i n t a d u o r u m coritos vel eius p a r s , ad duo ruralia sacella pertinens et intra fines e x s t a n s h u i u s noviter erectae dioeceseos, iuxta vota eiusdem Archiepiscopi Olindensis-Recifensis. R e d i t u s a u t e m b o n o r u m , q u a e necessaria 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale s u n t ad h o r u m iuvenum educationem, Collegio Pio Latino Americano in p e r p e t u u m assignare v o l u m u s . ~ Quae autem hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m t e m p o r e , infringere, a u t iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se e v a s u r u m esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec autem omnia executioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem H y a c i n t h u m Angelum Scapardini, Archiepiscopum titularem D a m a s c e n u m atque in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, eidemque necessarias et o p p o r t u n a s facultates tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, imprimisque e u m d e m S e b a s t i a n u m Lerne a Silveira Cintra, Archiepiscopum Olindensem-Recifensem, simulque definitive p r o n u n t i a n d i super quavis difficultate, vel oppositione in executionis actu quomodolibet oritura, cum onere mittendi intra sex menses ad S a c r a m Congregationem Consistorialem exemplar authentica forma exar a t u m peractae executionis, ut in eiusdem S. Congregationis archivo asservetur. Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo decimo octavo, die secunda mensis augusti, Pontificatus Nostri anno quarto. •B C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. S. Congreg. Consistorialis Secretarius. O. CARD. CAGIANO S. R. E. Cancellarius. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apostolicus. Leopoldus Capitani, Reg. subst. ex spec. deleg. Loco Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XVII, n. 22. Acta Benedicti PP. XV 467 IV EUPENSIS ET MALMEDIENSIS SEU COLONIENSIS DISMEMBRATO CESIS TERRITORIO EUPENSJS ET EX ARCHIDIOECESI MALMEDIENSIS, AC COLONIENSI, AEQUE CREATUR PRINCIPALITER DIOEUNITUR DIOECESI LEODIENSI. BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ecclesiae universae, divinitus R o m a n i s Pontificibus commissae, cura postulat, ut q u a e in spirituale christiani gregis b o n u m a t q u e emolum e n t u m cedant, Apostolica auctoritate interposita, praestare maturent. Iamvero c u m post recens bellum provinciae civiles vulgo dictae Eupen et Malmédy ad dioecesim Coloniensem et ad Germanicum Imperium iam pertinentes, modo Regno Belgico adiectae fuerint, expostulatum est ab Apostolica Sede ut huiusmodi provinciae àb archidioecesi Coloniensi d i s t r a h e r e n t u r et in novam dioecesim erigerentur. P o r r o Nos, attento quod fidelium spirituale b o n u m exigit ut nova haec ordinatio fiat, o m n i b u s m a t u r e perpensis et praehabitis quae ad r e m necessaria erant, ad huiusmodi dismembrationem et erectionem deveniendum esse censuimus. Eapropter, de consensu venerabilis fratris hodierni Archiepiscopi Coloniensis et suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, Nos, de Apostolicae potestatis plenitudine, m e m o r a t a s provincias E u p e n et Malmédy ab archidioecesi Coloniensi d i s t r a h i m u s atque seiungimus et ita distràctas ac seiunctas in n o v a m dioecesim erigimus e r e c t a m q u e d e c l a r a m u s E u p e n s e m et Malmediensem n u n c u p a n d a m . H a n c vero novam dioecesim ita erectam uniri modo i u b e m u s aeque principaliter dioecesi Leodiensi, reservata t a m e n Nobis et Apostolicae Sedi facultate aliter de ea disponendi q u a n d o c u m q u e a n i m a r u m b o n u m id exigere videatur. U t r a q u e insuper dioecesis Leodiensis a t q u e E u p e n s i s et Malmediensis iurisdictioni, regimini a t q u e administrationi subsit u n i u s eiusdemque Episcopi, qui proinde Leodiensis, E u p e n s i s et Mal- 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mediensis posthac n o m i n a b i t u r et canonicam possessionem Leodiensis seorsim a t q u e E u p e n s i s et Malmediensis Ecclesiae accipiet. Ad geminarci a u t e m g u b e r n a n d a m dioecesim, praeter Curiam episcopalem iam in dioecesi Leodiensi exstantem, altera constituatur in principe novae dioecesis civitate a venerabili fratre h a r u m Litterarum,/ ut infra, exequutore seligenda, in q u a etiam residere debeat Admini strator, seu Delegatus Episcopi. M a n d a m u s pariter ut idem e x e q u u t o r seligat in eadem civitate pro ,Cathedrali ecclesia u n a m ex ecclesiis paroecialibus, q u a e magis o p p o r t u n a et a p t a ipsi videbitur, eidemque t r i b u a t honores, gratias, privilegia aliaque iura, q u i b u s ceterae cathedrales ecclesiae e a r u m q u e Antistites ex iure c o m m u n i vel consuetudine fruuntur. Item in h a c n o v a dioecesi Episcopus per aliquem a n n i mensem, ad n o r m a m iuris, residere debeat. Eidem autem pastoralem visitationem inire et concludere, convocare s y n o d u m , ceteras episcopalis ministerii functiones peragere q u a m q u a m d u a b u s dioecesibus communes, in alterutra licebit. Posita hac Ecclesiarum unione, statuim u s ut duplicis episcopalis m e n s a e q u o s c u m q u e reditus et proventus idem Episcopus percipiat, ut q u i b u s c u m q u e dioecesanis expensis et necessitatibus occurrere q u e a t , a t q u e • idem Episcopus ecclesiastica beneficia u n i u s dioecesis promiscue sacerdotibus alterius conferre possit. Ceterum u n u m exstabit Seminarium et praeter Capitulum Leodiense alterum Canonicorum, vel Consultorum Collegium, erit in nova dioecesi. Quae a u t e m hisce Litteris Apostolica auctoritate decrevimus, nulli h o m i n u m , ullo u m q u a m t e m p o r e , infringere, aut iis r e p u g n a r e , vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se e v a s u r u m esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. A d haec a u t e m o m n i a exequutioni f i d e l i t e r m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem S e b a s t i a n u m Nicotra, Archiepiscopum titularem Heraeliensem et N u n t i u m Apostolicum in Regno Belgico, eique tribuentes necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constit u t u m , ac definitive p r o n u n t i a n d i s u p e r quavis difficultate vel oppositione in exequutionis actu quomodolibet oritura, facto eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem infra tres menses, a d a t a p r a e s e n t i u m L i t t e r a r u m c o m p u t a n d o s , t r a n s m i t t e n d i a u t h e n t i c u m exemplar p e r a c t a e exequutionis. Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras, contrariis Acta Benedicti PP. XV 469 quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime o b s t a n tibus. Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die trigesima mensis iulii, Pontificatus Nostri septimo. !$l G. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. Secret. S. Congreg. Consistorialis. O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apostolicus. • Leopoldus Capitani, Reg. Subst. ex spec. deleg. Loco jjt plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXIII, n. 58. LITTERAE APOSTOLICAE I ERECTIO VICARIATUS APOSTOLICI DE NGAN-HOEI ET IMMUTATIO NOMINIS VICARIATUS APOSTOLICI NANKINENSIS. BENEDICTUS P P . XV Ad futuram rei m e m o r i a m . — Ex h a c B. Petri Apostolorum Principis cathedra, q u a m nullis quidem meritis Nostris divinitus o b t i n e m u s , t a m q u a m e sublimi specula in o m n e s catholici orbis regiones oculos mentis Nostrae convertimus et q u a e rei sacrae expeditioni melius gerendae faciant, q u a e q u e ad fidelium utilitatem a n i m a r u m q u e salutem conducant, ea sollicito studio decernere m a t u r a m u s . Iamvero compertum satis est inter illustriores a t q u e ampliores vicariatus apostolicos in Sinar u m regione positos, Nankinensem s a n e esse a n n u m e r a n d u m , qui d u a s civiles provincias de K i a n g - s o u et de Ngan-hoei complectitur, et Clericorum R e g u l a r i u m Societatis Iesu curis concreditus est. Nunc autem, cum propter laeta incrementa, quibus postremis hisce a n n i s in provincia de Ngan-hoei catholica religio adolevit, et propter m a i u s a n i m a r u m b o n u m p r o m o v e n d u m , o p p o r t u n u m v i s u m sit consilium ut eadem civilis provincia de Ngan-hoei, a vicariatu apostolico Nankinensi seiuncta, in distinctum vicariatum apostolicum erigeretur: Nos, collatis consiliis cum y V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, haec q u a e infrascripta s u n t decernimus et s t a t u i m u s . Nimirum ex 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, a vicariatu apostolico Nankinensi s e p a r a m u s provinciam civilem de Ngan-hoei, q u a e ab aliis provinciis civilibus de K i a n g - s o u , H o n a n , Houpé, Kiang-si et T c h e - k i a n g limitatur, e a m d e m q u e sic s e p a r a t a m erigimus in distinctum vicariatum apostolicum ab ipso n o m i n e civilis provinciae de Ngan-hoei n u n c u p a n d u m et eorumdem Patrum Societatis Iesu curis c o n c e d e n d u m . Praecipimus q u o q u e ut nomen vicariatus Nankinensis post h a n c dismembrationem i m m u t e t u r in illud vicariatus apostolici de Kiang-sou. Haec s t a t u i m u s decernentes praesentes Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, s u o s q u e plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poter u n t plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . VIII Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die augusti MCMxxr, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR ECCLESIAE] SEU SANCTUARIO ANNUNCIATIONIS B. M. V., OPPIDI « FOLLINA », DIOECESIS CENETENSIS. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. — Ampla ac pervetusta Cisterciensium F r a t r u m abbatia, decimo secundo labente saeculo fundata, exstat intra fines dioecesis Cenetensis, in civitate vulgo Follina, et monasterio adiacet ecclesia sive s a n c t u a r i u m Deiparae Virgini ab Angelo salutatae dicatum, artis operibus insigne non m i n u s q u a m divini cultus splendore et christiani populi devotione ac fide. Illic a n t i q u a colitur religione miraculis inclyta effigies m a r m o r e sculpta b e a t a e Mariae Virginis cum P u e r o Iesu, ad q u a m invisendam ex vetusta consuetudine i n n u m e r i q u o t a n n i s fideles peregre confluunt. Ad C o m m e n d a e cardinalitiae h o n o rem evecta a b b a t i a ista insignibus gavisa est Praesulibus, et Carolus B a r b o , qui postea h a n c Petri c a t h e d r a m P a u l i II n o m i n e obtinuit, ac Acta Benedicti PP. XV Divus Carolus B o r r o m a e u s illius Abbates fuerunt. Sanctuarii a u t e m decori nec fidelium pietas u m q u a m defuit, nec regularis cleri frequentia: Cistercienses enim primo, dein Camaldulenses monachi ipsius sacrae aedis custodiam h a b u e r e : in praesenti a u t e m S e r v o r u m Mariae curis concredita, novo et quidem splendidiori cultu renidet. Copiosa ac prae^ divite supellectili ornata, eadem ecclesia tam insignibus Sanctorum reliquiis, q u a m singularibus ab hac Sancta Sede concessis indulgentiis ac privilegiis nobilitatur. Nunc autem, cum dilectus filius Anacletus M. Milani Ordinis Servorum B. M. V. Prior et Archipresbyter ecclesiae et coenobii enunciati, auspicatam occasionem n a c t u s coronatio.nis dictae prodigiosae imaginis q u a e ex decreto Basilicae Vaticanae Capituli proximo septembri mense aureo diademate sollemni p o m p a augebitur, vota exprimens s u a et religiosorum sodalium ac fidelium, Nos supplici prece flagitaverit ut ipsam ecclesiam seu Mariale sanctuarium titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestare dignemur, h a s q u e preces cumulet amplissima commendatio tam Episcopi Cenetensis q u a m Vicarii Generalis Ordinis Servorum Mariae, Nos optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, ecclesiam A n n u n t i a t i o n i s B. M. V. civitatis Follino, dioecesis Cenetensis, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m ad titulum ac dignitatem Basilicae minoris evehimus cum o m n i b u s et singulis privilegiis atque honorificentiis, q u a e ex hac ratione Basilicis Almae Urbis minoribus competunt. Decernentes praesentes Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x augusti MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 47ä Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III SANCTUARIUM B. M. V. IN CAELOS ASSUMPTAE, IN MONTE ALVERNA, O. F. M. DIGNITATE AC TITULO BASILICAE MINORIS COHONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — B e a t u s F r a n c i s c u s Asisiensis ad e o r u m salutem christifidelium qui, etsi in saeculo viventes, christianam perfectionem assequi cuperent, a n n o MCCXXI Tertium salubriter constituit Ordinem, cuius p r o p t e r e a sodales hoc ipso a n n o septimum celeb r a n t p l e n u m saeculum ab Ordine suo condito, cum m a x i m a o m n i u m b o n o r u m laetitia, Nobisque vehementer p r o b a n t i b u s , qui, h o r u m sollemnium occasionem nacti, pluribus indulgentiis privilegiisque sodales eosdem a u x i m u s . Quum vero faustitatis h u i u s velimus memoriam perpetuo manere, consilium q u o q u e cepimus, praecipuo benevolentiae Nostrae testimonio amplificandi decus sanctuarii, q u o d in solitario loco, quem a monte Alverna n u n c u p a n t , c u r a n t i b u s F r a t r i b u s Minoribus, collaticia fidelium stipe exstructum est in h o n o r e m beatae Mariae Virginis in caelos A s s u m p t a e ac beati Francisci, sub ipsum paene s a n c t u m Legiferi P a t r i s obitum, qui in aspera eiusdem loci solitudine sacris stygmatibus a n n o MGCXXIV mirabiliter decoratus est. Ad t e m p l u m enim istud continensque fratrum Franciscalium coenobium, iam inde ab initio, christifideles frequentissimi confluere c o e p e r u n t ; n e q u e u n q u a m , progressu temporis, p o p u l a r i u m peregrinorum pietas erga illa sacra loca deferbuit, sed magis magisque in dies ad n o s t r a u s q u e t e m p o r a est aucta. H u c accedit q u o d in sanctuario ipso, b o n a e artis m o n u m e n t i s conspicuo, e o r u m d e m religiosorum virorum opera, sacrae liturgiae caeremoniis ac ritibus continenter Optimeque divinus cultus exerceatur ac foveatur. Libenter igitur a dilecto filio Mariano Libri, hodierno eiusdem coenobii F r a t r u m Minorum in m o n t e Alverna Moderatore, supplicem libellum accepimus, quo, n o m i n e proprio, Franciscalis Familiae ac sodalium omnium Tertii Ordinis F r a n c i s c a n o r u m , nos enixe rogat, ut dignitate, titulo, privilegiisque Basilicae minoris, pro Nostra benignitate sanctuar i u m decorare dignemur. Quapropter, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi S a c r o r u m R i t u u m praepositis, de certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , e n u n c i a t u m s a n c t u a r i u m beatae Mariae Virgini in caelos A s s u m p t a e Acta Benedicti PP. XV v 473 dicatum, in m o n t e Al verna, i n t r a fines Aretinae dioecesis, dignitate ac titulo Basilicae minoris h o n e s t a m u s cum o m n i b u s honoribus, praerogativis, privilegiis, indultis, q u a e minoribus Almae h u i u s Urbis Nostrae Basilicis de iure c o m p e t u n t . Decernentes p r a e s e n t e s Literas Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudic a n d u m esse ac definiendum, irritum que ex n u n c et inane fieri si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xxiii augusti MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD EMUM P. D. VINCENTIUM S. R. E. CARD. VANNUTELLI, SACRI COLLEGII DECANUM: DE HONORIBUS DECRETIS MEMORIAE SUMMI MUSICI IOANNIS PIERLUIGI PRAENESTINI. Signor Cardinale, Non senza vivo compiacimento del Nostro attimo abbiamo appreso che la città di Palestrina si a p p r e s t a a t r i b u t a r e solenni onoranze alla memoria dèi g r a n d e maestro Giovanni Pierluigi, il quale, avendo sortito da essa i natali, ne ha reso celebre il n o m e in tutto il m o n d o . Tali feste riusciranno senza dubbio di incitamento n o n solo ai cultori della musica classica, ma anche e s o p r a t u t t o a coloro che zelano il decoro del tempio di Dio, poiché poche volte nella storia le idealità dell'arte e gli splendori delia fede si sono fusi con così perfetta armonia, come nell'artista, la cui opera polifonica è u n o degli o r n a m e n t i più preziosi della Nostra cappella pontificia e delle basiliche r o m a n e . Perciò il m o n u m e n t o che la città di P a l e s t r i n a innalza al suo g r a n d e figlio e la celebrazione inaugurale, che si a n n u n z i a in particolare modo solenne, meritano u n a speciale considerazione della Sede Apostolica. Ella, signor Cardinale, come Vescovo della diocesi, è stata c h i a m a t a alla presidenza di onore delle feste, e certamente la Sua p o r p o r a di prinACTA, vol. XIII, n. l'i. — 1-10-621. 33 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cipe della Chiesa, anzi di Decano del sacro Collegio, s a r à per dare alle medesime un particolare s p l e n d o r e ; ma è Nostro desiderio di p r e n d e r parte anche Noi in qualche m a n i e r a a tali o n o r a n z e ; e perciò, m e n t r e abbiamo divisato di concorrere con l'offerta, che qui Le rimettiamo, alle spese sostenute da cotesta benemerita Amministrazione c o m u n a l e per l'erezione del m o n u m e n t o , siamo lieti di autorizzarLa, signor Cardinale,, a r a p p r e s e n t a r e nelle feste di inaugurazione la Nostra umile P e r s o n a . L'interesse che Noi p r e n d i a m o a q u e s t a celebrazione deve servire a p r o m u o v e r e sempre più quel fervore di r e s t a u r a z i o n e musicale che, iniziato felicemente dal Nostro Predecessore di v e n e r a t a memoria, nel primo a n n o del suo pontificato, è a n d a t o diffondendosi e intensificandosi in tutte le regioni della cattolicità. Noi n o n vogliamo che col volgere degli a n n i possa il tempo affievolire l'efficacia di quelle sapienti n o r m e che il medesimo Pontefice tracciò nel m o t u - p r o p r i o del 22 novembre 1903 chiamandole il codice giuridico della musica sacra; ma vogliamoche restino nel loro pieno vigore, specialmente per ciò che r i g u a r d a la classica polifonia, la quale, come fu detto egregiamente, ottenne il m a s simo della s u a perfezione nella scuola r o m a n a per opera di Pier Luigi da Palestrina. In tal modo i fedeli, raccolti in preghiera nel tempio di Dio, più facilmente s a r a n n o eccitati alla devozione e meglio si disporr a n n o ad accogliere i frutti della grazia. Con questo augurio, Ci è g r a t o , signor Cardinale, di impartire a Lei, al Suo clero, ai promotori delle feste ed al caro popolo della diocesi di Palestrina, l'Apostolica benedizione. Dai Vaticano, 19 settembre 1921. BENEDICTUS P P . XV S. Congreaatìo Consistorialis ACTA 475 SS. C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PREMISLIEN. LATINORUM - TARNOVIEN DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM DECRETUM Fideles pagi Koniorów, pertinentes ad paroeciam Ostrowy tuszowskie et ad dioecesim Tarnoviensem, cum longe disteni a propria ecclesia paroeciali, per Ordinarium Premisliensem, consentiente R m o Episcopo Tarnoviensi, efflagitarunt ab Apostolica Sede, ut paroeciae in Majdcm kolbuszowiski, dioecesis Premisliensis Latinorum,, a q u a h a u d procul absunt, aggregarentur. P o r r o S S m u s D. N. Benedictus P P . XV preces benigne excipiens, statuit, vi praesentis decreti consistorialis, ut p a g u s Komorów a paroecia Ostrowy tuszowshie et a dioecesi Tarnoviensi separetur, a t q u e paroeciae Majdan kolbuszowiski, in dioecesi Premisliensi Latinorum, perpetuo u n i a t u r . Ad h a e c a u t e m exsecutioni m a n d a n d a Sanctitas Sua deputavit R. P. D. I o s e p h u m S e b a s t i a n u m Pelczar, Episcopum Premisliensem L a t i n o r u m , eidem t r i b u e n s facultates ad id necessarias et o p p o r t u n a s , etiam subdelegandi ad effectum de q u o agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m : facto onere i n t r a sex m e n s e s mittendi ad h a n c S. Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 augusti 1921. 83 C. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. * S. Aloisius Sincero, Adsessor. 476 Acta Apostolicae Sedis r Commentarium Offi&iale II MONAGEN. ET FRISINGEN. AUGUSTAN. VINDELICORUM DE FINIUM DIOECESIUM COMMUTATIONE DECRETUM E m u s ac R m u s Card. Archiepiscopus Monacen, et Frisingen., assentiente R m o Ordinario Augustan. Vindelicorum, petiit ab Apostolica Sede d i s m e m b r a t i o n e m pagi Achrain a paroecia Uhlstädt archidioecesis Monacen, et Frisingen., et eiusdem aggregationem paroeciae Murnau dioecesis Augustan. Vindelicorum : idque t u m ob m a g n u m spatii intervallum, quo fideles paroeciae Uhlstädt a propria ecclesia paroeciali distant, t u m propter nimiam a s p e r i t a t e m viarum illuc ferentium. Q u i b u s precibus S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, attentis o m n i b u s ad r e m facientibus et habito favorabili voto a R. P. D. Eugenio Pacelli, Archiepiscopo tit. Sardian. et Nuntio Apostolico in Germania, benigne a n n u e n d u m censuit. Qua de causa, Apostolicae potestatis plenitudine et suppleto, quat e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, per praesens consistoriale decretum statuit, ut m e m o r a t u s p a g u s Achrain a paroecia Ohlstadt et ab archidioecesi Monacen, et Frisingen. disiung a t u r a t q u e paroeciae Murnau et dioecesi A u g u s t a n . Vindelicorum aggregetur. Ad p r a e m i s s a vero exsecutioni d e m a n d a n d a S S m u s D o m i n u s deputare dignatus est e u n d e m R. P. D. E u g e n i u m Pacelli, eidem t r i b u e n s facultates o m n e s ad hoc necessarias et o p p o r t u n a s , etiam subdelegandi ad effectum de q u o agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m : facto o n e r e mittendi i n t r a sex menses ad h a n c S. Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime o b s t a n t i b u s . D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 31 augusti 1921. C. CARD. DE L A I , Ep. Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor S. Congregatio Consistorialis 477 ITI PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D. N» Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas pastore providit, n i m i r u m : 26 augusti 1921. — Cathedrali Ecclesiae Aprutinae seu T h e r a m e n s i praefecit R. D. Septimium Quadraroii, Archidiaconum metropolitanae Ecclesiae Camerinensis, ibique Vicarium Generalem. — Cathedrali Ecclesiae de Tulancingo, R. P. D. Vincentium Castellanos et Nuñez, h a c t e n u s Episcopum Campecorensem. — Metropolitanae Ecclesiae Cuiabensi, R. P. D. Franciscum de Aquino Correa, h a c t e n u s Episcopum titularem P r u s i a d e n s e m . 27 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Viglevanensi, R. P. D. Angelum H y a c i n t h u m Scapardini, h a c t e n u s Archiep. titularem D a m a s c e n u m . — Cathedrali Ecclesiae Fodianae, R. D. P e t r u m P o m a r e s , Primicerium metropolitanae Ecclesiae Ancohitanae. 29 augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Dublinensi, R. P. D. Eduard u m Byrne, h a c t e n u s Episcopum titularem Spigacensem. 28 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Methonensi, R. P. F r a n c i s c u m Melchiori O. F. M., d e p u t a t u m in coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Primi Bianchi, Archiepiscopi Dyrrachiensis. SACRA CONGREGATIO CONCILII LINGIEN. DIVINI OFFICII Die 12 aprilis 1919, 16 aprilis et 9 iulii 1921 - Episcopus Linciensis sequens d u b i u m quoad obligationem recitandi divinum officium ex p a r t e Episcopi d u m choro vel processionibus capitularibus assistit, H. S. Congregationi p r o p o s u i t : S P E C I E S FACTI. « Cum Episcopus h a u d secus a t q u e alii sacerdotes t e n e a t u r ad Offi« cium divinum recitandurn, quaeritur, u t r u m ipse huic obligationi satis^ « faciat, d u m p a r t i b u s Officii eo modo solemniter assistit, quo ex Cae- 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « remoniali Episcoporum eas perficere debet, e. gr. 1) ante Missam « pontificalem solemnem, h o r a e Tertiae aut Nonae a choro cantatae, « quamvis ipse interim a p u d t h r o n u m p r a e p a r a t i o n e m ante Missam Ne « reminiscaris recitare et solam orationem in fine Tertiae vel Nonae canu t a r e d e b e a t ; a u t 2) Vesperis solemnibus pariter a choro cantatis, d u m « ipse in t h r o n o et in altari functiones praescriptas solemniter in pont i f i c a l i b u s peragit; a u t etiam 3) processionem in festo S. Marci seu « litaniis maioribus, ac etiam in litaniis minoribus, solemniter ducens, « q u a m v i s ipsum in publica via processionis litanias cum aliis cantoribus « cantare h a u d conveniat; et similiter 4) in aliis functionibus, q u a s ipse « s o l e m n i t e r peragit, q u a m v i s secundum rubricas Caeremonialis Episco« porum, solus chorus a u t certi cantores p a r t e s officii recitare debeant, « quin ipse eas recitet ». Hisce super precibus auditi fuerunt nonnulli Consultores, q u o r u m animadversiones s u m m a t i m sic referuntur. ANIMADVERSIONES. - Quamvis super relatis quaesitis Ordinarii Lincien., nulla, quoad sciamus, a u t h e n t i c a prostet decisio Apostolicae Sedis, nec ulla inveniatur directa ac palmaris responsio in Doctorum libris, a t t a m e n u s u et opinione c o m m u n i satis receptum esse constat, quod E p i s c o p u s omnino satisfaciat suo oneri dum, iuxta praescriptum Caeremonialis Episcoporum, lib. Il, cap. VII, n. 8, suo insistens solio, Missaín solemniter celebraturus, ad horam Tertiam vel Nonam (iuxta casuum diversitatem) recitatis cum choro precibus Pater, Ave, intonati s f. Deus in adiutorium et antiphona, dictoque cum Ministris h y m n o convenienti, s t a t i m ex libro legit q u i n q u e psalmos et ceteras preces pro praeparatione ad Missam, d u m chorus cantat h y m n u m ei psalmos horae, ita t a m e n ut Episcopus opportuno tempore surgat ad lectionem capituli, simul cum choro recitet responsoria et ipse orationem ad H o r a m canai. Quae si rite perficiat, ex c o m m u n i usu et opinione Episcopus non t e n e t u r ad h o r a m T e r t i a m vel N o n a m in choro c a n t a t a m , privatim postea recitaudam, nec ad supplendos psalmos eiusdem horae, q u o r u m loco, d u m a choro c a n e b a n t u r , ipse psalmos et preces ad Missam praevias praelegerat. Vicissim, ex eadem c o m m u n i opinione et praxi, Episcopus videtur et r e p u t a t u r obligatus ad eas partes officii divini recitandas vel supplendas, quibus, d u m c a n e b a n t u r a choro vel a populo, ipse solummodo materialiter, etsi solemniter, praesens adfuit, sive ad Vesperas, sive ad Matutinum cum Laudibus, sive ad Litanias tum maiores tum minores, q u a s n e m p e recitet chorus Episcopo praesente in pontificalibus, sed o m n i n o tacente. S. Congregatio Concilii 479 Ut h u i u s c o m m u n i s opinionis et p r a x i s diversa ratio r e d d a t u r , videt u r ea revocari posse ad effatum scriptoribus r e r u m liturgicarum et canon i c a r u m satis u s u a l e : in aliquibus supplet chorus; q u o d s a n e intelligitur d u m is, in cuims favorem invocatur, a) est in choro, immo efformat aliquid u n u m cum c h o r o ; b) est tamen materialiter impeditus a recitatione chorali^ quia in aliqua caeremonia vel servitio chorali occupatur (cfr. F e r r a r i s , s. v. Officium, III, 18); vel c) n o n t e n e t u r ad recitationem, saltem elata voce, quia huic oneri alternis satisfit, vel a celebrante, lectoribus, etc., n o m i n e o m n i u m , iuxta c o m m u n e m u s u m . H a e c ad casum t r a h e n d o , plane intelliguntur eadem locum o m n i n o obtinere, ubi Episcopus Missam solemniter celebraturus, ritu superius explicato, partim Horae canonicae, partim precibus Missae praeviis attendit. E s t enim in choro cum quo u n u m , immo cuius caput liturgicum, efformat; et materialiter impeditur a recitandis psalmis horae, quia eodem t e m p o r e quo hi c a n u n t u r , tenetur, ad n o r m a m Caeremonialis, ad eas preces Missae p r a e p a r a t o r i a s ex libro legendas. - Ceterum, frus t r a in Caeremoniali praescriberetur ut Episcopus initium et finem h o r a e canonicae cum choro faciat, si obstaret per materialem omissionem medii, i. e. p s a l m o r u m dictae Horae, q u o m i n u s eidem satisfaceret. I m m o id videtur q u o q u e per explicitam litteram Caeremonialis excludi, ubi (1. II, c. VII, n. 7-8) haec legimus: « Ad h o r a s canonicas Episcopus n o n « solet intervenire. Excipitur t a n t u m m o d o h o r a Tertia, q u a m , si Episco« pus est solemniter celebraturus, pariter et ab illo recitari convenit ». Itaque, pariter recitatur ab Episcopo h o r a Tertia, dum recitatur modo praedicto. Ast si cetera consideramus, statim apparet aliquam deficere ex enunciatis conditionibus, ut a r b i t r e m u r chorum supplere. Quoties enim Episcopus assistit sola cappa indutus, n o n prohibetur profecto ex Breviario legere; si vero in paramentis sacris pontificaliter adsistit, v. g. ad Vesper a s et ad Laudes, i n c o n g r u u m q u i d e m est ut cum choro canat a u t legat Breviario p r a e m a n i b u s , n o n a u t e m ut recitet privatim, ex libro chorali quem cappellanus a u t minister libri sustineat, prout in praeparatione ad Missam ; q u o d d e m u m attinet ad Litanias, nihil prohibet, immo ad aedificationem confert, si r e s p o n d e a t cum clero et populo, vel in publica via et a b s q u e libro, p r o u t r e s p o n d e r e in Urbe, n o n modo Episcopos sed et E mos P a t r e s processionaliter incedentes, videre est. Quin etiam quod dicitur de Litaniis, explicita littera confirmari videtur, d u m in Caerem. Episc, legimus (I. I, c. 18, n. 1): « Ab Episcopo ceteri exem« pium s u m u n t » ac in Rituali (1. IX, c. IV, n. 2) celebra ns simul veniat c u m « ceteris eadem voce respondentibus ». Unde a p p a r e t a quaesiti ver- 480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium üßictaie bis e x p u n g e n d u m esse q u o d dicitur « cum ipsum in publica via proces« sionis litanias cum aliis c a n t a r e h a u d conveniat »; sicut paulo infra n o n plane intelligitur q u i b u s rubricis Caeremonialis Episcoporum praescribat ut « solus c h o r u s a u t certi cantores p a r t e s officii recitare debeant, « q u i n ipse recitet ». U n u m q u o d occurrit lib. I, c. XX, 4: « in Vesperis « a u t e m Episcopus nihil ex libro legit, nisi orationem q u a m c a n t a t in « fine », p e r p e r a m in h u n c sensum trahi videtur, q u u m potius indicet ratione ritus nihil Episcopo legendum t u n c imponi ; vel, p r o u t aliis placet, s u p p o n a t Episcopum memoriter t e n e r e p s a l m o s vesperales, q u i n immo, p r o u t in v e n e r a n d a a n t i q u i t a t e a d m i r a m u r (cfr. S. Greg. M., Epist., 1. V, n. 48, a p u d Migne, P. L., 77, col. 777, 1090, 1313, 1566; Concil. Tolet., a. 656 ap. H a r d u i n , I i i , col. 978; Mansi, XIII, col. 158), t o t u m psalterium. Illud sane concedendum est, n o n teneri Episcopum, si, inter recitationem, obligetur aliquam c a e r e m o n i a m c u m officio c o n n e x a m ponere, ad p a r t e m , quam ex necessitate omisit, s u p p l e n d a m . Etenim, p r o u t comm u n i sententia censent doctores, teste Ferraris, 1. c. « qui inter publi« eam recitationem ex officio... o c c u p a n t u r in p a r a n d i s libris, in prae« videndis antiphonis seu l e c t i o n i b u s . . . , in thurificandis altaribus et « h u i u s m o d i , n o n t e n e n t u r repetere ea q u a e aliis, ipsis n o n audientibus « nec recitantibus, c a n u n t seu recitant, quia chorus, cui inserviunt, sup« plet pro ipsis » ; et rationem affert, eodem loco, n. 29 subiungens : « Quod enim recitatur in choro est oratio totius chori, ideoque eius « (qui non audit et n o n recitat, n o n valens) d u m m o d o choro assistat « et a t t e n d a t ». Ac pariter S. Alfonsus (Th. mor., vol. V, p. II, lib. IV, de statu clericor., art. III, n. 156) scribit: « Si alia in choro necessaria « peragendo occupatus fuisti, q u i a chorus t o t u s pro eo, qui in re ad « officii celebritatem pertinente occupatur, videtur supplere et non tan« t u m suo, sed etiam aliorum m i n i s t r a n t i u m n o m i n e recitare et canere » (Cfr. quoque Bucceroni, Inst. th. mor., p. II, vol. III, ed. VI, p. 70). P o r r o quod pro ceteris choralibus valet, multo etiam magis pro Episcopo qui liturgice caput efformat ipsius chori, a s s e r e n d u m esse constat. Quare etc. RESOLUTIO. - In plenariis coetibus in Palatio Ap. Vaticano habitis die 12 aprilis 1919, 16 aprilis et 9 iulii 1921, o m n i b u s a t t e n t a deliberatione perpensis, Emi Patres S. C. Concilii, dubiis ex officio in h a s for* m u l a s conceptis: I. An Episcopus, Missam pontificalem celebraturus, satisfaciat obligationi Horae canonicae (Tertiae vel Nonae) recitando preces a Caeremoniali Episcoporum praescriptas; 8. Congregatio Concilii 481 II. An Episcopus satisfaciat respectivae obligationi Officii divini, dum pontificaliter celebrat in Vesperis et Laudibus, in processione Litaniarum maiorum et minorum, aliisque in solemnibus functionibus, quamvis secundum rubricas Caeremonialis Episcoporum, chorus aut certi cantores partes Officii recitare aut canere debeant, quin ipse eas recitet; r e s p o n d e n d u m censuerunt : Ad I. Affirmative. Ad II. Negative, nisi aliqua caeremonia, i u x t a Rubricas Caeremo*malis Episcoporum, ipse impediatur. Pacta a u t e m de praemissis Ssmo Dno Nostro Benedicto Div. Prov. P P . XV relatione ab infrascripto S. C. Congregationis Secretario, in audientiis diei 17 aprilis et 10 iulii 1921, Sanctitas S u a datas resolutiones a p p r o b a r e et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DE CELEBRATIONE CAPITULI GENERALIS IN CONGREGATIONIBUS IURIS DIOE- CESANI. DUBIA Huic Sacrae Congregationi negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, circa celebrationem Capituli Generalis in Congregatione iuris dioecesani, proposita fuerunt dubia q u a e s e q u u n t u r : I. U t r u m ad Ordinarium d o m u s principis Congregationis religiosae iuris dioecesani, quae iam per plures dioeceses diffusa est, spectet ius statuendi locum ubi C a p i t u l u m Generale c e l e b r a n d u m sit; an potius ad Moderatricem Generalem? II. U t r u m eidem Ordinario, de quo in praecedenti dubio, competat praesidere electioni Moderatricis Generalis e a m q u e confirmare vel res c i n d e r e ; an potius spectet ad Ordinarium loci in quo electio peragitur ? P o r r o Eminentissimi P a t r e s Cardinales, in plenario coetu ad Vatic a n u m h a b i t o die 17 iunii 1921, re sedulo perpensa, r e s p o n d e n d u m censuerunt prout sequitur: * 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad I. Negative ad p r i m a m p a r t e m , affirmative ad s e c u n d a m ad normam canonum 1 6 2 et 5 0 7 . Ad II. Negative ad primam partem, affirmative ad s e c u n d a m iuxta canonem 5 0 6 § 4. F a c t a autem relatione SSmo Domino Nostro Benedicto divina P r o videntia P P . XV a R. P. D. Abbate Secretario in Audientia diei 25 eiusdem mensis et anni, Sanctitas S u a Eminentissimorum P a t r u m decision e m seu responsionem approbavit a t q u e publici iuris fieri mandavit. D a t u m R o m a e ex Secretaria Sacrae Congregationis negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, die s e c u n d a iulii 1921. T H . CARD. VALFRB DI BONZO, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B . , Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1 DECRETUM IMMUTANTUR LIMITES INTER PRAEFECTURAS APOSTOLICAS DE « TEFFÉ » ET « SOLIMÔES SUPERIORIS » NUNCUPATAS. Apostolicis praefecturis de Teffé et Solimôes superioris n u n c u p a t i s , fines iam in actu e a r u n d e m canonicae erectionis, n e m p e mense maio 1 9 1 0 praestituti fuerunt. Cum a u t e m magni momenti difficultates processu temporis exortae fuerint inter u t r i u s q u e praefecturae missionarios ex praedicta finium delimitatione, preces n u p e r huic S. C. a Christiano Nomini P r o p a g a n d o oblatae sunt, q u i b u s et Praefectus de Teffé et alter Superioris Solimôes concorditer subscripserunt ad hoc.ut n e m p e fines utriusque praefecturae apostolicae ad missionariorum levamen et ad e a r u n d e m missionum increm e n t u m paulisper i m m u t a r e n t u r . Emi P a t r e s itaque h u i u s S. C. in plenariis comitiis diei l a e p. e. a u g u s t i , prae oculis habitis rationibus hinc inde adductis, quae novam S. Congregatio de Propaganda Fide m s u p r a d i c t a r u m praefecturarum finium delimitationem suadere videbantur, e a d e m q u e finium descriptione a d u o b u s Superioribus proposita p r u d e n t e r a t t e n t e q u e inspecta, u n a n i m i t e r censuerunt fines inter p r a e fecturam de Teffé et alteram Superioris Solimôes exinde prout s e q u i t u r h a b e n d o s esse. 1) In flumine Solimôes, ad dexteram, derivatio fluminis Solimôes, vulgo parayd do Sevalho n u n c u p a t i ; ad sinistram vero rivulus Envira, qui defluit e flumine Solimôes ad rivum Anati pavana n u n c u p a t u m per a m n e m Py Boyuçu seu « serpentem i m m a n e m ». 2) Ad septentrionem fluminis Solimôes divortium a q u a r u m inter flumina Ica et Solimôes ex parte praefecturae Solimôes superioris, et Iapurá et Anarucú ex parte praefecturae de Teffé. 3) Ad meridiem fluminis Solimôes divortium a q u a r u m ini er luruá et lutahy ex parte praefecturae de Teffé, Iavary et Solimôes ex parte praefecturae Solimôes superioris. Q u a m E m o r u m Patrum sententiam in audientia diei 8 eiusdem mensis augusti SSmo D. N.^Benedicto Div. P r o v . P P . XV ab infrascripto S. h u i u s Congregationis Secretario relatam eadem Sanctitas Sua in o m n i b u s a d p r o b a r e r a t a m q u e habere dignata est, ac praesens super re decretum confici mandavit. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Fide, die 10 septembris 1921. Congregationis de P r o p a g a n d a pro E m o Cardinali Praefecto f P. FUMASONI-BIONDI, Archiep. Diocletan., Secretarius. L. © S. Caesar Pecorari, Subsecretarius. II P R O V I S I O ECCLESIAE S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV, decreto S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 9 augusti 1921, Ecclesiae metropolitanae Babylonensi L a t i n o r u m praefecit R. P. Franciscum Berré, ex Ordine F r a t r u m Praedicatorum. 1 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III NOMINATIONES Brevibus apostolicis n o m i n a t i s u n t : 22 augusti 1921. — Abbas S. Alexandri de Oroshi in monte Miriditarum in Albania, R. D. I o s e p h u s Gjonali. 12 septembris. — Coadiutor cum iure successionis Archiepiscopi Dyrrachiensis, R. P. Franciscus Melchiori ex Ordine F r a t r u m Minorum. Item decretis S. C. de P r o p a g a n d a Fide nominati s u n t : 8 iulii 1921. — Praefectus apostolicus de Korogo, R. P. I o s e p h u s Diss, ex Instituto L u g d u n e n s i pro Missionibus ad Afros. 1 augusti. — Praefectus Apostolicus Insulae Formosae, R. P. T h o m a s de la Hoz, ex Ordine F r a t r u m Praedicatorum. Diarium Romanae Curiae 485 SEGRETERIA DI STATO AVVISO La Direzione dell' « Annuario Pontificio » presso la Segreteria di Slato interessa vivamente gli Illmi e Rmi Ordinari delle diocesi, i collegi prelatizi, i Superiori generali degli Ordini religiosi, i Rettori dei collegi ecclesiastici e tutti i dignitari appartenenti alla Corte pontificia a volerle trasmettere in tempo utile le relazioni e rettifiche occorrenti per la edizione dell'« Annuario » pel prossimo anno 1922, in conformità della lettera circolare dell'Emo sig. Cardinale Gasparri, Segretario di Stato, in data 15 luglio 1915, e delle particolari istruzioni ricevute al momento delle nomine e promozioni. NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 31 agosto 1921. L'Emo sig. Card. Michele Lega, Protettore dell'Arciconfraternita di S. Antonio di Padova, in Santa Lucici dei Ginnasi, di Boma. Con Rrevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Prelati Domestici di S. S. : 25 » » »• 20 13 24 25 giugno » » » luglio agosto » » 1921. » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Giuseppe Kaup, della diocesi di Belleville. Giuseppe H. Schlarman, della medesima diocesi. Carlo Gihnartin, della medesima diocesi. Andrea Ianiszewski, della medesima diocesi. Guido Garelli, dell'archidiocesi di Torino. Antonino Chionna, dell'archidiocesi di Ostuni. Pietro Scarponi, della diocesi di Macerata. Stefano El-Khazen, dell'archidiocesi di Tolemaide dei Maroniti. 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 agosto 1921. Monsig. Antonio Crippa, dell'archidiocesi di Milano. 29 » » Monsig. Giuseppe Miglior, dell'archidiocesi di Cagliari. 2 settembre » Monsig. Pietro Giuseppe Villalonga, dell'archidiocesi di Santiago di Cuba. 9 v> » Monsig. Antonio Rotondi, dell'archidiocesi di Ravenna. 10 » » Monsig. Roberto Puccini, della diocesi di Pistoia. 16 » » Monsig. Sebastiano Calcila, dell'archidiocesi di Brindisi. » » » Monsig. Vincenzo Memmola, della medesima archidiocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 17 maggio 1921. Al sig. Enrico Esders, dell'archidiocesi di Malines. agosto » Al sig. Kesseruan El-Khazen, governatore del Libano. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 12 agosto 1921. Al sig. barone Luigi Barracco, della diocesi di Cotrone. 17 » » Al sig. Alberto Poche, di Aleppo. 25 » » Ai sig. cav. Ho vannes bey Matossian, del Patriarcato di Cilicia degli Armeni. 29 » » Al sig. Pietro Teodoro Uberto Maria Dobbelmann, della diocesi di Bois-le-Duc. 17 settembre » Al sig. cav. Alfonso Zappata, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 15 25 » 25 27 29 » 31 » 2 maggio 1921. Al sig, Edoardo Mény, della diocesi di Saint-Dié. giugno » Al sig. avv. Daniele Me Glynn, della diocesi di Belleville. » » Al sig. dott. Bonaventura Portuondo, della stessa diocesi. agosto » Al sig. Antonio Cristoforo Van De Ven, della diocesi di Bois-le-Duc. » » Al sig. Adriano Giacomo Giovanni Vos, della diocesi di Harlem. » » Al sig. Giovanni P. Dinan, della diocesi di Détroit. » » Al sig. Michele T. Dinan, della medesima diocesi. » » Al sig. Giovanni Moruzzi, dell'archidiocesi di Bologna. » » Al sig. Umberto Farne, della medesima archidiocesi. settembre » Al sig. Edoardo Servais, della diocesi di Tournai. Diarium Romanae Curiae 487 2 settembre. 1921. Al sig. dott. Edoardo Giorgio Giuseppe Antonio Maria Wirsing, della diocesi di Breslavia. » » » Al sig. dott. Giuseppe Rotter, della medesima diocesi. 10 » » Al sig. Augusto Roberti-Percy, della diocesi di Liegi. 22 » » Al sig. Ovidio de Saint-Aubin, dell'archid. di New York. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 20 agosto 1921. Al sig. cav. Luigi Tosti (Roma). » » » Al sig. Pio Philipona, giornalista svizzero. 17 settembre » Al sig. Pier Vincenzo Bellia, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 24 30 » agosto » » 1921. Al sig. Giuseppe Seraiter (Roma). » AI sig. Francesco Sabatini (Roma). » Al sig. Riccardo Costantini (Roma) MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 21 giugno 1921. Monsig. Andrea Lago y Cizur, della diocesi di Avana. 18 agosto » Monsig. Giuseppe Bouzek, Vice-Rettore del Collegio Boemo in Roma. 22 » » Monsig. Otto Mueller, dell'archidiocesi di Colonia. 10 settembre » Monsig. Giovanni Ferraro, della diocesi di Ivrea. » » » Monsig. Carlo Veneziani, della diocesi di Piacenza. » » » Monsig. Carlo Fissóre, dell'archidiocesi di Torino. 12 » ^ » Monsig. Teodoro Caiulo, dell'archidiocesi di Brindisi. » » » Monsig. Giuseppe Rodríguez Madeira, della dioc. di Coimbra. lo » » Monsig. Giuseppe Focardi, della diocesi di Fiesole. 16 » » Monsig. Alberico Andrioli, della diocesi di Verona. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 10 settembre 1921. Il sig. conte Carlo de Spee, dell'archidiocesi di Colonia. 19 » » Il sig. conte Carlo Guiglia, dell'archidiocesi di Genova. 22 » » Il sig. Giovanni Lonergan, dell'archidiocesi di Filadelfia. 488 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 11 giugno 1921. Monsig. Federico Buus, della diocesi di Limburgo: » » » Monsig. Carlo Knödgen, della medesima diocesi. 12 settembre » Monsig. Giulio Sánchez Ibañez, della diocesi di Santander. » » •» Monsig. Mario Sardo, della diocesi di Acireale. 22 » » Monsig. Colomanno Gonczlik, dell'archidiocesi di Colocza. » » » Monsig. Mattia Pài, della medesima archidiocesi. 23 » » Monsig. Vittorio Cavagnis, della diocesi di Bergamo.

>. RESOLUTIO. F a c t a a u t e m de praemissis Ssmo Dno Nostro Benedicto P p . XV relatione per infrascriptum S. Congregationis Secretarium in audientia insequentis diei, Sanctitas S u a resolutionem E m o r u m P a t r u m a p p r o b a r e et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. 505 S. Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA BERGOMEN. REDITUS CAPPELLANIAE Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis suae anno septimo, die 26 februarii 1921, BR. PP. DD. Fridericus Cattani Amadori, P o n e n s , Petrus Rossetti et Raphael Çhimenti, Auditores de turno, in causa Bergomen. - Reditus Cappellaniae inter Rev. D. Ioseph Pezzoli, Praepositum ecclesiae S. Alexandri in Columna, quae est Bergomi, appellantem, repraesentatum per legitimum procuratorem, advocatum Angelum D'Alessandri, et Rev. D. L a u r e n t i u m Togni, parochum loci vulgo Zanicâ, reum conventum, repraesentatum per legitimum procuratorem, advocatum Vincentium Sacconi, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Gaspar Sirtori, domo ß e r g o m o , vir pietate p r a e s t a n s , p a r v a m ecclesiam in h o n o r e m S. Ioseph extra u r b e m in pago, quem Capannelle appellant, i n t r a fines paroeciae, vulgo Zanica, exstruxit, a q u a tria milia pass u u m distat. Ibi, venia accepta a Bergomensi Episcopo, qui p r i u s loci p a r o c h u m audierat, cappellaniam instituit, ut spirituali b o n o oppidanorum consuleret; ius cappellano tribuit habitandi d o m u m ecclesiae a d n e x a m , necnon utendi a t q u e fruendi h o r t o et praedio domui contiguis, praeter a n n u a m s u m m a m q u a m ei assignavit. Onera a u t e m cappellano pro tempore imposuit sive confessiones audiendi, sive pueros in christiana catechesi erudiendi, sive sacra faciendi, sive p a r o c h u m adiuvandi. Haec o m n i a statuit i n s t r u m e n t o , die 28, mense iulio 1836, publici notarii m a n u exarato, q u o et i u s p a t r o n a t u s sibi in p e r p e t u u m reservavit. N o n d u m triennio t r a n s a c t o , Gaspar d o m u m religiosam Minorum Conventualium, q u a e t u n c Bergomi ad Sancti Georgii instituebatur, t a m q u a m oblatus vel tertiarius ingressus est, et, donationis contractu diei 22 mensis martii 1839, o m n i a b o n a s u a a t q u e iura huic religiosae domui cessit, nonnullis additis conditionibus, q u a s inter erat, ut in p e r p e t u u m s e r v a r e t u r cappellania ad Sancti Ioseph in paroecia, vulgo Zanica; P a t r i b u s istius ACTA, voi. XIII, n. 13. - S-ll-§21. 3S 506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale religiosae d o m u s ius t r i b u e n s eligendi cappellanos post mortem vel renuntiationem Ambrosii Lavelli, quem ipse elegerat, a u t ex religiosis viris illius conventus, a u t ex saecularibus presbyteris, prout eis placitum foret. Onera a t q u e i u r a cappellano priori imposita ibi s a n x i t ; successoribus vero onera valde m i n u i t ; facultatem P P . Conventualibus t a m e n dedit e a d e m variandi, « col corrispondere . . . anche quello sti« pendio che stimerà conveniente, col poter deviare da quello in corso « stabilito dal d o n a n t e » (art. 14). Statuit insuper, quod si d o m u s religiosa ad Sancti Georgii aliquando forte supprimeretur, in eius locum succederet p a r o c h u s pro t e m p o r e Sancti Alexandri in Columna, q u a e Bergomi est paroecia, in o m n i b u s iuribus a t q u e oneribus, q u a e ad Religiosos pertinebant. Quod a n n o 1839 c a u t u m fuit, a d a m u s s i m evenit a n n o 1868. Eversiva enim lege factum est, ut religiosae d o m u s suppressae essent, ideoque bonis o m n i b u s conventus S. Georgii fiscus p o t i t u s sit. At parochus, qui t u n c erat, S. Alexandri in Columna, iura sua, t a m q u a m substituti, a p u d tribunalia expertus, sententia diei 19 mensis februarii 1874, b o n a omnia sibi vindicavit. Cum p r i m u s rector cappellaniae, vulgo Capannelle, e vita cessisset, in eius locum a religiosa domo sacerdos Bertacchi suffectus est. Hic ab a n n o 1853 ad a n n u m 1858 in officio m a n s i t ; deinde ei successit s a c e r d o s Regazzola, qui ab a n n o 1859 ad a n n u m 1863, ut antecessores, a p u d orator i u m resedit, postea a u t e m alio recessu, et t a n t u m diebus festis oratorium p e t e b a t ut cappellani m u n e r i satisfaceret. Duo priores cappellani p r a e d i o ecclesiae proximo certe gavisi s u n t ; at u t r u m cappellanus Regazzola praedii usumfructum a l i q u a n d o habuerit, valde dubium e s t ; etenim ex actis constat P P . Conventuales a n n o 1864 p r a e d i u m illud ad d i u t u r n u m t e m p u s locavisse. Cappellani vero, qui a parochis S. Alexandri in Columna in p o s t e r u m electi sunt, n u m q u a m praedii fructus perceperunt, sed ipsi parochi sibi d e t i n u e r u n t . Anno vero 1915 p a r o c h u s loci Zanica, a n i m a d vertens i u r a a cappellaniae fundatore p r i m i t u s s t a t u t a m i n i m e servari, petiit ut p a r o c h u s S. Alexandri p r a e d i u m cappellano loci Capannelle cederet. Petitioni parocho S. Alexandri resistente, controversia ad Berg o m e n s e m Curiam delata est, q u a e p r i m u m , administrativo modo, contra petitorem resolvit ; cum a u t e m p a r o c h u s loci Zanica instaret, ut iudiciario modo ageretur, S. Alexandri p a r o c h u s actori ius in iudicio s t a n d i denegavit; q u o d t a m e n incidentali sententia tribunal, die 15 iulii 1916, non admisit, nec exceptionem praescriptionis, q u a m postea opposuit. At sententia definitiva, q u a e die 25 mensis octobris 1917 lata est, actoris petitionem respuit. Hic ad n o s t r u m S a c r u m T r i b u n a l appellavit, quod in t u r n o diei 29 mensis iulii 1919 decrevit, d u b i o : « An ad cappellanum S. Romana Rota 507 « loci Gapannelle spectet ususfructus praedii de quo agitur » respondend u m e s s e : « Affirmative, sive ad cappellanum Capannelle spectare u s u m « fructum praedii de quo a g i t u r » (A. A. S., XIII, 47). Ab h a c sententia Rotali, p a r o c h u s S. Alexandri in C o l u m n a appellationem interposuit, et quaestio h o d i e r n a die, nostro T u r n o definienda p r o p o n i t u r s u b dubio : « An Rotalis sententia diei 29 iulii 1919 sit confirmanda vel p o t i u s « infirmanda in c a s u ? ». In facto. - Quoniam ex facto ius exsurgit, illud p r i m u m a nobis perp e n d e n d u m erit. In primis, igitur, q u a e r e m u s q u o n a m actu cappellaniam a Gaspare Sirtorio i n s t i t u t a m Bergomensis Episcopus probaverit. Hic invenitur actis causae convenienter insertus, et in eo legitur: « ... alle « istanze fatteci dal sig. Giuseppe Sirtorio della parrocchia Zanica di « q u e s t a Diocesi, affine di ottenere la facoltà di erigere un pubblico « Oratorio presso il Casinaggio di s u a p r o p r i e t à . . . posto fra i confini « della parrocchia anzidetta... solleciti di secondare i religiosi desideri « dell'oratore, del parroco locale e dei coloni domiciliati in quei con« torni, siamo venuti nella determinazione di accondiscendere, come col « presente, u s a n d o dell'autorità n o s t r a ordinaria, decretando, accondi« scendiamo colf accordare facoltà al suddetto sig. Gaspare Sirtorio di « Zanica di aprire ad uso pubblico l'Oratorio anzidetto sotto il titolo « di S. Giuseppe... con autorizzazione di potervi celebrare la S a n t a « Messa »; addit n o n n u l l a s conditiones, q u a s inter, ut orator p r o p r i i s expensis sive ad oratorii conservationem, sive ad ea q u a e divinum c u l t u m espiciunt, in p e r p e t u u m provideret. Hac venia ab Episcopo, die 12 decembris 1827, obtenta, Gaspar, i n s t r u m e n t o diei 28 iulii 1836 cappellaniam instituit, in quo h a e c onera cappellano a se electo imposuit : « Il cap« pellano, che s a r à pro tempore, s a r à t e n u t o ad assistere con carità e « zelo in ogni giorno ed ora alle confessioni d'ambo i sessi; di fare « ogni festa c o m a n d a t a la dottrina cristiana, in quell'ora però che n o n « coincida colle funzioni parrocchiali ; di istruire per q u a t t r o giorni alla « settimana e per due ore al giorno i fanciulli di quella frazione, o n d e « incamminarli sul retto sentiero di n o s t r a religione, meno però d u e « mesi all'anno che gli si concedono per vacanza; di assistere col mas« simo impegno e con vera carità cristiana ai poveri a m m a l a t i s i t u a t i « n e l l ' i n t o r n o pel circondario circa di un miglio, ma però a p p a r t e n e n t i « alla parrocchia di Zanica, p r o c u r a n d o loro i soccorsi tutti di n o s t r a « Cattolica Religione, e senza riguardo che il bisogno si presenti piut« tosto di giorno che di notte tempo ; di intervenire qualche volta fra « l'anno alle funzioni parrocchiali di Zanica, q u a n d o però solo lo per- 508 « « « « « « « Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m e t t e r a n n o l'età, la salute, la varietà delle stagioni, e ehe n o n abbia impegni relativi ai componenti della frazione, e finalmente permettere, sempre però previo assenso del parroco çhe s a r à pro tempore in Zanica, ai limitrofi Rev. Sigg. Parrochi la somministrazione dei Sacramenti per i pòveri infermi anche non addetti alla parrocchia di Zanica, ove le circostanze il comportassero, onde n o n lasciarli perire senza quei suffragi cotanto necessari alla salute delle anime nostre ». ; « 11 cappellano che sarà pro tempore, s a r à t e n u t o di celebrare, in « detta chiesa di S. Giuseppe, la S a n t a Messa tutte le domeniche ed « altre feste c o m a n d a t e , nonché di celebrare q u o t i d i a n a m e n t e a n c h e nei « giorni feriali in quel tempo ed ora di maggior comodo ai fedeli, delle « q u a l i giornate feriali poi potrà il Cappellano scegliere ad arbitrio inter« polatamente giorni 30 (trenta) all'anno, onde dar passo ai propri affari, « od anche per solo oggetto di semplice vacanza, r e s t a n d o per questi « limitatamente esonerato da u n a tale celebrazione, fermo l'obbligo, pel « r e s i d u o tempo, dell'esatto e scrupoloso a d e m p i m e n t o della celebra« zione stessa. Circa poi l'applicazione della S a n t a Messa quotidiana « da celebrarsi in detta chiesa di S. Giuseppe, meno i concessi giorni « t r e n t a di vacanza, dovrà il Cappellano ogni a n n o e in perpetuo appli« carne 150 (centocinquanta) secondo la m e n t e del F o n d a t o r e ing. Ga« spare Sirtori, e le altre t u t t e resteranno a libera disposizione del « cappellano stesso. « Se il cappellano per fisica impotenza n o n potesse celebrare la « Messa festiva, dovrà a sue spese farsi r a p p r e s e n t a r e da un altro sacer« dote, onde nè la domenica nè le altre feste comandate, quella n o n « manchi m a i ; che se la malattia fosse d u r a t u r a oltre mesi due e di « u n ' i n d o l e tale che lo rendesse inabile al disimpegno dei caricatigli « oneri, in tale verificata ipotesi, s a r à t e n u t o di sostituire a tutto suo « c a r i c o e spesa un altro sacerdote che faccia le sue veci, ma che sia « p e r ò di pieno aggradimento dell'istitutore e commissari, n o n c h é di « quel Rev. Parroco di Zanica che s a r à pro tempore; senza il concorso « dei quali estremi n o n sarà mai valida nè attendibile la fatta sostitu« zione ». Insuper institutor cappellano iniungit, ut die sabbati cuiusvis h e b d o m a d a e , necnon in festis B. M. Virginis, in oratorio rosarium recitet et in nonnullis diebus festis benedictionem impertiatur populo cum Ssmo Sacramento. Congruenter a u t e m pro h i s o m n i b u s officiis sequentes eidem r e m u n e r a t i o n e s a t q u e i u r a concedit: « A l cappellano che sarà « pro tempore, oltre al diritto di percepire in n u m e r a r i o le sopra preci« sate austriache lire 1000, divise in due eguali rate, come sopra, gli « viene p u r e assegnato di godere l'abitazione situata nel locale unito S. Romana Rota 509 « all'anzidetta chiesa, composto di u n a saletta e cucina a pian terreno, « e di tre stanze da letto al p r i m o piano superiore, nonché l'orto attiguo «a detta chiesa e caseggiato, tutto cinto in vivo, ed il terreno p u r e « vicino, coltivodavorativo e moronato, ascendente in tutto a pertiche « l o c a l i ottantotto (88) ». His constitutis, Gaspar primum elegit cappellanum Ambrosium Lavelli, qui institutionis actui nomen apposuit, onera a t q u e iura a s s u m e n s . At a n n o 1839, cum Gaspar conventum Minorum Conventualium ingressus est, o m n i a b o n a s u a n e c n o n cappellaniam ad Sancti ioseph, eiusque dotem, eidem conventui donavit: « La traslazione del dominio diretto « dei livelli enfìteutici ed immobili donati, viene dal sig. d o n a n t e t r a s « ferita nel Convento d o n a t a r i o da oggi in avanti, con facoltà di farsi « anche intestare dei beni riportati in donazione, sulle tavole censuarie « in prova del diretto dominio concessogli... Intende il sig. d o n a n t e di « spogliarsi dei prodotti utili sugli enti tutti delle cose donate, col cedere « il pieno godimento dei canoni livellivi, chiesa, casa e fondi al Con« vento donatario, con tutte le azioni, diritti e servitù attive e passive « competenti al d o n a n t e e competibili agli immobili donati, intendendo « esso d o n a n t e di mettere il Convento donatario in di lui luogo e stato, « costituendo in di lui procuratore irrevocabile, per ogni effetto di ragione « e di legge il sudd. M. Rev. P a d r e Angelo Bigoni e di lui successori « Provinciali del Convento medesimo ». Hac b o n o r u m s u o r u m donatione Conventui facta, congruentia onera eidem imponit, quae, relate ad cappellaniam ad Sancti Ioseph, haec s u n t : « Sarà... obbligo del Convento di continuare a pagare al Cappel« lano della chiesa di S. Giuseppe di Zanica, eretta dal d o n a n t e a bene« ficio del detto paese, le a n n u e lire mille austriache (840 italiane), oltre « l'uso della porzione di casa che ^ià gode e dei frutti dei fondi asse« g n a u p u r e in usufrutto, come t u t t o consta dalle scritture 28 luglio 1836, « atti del Notaio Sig. Dr. Angelo Custode Locatelli ». Quaestio exsurgit inter partes, utrum Gaspar Sirtorius, hic iura cappellani e n u m e r a n s , l o q u a t u r t a n t u m de Ambrosio Lavelli, idest de cappellano qui t u n c erat, vel potius de cappellano pro tempore, idest etiam de futuris. Sed res quae, legenti hanc p a r a g r a p h u m t a n t u m , dubia maneret, ab iis, q u a e immediate s e q u u n t u r , e x p l a n a t u r : « Alia morte dell'at« tuale cappellano, rinuncia o dimissione per qualche motivo prodotto « dalla non esatta osservanza degli obblighi tutti assunti, dal cappellano « con la succitata scrittura, di cui il d o n a n t e incombe (sic) al Convento « u n a severa sorveglianza per la sua esecuzione, in questo caso sarà « obbligo del Convento di passare tosto all'elezione di altro soggetto 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « ad esso beneviso per bontà, p r u d e n z a e zelo delle anime, coli' i m p o r r e « al medesimo quegli obblighi che crederà del caso » (loquebatur igitur in praecedenti p a r a g r a p h o de cappellano a se electo, q u o c u m . a n n o 1836 ipse contractum inierat, n o n de eius successoribus, q u i b u s nova onera hic statuit), « o l t r e alii seguenti di volontà espressa dal donante, da « imporre in perpetuo anche a tutti i successori: « « « « « 1. Di tenere ben pulita e custodita la chiesa coi relativi arredi sacri, di cui se ne farà ogni volta consegna al cappellano, mediante esatto inventario, contro regolare cauzione, perchè li conservi e li restituisca in n a t u r a tutti, salvo il n a t u r a l e loro deperimento sofferto per l'uso. « 2. Di fare in perpetuo officiare decorosamente la chiesa pre« detta, con religioso zelo ed a s s i d u i t à . e come meglio crederà il Con« vento. « 3. Di far celebrare in essa chiesa a n n u a l m e n t e in p e r p e t u o cen« t o c i n q u a n t a (n. 150) messe, secondo la mente del d o n a n t e , come pra« ticasi attualmente, con l'obbligo al cappellano della presenza della « m e s s a in tutte le feste di precetto, n e s s u n a eccettuata. « 4 . Di assistere con assiduità e zelo gl'infermi del vicinato, con « l'obbligo di fare tutte le feste la d o t t r i n a cristiana, ed ascoltare in « essa chiesa le confessioni dei d u e sessi con assiduità e p r e m u r a . . . « 9. Se poi al cessare del cappellano, per alcuno dei premessi motivi, « fosse in grado il Convento di supplire con un individuo dei suoi Reli« giosi dell'Ordine stesso agli obblighi della cappellania medesima, b e n e « inteso anche con l'esatta osservanza dei patti sopra stabiliti, il signor « d o n a n t e avrebbe molto piacere fosse da esso Convento sostenuta, per « m a g g i o r vantaggio del Convento s t e s s o ; in caso diverso s a r à obbli« gato di tenere attivata in perpetuo essa cappellania, con l'elezione di « un cappellano a suo genio ». « « « « « « « H u i c p a r a g r a p h o respondet § 14, in q u a Gaspar haec m a n d a t : « Verificandosi il caso contemplato all'art. 9 (nono), di dover cioè il Conr e n t o tenere attivata la cappellania con l'elezione di un cappellano a s u o genio, p o t r à il Convento medesimo in tal caso imporre al cappellano oltre gli obblighi contemplati nel p r e s e n t e istromento, quegli altri ancora che crederà del caso, col corrispondere ad esso cappellano anche quello stipendio che stimerà conveniente, col poter deviare da quello in esso stabilito dal d o n a n t e ». Ergo Gaspar in hoc i n s t r u m e n t o , n o n t a n t u m cappellanis futuris minuit onera, q u a e imposuerat priori a se electo, q u a e q u e e n u m e r a n t u r in actu institutionis a n n o 1836, sed P P . Conventualibus facultatem etiam S. Romana Bota 511 concessit, ipsis cappellanis mercedem assignandi, q u a e illis conveniens videretur, scilicet derogandi ab ea q u a m ipse statuerat. Quaestio q u a e excitatur a partibus, u t r u m s e c u n d u s vel etiam tert i u s cappellanus usufructu praedii gavisi sint, q u a m q u e testimoniis definire contendunt, ad h a n c litem p a r u m vel nihil refert; quia, etsi P P . Conventuales, u n a vel alia vice, u s u m f r u e t u m concesserint, n o n sequitur, eos potestatem amisisse, pacta, cum voluerint, i m m u t a n d i . Ceterum certissimum apparet, a n n o 1864, dum a d h u c sacerdos Regazzola rector esset cappellaniae S. Ioseph, praedii usumfruetum ad illum amplius n o n pertinere. P a t r e s enim Conventuales iam ab a n n o 1863, ad long u m t e m p u s , scilicet ad decem et octo a n n o s praedium locaverunt. Anno vero 1868, cum d o m u s religiosa a laica lege suppressa esset, instrumento diei 13 augusti, a publico Notario Ioanne Dolci exarato, P a t r e s ipsi b o n a o m n i a q u a e a Gaspare Sirtorio acceperant, Praeposito S. Alexandri in Columna tradiderunt, prouti a d o n a n t e praeceptum erat, idest cum o m n i b u s oneribus sibi impositis contractu diei 22 martii 1839. In illo traditionis actu onera, q u a e tunc temporis super bonis inerant, enum e r a n t u r his verbis: « Oneri tutti che oggi sussistono nella m a n i e r a « seguente: a) Al cappellano di S. Giuseppe alle Gapannelle della Basella « nel c o m u n e di Zanica, annuali lire italiane 840 (ottocento q u a r a n t a ) » (cetera s e q u u n t u r q u o r u m nostra n o n interest), quin ibi ulla mentio fiat de usufructu praedii, cuius est quaestio, q u e m reapse parochi S. Alex a n d r i in C o l u m n a n u n q u a m cappellanis S. Iosephi t r a d i d e r u n t ; sed eis t a n t u m a n n u a t i m stipendium libellarum italicarum 840 persolverunt. Igitur concludi posse videtur, i n s t r u m e n t u m donationis, a n n o 1839 a Gaspare conventui factae, iam ab a n n o 1863 u s q u e ad p r a e s e n s h a n c interpretationem accepisse, ut P a t r e s Conventuales p r i m u m , et p o s t m o d u m parochi S. Alexandri in Columna, libere possent uti, frui praedio, cuius u s u m f r u e t u m Gaspar ipse a n n o 1836 cappellano ad Sancti Ioseph assigna v erat. Quod est in iure. - Cum interpretatio, q u a m sive Religiosi sive parochi S. Alexandri donation i, sibi a Gaspare Sirtorio factae, d e d e r u n t , per temporis spatium q u i n q u a g i n t a a n n o r u m et a m p l i u s , constans fuerit a t q u e pacifica, in sui favorem iuris p r a e s u m p t i o n e m inducit, ita ut p a r o cho loci Zanica, qui illam falso niti fundamento contendit, o n u s i n c u m bat quod asserit iuridice probandi. A r g u m e n t a autem, ut id evinceret (supposita validitate actus anni 1836) duo esse possunt, vel quia Gaspar Sirtorius i m m u t a r e nequibat pacta, q u a e in actu institutionis cappellaniae s t a t u e r a t , vel saltem quod, etsi haec i m m u t a r e potuerit, de facto 512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t a m e n n o n immutavit. At, primum q u o d respicit, e r r o n e u m esset id affirm a r e . Etenim a c t u s diei 28 iulii 1836, q u o Gaspar Sirtorius instituere contendit cappellaniam ad Sancti Ioseph, in se, uti constitutivus cappellaniae, imperfectus m a n s i t : ad eius enim c o m p l e m e n t u m alius actus consequi debebat, n e m p e designatio eorum, qui post Gasparis mortem, cappellaniae rectores eligere debuissent. Ibi, sub n. 1, legitur: « Il sig. Sir« tori... istituisce u n a Cappellania colla riserva esclusiva del ius patro« nato, ossia diritto di elezione del sacerdote in lui stesso, sino a che « farà n u m e r o della società dei viventi, cessata la quale, la n o m i n a del « cappellano diverrà di esclusivo diritto dei commissari che verranno dal « sig. Sirtofi nominati con altro separato atto da lui firmato, in concorso « a n c h e del Rev. sig. Prepósito di Zanica, che sarà protettore, sotto « l'espressa alternativa, che se fra li medesimi nascesse di n o n concorde dare nella scelta, in tale n o n creduta ipotesi, la n o m i n a del cappel« lano v e r r à definitivamente fatta da Monsignor Vescovo di q u e s t a città "« e diocesi, rimossa ogni opposizione » : qui actus, a q u o prior in suo valore pro futuro p e n d e r e debuisset, n u m q u a m a Gaspare confectus fuit. Secundo, quia a Gaspare minime observata fuit conditio ei ab Episcopo imposita, ut facultatem Gaspar h a b e r e t sive o r a t o r i u m ad divinum cult u m aperiendi, sive ut ibi Missa posset celebrari. Quae conditio ita exprim i t u r : « ... con autorizzazione di potervi far celebrare la S a n t a Messa, «purché si osservino e s a t t a m e n t e le infrascritte condizioni: 1) che il « m a n t e n i m e n t o e l'officiatura dell'enunciato Oratorio sia a carico sol« t a n t o dell'oratore sig. Sirtori e i suoi eredi, ritenendo all'uopo la di « lui obbligazione estesa a norma di legge, con si sottoporre a, speciale « ipoteca un immobile, il prodotto del quale servirà u n i c a m e n t e pel mandi t e n i m e h t o dell'Oratorio medesimo, dacché l'ufficiatura stessa n o n deve « essere in aggravio nè della chiesa parrocchiale, nè della C o m u n e » Q u a m conditionem, i m p o n e n d i scilicet h y p o t h e c a m s u p e r fundo, ut redit u s cappellaniae s u p p e d i t a r e n t u r , Gaspar n u n q u a m adimplevit. Quod si contractus institutionis in se perfectus n o n est, sequitur in foro externo pro infecto h a b e r i : « Actus imperfectus m i n u s q u e a b s o « lutus et c o n s u m m a t u s r e p u t a t u r pro nihilo: 1. si is qui quadraginta... » (Leurenius, p. H, q. 794, 1). Etsi a u t e m cappellania a Gaspare, actu a n n i 1836, recte fuerat instit u t a , haec t a m e n n o n ecclesiastica esset, sed t a n t u m laicalis, deest enim erectio canonica ; « Hinc, in praxi, S. Congregatio Concilii, ad dignoscen« d u m beneficium ecclesiasticum, illudque distinguendum a Cappellania « laicali seu pro Missarum legato, piave donatione, p l u r i m u m attendit, « u t r u m decretum Episcopi vel eius officialis emissum fuerit in erectione ; S. Romana Rota 513 «beneficii ipsius. Legata enim Missarum s e u Cappellaniae mere laicales « s o l u m m o d o acceptantur ab auctoritate ecclesiastica, n o n autem eri« g u n t u r in titulum per decretum, seu institutionem canonicam » (Santi, Praelect. Iur. Can., b TU, tit. 5, n. 10). Hae cappellaniae etiam mercenariae dicuntur, quia in illis rectores Missas Celebrant recepta mercede, a b s q u e titulo. In his sacerdotes eliguntur ad adimplendum m u n u s impositum a testatore, ita t a m e n ut possint ab eo removeri, et tales cappellaniae dicuntur etiam m a n u a l e s et ad n u t u m revocabiles, quia in alterius m a n u stat, illas relinquere vel auferre. Nec in erectione cappellaniae proprie dictae potest testator vel fundator apponere conditionem, quod Episcopus se non intromittat ad eas conferendas, ut Gaspar in actu a n n i 1836 a d a m u s s i m disposuit (cfr. Ferraris, Bibl. Can. ad verbum Cappel lanía, nn. % 3, 5). Hae autem, q u a e , proprie loquendo, potiusquam cappellaniae, dicuntur « servitia ecclesiastica » (cfr. D'Annibale, Summ. Theol. Mor., p a r s III, n. 71), ab ipsis fundatoribus, dum in vivis s u n t , vel etiam t e s t a m e n t o , possunt i m m u t a r i vel supprimi, cum omnino a propria v o l u n t a t e pendeant, nisi fuerint a competenti auctoritate ecclesiastica legitime acceptatae, quia tunc n a t u r a m induerent contractus synallagmatici: do ut facias; p r o u t habet Codex iuris canonici, can. 1544 § 2. Hoc t a m e n , in casu nostro, ut s u p r a vidimus, minime evenit, cum Gaspar veniam t a n t u m obtinuerit, ut o r a t o r i u m aperiret ibique Missa celebraretur, sub conditione, q u a m ille n o n adimplevit. P r o b a t saltem parochus loci Zanica, Gasparem Sirtorium, instrumento diei 22 martii 1839, n o n i m m u t a s s e pacta, q u a e statuerat in actu fundationis anni 1836? - Illud perlegentibus statim a p p a r e t Gasparem P a t r i b u s Conventualibus ad S. Georgii o m n i a b o n a sua donavisse, et ideo etiam illa q u a e actu 1836 in dotem cappellaniae ab eo fuerant constituta. Iis enim accurate descriptis, notarius d e c l a r a t : « Il sig. Gaspare « Sirtorio in relazione a q u a n t o si è esternato, s p o n t a n e a m e n t e e volon« t a r i a m e n t e ed in ogni miglior modo dichiara donare, come coli'atto « presente dona irrevocabilmente, per patto t r a vivi, al Convento dei « Rev. Padri Minori Conventuali di S. Francesco che si va attivando nel « Borgo S. L e o n a r d o , nel ripetuto locale di S. Giorgio, accettante per « esso il sullodato sacerdote sig. Don Pietro Sironi, quale incaricato col « sudimesso m a n d a t o dal detto M. R. P. Bigoni », inter q u a e n o m i n a t i m indicantur « tutti i beni immobili di ragione del sig. d o n a n t e situati « nelle Comuni di Grassobio e Zanica, cioè u n a chiesa portante il titolo « di S. Giuseppe, con locale annesso ad uso di abitazione del cappellano, « con orto, un altro caseggiato tutto cinto di vivo di facciata alla detta « chiesa di recente fabbricato, nonché tutto il terreno attiguo ad essa 514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « casa coltivo e moronato, ascendente in t u t t o a circa Pert. 88 (ottantotto). « T u t t o il mobile di q u a l u n q u e n a t u r a esso sia, tanto di arredi sacri « della chiesa che di altra specie, esistente, anche nelle suddette case... « La translazione del dominio diretto dei livelli enfiteutici ed immobili « donati, viene dal sig. d o n a n t e trasferita nel Convento donatario da, « oggi in avanti, con facoltà di farsi anche intestare dei beni riportati •« in donazione su le tavole censuarie in prova del diretto dominio con« cessogli, e di potersi anche far riconoscere proprietario dei suenunciati « due livelli enfiteutici dai livellari predetti. ... I n t e n d e il signor do« n a n t e di spogliarsi dei prodotti utili su gli enti tutti delle cose donate, « col cedere il pieno godimento dei canoni livellivi, chiesa, casa, e fondi ~« al Convento donatario, con tutte le azioni, diritti e servitù attive e « p a s s i v e competenti al d o n a n t e e competibili agl'immobili donati, « i n t e n d e n d o esso donante di mettere il Convento donatario in di lui « luogo e stato ». Demum a d d i t u r : « Si aggiunge a maggior dilucidaci zione che li fondi, chiesa e casa come sopra donati, sono quelli ora « goduti dall'attuale cappellano in effetto di scrittura 28 luglio 1836, atti « sig. Angelo Custode Locatelli ». Si igitur bona q u a e actu anni 1836 in dotem cappellani constituta erant, anno 1839 P P . Conventualibus d o n a t a sunt, quomodo asseri potest, priorem actum n o n fuisse a secundo immutatum ? I n s u p e r cum in instrumento donationis anni 1839 Gaspar expresse s t a t u t a onera perpetua i m p o n e n d a cappellanis, qui Ambrosio Lavelli successuri erant, sex e n u m e r a t , dum e contra Ambrosio ipsi, in actu anni 1836, saltem decem officia imposuerat, ideo futuris cappellanis q u a t u o r officia diminuta sunt, n e m p e : « I di istruire per q u a t t r o giorni alla settimana « e per due ore al giorno i fanciulli di quella frazione, onde incammi« narli sul retto sentiero di nostra Religione; 2° di intervenire qualche « volta fra l'anno alle funzioni parrocchiali di Z a n i c a ; 3° di celebrare •« nella chiesa di S. Giuseppe la S a n t a Messa quotidianamente, anche nei « g i o r n i feriali, in tempo ed ora di maggior comodo dei fedeli; 4° di « farsi sostituire in caso di fisica impotenza nelle domeniche e nelle -« Feste comandate, a tutto suo carico e spesa, da un altro sacerdote, che « faccia Je sue veci »: necnon die s a b b a t o cuiusvis h e b d o m a d a e et in festis B. Mariae Virginis, r o s a r i u m in oratorio recitandi et nonnullis aliis festis sermonem habendi populo,et benedictionem cum Ssmo S a c r a m e n t o impertiendi. Quin ergo p a r o c h u s loci Zanica probet, Gasparem Sirtor i u m onera beneficii n o n immutasse, potius e contra p a r o c h u s S. Alexandri in Columna oppositum plene demonstrat. Quae cum ita sint, n o n intelligimus q u o m o d o appellata sententia Rotalis asserere potuisset : o S. Romana Rota 515 •« comparatione instituta inter u t r u m q u e documentum, t e n e n d u m esse « n o n haberi exclusionem prioris voluntatis per posteriorem, sed, ad « substantiam rei quod attinet, u n a m cum altera coniurare amice », et -deinde: « haec onera quae latissime patent - come meglio crederà il Gon« vento - locum tenent aliorum plurimorum, q u a e in specie pius fun« dator a n n o 1836 s t a t u e r a t » ; illa enim facultativa, haec vero praeceptiva e r a n t : quasi facultas imponendi o n u s , idem sit ac oneris impositio! Nos igitur recedere non posse iudicamus ab interpretatione cont i n u a atque pacifica, q u a m Religiosi prius, et postea parochi S. Alexandri in Columna, i n s t r u m e n t o donationis anni 1839 dederunt, nemine reclamante, cum de facili possent, sive cappellani S. Ioseph, sive parochi, qui per a n n o s amplius quinquaginta loco Zanica fuerunt. Ipsa vero donationis verba h a n c interpretationem, utpote donatoris menti conformem, plene demonstrant. Quibus o m n i b u s in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Auditores de turno, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, declaramus et definitive sent e n t i a m u s proposito dubio : « An sententia Rotalis 29 iulii 1919 sit « confirmanda vel potius infirmanda in casu », r e s p o n d e n d u m esse : « Negative ad primam partem, Affirmative ad secundam », seu: « Sen« tentiam Rotalem diei 29 iulii 1919 esse infirmandam in casu, et ideo « ad Cappellanum loci Gapannelle n o n spectare usumfruetum praedii « de q u o agitur ». E x p e n s a s autem o m n e s iudiciales c o m p e n s a t a s esse inter p a r t e s volumus, excepta t a x a sententiae h u i u s , a parocho loci Zanica solvenda. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris trib u n a l i u m ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m sacror u m c a n o n u m , et praesertim tit. XVII, 1. IV Codicis iuris canonici, De exsecutione sententiae; iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis o p p o r t u n a et efficacia pro r e r u m adiunctis futura sint. R o m a e , in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 26 februarii 1921. Fridericus Cattani Amadori, Ponens P e t r u s Rossetti. R a p h a e l Chimenti. T. Tani, Notarius. 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEL CONCILIO AVVISO Si rende noto che il tempo utile per l'iscrizione dei giovani ecclesiastici allo Studio presso la S. Congregazione dei Concilio avrà termine col I del prossimo dicembre. Roma, 26 ottobre 1921. G. Mori, Segretario. o S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 25 ottobre 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Eoli e Rmi signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati e dei Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Nuova-Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroicità delle virtù esercitate dal Ven. Servo di Dio Alano De Solminiac, Vescovo di Cahors. S. PENITENZIERIA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO Si notifica che nel Sacro Tribunale della Penitenzieria Apostolica avrà luogo il concorso all'ufficio di Sostituto, per esame orale e scritto. L'orale avrà luogo il giorno 29 del prossimo novembre alle ore 9, lo scritto il dì seguente alle ore 8. I sacerdoti che desiderassero prendervi parte dovranno, non più tardi del 25 novembre, esibire nella Segreteria di detto Sacro Tribunale la domanda corredata dai titoli necessari per l'ammissione. Dalla Segreteria della S. Penitenzieria, 25 ottobre 1921. B. Colombo, Reggente^ Diarium Romanae Curiae 517 .••SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 5 7 ottobre » 23 » 26 » 1921. L'Emo sig. Card. Augusto Silj, Protettore della Congregasione delle Suore Angeliche, fondata da S. Antonio M. Zaccaria. » L'Emo sig. Card. Andrea Frühwirth, Protettore dell'Istituto delle Suore Bigie della S. Croce, di Ottawa. » Gli Emi Signori Cardinali Francesco Ragonesi e Camillo Laurenti, Membri della Sacra Congregazione dei Sacramenti. » L'Emo sig. Card. Michele Lega, Protettore delle Religiose Oblate dell'Assunzione. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistente al Soglio 28 Pontificio: giugno 1921. Monsig. Giovanni Glennon, Arcivescovo di S. Luigi (Missouri S. U. A.). Protonotari apostolici ad instar participantium: 21 16 aprile luglio 1921. Monsig. Giuseppe Brenner, della diocesi di Budweis. » Monsig. Giovanni Kohuth, della diocesi di Neosolio. Prelati Domestici di S. S.: 26 giugno 1921. Monsig. Matteo Göbel, della diocesi di Limburgo. 19 luglio » Monsig. Giuseppe Nathan, dell'archidiocesi di Olmiitz. » » » Monsig. Leopoldo Precan, della medesima archidiocesi. 4 ottobre '» Monsig. Giovanni Mesini, dell'archidiocesi di Ravenna. 6 » » Monsig. Paolo Hook, della diocesi di Mene via. 19 » » Monsig. Giandomenico Pini, dell'archidiocesi di Milano. 21 » » Monsig. Gherardo Canova, della diocesi di Bergamo. » » » Monsig. Giuseppe Pezzoli, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 518 ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : Il 17 ottobre » » Cavalierato dell'Ordine Piano: 1921. Al sig. Augusto Ciriaei (Roma). » Al sig. avv. Cesare Ossicini (Roma). La Orr an Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 18 ottobre 1921. Al sig. Luigi De Ossa y Brown, dell'archidiocesi di S. Giacomo del Cile. La Placca dell''Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 20 ottobre 1921. Al sig. Alfonso Ledoulx. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 10 ottobre 1921. Al sig. Eduardo Cayota, della Repubblica dell'Uraguai. » » Al sig. dott. Paolo Gautkowski, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 agosto 1921. Al sig. Giovanni Adriano Monod de Froideville, del Vicariato Apostolico di Batavia. » » » Al sig. Ernesto Augusto Van Arcken, dello stesso Vicariato. 28 settembre » Al sig. Enrico Ludovico Giuseppe Maertens, della diocesi di Breda. 6 ottobre » Al sig. Giuseppe De Valence de Minardière, della diocesi di Autun. 13 » » Al sig. Giovanni Battista Angelo Cossetti, della diocesi di Concordia. » » » Al sig. Augusto Van de Velde, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Costante Coosemans, della medesima archidiocesi. lo » » Al sig. Enrico G. M. Hermans, della diocesi di Ruremonda. » » » Al sig. Maurizio Eblé, dell'archidiocesi di Parigi. 17 » » Al sig. dott. Paolo Amadori (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 30 settembre 1921. Al sig. Luogotenente Norberto Laude, dell'archidiocesi di Malines. Diarium Romanae Curiae 519 La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 17 ottobre 1921. Al sig. Piero Panighi (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 26 settembre 1921. Al sig. Luigi Ramello, dell'archidiocesi di Torino. 18 ottobre » Al sig. Francesco Carrer, Intendente delle scuderie pontificie. MAGGIORDOMATO DI S U A SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnatodi nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 2 luglio 1921. Monsig. Giuseppe Clemente Willging, della diocesi di Helena (S. U. A.). 11 ottobre » Monsig. Sigismondo Kulig, della diocesi di Cracovia. » » » Monsig. Giuseppe Corona, della diocesi di Massa. » » » Monsig. Silvio Giovannoli, della medesima diocesi. 18 » » Monsig. Aristide D'Alessandro, della diocesi di Lucera. » » » Monsig. Pietro Mortarino, della diocesi di Novara. 21 » » Monsig. Francesco Lazzara (Roma). » » » Monsig. Giovanni Franzioni, della diocesi di Vercelli. 22 » » Monsig. Felice Gallinetti, dell'archidiocesi di Bologna. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 22 agosto 1921. Il sig. Valentino Bellia, dell'archidiocesi di Torino. 19 settembre » Il sig. conte Paolo d'Artèt, di Bruxelles. 30 » » Il sig. conte Carlo Lefebvre, dell'archidiocesi di Malines. 21 ottobre » • Il sig. conte Girolamo Medolago Albani, della diocesi dì Bergamo. » » » Il sig. conte Pio Medolago Albani, della medesima diocesi» » » Il sig. Enrico Baeza Yavar (Chili). Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 12 luglio 1921. Monsig. Giuseppe di Gennaro, della diocesi di Mileto. 7 ottobre » Monsig. Giuseppe Luchenti, della diocesi di Norcia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1.8 ottobre »* » » » » » 21 » 1921. » » » » Monsig. Tito Crespi, della diocesi di Ventimiglia. Monsig. Antonino Arata, della diocesi di Piacenza. Monsig. Efrem Forni, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Lorenzo Baum, dell'archidiocesi di Colonia. Monsig. Rocco Beltrami, della diocesi di Novara. NECROLOGIO 9 settembre 1921. Monsig. Giacomo Costamagna, Vescovo tit. di Colonia. 19 » » Monsig. Prudenzio Gomes da Silva, Vescovo di Goyaz. 17 ottobre » Monsig. Emanuele Alfonso Van de Bosch, Arcivescovo tit. di Pario. » » » Monsig. Mario Palladino, Vescovo di Caserta. 22 » » Monsig. Giovanni Marenco, Arcivescovo tit. di Edessa, Internunzio Apostolico per Costa Rica, Nicaragua e Honduras. 2ß » » Monsig. Gregorio Nazianzeno Hoyos, Vescovo di Manizales. Annus XIII - Vol. XIII 23 Novembris 1921 Num. U ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV SACRUM CONSISTORIUM Die 21 novembris 1921, in Palatio Apostolico Vaticano, habitum est Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur: I. - ALLOCUTIO SS. D. N. BENEDICTI PP. XV VENERABILES FRATRES In hac quidem renovata laetitia amplissimi conventus, multa sunt magnae Nobis curae, sed illud maximae quod est de rationibus mutuis Ecclesiam inter et civilem societatem plurif ariam ordinandis. Etenim nemo est qui ignoret, post recens immane bellum, vel novas natas esse Respublicas, vel Respublicas veteres, provinciis sibi adiunctis, crevisse. I a m vero, ut alia omittamus quae huc possumus afferre, patet quae privilegia pridem haec Apostolica Sedes, per pactiones sollemnes conventionesque, aliis concesserat, eadem nullo iure posse hasce Respublicas sibi vindicare, cum res inter alios acta neque emolumentum neque praeiudicium ceteris afferat. Item Civitates nonnullas videmus ex hac t a n t a conversione rerum funditus novatas extitisse, adeo ut quae nunc est, non illa ipsa possit haberi moralis, ut aiunt. 'ACTA, vol. XIII, n,.14. — 23-11-921. 36 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale persona, quacum Apostolica Sedes olim convenerat. E x quo illud natura consequitur, ut etiam pacta et conventa, quae inter Apostolicam Sedem et eas Civitates antehac intercesserant, vim iam suam omnem amiserint. * Verum si qui Rebuspublicis vel Civitatibus quas diximus praepositi sunt, velint cum Ecclesia pacisci concordiam aliis condicionibus quae mutatis temporibus melius congruant, sciant Apostolicam Sedem - nisi quid aliam ob causam sit impedimento - non recusaturam quominus ea de re cum ipsis agat, ut cum aliquot iam agere instituit. Hoc autem vobis, Venerabiles Fratres, denuo confirmamus, in pactiones huiusmodi Nos minime passuros ut quidquam irrepat quod sit ab Ecclesiae alienum dignitate aut libertate ; quam quidem salvam esse et incolumem vehementer interest, hoc maxime tempore, ad ipsam civilis convictus prosperitatem. Nullus enim negaverit rei civilis religioseque consensionem ad tranquillitatem! publici ordinis, quod bonum est fundamentum ceterorum, non parum conferre. Etenim pax a populis, tantas in omni genere ruinas perpessis, domi forasque nimium; hodie desideratur ; ac tamen summo cum moerore ac sollicitudine cernimus paci sollemnibus consignata© scriptis nequaquam pacem comitatam esse animorum, nationesque fere omnes, Europaeas praesertim, magnis etiamnunc dilacerari discidiis, hisque adeo acerbis, ut ad ea sananda vehementius in dies requiratur Dei miserentis manus, in qua est virtus et potentia ... magnitudo et imperium omnium . Ad ipsius igitur confugiamus clementiam eamque non solum prece supplici imploremus, sed etiam conciliare studeamus oportet, cum sanctius vitam instituendo, t u m vero in calamitosos, quorum nunc ubivis maxima, si unquam alias, copia est, beneficentiae officia frequentando. Quoniam autem huius rerum) omnium perturbationis, in qua versa1 1 I Par. XXIX, 12. Acta Benedicti PP. XV 523 mur, ea in primis duplex e&t causa, quod vario ducuntur errore mentes, et quod flagrant invidia, animi nimis multorum, magnifieandus est dives in misericordia Deus qui anno vertente duplicem pariter occasionem obtulerit hominibus ad medendum utrique rei mirifice accommodatam. Sacra sollemnia dicimus anni septingentésima ex quo et Pater legifer Fratrum! Minorum Franciscus Tertiariorum suorum ordinem instituit et Fratrum^ Praedicatorum legifer item Pater Dominicus excessit ad Deum : nanu dubitandum non est quin ex sanctissimorum recordatione virorum populus christianus excitari se senserit ad studium cultumque delapsae de caelo t u m caritatis t u m veritatis. Praeclare enim magnus ille Poeta catholicus - cuius ipsius memoria saecularis per hos menses iure quidem ac digne a nostris celebrata est duorum Patriarcharum laudes uno complexus praeconio, u alterum caritatis ardore seraphicum, alterum, sapientia, cherubicae lucis splendorem » appellat. Itaque, Deo adiuvante, instituta in eorum honorem sollemnia tanto piorum studio tantaque frequentia peracta sunt, ut existimare liceat non ad levem quamdam et fugacem inflammationem animorum ea recidisse, sed incrementum inde acceptum fidei mutuique amoris in multitudine solidum esse atque mansurum. Quamquam vero his malis, quibus humana societas premitur, medicinam praesentem efficacemque maxime a Deo petimus, non tamen praetermittenda dicimus aut negligenda quaecumque recta ratio ususque rerum suadeat remedia et praesidia. His enim adhibendis sive remediis, sive praesidiis, communi bono consulere proprium est eorum officium qui populos regunt, tametsi eos iisdem unice confidere, Dei ope neglecta, nefas est. Nos igitur perlibenter, Venerabiles Fratres, videmus complurium Civitatum legatos his diebus Washingtonum convenisse ob eam causam ut de immodicis rei militaris sumptibus minuendis inter se consultèrent. Quorum consilia optamus cupimusque prosperum sue- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 524 cessum habeant, eisque ut lumine sapientiae suae Deus adsit, cum optimo quoque suppliciter precamur ; neque enim solum id agitur, quod sane magnum est, ut intolerandis iam oneribus populi releventur, sed etiam, quod est maius, ut bellorum, quoad possit, pericula multo remotiora iam fiant. Reliquum est, ut viduatis ecclesiis sacros Pastores attribuamus. II. - PROVISIO ECCLESIARUM T u m Beatissimus P a t e r has, q u a e s e q u u n t u r , Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : Metropolitanae Ecclesiae Bononiensi praefecit R. P. D. Ioannem Baptistam Nasalli-Rocca, h a c t e n u s Archiepiscopum titularem T h e b a r u m , Eleemosynarium Sanctitatis Suae. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Oxyrynchiensi, R. P. D. Leonem Livinhac, e Congregatione Missionariorum Africae, h a c t e n u s Episcopum titularem P a c a n d e n s e m . Metropolitanae Ecclesiae lanuensi, R. P. D. Iosue Signori, h a c t e n u s Episcopum Alexandrinum Statiellorum. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Damascenae, R. P. Sica, h a c t e n u s Episcopum titularem Palaeopolitanum. D. Carolum Archiepiscopali titulari Ecclesiae Nicaenae, R. D. lulium Tiberghien, Consultorem Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, Protonotarium Apostolicum supra n u m e r u m et Canonicum Patriarchalis Archibasilicae Lateranensis. Archiepiscopali titulari Ecclesiae Edessenae, R. P. Marium Giardini, e Congregatione Clericorum Regularium Sancti Pauli Apostoli, Parochum S a n c t o r u m Blasii et Caroli ad Catinarios de Urbe, electum Deleg a t u m Apostolicum in Imperio laponico. Cathedrali Ecclesiae Crossensi, R. P. D. Alexandrum h a c t e n u s Episcopum titularem Marcopolitanum. Cathedrali Ecclesiae Mae Gavick, Ogdensburgensi, R. P. D. I o s e p h u m Henricum Conroy, h a c t e n u s E p i s c o p u m titularem Arindelensem. Cathedrali nuper erectae Ecclesiae Bellohorizontinae, R. P. D. Anto- n i u m dos Santos Cabrai, h a c t e n u s Episcopum Natalensem. 525 Acta Benedicti PB, XV Cathedrali Ecclesiae Anneciensi, R. P. D. Florentium du Bois de la Villerabel, h a c t e n u s Episcopum titularem Eeniensem. Cathedrali Ecclesiae Bruklyniensi,* R. P. D. T h o m a m Molloy, h a c t e n u s Episcopum titularem Lpriensem. Episcopali titulari Ecclesiae Gerrhensi, R. P. Edmundum Lucam Hermene- gildum Pasetto, O. F. M. Capuccinorum, Praedicatorem Apostolicum. Cathedrali Ecclesiae Meldensi, R. P. D. Ludovicum rium Generalem Bellovacensem. Episcopali titulari Ecclesiae Sorensi, R. D. Gaillard, Vica- Danielem Champavier, Vicarium Generalem Gratianopolitanum, d e p u t a t u m in Auxiliarem R. P. D. Antonii F a h r e , Episcopi Massiliensis. , Cathedrali Ecclesiae Northantoniensi, R. D. Carolum Cary-Elwes, /Canonicum eiusdem cathedralis. Episcopali titulari Ecclesiae Coloniensi, R. D. E d u a r d u m H o b a n , deputatum in Auxiliarem R. P. D. Georgii Mundelein, Archiepiscopi Chicagiensis. Cathedrali Ecclesiae Alexandriae Statiellorum, R. D. Nicolaum Milone, p a r o c h u m loci vulgo Favria Canadese archidioecesis Taurinensis. Cathedrali Ecclesiae Leonensi in America centrali, R. D. Nicolaum Tijerino et Loaiciga. Cathedrali Ecclesiae de Chachapoyas, R. D. Octavium Ortiz Arrieta, e P i a Societate Sancti Francisci Salesii. Episcopali titulari Ecclesiae Callinicensi, R. D. I o s e p h u m Abbatem S. Alessandri de Oroshi in Monte Miriditarum. Gjonali, Deinde Beatissimus P a t e r renunciavit se confirmasse promotiones et electiones canonice factas in Synodo Episcoporum Syrorum, Berythi mense februario celebrata, videlicet: R. P. D. Theophili Gabrielis Tappouni, iam Episcopi titularis Bathnanensis et Sarugensis, ad sedem metropolitanam Aleppensem. R. P. Iulii B e h n a n Kalian, Vicarii P a t r i a r c h a e Antiocheni Syrorum in urbe Mardensi, ad sedem titularem episcopalem Bathnanensem et Sarugensem. R. P. Iosephi Giorgi, Vicarii Hemesensem et Apamiensem. Patriarchalis, ad sedem episcopalem 526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i n s u p e r S s m u s Dominus Noster alios etiam, iam renunciatos per Apostolicas sub p l u m b o Litteras, sacrorum Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS: Sardicensem, Ernestum Guatinialensem, Babylonensem Baltimorensem, Filippi. Aloisium latinorum, Muñoz. Franciscum Berré. Michaelem I o s e p h u m Curley, iam Episcopum S. Au- gustini. Gujabensem, Franciscum de Aquino Correa, iam Episcopum tit. Prusiadensem. Bublinensem, E d u a r d u m Byrne, iam Episcopum tit. Spigacensem. Gizycensem, Iacobum Sereggi, iam Archiepiscopum Scodrensem. EPISCOPOS: Viglevanensem, Angelum H i a c y n t h u m Scapardini, iam Archiepiscop u m tit. D a m a s c e n u m . Alexandrinum in Ontario, Felicem Couturier, iam Episcopum Myriophitensem. Bullensem, Iulium Sitifensem, Ioannem Girard. Thevenoud. Uticensem, Aemilium F e r n a n d u m Sauvant. De Plata, F r a n c i s c u m Alberti, iam Episcopum tit. Siuniensem. Almer\pnsem, B e r n a r d u m Gaesayeensem, Martinez Antonium Micozzi. Hieropolitanum, Celsum dndrapanensem, Matthaeum Himeriensem, Noval. Costantini. Alfredum Colón C an als. Baudrillard Ruarensem, Augustinum de J e s u s et Souza. Portoricensem, Georgium Toletanum in America, Platearum, Iosephum Samuelem Ferdinandum Périer. Caruana. Stritch. tit. Acta Benedicti PP. XV Misnensem, Christianum Gamulicmensem, Aprutinum, Schreiber. Ioannem Guriensem, Michaelem Dunn, Crane. Septimium Quadraroli. De Tulancingo, Vincentium Castellanos et Campecorensem. Fodianum, Petrum Puteolanum, Methonensem, 527 Nuñez, iam Episcopum Pomares. Iosephum Pétrone. Franciscum Melchiori. Melphictensem-luvenacensem-Terlitiensem, Paschalem Gioia. Carpathensem, I o s e p h u m a Iesu F e r n a n d e z et Barragan. Cassanensem, Brunonem Occhiuto. ABBATEM: Sancti Alexandri de Oroshi in monte Miriditarum, I o s e p h u m Gjonali, III. - POSTULATIO SACRI PALLII ' Denique Sanctissimus Dominus Noster, sacrum Pallium expostul a t u m concessit Ecclesiis metropolitanis Bononiensi, Ianuensi, Guatimalensi, Baltimorensi, Gujabensi, Dublinensi, Rhedonensi ex successione, Ecclesiae archiepiscopali Babylonensi latinorum, et, ex privilegio, Ecclesiae cathedrali Anneciensi. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE .i AD R. P. VINCENTIUM BERNADOT, O. P., MODERATOREM COMMENTARII PERIODICI « LA VIE SPIRITUELLE »: EIUS STUDIUM DILAUDAT QUO, DUCE AQUINATE, SOLIDAM PIETATEM EXCITARE CONTENDIT. Dilecte fili, s a l u t e m et apostolicam benedictionem. — Q u a n d o q u i d e m ad ea illustranda q u a e ad spiritum pertinent, in vita t u m ascetica t u m mystica, p l u r i m u m valere doctrinam S. T h o m a e n e m o ignorat, i p s i q u e non semel, occasione data, professi s u m u s , idcirco libenti sane a n i m o p r i m a volumina commentarii « La vie spirituelle », cui tu moderaris sapienter, pio m u n e r i a b s te nuper accepimus; idem enim haec t u a scriptio explicare contendit, quid scilicet luminis afferat in abstrusis huiusmodi quaestionibus Princeps Scholasticorum. H u c accedit q u o d c u m multi h a c aetate s u p e r n a t u r a l e m vitam negligant, vel, eius loco, v a n u m q u e n d a m colant mollemque pietatis sensum, necesse omnino est ut s a e p i u s recogitetur quid h a c in re tradiderint, u n a cum Sacra Scriptura, sancti P a t r e s , idque Aquinate praesertim magistro, qui quidem ipsorum doctrinam de elevatione vitae supernaturalis t a m lucide e x p o s u i t ; ac p r a e t e r e a q u i b u s conditionibus proficiat gratia virtutum et donorum Sancti Spiritus, q u o r u m perfectio vita mystica continetur. Haec vos in commentario vestro doctissime quidem solideque exponere instituistis. Q u a m o b r e m non modo sollertiam h a n c v e s t r a m dilaudamus, sed etiam ut ista scriptio q u a m p l u r i m i s afferat e m o l u m e n t u m p r e c a m u r vehementer. Qua spe laeti, in auspicium divinorum m u n e r u m itemque ut p a t e r n a e benevolentiae Nostrae pignus, tibi, dilecte fili, iisque o m n i b u s qui p i u m c o m m e n t a r i u m « La vie spirituelle » q u o q u o modo iuverint vel legerint, apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die bris jzcMxxi, Pontificatus Nostri a n n o octavo. B E N E D I C T U S P P . XV xv mensis septem- Acta Benedicti PP. XV II 529 ;- ; AD E.MOS PP. DD. MICHAELEM S. R. E. CARD. FAULHABER, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGEN^SEM, ET ADOLPHUM S. R. E. CARD. BERTRAM, EPISCOPUM WRATISLAVIENSEM, CETEROSQUE B AVA RI AE EPISCOPOS, COMMUNI EPISTOLAE RESPONDENS EX CONVENTU ANNUO DATAE. Dilecti filii nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem.— P r i u s q u a m e Frisingensi conventu digrederemini, libuit s a n e vobis officiosam epistolam ad Nos communiter dare, ut, s u m m a m vestram cum beati Petri Sede coniunctionem testati, consolationes simul sollicitudinesque Nobiscum communicaretis. Nos, in primis, magni quidem facimus eos grati animi s e n s u s q u i b u s Iesu Domini Vicarium prosequimini ob p a t e r n a auxilia istis parvulis, belli causa"egentibus, a l l a t a ; in quo, cum christianae caritatis t r i u m p h u m demirari liceat, t u m donor u m omnium largitori Deo t r i b u e n d a laus est, qui, in tot t a m q u e asperis t e m p o r u m angustiis, misellos insontesque erigere per b o n o r u m o m n i u m misericordiam n o n praetermittit. Quod a u t e m ad a n i m o s p u e r o r u m spectat in publicis scholis, ut catholicos decet, recte c o n f i r m a n d o s , id certe permagni momenti est atque ponderis, cum o m n i u m quidem interesse debeat ne quid detrimenti capiant religio fidesque sancta a p u d t o t millia adolescentium; idque in ea praesertim Civitate q u a e a re catholica semper prosperitatem et gloriam feliciter m u t u a t a est. Quo enim d e m u m pertinet ea disciplina ratioque studiorum, qua, religione m a i o r u m posthabita, pueriles mentes b o n a mala, sine ullo discrimine, aequo iure probent, nisi ut eos paret perditos homines qui ipsam rempublicam aliquando p e s s u m d e n t ? Siquidem officiorum omnium civilium forma et vis ab iis d u m t a x a t officiis effiorescunt q u i b u s h o m i n e s iung u n t u r iubenti, velanti, bona m a l a q u e sancienti Deo. I t a q u e merita vos laude h o n e s t a m u s , qui potestatem p a t e r n a m confirmantes, impeusissim a m datis operam ut adolescentuli in spem succrescant meliorum temp o r u m . In h a n c c a u s a m p l u r i m u m , uti confidimus, collaturum est foedus illud quod est iam Bavariam inter et Apostolicam Sedem a Legato Nostro, Eugenio Pacelli, conficiendum; in quo gratiam h a b e m u s vobis qui t a m sedulo huiusmodi p a c t u m m a t u r a r e s t u d e t i s ; eo vel magis q u o d valde o p t a m u s ut ab ipso Nuntio Nostro, quem diximus, t a m e x s p e c t a t a m o p u s perficiatur. Ceterum, pergite alacriter, ut instituistis, dilecti filii nostri et venerabiles fratres, pro bono dioecesium v e s t r a r u m 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale contendere. Nos vero, caelum suspicientes, enixa prece i m p l o r a m u s ut gravissima scholae causa felicem h a b e a t exitum. Atque in divinorum m u n e r u m auspicium i t e m q u e u t p a t e r n a e benevolentiae Nostrae pignus, vobis, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, universoque clero ac populo unicuique vestrum commisso, apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xiv mensis octobris Pontificatus Nostri a n n o octavo. MGMXXI, BENEDICTUS P P . XV iii AD MARIUM EDUARDUM MARIETTI, EQUITEM, DE NUPER EDITO EIUS TYPIS MISSALI LATINO-ITALICO. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. - Quoniam par est et c o n s e n t a n e u m , nihil esse a q u o q u a m utiliter institutum ad anim a r u m c o m m o d u m , q u o d Nobis n o n probetur, dubitare n o n potes, dilecte fili, quin grato Nos m u n e r e n u p e r affeceris, cum Missale iatinoitalicum a te tuis typis editum, egregia c u m observantiae significatione p r a e s e n s obtulisti. In quo g a u d e m u s id ipsum tibi fuisse propositum, q u o d Nos u n u m o m n i u m m a x i m e e x o p t a m u s , u t rei divinae, q u a Red e m p t o r a m a n t i s s i m u s h u m a n i generis s u u m s a n g u i n e m pro nobis mystice effundere perseverat, maiore u s q u e et fructuosiore studio populus christianus intersit: n a m quo plus fideles a u g u s t u m sacrificium p a r t i c i p a v e r i n t 'eo magis b o n o r u m omnium q u a e ad s e m p i t e r n a m salutem pertinent, compotes e r u n t . Cum igitur d u a e sint fere causae, cur pietas popularis n o n adeo, quoad potest, Missam frequentando proficiat, ignoratio scilicet linguae latinae et„ liturgiae, u t r i q u e rei te v i d e m u s occurrere hoc v o l u m i n e ; quod quidem optimo consilio est a te confectum in gratiam Italorum, utpote qui h u i u s generis subsidio p r o r s u s indigerent. Ita quisquis e n o s t r a t i b u s - modo n o n sit plane rudis et e x p e r s litterarum - illud coram altari, ubi s a c r u m fiat, adhibuerit, o m n e m sacerdotis actionem facile assequetur, t a n t a r u m q u e ex a t t e n t a consideratione r e r u m , m i r u m spiritualis oblectationis divinaeque gratiae fructum percipiet. Quare Nos tibi et iis, qui in a d o r n a n d a h u i u s Missalis editione te s u a sollertia Acta Benedicti PP. XV 531 doctrinaque adiuvarunt, sodalibus Benedictinis in primisque dilecto filio E d m u n d o Battisti, equidem g r a t u l a m u r , o m n i a q u e a Deo p r e c a m u r bona, h o c praesertim ut istum laborem q u a m p l u r i m i s prodesse velit. Q u a m vero tu in adiunctis volumini litteris apostolicam benediction e m expetebas, n o n tibi solum, sed t u a e etiam fidelissimae coniugi, suavissimisque sex filiolis, ac t u i s in officina adiutoribus bonis, eam Nos, dilecte fili, tibi a t q u e eis o m n i b u s q u o s m e m o r a v i m u s , auspicem divinorum m u n e r u m ac p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, amantissime impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x mensis novembris Pontificatus Nostri a n n o octavo. BENED ÌCTUS P P . XV MCMXXI, 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale : âCTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, nimirum : 11 novembris 1921. — Titulari episcopali Ecclesiae Carpathensi praefecit R. P. D. I o s e p h u m a Iesu F e r n a n d e z et Barragan, archipres b y t e r u m Basilicae Guadalupensis in Mexico. — Cathedrali Ecclesiae Cassanensi, R. D. B r u n o n e m Occhiuto, parochum oppidi vulgo ¡San Prooopio, dioecesis Miletensis. - SACRA CONGREGATIO CONCILII I MONTISVIDEl S T I P E N D I I M I S S A R U M Die 16 aprilis 1921 SPECIES I¡AGTI. - Archiepiscopus Montis videi supplici libello ab hac S. Congregatione solutionem postulavit insequentis dubii: « In questa « arcidiocesi di Montevideo v'è la consuetudine di far celebrare con « certa solennità esteriore, novenarii e Messe gregoriane, per le quali « l a t a s s a diocesana è maggiore che per le Messe semplici, anche ad « ora fissa. Sorge però il dubbio se il totale di detta tassa d e b b a darsi « ai celebranti o possa ritenersi parte di essa in favore delle p a r r o c « ehie e chiese, d a n d o n e ai celebranti soltanto quello che corrisponde « per lo stipendio di Messa ad ora fìssa. Le ragioni del dubbio sono « q u e s t e : il parroco a s s u m e l'obbligo presso i fedeli di far celebrare S. Congregatio Concilii 533 « d e t t e Messe gregoriane e nqvenarii di Messe (siano quelle, eccetto le « g r e g o r i a n e , t u t t e insieme, di tre in tre, o successive), e quindi ha « l'onere di cercare sacerdoti e rie ha la responsabilità, particolarmente « delie Messe g r e g o r i a n e : poiché se, per esempio, dopò certo n u m e r o « queste s'interrompessero per q u a l u n q u e causa, esso do via a sue spese « farle ricominciar da capo. - Di più, dette Messe gregoriane e novene « di Messe non poche volte i fedeli le fanno celebrare in l'uomo del fune« raie, ed anche con qualche solennità esteriore ». A N I M A D V E R S I O N E S . - Q u u m in comperto omnino sit, ex generali lege, stipendium Missarum integrum t r a n s m i t t e n d u m esse ad sacerdotem celebrantem, nihil superest nisi ut ad trutinam revocemus causas a Revmo Ordinario recensitas, ut aliquid a transmittente retineri possit. P r i m a ratio inde petitur quod transmittenti compensari debeat o n u s et forsan labor inquirendi eos qui Missas rite celebrare velint. Verum haec ratio nimis generalis est, et a quocumque ecclesiae rectore invocari posset: scilicet, si q u o d o n u s et labor in ea inquisitione est, satis c o m p e n s a t u r utilitate q u a m rectores sentiunt ex eo quod sua cuiusque ecclesia frequentia divinorum officiorum ordinate gaudeat, Ceterum id oneris et laboris cum officio rectoris ecclesiae necessario connectitur. Altera ratio petitur ex eo quod suo periculo rector tales Missas celeb r a n d a s transmittit, adeo ut ipse oneretur in conscientia si tricenaria celebratio intermittatur, etc. Sed e contrario videtur onus celebrandi Missas gregorianas, etiam singillatim commissas, ex integro refundi in sacerdotem celebrantem, qui, ad tramitem canonis 833 Codicis, n o n solum t e n e t u r Missas celebrare, verum etiam alias adimplere circumstantias ac conditiones iisdem Missis adnexas. Secus enim facile irrepere possent a b u s u s et etiam contentiones inter sacerdotem celebrantem et rectorem ecclesiae praesertim ob interruptam Missarum g r e g o r i a h a r u m celebrationem. Tertia quae adducitur ratio inde est quod huiuscemodi tricenaria q u a n d o q u e locum teneant legitimi funeris: ast, hoc quoque concesso, minime sequitur hisce Missis applicari debere can. 1237 § 2 ubi res est de propriis exsequiis. Q u a t e n u s vero haec consuetudo committendi tricenaria vel novenaria Missarum loco funeris, in ea regione satis invaluerit, consultais videretur ut, praeter Missarum eleemosynam, O r d i n a rius s t a t u a t t a x a m pro maiore solemnitate vel iure funeris debitam, e a m q u e ecclesiae aut eiusdem rectori seu parocho attribuat, congrue h a c de re fidelibus monitis. Quare, etc. 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - Sacra porro Concilii Congregatio in plenario E m o r u m ac R m o r u m P a t r u m coetu in Palatio Apostolico Vaticano, die 16 aprilis 1921, habito, ad p r o p o s i t u m d u b i u m : An et quomodo retineri possit excessus eleemosynae Missarum in casu, r e s p o n d e n d u m censuit: RESOLUTIO. « « « « P r o u t p r o p o n i t u r negative et ad mentem. Mens est: « ut in casu exterioris solemnitatis in Missarum celebratione vel q u a n d o h a e committ a n t u r loco funeris, Episcopus praefigat modicam taxam, n o n a u t e m ex eleemosynis Missarum d e s u m e n d a m , in compensationem pro parochis et rectoribus, monitis super hoc oblatoribus ». F a c t a a u t e m de praemissis SSmo Dno Nostro Benedicto div. P r o v . P P . XV relatione, per infrascriptum S. G. Secretarium in audientia insequenti die habita, Sanctitas Sua d a t a m resolutionem a p p r o b a r e et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. Ii DIANEN. I U R I S F U N E R A N D I 9 iulii 1921 - Quatuor parochi civitatis Dianensis recurrentes, de Ordinarii consensu, ad hanc S. Congregationem, decertant adversus Capitulum cathedrale de iure funerandi ex p a r t e ipsius Capituli a b s q u e obligatione solvendi parochis portionem canonicam. Allatis n i m i r u m testimoniis Capitulum p r o b a r e intendit exercitium dicti iuris ex quo, per Constitutionem apostolicam diei 25 septembris 1850, exsecutioni d e m a n d a t a m decretis diei 7 iulii 1851, ipsa dioecesis Dianensis erecta fuit: ex t u n c enim praetendit ecclesiae cathedralis Capitulum sese ad solam h e r e d u m vel p a r e n t u m petitionem funerasse defunctos in qualibet ex novis erectis in civitate paroeciis, vel insciis et inauditis p a r o chis, quin ullam q u a r t a m funerariam iisdem persolveret. - Contrariis testimoniis parochi contendunt e n u n c i a t a m p r a x i m solummodo ab a n n o 1916 pro bono pacis et ad vitanda scandala toleratam ab ipsis fuisse: n u n c vero postulant ut etiam in civitate Dianensi notissima ea super re praescripta Codicis serventur. SPECIES FACTI. Causa de more actitata, et i n s t a n t i b u s enixe p a r t i b u s ut res ad plenariam deferatur, quaeritur in praesenti : An et quomodo ius funerandi competat Capitulo cathedrali in casu. S. Congregatio Concilii 535 - Q u u m parochi evidenter intentionem s u a m hab e a n t in iure fundatam, et Gpdicis canonibus aperte confirmatam, o n u s iam recidit in Capitulum p r o b a n d i quo iure et titulo particulari talia funera peragat, q u a e de iure c o m m u n i ad p a r o c h o s defuncti pertinent. Ad r e m Capitulum haec a r g u m e n t a affert : : .. • • ANIMADVERSIONES. P r i m u m , cum in casu non procedatur nisi ad petitionem heredum vel parentum, ex hoc ipso p r a e s u m e n d u m est defunctum elegisse sibi ecclesiam cathedralem utpote ecclesiam funeris, nisi contrarium prob e t u r : huic vero electioni profecto s t a n d u m erit (cfr. can. 1223). Sed contra est. Equidem ad p r o b a n d a m electionem sepulturae vel ecclesiae funeris nullatenus requiritur scriptum d o c u m e n t u m vel aliqua iuris solemnitas, immo ex explicita littera can. 1226: « factam electionem aut m a n d a t i concessionem quolibet legitimo modo probare l i c e t » ; quin etiam, ad n o r m a m §2 eiusdem canonis « si defunctus elegerit sibi sepul« turam per alium, hic explere m a n d a t u m s u u m potest etiam post mor« tem m a n d a n t i s ». Ast exinde hoc u n u m sequitur, credendum quidem esse, donec contrarium probetur, consanguineis vel h e r e d i b u s testantibus de voluntate defuncti quoad electionem sepulturae, vel asserentibus se de h a c re m a n d a t u m accepisse a defuncto: optimi enimvero testes voluntatis defuncti s u n t consanguinei et heredes, et probatio per testes est quidem iuridica probatio (cfr. can. 1791 § 2); non illud t a m e n sequitur, si defunctus de re nullam expresserit voluntatem, n u l l u m q u e illis contulerit m a n d a t u m , consanguineorum esse talem defuncti omissionem supplere quasi p r a e s u m p t u m vel interpretativum m a n d a t u m habentium. Secus nullus esset casus in quo electio n o n intercederet, ac propterea actum esset de iuribus p a r o c h o r u m q u a e immo Codex sarta esse voluit. Aliis verbis, q u u m electio sepulturae extra propriam paroeciam, limitet iura et p r o v e n t u s p a r o c h o r u m , strictae evidenter interpretationis negotium est; et q u u m d a t a lex nonnisi in defuncti voluntatem facultatem electionis contulerit, nullum aliorum in eamdem r e m intrat arbitrium, nullique licet s e p u l t u r a m pro defuncto eligere nisi legitime probaverit sibi de re m a n d a t u m fuisse. Nec Capitulum iuvant quae opponit regia rescripta diei 11 novembris 1751 et 15 martii 1742, art. 2, relata a Salzano, Dir. can., vol. II, pag. 169, ubi ex parte regis conceditur « libera facoltà ai moribondi e « loro congiunti ed eredi di scegliere la sepoltura » a u t inhibetur « che « non può impedirsi ai moribondi, loro congiunti ed eredi, di eleggere « la sepoltura ove vogliano »: enimvero h a e c rescripta, quum n o n pertineant ad ius concordatum inter Apostolicam Sedem et laicam potestatem, nullius momenti s u n t vel ad p r o b a n d a m consuetudinem genera- 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lem q u a e praetenditur in regno Neapolitano post ipsa inolita, d u m de eadem aliunde n o n constat. Alterum p r o b a t i o n u m caput ex eo petitur quod Capitulo competat c u r a habitualis a n i m a r u m , q u a m actualiter gerit per Decanum. Huic asserto acriter contradicunt parochi, contendentes in casu t u m habitualem tum actualem curam esse penes p a r o c h u m - d e c a n u m . Verum in hac contentione intercedere q u e m q u a m non oportet: sive enim decidatur pro Capitulo, sive pro decano parocho, est « res acta inter alios » relate ad q u a t u o r parochos civitatis. Quod si Capitulum p r a e t e n d a t curam gerere habitualem non solum paroeciae ecclesiae cathedralis, v e r u m etiam aliarum q u a t u o r paroeciarum civitatis, r e m praetendit adeo a iure c o m m u n i a b s o n a m , ut ne verbis quidem congruis exprimi possit; ac propterea oporteret a r g u m e n t a omnino peremptoria ad hoc assertum p r o b a n d u m a d d u c e r e : quod in casu minime obtinet, immo vel ipse a c t u s creationis dioecesis, capituli cathedralis et paroeciarum, sive silentio, sive apertis verbis, huic commento refragatur. Praeterea, quidquid de his a r g u m e n t i s censendum sit, neminem fugit per eadem intentionem Capituli n o n obtineri, qui asserit sibi ius funerandi competere absque onere rependendi parochis portionem canonicam: quippe, etiam dato n o n concesso, iure funerandi, vel titulo electae sepulturae, s u b i n t r a t perspicuum praescriptum can. 1236 « Salvo iure particulari, quoties fidelis n o n funeratur in ecclesia propria paroeciali, proprio defuncti parocho debetur portio paroecialis ». Hinc Capitul u m appellare cogitur ad « ius particulare » q u o d in casu vigeret. Sed non meliori omine. Contendit nimirum sese praescripsisse adversus ius parochi ad portionem, p r a e s u m p t i o n e liberativa seu exstinctiva, titulumque ad rem affert, regia decreta dierum 5 et 7 iunii 1755 ubi s a n c i t u r : « Non « avere il parroco alcun diritto di p r e n d e r e il residuo delle cose ser« vite nella p o m p a funebre, che spettano agli eredi e congiunti del « defunto ...; che la Curia vescovile e qualsiasi altra p e r s o n a ecclésia« stica si astenga da q u a l u n q u e esazione di q u a r t a funeraria ». Ast haec regia rescripta, ut supra m o n u i m u s , nullum m o m e n t u m in re canonica habent, nec aliud p r o b a n t nisi i m p e d i m e n t u m ad agendum et reclamandum, ex parte Curiae vel p a r o c h i ; quod impedimentum n o n modo non iuvat, sed immo perimit probationem legitimae praescriptionis. Itaque n o n restat Capitulo nisi praescriptio ex possessione absque ullo titulo. Verum neque hac ratione rem conficere potest, multiplici obstante c a u s a . P r i m u m , quod, iuxta c o m m u n e m doctrinam q u a m enunciat v. g. Sacra Rom. Rota, decis. 504, n. 10, part. XIV inter Recent. : « ad hoc ut intret « praescriptio in h a b e n t i b u s tractum successivum necessaria est petitio? S. Congregatio Concilii 537 « r e p u l s a et acquiescentia petentis »; in casu agitur profecto de re h a b e n t e t r a c t u m successivum, q u u m Capitulum t e n e a t u r toties dare portionem canonicam quoties funerat alienos: itaque p r o b a n d u m esset a Capitulo, se cum effectu denegasse portionem petenti; quod minime praestat, cum immo testibus evincere contendat « ch'egli (il Capitolo) n o n ha pagato « mai la q u a r t a funerale e che mai dal parroco fu richiesta! ». Procedit itaque in casu eadem a r g u m e n t a t i o q u a m saepissime adhibuit Rota, r. g. in Burgen., funeralium (223, ex recent, part. XIV), n. 9, ubi exclusit praescriptionem q u a r t a e paroecialis « quia testes n o n p r o b a n t peti« tionem cum denegatione et subsequenti acquiescentia ut requiritur ad « p r a e s c r i b e n d a m libertatem et quasi-possessionem non s o l v e n d i » . Et ratio facile d a t u r : quia videlicet parocho n u l l u m officium est, sed t a n t u m facultas exigendi portionem canonicam, ideo hi t a n t u m casus in quibus revera petierit, conferre possunt, si denegationi acquieverit, ad probandam utilem praescriptioni possessionem. Nec solum utilis possessio, sed in casu, t e m p u s q u o q u e legitimum deest. Enimvero, ut tenuit v. g. R o t a in u n a coram Many (Decis. a. 1913, n. XXXIV) cum agitur de praescribendo « contra i u r a paroecialia, stan« dum est capiti Episcopum in VI de praescript. vi cuius, q u a n d o ius resi« stit - ut q u a n d o agitur de iuribus paroecialibus q u a e iuri c o m m u n i « n i t u n t u r - requiritur q u a d r a g e n a r i a cum titulo vel sine titulo immemo« rialis ». At q u o m o d o in casu constabit de immemoriali, si solemnibus d o c u m e n t i s constat Capitulum ipsum conditum fuisse a n n o 1850-1851? Quibus positis, nulla necessitas est sequendi partes in suis prolixis deductionibus circa testes et e o r u m testimonia; etsi in o m n i b u s his favendum omnino esset Capitulo, i. e. a c c e p t a n d u m esset q u o d Capit u l u m profert de exercitio sui iuris ab initio, praemissa semper obstarent, q u o m i n u s probatio concludens existimaretur. Quare, etc. - Relata causa in plenariis comitiis Sacra Congregationis Concilii, die 9 iulii 1921, Emi P a t r e s r e s p o n d e n d u m ad propositum dubium c e n s u e r e : RESOLUTIO. « Negative, nisi a g a t u r de sepultura legitime electa vel gentilitia, « salva t a m e n in hisce casibus portione canonica respectivo parocho « defuncti ». Quam resolutionem, referente infrascripto Sacrae Congregationis Secretario in audientia postridie habita, Sanctissimus D. N. Benedictus div. Prov. P P . XV a p p r o b a r e et confirmare dignatus est. 1. AtííA, rol. XIII. n. 14. — 23-11-921. MORI, Secretarius, 3 7 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACKA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I DECLARATIO CIRCA RELIGIONUM CONSTITUTIONES CODICI CONFORMATAS, S. CONGREGATIONI PRO REVISIONE SUBICIENDAS, EX DECRETO 26 IUNII 1918. Iam inde ab a n n o 1918 h a e c Sacra Congregatio m a n d a v i t ut o m n e s religiones iuris pontificii s u a s regulas seu constitutiones ad praescripta Codicis iuris canonici conformatas e m e n d a r e n t , ac t e x t u m e m e n d a t u m eidem pro revisione subiicerent. Verum non p a u c a obstiterunt q u o m i n u s revisio expedite procederet; p r a e t e r q u a m quod n u m e r u s ingens constitutionum iam t e m p u s n o n breve exigat pro revisione, plures ex illis q u a e ad Sacram Congregationem missae fuerunt, n o n r e s p o n d e n t conditionibus necessariis ad hoc ut t e x t u s - e m e n d a t u s probari possit. Ut haec vitentur incommoda, Sacra Congregatio monet Moderatores et Moderatrices generales religionum, nec n o n monialium Antistitas, ut in hoc negotio sequentia prae oculis h a b e a n t u r : I. Ad h a n c Sacram Congregationem m i t t e n d a e s u n t t a n t u m m o d o constitutiones seu statuta a u t q u o c u m q u e alio nomine appellentur, q u i b u s regitur religio, q u o r u m textum a Sede Apostolica a p p r o b a t u m fuisse constet. IL Cura e m e n d a n d i t e x t u m Codici conformatum sit ipsi Ordini aut religioni vel monasterio, et duplex exemplar, ita e m e n d a t u m , m i t t a t u r ad h a n c Sacram Congregationem. III. E m e n d e t u r textus t a n t u m m o d o in iis in q u i b u s constitutiones Codici o p p o n u n t u r , vel aliquid a d d a t u r si deficiat, et a d h i b e a n t u r , quoad fieri potest, verba ipsius Codicis. IV. Si occasione h u i u s revisionis aliqua religio velit q u a s d a m m u t a tiones n o n necessarias, seu a Codice n o n praescriptas, in constitutiones inducere, hoc ne fiat in textu e m e n d a t o , de quo superius, sed m i t t a n t u r ad Sacram Congregationem, pro facultate obtinenda, separatae preces, in q u i b u s et t e x t u s i a m p r i d e m a p p r o b a t u s et t e x t u s propositus., per extensum referatur, rationesque i m m u t a t i o n e m s u a d e n t e s proferantur. Petitio a u t e m n o n acceptabitur ab h a c Sacra Congregatione nisi immutationes in Capitulo generali fuerint discussae et a p p r o b a t a e . Si S. Congregatio de Religiosis 539 t a m e n a g a t u r de minoribus a u t de verbis sübstituendis, vel de a b r o g a n d i s u s i b u s qui in desuetudinem ob t e m p o r u m et m o r u m diversitatem iam abierint, a u t aliis similibus, sufficiat c o n s e n s u s Consilii generalis. V. Ne a u t e m discrepantiae o r i a n t u r in textu constitutionum identico, q u i b u s diversae d o m u s a u t m o n a s t e r i a sui iuris eiusdem Ordinis a u t Instituti u t u n t u r , statuit Sacra Congregatio pro talibus constitutionibus u n i c u m e m e n d a t i o n u m textum ab o m n i b u s et singulis d o m i b u s esse a c c e p t a n d u m , vel cura i p s a r u m d o m o r u m propositum, vel cura h u i u s Sacrae Congregationis e x a r a t u m . D a t u m Romae, ex Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis, die 26 octobris 1921. , THEODORUS CARD. VALERE DI BONZO, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. II INSTRUCTIO DE SECUNDO NOVITIATUS ANNO P l u r e s exstant religiones in q u a r u m constitutionibus praescribitur alter novitiatus a n n u s et facultas fit Superioribus adhibendi tyrones, eo p e r d u r a n t e , in operibus Instituti exercendis. Ne vero exinde aliquid detrimenti capiat t y r o n u m religiosa informatio et a b u s u s qui irrepere possent arceantur, h a e c Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, occasionem n a c t a revisionis constitutionum singularum religionum ad Codicem conformatarum, rem diligenti studio subiecit et Eminentissimi P a t r e s , in plenario coetu diei 17 iunii 1921, o m n i b u s perpensis, sententiam s u a m aperuerunt, quae in audientia diei 25 eiusdem mensis S s m o D . N . Benedicto P P . X V relata fuit. Sanctitas p o r r o Sua sententiam probavit simulque mandavit, ut hac de re instructio ederetur, cui o m n e s et singulae congregationes religiosae, in q u i b u s s e c u n d u s novitiatus a n n u s ex constitutionum praescripto peragitur, integre se conformare t e n e a n t u r . I. Quoties igitur constitutiones praescribant secundum novitiatus a n n u m in eoque sinant novitios in operibus propriis Instituti se exercere, hoc liceat, salvis fundamentalibus novitiatus legibus. Ideoque prae oculis h a b e n d u m est novitiatum esse institutum ad novitiorum animos informandos, in iis quae ad vitia extirpanda, motus animi compescendos, virtutes acquirendas necnon vitam regularem addiscendam p e r Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale constitutionum studium, pertinent; ut novitii ad christianam perfectioa e m per evangelicorum consiliorum ac v o t o r u m professionem, in quo praecise cuiusque religiosi finis consistit, tendere discant. Et iure merito n o v i t i a t u s u l t r a a n n u m praescribitur in aliquibus Institutis, ex eis praecipue q u o r u m religiosi operibus exterioribus d a n t operam, quippe qui variis distracti curis, saeculi periculis magis obnoxii, solidiore atque firmiore spiritus fundamento egent. Q u a m o b r e m m a n d a t haec Sacra Congregatio ut, etiam secundo novitiatus a n n o p e r d u r a n t e , ante omnia quaelibet m u n i a disciplina spiritualis vitae a p p r i m e curetur. II. F a s tamen esto, secundo novitiatus a n n o , novitio vel novitiae instituti operibus vacare si id ferant constitutiones; v e r u m p r u d e n t e r et moderate id fiat, t a n t u m m o d o ad novitiorum i n s t r u c t i o n e m ; nec u n q u a m in iisdem operibus tyrones adeo occupentur, ut per se soli officia exerceant (v. gr.: supplendo in scholis magistris a u t quasi-magistris absentibus, vel in nosocomiis infirmis ministrando), sed operibus ipsis vacent sub directione et vigilantia gravis religiosi, vel religiosae, qui verbo doceat exemploque praecurrat. III. Si q u a n d o a constitutionibus p e r m i t t a t u r ut novitius vel novitia, Secundo novitiatus a n n o , ad opera Instituti extra d o m u m novitiatus mittatur, hoc nonnisi per m o d u m exceptionis a g a t u r et d u m m o d o gravis adsit causa, quae id s u a d e a t : haec a u t e m causa ex p a r t e novitii vel novitiae se habere debet, q u a t e n u s in domo novitiatus a u t sufficienter institui nequeant, a u t ibidem aliter p e r m a n e r e n o n v a l e a n t ; n u m q u a m vero, s u b q u o c u m q u e praetextu, sufficiens esse causa possit necessitas a u t utilitas religionis, si, exempli gratia, ex deficientia religiosorum novitii inoperibus Instituti illis s u b s t i t u e r e t u r . I V . Sive a u t e m in domo novitiatus, sive extra, tyrones permanserint, d u o b u s ante professionem m e n s i b u s ab omni opere externo abstineant, si extra novitiatum fuerint, ad illum revocentur, ut per integrum bimestre ad professionem emittendam, in spiritu suae vocationis firmati, se praeparent. V . S s m u s D o m i n u s Noster Benedictus P p . X V i n audientia h a b i t a a R. D. P. Ab. Secretario die 3 novembris 1921 tenorem h u i u s Instructionis approbavit e a m q u e ab o m n i b u s servari mandavit. Datum R o m a e ex Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis die mense et a n n o ut supra. TH. CARD. VALFRÉ DI BONZO, Praefectus. ti.,® S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius S. Congregatio de Propaganda Fide 541 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM VICARIATUS APOSTOLICUS STOLICA STATUUM INSULARUM AUSTRALASIAE FOEDERATORUM SANDW1EGENSIUM A SEIÜNGITÜR AMERICAE ATQUE DELEGATIONE DELEGATIONI SEPTENTRIONALIS APO- APOSTOLICAE ADDICITUR. P o s t q u a m insulae Sandwiegenses in Oceania in ius atque dicionem S t a t u u m F o e d e r a t o r u m Americae septentrionalis positae fuerunt, negotia a t q u e commercia inter m e m o r a t a s insulas et h a n c rempublicam in dies crebriora a t q u e maris itinera faciliora facta sunt. Itidem multi ex America ad insulas Sandwiegenses a p p u l e r u n t ibique consederunt. Q u i b u s perpensis, haec Sacra Congregatio christiano nomini p r o p a g a n d o , spirituali bono incolarum vicariatus apostolici I n s u l a r u m Sandwiegensium valde conferre existimavit si ex Delegatione Apostolica Australasiae hic vicariatus seiungeretur a t q u e in p o s t e r u m Delegationi apostolicae a p u d S t a t u s F o e d e r a t o s Americae septentrionalis uniretur. Q u a m sententiam ab infrascripto h u i u s Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto Ssmo D. N. Benedicto div. Prov. P P . XV in audientia diei X X h u i u s mensis relatam, eadem Sanctitas Sua benigne a p p r o b a r e a t q u e Apostolica auctoritate confirmare dignata est, ac praesens decret u m de re edi mandavit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide die xxi octobris M C M X X I . G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. -f- P e t r u s , Archiep. Diocletanus, Secretarius. 54« Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II DECRETUM VICARIATUS APOSTOLICUS PHILIPPINARUM GUAMENSIS DELEGATIONI APOSTOLICAE INSULARUM ADDICITUR. Vicariatus apostolici G u a m e n s i s , sub ditione Delegati Apostolici Australasiae u s q u e n u n c positi, spirituales necessitates, n e , ob locorum distantiam a t q u e m u t a t a m r e r u m publicarum conditionem, d e t r i m e n t u m haberent, huic sacro Consilio christiano nomini p r o p a g a n d o visum est e u n d e m vicariatum ex Delegati Apostolici Australasiae dicione eximere a t q u e Delegationi Apostolicae insularum Philippinarum in posterum addicere. • Quod consilium referente, infrascripto h u i u s Sacrae Congregationis Card. Praefecto, S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . X V , i n audientia diei XX h u i u s mensis octobris, a p p r o b a r e a t q u e r a t u m habere d i g n a t u s est, et hoc decretum edi mandavit. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die xxi octobris M D C C C C X X I . G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. h. rB S. f P e t r u s Ep.us Diocletanus, Secretarius. III NOMINATIO S s m u s D n u s Noster, decreto S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 31 octobris 1921, nominavit Delegatum Apostolicum in Imperio Iapo- nico, R, P. Marium Giardini, e Congregatione Clericorum Regularium S. P a u l i Apostoli, p a r o c h u m ecclesiae Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios in Urbe. 543 S. Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM I URBIS ET ORBIS NONNULLA SIAM FESTA CUM OFFICIIS ET MISSIS PROPRIIS AD UNIVERSAM ECCLE- EXTENDUNTUR. DECRETUM Sanctissimus Dominus noster Benedictus P a p a XV p l u r i m o r u m S a c r o r u m Antistitum votis precibusque obsecundans, atque peculiaribus validisque r a t i o n i b u s p e r m o t u s , ex S a c r o r u m R i t u u m Congregationis consulto, F e s t a prouti s e q u u n t u r , cum Officiis et Missis propriis et a p p r o b a t i s , ad universam Ecclesiam amodo extendi a t q u e Kalendario et Proprio S a n c t o r u m Breviarii et Missalis R o m a n i in futuris edition i b u s et respectivis locis inseri statuit ac decrevit: I. Dominica infra Octavam E p i p h a n i a e , Sanctae Familiae Iesu, Mariae, Ioseph, duplex m a i u s (cum iisdem privilegiis ac iuribus praefatae Dominicae), Cc^m. Dominicae et Octavae. II. Die 24 martii, S. Gabrielis Archangeli, duplex maius. III. Die 28 iunii, S. Irenaei Ep. et Mart., duplex, Com.. Vigiliae, reposito Festo S. Leonis P a p a e et Conf. in diem natalem 3 iulii. IV. Die 24 octobris, S. R a p h a e l i s Archangeli, duplex maius. Neminem latet, q u a n t u m sit aequum et salutare domesticae familiae ipsique societati consociationem Sanctae Familiae ab Apostolica Sede constitutam, legibus firmatam a t q u e indulgentiis et privilegiis speciatim pro sodalibus et parochis h o n e s t a t a m , fovere ac propagare, et ad h u n c etiam finem in u n i v e r s a Ecclesia peculiari ritu liturgico, atque iugi ac fructuosa beneficiorum meditatione et virtutum imitatione, Sanctam Familiam N a z a r e n a m recolere ac c e l e b r a r e . Nec m i n u s c o n g r u u m est etiam ad i n c r e m e n t u m pietatis, ipsiusque a Sancta Familia consociationis, divinam missionem u t r i u s q u e Archangeli, nempe S. Gabrielis ad a n n u n t i a n d u m Dominicae Incarnationis mysterium, et S. Raphaelis cuius conlata in Tobiae familiam beneficia in Sacris Litteris describ u n t u r , religiosa celebritate c o m m e m o r a r e . 1 1 Cf. Decr. auth. S. R. C, nn. 3777, 3778, 3802 (vol. III). 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a n c occasionem nacto Beatissimo P a t r i placuit etiam grato animo et liturgico more h o n o r a r e illum S. Polycarpi Smyrnensis Episcopi discip u l u m , Lugdunensem E p . et Mart. qui in suo opere Adversus haereses lib. III, magnificum testimonium in p e r p e t u a m m e m o r i a m de R o m a n a Ecclesia reliquit, scribens: « Ad h a n c enim Ecclesiam propter potentio« r e m principalitatem necesse est o m n e m convenire Ecclesiam, hoc est « eos qui s u n t u n d i q u e fideles... H a c ( R o m a n o r u m Pontificum) ordina« tione et successione ea q u a e est ab Apostolis in Ecclesia traditio et « veritatis praeconatio pervenit u s q u e ad n o s » . 1 Nec o m i t t e n d u m est q u o d ex authenticis constat documentis S. Eleut h e r i u m R o m a n u m Pontificem a L u g d u n e n s i Ecclesia per litteras de nonnullis quaestionibus consultum S. Irenaeo litterarum latori Apostolicas traditiones q u a s R o m a n a Ecclesia servaverat illibatas, a p e r u i s s e . I t a q u e idem Sanctissimus D o m i n u s n o s t e r o m n i a q u a t u o r supradicta Festa, sub respectivo ritu, Officio et Missa, a p p r o b a t a et u n i v e r s a e Ecclesiae Latini ritus concessa, ab u t r o q u e Clero saeculari et regulari aliisque o m n i b u s qui ad divinum Officium recitandum ex praecepto a d s t r i n g u n t u r , iussit peragenda inde ab a n n o 1922 proxime s e q u e n t i ; facta t a m e n potestate Ordinariis locorum et Superioribus m a i o r i b u s Ordinum seu Congregationum regularium, q u a t e n u s in D o m i n o . ipsi hoc expedire iudicaverint, h u i u s m o d i obligationem pro suis subditis differendi in ulteriorem a n n u m 1923. Servatis de cetero Rubricis atque Apostolicae Sedis Decretis, m e m o r a t a F e s t a q u o q u o modo respicientibus. Contrariis n o n o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . 2 Die 26 octobris 1921. £g A. CARD. Vico, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. L.©S. Alexander 1 Verde, Secretarius. I. P. Migne, Cursus Patrologiae, ser. graeca, vol. VII, col. 849, 851. Off. propr. Rom. (27 maii) Ss. Ioannis I, Urbani 1 et Eleutherii Pp. et Mm., îect. VI. 2 545 S. Congregatio Rituum II ROMANA PRO FERIA V POST OCTAVAM SSi&I CORPORIS CHRISTI, SACRATISSIMI CORDIS IESU EUCHARISTICI OFFICIUM PROPRIUM CUM RESPONDENTE MISSA APPROBATUR. DECRETUM i n s t a n t i b u s compluribus Revmis Ordinariis dioecesium, Sanctissim u s D o m i n u s Noster Benedictus P a p a XV, referente infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto, Officium proprium cum respondente Missa Sacratissimi Cordis Iesu Eucharistici exhibitum et ab ipsa S a c r a Congregatione revisum, prouti in separato prostat exemplari, a p p r o b a r e dignatus est, illudque feria V post octavam Ssmi Corporis Christi a d h i b e n d u m decrevit. Peculiaris ratio et finis h u i u s Festi cum Officio et Missa propriis, ad c o m m e m o r a n d u m Domini Nostri Iesu Christi a m o r e m in Eucharistiae mysterio, enucleatius explicatur in Sacris Litteris et in operibus s a n c t o r u m Ecclesiae P a t r u m ac Doctorum, atque etiam innuitur in illa pia, usitata et a S u m m o Pontifice Pio VII p r o b a t a o r a t i o n e : Ecco fin dove è giunta, e t c . - Insimul in iteratis supplìeantiuni precibus ipsiusque Beatissimi Patris votis alter finis est, mediante hoc Festo, magis excitare in christifidelium animis fiduciam et accessum in Sanctissimae Eucharistiae mysterium, e o r u m q u e corda ferventius infiammare igne divini a m o r i s quo Dominus Noster Iesus Christus, infinita caritate in Corde suo flagrans, sanctissimam Eucharistiam instituit, s u o s q u e discipulos in eodem sacratissimo Corde suo custodit ac diligit, vivens et m a n e n s in eis sicut ipsi vivunt et m a n e n t in illo, qui in eiusdem sanctissimae Eucharistiae mysterio se nobis offert ac donat, victimam, socium, cibum, viaticum et futurae gloriae pignus. 1 Hoc a u t e m F e s t u m e a d e m Sanctitas S u a clero saeculari h u i u s Almae Urbis et singulis dioecesibus petentibus, sub ritu duplici maiori b e n i g n e concessit, servatis de cetero Rubricis a t q u e Apostolicae Sedis decretis. Contrariis q u i b u s c u m q u e non o b s t a n t i b u s . Die 9 novembris 1921. £8 A. CARD. Vico, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander 1 Verde, Secretarius. Raccolta di orazioni e pie opere per le quali swto state concesse dai Sommi Pontefici le sante indulgenze. Roma, 1898, p. 106, n. 73. 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA DIOECESIS Z. NULLITATIS MATRIMONII INCIDENTIS Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno septimo, die 19 maii 1921, BB. PP. DD. Maximus Massimi, "Ponens, Franciscus Solieri et Ioseph Florczak, Auditores de turno, in causa Dioecesis Z. Nullitatis Matrimonii, inter D. Mathildem N. repraesentatam per legitimum procuratorem D. Christoforum Astorri, advocatum, et D. I o a n n e m X. repraesentatum per legitimum procuratorem D. Henricum Benvignati, advocatum, interveniente et disceptante in causa vinculi Defensore ex officio, hanc interlocutoriam tulerunt sententiam. Per d u a s rotales sententias, alteram coram Many die 23 maii 1912, alteram coram Lega die 1 augusti 1913 latam, p r o n u n c i a t u m est n o n constare de nullitate matrimonii contracti in u r b e L. die 2 iulii 1892 inter D. i o a n n e m X et D. Mathildem N. (cfr. S. B. Botae Decisiones seu sententiae, vol. IV, p. 250, et vol. V, pag. 485). Itaque, Mathildes, in causa actrix, p r i m u m a d v e r s u s alteram sententiam appellationem interposuit, mox, vinculi Defensore suggerente, appellationi r e n u n t i a v i t et restitution e m in i n t e g r u m penes Signaturam Apostolicam postulavit. Res magno bello intercepta est, ita ut n o n ante a n n u m 1919 exeuntem Supremi . Tribunalis r e s p o n s u m prodierit: « U t a t u r a n t e a iure suo a p u d Tribunal S. R. R o t a e ad n o r m a m can. 1603, n. 5 ». Quod, instante actricis patrono, notificatum est Nostro T r i b u n a l i die 19 aprilis 1920. Mathildis intentioni, cui eius vir n o n repugnat, resistit vinculi Defensor. I t a q u e d u b i t a t u r h o d i e : « An causa a d m i t t e n d a sit ad n o v u m e x a m e n ». In iure. - Notum e s t ius seu privilegium c a u s a r u m matrimonialium, quae n u n q u a m t r a n s e u n t in rem iudicatam, ita ut retractari semper S. Romana. Rota 547 possint, si nova a r g u m e n t a praesto sint (Const. Benedicti XIV Dei miseratione, § 11; Instr. S. C. de P r o p . Fide a. 1883, § 30). H a n c regulam Codex iuris canonici firmans (can. 1989), expresse requirit ut a r g u m e n t a vel d o c u m e n t a nova q u a e proferuntur sint eadem gravia, ad hoc ut in his causis, post duplicem sententiam conformem, ulterior propositio a d m i t t a t u r (can. 1903). A r g u m e n t a vel d o c u m e n t a oportet ut sint gravia, n o n ut sint gravissima, ut patet vel propter i p s u m tenorem legis, quae alias distinguit inter gravitatis g r a d u s (cfr. can. 1786). Multo m i n u s requiritur ut sint decretoria, qualia lex exigit, cum res est de concedenda restitutione in integrum a d v e r s u s rem iudicatam, propter d o c u m e n t a postea detecta: haec enim debent facta nova et contrariam decisionem exigentia peremptorie p r o b a r e (can. 1905, § % n. 2). In facto. - Actricis p a t r o n u s , ut causa ad novum e x a m e n admittatur, duplex affert d o c u m e n t o r u m a r g u m e n t o r u m q u e g e n u s : exemplaria q u a e d a m contractuum, a m a t r e exarata, a Mathilde signata, et attesta tiones q u a s d a m extraiudiciales. Ad p r i m u m quod est, ex contractibus adductis probare se posse p a t r o n u s confidit Mathildis m a t r e m administrasse ipsam b o n a filiae: « l'avere la m a d r e assorbito t u t t a l'amministrazione dei beni della figlia, « sebbene questa da tempo fosse maggiorenne e capace di attendervi ». Sed, cum ad rem h a b e a n t u r in actis tabellae contractus, quo Mathildes « donne à sa m è r e les pouvoirs les plus étendus p o u r gérer et admi« nistrer tous ses biens au mieux de ses intérêts », d o c u m e n t a noviter deducta nil referunt nisi consectaria seu exsecutiones conventionis iam n o t a e . I t a q u e nil novi inde deduci posse videtur, quod alicuius sit momenti. Aliud vero sentiendum de extraiudicialibus attestationibus, q u a e referunt Matbildem, ipsa die q u a nupsit Ioanni, dono misisse a n u l u m , fidei et aeterni amoris pignus, cuidam Iacobo, cuius antea fuerat sponsa. I n d e actricis p a t r o n u s dérivât a r g u m e n t u m pro coactis nuptiis, q u o d et grave et n o v u m esse contendit. A r g u m e n t u m h u i u s m o d i propositum fuit sub finem alterius instantiae iudicibus rotalibus. Qui, Defensoris vinculi accedente consensu, decreverunt de ea re inquisitionem fieri. Sed inquisitio imperite est acta. Nam subtiliter quidem inquisitum est in emptionem anuli a Mathilde factam, ita ut de empto ab ea anulo invicte constiterit. Minime vero inquisitum est in destinationem anuli, ita ut h a u d constiterit de homine, cui a n u l u s dono mittebatur. Cum a u t e m , post instructionis 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale s u p p l e m e n t u m , ventum est ad causae definitionem, P a t r e s declararunt factum illud esse « valde grave et significativum », a d d e n t e s t a m e n probationem esse omnino aequivocam et n o n concludentem ad intention e m producentis, cum nullimode evinci posset u t r u m a n u l u s d e s t i n a t u s fuisset Iacobo, vel ipsi Ioanni cui Mathildes nupsit (S. R. R. Dec, vol. V, pag. 490). Constat ergo P a t r e s alterius t u r n i grave aestimasse argument u m illud. Et sane, si non gravissimum, saltem grave a r g u m e n t u m dici debet. Nam t a m solemnis et insolita protestatio voluntatis in alium, ipsa n u p t i a r u m die, propensae, h a u d leviter iuvat ad p r o b a n d a s coactas nuptias, ut per se patet. Neque dicatur cum vinculi Defensore, a r g u m e n t u m non esse grave eo quod possibile sit « u n u m a m a r e et alteri n u b e r e ». Verum quidem h o c ; sed inde u n u m sequitur, a r g u m e n t u m n o n esse decretorium, non illud, a r g u m e n t u m non esse grave. Utique non est decretorium, cum solum n o n sufficiat ad matrimonii nullitatem evincendam. Conferendum est cum aliis hinc inde militantibus, a q u i b u s potest augeri, potest quoque elidi. Sed ab hac collatione a b s t i n e n d u m in p r a e s e n s est, cum ea fieri n e q u e a t sine totius causae discussione. P r a e t e r e a t e n e n d u m est a r g u m e n t u m esse n o v u m . Licet enim res asserta fuerit in altera instantia, iudices ob defectum probationis argum e n t o illo uti n o n p o t u e r u n t . Quibus o m n i b u s perpensis, Nos infrascripti Auditores pro T r i b u nali sedentes, Christi n o m i n e invocato et solum D e u m p r a e oculis h a b e n t e s , dicimus, d e c l a r a m u s et s e n t e n t i a m u s , c a u s a m a d m i t t e n d a m esse ad n o v u m e x a m e n , ad d u b i u m propositum r e s p o n d e n t e s : Affirmative. Romae, in Sede Tribunalis, die 19 maii 1921. Maximus Massimi, Ponens. F r a n c i s c u s Solieri. Ioseph Florczak. Ex Cancellaria, 31 maii 1921. T. Tani, Notarius. 549 Diarium Romanae Cxi rtae DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 15 novembre 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1. Introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Leonardo Murialdo, Sacerdote, Fondatore della Pia Società di S. Giuseppe ; 2. Conferma di Culto prestato da tempo immemorabile al Servo di Dio Andrea Franchi, Vescovo di Pistoia, dell'Ordine dei Predicatori; 3. Concessione ed approvazione dell'Unicio e Messa, nonché dell'Elogio da inserirsi nel Martirologio dell'Ordine Eremitano di S. Agostino, in onore del Beato Ugolino da Gualdo Cattaneo; 4. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Ezechiele Moreno Diaz, dell'Ordine degli Eremitani Recolletti di S. Agostino, Vescovo di Pasto. SEGRETERIA DI STATO NOMINE . Con Biglietto della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 6 novembre 1921. L'Emo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore della Pia Unione pel Stiffragio dei Trapassati in S. Barbara. 12 » » Monsig. Monalduzio Leopardi, Cameriere segreto partecipante di Sua Santità. 16 » » Monsig. Pietro Fumasoni Biondi, arcivescovo tit. di Dioclea, Consultore della S. Congregazione « pro Ecclesia Orientali ». 17 » » L'Emo Card. Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Protettore della Compagnia delle Figlie di Maria Nostra Signora. 19 » » Il Rev. P. Antonio Zecchini S. I., Visitatore Apostolico della Lituania, Lettonia ed Estonia. 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Protonotari apostolici ad instar participantium: 10 novembre 1921. Monsig. Luigi Donadeo, dell'archidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Riccardo Mem eo, della diocesi di Andria. 15 » » Monsig. Agostino Giovanni Froment, della diocesi di Aire e Dax. Prelati Domestici di S. S. : 6 novembre 1921. Monsig. Gennaro di Somma del Colle, di Roma. 10 » » Monsig. Fausto Baccanti, della diocesi di Albano. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 20 ottobre 1921. Al sig. Alfonso Ronchi, dell'archidiocesi di Modena. 23 » » Al sig. Ludovico Lapierre, della diocesi di Montauban. 28 » » Al sig. Pietro Romanengo, dell'archidiocesi di Genova. 13 » » Al sig. Giacomo Vastapane, dell'archidiocesi di Torino. 3 novembre » Al sig. cav. Rodolfo Arnoldo Burgisser, dell'archidiocesi di Firenze. 15 » » Al sig. Celestino Cordonnier-Scalbert, della diocesi di Lilla. 19 » » Al sig. cav. Romeo Santini, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 ottobre 24 » » » 1921. Al sig. Maurizio Barnicaud, della diocesi dì Montauban. » Al sig. avv. Giuseppe Benvenuti, della diocesi di Treviso. » Al sig. visconte Massimiliano Giovanni Battista G. M. G. Le Grelle, della diocesi di Harlem. 25 » » Al sig. rag. Luigi Ponzoni, della diocesi di Lodi. 26 » »* Al sig. prof. Costantino Carichiopulo, di Costantinopoli. 29 » » Al sig. Pothin Arthaud, dell'archidiocesi di Lione. » » » Al sig. Adriano Rodet, della medesima archidiocesi. 30 » » Al sig. Emilio Dorel, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. dott. Gabriele Choupin, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giuseppe Neyret, della medesima archidiocesi. 4 novembre » Al sig. marchese Roberto Giorgio L. M. De Bertoult, della diocesi di Arras. 5 » » Al sig. Raimondo Farget della medesima diocesi. 551 Diarium Romanae Curiae Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 28 ottobre 1921. Al sig. Giovanni Tamburini, della diocesi di Crema. 29 » » Al sig. ing. Giovanni Buridan, dell'archidiocesi di Torino. 12 novembre » Al sig. Alfredo Ruggeri, dell'archidiocesi di Bologna. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 11 20 26 29 31 8 15 » » 17 giugno 1921. Monsig. Giovanni Fehér, della diocesi di Vaccia. luglio » Monsig. Luigi Hlavinka, dell'archidiocesi di Olmiitz. Monsig. Giuseppe Vyvlecka, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Heider, della medesima archidiocesi. Monsig. Riccardo Spacek, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Hejcl, della medesima archidiocesi. Monsig. Luigi Wagner, della diocesi di Cinque Chiese. agosto Monsig. Giovanni Avril, dell'archidiocesi di Lione. ottobre » Monsig. Giuseppe Zucca, dell'archidiocesi di Torino. » » Monsig. Maurizio Ignazio Morissy, della dioc. di Plymouth. novembre » Monsig. Giacinto Parisio, della diocesi di Susa. » » Monsig. Massimiliano Peinlich, della diocesi di Secovia. » » Monsig. Nazareno Recanatini, dell'archidiocesi di Ancona. » » Monsig. Giuseppe De Stefanis, della diocesi di Acqui. » » Cameriere Segreto di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 17 novembre 1921. Il sig. Giuseppe Basilio Lorenzo Monteith (Scozia). Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 27 maggio 1921. Monsig. Francesco Messik, della diocesi di Neosolio » Monsig. Gustavo Testa, della diocesi di Bergamo. 28 ottobre » Monsig. Levi Pires de Oliveira, dell'archidiocesi di Diamantina (Brasile). » » » Monsig. Gabriele Amador dos Santos, della medesima archidiocesi. 9 novembre » Monsig. Giuseppe Magnasco, dell'archidiocesi di Genova. v Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere d'onore di Spada e Cappa di numero di S. S.: 18 novembre 1921. Il sig. comm. Francesco Saverio Seganti, Maestro di Gasa dei Sacri Palazzi Apostolici. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 28 ottobre 1921. Il sig. Francesco Ferrata, di Roma. Cappellano 1$ agosto Comune Sopranumerario della Cappella Pontificia: 1921. Il Rev. Ermenegildo Carnevali, di Roma. NECROLOGIO 12 novembre 1921. Monsig. Raimondo Plaza y Blanco, Vescovo di Orihuela o Alicante. 15 » » Monsig. Pietro Alfonso Iorio, Arcivescovo tit. di Nicomedia. AÄÄMS X I I I - Yol. X I I I 31 Decembris 1921 Num. 15 ACTA APOSTOLICAE SED LITTERAE APOSTOLICAE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE SLESVIGIS-HOLSATIAE EA PARS, QUAE MODO AD REGNUM DANICUM PERTINET, A RELIQUO TERRITORIO SEPARATA, ADIICIATUR VICARIATUI APOSTOLICO DANIAE. B E N E D I C T U S P P . XV * Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere feliciterque eveniant, ea ut m a t u r e praestemus, Nos a d m o n e t supremi Apostolatus officium, quo in terris, licet immeriti, fungimur. Iamvero, cum pro bono spirituali incolarum p r a e fecturae apostolicae Slesvigis-Holsatiae, qui n u p e r a Germanica, post belli eventum, ad Danicam dicionem transiere, o p p o r t u n u m visum sit consilium praefecturam eandem separare, et regionem ad regnum Danicum pertinentem a praefectura ipsa dividere ac dismembrare, Nos, o m n i b u s rei momentis attento ac sedulo studio perpensis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, haec q u a e infra scripta sunt decernenda existimavimus. - Nimirum ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, p r a e s e n t i u m vi, praefecturae apostolicae Slesvigis-Holsatiae a reliquo territorio illam regionem s e p a r a m u s quae p a r t e m regni Danici constituit, e a n d e m q u e p a r t e m sic separatam ad vicariatum apostolicum Daniae adiudicamus, ita ut hic vicariatus in futurum eos fines h a b e a t G e r m a n i a m v e r s u s ad q u o s r e g n u m Danicum n u n c pertinet. P o r r o haec s t a t u i m u s , decernentes p r a e s e n t e s Literas firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, s u o s q u e plenos atque AGTA, vol. XIII, n. 15. - 31-12-921. 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 554 integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad q u o s pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum,, i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. XXII D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die octobris M C M X X I , Pontificatus Nostri a n n o octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD RR. PP. DD. CYRILLUM SCOPOS CLERI FRANCISCUM STOJAN, KQRDAC, ARCHIEPISCOPUM CECOSLOVACHIAE, INSTITUTIONI ARCHIEPISCOPUM PRAGENSEM, ANTONIUM VELINT QUOS OMNI OLOMUCENSEM, MAGNOPERE OPE CETEROSQUE COHORTATUR UT EPI- RECTAE CONSULERE. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Saepe Nobis in m e n t e m venire solet, venerabiles fratres, m a g n o h a u d ita pridem solatio afteetos Nos esse, cum licuit p r a e s e n t e s intueri complures e Czecoslovachia carissimos filios qui longinquam peregrinationem, sacris p a s t o r i b u s suis ducibus, ideo suscepissent ut, suo nomine suor u m q u e p o p u l a r i u m ex omni ordine, eam fidem e a m q u e in Successorem beati Petri observantiam s u m m a m declararent, q u a m populus Gzecoslovacus, a maioribus acceptam, etiam n u n c , in tantis periculis, integram inviolatamque retineret. Sed Nos illud non vos celabimus, q u o d ipsi facile intelligitis, q u a m v i s g r a t a ea Nobis accidat recordatio, n o n ipsam t a m e n posse omni tristitiae n u b e carere, d u m et in desiderio e r i m u s eorum, qui, q u a m q u a m n o n multi, misere ceciderunt, et in sollicitudine de nonnullis aliis, qui n o n bene videntur in officio consistere. Nos igitur, omni cogitatione c u r a q u e i n c u m b e n t e s in tot salutem filiorum, q u o s praeclarissimi illi Slavoniae apostoli maximis sanctissimisque fidei ac pietatis vinculis huic Apostolicae Cathedrae adstringendos perstudiose curaverunt, p r i m u m o m n i u m faciendum duximus, ut c a u s a s inquireremus, cur haec t a m difficilia Ecclesiae Czecoslovachiae t e m p o r a exstitissent. In q u o quidem u s u i Nobis ea fuerunt, q u a e a vobismet ipsis, venerabiles fratres, coram ex occasione, de istis r e r u m 555 Acta Benedicti PP. XV a s p e r i t a t i b u s p e r c o n t a n d o vestrasque sententias rogando, cogno veram us. I a m vero m a i o r u m , q u a e conquerimur, hoc esse praecipuum caput comperimus, q u o d aliqua ex p a r t e clerus n o n satis bene fuerit nec mente nec a n i m o institutus, i d q u e ex eo profectum esse maxime quod clericorum Seminaria, q u a e plene perfecteque s e c u n d u m sacrorum praescripta c a n o n u m constituta essent, fere desiderarentur. I t a q u e n o n alio spectant hae Nostrae litterae, nisi ad vos m a g n o p e r e cohortandos, ut rectae cleri vestri institutioni velitis omni ope consulere: q u a quidem re populi q u o q u e saluti optime per vos erit consultum. P r o b e nostis, venerabiles fratres, q u a m necessarium sit sacerdoti, qui debet in Christi doctrina erudire ceteros, eam h a b e r e p e n i t u s perceptam planeque cognitam: q u a e cognitio efficit n i m i r u m ut ipse vere lux mundi exsistat et, q u o d ei ab Ecclesia d e m a n d a t u m est in populo christiano magisterium veritatis, illud rite sancteque exerceat. Qui quidem n o n t a n t u m magister, sed medicus etiam est a n i m a r u m . « Si ergo « in eius opera passiones vivunt, q u a p r a e s u m p t i o n e percussum mederi « properat, qui in facie vulnus p o r t a t ? » Idem denique in grege fidelium g u b e r n a n d o praestare se debet pastorem bonum; « qui - ut verbis u t a « m u r Decessoris Nostri sa. me. Pii X - idcirco dicitur alter Christus « n o n u n a sane potestatis communicatione* sed etiam imitatione facto« r u m q u a expressam in se Christi imaginem referat ». Quapropter in h u i u s Apostolicae Sedis litteris d o c u m e n t i s q u e de clero illud crebro occurrit, non posse sacerdotem, ut legatum, ut ministrum Christi, ut dispensatorem mysteriorum Dei, se suo sanctissimo m u n e r i praestare parem, nisi et idonee sit sacrarum d i v i n a r u m q u e r e r u m scientia instructus, et ea copia pietatis abundet, q u a d e m u m is h o m o Dei efficitur. E t e n i m necesse est sic eum in veritatis virtutisque possessione constare, ut ab omni vel errore vacet vel vitio : quod si « u t r a m v i s in p a r t e m « sive ob vitae improbitatem sive ob imperitiam propenderit, h a u d leve « periculum tum ipsi, t u m iis q u i b u s praeest, imminet » . Ex his a p p a r e t quanti a e s t i m a n d a sint clericorum Seminaria, q u a e q u u m nata sint factaque sacrae iuventuti et proprio s t u d i o r u m curriculo et a p t a virtutum exercitatione ad sacerdotium conformandae, consequens est ut eisdem Seminariis praesertim debeat referri acceptum, si quis clerus doctrinae laude vitaeque sanctimonia florere videatur. Huiusmodi a u t e m instituta, 1 2 3 4 1 S. 2 E n c y c l . L i t . E Supremi, iv o c t . 3 4 GREG. LEO S. M., Beg. Past., i, 9. MCMIII. XIII, Lit. enc. Fin dal principio, 8 dec. 1902. GREG. NAZ., Oratio apolog. de fuga sua, n. 4. Acta.Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S56 ut recte clerus saecularis in eis sacrum s u u m t a m q u a m tyrocinium recte ponat, nemini n o n liquet, talia esse oportere, qualia et P a t r e s Tridentinae Synodi voluerunt, et haec Apostolica Sedes, semper deinceps, sed maxime n o s t r a memoria, esse iussit. Quare, venerabiles fratres, auctores Nos vobis s u m u s , ut detis operam, ne ulla iam sit nationis vestrae dioecesis, in q u a s u u m desit Seminarium ; ubi a u t e m illud adsit, ad novi codicis canones o r d i n a n d u m curetis. Quod si dioecesis alicuius exiguitas vel p a u p e r t a s h u i u s instituti copiam non p a t i a t u r , praescriptum canonis 1354 § 3 de Seminariis interdioecesanis servari oportebit. Atque hic diligentissime, pro officii conscientia, vos^ attendere volum u s , q u a n t a c u r a o b t e m p e r a n d u m sit eis Apostolicae Sedis praescriptionibus q u a e s u n t de m u n e r u m in hoc genere distinctione conservanda deque deligendis iis q u o r u m disciplinae et gubernationi c o m m i t t a n t u r adolescentes clerici et a quibus illi b o n a m m e n t i s ac spiritus conformationem h a b e a n t . « Efficite, ut litteris disciplinisque t r a d e n d i s lecti viri « praeficiantur, in q u i b u s doctrinae sanitas cum innocentia morum << coniuncta sit, ut, in re tanti momenti, confidere iure optimo possitis. « Rectores disciplinae, magistros pietatis, eligite prudentia, consilio, r e r u m « u s u prae ceteris c o m m e n d a t o s » . 1 P r a e s e r t i m oportet a t q u e adeo necesse est, per biennium frequent e n t a l u m n i praelectiones philosophiae s c h o l a s t i c a ^ eoque in studio m a g i s t r u m religiose s e q u a n t u r T h o m a m A q u i n a t e m ; quadriennio deinceps ipsi versentur, eodem duce, in sacra theologia coniunctisque disciplinis, ut canone 1365 praecipitur. De s t u d i o r u m a u t e m ratione convenienter t e m p o r i b u s constituenda illas q u o q u e litteras c u p i m u s in v e s t r u m u s u m convertatis, q u i b u s h a c de re ipsa s a c r u m Consilium Seminariis et s t u d i o r u m Universitatibus praepositum die 26 aprilis an. 1920 Italiae s a c r o r u m Antistites edocuit. Ceterum propositae rei minime expedit disciplinas seu facultates, ut aiunt, theologiae t r a d e n d a e , in q u i b u s ad academicos h o n o r u m g r a d u s contendere liceat, m u l t a s patere, easque a m a x i m a clericorum p a r t e celebrari : n e q u e enim h o m i n e s sacri ordinis o m n e s doctores debent esse, v e r u m t a m e n cum boni t u m eruditi omnes. Q u o n i a m vero, qui s c h o l a r u m magisteria q u a e d a m vel maiora m u n e r a obtineant, eos decet s u p r a ceteros eminere doctrina atque etiam doctrin a e insignibus esse o r n a t o s , idcirco, ut satis vobis suppetat sacerdotum t a l i u m , vos in eas, q u a s dicimus, facultates tot a l u m n o s vestros mittetis studiis altioribus excolendos, quot dioecesi o p u s esse iudicaveritis, qui quidem ingenio virtutisque indole p r a e s t e n t aequalibus fiduciamque in 1 LTÜO XIII, Lit. enc. Quod multum, die xxn aug-, MDGCCLXXXVI. 557 Acta Benedicti PP. XV o m n i b u s r e b u s vobis afferant exitus boni. Hoc loco p e r o p p o r t u n u m ducimus, venerabiles fratres, h o r t a r i vos u t Collegium ß o h e m u m h u i u s almae Urbis, sedulo diligenterque praecipuis q u i b u s d a m curis fovere velitis. Hic enim s u b oculis Nostris optimae cleri vestri spes aluntur, atque vel ad severitatem disciplinae, vel ad soliditatem pietatis, vel ad integritatem doctrinae t a m feliciter succrescunt t a n t o q u e Nostro cum gaudio, ut eos in h a c corona nostra clericorum ex diversis nationibus, R o m a e s t u d i o r u m causa c o n s i s t e n d u m , p a r t e m lectissimam habeamus. Sed enim p r a e c i p u u m Episcopi studium s u m m a m q u e diligentiam iure sibi S e m i n a r i u m dioecesanum vindicat ; in eoque maxime curas cogitationesque vestras evigilare s c i m u s , venerabiles fratres, cum ipsum, h o r t a n t e decessore N o s t r o , Nobisque valde p r o b a n t i b u s , cordis quisque vestri delicias h a b e a t i s . I t a q u e n o n est, cur vobis d e m o n s t r e m u s hoc esse mirifice utile, ut p e r p e t u a sit vestra cum Seminarii alumnis consuetudo. Quod qui faciunt, sancto funguntur officio; q u a n d o q u i d e m « E p i s c o p i est omnia et singula q u a e ad rectam Seminarii dioecesani « administrationem, regimen, profectum necessaria et o p p o r t u n a videan« tur, decernere, eaque ut fideliter observentur, c u r a r e » . S a c r o r u m Antistes igitur ut s u o r u m progressionem clericorum ad verum b o n u m que a s s e q u e n d u m p a t e r n o studio persequi possit et provehere, optimum factu erit, sancti Alfonsi Doctoris i u d i c i o , si ipse identidem Seminarium adeat, a l u m n o s ad colendas virtutes litterasque opportunis cohortationibus incendat, scholasticis q u o q u e circulis ac disputationibus intersit, quo eos ad a e m u l a n d u m inter se studiorum contentione m i r u m q u a n t u m excitabit. Ita etiam fiet ut Episcopus, qui suos per se clericos p e n i t u s cognoverit, n o n t e m e r e eis m a n u s imponat, verum sacerdotes faciat qui sint s e c u n d u m Cor Iesu, id est qui ministerium suum h o n o rificent implentes in se ipsis voluntatem Dei q u a e est omnium sanctificatio. 1 2 3 4 Iam vero, q u o n i a m in hac causa p a r u m Episcopi profecerint, nisi suae quisque dioecesis sacerdotes adiutores habuerint, Nos istos, quotquot sunt, o m n e s impense h o r t a m u r ut, ad Seminarium sive instituend u m sive restituendum, suis Ordinariis, q u a c u m q u e possint ope, sint a d i u m e n t o . H a b e a n t h a n c pacis sedem et s t u d i o r u m d o m u m et virtutum 1 2 $ 4 Lit. encycl. E Supremi, iv Oct. M C M I I I . Cod. iur. can., c. 1357. Bifl. utili ai Vescovi, c. i, § 1; operum, vol. III, p. 866. Exhort, ad Clerum : Haerent animo, P I I P P . X, iv augusti MCMVIII. 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale officmam, q u a ipsi sunt usi, t a m q u a m dioecesis cor, u n d e in o m n e s Ecclesiae v e n a s spiritualis vita diffundatur. H u c et libentes o p e r a m s u a m rogati, conferant ; et p a r v u l o r u m de suo grege, in q u i b u s aliquod divinae vocationis l u m e n d e p r e h e n d e r i t , accuratissima diligentia p r a e p a r e n t anim o s ; et stipem etiam, pro suis facultatibus, mittant, feracem o p t i m o r u m s a n e fructuum. Nec vero e o r u m exemplum exiguam vim habebit a p u d laicos viros, ut, inter cetera caritatis et religionis officia, de suis bonis q u a m maxime promovere s t u d e a n t Seminarium dioecesanum, ubi ii e d u c a n t u r , qui pro universi populi salute s u n t laboraturi. Utique, Dei providentis beneficio, n o n pauci (remotis iis quos defecisse dolemus) s u n t in Gzecoslovachia sacerdotes, qui quidem instituti ut oportet, imbutique Domini spiritu, digne a m b u l a n t vocatione q u a vocati sunt. Ac libet confidere non longo t e m p o r e futurum, ut clerus iste u n i v e r s u s fidelissimum se administrum a t q u e expeditum t a m q u a m i n s t r u m e n t u m Deo praebeat in s u a m ipsius et aliorum sanctificationem ad aedificationem corporis Christi. Ex quo a u t e m istic a p u d clericos s t u d i u m sancte pro officio vivendi coeperit revirescere, illud exspectare posse v i d e m u r ut fratres etiam miseri, qui a Nobis recesserunt, Ecclesiae aliquando vocem a u d i a n t , sollicite eos ad m a t e r n u m gremium revocantis, o m n i a q u e o m n i s generis praesidia et animi solatia eis pollicentis, q u a e n u n c procul ab ipsa a b e r r a n t e s frustra q u a e r u n t . Iam clero Czecoslovachiae, a t q u e adeo o m n i u m n a t i o n u m Slavonicarum, alius, divina providentia, patet multoque latior campus, in q u o utilissime elaboret ad r e g n u m Iesu Christi d i l a t a n d u m : qui labor eo felicius sane success e r o , q u o diligentior ei p r a e p a r a t i o fuerit adhibita. Etenim is est hodie c u r s u s r e r u m , ut a populis Orientis Slavi, q u o s factum iam pridem ab h a c Cathedra discidium misérrimos habet, spes n o n n u l l a ostendatur sanctae unitatis Nobiscum r e d i n t e g r a n d a e . Vestrum est igitur, venerabiles fratres, clerique vestri, q u i b u s per apostolos Slavorum Cyrillum et Methodium u n a cum civili cultu R o m a n a fides illuxit, h a n c divinitus m u n i t a m vobis viam animose ingredi. Huic a u t e m t a n t a e rei adiuvandae scimus q u a s d a m n a t a s esse piorum societates et eas a p u d omnes fere Slavicas gentes feliciter propagari. Ex q u i b u s praesertim cum laude c o m m e m o r a r e placet Apostolatum (ut aiunt) SS. Cyrilli et Methodii sub patrocinio Virginis, qui quidem in Czeeoslovachia, in Polonia, in Jugoslavia et in Bulgaria increbrescit n o n mediocri c u m fructu. H u i u s m o d i Nos consociationem o m n i b u s Ordinariis c o m m e n d a t a m v o l u m u s et, iis auctoribus, in u n a q u a q u e paroecia constitutam, quotidie magis a p u d Slavos disseminari cupimus, ut, Deo favente, ille dies a p p r o p i n q u e t q u o fiet unum ovile et unus pastor. Acta Benedicti PP. XV 559 H o c Nos exoptantes, q u o d et fidelibus h o r t a m e n t o et e r r a n t i b u s admonitioni et eis, qui Nobiscum dissident, invitamento debet esse, auspicem divinorum m u n e r u m , vobis, venerabiles fratres, vestroque clero ac populo universo apostolicam benedictionem praecipua cum benevolentia impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxx mensis n o v e m b r i s , in festo sancti Andreae Apostoli, a n n o M C M X X I , Pontificatus Nostri octavo. B E N E D I C T U S P P . XV 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS P R O V I S I O ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : 25 novembris 1921. — Titulari episcopali Ecclesiae Árindelensi praefecit R. D. R a p h a e l e m Canale Oberti, Vicarium Generalem dioeceseos Sanctae Fidei in America merid., Protonotarium Apostolicum ad instar, q u e m deputavit in Auxiliarem R. P. D. I o a n n i s Boneo, Episcopi Sanctae Fidei. 30 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Ovetensi, R. P. D. Ioannem Baptistam Luis Perez, h a c t e n u s Episcopum titularem Dorylensem. — Cathedrali Ecclesiae Superiorensi, R. D. Iosephum I. Pinte», Vicarium Generalem dioeceseos Marianopolitanae et Marquettensis. — Cathedrali Ecclesiae Conchensi R. D. Crucianum Laplana y Laguna, presbyterum C a e s a r a u g u s t a n u m . 1 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Dorylensi, R. P. D. Michaelem De Iorio, h a c t e n u s Episcopum Castri Maris. 10 decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Marcianopolitanae, R. P. D. I o a n n e m B a p t i s t a m De Guébriant, h a c t e n u s Episcopum titularem E u r a e e n s e m . 16 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Palaeopolitanae R. D. Gulielmum Piani, e P i a Societate Salesiana ven. I o a n n i s Bosco ; quem deputavit in Auxiliarem R. P. D. Henrici Sánchez" et Paredes, Archiepiscopi Angelorum. D E P U T A T I O IN AUXILIAREM Item S s m u s D n u s Noster Benedictus P p . XV, decreto Sacrae Congregationis Consistorialis diei 5 decembris 1921, deputavit in Auxiliarem R. P. D. Francisci Alberti, Episcopi Platensis, R. P. D. Iacobum Aloisium Copello, Episcopum titularem Aulonensem. S. Congregatio de Propaganda Fide 561 SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S s m u s D n u s Noster Benedictus Pp. XV : 16 augusti 1921. — Instituti S o r o r u m Caritatis a Nazareth n u n c u pati, cuius d o m u s princeps sita est in loco Nazareth, in Statu Kentuckiano Americae Septentrionalis, in dioecesi Ludovicopolitam, Constitutiones definitive approbavit. — Congregationis Sororum, quae Ancillae Immaculati Cordis Mariae, vulgo Sœurs du Bon-Pasteur de Québec, n u n c u p a n t u r , cuius d o m u s princeps in ipsa civitate Quebecensi sita est, Constitutiones definitive approbavit. '27 novembris 1921. — S o c i e t a t i s P r e s b y t e r o r u m a Sancto Sulpitio nuncupatae Constitutiones, experimenti gratia, ad decennium, approbavit. — Instituti Sororum a Misericordia n u n c u p a t i , Tertii Ordinis Sancti Francisci, cuius d o m u s princeps L u x e m b u r g ! sita est, Constitutiones definitive approbavit. — Instituti S o r o r u m a Nostra Domina nuncupati, cuius d o m u s princeps in civitate Namurcen si sita est; novas Constitutiones definitive approbavit. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I AD UNIVERSOS LOCORUM ORDINARIOS LITTERAE CIRCULARES TERTIO EXEUNT! SAECULO AB INSTITUTA SACRA CONGREGATIONE. Illme ac Revme Domine, Gloriosissimae m e m o r i a e Gregorius P P . XV, Apostolica Constitutione Inscrutabili divinae Providentiae arcano die 22 iunii 1622 lata, S a c r a m Congregationem Christiano Nomini P r o p a g a n d o sollemniter eri* gebat, cuius praeclarum n o n m i n u s q u a m grave m u n u s esset, missi®- 562 ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nibus omnibus, ad p r a e d i c a n d u m a p u d o m n e s gentes Evangelium u b i q u e constitutis vel in p o s t e r u m constituendis, praeesse, easque m o d e r a r i et dirigere. Quot q u a n t a q u e religionis h u m a n i q u e cultus opera, auspice a t q u e duce Sacra h a c Congregatione, Evangelii praecones, inclyto Martyre Fidele a Sigmaringa p r a e e u n t e , sive in E u r o p a e nationibus, sive in exteris iisque remotissimis regionibus a t q u e insulis, tribus hisce saeculis perfecerint, soli Deo cognitum est. Messis t a m e n i m m e n s a a d h u c m a n e t colligenda; interminatae regionum magnitudines incultae iacent, i n n u m e r a b i l e s h o m i n u m multitudines in tenebris a d h u c sedent et in u m b r a mortis, exspectantes n u n t i u m pacis et lucis Evangelii. Tertio itaque e x e u n t e saeculo ab erectione Sacrae h u i u s Congregationis, visum est diem n a t a l e m eiusdem sollemniter c o m m e m o r a r e . Decet enim in m e m o r i a m revocare quae tot R o m a n i Pontifices, inde a Gregorio XV, curis indefessis, sapientissimis consiliis, opibus inexhaustis, pro sacris missionibus praestiterint. I u v a t recolere q u a m praeclara per h a n c S a c r a m Congregationem de P r o p a g a n d a Fide, a n i m o s ad fidem catholicam a t q u e h u m a n i t a t e m informando, universo t e r r a r u m orbi beneficia obvenerint. I u v a t c o m m e m o r a r e ingentes labores missionariorum, e o r u m q u e u t r i u s q u e sexus cooperatorum, n e c n o n auxilia in o p u s christianae evangelizationis coniata, n o n modo a munificis ac divitibus benefactoribus, sed etiam a t e n u i o r i b u s christifidelibus, qui sanctissimo eidem operi p r o m o v e n d o nec stipem nec preces s u a s deesse siverunt. At imprimis convenit sollemnes referre gratias Deo Optimo Maximo, a quo b o n a cuncta processerunt, a t q u e I m m a c u l a t a e Virgini Mariae Apostolorum Reginae, q u a e a divino Filio suo R e d e m p t o r e Nostro Iesu Christo haec omnia h u m a n o generi impetravit. Quae cum n u p e r ab infrascripto Sacrae h u i u s Congregationis Cardinali Praefecto exposita fuerint SSmo D n o Nostro Benedicto P P . XV, qui, inde ab initio gloriosi sui pontificatus, sollicitudinem pro regni Dei dilatátione inter praecipuas supremi officii sui curas habuit, idem Summ u s Pontifex benignissimo laetoque animo, n o n solum indicenda festa saecularia laudare comprobareque dignatus est, verum etiam ea digna o m n i n o iudicavit, q u a e S u m m u s ipse Pontifex et praesentia s u a honestaret, et largitione caelestium t h e s a u r o r u m proveheret. Statuit itaque Sanctitas Sua, ut tribus continuis diebus, qui Dominicam Pentecostes futuri a n n i MCMXXII praecedent, in Urbe h a b e a n t u r publicae ad Deum precationes pro Fidei catholicae d i l a t a t o n e ; simulque S. Congregatio de Propaganda Fide 563 christifidelibus per o p p o r t u n a s conciones missionum s a c r a r u m o p u s et graves e a r u m necessitates explicentur. Dominica vero Pentecostes Sanctitas Sua in Patriarchali Basilica Vaticana Missam sollemnem celebrabit, a t q u e inter Missarum sollemnia homiliam ad p o p u l u m Ipse habebit de catholicae Fidei propagatione. Edixit p r a e t e r e a Sanctitas S u a ut de hisce o m n i b u s tempestive totius orbis catholici Ordinarii edocerentur, eisdemque desiderium eiusdem Sanctitatis Suae p a n d e r e t u r , ut, simili ratione, pro t e m p o r u m locorumve circumstantiis, t r i d u a n a exercitia pro sacris missionibus, in ecclesiis cathedralibus, paroecialibus, necnon dignioribus aliis ecclesiis singular u m dioecesium vel missionum instituantur. Quem in finem Sanctitas Sua benigne concedere dignata est Indulgentiam quingentorum dierum singulis supplicationis diebus l u c r a n d a m , necnon Indulgentiam Plenariam in die sollemnis commemorationis, s u b •consuetis conditionibus. Quas Indulgentias a n i m a b u s in P u r g a t o r i o degentibus applicabiles Sanctitas S u a pariter declaravit. Concessit insuper S u m m u s Pontifex ut singuli Ordinarii, vel perse vel per sacerdotem sibi benevisum, P a p a l e m Benedictionem impertire possint, in ecclesiis in q u i b u s , ut supra, supplicationes fient. Optatis SSmi Domini plene r e s p o n d e b u n t Ordinarii si litteras dederint pastorales, q u i b u s populis sibi commissis gravissimas missionum c a u s a s explicent, et officium, quo fideles t e n e n t u r , Deum et Virginem S S m a m precandi pro Fidei propagatione, s a c r a s q u e missiones adiuvandi pro viribus. I t a q u e , d u m per praesentes litteras S u m m i Pontificis iussa et desideria Tecum communico, D e u m ex corde rogo ut diutissime Te sospitem i n c o l u m e m q u e servet. Ex aedibus h u i u s Sacrae Congregationis, die festo S. Francisci Xaverii a n n o MCMXXI. Amplitudinis T u a e Addictissimus servus G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. h. © S. f P. Fumasoni-Biondi, Arch. Diocletan., Secretarius. 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale. Insuper Beatissimus Pater, occasione eiusdem appetentis celebritati^, hanc quoque preculam christifidelium pietati recitandam proposuit: PREGHIERA PER LA PROPAGAZIONE DELLA FEDE. O Gesù, non è spenta l'eco della parola, con cui la scarsità degli operai Voi mettevate a raffronto d e l l ' i m m e n s i t à di u n a m e s s e : messis quidem multa, operarii autem pauci. Già sono scorsi tre secoli dacché l'Apostolica Sede ha provveduto in m a n i e r a ordinata e costante all'evangelizzazione degli infedeli. Molti frutti ha raccolto lo zelo dei missionarii inviati dalla Sacra Congregazione di P r o p a g a n d a F i d e : è stato seme di cristiani il sangue versato da quel generoso atleta che, or sono p u r e tre secoli, segnava le primizie dei martiri della stessa S a c r a Congregazione. Ma n o n d i m e n o , q u a n t i popoli sono ancora avvolti nelle t e n e b r e d e l l ' i g n o r a n z a ! q u a n t e genti siedono a n c o r a fra l'ombre di m o r t e ! O h ! come è doloroso p a r a g o n a r e il n u m e r o dei credenti a quello più g r a n d e degli infedeli! Un tale p a r a g o n e m e n t r e ci fa apprezzare meglio l'ammirabile l u m e della F e d e da cui noi siamo guidati nel terrestre pellegrinaggio, ravviva insieme nell'animo n o s t r o il ricordo di quelle altre divine p a r o l e : « P r e « gate d u n q u e il p a d r o n e della messe che m a n d i operai alla s u a messe »: Mogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam. Voi, o Signore, siete il p a d r o n e della messe, in cui è raffigurata la moltitudine degli uomini. A voi d u n q u e d o m a n d i a m o di moltiplicare il n u m e r o di missionarii, di accrescerne lo zelo e di b e n e d i r n e le fatiche, affinchè il b u o n seme della divina parola dia frutti a b b o n d a n t i , da raccogliere nei celesti granai. Esaudite, o Signore, q u e s t a preghiera a noi suggerita dai desiderio di vedere esteso il vostro santo regno. E, poiché più dal cuore che dal labbro ci esce ogni giorno la bella a s p i r a z i o n e : adveniat regnum tuum; date a noi fermezza e costanza nel proposito che p u r vi p r e s e n t i a m o , di concorrere in ogni miglior modo possibile, e secondo la m i s u r a delle nostre forze, a favorire l'opera della Propagazione della F e d e . Concediamo a tutti i fedeli, per ogni volta che reciteranno la presente preghiera, l'Indulgènza di 300 giorni, e a quelli che l'avranno recitata ogni giorno, la Plenaria una volta al mese alle consuete condizioni. Dal Vaticano, 17 novembre 1921. B E N E D I C T U S P P . XV. S. Congregatio de Propaganda Fide 56» H NOVUM SPIRITUALE PRIVILEGIUM CONCEDITUR SACERDOTIBUS PIAE UNIONIS • CLERI A MISSIONIBUS ADSCRIPTIS. RESCRIPTUM Ex audientia Ssmi diei 1 decembris 1921: Sanctitas Sua, ad relationem infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide Praefecti, benigne dignata est concedere ut singuli sacerdotes qui n o m e n dederint aut daturi sint in p o s t e r u m Piae Unioni Cleri a missionibus, anticipare possint vel a meridie recitationem Matutini cum L a u d i b u s subsequentis diei, d u m m o d o t a m e n officium diei iam persolverint. D a t u m Romae, ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 2 decembris 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. f Petrus, Archiep. Diocletanus, Secretarius. III NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati s u n t : 7 novembris 1921. — Delegatus Apostolicus in Imperio Iaponico, R. P. Marius Giardini, e Congregatione Clericorum Regularium S. Pauli Ap. 22 novembris. — Vicarius Apostolicus Germaniae Septentrionalis, R. D. Guillelmus Berning. Sacra insuper Congregatio de P r o p a g a n d a Fide per decretum diei 12 novembris 1921, ad s u u m beneplacitum declaravit R. D. Aemilium Cecco, e P i a Societate Sancti Iosephi, Administratorem Vicariatus Apostolici de Napo. 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM DE RATIONE] RECITANDI VEL CANTANDI LITANIAS LAURETANA S DUBIA E x p o s t u l a t u m est a Sacra R i t u u m Congregatione pro o p p o r t u n a declaratione : I. An in Litaniis L a u r e t a n i s ita cantari possit prima tripla invocatio ad p e r s o n a s Ssmae Trinitatis, ut Sacerdos cantet Kyrie eleison, Christe eleison, et populus repetat Kyrie eleison, Christe eleison, et postea idem Sacerdos p r o s e q u a t u r Christe audi nos, Christe exaudi nos, et p o p u l u s r e s p o n d e a t Christe audi nos, Christe exaudi nos? II. An' loco dicendi ter Agnus Dei in fine Litaniarum, semel t a n t u m d i c a t u r : « Agnus Dei qui foliis peccata m u n d i , parce nobis Domine, « e x a u d i nos Domine, miserere n o b i s ? » . Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, o m n i b u s perpensis r e s p o n d e n d u m censuit : Negative iuxta Decreta, et servetur integer Ordo Litaniarum cum indulgentiis adnexis a d p r o b a t u s , n e m p e : Kyrie eleison - Christe eleison - Kyrie eleison, etc., u s q u e ad finem. Atque ita rescripsit ac declaravit. Die 10 novembris 1921. •g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. E. C. Praefectus. L. £B S. Alexander Verde, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 567 MARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 22 novembre 1921, presso l'Emo e Rmo signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Ponente della Causa di Beatificazione, ossia dichiarazione del martirio dei Venerabili Servi di Dio Lorenzo Imbert, Vescovo di Capsa, e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede, nella Corea (1839-46), si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ante-Preparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima si è discusso il dubbio: « Se consti del martirio, della causa del martirio, dei segni e prodigi dei suddetti Venerabili Servi dì Dio ». Martedì 29 novembre 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'Augusta persona del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio intorno all'eroismo delle virtù esercitate dal Ven. Giovanni Nepomuceno Neumann, Vescovo di Filadelfia, della Congregazione del Santissimo Redentore. Martedì 13 dicembre 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Particolare dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sopra le seguenti materie : 1) Intorno alla validità ed al rilievo dei Processi Apostolici costruiti sopra i miracoli che si asseriscono ottenuti per intercessione del Beato Giovanni Battista Maria Vianney, Confessore, Parroco d'Ars, della diocesi di Belley; 2) Intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato alla Serva di Dio Maria di Gesù Deluil-Martiny, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù; 3) E parimenti sul culto non mai prestato al Servo di Dio Innocenzo da Berzo, Sacerdote Professo Cappuccino; 4) Intorno alla validità e rilievo dei Processi, sia Apostolici che Ordinari, riguardanti il Servo di Dio Bartolomeo Canale, Sacerdote Professo Barnabita; 5) Finalmente sulla validità dei Processi, sia Apostolici che Ordinarii, riguardanti la Serva di Dio Maria Crocefissa Di Rosa, Fondatrice della Congregazione delle Ancelle della Carità. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ms Martedì 20 dicembre 1921, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con F interr e n t e degli Emi e Revmi signori Gardinali e con il voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Nuova-Preparatoria, per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dal Venerabile Servo di Dio Antonio Maria Claret, Arcivescovo di Traianopoli, Fondatore della Congregazione dei Missionari dell'Immacolato Cuore di Maria. * SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti delia Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 28 novembre 1921. Monsig. Giulio Tiberghien, Arcivescovo titolare di Nicea, e Monsig. Luigi Aiuti, Vicario-Curato di Santa Maria in Trastevere, Consultori della Commissione Cardinalizia per l'Opera Primaria della Preservazione della Fede in Boma. 5 dicembre * Monsig. Paolo de Huyn, Patriarca lat. di Alessandria, Consultore delle Sacre Congregazioni del Concilio e dei Religiosi. » » » Monsig. Giovanni Bressan, Canonico della Patriarcale Arcibasilica Lateranense, Prete Assistente nella Cappella Pontificia. 14 » » L'Emo sig. Card. Guglielmo van Rossum, Protettore della Congregazione dei Religiosi Missionari di Mariannhill. 1$ » » Il Revmo P. Giovanni Lupidi, degli Eremitani di Sant'Agostino, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti per le Cause di Beatificazione e Canonizzazione dei Servi di Bio. Iß » » 1 Revmi Padri Giuseppe Noval, dei Predicatori, e Mariano Fernandez-Garciá, dei Minori, Consultori della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Diarium Romanae Curiae 569 NECROLOGIO 11 agosto 3 ottobre 1921. Monsig. Giacomo Martínez Cabanas, Vescovo di Tegucicalpa. » Monsig. Filippo Prospero Augouard, Arcivéscovo titolare di Cassiope. 17 » » Monsig. Emanuele Alfonso Van den Bosch, Arcivescovo titolare di Pario. 19 novembre » Monsig. Raimondo Zubieta, Vescovo titolare di Adraa. 3 dicembre » Monsig. Ignazio Ghiurekian, Arcivescovo titolare di Traianopoli. 4 » » Monsig. Michele Felice Eorum, Vescovo di Treviri. 18 » » Monsig. Pasquale Morganti, Arcivescovo di Ravenna. 21 » » Emo sig. Card. Francesco M. Anatolio Roverié de Cabrières, Vescovo di Montpellier. Sono inoltre da supplirsi le seguenti indicazioni: 19 dicembre 1919. Monsig. Giovanni Menachery, di rito siro-malabarico, Vescovo titolare di Paralo. 9 agosto 1920. Monsig. Paolo Singzon, Vescovo di Calbayog. 5 gennaio 1921. Monsig. Giovanni Carli, Vescovo di Luni-Sarzana e Brugnato, 10 » » Monsig. Giovanni Nepomuceno Terrero y Escalada, Vescovo di La Piata. 14 » » Monsig. Michele Pinceau, Vescovo titolare di Galama. 21 marzo » Monsig. Costante Jeanningros, Vescovo titolare di Avara. 22 maggio » Monsig. Filippo Schelf haut, Vescovo di Roseau. 27 » » Monsig. Michele Petkoff, Vescovo titolare di Ebron. 14 luglio » Monsig. Massimiliano Novelli, Vescovo titolare di Andrapa. ACTA, vol. XIII, n. 15. — 31-12-921. 39 4 Â INDEX GENERALIS ACTORUM (ANN. XIII — VOL. XIII) I. - ACTA BENEDICTI P P . XV EPISTOLAE ENCYCLICAE, 34, 209, 329. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 249-255, 299, 336, 370, 409, 457-469, 489. 6-9,185-194,294307, 339-346, 372-377, 412-422, 469473, 491-494, 553. EPISTOLAE, 10-12, 89-91, 127-131, 195 s., 218-221, 256, 307, 346 s., 377, 423-429, 473, 494-496, 528-531, 554. LITTERAE APOSTOLICAE, SERMO, 93. PRECATIONUM FORMULAE, 369, 564. SACRA CONSISTORIA, 121-126,281-289,521- 527. II. - ACTA SACRARUM CONGREGATIONUM SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII : a) Decreta, 42, 197. 6) Librorum, etc. proscriptiones, 43, 222. c) Subiectionis declaratio, 42. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS : a) Documenta, 13-16,132-134, 222226, S59, 308-311, 379-383, 430-434, 475 s., 497. b) Provisiones Ecclesiarum, 101, 197, 227, 260, 312, 383, 435, 477, 498, 532, 560. c) Designationes pro appellatione, 17, 100, 135, 261. pro tertia instantia, 17. pro Concilio, 100 s. d) Nominationes, 227. e) Pro notitia, 134, iv, v. S. CONGREGATIO DE SACRAMENTIS, 348, 436, S. CONGREGATIO CONCILK: a) Resolutiones, 43, 153, 228, 350, 438, 477, 498, 501, 532, 534. b) Epistola, 352. V S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS, 313, 481, 538, 539. Approbationes, 102, 202, 230, 384, 561. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: a) Litterae Circulares, 561. 6) Decreta, 17, 102, 103, 145-149, 202 s., 354 s., 384-386, 442, 482, 565. c) Provisio Ecclesiarum, 483. d) Nominationes: Delegati Apostolici, 18, 542, 565. Vicarii Apostolici, 18, 104, 203, 268, 356, 387, 565. Praefecti Apostolici, 484. e) Designatio pro appellatione, 356. S. CONGREGATIO RITUUM : a) Decreta in Causis Servorum Dei, 19-27, 104-114, 159-161, 231-238, 357-363, 387, 443-452. b) Liturgica, 149-158, 363, 391,543, 545, 566. c) Congregationes, 28,29,115, 242, 275, 323,365 s., 401, 453, 516, 549,567. S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 319-322. S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : a) Nominationes, 162, 238. 6) Monita, 268, 401. III. - ACTA T R I B U N A L I U M S. POENITENTIARIA APOSTOLICA, 239 ; No- minatio, 402. Sectio de Indulgentiis, 163-165. S. ROMANA ROTA : a) Decisiones seu Sententiae, 47, 54, 61, 73, 79, 392, 505, 546. b) Partes decisivae in causis actis an. 1920, 165-174. c) Citationes edictales, 175 s., 240s. Index generalis actorum 572 SUPREMUM SIGNATURAE TRIBUNAL, 269. IV. - ACTA Diarium Romanae Curiae: a) Edicta Concursus; 242, . 275, 323, 516. b) Monita, 401, 516. c) Nominationes* 30-32, 116-119, 179-184, 204-208, 243-248, 276-280, 324-328, 366-368, 402-408, 453-456, 485-488, 549-552, 568. d) Necrologium, 32, 120, 184, 208, 248, 280, 328, 368, 408, 456, 488, 520, 552, 569. APOSTOLICAE OFFICIORUM DATARIA APOSTOLICA, 274. Nominatio, 366. PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS, 177 s. * Ad maius inquirenti um commodum haec ponitur distincta recensio: Dicasteria Emis Patribus assignata: S. C. de Sacramentis, 181, 325, 517; S. C. Concilii, 181, 325; S. G. de Religiosis, 30, 181, 325; S. C. de Propaganda Fide, 116, 181, 325; S. C. Rituum, 181,-248, 325; S. C. Caeremonialis, 181, 325; S. C. Fabricae S. Petri, 325; S. C. a Negot. Eccles. Extraord., 325; S. G. de Seminariis, etc., 181, 325; S. G. pro Ecclesia Orientali, 181, 325; Commis. Pontif. pro interpr. Codicis, 30 ; Commissio pro Opere Praesentationis Fidei, 179. Protectoriae Emis Patribus concreditae, 30, 116, 179, 204, 243, 276, 324. 325, 366, 402, 180; Domui 453, 485, 517, 549, 568. Nuntii, Vice 325; Internuntii, Delegati Camerarius Magister Episcopi S. B. sacrarum Apostolici, E., 116; admissionum, Assistentes Solio 30, 204, Auditor 325; renuntiata, Gen. Camerae, Presbyter 30, 181, 244, assistens 277, Cappellae, 325, 402, Pontif. Praepositus, 568. 454, 517. S. C. S. Officii, 366, 402; S. G. Consistoriali, 366; S. C. de Sacramentis, 30, 366; S. C. Concilii, 324,570; S. G. de Religiosis, 276.570; S. C. de Propaganda Fide, 324, 402; S. C. Rituum, 180, 570; S. G. a Neg. Eccles. Extraord., 402; S. C. de Seminariis, etc., 324, 570; S. C. pro Ecclesia Orientali, 549 ; Poenitentiariae Apostolicae, 30. Alii Officiales in Nuntiaturis, 116, 324; in S. C. de Propaganda Fide, 116, 325; S. Congr. a Neg. Eccles. Extraord., 116, 276, 366: S. R. Rota, 30, 324; Signatura Apostolica, 243, 402; Secretaria Status, 116, 276. Consultores dati: Protonotarii Apostolici Praelati Domestici: ad Zi, instar: 116, 181, 116, 181, 205, 244, 205, 277, 244, 277, 326, 326, 367, 403, 403, 454, 517, 485, 550. 517, 550. Croce, 182; Cavaliere, 31. Ex Ordine Piano: Gran Croci, 205, 245, 277, 403, 454; Placca, 117, 326; Commendatori con placca, 245, 278, 403; Commendatori, 404, 454; Cavalieri, 245, 326, 404, 518. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci cl. civ., 31, 205, 245, 278, 327, 404, 454, 518; cl. mil., 245, 404; Placca, 117, 455, 518; Commendatori con placca cl. civ., 327, 404, 455, 486; cl. mil., 455; Commendatori cl. civ., 31, 117, 182, 205, 245, 278, 327, 404, 455, 486, 518, 556; cl. mil., 182, 246, 405, 455; Cavalieri cl. civ., 31, 117, 182, 206, 246, 278, 327, 367, 405, 455, 486, 518, 550; cl. mil., 206, 246, 327 , 406. Ex Ordine S. Silvestri Pp.: Gran Croci, 406; Placca, 183, 206, 278; Commendatori, 31,118, 183, 206, 246, 278, 367, 406, 455, 487, 519; Cavalieri, 31, 118, 183, 206, 246, 327, 367, 406, 455, 487, 519,551. Ex Supremo Cubicularii 279, 328, 367, Ordine secreti: Christi: de 407, 456, 487, numero 519, 551; particip., 549; supra ab ense et lacerna, numerum, 32, 119, 32, 119, 183, 207, 247, 183, 207, 247, 280, 328, 368, 407, 456, 487, 519, 551. 32, 119,184, 208, 247, 280, 328, 407, 456, 488, 519, 551 ; de numero, 552; supranum., 119, 184, 208, 368, 408, 552; extra Urbem, 247, 280. Cubicularii honoris: in habitu violaceo, ab ense et lac: Cappellanus Cappellani communis secreti honoris, stipra 184, num., 248, 552. 328, 408; extra Urbem, 208, 248. n INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS ANNO MENSE DIE I. - ACTA BENEDICTI PP. XV I. - LITTERAE 1921 Ian. 6 Apr. 30 f Iun. 29 ENCYCLICAE. Sacra propediem. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: septimo saeculo exeunte a Tertio Ordine Franciscanum condito . . In praeclara summorum. - Dilectis filiis doctoribus et alumnis litterarum artiumque optimarum orbis catholici, saeculo sexto exeunte ab obitu Dantis Aligherii Fausto appetente die. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : de DCC natali sancti Dominici celebrando I I . - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE. 1917 Febr. 5 1918 Ian. 11 Aug. 2 1920 Dec. 10 1921 Febr. 11 » 16 Quod catholicae religionis. - Dismembrato territorio ex dioecesi Antioquiensi et Iericoènsi, invicem aeque principaliter unitis, creatur nova dioecesis S . Rosae d e Osos i n Columbia. . . . . . . . A multis. - Dismembrationis et erectionis dioecesis Lafayettensis . Archidioecesis Olindensis-Recifensis. - Creantur novae dioeceses Nazarensis et Garanhunensis in Brasilia, et transfertur sedes episcopalis Florestensis . . . Christi Domini. - Divisionis et creationis novae dioecesis Lodzensis ....... . Pastoralis sollicitudo. - Dismembrationis et erectionis dioecesis Bellohorizontinae Praedecessorum nostrorum. - Erectionis novae provinciae ecclesiasticae S. Iosephi Costaricensis, novae dioecesis Alajuelensis, novique vicariatus apostolici Limonensis 574 Index documentorum ANNO MENSE DIE 1921 Mart. 21 Maii 6 » 13 Iun. 17 »• 24 Iul. 30 » Sedis Apostolicae. - Dismembrationis et aggregationis oppidi « Vallecorsa » Eximia Benedictini Ordinis. - Dismembrationis et erectionis in abbatiam nullius S. Petri de Muenster. Romani Pontifices. - Praelatura nullius de Rio Branco abbatiae Beatae Mariae Virginis de Monteserrato Fluminis Ianuarii aggregatur Quo maiori. - Erectionis Capituli metropolitani Montis videi Sollicitudo omnium. - Suppressis Vicariatu Apostolico Saxoniae et Praefectura Apostolica Lusatiae, eorum territorio restituitur dioecesis Misnensis . . . . Ecclesiae universae. - Dismembrato territorio ex archidioecesi Coloniensi, creatur dioecesis Eupensis et Malmediensis, ac aeque principaliter unitur dioecesi Leodiensi III. - LITTERAE APOSTOLICAE. 1920 Maii 18 Exstat in civitate. - Templum parochiale sancti Ioannis de Deo, in civitate Macaraibo, dioecesis Zuliensis, titulo ac privilegiis basilicae minoris augetur . . Praestantiores inter. - Ecclesia curialis sanctae Mariae Magdalenae in oppido Vezelay, dioecesis Senonensis, titulo basilicae minoris decoratur Quod inclytus. - Templum Carmelitarum, beatae Mariae Virgini de Monte Carmelo sacrum, in urbe Recifensi, e Statu Pernambuco, in Brasilia, titulo ac privilegiis basilicae minoris decoratur Quae catholico nomini. - Erigitur Delegatio Apostolica in Albania Incumbentes Nobis. - Erigitur Vicariatus Apostolicus de Ontario Septemtrionali Dilectus filius. - Ecclesia beatae Mariae Virginis de Mercede sub titulo « Libératricis a terraemotu » in Civitate Quitensi erigitur in basilicam minorem Venerabilis, frater. - Ecclesia Ssmi Cordis Iesu in civitate Adamantina titulo et privilegiis basilicae minoris honestatur Cum ex parte. - Sanctuarium beatae Mariae Virginis vulgo « dei Pilastrello » in abbatiam Ordinis Olivetani erigitur et primus abbas in persona R. D. Cael e s t i a Mariae Colombo nominatur Ad perennandam memoriam. - Ecclesia Nativitatis beatae Mariae Virginis in civitate Senglea, insulae Melitensis, in basilicam minorem erigitur . . . 1 » Iun. 28 » Iul. 16 Nov. 12 » 27 • » Dec. 2 » 10 » » 15 1921 Ian. 13 190 chronologico ordine digesti ANNO MENSE DIE 1921 Ian. 25 Febr. 11 22 27 Mart. 21 Apr. 16 17 21 27 Maii 13 16 Constat apprime. - Ecclesia sancti Ignatii Lojolaei in oppido Azpeitia, in Hispania, titulo et privilegiis basilicae minoris augetur Pia Societas. - Ecclesia parochialis Sacratissimi Cordis Iesu ad Castrum Praetorium in Urbe titulo et privilegiis basilicae minoris decoratur . . . . Quae catholico nomini. - Praefectura Apostolica S. Leonis de Amazonis in Vicariatum Apostolicum mutatis finibus erigitur . In sublimi. - Nova Praefectura Apostolica a S. Gabriele a Virgine Perdolente de Marañon, erigitur. Commissum nobis. - Missiones Ducatus Anhaltini incorporantur in dioecesim Paderbornensem . . . In hac sublimi. - A Vicariatu Apostolico de Kassai Superiore pars territorii separatur et finitimae Praefecturae Apostolicae de Koango adiicitur. . . . Placet oculog. - R. P. Albanus Schachleiter,, Ordinis sancti Benedicti, abbas de Spanheim renuntiatur. Romanorum Pontificum. - Opera Apostolica a Iesu Christo Operario, Gene vae instituta, erigitur in perpetuum in Primariam sive Centralem, cum facultate aggregandi eiusdem nominis societates ubique terrarum Constat apprime. - Indulgentia plenaria toties quoties in sacello Portiunculae prope Asisium lucranda ad omnes e t singulos anni dies extenditur . . . . Romanorum Pontificum. - Unio Apostolica sacerdotum Parisiis instituta in Primariam erigitur seu confirmatur, atque indulgentiis et gratiis spiritualibus ditatur Anno Domini. - Sanctuarium beatae Mariae Virginis de Misericordia in dioecesi Maceratensi titulo ac privilegiis basilicae minoris honestatur . . . . Cathedralis ecclesiae. - Cathedrale templum Samogitiense titulo ac privilegiis basilicae minoris donatur. Procurator generalis. - Pia associatio sub titulo « Eucharistici Foederis » Mediolani erecta in archiconfraternitatem seu Primariam associationem promovetur Cum in archidioecesi. - Erigitur nova Praefectura Apostolica « de Tierradentro », in Columbia, parte territorii distracta ex archidioecesi Popayanensi . . Inter sacras aedes. - Titulus basilicae minoris confertur archipresbyterali et collegiatae ecclesiae sancti Stephani civitatis Lavaniensis, in dioecesi Clavarensi Constat nobis. - Metropolitanum templum Limanum ad basilicae minoris dignitatem promovetur. . . 575 Index documentorum 576 ANNO MENSE 1921 Maii DIE 31 Iun. 19 Iul. 30 Aug. 10 Sept. 10 Oct. 5 20 Vetustissima ecclesia. - Ecclesia sancti Dominici, vulgo «. Maggiore », Neapoli extans, titulo et honoribus basilicae minoris cohonestatur . Sodalitatem. - Sodalibus nostrae Dominae a bona morte quandam recitantibus preculam et sacrum litandum curantibus ad gratiam pii obitus sibi aliisve impetrandam, indulgentiae plenariae et partiales conceduntur Ex officio. - Pars territorii Vicariatus Apostolici de Ce-Li meridio-orientali, ad orientem fluminis HoangHo sita, separatur et adiicitur Vicariatui Apostolico de Sciamtom meridionali Pro benedictione. - Generale seu commune mandatum apostolicum fit semel pro semper locorum Ordinariis pro benedictione Abbatum Ordinis Sancti Benedicti. Decessorum nostrorum. - Ecclesia cathedralis Burgensis B. M. V. sideribus receptae dicata, titulo ac dignitate basilicae minoris honestatus . . . . . Ex officio. - Vicariatus Apostolicus Saharensis in duplicem Vicariatum de Bamako et de Ouaghadougou, uterque i n Sudan gallico, dividitur . . . . . . Nihil magis acceptum. - Erigitur in Primariam Associatio a ter repetita angelica salutatione vulgo «Œuvre de propagande des trois Ave Maria », Blesii instituta, cum facultate aggregandi ubique terrarum, additis indulgentiis ac privilegiis Ex hac B. Petri. - Erectio vicariatus apostolici de Ngan-Hoei et immutatio nominis vicariatus apostolici Nankinensis Ampla ac pervetusta. - Titulus basilicae minoris confertur ecclesiae seu sanctuario Annunciationis B. M. V. oppidi « Follina », dioecesis Cenetensis . Beatus Franciscus. - Sanctuarium B. M. V. in caelos assumptae, in Monte Alverna, O. F. M., dignitate ac titulo basilicae minoris cohonestatur . . . . Ex hac. - A vicariatu apostolico Natalensi separatur pars territorii ad meridiem vertens, in eaque erigitur vicariatus apostolicus de Mariannhill, descriptis sedulo C o n t i n u s Inter potiores. - Titulus basilicae minoris cathedrali templo Monopoiitano confertur Constat apprime. - Ecclesia Nostrae Dominae a miraculis in civitate Mauriac, dioecesis Sancti Fiori, exstans, ad titulum et dignitatem basilicae minoris evehitur . Quae catholico nomini. - Praefecturae Slevigis-Hol satiae pars ad regnum Danicum" modo translata, adiicitur vicariatui apostolico Daniae chronologico ordine digestus ANNO MENSE DIE IV. - EPISTOLAE. 1920 Nov. Dec. 1921 Ian. Febr. 9 Opportune admodum. - Ad R. P. Arthurum Vermeersch S. I. propositum laudans celebrandi tertium centenarium ab obitu S. Ioannis ßerchmans . . . . Quae praeclaro. - Ad Alexandrum S. R. E. card. Kakowski, archiep. Varsaviensem, et Edmundum S. R. E. card. Dalbor, archiep. Gnesnensem et Posnaniensem, ceterosque Poloniae Episcopos, officiosissimis ipsorum litteris respondens ex annuo conventu datis Plane intelligimus. - Ad Gustavum Fridericum S. R. E. card. Piffl, archiepiscopum Viennensem, ac venerabiles fratres Episcopos Austriae communibus respondens litteris . . . . . 10 Inter praeclaras laudes. - Ad R. P. D. Thomam Iosephum, episcopum Trentonensem, cuius paternas curas erga Italos commigrantes dilaudat . . . . 17 Bina a te accepimus. - Ad R. D. Dantem Munerati, piae Societatis S. Francisci Salesii procuratorem generalem : de filialis obsequii munere, binis oblatis voluminibus, gratias persolvit Cohaeret plane. - Ad R. P. Franciscum Zorell, S. L, propositum absolvendi « Cursum Scripturae Sacrae » commendans 20 Dignum plane. - Ad Emos P P . DD. Iosephum Card. Francica Nava, archiepiscopum Catanensem, et Alexandrum card. Lualdi, Archiepiscopum Panormitanum, ceterosque Archiepiscopos et Episcopos Siciliae : de felici exitu Concilii plenarii gratulatur Communis vestra epistola. - Ad Ioannem S. R. E. presb. card. Csernoch, archiepiscopum Strigoniensem, ac venerabiles Fratres Hungariae Episcopos: de communibus officiosis litteris gratias agens. . 9 Cum semper. - Ad dilectum filium Moderatorem Comitatus catholicae Universitati studiorum Mediolani condendae 10 Cum semper. - Ad Desideratum S. R. E. card. Mercier, archiepiscopum Mechliniensem, ceterosque Belgarum episcopos, quibus, occasione « Quaestionis flandricae », nonnulla quae ad religionem pertinent paterno animo inculcat 20 Tertii Ordinis a Poenitentia. - Ad R. P. Arnaldum Rigo, Tertii Ordinis Regularis S. Francisci ministrum generalem, ei tribuens eadem quae ministris generalibus Franciscanum Primi Ordinis concesserat occasione DCC natalis Tertii Ordinis saecularis 57 Index documentorum 57S ANNO MENSE DIE 1921 Febr. 24 Apr. 27 30 Maii Iunii Iulii 10 16 Aug. Sept. 15 19 PAG. Il dolore che Noi provammo. - Ad R. P. D. Andream De Szeptycki, archiepiscopum Leopoliensium : de Ruthenorum Collegio iterum in Urbe aperiendo ac de conditione rerum illius populi rescribens . . Officii Nostri. - Ad R. P. D. Marium Besson, episcopum Lausannensium et Genevensium ceterosque Helvetiorum Episcopos ; propositum laudans celebrandi quartum centenarium ab ortu beati Petri Canisii Ubi primum. - Ad Michaelem S. R. E. card. Logue, archiepiscopum Armachanum : de necessitate et ratione pacis intra fines Hiberniae reconciliandae . Quod christianae. - Ad R. P.' Alexium Mariam Lépicier, ex Ordine Servorum B. M. V. quem ob duos libros nuper editos de Novissimis ac de Spiritismo dilaudat Quo Nos. - Ad R. P. Caesarium a Turonibus, sacerdotem ex Ordine Minorum Capulatorum, cuius librum commendat, qui inscribitur « La perfection séraphique d'après saint François» Aedificandi. - Ad R. P. Bedam Jarrett, O. P., praepositum Angliae provinciae, de novo sodalium Ordinis et studiorum domicilio Oxoniae propediem excitando gratulatur Optimum sane. - Ad Emum P. D. Carolum Iosephum S. R. E. presb. card. Schulte, archiepiscopum Coloniensem: de catholico philosophiae instituto Coloniae Agrippinae condendo Ex iis litteris. - Ad Emos PP. DD.Alexandrum S. R. E. presb. card. Kakowski, archiepiscopum Varsaviensem, Edmundum S. R. E. presb. card. Dalbor, archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem, ceterosque Poloniae Episcopos : de ratione a clero servanda i n praesenti Poloniae conditione . . . . Quinquagesimo exeunte anno. - Ad R. P. Patritium Murray, Congregationis a Sanctissimo Redemptore Moderatorem Generalem, anno exeunte quinquagesimo cum sanctus Alfonsus M. de Ligorio inter Ecclesiae Doctores adscriptus est Le notizie. - Ad Emum P. D. Petrum S. R. E. card. Gasparri, a secretis Status: de miserrima Russiaci populi conditione lev an d a Quandoquidem. - Ad R. P. Vincentium Bernadot, O. P., moderatorem commentarii periodici « La vie spirituelle » : eius studium dilaudat quo, duce Aquinate, solidam pietatem excitare contendit Non senza. - Ad Emum P. D. Vincentium S. R. E. card. Vannutelli, Sacri Collegii Decanum: de hono- 218 256 346 347 377 424 426 528 579 chronologico ordine digestus ANNO 1921 MENSE DIE Sept. 19 Oct. 14 20 Nov. 10 30 ribus decretis memoriae summi musici Ioannis Petri Aloisii Praenestini Cum adlatum sit. - Ad R. P. Franciscum Ehiie, S. I., sexaginta in religione annos explentem: permulta de Ecclesia et bonis litteris promerita gratulatur . Priusquam. - Ad Emos P P . DD. Michaelem S. R. E. card. Faulhaber, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, et Adolphum S. R. E. card. Bertram, Episcopum Wratislaviensem, ceterosque Bavariae Episcopos, communi epistolae respondens ex conventu annuo datae Novum idemque. - Ad R. D. Iacobum Ogier, cubicul a r i m intimum S. S. supra numerum eumdemque Moderatorem Sodalitatis « Pro Pontifice et Ecclesia » : de petriana stipe grates persolvens, de piae Unionis incremento laetatur Quoniam por est. - Ad Marium Eduardum Marietti, equitem, de nuper edito eius typis Missali latinoitalico Ad RR. PP. DD. Franciscum Kordac, Archiepiscopum Pragensem, Antonium Cyrillum Stojan, Archiepiscopum Olomucensem, ceterosque Episcopos Czecoslovachiae, quos magnopere cohortatur ut rectae cleri institutioni velint omni ope consulere . . . f V. - SERMO. È bello il nome. - Ad parochos et ad q u a d r a g e s i m a e in Urbe concionatores Febr. VI. - PRECATIONUM FORMULAE. Aug. Nov. 17 O Dio di bontà. - Ad impetrandam Italis pacis et concordiae reconciliationem. . O Gesù. - Ad impetrandam Fidei catholicae propagationem VII. Mart. 10 - SACRA CONSISTORIA. Consistorium secretum: Optio tituli . . . Allocutio SS. D. N. Benedicti PP. XV. - Creatio et publicatio S. R. E. Cardinalium Provisio Ecclesiarum Consistorium publicum : Emi PP. Cardinales rubro galero ornantur . . . . Consistorium secretum : Provisio Ecclesiarum . Index documentorum 580 ANNO 1921 MENSE Iun. DIE 13 16 Nov. 21 Tituli Emis PP. Cardinalibus assignati Sacri Pallii expostulatio e t concessio . Consistorium secretum: Allocutio SS. D. N. Benedicti P P . XV. publicatio S. R. E. Cardinalium Provisio Ecclesiarum Consistorium publicum: Traditio rubri galeri Emis Cardinalibus Consistorium secretum : Provisio Ecclesiarum Tituli Emis P P . Cardinalibus assignati Postulatio Sacri Pallii Consistorium secretum: Allocutio SS. D. N. Benedicti P P . XV Provisio Ecclesiarum Postulatio Sacri Pallii ." - . . . . . Creatio et . . . . . . . . . . . i l . - ACTA SACRARUM CONGREGATIONUM I. - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII. 1920 1921 Dec. lai. 17 14 Mart. 30 Apr. Notificatio submissionis auctoris operis damnati . . Decreto con cui si dichiara il sacerdote Ernesto Buonaiuti incorso nella scomunica, e conseguentemente nella sospensione « a divinis » Decretum. - Damnatio periodicorum « Religio » et « Rivista trimestrale di studi filosofici e religiosi » Decretum. - Damnantur sacrae imagines cuiusdam novae scholae pictoricae Decretum. - Damnatio libri : Edmond Cazal « Sainte Thérèse II. - S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS. 1920 Nov. 6 30 1921 Febr, 3 23 Mart. 1 5 Resolutio super privilegio ordinandi absque litteris dimissorialibus nonnullis Seminariis seu collegiis ecclesiasticis iampridem concesso . . . . . . Decretum circa proponendos ad episcopale ministerium in Scotia PADERBORNEN. ET MONASTERIEN. - De finium dioecesum commutatione MARIANNENSIS-ATERRADENSIS. - Decretum dismembrationis et unionis DE QUERETARO. - Decretum translationis cathedralis ecclesiae Pro notitia circa sac. Philippum Gnam . . . . . 581 chronologico ordine digestus M e n s e Die 1921 Mart. » » 7 19 Apr. 25 » 30 » » Maii 20 26 A n n o P a g . Circa facultates Ordinariorum notificatio . . . . . Decretum circa proponendos ad episcopale ministerium i n Brasilia J BRIXINEN. - Decretum quo dioecesis Brixinensis a provincia ecclesiastica Salisburgensi separatur et Apostolicae Sedi immediate subiicitur Decretum circa denominatione m episcopi et dioecesis Principis Alberti . Decretum circa proponendos ad episcopale ministerium in Mexicana republica PACENSIS-DE BENI. - Decretum de finium commutatione Notificatio de pontificio Collegio sacerdotum pro Italis ad externa emigrantibus > . . . . r » » » » Iul. 8 » 28 Aug. 2 INSULENSIS ET ATREBATENSIS. - Decretum de commu- tatione particulae territorii in. continuis dioecesium PRAGENSIS-BUDVICENSIS. - Decretum de finium dioecesium commutatione TIRASPOLENSIS-IASSIENSIS. - Decretum dismembrationis et unionis Decretum circa proponendos ad episcopale ministerium pro dioecesibus ritus latini in Polonia » 20 » » 30 PREMISLIEN. LATINORUM-TARNOVIEN. - Decretum de mu- » » 31 MONACEN, ET FRISINGEN.-AUGUSTAN. VINDELICORUM. - De- » Oct. 22 cretum de finium dioecesium commutatione. . . LUBLINENSIS-PODLACHIENSIS. - Decretum de mutatione finium dioecesium tatione finium dioecesium III. - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM. 1918 1921 Iul. » 1 4 DIOECESIS L. - Irregularitatis ex defectu corporis . . Instructio ad Rmos Ordinarios locorum super probatione status liberi ac denuntiatione initi matrimonii IV. - S. CONGREGATIO CONCILII. 1920 Nov. 14 CORRIENTEN. - Iurisdictionis . » » » » » ZAGABRIEN. - Nominationis Vicariorum cooperatorum Dec. 11 » » Iam Febr. Mart. Apr. Maii 15 19 13 17 9 DIOECESIS M. ET ALIARUM. - Taxarum Curiae . . . PADERBORNEN. - C o m p e t e n t i a e . . . . . . . . MAIÒRICEN. - Distributionum 1921 » f DIOECESIS N. - Translationis Missarum DIOECESIS V. - Missae conventualis MONTISVIDEI. - Stipendii Missarum CATANEN., PANORMITAN. ET ALIORUM IN SICILIA. - Ad Emum P. D. Caietanum S. R. E. Card. De Lai, Episcopum Sabinen., Legatum a latere Ssmi litterae recognitionis Concilii plenarii Siculi . . . . . Index documentorum ANNO MENSE DIE 1921 Iun. Iul. 11 9 IPAG GNESNEN, ET POSNANIEN. - Circa venationem. DIOECESIS N. - Circa stipendia Missarum . . LINCIEN. - Divini Officii DIANEN. - Iuris funerandi , V. - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS. Mart. Iul. Oct. 26 Nov. Normae secundum quas Sacra Congregatio de Religiosis in novis religiosis Congregationibus approbandis procedere solet. Dubia de celebratione Capituli generalis in Congregationibus iuris dioecesani Declaratio circa religionum constitutiones Codici conformatas, S. Congregationi pro revisione subiciendas, ex decreto 26 iunii 1918 Instructio de secundo novitiatus anno VI. - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE. 1920 Dec. 18 1921 Ian. 10 18 Mart. Decretum. Archiepiscopus Coloniensis Praeses eligitur pro Germania Piae unionis cleri pro Missionibus Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis constituitur Praeses in regione Bavarica Piae unionis cleri pro Missionibus Decretum de definiendis limitibus paroeciarum in dioecesibus S. Congregationi de Propaganda Fide subiectis Decretum. - Definitiva adprobatio conceditur Constitutionibus Sodalitii S. Petri Claver pro Missionibus Africae Decretum. - Nova approbatione definitive confirmantur constitutiones Congregationis Filiorum Ssmi Cordis Iesu pro Africanis missionibus, Veronae institutae Decretum. - Definitiva adprobatio conceditur Constitutionibus Instituti Parmensis a S. Francisco Xaverio pro Missionibus exteris Decretum. - Denominatio nonnullarum Missionum immutatur Decretum, - R. P. D. Thomas 0'Doherty, episcopus Clonfertensis, nominatur Praeses pro Hibernia Piae Unionis Cleri a Missionibus. . . . . . . . . Decretum. - Consilium Centrale Pii Operis Propagationis Fidei pro universis Italiae dioecesibus constituitur . . Decretum. - Delegati Apostolici in Iaponia munera ad Vicariatus Apostolicos Insularum Carolinen., Mariannen, e t Marshall extenduntur . . . . . . 501 477 534 chronologico ordine digestus ANNO MENSE DIE 1921 Mart. 18 31 Apr. 21 Maii 30 31 Iun. Sept. 10 Oct. Dec. Decretum quo Congregatio Missionariorum Imm. Cordis B. Mariae Virg. de Scheut obnoxia fit iurisdictioni S. Congregationis de Propaganda Fide . . Decretum. - Emus P. D. Ludo vicus Nazarius Card. Bégin, Archiepiscopus Quebecensis, Praeses pro Canadensi ditione constituitur Piae Unionis cleri a missionibus . Decretum. - Approbantur definitive constitutiones Societatis Missionariorum Africae ad normam Codicis revisae Decretum. - Institutum a Bethlehem nuncupatum prope « Immensee », dioecesis Curiensis, in Seminarium Helveticum pro exteris missionibus erigitur Decretum. - A Vicariatu Apostolico Leopoldopolitano pars territorii separatur et fmitimae Praefecturae Apostolicae de Matadi adiicitur Decretum. - Immutatur nomen Vicariatus Apostolici de Fu-Kow Decretum. - Immutantur limites inter praefecturas apostolicas de « Teifé » et « Solimôes superioris » nuncu patas Decretum. - Vicariatus Apostolicus insularum Sandwiegensium a Delegatione apostolica Australasiae seiungitur atque Delegationi Apostolicae Statuum Foederatorum Americae septentrionalis addicitur. Decretum. - Vicariatus Apostolicus Guamensis Delegationi Apostolicae insularum Philippinarum addicitur Litterae Circulares ad universos locorum Ordinarios tertio exeunte saeculo ab instituta Sacra Congregatione I VII. - S. CONGREGATIO RITUUM. 1920 Oct. 14 Nov. 21 Dec. 1921 Ian. 12 URBIS ET Orbis - S. Ephraem Syri, Diaconi, Conf. et Ecclesiae Doctoris, Officium et Elogium in Martyrologio romano LEMOVICEN. - Introductionis causae Beatificationis et canonizationis Servae Dei Sororis Mariae a Iesu, in saeculo losephae du Bourg, fundatricis Congregationis Sororum a Divino Salvatore et Ssma Virgine nuncupatarum ROMANA. - Decretum super virtutibus in causa Beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino Societatis I e s u . . Instructio pro sacerdote caecutiente circa Missarum celebrationem eidem ex indulto apostolico concessam 583 584 Index documentorum ANNO MENSE DIE 1921 Ian. 12 14 Febr. 27. Mart. Maii Iun. PAG. FERETRANA. - Confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Dominico Spadafora, sacerdoti professo Ordinis Praedicatorum, beato nuncupato. RUPELLEN. ET SANTONEN. - Introductionis causae Beatificationis et canonizationis servae Dei Mariae Eustellae Harpain, virginis saecularis. . . . . . Dubium circa cantum « Benedictus qui venit », etc., in Missis cantatis BONONIEN. - Decretum super virtutibus in causa Beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Bartholomaei Mariae Dal Monte, sacerdotis et institutoris Piae Operae Missionum URBIS ET ORBIS. - De addenda invocatione S. Ioseph laudi : « Dio sia benedetto » TAURINEN. - Decretum introductionis causae beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Ioseph Cafasso, sacerdotis saecularis, Collegii ecclesiastici Taurinensis moderatoris . . SAGIEN. - Decretum confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Margaritae a Lotharingia moniali professae secundi Ordinis S. Francisci, beatae nuncupatae . DUBLINEN. SEU ACHADEN. - Introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Aikenhead, fundatricis instituti Sororum a caritate in Hibernia 104 108 157 III 158 159 231 234 MECHLINIEN SEU MASSILIEN. - Introductionis causae 22 Iul. 10 27 Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae a Iesu Deluil-Martiny, fundatricis Congregationis Filiarum Cordis Iesu COCINCINEN. - Introductionis causae beatificationis seu declarationis fiartyrii Servae Dei Dan seu Gian in odium fidei, uti fertur, interemptae ROMANA. - Patriarchalis Basilicae Vaticanae privilegium de Missis Ss. Apostolorum Petri et Pauli extenditur Dubium circa Missam votivam sacratissimi Cordis Iesu prima feria vi mensis post octavam Ascensionis . PICTAVIEN. - Decretum super virtutibus ven. Servi Dei Andreae Huberti Fournet, fundatoris Congregationis Filiarum Crucis, vulgo Sororum S. Andreae . BJTURGEN. - Confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Servo Dei Fr. Angelo de Scarpettis, Ordinis Eremitarum S. Augustini, beato nuncupato ELNEN. - Introductionis causae Servae Dei Annae Mariae Antigo, monialis professae Ordinis Sanctae Clarae 357 360 363 391 387 443 446 chronologico -ordine digestus 585 PAG. ANNO ' MENSE DIE 1921 Aug. 14 BAIOCEN. ET LEXOVIEN. » Oct. 26 URBIS ET ORBIS. » Nov. 9 - Decretum super virtutibus ven. Servae Dei Sororis Theresiae a Iesu infante, monialis professae Ordinis Carmelitarum Exealeea449 - Nonnulla festa cum Officiis et Missis propriis ad universam Ecclesiam extenduntur . . ROMANA. - Pro Feria V post octavam Ssmi Corporis Christi, Sacratissimi Cordis Jesu Eucharistici Officium proprium cum respondente Missa approbatur 543 545 VIII. - S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS. 1920 Apr. 4 » Iul. 25 » Dec. 25 VARSAVIEN. - Facultas Catholica scientiarum ecclesiasticarum in Universitate Varsaviensi canonice erigitur cum iure conferendi triplicem lauream . . LUBLINEN. - Catholica Universitas Dublini canonice erigitur eiusdemque statuta ad triennium experimento adhiberi permittuntur MEDIOLANEN. - Universitas Catholica quae a Ssmo Corde Iesu denominatur, Mediolani canonice eri- 319 320 321 III. - ACTA TRIBUNALIUM I. - SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA. 1920 Apr. 21 Dubium circa facultatem absolvendi censuras reservatas iuxta tenorem Bullae Cruciatae pro Lusitania 239 SECTIO DE INDULGENTIIS. » » Ian. 22 Declaratio et indultum circa morem addendi quaedam verba Salutationi Angelicae in recitatione Ssmi Febr. 18 » » Dubium circa indulgentias vulgo « apostolicas » . . Dubia circa indulgentias festis adnexas quando haec 163 164 165 II. - SACRA ROMANA ROTA. 1919 » » » 1920 Iul. Nov. 29 14 » » Dec. Iun. 12 15 47 - Nullitatis matrimonii (Maria-Hin Tsi-Tcheng-Lin). . . VICARIATUS APOSTOLICI CHANSI MERIDIONALIS. 54 61 73 79 LONDONEN. - Diffamationis et poenarum ACTA, vol. XIII, n. 15. — 31-12-921. 40 586 Index documentorum chronologico ordine digestus ANNO MENSE . DIE 1920 1921 » Iul. Febr. Maii 16 26 19 PAG. S. ANGELI DE LOMBARDIS. DIOECESIS - Iurium . . . . . . . N. - Nullitatis matrimonii. - Incidentis. . 392 505 546 III. - SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL. » Mart. 15 TERGESTINA. - Recursus seu proventus et emolumen269 V. - A C T A OFFICIORUM - I. - DATARIA APOSTOLICA. » Mart. 12 NIVERNEN. - Erectionis Dignitatis seu Decanatus . . 274 Dubia soluta in plenariis comitiis Emorum Patrum . 177 il. - PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS. » » 1 in INDICES NOMINUM 1. - INDEX NOMINUM PERSONARUM (NB. - Omittuntur nomina actis subscripta) A Abdallah Kamel, 455. Adam Gulielmus, 85. Adrianus IV, 412. Aerts Adam, 182. Agostini Ioseph, 456. Aikenhead David, 234 s. Aikenhead (S. D.) Maria, 204, 234-237. Aiuti Constantinus, 368. Albera Paulus, 193, 287. Alberti Franciscus, 435, 524, 560. Albertus (S.) Magnus, 332, 423. Alessandri Ioseph, 245. Alessandroni Cermatori Franciscus, 326. Alexander PP. IV, 375. Alexander PP. VII, 164, 447. Alfonsus (S.) de Ligorio, 160 s., 426 s., 557. Almaraz y Santos card. Henricus, 435. Aloisi Masella Adrianus, 61, 166. Aloisius a S. Francisco de Paula, 180. Aluffi comes Adrianus, 405. Aluffi Pentini Gulielmus, 180. Alvarez de la Rivera Caesarius, 328. Amador dos Santos Gabriel, 551. Amadori Paulus, 518. Ambrosetti Thomas, 171, 392. f Ambrosi Dominicus, 456. Andegavensis Iolanda, 231. Andreis Ioannes Aloisius, 405. Andria (de) Edoardus, 182. Andrioli Albericus, 457. Andriulli Franciscus, 119. Anna reg. Austriae, 447. Antamoro comes Franciscus, 405. An-thuong, 362. Antigo (S. D.) Anna Maria, 401, 446 ss. Antigo Michael, 446. Antonelli Antonius, 244. Antonelli Ioannes, 184. Antonelli Vincentius, 367. Aquino (de) Correa Franciscus, 477, 526. Aragone Franciscus, 490. Arata Antoninus, 520. Arboleda Emmanuel Antonius, 30. Archi Iacobus, 182. Archi Romulus, 182. Arcos (D') Stephania, 447. Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti card. Ioachim, 198. Arratia Hemeterius, 367. Artaud Pothinus, 550. Ashmole Henricus, 326. A storri Christophorus, 73, 168, 546. Atleta Michael los., 182. Alterns comes Arbenus, 407¿ Attout Aemilius, 278. Atzert Aemilius, 247. Aubray Navarro Raphael, 328. Auda Antonius, 456. Audino Caietan us, 205. f Augouard Philippus Prosper, 569. Aurelianensis Francisca, 232. 588 Index nominum personarum Aurelianensis Franciscus dux Longaevillae, 232. Avogadro Collobiano e della Motta comes Aemilianus, 245. Avril Ioannes, 551. Azar Ioseph, 278. Azar Riscallah, 278. Bella Salvator, 125. Bellarmino ven. Robertus, 23-27, 301. Belleno Victorius, 247. Belli Dominicus, 279. Bellia Valentinus, 519. Bellia Vincentius, 487. f Belmont Petrus Maria, 208. Beltrami Rochus, 520. Benedetti Petrus, 126, 402. B Benedictus XIII, 44, 492. Benedictus XIV, 24, 390, 440, 499. Baccarini Faustus, 550. Benedictus XV, 33, 113. Bacciarini Aurelius, 454. Benlloch y Vivo, 123 s., 180, 287, 289, Badetti Adolfus, 181. 325, 418. Baeza Yavar Henricus, 519. Bennet Benjamin L, 245. Balbo Prosper comes de Vinadio, 207. Benvenuti Ioseph, 550. Banegas Franciscus, 133. Benvignati Henricus, 166, 171, 546. Baradat Ioannes Zeph., 455. f Benzler Willibrordus, 248. Baralli Raphael, 247. Berardi Paschalis, 260, 286. Barbo P a u l u s , 470 Berchmans (S.) Ioannes, 10. Bardel Claudius, 233. Berlingeri baro Pompilius, 280. Bardi Masseus, 300. Bernadot Vincentius, 528. Bardi Serzelli comes Albertus, 279. Bernardini Amedeus, 368. B a r d o s Remigius, 287. Bernardus (S.) Claravallensis, 7. Barella Ioannes B., 61. Bernasconi Antonius, 30. Barnard Ioseph, 327. Berneux Simeon (S. D.), 362. Barnicaud Mauritius, 550. Berning Guillelmus, 565. Barnini Raneriús, 119. Berré Franciscus, 483, 526. Barracco baro Aloisius, 486. f Berruti Petrus, 248. Barre (de la) de Nanteuil comes Augu- Bersi Aloisius, 278. stus, 118. Berti Franciscus M., 261. Barros Oscar, 404. Bertoni ven. Caspar, 365. Barry Doyle Riccardus, 181. Bertoult (de) march.Robertus Geo.L.M., Bartolom Antonius, 182. 550. Bassetti Petrus, 119. Bertram card. Adolfus, 529. Battisti Edmundus, 531. Berzo (da) Innocenzo, 567. Bauchero Iacobus, 73. Beslier Ioseph 455. Baudrillart Alfridus, 435, 524. Besson Marius, 220. Baum Laurentius, 520. Betti Hasdrubal, 407. Bavestrello Antonius, 73. Beyls Raphael, 117. Bayer Franciscus, 407. Bezerra Antonius, 183. Beaudoin L. A., 79. Bianchi Primus, 477. Beckers Felix, 31. Bianco Pius, 247. Beelert Fridericus, 279. Bigoni Angelus, 509. Bégin card. Ludovicus Naz., 354 s. Billot card. Ludovicus, 28, 179, 453. f Béguinot Felix Augustus, 120. Bisleti card. Caietanus, 161. Behnan Kalian Iulius, 525. Blanckaert Rom anus, 118. Belardo Ioannes, 278. Blandamura Ioseph, 181. Bléry Mauritius Alfonsus, 326. Boccoleri Caesar, 286. Scriptum mendose: Carolus. 1 v 1 589 Index nominum personarum Boeck (de) P. Aegidius, 104. Bois (du) de la Villerabel Florentius, 525. Boncompagni-Ludovisi Hugo, 116. Boneo Ioannes, 560. Bonnard P. Fourerius, 247. Bonnet (de) d'Oléon Fridericus, 327. Bonucci Alessandro, 43. Bonzano Ioannes, 461 s. Borachia Ioannes B., 327. Borbonius Antonius rex Navarrae, 232. Borbonius Carolus dux Vindocinen., 232. Borderie Ioannes B., 494. Borg Emmannuel, 31. Borgia Petrus, 279. Borgongini-Duca Franciscus, 366, 402, 403. Bornewasser Rodulras, 260, 287. Borromaeus (S.) Carolus, 471, 499 s. Borroni Paulus, 4p3. Boscarolli Aemilius, 184. Bosco ven. Ioannes, 192. Boson y Lima Constantinus, 183. Bottazzi Angelus, 327. Boudinhon Augustus, 326. Boulard Henricus, 118. Bourbon de Luxembourg princeps Felix, 182. Bourget Alfonsus N., 245. Bourguignon Henricus, 118. Bouzek Ioseph, 487. Bovens Hubertus, 117. Boyle Hugo, 288. Bracci Franciscus, 30, 324. Brady Daniel A., 244. Brady iacobus C, 89 s. Brady Terentius Georgius, 117. Bragiotti Ioannes, 182. Brenner Ioseph, 517. Bressan Ioannes, 568. Brix Adolfus, 207. Buchberger Michael, 205. Buckley Eduardus Gulielmus, 117. Buckx Michael Ioannes, 268. Bujon s a c , 170. Buonaiuti Ernestus, 42. Buonpensiere Henricus, 366. Burgisser Rodulfus Arnoldus, 550. Buridan Ioannes, 551. Burke Daniel, 205. Bussi Amedeus, 367. Buus Fridericus, 488. Buzzi-Langhi Aloisia, 61 ss. Byrne Eduardus, 477, 527. Byrne Ioseph, 454. C Cabello Lapiedra Aloisius M., 368. Cabeza de Vaca y Santos Suarez Ioachim, 406. Caccia Dominioni Camillus, 325. Caesar Fridericus, 182. Caesarius (P.) a Turonibus, 347. Cadi Demetrius,. 268. Cafasso ven. Ioseph, 29, 159-162, 179, 365. Caiola Aemilius, 119. Caiulo Theodorus, 487. Calage Ioannes, 358 s. Calella Sebastianus, 486. Callahan Daniel I., 117. t Camassei Card. Philippus, 120. Gamm Alfridus Robertus, 32. Camoni Ioannes B., 456. t Campistron Lucianus, 456. Campodonico Maria, 73 ss. Camponovo Felix, 207. Camporosso (de) Franciscus ven., 29,242. Canale (S. D). Bartolomeo, 567. Canale Roberti Raphael, 560. Cancio Franciscus, 247. Canefri (genealogista), 65 s. Canevin Franciscus Regis, 101, 125. Canisius (B.) Petrus, 204, 220 s. Canova Gherardus, 717. Capossela Aloisius, 328. Capotosti Aloisius, 180. Carabelli Iacobus, 260, 286. Carabini Aloisius, 54, 170. Cardoso Emigdius, 407. Carducci Artenisio Fabius, 163. Carestia Antonius, 208. f Carie Georgius, 280. Carichiopulo Constantinus, 550. Carinci Alfonsus, 237. Carletti Iulius Caesar, 405. f Carli Ioannes, 569. Carling Gustavus Adolfus, 277. Carmody Martinus H., 118. 590 Index nominum personarum Carnevali Ermenegildus, 552. f Caroli Rodulfus, 120. Carone Thomas, 456. Carrer Franciscus, 519. Carrera Sanabria Emmanuel, 247. Cartiaux Ernestus, 367. Caruana Geo los., 435, 526. Cary-Elwes Carolus, 525. Casanova Dalfò Ioseph, 408. Casanova y Marzol Vincentius, 124. Casati Andreas, 244. Caserta Raphaël, 403. Casier A m a n d u s , 327. Cassinis Angelus, 406. Cassulo Andreas, 125, 162. Castellanos (de) et Nuñez Franciscus, 477, 527. Castelli Ioseph, 125. Castro Otho Raphael, 126. Caterini Caesar, 326. Catharina (sancta) Flisca Aduraa, 412. Catharina (sancta) Senensis, 333. Cattafi Salvator, 205. Cattani Amadori Fridericus, 54, 73, 79, 166,167, 168, 169, 170, 172, 173,174, 505. Cavagnis Carolus, 488. Cavalehini card. Carolus Albertus, 26. Cavallotti Achilles, 118. Cayota Eduardus, 518. Cazal Edmundus, 222. Cecco Aemilius, 565. Cecere Anselmus, 256. Cenci Pius, 279. Cento Nicodemus, 247. Centoz Aloisius, 116. Ceola Caietanus, 327. Gerrati Michael, 311. Cerretti Bonaventura, 276. Cersosimo Franciscus, 248. Cervino y Gonzales Florentius, 124. Cesano Callistus, 183. Cesarini Ioseph, 2076. Chaillan Marius, 117. Chamorro Didacus Emmanuel, 454. Chamorro Petrus loachim, 455. Ghampavier Daniel, 525. Chapon Henricus Lud., 454. Charlton Eduardus F. Bened., 405. Chartier Ludovicus, 326. Chartier Paulus, 278. f Chatagnon Marcus, 120. Chau Paulus (S. D..), 362. Chave Ludovicus,- 359. Chedid (de) Alexander, 278. Chéhab Cyprianus, 268. Chiappella Petrus Dominicus, 246. Ghiavoni Iulius, 368. Chigi Petrus, 117. Chimenti Raphael, 166, 167, 168, 171, 505. Chiolino Martinus, 126, 203. Chionna Antoninus, 485. Choupin Gabriel, 550. Chylinski Constantinus, 206. Ciccolo Centurrino Petrus, 205. Cipullo Ioannes, 32. Ciriaci Augustus, 518. Ciriaci Petrus, 276. Cirtautas Caspar, 339. Cisar Alexander, 434. Ciuti Pius, 375. Clara (S.) Assisiensis, 298. Claret ven. Antonius M., 29, 568. Clemens PP. IX, 447. Clerc-Renaud Aloisius, 442. Clodoveus a Provin, 419 s. Cocola Franciscus, 183. Codini Aloisius, 208. Collingwood Augustinus, 244. Colnet d'Huart Ioannes F r a n c , 245. Colombo Caelestinus M., 189. Colon Can als Matthaeus, 435, 526. Colonna Czosnowski comes Leo, 407. Comboni Daniel, 384. Cominelli Franciscus, 456. Concha Aloisius, 183. Conroy Ioseph Henr., 524. Consoli Ioseph, 279. Conte Carmelus, 166,167, 168,171, 172, 173. Coonan Laurentius, 277. Coosemans Constans, 518. Copello iacobus Aloisius, 560. Copéré Aloisius, 110, 366. Cordonnier Sa Ulbert Caelestinus, 550. Cornali sse Dorotheus, 324. Cornil Ferdinandus, 455. Corona Ioseph, 519. Cort van der Linden Petrus Guil., 277. Index nominum personarum Cortesi Philippus, 285, 324. Cortini Caesar, 456. Corvalho Franc. Arturus, 247. Cossetti Ioannes B., 518. Costa Ioannes Bernardus, 73. Costa Ioannes Stephanus, 73 ss. f Costamagna Iacobus, 520. Costantini Achilles, 279. Costantini Alexander, 208. Costantini Celsus, 383, 526. Costantini Ioannes, 454. Costantini Riccardus, 457. Costé Iacobus, 85 s. Couteaux Gustavus, 182. Couturier Felix, 383, 526. Coyle Ioannes, 207. Cozzi Ernestus, 18. Crane Michael, 405, 527. Crespi Titus, 520. Crespo y Martin-Romero Galvez del Postigo y Godoy Alfonsus, 280. Cribellati Felix, £87, 312. Crippa Antonius, 486. Crispino Antonius, 117. Cruz (da) Simeäo Ioseph, 367. Csernoch card. Ioannes, 91. Curley Michael los., 435, 526. Curreno Iacobus, 405. Curties Henricus, 328. Cuvelier Carolus, 31. Cyrillus (S.) Slavorum apostolus, 558. B D'Agata Altius, 168. Dalbor card. Edmund us, 11, 424. D'Alessandri Angelus, 61, 73, 165, 167, 169, 170, 505. D'Alessandro Aristides, 519. Dalmonte ven. Bartholomaeus, 28,111114. Dan seu Gian, 275, 360-363. Dantes Aligherius, 209-217, 523. D'Arbousier de Montégut Maria Iacoba, 19. D'Arrigo Litterius, 125. D'Artet comes Paulus, 404, 519. Datti comes Paulus, 405. Daverio Ioannes, 367. De Bernardi Hercules, 207. 591 Debevec Ioseph, 247. De Boeck Aegidius, 126. Declercq Augustinus, 297. De Cruz Felix Alexander, 278. De Gennaro Ioseph, 519. De Giorgi Philippus, 328. De Huyn Paulus, 285, 568. De Jorio Michael, 560. De Justh Franciscus, 454. Delahaye Lucianus, 118. De Lai card. Caietanus, 189, 352, 383. D'Elbec comes Christianus, 407. Deluil-Martiny Amelia, 357. Deluil-Martiny Maria a Iesu (S. D.), 275, 357-359, 567. Deluil-Martiny Paulus, 357. Delvaux de Fenffe baro Henricus, 245. De Maria Petrus, 292. De Meis Nicolaus, 183. De Rosa Dominicus, 207. De Rougé comes Emmanuel, 207. Desclée Vincentius, 278. Descuffi Hugo, 237, 403. De Vannes M. Aloisia, 175. Devay Franciscus, 182. Dezzi Franciscus, 32. Di Benedetto Ioannes, 208. Di Biase ioseph, 367. Dietzl Ludo vicus, 455. Di Francesco Aloisius, 183. Di Iorio Albertus, 167. Diñan Ioannes P., 486. Dineen Ioseph Paulus, 32. Di Rosa (S. D.) Maria Crucifixa, 567. Diss Ioseph, 484. Dissundes Begesat, 21. Dobbelmann Petrus Th. M. 486. Dolci Ioannes, 511. Domabyl Gustavus, 207. Dominicus (S.) de Guzman, 329-334, 375, 523. Donadeo Aloisius, 550. Donati Franciscus, 278. Dorel Aemilius, 550. Döring Henricus, 288. Dostal Ioseph, 247. f Doubrava Ioseph, 184. Dougherty card. Dionysius, ,123 s., 125, 126, 181, 434. Douhet Petrus, 31. 592 Index nominum personarum Doulcet Ioannes, 327. Doulin Georgius Thomas, 205. Dousset Cyprianus, 403. Dowd Franciscus, 454. Dre vel Carolus, 181. Droste-Vischering (de) Clemens, 32. Droste-Vischering (de) Georgius, 32. Droste-Vischeriag (de) Ioseph, 32. Du Bourg Armandus, 19. Du Bourg ven. Iosepha( Anna Rosa), 19 ss. Du Bourg N. episcopus, 20. f Dubourg card. Augustus Ren., 438. Duchesne ven. Philippina, 365. Dudon Paulus, 26. Dufty Ioannes A.,. 244. Dufieux Aloisius, 455. Dugal Ioannes Franciscus Simeon, 245. Dumasdier Augustus Eugenius, 274. Dunn Ioannes, 435, 527. Dupraz Emanuel Aemilianus, 247. Durantaye (De la) Franc. Xav. 326. Dutari Rodríguez Secundus, 246. Dwyer-Gulielmus D., 118. E Eblé Mauritius, 518. Edmundson Georgius, 241 s. Edwards Salas Raphaël, 384. Egan Andreas M., 244. Eguiguren Ludovicus Antonius, 327. Ehrle Franciscus, 494 s. Eid Alfredus, 245. Eisenegger Ioseph, 182. Eleutherius (S.) papa, 544. El-Khazen Kesseruan, 486. El-Khazen Stephanus, 485. Elisabeth (S.) a Turingia, 231. Elisabeth Theresia a Ss. Corde Iesu (S. D.), 28. Ems Ludovicus, 31. Ephraem (S.) Syrus, 149-153. Eras Bernardus los., 326. Erix Carolus, 245. Ermini Aloisius, 286. Errázuriz y Valdivieso Crescens, 384. Esders Henricus, 278, 486. Esteban Eustasius, 445. Estupinian Balthasar, 31. Eugenius P P . III, 7. Everard Patricius, 235. Everts Henricus, 183. Evreinow Alexander, 407. F Fabbri Ioseph, 31. Fahre Antonius, 525. Fabrini Alfonsus, 107; Fagiolo Silvius, 402. Fallón M. F. 79 ss., 82-83. Fanfani Ludovicus, 107. Farell Thomas F., 206. f Farelly Ioannes P., 184. Farget Raimundus, 550. Farina Fortunatus, 227. Farina Iulius, 43. Farne Humbertus, 486. Farrelly Patritius Fr., 326. Faulhaber (de) card. Michael, 103, 123 s., 125 s., 180, 288, 529. Faure Theodorus, 406. Federici Bosius Riccardus, 116. Federici Fortunatus, 406. Federici Vincentius, 65. Feher Iohannes, 551. Feodorow Leonidas, 181. Ferdinandus (S.) Rex Hisp., 418. Fernandez et Barragan Ioseph a Iesu, 527, 532. Fernandez Garcia Marianus, 568. Fernandez de Peñaranda y de Angulo march. Augustinus, 456. Fernando Sebastianus, 403. Ferrari march. Albertus, 456. Ferrari Angelus, 326. f Ferrari card. Andreas, 195; 120, 341. Ferraro Ioannes, 487. Ferrata Franciscus, 552. Ferrata Nazarenus, 166, 170, 172, 173. Ferrazzi Victorius, 455. Ferreira de Mello Ioachim, 198, 287. Ferrerius (S.) Vincentius, 332. Ferrini Contardus (S. D.), 204. Festädt Aemilius, 247. Fidelis (S.) a Sigmaringa, 562-564. Filiplié Iustus, 269, 270, 272, 273. Filippi Ernestus, 383, 402, 526. Filippucci Matthaeus, 277. Fissore. Carolus, 487. Index nominum personarum Fitzpatrick Fentonius, 244. Fiacchi comes Carolus 326. Flannery Thomas, 181. Flipo-Leclercq Romanus, 118. Flooren Fridericus P. L., 279. Florczak ioseph, 170, 172, 173, 546. Focardi ioseph, 487. Foissin Ludo vicus Io. los., 246, Foley Gulielmus, 244. Foley Patritius, 244. Fontain Romanus Rob., 118. Fontaine (B.) M. Magdalena, 115. Fornara Franciscus, 407. Forni Efrem, 520. . Fournet ven. Andreas Hubertus, 29,365, 387-391. Franchi (B.) Andreas, 549. Francica Nava Ioseph, 307. Franciscus (S.) Assisiensis, 34 ss., 298, 347, 473. Franciscus a Camporosso (ven.), 29, 242. Franzioni Ioannes, 519. Franzoni Ioseph, 248. Frencken Carolus, 327. Frentju Valerius Traianus, 181. Froment Augustinus loa., 550. Frommer Albertus, 118. Frühwirth card. Andreas, 179, 51.7. Fulman Marianus Leo, 497. Fumasoni Biondi Petrus, 325, 366, 402, 549. G f Gabriels Henricus, 248. Gaggia Hyacinthus, 454. Gaido Sebastianus Pius, 279. Gaillard Ludovicus, 525. Galati Antonius, 227. Galgani (S.D.) Gemma, 28. Gallagher Ioseph, 207. Galli Dominicus, 206. Gallinetti Felix, 519. Gallucci Dominicus Antonius, 119.. Gamazo y Garcia de los Rios Ioseph M., 407. Gam belli Franciscus, 280. Garand Philias Stanislaus, 116. Garcia Iacobus, 366. Garcia a Costa Andreas Philomenus (S. D.), 366. 593 Garcia-Peiayo y Cordoncillo Dionysius, 208. Garelli Guido, 485. Garicoïts ven. Michael, 28. Garnier Eugenius, 362. Garnier Duplessix Natalis, 455. Gaspais Augustus, 104. Gasparri Henricus, 132, 338, 371, 460. Gasparri card. Petrus, 116,121, 344, 428. Gasquet card. Aidanus, 27, 30, 366. Gautkowski Paulus, 518. Gasteiger Ioseph, 32. Gastonquai Ioseph Nap., 246. Gauthier Augustus, 289. Geier (de) Fridericus, 206. Genocchi Ioannes, 219. Geoffroy Eugenius, 205. Gerardus Ruscinonensis (comes), 6. Germiny (de) Carolus, 245. Gerstenberger Liborius, 456. Ghilini familia* 72. f Ghiurekian Ignatius, 569. Gian seu Dan, 275, 360-363. Gianelli (ven.) Antonius M., 28. f Giani Sabati nus, 184. Gianombello D. Ioannes, 119. Giardini Marius, 524, 542, 565. Gibault Albericus, 278. f Gibbons card. Iacobus, 208. Gillispie Georgius L, 206. Gilmartin Carolus, 485. Gini Hermes, 326. Gioia Paschalis, 498, 527. Gjonali Ioseph, 483, 525. Giorgi Ioseph, 525. Giorgi card. Orestes, 30, 179, 204, 243, 301, 324, 549. Giovannoli Silvius, 519. Gir Romanus Theot., 118. Girard Iulius, 383, 387, 526. Glavin Ioannes, 116. Glennon Ioannes, 517. Gnam Philippus, 134. Godlewski Stanislaus, 207. Goebel Mattheus, 517. Goeldlin de Tiefenau Fridericus, 118. Gohr Christianus, 407. f Gomes da Silva Prudentius, 520. Gonczlik Colomannus, 488. Gonzaga princeps Carolus, 119. 594 Index nominum personarum Goubet Henricus, 327. Gourand Henricus, 404. Gourd Dominicus, 85. Gouthier Carolus, 30. Gouyon de Beaufort Aloisius M. FIorianus, 182. Granito Pignatelli di Belmonte card. Ianuarius, 22, 116, 180, 233, 324, 362 s., 448 s., 549, 567. Grassi Aloisius, 455. Grassia Aloisius, 205. Graziani Antonio, 32. Grazioli Iulius, 47, 79, 165, 166, 168, 169, 170, 171, 172, 392. Gregori Alfonsus, 278. Gregorius (S.) Magnus, 389. Gregorius PP. IX, 35. Gregorius PP. XV, 561. Gregorius PP. XVI, 236. Greve (de) Dierfeld Hermannus, 207. Grimaldi Achilles, 1^5, 277. Grimaldi Caietanus, 403. Grinetti Ioseph, 247. Grosch Henricus L, 403. Grossauer Carolus, 277. Grossi Caelestinus, 456. Grosso Chiafiredus, 407. Grotto Gualbertus, 61. Guala Aloisius M. Fortunatus, 159 s. Gualtieri Alfonsus, 406. Guarini Michael, 277. Guébriant (de) Ioannes Bapt., 560. Guggerotti Ferruccius, 279. Guglielmi Franciscus, 402. Guibert Aristides, 344. Guiglia comes Carolus, 487. Gumy Aloisius, 126. •f Gusmini card. Georgius, 456; 286. Harthl Aloisius, 288. Havelt Wenceslaus, 132. Haxmeier Georgius Aloisius, 117. Hayes Patritius Ioseph, 435. Heatley Leeming Henricus, 118. Hebert Gilbertus, 85. Heider Paulus, 551. Hejcl Ioannes, 551. Held Henricus, 206. Herbaut ioannes, 406. Herbener Ioseph, 244. Herman Hugo, 328. t Hernández y Muías Timotheus, 208. Herrera Gundisalvus, 406. Herrera Pina Ioannes a Iesu, 124. Hertzog Franc. Xav., 22. Herzen los., 182. Hieronymus (Sanctus), 91. Higgins Laurentius, 182. Hilber Franciscus, 367. Hin Maria, 54. Hirschbühl Aloisius, 405. Hlavinka Alois., 551. Hoban Eduardus, 525. Hobe-Gelting (de) liber baro Sigfridus, 280. Honorius PP. III, 299 ss. Hook Paulus, 517. Hourigan Michael, 403. f Hoyos Greg. Naz., 520. Hoz (de la) Thomas, 484. Hruby Antonius, 207. Hugo Ludovicus, 125. Hugolinus (card.), 35. Hugolinus (B.) a Gualdo Captanei, 549. Hunink Antonius Alb., 182. Huu Ioseph, 362. Huvey H. Ludovicus, 406. Hyacinthus (sanctus) Polonus, 332. II Haas Spithoever Henricus, 184. Hachiro Saionji, 404. Hallé Ioseph, 18. Hallenbarten Ioannes, 406. Hanna W. J., 83. f Harkins Matthaeus, 280. Harpain Maria Eustella (S. D.), 108-110, 115. Harpain Renatus, 108. I-J lacobis ^de) ven. Iustinus, 288. Iacono Ioannes, 260, 287. Jacquey Euclides, 85. Iacuzio Paulus, 325. lad Allah lacir, 246. Jamin Petrus, 327. Ianiszewski Andreas, 485. Ianssens Henricus Laurentius, 286. 595 Index nominum personarum Jarrett Bedas, 377 s. Iaroszinski Carolus, 205. Jarrige (S. D.) Catharina, 115. Ibero Ignatius M., 192. f Jeanningros Constans, 569. Ieremich Ioannes, 403. Jesus (de) e Souza Augustinus, 435, 526. Ignatius a Loyola (sanctus), 191. Illiers (D') Aloisius, 455. Ilsley Eduardus, 285. Imbert Laurentius et Soc. (Ven.),29,567. Innitzer Theodorus, 407. Innocentius PP. IV, 412. Innocentius PP. XI, 24, 44, 350. Ioannes (S.) de Deo, 5. Ioannes de Sancto Gulielmo, 443. John A., 247. t Jones Gulielmus Ambrosius, 184. Ioosten Henricus, 183. f Iorio Petrus Alfonsus, 552. Joseff Ioseph, 117. Ioseph (S.), Sponsus B. M. V., 158. Ioseph M. a Panormo (S. D.), 28. Joset Camillus, 278. Iphigenia a Matthaeo (Ven.), 28. Irenaeus (S.), 543 s. Isa m Takeshita, 404. Jullien Andreas, 243. K Kaas Ludovicus, 117. Kakowski card. Alexander, U, 250, 424. Kaldewey Humbertus, 402, 407. Kallaraktal Iacobus, 205. Kan-in, princeps, 404 s. Kaptan Ioseph, 207. Kappenberg Ernestus, 183. Karevic Franciscus, 339. Kaska Antonius, 207. Kaspar Carolus, 286. Kaup Ioseph, 485. Keating Fridericus Gulielmus, 285. Kersuzan Franciscus M., 402. Kinnosuke Miura, 404. f Kirstein Geo. Henricus, 248. Klecki Leo, 368. f Knecht Fridericus, 120. Knödgen Carolus, 488. Kobr Ioannes, 207. Kohuth Ioannes, 517. Komar Eduardus, 288. Kopytkiewicz Marianus, 244. Kordac Franciscus, 554. f Korum Michael Felix, 569. Koshiro Oikawa, 405. t Koudelka Ioseph M., 408. Kreymborg Antonius, 118. Kujipers Henricus, 367. Kulig Sigismundus, 519. L Lacoste Maria, 20. Lacy Richardus, 286. La Fontaine card. Petrus, 121. Lagergreen marchio Claudius Leo, 119, 404. Laghi Aldus, 324. Lago y Cizur Andreas, 487. Laliberté Carolus, 85 s. Lambertini Imelda (Ven.), 115. Lamerán d Aloisius, 117, 303. Lancellotti Paulus, 246. Langlois Achilles, 246. Langlois P., 79, 80s. Langlois Rosalia, 85. Lapalme Iulius, 403. Lapierre Ludovicus, 550. Laplana y Laguna Crucianus, 560. Lara Leopoldus, 101, 125. Larouche Almas, 403. La Rue Antonius, 327. Laude Norbertus, 518. Lauletta Aloisius, 403. Laurenti card. Camillus, 284, 287, 325, 366, 517. Lauri Laurentius, 324. Laurini Franciscus, 183. Laveille Augustus, 326. Lavelli Ambrosius, 47-54, 506-514. Lavigerie card. Carolus M., 385. Lazzara F r a n c , 519. Lazzarini comes Alfredus, 247. Lebreton Arsenius, 454. Leca Hyacinthus, 180. Le Cadre David, 104, 125. Le Comte Carolus, 126. 1 1 Scriptum meneóse L e w e i l l e . 596 Index nominum Lecroart Henricus, 415. Ledoulx Alfonsus, 518. Ledwina Emmanuel, 227, 287. Lee Riceardus, 182. Lefebre Gustavus Petrus, 403. Lefebvre Carolus, 519. Lega Antonius, 285. Lega card. Michael, 30, 179, 485, 517. Le Gras de Marillac B. Ludovica, 115 Le Grelle vicecomes Maximilianus, 550 Leimbach Carolus Alex., 247. Leman Aloisius, 182. Lerne a Silveira Cintra Sebastianus, 197 286, 463, 466. Leo PP. II (S.), 543. Leo P P . IX, 6. Leo P P . XIII, 35, 127, 129, 188, 220. Leopardi Monaldutius, 549. Lepercq Daniel, 117. Lepercq Destailleurs Paulus, 117. Lepicier Alexius, 346. Le Roy Alexander, 288. Leser Iacobus, 183. Lesmes Dehesa Abriat, 406. Letosnik Ioannes, 207. Leweille, vide Laveille. L'hereux Petrus, 79 ss. Libri Marianus, 473. Liebel Robertus, 206. liiebner de Kakucs Ioannes, 279. Lillo Maximinus, 403. Linardic Dominicus, 269, 270, 272, 273. Lippert Conradus; 119. Lisbona y Alfonso Petrus, 32. Lisch Augustus, 245. Litschauer Ioannes, 279. Livingston Gulielmus, 205. Livinbac Leo, 376, 524. Locatelli Angelus C, 509, 514. Loebmann Franciscus, 32. Logue card. Michael, 256. Loiselle I. A., 79 ss. Lombardi Carmelus, 454. Lonergan Ioannes, 487. Long Gulielmus, 207. Looney Michael, 116. Lopes y Silva Fernandus, 183. Lopez Garcia Vincentius, 183. Lotharingia (a) Carolus, 231. Lotharingia (a) Fridericus, 231. personarum Lotharingia (a) B. Margarita Alenconii ducissa, 204, 231-233, 401. Loudon Ioannes, 278. Lovazzano Rogerius, 280. f Loza Caelestinus,- 120. Lualdi card. Alexander, 307. Luanga Carolus et Socii (BB.), 204. Lucas Carolus, 119. Lucet Ioseph, 278. Luchenti Ioseph, 519. Ludovicus IX (S.), 7. Ludovicus fr. (S. Francisci Ass. alumnus), 7. Ludovicus « Le Gros » rex, 493. Ludovicus XIV, rex, 447. Luis Perez Ioannes B., 560. Luiz Paulus C, 405. Lupi Alexander, 244. Lupidi Ioannes, 568. Luyo Ioseph, 403. Lynch Caecilia, 235 ss. 1 M Mac Carty Florentius, 235. Mac Cormack Ioannes, 404. Mac Donald Georgius, 206. f Mac Donnell Carolus Eduardus, ¿456. Mae Garvey Gulielmus, 244. Mae Gavick Alexander, 524. Mae Ginley Gulielmus, 118. Mac Glynn Daniel, 486. Mac Grau Iacobus L, 118. Mac Hugh Franciscus P., 244. Mac Intyre Ioannes, 288. Mae Mahon Ioannes, 117. Mae Mahon Ioseph Henr., 205. Mae Poland Bernardus, 367. Macchi comes Aloisius, 31. Macias Ioannes, 414. Macri Ioseph, 182. Madden Martinus, 118. Madias Constantinus, 404. Maertens Henricus Ludov. los., 518. Maestrini Raphael, 328. Magee Iacobus, 181. Magnasco Ioseph, 551. Magnis (de) Antonius, 328. 1 Impressum: Soza. Index nominum personarum Magri Ioseph, 279. Maher Michael, 403. Maillet Franciscus Alex. 277. Malik Pira, 401. Malipiero Ioseph, 246. Mancini Alexander, 244. Mancini Iulius, 184. Manerba Antonius, 393. Manna Nicolaus, 119. Mannucci Ubaldus, 276. Many Seraphinus, 168, 174. f Marbeau Emmanuel Iulius M., 328; 244. Marchand Ubaldus, 326. Marcu Isidoras, 277. Marelli Aloisius M., 181. t Marenco Ioannes, 520 ; 252, 254. Marchetti-Selvaggiani Franciscus, 30. Margaritae a Lotharingia, 231-233, 401. Maria Clotildes Angela (B.) a s. Francisco Borgia, 115. Maria a Iesu (Iosepha du Bourg), 19,20-23. Maria (S. D.) a Passione D. N. I. C, 401. Maria a Sancto Henrico, 28, Maria Magdalena (S.), 6 s. Maria Michaela a Ss. Sacramento (S. D.), 29, 242. Maria Rosa, O. S. B., 28. Mariani Angelus, 23, 27, 110, 114, 162, 233, 237, 359, 363, 390, 445, 448, 452. Marietti Marius Ed., 531. f Marinangeli Dominicus, 184. Marincich, 269. Marinelli Felix, 167. Marini Laurentius, 183. Marini card. Nicolaus, 30. Marion Patricius Franciscus, 117. Marmaggi Franciscus, 434. Maroto Philippus, 324. Martin Ioannes M., 244. Martineng (de) Emmanuel Andr. Iulius, 405. f Martínez Cabanas Iacobus, 569. Martínez y Marco Hermenegildus, 403. Martínez y Martínez Henricus, 2Ö8. Martínez Noval Bernardus, 383, 526. Marucco Vincentius, 279. Masanao Tsuchiya, 405. Masera Ioannes Andreas, 227, 286. Massari-Elia Iosephus, 368. Massaruti Nicolas, 406. r 597 Massei Ioseph, 208. Massicatte Iulius, 326. Massimi Maximus, 47, 61,165,166, 167, 168, 169, 170, 171, 174, 546. Massimo princeps Camillus, 205. Matassian bei Hovannes, 486. Mauritius (epus Burgen, saec. xin), 418. Maximilianus dux Saxoniae, 403, Medolago Albani comes Hieronymus, 519. Medolago Albani comes Pius, 519. Meizlik Ioannes, 326. Melampo Angelus, 65. Melchiori Franciscus, 477, 484, 527. Melibeu de Lima Abdon, 407. Mélisson Alfridus I u l , 454. Mem eo Ricardus, 550. Memgian Ioseph, 181. Memmola Vincentius, 486. f Menachery Ioannes, 569. Ménard Christina, 85. Menghini Ioannes B. M., 243. Mény Eduardus, 486. Mercier card. Desideratus, 127. Mercier Ioseph, 245. Mérel Ioannes M., 288. Merlini Ioannes, 204. Merry del Val card. Raphael, 30, 363. Meschini Arturus, 206. f Meseguer y Costa Ioseph., 32. Mesini Ioannes, 517. Mesker Theodorus, 454. Messik Franciscus, 551. Methodius (S.) Slavorum apostolus, 557. Micara Clemens, 433. Michel de Trétaigne Ioannes B. M. Leo Carolus, 206. Micheli Angelus, 119. Micozzi Antonius, 383, 526. Miglior Ioseph, 486. Migliore Augustinus, 492. Mignon Armandus, 326. Mignone Carolus Laurentius eiusque filii Ioseph, Riccardus, Franciscus, 61-72 passim. Milani Anacletus M., 471. Milani Augustus, 288. Miliozzi Philippus, 456. Miller Ioseph Narcissus, 246. Milone Nicolaus, 525. Miville-Dechêne Eleazarus, 182. 598 Index nominum personarum Molloy Thomas Edm,, 525. Monestel Antonius, 126. Monod de Froideville Ioannes, 518. Monteith Ioseph Basil., 551. Monteleone Henricus, 454. f Montes de Oca y Obregon Ioseph M. L, 456. Montpellier (de) Adrianus, 278. Moreno Diaz Ezechiel, 549. Morales Correa Ioseph, 406. Morano Franciscus, 243. Moreau Georgius, 456. Morelli Iulius, 32. Moreno Diaz (S. D.) Ezechiel, 549. Moretti Franciscus, 124, 180, 324. f Morganti Paschalis, 569; 285. Morissy Mauritius Ign., 551. Mortarino Petrus, 519. Moruzzi Ioannes, 486. Moscicki Michael, 206. Moscoso Alhado Acacius, 406. Mostyn Franciscus, 124, 227. Motta Aurelius, 328. Moylan Franciscus, 235. Moynagh Ioannes Patr., 277. Mueller ioseph, 406. f Mueller Ioseph, 208. Mueller Otho, 487. Muldoon Petrus Aloisius, 325. Mullen K. Io., 455. Mullin Iacobus, 244. Mundelein Georgius, 525. Munerati Dantes, 90. Muñoz Aloisius, 435, 526. Murialdo Leonardus, 549. Murray Daniel, 235. Murray P. Patritius, 126 s. Murtha Quina, 207. Murumba (B.) Mathias et Socii, 204. Mutel Gustavus Carolus, 325. Mutschechner Ioseph, 368. Nannerini marchio Ioseph, 405. Napolitano Ioseph, 246. Nasalli-Rocca Ioannes B., 524. Nash Ioannes, 244. Nathan Ioseph, 517. Nelson Hubertus, 85. Neri Ioseph, 244. f Netto card. Sebast., 32. Neuman ven. Ioannes Nepomucenus, 23, 567. Neyret Ioseph, 550. Nicolaus PP. IV, 35. Nicolaus (S.) Tolentinas, 443. ; Nicotra Sebastianus, 468. Nieulant y Erro Carolus, 406. Normand Ludovicus Philippus, 327. Normandière Ioseph, 454. Norton Michael, 117. Noval ioseph, 568. f Novelli Maximilianus, 569; 125, 227. Novia Victorius, 392-400. Numa de Blois Carolus, 327. Nyvet Antonius, 207. 0 0'Brien Maria, 235. 0'Connel Ioannes T., 277. O'Connell Daniel, 237. O'Doherty Thomas, 147 s. 0'Donovan Michael, 244. 0'Gorman, 234. O'Neill Ioannes J., 182. 0'Reilly Thomas, 288. Occhiuto Bruno, 527, 532. Odelin Henricus Alois., 403. Ogier Iacobus, 495. Olaechea Gulielmus, 404. Olano (de) Loy zaga Iriondo y Aldama de Figols comes Ioseph, 31. Olivero Dominicus, 61. Orlandi Nazarenus, 279. Ortenzi Virgilius, 117. Ortiz Arrieta Octavius, 525. Ossa (de) y Brown Aloisius, 518. Ossicini Caesar, 518. Ott Michael, 287, 292. f Oury Fridericus Henricus, 184. Owens Ioannes M., 277. Ozanam Fridericus, 136. P Paban-Segond Oeslaus, 30. Pacelli Eugenius, 411, 476, 529. Pacificus (S. Francisci alumnus), 7. Index nominum personarum 599 Perez Seoane y Roca de Togores, comes f Padilla y Barcena Paulus, 120. de Velie, Emmanuel, 406. Pagani Planea Incoronati marchio CaPérier Ferdinandus,. 387, 435, 526. rolus M., 327. Périès Georgius, 279. Pagella Ioseph, 407. Perrano Nicolaus, 367. Pages Ludovicus Alfridus, 278. Pers et Varn margravius Carolus, 32. Paglialunga Alexander, 32. Perusius Angelus, 445. Paino Angelus, 125. Petich Franciscus, 403. Pal Mathias, 488. Paleólogo Gulielmus, marchio Montis- Petit Carolus, 118. ì Petite Eugenius, 31. ferrati, 232. f Petkoff Michael, 569. Paleólogo Anna, 232. « Palestrina » (a) Ioannes Petrus A oi- Petrasch Albertus, 277. Petrelli Ioseph, 324. sius, 473 s. I Petroccia Henricus, 30. t Palladino Marius, 520. Pétrone Ioseph, 498, 527. Pallotti ven. Vincentius, 29, 453. Petrus (S.) Princeps Ap., 363 s. Palma Eduardus, 278. Petrus (S.) Martyr, 332. Panighi Petrus, 519. Peviani Sanctes, 247. Pallulon Miecislaus I, 339. Pezzoli Ioseph, 47 ss., 505, 517. Palyó Michael, 208. Philipona Pius, 487. Panart Mauritius, 278. Piana Angelus, 328. Panizzi Desiderius, 118. Piani Gulielmus, 560. Panormo (a) Ioseph M. (S. D.), 28. Pianese Michael, 207. Paolini Franciscus M., 233. Piatti Franciscus, 347. Paquin Ioseph Efrem, 325. Pica (sancti Francisci mater), 298. Parisio Hyacinthus, 551. Piccioni Ioannes, 286. Parozzi Carolus, 367. Parrillo Franciscus, 47, 54, 165, 166, Pich Iacobus, 32. Picotin Maria, 108. 167, 170, 171, 172, 174, 392. Piffi card. Gustavus, 12. Pascal Albertus, 290 s. I f Pinceau Michael, 569. Pasetto Lucas Hermenegildus, 525. Pinczon (de) Paula Aloisia, 365. Pasi Dominicus, 306. Pini Io. Dom., 517. Pasini Adam, 244. Pinten Ioseph I., 560. Pasquinangeli Eucherius, 117. Pires de Oliveira Levi, 551. Passionei card. Dominicus, 26. Pisapia Hemericus, 326. Paturle Paulus, 278. Pius (S.) P P . V, 333. Patrizi Nazarenus, 168, 173. Pius PP. VI, 55. Paulikowski Ferdinandus, 403. Pius P P . VII, 545. Paulus PP. Il, 469. Pius PP. IX, 493. Paulus PP. III Farnesius, 300. Pizarro Franciscus, 413. Paus (de) Christophorus, 183. Pavone Caietanus, 182. Pizzardo Ioseph, 180, 276, 277, 366. Pecorari Caesar, 116, 277. t Pizzi Caietanus, 368. Peinlich Maximilianus, 551. Pizzirani Caesar, 119. Pelczar Ioseph Sen., 475. Pizzorno Bernardus, 124. Pellegrini Aegistus, 183. Platzner Eugenius, 207. Pelletier Ioseph, 117. f Plaza y Blanco Raymundus, 552. / Pepe Aloisius, 207. Plunket (B.) Oliverius, 115. Peralta (de) Emmanuel, 205. Pocci Carolus, 180. f Pereira y Castellón Simon, 30,120. Poche Albertus, 486. Perez Capetillo Henricus, 407. Podestà Lazarus, 31. Index nominum personarum 600 Potetti Guido, 368. Pollio Franc. Xav., 31. Polycarpus (S.) Smyrnen., 544. Pomares Petrus, 477, 527. Pompen Iacobus, 181. Pompilj card. Basilius, 324. Ponzoni Aloisius, 550. Popa Chariton M., 280. Popu Matein Simeon, 277. Porcelli Franciscus, 456. Porres (de) beatus Martinus, 414. Portella Nunes Cicero, 183. Portuondo Bonaventura, 486. Postaccbini Vincentius, 119. Postel B. Maria Magdalena, 29, 401. Pozzan Victorius, 170. Pranzini Ioseph, 286. Praschma (de) comes Ioannes, 328. Prat Andreas M., 9. Precan Leopoldus, 517. Prior Ioannes, 54, 61, 73, 166,167, 168, 170, 171, 172, 173, 174 s., 392. Prosper (S.) martyr, 306. Prud'homme Ioseph, 288. Puccini Robertus, 486. Pudichery Antonius, 326. Puija Carmelus, 227. Puyols Marcella, 446. Q Quadrani Franciscus, 367. Quadraroli Septimius, 477, 527. Quattrocoio Henricus, 166,167,168,169, 170, 171, 172, 173. Quilliet Raphael, 382 s. R Rabeneck Ioannes B., 30. Raber Godefridus, 454. Rada y Gamio Petrus Iosephus, 404. Rafferty Michael, 244. Raffi Ioannes, 260, 287. Ragonesi card. Franciscus, 123,180,287, 289, 325, 517. Raia Salvator, 407. Rambelli Ioseph, 184. Ramello Aloisius, 519. Ramirez Silvinus, 289, 356. Ramoni Alfridus, 118. Ranieri Augustus, 247. Ranuzzi Aemilius, 65. Ranuzzi de Bianchi card. Victorius Am., 107, 114, 179, 324. Rass B., 279. Ratti Achilles, archiep. Adanen., 260, 286; postea S. R. E. card., 284, 285, 287, 289, 325. Ratti Pius, 61. Raventós y Noguer Emmanuel, 208. Raventós y Noguer Ioseph, 208. Raymundus (B.) a Capua, 375. Raymundus (B.) de Pennafort, 332. Re Franciscus, 402. Recanatini Nazarenus, 551. Redmond Iacobus los., 407. Redolii (S. D.) Fortunatus, 28. Redondo y Herrero Soter, 289, 356. Refice Licinius, 408. Regó (do) Barros Aristeus, 183. Remond Paulus, 287. Remuzat ven. Anna Magdalena, 29,179. Renaud Alfonsus, 406. Rendina Ioseph, 206. Répond Iulius, 403. Rey y Boza Riccardus, 455. Reyl Franciscus, 207. Reymond Maximus, 327. Reuter Aemilius, 245. Rheaume I. O., 83. Rice Patritius Hugo, 327. Richter Henricus Hermannus, 278. Riezzo Vincentius, 248. Rigo Arnaldus, 130 s. Rincón Gallardo comes de Regia Alfonsus, 118. Rizzi Anselmus, 189. Robba Hieronymus* 184. Robert Georgius, 118. Roberti Franciscus, 130. Roberti-Percy Ioseph, 487. Roca de Togores y Caballero, marchio de Torneros, Ferdinandus, 405. Roccatagliata Marius, 206. Rocco Gambaro Ioannes B., 455. Rodet Adrianus, 550. Rodolfi Ferdinandus, 454. Rodríguez Madeira Ioseph, 487. Roell Franciscus, 454. Roisecco Iosephus, 73 ss. Index nominum personarum 601 Salviucci Savinus, 31. Sánchez Ibañez Iulius, 488. Sánchez et Paredes, 560. f Sansoni Anselmus Evang., 368. Santagostino Angelus, 206. Santarelli Antonius M., 233, 448. Santarelli Benedictus, 277. Santi Aloisius, 183. Santini Romaeus, 550. Santopaolo Nicolaus, 326. Santos (dos) Cabrai Antonius, 524. Sanz de Samper Riccardus, 325. Sardo Marius, 488. Sasselli Hector, 278. Saubat Iulius, 359. Sauvage Georgius Michael, 30, 276. Sauvant Aemilius Fernandus, 383, 387, 526. Sbarretti card. Donatus, 30, 179. Scabbia Victorius, 327. Scapardini Hyacinthus Angelus, 466, 477. Scapinelli card. Raphael, 116. Scardovi Philippus, 119. Scarpetti (de) B. Angelus, 401, 443-446, Scarponi Petrus, 455. Schachieiter Albanus, 194. Scheiffes Ioannes, 125. f Schelfhaut Philippus, 569. Schick ele Modestus, 31. Schiemer Albertus, 182. Schierina (annalista), 70. f Schinosi Paulus, 408. Schlarman Ioseph H., 485. Schmid de Grüneck Georgius, 402. Schmits Eugenius, 206. Schmitz Carolus los., 456. S Schneider Egon, 30. "Sabatini Franciscus, 487. Schöpfer Aemilianus, 181, f Sabatucci Antonius, 120. Schraven Hubertus Franciscus, 18. Sabbatini Oddo, 407. Schreiber Antonius, 207, 435, 527. Sacazan Elias, 245. Schrembs Ioseph, 30, 288. Sacconi Vincentius, 47, 165, 167, 168, Schroeder Edoardus, 324. Schuh Iulius, 372. 169, 170, 171, 172, 173, 392, 505. Saint-Aubin (de) Ovidius, 487. Schulte card. Carolus Iosephus, 103, Saint-Cyr N. D., 79 ss., 87 s. * 123 s., 125, 126, 181, 260, 423. Salesius (S.) Franciscus, 160 s. Schwebach Iacobus, 328. Salimei Ioseph, 180. Schwertner Augustus J., 126. Salinger Robertus, 236. Scott Ioseph, 118. Salomon Albertus, 404. Seelisch Adolfus, 245. Roisecco Gregorius, 73. Roisecco Pius, 73 ss. Rollino Franciscus, 73 ss. Roma Caietanus, 32. Romagnoli Ioannes, 407. Romanini Alfonsus, 118. Romualdus (S.) ep., 492. Roncalli Angelus, 204, 277. Ronchi Alfonsus, 550. Ronconi Octavius, 32. Rorke Maria, 234. Rosa (S.) a Lima, 414. Rosa (da) Marques Antonius, 328.Rosianu Stephanus, 279. Rosinski Benedictus, 277. Rossetti Petrus, 61, 72, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 505. Rossi Caesar, 181. Rossi Caietanus, 456. Rossi Humbertus, 286. Rotondi Antonius, 486. Rotter Ioseph, 487. Rotzinger Anselmus, 328. Roux Petrus, 327. f Roverié de Cabrières card. Franciscus M. Anatolius, 569. Rozario Aloisius, 278. Ruelli Augustinus, 30. Ruffin comes Camillus, 117. Ruggeri Alfridus, 551. Buggeri Ioannes B., 279. Ruggiero Dominicus, 375. Ruscinonensis comes Gerardus (s. ix), 6. Ruspoli princeps Alexander, 31. Russo Aloisius, 31. Russu Alexander, 280. ACTA, vol. XIII, n. 15. — 31-12-921. M 602 Index nominum personarum ' Seganti Franc. Xáv., 31„488, 552. Seling Conradus, 279. f Sendrea Philippus N., 480. Seraiter Ioseph, 487. Sereggi Iacobus, 498, 526. Serlupi march. Alfonsus, 405. Servaes Albertus, 197. Servais Eduardus, 486. Setzuso Sawada, 405. Sheehan Ioseph F r a n c , 206. Shine Thomas, 286. Sica Carolus, 524. Siciliano-di Rende Ioannes, 247. Signori Iosue, 524. Siklos Arpadius, 455. Silj card. Augustus, 204, 243, 269, 517. Silvestri Dominicus, 368. Simatovic Ioannes, 247. Simon Renatus, 278. Simu Georgius, 279. Sincero Aloisius, 54, 73, 166, 167, 168, 169, 170, 172. Sinelli, Petrus, 205. f Singzon. Paulus, 569. Sion Leonardus, 403. Sion-Arnould (de) Romanus L., 118. Sironi Petrus, 513. Sirtori Caspar, 47-54, 505-514. Sivan Honoratus F r a n c , 405. Skala Iacobus, 409. Slattery Ioannes, 116. Smith Ioannes T., 206. Smith Ioseph Franc, 205. Soguera Septimius, 279. Solano (S.) Franciscus, 414. Solari Alexander, 244. Solari Franciscus, 182. Soleti Franciscus, 116. Solieri Franciscus, 167, 168, 170, 172, 173, 546. Solliers (de) Anna M. Francisca, 357. Solminhiac (de) ven. Alanus, 29, 516. Somma di Colle Ianuarius, 550. Soto Antonius M., 5 Soubaux Alexander, 407. Soubirous Maria Bernardina,- 365. Sourdin Petrus M., 244. Sousa (de) Ioachim Sil verius, 188. Soza Caelestinus, vide Loza. Spaapen Petrus, 278. Spacek Riccardus, 551. Spada Dominicus, 277. Spadafora B. Dominicus, 104-108, 115 275. ' Spee (de) comes Carolus, 487. Speller Aemilius, 245. Speranza Franciscus, 454. Stackpole Maria, 234. Stawiarski Valerianus, 408. Stein Antonius H., 326. Stocker Ioseph, 205. Stojan Antonius Cyrillus, 126, 553. f Stork Ioannes Caspar, 32, 252. Stortiglione Aristides eiusque gens (Augustinus, Felix, Hieronymus, Ioachim, Ioseph, Iuvenalis, Marianna,, Philippus, Rufinus, Sebastianus), 6171. Stotzingen (de) Fidelis, 416. Stritch Samuel A., 277, 435, 526. Subik Carolus, 208. Suria Ioseph, 184. Sutemi comes Chinda, 403. Sweens Petrus, 246. Swider Sigismundus, 244. Szélyes Dionysius, 32. Szeptycki (de) Andreas, 218. r T Tacci card. Ioannes, 284, 287, 306, 325, 366, 402, 453. Taigi (B.) Anna M., 1Í5. Takeij Nara, 404. Talamoni Aloisius, 244. Tamburini Ioannes, 551. Tamemori Iriye, 404. Tappouni Theophilus Gabriel, 525. Tarcisius (S.), martyr, 375. Tard ini Dominicus, 30, 328. Tedeschini Fridericus, 204, 260, 286. Teixeira Antonius T., 277. fTerrero y Escalada Ioannes Nep., 569. Testa Gustavus, 551. Theodechild.es (S.), 493. Théodore Eugenius, 278. Theresia a Puero Iesu, 29, 115,365,449453. Thevenoud Ioannes, 383, 387, 526. Thielemann Victorius, 247. Index nominum personarum Thomas (S.) apostolus, 414. Thomas (S.) Aquinas, 97, 98, all, 332, • 375, 423, 528. Thomas (S.) Cantuariensis, 7. Thomas (B.) Celanensis, 34 s. Thouret Ioanna Antida (ven.), 29, 323. Tiberghien Iulius, 524. Tibertelli Herrn annus, 327. Tihamér Toth, 208. Tijerino et Loaiciga Nicolaus, 525. Tisserant Eugenius, 279. Toccafondi Angelus, 455. Toda y Ñuño de la Rosa Alfonsus, 279. Togni Laurentius, 47, 505. Tolosano Ioannes, 328. Tomicek Franciscus, 207. Torelli Aloisius, 443. Torre Andreas, 117. Torre Ioannes, 119. Torribius (S.), 414. Tosti Aloisius, 487. Tosti Liberatus, 247. Toyoki Hamada, 406. Travaglio Ioseph, 246. Trezzi ioseph, 32. Trikál Ioseph, 407. Trithemius Ioannes, 195. Trocchi Titus, 308, 324. Trona (ven.) Ioannes Bapt., 29, 275. Tschann Franciscus, 368. Tsi-tcheng-lin, 54. Tu-duc rex, 361. Tung-Ming, 415. Turchi Nicolaus, 43. Turriano Ioachim, 105. Tymieniecki Vincentius, 260, 287. U Ubaudi Iacobus, 279. Ugolini Marianus, 65. Ugurgieri delia Berardenga Bandinus, 368. Ujihide Toda, 405. Unterreitmeier Franciscus, 454. Ursel (D') comes Léo, 454. V Vagni Franciscus, 180. Valancius Mathias III, 339. 603 Valcelli Virgilius, 119. Valence (de) de Minardière Ioseph, 518. Valeri Aemilius, 367. Valeri Valerius, 116, 407. Valesia Margarita, 231. Valfrè di Bonzo card. Theodorus, 189, 243. Vallega I. B. Fridericus, 125. Vallejo P. Constantius, 187. Valverde Alonso Albertus, 208. Vân sac, 361. Van Arcken Ernestus Aug., 518. Van Cauvenbergh Ioannes, 31. Van de Rydt Georgius, 31. Van de Velde Augustus, 518. Van de Ven Antonius Christophorus, 486. Van de Werde et de Schilde lib. baro Gaston, 245. f Van den Bosch Alfonsus, 569. Van den Oudenhoven Ioannes, 118. Van der Putt Petrus, 246. Van Dijk Ioannes, 118. Van Gardinge Franciscus, 31, 404. Van Jersel Gulielmus Antonius Arnoldus Ioseph, 31. Van Rossuai card. Gulielmus M., 116, 243. Van Voorst tot Voorst baro Gulielmus, 206. Van Waesberghe Franciscus los. Lud., 246. Vannutelli card. Vincentius, 360, 390, 453, 473. Vanvitelli Aloisius, 305. f Vasquez Michael Carolus, 280. Vassallo Emmanuel, 403. Vassallo de Torregrossa Albertus, 490. Vastapane Iacobus, 550. Vazhapilly Franciscus, 238, 260, 287. Vecchi Antonius, 407. Vedruna (de) De Mas ven. Ioachima, 366. Velasco y Castilla Dionysius, 245. Velazco Lizardus, 406. Velia Mangion Paulus, 403. Veneziani Carolus, 487. Verdesca Zain Franciscus, 32. Verdurmen Iodocus, 247. Vermeersch Arturus 10, 243. 604 Index nominum personarum Verschaeve Cyrillus, 197. Vespignani Virginius, 193. Vevérka Ioannes, 207. Vianney (B.) Ioannes Bapt., 29, 357, 567. Vicentini Robertus, 169, 170, 171, 260, 276, 286. Vico card. Antonius, 5,7,110,162, 179 s., 237, 275, 445, 451 s. Vidal y Barraquer card. Frane. Ass., 123 s., 180, 287, 289, 325. Vigna Ioannes B., 327. Viladrich y Gaspar Iacobus, 288. Villalonga Petrus los., 486. Villardi de Montlaur Humbertus, 117. Vitali Franciscus, 183. Vitelli Franciscus, 407. Viti Mariani Hannibal, 405. Vittinghoff lib. baro Fridericus, 207. Vos Adrianus Iac. loa., 486. Vroom Gaspar Henricus, 246. Vylevcka Ioseph, 551. Vytautus, 339. W Wack Ioseph M. L, 181. Wadega Leo, 288. Wagner Aloisius, 551. Wallman Edmundus, 206. Walsh Alicia, 236. f Walsh Gulielmus los., 248. Warenghien baro Camillus, 368. Wesmael Adolfus, 247. ' f Whiteside Thomas, 120. Wibaut Edmundus, 278. Wich Adalbertus, 208. Wierusz Kowalski Ioseph, 404. Wilbrand W., 42. Willging Ioseph Clem., 519. Wirsing Eduardus Geo. los. Ant. M., 487. Wisniewski Stanislaus, 456. Wright Gulielmus, 31. Y Yoganata Pillai A., 31. Yoshinara Futara, 406. Yoshiya Fukuda, 404. Z Zaccarella Ioseph, 279. Zacearía (S ) Antonius, 517. Zaffarami Aloisius, 261. Zappata Alfonsus, 486. Zecchini Antonius 549. Zennoshin Hatta, 406. Zepeda Maximus, 454. Zonghi Lotti Franciscus, 368. Zorell Franciscus 91. f Zubieta Raymundus, 569. Zucca Ioseph, 551. IL - INDEX NOMINUM DIOECESIUM ALIORUMQUE LOCORUM A Achaden., 234. Achrain, 476. Acheruntin., 119. Adamantin., 188. Adanen., 260, 284, 286. Adelaiden., 403. Adrahen., 569. Adrianopolitan., 181, 434. Adrien., 189. Aegypti (vic. ap.), 175 s. Aegypti et Arabiae (deleg, ap.), 162. Aequatorium, 413. Aesin., 289. Africa m er id., 491. Aginnen., 21. Agrien., 207. Agua Prêta, 455. Aguas Bellas, 465. Aisée, 21. Alajuelen., 126, 252, 254. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Albanen., 22, 233, 362, 448. Albanen, in Amer., 116. Albania (Deleg. Ap.), 18 s., 185. Alben. Pomp., 402. Albien., 102. Aleppen., 486. Aleppen. (rit. syr.), 525. Alexandrina, 61, 407, 524, 525. Alexandrin, lat. (patr.), 184, 285, 568. Alexandrin, graeco-melch., 268. * Alexandrin, in Ontario, 383, 526. Algerien., 246. Alinden., 288. Almerien., 124, 383, 526. Alverna mons, 472. Amalfi, 458. Amalphitan., 117, 244. Ambianen., 126. America Centralis, 252, 254. America meridionalis, 5, 412. Amerin., 261. Anarucú, 483. Anati paraná, 483. Anconitan., 477, 551. Ancutiyo (fi.), 293 s. Andrapanen., 125, 227, 435, 526, 569. Andrien., 550. Angelorum, 118. Anglia, 377, 443. Anglonen. Tursien., 279. Angostura, 458. Anhalt, 296. Annaheim, 291. Annam, 360. Annecien., 456, 525, 527. Anori, 458. Antinoen., 120, 125,162. Antioquiensis, 457-461. Antofogasta (Vic. Ap.), 356. Antsirabé, 147. Antuerpia, £57, 358. Antuerpia Nova, vide, Noya Antuerpia. Apamen. lat., 433. Aprutin., 477, 527. Apulia, 491. Aquen. Gaii., 117, 355, 365. Aquen., 261, 551. Aquilan., 406. 1 1 i m p r e s s u m : Olvnden. 605 Aquipendien., 326. Aquisgranen., 260. Arethusin. Syrorum, 525 (emend.). Argentina Rep., 489 s. Argentomagum, 232. Arianen., 326. Arindelen, 560. Armachan., 182, 256. Arretin., 100. Ars, 29, 357, 567. Asculan. P i e , 208, 243, 277. Asisien., 298-302. Atchafalaya fl., 461 s. Aterraden., 132. Arrebaten., 365, 382 s., 550. Attalien., 248, 285. Aturen., 550. Aucanden., 289. Augustan. Vind., 476. Augustodunen,, 518. Aulonen., 560. Aurelianen., 232, 278. Aurien., 124. Aurillac, 453. Australasiae (Deleg. Ap.), 148, 541 s. Austria, 12, 207, 220, 403. Auximan., 407. Aversan., 205, 207, 208. Avignonen., 327. Azpeitia, 191. B Babylonen. lat., 483, 526, 527. Baiocen., 449, 456. Baionen., 174, 365, 391, 407. Baltimoren., 117, 208, 435, 526 s. Bamako (de) in Sudan Gallico (Vic. Ap.), 376 s., 383, 387. Bandiagara, 377. Barcinonen., 32, 243, 447. Baren., 100 s., 368, 403. Barreiros, 465. Basutoland, 491. Batavien. (Vic. Ap.), 518. Bathnanen. Sarugen., 525. Bautzen, 409 s. Bavaria, 529 s. Beelen, 132. Beiern de Maria, 465. '606 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Belgica, 127, 454, 467 s. Belho Jardim, 465. Bellevillen., 485. Bellicen, 29, 567. Bellohorizontin., 335-338, 594. Bellovacen., 278, 525. Belm ira, 458. Bender, 432. Beneventan., 454. Berchem lès Anvers, 357, 358, 359. Bergerac, 21. Bergomen., 45-47, 181, 204, 278 s., 488, 505, 506, 517, 519, 551. Berolinen. (Nunt. Ap.), vide : Germania, 116. Berythen., 525. Bessarabia, 434. Betafo, 146 s. Betharram, 359 s. Bethlernen., 246. Bethsaiden., 286. Bieley, 431. Binh-Cang, 360. Birmingamien., 285, 288, 289. Bisuntin., 227. Biten., 260, 287. Biturgen., 443. Biesen., 419 ss., 454. Bobien., 28. Bobodjoulasso, 377. Bohemia, 194,457 ; vide Gzeco-slovachia. Bogoten., 183, 240, 374. Boianen., 367. Bolivia, 120, 207, 308, 324, 413. Boma, 355. Bom-Gonselho, 465. Bom-Despacho (pagus), 132. Bornum, 336. Bom-Jardim, 464. 'Bom-Suceso, 336. Bonaeren., 179. Bononien., 28, 109, 119, 172, 286, 329, 456, 486, 519, 524, 527, 551. Bostonen., 117. Boussilon, 447. Boven., 287. Bracharen, 435. Brasilia, 8, 132, 188, 222, 338, 370 s. Brejo da Mâe de Deus, 465. Bredan., 246, 247, 279, 327, 518. Briceno, 458. Bri ves, 20. Brixien., 454, 456. Brixinen., 181 s., 184, 226, 260, 287, 367 s. Bruklinien., 435, 456, 525. Brundusin., 486 s. Bruno, 291. Bubasten., 125. Budvicen., 433, 517. Bugellen., 207, 245. Buique, 465. Bulgaria, 558. Bullen., 383, 526. Burdigalen., 455. Burgen., 123, 403, 418 s. Buscoducen., 31, 115, 182, 246, 404, 486. C Gaceres, 458. Caeté, 336. Cadurcen., 168, 403, 516. Caesaraugustana 560. Caesareen., 383, 456, 526. Caiacen., 286. Caietana, 260, 286, 289, 255 s., 456. Calabozo (de), 5, 280. Calamen., 126, 569. Calatanisiaden., 260, 287. Caleutten., 387. Californiae Inf. (vic. ap.), 289, 356. Calissien., 250. Callinicen., 525. Camerinen., 477. Campamento, 458. Campecoren., 477. Campifonten., 288. Campobello, 336. Camulianen., 435, 527. Canaden., 13, 289, 354. Canaden. et Terrae Novae Del. Ap., 292, 379. Canhotinho, 465. Capitis Haitiani, 100, 402. Capo (de) B. S., 49. Capsen., 362, 567. Capuan., 277. Gaputaquen.- Valien., 181. Cardinem, 124, 126, 227. Gariacen., 288. Carmen, 458. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Carmen (El) de Chocó, 460. Carolina, 458. Carolina Septentr, (vic. ap.), 117. Carolinae insulae, 148. Carondoles, 30. Carpathen., 527, 532. Cartago, 252. Cartusien., 106. Casalen., 286. Casertan., 32, 248, 520. Cassanen., 532. Massilien., 236. Cassiopen., 572. Cassovien., 208. Castrimaris Stabiar., 207, 560. Castrum Praetorium in Urbe, 193. Catalaunia, 447. Catanen., 307. Catende, 465. Cauca fi., 458. Cauna, 339 s. Caven.„et Sarnen., 100. Ce-li meridio-occid. (vic. ap.), 18. Ce-li meridio-or. (vic. ap.), 415. Ceneten., 470 s. Cenomanen., 326. Cephaluden., 368. Cestren., 125. Chachapoyas, 525. Changanacherien. (vic. ap.), 205. Cbang-Yuan, 415. Chan-si merid. (vic. ap.), 54. Chersonesus, 120. Chicagien., 525. Chicoutimien., 403. Chien., 404. Chigwell, 366. Chiquinquira, 5. Chocó (De) (praef, ap.), 460. Cho-moi, 361. Çhotin, 431. Cile, 367, 413, 519. Cilicia Armenor., 486. Cimbebasia, 147. Cimbres, 465. Civitatiscastel.-Hortan. et Gallesien., 32. Cizycen., 498. Clarholz, 132. Claromontan., 21, 208, 289. Clavaren., 31, 73-78, 367, 412 s. 607 Clevelanden., 184, 288. Clismaten., 227, 287. Clonferten., 147 s. Cochabamba, 17, 100. Cocincina Or., 275, 361 s. Collen., 125, 227, 286. Colocen., 488. Colomben., 405. Colonien, (archid.), 102, 123, 183, 207, 208, 245, 328, 423, 456, 467, 487, 520. Colonien, (tit.), 520, 525. Columbia, 374 s., 413, 460, 557 ss. Compsan. et Campanien., 248. Conchen, 560. Concordien., 518. Congi Belgici, 104, 355. Congi Gallici, 355. Congo (iL), 355. Conimbricen., 487. Constantinien., 366. Constantinopolitana 182 s., 550. Contagem, 326. Corcagien., 234. Cordoba, 458. Cordoben., 324. Cordoben. in America, 246. Corean, (vic. ap.), 325, 362. Corisopiten., 182. Corporis-Christi, 227, 287. Correntes, 465. Comenten., 135. Corynthien., 276. Costaricen., 32, 205, 252 ss. Cotronen., 227, 486. Covendo, 308. Cracovien., 519. Crainen., 288. Creman,, 551. Cremonen., 205. Crossen,, 328, 524. Cruangy, 464. Cuban.-Portoricen. (Dei. Ap.), 324, 402. Cubango in Angola (de) praef, ap., 147. Cujaben., 477, 526, 527. Cuneen., 125. Curien., 386, 402. Curien, (tit.), 435, 527. Cyców, 497. Czeco-Slovachia, 433, 554 ss. Czenstochowa, 11. 608 Index nominum dioecesium aliorumque locorum B Dam aseen., 477, 524. Dania, 553. Daulien., 454. Dead Moose Lake, 291. De Beni (vic. ap.), 308. Dedougou, 377. Deltae Nili (vic. ap.), 383, 387. Demetriaden., 125. Denverien., 454 s. Derthonen., 280, 312. Detroiten., 486. Diamantin., 551. Dianen., 534-537. Diocaesarien., 286. Diocletan., 324, 366, 402, 549. Divinopolis, 316. Doberen., 289. Dodonen., 384. Don Mauas, 458. Dorylen., 560. Dublinen., 234, 235, 248, 477, 527. Dubuquen., 30, 117. Durban, 491. Dyrraehien,, 477, 484. E Eboracen., 236. Eboren., 328, 367. Ebroicen., 135. Ebronen., 569. Edessen., 252, 254, 520, 524. Eenien., 525. Edimburgen., 13 s. Egitanien., 239. Einen., 401, 446. El-Paso, 31. Emmaus Pragensis, 194. Engelfeld, 291. Entre Rios, 336, 458. Envora, 483. Ephesin., 324. Eporedien., 456, 457. Esthonia, 549. Eupen. et Malmedien., 467 ss. Euraeen., 560. Evaux, 20 s. Evejico, 458. P Fabrianen. et Mathelieen., 125, 279, 286, 368. Faventina, l i é , 182. Favria Ganavese, 525. Ferentinen., 183. Feretran., 103. Fernen., 181. Ferrarien., 100, 326 s. Fesulan., 487. Fianarantsoa (vic. ap.) de, 172. Finlandia, 268, 277. Firman., 174, 183. Fiume (civitas), 383. Flandria, 127 ss. Flaviopolitan., 124, 287. Fleurbaix (de), 382 s. Florentin., 100, 219, 279, 328, 456, 550. Floresta dos Leôes, 464. Floresten., 463-465. Fodian., 125, 227, 477, 527. Foederati Americae Sept. Status, 13, 290, 461 s., 541 s. Fogarasien., 277, 280. Pollina, 470 s. Formosae Insulae (praef, ap.), 484. Foroiulen., 405. Forolivien., 119, 184, 244. Fortalexien., 198. Fossanen., 61 ss., 246. Friburgen., 120. Fromell.es (de), 382 s. Fu-kow (vic. ap.), 442 s. Fulda Sankt Benedikt, 291. Fulden., 244, 247, 423. Fundan., 255. G Gaditan., 328. Gallia, 6 s., 284, 327, 493. Gallovidien., 181. Gandaven., 117, 327. Garanhunen., 463-466. Gebennen. et Laus., 31, 327, 372. Geminiensis (Gjminö), 269 s., 273. Germanicien., 288." Germania, 163, 220, 411, 423 s., 467, 553, 568. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Gerrhen., 525. Gerunden., 30, 180. Ghardaia (de) praef, ap., 147. Glasguen., 13, 14. Gnesnen, et £osnanien., 11, 101, 424, 498, 518. Gómez, 458. Goritien., 101, 269 s, 271 s., 326, 403,407. Goyacen., 520. Goyanna, 464. Granaten., 32, 124. Grandormen., 118, 181. Gratianopolitan., 525. Guadalupe, 458, 532. Guadicen., 208. Gualden., 549. Guam insularum (vic. ap.), 542. Guanacaste, 252. Guatimalen., 252, 435, 526. Guipapá, 465. H Hailesburien., 205. Halifaxien., 244. Harlemen., 118, 182, 206, 278, 327, 367, 486, 550. Helenen., 519. Helenopolitan., 260, 286. Helvetia, 163, 220, 247, 386, 487. Hemesen. et Apamen. (syr.), 525. Herbipolen., 119, 456. Heredia, 252. Hibernia, 147, 234, 256-258. Hieracen., 181, 205, 227, 247. Hieropolitan., 383, 526. Hierosolymitana, 172, 181. Himerien., 227, 286, 435, 526. Hispalen., 208, 247. Hispania, 123, 204, 260, 405 s. Hitiruna, 316. Hollandia, 260, 276 s. Holleischen, 433. Hoang-ho (fi.), 415. Honan septentr, (vic. ap.), 126, 203. Hortam, 31, 117. Huaren., 435, 526, 56Ô. Hué, 362. Humboldt, 291. Huncway (fi.), 293 s. 609 Hungaria, 91, 454. Hu-pé orient, (vic. ap.), 174. Iacien., 125, 488.. Ianuen., 247. 327 s., 487, 524, 527, 551. Iaponia, 148, 403-406, 524, 565. J apura, 483. Iassien., 434. Javary, 483. Ica, 483. Iconien., 292. Iericoënsis, 457-461. Illinois, 290. Immensee, 386. Indiae Orient., 18, 247, 387. Indianapolis, 454. Insulen., 117, 126, 382 s. ínteramnen. et Narnien., 31, 124, 261, 286. Joliette (St. Un.), 30. Iquitos, 294. Italia, 369, 559. Itambe, 464. ltapecérica, 326. Itauna, 336. ituango, 458. Iugoslavia, 558. Juruá, 483. Jutahy, 483. K Kaft'raria 491. Kan-kow (vic. ap.), 442. Kassai sup. (de) vic. ap., 297. Kei (fi.), 491. Khan-hoa, 360. Kiang-si, 442. Kian-sou, 469 s. Kildarien. et Leghlenen., 244. Killaloen., 117. Kionzo, 355 s. Kiscineff, 434. Koango (de) praef, ap., 297. Komorów, 475. Kopina, 497. Korogo (praef, ap.), 484. Krassna, 434. Kuang-tong occid. et Hainan (vic. ap.), 289, 347. Index nominum dioecesium aliorumque locorum L Labacen., 247. Lacedaemonien., 308, 324. Lafayetten., 461-463. Lagoa dos Gatos, 465. Lagoa Secca, 464. Lamacen., 435. Lamien., 286. Lancianen., 101. Laodicem, 124, 324. Larinen., 456. Latvia, 549. Lauden., 247. Lausannen, et Gebennen., 31, 220, 406. Lauzum, 21. Lavania civ., 412 s. Legionen., 280. Lemovicen., 19, 20. Lendinara, 189. Leodien., 117, 119, 244, 404, 467, 487. Leofeld, 291. Leonen. Amer., 30, 120, 525. Leontopolitan., 125. Leopoldopolitan. (vic. ap.), 355. Leopoiien. lat., 101, 456. Leopolien. ruth., 218. Lexovien., 115, 365, 449, 453. Libanus Mons, 487. Liborina, 458. Liburnen., 183, 184, 227, 256, 286. Limau., 327, 403, 404, 406, 413 s. Limburgen., 488, 517. Limôeiro, 464. Limonen. (vic. ap.), 252, 253, 254. Linares (de), 124, 126. Lincien., 477. Lincolnen., 277. Liparen., 125. Lithuania, 339, 549. Liverpolitan., 120, 285, 289, 367, 407. Loango (fl.), 297. Lodzen., 249-251, 260, 287. Londonen., 79-88, 134, 169. Longavilla, 232. Lorien., 525. Lublinen., 320, 497. Lucam, 100, 173, 247. Luceorien. et Zitomerien., 207. Lucerin., 519. Lucionen., 407. Ludovicopolitan., 30, 517, 561. Lygdunen., 182, 278, 496, 544, 550, 551. Lugosien., 181. Lunen.-Sarzanen. et Brugnaten., 124,327, 569. Lusatia (praef, ap.), 409 ss. Lusitania, 8. Luxemburgen., 245, 247, 561. Lyeien., 247. Lydden., 311. M. Macaraibo, 5, Maceraten., 244, 305, 456, 485. Macrehen., 285. Madagascar, 146. Maditen., 288. Madraspolitan., 247, 278. Majdan kolbusz., 475. Maioricen., 198-201. Malacitan., 183. Malmedien., 467. Manchesterien., 288. Manciuriae Sept. (vic. ap.), 104. Manizalen., 520. Mantuan., 119. Marchesi Insularum (vic. ap.), 104. Marianopoli tan., 408, 560. Marcopolitan., 524. Marden., 525. Mariannen., 132 s., 336-337. Mariannenses insulae, 148. Mariannhill (de) vic. ap., 491 s. Marianopolitana 326, 406, 560. Marquetten, 560. Marshall insulae, 148. Massam, 367, 519. Massilien., 173, 357, 358, 525. Matadi, 355. Matriten., 102, 208, 279, 328, 456. Mauriac, 493. Maynooth, 236. Mayomba, 355. Mechlinien., 31, 127, 182, 206, 245, 278, 357-359, 486, 518 s. Medellen., 458. Medioburgen., 286. Mediolanen., 119, 120, 195, 203, 206, 244, Index nominum dioecesium aliorumque locorum 278 s., 285, 321, 328, 340, 367, 403, 486,517,520. Melden., 244, 326, 328, 525.. Meliten., 31, 403. Melphicteñ., Iuvenacen. ei Terlitien., 260, 287, 498, 527. Menevien., 124, 227, 517. Messanen., 100, 107, 205. Methonen., 477, 527. Mexican., 102,118, 134, 174, 356, 379-382, 383, 402, 532. Mileten., 519, 532. Misnen., 409 ss. Mobilen., 244. Moguntin., 125, 248. Mohilovien., 206. Molinen., 31, 117, 170. Monacen, et Frisingen., 32,103,123, 205, 206, 288, 476, 529. Monasterien., 32, 125, 132, 279. Mongoliae Orient, (vic. ap.), 167. Monoecen., 261. Monopolitan., 100, 116, 403, 492 s. Montecerignone, 105, 107. Montisalbani, 550. Montisfalisci, 208. Montispessulan,, 569. Montisregalis Ped.. 275. Montisserrati (B. M. V.) Abbatia Fluminis Ianuarii, 370 s. Montisvidei, 489, 532. Muenster (v. Sancti Petri), 290-293. Murnau, 476. Mutinen., 183, 550. Myriophyten., 383, 526. N Namurcen., 247, 278, 324, 367, 561. Nanceyen., 279. Nankinen., 469. Nanneten., 173. Ñapo, 565. Narnien. 261, vide etiam: Interamnen. Nashvillen., 277, 435. Natal (de) vic. ap., 491 s. Natalen., 524. Naupacten., 260, 286, 333. Navarra, 232. Naxien., Tynen. et Miconen., 277. 611 Nazaren., 463-466. Nazareth (Kentucky U. S. A.), 561. Neapolitan., 31,100, 119, 242, 275 s., 392, 403, 407, 498, 550. Neben., 120. Nemausen., 120. Neo Eboracen., 32, 205, 404, 435, 487. Neosolien., 517, 551. Neritonen., 32. . Newarcen., 182, 244, 326. Ngan-hoei, 469 s. Nha-trang, 360. Nicaen., 284, 306, 524. Nicaragua (de), 413, 454 s. Nicien., 118, 454. Nicomedien., 552. Nicoterien. et Tropien., 287, 312. Niger fi., 377. Nisiben., 324. Nivernen., 274, 365. Northantonien., 285, 326, 328, 525. Norvégien, (vic. ap.), 183, Notti ligamen., 403. Novae Antuerpiae (vic. ap.), 104, 126. Novae Aureliae, 461 s. Novarien., 279, 407, 519, 520. Nucerin,, 208. Nucerin. Pag., 230. Nursin., 519. Ñuscan., 407. O Oceania, 541 s. O' de Goyanna, 464. Ogdensburgen., 116, 248, 524. Ohlstadt, 476. Oklahomen., 118. Olinden.-Recifen., 9, 198, 286, 463 s. Oliveira, 336. Olomucen., 51, 126, 551, 554. Ontario (de) septentr, (vic. ap.), 18, 186. Oppiden., 227. Orcéval, 21. Orcistien., 288. Oriolen., 552. Osnaburgen., 279 s. Osos, 458 ss., vide Sancta Rosa de Osos. Ostiem, 360, 390. Ostrovy ausz., 475. 612 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Ostimen., 485. Ottawien., 517. Ouaghadougou (de) in Sudan Gallico (vic. ap), 376, 383, 387. O veten., 560. Oxyrinchien., 288, 524. Oxonia, 377 s. P Pacanden., 524. Pacen. Amer., 120, 308. Paderbornen., 132, 262, 263, 296. Paez (fl.), 374. Palaeopolitan., 524, 560. Palaestina, 7, 282 s. Palentin., 330. Palmares, 465. Palmeira do Garanhuns, 465. Panellas, 465. Panormitan., 104, 307. Papien., 204. Para, 316. Parahiben.., 407. Paralen,, 569. Parayá do Servalho, 483. Parien., 520, 569. Parisien., 118, 166, 167, 170, 17.1, 172, 173, 174, 207, 245, 279, 302, 365/368, 403, 406, 336, 518. Farmen., 119, 146. Passatiempo, 336. Pastopolitan., 549. Patavina, 105, 171, 246, 327. Patrae, 243. Pedra, 465. Peloten., 198, 287. Pel lisian., 101, 125. Peque, 456. Pequy, 336. Perdôes, 336. Fernambuco (de), 8 s., 463 s. Perpinianum* 447, vide Einen. Persia, 401. Perusin., 300, 368. Peruviana natio, 294, 324, 404, 412, 414, 456. Pesqueira, 464 s. Petrocoricen., 20 s. Pharsalen., 197, 286. Philadelphien., 123, 166, 207, 244, 435, 487, 567. Philadelphien. (tit.), 260, 287. Philippinae (Insul.), 324. Piauhy (de), 153. Picpus, 104. Pietermaritzburg, 491. Pictavien., 387 s. Pinerolien., 180. Pinnen, et Atrien., 183. Pistorien., 286, 486, 549. Pitanguy, 336. Pittsburgen., 101, 125, 288. Placentin., 167, 457, 520. Plata, 458. Plata (de) archid., 17, 100, 435, 524. Plata (Rio de la), 374. Platen dioec, 572. Platearum, 435, 526. Plymouthen., 551. Podlachien., 497. Policastren., 117. Polonia, 11, 206, 260, 324, 404, 424 s.i, 430-432, 558. Poonen., 288. Popayanen., 30, 374. Portalegren., 247Portieux, 453. Portoricen., 435, 526. Portuen. et S. Rufinae, 5, 7, 110, 162, 206, 445, 451s. Portus Ludovici, 181. Portusmuthen., 32. Portus Principis, 100. Portusricen., 184. Portus Victoriae, 126. Pragen., 202, 403, 554. Premisiien., 408, 475. Praenestin., 360; vide Ostiem Principis Alberti et Saskatoonen., 226; 288. Providentiel!., 280. Prusiaden., 477. Pryenen., 32. Ptolemaiden. Aeg., 184. Ptolemaiden. Maron., 455. Puntarenas, 252. Puteolan., 498, 527. Putumayo, 294. Py Boyuçu, 483. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Quebecen., 113, 182, 245 s., 327, 354, 561. Quebrada de Buenos Ayres, 374. Queimadas, 464. Queretaro, 133. Quinquecclesien., 551. Quiten., 187. B Rapallo, 286. Ratisbonen., 183. Ravennaten., 32, 117, 219, 244, 285, 486, 517, 569. Reciten., vide: Olinden. et R., 8s. Reginae Gradecen., 184, 207. Remedios, 458. Rhedonen., 244, 488, 527. Rieb monden., 491. Rio Negro de Narvaez, 374. Rio (de) Branco, prael., 370 ss. Ripan., 327. Riverormen., 245. Rockfordien., 325. Roman., 31, 117, 118, 182 s., 184, 192 s., 205 s., 246, 277 s., 279, 358 s., 367,384, 391, 405 s., 407, 518,524, 542, 545,550, 552. Romania, 434. Rosen., 569. Rothomagen., 118, 135. Ruben, et Bituntin., 183, 260, 286, 518. Rupellen., 108, 109, 110. Ruscinonum, 6. Russia, 181, 428 s. Ruthenen., 179. Ruthenia, 218-220. S Sabanalarga, 458. Sahara, 336. Sabinen., 383. Sacaojal, 458. Sagarra, 447. Sagien., 231, 233, 278. Sahara (de) vic. ap., 376 s. Saint-Sauveur-le-Vicomte, 366. Salerni tan., 456. Salfordien., 118. 613 Salisburgen., 32, 226. Salutiarum, 407. Samogitien., 339 s. San Andres, 458. San Bento, 465. San. Jerónimo, 458. San José, 252. San Nicolas, 458. San Pablo, 458. San Pedro, 458. San Sebastian, 458. San Vicente, 464. Sanctae Fidei, 560. Sanctae Luciae (Prael.), 100. Sanctae Mariae in Reclauso, 107. Sanctae Rosae de Osos, 457-461. Sanctae Severinae, 227, 403. Sancti Alexandri de Oroshi, 483, 525. Sancti Andreae et Edimburgi, 13, 14. Sancti Angeli de Lomb., 171, 392-400. Sancti Antonii de Texas, 181. Sancti Augustini, 435, 526. Sancti Bonifacii, 288. Sancti Claudii, 277. Sancti Christofori de Avana, 245, 487. Sancti Deodati, 453, 486. Sancti Dominici a Suriano, 106. Sancti Fiori, 453, 493 s. Sancti Gabrielis a Virg. perd., de Marañon, praef, ap., 294, 295 s. Sancti Hippolyti, 279. Sancti Iacobi de Cile, 356, 384, 518. Sancti Iacobi de Cuba, 486. • Sancti Iosephi Costaricen., 126, 252-254, Sancti Leonis de Amazonis (vic. ap.), 289, 294 s. Sancti Ludovici Potosien., 456. Sancti Martini in Monte Pannoniae, 100, 287. Sancti Miniati, 119. Sancti Pauli de Minnesota, 117 s. Sancti Petri apud Muenster, 287. Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, 198, 370 s. Sancti Severi, 368. Sancti Thomae de Meliapor, 277 s. Sandwick (Canad.), 85. Sandwiegenses insulae (vic. ap.), 541. Sangallen., 279. I Santa Ana, 308. 614 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Santa Cruz, 464. Santa Luzia, 336. Santa Quiteria, 336. Santa Rita, 458. Santanderien., 487. Santo Antonio do Monte, 132. Santonen., 108 ss. ; vide Rupellen. Sardian., 411. Sardicen., 285, 383, 402, 526. Sareptan., 208. Sarnen., 454. Sarsinaten., 31, 32. Saskatchewan, 290. Saskatoonen., 226. Savannen., 327. Saxonia (vic. ap.), 32, 328, 403, 409 ss. Scheut, 104, 354. Sciam-tom, 415. Scodren., 185, 498, 526. Scotia, 13-16, 551. Sebasten., 132, 338, 371, 460. Seccovien., 277, 407, 551. Se-ciuen. merid. (vic. ap.), 120. Segovia, 458. Segusin., 125, 286, 551. Seleucien., 30. Señen., 100, 279, 368. Senglea, 190. Senogallien., 105. Servianne (La), 358. Sicilia, 307. Sidney en., 277. Siete Lagoâs, 336. Silesia Superior, 425. Siopolitan., 326. Siracen^ 285. Sitifen., 383/526. Siunien., 435. Slesvigis-Holsatia, 553. Smyrnen., 125, 126, 182. Solimoês superioris praef, ap., 482 s. Solimôes (fi.), 483. Sopetran, 458. Soren., 126, 525. Souterraine (La), 21 s. Spalaten., 280. Spanheim, 194 s. Spigacen., 477, 526. Spiren., 125. Spy, 324. Stankau, 433. Status Foederati A. S., vide Foederati. Stockolmen., 119. Strigonien., 91, 100, 407. Sucre, 458. Suecia (vic. ap.), 404. Suessionen., 206. Superiorem, 277, 408, 560. Surinam (vic. ap.), 31. Surubim, 464. Surrentin., 31, 325. Syracusan., 260, 286, 289. Syracusan. Amer., 181. Syria, 404, 455, 525. T Tacambara, 101, 125. Ta-li (vicus), 54. Taquaratinga, 464. Tarapacà (vic. ap.), 356. Tarentin., 166, 277, 368, 456. Tarnovien., 288, 475. Tarraconén., 123. Tarvisin., 456, 550. Taurinen., 118 s., 159, 179, 181, 184, " 1 9 2 S.7 2077279732373657368^84; 405, 455, 486 s., 519, 525," 551.""*™ Teffé (de) praef, ap., 482 s. Tegucicalpa, 569. Tergestin., 174, 269-273. Terracinen., 456. Terrason, 20. Theatin., 100 s. Thebarum, 524. Theramen., 477. Thial, 21. Thiers, 21. Tiburtin., 367. Tierradientro (de)fpraef. ap., 374 s. Tijucopapo, 464. Timbauba, 464. Tinchebray, 344. Tiraspolen., 434. Tokien., 404. Toldas, 458. Toletan., 126, 435. Toletan. Americae, 30,277, 288, 435, 526. Tolosan., 19, 20, 278, 331. Tombouctou, 377. Index nominum. dioecesium aliorumque locorum Tornacen., 182, 278, 486. Tracunhaem, -¿64. Traianopolitan., 568, 569. Tranen., 101, 181. Transilvanen., 32. Trentonen., 89 s. Treviren., 117, 207, 368, 569. Tricaricen., 125. Trichinopolitan., 31. Trichuren., 238, 326, 360. Tricomien., 288. Tridentin., 269 s. Trifluvianen., 326 s. Triventin., 285. Troian., 227. Tucumanen., 120. Tuden., 124. Tudertin., 261. Tulancingo (de) 124, 477, 527. Tung Ming, 415. Turonen., 456. Tyren., 120, 126. Tyren. melchit., 245. U Uganda, 204. Ultrajecten., 118, 182. Umlaas (fl.), 491. Unterkamenzen, 433. Uruguay, 518. Uticen., 383. Utinen., 101. T Vacien., 279, 551. Valdivia, 458. Valentín. Hisp., 31, 242, 408. Vallata, 392. Valliscursa, 255 s. Vallisoletan., 208. Vallisvidonen., 391, 454. Vaivén, et Sulmonen., 100. Varsavien., 11, 249 ss., 319, 368, 424. Veliternen., 498. Venetiarum, 403, 454. Venezuela, 5, 285, 324. 615 Ventimilien., 118, 520. Verapolitan., 405. Vercellen., 328, 519. Verinopolitan., 289. Veronen., 365, 384, 487. Versalien., 127, 324. Verulana, 32, 255 s. Vezelay, 6 s. Vicencia, 464. Vicentin., 32, 279, 327, 454. Viennen., 12, 32, 407. Vigilien., 183. Viglevanen., 248, 477, 527. Villefranche de Rouvergne, 179. Vindocina, 232. Vladislavien. seu Calissien., 167, 250. W Walkerville, 79. Washingtonia, 522s.' Watson, 291. Wetang, 290. Wereszczyn., 497. Westmonasterien., 206. Wiborg, 277. Wichiten., 126. Windsor (Cañad.), 85. Wratislavien., 328, 407, 487. Y Vali, 458. Yarumal, 458. Yii-kiang, 442 s. Yucatanen., 407. Z Zagabrien., 43 ss., 247. Zanica, 47-54, 505 ss. Zaragoza, 458. Zea, 458. Zitomerien., 205. Zulien., 5 s. Zyrovice, 218. Index nominum religionum, 616 III. - INDEX NOMINUM RELIGIONUM A Ancillae Caritatis, 562. Ancillae Immaculati Cordis B.M.V., 561. Ancillae Ss. Sacramenti et Caritatis, 242. Angelicae (Sorores) a S. Ant. Zaccaria, 517. Augustinianae (Moniales), 179. E Benedicti (Sancti) Ordinis, 194, 370 s., 371, 416, 531. Benedictinae (Moniales) adoratrices Ssmi Sacramenti, 179. C Capuccinorum O. F. M., 28, 317, 419 s., 525, 567. Carmelitarum calceatorum Ordo, Ss., 9. Carmelitae excalceatae, 449, 453. Cistercienses moniales, 28. Clarissae Versalienses, 324. Congregatio a Sancta Cruce, 30, 276. Congregatio Soarita, 268. Conventualium O. F. M., 47 ss., 505 s., 506, 509 ss., 511, 513 ss. Cluniacenses monachi, 290. Grucifixae Adoratrices Ss. Sacramenti, 401. E Eremitarum S. Augustini Ordo, 30, 289, 366, 383, 401, 443, 445 s., 549, 568. Eremitae Recollecti S. Augustini, 549. ' F «Figlie della Carità e del Pino Sangue », 230. Filiae Ss. Cordis Iesu, 275, 357 ss., 567. Filiae Caritatis a S. Vincentio de Paulo, 115. Filiae ab Imm. Conceptione B. M. V. Reginen., 230. Filiae Crucis, seu Sorores S. Andreae, 365, 387, Filiae Sancti Ioseph, 180. Filiae B. Mariae V. Gerunden., 30. Filiae B. M. V. ab Horto, 28. Filii Ss. Cordis Iesus pro missionibus Africae, 384 s. Filii Immaculati Cordis B.M.V., 324, 568. Filii Divinae Providentiae, 312. Filippini (Magistrae Piae), 89. H « Hermanas Terciarias Misioneras Franciscanas », 324. I Institutum a Sacra Familiae Ruthenen., 179. Institutum a S. Francisco Xaverio, 146. . M" Mariae Societas, 362, 366. Mariannhill (de) Congregatio Religiosorum, 491 s., 568. Mercede (de) B. M. V. Ordo, 187. Minorum (Ordo Fratrum), 7, 298 s., 324, 366, 472 s., 477, 484, 527, 568. Missionarie Zelatrici dei S. Cuore, 384. Missionarii Pmi Sanguinis D. N. I. C, 204. Missionarii SS. Cordis iesu, 116. Missionariorum Africae, Societas Lugd., 366, 376 s., 385, 387, 484, 496, 524. Missionibus (a) Societas Parisien.., 362, 387. Missionis (Congregatio), 18,288, 362,374. Missionis (Pium Opus), 28, 111-17. Missionum Pia Societas, 453. O Oblatae ab Assumptione, 517. Oliveto (B. M. V. de Monte) Monachi, O. S. B., 189 s. Operariae (Piae) a Conceptione 'Imm. B. M. V., 243. Oratorii (Congregatio), 275. 617 P Passionis D. N. I. C. Cler. Reg. Congregatio, 180, 295. Pauli (S.) Apostoli Clerici Regulares, 28, 524, 542, 565 s. Picpus (de) Societas Ss. Cordium, 104. Praedicatorum Ordo, 29,104 ss., 107,115, 180, 275, 366, 375 s., 377, 483, 484, 516, 549, 568. Presbyterorum Ss. Cordis Iesu (Congregatio), 28, 268, 359 s. Presbyterorum a sancto Sulpitio: vide Sulpitii (S.). E Redemptoris (SS.) Congregatio, 29, 567. Religiosae B. M. V. Auxiliatricis, Paris., 116. S Sacerdotes a Ss. Stygmatibus Christi, 365. Salesii (S. Francisci) Societas, 90, 192, 525, 560. Scheut (de) Congreg. Imm. Cord. B. M. V. 104, 354. Servi B. M. V., 346, 471. Societatis Iesu, Clerici Regulares, 10,24, 26,30, 191, 204, 220 s., 236, 243.324, 358 s., 387, 435, 469 s., 494 s., 549. Societas (Pia) S. Iosephi, 549, 565. Sodalitium Filiarum Mariae D. N., 549. Sodalitium a Verbo Incarnato, 20 s. Sœurs des campagnes, 21. Sœurs du Bon Pasteur, de Québec, 563. Somascha (a) Clerici Regulares, 275,498. Sorores ab Adoratione perpetua Ss. Sacramenti, 28. Sorores a S. Alexio, 20. Sorores S. Andreae (v. Filiae Crucis), 387. Sorores a Caritate, ven. Thouret, 323. Sorores a Caritate Ss. Cordis Iesu, 102. Sorores a Caritate et instr, christ., 365. Sorores Caritatis a Nazareth, 561. Sorores Carmelitae a Caritate, 366. Sororum (Societas) Ss. Cordis Iesu, 365. Sorores a Ss. Cordibus Iesu et Mariae, 366. Sorores a Cruce, Ss. Cordis Iesu, 102. ACTA, v o l . X I I I , n. 15. - 31-12-921. Sorores a Divino Servatore et a Ssma Virgine, 19-23. Sorores ab educatione christiana, 402. Sœurs du St Enfant Jésus, d'Aurillac, 453. Sorores Hibernenses a Caritate, 204,236. Sorores a S. Iosepho, Taurinen., 384. Sorores a S. Iosepho, Ludovicopolitan.. 30. Sorores a Misericordia, 202, 324. Sorores Misericordiae a S. Carolo, 13, 202. Sorores a Beata M. Virgine, Tolosae, 20. Sorores a Nostra Domina, Namurcen., 561. Sorores a N. D. de Gratia seu a S. Thoma Villaenovae, 365. Sorores a Sancto Mauro, 19. Sorores a Providentia, de Portieux, 453. Sorores Ra vae a Cruce, Ottawien., 517. Sorores a Scholis Christianis, 365. Sorores Scholarum Christianarum a Misericordia, 367, 401. Sorores Tertiariae Franciscanae Bonaeren., 179. Sorores Tertii Ordinis S. Dominici a S. Catharina Sen., dioec. Albien., 102. Sorores Tertii Ordinis S. Francisci ab Tmm. Concept., 35. Sorores Tertii Ordinis S. Francisci a Misericordia, 561. Sorores Tertii Ordinis S. Francisci a Sacra Familia, 30. Sorores Tertii Ord. Reg. S. Francisci a Nativitate B. M. V., 243. Sorores Tertii Ordinis saecularis B.M.V. de Monte Carmelo et S. Theresia, 202. Sorores a Visitatione B. M. V., 19. Spiritu Sancto (a) Congregatio, 288. Sulpitii (S.) Societas, 22, 243, 363, 561. U Ursulinae, 28. Ursulinae (Virgines) Ss. Cordis Iesu, 324. T Virgines Anglicanae, 236. Z Zita (Religiosae a sancta), Lucam, 180. IV INDEX RERUM NOTABILIUM A Abbates: de ipsorum benedictione duplex formula, 416; O. S. B. confoederati exemptione gaudent, ibid. ; obtinent generale mandatum Apostolicum, 416 s.; ac in certis casibus facultatem recipiendi benedictionem a quolibet Episcopo, 417. Nominantur Abbates: Lendinariae, 189; S. Petri de Münster, 287; S. Alexandri de Oroshi, 484 ; Spanhemiensis, 194. Abbatia, Ordinis Olivetani Lendinariae erigitur, 189; nullius O. S. B., S. Petri de Muenster, creatur, 290; abbatiae null. O. S. B. de Monteserrato, Fluminis Ianuarii, unitur praelatura null, de Rio Branco, 370; titulus abbatiae de Spanheim denuo confertur, 194. Ablegati Apostolici ad biretum deferendum novis Cardinalibus, 180. Absolutio a censuris vide. Censurae ; - sac. Gnam ab excommunicatione in eum nominatum lata, 134. Abstensio a suffragio dando (vulgo : « scheda alba ») calculo significanda pag. 15, n. 14 (et in parallelis, 224; 281 n. 15d.; 431 s.). Accrescendi ius definitur, 200; in themate distributionum choralium, 199 s. Actualis parochus (in oppositione ad habitualem) non est rector ecclesiae sed rector animarum, 394. Actus imperfectus pro infecto habetur, 512 ss. Administrator, nec creditur nec debitor dici potest ante redditam rei gestae rationem, 76, 318 ; nullum ius habet ut fructus faciat suos, 78. Administratores Apostolici dati, 227,261,268, 383, 565. Advocatus: quoad pactionem de emenda lite seu parte litis, 396 ss. Aggregandi facultas Primariis seu Archiconfraternitati bus concessa iuxta modum, 303 , 341, 373, 420. Alba scheda: v. Abstensio. Albigenses: horum tetra haeresis, 333 a S. Dominico doctrina, 331 et pietate in Deiparam pròfligata, 333 s. Alexander VII: eius decretum d. 6 februarii 1657 de indulgentiis apostolicis non transferendis, Codice abrogatum declaratur, 164. Alfonsus (S.) de Ligorio, abhinc quinquaginta ante annis Ecclesiae Doctor proclamant 426, tum doctrina tum suavissima pietate in suis operibus vivens pastoribus sacris et fideli plebi utilitatem non modicam praestat, 427. Altare privilegiatum: localis, concessio, 41, 131; personalis, concessio, 421 s., seu extensio, 304. Amentia ex parte mulieris in causa nullitatis matrimonii expensa, 171. Animae corporum solutae vinculis qua sint condicione et quid operentur egregio opere docet A. Lépicier, 346. Antistita, quoad professionem recipiendam, 178; Antistitae Generalis confirmatio in Congregationibus iuris dioecesani, 481 s. Apostolatus SS. Cyrilli et Methodii sub patrocinio B. M. V. ad Slavorum a schismate conversione impetrandam, 558. Apostolica Sedes nisi quid alicubi sit impedimento non recusatur cum Civitatibus de concordia agere, 522 ; in politicis contentionibus integram se ad utramque partem servat, 257,425; vide Ecclesia, Civitas. Apostolicae indulgentiae : an transeant personas, 164; concessio facultatis easdem adnectendi, 41, 131, 304, 421. Appellatio: pro ea designationes ex parte : 630 Archiepiscoporum, 17, 135, 261; Episcoporum immediate Ap. Sedi subiectorum 100 s. ; Vicariorum Ap., 356. Approbatio : quomodo decretum iinpetretur approbationis : Congregationis, 314 s. ; Constitutionum, 316 ; concessiones factae per annum, 102, 202, 230, 384, 561. Arbitrios: genus tributi.commemoratur, 253. Archiconfraternitates novae : seu Piarum Sodalitatum in Primariam erectiones per annum factae, 302 (Unio Apostolica) ; 340 (Eucharisticum Foedus); 372 (Opera Ap. a Christo Operario); 421 (Salutationis ang. ter repetitae). Archidioecesis noviter erecta : Sancti Iosephi de Costarica, 252. Archipresbyter curatus, in ecclesia receptitia, qua sit condicione iuris quoad plura, 394-396. Archivum S. Officii dioecesanum commemoratur, 16, n. 19; et in locis parallelis sub 225, 382, 433. Aquinas, S. Thomas: videsis sub nomine, ac praeterea sub Ascetica, Philosophia, Theologia. Ascetica et mystica theologia: nostra aetate excolenda penitius, 528; in re quanti momenti sit Aquinatem sequi, 528; exinlaudatur ephemeris « La vie Spirituelle », 528. Asisiensis patriarchalis basilica Sanctae Mariae Angelorum, 298 s., vide et. Portiuncula. Asistens Sacerdos celebranti caeco omnino necessarius, 154. Assistentes Solio Pontificio: renunciati Antistites, 30,181, 244, 277, 325, 402, 454, 517. Associationes piae, quae laicales quaeve ecclesiasticae : quid inter utrasque discrimen et unde probentur; quae auctoritas Ordinariorum in eos, 138441. Auditor Generalis Camerae Apostolicae renuntiatur R. P. D. Franciscus Moretti, 180. Autobiographiae Servorum Dei: ven. Bellarmino, 26; servae Dei Theresiae a Iesu Infante, 449 s. Auxiliares deputati Antistitum : Angelorum, 5 6 0 ; Bononien., 286; Burgen., 288; Chicagien., 525; Colonien., 260; Massilien.,, 525; Monacen.-Frisingen., 288; Monasterien., 125; Neo-Eboracen., 435; Philadelphien., 435; Platen., 560; Sanctae Fidei, 560; Tarnovien., 288; Toletan., 435. V i d e etiam : Suffraganeus. B Basilicae minores declarantur, 5, 6, 8, 187192, 305, 339, 375, 412-418, 470-473, 492 s.; [id est, templa : Adamantinense, Ss. Cordis Iesu, 188; Alvernae, B. M. V. Assumptae, 472; Azpeitianum, S. Ignatii, 191; Burgense, B. M. V. Assumptae, 418; Cenetense (Follina) Annunciationis B.M.V,,. 470; Lavaniense, S. Stephani, 412; Limanum, S. Ioannis Ev., 413; Macaraibense, S. Ioannis de Deo, 5 ; Maceratense-, B. M. V. a Misericordia, 305; Mauriacense, B. M. V. a miraculis, 493 ; Melitense (Senglea), Nativitatis B. M. V., 190; Monopolitanum, B. M. V. a Mactia, 473 ; Neapolitanum, S. Dominici, 375; Quitense, B, M. V. de Mercede, liberatricis a terraemotu, 187; Recifense, B. M. V. de M. Carmelo, 8; Romanum, Ss. Cordis Iesu ad Castrum Praetorium, 192; Samogitiense (Kovno), Ss. Petri et Pauli, 330; Vezeliacense, S. M. Magdalenae, 6). — patriarchales commemorantur Asisiensis, 298; Vaticana, 363. Bellarminus (ven.) Robertus: historia celebris Causae deque eadem praecipua documenta recensetur, 23-26; inter haec « Commentariolum de vita sua », 26. Benedicti (S.) Ordo: eius praeclara gesta, 290; Abbates O. S. B. confoederati palmario privilegio exemptionis gaudent, 416; de ipsorum benedictione, 416 s. ; Abbas Primas, 371, 416. Benedictio Papalis: facultas fit Ordinariis eam impertiendi occasione precum Fidei dilatat io n e, 563 s. «Benedictus qui venit» etc. pars trisagii, in Missa cum cantu semper can en da post peractam Elevationem Calicis, 157. Berchmans S. Ioannes: huius sanctitas prae ceteras ad imitationem allicit, 10. Bibliotheca Ap. Vaticana: eius historia a benemerito Praeside P. Fr. Ehrle S. I. descripta, 495. Bona Morte (a) Sodalitas novis indulgentiis augetur, 342-346 ubi plura de saluberrima cogitatione mortis, et de dono perseverantiae (v. sub verbis: mors, perseverantia, Missae sacrificium). Breviarium Bomano-Seraphicum: in eo exprimenda confirmatio seu concessio privilegii sacelli Portiunculae, 301. Bulla Cruciatae, an pertingat censuras specialissimo modo R. P. reservatas, 239. Index rerum notabilium C Caecus sacerdos si ex indulto celebret sacerdotem adsistentem continuo habere debet, 154. Caecutiens sacerdos, a quanam S. Congregatione obtinere possit indultum ad Missam B. M. V. vel defunctorum cotidie celebrandam, 154; instructio de usu indulti, 154-156 ; in triduo sacro Maioris Hebdomadae abstineat a celebrando, 155; dispensatur a sequentia « Dies irae », 156; et,ab Evangelio diei in fine Missae, 155. Canisius B. Petrus de re sacra civilique optime meritus, 220 s. Canones, v. Codex. Canonici an interpellandi de proponendis ad episcopatum, 14; cfr. 223, 385, 431. De Hebdomadario, v. s. v. Canonizationis, v. Causae Servorum Dei. Capitulum: de iure funerandi adversus parochos, 534-537; de cura habituali, 536; metropolitanum erigitur Montisvidei, 489-491. Capitulum Generale in Congregationibus iuris dioecesani, 481 s. Cappellania ecclesiastica nequit, laicalis potest ab ipso fundatore immutari vel supprimi, 512; quae utriusque sint indicia, 491, 513; reditus unde determinentur, 505; suppressio, 73. Cardinales : creati: Emi PP. DD. Ragonesi, Faulhaber, Dougherty, Benlloch y Vivó, Vidal y Barraquer, Schulte, 123 ss.; Tacci, Ratti, Laurenti,284.-(Singulorum mentiones collectae prostant in indice nominum personarum ad uniuscuiusque nomen). — Dicasteria Emis Patribus assignata, vide p. 572 not. — Protectoriae concreditae, ibid. Caritas: hortationes B. P. ad eam egenis impendendam, 11, 39, 258, 529. Cathedralis ecclesiae translatio, 133. — sedis, translatio, 463; fundatio, v. sub Dioeceses. Causae matrimoniales, de earum privilegio quo non transeunt in rem iudicatam deque novis argumentis iisque gravibus ad rem proferendis, 547-548. Causae Servorum Dei: In his edita decreta : introductionis, 19, 108, 234,357, 360,446; confirmationis cultus, 104, 231, 443; super, virtutibus, 23, III, 159, 387, 449. 021 Nominatim pro: Aikenhead Maria, 234; Antigo Anna M.; 446; Bellarmino Roberto, 23; Gafasso Ioseph, 156; Dalroonte Bartholomaeo, 111 ; Dan seu Gian, 360 ; Deluil Martiny M. a Iesu, 357 ; F.oiirnet Huberto A., 387 ; Harpain M. Eustella, 108; Lotharingia (a) Margarita, 231 ; Maria a Iesu (Du Bourg Iosepha), 19 ; Scarpetti Angelo, 443 ; Spadafora Dominico, 105; Theresia a Puero Iesu, 449. — Congregationes praeterea actae: super introd. caus., 115, 204, 275, 401, 549; super reassumptione causae, 115, 204; super cultu seu casu exceptu, 115, 204, 401, 549; super processuum validitate: quoad miracula, 28, 365, 567; quoad martyrium, 28; quoad famam, 28, 365; quoad cultum non praestitum, 28, 366, 567; super revisione scriptorum, 115,204, 401, 549; super virtutibus, 28, 115, 179, 275, 323, 365, 453, 516. 567, 568; super miraculis, 28, 401 ; super approbatione officiorum (vide Offlcia), 115, 204, 275, 401, 549. Nominatim pro : Bertoni Caspare, 365; Cafasso Iosepho, 365; Canale Bartholomaeo, 567 ; Canisio Petro, 204 ; Claret Antonio M., 568; Deluil Martiny M. a Jesu, 567; Di Rosa M. Iosepha, 567; Duchesne Philippina, 365; Elisabetha Theresia a Ss. Corde Iesu, 28; Ferrini Contardo, 204; Franchi Antonio, 549; Francisco a Camporosso, 242; Galgani Gemma, 28; Garcia Acosta Andrea, 366; Garicoïts Michaele, 28; J arrige Catharina, 115; Imbert Laurentio et SS., 567; Innocentio a Berzo, 567; Iosepho a Panormo, 28; Iphigenia a S. Matthaeo, 28; Lambertini Imelda, 115; Maria Michaela a SS. Sacramento, 245; Maria a Passione, 401; Maria Rosa, O. S. B., 28; Maria a S. Henrico, 28; Merlini Ioannes, 204; Moreno Diaz Ezechiele, 549; Muriaido Leonardo, 549 ; Pallotti Vincentio, 453; Pinczon (de) Aloisia, 365; Redolfì Fortunato, 28; Remuzat Anna Magd., 79; Solminhiac Alano, 516 ; Soubirous M. Bernarda, 365; -Theresia a Puero Iesu, 453; Thouret Ioanna Anthida, 323; Vedruna de Mas Ioachima, 366; Vianney B. Ioanne B. M., 567. Causa Pia, de ea an constet in casu definitum, 171. Celebrationes: centenariae praecipuae actae hoc anno: ab obitu s. Ioannis Berchmans, 10; ab instituto Tert o Ordine : Index rerum notabilium s. Francisci, 34, 131; ab obitu Dantis Alignera, 209; ab ortu B. P. Canisii, 220; ab obitu s. Dominici, 329. — aliae: s. Alfonsi Eccl. Doctoris, 426; ioannis Petri Aloisii a Praeneste, 473 s. Censurae specialissimo modo reservatae, quo modo absolvi possint, 239. Choralis officii reductio concessa Capitulo Montisvidei in actu erectionis, 489. Civitas et Ecclesia : mutuae rationes, 283 s., 425, 521 ; v. Ecclesia, Apostolica Sedes. Clandestinitas : actum de ea in causa nullitatis matrimonii, 166, 167. Clausura papalis : locum non habet in religionibus quarum vota, solemnia ex instituto, ex indulto simplicia habentur, 178. Clerus novis augendus tyronibus, 92, 558; obedientia ab eo debita, 129 ; tum doctrinae cum sanctitatis laude florere debet, 554 s. quomodo se gerere debeat in publicis contentionibus, 127-130, 425 ; praesertim regularis, 129: v. etiam Lingua. Codex iuris canonici ex eo citantur: can. 4, p. 46; c. 5, p. 47, 264 s.; c. 138, p. 499; c. 216, p. 18; c. 247 §3, p.55; c. 291,p.353; c.336 § 2, p. 140; c. 395 § 3, p. 201; c. 397, p. 438; c. 413 § 2, p. 438 s.; c. 417 § 1, p. 439; c. 419 § 2, p. 440; c. 422 § 2, p. 201; c. 476 § 3, p. 45; c. 492, p. 313 s., 318; c. 500 § 3, p. 315; c. 572 § 1, n. 6, p. 178; c. 574, p. 177; c. 615, p. 416; c. 622-624, p. 315; c. 646-649, p. 177; c. 684 ss.; p. 141; c. 828-840, p. 502 ss.; c. 833, p. 533 ; c. 836, p. 504 ; c. 838, p. 228-230; c. 922, p. 165; c. 924 § 2, p. 164; c. 934 § 2, p. 163; c. 1020 s., p. 348; c. 1023, p. 349; c. 1031 s., p. 349; c. 1056, p. 352; c. 1081 § 1, p. 55; c. 1082 § 2, p. 56; c. 1097, p. 348; c. 1103, p. 348; c. 1184 n. 4, p.265 ; c. 1226, p. 535; c. 1234, p. 351; c. 1236, p. 536; c. 1237 § 2, p. 533; c. 1263 § 3, p. 263, 265 s.; c. 1354 § 3, p. 556; c. 1386, p. 129; c. 1399 n. 12, p. 197; c. 1412, 2, p. 49; c. 1507, p. 350s. ; c. 1544 § 2, p. 513; c. 1553, p. 265 s.; c. 1554, p. 49; c. 1586, p. 271 ; c. 1594, p. 100 s.; c. 1063, 5, p. 546; c. 1608, p. 266; c. 1649, p. 271; c. 1850, p. 271; c. 1903, p. 546; c. 1989, p. 546 ; c. 22182221, p. 500; c. 2254, p. 239. Collegia ecclesiastica: de nonnullorum ex ipsis privilegio ordinandi absque litteris dimissorialibus, 259. — Pium Latinum Americanum de Urbe, 253, 337, 459, 465. — pro sacerdotibus ad Italos emigrantes iuvandos: erigitur, 309; eius leges, 309311; ratio studiorum, 310. — Bohemum in Urbe, p. 556. — Ruthenorum in Urbe, 218 ss. — Taurinense, 159 s., 365. — Urbanum de Propaganda Fide, 259, v. etiam Seminaria. Coadiutores dati: episcopo Messanensi, 125; cum iure futurae successionis Antistitibus: Calcuttensi, 387, 435; Dyrrachiensi, 484 ; Lamacensi, 435 ; Medioburgensi, 286; Moguntino, 125; Ravennatensi, 285; S. Sebastiani Flum. Ianuarii, 198. Commissio Pontificia ad canones Codicis authentice interpretandos: responsa data: de can. 572, 574, 597 ss., 647-649,681,1045 § 1, pag. 177 s. Vide Antistita, conditio votorum professioni apposita, clausura, dimissio, impedimentum, professio; de difficultatibus in applicatione canonum non respondet, 499. Comoedia Dantis ad gloriam Dei nititur, 211 s. ; non solum artis ac doctrinae et religionis plurimum habet, 215 s. Competentia ecclesiastica et laicalis, 265 ss., in causa circa ius scamnorum seu sedilium in ecclesia, 262-267. Commutatio territorii privata auctoritate acta inter duos parochos, 382 s. Concilia provincialia qua ratione approbentur a S. Sede, 228; quoad taxas praefiniendas, 351 ; in Americam invecta per S. Torribium, 414. Concilium provinciale: Designationes ad illud, 100 s. —- Plenarium: Siculum, 307, 352 s. Concionatores sacri quem finem sibi proponere debeant, 93-99. Concordata: privilegia ex eis num stent immutata republica, 521 s. ; Bavaricum in fieri, 529. Conditio matrimoniali contractui apposita in causa nullitatis, 168, 170; votorum professioni « donec an Congregatione vivam », 177. Conferentiae sancti Vincentii a Paulo, 135, 144; virorum: origo, 136 s.; in Concilio Vaticano commendatae, 137 ; indoles iuridica, 137 ss. ; a Gregorio XVI et Pio IX indulgentiis auctae, 138 ; a Leone XIII laudatae, 140; mulierum: origo, . 141 s.; a Pio IX indulg. auctae, 142; ex Hispania in Americam merid. invectae, 142 s. Index rerum notabilium Confraternitates : propria harum indoles, 173. Congregatio religiosa iuris dioecesani, 312; quoad Capitulum generale, 481. Congregationes religiosae quibus normis approbari soleant, 312-319 ; quaenam caute tantum aut nullo modo probandae, 315s., quaenam hoc anno approbatae vel laudatae, 102, 202, 230, 384, 561 ; in protectionem datae Emis Patribus, 30, 116, 179, 204, 243, 325, 366, 402, 453, 485, 517, 549, 568. (De singulis vide indicem nominum religionum). Conopaeum basilicale, 7. Consensus matrimonialis, 55 s. ; defectus, 166; simulatio, 167. Consociationes catholicae invenum, opificum, feminarum, Tertio Ordini Franciscali laudabiliter sese adiungerent, 37. Constitutiones religiosae approbatio, 313 ss., 316-319; excludenda ab illis, 317; requisita in eisdem, 318; emendandae ad normam Codicis et S. C. de Religiosis subiciendae, 538; ad rem normae, 538s.; pro diversis domibus sui iuris eiusdem Ordinis, 539. Consultores dioecesani loco Capituli canonicorum, 462. Consuetudo Codici contraria quando removenda, 46. Consummatio matrimonii : de eadem nonnumquam videt S. R. Rota, 168, 172. Contractus de actione illicita, an aliquid operetur, 396 s. Conventus ad Episcopos proponendos, 13-16; 223 ss.; 380, 430. Conventus Episcoporum quibus B. P. respondet: Czenstochowianus 11; Viennensis, 12; Strigoniensis, 91; Frisingensis, 529. Cor Iesu sacratissimum consecratio patriae, 11 ; eius cultus provehendus, 14. Cordis (Ss.) Eucharistici Iesu festum: dupl. mai. cani Officio et Missa propria indulgetur, 545; ratio tituli exponitur, 545. Cordium Iesu et Mariae cultus commendatur, 307. Creditur praesumitur sibi satisfecisse ex bonis quae administrat debitoris, 76. Cruce Alba (a) Consociatio pro Hibernia, 258. Cruces ignotorum militum expeditio Vezeliaci praedicata, 7. Cruciata pro bona morte, 344-346 ; de Bulla Cruciatae, vide sub Bulla. Cultus immemorialis quomodo probetur, 106 s.; 232 ss.; 443-446. 623 Cursus Scripturae Sacrae a sodalibus S. I. conscriptus laudatur, 91. Cyrilli et Methodii (Ss.) Apostolatus commendatur, 558. D Dantes Aligherius, noster est, 209, 216 ; christianae sapientiae fontibus enutritus, 210 s.; Scripturam sacram summa veneratione prosequitur, 212; Ecclesiae Romanae auctoritati obsequentissimus, 213 s.; in nonnullos Summos Pontifices cur sit invectus, 214; opportunissime a catholicis dies eius emortualis DC celebratur, 215 ss.; 523; cfr. 337; a religione seiunctus minime intelligitur, 216 s.; de sanctis Francisco et Dominico, 523. Delegatio Apostolica: erigitur (Albaniae), 185; providetur (Albania, 18; Cuba, 402; Iaponia, 542, 565; Mexico, 402); finibus minuitur (Australasiae), 148, 541 s. Deliberatio sufficiens ad lethale quae habeatur, 57. Denuntiatio initi matrimonii quid continere debeat ac quibus normis sit perficienda, 348 s. Diffamatio realis et verbalis, 82 ; elementis duobus constat, 86; causae de eadem actae, 79 ss.; 165, 169. Dignitates reservantur S. Sedi etsi earum nulli fructus ad praesens sint, 274, 490, canonicatibus addictae, 274 ; quoad Missam conventualem, 438 ss. (vide Missa conv.). Dimissio alumnorum societatum sine votis, 177; vel qui professi sunt sub conditione: « Donec in Congregatione vivam », 177. Dimissoriales litterae Ordinationibus praerequirendae, 259. Dioeceses : noviter erectae, Alajuelensis, 252; Bellohorizontina, 336 ; Eupensis et Malmedi ensi s, 467; Garanunhensis, 463; Lafayettensis, 468 ; Lodzensis, 248 ; Nazarensis, 463; S. Rosae de Osos, 437; restituta : Misniensis, 409 ; immediate subiecta A. S.: Brixinensis, 226; finibus innovatae, 132 s., 255 s , 296, 308s., 382 s., 433 s., 475, 476; nominibus immutatae, 226, 465 (vide etiam Cathedralis). Dioeceses, quaenam maneant sacrae Congregationi de Prop. Fide subiectae, 18. Dioecesium unitarum normae quoad possessionem capiendam, Curiam, residen- 624 tiam, visitationem, synodum, reditus, Seminarium, Capitula, Vicarii capitularis electionem, 465 s., 468. Discretio iudicii ad matrimonium ineundum, 55-57. Distributiones, 199, 201; inter praesentes tantum, 198-201. Dominica: festum s. Familiae eidem affixum, 543. Dominicus (sanctus), 329; eius praedicatio commendatur doctrina, 330,332, 334; fidelitate erga Sedem Apostolicam, 332, 334; pietate in Virginem matrem, 333 s., 340 s.; Rosarii praedicator, 334 ss.; septimum ab eius transitu plenum saeculum merito celebratum, 329 s., 375, 523. Domus Dei spiritalis in nobismetipsis aedificatio et dedicatio (ex S. Augustino), 105. Donationes, an in favorem donatarii vel donantis interpretandae, 50. E Ecclesia: eius libertas et dignitas sancte incolumis servanda, 284, 522; ad tranquillitatem publici ordinis quantum conferat, 257,522; quaenam eius ratio cum civili societate, 521 (v. Civitas, Potestas). Ecclesiastica tribunalia in locis ubi imperant leges sacro coetui infensae, 267. « Ecco fin dov'è giunta », etc., oratio commendata, 545. Electio sepulturae non praesumitur, sed probari debet specifice, et quanam ratione, 535; an consanguinei supplere possint, 535. Emigrantium matrimoniis assistere inconsulto Ordinario an liceat, 348 s.; de impensa Italis emigratis adsistentia laudatur Episcopus Trentonensis, 89 s. ; de collegio pro sacerdotibus ad eos iuvandos, vide Collegium, 309 ss. Episcopxis: an sit de gremio Capituli, 440; in condendis novis religionibus quomodo se gerat, 313; quando habeat legitimum mandatum ad recipiendam professionem Sororum, 178; in assignatione adventitiorum proventuum ecclesiae receptitiae, 393, 394, 398 s. ; quoad officium divinum, 477 : dum recitat preces pro praeparatione ad Missam pontificalem, 478 s.; dum assistit pontificaliter, 479-481; potest canonibus Codicis poenam latae sententiae adiicere, 500; quid de venatione (v. s. v.), 499 ss.; nihil potest prohibere perse quod sacri canones expresse permittunt, 228; ideoque nec Missarum manualium extra dioecesim translationem, 230; facultates: generatim, 134; in locis missionum, 18; Episcopi in deliciis habeant dioecesanum Seminarium, 557 s. ; de Episcoporum provisione in Foederatis Americae Statibus, 13; in Brasilia, 222-225; in Canadensi ditione, 13; in Mexico, 379 ss.; in Polonia, 430 ss.; in Scotia, 13-16. Episcopi hoc anno dati, 101,124-128,197,227, 260, 283, 312, 383, 435, 477, 483, 498, 524, 532, 560. Singulorum nomina quaeres in'" indice personarum, vel dioecesium. Vide etiam Auxiliares, Coadiutores, Suffraganeus, Assistentes Solio, Ordinarius. Ephraem Suri (S.), diac, conf., Eccl. doct., officium, Missa, elogium edita emendatius, 149-153; cfr. 150 init. Eucharistici Cordis Iesu (Ss.) festum, ad commemorandum amorem Christi in Ss. Euch, mysterio, 545; ad excitandam fiduciam et accessum fidelium in sanctissimam Eucharistiam, 545. « Eucharisticum Foedus » Mediolanense canonice erigitur in Primariam Associationem, 340-342, Expensae v. Mandatum, 396. Extra-dioecesani proponi possunt ad episcopatum, 13, 222, 379, 430; de taxis dioecesanis circa eosdem, 352. Exemptio vide Benedicti (S.) Ordo. Exsecutio sententia e ipsa die iudicii facta, .81. Excommunicatio publica, 7 ; declaratur in sac. Buonaiuti, 42; absolvitur ab ea sac. G n am, 134. F « Facio ut des » contractus innominatus, superimponi tur aliquando contractui il licito, 396 s. Facultas scientiarum ecclesiasticarum in civili universitate Varsaviae canonice erigitur, 319 ss. ; facultates theologicae ne multae pateant, 556. Facultates Ordinariorum speciales, et causa belli, 134; in locis missionum, 18. Fallentiae, 199 ss.; quo sensu sint « inter praesentes tantum », 201 ; an eas lucretur qui indultum habet, 201 s. Familia effectiva et contentiva, 62s. Index rerum notabilium 625 Familia Sacra, Iesu, Mariae, Ioseph, 158; Hebdomadarius, quoad applicationem circa consociatio commendatur, 54-3; festum: Missae conventualis, 438 ss. Dominica infra Oct. Epiph., 543. Hierarchia ecclesiastica in regionibus suFatalia non decurrunt ante notificationem biectis S. C. de Prop. Fide, 17. sententiae, 270 s. Honorifica custodia SS. Cordis Iesu (Garde Feria VI in Parasceve quoad indulgentias, d'honneur), 188. 165. Hieronymus (S.), magister studiosorum ScriFesta pro aliquibus locis (quatuor) ad uniy. pturae Sacrae, 91. Eccl. extensa, 543 s. ; saltem ab anno 1923, cfr. 544. Festum Ss. Cordis Iesu Eucharistici nonI nullis dioecesibus concessum, 525; Leonis (S.) Papae II in diem 3 iulii reponen- Iansenistae, 159 s. dum, 545. Imagines pictae cuiusdam scholae belgicae Festum Papae annuum, 496. proscribuntur, 197. Fides: fidei munus alacriter diebus nostris Impedimentum matrimoniale ignotum parotuendum, 222 s. ; pro diiatatione Fidei pucho aut Ordinario, 178. blicae indictae preces, 563; proposita a Impotentia ex parte mulieris, 167; ex parte B. P. formula, 564. viri, 171. Fides nobilitatis, 67-71. Incardinatio ante decretum A primis, 87. « Fondo per il Culto », 392 ; ad quid tenea- Indulgentiae, coronis adnexae, 164, festis tur vi legis italicae erga eccl. receptitias, adnexae, 165; apostolicae : 41, 164, con395 ss.; ad quid adigi non possit, 398; ceduntur, 133,344,421; Indulgentiarum summa ab eo restituta quomodo paret facultatum circa eas; concessiones, tienda in casu, 396 ss. 41, 133, 304, 344, 373, 421; in specie: Fructus rei litigiosae a quo die restituendi, — pro prece ad pacem, 370; pro precibus 53 s. ad Fidei dilatationem impetrandam, 564. Franciscales familiae, 34 s. — sodalibus Archiconfraternitatis SalutaFranciscus Assisiensis eius lineamenta a tionis Angelicae rei repetitae, 420-422. modernistis deturpata, 34 ; quanta prae- — adscriptis Sodalitati a Bona Morte, 344. stiterit Ecclesiae et societati per Fami- — adscriptis Piae Unioni Apostolicae, lias a se conditas, 35 ss.; eius vita expressa 303 ss. cum Christo similitudo, 347; ecclesiam — de Portiuncula (v.s. v.)enarratur,298ss.; Portiunculae adamavit, 298 s. (cetera vide confirmatur, 301. - Cfr. Invocatio. Tertius Ordo). Inscriptio nominum pro quinque ScapulaFunus: de Missa loco funeris, 533. ribus, dispensatur in casu, 305. Fundatio pia, 49 s. Instrumenta publica et privata, 66 ss. Fundator de conditionibus in limine appo- Internuntii nominantur, Boliviae, 324; Holnendis, 62. landiae, 276. Invocatio « O Mater mea libera me hodie a G peccato mortali » ; indulgentiis iam ditata, 422 ; in ea verbo hodie substitui poGabrielis (S.) Archangeli pro univ. Eccl. fetest hac nocte, 422. stum, 24 martii, 543. Gradualis Romani libro, nova rubrica ad- Irenaei (S.) Ep. et M., testimonium de Romana Sede, 544; festum pro univ. Eccl. denda, 157. d. 28 iunii, 543 s. « Garde d'Honneur », seu Excubiae honoIoseph (S.) Sponsus B. M. V: eius mentio ris SS. Cordis Iesu, 188, 358. piae laudi « Benedictus sit Deus » adGregorianae Missae pars stipendii, an liceat denda, 158. retineri, 532-534 ; onus refunditur in ceIrregularitas ex defectu manu dexterae cum lebrantem, 533; loco funeris, 533 s. arteriis recisae, dispensatur in casu, 436 s. H Itali transmigrantes, 89s.; de collegio saHabitualis parochus, est rector ecclesiae, cerdotum pro eorumdem adsistentia, 393 s. 309 ss., v. Emigrantis. Index rerum notabilium Italici gubernii leges eversivae, 392 s.; facta mutarunt non iura, 395 s. Iusiurandum fidelitatis ab Abbate recipiendum, 417; de secreto servando, 14 s., 243, 380 s., 431 s. ; v. Episcoporum provisio. Iuspatronatus, quaestiones de eodem, 61; familiare (agnatitium) et gentilitium, 62 ss. ; an illud cesset deficientibus omnibus agnatis, 64 s.; concessiones Ecclesiae de competentia in causis circa iuspatronatus, 266. Laicis commendatur Seminaria dioecesana promovere, 558. K Kalendarium universale: de festis addendis, 543. L Landrecht (Preussische ailg.), 262 ss., 266. Laudis decretum quomodo impetretur, 313 s. Laus pia « Benedictus sit Deus », 158. Lingua : de patrio sermone dissensus quomodo expediendus, 127 ss. ; ubi praeclara recoluntur Leonis XIII verba, cfr. 129; clerus probe calleat linguam loci, 128. Litaniae Lauretanae : de quadam eas recitandi vel cantandi improbata ratione, 566. . Litis desertio, 270. Liturgiae, praesertim Missae, populus uberius participet, 530 s. M Magistri in Sacris Seminariis sedula cura seligendi, 556. Mandatum etiam tacitum sufficit ad ordinarias, non autem ad extraordinarias expensas, 396. Mandatum Apostolicum pro benedictione abbatum exemptorum, 416; semel pro semper Benedictino Ordini conceditur, 417. Maria SS. in Aracoeli,33; B. M. V. Infantis (« Maria Bambina » ) simulacrum coronatum, 190; de la Chiquinquira, 5 s. — a terraemotu liberatrix, 187. — Nativitatis, a Victoria, 190. — Orphanorum Mater (officii et Missae approb.), 275. — a miraculis imago, 493 s. — a Mactia imago, 492 s. — de Misericordia, 305 s. — Montis Carnieri, Patronae Recifensis, 8 s. — a pila parva : v<> « dei Pilastrello », 189. — auxilium Christianorum, 333. — Apostolorum Regina, 562. — Regina cordium, 369, — omnium gratiarum mediatrix: festum, 345. — Perdolens, 346, — Purissimi Cordis festum, 345. — Zyrovicensis (vulgo « Madonna del Pascolo), 218. — sepulcri particula in sacellum a Portiuncula translatum, 298. Matrimonium : huic assistere non licet nisi constito de libero statu contrahentium, 348 ; de quo testimonium quomodo transmittendum, 349; denuntiatio initi matrimonii, 348 s. Vide Causae matrimoniales. Matutinum cum Laudibus a meridie anticipari conceditur adscriptis Piae Unioni Cleri a missionibus, 565. Militaris rei sumptus minuendi, 522 s. Minuta in publico archivo asservata nec trauscripta, an valore publici instrumenti polleat, 66-70. Missae sacrificium vivis quantum prosit, 344 et defunctis, 344; cfr. 345; oblatio omnium Missarum, 346. Missa de Ss. Petro et Paulo App. in Basilica Vaticana, 363 s. Missa votiva SS. Cordis Iesu, feria IV post octavam Ascensionis, 391. Missas adventicias canendi ius, 174. Missa conventualis quoad applicationem: in diebus Episcopi, 438 s. ; i-n diebus Dignitatum, 438 s., 441 s. ; concurrente onere Missae pro populo (doctrina Benedicti XIV et De Herdt comparatur), 440; in iure particulari ex consuetudine, 441 s. Missae fundatae vel ad instar manualium, 230. Missae Gregorianae, vide Gregorianae. Missarum manualium translatio extra dioecesim, 228; ex decreto Ut debita etc., 229 ; ex Codice, 228 s. Missae stipendium, 501 s. ; quale transmittendum, 533-534. Missae cantandae an coniungi possint, 501 ss. ; si foras mittantur, an liceat de consensu oblatorum partem retinere stipendii, 501 ss. Missale Romanum editio Vaticana novis-, sima, 44, 133, 391 ; addenda, 543; in ita- 627 licum sermonem opportune versum per Edm. Battisti O. S. B., 530 s. Missiones: harum commendatur causa, 202, 496, 562ss.; in regionibus hierarchica constitutione gaudentes, 17 s. Modernistae lineamenta S. Francisci dépravant, 34. Mortis cogitatio quam salutaris, 342 ss. Motiva sententiae non transeunt in rem iudicatum, 273. Mulieres insania vestium qua utuntur Deo displicent, 39. Musica sacra : eius princeps Ioannes Petrus Aloisius a Praeneste merito honoratur, 473 ; restauranda ad normam motu-proprii Pii f. r. PP. X, 474. N Naupactensis victoria B. M. V. precibus impetrata, 333. Normae S. C. EE. et RR. pro approbandis religiosis Institutis, a. 1901 editae, 312 ; a S. C. de Religiosis reformatae, 312 ss. Notificatio sententiae : principium dat fatalibus, 270 s. Novissima: horum oblivio maiorum praesentium causa, 346; doctrinam fuse tradit A. Lépicier, 346. Novitiatus: finis proprius, 539 s., I; secundus annus opportune praescribitur, 540, I: ad rem normae, 540; speciatim, an et quomodo liceat hòc altero anno novitios ad opera Instituti applicare, 540, II; etiam extra domum, III; non tamen bimestri ante professionem, IV. Nullitas matrimonii: constat in casu, 166, 167, 168, 169, 170, 172,173; non constat, 166, 167, 168, 169, 171. Nullitas sententiae: in casu non constat, 167; ex carentia actionis, 48. Nuntii Apostolici: nominantur: Austriae, 30; Hispaniae, 204; Poloniae, 324; Peruviae, 324; Venetiolae, 324. O Oblator Missarum, an consentire possit in reductionem seu compositionem, 503 s. Octava Ascensionis, Missa de feria VI post ipsam quomodo celebrari liceat concurrente prima feria VI mensis, 391. Officia et Missae nuper concessa : B. M. V. Orphanorum Matris Patrocinium, 275; B. Hugolini a Gualdo Captanei, 540; Luanga Caroli, Murumba Mathias et Soc. Bb., 204; Plunket B. Oliverius, 115-, J Bb. M. Magdalenae Fontaine, M. Clotildis et Soc, 115; B. Margaritae a Lotharingia, 4Ö1; Marillac B. Ludovicae, 115; Spatafora B. Domib., 275; Taigi B. Annae Mariae, 115. Officii (S.) Congregatio: de Paulino privilegio, 55. Officium divinum, an satisfiat per Episcopum assistentem in pontificalibus, in casu, 477-481. Onera cappellaniae: quoad vindicantem a fìsco, 77 ; duplici ratione imponi possunt, 515; adimpleta quomodo probentur, 78. Opera Apostolica a I. C. operario, in Archiconfraternitatem erigitur, 372 s. Opera quotidianae communionis, a S. D. Maria a Iesu Iosepho du Bourg instituta, 21. Operarii: horum sanctificatio curanda, 372 s. Optio tituli procuratorio nomine, 121. Opus a Fidei propagatione, 202 s.; Consilium centrale pro Italia aliud a Comitatu Romano, 203; praeses nominatur R. D. Angelus Roncalli, 204. Ordinarius: quoad fidelium associationes, 140 ss., 144; quoad Capitulum generale in Congr. iuris dioeces., 481 s.; et confirmationem electionis Antistitae, 482. Optat B. P. ut Ordinarii litteras pastorales dent de Fidei propagatione iuvanda, 563 s. Cetera, v. Episcopus. Ordinatio absque litteris dimissorialibus, 259; mutilati manu dextera, an valida, 436 P Pacis reconciliatio, B. P. hortationes, suasiones, consilia, 37, 122, 256 s., 369 s., 522 s. Vide et Versaliensis. Pactio de emenda lite, 396 ss. Palaestina: christianorum in Terra Sancta condicio deterior facta, 282 s. « Palestrina » (A) Ioannes Petrus Aloisius, princeps sacrae musices, 473 s. Parentes et heredes, quoad electionem sepulturae, 535. Paroeciae: in locis subiectis S. C. de P. F.: iure quasi-paroeciarum utentes, 18; regularibus quae concredi possunt, 18 ; instructio (25-VII-1920) deus erigendis, 18. Parochi horum munus, 99 ss. — de nominatione vicariorum cooperatorum, 43-46 ; de persona standi in iudicio circa cappellanias paroeciae instituto, | 47 s. ms Index rerum notabilium Parvuli belli causa egentes, 8, 529. Paulinum privilegium, 55. Periodica (Folia) proscripta, 43. Persecutio, 361; oratio de ea: 361. Persecutoris mors : exemplum, 362. Perseverantia ad obitum usque, magnum opus donumque Dei suppliciter emereri potest, 343, praesertim Missae sacrifìcio assidua frequentatione, 343 s. Peruvianae nationis in libertatis vindicatio, 414. Philosophiae catholicae laudes, 423; scholastica duce Thoma Aq. principem locum tenet, 423; Institutum Coloniense, 423; in sacris Seminariis, 556. Poenae quo iure et qua ratione ab Episcopis infligi possint, 500. Poenitentia : praeclara de eadem s. Gregorii Magni sententia, 389. Polonia, 424; erga eam Apostolicae Sedis studia, 11, 424 s. Polyphonia classica, 473 s. Pontificale Romanum, 416. Populi participatio divinae liturgiae fovenda, 530 s. Portio canonica etiam in casu electae sepulturae debetur, 536 s.; an praescriptioni obnoxia, 536 s. Portiuncula: sacellum, 298; indulgentia, 298 s.; eiusque pretium teste ven. Bellarmino, 301; in ipso sacello toties quoties per singulos anni dies lucranda, (ubi de re celebris controversiae historia narratur), 299-301 ; non autem in aliis ecclesiis, 301. Possessor, bona controversa administrare debet, 77 s. Potestatis civilis et sacrae sua cuique regio, 425 s., conspiratio necessaria, 426; v. Ecclesia, Civitas. Praedicatio sacra: eius finis, 93-99; documenta et normae, 128; sancti Dominici exemplaris, 330. Praedicatorum Ordo, 329 s.; insignitam ab initio doctrinae notam praesetulit, 331; simulque cum sancti Petri cathedra coniunctionem, 332 s.; atque in Deiparam pietatem, 334. Praefecturae Apostolicae, noviter erectae, (S. Gabrielis a Virg. Perd.), 295 ; (de Tierradientro), 374 ; suppressa (Lusatiae), 409; finibus innovatae, 482, 553. Praelatura nullius de Rio Branco, unitur Abbatiae B. M. V. de Montesérrato Fluminis ianuarii, 370 ss. Praelatus pro Italis ad externa migrantibus, 309 ss., 311. Praescriptio in iurepatronatus an admittatur, 72 ; interpretativa, in fundationibus admittitur, non autem exstinctiva,511 ss., 515; in habentibus tractum successivum, 536 s ; adversus iura paroecialia quam diuturna requiratur, 537. Praeventio inter iudices aeque competentes, 266. Precula pro bona Morte, 346 ; ad impetrandam Italis pacis reconciliationem, 369; ad impetrandam Fidei dilatationem, 564. Professio fidei et iuramenta ab Abbate exigenda, 292. Professio votorum: sub conditione « donec in Congr. vivam », 177 ; an semper recipienda per Antistitam, 178. Promotor Iustitiae, 269-273; an possit esse pars principalis, 271; munus publicum, in unoquoque tribunali per personam distinctam gerendum, 271 s.; quinam appellare possit, §72; non gerit personam omnium Causarum piarum dioecesis, 272. Propaganda Fides (S. C.): eius Collegium Urbanum, 259; Sacrae Congregationis institutae CCC solemnia anno proximo celebranda, 496, 561 ss. Proprio Sanctorum additio, 543. « Pro Pontifice et Ecclesia » sodalitas, 495 s. Protectoriae assignatae Emis PP., 30, 116, 179, 204, 243, 325, 366, 402, 453, 485, 517, 549. Protestantes ne diffundantur advigilandum a Polonis Episc, 426. Pueri e bello egentes v. Parvuli. a Questuationes orientalium, 401. — in novis congregationibus, 316. « Qui tacet », notissima Reg. Iuris exponitur, 49. R Raphaelis (S.) Archangeli beneficia, 543; festum in univ. Eccl. die 24 octobris, 543. Raptus, in causa null, matrimonii, 174. Receptitia ecclesia curata: leges eversivae, 392; cura habitualis, 393s.; administratio reddituum, 394; congrua curata, 394 s.; j- expensae cultus, 395. I Rector ecclesiae, 170. Index rerum notabilium ubi et quando possint nominari ad paroecias, 18; abstineant a politicis contentionibus, 129 -« Religio » ephemeris proscripta, 42 ss. Res iudicata enascitur ex parte dispositiva sententiae tantum, 273. Regulares Res mixti fori, 263, 264 ss., 286 s. Res nova in causis matrimonialibus, 547 s. Res spirituali adnexa, 263, 265 s. Rescripta civilis auctoritatis, in re cano- nica, 535 s. in integrum non solum gravia sed decretoria exigit argumenta, 547. Restitutio Rituum (Sacra Congregatio) competens est quoad impertiendam caecutientibus dispensationem ad celebrandum, 154. « Rivista trimestrale di studi filosofici e religiosi » proscribitur, 43. Romani Pontificis vindicanda libertas, 284. Rosaria Crucigerorum ac S. Birgittae: facul- tates eadem benedicendi, 41, 134, 305, 421. Rosarium Mariale impense commendatur, 333 ; nostris temporibus quam maxime opportunum, 344 s.; de verbis salutatione angelicae insertis, 163. Russorum populus ab interitu vindicandus, 428 s. Ruthenorum Collegium in Urbe, 218-220. — fata summopere dolet B. P., 218 s. S vide Clerus. - Seminarium dioecesanum iuvent, 557 s. Sacrorum alumni: his proponitur in exemplum S. Ioannes Berchmans, 10; de eisdem Episcoporum curae, 557. Sacerdotes: Saecularia solemnia Dantis etc., 208: v. ce- lebrationes centenariae. borussica, 263. Edmundi Cazal proscribitur, 222. Sanationum genus ex barbaria depromptum, reprehendí tur, 39. Salutatio angelica, 419; eiusdein ter repertae confraternitas erigitui , 419-422; cuius indulgentiae et festa praecipua recensentur, 421; de verbis eidem insertis in Rosario, 163. Sancti, quorum corpora vel insignes reliquiae asservata recoluntur: M. Magdalenae Vezeliaci, 6; Prosperi martyris, Maceratae, 306; Raymundi aCapua conf., Neapoli, 375; Tarsicii martyris (sic), Nea« Saecularizatio » «Sainte Therese», 629 poli, 375; Thomae Aq. brachium, Neapoli, 375. Scamna seu sedilia fidelium in ecclesia : de competentia in causa, 267-267. Scapularia quinque, unica forma an benedicere valeant sacerdotes Unioni Apostolicae addicti, 304 s. Scheut (de), Congr. Mission. Imm. Cordis B. M.V. subiicitur S. C. de Prop. Fide, 354. Schisma czeco-slovacJmm, p. 554 ss. ; ut componatur hortatio, 558 s. Schola a, religione male disiungitur, 216 s.; neutralis vel laica efficaciter oppugnanda 196 ; scholae causa strenue agenda, 529. Scholastica philosophia, 423 s.; in sacris Seminariis, 556, vide et Philosophia. Scriptura Sacra, 91 ; quid de ea senserit Dantes, 212 s. Scrutinium de proponendis ad episcopatum, 15s., 224s., 381 s., 432s. Secretum servandum in tractatibus de proponendis ad episcopatum, 14, 224s., 381 s., 432 s.; super votis in causis sanctorum, 24. Seminaria clericorum: quanti sit momenti ea rite institui, 554ss.; ulla in dioecesi ne suum Seminarium desit, 556; studia philosophiae ac theologiae ibidem excolenda, 556; a lumultu civilium contentionum praesentanda, 129; horum alumnis imitandus sanctus Ioannes Berchmans, 10; interdioecesana, 556; dioecesana praecipuum studium Episcopi sibi vindicant, 557; eadem sacerdotes et laici pro viribus iuvent, 557 s. Seminarium, Parisiense pro ext. miss, 104, 362. — Helveticum pro missionibus ad externa, 386. Servi et Servae Dei: vide Causae, ubi et eorumdem singula nomina invenies. Servitium ecclesiae iu receptitiis, etsi lege civili non attendatur, iure tamen canonico considerari debet, 398 s. Societas a S. Bonifatio, Sodalitas a S. Petro 194 s. Claver definitivam approbationem constitutionum refert, 145. Spiritismus in laqueum diaboli induit, 346. Stemma basilicale, 7. Substitutio verborum permisso in invocatione indulgentiis aucta « O Mater mea », 422. Summa e Fisco vindicata quomodo repartienda, 171. Index rerum notabilium 630 Supernaturalis vitae sensus nostris diebus suscitandus, 528. Superstitiones vanae nostra aetate invalescentes oppugnandae, 346, 528. Studiorum cleri incrementa procuranda, 378; de re laudatur cl. D. Munerati, 90; ratio studiorum in sacris Seminariis praescripta pro Italia commendatur, 557. Subsidiariae probationes in sanctorum causis, 113. Suffraganeus datus card. ep. Sabinen., 383. « Supplet Chorus » : explicatur effatum, 479, 480. Suspensio ipso facto an affigi possit illicitae venationi in casu, 501. Suspicionis exceptio per arbitros definienda, 80 s Syrorum Synodus, electiones in ea factae confirmantur a B. P.. 525. T* Tabella in sacrario ponenda, de Missis alio transmittendis, 504. Tabularium S. G. Rituum, 25. Taxae curiarum duplices, i. e. de maxima et minima, excluduntur, 350, 352; uniformes sint in tota provincia, 351 ; nonnisi titulo expensarum in nonnullis negotiis, 351 s.; pro extradioecesanis, 352; in iis exigendi discretione opus est, 352. Taxae funerariae pro singulis dioecesibus. 351. — matrimoniales, 352. Temporum nostrorum mala unde profluant, 36 ss., III, 121, 220 s., 257 s., 346, 283. — meliorum spes, 92. Titulus Congregationis religiosae exprimendus, 313 ss.; unde desumendus, 318. Tertia instantia: designationes pro ea ex parte quorumdam Episcoporum, 17. Tertius Ordo Franciscalis de eodem encyclicae litterae, 33-41 ; ad excitandos christianos spiritus plurimum valet, 347, 472, 523; centenaria celebratio septima merito peracta, 122, 130, 523. Tertius Ordo Regularis de Poenitentia: origo et indoles, 130s.; participat iisdem privilegiis quae ceteris Franciscalibus familiis, occasione centenariae celebri fatis, indulta sunt, 131. Tertius Ordo sancti Dominici, 332, 335. Thomas Aquinas, 97, 98, 211 ; magister scholarum, 332, 375, 528. Tintinnabulum basilicale, 7. Triennalia vota, an sint praemittenda professioni in casu, 177. « Trois Ave-Maria » (Œuvre de propagande) 418-422. Typis edendi scriptiones facultas, 128 s. U Unio Apostolica cleri saecularis a Ss. Corde Iesu, 116, 302; commendata a Pio IX, Leone XIII, indulgentiis ditata a Pio f. r. PP. X, 302; ad Primariae gradus evehitur novisque gratiis-donatur, 304. Unio Cleri a Missionibus novo privilegio augetur, 565; Praesides pro Bavaria, 103; pro Canadensi ditione, 354; pro Germania, 102; pro Hibernia, 147 s. Unio dioecesium, 459 s. vide Dioecesium unio. Unio Ecclesiarum orientalium, praesertim slavicarum, 558. Universitas studiorum catholica Mediolani, 195, 321; Lublini, 320; facultas Varsaviensis, 319. V Vagi quoad matrimonia, 349. Vaticanae Basilicae privilegium de Missis votivis BB. App. Petri et Pauli, 363s.; imagines B. M. V. Capituli auctoritate diademate donatae, 8, 190, 492, 305 s. Venatio etiam moderata, frequentior, prohibetur a Codice, 499; an contineat mor„ talem culpam, 501; etiam minus frequens an possit et quomodo prohiberi ab Episcopis 499-501 ; exemplo S. Caroli B., 499 s. ; arenaria seu gladiatoria, 500. Versaliensis pax, 127. Vestes, vide Mulieres, 39. Vicariatus apostolici a residentiis episcopalibus nuncupanda, 442; noviter creati: Bamako (de), 376; Leonis (S.) de Amazonis, 294; Limonensis, 252; Ontario (de) septentrionali, 186; Ouaghadougou, 376 Ngan-Hoei (de),469; extincti: de Anhalt; 296; Saxoniae, 409 s; ad aliam Delegationem translati, 148 s., 541 s.; nominibus innovati, 146 s., 442 s.. 469; finibus immutati, 294, 297, 308s., 355, 415, 491, 553. Vice-Camerarius S. R. E. Hugo Boncompagni-Ludovisi, 116. 631 Index rerum notabilium «Vie (la) Spirituelle» commentarium, moderatore P. V. Bernadot, laudatum, 528. Vicarii cooperatores an nominari possint inaudito parocho, 43-46. Vinculum quod professionis locum tenet, 177. Vis et metus in causis de null, matrimonii, 166-172. Virtus heroica in quo consistat, 389, 450 s.; quomodo probetur, 159, 388; quantum temporis spatium eius probatio comprehendere debeat, 389 s. Visitator Apostolicus, nominatur, 549. Vota sub conditione « Donec in Congregatione vivam », 177. Vota solemnia ad modum simplicium, 178. Q u a e d a m corrigenda in vol. XIII (1921) Commentarii Acta Apostolicae Sedis: Pag. 255, lin. 3, pro eo quod est Cassiliensis, legatur Calissiensis. Pag. 333, lin. 12, pro eo quod est quorum postremus, legatur quorum clarissimus. Pag. 456 in nonnullis exemplaribus Necrologio deest: 18 augusti: Monsignor Giuseppe Maria Ignazio Montes de Oca y Obregon, Arciv. di Cesarea del Ponto, Vescovo di S. Luigi Potosí. Pag. 525 lin. duabus ultimis legatur : R. P. D. Iosephi Giorgi, Chorepiscopi, Vicarii Patriarchalis Hemesensis et Apamiensis, ad sedem episcopalem titularem Arethusinam Syrorum. DECIMUM TERTIUM VOLUMEN ABSOLVITUR DIE 29 COMMENTARII OFFICIALIS DEC. 1921. - TYPIS « Acta Apostolicae Sedis » POLYGLOTTIS VATICANIS