ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X I V — VOLUMEN X I V ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS MCMXXII 5 Ianuarii 1922 Annus XIV - Vol. XIV Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS^PRO ECCLESIA SSMAE TRINITATIS CAESARISBURGI EX DIOECESI CONSTANTIENSI. BENEDICTUS P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — P r o p e a litore maris in gallica civitate Gaesarisburgi, intra Constantiensis dioecesis fines, ecclesia Sanctissimae Trinitati dicata exsistit, q u a e inter ceteras eiusdem u r b i s ecclesias veluti mater ac princeps h a b e t u r a t q u e h o n o r a t u r . I a m vero refert ad Nos venerabilis frater Ioseph Guérard, Episcopus Constantiensis, eandem sacram aedem, iam a saeculo quinto exstructam, sed ob temporis ac bellorum iniurias pluries labefactatam et dirutam, tandem saeculo decimo quinto i n s t a u r a t a m vel potius iterum, ampliore forma, exaedificatam fuisse, ac successu temporis bonae artis operibus sive depictis sive sculptis pulchrisque altaribus e x o r n a t a m . E a d e m vero ecclesia postea sacra supellectili locupletata est, et quidem n o n ea t a n t u m q u a e ad divinum cultum necessaria videretur, sed etiam quae, copia et pretio, ad o r n a m e n t u m et decus s a c r o r u m r i t u u m conferret; pluresque in ipsa sacerdotes, quibus archipresbyter praeest, q u a decet dignitate, sacra a g u n t sollemnia aliasque per a n n u m religiosas supplicationes, q u i b u s populares, optimates, magistratus, militaresque duces frequentissimi intersunt. Nil mirum propterea si in eodem templo plures q u o q u e piae sodalitates, indulgentiis privilegiisque ditatae, sint canonice erectae et floreant, q u a s inter confraternitas Ssmi S a c r a m e n t i et sodalitas Tertii Ordinis Sancti Francisci n o n u n o nomine s u n t m e m o r a t u dignae. Neque 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale denique p r a e t e r m i t t e n d u m est, a p u d ecclesiam istam Caesarisburgensem, Sanctissimae Trinitati dicatam, cum Beatum T h o m a m Helyas, e provincia ipsa o r i u n d u m , iuvenes diu studioseque ad religiosam vitam, pietatem bonosque mores instituisse, tum, i n e u n t e saeculo decimonono, congregationem Sororum a Misericordia, q u a r u m princeps d o m u s in a n t i q u a Ssmi Salvatoris urbe* vulgo Le Vicomte n u n c u p a t a , n u n c exstat, originem s u a m duxisse, cum Beata Maria Magdalena Postel, ipsius Congregationis fundatrix, aliquibus sibi sodalibus adiectis, primo ibidem religiosa vota emiserit. Quapropter cum Nos, q u o templi ipsius decus augeatur, enixe rogati simus, ut eidem sacrae aedi dignitatem, titulum et privilegia Basilicae minoris impertiri dignaremur, Nos votis hisce a d n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Q u a re, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi Sacrorum R i t u u m praepositis, m o t u proprio ac de certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, m e m o r a t u m t e m p l u m Caesarisburgense, S s m a e Trinitati dicatum, dignitate ac titulo Basilicae minoris p e r p e t u u m in m o d u m , h o n e s t a m u s , cum o m n i b u s h o n o r i b u s , praerogativis, privilegiis, indultis, q u a e minoribus almae h u i u s Urbis Basilicis de iure c o m p e t u n t . Decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque integros effectus sortiri a t q u e obtinere illisque ad quos pertinent n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die u mensis decembris a n n o MÜMXXI, Pontificatus Nostri octavo. P . C Alfe. GASPARRI, a Secretis Status. Acta Benedicti PP. XV 7 EPISTOLAE . I • . AD R. P. D. PETRUM PISANI, ARCHIEPISCOPUM T I T . CONSTANTIBUS EM, DELEGATUM APOSTOLICUM IN INDIIS ORIENTALIBUS: NONNULLA PATERNE ADMONENS IN ECCLESIAE UTILITATEM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Libenter q u i d e m egregios amoris a t q u e obsequii sensus accepimus q u i b u s Nos Indiae catholici e Madraspolitano conventu, in Deiparae h o n o r e m habito, i n e u n t e hoc a n n o prosecuti s u n t ; eisdemque g r a t u l a m u r vehementer q u o d ipse coetus in sollemnem cessit christianae fidei ac pietatis erga i m m a c u l a t a m Virginem significationem. Iamvero ut rei fructus permaneat, et obsignetur q u o d a m m o d o promissio coëuntium, qui. quidem ad a r a m sacram polliciti s u n t se, Episcoporum ductu, servaturos esse proposita inita, o p p o r t u n u m Nos hic d u c i m u s viam ostendere q u a m catholicus quisque t u m singillatim t u m socialiter religiose sequi debeat. Haec via seu n o r m a , uti constat ex Evangelio, ex apostolicis litteris scriptisq u e s a n c t o r u m P a t r u m , posita est in obedientia fidelium pastoribus legitimis iuxta illud: « oboedite praepositis vestris et subiacete eis ». Etenim Episcopi in sui regendis dioecesibus nullo p r o r s u s modo ex s u b d i t o r u m arbitrio pendent, n e q u e ulli alii in agendis r e b u s q u a m Sedi Apostolicae rationem reddere debent, cum soli P e t r o dictum sit: « P a s c e a g n o s meos, pasce oves meas ». Q u a p r o p t e r officium est t u m cleri t u m fidelium improbare n o n modo in se ipsis sed etiam in aliis e u m , qui invaluit, independentiae s p i r i t u m ; id enim occasionem praebet religionis nostrae a d v e r s a r o s zizania in vinea Domini d i s s e m i n a n d o Caveant igitur ne in Episcoporum decreta inquirant, cum ea suis sententiis non respondent, neve ipsa percenseant a u t p a r v i p e n d a n t q u o q u o modo, privatim vel publice, verbis vel scriptis, uti iam Litteris Nostris encyclicis Ad Beatissimi Apostolorum a d m o n u i m u s : « Nemo privatus, vel « libris diariis ve vulgandis vel s e r m o n i b u s publice habendis, se in Eccle« sia pro magistro gerat. Norunt o m n e s cui sit a Deo magisterium Eccle« siae d a t u m ». Ecclesia est plebs sacerdoti a d u n a t a et pastori suo grex a d h a e r e n s . Ex quo sequitur cum Ecclesia ñon esse qui cum Episcopo 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n o n sit. Secus enim agentes sacerdotes vel laici, acatholicos, quos inter versantur, imitarentur, s c a n d a l u m eisdem et a n s a m p r a e s t a n d o ut a verae Ecclesiae sinu remoti p e r m a n e a n t . O p e r a m potius n a v e n t suo Episcopo, reverenter eidem o b s e q u e n d o ; n e q u e - etsi integrum cuique est ad Apostolicam Sedem i u s t a de causa provocare - praetexant, ut se ab Ordinarii auctoritate et iussis s u b d u c a n t , velle se praescriptiones sequi ab eadem Apostolica Sede vel ab aliis Episcopis pro sua cuiusque dioecesi fortasse latas. Q u o d si i n t e r d u m q u a s d a m s u a s animadversiones vel optata Ordinario referre censerent, o b s e q u e n t e r id faciant, atque d u m t a x a t ob veritatis t r i u m p h u m m a i u s q u e Ecclesiae b o n u m , n u m q u a m vero imponendo vel minitando, aut, quod peius esset, civiles auctoritates, ecclesiasticis negotiis p r o r s u s extraneas, a d e u n d o . Verumt a m e n iurisdictio Episcoporum n o n modo in iis exercetur q u a e ad religiosas et ecclesiasticas r e s pertinent, sed in ceteris etiam q u a e s t i o n i b u s cuiusvis n a t u r a e , q u a e directe vel indirecte cum Ecclesiae sanctae emolumento a n i m a r u m q u e salute coniunguntur. I t a q u e Episcopi tripliei s u a potestate utentes, magisterii scilicet, ministerii a t q u e regiminis, tueri debent et auctoritative moderari q u a e s e q u u n t u r : t u m administrationes ecclesiasticas, q u a m v i s in iis regundis laudabili opera u t a n t u r sacerdot u m vel laicorum, cum Episcopus r e n u n t i a t u s sit in c a n o n i b u s sacris t u t o r n a t u s cuiuslibet pii operis vel fundationis : t u m catholicam iuventutis educationem, q u a e quidem n u m q u a m a religiosa institutione seiungenda est; cum enim Servator Dominus de se loquens professus sit « u n u s est magister vester, Christus », Christus vero in persona Episcoporum vivat ac doceat, iuxta illud « qui vos audit me audit », ipsorum est legitimas ferre n o r m a s q u a s magistri catholici perdiligenter s e q u a n t u r in iis q u a e ad scholas catholicas et ad clericorum conformationem in Seminariis m a i o r i b u s vel minoribus spectant: t u m denique necessitudines seu relationes fidelium cum acatholicis in vita civili, iudicando si usus et consuetudo cum quibusdam coetibus vel adhaesio quibusdam philanthropicis consociationibus, q u a e neutrales seu areligiosas se esse dictitent, grave periculum praebeant, in aliquo casu vel regione, a recta fide deficiendi. P r a e t e r e a in eo qui praeest n o n solum p e r s o n a hominis sed* quavis ratione posthabita, Deus ipse conspiciend u s est qui nos alloquitur, admonet, m o d e r a t u r , iuxta illum Scripturae locum : « t a m q u a m Deo e x h o r t a n t e per n o s » (II Cor., v, 20). O m n e s profecto exoptant, etiam in religiosis r e b u s , se ab iis g u b e r n a r i qui sint eiusdem n a t i o n i s ; in quo quidem i m p r o b a n d i n o n s u n t illi Indiae catholici qui ab indigenis Pastoribus se regi vellent. Huic optato n u m q u a m sane adversata est Ecclesia, quandoquidem in ea n o n est « Gen- Acia Benedicti PP. XV 9 « tuis et Iudaeus, circumcisio et p r a e p u t i u m , b a r b a r u s et Scytha, servus « et liber », n e q u e est acceptio personarum : idque luculenter ex eo liquet quod Pontifices Maximi s u m m a m c u r a m semper a d h i b u e r u n t ut clerus indigena cotidie magis in sanctimonia doctrinaque proficeret. Verum Ecclesiae t a n t u m est decernere t e m p u s q u a n d o eidem optato satisfieri conveniat; Ecclesiae, i n q u i m u s , quae singularium dioecesium utilitatibus t a m q u a m e specula invigilane, iam a n t i q u i t u s missionales miserat, qui per asperrima q u a e q u e itinerum, miseriarum, persecutionum, christian u m nomen regionibus istis inferrent. Quisquis igitur, r e r u m eventus p r e c i p i t a n d o , iudicium R o m a e q u o m o d o c u m q u e , voce scriptisve, praevenire contendit, contumacem simul et inobsequentem se p r a e b e t erga Iesu Christi Vicarium, quasi Eidem non sit -curae de filiorum Indiae salute a t q u e prosperitate. Sed inter alia q u a e in Mariali conventu acta sunt, illud etiam constitutum esse comperimus ut opera missionarior u m in convertendis ethnicis ad Christi fidem in dies promoveretur. Ad h a n c rem, uti pluries ediximus, nihil est Nobis optatius q u a m praedicando Evangelio n o n modo europaei sacerdotes, v e r u m etiam indigena clerus det operam, cum ipsius maxime, p r a e ceteris, m u n u s sit p o p u lares suos infideles* ad Ecclesiae a m p l e x u m vocare et perducere, ut illa verba decessoris Nostri f. r. Leonis XIII quantocius felicem h a b e a n t exitum: « Filii tui, India, administri tibi salutis ». Meminerint Indi omnes q u a n t u m valeret ad ethnicorum conversionem, priscis illis Ecclesiae temporibus, christianorum exemplum qui t a m q u a m fratres inter se diligebant. Hos igitur ipsi s e q u a n t u r , et, dissidiis compositis, ita et concordia inter se coniugantur et legitimae auctoritati subsint, ut in pace et caritate Christi semper p e r m a n e a n t cor unum et anima una; q u a e vitae ratio p l u r i m u m quidem conferet ad ethnicorum conversionem. Nec omittant pastoralia Episcoporum m u n i a (nimis q u a n t u m iam gravia), allevare, seque gratos praestare erga t a m strenuos inclytorum O r d i n u m et Congregationum alumnos, qui vitam viresque pro Indiae emolumento impendunt. Quod si fecerint, sciant m a g n u m se Nobis q u o q u e solatium allaturos: peculiari enim a m o r e Indos prosequimur; inter ipsos q u o d a m modo per Delegatum Nostrum versamur; nihilque faciemus reliqui ut, quavis soluta quaestione et tranquillatis animis, India christianis omnib u s Asiae c o m m u n i t a t i b u s in exemplum praefulgeat. Atque interea validissimam opem m a g n a e Dei Matris implorantes, q u a e in Mariali conventu Patrona Indiae r e n u n t i a t a est, ac fore confisi ut « Qui incepit « in vobis opus b o n u m , ipse perficiat, confirmet solidetque », in auspicium donorum caelestium itemque ut praecipuae benevolentiae Nostrae signum, tibi, venerabilis frater, Episcopis o m n i b u s istius regionis, uni- ÏO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale versoque clero ac populo unicuique eorum concredito, apostolicam benedictionem effuso animo i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xv mensis octobris MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o octavo. BENEDICTUS P P . XV II AD R. P. PAULUM MANNA, SEMINARII DUGBNTANI « A SACRO CORDE IESU » MISSIONIBUS EXTERIS PROVEHENDIS MODERATORI : DE HOC NOVO MISSIONALI INSTITUTO VEHEMENTER GRATULATUR. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem.—- Libenter admodum certiores facti s u m u s a dilecto filio Nostro Cardinali Praefecto S. C. de P r o p a g a n d a Fide, Seminarium, a u g u s t o Cordi iesu dicatum, Dücentae, Avérsanae dioecesis in Campania, munificentia pientissimi canonici Aloisii Grassia, n u p e r defuncti, esse conditum, eo quidem consilio ut missiones sacrae a p u d infideles p r o m o v e r e n t u r ; in hoc enim salutarem fructum perspicimus ex encyclicis Litteris Maximum illud proficiscentem, quae quidem feliciter, propitio Deo, in dies nova capiunt incrementa. Profecto e x o p t a n d u m erat ut etiam in inferiore Italia missionale institutum excitaretur, iis n o n absimile quae in aliis septentrionalis Italiae u r b i b u s iam florent: q u a p r o p t e r valde n u n c de D u c é n t a n a domo g r a t u l a m u r , utpote q u a e plurimos Evangelii praecones, divino nutu, per inferiorem italiam s u s c i t a t i l a sit. H u i u s spei certe non fallet eventus, si Üpiscopi e a r u m regionum simul cum clero, nobis obsequentes, n o n modo missionales vocationes foverint, sed etiam bonos omnes hortati erunt ut rem precibus ac stipe adiuvent. Ceterum o m n e s n o r u n t q u a m munifice conferre soleat meridionalis Italiae populus ad ea omnia q u a e ad magnificentiarn sacri cultus p e r t i n e a t ; sed q u o m o d o melius Deus coli potest quam ipsius Dei regnum per t e r r a r u m orbem p r o p a g a n d o ? Iamvero non pauci fuerunt ex Italia meridionali qui, hoc in campo, de christiana civilique re bene meriti s u n t ; in primisque ille Dei famulus Matthaeus Ripa, qui a n n o MDCCXXIV pium opus a Sacra Familia Iesu Christi seu Collegium Sitíense Neapoli constituit; is enim multis perag r a n s Caelestis Imperii regionibus, nonnullos bonae spei adolescentes illinc abduxit, ut iidem rite a pietate litterisque instructi, populares Acta Benedicti PP. XV il s u o s deinceps ad christianam fidem converterent. Non defuit a u t e m Deus sanctis viri coeptis; o p p o r t u n a enim catholicorum ope, Collegium Sinense diu quidem eximios missionales Ecclesiae suppeditavit, ex quib u s a d h u c nonnulli s u p e r s u n t . Meminerint qui sunt ex inferiore Italia, p l u r i m o s sane populares suos in variis O r d i n i b u s Institutisque dedisse o p e r a m sacris missionibus, et aliquos, vel recens, suum sanguinem pro Fide effudisse. Recte factorum m e m o r q u a e a maioribus acta sunt, meridionalis Italiae clerus p o p u l u s q u e p a r sit huic tempori missionalis incrementi, id S e m i n a r i u m considerans n o n modo ad Aversanam dioecesim, sed ad o m n e m meridionalem Italiam pertinens. Quo autem generali e m o l u m e n t o , n o n particulari d u m t a x a t , id o p u s haberetur, Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide ut s u a m p r o p r i a m h a n c institutionem accepit, a t q u e , se advigilante, eam tradidit regendam Mediolanensi Exterarum Missionum Societati, u t p o t e q u a e , cum plurimos sotlertesque Evangelii praecones Ecclesiae praebuerit, et q u a n d a m h a b e t apostolatus sacri traditionem, et spem certam felicis exitus. Velint igitur Episcopi o m n e s ex inferiore Italia Seminarium a Sacro Corde Iesu Missionibus Exteris provehendis, peculiari suo prosequi patrocinio, q u a n d o q u i d e m t a n t u m universae Ecclesiae b o n u m cum ea re coniungitur. Nos vero q u a m vehementissime largitati b o n o r u m o m n i u m hoc opus c o m m e n d a n t e s , id fore pro certo h a b e m u s ut, auspice magna Dei Matre, p a t r o n i s autem Iosepho et Francisco Xaverio, p l u r i m u m valitura sit haec n o v a institutio ad r e g n u m Iesu Domini amplificandum, eoque maiores allatura utilitates q u o graviora sunt missionum d a m n a et contraria acatholicorum conata. T u q u e , dilecte fili, perge alacriter, uti facis, s a l u b e r r i m u m id opus u r g e r e ; nec enim certe Episcoporum a d i u m e n t a , q u o r u m Nos diligentiam pr<$be novimus, defutura tibi erunt, neque, multo m i n u s , ipsius Domini auxilia cuius quidem gloriam tantopere promovere tu niteris. Atque in caelestium m u n e r u m auspicium itemque ut peculiaris benevolentiae Nostrae pignus, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, et iis o m n i b u s qui q u o q u o modo r e m iüverint, in primisque venerabili fratri Septimio Caracciolo, Episcopo Aversano, cunctoque clero ac populo ipsius dioecesis, effuso a n i m o i m p e r t i m u s . Datum bris MCMXxi, R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die vir mensis novemPontificatus Nostri a n n o octavo. BENEDICTUS P P . XV Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iii AD R. P. D. AMADEUM C AS ABONA EPISCOPUM CLAVARENSIUMI OCCASIONE DIOECESANAE SYNODI NONNULLA INCULCAT CLERO NOSTRA AETATE NECESSARIA. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Non ab re, post perlustratati! p r i m u m dioecesim, propositum suscepisti celebrandi dioecesanam Synodum. Q u a m q u a m enim, ut n u n t i a s , Clavarensis Ecclesia ea c o m m e n d a t u r pietate ac disciplina, de q u i b u s laetari in Domino liceat, Synodi eiusdem celebrationem cum recens p r o m u l g a t u s Codex iuris canonici, t u m alia n o n p a u c a suadent. Habes tu quidem, venerabilis frater, in quo u b e r e cum fructu eia bores. De clero enim ac de populo, de fide ac de m o r i b u s de cognatisque rebus plurimis tibi in Synodo a g e n d u m erit. Quid in u n a q u a q u e re praecipiendum v e t a n d u m v e sit, tu videris. Nos in hoc maxime consilium velimus versetur et opera tua, ut q u o t q u o t istic in sortem Domini vocati sunt, sentientes quid nova postulent tempora, laborent, opus faciant evangelistae, ministerium suum impleant n o n s a c r o r u m t a n t u m perfunctione m u n e r u m . Sufficere id forte poterat cum domestico magisterio atque exemplo quisque fidelium vitam exigebat ad o m n e m virtutis legem. Nunc, versis in deteriora m o r i b u s , hoc maxime opus, hic labor eorum qui sacro funguntur m u n e r e , prodire in p o p u l u m in eoque salutariter versari: omni q u a licet ope tueri veritatem et ad virtutem invitare atque allicere: in iuvenilem aetatem, tot circumventarn insidiis, praecipuas q u a s d a m c u r a s conferre: uti sapienter iis societatum atque operum adiumentis eaque multiplici caritatis industria, q u i b u s e x p h > r a t u m est sacerdotale ministerium fructuosius fieri et obtinere latius. Recte utentibus omnia cooperantur in bonum. Q u o a d vero b o n a omina, q u a e tibi libet s u m e r e a tempore peragendae Synodi, agnoscimus in iis p i e t a t e m in Nos t u a m ; q u a m repen^ dentes suavissima pietatis vice, caelestium conciliatricem m u n e r u m , apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, o m n i q u e tuo clero ac populo p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xiv novembris Pontificatus Nostri a n n o octavo. BENEDICTUS P P . XV MCMXXI, Acta Benedicti PP. XV 13 IV AD R. P. D. ALOISIUM FERRI, EPISCOPUM MONTIS ALTI : DE Q U A D R I G E N T E SIMO SIXTI V NATALI CELEBRANDO. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Consilium a Montealtensibus tuis, te duce, initum, singulari solemnitate propediem q u a d r i n g e n t e s i m u m Sixti V natalem a g e n d i , Nos equidem l a u d a m u s m a g n o p e r e et p r o b a m u s . Nam, q u a n d o hoc est in mores n o s t r o s inductum, ut s u m m o r u m h o m i n u m qui olim fuerint, memoria certis t e m p o r u m intervallis celebretur, profecto n o n est hic praetereund a , quem tum animi a t q u e ingenii magnitudine, t u m rerum g e s t a r u m gloria consentiunt o m n e s et Pontificem et Principem praestantissimum fuisse. Qui, ut hoc fastigium dignitatis attigit, a t q u e ex hac t a m q u a m specula circumspexit quo loco res esset christiana et publica, incredibili alacritate visus est incumbere ad omnia, q u a e c u m q u e oporteret, o r d i n a n d a : in quo quidem insignem et p r u d e n t i a m et celeritatem adhibuit, ut mirabile sit, t a m multa t a m q u e m a g n a eum tam brevi spatio audaciter suscepta perfecisse feliciter. Isque cum in iudiciis. adminis t r a n d i s specimen severitatis iustitiaeque esset, iis temporibus accommodatissimum, t a m e n nullum miseri a r a m g e n u s patiebatur esse, cui n o n largiter pro copia succurreret; hodieque e x s t a n t beneficentiae liberalitatisque eius m o n u m e n t a . Ad ceteras a u t e m eiusdem laudes ille quasi cumulus accedit, quod b o n a r u m artium a t q u e h u m a n i t a t i s com m o d a et o r n a m e n t a magnificentissime promovit: quo nomine multum Sixto V sui splendoris haec ipsa alma U r b s in primis debet. I t a q u e tal;s tantique viri a vobis h o n e s t a r i memoriam, a quo maxime ista civitas nobilitata sit, omnino aequum est et c o n s e n t a n e u m . Idem autem Nobis perg r a t u m accidit, u t p o t e quod valde o p p o r t u n u m videatur, non modo quia immortalia R o m a n i Pontificatus erga h u m a n a m societatem promerita egregie in hoc Pontifice illustrantur, sed etiam quia in h a c tam late fusa a n i m o r u m vel ignavia vel contumacia, cum fere iacet maiestas legum reique publicae auctoritas, aliquid ad r o b o r a n d a m vulgo vel iuris vel officii conscientiam p u t a m u s t a m clara iustitiae, constantiae sever a e q u e disciplinae exempla posse valere, siquidem in bono lumine collocentur. - Nos igitur, q u a e vos t a n t o nomini perpetuum in m o d u m h o n o r a n d o instituere cogitatis, ea libenter, quoad licet, iam nunc p a r t i - 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c i p a m u s : tibi autem h o c ultro t r i b u i m u s , ut proximo die anniversario natalis Sixti V, post solemne sacrum, populo, ex Nostra auctoritate, benedicas et plenariam peccatorum veniam largiare, usitatis condicionibus lucrandam. Auspicem vero caelestium m u n e r u m ac testem b e n e volentiae Nostrae, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, ceterisque qui ex isto comitatu seu consilio sunt, et clero p o p u l o q u e tuo p e r a m a n t e r impertimus. Datum bris MGMxxr, R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die Pontificatus Nostri a n n o octavo. BENEDICTUS P P . XV ix mensis decem- S. Congregatio de Propaganda Fide 15 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACEA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DECRETUM NOVUM COLLEGIUM MISSIONUM A SANCTO ALEXIO DE FALCUNERIIS O. S. M. IN URBE ERIGITUR. Quo a b u n d a n t i u s idoneos ministros sacris missionibus a p u d exter a s gentes suppeditare valeat, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o , cuius potissimum est, pro suo m u n e r e , S u m m i Pontificis studio dilatandae Fidei, n u p e r r i m e litteris encyclicis q u o q u e manifestato, obsecundare, in sententiam venit n o v u m Missionum Collegium in hac alma Urbe erigendi, in quo delecti a l u m n i ad sacras expeditiones peragendas, praesertim a p u d Africae a t q u e Americae gentes, iuxta n o r m a m a d n e x o r u m s t a t u t o r u m instituerentur. ipsius autem Collegii, a S. Alexio de Falcuneriis n u n c u p a n d i , sedes figenda pro n u n c ad Sancti Nicolai Tolentinatis, a p u d religiosos Ordinis S e r v o r u m Mariae visa est, in meliores aptioresque aedes proxime transferenda. H a n c vero Sacri Consilii sententiam S s m u s D. N. Benedictus div. Provid. P p . XV in audientia diei 24 labentis mensis ianuarii, infrascripto S. Congregationis Secretario impertita, a p p r o b a r e r a t a m q u e habere dignatus est, ac p r a e s e n s decretum, quo Collegium praedictum erigitur a t q u e constituitur cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis similibus institutis concessis, confici iussit. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, 25 ianuarii 1921, in festo conversionis sancti Pauli Apostoli. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. S. C. Laurenti, /Secretarius, 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACBA CONGREGATIO RITUUM 1 PISTORIEN. CONFIRMATIONIS CULTUS AB IMMEMORABILI TEMPORE ANDREAE FRANCHI, EPISCOPO PRAESTITI SERVO DEI PISTORIENSIUM, ORDINIS PRAEDICATORUM, BEATO NUNCUPATO. Inter Episcopos qui saeculo xiv Ecclesiam Pistoriensem gubernarunt, doctrina et vitae sanctitate refulsit A n d r e a s F r a n c h i , decus q u o que et o r n a m e n t u m Ordinis P r a e d i c a t o r u m . Q u a p r o p t e r Pistorienses cives e o r u m q u e rectores, ac praesertim illius Ecclesiae praesules, ad Causam beatificationis Servi Dei p r o m o v e n d a m , pluries vota depromp s e r u n t a t q u e m a n u s admoverunt. Verum c o m m u n i a vota exsecutioni d e m a n d a n d a curavit Episcopus Pistoriensis Andreas Santi fe. re., qui, a n n o 1911, Processu ordinaria auctoritate absoluto, de confirmatione cultus immemorialis Servi Dei sententiam favorabilem pronuntiavit, actis processualibus ad sacrorum r i t u u m Congregationem transmissis pro ipsorum Apostolica confirmatione. - A n t e q u a m de ordine et forma iudicii atque de exitu Causae fiat sermo, aliquid innuere liceat de ortu, vita et obitu, necnon de fama sanctitatis et de cultu ecclesiastico ipsius Famuli Dei. Hic, Pistoriensi in urbe, ex clara progenie de F r a n c h i s vel de Bocagnis o r t u s a n n o 1335, et a piis p a r e n t i b u s recte institutus, inde a pueritia futurae virtutis et vocationis religiosae praebuit indicia. Adolescens h a n c vivendi rationem a m p l e x a t u s in Ordine F r a t r u m Praedicatorum, patre ab initio contradicente, h a b i t u m religiosum induit in Conventu Pistoriensi Sancti Dominici, die 25 martii a n n o 1351. Inter a l u m n o s pietate et ingenio p r a e s t a n s , doctoratus g r a d u s R o m a e s u m m a cum laude a s s e q u u t u s est. Sacerdotio a u c t u s , e Superiorum iussu, variis in scholis docendi m u n e r e mirifice ac fructuose fungitur, simulque sacro ministerio, potissimum praedicationis evangelicae ex instituto sui Ordin i s , incumbit cum a n i m a r u m solatio et profectu. Omnem laudem et gloriam non sibi, sed unice Deo referebat b o n o r u m o m n i u m auctori et largitori, apud q u e m a s s i d u a oratione instabat, plures diu noctuque transiens horas ad pedes sanctissimi Crucifixi. Beatissimam Virginem S. Congregatio Rituum 17 Mariam cum Iesu infante ac sanctos Magos peculiari devotione coluit, et Oratorium confratrum nobilium Pistoriensium, sub invocatione ipsor u m sanctorum erectum, amplificavit sacrisque redemptionis mysteriis decorari iussit. Episcopo Pistoriensi, Ioanni de Vincentiis, Ordinis Erem i t a r u m Sancti Augustini, vita functo, clero et populo enixe postulante et S u m m o Pontifice benigne confirmante, suffectus est F r a t e r Andreas F r a n c h i , sacerdos Ordinis Praedicatorum, qui in virtute obedientiae g r a v e episcopatus o n u s cum metu et tremore suscepit. Qua vero ratione E p i s c o p u s A n d r e a s se gesserit in pastorali officio exercendo sufficiat r e c o l e r e q u a e de prototypo pastore sanctus B e r n a r d u s Abbas scripsit B e a t o Eugenio P a p a e III, praesertim in libro IV, v e r s u s finem: « D e « cetero, considera oportere te esse formam iustitiae, sanctimoniae specu« lum, pietatis exemplar, assertorem veritatis, Fidei defensorem », etc. Quod confirmatur ex iis quae de ipso Andrea tradidit s a n c t u s Antoninus, Archiepiscopus Florentinus, Servo Dei a e q u a l i s : « P r o r s u s m i r a n d a res, « et q u a s i incredibile negocium, nisi oculis nostris vidissemus; multi « enim et magni et obdurati peccatores t u n c conversi sunt ad poeni« tentiam, q u o s Deus ad se vocavit a n n o sequenti, peste grassante.... « I n n u m e r a e paces ex mortiferi s et diutinis inimicitiis in diversis locis « confectae sunt, confessiones et c o m m u n i o n e s frequentatae. Mira hospi« talitas ubique, et benigna susceptio; a c o m m u n i t a t i b u s providebatur « de victu etiam mille h o m i n i b u s sine pretio ». - Mensae autem episcopalis reditus Dei F a m u l u s ita distribuit ut maiorem partem impenderet p a u p e r i b u s piisque operibus subveniendis, divini cultus decori sacrisque functionibus provehendis, a t q u e sacellis construendis et o r n a n d i s , et r e l i q u a m p a r t e m m i n i m a m reservaret pro suis necessitatibus vitaeque conservatione. Insuper palatium episcopale, quod a fundamentis excit a v e r a t , diversorium erat peregrinorum q u i b u s ipse victum q u o q u e minis t r a b a t ac pedes humiliter lavabat. Quod ita placuit Christo Domino, ut Servo suo, uti fertur, tribueret seipsum recipere sibique inservire s u b specie pauperis. - Exactis viginti t r i b u s a n n i s ab episcopatu suscepto, a n n o 1400, ob rationabiles et iustas causas, de Superiorum consensu, p a s t o r a l e officium sponte dimisit et in coenobium Sancti Dominici libent i u s rediit. T u m , orationi r e r u m q u e caelestium contemplationi, p r o u t i p s e erat inclinatus, liberius totum se dedit; a t q u e supernis donis et c h a r i s m a t i b u s d o n a t u s fuit. Brevi post lethali m o r b o vexatus est, quem patientissime tulit, eoque ingravescente, Sacramentis Ecclesiae refectus, obdormivit in Domino die 26 maii 1401. In signum et testimonium exis t i m a t i o n i s et venerationis tum clerus tum p o p u l u s ad iusta funebria confluxit, S a c r u m solemniter peragente ipso Episcopo Matthaeo de DiaACTA, vol. X I V , n. 1. — 5-1-922. 2 18 Acta Apostolicae Sedis <-. Commentarium Officiale mantibiis, qui A n d r e a e episcopatum r e n u n t i a n t i in dioecesis regimine successerat, a d s t a n t i b u s sodalibus u n a cum Magistro generali Ordinis F r a t r u m Praedicatorum. Corpus a u t e m Servi Dei in ecclesiam S a n c t i Dominici delatum ibique repositum fuit in sepulcro q u o d p a r a v e r a t e i u s frater Bartholomaeus, p r o t o n o t a r i u s apostolicus et Ecclesiae P r a t e n s i praepositus. U n a cum fama sanctitatis statim ab obitu, aequali g r a d u progressus est cultus publicus et ecclesiasticus Andreae exhibitus, q u e m ad h a n c u s q u e a e t a t e m a b s q u e i n t e r r u p t i o n e viguisse ac vigere a s s e r u n t et p r o b a n t Causae actores. Studiose enim colligunt et proferunt argum e n t a ad rem pertinentia: ex kalendariis in q u i b u s Servus Dei cum aliis Beatis et sanctis Ordinis P r a e d i c a t o r u m a d n o t a t u r , ex titulo Beati ore et scripto passim eidem tributo, ex reliquiis, imaginibus, n u m i s m a t i b u s publicae venerationi expositis vel fidelibus ad pietatem fovendam distributis. Ipsi actores t r a d u n t quod in praefata ecclesia Pistoriensi Sancti Dominici, ubi corpus asservatur, q u o t a n n i s die 26 vel 27 mensis maii, festum celebratur Servi Dei, et ad eius corpus exstant tabellae votivae, l a m p a d e s accensae, aliaque d o n a oblata in g r a t i a r u m a c t i o n e ; a t q u e in ipsa ecclesia floret pia Congregatio sub nomine Beati Andreae instituta, a Romanis Pontificibus recognita et privilegiis ditata. - Hisce aliisque argumentis et documentis, u n a cum testimonio h i s t o r i o g r a p h o r u m , eorum praesertim qui ab a n n o 1634 ad a n n u m n o s t r u m de Beato Andrea scripserunt, accurate perpensis, Episcopus Pistoriensis et P r a tensis de cultu immemoriali seu casu excepto affirmativam protulit sent e n t i a m ; atque acta processualia, a n n o 1911 absoluta, statim R o m a m ad sacrorum r i t u u m Congregationem transmisit. Q u u m vero, ob rationes extrínsecas, nobilis haec Causa u s q u e ad hos postremos a n n o s m o r a m passa sit, R m u s P. Ludovicus Fanfani, Ordinis P r a e d i c a t o r u m postulator generalis, a Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a XV petiit a t q u e obtinuit, per decretum sacrae r i t u u m Congregationis, die 26 aprilis 1920, ut, attentis peculiaribus adiunctis expositis, eadem Causa de cultu immemoriali seu casu excepto a g a t u r a p u d sacram r i t u u m Congregationem, ad n o r m a m veteris iuris, cum dispensatione a recentioribus decretis datis diebus 11 novembris 1912 et 31 ianuarii 1913, confirmatis per Codicem iuris canonici, titulo XXV, « de Processu Servorum Dei « per viam cultus seu casus excepti ». Quae cum ita sint, rogante prael a u d a t o Postulatore generali, vota q u o q u e d e p r o m e n t e universi Ordinis Sancti Dominici, E m u s et R m u s Dnus Cardinalis Victorius A m a d e u s Ranuzzi de Bianchi, huius Causae P o n e n s seu Relator, in ordinario s a c r o r u m r i t u u m Congregationis coetu s u b s i g n a t a die ad Vaticanas aedes coacto, s e q u e n s d u b i u m discutiendum proposuit: An sententia lata ab S. Congregatio Rituum 19 lllmo et Rmo Dno Episcopo Pistoriensi et Pratensi super cultu ab immemorabili tempore exhibito praefato Servo Dei, seu super casu excepto a decretis sa. me. urbani Papae VIII, sit confirmanda in casu et ad effectum de quo agitur? Et sacra r i t u u m Congregatio, post relationem Emi P o n e n t i s , audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s accurate perpensis rescribendum c e n s u i t : Affirmative, seu confirmandam esse sententiam: die 15 novembris 1921. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem Sacri Consilii r a t u m h a b u i t et confirmavit die 23 eisdem mense et a n n o . £g A. CARD. Vico, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. Il TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI LEONARDI MÜRIALDO, SACERDOTIS ET FUNDATORIS PIAE SOCIETATIS A SANCTO IOSEPH. Augustae T a u r i n o r u m , die 26 octobris a n n o 1828, a piis h o n e s t i s q u e coniugibus Leonardo Murialdo ac Teresia Rho, n a t u s est Dei F a m u l u s , eique die sequenti per b a p t i s m u m regenerato in parochiali Sancti Dalmatii ecclesia, n o m i n a L e o n a r d u s , Ioannes Baptista, D o n a t u s ac Maria imposita s u n t . Octo a n n o s agens, S a v o n a m ductus, a p u d Scholarum P i a r u m P a t r e s , qui peculiarem c u r a m circa p u e r o r u m eruditionem profitentur, institutus est. Ingenio p r a e s t a n s , obedientia promptus, pietate fervens, Sacramentis recipiendis a s s i d u u s , conlegii alumnis praeclara reliquit exempla. A matre in p a t r i a m revocatus ac pio et docto sacerdoti Pullini t r a d i t u s , in h u i u s disciplina, plures doctrinae ac virtutis effecit progressus. Audito s e r m o n e de poenis inferni, p r i m u m se n o m e n d a r e cogitavit Ordini Franciscali C a p u l a t o r u m , sed, probati viri ecclesiastici consilio suscepto, in clerum saecularem se adscribere voluit 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque, r e d e u n t e eius die natali 26 octobris a n n o 1845, in ecclesia Sanctae Clarae clericalem h a b i t u m , a confessario b e n e d i c t u m , libenter induit. In regio a t h e n a e o Taurinensi variis disciplinis addiscendis sedulo incubuit, sed praecipue in Seminario eiusdem civitatis studiis theologicis et Sacrae S c r i p t u r a e egregiam sane o p e r a m navavit, adeo ut in Academiam S o l a r i a n a m fuerit adscitus et, facto periculo, u n a n i m i doctorum suffragio, l a u r e a theologica meruit decorari a t q u e doctor theologus renuntiari. - Clero Sanctae Mariae adlectus, servato pristino vivendi more, m a g n o fervore et diligenti p r a e p a r a t i o n e per o m n i u m Ordinum g r a d u s ascendens, ad presbyteratum evectus est, die 21 septembris anni 1851. Sacerdotio vix inito, eius pietas et caritas uberes deder u n t fructus per eruditionem p u e r o r u m et adolescentium in oratorio ab Angelo tutelari n u n c u p a t o et in altero Sancti Aloisii a Ven. Ioanne Bosco condito, quo rogante et comite R u a , a n n o 1857, Sodalibus Salesianis iucundo animo et ferventi studio se obtulit in l a b o r u m et oper u m socium. - In conlegio etiam Sociarum Iesu et in Instituto parvulorum opificum sacerdotali ministerio salutariter functus est. - Anno 1865, u n a cum p a r e n t i b u s , Parisios se contulit, ubi, in Seminario Sancti Sulpitii degens, s a c r a s disciplinas ab eximiis professoribus plenius hausit, tum in ipso Seminario t u m in Athenaeo, simulque praebuit publica et optima ingenii sui specimina. - Anno post, T a u r i n u m reversus, conlegii artificum regimen tenuit, quo t e m p o r e ipse eleemosynas a divitib u s atque stipem extra ecclesiae i a n u a m quaeritare n o n erubuit ad ipsum conlegium alieno aere g r a v a t u m s u b l e v a n d u m . Insuper t o t u s erat alumnis religiose instituendis, q u o s diligenti p r a e p a r a t i o n e excitabat ad S a c r a m e n t a rite ac devote recipienda, bonosque mores custodiendos ac t u t a n d o s . Urbanitate, patientia, sedulitate ipse sibi alliciebat p u e r o s et adultos, pluresque e r r a n t e s ad rectam viam b o n a m q u e frugem reduxisse fertur. Ex eius discipulis n o n pauci religiosa Instituta ingressi s u n t et circiter octoginta sacerdotio aucti. - Neque illius caritas defuit nosocomiis, carceribus aliisque institutis misericordiae operibus addictis, in a e g r o t o r u m , captivorum aliorumque egentium levamen et corporis a n i m a e q u e s a l u t e m . Catholicis consociationibus provehendis, t u m in Gallia t u m in Italia, plures coetus h a b i t i sunt, q u i b u s ipse religionis et patriae incensus amore adstitit, a t q u e in c o m m u n e b o n u m , utilem operam dedit m u t u a q u e vice recepit. I n t e r quos digne c o m m e m o r a t u r conventus ille P e d e m o n t a n a e regionis, a p u d Montem Vicum, a n n o 1880, in q u o de suis o p e r i b u s retulit, ceterosque ad similia et maiora excitavit. - Comitatui et Operi Sancti Caroli Borromaei nomine ac patrocinio insignito, vulgo La buona stampa, ad ephemerides aliaque scripta £. Congregatio Rituum religioni catholicae consona excitanda, imprimenda, evulganda, Leonardus, ab Archiepiscopo Cardinali Alimonda praepositus, p r e t i o s a m t u l i t opem. - Quod L e o n a r d u s olim d i x e r a t : « Opus q u o d n o s Superiores et « assistentes agimus, vinculi religiosi merito a u g e a m u s », hoc ipse perfecit per se et per selectos iuvenes et viros assistentes. P r a e h a b i t o enim consilio et incitamento q u o r u m d a m sacerdotum et tam Episcopi Albensis q u a m Archiepiscopi Taurinensis, novam Congregationem religiosam instituendam curavit. Haec Societas, a Sancto Ioseph n u n c u pata, i n a u g u r a t a fuit a n n o 1873, die 19 martii, ipsi castissimo B e a t a e Mariae Virginis Sponso sacra, eademque die L e o n a r d u s p r i m u s professionem emisit iuxta regulas in similibus Institutis probatas. Deinceps, die 14 februarii anni 1875, ab Archiepiscopo Taurinensi a p p r o b a t a et successive, a n n o 1890, decreto laudis honorata, a n n o demum 1904 die 1 augusti, cum votis simplicibus constituta, confirmationem Apostolicam obtinuit. Piae Societati iure pontificio recognitae, Cardinalis P r o tector assignatus est, et m u n u s Superioris, cunctis suffragiis, L e o n a r d o delatum, q u o d ipse, etsi reluctans, t a m e n sodalibus et, praepositis e n i x e instantibus, cum merito humilitatis et obedientiae suscepit. Auctis eiusdem Societatis alumnis, domibus iam fundatis et florentibus aliae permultae intra et extra Italiam accesserunt «um vario titulo n u n c u p a t a e , n e m p e Oratoria, P a t r o n a t u s , Conlegia, Orphanotrofia, Scholae Apostolicae a u t Agricolae, iuxta peculiarem finem proprium. - Humilis Dei S e r v u s ab ipso nomine fundatoris declinavit, unice intentus ad Superioris munia recte peragenda in gloriam sui Domini et in omne b o n u m s u o r u m a l u m n o r u m p r o h e v e n d u m . Romani Pontificis et Ecclesiae catholicae iuribus et doctrinis addictissimus, sanctorum P a t r u m ac Doctorum, speciatim sancti Alfonsi Mariae de Ligorio, sequens vestigia, perniciosos errores, potissimum i a n s e n i s t a r u m , validissime impugnavit, p a r a t u s ad omnia, u s q u e ad mortem, pro iustitia et libertate Ecclesiae adserenda ac t u e n d a . - Aegritudine, q u a L e o n a r d u s diu afflictabatur, mense martio a n n i 1900 ingravescente, et die vigesimasexta in peius vertente, Sacram e n t i s Ecclesiae devotissime receptis, inter filios et sodales suos, o r a n t e s et moerentes, quos sanctis verbis h o r t a t u s fuerat et paterno a m o r e benedixerat, h o m o Dei piissimam animam exhalavit die trigesima eiusdem mensis et anni. Defuncti corpus biduo mansit expositum in cubiculo, confluente, in signum aestimationis et venerationis, m u l t i tudine civium ; postea, in duplici arca inclusum et in ecclesiam Sanctae B a r b a r a e delatum, funere solemniter peracto, in sepulcretum d e d u c t u m fuit et, in conditorio familiae depositum, in pace quiescit. - I n t e r i m , fama sanctitatis q u a m Dei F a m u l u s vivens a d e p t u s fuerat, post obitum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale magis clara et diffusa, causam dedit ut super ea in ecclesiastica Curia Taurinensi, ordinaria auctoritate, institueretur Processus Informativus, cuius acta, vix absoluta, statim R o m a m ad sacrorum rituum Congregationem t r a n s m i s s a sunt. I n s t a n t e a u t e m R m o Dno Camillo Panizzardi, Piae Societatis a Sancto Ioseph procuratore generali et h u i u s Causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis q u o r u m d a m E m o r u m S. R. E. Cardinalium, plurium Archiepiscoporum et Episcoporum, necnon Capit u l o r u m , et parochorum T a u r i n e n s i u m atque Ordinum et Congregation u m regularium, piarum Sodalitatum atque illustrium virorum ac mulierum, q u u m , servato iuris ordine, a t q u e scriptis Servi Dei revisis, nihil obstet q u o m i n u s ad ulteriora procedatur, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis T h e o d o r u s Valfré di Bonzo, eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in ordinariis sacrorum rituum Congregationis comitiis, subsig n a t a die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiend u m p r o p o s u i t : An sit signanda Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur ? Et Emi ac R m i P a t r e s sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei p r o m o t o r e generali, omnibus accurate perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Affirmative, seu signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit; die 15 novembris 1921. F a c t a p o s t m o d u m de his Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a e XV per infrascriptum Cardinalem sacrae rituum Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem sacrae Congregationis r a t u m habens, propria m a n u signare dignata est Commissionem introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Leonardi Murialdo, sacerdotis, fundatoris Piae Societatis Sancti I o s e p h ; die 23 eisdem mense et a n n o . ^ A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B, C. Praefectus. L.©S. Alexander Verde, Secretarius. 23 S. Congregatio Rituum III PHILADELPHIEN. SEU B U D V I G E N . BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI NEUMANN, EPISCOPI DEI IOANNIS NEPOMUCENI PHILADELPHIENSIS, E CONGREGATIONE SANCTISSIMI REDEMPTORIS. S U P E R DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et proximum, et nec non de cardinalibus, Caritate in Deum et Prudentia, Iustitia, Fortitudine Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Quod praeclara haec super heroicis venerabilis Servi Dei Ioannis Neponmceni N e u m a n n virtutibus Causa, q u a e perdifficilis visa fuerat solutionis, q u a e q u e idcirco o m n e m fere spem progrediendi ad ulteriora deponere fuerat coacta, intermissum r e s u m e r e potuerit actorum c u r s u m eoque subinde adduci, ut optatum sortita iam fuerit exitum, hoc intrinsecae suimet bonitati acceptum in primis ipsa debet referre, postmodum a u t e m Sanctissimo Domino Nostro Benedicto P a p a e XV. Qui inde a primo, quem, post p r o m u l g a t u m decretum super heroicis virtutibus venerabilis Servi Dei Ioannis Baptistae a Burgundia, habuit, sermone, et alias deinceps, p r o u t o p p o r t u n e monebat locus, in causis nominatim item super virtutibus venerabilium Servorum Dei Antonii Mariae Gianelli et Marcellini Iosephi Benedicti Champagnat, quid sit, in quo christianorum virtutum consistere debeat heroicitas, Angelici Doctoris maxime innixus doctrina, et Benedicti XIV, sacri h u i u s fori magistri, Suique in Bononiensi sede et in Petri cathedra, immortalis memoriae Praedecessoris, fretus auctoritate, e proposito est p e r s e c u t u s ; ex eisque, quibus heroica virtus coalescit, elementis, quodn a m praecipuum sit h a b e n d u m adeo, ut sine illo nulla dari possit heroicitas, enucleavit posuitque in a p e r t o ; illudque in u n a d u m t a x a t situm sit oportet fideli, iugi et constanti proprii s t a t u s m u n e r u m et officiorum perfunctione. Q u u m q u e praefato potissimum ex capite ista, q u a e super heroicis pariter virtutibus, abhinc decennium et ultra, inita fuit disceptatio, in n o n p a u c a s inciderit difficultates dissentientesque experta fuerit amplissimos sacri h u i u s Ordinis suffragatores, optime se gessit 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale egregius, quem causa n a c t a fuit, P a t r o n u s , cum quae, tam claro t a m q u e excelso admoto et praelucente lumine, c o m m o n s t r a t a sibi fuerat, eam animo magno, confidenti et alacri ingressus est viam. Haec n a m q u e , d u m in altera p r a e p a r a t o r i a Congregatione ad ulteriora pandidit adit u m , in postremo, quod proxime s u b s e c u t u m est, certamine peperit victoriam; q u a n d o q u i d e m q u a e duo, sive circa p r o b a t i o n u m i n s t r u c t u m sive circa totius Causae s u m m a m , p r a e s t a n d a erant, haec praestitisse dicendi s u n t actores. Sane, quae in medium proferuntur probationes, d o t i b u s a iure requisitis esse praeditas, clare, distincte et e x p l a n a t e iidem ostendere, suo p r a e e u n t e sedulo experrectoque P a t r o n o , connisi fuerunt actores, quippe qui oblatam sibi nullam siverunt elabi occasionem, quin caute patienterque, semel iterumque adnotarent, facta, q u a e paulo a n t e describenda curaverant, ab oculatis enarrari testibus, eisque auritos q u a n d o que accedere nec n o n documenta, sicut n e m p e s t a t u u n t iubentque conditae leges. Hac via et ratione iustum atque legitimum causae p r a e s t o esse iuridicum fundamentum, planum facere d u m sategerunt illi, insimul ad heroicarum virtutum, de q u i b u s in p r a e s e n t i a r u m agitur, necessariam a c c u r a n d a m probationem a n i m u m viresque s u a s converterunt. Quo autem facilius quis posset aequo iustaque pretio singula a e s t i m a r e facta, quae iudicialibus consignata s u n t tabulis, hoc aptissimum ipsis visum est consilium, illudque propterea exsecuti constanter f u e r u n t ; videlicet res a Dei F a m u l o gestas sic distribuere, ut unicuique vitae stadio variisque ab eodem susceptis et adimpletis m u n e r i b u s officiisque propria responderet peculiaris q u a e d a m factorum series. Quod quidem q u a n t u m contulerit ad rectum de heroicitate virtutum exercendum iudicium, exinde dignoscere fas est fermeque dimetiri, q u o d scilicet nece ssitate q u a d a m factum sit, ut, nonnisi habita ratione c i r c u m s t a n t i a r u m , iudicium ipsum, prout eiusdem fert flagitatque n a t u r a , instituere d a t u m fuerit atque absolvere. Ex eadem insuper inita servataque disceptationis methodo illud etiam percommode contigit, ut perspicuum q u o q u e fieret, quae quotque in christianae perfectionis itinere, quod m a t u r e a d m o d u m venerabilis Ioannes Nepomucenus a r n p u e r a t , de die in diem, de v i r t u t e in virtutem fecerit ille progressiones; in ista enim animi comparatione, q u a quis movetur ad perfecte agendum, omnem ¡manifestó se p r o d e r e heroicam virtutem, communiter theologi docent a t q u e sacrorum canon u m interpretes; accommodateque suadent haec celebris Rosignolii verba: Ratio conservandae virtutis est eius perpetuus usus et exercitatio ; est enim virtus talentum illud evangelicum, quod nullo modo otiosum relinqui permittit Deus. Quare, ut obeantur virtutum officia, summopere S. Congregatio Rituum vigilandum est, omnisque, quae offertur, occasio, avide arripienda ; siquidem in virtutis curriculo qui non pergit^ regreditur (apud Benedict. X I V , lib. III, cap. XXI, n u m . 11). Ita, allatis iterum et prope probeque inspectis Famuli Dei actioni-, b u s et operibus, e o r u m q u e agnita praesertim et congrua s t a t u t a aestimatione, iuxta criteria a Benedicto XIV aliisque scriptoribus in hac peculiari r e r u m disciplina peritissimus, tradita, nedum, contra a t q u e prima fronte videri potuit, planam et expeditam sese perhibuit causae h u i u s diiudicatio, v e r u m et, quibus eadem intus pollebat et pollet, emerserunt a p e r t a m q u e in lucem prodierunt praestantia atque dignitas. Quamobrem, h u c q u u m deductus sit sermo, benemerentissimae Congregationi Sanctissimi Redemptoris licet gratulari, utpote quae, recentior potius q u u m esset aetate, praeter P a r e n t e m legiferum Ecclesiaeque Doctorem, virum nomine et sanctitate celeberriinum, Alfonsum Mariam de Ligorio, d u o b u s q u o q u e suis gloriatur alumnis, q u i b u s supremi S a n c t o r u m iam decreti s u n t honores, sanctis nimirum Gerardo Maiella et Clemente Maria Hofbauer, aliisque n o n paucis ex eadem legiferi P a t r i s disciplina profectis eiusque spiritu imbutis et eruditis, q u o r u m penes s a c r a m r i t u u m Congregationem beatificationis agitantur Causae, eosque inter venerabilis exstat a t q u e eminet I o a n n e s N e p o m u c e n u s Neumann, cuius de heroicis virtutibus, plures a n t e annos, institutae quaestioni strenue invicteque decertantes, bene adiuvante Deo, evicer u n t actores, ut t a n d e m finem imponeret generalis, quae, die vigesima n o n a superioris mensis, coram Sanctissimo Domino nostro coacta fuit Congregatio. In q u a a Reverendissimo Cardinali Antonio Vico, Causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est d u b i u m : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomuceni Neumann, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores ordine p r o t u l e r u n t sententias, quibus t a m e n laeto intentoque animo auditis et perpensis, Sanctissimus Dominus noster s u p r e m u m S u u m iudicium de more pror o g a n d u m duxit, cunctosque, qui aderant, est a d h o r t a t u s , ut interea Secum funderent preces, ad s u p e r n u m p r o m e r e n d a m auxilium, quod caelestis consilii E u m efficeret compotem. Q u u m q u e p o s t m o d u m mentem Suam patefacere statuisset, h o d i e r n a m elegit diem Dominicam tertiam Adventus, q u a e a recurrente Missae introitu n o m e n h a b e t Gaudete. Eapropter, Sacris devotissime operatus, ad Vaticanas aedes arcessiri iussit Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum Por- 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum Causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque a d s t a n t i b u s , solemniter p r o n u n t i a v i t : Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, venerabilis Servi Dei Ioannis Nepomuceni Neumann, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. H o c decretum publici iuris fieri, et in acta sacrorum rituum Congregationis referri m a n d a v i t tertio idus décembres a n n o MCMXXI. )$( A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. ©' S. Alexander Verde, Secretarius. 27 ACTA OFFICIORUM COMMISSIO PONTIFICIA DE EE BIBLICA DECLARATIO DE ADDITIONE VARIARUM LECTIONUM IN EDITIONIBUS VERSIONIS VULGATAE NOVI ET VETERIS TESTAMENTI. In Praefatione ad Lectorem editionis Clementinae versionis Vulgatae S a c r a r u m S c r i p t u r a r u m legitur: « P o r r o in hac editione nihil n o n canonicum nullae ad marginem « concordantiae (quae posthac inibi apponi n o n prohibentur) nullae notae, « nullae variae lectiones, nullae denique praefationes... Sed sicut Apo« stolica Sedes industriam eorum n o n damnat, qui concordantias loco« r u m , varias lectiones, praefationes S. Hieronymi et alia id g e n u s in « aliis editionibus i n s e r u e r u n t ; ita q u o q u e non prohibet, quin, alio « genere characteris, in hac ipsa Vaticana editione eiusmodi a d i u m e n t a « pro studiosorum commoditate atque utilitate in posterum adiiciantur; « ita tamen, ut lectiones variae ad marginem ipsius textus minime a d n o « tentur ». Q u u m autem sint qui putent ultimis hisce verbis prohiberi additionem variarum lectionum non solum in margine laterali, verum etiam in inferiore seu ad calcem textus, quaesitum est a Pontificia Commissione Biblica: u t r u m liceat in editionibus versionis Vulgatae tam Novi quam Veteris Testamenti lectiones varias aliave huiusmodi studiosorum a d i u m e n t a ad calcem t e x t u s adiicere? Re examinata, Pontificia Commissio Biblica respondit: Affirmative. Q u a m resolutionem S s m u s Dominus Noster Benedictus P p . XV in audientia diei 17 novembris 1921 a d p r o b a r e dignatus est. f Henricus L a u r e n t i u s Janssens, O. S. B., Ep. Bethsaiden. Consultor ab Actis. 28 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale S. CONGREGAZIONE DEI RITI NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NELL'ANNO 1.-27 2. - 31 3. - 14 4. - 7 5. - 21 6. 4 7. 2 16 9. 10. 30 13 11. 12. 20 27 13. 14. 4 18 15. 8 16. 24 17. 18. 14 21 19. - 29 12 21. - 19 gennaio. Congregazione Ordinaria. Congregazione terza Preparatoria sopra le virtù della Ve» nerabile Serva di Dio Maddalena di Canossa. Congregazione Generale sopra le virtù della Ven. Serva febbraio. di Dio Teresa Verzeri. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli della Venemarzo. rabile Serva di Dio Suor Teresa del Bambin Gesù. Congregazione Ordinaria. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Veneaprile. rabile Servo di Dio Roberto Card. Bellarmino. Congregazione Preparatoria sopra le virtù della Ven. Serva maggio. di Dio Maria Eufrasia Pelletier. Congregazione Generale sopra le virtù del Ven. Servo di » Dio Pietro Giuliano Eymard. Congregazione Ordinaria. » Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Servo ghigno. di Dio Fr. Mariano da Rocca Casale. » Congregazione Ordinaria Particolare. » Congregazione Generale sopra le virtù della Ven. Serva di Dio Giovanna Antida Thouret. luglio. Congregazione Ordinaria. » Congregazione Preparatoria sopra i miracoli del Ven. Servo di Dio Michele Garicoïts. agosto. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù della Venerabile Serva di Dio Bernarda Soubirous. ottobre. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Venerabile Servo di Dio Andrea Uberto Fournet. novembre Congregazione Ordinaria. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Vene» rabile Servo di Dio Antonio Maria Gianelli. Congregazione Generale sopra le virtù del Ven. Servo di di Dìo Fr. Francesco da Camporosso. dicembre. Congregazione Ordinaria Particolare. » Congregazione Preparatoria sopra le virtù del Ven. Servo di Dio Fratel Benilde. Diarium Romanae Curiae SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 29 dicembre 1921, il Santo Padre si è degnato di nominare Mons. Carlo Cremonesi, Arcivescovo titolare eletto di Nicomedia, Suo Elemosmiere Segreto. Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Protonotari apostolici ad instar participantium : 12 novembre 1921. Monsig. Antonio Chimenti, della diocesi di San Sepolcro. 24 » » Monsig. Tommaso Halabia, Procuratore del Patriarcato Siro d'Antiochia in Roma. 28 » » Monsig. Ignazio Seipel, dell'archidiocesi di Vienna. 3 dicembre » Monsig. Vincenzo Damiani, dell'archidiocesi di Manfredonia. Prelati Domestici di S. S. 16 mareo 20 ottobre 28 » » » 29 5 » 10 11 24 25 27 29 30 6 1921. Monsig. Giovanni Squeri, della diocesi di Piacenza. » Monsig. Giovanni F. Noll, della diocesi di Fort-Wayne. » Monsig. Giovanni C. Thompson, della diocesi di Harrisburg. »• » Monsig. Adam Christ, della medesima diocesi. » » Monsig. Luigi Meuwese, della medesima diocesi. » » Monsig. Andrea Arcoverde Albuquerque Cavalcanti, della archidiocesi di Rio Janeiro. novembre » Monsig. Emanuele Maria Camargo, della diocesi di Bogota. » Monsig. Giuseppe Eusebio Diaz, della medesima diocesi. » » Monsig. Nicola Daleggio, della diocesi di Sira. Monsig. Antonio Piegay, della diocesi di Alexandria ( U. S. A.). Monsig. Francesco Raimondo Da Cunha Pedrosa, dell'ar» chidiocesi di Olinda e Recife. » Monsig. Ludovico Lazzaro Perrachot, delia diocesi di Monaco (Principato). » Monsig. Francesco P. Mac Manus, della diocesi di Des Moines. Monsig. Alfredo Emesto Petit, della diocesi di Nancy. Monsig. Antonio Rocchetti, dell'archidiocesi di Fermo. Monsig. Edoardo d Alton, dell'archidiocesi di iguana. Monsig. Tommaso Macken, della medesima archidiocesi. dicembre » Monsig. Pasquale Balsamo, dell'archidiocesi di Napoli. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 dicembre 1921. Monsig. Giovanni Hagan, Rettore del Collegio Irlandese, in Roma. 7 » » Monsig. Antonio Okolo-Kulak, dèll'archidiocesi di Mohilew. 10 » » Monsig. Edoardo Leone Lancette, dèll'archidiocesi di Parigi. » » » Monsig. Ludovico Prunel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ernesto Rey m ann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Arsenio Rimbault, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Oronzo Durante, della diocesi di Lecce. » » » Monsig. Francesco Saverio Greco, della medesima diocesi. ONORIFICENZK Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda con placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 28 novembre 1921. Al sig. Giorgio Alting von Geusan, del Regno di Olanda. 10 dicembre » Al sig. Carlo Houëtte, dèll'archidiocesi di Parigi. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare : 25 novembre 1921.* Al sig. generale Agha Petros. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 giugno 3 agosto 19 5 25 » 5 10 1921. Al sig. prof. Enrico Lalou, della archidiocesi di Parigi. » Al sig. dott. Giuseppe Antolin del Cueto, della diocesi di Avana. ottobre » Al sig. marchese Vittorio Quesada di San Sebastiano, della archidiocesi di Cagliari. novembre » Al sig. Nicola Santovetti, della diocesi di Frascati. » » Al sig. Rodolfo Ferrari, della diocesi di Como. » » Al sig. barone Alberto Trocchi, della diocesi di Civita Castellana. dicembre » Al sig. Giuseppe Barca, della diocesi di Bergamo. » » Al sig. Federico Lemailre, dèll'archidiocesi di Parigi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 18 novembre 1921. Al sig. Roberto Guglielmo Rodgers, del Vicariato Apostolico della Birmania Settentrionale. 21 » * » Al sig. Salvatore Camera d'Afflitto, dell'archid. di Napoli. » » » Al sig. Costantino Fargiallah, del Patriarcato di Cilicia degli Armeni. Diarium Romanae Curiae 31 21 novembre 1921. Al sig. dott. Baldassare Melconian, del medesimo patriarcato. » » » Al sig. dott. Teodoro Hovaghimian, del medesimo patriarcato. 22 » » Al sig. Teofilo Klem, della diocesi di Strasburgo. 23 » » Al sig. Deodato Bücher, della diocesi di Coirà. 26 » » Al sig. Francesco Ludovico Giovanni Lourijsen, della diocesi di Harlem. » » » Al sig. Enrico Reijners, della archidiocesi di Utrecht. 1 dicembre » Al sig. Nicola Coelati-Rama, della diocesi di Mantova. 10 » » Al sig. Enrico Edmondo Lesage, dell'archidiocesi di Parigi. 16 » » Al sig. Giovanni Lijnkamp, della diocesi di Harlem. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 24 ottobre 1921. Al sig. Pietro Caminha, della diocesi di Pelotas. 25 novembre » Al sig. Rustem Nedjib. 6 dicembre » Al sig. architetto Raffaele Mazzetti, di Roma. » » » Al sig. Francesco Saverio Rubenbauer, dell'archidiocesi di Monaco di Baviera. » » » Al sig. Filippo Cosmelli, di Roma. » » » Al sig. Romolo Finocchi, di Roma. 11 & » » Al sig. cav. Giuseppe Gonnella, di Roma. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 23 novembre 1921. 6 dicembre » » » » » » » 16 » » Al sig. Alessandro Roesle-Boesch, della diocesi di Coirà. Al sig. Attilio Pellegrini, di Roma. Al sig. Umberto Randanini, di Roma. Al sig. Saverio Tagliapietra, di Roma. Al sig. Enrico Van Heeswijk, della diocesi di Harlem. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: Il- ottobre 1921. Monsig. Giacomo Herr, della diocesi di Limburgo. 21 novembre » Monsig. Giuseppe Tisò, della diocesi di Nitria. » » » Monsig. Giuseppe Vallero, dell'archidiocesi di Torino. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 novembre 1921. Monsig. Filippo Maniero, dèll'archidiocesi di Genova. 29 » » Monsig. Raffaele Alvarez, dèll'archidiocesi di Guatemala. 3 dicembre » Monsig. Vitantonio Chiantera, della diocesi di Monopoli. » » » Monsig. Adriano Dienes, della diocesi di Cassdvia. » » » Monsig. Vito Lattanzi, dèll'archidiocesi di Bari. 7 » » Monsig. Antonio Pizzirani, dèll'archidiocesi di Bologna. 15 » » Monsig. Nicola Margiotta, dèll'archidiocesi di Taranto. » » » Monsig. Gioacchino Sansonetti, della diocesi di Lecce. » » » Monsig. Paolo Furia, di Roma. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 30 novembre 1921. Il sig. Carlo J. Munich, dèll'archidiocesi di Westminster. 14 dicembre » Il sig. marchese Benedetto Arditi, della diocesi di Ugento. 15 » » Il sig. Michele Valeriano Finat, della diocesi di Malaga. 19 » » Il sig. visconte Felice d'Arjuzon, dèll'archidiocesi di Parigi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 21 novembre 1921. Monsig. Giovanni Postényi, della diocesi di Nitria. 28 » » Monsig. Bartolomeo Tucci, della diocesi di Penne e Atri. 29 » » Monsig. Guglielmo Frings, dèll'archidiocesi di Colonia. 6 dicembre » Monsig. Alessandro Castagnino, della diocesi di Chiavari. Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 23 dicembre 1921. Monsig. Raffaele Pisapia, della diocesi di Cava e Sarno. » » » Monsig. Salvatore Atonna, della medesima diocesi. NECROLOGIO 8 luglio 1921. Monsig. Carlo D'Amour, Arcivescovo di Cujabà. 28 dicembre » Monsig. Guglielmo Kelly, Vescovo di Geraldton. 30 » » Monsig. Tommaso Grace, Vescovo di Sacramiento. Annus XIV - Vol. XIV 23 Ianuarii 1922 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE t SUMMUS PONTIFEX BENEDICTUS PP. XY DIE XXII IANUARII HORA VI SANCTISSIME OBDORMIVIT IN DOMINO R. I. P. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA BENEDICTI PP. XV LITTERAE APOSTOLICAE I FACULTAS PERPETUA BENEDICTIONEM ABBATIALEM RELIQUIS CONGREGATIONIS HUNGARICAE O. S, B. ABBATIBUS CONFERENDI CONCEDITUR ARCHIABBATI PRO TEMPORE NULLIUS SANCTI MARTINI DE SACRO MONTE PANNONIAE. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rèi m e m o r i a m . — Curavit exponendum Nobis dilect u s filius Rhemigius Bardos, Archiabbas nullius Sancti Martini de sacro monte P a n n o n i a e , vulgo « P a n n o n h a l m a » in Hungaria, et Praeses Congregationis Hungaricae O. S. Benedicti, in votis sibi a d m o d u m esse, ut pro t e m p o r e Archiabbati dictae abbatiae Sancti Martini, q u a m e m o r a t a e Benedictinae Congregationis Praesidi, perpetuo benigne concedam u s facultatem conferendi auctoritate Nostra Apostolica benedictionem abbatialem ceteris eiusdem Congregationis Abbatibus ab ipso constituendis ipsique subiectis. Nos autem, probe noscentes i n t i m u m nexum quo coenobia Congregationis Hungaricae et archicoenobium nullius Sancti Martini eiusdemque Archiabbas inter se invicem c o n i u n g u n t u r , simulque animo repetentes pluribus a decenniis, ex d i u t u r n a et constanti consuetudine, Archiabbatem praefatum uti m e m o r a t a e Congregationis Praesidem, impetratis iterato S a n c t a e h u i u s Sedis indultis, o m n i b u s reliquis istius Congregationis Abbatibus, auctoritate Apostolica, benedictionem abbatialem impertivisse, optatis his a n n u e n d u m existimavimus. Q u a m o b r e m , collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis pro Religiosorum Sodalium negotiis diiudicandis, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , concedimus ut tam h o d i e r n u s Archiabbas nullius Sancti Martini de sacro monte P a n n o n i a e , q u a m huius in posterum successores pro t e m p o r e , uti Praesides perpetui Congregationis Hungaricae O. S. Benedicti, facultate p o t i a n t u r conferendi, auctoritate Nostra et R o m a n i Pontificis pro tempore exsistentis, benedictionem abbatialem ceteris ipsius Acta Benedicti PP. XV 35 Hungarieae Benedictinae Congregationis Abbatibus ab ipso constituendis ipsique subiectis. P o r r o h a e c largimur decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus'sortiri a t q u e o b t i n e r e ; dictisque pro t e m p o r e Archiabb a t i b u s n u n c et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . XIII Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die decembris MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o octavo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II SANCTUARIUM B. M. V. DB ARANZAZU, DIOECESIS VICTORIENSIS, TITULO AC DIGNITATE BASILICAE MINORIS COHONESTATUR. B E N E D I C T U S P P . XV Ad perpetuam rei memoriam. -—In Cantabris m o n t i b u s , dioecesis Victoriensis intra fines, h a u d procul ab « Ofiate », quod est provinciae Guipuzcoae oppidum, deserto in loco, cui a t e r r a spinis consita sermone patrio n o m e n est « Aránzazu », exstat iam a saeculo decimoquinto s u b custodia F r a t r u m Minorum percelebre sanctuarium Beatae Mariae Virginis de Aránzazu, in quo asservatur vetusta lapidea imago Deiparae Virginis Infantem Iesum sinu foventis, quae circa a n n u m MCCCCLXIX a q u o d a m Ruderico de Balzátegui pastore inventa fuisse fertur. P a r v a p r i m u m aedes in loco apparitionis viciniara incolentium pietate erecta, brevi, ob g r a t i a r u m copiam Virginis intercessione o b t e n t a r u m , in peramplam ecclesiam cessit artis o p e r u m splendore insignem, ipsaque veneranda imago, in maioris altaris cella publicae venerationi proposita, pretiosa veste multoque a u r o gemmisque elucet. Minores enim Fratres, q u i b u s t e m p l u m concreditum est, Virginem de Aránzazu iam ab a n n o MDCCXXXI Cantabricensis Franciscalis provinciae P a t r o n a m eleger u n t ; e a n d e m q u e a n n o MDCCCLXXXVI, clero p o p u l o q u e plaudente, a Victoriensi Episcopo a u r e o diademate redimitam, Nos ipsi, a n n o MDCCCCXVIII, universae regionis municipum et civium votis concedentes, totius civilis 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale provinciae de Guipúzcoa P a t r o n a m p r a e c i p u a m rite declaravimus. I n n u meri fideles e dissitis etiam regionibus e n u n c i a t u m ad s a n c t u a r i u m peregre confluunt, frequens religiosa familia ibidem cultui inservit et divinis l a u d i b u s concinendis sedulam o p e r a m n a v a t ; pretiosa sacra supellectili a b u n d a t ecclesia: tandem idem s a n c t u a r i u m sedes est Marialis confraternitatis non modo per Hispaniam, sed etiam in plurimas Americae regiones atque in Philippinas Insulas diffusae. Haec animo repetentes, cum dilectus filius Nicolaus Vicuña Ibarlucea O. F. M. Cantabricensis provinciae Minister, suffultas gravissimis suffragiis tam Episcopi Victoriensis quam alterius a P r o c u r a t o r e generali Ordinis F r a t r u m Minorum pro Hispania, preces ad Nos porrexerit ut, ad magis fovendam a t q u e a u g e n d a m christifidelium tam incolarum q u a m exterorum devotionem et cultum in Beatissimam Virginem de Aránzazu, ipsius Deiparae s a n c t u a r i u m titulo ac dignitate Basilicae minoris decorare dignaremur, Nos votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi perpetuumque in m o d u m , s a n c t u a r i u m Beatissimae Virginis de Aránzazu, prope o p p i d u m « Oñate », provinciae Guipuzcoae, dioecesis Victoriensis i n t r a fines, titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestamus, o m n i b u s et singulis honorificentiis ac privilegiis eidem attributis quae minoribus Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Haec largimur decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si quidq u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignor a n t e r a t t e n t a r i contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XV decembris MGMXXI, Pontificatus Nostri a n n o octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status 37 Acta Benedicti PP. XV III FACULTAS PERPETUA REGENDI ET ADMINISTRANDI SEMINARIA CONCEDITUR SOCIETATI PRESBYTERORUM A SANCTO SULPITIO. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Antiquius nihil, nihil magis N o b i s cordi est, q u a m ut in sortem Domini vocati iuvenes pie recteque i n s t i t u a n t u r . Iamvero constat et amplissimis p r o b a t u m est suffragiis, Societ a t e m Presbyterorum a Sancto Sulpitio n u n c u p a t a m , conspicuis in Ecclesiam meritis praestantem, ad id instituto suo intendere, videlicet ut iuvenum clericorum mentes sacris scientiis atque ecclesiasticis disciplinis i m b u a n t u r in Seminariis, eorumque animi ad pietatis studia informentur. E x p l o r a t u m quidem h a b e m u s ex unanimi Sacrorum Antistitum testimonio, Societatem e a m d e m frugiferum ad propositum sibi finem a s s e q u e n d u m s u m m a diligentia conniti. Placet igitur Nobis m e m o r a t a e Societatis coeptis favere, atque, hoc ducti consilio, audito suffragio VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalium Congregationi de Religiosis praepositorum, haec quae infra scripta s u n t largimur atque s t a t u i m u s . N i m i r u m , Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m concedimus, ut Societas Presbyterorum a Sancto Sulpitio, quin Sanctam h a n c Sedem ad i m p e t r a n d a m in singulis casibus veniam adeat, sacrorum Seminariorum regimen sibi ab Ordinariis locorum concreditum accipere, eademque Seminaria sine Deputatorum interventu a sacris canonibus requisito, t a m in spiritualibus q u a m in temporalibus, administrare libere ac licite possit et valeat. H a n c autem legem adamussim edicimus servari, ut, cum Superior generalis t u m Sodales a respectivo Ordinario loci in o m n i b u s dependeant, eidemque Ordinario, adstantibus d u o b u s ex ordine canonicorum ecclesiae cathedralis ipsius dioecesis, q u o t a n n i s r e d i t u u m r a t i o n e m s u b anni exitum reddere teneantur. Haec m a n d a m u s , decernentes praesentes Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus apostolicis consti- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutionibus atque ordinationibus nec non, speciali licet a t q u e individua mentione ac derogatione dignis, contrariis quibuslibet. ; D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die xxrn mensis decembris MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o octavo. P. CARD. G A S P ARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R. P. D. IOANNEM GAMBERONI, ARCHIEPISCOPUM VERCELLENSIUM: DE SACRO SOLEMNI RITU QUO DIADEMATE ORNARATUR THAUMATURG-A B. M. V. IMAGO IN METROPOLITANA AEDE. Venerabilis frater, salutem et apostolicam b e n e d i c t i o n e m . — Maxim u s ille venerationis cultus erga sanctissimam Dei Parentem, qui a p r i m a aetate amoris flamrnam in Nobis accendit semperque aluit, efficit ut s u m m u m Nobis gaudium afferant o m n e s fidei ac pietatis significationes in honorem Virginis, q u a e universi generis h u m a n i amantissima est a t q u e dileetissima mater. Fieri igitur n o n poterat q u i n m a g n a afficerentur laetitia cum per te, venerabilis frater, allatum est Nobis de sacro solem n i q u e ritu quo proximis diebus in ista metropolitana aede t h a u m a t u r g a Imago diademate ornabitur Beatae Virginis quae sub nomine Madonna degli infermi tribus abhinc saeculis mirifica pietate colitur. De hoc faustissimo eventu Nos quidem enixe gratulamur, q u a n d o q u i d e m h a u d p a r v u m devotionis incrementum ex eo in Deiparam Virginem futurum, eademque intercedente, in istam dominici gregis p a r t e m electam caelestium m u n e r u m copiam esse profecturam confidimus. Quod si qui christifideles, seu h o r u m calamitosorum t e m p o r u m fluctibus abrepti, seu erratis doctrinis obcaecati vel vanis i n a n i b u s q u e imaginibus decepti, religionis facem suis in cordibus exstinxerunt, q u a e proxime h a b e b u n t u r sollemnia ipsorum animos excitent, fidei flamrnam in eis iterum accendant eosdemque ad b o n a m frugem revocare valeant. Qua in re Nos quidem a n i m a d v e r t i m u s p e r o p p o r t u n u m consilium fuisse t u u m permiscendi sollemnibus, q u a e s u p r a m e m o r a v i m u s , curriculum sacrar u m missionum, q u i b u s fidelium animi apte p a r e n t u r ad D e i p a r a m Virginem dignis p r o s e q u e n d a m h o n o r i b u s , n o n solum sacri ritus maiestate, Acta Benedicti PP. XV 39 sed etiam e r r a n t i u m conversione a t q u e aucta b o n o r u m sanctimonia. Dignetur Virgo sanctissima, ut Nos p r e c a m u r vehementer, confirmare in piis filiis ex Vercellensi dioecesi ea sancta proposita q u a e ipsi ad Imaginem eius pereelebrem iterabunt, ut uberrimi salutis fructus in proximis sacris sollemnibus feliciter percipiantur. In h a n c rem, libentissime quidem rogatam benedictionem apostolicam tibi, venerabilis frater, ceteris Episcopis qui s u a praesentia sancti ritus splendorem augebunt, oratoribus s a c r a r u m missionum nec n o n iis o m n i b u s qui sollemnia ista participantes ad sanctissimae Virginis t r i u m p h u m conferent, effuso ánimo largimur. Ac praeterea facultatem tibi dantes, venerabilis frater, benedictionem papalem sollemniore die impertiendi, iis o m n i b u s qui his diebus sollemnibus v e n e r a n d a m Imaginem inviserint plenariam indulgentiam concedimus, usitatis videlicet Ecclesiae conditionibus l u c r a n d a m . Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x i v mensis novembris MCMXxi, Pontificatus Nostri a n n o octavo. B E N E D I C T U S P P . XV II AD EM.UM P. D. IOANNEM TIT. SANCTI EUSEBÍI, S. R. E. PRESB. CARD. CSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, CETEROSQUE HUNGARIAE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS, COMMUNI EPISTOLAE RESPONDENS EX ANNUO CON- VENTU DATAE. Dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — In epistola, q u a m coniunctim ad Nos dedistis Budapestini congregati, ornastis Nos iudicii vestri testimonio et, a d v e n t a n t e a n n u a recordatione nativitatis Christi Redemptoris, cumulastis [ominibus» q u i b u s visi estis desiderabilia omnia plena m a n u conferre in Nos voluisse. P e r g r a t a m h a b u i m u s h a n c amoris significationem libetque hisce v o s affari litteris, ut omina ominibus c o m m u t a n t e s , quod amantissime facimus, simul h o r t e m u r ad animose ferendas eas curas a t q u e acerbit a t e s , q u a s nova vobis impertiunt tempora. Nec paucae h a e profecto s u n t , n e q u e leves. Multa enim vobis s a n a n d a sunt vulnera: m u l t a excit a n d a , q u a e ignorantia vel socordia i a c e n t : m u l t a providenda ut clerus Christi b o n u s odor sit, ut revirescat in populo a n t i q u a pietas, ut religioni s u u s u b i q u e sit h o n o s . L a b o r u m ac molestiarum moles ne vos 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale frangat; pro Christo legatione fimgimini et Qui vos posuit episcopos, Ipse et vires tribuet et incepta s e c u n d a b i t . Haec, ut intelligitis, scripsimus moti n o n t a m consilio eos horr tandi, qui hortatione n o n egent, q u a m studio Ecclesiarum vestrarum ac p a t e r n a in vos benevolentia, cuius testis sit etiam apostolica benedictio, q u a m caelestium auspicem m u n e r u m largissimorum, vobis o m n i b u s , dilecte fili. Noster ac venerabiles fratres, clero ac populo unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xx decembris Pontificatus Nostri anno octavo. BENEDICTUS P P . XV MGMXXI, Suprema S. Congregatio S. Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACKA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNATUR QUODDAM OPUS P. NIVARDI SCHLÖGL, ORDINIS CISTERCIENSIUM Feria IV, die 16 novembris 1921 In generali consessu S u p r e m a e Sacrae Congregationis S. Officii E m i ac Rmi Domini Cardinales in r e b u s fidei et m o r u m Inquisitores generales proscripserunt, d a m n a v e r u n t atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum «laudarunt opus cui titulus : Die heiligen Schriften des Neuen Bundes: Aus dem Urtext übersetzt mit Erläuterungen und einer Einführung, von Dr Nivard Schlögl, Ord. Cist., o. ö. Professor an der W i e n e r Universität. Burgverlag Richter u n d Zollner, Wien, 1920. Et insequenti feria V, die 17 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D. N. Benedictus divina Providentia P a p a XV, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi Emorum P a t r u m resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam mandavit. Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 16 ianuarii 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D. N. Benedictus P p . XV, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s quae s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 14 ianuarii 1922. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Sebenicensi praefecit R. P. Hieronymum M. Mileia, Ordinis F r a t r u m Minorum Conventualium. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 ianuarii 1922. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Attaliensi, R. P. D. Patritium 0'Donnell, h a c t e n u s Episcopum R a p o t e n s e m , q u e m constituit coadiutorem cum iure futurae successionis Emi P. D. Michaelis S. R. E. Card. Logue, Archiepiscopi A r m a c h a n i . SACRA CONGREGATIO CONCILII PLACENTINA IURIS PRAESIDENDI Die 11 decembris 1920 SPECIES FACTI. — P e r Bullam Apostolicae Datariae die 22 ianuarii 1917 datam, sac. Aegidius Agazini constitutus est canonicus coadiut o r cum iure futurae successionis D. Camilli Mangot, Praepositi ecclesiae cathedralis P l a c e n t i n a e . Q u u m vero in praefata cathedrali ecclesia ad canonicum P r a e p o s i t u m , qui primam obtinet dignitatem in Capitulo, i u s spectet praesidendi coetibus capitularibus, ante q u a m can. Agazini coadiutoriae possessionem nancisceretur, in conventu capitulari quaestio instituta est u t r u m coadiutor iisdem praecedentiae iuribus, q u i b u s p o t i e b a t u r coadiutus, frui deberet. Et q u a m v i s n e q u e ex iure c o m m u n i n e q u e ex Bulla nominationis id ei competere capitularibus visum esset, die t a m e n 8 maii 1917 supplicem ad Episcopum o b t u l e r u n t libellum ut ad quaestionem solvendam o p p o r t u n u m dubium S. Sedi proponeret. Quare Episcopus, Capituli precibus a n n u e n s , die 12 eiusdem mensis, supplicem ipsius Capituli libellum ad S a c r a m h a n c Congregationem misit, a d n o t a n s Can. P r a e p o s i t u m esse « la p r i m a Dignità del Capitolo « con diritto almeno consuetudinario di presiedere le a d u n a n z e capitoci l a r i : in s u a assenza presiede il Canonico a n z i a n o » , et factum comm e m o r a n s D. Iosephi Caminati qui, c u m esset coadiutor canonici Praepositi a m e n s e maio 1880 u s q u e ad m e n s e m m a r t i u m 1892, iure praesidendi in coetibus capitularibus u s u s est, Capitulo minime cont r a d i c e n t e . T a n d e m transcribit verba Bullae nominationis Can. Agazini q u i b u s coadiutoria ita eidem conceditur ut « o m n i b u s privilegiis et « gratiis q u i b u s dictus Camillus [i. e. Can. P r a e p o s i t u s Mangot] ratione « praefatae Praepositurae fruitur, pariter frui possit ac valeat [Coadiu- S. Congregatio Concilii 43 « torj ». - Nihilominus ad h a s Episcopi litteras Sacra haec Congregatio die 16 eiusdem mensis rescripsit: « I n casu, o m n i b u s attentis, can oni« cum c o a d i u t o r e m Aegidium Agazini n o n ^ a b e r e ius praesidendi coe« t i b u s capitularibus ». De his o m n i b u s cum certior factus esset can. Aegidius Agazini, qui quaestionem h u c u s q u e p e n i t u s ignoraverat, die 4 decembris 1917 ad S. H. C. recurrit a t q u e probare contendit, si minime ex iure communi a u t vi Bullae nominationis, saltem ex consuetudine ius sibi competere praesidendi coetibus capitularibus, idque demonstrare nititur d u o b u s exemplis s u o r u m antecessorum, Caminati, de q u o supra, et can. coadiutoris Bissi a. 1817 cuius exstant a d h u c q u a e d a m acta capitularia hac formula incipientia: « Noi Prevosto Coadiutore, Capitolo e Cano« nici », etc. P l u r i b u s idcirco ad r e m allatis, enixis precibus postulavit ut res integra deferretur ad plenarium E m o r u m P a t r u m coetum. Omnib u s itaque de more peractis, et u t r a q u e parte s u a s deductiones proponente, subiectum fuit E m i s P a t r i b u s d u b i u m : « An canonicus coadiutor ius habeat praesidendi coetibus capitule laribus in casu ». — Quod attinet ius c o m m u n e , quaestio expedita est, cum ipse recurrens minime ex hoc titulo p r a e t e n s u m p r a e s i d e n d i ius vindicet, sed immo provocet ad verba cl. Oietti, Syn. rer. mor. etc., vol. I, p. 930, n. 1227, ubi docetur haec officia et praee m i n e n t i a s minime stricto iure deberi, sed aliquando permitti in litteris Apostolicis, vel etiam deberi ex legitima consuetudine. Et merito. Enimv e r o canone 397 Codicis iur. can. clare edicitur: « Nisi aliud in statutis « capitularibus caveatur, dignitatibus et canonicis secundum ordinem « praecedentiae i u s et officium e s t : convocare capitulum eique praeesse « ac praescribere et ordinare quae ad chori directionem referantur, « d u m m o d o dignitas sit de gremio Capituli ». Atqui in primis certum est canonicis coadiutoribus non competere ius praecedendi super veris canonicis. Cfr. S. R. C. decr. auth. 1037 s t a t u e n t i s : « Coadiutori etiam « p r i m a e dignitatis q u a l e m c u m q u e clausulam in litteris apostolicis « expressam minime suffragari quin ipse ultimae dignitati, tametsi an« nuali, digniorem locum deferre t e n e a t u r ». U n d e et S. C. Concilii die 28 iunii 1873 r e s p o n d i t : « Praepositi coadiutorem sedere debere post « o m n e s dignitates t a m p r a e s e n t e q u a m absente coadiuto ». Et ratio est quia praecedentia, sicut äntiquioritas, concipi nequit sine possessione ipsius beneficii: a s t cum coadiutor, ut h a b e t De Herdt, Prax. cap., II, § 5, « n o n sit verus canonicus sed fictus, n o n h a b e n s ius seu SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « titulum in beneficium, sed t a n t u m exercitium et a d m i n i s t r a t i o n e m n o « mine coadiuti, penes quem residet totale ius in beneficium », sequit u r in nullam possessionem beneficii coadiutorem mitti valere: « n u l l o « modo - ait Pignatelius, t. IX, cons. 185, n. 39 - fuit ei acquisita v e r a « possessio, cum duo in solidum eodem t e m p o r e possidere -nequeant, « sed t a n t u m fuit acquisita possessio administrationis quae n o n suffra« g a t u r ad effectum praecedentiae » (Similia vide a p u d Scarfant., ad Geccop., I, tit. XII, n. 5; Barbosa, de can. et dign., c. XXÍX, n. 26 etc.). Hinc etiam liquet, secundo, canonicum coadiutorem n o n esse vere et proprie de gremio capituli, q u a e altera conditio explicitis verbis a Codice, can. c i t , etiam in dignitate vera requiritur ad effectum p r a e s i d e n d i Capitulo. ft Quod vero pertinet ad ius peculiare in casu, istud ne a recurrente quidem deducitur ex verbis Bullae collationis, in q u a explicita et expressa mentio praetensi iuris praesidendi non invenitur. Neque illa suppleri potest ex generali clausula q u a conceditur ut coadiutor pariter frui possit ac valeat o m n i b u s privilegiis et gratiis q u i b u s fruitur c o a d i u t u s ratione praepositurae : his enim verbis ea intelliguntur q u i b u s opus est coadiutori ad officium i m p l e n d u m quod specificatur: « eidem ecclesiae in « divinis ac alias inserviendi, et curam a n i m a r u m exercendi, et singulas « alias obligationes ac parochialia munia et officia coadiuto i n c u m b e n « tia s u p p o r t a n t i ». « Coadiutoriae enim - ita Ferraris, v. Canonicatus, « art. X, n. 1 - fuerunt principaliter invectae ne Ecclesia ob impedi« m e n t u m coadiuti suo defraudetur servitio ... Et ideo, licet o m n e s et « singulae praerogativae et honores coadiuti coadiutori t r i b u e r e n t u r , « haec t a m e n omnia esse ad servitium Ecclesiae referenda asserit Gar« cias, de benef., p. iv, c. 5, n. 26 ». Cf. P i g n a t , loc. c i t , n. 2; Bened. XIV, quaest. 136; Lotter., de ben., q. 25, n. 36. I t a q u e punctum praecipuum super quo vertitur controversia, in consuetudine consistit u n d e potissimum, immo unice, recurrens praet e n s u m ius sibi derivare c o n t e n d i t : « n o n fa il ricorrente questione di « d i r i t t o propriamente detto, ma di c o n s u e t u d i n e più che centenaria, « per cui al canonico coadiutore fu riconosciuta o almeno accordata la «facoltà di p r e s i e d e r e » . Ad h a n c t a m e n consuetudinem p r o b a n d a m n o n afferuntur nisi duo casus, alter ex a n n o 1817, alter ex a n n o 1880: licet autem contrarii non afferantur, quia - teste Episcopo - n u l l u s alius fuit d a t u s praeposito pro tempore coadiutor toto centenario mox elapso, tamen, attenta distantia q u a inter se hi c a s u s s e p a r a n t u r , minime videtur ea inde probari frequentia et. actuum continuatio quae ad inducendam legitimam consuetudinem requiritur. S. Congregatio Concilii 45 Praeterea obiicit et ostendit Capitulum, Bullas n o m i n a t i o n u m utriusque canonici G a m m a t i ' e t - B i s s i ' s a t i s differre in hoc puncto a Bulla q u a n o m i n a t u s est canonicus r e c u r r e n s : n a m per illas Sedes Apostolica concessit: « stallum in choro, ac vocem et votum in capitulo, necnon locum « in processionibus aliisque capitularibus actibus... cum o m n i b u s et sin« gulis privilegiis... praeeminentiis, antelationibus et gratiis q u i b u s dictus « coadiutus utitur », etc. Ulterius constat n o n levem circumstantiarum diversitatem haberi inter casus qui afferuntur et casum de quo disceptat u r : uterque enim coadiutor n o m i n a t u s fuit praevio consensu Capituli, qui c o n s e n s u s in casu recurrentis requisitus ñ o n fuit; u t e r q u e liber omnino e r a t ab aliis negotiis et officiis, dum coadiutor in casu gravissimum p o n d u s curae animarum sustinere debet: hinc facile explicatur cur in p r a e c e d e n t i b u s casibus Capitulum facile acquieverit et permiserit u t r u m q u e coadiutorem coetibus capitularibus praesidere, q u o d in praesenti casu non obtinet. Q u a m o b r e m , ut alia sileamus, n o n abest a casibus q u i afferuntur causa p r e c o n i , q u a prohibetur ut inde v e r u m ius possessione acquiratur. Audiatur Scarfantonius, loc. cit., lib. I,»tit, X I I I , n. 38: « Quod si Capitulum passum fuisset coadiutores varias explevisse functiones vel locum occupasse contra id quod de iure eis permissum est et gerere spectat, non per hoc possunt huiusmodi Coadiutores petere manutentionem sub praetextu quasi-possessionis adeptae in exercitio a c t u u m praedictorum, quia isti p r a e s u m u n t u r gesti precario, ideoque s u n t inhabiles ad obtinendam m a n u t e n t i o n e m ; ac admissio ad eos exercendos censetur facta ad libitum canonicorum, quibus licet nolle quod diu etiam placuit ». Et Pignatellus, loc. cit. consult. 185, n. 9: « Posito quod « coadiutor non sit in possessione huiusmodi praerogativae nisi pro « lubitu canonicorum et precario, sequitur quod nulla praescriptio ad « eius favorem inducta est, neque allegari possit in consuetudo, quae, « non praescripta, nullum ius tribuit ». ANIMADVERSIONES EX OFFICIO. - Enunciatae deductiones satis ostend u n t in casu quo de agitur, consuetudinem legitime praescriptam deficere. H a u d ab re t a m e n videtur inquirere, n u m , in praesenti iure quo u t i m u r Codicis, sola consuetudo afferri valeat ut legitimus titulus praes i d e n t i a e vel praecedentiae favore coadiutorum. Et v i d e t u r negativam sententiam praevalere oportere. Enimvero, ut s u p r a ostensum est cum agebatur de iure communi, rationes cur huiusm o d i ius coadiutoribus a b n u a t u r , p e t u n t u r ex ipsa natura rei seu officii c oadiutoralis : q u a t e n u s nempe coadiutor nullam possessionem habet beneficii, et ideo verus n o n est sed fictus canonicus, neque ullo modo 46 censeri potest de gremio esse Capituli. Atqui consuetudines q u a e id efficerent q u o d n a t u r a rei sinere nequit, iam ex hoc ipso h a b e n d a e forent profecto ut irrationabiles. In casu Codex adeo fortiter requirit ad praesidentiam ut quis sit de gremio capituli, - ut iuxta s u p e r i u s dicta - ipsis dignitatibus veris et effectivis huiuscemodi ius concedat sub hac restrictiva clausula: dummodo sit de gremio capituli : q u a n t o magis id adversari dicendum est coadiutoribus? Et a n i m a d v e r t a t u r generatim, Codicem in casu nonnisi u n i c a m exceptionem admittere, nimirum « salvis statutis particularibus », d u m commode, si casus tulisset, etiam consuetudines contrarias, ut in aliis sexcentis casibus, commemorare valuisset. Id clare ostendit consuetudines contrarias, in casu, utpote oppositas menti legislatoris esse habendas, et ideo, ad s u m m u m , t a n t u m m o d o ad tramites can. 5 tolerandas. Ad s u m m u m - i n q u a m - quia q u a e irrationabiles esse d e m o n s t r e n t u r , nec talem quidem tolerantiam admittunt, ut planum est. Nec demum p r a e t e r e u n d u m est in capitulo Piacentino s t a t u t a particularia haberi magis etiam restrictiva q u a m ius Codicis. Nam cessante p r i m a dignitate, constitutiones capitulares ius praesidendi devolvunt, non quidem ad dignitatem sequentem, sed ad antiquiorem ex canonicis, « licet hic - explicite cavetur - sit in ordine subdiaconali ». Quum, iuxta laudata Codicis verba, praescriptum constitutionum in casu o m n i n o praeservetur atque ut lex sit servandus, vix dicere attinet q u a n t u m e contrario vulneraretur si praesidendi ius ei qui non solum antiquior n o n est ex canonicis, sed n o n d u m est canonicus decerneretur. Atqui certum est nullam consuetudinem dari posse in Capitulis adversus constitutiones capitulares, cum immo quilibet canonicus in actu possessionis capiendae de earumdem religiosa observantia iusiurandum nuncupare teneatur. Quare, etc. RESOLUTIO. - P o r r o in plenariis E m o r u m P a t r u m comitiis habitis die 11 decembris 1920 in Palatio apostolico Vaticano, proposito dubio Sacra Concilii Congregatio r e s p o n d e n d u m censuit: Negative. . Quam resolutionem referente postridie infrascripto S. C. Secretario, Sanctissimus D. N. Benedictus divina Providentia P a p a XV approbare et confirmare dignatus est. i. MORI, Secretarius. S. Congregatio de Propaganda Fide 47 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA ÏIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati s u n t : 16 decembris 1921. — Vicarius Apostolicus de Limon, R. D. Augustinus Blessing, e Congregatione Missionis Sancti Vincentii a Paulo. 19 decembris 1921. — Vicarius Apostolicus de Manciuria Meridionali in Sinis, R. P. Ioannes Maria Blois, e Congregatione Parisiensi Missionum ad exteros. 23 decembris 1921. Nuti, O. F. M. Vicarius Apostolicus Aegypti, R. P. Hyginus SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI NOMINATIO Brevi Apostolico n o m i n a t u s e s t : 13 ianuarii 1922. — Delegatus Apostolicus in regno Persarum, R. D. H a d r i a n u s Smets, P r o t o n o t a r i u s Apostolicus ad instar partici* pantium. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 17 gennaio 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: .. , . 1) introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Alfredo Pampalon, sacerdote Professo della Congregazione del Ssmo Redentore; 2) Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Luca Belludi, detto Beato, dell'Ordine dei Frati Minori; 3) intorno alla concessione ed approvazione delle Lezioni proprie del II Notturno nell'Ofiicio della Dedicazione della Chiesa Cattedrale di Plasencia. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 7 gennaio 1922. Monsig. Luigi Sincero, Consultore della Sacra Congregazione per gli Affari Ecclesiastici Straordinari. » » » Monsig. Francesco Borgongini-Duca e Monsig. Giuseppe Pizzardo, Consultori della Sacra Congregazione Concistoriale. » » » Il Revnìo P. Ladislao Marszalkielwicz, dei Resurrezionisti, Consultore della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. 10 » » Monsig. Decio Botti, Pro-Segretario per VEconomia della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. 49 Diarium Romanae Curiae Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 13 gennaio 1922. Monsig. Giovanni Gamberoni, Arcivescovo di Vercelli. Protonotari apostolici ad instar participantium : 16 novembre 1921. Monsig. Amedeo Lefebvre, della diocesi di Sherbrooke. 29 » » Monsig. Claudio E. Bürdet, della diocesi di La Piata. 4 gennaio 1922. Monsig. Carlo Ammirante, dell'archidiocesi eli Napoli. Prelati Domestici di S. S.: 12 novembre 1921. Monsig. Edoardo Feuiltault, dell'archidiocesi di Québec. 17 dicembre » Monsig. Vittore Casanova, della diocesi di Ajaccio. » » » Monsig. Francesco Stefani, della medesima diocesi. » v » » Monsig. Giorgio Périès, dell'archidiocesi di Parigi. 18 » » Monsig. Gualtiero Fitzmaurice, della diocesi di Green-Bay. » » » Monsig. Guglielmo J. Peìl, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Dionigi 0' Doherty, Rettore del Collegio dei Nobili Irlandesi, in Salamanca. 4 gennaio 1922. Monsig. Tommaso Maguire, della diocesi di Ardagh. 15 » » Monsig. Leone Pietro Francesco Gry, della diocesi di Angers. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 19 gennaio 1922. Al sig. Anatolio de Cock de Rameyen, dell'archid. di Malines. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 dicembre 1921. A S. -E. il sig. Daniele Garcia Mansilla, Ministro Plenipotenziario della Repubblica Argentina presso la Santa Sede. » » » A S. E. il sig. Dott. Camillo Krofta, già Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica Czeco-Slovacca presso la Santa Sede. 9 gennaio 1922. Al sig. comm. Matteo Liesens, della diocesi di Namur. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 5 gennaio 1922. Ai sig. Valentino Ruiz Senen, della diocesi di Madrid. 13 » » Al sig. dottor Federico Funder, direttore della Beichspost. ACTA, vol. X I V , n. 2. — 23-1-9Ä 4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 50 La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 24 novembre 1921. Al sig. Pietro Emilio D'Anjou, della diocesi di Rimouski. 18 dicembre » Al sig. Augusto Chancerelle, della diocesi di Quimper. 20 » » Al sig. Taddeo Blazejewicz, consigliere al Ministero per il Culto Cattolico in Polonia. » » » Al sig. Cesare Camerini, dèll'archidiocesi di Firenze. » » •» Al sig. Valeriano Strzalkowski, del Ministero per il Culto Cattolico in Polonia. 12 gennaio 1922. Al sig. Enrico Roger, della diocesi di Lilla^ 15 » » Al sig. Carlo Baus, della diocesi di Bruges. » » » Al sig. Giulio Baus, della medesima diocesi. 21 » » Al sig. Achille Gasthuys, dèll'archidiocesi di Malines. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 novembre 1921. 16 dicembre » 18 » » 3 gennaio 1922. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. 6 12 » » 18 19 Al Al Al Al Al Al » » » » » » » » » » » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ermenegildo Lepage, della diocesi di Rimouski. Ambrogio Malaspiria, della diocesi di Aiaccio. Gustavo Keller, della diocesi di Green-Bay. Giovanni Battista Antonio Rougier, della diocesi di Limoges. Maurizio Dupont, dèll'archidiocesi di Cambrai. Luigi Buchez-Dansette, della diocesi di Lilla. Edoardo d'Halluin Francois, della medesima diocesi. Omero Declerck, della medesima diocesi. Giuseppe Petit, della diocesi di Namur. Federico Giovanni Paley, della dioc. di Southwark. Il Cavalierato dell' Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare : 12 gennaio 1922. Al sig. cap. Roger Appert, della archidiocesi di Parigi. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 11 gennaio 1922. Al sig. senatore Giuseppe Libbrecht, della diocesi di Gand. Il Cavalierato dell' Ordine di S. Silvestro Papa: 3 agosto 1921. Al sig. Antonio Martínez, della diocesi di Portorico. 21 dicembre » Al sig. Uberto Van Gassel-Timmermans, della diocesi di Ruremonda. 3 gennaio 1922. Al sig. Costantino Acquasanta, della diocesi di Frascati. 12 » » Al sig. Guido Zappa, di Roma. Diarium Romanae Curiae 51 MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare : Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 7 dicembre 1921. » » » 19 » » 21 » » 23 » » » » » 30 » » » » » » » » » » » » » ' » » » » » » » » „ » » >» » , » » » » •» » » » » » » » » * » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » * » » » . » » » » . » » » • » » » » » » » Monsig. Pietro Tesauri, della diocesi di Reggio Emilia. Monsig. Francesco Macchioni, della medesima diocesi. Monsig. Mario Marcucci, della diocesi di Livorno. Monsig. Cesare Federici, di Roma, Monsig. Vendelino Szabó, della diocesi di Gran Varadino. Monsig. Adalberto Schriftart, della medesima diocesi. Monsig. Edoardo Mittler, dell'archidiocesi di Praga. Monsig. Venceslao Müller, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio Vfeátál, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Rieber, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Zaus, della medesima archidiocesi. Monsig. Luigi Soldat, della medesima archidiocesi. Monsig. Ottocaro Vosahlik, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Vojta, della medesima archidiocesi. Monsig. Agostino Skalitzky, della medesima archidiocesi.^ Monsig. Adolfo Bick, della medesima archidiocesi. Monsig. Venceslao Úubr, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio Hoffmann, della medesima archidiocesi. Monsig. Domenico Brazda, della medesima archidiocesi. Monsig. Emanuele Hrdlicka, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Kebrle, della medesima archidiocesi. Monsig. Venceslao .Kotreh, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Pomrhonc, della medesima archidiocesi. Monsig. Leopoldo Schopf, della medesima archidiocesi. Monsig. Venceslao Davídek, della medesima archidiocesi. Monsig. Lorenzo Jakes, della diocesi di Budweis. Monsig. Giovanni Zeman, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Paclik, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Kfiz, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Kukla, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Praschl, della medesima diocesi. Monsig. Luigi Simeth, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Budar, della medesima diocesi. Monsig. Simone Pokoj, della medesima diocesi. 52 ActaApostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 dicembre 1921. Monsig. Lorenzo Niescher, della medesima diocesi. » . » » Monsig. Giovanni Hille, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Stnlik, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Zivsa, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Ptácník, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Feigi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Matteo Höfferl, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Zlák, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco éácua, della medesima diocesi. » » » Monsig. Venceslao Vones, della medesima diocesi. 7 gennaio 1922. Monsig. Filippo Picconi, di Roma. 12 » » Monsig. Bernardo Rein, della diocesi di Münster. » » » Monsig. Giulio De Lescluze, dèll'archidiocesi di Malines. » », » Monsig. Luciano Luciani, della dioc. di Trieste e Capodistria. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 30 dicembre 1921. Il sig. Michele de' Conti Pecei,'-di Roma. 10 gennaio » Il sig. Evan Morgan, dèll'archidiocesi di Cardiff. 19 » » Il sig. Armando de Behault de Dornon, dell'arch.di Malines. » » » Il sig. Marchese Edoardo Persichetti Ugolini, dèll'archidiocesi di Aquila. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 15 dicembre 1921. Monsig. Mario Boninsegni, della diocesi di Santo Sepolcro. » » » Monsig. Nicola Cam aiti, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Giovanni Batt. Gasparotto, della dioc. di Concordia. » » » Monsig. Andrea Boucher, dèll'archidiocesi di Parigi. 30 » » Monsig. Filippo Tesa, di Roma. » » >> Monsig. Angelo Barbagallo, della diocesi di Acireale. 14 gennaio 1922. Monsig. Tommaso Glasnovié, dèll'archidiocesi di Scopia. » » >> Monsig. Giuseppe Rochscheid, dèll'archidiocesi di Colonia. 17 » » Monsig. Alberto Maurano, dèll'archidiocesi di Udine. » » » Monsig. Giuseppe De Andreis, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Fantoni, della medesima archidiocesi., Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 11 gennaio 1922. Il sig. Giorgio* A. John, dèll'archidiocesi di Agria. NECROLOGIO 19 gennaio 1922. Monsig. Carlo Ugo Gauthier, Arcivescovo di Ottawa. 23 » * Emo Sig. Card. Enrico Almaraz y Santos, Arciv. di Toledo. Annus XIV - Vol. XIV 2 Februarii 1922 Num. 3 ICTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SUMMI PONTIFICIS BENEDICTI XV EXTREMA AEGROTATIO, OBITUS, IUSTA FUNEBRIA AEGROTATIO S u m m u s Pontifex Benedictus XV die decima septima mensis ianuarii pectoris morbo laborare coepit; cuius t a m e n initiis nulla videbatur s u b e s s e causa formidinis. P u b l i c u m enim rei n u n c i u m his verbis proferebatur: Il Santo P a d r e ha dovuto sospendere le udienze e trattenersi a letto a causa di un catarro bronchiale influenzale che n o n presenta, peraltro, a l c u n a gravità. Die a u t e m vigesima m o r b u s necopinato ingravescebat, de q u a re medici publicum testimonium ita edidere: 20 gennaio, ore 8. Sua Santità è a m m a l a t a da q u a t t r o giorni di bronchite influenzale. Ieri sera si è constatato che il processo infiammatorio si è diffuso al p o l m o n e destro. La notte è s t a t a insonne e agitata. Questa mattina la d i s p n e a è intensa. T e m p e r a t u r a 3 8 ; pulsazioni 104; respiro 58. Firmati: R. Battistini, L. Cherubini, A. Bignami, E. Marchiafava. éimmmmmiMmamMmrmMfwmHûkat ACTA, VOL. X I V , i i . 3.. — 2 - Ì - 9 2 2 . mm* IN 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tum E m u s Cardinalis in Urbe vice sacra Antistes, de gravissimo iam praesenti toto orbi catholico periculo fideles certiores fecit, peculiare hoc edens praeceptum : NOTIFICA Z JONE P e r implorare da S u a Divina Maestà la guarigione di S u a Santità, afflitto da gravissima malattia, ordiniamo che in t u t t e le Messe che si celebrano nelle Patriarcali Basiliche, nelle Collegiali, e in tutte le altre chiese di quest'alma Città, si reciti, fino a n u o v a disposizione, la colletta pro infirmo ed esortiamo tutti i fedeli, e specialmente le comunità religiose, a pregare per lo stesso fine. Dal Vicariato, 20 gennaio 1922. BASILIO CARD. VICARIO. Beatissimus vero Pater, qui s u m m o m a n e iam sacras dapes de m a n u R. D. Iosephi Migone cubicularii sui intimi, Missam in contiguo cubiculo celebranti, receperat, sponte postulavit ut solemni c o n s u e t o m o r e s a n c t u m sibi Viaticum deferretur. Ad rem vocati E m i Cardinales qui R o m a e intererant, ad Vaticanas aedes o m n e s accessere, ut sanctissimum S a c r a m e n t u m , a R. P. D. Augustino Zampini, Episcopo Porphyreonensi, sacrarii Apostolici Praefecto, delatum, reverenter ad Beatissimum P a t r e m comitarentur. Ex his E m u s P. D. Orestes Card. Giorgi, Poenitentiarius Maior, professionis fidei formulam praelegit et absolutionem Aegrotanti rite impertivit. Die subsequenti, vigesimaprima mensis, s u b primis horis, pariter Beatissimus P a t e r caelesti epulo refectus est, subindeque, idipsum Eo firmiter postulante, e x t r e m a sacri Olei unctione a praelaudato R. P. D. Augustino Zampini est delibutus, a d s t a n t e E m o P. D. Oreste Giorgi, qui postea rituales ad m o n e n t e s iuvandos preces recitavit, Beatissimo P a t r e s u m m a cum animi Sui pietate assentiente. - H o r a octava et decim a s e x t a eiusdem diei, vulgata fuere infrascripta medicorum testimonia, q u a e vel tenacissimi cuiusque animi spem o m n e m p e n i t u s praecidebafit: 21 gennaio, ore 8. Le condizioni del Santo P a d r e sono peggiorate nella notte, che è s t a t a molto agitata ed insonne. Il processo p n e u m o n i c o si è diffuso. T e m p e r a t u r a 38,4; pulsazioni 120; respiro 60. 21 gennaio, ore 16. Le condizioni di Sua Santità si sono fatte nella giornata ancor più gravi: la respirazione si è resa più faticosa e difficile. Le forze del cuore si vanno sempre più affievolendo. Firmati: R. Battistini, L. Cherubini* A. Bignami, E. Marchiafava. Summi Pontificis Benedicti XV obitus OBITUS Postridie, die dominica, tertia post E p i p h a n i a m , h o r a prima sacrum factum est coram Infirmo, qui sanctissimam Eucharistiam integris mentis viribus, i m m o cum admirabili pietatis sensu denuo suscepit; h o r a sexta q u a d r a n t e m i n u s in e x t r e m u m agonem visibiliter ingressus, SUMMUS PONTIFEX BENEDICTUS XV DIE XXII IANUARII HORA VI SANCTISSIME OBDORMIVIT IN DOMINO. A d s t a b a n t cum E m o Card. Poenitentiario Maiore, E m u s Card. P e t r u s Gasparri a Secretis S t a t u s idemque S. R. E. Camerarius, E m u s Cardinalis A n t o n i u s Vico E.pus P o r t u e n . et Sanctae Rufinae, R. P. D. Carolus Respighi Praefectus Caeremoniarum, duo clerici secreti de Cappella, nepotes et famuli Sanctitatis Suae. E x a m i n e corpus ore sereno placidissime requievit. In eodem cubiculo quo Pontifex spiritum emiserat, pro illius animae suffragio sacrum fecerunt Emi P a t r e s Cardinales Antonius Vico et Orestes Giorgi, compluresque Archiepiscopi, Episcopi et Praelati. Interim E m u s Card. P e t r u s Gasparri S. R. E. Camerarius s u m m i imperii actu Palatii possessionem capiens, iussit i a n u a s de more claudi, s u b i n d e q u e mortem S u m m i Pontificis E m o Cardinali in Urbe Vicario significavit, qui, prouti res ferebat, statim ad clerum et p o p u l u m h a n c alteram edidit notificationem: Basilio per misericordia di Dio Vescovo di Velletri delia S. R. C. Cardinale Pompili Vicario Generale e Giudice Ordinario di R o m a e suo Distretto. Col cuore profondamente commosso rivolgiamo oggi la parola a voi, o diletti cattolici di R o m a . Sua E m i n e n z a Revma il Signor Cardinale Camerlengo della S a n t a R o m a n a Chiesa, cui spetta dare pubblica fede della morte dei R o m a n i Pontefici, ci ha fatto pervenire or ora il funesto annunzio ufficiale della m o r t e del S a n t o P a d r e Benedetto XV a v v e n u t a q u e s t a mattina alle ore 6. Il n o m e di questo Pontefice r i m a r r à per sempre nella storia come quello di chi, con u n o zelo, u n a sapienza e u n a fortezza incomparabili, spese il Suo glorioso pontificato nel p r o m u o v e r e in ogni maniera i supremi interessi della Chiesa, e con inesauribile carità si adoperò specialmente neiralleviare in tutti i modi possibili le sofferenze dei popoli provati dal terribile flagello della guerra. R o m a particolarmente dovrà a Lui riconoscenza eterna per le p r o v e molteplici della s u a generosità in t a n t e opere di beneficenza spirituale e materiale, uscite dal Suo cuore di p a d r e . 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Non dubitiamo pertanto che voi, o R o m a n i , che già accorreste con t a n t o slancio di pietà filiale nelle pubbliche chiese a pregare p e r il comune P a d r e morente, in quest'ora di t a n t o dolore moltiplicherete i vostri suffragi per la g r a n d e a n i m a del Pontefice defunto. Vi esortiamo quindi a p r e n d e r p a r t e numerosi ai pubblici e solenni funerali che, secondo la consuetudine, s a r a n n o celebrati nella patriarcale Basilica Vaticana. Ordiniamo inoltre che in tutte le chiese di q u e s t ' a l m a Città, t a n t o del clero secolare quanto dei regolari o in qualsiasi maniera privilegiate, si suonino in modo funebre t u t t e le c a m p a n e dall'Ave Maria a u n ' o r a di notte di lunedì 23 e martedì 24 corr. Appena trasportati i preziosi resti mortali del S o m m o Pontefice nella Basilica Vaticana si celebreranno solenni esequie in t u t t e le chiese sopradette. I sacerdoti, tanto secolari che regolari, sono esortati ad offrire il S. Sacrificio in suffragio del defunto S o m m o Pontefice, e le Comunità dell'uno e dell'altro sesso, come p u r e i fedeli tutti sono invitati a raccomandare a Dio l'anima benedetta di Lui. Prescriviamo, in ultimo, che in t u t t e le Messe e nelle altre sacre funzioni si aggiunga la colletta Pro Pontifice eligendo, fintanto che d u r e r à la vacanza della Sede Apostolica. Dato dalla n o s t r a residenza il 22 gennaio 1922. BASILIO CARD. VICARIO. A. Bernabai, Sostituto del 1 ufficio. Praefectus autem Caeremoniarum Apostolicarum h a s instructiones ad luctum exteriore quoque habitu significandum, pro suo officio vulgavit: VARIAZIONI B DISPOSIZIONI DA OSSERVARSI CIRCA IL VESTIARIO DEGLI EMI- NENTISSIMI SIGNORI CARDINALI « SEDE VACANTE ». Nimia distinzione tra i Cardinali creati dalle sa. me. di Leone XIII, di Pio X e di Benedetto XV. S o t t a n a e mozzetta violacea (esclusa la seta); fascia di seta con fiocchi simili senza oro, calze violacee. Rocchetto liscio con piccola frangia alla sola estremità delle maniche. Cappello nero con fettuccia rossa senza oro. Scarpe nere. Summi Pontificis Benedicti XV obitus 57 Gli Eminentissimi a p p a r t e n e n t i ad o r d i n i religiosi monastici e m e n dicanti n o n faranno mutazione nel loro vestiario. T u t t i gli Eminentissimi Cardinali, d u r a n t e la vacanza della S a n t a Sede, eoia l'abito cardinalizio, eccettuate le sacre funzióni, incederanno in s o l a m o z z e t t i , senza rocchetto. Nelle Congregazioni u s e r a n n o il consueto abito pi'ano con ferraioIone violaceo. Í Cappellani caudatari avranno la solita s o t t a n a p a o n a z z a con fascia simile e croccia, q u a n d o gli Emi indosseranno la cappa: nelle altre circostanze la s o t t a n a n e r a e ferraiolone simile.. ^2 g e n n a i o 1922. Per m a n d a t o del Sacro Collegio: Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerimonie Pontificie* VARIAZIONI E DISPOSIZIONI SULLA FORMA DELL'ABITO PRELATIZIO DA USARSI DAI VESCOVI E DALLA PRELATURA NELLE SACRE FUNZIONI, DURANTE LA VACANZA DELLA SANTA SEDE. I Vescovi ed i Prelati, t a n t o nelle Cappelle, q u a n t o nelle altre sacre funzioni, u s e r a n n o la s o t t a n a n e r a con la coda e senz'alcun o r n a m e n t o di altro colore. Si potrà t u t t a v i a adoperare la detta s o t t a n a anche senza la coda. Fascia n e r a di lana con fiocchi simili. Mantelletta di l a n a n e r a con le mostre simili. Rocchetto liscio senza merletti con u n a piccola frangia nella sola e s t r e m i t à delle maniche. Le calze s a r a n n o di lana n e r a e parimenti il collare. Nel fiocco del cappello n o n vi è variazione. Con l'abito piano u s e r a n n o le calze nere ed il ferraiolone nero di lana. 22 gennaio 1922. Per m a n d a t o del Sacro Collegio: Carlo Respighi, Proton. Apost, Prefetto delle Cerimonie Pontificie. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale R E C O G N I T I O ET E X P O S I T I O C O R P O R I S H o r a circiter decima eiusdem diei vigesimaesecundae ianuarii E m u s Card. S. R. E. Camerarius, accepto moeroris et devotionis testimonio a ducibus cuiusque ordinis militum S S . P P . AA., cubiculum ubi defunctus iacebat Pontifex de more adiit cum p l u r i b u s ex Emis P a t r i b u s et Cadaver rite recognovit. Actus vero recognitionis quem R. C. A. Notarius legit hic est iuxta a s s u e t a m f o r m a m : IN DEI NOMINE. AMEN. RECOGNITIO CADAVERIS SANCTAE MEMORIAE BENEDICTI PAPAE XV ANTEA IACOBI DELLA CHIESA Die vigesima secunda mensis ianuarii anni millesimi nongentesimi vigesimi secundi. Cum Sanctissimus D o m i n u s noster divina Providentia Benedictus XV, sicut Altissimo placuit, hodie h o r a sexta antemeridiana in palatio apostolico Vaticano, debitum n a t u r a e persolvent, E m u s ac R m u s D n u s Card. P e t r u s Gasparri, S. R. E. Camerarius, associatus ab Illmis ac Rmis DD. Camerae Apostolicae Clericis necnon ab Excmis ac Revmis DD. Hugone Boncompagni-Ludovisi, Vice-Camerario, Francisco Moretti R. C. A. Auditore Generali, meque eiusdem Camerae Secretario et Cancellario, se contulit ad locum (vulgo appartamento) pontificium dicti palatii et ingressus cum o m n i b u s supradictis in cubiculum dicti Pontificis, ibi Ipsius corpus a d h u c in suo lecto exsistens e x a m i n a t u m invenit; Eique debitis reverentiis redditis ac pro E i u s a n i m a Deo precib u s effusis, anulum piscatorium praefati Pontificis sibi t r a d e n d u m petiit ab Illmo ac R m o Dno Camillo Caccia Dominioni, Praefecto dicti cubiculi, qui a n u l u m praedictum ex q u a d a m b u r s a s u m p t u m praelaudato E m o ac Revmo D. Cardinali Camerario tradidit et consignavit, q u e m idem E m u s ac R m u s Dominus accepit ad effectum illud deferendi in p r i m a proxima Congregatione E m o r u m ac R m o r u m DD. S. R. E. Cardinalium, deque illo Illmum et R m u m D o m i n u m Camillum Caccia Dominioni praesentem, quietavit in forma, etc., omni, etc. Successive prael a u d a t a E m u s e t R e v m u s Cardinalis C a m e r a r i u s m a n d a v i t confici i n v e n t a r i u m cubiculi praedicti et m a n s i o n u m dicti palatii cum interventu illius vel illorum R. C. A. Clericorum qui ad id deputati fuerint. S u p e r q u i b u s , etc. Corporis Summi Pontificis Benedicti XV recognitio et expositio Actum in praedicto cubiculo, a me Notario R. G. A. rogato, etc., p r a e s e n t i b u s infrascriptis testibus. Sign.: P e t r u s Card. Gasparri, S. B. E. Camerarius. Iosephus Giustiniani, Decanus Clericorum Camerae. Vincentius Rugarmi, Clericus Camerae. Sanctes Tampieri, Clericus Camerae. I o a n n e s Biasiotti, Clericus Camerae. Hugo Boncompagni-Ludovisi, Vice-Camerarius. f Franciscus Moretti, B. C. A. Auditor Generalis. Albertus Arborio Mella di S. Elia, testis. Fridericus Gallori di Vignale, testis. B a r t h o l o m a e i Farelli, B. C: A. Secretarius et Cancellarius. T u m Illmi ac Rmi Domini Clerici Camerae omnium et singulorum Officiorum, in Congregatione Plenae Camerae die vigesimasecunda mensis ianuarii h a b i t a ab E m o et R m o D. Card. P e t r o Gasparri, S. R. E. Camerario, eis collaturum, possessionem coeperunt in aedibus Vaticanis per acta lllmi D. Bartholomaei Farelli, R. C. A. Secretarii et Cancellarii, q u i b u s singula inventaria a d n e x a fuerunt. Q u i b u s rite expletis prima Congregatio generalis Cardinalium in Curia p r a e s e n t i u m , ad n o r m a m Constitutionis Pii X, Vacante Sede Apostolica, tit. I, cap. % habita est - in aedibus Vaticanis, secretario R. P. D. Aloisio Sincero ; idque quotidie deinde servatum est u s q u e ad diem ingressus in Conclave. P o s t meridiem autem, hora tertia, corpus Beatissimi Patris, pontificalibus i n d u t u m vestibus rubri coloris, n o n t a m e n a n t e a sectum n e q u e a r o m a t i b u s conditum, o b s t a n t e Eius expressa ultima voluntate, funebri p o m p a t r a n s l a t u m est e cubiculo in a u l a m T h r o n i, ubi p r i m u m Emi P a t r e s , Antistites et Praelati de Palatio et de Curia quamplurimi, deinde toto t e m p o r e pomeridiano et matutinis horis insequentis diei, fideles R o m a n i t u r m a t i m confluentes, effusis precibus, illud pientissime venerati sunt. DELATIO CORPORIS AD PATRIARCHALEM BASILICAM VATICANAM Die vigesimatertia ianuarii, feria secunda, post h o r a m n o n a m , Pontificis corpus in Basilicam Sancti Petri reverenter hoc processionali ordine d e l a t u m est. Incedebant p r i m u m excubiae t u m Palatinae t u m Helveticae, bussolantes, Cubicularii tum honoris t u m secreti, duodecim sediarii cum intorticiis, et duodecim Poenitentiarii q u o r u m Rector, nigram ferens stolam, parochi vice fungebatur: postea Dux et primates e Protectoribus latoris Dominici, Ostiarii versis virgis, Helveticae excubiae pagos suae fr 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gentis repraesentantes; s e q u e b a n t u r E x c m u s D o m i n u s R i c h a r d u s de Samper, Praefectus Palatii Apostolici; Illmi ac Rmi DD. Camillus Caccia Domin ioni, Praefectus Cubiculi secreti; Carolus Cremonesi, Eleemosyn a r i u s ; A u g u s t i n u s Zampini, Sacrarii Apostolici Praefectus; ceterique Cubicularii secreti participantes et Praelati P a l a t i n i : itemque Excmi Nepotes Pontificis; principes Marcus A n t o n i u s Colonna, Pontificio solio Adsistens, et Alexander Ruspoli, Magnus Magister sacri Hospitii; m a r chiones Ioannes Sacchetti, Forerius Maior, et Franciscus Seriupi, P r a e fectus S t a b u l i ; E x c m u s vir Franciscus Massimo princeps, P r a e p o s i t u s c u r s u s publici; T r i b u n u s Profectorum lateris Dominici et D u x Helveticae cohortis. Postea Lectica, super q u a corpus quiescebat Beatissimi P a t r i s pontificalibus i n d u t u m cum pallio et fanone, a sediariis elata et a famulis circumdata. Post feretrum in cedebant Emi Cardinales in Curia praesentes, nimir u m : Emi P P . DD. Vincentius Vannutelli, D e c a n u s ; Caietanus De Lai; A n t o n i u s Vico; I a n u a r i u s Granito Pignatelli di Belmonte; Basilius Pompilj; I o a n n e s Cagherò; R a p h a e l Merry del Val; Octavius Cagiano De Azevedo; P e t r u s G a s p a r r i ; Gulielmus M. Van R o s s u m ; A n d r e a s F r ü h w i r t h ; R a p h a e l Scapinelli de Léguigno; Victorius A m a d e u s Ranuzzi de Bianchi; T h o m a s Pius Boggiano; A u g u s t u s Silj; T h e o d o r u s Valfré di B o n z o ; I o a n n e s Ev. T a c c i ; Franciscus R a g o n e s i ; Caietanus Bisleti; L u d o vicus Billot; Michael Lega; Aidanus Gasquet; Nicolaus Marini; Orestes Giorgi; Camillus Laurenti. Hos s e q u e b a n t u r e x t e r a r u m n a t i o n u m Legati, et cum E x c m o P. D. Ladislao Zaleski, P a t r i a r c h a Antiocheno, complures Archiepiscopi, Episcopi, Praelati R o m a n a e Curiae, Cubicularii secreti et honoris, Ordinum religiosorum Superiores, atque Patritii nobiiesque R o m a n i . Ab a u l a T h r o n i ad ingressum Basilicae Sancti Petri psalmi et p i a e preces devote f u n d e b a n t u r ; in porticu vero Basilicae revmum Capitulum Vaticanum cum cereis accensis religiosissime funebrem p o m p a m excipiebat, d u m cantores cappellae Iuliae a n t i p h o n a m Subvenite caneb a n t ; q u a completa Rev. Can. D. P a u l u s Leva, vice et nomine Revmi D. Iosephi De Bisogno, canonicorum decani, p r i m a m impertivit Cadaveri absolutionem. Alteram post c a n t u m psalmi Miserere et a n t i p h o n a m Libera me, Domine, ad Confessionem B. Petri, s u p r a lecto funebri Cadaveri .imposito impertivit R. P. D. Carolus Pietropaoli, Archiepiscopus Chalcidensis, e Capitulo Vaticano. Deinde frequentissimo comitante populo, corpus Pontificis, ipso praecedente Capitulo, sacra r e s o n a n t e psalmodia, delatum est in sacellum Ssmi Sacramenti, ubi idem Archiepiscopus Chalcidensis tertiam impertivit absolutionem. Corpus, facibus h i n c inde accensis et P r o t e ctoribus L. D. vigilantibus, ita p o s i t u m est i n t r a septa sacelli, ut, cancellis licet clausis, fideles illud cernere ac venerari facile possent. His itaque s u b h o r a m decimamprimam absolutis, per totam diem et i n s e q u e n t e m t r i d u u m i n g e n s fidelium concursus fuit, qui devotissime a n t e Pontificis exuvias o r à b a n t : q u a frequentissima peregrinatione R o m a n o r u m pietas erga P a t r e m desideratissimum apprime refulsit. f Summi Pontificis Benedicti XV tumulatio et depositio - 61 Postridie, vigesimaquarta mensis, feria tertia, exsequiae ad a n i m a m Pontificis suffragandam,, de more per dies novem continuas persolvendae, initium h a b u e r u n t in Basilica Vaticana, Missam solemnem Pontificalem de requie celebrante Iilmo ac R m o D. Raphaele Virili Archiepiscopo Ptolemaidensi, a d s t a n t e R m o Capitulo et Clero populique ingenti multitudine. TUMULATIO ET D E P O S I T I O IN CRYPTIS PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE H o r a post meridiem tertia diei vigesimaesextae ianuarii, feria quinta, initium d a t u m est sollemni depositioni corporis S u m m i Pontificis in cryptis patriarchalis Basilicae Vaticanae, de explicita defuncti voluntate, qui ibidem testamento suo definitivam sepulturam elegerat. E sacello n i m i r u m Ssmi Sacramenti, funebri p o m p a Cadaver t r a n s l a t u m est in sacellum Chori, praecedente Capitulo Vaticano cum cereis accensis. F e r e t r u m antecedebat pluviali nigro i n d u t u s et alba mitra r e d i m i t a s R. P. D. Raphael Virili, Archiepiscopus Ptolemaidensis idemque Basilicae Vaticanae canonicus, qui a n t i p h o n a m Exsultabunt Domino m o v i t , cantoribus deinde Miserere praecinentibus. Lecticam a sediariis elatam et a Protectoribus Dominici lateris circumdatam, pros e q u e b a n t u r E m u s Card. R a p h a e l Merry del Val, Basilicae Archipresbyter, R. P. D. R i c h a r d u s de Samper, praefectus sacri Palatii, Carnibus Caccia Dominioni, praefectus cubiculi secreti, SS. P P . AA. Magister, Eleemosynarius s e c r e t u s , Praefectus sacrarii Apostolici, Secretarius Brevium ad Principes, S u b s t i t u t u s Secretariae Status, P r o - s e c r e t a r i u s S. C. a Negotiis extraordinariis, Cubicularii secreti participantes, Magnus S. Hospitii Magister, Forerius Maior, Praefectus stabuli, Praefectus c u r s u s publici, T r i b u n u s maior protectorum lateris Dominici, Duces Helveticae Cohortis ceteraeque militiae palatinae, frequentes denique Archiepiscopi, Episcopi, Praelati, Cubicularii, Officiales palatii, itemque famuli S u m m i Pontificis. Interea in sacello Chori canonicorum locos occupaverant Emi S. R. E. P a t r e s Cardinales Vincentius Vannutelli, D e c a n u s ; Caietanus De Lai, Antonius Vico, I a n u a r i u s Pignatelli di Belmonte, Basilius Pompilj, Ioannes Cagherò, Octavius Cagiano de Azevedo, P e t r u s Gasparri, F r a n c i s c u s B o u r n e , Gulielmus M. Van Rossum, Andreas F r ü h w i r t h , Raphaël Scapinelli di Léguigno, P e t r u s La F o n t a i n e , Victorius A m a d e u s Ranuzzi de Bianchi, D o n a t u s Sbarretti, T h o m a s P i u s Boggiani, Augustus Silj, T h e o d o r u s Valfré di Bonzo, F r a n c i s c u s Ragonesi, I o a n n e s Tacci, Achilles Ratti, Caietanus Bisleti, Ludovicus Billot, Michael Lega, Aidanus Gasquet, Nicolaus Marini, Orestes Giorgi, Camillus Laurenti. Aderant q u o q u e Hierosolymitani Ordinis Equités. A c o r n u Epistolae sedebant Legati civilium regiminum a p u d Sanctam S e d e m ; item Patricii Nobilesque R o m a n i . A d s t a b a n t etiam Officiales Secretariae S t a t u s et S. C. a Negotiis extraordinariis, itemque Clerici et Praelati Camerae Apostolicae. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Beneficiariorum locos t e n e b a n t Archiepiscopi et Episcopi quamp l u r e s ; neque deerant Praelati ex aliis Collegiis, itemque P a r o c h i u r b a n i . E x t r a septa cappellae Iuliae i n n u m e r i sacerdotes, Religiosi, ac fideles, preces suas pro requie desideratissimi P a t r i s coniungebant. F u n e b r i s p o m p a sacellum ingressa est, d u m chorus p s a l m u m Miserere absolvebat: E m u s Card. Camerarius a cornu Evangelii sedit, eique adsidebat E m u s Card. R a p h a e l Merry del Val Archipresbyter Basilicae. Super altaris g r a d u s Crux defertur, et post e a m accedunt c a n t o r e s : ante vero Crucem s t a b a n t Pontificiae D o m u s Praesules. Dum Pontificis corpus in funebrem a r e a m reverenter demittebatur, Chorus antiphonam Sicut cervus decantavit, q u a absoluta R. D. Ioseph Cascioli, Cancellarius et Custos Tabularii Capituli Vaticani, instrument u m sepulturae, totius rei gestae seriem e n a r r a n s , legere coepit. Interim gestatores sedis pontificiae Corpus Pontificis suo loco extulerunt a t q u e in capsa cypressina condiderunt. Quo accessit E x c m u s et R m u s R i c h a r d u s de Samper, Sacri Palatii Apostolici Praefectus, qui seri cum velum album s u p r a faciem Pontificis defuncti stravit: e o d e m q u e tempore Illmus et R e v m u s Camillus Caccia Dominioni, Praefectus cubi- / culi secreti, u n u m manticulum coccineum ad pedes Cadaveris deposuit in quo declaravit ipse contineri noraismata ex a u r o , argento, aere cusa tempore Pontificatus Benedicti f. r. XV. I n t r a capsam pariter missum est volumen p e r g a m e n u m inclusum custodia ex metallo cylindraceae formae, continens eiusdem venerandi Pontificis elogium, quod composuit et recitavit Illmus et R m u s D. Aurelius Galli, Canonicus Vaticanus et a secretis litterarum l a t i n a r u m ad Principes ; cuius tenor s e q u e n s est : BENEDICTUS XV PONT. MAX. Genuae XI hai. dec. anno MDCCCLIV patricio genere natus est ex Iosepho Delia Chiesa ""ei Ioanna Migliorati marchionibus et ad sacrum fontem Iacobus appellatus. Florente aetate cum in patrio Athenaeo iuris lauream adeptus esset Romae in almo Collegio Capranicensi aere ingenium sacris disciplinis exooluit. Sacerdotio initiatus mature Apostolicae Sedi operam navare coepit ac primum Nuntii apostolici apud Aulam hispanicum adiutor tum in Romana Curia negotiis publicis tractandis scriba et alter a Cardinali fuit. Interea ut qui dignis sacerdote virtutibus ornatus esset sacri ministerii munia quantum per occupationes ei licuit sedulus obire consuevit noctuque supplicationes Sacramenti augusti ad adorandum propositi pien^tissime frequentava. Anno MDCCCCVII Archiepiscopus Bononiensis renuntiatus et VII post annis inter Patres Cardinales adlectus ipsa pastoralis muneris perfun ctione egregiam viam sibi ad pontificatum maximum munivit. Summi Pontificis Benedicti XV tumulatio et depositio 63 Itaque cum Pius X sanctae memoriae Pontifex ad Deum excessisset in eius locum magna suffragatorum consensione factus est III non. sept. anno MDCOCCXIV sibique Benedicti XV nomen adscivit. Quoniam orbem terrarum invenit maximo post hominum memoriam bello flagrantem viscera induens caritatis Christi ad tantam calamitatem minuendam totus incubuit pacem belligerantibus suadere paterno studio insistit nihilque reliqui fecit quod ad reconciliandos inter se populos pertineret. Interea mirifice alacer ad suscipienda quaecumque miserias omne genus bello natas mitigarent incredibilem egenis ex quavis natione liberalitatem praestitit praecipueque in populis ad inopiam redactis parvulos innumerabiles fame enectos miseratus ipse eis largissime subvenire et communem largitatem implorare non cessavit. De animarum salute in exemplum sollicitus datis ad Ecclesiam universam litteris verbum Dei qua ratione praedicandum edixit. Tertium Franciscanum, Ordinem per sollemnia eius saecularia commendando christianos spiritus vulgo ref over e contendit. Natalem DCC Dominici patris celebrando ad amorem christianae sapientiae ad Apostolicae Sedis observantiam ad Marialis Bosarii consuetudinem omnes cohortatum est. Item D. N. Mariam magnam Dei Matrem praecipua semper pietate prosecutus Reginam pacis invocari iussit. Iosephi Deiparae sponsi anno h exeunte ex quo universalis Ecclesiae patronus declaratus est cultum impense promovit. Ioannae de Arc Margaritae Alacoque Gabrieli a Virgine Perdolente sanctorum caelitum honores decrevit. Fidei integritatem vigilantissime custodiens Scripturae sanctae recte interpretandae principia proposito Doctoris Maximi exemplo confirmavit cuius disciplinae doctoribus Ephrem Syrum adscripsit. Iesu tione Christi regnum amplificare studens de apud ardore barbaros sacras provehenda missiones terea proprium posuit deque Ecclesiae rebus Fidei sapientissimas adiuvandi Orientali in bonis sanctae omnibus studiorum edidit excitato. Prae- Consilium prae- domicilium in Urbe curandae sacrum Orientis christiani propaga- praescriptiones condidit. Ad Ecclesiae cem iuris disciplinam canonici Pii congruenter X iussu temporibus Sedis Apostolicae apud Respublicas auctoritatem ut ordinandam et Civitates illae quibus cum Ecclesia nullae rationes vim auxit adeo intercedebant offi- ciorum necessitudinem cum ea coniungere sua sponte confecto omnes Codi- compositum promulgavit. bello fere maturaverint. Denique dum componere res sine communi populorum ulla intermissione utilitati serviens humanas rursus nitebatur necopinato morbo inter- 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ceptus XII kal. febr. anno MDGGGOXXII placidissime maerore luctuque orbis terrarum. decessit ingenti Vixit annos LXV1I mens. Il d. I. Te £ in pace Pater sanctissime. Cum autem capsa cypressina suo operculo clausa fuisset, fasciolis sericis violaceis c i r c u m d a t a est, atque in his duo sigilla impressit s u p r a liquefactam ceram hispanicam E m u s et R m u s D. P e t r u s Card. G a s p a r o S. R. E. Camerarius, duo sigilla pariter impressit E m u s et R m u s D. R a p h a e l Card. Merry del Val dictae Ss. Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyter, duo item E x c m u s et R m u s R i c h a r d u s de S a m p e r Praefectus Sacri Palatii, duo denique Illmus et R m u s Iosephus De Bisogno, Rmi Capituli Vaticani Decanus. Quibus peractis capsa ipsa cypressina in aliam p l u m b e a m capsam introducta est cuius tectorium u n d e q u a q u e s t a n n o firmatum est sigillisque pariter m u n i t u m per m a n u s eorundem qui s u p r a capsam cypressinam sigilla i m p r e s s e r a n t . Tectorium vero p l u m b e u m h a n c exhibet inscriptionem u n a cum s t e m m a t e gentilitio eiusdem Pontificis: CORPUS BENEDICTI • XV • P • M VIXIT • ANNOS • LXVII • M • II • D • I • ECCLES • VNIV • PRAEFVIT ANNOS • VII • M • IV • D • XIX DECESSIT • DIE XXII • IAN • AN • MCMXXII • Denique et capsa p l u m b e a in alia capsa e ligno castaneo posita est a t q u e firmiter tectorio clausa s u p r a quo eadem inscriptio cum stemm a t e erat insculpta. Post h a e c Cadaver recolendae sanctaeque memoriae Benedicti XV brevi ducta p o m p a e sacello Chori ad Confessionem B. Petri delatum est, u n d e , industri labore operariorum Basilicae (vulgo Sampietrini), in cryptas vaticanas veteres introductum est, ibique sepulturae t r a d i t u m sub primo fornice mediae navis prope altare et cenotaphium Mariae Christinae Sueciae Reginae. E X S E Q U I A E IN SIXTINO SACELLO P r o tribus ultimis e x s e q u i a r u m diebus, haec a Caeremoniarum Praefecto edita est INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Feria II, die 30 ianuarii 1922, h o r a decima m a t u t i n a , in Sacello Sixtino Palatii Apostolici Vaticani, in exequiis pro a n i m a sa. me. Benedicti P p . XV, Missam cantabit E m u s ac R e v m u s D. Card. Caietanus De Lai. Summi Pontificis Benedicti XV exsequiae in Sixtino sacello 65 P o s t Missam fiet solemnis Absolutio circa castrum doloris cum assistentia Emorum et. R m o r u m DD. Cardinalium: Antonii Vico, Ianuarii Granito di Belmonte, Basilii Pompilj, Ioannis Cagliero. Feria III, die 31 ianuarii, eadem h o r a et in eodem Sacello, Missam c a n t a b i t E m u s ac R m u s D. Card. Antonius Vico, et in solemni Absolutione assistent Emi et Rmi DD. Cardinales : Ioseph Francica-Nava di Bontifé, R a p h a ë l Merry del Val, Octavius Cagiano De Azevedo, P e t r u s MaffîL Feria IV, die prima februarii, loco et hora praedictis, Missa celebrabitur ab E m o et Revmo D. Card. Ianuario Granito di Belmonte. Expleta Missa, recitabitur oratio in laudem defuncti Summi Pontificis, et postea fiet Absolutio solemnis cum assistentia E m o r u m et R m o r u m DD. C a r d i n a l i u m : Alexandri Lualdi, Desiderati Mercier, Petri Gasparri, Ludovici Luçon. Emi et Rmi DD., qui in actu Absolutionis induere debent Pluviale cum Stola, si ex Ordine Episcoporum, deferre faciant Superpelliceum, Amictum, Mitram simplicem ex serico damasceno et F o r m a l e : qui vero ex Ordine P r e s b y t e r o r u m , Amictum et Mitram d a m a s c e n a m t a n t u m . P r o caudatariis vero Mitra deferentur. Superpelliceum et Velum pro sustinenda I n t i m e n t u r o m n e s et singuli Emi ac Revmi Domini S. R. E. Cardinales, qui, rocheto, vestibus laneis et cappis sericis violaceis induti, intererunt. Cappas a s s u m e n t in Aula p a r a m e n t o r u m . Cappellani caudatarii i n d u e n t croceas super consuetas vestes séricas. Intimentur q u o q u e Vice-Camerarius, Auditor R. C. A., Antistes Pont. Domui Praepositus, Archiepiscopi, Episcopi, Protonotarii, Abbates et • Generales Ordinum, Auditores Rotae, Clerici Camerae Apostolicae, Vo- f 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t a n t e s Signaturae (qui cappas n o n induent, sed mantelletum et vestem nigri coloris cum rocheto simplici a s s u m e n t ) , Advocati Consistoriales et P r o c u r a t o r e s Ordinum Regularium. De m a n d a t o E m i et R m i Domini Cardinalis Decani Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus, Caerem. Sedis Apostolicae Praefectus, Q u a e o m n i a diebus et horis statutis, intervenientibus p r a e t e r e a Legatis exterarum Civitatum, Equitibus S. M. Ordinis Hierosolymitani, Nepotibus defuncti S u m m i Pontificis, Patriciis et Nobilibus R o m a n i s , itemque delegatis e civitatibus et dioecesibus l a n u e n s i et Bononiensi, rite et religiose peracta s u n t . Ad tumuli basim q u a t u o r defuncti elogia legebantur, a R m o Aurelio Galli ita conscripta: I PACIS - CHRISTIANAE • SVASOR INCENDIVM • MAXIMI • OMNIVM • BELLI RESTINGVERE • VEL • COHIBERE FRVSTRA « CONATVS MINVS . V T . ESSET • CALAMITOSVM MODIS • OMNIBVS - EFFECIT II CATHOLICAE • FIDEI • PROPAGANDAE PEROPPORTVNA • PRAESCRIPSIT OPTIMI • CVIVSQUE • STVDIVM AD • EVANGELII • PRAECONES PRECE - STIPE • OPERA • ADIVVANDO& EXCITAVIT III SEDIS « APOSTOLICAE • AVCTORITATE PVBLICE • IN . MAIVS • PROVECTA CIVITATES • FERE • QVOTQVOT • SVNT AD • AMICITIAE • CONlVNCTiONEM CUM • ECCLESIA • QUAERENDAM AD D VX IT m Summi Pontificis Benedicti XV exsequiae in Sixtino sacello 67 IV CARITATEM • IESV • CHRISTI MIRIFICE . EXPRIMENS VNIVERSAS • POPVLORVM • MISERIAS PATERNO • ANIMO • COMPLEXVS • EST EFFVSAQVE • BENEFICENTIA SVBLEVAVIT Die vero 1 februarii, novemdialium exsequiarum postrema, a R m o D. Pacifico Massella, a secretis litteris latinis, conscripta, haec h a b i t a est BENEDICTI FEL. REC. P P . XV LAUDATIO Intuenti mihi in pontificatum Benedicti XV, parentis desideratissimi, ac memoria repetenti q u a m multa utilia provisa ab eo Ecclesiae sint, q u a m brevi temporis spatio, quot inter curas ac sollicitudines turbulentissimae tempestatis, illa sponte occurrit sententia consummatus in brevi, explevit tempora multa. Etenim n o n t a m d i u t u r n i t a s temporis metitur vitam, q u a m recte factorum gloria; iique diu vixisse dicendi sunt, qui operum multitudine iter confecerint m u l t o r u m a n n o r u m . 1 Dictum vulgo est, n u n c occasione obitus et alias saepe, Benedictum fuisse pontificem caritatis et hoc esse veluti insigne quoddam pontificatus illius. Vere id quidem honorificeque a d m o d u m ; mihique coticedite, Principes eminentissimi, ut Benedicti laudes in hoc amplissimo consessu, m a n d a t u vestro praedicaturus, caetera pene praetermittens virt u t u m o r n a m e n t a , aliquid breviter attingam de multiplici illius caritate. Hac enim maxime virtute videntur h o m i n e s propius ad Deum accedere; et h a c eadem de caussa, digna mihi illa praeter ceteras videtur, quam in R o m a n o Pontifice commemorem. Tueri christianum n o m e n , eidemque latius in dies proferendo dare operam : eniti ut religio splendore praecellat suo, fiatque in o m n i b u s fons a q u a e salientis in vitam a e t e r n a m , h a e sunt laudes ad q u a s pontifex quem a m i s s u m dolemus, curas in primis cogitationesque contulit. Neque is profecto erat Benedictus, qui ad pontificia m u n e r a parem, q u a n t u m homini d a t u m est, n o n afferret animi magnitudinem. Ad tener a m enim in Deum pietatem, q u a m materno cum laete hauserat, et ad eas virtutes, q u a s pietas inserit et colit, accesserunt consilii prudentia, 1 Sap., IV, 13. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale doctrinae copia, dicendi facultas, agendi sollertia et consentanei generis nobilitati mores. C u m u l u m auxit r e r u m p l u r i m a r u m usus, tractandis diu in R o m a n a Curia negotiis c o m p a r a t u s ; nec sine divino quodam n u m i n e factum fuisse arbitror ut, qui regendae Ecclesiae universae d e s t i n a n t u r , pascendo dominico gregi aliquandiu vacaret. Hoc t a n t u m virtutum comitatu, nihil mirum si, v i x d u m r e n u n t i a t u s pontifex maxim u s , Benedictus, quasi in possessionem suam veniret, ita ad Ecclesiae g u b e r n a c u l a accedere visus sit. P e r a r d u u m est, eminentissimi P a t r e s , in t a n t a apostolicae potestatis amplitudine, in t a n t a u b i q u e t e r r a r u m multitudine catholicorum et varietate ac copia negotiorum, q u a e u n d i q u e ad Apostolicam Sedem cotidie deferuntur, sequi m o m n i b u s pontificem inexplebili q u a d a m agendi semper aliquid ac moliendi voluntate p r a e d i t u m . Vix enumer a n d o recolam Codicem iuris canonici, Benedicti auctoritate promulg a t u m ; praedicationem verbi Dei revocatam ad nativam dignitatem; studia sacrae Scripturae severioribus m u n i t a legibus; curas locatas in excolendis provehendisque sacris Missionibus; R o m a n a m Curiam novis auctam consiliis; industriam multiplicem ut Orientis Ecclesiae ad fidei u n i t a t e m r e d e a n t ; coepta denique plurima ut catholica religio vim suam salutarem, in publicae ac privatae vitae actionem late diffundat. H u c spectavit, ut p a u c a proferam ex multis, Tertius F r a n c i s c a n u m Ordo christifidelium universitati saepe c o m m e n d a t u s ; h u c Dominici, Hieronymi, E p h r e m a l i o r u m q u e sanctorum virorum c o m m e m o r a t a per opportunitatem e x e m p l a ; h u c socialis catholicorum actio temporibus aptius servire iussa; h u c excitata Rosarii Marialis c o n s u e t u d o ; h u c alendae fidei ac pietati provisa a d i u m e n t a plurima. Eminet, ut videtis, in his o m n i b u s caritas boni pastoris qui, d u m t r a d i t u m sibi gregem nutrit ac fovet, simul oves quaerit, q u a s flebilium casuum vis ab ovili seiunxit, simul eas persequitur, q u a s nemo a d h u c ad ovile compulit. Atque ego n o n t a m velim consideretis multiformem h a n c Benedicti caritatem, diligentiamque q u a negotiis, q u a e in R o m a n a Curia agebantur, a d e r a t omnibus, consiliique lumen q u o d ad omnia afferebat, q u a m q u a e n a c t u s sit tempora ad providendum maxime difficilia. Vidimus a r d e n t e m diu i m m a n i bello E u r o p a m : vidimus Austriam, H u n g a r i a m , Germaniam, Galliam, R u s s i a m , Britanniam, Belgicam, Italiam finitimasque gentes fere omnes, quasi esset in exitio salus, aliam ex alia in e a m d e m se coniicere flamrnam: vidimus sacrorum administros arma ' sumere et castra sequi i u s s o s ; paroecias bene m u l t a s viduatas pastor i b u s ; sacra Seminaria ac religiosorum v i r o r u m domos versa in solitud i n e m ; plena denique omnia luctus, plena omnia curarum. Per spa1 Summi Pontificis Benedicti XV exsequiae in Sixtino 69 sacello tium q u a d r i e n n i o m a i u s , acriter ex u t r a q u e parte bellatum est. Non ius gentium, non d a t a fides, n o n s a c r o r u m maiestas militum m a n u s a vastatione, a caede cohibuerunt. Quo quisque erat fortior, eo erat crudelior. Quantae, ex u n o q u o q u e capite, congestae in u n u m hominem sollicitudinum c a u s s a e ! quot incommoda apostolico circumfusa ministerio! Sed n u m a q u a e multae p o t e r u n t exstinguere caritatem ? Fortior illis o m n i b u s et ad excogitandum alacrior effectus et ad a g e n d u m , Benedictus clerum ac populum, fidem ac mores, Orientem a t q u e Occidentem apostolica providentia complexus est, et caritatis suae vim ad omnes Ecclesiae vitae partes, ad o m n e s q u e necessitates protulit. Addite studium ab eo collatum in coniungendis, redintegrandis amicitiis cum Civitatibus plurimis. In quo, nova sapienter u s u s tempor u m condicione et ipsis temporibus caute serviens, tam felici cum exitu adlaboravit, ut nesciam an n u m q u a m , a n t e a R o m a n u s Pontifex se honestatum viderit tam multiplici Legatorum corona. Non infructuosum q u e m d a m o r n a t u m in ea sibi quaesivit B e n e d i c t u s ; sed subsidium simul ad latius uberiusque i u v a n d a m civitatem. Evectus enim ad Petri Cathedram cum bellum internecinum fere t o t a m miscebat ac vastabat E u r o p a m , statim intellexit pontificiae caritati hoc duplex parari m u n u s : m a t u r a n d i pacem et allevandi belli calam i t a t e s ; neque eidem aggrediendo moram attulit. Magnam r e m et multis difficultatibus impeditam aggrediebatur. Quae enim bellum excitarant, simultates et odia civitatum inter se, opes augendi finesque proferendi effrenatae cupidines, eadem obérant quibuslibet pacis coeptis. Sed n o n is erat Benedictus, quem aspera terr è r e n t vel a r d u a e x a n i m a r e n t . Pontificatu vix inito, tametsi u n d i q u e conclamabatur ad arma, et r u i n a r u m ac caedium consilia ac proposita t e n e b a n t omnes, pacem, m a g n u m illud christianae fraternitatis b o n u m , pacem, omnium altricem b o n o r u m , commendare, suadere instituit. F u i t qui coeptum hoc et etiam propositum abstinendi ab omni studio partium, n o n satis probaret, perinde ac proderent nimis timidum a m o r e m iustitiae, hominem qui in tranquillo tempestatem adversam timeret. Non his profecto assentiétur qui, vacuo a praeiudicatis opinionibus animo, consideraverit R o m a n i Pontificatus officia ac m u n e r a , idemque t e m p o r a et verba recoluerit ac facta Benedicti n o n pauca. In tanto enimvero a r m o r u m ardore atque a n i m o r u m , q u a n t u m ipsi vidimus et h o r r u i m u s , administer Illius qui pacis princeps vocari voluit, q u a s sibi Benedictus eligeret partes, nisi patris qui p l o r a n s se proripit inter diglad i a n t e s filios? Num ageret partes iudicis, rebus n o n satis exploratis, ACTA, vol. X I V , n. 3. — 2-2-922. 6 70 A età Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale idque in eos, quos caritas filiorum loco esse i u b e b a t ? Patrocinio iustitiae n o n n e satis, ut potuit, consuluit cum toties ad pacem, h o r t a t u s est q u a e foret iustitiae o p u s ac iustis p o p u l o r u m votis faceret satis; cum iuris sanctitatem fortibus ac debilibus, s u m m i s a t q u e imis a d s e r u i t ; cum a Belgica, ab Armenia, a Polonia iram compescuit a t q u e aviditat e m victoris ; cum denique, q u a e graviora crimina satis emerserunt, ea palam i m p r o b a v i t ? Non eos profecto audiit Benedictus q u o r u m os maledictione plenum est et amaritudine et dolo, sed u n a m officii conscient i a m ; a q u a nec spes nec metus, nec laudes nec criminationes iustum ac tenacem propositi virum u m q u a m dimoverunt. Non o m n i a p r a e t e r e a vulgata hac de re s u n t : multa tabulariis s u n t consignata principum, quae cum proferentur, nimium q u a n t u m Benedicti sapientiam, iustitiam, constantiam, caritatem illustrabunt. 1 P r o t r a h i t u r interea, ancipiti fortuna, bellum in menses et a n n o s : nulla iam vacant calamitate civitates : pacem sitiunt omnes. Et eo res s u n t deductae, ut, o m n i u m sententia, omnis conciliandae pacis spes sit in R o m a n o Pontifice; e u m q u e adire u n d i q u e plurimi, rogare, obtestari ut quidquid esset in apostolica auctoritate momenti, impenderet in c o m p o n e n d a pace. H a u d m o r a t u r Benedictus suae caritatis officia, et ad moderatores civitatum, quae diversae p u g n a b a n t , R o m a profecta iterum vox est pontificis hortantis graviter ad pacem et pacis conficiendae q u a e d a m innuentis quasi fundamenta. Quid caussae fuerit cur etiam h o r t a m e n t a haec inaudita conciderint, iam a r c a n u m non est. Clandestinum foedus, m a t r i b u s detestatum, E u r o p a e n o n u n o n o m i n e poenitendum, irritum decreverat infectumque quidquid de pace concilianda R o m a n u s Pontifex u t c u m q u e aggressurus esset. Novimus u n d e res habuerit zizania: vidimus quid is attulerit qui, n o v u s pacis sequester, in alienam messem intulit falcem. S u n t ea pacis consilia ac foedera, q u o r u m altera ad dividendam p r a e d a m , altera ad bellum contin u a t u m inita n o n immerito visa sunt. R e quidem vera, nec pacati s u n t animi civium, nec sincera amicitia iunctae civitates: pullulant ubique intestinae discordiae, et q u a e politicae oeconomicaeque disceptationes iam d u d u m consilia exercent principum, eae nec tolerabiliora praesentia efficiunt, nec m i n u s formidulosa futura. S a n e q u a m apte cadit in haec Davidicum illud: qui elongant se a te, peribunt. Non ego illatae in R o m a n u m Pontificem iniuriae magnitudinem ; n o n moerorem catholicorum o m n i u m ; n o n d a m n a c o m m e m o r a b o , q u a e E u r o p a e omni r e t a r d a t a p a x imposuit. Unum n o n silebo, t e m p e r a n t i a m ac mansuetu2 1 2 Prov., X, 3. Ps. LXXII, 27. Summi Pontificis Benedicti XV exsequiae in Sixtino sacello 71 dinem Benedicti, qui, iniuriae immemor, pacem conciliandam firmand a m q u e omni, quo potuit, apostolici ministerio officio iuvare h a u d destitit, et afflictis bello populis pontificiae caritatis t h e s a u r o s aperuit. Quam postremam celebraturus l a u d e m , P a t r e s amplissimi, rem attingo in q u a exsultat ac t r i u m p h a t oratio mea. Non cotidianam stipem indigentibus s u b m i s s a m ; n o n liberalitatem in publicis calamitatib u s ; n o n hospitales d o m o s aegrotis, pueris recipiendis; n o n subsidia c o m m e m o r a b o a Benedicto largita ad varios pios u s u s plurima. Praeclara haec quidem consuetudo beneficentiae, sed communis cum Decess o r i b u s : illa Benedicti propria et omnium gentium o m n i u m q u e saeculorum praedicatione celebranda, cui exercendae patentissimum campum bellum aperuit. Cui enim t u n c civium ordini, vel cui generi miseriar u m Pontificis providentissimi caritas n o n libéralissime occurrit? Claro et obscuro loco n a t i s ; divitibus ac p a u p e r i b u s ; catholicis atque iis qui dissident, nullo facto inter eos religionis vel gentis discrimine, Vatican a e aedes t u n c maxime patuere. Testes vos appello, captivi milites; vos u n d i q u e h u c cotidie confluentes, t u r b a e virorum ac mulierum, de infirma valetudine vel de incerta carorum vestrorum sorte sollicitae; vos, falanges d e p o r t a t o r u m ; vos, pueri puellulaeque, grex immolatorwm tener, fame, frigore prope p e r i m e n d i ; vos, inermes cives, exsilio, vinculis, capite, heu miseri! d a m n a t i ; vos denique, matres, vos, viduae, q u a r u m natis ac viris contigit, alieno sub caelo, in bello oppetere. Salubriorem spirare aerem in p a t r i a m q u e reverti; mittendis accipiendisque nuntiis confirmare a n i m u m , lenire dolorem; in libertatem vindicari anxiisque restitui p a r e n t i b u s ; teneram sustentare tueri vitam; a carcere, a certa morte liberari; condere sepulcro cara pignora; custodire, inferre in patriam desideratos cineres, dum animae ubique t e r r a r u m sacris expiáb a n t u r , n o n n e providenti caritate Benedicti d a t u m vobis est? Nonne quo t e m p o r e E u r o p a fere omnis flagrabat odiis ac sanguine diffluebat, visae vobis sunt aedes Vaticanae sedes ac domicilium esse christianae caritatis, et o m n i b u s o m n i u m levandis necessitatibus cor u n u m sufficere R o m a n i Pontificis? Venient ad te qui detrahebant tibi, et adorabunt vestigia pedum tuorum. His me Isaiae verbis n o n semel tacite, in animo meo, Benedictum compellasse memini cum ea audirem, q u a e toto belli t e m p o r e congesta in eum per invidiam sunt, et h a n c perspicerem pene infinitam vim beneficiorum, q u a e paucis commemoravi. Nescio quomodo, inhaerebat irt mente quasi q u o d d a m a u g u r i u m futurorum t e m p o r u m . Vix 1 1 TsAL, LX, 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dum enimvero ab armis cessatum est ac remisit a n i m o r u m aestus, statim consilia ac coepta Benedicti n o n querelae, sed admiratio consecuta est; eaque tanta, ut Benedicti n o m i n e r e b u s q u e ab eo gestis vel ipsae p e r s o n a r i n t legumlatorum aulae, eidemque, quasi inito amoris obsequiique certamine, t r i b u t a e u n d i q u e laudes, decreti honores, erecta signa. At vero n o n haec tibi, Bénédicte, quaesita s u n t virtutis praemia, n o n haec m o n u m e n t a gloriae. Maior et ad maiora n a t u s , maiora sped a s t i . Civis n u n c , ut confidimus, Sanctorum ac domesticus Dei effectus, fruere aeternis iis bonis quae t u a tibi pietate, q u a e laboribus, q u a e vigiliis, quae t u e n d a iustitia, q u a e exercenda liberalitate, q u a e suscipiendis invidiis, q u a e tolerandas iniuriis p a r t a olim sunt. Nos quidem et virtutum et beneficiorum t u o r u m perpetuo r e c o r d a b i m u r ; tu vero ne obliviscaris n o s , et qui e vita iam iam cessurus pacem populis a Deo precatus es, n u n c validiore precum subsidio, perge hoc iisdem implorare, ut, redintegrata christiana fraternitate, sedere tandem aliq u a n d o liceat in pulchritudine pacis. M O E R O R I S TESTIMONIA IN O B I T U SUMMI P O N T I F I C I S I EX EXTERARUM CIVITATUM LEGATIS APUD SANCTAM SEDEM Sabbato 28 ianuarii in septima E m o r u m P a t r u m generali Congregatione, civilium Regiminum Legatis petentibus, Sacrum Collegium conveniendi aditus rite d a t u s est in aula Consistorii. Q u i b u s simul congregatis, celsissimus vir marchio de Villasinda, Legatus extraordinarius cum uteris m a n d a t i s Regni Hispanici, E m o s Pat r e s suo et sociorum n o m i n e hisce reverenter alloquutus est: Eminentissimes Seigneurs, Vénérables Princes de l'Eglise, C'est avec l'émotion la plus vive et la plus profonde peine que je viens a p p o r t e r au Sacré Collège, en ma qualité de Doyen du Corps Diplomatique accrédité p r è s le Saint-Siège, l'expression collective de n o s condoléances p o u r la perte irréparable que, p a r la m o r t imprévue de Sa Sainteté Benoît XV, a subi l'Eglise Catholique, et, avec Elle, le m o n d e entier, ce dont témoigne un deuil universel. r In obitu Summi Pontificis Benedicti 27 moer oris testimonia 73 Les R e p r é s e n t a n t s diplomatiques près le Saint-Siège,, ici présents, en n o m b r e plus g r a n d qu'en a u c u n e a u t r e époque de l'histoire, ressentent cette douleur d ' a u t a n t plus qu'il leur a été donné d'admirer respectueusement de près les h a u t e s vertus morales et intellectuelles du Saint-Père que n o u s pleurons tous, Son esprit j u s t e et généreux, les trésors de bonté de Son cœur apostolique, la charité chrétienne avec laquelle il a su, d a n s les t e m p s orageux de Son Pontificat, soulager d'une manière inlassable et sublime les souffrances spirituelles et m a térielles de milliers d'êtres h u m a i n s , s a n s distinction de races, de peuples, ni de religions. D a n s ce m o m e n t si triste, a u x prières du Sacré Collège et à celles d'innombrables cœurs reconnaissants, n o u s unissons les nôtres p o u r ce Saint Serviteur de Dieu Tout-Puissant, qui est entré dans l'Eternité en confondant avec Son dernier soupir u n e supplique ultime pour la paix du m o n d e . His autem E m u s Cardinalis Decanus ita r e s p o n d e b a t : Messieurs les A m b a s s a d e u r s , Messieurs les Chefs de Mission, Après avoir suivi avec un intérêt rempli d'anxiété les inquiétants progrès de la maladie si inattendue de Sa Sainteté Benoît XV, le Corps Diplomatique n'a pu se dispenser de s'unir encore au Sacré Collège des Cardinaux, d a n s le deuil immense où n o u s plonge la mort de ce g r a n d Pontife. C'est le deuil du m o n d e entier: mais il est plus particulièrement senti par ceux, à qui leur position a permis d'apprécier plus de près l'action salutaire, apostolique de l'auguste et vénéré Défunt. Voilà pourquoi les nobles expressions de condoléances avec union de prières que, par l'organe de votre digne Doyen, vous venez de Nous adresser, MM. les Ambassadeurs, MM. les Chefs de Missions, n o u s touchent p r o f o n d é m e n t : Nous les accueillons avec la plus vive gratitude. Elles sont p o u r Nous un soulagement d a n s notre si j u s t e affliction; elles sont aussi un réconfort pour la tache importante que cette mort inopinée impose au Sacré Collège et que n o u s nous p r é p a r o n s à accomplir selon le règlement c a n o n i q u e . P u i s s i o n s Nous avec de tels de la lumière d'en haut, donner digne de succéder à Celui, que Vhumanité, Apôtre de la charité, encouragements, et surtout avec l'aide bientôt à l'Eglise un Chef Suprème, le m o n d e a acclamé: Bienfaiteur de Pontife de la paix. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P o s t haec iidem Excmi Civitatum Legati, sui obsequentis animi sensibus patefactis, ex aula discedebant. Subinde vero ingrediebantur Equités Ordinis Hierosolymitani, q u o r u m n o m i n e Magni Magistri L o c u m t e n e n s comes Lambertenghi, q u a n t u m Sacri Collegii moerorem de s u m m i Pontificis obitu Ordo participaret, disertis verbis t e s t a t u s est. His q u o q u e praeclarae fidei viris, E m u s Card. Decanus p e r h u m a niter acceptissimum fuisse Apostolicae Sedi praestitum obsequium significavit. II MOERORIS TESTIMONIA PER TELEGRAPHUM SIGNIFICATA Ex 1 AEGYPTO: Paris, 23. Au nom des m u s u l m a n s d'Egypte le Comité m u s u l m a n de Paris p r é s e n t e à toute la chrétienté ses condoléances émues p o u r la perte d o u l o u r e u s e de Sa Sainteté le P a p e Benoît XV, â m e de Missionnaire de la paix sur la terre. Si sa statue érigée à Constantinople, la capitale de l'islam, n o u s * d o n n e la consolation d'y voir toujours réfléchie son â m e p i e u s e : ses efforts h u m a i n s p o u r la paix mondiale, son profond respect de la justice et du droit des peuples à la liberté, seront la page éternelle d a n s le souvenir du m o n d e entier. Aly Kamel, chef du comité. Ex AFGHANISTAN: 23 janvier. Veuillez agréer les sentiments de profonde douleur de mon pays et personnels. Chir Ex Ahmed Han, Ministre Afghanistan. ALBANIA: Durazzo, 25. L'Albanie éprouve la plus profonde douleur de la perte de Sa Sainteté P a p e Benoît XV n o n seulement comme chef spirituel d'une partie importante de la Nation Albanaise, m a i s aussi comme P e r e charitable des orphelins et enfants p a u v r e s Albanais. F a n noli, 1 Ministre des affaires étrangères. Ubicumque nihil aliud significatur, intelligenda sunt missa ad Emum P. D. Petrum S. R. E. Card. Gasparri. W. In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moer oris testimonia Ex 75 ANDORRA: Seo de Urgel, 26. Profundamente a p e n a d o fallecimiento S a n t o P a d r e expreso Vuestra Eminencia sentido pésame pueblo A n d o r r a n o asociándose dolor universal. Sindico General. Ex ANGLIA: Rome, 22 janvier. P a r ordre du Roi, le Secrétaire d'État, d'être interprète a u p r è s de Votre Eminence avec laquelle Sa Majesté a pris connaissance et de porter à V. E. u n e a s s u r a n c e de la Majesté. lord Curzon, me charge de la profonde émotion du décès du S a i n t - P è r e , sincère sympathie de Sa T. de Salis. To Gount de Salis, London, F . 0 . 2 3 j a n . Please t r a n s m i t foliowing to Cardinal Secretary of S t a t e : « 1 desire on behalf of His Maiesty's Gouvernment to express to « you their sincere condolences u p o n the death of His Holiness the late « Pope, w h o , during his too short t e n u r e of the exalted office, showed « himself so consistent a friend of peace and so firm an advócate of t h e « moral b r o t h e r h o o d of m a n k i n d ». Marquess Curzon. Ex ARGENTINA REPUBLICA: Rome, 24 janvier. D'ordre télégraphique de m o n Gouvernement, en date d'hier, j ' a i l'honneur de porter à la connaissance de V. E. que « la Republique « Argentine, s'associant de tout cœur au deuil universel de la chré« tienté, a décrété des h o n n e u r s spéciaux p o u r honorer la mémoire du « G r a n d Pontife qui vient disparaître, .et m ' o r d o n n e d'assister en qua« lité de r e p r é s e n t a n t spécial de l'Argentine à toutes les cérémonies « qui se réaliseront ». D. Garcia Mansilla. Buenos Ayres, 24. En el doloroso fallecimento de Su Santidad Benedicto XV P a p a apresento a V. E. en n o m b r e del excelentísimo señor Presidente de la 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale República ei testimonio de los m a s sentidos pésames del pueblo argentino y del Gubierno y saludo a Y. E. con la m a s alta y distinta consideración. Pueyrredon, Ministro de las relaciones estranjeras y del Culto. Ex ARMENIA: Parigi, 23 gen. 1922. La Delegazione Nazionale A r m e n a costernata dalla notizia della morte di S u a Santità Benedetto XV, P r o t e t t o r e e Benefattore degli Armeni, si permette di deporre ai piedi di Vostra E m i n e n z a le sue più sincere e più commosse condoglianze. La Delegazione Nazionale Armena. Neully-sur-Seine, 22. La disgrazia che colpisce l'universo è lutto i m m a n e per l'Armenia. Masraff. Boston, 25. Profoundly moved by b e r e a v e m e n t which h a s fallen on Catholic Ghurch, I éxtend on behalf m y self a n d Armenian Ghurch in America heartfealt condolences for great loss in passing of Benedict XV, who, in his distinguished Christian activities, did so benigny manifest profound affection for suffering Armenians. Bishop Tirayre, Primate of the Armenian Church. Ex ASSYRIA-CHALDEA : Bruxelles, 22. nos profondes Très affecté pour l'irréparable perte, prie accepter condoléances. C o m m a n d e u r Rustein Nedjib, président de Ex la Délégation Assyro-Chaldéenne en Europe. AUSTRIA: Wien, 22. Profondément é m u p o u r la douloureuse nouvelle du décès du SaintPère, je prie Votre Eminence et le Saint Collège des Cardinaux d'agréer mes condoléances les plus sincères. Hainisch, Président Fédéral. In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moeroris testimonia Ex 77 BAVARIA: München, 24. Tief erschüttert d u r c h die Nachricht vom H i n s c h e i d e n Seines Heiligkeit des P a p s t e s Benedikt XV, spreche ich dem Heiligen Kollegium der Kardinäle mein aufrichtiges Beileid a u s . RÜPPRBCHT München, 23. in tiefster T r a u e r über das Hinscheiden Seiner Heiligkeit des P a p s t e s Benedikt XV bitte ich Euere E m i n e n z n a m e n s der Bayerisches S t a a t s regierung den Ausdruck des innigsten Schmerzes entgegen zu n e h m e n . Durch den Tod des heiligen Vaters erleidet die ganze Menschheit den schwersten Verlust: besonders in Bayern wird das segensreiche Wirken u n d das väterliche Wohlwollen des n u n in Gott r u h e n d e n P a p s t e s für alle Zeiten unvergessen bleiben. Graf Lerchenfeld, Ministerpräsident. Ex BELGICA: Rome, 23 janvier. Monsieur le Ministre des Affaires Etrangères de Belgique vient de me télégraphier d'exprimer à V. E. les s e n t i m e n t s de profonde affection avec lesquels Leurs Majestés le Roi et la Reine et le Gouvernement belge ont appris cette pénible nouvelle. Beyens. Ex BOLIVIA: La Paz, 26. El S e n a d o Nacional de Bolivia envia a V. E. sentido pésame dolorosa pérdida ilustre Pontífice Benedicto XV. Severo Feo Antonio Velasco, Senador. Adoc, Ex Segretario, BRASILIA: Rio de J a n e i r o , 22. Apresento a Vossa Eminencia Reverendísima e ao Sacro Collegio em nome da Naçaô Brasileira e no m e u proprio os mais sentidos pézames pelo fallecimento do S u m m o Pontifice Benedicto XV. Epitacio Pesspa, President da República. 78 -Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Rio de J a n e i r o / 2 2 . O Presidente da República, seus Ministros e Brasil inteiro recebiram com o mais profundos pezar a noticia do p a s s a m e n t o do Santissimo P a d r e Benedicto XV. O povo Brasileiro sempre se lembrará do paternal affecto c o n i q u e S u a S a n t i d a d e o distihguiu d u r a n t e o seu Pontificado. Especialmente rogo a Vossa Eminencia queira accetar a expressae dos m e u s sentimentos pessoâes e me faça o favor de trasmittilos ao Sacro Collegio da S a n t a Igreja R o m a n a . Marquis Azevedo, Ministro de Ex Estado das Relaciôes exteriores. BULGARIA: Sofìa, 24. Profondément affligé p a r la douloureuse perte q u e l'Eglise catholique vient d'éprouver en la personne de Sa Sainteté le P a p e Benedictus XV j ' e s p r i m e à Votre Eminence ainsi q u ' a u Saint-Siège mes condoléances les plus sincères. BORIS. Sofia, 23. Je t r a s m e t s à Votre Eminence les condoléances les plus vives du g o u v e r n e m e n t bulgare p o u r la lourde perte éprouvée p a r l'Eglise catholique en la mort de Sa Sainteté le P a p e Benedictus XV. Stambolijsky, Président du Conseil. Ex CANADIA: Ottawa Ont., 23. Condoléances prières au nom F r a n c o - o n t a r i e n s ; soumission successeur. C t. Belcourt, Sénateur. Ex CHILE: Bruxelles, 23. E x c m u s Vir D. R a p h a e l Errazuriz U r m e n e t a , Legatus Rep. Cilenae Sacro Collegio nuntiavit sese accepisse « un caldo dispaccio di condole glianze pervenutogli dal P r e s i d e n t e di quella Republica, a n n u n z i a n t e « il profondo cordoglio del Cile per l'inattesa crudissima s v e n t u r a che « colpisce la Chiesa Cattolica con la morte del g r a n d e e lacrimato Pont e f i c e Benedetto XV ». 79 in obitu Summi Pontificis Benedicti XV moer oris testimonia ; Santiago, 25. El S e n a d o del Cile asociándose al duelo de la Iglesia acordó levantar su sesión en homenaje a la m e m o r i a de S. S. Benedicto XV. P e d r o Correa Oraile, vice-presidenle. Ianuario Ex Eguiguren, secretario. COLOMBIA: Bogotá, 25. El Gobierno y el pueblo de Colombia se asocian commovidos al duelo u n i v e r s a l de la Iglesia con motivo del fallecimento de Su Santitad el egregio Pontífice Benedicto XV. Antonio José Uribe, Ministro de relaciones exteriores. Exciñus Legatus suis litteris diei 25 haec n u n c i a b a t : « « « « « « « « Ho l'onore di t r a s m e t t e r e a V. E. la seguente relazione: « Il Senato della Republica di Colombia è profondamente dolente per la morte del S o m m o Pontefice Benedetto XV che illustrò la cattedra di S. Pietro con veri esempi di abnegazione e di fermezza; che lavorò i n t e n s a m e n t e coi Governi e coi popoli per lenire i rigori della g u e r r a ; che realizzò i più belli e nobili sforzi per mitigare la miseria ed il dolore di migliaia di bambini a b b a n d o n a t i e che si sforzò con zelo lodevole per conservare il regno della pace fra le nazioni- e gli u o m i n i ; ed in omaggio di rispetto ed ammirazione alla memoria del Sommo Pontefice toglie la s e d u t a in segno di lutto. « Manjarres, Presidente del Senato » « Julio Portocarrero, Segretario ». Ex COSTARICA: P a r i s , 22. Con profundo dolor en n o m b r e do Gobierno de Costarica y mio suplico a Vuestra Eminencia dígnese aceptar p a r a Ella y trasmitir al Sacro Colegio sus m a s respectuosas condolencias por la pérdida inmensa que hace la Cristiandad por la m u e r t e del S u m o Pontífice Benedicto XV. Humildísimo Servidor Peralta, Ministro de Costarica. 80 Ex Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate DANIA: Koebenhavn, 24. Sa iMajesté le Roi a y a n t appris avec la plus vive émotion la m o r t de Sa Sainteté m'a o r d o n n é d'être a u p r è s de Votre Eminence l'interprète de ses sentiments de profonde sympathie. J'y joins au nom du Gouvernement du Roi l'expression de mes condoléances les plus sincères. Harald Scavenius, Ministre des a ff. étrangères de Danmark. Ex FINLANDIA: Nell'occasione della morte del venerato ed illustre Pontefice Benedetto XV presento a V. E. le sincere condoglianze del P r e s i d e n t e della Repubblica e del Governo di Finlandia. Holsti, Ministro degli Affari Esteri. E x CIVITATE « FIUME » : Fiume, 23. Fiume partecipa con sincero e profondo cordoglio ai grande lutto della S a n t a Sede per l'improvvisa scomparsa di S. S. Benedetto XV, apostolo di pace e di bontà cristiana. Prego vi voler accogliere le vive e commosse condoglianze del governo e del popolo di F i u m e . Zanella, Ex Presidente. GALLIA; R o m e , 23. * Le Président de la République à qui l'Ambassadeur de F r a n c e s'était empressé de transmettre la lettre de Son Eminence le Cardinal Gasparri, lui faisant part du décès de Sa Sainteté Benoît XV, a répondu télégraphiquement. Il prie l'Ambassadeur d'être a u p r è s des m e m b r e s du Sacré Collège l'interprète des sentiments de profonds regrets que lui cause la mort du Saint-P ère. L'Ambassadeur de F r a n c e saisit cette occasion pour renouveler à Son Eminence le Cardinal Gasparri les a s s u r a n c e s de sa plus h a u t e considération. Jon n a î t R o m e , 23L'Ambassadeur de France près le Saint-Siège s'empresse de transmettre à Son Eminence le Cardinal Gasparri le télégramme s u i v a n t qu'il vient de recevoir de son G o u v e r n e m e n t : A In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moeroris testimonia 81 « Veuillez exprimer les sincères condoléances du Gouvernement de « la République au Cardinal Secrétaire d'Etat et lui faire p a r t des sen« timents de profond regret que lui cause le décès du Souverain Pontife ». L'Ambassadeur de France prie Son Eminence le Cardinal Gasparri de vouloir bien agréer les assurances de sa très h a u t e considération. Jonnart. Paris, 22. C'est du plus profond de nos cœurs que n o u s disons à Votre Eminence la douleur que n o u s cause le décès de Sa Sainteté. Elle sait le reconnaissant attachement qui nous liait à l'auguste Pontife. P u i s je la prie d'agréer notre douloureuse sympathie et d'en transmettre l'expression à la maison de l'auguste défunt. Duc de Vendôme. R o q u e b r u n e Capmartin, 23. É p r o u v o n s douleur profonde disparition illustre Pontife qui fit t a n t de g r a n d e s choses et canonisa J e a n n e D'Arc. G a r d e r o n s souvenir ineffaçable de son accueil paternel et de toutes ses bontés. Que Votre Eminence daigne agréer expression de notre respect ému. Hanotaux. Ex GERMANIA. Apostolicus Nuncius in Germania litteris significabat sibi ab Excmo Viro E b e r t Praeside S t a t u s Germanici per telegraphum hoc missum fuisse epistolium: « P r o f o n d a m e n t e commosso per la morte di Sua Santità, esprimo le più sincere condoglianze a Vostra Eccellenza a nome del Reich tedesco. « La Nazione t e d e s c a . r i c o r d a con infinita gratitudine la grande e benefica attività del Pontefice d u r a n t e la guerra mondiale e d u r a n t e gli anni che a q u e s t a sono seguiti, e così p u r e le sue aspirazioni instancabili per la ricostruzione del mondo sulle basi della riconciliazione dei popoli e dell'amore cristiano del p r o s s i m o » . R o m a , 22 gen. 1922.. A S u a Eminenza Revma il signor Card. Vincenzo Vannutelli, Decano del Sacro Collegio. Il Signor Presidente del Reich mi ha incaricato di esternare al Sacro Collegio le più vive condoglianze sue e del Reich per il trapasso di Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 82 Sua Santità il P a p a Benedetto XV. Il popolo germanico si ricorderà con gratitudine della benevolenza e dell'attitudine u m a n i t a r i a del defunto Pontefice d u r a n t e la g u e r r a mondiale e nei tempi susseguenti, come dei suoi sforzi instancabili per la ricostruzione del m o n d o nel senso della riconciliazione dei popoli e dell'amore del prossimo. Anche il Signor Cancelliere del Reich mi ha pregato di t r a s m e t tere in n o m e del Governo germanico e nel suo proprio le più profonde condoglianze. Eseguendo l'incarico ricevuto, ho quindi l'onore di ricorrere alla bontà di Vostra Eccellenza, pregandola di voler degnarsi di portare queste condoglianze alla conoscenza del Sacro Collegio. Gradisca, Eminenza, l'assicurazione dei sensi della mia più alta considerazione. D. von Bergen. Ex GRABGIA: R o m e , le 23 janvier 1922. Eminence, J'ai l'honneur de porter à la connaissance de Votre Eminence que le Gouvernement Royal Hellénique, au reçu de la douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté Benoît XV, de glorieuse mémoire, m'a chargé par dépêche télégraphique d'exprimer à Votre Eminence et à toute la Curie Romaine ses sentiments de profonde condoléance. En m'acquittant de ce douloureux devoir je prie Votre Eminence de vouloir bien agréer les nouvelles a s s u r a n c e s de ma plus h a u t e considération. P. Scassi, Envoyé extraordinaire de Grèce. Ex HELVETIA: Berne, 22. Le Conseil Fédéral Suisse a p p r e n d avec une vive douleur la mort de sa Sainteté le souverain Pontife. Cette perte est d'autant plus grave qu'elle atteint en Benoît XV un des plus g r a n d s et des plus éclairés amis de la paix d a n s le monde. Le Conseil Fédéral prie vos E m i n e n c e s d'agréer pour elles-mêmes et pour le Sacré Collège l'hommage de ses condoléances émues et de sa profonde s y m p a t h i e . 1 H a a b , Président de la 1 Confédération. Emi Patres Capita Ordinum, ad quos epistolium missum est. 83 In obitu Summi Pontificis Benedicti 'XV moeroris testimonia Berlin, 23. Veuillez agréer condoléances sincères auxquelles j ' a j o u t e l'expression de profonde vénération et gratitude pour sa Sainteté défunte. Planta, Ministre de Suisse. Berna, 22. 1 Prego V. S . comunicare Sacro Collegio che Presidente Confederazione a p p e n a avuta dolorosa notizia morte venerato Pontefice Benedetto XV è venuto con onorevole Motta e Capo dipartimento P o m i t o esprimermi profonde condoglianze governo e popolo Svizzero. Maglione. Ex HIBERNIA: Dublin, 23. Veuillez agréer cette expression de la douleur profonde du peuple Irlandais en présence de la m o r t du Grand Pontife, qui leur manifesta si b é n i g n e m e n t son affection paternelle. A r t h u r Griffith, Président du Dail Eireann. Dublin, 23. J'ai l ' h o n n e u r de la p a r t du G o u v e r n e m e n t provisoire de la nation Irlandaise de présenter à V. E. ses condoléances les plus sincères à l'occasion de la perte subie par l'Eglise et par le monde en la mort du Saint-Père. Michael Collins. Ex HISPANIA: Madrid (Palacio) 22 ian. La Reina y Yo profundamente a p e n a d o s nos asociamos al duelo de la cristiandad y particolarmente de la católica E s p a ñ a por la muerte de Su S a n t i d a d el P a p a Benedicto XV de Quien h e m o s recibidos t a n valiosos testimonios de afecto. Reciba señor Cardenal, en union del Sacro Colegio, Nuestro m a s sentido p é s a m e . ALFONSO 1 Illfímm P. D. Secretarium S. Collegii. R. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Madrid, 23. E s t a n d o interrumpidas las sesiones del P a r l a m e n t o interpreto sentimentos u n á n i m e s de nuestro Senado al expresar el h o n d o dolor que e x p e r i m e n t a la E s p a ñ a católica, identificada con la aflición no solo de la cristiandad sino t a m b i é n de] m u n d o entero por el fallecimento del S o b e r a n o Pontifice, que personificó en vida t a n insuperables virtualid a d e s p a r a concordia y como cordial sugeridor de pacificaciones espir i t u a l e s . La virtualidad de la institución s o b e r a n a del Pontificado se destacará siempre como s u p r e m o poder moral p a r a actuación amorosa y pacificadora en las g r a n d e s conflagraciones de la historia; a d e m á s por los anos que Benedicto convivió en „España ante su Pontificado dejó entre los E s p a f o l e s imborrables recuerdos, y n i n g ú n pueblo siente m a s h o n d a m e n t e que el nuestro, duelo de esta aflición. El Presidente del Senado Español. Madrid (Palacio), 23. Prego V. E. d'accettare le mie più sentite condoglianze per la gran disgrazia per cui il mondo e la Chiesa piange. Isabella di Borbone, Principessa di Girgenti. Madrid, 23 Nell'angoscia di questi tristi giorni Iddio conforta la s u a Chiesa con affettuoso plebiscito della nazione spagnuola. Sua Maestà il Re è v e n u t o personalmente alla Nunziatura per esprimere in nome anche della Real Famiglia le sue condoglianze al sacro Collegio e per rinnovare n o n solo come cattolico e come spagnuolo, ma anche come Capo d e l l a Nazione la s u a filiale adesione alla Apostolica Sede. La Regina Madre con le loro Altezze Reali, Infanti D o n n a Isabella e Don F e r n a n d o , si sono uniti alla filiale manifestazione. Il Ministro degli Esteri a voce e p e r iscritto, a n o m e dell'intero governo e popolo, ha espresso profondo dolore per l'irreparabile perdita, pregandomi tramettere ai sacro Collegio l'assicurazione di filiale affetto verso la S a n t a Sede. L'Episcopato con visite, telegrammi e lettere, le Congregazioni Religiose, le Associazioni cattoliche, il popolo tutto eleva con voce u n a n i m e i sentimenti di dolore, e di a t t a c c a m e n t o alla Cattedra R o m a n a e fervide preghiere perchè affrettisi eterna beatitudine amatissimo e universalmente benemerito Pontefice, e perchè la desolata Chiesa sia presto consolata con degno successore. Tedescumi. 85 In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moeroris testimonia Ex HOLLANDIA : R o m e , 24. J'ai l'honneur de porter à la connaissance de V. E. Riñe que le Ministre des Affaires Etrangères m'a chargé de présenter au Sacré Collège l'expression de la respectueuse et profonde sympathie du Gouvernement de Sa Majesté la Reine en présence du décès du Souverain Pontife. Jonkheer 0. van Nispen tot Sevenaer. Ex HUNGARIA : Mandatum iniunctum Excmo Viró iosepho S o m s s ù h , Legalo Hungariae a p u d Apostolicam Sedem, iuxta eiusdem litteras ad Sacri Collegii Secretarium, d. d. 23 ianuarii: « Veuillez exprimer à Son Eminence le Cardinal Décan les condo« léances de Son Altesse Serenissime le Gouverneur de Hongrie. « Le Ministre Royal des Aff. étrangères ». Budapest, 23. L'assemblea nazionale ungherese quai r a p p r e s e n t a n t e della sovranità della Nazione, apprese con profondo cordoglio la notizia della morte del Santo P a d r e e decise d'inviare a Vostra Eminenza l'espressione del suo sincero dolore pel decesso del gran P a p a della pace. Giuseppe de Bottiik, Ex Vicepresidente. JAPONTA : Tokio, 26. J ' a p p r e n d avec u n e profonde affliction la mori de Sa Sainteté le P a p e Benedictus XV et m'empresse de vous adresser mes plus sincères condoléances. YOSHIHITO. Tokio, 26. En a p p r e n a n t la mort de Sa Sainteté le P a p e Benedictus XV, je m'empresse de vous offrir mes plus vives condoléances. Hirohito. Tokio, 23. G o u r n e m e n t impérial J a p o n présente ses sincères condoléances à l'occasion du décès de Sa Sainteté. Uchida. ACTA, vol. XIV, n, 3. — 2-2-922. 7 - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 86 Ex INDIA: Firenze, 22. Regret extremely sad news of death of His Holiness pope Benedict XV. Pleace accept my depeest sympathy. Maharaiah of Porbandar. Ex LATVIA: Riga, 27. Au nom du gouvernement Letton je prie Votre E m i n e n c e vouloir bien agréer expression condoléance profonde et sincère au décès de Sa Sainteté le P a p e Benoît XV. La Lettonie n'oubliera pas la bénévolence paternelle avec laquelle il a donné à ses ouailles leur propre Evêche et que sous son pontificat la Lettonie a été r e c o n n u e . Meierovics, Ex premier Ministre. LIECHTENSTEIN*: Vaduz, 24. Avec la plus profonde douleur Je gouvernement de la principauté de Liechtenstein a appris Ja mort de Sa Sainteté le P a p e et ressenti profondément la grande perte qu'y a souffert le m o n d e . Je prie le saint Collège de vouloir bien agréer l'expression de ma p l u s ' g r a n d e et sincère condoléance. Ospelt, Chef du gouvernement. Ex LITHUANIA: Je suis chargé p a r les autorités de la Lithuanie de porter à V. E. comme représentant actuel du Saint-Siège les plus profondes condoléances de ma Nation p o u r la perte immense que l'Église catholique et la Lithuanie viennent de faire en la p e r s o n n e de l'incomparable P a p e Benoît XV. Je suis en mesure de Vous a s s u r e r que -tous les lithuaniens conserveront à jamais le souvenir le plus r e c o n n a i s s a n t p o u r ce g r a n d Pape qui occupera la plus i m p o r t a n t place d a n s l'histoire de la Lithuanie régénérée. Georges Narjanska, Représentant de la Lithuanie près du Saint-Siège. Ex LUSITANIA: Twickenham, 23. Profondément émue devant la mort du Père c o m m u n de tous les fidèles je prie le Cardinal d'accepter et t r a n s m e t t r e au Sacré Collège l'expression de mes douloureux s e n t i m e n t s . Reine AMALIE de Portugal. 87 In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moer oris testimonia Twickenham, 2 3 . . Profondément é m u s p a r la douloureuse nouvelle de la mort du S a i n t - P è r e , la Reine et moi n o u s prions V. E. de vouloir accepter et t r a n s m e t t r e au Sacré Collège l'expression de notre tristesse p o u r la g r a n d e perte du chef vénéré de notre sainte Religion. MANUEL R. Celsissimus vir Joachim P e d r o Martins, Legatus e x t r a o r d i n a r i u s Lusitaniae cum liberis m a n d a t i s , E m o Card. Sacri Collegii Decano litteris d. d. 24 ianuarii sibi significavit ita m a n d a t u m fuisse a L u s i t a n o Regimine: « P r é s e n t e r au Sacré Collège ses condoléances pour le décès de « Sa Sainteté le P a p e Benoît XV, sous le pontificat duquel a eu lieu le « renouvellement des relations entre le P o r t u g a l et le Saint-Siège ». Ex LUXEMBURGO: Luxembourg, 2 2 . C ' e s t avec u n e triste émotion que n o u s venons d ' a p p r e n d r e q u e le Saint-Père a r e n d u le dernier soupir. Particulièrement favorisées p a r la bonté paternelle du Défunt, n o u s vous prions de t r a n s m e t t r e au Sacré Collège en notre n o m et au n o m du peuple Luxembourgeois l'hommage de notre profonde condoléance. CHARLOTTE FÉLIX. Luxembourg, 2 2 . P r o f o n d é m e n t é m u p a r la nouvelle inopinée du décès de Sa Sainteté Benoît XV, le Gouvernement Grand Ducal prie Votre Eminence de bien vouloir accepter l'hommage de ses plus vives condoléances. Le L u x e m b o u r g s'associe de t o u t cœur au deuil qui vient de frapper l'Église p a r la perte du g r a n d e et vénéré Pontife qui fut un bienfaiteur de l'humanité. « Ex Reuter, Ministre d'Etat MALTA: Malta, 2 2 . Deeply grieved to h e a r of t h e death of His Holiness the Pope, please acceipt heartfelt sympathy. Plumer, Governor o f Malta. 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Malta, 24. Senato e Assemblea legislativa di Malta profondamente addolorati per la morte dei Santo Pontefice Benedetto XV t r a s m e t t o n o a Vostra Eminenza le loro condoglianze. M. De Bono, Presidente del Senato, E. Arrigo, Presidente dell'Assemblea. Ex MoNOËcENSi PRINCIPATU: Paris, 22. La mort du pape me cause u n e impression très pénible. J'adresse à Votre Eminence l'expression de mes plus vifs regrets. ALBERT, Ex Prince de Monaco. MONTENEGRO: Rome, 24 j a n v . Gouvernement royaume Monténégro et peuple monténégrin sont profondément et douloureusement attristés décès Souverain Pontife dont la mort prive F h u m a n i t é du plus grand et plus sincère apôtre de la paix et de l'amour, et le Monténégro du plus h a u t et du plus g é n é r e u x soutien. Général Voutchinitch, Président du gouvernement monténégrin. Ex NICARAGUA: Managua, 24. La muerte del Sumo Pontífice ha causado profunda commoción al pueblo y gobierno católicos de Nicaragua. Como Gobernante de la Nación y hijo fedel de la Iglesia, envió a Vuestras E m i n e n c i a s la expresión de ese doloroso sentimento con los mios personales m u y expresivos. Diego Manuel C h a m o r r o . Managua, 27. Congreso de la Republica de Nicaragua sesión solenne acordó declarar duelo nacional fallecimento Santísimo P a d r e ilustre Pontífice Bento XV presentar su profonda condolencia al Exmo Sacro Collegio por t a n irreparable pérdida p a r a el cristianismo y p a r a el m u n d o entero. Salvador Castillo, Presidente del Congreso. 89 In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moeroris testimonia Ex NORVEGIA : Kristianja, 23. Veuillez agréer sincères condoléances du g o u v e r n e m e n t norvégien occasion décès du Souverain Pontife. Raestad, Ex Ministre aff. étrang. PALAESTINA: Haifa, 27. Comité Musliman-chrêtien profondément affecté décès S a i n t - P è r e , m a l h e u r universel, offre au Sacré Collège respectueuses condoléances. Saad Mourad. Jaffa, 24. Société I s l a m o - c h r é t i e n n e a p p r e n d avec g r a n d e consternation mort Sa Sainteté, présente respectueusement ces condoléances. Omar ß i t t a r , Président. Ex PANAMA: P a n a m a , 27. La m u e r t e de S. S. Benedicto XV est un r u d o golpe a los ideales de paz y de justicia que el predicó p a r a el m u n d o . P a n a m a l a m e n t a su desaparición y se asocia al duelo que hoy e m b a r g a a la Iglesia catholica. Porras, Ex Presidente. PARAGUAY: Assunción, 23. El Gobierno y pueblo del P a r a g u a y se asocian con sentimiento h o n d o pesar, al duelo de la Iglesia por la muerte de Su Santidad Benedicto XV. Eugenio Ayala, Presidente de la Eexmblica. Ex PERUVIA: Lima, 23. I n t e r p r e t a n d o el profundo dolor de la nación P e r u a n a y de su gobierno por el fallecimento del ilustre Pontífice Benedicto XV presento vivamente consternado a Vuestra Eminencia la expression de la m a s sentida condolencia filial. Augusto B. Leguia, Presidente del Peru. 90.. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Lima, 23. Dígnese Vuestra E m i n e n c i a aceptar mis sentimentos de viva condolencia par la desgracia q u e afflije a la Cristiandad con la perdida de nuestro glorioso Pontífice Benedicto XV. A. Salomon, Ministro de relac. exteriores del Peru. Lima, 24. Senado del P e r u pujóse de pié en homenaje a la memoria del Santo P a d r e y encárgame expresarle su sentida condolencia por la irreparable pérdida que afflije a la Iglesia universal. General Canevaro, Presidente. Lima, 25. La Cámara de d i p u t a d o s que me honoro presidir ha acordado unanimemente expresar a Vuestra Eminencia y al Colegio Cardenalicio su sentida condolencia por el fallecimento del egregio Sumo Pontífice. Al cumplir con este doloroso encargo ruego a Vuestra Eminencia accepte los sentimentos de mi alta consideración. P e d r o José R a d a y Gamio, Presidente de la Cámara de Diputados del Peru. San Sebastian, 23. Profundamente a p e n a d o por la m u e r t e de nuestro Augusto Pontífice, el Gobierno del P e r u me encarga t r a n s m i t a a Vuestra Eminencia y al sacro Colegio su mas sentido pésame al que u n o el mio muy profundo y verdadero. Goyeneche, Embajador del Peru. Ex POLONIA: Varsovie, 26. Au n o m du g o u v e r n e m e n t Polonais et en mon nom je tiens à exprimer à Votre Eminence les plus vives condoléances à l'occasion de la m o r t du Souverain Pontife et à témoigner q u e t o u t e la Pologne prend p a r t au deuil profond de l'Eglise. Veuillez agréer l'expression de mon profond dévouement. Skirmunt. R o m e , 25 j a n v i e r 1922. Le Ministre de Pologne a l ' h o n n e u r de t r a n s m e t t r e à Son Eminence le Cardinal Gasparri les plus sincères condoléances que le Chef de In obitu Summi Pontificis Benedicti XV moer oris testimonia • 01 l'État l'a télégraphiquement chargé de présenter en son nom à Son Eminence et au Sacré Collège à l'occasion de la mort du Souverain Pontife Benoît XV. L. Skrzynski. Ex RUSSIA : Rome, 22 j a n v . D'ordre de Son Excellence Mr. Je Président de la Conférence des A m b a s s a d e u r s de Russie, j ' a i l'honneur de t r a n s m e t t r e à Votre Em. R m e les respectueuses condoléances de la Conférence à l'occasion du décès du Souverain Pontife Benoît XV qui a daigné témoigner p e n d a n t son grand Pontificat tant de sympathie à la Russie et u n e si souveraine bonté à nos compatriotes. A. Lyssakovsky. Ex SANCTI MARINI REPUBLICA: S. Marino, 25. Il Consiglio Generale oggi a d u n a t o ascoltava commosso la commemorazione da noi fatta di S. S. Benedetto XV, che diede fraterno conforto alle nostre pie istituzioni, assenso al nostro libero regime, dopo di che toglieva seduta in segno di lutto. Esprimiamo a V. E. il vivo cordoglio del Governo e del popolo Sammarinese. Alle solenni esequie indette nella nostra cattedrale interv e r r a n n o in forma ufficiale dignitari e cittadinanza con noi profond a m e n t e addolorata. I Capitani Reggenti : Egisto Moiri, Giuseppe Lonci. II Segretario di Stato : Giuseppe Fiorellini. Ex SANCTI SALVATORIS REPUBLICA: San Salvador, 2.3. El mio Gubierno a p e n a d o por la muerte de Su Santidad Benedicto XV a p r e s e n t a su sincero pesar. P a r è r e s , Ministro de las rei. estr. Ex SAXONIA: Roma, 27. Sua Altezza Reale la Principessa Matilde di Sassonia profonda- mente commossa dalla morte del S. P a d r e , mi ha pregato di esprimere a Vostra Eminenza R m a e al S. Collegio le più rispettose e sincere condoglianze. f Fedele di Stoetzingen, Abate Primate O. S. B. 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale E x R E G N O SERBORUM, CROATORUM ET SLQVENORUM: Rome, 22.Je prie V. E. de vouloir bien accepter au nom de mon gouvernement ainsi qu'en mon nom personnel les condoléances les plus sincères p o u r la perte si p r é m a t u r é e que l'Eglise vient de faire par suite du décès d'un si g r a n d Pontife. Dott. Louis Bakotic. Ex SUECJA : Marchese Lagergréen, Vaticano - R o m a . Slocholm, 22. Voglia trasmettere a chi di diritto le mie condoglianze personali all'occasione della grave perdita del Papa così sinceramente amico della pace e della riconciliazione delle nazioni. Branting. Ex STATIBUS FOEDERATIS AMERICAE: Washington, 22. Deeply regretting to learn of the demiet of His Holiness Benedict XV the President desires me to express to Your Eminence profound condolences. His love of h u m a n i t y , his promotion of peace as well kindly spirit and great learning won for Hirn place in t h e h e a r t s of men everytimes. His death will be deeply m o u r n e d t h r o u g h o u t h the Unités States. Charles Vans, Secretari) of the States of the U. S. A. Ex VENETIOLA : Caracas, 24. Gobierno y pueblo Venezuelanos l a m e n t a n profundanìente falleeimento esclarecido Pontifice Benedicto XV associandose al duelo de la Iglesia católica. Dígnese acceptar pésame. V. Marquez Bustillos, Presidente provisional de los Etados Unidos de Venezuela. Sed fere i n n u m e r a testimonia pietatis et obsequii recepta sunt non solum a Civitatibus, verum etiam a municipiis, consociationibus, clarissimis viris publicis et privatis, quin recolantur ab omni ordine Cleri t u m saecularis t u m regularis profecta; q u i b u s cum fieri p r o r s u s n e q u e a t ut singulatim r e s p o n d e a t u r , Sacrum Collegium publice hic g r a t u m a n i m u m significat erga o m n e s q u o t q u o t Ecclesiae luctum participarunt. R. I. P. Araras XIV • Vol. XIV 6 Februarii 1922 Num. 4 COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM HABEMUS PAPAM EMUM AC RMUM DOMINUM CARDINALEM ACHILLEM RATTI QUI SIBI NOMEN IMPOSUIT PIUS XI »^>o|^|gg»*.. Laetissimum hoc praeconium ab Emo P. D. Caietano Bisîeti, S. R. E. Cardinali Protodiacono, e superiore porticu patriarchalis Basilicae Vaticanae prolatum est feria H, die 6 Februarii 1922, hora 12,27. Sua Santità PIO Papa XI, con tutte le riserve in favore dei diritti inviolabili della Chiesa e della Santa Sede, che ha giurato di asserire e di difendere, ha impartito la Sua prima benedizione dalla loggia esterna sulla piazza di San Pietro, con la particolare intenzione che la benedizione stessa sia diretta non solo ai presenti sulla piazza di San Pietro, non solo a Roma, all'Italia, ma a tutte quante le nazioni ed a tutte le genti, e porti a tutti l'augurio e l'annunzio di quella universale pacificazione che tutti così ardentemente sospirano. Dal Vaticano, 6 febbraio 19M. LUIGI SINCERO, Segretario del Sacro Collegio. Sanctissimus Dominus Noster PIUS Divina Providentia PP. XI, integre reservatis sanctissimis iuribus Ecclesiae et Apostolicae Sedis, quae, interposita iurisiurandi religione, asserere ac vindicare promisit, primam Suam benedictionem, e superiore porticu Basilicae Sancti Petri in forum prospicienti, populo impertivit, id praecipue Animo Suo intendens, ut haec eadem Benedictio non ad praesentes tantum in foro Sancti Petri, nec ad Almam solam Urbem, ad Italiam dumtaxat pertineat, verum etiam ad cunctas quotquot sunt in orbe terrarum Civitates et gentes extendatur, auspicium ferens et nuncium communis reconciliandae Pacis quam quidem omnium hominum animi tam impense exoptant. Ex Aedibus Vaticanis, die 6 februarii 19Ä ALOISIUS SINCERO, Sacri Collegii Secretarius. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM PRAESUMPTAE MORTIS CONIUGIS 18 novembris 1920 Ordinarius Z., in Hispania, supplici porrcelo libello, Sacrae huic Congregationi casum exposuit p r a e s u m p t a e mortis cuiusdam À. A. V., t r a n s misitque processum ad h u n c finem confectum, expetens an uxori viri qui m o r t u u s asseritur, alias inire n u p t i a s permitti possit. á « « « « O m n i b u s perpensis, Sacra haec Congregatio rescripsit: « Ordinarius canonicas inquisitiones complere velit ad n o r m a m instructionis S. C. S. Officii a. 1868, Matrimonii vinculo. Si peractis enunciatis inquisitioni bus, iudicium sibi efformare n o n valeat, quo t r a n s i t u s ad alias nuptias permittere queat, t u n c o m n i a acta ad h a n c S. Congregationem mittat ». Ast idem Ordinarius respondit nihil amplius addi p o s s e ; deficere vero a r g u m e n t a directa q u a e viri m o r t e m d e m o n s t r e n t ; sed, o m n i b u s inspectis, fortasse non deficere indicia, ex q u i b u s iure coniugis obitus erui possit. Nihilominus cum res incerta sibi videretur, iudicio Sacrae Congregationis eam libenter submisit. In peracto processu h a b e t u r i u r a t u m examen^ uxoris oratricis ac novem testium ad rem excussoruni, et a d d u n t u r nonnulla exhibita documenta, praesertim q u a e d a m epistola ab asserto defuncto scripta ad uxorem. Porro, ut desumitur ex concordibus depositionibus fide dignis, A. A. V., agricola ex oppido P., dioecesis Z., circa exitum a n n i 1902 vel ineunte a n n o 1903, a n n u e n t e uxore, negotiationis causa in Americam meridionalem se contulit, cum triginta a n n o r u m aetate esset et b o n a valetudine frueretur. Ac duos fere a n n o s ipse transegit in urbe Rosario de Santa Fé, in Republica Argentina, ut scienter deponit testis I. A., qui ibidem cum ipso erat. Ex ea u r b e a s s e r t u s defunctus epistolas ad uxorem et coniunctos contineatis vicibus misit; quin etiam eidem uxori q u a m d a m pecuniae S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 97 s u m m a m , u s q u e ad q u i n g e n t a s et quinquaginta hispánicas libellas, mittere curavit. Sed repente, ex mense decembri anni 1905, nullam amplius de se notitiam p r a e b u i t ; n e q u e q u i d q u a m de ipso ex eo t e m p o r e rescitum est. Praefatus testis I. A., qui, ut s u p r a dictum est, cum illo convixit, refert eum, eodem exeunte a n n o 1905, in l o n g i n q u a m regionem, ad caedendas arbores, perrexisse, sed ex t u n c nihil amplius in ipsa America de eo sciri potuisse. P r a e t e r e a p a t e r et m a t e r oratricis aliique testes referunt matrem asserti defuncti vidisse olim epistolam a q u o d a m eiusdem loci conscriptam, qui in Republica Argentina morabatur, suae familiae missam, in qua, inter alia, scribebat q u e m d a m eiusdem loci n o n amplius fore r e d i t u r u m ad fodendos lapides; quod h a b i t u m fuit velut nuncium mortis A. A. V. Depositiones ipsorum p a r e n t u m asserti defuncti n o n h a b e n t u r ; sed p a r o c h u s ad iudicem retulit matrem ipsius in iudicium venire renuisse, cum nolit s u a m n u r u m novas inire n u p t i a s ; patrem vero cum quo locutus fuit, concordare cum iis q u a e testes retulerunt. insuper, uti testes unanimiter edicunt, a s s e r t u s defunctus bonis m o r i b u s p r a e d i t u s erat; religiose vivebat; u x o r e m , filiam ex ea genitam, parentes et coniunctos diligebat, p r o u t etiam constat ex epistola, q u a m ipse die 17 decembris 1905 ad u x o r e m misit, q u a e q u e t a n t u m m o d o asservata est, et in actis profertur; ita n e m p e ut, si reapse n o n obierit, ipsius silentium deinceps explicari posse non videatur. Nec defuerunt complures investigationes ad ipsum inveniendum institutae, sed semper in irritum cesserunt. I a m enim, pater ac m a t e r oratricis, a n n o 1908, in ipsam Americam q u o q u e profecti, inutiliter ibidem de genero exquisierunt; consanguinei ipsius A. A. V. frustra interrogaverunt concives ex America r e d e u n t e s ; atque instante syndico natalis oppiduli, qui etiam in processu deposuit, Consul h i s p a n i c u s in u r b e Rosario de Santa Fé annis 1918 ac 1920 frustra et ipse indagines peragere curavit, h u i u s q u e responsio in actis continetur. Ex his circumstantiis fama de obitu A. A. V. a testibus asseritur, quin videatur in c o m m o d u m e o r u m q u o r u m interest, fuisse c o n c i t a t a ; uxor a u t e m alteri se coniunxit, p u t a n s s u u m v i r u m d e m o r t u u m esse, et spe ducta se q u a m p r i m u m novas n u p t i a s legitime esse inituram. Iamvero E E . P P . in generalibus comitiis habitis die 18 novembris 1920, o m n i b u s circumstantiis m a t u r e perpensis, ad d u b i u m : « An « oratrici permitti possit t r a n s i t u s ad alias nuptias in casu », respond e r u n t : Affirmative. t A. Capotosti, Ep. Thermen., Secretarius. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentantur}, Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM R. P. D. ROBERTUS BUERKLER, EPISCOPUS SANGALLENSIS, PRAESES PRO HELVETIA RENUNCIA TUR PIAE UNIONIS CLERI A MISSIONIBUS. Optimo sane consilio Helveticae nationis soffertissimi Antistites desideriis Summi Pontificis, ut opera pro missionibus exteris magis magisque ubique foveantur, obsecundare cupientes, illud sibi c u r a n d u m censuerunt ut Piae Unionis Cleri a missionibus, q u a e in pluribus iam nationibus u b e r r i m o r u m fructuum foecunditate floret, sodalitates instit u e r e n t u r etiam in Helvetica regione. Quapropter Sacra haec Congregatio Christiano Nomini P r o p a g a n d o , ut praedictae piae consociationis felicia sint exordia a t q u e amplissima h a b e a n t u r q u a m p r i m u m in b o n u m missionum incrementa, per praesens decretum Praesidem eiusdem generalem pro universa regione Helvetica Illmum ac R m u m D n u m R o b e r t u m ß ü r k l e r , Episcopum Sangallensem, constituit atque nominat, cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis tali muneri adnexis. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n o b s t a n t i b u s . Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 3 octobris 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, PraefeÒtus. L. © ' S . j P e t r u s , Archiep. Diocletanus, Secretarius. S. Congregatio de Propaganda Fide 99 II DECRETUM MUNUS ATQUE TITULUS VICARII APOSTOLICI GERMANIAE SEPTENTRIONALIS CONCEDUNTUR EPISCOPO OSNABRUGENSI PRO TEMPORE. Vicariatus apostolici Germaniae septentrionalis administrationem u s q u e ab a n n o Domini MDCCCXLI R m o D. Episcopo Osnabrugensi pro tempore committere huic Sacrae Congregationi m o s fuit; idem vero R m u s Ordinarius u s q u e ad praesens t e m p u s Pro-vicarii apostolici Missionum Germaniae septentrionalis titulo o r n a t u s est, idque m u n u s gessit. Cum a u t e m Eminentissimorum P a t r u m h u i u s Sacrae Congregationis in plenario concilio die x i v h u i u s mensis habito, mens fuerit dictum Vicariatum firmius stabilire, iidem Eminentissimi Patres, eiusdem R m i Ordinarii precibus a n n u e n t e s , R. D. Guilelmum ß e r n i n g , Episcopum Osnabrugensem, titulo a t q u e m u n e r e Vicarii apostolici Germaniae septentrionalis d e c o r a n d u m censuere. Id autem propositum Ssmo Domino Nostro Benedicto divina Providentia P a p a e XV ab infrascripto h u i u s Sacrae Congregationis Secretarium, in audientia eiusdem diei r e l a t u m , Sanctitas S u a benigne a p p r o b a r e confirmareque dignata est simulque decretum hoc edi mandavit. D a t u m R o m a e ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die xv novembris anni Domini MCMXXI. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L . >£S. f P. Fumasoni-Biondi, archiep. Diocletan., Secretarius. 100 Acta Apostolicae ACTA Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Causae in Tribunali S. R. Rotae anno 1921 actae, q u a r u m definitiva sententia editur t a n t u m in p a r t e dispositiva. I. N. N.-(sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, I.-Grazioli. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 8 ianuarii d a t a : « Negative ». II. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite consanguinitatis. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Definitio die 12 ianuarii d a t a : « Affirmative ». I I I . N. N. (sub secreto). - DEPOSITI AD PIAS CAUSAS. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, P. Rossetti. Promotor iustitiae: R. Vicentini. Advocati: A. D'Alessandri, C. Astorri. Dubia: « I. An constet de nullitate sententiae in Curia N. N. p r o « latae. — IL An Dominus Y. Z. s u m m a m libellarum acceperit a Do« mina X pro instituto eidemque tradere t e n e a t u r ». Definitio die 18 ianuarii d a t a : « Ad I negative. — Ad II affirmat i v e simul cum fructibus legalibus a b a n n o . . . inclusive, e t detractis « expensis ». 101 S. Romana Rota I V . BERGOMEN. - REDITUS GAPELLANIAE. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimenti. Advocati: A. D'Alessandri, V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 29 iulii 1919 sit confirmanda « vel infirmanda in casu ». Definitio die 26 februarii d a t a : « Sententiam Rotalem diei 29 iulii « a. 1919 esse infirmandam; seu Capellano loci Capannelle non spectare « u sum fructum praedii, de quo agitur ». V. FLORENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite amentiae. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti. Vinculi Defensor: Henr. Advocatus: O. Negri. Quattrocolo. Dubium: « A n constet de. nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 16 martii d a t a : « Negative ». VI. N. N. (sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Pozzan. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Definitio die 8 aprilis d a t a : « Affirmative ». VII. VICARIATUS APOSTOLICI OCEANIAE CENTRALIS. - NULLITATIS MA- TRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, I. Florczak. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: N. Boattini. Dubium: « An constet de nullitate m a t r i m o n i i » . Definitio die 9 aprilis d a t a : « Affirmative ». V I I I . N. N. (sub secreto). - IURIUM ET DIFFAMATIONIS. Turnus Rotalis: R. Chimenti, M. Massimi, Ponens, I. Grazioli. Promotor iustitiae: R. Vicentini. Advocati: T. Ambrosetti, V. Sacconi. Dubia: « I. An et q u a n t u m p a r o c h u s X t e n e a t u r solvere RR. P P . « d o m u s N. N. in retributionem operae ab iis parocho praestitae, a n n o m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « in casu. — II. An constet de iniuria RR. P P . irrogata vel de eorum « b o n a fama laesa per p a r o c h u m X, ita ut locus sit satisfactioni d a m n o « r u m reparationi, a t q u e p o e n a r u m inflictioni ». « « « « « Definitio die 27 aprilis d a t a : « A d I affirmative, et p a r o c h u s Xsolvat RR. P P . d o m u s N. N. in retributionem operae ab iis praestitae a n n o ... lib. ital. ... — Ad II. Constare de R R . P P . bona fama laesa per p a r o c h u m X, a t q u e locum esse iuxta m o d u m in sententiae extensione explicandum, satisfactioni et d a m n o r u m reparationi, n o n vero p o e n a r u m inflictioni ». IX. PATAVINA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite amentiae. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: T. Ambrosetti. Dubium: « An sententia Rotalis sit confirmanda vel infirmanda « in casu ». Definitio die 10 maii d a t a : « Sententiam Rotalem esse confirai an« dam, seu non constare de nullitate matrimonii ». X. MOHILOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, P. Rossetti. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocati: V. Sacconi, C. Astorri, Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 13 maii d a t a : « Affirmative ». XI. N. N. ( s u b secreto). - NULLITATIS MATRIMONII. Quaestio incidentalis. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, F. Solieri, I. Florczak. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocati: C. Astorri, H. ß e n v i g n a t i . Dubium: « An causa a d m i t t e n d a sit ad novum examen ». Definitio die 13 maii d a t a : « A f f i r m a t i v e » . XII. N. N. (sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite impotentiae. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens,* R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in c a s u » . Definitio die 28 maii d a t a : « Affirmative ». 103 S. Romana Rota XIII. VICARIATUS APOSTOLICI INSULARUM GILBERTIN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: T. Ambrosetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in c a s u » . Definitio die 1 iunii data : « Affirmative ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chi- X I V . NICIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, menti. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 22 iunii data : « Affirmative ». X V . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite clandestinitatis. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: V. G. Conte. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 maii 1914 sit confirmanda « vel infirmanda in casu ». Definitio die 23 iunii data : « Confirmandam esse sententiam Ro« talem, seu non constare de nullitate matrimonii ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. X V I . TRANSILVANIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, Advocatus: A. Wynen. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 5 iulii d a t a : .« Affirmative ». X V I I . MOGUNTINA. - NULLITATIS MATRIMONII,- ex defectu consensus. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimenti. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 14 iulii d a t a : « Negative ». 104 Acta Apostolicae X V I I I . PHILADELPHIA. - Sedis - Commentarium NULLITATIS Officiale MATRIMONII, ex [defectu con- sensus. Turnus Rotalis: I. Prior, Ponens, I. Sole, E. Schneider. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocati: V. Sacconi, A. Aloisi-Masella. Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 februarii 1920 sit confir« m a n d a , vel infirmanda in casu ». Definitio die 16 iunii d a t a : « Confirmandam esse sententiam Rota« lem, seu constare de nullitate matrimonii ». ex capite vis ei metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: V. Pozzan. X J X . HYDERABADEN. - NULLITATIS MATRIMONII, Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 2 augusti d a t a : « Affirmative ». X X . PARISIEN. - DISPENSATIONIS MATRIMONII. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: N. Ferrata. Dubium: « An sententia Rotalis diei 17 augusti 1920 sit confir« m a n d a vel infirmanda in casu ». Definitio die 3 augusti data : « Confirmandam esse sententiam Ro« talem, seu consilium p r a e s t a n d u m esse Ssmo pro dispensatione s u p e r « matrimonio rato et non c o n s u m m a t o ». X X I . CAMENECEN, - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimenti. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 6 augusti d a t a : « Affirmative ». X X I I . N.. N. (sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite clan- destinitatis* Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Vinculi Defensor: H e n r . Quattrocolo. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. 105 S. Romana Rota Dubium: « I. An constet de. nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 6 augusti d a t a : « Negative ». XXIII. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak, I. Sole. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: N. C. Conte. Ferrata. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Definitio aie 11 augusti d a t a : «Affirmative». XX i V . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis ap- positae. Turnus Rotalis: L Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri. Vinculi Defensor: Henr. Advocatus: A. Quattrocolo. D'Alessandri. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 1Í augusti d a t a : « Negative ». X X V . DE MANILA. - LEGATORUM PIORUM. Videntibus omnibus. Promotor iustitiae: F. Bracci. Advocati: F. Santi, T. Ambrosetti. Dubium: « An b o n a de q u i b u s in clausula 116 testamenti L. Gu« mámela, Conventui de C a n d a b a t r i b u t a sint intuitu P P . Augustinia« n o r u m , ita ut ad ipsos, n o n ad missionem seu paroeciam, eorundem « dominium pertineat in casu ». Definitio die 16 augusti d a t a : « Bona de q u i b u s in clausula 116 « testamenti L. Gumamela, conventui de C a n d a b a tributa esse intuitu « P P . Augustinianorum, ita ut ad ipsos, n o n ad missionem seu paroe« ciam e o r u n d e m dominium pertineat in c a s u » . XXVI. VICARIATUS APOSTOLICI TONKINI ORIENTALIS. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimenti. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: A. Carabini. C. Conte. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 18 augusti d a t a : «Affirmative». Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iOtí XXVII. iV. N. (sub secreto). - EXCOMMUNICATIONIS. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Promotoris iustitiae substitutus: G. Conte. Advocatus: H. Ben vignati. Dubium: « An constet actorem in excommunicationem incurrisse « in casu ». Definitio die 18 augusti d a t a : « Negative ». XXVIII. affinitatis 7 iV. A , (sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite illicitae. Turnus Rotalis: i. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, P. Rossetti. Vinculi Defensor: Henr. Quattrocolo. Advocatus: A. Carabini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 12 novembris d a t a : « Negative ». XXIX. CADURCEN. - NULLITATIS appositae. MATRIMONII, ex capite conditionis Turnus Rotalis: h Prior, Ponens, F. Cattani Amadori, P. R o s s e t t i . Vinculi Defensor substitutus: C Conte. Advocatus: N. Patrizi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 iunii 1920 sit confirmanda « vel infirmanda in casu ». Definitio die 30 novembris d a t a : « Sententiam Rotalem esse con« firmandam, seu constare de nullitate matrimonii,». XXX. N. N. (sub secreto). - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite impo- tentiae. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: H. C. Conte. Benvignati. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 6 decembris d a t a : « Affirmative ». XXXI. LiNGONEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: A. Carabini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Definitio die 17 decembris d a t a : « Affirmative ». 107 S. Romana Rota XXXÏI. N. N. (sub secreto). - DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Vinculi Defensor: H e n r . Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. " ' ' . Dubium: « An consilium p r a e s t a n d u m sit Ssmo pro dispensatione « a matrimonio rato et n o n c o n s u m m a t o ». Definitio die 30 decembris d a t a : « Affirmative ». II Causae quae, eodem a n n o 1921, transactae fuerunt vel peremptae, vel quae, a b s q u e definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt. I. BURDIGALEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite clandestinitatis, coram R. P. D. P. Rossetti. Attenta procuratoris actoris declaratione, appellationem non prosequendi, die 3 februarii, R. P. D. P o n e n s mandavit acta causae in archivo S. Tribunalis esse reponenda. IT. NOLANA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus, coram R. P. D. I. Grazioli. Attenta morte rei conventi, die 9 martii 1921, causa finem habuit. I I I . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus, coram R. P. D. I. Grazioli. Cum actrix, licet iterum iterumque monita, s u u m procuratorem n o n constituit, nec comminationi eidem inflictae, intra t e m p u s s t a t u t u m , respondisset, R. P. D. P o n e n s , die 2 aprilis, causam declaravit desertam. IV. MOHILOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite defectus con- sensus. Die 9 aprilis, R R . P P . DD. I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori et P. Rossetti, Auditores de t u r n o , sequens t u l e r u n t d e c r e t u m : « Attentis: 1) Bina sententia conformi, q u a constare de nullitate « matrimonii p r o n u n c i a t u m est; 2) appellatione a Vinculi Defensore « Curiae Mohilovien. ad N. S. Ordinem interposita; 3) Voto Defensoris « Vinculi ex officio N. S. Tribunalis, quo appellationem non esse pro« s e q u e n d a m censet. « Nos, Auditores de t u r n o , diligenter perlectis et ponderatis actis « causae, voto a d h a e r e n t e s Vinculi Defensoris ex officio, declaramus 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « duplicem sententiam conformem pro nullitate matrimonii consuetos «effectus h a b e r e ad n o r m a m iuris ». V. TERGESTINA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex impedimento ligaminis. Die 23 iunii, RR. P P . DD. I. Prior, Ponens, F. Cattani Amadori et P. Rossetti, Auditores de t u r n o , s e q u e n s t u l e r u n t decretum : « Attentis Vinculi Defensoris voto et praesertim confessione appell a n t i s , qui n e m p e aperte fatetur mulierem Carolam ligatam esse « vinculo ligaminis m a t r i m o n i o prius contracto cum Iosepho B. a d h u c « vivente, iudices infrascripti Rotales appellationem a viro Carolo H. « interpositam contra sententiam Curiae Tergestinae diei 1 martii 1921, « a d t r a m i t e m can. 1799 § 1 reiiciendam esse censent, et eandem reii« eiunt. Posita enim extra controversiam validitate prioris matrimonii « inter Carolam B. et Iosephum B., necessario sequitur nullitas subse« quentis matrimonii a muliere Carola B. cum Carolo H. attentati, ac « proinde n o n esse locum appellationi p r o s e q u e n d a e ». VI. VRATISLAVIEN. - DIFFAMATIONIS SEU COMPETENTIAE, coram R. P. D. I. Grazioli. Cum ex u n a parte nulla in casu obtenta fuerit Commissio Pontificia, ac ex altera actor nec appellaverit, nec appellare potuerit contra decretum diei 23 decembris 1918 Tribunalis ^Vratislaviensis, eo quod fuerit eidem favorabile, R. P. D. P o n e n s , die 2 aprilis, decrevit recurs u m ab eodem actore a p u d Rotam interpositum n o n esse recipiendum. VTI. ÄSTEN. - CONVENTIONIS, coram R. P. P. Rossetti. Attenta compositione inter partes contendentes m u t u o consensu admissa, D. P o n e n s , die 14 iulii, decrevit litem esse finitam, actaque causae esse r e p o n e n d a . VIII. PARANEN. - IURIUM, coram R. P . D. 1. Prior. Attenta concordia inter partes inita, die 16 novembris D. P o n e n s declaravit litem esse finitam. IX. COVINGTONEN. - SOLUTIONIS, coram R. P . D. I. Prior. Lite contestata et dubiis concordatis, concordia inter partes inita est; q u a p r o p t e r - ad tramitem tit. XVIII, lib. IV, cap. I, Cod. Iuris Can. D. P o n e n s , die 17 novembris, declaravit litem inter eosdem esse finitam. Ex Cancellaria, 30 ianuarii 1922. T. Tani, Notarius.. Annus XIV - Vol. XIV 22 Februarii 1922 Num. S ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE COSTOLATE ET EXALTATIO SSMI DOMINI NOSTRI PII PP. XI CONCLAVIS ADPARATIO Ad normam. Constitutionis Pii Pp. X, Vacante Sede Apostolica, d. d. 25 decembris 1904, Emi ac Rmi Patres S. R. E. Cardinales a die obitus Benedicti XV f. r., quae fuit xxn ianuarii 1922, usque ad diem qua Conclave ingressi sunt, h. e. n februarii eiusdem anni, quotidie ante meridiem Congregationes generales praeparatorias habuerunt in palatio Vaticano : in quibus, integre perlectis tum praelaudata Constitutione, tum alia eiusdem Pii Pp. X Commissum Nobis, de civili veto seu exclusiva, tum Leonis Pp. XIII Praedecessores Nostri cum adiecta Instructione, iusiurandum omnes et singuli Cardinales praesentes praestiterunt iuxta praescriptam formulam sequentis tenoris: FORMULA IN IURISIURANDI PRIMA AB EMIS CONGREGATIONE, AG SEDE RMIS S. R. E. CARDINALIBUS APOSTOLICA PRAESTANDI VACANTE. « Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales promittimus, vovemus et iuramus, inviolabiliter et ad unguem omnes et singulos nos esse observaturos contenta omnia in Constitutione Summi Pontificis Pii Decimi De Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione, quae incipit Vacante Sede Apostolica, data die vigesima quinta decembris anno millesimo nongentesimo quarto; necnon in Constitutio nibus Commissum Nobis de civili Veto seu Exclusiva, uti vocant, in electione Summi Pontificis, ab eodem Pio Decimo data die vigesima ianuarii -eiusdem anni millesimi nongentesimi quarti, ac Leonis XIII Praedecessoris Nostri cum adiecta Instructione, data die vigesima quarta maii ACTA, vol. X I V , n. 5. — 22-2-9-22. 0 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a n n o millesimo octingentesimo octogesimo secundo. Item p r o m i t t i m u s , vovemus et i u r a m u s , q u o d quilibet ex Nobis in R o m a n u m Pontificem, Deo sic disponente, erit a s s u m p t u s , i u r a etiam temporalia, p r a e s e r t i m de civili R o m a n i Pontificis principatu, libertatemque Sanctae Sedis integre ac strenue, adserere et vindicare n u n q u a m desistet, a t q u e eamdem h a n c promissionem et i u s i u r a n d u m , post eius ad S u m m i Pontificatus fastigium a s s u m p t i o n e m , r u r s u s praestabit. « Praecipue autem p r o m i t t i m u s et i u r a m u s , s u b poenis in praedicta Pii Decimi Constitutione Vacante Sede Apostolica statutis, Nos accuratissime et quoad omnes, etiam familiares seu Conclavistas n o s t r o s , secretum esse servaturos in iis o m n i b u s , q u a e ad electionem R o m a n i Pontificis quomodolibet pertinent, et in iis q u a e in Conclavi seu in loco electionis aguntur, neque secretum praefatum q u o q u o m o d o violaturos, sive ipso Conclavi d u r a n t e , sive etiam post novi Pontificis electionem, nisi peculiaris facultas a u t expressa dispensatio ab eodem futuro Pontifice Nobis tributa fuerit; itemque nullo modo a quavis civili potestate, quovis praetextu, m u n u s p r o p o n e n d i Veto sive Exclusivam, etiam s u b forma simplicis desiderii, esse recepturos, ipsumve hoc Veto, qualibet ratione Nobis cognitum, patefacturos, sive singulis p u r p u r a t i s P a t r i b u s , sive scripto, sive ore, sive directo ac proxime, sive oblique ac per alios, sive ante Conclave, sive ipso p e r d u r a n t e ; nullique interventui, intercessioni, aliive cuilibet modo, quo laicae potestates cuiuslibet g r a d u s et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere, auxilium vel favorem p r a e s t i t u r o s ». Hanc formulam Cardinalis Decanus coram omnibus Cardinalibus iubeat a Praefecto Caeremoniarum elata voce legi. Deinde singuli Cardinales dicent: « Et ego N. Cardinalis N. spondeo, voveo, ac iuro ». Et imponentes utramque manum super Evangelium, adiungent: « Sic me Deus adiuvet et haec S a n c t a Dei Evangelia ». Constitutis et paratis quae ad iusta funebria Summi Pontificis persola venda spectabant, quam cito omnia ad Conclave inchoandum necessaria Emi Patres decreverunt et disposuerunt : ad rem etiam nominatis singularibus coetibus, vulgo Commissionibus, nimirum : 1) Pro inquisitionibus de qualitatibus Conclavistarum eorumque approbatione, itemque pro eorum designatione, qui Conclavi inservire deberent: Emi ac Revmi Patres Domini: Caietanus De Lai, Basilius Pompilj, Donatus Sbarretti. Conclavis adparatio 111 2) Pro constructione et clausura Conclavis, ac pro cellarum dispositione. Emi ac Revmi Patres Domini: Raphael Merry del Val, Victorius Amadeus Ranuzzi de Bianchi, Ioannes Ev. Tacci. Itaque habiti sunt : OFFICIALES CONCLAVIS Sacri Collegii Secretarius: Illmus ac Rmus D. Aloisius Sincero, Adsessor S. C. Consistorialis. Gubernator Conclavis: Excmus ac Revmus D. Richardus de Samper, Sacri Palatii Praefectus. Custos Conclavis: Excmus-D. Ludovicus e Principibus Chigi Albani della Rovere, Mareschallus perpetuus S. B. E. eiusque Capitanei: Ioseph Alessandri, Caietanus Senni, Philippus Faustus Marucchi, Henricus Alessandri, Franciscus Bersani, a Secretis. Praefectus Sacrarii Apostolici : Illmus et Revmus D.Augustinus Zampini, Episcopus Porphyreonensis. Confessarii munere fungens : R. P. Augustinus Ruelli, O. E. S. A., Subsacrista. Caeremoniarum Magistri: Revmi Domini: Carolus Respighi, Prot. Ap., Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum, Ioseph Tani, Ioannes Bapt. Menghini, Aloisius Capotosti, Carolus Grosso, Marcus Martini, Henricus Dante. Architecti: Constantinus Sneider, Fridericus Mannucci. Commissarius Conclavis: Virginius Iacoucci Medici: Raphael Battistini, Ioseph Proli. Chirurgus: Aloisius Cherubini. Provisor: Franciscus Xaverius Seganti. Commeatui Praefectus: Marius Seganti. Cellerarius: Pius Manzia. Pharmacopola : Fr. Caelidonius Ocen, ex Ord. FF. S. Ioannis de Deo, cum socio adiutore. 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ab Architectis Conclavis proposita, demum ab altera Patrum Cardinalium Commissione probata et in Congregatione Generali plenissime acceptata est sedula haec ratio clausurae Conclavis consulendi: ITINERARIO E DESCRIZIONE DELLE CHIUSURE INTERNE ED ESTERNE DEL PERIMETRO DEL CONCLAVE. I d u e ingressi, il principale ed il secondario, sono rispettivamente nel cortile di S. Damaso e nell'androne che s e p a r a i due cortili dei Pappagalli e Borgia. Procedendo a destra dell' ingresso sul cortile di S. D a m a s o trovasi la porta che dà accesso agli uffici del Maggiordomato. Questi sono isolati dal Conclave nell'interno m e d i a n t e c h i u s u r a della porta e bollo, nell'esterno con parete in legno provvisoria. È chiusa p u r e con doppia parete in legno la loggia sul portico di Costantino. Segue la scala di accesso al cortile dei Maresciallo dal portico di Costantino. Questa scala è chiusa all'esterno con la porta sotto la s t a t u a di Costantino, all'interno con parete di legno e bollo. Salendo la scala del Maresciallo e percorrendo la Sala Regia trovasi la loggia della Benedizione, che è chiusa con porta m u n i t a di bollo, t a n t o all'interno q u a n t o all'esterno. T o r n a n d o sulla Sala Regia si accede alla Cappella Paolina, che ha comunicazione con la s u d d e t t a loggia con la p o r t a assicurata all'interno con bollo ed all'esterno con p a r e t e in legno. Nella Sagrestia vi è la comunicazione con i corridoi della Basilica di S. Pietro mediante botola sul pavimento assicurata a l l ' i n t e r n o con bollo; all'esterno p u ò essere assicurata con la chiusura delle p o r t e nei corridoi. T o r n a n d o sulla Sala Regia trovasi la Scala Regia, la cui comunicazione col portico di Costantino è interrotta con.parete in legno. Segue poi la Cappella Sistina che è completamente isolata dal piano inferiore con m u r a t u r e . Nel piano inferiore alla Cappella Sistina, e precisamente nel corridoio, vi è il passaggio al cortile Borgia, ove trovasi l'altro ingresso al Conclave. T o r n a n d o dalla Cappella Sistina e portandosi nel Cortile dei P a p pagalli vi è la scala a b r a n c h e t t e che dà accesso all'appartamento di Mons. Sostituto. Questo accesso è chiuso all'interno con parete e bollo, all'esterno con la porta di detto a p p a r t a m e n t o . Conclavis adparatio 113 La Segreteria di Stato, che occupa il piano superiore del fabbricato della sala Ducale, è isolata dal Conclave con c h i u s u r a delle porte e bollo e con pareti provvisorie, sia nell'accesso principale, sia nella comunicazione interna coll'appartamento di Mons. Sostituto. I locali della Floreria, le sale Borgia, le stanze di Raffaello ed i locali superiori, avendo comunicazioni con la scala Borgia, sono isolati con le orte m u n i t e di bollo e pareti provvisorie. Discendendo nel Cortile di S. D a m a s o trovasi lo studio del Musaico, che r i m a n e completamente internato nel Conclave. I locali inferiori al Cortile di S. D a m a s o , ove sono le munizioni e le officine aventi accesso dalla porta incontro all' ingresso del Musaico, sono isolati all'interno con la chiusura della detta p o r t a m u n i t a di bollo, ed all'esterno con parete provvisoria. P r o c e d e n d o al cortile di Sisto V vi è la n u o v a scala che dà accesso al nuovo palazzo al Belvedere. La chiusura di questa comunicazione è fatta a l l ' i n t e r n o con il cancello m u n i t o di bollo, all'esterno con la chiusura della porta a piedi della scala. Essendo poi tutto il palazzo di Sisto V chiuso nel Conclave, r i m a n g o n o solo le due comunicazioni con i due a p p a r t a m e n t i di Mons. Maggiordomo e di Mons. Maestro di Camera, le quali, come al solito, sono chiuse con le porte m u n i t e di bollo e pareti provvisorie. MISSA DE SPIRITU SANCTO His itaque sollicite effectum datis, R. P. D. Caeremoniarum Praefectus de mandato Sacri Collegii, praeceptionem edidit pro Missa de Spiritu Sancto ante ingressum in Conclave celebranda, sequentis tenoris: INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Feria v, die 2 februarii 1922, h o r a n o n a cum dimidio, in Sacello Paulino Palatii Apostolici Vaticani, ab E m o et R m o D. Vincentio Vannutelli Missa solemnis de Spiritu Sancto celebrabitur. Emi et Rmi DD. Cardinales, vestibus laneis et Cappis sericis violaceis induti, accèdent. Post Missam h a b e b i t u r oratio « de eligendo S u m m o Pontifice ». E a d e m die, post meridiem, h o r a tertia cum dimidio, Emi et R m i DD. Cardinales, induti veste et mozzetta violaceis laneis cum zona serica eiusdem coloris, in Sacellum praedictum convenient. 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 0ßciale Deinde, praecedente Cruce, cantoribus h y m n u m Veni Creator cont i n e n t i b u s , supplicabundo ritu, incipiendo a senioribus, Conclave ingred i e n t u r , et reliqua ibi de m o r e p e r a g e n t u r . Eminentissimi P a t r e s supradictis vestibus in scrutinio u t e n t u r . De m a n d a t o Emi et Rmi Domini Cardinalis Decani. Carolus Respighi, Proton. Ap., Caerem. S. s» Sedis Apostolicae Praefectus. Oratio autem de eligendo Summo Pontifice post absolutam Missam a R.. P. D. Aurelio Galli, litteris Apostolicis ad Principes scribendis Secretario, habita haec est: ORATIO DE ELIGENDO PONTIFICE Cum, abhinc a n n i s vix septem, ex hoc ipso suggestu ad vos, eminentissimi Patres, de Pontifice Maximo eligendo orationem h a b u i s s e m , s a n e nihil m i n u s p u t a b a m hoc intervallo futurum, q u a m ut i t e r u m de ea gravissima causa, iussu m a n d a t u q u e vestro, vos alioqui deberem, praesertim cum p a r e n s ille catholici nominis meritissimus, q u e m erep t u m dolemus, spem b o n a m certamque nobis faceret diuturni princip a t u s . Sed arcana Dei consilia veneremur, qui fidelem servum et prudentem uti praeter opinionem super familiam s u a m constituerat, ita contra exspectationem ad aeterna meritorum p r a e m i a in caelum evocavit. Nunc igitur v e s t r u m erit designare eum, cui Deus ipse Ecclesiae sanctae gubernacula committat. Profecto, m a x i m u m omnium o n u s ac m u n u s semper fuit rei christianae p r a e e s s e ; id vero n u m q u a m fortasse t a n t u m habuit, q u a n t u m hoc tempore, difficultatis. Benedicti quidem Pontificatus incidit in tempestatemi post n a t o s h o m i n e s turbulentissim a m , siquidem teterrimo bello flagrabat orbis t e r r a r u m : at, qui eum excepturus est, is r e r u m condicionem inveniet n o n multo tranquilljor e m . Nam si eiusmodi incendium iam restinctum est, a d h u c t a m e n eius reliquiae fumant passim minacissimae ex ingentibus, q u a e exstant in omni genere, m i n i s . I t a q u e exoptatae pacis ut h o m i n e s , iuvante Deo, faciat compotes, videntur in primis fore illius partes, quem in a u g u s t a Petri Cathedra vestris suffragiis locaveritis. Qui quidem qualis vir debeat esse, ut et celsissimae dignitati et populi christiani votis respondeat, vos, eminentissimi P a t r e s , religiose vobiscum considerabilis. Interea sinite, ut q u a e in eo praecipue requiri hodie videantur, ego, vestrae voluntati obsecutus, paucis expediam. Oratio de eligendo Pontifice 115 Si quis diligenter m a l a i n t u e a t u r q u i b u s iam d u d u m laborat h u m a n a societas, agnoscat in eis necesse est n o n t a m c o m m u n e m sortem mortalis vitae, doloribus a e r u m n i s q u e obnoxiae, q u a m scelerum vindicem iram Dei, homines a se abalienatos misericordi consilio verberantis, ut revocet ad s a n i t a t e m . Nulla enimvero aetas a bellorum h o r r o r e vacavit, q u a n d o q u i d e m effrenatae animi cupiditates semper ad aliorum rura Violanda h o m i n e s impulerunt. Sed bellum recens, quale bellum nulla b a r b a r i a gesserat, t a m i m m e n s u m , t a m crudele, t a m d i u t u r n u m , n o n dubie indicavit, h o m i n e s m a g n a m p a r t e m de via declinasse, suspicere in caelum b o n a q u e immortalia appetere desivisse, et omnes cogitationes s u a s abiecisse in t e r r a m . I t a q u e eius contentionis insaniam t a m multae t a m q u e m a g n a e s u n t et comitatae et consecutae miseriae ut nec maiores u m q u a m n e q u e p l u r e s in g e n u s h u m a n u m invaserint. E a s vero cernimus ibi m a x i m e exstitisse, ubi omnis religionis contemptu constituta esset, t a m q u a m fundamento, respublica. Quoniam a u t e m qui c o m m u n i existimatione florere solent, n a t u r a l i u m r e r u m scientia plus a e q u o confisi, q u a e c u m q u e fidei s u p e r n a t u r a l i s sunt, superbe a s p e r n a r i consueverant, n o n sine Dei n u t u factum est, ut h o m i n e s ipsam scientiam in s u u m ipsorum interitum converterent, a t q u e intelligerent experiendo contumaces elatosque spiritus in divinam maiestatem cum pernicie exitioque sui esse coniunctos. Resedit t a n d e m derepente ille aestus internecivi belli et quidem Dei miserentis beneficio resedit. Num t a n t a e calamitatis perpessio h u m a n o generi fuit, q u e m a d m o d u m sperari licuerat, d o c u m e n t o ? Num aliqua facta est privatim publiceve a u t in nationum inter nationes commercio emendatio disciplinae? Mutuas etiam n u n c , s i m u l t a t e s exercent populi quos inter bellum fuit; et alteri quidem o m n e s i n t e n d u n t ñervos ad ea q u a e a r m i s quaesita sunt, retinenda, alteri ad eadem aliquando posthac recup e r a n d a . Quod si civitates inter se a caedibus et vastationibus abstinent, at cives civibus, ordines ordinibus adeo r e d d u n t studia p a r t i u m infestos, ut fere cotidie hostiles incursiones et funesta latrocinia fiant. P r a e terea, infiammata bello, cupido delicate molliterque vivendi latissime mores d e p r a v a v i t ; cuius rei a r g u m e n t o est, q u o d feminarum p l e r a e q u e tali cum o r n a t u iam solent prodire in publicum ut n a t i v a m verecundiam plane exuisse videantur. Hinc, p r a e e u n t i b u s exemplo iis qui, cum q u a e stui bellum haberent, ex tenui fortuna, ad m a x i m a s copias subito perven e r u n t , ingens p e c u n i a r u m in res i n a n e s et voluptarias profusio increbrescit; q u a e quidem n i m i u m q u a n t u m confert ad rationes civitatum p e r t u r b a n d a s , praesertim quia, late fusa aviditate habendi, t a m e n laboris et operae fastidium incessit multitudini. 116 Acto Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Haec omnia profecto s u n t eiusmodi quae, cum h u m a n a e societatis grave t e m p u s declarent, t u m etiam graviora p o r t e n d a n t . I t a q u e v i d e m u s , q u a n t o studio qui civitatibus p r a e s u n t , orbis t e r r a r u m res et politicas et oeconomicas n i t a n t u r componere, sed simul q u a m exiguo cum fructu. Nam his q u a t t u o r fere annis pluries plurifariam ob eam nobilissimam causam i n u n u m c o n v e n e r u n t ; necdum t a m e n pacem optatissimam m u n d o adfuturam spes ostenditur. E t e n i m bella sibi ipsi p a r e r e h o m i n e s poss u n t ; pacem veri nominis, nisi Deo adiuvante, n o n possunt. Siquidem nulla alia re p a x continetur nisi ordinis tranquillitate ; qui ordo omnino postulat, ut h u m a n a omnia, r e r u m auctori et conservatori Deo subsint eiusque legibus pareant. Cum igitur populi, iustitiam violantes caritat e m q u e m u t u a m , in q u i b u s d i v i n a r u m legum s u m m a consistit, acerba contentione inter se confecerint, si volent in pacis possessionem restitui, p r o r s u s necesse est, ut a Deo et veniam rogent paenitendo, et ad plagas, q u a s ipsi sibi fecerint, c u r a n d a s auxilium implorent. Et vere, ut verbis u t a r desideratissimi P a t r i s , q u e m n u p e r amisimus, « h a s t a n t a s « miserias contemplanti q u i b u s p r e m i t u r h u m a n u m genus, sponte venit « in m e n t e m viator ille evangelicus, qui descendens ab Ierusalem in « Iericho, incidit in latrones, a q u i b u s despoliatus, plagisque impositis, « est semivivus relictus. Magna enim est inter u t r u m q u e similitudo; et « q u e m a d m o d u m ad illum misericordia motus, S a m a r i t a n u s accessit, « qui, alligatis vulneribus, infusoque oleo et vino, duxit eum in stabu« lum, et c u r a m eius egit; ita ad s a n a n d a h u m a n a e societatis vulnera « m a n u m s u a m adhibeat oportet Iesus Christus, cuius quidem Samari« t a n u s ille personam s u s t i n e b a t » . Ipse est qui, profuso in p r e t i u m suo Sanguine, m u n d i salutem in a e t e r n u m c o m p a r a v i t : Et non est in alio aliquo salus. Nec mim aliud nomen est sub caelo datum hominibus in quo oporteat nos salvos fieri : hominibus, i n q u a m , non singulis t a n tum, sed etiam populis, et iis universis. Iamvero Christus Dominus perpetuo ad s a l v a n d u m g e n u s h u m a n u m o p e r a m adhibet Ecclesiae, S p o n s a e suae, a t q u e eo maxime u t i t u r administro, qui s u a m vicem gerit in terris . R o m a n u s Pontifex. 1 2 Videtis igitur, eminentissimi P a t r e s , q u a n t u m intersit, hoc t a m necessario tempore, ut is quem vos designatur! estis Tesu Christi Vicarium, o m n i b u s quidem et mentis et animi v i r t u t i b u s eluceat, sed abundet a n t e omnia misericordia et caritate Christi. Qui, si coram esuriente multitudine penitus ad benignitatem com moveri visus est ut diceret misereor super turbam, q u a n t o cum miserátionis s e n s u aspicere n u n c 1 Epist. Encycl. Pacem, Bei munus. 2 Act, IV, m. Oratio de eligéndo Pontißee 117 debet h o m i n u m universitatem in tòt miseriis et doloribus iacenteml P r a e s e r t i m « q u a c u m q u e p e r v a g a t u s est belli cus furor, immensi terra« r u m t r a c t u s obiiciuntur ubi solitudo et vastitas, ubi inculta et reli« cta omnia ; redactae u s q u e eo plebes ut victu, vestitu tectisque ipsis « careant; viduae o r p h a n i q u e innumerabiles, qui cuiuslibet opis i n d i g e n t ; « incredibilis multitudo debilium, infantium potissimum ac p u e r o r u m « in affectis corporibus t e s t a n t i u m belli recentis atrocitatem ». Q u a r e infinitus p r o p e c a m p u s patebit novo Pontifici, ubi, divini Cordis interpres, multiformem s u a m caritatem exerceat, simul ipse largiter tot necessitatibus, pro s u a facultate, s u c c u r r e n s , simul b o n o r u m omnium opes ad s u c c u r r e n d u m sollicite advocans. Nec vero h a e c solum mala c o r p o r u m et e x t e r n a Pontificem postul a n t p l e n u m alacritatis ad m e d e n d u m , sed illa etiam, et multo magis, q u a e ad m o r e s et instituta pertinent. Aegrotat enim, uti dixi, funditus h u m a n a societas a t q u e o m n i b u s eius p a r t i b u s oportet s a l u t a r e m Christi virtutem Christi Vicarius admoveat. Principio diligentem det operam reconciliandis inter se t u m civium ordinibus t u m civitatibus, nec finem faciat id hortandi, a n t e q u a m sanctum omnes h a b e a n t fraterno ritu inter se diligere, cum ab eodem conditore Deo profecti e o d e m q u e divino sanguine redempti ad eadem p o t i u n d a a e t e r n a b o n a destinentur. Sed enim h o m i n e s idcirco im mortalia illa negligunt acerrimeque de f i u x a r u m r e r u m possessione contendunt, q u o d a p u d plerosque s u m m a est ignoratio christianae doctrinae et naturalismi, qui dicitur, o m n i b u s blandientis cupiditatibus, solum praecepta valent. Scilicet haec est labes h o r u m t e m p o r u m maxima, hic quasi fons o m n i u m , q u i b u s p r e m i m u r , maiorum, q u o d veritate, q u a m Iesus Christus nobis attulit, n o n alitur, n o n illustratur, q u o a d oportet, g e n u s h u m a n u m ; hoc t a m q u a m cibo d e s t i t u t a e , miserabiliter tot a n i m a e tabescunt, h a c t a m q u a m luce carentes, per offusas errorum t e n e b r a s ad interitum r u u n t s e m p i t e r n u m . I t a q u e o m n i n o Ecclesiae o p u s est tali Pontifice, qui, studio a n i m a r u m incensus, omni ope a t q u e opéra n i t a t u r christianam sapientiam usqueq u a q u e diffundere. Isque etiam p r u d e n t i a h o m i n e s g u b e r n a n d i u s u q u e r e r u m polleat oportebit: q u a r e ad officium quod sibi maxime in P e t r o impositum est, docendi o m n e s gentes, rite e x s e q u e n d u m , omnium q u o s p a r sit adiutores ei participesque esse sanctissimi muneris, studia incitabit. P r a e c i p u a m igitur q u a m d a m c u r a r u m p a r t e m clero tribuet eique p a t e r n a cum vigilantia aderit ad m o d e r a n d u m , ad c o m m o n e n d u m , ad c o h o r t a n d u m . Sacrae vero instituendae iuventuti, u t p o t e quae m a x i m a s spes Ecclesiae sanctae contineat, peculiarem omnino diligentiam impertiet, ideo n i m i r u m ut, cum bene o m n i b u s r e b u s instructa evadat ad 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale divinum ministerium, t u m praesertim potens sana, et eos qui contradicunt arguere. sit exhortari in doctrina 1 Ipse autem, quod ad praeconium t u t e l a m q u e veritatis attinet, negligendus sane n o n p u t a b i t b o n o s doctosque laicos, qui quidem egregiam o p e r a m clero n a v a r e p o s s u n t cum alio pacto, t u m cotidiana ac periodica, ut aiunt, scripta vulgando. Incredibilis est enim h u i u s m o d i scription u m vis in u t r a m q u e partem, cum ab iis legendis raro inveniatur qui sese abstineat, ad easque populus opiniones s u a s conformare consueverit. Quare efficiendum est, ut ad eos christiana sapientia hoc saltem i n s t r u m e n t o perveniat, qui eam ex ore sacerdotis exquirere ipsi n o n solent. Ceterum, scriptores catholici, qui ad t a n t u m m u n u s a s s u m u n t u r , c u r a n d u m erit ut illud, diligenti adhibita praeparatione, adeant, idemque sancte pro dignitate gerant. Iam illud quoque a t t e n d e n d u m vobis est, eminentissimi P a t r e s , diligenter : saeviente bello, cum in dies excresceret egentium n u m e r u s , abund a n t e s opibus acatholici h o m i n e s praesto nostris fuere, specie quidem ut eorum necessitatibus liberaliter subvenirent, re autem ut de m a t e r n o Ecclesiae gremio eos a b s t r a h e r e n t . Qui p e r s e v e r a n t a d h u c in regionibus catholicorum pervagari ad haereticae pravitatis luem disseminandam ; atque u t i n a m res eis n o n succederet ob eam, q u a m pervulgatam dixi, - coniunctam inopiae - inscitiam religionis. Nec vero id solum agunt, acrius quidem quam antea, ut Ecclesiam catholicam in suis ipsius finibus o p p u g n e n t , sed etiam multimodis impediunt, ne a p u d b a r b a r o s amplius sua tentoria dilatet, cum missiones catholicae m a g n a s bello i a c t u r a s fecerint t u m apostolicorum h o m i n u m t u m facultatum, ipsi autem praesidiis omnis generis affluant. Huic rei domi forisque t a m incommodaé ut occurratis, intelligitis, eminentissimi P a t r e s , eligendum vobis esse Pontificem in quo insignis a r d o r sit ad r e g n u m Iesu Christi vel confirmandum vel amplificandum, quique o m n i b u s q u o t q u o t sunt, filiis Ecclesiae perstudiosis persuadeat, velint sibi opera, prece, re esse adiumento, ut plebem christianam in avita fide retinere possit lateque christianum n o m e n propagare. Ego vero sentio me h a c t e n u s , cum a d u m b r a r e studerem Pontificem novum, qualis videretur esse debere, ea, q u a e ipse Benedictus XV gesserit, s u m m a t i m attigisse. Nam quis ad dolores populorum consolandos eo plenior misericordiae ac sollicitudinis? Quis ad necessitates inopum sublevandas beneficentior? Quis in pace gentibus s u a d e n d a a u t in e a r u m sedandis inimicitiis i n s t a n t i o r ? Quis autem studiosius 1 Ad Tit., I, 9. Oratio de eligendo Pontifice 119 u n q u a m curavit, ut christianae doctrinae p a b u l o aleretur p o p u l a r s pietas a t q u e ipsius Evangelii lectione caîesceret? Cui etiam m a x i m a e curae fuit catholicae fidei et integritatem t u e r i . i n nostris et fovere a p u d ethnicos incrementa. Quod si aliquid ex iis q u a e , c o m m u n i s salutis causa, susceperat, non p r o s p e r u m successum habuit, m a g n a t a m e n eius laus est id s u m m a contentione esse c o n a t u m . I t a q u e vulgatissima p r u d e n t i u m opinio est, necessitate q u a d a m fore, ut qui m o x ad Ecclesiae catholicae g u b e r n a c u l u m sedebit, is n o n alia via c u r s u m dirigat, nisi q u a Benedictus direxerit, t a n t o cum emolumento apostolicae auctoritatis. I a m vobis c o m m u n i t e r consultantibus, P a t r e s eminentissimi, magnis Ecclesiae universae precibus exoratus, adsit Spiritus S a n c t u s , auspice et p a t r o n a Maria Virgine Deipara, quae vobis ex hac imagine suavissime arridet Mater Boni Consilii. Vos vero Ecclesiae, m a x i m u m s u u m P a s t o r e m et Magistrum desideranti, praeclare satisfacturos p u t a t e , si, pro vestra sapientia et sacrosancti conscientia officii, eum in beati Petri C a t h e d r a Pontificem constituens, in quo Benedicti XV, praeter cetera v i r t u t u m o r n a m e n t a , patiens, benigna, actuosa, p r u d e n s caritas revixisse videatur. I N G R E S S U S IN CONCLAVE Opportuno tempore R. P. D. Carolus Respighi, Caeremoniarum Apostolicarum Praefectus, has ediderat pro clausura et custodia Conclavis instructiones tum ad Emos Patres, tum ad Gubernatorem et Mareschallum, tum ad Praelatos quibus sollicitudo de re demandata fuerat, nimirum: I DISPOSIZIONI PER LA CHIUSURA E CUSTODIA INTERNA DEL CONCLAVE o I Gli Eminentissimi Signori Cardinali primi dell'Ordine dei Vescovi, dei Preti e dei Diaconi, u n i t a m e n t e al Camerlengo di S. R. C, si comp i a c e r a n n o a d u n a r s i nel pomeriggio di giovedì 2 febbraio 1922, all'ora che farà notificare l'Emo Decano, nell'aula dei P a r a m e n t i . 2° Nella stessa Aula si t r o v e r a n n o Mons. Segretario del S. Collegio, il Prefetto delle Cerimonie Apostoliche, che fungerà da Notaio, e due Maestri di Cerimonie, che fungeranno da Testimoni, nonché i signori Architetti del Conclave. 3° All'ora designata il corteo nloverà per le verifiche necessarie ed o p p o r t u n e e per le constatazioni, a n o r m a dei Regolamenti del Conclave. 4° Le chiusure interne ed esterne del Conclave s a r a n n o effettuate contemporaneamente. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5° Adempiute t u t t e le formalità, il corteo t o r n e r à nella Sala dei P a r a m e n t i , dove sarà d a t a lettura del relativo rogito, con l'apposizione delle necessarie firme. 6° Il Corteo s a r à scortato dai due Custodi dell'Aula del Conclave e dai Domestici degli Emi Capi di Ordine e Camerlengo, che recher a n n o torcie accese. 30 gennaio 1922. Carlo Respighi, Proton. Ap., Prefetto delle Cerimonie della S. Sede Apostolica. II DISPOSIZIONI PER LA CHIUSURA E CUSTODIA ESTERNA DEL CONCLAVE o I S. E. il Signor Principe Maresciallo e S. E. Monsignor Governatore del Conclave si compiaceranno trovarsi giovedì 2 febbraio, alle ore 15, nell'Aula dei P a r a m e n t i , in attesa di esser chiamati dal Maestro delle Cerimonie Apostoliche, per p r e s t a r e il g i u r a m e n t o , innanzi al S. Collegio dei Cardinali, nella Cappella Sistina. 2° Al suono della campana, che s a r à ordinato dall'Emo Decano per indicare là chiusura del Conclave, S. E. il Signor Principe Maresciallo e S. E. Mons. Governatore, accompagnati dai loro seguiti, e sotto la direzione dei Maestri di Cerimonie e dei Signori Architetti, p r o c e d e r a n n o alle verifiche esterne del Conclave, dopo le quali se ne farà la chiusura, mentre altrettanto sarà effettuato n e l l ' i n t e r n o . 3° S. E. il Signor Principe Maresciallo e S. E. Mons. Governatore, fatta la chiusura del Conclave, si a d u n e r a n n o nella Sala verde dell'app a r t a m e n t o di Mons. Maestro di Camera, e quivi dal Decano dei Monsignori P r o t o n o t a r i Apostolici s a r à data lettura del Rogito di c h i u s u r a del Conclave, e s a r a n n o apposte al medesimo le relative firme. 4° S. E. il Signor Principe Maresciallo e S. E. Mons. Governatore del Conclave nell'esercizio delle loro funzioni sono scortati dalla Guardia Svizzera. 5° Gli Officiali addetti alla p e r s o n a di S. E. il Signor Principe Maresciallo h a n n o la vigilanza delle Rote, presso le quali s a r a n n o ancora i Cursori Apostolici. 6° Presso le Rote custodite dai R m i Prelati s a r a n n o le G u a r d i e Svizzere e Palatine. Conclave m o 7 II corteo, di S. E. il Signor Principe Maresciallo e di S. E. Monsignor Governatore, nella verifica di chiusura esterna del Conclave, s a r à a c c o m p a g n a t o da q u a t t r o Palafrenieri e dai domestici in livrea dell'Eccellentissima Casa Chigi sorreggenti le torcie. 30 gennaio 1922. Carlo Respighi, Proton. Ap., Prefetto delle Cerimonie della S. Sede Apostolica. III DTSPOSIZIONI PER I PRELATI ADDETTI ALLA CUSTODIA DELLE ROTE DEL CONCLAVE. 1. Gli Illmi e R m i Monsignori Decani dei Collegi degli Arcivescovi e Vescovi Assistenti, P r o t o n o t a r i Apostolici, Uditori di Rota, Chierici di Camera, Votanti di S e g n a t u r a si compiaceranno avvertire i loro Colleghi, che nel prossimo giovedì 2 febbraio 1922, alle ore 15, si trovino nell'Aula precedente quella dei P a r a m e n t i dei Palazzo Apostolico Vaticano, ove p u r e si t r o v e r a n n o gli altri Officiali, per muoversi ordinatamente, ad invito di Mons. Maestro delle Cerimonie, e recarsi a prestare il consueto g i u r a m e n t o sulla custodia delle Rote del Conclave. 2. Il Decano dei P r o t o n o t a r i Apostolici presenzierà le chiusure del Conclave e ne rogherà l ' i s t r u m e n t o nell'appartamento di Mons. Maestro di Camera. 3. Delle due Rote che sono a capo della Scala di Pio IX, a destra, nell'ingresso al Cortile di S. Damaso, la I s a r à custodita dai Monsignori P r o t o n o t a r i Apostolici e dai Prelati Chierici di C a m e r a ; la 2 dagli Arcivescovi e Vescovi Assistenti e dagli Uditori della S. Rota. a & 4. Le due Rote che sono nella p o r t a t r a il Cortile dei Pappagalli e quello Borgia, che servono per i n t r o d u r r e le derrate ed i commestibili, s a r a n n o custodite dai Prelati Votanti di Segnatura. 5. Le R o t e r i m a r r a n n o a p e r t e dalle ore otto alle dieci e mezzo e dalle ore quindici alle sedici e mezzo. 6. Gli abiti da u s a r e s o n o : s o t t a n a n e r a con fascia di lana e fiocchi color nero, rocchetto liscio senza merletto, e mantelletta di color nero. 7. I Decani dei rispettivi Collegi designeranno i t u r n i da osservare nella custodia delle medesime Rote. 30 gennaio 1922. Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerimonie della S. Sede Apostolica. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Itaque ordine et normis praescriptis, hora tertia post meridiem diei II februarii, Conclave ingressi sunt Eminentissimi et Reverendissimi Patres S. R. E. Cardinales: Ex Ordine Episcoporum Vincentius Vannutelli, Episcopus Ostiensis et Praenestinus, Sacri Collegii Decanus. Caietanus De Lai, Episcopus Sabinensis, Sacri Collegii Subdecanus, a Secretis S. C. Consistorialis. Antonius Vico, Episcopus Portuensis et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationis Praefectus. Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanus. Basilius Pompilj, Episcopus Veliternus, in Urbe Vicarius. Ioannes Cagherò, Episcopus Tusculanus. Ex Ordine Presbyterorum Michael Logue, tituli Sanctae Mariae de Pace, Archiepiscopus Armachanus. Ioseph Franc ica-Nava di Bontifé, tit. SS. Ioannis et Pauli, Archiepiscopus Catanensis. Augustinus Richelmy, tit. S. Mariae in Viae, Archiepiscopus Taurinensis. Bartholomaeus Bacilieri, tit. S. Bartholomaei in Insula, Episcopus Veronensis. Raphael Merry del Val, tit. S. Praxedis, Secretarius Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, Archipresbyter patriarchalis Basilicae Vaticanae. Octavius Cagiano de Azevedo, tit. S. Laurentii in Damaso. Petrus Maffi, tit. S. Chrysogoni, Archiepiscopus Pisanus. Alexander Lualdi, tit. SS. Andreae et Gregorii ad divum Scauri, Archiepiscopus Panormitanus. Desideratus Mercier, tit. S. Petri ad Vincula, Archiepiscopus Mechliniensis. Petrus Gasparri, tit. S. Laurentii in Lucina, S. R. E. Camerarius. Ludovicus Henricus Luçon, tit. S. Mariae Novae, Archiepiscopus Rhemensis. Paulinus Petrus Andrieu, tit. S. Honuphrii.in monte laniculo, Archiepiscopus Burdigalensis. Antonius Mendes Bello, tit. S. Marcellini et Petri, Patriarcha Lisbonensis et Indiarum Orientalium. Franciscus Bourne, tit. S. Pudentianae, Archiepiscopus Westmonaste-. riensis. Guilelmus M. Van Rossum, tit. S. Crucis in Hierusalem, Praefectus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide. Ioannes Csernoch, tit. S. Eusebii, Archiepiscopus Strigoniensis. Gustavus Fridericus Piffl, tit. S. Marci, Archiepiscopus Viennensis. Conclave 123 Alfonsus M. Mistran gelo, tit. SS. Mariae Angelorum in Therm is, Archiepiscopus Florentinus. Andreas Frühwirth, tit. SS. Gosmae et Damiani. Raphael Scapinelli di Léguigno, tit. S. Hieronymi Illyricorum. Petrus La Fontaine, tit. Basilicae SS. XII Apostolorum, Patriarcha Venetiarum. Victorius Amadeus Ranuzzi de Bianchi, tit. S. Priscae. Donatus Sbarretti, tit. S. Silvestri in Capite, Sacrae Congregationis Concilii Praefectus. Ludovicus JErnestus Dubois, tit. S. Mariae in Aquiro, Archiepiscopus Parisiensis. Thomas Pius Boggiani, tit. SS. Quirici et lulittae. Alexius Ascalesi, tit. S. Callisti, Archiepiscopus Beneventanus. Aloisius Ioseph Maurin, tit. Ssmae Trinitatis in monte Pincio, Archiepiscopus Lugdunensis. Adolphus Bertram, tit. S. Agnetis extra moenia, Episcopus Wratislaviensis. Augustus Silj, tit. S. Caeciliae, Supremi Tribunalis Signaturae Praefectus. Ioannes Solde viia y Romero, tit. S. Mariae de Populo, Archiepiscopus Caesaraugustanus. Theodorus Valfré di Bonzo, tit. S. Mariae supra Minervam, Praefectus Sacrae Congregationis de Religiosis. Alexander Kakowski, tit. S. Augustini, Archiepiscopus Varsaviensis. Edmundus Dalbor, tit. S. Ioannis ante portam Latinam, Archiepiscopus Gnesnensis et Posnaniensis. Franciscus Ragonesi, tit. S. Marcelli. Michael de Faulhaber, tit. S. Anastasiae, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis. Ioannes Benlloch y Vivó, tit. S. Mariae de Aracaeli, Archiepiscopus Burgensis. Franciscus Asis. Vidal y Barraquer, tit. S. Sabinae, Archiepiscopus Tarraconensis. Carolus Ioseph Schulte, tit. SS. Quatuor Coronatorum, Archiepiscopus Coloniensis. Ioannes Tacci, tit. S. Mariae trans Tyberim. Achilles Ratti, tit. SS. Silvestri et Martini in Montibus, Archiepiscopus Mediolanensis. Ex Ordine Diaconorum Caietanus Bisleti, Proto-diaconus S. Agathae in Suburra, Praefectus Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Ludovicus Billot, diac. S. Mariae in Via Lata. Michael Lega, diac. S. Eustachi!, Praefectus S. Congreg, de Sacramentis. Aidanus Gasquet, diac. S. Mariae in Porticu, Bibliothecarius et Archivarius S. R. E. Ü4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nicolaus Marini, diac. S. Mariae m Domnica, a Secretis Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali. Orestes Giorgi, diac. S. Mariae in Cosmedin, Poenitentiarius Maior. Camillus Laurenti, diac. S. Mariae Scalaris. Eminentissimis Patribus Cardinalibus in Sixtino Sacello coadunatis, Excmus D. Richardus de Samper, Praefectus Sacri Palatii Apostolici et Conclavis Gubernator, coram iisdem in manibus Emi Cardinali Decani iusiurandum emittebat hac formula: « Ego R i c h a r d u s de Samper, Sacri Apostolici Palatii Praefectus ac Conclavis Gubernator, promitto et iuro quod fidelis ero Sacro Collegio E m i n e n t i s s i m o r u m ac Reverendissimorum Dominorum Sanctae Ecclesiae Cardinalium et diligenter ac fideliter officio meo fungar iuxta Constitutiones Apostolicas de electione R o m a n i Pontificis editas. « Sic me Deus adiuvet et h a e c Sancta Dei Evangelia ». iusiurandum pariter in eodem Sacello coram S. Collegio in manibus Emi Cardinalis Decani praestabant Excmus D. Ludovicus Chigi, Conclavis Mareschallus, Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi Solio adsistentes, Protonotarii Apostolici de numero participantium, Auditores S. R. Rotae, R. Camerae Apostolicae Clerici, Votantes Signaturae, iique demum omnes quibus quocumque modo custodia Conclavis committenda erat. Conclavistae vero in Sacello Paulino iusiurandum iuxta Constitutionem Pii Pp. X, Vacante Sede Apostolica, nuncupaverant latine sacerdotes, viri laici sua quisque lingua, coram R. P. D. Secretario S. Collegii et R. P. D. Carolo Respighi, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto; videlicet: Ego constitutus coram te factis per me SS. Dei Evangeliis coram me positis, iuro et promitto me inviolabile servaturum esse secretum in o m n i b u s et singulis, q u a e de novi Pontificis electione deque iis, q u a e in Conclavi seu in loco electionis aguntur, quovis modo cognoverim, adeo ut nec directe, nec indirecte, neque nutu, n e q u e verbo, n e q u e scriptis, vel alias q u o m o d o libet, i p s u m mihi violare liceat, et hoc n e d u m sub poena excommunicationis latae sententiae, futuro Pontifici speciali modo reservatae, privative etiam quoad S. Poenitentiariam, sed etiam sub p o e n a privationis c u i u s c u m q u e beneficii, pensionis, officii vel m u n e r i s ipso facto incurrend a e in casu transgressionis. Quod secretum accuratissime ac religiose servabo etiam post p e r a c t a m novi Pontificis electionem, nisi ab eodem Pontifice peculiaris facultas a u t expressa dispensatio mihi concessa fuerit. Sic me Deus adiuvet et haec s a n c t a Dei Evangelia, quae propriis m a n i b u s tango. Conclave lo .. : 125 - stando dinanzi a toccando colle mie proprie mani i Santi Evangeli, giuro e prometto che osserverò un inviolabile e rigoroso segreto su tutte e singole quelle cose, le quali in q u a l u n q u e modo venissi a conoscere, riguardanti la elezione del nuovo Pontefice e ciò che avverrà nel Conclave o nel luogo della elezione, e che n o n violerò in alcun modo questo segreto, nè direttamente, nè indirettamente, nè con parole, nè con scritti, n è c o n segni, o in altra qualsiasi g u i s a ; e ciò n o n solo sotto p e n a di scomunica, riservata in modo speciale al futuro Pontefice, ad esclusione anche della Sacra Penitenzieria, e da incorrersi senz'altra dichiarazione col solo fatto della violazione del giurato segreto, ma anche sotto altre pene anche gravissime da infliggerai isi dalla stessa Santità Sua in caso di trasgressione. Il segreto io giuro e prometto che m a n t e r r ò coscienziosamente anche dopo a v v e n u t a l'elezione del nuovo Pontefice, a m e n o che n o n mi venga su ciò concessa dal medesimo Pontefice u n a espressa e speciale facoltà. Così Dio mi aiuti e questi Santi Evangeli, che tocco colle mie mani. Hisce peractis, egressi sunt omnes e Sacello Sixtino, exceptis tantum Patribus Cardinalibus qui ibidem congregati lectionem Apostolicarum Constitutionum rursum audierunt ; postea vero, ianuis sacelli patefactis, nobili comitante quemquam Dominici Lateris Protectore, suam quisque cellam adivit. Tum, iuxta supra relatas normas, perfecta est visitatio et clausura Conclavis. Ter nimirum, iussu Cardinalis Decani, campanula personata, Caeremoniarum Magistri ambulacra sedulo perlustrarunt proclamantes Extra omnes. Cum vero omnes egressi essent, S. R. E. Camerarius Conclave intus rite claudebat et claves sibimet ac Praefecto Caeremoniarum et Praelatis custodibus iuxta morem assignabat. Deinde, accensis fanalibus, Camerarius et tres Cardinales in suo singuli Ordine Priores, una cum Praefecto Caeremoniarum latebras et omnes ángulos Conclavis attentissime perscrutarmi, ne quis ex iis qui in Conclave prohibentur esse, intus forte remansissent. De qua re sequens confectus est ROGITUS CLAUSURAE INTERNAE CONCLAVIS In n o m i n e Domini. Amen. u n i v e r s i s et singulis hoc publicum i n s t r u m e n t u m visuris, lecturis et audituris n o t u m sit q u o d die secunda mensis februarii, anni millesimi nongentesimi vigesimi secundi, h o r a sexta vespertina Emi ac R m i DD.: D n u s Vincentius miseratione divina Episcopus Ostiensis et Praenestin., S. R. E. Card. Vannutelli, Sacri Cardinalium Collegii Decanus; D n u s Michael titulo S. Mariae de Pace S. R. E. card. Logue, Archiep. A r m a c h a n . Prior in Ordine P r e s b y t e r o r u m ; D n u s Caietanus S. A g a t h a e ACTA, vol. X I V , n. 5. — 82-2-92â. 10 126 Acta Apostolicae i edis - Commentarium Officiale Proto-diaconus S. R. E. Card. Bisleti, et D. P e t r u s tit. S. Laurentii in Lucina Presbyter Card. Gasparri S. R. E. C a m e r a r i u s , u n a m e c u m ac testibus infrascriptis Apostolica Sede per obitum sa. me. Benedicti P P . XV vacante, t o t u m Conclave perlustrarunt, q u o d diligenti adhibita perquisitione, muris o b s t r u c t u m et ex omni p a r t e clausum inven e r u n t ; atque exclusis o m n i b u s qui in eo p e r m a n e r e n o n d e b e b a n t , i a n u a m tribus clavibus obfirmarunt: hoc ipsum Conclave in eodem s t a t u esse iudicarunt ac reperiri ut tuto et legitime possit ad election e m R o m a n i Pontificis deveniri et ad formam P ï a n a e Constitutionis de more procedi. Acta fuerunt in Palatio Apostolico a p u d S a n c t u m P e t r u m in i p s o Conclavi anno, mense, die et h o r a quibus supra, praesentibus R e v m i s DD. Iosepho Tani et I o a n n e Baptista Menghini Caeremoniarum A p o stolicarum Magistris testibus per me adhibitis a t q u e r o g a t i s . ALOISIUS SINCERO, Secretarius Sacri Collegii. Ioseph Tani, Apost. Caerem. Mag., testis. Ioannes Bapt. Menghini, Apost. Caerem. Mag., testis. Ego Caeremon. Carolus Respighi, Praefectus, Protonotarius Apost. S. Sedis Apostolicae rogavi. Eodem tempore ab Exmis DD. Gubernatore et Principe Mareschallo eadem extra geruntur, clavibus ipsius Mareschalli diligenti custodiae commissis. Huius clausurae et clavium traditionis pariter duplex confectus est a Subdecano Protonotariorum Apostolicorum ROGITUS CLAUSURAE EXTERNAE CONCLAVIS Ex parte Exmi Domini Pro-Mareschalli Conclavis. In n o m e di Dio. Amen. Sede v a c a n t e per la seguita morte della S a n t a Memoria di P a p a Benedetto XV I n s t r u m e n t o di consegna delle chiavi del Conclave e della chiusura del medesimo. Il giorno due febbraio millenovecentoventidue. Io Giuseppe Wilpert, Sotto-Decano del Collegio dei P r o t o n o t a r i Apostolici, a richiesta di S. E. il Principe Don Ludovico Chigi della Rovere Maresciallo perpetuo di S. R. C, Custode del Conclave, Nobile Patrizio Coscritto R o m a n o , Principe del Sacro R o m a n o Impero, ecc., mi sono Conclave 127 recato al Vaticano nella sua presente residenza, già di Mons. Maestro di Camera, ora assegnata alla predolata E. S. per la custodia del p r e s e n t e Conclave, e che trovasi a metà della scala n u o v a che c o n d u c e al cortile di S. D a m a s o . Acceduto colà e introdotto nei suoi a p p a r t a m e n t i vi ho r i n v e n u t o S. E. il Sig. Principe D. Ludovico Chigi, residente o r d i n a r i a m e n t e n e l palazzo della Farnesina, in Via Lungara, 230. Poco dopo al mio arrivo, alle ore sei pom. è sopraggiunto negli a p p a r t a m e n t i u n o dei Monsignori Maestri delle Cerimonie Pontificie, colà mandatovi dagli Emi signori Cardinali Capi d'ordine, a n n u n c i a n d o che era giunta l'ora della chiusura del Conclave, in seguito di che S. E. si è m o s s a alla volta della porta principale del Conclave, ove era atteso dalle predolate Eminenze LL. R m e . S. E. il sig. Principe era a c c o m p a g n a t o da me infrascritto SottoDecano dei P r o t o n o t a r i Apostolici, d a l l ' I l l m o e R m o Mons. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. C. A., da Mons. Maestro delle Cerimonie, dai Capitani delle Rote, dal sig. Bartolomeo Farelli Segretario e Cancelliere della R. C. A., e dai testimoni sigg. Principi D. Giuseppe Lancellotti e Don Sigismondo Chigi Albani della R o v e r e insieme alla sua corte, e circondato dai Capitani della guardia d e s t i n a t a alla custodia del Conclave e da alcuni uomini della Guardia Svizzera. Ascesa la scala n u o v a del Palazzo Apostolico che m e n a al cortile di S. Damaso, alla p o r t a del medesimo che costituisce la gran porta del Conclave, ha r i n v e n u t o sulla soglia l'Emo e R m o sig. Card. Pietro Gasparri, Camerlengo di S a n t a R o m a n a Chiesa, insieme agii Emi suoi colleghi Capi d ' O r d i n e . L ' E m o Camerlengo ha allora consegnato u n a borsa di damasco cremisi g u a r n i t a con fettuccia e fiocchi d ' o r o a Mons. Prefetto delle Cerimonie Pontificie, il quale ha estratto dalla medesima cinque chiavi di diverse grandezze, delle quali due si riferiscono alla porta d'ingresso secondaria del Conclave, situata a l l ' a n drone fra i due cortili di S. D a m a s o e dei Pappagalli, e le altre tre alla porta principale suddescritta; quali chiavi sono state provate alle varie serrature, insieme a quella del piccolo sportello, che fa p a r t e integrale della porta grande stessa. Eseguito ciò e riposte le chiavi nella borsa, q u e s t a dall'Emo Camerlengo è stata consegnata all'Eccellentissimo signor Principe, il quale ha replicato le prove delle chiavi nelle singole serrature. Dopo ciò S. E. il sig. Principe, prese intelligenze con le ridette Eminenze LL. Revine, ha decretata la c h i u s u r a formale del Conclave, e dopo scambievoli offici ha il mentovato sig. Principe alla stessa presenza mia 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e degli altri s u n n o m i n a t i Signori e dei testimoni suddetti, serrato ed effettivamente chiuso con dette chiavi la porta e lo sportellino del Conclave dalla p a r t e di fuori, nel p u n t o che si è sentito distintamente che si faceva il medesimo dalla p a r t e di dentro, ed in tal guisa circa le ore sei e mezzo si è formalmente chiusa la porta principale del Conclave, dopo di che si è p a s s a t o alla chiusura dell'altra p o r t a secondaria con le chiavi superio r m e n t e ricevute, quali sono state riposte nella m e n t o v a t a borsa e ritenute dalla prelodata Eccellenza Sua, la quale u n i t a m e n t e a me infrascritto con l'accennata scorta e seguito si è restituita nel suo appartamento. Delle quali cose perchè in ogni tempo ne resti p e r p e t u a memoria è stato rogato il presente atto. Atto fatto in solidum coi predetti Mons. Giovanni Biasiotti, Chierico di Camera, e Sig. Bartolomeo Farelli, Segretario e Cancelliere della R. C. A., in R o m a nel Palazzo Apostolico Vaticano, nell'appartamento sopra indicato di Sua Eccellenza il sig. Principe, presenti, ecc. Così è. LUDOVICO Princ. CHIGI ALBANI DELLA ROVERE. Giuseppe Alessandri, Capitano del Conclave. G a e t a n o Senni, Capitano del Conclave. Filippo F a u s t o Marucchi, Capitano del Conclave. Enrico Alessandri, Capitano del Conclave. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. C.A. Bartolomeo Farelli, Segret. e Cancell. della R. C. A. Giuseppe Lancellotti, teste. Sigismondo Chigi della Rovere, teste. Ita est: Iosephus Wilpert, Apostolicorum de numero Sub-Decanus Protonotarium participantium. A r i s t o d e m u s Pulci, Secretarius Ex parte Excmi Domini Gubernatoris Collegii. Conclavis: In Nomine Dei. Amen. Sede Apostolica Vacante per obitum s. m. Benedicti P a p a e XV Visitatio et Recognitio exterioris partis Conclavis. D i e s e c u n d a februarii a n n o millesimo nongentesimo vigesimo secundo. Ego Ioseph Wilpert, S u b - D e c a n u s Collegii P r o t o n o t a r i o r u m Apostolicorum pro p a r t e ad instantiam Excmi et Rmi Dñi Richardi De 129 Conclave Samper, Conclavis G u b e r n a t o ris, ac Illmi D ñ i Virginii lacoucci, Consistorialis Aulae Advocati et Commissarii Generalis Conclavis, accessi m e q u e personaliter contuli ad P a l a t i u m Apostolicum Vaticanum, u b i t o t u m Conclave c o n s t r u c t u m inveni in illa Palatii Apostolici parte q u a e circumscripta r e m a n e t adscendendo novas scalas q u a e i m m i t t u n t ad a t r i u m sancti Damasi, a dextris ex a t r i o militum h e l v e t i o r u m , a f r o n t e ex prato et atrio vulgo di Belvedere et a sinistris ex aliis atriis vulgo dei Pappagalli e della Sentinella. U n a cum Excmo et R m o Dno G u b e r n a t o r e ac Illmo Dno Commissario Conclavis supradictis ac Illmo ac R m o Dno I o a n n e Biasiotti, R. C. Ap. Clerico ac Illmis Dñis Constantino Sneider Architecto Conclavis, et Domino Bartholomaeo Farelli Cancellario et Secretario Rev. Camerae Apostolicae, ac testibus infrascriptis ad hoc spécialité r adhibitis, loca praedicta perlustravi, facta u n a cum singulis p r a e n o m i n a t i s diligenti perquisitione in qualibet exteriori parte Conclavis, eaque totaliter ac u n d i q u e muris clausa inveni, d u a b u s t a n t u m pro ingressu in Conclave relictis ianuis ligneis, q u a r u m altera in culmine scalae, quae ducit ad atrium Sancti Damasi et altera, q u a e ducit ex atrio vulgo dei Pappagalli ad praefatum a t r i u m Sancti Damasi, q u a r u m custodia E x c m o principi domino Ludovico Chigi commissa e s t . Super quibus, etc. Actum in solidum cum praedictis Illmo et R m o Dno Ioanne Biasiotti, R. C. Ap. Clerico, necnon Illmo D. B a r t h o l o m e o Farelli Rev.dae Camerae Ap. Secretario et Cancellario, R o m a e in Palatio Apostolico Vaticano, praesentibus, etc. RIGHARDUS DE SAMPER, Virginius lacoucci, Constantinus G u b e r n a t o r Conclavis. Conclavis Sneider, Commissarius Generalis. Architectus. Iosephus Lancellottus, testis. Sigismundus Chisius della Rovere. B a r t h o l o m a e u s Farelli, R. C. A. Secr. et Cancell. Ioannes Biasiotti, Clericus R. C. A. i o s e p h u s Wilpert, ut supra. Aristodemus Pulci, Secretarius Collegii. 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale TEMPORE CONCLAVIS Ad ea moderanda quae ad exteriorem habitum Eminentissimorum Patrum et eorumdem familiarium pertinerent, R. P. D. Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum hanc ediderat praeceptionem: DISPOSIZIONI PER IL VESTIARIO DA USARSI DAGLI EMINENTISSIMI SIGNORI CARDINALI E DALLA LORO CORTE, DURANTE JL CONCLAVE. Gli Emi Signori Cardinali nella Messa privata de Spiritu Sancto, che ascolteranno nei giorni del Conclave, e d u r a n t e gli Scrutini u s e r a n n o la sottana e la mozzetta violacea di lana, con fascia di seta e fiocchi simili senza oro e la Croce pettorale con il consueto cordone rosso-oro. F a r a n n o portare anche la Cappa di seta violacea, con il rocchetto griccio, che indosseranno nella seconda adorazione dell'Eletto Pontefice. I Conclavisti u s e r a n n o sempre la sottana ed il ferraiolone di color n e r o , e porteranno seco u n a cotta per l'assistenza alla Messa privata del proprio E m o . I domestici u s e r a n n o il frack, calzone lungo di color nero e crav a t t a bianca. Gli Eminentissimi Signori Cardinali si rendono avvisati che nella p r i m a mattina del Conclave, alle ore 8,30, sarà celebrata d a l l ' E m o Signor Cardinale Decano la Messa letta de Spiritu Sancto, nella quale gli altri Emi si accosteranno alla S. Comunione. 30 gennaio 1922. Per m a n d a t o del Sacro Collegio: Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerimonie della S. Sede Apostolica. Memoria etiam dignissima sunt quae Emus ac Revmus Cardinalis in Urbe Vièe Sacra Antistes publice edixerat ad divinum auxilium Patribus de gravissimo negotio consulturis impetrandum: D ISPOSIZIONI ED ORDINI PER LE PUBBLICHE PRECI IN TEMPO Dl SEDE VACANTE Basilio per Misericordia di Dio Vescovo di Velletri della S. R. C. Cardinale Pompili, Vicario Generale e Giudice Ordinario di R o m a e suo Distretto In questi giorni i cuori della Cristianità, stretti di mestizia per la m o r t e del Santo Pontefice Benedetto XV, sono a n c h e palpitanti per l'avvenimento che si a p p r e s t a della successione al Trono di S. Pietro. Tutte 131 Conclave le genti, aspettando, sono ora rivolte a questa nostra R o m a e al Vaticano. Preghiere, o fedeli, preghiere e penitenza vi chiede in questi momenti solenni la Chiesa, affinchè il Signore GÌ crei un Sacerdote fedele, il quale Là serva secondo il Suo Cuore e cammini sempre dinanzi al Suo Cristo. P r e g h i a m o , a d u n q u e , con u n a n i m e perseveranza, interponendo l'intercessione di Maria Santissima Regina degli Apostoli. Lo Spirito Santo aleggi sensibile ed a m o r o s o sugli Eminentissimi Congregati, s'insinui, ardente fiamma, nei loro petti, inspiri e commuova le loro lingue. « Supplici ed umili Ti imploriamo, Signore, a voler concedere per « l ' i m m e n s a Tua pietà alla S a n t a Chiesa R o m a n a tale Ponfefice, che « sempre a Te piaccia per l'assidua sua cura del popolo cristiano, e a « questo, per sapiente governo, in gloria del T u o nome, riesca degno di « ossequio reverente e devoto » (Messa per l'elezione del Sommo Pontefice). « Ci p r e v e n g a n o p r o n t a m e n t e le Tue misericordie; aiutaci, o Dio « nostro Salvatore, a gloria del nome T u o ; noi, T u o popolo e pecorelle « della T u a greggia, annunzieremo le lodi Tue d'una in altra generaci zione » (Salmo LXXII1). Inerendo alle disposizioni contenute nella Costituzione del Beato Gregorio X, Ubi periculum (cap. III, de Elee, in 6), ordiniamo che, incominciando dal 2 febbraio, in cui gli Eminentissimi Signori Cardinali e n t r e r a n n o in Conclave, fino al termine di esso Conclave, in t u t t e le Patriarcali Basiliche, nelle Collegiate e nelle altre Chiese dei Secolari e Regolari, nelle quali si celebra la Messa conventuale, dopo la medesima si recitino dal celebrante le preci prescritte. Ordiniamo, inoltre, che nelle infrascritte Basiliche Patriarcali e Minori e nelle altre Chiese, che eventualmente p o t r a n n o essere indicate, nei giorni ad esse assegnati, si esponga il Santissimo Sacramento dalle ore otto della mattina fino a circa Y Ave Maria della sera, e che nel deporlo si cantino le Litanie de' Santi con le preci per la Sede Vacante ed in fine si impartisca al popolo la Benedizione Eucaristica. . £8 BASILIO CARD. VICARIO A. Bernabai, Sostituto del I o Ufficio. Venerdì 3 febbraio: S. Pietro in Vaticano. — Sabato 4 febbraio: S. Maria in Trastevere. — Domenica 5 febbraio: S. Lorenzo in D a m a s o . - S. Maria a i Monti. — Lunedì 6 febbraio; S. Maria in Traspontina. Sacro Cuore al Castro Pretorio. — Martedì 7 febbraio: S. Maria sopra a 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Minerva. - S. Gioacchino in Prati. — Mercoledì S febbraio: S. A g o s t i n o . - S. Camillo. — Giovedì 9 febbraio: S. Carlo al Corso. - S. Maria della Vittoria. — Venerdì 10 febbraio: S S m o Nome di Gesù. - S. Maria Immacolata al Quartiere Tiburtino. — Sabato 11 febbraio: S. Teresa al Corso d'Italia. - S. Francesco a Ripa. — Domenica 12 febbraio : S. Carlo ai Catinari. - S. Maria Liberatrice al Testaccio. E L E C T I O SUMMI P O N T I F I C I S a a > a Tribus itaque integris diebus, 3 , 4 et 5 februarii 1922 consultationes et scrutinia P a t r u m p e r d u r a v e r e : t a n d e m die 6 mensis, q u a e fuit feria secunda h e b d o m a d a e ante Septuagesimam, feliciter in S u m m u m Pontificem electus est E m u s ac R m u s D n u s Cardinalis ACHILLES R A T T I , qui E m o Cardinali Decano, nomine totius Sacri Collegii, requirenti « Acceptasne electionem de te canonice factam in S u m m u m Ponti« ficem », affirmative respondit. E i d e m q u e iterum p e r c o n t a n t i : « Quo« modo vis vocari », r e s p o n d i t : P i u s XI. a De hisce r e b u s faustissime gestis, illico R. P. D. Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum idemque P r o t o n o t a r i u s Apostolicus, Carolus Respighi, i n s t r u m e n t u m redegit in h a n c formam : ACTUS ACCEPTATIONIS SUMMI PONTIFICATUS In nomine Domini. Amen. Ego Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus et Sanctae Sedis Caeremoniarum Praefectus ex officio rogatus, attestor et omnibus notum facio Eminentissimum et Reverendissimum Dominum ACHILLEM titulo Ss. Silvestri et Martini in Montibus S. R. E. Presbyterum Cardinalem RATTI, Archiepiscopum Mediolanensem, acceptasse electionem canonice de Se factam in Summum Pontificem, Sibique |nomen imposuisse : « Pius DECIMUS PRIMUS », ut de hoc publica quaecumque instrumenta confici possint. Acta haec sunt in Conclavi post obitum fel. rec. Benedicti PP. XV, hac die sexta mensis februarii anno Domini MCMXXH, testibus adhibitis atque rogatis, Rmo Dno Aloisio 133 Electio Summi Pontificis Sincero Sacri Collegii Secretario et Rmis DD. Iosepho Tani et Ioanne Baptista Menghini, Apostolicarum Caeremoniarum Magistris. ALOISIUS SINCERO, a Secretis S, Collegii. Ioseph Tani, Apost Caerem. Magister. Ioannes Bapt. Menghini, Apost. Caerem. Magister. Carolus Respigfii, Protonotarius Apostolicus, Caerem. Apost. Praefectus. Papali veste iuxta morem i n d u t u s , statim Pontifex a p o s t o l i c a m impertivit benedictionem Emis Cardinalibus, e o r u m q u e prima excepit obsequia, vulgo adorationem. P o s t e a E m u s Cardinalis Decanus, Magistris C a e r e m o n i a r u m comit a n t i b u s , a n u l u m piscatorium digito induxit Pontificis, qui illum P r a e fecto C a e r e m o n i a r u m tradidit, ad nomen in eo Suum insculpendum. PROMULGATIO Interea populo exspectanti, e superiore porticu Basilicae Vaticanae laetissimum praeconium d a b a t E m u s Cardinalis Caietanus Bisleti, Diaconorum p r i o r : ANNUNTIO ET VOBIS REVERENDISSIMUM SUIT GAUDIUM DOMINUM MAGNUM, HABEMUS PAPAM ACHILLEM R A T T I , EMINENTISSIMUM QUI SIBI NOMEN IMPO- : PIUS XI. I m m e n s u s inde p l a u s u s multitudinis eo vel magis invaluit cum rescitum est mox Pontificem ex eodem loco primam Apostolicam B e nedictionem populo esse i m p e r t i t u r u m . Ac revera paulo post S u m m u s Pontifex e fenestra porticus in forum prospicienti apparuit, o m n i b u s vehementer conclamantibus. Ubi vero t u r b a intenta conticuit, Pius P P . XI elata firmaque voce benedictionem iuxta Caeremoniale R o m a n u m sollemniter impertivit, et p o p u l u m laeta acclamatione plaudentem peram a n t e r iterum atque iterum salutavit, a n t e q u a m in s u a s se conferret aedes. Significatum p o r r o ex officio est, per ministerium Excmi Mareschalli Conclavis, S u m m u m Pontificem, h a n c p r i m a m Benedictionem ad cunctas q u o t q u o t s u n t gentes et civitates extendisse Animo Suo, t a m q u a m p r a e n u n t i a m et auspicem universalis exoptatae pacificationis. 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale RESERATIO CONCLAVIS Antequam statuta reserationi Conclavis hora advenisset, Emus P. D. Guilelmus tit. S. Clementis S. R. E. Presb. Cardinalis O' Connell, Archiepiscopus Bostoniensis, mox ad Urbem appulsus, vehementer se desiderare professus est ut statim ad Beatissimum Patrem et ad Collegas suos admitteretur. Cuius optatis piissimis factum est satis, ad rem instrumento rogato ut sequitur: * In n o m e di Dio. Amen. Sede Vacante per la seguita morte della Santa Memoria di Benedetto P a p a XV. I s t r u m e n t o dell'entrata in Conclave di Sua Eminenza R e v m a il Signor Cardinale Guglielmo O' Connell, Arcivescovo di Boston, il giorno 6 febbraio 1922. Io Giuseppe Wilpert, Sotto Decano del Collegio dei Protonotarii Apostolici, a richiesta di S. E. il Sig. Principe Don Ludovico Chigi Albani della Rovere, Maresciallo perpetuo di S a n t a R o m a n a Chiesa, Custode del Conclave, Nobile Patrizio Coscritto R o m a n o , Principe del Sacro R o m a n o Impero, ecc., mi sono recato al Vaticano nella sua presente residenza già di Mons. Maestro di Camera ora assegnata alla prelodata Eccellenza Sua per la custodia del p r e s e n t e Conclave, e che trovasi a m e t à della scala n u o v a che conduce al Cortile di S. D a m a s o . , Acceduto colà e introdotto nei suoi a p p a r t a m e n t i vi ho rinvenuto S. E. il Sig. Principe D. Ludovico Chigi Albani della Rovere, residente o r d i n a r i a m e n t e nel palazzo della Farnesina, in Via L u n g a r a , N. 230. Avendo la prelodata Eccellenza Sua avuto avviso che S. E. R e v m a il Sig. Cardinale Guglielmo 0' Connell, Arcivescovo di Boston, giunto in R o m a dopo la chiusura del Conclave sarebbe venuto in questo stesso giorno nella sua Residenza per quindi e n t r a r e in Conclave, ha dato le o p p o r t u n e disposizioni per il ricevimento della Eminenza Sua. Alle ore 14 giunto avviso che la E m i n e n z a Sua era alla porta d'ingresso del Palazzo, FEccmo Sig. Principe è a n d a t o ad incontrarla all'ingresso del suo a p p a r t a m e n t o , ed introdottala insieme al suo Conclavista e ad altre pergone che l'accompagnavano, si è i n t r a t t e n u t o con Sua Eminenza, finché n o n è giunto avviso che l'Eccmo Sig. Principe era atteso alla porta del Conclave a richiesta degli Eminentissimi Cardinali. Acceduto S. E. il Sig. Principe colà accompagnato da me infrascritto Sotto Decano del Collegio dei Protonotari Apostolici, dal R m o Mons. Gio- 135 Meseratio Conclavis vanni Biasiotti, Chierico della R. Camera Apostolica e dal Sig. Bartolomeo Farelli Segretario e Cancelliere della stessa R. Carnera Apostolica, e seguito dalla s u a nobile Corte, dal C o m a n d a n t e la t r u p p a Svizzera, e circondato dalle guardie Svizzere, n o n c h é seguito dai testimoni Signor Principe Don Giuseppe Lancellotti e dal Sig. Principe Don Sigismondo Chigi della Rovere, è stato richiesto a n o m e del S. Collegio di aprire la porta. E s t r a t t a la chiave dalla b o r s a ed osservata prima a t t e n t a m e n t e la integrità della chiusura precedente come al rogito del giorno 2 febbraio u. s. ha effettivamente aperta la porta medesima. I n t a n t o è sopraggiunta colà Sua E m i n e n z a R e v m a col suo Conclavista. Scambiatisi doverosi offici fra l'Eminentissimo Card. Camerlengo e Sua E m i n e n z a ora introdotta, n o n c h é con S. E. il Sig. Principe, ha la stessa Eccellenza sua proceduto all'esatta chiusura della porta suddetta. E s a u r i t a in tal guisa la onorificentissima incombenza del suo officio, l'Eccmo Sig. Principe accompagnato e circondato come sopra si è ricondotto nel suo a p p a r t a m e n t o portando seco, secondo il costume, la b o r s a delle chiavi. Delle quali cose, da me infrascritto Sotto Decano del Collegio dei P r o t o n o t a r i Apostolici vedute ed osservate, ho rogato, in solidum col R m o Mons. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. Camera Apostolica e col Sig. Bartolomeo Farelli Segretario e Cancelliere della stessa Camera Apostolica, il presente Istromento affinchè sempre ed in ogni futuro tempo ne apparisca la verità. Atto fatto in R o m a nel Palazzo Apostolico nell'appartamento soprindicato di Sua Eccellenza il Sig. Principe, presenti, ecc. LUDOVICO CHIGI ALBANI DELLA ROVERE, Maresciallo di S. C. e C u s t o d e del Conclave. Bartolomeo Farelli, Segr. e Cariceli, della B. C. A. Giuseppe Lancellotti, teste. Sigismondo Chigi della Rovere, teste. Così è. Mgr. Giuseppe Wilpert, Protonot. Apost, di numero Partie. Sac. Aristodemo Pulci, Segr. del Coli, dei Proton. Ap. d. n. 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Eminentissimus Pater ingressus laetans se iunxit ceteris Patribus Cardinalibus ad nova obsequia, vulgo secundam adorationem, quae Beatissimo Patri in Sixtino Sacello horis pomeridianis praestita de more fuere. Quibus peractis, extra et intra clausura Conclavis tollebatur, ad cuius rei gestae memoriam, solemne instrumentum in hanc formam rite exaratum est. ISTROMENTO DI APERTURA SOLENNE DEL CONCLAVE In Nome di Dio. Amen. Sotto il Pontificato di S u a Santità Pio PP. UNDECIMO L'anno primo del Pontificato correndo l'Indizione R o m a n a u n d e cima. 11 giorno 6 febbraio millenovecento ventidue. Io Giuseppe Wilpert, Sotto Decano del Collegio del P r o t o n o t a r i Apostolici, a richiesta di S. E. il sig. Principe D. Ludovico Chigi Albani della Rovere, Maresciallo perpetuo di S. R. Chiesa, Custode del Conclave, Nobile Patrizio Coscritto R o m a n o , Principe del S. R. Impero, ecc., mi sono recato in Vaticano nella s u a presente residenza, già di Monsig. Maestro di Camera, ora assegnata alla prelodata Eccellenza Sua per la custodia del presente Conclave, e che trovasi nella Scala n u o v a che conduce al Cortile di S a n Damaso. Acceduto colà e introdotto nei suoi a p p a r t a m e n t i vi ho rinvenuto S. Ecc. il Sig Principe D. Ludovico Chigi Albani della Rovere, residente ordinariamente nel suo Palazzo della Farnesina, in via della Lungara, 230. N e P m e n t r e che la prelodata Eccellenza Sua aveva avuto incerto sentore che nello scrutinio di q u e s t a mattina erasi eseguita l'elezione del Sommo Pontefice, si è inteso il s u o n o festivo delle c a m p a n e di S. Pietro e contemporaneamente le acclamazioni del popolo all'annuncio che veniva fatto d a l l ' E m o Card. Gaetano Bisleti sulla loggia principale della facciata della Basilica di S. Pietro, essere stato canonicameute eletto il Sommo Pontefice nella persona del Cardinale ACHILLE RATTI, arcivescovo di Milano. C o n t e m p o r a n e a m e n t e la prelodata Eccellenza Sua ha avuto partecipazione dal Rev. Monsig. Luigi Sincero, Segretario del S. Collegio, che il S. Collegio notificavagli la elezione avvenuta del Supremo Gerarca ed era in seguito avvisata che nel pomeriggio sarebbesi proceduto all'apertura delie porte del Conclave. Beseratio Conclavis 137 Conformemente a ciò l'encomiato Sig. Principe, preceduto dai suoi familiari, accompagnato da me infrascritto Sotto-Decano dei Protonotari Apostolici, dall'Illmo e R e v m o Monsig. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. Camera Apostolica e dal sig. Bartolomeo Farelli Segretario e Cancelliere della stessa R. Camera Apostolica, dai Capitani delle Rote, dal Sig. Comm. Costantino Sneider, architetto del Conclave e dai testimoni Eccmi Sig. Principe D. Giuseppe Lancellotti e Sig. Principe D. Sigismondo Chigi della Rovere, u n i t a m e n t e alla s u a Corte e ad alcuni uomini della Guardia Svizzera si è avviato alla porta principale dei Conclave. Acceduto coi à e constatata l'integrità della chiusura esterna, con le chiavi che seco portava nella consueta borsa, ha aperto la porta al di fuori, m e n t r e altrettanto opera vasi al di dentro. Previ ordini dati dall' Eccellenza Sua che n i u n o penetrasse allora per la porta del Conclave, lasciata colà la s u a Guardia Svizzera, S u a Eccellenza seguito da me infrascritto Sotto-Decano dei Protonotari Apostolici, dal Rev. Monsig. Giovanni Biasiotti, dal sig. Bartolomeo Farelli e dagli altri sunnominati Signori, si è inoltrato nell'interno fino alla porta della Cappella Sistina; e, constatato che la seconda adorazione aveva già avuto luogo, e che il S. P a d r e e gli Emi Signori Cardinali già erano usciti dalla Cappella Sistina ed erano ritornati nei loro privati appartamenti, lo stesso Sig. Principe Maresciallo seguito dalla sua Corte e dagli altri personaggi, come sopra, si è recato nel provvisorio appart a m e n t o di Sua Santità, sito nella seconda loggia, dove già abitava l'Elemosiniere Segreto, ed ivi ha avuto l'onore di essere ricevuto dal Santo P a d r e , il quale lo ha onorato con indubbi segni di soddisfazione. Il Sig. Maresciallo ha presentato poi il suo seguito e da ultimo rinn o v a n d o l'espressione della sua devozione, è stato ammesso al bacio della m a n o ed ha ricevuto l'Apostolica Benedizione. Il prelodato Sig. Principe, accompagnato sempre come sopra dalle Guardie Svizzere, si è restituito nel suo a p p a r t a m e n t o , da dove ha ringraziato la Guardia suddetta. Delle quali cose, perchè in ogni tempo ne resti p e r p e t u a memoria, io infrascritto Sotto-Decano dei Protonotari Apostolici ne ho rogato in solidum col R e v m o Monsig. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. Camera Apostolica e col Sig. Bartolomeo Farelli, Segretario e Cancelliere della stessa R, Camera Apostolica, il presente istromento ad istanza del prelodato Sig. Principe. Atto fatto in R o m a nel Palazzo Apostolico Vaticano nell'appartam e n t o sopra indicato di S. E. il sig. Principe D. Ludovico Chigi Albani Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 della Rovere, presenti i già nominati Signori, cioè i Capitani delle R o t e , l'Eccellentissimo sig. Principe D. Giuseppe Lancellotti, l'Eccellentissimo sig. Principe D. Sigismondo Chigi della Rovere, quali testimoni. LUDOVICO Principe CHIGI ALBANI DELLA ROVERE, Maresciallo di S. G. e Custode del Conclave. Giovanni Biasiotti, Chierico della R. C. Ap. Bartolomeo Farelli, Segretario e Cancelliere della R. C. A. Giuseppe Alessandri, Capitano del Conclave. Gaetano Senni, Capitano del Conclave. Filippo F a u s t o Marucchi, Capitano dèi Conclave. Enrico Alessandri, Capitano del Conclave. Giuseppe Lancellotti, teste. Sigismondo Chigi della Rovere, teste. Costantino Sneider, Architetto. Così è. Mons. Giuseppe Wilpert, Sotto-Decano dei Protonotari Apostolici di numero part. Sac. Aristodemo Pulci, Segretario del Coli, dei Prot. Ap. d. n. p. Die 7 februarii, hora 11,30, in Sacello Sixtino, Beatissimus Pater, tertio obedientiam, vulgo adorationem, Eminentissimorum Patrum Cardinalium excepit, dum chorus hymnum Ambrosianum musicis concentibus efferebat. Recitatis vero ab Emo Card. Vincentio Vannutelli, S. C. Decano, orationibus pro gratiarum actione et pro Pontifice, Benedictionem Apostolicam peramanter impertivit, atque, relicta cella ubi tempore Conclavis deguerat, in aulas Pontificias ingressus est. CORONATIO SUMMI PONTIFICIS Ad solemnia Coronationis Summi Pontificis congruenter asperitati hyemis aptanda, haec edita est a Praefecto Caeremoniarum Apostolicarum: INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA DOMI DIMISSO EXEMPLARI Ssmi D. N. Pii P a p a e XI Coronationis solemnia in Basilica Vaticana fient Dominica in Septuagésima, die 12 mensis februarii 1922, h o r a octava cum dimidio. Coronatio Summi Pontificis 139 E m i et R m i DD, Cardinales, vestibus et calceamentis rubris, ad P a r a m e n t o r u m a u l a m in prima contignatione Palatii Apostolici accèdent, ut cappas r u b r a s c u m pellibus ermellineis a s s u m a n t . Deferre iterim facient ad sacellum S. Gregorii, in eadem Basilica, amictum, m i t r a m serico-damascenam, velum pro eadem sustinenda, sacrum p a r a m e n t u m coloris albi suo Ordini p r o p r i u m , videlicet: C a r dinales Episcopi pluviale ex tela argentea simplici cum formali et s u p e r pelliceo; Presbyteri casulam opere phrygio o r n a t a m ; Diaconi vero dalmaticam similiter o r n a t a m , et omnes superpelliceum pro Caudatario, qui i n d u e t u r consueta crocea super vestem violaceam. RR. DD. P a t r i a r c h a e , Archiepiscopi, Episcopi, ceterique in Aula s u p r a porti cum Basilicae cappas seu vestes sibi congruentes a s s u m e n t ; et in Basilicam descendentes in sacello S. Sebastiani convenient. Deferre q u o q u e faciant in sacellum c h o r i : Episcopi a m i c t u m , pluviale ex tela argentea et m i t r a m l i n e a m ; Abbates (locum in Cappella habentes), amictum, pluviale ex serico damasceno et m i t r a m l i n e a m ; Praelati vero, exceptis Protonotariis, superpelliceum. S s m u s D. N., Cardinalium comitante Collegio, per scalam q u a e ducit ad sacellum Ssmi Sacramenti in Vaticanam Basilicam d e s c e n d e n s , in Sacrario sacra p a r a m e n t a assumet, et in dicto sacello, Canonicos et Clerum Basilicae ad pedis osculum recipiet. Adorato Venerabili Sacramento in sacello S. Ioseph exposito, sella gestatoria vectus, ad S. Gregorii sacellum accedet, ibique DD. Cardinales ad osculum m a n u s et Episcopos ad osculum pedis excipiet. Pontificali Benedictione a Ssmo D. N. impertita, DD. Cardinales sacra p a r a m e n t a induent, Caudatarii superpelliceum et velum pro mitra. P r a e t e r C a u d a t a r i u m u n u s vel duo t a n t u m nobiles familiares DD. Cardinales c o m i t a b u n t u r . Interim in sacello Chori R m i Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi et Abbates (locum in Cappella habentes) pluviale; Poenitentiarii Vaticani c a s u l a m ; Clerici R. C. A., Votantes Signaturae et tres priores sacrae R. Rotae Auditores superpelliceum a s s u m e n t . Ex iisdem Auditoribus, qui Subdiaconi m u n e r e fungetur p a r a m e n t a in ipso Gregoriano sacello, ceteri amictum et tunicellam in eodem Choro, ubi et pluvialia alba Sacri Consistorii Advocati, a s s u m e n t . Decanus Signaturae Votantium m o n e a t septem ex suis collegis, qui in Acolythorum officio ministrent ; m o n e a t q u o q u e octo ex Referendariis, qui, induti rocchetto s u b mantelletto, praesto sint ut baldachini h a s t a s s u p r a Pontificem in supplicatione ab eodem sacello ad altare maius sustineant, q u a s post Missam u s q u e ad sacellum B. M. V. Perdolentis défèrent. 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale C a n t a t a h o r a Nona et reliquis de more peractis, processionali ordine, ad altare SS. Apostolorum Pontifex deferetur. P o s t Confessionem DD. tres Cardinales Episcopi priores orationes super Pontificem recitabunt. Thurificatione peracta, Pontifici in Solio sedenti, DD. Cardinales, pedem, m a n u m et faciem osculando, obedientiam p r a e s t a b u n t : Episcopi ad pedis et genu, Abbates et Poenitentiarii autem ad pedis t a n t u m osculum admittentur. Missa absoluta, s u p r a eminens suggestum a n t e confessionem B. Petri a Cardinali Diacono Priore Pontifex solemniter coronabitur; Benedictionem solemnem impertietur, et Plenariam Indulgentiam elargietur. Emi DD. Cardinales in B. M. V. Perdolentis sacello cappas reassument, ibique, S u m m o Pontifici pontificalibus indumentis exuto, Eminentissimus Decanus, totius Sacri Collegii n o m i n e , fausta feliciaque augurabitur. I n t i m e n t u r itaque omnes singuli Emi ac R m i DD. S. R. E. Cardinales, P a t r i a r c h a e , Archiepiscopi, Episcopi t a m Solio assistentes q u a m n o n assistentes, Vicecamerarius, Princeps Solii, Auditor R. C. A., Antistes P o n t . Domui praepositus, Magnus Magister Sacri Hospitii, Protonotarii Apostolici, Abbates et Generales O r d i n u m mendicantium (locum in Cappella habentes), S. R. Rotae Auditores, R. C. A. Clerici, Signaturae Votantes, Sacrae Consistorialis Aulae Advocati, Poenitentiarii Vaticanae Basilicae, P r o c u r a t o r e s t a m Ordinum regularium q u a m Sacri Palatii Apostolici, Cubicularii et Officiales ceterique intimari soliti. De m a n d a t o Sanctissimi D. N. P a p a e CAROLUS RESPIOHT, Proton. Apost., Caerem. Praefectus. Ritu splendidissime absoluto, Emus ac Rmus Card. Vannutelli S. Collegii Decanus, Purpuratorum Patrum Senatus omina et vota nobilissimis hisce verbis expromit: Beatissime Pater, Dignetur Sanctitas Vestra fausta h a c die Vestrae in Petri Cathed r a m exaltationis, Cardinalium gratulationes et vota benigne excipere, q u a e , totius Sacri Collegii nomine, laeto animo Cardinalis Decanus porrigere gestit. L a e t a m u r equidem cum orbe universo eum ad supremam Pontificis dignitatem evectum esse, cuius electio et divinae Maiestati grata, et Ecclesiae regimini salubris, et Iesu Christi regno in terris dilatando apprime apta videatur. G oronatio Summi Pontificis m Id p r a e m o n s t r a r i t u m a s s u m p t u m a Te n o m e n T u a e c o n s o n u m pietati, t u m l a r g a illa d o n o r u m copia q u a Te divina benignitas ditavit. Accedunt eximia merita, q u a e constanti studio et labore in Religionis defensionem et ecclesiasticae disciplinae observantiam, historicis documentis perquisitis, libris editis, difficillimis m u n e r i b u s perfunctus, Tibi comparasti. Divi Ambrosii et Caroli Borromaei spiritu i m b u t u s iam agnoscebaris cum ad insignem Mediolanensem Sedem missus fuisti: sed t a m cito illi bonum P a s t o r e m te ostendisti, ut quasi raptim, sed Deo sic disponente, ad p a s c e n d u m altiore de loco Iesu Christi gregem fueris assumptus. Diu n u n c ac prospere, o m n i u m P a t e r et Magister, in Petri Sede m a n e a s , p r o u t populi nobiscum Ominantur, Sanctae Sedis s a l u t a r e m actionem, perturbatio hisce t e m p o r i b u s , experti ac in illam confisi. Heres m a g n a n i m i t a t i s Pii IX, sapientiae Leonis XIII, firmitatis Pii»X, Benedicti XV charitatis, faxit Deus ut Undecimus P i u s verae pacis instaurationem assequatur,,cui operi t a m impense a m a n t e r q u e Benedictus adlaboravit, atque ita Christus in Suo Vicario magis magisque inter gentes honorificetur. Velis interim, Beatissime Pater, peculiaris Benedictionis Apostolicae dono Sacrum Collegium u n i v e r s u m recreare, quo ftet ut ad Sanctitatis Vestrae latus, eiusque ductu, gravibus suis m u n e r i b u s alacriter utiliterque respondeat. Ad haec Beatissimus Pater peramanter ita respondit: Pro iis q u a e t a m h u m a n i t e r , t a m pie, t a m religiose, nomine non solum tuo verum etiam o m n i u m P u r p u r a t o r u m P a t r u m , eminentissime et colendissime Domine, dixisti, gratias tibi et toti p u r p u r a t o Collegio quam m a x i m a s et ago et h a b e o . Vestrae enim in me t a m grandis caritatis et pietatis aeternum m e m o r a e t e r n u m q u e gratus ero. Faxit Deus ut vota q u a e in Ecclesiae b o n u m , in salutem a n i m a r u m inque pacificationem gentium et populorum promebas, q u a m ditissime impleantur. U t i n a m a u t e m adsit mihi spiritus verae et magnae illius sanctitatis q u a e in Ambrosio et Carolo t a m magnifice claruit; u t i n a m adsit etiam, u n a cum spiritu, sapientiae quo Leo XIII polluit, spiritus ille christianae t u m in Deum t u m in h o m i n e s pietatis cuius in u t r o q u e Pio t a n t u s et tam' beneficus fuit splendor. ACTA, vol. XIV, ii. 5. — 32-2-922 11 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cuna enim haec o m n i a ad conciliandam a p u d D e u m et h o m i n e s g r a t i a m maxime valeant, t u m eo ipso per q u a m aptissima s u n t ad pers e q u e n d u m perficiendumque illud universalis pacificationis opus, in q u o Benedicti P a p a e XV, P a t r i s desideratissimi, m e r i t u m m a x i m u m et gloria praecipua fuit m a n e t q u e . Interim q u a e c u m q u e fausta, q u a e c u m q u e prospera, q u a e c u m q u e fortunata det tibi totique P u r p u r a t o r u m Collegio et universae Ecclesiae benedictus Deus, sicut indignissimus Vicarius eius benedicens rogat-, Denique, cum Beatissimus Pater ad suas rediturus Aedes, ab Eminentissimo Patre Cardinali Sacri Collegii Decano edoctus fuisset, ingentissimam multitudinem in foro adhuc praesentiam Pastoris et Magistri sui inexplebili cupiditate desiderare, licet hora serior esset, in transitu, èx fenestra porticus superioris Basilicae in forum prospicienti, se conspectui dare ac Benedictionem Suam super populum maxima laetitia gestientem et ovantem, paterno nutu et animo iterare dignatus est. SSMI DOMINI NOSTRI PII PP. XI CURRICULUM VITAE N a t u s in oppido Desio archid. Mediolanensis die 31 die 20 Sacerdotio a u c t u s R o m a e . In Doctores Bibliothecae A m b r o s i a n a e adscitus mense Mediolani . mense E i u s d e m Bibliothecae P r a e s e s electus . . e 6 P r a e l a t u s Domesticus renunciatum. . . . e 1 P r a e s e s Bibliothecae Apostolicae Vaticanae die 14 C a n o n i c u s patriarchalis Basilicae Vaticanae e 28 P r o t o n o t a r i u s Apostolicus s u p r a n u m e r u m maii 1857 decembris T879 novembri martio martii septembris » octobris 1888 1907 1907 1914 1914 1914 D e p u t a t u s in Visitatorem Apostolicum Poloniae die 25 et finitimarum regionum N u n t i u s Sedis Apostolicae in Polonia . Archiepiscopus N a u p a c t e n s i s publicatus in G on sistorio . . . . . . . . . . . die 6 iunii 1919 die 3 iulii 1919 octobris aprilis 1919 1921 iunii 1921 » februarii 1921 1922 » 1922 die 28 — Consecratus Varsaviae die 19 Archiepiscopus Adanensis S. R. E. Cardinalis tit. Ss. Silvestri et Martini in Montibus creatus et publicatus in Consistorio die 13 die 13 Archiepiscopus Mediolanensis die 6 Ad S u m m u m Pontificatum electus Solemniter c o r o n a t e . . aprilis . . . . . . die 12 S. Poenitentiaria Apostolica, ACTA 143 TRIBUNALIUM SACKA POENITENTIABIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) INDULGENTIAE APOSTOLICAE QUAS SSiVÌUS D. N. PIUS P P , XI IN AUDIENTIA D. CARD. MAIORI POENITENTIAv RIO IMPERTITA DIE 17 FEBRUARII 1922 LARGITUS EST. Monita 1. R e s aptae ad recipiendam benedictionem pro Indulgentiis Apostolicis lucrandis sunt t a n t u m m o d o coronae, rosaría, cruces, crucifixi, parvae statuae, n u m i s m a t a , d u m m o d o n o n sint ex s t a n n o , p l u m b o , vitro aliave simili materia, q u a e facile confringi vel consumi possit. 2. i m a g i n e s Sanctorum alios ne repraesentent q u a m rite canonizatos vel in p r o b a t i s martyrologiis relatos. 3. Ut quis valeat Indulgentias Apostolicas lucrari necesse est ut aliquam ex r e b u s benedictis ab ipso S u m m o Pontifice, vel a sacerdote facultate praedito, super se deferat a u t in domo s u a decenter retineat. 4. Ex expressa S S . Domini nostri declaratione, per Apostolicarum i n d u l g e n t i a r u m concessionem nullatenus derogatur Indulgentiis a S u m mis Pontificibus iam alias forte concessis pro precibus, piis exercitiis Tel operibus infra recensendis. Indulgentiae 1. Quisquis saltem semel in h e b d o m a d a recitare consueverit coron a m Dominicam, vel aliquam ex coronis B. Mariae Virginis, vel r o s a r i u m a u t saltem eius tertiam partem, r e i divinum officium, vel officium parvum eiusdem B. Mariae Virginis, vel integrum officium Defunctorum a u t saltem vesperas a u t n o c t u r n u m cum laudibus, vel psalmos poenitent i a e a u t graduales, vel consueverit in ecclesia christianam catechesim tradere, a u t domi illam suos filios, propinquos vel famulos docere, vel in carceribus detentos a u t aegrotantes in nosocomiis misericorditer invisere, vel p a u p e r i b u s q u o m o d o c u m q u e opitulari, vel Missae interesse e a m ve, si fuerit sacerdos, celebrare, servatis solitis conditionibus confessionis sacramentalis, sanctae Communionis et alicuius orationis ad m e n t e m S u m m i Pontificis, lucrabitur Indulgentiam plenariam diebus Nativitatis Domini, E p i p h a n i a e , Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes, SS. Trinitatis, Corporis Domini eiusdemque SS. Cordis; Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Nativitatis et i m m a c u l a t a e Conceptionis Atta Apostoìieae Seáis - Commentarium ufficiale B. Mariae Virginis; Nativitatis S. Ioannis B a p t i s t a e ; u t r i u s q u e festi S. l o s e p k Sponsi B. Mariae Virginis; Ss. Apostolorum Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Thomae, Philippi et Iacobi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Iudae, Matthiae, a t q u e O m n i u m Sanctorum. %. Si quis vero ad sacramentalem confessionem ac ad sanctam Communionem minime accesserit, corde t a m e n contritus ad mentem S u m m i Pontificis aliquantisper precatus fuerit, singulis diebus s u p r a recensitis necnon aliis festis Domini et B. Mariae Virginis, Indulgentiam lucrabitur septem a n n o r u m totidemque q u a d r a g e n a r u m ; diebus Dominicis ceterisque per a n n u m festis de praecepto, indulgentiam q u i n q u e a n n o r u m totidemque q u a d r a g e n a r u m ; quovis, d e m u m , alio a n n i die, Indulgentiam t r e c e n t o r u m dierum. 3. I n s u p e r quisquis, aliquod, ex praedictis pietatis vel charitatis operibus expleverit, quoties id peregerit, q u i n g e n t a r u m dierum Indulgentiam acquiret. 4. Quisquis ad aeris campani signum sive m a n e , sive meridie, sive vespere orationem vulgo Angelus Domini, tempore autem paschali Regina caeli, aut, eas ignorans, semel Pater noster eum Ave Maria; itemque s u b p r i m a m noctis h o r a m , edito pro Defunctorum suffragio c a m p a n a e signo, psalmum De profundis vel, si e u m nesciat, Pater noster cum Ave Maria recitaverit, acquiret Indulgentiam centum dierum. 5. E a n d e m Indulgentiam acquiret qui quavis feria sexta de P a s s i o n e et morte D. N. Iesu Christi a l i q u a n t u l u m pie cogitaverit terque Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam devote recitaverit. 6. Qui s u a m conscientiam excusserit et peccata sua sincere detes t a t o fuerit cum proposito se emendandi, devoteque recitaverit Pater noster, Ave Maria et Gloria Patri in honorem Ssmae Trinitatis, a u t in m e m o r i a m Quinque Vulnerum D. N. Iesu Christi, .consequetur Indulgentiam trecentorum dierum. 7. Quisquis pro fidelibus oraverit qui s u n t in t r a n s i t u vitae, vel saltem pro iis semel dixerit Pater noster cum Ave Maria, c e n t u m dierum Indulgentiam lucrabitur. 8. Quisquis, d e m u m , in mortis articulo constitutus, animam suam devote Deo commendaverit et, iuxta instructionem fel. rec. Benedicti XIV in Const. q u a e incipit Pia mater 5 aprilis 1747, p a r a t u m se exhibuerit obsequenti animo mortem, a Deo opperiri, et vere poenitens, confessus ac S. Communione refectus vel, si id nequiverit, saltem contritus invocaveri t corde, si labiis sit impeditus, S s m u m n o m e n Iesu, plenariam Indulgentiam consequetur. Datum Romae, ex S. Poenitentiaria Apostolica, die 17 februarii \9°2% B e r n a r d u s Colombo, S. P. Regens. L. © S.. Io. Bapt. Menghini, Substitutus.. Annus XIV - Vol. XIV 15 Martii 1922 Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP, XI MOTU PROPRIO 9E PRAESCRIPTIONIBUS CONSTITUTIONIS PIANAE « VACANTE SEDE APOSTOLICA» ALIQUA EX PARTE INNOVANDIS. PIUS PP. XI Cum proxime ex occasione Conclavis, in quo, arcano Dei providentis consilio, ad catholicae Ecclesiae principatum, nullis Nostris meritis, evecti sumus, omnia, quae ad Apostolicam Sedem vacantem et ad Romani Pontificis electionem pertinent, ad praescripta dirigerentur Constitutionis Apostolicae, quam s. m. decessor Noster Pius X die xxv mensis decembris an. MCMIV ediderat, ipsi -VV. FF. NN. S. R. E. Cardinales in coetibus cotidie habitis, qui Congregationes generales praeparatoriae vocantur, optare se significarunt, ut posthac aliquod eius Constitutionis caput sic mutaretur, quemadmodum rerum temporumque ratio postularet. Itaque, re attente perpensa, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Motu proprio ac certa scientia, haec, quae sequuntur, decernimus atque edicimus : I. Derogantes iis, quae in Constitutione Pii X Vacante Sede Apostolica tit. II, cap. i, n. 33 praescribuntur, ut Cardinalibus, qui longius absunt, fiat Urbem tempore adeundi ACTA, vol. XIV, n. 6. — 15-3-S>2á. . 12 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale facultas, decem dierum moram, quae, post diem obitus Summi Pontificis, ad Conclave ineundum dabatur, ad quindecim solidos dies prorogamus; praetereaque Sacro Cardinalium Conlegio potestatem facimus ingressus in Conclave etiam per alios duos tresve dies proferendi, ea tamen lege, ut decem et octo ad summum* diebus elapsis, Cardinales, quotquot praesentes aderunt, statim Conclave ingrediantur et ad electionis negotium procedant. Quod vero attinet ad novendialia, servatis iis quae in memoratae Constitutionis tit. I, cap. v, n. 26 leguntur de exsequiis, tribus postremis diebus, sollemniore ritu persolvendis, Cardinales, in primo eorum conventu, praefinient dies, quibus sex priora habenda sint. II. Quod in eadem Constitutione decernitur tit. II,, cap. n, n. 3 8 , ita volumus observari, ut cuilibet Cardinali,, quamvis liberum sit duobus servientibus, clericis, vel laicis, vel uno clerico et uno laico uti, liceat tamen unum solum eumque laicum in Conclave secum adducere. Quod vero additur de servientibus Cardinali infirmo concedendis, id omnino immutatum esto. III. Legem, quae de Communione a Cardinalibus facienda habetur in Piana illa Constitutione tit. II, cap. v, n. 5 4 , sic novamus, ut liceat cuilibet Cardinali sacrum facere ; qui vero, quavis de causa, se a sacro peragendo abstinuerim is in designato sacello et consueta Missa ad sacram Synaxim accedat. Iubemus autem Nostras has Litteras Motu proprio datas legi coram omnibus S. R. E. Cardinalibus praesentibus, in prima Congregatione generali, quae post obitum Summi Pontificis habebitur. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae apud Sanctum Petrum die i mensis Martii, an. M C M x x i i , Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 147 LITTERAE APOSTOLICAE CUSTODIA ET PROCURATIO SANCTUARII B. M. V. AD RUPES ET CONTINENTIUM AEDIUM, IN DIOECESI NEPESINA, DENUO COMMITTITUR MINORIBUS E P R O VINCIA SAXONIAE. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — S a n c t u a r i u m B. Mariae Virginis ad R u p e s , q u o d valli Suppentoniae, h a u d ita procul a Nepesina u r b e , impendet, et a finitimis populis celebratur, praesertim ex quo pius illius solitudinis incola Iosephus Andreas Rodius, cum S. Benedicto Iosepho L a b r e conìunctissimus, gradibus et fornice in vivo saxo m a n u ipsius sua, cotidiano quattuordecim a n n o r u m labore, effossis, viam ad specum in media r u p e situm munivit, fel. rec. decessores Nostri Leo* XIII et P i u s X cum cordi h a b e r e n t quam maxime, a u g e n d u m eius decus utilitatesque peregrinorum, illuc magno n u m e r o confluentium, p r o v e h e n d a s q u o q u o pacto curaverunt. Alter enim vetustae cryptae custodiam cur a m q u e Franciscalibus Provinciae Saxoniae a S. Cruce d e m a n d a v i t ; alter n o n modo S a n c t u a r i u m continentesque aedes Basilicae minoris titulo ac privilegiis honestavit, declaravitque in bonis censeri Apostolicae Sedis, sed etiam decrevit, e o r u n d e m locorum s a c r o r u m custodiam et procurationem ad Minores ex ea Provincia in perpetuum pertinere, ita t a m e n ut Provinciae Minister in custodia illa ac procuratione g e r e n d a Apostolicae Sedis vice fungeretur. Sed cum, a n n o MCMXvr, Provinciae Minorum Saxonicae Minister, ob m u t a t a s ex bello r e r u m condiciones, Basilicae, coenobii a t q u e ecclesiae regimen, de consensu Pontificis, abdicasset, idem p r o x i m u s fel. rec. decessor Noster Benedictus XV putavit r e m se tempestivam facturum, si in illius locum, mun u s et iura ipsum Ministrum Ordinis Generalem suffecisset, et Sanctuarium reliquasque sacras aedes, q u a e in h u i u s veluti corpore inhaerent, eiusdem Ministri Generalis, t a n q u a m procuratoris Apostolicae Sedis, iurisdictioni proxime a t q u e immediate subiecisset. Quod quidem fecit, datis Motu proprio Litteris die x i x mensis septembris eo ipso a n n o ; Franciscalibus vero Saxonibus in p a t r i a m reversis, in coenobio ad R u p e s religiosi viri a Praeposito Ordinis delecti sedem constituerunt, qui S a n c t u a r i u m custodirent et divino cultui prospicerent. R e s se ita h a b u e r u n t continuo quinque h o r u m a n n o r u m spatio. Verumtamen, cum, bello restincto, iam nihil obsit q u o m i n u s Franciscales e Saxonia denuo Acta Apostolicae Sedis .- Commentarium Officiale 148 Sanctuarii curam suscipiant, quod, e o r u m potissimum opera, pietatis popularis, quasi q u o d d a m c e n t r u m per eam regionem effectum e s t ; c u m q u e praeterea magno e o r u m desiderio vicini oppidi cives t e n e a n t u r , utpote qui, Coenobio propiores, spiritualium beneficiorum copiam pi ofecto largiorem acceperint; rei in pristinum statum restituendae consilium, a proximo fel. rec. decessore Nostro initum luctuosissimoque eius obitu interceptum, ad effectum adducere libenter m a t u r a m u s . Itaque his Litteris, auctoritate Nostra, derogantes, ad priorem partem quod attinet, iis quae s t a t u t a s u n t Motu proprio die xix mensis septembris anni MCMXVI, custodiam ac procurationem Sanctuarii B. Mariae Virginis ad Rupes, Coenobii et r e l i q u a r u m s a c r a r u m aedium, quae veluti u n u m c o r p u s efficiunt, denuo Minoribus e Provincia Saxoniae a S. Cruce nunc u p a t a committimus, hac lege ut illius Provinciae Minister in ea custodia ac procuratione gerenda, ut antea, Apostolicae Sedis vice fungatur, salva t a m e n Praepositi Ordinis iurisdictione. Atque haec volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XX mensis februarii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD VIRUM PRINCIPEM CAMILLUM FRANCISCUM MASSIMO*. DE SOLEMNIIS TER SAECULARIBUS SANCTO P H 1 L I P P O NERIO DECRETIS. 1 Signor Principe, Se a codesto illustre Comitato R o m a n o per le feste del terzo centenario dalla canonizzazione di s a n Filippo Neri fu tanto o p p o r t u n a m e n t e diretta u n a parola d'incoraggiamento e di encomio dall'immortale Nostro predecessore Benedetto XV, di v. m., n o n è men giusto che eguali sentimenti di p a t e r n a soddisfazione e di ' legittima gioia si esprimano da Noi che - trasferiti per divina Provvidenza a questa Cattedra di s a n Pietro dalla sede di san Carlo e di Federico Borromeo, legati a m b e d u e da tenerissimi vincoli con l'Apostolo di R o m a - veniamo ad 1 De eodem argumento, cfr. infra, p. 152. Acta Pii PP. XI 149 avere verso lo stesso apostolo un titolo di particolare venerazione. Perciò non meno del compianto Pontefice, chiamato dal Signore a solennizzare la faustissima ricorrenza fra il tripudio degli angeli, Ci compiacciamo del pio e lieto avvenimento tre volte secolare, e Ci congratuliamo non solo del p r o g r a m m a con cui il Comitato R o m a n o intende farne solenne e degna commemorazione, ma dello zelo col quale esso va traducendosi in atto per mettere in piena luce l'umile e g r a n d e figura del glorioso maestro e padre della r o m a n a gioventù, nel quale si congiunsero, in mirabile e quasi s o p r a n n a t u r a l e a r m o n i a , la severa e rigorosa austerità dell'asceta con la più dolce e soave amabilità e carità evangelica. Ben di cuore pertanto facciamo voti che i prossimi festeggiamenti, raccogliendo intorno all'urna del Santo, circonfusa di novella gloria e di novello splendore, t u t t o il popolo di R o m a ed in primo luogo le balde schiere della cattolica gioventù, segnino, quasi pietra miliare nella storia gloriosa di quest'alma Città, un efficace e potente risveglio di pietà e di fede, in particolar modo divengano essi, per l'efficace intercessione di questo grande amico di p i o e degli uomini, un forte argine al dilagare di quella corruttela e miscredenza che il flagello della g u e r r a ha lasciato in triste retaggio, e siano alla tribolata u m a n i t à l'aurora di quella pace vera e d u r a t u r a che poggia soltanto sulla vita v e r a m e n t e e interamente cristiana. Con tale augurio Noi imploriamo da Dio l'abbondanza dei celesti favori s u l l ' i n t e r o Comitato R o m a n o , ed in auspicio dei medesimi impartiamo con particolare paterno affetto l'apostolica benedizione a Lei, signor Principe, lustro ed a n i m a del Comitato, ai singoli componenti del medesimo, ai benemeriti Padri Filippini, ai membri dell'Oratorio secolare della Chiesa Nuova e a tutte quelle pie persone che in qualsivoglia maniera contribuiranno a glorificar Dio nella esaltazione del glorioso atleta della fede e della carità, san Filippo Neri. Dal Vaticano, li 8 marzo 1922. PIUS PP. XI 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA BENEDICTI PP.. XV LITTERAE APOSTOLICAE INDULGENTIIS AUGETUR PIUM SODALITIUM SANCTAE UNIONIS EUCHARISTICAE REPARATRICIS IN CIVITATE MEDIOLANENSI. B E N E D I C T U S P P . XV Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — Refert ad Nos Procurator generalis Carmelitarum Excalceatorum iam inde ab a n n o MCMXIV, auctore dilecto filio Paschale Gatti, professo Tertii Ordinis saecularis B. Mariae Virginis a Monte Carmelo et S. Teresiae a Iesu, et p r o b a n t e Episcopo Cardinali, Albana in civitate, P i a m fidelium Unionem initam fuisse titulo Sanctae Unionis Eucharisticae reparatricis potissimum ad finem promovendi frequentiam C o m m u n i o n u m et orandi a t q u e expiandi iuxta Nostram et R o m a n i Pontificis mentem. Nos Ipsi frugiferam Unionem die p r i m a mensis iulii superioris anni s u p r e m a auctoritate probavimus, e a m q u e Carmelitarum Ordini credidimus, praesertim- Archiconfraternitati sancti Foederis Eucharistici, q u a e Mediolani in ecclesia ad Ssmi Corporis Domini sedem h a b e t ; e a n d e m q u e U n i o n e m in ea ipsa Ecclesia dilectus filius Noster Achilles Ratti, Cardinalis Archiepiscopus Mediolanensis, canonice erexit propriisque munivit legibus. Nunc a u t e m cum enixae Nobis preces adhibitae sint, ut Unioni eidem peculiares n o n n u l l a s de thesauro Ecclesiae Nobis divinitus commisso indulgentias largiri de Apostolica Nostra benignitate dignemur; Nos, quibus m e m o r a t a e Unionis incrementum maxime cordi est, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Q u a m ob rem, audito dilecto filio Nostro S. R. E. Cardinali Poenitentiario Maiore, de omnipotentis Dei misericordia ac BB. Petri et Pauli Apostolorum Eius auctoritate confisi, o m n i b u s et singulis n u n c et in posterum exsistentibus Promotori generali, zelatoribus et sociis inscriptis a t q u e inscribendis in Sancta Unione Eucharistica reparatrice quoties sacram synaxim percipiant in spiritu reparationis et ad mentem S u m m i Pontificis, plenariam ; itemque si singulis annis, Nativitatis Uomini Nostri Iesu Christi, Circumcisionis, Epiphaniae, Paschatis Resurrectionis, Ascensionis, Corporis Domini, nec n o n I m m a c u l a t a e Conceptionis, Nativitatis, Annunciationis, Purificationis et Assumptionis Beatae Acta Benedicti PP. XV 151 Mariae Virginis Deiparae festis diebus, vere poenitentes et confessi ac sacra C o m m u n i o n e refecti, p r o p r i a m Unionis ecclesiam, si habeant, secus cuiusque curialem, a medietate diei praecedentis ad mediam u s q u e noctem respectivae festivitatis visitent, ibique pro christianorum principum concordia, h a e r e s u m exstirpatione, peccatorum conversione ac sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad D e u m preces effundant, quo die iniuncta pietatis opera impleant, plenariam omnium peccatorum s u o r u m indulgentiam et remissionem misericorditer in Domino conced i m u s . Zelatoribus a u t e m ac zelatricibus dictae P i a e unionis, quoties aliquem fidelem in Unionem ipsam inscribendum curaverint, iisdemque et reliquis inscriptis, quoties vel ad modestiam s e r v a n d a m in vestibus, in verbis et in operibus aliquem hortati fuerint, a u t quovis modo offensionem in Deum impediverint, vel aegrotum ad Ecclesiae S a c r a m e n t a excipienda invitaverint, toties de poenalium n u m e r o in forma Ecclesiae solita quinque a n n o s e x p u n g i m u s . P r o m o t o r i a u t e m generali et zelatoribus sacerdotibus dictae Piae Unionis veniam impertimur, ex q u a ipsi extra U r b e m cruces, sacra n u m i s m a t a , coronas precatorias et p a r v a s Domini Nostri Iesu Christi, Beatae Virginis et Sanctorum ex metallo s t a t u a s , sub unico Crucis signo servatisque servandis, in forma Ecclesiae solita benedicere q u e a n t c u m applicatione indulgentiarum q u a e n u m e r a n t u r in elencho per typos edito sub die v mensis septembris a n n o MGMXIV, n o n exclusis, quod ad rosaría et coronas precatorias, indulgentiis a S. Birgitta n u n c u p a t i s et aliis q u a e a P a t r i b u s Crucigeris appellantur. Iisdem q u o q u e P r o m o t o r i generali et zelatoribus sacerdotibus, d u m m o d o ad sacramentales confessiones excipiendas sint probati, veniam facimus, unico pariter Crucis signo, benedicendi Crucifixis, iisque applicandi plenariam indulgentiam, a q u o c u m q u e ex fidelibus in mortis articulo constitutis l u c r a n d a m , ad n o r m a m decreti S u p r e m a e S. Officii Congregationis die x mensis iunii a n n o MGMXIV dati. Ad haec i n d u l g e m u s , ut Missae q u a e ad quodlibet cuiusque ecclesiae altare rite per quemvis sacerdotem a d p r o b a t u m saecularem, seu, de Superiorum s u o r u m licentia, regularem, celebrabuntur pro anima Promotoris generalis, zelatorum, zelatricum et sociorum enunciatae u n i o n i s , ei animae pro q u a celebratae fuerint perinde suffragentur ac si fuissent ad privilegiatum altare peractae. T a n d e m largimur* ut P r o m o t o r generalis et zelatores sacerdotes pro tempore exsistentes quater in h e b d o m a d a altaris privilegiati indulto gaudeant. P o r r o permittimus, ut, exclusa plenaria in mortis articulo l u c r a n d a indulgentia, P r o m o t o r i generali, zelatoribus, zelatricibus, sociisque universis liceat plenariis supradictis ac partialibus indulgentiis functorum vita labes poenasque, si malint, expiare. Acta Apostoìieae Sedis - Commentarium Officiale P r a e s e n t i b u s perpetuis futuris t e m p o r i b u s valituris. Volumus a u t e m ut praesentium Litterarum t r a n s u m p t i s , seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo p e r s o n a e in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, ea p r o r s u s fides a d h i b e a t u r , q u a e adhiberetur ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. XXII D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die decembris MCMXXI, Pontificatus Nostri a n n o octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD VIRUM PRINCIPEM CAMILLUM FRANCISCUM MASSIMO: DE SOLEMNIIS DECRETIS SANCTO PHILIPPO NERIO, TERTIO PLENO SAECULO EX QUO IN ALBUM SANCTORUM RELATUS EST. Signor Principe, Con particolare soddisfazione del Nostro animo abbiamo appreso che i P a d r i Filippini e l'Oratorio secolare della Chiesa Nuova si apprestano a celebrare solennemente il terzo centenario dalla canonizzazione di s a n Filippo Neri, e che h a n n o affidato ad un Comitato, di cui Ella è benemerito Presidente, il compito di p r o m u o v e r e tale celebrazione. Molto opportuno Ci è s e m b r a t o il p r o g r a m m a di rendere memorabile la fausta ricorrenza, più che con la p o m p a dei festeggiamenti, con l'efficacia di manifestazioni e di opere che mirino a r i t e m p r a r e , sull'esempio di san Filippo, la fede e le virtù cristiane. Noi vogliamo sperare che in tale m a n i e r a rifulgerà di n u o v a luce la mite figura del grande Apostolo di R o m a , il quale seppe congiungere alla santità più a u s t e r a l'amabilità disinvolta ed il sorriso della festevolezza. Speriamo soprattutto che si riaccenda in mezzo ai giovani il fervore da lui acceso q u a n d o li conduceva alla visita ed all'assistenza degli infermi negli ospedali, al catechismo dei fanciulli e degli operai, e sulle t o m b e dei martiri, e q u a n d o , a chi gli auspicava gli onori della terra, egli rispondeva g u a r d a n d o il cielo: « P a r a d i s o , p a r a d i s o ! ». Se per tutti i r o m a n i t o r n e r à grato che si rievochino questi cari ricordi, molto più' ciò t o r n a gradito a Noi, che a m i a m o con speciale affetto q u e s t ' a l m a città di R o m a , dal cui episcopato Ci deriva la s u p r e m a autorità, che, per q u a n t o immeritevoli, rivestiamo. Acta Benedicti PP. XV 153 Perciò ben volentieri, signor Principe, mettiamo a sua disposizione la Nostra offerta per concorrere alle spese della n u o v a u r n a , che, nella presente occasione, si è stabilito di fare con l'obolo dei fedeli, per custodire più d e g n a m e n t e il caro deposito delle spoglie mortali del Santo. Ed a q u e s t a sacra u r n a verremo in spirito pellegrinando coi Nostri figli per implorare da Dio, nella diffìcile ora che volge, su questa Nostra città i divini favori. I n t a n t o Ci è grato d ' i m p a r t i r e a lei, signor Principe, ai P a d r i Filippini, ai membri del Gomitato e dell'Oratorio secolare della Chiesa Nuova, l'apostolica benedizione. Dal Vaticano, 24 n o v e m b r e 1921. B E N E D I C T U S P P . XV II AD E.MUM P. D. AUGUSTUM TITULO SANCTAE CAECILIAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM SILJ: DE HOSPITIO FILIABUS CARCERE DETENTORUM IN VALLE POMPEIA EXCITANDO, Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Datis h o d i e r n a die litteris ad dilectum filium B a r t h o l u m Longo, probari Nobis significavimus consilium ab ipso initum hospitalis excitandae d o m u s in Valle P o m p e i a filiabus carcere detentorum excipiendis. Iamvero hoc ipsum hospitium, sicut cetera opera P o m p e i a n a , obtineat v o l u m u s pontificalis instituti dignitatem ; ita quidem ut Delegationis Pontificiae, q u a m Nos sacrae aedi adiunctisque beneficentiae operibus p r o p o s u i m u s , illud auspicio d u c t u q u e condatur, c o n d i t u m q u e ab eadem Delegatione et regatur et administretur. Nec d u b i u m est quin vir egregius p r i m u s omnium c a p t u r u s sit de hoc praescripto Nostro voluptatem, utpote qui, h o r u m operum decori simulque perennitati et incremento prospiciendi causa, a n n o MCMVI eadem in possessionem Apostolicae Sedis transtulerit. Quae res q u a n t a e fuerit opportunitatis ex eo perspici licet quod, his vix exactis quindecim annis, P o m p e i a n a opera, Nostrae Delegationis sollertia, m i r a n d u m in m o d u m profecerunt. Nam, ut praecipua q u a e d a m attingamus, c o m m e m o r a r e libet et a l u m n o r u m ex u t r o q u e sexu triplicatum fere n u m e r u m , et hospitium pro filiis vinctorum ingenti molitione a u c t u m ; et officinas variis artificiis ab alumnis exercendis i n n o v a t a s ; et o r p h a n o t r o p h i u m puellarum atque aedificia Basilicae continentia valde * 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale amplificata; et scholas pueris P o m p e i a n i s a p e r t a s , itemque alia plura rei sociali i u v à n d a e instituta; et speculam sismieo-meteorologicam conditam, e a m q u e omni i n s t r u m e n t o locupletatam ; et d o m u m s a c e r d o t u m Basilicae sacra p r o c u r a n t i u m exstructam ; denique t u r r i m c a m p a n a r i a m m a g n a e molis ex vario m a r m o r e , iussu Decessoris Nostri f. r. Pii X in Christi R e d e m p t o r i s honorem i n c h o a t a m m u l t u m q u e iam provectam, q u a m quidem quantocius absolvi cupimus, eo magis q u o d ex ruinis P o m p e i o r u m veterum assurgens, o m n i b u s ostendet q u a m magnifice christiana religio de idolorum cultu triumpharit. I t a q u e cum de his o m n i b u s vehementer g a u d e m u s tibique gratul a m u r ex animo, tum fore confidimus ut Delegatio Pontificia, cui tu pro t u a officii conscientia egregie praees, id q u o q u e novum opus omni cura p r o s e q u a t u r , tenuiores puellas levando e a r u m q u e animos ad chris t i a n a m virtutem fingendo. Quam quidem ad rem, o p p o r t u n u m a Deo auxilium precati in caelestium m u n e r u m auspicium, itemque ut p a t e r n a e benevolentiae Nostrae pignus, tibi, dilecte fili Noster, ceterisque a p u d s a c r a m aedem et coniuncta opera elaborantibus, in primis vero potissimis illis a d i u t o r i b u s tuis dilectis filiis Vincentio Celli et Iosepho De Angelis, quos quidem sacerdotes optimos hic honoris causa n o m i n a m u s , a t q u e etiam iis o m n i b u s qui charitatis stipem ad P o m p e i a n a m Nostram Delegationem mittentes, instit u t u m n o v u m iuvabunt, apostolicam benedictionem effuso animo in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die v mensis decembris anno MCMXXI, Pontificatus Nostri octavo. B E N E D I C T U S P P . XV III AD EGREGIUM VIRUM BARTHOLUM LONGO, DE EODEM ARGUMENTO Diletto figlio. — Con benevolenza del t u t t o p a t e r n a abbiamo accolto il reverente omaggio delle sue pubblicazioni: Vie meravigliose della Provvidenza e 11 Rosario e la Nuova Pompei, l'una delle quali commemora o p p o r t u n a m e n t e il trentesimo a n n o dell'Ospizio Educativo per i figli dei carcerati, e l'altra dà l'annunzio ed-iì p r o g r a m m a di u n a n u o v a istituzione, che della p r i m a è corona e compimento e che consiste nella fondazione di un asilo e luogo di educazione per le povere figlie dei Acta Benedicti PP. XV 155 d e t e n u t i . Con q u e s t a opera Ella desidera concretare finalmente un disegno vagheggiato da lungo t e m p o e la cui attuazione costituirebbe un novello trionfo della cristiana carità ed insieme un tratto della divina clemenza, perchè le sarebbe riservato il conforto di poter iniziare, all'età di ottanta a n n i , u n ' o p e r a destinata a salvare t a n t e infelici fanciulle, la cui innocenza trovasi esposta ai più gravi pericoli. Noi ce ne rallegriamo vivamente con Lei e ne volgiamo un inno di ringraziamento alla misericordia del Signore, ma in pari tempo Le facciamo l'augurio che il b u o n Dio Le riserbi il conforto anche maggiore, di poter salutare, come Falba, così il pieno meriggio del nascente Istituto. P e r la prosperità e per l ' i n c r e m e n t o del quale formiamo fin d'ora i più ardenti voti, mentre confidiamo che la divina Provvidenza, la quale ha fatto sorgere nella gloriosa Valle di Pompei, mercè la generosità dei fedeli, il magnifico Santuario m a r i a n o e le molteplici opere di beneficenza che lo circondano in quella guisa che le stelle coronano il capo della Vergine santa, voglia a n c h e sovvenire l a r g a m e n t e alla n u o v a provvidenziale impresa. F r a t t a n t o , in auspicio dei celesti aiuti, Noi i m p a r t i a m o di tutto cuore l'apostolica benedizione a Lei, diletto figlio, alla n o n meno diletta di Lei consorte la signora contessa De Fusco, ed a tutti quei pii benefattori che in qualsiasi modo p o r t e r a n n o il loro contributo al sollecito compimento della novella salutare istituzione. Dato in R o m a presso S. Pietro, il 5 dicembre 1921, del Nostro Pontificato a n n o ottavo. B E N E D I C T U S P P . XV IV AD EGREGIUM VIRUM ALOISIUM OSTER, PRIMARIUM IN GERMANIA SODALITATIS A SANCTA INFANTIA IESU ADMINISTRATOREM, SEPTUAGESIMO QUINTO EXEUNTE ANNO EX QUO IBIDEM PRAEFATA SOCIETAS EST CONSTITUTA. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — I u c u n d u m sane n u n t i u m d u d u m accepimus, sodalitatem scilicet a Sancta Infantia Iesu cotidie magis per Germaniam universam florere, idque praeclara sollertia cum tua, t u m ceterorum o m n i u m quos tu h a b e s pii operis socios. Imprimisque n o n p a r u m charitas Nos affecit catholicorum Germaniae p u e r o r u m , qui quidem, quamvis ipsi m a g n a in egestate versarentur, •curam t a m e n de tot parvulis in tenebris, et u m b r a mortis sedentibus 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale habere n o n desierunt. Profecto preces vel stipem p r o sacris missionibusofferendo iidem optimos se a l u m n o s p r a e b u e r e pueruli Iesu, qui ob eam causam venit in h u n c m u n d u m ut salvum faceret quod perierat. Neque minore laude ornatos hic v o l u m u s viros o m n e s qui t a m salutare opu& provehere istic c o n t e n d u n t : satis compertum est q u a n t u m conferat id studium s a c r a r u m missionum ad excitandum in animis adulescentium fidei spiritum ac virtutis a r d o r e m . Itaque non modo de rei catholicae incremento, sed etiam de recta iuventutis institutione hi bene mereri dicendi sunt. Nunc vero, a n n o exeunte quinto et septuagesimo ex q u a feliciter societas a sancta Infantia in Germania constituta est, vehementer de perceptis fructibus laetati, debitas vobiscum Deo agimus grates, ac p r e c a m u r ut suis m u n e r i b u s Iesus infans vos cumulare velit, praecipueque dono pacis veri nominis, q u a m ipse nascens hominibus bonae voluntatis de caelo deduxit. Quorum b o n o r u m in auspicium itemque ut p a t e r n a e benevolentiae Nostrae pignus, tibi, dilecte fili,, iisque omnibus qui ad societatem istam q u o q u o modo pertinent, a p o stolicam benedictionem a m a n t i s s i m e in Domino impertimus. Datum bris MCMxxi, R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die Pontificatus Nostri a n n o octavo. VIII mensis decem- B E N E D I C T U S P P . XV V AD RR. PP. DD. BASILIUM SUCIU, ARCHIEPISCOPUM ALBAE-TULIENSEM, RAYMUNDUM NETZHAMMER, ARCHIEPISCOPUM BUKARESTIENSEM, CETEROSQUE RU- MENIAE EPISCOPOS O B S E Q U I O S 1 S LITTERIS RESPONDENS EX PRIMO EORUMDEM CONVENTU DATIS. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Iucundum sane Nobis accidit litterarum officium q u o d e conventu Bucarestiensi, coram Legato Nostro n u p e r habito, c o m m u n i t e r ad Nos dedistis: ea enim vos declarastis q u a e egregia v e s t r a in Iesu Christi Vicarium pietate ac fide digna sunt. Profecto nihil plane utilius esse potest, quam ut saepe P a s t o r e s sacri in u n u m conveniant, quo melius, collatis consiliis, suis dioecesibus, post t a n t a m praesertim rerum omnium conversionem, prospiciant. Itaque magni facimus praeclaram v e s t r a m clerique istius sollertiam: quae quidem cum valde, saeviente bello, desudariL, t u m , eo confecto, vel latior patet ei campus ut t a m magna fidei d a m n a Acta Benedicti PP. XV 157 r e s a r c i a n t u r et ad pristinam christianae vitae professionem populus feliciter revocetur. Libentes igitur in partem diligentiae vestrae Nos venimus, quidquid a vobis ad a n i m a r u m fructum sit consultum approb a n d o ; q u a e coepta ut Deus sua ope fortunet precamur vehementer. Atque caelestium m u n e r u m conciliatricem itemque p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, cunctoque clero et p o p u l o unicuique vestrum concredito, apostolicam benedictionem effuso a n i m o impertimus. bris Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x n i mensis decemMGMxxi, Pontificatus Nostri a n n o octavo. B E N E D I C T U S P P . XV Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 158 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA, CONGREGATIO CONSISTORIALIS ' I ALBIENSIS DENOMINATIONES DIOECESIS . DECRETUM Castrensem et Vauriensem dioeceses t u m vetustate tum Praesulibus, qui illas o b t i n u e r u n t , illustres fuisse ecclesiastica docet h i s t o r i a ; ex h a c enim plane constat u t r a m q u e sedem erectam fuisse a I o a n n e XXII a n n o MCGCXVII atque inter P a s t o r e s nonnullos sacra p u r p u r a decoratos exstitisse vel etiam ad S u m m u m Pontificatum e v e c t o s u t i Clementem VII, u s q u e d u m , per conventionem a n n o MDCCCI cum gubernio Gallico a S. Sede initam, a m b a e sedes suppressae archidioecesi Albiensi adiectae fuere. Ecclesiae t a m e n cathedrales a d h u c n o m i n e ac splendore clarescunt. Quae cum memoria recoleret h o d i e r n u s Archiepiscopus Albiensis, S S m u m D. N. P i u m P P . XI supplex deprecatus est ut in posterum sua Ecclesia etiam titulis m e m o r a t a r u m Ecclesiarum denominari possit. Sanctitas p o r r o Sua ut aliquod s u a e p a t e r n a e benevolentiae p i g n u s ostenderet t u m erga Archiepiscopum t u m erga clerum et fideles, qui illas civitates incolunt, oblatis precibus a n n u e r e dignata est; ideoque de Apostolicae potestatis plenitudine statuit ac decrevit ut posthac Albiensis Ecclesia Castrensi et Vauriensi q u o q u e titulis condecoretur, a t q u e Albiensis, Castrensis et Vauriensis n u n c u p e t u r ; itemque illius Archiepiscopus Albiensis, Castrensis et Vauriensis audiat. Super hisce a u t e m idem Beatissimus P a t e r p r a e s e n s edi iussit consistoriale decretum perinde valiturum ac si s u p e r iisdem Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fuissent. Contrariis quibusvis n o n obstantibus etiam speciali mentione dignis. D a t u m R o m a e ex Secretaria Sacrae Congregationis Consistorialis, die 17 februarii 1922. Vp.C. CARD. DE LAT, Episc. Sabinen., Secretarius. L. B S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis II P R O V I S I O ECCLESIARUM S s m u s D. N. P i u s P p . XI, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, nimirum: 10 februarii 1922. — Metropolitanae Ecclesiae Olindensi et Recifensi praefecit R. P. D. Michaelem de Lima Valverde, h a c t e n u s Episcopum Sanctae Mariae. , — Titulari episcopali Ecclesiae Verissensi, R. P. D. Heivetium Gomez de Oliveira, h a c t e n u s Episcopum Sancti Aloisii de Maranhâo, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Silverii Gomez Pimenta, Archiepiscopi Mariannensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Siuniensi, R. D. Franciscum Mariam Gonzalez, Canonicum Magistralem cathedralis Zamorensis, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Francisci Mendoza, Archiepiscopi de D u r a n g o . 17 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Eeniensi, R. P. Augustinum Giustiniani, O. F. M., quem deputa vit Auxiliarem R. P. D. Augustini Simeone, Episcopi Adiacensis, cum obligatione residendi in civitate Bastia. 20 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Isiondensi, R. D. E m m a nuelem Anatolium Chaptal, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Ludovici S. R. E. Card. Dubois, Archiepiscopi Parisiensis. 22 februarii. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Sancti Augustini, R. P. Patritium Barry, a n t e a eiusdem dioecesis Vicarium Generalem. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Germiensi, R. D. Michaelem Sheehan, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Michaelis Kelly, Archiepiscopi Sydneyensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Surensi, R. D. I o a n n e m Swint, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Patritii Donahue, Episcopi Whelingensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Antipyrgensis, R. D. Hermenegildum Ricci, O. F. M., quem constituit Vicarium Apostolicum Hu-pé occiduoseptentrionalis. 24 februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Glasguensi, R. D. Donald u m Mackintosh, Rectorem Collegii Scottorum in Urbe. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Berythensi, R. P. D. Augustum De Assis, h a c t e n u s Episcopum titularem Diocletianopolitanum. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 februarii 1922.,— Cathedrali Ecclesiae S. Ludovici Potosiensis, R. P. D. Michaelem de la Mora, h a c t e n u s Episcopum de Zacatecas. — Cathedrali Ecclesiae Centumfocensi, R. P. D. Valentinum Zubizzareta, h a c t e n u s Episcopum Camagüeyensem. — Cathedrali Ecclesiae Camagüeyensi, R. D. Henricum Perez Serantes, Vicarium generalem dioeceseos Centumfocensis. 7 martii. — Cathedralibus episcopalibus Ecclesiis Terracinensi, Setinae et Privernensi invicem perpetuo unitis, R. P. Salvatorem Baccarini, e Congregatione Resurrectionis D. N. I. C. — Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi R. P. D. Eugenium Tosi, h a c t e n u s Episcopum Andriensem. — Titulari episcopali Ecclesiae E b r o n e n s i R. D. I o r d a n u m Corsini, archipresbyterum Sancti Georgii in Br aida Veronae, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Rmi P. D. Bartholomaei S. R. E. Cardinalis Bacilieri, Episcopi Veronensis. SACKA CONGREGATIO CONCILII LAUDEN. CIRCA DONARIA VOTIVA ET ALIENATIONES DUBIA Attentis deductis et resolutis in causa Dioecesis N. Donariorum votivorum, die 12 iulii 1919 (A. A. S., XI, p. 416), Ordinarius Laudensis ab h a c Sacra Congregatione reverenter postulavit infrascriptorum dubior u m solutionem: I. Utrum ad alienationem rerum u t c u m q u e pretiosarum, semper necessarium sit beneplacitum Apostolicum, an possit Ordinarius intra certos s u m m a e limites h u i u s m o d i alienationem permittere. II. Utrum ad alienationem q u o r u m c u m q u e d o n a r i o r u m votivorum r e q u i r a t u r beneplacitum Apostolicum, an possit Ordinarius de eisdem disponere, intra certam s u m m a e q u a n t i t a t e m . III. An ad alienationem donariorum votivorum r e q u i r a t u r beneplacitum Apostolicum, q u a n d o ipse oblator donarii in alienationem ultro consentiat. IV. U t r u m mera oblatio doni ad altare vel ad sacram iconem, praesumptionem voti secum ferat, an positive constare debeat d o n a r i u m ex voto oblatum esse. S. Congregatio Concilii 161 V. An in Ordinarii facultate sit, q u a n d o Consilium administrationis et Capitulum cathedrale inter se dissentiant, supplere alterutrius consensum, t u m in negotio alienationum t u m in quovis aequipollenti contractu. Die 14 ianuarii 1922, Sacra Congregatio Concilii in plenariis E m o r u m ac Revmorum P a t r u m comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis, perpensis o m n i b u s , r e s p o n d e n d u m censuit: Ad 1. Ad Pontificiam Commissionem Codicis p r o canonibus authentice interpretandis. Ad 2. Affirmative ad primam p a r t e m ; negative ad alteram. Ad 3. Affirmative. Ad 4. Donarium praesumi votivum nisi de contraria donatoris vel offerentis voluntate aliunde constet. Ad 5. Negative. F a c t a a u t e m de praemissis SSmo Domino Nostro Benedicto P P . XV relatione per infrascriptum Sacrae Congregationis S e c r e t a r i u m , in Audientia postridie habita, Sanctitas S u a d a t a s resolutiones a p p r o b a r e et confirmare dignata est. D. CARD. SBARRETTT, Praefectus. L. © S. —* I. Mori, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I DECRETUM ; DE QUINQUENNALI RELATIONE A RELIGIONIBUS FACIENDA Sancitum est in Codice iuris canonici, ut quilibet s u p r e m u s Moderator sive monasticae Congregationis sive cuiusvis Religionis iuris pontificii quolibet q u i n q u e n n i o , a u t saepius si ita ferant Constitutiones, relationem de statu religionis ad S a n c t a m Sedem mittat. Ut a u t e m hoc c a n o n u m praescriptum ordinate et utiliter effectum .detur, h a e c Sacra Congregatio, re m a t u r e perpensa, ea q u a e s e q u u n t u r decernenda statuit: I. Q u i n q u e n n i a sint fixa et c o m m u n i a o m n i b u s Religionibus, iiicip i a n t q u e a die p r i m a mensis ianuarii 1923. ACTA, vol. XIV, n. 6. — 15-3-922 13 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Relationem itaque e x h i b e b u n t : A) Ex Religionibus v i r o r u m : a) in primo quinquennii a n n o : Ordines militares. Canonici Regulares, Monachi, b) in altero: Mendicantes. c) in tertio: Clerici Regulares. d) in q u a r t o : Congregationes votorum simplicium tam clericales q u a m laicales. e) in q u i n t o : Societates virorum m o r e religiosorum viventium, sine votis a u t cum votis privatis. B) Ex Religionibus mulierum relationem mittent Congregationes, habito respectu ad regionem in q u a exstat d o m u s princeps Instituti, seu ubi sedem ex officio habet Moderatrix Generalis, sequenti r a t i o n e : I a n n o q u i n q u e n n i i : ex Italia, H i s p a n i a et Lusitania, II a n n o : ex Gallia, Belgio, Hollandia, Anglia et Hibernia, III a n n o : ex reliquis E u r o p a e regionibus, IV a n n o : ex u t r i u s q u e Americae p a r t i b u s , V a n n o : ex aliis orbis p a r t i b u s , et insuper Societates mulierum sine votis more religiosarum viventium vel cum votis privatis. II. Congregationes q u a e relationem iam forte exhibuerint intra q u i n q u e a n n o s praecedentes eum, in quo, ad n o r m a m s u p r a descriptam eam mittere deberent intra q u i n q u e n n i u m 1923-1927, e x i m u n t u r ab ea r u r s u m mittenda pro hac p r i m a vice. III. In e x a r a n d a relatione pro Institutis v o t o r u m simplicium prae oculis h a b e a n t u r quaestiones propositae in Instructione d a t a a S. C. E E . et RR., n u n c vero ab H. S. C. reformatae ad Codicis conformitatem, eisque fideliter r e s p o n d e a t u r . IV. Moderatores vero supremi Ordinum Regularium et e a r u m Congregationum etiam votorum simplicium a u t Societatum more religiosorum viventium, q u a e ad relationem m i t t e n d a m ante Codicis p r o mulgationem n o n tenebantur, q u o a d u s q u e aliter a Sacra Congregatione provideatur, relationem de statu suae Religionis integram et veritati r e s p o n d e n t e m - s u p e r quo eorum conscientia o n e r a t u r - diligenter exarare curent ea ratione et forma, q u a e Instituti n a t u r a e aptior videatur; ita t a m e n , ut ex ea Apostolica Sedes de s t a t u tam materiali q u a m morali et disciplinari Religionis plenam sibi notitiam c o m p a r a r e queat. P r i m a a u t e m relatio, a n t e alia de actuali s t a t u religionis, contineat notitias historicas de Ordinis aut Congregationis fundatione; et praecipue ea quae spectant ad eiusdem approbationem per Apostolicam Sedem et S. Congregatio de Religiosis 163 ad Constitutiones q u i b u s in praesenti regitur. I n t e r n a q u o q u e regiminis forma et n a t u r a v o t o r u m e x p o n a t u r , et si q u a mutatio in hisce facta fuerit decursu t e m p o r u m a u t si q u a in Regulae observantia relaxatio, et q u a d a m auctoritate inducta fuerit, declaretur. Si q u a Congregatio frequentius mittenda in promulgationem revisis aut respectu ad ea q u a e de peculiare praescriptum h a b e a t de relatione Constitutionibus a Sancta Sede post Codicis approbatis, hoc s e r v a n d u m erit, nullo habito quinquennio praesens decretum praescribit. S s m u s D. N. Pius P p . XI in audientia concessa infrascripto P. Abbati Secretario die 25 februarii 1922, praesentis decreti tenorem adprobavit, ab o m n i b u s servari et publici iuris fieri mandavit, contrariis quibusc u m q u e minime o b s t a n t i b u s . D a t u m R o m a e ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 8 martii 1922. T H . CARD. VALPRB DI BONZO, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. II DE MUNERE SUPREMI MODERATORIS AD VITAM DUBIUM S. Congregationi Religiosorum Sodalium negotiis praepositae subiectum fuit sequens d u b i u m : « « « « « « « An fundatores a u t fundatrices Congregationum Religiosarum vel P i a r u m Societatum, more Religiosorum viventium, qui quaeve m u n e r e Supremi Moderatoris a u t Moderatricis in sua Congregatione funguntur, ius h a b e a n t illud retinendi ad vitam, n o n o b s t a n t e praescripto Constit u t i o n u m , q u a e durationem m u n e r i s praedicti ad certum t e m p u s coarctent et reelectionem eiusdem personae u l t r a certum limitem prohib e a n t ? ». S. Congregatio, re m a t u r e perpensa, r e s p o n d e n d u m censuit: « Ne« gative, nisi apostolicum indultum obtinuerint ». F a c t a a u t e m de praemissis relatione Ssmo D. N. Pio divina Providentia P p . XI, in audientia infrascripto P. Abbati Secretario concessa, 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 25 februarii 1922, Sanctitas S u a resolutionem S. Congregationis approbavit et confirmavit ac publici iuris fieri mandavit. D a t u m R o m a e ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 6 martii 1922. i T H . CARD. VALFRÉ DI BONZO, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. III APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S s m u s D n u s Noster Pius P p . X I : 25 februarii 1922. — Instituti Sororum Misericordiae, Tertii Ordinis S. Francisci, cuius d o m u s princeps in archidioecesi Olomucensi sita est, Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. — Congregationem religiosam S o r o r u m Filiarum Sancti Camilli de Lellis Conf., vulgo « Figlie di S. Camillo » n u n c u p a t a m , cuius d o m u s princeps gratia, in Urbe ad sita septennium, est, laudavit eiusque Constitutiones, experimenti approbavit. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM EX VICARIATU APOSTOLICO DE ZANZIBAR DISTRAHITUR STATIO MISSIONALIS DE LIMURU ET CUM ADNEXO TERRITORIO ADDICATUR VICARIATUI APOSTOLICO DE KENYA. R. P. D. Philippus Perlo, Vicarius Apostolicus de Kenya in Africa Centrali, expostulavit, ut territorium civile de L i m u r u in Vicariatu Apostolico Zanzibariensi propriae s u a e missioni cederetur. Cum R. P. D. S. Congregatio de Propaganda Fide 165 Ioannes Neville, Vicarius Apostolicus Zanzibarien., ad id adnuisset, Emi ac Revmi h u i u s Sacrae Congregationis P a t r e s , in comitiis generalibus die 14 superioris mensis ianuarii, quo fidei christianae progressui in dicto territorio aptius provideretur, precibus praelaudati Praesulis adn u e n d u m esse censuerunt, a t q u e expetitum territorium in sequentibus f i n i b u s determinaverunt, n e m p e : Vicariatui Apostolico de Kenya, eam territorii plagam Vicariatus Zanzibariensis esse cedendam ad occidentem positam cuiusdam lineae, q u a e a Vico Matera in missione Kenya incipit, per lineam rectam procedit ad meridiem in Vicariatum Apostolicum Zanzibarien., u s q u e ad p u n ctum ubi parallelum geographicum de Lim u n i , sex millia p a s s u u m et dimidium (italice decem kilom.) ab eodem d i s t a t ; q u a e q u e linea deinde a L i m u r u semicirculum describens (cuius r a d i u m sit sex millia p a s s u u m et dimidium) c u r s u m parallelum de L i m u r u ad p a r t e m oppositam attingit, ubi Vicariatus Apostolici Nili Superioris fines inveniuntur. Quam E m o r u m P a t r u m sententiam in audientia diei 13 februarii eiusdem anni Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. P a p a e XI ab infrascripto Sacrae Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua adprobare r a t a m q u e h a b e r e dignata est, p r a e s e n s q u e in re decretum edi iussit. D a t u m R o m a e . e x aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 20 februarii an. 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. f Petrus, Archiep. Diocletanus, Secretarius. II PROVISIO ECCLESIAE Decreto Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide diei 19 octobris 1921, Benedictus P a p a XV metropolitanae Ecclesiae Scodrensi praefecit R. P. D. Lazarum Miedia h a c t e n u s Episcopum Scopiensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III NOMINATIONES Successivis decretis Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando nominavit ad s u u m beneplacitum : 11 februarii 1922. — R. P. Aloisium Martin a Ssmo Corde Iesu, ex Ordine Carmelitarum Discalceatorum, Administratorem Apostolicum archidioecesis Ispahanensis. de 17 februarii. — R. P. D. Antonium Stoppani, Vicarium Apostolicum Bahr-el-Ghazal, Administratorem Vicariatu» Apostolici de Gartum. 18 februarii. — R. D. Henricum Gogarty, ex Instituto a Spiritu Sancto, Administratorem Apostolicum Vicariatus de Kilima-Njaro. 22 februarii. — R. D. Gallum Steiger, O. S. B., Praefectum Apostolicum de Lindi. SACRA CONGREGATIO RITUUM I QUEBECEN, SEU LEODIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI A L F R 1 D I PAMPALON, SACERDOTIS PROFESSI E CONGREGATIONE SANCTISSIMI REDEMPTORIS. In Canadensi Americae Septentrionalis regione a t q u e in oppido prope civitatem Quebecensem Notre-Dame de Levis n u n c u p a t o , die 24 novembris a n n o 1867, ab honestis piisque p a r e n t i b u s Antonio P a m palon et Iosephina Dorion, ortum h a b u i t e a d e m q u e die in sacro fonte reg e n e r a t a est Dei F a m u l u s Alfridus P a m p a l o n . N o n d u m sexennis matrem amisit, q u a e sicut Beatissimae Mariae Virginis cultum in eo specialiter insererat, ita moriens ipsum eidem Deiparae Virgini, t a m q u a m filium a m a n t i s s i m a e matri, obtulit et commendavit. Q u u m pater ad secundas transisset n u p t i a s , et ipse et noverca p u e r u m suavitate m o r u m animiq u e c a n d o r e h a b u e r e carissimum. Succrescens aetate Alfridus frequent a r e coepit scholam parochialem cum fructu et laude in aemulationem S. Congregatio Rituum 167 aequalium et a d m i r a t i o n e m magistrorum. Biennio post, n o v e m circiter a n n o s agens, ut litterarum rudimentis imbueretur, p a t r i u m Collegium ingressus est; et a n n o insequenti ad sacram Synaxim p r i m u m devotissime accessit. Naturali ingenio s t u d i u m ac diligentiam a d i u n g e n s in variis disciplinis m u l t u m profecit, speciatim in sacra doctrina. P r u d e n t i a et comitate a n i m o s concilians, p a r v a s dissensiones iuveniles componere solebat a t q u e sermones et mores, ubi fieret opus, industria s u a moderari satagebat. Orationi assiduus, t e m p u s animis recreandis destinatum saepe saepius in sacello a n t e Beatae Mariae Virginis simulacrum, effusis precibus, impendebat. Ad poenitentiae t r i b u n a l et ad Ssmae Eucharistiae s a c r a m e n t u m frequenter accedebat, a b s q u e ulla virtutis ostentatione et q u a v i s h u m a n a consideratione despecta. Unde exemplar v i r t u t u m et iuvenis angelicus appellabatur. Hisce primis aetatis a n n i s Alfridus operam praecipue navavit disciplinis, quae ad commercium pertinent, p u t a n s sibi vitam in statu saeculari d u c e n d a m esse. Sed in eius a n i m u m religiosae vocationis s e m e n incidere coepit, q u a n d o ipse, semel i t e r u m q u e gravi m o r b o correptus, sensit ad aliud vivendi g e n u s a Deo esse vocat u m . T u n c p r o p o s i t u m voto sancivit, cum convaluisset se Congregationem d o m u m q u e religiosam ingressurum. Quod, opitulante Dei gratia et p r o b a n t e spiritus moderatore, de s u p e r i o r u m consensu et licentia, undeviginti a n n o s n a t u s , in Collegio Ligoriano Pulcriprati (Beaupré), rite perfecit. T u m , Trudonopolim in Belgio missus, die 8 septembris a n n o 1886 h a b i t u m religiosum induit, ibique, tyrocinio incoepto a t q u e laudabiliter expleto, a n n o sequenti, die 8 septembris, religiosa vota n u n c u p a v i t . Exinde P u l c r u m i u g u m (Beauplateau) translatus, quod est in Luxemburgo Belgico, in Collegio Congregationis Ssmi R e d e m p t o r i s studiis philosophicis biennium et theologicis q u a d r i e n n i u m transegit, ingenii mediocritatis i p s o r u m q u e studiorum difficultatibus superatis per laborem, diligentiam ac praecipue per auxilium divini Spiritus, assidua prece, sanctis operibus ac observantia religiosa imploratum. Interea Ordines minores et maiores per g r a d u s u s q u e ad sacerdotium suscepit, et die q u a r t a octobris a n n o 1892 devotissime sacris primitus operatus est. I n s e q u e n t e a n n o 1893, studiis absolutis, ad s a c r u m ministerium in civitate Mons exercendum destinatus, eiusmodi officio multa cum laude fungitur; atque inter cetera m u n i a operariis fratribus spirituales tradit commentationes. Post a n n u m P u l c r u m i u g u m iterum petit, ibique alter u m tyrocinium peragit ex Instituto Ligorianae Congregationis, q u a e suos a l u m n o s ita prioris tyrocinii fervorem renovare atque excitareintendit, simulque illos ad sacerdotalia m u n e r a recte a g e n d a instruit ac p r a e p a r a t per labores, sermones et orationes. Montem reversus, con*- 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eionibus, confessionibus, aliisque ministeriis et caritatis officiis sedulo incumbens, potissimum in aegrotos et p a u p e r e s , o p p o r t u n u m praestitit auxilium sacris expeditionibus suisque sodalibus missionariis. Anno 1894 ad exitum vergente, crudelis morbi signis in lethalem thysim conversis, t e n t a t u s , se t o t u m divinae voluntati commisit et acquievit. Medicorum consilio et superiorum iussu salubriorem et nativum aerem respirare curavit in canadensi Pulcriprati collegio, quo a m o d e r a t o r i b u s et a l u m n i s desideratus et expectatus pervenit die 15 septembris a n n o 1895. Quant u m potuit, sacris ministeriis suam operam tribuere nisus est; sed, ingravescente morbo, a quovis labore abstinere coactus fuit. Attamen, vires corporis et mentis, licet debilitatas, adhibuit precibus fundendis, libris pietatis legendis atque scribendis, r e b u s q u e divinis meditandis, d u m morbi cruciatus absque ullo q u e s t u patienter ferebat. Sacrum q u o q u e fecit u s q u e prope ad m e n s e m a n t e obitum, et deinceps, S s m a Eucharistia quotidie refectus, etiam in oratorium se duci rogabat, ibique diu m a n e b a t o r a n s et a d o r a n s ante S s m u m S a c r a m e n t u m in tabernaculo a s s e r v a t u m . T a n d e m , die trigesima mensis septembris a n n i 1896, c u m animam iam ageret, Dei F a m u l u s , Crucifixum in pectore p r e m e n s et fixis oculis in imaginem Beatae Mariae Virginis de Perpetuo Stwcursu, clara et alta voce, m i r a n t i b u s a d s t a n t i b u s , Canticum Marianum integre, persolvit: et ita, in brevi vitae cursu c o n s u m m a t u s , meritis dives e terreno exsilio ad caelestem p a t r i a m evolavit. - De eius virtutibus et votor u m observantia n o n est hic loquendi locus. Verum innuere liceat ferventem eius devotionem in A u g u s t i s s i m u m Ssmae Trinitatis mysterium et in Dominum n o s t r u m Iesum Christum infantem, patientem, glorios u m et e u c h a r i s t i c u m . In Beatissimam Virginem Mariam a pueritia peculiari pietatis affectu ferebatur, e a m q u e studiose colebat a t q u e ab aliis h o n o r a r i s a t a g e b a t ; illius amore magis incensus ab a u r e o libello sui P a t r i s legiferi sancti Alfonsi de Mariae gloriis. Ecclesiae catholicae et R o m a n o Pontifici addictissimus, obsequium et obedientiam praestitisse fertur, s a n a m v e r a m q u e doctrinam ac legem et sacra iura t u e n d o a d v e r s u s acatholicos, quos historiae ecclesiasticae studio refutaba!. I m p o t e n s factus aliis operibus, benignissimum Deum suosque sanctos p a t r o n o s et mediatores suppliciter exorabat, ut apostolicis consodalium et missionariorum laboribus uberrimi r e s p o n d e r e n t salutiferi fructus. Interim, fama sanctitatis Servi Dei, q u a e in eius vita i n t r a q u o s d a m fines circumscripta lucebat, post obitum magis clara et diffusa, assertis q u o q u e gratiis seu prodigiis aucta, cum christifidelium concursu ád sepulcrum, opem implorantium et patrocinium, Processibus informativis Ordinaria auctoritate constructis in dioecesibus Quebeeensi et Leodiensi 1 169 S. Congregatio Rituum a d i t u m aperuit. Quibus absolutis et R o m a m ad sacram R i t u u m Congregationem transmissis, p r a e h a b i t a scriptorum eiusdem Servi Dei revisione et subsequenti declaratione diei 28 aprilis 1920, « nihil obstare q u o m i n u s ad ulteriora procedi possit », q u u m , servato iuris ordine, omnia in p r o m p t u essent, ad quaestionem discutiendam de Causae introductione d e v e n t u m est. Quapropter, instante R m o P. Claudio Benedetti, Congregationis Ssmi R e d e m p t o r i s et Causae postulatore, attentis litteris postulatoriis Erñi ac Rmi Dñi Cardinalis Ludovici Nazarii Bégin, archiepiscopi Quebecensis, et Sacrorum Antistitum suffraganeorum atque R e v m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum ceterarum P r o v i n c i a r u m Canadensium, rogantibus q u o q u e R m i s Praesulibus Congregationis Ssmi Redemptoris, u n a cum Rectore maiore et Superiore generali P. P a t r i t i o Murray, et clero ac populo urbis Levis aliisque illustribus viris ac mulier i b u s e coetu saeculari et religioso, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis A i d a n u s Gasquet, eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in ordinariis s a c r o r u m R i t u u m Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens d u b i u m discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi P a t r e s sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi P o n e n t i s , audito R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s sedulo perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Affirmative, seu signandam esse Commissionem Introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 17 ianuarii 1922. Quibus omnibus Sanctissimo Domino n o s t r o Pio P a p a e XI p e r infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis r a t u m h a b u i t propriaque m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis Causae Servi Dei Aifridi P a m p a l o n , sacerdotis professi e Congregatione Ssmi Redemptoris, die 22 februarii 1922. ^ A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. ÜB S. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis 170- - Commentarium Officiale II DE COLLECTA IMPERATA SEU ORATIONE PRO PACE DUBIUM E x p o s t u l a t u r , est a Sacra R i t u u m C o n g r e g a t i o n e : U t r u m probari vel tolerari possit consuetudo in u n a vel altera dioecesi exsistens, q u a collecta imperata seu Oratio pro pace « Deus a « quo sancta desideria » etc., a d d a t u r P o s t c o m m u n i o n i Missae de die currente, omissis Secreta et Postcommunio de Pace. Et sacra R i t u u m Congregatio, audito specialis Commissioni voto, propositae quaestioni r e s p o n d e n d u m censuit « Negative ad u t r u m q u e , iuxta Rubricas et Decreta ». Atque ita rescripsit et declaravit. Die 18 februarii 1922. £8 A. CARD. Vico, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. % S. Alexander Verde, Secretarius. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIARUM Decretis diei 25 februarii 1912, iuxta designationem iam factam die 17 ianuarii a Benedicto f. r. XV, S S m u s D o m i n u s Noster P i u s P P . XI Cathedrali Ecclesiae Magno-Varadinensi ritus r u m e n i praefecit R. P. D. Valerium T r a i a n u m F r e n t i u , h a c t e n u s Episcopum L u g o s i e n s e m ; Cathedrali Ecclesiae Lugosiensi R. D. Alexandrum Nicolescu, canonicum metropolitanae Ecclesiae Albae-Iuliensis. Diarium Romanae Curiae 171 DIARIUM ROMANAE CURIAE NOMINA PONTIFICIA Con Suo venerato chirografo del 6 febbraio 1922, Sua Santità PIO PP. XI si è degnato nominare Suo Segretario di Stato l'Emo e Revmo signor Cardinale PIETRO GASPARRI. S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 21 febbraio 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi signori Cardinali, e col voto dei Rmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Terza Nuova Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Ven. Serva di Dio Maddalena Marchesa di Canossa, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie della Carità. Martedì 7 marzo 1922, presso l'Emo sig. Card. Antonio Vico, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione della ven. Serva di Dio Teresa del Bambin Gesù, religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, nel Monastero di Lisieux, si è tenuta la Congregazione dei Riti Antipreparatoria, per discutere tre miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della medesima Venerabile, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 7 febbraio 1922. Monsig. Camillo Caccia-Dominioni, Suo Maestro di Camera. » » » Ï Monsignori Alberto Arborio Mella di S. Elia, Giuseppe Migone, Federico Callori di Vignale, Monalduzio Leopardi, Carlo Confalonieri, Suoi Camerieri Segreti Partecipanti. 22 » » L'Emo sig. Card. Donato Sbarretti, Protettore della Congregazione delle Suore di Moutiers. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 febbraio 1922. L'Emo sig. Card. Donato Sbarretti, Membro della S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. 2 marzo » Monsig. Ubaldo Mannucci, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari dì S. S.: 8 febbraio 1922. Monsig. Benedetto Giuseppe Virili (Roma). » » » Monsig. Gaetano Malchiodi (Roma). » » » Monsig. Edmondo Nolan, dell'archidiocesi di Westminster. » » » Monsig. Arturo Filippo Jackmann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Eugenio Tisserant (Nancy e Roma). » » » „ Monsig. Enrico Carusi (Roma). » » » Monsig. Stanislao Legrelle (Malines e Roma). » » » Monsig. Emilio Cali occhia (Roma). 9 » » Monsig. Ambrogio Gianni. 14 » » Monsig. Alfonso Greco (Roma). » •» » Monsig. Giacomo Giuseppe Redmond, della diocesi di Liverpool. » » » Monsig. Vincenzo Bruneiii, della diocesi di Novara. 15 » » Monsig. R. Guglielmo Clapperton, della diocesi di Aberdeen. 17 » » Monsig. Giuseppe Leone Gallardo, dell'archidiocesi di Buenos-Ayres¿ ~» » » Monsig. Giuseppe Climént y Ureta, della diocesi di Pamplona. » » » Monsig. Antonio Wojnillowicz, della diocesi di Luceoria e Zytomir. » » » Monsig. Valeriano Baranowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Stanislao Jachniewicz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Venceslao Nejmak, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giorgio Zwolinski, della medesima diocesi. 18 » » Monsig. Emerico David, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Antonio Giuseppe Mojta (Beja). » » » Monsig. Oreste Gurini, della diocesi di Recanati. Diarium Romanae Curiae 173 18 febbraio 1922. Monsig. Giuseppe Sorbellini, della diocesi di Loreto. 21 » » Monsig. Gustavo Franceschi, dèll'archidiocesi di BuenosAyres. » » » Monsig. Bernardo J. Mahoney (Roma). » » » Monsig. Michele Curran (Roma). 22 » » Monsig. Vito Lattanzi, dèll'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Salvatore De Angelis (Roma). » » » Monsig. Leone Gromier (Roma). 24 » » Monsig. Gaetano Giusino di Belsito (Roma). Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 8 febbraio 1922. Il sig. marchese Enrico Rappini (Roma). » » » Il sig. marchese Paolo Viti Mariani (Roma). » » » Il sig. Cristoforo De Paus, del Vicariato Apost, di Norvegia. » » » Il sig. marchese Gaetano De Felice (Roma). » » » Il sig. conte Ranieri Callori di Vignale, della diocesi di Casal Monferrato. » » » Il sig. marchese Eduardo Persichetti Ugolini, della diocesi di Aquila. 9 » » Il sig. conte Paolo Folicaldi (Roma). » » » Il sig. conte Cesare Caterini (Roma). 13 » » Il sig. conte Antonio Cagiano de Azevedo (Roma). » » » Il sig. conte Pietro Galeotti Ottieri della Ciaja, della diocesi di Chiusi. » » » Il sig. conte Marcantonio Caracciolo del Leone (Roma). » » » Il sig. marchese Giuseppe Sacripanti Vituzzi (Roma). » » » Il sig. Giuseppe Sterbini (Roma). » » » 11 sig. conte Pietro Chiassi (Roma). » » » 11 sig. conte Giovanni Chiassi (Roma). 14 » » Il sig. conte Bernardo De Maupas de Juglart, dèll'archidiocesi di Parigi. » » » Il sig. conte Enrico Pocci (Roma). » » » 11 sig. conte Agostino Caterini (Roma). » » » Il sig. barone Teodoro Cramer Klett di Norimberga. 15 » » Il sig. comm. Giuseppe Angelini (Roma), >> » » Il sig. conte Luigi De Savignac, dèll'archidiocesi di Parigi. » » » Il sig. conte Cognard D'Agoret, della medes. archidiocesi. » » » Il sig. conte Bandino Ugurgieri della Berardenga, dèll'archidiocesi 'di Siena. » » » Il sig. marchese Giovanni Siciliano di Rende (Roma). »• » » [1 sig. conte Pietro Vial di Sant'Agata (Napoli e Nizza). 16 » » Il sig. conte Adriano Aloisi-Masella (Roma). 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 17 febbraio 1922. Il sig. marchese Alberto Ferrari (Roma). » » » Il sig. conte Carlo De Loppinot, della diocesi di Nancy. » » » Il sig. conte Francesco Vitali, dell'archidiocesi di Fermo. » » » Il sig. Domenico Silvestri (Roma). » » » Il sig. comm. Guglielmo Humphrey Page, della diocesi di Bruges. » » » Il sig. Michele Valeriano y Finat dei marchesi de Baides, della diocesi di Malaga. » » » Il sig. Adolfo Zaleski, della diocesi di Luceoria e Zytomir. » » » Il sig. Alessandro Weriha-Darowski, della medes. diocesi. 18 » » Il sig. conte Paolo Santucci (Roma). » » » Il sig. Evan Morgan, dell'archidiocesi di Cardiff. » » * » Il sig. conte Vincenzo Maria Petrangolini, dell'archidiocesi di Udine. » » » il sig. marchese Antonio De Faria (Losanna). » » » Il sig. Tommaso Hughes Kelly, dell'archidiocesi di NewYork. » » » Il sig. Giuseppe Visibelli, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Il sig. marchese Filippo Sassoli de' Bianchi, dell'archidiocesi di Bologna. » » » Il sig. Alfredo de' conti Lazzarini, della diocesi di Macerata. » » » Il sig. conte Carlo Le Moyne de Martigny (Parigi). 21 » » Il sig. conte Riccardo Ceccopieri Maruffi (Roma). » » » Il sig. conte Massimiliano Zara (Roma). » » » 11 sig. conte Luigi Zara (Roma). » » » Il sig. conte Isidoro Colonna Czosnowki (Roma). » » » Il sig. conte Leone Colonna Czosnowski (Roma). » » » Il sig. conte Giovanni Alfonso Castelli Mandosi Mignanelli (Roma). » » » Il sig. conte Giuseppe Giovanni de Broqua, della diocesi di Dijon. » » » Il sig. barone Pietro Andrea Pidoux de Maduère, della diocesi di Saint-Claude. » » » Il sig. Giovanni Leslie, dell'archidiocesi di Armagh. » » » Il sig. Alfonso Fernandez de Alcalde y Fernandez de Várela, della diocesi di Madrid. » » » Il sig. conte Gerolamo Medolago Albani, della diocesi di Bergamo. » » » Il sig. conte Pio Medolago Albani, della medesima diocesi. 22 » » Il sig. marchese Pio Del Turco Rosselli, dell'archidiocesi di Bologna. Diarium Romanae 175 Curiae Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: - 8 febbraio 1922. Monsig. Augusto Pelzer (Roma). 14 » » Monsig. Fourier Bonnard (Roma). 15 » » Monsig. Luigi Scialdoni (Roma). 18 » » Monsig. Giulio Sánchez, della diocesi di Santander. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 8 febbraio 1922. Il sig. comm. Giuseppe Salviucci (Roma). » » » Il sig. comm. Samuele Walker O' Neill (Roma). » » » Il sig. Camillo Serafini (Roma). » » » Il sig. comm. Pietro De Sanctis (Roma). » » » Il sig. cav. Francesco Diamilla Magnelli (Roma). » » » Il sig. conte Vincenzo Negri da Oleggio, dell'archidiocesk di Milano. » » » Il sig. comm. Pio Folchi (Roma). » » » Il sig. comm. Enrico Tuccari (Roma). » » » Il sig comm. Odoardo Tabanelli (Roma). » » » Il sig. Marcello Tabanelli (Roma). » » » Il sig. avv. Giuseppe Casini (Roma). » » » Il sig. comm. Francesco Emilio Sassi (Roma). » » » Il sig. comm. Giuseppe Frasean (Roma). 14 » » 11 sig. Giovanni Campa (Roma). 15 » » Il sig. comm. Augusto Grossi Gondi (Roma). 16 » » Il sig. 0. Giorgio John, dèll'archidiocesi di Agra. 17 » » Il sig. cav. Giovanni Ladelci (Roma). » » » Il sig. Ladislao Jaroszyñski, della diocesi di Luceoria e Zytomir. » » » Il sig. Sigismondo Czerwinski (Roma). 18 » » Il sig. comm. Edoardo Persiani (Roma). » » » Il sig. comm. Salvatore Parisi (Roma). 21 » -» Il sig. Alberto Buffa, della diocesi di Alessandria. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 8 febbraio 1922. Monsig. Luciano Rossi (Roma). 17 » » Monsig. Stanislao Cichocki, della diocesi di Luceoria e Zytomir. Cappellani Segreti di S. S. : 9 febbraio 1922. Monsig. Francesco Gasoni. » » » Monsig. Luigi Testoni. » » » Monsig. Filippo Giobbe. 18 y> » Monsig. Alfredo Piermattei. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Chierici Segreti di S. S.: 9 febbraio 1922. Monsig. Riccardo Magnanensi. » » » Monsig. Enrico Remiddi. NECROLOGIO 21 aprile 1921. MOD sig. Rinaldo Muñoz Olave, Vescovo tit. di Pogla. 12 luglio » Monsig. Ilarione Giuseppe Montéty, Arcivescovo titolare di Beyruth. 18 settembre » Monsig. Tommaso O' Gorman, Vescovo di Sioux Falls. 12 dicembre » Monsig. Giacomo Trobec, Vescovo tit. di Licopoli. 7 gennaio 1922. Monsig. Francesco Saverio Brunet, Vescovo di Mont-Laurier. Monsig. Emanuele Damasceno da Costa, Vescovo di Angra. 27 Monsig. Venceslao Sangüesa y Guia, già Vescovo di Cuenca. 15 Monsig. Hussig Ghulian, Arcivescovo di rito armeno, già 18 di Mardin. 24 » » Monsig. Bartolomeo Clemente Còmbes, Arcivescovo di Cartagine. 28 » » Monsig. Desiderato Giacinto Berthoin, Vescovo di Aut u n . » » » Monsig. Ramiro Fernandez y Valbuena, Vescovo titolare di Scillio. Ippolito Teissier, Vescovo di Mysore. » Monsig. » » Annus XIV - Vol. XIV 3 Aprilis 1922 Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI MOTU PROPRIO GRATIAE ET PRIVILEGIA CLERICIS CONCLAVISTIS CONCESSA PIUS PP. XI Romani Pontificis providentiae convenit, ut eos paternae caritatis significationibus primos prosequatur, quos et Sibi devinctos et officii retinentissimos, in ipso ineundo supremi apostolatus munere, cognoverit. Aequum igitur censemus, clericos Conclavistas infra scriptos, ceterosque ecclesiasticos viros, pariter infra nominandos, qui in Conclavi, in quo ad Petri Cathedram evecti sumus, vel Nobis et VV. FF. NN. S. R. E. Cardinalibus uti familiares adstiterunt vel demandata sibi munia sollerter obierunt, peculiaribus gratiis ac privilegiis augere. Itaque Motu proprio et certa scientia haec quae sequuntur decernimus. I. Clerici Conclavistae, qui secuti sunt S. R. E. Cardinales in Urbe degentes aut dioecesibus Italiae regendis praepositos, gratias, provisiones aut commendas quorumvis beneficiorum, si quae forte sibi conferantur, itemque Litteras Apostolicas de iis conficiendas, gratuito, at semel tantum, habeant. II. Clericis Conclavistis S. R. E. Cardinalium, qui dioeceses extra Italiam moderantur, oratorii privati ius esto, ea ACTA, vol. XIV, n. 7. — 3-4-922. 14 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tamen lege, ut Ordinarius oratorium ante visitaverit ac prob a r i ! Quo ipso iure, eadem condicione servata, ceteris Conclavistis tum frui liceat, cum infirma sunt valetudine. III. Idem esto privilegium iis qui comitati sunt S. R. E. Presbyteros Cardinales Gulielmum 0'Connell Archiepiscopum Bostoniensem, Ludovicum Nazarium Bégin Archiepiscopum Quebecensem et Bionysium Dougherty Archiepiscopum Philadelphiensem, quamvis hi post electionem Nostram advenerint ; modo tamen iis ne desint cetera quae in Conclavistis requiruntur. IV. Gratis prorsus dentur Apostolicae de his privilegiis ac iuribus Litterae. V. Quoniam vero clericis Conclavistis, qui adfuerunt S. R..E. Cardinalibus in Urbe commorantibus aut dioeceses Italiae regentibus, pro Apostolicae Sedis tenuitate non licet Nobis, quod decessores Nostri consueverunt, perpetuas constituere pensiones, iisdem, ut in hoc etiam genere aliqua voluntatis Nostrae significatio ne desit, trecentas libellas singulis, semel tantum, attribuimus. Non obstantibus Constitutionibus, Ordinationibus Apostolicis, aliisque licet speciali et individua' mentione dignis; quibus omnibus et singulis, etiamsi de illis specialis et individua habenda mentio, eorumque tenores inserendi forent, illis alias in suo robore permansuris, hac vice dumtaxat specialiter et expresse Motu proprio derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque, cum clausulis opportunis. Fiat motu proprio: A. Et cum absolutione a censuris ad effectum etc. Et cum declaratione quod reliqua privilegia et indulta contenta in similibus Motus proprii schedulis a nonnullis Romanis Pontificibus praedecessoribus Nostris favore Conclavistarum alias editis, ob hodiernas rerum ac temporum circumstantias, pro nunc in suspenso remaneant. Et quod praesentis 179 Acta Pii PP. XI Nostri Motus proprii schedulae signatura sufficiat et ubique fidem faciat in iudicio et extra illud, quibuslibet contrariis non obstantibus ; et quod praemissorum omnium et singulorum maior et verior specificatio et expressio fieri possit in Litteris, si videbitur, expediendis, in quibus singulorum Conclavistarum nomina et cognomina exprimi et describi, seu pro expressis et descriptis haberi possint, inter quos Sacrista et Magistri Caeremoniarum Cappellae Nostrae, nec non Secretarius Collegii eorumdem Cardinalium. Volumus autem quod Litterarum super praesentibus conficiendarum ac etiam praesentis Nostri Motus proprii transumptis impressis ac manu alicuius personae in ecclesiastica dignitate constitutae subscriptis et sigillo munitis, eadem fides, tam in iudicio quam extra illud adhibeatur, quae originalibus Litteris vel praesenti Motui proprio originali adhiberetur, si forent exhibitae vel ostensae, aut exhibitus vel ostensus foret. - Fiat : A. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xn mensis martii anno MDCCCCXXII, Pontificatus Nostri primo. PIUS P P . XI INDEX CLERICORUM CONCLAVISTARUM ALOISIUS SINCERO, Adsessor S. Congr. Consistorialis, Sacri Collegii Se- cretarius. AUGUSTINUS ZAMPINI, ex Ordine Eremitarum S. Augustini, Episcopus tit. Porphyrien., Sacrarii Apostolici Praefectus. CAROLUS RESPIGHI, Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum. IOSEPH TANI, IOANNES BAPTISTA MENGHINI, ALOISIUS CAPOTOSTI, . . . N . ) Magistri Caeremoniarum. MARCUS MARTINI, CAROLUS GROSSO, \ HENRICUS DANTE, I 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P r e s b y t e r ; conclavista N O S T E R , d u m Cardinalatus h o n o r e fungebamur. CAROLUS CONFALONIERI, Presbyter: VINCENTII, Episcopi Ostiensis et P r a e nestini, Card. VANNUTELLI. HUMBERTUS BERTINI, Presbyter: CAIETANI, Episcopi Sabinen., Card. D E LAI. PETRUS RAVELLT, Presbyter: ANTONII, Episcopi P o r t u e n s i s et Sanctae Rufinae, Card. VICO. IOSEPH TONDINI, P r e s b y t e r : IANUARII, Episcopi Albani, Card. GRAN I T O P I G N A T E L L I DI BELMONTE. IOSEPH MENGHINI, IOSEPH CANDIDORI, P r e s b y t e r : BASILII, Episcopi Veliterni, Card. POM PILJ. PETRUS BORGIA, P r e s b y t e r : IOANNIS, Episcopi Tusculani, Card. CA- GLIERO. P r e s b y t e r : MICHAELIS, Tit. Sanctae Mariae de Pace, Card. LOGUE. IOANNES W A R D , P r e s b y t e r : I O S E P H I , Tit. S S . Ioannis et Pauli, Card. FRANCICA-NAVA DI B O N T I F É . ADULPHUS BARBERIS, P r e s b y t e r : AUGUSTINI, Tit. Sanctae Mariae in ALFIUS D'AGATA, Viae, Card. RICHELMY. SILVINUS TOMBA, P r e s b y t e r : BARTHOLOMAEI, Tit. S. Bartholomaei in Insula, Card. B A C I L I E R I . ALOISIUS CENTOZ, Presbyter: R A P H A E L I S , Tit. S. Praxedis, Card. MERRY D E L VAL. P r e s b y t e r : OCTAVII, Tit. S. Laurentii in Damaso, Card. CAGIANO DE AZEVEDO. ARTHURUS CONELLI, P r e s b y t e r : P E T R I , Tit. S. Chrysogoni, Card. MAFFI. HECTOR BARANZINI, Presbyter: ALEXANDRI, Tit. S S . Andreae et Gregorii ad d i v u m Scauri, Card. LU ALDI. VINCENTIUS DI LORENZO, P r e s b y t e r : D E S I D E R A T I , Tit. S. Petri ad Vincula, Card, MERCIER. AUGUSTUS SORDET, P r e s b y t e r : P E T R I , Tit. S. Laurentii in Lucina, Card. G A S P A R R I , S. R. E. Camerarii. HERNESTUS CAMUS, Presbyter: LUDOVICI H E N R I C I , Tit. S. Mariae ARTHURUS GERVASI, Novae, Card. LUÇON. AUGUSTUS GIRARDINI, P r e s b y t e r : P A U L I N I P E T R I , Tit. S. Honuphrii in m o n t e Ianiculo, Card. ANDRIEU. P r e s b y t e r : ANTONII, Tit. S S . Marcellini et Petri, IOANNES BARROS, Card. MENDES B E L L O . ARTHURUS JACKMANN, P r e s b y t e r : FRANCISCI, Tit. S. P u d e n t i a n a e , Card. B O URNE. Acta Pii PP. XI RICHARDUS HABERLIN, 181 P r e s b y t e r : GUILELMI, Tit. S . Clementis, Card. 0'CONNELL. P r e s b y t e r : GUILELMI, Tit. S. Crucis in Hierusalem, Card. VAN ROSSUM. - IULIUS LABERGE, P r e s b y t e r : NAZARII LUDOVICI, Tit. SS. Vitalis, Gervasii et Protasii, Card. BÉGIN. PHILIPPUS LANGDON, SOLDANUS MESLINI, P r e s b y t e r : IOANNIS, Tit. Sancti E u s e b i i , Card. CSERNOCH. GARTNER, P r e s b y t e r : GUSTAVI F R I D E R I C l , Tit. S. Marci, Card. P I F F L . CAESAR CORTINI, P r e s b y t e r : A L F O N S I , Tit. S. Mariae Angelorum in IOANNES Thermis, Card. MISTRANGELO. HERMANNUS BONAZZI, P r e s b y t e r : ANDREAE, Tit. SS. Cosmae et Damiani, Card. F R Ü H W Í R T H . P r e s b y t e r : R A P H A E L I S , Tit. S. Hieronymi Illy- ARCHANGELUS MATTERÀ, ricorum, Card. SCAPINELLI DI LÉGUIGNO. HUGO CAMOZZO, P r e s b y t e r : P E T R I , Tit. SS. XII Apostolorum, Card. LA F O N T A I N E . P r e s b y t e r : VICTORII AMAD A E I , Tit. S. Priscae, Card. RANUZZI DE BIANCHI. FORTUNATUS RASPANTI, P r e s b y t e r : DONATI, Tit. S. Silvestri in Capite, Card. S B A R R E T T I . AMBROSIUS GIANNI, P r e s b y t e r : LUDOVICI H E R N E S T I , Tit. S. Mariae in Aquiro, Card. D U B O I S . CAROLUS DE L A BARRE, P r e s b y t e r : THOMAE P I I , Tit. SS. Quirici et Iulittae, Card. BOGGIANI. SEBASTIANUS TARTAGLIA, THBODORICUS DE ANGELIS, Presbyter: A L E X I Ï , Tit. S. Callisti, Card. ASCALESI. P r e s b y t e r : ALOISII I O S E P H I , Tit. Ssmae Trinitatis in m o n t e Pincio, Card. MAURI N. PAULUS KRAUSE, P r e s b y t e r : A D U L P H I , Tit. S. Agnetis extra moenia, ANTONIUS RONCHE, Card. B E R T R A M . ODDO ZANGOLINI, Presbyter: AUGUSTI, Tit. S. Caeciliae, Card. SILJ. MICHAEL MONJE, P r e s b y t e r : IOANNIS, Tit. S. Mariae de Populo, Card. SOLDEVILA Y R O M E R O . Presbyter: T H E O D O R I , Tit. S. Mariae s u p r a ALBERTUS VUILLERMOZ, Minervam, Card. VALERE DI BONZO. ALEXANDER FAJECSKI, P r e s b y t e r : A L E X A N D R I , Tit. S. Augustini, Card. KAKOWSKI. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale THADDAEUS ZAKRZEWSKI, Presbyter : EDMUNDI, Tit. S. Ioannis ante p o r t a m Latinam, Card. DALBOR. P r e s b y t e r : FRANCISCI, Tit. S. Marcelli, Card. RA- FRANCISCUS VAGNI, GONESI. P r e s b y t e r : MICHAELIS, Tit. S. Anastasiae, Card. DE F A U L H A B E R . IOSEPH WHITAKER, P r e s b y t e r : DIONYSII, Tit. S S . Nerei et Achillei, FRANCISCUS MÜLLER, Card. DOUGHERTY. IOSEPH SANZ, Presbyter: IOANNIS, Tit. S. Mariae de Aracoeli, Card. B E N L L O C H Y VIVO. MAXIMUS ALBAGÉS, Presbyter: FRANCISCI ASSIS., Tit. S. Sabinae, Card. VIDAL Y B A R R A Q Ü E R . HEMERICUS DAVID, P r e s b y t e r : CAROLI I O S E P H I , Tit. SS. Q u a t u o r Cor o n a t o r u m , Card. S C H U L T E . FERDINANDUS CENTO, P r e s b y t e r : IOANNIS, Tit. S. Mariae t r a n s Tyberim, Card. TACCI. PORPHYRIUS CORDEIRO, P r e s b y t e r : CAIETANI, Diaconi S. Agathae, Card. BISLETÍ. P r e s b y t e r : LUDOVICI, Diac. S. Mariae in Via Lata, GREGORIUS AGUILAR, Card. BILLOT. NATHANAËL BOATTINI, P r e s b y t e r : MICHAELIS, Diac. S. Eustachii, Card. LEGA. Presbyter: AIDANI, Diac. S. Mariae in Porticu, Card. GASQUET. IOSEPH DREHMANNS, IOANNES POLI, P r e s b y t e r : NICOLAI, Diac. S. Mariae in Domnica, Card. MARINI. Presbyter: O R E S T I S , Diac. S. Mariae in Cosmedin, Card. GIORGI. PETRUS CATALDI, ANTONIUS BARRECA, P r e s b y t e r : CAMILLI, Diac. S. Mariae Scalaris, Card. LAURE N TI. Fr. AUGUSTINUS RUELLI, ex Ordine E r e m i t a r u m Sancti Augustini, Subsacrista. Acta Pii PP. XI 183 LITTERAE APOSTOLICAE I ERIGITUR IN SINIS NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA DB LANG-LONG APPEL- LANE A. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Quae catholico nomini a e t e r n a e q u e fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eveniant, ea ut m a t u r e praestemus, Nos a d m o n e t supremi apostolatus officium, quo in terris fungimur. Iam vero, cum venerabilis frater i o a n n e s B. De Guébriant, Visitator Apostolicus regionis Sinensis, Apostolicam h a n c Sedem instanter flagitaverit, ut missio s e p a r a t a erigeretur pro incolis e stirpe Dioy, qui h a b i t a n t in parte meridio-oceidentali vicariatus Apostolici de Kui-Ceu et in parte occiduo-septentrionali vicariatus Apostolici de Koang-si, atque huic Visitatoris Apostolici postulationi etiam petitiones accesserint venerabilium fratrum tam Francisci L. Seguin Vicarii Apostolici de Kui-Ceu, q u a m Mauritii Ducœur Vicarii Apostolici de Koang-si: Nos, collatis consiliis cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, omnibusque rei momentis attente perpensis, m e m o r a t o r u m P r a e s u l u m votis concedendum esse existimavimus. Quare, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, a vicariatu apostolico de Kui-ceu seiungimus territorium complectens sub-praefecturas civiles de Panhien, Pougan, Ganlan, Hinjen, Hiny, Tchenfong, Lanlong, Tsehen, Loufou : insuper districtus de Matchang, Nicoutchang, Tchehiang, pertinentes ad subpraefecturam de Kouanlin et districtus de P o t a n g , Hohon, Yangkia et Cheten ex subpraefectura de Tseyuin. A vicariatu autem Apostolico de Koang-si seiungimus subpraefecturas civiles de Liniun, Silong, Silin. Hoc autem territorium sic a dictis vicariatibus Apostolicis s e p a r a t u m , Apostolica similitef Nostra auctoritate, per praesentes erigimus in praefecturam Apostolicam ab urbe Lang-Long n u n c u p a n d a m et societatis Parisiensis pro missionibus exteris curis concredendam. P o r r o haec s t a t u i m u s , decernentes p r a e s e n t e s Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q ù e ex n u n c et inane fieri, 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s cumque. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XVI februarii MCMXXII. Pontificatus Nostri a n n o primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. n ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE NAGOYA IN IAPONIA Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — In hac sublimi Principis Apostolorum cathedra divinitus collocati, in o m n e s catholici orbis regiones, vel longo t e r r a r u m marisque spatio dissitas, oculos mentis Nostrae convertimus, et quae christiano nomini p r o v e h e n d o bene vertant, quae rei sacrae procurationi melius gerendae expédiant, ea sollicito ac paterno studio decernere m a t u r a m u s , iamvero, cum venerabilis frater I o a n n e s P. Rey, e societate Parisiensi pro missionibus exteris, Archiepiscopus Tokyensis, et dilectus filius Ioseph Reiners, e societate Verbi Divini de Steyl Praefectus Apostolicus de Nijgata in Iaponia, Sanctae huic Sedi exposuerint pius aequo vasta esse s u a e iurisdictionis territoria: Nos, collatis consiliis cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis Prop a g a n d a e Fidei praepositis, p r a e h a b i t o favorabili voto Delegati Apostolici in Iaponia, o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s attento ac sedulo studio perpensis, m e m o r a t o r u m O r d i n a r i o r u m votis benigne concedendum censuimus. Quare Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi, ab archidioecesi Tokyensi seiungimus d u a s praefecturas civiles Aichi et Gif u n u n c u p a t i s ; et a praefectura Apostolica de Nijgata tres praefecturas civiles Fukui, Ishikawa et Toyama. Territorium a u t e m h a r u m q u i n q u e civilium praefecturarum sic s e p a r a t a r u m erigimus in distinctam praefecturam Apostolicam, ab urbe principe de Nagoya n u n c u p a n d a m , curis concredendam societatis Verbi Divini de Steyl. Verum s t a t u i m u s n o v a m h a n c missionem de Nagoya, t e m p o r a n e a ratione, Praefecto Apostolico de Nijgata in administrationem esse concredendam. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere p o t e r u n t , n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definien- Acta Pii PP. XI 185 d u m , irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XVIII februarii MGMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Iii BEATA MARIA VIRGO IN CAELUM ASSUMPTA IN GALLICAE NATIONIS PATRONAM PRAECIPUAM SANCTAQUE IOANNA ARCENSIS IN MINUS PRINCIPALEM PATRONAM RITE ELECTAE DECLARANTUR ET CONFIRMANTUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Galliam, Ecclesiae filiam primogenitam merito appellatam, R o m a n i Pontifices Nostri decessores iugiter per saecula singularibus p a t e r n a e voluntatis significationibus prosecuti sunt. Decessor quidem Noster bo. me. Benedictus P p . XV, cui maxime cordi fuit spirituale b o n u m Galliae, praenobili huic nationi peculiare benevolentis animi pignus exhibere cogitavit. Etenim cum n u p e r VV. F F . Nostri Cardinales, Archiepiscopi et Episcopi Galliarum unanimi consensu per venerabilem fratrem Stanislaum Touchet, Episcopum Aurelianensem, supplices ferventesque ad ipsum preces admovissent, ut Beat a m Virginem Mariam sideribus receptam in Gallicae nationis P a t r o n a m principem, in alteram vero caelestem patronam S a n c t a m I o a n n a m Aurelianensem Puellam declarare dignaretur, Decessor idem Noster optatis hisce piis benigne concedendum c e n s u i t ; at morte interceptus, quod m e n t e conceperat consilium exsequi nequivit. Sed Nobis, modo ad sublimem Principis Apostolorum c a t h e d r a m divinitus evectis, grat u m a c c e p t u m q u e est desideratissimi Nostri decessoris v o t u m implere et, s u p r e m a Nostra auctoritate, illa decernere q u a e in e m o l u m e n t u m Galliae bene, prospere feliciterque eveniant. Constat ex veteri proverbio « R e g n u m Gallicum regnum Mariae » fuisse v o c a t u m : idque iure. A primis enim Ecclesiae saeculis ad n o s t r a u s q u e tempora, I r e n a e u s et Eucherius, L u g d u n e n s e s a m b o , Hilarius Pictaviensis, Anselmus, p r i m u m in Gallia dein in Anglia Archiepiscopus, Bernardus Claravallensis, F r a n c i s c u s Salesiuë, aliique plures sancti Doctores Mariam celebrarunt, 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Deiparaeque Virginis cultum per Galliam provexerunt, ampiificarunt. Lutetiae Parisiorum, in celeberrima Universitate studiorum, cui a « Sorb o n a » titulus, iam inde a saeculo decimo tertio, p r o b a t u m historice est Virginem fuisse sine labe conceptam conclamatami. Sacra etiam monumenta a n t i q u a m erga Virginem populi pietatem luculenter t e s t a n t u r : triginta q u a t u o r enim cathedralia Galliae templa Deiparae Virginis titulo gaudent, inter q u a e m e m o r a r e iuvat celeberrima, Rhemis, Parisiis, Ambiani, Carnuti, Constantiae et R h o t o m a g i erecta. F r e q u e n s concurs u s fidelium ad Marialia sanctuaria, q u o t a n n i s , hac nostra quidem aetate, peregre confluentium, ostendit aperte quid possit in populo erga Deiparam pietas; et saepius in a n n o Lapurdensis basilica, licet perampla, impar videtur innumeris peregrinorum t u r m i s continendis. Ipsa Virgo Mater, gratiarum o m n i u m a p u d Deum sequestra, iteratis apparitionibús devotionem Gallici populi p r o b a r e et confirmare visa est. Quin eliam Galliae principes et proceres sibi gloriae iugiter d u x e r u n t , devotionem erga Virginem profiteri et tueri. Ad veram Christi fidem conversus, Clodovaeus continuo super druidici templi r u i n a s fundamenta ponit ecclesiae Nostrae Dominae, q u a m Childebertus filius eius absolvit. P l u r a templa Mariae dicat Carolus Magnus. Normandiae Duces Reginam nationis praedicant Mariam. Sanctus Ludo vicus Rex quotidie Virginis officium devote recitat. Ludo vicus XI, pro voto solvendo, Nostrae Dominae t e m p l u m in loco Cléry aedificat; t a n d e m Ludovicus X I I I Galliae R e g n u m dedicat Mariae iubetque ut q u o t a n n i s , festo die Virginis in caelum a s s u m p t a e , solemnes in universis Galliae dioecesibus p o m p a e h a b e a n t u r : h a s q u e solemnes p o m p a s et in praesens agi singulis annis n o n i g n o r a m u s . Quod attinet ad Puellam Aurelianensem, q u a m decessor Noster ad s u p r e m o s caelitum honores evexit, n e m o inficiari potest, eam, Virginis auspiciis, liberandae Galliae missionem suscepisse et consummasse. P r i m u m enim Nostrae Dominae de Berm o n t , postea Aurelianensis, denique patrocinio R h e m e n s i s Virginis freta, t a n t u m opus virili pectore aggressa, inter enses districtos interrita, inter castrorum licentiam intemerata, s u p r e m o a discrimine p a t r i a m liberavit,* Galliamque restituit. Ipsa caelestibus m o n i t a vocibus, glorioso v exilio nomini Iesu, Galliae veri Regis, illud addidit Mariae. Ipsa, rogo imposita, inter flammas s u p r e m o ore Iesu et Mariae n o m i n a ciens, advolavit in caelum. Asperrima tempestate p r a e s e n t e m Aurelianensis Puellae opem experta, Gallia gaudeat ergo eadem altera caelesti P a t r o n a ; i d . p o s t u l a t clerus et populus, id q u o d iam g r a t u m fuit p r a e l a u d a t o Nostro decessori, etiam Nobis ipsis placet. Q u a r e , collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis pro Sacris 187 Acta Pii PP. XI Ritibus tuendis, Motu proprio atque ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in m o d u m , Beatissimam Virginem Dei Genitricem Mariam, sub titulo Assumptionis in caelum, uti praecipuam universae Galliae a p u d D e u m P a t r o n a m rite electam declaramus et confirmamus, cum o m n i b u s privilegiis atque honorificentiis, quae huic nobili titulo ac dignitati competunt. Insuper enixis votis Antistitum, cleri ac fidelium e dioecesibus et missionibus universae Galliae obsec u n d a n t e s , illam inclytam Puellam Aurelianensem, quam omnes Galliae catholici cives t a m q u a m heroem religionis et patriae peculiari admiratione ac veneratione agnoscunt et recolunt, Sanctam I o a n n a m Virginem Arcensem, uti P a t r o n a m m i n u s principalem Galliae, pleno populi suffragio electam, libentissime declaramus et c o n s t i t u i m u s , interposita similiter s u p r e m a Nostra Apostolica auctoritate, honorificentiis o m n i b u s ac privilegiis pariter attributis, q u a e huic minoris P a t r o n a e titulo de iure competunt. P r e c a m u r propterea b o n o r u m o m n i u m auctorem Deum, ut, u t r a q u e caelesti P a t r o n a , Deipara n e m p e in caelum Assumpta et S a n c t a I o a n n a Virgine Arcensi, aliisque Sanctis P a t r o n i s locorum et Titularibus ecclesiarum, t a m dioecesium quam missionum, suffragantib u s , Gallia catholica ad spem verae libertatis et pristinae dignitatis erecta, sit vere R o m a n a e Ecclesiae filia primogenita, et avitas gioriosasque traditiones mente, opere et amore foveat, servet, adaugeat, in b o n u m religionis ac patriae. Haec largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri atque o b t i n e r e ; universaeque Gallicae nationi, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, quavis auctoritate, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die u mensis martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV PIA CONSOCIATIO «A CHORIS MARIANIS» IN URBE INDULGENTIIS ET GRATIIS i SPIRITUALIBUS AUGETUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam, rei memoriam. — Cum, sicuti accepimus, in ecclesia ad Sanctae Theresiae de Urbe canonice erecta exsistat pia consociatio a « Choris Marianis », et P r o c u r a t o r generalis Carmelitarum Excalceat o r u m enixas Nobis humiliter preces adhibuerit, ut moderatoribus, zelatoribus et sociis in ipsa consociatione inscriptis n o n n u l l a s de t h e s a u r o Ecclesiae Nobis divinitus commisso indulgentias et spirituales gratias largiri dignemur, Nos, ut ipsa societas uberiora in Domino i n c r e m e n t a capiat, optatis his a n n u e n d u m , q u a n t u m in Domino possumus, existim a v i m u s . Quam ob rem, audito dilecto filio Nostro S. R. E. Cardinali Poenitentiario Maiore, de omnipotentis Dei misericordia ac B B . P e t r i et Pauli Apostolorum E i u s auctoritate confisi, o m n i b u s et singulis n u n c et in p o s t e r u m existentibus praefatae associationis moderatoribus, zelatoribus et sociis, qui die primae inscriptionis, a u t u n o ad cuiusque arbitrium eligendo die e septem continuis immediate s e q u e n t i b u s : et semel in m e n s e die similiter ad arbitrium eligendo: nec non q u o t a n n i s Nativitatis, Circumcisionis, SSmi Nominis Iesu, Epiphaniae, Paschatis Resurrectionis, Ascensionis, Corporis Christi, Sacri Cordis Iesu, et Pentecostes ac Sanctissimae Trinitatis festivitatibus: pariterque S S m a e Virginis Immaculatae Conceptionis, Nativitatis, Praesentationis, Annuntiationis, Visitationis, Purificationis, Assumptionis et Commemorationis Mariae Sanctissimae a Monte Carmelo festis d i e b u s : item festis Archangelorum Michaelis, Gabrielis et R a p h a e l i s , et Sanctorum Angelorum C u s t o d u m ; pariterque festo Nativitatis Sancti Ioannis Baptistae, festo et sollemnitate Sancti Iosephi, Virginis Sponsi ; festis Sanctorum X I I Apostolorum, Sanctorum Omnium, S a n c t o r u m ex Ordine Carmelitarum, Sancti Ioannis a Cruce, Sancti Francisci Xaverii, Sanctae Theresiae a Iesu, B e a t o r u m Dionysii a Nativitate et Redempti a Cruce; die t a n d e m festo a n n u o piae consociationis, qui vulgo vocatur « F e s t a Missionaria », a d m i s s o r u m sacramentali confessione expiati a t q u e eucharisticis epulis refecti, propriam societatis ecclesiam, si praesto sit, secus q u a m v i s aliam ecclesiam sive cappellani publicam, a medietate diei praecedentis ad mediam u s q u e noctem festi respectivi, devote visitent, ibique pro christianorum principum concordia, h a e r e s u m exstirpatione, peccatorum conversione ac Sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum pre- Acta Pii PP. XI 189 ces effundant, quo die iniuncta pietatis opera impleant, p l e n a r i a m : insuper iisdem moderatoribns, zelatoribus et sociis n u n c et in p o s t e r u m in eadem societate existentibus, in cuiuslibet eorum mortis articulo, si, vere poenitentes et confessi, SSmum Eucharistiae S a c r a m e n t u m s u m p s e r i n t , vel, q u a t e n u s id facere nequiverint, saltem contriti, n o m e n Iesu ore, si potuerint, sin m i n u s corde, devote invocaverint, et m o r t e m t a m q u a m peccati stipendium patienti animo susceperint, etiam plenariam omnium peccatorum suorum indulgentiam et remissionem misericorditer in Domino concedimus et largimur. Iisdem autem moderatoribus, zelatoribus et sociis praesentibus et futuris, quo die in Tabernaculo latentem Eucharistiam contrito saltem corde, precesque, ut superius diximus, fundentes celebrent, septem a n n o s totidemque q u a d r a g e n a s : quoties vero vel precibus vel stipe sacras Carmelitani Ordinis missio nes adiuvent, de n u m e r o poenalium dierum in forma Ecclesiae solita centum e x p u n g i m u s . Concedimus quoque, Apostolica Nostra auctoritate, per praesentes, indultum, ut Missae, q u a e ad quodvis c u i u s q u e ecclesiae altare rite c e l e b r a b u n t u r pro anima cuiusque moderatoris, zelatoris, nec non sodalis defuncti, ipsi animae perinde suffragentur, ac si fuissent ad privilegiatum altare p e r a c t a e ; et moderatoribus ac sacerd o t i b u s in ipsam Societatem n u n c et in p o s t e r u m adlectis sive adlegendis, d u m m o d o aliter simili facultate n o n g a u d e a n t , q u a t e r in hebdom a d a personale altaris privilegiati indultum tribuimus. Tandem iisdem m o d e r a t o r i b u s et sacerdotibus inscriptis, qui sint ad sacramentales confessiones excipiendas probati, facultatem facimus benedicendi, « unico « Crucis signo », extra Urbem, servatis formula et ritu praescriptis, obiecta pietatis, iisque applicandi indulgentias a Nobis concessas sub die XVII februarii mensis vertentis anni MGMXXII : nec n o n coronas precatorias cum applicatione indulgentiarum tum P P . Crucigerorum tum S a n c t a e Birgittae: denique Crucifixos, cum applicatione indulgentiae in m o r t i s articulo l u c r a n d a e a quovis fideli, qui, s u b statutis conditionibus, C rucifixum sic benedictum vel deosculatus sit vel saltem tetigerit. Cont r a r i i s n o n o b s t a n t i b u s quibuslibet. P r a e s e n t i b u s perpetuo valituris. Volumus a u t e m , ut praesentium Litterarum t r a n s u m p t i s seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius Notarii publici subscriptis, ac sigillo p e r s o n a e in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem p r o r s u s fides adhibeatur, q u a e adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xi mensis martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA B E N E D I C T I XV CONSTITUTIO APOSTOLICA GOMPSANA, GAMPANIENSIS S. ANGELI DE LOMBARDIS ET BISAG1ENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad christifidelium b o n u m maxime confert, ut dioeceses ita distrib u a n t u r , quo e a r u m regimini ac necessitatibus facilius et c o m m o d i u s occurri possit. Hinc est q u o d si nova t e m p o r u m ratio effiagitet ut id immutetur, quod olim fuerat sancitum, Apostolica Sedes n o n a b n u a t , sed in more habeat, dioeceses separare, unire, novisque limitibus circumscribere, p r o u t ipsa res postulat, ut a m o v e a n t u r ea, q u a e in anim a r u m verterent perniciem. Iamvero id plane accidit relate ad archidioecesim C o m p s a n a m et ad dioecesim Campaniensem, Compsanae ab a n n o millesimo octingentesimo decimo octavo u n i t a m , et in p e r p e t u a m administrationem Archiepiscopo Compsano concreditam. Distantia enim et difficultate viarum iter a C a m p a n i a ad oppidum Compsam d i u t u r n u m et grave e s t ; et idcirco Ordinarius s u a s oves invisere, et h a e s u u m Ordin a r i u m adire, ut plurimum, nequeunt, nisi magnis toleratis expensis et tempore n o n modico emenso. Q u a p r o p t e r vix ab istius ordinationis initio adversus h a n c d u a r u m dioecesium u n i o n e m querelae m o t a e sunt, et modo ab u n a , modo ab altera n o v a ordinatio expetita fuit. Nuperrime vero Capitulum cathedrale C a m p a n i e n s e m o r a s a b r u m p e n d a s esse duxit et ad r e m e d i u m afferendum t a m noxio ecclesiastici regiminis statui, supplices preces Nobis obtulit, ut Campaniensis dioecesis seiungeretur ab archidioecesi Compsana, ipsique proprius Episcopus constitueretur. Qua petitione S. Congregationis Consistorialis examini subiecta, eidem S. Consilio visum est, bono a n i m a r u m cessurum dioecesim Campaniensem separare ab archidioecesi Compsana, novos utriusque Eccie- Acta Benedicti XV 191 siae limites statuere et archidioecesim Gompsauam copulare cum dioecesibus unitis S. Angeli de Lombardis et Bisaciensi, servato, q u a n t u m fieri poterat, ordine civilis divisionis. Nos a u t e m v o t u m Venerabilium Frat r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium excipientes, et spirituali fidelium bono prospicere cupientes, re m a t u r e perpensa, o m n i u m ac singularum, q u o r u m haec res interest, vel sua interesse p r a e s u m a n t , consensu suppleto, auctoritate Nostra et de Apostolicae potestatis plenitudine, stat u i m u s ut m e m o r a t a dioecesis Campaniensis s e i u n g a t u r ab archidioecesi Compsana, u t r a q u e novis limitibus circumscribatur, ut infra indicabimus, et archidioecesis C o m p s a n a u n i a t u r , copuletur et principaliter a d i u n g a t u r dioecesibus unitis S. Angeli de Lombardis et Bisaciensi. Suo itaque honore antiquae archidioecesi Compsanae servato, illius Ordinarius nomen, titulum ac h o n o r e m habebit Archiepiscopi Compsani et Episcopi S. Angeli de L o m b a r d i s et Bisaciensis; et q u a Archiepiscopus C o m p s a n u s s u b d i t a habebit oppida vulgo n u n c u p a t a Coma, S. Andrea di Coma, Andreita, Cairano, Galitri, Teora, Quaglietta, Senerchia, Galabritto, Caposele, Pescopagano. Ordinarius a u t e m Campaniensis, praeter oppida iam n u n c sibi propria, hoc est Campagna, Caggiano, Satriano Lucano, S. Angelo le Fratte, Savoia di Lucania vulgo n u n c u p a t a , obnoxia sibi habebit Contursi, Palomonte, Oliveto Citra, Buccino, S. Gregorio Magno, Salvitelle, Auletta, Laviano, Santo Menna, Castelnuovo di Coma, Valva, Colliano, etiam vulgo n u n c u p a t a , q u a e omnia h u c u s q u e in dioecesi C o m p s a n a erant, sed, q u u m sint in circumscriptione civili Campaniensi et Campaniae propiorem et faciliorem h a b e a n t accessum, eidem dioecesi adiung u n t u r u n a cum oppido Vietri di Potenza vulgo n u n c u p a t o , quod est in provincia civili Potentina. Insuper, quod modo attinet, Episcopus Campaniensis Sanctae Sedi erit immediate subiectus. P r o dotatione a u t e m mens a r u m episcopalium volumus ut census, canones et praestationes, q u a s paroeciae Ecclesiarum Compsanae et Campaniensis solvere tenentur, ei dioecesi t r i b u a n t u r cui paroeciae ipsae subiiciuntur. P r a e t e r e a ex reditibus publici aerarii d u a e tertiae partes, quae ad libellas octo millia ducentas triginta q u a t u o r n u m e r a n t u r , adscribantur Episcopo Campaniensi, tertia vero pars Archiepiscopo Compsano, qui insuper percipiet omnes r e d i t u s m e n s a r u m episcopalium S. Angeli de Lombardis et Bisaciensis. Omnia a u t e m et singula documenta, quae attinent ad paroecias s e p a r a n d a s et a d i u n g e n d a s dioecesi Campaniensi, servatis servandis et q u a n t u m fieri poterit, tabulario Curiae Campaniensis t r i b u a n t u r . Cathedralis Ecclesiae Campaniensis, ut s u p r a circumscriptae, constituimus Episcopum venerabilem fratrem Carmelum Cesarano, h a c t e n u s Archiepiscopum C o m p s a n u m et Administratorem p e r p e t u u m Campaniensem, 192 Acta Apostoìieae Sedis - Commentarium Officiale q u e m proinde absolvimus a vinculo metropolitanae Ecclesiae Gompsanae et d e c o r a m u s titulo ad personam Archiepiscopi-Episcopi Gampaniensis. Ecclesiae vero metropolitanae C o m p s a n a e praeficimus venerabilem fratrem Iulium Tom masi, h a c t e n u s Episcopum S. Angeli de Lombardis et Bisaciensis, quem proinde Archiepiscopum C o m p s a n u m et Episcop u m S. Angeli de L o m b a r d i s et Bisaciensem constituimus. Quae autem hisce Litteris Apostolica auctoritate a Nobis decreta sunt, nemini, ullo t e m p o r e , infringere, a u t iis repugnare, vel q u o m o d o libet contraire liceat. Si quis, q u o d Deus avertat, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, sciat se obnoxium e v a s u r u m esse poenis a sacris c a n o n i b u s contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad praemissa omnia et singula exsecutioni m a n d a n d a , cum omnibus facultatibus necessariis et opportunis, d e p u t a m u s venerabilem fratrem Albertum Costa, Episcopum Melphiensem et Rapollensem, eique tribuentes etiam potestatem subdelegandi alium virum, in ecclesiastica t a m e n dignitate constitutum, ita ut ipse valeat et satagat q u a e c u m q u e ordinare, declarare, statuere ac definitive decernere, quae huic rei conficiendae e r u n t necessaria. Eidem exsecutori Apostolico adiicimus obligationem, intra sex menses a d a t a p r a e s e n t i u m Litterarum computandos, ad S. Congregationem Consistorialem t r a n s m i t t e n d i a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Volumus autem et m a n d a m u s ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius Notarii publici subscriptis, et sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, adhibeatur eadem p r o r s u s fides, q u a e hisce litteris tribueretur si originaliter exhibitae vel ostensae fuerint. Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die trigesima mensis septembris, Pontificatus Nostri a n n o octavo. )$j C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. S. C. Consist. Secretarius. O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Ludo vicus Schüller, Protonotarius Apost. Leopoldus Capitani, Reg. Sub. ex spec. dei. Loco ffc Plumbi. Beg. in Cane. Ap., vol. XXVI, n. 6. Suprema, S. Congregatio S. Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACKA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM REPROBATIO L I B R I : « UNE MYSTIQUE DE NOS J O U R S » Emi ac Rmi Domini Cardinales in rebus fidei et morum Inquisit o r e s generales, in ordinario consessu habito feria iv, die 15 martii 19%% d e c r e v e r u n t : Opus cui t i t u l u s : « Chanoine S. Legueu - Une mystique dt nos jours. Sœur Gertrude-Marie, religieuse de la Congrégation de Saint-Charles d'Angers » esse reproban dum. Et insequenti feria v, die 16 eiusdem mensis e t a n n i , Sanctissimus D. N. P i u s divina Providentia Papa XI, in solita audientia R. P. D. Assessori Sancti Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem r a t a m h a b u i t et publici iuris fieri mandavit. Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 17 martii 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius. SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I AMAZONENSÍS-FLUMINIS NIGRI DE FINIUM COMMUTATIONE DECRETUM R e v m u s Apostolicus Praefectus Fluminis Nigri n u p e r a Sancta *Sede postulavit, ut a dioecesi Amazonensi d i s t r a h e r e t u r paroecia a S a n c t a Rita de Mouia n u n c u p a t a s u a e q u e praefecturae u n i r e t u r , t u m ob illius regionis a n i m a r u m salutem, t u m ob ipsius praefecturae comACTA, vol. XIV, n. 7. — 3-4-itSâ. 45 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m o d u m . Quare Ssmus D n u s Noster P i u s P a p a X I , accedente consensu R. P . D . Irenaei Joffily, Episcopi Amazonensis, et suffragante Ulm o ac R m o Dno Henrico Gasparri, Archiepiscopo Sebastensi, in Brasiliana Republica Apostolico Nuntio, suppleto, q u a t e n u s o p u s sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, hoc consistoriali decreto, p e r i n d e valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fuissent, praefatam paroeciam S. Ritae de Moura, cum o m n i b u s et singulis fidelibus ibi exsistentibus, a dioecesi Amazonensi separat et Apostolicae praefecturae Fluminis Nigri coniungit et unit. Contrariis q u i b u s c u m q u e h a u d obstantibus. Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a idem S s m u s D n u s d e p u t a t R. P. D. Henricum Gasparri, Archiepiscopum Sebastensem, in Brasiliana Republica Apostolicum N u n t i u m , eidem t r i b u e n s necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere eidem imposito ad h a n c S. Congregationem mittendi, intra sex menses a d a t a praesentium computandos, a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 3 martii 1922. )$l C. h. % CARD. D E LAT, Episc. Sabinen., Secretarius. S. Aloisius Sincero, Adsessor. II TAMAULIPANAE DE EPISCOPALIS SEDIS TRANSLATIONE S S m u s D n u s Noster P i u s P P . XI, decreto S. Congregationis Consistorialis, die 3 martii 1922, statuit ut episcopalis sedis dioeceseos T a m a u l i p a n a e a civitate Victoria in u r b e m Tampico transferatur. III P R O V I S I O ECCLESIARUM Decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, Benedictus fel. r e c . Pp. XV, h a s q u o q u e Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit: 20 decembris 1921. — Titulari episcopali Ecclesiae P a p i a n e n s i praefecit R. P- Hyginum Nuti, Vicarium Apostolicum Aegypti. S. Congregatio Consistorialis 195 21 decembris 1921. — Titulari episcopali Ecclesiae Tegeensi, H. D. Augustinum Blessing, Vicarium Apostolicum de Limon. 29 decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicomedien si, R. D. Carolum Cremonesi, Eléemosynarium Sanctitatis Suae. — Titulari episcopali Ecclesiae Lambactitanae, R. P. Ioannem M. Blois, Vicarium Apostolicum Manciuriae Meridionalis. Item successivis eiusdem Sacrae Congregationis Dominus Noster Pius divina Providentia P p . X I : decretis S s m u s 13 martii 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae Myriophytensi praefecit R. D. Arnoldum Verstraelen, e Societate Verbi Divini de Steyl, Vicarium Apostolicum I n s u l a r u m S u n d a e Minorum. 17 martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cabasitanae, R. P* D. O t h o n e m Nuñez et Zarate, h a c t e n u s Episcopum Z a m o r e n s e m in America Septentrionali, q u e m constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Eulogii Gregorii Gillow, Archiepiscopi de Antequera. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Dramensi, R. P. D. Guilelmum Piani, h a c t e n u s Episcopum tit. Palaeopölitanum, quem constituit Deleg a t u m Apostolicum in Insulis Philippinis. — Cathedrali Ecclesiae Sacramentensi, R. P. D. P a t r i cium Keane* h a c t e n u s Episcopum titularem S a m a r i t a n u m . — Cathedrali episcopali Ecclesiae Squillacensi, R. D. A n t o n i u m Melomo, Rectorem Seminarii Consentini. 18 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Scillitanae, R. P. D. Ben i a m i n u m I o s e p h u m Keiiey, h a c t e n u s Episcopum S a v a n n e n s e m . 22 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae l a b r u d e n s i , R. D. Henricum Friteau, e Congregatione Spiritus Sancti, Vicarium Apostolicum de Loango. — Titulari episcopali Ecclesiae Tiberiopolitanae, R. D. A d a l b e r u m Fleischer, Vicarium Apostolicum de Mariannhill. 28 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Legionensi, R. D. Iulian u m Leventoux, e Congregatione Iesu et Mariae vulgo « E u d i s t a r u m », Vicarium Apostolicum Sinus Sancti Laurentii. Acta Apostolicae Sechs - Commentarium Officiale 196 SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS CIRCA PECUNIAS PRAESTITI RELfGIOSlS TEMPORE OBVENIENTES OCCASIONE SERVITII MILITARIS BELLI. DUBIA Sacrae Congregationi Religiosorum Sodalium negotiis praepositae, sequentia dubia pro o p p o r t u n a solutione subiecta fuere: I. Utrum religiosi sollemniter professi ad tenorem iuris c o m m u n i s q u i d q u a m pecuniarum, q u a e illis occasione servitii militaris d u r a n t e bello praestiti obvenerunt, vel ob venient, iure sibi retinere valeant, vel potius eas o m n e s suo Ordini refundere teneantur. II. U t r u m religiosi sollemniter quidem professi, sed ex indulto Apostolico post professionem n i h i l o m i n u s . capaces adquirendi, quidq u a m p e c u n i a r u m , de q u i b u s in p r i m o dubio, s u a s facere valeant a b s q u e assensu et licentia expressa sui Superioris maioris. III. U t r u m religiosi simpliciter professi, sive in p e r p e t u u m sive ad t e m p u s , q u o r u m constitutiones excludunt post professionem omnem ulteriorem acquisitionem bonorum temporalium, t e n e a n t u r dictas pecuniae o i n t e s suae Religioni t r a d e r e . IV. U t r u m religiosi q u o m o d o c u m q u e simpliciter professi in perpet u u m vel ad t e m p u s , sive in Ordine sive in Congregatione, q u o r u m constitutiones n o n obstant, de pecuniis titulo stipendii (le solde) acceptis q u i d q u a m s u u m facere valeant, vel potius quidquid post eorum dimissionem ex exercitu superfuerit, respectivae Religioni tradere teneantur. V. U t r u m pensio vitalitia data ob mutilationem vel debilitationem in bello perpessam religiosis simpliciter professis, vel iis de q u i b u s in can. 673 § 1, a u t d e m u m iis q u o r u m vota vel p r o m i s s a suspensa maneb a n t , pertineat ad respectivam Religionem a u t Societatem. VI. U t r u m e m o l u m e n t a pecuniaria, ob decus militare (la médaille militaire, la croix de la légion d'honneur) in bello r e p o r t a t u m obvenientia, pertineant ad ex-milites a u t potius ad Religionem. VII. U t r u m retributio singulis militibus in actu eorum dimissionis t r i b u t a t a m q u a m sollemne publicae gratitudinis signum (la prime de la démobilisation) pertineat ad Religionem. 197 VIII. Utrum qui de pecuniis occasione beiti perceptis contra superiores resolutiones, iam d i s p o s u e r i t etiam in favorem tertii, t e n e a n t u r ad restitutionem. Porro Eminentissimi P a t r e s in plenario coetu ad Vaticanum habito die 24 februarii 1922, re m a t u r e perpensa, ad proposita dubia respondendum censuerunt: Ad i. Negative ad l Ad II. Negative. a m a m partem ; affirmative, ad 2 . Ad III. Affirmative, q u o a d religiosos qui tempore servitii militaris votis ligati e r a n t ; negative, q u o a d ceteros. Ad IV. Si agatur de iis qui t e m p o r e servitii militaris votis adstricti e r a n t : negative ad l partem, affirmative ad 2 ; si vero de iis q u o r u m vota cessarunt, affirmative ad l p a r t e m ; quoad alteram v e r o : a e q u a m compensationem suae Religioni t r a d a n t . a m a m a m V. Quoad religiosos tempore servitii militaris votis obstrictos: pertinet ad Religionem; quoad ceteros : pertinet ad personam, q u a e t a m e n tenetur eam suo Instituto tradere q u a m d i u in eo p e r m a n e a t . a n ) a m Ad VI. Negative ad l partem ; affirmative ad 2 , nisi de iis agatur qui votis non erant obstricti tempore belli. Ad Vil. Affirmative-, nisi tempore belli votis ligati minime fuerint, Ad VIII. Affiritäative; nisi religiosus ex permissione Superioris, rationabiliter p r a e s u m p t a , egerit. Facta a u t e m de praemissis relatione Ssmo D. N. Pio Div. Prov. P p . XI ab infrascripto P. Secretario S. Congregationis, in audientia habita die 25 februarii 1922, Sanctitas Sua resolutionem E E . P a t r u m approbare et confirmare dignata est. Datum Romae, ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 16 martii 1922. T H . CARD. VALPRÈ DI BONZO, Praefectus. L. SB S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B . , Secretarius. 198 SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I LITTERAE CIRCULARES DE PRIMO INTERNATIONALI CONVENTU CONSOCIATIONIS MISSIONALIS CLERI MENSE IUNIO INEUNTE IN URBE HABENDO. Quo centenaria commemoratio Sacrae Congregationis de P r o p a ganda Fide ( M D C X X I L - M C M X X I I ) dignior atque sacris missionibus utilior evadat, visum est heic R o m a e primum internationalem conventum indicere Missionalis Cleri Consociationis, de q u a S u m m u s Pontifex fel. rec. Benedictus XV" in Encyclicis litteris Maximum illud, diei 30 novembris a. 1919, haec inter alia h a b e b a t : « Scitote igitur Nos cupere in omnibus orbis catholici dioecesibus eam q u a m vocant Missionalem Cleri Consociationem institui, quae in dicione sit Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, cui quidem S. C. o m n e m iam h u i u s rei fecimus facultatem ». Quod quidem iam a S u m m o Pontifice Benedicto XV in audientia diei n mensis novembris e. a. a d p r o b a t u m , gloriosus Pontifex P i u s divina Providentia P a p a XI benigne confirmare r a t u m q u e h a b e r e dignatus est. Diebus itaque i, n, III proxime futuri mensis iunii, mane t a n t u m (ab h o r a n o n a ad h o r a primam p. m.), in aula magna Apostolicae Cancellariae praedictus c o n v e n t u s habebitur, h u n c in finem nempe ut laudatae Missionalis Cleri Consociationis (vulgo: Unione Missionaria dei Clero) notitia, eaque certa et quibusvis dubitationibus libera, publice d e t u r ; mediaque praefiniantur ad eandem in omnibus catholici orbis dioecesibus excitandam ac fovendam. P r a e s e s conventus erit E m u s ac R e v m u s Dominus Camillus Laurenti S. R. E. Diaconus Cardinalis, eiusque vices gerent R. P. D. Guido Conforti, Archiep. episcopus P a r m e n . et R. P. D. Iulius Tiberghien, Archiep. tit. Nicaenus. A c t u a r i u s : Illmus et R e v m u s D. Caesar Pecorari, S. G. d e ' P r o p a g a n d a Fide S u b s e c r e t a r i u s ; eiusque vices geret R e v m u s D. P e t r u s Ercole, Secretarius Missionalis Cleri Consociationis in Urbe. Consilium vero eiusdem conventus nonnulli Urbani Antistites nec n o n religiosi viri e singulis nationibus R o m a e degentes, constituent. S. Congregatio de Propaganda Fide 199 Cum itaque perplures catholici orbis Archiepiscopi a t q u e Episcopi, proxime futuro m e n s e maio in Urbem sint adventum, occasione auspicatissima Eucharistici conventus, eos omnes per p r a e s e n t e s rogamus, iis n o n exceptis in quorum dioecesibus supradicta Missionalis Cleri Con. sociatio n o n d u m constituta fuit, ut adesse quoque velint eiusdem Piae Consociationis conventui ad sacrarum missionum b o n u m et increment u m ; quod Ssmo D. N. Pio divina Providentia P a p a e XI gratissimum apprime fiet. Libelli seu tesserae pro conventu Missionalis Cleri Consociationis penes Secretariam S. C. de P r o p a g a n d a Fide haberi poterunt. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die prima mensis aprilis MGMXXÏI. G. M. CARD. VAX ROSSUM, Praefectus. L. I$I S. f P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletanus, Secretarius. n DECRETUM DISTRICTUS CIVILES DE YENKI ET DE ILAM A VICARIATU APOSTOLICO MANOIURIAE SEPTENTRl 0NAL1S SEPARANTUR ET DEFINITIVE ADIICIUNTUR VICARIATUI APOSTOLICO DE WONSAN IN COREA. P o s t erectionem vicariatus apostolici de Wonsan in Corea, R. P. Abbati Bonifacio Sauer, Episcopo tit. Appian., eiusdem Ordinario, commissa fuit administratio districtuum civilium de Yenki et Ilam, pertin e n t i u m ad vicariatum apostolicum de Manciuria septentrionali. Cum autem RR. P P . DD. Vicarius Apostolicus de W o n s a n et Vicarius Apostolicus de Manciuria Septentrionali (accedente consensu favorabili, t u m Superioris Societatis Parisiensis pro missionibus exteris, cui concredita est missio de Manciuria Septentrionali, tum Archiabbatis S. Ottiliae, cui s u b s u n t missionarii vicariatus de Wonsan), petiissent ut idem territorium de Yenki et de Ilam definitive huic vicariatui de Wonsan uniatur, ad efficacius providendum, tum adsistentiae fidelium, tum p a g a n o r u m conversioni, Emi ac Rmi P a t r e s h u i u s Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, re m a t u r e perpensa, in comitiis generalibus diei 13 mensis martii decreverunt districtus civiles de Yenki et de Ilam s e p a r a n d o s esse a vicariatu de Manciuria Septentrionali et definitive u n i e n d o s esse vicariatui de W o n s a n . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quam E m o r u m P a t r u m s e n t e n t i a m S u m m o Pontifici Pio divina providentia Papae XI, in audientia eiusdem diei a R. P. D. h u i u s Sacrae Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua a d p r o b a r e r a t a m q u e habere dignata est, ac p r a e s e n s in re decretum expediri mandavit, contrariis q u i b u s c u m q u e n o n o b s t a n t i b u s . Datum Romae, ex aedibus S Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 19 martii 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, h. Praefectus. * s. f P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletanus, Secretarius. III P R O V I S I O ECCLESIAE Ssmus D n u s Noster Pius Divina Providentia P P . XI, decreto h u i u s Sacri Consilii Christiano Nomini P r o p a g a n d o diei 4 martii 1922, cathedrali Ecclesiae Rosen si praefecit R. P. Iacobum Moris, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris. SACRA CONGREGATIO RITUUM RESCRIPTA AD AUGENDAM CELEBRITATEM SOLLEMNIUM TERTIO EXEUNTE SAECULO AB INSTITUTA SACRA CONGREGATIONE DE PROPAGANDA FIDE INDICTORUM. ! DE ADDITIONE OPPORTUNAE IN VOCATIONIS LITANIIS SANCTORUM Beatissimo P a d r e , La Commissione per i festeggiamenti del terzo centenario della S. Congregazione di P r o p a g a n d a , presieduta dall'Emo Cardinale Prefetto della medesima, supplica instantemente la S a n t i t à Vostra perchè voglia benignamente degnarsi di a p p r o v a r e la seguente invocazione e di dare ordine che venga inserita nelle Litanie dei S a n t i : Ut omnes errantes ad unitatem Ecclesiae revocare, et infideles universos ad Evangelii lumen perducere digneris: Te rogamus, audi nos. •S. Congregatio liituum ROMANA Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius P a p a XI, referente infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto, suprascriptam invocationem pro privata et publica recitatione, necnon pro additione Litaniis Sanctorum post invocationem Ut cuncto populo christiano, etc., a p p r o b a r e et ad u n i v e r s a m Ecclesiam extendere dignatus est. Contrariis non o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . Die 22 martii 1922. £8 A. CARD. Vrco, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C Praefectus. L. ffi S. Alexander Verde, Secretarius. II DE CELEBRATIONE MISSAE VOTIVAS PRO FIDEI PROPAGATIONE SEMEL IN ANNO IN QUALIBET DIOECESI. Beatissimo Padre, La Commissione per i festeggiamenti del terzo centenario della S. Congregazione di Propaganda, presieduta dall'Emo Cardinale Prefetto della medesima, supplica umilmente la Santità Vostra perchè voglia benignamente disporre che in ogni diocesi sia celebrata u n a volta l'anno, in giorno da stabilirsi dai rispettivi Ordinari, la Messa votiva de Fidei Propagatione, nell'intento di eccitare così maggiormente il clero a favore delle sacre missioni ed ottenere dal Signore gli aiuti necessari per il maggior sviluppo delle medesime. ROMANA Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius P a p a XI, h i s precibus ab infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto relatis, benigne a n n u i t pro gratia iuxta petita, ita t a m e n , ut praedicta Missa votiva de Propagatione Fidei cum Gloria et Credo celebrari possit semel in a n n o diebus ab Ordinario cuiusque loci designandis, exceptis tamen Festis duplicibus I et II classis, Dominicis maioribus, necnon Octavis I et il ordinis, Feriis et Vigiliis quae sint ex privilegiatis: servatis Rubricis. Contrariis n o n o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . Die 22 martii 1922. £g A. CARD. Vico, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. j$j S. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (FOLCHI-BAILLY) Cum ex actis processus in Curia Mediolanensi peractis, constet Dominam P a u l a m Bailly, in causa conventam, reperiri n o n posse, per p r a e s e n s edictum eandem citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se sive p e r P r o c u r a t o r e m legitime constitutum, coram Nobis in sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Dataria, via della Dataria, n. 94, Roma) die o maii 1922, hora 10, ad d u b i u m c o n c o r d a n d u m vel infrascriptum subscribendum, et ad diem destinandam q u a h a b e b i t u r T u r n u s Rotalis pro causae, de q u a supra, definitione. DUBIUM An sit proponenda ad novum examen praesens causa. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notit i a m h a b e n t e s de domicilio a u t commorationis loco Dominae praefatae, curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de h a c edictali citatione p a r s conventa m o n e a t u r . L. ffâ S. * F r a n c i s c u s Solieri, Ponens. - Ex Cancellaria T r i b u n a l i s S. R. Rotae, die 20 martii 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. ao3' Traduction TRIBUNAL DE LA SACRÉE ROTE ROMAINE Citation par edit ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (fOLCHI-BAILLY-) Puisqu'il conste des actes du procès, qui a été fait d a n s la Curie de Milan, q u e Madame Paule Bailly, défenderesse en cette cause, ne peut -être trouvée, sur l'instance de l'Avocat de Monsieur Philippe Folchi, Nous citons p a r le présent édit la même défenderesse à comparaître p a r propre, p e r s o n n e ou par p r o c u r e u r légitimement constitué, devant Nous, au siège du Tribunal de la S. Rote R o m a i n e (Roma, Palazzo della Dataria, via della Dataria, n. 94) le 5 mai 1922, à 10 heures du matin, p o u r souscrire le doute ci-dessous rapporté et fixer le j o u r de la proposition de la cause devant la Rote. DOUTE Est-ce que la cause présente doit être proposée pour un nouvel examen. Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres et les fidèles ayant connaissance du domicile ou du lieu de la résidence de la dite défenderesse doivent, d a n s la mesure du possible, l'avertir de la présente -citation. François Solieri, Ponent. L. )$i S. Donné à Rome, le 20 mars 1922. J. Ladelci, Notaire. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì 28 marzo, la Santità di Nostro Signore ha riceYuto in solenne Udienza le Loro Maestà il Re ALBERTO e la Regina ELISABETTA del Belgio, col Loro Figlio Primogenito LEOPOLDO, Duca del Brabante. Il Santo Padre si è degnato di rispondere a mezzo della Sua Segreteria di Stato ai singoli telegrammi con cui Enti civili e morali e persone private avevano umiliato al Suo Trono omaggio di filiali auguri nella fausta circostanza della Sua esaltazione alla Cattedra di S. Pietro. Se qualcuno di tali omaggi fosse rimasto senza risposta, ciò si deve al fatto che il telegramma di riscontro non ha potuto essere inoltrato per insufficienza d'indirizzo. L'Augusto Pontefice desidera tuttavia che anche per la via presente giungano a tutti indistintamente i graziosi sensi del Suo paterno gradimento. S. CONGREGAZIONE DEI R I T I Martedì 14 marzo 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta ia Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale, gli Emi e Revmi signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virtù in grado eroico nella Causa di Beatificazione «~ Canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Teresa Eustocbio Verzeri, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù. Martedì 21. marzo 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale, al giudizio degli Emi © Revmi signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Servo di Dio Pietro Casani della Natività di Maria Santissima, Sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari Poveri della Madre di Dio e delle Scuole Pie. 2) Riassunzione della Causa di Canonizzazione del Beato Angelo da Furcio, Confessore, Sacerdote professo degli Eremitani di Sant'Agostino. 3) intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Pietro Renato Rogue, Prete della Missione, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 4) Concessione ed approvazione dell'Officio e Messa (e dell'Elogio da inserirsi nel Martirologio) in onore del Beato Angelo de Scarpetti, Confessoredei suddetto Ordine Agostiniano. ; Diarium, Bomunae Curiae 205 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 11 marzo 1922. Monsig. Ubaldo Mann/ucci, Consultore detta Sacra Congregazione del Concilio. 17 » » Il sig. Card. Gennaro Granito Pignatelli di Bel monte, Pro* tettore dell'Istituto dei Religiosi Terziari Cappuccini della Vergine Addolorata. » » » U medesimo Emo sig Cardinale, Protettore dell'Istituto delle Religiose Terziarie Cappuccine della Sacra Famiglia dell'arcMd. di Valenza (Spagna). 26 » » Monsig. Diego Venini, Cameriere Segreto Partecipante di Sua Santità. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di nominare: Protonotarii apostolico ad instar participantium: 3 gennaio 1922. Monsig. Alfredo Lemée, della diocesi di Séez. Prelati Domestici di S. S.: .6 luglio 1921. Monsig. Bernardo Giorgio Traudt, dèll'archidiocesi di Milwaukee. » » » Monsig. Boleslao Goral, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Davide 0' Hearn, della medesima archidiocesi. 3 dicembre » Monsig. Carlo Baden, dèll'archidiocesi eli Cincinnati. 4- gennaio 1922. Monsig. Tommaso P. Smith, della diocesi di Altoona. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio 13 20 marzo » Pontificio: 1922. Monsig. Tommaso Giuseppe Walsh, Vescovo di Trenton. » Monsig. Giovanni Becker, Arcivescovo di Portalegre nel Brasile. Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 13 febbraio 1922. Monsig. Michele Faloci Pulignani, della diocesi di Foligno. 21 » » Monsig. Giovanni Enrico Fox, della diocesi di Trenton. Monsig. Giuseppe Duarte Dias d'Andrade, della diocesi di 24 * » Coimbra. 26 » » Monsig. Domenico Claessens, della diocesi di Ruremonda. 206 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marzo 15 16 23 1922. Monsig. Enrico Castelli, dell'archidiocesi di Napoli. » Monsig. Rodolfo Ottavio Maria Harscouët, della diocesi di Annecy. » Monsig. Carlo Napoleone Gariépy, dell'archidioc. di Quebec. » Monsig. Andrea Micheletti, della medesima archidiocesi, professore decano della facoltà giuridica nella Università di Lublino. » Monsig. Elia Pietro Simorre, della diocesi di Costantina. » Monsig. Francesco Saverio Vales Failde, della diocesi di Madrid. Prelati Domestici di S. S. 11 febbraio 1922. Monsig. Giuseppe A. Wbitaker, dell'archid. di Filadelfia. » » Monsig. Ettore Baranzini, Rettore del Seminario dei Santi 13 Ambrogio e Carlo, in Roma. » . » » Monsig. Andrea Boucher, dell'archidiocesi di Parigi. » » 22 Monsig. Giuseppe Rotondi, dell'archidiocesi di Milano. » » » Monsig. Ermenegildo Pellegrinetti, Uditore della Nunziatura Apostolica di Polonia. Giovanni Ivasco, della diocesi di Gheiia. » » » Monsig. » » Monsig. Guglielmo I. Mac Kean, della diocesi di Trentork, 24 » » » Monsig. Pietro I. Petri, della medesima diocesi. » » » Monsig. Guglielmo P. Cantwell, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni I. Greerisill, dell'archidiocesi di Filadelfia. » » » Monsig. Tommaso F. Me Nally, della medesima archidioe. » » » Monsig. Giuseppe A. Me. Cullongb, della medesima archid. » Monsig. Decio Botti, di Roma. 3 marzo » » Monsig. Elia Caversasio, dell'archidiocesi di Milano. 9 » » Monsig. Giuseppe De Angelis, della diocesi di Norcia. 20 » » » Monsig. Ernesto Camu, dell'archidiocesi di Reims. » ,» Monsig. Luciano Paulot, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Leonzio de Villeneuve, della diocesi di Monaco 22 (Principato). » » Monsig. Tito Paffetti, di Roma. 23 » » » Monsig. Francesco Roberti, di Roma. » » 24 Monsig. Giacomo Sprankling, della diocesi di Southwark. - ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 15 gennaio 1922. Al sig. Alessandro Sbardella, della diocesi di Palestrina. 16 » » Al sig. Rodolfo Kohlruss, Console generale della Repubblica Austriaca a Lubiana. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 5 luglio 1921. Al sig. Guglielmo Giorgio Bruce, dell'archid. di Milwaukee. Diarium Romanae Curiae 207 La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 17 gennaio 1922. AI sig. barone Minora Saito, Governatore generale di f'.•hosen (Corea). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 gennaio 1922. Al sig. prof. Michele Aguilar Cuadrado, Primo Astronomo dell'Osservatorio di Madrid. 17 » » Al sig. Takekichi Matsunaga, Segretario Capo del Con. Cent nel Governo di Chosen. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 29 » » marzo 1922. A S. E. il barone Eugenio De Beyens, ambasciatore del Belgio presso la S. Sede^ » » A S. E. il sig. Enrico laspar, ministro degli Esteri in Belgio. » » Al sig. conte Giovanni de Merode, Gran Maresciallo della - . ' Corte Belga. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 22 febbraio 19%2. Al sig. Ludovico Kintsschots, dèll'archidiocesi di Malines. 2 marzo » Al sig. Carlo Paz, Inviato di Bolivia presso la Santa Sede in Missione straordinaria. La Commenda dell 'Ordine Piano : 29 marzo 1922. Al sig. conte Guy d'Oultremont, aiutante della Corte del Belgio. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 29 marzo » » » ». 1922. Al sig. capitano comandante, conte Andrea de Meeus, ufficiale d'ordinanza del He del Belgio. » Al sig. Fernando Muuls, segretario del ministro degli Esteri del Belgio. » Al sig. cav. Stefano Ruzette, segretario dell'ambasciata del Belgio presso la S. Sede.., La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 febbraio 1922. Al sig. Giulio Acosta Garcia, Presidente della Repubblica di Costarica. 29 marzo » Al sig. conte Filippo de Lannoy, Gran Maestro della Casa della Regina del Belgio. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 17 marzo » 1922. Al sig. Alessandro Alvarado Quirös, Ministro degli Esteri della Repubblica di Costarica. » Al sig. barone Enrico de Woelmont, già Consigliere della Ambasciata Belga presso la Santa Sede. Acta La Apostolicae Commenda 13 febbràio 1922. Al » Al » marzo Al >> » » AI » » AI 10 20 5 13 » » 29 » • dell'Ordine sig. sig. sig. sig. sig. » » » » » » AÍ sigAI sig. Al sig. » » » » Al sig. Al sig. // Sedis Cavalierato di - Commentarium S. Gregorio Officiale Magno, classe civile: Giacinto Mazzola, della diocesi di Brescia. Cesare Dobici, della diocesi di Viterbo. avv. Nicola Sterbini, di Roma. avv. Bruno Freddi, di Roma. dott. Giorgio Maria von Jochner, Direttore Generale degli Archivi di Stato, in Baviera. Giuseppe Picard, dell'archidiocesi di Quebec. Onesimo Pouliot, della medesima archidiocesi. dott. Alfonso Mac Dowel, dell'archidiocesi di Rio Janeiro. Max Léo Gerard, segretario del Re del Belgio. barone Enrico de Traux de Wardin, segretario della Regina del Belgio. dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile 13 febbraio 1922. Al sig. Giuseppe Sarda, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » » Al sig. Gabriele .Salle, della medesima archidiocesi. 17 » » Al sig. Mariano de Odriozola y Alvarado, dell'archidiocesi di Saragozza. 20 » » Al sig. Amedeo Pernazza, della diocesi di Amelia. » » » Al sig. avv. Giuseppe Pourquiè, della diocesi di Périgueux. 21 » » Al sig. prof. Benedetto Colìigiìon, della diocesi di SaintClaude. 24. » » Al sig. Mario Seganti, primo commesso nella Floreria dei Sacri Palazzi Apostolici. 6 marzo » Al sig. Giovanni Mulinacci, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Al sig. Cesare Parissi, della medesima archidiocesi. 13 » » Al sig. Simeone Matte, dell' archidiocesi di Quebec. » » » Al sig. conte Maria Gaspare Edoardo de Roquefeuil, della diocesi di Moulins. » » » Al sig. Giuseppe Eugenio Cornillon, della diocesi di Puy. » » » Al sig. Ercole Nicoli-Cristiani, della diocesi di Brescia. .16 » » Al sig. Martino Verberk, della diocesi di Bois-Ie-Duc. » » » Al sig. Antonio Domenico Leonardo Claassen, della diocesi di Harlem. 22 » » Al sig. Vittore Adam de Villiers, delia dioc. de La Réunion. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 17 febbraio 1922. AI sig. Rentaro Mizuno, Amministratore civile di Chosen (Corea). Il 5. marzo » » 10 » 17 » » • » 1922. » » » » Cavalierato Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. dell'Ordine di S. Silvestro Papa: Ugo Palagi, dell'archidiocesi di Firenze. Ernesto Parenti, della medesima archidiocesi. Alfredo Fabrini, di Roma. Roberto Torcal, della diocesi di Madrid. Rufino Bianco, della medesima diocesi*. Diarium Romanae Curiae 209 MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 14 febbraio 1922. Monsig. Venturino Bracci, della diocesi di Civita Castellana, Orte e Gallese. » » » Monsig. Francesco Bracci, della medesima diocesi. 18 » » Monsig. Carlo Brown, dèll'archidiocesi di Westminster. » » » Monsig. Enrico Barton Brown, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giorgio Coote, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Daly, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lionello Evans, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Serafino Banfi, della diocesi di Sonthwark. » » » Monsig. Arturo Cocks, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Coote, della medesima diocesi. » » » Monsig. Federico Northcote, della medesima diocesi. » » » Monsig. Enrico Hinde, della medesima diòcesi. » » » Monsig. Giorgio Wallis, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Grassi, della diocesi di Lugano. 22 » » Monsig. Giovanni Andreucci, dèll'archidiocesi di Spoleto. 24 » » Monsig. Salvatore Gangarelli, dèll'archidiocesi di Catania. » » » Monsig. Giovanni Ward, dèll'archidiocesi di Armagh. » » » Monsig. Giovanni Poli (Roma). » » » Monsig. Auad Nehmatalla (Roma). 25 » » Monsig. Giuseppe Luchenti, della diocesi di Norcia. » » » Monsig. Pietro Fidanza, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mariano Ricci, della medesima diocesi. » » » Monsig. Leandro Corbellini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Alessandro Sobaux, della diocesi di Luçon. 28 » » Monsig. Paolo Furia (Roma). 3 marzo » Monsig. Luigi Centoz (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Bouzek (Roma). » » » Monsig. Antonio Rezk, del Patriarcato di Gerusalemme. 6 » » Monsig. Giovanni Perraro (Roma e Ivrea). 7 » » Monsig. Angelo Cocconcelli, della diocesi di Guastalla. » » » Monsig. Giovanni Chinaglia, della diocesi di Adria. » » » JVlonsig. Antonio Lizza, dèll'archidiocesi di Genova. » » » Monsig. Virgilio Mollino, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Paolo Muller-Simonis, della diocesi di Strasburgo. » » » Monsig. Pietro Niezgoda, dèll'archidiocesi di Varsavia. » » » Monsig. Taddeo Jachimowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giorgio Sienkiewicz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Burzynski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Cieplinski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Taddeo Czechowski, della medesima archidiocesi. > » » Monsig. Alessandro Fajecki, della medesima archidiocesi^ ACTA, vol. XIV, n. 7. — 3-Í-922. 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n o 3 » » »• » » » » » » » » 9 ?•> » » » » 10 » » 11 », » » » » » >) » 13 » » » » » » 14 » » » 15 » » » » » mareo » 1922. Monsig. Francesco Kaczynski, della medesima archidiocesi, » Monsig. Sigismondo Paciórkowski, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuliano Roczkowski, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Stanislao Adàmski, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. >> » Monsig. Stanislao Czapski, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Ladislao Hozakowski, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Stanislao Janasik, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe KIos, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Stanislao Krzeszkiewicz, della medesima archidioc. » » Monsig. Venceslao Mayer, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Stanislao Okoniewski, della medesima archidioc. » » Monsig. Teodoro Taczak, della medesima archidiocesi. » » Monsig, Taddeo Zakrzewski, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Crosatti (Roma). » » Monsig. Cesare De Sanctis (Roma). » » Monsig. Liberato Tosti (Roma). » » Monsig. Amleto Giovanni Cicognani (Roma). » }> Monsig. Aristodemo Pulci (Roma). » » Monsig. Giacinto Parisio (Roma). » » Monsig. Raffaele Kanotti, della diocesi di Segna e Modrussa. » . » Monsig. Venceslao Píese, della medesima diocesi. » » Monsig. Martino Krompotió, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni Gianombello, dell'archidiocesi di Torino; » >> Monsig. Giuseppe Vallero, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Luigi CondiOi della medesima archidiocesi. » » Monsig. Antonio Pizzirani, deirarchidiocesi di Bologna. » » Monsig. Luigi Fanti, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Benedetto Reali, della diocesi di Corneto Tarquinia e Civitavecchia. » » Monsig. Giuseppe Zaccarella (Roma). » * Monsig. Michele Langel i (Roma). » » Monsig. Salvatore Errnini (Roma). » » Monsig. Anselmo Poock, della diocesi di Salford. y » Monsig. Carlo Roth well, della medesima diocesi. , » » Monsig. Michele Masiello, della diocesi di Irsina. », » Monsig. Amilcare Sarno, della diocesi d i Alife. » » Monsig. Giuseppe";Pröbsting, della diocesi di Osnabrük. » » Monsig. Giovanni Miozzi (Roma). » » Monsig. Pio Cenci (Roma). » » Monsig. Carmelo Conte (Roma). » » Monsig. Alfonso Gentile (Roma). ». » Monsig. Giovanni Ferro (Roma). » » Monsig. Giovanni Romagnoli (Roma). » » Monsig. Giuseppe Malusardi (Roma). > » Monsig. Alfredo Ottaviani (Roma). » » Monsig. Domenico Tardini (Roma). » * Monsig. Pietro Borgia (Roma). . >> » Monsig. Francesco Vagni (Roma); » » Monsig. Giuseppe Cesarmi (Roma). Diarium Romanae Curiae 16 18 marzo » » » » » » » 20 23 » » » 24 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 27 » » » » » » » » » » » » » » » » 1922. Monsig. Raffaele Anbra y Navarro, della diocesi di Cadice. » Monsig. Alfonso Toda y Ñuño de la Rosa, della diocesi di Madrid-Alcalá. » Monsig. Luigi A. Mena, dell'archidiocesi di S.Domingo. » Monsig. Federico Schlatter, dell'archidiocesi di Friburgo. » Monsig. Giuseppe Pejretti, dell'archidiocesi di Torino. » Monsig. Luigi Galli, della diocesi di Imola. » Monsig. Luigi Grilli, della medesima diocesi. » Monsig. Candido Ciuffa (Roma). » Monsig. Giuseppe Gamba, della diocesi di Fossano. » Monsig. Ferdinando Pogliani, dell'archidiocesi di Milano. » Monsig. Luigi Pepe, della diocesi di Castellamare di Stabia. » Monsig. Paolo Berti, della diocesi di Fiesole. » Monsig. Cesare Badii, della medesima diocesi. » Monsig. Gorino Gori, della medesima diocesi. » Monsig. Roberto Geri, della diocesi di Novara. » Monsig. Giuseppe Falciola, della medesima diocesi. » Monsig. Vincenzo Marucco, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Gallenzi, della medesima diocesi. » Monsig. Stefano Cominazzini, della medesima diocesi. » Monsig. Ferdinando Callerio, della medesima diocesi. » Monsig. Pietro Mortarino, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Antonio Peretti, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Tolosano, dell'archidiocesi di Torino. » Monsig. Edoardo Bosia, della medesima archidiocesi. » Monsig. Michele Mossotto, della medesima archidiocesi. » Monsig. Pietro Valimberti, della medesima archidiocesi. » Monsig. Tommaso Sabatino, della diocesi di Aversa. » Monsig. Domenico de Rosa, della medesima diocesi. » Monsig. Porfirio da Silva Mendes Cordeiro, del Patriarcato eli Lisbona. » Monsig. Giuseppe Zucca, della diocesi di Trieste e Capo d'Istria. » Monsig. Alberto Bartolomasi, della medesima diocesi. » Monsig. Luciano Luciani, della medesima diocesi. » Monsig. Mario Marcucci, della diocesi di Livorno. » Monsig. Giuseppe Cavina Durazzo, della diocesi di Faenza. » Monsig. Eutimio Pasotti, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Calderoni, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Gardini, della medesima diocesi. » Monsig. Placido Ferniani, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Battista Tasselli, della medesima diocesi. » Monsig. Filippo Scardo vi, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 14 febbraio 1922. Il sig. marchese Antonio Spinola (Roma). 21 » » Il sig. Murtha Quinn, dell'archidiocesi di Filadelfia. » » » [1 sig. Giovanni Coy le, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Guglielmo Long, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Giuseppe Gallagher, della medesima archidiocesi. 212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 febbraio 1922. Il sig. Giovanni Lonergan, della medesima archidiocesi. > » » Il sig. Daniele J. Murphy, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Ignazio Horstman, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. barone Michele Tufarelli, dell'archidiocesi di Napoli. » » » II sig. Valentino Bellia, dell'archidiocesi di Torino. » » » Il sig. Carlo Girolamo Vaughan, dell'archid. di Newport. 24 » » Il sig. Girolamo dei marchesi Serlupi (Roma). » » » [1 sig. Vittorio Quesada marchese di San Sebastiano, dell'archidiocesi di Cagliari. » » » Il sig. conte Camillo Ruffin, dell'archidiocesi di Tours. » » » U sig. Francesco di Mauro di Capua Sanseverino conte di Montoro (Roma). » » » Il sig. Riccardo Sella, dell'archidiocesi di Torino. » » » Il sig. conte Riccardo Pecci (Roma). » » » Il sig. Gaetano Paradisi Miconi, della diocesi di Veroli. » » » Il sig. marchese Giuseppe M. Guglielmi delle Rocchette (Roma). » » ' » Il sig. principe Ambrogio Caracciolo di Melissano e di Scanno, dell'archidiocesi di Napoli. 2ö » » Il sig. conte Marcello Czarnecki, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. » » » Il sig. principe Olgierdo Alessandro Czartoryski, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Giovanni Hasche, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Taddeo Jackowski, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Romano Komierowski, della medesima archidiocesi. » » » II sig. conte Francesco Kwilecki, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. conte Stefano Lacki, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. conte Carlo Stablewski, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Stanislao Turno, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Fernando de Thomaz de Bossierre, della diocesi di Namur. » » » Il «ig. barone Alfonso Maria de Montpellier de Vedrin, della medesima diocesi. » » » Il sig. Adolfo Wesmäel, della medesima diocesi. >> » » Il sig. Alessandro Rawlinson, dell' archidiocesi di Westminster. 3 marzo » Il sig. conte Ferdinando de Montenon, della diocesi di Lavai. » » » Il sig. conte Giuseppe de Crouij-Chanel, della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Enrico de Bylandt, della diocesi di Harlem. » » » Il sig. comm. Aurelio Pecoraro, dell'archidiocesi di Napoli. 7 » » Il sig. nobile Giacomo Lucheschi, della diocesi di Ceneda Vittorio. » » » Il sig. conte Paolo d'Artet, dell'archidiocesi di Malines. » » » Il sig. conte Paolo Lefebvre, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Edoardo Jambers, della medesima archidiocesi. » '». » Il sig. marchese Antonio Zacchia Rondinini, dell'archidiocesi di Bologna. Diarium 3 » » » » 10 » . 11 » » » » 13 » 14 15 » 16 » » 18 » » >> » » » 21 23 24 » » » » marzo Romanae Curiae 213 1922. Il sig. Giovanni Marjoribanks-Egenon, dèll'archidiocesi di Londra. » » 11 sig. conte Felice Grabowski, dèll'archidiocesi di Varsavia. » » Il sig. Stanislao de Grabinski, della medesima archidiocesi. » » Il sig Stanislao de Godlewski, della medesima archidiocesi. » » Il sig. Enrico Rosier, della diocesi di Saint-Claude. » » Il sig. marchese Angelo Marini Clarelli (Roma). » » Il sig. Lucio Suttor, dèll'archidiocesi di Parigi. » » Il sig. visconte Arturo Edoardo Giuseppe Noel Campden, della diocesi di Nottingham. » » Il sig. conte Francesco Messina (Malta). » » Il sig. marchese Fabrizio Paolucci de' Calboli, della diocesi di Forlì. » » Il sig. marchese Gian Ranieri Paolucci de' Calboli Ginnasi, della medesima diocesi. » « » 11 sig. comm. Michele Pecci (Roma). » » Il sig. Giuseppe Gamazo y Garcia de los Ríos, della diocesi di Madrid. » » Il sig. conte Antonio Giacinto Cagninacci, della diocesi di Ajaccio (resid. Parigi). » » II sig. Salvatore Perniisi barone- di Fioristella, della diocesi di Acireale. » » Il sig. marchese Carlo de Lara y Guerrero, della diocesi di Madrid. » » Il sig. barone Daniele Carlo M. de la Chaussée, dèll'archidiocesi di Westminster. » » Il sig. conte Saverio de Maistre, della diocesi di Versailles. » » Il sig. marchese Mattia de Oñate y Lopez, della diocesi di Madrid. » » Il sig. marchese Benedetto Arditi, della diocesi di Ugento. » » Il sig. conte Fabio Carducci Artenisio, dèll'archidiocesi di Taranto. » » Il sig. conte Cristiano d'Elbeé, della diocesi di Bayonne. » » Il sig. conte Ottone Figarolo di Groppello, dèll'archidiocesi di Torino. » » Il sig. Ugo Herman, dèll'archidiocesi di Colonia. » » Il sig. marchese Alfredo Mattei (Malta). » » Il sig. Leonardo Lindsay, dèll'archidiocesi di Westminster. » » Il sig. comm. Ernesto Laane, della diocesi di Breda. » » 11 sig. conte Carlo Guiglia, dèll'archidiocesi di Genova. » » Il sig. conte Thierry Michael de Pierredon, dèll'archidiocesi di Parigi. » » Il sig. conte Carlo Moore, dèll'archidiocesi di Westminster. » » Il sig. marchese Enrico de Lara y Guerrero, della diocesi di Madrid-Alcalà. » » Il sig. Raimondo Pidal y Lobaton, della medesima diocesi. » » Il sig. Raimondo de Paramo Jiménez, della medes. diocesi. » » Il sig. Giovanni de Velasco y Nieto, della medes. diocesi. •m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.r 14 febbraio 1922. Monsig. Alfredo Ferri, della diocesi di Civita Castellana, Orte e Gallese. 17 » » Monsig. Girolamo Robba, della diocesi di Casale Monferrato. 24 » » Monsig. Giuseppe Giovannelli (Roma). » » » Monsig. Pietro Bagarotti, della diocesi di Cotrone. » » » Monsig. Mattia Leutzen, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Giuseppe Pagella, della diocesi di Alessandria. 3 marzo » Monsig. Arcangelo Matterà, della diocesi d'Ischia. » » » Monsig. Carlo Rossi, della diocesi di Pavia. » » » Monsig. Giovanni Provedoni, della medesima diocesi. 7 » » Monsig. Tommaso Glamovié, dell'archidiocesi di Scopia. » » » Monsig. Marcello Nowakowski, dell'archidiocesi di Varsavia. » » » Monsig. Severino Poptawski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Leone Kalinowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ippolito Skimborowicz, della medesima archidioc. » » » Monsig. Michele Wozniak, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Podbielski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Kozankiewicz, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. » » » Monsig. Andrea Ussorowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Casimiro Lutosìawski, dell'archidiocesi di Varsavia. 9 » » Monsig. Luigi Biondi (Roma). >> » » Monsig. Giuseppe Tondini (Roma). 11 » » Monsig. Angelo Barbagallo, della diocesi di Acireale. » » » Monsig. Giuseppe Patané, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mario Sardo, della medesima diocesi. lo » » Monsig. Luigi Monticelli, della diocesi di Alife. » » » Monsig. Francesco Mazzarella, della medesima diocesi. 14 » » Monsig. Giuseppe Bruno (Roma). » » » Monsig. Romolo Del Duca (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Cammarota (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Panzavolta, della diocesi di Forlì. » » » Monsig. Antonio Bertaccini, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Rambelli, della medesima diocesi. 15 » » Monsig. Giovanni Pasquali, della diocesi di Frascati. 16 » » Monsig. Filippo De Giorgi, dell'archidiocesi di Milano. 18 » » Monsig. Jodoco Verdünnen, della diocesi di Breda. » » » Monsig. Luigi Francesco Conti, della diocesi di Imola. » » » Monsig. Vincenzo Marabini, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Amedeo Carrillo Archidonaj della diocesi di Madrid-Alcalá. 24 » » Monsig. Cesare Lenzi, della diocesi di S. Miniato. » » » Monsig. Emidio Tognozzi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ranieri Barnini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Oreste Masini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Morra, della diocesi di Asti. » » » Mönsig. Michele Corninola, di Fossano. » » » Monsig. Andrea Vigo, dell'archidiocesi di Torino. Diarium 24 » » marzo » » Romanae Curiae 215 1922. Monsig. Pier Felice Biglia, della diocesi di Cuneo. » Monsig. Antonio Albertini, della diocesi di Faenza. » Monsig. Michele Veroli, della medesima diocesi. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 18 febbraio 1922. Il sig. comm. Giuseppe Fornari (Roma). » » » Il sig. Antonio Gaggio!! (Roma). 24 » » Il sig. conte Ernesto Rubinacci, dèll'archidiocesi di Napoli. » » » Il sig. Enrico M. Cousin, dèll'archidiocesi di Besançon. » » » Il sig. Paolo Geng, della diocesi di Versailles. » » » Il sig. Amedeo Giovanni Battista Richardet, dèll'archidiocesi di Parigi. 25 » » Il sig. Giorgio Everard, della diocesi di Vedrin. 3 marzo » Il sig. comm. Aristide Leonori (Roma). » » » Il sig. cav. Francesco Zonghi Lotti, della diocesi di Fabriano. 7 » » 11 sig. a v v. Piero Bassetti, della diocesi di Forli. » ... ». » Il sig. comm. Giorgio Bezzina (Roma e Malta). » » » Il sig. Leone Klecki, dèll'archidiocesi di Varsavia. 11 » » 11 sig. cav. Ulisse Passani, dèll'archidiocesi di Parma. » » » 11 sig, Eugenio dei baroni Selvaggi, della diocesi di Lecce. 14 » » Il sig. comm. Federico Mannucci (Roma). » » » Il sig. Alfredo Stagni (Alessandria d'Egitto). 15 » » U sig. comm. Giuseppe Barluzzi (Roma). » » » Il sig. comm. Luigi Josi (Roma). » » » Il sig. comm. Guglielmo Alliata (Roma). » » » 11 sig. Paolo Albini (Mentone). 16 » » Il sig. Francesco Ceballos y Gonzales, della diocesi di Cadice. 18 » » Il sig. Luigi Codini, della diocesi di Montefiascone. » >> » Il sig. comm. Pietro Umberto Giaj-Levra, dèll'archidiocesi di Torino. » » » Il sig. comm. Maurizio Musso, della medesima archidioc. » » » .11 sig. comm. Gaetano Dupré (Roma). 23 » » Il sig. comm. Romano de Soczynski (Filippopoli). 24 » » Il sig. Augusto Gregorj (Roma). Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 24 febbraio 1922. Monsig. Lorenzo Ciccone (Aquila e Roma). 6 marzo » Monsig. Michele Epifani (Abbazia di Subiaco). 9 » » Monsig. Giovanni Cruise (Toronto e Roma). 11 » » Monsig. Luigi Capossela (Roma). 18 » » Monsig. Francesco Cersosimo, dèll'archidiocesi di Conza. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 7 » » 10 27 marzo » » » » 1922. » * » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Giovanni Matulanis, dèll'archidiocesi di Varsavia. Giovanni Tarnowski, della medesima archidiocesi. Emiliano Tymieniecki, della medesima archidiocesi. Pietro Maria Castañeda (Santiago del Chili). Ferdinando Benelli, della diocesi di Faenza. 216 .Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 7 » U marzo » » 1922. Monsig. Pietro Górski, dell'archidiocesi di Varsavia. » Monsig. Paolo Gregor, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. » Monsig. Vincenzo Bull (Nottingham e Firenze). Cappellano 11 marzo Comune Sopranumerario: 1922. Monsig. Francesco Orzi. NECROLOGIO 27 gennaio 1922. Monsig. Luciano Leone Lacroix, Vescovo tit. di Vallis. 30 » » Monsig. Alberto Leone Le Nordez, Vescovo tit. di Dionisiopoli. 18 marzo » Monsig. Giovanni von Euch, Vescovo tit. di Anastasiopoli e Vic. Ap. di Danimarca e Islanda. 28 » » Monsig. Michele Napotnik, Vescovo di Lavant. 29 » » Monsig. Salvatore Bella, Vescovo di Acireale. NB. - Nel Necrologio precedente (p. 176) è da togliersi la menzione di Monsignor Rinaldo Muñoz Olave; dinanzi al nome di Monsignor Sangüesa y Guia e ai nomi seguenti, è da supplirsi: febbraio. Annus XIV - Vol. XIV 20 Aprilis 1922 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. XI AD R. P. D. IOSUE SIGNORI, ARCHIEPISCOPUM GENUENSIUM: DE INTERNATIONALI CONVENTU AD PACIS NEGOTIA TRACTANDA GENUAE COADUNATO SS.MI DOMINI N O S T R I LITTERAE AUTOGRAPH AE ' Dal Vaticano, il 7 aprile 1922. Venerabile Fratello, Con vivo piacere abbiamo letto la lettera che Ella sì opportunamente ha diretto al suo popolo in occasione della Conferenza Internazionale, che per la prima volta in codesta gloriosa Città riunisce in pacifica discussione vincitori e vinti, ed alla quale si volgono le speranze generali dei popoli. Rappresentanti del Dio « di pace e di amore » il quale con particolare provvidenza respicit super egenwm et pau- perem, e che con inscrutabile giudizio Ci chiamò così inopinatamente a raccogliere, con la successione al Supremo Pontificato, la missione di beneficenza e di pace del Nostro compianto Predecessore, Noi, come facciamo voti, così nutriamo fiducia che gli Inviati delle Potenze vogliano considerare le tristi condizioni nelle quali tutti i popoli si dibattono, con animo non soltanto sereno, ma anche disposto a qualche sacrifizio sull'altare del bene comune ; il che sarebbe e la prima condizione per portarvi efficace rimedio e il primo passo verso quella pacificazione universale che tutti somACTA, vol. XIV, n. 8. — 20-4-9*2. 17 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mámente desiderano. Se anche nel fragore delle armi, come dice la bella divisa della Croce Rossa : inter arma caritas, deve regnare la carità cristiana, ciò deve essere maggiormente vero dopo che furon deposte le armi e firmati i trattati di pace ; tanto più che gli odii internazionali, triste retaggio della guerra, vergono a danno anche dei popoli vincitori e preparano per tutti un ben pauroso avvenire, non dovendosi dimenticare che la miglior garanzia di tranquillità non è una selva di baionette ma la mutua fiducia ed amicizia. Ed anche se dall'ambito della Conferenza vogliasi esclusa ogni discussione non solamente sui trattati precedentemente conclusi, ma anche sulle imposte riparazioni, ciò non sembra impedire ogni ulteriore scambio di idee che valga a facilitare ai vinti il sollecito adempimento dei loro impegni ; il che finalmente si risolverebbe anche a vantaggio dei vincitori. Animati da questi sentimenti di eguale amore verso tutti i popoli che Ci inspira la missione affidataci dal Divin Redentore, "Noi Fin vito che Ella, Venerabile Fratello, fedele interprete del Nostro pensiero, dirigeva al suo popolo, lo estendiamo a tutti i fedeli, esortandoli ad unire le loro preghiere alle Nostre per il felice esito della Conferenza. La benedizione del Signore discenda sopra di essa; e dalle decisioni che con intelletto d'amore, come confidiamo, si prenderanno, rifulga sulla povera umanità quella tanto auspicata concordia che affratellando i popoli, li spinga nuovamente, dopo òtto anni di dolori e di rovine, sul luminoso cammino del lavoro, del progresso e della civiltà ; e si avveri così l'ideale della Chiesa, la quale, come ben dice (De moribus Ecclesiae Catholicae, I, 30) S. Agostino : cives civibus, gentes gentibus et prorsus homines, primorum parentum recordatione, non societate solum, sed quadam etiam fraternitate coniungit. Con questo fervido augurio impartiamo a Lei, Venerabile Fratello, al Clero e popolo della diletta Archidiocesi Genovese, l'Apostolica benedizione. PIUS PP. XI 219 Acta Pii PP. XI (Traduction). Du Vatican, ie 7 avril 1922. Vénérable Frère, C'est avec un bien vif plaisir que Nous avons lu la lettre que vous avez si opportunément adressée à votre peuple à l'occasion de la Conférence Internationale, qui, dans votre glorieuse ville, réunit pour la première fois en discussion pacifique vainqueurs et vaincus, et vers laquelle se tournent les espérances générales des peuples. Représentant du Dieu « de paix et d'amour » qui de particulière providence respicit super egenum et pauperem : et qui, par l'effet d'un jugement impénétrable, Nous a appelé si inopinément à recueillir, avec la succession au Suprème Pontificat, la mission de bienfaisance et de paix de Notre regretté Prédécesseur, Nous faisons des vœux, confiant qu'ils seront exaucés, pour que les délégués des Puissances veuillent bien considérer d'un esprit non seulement serein, mais encore tout disposé à quelques sacrifices sur l'autel du bien commun, la triste situation où se débattent tous les peuples. Ce serait à la fois la première condition pour y porter remède efficace et le premier pas vers cette pacification universelle dont tous ont le plus grand désir. Si dans le fracas même des armes, suivant la belle devise de la Croix Rouge inter arma caritas, doit régner la charité chrétienne, cela se doit vérifier davantage encore, une fois les armes déposées et les traités de paix signés; d'autant plus que les haines internationales, triste héritage de la guerre, tournent au désavantage des peuples vainqueurs eux-mêmes et préparent pour tous un bien redoutable avenir; car il ne faut pas oublier que la meilleure garantie de tranquillité n'est pas une forêt de baïonnettes, mais la confiance mutuelle et l'amitié. Et même en écartant, si Ton veut, de la Conférence toute discussion aussi bien sur les réparations imposées que sur les traités précédemment conclus, cela no semtble pas devoir empêcher tout échange ultérieur d'idées qui Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tendrait à faciliter aux vaincus le prompt accomplissement de leurs engagements; ce qui finalement tournerait aussi, bien à l'avantage des vainqueurs eux-mêmes. Animé de ces sentiments d'égal amour de tous les peuples, que Nous inspire la mission à Nous confiée par le Divin Rédempteur, cette invitation que vous-même, Vénérable Frère, adressiez, exact interprète de Notre pensée, à votre peuple, Nous retendons à tous les fidèles, les exhortant à unir leurs prières aux Nôtres pour l'heureuse issue de la Conférence. Que la bénédiction du Seigneur descende sur elle et que des décisions qui y seront prises dans un esprit d'amour, comme Nous en avons la confiance, resplendisse sur la pauvre humanité cette concorde si désirée qui, unissant les peuples d'un lien de fraternité, soit de nature à les pousser de nouveau, après huit ans de douleurs et de ruines, sur le chemin lumineux du travail, du progrès et de la civilisation; et que se vérifie ainsi l'idéal de l'Eglise qui, suivant Fheureuse expression de Saint Augustin (De moribus Ecclesiae Catholicae, I, 30) : cives civibus, gentes gentibus et prorsus homines, primorum parentum recordatione, non societate solum, sed quadam etiam fraternitate coniungit. En même temps que Nous exprimons ce vœu fervent, Nous vous accordons à vous, Vénérable Frère, ainsi qu'au Clergé et au peuple du bien-aimé archidiocèse de Gênes, la bénédiction apostolique. PIUS P P . X I Acta Pii PP. XI Monsi » Monsi, Monsij Monsi{ » Monsi » Monsi » Monsi » Monsi » » Monsi » » Monsij » » Monsi » Monsi Monsi » Monsi Monsi » Monsi » Monsi » Monsi Monsi Monsi » Monsi » Monsi » » Monsi » Monsi » Monsi Monsi » » Monsi » Monsi » Monsi » Monsi » » Monsi Monsi » » Monsi » » Monsi » Monsi » aprile Monsi » Monsi » » Monsig » Monsi » Monsi » Monsi » » Monsi j » » Monsi » » Monsi » Monsi; » » Monsij » » Monsi ' » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 3 » » » » » » » 4 5 » » » » » Monsi Monsi, Francesco Stoppa Guioni (Roma). Giuseppe Ronza, dèll'archidiocesi di Vercelli. Tommaso Novella, della medesima archidiocesi. Romualdo Pasté, della medesima archidiocesi. Carlo Salamano, della medesima archidiocesi. Aurelio Motta, della medesima archidiocesi. Giovanni Franzioni, della medesima archidiocesi. Francesco Kutnar, della diocesi di Königgrätz. Antonio Kruby, della medesima diocesi. Giovanni Cerny, della medesima diocesi. Francesco Protschwitzer, della medesima diocesi. Gustavo Domabyl, della medesima diocesi. Antonio Kaska, della medesima diocesi. Antonio Schreiber, della medesima diocesi. Antonio Nyrlt, della medesima diocesi. Giovanni Letosnik, della medesima diocesi. Giuseppe Kaplan, della medesima diocesi. Giovanni Kobr, della medesima diocesi. Giovanni Jindra, della medesima diocesi. Adolfo Brix, della medesima diocesi. Giovanni Veverka, della medesima diocesi. Paolo Rozinek, della medesima diocesi. Edoardo Knopp, della medesima diocesi. Ferdinando Zajicek, della medesima diocesi. Giuseppe Domasinsky, della medesima diocesi. Stefano Dvorak, della medesima diocesi. Venceslao Dvofácek, della medesima diocesi. Giovanni Kuhn, della medesima diocesi. Ludovico Novotny, della medesima diocesi. Giuseppe Novotn^, della medesima diocesi. Ugo Doskocil, della medesima diocesi. Luigi Leder, della medesima diocesi. Giovanni Janisch, della medesima diocesi. Giuseppe Pospiêil, della medesima diocesi. Vincenzo Blazëk, della medesima diocesi. Giuseppe Johu, della medesima diocesi. Edoardo Gallini, dèll'archidiocesi di Bologna. Giuseppe Fanti, della medesima archidiocesi. Fidenzio Mellini, della medesima archidiocesi. Alfonso Terzi, della medesima archidiocesi. Giovanni Nogara, della dioCeei di Molfetta. Luigi Ercoli, della medesima diocesi. Roberto Nogara, dèll'archidiocesi di Fermo. Giuseppe Rossino, dèll'archidiocesi di Vercelli. Ettore Castelli (Milano e Fano). Francesco Mennini, dèll'archidiocesi di Firenze. Marcello Mimmi, dèll'archidiocesi di Bologna. Bruno Kratzig, della diocesi di Trieste e Capo d'Istria. Antonio Signori, della diocesi di Rieti. Bartolomeo Orsi, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 » » » „» » » » aprile » » » » » » » 1922. » » » » » » » » » » » 11 » » » » » » » Monsig. Giovanni Ugolinelli, della diocesi di Poggio Mirteto. Monsig. Carlo Fissore, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Giovanni Durando, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Senerchia, della diocesi di Bovino. Monsig. Giampietro Certo, dell'archidiocesi di Messina. Monsig. Giuseppe Savio, della diocesi di Saluzzo. Monsig. Emanuele Vieira, del patriarcato di Lisbona. Monsig. Antonio Gioacchino Alberto, del medesimo patriarcato. Monsig. Giovanni Crisostomo de Freita Barros, del medesimo patriarcato. Monsig. Edoardo Coelho Ferreira, del medesimo patriarcato. Monsig. Luigi Giambene (Roma). Monsig. Carlo Petrelluzzi, dell'archidiocesi di Sorrento. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 24 febbraio 1922. II sig. Vincenzo de Giovanni duca di Santa Severina (Benevento-Napoli). 25 » » Il sig. marchese Claudio Leone Lagergreen, del Vicariato Apostolico di Norvegia (Stoccolma). >> » » Il sig. marchese Claudio Lagergreen, del medesimo vicariato (Stoccolma). 21 marzo » Il sig. comm. Luigi Corsanego Merli, dell'archidiocesi di Genova. » » » Il sig. marchese Lodovico Gavotti, della medesima archid. » » » Il sig. marchese Flavio Durazzo, della medesima archid. » » » Il nobile sig. Giuseppe Granello di Casaleto, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. marchese Alberto Carrega, della medesima archid. » » » Il sig. marchese Franco Doria Lamba, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. conte Giuliano Gámbaro, della medesima archid. » » » Il sig. conte Agostino Ra vano, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. marchese Tommaso Balbi, della medesima archid. 28 » » Il sig. comm. Gennaro Elefante, dell'archidiocesi di Gonza. » » » Il sig. Giuseppe M. de Urquijo y Ibarra, della diocesi di Vitoria (Spagna). » » » Il sig. conte Antonio M. de Murua de Lariz, della medesima diocesi. 31 » » Il sig. conte Carlo de Simony, della diocesi di Bigione. » » » Il sig. Armando de Behault de Dornon, dell' archidiocesi di Malines. » » » Il sig. conte Giovanni de Victorica y Casuso, della diocesi di Madrid-Alcalá. » » » Il sig. marchese Raimondo de Dalman y de Olivart, della medesima diocesi. » » » Il sig. Giuseppe de Rujula y de Ocholerena, della medesima diocesi. » » » Il sig. marchese Giuseppe Romero Lerroux y Juseu, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 31 marzo 1922. Il sig. marchese Agostino Fernandez de Peñaranda y de Anguio,-della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Alfonso Crespo y Martin Romero Galvez del Postigo y Godoy, della diocesi di Madrid-Alcalá. 3 aprile » Il sig. Cesareo Alvarez de la Rivera, della medesima diocesi. » » » Il sig. Vasco de Que vedo Pessanha, della medesima diocesi. 6 » » Il sig. Gerardo Marco Borden, dell'archid. di New-York. 8 » » Il sig. conte comm. Francesco Bernetti Evangelista, dèll'archidiocesi di Fermo. 11 » » Il sig. Candido R. de Celis y Mediavilla, della diocesi di Madrid-Alcalá. » » » Il sig. Raffaele del Rio del Val, della diocesi di Vich. » » » Il sig. Girolamo Gigli, dèll'archidiocesi di Napoli. » » » Il sig. Enrico Jerningham Stafford, dèll'archidiocesi di Westminster. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 9 11 » 21 24 » » marzo » » » » » » 1922. » » » » » » 28 » » » » » » » » 30 » » 31 8 10 » » » » » » » » » » » » » aprile » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Massfmino Milani, della diocesi di Sabina. Monsig. Luigi Bagato, del patriarcato di Venezia. Monsig. Francesco Silvestrini, del medesimo patriarcato. Monsig. Giuseppe Magnasco, dèll'archidiocesi di Genova. Monsig. Fortunato Giacomello, della diocesi di Padova. Monsig. Porfirio A. Ruiz, dèll'archidiocesi di Angelopoli. Monsig. Giovanni Battista Gasparotto, della diocesi di Concordia. Monsig. Eugenio Manzanedo, della medesima diocesi. Monsig. Luigi Graziano, della diocesi di Cotrone. Monsig. Leepoldo Villanueva, dèll'archidiocesi di Angelopoli. Monsig. Francesco Gillig, dèll'archidiocesi di Olmütz. Monsig. Carlo Polzer, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Kubicek, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Schinzel, della medesima archidiocesi. Monsig. Bonifazio Segetá, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Zimmermann, della medesima archid. Monsig. Mario Boninsegni, della diocesi di Borgo S. Sepolcro. Monsig. Nicola Camaiti, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Andrucci, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Cominelli (Roma). Monsig. Mariano Castel Moya, della diocesi di Temei. Monsig. Casimiro Nogueira Gonçalo, del patriarcato di Lisbona. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 11 marzo 16 » 21 » » » » » » » 1922. » » » » » Il Il Il Il Il Il sig. sig. sig. sig. sig. sig. Giuseppe Casanova Dalfó, dell'archid. di Valenza. Alfonso M. Galea (Malta). comm. Giovanni M. Migone, dell'archid. di Genova. conte Ernesto Lombardo, della medesima archidiocesi. Lorenzo Dufour, della medesima archidiocesi. Alix Julien, della diocesi di Montpellier. 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 27 marzo 1922. Il sig. Roberto Grossi, della diocesi di Città della Pieve. 28 » » Il sig. avv. Antonio Ceribelli (Roma). » » » Il sig. Giovanni Torre, dell'archidiocesi di Napoli. » » » Il sig. Andrea Camera, dell'archidiocesi di Gonza. » » , » Il nobile sig. cav. Raffaele Valensise, della diocesi di Mileto. » » » Il sig. Federico Pustet, della diocesi di Ratisbona. 31 » » . Il sig. Emmanuele Raventós y Noguer, della diocesi di Madrid-Alcalá. » » » 11 sig. Giuseppe Raventós y Noguer, della medesima diocesi. 5 aprile » Il sig. Maurizio de la Charie, della diocesi di Lavai. » » » Il sig. Enrico Haas Spithöver (Roma). x 11 marzo 28 » 30 » 11 aprile Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 1922. Monsig. Bartolomeo Clementini, del Patriarcato di Venezia. » Monsig. Raffaele Kozák, dell'archidiocesi di Ol mutz. » Monsig. Celestino Becchetti, della diocesi di Nocera e Gualdo. » Monsig. Aristide Grossi, della diocesi di Vigevano. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 16 28 » » 5 10 marzo 1922. Monsig. Emilio Vasari, dell'Abbazia nullius di S. Lucia del Mela. » » Monsig. Luigi di Milia, dell'archidiocesi di Conza. » » Monsig. Giuseppe Bena, dell'archidiocesi di Imütz. » » Monsig. Carlo Lysy, della medesima archidiocesi. aprile » Monsig. Gioacchino Pereira Secco, della diocesi di Beja. » » Monsig. Luigi Mulas, della diocesi di Ogliastra. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 31 » 10 marzo » aprile 1922. Monsig. Ludovico Mondini, della diocesi di Piacenza. » Monsig. Francesco Monti, dell'archidiocesi di Vercelli. » Monsig. Giuseppe Scarcella, dell'archidiocesi di Messina. NECROLOGIO 4 U aprile » 1922. Monsig. Michele De Iorio, Vescovo tit. di Dorileo. » Monsig. Giacomo Sereggi, Arcivescovo tit. di Cizico. Annus XIV - Vol. XIV 8 Maii 1922 Num. 9 ACTA APOSTÖÖGÄElii COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI AD EMUM P. D. PETRUM GASPARRI, A SIS TIT. S. LAURENTII SECRETIS STATUS: LEGATORUM DE PACE DE IN PELICI LUCINA S. R. E. PRESB. SUCCESSU CONVENTUS CARD. IANUEN- AUSPICANDO. SS.MI DOMINI N O S T R I LITTERAE A UTO GR APH AE Dal Vaticano,.29 aprile 1922. Signor Cardinale, Il vivissimo desiderio onde siamo animati di vedere finalmente stabilito nel mondo l'impero della vera pace, la quale consiste principalmente nella riconciliazione degli animi e non soltanto nella cessazione delle ostilità, Ci fa seguire con la più sollecita premura, anzi con trepida ansia, il corso della Conferenza di Genova, per cui abbiamo già invitato il popolo fedele ad implorare con fervida preghiera le benedizioni di Dio. E non possiamo nascondere, Signor Cardinale, la intima soddisfazione che provammo dal sapere^rimossi, grazie al buon volere di tutti, gli ostacoli che fin da principio sembravano allontanare la possibilità di ogni accordo. Nessuno infatti può dubitare che il felice esito di un così grande Consesso il quale in sè accoglie i RappresenACTA, vol. X I V , n. 9. — 8-5-922. 20 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tanti di quasi tutte le Nazioni civili, non abbia a segnare una data storica per la civiltà cristiana, specialmente in Europa. I popoli che hanno tanto sofferto per il passato conflitto e per le recenti sue tristissime conseguenze, giustamente desiderano che per opera della Conferenza sia rimòsso, per quanto è possibile, il pericolo di nuove guerre e provveduto al più presto alla restaurazione economica dell'Europa. Col pieno conseguimento di sì nobili intenti, connessi fra loro, o col prepararne almeno le basi per il futuro e non lontano avveramento, la Conferenza di Genova avrà ben meritato dell'Umanità, preparandole quasi un'Era nuova di pace e di progresso, in cui si possa dire con la frase biblica che iustitia et pax osculatae sunt, non disgiungendosi la carità dalle, esigenze della giustizia. Un sì fatto ritorno allo stato normale dell'umano consorzio nei suoi elementi essenziali, conforme ai dettami della retta ragione che è pure certa ordinazione divina, tornerà sommamente vantaggioso a tutti, vincitori e vinti, ma singolarmente a quelle infelici popolazioni dell'estrema Europa, le quali, desolate già dalla guerra, dalle lotte intestine, dalla persecuzione religiosa, sono ora per giunta decimate dalla fame e dalle epidemie, mentre racchiuderebbero nei loro territori tante fonti di ricchezza e potrebbero essere forti elementi di restaurazione sociale. A queste popolazioni, quantunque divise, per antica infelicità dei tempi, dalla nostra comunione, giunga insieme a quella del Nostro compianto Predecessore, la Nostra parola di compatimento e di conforto ed insieme il voto ardente del Nostro cuore paterno di vederli con Noi godere degli stessi doni « di unità e di pace », espressi dalla comune partecipazione dei santi Misteri. Che se per colmo di sventura, anche in questa Conferenza venissero a fallire i tentativi di sincera pacificazione e di duraturo accordo, chi può pensare, Signor Cardinale, senza trepidazione, quanto si aggraverebbe la condi- Acta Pii PP. XI 267 zione già così misera e minacciosa dell'Europa colla prospettiva di sofferenze sempre maggiori ed il pericolo di conflagrazioni che travolgerebbero con sè tutta la civiltà cristiana, poiché, come ben dice S. Tommaso (De regimine Principum, I, 10) e la esperienza conferma, desperatio audacter ad quaelibet attentanda praecipitat. Quindi è che Noi, per quella universale missione di carità affidataci dal Divin Redentore, torniamo a scongiurare tutti affinchè con spirito cristiano e con la mutua benevolenza che esso ispira, si uniscano nell'intento di procurare il bene comune che ridonderà infine anche & vantaggio maggiore e più duraturo delle singole nazioni. Ma poiché ciò non potrà farsi pienamente senza la grazia efficace di quel Dio che è e deve essere riconosciuto Autore primo e Reggitore supremo della società :* Rex regum et Dominus dominantium, a Lui -esortiamo di nuovo caldamente tutto il popolo cristiano che ricorra, ripetendo in favore della civile società la bella preghiera che nella liturgia veneranda della Settimana Santa abbiamo fatto per la Chiesa : Deus et Dominus Noster pacificare, adunare et custodire dignetur toto orbe terrarum, detque nobis quietam et tranquillam vHtam degentibus glorificare Deum Patrem Omnipotentem. Così veramente potrà conseguirsi quella prosperità pubblica che è il rotúrale fine di ogni società civile e che anche la Chiesa promuove, dirigendo gli uomini al loro fine soprannaturale : ut sic transeamus per bona temporalia ut non amittamus aeterna. Nel portare a Sua conoscenza questi Nostri sentimenti e questi voti, affinchè i Nostri rappresentanti diplomatici se ne facciano caldi interpreti presso i rispettivi Governi e popoli, Noi Le impartiamo ben di cuore, Signor Cardinale, l'Apostolica Benedizione. PIUS PP. XI 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (Traduction). Du Vatican, le 29 Avril 1922. Monsieur le Cardinal, L'ardent désir dont Nous sommes animé de voir enfin s'établir dans le monde l'empire de la paix véritable qui consiste principalement dans la réconciliation des esprits et non pas seulement dans la cessation des hostilités, Nous fait suivre avec le plus vif empressement, et même avec une anxiété mêlée de crainte, le cours de la Conférence de Gênes pour laquelle Nous avons déjà invité le peuple fidèle à implorer par de ferventes prières les bénédictions de Dieu. Et Nous ne pouvons dissimuler, Monsieur le Cardinal, l'intime satisfaction que Nous éprouvons à savoir que, grâce à la bonne volonté de tous, les obstacles qui, dès le principe, semblaient éloigner la possibilité de tout accord, ont été surmontés. Personne ne peut douter, en effet, que l'heureuse issue d'une aussi importante réunion qui,renferme dans son sein les Représentants de presque toutes les nations, n'ait à marquer une date historique pour la civilisation chrétienne, spécialement en Europe. Les peuples qui ont tant souffert du conflit passé et de ses récentes conséquences si tristes, désirent à juste titre que l'œuvre de la Conférence écarte, autant qu'il est possible, le péril dé guerres nouvelles, et pourvoie au plus vite au relèvement économique de l'Europe. Si elle assure pleinement ces nobles buts, intimement liés entre eux. ou tout au moins, si elle établit les bases de leur future et prochaine réalisation, la Conférence de Gênes aura bien mérité de l'humanité en lui préparant comme une ère nouvelle de paix et de progrès au sujet de laquelle on pourra dire, en se servant des paroles de la Sainte Ecriture que <( la justice et la paix se sont embrassées », tout en ne séparant pas la charité des exigences de la justice. Acta Pii PP. XI 269 Un semblable retour à l'état normal de l'humanité dans ses éléments essentiels, conforme aux principes de la droite raison, lequel est également en rapport avec une certaine ordonnance divine, sera souverainement profitable à tous, vainqueurs et vaincus, mais .particulièrement à ces malheureuses populations de l'extrême Europe, qui déjà désolées par la guerre, par les luttes intestines, par la persécution religieuse, sont à l'heure actuelle décimées par la faim et par les épidémies, alors qu'elles possèdent dans leurs territoires tant de sources de richesses et qu'elles pourraient être de puissants éléments de restauration sociale. A ces populations, bien que, de longue date déjà, elles soient séparées de Notre communion par le malheur des temps, Nous souhaitons que parvienne, avec celle de Notre regretté Prédécesseur, Notre parole de compassion et de réconfort, ainsi que le vœu ardent de Notre cœur paternel de les voir jouir avec Nous des mêmes bienfaits « d'unité et de paix » exprimés par la commune participation aux saints Mystères. Que si, par comble de malheur, les tentatives de sincère pacification et d'accord durable venaient à échouer encore dans cette Conférence, qui donc, Monsieur le Cardinal, peut penser sans effroi à l'aggravation qui en Résulterait des conditions déjà si malheureuses et si menaçantes de l'Europe avec la perspective de souffrances toujours plus grandes et le danger de conflagrations capables d'entraîner avec elles toute la civilisation chrétienne, puisqu'aussi bien, comme le dit très justement Saint Thomas (De regimine Principum, I, 10) et comme l'expérience le confirme, «le désespoir entraîne audacieusement à tous les « attentats ». C'est pour cela que Nous-même, en vertu de cette mission universelle de charité qui Nous a été confiée par le Divin Rédempteur, Nous supplions les Représentants de toutes les Nations d'unir leurs efforts, selon l'esprit chrétien et avec la mutuelle bienveillance qui en découle, en vue de procurer le bien commun qui, en fin de compte, tournera à un bien plus grand et plus durable pour chaque nation. Mais puisque cela ne se 270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale peut faire pleinement sans le secours efficace de ce Dieu qui est et qui doit être reconnu comme l'Auteur premier et le Gouverneur suprême de la société, « Rex regum et Dominus dominantium », c'est à Lui que Nous exhortons de nouveau avec instance le peuple chrétien de recourir, redisant en faveur de la société civile la belle prière que, dans la vénérable Liturgie de la Semaine Sainte, Nous avons faite pour l'Eglise : Deus et Dominus Noster pacificare, adunare et custodire dignetur toto orbe terrarum, detque nobis quietam et tranquillam vitam degentibus glorificare Deum Patrem Omnipotentem. C'est ainsi que pourra vraiment s'obtenir cette prospérité publique qui est la fin naturelle de toute société civile et que l'Eglise favorise également en dirigeant les hommes vers leur fin surnaturelle : ut sic transeamus per bona temporalia ut non amittamus aeterna. En portant à votre connaissance ces sentiments et ces vœux de Notre cœur afin que Nos Représentants diplomatiques s'en fassent les chaleureux interprètes auprès de leurs Gouvernements et de leurs peuples respectifs, Nous vous accordons de grand cœur, Monsieur le Cardinal, la bénédiction apostolique. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 271 LITTERAE APOSTOLICAE I DIVISIO VICARIATUS APOSTOLICI MONGOLIAE OCCIDUO-MERIDIONALIS IN DUOS VICARIATUS APOSTOLICOS DE « NING-HIA » ET DE « SOUEI-YUEN » NUNCUPANDOS. PIUS PP. XI Ad futuram rei m e m o r i a m . — Christiani gregis sollicitudo, quem Nobis divina Providentia commisit, id maxime c u r a n d u m s u a d e t quod facilius ipsius utilitatibus provehendis ubique gentium conducat. Quare, cum audierimus, in pluribus territoriis, q u a e in regionibus de Turkestan, de Kansù, de Mongolia u s q u e n u n c evangelizata fuerunt a missionariis Congregationis Immaculati Cordis B. M. V. de Scheut, mox vero curis concredita sunt Ordinis Minorum Capuccinorum et Societatis Verbi Divini de Steyl, adeo multa incrementa fidei emersisse ut t u m venerabili fratri Aloisio Van Dyck Episcopo tit. Abbiritensi et Vicario Apostolico de Mongolia occiduo-meridionali, t u m dilecto filio Superiori generali Congregationis Immaculati Cordis B. M. V. de Scheut o p p o r t u n u m visum fuerit petere divisionem vicariatus Mongojiae occiduo-meridionalis in d u a s distinctas missiones, Nos, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, Motu proprio atque ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, e vicariatu apostolico Mongoliae occiduo-meridionalis, a quo iam p a r s cui n o m e n Alachan sublata fuit, ut seiungantur etiam alia territoria de Ning-hiatao, Ning-tiao-leang, principatus Mongolici de Otok, Wuchen, Tjassak, H a n g - K i n g , et coloniae Sinenses in ripa sinistra fluminis Flavi sitae, u s q u e ad colonias W u - y u e n - h i e n inclusive, decernimus, q u a e regiones constituant vicariatum apostolicum de Ning-hia, curis eiusdem Congregationis Immaculati Cordis B. M. V. de Scheut credendum ; parti autem, quae reliqua inde erit, adiiciatur ea p a r s territorii de Souei-yuen, q u a e ad vicariatum de Mongolia centrali pertinet, a quo t a m e n erit seiungenda. Territorium autem quod ex his o m n i b u s constiterit, n o m e n vicariatus apostolici de Somiyuen accipiat, n o m e n q u e vicariatus apostolici Mongoliae occiduo-meridionalis p r o r s u s aboleatur. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad q u o s spectant, sive spectare pote- 272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rimt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex tunc a t q u e i n a n e fieri si q u i d q u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die XIV martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II DIVISO TERRITORIO VICARIATUS DE MONGOLIA CENTRALI, ULTERIUS CONSTITUUNTUR VICARIATUS APOSTOLICUS DE « TCHAGAR » ET MISSIO DE « MONGOLIA EXTERIORE ». PIUS PP. XI Ad futuram rei m e m o r i a m . — In catholicae Ecclesiae administratione, q u a m Apostolica auctoritate gerimus, nil ferme Nobis potest accidere gratius q u a m christifidelium bonis multiplicandis ubique gentium providere ac prospicere. Quare cum p l u r a territoria, q u a e in regionibus de Turkestan, de Kansù, de Mongolia, u s q u e n u n c a missionariis Congregationis Immaculati Cordis B. M. V. de Scheut evangelízala, curis concredita fuerint aliarum religiosarum sodalitatum, Nos, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, Motu proprio a t q u e ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, p r a e s e n t i u m tenore vicariatum apostolicum de Mongolia centrali, a quo iam p a r s cui n o m e n Souei-yuen sublata fuit, r e d u c i m u s ad solam region e m de Tchagar et n o m e n vicariatus apostolici de Tchagar eidem dam u s ; ab eo a u t e m seiungimus t o t a m p a r t e m septentrionalem, q u a e fere inevangelizata exstat, q u a e constituat Missionem de Mongolia exteriore. Haec s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare p o t e r u n t n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c a t q u e inane fieri si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die XIV martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri p r i m o . P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Acta Pii PP. XI 273 III DIVISIO VICARIATUS APOSTOLICI DE SCIAN-SI SEPTENTRIONALI IN SINIS ET ERECTIO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE « TATUNG-FU ». PIUS P P . XI Ad futuram rei m e m o r i a m . — Concreditum Nobis divina benignitate m u n u s p r o v e h e n d a e ubique gentium h u m a n a e salutis in Christo, id m a x i m e praestari postulat q u o d Ecclesiae a d m i n i s t r a n d a e pro varia t e m p o r u m o p p o r t u n i t a t e profuturum sit. Quare, cum venerabilis frater Agapitus A. Fiorentini, Episcopus titularis R u s a d i t a n u s et Vicarius Apostolicus de Scian-si septentr, in Sinis, instanter postulaverit ut, ob nimiam amplitudinem, in d u a s p a r t e s divideretur suae iurisdictionis territorium n o v a q u e proinde erigeretur missio; c u m q u e dilectus filius Superior generalis Congregationis Immaculati Cordis Mariae de Scheut proposuerit fundationem Seminarii centralis pro missionibus suae Congregationi religiosae concreditis in urbe Tatung-fu, q u a e in extrema parte septentrionali vicariatus apostolici de Scian-si septentrionali sita est, Nos, conlatis consiliis cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, Motu proprio atque ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore ab actuali vicariatu apostolico de Scian-si septentrionali sex sub-praefecturas civiles de Tatung-fu, Jang-kao, Tienchen, Hunyuan, Kwangling et Lingkin seiungimus easque erigimus in praefecturam apostolicam s e p a r a t a m , ab u r b e Tatung-fu n u n c u p a n d a m , et curis credendam P a t r u m Congregationis Immaculati Cordis B. M. V. de Scheut. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poter u n t n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , s u b a n u l o Piscatoris, die XIV martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri p r i m o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD R. P. ELIAM MAGEN NIS, MODERATOREM GENERALEM ORDINIS CARMELITARUM, LABENTE SAECULO SEXTO EX QUO « PRIVILEGIUM SABBATINUM » VULGATUM EST, RELIGIONEM IN B. M. V. DE MONTE CARMELO IMPENSE INCULCAT. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Petis tu quidem a Nobis ut, labente saeculo sexto ex quo Sabbatinum Privilegium vulgari coepit in Ecclesia, religionem in Virginem Mariam a Monte Carmelo et laicorum sodalitates q u a e a Virgine eadem n u n c u p a n t u r , omnibus quotquot s u n t per orbem catholicis c o m m e n d e m u s . Hisce iisdem litteris ac libenter a d m o d u m id facimus. Almam enim Dei Matrem, q u a m a pueris a m a m u s impense, placet hoc etiam demereri pietatis testimonio atque ea auspice initia ordiri Pontificatus Nostri. Nec diu c o m m o r a n d u m Nobis est in c o m m e n d a n d i s sodalitatibus, q u a s et Virgo ipsa c o m m e n d a t liberalitate sua, et Praedecessores Nostri plurimis cumul a r u n t gratiis, et actuosa caritas Religiosorum Carmelitarum tam late per orbem t a m q u e u b e r e cum fructu propagavit. Satius ducimus eos hortari qui sodalitatibus iisdem n o m e n dederunt, ut perseveranti studio h a e r e a n t iis o m n i b u s q u a e praescripta s u n t ad l u c r a n d a s concessas Indulgentias in primisque m a x i m a s illas q u a e S a b b a t i n a e dicuntur. Diligentes enim se diligit Virgo, nec q u i s q u a m sperare iure potest se eam h a b i t u r u m adiutricem in morte, nisi in vita eius inierit g r a t i a m .tum abstinendo a culpa, t u m quidpiam p r a e s t a n d o quod cedat in eiusdem h o n o r e m . De delatis officiis memorem tibi profitemur a n i m u m , ac caelestium conciliatricem m u n e r u m Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, religiosis viris q u i b u s praees iisque omnib u s qui s u n t ex sodalitatibus q u a s s u p r a m e m o r a v i m u s , p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die x v m martii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. . PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 275 II AD R. P. LUCAM A MARIA SANCTISSIMA PRAEPOSITUM GENERALEM ET AD UNIVERSUM ORDINEM FRATRUM CARMELITARUM EXCALCEATORUM: DE HONO- RIBUS S. THERESIAE DECRETIS, TERTIO PLENO SAECULO EX QUO IN ALBUM SANCTORUM EIUS NOMEN RELATUM EST. Dilecti filii, salutem et apostolicam benedictionem. — Q u a m q u a m h a u d sane diu est, cum decessor Noster fel. rec. P i u s X, datis ad vos litteris, Theresiam, legiferam Matrem vestram, amplissimo honestavit praeconio, t a m e n aliquid de eius laudibus attingere etiam Nobis videtur o p p o r t u n u m , non tam quia tertius a n n u s saecularis adest, ex quo caelitum s a n c t o r u m h o n o r i b u s aucta est - id enim u n a cum praestantissimis viris q u a t u o r ei contigit - quam quia h u n c ipsum in a n n u m natalis trecentesimus incidit sacri Consilii christiano nomini p r o p a g a n d o . E t e n i m in Theresia n o n solum singularis q u a e d a m sapientia movet admirationem, sed etiam illud studium, quo incredibiliter ardebat, ut omnes, qui ubique essent, catholicae fidei expertes Ecclesiae sanctae sese adiungerent. I a m ab ineunte aetate h u n c apostolicum a r d o r e m ostendit, cum de p a t e r n a domo se clam subducens, Evangelii dissemin a n d i aut martyrii pro Christo faciendi causa, in Africani traiicere tentavit. Quod propositum si t u n c peragere prohibita est, divinae Providentiae n u t u m licet agnoscere, eam in aliud t e m p u s reservantis, quo pro Ecclesia multo uberius m u l t o q u e felicius laboraret. - Profecto, q u a m Iesus Christus Ecclesiae pollicitus erat perpetuam praesentiam suam ad opitulandum, ea praeclare, si u n q u a m alias, patuit s u b l u t h e r a n a e haeresis o r t u m ; cum, qui n o v a t o r u m i m p e t u m r e t u n d e r e n t , non pauci sanctimonia et actione vitae mirabiles exstiterunt. In eo n u m e r o nobilem sibi locum Theresia vindicat; de q u a in decessoris Nostri Gregorii XV gravissimis litteris ita scriptum legimus: « In diebus nostris fecit (Deus) « salutem m a g n a m in m a n u feminae;... q u a e excelsiora moliens, et vir« tutem s e x u s animi m a g n i t u d i n e supergressa, accinxit fortitudine lum« bos suos et roboravit brachium suum, et instruxit exercitus fortium, « qui pro domo Dei Sabaoth et pro lege eius et pro m a n d a t i s eius a r m i s « spiritualibus decertarent » (Bull, canoniz.). Scilicet, seraphico a m o r e haec Deum diligens, nihilque toto pectore nisi-Dei gloriam a n h e l a n s , o m n i n o pati, n o n poterat, aliqua ex p a r t e r e g n u m Christi c o a n g u s t a r e quod contra magis magisque per orbem 276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale terrae amplificari vehementissime cupiebat; e a m q u e ob causam, Eliae spiritu, quo ipsa agebatur, eum a l u m n o s disciplinae suae diligentissime imbuisset, eos contumaciae perfidiaeque haereticorum obiecit; c u m q u e videret graves fidelium i a c t u r a s t a m e n fieri, eosdem suos filios ad quaer e n d a m infidelium salutem convertit, ut Ecclesiae detrimenta idoneis emolumentis compensarent. Interea mirificae c u i u s d a m opportunitatis subsidium evangelicis operariis comparavit, constituto a p u d o m n i a Carmel itidum asceteria precum et paenitentiae apostolatu, qui dicitur, quo sacratae virgines in apostolicos fratrum labores uberem de caelo opem devocare n o n cessant. Itaque sapientissimae Matris h o r t a t u praeceptisque conformati, n o n est mirum, si sodales Carmelitae in traducendis ad fidem b a r b a r i s alacres diligentesque in exemplum sese praestare i n s t i t u e r i n t ; qui quidem demand a t a m sibi dominici agri p a r t e m ad excolendum multo sudore a t q u e etiam suo ipsorum cruore, quotiescumque r e s postulavit, perfuderunt. Atque in hoc genere illud n o n silebimus, Carmelitarum excalceatorum consilia et studia n o n p a r u m a p u d h a n c Apostolicam Sedem valuisse, ut propriam S a c r a m Congregationem conderet catholicae fidei propag a n d a e ; quod Clementis VIII, Pauli V et Gregorii XV acta l o q u u n t u r . Nos igitur hoc fausto T h e r e s i a n a e familiae tempore, dilecti filii, ves t r a m domesticam laetitiam participantes, q u a m velimus ista, q u a e celeb r a t u r i estis, sacra saecularia m a g n u m vobis afferant studii salutaris incrementum. Quare a g i t e ; sic seraphicae Matris sollemnem renovate memoriam, ut simul, eius et praescripta et exempla recolendo, q u a e ad Evangelii diffundendum l u m e n pertinent, a n i m o s vestros redintegretis. Item ex v e s t r o r u m recordatione maiorum qui, Theresiae repleti spiritu, in regionibus b a r b a r o r u m n o n mediocri cum Ecclesiae utilitate d e s u d a r u n t , h u n c percipite fructum, ut ad sacras missiones eo vel impensius incumbatis. I t a cum sanctissimae Matri p e r g r a t u m feceritis, t u m vero s u m m a Nostra vota, q u a n t u m est in vobis, expleveritis: siquidem nihil quicquam h a b e m u s antiquius, q u a m u t cum a n i m a r u m t a m immenso n u m e r o , q u a e in tenebris et u m b r a mortis sedent, lucem et vitam Christi R e d e m p t o r i s c o m m u n i c e m u s . — Auspicem divinorum m u n e r u m ac testem p a t e r n a e benevolentiae N o s t r a e , tibi, dilecte fili, et universo isti, cui praees, Ordini apostolicam benedictionem amantissime i m p e r t i m u s . Datum Romae apud Sanctum Petrum, a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. PIVS PP. XI die xxxt mensis martii S. Congregatio Consistorialis 277 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D. N. P i u s P p . XI, decretis S. Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, nimirum: 12 martii 1922. — Cathedrali Ecclesiae Trevirensi praefecit R. P. D. R u d o l p h u m Bornewasser, h a c t e n u s Episcopum titularem Bitensem et Auxiliarem Archiepiscopi Coloniensis. 2 aprilis. — Titulari Ecclesiae archiepiscopali Caesareae Ponti, R. P. D. Vincentium Pulisic, h a c t e n u s Archiepiscopum J a d r e n s e m . 7 aprilis. — Cathedralibus Ecclesiis R u b e n s i et Bituntinae invicem perpetuo unitis, R. D. Placidum Ferniani, p a r o c h u m F a v e n t i n a e dioeceseos. 11 aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Paralensi, R. D. I o a n n e m Smit, Vicarium Apostolicum de Norvegia et Spitzberg. 28 aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Castri Maris Stabiarum, R. P. D. H u b e r t u m M. Fiodo, h a c t e n u s Episcopum Bovinensem. 2 maii. — Cathedrali archiepiscopali Ecclesiae Vrhbosnensi, R. P. D. Ioannem Saric, h a c t e n u s Episcopum titularem Caesaropolitanum. 21 aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Zamorensi Americae Septentrionalis, R. P. D. E m m a n u e l e m Fulcheri et Pietrasanta, h a c t e n u s Episcopum Cuernavacensem. — Cathedrali Ecclesiae Cuernavacensi, R. P. D. Franciscum U r a n g a et Saenz, h a c t e n u s Episcopum titularem Tlousinum. — Cathedrali Ecclesiae Campecorensi, R. D. F r a n c i s c u m Gonzalez, canonicum magistralem ecclesiae cathedralis Zamorensis Americae Septentrionalis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I INSTRUCTIO SEU ELENCHUS QUAESTIONUM AD QUAS RESPONDENDUM EST A MODERATORIBUS SEU MODERATRICI BUS GENERALIBUS INSTITUTORUM VOTA SIMPLICIA PROFITENTIUM IN RELATIONE AD S. SEDEM QUINTO QUOQUE ANNO TRANS- MITTENDA. E (A Sacra Congregatione tramitem Codicis revisa et iuris Episcoporum canonici et Regularium a Sacra primum Congregatione edita, ad de Religiosis emendata). PRAEMITTENDA 1. Doceatur q u a e decreta a p p r o b a t i o n i s q u a n d o , i n s t i t u t u m a S. Sede obtinuerit. seu commendationis, et 2. Quinam sit finis sive scopus peculiaris Instituti. 3. Num titulus Instituti ab initio a s s u m p t u s a u t scopus vel h a b i t u s sodalium aliquatenus p o s t m o d u m i m m u t a t i fuerint et q u a n a m auctoritate. 4. Quot sint sodalium classes. Q u a e n a m vota e m i t t a n t u r . 5 . * Quot sodales ab initio u s q u e in p r a e s e n s , a u t saltem ultimo vicennio, h a b i t u m Instituti i n d u e r i n t . 6. * Quot sodales a fundatione Instituti u s q u e in praesens, a u t saltem ultimo vicennio, et quomodo, ab eo recesserint, sive tempore novitiatus, sive post emissa vota t e m p o r a n e a , sive post emissa vota perpetua. Num et q u o t fuerint fugitivi vel apostatae. 7. Q u a n d o n a m ultima relatio ad S. Sedem missa fuerit. I. - DE PERSONIS A) De admissis. 8. Quot postulantes ab ultima relatione admissi fuerint. 9. N u m pro singulis habita sint testimonia a iure requisita ; speciatim vero litterae testimoniales : a) pro viris in genere, b) pro clericis, * Ad interrogationes aut interrogationum partes asterisco notatas nonnisi in prima, post promulgatam hanc instructionem, relatione respondendum erit. S. Congregatio de Religiosis .279 c) pro illis (viris a u t respective mulieribus) qui in Seminario, collegio vel alius religionis p o s t u l a t u a u t novitiatu fuerunt; et quidem iureiurando firmatae. 10. Num speciali aliquo modo seu i n d u s t r i a ad n o m e n I n s t i t u t o dandum, quis allectus fuerit; et praesertim n u m e p h e m e r i d u m ope moderatores h u n c in finem usi sint. 11. Num praeterea exquisita fuerit sufficiens notitia circa eorum indolem et mores quoties id necessarium erat vel o p p o r t u n u m . 12. Quoties et super q u i b u s impedimentis seu defectibus dispensatio necessaria fuerit et a q u o n a m Superiore ecclesiastico concessa. 13. Num postulatum o m n e s ii q u i b u s p r a e s c r i p t u s est peregerint per t e m p u s s t a t u t u m in domo in q u a regularis disciplina servetur. B) De Novitiis. 14. Quot et q u a e n a m sint d o m u s auctoritate S. Sedis instituta sit. novitiatus et n u m u n a q u a e q u e 15. Quot novitii post u l t i m a m relationem h a b i t u m Instituti susceperint. 16. Quot n u n c in novitiatu degant. 17. Num novitii a professis rite separati existant. 18. Num o m n e s h a b e a n t integrum exemplar constitutionum. 19. Num omnes a n t e professionem per a n n u m i n t e g r u m et contin u u m in domo novitiatus sub c u r a magistri degerint. 20. Num magister novitiorum ab o m n i b u s officiis oneribusque vacet, q u a e novitiorum curam et regimen impedire possint. 21. Num, q u a n t u m et q u a auctoritate, t e m p u s no vitiatus,.ultra terminum in constitutionibus praefinitum, prorogatum vel i m m i n u t u m fuerit. 22. U t r u m novitii primo novitiatus a n n o vacaverint t a n t u m m o d o exercitiis pietatis, an aliis etiam et q u i b u s operibus addicti fuerint. 23. Num d u r a n t e secundo a n n o novitiatus (ubi peragitur) novitii in alias d o m u s missi fuerint, et n u m servata fuerit instructio S. G. de Religiosis diei 3 novembris 1921. 24. (In Institutis Sororum). N u m a n t e admissionem ad h a b i t u m , ad p r i m a m professionem t e m p o r a r i a m et ad professionem p e r p e t u a m , Episcopus vel eius delegatus praescriptam voluntatem adspirantis, et grat u i t o , exploraverit. 25. N u m professioni, quoties locus erat, p r a e m i s s a fuerit vel alias o p p o r t u n e peracta cessio administrationis p r o p r i o r u m b o n o r u m ac dispositio de e o r u m d e m u s u et usufructu. 26. Num a novitiis a n t e professionem votorum temporariorum testam e n t u m de bonis p r a e s e n t i b u s vel forte obventufis libere conditum fuerit. 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale G) De Professis. 27. Quot n u n c sint in Instituto sodales: a) votorum t e m p o r a r i o r u m , b) votorum p e r p e t u o r u m . 28. N u m vota t e m p o r a r i a semper t e m p o r e debito fuerint r e n o v a t a . 29. N u m sodales tempore debito ad vota p e r p e t u a admissi fuerint post elapsum t e m p u s votorum t e m p o r a r i o r u m . 30. Quot sodales sive professi sive novitii post u l t i m a m relationem obierint. D) De egressis et dimissis. 31. Quot post ultimam relationem ab Instituto recesserint: a) ex novitiis, b) ex professis expleto t e m p o r e v o t o r u m t e m p o r a r i o r u m , c) p e r d u r a n t i b u s votis temporariis, d) post emissa vota perpetua. 32. N u m in dimittendis sodalibus s e m p e r observatae fuerint, pro c a s u u m diversitate, n o r m a e in sacris c a n o n i b u s et in propriis constitutionibus praescriptae. 33. N u m (excepto casu urgenti de q u o in cann. 653 et 668) aliquis dimissus aut egressus fuerit: a) ante acceptam sententiae vel decreti confirmationem ab Apostolica Sede, si a g a t u r de viris professis a votis p e r p e t u i s ; vel a n t e acceptam ab eadem S. Sede decisionem, si de Sororibus a votis perpetuis professis agatur. b) p e n d e n t e recursu ad S. Sedem, si de professis a votis temporariis, c) a b s q u e praevia dispensatione, ab ipso religioso expostulata, super votis emissis. 34. (In Institutis sororum). Num egressis q u a c u m q u e de causa dos, quomodolibet constituta, integre t r a d i t a fuerit, u n a cum supellectili q u a m ad I n s t i t u t u m a t t u l e r a n t , in eo statu in quo t e m p o r e egressus reperiebatur. 35. Num iis q u a e , sine dote receptae, ex propriis bonis sibimet providere n o n valebant, in casu egressus ex Instituto, necessaria ex caritate suppeditata fuerint, q u i b u s modo t u t o ac convenienti d o m u m redire et per aliquod t e m p u s h o n e s t e vivere p o t u e r i n t . II. - DE REBUS A) De domibus. 36. Quot domos I n s t i t u t u m habeat, et in q u i b u s n a m dioecesibus: an et quot h a b e a t provincias. S. Congregatio de Religiosis 281 37. An et q u o t novae d o m u s post ultimam relationem apertae fuer i n t : et an in o m n i b u s intercesserit legitima auctoritas et servata fuerit ratio in constitutionibus praescripta. 38. Quot sodales diversarum classium in singulis domibus commorentur, et (si diversa opera ab Instituto exerceantur) q u i b u s n a m operibus addicti sint. 39. Num post ultimam relationem d o m u s aliqua suppressa fuerit et c u i u s n a m auctoritate. 40. U t r u m singuli sodales proprias cellas habeant, an saltem in c o m m u n i dormitorio s u u m quisque cubile convenienter ab o m n i b u s aliis separatum. 41. Num infirmis curandis s e p a r a t u s locus u n d e q u a q u e a p t u s addictus sit. 42. Num pro recipiendis hospitibus adsint in domo cubicula sufficienter, ut decet, a communitate religiosa separata. 43. (In Institutis Sororum). Num habitatio capellani sive confessarii i n g r e s s u m s e p a r a t u m et nullam cum Sororum habitatione communicationem habeat. B) De bonis. 44. Q u i n a m fuerint ab ultima relatione a n n u i reditus et expensae : a) t u m Instituti in c o m m u n i ; b) tum u n i u s c u i u s q u e domus. 45. Num ab ultima relatione sive I n s t i t u t u m in communi, sive certae d o m u s in particulari, nova bona mobilia vel immobilia et cuius valoris obtinuerint. 46. Num pecuniam semper utili foenori et honesto ac tuto collocaverint. 47. U t r u m et q u a m iacturam b o n o r u m s u o r u m , post ultimam relationem, fecerint, vel d a m n a subierint, et q u a de causa. 48. Num et quae bona, sive im mobilia sive mobilia pretiosa abalienaverint, et q u a facultate. 49. Num illorum b o n o r u m , q u a e capitalia vocantur, p a r t e m q u a m consurnpserint. ali- 50. N u m arca communis vel d o m u s aliqua particularis aere alieno gravetur, et q u a n t o . 51. Num ab ultima relatione nova debita contraxerint; q u a e n a m , et q u a auctoritate. 52. Num b o n a temporalia, tum religionis universae, tum singular u m provinciarum et d o m o r u m , per oeconomos rite deputatos administrentur ad n o r m a m sacrorum c a n o n u m et constitutionum. ACTA, vol. XIV, n. 9. — 8-5-922. 21 28â Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 53. Num oeconomi, sive generalis sive locales, rationem s u a r u m a d m i n i s t r a t i o n u m praescriptis t e m p o r i b u s rèddiderint; et n u m huiusmodi rationes modo praescripto e x a m i n a t a e et a p p r o b a t a e fuerint. 54. N u m lites de bonis h a b e a n t . 55. N u m pecuniae aliaeque r e s pretiosae caute custodiantur iuxta n o r m a s hac de re traditas et praescriptum constitutionum. 56. Num et q u o pacto pecuniam sive res pretiosas, a saecularibus depositas, custodiendas acceptaverint. 57. (In Institutis Sororum). U t r u m dotes Sororum iuxta leges canonicas in tuto ac fructifero investimento de consensu Ordinarii loci collocatae fuerint; an et q u a e e a r u m pars, quo modo et cuius permissu in expensas faciendas i n s u m p t a fuerit. 58. Num et q u a e n a m legata pia seu fundationes in Instituto, sive pro Missis celebrandis, sive pro operibus caritatis exercendis, existant. 59. Num h u i u s m o d i onera fideliter adimpleta fuerint. 60. Num pecunia, q u a huiusmodi fundationes constitutae fuerunt, rite collocata et seorsim ab aliis quibuslibet administrata fuerit. 61. Num Episcopo iuxta sacrorum c a n o n u m praescriptum de h u i u s modi fundationibus ratio reddita fuerit. 62. Q u a n t u m superfluae pecuniae in fine cuiuslibet anni a singulis d o m i b u s in a r e a m c o m m u n e m collatum fuerit. 63. U t r u m sponte an invite h u i u s m o d i pecuniae collatio ab omnibus facta fuerit. 64. Num superiorissa vel oeconoma h a b e a t pecunias, de quibus libere, etsi pro bono instituti, disponat, q u i n ullam rationem reddat. I I I . - DE DISCIPLINA A) De vita religiosa. 65. Num in u n a q u a q u e domo exercitia spiritualia pro singulis diebus, mensibus, annis vel aliis certis t e m p o r i b u s s t a t u t a accurate p e r a g a n t u r . 66. N u m o m n e s sodales quotidie Missae sacrificio assistant. 67. U t r u m o m n e s sodales exercitiis c o m m u n i b u s interesse possint, et an illis qui q u a n d o q u e pro negotiis domesticis ab aliquo exercitio comm u n i eximuntur, saltem concedatur t e m p u s privatim illud peragendi. 68. Num serventur canonica s t a t u t a : a) q u a n t u m ad conscientiae manifestationem n o n exigendam, b) quoad sacramentalem confessionem, c) circa eucharisticae c o m m u n i o n i s frequentationem. 69. Num adsint confessarii ad iuris n o r m a m designati; n u m et qui a b u s u s irrepserint, sive ex p a r t e Superiorum libertatem a lege con- 283 S. Congregatio de Religiosis cessam coarctantium, sive ex parte s u b d i t o r u m permissa libertate abutentium. 70. N u m in Institutis S o r o r u m ubique quovis triennio confessarius ordinarius mutetur, vel debita auctoritate confirmetur. 71. Num praescriptiones de clausura servanda in parte d o m u s Religiosis reservata fideliter observentur. 72. Num Religiosis frequenter permittatur locutorium adire et an Constitutiones in hac re serventur. 73. Num Religiosis e domo egredientibus, extra casum necessitatis, a Superioribus socius a d d a t u r . 74. Num, q u a ratione et quibus t e m p o r i b u s h a b e a n t u r institutiones catecheticae et piae exhortationes ad conversos aliosque a l u m n o s nec non ad famulos seu convictores. 75. N u m et q u a e n a m scripta periodica sodales e d a n t a u t illis conscribendis o p e r a m conferant: n u m in iis, sicut etiam in libris edendis, statutae leges servatae fuerint. 76. N u m et q u i b u s libris, sive antiquis sive recentioribus, etiam m a n u scriptis, sola m o d e r a t o r u m Instituti licentia editis sodales u t a n t u r . B) De observantia quarumdam specialium legum. 77. Num omnia circa observata fuerint: Capitulum generale praescripta diligenter a) quoad litteras convocatorias; b) quoad electionem delegatorum ; c) quoad electionem s c r u t a t o r u m et secretarii; d) quoad electionem Moderatoris generalis; e) quoad generalium. electionem Consiliariorum, Oeconomi et Secretarii 78. N u m omnino liberum fuerit sodalibus litteras, q u a e ab inspectione Superiorum exemptae sunt, sive scribere sive recipere. 79. N u m lex de m u t a n d i s Superioribus post s t a t u t u m t e m p u s fideliter observetur. Num, quot dispensationes et a quo super h a c lege impetratae fuerint. '' 80. Num Moderator generalis et Superiores provinciales praescriptam d o m o r u m visitationem rite peregerint. 81. Num Moderator generalis et Superiores sive provinciales sive locales praefinitis t e m p o r i b u s consiliarios suos convocent, ut cum eis agant de negotiis sive Instituti sive provinciae sive domus. 82. Num in deliberationibus debita libertas consiliariis servata fuerit. 83. Num in Consilio generali electiones libere et iuxta n o r m a s praescriptas factae fuerint. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 84. U t r u m ubique vigeat vita c o m m u n i s ; n u m o m n i b u s sodalibus necessaria, praecipue q u o a d victum et vestitum, a Superioribus ea q u a decet p a t e r n a caritate suppeditentur, et an forte sint qui haec sibi ab extraneis procurent. 85. Num alicubi sodales sint n u m e r o insufficientes ita ut nimis oner e n t u r laboribus cum gravi valetudinis discrimine. 86. Num provideatur ne quid desit infirmis ex iis, q u i b u s iuxta propriam cuiusque conditionem indigent, atque ut in corporalibus et , spiritualibus necessitatibus q u a par est caritate subleventur. 87. (In Institutis Clericorum). Quot annis clerici vacent studiis: a) litterarum h u m a n i o r u m , b) philosophiae, et c) theologiae. Q u a t e n u s a u t e m studia domi p e r a g a n t u r , quot professores singulis disciplinis tradendis sint addicti. 88. Num alumnis a u t etiam magistris alia officia committantur quae a studiis eos avocent. 89. Num omnes s t u d e n t e s : a) integrum cursum studiorum perfecerint antequam e domo studiis destinata exierint; b) a n t e promotionem ad sacros Ordines studia per leges canonicas respective praescripta rite perfecerint; c) cetera o m n i a a sacris canonibus pro admissione ad Ordines requisita (circa titulum ordinationis, litteras dimissorias, etc.) religiose observaverint. 90. N u m servata fuerit lex de examine a sacerdotibus q u o t a n n i s , saltem per q u i n q u e n n i u m , peragendo. 91. N u m aliquando exerceatur negotiatio per sacros canones interdicta: item an ars aliqua vel industria q u a e frequentiorem afferat consuetudinem cum extraneis; quibus cautelis, t u m pro salute illorum sodalium qui his incumbunt, tum pro e x t e r n o r u m aedificatione. 92. An Superiores curent inter suos subditos promovere notitiam et exsecutionem decretorum S. Sedis, quae religiosos respiciunt: item an publice legantur, praeter proprias constitutiones, decreta quae Apostolica Sedes legenda praescripserit. C) De operibus Instituti. 93. Quot p e r s o n i s (vel classibus p e r s o n a r u m ) beneficia contulerint sodales iis operibus q u i b u s iuxta scopum sui Instituti sese devovent. 94. Si n u m e r u s i s t a r u m p e r s o n a r u m post ultimam relationem alicubi i m m i n u t u s fuerit, indicentur rationes. S. Congregatio de Religiosis 95. {Pro Institutis quae stipem ostiatim 285 colligunt): a) an ex constitutionibus clare et certo constet de iure seu officio stipem ostiatim colligendi ; ò) an sacrorum c a n o n u m praescripta et S. Sedis decreta hac de Ve edita in o m n i b u s religiose observentur. 96. Num ab Institutis Sororum h a b e a n t u r in suis domibus diversoria a u t valetudinaria pro personis quibuscumque, etiam diversi s e x u s ; et q u a t e n u s affirmative, cuius licentia et q u i b u s cautelis. 97. Num et quomodo Sorores in seminariis vel collegiis vel quibuscumque ecclesiasticorum virorum domibus rem domesticam g e r e n d a m assumpserint. 98. Num Sorores opera q u a e d a m caritatis exerceant (v. g. erga infantes aut parturientes a u t chirurgi cultro incisos) quae virgines Deo dicatas et h a b i t u religioso i n d u t a s dedecere videantur. 99. N u m Sorores, q u a e infirmis in privatorum domiciliis i n s e r v i u n t , praescriptas a Constitutionibus cautelas semper adhibeant. 100. N u m Superiores permiserint commorationem sodalium in domi bus saecularium, et q u a n t o tempore. 101. (Pro Institutis virorum). Num aliquod Institutum S o r o r u m quasi ab ipsis dependens, sibique aggregatum, directe vel indirecte, reti n é a n t vel dirigant et q u a n a m auctoritate. 102. Num post u l t i m a m relationem aliquod novum opus, vel potius nova species o p e r u m , aliis iam existentibus adiuncta fuerit, et q u a n a m auctoritate. . 103. Num in Instituto vel in aliquibus domibus irrepserint a b u s u s et q u i . 104. N u m querelae vel difficultates exsistant : a) cum Ordinariis locorum, 6) cum confessariis, c) cum capellanis. 105. (Pro Institutis laicalibus utriusque sexus). An domos h a b e a n t in q u i b u s suscipiantur ad c o m m o r a n d u m adolescentes respectivi sexus qui publicas scholas laicas frequentant, quibus in locis, q u a s ve scholas adeant, q u o m o d o et per quos eorum religiosae instructioni consult u m sit. * * * R e s p o n s a a u t e m ad suprascriptas quaestiones non solum a Moderatore seu Moderatrice generali, sed etiam a singulis Consiliariis seu Assistentibus generalibus, praevio m a t u r o examine, signanda erunt. Si 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a g a t u r de Congregatione mulierum, signanda pariter e r u n t ab Ordinario loci in quo s u p r e m a Antistita cum suo Consilio residet. Q u o d si quis ex iisdem Consiliariis seu Assistentibus aliquid magni m o m e n t i praeterea S. Sedi significandum esse putaverit, id etiam per privatas a t q u e secretas litteras praestare poterit. V e r u m t a m e n m e m o r ipse sit conditionis suae et sciat conscientiam s u a m graviter oneratum iri, si quid a veritate alienum secretis eiusmodi litteris exponere praesumpserit. R o m a e , ex 25 martii 1922. Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis, die T H . CARD. VALFRÉ DI BONZO, Praefectus. L.%8. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. II ' A APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S S m u s Dnus Noster Pius P P . X I : 20 martii 1922. — Societatis religiosae a Divino Salvatore n u n c u patae, cuius domus princeps in Urbe sita est, Constitutiones definitive approbavit. — Institutum Sororum vulgo ab I m m a c u l a t a n u n c u p a t u m , cuius d o m u s princeps in civitate Ianuensi sita est, approbavit et, ad septennium, experimenti gratia, eius Constitutiones. 4 aprilis. — Instituti Sororum a Domina Nostra Matre Misericordiae, cuius d o m u s princeps Tilburgi, in Hollandia, in dioecesi Buscoducensi, sita est, novas Constitutiones definitive approbavit. — Instituti Sororum vulgo « Figlie di Maria Ausiliatrice » nuncu? pati, cuius d o m u s princeps in dioecesi Aquensi sita est, novas Constitutiones definitive approbavit. S. Congregatio de Propaganda Fide 287. SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE \ - I , EPISTOLA AD EPISCOPOS, VICARIOS, PRAEFECTOSQUE APOSTOLICOS AC MISSIONUM SUPERIORES : DE RELATIONIBUS MISSIONUM, SINGULIS QUINQUENNIIS EXHI- BENDIS. Sacrum Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o per epistolam d a t a m die 1 iunii a. 1877 Vicarios et Praefectos Apostolicos monebat, ut temporibus pro visitatione S S . Liminum a Sixto V, constitutione Romanus Pontifex diei 20 dec. a. 1585, pro Episcopis statutis, vel frequentius, prout mos iam alicubi invaluerat, accuratas relationes de toto eorum pastorali m u n e r e deque o m n i b u s ad Missionum s u a r u m s t a t u m pertinentibus, transmitterent. E u m in finem epistolae adnecteb a t u r series quaestionum, quibus in praedicta relatione exaranda respondere satagerent Superiores Missionum. Verum, promulgato Codice iuris canonici, quo n o n n u l l a innovata sunt aliaque aliter ordinata, expedire visum est ut m e m o r a t a e q u a e stiones aliquantulum i m m u t a r e n t u r , quo eiusdem Codicis praescriptionibus plenius responderent, atque omnimode cohaererent. Itaque, de mandato SSmi D. N. Pii PP. XI, nova haec quaestion u m series ad n o r m a m cc. 300 et 340 § 1 Codicis I. C. ab universis Episcopis, Vicariis Praefectisque Apostolicis ac Missionum Superioribus subiectis huic S. C. de P r o p a g a n d a Fide in posterum prae oculis h a b e n d a erit in relationibus conficiendis. Ad SS. Liminum visitationem a u t e m quod attinet serventur cc. 299 et 341. ANIMADVERTENDA I. Relatio latina lingua, nitidis characteribus, in charta n o n translucida conscribenda erit et ab ipso Ordinario et ab u n o saltem ex canonicis vel consultoribus (in dioecesibus) a u t ex consiliariis Missionis subsignanda, adiectis die, mense et a n n o quibus d a t a fuerit. II. In p r i m a relatione, post acceptam praesentem epistolam d a n d a , ad singulas quaestiones, q u a e infra p o n u n t u r , accurate ac plene responderi debet. 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I I I . Idem faciendum erit ab omni novo Missionis Superiore, p r i m a vice q u a relationem q u i n q u e n n a l e m exhibere debebit. IV. In relationibus quae p r i m a m sequentur, Ordinarii omittere p o t e r u n t ea omnia, q u a e p a r t e m historicam c e t e r a s q u e generales notitias Missionis respiciunt, si i m m u t a t a permanserint. CAPUT GENERALES I NOTITIAE MISSIONIS 1. a) Breve compendium historicum circa originem, progressus ac mutationes dioecesis, vicariatus sive praefecturae a u t Missionis conficiendum erit. Brevissima q u o q u e a d u m b r a t i o fiat de historia religiosa Missionis, de persecutionibus praesertim, ac de illustrioribus m a r t y r i b u s . b) Describenda superficies, confinia q u i b u s continetur territorium Missionis. Insuper charta geographica Missionis, si fieri potest, addatur. c) Brevis notitia detur de natura loci caelique temperie, ac de fertilitate terrae, de ratione et mediis itinerum. Q u i n a m morbi in ea forte praevaleant, et quibus cautelis vitari possint. 2. a) De divisionibus civilibus territorii, de principalioribus tibus, de reipublicae seu Gubernii civilis forma. civitas 6) De incolarum propriis moribus, indole, origine ; de praecipuis commerciis, et industriis regionis ac de varietate stirpium, linguarum ac religionum. c) Quinam incolarum numerus: quot inter incolas sint catholici; si autem varii adsint ritus, quot catholici in singulis; et inter non c a t h o licos quot ethnici, m a h u m e t a n i , hebraei, haeretici, etc. CAPUT II DE CONSTITUTIONE MISSIONIS EIUSQUE DIVISIONE ECCLESIASTICA 3. Quinam locus residentiae Ordinarii cum o m n i b u s ad epistolas inscribendas necessariis. indicationibus 4. In quot christianitates vel sectiones seu districtus aliasque circumscriptiones Missio divisa sit, et an ibi s a c e r d o t u m residentiae sint stabiles, et an facilis sit ad eas accessus. 5. a) An et quot adsint in dioecesibus paroeciae vel in aliis Missionibus quasi-paroeciae cum p r o p r i a ecclesia, territorio d e t e r m i n a t o et peculiari rectore. - An erectio paroeciarum et q u a s i - p a r o e c i a r u m facta fuerit per decretum a s s e r v a t u m in archivo Missionis. An observentur S. Congregatio de Propaganda Fide 289 instructiones h u i u s S. C. diei 25 iulii a. 1920 et diei 9 dec. a. 1920 (cfr. Acta Apostolicae Sedis, a. 1920, pag. 331 et a. 1921, pag. 17), circa erectionem paroeciarum vel quasi-paroeciarum., 6) An parochi, vel quasi-parochi (c. 451 § 2) applicent Missam pro populo (c. 466), tributum solvant pro Seminario (c. 1356 § 1), suas obligationes servent (cc. 451-470), et libero exercitio in cura a n i m a r u m gaudeant, iuxta c. 415. 6. An h a b e a n t u r vicarii foranei (cc. 217, 445 seq.) et Missionis districtus ita ordinati sint, ut plures uni sacerdoti t a m q u a m Superiori subsint. i 7. a) An spes affulgeat Missionem in plures dioeceses vel vicariatus seu .praefecturas in p o s t e r u m dividendi, et q u o m o d o h a n c divisionem Ordinarius praeparet, instituendo in u n a q u a q u e parte illa opera, quibus opus est ut Missio i n d e p e n d e n s haberi possit. b) An et q u a e n a m pars Missionis adsit quae nunquam fuerit evangelizata; an et q u o m o d o provideri possit eius evangelizationi. 8. U t r u m in singulis districtibus, paroeciis vel quasi-paroeciis diligenter serventur libri baptizatorum, confirmatorum, matrimoniorum et defunctorum, nec n o n s t a t u s a n i m a r u m , ad n o r m a m c. 470. 9. An q u a e in cc. 375 et seqq. de archivo dioecesano h a b e n t u r , h a b i t a ratione locorum et p e r s o n a r u m , in Missione constituta sint ad n o r m a m c. 304 § 1. 10. E x p o n a t u r insuper an h a b e a t u r directorium seu collectio regul a r u m et consuetudinum Missionis circa ea, quae a sacerdotibus t u m in s u a vitae ratione t u m in fidelium regimine sint s e r v a n d a ; illudque S. G. exhibeatur. 11. Dicatur u t r u m adsit catechismus, an sit communis cum aliis Missionibus eiusdem regionis, et an in variis libris h u i u s generis servetur uniformitas circa doctrinae e x p o s i t i o n e m ; ac eius exemplar ad h a n c S. C. mittatur. CAPUT III DE ORDINARIO EIUSQUE PRAECIPUIS COOPERATORIBUS IN REGIMINE MISSIONIS 12. a) Indicet Ordinarius n o m e n et cognomen suum, aetatem, originis locum et I n s t i t u t u m religiosum si ad aliquod pertineat, et q u a e n a m indulta et facultates a S. Sede receperit. ò) In dioecesibus dicat Ordinarius, an sedes metropolitana sit, an et q u a s h a b e a t suffraganeas s e d e s ; et quem Ordinarium appellationis 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i u x t a c. 1594 § 2 Metropolita, p r o b a n t e Sede Apostolica, sibi elegerit; si vero suffraganea, q u e m Metropolitam h a b e a t ; si denique nulli Met r o p o l i t a e suffragetur, queni Metropolitam pro concilio provinciali et pro iudicio appellationis sibi constituerit iuxta cc. 285, 292 et 1594 § 3. c) An Episcopum auxiliarium vel coadiutorem cum futura success i o n e h a b e a t ; et indicet eius aetatem, locum originis, Institutum religiosum si alicui pertineat. d) Dicat an s e c u n d u m praescriptum c. 309 constituerit s u u m Pro-Vicarium vel Pro-Praefectum, et indicet eius nomen, aetatem, n a t i o n e m , Institutum religiosum si alicui forte pertineat; atque de eius qualitatibus et opere a d u m b r a t i o aliqua fiat. e) In dioecesibus vero, e x p o n a t u r q u a e n a m vigeat ratio providendi, Sede episcopali vacante, dioecesis regimini (cc. 429-443). f) Utrum constituerit u n u m Vicarium generalem (in dioecesibus) vel Vicarium delegatum (in aliis Missionibus), et si plures ob q u a m rationem (c. 366, § 3) ; ac similiter referat de eorum aetate, natione, an ad aliquod Institutum religiosum pertineant, de eorum qualitate et opere brevis notitia detur. 13. a) In dioecesibus u t r u m adsint capitulum cathedrale et alia capitula insignia an communiae cleri ad modum c a p i t u l o r u m ; et q u a e eorum praecipua s t a t u t a ; u t r u m Episcopus nominet consultores dioecesanos (c. 423), et quis eorum n u m e r u s . b) in aliis Missionibus vero u t r u m adsit Consilium Missionis ad n o r m a m c. 302, quot in eo exteri et quot indigenae sacerdotes h a b e a n t u r ; q u a e eiusdem Consilii attributiones. 14. a) An Ordinarius in regione sibi commissa commoretur et observantiam legum ecclesiasticarum urgeat (c. 386); an et q u a n d o Missionem visitaverit iuxta c. 301 ; an praeter loca, res, libros et archiva, persona* Ii t e r q u o q u e clericos examinaverit, eos singillatim audiendo ut cognosceret quae sit uniuscuiusque vitae ratio, quae sit confessionis sacramentalis frequentia et alia h u i u s m o d i ; an in visitatione inspexerit quoque quae referuntur ad pia legata adimplenda et an circa Missarum m a n u a lium satisfactionem ac stipem omnia constituerit ad n o r m a m cc. 824-844. b) An visitationem S S . Liminum suo tempore personaliter vel per procuratorem perfecerit. 15. An praecipuos presbyteros indígenas et exteros congr eget semel saltem in a n n o ut possit ex singulorum experientia et consilio deducere, quae sint perfectius in Missione o r d i n a n d a (c. 303). 16. a) Utrum et quomodo synodum celebraverit, et q u a n d o novissima synodus congregata fuerit (c. 304 § 2). S. Congregatio de Propaganda Fide b) An aliquando consilium ineat cum Ordinariis vicinioribus vel eiusdem regionis in maioribus negotiis pertractandis. c) Q u a n d o Missionum concilium nationale vel regionale celebratum fuerit, et an o p p o r t u n u m sit illud iterum convocari (c. 304, 2). 17. a) Quae m u t u a relatio intercedat inter Ordinarium et Superiores Religiosos (cc. 296 § 2 - 298) et an cum Superiore locali religioso eiusdem Instituti cui pertinet, Ordinarius concorditer vivat. 6) Utrum missionarii Episcopo, Vicario vel Praefecto Apostolico a u t Missionis Superiori etiam ut religiosi subsint ; vel alteri Religioso Superiori sint subiecti, et saltem an sint Ordinario subiecti ad n o r m a m cc. 295, 296, 297, 630, 631. c) An ipse Ordinarius, prout de iure, officia et residentias missionariis assignet (c. 296 § 1 coli. can. 454 § 5). d) An in removendo aliquo missionario etiam religioso, praescriptiones c. 307 observentur. 18. Quomodo se h a b e a t Ordinarius cum civili loci auctoritate; an eius dignitas et iurisdictio sarta tectaque ita semper servari potuerit, ut n u n q u a m detrimentum libertati et immunitati Ecclesiae obvenerit. CAPUT DE ADIUTORIBUS IV SACRI MINISTERII § 1. - De sacerdotibus in genere 19. a) Numerus, nomina et praecipuae notae singulorum sacerdotum exterorum et indigenarum dentur. De iis qui zelo, pietate, scientia et disciplina'eminent, specialiter, indicato q u o q u e nomine, dicatur. b) Q u a m idoneitatem ad sacra ministeria atque ecclesiastica officia et q u a m vivendi rationem clerici praeseferant. An obligationes clericor u m , de quibus in cc. 124-144, ipsi adimpleant. 20. a) Utrum ipsis occasio detur saltem semel in mense ad Sacram e n t u m confessionis accedendi aliosque presbyteros invisendi et m u t u o adiumento fruendi. 6) An omnes sacerdotes iuxta praescripta cc. 126 et 595 § 1, n. 1 exercitia spiritualia peragant. c) U t r u m ecclesiastici viri, sive saeculares sive regulares, clericali habitu a u t religioso u t a n t u r , an saltem ea veste quae eorum s t a t u m minime dedeceat (c. 136); et in modo sese gerendi an admittant quae decus sacerdotale laedant (c. 138). d) Si in Missione ecclesiastici viri h a b e a n t u r qui aliqua dignitate a S. Sede decorati sint, tituli quibus singuli exornati sint a t q u e Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale concessionis dies, officium et g r a d u s q u i b u s g a u d e a n t in clero Missionis, aliaeque notitiae o p p o r t u n a e signictientur. 21. a) U t r u m omnes sacerdotes studio doctrinae moralis i n c u m b a n t , et utrum ad hoc studium fovendum h a b e a n t u r conventus pro c a s u u m moralium examine conficiendo (cc. 131, 448). b) An in usu facultatum q u a s accipiunt nimis latas interpretationes ac im p r o b a n d a m facilitatem sequantur. 22. An praedicationi verbi Dei (cc. 1337 seq., 1347) etiam inter paganos assidue i n c u m b a n t ; an sint aliqui ex missionariis huic operi exclusive addicti; vel hoc ministerium catechistis remittant, de suis fidelibus t a n t u m solliciti. Quae media a d h i b e a n t u r ut verbum Dei etiam in magnis u r b i b u s , optimatibus et doctis paganis a n n u n t i e t u r i u x t a instructiones huius S. G. diei 18 octob. a. 1883 et diei 19 martii a. 1893 (cfr. Collectanea S. C. de Prop. Fide, vol. 11, p. 187 n. 1606, et pag. 2 8 6 n. 1828). 23. Num negligentia vel otiositas aliquem ecclesiasticum in suo munere obeundo detineat; num inobedientiae vel avaritiae vel incontinentiae speciem quis in s u a vita praeseferat. 24. An sacerdotes miti ratione erga christianos se gerant, an c i r c a modum sacri ministerii exercendi uniformitatem curent. 25. a) An charitas et concordia inter ecclesiasticos regulares et saeculares, exteros et indigenas foveatur. b) an et quot sacerdotes sive exteri sive indigenae titulum Missionarii Apostolici ab hac S. G. P r o p . Fidei receperint. 26. An a r e r u m politicarum studio et a negotiis saecularibus se abstin e a n t (cfr. c. 139 §§ 3, 4; Instructiones h u i u s S. G. Propag. Fidei a. 1659, ut in Collectanea, vol. I, pag. 42 n. 135; et diei 6 ianuarii, a. 1920). 27. An et qualia vulgentur in Missione diaria catholica, an recte dirigantur, an sacerdotes o p e r a m suam ipsis praebeant, et in casu affirmativo, an ad n o r m a m can. 1386. § 2. - De Missionariis exteris 28. E x p o n a t u r imprimis an sacerdotes exteri, q u i b u s sacrum ministerium exercendum in Missione concreditum est, sint saeculares vel regulares, et cuius Instituti; u t r u m et quot fratres laicos addictos h a b e a n t . An sufficiens e o r u m numerus sit pro necessitate Missionis. 29. An singuli missionarii exteri studio linguae vernaculae istius gentis sedulam dent operam et an e a m ad praedicandum v e r b u m Dei inter indigenas et in audiendis confessionibus indigenarum s e m p e r ac recte a d h i b e a n t (cfr. Instructionem citatam diei 18 octob, a, 1883). S. Congregatio de Propaganda Fide 293 30. a) An missionarii bona immobilia possideant ; an industriam vel commercium exerceant (c. 142). b) An Religiosi missionarii fidelibus et infidelibus exemplo sint regulari observantia praesertim trium votorum paupertatis, castitatis et obedientiae. 31. An in aedificandis et ornandis sacris aedibus et residentiis missionariorum peregrinae tantum artis forma adhibeatur, vel, q u a n t u m possibile est, nativae etiam ipsius gentis artis species, pro opportunitate, servetur. 32. De qualitate et opere praecipuorum missionariorum qui inter alios excellunt referatur; atque de singulis edicatur: locus originis, aetas, et quot iam ab annis in missione versentur. § 3- - De Clero indigena 33. a) Singulariter sermo instituendus de clero indigena, ac imprimis de idoneitate sacerdotum, deque animi qualitatibus q u i b u s praediti appareant. b) U t r u m aliqua distinctio h a b e a t u r inter clerum indigenam et s a c e r d o t e s exteros, q u i b u s in r e b u s et q u a m ob rationem. Quibus in officiis indigenae sacerdotes adhibeantur, an ab aliquibus officiis ipsi arceantur. c) Utrum et quot indigenae inter sacerdotes religiosos vel inter fratres laicos inveniantur. 34. Utrum sacerdotes indigenae in familia cum parentibus cohabitent, vel c o m m u n e m vitam cum missionariis agant. (Cfr. Instruct, cit. 18 octob. a. 1883). 35. An clerus indigena h a b e a t quo honeste vivere possit. An pro senib u s et infirmis d o m u s aut saltem subsidia adsint, quibus adiuvari possint. § 4. - De Institutis religiosis et de aliis personis quae in Missione adlaborant 36. a) An et q u a e instituta religiosa utriusque sexus adsint, quot domus, et quot in eis indigenae et exteri. An Ordinarius sive per se sive per a l i u m quinquennalem visitationem domorum religiosarum utriusque sexus peregerit, iuxta cc. 296 § 1, 512, 513, et q u a e de iis magis notatu digna videantur. b) U t r u m Religiosi u t r i u s q u e sexus vitam c o m m u n e m ducant. c) An Instituta religiosa b o n a possideant, nomine proprio, in Missione. 37. Q u a e n a m eorum pro Missione utilitas; quae opera dirigant et quo successu; an indigenarum et p a u p e r u m curae atque institutioni m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praecipue a t t e n d a n t ; idque exprimatur sive q u o a d Instituta virorum sive quoad I n s t i t u t a mulierum. 38. Si pro indigents h a b e a n t u r i n s t i t u t a religiosa dioecesani iuris vel societates sive virorum sive mulierum in communi sine votis viventium, eorum n o m e n Ordinarius dicat, nec n o n finem, sodalium n u m e r u m , utilitatem; an emittant vota temporaria vel p e r p e t u a ; et alia h u i u s modi. 39. De Religiosis mulieribus Ordinarius referat: a) an observentur canonicae leges circa admissionem ad novitiatum, professionem, clausuram, confessarios ac b o n o r u m temporalium administrationem iuxta cc. 512, 513, 520-527, 533-535, 547, 549, 550, 552, 600-605. b) an sint quae infirmis in privatis d o m i b u s adsistant, a u t rem domesticam in nosocomiis, Seminariis, vel similibus virorum domibus g e r a n t ; an c a u t u m sit de vitandis periculis, et an aliquid h a b e a t u r reprehendendum. 40. U t r u m Virgines indigenae extra claustra viventes h a b e a n t u r , et q u a e e a r u m vita et opera. 41. Quot catechistae et magistri scholarum utriusque sexus h a b e a n t u r ; an et quot viri et quot mulieres pueris moribundis baptismi collationi sint addicti; q u o m o d o eorum honestae sustentationi provideatur. CAPUT DE V SEMINARIIS 42. An Seminarium adsit, et in casu affirmativo referatur enucleate : a) de numero et statu e o r u m qui externam disciplinam regunt, qui spiritualiter a l u m n o s dirigunt, qui docent (cc. 1358, 1361); b) de statu a e d i u m ; de reditibus et oneribus, hoc est de statu activo et passivo pii Instituti; et an h a b e a t u r ecclesiasticum t r i b u t u m pro Seminario (c. 1356) ; c) de iis quae v i d e a n t u r necessaria ad meliorem Setninarii s t a t u m 43. an Collegium praeparatorium ad Seminarium h a b e a t u r ; an d stinctum sit Seminarium in maius et minus (c. 1354 § 2); et quot alumni in singulis. An Missionis conditio exigat ut d u m t a x a t Seminarium m i n u s constituatur et Seminarium maius regionale erigatur, (c. 1354 § 3; cfr. Instruct, cit. diei 18 octob. a. 1883). 44. ~a) An observentur cc. 1363, 1371 circa a l u m n o s admittendos vel excludendos. An servetur c. 1357 circa visitationem alumnorum et regulas internas. S. Congregatio de Propaganda Fide 295 b) Quibus studiis ad n o r m a m cc. 1364-1366 clerici i n c u m b a n t et praesertim an linguam, latinam et patriam alumni accurate addiscant. An in pietate clerici se exerceant ut in c. 1367 praescribitur, et an spiritu ecclesiastico i m b u a n t u r urbanitatisque legibus excolantur, (c. 1369). 45. a) Si Missio Seminario careat, q u o m o d o consulatur pro comparandis sacerdotibus Missioni necessariis. b) An studium habeatur seligendi bonae spei iuvenes ad clerum indigenam c r e a n d u m ; u b i n a m et quo fructu educentur (c. 305). 46. An Ordinarius curet ut aliquis a l u m n u s pietate et ingenio praestans peculiaria collegia, praesertim q u a e Romae sunt, a d e a t ut ibidem in studiis perficiatur (c. 1380). 47. An a n t e ordinationem clerici ad aliquod ministerium per aliquod tempus exercendum a p u d presbyteros idoneos m i t t a n t u r , probationis causa; et quibus s u b cautelis, ne vocatio clericorum detrimentum aliquod patiatur. CAPUT VI DE GENTIUM CONVERSIONE, ET DE CATECHUMENIS 48. Quomodo procedatur ad propagandam fidem inter ethnicos, in illis praesertim regionibus ubi christiani n o n d u m h a b e n t u r vel pauci t a n t u m ; et an opera t a n t u m catechistarum vel etiam sacerdotum exteror u m et indigenarum adhibeatur (cfr. Instruct. S. C de P r o p . Fide diei 8 septembris a. 1869, in Collectanea, vol. II, pag. 21, n. 1346). 49. a) U t r u m adsint hospitia pro catechumenis utriusque sexus, et quomodo ordinata sint. An omnes indiscriminatim qui petunt, statim ad c a t e c h u m e n a t u s hospitia mittantur, vel solum post congruum t e m p u s probationis. Q u a n t o t e m p o r e duret haec probatio. b) An pecunia vel alia*beneficia materialia p r a e b e a n t u r infidelibus fidei ignaris, ut ad c a t e c h u m e n a t u m t r a h a n t u r ; vel solus finis catechum e n a t u s sit praeparatio proxima ad baptismum pro illis qui iam dispositi sunt et veritates principaliores religionis iam cognoscunt. Quam vigilantiam directe Ordinarius h a b e a t h a c in re. c) Quanto tempore instructio catechumenorum d u r e t , an sit sufficiens. An post b a p t i s m u m neophytorum, instructio et educatio christiana p e r d u r e t aliquibus m e n s i b u s (cfr. Instruct, cit. diei 18 octob. a. 1883). d) An curet Ordinarius ut neophyti ad aliquam stationem vel christianitatem, post baptismum, adscribantur. 296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPUT V I I • DE QUIBUSDAM PIIS INSTITUTIS DIFFUNDENDAE FIDEI UTILIBUS 50. U t r u m erectum sit aliquod nosocomium, an dispensaría medic a m e n t o r u m h a b e a n t u r , et quomodo a d m i n i s t r e n t u r reditus pro infirm o r u m sustentatione. 51. a) An et quot adsint orphanotrophia pro pueris et puellis, et q u i b u s subsidiis sustententur. b) An et q u a e n a m opificia h a b e a n t u r ubi pueri et puellae aliquam artem addiscant. 52. a) Utrum et quae alia instituta charitatis h a b e a n t u r : ut hospitia leprosorum, brephotrophia, gherontocomia et alia huiusmodi. b) An officinae typographicae h a b e a n t u r , quo facilius libri sacri vel scholares in b o n u m religionis evulgentur (cc. 1381, seq.). c) Quae aliae fabricae in b o n u m Missionis institutae sint. 53. a) An adsint, praesertim in magnis civitatibus, inter catholicos, uniones illae q u a e sociales vocantur; an circuli pro iuventute etc.; an aggregationes operariorum, agricolarum etc. in aliquem charitatis finem vel m u t u u m subsidium; an directioni et moderationi Ordinarii et Apostolicae Sedis dociles s u b s i n t ; q u a e n a m inde p r o m a n e n t beneficia moralia et temporalia. b) An cura g e r a t u r ut qui h u i u s m o d i associationibus adscripti sunt, in fidei doctrina instituantur et christianam vitam ducant. CAPUT VIII DE EDUCATIONE IUVENTUTIS IN SCHOLIS 54. a) Circa scholas pro indigenis, sive pueris sive puellis, enucleate referatur tum de earum numero, t u m de e a r u m gradu et distributione in variis Missionis locis; scilicet an in praecipuis christianitatibus hab e a n t u r saltem scholae ad catechesim et preces addiscendas; u t r u m in singulis districtibus vel sectionibus scholae sive inferiores sive superiores ad litteras -et reliquas scholares disciplinas addiscendas exstent; an aliquod aliud superioris instructionis i n s t i t u t u m adsit, et q u o n a m in loco. An scholae sufficiant liberis fidelium (c. 1379), et an in ipsis christianae institutioni iuventutis apte provideatur. N u m e r u s autem sive singularum scholarum sive a l u m n o r u m dicatur. b) Quomodo deficientiae scholarum superiorum consuli in posterum possit. S. Congregatio de 297 Propaganda Fide c) Quibus credita sit iuventutis i n s t i t u t i b , quot sint magistri catholici et q u o t acatholici vel infideles; q u o m o d o s u s t e n t e n t u r . An h a b e a t u r schola normalis pro m a g i s t r o r u m formatione vel q u o m o d o eius deficientiae provideatur. 55. a) An in ipsas a d m i t t a n t u r etiam filii acatholicorum sive infidelium sive haereticorum; et quibus cautelis ne fidei catholicorum nocere possint; quinam ipsorum n u m e r u s respectu catholicorum; quomodo instructioni religiosae catholicorum provideatur (c. 1373); et n u m minister acatholicus pro instructione religiosa acatholicorum admittatur. 6) An in memoratis scholis servetur o m n i m o d a separatio pueroa puellis. 56. An adsint in dioecesi, vicariatu vel praefectura seu Missione scholae ministrorum protestantium vel scholae paganae; q u i n a m earum n u m e r u s et g r a d u s ; an et quot adsint scholae neutrae ab auctoritate civili c o n s t i t u t a e ; u t r u m catholici eas frequentent, an iusta ratione, et q u o m o d o eorum instructioni religiosae provisum sit; et q u a e n a m cautelae ad periculum perversionis a pueris catholicis arcendum adhibeantur, iuxta c. 1374. rum CAPUT IX DE EDUCATIONE IUVENTUTIS IN COLLEGIIS 57. a) An et quot adsint convictus seu collegia, sive pro masculis sive pro foeminis; cui eorum directio concredita sit ; u t r u m pro solis catholicis an in ipsa a d m i t t a n t u r infideles vel haeretici et q u i b u s cautelis; quinam ipsorum n u m e r u s respectu catholicorum, quomodo provideatur educationi religiosae catholicorum; an aliqua institutio religiosa detur acatholicis et infidelibus, et quo fructu; num a d m i t t a n t u r ministri cult u s acatholici, vel adolescentes ad e o r u m templa a d d u c a n t u r . b) Quinam fructus pro religione h a b e a t u r ex istis collegiis mixtis; an potius aliquod ex his periculum pro fide h a b e a t u r vel immineat, e) An collegium pro catechistis efformandis habeatur. CAPUT X DE POPULO FIDELI 58. Si laici ad Aulam Pontificiam pertinentes h a b e a n t u r , n o m e n et titulus h o n o r i s in aula Pontificia obtentus, dies concessionis aliaeque notitiae d e n t u r . 59. Dicatur: a) quot sint n u m e r o catholici, et quinam sint generatim fidelium mores; q u a e n a m ratio vitae christianae privata in familiis; ACTA, vol. XIV, n. 9. — 8-5-92á. m ms Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u a e n a m publica in oppidis et civitatibus; an in externis pompis et solemnitatibus magis consistat, q u a m in vero pietatis spiritu. b) An massonicae sectae addicti, vel etiam massonismi vel socialismi societates habeantur, quot n u m e r o , quanti m o m e n t i ; et quid fiat ad o c c u r r e n d u m huic malo. , c) Utrum in exercitio iurium politicorum et civilium fideles catholici religionis bono et Ecclesiae libertati pro viribus consulant. 60. Quomodo generatim p a r e n t e s et qui loco p a r e n t u m s u n t prolis educationi religiosae prospiciant (cc. 1113, 1372). 61. N u m fideles cum paganis vel haereticis ita versentur, ut spirituale ipsis d a m n u m vel religioni detrimentum obveniat. CAPUT XI DE SACRAMENTORUM ADMINISTRATIONE 62. E x p r i m a t u r an in administrando baptismo serventur omnia p r a e cepta Ritualis R o m a n i et Codicis i. c. (praesertim cc. 740-744, 765-769). Speciatim vero, an fiat aliqua divisio caeremoniarum et quo idiomate interrogationes fiant (cc. 755-761). 63. An sacerdotes a n t e q u a m b a p t i s m u m adultis conferant, de statu libero eorum vel legitimo matrimonio diligenter inquirant et quae sint inquirendi normae. 64. An curent presbyteri ut ad s a c r a m e n t u m confirmationis fideles opportuno tempore accedant, et in periculo mortis infantes illud recipiant (cc. 785, 787 seq.). 65. An et qui sint in Missione casus reservati, u t r u m in reservatione m o d u s et n o r m a e praescriptae cc. 895, 897, 898 observentur, et u t r u m fidelibus sufficienter innotescant (c. 899). 66. a) Utrum fideles solemni p r a e p a r a t i o n e et p o m p a ad primam Communionem admitti soleant, an excitentur ut frequenter et etiam quotidie, ubi sacerdos adest, p a n e eucharistico reficiantur (c. 863). b) An fideles praeceptum paschale (c. 859) adimpleant. 67. An presbyteri diligentes se p r a e b e a n t in reficiendis moribundis extrema unctione aliisque Sacramentis. 68. An in dioecesi, vicariatu vel praefectura a u t Missione forma celebrationis matrimonii ad n o r m a m c. 1094 observetur. Et an a n t e a praemittantur, q u a e in iure praescripta sunt (c. 1019 et seq.). 69. a) Quomodo se gerant sacerdotes in dispensationibus circa matrimonii impedimenta, et an curent observantiam instructionum h u i u s S. C. circa aetatem praescriptam. •Si Congregatio de Propaganda Fide m b) An dispensationes matrimoniales gratis concedantur (c. 1056), et in scriptis, et u t r u m exprimatur delegatio Apostolica (c. 1057). 70. An a b u s u s matrimoniorum mixtorum invaluerit, et q u a frequentia et q u o m o d o circa ea presbyteri se gerant (cc. 1060, 1064, 1065, 1071). 71. An in celebratione matrimoniorum christiani immisceant aliquas caeremonias super stitiosas. CAPUT XII DE REBUS AD DIVINUM CULTUM SPECTANTIBUS 72. a) An in sacris functionibus ac praesertim in administratione S a c r a m e n t o r u m , et in solemni Missae celebratione ritus omnes S. R. E. fideliter serventur (cc. 733, 1261); u t r u m cantus adhibeantur, et an iuxta canonicas praescriptiones (c. 1264). b) An ingressus in (c. 1181). ecclesiam sit, p r o u t debet, semper g r a t u i t u s c) Utrum et q u i n a m populares cantus in ecclesiis permittantur, 73. An servetur, quoad asservationem Ss. Eucharistiae, can. 1265; an caveatur q u o d c u m q u e periculum irreverentiae; an ea asservatio fiat cum debita decentia et q u a e n a m sit in t a n t u m S a c r a m e n t u m fidelium devotio. 74. a) Utrum ad maiorem divini cultus decorem et ad pia opera exercenda, canonice instituti sint Tertii Ordines saeculares, Confraternitates, sive virorum sive mulierum, praesertim SS. Sacramenti et Christianae Doctrinae (c. 711 § 2), aliaeque piae Uniones potissimum pro iuvenibus; quo n u m e r o et quo religionis profectu. b) An hae associationes servent praescripta c. 690 de subiectione erga Ordinarium, et c. 691 de administrationis modo. 75. An in cultu divino ac veneratione tiones irrepserint et quae. CAPUT Sanctorum aliquae supersti- XÍÍI DE FESTIS, IEIUNIIS ET ABSTINENTIA 76. a) Q u a e n a m festa de praecepto in Missione observentur et an peculiares difficultates h a b e a n t u r ad alia introducenda q u a e in Codice praescripta s u n t (c. 1247). b) Quae a p u d fideles sit observantia festorum. 77. a) Quae ieiunia, quique abstinentiae dies serventur; an uniformitas h a b e a t u r respectu viciniorum Missionum et u t r u m introductioni 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale legis c o m m u n i s (c. 1250 et seq.) obstet potius necessitas indigenarum q u a m E u r o p a e o r u m , et q u a e sit ista necessitas. b) Quae a p u d fideles sit observantia legis abstinentiae et ieiunii. CAPUT XIV DE ECCLESIIS, SACELLIS ET PRESBYTERII 78. E x p r i m a t u r an sit in Missione numerus sufficiens ecclesiarum et sacellorum; quot ea sint, et u t r u m m u n d a , decentia et saltem n e cessariis ad divinum cultum o r n a m e n t i s instructa sint. 79. An ecclesiae rite custodiantur ne furtis et profanationibus obnoxiae fiant; et eae in q u i b u s SS. Eucharistia adservatur, quotidie, si fieri potest, per aliquot h o r a s fidelibus p a t e a n t (c. 1266); q u o m o d o o b s e r v e n t u r cc. 1267-1271 circa custodiam SSmi Sacramenti. 80. An catholicas cultus Ubere exerceatur; et q u a t e n u s negative, an ratio suppetat q u a obstacula e medio auferantur. 81. An iuxta ecclesias, capelias et oratoria adsit residentia pro sacerdote vel etiam decens presbyterium ; a u t saltem aliquis locus ubi sacerdos convenienter manere possit. N u m sacerdos necessitate compellatur cibum et s o m n u m capere in domibus christianorum, et an in hoc a b u s u s habeatur. CAPUT XV DE COEMETERIIS ET SEPULTURIS 82. a) U t r u m invaluerint, et q u a e superstitiones in funeribus a p u d christianos b) An et quae taxae in funeribus exigantur. 83. An exsistant coemeteria separata pro christianis, clausa et benedicta; et an canonicae de his leges servari possint et serventur (c. 1205 et seq.). Si n o n h a b e a n t u r , ad id o b t i n e n d u m quid tentari possit. CAPUT XVI DE BONIS ECCLESIAE EORUMQUE ADMINISTRATIONE 84. An et quibus limitationibus iuxta leges civiles Missio bona, sive mobilia sive immobilia, possit proprio nomine possidere; et quae cautelae a d h i b e a n t u r ut securitati ecclesiasticorum b o n o r u m provideatur. 85. An institutum sit Consilium Administrationis et quot presbyteris exteris et indigenis constet; et an Ordinarius in negotiis maioris momenti illos audiat (c. 1520). S. Congregatio de "Propaganda Fide 301 86. a) An administratores particulares sive ecclesiastici sive laici r e d d a n t q u o t a n n i s Ordinario rationem suae administrationis (c. 1525) et servent iuris praescripta circa modum ipsius administrationis (cc. 1523, 1526, 1527, 1544, 1516, 1530-1533, 1538-1542). b) An circa oblationes in c o m m o d u m Missionis serventur praescripta cc. 1182, 533 § 1, 4°, 630 § 4, 631 § 3, et 535 de e a r u m admini stratione et ratione Ordinario r e d d e n d a ; et an collectores se abstineant a vexatoria et odiosa requisitione. c) An inventaria immobilium, mobilium et sacrae supellectilis u n i u s c u i u s q u e ecclesiae vel pii loci confecta in duplici exemplari, altero pro pio opere, altero pro Curia Ordinarii, h a b e a n t u r (cc. 1296, 13001302, 1522). 87. a) Utrum b o n a immobilia vel reditus in p r o m p t u Missio h a b e a t ut sustentationi missionariorum, cleri indigenae et expensis pro divino cultu satisfaciat. b) Si b o n a immobilia n o n h a b e a n t u r , an spes adsit ut pedetentim certi reditus sive per oblationes fidelium sive alio modo constitui possint (cfr. Instr. S, C. de P r o p . P., 19 martii a. 1893, ut in Collectanea v. II, p. 286 n. 1828, II). c) Breviter prospectus accepti et expensi detur ut in appendice cap. XVI. 88. a) Circa Missarum stipem, quae t a x a synodalis in Missione vigeat (c. 831). An sacerdotes Missas colligant, q u i b u s intra a n n u m ipsi satisfacere n e q u e a n t (c. 835); an exuberantes ad Ordinarium transmitt a n t (c. 841). b) Q u o m o d o serventur quae cc. 843, 844 praescripta s u n t de libro tam personali, q u a m ecclesiarum proprio, pro Missis a d n o t a n d i s . CAPUT X V I I ' IUDICIUM SUMMATIM EXPOSITUM CIRCA STATUM MISSIONIS 89. Ordinarius, o m n i b u s in u n i v e r s u m complexis, dicat, praesertim in sua prima relatione, quid actu sentiat de materiali ac morali condicione Missionis, quae spes melioris status affulgeat, q u a e n a m m a i o r a discrimina immineant. 90. hi sequentibus vero relationibus addat, quomodo et quo fructu ad effectum perduxerit monita et mandata, si q u a e S. C. in s u a responsione ad praecedentem relationem dederit; et u t r u m progressus, regress u s , an potius idem ferme persistens status in r e b u s fidei et m o r u m 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale haberi, videatur in Missione, et q u a e n a m h a r u m rerum censeantur causae, quaenam p r o p o n a n t u r remedia. Datum Romae, ex aedibus Sacri Consilii P r o p a g a n d a e Fidei, die Paschae Resurrectionis, a. 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. Çfa P e t r u s F u m a s o n i Biondi, Archiep. Diocletan., Secretarius. APPENDIX COMPENDIUM NOTIONUM CIRCA STATUM MISSIONUM I GENERALES NOTITIAE MISSIONIS Superficies km. quadratis e n u n t i a t a : N . . . . Limites, q u a s regiones vel provincias vel praefecturas civiles Missio comprehendat... Residentia pro Superiore Missionis, quae s i t . . . Detur accurata et completa inscriptio a d h i b e n d a in epistolis... 7 quot catholici indigenae: N . . . . catholici exteri: N . . . . Incolae} q t haeretici vel schismatici: N . . . . ( quot ethnici : N . . . . m a h u m e t a n i : N . . . . hebraei : N . . . . U O 11 DE CONSTITUTIONE MISSIONIS EIUSQUE DIVISIONE ECCLESIASTICA Quot christianitates vel missiones (idest cumulationes familiarum christianarum) : N . . . . Quot diversarum cbristianitatum consociationes vel districtus, vel sectiones : N . . . . . Quot paroeciae vel quasi-paroeciae canonice e r e c t a e : ctiones q u a s i - p a r o e c i a r u m : N. ... An et quot Vicarii Foranei a d s i n t : is.... N....; quot colle- iii DE ORDINARIO EIUSQUE COOPERATORIBUS IN REGIMINE MISSIONIS Ordinarii Missionis ... n o m e n . . . n a t i o . . . a e t a s . . . Coadiutoris cum futura successione, vel natio ... aetas ... Episcopi Auxiliarii... n o m e n ... "S. Congregatio de 303 Propaganda Fide Pro-Vicarii... vel Pro-Praefecti... n o m e n ..., natio ... a e t a s . . . Vicarii generalis (vel Vicarii Delegati)... n o m e n . . . natio ... aetas ... In dioecesibus quot canonici vel consultores dioecesani, ac inter eos quot exteri: N.... quot indigenae: N ... In Consilio Missionis... quot exteri: N.... quot indigenae: N.... In Consilio Administrationis... quot exteri: N.... quot indigenae: N. ... IV §§ 1-3. - De Clero Nomen Ordinis vel instituti cui Missio est concredita ... quot d o m u s : N.... Sacerdotes religiosi... quot exteri: N.... quot indigenae: N. ... Laici religiosi... quot exteri: N . . . . quot indigenae: N.... Sacerdotes saeculares... quot exteri: N.... quot indigenae: N. ... 4. - De Institutis religiosis et de aliis personis quae in Missione adlaborant An et quae communita- nomen ... quot d o m u s : N . . . . tes virorum, et sin- quot sacerdotes exteri: N.... et i n d i g e n a e : N. g u l a r u m dicatur quot laici exteri: N.... et indigenae: N. ... An et quae communitan o m e n . . . q u o t d o m u s : N.... tes mulierum, et de quot a l i e n i g e n a e : N.... quot indigenae : N. iis dicatur An et quot Virgines indigenae extra claustra viventes: N. Quot Catechistae v i r i : N.... et q u o t m u l i e r e s : N . . . . Quot Magistri catholici: N.... et q u o t acatholici: N.... Quot Magistrae catholicae: N.... et quot acatholicae: N . . . Quot Baptizantes viri: N.... et m u l i e r e s : N . . . . V DE Seminarii Seminarii Seminarii giae: SEMINARIIS praeparatorii... quot alumni : N . . . . minoris... quot a l u m n i : N . . . . maioris... quot auditores philosophiae: N.... An et quot alumni extra Missionem N. instituantur: N . . . quot theolo- 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI DE CATECHUMENATUS Quot pro viris: N . . . . quot m e n s i b u s coacti: N.... a quot auditoribus frequentati: N.... Quot pro mulieribus: N.... quot m e n s i b u s : N.... a quot auditoribus frequentati: N.... VII DE QUIBUSDAM INSTITUTIONIBUS DIFFUNDENDAE FIDEI UTILIBUS / quot d o m u s pro viris: N.... cubilia: N.... Nosocomia pro in- \ hospites per a n n u m : N. : firmis ) quot d o m u s pro mulieribus : N.... cubilia: N.... ' hospites per a n n u m : N.... j puerorum; quot d o m u s : N.... quot a l u m n i : N.... Orphanotrophia . j p n . q ^ d n . . . . quot puellae: N.... U e a r u m U 0 o m u s : ( quot domus : N.... Brephotrophia . . ) quot pueruli nutricibus crediti: N.... ( quot familiarum christianarum curis d e m a n d a t i : N . . . . Alia U 0 hospitia .. .. ritatis c o m u s >r0 v s : ea ( ^ ^ * % ^ N.... quot h o s p i t e s : N.... s quot domus pro mulieribus : N. ... f ^ * \ quot hospites: N.... Pharmacopolia q u o t : N.... et quot curae ibi confectae: N.... Typographiae q u o t : N.... quot typographi : N.... quot libri editi: N.... n -c • v a n a . ( C * P p u e r i s : N. ... etr pro^ q u o.t r p u e l l i s : N.... Opmcia ( quot pro puellis: N.... et pro quot puellis: N 110 u r r o r VIII DE § 1. - SCHOLIS Scholae Missionis A) - Pro solis catholicis Quot scholae precum sexus: N.... in Quot inferiores pro s e x u s : N.... in Quot superiores pro s e x u s : N.... in pro p u e r i s : N.... quot pro puellis: N.... quot mixti iis quot a l u m n i : N.... quot a l u m n a e : N.... p u e r i s : N.... q u o t p r o puellis: N.... quot mixti iis quot a l u m n i : N.... q u o t a l u m n a e : N.... pueris: N.... quot pro puellis: N.... quot mixti iis quot a l u m n i : N.... q u o t alumnae N.... S. Congregatio de Propaganda Fide 305 Quot professionales pro pueris:. N.... quot pro puellis: N.... quot mixti s e x u s : N . . . . in iis quot a l u m n i : N.... quot a l u m n a e N.... B) - Scholae mixtae pro catholicis et non catholicis Quot scholae pro p u e r i s : N.... quot pro puellis: N.... quot mixti sexus N.... Catholici: q u o t a l u m n i : N.... quot a l u m n a e : N.... Non-catholici: quot a l u m n i : N.... quot a l u m n a e : N.... § 2. - Scholae privatae acatholicorum Quot inferiores: N.... frequentatae ab acatholicis: N.... a catholicis N.... Quot superiores: N.... frequentatae ab acatholicis: N.... a catholicis N.... Quot professionales: N.... frequentatae ab acatholicis : N.... a catholicis N.... § 3. - Scholae publicae Quot inferiores: N.... q u a s adeunt acatholici: N.... catholici: N.... Quot superiores: N.... q u a s a d e u n t acatholici: N.... catholici N.... Quot professionales: N.... q u a s a d e u n t acatholici: N!... catholici: N.... IX DE COLLEGIIS § 1. - Collegia Missionis Quot collegia pro solis catholicis, sive p u e r i s : N . . . . sive puellis: N.... Quot mixta cum non catholicis, sive pro pueris: N.... sive pro puellis: N.... Nomen u n i u s c u i u s q u e ; et q u a e societas religiosa collegii regimen habeat. Quot alumni catholici i n d i g e n a e : N....; quot e x t e r i : N.... » » non catholici indigenae: N....; quot exteri: N.... » alumnae catholicae indigenae: N....; quot exterae: N.... » » non catholicae i n d i g e n a e : N....; quot e x t e r a e : N . . . . § 2. - Collegia acatholicorum Quot collegia pro p u e r i s : N.... quot alumni acatholici: N . . . . ; quot catholici: N.... Quot collegia pro puellis: N.... quot a l u m n a e acatholicae: N.... q u o t catholicae: N.... 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale X, XI DE FRUCTIBUS SPIRITUALIBUS Christianitates in quibus missio praedicata est: N.... Quot aliae praedicationes fidelibus: N.... quot infidelibus: N..., Quot infideles, haeretici, vel schismatici conversi: N. ... Quot baptismata adultorum in periculo mortis: N.... Quot extra periculum mortis: N. ... Quot baptismata infantium paganorum in periculo m o r t i s : N.... Quot infantium fidelium: N.... Quot Confirmationes: N.... Quot Confessiones de p r a e c e p t o : N.... quot devotionis: N. ... Quot Communiones p a s c h a l e s : N.... quot devotionis: N.... Quot Extremae Unctiones: N. ... Sacer Ordo quot clericis collatus: N.... Quot Matrimonia benedicta inter fideles: N ... quot m i x t a : N.... Quot Defuncti adulti: N.... quot p u e r i : N...-; XII, XTII DE FÍDBLIUM ASSOCIATIONIBUS Qui Tertii Ordines... et quot in a n n u m inscripti : N.... Quae Confraternitates... et quot in a n n u m inscripti: N.... Q u a e Piae Uniones... et quot in a n n u m adscripti: N.... XIV DE SACRIS AEDIFICIIS Sanctuaria quae peregrini a d e u n t : N. ... Ecclesiae publicae: N . . . . Sacella cum residentia pro m i s s i o n a r i o : N.... absque residentia: N.... XV DE COEMETERIIS An adsint et quot Coemeteria clausa et benedicta: N.... 307 S. Congregatio de Propaganda Fide XVI DE BONIS ECCLESIAE Î. . Quinam sint valor fundorum, valor capitalium, et q u a e pecunia aliis credita. Quale, iuxta taxam synodalem, i stipendium Missarum... i bonorum immobilium ... Reditus ' a n c i ü U S industriae (ex concessione) ... ) pecuniae creditae... I ex aliis fontibus... i proprii Instituti religiosi... ê. De ratione I accepti. i ex Pio Opere Propagationis F i d e i . . . j Subsidia et j » oblationes J » '» S. Infantiae a l i o r u m q u e si- milium... collecta ex fidelibus indigenis... ex benefactoribus exteris ... u t r u m et q u a n t a pecunia m u t u o accepta... Ex aliis capitibus... ad personas Missionis alendas et retri- Impensae De ratione pro pro pro pro pro pro b u e n d a s ... cultu... Seminariis... scholis et collegiis ... c a t e c h u m e n a t i b u s ... aliis institutionibus ... itineribus missionariorum ... expensi. In vectigalibus... Pro conservatione immobilium ... Pro novis aedificiis... Sumptus pro foenore aeris alieni... Sumptus pro extinguendis debitis ... Pecunia aliis mutuo data... Ex aliis capitibus.. ' * • n, NOMINATIO Brevi Apostolico n o m i n a t u s e s t : 12 aprilis 1922. — Vicarius Apostolicus Norvegiae et de Spitzberg, R. D. Henricus Ioannes Smit, ex archidioecesi Ultraiectensis 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM ROMANA SEU LUGANA BEATIFICATIONIS FESSI DEI E ET CANONIZATIONIS SERVI CONGREGATIONE SCHOLARUM CLERICORUM DEI PETRI CASANI, REGULARIUM SACERDOTIS PAUPERUM PRO- MATRIS PIARUM. Lucana in urbe, u n a e a d e m q u e die 8 septembris a n n o 1570 n a t u s et sancto baptismi lavacro a b l u t u s est Dei F a m u l u s P e t r u s Gasani. -Parentes h a b u i t Gasparem et Elisabetham Gasani, genere, censu et pietate claros-. Vir autem, uxore defuncta, meliora charismata secutus, Congregationem clericorum regularium a Matre Dei ingressus, a t q u e in ea usque ad senectutem perseverans, sancte vixit et obiit. P e t r u s a u t e m , optima indole praeditus, a p r i m a e v a aetate, religionis, gravitatis et solertiae ac fèrvoris specimen dedit. Studiosus ac pius in Deum, misericors ac ü b e r a u s in p a u p e r e s , ecclesias atque sacra devote ac libenter frequentabat, vitamque ducebat illibatam. Inter cetera, uti fertur, a pravis condiscipulis t e n t a t u s ac in discrimine positus virtutis amittendae, e fenestra in praecipitem fugam se coniecit atque ab u t r o q u e animae et corporis periculo, Dei ope, integer et incolumis evasit. P e r spicaci, quo pollebat, ingenio, assiduoque studio, litteris latinis, s a n a e philosophiae et medicinae arti et scientiae sedulam navavit operam in athenaeo Pisano. Musicam q u o q u e didicit et organi sonitu sacras functiones divinasque laudes in ecclesia potissimum franciscana comitatus est. In festo die Epiphaniae post Missam cui inservierat Petrus, quadam visione ipse recreatus fuisse p e r h i b e t u r Pueri Iesu, qui collo Servi Dei torquem a u r e a m , instar nobilis catenae, circumposuit, i p s u m q u e spiritali luce et arcana voce invitasse ad perfectam vitae et passionis suae imitationem. Unde memor tanti beneficii, illam composuit laudem, q u a e incipit: Dolce catena, q u a m q u e ipse duiciter et iucunde decantare solebat, d u m totis suis viribus Christo Deo a d h a e r e r e g a u d e b a t . Ver t e n t e a n n o 1594, die 16 augusti, propensa animi voluntate ac libertate, nomen dedit Congregationi religiosae a Matre Dei, in Conlegio S a n c t a e Mariae, Cohortis Landiniae, Lucae. B e a t u s I o a n n e s Leonardi, illius Con gregationis fundator, s u u m a l u m n u m P e t r u m valde aestimavit ac dilexit, e u m q u e in socium et a secretis sibi adsciyit in visitatione Apostolica. S. Congregatio Rituum 309 monachorum Vallis U m b r o s a e in Hetruria. Tyrocinio laudabiliter peracto, Dei Servus, R o m a m missus, in Conlegi® R o m a n o theologicis disciplinis diligenter incubuit a t q u e praeceptorem h a b u i t Ven. R o b e r t u m Bellarmino et condiscipulum Sanctum Aloisium Gonzaga. Lucam reversus, a n n o 1600, religiosa vota simplicia n u n c u p a v i t et, sacerdotio insignitus,, sacrosanctum Missae sacrificium prima vice obtulit Altissimo. Ibidem auctor exstitit et p r i m u s praefectus Congregationis Sanctae Mariae ad Nives pro selectis i u v e n i b u s ; sacrosque sermones e suggestu ad populum faciebat, c u m s u b s e q u e n t e fama docti ac pii praeconis. Elapso decennio, iuxta regulas Sodalitatis a Matre Dei, a n n o nempe 1604, die 20 iulii, Dei F a m u l u s solemnem professionem emisit coram successore Patris F u n d a t o r i s et moderatore generali P. Alexandro Bernardini. Hic quoque, ad exemplum sui antecessoris, P e t r u m aestimatione et a m o r e prosecutus, R o m a m secum duxit, eiusque operam valde utilem in gravibus negotiis expediendis adhibuit, commisso eidem officio secretarii generalis. In hac u r b e Dei F a m u l u s d o c u m e n t a et exempla Sancti Philippi Neri recentia a e m u l a t u s , confessarius, concionator, educator optimus p r o x i m o r u m saluti consuluit per mirabiles peccatorum conversiones et per p u e r o r u m ac iuvenum christianam instructionem. Anno aetatis suae quadragesimo R o m a e degentem novit I o s e p h u m Calasanctium, qui Scholarum P i a r u m Institutum pueris et adolescentibus christiano more erudiendis condere satagebat, et ne novae Familiae religiosae auctoris ac fundatoris speciem sumeret, exoptabat ut s u u m Institutum cum altero Lucensi iam exsistente, a Matre Dei n u n c u p a t o , coniungeretur. Voti compos Calasanctius effectus est per u t r i u s q u e Instituti concordiam et u n i o n e m a S u m m o Pontifice Paulo V per Litteras Apostolicas in forma Brevis datas die 14 ianuarii a n n o 1614 legitime a p p r o b a t a m . P e t r u s Casani h u i u s m o d i unioni maxime favit, probe noscens Scholas Pias ad q u a s excolendas erat inclinatus, t e m p o r u m necessitatibus valde congruas, religioni et societati m a g n a m utilitatem esse allaturas. Exinde, duodecim religiosi viri e pia domo Sanctae Mariae in Porticu, ubi Lucensis Congregatio residebat, ad coenobium Sancti Pantaleonis transierunt. Ex his rector fuit r e n u n t i a t u s noster P e t r u s , q u i ' e t i a m pro Scholarum Piarum Familia, evangelicae paupertatis votum per Apostolicum decretum sanciri curavit. Attamen, post triennium, idem Pontifex P a u l u s V Congregationem a Matre Dei ab Instituto Scholarum P i a r u m seiunxit; sed P e t r u s in p a u p e r e Scholarum Piarum Instituto r e m a n e r e praetulit ob suam specialem vocationem, a n n u e n t e et favente ipso fundatore Iosepho Calasanctio a cuius latere et conversatione nequibat avelli. Quod n o n sine provido Dei consilio contigisse p u t a n d u m est, ut nempe 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in a r d u o novi sodalitii regimine et incremento ipsimet Institutori ab a l u m n o Petro validum suppedifaretur auxilium et solatium. Hinc, die festo Annuntiationis Beatae Mariae Virginis, a n n o 1617, Calasanctius a Cardinali Protectore novae Congregationis Scholarum P i a r u m habit u m religiosum suscepit, et post ipsum alii q u a t u o r d e c i m sodales ad e u n d e m habitum i n d u e n d u m admissi sunt, et p r i m a s P e t r u s Casani, qui, relicto familiae nomine, in memoriam sui diei natalis et ob devotionem erga suam caelestem p a t r o n a m , Petrus a Nativitate Dominae Mariae appellatus est. Hic Calasanctianae Familiae tyronum magister adlectus, ad Sancti Pantaleonis, regulam in decem praecepta distinctam pro ipsis aliisque a l u m n i s sodalibus concinnavi!, q u a m idem F u n d a t o r sua auctoritate probavit. Inter illos tyrones effulsit conspicuum virtutis speculum Ven. Glicerius Landriani. Cum institutione t y r o n u m simul p u e r o r u m et adolescentium magisterium conciliavit P e t r u s , qui etiam complura monasteria monialium in perfecta regularis disciplinae observantia a u t instituit aut restauravit. Ardenti studio et alacri opere ita i n s t i t u t u m Scholarum P i a r u m propagavit, ut eiusdem Confundatur cum Calasanctio meiuerit appellari. Ipsius Instituti s t r e n u u s propagator fuit Narniae, Savonae, Genuae, R o m a e , Neapoli, et primus Provincialis in Liguria. Postea, Visitator generalis in Germania, Polonia et Moravia, piares calvinianos et l u t h e r a n o s convertisse et in Ecclesiae catholicae fidem et u n i t a t e m induxisse fertur. Nec praeterire licet, quod Dei Famulus Nicolaoburgi ad haeresim s a c r a m e n t a r i o r u m ibi grassantem retundendam, devotionem et cultum in augustissimum Eucharistiae Sacram e n t u m totis viribus fovere et augere sategit per solemnem et publicam in Festo Ssmi Corporis Christi supplicationem. I m p e r a t o r Austriae et Rex Poloniae voluntate et opere Servi Dei salutiferae missioni benigne adstiterunt, d o m o s q u e Instituti in respectivis eorum dominiis apert a s specialibus gratiis ac privilegiis h o n e s t a r u n t . Anno 1641, Superiorum praecepto obtemperans, licet s e p t u a g e n a r i i et a recenti morbo convalescens, iter trium mensium aggressus a Polonia R o m a m rediit ut Capitulo generali Ordinis interesset, adiutor et consiliarius sancti F u n d a toris. Absoluto Capitulo, mansit in Urbe et sacerdotale ministerium confessionis et praedicationis salubriter peregit. Illius exhortationibus a d h a e r e n s Camilla Orsini, Brachiani ducis filia, Marci Antonii Burghesii vidua, o m n i b u s m u n d i oblectamentis valedixit et in asceterium religiosum se recepit. Postremis vitae a n n i s Dei F a m u l u s particeps passionis fuit in gravissima illa insectatione, q u a e adversus sanctum Calasanctium eiusque Congregationem exorta fuit, et cum illo etiam in custodiam coniectus. In quibus angustiis versatus, humilitatis, obedien- S. Congregatio Rituum 311 tiae ac fiduciae s e n s u s in eminentissimum Deum et in beatissimam Virginem Mariam constanter ostendit. Cardinalis Cesarmi s u a e Congregationis patroni interventu, e carcere dimissus, novis Ordinis p r a e p o sitis, quibus, ab auctoritate ecclesiastica, Scholarum P i a r u m regimen precario commissum fuerat, vir religiosus se t o t u m exemplari virtute subiecit. Deo sicMisponente, P e t r u s Casani pacem Ordini restitutam non vidit, sed meliorem et perennem in Domino quietem invenit. Nam, a n n o 1647, aetatis suae septuagesimo septimo, labore, austeritate et morbo, quem patientissime tulit, confectus, Ecclesiae Sacramentis refectus ac roboratus, a d s t a n t e et consolante dilectissimo P a t r e Calasanctio, die 13 octobris e terreno exilio ad caelestem patriam evolavit. Fidelium t u r m a e , aestimationis et devotionis causa, ad solemne funus in ecclesia Sancti Pantaleonis celebratum confluxere, et per aliquot dies, etiam postquam Petri corpus ibidem t u m u l a t u m fuerat, piorum civium frequentia iterata et continuata est. Interim fama sanctitatis vitae et virt u t u m supernis charismatibus aucta, q u a m Dei F a m u l u s in vita sibi adeptus fuerat, post obitum magis in dies clara et diffusa emicuit. Quare super ea t u m R o m a e t u m Lucae Processus informativi auctoritate Ordinaria constructi sunt. Quibus absolutis et sacrorum rituum Congregationi exhibitis, q u u m , iuxta ordinem iuris, omnia in p r o m p t u sint et nihil obstet q u o m i n u s ad ulteriora procedatur, instante R m o P. Francisco Tiboni, Causae postulatore u n a cum universa Congregatione clericorum regularium P a u p e r u m Matris Dei, Scholarum Piarum, atque attentis Litteris postulatoriis q u o r u n d a m E m o r u m S. R. C. Cardinalium, praeeunte E m o Domino Alfonso Card. Mistrangelo, Scholarum P i a r u m , Archiepiscopo Fiorentino, atque plurium Archiepiscoporum et Episcoporum, necnon Capitulorum ecclesiarum cathedralium, Ordinum seu Congregationum religiosarum aliorumque virorum ecclesiastica vel civili a u t militari dignitate p r a e s t a n t i u m , E m u s ac R m u s Dominus Cardinalis Victorius A m a d e u s Ranuzzi de Bianchi, eiusdem Causae Ponens seu Relator, in Ordinariis S a c r o r u m R i t u u m Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum p r o p o s u i t : An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur ? Et E m i ac R m i P a t r e s sacris t u e n d i s ritibus praepositi, post relationem eiusdem Emi Ponentis, audito R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s perpensis, rescribendum c e n s u e r u n t : Affirmative, seu signandam esse Commissionem introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 21 martii 1922. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a e XI per infrascriptum Cardinalem sacrae rituum Congregationi Praefectum relatis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 312 Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Petri Casani a Nativitate Beatae Mariae Virginis, sacerdotis professi e Congregatione clericorum regularium P a u p e r u m Matris Dei, Scholarum P i a r u m , die 22 eisdem mense et a n n o . £ß A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. L. S. Alexander Verde, Secretarius. NB. - Pag. 201 in II pro eo quod est « cum Gloria et Credo », legendum : « sine Gloria et cum Credo, adhibito colore violaceo ». SACRA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS DECRETUM NOMINATUR ADMINISTRATOR APOSTOLICUS PRO CIVITATE G-EDANENSI Ex audientia SSmi, die 21 aprilis 1922 Sanctissimus Dominus Noster Pius, Divina Providentia P p . XI, quo aptius consuleret a n i m a r u m bono in territorio liberae Civitatis Gedanensis (vulgo Banzig), decrevit territorium illud, iuxta praesentes limites politicos definitum, a iurisdictione Episcoporum Culmae et Warmiae s u b t r a h e r e et proprio Administratori A p o s t o l i c o r u m mittere. Munus autem administrandi praedictum territorium, Sanctitas Sua deferre dignata est ad n u t u m Sanctae Sedis Illmo ac Revmo Dño E d u a r d o O'Rourke, episcopo titulari Caneensi, ita ut is eadem potestate ibidem fruatur, q u a m obtinent Ordinarii in s u a dioecesi. Contrariis quibuslibet minime obfuturis. D a t u m R o m a e e Secretaria eiusdem mense et a n n o ut supra. F. Sacrae Congregationis, die, Borgongini-Duca, Pro-Secretarius. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 313 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS DUBIA CIRCA CANONEM 139 I. An S. R. E. Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi sive residentiales, sive titulares, ad n o r m a m canonis 139 § 4, m u n u s s e n a t o r u m a u t deputatorum sollicitare vel acceptare possint. II. An Ordinarii locorum in concedenda licentia sacerdotibus, qui se candidatos ad d e p u t a t o r u m comitia sistere cupiunt, potius difficiles q u a m faciles se praebere debeant. Resp. Ad l . Negative et ad mentem. Mens est: Si vi constitutionis civitatis, Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi sint de iure senatores, et S a n c t a Sedes aliquo modo id probaverit, Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi possunt sine speciali licentia Sanctae Sedis huiusmodi m u n u s explere, d u m m o d o per Vicarium generalem aliove modo suis obligationibus satisfaciant. Jn quolibet autem alio casu Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi sive residentiales, sive titulares indigent venia Sanctae Sedis. u m Ad 2 u m . Affirmative ad l a m p a r t e m , negative ad 2*™. R o m a e , 25 aprilis 1922. P. CARD. GASPARRI, Praeses. Aloisius ACTA, Vol. XIV, n. 9 - 8-5-922. Sincero, Secretarius. 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì 3 maggio la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in udienza di formalità S. E. il Sig. Vaclav Pallier, Inviato straordinario e Ministro Plenipotenziario della Czeco-Slovachia per la presentazione delle lettere credenziali. S. CONGREGAZIONE DET RITI Martedì 2 maggio, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con F intervento degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati Officiali e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Ven. Serva di Dio Maria Eufrasia Pelletier, Fondatrice della Congregazione delle Suore del Buon Pastore. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 2 maggio 1922. Monsig. Roberto Vicentini, Arcivescovo tit. di Elenopoli, Nunzio Apostolico in Colombia. Con Breve Apostolico il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio : 15 gennaio 1922. Monsig. Giovanni Battista De Guébriant, Arcivescovo titolare di Marcianopoli. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 12 aprile 1922. Monsig. Domenico Bianconi, Vescovo di Ferentino. Diarium Romanae Curiae 315 Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 24 marzo 27 » 30 » 8 11 28 1922. Monsig. Giacomo P. Brady, della diocesi di S. Giuseppe. » Monsig. Leone Périvier, della diocesi di Poitiers. » Monsig. Alessandro Stuart, dèll'archidiocesi di S. Andrea ed Edimburgo. aprile - » Monsig. Gaetano Grazia, dèll'archidiocesi di Bologna. » » Monsig. Martino Long, della diocesi di Bathurst. » » Monsig. Giovanni Maria Garosi, della diocesi di Chiusi e Pienza. Prelati Domestici di S. S.: 4 marzo » » » 20 23 27 » 31 3 5 10 » 11 » 27 » » 29 » » » % » » » » » aprile » » » » » » » » » » ; Í922. Monsig. Riccardo Giuseppe Haberlin, dell'archidiocesi di Boston. » Monsig. Riccardo Neagle, della medesima archidiocesi. » Monsig. Arturo Connolly, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giuseppe Me. Glinchey, della medesima archidioc. » Monsig. Dionigi Casaroli, dèll'archidiocesi di Bologna. » Monsig. Giovanni Limmer, della diocesi di Duluth. » Monsig. Pietro Ciriaci, di Roma. » Monsig. Enrico A. 0'Kelly, della diocesi di Peoria. » Monsig. Giovanni Madonna, dèll'archidiocesi di Chieti. » Monsig. Vincenzo Santoni, della diocesi di Albano. » Monsig. Loreto Forti, della diocesi di Rieti. » Monsig. Francesco Norbegni, della diocesi di San Sepolcro. » Monsig. Giuseppe Merra, della diocesi di Andria. » Monsig. Giovanni Brophy, della diocesi di Bathurst. » Monsig. Giacomo Coffey, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Marcozzi, della diocesi di Ascoli Piceno. >> Monsig. Francesco Onori, della medesima diocesi. » Monsig. Domenico Maggio, della diocesi di Vicenza. » Monsig. Domenico Giorgi, dèll'archidiocesi di Bagdad. » Monsig. Giorgio Stèti, del Patriarcato Siro di Antiochia. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Placca dell'Ordine Piano: 26 .» marzo » 1922. Al sig. comm. Pietro Mencacci, Esente della Guardia Nobile Pontificia. » Al sig. marchese Girolamo Sacripante, Tenente della Guardia Nobile Pontificia. La Commenda dell' Ordine Piano : 8 aprile 1922. Al sig. comm. Francesco Saverio Seganti, Maestro di Casa dei SS. P P . AA. 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 26 » » » » » 10 marzo 1922. Al sig. nobile Ferdinando Lucernari, Guardia Nobile Sua Santità. » » Al sig. conte Giovanni Battista Pecci, Guardia Nobile Sua Santità. » » Al sig. conte Paolo Canale, Guardia Nobile di S. S. » » Al sig. conte Camillo Pietromarchi, Guardia Nobile di S. » » Al sig. nobile Fabio Petrucci, Guardia Nobile di S. S. » » Al sig. conte Federico Moroni, Guardia Nobile di S. S. aprile » Al sig. marchese Manfredo Fioravanti, Guardia Nobile Sua Santità. di di S. di La Commenda con Placca dell Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 aprile 8 » » » 10 » 1922. Al sig. Enrico Antonio Adolfo Cloppenburg, della diocesi di Harlem. » Al sig. comm. Federico Mannucci, Sotto-Foriere dei Sacri Palazzi Apostolici. » Al sig. comm. Pietro Costa, Reggente della Floreria Apostolica. » Al sig. dott. Cristiano Jordan, già Primo Segretario nella Ambasciata di Germania presso la Santa Sede. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8 aprile 20 » 1922. Al sig. comm. Costantino Sneider, Architetto dei Sacri Palazzi Apostolici. » Al sig. Armando Marne, dell'archidiocesi di Tours. La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 30 7 marzo aprile 21 25 » » » » 27 » 30 » 1922. Al sig. dott. Augusto Ougier, della diocesi di Nizza. » Al sig. Giuseppe Romero Lerroux y Juseu, marchese di Cárdenas de Montehermoso y de Casa-Peñalver, della diocesi di Madrid. » Al sig. avv. Luigi Agenore Celati, di Roma. » Al sig. Giuseppe Lorenzo Murray, della diocesi di Pembroke. » Al sig. avv. Giorgio Enrico Boivin, della diocesi di SaintHyacinthe. » Al sig. avv. Vincenzo Angelini de Miccolis, della diocesi di Conversano. » Al sig. dott. Mariano Tacchi-Venturi, di Roma. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 26 marzo 1922. Al sig. Lelio dei principi Orsini, Cadetto della Guardia Nobile di S. S. Diarium Romanae Curiae 317 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 marzo 31 ». 5 aprile 9 » » Il » 20 22 24 28 30 1922. Al sig. Prospero Rigot, della diocesi di Lilia. » Al sig. maestro Edoardo Dagnino, di Roma; » AI sig. Alberto Jacquot, dèll'archidiocesi di Cambrai. » Al sig. Pio Manzia, Primo Commesso nell'Ufficio del Maestro di Casa dei SS. PP. AA. » » Al sig. ing. Fabio Massimo De Rossi, Aggiunto Assistente nell'Ufficio del Foriere Maggiore dei SS. PP. AA. '» » Al sig. Teodoro Warnecke, Redattore Capo del Westfälischer Mercur. » » Al sig. Riccardo Weglau, Direttore della Tipografia "Westfalica. » » Al sig. Enrico Couturier, della diocesi di Poitiers. » » Al sig. Leone Giacomo Hunziger, della diocesi di Quimper. » * » Al sig. cav. Filippo Sneider, di Roma. » » Al sig. Guglielmo Reed-Lewis. » » Al sig. Leonzio Maria Francesco Enrico Rimbaud, della diocesi di Fréjus. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 21 aprile 1922. Al sig. Pio Morra, Tenente di seconda classe della Gendarmeria Pontificia. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 10 aprile 1922. Al sig. Costantinesco Barbo, già Primo Segretario nella Legazione di Romania presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 7 9 aprile » 19 » 1922. Al sig. Alceste Chiatti, di Roma. » Al sig. avv. prof. Pietro Baìdoncini, Segretario del Maggiordomato e della Prefettura dei SS. PP. AA. » Al sig. Camillo Viviani, di Roma. Il Cavalierato dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 6 19 aprile » 1922. Al sig. barone Alessandro Monti, della diocesi di Brescia. » Al sig. Alfredo Mottironi, di Roma. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. K. Kràa Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 14 febbraio 1922. Monsig. Giuseppe Candidori (Roma). 18 » » Monsig. Zollano Meszléwyi, dèll'archidiocesi di Strigonia. 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 marzo, 7 » 9 » » » » ». » » » » 11 » 16 . ». » » » » » » ... 18 » 31 » 10 aprile » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » » » » 12 20 » », » » » 21 » » » » » » » » 24 25 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1922. » » » » » » » » » » » » » ». » » » -» » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Alfredo Vitali (Roma). Monsig. Oreste Di Magno, della diocesi di Anagni. Monsig. Luigi Cossio (Roma). Monsig. Giuseppe Grivetti (Roma). Monsig. Guido Poletti (Roma). Monsig. Vincenzo Postacchini (Roma). Monsig. Giovanni Battista Imperiali,, della diocesi di Sabina. Monsig. Enrico Caiazzo (Roma). Monsig. Carlo Hodinàr, dell'archidiocesi di Praga. Monsig. Venceslao Lerch, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Asti, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Cesare Gaffuri, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Samsour, della diocesi di Brünn. Monsig. Alessandro Testi Rasponi, dell'archid. di Bologna. Monsig. Bernardo Berckschäfer, della diocesi di Osnabrük. Monsig. Ermanno Schéiermann, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Piagge, della medesima diocesi. Monsig. Bernardo Dinkgrefe, della medesima diocesi. Monsig. Corrado Seling, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Mussa, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Michele Marczell, dell'archidiocesi di Strigonia. Monsig. Antonio Avosani, della diocesi di Cremona. Monsig. Giovanni Carozzo, della diocesi di Chiavari. Monsig. Francesco Rollino, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Cuneo, della medesima diocesi. Monsig. Luigi Concha, della diocesi di Bogotá (Colombia). Monsig. Domenico Colasanti, della diocesi di Veroli. Monsig. Rodolfo Bruckmayer, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. Monsig. Giuseppe Lican, dell'archidiocesi di Gorizia. Monsig. Melchiorre Fermaglio, della diocesi di Padova. Monsig. Pietro Codemo, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Tommaseo, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Centanni, della diocesi di Osimo. Monsig. Nicola Manna, dell'archid. di Acerenza e Matera. Monsig. Alfio D'Agata (Roma). Monsig. Alfonso Gribaldi, dell'archidiocesi di Torino. ' Monsig. Nicola Margiotta, della diocesi di Cava e Sarno. Monsig. Francesco Pazzini, della diocesi di Montefeltro. Monsig. Filelfo Bezzi (Roma). Monsig. Michele iacchini (Roma). Monsig. Giuseppe Falzacappa (Roma). Monsig. Vincenzo Santoro (Roma). Monsig. Benedetto Renzoni (Roma). Monsig. Pietro Giorgio, della diocesi di Isernia e Venafro. Monsig. Dario Costantini, del Patriarcato di Venezia. Monsig. Giovanni Pilati, del medesimo Patriarcato. Monsig. Giuseppe Kupka, della diocesi di Brünn. Monsig. Giovanni Sedlák, della medesima diocesi. Monsig. Massimiliano de Berchem, dell'archidiocesi di Praga. Monsig. Carlo Sentroul, della diocesi di Bruges. Diarium 26 » aprile » Romanae Curiae 319 1922....Monsig. Sebastiano Tartaglia, della diocesi di Malta. » Monsig. Domenico Facchini (Roma). Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S.S.: 7 18 marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 10 » aprile » » » » » » » 11 20 » » » » » » .: / » » » 1922. Il sig. duca Casimiro Lubecki, della diocesi di Cracovia. » il sig. eonte Luigi Affre de Saint-Rome, dèll'archidiocesi di Parigi. » 11 sig. barone Leone de Trétaigne, della diocesi di Soissons. » Il sig. visconte Patrizio de Wall, della diocesi di Saint-Claude. » 11 sig. Paolo Lambert, della diocesi di Lilla. » Il sig. conte Enrico Turquel Bavard de la Boisserie, della diocesi di Beau va is. » Il sig. conte Prospero Keller, deirarchidiocesi di Parigi. » li sig. conte'Paolo Jonglez de Ligne, della diocesi, di Versailles. » 11 sig. Adriano d'Esclaiber, della diocesi di Arras. » Il sig. barone Camillo de Warenghien, della diocesi di Lilla. » Il sig. conte Giorgio de Montgermont, dèll'archidiocesi di Bouen. » Il sig. Edgardo Nölting, della diocesi di Osnabrük. » Il sig. libero barone Sigfrido de Hobe-Gelting, della medesima diocesi. » Il sig. Carlo J. Munich, deirarchidiocesi di Westminster. » Il sig. Antonio de Navarro, dèll'archidiocesi di Birmingham. » 11 sig. cav. Salvatore Sferrazza Sciascia, della diocesi di Girgenti. » 11 sig. Massimiliano Tiefenbacher, della diocesi di Osnabrük. » Il sig. conte Carlo Olivieri di Vernier, dèll'archidiocesi di Torino. » Il sig. Francesco Semer, dèll'archidiocesi di Berlino. » 11 sig. Enrico Carrion y Vecin, della diocesi di Madrid Alcalá. » Il sig. baronetto comm. Stuart Coats, dèll'archidiocesi di Westminster (Londra). » Il sig. conte comm. Tommaso Pate, della diocesi di Livorno. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 9 » li » » 18 » 28 10 » » » marzo » » » » » » » aprile » » » 1922. » » » » » » » » » » » Monsig. Tito Crespi, della diocesi di Ventimiglia. Monsig. Rocco Beltrami, della diocesi di Novara. Monsig. Augusto Fidecicchi (Roma). Monsig. Giuseppe Mancini (Roma). Monsig. Carmelo Parisi (Roma). Monsig. Antonio Carestia, della diocesi di Ascoli-Piceno. Monsig. Giovanni Di Benedetti, della medesima diocesi. Monsig. Carmine Artaserse, della diocesi di Cotrone. Monsig. Giulio Mancini (Roma). Monsig. Giovanni Antonelli (Roma). Monsig. Vincenzo Botto, della diocesi di Chiavari. Monsig. Alessandro Castagnino, della medesima diocesi. 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 aprile » » » 11 » » » » 20 » » 21 » » » » 26 » » » » » » » » » » » » » » » » » 1922. Monsig. Emilio Valenzuela Balen, della diocesi di Bogotá (Colombia). » Monsig. Andrea Restrepo Saens, della medesima diocesi. » Monsig. Pio Carboni, della diocesi di Veroli. » Monsig. Giacomo Marroni, della medesima diocesi. » Monsig. Gabriele Migliorini, della diocesi di Vicenza. » Monsig. Ottavio Ronconi, della medesima diocesi. » Monsig. Alfonso Gutiérrez, dell'archidiocesi di Angelopoli. » Monsig. Giovanni Battista Bonato, della diocesi di Padova. » Monsig. Tebaldo Celati, della diocesi di Massa Marittima. » Monsig. Antonino Prato, della diocesi di Piazza Armerina. » Monsig. Agostino Schiessler, della diocesi di S. Ippolito. » Monsig. Federico Gambucci, della diocesi di Gubbio. » Monsig. Giovanni Prosswitz, della diocesi di Brünn. » Monsig. Giuseppe Dvorak, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Bulla, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Kelbl, della medesima diocesi, » Monsig. Giuseppe Svoboda, della medesima diocesi. » Monsig. Arturo Quattrucci (Roma). Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 10 12 20 26 aprile » » » 1922. » » » Il Il Il Il sig. Alfonso Renna Iannini, della diocesi di Veroli. sig. Giovanni Del Bo, dell'archidiocesi di Milano. sig. Massimo Gerard (Teneriffa nelle Canarie). sig. Francesco Ferrata (Roma). Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 10 » » 25 aprile 1922. Monsig. Giovanni Croce, della diocesi di Chiavari. » » Monsig. Ambrogio Grosso, della medesima diocesi. » » Monsig. Ilario PejranÒ, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni Amschl, della diocesi di Secco via. Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 12 20 aprile » 1922. Monsig. Enrico Nigrini. » Monsig. Raffaele Pisapia, della diocesi di Cava e Sarno. Cappellano 20 aprile Comune Sopranumerario: 1922. Monsig. Gerardo Gerardi. Bussolante Pontifìcio Sopranumerario : 12 aprile 1922. Il sig. cav. Ernesto Coletti. NECROLOGIO 2 aprile 1922. Monsig. Giuliano Vidal, Vescovo tit. di Abido, Vicario Apostolico delle Isole Fidgi. Annus XIV - Yol. XIY 8 Iunii 1922 Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI MOTU PROPRIO DE PIO OPERE A PROPAGATIONE FIDEI AMPLIFICANDO PIUS PP. XI Romanorum Pontificum in hoc maxime versari curas planum est oportere, ut sempiternam animarum salutem, Iesu Christi regno per orbem terrarum dilatando, quaerant, quandoquidem divinus Ecclesiae Conditor apostolis suis sic mandavit : Euntes docete omnes gentes; Praedicate Evangelium omni creaturae. Id Petrus, id successores eius nunquam praetermiserunt : eamque ipsam ob causam, quo tempore experientiam virorum industria et labor, maria pervestigando, ignotas regiones invenerat, atque ad novos populos aditum hominibus apostolicis patefeoerat, decessor Noster illustris Gregorius XV, sapienter existimans, ut eius Acta loquuntur, « praecipuum pastoralis officii (( caput esse propagationem Fidei Christianae », sacram Congregationem Propagandae Fidei instituit, quo quidem immensum plane opus apostolatus apud infideles melius promoveretur. Huius enim Congregationis est cum missionarios in omnes partes dimittere eosque pro locorum rationibus 1 2 1 MATTH., X X V I I I , 1 9 . 2 MARC, X V I , 1 5 . ACTA, vol. XIV, n. 10. - 8-6-93-2. - 24 322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale disponere, tum personis institutisque et consilio et re praesto esse, omnia denique praestare, quaecumque, ad subveniendum Missionum necessitatibus, studium apostolatus ac multiplex Christi caritas suaserit. Quod vero proprie attinet ad rerum externarum subsidia, quae ad Missionum catholicarum bonum quamquam potissima non sunt, magnum tamen momentum habent, ea olim decessores Nostri largiter ipsi praebuerunt. Accedebat, ut principes christiani, opinione quoque adducti scilicet non exiguarum omnis generis utilitatum, quas suis regnis nationibusque obventuras sperabant, magnis easdem Missiones liberalitatibus adiuvarent. Nunc autem alia prorsus condicione ac fortuna haec Apostolica Sedes utitur, ut constat ; neque ei iam ad Ecclesiae sanctae fines proferendos multum; licet rerum publicarum largitate confidere. Ceteroqui numquam fortasse alias tantus exstitit in populo christiano animorum motus ad provehendas Missiones, quantus nuper excitatum est, ex quo decessor Noster desideratissimus, Benedictus XV, Litteras Encyclicas Maximum illud ad orbem catholicum ea de causa dedit. Nimirum optimo diligentissimoque Pontifici tam acerba laborum ac dolorum perpesso, dumi diuturnum bellum mansit, ac deinde pace Europae suadenda propemodum defatigato, Dei benignitate hoc est oblatum solacii, ut in Africa, an Asia, in America certis argumentis prospiceret Evangelicae praedicationis successus multo felieiores, quam antea, mox futuros. Nos vero quos eadem tenet atque alit exspectatio, Nostrum intelligimus esse rei nulla deesse ope, ob eamque causam curare perdiligenter, ut et quae ille sapientissime praescripsit, religiose serventur, et quibus Missionarii nostri subsidiis indigent ad melius elaborandum, ea illis abunde suppetant. Subsidia quidem, quae externis in bonis consistunt, solent religiosorum! familiae, pro suis quaeque Missionibus, ex populo christiano conquirere : populus au- Acta Pii PP. XI •323. tenvvel fidei amore caritatisque studio motus vel alio etiam honestissimo sensu, dat non invitus, atque in nonnullis nationibus affluenter. Verum neque haec stipes eorrogandi ratio accommodata est singularum Missionum necessitatibus, neque per eam licet aequabiliter atque ordine universas administrare Missiones maiore cum earum emolumento ac stabilitate. Quaecumque igitur inventa sunt genera particularibus Missionibus opitulandi, Nos, aequo ac decessores Nostri, comprobantes, habemus in animo catholicarum Missionum universitati, certa ratione et via, ex catholici orbis collatione, consulere, ita quidem ut et corrogatae apud omines nationes ab omnibus, quotquot sunt, Ecclesiae filiis vel minutae stipes in unum acervum, universe Missionibus tuendis destinatum, colligantur, et haec pecunia omnis, potestati quidem arbitrioque comfmissa Nostro dumtaxat et Sacrae Congregationis Christiano nomini propagando, per delectos a Nobismetipsis viros, in omnes distribuatur Missiones, pro uniuscuiusque necessitate. Iam vero cogitantibus Nobis quo pacto id propositum efiiciamus, feliciter occurrit praeclarum illud Lugdunense Opus a Propagatione Fidei nuncupatum, quod abhinc ipsis centum annis homines aliquot pietatis caritatisque laude spectatissimi condiderunt. Nemo est qui singularia promerita instituti huius ignoret; quod quidem inter Galliae catholicae recentiora ornamenta et decora numerari debet ; hoc enim societatis vinculo colligati, mirabile est quam multi ex omni ora ac parte terrarum Missiones catholicas adhuc suo et stipis auxilio et piae precationis suffragio iuvare consueverint. Quapropter magnis pontificalis indulgentiae muneribus ac privilegiis Opus, de quo loquimur, cumularunt decessores Nostri, praecipueque Gregorius XVI Apostolicis Litteris Probe nostis die xv augusti MDCCCXX, et Leo XIII Epistola Encyclica Sancta Dei civitas die III decembris M D C C C L X X X , omnibus Episcopis universoque fide- 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lium gregi honorificentissimis verbis commiendarunt." Nobis autem hoc loco dilaudare libet utriusque Consilii, Lugdunensis et. Parisiensis, a quibus gubernatur, prudentiam maxime et aequitatem in adiuvandis non iis tantum Missionibus, quas nobilissima Gallorum gens, pro tradito a maioribus Fidei sanctae custodiendae ac promovendae studio, usquequaque constitutas habeat, verum etiam, quas ceterae gentes, Iesu Christi spiritu in certamen honestissimum instinctae, condiderunt. Ob eam igitur, quam memoravimus, causam, potius quam aliquid novi inveniamus, faciendum videtur, ut ipsum Opus Propagationis Fidei, sede eius in hanc almam Urbem, totius Ecclesiae caput, translata, aptius a Nobis reddatur ad mutata tempora, Nostraque ornatum auctoritate, Pontificale fiat instrumentum stipibus fidelium ad usum Missionum universarum colligendis. Idque Nos effecturi sumus eo libentius quia qui tum Lugduni tum Lutetiae Parisiorum huic Operi praesunt, datis ad Nos pientissimjs litteris professi sunt se, ut filios Ecclesiae observantissimos, magna amplexuros voluntate, quidquid posthac de re sibi suisque civibus carissima haec Sedes Apostolica decreverit. In quo quidem lectissimo viri se et catholica professione et Gallico nomine dignos praebuerunt, cum aperte ostenderint tanti apud se esse dare operam regno Iesu Christi in terris amplificando, ut ceteras res, vel quas recte meritoque diligunt, posthabere non dubitent. Nos vero huiusmodi animi habitum eumque non modo eorum proprium sed comimnmem catholicorum hominum ex Gallia, sic probamus ut in /aciem Ecclesiarum vehementer commendemus. Itaque de Apostolicae potestatis plenitudine, Motu proprio ei corta scientia, haec statuimus et sancimus : I. Pium Opus a Propagatione Fidei, in novam formam redactum, iam nunc Romiae esto apud Sacram Congregationem de Propaganda Fide, ut ipsius Apostolicae Sedis sit instrumentum ad fidelium stipes undique cogendas Acta Pii PP. XI 325 easque erogandas in usum omnium Missionum catholicarum. IL Operi universo Consilium, praesidebit, a Nobis per eandem Sacram Congregationem electum ex Clero earum nationum, quae sollemne habeant certam pecuniae vim in Opus conferre. III. Natio Gallica, utpote quae ipsum Opus, de quo agitur, pepererit, atque in traducendis ad fidem barbaris utilissime semper laboraverit, Generalis Consilii praecipuo quodam iure particeps esto. IV. Pium Opus itemque Generale Operis Consilium quem ad modum dirigi oporteat, gemina lege, his adiuncta Litteris, statutum est. V. Consilia uniuscuiusque Nationis centralia, quae dicuntur, ad has Nostras leges, de sententia Generalis Consilii, sua ipsorum statuta exigant. Quod sicubi huiusmodi Consilia desiderentur, ea quam primum Episcopi instituenda curabunt. Ubi autem res iam simili instituto adsit, quamquam alio nomine, eorumdem erit efficere ut, omni sublato discrimine, ad hoc Opus redigatur, vehementer enim in hoc genere ad fructum interest, ubique, quantum locorum varietas patitur, teneri aequabilitatem. Nos equidem, patrocinio freti Mariae Virginis Immaculatae, atque Apostolorum Principum Petri et Pauli, illius quoque magni Fidei Catholicae propagatoris, Francisci Xaverii, huius sodalitatis patroni caelestis, ex divina benignitate iam fore confidimus, ut quod decessori Nostro optatissimum fuit hoc ipsum Opus a Propagatione Fidei, itemque alia duo a Sancta Infantia et a Sa,ncto Petro Apostolo ad Cleri indigenae institutionem, quae Opera haec Apostolica Sedes agnoscit sua, laetabile iam capiant incrementum. Pro certo autem habemus Episcopos ceterosque sacrorum Antistites in hac causa omnem operam studiumque, apud suam quemque Ecclesiam, Nobis navaturos, adhibita in 1 1 BENEDICTUS XV, in litt. encycl. Maximum illud. 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale- primis Consociatione Cleri Missionaria, quae dicitur : quam Consociationem, mirifice sane opportunam, Nobisque non minus ac decessori Nostro probatam, si quidem apud se desit, condere m¡aturabunt. Quaecumque vero his Litteris statuta a Nobis sunt, ea omnia firma et rata esse iubemus, contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die III mensis maii, in festo inventionis S. Crucis, MCMXXII, Pontificatus Nostri anno primo. PIUS PP. XI PII OPERIS A PROPAGATIONE FIDEI STATUTA GENERALIA I. Pium O p u s a Fidei Propagatione, q u o d inter alia in c o m m o d u m Missionum instituta p r i m u m locum obtinet, u n u m ac vere catholicum est: consociatio scilicet omnium ex omni gente fidelium n o n solum ad orbis terrae evangelizationem coniunctis ad Deum precibus a d i u v a n d a m , sed etiam ad labores missionariorum stipe collata sustinendos, a t q u e ad p e c u n i a m a fidelibus oblatam Missionibus distribuendam. II. Idem Pium Opus Lugduni in Gallia a n n o Domini 1822 constit u t u m est: deinceps saepius a R o m a n i s Pontificibus privilegiis ac donis spiritualibus c u m u l a t u m , denique a S u m m o Pontifice Pio divina Provid e n t i a P p . XI M o t u p r o p r i o die 3 maii 1922 edito ad dignitatem instrumenti Apostolicae Sedis evectum. III. Quare Pium Opus proxime nititur auctoritate Sanctae Sedis u n d e s u a m vim r o b u r q u e m u t u a t u r ; domicilium autem p r a e c i p u u m R o m a e h a b e t in aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, a qua, licet seiunctum, t a m e n pendet. IV. Sodales Operis a d s c r i b u n t u r christifideles u b i q u e t e r r a r u m degentes, qui duodecim saltem sint a n n o r u m a t q u e in singulas hebdom a d a s vel vicesima m libellae p a r t e m (vulgo u n u m solidum), vel libellae q u a r t a m in singulos menses, vel libellas d u a s et sexaginta centesimas partes q u o t a n n i s conferant: iidem praeterea quotidie semel Pater et Ave recitare debent, addita invocatione: Sancte Francisce Xaveri, ora pro nobis. Ii vero qui semel d u c e n t a s libellas solvunt, sodales in p e r p e t u u m adscribuntur. . Acta Pii PP. XI M7 V. Pii Operis sodales in decurias vel centurias vel chiliarchias vel aliter p r o locorum r e r u m q u e adiunctis distribuuntur. VI. P i u m O p u s n o n t a n t u m pecuniam a sodalibus oblatam, sed etiam ab aliis quibuslibet sponte allatam : stipendia q u o q u e pro Missis celebrandis : a t q u e etiam b o n a immobilia, resque pretiosas cuiusvis generis in c o m m o d u m Missionum libentissime recipiet. VII. Pii Operis administratio s u p r e m a est penes Consilium Superius Generale R o m a e consistens a p u d Sacram Congregationem de Prop a g a n d a Fide. Eidem praeest Secretarius pro tempore Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide qui ad id m u n u s a S u m m o Pontifice expresse n o m i n a t u r . Consilium vero iuxta s t a t u t a s leges agit ac regitur. VIII. In singulis nationibus, in q u i b u s Pium Opus viget, constit u e n t u r Nationalia Consilia q u a e Consilio Superiori Generali consistenti in Urbe subiecta erunt. E o r u m Praesides a Sacra Congregatione de P r o p a g a n d a Fide, consideratis Episcoporum votis, eligentur. IX. Consilium Superius Generale curabit: 1) ut a p u d o m n e s nationes, Episcopis adiuvantibus, P i u m Opus rite instituatur, a t q u e incrementum capiat, praesertim Consiliis Nationalibus institutis; 2) ut u n a e a d e m q u e ratio servetur in subsidiis inter Missiones distribuendis ; 3) ut congruenter n a t u r a e Pii Operis nova incepta pro regionibus diversa in u n u m c o m p o n a n t u r ; 4) ut examini subiiciantur atque r a t a h a b e a n t u r statuta, item ration u m libri qui a Consiliis singularum n a t i o n u m sibi oblati e r u n t ; 5) ut pecunia a fidelibus oblata Missionibus aequabiliter distribuatur iuxta regulas a Sacra Congregatione de P r o p a g a n d a Fide ad id s t a t u t a s . X. P e c u n i a collecta q u o t a n n i s mense martio a Consilio Superiore Generali Missionibus distribuitur. Eidem Consilio Superiori Generali licet ad arbitrium Praesidis alias largitiones extra id t e m p u s erogare. XI. O m n e s Missiones, nulla excepta, hac pecunia iuvantur, q u a e quidem, necessitatum ratione habita, omnibus aequabiliter distribuitur. De acceptis atque distributis stipibus quotannis in commentario Pii Operis referatur. XII. Missionum necessitates Consilio Superiori Generali patefiunt cum ex certa notitia Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, tum ex responsionibus ad peculiare quaestionarium a Missionariis datis. X I I I . Consilia vero in singulis constituta nationibus curam h a b e n t : 1) ut P i u m O p u s in o m n i b u s regionis dioecesibus rite c o n d a t u r conditumque promoveatur; 328 Acta Apostolicae Sedis .- Commentarium Officiale 2) ut Pii Operis n a t u r a a t q u e proposita o p p o r t u n e evulgentur, p r a e sertim libris vel foliis editis, singulorum populorum indoli c o n g r u e n tibus, inter quae Annales de Propagatione Fidei vernacula lingua confecti praecipui h a b e n d i s u n t ; 3) ut pecunia collecta in singulis dioecesibus recte a d m i n i s t r e t u r a t q u e ad Consilium S u p e r i u s Generale t u t o mittatur. XIV. In singulis a u t e m dioecesibus Pii Operis Moderatores ab Episcopis eliguntur ob eam causam ut a p u d o m n e s paroecias, parochis instantibus, eiusdem Pii Operis i n c r e m e n t u m curent, pecuniam a fidelibus oblatam colligant, eamque ad Consilium Nationale mittant. XV. Pio Operi in singulis nationibus promovendo valde confert Consociatio Cleri Missionaria, q u a e eo spectat ut animos sacerdotum ad P i u m Opus a t q u e ad cetera h u i u s m o d i o p e r a p r o m o v e n d a excitet. XVI. Congruenter fini ad quem P i u m O p u s est institutum, t u m Consilium Superius Generale, t u m Consilia Nationalia, t u m etiam Moderatores dioecesani sedulo c u r a b u n t ut in adscriptorum animis per conciones supplicationesque sollemnes fides viva, pietas sincera, zelus a n i m a r u m vigeant, u n d e Pio Operi divina m u n e r a ad u b e r e s eius fructus concilientur. STATUTA PRO CONSILIO SUPERIORE GENERALI PII OPERIS A PROPAGATIONE FIDEI. I. Consilium Superius Generale Pii Operis a Propagatione Fidei R o m a e sedem h a b e t a p u d Sacram Congregationem de P r o p a g a n d a Fide cui proxime subiicitur. II. Idem constat Praeside, Vicepraeside, Secretario Generali aliisque m e m b r i s t u m ecclesiasticis t u m laicis. Ii s u n t : 1) Praesides sunt; Consiliorum q u a e in singulis nationibus constituta 2) nonnulli viri ecclesiastici R o m a e c o m m o r a n t e s qui nationum ad P i u m Opus p l u r i m u m conferentium s i n g u l a r u m singuli p e r s o n a m gerent; 3) aliquot alii vel sacerdotes vel laici qui ob peculiarem rerum peritiam Pio Operi valde profuturi videantur. III. P r a e s e s Consilii Superioris Generalis est Secretarius pro tempore Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, qui t a m e n ad hoc m u n u s Praesidis Pontificia auctoritate n o m i n a t u r . IV. Gallorum genti, a p u d quos P i u m O p u s o r t u m habuit q u o r u m q u e praeclara merita in operibus missionalibus p r o m o v e n d i s eminent, h o n o s tribuitur d u a s sedes tenendi in Consilio Superiore Generali. Acta Pii PP. XI 329 V. Ob easdem causas u n u s ex Gallicis Consilii membris fungetur m u n e r e Vicepraesidis Consilii Superioris Generalis. VI. Sacra Congregatio dé P r o p a g a n d a Fide, Praeside excepto, C o n silii m e m b r a , n o n neglectis Episcoporum optatis, a d . q u i n q u e n n i u m instituit. VII. Si q u e m ex Consiliariis inter P u r p u r a t o s P a t r e s cooptari a u t episcopali dignitate honestari contingat, is hoc ipso a Consiliarii m u nere cessat. VIII. Consilii Superioris Generalis duo praecipue sunt : P i u m O p u s administrare a t q u e pecuniam a fidelibus oblatam Missionibus rite distribuere. IX., Ad p r i u s quod attinet, Consilio Superiori Generali cum Consiliis singularum n a t i o n u m concordissima ratio intercedit: 1) ut a p u d o m n e s nationes, Episcopis opem conferentibus, P i u m Opus instituatur a t q u e i n c r e m e n t u m capiat; 2) ut u n a a d m i n i s t r a n d i ratio adiuvandis; servetur in Missionibus subsidiis 3) ut congruenter n a t u r a e Pii Operis nova incepta pro r e g i o n i b u s diversa in u n u m c o m p o n a n t u r . 4) P r a e t e r e a Consilii Superioris Generalis est examini subiicere a t q u e rata h a b e r e Consiliorum singularum n a t i o n u m s t a t u t a : itidem r a t i o n u m libros u n a cum pecunia q u o t a n n i s sibi oblatos a p p r o b a r e . X. Ad subsidia Missionibus rite distribuenda Consilio Superiori Generali curae e s t : 1) pecuniam in u n u m collectam in fundis tutis ac frugiferis collocare ; 2) e a n d e m pecuniam resve alias forte oblatas Missionibus aequabiliter distribuere secundum regulas a Sacra Congregatione de P r o p a g a n d a Fide ad id statutas, in eum finem d u m t a x a t ut Christi regnum u b i q u e gentium dilatetur. XI. P r a e s e s P i u m O p u s regit de pleno consensu Emi Cardinalis Praefecti Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a F i d e ; praeest sessionib u s Consilii Superioris Generalis eiusque deliberationes et decisiones gubernat. XII. Vicepraeses, Praeside absente, eiusdem partes implet; p r a e terea Praesidi in communicationem laboris s u a s vires confert quasi p r o x i m u s ac studiosissimus administer. X I I I . Consilium Superius Generale quod maiori parti p l a c u e r i t , decernit. Decreta vero quae de r e b u s maioribus fieri contingat, subiiciuntur Sacrae Congregationi de P r o p a g a n d a Fide ut eidem p r o b e n t u r . 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XIV. Secretarius Generalis n o m i n a t u r a Sacra Congregatione de P r o p a g a n d a Fide, p r o p o n e n t e Consilio Superiore Generali. Ei m a x i m e incumbit Pii Operis p r o c u r a t i o ; idem in coetibus Consilii Superioris Generalis suffragium consultivum h a b e t ; m u n e r e fungitur ad n u t u m Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a F i d e ; h o n o r a r i u m accipit. XV. Secretarius officialibus inferioribus proxime p r a e e s t ; p r a e p a r a t negotia in coetibus Consilii Superioris Generalis a g e n d a ; Consilii Superioris Generalis m a n d a t a exsequitur; litteras mittit accipitque, aliaque h u i u s m o d i m u n e r a explet. XVI. Secretario autem s u b s u n t Vicesecretarius, Arcarius aliique officiales stipendio conducti, quos Consilium Superius Generale, p r o u t res postulat, nominat. . XVII. Vicesecretarius Secretario in o m n i b u s adsistit, eiusque absentis vices gerit, itemque sessionibus Consilii Superioris Generalis, ubi opus sit, interest. Is a Consilio Superiore Generali n o m i n a t u r , p r o p o n e n t e Secretario. XVIII. T h e s a u r i Custos aream Pii Operis diligentissime custodit: p r a e t e r e a q u o t a n n i s accepti et expensi rationem, a d u o b u s Censoribus ad id a Consilio Superiore Generali deputatis excussam a t q u e p r o b a t a m , Consilio subiicit. XIX. Arcarius p e c u n i a m ab adscriptis d a t a m vel ab aliis oblatam recipit; sub n u t u autem thesauri Custodis diligenter administrat. XX. Consilium Superius Generale semel in mense fere convenit; extra ordinem vero, p r o u t res postulet. P e n e s Praesidem ius est et officium idem convocandi. X X I . Conveniunt omnia Consilii m e m b r a R o m a e c o m m o r a n t i a ; eaque suffragii deliberativi ius h a b e n t . XXII. Pecunia a christifidelibus oblata, q u o t a n n i s mense martio distribuitur a Consilio Superiore Generali. XXIII. Omnes vero Consiliarii extra R o m a m degentes, m a t u r e advoc a n t u r ad coetum a Consilio Superiore Generali mense martio h a b e n d u m . XXIV. T r i b u s vel q u a t u o r ex Consilii m e m b r i s committitur ut, anteq u a m Consilium Superius Generale ad pecuniam distribuendam conveniat, distribuendi rationem p r a e p a r e n t e a m q u e Consilio p r o p o n a n t . Acta Pii PP. XI 331 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I SANCTI A L O I S I I DE MARA N H O E T SANCTI IOSEPHI GRAJAHUENSIS ERECTIONIS PRAELATURAE NULLIUS ET PROVINCIAE ECCLESIASTICAE PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Rationi congruit et convenit honestati, ut ea, q u a e de R o m a n i Pontificis gratia processerunt, licet, eius superveniente obitu, Litterae Apostolicae desuper expeditae n o n fuerint, s u u m t a m e n s o r t i a n t u r effectus. Cum itaque cathedralis Ecclesia Sancti Aloisii de Maranhâo, quae civilem s t a t u m eodem n o m i n e ex integro complectitur, t u m extensione territorii, tum fidelium n u m e r o adeo ampla esset ut ab u n o Antistite c o n g r u e g u b e r n a r i nequisset, eiusdem dioecesis Ordinarius, rem ipsam m a t u r a deliberatione perpendens, collatis cum Apostolico Nuntio et cum Metropolitano Belemensi consiliis, mediisque necessariis pro viribus c o m p a r a t i s , laudabiliter sapienterque a fel. rec Benedicto Papa decimo q u i n t o , Praedecessore Nostro, petiit ut intra suae dioecesis fines praelat u r a nullius erigeretur. Eodem tempore Ordinarius Belemensis petiit quoque tit Ecclesia Sancti Aloisii de Maranhâo, cuius conditiones in dies meliores evadunt, ad Ecclesiae metropolitanae gradum et dignitatem extolleretur. Quibus precibus idem Praedecessor Noster a n n u e n s , de consilio S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum, s u p p l e t o , q u a t e n u s o p u s esset, q u o r u m interesse p r a e s u m e r e t u r consensu, facultate q u o q u e u t e n s in Apostolicis sub plumbo Litteris - die vigesima septima mensis aprilis a n n i Domini millesimi octingentesimi n o n a g e s i m i secundi datis - Apostolicae Sedi reservata, die s e c u n d a mensis d e c e m b r i s elapsi anni millesimi nongentesimi vigesimi primi a 33â Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesi Sancti Aloisii de Maranhâo h a s q u a e s e q u u n t u r paroecias seiunxit: Sancta Cruz da Borra do Gorda, San Pedro de Alcantara de Carolina, N. Senhor do Bomfim de Grajahu, S. Thereza de Imperatriz e Porto Franco, S. Francisco Xavier de Turyassu, in q u i b u s finibus erexit ac instituit p r a e l a t u r a m nullius Sancti Iosephi Grajahuensis n u n c u p a n dam, donec haec in propriam ac distinctam dioecesim erigi posset. Simulque decrevit ut eadem, ad omnes iuris effectus, esset p r o prie ac vere nullius dioecesis, u s q u e d u m de ea aliter disponere visum fuisset. Sedem eius p r a e l a t u r a e constituit in urbe vulgo Grajahú, cuius paroecialem ecclesiam, sub titulo et invocatione Sancti Iosephi, in ecclesiam praelatitiam erexit, cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis, q u a e ceteris civitatibus et ecclesiis episcopalibus e a r u m q u e civibus in Brasiliana ditione competunt. In eadem ecclesia idem Praedecessor Noster instituit sedem ac dignitatem praelatitiam, ad instar episcopalis dignitatis, pro uno Praelato nullius dioecesis, qui ipsi ecclesiae ac praelaturae praeesset, cum iuribus, officiis, mensa, h o n o r i b u s ac privilegiis, quibus Ecclesiarum Praesules in Brasiliis u t u n t u r et gaudent, iis d u m t a x a t exceptis, quae, ex peculiari indulto vel ex iure, ad Episcopos t a n t u m pertinent. Ut a u t e m Praelatus omnia m u n e r a sua explere posset q u a e Episcopi in suis dioecesibus, idem Praedecessor Noster statuit ut P r a e latus ipse charactere ac dignitate episcopali esset insignitus, iubens propterea ut ipsi, u n a cum P r a e l a t u r a , titulus episcopalis conferretur. Quae autem in memoratis Litteris diei vigesimae septimae mensis aprilis a n n i millesimi octingentesimi nonagesimi secundi hac de re dispon u n t u r , religiose servari pariter iussit, iuxta canones Codicis et Concilii Plenarii Americae Latinae. H u i u s praelaturae dotationi, divini cultus expensis aliisque necessitatibus attribuit et assignavit oblationes, subsidia et donationes q u a s cumque, q u a e titulo gratuito ad hoc conferrentur. I n s u p e r Praedecessor Noster S. Aloisii de Maranhâo Ecclesiam a iure metropolitico archiepiscopalis sedis Belemensis de P a r a absolvit et exemit, e a m q u e ad gradum et dignitatem Ecclesiae metropolitanae evexit et extulit, cum o m n i b u s ac singulis iuribus, privilegiis et praerogativis, q u a e sedibus archiepiscopalibus et metropolitanis Brasilianae regionis competunt. Item h u i u s Ecclesiae Capitulum ad metropolitani g r a d u m evexit, ita ut exinde o m n i b u s praeminentiis, h o n o r i b u s , iuribus ac privilegiis, quibus cetera metropolitana Capitula in Brasiliis ordinarie g a u d e n t et fruuntur, frueretur pariter et gauderet. 'Acta Pii PP. XI 333 H u i u s Ecclesiae metropolitanae iurisdictionem extendit ad civiles S t a t u s de « Maranhâo » et « P i a u h y ». Dioecesim igitur P i a u h u n e n s e m e t p r a e l a t u r a m nullius de Bono Iesu a iure metropolitico archidioec e s i s Belemensis de P a r a exemit ac subtraxit, easque u n a cum praelat u r a nullius Sancti Iosephi Grajahunensis n u p e r erecta in suffraganeas a t t r i b u i t metropolitanae sedi Sancti Aloisii de Maranhâo. Q u a r u m Eccles i a r u m Praesules e a r u m q u e clerum et p o p u l u m igitur metropolitico iure metropolitanae sedis Sancti Aloisii de Maranhâo subiectos constituit et declaravit. Nos autem, qui hisce diebus fel. rec. Benedicto P a p a e decimoq u i n t o , e vivis inopinato ac perdolenter erepto, successimus, omnia q u a e supra m e m o r a v i m u s r a t a h a b u i m u s e t confirmavimus, r a t a q u e per praesentes Litteras declaramus. P r a e s e n t e s a u t e m Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam si quilibet, q u o r u m interest, vel s u a interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint ac praemissis n o n consenserint, etiam si expressa, specifica et i n d i v i d u a mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, v ei obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quomodolibet alio substantiali et inexcogitato defectu, notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac p o t e s t a t i s plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab o m n i b u s ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus s u p e r his a q u o c u m q u e , quavis auctoritate, scienter vel ignoranter conti gerit attentari, irritum p r o r s u s et inane esse et fore v o l u m u s et decernimus. Hisce itaque ut s u p r a constitutis, ad eadem omnia exsecutioni mand a n d a , m e m o r a t u s Praedecessor Noster deputavit, et Nos etiam deput a m u s , venerabilem fratrem Henricum Gasparri, Archiepiscopum Sebas t e n s e m , h o d i e r n u m in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, eidem p r o p t e r e a tribuentes necessariae et o p p o r t u n a s facultates, etiam s u b d e l e g a n d i ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere t a m e n eidem imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi intra sex menses a d a t a praes e n t i u m L i t t e r a r u m authenticum exemplar exsecutionis peractae. M a n d a m u s denique ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem p r o r s u s a d h i b e a t u r fides, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nos obstantibus, q u a t e n u s opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus u n iversalibusque conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum P r a e d e c e s s o r u m Nostrorum dispositionib u s , ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Nemini ergo h a s Litteras Nostras erectionis, exemptionis, evehectionis, decreti, mandati, derogationis et voluntatis infringere, vel contraire liceat. Si quis, vero, temerario ausu, hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac B e a t o r u m Petri et Pauli Apostolorum Eius se noverit i n c u r s u r u m . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die decima mensis februarii, Pontificatus Nostri anno primo. •8 G. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. O. S. C. Consist. Secretarius. CARD. CAGIANO S. R. E. Cancellarius. R a p h a ë l Virili, Protonotarius Apost. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apost. Loco v£ Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXV, n. 27. il GUAYANENSIS DISMEMBRATIONIS PIUS ET ERECTIONIS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quoties R o m a n i Pontifices noverunt q u a s d a m adesse regiones, ubi Episcopi, t u m ob locorum distantiam, tum ob itinerum difficultatem, gregi suo praesto esse n o n possent prout oporteret, eisdem occurrere pro viribus semper s t u d u e r u n t . Cum itaque f. r. Benedicto P a p a e decimoquinto, Praedecessori Nostro, compertum esset in amplissima dioecesi Guayanensi plurimos Acta Pii PP. XI 335 adesse Indos, q u i b u s opitulandis Episcopi pares esse n e q u e u n t , iis opport u n e consulere statuit; sed, rem ad exitum d u c t u r u s , e vivis inopinato cessit. Verum saeva m o r s consilium eius minime peremit, et Nos qui hisce diebus eidem Benedicto P a p a e decimoquinto successimus, statim illud perficiendum curavimus. Quapropter, auditis h a c in re interesse h a b e n t i b u s et suppleto, quat e n u s o p u s sit, quorum intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, per h a s praesentes Litteras Apostolicas, a praefata dioecesi Guayanensi partem territorii distrahimus, in eaque vicariatum apostolicum Caronensem n u n c u p a n d u m erigimus ac instituimus. Eiusque fines e r u n t : ad s e p t e n t r i o n e m : clivus fluminis Orinoco, a P o r t u Sancti Felicis usque ad territorium foederale Delta Amacuro n u n c u p a t u m , dein iidem fines civiles huius territorii, quod ex integro continebitur in ipso apostolico vicariatu; ad orientem: iidem fines qui Rempublicam de Venezuela a Guayana Britannica s e p a r a n s ; ad meridiem: Respublica Brasiliana usque ad originem fluminis Paragua in radicibus m o n t i u m vulgo Sierra Paracaima; ad occidentem: flumen Paragua u s q u e ad continentiam eius in flumen Garoni et postea ipsum flumen Oaroni u s q u e ad P o r t u m Sancti Felicis. Quem vicariatum, ad tramitem iuris, auctoritati S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide subiicimus, itemque decernimus ut, hoc non obstante, pars sit ecclesiasticae provinciae S Iacobi de Venezuela, illumque committimus benemerito Ordini F r a t r u m Minorum S. Francisci Capuccin o r u m : reservato t a m e n iure Nobis et Apostolicae Sedi vicariatum ipsum in propriam ac distinctam dioecesim erigendi, quoties id in Domino expedire visum fuerit. Quae autem hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m tempore, infringere a u t iis r e p u g n a r e vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem frat r e m P h i l i p p u m Cortesi, Archiepiscopum titularem Siracensem ac in Republica de Venezuela Nuntium Apostolicum, eique necessarias huic negotio facultates tribuimus, etiam subdelegandi alium virum, in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive sententiam dicendi de quavis occurrente difficultate vel oppositione, imposito onere ad S a c r a m Congregationem Consistorialem infra sex menses, fidem, authentica forma e x a r a t a m , peractae exsecutionis h u i u s Nostri m a n d a t i transmittendi. 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras contrariis quibus-^ libet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die q u a r t a mensis martii, Pontificatus Nostri a n n o primo. 8« C. CARD. DE LAT, Episc. Sabinen. „ S. Congreg. Consistorialis Secretarius. O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Iulius Cam pori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco %k plumbi Reg. in Cane. Ap., vol XXV, n. 12. EPISTOLAE I AD R. P. IOANNEM SAECULO RAFFIN, EXEUNTE AB SOCIETATIS APOSTOLICA MARIAE EIUSDEM PRAEPOSITUM INSTITUTI GENERALEM, APPROBATIONE. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — F a u s t a profecto a t q u e iucunda vobis erit dies ix h u i u s m e n s i s ; exibit enim tum feliciter saeculum cum ad Societatem istam, cui tu praees diligenter, a decessore Nostro f. r. Pio VII eae Litterae missae sunt, ex q u i b u s t a n q u a m e s u p e r n a virtute atque auspicio, institutum v e s t r a m t a m laeta cepit optimorum fructuum incrementa. Nos igitur, quibus, pro Apostolico, officio, nihil magis curae esse debet q u a m salus a n i m a r u m ac divini regni amplificatio, libentes a d m o d u m hac u t i m u r occasione ut valde g r a t u l e m u r quod et D e u s vobis u b e r t a t e m s u o r u m m u n e r u m concesserit, et fideliter sollertia vestra benignitati eius responderit. Ac certe non sine peculiari q u a d a m Dei ope factum est ut in Societate ista clarissimi sane viri e d u c a r e n t u r ; quos inter, praeter Petrum Chanel, Australasiae P r o t o m a r t y r e m , I o a n n e m Claudium Colin P a t r e m vestrum legiferum et Blasium Marmoiton, sodalem adiutorem, recensere hic Nobis licet illos quoque venerabiles Dei famulos Marcellinum C h a m p a g n a t et I u l i a n u m Eymard, qui quidem, sua vice, religiosorum familias, in Ecclesiae sanctae utilitatem, o p p o r t u n e condiderunt. Q u a m p r a e s e n s autem 337 Acta Pii PP. XI hoc toto t e m p o r e Deus adfuerit, ex m a g n o sodalium n u m e r o metiri licet a t q u e ex g e s t a r u m rerum magnitudine; scimus enim q u a n t o p e r e desudarit i n d u s t r i a vestra vel in recta institutione iuvenum vel in p r a e dicatione divini verbi, eaque non modo a p u d cultas gentes sed etiam a p u d inhospitales Oceaniae insulas, ubi plurimas missiones constituistis, q u a e saepe ipso missionalium sanguine sacratae sunt. H a e c o m n i a spem afferunt vos etiam in p o s t e r u m a d n i s u r o s esse ut cotidie magis de re christiana civilique bene mereatis, a n i m o s s u m e n t e s ex h a c event u s faustitate ut meliora q u a e q u e pro Dei gloria, alacritate nova, aggrediamini. In h a n c causam, cum praecipua in Virginem Matrem religio, a qua institutum vestrum n o m e n traxit, tum singularis pietas certe conferet q u a quidem Apostolicam Sedem prosequi consuevistis. Nos interea, Nostrae erga vos benevolentiae t e s t a n d a e causa, perlibentes saecularia sollemnia, quasi p r a e e u n d o , participamus, quae proxime, uti a u d i m u s , in omnibus instituti vestri d o m i b u s sacrisque aedibus celeb r a n d a s u n t . Quo autem recordationis h u i u s splendorem a u g e a m u s et fructum, ex a n i m o concedimus ut q u i c u m q u e singulis Congregationis t u a e d o m i b u s p r a e s u n t vel qui ab eisdem delegantur, ipsi nomine Nostro a d s t a n t i b u s benedicant, P l e n a r i a m eis admissorum veniam p r o p o n e n t e s , usitatis videlicet conditionibus lucrandam. Ac caelestium d o n o r u m a u s p e x p a t e r n a e q u e caritatis Nostrae testis apostolica sit benedictio, q u a m tibi, dilecte fili, et universae religiosor u m familiae q u a m moderaris, effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , kalendis martiis Pontificatus Nostro a n n o primo. MCMXXII, PIUS PP. XI II AD E.MUM P. D. GUSTAVUM FRIDERICUM TITULO SANCTI MARCI S. R. E. PRESB. CARD. PIFFL, ARCHIEPISCOPUM VIENNENSIUMI ADVERSUS MALAS EORUM ARTES QUI AVITAM FIDEM GENTIS LABEFACTARE CONTENDUNT. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Pastoralis vigilantiae t u a e hoc etiam diligimus fructum, dioecesanum conv e n t u m eo indictum proposito, ut cleri populique tui consilia ac studia coniungas a d v e r s u s malas eorum artes, qui istic, post bellum, specie sublevandae plebis, plebem ipsam a d o r i u n t u r in re o m n i u m praestanACTA, vol. XIV, n. 10. —. 8-6-922. 25 338 Acta Apostolicae SedAs - Commentarium Officiale tissima, id est catholica fide, q u a m multiplici fallacia labefactare in animis ac funditus delere conantur. I a m q u e , uti affertur, in u r b i b u s èt in agris, in officinis et in scholis et fere u b i q u e tam late p a t e n t r u i n a e , ut remedia differre nefas omnino sit. H o c ne igitur infelici Austriae, tot oppressae calamitatibus, supererai, ut nec avitae eiusdem religioni p a r c e r e t u r ? Sollicitat id Nos q u o q u e vehementer, eosque hort a m u r qui conventui intererunt, ut iungant sententias et o p e r a m et animose decertent. Agitur enim de illo uno ac necessario, quo amisso, nihil est q u o d possit p r o d e s s e ; et q u a n t o est gravius d a m n u m ac praesentius periculum t a n t o est d e c e r t a n d u m studiosius. Auspicem divinorum a d i u m e n t o r u m ac felicis laborum exitus, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili. Noster, et iis o m n i b u s qui conventui a d e r u n t vel eidem p a r a n d o ac celebrando adlaboraverint, pera m a n t e r in Domino i m p e r t i m u s . Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die Pontificatus Nostri a n n o primo. xvui aprilis MCMXXII, P I U S P P . XT III AD R. P. AUGUSTINUM LANENSIS TER A SS.MO INSTITUTA GEMELLI, O. F. M., UNIVERSITATIS CORDE'IESU RECTOREM GRATULATIONES ET MAGNIFICUM: STUDIORUM DE EADEM MEDIOFELICI- VOTA. Diletto figlio Nostro, salute e apostolica benedizione. — Con vivo compiacimento abbiamo ricevuto il volume nel quale trovansi raccolti i documenti riguardanti la fondazione dell'Università Cattolica del Sacro Cuore e la s u a attuale organizzazione; e dagli stessi documenti abbiamo p o t u t o t r a r r e u n a b e n gradita conferma di ciò che a Noi era già p e r s o n a l m e n t e noto, cioè del notevole progresso che in sì breve lasso di tempo si è fatto nel giovane Ateneo, t a n t o nei riguardi della s u a organizzazione materiale, q u a n t o nell'ordine intellettuale e scientifico. Nè meno accetto al Nostro cuore è riuscito il nobile indirizzo che accompagnava l'offerta del volume, e nel quale i promotori, gli insegnanti e gli alunni p r o t e s t a v a n o la loro filiale devozione a questa Cattedra di verità, e confermavano i loro propositi di attendere con t u t t e le forze ad un assiduo lavoro, disposti a n c h e a sempre nuovi Acta Pii PP. XL 339 sacrifizi per rendere l'Università capace di svolgere il suo nobilissimo p r o g r a m m a e la s u a i m p o r t a n t e e delicata missione. Senza dubbio, come a b b i a m o visto espresso nel medesimo indirizzo, dalla Università Cattolica del Sacro Cuore n o n poco si attende la Chiesa, molto s p e r a n o coloro che congiungono l'ardore delia fede al culto della scienza, ma ad essi si rivolgono p u r e gli sguardi, n o n sempre benevoli, di quelli che militano in altro c a m p o ; per cui g r a n d e è la responsabilità di quell'Istituto. Esso peraltro non potrà n o n corrispondere alla universale aspettativa se, continuando a confidare più negli aiuti divini che nelle proprie forze, persevererà costantemente nel proposito di serbarsi degno delle sue nobilissime origini e delle sublimi sue finalità. E poiché trattasi di un Ateneo che si v a n t a del n o m e di cattolico, la più perfetta e costante sottomissione alle direttive pontificie forma sempre per esso l'indispensabile condizione per m a n t e n e r e alto ed onorato il suo vessillo, nel quale campeggia il m o t t o : « In scientia religio et in religione scientia ». P e r uniformarsi a questo motto, che è la sintesi del suo p r o g r a m m a didattico e morale, ed in cui religione e scienza si armonizzano e si confortano a vicenda, esso dovrà, per ciò che r i g u a r d a la religione* attendere col massimo impegno alia formazione morale ed alla spirituale educazione della gioventù, onde p r e p a r a r e quella n u o v a generazione che possa cooperare efficacemente alla rinnovazione religiosa e morale della società ed alla instaurazione del Regno di Dio sulla terra. P e r q u a n t o concerne poi la dottrina, esso dovrà m a n t e n e r e alta la s u a autorità nel campo scientifico, e perciò dedicarsi con severa diligenza e con perseverante lavoro allo studio delle u m a n e discipline, e concorrere validamente a quel sano progresso delle scienze che p r e p a r a a l l ' u o m o nuove vittorie e sempre più gloriose conquiste. Così dalla luce dei fatti verrà a n c o r a u n a volta dimostrato che « tanto è lungi la Chiesa dall'o« stacoiare il culto delle arti e delle scienze, che anzi in molte guise « lo favorisce e lo p r o m u o v e . Non ignora essa infatti nè disprezza i « vantaggi che ne derivano a l l ' u m a n o consorzio; anzi sostiene che come « le arti e le scienze e m a n a n o da Dio, sede della sapienza, così, q u a l o r a « siano debitamente trattate, a Dio, coll'aiuto della s u a grazia, diretta« mente conducono » (Conc. Vat., Sess. III, De Fide catholica). Infatti è alla ragione u m a n a che spetta il compito nobilissimo di p r e p a r a r e la via alla fede, compito che così bene descrisse S. Agostino contro gl' increduli dei suoi t e m p i : « S u n t qui p u t a n t christianam religionem p r o p t e r e a « ridendam esse potius q u a m t e n e n d a m , quia in ea n o n res q u a e videatur « ostenditur, sed fides r e r u m q u a e n o n videntur h o m i n i b u s i m p e r a t u r . « Nos ergo ad hos refellendos, qui p r u d e n t e r sibi videntur nolle credere 340 ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « q u o d videre n o n possunt, etsi n o n valemus h u m a n i s adspeetibus mon« s t r a r e divina q u a e credimus, t a m e n h u m a n i s m e n t i b u s etiam illa q u a e « non videntur credenda esse m o n s t r a m u s ». Onde lo stesso santo Dottore, che t a n t a parte diede alla ragione u m a n a , nel difendere ed illustrare la dottrina cattolica, compendiò in bella sintesi l'ufficio della ragione medesima di fronte alla fede, a s s e r e n d o che dallo studio delle cose u m a n e « fides s a l u b e r r i m a . . . gignitur, n u t r i t u r , defenditur, r o b o r a t u r ». Se la n u o v a Università Cattolica, con l ' a i u t o di quel Cuore « in quo « s u n t o m n e s thesauri sapientiae et scientiae », congiungerà allo studio vasto e profondo delle u m a n e discipline un n o n meno vasto e profondo culto delle verità cattoliche, contribuirà validamente a dissipare i funestissimi errori di tutti coloro i quali credono di trovare contraddizioni t r a la scienza e la fede, ciò che, come già disse il Concilio Vaticano, « da « q u e s t o proviene principalmente, che o i dogmi della fede n o n furono « intesi ed esposti secondo la m e n t e della Chiesa, o falsi e fantastici « principii sono ritenuti come postulati della ragione ». Attenendosi a tali norme, per q u a n t o , come in tutte le grandi cose al loro inizio, non poche nè lievi siano le difficoltà da affrontare e gli ostacoli da superare, il novello Istituto Universitario Cattolico r i p r e n d e r à le gloriose tradizioni delle Università in ogni tempo fondate dai Nostri Predecessori, le quali nel Medio Evo furono i soli fari che attraverso quella t e n e b r o s a età trasmisero a noi il benefico raggio dello scibile u m a n o e divino, ed illustrerà di n u o v a luce le salutari dottrine della religione cattolica, con s o m m o giovamento della u m a n a società. È questo il voto che Noi ^ i n n o v i a m o di tutto c u o r e ; m e n t r e in contrassegno di p a t e r n a benevolenza ed in auspicio dei celesti favori i m p a r t i a m o di tutto cuore l'Apostolica Benedizione a Lei, diletto figlio, ai promotori, agli insegnanti, agli alunni e ai benefattori della a Noi dilettissima Università del Sacro Cuore. Dato in R o m a , presso S. Pietro, li 22 aprile 1922, del Pontificato Nostro a n n o primo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI Sii IV AD E.MUM P. D. AUGUSTINUM TITULO SANCTAE MARIAE IN VIA PRESB. CARD. RICHELMY, ARCHIEPISCOPUM TAURINENSIUM, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII SUI NATALEM IN EUCHARISTICO REGIONALI CONVENTU CELEBRATURUM. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum optatis votisque Nostris r e s p o n d e a n t ea omnia q u a e c u m q u e tibi fausta eveniunt, libentes equidem comperimus proxime completum iri et L a n n o s c u m tu sacerdotii primitias pie Deo litavisti et xxv ex quo ad insignem sancti Maximi sedem evectus es. E t e n i m dignissimum te iudicamus quem n o n modo cives, tui quidem studiosissimi, publicis amoris et observantiae significationibus p r o s e q u a n t u r , v e r u m etiam Nosmet Ipsi p a t e r n a a m p l e c t a m u r gratulatione. Iam pridem enim t u a m p e r s p e x i m u s sedulitatem et curam, qua, p r i m u m Eporediensem Ecclesiam, deinde T a u r i nensem, cui n u n c p r a e e s , rite tueri consuevisti : praecipuaeque t u a e ducitur laudi ea, tot annis, in clero ac populo fovisse sanctissima studia, q u i b u s et religionis ardore ipsi calèrent et s u m m a in Christi Vicarium excellèrent pietate. F r u a r e igitur t u o r u m laetitia Nostraeque testimonio c a r i t a t i s ; in spe quidem a e t e r n a e illius remunerationis, q u a m tibi P a s t o r u m o m n i u m Princeps, Iesus Dominus, suo tempore, p r a e b i t u r u s est. Iamvero alia est c a u s a cur tibi tuisque g r a t u l e m u r ex a n i m o ; regionalis scilicet conventus, qui istic, ad cultum Eucharistiae Sanctae prov e h e n d u m , sollemniter propediem agetur. Atque auspicato sane contingit u t Augustae T a u r i n o r u m , i n u r b e quidem Sacramenti p r e s t a n t i s s i m a , h u i u s m o d i h a b e a t u r coetus, paucis ante diebus q u a m in Urbe, catholici orbis capite, u n i v e r s u s Eucharistiae conventus celebretur. Profecto u b e r e s inde salutis fructus exspectari licet; m a x i m e q u e si frequentissimi christifideles, uti confidimus, istuc ex variis provinciis cong r e d i e m u r nobile fidei suae testimonium edituri. I t a q u e urge, dilecte fili Noster, hoc coeptum alacriter, cum ceteris quos h a b e s operis socios : siquidem pulcherrima erit laborum t u o r u m corona auctus in Iesum cultus, mysticis velis latescentem, qui solus civitates, tam saevis iactat a s fluctibus, in t u t i s s i m u m pacis p o r t u m deferret. Quo a u t e m triplex iste eventus augustior fiat, tibi d a m u s libentes ut semel, cum volueris, a d s t a n t i b u s n o m i n e Nostro benedicas, plenariam eisdem a d m i s s o r u m veniam p r o p o n e n s , usitatis videlicet conditionibus l u c r a n d a m . Caele- 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale s t i u m q u e a u s p e x m u n e r u m ac peculiaris benevolentiae Nostrae testis, apostolica sit benedictio, q u a m tibi, dilecte fili Noster, cunctoque tuo clero ac populo vigilantiae t u a e credito, effuso animo impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , pridie kal. maias MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI V AD E.MUM P. D. BASILIUM EPISCOPUM VELITERNUM S. R. E. CARD. POMPILJ, IN URBE VICE SACRA ANTISTITEM: DE FELICI SUCCESSU XXVI CONGRESSUS EUCHARISTICI. Signor Cardinale, Pochi giorni or sono, circondati da u n ' i m m e n s a c o r o n a di figli amatissimi, convenuti in q u e s t ' a l m a città da ogni parte del m o n d o per glorificare Gesù nella Santissima Eucaristia, avevamo il piacere di dare principio al XXVI Congresso Eucaristico internazionale e di esprimere la dolce speranza, anzi la ferma fiducia, del suo completo successo. Á tale s p e r a n z a ha corrisposto u n a realtà che Ci riempie l'anima di s a n t a letizia. Nei passati giorni a b b i a m o seguito, col più vivo interessamento e con crescente commozione dell'animo, lo svolgersi del prog r a m m a , p r e n d e n d o p a r t e in ispirito a tufto ciò che c o m p i t a s i , sia nelle assise eucaristiche come nelle sacre funzioni. Ed a b b i a m o rilevato, con particolare soddisfazione, n o n soltanto la pietà e lo zelo, ma l ' e n t u s i a s m o con cui i fedeli h a n n o voluto mostrare, con l'affollarsi alla sacra mensa, la loro filiale tenerezza verso il dolce Gesù fatto Ostia di pace e di amore, ed onorare il Prigioniero dei divini tabernacoli con manifestazioni religiose degne della città che è centro dell'orbe cattolico e sede del Vicario di Gesù Cristo. Compimento poi veramente m e m o rabile e culmine del Congresso è stata la g i o r n a t a di ieri, nella quale la città dei P a p i e dei Martiri ha celebrato il trionfo dell'Eucaristia, p o r t a t a gloriosamente per le vie pavesate a festa, in mezzo ad innumerabili folle plaudenti nel trasporto di religiosa esultanza. È questo un avvenimento di significato così g r a n d e e universale, che lascerà scritta nei fasti della R o m a cristiana u n a delle pagine più luminose e proclam e r à per la voce delle nazioni qui convenute la divina bellezza del p i ù Acta Pii PP. XI 343 santo dei nostri Misteri. S o m m a m e n t e consolati di q u e s t a affermazione di fede e di devozione alla Santissima Eucaristia, Noi ringraziamo in primo luogo la divina Misericordia, che, in mezzo alle molte amarezze di questi tempi t a n t o calamitosi, ha voluto riserbarCi negli inizi del Nostro Pontificato un conforto quale n o n potevamo a t t e n d e r c i maggiore. Ma la Nostra gratitudine n o n può n o n estendersi a tutti quelli che con mirabile alacrità h a n n o contribuito alla b u o n a riuscita di q u e s t e feste; e particolarmente rivolgiamo le espressioni della p a t e r n a Nostra riconoscenza a Lei, signor Cardinale, ai suoi immediati cooperatori, n o n c h é a tutti i m e m b r i dei vari comitati che con la loro attività h a n n o contribuito ad un esito così trionfale. Ed ora che a Gesù, vittima d'amore per gli uomini, i cattolici di tutto il m o n d o , in questo centro della cristianità, h a n n o consacrato il loro cuore, Noi continueremo a pregare affinchè n o n v a d a n o dispersi i tesori di vita eterna raccolti in queste giornate di letizia e di propiziazione presso la t o m b a dei santi Apostoli, sulle arene tinte del sangue dei Martiri, nelle maestose basiliche r o m a n e e persino nei mistici recessi delle c a t a c o m b e ; che anzi essi costituiscano, dopo i venticinque precedenti, il promettente inizio della seconda serie degli Eucaristici Congressi. Piaccia a Gesù, principe della pace, dilatare il suo regno per ogni ceto sociale, così che, affratellati gli animi di t u t t i gli u o m i n i in un solo amplesso di fede e di amore, sulla terra, già allagata di sangue e di lagrime, spunti la bella iride di pace, e dall'arca mistica dei santi tabernacoli spicchi il volo per l'azzurro dei cieli la colomba col ramoscello d'ulivo. Con questo voto del cuore e con questo dolcissimo presagio impartiamo con effusione di animo l'Apostolica Benedizione a Lei, signor Cardinale, ai suoi zelanti cooperatori, ai vari comitati del Congresso Eucaristico, ed a tutti coloro che in queste sante giornate h a n n o offerto a Gesù S a c r a m e n t a t o il fiore della loro pietà è della loro devozione. Dal Vaticano, 29 maggio 1922. PIUS PP. XI 344; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale HOMILIA HABITA INTER MISSARUM SOLEMNIA, SACRA PENTECOSTES DIE, IN TEMPLO VATICANO." DE FIDEI PROPAGATIONE. * Accipietis virtutem supervenientis Spiritus Sancti in vos et eritis mihi testes usque ad ultimum terrae. In omnem terram exivit sonus eorum et in fines orbis terrae verba eorum. 1 2 Sempre bella, sempre grande è la solennità della Pentecoste accanto a quelle del Natale del Signore e della P a s q u a di Resurrezione. In queste l'inizio dell'opera di redenzione ed il suo compimento nella pers o n a del divin R e d e n t o r e ; nella Pentecoste, l'inizio dell'applicazione della redenzione stessa a t u t t o , il m o n d o , a tutti i popoli, a tutti gli u o m i n i . Uscivano gli Apostoli dal coccolo e, guidati da Pietro, di là p o r t a v a n o al m o n d o l'annuncio g r a n d e della b u o n a novella, obbedendo al cenno divino: Euntes docete omnes gentes; praedicate Evangelium omni creaturae. Uscivano e fiduciosi i n s e g n a v a n o , evangelizzavano il mondo. A loro, ai loro immediati successori ed a quelli che a n d a r o n o appresso per il solco da loro tracciato, il m o n d o classico si apriva ed e r a pervaso della verità evangelica. Dopo il m o n d o antico, il m o n d o medioevale e poi a n c o r a il m o n d o m o d e r n o fino ai nostri giorni. E la Croce dal Golgota p a s s a al L a b a r o e dal Labaro alla cupola gloriosa che qui ci a d u n a i n t o r n o al sepolcro del Principe degli Apostoli. 3 Ma la Pentecoste odierna è bella di particolare bellezza, g r a n d e di particolare grandezza; è un centenario, il terzo centenario di u n ' a l t r a Pentecoste, anch'essa mirabile e veramente divina. Il cenacolo della n u o v a Pentecoste fu qui in R o m a . Al posto di Pietro era un t a r d o suo successore, Gregorio XV; al posto degli Apostoli e degli u o m i n i apostolici era u n a pleiade di anime grandi e sante, il P. Domenico di Gesù e Maria, il P. Girolamo da Narni, il B. Giovanni Leonardi da Lucca, il Prelato Vives, e molti, molti altri. Il gennaio 1622 vede e saiuta gli inizi della Congregazione de Propaganda Fide. La Bolla Inscrutabili, del 22 giugno dello stesso a n n o , è la p r i m a di quel Bullarium Congregationis de Propaganda Fide, che s a r à il libro d'oro, i meravigliosi * Ex notis stenographicis. 8. 1 Act., I , 2 Ad Bom., 3 MARC, X, XV, 18. 16. Acta Pii PP. XI 345 annali della n u o v a Congregazione, la t a r d a ma vera, splendida continuazione degli Actus Apostolorum. Che è d u n q u e a v v e n u t o ? p e r c h è ? con quali conseguenze? Il fatale a n d a r e , il dissolversi e corrompersi dell'elemento u m a n o che quaggiù accompagna il divino, le negligenze, le sonnolenze degli amici del bene, la perfida a u d a c i a dei fautori del male, i mali esempi in alto e la facile imitazione in b a s s o , il ritorno al paganesimo nel costume pubblico e privato, avevano nel secolo decimosesto scatenata in E u r o p a la terribile bufera della riforma che doveva s t r a p p a r e dal cuore della Chiesa tanti popoli. Ma Iddio, sollecito anzitutto dell'onore della s u a Sposa, la Chiesa, volendo m o s t r a r e che n o n era abbreviata la s u a m a n o salvifica, che n o n erano esauriti nella sua Chiesa i tesori della verità e della santità, del secolo della riforma fa il secolo del Concilio di Trento, il secolo del rifiorire degli antichi Ordini monastici, il secolo del pullulare di innumerevoli nuove, famiglie religiose, il secolo d'oro della santità, il secolo di sant'Ignazio, di san Carlo Borromeo, di san Filippo Neri, di s a n F r a n c e s c o Saverio e di s a n t a Teresa. Questo ha fatto Iddio. Ed altro a n c o r a ; che per consolare e compensare la Sposa s u a della perdita di tanti popoli, ispirò la creazione della Congregazione de Propaganda Fide. Semplice e g r a n d e nelle sue linee fondamentali, la sacra Congregazione de Propaganda Fide n o n fu u n ' i m p r o v v i s a z i o n e , ma bensì il m a t u r o frutto di quell'esperienza di apostolato che aveva condotto la Chiesa alla conquista del mondo, dai primi secoli dell'evangelizzazione fino a quel giorno. La Congregazione de Propaganda chiamava a raccolta, coordinava, disciplinava e rendeva con ciò stesso più efficaci q u a n t e erano forze vive per la difesa e per le conquiste della fede contro l'avanzare minaccioso della riforma: difesa che arrestasse e preservasse contro di q u e s t a i tesori della vita cristiana; conquista che avanzasse per portare o v u n q u e la luce del Vangelo, la santità della legge, e per p r o c u r a r e nuovi figli alla Chiesa. - Magnifica schiera che su due fronti c o m b a t t e ! Da u n a parte Fedele da Sigmaringa e mille altri che lo seguono e che difendono la verità della fede cattolica di fronte agli errori della riforma; dall'altra Francesco Saverio e, si p u ò ben dire, milioni di apostoli novelli venuti da ogni nazione per portare in ogni angolo della terra la luce del Vangelo di Cristo Gesù. Ed insieme alla luce del Vangelo essi p o r t a n o d o v u n q u e anche gli inizi primi della vera civiltà. Da q u e s t a trisecolare altezza, alla quale ci condusse la m a n o di Dio, si offre agli occhi nostri u n o spettacolo di meravigliosa grandio- 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sita e bellezza. Sono milioni di confessori che sacrificano la vita loro nell'apostolato, confermandolo con gli esempi della loro virtù. Sono migliaia di martiri caduti nel solco stesso irrorato dal loro s a n g u e , che d a n n o alla verità divina la t e s t i m o n i a n z a più solenne che si possa dare, la testimonianza del sangue. Sono innumerevoli religiosi che p o r t a n o in mezzo alle b a r b a r e genti i gigli e le spine della loro vita a Dio consacrata. Sono migliaia e migliaia di vergini a Dio votate, che v a n n o seguendo i missionari per concorrere a n c h e esse alla diffusione della luce del Vangelo fino agli ultimi confini della t e r r a . Ed i n s i e m e , sono milioni di a n i m e s t r a p p a t e alle tenebre dell'errore, alle aberrazioni della barbarie. S o n o milioni di anime nelle quali t o r n a a risplendere l ' i m m a g i n e di Dio ch'era quasi scancellata. Sono milioni di a n i m e per le quali il cuore del R e d e n t o r e n o n deve più dolersi, perchè per esse n o n è p e r d u t o il frutto della Redenzione. Di t u t t a questa g r a n d e opera è oggi d e g n a rievocazione il terzo centenario di P r o p a g a n d a Fide e ad essa si volge commosso il Nostro cuore nel gaudio della riconoscenza verso Dio e versò i generosi che furono s t r u m e n t i della s u a infinita bontà. È per questo che oggi tutto il m o n d o , insieme a Noi, leva a Dio il suo pensiero di gratitudine e di ammirazione e per t u t t a la Chiesa s'innalza fino al trono di Dio R e d e n tore l'inno della gloria e del ringraziamento. P e r ben misurare gli effetti ed avere il giusto rilievo delle cose, bisogna g u a d a g n a r e certi p u n t i di vista e raggiungere certe distanze. Dio ci ha posto in queste condizioni. Oggi le cifre delle statistiche mondiali h a n n o la loro eloquenza ed a q u e s t a eloquenza il Nostro cuore esulta, il Nostro spirito si dilata, perchè lo spettacolo che per essa si contempla è g r a n d e e v e r a m e n t e divino. Ma se la n o s t r a riconoscenza verso Dio e verso tutti i generosi che furono e sono s t r u m e n t o delle sue grazie n o n ha limite, lo ha purtroppo la nostra gioia. Venerabili fratelli e figli dilettissimi, molto si è fatto, molto si è o t t e n u t o , molte a n i m e si sono salvate, molta gloria si è d a t a a Dio. Ma q u a n t e n o n sono le a n i m e che a n c o r a si perdono, q u a n t e n o n sono quelle per le quali ancora i n v a n o è sparso il Sangue del R e d e n t o r e ? Sono masse profonde di popoli, t a n t o profonde q u a n t o il continente nero, q u a n t o le i m m e n s e regioni d e l l ' I n d i a e della Cina; sono queste masse che a s p e t t a n o a n c o r a la parola della salute. I missionari di P r o p a g a n d a , le loro guide, i Vescovi, i loro coadiutori, i catechisti, i religiosi, le vergini missionarie sacre a Dio, t u t t a la milizia santa di Dio è là, davanti a queste m a s s e ; ma il n u m e r o degli operai è insufficiente e m a n c a n o i mezzi all'opera. P e n s a t e ! Essi sono là sicuri Acia Pii PP. XI 347 della vittoria, pronti a dare per essa la v i t a ; ma le armi m a n c a n o , m a n c a n o le munizioni. E la schiera magnifica è costretta ad a r r e s t a r s i ; e frattanto altri accorrono sul c a m p o : e n o n sono gli araldi della cattolica verità. È u n o spettacolo angoscioso. È questa l'angoscia che torm e n t a v a il cuore del Nostro venerato Predecessore e P a d r e in Cristo e volgeva il suo spirito alle opere missionarie c h i a m a n d o tutto il m o n d o in aiuto di queste istituzioni divinamente benefiche e p r o m e t t e n d o che sarebbe venuto qui oggi, e che da questo stesso luogo avrebbe rivolto la parola al m o n d o intero per chiamare ogni cuore cristiano in aiuto delle s a n t e missioni. Venerabili fratelli e figli dilettissimi, è anche in nome di così venerato P a d r e Nostro e vostro che a voi ci rivolgiamo e da questa vedetta apostolica lanciamo il grido di raccolta a tutto il m o n d o cattolico. La splendida visione dell'apostolato cristiano, ci fa oggi più che mai sentire di essere, per q u a n t o i n d e g n a m e n t e , il Vicario di Gesù Cristo che diede il S a n g u e suo per le a n i m e ; oggi più che mai profondo sentiamo il palpito della p a t e r n i t à universale alla quale Iddio ci chiama. Così Ci conceda Iddio di dare q u a n t o ancora Ci resta di attività e di vita per la salute di tante anime che ancora la a s p e t t a n o ! Così ascolti il m o n d o la Nostra chiamata e tutti vengano in soccorso delle anime che Cristo ha redente e che a n c o r a v a n n o p e r d u t e nell'errore e nella barbarie. Nessuno s a r à così angusto di cuore da n o n lasciarsi a t t r a r r e dalle magnifiche promesse di q u e - t o m o m e n t o s o l e n n e : la partecipazione ai più alti meriti cui possa l ' u o m o aspirare, i meriti di u n ' i m m e n s a opera di apostolato divino, i meriti di tanti martiri della verità e della carità, i meriti di u n a beneficenza della quale Iddio stesso n o n potrebbe fare la maggiore, p e r c h è è la beneficenza della fede e della salute nel Sangue del R e d e n t o r e . Nessuno sia che lasci passare invano il m o m e n t o solenne di t a n t e speranze per u n a più grande diffusione della grazia riparatrice. - Che anche u n ' a n i m a sola si perda per la n o s t r a tardanza, per la n o s t r a m a n c a n z a di g e n e r o s i t à ; che a n c h e un solo missionario debba arrestarsi perchè gli vengano meno quei mezzi che noi p o t r e m m o avergli ricusati, è u n ' a l t a responsabilità alla quale n o n a b b i a m o forse t r o p p o frequentemente pensato nel corso della vita n o s t r a . Quanti qui siamo, in più o meno larga misura, abbiamo tutti g o d u t o ogni giorno dei benefizi della redenzione. Fin dalla culla il segno della fede ha illuminato i giorni della n o s t r a vita. F i n o dai primi anni ci fu dato assiderci alla Mensa divina e partecipare al celeste banchetto. Q u a n t e volte, nei momenti di calma, abbiamo pensato, con pensiero fatto di meditazione e di ringraziamento, a questi benefizi ricevuti dalle 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m a n i di Dio? E quale è stata la conseguenza di queste riflessioni? A n d r e m o forse al t r i b u n a l e di Dio senza aver ringraziato il Signore e corrisposto ai benefizi che con t a n t a larghezza ci ha d a t o ? Noi ci sentiamo debitori a Dio i m m e n s a m e n t e più che tutti gli altri; ma anche l'ultimo dei fedeli può e deve ripetersi : Quid retribuam Domino pro omnibus quae retribuii mihi? Che cosa posso offrire al Signore in corrispondenza delle grazie ricevute? Ecco l'occasione, propizia come nessun'altra. Per la fede che abbiamo ricevuto da Dio, cooperiamo a dare la fede ad altre anime. Per i tesori di grazie di cui Dio ci ha colmati, cooperiamo con tutte le forze a portare questi tesori più lontano che sia possibile, al più g r a n d e n u m e r o di creature del b u o n Dio. Ecco quello che oggi d o m a n d a a voi, a tutti i figli suoi il Vicario di Gesù Cristo. Ecco perchè Egli n o n esita da q u e s t a altezza a stendere la m a n o a tutti, a d o m a n d a r e a tutti aiuto, soccorso, contributo. Interprete di riconoscenza, incitatrice di generosità, discenda o r a su voi, o venerabili fratelli e figli Nostri dilettissimi e su q u a n t i altri sono figli Nostri lontani, la benedizione apostolica. Scenda sopra i confesa fessori della fede che in quest'ora s t a n n o combattendo le battaglie della verità e del bene sulle frontiere dell'errore e della barbarie. Scenda su q u a n t i t e n d o n o ad essi soccorritrice la mano. Scenda sulle elette religiose che dai silenzi del chiostro si sono gettate animose nella lotta santa. Scenda sugli inizi del clero indigeno nel quale è riposta t a n t a Nostra speranza. Scenda su tutti quelli che generosamente prestano soccorso all'opera s a n t a della Propagazione della Fede, che, proprio in questo m o m e n t o , in questa solennità trisecolare, con gesto m a g n a n i m o - veramente degno di primogeniti fedeli e generosi - è v e n u t a a schierarsi più presso alla Sede Apostolica ed a mettersi a p o r t a t a di m a n o del Vicario di Gesù Cristo per offrirgli sempre più largo e più pronto il contributo prezioso. Scenda su quell'ineffabile Opera della S a n t a Infanzia, che t a n t i gigli eletti ha portato e vien p o r t a n d o all'Agnello divino. Scenda su tutte le opere che vengono e v e r r a n n o in aiuto alla provvidenziale Congregazione di P r o p a g a n d a e specialmente s u l l ' U n i o n e Missionaria del Clero che si va diffondendo con t a n t o frutto. E che lo spirito missionario si accenda oggi nel cuore di tutti i sacerdoti ed infiammi tutti i fedeli e li guadagni all'opera "santa e divina. R la Nostra benedizione, fatta preghiera, risalga al trono di Dio e vi ripeta la supplica che proprio in questi giorni lo Spirito divino metteva sulle l a b b r a e nel cuore della s u a Chiesa: Ut omnes errantes ad unitatem Ecclesiae revocare et infideles universos ad Evangelii lumen perducere digneris: Té rogamus, audi nos! 349 Suprema S. Congregatio S~. Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNATUR QUODDAM OPUS R. P. NIVARDI SCHLÖGL ORDINIS CISTERCIENSIUM Feria IV, die 17 maii 1922 In generali consessu S u p r e m a e S. Congregationis S. Officii Efni ac Rmi Dñi Cardinales in r e b u s fidei et m o r u m Inquisitores Generales proscripserunt, d a m n a r u n t atque in Indicem librorum prohibitorum i n s e r e n d u m m a n d a r u n t opus cui t i t u l u s : Die heiligen Schriften des Alten Bundes, von Dr. Nivard Schlögl, 0. Cist., erster B a n d . Et insequenti feria V, die 18 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D. N. P i u s divina Providentia P a p a XI, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam mandavit. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 19 maii 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. G. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PREMÍSLIEN. LATINORUM-LEOPOLIEN. LATINORUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESANORUM DECRETUM Fideles pagi Uryez, archidioecesis Leopoliensis Latinorum, q u u m a propria parochiali ecclesia in Skole circiter viginti milliarium spatio absint, per R. P. D. I o s e p h u m S e b a s t i a n u m Pelczar, Episcopum Premislien. L a t i n o r u m , preces humiliter Sanctitati S u a e porrexerunt, ut a 350 m e m o r a t a paroecia disgregarentur a t q u e paroeciae in Schodnica, dioecesis Premisliensis L a t i n o r u m , a q u a paroecia sex t a n t u m milliaribus distant, u n i r e n t u r . • P o r r o S s m u s D. N. P i u s P P . XI, a t t e n t a iusta causa petitae dismembrationis, necnon habito favorabili suffragio t u m a R. P. D. Laurentio Lauri, Archiepiscopo titulari Ephesien. ac Nuntio Apostolico in Polonia, t u m a R. P. D. iosepho Bilczewski, Archiepiscopo Leopolien. Latinor u m , benigne a n n u e n d u m censuit. Q u a m ob rem haec S. G. Consistorialis, in exsecutionem Apostolici m a n d a t i , praesenti Consistoriali decreto, p a g u m Uryez a paroecia Skole et archidioecesi Leopolien. Latinorum separat a t q u e paroeciae Schodnica et dioecesi Premislien. L a t i n o r u m in p e r p e t u u m attribuit. Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a t u r idem R. P. D. Laur e n t i u s Lauri, cui c o m m i t t u n t u r facultates o m n e s ad effectum de quo agitur necessariae et opportunae, etiam subdelegandi quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum: facto eidem onere mittendi intra sex menses ad eandem Sacram Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis n o n o b s t a n t i b u s . Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 29 aprilis 1922. £g C. CARD. DE LAI, E p . Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. II WLADISLAVIENSIS-KIELGENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS DECRETUM Incolae pagi Rudnih Wielki paroeciae Kozieglowy, in dioecesi Kieleensi, ob notabilem ab ecclesia paroeciali distantiam, per R. P. D. Stan i s l a u m Zdzitowiecki, Episcopum Wladislaviensem, supplicarunt S S m o D. N. Pio P P . XI, ut a praefata paroecia s e p a r a r e n t u r et viciniori paroeciae Starcza, dioecesis Wladislaviensis, aggregarentur. Iamvero Sanctitas Sua, attentis o m n i b u s ac praesertim favorabili voto t u m R. Pi D. Laurentii Lauri, Archiepiscopi titularis Ephesien. et S. Congregatio Consistorialis 351 Nuntii Apostolici in Polonia, t u m R. P. D. Augustini Losinski, Episcopi Kielcensis, oblatis precibus benigne annuit. Q u a p r o p t e r S. Congregatio Consistorialis, vi Apostolici m a n d a t i , per p r a e s e n s decretum, pagdm Budnik Wielki a paroecia Kozieglowy et a dioecesi Kielcensi d i s m e m b r a i a t q u e paroeciae Starcza dioecesis Wladislaviensis perpetuo unit. Ad praemissa exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a t u r idem R. P. D. Laur e n t i u s Lauri, cui t r i b u u n t u r facultates omnes ad id necessariae et opportunae, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o u s t i t u t u m ; facto onere mittendi i n t r a sex menses ad h a n c Sacram Congregationem Consistorialem a u t h e n ticum exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis n o n obstantibus. Datum R o m a e , ex aedibus S. C. Consistorialis, die 15 maii 1922. j$| C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen., Secretarius. L. & S. Aloisius Sincero, Adsessor. III PROVISIO 4 ECCLESIARUM S s m u s D. N. Pius Pp. XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, nimirum: 26 aprilis 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae Maxulensi praefecit R. P. Leo ne m Classe, e Societate Missionariorum Africae, Vicarium Apostolicum n u p e r erecti vicariatus de Ruanda^ — Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae, R. P. Iulianum Gorju, ex eadem Societate, Vicarium Apostolicum n u p e r erecti vicariatus de Urundi. — Titulari episcopali Ecclesiae Resainensi, R. P. Vincentium Duarte, e Societate Iesu, Vicarium Apostolicum de Ngan-hoei. — Titulari episcopali Ecclesiae Orcistiensi, R. P. Angelum M. J. Gouin, e Societate Parisiensi pro Missionibus Exteris, Vicarium Apostolicum de Laos. 12 maii. — Cathedralibus Ecclesiis Gravinensi et Montis Pelusiij invicem perpetuo unitis, R. P. D. I o a n n e m S a n n a , h a c t e n u s Episcopum A m p u r i e n s e m et Templensem. 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 17 maii 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae T l o u s i n a e , R . P?*Banielem Ri vero, Canonicum poenitentiarium ecclesiae cathedralis Sanctae Crucis de Sierra, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Iosephi Belisarii Santistevan, Episcopi eiusdem dioecesis Sanctae Crucis de Sierra. 19 maii. — Cathedrali Ecclesiae Casertanae, R. P, D. Natalem Gabrielem Moriondo, h a c t e n u s Episcopum titularem Gidyessensem. 2ê maii. — Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Adanensi, R. D. Hermenegildum Pellegrinetti, designatum N u n t i u m Apostolicum in Regno S e r b o r u m - C h r o a t a r u m et Slovenorum. — Cathedrali Ecclesiae Siouxormensi, R. D. B e r n a r d u m Mahoney, moderatorem spiritus in Collegio U r b a n o pro America Septentrionali. 26 maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Leptimagnensi, R. D. Mon a l d u t i u m Leopardi, quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Alfonsi Andreoli, Episcopi Recinetensis et Lauretani. 2 iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Ottaviensi, R. P. D. Iosephum Medardum E m a r d , h a c t e n u s Episcopum Campivallensem. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I CIRCA CONSUETUDINEM EXIGENDI TAXAM PRO EXPLORATIONE VOLUNTATIS ADMITTENDARUM AD HABITUM ET PROFESSIONEM IN RELIGIONIBUS MULIERUM. DUBIUM Ordinarius dioecesis N., exposuit Sacrae Congregationi de Religiosis, quod « consuetudo forsan immemorabilis h u i u s dioecesis N., et s u p r a « 400 a n n o r u m memoriam comprobata, tenuit semper t a x a t i o n e s ali« q u a s pro canonica voluntatis religiosarum exploratione ab e a r u n d e m «exigere communitatibus». Afferebat insuper rationes propter quas talis consuetudo ipsi videb a t u r confirmanda, praecipue quod in praesenti ex Codicis praescripto non bis uti antea, sed ter p r a e s t a n d a est exploratio; quod cum Ordinarius in pluribus occupatus personaliter eam explere nequeat, alium sacerdotem delegare c o g a t u r : « ad h a e c t a m e n Episcopus non h a b e t « u n d e a r d u u m laborem, dignissimum mercede, istius sacerdotis, remu« n e r a r e possit ». S. Congregatio de Religiosis 353 Sacra Congregatio, prae requisito voto d u o r u m Consultorum, rem detulit a d plenarium coetum E m o r u m P a t r u m per s u b s e q u e n s d u b i u m : « An c o n s u e t u d o exigendi t a x a m pro exploratione voluntatis Religio« sarum s u s t i n e a t u r in c a s u » . P o r r o Emi P a t r e s in Generali Congregatione habita ad Vaticanum die 18 martii h u i u s anni, o m n i b u s perpensis, r e s p o n d e n d u m censuer u n t : Negative. F a c t a autem de praedictis relatione SSmo Domino Nostro Pio div. Prov. P p . XI ab infrascripto P. Ab. Secretario S. Congregationis in audientia diei 20 martii 1922, Sanctitas S u a E m o r u m P a t r u m resolutionem a p p r o b a r e dignata est. MAURUS M . SERAFINI, Ab. O. S. B . , Secretarius. II POSTULATUM CIRCA NUMISMA SUBSTITUENDUM PARVO HABITUI SEU SCAPULARI PRO TERTIO ORDINE S. FRANCISCI ET ALIIS, Cum pluries petitum fuerit ut, attentis praesertim q u a r u m d a m region u m exigentiis, in commoditatem christifidelium Tertio Ordini saeculari Sancti Francisci et aliis nomen dare cupientium, facultas fieret c o m m u t a n d i p a r v u m habitum seu scapulare eorumdem Tertiorum Ordin u m in n u m i s m a ex aere confectum, piam aliquam imaginem proferens, cum o m n i b u s iuribus, indulgentiis et privilegiis parvo habitui adnexis, haec Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, re m a t u r o examini subiecta, o p p o r t u n u m duxit Sanctissimo Domino Nostro Pio Div. Prov. P P . XI supplicare, ut auctoritate Apostolica dignaretur decernere quid a g e n d u m esset in casu. P o r r o Sanctitas Sua, in Audientia concessa die 20 martii 1922 R m o P. D. Secretario h u i u s Sacrae Congregationis, o m n i b u s perpensis, quoad expetitae facultatis concessionem a n n u e n d u m h a u d esse censuit. Considerans t a m e n q u a e Leo X I I I fel. r e c , in cap. III, § 6, Regulae Tertii Ordinis saecularis Sancti Francisci sancivit, scilicet: « Si q u a « h u i u s capita legis q u e m q u a m servare causa gravis et iusta prohibeat, « eum ex p a r t e lege solvi, eademve capita c o m m u t a r i p r u d e n t e r liceat. « Cuius rei Praefecti Ordinarii F r a n c i s c a n u m et PrimLOrdinis et Tertii, « item Visitatoribus, facultas p o t e s t a s q u e sit », voluit ut Superiores Tertii Ordinis^saecularis Sancti Francisci, q u o a d Tertiarios suos, ea potestate ASTA, vol. XIV, n. 10. — 8-6-92-2. • - ~ 26 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarmm Officiale u t a n t u r in singulis casibus, iusta gravique accedente causa, ad s u p r a m e m o r a t a m c o m m u t a t i o n e m elargiendam. v Revocavit insuper, p r o u t praesentis declarationis t e n o r e revoca V quamlibet facultatem c o m m u t a n d i h a b i t u m c u i u s c u m q u e Tertii Ordinis saecularis in numisma, sive per R e s c r i p t u m sive per ipsam p e r s o n a m S u m m o r u m Pontificum in scriptis a u t vivae vocis oraculo impertitam* Contrariis n o n o b s t a n t i b u s quibuslibet. D a t u m R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, die 25 martii 1922. TH. CARD. VALFRÉ DI BONZO, Praefectus. L. )$( S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. III APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S S m u s Dnus Noster Pius P P . X I : 9 maii 1922. — Congregationem religiosam S o r o r u m Scholarum, Tertii Ordinis Sancti Francisci, cuius d o m u s princeps sita est Mar burgi, in dioecesi Lavantina, laudavit, eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. — Congregationis religiosae F r a t r u m a Sancto Aloysio Gonzaga n u n c u p a t a e , cuius d o m u s princeps in loco Oudenbosch, in Hollandia,, in dioecesi Bredana, sita est, Constitutiones experimenti gratia, ad septennium, approbavit. } — Congregationem religiosam S o r o r u m Tertii Ordinis Sancti F r a n cisci, vulgo « S œ u r s Hospitalières de S a i n t e - E l i s a b e t h , à L u x e m b o u r g » n u n c u p a t a m , cuius d o m u s princeps in ipsa civitate L u x e m b u r g e n s i s i t a est, laudavit, eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium^ approbavit. 8. Congregatio de Prepugandn Fide 355 SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I . RESTITUITUR NOMEN VICARIATUS APOSTOLICI NANKINSNSIS DECRETUM Cum in comitiis generalibus h u i u s Sacrae Congregationis diei 1 mer*sis augusti praeteriti anni 1921 n o v u s vicariatus apostolicus de Nganhoei per d i s m e m b r a t i o n e m a vicariatu apostolico de Kiang-nan seu N a r ianensis erectus fuerit, etiam nomen istius Missionis i m m u t a t u m est in illud de Kiang-sou quod est n o m e n sub-provinciae civilis. T a m e n cum R. P. D P r o s p e r P a r i s , Vicarius Apostolicus de Kiang-sou, petierit ut eadem Missio vetere more ab u r b e principe de Nan-kin appellaretur q u a e fuit sedes illustris antiquorum Episcoporum Sinensium, potius q u a m n o m i n e sub-provinciae civilis, Emi Patres in comitiis generalibus diei 10 mensis aprilis vertentis a n n i precibus R. P. D. Prosperi P a r i s a n n u e n t e s , vicariatum apostolicum de Kiang-sou a p p e l l a n d u m potius esse c e n s u e r u n t Nankinensem. Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam SSmo D. N. Pio Div. Prov. P P . XI in audientia eiusdem diei a R. P. D. Secretario h u i u s S. C. relatam, Sanctitas S u a a p p r o b a r e r a t a m q u e h a b e r e dignata est, ac praesens in re decretum confici iussit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 1 maii 1921. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. f P. Fumasoni-Biondi, Arch. Diocletan., Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 356 II NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati s u n t : 26 aprilis 1922. — Vicarius Apostolicus de Ruanda in Africa Centrali, R. P. Leo Classe, e Societate Missionariorum Africae. —- Vicarius Apostolicus de JJrundi in Africa Centrali, R. P. Iulian u s Gorju, e Societate Missionariorum Africae. 27 aprilis. — Vicarius Apostolicus de Ngan-hoei, R. P. Vincentius Duarte, e Societate Iesu. — Vicarius Apostolicus de Laos, R. P. Angelus M. J. Gouin, e Societate Parisiensi pro Missionibus Exteris. SACRA CONGREGATIO RITUUM DECRETUM DE EVANGELIIS STRICTE PROPRIIS IN FINE MISSAE LEGENDIS Expostulatum est a Sacra Rituum Congregatione: « Quaenam, sint « i n Missali R o m a n o , editionis typicae, Evangelia stricte propria intime « Missae legenda, iuxta novas eiusdem Missalis Rubricas Generales « (tit. IX, n. 3) Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, omnibus accurate perpensis, ita r e s p o n d e n d u m censuit: f. Evangelia stricte propria h a b e n t sequentes Missae de Mysteriis, Festis seu Personis q u a e insigni dignitate pollent; n e m p e : 1 Additiones et variationes in Rubricis Missalis, IX, « De Evangelio in fine Missae », « 3. Denique, si nullum Dominicae, Feriae, Vigiliae, aut alicuius ex Octavis supra, « num. I, recensitis. Evangelium in fine Missae fuerit legendum, dicitur ultimum Evan« gelium Missae sive Officii, primo loco inter cetera quae Evangelium stricte pro« prium (et non appropriatum, vel ex aliquo Communi assignatam, vel per Octavam « e Festo repetitum) habeant, commemorati ». S. Congregatio Rituum 357 a) Domini, excepta Missa Dedicationis Ecclesiae, cum Evangelio: Ingressus Iesus; b) B. Mariae Virginis; excepta Missa Assumptionis ipsius B. M. V., cum E v a n g e l i o : Intrabit Iesus in quoddam castellum; c) s a n c t o r u m Arehangelorum et Angelorum Custodum ; d) sancti I o a n n i s Baptistae et sancti Ioseph, Sponsi B. M. V.; e) s a n c t o r u m X I I Apostolorum. II. Item Evangelia stricte propria exhibent Missae Ss. Innocentium Mm., S. Mariae Magdalenae Poenitentis., S. Marthae Virg., Commemoratio O m n i u m SS. S u m m o r u m Pontificum a t q u e o m n e s Missae votivae q u a e in ipso Missali primo loco exstant; non vero Missae votivae ad diversa q u a e incipiunt a Missa pro eligendo Summo Pontifice, etc. Atque ita rescripsit, declaravit ac decrevit. Die 29 aprilis 1922. ££| A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. O. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius'. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA I Citatio edictalis PANORMITANA NULLITATIS MATRIMONII (MANNINO-LI GOTTl) Cum ex actis processus constet D n u m I o s e p h u m Li Gotti, h a c in Causa conventum, reperiri n o n posse, instante p a t r o n o Actricis Angelae Mannino, per p r a e s e n s edictum e u n d e m citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per P r o c u r a t o r e m legitime constitutum, coram Nobis in sede T r i b u n a l i s S. R. Rotae (Palazzo della Dataria, via della Dataria, n. 94, Roma) die 1 a u g u s t i 1922, h o r a meridiana, ad dubium concord a n d u m vel infrascriptum subscribendum, et ad diem d e s t i n a n d a m , q u a habebitur T u r n u s Rotalis pro causae, de q u a s u p r a , definitione. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam h a b e n t e s de domicilio a u t commorationis loco praefati Domini, curare debent^ si et q u a t e n u s fieri possit, ut de h a c edictali citatione idem m o n e a t u r . Franciscus Parrillo, Ponens. L. © S . Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 13 maii 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. 359 8. Romana Rota Traduction. TRIBUNAL DE LA SACRÉE ROTE ROMAINE Citation par édit P AN O R M IT AN A NULLITATIS MATRIMONII (MANNINO-LI GOTTI) Puisqu'il conste des actes du procès que Mr Joseph Li Gotti, défend e u r en cette cause, ne peut être trouvé, sur l'instance de l'avocat de la demanderesse Ange Mannino, Nous citons par le présent édit le m ê m e défendeur à comparaître, par propre personne ou par P r o c u r e u r légitim e m e n t constitué, devant Nous, au siège du Tribunal de la S. Rote R o m a i n e (Roma, Palazzo della Dataria, via della Dataria, n. 9£) le 1 août 1922, à 12 heures du matin, pour souscrire le doute ci-dessous r a p p o r t é et fixer le j o u r de la proposition de la cause devant la Rote. DOUTE Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas présent? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres et les fidèles ayant connaissance du domicile ou du lieu de la résidence du dit défendeur doivent, d a n s la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. François Parritlo, Ponens. L. © S . Donné à Rome, le 13 mai 1922. J. Ladelci, Notaire. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 360 II Citatio edictalis HIEROSOLYMITANA NULLITATIS MATRIMONII (NASSER-SALAME) Cum, ex actis processus in Curia Hierosolymitana peracti, constet Dnum Bishara Ibrahim Salame, in c a u s a conventum, illic reperiri n o n posse, per praesens edictum eundem citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per P r o c u r a t o r e m legitime constitutum, in sede Tribunalis Sacrae R o m a n a e Rotae (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n.- 94, Boma) coram Nobis die 17 augusti 1922, h o r a decima, ad dubium concordandum vel infrascriptum s u b s c r i b e n d u m , et ad diem destinandam q u a h a b e b i t u r T u r n u s Rotalis pro causae de q u a s u p r a definitione. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii in casu. H o r d i n a r i i locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam habentes de domicilio a u t commorationis loco Domini praefati, c u r a r e debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de hac edictali citatione pars conventa moneatur. P e t r u s Rossetti, Ponens. L. g* S. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 maii 1922. ioannes Ladelci, Notarius. 361 S. Romana Rota Traduction. TRIBUNAL DE LA SACRÉE ROTE ROMAINE Citation par édit HIEROSOLYMITANA NULLITATIS MATRIMONII (NASSER-SALAME) Puisqu'il conste des actes du procès, qui a été fait d a n s la Curie de Jérusalem, que Monsieur B i s h a r a I b r a h i m Salame, défendeur en cette cause, ne p e u t ici être trouvé, Nous citons, par le présent édit, le même défendeur à comparaître, par propre personne ou p a r un Procureur légitimement constitué, devant Nous, au siège du T r i b u n a l de la Sacrée Rote R o m a i n e (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94,. Borna) le 17 août 1922, à 10 h e u r e s du matin, pour souscrire le d o u t e ci-dessous rapporté, et fixer le j o u r de la proposition de la cause dev a n t la, S. R. Rote. DOUTE Oonste-t-il de . la nullité du mariage dans le cas présent? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres et les fidèles a y a n t connaissance du domicile ou du lieu de la résidence du dit défendeur doivent, d a n s la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Pierre Rossetti, Portent. L. © S. Donné à Rome, du siège de la S. Rote Romaine, le 30 mai 1922. J e a n Lade Ici, Notaire. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 16 maggio, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all' Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori Teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato, il loro voto sul dubbio delle virtù in grado eroico nella Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Venerabile Servo di Dio Pietro Giuliano Eymard, Fondatore della Congregazione dei Sacerdoti del Santissimo Sacramento. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 16 maggio 1922. Il sig. Card. Ottavio Cagiano de Azevedo, Protettore dell'Istituto delle Suore Ancelle del S. Cuore di Gesù, di Varsavia. 29 » » Monsig. Ermenegildo Pellegrine!ti, eletto Arcivescovo titolare di Adana, Nunzio Apostolico nel Regno dei Serbi, Croati e Sloveni. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era -degnato di nominare: Prelati Domestici di S. S.: 3 dicembre 1921. Monsig. Giacomo Giorgio Doherty, della diocesi di Détroit. 18 gennaio 1922. Monsig. Pasquale Llopez Pomares, della diocesi di Barcellona. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontifìcio : 10 maggio 1922. Monsig. Giovanni Battista Ressia, Vescovo di Mondovì. t>iarwm "Romanae Curiae 363 Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 5 aprile 1922. Monsig. Gennaro Méndez, dèll'archidiocesi di Messico. 12 maggio » Monsig. Paolo Mannens, della diocesi di Ruremonda. » » » Monsig. Nicola D'Acunzo, dèll'archidiocesi di Napoli. 15 » » Monsig. Teodoro Teissier, dèll'archidiocesi di Algeri. » » » Monsig. Francesco Balconi, dèll'archidiocesi di Milano. * Prelati Domestici di S. S. ;. 11 marzo 1922. Monsig. Edoardo Mears, della diocesi di Cleveland. 4 maggio » Monsig. Carlo Dumaz, della diocesi dì Tarantasia. » » » Monsig. Vincenzo Moscardi, dèll'archidiocesi di Aquila. » •» » Monsig. Giovanni Antonietti, della dioc. di Cagli e Pergola. » » » Monsig. Antonio Luciarini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mario Clermont, dèll'archidiocesi di Tolosa. 10 » » Monsig. Giovanni Andras de Marcy, della diocesi di Ne vers. » * » Monsig. Bernardo Antonio De Wit, dell'archid. di Utrecht. 15 » » Monsig. Dario Valori, della diocesi di Volterra. » » » Monsig. Angelo Pierattini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Muzi, della diocesi di Teramo. 18 » » Monsig. Michele Hartig, dell'archid. di Monaco e Frisinga. 22 » » Monsig. Giuseppe Esdra Laberge, deH'archidioc. à{ Québec. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Benedetto XV, di fel. mem. si era degnato di conferire la seguente onorificenza: La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : SO dicembre 1921. Al sig. Amilcare Fontana, dèll'archidiocesi di Modena. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine Piano: S maggio 1922. A S. E. il sig. Giovanni I. C. Bratiano, Presidente del Consiglio dei Ministri di Rumania. Ii Cavalierato dell'Ordine Piano: 15 maggio 1922. Al sig. Giorgio Sury DAspremont, Maggiore della Guardia Svizzera Pontificia. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda dell'Ordine di San GregorioMagno, classe civile: 5 maggio 1922. Al sig. Giovanni Plessea, Direttore politico della Presidenza del Consiglio dei Ministri di Rumania. » » » Al sig. Antonio Passos Miranda Filho, dell'archidiocesi di Rio Janeiro. 9 » » Al sig. cav. Paolo Martinucci, di Roma. 11 » » Al sig. avv. Giuseppe Tacchi, della diocesi di Bergamo. 12 » » Al sig. dott. Giovanni Vriens, della diocesi di Bois-le-Duc. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 15 maggio 1922. Al sig. Luigi Haas, Capitano della Guardia Svizzera Pontificia. » » » Al sig. Cristiano Caspar, Capitano della Guardia Svizzera Pontificia. fi Cavalierato dell'Ordirne di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 maggio 1922. Al sig. Vintila Petalà, Segretario della Legazione di R u mania presso la Santa Sede. » » » Al sig. Marcello Romanesco, Segretario della Legazione dì Rumania presso la Santa Sede. » » » Al sig. Guglielmo Andrea Mac Kenzie, dell'archidiocesi di Westminster. 7 » » Al sig. Vincenzo Trifogli, di Roma. » » » Al sig. Giuseppe Floridi, di Roma, 12 » » Al sig. Crisostomo Giuseppe Gerardo Struycken, della diocesi dì Harlem. » » » Al sig. Luciano Attout, della diocesi di Namur. » » » Al sig. Giorgio Pirson, della diocesi di Namur. 15 » » Al sig. Giovanni Battista Maccari, della diocesi di Bergamo. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 3 maggio 1922. Al sig. cav. Francesco Tedeschi, Capitano della Guardia Palatina d'onore. 4 » » Al sig. Stefano I. Plechoiano, Capo Gabinetto del Presidente del Consiglio dei Ministri di Rumania. 10 » » Al sig. Atta Costantinesco, Segretario di Legazione e Segretario di S. E. il Presidente del Consiglio di Rumania. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 31 marzo 3 maggio 1922. Al sig. prof. Alfredo Brianti. » Al sig. Galileo Soavizzi, di Roma. Diarium Romanae Curiae 365 MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. R ma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare : Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 14 febbraio 1922. Monsig. Alessandro Pagliai unga, della diocesi di Civita Castellana, Orte e Gallese. 11 marzo » Monsig. Tommaso Garone, dèll'archidiocesi di Taranto. 13 » » Monsig. Giacomo M. Shane, della diocesi di Hexham e Newcastle. 16 » » Monsig. Giulio Chiavoni (Roma). » »..;•» Monsig. Costantino Aiuti (Roma). » » » Monsig. Luigi Häver (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Trezzi (Roma). » » * Monsig. Gaetano Roma, della diocesi di Veroli. » » » Monsig. Giulio Paolucci (Roma). 11 aprile » Monsig. Isaia Isola, della diocesi di Concordia. » » » Monsig. Ladislao Ranura, dèll'archidiocesi di Strigonia. » » » Monsig. Stefano Csarszky, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Drahos, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Madarász, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Vittore Mátéfty, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Alessandro Moser, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Mössmer, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Emmanuele Pokorny, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Trikál, della medesima archidiocesi. » » '» Monsig. Adalberto Turi, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Török, della medesima archidiocesi. 20 » » Monsig. Francesco Olgiati, dèll'archidiocesi di Milano. » » » Monsig. Chiaffredo Gosso, della diocesi di Saluzzo. » » » Monsig. Giovanni Battista Cavallotti, della medesima dioc. 25 » » Monsig. Giacomo Graaf, della diocesi di Haarlem. 26 » » Monsig. Enrico Giuseppe Taskin, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietro Adriano Thier, della medesima diocesi. » » » Monsig. Adriano Giovanni Holierhoek, della medesima dioc. » » » Monsig. Pietro Carlo Wijtenburg, della medesima diocesi. » » » Monsig. Guglielmo Van Stee, della medesima diocesi. » » » Monsig. Teodoro Giovanni Bosman, deila medesima dioc. 366 26 » 29 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aprile » » 1922. Monsig. Giorgio Enrico Stoffels, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio da Rosa Marques, dell'archidiocesi di Evora. » Monsig. Costantino Augusto Sangreman Henriques, della medesima archidiocesi. 3 maggio » Monsig. Roberto Patten, dell'archidiocesi di Birmingham. », » » Monsig. Maurizio Ignazio Morissy, della diocesi di Plymouth. » » » Monsig. Alfredo Sperling, dell'archidiocesi di Birmingham. 4 » » Monsig. Benedetto Fralleone, della diocesi di Segni. 5 » » Monsig. Gelsomino Onesti, dell'archidiocesi di Conza e Campagna. » » » Monsig. Donato Pagano, della diocesi di Bovino. » » » Monsig. Andrea Alasia, della diocesi di Ivrea. » » » Monsig. Giuseppe Assom, dell'archidiocesi di Torino. » » » Monsig. Antonio Piccinelli, della diocesi di Como. » » » Monsig. Giovanni Battista Gianera, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tommaso Verga, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Cattaneo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Valerio Valeri (Roma). 8 , » » Monsig. Enrico Adani, dell'archidiocesi di Modena. 10 » » Monsig. Vincenzo Tuzj, della diocesi di Aquino, Sora e Pon tecorvo. 11 » » Monsig. Nazzareno De Angelis, della diocesi di Terni. 12 » » Monsig. Alfonso Zagni, dell'archidiocesi di Bologna. 13 » » Monsig. Giacomo Bertini-Morini, della diocesi di Livorno » » » Monsig. Augusto De Angelis, della diocesi di Sezze. » » » Monsig. Giovanni Ceraso, dell'archidiocesi di Capua. 17 » » Monsig. Vincenzo Barile, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Salvatore Merola, della medesima archidiocesi. 19 » » Monsig. Pio Cassinari, della diocesi di Piacenza. 22 » » Monsig. Bernardino Ricci, dell'archidiocesi di Modena. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 10 20 aprile » 1922. Il sig. conte Renato Przezdziecki, dell'archid. di Varsavia. » Il sig. Giuseppe Dalla Torre conte di Sanguinetto (Padova Roma). 26 » » Il sig. Edoardo T. Agius, dell'archidiocesi di Westminster (Londra). 4 maggio » Il sig. Gino Ghezzi, della diocesi di Arezzo. 5 » » Il sig. Camillo Bellaigue, dell'archidiocesi di Parigi. » » >> Il sig. conte Alessandro Acquaderni, dell'arci)idioc. di Bologna. .Diarium Romanae Curiae 367 5 maggio 1922. Il sig. Mario Caracciolo de' principi di Forino, deirarchidiocesi di Napoli. 17 » » Il sig. Cirillo Rocke, dèll'archidiocesi di Westminster. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 24 febbraio 1922. Monsig. Augusto Zaffarame, della diocesi di Orte, Civita. Castellana e Gallese. » Monsig. Luigi Braccetti (Roma). 16 marzo 7> » » Monsig, Giuseppe De Gennaro (Roma). Giuseppe Fiocchi (Roma). » Monsig. » » Monsig. Desiderio Demény, dèll'archidiocesi di Strigonia. 11 aprile » » Monsig. Giuseppe Metzker, della medesima archidiocesi. 29 » Monsig. Sebastiano Gaetano, della diocesi di Castellamare di Stabia. Monsig. Cristiano Krabbel, dèll'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Giuseppe De Andreis, dèll'archidiocesi di Udine. 2 maggio » Monsig. Alberto Manzano, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Vincenzo Martínez Gamez, della diocesi di Jaén. » » Monsig. Domenico Fiori, della diocesi di Poggio Mirteto. » Monsig. Giuseppe Musante, della diocesi di Livorno. » Monsig. Stefano Piccinelli, della diocesi di Como. » sMODSig. Alfredo Miotti, della medesima diocesi. » Monsig. Alessandro Evreinow (Roma). » Monsig. Pietro Dell'Oste, dèll'archidiocesi di Udine. 13 » Monsig. Giovanni Castellani, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Fantoni, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Lodolini, della diocesi di Montefeltro. » » Monsig. Dionigi Bracco, della diocesi di Teggiano. 15 » Monsi e. Gaetano Rossi, della diocesi di Larino. 20 Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 26 aprile 1922. Il sig. Pasquale Pinto, della diocesi di Capaccio-Vallo. » » Il sig. Giambattista Rossi Veratti, dell'archid. di Modena. » » Il sig. Onofrio dei conti Iannuzzi, della diocesi di Adria. 3 maggio » » [1 sig. Riccardo Squadrilli, della medesima diocesi. » » » Il sig. Fernando Mariñosa Erausquin, della diocesi di Avila. 5 Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 11 » 5 16 aprile 1922. Monsig. Guglielmo Zelliger, dèll'archidiocesi di Strigonia. » » Monsig. Ignazio Számord, della medesima archidiocesi. maggio » Monsig. Pietro Majolani, della diocesi di Como. » » Monsig. Adeodato Amoni, della diocesi di Nocera Umbra. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellano d'onore extra urbem : i 4 maggio 1922. Monsig. Raffaele Gargiulo, della diocesi di Castellamare di Stabia. Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 13 maggio 1922. Monsig. Giuseppe Buffoni, dell'archidiocesi di Udine. N'ECRÖLTOGIO 19 maggio 1922. Monsig. Eulogio Gregorio Gillow, Arcivescovo di Antequera. Annus XIV - Vol. XIV 1 Iulii 1922 Num. 11 APOSTOLICAE SEDIS COMMENTABIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA BRACARENSIS DISMEMBRATIONIS ET INSTITUTIONIS NOVAE DIOECESEOS PIUS VILLAE REGALENSIS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolica Praedecessorum Nostrorum sollicitudo in a n i m a r u m salutem a s s e q u e n d a m eos semper induxit ad c u r a n d u m ut ecclesiastica orbis catholici circumscriptio t e m p o r u m r e r u m q u e condicionibus apte responderet. Cum itaque archidioecesis Bracharensis, in Lusitania, latissime pateret et christifideles provinciae civilis vulgo Traz-os-Montes ob accessus difficultates ad l o n g i n q u a m episcopalem sedem, n o n sine gravi incommodo negotia religiosa agere valerent, h o d i e r n u s Archiepiscopus Brachare nsis ab Apostolica Sede enixe postulavit ut nova in illa provincia institueretur dioecesis, loco saltem illarum q u a s fel. rec. Leo P a p a X I I I , Praedecessor Noster, per Apostolicas sub p l u m b o Litteras Gravissimum Christi Ecclesiam die trigesima mensis septembris a n n i millesimi octingentesimi octuagesimi primi datis, t e m p o r u m necessitatibus compulsus, suppresserat. Q u u m a u t e m haec n o v a e dioeceseos erectio fidelium commoditati et a n i m a r u m bono suffragari videretur, fel. rec. Benedictus P a p a XV, Praedecessor etiam Noster, preces sibi oblatas benigne excepit; sed, ACTA, vol. XIV, n. 11. — 1-7-922. 27 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a n t e q u a m aliquid ad r e m decerneretur, audiri iussit cunctos Lusitaniae Episcopos, imprimis vero Antistites Brigantiensem et Lamacensem, quor u m hoc propius intererat, q u u m n o n n u l l a e paroeciae etiam ex ipsorum dioecesibus avellendae essent. - H o r u m igitur habito suffragio, et suppleto insuper, q u a t e n u s o p u s sit, aliorum, q u o r u m interest vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, Nos, qui fel. rec. Benedicti P a p a e XV, e vivis inopinato ac perdolentem < erepto, successi mus, ex consulto S. R. E. Cardinalium negotiis ecclesiasticis extraordinariis praepositorum, n o v a m dioecesim ab oppido Villa Real, Villaregalensem n u n c u p a n d a m , constituere decrevimus in h u n c qui sequitur m o d u m . Imprimis s t a t u i m u s ut nova haec dioecesis integram c o m p r e h e n d a t civilem provinciam, q u a e a dicta civitate Villa Real n o m e n m u t u a t u r , finibusque eiusdem provinciae circumscribatur. Dioecesi autem ita noviter erectae a t t r i b u i m u s biscentum q u i n q u a g i n t a et septem paroecias, q u a r u m , c e n t u m sexaginta septem a dioecesi Bracharensi seiungendae erunt, undeviginti a Brigantiensi, et septuaginta u n a a L a m a c e n s i ; n i m i r u m a dioecesi B r a c h a r e n s i archipresbyteratus vulgo Boticas, qui habet sexdecim paroecias; Mondim de Basto cum quattuordecim paroeciis; Montalegre cum q u i n q u e s u p r a triginta paroeciis; Villa Pauca de Aguiar cum sexdecim paroeciis; Villa Beai cum viginti q u a t t u o r paroeciis; et q u a t t u o r s u p r a triginta paroeciae ex municipio de Chaves, et q u i n q u e s u p r a viginti ex municipio de Valpassos; a dioecesi Brigantiensi undecim paroecias ex municipio de Chaves, et octo ex municipio de Valpassos; a dioecesi Lamacensi municipia Alijó cum duodeviginti paroeciis; Mesao Frio cum septem paroeciis; Murga cum novem paroeciis; Begoa cum decem paroeciis; Sabrosa cum quindecim paroeciis; Santa Marta de Penaguiâo cum decem paroeciis, et particulam municipii de Villa Beai cum d u a b u s paroeciis. U r b e m vero Villa Beai in sedem et c a t h e d r a m episcopalem constit u i m u s cum o m n i b u s iuribus, privilegiis ac h o n o r i b u s , q u i b u s ceterae sedes episcopales Lusitaniae f r u u n t u r ; item ecclesiam paroecialem S. Dominici ibidem exstantem ad gradum et dignitatem cathedralis evehim u s cum iuribus, h o n o r i b u s , insigniis et privilegiis, q u i b u s aliae cathedrales iure vel legitima consuetudine g a u d e n t . M a n d a m u s praeterea ut ibidem Capitulum cathedrale c o n s t i t u a t u r cum iuribus et privilegiis, q u i b u s legitime cetera Capitula in Lusitania pollent, firma t a m e n electione Canonicorum et Dignitatum Capituli ad tramitem iuris c o m m u n i s . Quod, si in p r a e s e n s ob t e m p o r u m a d i u n c t a fieri non potest ut Canonicorum Capitulum constituatur, volumus ut, Apta Pii PP. XI 371 loco Canonicorum, dioecesani Consultores, iuxta canones q u a d r i n g e n tesimum vigesimum t e r t i u m et sequentes, eligantur. Verumtamen p r u dentiae et iudicio infradicendi Exsecutoris h a r u m Litterarum r e m i t t i m u s u t r u m in p r a e s e n t i a r u m magis expediat ad Capituli cathedralis constitutionem illico devenire, a u t ad dictorum Consultorum electionem. Decernimus insuper ut dos novae dioecesis c o n s t i t u a t u r ex redit i b u s Apostolicorum i n d u l t o r u m , q u a e veterem Cruciatae Bullam substit u u n t , emolumentis Curiae episcopalis et oblationibus a piis fidelibus sponte datis, in q u o r u m liberalitatem m u l t u m confidimus. P a r i t e r s t a t u i m u s ut, q u a m p r i m u m fieri poterit, S e m i n a r i u m dioecesanum, iuxta dispositiones Codicis et regulas a Sacra Congregatione de Seminariis s t a t u t a s erigatur, in quo sanctuarii administri institui ac excoli valeant: interea vero iis qui sacerdotium appetunt, meliori q u o fieri poterit modo provideat Ordinarius, eos nimirum mittens in alia proximiora Seminaria. D e m u m h a n c neo-institutam dioecesim suffraganeam constituimus archidioeceseos Bracharensis, et q u o u s q u e eadem dioecesis de proprio P a s t o r e provideatur eiusdem regimen venerabili fratri E m m a n u e l i Vieira de Mattos, h o d i e r n o Archiepiscopo Bracharensi, ut Administratori Apostolico, committimus, ipsi tribuentes facultates ac iura omnia, q u a e huic muneri congruunt. P r a e s e n t e s autem Litteras et in eis contenta q u a e c u m q u e , etiam ex eo quod quilibet q u o r u m interest vel s u a interesse p r a e s u m a n t , auditi n o n fuerint, ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, s u o s q u e plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab o m n i b u s ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a q u o q u a m quavis auctoritate, scienter, vel ignoranter contigerit attentari, irritum p r o r s u s et inane esse et fore volumus et decernimus. Hisce o m n i b u s ut s u p r a constitutis, ad eadem omnia exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem Achillem Locatelli, Archiepiscopum titularem Thessalonicensem, in Lusitania Apostolicum Nuntium, eidem conferentes necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, cum onere t a m e n ad Sacram Congregatio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 372 n e m Consistorialem mittendi infra sex menses, ab hisce Litteris datis computandos, a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. M a n d a m u s denique ut h a r u m Litterarum t r a n s u m p t i s , etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem p r o r s u s a d h i b e a t u r fides, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si exhibitae vel o s t e n s a e forent. Non ostantibus, q u a t e n u s opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Nemini ergo h a s Litteras Nostras dismembrationis, erectionis, e x e m ptionis, decreti, mandati, derogationis et voluntatis infringere, vel eis contraire liceat. Si quis, vero, temerario ausu, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac B e a t o r u m Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit i n c u r s u r u m . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die vigesima mensis aprilis, Pontificatus Nostri a n n o primo. •g C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. O. CARD. CAGIANO S. C. Consist. Secretarius. Iulius Raphael Loco Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXV, n. 29. S. B. E. Cancellarius. Gampori, Virili, Protonotarius Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Acta Pii PP. XI 373 LITTERAE APOSTOLICAE I DIVISO TERRITORIO VICARIATUS APOSTOLICI DE KIVU, ERIGUNTUR VICARIATUS DE RUANDA ET DE URUNDI IN AFRICA CENTRALI. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Exigit apostolicum m u n u s , q u o universi orbis christi fideles Nobis, divino consilio, commissi sunt, ut e o r u m saluti et profectui, q u a n t u m in Domino p o s s u m u s , consulamus. Hac quidem de causa, q u u m Moderator generalis Societatis Missionariorum Africae, q u o r u m curis vicariatus apostolicus de Kivu in Africa centrali concreditus est, enixis verbis a Nobis petierit, ut, pro benignitate Nostra, prospicientes christifidelium bono in illis regionibus longinquis, a t t e n t a territorii amplitudine nec n o n operariorum evangelicorum commoditate, e vicariatu ipso d u a s distinctas Missiones erigere dignemur, memorati Moderatoris generalis votis benigne o b s e c u n d a r e censemus. Qua re, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardin a l i b u s negotiis Sacrae Congregationi de P r o p a g a n d a Fide praepositis, haec q u a e infrascripta sunt s t a t u i m u s ac decernimus. Nimirum m o t u proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, p r a e s e n t i u m vi, ex territoriis, q u i b u s m o d o integre constat vicariatus Kivunensis, duos novos distinctos vicariatus efformamus, eisque n o m e n facimus de Ruanda et de Urundi a d u o b u s distinctis i n d i g e n a r u m regnis, q u a e vicariatum Kivunensem ad praesens constituunt; e o r u m d e m q u e vicariatuum c u r a m eidem Societati Missionariorum Africae committimus. Novi vero vicar i a t u s de R u a n d a lirnites a flumine Kagera ad orientem, a flumine Rusisi et lacu de Kivu ad occidentem definiantur, itemque ad meridiem et ad septentrionem a finibus, quibus m e m o r a t a indigenarum regna de R u a n d a et de U r u n d i inter se dividuntur. Vicariatus autem de U r u n d i constet territorio, quod reliquum superest antiqui vicariatus Kivunensis. Haec s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper existere et fore; s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive spectare p o t e r u n t , n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudi- 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c a n d u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s Apostolicis constitut i o n i b u s et ordinationibus, aliisque speciali et individua mentione dignis, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e , a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXV aprilis MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II SANCTUARIUM B. M. V. IN OPPIDO ASPRICOLLIS, ARCHIDIOECESIS MECHLINIENSI^, TITULO ET PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS AUGETUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — P e n e s oppiduium Aspricollis vulgo Scherpenheuvel, h a u d longe a civitate Lovaniensi, archidioecesis Mechliniensis intra fines, priscis a t e m p o r i b u s , uti fertur, vetus exstabat quercus cuius praefixa erat trunco devota Virginis Deiparae imago. A n n o s a m h a n c ad ilicem, n a r r a n t historici frequenti n u m e r o confluxisse fideles, ut opem praesentem implorarent Virginis, q u a e ex loco hoc mirandis aegrotorum sanationibus, aliisque charismatibus et prodigiis i n n u m e r i s , se vere a p u d Deum g r a t i a r u m o m n i u m sequestram ostendit. Quare prius a n g u s t u m sacellum inibi erectum est, dein, crescente per a n n o s peregrin a n t i u m n u m e r o etiam e dissitis regionibus, cura Archiducum Alberti et Isabellae, provinciarum foederatarum ß e l g i c a r u m g u b e r n a t o r u m , et catholicorum Hispaniarum R e g u m munificentia, vertente saeculo xvn, celeberrimum in honorem Virginis t h a u m a t u r g a e surrexit t e m p l u m , molis amplitudine n o n m i n u s q u a m mirificis operibus excellens, ubi vetus et miraculis inclytum Virginis simulacrum est' religiose asservatum. Hoc quidem simulacrum praedivite super altari publicae venerationi propositum, ab Archiepiscopo Mechliniensi postea Cardinali Dec h a m p s , nomine et auctoritate Praedecessoris Nostri rec. mem. Pii P P . IX, a n n o MDCCCLXXII solemni ritu a u r e o diademate r e d i m i t u m eftulsit. In h o c sanctuario, pretiosa quidem et copiosa sacra supellectili instructo, in p r a e s e n s p a r o c h u s et q u a t u o r capellani divino cultui assiduam operam n a v a n t , s a c r u m q u e ministerium actuose i m p l e n t ; f i d e l e s a u t e m n u m - Acta Pii PP. XI 375 q u a m intermisso studio t e m p l u m celebrant, et devotione, fide et gratiar u m actione ducti, t u r m a t i m ad Virginem concurrunt, etiam ut singularia illa privilegia et indulgentias a s s e q u a n t u r quibus idem s a n c t u a r i u m R o m a n i Pontifices praedecessores Nostri locupletarunt. Haec animo recolentes, benigne preces excipiendas esse censuimus q u a s nuper Nobis adhibuit dilectus filius Noster Desideratus S. R. E. Presbyter Cardinalis Mercier, ex dispensatione Apostolica Archiepiscopus Mechliniensium, qui supplicibus votis Nos deprecatus est, ut occasione auspicata q u i n q u a gesimi r e c u r r e n t i s anni a coronatione eiusdem Virginis simulacri, m e m o r a t u m s a n c t u a r i u m titulo et privilegiis Basilicae minoris cohonestare dignaremur. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus S a c r o r u m R i t u u m Congregationi praepositis, Apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , t e m p l u m Aspricollense intra fines archidioecesis Mechliniénsis, B e a t a e Mariae Virgini sacrum, ad t i t u l u m ac dignitatem Basilicae minoris evehimus cum o m n i b u s honorificentiis et privilegiis q u a e Basilicis h u i u s almae Urbis m i n o r i b u s de iure competunt. Haec concedimus, decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, vel pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari, sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus Apostolicis ordinationibus, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die II mensis maii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD E.MUM P. D. ANTONIUM TIT. SS. MARCELLINI ET PETRI S. R. E. PRESB. CARD. MENDES BELLO, PATRIARCHAM LISBONENSEM, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS LUSITANIAE: OFFICIOSIS LITTERIS RESPONDIT EX COMMUNI CONVENTU DATIS. Dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Non potuit Nobis n o n esse vehementer i u c u n d a significatio pietatis vestrae. Vix dum, miserentis Dei consilio, evecti s u m u s ad Beati P e t r i Cathedram, uti ad ceteros o m n e s catholici orbis Episcopos, ita ad vos mens provolavit N o s t r a ; sed afïïictae iam diu Ecclesiae vestrae res propius vos animo a d m o v e r u n t Nostro. Nunc patet primum ad vos os Nostrum et oblata occasione u t i m u r libentissime, ut gratulemur vobis pastoralem diligentiam, pietatem, fidem, et h o r t e m u r , si hortari necesse est, ad p a r e m t e m p o r i b u s vigilantiam et constantiam. U t i n a m cito dies illucescat, quo avitae religionis decus avitas in Lusit a n o populo i n s t a u r e t l a u d e s ! Quae Nobis t a m a m a n t e r ominamini, ea n i m i u m q u a n t u m c u p i m u s . Sed videtis t e m p o r a : videtis h o m i n u m ingenia ad invidiam proniora, q u a m ad aequitatem. Utcumque, despondere a n i m u m h a u d oportet, sed potius confirmare, erigere spe, excitare ad fructuosos labores. Eo u t i m u r duce qui, q u a n d o velit, imperat ventis et m a r i , et venti et m a r e obed i u n t Ei. De delatis officiis gratias vobis agimus ex animo, ac caelestium conciliatricem m u n e r u m Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem vobis o m n i b u s , dilecte fili Noster ac venerabiles fratres, clero ac populo unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxxi martii MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o p r i m o . PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 377 II AD E.MUM P. D. IOANNEM EPISCOPUM TUSCULANUM. S. R. E. CARD. CAGLIERO, SEXAGESIMUM SUI SACERDOTII NATALEM CELEBRATORUM. Diletto figlio Nostro, salute ed apostolica benedizione. — Se da tutti è salutata come u n a particolare grazia celeste quella di poter gustare dopo dieci lustri la ineffabile gioia delle primizie sacerdotali, q u a n t o maggiormente devono festeggiarsi coloro, ben pochi in vero, ai quali la misericordia divina concede di celebrare, dopo dodici lustri, le mistiche nozze con l'Agnello immacolato! Nessuna meraviglia p e r t a n t o Ci desta il vedere che da ogni parte ti giungono, diletto figlio Nostro, le più calde congratulazioni neh'auspicatissimo giorno in cui, per la terza volta novello Levita, rinnovi sull'ara santa il Sacrificio della Nuova Legge. Esultano teco, e ben a ragione, i numerosi figli della Pia Società Salesiana del Ven. Giovanni Bosco, della quale tu sei la gloria più bella n o n solo per lo splendore della sacra P o r p o r a , ma anche e s o p r a t t u t t o per d u e caratteristiche che in te particolarmente rifulgono: la costanza, con cui, in ogni tempo, luogo o vicissitudine, ti sei m a n t e n u t o fedele allo spirito ed alle direttive del grande F o n d a t o r e ; l'instancabile attività di missionario, che dalla Patagonia, primo campo del tuo zelo apostolico, si estese alle altre vaste regioni dell'America Meridionale e Centrale, suscitando con il plauso e con l'ammirazione generale, nobilissimi entusiasmi di s a n t a emulazione t r a i tuoi stessi confratelli. Per questa t u a infaticabile, e, per divina grazia, fruttuosissima operosità missionaria e civilizzatrice del nuovo mondo, Noi rileniamo di n o n a n d a r lungi dal vero giudicando fin d'ora che sull'orizzonte cristiano dell'età n o s t r a l'opera t u a brillerà di viva luce, accanto a quella di un altro n o n meno illustre missionario, apostolo delle lande africane, la cui u m i l t à francescana fu p u r essa m e r i t a m e n t e esaltata ai supremi fastigi della dignità cardinalizia. Più che legittimo e n a t u r a l e è lo spirituale conforto che ti deriva dall'odierno fausto avvenimento; giacche, d a n d o u n o s g u a r d o ai lungo percorso c a m m i n o , lo vedi rigoglioso di frutti di bene religioso e morale, tutto seminato di tesori di vita eterna. E poiché le gioie dei figli, n o n meno che i loro dolori, sono comuni al P a d r e , Noi b e n volentieri dividiamo teco la presente mistica letizia, e Ci congratuliamo che la t u a floridezza di salute dia adito alla più lusinghiera speranza c h e per molti a n n i a n c o r a avremo la consolazione 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di vedere messe a profitto della Chiesa le tue energie t u t t o r a vigorose ed il tuo inesauribile zelo. È questo il voto che facciamo di tutto cuore ; m e n t r e in unione a tutti i tuoi confratelli sparsi in ogni plaga del m o n d o teco Ci associamo a sciogliere a Dio l ' i n n o del più fervido ringraziamento. Intanto Ci è caro invocare su di te l ' a b b o n d a n z a dei celesti carismi, ed eguale preghiera facciamo b e n di cuore a Dio per il tuo a m a t o confratello e Nostro diletto figlio D. Giovanni Battista Francesia, di cui p u r e si o n o r a fin dagli inizi la g r a n d e famiglia salesiana, e al quale è stata riservata la bella sorte di dividere teco la letizia e gli ineffabili gaudi di un ugnale giubileo. In auspicio poi degli stessi divini carismi ed in contrassegno del Nostro particolare affetto, i m p a r t i a m o con t u t t a l'effusione dell'animo a te, diletto figlio Nostro, al tuo benemerito confratello Don Francesia, ai singoli figli e figlie della Pia Società Salesiana e, primo fra tutti, al novello R e t t o r Maggiore, l'apostolica benedizione. Dato in Roma, presso San Pietro, addì 14 giugno 1922. PIUS PP. XI 379 Suprema S. Congregatio S. Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPKEMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII I DECRETUM DAMNANTUR OPERA OMNIA SCRIPTORIS « ANATOLE FRANCE » Feria IV, die 31 maii 1922 In generali consessu S u p r e m a e S. Congregationis Sancti Officii, E m i ac R m i Dfii Cardinales in r e b u s fidei e t j n o r u m Inquisitores Generales, p r a e h a b i t o DD. Consultorum volo, d e c r e v e r u n t : « Opera omnia auctoris Anatole France, ad praescriptum Codicis I. C. can. 1399, 2°, 3°, 6°, 8°, 9°, p r o h i b e r i ipso iure, eaque in Indicem Librorum prohibitorum inser e n d a esse ». Insequenti vero feria v, die 1 iunii eiusdem anni, Sanctissimus D. N. P i u s divina providentia P a p a XI, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m ac R m o r u m P a t r u m resolut i o n e m approbavit, confirmavit et publici iuris fieri praecepit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sancti Officii, die 2 iunii 1922. s Aloisius Castellano, Supremae S. G. S. Off. Notarius. II DECRETUM INTIMATUR EXCOMMUNICATIO IN SACERDOTES ADHUC PARTICIPES DAMNATAE SOCIETATIS « IEDNOTA » ATQUE PROSCRIBITUR EIUSDEM NOMINIS COM- MENTARIUM PERIODICUM. Q u u m certis a u c t o r i b u s n o n sine gravi m o e r o r e S u p r e m a haec Sacra Congregatio Sancti Officii, fidei m o r u m q u e integritati t u t a n d a e p r a e p o sita, compererit praescriptiones contra schismaticam q u o r u m d a m e Tche- 380 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale coslovachia sacerdotum consociationem lednota q u a e appellatur, iam inde ab a n n o 1920 ab eius regionis Episcopis editas et a Sede Apostolica (videsis Acta Apost. Sedis, vol. XII, pag. 57, n. I et pag. 585, n. II) prob a t a s et confirmatas, in irritum cecidisse : ne in re tanti m o m e n t i suo m u n e r i suisque partibus deesse videatur, illa s u a edicta q u i b u s memor a t a m consociationem reprobavit ac dissolvi iussit, impensius renovare i t e r u m q u e confirmare cogitur, p r o u t praesenti decreto r e n o v a t iterumq u e confirmat. Sacerdotes igitur q u o t q u o t s u n t qui dissolutae consociationis quom o d o c u m q u e a d h u c sint participes, nisi intra quindecim dies ab h u i u s decreti promulgatione per Episcopos facienda c o m p u t a n d o s , a schismatico proposito resipiscentes, suorum Episcoporum ac Sedis Apostolicae m a n d a t i s plene atque absolute se subiecerint, excommunicationem Apostolicae Sedi reservatam ipso facto, a b s q u e alia declaratione, se incursuros èsse sciant ; q u a t u o r vero illi sacerdotes, qui consociationis eiusdem praesidium (quod vocant) constituunt, excommunicatione nominatim cum o m n i b u s iuris effectibus, novo decreto insuper se m u l c t a t u m iri. H a c ipsa occasione, periodicum c o m m e n t a r i u m , cui pariter titulus lednota, haec eadem S u p r e m a Sacra Congregatio omnino reprobat, d a m n a t ac proscribit, u n a q u e simul excommunicationem Sedi Apostolicae speciali modo reservatam, in can. 2318 § 1 s t a t u t a m , ad eiusdem commentarii editores, defendentes, legentes, ac r e t i n e n t e s , expresse extendit. Sacrorum e Tchecoslovachia Antistites curae sibi h a b e b u n t hoc decretum, Ssmi D. N. D. Pii Pp. XI auctoritate confirmatum, in sacerd o t u m ad quos spectat, fideliumque sibi subiectorum notitiam, ut efficacissime in Domino videbitur, sine m o r a ' p e r f e r r e ; et q u a m p r i m u m S a c r a m Congregationem de rei exitu certiorem facere. D a t u m Romae, ex aedibus Sancti Officii, die 14 iunii 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. O. S. Off. Notarius. S. Congregatio 381 Consistorialis SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I MARSICANAE ET SS.MAE TRINITATIS CAVENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS DECRETUM Quo magis expedite consulatur curae a n i m a r u m , R. P. Placidus Nicolini, Abbas O r d i n a r i u s Ssmae Trinitatis Cavensis, ab Apostolica Sede postulavit ut paroeciae loci Tramutola, in sua abbatia sitae, attrib u e r e t u r ea p a r s paroeciae loci Paterno, in dioecesi Marsicana, q u a e ad municipium civile T r a m u t o l e n s e pertinet. S s m u s D. N. P i u s P p . XI, preces benigne excipiens, de consulto E m o r u m P a t r u m S. C. Consistorialis, de Apostolicae potestatis plenitudine, ac suppleto q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, hoc Consistoriali decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae desuper expeditae fuerint, statuit ut praefata pars paroeciae loci Paterno, quae intra fines civiles municipii Tramútola continetur, cum o m n i b u s et singulis fidelibus ibi c o m m o r a n t i b u s , a dioecesi Marsicana separetur et abbatiae S s m a e Trinitatis Cavensi coniungatur et u n i a t u r ; ita ut ecclesiasticae iurisdictionis limites paroeciae loci Tramutola iidem sint et coincidant cum limitibus iurisdictionis civilis; proindeque iurisdictio parochi loci Tramutola extend a t u r ad totum territorium municipii loci Tramutola, et fines dioecesis Marsicanae et abbatiae Ssmae Trinitatis Cavensis ita pariter circumscrib a n t u r . P a r o c h u s a u t e m loci Tramutola persolvet parocho loci Paterno libellas quinquaginta, singulis a n n i s , d u r a n t e vita ac m u n e r e R. D. Raphaelis Petracca, praesentis paroeciae rectoris. Ad praemissa a u t e m exsecutioni m a n d a n d a , Sanctitas S u a d e p u t a t praefatum P. Abbatem, eidem tribuens necessarias et o p p o r t u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n s t i t u t u m ; facta eidem obligatione intra sex menses, a subsignata die c o m p u t a n d o s , ad h a n c S a c r a m Congregationem mittendi a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis non obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 29-maii 1922. 83 C. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. % S. Aloisius Sincero, Adsessor. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 382 II TOLETANA IN AMERIGA-GLEVELANDENSIS DE FINIUM COMMUTATIONE DECRETUM Cum R m u s Episcopus T o l e t a n u s in America, assentiente Episcopo Clevèlandensi, ab Apostolica Sede postulaverit, ut tres comitatus vulgo n u n c u p a t i Erie, Huron et Bichland ad dioecesim Clevelandensem pertinentes ab eadem dioecesi d i s m e m b r a r e n t u r et m e m o r a t a e dioecesi Toletanae u n i r e n t u r , SS. D. N. P i u s P P . XI, id in b o n u m incolarum illorum locorum cessurum cernens a t q u e attento favorabili voto R. P. D. Ioannis Ronzano, Archiepiscopi titularis Melitenensis et Delegati Apostolici; suppleto, q u a t e n u s opus sit, quorum intersit vel sua interesse p r a e s u m a n t , consensu, preces benigne excipiens, hoc Consistoriali decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae d e s u p e r expeditae fuerint, praefatos comitatus Erie, Huron et Bichland, cum o m n i b u s et singulis paroeciis et fidelibus ibi exsistentibus, a dioecesi Clevèlandensi separat et dioecesi Toletanae in America coniungit et unit. Ad haec exsecutioni m a n d a n d a Sanctitas Sua deputare dignata est l a u d a t u m R. P. D. Ioannem Bonzano, cui facultates o m n e s ad id necessarias et o p p o r t u n a s tribuit, etiam subdelegandi ad effectum de quo agit u r quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum : facto eidem onere mittendi intra sex menses ad h a n c S a c r a m Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime o b s t a n t i b u s . D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 12 iunii 1922. £g C. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. 383 S. Congregatio Consistorialis III AD EM.MOS ARCHIEPISCOPOS BOSTONENSEM ET PHILADELPHIENSEM ALIOSQUE REV.MOS ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ET ORDINARIOS IN FOEDERATIS STATIBUS AMERICAE: LITTERAE DE VISITATIONE APOSTOLICA MOX FUTURA. Cum S s m u s Dominus Noster Pius P p . XI his diebus decreverit ut visitatio apostolica fiat in dioecesibus et Ecclesiis S t a t u u m Foederator u m Americae, de m a n d a t o eiusdem Sanctitatis S u a e , pro meo m u n e r e , hoc propero o m n i b u s Ordinariis dictae regionis nunciare. Haec c u r a Sanctitatis Suae erga Americae Ecclesias a p p r i m e grata o m n i b u s evadere debet, eo quod ostendit q u a n t o studio et a m o r e S u m m u s Pontifex oculos intendat in h a n c catholicae Ecclesiae partem, q u a e adeo insignis est et in dies magis floret, ut idcirco maiore quotidie studio sit excol e n d a : sed vel magis grata erit cum ad hoc Visitatoris Apostolici m u n u s Sanctitas S u a elegerit S u u m Delegatum R. P. D. I o a n n e m Bonzano, Archiepiscopum Melitenensem, qui d i u t u r n a commoratione, rerum et p e r s o n a r u m cognitione, animi rectitudine et in h a n c rempublicam amore, n o t u s et a c c e p t u s p r a e alio quolibet c e n s e n d u s est. S u p e r v a c a n e u m itaque esse videtur ipsum singulis Ordinariis commendare, quo facilius et expeditius ministerium s u u m adimplere valeat. Omnia praeterea fausta ac felicia in Domino o m i n a t u s , impenso a n i m o adprecor ut in. n o v u m et insigne rei religiosae a u g m e n t u m haec visitatio cedat. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 iunii 1922. C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S . Aloisius Sincero, Adsessor. IV DE MUTATIONE T I T U L I A R C H I D I O E C E S E O S LI N AREN SIS Decreto Sacrae Congregationis Consistorialis, diei 9 iunii 1922, R. P. D. Ioanni de Iesu Herrero et P i n a facultas d a t a fuit a s s u m e n d i pro s u a archidioecesi, relicto titulo Linarensi, t i t u l u m Montereyensem, ab u r b e « Monterey », ubi sedes episcopalis s e m p e r fuit. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Y PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D n u s Noster P i u s Divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : 26 aprilis 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae Resainensi praefecit R. P. Vincentium H u a r t e S. I., Vicarium Apostolicum de Ngan-hoei. * 26 maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Leptimagnensi, R. D. Mon a l d u t i u m Leopardi, Cubicularium intimum Sanctitatis Suae de n u m e r o participantium, q u e m deputavit Auxiliarem R. P. D. Alfonsi Andreoli, Episcopi Recinetensis et L a u r e t a n i . * 7 iunii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Severi, R. D. O r o n t i u m L u c i a n u m D u r a n t e , Antistitem U r b a n u m , p a r o c h u m loci Melendugno, dioecesis Lyciensis. 9 iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Nebensi, R. D. I o a n n e m Rossi, Vicarium capitularem metropolitanae ecclesiae Mediolanensis, q u e m deputavit Auxiliarem R. P. D. Eugenii Tosi, Archiepiscopi electi eiusdem Mediolanensis ecclesiae. 12 iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cassiopensi, R. P. D. P r i m u m Bianchi, h a c t e n u s Episcopum Dyrrachiensem. 19 iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesaropolitanae, if. D. H e r m a n n u m I o s e p h u m Straeter, p a r o c h u m Sancti Iosephi in Grefeld, q u e m deputavit Auxiliarem E m i P. D. Caroli Iosephi Card. Schulte, Archiepiscopi Coloniensis. 23 iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Ptolomaidensi, R. D. Caesarem Orsenigo, Canonicum metropolitanae ecclesiae Mediolanensis, d e p u t a t u m I n t e r n u n t i u m Apostolicum in Hollandia. 26 iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae T a d a m a t e n s i , R. P. Firmin u m Guichard e Congregatione Spiritus Sancti, d e p u t a t u m Vicarium Apostolicum de Brazzaville. * Ita emendanda quae de utraque provisione prostant pag. 351 (356) et 352. S. Congregatio de Propaganda Fide 38& SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I IMMUTATUR NOMEN VICARIATUS APOSTOLICI CONGI GALLICI SUPERIORIS DECRETUM Cum Alexander Le Roy, Superior generalis Instituti a Spiritu Sancto, cuius curae vicariatus apostolicus Congi Gallici Superioris in Africa centrali commissus est, expostulasset ut n o m e n vicariatus praedicti ob geographicas rationes m u t a r e t u r , Emi h u i u s Sacri Consilii P a t r e s in plenario consessu diei 12 currentis mensis, petitioni de q u a s u p r a libenter a d n u e n t e s , s t a t u e r u n t vicariatum apostolicum Congi Gallici Superioris in posterum a p p e l l a n d u m esse de Brazzaville a civitate ubi Vicarius Apostolicus propriam sedem habet. - Q u a m quidem E m o r u m P a t r u m sententiam Ssmo D. N. Pio div. prov. P p . XI in audientia diei 12 eiusdem mensis et anni ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua benigne a d p r o b a r e r a t a m q u e habere dignata est, et praesens in re decretum confici iussit. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 14 iunii 1922. G. M. CARD. V. ROSSUM, Praefectus. L.&S. Pro R. P. D. Secretario Caesar Pecorari, Subsecretarius. II NOMINATIONES Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide datis respective decretis declaravit ad s u u m beneplacitum : 10 maii 1922. — Praefectum Apostolicum de Iringa in Africa Centrali, R. P. F r a n c i s c u m Cagherò, Sacerdotem Instituti a Consolata. 10 iunii. — Praefectum Apostolicum de Celle Orientali, R. P. Aemi lium Rolin, Ordinis P r a e d i c a t o r u m . 21 iunii. — Praefectum Apostolicum Districtus Centralis Promontorii Bonae Spei, R. P. D. Franciscum H e n n e m a n n , Episcopum tit. Coptitensem. — Praefectum Apostolicum Lacus Alberti in Africa Centrali, R. I o s e p h u m Matthijsen, e Societate Missionariorum Africae. A*BA, rol. XIV, n. 11. — 1-7-922. 2* P. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM I GRATIANOPOLITANA SEU PARISIENSIS BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI PETRI IULIANI EYMARD FUNDATORIS CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM A SANCTISSIMO Y SACRA- MENTO. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum ; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Apostolici h u i u s decreti, quo a p p r o b a n t u r et heroicae declarantur exercitae a venerabili Servo Dei P e t r o Iuliano E y m a r d virtutes, aecomm o d u m magis magisque cum peculiari Causae indole nexum et colligatum n u l l u m equidem fieri excogitarique poterat exordium, q u a m ea in memoriam revocando, et ferme veluti a n t e oculos p o n e n d o , q u a e heic a l m a in Urbe t a n t o cum avitae pietatis t a n t o q u e cum christianae professionis uberrimo fructu peracta n u p e r fuerunt vigesimi sexti Eucharistici coetus internationalis sollemnia, aere perennioribus consignanda m o n u m e n t i s , q u e m a d m o d u m cito probeque intelligit sibique s u a s u m habet, qui p a r u m p e r a t t e n d a t a n i m o q u e revolvat, quis praefatus fuerit venerabilis Dei F a m u l u s , q u a e q u e eiusdem eminuerit praecipua sanctit a t i s nota. R e m n a m q u e paullo altius repetenti aliquid occurrit, quod silentio h a u d est p r a e t e r e u n d u m , sedulo immo est p e r p e n d e n d u m , quippe q u o nobile continetur praesagium futurae sortis et muneris, quae, ut prov i s u m a Deo erat, venerabilem P e t r u m Iulianum E y m a r d m a n e b a n t . Sicut enim iudiciales e n a r r â n t tabulae, vel ante q u a m mortalem h a n c ille ingrederetur vitam, coniugibus E y m a r d eiusmodi facta fuerat praed i c t a ; videlicet iam prope eos suscepturos esse infantem, qui n e d u m genti suae singularem pareret gloriam, verum et, q u o d q u e longe m a i u s , religiosam conderet Familiam, q u a e Sanctissimi Sacramenti cultui p r o - ti. Congregatio Rituum 387 venendo et amplificando tota addicta foret planeque mancipata. H a n c a u t e m v a c u a m n e q u a q u a m exstitisse v a t i e i n a t i o n e m , q u i , a prima exorsi Servi Dei aetate, et per varia subinde eiusdem vitae stadia fuerant subsecuti, m i r u m in m o d u m c o m p r o b a r u n t eventus. I n d e propterea fit, ut cuncta, q u a e egit operatusque fuit venerabilis P e t r u s Iulianus, q u o a d inter h o m i n e s est di versatus, qui naviter studios e q u e collegerit complexusque cogitatione fuerit, facere hic procul dubio nequeat, q u i n agnoscat et fateatur, q u a e , velut missio q u a e d a m , a Deo credita sibi fuerat, e a m d e m , t a m q u a m vocationem suam, mirabili constantia et fidelitate venerabilem Dei F a m u l u m fuisse p e r s e c u t u m cumulateque adimplevisse. Sed, ceu cuique prudenti viro, aequo iustoque r e r u m aestimatori statim facilique negotio apparet, haec recensuisse idem profecto fuit a t q u e apta et idonea adinvenire, suppeditare et in medium proferre elementa, quibus optimo conficiatur iure, christianas a venerabili Servo Dei Petro Iuliano E y m a r d excultas virtutes g r a d u m illum, q u e m henricum appellant, fuisse a d e p t a s . Praeterea, quo praenobili huic Causae integer s u u s constaret honos, id m a x i m e curae fuit, ut q u a e motae ex adverso fuerant, eaedem penitus everterentur difficultates, illaque inter eas nominatim, quae peculiarem q u e m d a m respiciebat Servi Dei gestum, semel t a n t u m ab eo admissum, ideoque a communi, constanti et perpetuo ab ipsomet servata agendi ratione i n s u e t u m prorsus a t q u e alienum. Quapropter, tutissimis eisque notis satis satisque pervagatis adhibitis normis, quas hoc de loco comm u n i t e r t r a d u n t theologi; nec n o n cunctis bene perpensis pensitatisque facti circumstantiis, q u a n t u m v i s nihil a d m o d u m erui exinde posset, q u o d eam quovis modo infirmare s u o q u e e loco dimovere valeret - quae certo s t a t u t a solid eque firmata iam fuerat positiva, atque, hoc ipso, potior necessariam heroicarum virtutum demonstratione!», attamen, si, uti oportet, iuridicum inspiciatur et e x p e n d a t u r fundamentum, quo p r a e dicta s u p e r s t r u i t u r difficultas, difficultas ipsa, ubi consisteret, locum a m p l i u s n o n habet. Revera, q u u m u n i u s solummodo et incerti testis dictis t o t a innitatur, t a m q u a m iuridice p r o b a t a eadem nequit h a b e r i ; eaque idcirco, perinde atque n o n existeret, existimanda est iudicibus, quippe qui, nonnisi iuxta acta et p r o b a t a modo et forma a lege praescriptis, suum proferre debent iudicium. H u c igitur progressus q u u m sit sermo, promerita sibi laude solertes actuosique ornandi s u n t a c t o r e s ; optima n a m q u e in re suum illi locar u n t laborem, cum P a r e n t i s sui legiferi Beatificationis causam i m pigro erectoque animo a p u d Apostolicam Sedem p r o m o v e n d a m c u r a r u n t ; 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e a m q u e celeri potius s e c u n d o q u c cursu ad istam praecipuam, q u a e de heroicis virtutibus est, a d d u x e r i n t quaestionem, cuius cognitio, t r i b u s de more disceptationibus, s u u m sortita est exitum in Congregatione generali, quae, die decima sexta superioris mensis maii, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali Antonio Vico, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est d u b i u m : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Charitate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Petri Iuliani Eymard, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? T u m Reverendissimi Cardinales t u m P a t r e s Consultores proprias d i x e r u n t sententias, q u i b u s t a m e n laeto i n t e n t e q u e animo exceptis. Sanctissimus Dominus noster s u p r e m u m S u u m iudicium p r o r o g a n d u m duxit, ut c o m m u n i b u s fervidisque precibus, praesertim in proxime futuris Eucharisticis conventibus e proposito effundendis, divinae innotesceret significatio voluntatis. Q u u m q u e p o s t m o d u m m e n t e m S u a m patefacere statuisset, hodiernam selegit diem Dominicam Sanctissimae Trinitatis; eapropter, Sacris devotissime operatus, ad Vaticanas aedes arcessiri iussit Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, meque simul infrascripto Secretario, eisque a d s t a n t i b u s , solemniter p r o n u n t i a v i t : Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Petri Iuliani Eymard, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. Hoc a u t e m decretum publici iuris fieri, et in acta sacrorum rituum Congregationis referri m a n d a v i t tertio idus iunii, a n n o MCMXXII. A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L.JSS. Alexander Verde, Secretarius. S. Congregatio Rituum ^ 389 II VALENTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI MARIAE MICHAELAE A. SANCTISSIMO SACRAMENTO, FUNDATRICIS ANCILLARUM SANCTISSIMI SACRAMENTI ET CARITATIS. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur ? Vitae venerabilis Ancillae Dei Mariae Michaelae a Sanctissimo Sacramento d u a e s u n t partes, q u a r u m u n a m in saeculo illa t r a d u x i t ad septim u m ac trigesimum aetatis suae a n n u m ; alteram vero, uti F u n d a t r i x et s u p r e m a Antistita pii Instituti, cui S o r o r u m seu Ancillarum Sanctissimi Sacramenti et Caritatis i n d i t u m est nomen, ad obitum u s q u e exegit, q u a e q u e undeviginti a n n o r u m conclusa fuit spatio. Q u a e quidem binae vitae partes etsi p r i m a fronte et externo veluti ex cortice non p a r e s inter se, sed dissonae potius esse videantur, nihilominus, si, uti sapientem q u e m q u e nec temere iudicantem maxime decet virum, sedulo consideratoque inspiciantur et p e r p e n d a n t u r , mira exsurgit concordia, q u a efficitur, ut penitius inquirenti et pervestiganti arcta cognatione invicem c o n i u n c t a s eaedem se sistant, seque m u t u o q u o d a m et amico foedere sociatas probent. Quapropter, vel tunc, cum a m u n d a n i s illecebris n o n d u m se penitus s u b t r a x e r a t Dei F a m u l a , eisque a d h u c m a n e b a t implicita, quippe e nobilissimo et praedivite gentis suae statu copiose m a n a b a n t , ipsam Mariam Michaëlam g a u d e t a n i m u s suspicere a t q u e admirari n o n p a u c a et p r a e clara edentem generosae virtutis specimina, quae eo tanti pluris s u n t facienda, quo ad versantia magis et r e p u g n a n t i a p r o r s u s e r a n t adiuncta, q u i b u s in mediis eidem Ancillae Dei crebro nimis fermeque quotidie r e r s a r i obtigerat. Quod si u n a simul cum hisce eximiarum virtutum actibus i n t e r d u m accidat, eiusdem venerabilis Mariae Michaelae q u o s d a m 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale etiam a p p r e h e n d e r e in compositos irascentis animi m o t u s , exinde qui a u t u m a r e t statim ducere se posse c o n t r a F a m u l a e Dei sanctitatem argumenta, n o n mediocriter opinione s u a ille f a l l e r e t e . Siquidem ingressa q u u m fuerit venerabilis Maria Michaela christian a e perfectionis semitam, praefatae semitae s u p e r i u s descripta statione n e q u a q u a m s u b s t i t i t ; si substitisset enim, sacer hic Ordo vocatus fortasse n o n fuisset u m q u a m ad heroicas eiusdem discutiendas virtutes. Ast, cui m a t u r e a d m o d u m se commiserat, a n i m o s e prosecuta postmod u m est illa iter; in eoque quot q u a n t a e q u e factae ab ipsa fuerint ad e x t r e m a m u s q u e vitae lineam p r o g r e s s i o n e s ; eaeque q u a n t o in pretio m o d o essent h a b e n d a e , certo vereque addiscere in primis oportet ex d i u t u r n a illa, adsidua, strenua, i n t e r n a a t q u e e x t e r n a p u g n a , q u a e eidem s u b e u n d a fuit Dei Ancillae a t q u e perdiu fructuoseque sustinenda. Istiusmodi n a m q u e p u g n a eo asperior evasit in dies, quo difficilius et salebrosius sese p r a e b e b a t illud salutare adeo, a d e o q u e p r o v i d u m redemptionis opus, q u o d m u l t o r u m h o m i n u m a n i m u m viresque gerens, perficiendum suscepit, s u s c e p t u m q u e omnigena inter obstacula, contradidictiones a t q u e convicia alacriter invicteque ad o p t a t u m Ancilla Dei perduxit exitum. Ita, u t r a m q u e inter, superiorem n e m p e et alteram, q u a e subsecuta subinde fuerat, vitae periodum, qui exstitit foras egreditur nexus, fitque manifestus. Q u a n d o q u i d e m e celsissima, in q u a locata erat, sede, ultro libenterque descendens, cum ad misérrimas eas puellas venerabilis Maria Michaela m a t e r n a caritate accessit, ut e vitiorum coeno, q u o dilapsae fuerant, eriperet, a t q u e Deo civilique cultui restitueret, nedum pericula et insidias, q u i b u s passim obnoxiae illae fiebant, ipsamet, a d h u c in saeculo degens, pernoverat Dei F a m u l a , verum et secum q u o que attulerat q u a m n a t u r a sortita fuerat p r o m p t a m quidem et alacrem indolem, sed fervidam adeo, ut q u a n d o q u e discurreret ad i r a m ; eiusmodi videlicet indolem, q u a m conditi Sodalitii magnopere deposcebant initia. Itaque, q u u m , omnia fortiter et suaviter disponente divite semper in misericordia Deo, quo iugiter c o n s t a n t e r q u e spectaverat, ut vocanti Deo o b t e m p e r a r e ! s u a m q u e perficeret vocationem, eo fauste feliciterque advenerit venerabilis Dei Ancilla, duplicem illa a d e p t a esse dicenda est victoriam : u n a m scilicet, cum, cunctis devictis difficultatibus profligatisque impedimentis, benemerentissimam erexit Ancillarum Sanctissimi Sacramenti et Caritatis Sodalitatem, q u a e conspicuos n o n m i n u s q u a m u b e r e s suos pergit ferre et p e r e n n a r e fructus; alteram autem, ad b o n u m t r a h ë n d o et perducendo, q u a s nascendo n a t u r a l e s contraxerat p r o p e n - S. Congregatio Rituum 391 siones ita n e m p e ut, acri perpetuoque, quod Dei F a m u l a sibi indixerat, bello, eaedem n a t u r a l e s propensiones correctae- et e m e n d a t a e , mirabiliter conversae postea fuerint in praecipuas sui operis seu apostolatus dotes, aut, clarius, in a p t a atque idonea i n s t r u m e n t a . U t r a m q u e vero tertia mirifice adauxit cumulavitque victoria, q u a m in nobilissimae mortis genere, q u a sublata est, nacta fuit venerabilis Dei Ancilla: m a r t y r quippe occubuit caritatis. Quibus ex o m n i b u s illud c o m p r o b a t u r et patescit, in quo iectissim a e h u i u s Causae intimum situm est meritum ; Causaeque ipsius quantum insuper p o n d u s excrescat a t q u e m o m e n t u m e proxime celebratis Eucharisticis solemnibus, q u a e omnium a d h u c o b v e r s a n t u r oculis, per se ipsa efficacius loquitur et eloquentius clamat res, quin eam o p u s sit inconcinnis planeque i m p a r i b u s a d u m b r a r e verbis. Nil propterea m i r u m , si haec venerabilis F a m u l a e Dei Mariae Michaelae a Sanctissimo Sacramento Beatificationis causa a rec. me. Leone P a p a X I I I digna h a b i t a fuerit, q u a e sacrae r i t u u m Congregationi cognoscenda committeretur, e a d e m q u e , introducta q u u m fuerit, m i n o r i b u s interea superatis iudiciis, adeo progressa deinceps fuerit, ut, abhinc sexennium, super virtutibus heroicis instituere licuerit actionem, quae, ceu de more, in tribus agitata est Congregationibus; a n t e p r a e p a r a t o r i a n i m i r u m , p r a e p a r a t o r i a et generali, a n n o superiore, die vigesima sexta mensis aprilis, coram felicis recordationis Benedicto P a p a XV habita. Q u a m ob rem, cunctis, q u a e h u c u s q u e satis copioseque u t r i m q u e fuerant disceptata, fideliter religioseque resumptis, eisque per nova etiam studia auctis et illustratis, Sanctissimus Dominus noster P i u s P a p a XI c o m p e r t u m facere sibi valuit a t q u e e x p l o r a t u m , q u a e pro C a u s a definienda necessaria forent, cuncta praesto esse elementa. Verumtamen, q u u m t a m gravis momenti negotium in deliberatione versaretur, Beatissimus P a t e r diuturnis precibus sibi concedendum esse s p a t i u m est r a t u s , a n t e q u a m s u p r e m a m S u a m ederet sententiam. Q u u m q u e e a m d e m manifestam facere statuisset, h o d i e r n a m designavit diem Dominicam, q u a Sanctissimae Trinitatis percolitur Mysterium; ideoque piissime perlitato Eucharistico sacrificio, ad Vaticanas aedes arcessiri voluit Reverendissimum Cardinalem A n t o n i u m Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, c a u s a e q u e Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque a d s t a n t i b u s , solemniter edixit: Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; neo non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servae Dei Mariae Michaë- 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lae a Sanctissimo Sacramento, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. H o c decretum in vulgus edi, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis inseri iussit tertio idus iunii, a n n o MCMXXII. Ç{ ' A . CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. h. Cß S. Alexander Verde, Secretarius. III VENETIARUM TEMPLUM B. M. V. SALUTIFERAE DICATUM PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS CONDECORATUR. Exstat Venetiis illustris ecclesia p r o p r i a continentis Seminarii Patriarchalis, quae veluti u n u m ex praecipuis illius Civitatis m o n u m e n t i s se exhibet. Etenim antiquitate, amplitudine, s t r u c t u r a a t q u e artis operibus aliisque omne g e n u s o r n a m e n t i s ex fidelium liberalitate et pietate a d a u c t a excellit. Ex voto ac decreto celeberrimae reipublicae Venetae ob liberationem a peste a n n o MDCXXX g r a s s a n t e originem duxit eiusque primarius lapis rite benedictus i m p o s i t u s q u e fuit a n n o sequenti. Templum brevi temporis spatio i n c h o a t u m et a b s o l u t u m simulque expiatum et benedictum ad c u l t u m divinum d e d i c a t u r ; sed solemnis eius consecratio a n n o t a n t u m MDCLXXXVII peracta fuit in h o n o r e m Beatissimae Virginis Mariae cuius prodigiosa icon, q u a e o p u s est ex schola et a r t e graeca, a b insula Creta a n n o MDGLXXII a s p o r t a t a fuerat a b eximio ipsius reipublicae Duce Francisco Maurocenio. Nec solum incolae, sed et advenae et peregrini, sive singillatim sive t u r m a t i m illud t e m p l u m a d e u n t Beatissimae Virginis opem imploraturi e a m q u e devotissimi invocant a t q u e speciali titulo appellant Salutiferam seu Dominam salutis ad corporis animaeque salutem r e c u p e r a n d a m vel s e r v a n d a m . Hisce expositis et perpensis, R m u s D. i o a n n e s Canonicus Jeremich, Antistes U r b a n u s , ecclesiae Rector et Seminarii Moderator, c o m m u n i a cleri et populi Venetiarum ac P a t r i a r c h a t u s vota d e p r o m e n s , amplissimo q u o q u e Emi Cardinalis Petri Lafontaine P a t r i a r c h a e commendationis officio suffultus, S s m u m D. N. 393 S. Congregatio Rituum B e n e d i c t u m P a p a m XV humillimis precibus exoravit ut s u p r a d i c t a m ecclesiam Beatissimae Mariae Virginis Salutiferae n o m i n e dicatam ad t i t u l u m et dignitatem Basilicae minoris evehere dignaretur. Sanctitas porro S u a preces ab infrascripto Cardinali Sacrae R i t u u m Congregationi Praefecto relatas p e r a m a n t e r excipiens, p r a e l a u d a t a m ecclesiam titulo et dignitate Basilicae minoris, cum privilegiis et honorificentiis q u a e minoribus h u i u s almae Urbis Basilicis competunt, benigne condecoravit. Indulsit q u o q u e eadem Sanctitas Sua, ex speciali gratia, ut p r a e s e n s decretum vim ac r o b u r h a b e a t perinde ac si super h u i u s m o d i Basilicae minoris privilegio Litterae Apostolicae in forma Brevis expeditae fuerint. Contrariis n o n o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e . Die 23 decembris 1921. )$( A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. d. Praefectus. L. $ S. Alexander Verde, Secretarius. IV DUBIUM CIRCA MISSAS .C B REQUIE IN TRANSLATIONE CADAVERIS OLIM H.UMATÍ E x p o s t u l a t u m est a Sacrorum Rituum Congregatione: « Utrum Missa de Requie, q u a e celebratur in translatione cadaveris « iam h u m a t i in-definitivam sepulturam, g a u d e a t privilegiis Missae exse« quialis ut in die obitus seu depositionis, quamvis exsequiale funus pera« ctum fuerit occasione praecedentis sepulturae ». Sacra porro R i t u u m Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, r e s p o n d e n d u m censuit: Negative, sed ad casum p r o p o s i t u m eadem Sacra Congregatio extendit privilegia contenta in novis Rubricis Missalis tit. III, de Missis defunctorum, n. 6. Atque ita rescripsit, declaravit et indulsit. Die 16 iunii 1922., )$( A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA DUBIUM CIRCA INDULGENTIAS APOSTOLICAS, EAS NEMPE QUAS DIE 17 FEBRUARII 1922 SS.MUS D. N. PIUS PP. XI LARGIRI DIGNATUS EST. In canone 933 praescribitur u n o e o d e m q u e opere, cui ex variis titulis Indulgentiae a d n e x a e sint, n o n posse p l u r e s acquiri Indulgentias, « nisi aliud expresse c a u t u m fuerit ». Cum a u t e m Indulgentiis Apostolicis a Ssnio D. N. Pio P p . XI die 17 februarii 1922 benigne impertitis praem i t t a n t u r q u a e d a m monita, q u i b u s s u b n. 4° edicitur, ex expressa declaratione eiusdem Ssmi Domini nostri, per Apostolicarum I n d u l g e n t i a r u m concessionem n u l l a t e n u s derogari Indulgentiis a S u m m i s Pontificibus iam alias concessis pro precibus, piis exercitiis vel operibus ibi recensitis; humillime quaeritur u t r u m per h u i u s m o d i declarationem reipsa c a u t u m sit, ad n o r m a m postremi incisi citati canonis 933, ut u n o eodemque ex operibus in elencho Indulgentiarum Apostolicarum recensitis plures Indulgentiae respective acquiri p o s s i n t ? S. Poenitentiaria Apostolica ad p r o p o s i t u m dubium, die 9 maii 1922, r e s p o n d e n d u m censuit: Affirmative, facto verbo cum Sanctissimo. Quod r e s p o n s u m , ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore in audientia diei 2 iunii praedicti anni, Ssmo D. N. Pio P p . XI relatum, eadem Sanctitas Sua benigne confirmavit, ac publici iuris fieri iussit. D a t u m R o m a e , in Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 14 iunii, a n n o 1922. O. CARD. GIORGI, Poenit. Maior. L. © S. S. Fagiolo, S. P. Secretarius. S. Romana Rota 395 SACKA ROMANA ROTA I TARENTIN. IURIUM Sede Apostolica vacante per obitum sa. me. Benedicti PP. XV, die 3 februarii 1922, BR. PP. DD Franciscus Porrillo, P o n e n s , Franciscus Solieri et Iosephus Florczak, Auditores de turno, in causa Taren tin. I u r i u m - inter Archiconfraternitatem, vulgo nuncupatam « Immacolata degli Artieri », loci Martina Franca, appellantem, repraesentatam per legitimum procuratorem R. D. Victorium Pozzani, advocatum, et Confraternitatem Nativitatis et septem Dolorum B. M. V. eiusdem loci, appellatam, repraesentatam per legitimum procuratorem D. Angelum D'Alessandri, advocatum, interveniente et disceptante in causa Rmo Promotore iustitiae H. S. T., sequentem definitivam tulerunt sententiam. Laudabilem u s u m religiose servant Confraternitates loci « M a r t i n a F r a n c a », archidioecesis Tarentin., visitandi processionaliter S s m u m Eucharistiae S a c r a m e n t u m in u r n a r e p o s i t a m ad m o d u m sepulcri, Feria V in Coena Domini et Feria VI in Parasceve. Ex inducto more, h u c u s q u e servato, Confraternitas sub titulo Nativitatis et septem Dolor u m B. M. V. visitationem processionaliter peragit sub v e s p e r a m Feriae V, d u m aliae septem Confraternitates idem pium explent exercitium s u m m o m a n e insequentis Feriae VI. Usu, d u r a n t e superiore bello, intermisso ex civili vetito, ac iterum, restitutis r e b u s , r e s u m p t o , Archiconfraternitas s u b titulo « Immacolata degli Artieri » a n n o 1919 licentiam a Curia flagitavit visitationem ad F e r i a m V transferendi ; q u o d vix rescivit altera Confraternitas, m o r d i c u s restitit q u o m i n u s a d m o t a e preces, favorabili voto Commissionis liturgicae iam com munitae, exaudirentur, asserens sibi uni ius esse talem visitationem processionaliter ducendi praefata F e r i a V; imo libello dato petiit, quod, per Curiae decretum, tale exclusivum ius, ab immemorabili exercitum, firmare tur 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Archiconfraternitas in ius vocata, actricis intentioni hisce in terminis sese opposuit: « per giudicare con equanimità la d o m a n d a sotto« messa da questa Arciconfraternita all'approvazione dell'autorità eccle« siastica, basta rilevare che, m e n t r e la Congrega Natività è sette Dolori « insiste nel voler p e r p e t u a r e la tradizione della s u a processione, che « esce nelle ore vespertine e che si ritira nelle ore alte della notte, la « n o s t r a Arciconfraternita invece domanda di uscire in processione nelle «. ore antimeridiane del Giovedì Santo e di ritirarsi prima che esca la «processione della Congrega opponente. Si vede chiaro che la d o m a n d a « dell'Arciconfraternita è altamente informata al rispetto dell'ordine e « del diritto, sema contrasto col diritto altrui ». Lite inter partes contestata, tria dubia Iudicis cognitioni fuerunt submissa ad ipsam litem e x h a u r i e n d a m ac decernendam, n e m p e : « 1) Se « la consuetudine v a n t a t a dalla Congrega " Natività e sette Dolori „ « debba dirsi immemorabile, ovvero rimonti ad un'epoca relativamente « r e c e n t e e p r o p r i a m e n t e al 1865. - 2) Se la detta Congrega con « aver fatto essa sola la processione dei Giovedì Santo, senza contese stazione fino al 1919, ha p o t u t o prescrivere contro il diritto delle altre « Confraternite del luogo di fare la stessa processione nello stesso « g i o r n o . - 3) Se l'Arciconfraternita " Immacolata degli A r t i e r i , , possa « v a n t a r e il privilegio di fare la stessa processione nello stesso giorno « in forza di un Breve Apostolico del 25 maggio 1819 ». Quibus dubiis Curiae Officialis, sententia 27 februarii 1921, respondit: Ad l affirmative ad primam partem, negative ad s e c u n d a m ; ad 2 affirmative, et ad 3 negative; atque in sequelam datae responsionis decrevit: « è da «accogliersi in t u t t a la s u a integrità la istanza p r e s e n t a t a da p a r t e « della Congrega Natività e sette Dolori di Maria Ssma il 28 dicem« bre 1919, e però è da riconoscere e riconfermare alla medesima Con« grega il diritto di fare essa soia, fra tutte le Confraternite ed Arci« confraternite del luogo, la processione per la visita ai santi Sepolcri « nel giorno di Giovedì Santo, riconoscendole tale diritto come suo pri« vilegio ». u m u m u m Ab h a c sententia vieta Archiconfraternitas Rotale Auditorium tempore utili appellavit, et p a r t i u m procuratores binas dubiorum formulas pro controversi iuris solutione iudicio Nostro subiecerunt, n e m p e : « I. An constet de iure exclusivo Confraternitatis vulgo n u n c u p a t a e « ". Natività e sette Dolori di Maria Ssma „ loci Martina Franca, pro« cessionaliter visitandi Ssmum Eucharistiae S a c r a m e n t u m in u r n a repo« situm (vulgo Sacri Sepolcri) Feria V Maioris H e b d o m a d a e , in casu. « Et q u a t e n u s negative. II. An constet de iure Archiconfraternitatis, S. Romana Mota mi « vulgo n u n c u p a t a e " I m m a c o l a t a degli Artieri » eiusdem loci, eandem « visitationem processionaliter peragendi, in casu »". Cum vero D. P o n e n t i visum fuerit, per assertum privativum ius ex Confraternitatis p a r t e , et ab appellata sententia recognitum, Ordinarii T a r e n t i n i i u r a p e s s u m d a r i posse, ipsumque ordinem publicum forte in discrimen v e r s a r i , interventum in causa P r o m o t o r i s Iustitiae h u i u s S. T. decrevit, et successive, editas ab eo animadversiones, u n a cum p a t r o n o r u m allegationibus, R. P. D. Archiepiscopo communicari mandavit, facta eidem facultate alias addendi, pro sui iuris tuitione, rationes. Atque responsione accepta die 25 iunii superioris anni, q u a declaravit sibi nihil adiiciendum superesse doctis animadversionibus Promotoris Iustitiae, ad ulteriora progressum est. In iure. - « Nomine sacrarum processionum significantur sollemnes supplicationes, q u a e a populo fideli, duce clero, fiunt, eundo ordinatim de loco sacro ad locum sacrum, ad excitandam fidelium pietatem, ad com m e m o r a n d a Dei beneficia, eique gratias agendas, ad divinum auxilium i m p l o r a n d u m » (can. 1290 § 1, Cod. iur. can.). Haec definitio processiones publicas pressius respicit: h a b e n t u r autem et privatae seu particulares, q u a e vel « f i u n t inter privatas aedes, p u t a monasteriorum et parochiae, vel a privatis personis coetum universalem ecclesiae non convocando » (Ferraris, v. Processio, append. n. 3). Particularibus processionibus accensentur, q u a e a clero et fidelibus uni particulari ecclesiae adscriptis, vel a Regularibus aut Confraternitatibus per vias ducunt u r (Wernz, t. 3, n u m . 565, II, V); at q u a e c u m q u e ipsae sint, publicae n e m p e vel privatae a u t particulares ( d u m m o d o de iis n o n agatur, q u a e i n t r a ecclesiae vel monasterii cancellos perficiuntur), Episcopi loci iudicio, privative quoad omnes, subiectae m a n e n t circa e a r u m permissionem, abolitionem et translationem, consuetudine vel praescriptione etiam immemorabili n o n obstante, p r o u t pluries SS. R R . Congregationes, praesertim R i t u u m , decrevere. Processiones q u a e i n v e n i u n t u r legitime introductae, nova n o n indigent, de iuris rigore, Episcopi licentia singulis vicibus flagitanda, ;mo ecclesiarum Rectores easdem omittere vel transferre nequeunt, inaudito et contradicente Episcopo (can. 1294 § 1). At si alicubi consuetudo vigeat, singulis vicibus licentiam petendi, u t p o t e iuri et disciplinae favorabilis, m a n u t e n e n d a est. Potest nihilominus Episcopus, particulares praesertim processiones, legitime licet introductas, ex causa prohibere « si fuerit r e p e r t u m expedire, ut p r o h i b e a n t u r » (S. R. C. in Elboren., 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale uni ad 2 , die 14 ianuarii 1617), integro t a m e n recursu, ad licentiam supplendam, penes S S . Congregationes. Ad Confraternitates quod attinet, nullo p r o h i b e n t u r iure, q u o m i n u s processiones intra a m b i t u m propriae ecclesiae perficere, iuxta cuiusque s t a t u t u m , valeant, vel consuetas, legitime introductas, per vias d u c e r e ; at iure ipsae n o n p o t i u n t u r processiones novas inducendi, sine Episcopi loci licentia. In decreto generali Urbis d orbis, 10 dec. 1703, ad d u b i u m sub n. 22: « A n eaedem processiones (iuxta cuiusque Confraternitatis s t a t u t u m ) fieri possint extra ambitum ecclesiarum absque licentia illor u m p a r o c h o r u m , per q u o r u m territorium t r a n s e u n d u m e s t » , S. R. C. r e s p o n d i t : negative, nisi adesset licentia Episcopi. Et can. 1294 § 1, God. praescribit: « P a r o c h u s vel quivis alius nequit processiones novas inducere, vel consuetas transferre vel abolere, sine Ordinarii loci licentia ». A b s o n u m exinde est de iure Confraternitatum loqui in subiecta materia. A liturgicis legibus n o n i m p r o b a t u r , q u o m i n u s d u a e vel plures processiones eadem die h a b e a n t u r , d u m m o d o diverso tempore, p r o u t Innocentius XI disposuit in causa vertente inter F r a t r e s Ordinis Minorum et P P . Praedicatores in Indiis, circa supplicationem Ssmi Corporis Christi in Dominica infra Octavam eiusdem h a b e n d a m , decernens ab u t r i s q u e e a d e m m a n e haberi posse, d u m m o d o distinctis horis ab Episcopo praescribendis (Constit. Sua Nobis, a. 1696). Et in e u n d e m s e n s u m decisum fuisse etiam a S. C. E E . et RR., testatur F e r r a r i s , 1. c, n. 30. Id a u t e m caute n o t a n d u m , quod ii qui in quasi-possessione sunt aliquam processionem faciendi, ius h a b e n t ne ab aliis turbentur ; et cum iuris exercitium hac in re nonnisi concipiatur p r a e e u n t e Episcopi licentia, hic n o n potest e a m d e m aliis largiri in possidentium praeiudicium (nisi prohibitio pro his ex causa praecesserit); u n d e inter d u o s aeque gratificatos Episcopi licentia, ille praeferendus, qui in quasi-possessione versatur, vel antiquior existit. At cautius a d h u c m o n e n d u m , quod -iurbatio sensu iuridico est accipienda, q u a t e n u s iuris possessi exercitium praepediat, vel eidem molestias inferat, non autem sensu morali, ex animi passione orta, a e m u l u m aemulosve videndo eamdem processionem eadem die celebrantes. T a n d e m a n i m a d v e r t e n d u m , quod m a n u tentio turbato in s u a quasi-possessione concedenda, tantummodo ad limites possessionis, et ad statum in quo quis reperitur tempore motae litis coarctanda est, p r o u t pluries decrevit R o t a (Dec. 704, n. 4, p. 1; Dec. 16, n. 13, p. 6; Dec. 97, n. 9 et 20; Dec. 76, n. 1, p. 5, Bec): cohaerenter principio, q u o d praescriptionis materiam moderatur, tantum praescriptum, quantum possessum, ita ut praescriptio commensuretur cum S. Romana Rota 399 ipsa possessione (ibi, Dec. 484, n. 3, p. 1; Dec. 502, n. 6, p. 4, t. 1; Dec. 2 1 , n. 16, p . 14). In facto. - Visitatio, q u a m sodales Confraternitatis B. M. V. sub titulo « Natività e sette Dolori », processionaliter d u c u n t S s m u m Eucharistiae S a c r a m e n t u m adoraturi Feria V Maioris H e b d o m a d a e , indolem praesefert particularis potius processionis, quam merae peregrinationis. I p s a enim, p r a e e u n t e Cappellano, de loco sacro ad sacrum initium ducit et fertur, s t a t u a B. M. V. Perdolentis circumdata; ad excitandam confratrum pietatem indicitur, et ad publicum cultum exercendum praecipue intenditur. Nec alius indolis est ea, q u a m de Ordinarii licentia perficere intendit Archiconfraternitas « I m m a c o l a t a degli Artieri », p r o u t ex ipsius patroni scriptis didicimus: « Confraternitas intendit more « solito visitare sepulcra, scilicet... confratribus binis et processionaliter « incedentibus, suis indutis saccis ac sodalitii insignia gerentibus, oran« tibus et p s a l m o d i a n t i b u s , p r a e e u n t e altero e cappellanis, in m a n i b u s « poenitentiae crucem gestante, et in extremo loco sequente Virginis « Perdolentis simulacro ». Hisce visitationibus igitur, a b u s i b u s forte irreptis expurgatis (can. 1295), iuris n o r m a e superius traditae applicandae sunt, a q u i b u s coeteroquin deflectendum n o n esset, etsi piis peregrinationibus vel publicis pietatis exercitiis eas accensere p l a c e r e t Siquidem politia, ut aiunt, in ordine et cultu publico tuendo ac moder a n d o , ad u n u m Episcopum in sua dioecesi spectat, et q u a m v i s Confraternitates hoc nomine appellentur, quia in incrementum q u o q u e publici cultus erectae s u n t (can. 707 § 2), n e q u e u n t t a m e n extra prop r i a m ecclesiam h u n c pro arbitrio exercere, nec collegialiter cum propriis insigniis et s u b proprio vexillo paroeciam vel u r b e m circumire, sine speciali Episcopi licentia. Verum Confraternitas « Natività e sette Dolori », ex facto quod h u c u s q u e ipsa u n a talem visitationem perfecerit praefata Feria V, exclusivum ius c o m p a r a s s e praetendit pro integra die, et ex u s u immemorabili, quem p r o b a n d u m assumpsit, putavit et p u t a t aliarum Confratern i t a t u m i u s praescripsisse; quod appellata sententia plene concessit. At id sustineri n o n potest. Et r e v e r a ; qui asserit sibi privative vel exclusive ius esse processionem aliquam ducendi, duo simul affirmat d u o q u e consequenter prob a n d a a s s u m i t : ius nempe faciendi, et ius prohibendi ne alii idipsum faciant. Q u a n d i u privativum ius privilegio continetur, h a u d difficile est ex concessionis terminis eius indolem metiri; at si, in eius defectu, possessio immemorabilis adducitur, t a n q u a m privilegii probatio p r a e - 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suniptiva, satis n o n est u n a possessio iuris faciendi processionem, sed praecise exigitur iuris prohibendi possessio, q u a privativum ius in sua speeie conficitur. Quo posito principio, s u p e r v a c a n e a resultat appellatae sententiae a r g u m e n t a t i o , coeteroquin docta, corriváta ex incontroversa possessione iuris faciendi processionem unice ex p a r t e Confraternitatis « N a t i v i t à e sette Dolori », Feria V in Coena Domini, et fallax inde d e p r o m p t a conclusio circa ius exclusivum vel privativum eidem comp e t e n s ; possessio enim iuris prohibendi, factis positivis, n o n negativis conficitur, et q u o d ceterae Confraternitates e a n d e m processionem h u c usque n o n fecerint, prohibitione evenisse ex Confraternitatis parte aliarumque s e q u u t a acquiescentia, nec ostensum^ nec ostendi tentat u m est. His a d d a t u r quod, cum Confraternitates iure n o n p o t i a n t u r processiones novas inducendi, et praescriptio non concipiatur, quo i u r a aliena usucapienda d e s i d e r a n t u r , desidia vel acquiescentia ex e a r u m p a r t e ipsis nocere n o n p o t e s t : non entis nullae sunt qualitates vel proprietates: exinde p r a e t e n s u m ius exclusivum, q u a t e n u s existeret, in p r a e iudicium iurium Episcopi unice in t h e m a t e retorqueretùr, cui privative revera spectat h a n c m a t e r i a m indulgere et m o d e r a r i . H a e c iura, vero, praescriptioni vel immemorabili obnoxia esse n o n posse, ipsi contendentes cum appellato iudice pacifice concedunt. Cohaerenter his traditis principiis, inutile d u x i m u s petitioni Confraternitatis adstipulari circa p r o b a t i o n e m in forma iuris assertae immemorabilis, e a m q u e reiecimus incidentali sententia diei 10 decembris superioris a n n i ; posita enim inefficacia possessionis, u t u t i m m e m o r a bilis, ad fines praesentis iudicii, frustra p r o b a b a t u r , q u o d p r o b a t u m n o n relevabat. Ad r e m Card. De Luca s u p e r q u a e s t i o n e pro veritate consultus : an c o m m u n i t a s prohibere possit Domino loci, seu Baroni, n o v u m hospitium, ex eo q u o d ipsa solum de praeterito illud h a b u e r i t : « respondi, ita ille, quod in hoc statu, et donec ex parte dictae C o m m u n i tatis fieret formalis probatio ad h u i u s iuris privativi praescriptionem necessaria, et q u a m ex facti circumstantiis r e p u t a b a m moraliter impossibilem, improbabilis erat eius oppositio. ... Neque obstare dixi longam observantiam retroacti temporis, q u o n i a m cum hoc ius prohibendi dicat u r de Regalibus, a t q u e ob expressam iuris resistentiam non competens recognoscendus Superiorem, nisi vel ex privilegio Principis vel ex legitima praescriptione, privilegium vero n o n adesset, ideo ut praescriptio s u f f r a g a n t u r , d u m a g e b a t u r de iure corporali et facultativo, qualisqualis illa requireretur et sufficeret, dari n o n potest nisi concurrentibus prohibitione et subsequuta acquiescentia per t e m p u s congruum, quae stant S. Romana Rota 401 loco possessionis ad praescriptionem o m n i n o necessariae. U n d e propterea neglexi a s s u m e r e inspectionem s u p e r qualitate praescriptionis ad id necessariae, an scilicet esse deberet immemorabilis, ut u n a est opinio, vel sufficeret tricenària seu q u a d r a g e n a r i a iuxta alteram, q u o n i a m qualisqualis opinio teneretur, effectus erat idem, dum ex cessante dicto necessario requisito, cessare dicebatur eius initium sive ingressus, sine quo inanis labor est disputare de progressu » (de Regal., Disc. 143). Ambigendum n o n est, Confraternitatem « Natività e sette Dolori », ex quasi-possessione q u a m habet, ducendi processionaliter visitationem Feria V Maioris h e b d o m a d a e , ius sibi comparasse a d v e r s u s perturbatores ut in s u a possessione m a n u t e n e a t u r : at cum h u i u s m o d i ius possessi temporis limites praetergredi nequeat, coarctatum esse debet vespertinis horis praedictae Feriae, in q u i b u s consuevit visitationem peragere. Ultra id, nihil aliud, quaesito iure, p r a e t e n d e r e potest. Vicissim, ex iuris principiis, suo loco expensis, liquido descendit, n o n posse Archiconfraternitatem « I m m a c o l a t a degli Artieri » praetendere, quod ipsi facultas fiat controversam visitationem instituendi h o r i s antemeridianis praedictae Feriae. Ex facto enim quod exclusivum ius Confraternitati Nativitatis et septem Dolorum recognitum n o n fuit, h a u d sequitur posse ipsam, iure q u o d a m nativo, talem visitationem peragere vel transferre ad e a n d e m Feriam, p r o u t ex altero dubio p r o posito, in quo de iure sibi competente disputationem assumpsit, non dubie coniicitur. Minus recta, consequenter, h a b e n d a sunt, q u a e ad rem scribit eius p a t r o n u s : « meminerit Ordinarius, quod h u i u s m o d i reli« gionis exercitia profluunt n o n ab ipsius concessione, sed d e p e n d e n t «a libera voluntate Congregationum, q u a e pro lubitu facere vel omit« tere p o s s u n t ». Cum ad u n u m loci Episcopum iure spectet licentiam concedere, sive pro n o v a i n d u c e n d a a q u o q u a m processione, sive pro ea ad alium diem transferenda, ipse u n u s concessionis iudex est, qui, o m n i b u s rimatis casus adiunctis, quid a g e n d u m sit, decernit. Visitationes processionaliter ductae, de q u i b u s in t h e m a t e , a b u s i b u s q u i b u s forte scatent e x p u r g a t a e , p l u r i m u m certe conferunt ad cultus publici increment u m , eo potissimum die, quo memoria recolitur institutionis S a c r a m e n t i salutis, et quo Christus D o m i n u s maximis opprobriis a Iudaeis satur a t u s est. At circumstantiae etiam p e r p e n d e n d a e s u n t p e r s o n a r u m et locorum, ut videatur an revera inducenda novitas ad cultus increment u m conferre possit, anve consultius sit quieta n o n movere ad scandala vel m a i o r a mala v i t a n d a : q u a e omnia cum loci Episcopo perspecta esse debeant, eius iudicio credita manent. ACTA. vol. X I V , n. 1 1 . — 1-7-922. 29 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nec d e m u m asserto iuri Archiconfraternitatis suffragari potest Breve S. P. Pii VII diei 15 maii 1819, q u o indulgentiae illius sodalibus largiantur, processionaliter visitantibus SS. Eucharistiae S a c r a m e n t u m in u r n a repositum Feria V Maioris h e b d o m a d a e et Feria VI in Parasceve^ Nihil enim ibi de p r a e t e n s o iure vel privilegio cavetur, sed n u d u m factum in eo enunciatur, quod concessionis i n d u l g e n t i a r u m fundamento esse debebat, p r o p o s i t u m n e m p e ipsius Archiconfraternitatis visitandi processionaliter etc. de licentia Episcopi. Breve igitur indulgentias largitur servatis de iure servandis, q u a e in eo n o n supplentur, sed integra q u i b u s spectant s e r v a n t u r . Imo factum q u o d Breve per integrum saeculum exsecutioni m a n d a t u m n o n fuit, indicium n o n aspernabile suppeditat ad a r g u e n d u m , loci Ordinarium p r u d e n s n o n existimasse sodalibus licentiam pro visitatione per m o d u m processionis c o n c e d e r e , eosque e contra contentos retinuisse, si bini et bini, ad invicem separati et a b s q u e cruce erecta incederent, ecclesiasque visitarent. Id eruitur ex precibus ab Archiconfraternitate admotis S. C. Ind. et Reliq. an. 1865, ut indulgentias a Pio VII concessas lucraretur, licet n o n processionaliter SS. S a c r a m e n t u m in u r n a repositum visitaret; « nel 1819 p e r « lucrare maggiormente le Indulgenze, o t t e n n e r o dalla sa. me. di Pio VII « di poter esercitare il pellegrinaggio, visitando i Santi Sepolcri pro« cessionaliter et de licentia Episcopi. F u r o n o infatti autorizzati al desi« derato pellegrinaggio dal Vescovo, il quale prescrisse loro di eseguire « tali processioni a due a due, e a certa distanza, vestendo le proprie « insegne, senza inalberare la croce... Avendo però ora avvertito che « n o n accedendo alla visita s u e s p r e s s a processionalmente, n o n lucrano « le concesse Indulgenze, i Confratelli del s u d d e t t o Pio Sodalizio sup« plichevoli implorano u m i l m e n t e , che p o s s a n o usufruire delle I n d u l « genze loro concedute, benché n o n si rechino all'adorazione del S. Se« polcro processionaliter, ma a due a d u e nel m o d o sopra descritto ». Quibus precibus S. C. ex audientia SSmi diei 4 augusti 1865 benigne annuit, p e t i t a m q u e concessionem arbitrio et conscientiae Ordinarii Tarentin. commisit, qui vice s u a sic rescriptum est e x e q u u t u s : « Sodass les Virginis I m m a c u l a t a e Martinae civitatis g a u d e a n t de Indulgentiis « concessis in a n n o 1819 a P a p a Pio VII, q u a m v i s bini et n o n proces« sionaliter se conferant in Feria V et VI Maioris h e b d o m a d a e ad visi« t a n d a s ecclesias, quo a s s e r v a t u r SS. Eucharistia in u r n a , quoties e a r u m « visitatio fiat cum signo Sodalitatis, ut moris ». Quibus o m n i b u s in iure et in facto consideratis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro tribunali sedentes et D e u m solum p r a e oculis 403 8. Romana Rota h a b e n t e s , Christi n o m i n e invocato, dicimus, d e c l a r a m u s et definitive s e n t e n t i a m u s , propositis dubiis respondentes : ad l Negative, &d 2 Ne-gative, integro iure Archiepiscopi ad n o r m a m ss. c a n o n u m . u m u m In expensas o m n e s iudiciales u t r a m q u e p a r t e m c o n d e m n a m u s , et q u o a d eas, q u a e in Curia primae instantiae factae fuerunt, q u a e q u e s t a n t e appellatione super c a u s a principali h u c u s q u e persolutae n o n sunt, volumus et m a n d a m u s ab u t r a q u e parte v i r i u m r e p e n d e n d a s esse n o n ultra mensem ab h u i u s sententiae notificatione, appellatione n o n obstante. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris trib u n a l i u m ad q u o s spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam s e n t e n t i a m , et a d v e r s u s reluctantes procedant ad n o r m a m ss. c a n o n u m , et praesertim tit. XVII, lib. IV, Codicis iuris canonici; iis adhibitis exsecutivis ac coercitivis mediis, q u a e magis o p p o r t u n a et efficacia pro r e r u m adiunctis e x t i t u r a sint. R o m a e , in sede T r i b u n a l i s S. R. Rotae, die 3 februarii 1922. Franciscus Parrillo, Ponens, Franciscus Solieri. Iosephus Florczak. L. ffi S. Ex Cancellaria, 14 martii 1922. T. Tani, Notarius. Aota Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 404 n Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (FOLGHI-BAILLY) Die 14 iunii 1922 Cum ignoretur locus commorationis D ñ a e P a u l a e Bailly, in causa conventae, instante P a t r o n o Actoris, Philippi Folchi, per praesens edictum e a n d e m citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, coram Nobis in sede T r i b u n a l i s S. R. Rotae (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94, Roma) die 8 augusti 1922, hora u n d e c i m a , ad dubium concordandum vel infrascriptum subscribendum, et ad diem d e s t i n a n d a m , q u a h a b e b i t u r T u r n u s Rotalis pro causae, de q u a supra, definitione. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam h a b e n t e s de domicilio a u t commorationis loco Dominae praefatae, curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de hac edictali citatione e a d e m moneatur. Ioannes Prior, Ponens. L. © S. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 iunii 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. S. Romana Rota Traduction. TRIBUNAL DE LA SACRÉE ROTE ROMAINE Citation par édit ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (FOLCHI-BAILLY) Die 14 iunii 1922 Puisqu'il conste que Madame P a u l e Bailly, défenderesse en cette cause, ne peut être trouvée, sur l'istance de l'Avocat de Monsieur Philippe Folchi, Nous citons, p a r le présent édit, la même défenderesse à comparaître, p a r propre personne ou p a r un p r o c u r e u r légitimement constitué, devant Nous, au siège du T r i b u n a l de la Sacrée Rote R o m a i n e (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94, Roma) le 8 août 1922, à 11 h e u r e s du matin, p o u r souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le j o u r de la proposition de la cause devant la S. R. Rote. DOUTE Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas présent? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres et les fidèles a y a n t connaissance du domicile ou du lieu de la résidence de la dite défenderesse doivent, d a n s la m e s u r e du possible,l'avertir de la présente citation. J e a n Prior, Ponent. L. © S. Donné à Rome, du siège de la S. Rote Romaine, le 17 j u i n 1922. J e a n Ladelci, Notaire. 4Gí» Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS DUBIA SOLUTA IN PLENARIIS COMITIIS EMORUM PATRUM De electione et postulatione 1. U t r u m ad n o r m a m can. 180 § 1, concurrente postulatione cum electione, si in primo, altero et tertio scrutinio suffragia dividantur inter p o s t u l a t u m et eligibilem, atque nec p o s t u l a t u s d u a s tertias p a r t e s Suffragiorum obtinuerit, nec eligibilis maioritatem absolutam, sed relativam t a n t u m , hic valide electus sit. % Si plures sint eligibiles, u t r u m valide electus sit qui inter eos maioritatem obtinuerit relativam. u m R e s p . : Ad l affirmative, seu in tertio scrutinio valide eligi maioritate relativa, excluso postulato. u m Ad 2 affirmative, seu inter eligendos valide eligi e u m qui obtinuit maioritatem relativam, excluso hoc q u o q u e in casu postulato. • De reservatione dignitatum U t r u m ad n o r m a m can. 396 § 1 Sedi Apostolicae reservetur collatio dignitatum, q u a e n u l l a m p r a e b e n d a m , nulla emolumenta, a u t valde exigua a d n e x a h a b e a n t . R e s p . : Affirmative. R o m a e , 1 iulii 1922, P. CARD. GASPARRI, Praeses. Aloisius Sincero, Secretarias. Diarium Romanae Curiae 407 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 13 giugno, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi signori Cardinali, e con il voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dal Venerabile Servo di Dio Mariano da Rocca Casale, Laico professo dell'Ordine dei Frati Minori. Martedì 20 giugno, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Rmi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno dato il loro voto sopra le seguenti materie: 1) Intorno alla validità di tutti i Processi costruiti sopra i miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Beato Giovanni Eudes, Fondatore della Congregazione di Gesù e Maria e dell'Ordine della Beata Maria Vergine della Carità, miracoli avvenuti dopo la solenne Beatificazione del medesimo Beato. • 2) Intorno alla validità ed al rilievo del Processo Apostolico costruito nella Curia di Napoli, sopra la fama di santità della vita, delle virtù e dei miracoli in genere del Venerabile Giovanni Battista Guarino, Parroco di S. Pietro a Paterno. 3) Intórno alla validità di tutti i Processi Apostolici ed Ordinari costruiti per la Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Venerabile Lucia Filippini, Fondatrice e Superiora dell'Istituto delle Maestre Pie, chiamate dal cognome di lei. 4) Intorno alla validità ed al rilievo del Processo Apostolico costruito nella Curia di Napoli, sopra la fama di santità delle virtù e dei miracoli in genere della Venerabile Caterina Volpicelli, Fondatrice dell'Istituto delle Ancelle del Sacro Cuore di Gesù. 5) Intorno al culto in ossequio ai decreti di Urbano VIII, non mai prestato al Servo di Dio Leonardo Murialdo, Sacerdote secolare, Fondatore della Pia Società di San Giuseppe. 6) Intorno al culto, come sopra, non mai prestato alla Serva di Dio Maria Aikenhead, Fondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità, in Irlanda. 7) Finalmente intorno al culto, come sopra, non mai prestato alla Serva di Dio Eustella Harpain, Vergine secolare. 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martedì 27 giugno, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virtù in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione della Ven. Giovanna Antida Thouret, Fondatrice dell' Istituto delle Suore della Carità. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 23 giugno 1922. Monsig. Cesare Orsenigo, eletto Arcivescovo tit. di Tolemaide di Libia, Internuncio Apostolico in Olanda. 27 » » Monsig. Augusto Boudinhon, Referendario nel Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: ~ Assistenti al Soglio Pontificio : ' ' 22 maggio 1922. Monsig. Pasquale Gagliardi, Arcivescovo di Manfredonia. 19 giugno » Monsig. Arturo Stanislao Touchet, Vescovo di Orléans. Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 18 maggio 1922. Monsig. Eugenio Spee, della diocesi di Liegi. 20 » » Monsig. Sebastiano Tognon, dell'archidiocesi di Gorizia. 22 » » Monsig. Leonardo Margiotta Zema, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. <§ giugno » Monsig. Emiliano Schoëpfer, della diocesi di Bressanone. 9 » » Monsig. Giuseppe Leone Napoleone Campean, dell'archidiocesi di Ottawa. 13 » » Monsig. Donato Tartaglione, dell'archidiocesi di Capua. 15 » » Monsig. Raffaele Di Biase, della diocesi di Aversa. » » » Monsig. Gabriele Cloutier, dell'archidiocesi di S. Bonifacio 18 » » Monsig. Michele Boland, della diocesi di Duluth. Diarium Romanae Curiae 409 Prelati Domestici di S. S.: 16 maggio 1922. Monsig. Antonio Pica, della diocesi di Teggiano. » » » Monsig. Luigi Verone, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Giovanni Poli (Roma). 22 » » Monsig. Bettino Bettoni, della diocesi di Crema. » » » Monsig. Samuele Ciceronescu, della diocesi di Gran Varadino. 23 » » Monsig. Patrizio Dunne, dèll'archidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Tommaso P. Bona, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francisco A. Purcell, della medesima archidiocesi. 24 » » Monsig. Giuseppe J. Cunneely, della diocesi di Newark. » » » Monsig. Tommaso J. Kernan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Eugenio P. Carrol, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe H. Meehan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Erminio Rovagnati, dèll'archidiocesi di Milano. 28 » » Monsig. Alfonso Kannengieser, della diocesi di Strasburgo. 29 » » Monsig. Giuseppe Antonella (Roma). 30 » » Monsig. Salvatore Raia, della diocesi di Conversano. » » » Monsig. Celestino Mahé, della diocesi di Alexandria (S. U. A.). 1 giugno » Monsig. Francesco Evola, dèll'archidiocesi di Monreale. 8 » » Monsig. Michele Giuseppe Brady, della diocesi °di London. 9 » » Monsig. Francesco Tschann, della diocesi di Bressanone. » » » Monsig. Urbano Draxl, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Umberto Ugliengo, della diocesi di Casale. » » » Monsig. Lorenzo Cresti, dèll'archidiocesi di Siena. » » » Monsig. Gaetano D'Ardia, dèll'archidiocesi di Sorrento. 11 » » Monsig. Enrico Vandame, della diocesi di Lilla. 13 » » Monsig. Antonio Camilli, della diocesi di Aquino. 14 » » Monsig. Agostino Parzado Garcia, della diocesi di Salamanca. 17 » » Monsig. Wilfredo Jubinville, dèll'archidiocesi di San Bonifacio. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Benedetto XV, di fel. mem., si era degnato di conferire la seguente onorificenza: Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 11 ottobre 1921. Al sig. Giuseppe Micara, della diocesi di Poggio Mirteto. 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è ¡degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 19 maggio 1922. Al sig. conte Thierry Michel de Pierredon Maria Enrico, della diocesi di Fréjùs. 31 » » Al sig. cav. Alessandro Noghes, della diocesi di Monaco (Principato). 1 giugno » Al sig. Bartolomeo Farelli, (Roma). 3 » » Al sig. dott. Otto Ender, Presidente del Governo del Vorarlberg. 8 » » Al sig. cav. Agostino Wright. 9 » » Al sig. Pietro Van Nu nel, della (diocesi di Gand. 11 » » Al sig. conte Renato Przezdziecki, dell'archidiocesi di Varsavia. 12 » » Al sig. Alberto Marcilhacy, dell' archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Luigi Gucherousset, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Teodoro Laurent, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Eugenio Muniot, della medesima archidiocesi. 13 » » Al sig. avv. cav. Giorgio M. Armando Fresneau, della diocesi di'Angers. 15 » ' » Al sig. duca Francesco de Pèrusse des Cars, della diocesi di Le Mans. 16 » » Al sig. marchese Edoardo Persichetti-Ugolini, dell'archidiocesi di Aquila. » » » Al sig. Ferrando Fourcade, deirarchidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Leone Cornar, della medesima archidiocesi. 17 » » Al sig. cav. Elzéar Miville-Déchêne, dell'archidiocesi di Quebec. » » » Al sig. Giuseppe Dufour, della medesima archidiocesi. > » » Al sig. Alfredo Dejardins, della medesima archidiocesi. 19 » » Al sig. Eugenio L'Ebraly, della diocesi di Clermont. » » » Al sig. cav. Casimiro Pajot, della medesima diocesi. »• » » Al sig. cav. Edoardo Everat, della medesima diocesi. » » » Al sig. dott. Ludovico Necchi, dell'archidiocesi di Milano. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 20 aprile 1922. Al sig. Patrizio Enrico Callahan, della diocesi di Louisville, 17 maggio » Al sig. Francesco Thabaud-Deshoulières, dell'archidiocesi di Parigi. 19 » » Al sig. Roberto E. Jennings, della diocesi di Newark. 30 » » Al sig. prof. Augusto Audollent, della diocesi di ClermonL Diarium Romanae Curiae 411 31 maggio 1922: Al sig. Adolfo Blanchy, della diocesi di Monaco (Princi; pato). 1 giugno » Al sig. Giovanni Goris, dèll'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Paolo Delandskeere, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Leone Mallié, della diocesi di Tournai. 2 » » Al sig. Luigi Vincent, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Luigi -Watine-Duthoit, della medesima diocesi. 3 » » Al sig. Giuseppe Gohm, della diocesi di Bressanone. 8 » » Al sig. Giuseppe Serafini, della diocesi di Corneto e Civitavecchia. » » » Al sig. Giuseppe Vastapane, dèll'archidiocesi di Torino. 12 » » Al sig. Giovanni Pietro Miller, dèll'archidiocesi di OregonCity. 13 » » Al sig. Renato Quid' Beuf, della diocesi di Le Mans. 16 » » Al sig. Gustavo Daumas, dèll'archidiocesi di Parigi. 19 » » Al sig. Maurizio Basse, della diocesi di Clermont. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 30 maggio 1922, A S. E. il sig. Sigfrido Meierovics, Presidente del Consiglio dei Ministri, e Ministro degli Affari Esteri della Lettonia. 15 giugno » Al sig'. ing. Pietro icaza y Aguirre, della diocesi di Vitoria. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 30 maggio 1922. Al sig, dott. Adriano Enrico Maria Giuseppe Van Rooy, della diocesi di Harlem. » » » Al sig. Giovanni Lasdin, Capo Gabinetto del Ministro de^ gli Affari Esteri della Lettonia. 16 giugno » Al sig. cav. Ercole Grossoni, dèll'archidiocesi di Milano. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 giugno 3 » » » 15 » 1922. » » » Al sig. Pasquale Sorrenti, dèll'archidiocesi di Catanzaro. Al sig. Lorenzo ivirchmair, dèll'archidiocesi di Torino. Al sig. Giuseppe Arneodo, della medesima archidiocesi. Al sig. Luigi Sourtié, dèll'archidiocesi di Auch. 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIO RDOM ATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 11 » 18 10 20 » 3 12 13 16 17 23 27 31 » » 1 marzo 1922. Monsig. Francesco Lazzara (Roma). » » Monsig. Filippo Picconi (Roma). Monsig. Stefano Janeo vie, della diocesi di Ni tra. » Monsig. Stefano Spusta, della medesima diocesi. Monsig. Ugo 0' Reilly, dell'archidiocesi di Brooklyn. Monsig. Emilio Valeri, della diocesi di Tivoli. aprile » Monsig. Davide Rossi, dell'archidiocesi di Milano. » » » » Monsig. Alessandro Macchi, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Polvara, della medesima, diocesi. » Monsig. Giuseppe Magri, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Vincenzi, della diocesi di Alife. maggio Monsig. Giuseppe Gingolani, della*diocesi di Recanati. Monsig. Eugenio S. Burke, della diocesi di Newark. Monsig. Eccelso de A J mei da, dell'archidiocesi di Goa. Monsig. Claudio, Maurilio Alvares, della medesima archid. Monsig. Lucio Rocco Giuseppe Va.z, della medesima archid. Monsig. Giuseppe Alves Landim, della diocesi di Pesqueira (Pernambuco). Monsig. Francesco Andriulli, dell'archidiocesi di Acerenza. Monsig. Raimondo Hourcastagné, della diocesi di Bayonne. Monsig. Giuseppe Mariani, della diocesi di Volterra. Monsig. Francesco Saverio Gleiss, della diocesi di S. Ippolito. Monsig. Giuseppe Macho, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Pommer, della diocesi diSeckau. Monsig. Domenico Zanette, della diocesi di Ceneda. Monsig. Giuseppe Urrutia Raba, della diocesi di Santander. giugno Monsig. Vittorio Romolo Danesi (Roma). Monsig. Guglielmo Hawkswell, della diocesi di Leeds. Monsig. Michele Fernicola, dell'archidiocesi di Campagna. ¡VI onsig. Valentino Valentini, della diocesi di Foligno. Monsig. Domenico Della Vedova, della medesima diocesi. Monsig. Alessandro Paglia, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 8 -» » » » » » 10 » » » 12 » » » » » » » gmgno » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1922. » » ' » » » » » » » » » » » » » » » » 14 » » » 16 » » 17 » » » » » » » » » 19 » » » 20 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 413 Monsig. Giuseppe Apap-Bologna, dèll'archidiocesi di Malta. Monsig. Paolo Gauci, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Muscat, della medesima archidiocesi. Monsig. Enrico Calleja Schembri, della medesima arcbidioc. Monsig. Spiridione Penza, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Marengo, della medesima archidiocesi. Monsig. Alfonso Agius, della medesima archidiocesi. Monsig. Evandro Moretti, della diocesi di Città della Pieve. Monsig. Manfredo Torchi, dèll'archidiocesi di Siena. Monsig. Alberto Marelli, della medesima archidiocesi. Monsig. Nazareno Orlandi, della medesima archidiocesi. Monsig. Mario Nunzi, della diocesi di Arezzo. Monsig. Adolfo Agostoni, dèll'archidiocesi di Bologna. Monsig. Gavino Marras, della diocesi di Bosa. Monsig. Giuseppe Gregorio Tavares, della dioc. di Portalegre Monsig. Francesco Cancio, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Koci. Monsig. Riccardo Bartolón! (Roma). Monsig. Antonio Ender, decano parroco di Feldkirck (Bressanone). Monsig. Vincenzo del Signore, della diocesi di Fano. Monsig. Giorgio Narjauskas (Lituania). Monsig. Raffaello Maestrini, della archidiocesi di Firenze Monsig. Giuseppe Giondini, della medesima archidiocesi. Monsig. G. B. Camoni, della diocesi di Bagnorea. Monsig. Carlo Papini, dèll'archidiocesi di Lucca. Monsig. Giuseppe Rossini, della diocesi di Faenza. Monsig. Paolo Blaho, dèll'archidiocesi di Strigonia. Monsig. Evaristo Czaykowsky, della medesima archidiocesi Monsig. Adalberto Haliczky, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Kováts, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Véghj della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Fornara, della diocesi di Novara. Monsig. Francesco Gillow, della diocesi di Liverpool. Monsig. Pietro Giuseppe Geraud, della diocesi di Saint-Flour. Monsig. Giuseppe Kubica, della diocesi di Gurk. Monsig. Luigi Biferi, dell'abbazia di Subiaco. Monsig. Gaetano Dattilo, dèll'archidiocesi di Cosenza. Monsig. Angelo Sironi, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio Del Vecchio, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Caruso, della medesima archidiocesi. Monsig. Sisinio Peretto, della diocesi di Adria. Monsig. Ernesto Piana, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 414 21 giugno 22 » » » » » » » » » » » » » 1922. Monsig. Giuseppe Bolzoni, della diocesi di Borgo S. Donnino. » H Monsig. Giuseppe Stefanini, della diocesi di Livorno. » Monsig. Francesco Hrubik, dell'archidiocesi di Praga. » Monsig. Giovanni Rihànek, della medesima archidiocesi. » Monsig. Carlo Hilgenreiner, della medesima archidiocesi. » Monsig. Francesco Yankó, della medesima archidiocesi. » Monsig. Michele Mareth, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giuseppe Zumbo, dell'archidiocesi di Reggio Cai. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 24 febbraio 1922. Il Sig. baronetto Tommaso Grattan Esmonde, dell'archidiocesi di Dublino. 13 marzo » Il sig. Paolo Malafosse, della diocesi di Montpellier. 17 » » 11 sig. conte Arbeno Attems, dell'archidiocesi di Gorizia. » » » Il sig. Giovanni Carlo Ogilvie Forbes, della diocesi di Aberdeen. 26 » » 11 sig. marchese Ippolito dei conti Armoni, dell'archidiocesi di Milano. 27 » » Il sig. Camillo Salvi, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. conte Alfonso Zabeo, della diocesi di Padova. 1 giugno » II sig. conte Roberto Carrelli Palombi, dell' archidiocesi di Napoli. » » » Il sig. Apollonio de Arólas y Joval, della diocesi di Barcellona. » » » Il sig. Antonio Goicoechea y Coscullueia, della diocesi di Madrid-Alcalà. 2 * » Il sig. conte Paolo Manassei di Collestatte (Roma). 7 » » Il sig. Enrico Curties, della diocesi di Northampton. » » » Il sig. conte Giovanni Battista Borgogelli Avveduti, della diocesi di Fano. 9 » » Il sig. Cecilio Carlo Blunt, dell'archidiocesi di Parigi. 10 » » Il sig. marchese Felice Toraldo, della diocesi di Nicotera e Tropea. 16 » » U sig. conte Giacinto de Cabrai Amorini da Cunha, della diocesi di Digione. » » » Il sig. Enrico Davignon, dell'archidiocesi di Malines. 20 » » Il sig. principe Carlo Gonzaga, dell'archidiocesi di Milano. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 11 20 17 marzo 1922. Monsig. Francesco Cesarini (Roma). aprile » Monsig. Oreste Pantalini, dell'archidiocesi di Milano. maggio » Monsig. Ludovico Harza, dell'archidiocesi di Strigonia. Diarium Romanae Curiae 415 28 maggio 1922. Monsig. Antonio Morselli, dell'archidiocesi di Modena. » » » Monsig. Serafino Pellini, della diocesi di Livorno. 27 » » Monsig. Francesco Saverio Olivares, della diocesi di La Serena. 30 » » Monsig. Mario Più, dèll'archidiocesi di Cagliari. » » » Monsig. Giuseppe Uras, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Elìsio Argiolas, della medesima archidiocesi. 31 » » Monsig. Antonio Cancellieri, dèll'archidiocesi di S. Severina. » » » Monsig. Angelo Gennai, della diocesi di Volterra. » » » Monsig. Gaetano Coli, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Schwinglhofer, della diocesi di Seckau. » » » Monsig. Emilio Cappellini, dèll'archidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Luigi Chiarelli, della diocesi di Ceneda. 7 giugno 1922. Monsig. Antonio Lidestri, della diocesi di Caltagirone. 9 » » Monsig. Giovanni Gori, della diocesi di Cesena. » » » Monsig. Giuseppe Alvisi, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Fedele Periccioli, dèll'archidiocesi di Siena. 12 » » Monsig. Alberto Valverde Alonso, dell'archid. di Valladolid. » » » Monsig. Raffaele Volpini, della diocesi di Chiusi. 13 » » Monsig. Francesco Varano, della diocesi di Aversa. 14 » » Monsig. Olindo Fedi, deirarchidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Luigi Fanfani, della medesima archidiocesi. 16 » » Monsig. Giorgio Dorangrichi, dèll'archidiocesi di Monreale 17 » » Monsig. Luigi Zelliger, dèll'archidiocesi di Strigonia. » » » Monsig. Giulio Gaudnik, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Teodoro Bussay, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Emerico Majer, della medesima archidiocesi » » » Monsig. Augusto Giustiniani, dell'Abazia di Subiaco. 20 » » Monsig. Eraclio Mazzocco, della diocesi di Adria. 22 » » Monsig. Antonio Müller, della diocesi di Bressanone. 23 » » Monsig. Liberale Dell'Angelo, deirarchidiocesi di Udine. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 20 aprile 1922. Il sig. comm. Alessandro Maupetit, della diocesi di Limoges. 17 maggio » Il sig. Enrico Ramez, dèll'archidiocesi di Cambrai. » » » Il sig. Enrico Craigen, della diocesi di Aberdeen. 1 giugno » Il sig. cav. Carlo Bronzuoli, dèll'archidiocesi di Firenze. » » » Il sig. Domenico Piani, dèll'archidiocesi di Modena. 2 » » Il sig. Livio Cari mini (Roma). 10 » » Il sig. Giorgio di Cannona, dèll'archidiocesi del Messico. 13 » » Il sig. avv. Domenico Ardia, dèll'archidiocesi di Napoli. 17 » » lì sig. Ladislao Lubanski, della diocesi di Luceoria-Zytornir. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 Cappellani Segreti d'onore di S. S. : - 5 maggio 1922. Monsig. Licinio Refice (Roma). 31 » » Monsig. Luigi Pozzobon, della diocesi di Ceneda. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 17 giugno » » » » » » 1922. » » » Monsig. Filippo Saulini, dell'abbazia di Subiaco. Monsig. Tommaso Marocchini, della medesima abbazia. Monsig. Francesco Ciarlo, della diocesi di Savona. Monsig. Francesco Herzog, della diocesi di Praga. Cappellano d'onore extra urbem : 20 giugno 1922. Monsig. Michele Polin, della diocesi di Adria. AVVERTENZA Si comunica per ogni effetto che in data 13 agosto 1920, per ordine di S. E. Monsignor Maggiordomo di Sua Santità, Prefetto dei Sacri Palazzi Apostolici, fu revocato il brevetto in data 9 ottobre 1917 a favore del sig. Vincenzo Costanzo, amministratore proprietario della Società Internazionale di viaggi e trasporti (Società Cattolica di viaggi), con il quale gli era stata concessa la facoltà di innalzare lo Stemma Pontifìcio. NECROLOGIO 17 marzo 1922. Monsig. Uberto Oliviero Chalifoux, Vescovo titolare di Aureliopoli. 12 giugno » Monsig. Domenico Bianconi, Vescovo di Ferentino. 25, » » Emo sig. Cardinale Teodoro Valfré di Bonzo, del titolo di Santa Maria sopra Minerva, Prefetto della S. C. dei Religiosi. Annuis XIV - Vol. XIV 25 Iulii 1922 Num. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD VENERABILES FRATRES, PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ORBIS CATHOLICI : RUSSIS FAME LABORANTIBUS OPEM IMPLORAT. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Annus fere iam est, ut meministis, ex quo decessor Noster desideratissimus, paterno dolens animo de miserrimi s Russiae populis, qui, ob calamitatem) post natos homines maximam, pestilentia et fame consumerentur, communem miserationem benefìcentiamque iis vehementissime imploravit, simulque cunctos qui rebus publicis praeessent, diligenter curavit -admonendus, quantum interesset humanae societatis, ut collatis et consiliis et viribus celeriter efficienterque tot tantisque necessitatibus subvenirent. Item memoria tenetis, Nos quoque, pro eadem, Nobis a Iesu Domino tradita, misericordiae hereditate, cum ad Civitatum legatos, qui Genuam convenerant, sollicitas nuper litteras dederimus, rogantes, darent communiter operam rebus earum gentium in ordinem adducendis, tum ipsis gentibus, quamvis diuturna temporum tristitia ab hac Apostolica Sede seiunctae essent, consolationem verbis amantissimis ACTA, vol. X I V , n. 1 2 . — 2 5 - 7 - 9 2 2 . 30 418 ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adhibuisse, declarantes quam cupide earum ad Ecclesiae unitatem reditum expectaremus. Profecto, his tantis privatim publiceque prementibus omnes fere nationes angustiis, tamen largiter bonorum ca ritas invitationibus Romani Pontificis respondit. In quo sane eminuerunt - libet enim hic profiteri - subsidiorum vim summa consensione et ratione quadam conferendo, dilecti filii ex copiosioribus Americae regionibus, qui quidem suo beneficio non solum tot aerumnosös sibi, sed humanum ipsum genus obligaverunt. Nec silentio praetereundum est eamdem in rem Senatus Americani consulto ingentem pecuniae summam esse decretam. At vero huiusmodi subsidia maiorum imimensitati paria minime fuerunt ; nec esse poterant. Acerbiores quotidie nuntii perferuntur ad Nos, et miserabiliores usque efnagitationes calamitosorum, in quibus innumerabiles plane sunt, quotquot alieni auxilii maxime indigent ut infantes, ut pueri, ut feminae, ut senes, quibus, nisi mature succurratur, horrífica mors obeunda est, aut certe amarissima vita tabescendum. Itaque, urgente Nos sacrosancto munere, quo fungimur, Pastoris summi Parentisque communis ut hominum universitatem caritate Nostra complectamur, toto animi impetu invocamus vos iterum, Venerabiles Fratres, per vosque, omnes quicumque christiane atque adeo humane sentiunt, ad opitulandum tantis miseriis, ut quo magis illae acereverint, eo amplius dilatentur spatia caritatis. Quoniam vero - quod vos non fugit - ad huius beneficentiae efficacitatem ac fructum omnino opus est ut stipum et collatio et partitio recte atque ordine fiant, idcirco vestrae erit diligentiae, Venerabiles Fratres, quam, accommodatissime rebus, corrugare stipes; quae deinde, per delectos a Nobis viros, eo quo necessitas postulaverit, deferentur, ab iisdem, nullo religionis nationisve discrimine, egentissimo cuique distribuendae. 7 Acta Pii PP. XI 419 , Cum deceat autem Nos ad hanc rem exemplo laetoque Nostro esse aliis hortationi, quantum Haec Apostolicae Sedis condicio patitur, libellarum italicarum vicies quinquies centena millia eo destinamus. Sed ante omnia humili prece ac supplici instabimus, ut paene infinitae Russorum multitudini, inedia emorientium, quos quidem tanto cariores habemus quanto calamitosiores cernimus, divinam benignitatem conciliemus. Atque auspicem mercedis sempiternae, paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, Venerabiles Fratres, itemque omnibus qui miseros fratres adiuturi.sunt, apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x mensis iulii, anno M C M X X I I , Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI 420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIO APOSTOLICA S. IGNATIUS DB LOYOLA CAELESTIS EXERCITIORUM SPIRITUALIUM PATRONUS DECLARATUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summorum Pontificum haec fuit semper praecipua cura ut quae ad pietatem vitaeque christianae perfectionem magnopere conducerent, ea summis laudibus commendarent, validisque incitamentis promoverent. Iamvero inter varia eiusmodi adiumenta insignem sibi locum vindicant ea quae S. Ignatius divino quodam instinctu in Ecclesiam invexit Exercitia Spiritualia. Quamquam enim, quae Dei miserentis est benignitas, numquam defuerunt qui res caelestes penitus perspectas Christi fidelibus contemplandas apte proponerent, tamen Ignatius primus libello, quem composuit, cum litterarum etiamtum plane rudis esset, quemque Exercitia Spiritualia ipse inscripsit, rationem quamdam et viam peculiarem peragendi spirituales secessus docere coepit, qua ad peccata detestanda vitamque, D. N. Iesu Christi exemplo, sancte disponendam fideles mirifice iuvarentur. Cuius ignatianae methodi virtute factum est, ut summa horum Exercitiorum utilitas, quemadmodum decessor Noster praeclarae memoriae Leo XIII affirmavit, comprobaretur « trium iam saeculorum experimento.... omniumque virorum testimonio qui vel asceseos disciplina vel sanctitate morum maxime per idem tempus floruerunt ». Praeter tot tamque illustres sanctimonia viros vel ex ipsa ignatiana familia, qui omnem virtutis rationem ab hoc veluti fonte se mutuatos esse disertissime sunt professi, duo illa Ecclesiae 1 1 Ep. Ignatianae commentationes ad P. Lud. Martin, Praep. Gen. Soc. Iesu. Acta Pii PP. XI lumina commemorare libet e clero saeculari : S. Franciscum Salesium et S. Carolum Borromaeum. Franciscus enim ut se ad episcopalem consecrationem rite comjpararet, ignatianis Exercitiis studiose vacavit, in iisque eam vivendi rationem sibi ordinavit, quam semper deinceps tenuit secundum reformationis vitae principia in libello S. Ignatii tradita. Carolus autem Borromaeus, ut fel. rec. decessor Noster Pius X ostendit, et Nosmet ipsi ante summum Pontificatum editis historiae monumentis demonstravimus, horum Exercitiorum in se vim expertus, quibus ad vitam perfectiorem impulsus erat, eorumdem usum in.clerum populumque divulgavit. Ex addictis vero religiosae disciplinae sanctis viris feminisque satis est exempli causa nominare illam altissimae contemplationis magistram Theresiam et seraphici Patriarchae filium Leonardum a Portu Mauritio, qui quidem tanti faciebat S. Ignatii libellum, ut omnino eius methodum in animabus Deo lucrandis se sequi confessus sit. Romani igitur Pontifices hunc parvae quidem molis sed « admirabilem librum » cum iam inde a prima eius editione sollemniter approbarint, laudibus extulerint, Apostolica auctoritate communierint, deinceps eius usum, tum sanctis indulgentiae muneribus cumulando, tum novis subinde praeconiis honestando, suadere non destiterunt. Itaque Nos, persuasum habentes temporum nostrorum mala inde maximam partem originem ducere, quod iam non sit qui recogitet corde] comperto autem Exercitia Spiritualia secundum S. Ignatii disciplinam peracta valere plurimum ad infringendas perarduas difficultates, quibus humana societas nunc passim conflictatur; exploratoque laetam virtutum segetem, sicut olim ita hodie, in sacris secessibus maturescere, cum inter religiosas familias sacerdotesque saeculares, tum inter laicos et - quod nostra praesertim 1 2 3 1 2 3 Litt. Encycl. Editae saepe. BENEDICTUS X I V in Litt. Apost. Quantum secessus. 1ER., X I I , 11. 422 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale aetate mentione singulari dignum est - inter ipsos opifices; summopere exoptamus, ut usus horum Exercitiorum Spiritualium latius in dies diffundatur et illa pietatis domicilia, quo vel mensem integrum! vel octo aut, si id fieri nequit, pauciores dies seoeditur, tamquam ad perfectae vitae christianae palaestram, frequentiora usque exsistant ac floreant. Quod cum a Deo pro Nostra dominici gregis caritate precemur, Sacrorum Antistitum universi fere orbis catholici ex utroque ritu flagrantissimis studiis votisque satisf acientes atque etiam hoc tempore, in quod feliciter tum anni saecularis tertii a Sanctorum honoribus Ignatio tributis, tum quarti ab huius aurei libelli confectione solemnia incidunt, cupientes Ipsi Nostri in S. Patriarcham grati animi non dubiam significationem dare, proposito Nobis exemplo Nostrorum Decessorum qui alios aliis Institutis Praestites Tutelares attribuerunt, adhibitis in consilium venerabilibus Fratribus S. R. E. Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, auctoritate Nostra Apostolica, S. Ignatium' de Loyola omnium Exercitiorum Spiritualium ideoque institutorum, sodalitiorum, coetuum cuiusvis generis, iis qui Exercitia Spiritualia obeunt, operam studiumque navantium, Patronum Caelestem declaramus, constituimus, renuntiamus. Decernimus vero has litteras Nostras firmas, validas et efficaces esse semperque fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die vigesima quinta mensis iulii, Pontificatus Nostri anno primo. A. CARD. VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae S. B. C. Praefectus. Raphaël O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Virili, Protonotarius Apostolicus. Leopoldus Capitani, Subst. Reg. ex spec. deleg. Loco Plumbi. Beg. in Cane. Ap., vol. XXV, n. 5 5. 423 Acta Pii PP. XI EPISTOLA AD EMOS PP. DD. GULIELMUM, TIT. SANCTI CLEMENTIS, S. R. E. CARD. O' CONNELL, ARCHIEPISCOPUM BOSTONIENSEM, AC DIONYSIUM, TIT. SS. NEREI ET ACHILLEI, S. R. E. CARD. DOUGHERTY, ARCHIEPISCOPUM PHILADELPHIENSEM, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS FOEDERATARUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS CIVITATUM: DE CATHOLICA WASHINGTONIENSI STUDIORUM UNIVERSITATE PROVEHENDA. Dilecti filii Nostri ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Q u a n d o q u i d e m probe novimus q u a n t u m valeant catholica Instituta ad a n i m o s m e n t e s q u e recte conformandos, facere n o n poss u m u s , ab ipso Pontificatus Nostri initio, quin o m n e s c u r a s cogitationesque in ea A t h e n a e a nobilissima conferimus, quae, ut ista studiorum Universitas, eo consilio s u n t condita ut et veritatis magistros parent, et fusius doctrinae christianaeque sapientiae l u m e n per t e r r a r u m orbem diffundant. I t a q u e cum semper o p u s istud amaverimus, ex quo scilicet a decessore Nostro fel. rec. Leone X I I I , c u r a n t i b u s quidem americanis Episcopis, constitutum est, t u m n u m q u a m , occasione data, eorum sollertiam laudare p r a e t e r m i s i m u s qui modis o m n i b u s iuvare ipsum cont e n d e r u n t , p e r s u a s u m sibi h a b e n t e s valde a d m o d u m usui fore rei catholicae in America domicilium s t u d i o r u m in quo altius adolescentes virtute sacrisque disciplinis se excolerent. Iamvero inter alias c a u s a s , q u a e , ad Universitatem c o n d e n d a m , ab Episcopis allatae s u n t per comm u n e s litteras ex tertio ß a l t i m o r e n s i conventu datas, fuit illa animorum conditio quae ... penitiore potissimum veritatis, tum revelatae tum naturalis, investigatione, sive ex parte populi fidelis, sive praesertim ex parte cleri, contra errores serpentes tutari potest atque in fide roborari. H a e rationes, iam t u m graves, graviores s a n e in praesens factae s u n t , d u m ubique pro viribus e n i t a n t u r o m n e s u t ordo i n societate h u m a n a constabiliatur. Patet enim n u l l a m fore h u i u s m o d i r e s t a u r a t i o n e m , nisi recte educetur i u v e n t u s ; nec educatio quaelibet a p t a est ad assequend u m finem, sed illa d u m t a x a t in q u a ipsa scientiae institutio religione ac virtute, t a m q u a m fundamento, nititur, q u a m q u e Ecclesia modis omnib u s c o m m e n d a r e n o n cessavit. m Acta Apostolicae Sedis -, Commentarium Officiale Verum cum oporteat omnino ut studiosa iuventus a r d o r e simul caleat doctrinae ac pietatis, praesertim m a g n a m Dei Matrem colendo, q u a e est pariter Sedes sapientiae ei Fons pietatis, idcirco o p t i m u m sane consilium inierunt a m e r i c a m Episcopi nationalem aedem I m m a c u l a t a e Conceptionis a p u d Universitatem catholicam e x s t r u e n d i : est enim cons e n t a n e u m ut prope scientiae t e m p l u m etiam Domus orationis exsistat, p r o p t e r e a quod pietas ad omnia utilis est... et scientia sine pietate inflat. Hac de causa Nos, n o n secus ac decessores Nostri fel. rec. Pius X ac Benedictus XV, p a t e r n a sane benevolentia cum Universitatem t u m n o v u m sacrae aedis coeptum p r o s e q u i m u r ; ac p r e c a m u r ut quantocius id m a g n u m perficiatur opus, ex quo, t a m q u a m e sede benignitatis suae, Virgo Mater caelestia salutis et s a p i e n t i a e m u n e r a per Americam u n i v e r s a m dilargietur. Itaque, venerabiles fratres, ad finem illum animos vestros revocantes, q u e m sibi p r o p o s u e r u n t decessores vestri in Universitate condenda, id curetis o p t a m u s ut e u m d e m finem adipiscamini s e c u n d u m n o r m a s Litterarum Apostolicarum Magni Nobis gaudii, q u i b u s quidem Leo X I I I constitutionem ipsam in usum deduxit. Ita vos haec tria facile consequemini: 1) ut lectissimi de clero p o p u l o q u e viri i n s t i t u a n t u r qui a doctrina rite instructi, et Ecclesiae laudi e r u n t et catholicam fidem explicare tuerique p o t e r u n t ; 2) ut doctores deinceps seminariis vestris, collegiis et scholis in omne t e m p u s p a r e n t u r , iique n o n modo omni n u m e r o exculti, sed etiam genuino sensu catholico penitus imbuti; 3) ut perfecta denique conspiratio et u n i t a s h a b e a t u r in iuventute recte u n g e n d a ; quod quidem magni ponderis est, p r a e s e r t i m in America, ubi educandi ratio t a m certis firmisque principiis regitur ut similitudinem q u a m d a m a t q u e formam Instituta omnia inter se praeferant. E q u i d e m probe intelligimus, n o n u n a m t a n t u m sed plures Universitates s t u d i o r u m o p p o r t u n a s esse in t a n t a p a t r i a e vestrae amplitudine ; verum male novis h u i u s generis operibus consuleretur, si ea imperfecte evaderent vel in eis n u m e r u s desideraretur et i n c r e m e n t u m F a c u l t a t u m ipsarum. Pluribus enim Universitatibus imperfectis u n a est a n t e p o n e n d a q u a e sit r e b u s o m n i b u s instructissima. H a e c s a n e fuit Episcoporum Americae sententia, cum a Sede Apostolica petierunt ne constitutio p r o b a r e t u r aliarum Universitatum vel eidem favor praestaretur, donec Episcopatus ipse voluntatem s u a m in h a c re n o n ostendisset. Quod quidem desiderium secuta, Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide, per rescriptum die x x i n mensis martii MDCCCLXXXIX d a t u m , ea declarans q u a e iam a Leone X I I I in Apostolicis Litteris Magni Nobis gaudii, edicta fuerant, prohibuit q u o m i n u s aliae Universitates vel instituta Acta Pii PP. XI 425 similia in America conderentur, p r i u s q u a m omnes ordinariae Facultates in catholica Universitate Washingtoniensi constitutae essent. Ac plane o p p o r t u n a p r u d e n s q u e fuit h a e c prohibitio, praesertim si consideretur m u l t a s alias esse hodie c o m m u n e s necessitates, easque gravissimas, q u a e caritatem fidelium ac beneficentiam expostulant. Huc accedit q u o d Washingtoniense I n s t i t u t u m , praeceptores p a r a n d o futuris Universitatibus, exemplar praeclarissimum erit o m n i b u s a t q u e efficax unitatis vinculum, si b o n o r u m o m n i u m conatu, ductu quidem Americae Episcoporum, plene idem cumuiateque perficietur. Id enim reminisci oportet, in Universitatem scilicet conferendas esse, uti constat ex sapienti Constitutione Leonis XIII, o m n e s curas cogitationesque totius americani E p i s c o p a t u s ; q u o d si paucis, n e c e s s a r i o , ea committitur regenda a t q u e a d m i n i s t r a n d a , o m n i b u s t a m e n cordi i n c r e m e n t u m eius esse debet, cum in b o n u m o m n i u m Americae dioecesium eadem excitata sit. In h a n c r e m necesse est omnino, venerabiles fratres, ut certum vos ac definitum coeptum seu programma, collatis consiliis, proponatis, quo melius ipsa Universitatis emolumenta, quae exspectantur, assequamini. Hoc coeptum - quod vos certe comprobationi Nostrae q u a n t o c i u s subiicietis - optatos fructus l a t u r a m esse confidimus, potestatem d a n d o t u m Facultates n o v a s condendi, t u m necessariam pecuniae vim expeditius colligendi atque a d m i n i s t r a n d i . Etenim n o n d u b i t a m u s quin iste clerus p o p u l u s q u e - cuius quidem munificentiae t a m mira exstant omne g e n u s m o n u m e n t a - P a s t o r u m exemplum studiose sequens, largiter sane libenterque, uti solet, s a l u b e r r i m u m Universitatis suae opus iuvare velit. Nos vero, quoniam experiendo erga Iesu Christi Vicarium, t u m futurum s p e r a m u s ut hae litterae c o m m u n e m n i s u m a u g e n d u m quo magis istic p r o v e h a t u r . novimus cum egregiam fidem vestram s t u d i u m a n i m a r u m impensissimum, efficaciter conferant, Deo favente, ad catholicae disciplinae cultus cotidie Ita m a g n u m Nobis afferetis a d i u m e n t u m in Apostolico hoc m u n e r e perfungendo quod Dei Providentia, a r c a n o quidem consilio," Nobis commissum voluit; vosque m a g n a m capietis ex conscientia officii vestri laetitiam cum regni Iesu Domini in terris tam sedulo amplificare fines contenditis. Qua spe laeti, ac laetissima q u a e q u e precati, in auspicium caelestium d o n o r u m , itemque ut praecipuae benevolentiae Nostrae signum vobis, venerabiles fratres, universoque gregi unicuique vestrum concredito, apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxv aprilis, a n n o Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI' MGMXXIÏ, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS COLONIENSIS-MONASTER1ENSIS DE FINIUM DIOECESIUM COMMUTATIONE DECRETUM Cum E m u s P. D. Carolus I o s e p h u s S. R. E. Card. Schulte, Archiepiscopus Coloniensis, suo n o m i n e et de c o n s e n s u R m i Episcopi Monasteriensis, suppliciter postulaverit a Ssmo Dno Nostro Pio P p . XI, ut portio vici Rennekoven parochiae Lobberich, in dioecesi Monasteriensi, a m e m o r a t a parochia et dioecesi seiungeretur a t q u e viciniori paroeciae Dornbusch, archidioecesis Coloniensis, a g g r e g a r e t u r , Sanctitas Sua, attentis omnibus ad rem facientibus, h a b i t o q u e favorabili suffragio R. P. D. Eugenii Pacelli, Archiepiscopi titularis Sardiani et Nuntii Apostolici in Germania, benigne a n n u e n d u m censuit. Quapropter haec Sacra Congregatio Consistorialis, in exsecutionem Apostolici mandati, forma ac tenore praesentis decreti, statuit, ut portio vici Rennekoven, a paroecia Lobberich et dioecesi Monasteriensi separetur atque paroeciae Dornbusch archidioecesis Coloniensis perpetuo uniatur., Ad p r a e m i s s a a u t e m exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a t u r idem R. P. D. E u g e n i u s Pacelli, cui c o m m i t t u n t u r omnes facultates necessariae et o p p o r t u n a e , etiam subdelegandi aliquem ex viris in ecclesiastica dignitate constitutis, ad effectum de quo agitur: facto onere mittendi intra sex menses ad eamdem Sacram Congregationem exemplar a u t h e n t i c u m exsecutionis peractae. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae die 4 iulii im Congregationis Consistorialis, jjl C. CARD. DE L A I , Episc. Sabinen., Secretarius. U. * S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 427 II PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D n u s Noster Pius Divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 19 maii 1922. — Cathedrali Ecclesiae Augustodunensi praefecit R. P. D. H y a c i n t h u m Chassagnon, h a c t e n u s Episcopum titularem Modrensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Abydensi, R. D. S t e p h a n u m Faugier, protonotarium Apostolicum « ad instar », Vicarium Generalem Emi Archiepiscopi Lugdunensis, quem constituit Auxiliarem eiusdem Emi Archiepiscopi Lugdunensis, cum onere residendi in urbe Sancti Stephani. 23 iunii. — Cathedrali Ecclesiae Sinaloensi, R, D. Augustinum Aguirre Ramos, p a r o c h u m sacrarii metropolitanae ecclesiae de Guadalajara. 27 iunii. — Cathedrali Ecclesiae Oriolensi seu Aloniensi, R. P. D. Franciscum Xaverium Irastorza et Loinaz, h a c t e n u s Episcopum titularem Dorensem, priorem Militarium Ordinum. — Cathedrali Ecclesiae Gerundeusi, R. P. D. Gabrielem Llompart et J a u m e , h a c t e n u s Episcopum Sancti Christophori de L a g u n a . — Cathedrali Ecclesiae Savannensi, R. P. Michaelem Keyes, e Societate Mariae. 28 iunii. — Cathedrali Ecclesiae Tricaricensi, R. D. R a p h a e l e m delle Nocche, sacerdotem ex archidioecesi Neapolitana. 4 iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cyzicensi, R. P. D. I o s e p h u m Morabito, h a c t e n u s Episcopum Miletensem. 7 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Faustinopolitanae, R. P. Aloisium Ianssens, e Congregatione I m m a c u l a t i Cordis B. M. V. de Scheut, Vicarium Apostolicum de Mongolia Orientali. 8 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Bitensi, R. P. D. Fridericum Eis, h a c t e n u s Episcopum Marianopoiitanum et Marquettensem. — Titulari episcopali ecclesiae Spigacensi, R. D. Franciscum Gilfillan, rectorem templi cathedralis Ludovicopolitani, quem d e p u t a v i t Coadiutorem, cum iure futurae successionis, R. P. D. Mauritii B u r k e , Episcopi Sancti Iosephi in America. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III DESIGNATIONES Ad n o r m a m can. 1594 § 2 R. P. D. Leopoldus D u a r t e a Silva, Metropolita Sancti Pauli, semel pro semper pro appellatione a causis in p r i m a i n s t a n t i a coram se pertractatis designavit Ordinarium Campinensem. - Item ad tramites can. 285 et 1594 §3 R. P. D. Paschalis Berardi, Archiepiscopus Caietanus, Metropolitam C a p u a n u m ad e u m d e m effectum designavit. Quas designationes S S m u s D n u s Noster P i u s Div. Provid. P P . XI, a p p r o b a r e dignatus est. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I DECRETUM CIRCA INDULTA PROROGANDI CAPITULUM GENERALE F a c t u m est aliquando, praecipue d u r a n t e bello, ut haec Sacra Congregatio alicui Ordini aut Congregationi religiosae indultum prorogandi celebrationem Capituli- generalis ob peculiaria t e m p o r u m a u t rerum adiuncta concesserit cum clausula « ad n u t u m S. Sedis ». Ne a u t e m diutius Capitulorum generalium celebratio differatur, Sacra Congregatio de Religiosis, o m n i b u s diligenter perpensis, m a n d a t ut quaelibet Religio a u t Congregatio religiosa, q u a e i n d u l t u m cum praedicta clausula obtinuerit, Capitulum sine m o r a celebrare debeat, non ultra finem proximi anni 1923. C a r e n t ergo Superiores generales ad q u o s pertinet, Capitulum ita m a t u r e convocare ad n o r m a m constitut i o n u m , ut intra praedictum tempus eius celebratio locum h a b e r e possit. Contrariis q u i b u s c u m q u e minime o b s t a n t i b u s . D a t u m R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis, die 23 iulii 1922. C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L. % S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. S. Congregatio Consistorialis 429 II APPROBATIONES S s m u s D n u s Noster P i u s P p . XI, decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, h a r u m q u a e s e q u u n t u r religionum Constitutiones definitive approbavit, scilicet: 10 iunii 1922. — Congregationis F r a t r u m Scholarum C h r i s t i a n a r u m de Hibernia, vulgo Christian Brothers n u n c u p a t a e , c u i u s d o m u s princeps in archidioecesi Dublinensi sita est. — Congregationis Sororum Tertii Ordinis Sancti Francisci, a Iesu Infante n u n c u p a t a e , cuius d o m u s princeps in ipsa civitate Asisiensi sita est. — Congregationis S o r o r u m U r s u l i n a r u m Hieronymitarum, cuius d o m u s princeps in oppido dioecesis Bergomensi vulgo Gandino sita est. SAGRA CONGREGATIO RITUUM I NEAPOLITANA SEU BISUXTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI IOANNAE ANTIDAE THOURET, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A CARITATE. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate proximum', nec non de cardinalibus, Prudentia, ei lemperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in Deum et Iustitia, Fortitudine in casu et ad effectum, de quo agitur? Q u e m a d m o d u m est in more positum, atque ipsa cuiusvis a d s t r u e n dae d e m o n s t r a n d a e q u e quaestionis fert postulatque n a t u r a , circa probationum instructum, q u i b u s praenobilis haec regitur et s u s t e n t a t u r Causa, diu copioseque in primis est disceptatum eo sane consilio, ut eaedem, q u a e in m e d i u m proferuntur, probationes, u t r u m tales revera essent, quales e praescripto iuris r e q u i r u n t u r , certum fieret a t q u e exploratum. 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Equidem, cum p r i m u m , a n n o millesimo octingentesimo nonagésimo quinto, in ecclesiastica Neapolitana curia super sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum fama Ancillae Dei I o a n n a e Antidae T h o u r e t canonica episcopali iure inita est inquisitio, cunctos inter, qui auditi t u n c perpensique fuerunt testes, tres d u m t a x a t vix invenire fuit, qui e a m d e m n o v e r a n t Dei F a m u l a m . Quibus idcirco tribus t a n t u m m o d o testibus proprie vereque iuridica confici debuisset probatio, q u a n d o q u i d e m , vel ipso communi efflagitante iure, cum oculati s u p p e t u n t testes, si qui de auditu praeterea occurrant, ii nonnisi adminiculi loco s u n t h a b e n d i . I d q u e eo vel magis ad istas transferri est o p u s Beatificationis et Canonizationis causas, quo excellentia e a r u m p r a e s t a t a t q u e g r a v i t a s : inde profecto fit, ut, q u u m p r a e omnibus, q u a e in h u m a n i s a d h i b e n t u r p r o bationibus, nulla potior illa dari possit a t q u e dignior, q u a e ex oculatis p r o m a n a t t e s t i b u s ; ea quippe rem facit physice evidentem testibus, qui viderunt, et insimul facit moraliter in summo gradu evidentem iudicibus, qui non viderunt (Benedictus XIV, lib. III, cap. 1, n. 2); isthaec proinde hisce in Beatificationis et Canonizationis causis, velut o r d i n a r i a et propria, existimanda sit probatio, utpote q u a e ipsarum queat e x a e q u a r e gravitatem. Et revera, si de peculiari q u o d a m sermo n u n c esset facto eoque satis augustos praefinitosque inter limites circumscripto, n u l l u m dubium, quin eiusmodi probandi factum t o t u m ferendum esset o n u s a tribus praefatis de visu testibus. Sed de virtutibus modo quaestio q u u m esset, pro iis dignoscendis certoque diiudicandis universam compertam habere oportet vitae Servae Dei seriem eiusque agendi rationem ; ad hoc vero insufficientes o m n i n o p l a n e q u e i m p a r e s tres illi exsistunt t e s t e s ; ideoque, ut ipsius expediendae Causae adesset potestas, ad beneficium seu privilegium confugere necesse fuit indirectae seu subsidiariae, q u a m vocant, probationis. Haec a u t e m q u u m sita in eo sit, ut e testibus coaiescat de auditu q u a n d o q u e a videntibus q u a n d o q u e non, variisque r o b o r e t u r adminiculis, idoneis ad vim et auctoritatem faciendam, iam facile patet q u a n t u m praedicto ex capite superior exstet seque p r o d a t huiusce, de q u a agitur, conditio prae nonnullis aliis antiquis Causis. In istis enim, dilato per plura interdum saecula iudicialium actorum initio, traditionem oralem, hoc n o m i n e dignam, a r u m o r e quodam vel a fama apte discernere difficile saepenumero evadit negotium. H o m i n u m n a m q u e singulae repetendae l u s t r a n d a e q u e s u n t ante actae aetates, ut innotescat, an oralis traditio ab oculatis testibus s u a m traxerit originem et per viventium subinde sermones iugiter constanterque perseverans ad novissima haec u s q u e manaverit tempora. Aequalia insuper afferenda s u n t documenta iisque S. Congregatio Rituum 431 praedita notis dotibusque, q u a s s a n a e critices deposcunt normae. Iamvero, etsi eadem indirecta seu subsidiaria superius descripta iudiciali probatione, rei q u a d a m necessitate, in ista q u o q u e sua, q u a m agunt, Causa, uti fruique c o g a n t u r actores, eoque posito probandi genere, duplicandus propterea erit miraculorum n u m e r u s , ut quod ex humano testimonio deest, divino compensetur: n i h i l o m i n u s , d u m in praesenti Causa coaeva fideque historica digna m i n i m e desiderantur d o c u m e n t a , ad testes a u t e m q u o d potissimum attinet, ne oculati illi tres vix recenseri videantur, in ordinaria quaestione rogati, nedum in h o c eodem ordinario processu, sed in ipsis etiam apostolicis inquisitionibus qui excussi fuerunt, m a x i m a ex parte, testes s u n t de auditu a videntibus. Quod sane idem profecto est ac dicere, i p s u m iam in propatulo esse primigenium oralis traditionis fontem, quin ulterius ullimode i n q u i r e n d u s sit seduloque p e r v e s t i g a n d a . Ita ab extrinseca a l l a t a r u m p r o b a t i o n u m facie, ad intimam digredienti ipsarum p r o b a t i o n u m s u b s t a n t i a m cuique prudenti viro magni ponderis maximeque cum totius Causae s u m m a coniunctum visum hoc fuit, ut videlicet naviter a t t e n t e q u e eam quaereret perspectamque sibi facere studeret, q u a in christianis tractandis virtutibus venerabilis Serva Dei I o a n n a Antida T h o u r e t p r a e d i t a fuerit, animi comparationem. Quumque, per integram discurrendo ipsius F a m u l a e Dei aetatem, instituisset ille inquisitionem, inquisitionis eiusdem exitus hic fuit, ut nimirum, quoties de caritate Dei deque p r o x i m o r u m caritate, de incolumi servando t u e n d o q u e o m n i u m pretiosissimo catholicae fidei t h e s a u r o , de offensa Dei vel m i n i m a vitanda, de proprii m u n e r i s fideliter religioseque adimplendis p a r t i b u s agebatur, toties eamdem suspicere licuerit et admirari Dei Ancillam adeo p r o m p t a m p a r a t a m q u e , ut medias inter gravissimas i n t e r n a s externasque difficultates, quin subsisteret u m q u a m , multoque minus regrederetur, alacriori immo infractoque animo illud prosecuta u s q u e fuerit christianae perfectionis iter, quod m a t u r e a d m o d u m generoseque fuerat ingressa. Q u a m ob rem, q u u m per integram suae vitae cursum, a p r i m a n e m p e aetate ad obitum u s q u e , ea, ceu n u p e r videre fuit, se gesserit ratione Dei F a m u l a , heroice eadem se gessisse dicenda est, p r o u t ex ipsa descendit vera atque g e r m a n a heroicitatis notione. Neque heroicam venerabilis Ancillae Dei virtutem plus semel eclypsim fuisse p a s s a m facta ostendunt, q u a e , ut contra facerent, in medium fuerant prolata. Nam, si, uti oportet, u n a simul cum omnib u s peculiaribus adiunctis, sicut reapse acciderunt, eadem inspiciantur et p e n s e n t u r facta, statim t u n c levique negotio confirmatur et patescit, a u t heroicae n o n r e p u g n a r e virtuti, a u t cum ea posse componi, a u t 432 ' ' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale etiam heroicam virtutem firmare magis a t q u e in maiorem m e r i t a m q u e lucem proferre, q u e m a d m o d u m q u a diligentia p r a e s t a t ac dexteritate s u a d e r e et evincere pro viribus adnisus est P a t r o n u s egregius. H a c itaque via et ratione p l a n a m potius a t q u e expeditam praeclarae Causae h u i u s sese perhibuit diiudicatio, post e x o r n a t a m praesertim sacroque h u i c Ordini exhibitam additionalem Apostolicam inquisitionem B i s u n t i n a m , ita n e m p e , ut, q u a e , heroicis super virtutibus abhinc q u i n q u e n n i u m fuerat instituta, perfici absolvique potuerit actio ; binas siquidem q u a e praecesserant Congregationes, a n t e p r a e p a r a t o r i a m scilicet et p r a e p a r a t o r i a m , generalis s u b s e c u t a est Congregatio, q u a e die vigesima septima superioris mensis iunii, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In q u a a Revmo Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatore, s e q u e n s ad discutiendum propositum est Dubium : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis Venerabilis Servae Pei Ioannae Antidae Thouret, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? O m n e s qui convenerant t u m R e v m i Cardinales t u m P a t r e s Consultores sua quisque ex ordine suffragia ediderant, quibus t a m e n auditis et perpensis, Sanctissimus D o m i n u s noster a d s t a n t i b u s indixit preces, q u a r u m ope Ipse a Spiritu sapientiae et consilii ad s u p r e m u m proferendum iudicium illustraretur. Q u u m q u e mentem S u a m aperire statuisset, hodiernam designavit diem Dominicam V post P e n t e c o s t e n ; eapropter, divina Hostia ferventer oblata, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit R e v m o s Cardinales A n t o n i u m Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi P r a e f e c t u m , et I a n u a r i u m Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopum A l b a n e n s e m , causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo. Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisdemque adstantibus, solemniter p r o n u n t i a v i t : Ita constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servae Dei Ioannae Antidae Thouret, in gradu heroico, ut procedi possit ad ulteriora; ad discussionem nempe quatuor miraculorum. Hoc a u t e m Decretum publici iuris fieri, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t septimo idus iulii, a n n o MCMXXII. i$l A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. h. © S. Alexander Verde, Secretarius. S. Congregatio téituum 433 II MEDIOLANEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI CONTA RDI FERRINI, VIRI LAICI, PROFESSORIS ATHENAEI PAPIENSIS ET ALIORUM. Inter illustres Ecclesiae filios iii statu et conditione saeculari viventes, q u o s haec a l m a m a t e r omni tempore Christo genuit, eiusque fide, lege et gratia instruit ac sanctificat, merito r e c e n s e n d u s est C o n t a r d u s Ferrini, a l u m n u s , doctor ac praeceptor in Universitate studiorum, ingenio, d o c t r i n a et virtute n o t u s a t q u e clarus, simulque societatis religiosae et civilis decus et o r n a m e n t u m . Mediolani ortus die 4 aprilis a n n o 1859, , parentes probitate ac religione p r a e s t a n t e s sortitus est, R i n a l d u m , scientiarum n a t u r a l i u m cultorem et professorem, et Aloisiam Buccellati, cuius a m o r e , solertia m o r u m q u e suavitate, a n i m o r u m consensio a t q u e integritas in familia s e r v a b a n t u r . Eadem die natali Dei F a m u l u s sancto b a p t i s m a t e regeneratus, deinde, a n n o 1863, sacro chrismate confirmatus, ad sanctam Synaxim primitus a d m i s s u s est. A pueritia catechesi, orationi aliisque pietatis exercitationibus diligenter intentus, utpote ex filiis n a t u maior, o p e r a m p a r e n t i b u s libentissime suppeditabat auxiliariam in educatione christiana fratris ac sororum. Elementariis atque gymnasii studiis in Instituto Boselli cum laude absolutis, Lycaeum, Beocariae n o m i n e h o n e s t a t u m , adiit. Papiam deinde concessit pro studiis Universitatis, ibique, inter Conlegii Borromaei a l u m n o s adscitus, a m o d e r a t o r i b u s et condiscipulis o p t i m u m disciplinae, studii ac pietatis retulit testimonium. Inter cetera fertur quod ipse, mense mariali, sodales perducere satagebat ad aliquod t e m p l u m , praesertim Ssmi Nominis Iesu, ad a u d i e n d o s sermones de Beatissima Maria Virgine, de qua, etiam saepissime familiariter conversando, eos cum intellectu et fervore alloquebatur. E m e n s o Athenaei curriculo atque certamine feliciter superato, plenis suffragiis pecuniarium p r a e m i u m c o n s e q u u t u s est, studiis supe rioribus in extero Athenaeo perficiendis a s s i g n a t u m ; ideoque Berolinum a n n o 1880 missus est, ut in illa celebrata Universitate scientiam iuris uberius acquireret. - Litteris m u n i t u s , q u i b u s Episcopus P a p i a e Riboldi Episcopo Breslaviae iuvenem sibi n o t i s s i m u m et, q u o d maxime refert, virtutum laude acceptissimum, c o m m e n d a b a t , C o n t a r d u s Ferrini illuc pervenit, ibique n u m q u a m de pristino vivendi more remisit. Ad eccleACTA, vol. XIV, n. n. — 25-7-Í22. 31 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siam sanctae Ursulae et ad Sacra saepe accedebat singulisque d i e b u s festis ac dominicis divino convivio se recreare curabat, ecclesiam q u o q u e sanctae Edwigis adibat, ubi solemnia p e r a g e b a t u r , q u a n d o q u e cum processione augustissimi Sacramenti. Egregium fidei ac devotionis spectaculum, q u o d in h a c ecclesia die dominica exhibebatur, suis amicis Oontardus ita scripto n a r r a b a t : « Se vedeste, la domenica mattina, il « numeroso stuolo di studenti cattolici universitari in sant'Edwige, ove « si raccolgono, assistere per più di due ore in devoto raccoglimento « alla funzioni della Chiesa, trasecolereste di meraviglia e benedireste « meco il Signore, che davvero non fecit taliter omni nationi. E r a v a m o « tutti fratelli, tutti partecipi della stessa fede ed animati dagli stessi « s e n t i m e n t i . Nauseato t a n t e volte al triste spettacolo di corruzione, mi « rallegrava tanto sorriso di cielo su quelle fronti giovanili, che aspet« tavano meco con gioia tranquilla e serena il Corpo di Cristo » (Scritti religiosi, pag. 56 et 240). Spectaculum vere m a g n u m et i u c u n d u m , Deo, angelis, hominibus acceptissimum, maiore n u m e r o et splendidiore forma, R o m a e , i n h a c sancti Petri sede, n u p e r r i m e r e n o v a t u m et amplificatum, occasione faustissimi et internationalis XXVI Congressus Eucharistici! Interim Contardus primum inter Athenaei catholicos sodales se adscripsit, eisque, leges contra Ecclesiae iura ac libertatem in illa regione latas itnprobantibus, libentissime adhaesit. Deinceps, piis consociation i b u s sancti Vincentii a Paulo et Ssmi Sacramenti n o m e n dedit, illar u m q u e officia caritatis et religionis fideliter observavit. Unde Episcopus Bresla viens is, litteris ad Episcopum Papiensem Riboldi datis, iuvenem Ferrini potentem lingua germanica, scientia et pietate appellavit, simulque congratulatus est Italiae si multos possideret iuvenes Contardo similes. Studiis romani iuris feliciter expletis et a germanicis professoribus maxime c o m m e n d a t u s , Dei F a m u l u s , scientiae causa, Parisiis aliquantulum diversatus est, inde R o m a m venit, ubi tres menses mansit, n o n solum ad perfectiorem iuris r o m a n i cognitionem ex bibliothecis U r b i s et peritorum consultationibus h a u r i e n d a m , sed praecipue ad civilitatis et religionis catholicae t r o p h a e a et m o n u m e n t a invisenda, ad sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, principalium Urbis p a t r o n o r u m , sepulcra v e n e r a n d a et ad R o m a n u m Pontificem, Petri successorem et Christi Vicarium, devotissimo amoris, fidei et obedientiae testimonio h o n ö r a n d u m . Quod religiosissime praestitit, q u a n d o a Leone P a p a XIII, fel. r e c , in vaticanis aedibus benignissime exceptus a t q u e a u g u s t a praesentia et p a t e r n a benevolentia recreatus, ab eodem S a c r u m litante, et ipse adsistens, caelesti pabulo sancte refectus et delectatus fuit. - Volvente a n n o 1884, Dei F a m u l u s , viginti q u a t u o r a n n o s t a n t u m agens, scientiam. a 8. Congregatio Rituum 435 i u r i s tradidit in Papiensi Athenaeo. P a u l o post, n e m p e a n n o 1887, facto periculo victor, Messanam petiit, ibique iuris magisterium exercuit. Anno a u t e m 1890 in Mutinensi Athenaeo, doctoribus et discipulis collaetantibus, in doctorem iuris electus est. Denique, mense octobri a n n i 1894, in Papiensi Athenaeo, u n a n i m i doctorum suffragio, praeceptor inter ipsos cooptatus est. - Ubique scientiae et pietatis praeclaras exhibuit demonstrationes, consalutatus uti sancti I o a n n i s B e r c h m a n s imitator. Illius optima vivendi ratio et in veritate p r o p a g a n d a apostolatus, mirifice p a t e n t et illustrantur tum ex pluribus g r a v i b u s q u e scriptis editis, t u m ex doctis ac eruditis disputationibus, t u m d e m u m ex concordi cuiusque ordinis civium ac s a p i e n t u m testimonio. Neque solum litterarum et scientiarum libros pervolutabat, sed mentem ac pietatem assidue fovebat lectione Sacrae Scripturae, praecipue Epistolarum sancti Pauli, a t q u e o p e r u m s a n c t o r u m P a t r u m et Ecclesiae Doctorum, necnon Ludovici de P o n t e Guida spirituale et T h o m a e a Kern pis De imitatione'Christi. F e r u n t Gontardum quotidie Sacro interesse, caeleste p a b u l u m recipere, augustissimum S a c r a m e n t u m visitare, spiritalibus industriis sese aliosque perficere, reverentiam et obedientiam sanctae Ecclesiae eiusque visibili capiti R o m a n o Pontifici sincera mente, totoque corde et ore profiteri, a t q u e Ecclesiae iurium s t r e n u u m defensorem, potissimum in r e b u s iuridicis et socialibus, c o n s t a n t e r se praebere. Papiae sedem et domicilium h a b e n s , d u m vacationum tempore Sunae a p u d suos p r o p i n q u o s rusticari solitus erat, itemque Mediolani apud parentes morabatur, Cont a r d u s , in t a n t a m civium et e x t e r o r u m existimationem devenit, ut eum F e r r i n i a n a e familiae alterum Aloisium vocare n o n dubitarent. Alacri studio Ecclesiae et societatis civilis utilitatem provexit, piis operibus t u t a n d i s et christiani matrimonii sanctitati et indissolubili unitati vindicandae, ne a nefanda divortii lege rescindi attentaretur. Doctrinis falsis et peregrinis p r o r s u s alienus, continuo m a g n a m spem fovebat, ut h u m a n a societas, cooperantibus b o n a e voluntatis et u t r i u s q u e sexus personis et institutionibus, u n a cum legitimis liberisque scholis, lycaeis et athenaeis catholicis, bonis christianisque principiis et moribus inform a r e t u r . « F a x i t Deus - aiebat - ut ego videam Crucem Christi debito « h o n o r i u b i c u m q u e t e r r a r u m restitutam: t u n c libenter studioseque can« tabo canticum: Nunc. dimittis, Domine, servum tuum in pace!». Quod C o n t a r d u s concupivit et videre n o n potuit, i m m a t u r a morte p r a e r e p t u s , a t q u e o m n e s sanae mentis et actionis a d h u c exoptant, omnipotente et miserante Deo/ eiusdem h u m a n a e societatis auctore et g u b e r n a t o r e s u p r e m o , desperare n o n licet. - I t a q u e , die 5 octobris a n n o 1902, Dei F a m u l u s , q u u m ab ecclesia S o r o r u m Ursulinarum, ubi sanctissimam Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Eucharistiam s u m p s e r a t , rediret, vehementi-febri correptus, m o r b o m a g i s in dies ingravescente, S a c r a m e n t i s m o r i e n t i u m et benedictione papali refectus ac r o b o r a t u s , preces iaculatorias in I e s u m R e d e m p t o r e m et in Deiparam Virginem Mariam ingeminans, oculis m a n i b u s q u e in caelum elevatis, ad b e a t a m p a t r i a m evolavit, die decimaseptima eiusdem mensis et a n n i , in aetate q u a d r a g i n t a t r i u m t a n t u m a n n o r u m . - Exsequiis ritu solemni celebratis, cuiusque ordinis civibus convenientibus, corpus Contardi Ferrini, prius in sepulcreto, dein in conditorio a familia exstructo depositum est, a d s t a n t i b u s u l t r a c e n t u m q u i n q u a g i n t a adolescentibus cum viris ecclesiasticis et laicis, a t q u e s e r m o n e s in laudem defuncti h a b e n t i b u s parocho Bongiovanni et professore Meda, publicae ac meritissimae existimationis et venerationis contesti b u s . - Interea fama sanctitatis q u a m Dei F a m u l u s Mediolani aliisque in locis, ubi c o m m o r a t u s fuerat, vivens sibi acquisierat, post eius obitum magis clara et diffusa, R. D. Caroli Pellegrini, praepositi parochi Basilicae Sancti Calimerii, solerti cura, Archiepiscopalem Curiam Mediolanensem pernio vit ad acta processualia super ea, Ordinaria auctoritate, conficienda, aliis q u o q u e processibus rogatorialibus aucta. Quibus o m n i b u s absolutis et Romam ad s a c r o r u m r i t u u m Congregationem transmissis, servato iuris ordine, atque scriptorum revisione rite peracta, q u u m nihil obstet q u o m i n u s ad ulteriora procedatur, instante Rmo Dno Angelo Rotta, Basilicae Vaticanae Canonico, h u i u s causae postulatore, attentisque litteris q u o r u n d a m E m o r u m S. R. E. Cardinalium, p r a e e u n t e Archiepiscopo Mediolanensi Cardinali Andrea Ferrari, fel. r e c , inter q u o s merito ac iure commem o r a n t u r Iosephus Sarto, postea P i u s P a p a X, iacobus Delia Chiesa, postea Benedictus P a p a XV, et Achilleus-Ratti, hodie Beatissimus P a t e r Pius XI, qui t a n t u m virum Mediolani novit eiusque bonis verbis et exemplis instructus, o p t i m u m de ipso tulit testimonium, h a n c C a u s a m usque in p r a e s e n s peculiari favore prosecutus, r o g a t u q u o q u e p l u r i u m Archiepiscoporum et Episcoporum, itemque Capitulorum, Ordinum et Congregationum religiosarum, n e c n o n illustrium virorum, praesidum ac professorum e publicis Ijycaeis a t q u e Athenaeis Italiae a t q u e exterae regionis, E m u s ac R m u s D n u s Cardinalis R a p h a e l Merry del Val, Patriarchalis Basilicae sancti Petri Archipresbyter et eiusdem Causae P o n e n s seu Relator, in Ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis s u b s i g n a t a die ad vaticanas aedes coadunatis, sequens d u b i u m discut i e n d u m proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac R m i P a t r e s sacris t u e n d i s ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi P o n e n t i s , audito etiam voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore gene- 437 8. Congregatio Rituum rali, o m n i b u s accurate perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, • seu Commissionem esse signandam, si Sanctissimo placuerit. Die 4 iulii m% F a c t a p o s t m o d u m super his Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XI per subscriptum sacrae r i t u u m Congregationis Secretarium relatione, Sanctitas S u a rescriptum eiusdem sacrae Congregationis r a t u m h a b e n s , propria m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Contardi Ferrini, viri laici, professoris Athenaei Papiensis et aliorum, die 6 eisdem mense et a n n o . £g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S., R. C. Praefectus. h. % S. Alexander Verde, Secretarius. III DUBIUM DE NOVIS QUIBUSDAM CALICIS FORMIS « « « « « Sacrae Rituum Congregationi propositum est sequens d u b i u m : Utrum liceat, q u a t u o r calices, q u o r u m effigies in ephemeride Benedtktinische Monatschrift (Beuron, 1920, n. 3 4) exhibentur, quique ibidem in textu pag. 168 184 elogiis efferuntur et n o m i n i b u s " PocuJum caeleste - Genimina vitae - Fios de Virgine - Virga Jesse „ insigniuntur, in Missae sacrificio a d h i b e r e ? ». Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis voto, o n n i b u s inspectis ac perpensis, rescribendum censuit :« Ad R m u m Dnum « Ordinarium loci, qui curet ne calices a formis traditionalibus differant, « ob periculum effundendi sacras Species et excitandi admirationem ». Atque ita rescripsit ac declaravit die 30 iunii 1922. £g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. $ S. Alexander Verde, Secretarius. 433 A c t u A p o s t o l i c a e S e d i s - C o m m e n t a r i u m O f f i c i a l e DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì 11 luglio 19%% la Santità di Nostro Signore, ba ricevuto in Udienza solenne S. E. il Signor MARCELLO T. DE ALVEAR, Presidente eletto della Repubblica Argenti aa. S. CONGREGAZIONE DEL CONCILIO AVVISO Si rende noto che il Sacerdote D. Giuseppe Valentini, già Canonico-parroco di San Clemente in Galluccio nella diocesi di Teano, non ha alcuna autorizzazione per raccogliere elemosine di sante Messe. Roma, dalla Segreteria della Sacra Congregazione del Concilio, 30 giugno 1922. G. Mori, Segretario. S. CONGREGAZIONE DI PROPAGANDA FIDE In conformità al Motu proprio Romanorum Pontificum (3 maggio 1922), che costituisce su più larga base e più vasto programma la Pia Opera della Propagazione della Fede e ne trasferisce la sede centrale in Roma, è stato formato il Consiglio Generale Superiore di essa. Lo compongono i seguenti Prelati: Presidente: Monsig. Pietro Fumasoni Biondi, Arcivescovo titolare di Dioelea, Segretario della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. Vice-Presidente: Monsig. Augusto Boudinhon. Consiglieri: I Presidenti dei singoli Consigli Centrali Nazionali dell'Opera, e inoltre i sottonotati personaggi residenti in Roma ed appartenenti alle varie nazionalità: Monsig. Amerigo David, per la Germania, Austria e Baviera; Monsig. Bernardo Eras, per l'Olanda; Monsig. Gioacchino lovani, per la Spagna: Monsig. Filippo Augusto Lajoie, per il Canada; Monsig. Adriano Mercado y Riera, per l'America del Sud ; Monsig. Carlo 0' Hern, per gli Stati Uniti ; Monsig. Giovanni Prior, per l'Inghilterra; Monsig. Angelo Roncalli, per l'Italia; Monsig. Carlo De T' Serclaes, per il Belgio; Monsig. Gastone Vanneufville, per la Francia. A questi in. progresso di tempo saranno aggiunti i rappresentanti di altre nazionalità. Ne è Segretario Cenerate: Monsig. Giuseppe Nogara. 439 Diarium Romanae Curiae S. CONGREGAZIONE. DEI .RITJ - • • ' a - Martedì 4 luglio 1922, nel Palazzo Apostolico Valicano, si è tenutaria. Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Revmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti Cause: 1) Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Servo di Dio Contardo Ferrini, Professore dell'Università di Pavia. 2) Intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Crocefìssa Di Rosa, Fondatrice dell'Istituto delle .Ancelle della Carità. 3) Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio proprio con la Messa e dell'Elogio da inserire nel Martirologio dell'Ordine dei Predicatoli, in onore del Bealo Andrea Franchi, Vescovo di Pistoia, dello stesso Ordine. Martedì 18 luglio 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con.l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, per discutere sul dubbio intorno a tre miracoli, che si asseriscono operati da Dio per intercessióne del Venerabile Servo di Dio Michele Garicoìts, Sacerdote secolare, Fondatore dei Preti del Saero Cuore di Gesù, volgarmente detta di Betharram: i quali miracoli vengono proposti per la Beatificazione del medesimo Servo di Dio. S EG R ETERI A DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 5 luglio li » 16 » 22 » » » » » 1922. L'Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Prefetto della Sacra Congregas ione dei Religiosi, » L'Emo sig. Card. Donato Sbarretti, Protettore delle Suore della Carità del Sacro Cuore di Gesù, in Madrid. » Gli Emi signori Cardinali Oreste Giorgi e Camillo Laurenti, Membri della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. » L'Eiho sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore della Congregazione degli Oblati di San Giuseppe. » L'Eolo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore delle Suore Orsoline della Unione Romana. » L'Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore delle Suore ciantellate, di Pistoia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 440 Con Brevi Apostolici ii Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è; degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontifìcio : 13 luglio 1922. Monsig. Federico Eis, Vescovo titolare di Bita. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: ' 5 maggio 1922. Monsig. Cornelio Thomas, dell' archidiocesi di Baltimora. 22 giugno » Monsig. Carlo Rebord, della diocesi di Annecy. 23 » » Monsig. Nelson H. Baker, della diocesi di Buffalo. 26 » » Monsig. Guglielmo Pinnington, dell'archid. di Liverpool. 4 luglio » Monsig. Benedetto Martins Junior, dell'archid. di Braga. b - » » Monsig. Matteo delli Muti, dell'archidiocesi di Manfredonia. 10 » -» Monsig. Ambrogio Portaluppi, dell'archidiocesi di Milano. » » » Monsig. Enrico Fabre, dell'archidiocesi di Albi. Prelati Domestici di S S.: 6 maggio 1922. Mons y. Giacomo Mattews, dell'archidiocesi di Baltimora. •>> » » Mons y. Patrizio C. Gavan, della medesima archidiocesi. » » Edoardo Giovanni Wunder, della medesima archid. Mons: 8 » Mons] y. Luigi Stickney, della medesima archidiocesi. » Monsi r. Adolfo Fäh, della diocesi di San Gallo. 1 giugno » » 2 Monsi y. Giovanni Meier, della diocesi di Winona (U. S. A.). » » » Mons] r. Edmondo 0' Coniiel, della medesima diocesi. » » Monsi Giuseppe Lefage, della diocesi di Annecy. 19 » Monsi r. Enrico Masquilier, della diocesi di Lilla. 20 » Monsj r. Francesco De Vito, della diocesi di Teggiano. 21 Monsi Giovanni Nestori, della diocesi di Chiavari. 22 » » Mòns] Luigi de Marco, dell'archidiocesi di Chieti. » » » Monsi y. Domenico Coia, della medesima archidiocesi. » Mons] Vincenzo Séstito, della diocesi di Squillace. 23 » » Monsi Ferdinando Kolb, della diocesi di Buffalo. » » _ » Mons] y. Carlo E. Duffy, della medesima diocesi. » » Mons y. Francesco Kasprzak, della medesima diocesi. » » » Mons] y. Giovanni Nash, della medesima diocesi. » Monsi y. Riccardo 0' Brien, della medesima diocesi. » » » Mons y. Gesù Andrés, della diocesi di Ciudad Real. » Mons y. Alberto dLIorio (Roma). » ': X. Alberto Hayes, della diocesi di Syracuse. » » Monsi » y. Giacomo Martino Kirwin, della diocesi di Galveston. » » Mons 24 • » » 26 Mons y. Giovanni Cocchinetti, della diocesi di Novara. » 1 luglio Mons: y. Francesco Cocola, della diocesi di Bisceglie. » » 3 Mons y. Giuseppe Smith, della diocesi di Cleveland. » » Monsi Giacomo 0' Learg, della medesima diocesi, » » Mons r. Francesco T. Moran, della medesima diocesi. » . » Mons] y. Nicola Pfeil, della medesima diocesi. » » Mons y, Antonio Giordani, dell'archidiocesi di Camerino. 4 >> >> Diarium Romanae Curiae 5 6 14 » » » 15 » 18 luglio » >•> » >•>» » » » 1922. » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 441 Angelo Gobbetti, della diocesi di Cremona. . Tommaso Grâce,-dell'archidiocesi di Halifax. Giacomo Humble, dell'archidiocesi di Glasgow. " Enrico Forbes, della medesima archidiocesi. Giacomo Mac Kenna, dell'archid. di Wellington. Patrizio Giuseppe Power, della medesima archid. Patrizio Me Inerney, della diocesi' di Leavenworth. Tommaso H. Kinsella, della' medesima diocesi. Luigi Ferralis, della diocesi di S. Marco e Bisignano. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XT, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 4 luglio 10 » 1922. Al sig. marchese D. Giovanni Sacchetti, Foriere maggiore dei SS. PP. AA. » A S. E. il sig. Marcello T. De Alvear, Presidente eletto della Repubblica Argentina. La Placca dell'Ordine Piano: 19 luglio 1922. Al sig. conte Francesco Bezzi-Scali,, Tenente della Guardia Nobile Pontifìcia. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 19 luglio 1922. Al sig.; con te Carlo Pocci, Guardia Nobile Pontificia. La Placca 'dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare : 29 giugno 1922. Al sig. comm. Edoardo Tabanelli, Comandante della Guardia , , Palatina. La Commenda dell'Ordine" di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 giugno 1922. Al sig. M. Giorgio Minoret, dell'archidiocesi di Parigi. 3 luglio » Al sig. prof. Siro Grimaldi, dell'archidiocesi di Siena. 4 - » » Al sig. Oreste Neri (Roma). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 18 luglio 1922. ÀI sig. marchese Luigi Lepri, Cadetto nella Guardia Nobile Pontifìcia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 442 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 23 giugno 1922. Al » » Al » » » Al » » 28 Al Al 1 luglio >•> » Al 3 » » Al » » Al » » Al 4 » » Al 8 Al 15 * >> sig.,Ferdinando Carozzi, dèll'archidiocesi di Torino. sig- Edoardo Broussand, della diocesi di Angoulême. sig. Alessandro Waley, dèll'archidiocesi di Westminster. sig. Giulio Giraud, della diocesi di Grenoble. sig. Michele Labi anca, dèll'archidiocesi di Trani. sig: Arnoldo De Mascarel, della diocesi di Poitiers. sig. Ludovico Boinot, della medesima diocesi. sig. Giorgio de Rogier, della medesima diocesi. sig- Paolo Fon tant, della medesima diocesi. sig. ing. Giulio Alessandri, dèll'archidiocesi di Firenze. sig. Paolo Donelan Hoskins, dèll'archidiocesi di Wellington. il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 29 giugno » » 10 luglio » 1922. Al sig. Alfredo Coretti, Tenente della Guardia Palatina d'onore. » Al sig Luigi Bonatti, Tenente della Guardia Palatina d'onore. » Al sig. tenente colonnello Luigi A. Cassinelli, addetto militare alla Legazione della Repubblica Argentina a Parigi. » Al sig. capitano di corvetta Francesco A. ßengolea, addetto navale alla medesima Legazione. . La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 10 luglio » » 1922. A S. E. il sig. Daniele Garcia Mansilla, Ministro della Repubblica Argentina presso la Santa Sede. » Al sig. Alberto F. Figueroa, Segretario generale della presidenza della Repubblica Argentina. La Commenda con Placca dell' Ordine di S. Silvestro Papa 10 21 luglio » 1922. Al sig Adamo Bénites Alvear, Segretario generale aggiunto della Presidenza della Repubblica Argentina. » Al sig. Don Carlo Fernandez Concha. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 20 giugno 1922. Al sig. Gaetano Basilici (Roma). Diarium- Romanae Curiae 443 i\l A G G IO R DOM A TO DI S U A S A N T I T À NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 11 marzo 1922. » » »_ » » • » » » » » » » » . » » 13 ;» » 18 » » » » » 20 aprile » 17 giugno » » » » » » » 20 » » » » 22 » » 23 » » » 26 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 27 » » » » » » » » » » » » ' » » » » ». » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Ottavio Marenghi (Roma). Monsig. Giuseppe Tellarini (Roma). Monsig. Oreste Fraschetti (Roma). Monsig. Giuseppe Baldi (Roma). Monsig. Arturo Mazzoni (Roma). Monsig. Amedeo Bernardini (Roma). Monsig. Enrico Quattrocolo (Roma). Monsig. Filippo Bernardini (Roma). Monsig. Andrea B. Meehan, della diocesi di Rochester. Monsig. Cesare Mambretti, dèll'archidiocesi di Milano. Monsig. Giuseppe Németi, della diocesi del Gran Varadino. Monsig. Arnoldo Pataky, della medesima diocesi. Monsig. Vendelino Szabó, della medesima diocesi. Monsig. Gabriele ^eandeau, della diocesi di La Rochelle-e Saintes. Monsig. Alessio Meneau, della medesima diocesi. Monsig. Eugenio Clontour, della medesima diocesi. Monsig. Amatore Vasquez Cambón, della diocesi di Vittoria. Monsig. Carlo Gandy, della diocesi di Plymouth. Monsig. Edmondo G. Britt, della diocesi di Buffalo. Monsig. Arnoldo Hoffmann, della diocesi di Cassovia. Monsig. Nicola Pfeiffer, della medesima diocesi. Monsig. Andrea Sikorszky, della medesima diocesi. Monsig. Adriano Dienes de Zebegnyö, della medesima diocesi. Monsig. Salvatore La Cava, della diocesi di Calanzaro. Monsig. Michele Atella, dèll'archidiocesi di Cosenza. Monsig. Arturo Gervasi (Roma). Monsig. Emanuele Pereira iunior, dèll'archidiocesi di Braga. Monsig. Luigi Manzi, dèll'archidiocesi di Amalfi. Monsig. Andrea Proto, della medesima archidiocesi. Monsig. Alessio Apuzzo, della medesima archidiocesi. Monsig. Marcantonio Manzi, della medesima archidiocesi. Monsig. Alessio Usenicnik, della diocesi di Lubiana. Monsig. Tommaso Zupan, della medesima diocesi. Monsig. Vittorio Steska, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Debevec, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Dostal, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Ujcic, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 444 27 giugno » 28 30 » » » » » >> » » » » » » 1 » » » » » 3 ». » »» » » 5 » » » » » 6 » >\, » » » 7 » ». » » » » » 1922. Monsig. Giovanni Rogers, della diocesi di S. Francisco in California. » » Monsig. Giacomo Cantwell, della medesima diocesi. » » Monsig. Pietro Müller (Roma). -• » » Monsig. Giacomo Rossi, della diocesi di Bergamo. » » Monsig. Giuseppe Carminati, della medesima diocesi. » » Monsig. Vittorio Masoni, della medesima diocesi. » » Monsig. Andrea Mancini, della medesima diocesi. » » Monsig. Filippo Monti, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe Frigerio, della medesima diocesi. » » Monsig. Angelo Tognoli, dèlia medesima diocesi. » . » Monsig. Noradino Torricella, della medesima diocesi. » » Monsig. Santo Balduzzi, della medesima diocesi. •> » Monsig. Giov. Battista Ruggeri, della medesima diocesi. » » Monsig. Luigi Drago, della medesima diocesi. » » Monsig. Agostino De Matteis, dell'archidiocesi di Benevento. » » Monsig. Tommaso Caliandro, della diocesi di Termoli. luglio » Monsig. Salvatore Fedele, dell'archidiocesi di Gaeta. » » Monsig. Salvatore Leccese, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Francesco Notarianni, della medesima archidiocesi. » » • Monsig. Giuseppe Agostini, della diocesi di Treviso. » » Monsig. Luigi Fischer, dell'archidiocesi di Olmütz. » » Monsig. Vittore Valha, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Massimo Nobili, della diocesi di Massa. » » Monsig. Ettore Andream, della medesima diocesi. » » Monsig; Alessandro Guerrieri, della medesima diocesi. » » Monsig. Vincenzo Nani, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe Corona, della medesima diocesi. » » . Monsig. "Silvio Giovannoli, della medesima diocesi. » » Monsig. Leone Manzetti, della diocesi di Baltimora (S. U. A.). » » Monsig. Angelo Varisco, della archidiocesi di Milano. » » Monsig. Gaetano Cicognani (Roma). » » Monsig. Luigi Scipioni, della archidiocesi di Urbino. » » Monsig, Giacomo Ghio, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Ugo Aiuti, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Odoardo Petrangolini, della medesima archidiocesi. ». » Monsig. Giuseppe Lugaresi, della diocesi di Cesena, » » Monsig. Antonio Kjuder, della diocesi di Trieste. » » Monsig. Antonio Ellner, della medesima diocesi. » » Monsig. Ugo Mioni, della medesima diocesi. » Monsig. Polidoro Benedini, della diocesi di Mantova. »• . ' : » Monsig. Eugenio Martini, della medesima diocesi. » ^» Monsig. Giuseppe Sartori, della medesima diocesi. » » Monsig. Lorenzo Monaco, della archidiocesi di Brindisi. : » • » Monsig. Teodoro Cajulo, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Emilio Hoenning 0'Carroll (Roma). » » Monsig. Pio Paschini (Roma). » » Monsig. Giuseppe Sacco (Roma). » » Monsig. Virgilio Vaiceli i (Roma). »•• » Monsig. Aldo Laghi (Roma). » » Monsig. Vincenzo Misuraca (Roma). Diarium Romanae Curiae 7 8 11 » » 12 » » luglio » » » » » » » 1932. » » » -> » » » » » » 13 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 14 » 18 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 19 » » » » » 20 » » 21 » ». » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » * » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 445 Nazareno Recanatini, dèll'archidiocesi di Ancona. Callisto Cesano* della diocesi di Pinerolo. Filippo Pirri (Roma). Sante Peviani, della diocesi di Lodi. Giuseppe De Vio, dèll'archidiocesi di Gaeta. Carlo Signorelli, della diocesi di Bergamo. Giuseppe Alessandro Fernandes (resid. Calcutta). Lorenzo Natale Le Bron de\Vexela, della diocesi di Ru rem onda. Monsig. Enrico Everts, della medesima diocesi. Monsig. Enrico Giuseppe Wouters, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Leonardo Driessen, della medesima diocesi. Monsig. Zoltano Viz, delia diocesi di Vacia. Monsig. Ladislao Kontur, della medesima diocesi. Monsig. Gustavo Schwarcz, della medesima diocesi." Monsig. Emerico Sandula, della medesima diocesi. Monsig. Eugenio Toldy, della medesima diocesi. Monsig. Ladislao Klárik, della medesima diocesi. Monsig. Ladislao Majer, della medesima diocesi. Monsig. Velimiro Horvath, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Liebner de Kakucs, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Fehér, della medesima diocesi. Monsig. Oreste Baronetto, della diocesi di Pinerolo. Monsig. Clemente Meistermann, della diocesi di Münster. Monsig. Clemente Barbieri, della diocesi di Arezzo. Monsig. Giovanni Geisler, della diocesi di Bressanone. Monsig. Alfredo Cavagna, deirarchidiocesi di Milano. Monsig. Angelo Zappettini, della diocesi di S. Sepolcro. Monsig. Nehmatalla Tohmé, dèll'archidiocesi Maronita di Cipro. Monsig. Nehmatalla A ad, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Hayek, della medesima archidiocesi. Monsig. Fedele Caroli, dèll'archidiocesi di Taranto: Monsig. Carmine Vincenti (Roma). Monsig. Pasquale Bardaro, della diocesi di Lacedonia. Monsig. Giuseppe Stanghetta (Roma). Monsig. Francesco Piazza (Roma). Monsig. Maurilio Silvani, della diocesi di Alessandria. Monsig. Luigi Del Magro, dèll'archidiocesi di Lucca. Monsig. Angelo Fancellu, della dioc. di Ampurias e Tempio. Monsig. Francesco Cimino, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Laurenti, della medesima diocesi. Monsig. Luigi Banken, della diocesi di Bois-le-Duc. Monsig. Filiberto Van den Heuvel, della medesima diocesi. Monsig. Leonardo Berkvens, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Van den Heüvel, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Mutsaers, della medesima diocesi. Monsig. Mainardo Van Oss, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo Völker, della medesima diocesi. Monsig." Giovanni Selten, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 21 » luglio » 1922. Monsig. Lorenzo Dijkmans, della diocesi di Bois-le-Duc. Monsig. Gerardo Van der Boer, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Chiarlo, dell'archidiocesi di Lucca. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 31 : 20 22 » 26 » » » 28 1 5 marzo 1922. Il sig. Nicola Federico Brady, dell'archidiocesi di NewYork. aprile » Il sig. visconte Felice d'Arjuzon, dell'archidiocesi di Parigi. giugno » Il sig. Carlo Guglielmo Clifford, della diocesi di Shrews bury. » » Il sig. Carlo Alberto Jocteau, dell'archidiocesi di Torino. » -> Il sig. cav. Leone Kenny, dell'archidiocesi di Melbourne. » » Il sig. conte Giuseppe Gastone La Caille, dell'archidiocesi di Parigi. » » Il sig. Giorgio Bertrand, della medesima archidiocesi. » » Il sig. Wilfrido Howell, della diocesi di Plymouth. » . » Il sig. Raimondo del Balzo dei duchi di Presenzano, delTarchidiocesi di Napoli. luglio », Il sig. marchese Carlo Serra y Pickman, delFarchidiocesi di Siviglia. » » Il sig. marchese Ferdinando de Jbarra, della diocesi di Vittoria. Carnei iet i d'onore in abito paonazzo di S. S. 11 » » » » » 13 18 31 10 17 » » 22 23 » » 26 » » 27 1 5 marzo 1922. Monsig. Arcangelo Bruni (Roma). » » Monsig. Antonio Nicolò (Roma - Acerenza e Matera). » ' » Monsig. l'ilippo Tesa (Roma). » » Monsig. Pietro Ercole (Roma). » » Monsig. Pietro Biagioìi (Roma). » » Monsig. Americo Guidi (Roma). » » Monsig. Tancredi Tani (Koma). » » Monsig. Giovarmi Floersh, della diocesi di Nashville (S. U.). » » Monsig. Giuseppe Dineen, dell'archidiocesi di New-York. aprile » Monsig. Antonio Maria Dos Santos Portugal, del Patriarcato di Lisbona; giugno » Monsig. Andrea Kriston, dell'archidiocesi di Agria. » » Monsig. Carlo Subik, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Tihamér Tóth, della medesima archidiocesi. » • , » Monsig. Tommaso Frioni (Roma). » » Monsig. Barnaba Tost, della diocesi di Cassovia. » » Monsig. Michele Palyó, della medesima diocesi. » » Monsig. Adalberto Wiek, della medesima diocesi. » » Monsig. Pietro Catelli, della diocesi di Como. » » Monsig. Francesco Rimmaudo, dell'archidiocesi di Siracusa. » » Monsig. Ferdinando Ricca, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Guglielmo Liddy, della diocesi di Syracuse (S. U.). luglio » Monsig. Benvenuto de Souza, del Patriarcato di Lisbona. » » Monsig. Luigi Battelli, deirarchidiocesi di Urbino. Diarium Romanae Curiae 6 » 11 12 » 14 » 21 » » luglio » » » » » » » » » » » » » 1922. »' » » » » * » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 447 Vincenzo Sealori, della diocesi di Mantova. Emilio Caiola, della medesima diocesi. Francesco Nardo, dell'archidioc. di Santa Severina. Serafino De.Bellis, della diocesi di Palestrina. Enrico Andrea Poels, della diocesi di Ruremonda. Emilio Valenzuela, dèll'archidiocesi di Bogota. Andrea Restrepo Saénz, della medesima archidioc. Adriano Hermus, della diocesi di Bois-le-Duc. Giovanni Spranger, della medesima diocesi. Antonio Vermeulen, della medesima diocesi. Francesco Lambermont, della medesima diocesi. Endrico van Hussen, della medesima diocesi. Giuseppe Sujis, della medesima diocesi. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. • 26 aprile 1922. U sig. conte Paolo Ceccopieri (Roma). 17 ghigno » Il sig. Andrea Anastasio, dèll'archidiocesi di Amalfi. 22 » » Il sig. Antonio Bottero, della diocesi di Treviso. ,» » » Il sig. Giovanni Domenech y Martí, della diocesi di Barcellona. L luglio » U sig. Celestino Carretero Ferre, dèll'archidiocesi di Granada. 4 » » Il sig. avv. Angelo D'Alessandri (Roma). 7 » » Il sig. Giuseppe Luigi de Montalvo y Garcia-Camba, della diocesi di Madrid-Alcalá. » » » 11 sig. Emanuele de Montalvo y Goin, della medesima diocesi. 17 » » li sig. Nazareno Bianchini, della diocesi di Viterbo e Tuscania. 20 » » Il sig. Fortunato Pisapia, della diocesi di Cava e Sarno. » » » 11 sig. Francesco Lavitrano, della medesima diocesi. Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 28 30 giugno 1922. Monsig. Sosio D'Angelo, della diocesi di Sessa Aurunca. » » Monsig. Giovanni De Guglielmo, dèll'archidiocesi di Benevento. 6 luglio » Monsig. Augusto Bertazzoni, della diocesi di Mantova. » » » Monsig. Francesco Orsatti, della medesima diocesi. • » * » Monsig. Dionisio Balzo, della medesima diocesi. 12 » » Monsig. Stefano Pini (Roma). Cappellani d'onore extra Urbem di S. S.: 16 5 » marzo 1922. Monsig. Dante Biagiotti, della diocesi di Pescia. luglio » Monsig. Giuseppe Augusto Ferreira, dèll'archidiocesi di - Braga. » » Monsig. Emmanuele Gioacchino de Paiva, della diocesi di Funchal. .448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 27 giugno 1922. Monsig. Tommaso Boninsegna, della diocesi di Trento. 12 luglio » Monsig. Giacomo Espar Maranges, della diocesi di Tarazona. NECROLOGIO 29 giugno 1922. Monsig. Carlo Pietropaòli, Arcivescovo titolare di Calcide. 11 luglio » Monsig. Pietro Armengaudio Valenzuela, Arcivescovo titolare di Gangra. Annus XIV"- Vol. XIV 7 Augusti 1922 Num. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD EMUM P. D. CAIETANUM BISLETÍ S. R. E. CARDINALEM PROTODIACONUM PRAEFECTUM SACRI CONSILII SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS CURANDIS: DE SEMINARIIS ET DE STUDIIS CLERICORUM. PIUS PP. XI DILECTE FILI NOSTER SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Officiorum ominum sanctissimorum, quaecumque Apostolici m/uneris amplitudo complectitur, nullum sane nec maius est nec patet latius, quam curare et efficere ut Ecclesiae ad divina sua munia obeunda bonorum ministrorum satis magna copia suppetat. Id enim est eiusmodi, quod Ecclesiae et dignitatem et efficientiam et vitam ipsam coniunctam habet; quodque ad salutem humani generis tam interest quam quod maxime : siquidem quae mundo parta sunt a Iesu Christo Redemptore immensa beneficia, ea non cum hominibus nisi per « ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei » communicantur. Iam vero ex hac beati Petri Cathedra, in qua nullo merito Nostro divinitus collocati sumus, circumspicientibus Nobis eum, qui proximis Nostris curis demandatus est, orbem catholicum, existimare licet ex ACTA, vol. XIV, n. 13. — 7 - 8 - 9 * 2 . 32 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale una parte quae et quam magnae sint animarum necessitates, , ex altera autem quam non eis plurifariam clerus,, pro sua praesertim paucitate, sufficiat : difficultatesque ad eum rite supplendum, quae iam gravissimae aderant, quanto factae sint recentis belli damnis iacturisque graviores. Quod si omnibus, quotquot divinae gloriae alienaeque saluti student, longeque ante alios sacris Pastoribus, permolestum accidat oportet, facile intelligitur Nos, cum omnium Ecclesiarum curam sustineamus, multo vehementius 'quam ceteros, eam ipsam ob causam anxios esse atque sollicitos. Itaque in exordio Pontificatus maximi nihil Nobis est antiquius, quam: singulare quoddam studium ad rem tanti momenti conferre : praecipueque advocatam adhibere operam istius Urbani Consilii cuius est educationem doctrinamque sacrae iuventutis universae moderari. Novimus enim multa iam a decessoribus Nostris eodem Consilio, ut instrumento, usis peropportune esse praescripta, quae Nos et valde probamus omnia et Nostrae auctoritatis suffragio confirmamus : verum nonnulla ex iis sunt, quae omnino volumus eo vel impensius urgeri, tamquam sancto proposito maxime conducibilia. Quapropter ad te,, dilecte fili Noster, eiusdem sacri Consilii praefectum, has damus litteras, ut quemadmodum huius Nostrae tantae sollicitudinis in primis es particeps, ita ad ea significanda quae eamdem levare possunt, te ipso interprete utamur. Principio, quoniam sacri ordinis Ecclesiaeque rationes artissime, uti diximus, inter se cohaerent, non est dubitandum) quin omni tempore satis hominum a Deo ad sacerdotium destinetur ; alioquin necessaria in re Deus unquam deesset Ecclesiae suae, quod nefas est dicere. Quamquam hac ipsa in re, aeque ac in ceteris quae ad communem animarum salutem opus sunt, ea divinae providentiae lex valet, ut communes preces amplissimum locum habeant ad impetrandum. Apertum enim notumque omni- Acta Pii PP. XI " 451 bus est illud : Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam. Quoniam igitur huic officio optimus quisque satisfacere, Ecclesia praeeunte, consuevit, iam ut candidatorum ad sacra numerus acerescat, in primis servari cupimus optamusque quod in iuris canonici Codice ita praescriptum est : Dent operam sacerdotes, praesertim parochi, ut pueros, qui indicia praebeant ecclesiasticae vocationis, peculiaribus curis a saeculi contagiis arceant, ad pietatem informent, primis litterarum studiis imbuant divinaeque in eis vocationis germen foveant Qui quidem, ubi maturum! tempus esse iudicaverint, suos alumnos studebunt sacro alicui Seminario tradere in disciplinam, ut in eis quod ipsi inchoaverint, rite perficiatur. Quod si huic rei tenuitas adolescentulorum fuerit impedimento, nec sacerdotes sumptus suppeditare ipsi possint, bonorum animos excitent ad succurrendum, proposita rei tum sanctitate, tum etiam incredibili utilitate. Quo loco facere non possumus quin rogemus omnes,quicumque Ecclesiam diligunt, ut illud « Opus vocationum ecclesiasticarum » quod, pueris spei bonae et domi et apud parochos et intra Seminariorum septa sedulo adiuvandis, salubriter institutum est, omni foveant studio atque promoveant. Illud enimvero maximae Nobis est curae, modisque omnibus efficiendum est, quod decessores Nostri Leo XIII et Pius X saepius praeceperunt, ut sacra Seminaria, nisi ad eam rem, cuius causa condita sunt, ne adhibeantur, id est ad sacrorum administros, ut oportet, instituendos. Quare non modo in eis locus esse non debet pueris vel adolescentulis, qui nullam ad sacerdotium praeferant propensionem voluntatis, - horum enim consuetudo clericis mirum quantum obest - sed etiam cum pietatis exercitationes, tum ratio studiorum, tum ipsum gubernationis genus huc omnino spe1 2 1 MATTH. I X , 37, 38. 2 Can. 1353. Acta Apostolicae Sedis - 'Commentarium Officiale ctent„ oportet, ut ad perfunctionem! divini muneris accommodato alumnorum animi praeparentur. Haec esto Seminariorum omnium, nullo excepto, sanctissima lex; cui quidem si religiosius usque adhuc obtemperatum esset, tanta fere ubique non esset paucitas sacerdotum. Nam hoc est in proclivi, quae non congruenter suae propriae naturae regantur Seminaria, ea suum quidem retinere nomen, re autem vera societati civili multum prodesse posse, at sacro ordini vix aliquid aut omnino nihil proficere. Iam quomodo constituta esse oporteat Seminaria ut idonea exsistant sacerdotibus educandis, qui et a pietate et a doctrina bene instructi sint, non est Nobis in animo hic explicare : dumtaxat nonnulla sunt, quae praecipue, ut maximi momenti et ponderis, cupimus, dilecte fili Noster, universos sacrorum Antistites diligenter attendere. Primum est de linguae latinae studio in litterariis clericorum ludis omni cura fovendo atque provehendo, quam linguam scientia et usu habere perceptam, non tam humanitatis et litterarum, quam religionis interest. Etenim)Ecclesia, ut quae et nationes omnes complexu suo contineat, et usque ad consummationem saeculorum sit permansura, et prorsus a sui gubernatione vulgus arceat, sermonem suapte natura requirit universalem, immutabilem, non vulgarem. Huiusmodi cum sit sermo latinus, divinitus provisum est ut is mirifico esset usui Ecclesiae docenti, idemque Christifidelibus doctioribus ex omni gente magnum ministraret vinculum unitatis; iis dando scilicet non solum unde, vel locorum intervallo disiuncti vel in unum locum congregati, facile inter se sensa mentis et consilia conferrent, sed etiam, quod maius est, unde, quae Ecclesiae matris sunt, altius cognoscerent et cum Ecclesiae capite artius cohaererent. Utraque de causa, ut cetera omittamus, liquet clerum, ante alios, latinae linguae perstudiosum esse oportere; neque enim hic laudes persequimur, quibus hoc commendatur loquendi genus, pressura, locuples, numerosum, maiestatis plenum et dignitatis Acta Pii PP. XI 453 quod mire dixeris comparatum ad serviendum Romani Pontificatus gloriae, ad quem ipsa Imperii sedes tamquam hereditate pervenerit. Quod si in quopiam homine laico, qui quidem sit tinctus litteris, latinae linguae, quam dicere catholicam vere possumus, ignoratio quemdam amoris erga Ecclesiam languorem indicat, quanto magis omnes clericos, quotquot sunt, decet eiusdem linguae satis gnaros esse atque peritos ! Horum profecto est latinitatem tanto tueri constantius, quanto a sapientiae catholicae adversariis qui saec. XVJ Europae in una Fidei doctrina consensionem labefactarunt, acrius eam norunt oppugnatami. Quare - quod ipsum in iure canonico cautum est - in litterarum ludis, ubi spes sacri ordinis adolescunt, accuratissime sermone latino volumus alumnos institui, hanc etiam ob causam, ne deinde, cum ad maiores disciplinas accesserint, quae latine utique et tradendae et percipiendae sunt, fìat, ut prae sermonis inscitia plenam doctrinarum intelligentiam assequi non possint, nedum se exercere scholasticis illis disputationibus, quibus egregie iuvenum acuuntur ingenia ad defensionem veritatis. Ita iam non continget, quod saepius dolemus fieri, ut nostri clerici sacerdotesque, cum haud satis operae litterarum latinarum studio dederint, neglectis Patrum Doctorumque Ecclesiae copiosis voluminibus, quibus Fidei dogmata exhibentur cum dilucide proposita tum invicte defensa, idoneam sibi doctrinae copiam a recentioribus petant auctoribus, in quibus fere non modo perspicuum dicendi genus et accurata disserendi ratio solet, sed fidelis etiam dogmatum interpretatio desiderari. Quae igitur Paulus Timotheum admonuit : 1 2 Formam habe sanorum verborum ... Depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, oppositiones falsi nominis scientiae, quam quidam promittentes circa fidem exci3 derunt, haec, si unquam alias, his praesertim temporibus 1 2 3 Cod. I. C , can. 1364. II Tim., i, 13. I Tim., vi, 20, 21. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 454 valent, cum varias errorum fallacias, scientiae nomine spe-, cieque obtectas, nimis multi usque quaque venditare consueverunt. Has autem quis detegere possit ac redarguere, nisi Eidei dogmatum probe sensum teneat vimque verborum quibus solemniter sunt expressa, denique nisi ipsum, quo Ecclesia utitur, sermonem calleat ? Alterum in quo singularem Episcoporum vigilantiam requirimus, ad altiora adolescentis cleri studia pertinet. Ommino quae hac de re sunt in iure canonico providentissime statuta, ea sancte inviolateque observari debent, si quidem consilium est sacerdotum parare copiam, qui tantae magnitudini muneris impares non sint. Confecto igitur litterarum curriculo, ncstri alumni, ut sacrae Theologiae aptam praeparationem adhibeant, minimum biennio diligentissime in Philosophiae studio versentur. Scholasticam intelligimus Philosophiam, a sanctis Patribus Scholaeque Doctoribus quadam laborum continuatione naviter expolitam, ac denique opera et ingenio Thomae Aquinatis ad summum perfectionis gradum adductam, quam quidem decessor Noster illustris Leo XIII « Fidei propugnaculum ac veluti firmum Religionis munimentum » appellare non dubitavit. Profecto ipsius Leonis magna laus est Philosophiam Christianam, excitato Doctoris Angelici amore cultuque, instaurasse : atque etiam sic iudicamus, omnium rerum), quas in diuturno Pontificatu pro Ecclesia et pro societate civili utilissime gesserit, hoc adeo fuisse caput, ut si cetera non adessent, haec una res satis esset ad tanti Pontificis nomen immortalitati commendandum. Itaque in primis sibi curae habeant magistri Philosophiae in hac disciplina clericis tradenda non solum rationem seu methodum, verum etiam doctrinam et principia sequi sancti Thomae : idque eo faciant vel studiosius, quod sciunt nullum Ecclesiae Doctorem mo1 2 1 2 Cod. I. C, can. 1365 et 1366. Litt. Enc. Aeterni Patris. - Acta Pii PP. XI 455 dernistis ceterisque fidei catholicae hostibus ita esse terrori ac formidini, ut Aquinatem. Quod autem de Philosophia dicimus, idem est de sacrae Theologiae disciplina intelligendum. Nam, ut Sixti V verbis utamur : « Huius quidem tam salutaris scientiae cogni« tio et exercitatio, quae ab uberrimis divinarum Littera« rum, Summorum Pontificum, Sanctorum Patrum et Conci ciliorum fontibus dimanat, certe semper maximum Eccle« siae adiumentum afierre potuit, sive ad Scripturas ipsas <( vere et sane intelligendas et interpretandas, sive ad Patres « securius et utilius perlegendos et explicandos, sive ad va« ríos errores et haereses detegendas et refellendas ; his vero (( novissimis diebus, quibus iam advenerunt tempora illa « periculosa ab Apostolo descripta, et homines blasphemi> « superbi et seductores proficiunt in peius, errantes et alios « in errorem mittentes, sane catholicae Fidei dogmatibus (( confirmandis et haeresibus confutandis pernecessaria « est ». Etenim id quod efficit ut hoc disciplinae genus vim scientiae veri nominis habeat, in eoque - ut desideratissimus decessor Noster praeclare a i t - « plena sit, quantum per humanam rationem licet, explicatio invictaque defensio traditae divinitus veritatis », nihil est aliud nisi Philosophia Scholastica, duce et magistro Aquinate, in usum ipsius sacrae disciplinae conversa. Hinc « apta illa et inter se nexa « rerum et causarum cohaerentia, ille ordo et dispositio « tamquam militum in pugnando instructio, illae dilucidae « definitiones et distinctiones, illa argumentorum firma tas « et acutissimae disputationes, quibus lux a tenebris, verum (( a falso distinguitur, haereticorum mendacia, multis prae« stigiis et fallaciis involuta, tamquam veste detracta, pace tefiunt et denudantur ». Consequens est, non bene sacrae iuventuti consulere,, qui omnem de Theologia institutionem, 1 2 3 1 Bulla Triumphantis, an. 1588. Motu proprio De Romana Sancti Thomae Academia, an. 2 BENEDICTUS X V , 3 SIXTUS V, 1. C. 1914. 456 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale scholastica ratione neglecta, ad positivam methodum, ut dicitur, exigendam putent; multoque minus eos officio suo satisfacere, qui huius doctrinae magisterium non aliter exerceant, nisi ordinem seriemque dogmatum atque haeresum doctis disquisitionibus exsequendo. Illa enim positiva methodus necessario quidem scholasticae adiungenda est, sed sola non sufficit ; cum bene comparari nostros oporteat ad Fidei veritatem non modo convincendam, sed illustrandam etiam ac defendendam ; Fidei autem dogmata contrariosque errores ex ordine temporum recensere, ecclesiasticae quidem historiae est, non vero munus Theologiae. Tertio loco, quod ad clericorum studia pertinet, qui, pro conscientia officii, ea moderetur, non is profecto praescriptiones iuris canonici negliget de Theologia pastorali: imo plurimum tribuet huic disciplinae, qua quidem proxime animarum quaeritur salus. Nec vero dumtaxat, quam sancte sint divina tractanda, praecipiet ; sed praeterea quemadmodum sint maiore semper cum fructu hominibus applicanda. In quo ei erit temporum habenda ratio diligentissime. Multa enim in populi christiani mores rerum cursus induxit, patrum nostrorum inaudita temjporibus : quae pernovisse hodie sacerdotem! oportet, ut nova novis remedia malis in Iesu Christi virtute reperiat, et salutarem Religionis vim in omnes venas afferat humanae societatis, Denique scito, dilecte Fili Noster, admodum cordi Nobis illud esse quod pariter in iuris canonici Codice statui1 tur : Si constitui Seminarium 'dioecesanum nequeat, aut in constituto Seminario conveniens institutio, praesertim in philosophicis ac theologicis disciplinis, desideretur, Episcopus alumnos in alienum Seminarium mittat, nisi Seminarium interdioecesanum vel regionale, auctoritate apostolica, 2 constitutum fuerit. In quo quidem optandum est ut Episcopi, quorum id refert, Apostolicae Sedis providentiam ae1 Cod. I. C., can. 1365 § 3. 2 Can. 1354 § 3. Acta Pii PP. XI 457 stiment eique libentibus animis suffragentur. Quam multi enim sunt, qui vel moderatorum praeceptorumque inopia, vel f ortunarum angustiis, vel alia de causa nequeunt adolescentes clericos, si quos habent maioribus studiis maturos, apud se curare, ut dignum est, instituendos ? Iis igitur, ut possent permagno sui muneris officio fungi, opportune haec Apostolica Sedes opitulata est, conditis, maxime per Italiam, in singularum regionum commodum, nonnullis Seminariis, iisque praesidum doctorumque nobilitate florentibus, unde sacerdotes exsisterent ad omne opus bonum instructi, paratique se devovere totos Dei gloriae animarumque saluti. Nos equidem id instituti genus, in quo sapientia aeque ac munificentia decessorum Nostrorum Pii X et Benedicti XV spectata est, cum sartum et tectum conservare volumus, tum etiam, quantum est in Nobis, omni ope in maius provehere. At vero par est et consentaneum, sacrorum quoque Antistites, qui eius sint regionis, cuius gratia Seminarium huiusmodi sit excitatum, debere omnes eidem pro virili parte prospicere. Quos quidem rogamus, ne inviti id faciant, quod non solum comimainis ab eis, sed propriae etiam ipsorum utilitatis ratio postulat. Etenim si reputaverint - quod res est suam cuiusque causam hic agi, et Seminarium interdioecesanum vel regionale suarum cuique dioecesium Seminarii maioris instar esse, in quo ipsi eadem iura eademque officia singuli habeant, nihil sane, quod intelligant a se in eius bonum conferri posse, unquam recusabunt. Haec habuimus, dilecte Fili Noster, ad te de clericorum institutione scribere. Iam istius, cui praees, Urbani Consilii erit curare, ut tum in sacris Seminariis Collegiisque clericorum, tum in magnis Lyceis et facultatibus seu doctorum ordinibus, quicumque eidem Consilio subiecti sunt, ea diligenter ubique ad effectum adducantur. Eadem ipsa igitur, ex auctoritate Nostra, omnibus, quorum interest, tu significatos. Deprecante autem Virgine beatissima, Eius 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Matre qui est Sacerdos in aeternum, confidimus rem magno cum emolumento sacri ordinis, Dei miserentis gratia, successuram. Auspicem! interea divinorum munerum ac peculiaris Nostrae benevolentiae testem;, apostolicam benedictionem tibi, dilecte Fili Noster, amantissime impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum die i mensis augusti, anno MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI \ S. Congregatio Consistorialis 459 ^ ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D n u s Noster Pius divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 23 iunii 1922. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cabasitanae praefecit R. P. D. H o n o r a t u m Halle, h a c t e n u s Episcopum titularem Pergamensem. 6 iulii. — Cathedrali Ecclesiae Manizalensi, R. D. Tiberium Salazar, p a r o c h u m loci vulgo « Sonson » in archidioecesi Medellinensi. 21 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Modrensi, R. P. D. Stephan u m Rojas, h a c t e n u s Episcopum Garzonensem. 2 augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gangrensi,R. P. Adrian u m Smets, Delegatum Apostolicum in Perside. SACRA CONGREGATIO CONCILII BARULEN. COLLATIONIS CANONICATUUM 12 novembris 1921 et Id iunii 1922 — Antiqua S. Mariae maioris collegiata, in urbe B a r u lensi, vulgo Barletta, erecta, tribus dignitatibus, idest archipresbyteratu et d u o b u s c a n t o r a t i b u s , constabat, u n a cum 30 portionibus seu officiis. Clemens XII, Bulla In suprema, die 29 iunii 1731, reservata ut a n t e a S. Sedi collatione e a r u m d e m trium dignitatum, ceteras 30 portiones seu officia in totidem canonicatus erexit, q u o r u m collationem ipsi Capitulo concessit quoties Apostolicae reservationes etaffectiones non obstarent. SPECIES FACTI. . 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Verum Cappellanus maior regiae C a m e r a e S. Clarae, Neapoli, q u a d a m sententia diei 9 decembris 1786, collegiatam S. Mariae maioris et eius Capitulum declaravit regii p a t r o n a t u s , ideoque ius. eligendi et n o m i n a n d i archipresbyterum aliosque capitulares regi u t r i u s q u e Siciliae attribuit. Q u u m vero Capitulum collegiale S. Mariae maioris s u a s * h a c de re querelas movisset regi F e r d i n a n d o , hic, rescripto diei 17 aprilis 1790, reservata sibi archipresbyteratus collatione, idem C a p i t u l u m r e d i n t e g r a n d u m iussit in possessione eligendi more solito capitulares, eosque sibi p r a e s e n t a n d i pro regia a p p r o b a t i o n e et confirmatione. Dein P i u s IX, Bulla Imperscrutabili diei 21 aprilis 1860, m e m o r a t a m S. Mariae maioris Collegiatam in cathedralem aeque principaliter metropolitanae Tranensi u n i t a m erexit, e a m q u e componi statuit 4 dignitatibus (i. e. archipresbyteratu, archidiaconatu, primiceriatu et t h e s a u r a r i atu), n e c n o n 20 canonicis ac 12 beneficiatis, simulque, S. Sedi reservata primae dignitatis seu archipresbyteratus collatione, p r o aliorum c a n o n i c a t u u m provisione Archiepiscopo pro tempore Barulensi facultatem indulsit « tres « digniores ecclesiasticos viros ex universo clero Barulen. laudato utrius« que Siciliae Regi eiusque legitimis * successoribus p r a e s e n t a n d i ut ex « iis t r i b u s u n u m nominet, qui ab eodem Archiepiscopo vel per se vel per « alium... canonicam institutionem recipiat; q u o a d vero cetera beneficia, « eadem iuxta solitum conferantur nihilque innovetur », Q u u m a u t e m in h u i u s Bullae exsecutionem nonnullae exortae fuerint controversiae praesertim circa c a n o n i c a t u u m provisionem, Archiepiscopum inter et Capit u l u m Barulense q u a e d a m inita fuit conventio ab eodem Pontifice Brevi diei 22 augusti 1874 approbata, vi cuius, excepta prima a r c h i p r e s b y t e r a t u s dignitate S. Sedi reservata, « idem Capitulum n o m i n a r e seu proponere « pergat legitimo recognito Regi, in q u e m Sedes Apostolica rite t r a n s « lata privilegia h u i u s m o d i agnoverit, i d o n e a m ecclesiasticam p e r s o n a m « ex universo Barulensi clero, habita q u o a d ipsi m a r i a n a e ecclesiae a d d i « ctos ratione servitii a statutis et c o n s u e t u d i n i b u s capitularibus prae« scripti et facta etiam facultate e x t r a n e u m a civitate virum deligendi, « q u a t e n u s id in utilitatem et decus ecclesiae cessurum fore in Domino « iudicaverit. At vero nominatio quaelibet h u i u s m o d i nullius roboris « r e m a n e r e d e b e a t . n e c ullum sortiri valeat effectum donec approbatio « accesserit Barulensis Ordinarii, cui iudicium de nominati idoneitate « plene reservatum existat ita ut approbatione h u i u s m o d i denegata ad « alias successive n o m i n a t i o n e s h u i u s m o d i Capitulum et canonici prae« fati procedere t e n e a n t u r . Institutio a u t e m personae sic propositae ac « n o m i n a t a e semper et libere ad ipsum Barulen. O r d i n a r i u m spectet « et pertineat et ab eodem sive per se sive per alium virum in eccle- 461 S. Congregatio Concilii « siastica dignitate constitutum ac ab eo rite « debeant... ». delegandum concedi H a e c praxis n o m i n a n d i canonicos Barulenses h u c u s q u e servata est, nisi quod, q u u m ob leges eversivas n u m e r u s capitularium ad 6 beneficiatus et ad 12 canonicos civiliter recognitos, 5 computatis dignitatibus, r e d a c t u s sit, a n n o 1917 adiuncti fuerunt sola Ordinarii auctoritate tres canonici statutarii qui n o n secus ac ceteri canonici iisdem iuribus f r u u n t u r ac oneribus tenentur. Et quoniam idem Capitulum, iuxta sta^ tuta, art. 29, « ha la c u r a abituale delle anime, n o m i n a a vita per la « c u r a attuale q u a t t r o canonici de gremio Capituli col titolo di canonici « coadiutori curati per la Cattedrale e le altre tre Vicarie. La n o m i n a « di detti canonci coadiutori n o n è valida se n o n viene a p p r o v a t a dal« l'Ordinario, e per le tre Vicarie sarà fatta possibilmente nella p e r s o n a « dei canonici statutari ». H a e 4 coadiutoriae curatae, nempe Cathedralis, S. Sepulcri, S. Mariae a Victoria et S. Familiae, n u p e r a civili auctoritate t a m q u a m verae paroeciae recognitae s u n t ; Capitulum vero deliberatione diei 25 octobris 1920 renunciavit favore Ordinarii cuicumque iuri, si q u o d haberet, p r a e s e n t a n d i seu n o m i n a n d i tres canonicos statutarios, in vicarios seu parochos trium ecclesiarum S. Sepulcri, S. Mariae a Victoria et S. Familiae d e p u t a n d o s . Et h o d i e r n u s Ordinarius Baruiensis ab hac S. C. inter alia petiit et die 1 febr. 1921 obtinuit « che il parroco della Cat« tedrale sia un canonico riconosciuto dallo Stato, e che gli altri tre « parroci siano canonici statutari con uguali diritti di quelli riconosciuti « d a l l o S t a t o . . . ; che i 4 parroci siano canonici perchè parroci, onde se « per qualsiasi ragione cessassero di essere parroci, cesserebbero di « e s s e r e canonici...». Hisce generatim praeiactis, ad hodiernam quaestionem pressius q u o d attinet, a d d e n d u m est q u o d Administrator apostolicus Baruiensis ut provideret canonicis curatis ecclesiarum Cathedralis et S. Sepulcri, mense martio 1920 concursum indixit, cui n o m e n dederunt q u a t u o r candidati, seu sacerdotes Russo, D'Amato, Spera et De Fidio, qui p o s t r e m u s periculi minor evasit. Iamvero idem Administrator q u u m censuerit canonicatum s t a t u t a r i u m c u r a t u m S. Sepulcri esse liberae collationis Ordinarii, illud sacerdoti Russo, utpote digniori in concursu recognito, statim contulit, et reliquit Capitulo facultatem eligendi canonicum c u r a t u m Cathedralis inter alios d a o s candidatos approbatos seu inter D'Amato et Spera praetermisso sacerdote De Fidio. Capitulum praetulit sacerdotem Spera, e u m q u e die 25 maii 1920 nominavit ad canonicatum qui vacaverat die 29 decembris 1918 ob p r o m o t i o n e m canonici P a s t o r e ad Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 462 q u a r t a m t h e s a u r a r i a t u s dignitatem, dum officium curati seu parochi Cathedralis vacavit d u m t a x a t a die 5 maii 1919 propter obitum sacerdotis Musti, qui e r a t simul archidiaconus seu secunda dignitas et parochus Cathedralis. Sacerdos S p e r a obtinuit quidem regium decretum nominationis in canonicum c u r a t u m Cathedralis, sed n o n d u m est c o n s e q u u t u s eius canonicam institutionem et possessionem. P a r i t e r Capitulum Barulense, ut alterum a p p r o b a t u m seu sacerdotem D'Amato praemio r e m u n e r a r e t u r propter decennale praestitum servitium cooperatoris paroecialis in ipsa Cathedrali, eadem ut s u p r a die 25 maii 1920, plenis suffragiis 10 eidem pollicitus est nominationem canonicatus primo vacaturi. Vacato a u t e m die 14 augusti 1920 canonicatus per promotionem sacerdotis Scuro ad s e c u n d a m archidiaconatus dignitatem, post b i d u u m h a b i t u s fuit capitularis conventus, in q u o sacerdos D'Amato in canonicum electus fuit a t q u e Ordinario pro approbatione p r a e s e n t a t u s . Quamvis enim ipse ex novem canonicis praesentibus nonnisi q u a t u o r suffragia reportaverit, t a m e n q u i n t u s canonicus schedulam vacuam deposuit et alii q u a t u o r a voto sese a b s t i n u e r u n t ; ea t a n t u m de causa quod contenderent ad provisionem eiusdem canonicatus deveniendum n o n esse nisi prius aliis Capituli quaestionibus solutis. Verum sacerdos De Fidio, qui in concursu reiectus fuerat, p r i u s seu die 23 augusti 1920 electionem sacerdotis D'Amato in canonicum, et dein die 2 insequentis septembris nominationem sacerdotis Spera in c a n o n i c u m p a r o c h u m Cathedralis Barulensis a p u d S. Sedem ut nullas denuncia v it. - I. Nullitatem nominationis canonici D'Amato ipse praesertim repetit ex defectu maioritatis suffragiorum, eo q u o d in p o s t r e m a votatione capitulari diei 16 augusti 1920 super 9 capitularibus idem c a n d i d a t u s d u m t a x a t 4 vota sibi faventia reporta vit. Ex adverso p a t r o n u s Capituli contendit illa 4 vota a sac. D'Amato r e p o r t a t a u n a n i m i t a t e m in casu praeseferre, quia iuxta canonem 101 Codicis I. C. in votis c o m p u t a n d i s , « demptis votis nullis », ratio h a b e n d a t a n t u m est e o r u m « qui suffragium ferunt », seu votantium n o n a u t e m praesentium, sicut d e c e r n u n t etiam S t a t u t a capitularia, artic. 87: « Non avrà « valore quella votazione o deliberazione, la quale n o n abbia ottenuto « il suffragio di m e t à più uno dei votanti ». SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. Nullitatem vero nominationis canonici parochi S p e r a desumit idem De Fidio ex eo quod, ob negligentiam Capituli et Ordinarii, collatio eiusdem canonicatus devoluta est ad S. Sedem. Dum enim vacatio S. Congregatio Concilii 463 canonicatus de quo agitur incepit a die 22 decembris 1918, eius provisio per electionem sacerdotis S p e r a nonnisi die 16 augusti 1920 effecta est. E contrario p r o c u r a t o r Capituli sustinet t e m p u s utile 4 m e n s i u m , q u u m in casu a g a t u r de canonicatu curam a n i m a r u m habente, ex canone 1457 a die t a n t u m concursus c o m p u t a n d u m esse. Iamvero concursus h a b i t u s fuit die 32 martii 1920, nominatio vero sacerdotis Spera in canonicum c u r a t u m die 28 aprilis successivi facta fuit. Verius q u o a d h a n c canònici curati Spera electionem cum distinctione r e s p o n d e n d u m videretur, q u u m in casu officium parochi n o n sit perpetuo a d n e x u m uni canonicatui, q u e m a d m o d u m constat ex statutis capitularibus et ex facto q u o d ultimo defunctus canonicus archidiaconus officio q u o q u e parochi fungebatur. Hinc q u u m Capitulo Barulensi tamq u a m parocho habituali in vim canonis 471 § 2 competat ius praesent a n d i actualem vicarium cathedralis, iuxta tenorem canonis 161 trimestre utile decurrere incepit a die concursus iuxta citatum c a n o n e m 1457, ac proinde valida dicenda videtur deputatio sacerdotis Spera ad officium parochi Cathedralis infra dictum t e m p u s facta. At collatio canonicatus in casu, quippe qui per se n o n h a b e a t a d n e x a m curam a n i m a r u m , ideoque c o n c u r s u m n o n importet, vi canonis 1432 § 3 ad S. Sedem devòluta esse videtur. Siquidem Capitulum Barulense ex supposito i u s p a t r o n a t u s sibi competente n o m i n a r e omisit canonicum intra q u a d r i mestre ad tramitem canonis 1456, et etiam Ordinarius iure devolutionis i n t r a s e q u e n s semestre iuxta p r a e s c r i p t u m canonis 1458 canonicatum ipsum libere conferre neglexit. II. Verum gravior eaque elegantior quaestio p r o m o t a est ex officio circa ipsum ius n o m i n a n d i seu p r a e s e n t a n d i canonicos in Capitulo cathedrali Barulensi, u t r u m n e m p e hoc ius seu privilegium a d h u c vigeat post Codicis I. C. promulgationem, an e contrario ei derogatum sit can. 403 ita se h a b e n t e : « E x c e p t i s dignitatibus, ad Episcopum pertinet, audito Capitulo, conferre omnia et singula beneficia ac canonicatus in ecclesiis t u m cathedralibus tum collegialibus, reprobata quavis contraria consuetudine et revocato quolibet contrario privilegio, sed firma contraria fundationis lege et praescripto canonis 1435 ». Capituli p a t r o n u s defensione typis edita totis viribus dimicat pro h u i u s iuris seu privilegii tuitione eiusque etiam in praesens existentia. Praemisso enim q u o d iuxta canonem 4 « iura aliis quaesita itemque privilegia a t q u e indulta q u a e ab Apostolica Sede... concessa in u s u a d h u c s u n t nec revocata, integra manent, nisi h u i u s Codicis canonibus expresse revocentur », contendit ius n o m i n a n d i seu p r a e s e n t a n d i canonicos in casu revocatum non fuisse vi citati canonis 403, qui i u x t a 464 Acta Apostolicae Sedis r Commentarium Officiale ipsum « revoca (eccettuato il caso della legge di fondazione) il privilegio « che altri, fuori dell'Ordinario, abbia di conferire i canonicati, laddove « nel caso n o n si t r a t t a della collazione ma del diritto e privilegio di « n o m i n a r e e p r o p o r r e all'Ordinario i nuovi c a n o n i c i » . Contrariam a u t e m interpretationem, q u a m extensivam et impropriam vocat, excludi asserit sive a c a n o n e 19 q u a n d o agitur de iuribus legitime quaesitis, -sive etiam a canone 18 vi cuius « l e g e s ecclesiasticae interpretandae s u n t s e c u n d u m p r o p r i a m v e r b o r u m significationem in textu et contextu consideratam ». Q u u m p r a e t e r e a iuxta citatum c a n o n e m 18 « si lex dubia et o b s c u r a manserit, ad locos Codicis parallelos, si qui sint, ad legis finem... et ad mentem legislatoris est r e c u r r e n d u m », ¡patrocinator ad can. 1455, 2393 et praesertim 1471 provocat t a m q u a m ad locos parallelos. Et imprimis q u o n i a m iuxta ipsum canon 1455 a d h u c recognoscit ius a u t privilegium praesentandi, nulla ratio suppetere ait cur hoc i u s denegetur Capitulo Barulensi quod, teste ipso Pio IX in citato Brevi a n n i 1874, « a saeculis veluti c o m p a t r o n u m iure fruebatur p r a e s e n t a n d i seu pro« p o n e n d i legitimo regi idoneam p e r s o n a m , s u b i n d e ab archipresbytero « m a r i a n o , iure proprio, inscio etiam Ordinario, instituendam ». Addit praeterea canonem 2393 expresse admittere ius eligendi, p r a e s e n t a n d i et nominandi, idque distinguere a collatione vel a iure conferendi his verbis: « o m n e s qui iure eligendi, p r a e s e n t a n d i vel n o m i n a n d i legitime fruuntur, si neglecta auctoritate illius cui confirmatio vel institutio competit, officium, beneficium aut dignitatem ecclesiasticam conferre praesumpserint, suo iure pro ea vice ipso facto privati m a n e a n t ». Denique in canone 1471 explicite admitti ait privilegium praesentationis veluti distinctum a titulo seu lege fundationis, q u u m ita s t a t u a t u r : « Si cui Sedes Apostolica sive in concordatis sive extra concordata i n d u l t u m concesserit p r a e s e n t a n d i ad ecclesiam v a c a n t e m vel ad beneficium vacans, non inde ius p a t r o n a t u s oritur, et privilegium praesentationis strictam interpretationem pati oportet ex t e n o r e indulti ». Ex adverso r e t i n e n d u m videtur ius n o m i n a n d i seu p r a e s e n t a n d i canonicos Capitulo cathedrali Berulensi iam pridem competens, q u u m n a t u r a m privilegii induat, a relato canone 403 Codicis fuisse revocatum. P e r h u n c enim c a n o n e m in Capitulis saltem cathedralibus et collegialibus videtur conservatum t a n t u m ius n o m i n a n d i seu p r a e s e n t a n d i a u t ius p a t r o n a t u s , quod a lege fundationis originem duceret, q u o c u m q u e alio titulo sive consuetudinis sive privilegii excluso. Etenim verbum conferre seu collatio dicti canonis 403 ex se importat collationem liberam beneficiorum n o n solum ad exclusionem aliorum S. Congregatio Concilii 465 collaturum sed etiam ad exclusionem collationis necessariae, q u a e a lege fundationis singulorum beneficiorum causa m n o n habeat. Haec vox collatio sine addito s u m i t u r in Codice pro collatione libera (salva semper fundationis lege), ex. gr. in canone 396 § 1 : « collatio dignitatum tum in Capitulis cathedralibus tum in collegialibus Sedi Apostolicae reserv a t u r » ; et generatim in canonibus collationem beneficiorum respicientibus. E contrario Codex quoties indicare intendit collationem beneficiorum necessariam, n u n q u a m utitur verbo collatione sine addito sed c o n s t a n t e r verbis institutione canonica, ex gr. canonibus 148, 149, 332, 1466, 1467, 1468 et ita porro. Nec p r a e t e r e u n d u m quod in canone p r o s t a n t verba audito Capitulo. Haec a u t e m auditio Capituli n o n solum Episcopis onerosa, sed inutilis o m n i n o evaderet si collatio de q u a in hoc canone, praeter casum legis fundationis, esset etiam necessaria, idest ad praesentationem seu nominationem p a t r o n o r u m . P r a e t e r e a mens legislatoris hac de re n o n videtur dubia, q u u m eo tendat ut Ecclesia plenam acquirat libertatem in conferendis beneficiis praesertim Capitulorum cathedralium (quorum m e m b r a ipsum Episcopi s e n a t u m constituunt) et collegialium. Unica exceptio facta est quoad beneficia p a t r o n a t a ex fundatione seu dotatione, ut, q u o a d possit, integra servetur fundatorum voluntas. Urgetur hoc a r g u m e n t u m ex eo quod, praecise, ut videtur, ex consideratione h u i u s can. 403, a Commissione pro a u t h e n t i c a Codicis interpretatione r e s o l u t u m fuerit p r i m u m « optionem iam censeri prohibitam etiam ubi viget ex speciali indulto apostolico » et postea « h a n c prohibitionem intelligendam esse non solum quoad dignitates, sed etiam q u o a d omnes canonicatus ». Res clarior evadit si p e r p e n d a n t u r dispositiones quae a Codice stat u u n t u r in capite de i u r e p a t r o n a t u s . Sane, canone 1448 ius p a t r o n a t u s definitur « s u m m a privilegiorum, cum q u i b u s d a m oneribus, quae ex Ecclesiae concessione competunt fundatoribus catholicis ecclesiae, cappellae a u t beneficii, vel etiam eis qui ab illis causam h a b e n t ». Heic uti patet i u s p a t r o n a t u s t a n t u m recognoscitur fundatoribus beneficiorum e o r u m q u e successoribus, n o n autem iis qui illud ex consuetudine vel privilegio apostolico a u t quovis alio titulo repetunt. Idque ad t r a m i t e m Concilii Tridentini, cap. 12, sess. 24 de reform.: « Nemo, etiam cuiusvis dignitatis ecclesiasticae vel saecularis, q u a c u m q u e ratione, nisi ecclesiam, beneficium a u t capellani de novo fundaverit et construxerit, seu iam erectam, q u a e t a m e n sine sufficienti dote fuerit, de suis propriis et patrimonialibus boni competenter dotaverit, ius p a t r o n a t u s impetrare a u t obtinere possit a u t debeat ». ACTA, vol. XIV, n. 13. — 7-8-92¿. 33 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nec valide opponi posse videtur h a n c iuris p a t r o n a t u s definitionem potius q u a m iura p a t r o n a t u s constituta respicere solummodo constit u e n d a . Nam p r a e t e r q u a m q u o d definitiones d a n t u r de r e b u s p r o u t exis t u n t n o n autem prout existere possunt, de facto ex canone 1450 « nullum p a t r o n a t u s ius ullo titulo constitui in p o s t e r u m valide potest », a t q u e Episcopi t a n t u m p o s s u n t « fundationem beneficii admittere ea adiecta conditione ut beneficium p r i m a vice conferatur clerico fundatori vel alii clerico a fundatori designato », exclusis proinde in posterum iis qui ab ipsis fundatoribus causam habent, secus ac dicitur in relata iuris p a t r o n a t u s definitione. o Nec in contrarium facessere videntur canones 1455, I , 2393 et 1471 a defensore Capituli citati. Nam duo priores canones optime a p t a n t u r iuribus p a t r o n a t u s ex fundatione, exclusis aliis ex consuetudine vel privilegio. Canon vero 1471, p r a e t e r q u a m referri potest ad futura indulta peculiari de causa forsan a S. Sede concedenda, intelligendus v i d e t u r de indultis ex fundatione n o n autem ex solo privilegio a S. Sede concessis; n a m ius p a t r o n a t u s , uti patet ex relata eius definitione, per se i a m n o n inhaeret ipsi fundationi sed est specialis Ecclesiae concessio. Exceptio t a m e n fieri debet quoad indulta p a t r o n a t u s etiam privilegiati in concordatis a S. Sede concessa, quia iuxta canonem 3, « Codicis canones initas ab Apostolica Sede cum variis Nationibus conventiones nullatenus abrogant a u t iis aliquid o b r o g a n t ; eae idcirco perinde ac in praesens vigere pergent, contrariis h u i u s Codicis praescriptionibus m i n i m e o b s t a n t i b u s ». Denique quoad Capitulum B a r u l e n s e n o n videtur ambigendum agi de iure p a t r o n a t u s ex mero privilegio, q u e m a d m o d u m nec ipse p a t r o cinator Capituli diffitetur. Aliqua fortasse difficultas oriri posset ex eo quod ius n o m i n a n d i seu p r a e s e n t a n d i in casu innitatur conventione inter Archiepiscopum et Capitulum Barulenses inita atque a Pio IX Brevi Rationabilia a n n i 1874 firmata. Sed q u u m conventio ipsa fundetur in privilegio i u r i s p a t r o n a t u s a S. Sede tunc concesso et n u n c . revocato, cessante fundamento iuridico concessionis pontificiae, et ipsam conventionem cessare oportet. Quare, etc. RESOLUTIO. - P o r r o propositis semel et iterum, in plenariis n e m p e Sacrae Congregationis comitiis diei 12 novembris 1921 et 10 iunii 1922, dubiis ex officio ita ut sequitur conceptis: I. An post Codicem iuris' canonici iñ Capitulo cathedrali Barulensi adhuc vigere dicendum sit ius nominandi seu praesentandi canonicos in casu; 467 S. Congregatio Concilii IL An nominationes sacerdotis D'Amato in canonicum et sacerdotis Spera in canonicum parochum Cathedralis Baruiensis sustineantur in casu : Emi ac Revmi P a t r e s , perpensis omnibus, r e s p o n d e n d u m c e n s u e r e : Ad I. Negative. Ad IL Sanatis defectibus, sacerdotes Spera et D'Amato immittendos esse in possessionem respectivi canonicatus, facto verbo cum Ssmo. Quas resolutiones S s m u s Dnus Noster P i u s div. prov. P a p a XI, referente infrascripto Sacrae Congregationis Secretario, a p p r o b a r e dignat u s est. I. Mow, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I PROVISIO ECCLESIAE S s m u s D n u s Noster decreto S. C. de P r o p . Fide, die 21 iunii 1922, cathedrali Ecclesiae Mysuriensi praefecit R. P. Mauritium B e r n a r d u m Despatures, e Seminario Parisiensi ab exteris missionibus. II NOMINATIONES Brevi Apostolico n o m i n a t u s est: 28 iunii 1922. — Vicarius Apostolicus de Brazzaville, R. P. Firmin u m Guichard, ex Instituto a Spiritu Sancto. Eadem Sacra Congregatio, decreto diei 15 iulii 1912, renunciavit ad s u u m beneplacitum R. P. Valentinum Camillum Stappers, O. F. M., Praefectum Apostolicum n u p e r erectae praefecturae de L u l u a et K a t a n g a centrali. 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACEA CONGREGATIO RITUUM I HILDESIEN. DUBIA VARIA Sacerdos Iosephus Machers, qui pro dioecesi Hildesiensi Directorium ecclesiasticum componere debet, de consensu sui Rmi Episcopi, sequentia dubia, pro benigna responsione, S a c r o r u m Rituum Congregationi humiliter subiecit; n i m i r u m : A) De Festo Patroni principalis eiusque Octava. I. Si Missa P a t r o n i principalis vel saltem E v a n g e l i u m n o n est determ i n a t u m , licetne diebus infra Octavam n e c n o n in die Octava (secundum Rubricas novi Missalis ante C o m m u n e u n i u s Martyris et ante Missas votivas ad diversa positas) aliam Missam vel aliud Evangelium ex eodem Communi s u m e r e a t q u e in die Festi, an Missam vel Evangelium pro Festo electum per totam Octavam legere o p o r t e t ? II. Et si affirmative ad primam partem, licetne in casu etiam Lectiones trium Nocturnorum Officii ad libitum ex Lectionibus diversis eiusdem C o m m u n i s eligere, observata t a n t u m regula, quod Missae et Officii Evangelium idem esse d e b e t ? B) De Feriis Rogationum. III. In Missa Rogationum, si ad Processionem celebratur in ecclesia, ubi etiam Missa de die, sine cantu celebratur, u t r u m C o m m e m o r a t i o n e s speciales fieri debent an n o n ? G) De Missis defunctorum. IV. Si Missa celebratur pro defuncto n o n d u m sepulto, cum vel sine cantu, diebus q u i b u s Missas quotidianas pro defunctis in cantu resp. sine c a n t u celebrare licet, u t r u m in o m n i b u s ecclesiis et oratoriis Missa pro die obitus cum unica Oratione uti oportet? « 469 8. Congregatio Rituum V. Et si affirmative, licetne h a n c Missam etiam post sepulturam celebrare, si Missa exequialis rationabilem ob causam celebrata nondum est? , VI. Diebus ut s u p r a liberis licetne plures Missas, de die III, VII, XXX, opportuniore post acceptum n u n t i u m , anniversaria, etiam late s u m p t a , celebrare, a n u n a m t a n t u m ? VII. Missa cantata in anniversariis, q u a e extra diem obitus ex fundatione celebratur, vel q u a e pro omnibus defunctis alicuius coetus semel quolibet a n n o habetur, u t r u m eo t a n t u m casu gaudet privilegio, quo certa dies in fundatione vel ex consuetudine coetus est determinata, an etiam, quo dies ad libitum celebrantis vel coetus eligitur? D) De solemnitatibus Festorum Motu proprio Abhinc d u o s a n n o s in Dominicas translatis. VIII. Missa de solemnitate, ex Decreto generali S. R. C. super Motu proprio Abhinc duos annos in Dominicam translata, n u m a parocho pro populo applicari potest, secundum Additiones et variationes in Rubricis Missalis, II, n. 11, an n o n ? IX. In dicta Missa, si est de Festo duplici I classis, n u m Commem o r a t i o n e s o m n e s sunt faciendae, q u a e fierent, si Festum in Dominica oecurreret (secundum Decretum generale S. R. C. super Motu proprio dicto), an illae t a n t u m , q u a e fiunt in Missa votiva solemni pro re gravi et publica simul causa (cfr. Add. et variât., V, 3). . X. In dicta Missa, de ritu duplici 1 sive II classis, n u m Symbolum est dicendum, etiamsi Missa Festi per se Symbolo caret nec Commemoratio Dominicae alteriusque Officii, quod Symbolum requirit, facienda est, an omittitur? XI. Praefatio in dicta Missa, si Praefatio propria deest ac Missa sine C o m m e m o r a t i o n e diei celebratur, estne c o m m u n i s ? E) De Missa in honorem Ssmi Cordis Iesu prima Feria VI mensis celebranda. XII. Si dicta Feria VI inciderit in die, q u a de Festo Christi Domini fiat Officium aut Commemoratio a u t occurrat Vigilia a u t dies infra Octavam, quamvis Simplicem, loco Missae de Ssmo Corde, n u m semper Missa de Festo a u t de Vigilia a u t de Octava celebranda est, excepto casu, quo occurrat Festum duplex I classis vel Commemoratio O m n i u m Fidelium Defunctorum? 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale X I I I . Et si affirmative, n u m ista Missa admittit Gommemorationes t a n t u m de duplici s e c u n d a e classis et de Feria m a i o r e ? XIV". Si dicta Feria VI inciderit in Festo duplici I classis, quod n o n est Christi Domini, n u m in Missa loco dictae Missae de Ssmo Corde alias celebrandae, Oratio de Ssmo Corde sub u n a conclusione cum prima addi potest? (cfr. Add. et variât, II, 3) et n u m in casu Commemora-, tiones praeter supradictas o m i t t u n t u r ? XV. Si dicta Feria VI inciderit infra Octavam Pentecostes, in Missa de die, loco Missae de Ssmo Corde alias celebrandae, estne dicenda u n a t a n t u m Oratio? F) De Evangeliis in fine Missae. XVI. Evangelium, q u o d in certis Festis B. M. V. s u m i t u r de Comm u n i F e s t o r u m B. M. V. estne Evangelium stricte p r o p r i u m an n o n ? XVII. Evangelia, quae dicuntur in Festis Angelorum, S. P a u l i Apostoli, SS. Simonis et Iudae Apostolorum, SS. Marci et Lucae Evangelistarum, S. Stephani P r o t o m a r t y r i s s u n t n e stricte propria? XVIII. Evangelium de Octava SS. Petri et Pauli Apostolorum, sub die 3 et 4 mensis iulii n o t a t u m , estne stricte p r o p r i u m ? Et si affirmative, rectene sic proceditur: Si die 4 mensis iulii Officium est de Octava, in Officio de Festo resp. Dominica, quod die 3 mensis iulii fiet, ultimum Evangelium n o n legitur de Octava, sin autem u t r a q u e die Commemoratio t a n t u m fit de Octava, die priori Evangelium de Octava legitur in fine, die vero posteriori n o n ? Et Sacra R i t u u m Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, o m n i b u s perpensis, propositis dubiis ita r e s p o n d e n d u m censuit: Ad I. Negative ad p r i m a m partem, affirmative ad secundam partem. Ad IL Quoad Lectiones III Nocturni, provisum in primo; Quoad alias Lectiones, affirmative. Ad III. Affirmative, nisi Missa lecta de die fuerit Conventualis. Ad IV. Affirmative. Ad V. Negative. Ad VI. Affirmative ad Ad VII. Negative ad I Ad VIII. Negative, nisi Rubricis Missalis R o m a n i , I partem, negative ad II partem. partem, affirmative ad II partem. a g a t u r de Missis c o m p r e h e n s i s etiam in novis tit. IV. Ad IX et X. Negative ad I partem, affirmative ad II partem. Ad XI et XII. Affirmative. Ad XIII. S e r v e n t u r novae Rubricae Missalis R o m a n i , tit. V, n. III et IV. . . .• . 471 S. Congregatio Rituum Ad XIV. S e r v e n t u r novae Rubricae Missalis R o m a n i , tit. V, n. III et IV, quoad Missas votivas solemnes pro re gravi et publica simul causa. Ad XV. Affirmative ratione Commemorationis Missae de Ssmo Corde Iesu, admissis t a m e n , si q u a e sint, collectis imperatis pro re gravi. Ad XVI et XVII. Provisum per Decretum de Evangeliis in fine Missae legendis diei 29 aprilis 1922 (Acta Ap. Sedis, p. 356 et seq.). Ad XVIII. Affirmative, et legatur ipsum Evangelium prima die qua fiet Octavae commemoratio, etsi dein persolvendum sit Officium eiusdem Octavae. Atque ita rescripsit ac declaravit die 16 iunii 1922. £ß A. CARD. VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. * S. Alexander Verde, Secretarius. : II AQUEN. DE C1NER1BUS BENEDICTIS IMPONENDIS EXTRA FERIAM IV CINERUM R e v m u s Archiepiscopus Aquen. Sacrae R i t u u m Congregationi ea q u a e s e q u u n t u r reverenter exposuit, n i m i r u m : Abhinc a multis annis in archidioecesi Aquensi viget consuetudo, in nonnullis sive p i a r u m d o m o r u m sive paroeciarum ecclesiis, imponendi fidelibus, p r i m a Dominica quadragesimali, cineres praecedenti Feria IV Cinerum benedictos. Sic enim o m n e s fideles facilius recipiunt cineres, potius die dominicali q u a m feriali ecclesiam a d e u n t e s ; quaeritur; Potestne permitti talis u s u s ? Sacra R i t u u m Congregatio, exquisito specialis Commissionis voto a t q u e attentis expositis peculiaribus adiunctis, respondendum c e n s u i t : Ad mentem. Die 30 iunii 1922. Mens est: Affirmative in casu; d u m m o d o Feria IV Cinerum ritus benedictionis et impositionis cinerum expletus fuerit, iuxta Missale R o m a n u m et Dominica p r i m a in Q u a d r a g e s i m a post expletam Missam a u t extra Missam fiat impositio e o r u m d e m cinerum. ffc A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. h. % S. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII Benedicto PP. XV, feliciter regnante, Pontificatus Dominationis suae anno septimo, 12 ianuarii 1921, RR. PP. DD Raphael Chimenti, P o n e n s , Maximus Massimi et Iulius Grazioli, Auditores de turno, in causa P a r i sien. - Nullitatis matrimonii - inter Mariam Genovefam Barbier, actricem, repraesentatam per legitimum procuratorem D. Henricum Benvignati, advocatum, et Mawritium Barbier, conventum, interveniente et disceptante in causa Vinculi Defensore huius S. Tribunalis, hanc tulerunt definitivam sententiam. Maria Genovefa Barbier et Mauritius Barbier consanguinei in tertio aequali gradu - quippe e o r u m aviae Eloysia et Eudoxia Joyeux sorores e r a n t - obtenta dispensatione, a Curia Parisiensi, vigore indulti S. Poenitentiariae, concessa, rite m a t r i m o n i u m Parisiis inierunt die 3 februarii an. 1906 in ecclesia parochiali N. Dominae a Gratia loci Passy. Verum aliud i m p e d i m e n t u m consanguinitatis m a t r i m o n i o o b s t a b a t : siquidem n u p t u r i e n t e s a c o m m u n i stipite Petro-Claudio Barbier descendebant, a quo Genovefa tertio, Mauritius q u a r t o g r a d u distabant, n e q u e super hoc impedimento dispensatio efflagitata fuerat in supplici libello, per p a r o c h u m seu P r i m u m - v i c a r i u m Protois, n o m i n e s p o n s o r u m , Curiae Parisiensi porrecto. Vitae consuetudo, q u a e ad duodecim a n n o s fuerat p r o d u c t a ex eaque proles enata, per dissensiones exortas dissociata est, et Genovefa cum rescivisset s u u m cum Mauritio m a t r i m o n i u m posse n u l l u m declarari, prius civile divortium obtinuit et postea in Curia Parisiensi m a t r i m o n i u m nullitatis ob reticitum i m p e d i m e n t u m accusavit. Nulla reconciliationis spe affulgente, T r i b u n a l Parisiense die 20 decembris an. 1919 sententiam nullitatis m a t r i m o n i i pronunciavit. Appel S. Romana Rota 473 latione ex officio interposita, hodie causa, iure a n t e Codicem vigente, definienda p r o p o n i t u r sub c o n s u e t a disceptandi formula: An constet de matrimonii nullitate in casu. 1. IN FACTO. - 1. Q u u m per d o c u m e n t a in actis processualibus collecta et per concordes testium depositiones liquido constet de existentia impedimenti consanguinitatis in tertio et q u a r t o lineae collateralis gradu, quin ulla dispensatio postulata fuerit, adeo ut ipse Vinculi Defensor asserere n o n haesitaverit : « P r a e t e r m i s s a quaestione de impedi« menti existentia, super quo nulla fuit effiagitata d i s p e n s a t i o : videtur « enim illa sufficienter constare », RR. P P . DD. censuerunt h a n c q u a e stionis partem obiter t a n t u m esse p e r t r a c t a n d a m . Revera impedimenti existentiam q u o d attinet, arbore genealogica instituta, ex c o m m u n i stipite Petro-Claudio Barbier, d e s c e n d u n t dúo filii, Stephanus-Iustinus et Franciscus-Eugenius: per S t e p h a n u m ortus est F e r d i n a n d u s , p a t e r sponsae Genovefae: ex parte vero Francisci n a t u s est E d m u n d u s a quo procreatus est E r n e s t u s , pater sponsi Mauritii. Inde consanguinitas in tertio et q u a r t o . 2. P a r i t e r constat nullam instantiam Curiae Parisiensi porre clam fuisse praeter illam in q u a mentio fiebat de tertio t a n t u m aequali consanguinitatis gradu, addita simul declaratione de n o n existentia alius impedimenti. In supplici libello post subsignationem Primi Vicarii Protois, haec leguntur a Vice officiali Curiae ad d i s p e n s a n d u m d e p u t a t o subscripta. « Les faits et motifs exposés d a n s cette requête ont été « certifiés sous la foi du serment par les exposants et p a r Madame « Mulier. Lesquelles ont déclaré en outre ne p a s connaître d'autre empê« chement à ce mariage ». Quod confirmatur ab eodem Officiali in adnotatione a d n e x a : « Cons. 3, 3. Signé L. C. Barbier-Barbier, inscrite sous « le n. 25 sur le registre de l'Officialité ». 3. Testes vero u n o ore d e p o n u n t de duplici consanguinitatis vinculo inter sponsos i n t e r c e d e n t e : a t t a m e n interrogati: « Qui a d e m a n d é la dis« pense de p a r e n t é ? », omnes conveniunt in h a c r e s p o n s i o n e : « J'ignore « complètement, je ne sais p a s ». Neque sponsi magis edoctos se ostendunt. Mauritius vagas responsiones p r a e b e t et asserit: « Je savais que Geneviève et moi n o u s « é t i o n s cousins... Il n'y a eu a u c u n e a u t r e dispense à accorder, à ma « connaissance tout au moins ». Itidem Genovefa fatetur: « Je savais que n o u s étions cousins, mais « je ne m'étais p a s inquiétée du degré de ce cousinage. C'est ma m è r e , « depuis trois a n s décédée et u n e gouvernante, d o n t j ' a i donné l'adresse, 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « Madame Muller, qui o n t fait t o u t e s les d é m a r c h e s ». Quod confirmât ipsa Muller in sua attestatione. ~ Cum igitur nulla dubitatio exsurgere q u e a t de existentia i m p e d i menti et simul c o m p e r t u m sit h a u d fuisse pro eo efflagitatam dispensationem, quaestio pro absoluta retineri deberet. 4. V e r u m t a m e n , q u o n i a m Vice-Officialis Curiae ad matrimonii v a k n rem vindicandum singularem theoriam in attestatione reddidit, cui pro suo m u n e r e Vinculi Defensor visus est adhaerere, R R . P P . DD. circa doctrinam quae fulcrum quaestionis constituit, disceptationem instituere censuerunt. Duplex occurrit depositio eiusdem Vice-Officialis: in p r i m a candide fassus est se penitus ignorasse existentiam impedimenti de quo agitur, ait e n i m : « Q u a n t à la généalogie, j ' a i constaté qu'il s'agissait d'une « parenté au troisième degré égal. Je reconnais aujourd'hui loyalement « que j ' a u r a i s pu découvrir l'existence d'une deuxième parenté. Je m'en « suis rapporté au d o n n é de la paroisse, qui ne signalait p a s l'exis« tence d ' u n e double consanguinité ». In altera vero depositione s u s t e n t a r e nititur matrimonii validitatem, asserens in dispensatione tertii aequalis g r a d u s implicite ine usum fuisse et aliud impedimentum. « Dès que j ' a i commencé à donner « des dispenses, j ' a v a i s prévu les difficultés des consanguinités multiples « et je m'étais d e m a n d é s'il fallait connaître et lever t o u s les empêche« ments de consanguinité p o u r a s s u r e r la validité du mariage. J'avais « consulté sur ce point le professeur JV. N., qui m'a exposé alors la « théorie que l'empêchement de consanguinité était un empêchement « u n i q u e à forme multiple... et que la dispense donnée pour un em« pêchement d'un degré à un autre, entraînait la dispense des a u t r e s « e m p ê c h e m e n t s à degré égal ou inférieur, m ê m e s'ils n'avaient p a s « été connus. Dans ces conditions... supposez que la seconde parenté « m'ait été déclarée ou que je l'aie découverte, j ' a u r a i s donné p o u r les « deux e m p ê c h e m e n t s u n e seule dispense en vertu de l'Induit... et j a m a i s « il ne me serait v e n u à l'esprit de faire deux fois l'application de « l'Induit pour ce m ê m e cas ». Haec deponit Vice-Officialis; verum concludit: « M o n interprétation peut être erronée, mais je dis l'autorité « s u r laquelle je me suis appuyé ». 5. Attenta duplici attestatione a Vice-Officiali exhibita, R R . P P . DD. haec animadvertere arbitrati s u n t : 1) Cum in p r i m a depositione fassus sit eum p e n i t u s iatuisse existentiam alterius impedimenti, et in dispensante r e q u i r a t u r intentio dispensandi, eius voluntas versata esset in re p r o r s u s ignorata q u o d stridei cum vulgato a x i o m a t e : « nil volitum quin S. Romana Rota 475 « praecognitum »; 2) asserere a u t e m dispensationem pro u n o impedim e n t o ad se t r a h e r e dispensationem pro altero, quia consanguinitas unicum constituit i m p e d i m e n t u m in forma multiplici, est theoria q u a e conciliari nequit cum iis q u a e in iure m o x s t a t u e n d a sunt. . 6. IN IURE. - D. T h o m a s (in IV Sent, dist. 40, q. un., art. 1) h a n c tradit consanguinitatis definitionem, a communi Doctorum amplexatam : « Vinculum (personarum) ab eodem stipite descendentium carnali pro« pagatione c o n t r a c t u m ». I a m vero, si consanguinitas n o n ex unico, sed duplici c o m m u n i stipite proximo oriatur, qui m a t r i m o n i u m inire cupiunt duplici vinculo a d s t r i n g u n t u r carnali propagatione contracto, ideoque d u o impedimenta derivantia, et inde necessitas ab u t r o q u e dispensationem petendi. Quod clarius patebit, si a t t e n d a t u r notio et n a t u r a dispensationis. « Conceptus dispensationis - ita Santi - in eo consistit, ut Superior « ecclesiasticus, integra m a n e n t e dispositione legis pro tota communi« tate, eximat a lege aliquod individuum communitatis eiusdem. Ex d a t a « notione sequitur dispensationem considerandam esse t a m q u a m vulnus « legis, ideoque, ceu odiosam iuri, strictam interpretationem pati. Adeo « a u t e m in stylo Curiae urgetur interpretationis rigor ut practica « r e g u l a sequens a d o p t a t a fuerit: dispensatio tantum valet quantum « sonat. Quare excluditur extensio ad casus consimiles, nec valet argu« mentatio de maiore ad minus. Unde ex. gr. dispensatio concessa in « s e c u n d o g r a d u consanguinitatis lineae obliquae n o n valet, si oratores « n o n in secundo gradu, sed in tertio vel in q u a r t o consanguinitatis « eiusdem lineae constituti sint » (app. 1 ad lib. IV Decr., n u m . 1, 2). E a m d e m doctrinam tradit cum loquitur de impedimentis e x p r i m e n d i s : « Et quidem hac in re adeo sunt rigidi Doctores, ut a nullitate dispen« sationem n o n libèrent, licet aliud impedimentum reticitum fuerit ex « ignorantia » (§ 2, n. 35). 7. Nec diversa est doctrina gravissimorum a u c t o r u m qui t e n e n t dispensationem concessam ab u n o t a n t u m impedimento et n o n ab altero, vel ab uno simplici consanguinitatis d u m revera est duplex vel multiplex, et hoc s e c u n d u m etiam b o n a fide reticitum fuit, esse irritam, quia Superior dispensationem concedit sciens et volens (Ojetti, Synop., n. 1824; D'Annibale, vol. III, n. 490, vol. I, n. 225; Sánchez, De Sacr. matr., 1. VII, disp, 50, n u m . 1, 4, 5; Wernz, Ius decr., IV, n u m . 636 et alii). Neque obstat differentia intercedens inter dispensationem, q u a e strictam interpretationem sequitur, et facultatem dispensandi, quae, u t p o t e continens favorem et gratiam Principis, latam p a t i t u r interpretationem. 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nam in casibus dispensationis, uti tradit Sánchez, a t t e n d e n d a est concedentis intentio. « Haec t a m e n conclusio (nempe de stricta i n t e r p r e t a , « tione) aliquibus modis t e m p e r a r i solet... Et generatim loquendo, quoties « constat de concedentis intentione, dispensatio extenditur ad id q u o d « concedens intendit. Quare, d u m c. Porro, de privilegiis, dicitur a « verbis et tenore privilegii n o n esse r e c e d e n d u m , intelligi debet, nisi, « aliud de concedentis mente constet » (1. VII, disp. 1, n. 11). Iam vero in praesenti quaestione non agitur de extensione voluntatis in concedente, ut si quis obtinuerit facultatem dispensandi ab impedimento tertii consanguinitatis g r a d u s valeat dispensare pro q u a r t o : hic duooccurrunt impedimenta distincta, duplici carnali propagatione contracta, q u o r u m u n u m p e n i t u s ignoratur a concedente dispensationem, et proinde hic n e q u e sciens n e q u e volens est, n e q u e de eius intentione constare potest. I m m o si a t t e n d a t u r in casu m e n s concedentis q u a e ostenditur per o r g a n a R o m a n a e Curiae, expedita p a r a t u r via ad quaestionem solvendam. 8. Et revera Sacra Congr. de Prop. Fide in Instructione 9 maii 1877 haec praescribit : « Sed iam se convertit Instructio ad ea quae, p r a e t e r « causas, in uteris supplicibus pro dispensatione obtinenda, de iure vel « consuetudine a u t stylo Curiae e x p r i m e n d a sunt, ita ut si, etiam igno« ranter, taceatur veritas a u t n a r r e t u r falsitas, dispensatio nulla effi« ciatur: haec autem sunt... 5 ° n u m e r u s i m p e d i m e n t o r u m , ex gr. si adsit « duplex aut multiplex consanguinitas... Haec prae oculis h a b e r e d e b e n t « n o n modo qui ad S. Sedem pro obtinenda aliqua matrimoniali dispen« satione r e c u r r u n t , sed etiam qui ex P o n t . delegatione dispensare p e r « se ipsi valent, ut facultatibus, quibus pollent, rite, ut par est, u t a n t u r ». 9. Decisiones praeterea, q u a e ad rem faciant, n o n desunt. E p i s c o p u s Cenomanensis S. U. Inquisitioni exposuit, n o n r a r o contingere in Gallia matrimonio iungi sponsos in secundo aequali consanguinitatis g r a d u devinctos, q u o r u m subinde sobóles post secundam generationem easdem iterum in eodem gradu prohibitas nuptias appétit contrahere, ex q u o fit ut in hoc posteriore casu sponsis duplex c o m m u n i s stipes existat, u n u s quidem principalis et r e m o t u s in q u a r t o gradu, alter vero intermedius et p r o x i m u s in secundo. Quibus positis postulavit sequentis dubii solutionem : « In casu stipitis intermedii (secundi gradus) ex duo« b u s inter se iterum (in secundo gradu) consanguineis constituti, u t r u m « unicum existat et declarari debeat in libello supplici dispensationis « i m p e d i m e n t u m consanguinitatis, videlicet illud solum quod ex hoc pro« ximiori stipite procedit, an insuper duo alia h a b e a n t u r et declaranda « sint impedimenta provenientia a remotiore stipite c o m m u n i (quarti S. Romana Rota 477 « gradus) per lineas in stipite intermedio coniunctas », Sacra Congreg a t i o feria IV, d. 11 martii 1896 r e p o s u i t : « Negative ad p r i m u m , affir« mative ad s e c u n d u m ». Matrimonium igitur pro quo petita sit dispensatio ab u n o t a n t u m consanguinitatis i m p e d i m e n t o ét alterum reticeatur, uti in casu, est n u l l u m . 10. Decisionem vero eiudem S.U. Inqu. diei 22 febr. 1899 a Vinculi Defensore pro sua thesi citatam RR. P P . DD. expendentes, eam arbitrati s u n t potius confirmare q u a m infirmare p r a e s e n t e m conclusionem. N a m ad d u b i u m : « Q u a n d o duo sponsi c o n s t i t u u n t u r in secundo aequali « consanguinitatis g r a d u et eorum avus et avia ipsi in secundo consan« guinitatis g r a d u m a t r i m o n i u m contraxerunt, ita ut devinciantur etiam « q u a r t o g r a d u consanguinitatis, u t r u m necessario p e t e n d a sit et obti« n e n d a dispensatio super triplici impedimento, nempe in secundo et « in duplici q u a r t o : an valida sit dispensatio forsan petita et obtenta « super duplici t a n t u m impedimento, n e m p e secundi aequalis et quarti « item aequalis ». Sacra Congregatio r e s p o n d i t : « Quoad p r i m a m par« t e m : Affirmative ut in feria IV diei 11 martii 1896 in Cenomanen.; « q u o a d s e c u n d a m p a r t e m pariter affirmative, d u m m o d o e x p o n a t u r casus « uti est, n o n o b s t a n t e errore materiali in computatione impedimento« r u m ». Iamvero in prima »parte affirmatur necessitas exponendi in instantia sub poena nullitatis duplicem vel multiplicem consanguinitatem, prouti decisum fuit in Cenomanen. superius relata. Deinde e a t e n u s declarat m a t r i m o n i u m , n o n obstante dispensatione, d u m t a x a t s u p e r duplici impedimento obtenta, valere, q u a t e n u s casus expositio tria i m p e d i m e n t a referebat, q u a e nonnisi per materialem errorem computationis ad duo fuerant reducta. Itaque propter fidelem casus expositionem affirmative ad s e c u n d a m p a r t e m respondit. In casu vero de quo agitur, supplex libellus n o n referebat integram arborem genealogicam, sed exposita t a n t u m consanguinitate in tertio aequali gradu, retinebatur o m n i n o aliud i m p e d i m e n t u m inter sponsos intercedens. Cum igitur casus h a u d fuerit expositus, nec dispensatio data intelligitur. P o t e r a t utique aliqua suspicio oriri ex communi cognomine « Barbier », a t t a m e n reapse exorta n o n est et i m p e d i m e n t u m alterum tam propinq u o s s p o n s o r u m , q u a m Vicarium P r o t o i s ac Vice-Officialem p r a e t e r i t , existimantes forsan vel n u l l a m consanguinitatem exstare, vel saltem n o n eam q u a e ad i m p e d i m e n t u m r e q u i r e b a t u r . 11. P r a e t e r e a iuxta instructionem superius relatam Sacrae Congregationis de P r o p . Fide et c o m m u n e m doctrinam « interpretatio facul« t a t u m fiat necesse est s e c u n d u m g e n u i n a m verborum significationem « ratione habita generalium principiorum de indultis generalibus vel 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « particularibus, praxis, stylique Curiae R o m a n a e , a t q u e .praesertim illius « Congregationis q u a e concessit facultates » (Wernz, Ius Decr., IV, n. 622). « I n d u l t a r i u s vero - ait Gasparri - in genere, dispensationem concedens, « s t y l u m o m n e s q u e illas regulas q u a s R o m a n a Curia, q u a e i n d u l t u m « e l a r g i t a est, servet » (De matrim., II, n. 458). Cum i t a q u e Curia P a r i siensis facultatem dispensandi per i n d u l t u m S. Poenitentiariae obtinuerit, RR. P P . DD. in praxi h u i u s S. Tribunalis breviter e n u c l e a n d a censuerunt a d h u c esse insistendum. Quamvis, enim, Datariae Apostolicae diversa fuerit praxis et in clausulis adhibitis amplecteretur etiam « impedimenta b o n a fide forsan reticita » (cfr. Gasparri, vol. II, n. 404) hòc indubium est, S. Poenitentiariam constanter in rescriptis h a n c apposuisse c l a u s u l a m : « d u m m o d o inter eos aliud canonicum n o n existat « impedimentum ». Hinc Wernz, referens sententiam complurium Doctor u m qui defendunt dispensationem stricte esse i n t e r p r e t a n d a m , p r o eadem concludit quia « S. Poenitentiaria in praxi hanc regulam sequi« t u r » (Dis Decr., IV, n. 636, not. 177). Et Gasparri: « Dispensatio est « nulla si aliud existit i m p e d i m e n t u m seu dirimens seu impediens, ex. « gr. si in instantia, sive b o n a sive mala fide, expositus sit g r a d u s sim« plex consanguinitatis vel affinitatis d u m est multiplex, quia S. Poeni« tentiaria n o n utitur clausula de q u a n u m . 402 (scilicet clausula Data« riae Apostolicae) » (1. c, n. 410). I t e r u m « S. Poenitentiaria d i s p e n s a n s « in tertio non intendit dispensare in q u a r t o , in casu erroris » (vol. I, n. 385). Pariter Santi t e s t a t u r : « H a n c regulam (strictae interpretationis) « vidi ego recognitam in Tribunali S. Poenitentiariae » (Appendix ad lib. IV Decr., n. 2). « « « « T a n d e m ipsa S. Poenitentiaria ad d u b i u m propositum : « An Episcopus q u a n d o vi specialis indulti Apostolici in aliquo impedimento m a t r i m o n i u m dirimente dispensat, necessario et ad valorem dispensationis sequi debeat easdem illas regulas q u a s Curia r o m a n a observat », die 1 iunii 1858 reposuit Affirmative. Iam vero, in casu, cum compertum sit, praeter tertii aequalis g r a d u s et aliud extitisse tertii et quarti consanguinitatis i m p e d i m e n t u m pro quo nulla fuit efflagitata dispensatio: cum p a r i t e r c o m p e r t u m sit S. Poenitentiariam, cum dispensat ab u n o impedimento q u o d exponitur minime dispensare velle ab altero quod reticetur et i n d u l t a r i u m n o n posse alio modo valide dispensationem concedere, liquido haec conclusio descendit, videlicet, dispensationem concessam vigore indulti S. Poenitentiariae occasione matrimonii Genovefae et Mauritii Barbier minime extendi posse ad aliud i m p e d i m e n t u m in supplici libello reticitum et proinde interpretationem Vice-Officialis Curiae Parisiensis h a u d esse admittendam. 479 S. Romana Rota - H i s c e in facto et in iure perpensis, Nos infrascripti Auditores pro Tribunali sedentes et solum Deum p r a e oculis habentes, Christi nomine invocato, d e c e r n i m u s , declaramus et s e n t e n t i a m u s : Constare de matrimonii nullitate in casu, seu ad propositum d u b i u m r e s p o n d e m u s : Affirmative. Q u a r e m a n d a m u s Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c nostram definitivam sententiam, et a d v e r s u s reluctantes procedant ad n o r m a m Codicis iuris canonici, lib. IV", tit. XVII, iis adhibitis exsecutivis ac coercitivis mediis, quae magis efficacia et o p p o r t u n a pro r e r u m adiunctis esse iudicaverint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 13 ianuarii 1921. Raphael Chimenti-, Ponens. Maximus Massimi. Iulius Grazioli. L. % S. Ex Cancellaria, 21 ianuarii 1921. T. Tani, Notarius. / Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 480 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 25 luglio 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, e discusso il dubbio sopra due miracoli, che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Venerabile Teresa del Bambino Gesù, monaca professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, i quali miracoli vengono proposti per la beatificazione della medesima Venerabile Serva di Dio. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 27 luglio 28 » 1922. L'Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore delle Suore Benedettine dell''Adorazione Perpetua, di Bonn Endenich. » L'Emo sig. Card. Niccolò Marini, Protettore e Visitatore di tutti gli Istituti Orientali esistenti in Boma. NECROLOGIO 21 27 luglio » 1922. Monsig. Antonio Vincenzo Arenas, Vescovo di Socorro. » Monsig. Antonio de Oliveira Lopes, Arcivescovo di Maceió. Annus XIV - Vol. XIV 31 Augusti 1922 Num. 14 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI EPISTOLA AD ITALIAE APOSTOLICA ORDINARIOS: DE PACIS INTRA FINES ITALIAE RECONCILIATIONE : IMPETRANDA. PIUS PP. XI VENERABILI FRATELLI SALUTE E APOSTOLICA BENEDIZIONE I disordini che funestarono l'Italia nelle passate settimane, recarono a quanti armano di sincero affetto la loro patria, un profondo dolore insieme ad angoscioso timore per l'avvenire. Mentre la triste condizione dell'Italia più altamente-richiede l'unanime concorso di tutti gli ordini dei cittadini, per riparare in qualche msodo le tante rovine accumulate dalla guerra¡, le passioni di parte li travolgono in conflitti sanguinosi. La sublime missione di pace e di amore che il divin Redentore Ci volle affidata in tempi sì tristi, o con essa anche il congenito senso della carità di patria nobilitato, non estinto, dalla universalità della Nostra cura pastorale, non Ci consente di restaré più oltre silenziosi di fronte a così doloroso ACTA, vol. XIV, n. 14. — 31-8-922. 34 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale spettacolo. Possa questo grido di pace -essere raccolto da tutti i Nostri ñgii d'Italia! Purtroppo la tempesta immane che è passata sulla terra, ha lasciato anche in Italia, anzi più in Italia che altrove, tristissimi germi di odio e di violenza, mentre ha sopito in molti l'orrore naturale del sangue. Quindi vediamo le fazioni moltiplicarsi, i loro seguaci inasprirsi ogni giorno più, trascorrendo spesso,, ora da una parte ora dall'altra, a sanguinose offese con uno strascico interminabile di rappresaglie che sconvolgono tutta la compagine della vita sociale. Di qui danni imimiensi, così a i r estero pel compromesso prestigio, come all'interno, sia nell'ordine materiale, economico e finanziario, sia nell'ordine morale e religioso, ai quali andrà anche congiunta, se non si prendono in tempo i necessari provvedimenti, una inevitabile decadenza intellettuale. Tali sono le conseguenze di questa guerra fratricida, la più contraria agli elementari principi di civiltà cristiana, nonché al genuino spirito della carità divina, che è l'essenza del cattolicismo. Il rimedio a questi mali non può aversi che dal ritorno a Dio e dalla piena osservanza della sua legge, il cui disprezzo fu causa di tante sciagure,, secondo la parola del Signore al suo popolo (Isaia, XL VII, 18) : « Utinam attendisses mandata (( mea; facta fuisset sicut flumen pax tua ». Ritornino dunque gli uomini a Gesù che volle a prezzo del suo sangue renderli tutti fratelli. Tornando a lui, gli uomini si ameranno anche fra loro, perchè nell'amore di Dio e del prossimo è contenuta tutta la legge evangelica : « In his duobus mandatis unice versa lex pendet et prophetae » (Matt., XXII, 40) ; anzi secondo la sublime dottrina di S. Agostino {Tract. 6ß iri loan., 2) : « Ad hoc 'Christus nos dilexit ut et nos dirigamus 483 Acta Pii PP. XI «.invicem,-hoc nobis conferens diligendo nos, ut mutua due« ctione constringamur inter nos, et, tam dulci vinculo con« nexis membris, corpus tanti Oapitis simus ». E col ritorno ' di tutti a Gesù, verranno pure regolati i rapporti sociali fra / reggitori e sudditi, tra popoli e Governi, sui quali posa ogni bene ordinata società, e che sono disciplinati mirabilmente sin nei loro dettagli dalla legge evangelica. Anche in mezzo alle più violente vessazioni dei potenti, il Principe degli Apostoli (I, Petr., II, 13) raccomandava ai primi fedeli : « Subie<( cti... estote ... sive Regi quasi praecellenti, sive ducibus G tamquam ab eo missis ad vindictae malefactorum , laudem « vero bonorum! : quia sic est voluntas Dei ut benef adente» (( obmutescere faciatis imprudentiumi hominum ignoran« tiami : quasi liberi et non quasi velamen habentes mialitiae (( libertatem, sed sicut servi Dei ». Ora, come con tanta eloquenza ed efficacia insegna Leone XIII nella sua Enciclica Immortale Dei, del 1 novembre 1885, e nel discorso agli Emi Cardinali dell'I 1 aprile 1899, la missione della Chiesa si è appunto di riconciliare gli uomini con Dio e così ricondurre fra essi la pace e la fratellanza cristiana ed insieme la prosperità sociale, secondo anche la promessa divina : « Sedebit populus meus in pul<( critudine pacis et in tabernaculis fiduciae et in requie opu(( lenta » (Isaia, XXXII, 18). Non ignoriamo, venerabili fratelli, la vostra fedeltà a questa divina missione della Chiesa ; continuate con zelo sempre più intenso, in questi trepidi giorni soprattutto, l'opera vostra pacificatrice, che è pure una parte non ultima di quel ministerium reconciliationis che a noi ha dato il Signore, conforme alla parola, dell'Apostolo (II, Cor., v, 18),, Continuatela nella istruzione e nella direzione illuminata delle anime ; continuatela con tutti i 1 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mezzi propri del vostro alto officio pastorale e sopra ogni altro con la preghiera privata e pubblica, già tanto raccomandata dal Nostro Predecessore, il quale volle, egli stesso, darne l'esempio e proporne la formula commovente. Sarete con ciò insieme benemeriti della Chiesa e del civile consorzio, meritando ciascuno di voi la lode che la Chiesa nella sua liturgia applica ad ogni santo Pastore : « Ecce Sacerdos m¡a(( gnus qui... in tempore iracundiae factus est reconciliatio » (Eccl., XLIV, 13). Di questa riconciliazione degli a n i m a sia intanto pegno ed auspicio l'Apostolica Benedizione che di cuore impartiamo a voi, venerabili fratelli, al vostro clero e a tutti i fedeli alle vostre cure commessi. Dal Vaticano, li 6 agosto 1922. PIUS PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA SANCTI GERMANI DIVISIONIS ET ERECTIONIS DIOECESIS GASPESIENSIS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM P r a e d e c e s s o r u m N o s t r o r u m vestigia sedulo prosequentes, ad c a t h o licam g u b e r n a n d a m Ecclesiam ab aeterno illius Auctore, licet immerito, destinati, o m n e m c u r a m sollicitudinemque Nostram ad ea intendere volumus, q u a e meliori a n i m a r u m bono ac saluti, magis in Domino novim u s esse profutura. C u m igitur dioecesis Sancti Germani territoriali circumscriptione latissime pateat et extrema eius p a r s orientalis, q u a e in sinum Sancti Laurentii se protendit, nimia distantia absit ab urbe episcopali, iterum Acta Pii PP. XI 485 i t e r u m q u e e x p ó s t u l a t u m est ab Apostolica Sede, ut m e m o r a t a territorii p a r s ab eadem dioecesi s e p a r a r e t u r et in novam dioecesim erigeretur. Q u a m o b r e m , suppieto, q u a t e n u s o p u s sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, Nos, de Apostolicae potestatis plenitudine, existentem dioecesim Sancti Germani bifariam dividimus et, reservata occidentali p a r t e veteri dioecesi Sancti Germani, orientalem in novam et distinctam dioecesim, Qaspesiensem d e n o m i n a n d a m , erigim u s et c o n s t i t u i m u s : e a m q u e s t a t u i m u s comprehendere duos comitatus civiles n u n c u p a t o s Qaspé et Bonaventure, q u i n q u e t a m e n exceptis districtibus, qui p a r t e m occidentalem comitatus Bonaventure constituunt, nimirum Assametquaghan, Restigouche, Milmikëk, Métapédia et Patapédia. Noviter erectam dioecesim modo q u o d attinet, sedem et c a t h e d r a m episcopalem constituimus in oppido Gaspé, quod idcirco ad civitatis episcopalis fastigium extollimus eidem tribuentes omnia privilegia ac iura, q u i b u s ceterae civitates episcopales ex iure c o m m u n i fruuntur, atque simul ecclesiam m e m o r a t i oppidi, paroecialem, ut antea, exstituram et s u b eadem invocatione, ad dignitatem pro-cathedralis evehimus u s q u e d u m alia adiuncta aliter n o n exigant; facta potestate Episcopo Consultores dioecesanos constituendi ad n o r m a m libri secundi, tituli octavi, capitis sexti Codicis iuris canonici. Quod dotem attinet, huic Gaspesiensi dioecesi a s s i g n a m u s b o n a et reditus omnes, etiam adventicios, q u a c u m q u e ratione ad m e n s a m episcopalem o b v e n t u r a a t q u e Episcopo pro t e m p o r e concedimus facultatem cathedraticum imponendi, aliaque iuxta sacros canones, pro eius discreto iudicio, statuendi, quibus necessita; tibus dioecesis rite consuli possit. I u b e m u s a u t e m ut, q u o d pertinet ad regimen dioecesis sede vacante, et ad clericorum et fidelium i u r a et onera et etiam ad erectionem parvi Seminarii, aliaque huiusmodi, rite serventur quae idem Codex iuris canonici praescribit, cauto tamen ut alumni Seminarii pro studiis philosophiae et sacrae theologiae ad aliquod m a i u s Seminarium mittantur. M a n d a m u s insuper ut o m n i a d o c u m e n t a et acta, quae n o v a m dioecesim eiusque clericos et fideles respiciunt, q u a m p r i m u m fieri poterit, a cancellaria episcopali Sancti Germani t r a d a n t u r curiae dioecesanae Gaspesiensi ut in eius archivo sedulo asserventur. Praeterea dioecesim Gaspesiensem in sedem suffraganeam metropolitanae Ecclesiae Quebecensi a s s i g n a m u s et attribuimus, Nobis et Sedi Apostolicae reservata potestate libere ineundi novam circumscriptionem et designationem, si id expedire in Domino visum fuerit. 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Q u o u s q u e a u t e m dioecesis Gaspesiensis de proprio P a s t o r e provideatur, eiusdem régimen committimus venerabili fratri Episcopo Sancti Germani, t a m q u a m Administratori Apostolico, cum o m n i b u s facultatibus, q u a e huic m u n e r i competunt. Quae autem hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta s u n t , nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m tempore, infringere, a u t iis repug n a r e , vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus -avertat, hoc attentare p r a e s u m p s e r i t , sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris c a n o n i b u s contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis -statutis. A d haec a u t e m o m n i a exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s dilectum .filium Nostrum Ludovicum Nazarium titulo SS. Q u a t u o r Coronatorum de Urbe, S. R. E. Cardinalem Bégin, h o d i e r n u m Archiepiscopum Quebecensem, eique necessarias huic negotio facultates t r i b u i m u s , etiam subdelegandi alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum ac definitive sententiam dicendi de quavis occurrente difficultate, vel oppositione; imposito onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses, fidem, a u t h e n t i c a forma exaratam, absolutae exsecutionis h u i u s Nostri m a n d a t i t r a n s m i t t e n d i . Decernimus denique h a s praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die quinta mensis maii, Pontificatus Nostri a n n o primo. © C . CARD. D E LAI, Episc. Sabinen. O . CARD. CAGIANO S. Congr. Consist. Secretarius. Raphaël Ludovicus Loco >~< Plumbi. Beg. in Cane. Ap., vol. XXV, n. 43. S. B. E. Cancellarius. Virili, Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius . - Apostolicus. • Acta Pii PP. XI 487 LITTERAE APOSTOLICAE I ERECTIO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE LULUA ET KATANGA CENTRALI IN AFRICA. PIUS P P . XI Ad futuram rei memoriam. — Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter cedant, ea ut m a t u r e praestemus Nos a d m o n e t supremi apostolatus officium, quo in terris, licet immeriti, fungimur. Iamvero cum catholica religio in missionibus de Katanga et de Kasai superiore in Africa centrali, postremis praesertim a n n i s laeta incrementa susceperit, visum est o p p o r t u n u m consilium, ut christifidelium commodo aptius provideretur, eiusdem missionis p a r t e m d i s t r a h e r e n o v a m q u e sic constituere missionem et erigere. Quare, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis Prop a g a n d a e Fidei praepositis, ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, praesentium tenore, ab actuali missione de Lulua ac de Katanga cognominata partem abscindimus, quae hisce finibus contineatur: ad septentrionem n e m p e politicis terminis territorii de Lulua et cursu fluminum Lova ac Lualaba u s q u e ad Ankoro regionem ; ad orientem cursu fluminis Luvua et oris lacus Moëro usque ad g r a d u m latitudinis meridionalis n o n u m et medium, deinde cursu fluminis Lualába u s q u e ad locum, u n d e eiusdem fluminis fontes e r u m p u n t ; ad meridiem politicis limitibus coloniae et linea deinde recte ducta ab oris praedicti lacus Moëro, quo videlicet loco latitudinis g r a d u nono et medio illa attinguntur, et iuxta e u m d e m semper latitudinis gradum producta u s q u e ad flumen Luluaba ad meridiem civitatis Bukama; denique ad occidentem politicis terminis territorii de Lulua, ita videlicet ut n o v a praefectura apostolica, q u a e de Lulua et Katanga centrali cognomen habebit, constituatur ex p a r t e septentrionali missionis de Katanga et ex finitimis districtibus civilibus de Lulua et de Bec ad vicariatum apostolicum de Kasai pertinentibus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare p o t e r u n t n u n c et in posterum amplissime-suffragari; sicque rite iudicandum 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter .attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die xviii iunii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri p r i m o . P. GARD. GASPARRI, a Secretis Status. II SEPARATO TERRITORIO E VICARIATIBUS APOSTOLICIS UGrANDENSI ET UE STANLEY FALLS ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA LACUS ALBERTI IN AFRICA CENTRALI. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eveniant, ea ut m a t u r e praestemus Nos admonet supremi apostolatus m u n u s , quo in terris, licet immeriti, fungimur. Iamvero cum catholica religio in vicariatibus Ugandensi ac de Stanley Falls laeta i n c r e m e n t a susceperit, v i s u m est pero p p o r t u n u m , ut hisce sanctae religionis ampliationibus aptius provideretur, ab iisdem vicariatibus q u a m d a m regionem distrahere in eaque novam, e a m q u e separatam, missionem constituere. Quare, conlatis consiliis cum W. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, p r a e s e n t i u m tenore ab actualibus vicariatibus apostolicis Ugandensi ac de Stanley Falls n o n n u l l a s partes s e p a r a m u s , videlicet: a vicariatu Ugandensi regionem seiungimus ad occidentem Lacus Alberti sitam, q u a e in praesens ad Belgicum Gubernium civiliter addicta est, itemque a finitima territorii plaga missionis de Stanley Falls, sequentibus statutis limitibus, nempe : ad meridiem I g r a d u latitudinis nord, statione de Boga etiam comp r e h e n s a ; ad occidentem meridiano 29 Grenovicensi ; ad s e p t e n t r i o n e m linea, q u a e s e c u n d u m t e r t i u m q u e g r a d u m latitudinis per medium.dividit, a t q u e in eodem territorio sic distracto, n o v a m constituimus praefectur a m apostolicam, curis c o m m i t t e n d a m sodalium e Societate missionarior u m Africae, istique novae praefecturae Lacus Alberti n o m e n facimus. o Haec s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque píenos a t q u e integros effectus 489 Acta Pii PP. XI sortiri et obtinere, illisque ad q u o s spectant sive spectare p o t e r u n t n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex. n u n c a t q u e i n a n e fieri si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive i g n o r a n t e r attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die XXVII iunii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. III t RESTITUITUR PERANTIQUA ABBATIA SANCTI MARTINI DE WEINGARTEN ET IN EAM TRANSFERTUR ABBAS ET CONVENTUS SANCTI THOMAE DE ERDINGTON, CONGREGATIONIS BEÜRONENSIS O. S. B. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei memoriam.— Dilectus filius Ansgarius Höckelmann, a b b a s monasterii Sancti T h o m a e , Congregationis Beuronensis Ordinis Sancti Benedicti, retulit ad Nos, ex Sanctae h u i u s Sedis rescripto die x mensis martii vertentis a n n i dato, factam fuisse veniam ex qua, inspectis peculiaribus adiunctis rerum, m o n a s t e r i u m Sancti T h o m a e de Erdington v e n u m d a r e t u r , s u b expressa t a m e n conditione ut, n o n obstante venditione, iuridice p e r d u r a r e t familia monastica titulusque abbatialis Sancti T h o m a e cum o m n i b u s suis iuribus ac privilegiis, additaque lege ut n o v a fixa sedes abbatialis i n t r a t r i e n n i u m provideretur. Nunc ab eodem A b b a t e certiores facti s u m u s , h a n c fixam sedem abbatialem, Deo favente, fuisse feliciter inventam. Etenim quo t e m p o r e a r b o r Benedictina in Germania superiore virescebat, saeculis videlicet undecimo ac duodecimo, abbatia Sancti Martini de Weingarten in territorio Constantiensi p r a e ceteris eminebat, a potentibus ducibus de domo Welforum condita a t q u e instituta et a vineis uberrimis circumstantibus appellata. Nec m i n o r e m in Domini vinea segetem per illud temporis s p a t i u m celeberrimae h u i u s abbatiae a b b a t e s et monachi messuerunt, sanctitate vitae, doctrinae copia atque h u m a n a r u m litterarum o r n a m e n t o perinsignes. Meminisse iuvat in a b b a t i a e eiusdem templo, molis amplitudine et artis operibus conspicuo, pretiosissimam asservari Sanguinis Christi Domini relliquiam, e a m q u e ad recolendam quotannis, feria sexta post 490 .Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ascensionem D o m i n i , i n n u m e r a s f i d e l i u m t u r m a s peregre n u n q u a m intermisso studio confluxisse. Etsi, labentibus saeculis, t e m p o r u m a t q u e h o m i n u m iniuria eadem a b b a t i a a pristino splendore vix excidisse!, t a m e n cum ad a n n u m u s q u e MDCCCIIT superstes mansisset, per nefas post « saecularizationis » decretum ab ea m o n a c h i deturbati fuerunt et per cent u m et viginti circiter a n n o r u m s p a t i u m vetus a b b a t i a propriis monachis viduata fuit. Verum in praesens ex auspicato contingit, ut sobóles divi Benedicti ad h a n c vetustam et perillustrem sedem redeat et n o n sine laetitia comperimus m a x i m a m p a r t e m abbatiae enunciatae, c u r a n t e ^Archiabbate Sancti Martini de B e u r o n et a n n u e n t i b u s Ordinario Rottenburgensi et civitatis Weingartensis municipii rectoribus, denuo fuisse Benedictinis monachis in u s u m quasi p e r p e t u u m t r a d i t a m et spem prope certam effulgere futurum ut brevi etiam reliqua p a r s abbatiae ipsius in proprietatem m o n a c h o r u m t r a d a t u r . Scimus quidem monachos prope coenobium m a g n u m praedium acquisivisse: sacram aedem pretiosa supellectili refertam o m n i b u s nominibus ecclesiasticae liturgiae celebrandae idoneam esse; denique o m n i a suppeditare q u a e pro monastica familia s u s t e n t a n d a r e q u i r u n t u r . Placet igitur Nobis a b b a t i a m h a n c , s u p r e m a Nostra auctoritate, restituere a t q u e in eam transferre monasticam q u o q u e familiam Sancti T h o m a e ; o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s attento ac sedulo studio perpensis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi praepositis pro religiosorum sodalium negotiis pertractandis, haec quae infra scripta s u n t decernimus, s t a t u i m u s , m a n d a m u s . - I. Nim i r u m apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , restituimus p e r a n t i q u a m a b b a t i a m Sancti Martini de Weingarten cum o m n i b u s iuribus ac privilegiis olim eidem concessis (exceptis t a m e n privilegiis, q u a e referuntur ad temporalia et territorialia a n t e « saecularizationem » propria); e a m q u e t a m q u a m abbatiam 'sui iuris Congregationi Beuronensi i n c o r p o r a m u s , nec n o n participem facimus privilegiorum dictae Congregationi concessorum. II. Item auctoritate Nostra, per praesentes, transferimus Abbatem et Conventum Sancti T h o m a e de Erdington, Congregationis Beuronensis, in a b b a t i a m Weingartensem sic restitutam, ut in sedem propriam, servato t a m e n titulo secundario Sancti T h o m a e . III. Monachos et conversos, q u o s Archiabbas Sancti Martini de B e u r o n ad a u g e n d a m n o v a m familiam Weingartensem miss u r u s est, dicto conventui saltem ad q u i n q u e n n i u m i n c o r p o r a m u s , ut omnibus iuribus conventualibus fruantur ad instar eorum, quae secund u m sacros canones et constitutiones B e u r o n e n s e s , iis competunt qui ad n o v a m fundationem m i t t u n t u r : scilicet, r e t e n t a quidem h o c spatio temporis stabilitate in m o n a s t e r i o - m atre, ab exercitio iurium capitularium Acta Pii PP, XI 491 ibidem priventur, q u a m d i u eadem in novo monasterio exerceant. IV. Perm i t t i m u s denique hisce monachis et conversis B e u r o n e n s i b u s ad augend a m familiam Weingartensem missis, ut intra q u i n q u e n n i u m transfer a n t stabilitatem s u a m in a b b a t i a m Weingartensem, ubi p r i m u m ipsi, obtento u t r i u s q u e Abbatis consensu, hoc sponte desideraverint. „ P o r r o haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c a t q u e inane fieri si quidq u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignor a n t e r attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . VIII D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die iulii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV TEMPLUM B. M. V. MATRIS GRATIARUM, UTINI, TITULO AC DIGNITATE BASILICAE MINORIS CONDE COR ATUR. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Minime Nos latet templum Gratiarum Utinensis civitatis a n n o MXXXX conditum et decimo quinto vertente saeculo r e s t i t u t u m , iure meritoque accensendum esse inter celeberrima Foroiuliensis regionis et finitimarum etiam provinciarum sanctuaria. S t r u c t u r a enim molisque amplitudine, non minus q u a m conspicuis artis operibus, p r a e c l a r u m ac pluribus privilegiis indulgentiisque a u c t u m , .vetusta ac miraculis inclyta nobilitatur Beatae Mariae Virginis imagine, q u a m , aureo diademate a n n o MDCCCLXX auctoritate Apostolica redimitam, sub invocatione Matris Gratiarum, g e r m a n a pietate, t a m civitatis q u a m archidioecesis Utinensis fideles v e n e r a n t u r . C o m p e r t u m quidem Nobis est idem s a n c t u a r i u m ad invisendum, p r a e s e n t e m Virginis opem implor a t u r o s , etiam t u r m a t i m peregrinos confluere, necnon eamdem s a c r a m aedem copiosa ac praedivite supellectile esse a b u n d e p r a e d i t a m ; ibique a devoto clero sacras persaepe supplicationes sollemni p o m p a haberi, l a m vero cum dilectus filius P e t r u s Dall'Oste, h o d i e r n u s p a r o c h u s et 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rector dictae ecclesiae sive sanctuarii Mariae Virginis Gratiarum, n o m i n e proprio et cleri populique Utinensis, Nos supplicibus precibus rogaverit, ut e a m d e m ecclesiam ad titulum et dignitatem Basilicae minoris eveh e r e dignemur, h a s q u e preces ornet et cumulet gravissimum suffragium Archiepiscopi Utinensium, Nos, animo repetentes insignes sanctuarii illius memorias, optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Q u a e cum ita sint, collatis consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, S a c r o r u m Rituum Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , ecclesiam sive s a n c t u a r i u m B e a t a e Mariae Virginis titulo Matris Gratiarum civitatis Utinensis titulo ac dignitate Basilicae minoris condecoramus cum o m n i b u s privilegiis, q u a e s u b hac ratione c o m p e t u n t Basilicis h u i u s Almae Urbis minoribus. Porro haec largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x mensis iulii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 'V / A E D E S CURIALîS LUM AC B. M. V. DIGNITATEM DE FUNÍCULO, IN BASILICAE CIVITATE VALENCIENNES, AD MINORIS TITU- EVEHITUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei m e m o r i a m . — Templa Dei vetustis inclyta memoriis et fidelium religione celebria de more R o m a n o r u m Pontificum Decessorum Nostrorum, singularibus titulis privilegiisque decorare, pro re ac tempore, satagimus. H o r u m in n u m e r u m satis constat iure merit o q u e esse accensendam sacram aedem curialem Beatae Mariae Virginis de F u n í c u l o , vulgo du Saint Gordon n u n c u p a t a e , q u a e exstat in civitate Acta Pii PP. XI 493 Valenciennes, archidioecesis Çameracensis intra fines. H a c enim in ecclesia, molis amplitudine et artis operum excellentia maxime decora, s t a t u a exstat Beatae Mariae Virginis sub enunciato titulo invocatae, q u a m m a g n o pietatis affectu t a m cives quam exteri veneran t u r et recolunt, potissimum p o s t q u a m cl. mem. Praedecessor Noster Leo P p . X I I I ipsam Deiparam Virginem caelestem a p u d Deum P a t r o n a m praecipuam civitatis Valenciennes constituit ac declaravit, die xxrv mensis maii a n n o MDGGGLXXXXII; similibusque apostolicis Litteris, Piscatoris anulo die XVI mensis martii an. MDCCCLXXXXVI obsignatis, s t a t u a m m e m o r a t a m Virginis a Funículo, ipsius R o m a n i Pontificis nomine et auctoritate, sollemni ritu c o r o n a n d u m decrevit. Quare, cum dilectus filius H u b e r t u s Lancelin, h o d i e r n u s p a r o c h u s decanus ecclesiae memoratae, Nos enixis precibus flagitaverit, ut ipsam aedem titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestare dignaremur, Nos optatis his concedendum ultro libent e r q u e existimavimus. Idcirco, conlatis consiliis cum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi a Sacris Ritibus tuendis praepositis, apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , ecclesiam paroecialem Beatae Mariae Virginis de Funículo in civitate Valenciennes, Cameracensis archidioecesis intra fines sitam, ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehimus, cum o m n i b u s honorificentiis et privilegiis, q u a e , h a c de causa, Basilicis Almae Urbis minoribus competunt. P o r r o haec largimur, decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, v a l i d a s et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos a t q u e i n t e g r o s effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, vel p e r t i n e r e poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari, sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s cumque. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x mensis iulii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI TITULUS BASILICAE MINORIS ~ CONFERTUR IN IPSA CONSECRATIONE ECCLESIAE ^ABBATIALI VIRGINIS DEIPARAE IN CAELOS ASSUMPTAE, CIVITATIS SANCTI PAULI IN BRASILIA, O. S. B. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Media in u r b e Sancti Pauli in Brasilia exstat ecclesia abbatialis cum continenti monasterio Ordinis Sancti Benedicti, q u a e a b a n n o circiter rep. sal. MDLXXXXVIII originem ducit, q u u m vetus ecclesia in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum a s s u m p t a e Deo p r i m u m dicata fuit. H a e c sacra aedes, fere ex integro n u p e r reaedificata, inter "reliquas civitatis ecclesias excellit molis amplitudine, s t r u c t u r a e nobilitate, artis o p e r u m splendore, aliisque ornamentis affabre pictis, potissimum in sacello ad a u g u s t i s s i m u m S a c r a m e n t u m Eucharistiae a s s e r v a n d u m destinato, q u o d e m b l e m a t i b u s musivis seu vermiculatis valde pretiosis renidet. Hoc in templo, cura ac studio dilecti filii Michaelis Kruse, Abbatis, exstructo et copiosa ac divite supellectili referto, monachi Ordinis Benedictini divini cultus decorem c u r a n t impense, s a c r a s q u e functiones digne p e r a g u n t ac devote. Q u e m a d m o d u m sacrae e x s t r u e n d a e aedi n u m q u a m defuit corrogata fidelium stipes, ita eidem in posterum servandae, t a m quoad spiritualia q u a m quoad temporalia, plurimum conferent d o n a et largitiones christiani populi et m o n a c h o r u m p r o b a t a pietas, necnon indulgentiae ac privilegia q u i b u s ex Apostolicae Sedis venia idem t e m p l u m pollet. Hoc vertente a. MCMXXII, die sexta mensis augusti, n e m p e festo Transfigurationis D. N. Iesu Christi, dilectus filius Noster Aidanus S. R. E. Diaconus Cardinalis Gasquet, ex Ordine Sancti Benedicti, vi concessionis eidem a Nobis factae, enun" ciatam ecclesiam Deo sollemni ritu consecrabit; q u u m q u e , faustissimam h a n c n a c t u s occasionem, P u r p u r a t u s idem Princeps, Nos enixis precibus rogaverit, ut ecclesiam eamdem titulo ac dignitate Basilicae minoris condecorare dignemur, ita ut consecratio templi et in Basilicam erectio u n a simul coniungantur, Nos optatis hisce concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, conlatis consiliis cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus Congregationi a Sacris Ritibus tuendis praepositis, Apostolica auctoritate, praesentium tenore p e r p e t u u m q u e in modum* Nos ecclesiam titulo Beatae Mariae Virginis sideribus receptae, civitatis et archidioecesis Sancti Pauli in Brasilia, ad Ordinem Sancti Benedicti pertinentem, statim ac ipsa consecrata fuerit, in Basilicam minorem Acta Pii PP. XI 495 erigimus, constituimus ac declaramus, cum privilegiis a t q u e honorificentiis o m n i b u s et singulis, q u a e Basilicis minoribus h u i u s Almae Urbis competunt. Haec largimur, decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas a t q u e efficaces semper existere et fore; s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent, sive spectare poterunt, n u n c et in p o s t e r u m plenissime suffragari; sicque rite iudic a n d u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXI iulii MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VII TEMPLUM B. M. V. DE MERCEDE, IN URBE SANCTI IACOBI DE CILE, AD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — Inter sacras aedes quibus Cilena regio nobilitatur, templum Beatae Mariae Virgini de Mercede dicatum in u r b e Sancti Iacobi ipsius reipublicae principe, conspicuum iure meritoque locum obtinet. Etenim n o n solum molis amplitudine et structurae a t q u e artis o p e r u m p r a e s t a n t i a excellit, sed etiam a n t i q u a populi religione celebèrrimum. Et sane hoc in sanctuario, iam inde a tempore quo Sancti Iacobi u r b s condita fuit, devotissima asservatur lignea imago Beatae Mariae Virginis de Mercede aureo g e m m a t o q u e diademate S a n ctae h u i u s Sedis auctoritate redimita, q u a m ad invisendam e dissitis etiam Cilenae nationis regionibus, q u o t a n n i s peregre t u r m a t i m confluunt fideles publicis in calamitatibus praesentem illius opem imploraturi. H a e c animo repetentes, cum dilectus filius E m m a n u e l Tapia, Provincialis in republica Cilena F r a t r u m Ordinis Beatae Mariae Virginis a Mercede, illiusque provinciae regularis Definitores et religiosi o m n e s , Nos enixis precibus rogaverint ut illud t e m p l u m ad Basilicae minoris g r a d u m evehere dignaremur, h a s q u e preces c u m u l e n t a t q u e o r n e n t gra- 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale via suffragia t u m Nostri in dicta Republica Legati t u m Archiepiscopi Sancti Iacobi de Cile nec non P e t r i A r m e n g a u d i i Yatenzuela Episcopi titularis Gangrensis ex Ordine Beatae Mariae Virginis de Mercede, alior u m q u e q u a m p l u r i u m ecclesiastica non m i n u s q u a m civili dignitate p r a e s t a n t i u m virorum, Nos optatis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Q u a m ob rem, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico Episcopo P o r t u e n s i et Sanctae Rufinae, sacror u m r i t u u m Congregationi Praefecto, ecclesiam in h o n o r e m B e a t a e Mariae Virginis de Mercede, Deo dicatam a t q u e in u r b e principe Sancti Iacobi de Cile positam, de apostolica Nostra auctoritate, p r a e s e n t i u m vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , ad titulum et dignitatem Basilicae minoris e v e h i m u s cum o m n i b u s honorificentiis ac privilegiis q u a e minoribus huius Urbis R o m a e Basilicis hac de c a u s a competunt. P o r r o haec largimur, decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s pertinent, vel pertinere poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri, si quidquam secus s u p e r his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibus-, cumque. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x n i iulii a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri p r i m o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R. P. D. PASCHALEM GAGLIARDI, ARCHIEPISCOPUM SYPONTINUM, DIOECESIS VESTANAE ADMINISTRATOREM.* GRATULATUR EMENSUM XXV ANNUM EPISCOPATUS ET LABORES IN SYNODO APPARANDA. • Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — In eam incumbis curam, ex q u a h a u d exiguos fructus te laturum confidimus. Synodi enim celebratione, q u a m iam diu expetiri in u t r a q u e ista dioecesi teque n u n c magno cum studio a p p a r a r e accepimus, novis christianae 497 Acta Pii PP. XI disciplinae praesidiis novisque pietati comparatis incitamentis, i n n o v a r i q u o d a m m o d o videtur iuventus Ecclesiae a t q u e uberior spes affulgere meliorum t e m p o r u m . Sit igitur tibi fausta, sit felix dies 25 vertentis mensis, n o n ob m e m o r i a m modo initi vigintiquinque a n t e a n n o s episcopalis muneris, q u a m m e m o r i a m tibi g r a t u l a m u r ex animo, sed etiam ob feliciter a b s o l u t a m Synodum i m p e r t i t u m q u e clero populoque t u o m a n s u r u m hoc caritatis vigilantiaeque testimonium. Duplicem eiusdem diei laetitiam Nos quidem pleniorem facimus apostolica benedictione, q u a m , labores t u o s Deo c o m m e n d a n t e s , muner u m caelestium auspicem Nostraeque testem benevolentiae, tibi, venerabilis frater, et u t r i q u e t u a e dioecesi p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die ix aprilis MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI II AD R. P. D. FRANCISCUM CICERI, EPISCOPUM PAPIENSIUM: DE NATALI XXV COLLEGII SANCTI AUGUSTINI. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Novos ac veteres a l u m n o s istius Collegii Sancti Augustini, qui proxime simul convenient celebraturi Collegii ipsius natalem vicesimum q u i n t u m , petis tu quidem ut hortatione sancta confirmemus in bono et ad meliora incitemus. H o r t a n t u r satis sollemnia ipsa in primisque gratiae Deo a g e n d a e : h o r t a n t u r ipsae parietes c o m m u n i u m aedium et r e r u m plurim a r u m memoria. Siquid addere oportet, a d d i m u s hoc u n u m . Iure Ecclesia maiora exspectat ab iis, quos adolescentes diligentius instit u e n d o s curavit. Exspectat religionis studium in lucè atque in oculis o m n i u m p r a e s t a n d u m et exempla s u m m a e integritatis et eximiae virtutis. Q u a r e alumni, qui in Collegio v e r s a n t u r , curent ut et bonitate et disciplina et scientia Ecclesiae exspectationi r e s p o n d e a n t : recolant ceteri q u a e praecepta christianae vitae olim in Collegio didicerint iisd e m q u e o b s e q u a n t u r in omni vitae t u m publicae t u m privatae actione. C u m improvidi animi esset oblata beneficia negligere, t u m esset angusti accepta beneficia obliterare, n o n prae se ferre palam, imo n o n gloriari. t ACTA, vol. XIV, n. 14. — 31-8-922. 35 498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Habes, venerabilis frater, q u i b u s monitis fructuosiore sollemnia reddas. Paucis bis, q u a e t u a e dicendi copiae explicanda^ relinquimus, a d d i m u s ex a n i m o apostolicam benedictionem, q u a m m u n e r u m caelestium auspicem, tibi a t q u e illis o m n i b u s nec n o n Collegii moderatorib u s ac doctoribus p e r a m a n t e r i m p e r t i m u s . . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die prima maii MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI III AD EMUM P. D. IOANNEM TIT. SANCTI EUSEBII S. R. E. PRESB. CARD. CSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS HUNGARIAE: COMMUNIBUS RESPONDENS LITTERIS. Dilecte fili noster ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — In c o m m u n i vestra epistola cum prospera et adversa gentis vestrae, t u m grato animo ac m e m o r i beneficia recolitis, q u a e n r u t r a q u e fortuna, a b Apostolica Sede, n u m q u a m intermissa liberalitate, collata in vos sunt. Collata ea quidem s u n t in merentes. Locuples historia testis multa c o m m e m o r a t egregia H u n g a r o r u m in Ecclesiam facinora, in primisque celebrat a n i m u m catholicae fidei retinentissimum ; libetque, cum p r i m u m vos alloquimur, occasionem ex his sumere Húngaros omnes compellandi Apostoli v e r b i s : State in fide; neve inferatis crimen gloriae vestrae. Hortationem, ut videtis, n o n i n o p p o r t u n a m faciunt t e m p o r a . Multa enim, uti aliis in locis, ita etiam in H u n g a r i a impen* d e n t catholicis ex hoc capite discrimina, in eaque maxime advocatam velimus diligentiam v e s t r a m . Delata a vobis officia dum vice p r o s e q u i m u r p a t e r n a e caritatis, divinorum auspicem m u n e r u m apostolicam benedictionem, vobis omnib u s , dilecte fili noster ac venerabiles fratres, clero ac populo unicuique v e s t r u m tradito p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die II maii MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o p r i m o . P I U S P P . XI. Acta Pii PP. XI 499 IV AD R. P. D. LUCAM PIERGIOVANNI, EPISCOPUM CORNETANUM ET CENTUMCELLARUM, CETEROSQUE EPISCOPOS LATII SUPERIORIS: DE COMMUNI CON^ :I VENTU NUPER HABITO. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Felicis exitus conventus, quem proxime celebraturi estis, n o n mediocre a r g u m e n t u m Nobis praebet sacer recessus, quem pie a d m o d u m conventui eidem praemittere decrevistis. Quid enim r e q u i r a t episcopale ministerium, quid magis conducat divinae gloriae et a n i m o r u m saluti se dat facilius i n t u e n d u m tum cum a n i m u s nonnisi caelestia sapit et quaerit. Potiorem conveniendi causam scribitis afferre n u n c vobis interdioecesanum Seminarium. Nihil est quod Nos quoque magis h a b e a t sollicitos cum, praesertim post bellum, urgeat in dies magis rogare Dominum messis ut mittat operarios in messem suam. Quare consiliis coeptisque vestris propitium Deum precantes, eius auspicem gratiarum Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem vobis omnibus, venerabiles fratres, et gregi unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xvi maii MCMXXII, P o n tificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI V AD R. P. D. IOANNEM BEDAM CARDINALE, ARCHIEPISCOPUM PERUSINUM, CETEROSQUE UMBRIAE EPISCOPOS : OFFIC10SIS LITTERIS RESPONDET EX ANNUO CONVENTU DATIS. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Dimisso conventu, q u e m Asisii d u d u m egistis, a n t e q u a m ad vestra reverteretis, ea Nobis nuntiastis in q u a e m a x i m e collata voluistis consilia vestra. S u n t ea sollemnia coetus Eucharistici, qui proxime R o m a e h a b e bitur et Concilium Provinciale, quod propediem celebrare propositum 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vobis est. P e r g r a t u m u t r u m q u e Nobis. C u p i m u s enim ut sollemnibus iisdem adsint frequentiores qui R o m a e s u n t p r o p i o r e s ; et ad Provinciale Concilium q u o d attinet, oblata occasione libenter utimur, ut p a s t o ralem diligentiam vestram advocemus praesertim in sacra Seminaria, q u a e n u n c , uti fere u b i q u e , ita etiam a p u d vos vim sentiunt praeteriti belli. Hoc nimirum p r o v i d e n d u m , ut dominicus ager operarios ne desideret. Multum h a c in re proderit opera p a r o c h o r u m , qui semina vocationis sanctae m a t u r e in adolescentibus d e p r e h e n d e r e valent et b o n a cum spe excolere. Vix est, ut videtis, q u o d studia vestra r e q u i r a t magis. Nos quidem, quoniam omne datum optimum et omne donum perfectum desursum est, caelestium conciliatricem g r a t i a r u m Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem vobis o m n i b u s , venerabiles fratres, clero ac populo unicuique vestrum tradito p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xviii maii tificatus Nostri a n n o p r i m o . P I U S P P . XI. MCMXXII, Pon- 501 S. Congregatio de Religiosis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS I DUBIUM CIRCA ACCEPTATIONEM RESCRIPTI SAECULARIZATIONIS VEL DISPENSATIONIS VOTORUM. Huic Sacrae Congregationi propositum fuit pro o p p o r t u n a solutione sequens d u b i u m : « An Religiosus qui saecularizationis indultum a u t simplicium votole r u m dispensationem impetravit, possit p r i m u m a u t alteram r e c u s a r e « cum a locali Superiore eiusdem notitiam accipit, quamvis Superior « generalis in scriptis iam exsecutoriale decretum rescripti emiserit ad « n o r m a m can. 56 Codicis iuris canonici ». P r a e r e q u i s i t a igitur Consultorum voto, dubium propositum fuit E m i s P P . in plenario coetu diei 9 iunii 1922, qui, re m a t u r e p e r p e n s a , respondendum censuerunt : « Affirmative, d u m m o d o Superiores graves rationes in c o n t r a r i u m « n o n h a b e a n t , q u o in casu ad S a c r a m Congregationem referant ». In audientia a u t e m die sequenti habita ab infrascripto Secretario, S S m u s D o m i n u s Noster Pius P p . X I E m o r u m P P . resolutionem a d p r o bavit. D a t u m R o m a e èx Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis,, die I augusti 1922. a C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L.&S. Maurus M. Serafini, O. S. B., Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II APPROBATIO S s m u s D n u s Noster P i u s divina Providentia P p . XI, decreto Sacrae Congregationis, 27 iulii 1922. — Instituti Sororum vulgo Hijas de la Divina Pastora n u n c u p a t i , cuius d o m u s princeps in oppido archidioecesis Hispalensis vulgo « S a n l u c a r de B a r r a m e d a » sita est, Constitutiones definitive approbavit. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1 DECRETUM INDICITUR VISITATIO APOSTOLICA NONNULLARUM MISSIONUM 1NDO-SINENSIUM C u m in Indosinensi regione, laeta, Deo adiuvante, his postremis temporibus, catholica fides incrementa susceperit ac ampliore libertate a publicis auctoritatibus ipsa donata sit, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o , e a r u m missionum necessitatibus commodisq u e optat u b e r i u s prospicere ut uniformi ad s a c r o r u m c a n o n u m n o r m a m r o b o r a t a disciplina a t q u e a n i m o r u m viriumque inter varias missiones arcta consociatione formata, ad feliciores progressus res christiana adducatur. Q u a de re, ab infrascripto eiusdem Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto facta relatione Ssmo D. N. Pio P p . XI in audientia diei 22 mensis maii a n n i 19^2, Sanctitas S u a decrevit ut Apostolicus Visitator in Indosinenses regiones, q u a e Delegati Apostolici I n d i a r u m Orientalium iurisdictioni non s u n t subiectae, mitteretur, eo fine et consilio ut, de m a n d a t o a t q u e auctoritate Apostolicae Sedis missiones perlustrans, o m n i a accurate investiget de praesenti missionum statu, progressu ac neces- S. Congregatio, de Propaganda Fide 503 sitatibus; consultisque earum Praesulibus, cum iis agat de iisdem negot i i s ; et postea, peracta integra visitatione, Sedi Apostolicae ea p r o p o n a t q u a e sibi maxime o p p o r t u n a videantur ad maiora catholicae religionis incrementa p r o m o v e n d a ; datis interim, si q u a e m o r a m h a u d patiantur, provisionibus q u a s magis in Domino expedire iudicaverit, ac ceteris peractis quae, iuxta traditas eidem Visitatori Apostolico per ipsam S a c r a m Congregationem instructiones, d e m a n d a t a fuerint. Hoc a u t e m Visitatoris Apostolici m u n u s eadem Sanctitas. Sua committendum iussit R. P. D. Henrico Lecroart, Vicario Apostolico de Celi Meridio-Orientali, q u e m egregiae animi dotes ac r e r u m experientia ad id officium a p p r i m e c o m m e n d a n t ; cum o m n i b u s facultatibus necessariis et opportunis. . Qua s u p e r re p r a e s e n s decretum confici Sanctitas Sua iussit, contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 7 iunii 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L. © S. f P. Fumasoni-ßiondi, Archiep. Diocletanus, Secretarius. II DECRETUM SEDES VICARIATUS APOSTOLICI DE KUAM-TOM OCCIDENTALI ET HAINAN, IN SINIS, TRANSFERTUR AD URBEM PAKHOI. Recto et utili missionum regimini q u a m maxime expedit et confert ut Ordinarius in ea civitate sedem constituat quae, p r a e ceteris, viarum facilitate et frequentia, accessum p r a e b e a t celeriorem o m n i b u s aliis missionis locis. Q u u m itaque actualis residentia vicariatus apostolici de Kuam-tom occidentali et Hainan in Sinis in e x t r e m a p a r t e missionis sita sit, scilicet in u r b e Fort Bayard, d u m m i n i m u s est ibi n u m e r u s christianorum, et e contrario u r b s Pakhoi n u n c u p a t a , sive incolarum et catholicorum n u m e r o , sive h o m i n u m r e r u m q u e commerciis, sive denique facili v i a r u m accessu, p r a e s t a n t i o r sit, R. P. D. A u g u s t i n u s Gauthier, Vicarius Aposto- 504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale licus praedicti vicariatus, ad m a i u s catholicae fidei incrementum et decus populique christiani c o m m o d u m , postulavit ut sedes vicariatus ab u r b e Fort Bayard in u r b e m Pákhoi transferretur; cui petitioni haec S a c r a Congregatio P r o p a g a n d a e Fidei, facultatibus ordinariis sibi a S S m o Domino Nostro Pio div. P r o v . P P . XI factis, a d n u e n d u m censuit. Contrariis n o n o b s t a n t i b u s q u i b u s c u m q u e ; D a t u m R o m a e ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 5 augusti 1922. Gr. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus; L.$S. -J- P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletari., Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM I DUBIUM DE MISSIS INFRA OCTAVAM PRIVILEGIATAM III ORDINIS E x p o s t u l a t u m est a Sacra R i t u u m Congregatione: « U t r u m infra « Octavam privilegiatam tertii ordinis, uti est, R o m a e , Octava Ss. Petri « et Pauli Apostolorum, occurrente festo r i t u s semiduplicis, dici possint < Missae de ipsa Octava; an p r o h i b e a n t u r per novas Missalis Rubricas, « t i t . IV, n. 5 ? » . Et Sacra eadem R i t u u m Congregatio, a u d i t o specialis Commissionis voto, o m n i b u s perpensis, r e s p o n d e n d u m c e n s u i t : « Affirmative ad p r i m a m partem, negative ad secundam ; et Rubrica « i n t e l l i g e n d a est de Officiis ab ipsa Octava extraneis ». Atque ita rescripsit et declaravit. Die 8 iulii 1922. A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. h. é s. Alexander Verde, Secretarius. 505 S. Congregatio Rituum II DUBIA DE COETU FIDELIUM SACRO ADSTANTIUM : AN RESPONDERE POSSINT CONIUNCTIM PRO MINISTRO, VEL LEGERE ELATA VOCE QUAE SUNT CANONIS. S a c r o r u m R i t u u m Congregationi proposita sunt, pro declaratione, sequentia dubia ; nimirum : opportuna . « I. An liceat coetui fidelium adstanti sacrificio Missae, simul et « coniunctim respondere, loco ministri, sacerdoti celebranti? « II. An p r o b a n d u s sit u s u s , quo fideles Sacro adstantes, elata voce « legant Secreta, Canonem, a t q u e ipsa Verba Consecrationis, q u a e , p a u « cissimis in Canone verbis exceptis, iuxta R u b r i c a s secreto dici debent « ab ipso sacerdote ». Et Sacra Rituum Congregatio, audito specialis Commissionis voto, o m n i b u s m a t u r e perpensis, ita r e s p o n d e n d u m c e n s u i t : « « « « « « Ad I. Ad R m u m Ordinarium iuxta mentem ». Mens autem est: Quae per se licent, n o n s e m p e r expediunt ob inconvenientia q u a e facile oriuntur, sicut in casu, praesertim ob perturbationes q u a s sacerdotes celebrantes et fideles a d s t a n t e s experiri p o s s u n t cum detrimento sacrae actionis et r u b r i c a r u m . Quapropter expedit, ut servetur praxis communis, uti in simili casu pluries responsum est ». « Ad II. Negative; neque permitti potest fidelibus a d s t a n t i b u s q u o d « a Rubricis vetitum est sacerdotibus celebrantibus, qui Canonis verba « secreto dicunt, ut sacris Mysteriis maior reverentia concilietur, et in « i p s a Mysteria fidelium veneratio, modestia et devotio a u g e a n t u r ; « ideoque m o s e n u n t i a t u s , t a m q u a m a b u s u s , r e p r o b a n d u s est, et, sicubi « i n t r o d u c t u s sit, omnino a m o v e a t u r ». Atque ita rescripsit, declaravit a t q u e decrevit. Die 4 augusti 1922. )$( A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. Alexander Verde, Secretarius. 50.6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III ADDITIONES FACIENDAE IN RITUALI ROMANO TITULUS V CAPUT I DE SACRAMENTO EXTREMAE UNCTIONIS P o s t rubricam n. 20, s e q u e n s instructio a d d a t u r : 21. Quando pluribus simul infirmis hoc Sacramentum ministratur, Sacerdos singulis aegrotis crucem pie deosculandam porrigat, omnes preces quae unctiones praecedunt, plurali numero, semel recitet, unctiones cum respectivis for^ mis super singulos aegrotos efficiat, omnes vero preces quae unctiones subsequuntur, plurali numero semel dicat. CAPUT II ORDO MINISTRANDI SACRAMENTUM EXTREMAE UNCTIONIS N. 7 Mox dicat: « In n o m i n e P a t r i s », etc., post verba « per invocationem » a d d a t u r : « gloriosae et sanctae Dei Genitricis Virginis « Mariae, eiusque inclyti Sponsi Toseph, et o m n i u m »> etc. (uti in Oratione tit. V, cap. 7, Broficiscere etc.). i CAPUT VI RITUS BENEDICTIONIS APOSTOLICAE IN ARTICULO MORTIS Rubrica n. 7 compleatur per sequentem instructionem (depromptam ex appendice Breviarii R o m a n i et ex Decreto S. R. C. diei 8 martii 1879, n. 3483): Si vero infirmus sit adeo morti proximus, ut neque confessionis generalis faciendae, neque praemissae'um precum recitandarum suppetat tempus, statim Sacerdos Benedictionem ei impertiatur, dicendo: « Dominus n o s t e r », etc., ut supra. Et si mors proxime urgeat dicat: « Ego, facultate mihi ab Apostólica Sede tributa, indulgentiam ple« n ä r i a m et remissionem o m n i u m peccatorum tibi concèdo. In n o m i n e « Patris £B et Filii, et Spiritus Sancti. A m e n » . 507 S. Congregatio Rituum « P e r sacrosancta », etc., ut supra. « Benedicat te », etc., ut supra. In casu vero ' necessitatis sufficit dicere: « Ego, facultate mihi ab Apostólica Sede tributa, indulgentiam ple« n â r i a m et remissionem o m n i u m peccatorum tibi concèdo, et benedico « t e . In n o m i n e P a t r i s ^ et Filii, et Spiritus Sancti. Amen ». Post n. 4 a d d a t u r : N. 5. Quando huiusmodi Benedictio Apostolica pluribus simul infirmis impertitur, omnia dicantur semel ut supra, singulari tantum numero in pluralem immutato. « N. 6. Postea dicit: f Adiutorium », etc. CAPUT V I I ORDO COMMENDATIONIS ANIMAE In Oratione « Proficiscere », etc., post verba «Virginis M a r i a e » add a t u r : « in n o m i n e beati Ioseph, inclyti eiusdem Virginis Sponsi ». In Oratione « C o m m e n d o te », etc., post verba « te complexus astrin« gat » a d d a t u r : « Sanctus Ioseph, morientium P a t r o n u s dulcissimus, « i n m a g n a m spem t e erigat j . P o s t Orationem « Clementissima Virgo », etc., a d d a t u r s e q u e n s : Oratio. « « « « « « Ad te confugio, Sancte Ioseph, P a t r ò n e morientium, tibique, in cuius beato t r a n s i t u vigiles adstiterunt Iesus et Maria, per hoc u t r u m que carissimum pignus, a n i m a m h u i u s famuli (vel famulae) N. in extremo agóne l a b o r a n t e m enixe commendo, ut ab insidiis diàboli, et a morte perpétua, te protegente, liberetur, et ad gaudia a e t é r n a pervenire mereatur. Per Christum D o m i n u m n o s t r u m . « RJ Amen ». CAPUT V I I I IN EXSPIRATIONE P o s t verba « h o r a mortis s u s c i p e » a d d a t u r : « S a n c t e Ioseph, o r a « pro me. Sancte Ioseph, cum b e a t a Virgine Sponsa tua, áperi mihi « divinae misericordiae sinum. « Iesu, Maria, Ioseph, vobis cor et a n i m a m m e a m dono. « Iesu, Maria, Ioseph, adstáte mihi in extremo agóne. « Iesu, Maria, Ioseph, in pace vobiscum dórmiam et requiéscam ». Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 508 ROMANA H a s variationes, sive Instructiones et Orationes titulo V Ritualis R o m a n i , o p p o r t u n e ac respectivis in locis a d d e n d a s , a Sacra R i t u u m Congregatione propositas, Sanctissimus D o m i n u s Noster P i u s P a p a XI, referente infrascripto Cardinali eiusdem Sacri Consilii Praefecto, su- p r e m a auctoritate S u a approbavit, et in futuris editionibus eiusdem Ritualis inseri iussit. Die 9 augusti 1922. %j A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. S. Alexander Verde, Secretarius. S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS I CALVEN, ET THEANEN. DE UNIONE SEMINARIORUM CALVENSIS ET THEANENSIS IN SEMINARIUM INTERDIOECESANUM THEANI CONSTITUENDUM. DECRETUM Pluribus abhinc annis sacra Seminaria dioecesium Calven, et T h e a n e n . , q u a e aeque principaliter sunt u n i t a e , pro v a r i i s r é r u m adiunctis m i n i m e ad eas n o r m a s ordinari et regi c o m p e r t u m est, q u a e h o r u m i n s t i t u t o r u m n a t u r a e et fini respondent, q u a s q u e Sedes Apostolica iugiter praescripsit. Q u a p r o p t e r S S m u s D. N. Benedictus P P . XV, cui nihil est antiq u i u s nil potius q u a m ut h a e c instituta pariter doctrinae integritate et 509 S. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus .vitae sanctimonia floreant, o m n i b u s m a t u r e perpensis, censuit aequiori clericorum institutioni consultum fore, si a m b o dioecesium Calven, et Theanen. Seminaria coalescerent in u n u m , et hoc in ipsa civitate Theanen., ubi Episcopus degit, cui m u n u s est p r a e c i p u u m a s s i d u a m vigilantiam s u a m bono a l u m n o r u m sacri ordinis impertiendi. Q u o d consilium n o n modo n u l l u m dioecesi Calven, afferet detrimentum, imo potius m a x i m a m utilitatem et c o m m o d u m ; siquidem exploratum est dioecesium fortunam cum r e c t a clericorum institutione coniungi. P r o i n d e haec Sacra Congregatio Seminariis praeposita, cui ab ipso Beatissimo P a t r e d e m a n d a t u m est ut ea statuat, q u a e huic exsequendo consilio paria sunt, p r a e s e n t i decreto q u a e s e q u u n t u r decernit : I. Ex d u o b u s Seminariis Calven, et T h e a n e n , n u n c existentibus fiat u n u m , et hoc constituatur in civitate Theanen., sit utrique dioecesi p r o p r i u m , et Seminarium interdioecesanum Calven, et T h e a n e n , n u n cupetur ; II. B o n a et reditus, i u r a et onera simul et privilegia ad S e m i n a r i a Calven, et T h e a n e n , spectantia, Seminario interdioecesano exinde addicantur ; I I I . In eligendo D e p u t a t o r u m coetu sive pro disciplina, sive pro b o n o r u m t e m p o r a l i u m administratione, ad n o r m a m can. 1359, Episcopus u t r u m q u e Capitulum Calven, et T h e a n e n , audiat. R m o Ordinario Calven, et T h e a n e n . Sacra Congregatio tribuit facult a t e m q u a e s u p e r i u s s t a t u t a s u n t exsequendi, eique m a n d a t ut de peracta exsecutione ad i p s a m m e t referat. Contrariis quibuslibet, etiam obstantibus. specifica mentione dignis, m i n i m e D a t u m R o m a e , die 2 augusti, a n n o 1921. CAIETANUS CARD. BISLETI, Praefectus. L. © S. Ioseph Rossino, Substitutus. Acta Apostolicae Sedis 510 Commentarium Officiale .• n •• • ROMANA • PONTIFICIAE UNIVERSITATI PHILOSOPHIAE VEL GREGORIANAE SACRAE DE THEOLOGIAE URBE « FACULTAS MAGISTROS CONCEDITUR AGGREGATUS » RENUNTIANDI DECRETUM Pontificia Universitas Gregoriana Collegii R o m a n i Societatis Iesu, abhinc tribus annis, Sacra h a c Congregatione p r o b a n t e , biennales altior u m s t u d i o r u m c u r s u s instituit, ut ii, qui o r d i n a r i u m philosophiae sive theologiae curriculum essent emensi et laurea doctorali donati, in alteru t r a vel u t r a q u e disciplina perfectiores evaderent. Cum autem laetos u b e r e s q u e h o c i n s t i t u t u m iam ediderit fructus, R m u s Praepositus generalis eiusdem Societatis enixe postulavit ut Apostolica Sedes h u i u s m o d i c u r s u s s u a firmaret auctoritate ac n o v u m honoris titulum auditoribus illum m e r e n t i b u s decerneret. Itaque, in plenario conventu, habito die xxi aprilis a n n o vertente, Eminentissimi P a t r e s non modo rem vehementer p r o b a r u n t , sed etiam c e n s u e r u n t ut Universitati Gregorianae p o t e s t a s fieret delectos a u d i tores suos vel philosophiae vel theologiae Magistros aggregatus renuntiandi his condicionibus: I) si auditores iam doctoris l a u r e a m essent adepti ; II) si in ipsa Universitate Gregoriana Collegii R o m a n i biennium integrum Magisterii scholam fréquentassent, scholaeque exercitationibus interfuissent ; III) si aptis experimentis, idest periculis verbo factis et scriptione ad scientiae r a t i o n e s exacta, idoneos se ad d o c e n d u m probavissent. Die x-xiii eiusdem mensis, E m o r u m P a t r u m sententiam, referente infrascripto Sacrae Congregationis Secretario, S s m u s D. N. P i u s PJ?. XI r a t a m h a b u i t et ad effectum adduci iussit. Q u a m o b r e m Sacra Congregatio, m a n d a t o Sanctissimi, decernit ut Pontificia Universitas Gregoriana Collegii R o m a n i , seu Praepositus generalis Societatis Iesu, sicut academicos g r a d u s in philosophia, in theologia et in iure canonico, pro accepta ab h a e Apostolica Sede potestate, confert, sic possit titulum Magistri aggregati facultatibus philosophiae vel theologiae ipsius Universitatis conferre sub iis condicionibus, q u a e s u p r a m e m o r a t a e s u n t ; et h a e S. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus 511 potestate ei liceat uti in eorum q u o q u e a u d i t o r u m gratiam, qui his tribus a n n i s i n t e g r u m Magisterii c u r s u m rite absolverint. In creandis autem Magistris aggregatis eaedem observentur iuris solemnitates, q u a e in ipso Athenaeo Gregoriano et in ceteris Academiis pontificiis observari debent, c u m ad g r a d u s academicos idonei promoventur. Qui vero h u n c Magisterii titulum consecuti sint, eos Sacra Congregatio valde c o m m e n d a t o s vult locorum Ordinariis, utpote maxime aptos ad philosophiam theologiam ve vel aliquam e a r u m disciplinarum p a r t e m t r a d e n d a m cum in Seminariis t u m in Universitatibus aliisque clericor u m Collegiis, q u i b u s facta facultas sit academicos g r a d u s conferendi. Datum R o m a e ex Secretaria Sacrae Congregationis Seminariis et s t u d i o r u m Universitatibus praepositae, die x x n i , mense iunio, in festo Ssmi Cordis Iesu, a n n o M C M X X I I . CAIETANUS CARD. BISLETI, Praefectus. L- * S. f Iacobus Sinibaldi, Ep. Tiberien., Secretarius. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI NOMINATIONES Successivis decretis, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali: 10 iulii 1922. —r Missioni F r a t r u m Franciscalium Superioris Aegypti praefecit R. P. Marianum Libri, O. F. M. IS iulii. — Missioni P r e s b y t e r o r u m Sancti Vincentii a P a u l o , vulgo « Lazaristes »~ in Perside, praefecit R. P. Franciscum B e r t h o n n e s q u e , ex eadem religiosa Congregatione. '512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACEA ROMANA ROTA I PARISIEN. •NULLITATIS MATRIMONII (PEMJEAN-THÉBAUT) Benedicto PP. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno septimo, die 11 augusti 1921, BB. PP. DD. Franciscus Solieri, P o n e n s , Iosephus Florczak et Iacobus Sole, Auditores de turno, in causa Parisien. Nullitatis matrimonii inter Violam Pemjean, actricem, repraesentatam per legitimum procuratorem, D. Nazarenum Ferrata, advocatum, et Rogerium T h é b a u t , 'reum conventum, contumacem, interveniente et disceptante in causa B. D. Vinculi Defensore huius Sacri Tribunalis, hanc tulerunt definitivam sententiam. Viola Pemjean, e familia religionis catholicae q u a m maxime observantissima, die 3 ianuarii -anno 1911, Parisiis, in ecclesia parochiali Sancti Rochi, m a t r i m o n i u m cum Rogerio T h é b a u t coram Ecclesia contraxit. Hoc m a t r i m o n i u m infelicissimum h a b u i t exitum. Nam, cum n o t u m esset et Violae et eius p a r e n t i b u s , dictum Thébaut, patris mores gerentem, n o n modo catholicae religionis n o n esse studiosum, sed imo eidem s u m m o p e r e infensum, d u m de m a t r i m o n i o c o n t r a h e n d o ageretur, Viola Rogerio declaravit, se cum eo n o n esse n u p t u r a m nisi ei serio promitteret, ut ipsa plena frueretur libertate religionis catholicae praecepta servandi, ac filii nascituri b a p t i z a r e n t u r catholicisque principiis i m b u e r e n t u r . Quae omnia Rogerius T h é b a u t semel atque iterum promisit. Verum statim apparuit Rogerium promisisse q u o d ex condicto s e r v a t u r o s n o n erat. Etenim, civili caeremonia peracta, imagines s a c r a s e cubili nuptiali Rogerius abstulit. In ipsa matrimonii celebratione Rogerius i m p u d e n t e r se gessit atque sponsae preces legenti dixit aperte « que c'était stu- S. Romana Rota 513 « p i d e de lire ces choses ». P a r o c h o consensum matrimonialem sciscit a n t i primo respondere renuit, imo anulo nuptiali benedicto anulum n o n benedictum supposuit. inito matrimonio, Rogerius acerrime obstitit, ne u x o r ecclesiam frequentaret, illam compulit ut feria sexta maioris h e b d o m a d a e carnes e d e r e t , illamque prohibuit q u o m i n u s praecepto paschali satisfaceret, imo eo progressus est ut mortem ei m i n a r e t u r si filius n a s c i t u r u s baptizaretur. Ex his iurgia ac contentiones statim inter s p o n s o s orta s u n t ; resque adeo processerunt ut u x o r ad parentes suos confugere coacta sit; et licet parentum suasione ad domicilium viri prima vice se reddiderit, t a m e n denuo fugit amplius non r e v e r s u r a . Cohabitatio coniugalis per quindecim circiter dies perduravit. Ne autem cum perfido viro quid c o m m u n e haberet, Viola civile divortium petiit et obtinuit. Hinc curiam Parisiensem adiit petens ut eius m a t r i m o n i u m ob n o n impletam conditionem sub q u a , ut ipsa ait, initum est, n u l l u m declararetur. Processu rite ad n o r m a m iuris a p u d curiam Parisiensem instructo, die 2 octobris anni 1920 sententia prodiit q u a m a t r i m o n i u m inter Violam Pemjean et Rogerium T h é b a u t initum, nullum ob n o n impletam conditionem declaratum est. A q u a sententia, ad n o r m a m iuris, iugalis vinculi Defensor ad hoc sacrum Tribunal appellavit. Quare in secunda instantia haec nullitatis matrimonii causa sub consueto dubio huic sacro Tribunali p r o p o n i t u r : An de matrimonii nullitate constet in casu. IN IURE. — Matrimonium, etiamsi ad Sacramenti dignitatem a Christo Domino n o s t r o elevatum sit, nihilominus contractus n a t u r a m non immutavit. Et cum contractus sit « d u o r u m vel plurium in idem « placitum consensus », ut m a t r i m o n i u m consistat, oportet ut contrahent i u m consensus in idem placitum cadat, n e m p e in t r a d e n d a sibi m u t u a potestate in corpora in ordine ad prolis generationem. Nil prohibet t a m e n de facto q u o m i n u s c o n s e n s u s matrimonialis sub conditione ponat u r ; quo in casu matrimonii valor vel suspenditur, vel statim matrim o n i u m n u l l u m est, s e c u n d u m q u o d a g a t u r vel de conditione proprie dicta, n e m p e de futuro libero contingenti, vel de praesenti vel de praeterito vel de futuro necessario agatur, q u a e p o s t r e m a e conditiones, ut n o t u m est, conditiones improprie dictae merito appellantur (Cod. iuris canon., can. 1092). De q u a c u m q u e conditione agatur, ut m a t r i m o n i u m vere sub conditione initum h a b e a t u r , o p o r t e t : I u t conditio luculentis a r g u m e n t i s probetur. Nam id generale est in omni contractu, ut protestatio u n i u s nihil in foro externo prosit. « Sola intentio promissori s n o n facit cono ACTA, vol. XIV, n. 14. — 31-8-9*2. 36 514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « d i t i o n e m , quae, in mente u n i u s retenta, dicitur propositum abortivum « et nihil in foro externo o p e r a t u r » (Inter recentiores, decis. 195, § 1 3 ; cfr. decis, rotai, an. 1909, pag. 108). Id magis de matrimonio dicend u m est, quod in sui favorem iuris p r a e s u m p t i o n e m habet, adeo ut q u i d q u i d contra matrimonii valorem a d d u c i t u r perspicue p r o b a n d u m sit (can. 1014 Codicis iur. can.). Quod si c o m p a r s dicat, in m a t r i m o n i a i n e u n d o conditionem sine qua non inscia p a r t e apposuisse coram testibus, quia dolo egit - quidquid sit de h u i u s conditionis valore in foro interno - in foro externo saltem difficilioris est probationis, cum o m n e s iuris p r a e s u m p t i o n e s contra eum militent qui tali modo, inscia a l t e r a parte, dolose in matrimonium consenserit. 2° Ulterius oportet, ut vel in actu matrimonii contrahendi, vel ante matrimonii celebrationem conditio actu positivo mentis ponatur, nec fuerit inde revocata. P r i m o in casu, i n t e n t i o conditionata dicitur actualis; altero in casu virtualis a u d i t u r (D'Annibale, Summ. Theol. Mor., I, n. 135; Reiff., Ius Canon. IV, I, n. 346 et seqq.). U n d e intentio conditionata, actualis s e m p e r requiritur, vel in actu contrahendi m a t r i m o n i u m , vel tempore quod matrimonii celebrationem praecesserat. Q u a m o b r e m illa intentio q u a e habitualis dicitur n o n sufficit, ut m a t r i m o n i u m sub conditione initum dicatur. Nam intentio habitualis n o n est nisi habitudo q u a quis matrim o n i u m n o n contraxisset si errorem, s u b quo m a t r i m o n i u m contrahit^ cognovisset. Talis autem conditio nullo modo consensum afficit qui absolute praestatur, alioquin quodlibet m a t r i m o n i u m sub errore qualitatis initum n u l l u m esset. E contrario intentio virtualis, q u a m actualis intentio praecessit, q u a e q u e n o n fuerit revocata, in ipsa matrimonii celebratione, perseverat (D'Annibale, Summ. Theol. Moral., I, n. 135; Reiff., 1. IV, t. I, n. 346 et seqq.). E m u s Gasparri docet: « Evidens est « m a t r i m o n i u m esse n u l l u m ex defectu consensus, si s u p p o n a t u r et « conditionem vere ac proprie dictam sine qua non a p p o s i t a m fuisse et « h a n c conditionem, q u a e de facto deficit, n o n fuisse r e v o c a t a m : esse « n u l l u m , inquam, in foro externo si illa d u o , clare, argumentis et indiciis « moralem certitudinem parientibus, p r o b e n t u r . . . O m n e s a d m i t t u n t m a t r i m o n i u m esse n u l l u m si conditio sit t a n t u m virtualis, scilicet, q u a n d o « in actu matrimonii de ea ne v e r b u m quidem factum sit, sed apposita « a n t e a fuerit, n o n revocata » (De matrimonio, vol. II, n. 1024). Semel autem constet conditionem, intentione actuali, ante m a t r i m o n i u m posit a m fuisse, revocata n o n p r a e s u m i t u r nisi p r o b e t u r ; ut probat Pitonius, Discept. Eccles., 52, n. 39. Nam, ut dicitur in Versalien. Nullitatis matrimonii « revocatio est factum, et facta n o n p r a e s u m u n t u r sed prob a n t u r » (Acta Apost. Sedis, pag. 389, vol. X). 3° T a n d e m c o n s i d e r a n d u m f 8. Romana Rota 515 est conditiones, sub q u i b u s m a t r i m o n i u m iniri potest, esse a l i q u a n d o potestativas seu arbitrarias, q u a e n e m p e a sola et libera voluntate pend e n t illius qui d a n d o vel faciendo illas implere potest: veluti « d u c a m te, si religionem christianam amplecti velis ». Qua in re bene disting u e n d u m est inter id q u o d sub conditione p o n i t u r cuique alligatur consensus vel dissensus, et eiusdem conditionis implementum. Profecto, qui consensum in matrimonio s u b o r d i n a i promissioni alterius partis aliquid faciendi vel praestandi, in conditione ponit ipsam promissionem quae sincere et serio fieri debet animo sese obligandi, non vero in conditione promissionis a d i m p l e m e n t u m cadit, quod est potius obligationis seu promissionis obiectum. Unde si quis, suscepta obligatione, promissionem n o n adimplet, m a t r i m o n i u m ex hoc t a n t u m invalidum dici n o n potest. Quod enim altera pars voluit cuique consensum alliga vit, n e m p e susceptio obligationis, adimpletum est, hinc m a t r i m o n i u m stat. Quare bene ait De Angelis [Praelectiones, hoc titulo, n. 7), violationem promissionis contractus valorem non inficere, a u t obligationis cuius est causa. Conditio inest, ut ait sacri vinculi Defensor, in actu promissionis .non in" ipsius promissionis implemento. U n d e si constet, compartem fide promisisse n u l l a m q u e intentionem habuisse sese obligandi, conditio s u b q u a altera pars consensit, non verificaretur, et matrimonium, non verificata conditione, merito nullum r e n u n c i a r e t u r (D'Annibale, loc. cit., n. 41). De cetero, promissione facta, sincere facta praesumitur, nisi cont r a r i u m evidenter probetur. Nec verum est, consensum alligari non posse promissioni cuius i m p l e m e n t u m ex v o l u n t a t e proraittentis pendet. Nam in his adest aequivocatio. Siquidem, si promissionis i m p l e m e n t u m ita a libera voluntate promittentis penderet, ut hic nullam susceperit obligationem adimplendi q u o d promisit, certe, prouti nulla adest in casu obligatio, ita nulla huic obligationi non existenti alligari posset conditio. Quod si, e contrario, promittens libertatem h a b e t non de iure sed de facto, non adimplendi obligationem promissione susceptam, quisque potest s u u m c o n s e n s u m huic conditioni alligare, ut n e m p e altera pars ad aliquid d a n d u m vel p r a e s t a n d u m se sincera promissione obliget. Neque tenet comparatio inter promissiones q u a e ex canonum dispositione in matrimoniis mixtis exiguntur, in quibus dispensatio n o n conceditur nisi, p r a e t e r iustas causas, cautionem praestiterit coniux acatholicus de amovendo a coniuge catholico perversionis periculo, et u t e r q u e coniux de universa prole catholice t a n t u m baptizanda et educanda promittat, ac moralis certitudo h a b e a t u r de cautionum implem e n t o . Siquidem, et si p a r s acatholica h a s cautiones seu promissiones 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in pactum d e d u c t a s et scripto e x a r a t a s n o n adimpleat, pienissimo quidem suo valore m a t r i m o n i u m consistit. Etenim, cum h a e promissiones ab Ecclesia i m p o n a n t u r , p a r s catholica his promissionibus consensum matrimonialem n o n alligat, n e q u e in essentialia contractus matrimonialis ingrediuntur. Quare, etiamsi p a r s acatholica fide promittat, peccat utique, sed quia consensus alterius partis his promissionibus n o n subiicitur t a m q u a m conditioni sine qua non, m a t r i m o n i u m validum nihilom i n u s censendum erit. Secus vero dicendum quoties constet partem catholicam h a s promissiones petiisse t a m q u a m conditionem sine q u a m a t r i m o n i u m n o n contraheret, et simul constet p a r t e m acatholicam ficte promisisse ficteque promissiones i u r a m e n t o confirmasse. IN FACTO. - Hisce praehabitis ad factum descendentes, ex actis luculenter d e p r e h e n d i m u s : 1. F u n d a m e n t u m adesse quo d n a Viola rationabiliter a Rogerio T h é b a u t promissionem solemnem exegisset, et quidem sub conditione sine qua non m a t r i m o n i u m contraheretur, ut n e m p e liberum ei esset praecepta religionis catholicae servare ac filios baptizare eosque in religione catholica educare. Etenim ex toto processu constat, ipsam d ñ a m Violam eiusque parentes principiis catholicis esse imbutos, ac religionis catholicae q u a m maxime observantissimos, eisque notum fuisse Rogerium et eius praesertim p a t r e m n o n modo religionis catholicae praecepta negligere, sed esse catholicae religioni infensissimos. « Je savais - ait Viola - que Roger T h é b a u t ne pratiquait pas la rei ì« gion catholique d a n s laquelle il avait été élevé ». Item actricis mater ait: « R o g e r T h é b a u t n'était p a s p r a t i q u a n t ». Imo, ipsa actrix Rogerium ita allocuta est: « Je sais que m a l h e u r e u s e m e n t vous ne partagez « pas mes sentiments religieux: c'est pourquoi je tiens à m ' e n t e n d r e « avec vous avant d'aller plus loin; je suis catholique p r a t i q u a n t e , je « veux que mes enfants soient élevés comme moi-même, et si vous ne « pouvez p a s me promettre de réaliser plus tard ce petit p r o g r a m m e , « je me verrai forcée de ne p a s vous épouser. Je ne me marie que d a n s « ces conditions ». De aversione a u t e m Rogerii T h é b a u t eiusque patris erga religionem catholicam, deque pietate et religiositate Violae eiusque familiae ex toto processu evidenter constat. Q u a m o b r e m q u o d Viola illam conditionem sine qua non c o n t r a h e n d o m a t r i m o n i u m cum Rogerio apposuerit, omnino rationabile videtur, ac in actis processualibus evidenter fundamentum habet. 2. Verum, RR. P P . DD. n o n solum a n i m a d v e r t e r u n t fundamentum seu causam rationabilem exstitisse, q u a talis promissio sub conditione S. Romana Rota 517 sine qua non a Viola exigeretur, sed etiam manifestum esse, realiter actricem dictam conditionem apposuisse. Tam ipsa actrix in libello causae introductionis ait: « Monsieur T h é b a u t n o u s avait d o n n é lieu « de suspecter de sa religion. Mis en d e m e u r e sous la foi du serment « qu'il me laisserait toute liberté de pratiquer ma religion et informé « que j ' a t t a c h a i s à cette promesse sérieuse et loyale la valeur dé mon « consentement, il ne se décida que lorsqu'il vit que la promesse était « vraiment indispensable et il fit devant ma mère et moi le simulacre « de cette promesse ». A iudice interrogata Viola r e s p o n d i t : « Oui, j ' a i « d e m a n d é à mon futur de me p r o m e t t r e formellement de me laisser « pratiquer librement m e s devoirs religieux. Il me l'a promis, s a c h a n t « d'ailleurs parfaitement que s'il ne me faisait pas cette promesse, je « ne d o n n e r a i s pas suite au projet de mariage. C'est d a n s ces condi« tions que n o u s fûmes fiancés ». Et alibi, ut supra vidimus, a iudice interrogata Viola testatur ita se Rogerium allocutam esse: « Je sais que « m a l h e u r e u s e m e n t vous ne partagez pas mes sentiments religieux.;. Je « ne me marie que d a n s ces conditions. Il me promit alors de n'en« traver en rien ma liberté religieuse, il me dit que c'était une affaire « entendue... J'avais voulu poser u n e condition sine qua non; il l'avait « acceptée. C'est pourquoi, par la suite, je n'ai senti le besoin d'un entre« tien seul à seul avec m o n fiancé s u r ce sujet ». Narrat autem Viola Rogerium e a m d e m promissionem ex petitione m a t r i s eiusdemque actricis sponsalium t e m p o r e rénovasse, ipsamque promissionem t a m q u a m Conditionem sine qua non praetensam fuisse. Cum enim Viola Rogerio promissionem iam factam recordata esset, m a t e r actricis dixit: « De quoi « p a r l e z - v o u s d o n c ? Je la mis s o m m a i r e m e n t au courant de notre con« versation. Elle fit très bien c o m p r e n d r e à Roger T h é b a u t que son « consentement à elle comme le mien dépendait de sa réponse (circa « libertatem religiosam uxori relinquendam). C'est à prendre ou à lais« ser ». Rogerius vero r e s p o n d i t : « C'est entendu, o u i ; j ' a i promis à Vio« lette: ce sera ainsi!... Oui, ils seront baptizés, puisqu'il n'y a pour vous « que cela qui compte ». Haec omnia, q u a e ab actrice dicta sunt, optime ab aliis testibus confirmantur. Etenim m a t e r actricis d e p o n i t : « Ma fille « fit très bien c o m p r e n d r e à Roger T h é b a u t qu'elle posait u n e condi« tion s a n s laquelle les fiançailles d'abord, le mariage ensuite ne pou« vaient p a s être célébrés. Roger T h é b a u t s'engagea alors formellement «à cesser toute hostilité religieuse et par conséquent laisser sa femme « libre d'accomplir les devoirs spirituels et il souscrivit dès mainte« n a n t à l'obligation de faire baptizer les e n f a n t s » . Et cum Rogerius T h é b a u t e a m d e m promissionem m a t r i actricis, hac a d s t a n t e , renovaret 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dicens: « C'est entendu, je l'ai p r o m i s à Violette,, ils serons baptizés, « p u i s q u ' i l n'y a p o u r vous q u e cela qui c o m p t e » , m a t e r respondit: « Oui, vous-savez q u e p o u r moi il n'y a que c e u x - l à qui comptent : c'est « la condition ». T e s t a t u r igitur Viola, se in m a t r i m o n i u m cum Rogerio consensisse sub conditione sine qua non; h a e c confessio ab eius matre, sub cuius oculis m a t r i m o n i u m conclusum et celebratum fuit, confirm a t u r . In novo vero examine actrix d e p o s u i t : « Mon fiancé savait très « bien que par sa réponse il concluait un pacte avec moi. Il savait très « bien, il avait très bien compris la condition que je lui avais posée « en t e r m e s équivalents: ou il me laisserait libre d'accomplir t o u s mes « devoirs religieux et de faire baptizer m e s enfants et d a n s ce cas je « consentirais au mariage, ou bien il ne s'engagerait p a s à observer « cette condition et dans ce cas je refuserait formellement à contracter « mariage avec lui ». Itemque m a t e r actricis t e s t a t u r : « La fiancée n'au« rait certainement p a s accepté d'épouser le j e u n e h o m m e , si le j e u n e « h o m m e ne s'était p a s engagé à a b a n d o n n e r sa mentalité anticatho« Iique, à laisser sa femme accomplir ses devoirs religieux et par con« séquent a faire baptizer les enfants. C'était d'ailleurs u n e condition «sine qua non au consentement de ma fille», P a t e r actricis s u b iuramento d e p o n i t : « Nous voulions obtenir de ce dernier la promesse, « qu'il modifierait sa mentalité antireligieuse et p a r . conséquent qu'il « laisserait sa femme libre de faire ses devoirs et de baptizer les enfants. « Ce fut l'object d'une condition portée très n e t t e m e n t par ma fille et « acceptée de m ê m e p a r Roger T h é b a u t . Cette condition fut renou« velée encore p a r ma femme et acceptée u n e fois encore par Roger « T h é b a u t a v a n t le mariage... Violette a exigé de son futur la promesse « q u ' e l l e aurait toute liberté de p r a t i q u e r sa religion... Cette promesse « était certainement grave d a n s sa pensée, et elle aurait r o m p u les pour« parlers si elle ne l'avait pas o b t e n u e » . Item d n a Fai vre de Costa i n q u i t : « Mon amie (nempe Viola) tenait essentiellement à cette pro« messe et si elle ne l'avait p a s obtenue, elle n ' a u r a i t j a m a i s consenti « à épouser Monsieur T h é b a u t , et celui-ci a certainement compris que « s ' i l ne s'engageait pas comme on lui demandait, il n'obtiendrait p a s « la main de Violette P e m j e a n ; c'est pourquoi il a promis ». Et testis a d d i t : « La p r o m e s s e en question a été renouvellée environ huit mois « a v a n t le m a r i a g e d e v a n t Madame Pemjean, au cours d'un voyage en « Angleterre, p e n d a n t l'été ». Eadem h a b e t testis Monier, quae de facta promissione t e m p o r e n o n suspecto ab ipsa actrice notitiam h a b u i t : «Violette me Fa .dit elle-même au m o m e n t même où la chose venait « d e se faire, lors d'un voyage qui m'avait a m e n é e à P a r i s . La p r o - S. Romana Rota 519 « messe a été renouvellée devant Mad. Pemjean; Mr T h é b a u t a dû com« p r e n d r e que sa fiancée tenait effectivement à ce point et que son con« s e n t e m e n t au mariage y était s u b o r d o n n é ». Etiamsi Rogerius in hac c a u s a c o n t u m a x sit eiusque t e s t i m o n i u m desit, t a m e n eius pater q u a e ab actrice aliisque testibus relatis prolata s u n t plene confirmat. Ait o n i m : « Mon fils m'a dit que sa fiancée Mlle Violette Pemjean avait de « lui exigé la promesse qu'il la laisserait entièrement libre de p r a t i q u e r « la religion catholique et d'élever les enfants à naître de son u n i o n « d a n s la m ê m e religion. Je sais aussi, p o u r l'avoir entendu dire p a r « mon fils, q u e la fiancée avait fait une condition sine qua non de cette « concession ; liberté de pratiquer sa religion et d'élever les enfants d a n s « la foi catholique... Je puis affirmer q u e ' m o n fils a accepté la condi« tion ». De veritate a u t e m huius testis nobis fidem facit d n u s Camillus Mellet Vieville, qui refert p a t r e m Rogerii T h é b a u t tempore non suspecto ei dixisse quae coram iudice ecclesiastico ipse refert, n e m p e : « Qu'il « était très surpris que son fils, a y a n t les mêmes principes que lui, ait « pu p r o m e t t r e de respecter les pratiques religieuses de sa femme et de « présenter ses enfants au baptême. Cette promesse cependant avait « été faite: le père le savait, mais il était certain pour lui que cette pro« messe n'avait été posée sérieusement. Elle était de celles que l'on fait « en pareil cas avec la conviction qu'il n ' e n sera j a m a i s question plus « t a r d » . Ceterum hic testis a suo parocho exhibetur t a m q u a m « un « chrétien fidèle, honorable et digne de croyance ». Neque hic testis, t e n o r e can. 1767, § 3 , n. 1, repellendus est, quia ab eo, t a m q u a m advocato, ante causae introductionem actrix consilium petiit; n a m nec in hoc iudicio n e q u e in alio p a r t i b u s assistit vel astitit, sed refert quae a p a r t i b u s tempore non suspecto accepit. Cum res ita se habeant, visum est RR. P P . DD. satis constare Violam Pemjean m a t r i m o n i u m c u m Rogerio T h é b a u t contraxisse s u b praedicta conditione, sine qua m a t r i m o n i u m non contraheretur. . 3. De cetero, non m o d o Viola praedictam promissionem a Rogerio voluit, uti conditionem sine qua non contrahendi matrimonii, sed ex toto processu minime constat a posita conditione ipsam u n q u a m recessisse. Ad q u o d p r o b a n d u m praesto est t u m a r g u m e n t u m negativum, t u m a r g u m e n t u m positivum. Etenim, ut s u p r a i n n u i m u s , conditio semel ante m a t r i m o n i u m posita perseverare p r a e s u m i t u r , nisi contrarium probetur. Nam revocatio est factum, et facta n o n p r a e s u m u n t u r , sed p r o b a n t u r (cfr. Acta Apost. Sedis, vol. X, pag. 389). I m o positive constat, n u n q u a m Violam a posita conditione recessisse. « Je ne me suis j a m a i s resignée « ait actrix - mais j ' e s p é r a i s que avec le t e m p s et la douceur je l'amé- 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « nerai à de meilleurs sentiments ». I t e m q u e d n a Dumesnil i n q u i t : « J'ai « à plusieurs reprises été témoin des scènes entre Mr et Mad. T h é b a u t : « ces scènes étaient violentes... J'ai e n t e n d u plusieurs fois Madame r a p « peller à Monsieur la promesse qu'il avait faite de lui laisser à elle la « liberté religieuse et de faire baptizer les enfants. Monsieur n'a j a m a i s « c o n t e s t é cette p r o m e s s e » . Concinunt tum alii testes, uti d ñ a Faivre de Còsta, t u m d n u s Thébaut, Rogerii Pater, qui t e s t a t u r : « Je dois « dire que la question religieuse était entre les époux une occasion de « h e u r t s incessants et de querelles continuelles. Je sais qu'il y a eu « tout le t e m p s des querelles à l'occasion de la question religieuse, et « c'est cela qui a amené la r u p t u r e » 4. Iam (ad ea q u a e s u p r a de iure disserentes notavimus), in conditione in casu non veniebat eiusdem promissionis a d i m p l e m e n t u m , sed ipsa promissio relinquendi Violam liberam in religione catholica exercenda. Profecto, semel ac promissio facta est, serio et sincere facta p r a e s u m i tur, et si postea non adimpletur, id ex voluntatis mutatione c r i m i n o s a r e p e t e n d u m est. Etiamsi n o n facilis probationis sit evincere, promission e m n o n serio et sincere, sed fide positam fuisse, t a m e n R R . P P . DD. in casu a n i m a d v e r t e r u n t satis constare Rogerium T h é b a u t fide et dolose promissionem ab eo petitam fecisse, ad sibi c a p t a n d u m Violae consensum in matrimonium. Quod luculenter p r o b a t u r si q u a e antecesserunt, q u a e Gomitata sunt, q u a e q u e subsecuta sunt considerentur. Re quidem vera, cum Rogerius T h é b a u t compererit sponsam eiusque familiam Ecclesiae catholicae praecepta religiosissime servare ac ab eo exigere solemnem promissionem de libera relinquenda u x o r e in exercitio religionis catholicae, ne puellam o p t a t a m amitteret, n o n modo solemniter q u o d ab eo petebatur promisit, sed etiam ipse, religionis catholicae acerrimus inimicus, Ecclesiae catholicae praeceptis o b s e q u e n t e m se ostendebat. Ideoque ad Missam a u d i e n d a m sponsam eiusque matrem çomitabatur, die veneris legem abstinentiae servabat, obsequio r e s religiosas omnino p r o s e q u e b a t u r . Sed cum civile, ut dicitur, m a t r i m o n i u m celebratum est, ac proinde securitatem h a b u i t o p t a t a m sponsam n o n esse a m i s s u r u m , s u a m hostilitatem contra religionem catholicam, n o n obstante facta promissione, manifestavit. « Le mariage civil accompli « le j e u n e h o m m e se révéla tout a u t r e . Il alla m ê m e j u s q u ' à enlever « les t a b l e a u x religieux que j ' a v a i s accrochés d a n s la c h a m b r e moi« m ê m e ; il fit ce décrichage entre le mariage civile et le mariage reli« gieux ». In ipso vero actu celebrationis matrimonii religiosi eamdem hostilitatem contra religionem catholicam ostendit. Actrix deponit: « C o m m e je lisais attentivement ma Messe, il me fit cette réflexion: S. Romana Bota 521 « que c'était stupide de lire ces choses. Aux questions q u e lui posa le « prêtre qui bénissait le mariage, Roger T h é b a u t commença p a r ne « p a s répondre, et le prêtre fut obligé de réitérer la question. J'ai eu « depuis l'impression qu'il ne voulait p a s alors s'engager à ce q u ' o n « d e m a n d a i t . Ne voulant pas que son alliance soit bénie, il en mit u n e « a u t r e d a n s le plateau et porta ensuite celle qu'il avait gardé d a n s sa « poche ». Quae o m n i a actrix tempore n o n suspecto retulit dno Faivre de Costa, et etiam a matre actricis confirmantur, et a d n a Mathilde .de Costa. Post vero initum m a t r i m o n i u m religiosum Rogerii T h é b a u t hostilitas erga religionem catholicam nullum h a b u i t limitem. Cum enim Viola t a b u l a s pietas religiosas, q u a e eius cubiculum ornabant, q u a s q u e , ut diximus, Rogerius abstulit, ad pristinum locum restituere vellet, Rogerius q u o m i n u s hoc fieret acerrime restitit. P r i m a die Dominica impedivit q u o m i n u s Viola praecepto audiendi Missam satisfaceret. Omnia obiecta religiosa a s u a uxore abstulit, a t q u e eo progressus est ut feria sexta maioris h e b d o m a d a e Violam ad carnes vescendas cogeret. Cum uxor ad ecclesiam accesserit ratione paschalis praecepti adimplendi, contumeliis atrocibus uxorem o b r u i t : « e t me prévint que, si je retourn a i s me confesser, il mettrait u n e balle d a n s la tête de mon confes« seur. Il avait toujours un revolver s u r lui et me dit qu'il tuerait ma « mère si elle continuait à remplir ses devoirs religieux malgré la « défense de m o n mari ». Cum u x o r videretur p r a e g n a n s , Rogerius declaravit « qu'il ne voulait p a s que l'enfant soit baptisé, il aimerait mieux « e voir mort que baptisé ». H a e c o m n i a plene confirmantur a p a t r e actricis qui addit: « Les scènes se sont multipliées, les menaces de revol« ver a u s s i ; et comme ma femme était visée par ses menaces, j ' a i eu le « devoir d'informer la police ». Item alii testes u n a n i m i testimonio deponunt, uti Mathildes Faivre de Costa, Camillus Mollet Vievilie, qui ab actrice t e m p o r e n o n suspecto notitiam* h a b u e r u n t . Sed praestat testimonium referre E r n e s t a e Dumesnil, quae testis est ocularis et de scientia propria, cum fuerit a p u d coniuges T h é b a u t ancilla. I a m haec inquit: « J'ai à plusieurs reprises été témoin des scènes entre Monsieur et « Madame T h é b a u t ; ces scènes étaient violentes: m a d a m e avait p e u r , « alors elle m'appellait et c'est comme cela que j ' a i entendu plusieurs « fois Madame rappeller à Monsieur la promesse qu'il avait faite de « lui laisser à elle la liberté religieuse et de faire baptizer les enfants. « Monsieur n'a j a m a i s contesté cette promesse et je crois que si cette « promesse n'avait été faite, Madame ne se serait p a s mariée, car elle « était t r è s attachée à la religion ; elle voulait aller à la Messe, elle 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « v o u l a i t m'y faire aller, mais Monsieur me d o n n a i t exprès du travail « pour m'empêcher ». Ex dictis igitur videtur morali certitudine constare Rogerium T h é b a u t fíete promisisse q u o d ab eo s u b conditione sine qua non Viola postulabat. Nec obstat m a t r i m o n i u m fuisse c o n s u m m a t u m . N a m : 1) a p u d omnes acceptatum est copulam carnalem per se actum esse libidinis, n o n vero consensus (Wernz, Ius matrimoniale, n. 98. III); 2) semel ac promissio facta est, n o n ficte sed serio facta p r a e s u m i t u r , et donec de contrario ñ o n constaret, matrimonii c o n s u m m a t i o n e m u x o r negare n o n poterat. Quare n o n videtur mere dicendum cum p a t r o n o actricis, « qui conditio« n e m posuit cuique consensum s u u m s u b conditione sine qua non alli« gaverit, d u m cognoscit conditionem n o n fuisse adimpletam, m a t r i m o « nium esse n u l l u m ignorare ». Sed difficultas in eo est, an et q u a n d o de n o n impleta conditione constet. Cum conditio consisteret in susceptione obligationis ex p a r t e Rogerii, non statim nec ita facile Violae constare poterat, Rogerium fide promisisse, et in hoc dubio ipsa, cum sub potestate viri esset, m a t r i m o n i u m consummavit. Copula carnalis proinde nullo modo significat Violam a conditione posita recessisse. 3) De cetero, n o n obstante copulae consummatione, testibus affirmantibus, ipsa cum marito usque ad illum deserendum conquesta est de conditione n o n adimpleta, nec alia ratio separationis ex processu apparet. Neque dubium oriri potest an m a t r i m o n i u m in casu initum fuerit n o n sub conditione sine qua non, sed sub modo. Nam m o d u s , ut a i u n t Engel-, Reiffenstuel et passim omnes Doctores, « est adiectio alicuius oneris ad quod post « perfectum contractum c o n t r a h e n t e m obligare v o l u m u s ». Sed ex dictis patet Violam Pemjean s u u m consensum praefatae conditioni sine qua non alligasse. Nec contra valet quod sacri vinculi Defensor animadvertit, n e m p e actricem eiusque m a t r e m sibi contradixisse, quia cum in p r i m a depositione de promissione l o q u u n t u r , in p o s t r e m a a s s e r u n t se illam promissionem, sub conditione sine qua non, n o n petiisse. Nam etiam in supplici libello causae introductionis actrix i n q u i t : « J'attachais à cette « promesse sérieuse et loyale la valeur de m o n consentement ». Item m a t e r in p r i m a depositione dixerat: « Ma fille aurait_repoussé le j e u n e « h o m m e s'il avait refusé cet engagement ». Nulla igitur contradictio invenitur inter depositiones filiae et matris in casu. Hisce o m n i b u s in iure et in facto rite diligenterque perpensis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro tribunali sedentes, Christi nomine invocato, et solum Deum p r a e oculis h a b e n t e s , decernimus, et ad pro- Romana Rota positum d u b i u m r e s p o n d e m u s : •constare in casu. Affirmative, 523 seu de matrimonii nullitate ' - Ita decernimus, declaramus, p r o n u n c i a m u s et s e n t e n t i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam, ad t r a m i t e m tit. XVII libri IV Codicis iur. can., et a d v e r s u s reluctantes p r o c e d a n t ad n o r m a m sacrorum c a n o n u m , et praesertim cap. 3 sess. XXV de ref. Conc. Trid. et can. 1924 Cod. iur. can., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, q u a e magis efficacia et opportuna pro r e r u m adiunctis e x s t i t u r a sint. R o m a e , ih Sede Tribunalis S. R. Rotae, die 11 augusti 1921. Franciscus Solieri, Ponens. Iosephus Florczak. Iacobus Sole. Ex Cancellaria, 26 novembris 1921. T. Tani, Notarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Citatio edictalis PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (SCHWEBÍSCH-MARCEL) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Vedasti Marcel, e u n d e m per praesens edictum citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Sacrae R o m a n a e Rotae (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 9á, Boma) die 20 n o v e m b r i s 1922, h o r a undecima, ad c o n c o r d a n d u m de dubio disputando vel infrascriptum subscribendum, et ad diem d e s t i n a n d a m in q u a h a b e b i t u r T u r n u s Rotalis pro causae de q u a s u p r a definitione. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam h a b e n t e s de commorationis loco Domini praefati, curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de hac edictali citatione m o n e a t u r . L. £g S. M. Massimi, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 11 augusti 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. Traduction Étant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Gaston Marcel, par le présent édit Nous citons le même Gaston Marcel à comparaître par propre personne, ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94) le 20 novembre 1922, a l i heures du matin, pour souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. DOUTE Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas présent? Les Ordinaires des lieux, les Curés, les prêtres, ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Gaston Marcel doivent, dans la mesure du possible, l'avertir de présente citation. M. Massimi, Ponent. L. & S . Donné à Rome le 11 août 1922. Jean Ladelci, Notaire de la S. B. Rote. 525 S. Romana Rota III Citatio edictalis G ARTH AGINEN. NULLITATIS MATRIMONII (LICARI-WIRTENSOHN) Cum ignoretur domicilium et locus actualis commorationis Domini Ludovici Eugenii Wirtensohn, e u n d e m per. p r a e s e n s edictum citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per procuratorem legitime constitut u m , in sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94, Moina), die 24 novembris 1922, hora undecima, ad conc o r d a n d u m de dubio d i s p u t a n d o vel infrascriptum subscribendum, et ad diem d e s t i n a n d a m , in q u a habebitur T u r n u s Rotalis pro causae, de q u a supra, definitione. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam h a b e n t e s de domicilio a u t commorationis loco Domini praefati, curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de hac edictali citatione moneatur. L. £g S. R. Chimenti, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 11 augusti 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. Traduction Étant inconnu le domicile et le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Eugène Wirtensohn, par le présent édit Nous citons le même à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94), le 24 novembre 1922, à 11 heures du matin, pour souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. <• DOUTE Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas présent? Les Ordinaires des lieux, les Curés, les prêtres, ayant connaissance du domicile ou du lieu de la résidence du dit Mr Louis Eugène Wirtensohn doivent, dans la mesure du possible, l'avertir de présente citation. L. í$í S. Donné à Rome le 11 août 1922. Jean Ladelci, Notaire de la S. R. Rote¿ R. Chimenti, Ponent. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS DUBIA SOLUTA IN PLENARIIS COMITIIS EMORUM PATRUM I De acquisitione domicilii (can. 93)Utrum uxor, a viro malitiose deserta, possit, ad n o r m a m can. 93, § 2, obtinere p r o p r i u m ac distinctum domicilium. Resp. Negative, • nisi a iudice ecclesiastico obtinuerit separationem p e r p e t u a m , a u t ad t e m p u s indefinitum. II De obligationibus clericorum (cann. 130, 590) 1. U t r u m parochi vel vicarii curati religiosi examen, de quo in can. 130, § 1, subire t e n e a n t u r coram Ordinario eiusve delegato, si coram Superiore religioso eiusve delegatis examen subierint, de quo in can. 590. Et q u a t e n u s n e g a t i v e : 2. Utrum in casu negligentiae Superiorum religiosorum circa examen, de quo in cit. can. 590, Ordinarius loci cogere possit religiosos istos ut examen, ad n o r m a m cit. can. 130, § 1, coram se suisve delegatis subeant. Resp. Ad 1. Negative. Ad 2. R e c u r r e n d u m esse in casu ad S. G. de Religiosis. III De amissione officiorum ecclesiasticorum (cann. 189, 191) 1. U t r u m , ad n o r m a m can. 189, § 2, O r d i n a r i u s r e n u n t i a t i o n e m valide acceptare possit, elapso iam integro m e n s e a r e n u n t i a t i o n e facta, q u i n nova intercesserit resignatio. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 527 Resp. Affirmative, nisi r e s i g n a t a r i u s a n t e acceptationem r e n u n t i a tionis, r e n u n t i a t i o n e m Ordinario exhibitam revocaverit, et revocationem Ordinario significaverit. 2. U t r u m , ad n o r m a m can. 191, § 1, resignans renuntiationem revocare valeat ante acceptationem. Resp. Affirmative. IV De parochis (can. 460) 1. U t r u m can. 460, § 2, applicetur d u m t a x a t ad paroecias erigendas post promulgationem Codicis; an etiam ad paroecias iam erectas. E t q u a t e n u s negative a d l a m partem, affirmative a d 2 a r a : 2. Utrum idem canonis p r a e s c r i p t u m applicetur etiam paroeciis, in q u i b u s pluralitas p a r o c h o r u m inducta est n o n consuetudine a u t privilegio, sed legitimo s t a t u t o . Et q u a t e n u s affirmative: 3. U t r u m i u r a iam quaesita parochis, ut aiunt, proportionariis seu cumulativis, integra m a n e a n t t u m q u o a d spiritualia, t u m q u o a d temp o r a l i a ; an vero revocentur etiam q u o a d temporalia. a m a m E t q u a t e n u s negative a d l partem, affirmative a d 2 : 4. U t r u m cura a n i m a r u m principalis et u n i c a t r i b u e n d a sit p a r o c h o qui praeeminentiam honoris h a b e a t prae aliis; an vero antiquiori possessione. Resp. Ad 1. Negative ad l Ad 2. Affirmative. a m a p a r t e m ; affirmative ad 2 ™. Ad 3. et 4. Provisum in p r a e c e d e n t i b u s ; pro applicatione vero^ canonis ad h o s casus particulares r e c u r r e n d u m esse ad S. C. Concilii. V De vicariis substitutis . et supplentibus quoad assistentiam matrimoniis (can. 465, §§ 4 et 5) 1. U t r u m vicarius substitutus, de quo in can. 465, § 4, possit post Ordinarii a p p r o b a t i o n e m licite et valide assistere matrimoniis, si nulla limitatio apposita fuerit. 2. U t r u m idem vicarius id possit etiam a n t e Ordinarii a p p r o b a tionem. . 3. Utrum idem vicarius parochi religiosi id possit post approbation e m Ordinarii, sed ante approbationem Superioris religiosi. Acta Apostolicae Sedis 528 Commentarium Officiale 4. Utrum vicarius, seu sacerdos supplens, de quo in cit. can. 465, § 5, id possit ante approbationem Ordinarii. R e s p . Ad 1. Affirmative. Ad 2. Negative. Ad 3. Affirmative. Ad. 4. Affirmative, q u o a d u s q u e Ordinarius, cui significata fuit designatio sacerdotis supplentis, aliter n o n statuerit. VI De vicariis oeconomis quoad applicationem Missae pro populo (cann. 466, 473) U t r u m vicarius oeconomus, qui plures paroecias tempore vacationis regit, u n a m t a n t u m debeat Missam pro populis sibi commissis diebus praescriptis applicare. * R e s p . Affirmative, ad n o r m a m can. 473, § 1, collati cum can. 466, § 2. VII De transitu ad aliam religionem (can. 634) U t r u m suffragium Capituli in a d m i t t e n d o religioso, de quo in can. 634, ad professionem sollemnem a u t simplicem p e r p e t u a m , h a b e a t vim deliberativam; an t a n t u m consultivam. R e s p . Affirmative a d l a m p a r t e m ; negative a d 2 a m . VIII De collati baptismi adnotatione (can. 777) An verbum illegitimi canonis 777, § % o m n e s o m n i n o c o m p r e h e n d a t illegitime n a t o s , etiam adulterinos, sacrilegos, ceterosque spurios, ita ut liceat p a r e n t u m ipsorum cognomina inscribere in adnotatione collati baptismi. R e s p . Nomina p a r e n t u m ita inserenda esse, ut omnis infamiae vitetur occasio: in casibus vero particularibus r e c u r r e n d u m esse ad S. C. Concilii. IX De irregularitatibus aliisve impedimentis (can. 987) U t r u m nomine filiorum, de q u i b u s in can. 987, n. 1, intelligendi sint t a n t u m descendentes in linea p a t e r n a u s q u e ad p r i m u m g r a d u m . Resp. Affirmative. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 529 X De custodia ac cultu sanctissimae Eucharistiae (can. 1274) Utrum ecclesiae, in quibus, ad n o r m a m can. 1274, § 1, sine Ordinarii licentia fieri potest expositio publica seu cum ostensorio die festo Corporis Christi et infra octavam inter Missarum sollemnia et ad Vesperas, sint illae t a n t u m q u i b u s d a t u m est asservare sanctissimam Eucharistiam. Resp. Affirmative, firmo praescripto can. 1171. XI De reductione onerum Missarum (cann. 1517 et 1551) U t r u m Ordinarius, ad n o r m a m can. 1517 et can. 1551, ob imminutos reditus, onera Missarum reducere valeat, si id in tabulis fundationum expresse caveatur. Resp. Affirmative. XII De foro competenti (can. 1565) U t r u m , ad n o r m a m can. 1565, § 1, pars ratione contractus conveniri possit coram Ordinario loci, in quo contractus initus est vel adimpleri debet, etiamsi e loco discesserit. Resp. Negative, salvo praescripto § 2 citati canonis. XIII De sententia (cann. 1874 et 1894) U t r u m , ad n o r m a m can. 1874, § 5, et can. 1894, n. 3, nullitatis vitio laboret sententia lata a tribunali collegiali, et subscripta t a n t u m a praeside tribunalis et notario. R e s p . Affirmative. XIV De foro competenti in causis matrimonialibus (can. 1964) 1. U t r u m uxor, a viro malitiose deserta, eum in causa matrimoniali, ad n o r m a m can. 1964, convenire possit coram Ordinario proprii ac distincti quasi-domicilii; an vero convenire debeat c o r a m Ordinario domicilii vel quasi-domicilii viri. Resp. Negative a d l a m Acivi, vol. X I V , a. 13. - 31-8-922. p a r t e m ; affirmative a d 2 a m . 37 530 Acta Apostolicae SeÔÂs - Commentarium Officiale 2. U t r u m actrix catholica, a viro n o n légitime separata, q u a e pro prium ac distinctum quasi-domicilium habet, virum acatholicum in causa matrimoniali, ad n o r m a m can. 1964, convenire possit t a n t u m coram Ordinario proprii ac distincti quasi-domicilii; an vero etiam coram Ordinario domicilii viri. R e s p . Cum uxor in casu h a b e a t p r o p r i u m ac distinctum q u a s i domicilium, et s e q u a t u r domicilium viri, potest virum convenire coram alterutro Ordinario. XV De subiecto coactivae potestati obnoxio (can. 2233) U t r u m , ad n o r m a m can. 2233, § 2, ob violationem praecepti peculiaris, quod communitum erat censura ferendae sententiae, post delictum c o m p r o b a t u m censura infligi p o s s i t ; statim an vero praemit- tenda sit nova monitio. Resp. Affirmative a d t a m p a r t e m ; negative a d 2 a m . R o m a e , 14 iulii 1922. P. CARD. GASPARRI, Praeses. Aloisius Sincero, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 531 DIARIUM ROMANAE CURIAE S, CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 8 agosto 1922, presso F Emo e Revmo signor Cardinale Niccolò Marini, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione della Ven. Suor Maria Bernarda Soubirous della Congregazione delle Suore della Carità e della Istituzione Cristiana di Nevers si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e dai Consultori Teologi della medesima si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla stessa Ven. Serva di Dio. TRIBUNALE DELLA S. R. ROTA AVVISO Si rammenta a quanti vi abbiano interesse, che il tempo utile per le iscrizioni allo « Studio » presso questo Sacro Tribunale, decorre esclusivamente dal 10 ottobre al 30 novembre. Roma, 19 agosto 1922. G. Prior, Decano. SEGRETERIA DI STATO AVVISO Si comunica per ogni effetto che dall'albo dei Protonotari Apostolici ad instar è stato radiato il nome di Giovanni Antonio Vito Faugiana Ragusa, della diocesi di Mazzara del Vallo (Annuario Pontificio per Fanno 1922, p. 492). NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 8 agosto 1922. L'Emo sig. Card. Giovanni Tacci, Segretario della Sacra Congregazione « pro Ecclesia Orientali». 532 9 21 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale agosto » 1922. il Rmo P. M. Ceslao Paban-Segond, dei Predicatori, Consultore della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. » L'Emo sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore delle Figlie di S. Maria della Provvidenza, di Como. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Gon Biglietti di S. E. Rma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. 24 febbraio 1922. Monsig. Camillo Gidoni (Roma). 3 maggio » Monsig. Raffaele Casimiri (Roma). 12 » » Monsig. Pietro Ortolani, della diocesi di Recanati. 3 giugno » Monsig. Giuseppe M. Friesenegger, della diocesi di Augusta. » Monsig. Massimiliano Rippler, della medesima diocesi. » Monsig. Anselmo Rotzinger, della diocesi di Meissen. » Monsig. Paolo Kaiser, della medesima diocesi. » Monsig. Enrico Infalt, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Fessier, della medesima diocesi. » Monsig. Anacleto Loreti, della diocesi di Porto e S. Rufina. 12 » » Monsig. Oscar Manfroni, della diocesi di Meissen. 17 » » Monsig. Luigi Echelmeyer, della diocesi di Treviri. 22 » Monsig. Polidoro Benedini, della diocesi di Mantova. 6 luglio » Monsig. Antonio Corvo, della diocesi di Corneto e Civita18 » vecchia. 27 ' » » » 28 29 2 3 4 » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Giovanni Guerrini,dell'archidiocesi di Ravenna. Monsig. Giulio Morelli, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Novaro, della diocesi di Albenga. Monsig. Francesco Gambelli, della diocesi di Iesi. Monsig. Aristide D'Alessandro, della diocesi di Lucera. Monsig. Francesco Saverio Kessler, della diocesi di Spira. Monsig. Giacomo Herr, della diocesi di Limburgo. Monsig. Giov. Batt. Gruener, dell'archidiocesi di Bamberga. Monsig. Paolo Buchmann, della diocesi di Breslavia. Monsig. Pietro Alesch, della medesima diocesi. Monsig. Cristiano Gohr, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 4 » » » 7 » » » » » » » 9 » » » agosto » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 10 » » » » » » » » 12 » » » » » » 16 18 » » » » » » » » » » » 533 1922. »• » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Agostino Schmitz, della diocesi di Treviri. Monsig. Alessandro Subtil, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Weber, della medesima diocesi. Monsig. Cesare Corti ni, dèll'archidiocesi di Firenze. Monsig. Emilio Atzert, della diocesi di Fulda. Monsig. Guglielmo Jestädt, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo Frye, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Alessandro Leimbach, della medes. diocesi. Monsig. Vittorio Thielemann, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Cicioni, dèll'archidiocesi di Perugia. Monsig. Paolo Assemani, del Patriarcato di Gerusalemme. Monsig. Antonio Tabanelli, della diocesi di Modigliana. Monsig. Umberto Leonardi, della diocesi di Macerata. Monsig. Filippo Migliozzi, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Milanez, dèll'archidiocesi di Parahyba. Monsig. Emanuele Martines de¿Moraes, della medesima archi diocesi, » Monsig. Francesco Severiano de Figueredo, della medesima archidiocesi. » Monsig. Emidio Cardoso, della medesima archidiocesi. » Monsig. Abdon Melibeu Lima, della medesima archidiocesi. » Monsig. Pasquale Santo Martino, della diocesi di Nicteroy. » Monsig. Ildefonso Montero Diaz, dell'archid. di Siviglia. » Monsig. Francesco Rainoni, dèll'archidiocesi di Milano. » Monsig. Antonio Relia (Roma). » Monsig. Pietro Tramontana, della archidiocesi di Reggio Calabria. » Monsig. Egidio Lari (Roma). » Monsig. Ettore Felici (Roma). » Monsig. Antonio Farolfì (Roma). » Monsig. Federico Fioretti (Roma). » Monsig. Antonio Guerinoni (Roma). » Monsig. Alberto Levarne (Roma). » Monsig. Federico Lunardi (Roma). » Monsig. Aniello Calcara, della diocesi di Valva e Sulmona. » Monsig. Geremia Mologni, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Francesco Verquera, della diocesi di Susa. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 8 13 giugno 1922. Il sig. libero barone Adolfo Tammenhain de Schönberg, della diocesi di Meissen. » » R sig. barone Giorgio de Montenach (Losanna e Ginevra). ; 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 luglio 2 agosto 3 » » » » » » » » » » » » » » » 4 » » 5 » » 10 » 16 » » » 1922. II sig. conte Alberto Gandelet, della diocesi di Belley. » Il sig. conte Antonio d'Estienne de Prunières, della diocesi di Gap. » Il sig. conte Edvino Henckel Donnersmarck, della diocesi di Breslavia. » Il sig. conte Antonio de Magnis, della medesima diocesi. » Il sig. conte Giovanni de Praschma, della medesima diocesi. » Il sig. Felice Porsch, della medesima diocesi. » Il sig. libero barone Carlo de Savigny, della diocesi di Fulda. » Il sig. Giorgio Antoni, della medesima diocesi. » Il sig. Adamo Giuseppe Kiel, della medesima diocesi. » Il sig. conte Volfango Schlitz von Görtz und von Wrisberg, della diocesi di Hildesheim. » Il sig. conte Giuseppe Pestalozza, dell'archidiocesi di Bamberga. » Il sig. Ermanno de Greve-Dierfeld, della diocesi di Treviri. » Il sig. barone Giovanni de Tretaigne, della diocesi di Soissons. » li sig. conte Baldassare Compostella di Sanguinetto, della diocesi di Padova. » li sig. Giovanni Enrico Concha y Subercaseaux, dell'archidiocesi di Santiago del Chili. » Il sig. Luigi De Ossa y Brown, della medesima archidiocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 18 luglio 22 » » » » » 3 agosto 4 » » » » » » » 7 » » » 9 » » » 1922. Monsig. Giuseppe Compagnucci, della diocesi di Corneto e Civitavecchia. » Monsig. Canio. Polestra, dell'archidiocesi di Gonza. » Monsig. Alessio Lepore, della diocesi di Nusco. » Monsig. Antonio Vecchi, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Serena, dell'archidiocesi di Sorrento. » Monsig. Federico Buus, della diocesi di Limburgo. » Monsig. Carlo Knòdgen, della medesima diocesi. » Monsig. Michele Müller, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Scelfo, della diocesi di Piazza Armerina. » Monsig. Alfredo Mignini, dell'archidiocesi di Perugia. » Monsig. Giulio Boccali, della medesima archidiocesi. » Monsig. Odilon Continho da Silva, dell'archidiocesi di Parahyba. » Monsig. Francesco d'Assisi Albuquerque, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae .9' agosto » » » » » » » » » » » 12 » » » » 18 » » » » » » 535 1922. Monsig. Achille de Mello, della diocesi di Nicteroy. » Monsig. Domenico Pimenta de Fiqueredo, dèll'archidiocesi di Diamantina. Monsig. Antonio de Souza Ne vas, della medesima archidiocesi. » Monsig. Gabriele Amador dos Santos, della medesima archidiocesi. » Monsig. Levi Pires de Oliveira, della medesima archidiocesi. » Monsig. Alvaro Giuseppe de Lima, della diocesi di Maranhâo. » Monsig. Antonino Arata (Roma). » Monsig. Vittorio Cavagnis (Roma). » Monsig. Efrem Forni (Roma). » Monsig. Umberto Kaldewey (Roma). » Monsig Gustavo Testa (Roma). » Monsig. Bruno Bruno, della diocesi di Susa. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 20 » luglio » 1 » » 9 » agosto » » » » 1922. Il sig. comm. Giacomo Salvatori (Roma). » 11 sig. Giacomo Montoto de Sedas, della archidiocesi di Siviglia. » Il sig. Raffaello D'Andria (Roma). » Il sig. Valerio Massimo Prolj (Roma). » Il sig. Giuseppe Rossi, della diocesi di Lecce. » Il sig. Filippo Giorgetti, della diocesi di Macerata. » Il sig. Francesco Cátala Soler, dèll'archidiocesi di Valenza. Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 19 5 luglio agosto 7 9 » » » » r> » - » » » * ' 1922. Monsig. Luigi Aiuti (Roma). » Monsig. Giuseppe Spiriti, della diocesi di Aquino, Sora e Pontecorvo. » Monsig. Mario Vianello, del Patriarcato di Venezia. » Monsig. Raffaele Martinez Vilar, dell' archidiocesi di Valenza. » Monsig. Vincenzo Avino y Cátala, della medesima archidiocesi. » Monsig. Firmino Vilar, della medesima archidiocesi. » Monsig. Antonio Marin Aparicio, della medesima archidiocesi. » Monsig. Pio Azzalli, della diocesi di Ravenna, 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellani d'onore extra Urbem, di S. S.: 1 7 agosto » 1922. Monsig. Corrado Marinozzi, della diocesi di Macerata. » Monsig. Agostino Janelli, dell'archidiocesi di Perugia. NECROLOGIO 15 19 agosto » 1922. Monsig. Serafino Many, Decano emerito della S. R. Rota. » Monsig. Giovanni Batt. Rossi, Vescovo di Pinerolo. Annus XIV - Vol. XIV 31 Octobris 1922 Num. 15 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAEITJM OFFICIALE ACTA P I I PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD EPISCOPOS ITALIAE, QUOS HORTATUR UT APUD CIVES IMPENSIUS URGEANT STUDIUM PACIS RECONCILIANDIS. P I U S P P . XI VENERABILI FRATELLI SALUTE E APOSTOLICA BENEDIZIONE O r a sono pochi mesi solamente, d i n a n z i ai m a l i ed alle lotte fratricide che funestavano il nostro diletto Paese, vi rivolgevamo un caldo appello, esortandovi a dirigere particolarmente la vostra pastorale sollecitudine all'opera di pacificazione degli a n i m i e dei cuori. B e n s a p p i a m o con q u a n t a p r e m u r a avete risposto al Nostro paterno invito ; ma purtroppo la tanto desiderata tranquillità non è ancora t o r n a t a in mezzo al diletto popolo d'Italia, e r animo N o s t r o è di nuovo profondamente addolorato alla vista dei mali, ognor più gravi, che ne minacciano il benessere materiale, morale, religioso, r i t a r d a n d o s e m p r e più il r i s a n a m e n t o delle profonde ferite, doloroso strascico dei l u n g h i a n n i di g u e r r a . F e d e l i , p e r t a n t o , a q u e l l a m i s s i o n e d i c a r i t à affidaACTA, vol. XIV, n. 15. - 31-10-922. 38 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale taCi dal Divin Redentore, Noi sentiamo imperioso il bisog n o di indirizzare n u o v a m e n t e a q u a n t i sono cittadini di I t a l i a u n a p a r o l a d i c a r i t à e d i p a c e . I n n o m e d i q u e l l a frat e l l a n z a c h e t u t t i l i u n i s c e n e l l ' a m o r e a q u e s t a t e r r a così b e n e d e t t a da Dio, in n o m e specialmente di quella fratellanza p i ù nobile, perchè s o p r a n n a t u r a l e , che nella religione di Nostro Signore Gesù Cristo congiunge i figli d'Italia in u n a sola famiglia, N o i a t u t t i g r i d i a m o colle p a r o l e di S. Stefano Viri, fratres estis; ut quid no ceti s alterutrum? nerabili fratelli, vogliate raddoppiare 1 di zelo E voi, v e - nell'opera s a n t a d i p a c i f i c a z i o n e , così a l a c r e m e n t e i n t r a p r e s a . E s o r t a t e t u t t i q u e l l i c h e s o n o affidati a l l e v o s t r e c u r e , a m i t i g a r e e, se occorre, a sacrificare p e l p u b b l i c o b e n e i p r o p r i desideri, ispirandosi ai principi cristiani dell'ordine, ed a quei sentimenti di carità, di m a n s u e t u d i n e e di perdono, dei q u a l i il Divino M a e s t r o ha fatto ai suoi fedeli legge sup r e m a . R i t o r n i n o e s s i s i n c e r a m e n t e a G e s ù C r i s t o qui est pax nostra, 2 p e r c h è solo a m a n d o L u i si a m e r a n n o a n c h e t r a loro e, nella f r a t e r n a cooperazione, c o n t r i b u i r a n n o a q u e l l a generale prosperità della q u a l e poi t u t t i g o d r a n n o i frutti. D i q u e s t a t a n t o d e s i d e r a t a riconciliazione sia i n t a n t o pegno ed auspicio l'apostolica benedizione che di cuore imp a r t i a m o a voi, o v e n e r a b i l i f r a t e l l i , al v o s t r o c l e r o e a t u t t i i f e d e l i a l l e v o s t r e c u r e affidato. D a l V a t i c a n o , l i 2 8 o t t o b r e 1922. PIUS P P . XI 1 2 Act., VII, 26. Eph., II, 14. Acta Pii PP. XI 539 CONSTITUTIO APOSTOLICA MONTE RE YENS IS ANGELORUM ET ALIARUM DIVISrONIS ET ERECTIONIS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMOTUAM R o m a n i Pontifices, utpote iesu Christi vices fungentes in terris, sanctissimum Eius nomen et cultum latius semper propagare s t u d u e r u n t et pari sedulitate prospicere c u r a r u n t spirituali necessitati et utilitati fidelium. Ubi itaque viderunt ob auctum eorum n u m e r u m , vel ob nimium protractos dioecesium limites, Episcopum non posse necessarias p a t e r n a s q u e curas erga o m n e s sibi créditos christifideles h a b e r e , novam ex illis dioecesim erigere c u r a r u n t et p o p u l u m ab a n t i q u a dioecesi seiunctum novo Pastori commiserunt. Cum itaque dioecesis Montereyensis Angelorum latissime pateat, expostulatum est ab Apostolica Sede, ut m e m o r a t a dioecesis divideretur et, finibus quidem dioecesium Sancti Francisci in California et Sacramenti meliore ratione praestitutis, nova episcopalis sedes erigeretur. Quibus precibus, ut a p t i u s consuleretur christifidelium regimini et ad m a i u s religionis incrementum hoc conduceret, benigne a n n u e n d u m censuimus. Q u a m o b r e m suppleto, q u a t e n u s opus sit, q u o r u m intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t consensu, Nos, de Apostolicae potestatis plenitudine, exstantem dioecesim Montereyensem Angelorum in d u a s dioeceses dividimus et constituimus, q u a r u m altera, in septentrionali territorio, denominabitur Montereyensis Fresnensis., altera vero, in meridionali parte, Angelorum Sancti Didaci. Ut autem fines dioecesis Montereyensis Fresnensis rationali m o d o delineentur, Nos, debitis ad hoc factis dismembrationibus, quod attinet ad dioecesim S a c r a m e n t e n s e m et ad archidioecesim Sancti Francisci in California, civiles comitatus, qui s e q u u n t u r , ex integro dioecesi Montereyensi F r e s n e n s i tribuimus, n i m i r u m : Fresno, Inyo, Kern, Kings, Madera, Mariposa, Merced, Monterey, San Benito, San Luis Obispo, Santa Cruz, Tulare; a s s i g n a m u s dioecesi Angelorum Sancti Didaci octo inte- 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gros comitatus, qui vulgo n u n c u p a n t u r : Imperial, Los Angeles, Orange, Riverside, San Bernardino, San Diego, Santa Barbara, Ventura, et simul archidioecesi Sancti Francisci a t t r i b u i m u s t o t u m comitatum Sanctae Clarae, adeo ut dioecesani fines iidem sint ac fines civilium c o m i t a t u u m . Nos a u t e m noviter erectae dioecesis Montereyensis Fresnensis sedem et c a t h e d r a m episcopalem c o n s t i t u i m u s in civitate Fresnensi, q u a m idcirco ad civitatis episcopalis fastigium extollimus, eidem t r i b u e n t e s omnia privilegia ac iura quibus ceterae civitates episcopales ex iure c o m m u n i fruuntur, a t q u e simul ecclesiam Sancti I o a n n i s Baptistae ad dignitatem cathedralis evehimus et ipsi eiusque pro t e m p o r e Episcopis t r i b u i m u s honores, insignia, favores, gratias, privilegia et iura, quibus aliae cathedrales ecclesiae ac earum Antistites iure c o m m u n i vel legitima consuetudine g a u d e n t ; insuper aedes parochiales Sancti Ioannis Baptistae in aedes seu sedem episcopalem t r a n s m u t a m u s . Dictam cathedralem Ecclesiam suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Sancti Francisci in California, illiusque pro tempore Episcopos iuri metropolitico Archiepiscopi S. Francisci subiicimus. Quod dotem attinet, huic dioecesi Montereyensi Fresnensi bona assignandus et reditus o m n e s etiam adventicios, q u a c u m q u e ratione ad m e n s a m episcopalem o b v e n t u r a : ac Episcopo pro t e m p o r e facultatem concedimus cathedraticum imponendi aliaque iuxta sacros canones pro eius discreto iudicio statuendi, q u i b u s necessitatibus dioecesis rite consuli possit. I u b e m u s a u t e m quod spectat ad Consultorum coetus nominationem, ad Administratoris dioecesis, sede vacante, electionem, ad ipsorum clericorum et fidelium i u r a et o n e r a et quidem ad erectionem parvi Seminarii dioecesani aliaque huiusmodi, rite servari quae Codex iuris canonici praescribit, cauto tamen ut alumni Seminarii pro studiis philosophicis et theologicis ad aliquod maius Seminarium m i t t a n t u r . M a n d a m u s insuper ut o m n i a d o c u m e n t a et acta, q u a e dioeceses Montereyensem F r e s n e n s e m a t q u e Angelorum Sancti Didaci e a r u m q u e clericos et fideles respiciunt, n e c n o n ea q u a e territoria d i s m e m b r a t a spectant, respective ad proprias episcopales Curias t r a d a n t u r et in earum archivis sedulo asserventur. Quousque vero dioecesis Montereyensis Fresnensis de proprio Pastore provideatur, venerabili fratri Ioanni Cantwell, h u c u s q u e Episcopo Montereyensi Angelorum, n u n c vero in Episcopum Ecclesiae Angelor u m Sancti Didaci praefecto, eiusdem regimen committimus, t a m q u a m Administratori Apostolico, o m n i b u s cum facultatibus, q u a e huic m u n e r i s u n t propria. 541 Acta Pii PP. XI Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m tempore, infringere, aut iis repug n a r e , vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, q u o d Deus avertat, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem Ioannem Bonzano, Archiepiscopum titularem Melitenensem, in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus Delegatum Apostolicum, eique necessarias huic negotio facultates t r i b u i m u s , etiam subdelegandi alium virum, in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive sent e n t i a m dicendi de quavis occurrente difficultate vel oppositione, imposito onere ad sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses, fidem, authentica forma e x a r a t a m , absolutae exsecutionis h u i u s Nostri mandati transmittendi. Decernimus denique h a s p r a e s e n t e s Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die prima mensis iunii, Pontificatus Nostri a n n o primo. C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. S. Congreg. Consistorialis Secret. Iulius Campori, O. CARD. CAGIANO S. B. E. Cancellarius. Protonotarius Apostolicus. Leopoldus Capitani, Reg. Subst. ex spec. deleg. Loco }Jj plumbi. Reg. in Cane Ap., vol XXV, n. 56. 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR ECCLESIAE PRAEPOSITURALI ET PAROECIALI SANCTI MARTINI IN OPPIDO « ALZANO MAGGIORE », DIOECESIS BERGOMENSIS. P I U S P P . XI. Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Vetustissima inter sanctuaria, quib u s Bergomensis dioecesis nobilitatur, iure merito accensenda est praeposituralis et paroecialis ecclesia ad Sancti Martini in civitate vulgo Alzano Maggiore. Constat sane historicis ex d o c u m e n t i s - i p s a m sacram aedem fuisse millesimo reparatae salutis fere a n n o primum conditam, postea, vetustate fatiscentem, iussu Divi Caroli Borromaei restitutam, t a n d e m munificentia Nicolai Delia Valle, conspicuis impensis, ampliorem in formam elegantioremque fuisse redactam a n n o MDCLIX, et sequenti saeculo ad conlegiatae ecclesiae dignitatem provectam, addito eidem quadraginta canonicorum Capitulo. In p r a e s e n s autem, cum aediles ipsius templi Nos supplicibus votis deprecati sint, ut ipsum ad Basilicae minoris titulum et g r a d u m evehere dignemur, Nos, probe noscentes ecclesiam eamdem, vetustate, amplitudine, s t r u c t u r a et artis operibus praestantem, praedivite et copiosa sacra supellectili pollere et per praepositum p a r o c h u m c e t e r u m q u e clerum, sacris m u n e r i b u s actuoso studio fungentem, divini cultus splendore n o n minus q u a m fidelium pietate florere, precibus his, amplissimo quidem suffragio communitis tum dilecti filii Nostri Camilli S. R. E. Diaconi Card. Laurenti, tum venerabilis fratris Episcopi B e r g o m e n s e m , ultro libenterque, q u a n t u m in Domino p o s s u m u s , o b s e c u n d a n d u m existimavimus. Q u a m o b r e m , audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Card. Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, sacrorum r i t u u m Congregationi Praefecto, « Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, p e r p e t u u m q u e in modum, ecclesiam praeposituralem et paroecialem, Deo dicatam et consecratam in honorem Sancti Martini Episcopi et Confessoris, in civitate Alzano Maggiore, dioecesis Bergomensis intra fines positam, titulo ac dignitate Basilicae minoris condecoramus cum iisdem honorificentiis et privilegiis q u a e Basilicis h u i u s Urbis minoribus hac de ratione competunt. Haec concedimus, decernentes praesentes Litteras validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere p o t e r u n t n u n c Acta Pii PP. XI 543 et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri si q u i d q u a m secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attent a r i contigerit. Non obstantibus contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXI augusti anno MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD E.MUM P. D. IOACHIMUM, TIT. SS. BONIFACII ET ALEXII, S. R. E. PRESB. CARD. ARCOVERDE DE ALBUQUERQUE CAVALCANTI, ARCHIEPISCOPUM S. SEBASTIANI FLUMINIS IANUARII, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS BRASILIAE: DE PROXIMO NATIONALI CONVENTU EUCHARISTICO. Dilecte fili Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Providentissimi Dei n u t u certe factum est ut hac aetate nostra, dum t a n t a errorum vi atque fluxarum r e r u m cupiditate plurim o r u m caritas refrixit, per invectum eucharisticorum coetuum morem, novo q u o d a m ardore creverit ubique gentium Sacramenti augusti religio. I t a q u e n u p e r quoque cernere licuit in ipsam h a n c Urbem ex toto terr a r u m orbe convenire homines omnis ordinis, u n o quidem amoris igne calentes; illo n e m p e quem Servator Noster Iesus Christus venit mittere in terram vehementissimeque optavit ut accenderetur. Facile igitur intelligitis, dilecte fili Noster et venerabiles fratres, quam libenter didicerim u s universum conventum vos proxime acturos esse, ad Eucharistiae cultum magis magisque provehendum. Et gaudet quidem iam n u n c anim u s Noster frequentissimum videre Brasilianum p o p u l u m acclamare aperte Christo Regi, in E o q u e u n o salutis et pacis spem collocare. Atque utinam h u i u s m o d i pietatis studia ubique exardescant: nihil enim efficacius est ad virtutum o m n i u m incrementa q u a m sacrosanctae Eucharistiae cultus atque inde s u a sponte eftlorescens a e t e r n a r u m r e r u m a m o r . Contendite igitur, tam sanctum coeptum recte perficere. Nos vero, interea, p r e c e s Deo a d h i b e b i m u s ut et felices det exitus et optatos fructus conc e d e r e benigne velit. Praeter, autem, c o n s u e t a s indulgentias, privilegium 544 Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale concedentes celebrandi Missam media nocte post vigiliam, divini m u n e ris auspicem Nostraeque benevolentiae testem, apostolicam benediction e m vobis, dilecte fili Noster et venerabiles fratres, iisque o m n i b u s qui pio conventui interfuerint, p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x mensis augusti Pontificatus Nostri a n n o primo. MCMXXII,, PIUS PP. XI Ii AD E.MUM P. D. PETRUM, TIT. SANCTI LAURENTII IN LUCINA, S. R. E. PRESB, CARDINALEM GASPARRI, A NEGOTIIS PUBLICIS ADMINISTRUM, QUEM LEGATUM MITTIT AD TRANSVEHENDAM LAÜRETUM BEATAE MARIAE VIRGINIS NOVAM ICONEM, A SE BENEDICTAM AUREOQUE DIADEMATE REDIMITAM. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — N o r u n t omnes quo maerore affectus sit orbis catholicus, cum, h a u d ita pridem, L a u r e t a n a aede ardescente, imago illa augustissima Beatae Mariae Virginis penitus deleta est, q u a m populi pie frequenterque saeculorum decursu venerati erant. P r a e t e r ceteros, decessor quidem Noster f. r. Benedictus XV vehementer eo nuntio c o m m o t u s est, utpote qui aegre s a n e tulerit t a m - s a c r u m mariale signum fuisse a d e m p t u m christianae genti, imprimisque urbi Laureto, q u a e Dei consilio delecta est inter o m n e s ut Nazarenam d o m u m t a m q u a m hospitio reciperet. Is igitur, pro s u a in m a g n a m Dei Matrem pietate, n o n modo conspicuam pecuniae vim ad i n s t a u r a n d u m sacellum flammis laesum munifice contulit, sed etiam nova imagine, veteri quidem q u a n t u m posset simillima, terrestre Familiae Sacrae domicilium o r n a r e cupiebat. Nos, hoc eius optatum, quasi hereditate sancta accipientes, libenter a d m o d u m ipsum perficiendum c u r a v i m u s ; iamque edicere n u n c licet idem deductum esse ad effectum feliciter. Sed h u i u s m o d i decessoris Nostri proposito Nos aliud quidem o p u s adiectum voluimus, q u o d simul p r o p r i u m esset simulque eum a m o r e m testaretur quem Nos a pueris h a b e m u s erga caeli Dominam impensissimum. Q u a p r o p t e r cum Ipsi simulacrum novum Mariae et Iesu diademate aureo ditaverimus, t u m idem sollemni ritu benedictum coronavimus. Restat, ut effigiem h a n c sacrosanctam n u n c Lauretum transferri curemus, quo r u r s u s v e n e r a b u n d i affluant peregrini ex toto orbe t e r r a r u m , quasi mariali cultu inter se certantes. Iamvero t a n t a erit rei 545 Acta Pii PP. XI faustitas ac p o m p a e celebritas, q u a e speratur, ut peculiari ei Viro hoc officium t r a n s v e h e u d a e imaginis committere censuerimus, qui n o n m o d o virtutis, splendore et dignitatis vi, sed etiam ob consuetudinem vitae et r e r u m melius p e r s o n a m Nostram gerere videretur, itaque te, dilecte fili Noster, Legatum Nostrum ad h a n c rem renun.tiav.imus; te, i n q u i m u s , interpretem effectoremque voluntatis Nostrae fidelissimum. Ac revera tam excelso loco laus t u a sita est, t a m q u e egregia nites conscientia officii quo fungeris, ut libenter hac etiam occasione u t a m u r singularem benevolentiam erga te Nostram testificandi. Tot inter c u r a s sollicitudin e s q u e omne g e n u s q u a s , ad rei catholicae utilitatem, tu cotidie partiris Nobiscum, fruare feliciter hoc pulcherrimo m u n e r e , amplissima quidem stipatus corona P u r p u r a t o r u m P a t r u m ac P r a e s u l u m , cleri populique gestientis. Nos vero cum Nosmetipsos tum militantem Ecclesiam potenti patrocinio Virginis c o m m e n d a n t e s , paterno effusoque animo tibi benedicimus. Ac denique, quo res cedat in maiorem a n i m a r u m fructum, facultatem tibi d a m u s papalem benedictionem impertiendi cum plenaria a d m i s s o r u m v e n i a l i t à quidem ut piorum m a n i u m labes eadem expiare queat. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , d i e x v n mensis augusti Pontificatus Nostri a n n o primo. MCMXXII, PIUS PP. XI III A D R . P . D . VLODIMIRUM PONTIFICIO BLICA INSTITUTO LEDÓCHOWSKÍ, S. I. PRAEPOSITUM ORIENTALI CUM A T H E N A E O GENERALEM: PONTIFICIO DE RE DE BI- IUNGENDO. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Decessor Noster fel. rec. Benedictus XV, ut probe nosti, Pontificium Institutum, Orientis r e b u s provehendis, in Urbe condidit; non modo ut Latini sacerdotes in his studiis « congruenti quae o m n e s n u m e r o s habeat, institutione formarentur », sed etiam ut Orientales t a m q u a m proprium h a b e rent altiorum studiorum domicilium, ubi in quaestionibus, q u a e magis ad Orientalem Ecclesiam pertinent, a d m o d u m erudirentur et « ordinarium doctrinae curriculum h a r u m disciplinarum accessione perficerent >. Ac placet hic sane Nobis cum dilectum filium Nostrum Cardinalem Nicolaum Marini, t u m Abbatem Ildefonsum Schuster, O. S. B., debita 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oficíale laude h o n e s t a r e : optime enim u t e r q u e de eodem Opere meruere. Verum t a m e n p r o h i b u e r u n t difficultates t e m p o r u m ne, in principio, instituti sedes alibi collocaretur nisi in Apostolico « Hospitio de convertendis »; q u a e aedes, prope Vaticanum sitae, cum a variis Urbis collegiis nimium disteni, m i n u s aptae ad a s s e q u e n d u m finem, inventae sunt. Haec intuens, iam ipse a u g u s t u s conditor Institutum alio transferre cogitabat. Valde igitur Nos o p t a m u s ut id decessoris Nostri propositum ad effectum quantocius d e d u c a t u r : atque considerantes Institutum Orientale et Biblicum se invicem iuvare ac complere optime posse, eo magis quod aliquae disciplinae u t r i q u e sint communes, id volumus ac decernimus ut in hoc Institutum, cui quidem opportunissima domus in media Urbe feliciter contigit, illius sedes transferatur; ita tamen, ut i n s t i t u t a s e c u n d u m proprium finem distincta r e m a n e a n t . Cupimus praeterea eiusmodi fore studiorum ordinem in hoc Athenaeo Nostro, ut omnes studiosi viri, ex qualibet regione, praeclara occasione u t a n t u r eas quae ad Orientem spectant disciplinas altius pernoscendi. Itaque, ad hoc consilium efficiendum, te, dilecte fili, his Litteris Nos eligimus, tibique Institutum Orientale commissum volum u s eodem modo quo a decessore Nostro fel. rec. Pio X I n s t i t u t u m ' Biblicum curis Societatis Iesu concreditum est. Perspecta religiosae familiae vestrae pietate erga Sedem Apostolicam, id fore pro certo h a b e m u s ut huic voluntati Nostrae libenter obsequamini, e a m d e m q u e eximie, ut consuevistis, exsequi contendatis. Profecto novum et grave o n u s hoc Nostrum m a n d a t u m vobis i m p o n i t ; sed omnino confidimus n u m q u a m p r o r s u s defuturos esse t h e s a u r o s scientiae ac roboris Sacratissimi Cordis Iesu religiosis eis viris, qui, t a m q u a m remiges validi, ad n u t u m supremi Ecclesiae Gubernatoris, in maiorem Dei gloriam, improbo ponderi laetanter h u m e r o s submittunt. Caelestiumque auspicem m u n e r u m ac paternae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, praeceptoribus, alumnis iisque o m n i b u s qui Nostrum Institutum Biblicum et Orientale q u o q u o modo promovent, effuso a n i m o impertimus. Datum R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die xiv mensis septembris anno MCMXXU, Pontificatus nostri primo. P I U S P P . XI Acta Pii PP. XI 547 IV AD EMUM P. D. FRANCISCUM, TIT. SANCTAE RUDENTIANAE, S. R. E. CARD. BOURNE, ARCHIEPISCOPUM "WESTMONASTERIENSEM'. DE COETU MISSIONALI CONVOCATO AD COMMEMORANDUM CCC ANNUM A SACRA CONGREGATIONE FIDEI PROPAGANDAE CONDITA. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum tertio exeunte saeculo postquam Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide condita auspicato est, a templo Vaticano n o n adstantes t a n t u m m o d o , verum etiam catholicos omnes alloqueremur, bona certaque spe teneb a m u r fore, ut, quae, afflante Spiritu Paraclito, ipso Pentecostes die, verba fecissemus, uberrimi ea fructus exciperent. Cui quidem exspectationi Nostrae optime congruere rei eventus videtur; n o v i m u s enim, venerabiles in episcopatu fratres, q u o r u m satis multi praesentes sollemnibus ritibus aderant, sollicitudinis participes Nostrae, datis ad suos cuiusque fideles litteris, nomine Nostro impense e o r u m opem stipemque sacris expeditionibus t u e n d i s poposcisse. Iamvero cum mirifice delectati simus perstudiosa Episcoporum in re tanti m o m e n t i voluntate, t u m animi Nostri voluptatem auxit quod n u p e r audivimus, catholicis e Britannia esse deliberatum, u n a cum supplicationibus in t r i d u u m h a b e n d i s in gratiar u m actionem, in Coetum convenire quem Missionarium vocant, ad c o m m e m o r a n d u m trecentesimum a Sacra Congregatione condita a n n u m , in quem centesimus q u o q u e ab Opere Propagationis Fidei constituto feliciter incidit. E x h i b i t u m vero Nobis a Cardinali Congregationis P r a e fecto s t a t o r u m sollemnium libellum cum legeremus, vidimus libenter ea fore p e r a g e n d a te, dilecte fili Noster, praeside, cuius auctoritate decreta sunt, itemque assidentibus, honoris et consilii sociis, reliquis Britanniae P r a e s u l i b u s . Quodsi n o m i n a eorum a t t e n d a m u s , qui curatores Coetui a p p a r a n d o vel oratores locis e proposito tractandis delecti sunt, dubitare n o n licet quin c o m m e m o r a t i o ista dignitati gravitatique causae respondeat. Confidimus equidem, sacerdotes ac fideles Britanniae nova ex hoc Coetu fidei capere incrementa e u m q u e fraternae necessitudinis h a u r i r e spiritum, quo imbutos esse decet illius nationis cives quae latissime terra m a r i q u e patet. Necessitudinis, inquimus, q u a omnes fratres in Christo Iesu s u m u s , et cuius vim qui in animo penitus insidere sinat, is profecto, p r a e t e r q u a m quod in missionali catholico, omni amoto nationis vel sodalitatis discrimine, generosum agnoscet virum, qui legitime a p o s t o l a t u s m u n u s a p u d infideles populos s u m m o cum labore a t q u e 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h a u d raro cum ipsius vitae iactura persequitur, largam p r a e t e r e a stipem in s a c r a r u m expeditionum utilitatem conrogabit, nullo delectu, quemadm o d u m ad universos h o m i n e s , q u i c u m q u e ii sunt, q u o c u m q u e orti genere, christiana pertinet caritas. Amplificationem vero christiani nominis inter gentes, q u a e in umbra mortis sedent, a e t e r n a m q u e tot miserrimorum homin u m salutem subsidiis o m n e g e n u s provehere, res est o m n i u m sane praecellentissima ac paene divina, in e a m q u e constat O p u s a Fidei Propagatione t a m incenso incumbere studio, ut non modo principem inter alia eiusmodi instituta obtineat locum, sed etiam providenter videatur h o m i n i b u s c o m p a r a t u m , ne diutius id p r o r o g e t u r ac distineatur quod tam crebro P a t r e m , divina institutione formati, efflagitamus: Adveniat regnum tuum. - Qua in re nihil certe optabilius q u a m ut catholici omnes Operi a B'idei Propagatione adscribantur, quod quidem a decessoribus Nostris, hoc c e n t u m a n n o r u m spatio, sacris indulgentiis locupletatimi, Nosmetipsi nuper, fausta sollemnis commemorationis occasione, Apostolicae huic Sedi proxime subiecimus a t q u e o b s t r i n x i m u s ; u n d e sequitur, R o m a n o Pontifici eo Opere, veluti pretioso q u o d a m i n s t r u m e n t o , licere posthac, ad stipem colligendam a t q u e inter s a c r a r u m expeditionum stationes tempestive opportuneque p a r t i e n d a m , feliciter uti. Cum a u t e m Operi eidem t a m q u a m subsidiaria inserviant et O p u s a S. Infantia et Opus, quod, a P e t r o Apostolo n u n c u p a t u m , rectae prospicit cleri indigenae institutioni, nemo non videt, esse u t r u m q u e ceteris anteferendum inceptis, quae o m n i b u s quidem laudibus digna, peculiare aliquid in hoc genere sibi propositum h a b e a n t . - I t a q u e si catholici e Britannia hortationibus Nostris o b s e q u a n t u r - quod, ceterum, pro certo h a b e m u s , tant u m a p u d eos christiana caritas potest cum religionis studio atque Apostolicae Sedis veneratione coniuncta - Coetus, q u e m propediem in templo cathedrali Westmonasteriensi agent, n o n in vacuas declamationes evas u r u s est, ut in h o m i n u m congressionibus saepe fit, sed ea allaturus catholicis missionibus e m o l u m e n t a , ut infideles populos ita appellare posse v i d e a m u r : Levate capita vestra, quoniam appropinquat redemptio vestra. - interea Spiritus Paraclitus in o m n e s , ' q u o t q u o t istuc conventuri sunt, sapientiae et caritatis m u n e r a effundat: q u o r u m auspicem, itemque p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, venerabilibus fratribus Archiepiscopis et Episcopis, universoque clero et populo vobis commisso apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x v n mensis septembris MCMXXO, Pontificatus Nostri primo. P I U S P P . XI. Acta Pii PP. XI 549 V AD R. P. D. PAULUM GULIELMUM KEPPLER, EPISCOPUM ROTTEMBURGENSEM : SEPTUAGESIMUM NATALEM GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Qua flores a p u d omnes existimatione virtutis, merito quidem boni istius dioecesis fideles natalem t u u m septuagesimum significationibus grati animi, ut n u n t i a t u r , propediem prosequentur. De faustitate h u i u s rei Nobis q u o q u e gratulari tibi libet; p r o b e enim novimus te non modo pietatis studio et egregiis scriptis nitere, sed etiam i m p e n s a m pastoralis tui m u n e r i s diligentiam s u m m a in h a n c Petri Cathedram observantia c u m u l a r e consuevisse. I t a q u e p l u r i m a s Deo tecum agentes grates quod te crescere in plebem suam fecerit, illud p r e c a m u r vehementer ut, ad istius Ecclesiae utilitatem, seros quidem in annos, meritorum similiter plenos, tam sedulum t a m q u e i n d u s t r i u m Pastorem sospitare benigne velit. Quo vero augustius a t q u e ad pietatem publicam salutamus laetabilem eventum celebres, potestatem tibi d a m u s libenter n o m i n e Nostro, cum volueris, rite benedicendi populo, p l e n a m q u e a d m i s s o r u m veniam, ad Ecclesiae praescripta, largiendi. Ac caelestium d o n o r u m p r a e n u n t i a m esse cupimus apostolicam benedictionem, q u a m tibi, venerabilis frater, tuisque o m n i b u s effuso animo impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xix mensis septembris MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI 550 Acta Apostolicae Sedi* •• Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Ssiïms D n u s Noster Pius divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, nimirum : 21 iulii 1922. — Cathedrali Ecclesiae Melensi praefecit R. D. Ioaehi-m Arrospide, p a r o c h u m in archidioecesi Montisvidei. 22 iulii, — Cathedrali Ecclesiae Iaciensi, R. D. F e r d i n a n d u m Cento, archipresbyterum p a r o c h u m ecclesiae cathedralis .Maceratensis. 25 iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Chersonensi, R. P. D. I o a n n e m Beda Cardinale, h a c t e n u s Archiepiscopum P e r u s i n u m . 5 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Montispessulani, R. D. R e n a t u m Migneu, maioris Seminarii Lucionensis rectorem. 8 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Adadensi, R. D. Iacobum Downey, q u e m constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. A b r a h a e Brownrigg, Episcopi Ossoriensis. 12 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Huanacensi, R. D. Franciscum R u b e n Berrea, canonicum cathedralis ecclesiae Arequipensis, in iure civili doctorem. 16 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Caiacensi, R. D. Nicolaum Di Girolamo, archipresbyterum loci « Bagnoli del Trigno », dioecesis Triventinae. 19 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Cephaludensis R. P. D. I o a n n e m P u l virenti, h a c t e n u s Episcopum Anglonensem T u r s i e n s e m . 28 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Cynopolitanae, R. D. Rob e r t u m Dobson, q u e m deputavit Auxiliarem R. P. D. Friderici Gulielmi Keating, Archiepiscopi Liverpolitani. 6 septembris. — Cathedrali Ecclesiae Guadicensi, R. P. D. Angel u m Marquina Corrales, h a c t e n u s Episcopum Canariensem. S. Congregatio Consistorialis £51 9 septembris 1922. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Theodosianae, R. P. D. Celsum Costantini, h a c t e n u s Episcopum Hieropolitanum, Delegatum Apostolicum in Sinis. 12 septembris. — Cathedrali Ecclesiae Montis Laurei, R. D. I o s e p h u m E u g e n i u m Limoges, parochum eccl. Sancti Iovitae, eiusdem dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Triventinae, R. D. Hieremiam Pascucci, rectorem Seminarii F a n e n s i s et p a r o c h u m ecclesiae S. Antonii, civitatis Fanensis. 22 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Pryenensi, R. D. Iustum Rivas Fernandez, canonicum metropolitanae Ecclesiae C o m p o stellanae, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Mariae S. R. E. Card. Martin de H e r r e r a y de la Iglesia, Archiepiscopi Compostellani. 23 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Trallianae, R. P. D. Antonium Hernández, h a c t e n u s Episcopum T a b a s q u e n s e m . à octobris. — Cathedrali Ecclesiae Hieracensi, R. D. Ioannem Baptistam Chiappe, canonicum theologum ecclesiae cathedralis et rectorem Seminarii Albinganensis. 12 octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae The harum, R. D. Angelum Rotta, Protonotarium Apostolicum supra n u m e r u m et Canonicum Patriarchalis Basilicae Vatic II NOMINATIO Die 17 septembris 1922 S S m u s D n u s Noster, decreto Sacrae Congregatio Consistorialis, nominare dignatus est R. D. Isidorum Sain, Abbatem O. S. B., Administratorem Apostolicum civitatis « Fiume » et suburbiorum. UTINEN. COLLATIONIS PAROECIAE Die 19 februarii 1921 SPECIES FACTI. - Inter plures Utinensis archidioecesis ecclesias, q u a e Capitulo Collegiali Civitatensi vulgo Cividale unitae sunt, a d n u m e r a t u r paroecia loci. Faëdis, cuius actualis a n i m a r u m cura per vicarium per- 552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale p e t u u m seu p a r o c h u m exercetur. Iam ab immemorabili tempore idem Capitulum instituere perrexit m e m o r a t u m p a r o c h u m de Faëdis, q u e m sibi p r a e s e n t a n d i ius concessit aut verius recognovit comitibus de Cuchanea, eligendum tamen ex t r i b u s idoneis sacerdotibus ab Archiepiscopo Utinensi per concursum approbatis. Quum patroni de C u c h a n e a in plures stipites creverint atque onera i u r i p a t r o n a t u s a d n e x a , reficiendi n e m p e paroecialem ecclesiam, sustin e r e detrectaverint, hortante ad n o r m a m can. 1451 § 1 Codicis canonici hodierno Archiepiscopo, in ipsius m a n u s illud n u p e r r e n u n t i a r e maluer u n t . Qua posita iurispatronatus cessione quaestio orta est, iudicio h u i u s S. C. ab Archiepiscopo Utinensi dirimenda subiecta, u t r u m videlicet Capitulo Civitatensi in p o s t e r u m competat ius instituendi parochum de Faëdis a b s q u e ulla praesentatione seu libere conferendi paroeciam in casu, an e contrario eadem paroecia liberae collationis Archiepiscopi evaserit. SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. - Archiepiscopus contendit ex facta iuris- p a t r o n a t u s cessione ecclesiam paroecialem de Faëdis evasisse liberae collationis Ordinarii, idque ostendere nititur sive ex eo quod secus frustranea cessisset ipsa renuntiatio, si, ut ipse ait, « liberatomi da un « patrono, debba ristabilirsi un altro diritto limitativo della autorità e « giurisdizione del Vescovo », sive etiam quia Capitulum, « il quale n o n « aveva finora a compiere che un semplice actus iustitiae, non dovrebbe « ora crescere, per la rinunzia del p a t r o n a t o , nel suo diritto ed eserci« tare un actus liberalitatis, quale è a p p u n t o la libera collazione di un « benefìcio che secondo il diritto canonico spetta al Vescovo ». Ex adverso Capitulum Civitatense sustinet, post factam iurispatron a t u s renunciationem, sibi competere ius libere conferendi paroeciam de Faëdis, ratione praesertim i n n i x u m ex iure n o n decrescendi deprompta, q u a t e n u s nempe, si paroecia q u a de agitur fieret liberae collationis Archiepiscopi, Capitulum privaretur iure investiendi ipsum parochum h u c u s q u e pacifice possesso. Ceterum addit a e q u u m videri si i u s p a t r o n a t u s , q u o d Capitulum prius concessit comitibus de Cuchanea, per eorum renuntiationem iterum ad Capitulum rediret. Verum abs re n o n erit n o n n u l l a ex officio subnectere. Q u u m paroecia de Faëdis Capitulo Civitatensi unita exsistat, quidquid sit quoad praeteritum, ius eius vicarium seu p a r o c h u m libere instituendi ad u n u m t a n t u m Archiepiscopum pertinere videtur ex claro Codicis iure can. 471 § 2 ad rem decernente: « V i c a r i u m praesentat « C a p i t u l u m . . . ; loci autem Ordinarius eumdem, si idoneum... repererit, « instituat ». Concinit canon 456 q u o a d vicarios paroeciales religio- 553 : S . Congregatio Concilii sorura. Nec in contrarium facessere valet q u o d hic desideretur expressa revocatio privilegii apostolici, de quibus canones 4 et 5 Codicis, q u u m in t h e m a t e potius agi videatur de abrogatione iuris c o m m u n i s praeexsistentis iuxta canonem 6 § 1 sfatuentem : « Leges quaelibet, sive uni« versales sive particulares, praescriptis h u i u s Codicis oppositae abro« g a n t u r ». Siquidem Pius V Bulla Ad exequendam diei i nov. 1567 ad r e m q u o d attinet haec decrevit : « Volumus et ita m a n d a m u s quod dicti « Vicarii perpetui n o n ad liberam Ordinariorum electionem, sed ad nomi« nationem illorum, in q u o r u m ecclesiis unitis ponentur, cum ipsorum « O r d i n a r i o r u m seu eorum Vicariorum examine et a p p r o b a t i o n e depu« t e n t u r ». Unde Leurenius (Forum beneficiale, part. 1, quaest. 116, n. 2) t r a d i t : « Respondeo Vicarios perpetuos, in parochialibus,unitis n o n ad « liberam Ordinariorum deputationem, sed ad deputationem illorum ad « quos spectant ecclesiae u n i t a e vel beneficia, in quibus erigitur Vicaria, « s p e c t a r e . . . Atque ita nominatio ac veluti institutio Vicarii perpetui « pertinet ad rectorem principalem, praecedente t a m e n examine et con« sensu Episcopi sive Ordinarii »; et (ib., quaest. 121): « Tametsi nomini natio Vicarii perpetui spectet ad rectorem principalem, is t a m e n ab « eo institui nequit sine praevio examine et consensu Episcopi seu Ordi« narii ». Cf. Bouix, de parocho, pag. 309. Neque Capitulum Civitatense sibi saltem vindicare posse videtur ius p r a e s e n t a n d i Archiepiscopo Vicarium seu p a r o c h u m de Faëdis, quia hoc iure absolute se expoliavit per factam concessionem vel melius recognitionem comitibus de Cuchanea, qui n u n c in favorem n o n Capituli, sed u n i u s Archiepiscopi, ad t r a m i t e m can. 1451 § 1, idem ius renunciarunt. Verum idem redire videtur etiamsi ecclesia de Faëdis n o n sit Vicaria perpetua, sed proprie dicta paroecia, idque ex praescripto canonis 455 ita se h a b e n t i s : « i u s n o m i n a n d i et instituendi parochos competit Ordi« nario loci, exceptis paroeciis S. Sedi reservatis, r e p r o b a t a contraria « consuetudine, sed salvo privilegio electionis a u t praesentationis, si cui « legitime competat ». Ius enim instituendi p a r o c h u m de Faëdis asseritur quidem provenire Capitulo Civitatensi ex immemorabili consuet u d i n e a S. Sede firmata. Id t a m e n non videtur u n d e q u a q u e certum, q u u m Bullae q u a e afferuntur l o q u a n t u r d u m t a x a t de curatis et capellanis ad n u t u m amovibilibus, dum e contrario vicarius seu p a r o c h u s de F a ë d i s est perpetuus. Sed hoc etiam misso, in relato canone expresse r e p r o b a t u r consuetudo contraria. Nec refert quod consuetudo in themate sit confirmata a S. Sede, quia haec confirmatio, q u u m non i n d u a t n a t u r a m novae concessionis seu privilegii, t a m q u a m quid accessorium ACTA, vol. XIV, n. 15. — 3 1 - 1 0 - 9 2 2 . 39 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale reputatur, ideoque, desinente consuetudine, et ipsa confirmatio desinat oportet. Sed etiamsi detur hic agi de vero privilegio apostolico, hoc q u o q u e in relato canone 455 quoad institutionem, revocatum fuisse eruitur ex eo quod ibi unica fiat exceptio q u o a d privilegium electionis et praesentationis parochi, omissa qualibet exceptione q u o a d i n s t i t u tionem. Ceterum et v e r b u m privilegium ibi latius sumi videtur pro quolibet iure, idest etiam pro consuetudine et pro fundatione in ordine t a n t u m ad parochi electionem vel praesentationem. Id confirmari videtur ex collatione canonis 455 cum canone 405 ita d e c e r n e n t e : « Exceptis dignitatibus, ad Episcopum pertinet, audito « Capitulo, conferre o m n i a ac singula beneficia ac canonicatus in eccle« siis t u m cathedralibus t u m collegialibus, reprobata quavis contraria « consuetudine et revocato quolibet contrario privilegio, sed firma con« traria fundationis lege ». Iamvero si quoad collationem canonicatuum et beneficiorum in ecclesiis cathedralibus et in ipsis collegialibus fit revocatio etiam contrarii privilegii apostolici, a fortiori id dicendum videretur quoad institutionem seu collationem paroeciarum, q u u m hic a g a t u r de s u p r e m a lege salutis a n i m a r u m . Quare, etc. RESOLUTIO. - In plenariis Sacrae Congregationis Concilii comitiis, die 19 februarii 1921, Emi P a t r e s ad propositum dubium, videlicet: An Archiepiscopo vel Capitulo competat ius conferendi paroeciam in casu, r e s p o n d e n d u m censuere : Archiepiscopo competere ius instituendi in parochiam quem Capitulum praesentaverit ad normam can. 471 § 2 C. I. C. F a c t a a u t e m postridie relatione ab infrascripto S. C. Secretario, Ssmus Dnus Noster d a t a m resolutionem a p p r o b a r e et confirmare dignat u s est. I. MORI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DUBIA CIRCA FUNDATIONES MONASTERIORUM MONIALIUM Sacrae Congregationi de Religiosis sequentia dubia fuerunt proposita pro o p p o r t u n a s o l u t i o n e : Contingit aliquando ut m o n a s t e r i a monialium, ex instituto quidem v o t o r u m solemnium, in q u i b u s t a m e n ex praescripto Apostolicae Sedis S. Congregatio de Religiosis 555 p r o aliquibus locis vota nonnisi simplicia emittuntur, procédant ad fund a n d u m n o v u m monasterium eiusdem Ordinis, missis a-Iiquibus monialibus in locum eidem praescripto minime obnoxium. Hinc q u a e r i t u r : o I . An vota emissa, a u t emittenda, in novo monasterio, ut s u p r a fundato a u t fundando, h a b e n d a sint solemnia ad n o r m a m iuris c o m m u n i s . o I I . An moniales de q u i b u s in can. 488 n 7° possint alibi fundare nova monasteria absque beneplacito Sedis Apostolicae. 0 I I I . An monasterium monialium cum votis solemnibus et clausura Papali, q u a n d o in alium locum transfertur, pergat esse clausurae Papalis et votorum solemnium. o IV . Quid iuris q u a n d o monasterium monialium, de q u i b u s in., can. 488 n. 7°, transfertur in locum ubi n o n viget praescriptum S. Sedis de quo in dicto canone. P o r r o Emi P a t r e s Sacrae Congregationis Religiosorum Sodalium negotiis praepositae, in plenario coetu habito die 21 iulii 1922, re m a t u r e * perpensa, r e s p o n d e n d u m c e n s u e r u n t : Ad I. Affirmative, d u m m o d o accedat beneplacitum Apostolicae Sedis. Ad II. Negative, et supplicandum S S m o ut fundationes huiuscemodi h a c t e n u s absque Sedis Apostolicae interventione peractas s a n a r e dignetur. ^ Ad III et IV. R e c u r r e n d u m in singulis casibus ad Apostolicam Sedem. F a c t a autem de o m n i b u s relatione SSmo Domino Nostro Pio, divina Providentia P a p a e XI, in audientia h a b i t a ab infrascripto P. Secretario die 27 iulii, Sanctitas sua E m o r u m P a t r u m sententiam r a t a m h a b e r e , et sanationem de q u a in dubio I I concedere dignata est. o Contrariis q u i b u s c u m q u e minime obstantibus. R o m a e , ex Secretaria 11 octobris 1922. C. L. Sacrae Congregationis de CARD. LAURENTI, Religiosis, die Praefectus. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 28 iulii 1922. — Vicarii apostolici de Mongolia Orientali Coadiutor cum iure futurae successionis, R. P. Aloisius J a n s s e n s , e Congregatione I m m . Cordis B. M. V. de Scheut. 12 augusti. — Delegatus Apostolicus nuper erectae Delegationis Apostolicae in Sinis, R. P. D. C ei sus Costantini, E p i s c o p u s titularis Hieropolitanus. 10 octobris. — Vicarius Apostolicus Sueciae, R. D. I o a n n e s E v a n • gelista Müller, presbyter ex archidioecesi Frisingensi. — Vicarius Apostolicus Daniae et Islandiae, R. P. Ioseph Ludo vicus Brems, a l u m n u s P r a e m o n s t r a t e n s i s Abbatiae Averbodiensis. Item die 19 octobris 1922 Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Eide declaravit ad s u u m beneplacitum R. P. R o b e r t u m Brown, S. I., Praefectum Apostolicum Zambesiae. SACRA CONGREGATIO RITUUM I DUBIUM DE NON APPONENDIS TEMPLIS TABULIS CUM NOMINIBUS DEFUNCTORUM IBIDEM NON SEPULTORUM. Sacrae Rituum Congregationi pro o p p o r t u n a declaratione sequens dubium expositum fuit; n i m i r u m : « U t r u m in ecclesiis e a r u m q u e cryptis divino cultui destinatis appo« nere liceat t a b u l a s cum inscriptionibus et n o m i n i b u s fidelium defun- 557 S. Congregatio Rituum « ctorum q u o r u m corpora inibi t u m u l a t a n o n sunt nec t u m u l a r i p o s s u n t « iuxta c a n o n e m 1205 §2 ,Cod. I. C. ». Et Sacra R i t u u m Congregatio, omnibus accurate perpensis, proposito dubio r e s p o n d e n d u m censuit: « Non licere, iuxta alias resolutiones et ad tramitem decreti S.R. C. « n. 733 et can. 1450 § t Cod. I. C. ». Atque ita rescripsit et servari mandavit. Die 20 octobris 1922. A.. CARD. VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. Alexander Verde, Secretarius. II ROMANA CIRCA CAMPANULATI PULSANDAM IN CELEBRATIONE MISSAE Occasionem nacti Congressus Eucharistici Internationalis hoc a n n o R o m a e habiti et prospero felicique progre-su probati, q u i d a m Sacror u m Antistites aliique viri dignitate ac pietate conspicui, ad decorem divini cultus erga ipsum ineffabile Eucharistiae mysterium, etiam per uniformitatem ritus et aedificationem christifidelium, p r o v e h e n d u m , Sacram R i t u u m Congregationem adierunt, reverenter p o s t u l a n t e s : « « « « « « U t r u m Rubricae q u a e in Ritu celebrandi Missam, tit. VII, n. 8, et tit. VIII, n. 6, praescribunt ministro pulsare campanulam ad Sanctus et ad elevationem Hostiae et Calicis, post consecrationem, applicandae sint etiam ad Missas solemnes seu c a n t a t a s et pontificales, de q u i b u s t a m e n circa c a m p a n u l a m p u l s a n d a m Missale Romanum in citatis titulis et Caeremoniale Episcoporum, lib. Il, cap. 8, silent? ». Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, q u i b u s d a m casibus a c o m m u n i regula iam exceptis per decreta edita nn. 3157, Mechlinien., ad 10 (5 septembris 1867), 3448, Societatis Iesu, ad 2 (U maii 1878) et 3814, Dubiorum (21 novembris 1893), inspecta praxi c o m m u n i et antiqua, perpensis rationibus quae in casu a e q u e militant pro Missis privatis et aliis s o l e m n i o r i b u s ; n e m p e : Christifidelium, attentio, laetitia, devotio, fidei catholicae professio in veram ac realem Iesu Christi praesentiam in S S m a Eucharistia, e o r u m q u e consociatio angelicis choris ad l a u d a n d u m D e u m et a d o r a n d u m ; q u u m n e q u e obstet p r a e n o t a t u m silentium, quod, sicut in aliis caeremoniis, 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suppletur in casu per expressas R u b r i c a s q u a e n o n distinguunt inter Missas privatas et Missas solemniores, n e q u e h a s excludunt, proposito dubio ita r e s p o n d e n d u m censuit: Affirmative, et ad mentem. Mens autem est: « Si u s u s , ex toto vel ex p a r t e contrarius, in aliqua « ecclesia Gonlegiata, Cathedrali et Patriarchali, aliisque ecclesiis seu « o r a t o r i i s h u c u s q u e viguerit, eadem ecclesia seu oratorium, amodo se « conformet c o m m u n i praxi et e n u n t i a t a e R u b r i c a r u m interpretationi; « nisi, loco campanulae, alterum et c o n g r u u m signum adhibeat. Insuner « ad r e m o v e n d u m , q u a n t u m fieri potest, inconveniens quo aliqui de « longinquo vel de p r o p i n q u o in templo sistunt sine attentione ac reve« rentia etiam ad praecipuas divinorum mysteriorum actiones, maxime « expedit, ut paulo a n t e consecrationem aliquod c a m p a n u l a e detur « signum, iuxta communem ecclesiarum praxim ». Q u a m resolutionem et m e n t e m Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a e XI, per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Praefectum, relatas, Sanctitas S u a r a t a s habuit, approbavit et servari mandavit. Die 25 octobris 1922. }$i A. CARD. Vrco, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. NB. - In praecedenti fasciculo pag. 507, lin. 9, sub n. 5, pro eo quod est: semel ut supra, legatur: semel ut infra. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA .ORIENTALI NOMINATIO Brevi Apostolico n o m i n a t u s est: 19 septembris 1922. — Delegatus Apostolicus Mesopotamiae,- Kur distantiae et Armeniae Minoris, R. P. Dominicus Berrè, ex Ordine P r a e dicatorum, Archiepiscopus Babylonensis Latinorum. Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE CONCISTORIALE COMUNICATI Si fa noto che la Società Patronato S. Michele per gli italiani del sud emigrati in America, esistente in Palermo, non è nè riconosciuta, nè approvata, nè raccomandata dalla S. Congregazione Concistoriale. Si fa altresì noto che il sac. Colombo Andreassi, della diocesi di Aquila, è non solo destituito d'ogni incarico per assistere gli emigranti, ma che anzi gli è stato fatto assoluto divieto di occuparsene. S. CONGREGAZIONE DEL CONCILIO AVVISO Si rende noto che con il giorno 15 del prossimo novembre avrà termine il tempo utile per l'iscrizione dei giovani ecclesiastici allo studio presso la S. Congregazione del Concilio. NOTIFICAZIONE Si notifica agli Ordinari che il sac. Manlio Bozzini, dèll'archidiocesi di Ferrara, non è autorizzato a predicare, nè ad ascoltare le confessioni, nè a celebrare la S. Messa. S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 24 ottobre 1922, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Gaetano Bisleti, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Giuseppe Cafasso, Sacerdote secolare, direttore del Collegio Ecclesiastico di Torino, si è tenuta la Congregazione dei Riti Antipreparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio su due miracoli, che si asseriscono da Dio operati per intercessione dello stesso Ven. Servo di Dio, i quali vengono proposti per ottenerne la beatificazione. 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNALE DELLA S. R. ROTA Lunedì 16 ottobre, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dopo la Messa de Spiritu Sancto, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, fu tenuta la solenne inaugurazione dell'anno giuridico, in cui l'Illmo e Revmo Monsig. Giovanni Prior, Decano degli Uditori della S. R. Rota, lesse il seguente indirizzo, al quale Sua Santità si degnava rispondere con elevate parole di assentimento e di benevolenza: Beatissimo Padre. — In questa solennità augurale del prossimo anno giuridico, il Collegio degli Uditori di Rota, insieme con i suoi egregi collaboratori negli uffici e nel foro, ancor più per rispondere a un intimo bisogno dell'animo, che per seguire una salutare consuetudine, dopo aver invocato dal Datore di ogni perfetto bene e Padre dei lumi l'assistenza che ne prevenga, accompagni e confermi tutti i passi nell'arduo ministero della giustizia, si raccoglie qui ai piedi del Vostro augusto trono e dalla benedizione di Voi, Vicario in terra del Sole di giustizia, attende, come da fonte, l'augurale partecipazione di quella sacra maestà del diritto e della legge, che deve riflettersi in tutti i suoi giudicati. Dall'altezza di questo Sacro Tribunale Romano, Beatissimo Padre, al quale come a centro convergono direttamente gli appelli giuridici da tutti i punti della terra, è più agevole, quasi da una specola universale, l'osservazione sintetica sull'andamento della giustizia ecclesiastica, per meglio valutare quanto benefica opera, anche in questo ramo, svolga nella società la vigile cura materna della Chiesa. A tale proposito ebbi già nell'anno scorso l'onore di intrattenere l'attenzione della Sede Apostolica sulla preponderanza che prendono nei giudicati della Rota le cause matrimoniali e a rilevarne le ragioni e il significato, specialmente in riguardo al flagello del divorzio che imperversa nelle regioni, •donde più ci deriva la frequenza di tali cause. Ma appunto in riguardo ad essa si sogliono muovere oggi alla magistratura ecclesiastica ingiustificate censure : 1) ora quasi che essa determini - per la pretesa costosità di tali processi - una specie di acceptio personarum a favore delle classi più agiate, le quali sole, si dice, potrebbero sobbarcatisi ; 2) ora quasi che sotto il pretesto di dichiarazione di nullità venga la stessa magistratura a., indebolire quel santo rigore, con cui fu asserita fin qui dalla Chiesa la indissolubilità del matrimonio cristiano; 3) ora quasi che nella interpretazione della legge propenda a escogitare nuove figure di motivi di nullità del vincolo coniugale ; 4) e infine le si rimprovera, in confronto con la giurisprudenza che l'ha preceduta, una maggiore indulgenza neh'accogliere i motivi che militino per la nullità, specialmente quello della vis et metus. E non manca tra i fautori del nefasto istituto del divorzio chi ne tragga la conseguenza, che in tal modo la Chiesa, riconoscendosi costretta ad aprire come una valvola di sicu- Diarium Romanae Curiae 561 rezza contro il principio dell'indissolubilità, venga in pratica a dar rilievo alla necessità del divorzio. Contro tali superficiali accuse e molto più contro una sì mostruosa deduzione, più che la nostra protesta di magistrati - che ci piace ad ogni modo rinnovare qui solennemente - parla l'esperienza stessa, anche la più recente, del nostro Tribunale, con l'arida ma eloquentissima voce delle cifre e della constatazione diretta. Í) Come potrà ancora sostenersi che i soli ricchi abbiano facoltà di adire in queste cause il nostro Tribunale a cagione delle gravi spese, quando i nostri registri dimostrano nel modo più evidente il largo uso che, appunto nelle cause matrimoniali, ha presso di noi il benefico istituto del gratuito patrocinio, pure applicato con la dovuta oculatezza, a favore dei poveri; e quello, non meno salutare e necessario ai nostri tempi, a favore delle classi medie, di una amplissima composizione sulle spese, o meglio condonazione, •sotto forma di oblazione determinata, la quale non di rado copre soltanto una minima parte delle spese sostenute dalla S. Sede? Invero nell'ultimo sessennio, di 117 cause matrimoniali, in sole 69 si ottenne il totale ricupero delle spese, mentre in ben 39, ossia per un terzo, la trattazione della causa fu totalmente gratuita e in 9 non si ottenne che una mera oblazione. E a dimostrare quanto poco entri in argomento la acceptio personarum sta il fatto che, mentre, nelle 69 cause suddette, la classe più agiata ebbe 23 soccombenze contro 46 vittorie, nelle 39 di gratuito patrocinio ben 32 furono le vittorie e solo 7 le soccombenze, e delle 9 cause a oblazione fìssa una sola naufragò. 2) Nè deve meravigliare che il numero delle sentenze pronunziate per la nullità - le quali nell'ultimo sessennio (trascurando 6 cause di dispensa super rato) furono 80 - superi di molto quello delle sentenze date per la validità, che è di 31, quando si pensi che il nostro è tribunale di appello, e mentre il difensore del vincolo, soccombendo, ha per legge l'obbligo di ricorrere, la parte attrice, quando soccombe, non sempre insiste nella domanda; onde avviene necessariamente che il caso di confermare sentenze già date per la validità si presenti assai più raro che quello di confermare sentenze per la nullità. Le 80 sentenze rotali poi, pronunziate in 6 anni per la nullità di vincolo del matrimonio, rappresentano una media di appena undici cause per anno in cui sia stata dichiarata la libertà delle parti dal vincolo matrimoniale, perchè in parecchie cause, a tale effetto, non bastava una sentenza sola, ma eran necessarie due sentenze rotali conformi. Questo fatto basterebbe da solo a dimostrare quanto sia lontana l'azione giudiziale della Chiesa dal riconoscere in qualsiasi modo la pretesa necessità del divorzio, e ciò si rende ancora più evidente se vogliamo confrontare tale risultato con le enormi cifre raggiunte dalle sentenze di scioglimento del legittimo vincolo nei paesi ove vige quella legge esiziale. Per non parlare di quelle più elevate verificatesi nel 5.62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dopo guerra, erano nel 1913 per la Francia 16,335, per la Germania 17,835 e nel 1916 per gli Stati Uniti d'America 112,036. 3) Nè maggior fondamento ha la censura che la interpretazione rotale tenda a creare nuove figure di nullità di matrimonio; anzi può dirsi che anche l'esperienza forense abbia contribuito non poco alla restrizione degli impedimenti matrimoniali come è stata sapientemente attuata dal Codice. E basta pur dare un'occhiata agli indici delle Decisiones e agli elenchi pubblicati ogni anco negli Acta Apostolicae Sedis per convincersi che i motivi di impugnazione su cui si sono svolte le cause rotali, sono invece tutti esattamente i medesimi della giurisprudenza tradizionale. 4) La medesima fedeltà costantemente serbata dal nostro Tribunale alla sana tradizione dell'antica Rota e poi delle SS. Congregazioni Romane, ci fa avere agevolmente ragione dell'ultima censura circa una pretesa indulgenza nell'apprezzare e accogliere piuttosto i motivi per la nullità. Le nostre decisioni, come ognuno può vedere nei volumi già pubblicati, mostrano invece, tutte e ciascuna, una sollecitudine scrupolosa di rintracciare nelle fonti, di rendere evidente con copiose citazioni, e di seguire con pieno ossequio allo spirito e alla lettera, codesta medesima tradizione. A questo tendono costantemente i nostri sforzi; a « non trasgredire i termini che sapientemente segnarono i nostri Padri ». Nè, per citare quel solo esempio che più palesemente è stato rilevato, il frequente accogliersi della allegata vis et metus come motivo di nullità, vuol significare altro, se non la continuazione del tradizionale atteggiamento preso sempre e con tanto merito, anche sociale, dalla Chiesa in difesa della libertà che deve essere garantita a coloro che debbono contrarre un vincolo indissolubile, appunto perchè indissolubile; atteggiamento dimostrato in fulgidi e ammirati esempi della Storia ecclesiastica. Non dunque a deviare dalla tradizione che rese cotanto gloriosa in passato la giurisprudenza rotale, unanimemente riconosciuta come la più degna interprete, ai suoi tempi, delle glorie di Roma come madre e maestra del diritto, ma a continuarla con sempre più alacre lena, in piena corrispondenza alla missione e all'insegnamento della Chiesa, vuole mirare, costante e assidua, l'opera nostra. E perchè a questo fermo proposito non nuoccia mai in noi la naturale debolezza umana^ noi, magistrati e sacerdoti ad un tempo, fervidamente e senza intermissione imploriamo l'aiuto divino, di cui pegno insieme e auspicio discenda ora sopra di noi, Beatissimo Padre, la Vostra Benedizione. Diarium Romanae Curiae 563 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 25 17 24 30 9 12 14 20 agosto 1922. L' Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore della Congregazione dei Servi di Carità, fondata dal sacerdote Luigi Guanella. settembre » L ' E m o sig. Card. Giovanni Tacci, Membro della S. Congregazione di Propaganda Fide. » » Monsig. Andrea Jullien, Prelato Uditore nel Tribunale della S. Romana Bota. » » V Effio sig. Card. Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Protettore dell'Ordine della SSma Trinità. ottobre » Monsig. Giovanni Beda Cardinale, Arcivescovo tit. di Chersona, Nunzio Apostolico presso il Governo della Repubblica Argentina. » » Monsig. Angelo Rotta, Arcivescovo tit. di Tebe, Internunzio Apostolico nell'America Centrale. » » Monsig. Francesco Borgongini-Duca, Segretario della S. Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. » » L' Emo sig. Card. Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Protettore dell'Opera delle Scuole d'Oriente. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 26 luglio 1922. Monsig. Gustavo Carlo De Majlath, Vescovo di Transilvania. * Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 20 » 5 17 25 luglio 1922. Monsig. Giovanni Battista Floridi, della diocesi di Bergamo. » » Monsig. Davide Re, della medesima diocesi. agosto » Monsig. Giovanni Gomez-Delgado, della diocesi di Osma. » » Monsig. Domenico Colacchio, della diocesi di Boiano. » » Monsig. Paolo Jantausch, dèll'archidiocesi di Strigonia. 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23 settembre 1922. Monsig. Luigi Wolkenberg, della diocesi di Szatmar. 30 » » Monsig. Alessandro Pons, dell'archidiocesi di Cartagine. 12 ottobre » Monsig. Massimino Corsi, dell'abbazia nullius di Montecassino. Prelati Domèstici di S. S.: 22 giugno 1922. Monsig. Andrea Lago, della diocesi di Avana. 20 luglio » Monsig. Paolo Merati, della diocesi di Bergamo. 21 » » Monsig. Angelo Sanzo, della diocesi di Boiano. » » » Monsig. Ro.dolfo Ratti, dell'archidiocesi di Milano. 24 » » Monsig. Giuseppe Cattaneo, della diocesi di Como. » » » Monsig. Francesco Vagni, di Roma. » » » Monsig. Giovanni Golden, della diocesi di Auckland. 26 » » Monsig. Giuseppe Mutschlechner, della diocesi di Bressanone. » » » Monsig. Giacinto Tamburini, della diocesi di Cornacchie 28 » » Monsig. Melchiorre Barberis, della diocesi di Novara. » » » Monsig. Alfonso Malaguti, dell'archidiocesi di Bologna. 2 agosto » Monsig. Agostino Breig, dell'archidiocesi di Milwaukee. » » » Monsig. Patrizio Durnin, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Domenico Thill, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Angelo Raffaele Acocella, dell'archidiocesi di Conza. 5 » » Monsig. Raffaele M. Castellano, dell'archidiocesi di Sorrento. 12 » » Monsig. Vittorio Grossi, della diocesi di Lodi. 17 » » • Monsig. Edoardo Parente, dell'archidiocesi di Capua. 26 » » Monsig. Raffaele Maria Tarin y Torres, della dioc. di Urgel. 29 » » Monsig. Giacomo Consoli, della diocesi di Anglona e Tursi. 18 settembre » Monsig. Francesco Bracci (Roma). » » » Monsig. Felice Centi, della diocesi di Civita Castellana. 30 » » Monsig. Pasquale Antonelli, della diocesi di Conversano. » » » Monsig. Giovanni Cullen, presidente del Collegio inglese di Lisbona. 10 ottobre » Monsig. Pietro Valimberti, dell'archidiocesi di Torino. 19 » » Monsig. Francesco Mazzarella, della diocesi di Alife. 20 » » Monsig. Filippo de Jesus Echeverría, dell'archidiocesi di Buenos Aires. 21 » » Monsig. Giovanni Bozzano, dell'archidiocesi di Genova. Diarium Romanae Curiae 565 ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La^Croce 1 agosto Supremo del Cristo: 1922. A S. E. il sig. Epitacio da Silva Pessoa, Presidente della Repubblica del Brasile. La 1 dell'Ordine Gran Croce dell'Ordine Piano: agosto 1922. A S. E. il sig. Giuseppe Emmanuele de Azevedo Marques, Ministro degli Esteri della Repubblica del Brasile., 5 » » A S. E. il sig. dott. Jen Huiching, Presidente del Consiglio dei Ministri e Ministro degli Affari Esteri della Cina. 25 settembre » A S. E. il sig. Carlo Magalhaes de Azeredo, Ambasciatore Straordinario e plenipotenziario della Repubblica del Brasile presso la Santa Sede. 6 ottobre » Al sig. marchese Francesco Serlupi Crescenzi, Cavallerizzo Maggiore di Sua Santità. La 5 agosto Commenda luglio La 11 agosto La Placca dell'Ordine Piano: 1922. Al sig. Ouang Ting-tchang, Direttore del Protocollo nel Ministero degli Affari Esteri della Cina. Il 31 con Cavalierato dell' Ordine Piano : 1922. Al sig. conte Stanislao Caterini, di Roma. Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 1922. AI sig. Don Alvaro Perez de Barradas y Fernandez de Cordoba, marchese di Bay, duca di Santa Lucia. Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 giugno 1922. Al sig. comm. Narciso Gelats, della diocesi di Avana. Al sig. comm. dott. Giuseppe Ignazio dei conti Del Rivero, » » » della diocesi di Avana. Al sig. comm. dott. Giuseppe Del Cueto, della medesima » » diocesi. 20 luglio Al sig. comm. Guglielmo Alìiata (Roma). » 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 lùglio 1 agosto 30 » 1922. Al sig. comm. Luigi Iosi (Roma). » Al sig. dott. Andrea Amici (Roma). » Al sig. cav. Cristoforo de Paus, Cameriere segreto di spada e cappa soprannumerario di Sua Santità. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8 19 » 25 27 30 31 » 1 » 5 » luglio » » » » » » » agosto » » » 1922. Al sig. Giacomo Riskallah, di Porto Said. » Al sig. cav. Ferdinando Federici (Roma). » Al sig. comm. Lorenzo De Rossi (Roma). » Al sig. Adolfo Du Sault, della diocesi di Aire. » Al sig. prof. Adolfo Galassini, della diocesi di Alessandria. » Al sig. avv. Giovanni Guasco (Roma). » Al sig. ing. Raffaele Pietrostefani (Roma). » Al sig. Negib Aboussouan, del patriarcato di Gerusalemme. » Al sig. dott. Ubaldo Angeli (Roma). » Al sig. dott. Giuseppe Salvatori (Roma). » Al sig. avv. Cesare Napoli, della diocesi di Susa. » . Al sig. Tchou Louis Ngaosiang, Segretario nel Ministero degli Affari Esteri della Cina. 7 » » Al sig. Alessandro Gedda, della diocesi di Cuneo. 16 » » Al sig. Eugenio Selvaggi, dell'archidiocesi di Taranto. 17 » » Al nob. sig. Guido Perego, della diocesi di Alessandria. 23 » » Al sig. Lodovico Sion Arnould, della diocesi di Lilla. 24 » » Al sig. avv. Luigi Colombo, dell'archidiocesi di Milano. 4 settembre » Al sig. Tommaso Dolz de Espejo y Andreu, conte de la Florida, della diocesi di Madrid. 21 » » Al sig. Giovanni Giuseppe Camacho, della dioc. di Roseau. » » » Al sig. Saturnino Unzue. 22 » » Al sig. Stefano Egerton Harding, dell'archidiocesi di Birmingham. 23 » » Al sig. Pietro De Boeck, dell'archidiocesi di Malines. 25 » » Al sig. Edoardo Ramos De Lima, Consigliere dell'Ambasciata della Repubblica del Brasile presso la Santa Sede. 27 » » Al sig. dott. Pietro F. Moylan, dell' archidiocesi di Filadelfia. 5 ottobre » Al sig. dott. Michele Domenico Keily, della diocesi di Plymouth. » » » Al sig. Guglielmo Dederich, della diocesi di Breslavia. Diarium Romanae Curiae 567 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 febbraio 1922. Al sig. Teodoro Klefisch, dèll'archidiocesi di Scutari. 19 luglio » Al sig. Mario Gregori (Roma). » » » Al sig. Giuseppe Bizzarri (Roma). » » » Al sig. Orso Angelini (Roma). 21 » » Al sig. Alberto Floridi, della diocesi di Narni. 24 » » AI sig. Tommaso Zanardi, del patriarcato di Venezia. » » » Al sig. Luciano Boulini, del medesimo patriarcato. » » » Al sig. prof. Giovanni Ponti, del medesimo patriarcato. 28 » » Al sig. Vincenzo Mantovani, dèll'archidiocesi di Bologna. » » » Al sig. Filippo Mantovani, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Aniello Attanasio, della diocesi di Forlì. 8 agosto » Al sig. Remigio Hanotel, dell' archidiocesi di Reims. 10 » » Al sig. Riccardo Serra y Pickman, dell'archid. di Siviglia. 17 » » Al sig. dott. Gastone Rousseaux, dèll'archidiocesi di Parigi. 26 » » Al sig. Paolo Fabriani (Roma). 30 » » Al sig. Giovanni Couderc de Saint-Chamant. 5 settembre » Al sig. Giovanni Federico Kolkman, della dioc. di Haarlem. 15 » » Al sig. ing. Luigi Gasoli, della diocesi di Reggio Emilia. 21 » » Al sig. Alessio Nguyen Van Nghi, del Vicariato Apostolico della Cocincina settentrionale. 25 » » Al sig. Francesco Caio De Mella, Segretario dell'Ambasciata della Repubblica del Brasile presso la Santa Sede. » » » Al sig. dott. Alfredo Marchand, della diocesi di Tarbes e Lourdes. 26 » » Al sig. Eugenio Corri veau, dèll'archidiocesi di Quebec. 27 » » Al sig. ing. arch. Ferruccio Chemello, della dioc. di Vicenza. 30 » » Al sig. Roberto Brunner, dèll'archidiocesi di Malines. 2 ottobre » Al sig. Ernesto Cappelletti, della diocesi di Vicenza. 3 » » Al sig. barone Camillo de Warenghien, dèll'archidiocesi di Cambrai. 15 » » Al sig. Giovanni Pietro Giuseppe Asselbergs, della diocesi di Breda. 19 » » Al N. U. Marco Dondi dall'Orologio, della dioc. di Vicenza. 20 » » Al sig. Gottfried Braun, della diocesi di San Gallo. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 7 agosto » 1922. A S. E. il sig. Shen Soen Ling, Vice-Ministro degli Affari Esteri della Cina. » A S. E. il sig. Nguyên-hùu-Bai, Ministro dell'Interno di Sua Maestà l'Imperatore dell'Annam. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 568 La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 29 8 25 4 13 1922. Al sig. ing. Enrico Ruffone, dell'archidiocesi di Torino. » AI sig. Mohammed Effendi Baba, di Tripoli di Siria. » » Al sig. Andrea Cremaschi, Cancelliere della Legazione della Repubblica Argentina presso la Santa Sede. Al sig. dott.. Giuseppe Schwickeratt. ottobre . » » Al sig. Antonio Vieira Pinto, del patriarcato di Lisbona. luglio agosto Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 20 giugno 19 luglio 22 » » 25 1922. Al » Al Al » Al 31 » » » » » 1 agosto » » » » 8 9 26 » » » » » » » 22 settembre » 25 3 ottobre » 4 » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Gaetano Basilici (Roma). Filippo Canestrelli (Roma). Enrico Alessandri (Roma). Roberto Stutz, Sergente Maggiore della Guardia Svizzera Pontificia. sig. Alfredo Angelini (Roma). sig. Costala Saba, del Patriarcato di Gerusalemme. sig. dott. Francesco Bernardini (Roma). sig. Negib Mousalli, dell'archidiocesi di Beirut. sig. Tommaso Tommasi, dell'archidiocesi di Perugia. sig. Antonio Siouffi, dell'archidiocesi di Damasco. sig. dott. Guido Jaeoucci (Roma). sig. Giovanni Valorani (Roma). sig. Giovanni Fantozzi (Roma). sig. Umberto Clementelli (Roma). sig. dott. Edoardo Marigno, dell'archid. di Buenos Aires. sig. dott. Tommaso Piovano, dell'archidiocesi di Torino. sig. Eugenio Nachbauer. MAGGIO RI) OM ATO DI SUA. SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. K. Rrïia Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 14 febbraio 1922. Monsig. Felice Conti, della diocesi di Civitacastellana, Orte e Gallese. 3 marzo » Monsig. Giovanni Pasquazi, della diocesi di Palestrina. 11 » » Monsig. Francesco Mesik Vajda, della diocesi di Neosolio. Diarium Bomanae Curiae 11 13 14 29 17 » » 23 28 13 » 15 19 21 22 23 24 » 25 28 » » » 569 1922. Monsig. Agostino Feldmajer, della medesima diocesi. Monsig. Michele Kòlodziej, della diocesi di Cracovia. » Monsig. Giovanni Swiderski, della diocesi di Kamieniec. » Monsig. Giovanni Lewinski, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Ladygo, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Balicki, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Palladino, della diocesi di Cerignola. aprile » Monsig. Potito Capriglione, della diocesi di Ascoli Satriano. Monsig. Gey sa Szemethy, della diòcesi di Gran Varadino. giugno Monsig. Adalberto Schriffert, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Pap, della medesima diocesi. » Monsig. Paolo Noya, della diocesi di Cienfuegos. » Monsig. Colomanno Ferdényi, della diocesi di Gran Varadino. » Monsig. Vladislao Jastrzebski, della diocesi di Podlachia. luglio Monsig. Romano Wilde, della medesima diocesi. » Monsig, Giuseppe Lebeau, dèll'archidiocesi di Ottawa. » Monsig. Adamo Blaszczyk, della diocesi di Kielce. agosto Monsig. Albino Chojko, della diocesi di Sandomir. Monsig. Stanislao Koprowski, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Rokoszny, della medesima diocesi. Monsig. Felice Kuropatwiñski, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Kosinski, della medesima diocesi. Monsig. Casimiro Sykulski, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Reçzajski, della medesima diocesi. Monsig. Teófilo Zdzieblowski, della medésima diocesi. Monsig. Giovanni Klimkiewicz, della medesima diocesi. Monsig. Tommaso Emanuelli (Roma). Monsig, Ignazio Mitterer, della diocesi di Bressanone. Monsig. Giuseppe Antonio Behrendt, della dioc. di Danzica. Monsig. Giulio Luigi Lecomte, dèll'archidiocesi di Reims. Monsig. Antioco Cossu, della diocesi di Iglesias. Monsig. Stefano Császik, della diocesi di Wesprimia. Monsig. Geysa Csóthi, della medesima diocesi. Monsig. Ludovico Grone, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Lukcsics, della medesima diocesi. Monsig. Vittorio Radvanyi, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Wimmer, della medesima diocesi, Monsig, Erminio Iacobelli (Roma). Monsig. Francesco M. Gjini, dèll'archidiocesi di Dimazzo. Monsig. Alessandro Bitroi, della medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Goetz, della diocesi di Passavia. Monsig, Carlo Dangl, della medesima diocesi. » » Monsig. Bernardo Hauth, della medesima diocesi, marzo » » ACTA, vol. XIV, n. 15 31-10-9 22. 40 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 agosto 1922. » » » » >> » » » » » » » 29 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1 settembre » 2 » » 4 » » 6 » » 7 » » 9 » » » » » 11 » » » » » » >> » » » * » » » » » » » » » » » » » » » » ». » ». » » » » » » » » » » » » » » » » » 23 » » » » » » » » » » - » Monsig. Francesco Nobile Orico, della diocesi di Feltre. Monsig. Gaetano Masi, della diocesi di Belluno. Monsig. Giov. Batt. Bottio, della diocesi di Treviso. Monsig. Giovanni M. Vidal, della diocesi di Pamiers. Monsig. Giovanni Preti, della diocesi di Borgo S. Donnino. Monsig. Domenico Kaczynski, della diocesi di Lodz. Monsig. Carto Faferko, della diocesi di Tarnovia. Monsig. Vittore Stronczynski, della diocesi di Kamieniec. Monsig. Antonio Servignat, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Lawrecki, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Skalski, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Trocki, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Liniewicz, della medesima diocesi. Monsig. Boleslao Paulowiez, della medesima diocesi. Monsig. Valeriano Pogorzelski, della diocesi di Wladislavia. Monsig. Tommaso Occhioni, dell'archidiocesi di Fermo. Monsig. Giovanni van Brüssel, della diocesi di Bois-le-Duc. Monsig. Vincenzo Schweitzer, della diocesi di Rottemburgo. Monsig. Pietro Lisbona y Alonso, della dioc. di Barcellona. Monsig. Arturo De Oliveira, della diocesi di Bello Orizonte. Monsig. Antonio Slamié, dell'archidiocesi di Zagabria. Monsig. Cesare Donini, della diocesi di Cremona. Monsig. Casimiro Kaszlewski, delia diocesi di Cracovia. Monsig. Pietro Krawczynski, della medesima diocesi. Monsig. Sigismondo Kulig, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Nikiel, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Pajaczewski, della medesima diocesi. Monsig. Adalberto Siedlecki, della medesima diocesi. Monsig. Stefano Skoczynski, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Starowieyski, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Swiderski, della medesima diocesi. Monsig. Andrea Zajac, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Garrone, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Antonio Colli, della diocesi di Reggio Emilia. Monsig. Francesco Macchioni, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Tesauri, della medesima diocesi. Monsig. Prospero Scurani, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Saccani, della medesima diocesi. Monsig. Domenico Antonio Gallucci, dell'archidiocesi di Acerenza e Matera. Monsig. Ausonio Bossi, della diocesi di Guastalla. Monsig. Giuseppe Breuer, dell'archidiocesi di Colonia. Monsig. Pietro Hoeveler, della medesima archidiocesi. : Diarium Bomanae Curiae 571 23 settembre 1922. Monsig.-Lorenzo Krichel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Laaf, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Maybaum, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Mosterts, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lorenzo Richen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Saverio Sasse, della medesima archid. » » ». Monsig. Giuseppe Schüller, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Federico conte de Spee, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Wollersheim, della medesima archidiocesi. 25 » » Monsig. Filippo Streiner, della diocesi di Gurk. » » » Monsig. Michele Paulitsch, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Zach, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Gasteiger, deirarchidiocesi di Monaco e Frisinga. » » » Monsig. Lorenzo Gallinger, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Evangelista Müller, della medesima archid. » » » Monsig. Bernardo Neumann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Sebastiano Staudhamer, della medesima archid. » » » Monsig. Antonio Vollnhals, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Teodoro Becker, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Gaspare Burggraf, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Riccardo Hoffmann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Nicola Brem, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Walterbach, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Gaspare Eirainer, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Engelberto Lorenzo Fischer, della diocesi di Erbipoli. » » » Monsig. Giovanni Strohmenger, della medesima diocesi. » » » Monsig. Federico Roth, della medesima diocesi. » » » Monsig. Corrado Lippert, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Hergenroether, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giorgio Hemmrich, della medesima diocesi. » » » Monsig. Liborio Gerstenberger, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ignazio Hergenroether, della medesima diocesi. » » » Monsig. Adolfo Wentrup, della diocesi di Münster. » » » Monsig. Enrico Hasenkamp, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bernardo Nienhaus, della medesima diocesi. » » » Monsig. Everardo Schwarz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Richter, della medesima diocesi. » » » Monsig. Teodoro Kochmeyer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Enrico Bertmans, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ferdinando Nöthen, della medesima diocesi. » » » Monsig. Federico Beelert, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bernardo Rein, della medesima diocesi. 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 25 settembre 1922. Monsig. Federico Schmidt, della medesima diocesi. 26 >> » Monsig. Giovanni Vidas, della diocesi di Segna. » » » Monsig. Francesco Lorbek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Franciskovic, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Smokvina, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Lonearió, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Rigoni, della medesima diocesi. 2 ottobre » Monsig. Francesco Porcelli, dell'archidiocesi di Salerno. » » » Monsig. Vincenzo Vece, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Salvatore Murino, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Angelo Terrone, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Ferrari, della medesima archidiocesi. 3 » » Monsig. Giovanni Battista Colcanappa, della diocesi di Capo Haitiano. » » » Monsig. Vincenzo Miossevich, dell'archidiocesi di Zara. » » » Monsig. Emerico Csepregi, della diocesi di Csanád. 6 » » Monsig. Antonio Delbosco, dell'archidiocesi di Torino. 7 » » Monsig. Benedetto Censi, della diocesi di Bertinoro. » » » Monsig. Nazareno Censi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Piersante Borghesi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Alpinolo Lasi, della medesima diocesi. >> » » Monsig. Luigi Santi, dell'archidiocesi di Modena. 9 » » Monsig. Giovanni Perotti, dell'archidiocesi di Vercelli. *v> » » Monsig. Gaspare Costa, della medesima archidiocesi. 10 » » Monsig. Potito Fiorenza, della diocesi di Ascoli Satriano e Cerignola. 11 » » Monsig. Giacomo Ramerò, dell'archidiocesi di Torino. 13 » » Monsig. Emilio Strenski, della diocesi di Brooklyn. » •' ». » Monsig. Giuseppe Kirlin, dell'archidiocesi di Filadelfia. » » » Monsig. Giuseppe Paganucei, della diocesi di Fano. 16 » » Monsig. Alessandro de Mahieu, della diocesi di Bruxelles. 20 » » Monsig. Geremia Canili, della diocesi di Auckland. 21 » » Monsig. Matteo Dubrovic, della diocesi di Trieste. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 3 marzo 20 luglio 22 agosto » » 1922. Il sig. visconte Luigi G. Franco de Espés Valon, dell'archidiocesi di Saragozza. » Il sig. conte Giovanni Battista Castelli (Roma-Napoli). » Il sig. conte Giovanni de Pontavice, dell'archidiocesi di Rennes. » Il sjg. visconte Carlo de la Lande Calon, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae 26 29 573 agosto » 1922. Il sig. marchese Martino Maloney, della diocesi di Trenton. » Il sig. Firmino Carlo de Yeregui, dèll'archidiocesi di Montevideo. 11 settembre » Il sig. Severo Severi, della diocesi di Reggio Emilia. 23 » » Il sig. comm. Carlo Goffredo Custodis, dèll'archidiocesi di Colonia. » » » Il sig. barone Massimiliano de Fürstenberg, della medesima archidiocesi. » » » II sig. conte Carlo de Spee, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. conte Guglielmo de Spee, della medesima archid. » » » II sig. barone Federico de Vittinghoff-Schell, della medesima archidiocesi. 28 » » Il sig. Renato Philipon, della diocesi di Versailles. 2 ottobre » Il sig. conte Ottone de Westphalen, della dioc. di Münster. » » » Il sig. libero barone Massimiliano de Geyr-Schweppenburg, della medesima diocesi. » » » Il sig. libero barone Federico de Schorlemer-AIst, della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Clemente Droste ex Vischering, della medésima diocesi. • . • » » » 11 sig. conte Massimiliano Droste ex Vischering, della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Clemente Agostino Droste ex Vischering, della medesima diocesi. » » » Il sig. conte Giorgio Droste ëx Vischering, della medesima diocesi. 16 » » Il sig. conte Raffaele Emaldi, deirarchidiocesi di Firenze. 17 » » Il sig. Gualtiero Raleigh Kerr, dell'archid. di Westminster. » » » Il sig. Edoardo Villeré Papin, dell'archid. di Saint-Louis. 18 » » Il sig. Carlo Terlinden, dèll'archidiocesi di Malines. 20 » » Il sig. Marchese Annibale Viti Mariani, della diocesi di S. Agostino (Florida). 5 Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. 10 aprile 12 giugno 13 luglio » » » » » » » » >/ » 1922. » » » » » » » Monsig. Giovanni Battista Bernardini, della dioc. di Tivoli. Monsig. Augusto Ranieri, della diocesi di Porto e S. Rufina. Monsig. Vittore Kamienski, della diocesi di Podlachia. Monsig. Carlo Leszczynski, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Grabonski, della medesima diocesi. Monsig. Eugenio Pacewski, della medesima diocesi. Monsig. Mariano Stefanowski, della medesima diocesi. Monsig. Casimiro Wladislao Powarka, della medes. diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 574 19 agosto 1922. Monsig. Andrea Glibowski, della diocesi di Sándómir. Monsig. Stefano Swietlicki, della medesima diocesi. 22 » » Monsig. Federico Moll, della diocesi di Bressanone. 24 » », Monsig. Giuseppe Bontz, della diocesi di Wesprimia. »' : » v > Monsig. Paoio Csucsay, della medesima diocesi. » » » Monsig. Stefano Fatér, della medesima diocesi. , •>> •• » Monsig. Paolo Wéber, della medesima.diocesi. 4 settembre » Monsig. Francesco Saverio Reck, della dioc. di Rottemburgo. >> - » » Monsig. Conrado Kümmel, della medesima diocesi. » .. » » Monsig. Michele Munz, della medesima diocesi. » - » » Monsig. Carlo Möhler, della medesima diocesi. » » » Monsig. Stefano Magg, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Fischer, della medesima diocesi. .» » » . Monsig. Giovanni Staudenmaier, della medesima diocesi. 9 » » Monsig. Giovanni Barlé, dell'archidiocesi di Zagabria. » » » Monsig. Lorenzo Radicevié, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Korenic, della medesima archidiocesi. » • » » Monsig. Giovanni Borkovic, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Njemcié, della medesima archidiocesi. 11 » » Monsig. Giuseppe Bielenin, della diocesi di Cracovia. » » » Monsig. Giovanni Fiedor, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lorenzo Solak, della medesima diocesi. ,» » » Monsig. Vincenzo Credidio, della diocesi di S. Marco e Bisignano. » . » » Monsig. Giovanni Bertoldi, della diocesi di Reggio Emilia. 23 » » Monsig. Ferdinando Manzini, dell'archidiocesi di Modena. » » » Monsig. Giuseppe Mühleu, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Guglielmo Arrenbrecht, della medesima archid. _» » » Monsig. Enrico Bechern, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Guglielmo Classen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Drammer, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Paolo Düsterwald, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Federico Esser, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Esser, della medesima archidiocesi. » » - » Monsig. Francesco Fink, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Guglielmo Frings, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Hochscheid, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Agostino Hoeller, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Juris, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Jansen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Pietro Limberg, della medesima archidiocesi. >> » » Monsig. Giovanni Peiffer, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Prill, della medesima archidiocesi. : Diarium Romanae Curiae 575 23 settembre 1922. Monsig. Paolo Tuecking, della medesima archidiocesi. » -» » Monsig. Carlo Giuseppe Sehniitz, della medesima archid. » » » Monsig. Francesco Umpfenbach, della medesima archid. » » » Monsig. Ermanno Winter, della medesima archidiocesi. 25 » » Monsig. Rodolfo Bayer, della diocesi di S. Ippolito. » » » Mönsig. Corrado Conte de Preysing, • dèll'archidiocesi di Monaco e Fri singa. » » » Monsig. Giovanni Giorgio Widmann, della medesima archid. » » » Monsig. Giovanni Haindl, della medésima archidiocesi. » » » Monsig. Costantino Yòrg, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi Cerebotani, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Nicola Paulus, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Pichler, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Pietro Winkler, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Laak mann, della diocesi di Münster. » » » Monsig. Bernardo Hauschop, della medesima diocesi. » » » Monsig. Gregorio Rensing, della medesima diocesi. 28 » » Monsig. Angelo Callegari, della diocesi di Luni, Sarzana e Brugnato. 2 ottobre » Monsig. Edoardo Herrera Najera, della diocesi di Osma. 3 » » Monsig. Aurelio Martin, della diocesi di Csanád. 10 » » Monsig. Salvatore Mariani, della diocesi di Orte. » » » Monsig. Vittorio Zalfa della diocesi di Gallese. 18 » » Monsig. Eugenio Merio, dèll'archidiocesi di Rouen. 20 » » Monsig. Salvatore Velia, della diocesi di Noto. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 29 agosto 1922. Il sig. Alessandro de Wisniowski, dell'archid. di Varsavia. 9 settembre » Il sig. Beniamino Cimini, dèll'archidiocesi di Amalfi. 11 » » 11 sig. Luigi De Simone, della diocesi di Lecce. » » » Il sig. Francesco Bergmans, della diocesi di Bois-le-Duc. » » » Il sig. Pietro Maas, della medesima diocesi. 18 ottobre » Il sig. Maurizio Beaufaux, dèll'archidiocesi di Malines. Cappellani Segreti-d'onore di S. S. : 3 22 24 » » » 16 marzo 1922. Monsig. Giovanni Caricati (Roma). agosto » Monsig. Emiliano Boscarolli, della diocesi di Bressanone. » » Monsig. Francesco Luttor, della diocesi di Wesprimia. » » Monsig. Giuseppe Németh, della medesima diocesi. »\ » Monsig. Antonio Strausz, della medesima diocesi; » » Monsig. Ludovico Vegele, della medesima diocesi. ottobre » Monsig. Vincengo Bonaccordi, della diocesi di Sutri e Nepi. 576 £ 2 29 » 4 9 23 28 31 23 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale agosto 1922, » » » » settembre » » » agosto » » 1922. » » settembre » extra Urbem Camerieri d'onore Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Porfirio da Cruz Quintella, del Patriare, di Lisbona. Paolo Zaluska, della diocesi di Wladislavia. Stefano Kulinski, della medesima diocesi. Giuseppe Müller, della diocesi di Rottemburgo. Giovanni áimatoyié, dell' archidiocesi di Zagabria. Nazario Galieti, della diocesi di Albano. Cappellani d'onore extra Urbem, di di S. S. S.: S.: Monsig. Alessandro Fava, della diocesi di Borgo S. Donnino. Monsig. Bernardo Consolati, della diocesi di S. Severino. Monsig. Giuseppe De Pasquale, dell'archidiocesi di Cosenza. NECROLOGIO 26 luglio 1 settembre 25 30 4 12 » » ottobre » Monsig. Giovanni Grimes, Vescovo di Syracuse (U. S. A.). Monsig. Silverio Gomez Pimenta, Arcivescovo di Marianna. » Monsig. Silvano Ramírez, Vescovo tit. di Verinopoli. » Monsig. Pietro Giuseppe Lausberg, Vescovo tit. di Tiatira. » Monsig. Patrizio Giacomo Donahue, Vescovo di Wheeling. » Monsig. Antonio Riccardi, Vescovo di Sarsina. 1922. » AVVISO La Direzione dell' « Annuario Pontifìcio » presso la Segreteria di Stato interessa vivamente gli Illmi e Rmi Ordinari delle diocesi, i collegi prelatizi, i Superiori generali degli Ordini religiosi, i Rettori dei collegi ecclesiastici e tutti i dignitari appartenenti alla Corte pontificia a volerle trasmettere in tempo utile le relazioni e rettifiche occorrenti per la edizione dell'« Annuario » pel prossimo anno 1923, in conformità della lettera circolare dell'Emo sig. Cardinale Gasparri, Segretario di Stato, in data 15 luglio 1915, e delle particolari istruzioni ricevute al momento delle nomine e promozioni. Annus XIV - Vol, XIV 15 Novembris 1922 Num. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE CONCORDAT ENTRE LE S A I N T - S I È G E ET LE GOUVERNEMENT DE L E T T O N I E Le Saint-Siège, représenté par Son Eminence le Cardinal Gasparri, Secrétaire d'Etat de Sa Sainteté Pie XI, et le Gouvernement de Lettonie, représenté par S. E.\ Monsieur Zigffids -A; Meierovics, Président du Conseil, Ministre des Affaires Etrangères, après avoir échangé leurs pleins pouvoirs, reconnus en bonne et due forme, ont convenu des dispositions suivantes: I . - L a religion- c a t h o l i q u e s e r a l i b r e m e n t e t p u b l i q u e m e n t exercée en L e t t o n i e et la p e r s o n n a l i t é j u r i d i q u e a v e c t o u s les droits, q u e le Code civil de L e t t o n i e reconnaît a u x autres per- s o n n e s civiles, lui s e r a r e c o n n u e . I I . - Le Saint-Siège, en s'entendant avec le G o u v e r n e m e n t de L e t t o n i e , e t a p r è s q u e celui-ci a u r a r e m i s à l ' A r c h e v ê q u e l'église et l ' i m m e u b l e d o n t p a r l e l'art. V I I , érige à R i g a un Siège Archiépiscopal et donne à l'Archevêque de Riga un ou deux Evoq u e s A u x i l i a i r e s . L ' A r c h e v ê q u e e t les E v ê q u e s s e r o n t d e n a t i o nalité lettonne. I I I . - P o u r t o u t e s les affaires ecclésiastiques l ' A r c h e v ê c h é de Riga d é p e n d r a directement du Saint-Siège. IV. - Le Saint-Siège avant de n o m m e r l'Archevêque de Riga, notifiera au G o u v e r n e m e n t de Lettonie le c a n d i d a t qu'il a choisi, ACTA, yol. X I V , n. 16. — 15-11-922. 41 573 Acta Apostoìieae Sedis - Commentarium Officiale pour savoir si, du point de vue politique, le Gouvernement n'a pas d'objections à formuler contre ce choix. V. - Avant d'entrer en fonctions, l'Archevêque prêtera entré les mains du Président de la République de Lettonie le serment de fidélité dans la forme suivante : « Je jure devant Dieu et sur les Saints Evangiles, comme il (( convient à un Evêque, de respecter et faire respecter par le « clergé le Gouvernement établi par la Constitution de la Bépu« blique de Lettonie et de ne rien entreprendre qui soit de nature « à compromettre l'ordre public ». V I . - Le Saint-Siège, après entente avec le Gouvernement de Lettonie, reconstitue le Chapitre diocésain de Riga selon les prescriptions du Droit Canon. V I I . - La République de Lettonie de son côté s'engage : a) à donner à Riga pour le culte catholique-romain une église cathédrale choisie par le Gouvernement et jugée convenable par l'Archevêque; b) à donner un immeuble convenable pour servir de résidence à l'Archevêque et au Chapitre avec les bureaux de la Chancellerie et du Consistoire. - Les membres du Chapitre, les Curés et en général tous les ecclésiastiques sont nommés par l'Archevêque selon les normes du Droit Canon. I X . - Les ecclésiastiques, à partir de l'ordre de sous-diacre inclusivement, sont exempts du service militaire et des autres fonctions civiques incompatibles avec la vocation sacerdotale, comme par exemple : jurés, membres du tribunal, etc. X. - L'Eglise catholique a le droit de fonder et de maintenir ses propres écoles confessionnelles; le Gouvernement de Lettonie s'engage à respecter le caractère confessionnel de ces écoles et, de son côté, l'Eglise s'engage à respecter toute loi sur les écoles privées, conforme à cet engagement du Gouvernement. XI. - Pour la formation d'un clergé letton, un Séminaire ecclésiastique diocésain sera fondé selon les prescriptions canoniVIII. Conventio cum republica Lettoniae 579 ques et sous l'autorité de l'Archevêque. La langue employée dans l ' e n s e i g n e m e n t d u S é m i n a i r e , s a u f p o u r l a p h i l o s o p h i e e t l e s matières ecclésiastiques, sera le letton. P o u r ce q u i c o n c e r n e la f o n d a t i o n d ' u n collège l e t t o n à R o m e ou l'allocation d ' u n n o m b r e d é t e r m i n é de bourses à c e u x des élèves q u e l'Archevêque v o u d r a e n v o y e r à R o m e p o u r y faire des é t u d e s e c c l é s i a s t i q u e s s u p é r i e u r e s , l e G o u v e r n e m e n t l e t t o n s'entendra avec le Saint-Siège. XII. - Vu le n o m b r e encore insuffisant d'ecclésiastiques de nationalité lettonne, l'Archevêque a u r a le droit, p o u r u n e période de t r a n s i t i o n , de faire v e n i r , selon les besoins, des ecclésiastiques de l'étranger, q u i p o u r r o n t l i b r e m e n t exercer les fonctions d o n t ils seront chargés par l'Archevêque. L'Archevêque aura soin d ' i n d i q u e r a u G o u v e r n e m e n t d e l a R é p u b l i q u e les n o m s d e ces e c c l é s i a s t i q u e s p o u r s a v o i r si, a u p o i n t d e v u e p o l i t i q u e , l e G o u v e r n e m e n t n'a pas d'objections à formuler contre eux. Les m e m b r e s du C h a p i t r e , les D o y e n s et les C u r é s t i t u l a i r e s d o i v e n t être citoyens lettons. X I I I . - La République de Lettonie ne m e t t r a pas d'obstacles à l'activité, contrôlée p a r l'Archevêque de Riga, des associations c a t h o l i q u e s en Lettonie, lesquelles a u r o n t les m ê m e s droits q u e les a u t r e s associations r e c o n n u e s p a r l'Etat. XIV. - Les églises, chapelles, cimetières c a t h o l i q u e s s o n t considérés c o m m e p r o p r i é t é d e l'Eglise C a t h o l i q u e e n L e t t o n i e ; ils sont librement administrés p a r l'autorité ecclésiastique; ne peuv e n t ê t r e a l i é n é s o u c o n f i s q u é s p a r q u i q u e c e soit, n i d e s t i n é s à d'autres usages contre la volonté de l'autorité ecclésiastique. XV. - L ' i m m u n i t é des églises, c h a p e l l e s et c i m e t i è r e s s e r a observée selon les n o r m e s d u D r o i t C a n o n . XVI. - Les propriétés de l'Eglise p o u r r o n t être soumises a u x i m p ô t s , c o m m e les b i e n s d e s a u t r e s c i t o y e n s , e x c e p t é les édifices d e s t i n é s a u c u l t e divin, a i n s i q u e l e S é m i n a i r e , les é v ê c h é s e t les p r e s b y t è r e s . X V I I . - Les ecclésiastiques accusés d'avoir m a n q u é a u x oblig a t i o n s d e l e u r é t a t s a c e r d o t a l s'en j u s t i f i e n t d e v a n t F A r c h e v ê - 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que ou ses mandataires. Du jugement episcopal il ne peut être fait recours au jugement laïque. XVIII. - Si des ecclésiastiques sont accusés près des tribunaux laïques de crimes prévus par le Code de Lettonie, l'Archevêque ou son délégué sera en temps opportun avisé et lui, ou son délégué, pourra assister aux séances des tribunaux et aux débats du procès. XIX. - Les ecclésiastiques condamnés par jugement à la détention subiront leur peine d'arrêt dans un monastère. Dans les autres cas, les ecclésiastiques coupables subiront leur peine, comme les autres condamnés, après que l'Archevêque les aura privés de la dignité ecclésiastique. XX. - La durée du présent concordat sera de trois ans, à partir de la date du dépôt de la ratification, et sera prolongée par renouvellement tacite d'année en année sauf dénonciation de six mois à l'avance. En cas de dénonciation du Concordat, les immeubles dont parle le Concordat, avec leurs immunités, restent acquis à l'Eglise Catholique et les personnes visées par le Concordat rentrent dans le droit commun de Lettonie. XXI. - Le présent Concordat sera ratifié par le Saint-Siège et par l'Assemblée Constituante de Lettonie. XXII. - L'échange des ratifications sera effectué au Vatican, et le Concordat entrera en vigueur à la date de dépôt des ratifications. En foi de quoi les Plénipotentiaires susnommés ont signé le présent Concordat. Fait au Vatican, ce 30 de Mai 1922, en double exemplaire. L.&.S. PIERRE CARDINAL GASPARRI. ZlGFRIDS A. MEIEROVICS. 581 Conventio eum republica Lettoniae DÉCLARATION Au nom du Gouvernement de la République de Lettonie, je déclare ce qui suit : « Le Gouvernement de Lettonie accordera à l'Archevêque, aux Evêques, aux Membres du Chapitre un traitement suffisant pour leur permettre de vivre d'une manière digne de' leur rang et en cas de divergence sur la quantité du traitement, le Gouvernement s'entendra avec le Saint-Siège. Il s'engage aussi à aménager l'immeuble dont il est mention à l'art. VII b) du présent Concordat. Les édifices et les fonds nécessaires pour la fondation d'un Séminaire ecclésiastique diocésain seront donnés par le Gouvernement de Lettonie et seront de même maintenues les autres allocations payées jusqu'au présent parle Gouvernement». Fait à Rome, ce 30 Mai 1922. ZiGFRIDS' A . L . J${ S . MEIEROVICS. Essendosi tra la Santa Sede ed il Governo della Repubblica di Lettonia conchiusa e dai rispettivi Plenipotenziari sottoscritta nel giorno 30 maggio dell'anno corrente, una Convenzione per tutelare gli interessi religiosi dei Cattolici della Repubblica, oggi 3 Novembre 1922, Sua Eminenza il Signor Cardinale Pietro Ga-< sparri, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua* Eccellenza, il Signor Germano Albat, Sottosegretario di Stato degli Affari Esteri della Repubblica di Lettonia, riuniti nelle camere del Palazzo Apostolico del Vaticano, previa lettura dei rispettivi Istrumenti di ratifica, li hanno trovati pienamente conformi in tutti e singoli i loro articoli. - In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ratifiche medesime, ed in fede di tale A tto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente processo ver^ baie in doppio originale, apponendovi il sigillo delle loro armi. Roma, dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 3 Novembre 1922. L. £& S. PIETRO CARDINALE GASPARRI. L. £& S. GERMAIN ALBAT. »8^ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO' APOSTOLICA IASZOVIENSIS ERECTIONIS ABBATIAE NULLIUS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad supremae Apostolicae Sedis solium, divina disponente clementia, evecti, inter p l u r i m a s et gravissimas Nostri pastoralis officii curas, eas potissimum a m p l e c t e n d a s esse p u t a m u s , q u a e ad a n i m a r u m b o n u m et christifidelium c o m m o d u m magis in D o m i n o conducere dignoscuntur. Constat Nobis abbatiam, seu monasterium Sanctis I o a n n i s de castro Jaszó, in Tchecoslovachia, Ordinis Canonicorum Regularium Praemonstratensium, per octo iam saecula exsistens ac florens et egregiis monumentis artis conspicuum, h a u d p a u c a sibi acquisivisse merita, potissimum religionis cultu, a n i m a r u m c u r a a t q u e iuventutis institutione. Cum vero n u p e r Abbas Iaszoviensis, a p p r o b a n t e P r o c u r a t o r e Generali Ordinis P r a e m o n s t r a t e n s i s , ab Apostolica Sede instanter petiisset, ut ad m a i u s religionis i n c r e m e n t u m , m e m o r a t u m m o n a s t e r i u m ad grad u m abbatiae nullius eveheretur, Nos, q u i b u s nihil potius est q u a m ut magis magisque foveantur quae ad religionem spectant, oblatis precibus ultro libenterque a n n u e n d u m existimavimus. Quapropter, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Consistoriali praepositis, Apostolica auctoritate et suppleto, q u a t e n u s opus sit, quorum intersit vel s u a interesse p r a e s u m a n t , consensu, monasterium Sancti Ioannis de castro Jaszó in abbatiam nullius Iaszoviensem n u n c u p a n d a m erigimus, e a m q u e Sanctae Sedi immediate subiicimus. Ad territorium a u t e m praedictae a b b a t i a e constituendum, eidem q u a e s e q u u n t u r paroecias in p e r p e t u u m a t t r i b u i m u s , videlicet: paroeciam abbatiae exemptae in castro Jaszó, paroecias Jaszó (civitatis), Débròd, Rudnok, Felso-Mecenzéf, Jaszó-Mindszent in dioecesi R o s n a - Acta Pii PP. XI . 583 viensi; paroecias Jaszó-Ujfalu, Lelesz, Kiralyhelniec dioecesis Cassoviensis, a t q u e paroeciam Nagy-Kapos dioecesis Szathmariensis : q u a s proinde a dioecesibus, q u i b u s h a c t e n u s e r a n t incörporatae, definitive s e p a r a m u s ac seiungimus. Ecclesiam vero paroecialem Sancti I o a n n i s de castro Jaszó, servato titulo, ad s t a t u m et dignitatem ecclesiae abbatialis nullius extollimus, in eaque sedem abbatialem constituimus, cum o m n i b u s privilegiis, honoribus, insignibus ac iuribus, q u i b u s ceterae abbatiae nullius, iure vel legitima consuetudine fruuntur. Super universam a b b a t i a m , sic constitutam, regimen et iurisdictionem h a b e a t Abbas Iaszoviensis pro t e m p o r e , qui s u a iura et officia ad t r a m i t e m iuris c o m m u n i s et etiam constitutionum Ordinis Praemonstratensis exerceat. I t e m q u e , quod attinet ad iura et obligationes Capituli abbatialis s e r v e n t u r q u a e in Codice iuris canonici et propriis constit u t i o n i b u s praescribuntur. I n s u p e r pro Abbatis mensa, Capituli et Seminarii dote, divini cult u s p i o r u m q u e operum expensis, reditus et b o n a assignamus, q u i b u s a b b a t i a ipsa Iaszoviensis actu potitur, q u a e q u e in posterum obtinebit. M a n d a m u s q u o q u e ut dilectus filius Melchior Takacs, h o d i e r n u s Abbas Monasterii Iaszoviensis, sit et m a n e a t p r i m u s Abbas nullius noviter erectae abbatiae, iis servatis, quae de Abbatis benedictione, fidei professione et i u r a m e n t i s praestandis s t a t u u n t u r . Volumus praeterea ut omnia d o c u m e n t a et acta, q u a e respiciunt paroecias novae abbatiae attributas, q u a m primum fieri poterit a respectivis cuiusque Curiis dioecesanis ad e a m d e m abbatiam Iaszoviensem t r a n s m i t t a n t u r , ut in eius archivo asserventur. T a n d e m Nobis et huic Sedi Apostolicae facultatem r e s e r v a m u s quamlibet dismembrationem vel n o v a m ipsius abbatiae circumscriptionem libere decernendi. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli h o m i n u m , ullo u n q u a m t e m p o r e , infringere, a u t iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod D e u s avertat, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, sciat o b n o x i u m se e v a s u r u m esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis s t a t u t i s . Ad haec autem exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem frat r e m Clementem Micara, Archiepiscopum titularem A p a m e n s e m et Nuntium Apostolicum in Tchecoslovachia eique necessarias huic negotio facultates t r i b u i m u s , etiam subdelegandi alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive s e n t e n t i a m dicendi de quavis occurrente difficultate vel oppositione, imposito onere R o m a m ad Sacram 584 Acta Apostolicae Sedis, - Commentarium Officiale Congregationem Consistorialem i n t r a sex menses, fidem, a u t h e n t i c a forma e x a r a t a m , absolutae exsecutionis h u i u s Nostri m a n d a t i transmittendi. Decernimus denique h a s p r a e s e n t e s Litteras valituras contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , a n n o Domini millesimo n o n gentesimo vigesimo s e c u n d o , die septima mensis iunii, Pontificatus Nostri a n n o primo. ©•C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen. O. CARD. CAGIANO S. Congr. Cornisi. Secretarius. Raphaël Ludo vicus Loco S. B. E. Cancellarius. Virili, Protonotarius Schüller, Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Plumbi. Reg. in Cam. Ap., vol. XXV, n. 52. LITTERAE APOSTOLICAE TEMPLUM SS. IOANNIS ET PAULI, VENETIIS, BASILICAE MINORIS TITULO ET PRIVILEGIIS AUGETUR. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — Venetae Reipublicae m o d e r a t o r e s , pietate ducti erga religiosam familiam F r a t r u m Ordinis P r a e d i c a t o r u m t o t t a n t i s q u e meritis claram, assidua potissimum divini verbi praedicatione, a n n o MCCXXXIV e r i g e n d u m curavere Venetiis t e m p l u m Deo dicat u m in honorem S a n c t o r u m Martyrum I o a n n i s et Pauli. Haec a u t e m sacra aedes, n o n modo molis amplitudine et s t r u c t u r a e nobilitate, sed mirificis etiam artis operibus enitet. E x s t a t p e n e s eam c e l e b e r r i m u m sacellum Beatae Mariae Virginis Rosarii, m o n u m e n t u m sacrum et civile gloriosae navalis victoriae Naupacti, per singulare et mirabile patrocinium obtentae Deiparae eiusdem Virginis, s u b Rosarii titulo a P r a e decessore Nostro Divo Pio V et a fidelibus totius christiani orbis a s s i d u a et ferventi prece invocatae. A b u n d a t t e m p l u m praedivite sacra supellectili et F r a t r u m Praedicatorum q u o t i d i a n u m ministerium m a x i m e confert ad cultum divinum u n a cum fidelium devotione p r o v e h e n d u m . 585 Acta Pii PP. XI Insignes q u o q u e reliquiae ibidem servantur religiose, q u a s inter accens e n t u r corpora Sancti Donati et Beati Augustini a Bugella nec n o n pes Sanctae Catharinae Senensis. Saeviente teterrimo bello n u p e r composito, t e m p l u m enunciatum gravi iactura percussum incendiariae ballistae ictu, mox i n s t a u r a t u m , e o r u m d e m F r a t r u m Praedicatorum cura, pristinum ad decorem rediit atque opportune et splendide in p r a e s e n s patet ad sollemniter celebrandas festivitates faustissimi anni septies centenarii a pretiosa morte sancti Patris legiferi ac F u n d a t o r i s Dominici Gusmani, Confessoris. Iamvero cum dilectus filius Alfonsus Gasperini, sacerdos, Prior Veneti conventus Ordinis P r a e d i c a t o r u m , s u a s u o r u m q u e religiosorum fratrum, itemque Venetorum civium vota precesque depromens, Nos suppliciter deprecatus sit, ut hoc templum p r a e s t a n t i s s i m u m ad Basilicae minoris titulum et dignitatem evehere dignaremur, ipsaeque preces t u m Procuratoris generalis Ordinis P r a e d i c a t o r u m , t u m Delegati P a t r i a r chalis Veneti gravissimo sint commendationis officio com munitae, N o s , animo repetentes gloriosas inclytae ipsius sacrae aedis memorias, optatis hisce a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. Quare, collatis consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo P o r t u e n s i et Sanctae Rufinae, sacrorum r i t u u m Congregationi Praefecto, auctoritate Nostra Apostolica, tenore praesentium, t e m p l u m S a n c t o r u m I o a n n i s et Pauli, Venetiis, Basilicae minoris titulo ac dignitate c o h o n e s t a m u s cum privilegiis a t q u e honorificentiis o m n i b u s q u a e m i n o r i b u s Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. P o r r o haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari ; sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c atque inane fieri, si quidq u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignor a n t e r attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXI octobris anno MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE •I AD ILLUSTREM VIRUM DOCTOREM MURRAY BUTLER, PRAESIDEM UNIVERSITATIS COLUMBIANAE, NEO-EBORACI: DE RESTITUENDA BIBLIOTHECA LOVANIENSI. Monsieur le Président, Le h a u t intérêt que le Saint-Siège a toujours porté à la création et à la conservation des bibliothèques et des Universités, l'habitude de p r e s q u e toute Notre vie antérieure et la sollicitude particulière que Nos Prédécesseurs Nous ont léguée p o u r l'Université de Louvain, Nous font saluer avec u n e vive satisfaction tout ce qui concerne la prospérité et la splendeur de ce célèbre Institut. C'est vous dire qu'il Nous a été particulièrement agréable d ' a p p r e n d r e q u e v o u s avez constitué aux E t a t s - U n i s un comité en vue de recueillir les fonds nécessaires pour reconstruire les b â t i m e n t s de la bibliothèque de cette illustre Université. Par u n e h e u r e u s e inspiration le dit comité se propose d'adresser un appel a u x étudiants et aux écoliers de l'Amérique t o u t entière, leur d e m a n d a n t de souscrire chacun u n e obole p o u r l'œuvre. En vous félicitant de cette noble initiative, Nous a i m o n s à penser q u ' o n r é p o n d r a avec empressement à cet appel, de telle sorte qu'il soit donné de voir bientôt l'édifice de la bibliothèque de VAlma Mater de Louvain atteindre et s u r p a s s e r m ê m e son ancienne splendeur. Ce m o n u m e n t proclamera ainsi devant la postérité la générosité des étudiants américains, leur a m o u r p o u r la Belgique et leur d é v o u e m e n t à la cause de la science et de la h a u t e culture. Daigne le Seigneur couronner de succès vos efforts et exaucer les vœux que Nous formons p o u r votre prospérité et votre b o n h e u r . Rome, du Vatican, le 8 septembre 1922. PIUS P P . XI Acta Pii PP. XI 587 II AD E.MUM P. D. PETRUM, TIT. S. CHRYSOGONI, S. R. E. PRESB. CARD. MAFFI, QUEM LEGATUM MITTIT MODOETIAM, AD PRAESIDENDUM COETUI EUCHARISTICO ARCHIDIOECESEOS MEDIOLANENSIS. Diletto figlio Nostro, salute ed apostolica, benedizione. — Nella imminenza delle solenni assise eucaristiche, che nella città di Monza si a p p r e s t a a tenere l'archidiocesi di Milano, con grandiosità di m a n i festazione pari alla fede ed alla pietà del popolo lombardo, il Nostro cuore, e s u l t a n t e ad ogni avvenimento di tal n a t u r a , n o n p u ò esimersi da un senso di particolare soddisfazione, mista ad un certo nostalgico sentimento, per un convegno da Noi stessi vagheggiato e dai quale Ci p r o m e t t e v a m o u n a delle più vive gioie del pastorale ministero sulla cattedra di S. Ambrogio e di S. Carlo. Nè lo spirito, che p u r e alla g r a n d e manifestazione sarà presente, nè il cuore, che desideroso ne invocherà da Dio il successo a incremento del culto e della pietà verso la Santissima Eucaristia, sarebbero perfettamente appagati, qualora n o n Ci fosse concesso di dare forma sensibile a questo Nostro spirituale intervento e di far sentire nella mistica assemblea u n a viva voce che del Nostro affetto sia l'interprete autorizzato e come l'eco fedele. Noi pertanto alla t u a persona, diletto figlio Nostro, a b b i a m o rivolto lo sguardo e il desiderio in sì fatta circostanza; e delegando te a r a p p r e s e n t a r Ci in quel Congresso, sentiamo che n e s s u n a parola potrebbe più eloquentemente e più nobilmente della tua ridire l'animo Nostro in quella a d u n a n z a , come nessun petto potrebbe meglio accogliere e più fervorosamente esprimere i sensi che albergano nel Nostro, dinanzi al n u o v o so e n n e omaggio reso a Gesù in S a c r a me n t o dai Nostri prediletti figli e concittadini. R e c a n d o tu al religioso convegno la Nostra parola, confortatrice di propositi e propiziatrice di superni lumi e conforti, vivo e caldo s u o n e r à sul tuo labbro il paterno messaggio, che, nella festosa celebrazione eucaristica, confondendo in u n a fiamma la fede del P a d r e con quella dei figli, come anche la gratitudine dell'uno e degl^ altri per il dono s u p r e m o fatto da Gesù alla s u a Chiesa, riaffermerà nel Sacramento dell'altare le s u p r e m e ragioni della fratellanza cristiana, cement a t a in quella carità universale ed intima, forte e benigna, di cui centro e fonte è la S S m a Eucaristia, e in quella perfetta concordia di cui la Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 588 Eucaristia stessa - fraterno banchetto - è ad un tempo il simbolo per eccellenza, la più eloquente espressione e il più efficace fattore. Con tale fiducia, che nei Nostro cuore è intensa gioia e sicura garanzia, invochiamo da Dio sul Congresso eucaristico diocesano, che sta per aprirsi a Monza, tutte le più elette grazie, e siamo felici già nel presentimento che la solenne a d u n a t a frutterà in molti cuori s a l u tare risveglio di amore verso Gesù Cristo in S a c r a m e n t o e di coscienza cristiana per un più alacre fervore di opere di carità e di personale santificazione, la p r i m a e la più essenziale condizione per la elevazione ed il benessere della società e dei popoli. Ed affinchè tutto questo si avveri, impartiamo con grande effusione di animo l'apostolica benedizione a tutti coloro che h a n n o contribuito o c o n t r i b u i r a n n o al felice esito del Congresso, ed in primo luogo a te, diletto figlio Nostro, al Nostro venerabile fratello l'Arcivescovo di Milano, al suo clero, al suo popolo, ai congressisti tutti quanti. Desiderando poi aggiungere splendore e motivo di maggiori v a n taggi spirituali alle cerimonie religiose che a v r a n n o luogo nella m e m o rabile circostanza, ti concediamo la facoltà, anzi ti diamo espresso incarico d'impartire, a coronamento di coteste assemblee eucaristiche, la benedizione papale con indulgenza plenaria da lucrarsi nella forma consueta della Chiesa. Dal Vaticano, li 10 settembre 1922. PIUS PP. Xi III AD R. P. PAULUM DELL'OLIO, S. I., INSTITUTI LEONIANI IN URBE ANAGNIA MODERATOREM: ANNO VIGESIMO QUINTO EXEUNTE AB EODEM INSTITUTO CONDITO. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Quod n u p e r allatum est Nobis, a n n u m q u i n t u m s u p r a vicesimum proxime expletum iri a condito in u r b e Anagnia Leoniano Instituto, id laeto libentique animo excepimus, q u a n d o q u i d e m de illo Collegio agitur, q u o d est Apostolicae huic Sedi arctissime coniunctum. E t e n i m i a m d u d u m compertum habendus - idque meminisse iuvat - I n s t i t u t u m L e o n i a n u m A n a g n i n u m a Pontifice Leone XIII conditum et a b u n d e d o t a t u m fuisse 'pro Campaniae provinciae, q u a m r o m a n a m vocant, iuvenibus qui in spem sacer- Acta Pii PP. XI 589 dotii succreseerent. Leonis vero munificentiam Pii X largitas imitata e s t ; etenim cum L e o n i a n u m Collegium in Seminarium regionale pro dioecesibus Latii inferioris Ipse erexisset, factum est ut s t u d i o r u m optim o r u m religionisque domicilium istud latius pateret n o v u m q u e decus a c q u i r e r e t ; conspicuis a u t e m additis largitionibus, P i u s X I n s t i t u t u m m i r u m q u a n t u m aluit a t q u e provexit. Neque t a m e n benevolentiae studiive m i n u s in L e o n i a n u m Collegium contulit Benedictus XV, quippe qui h a u d semel m a g n a m pecuniae vim elargitus, gravibus Collegii necessitatibus, i m m a n i bello partis, occurrerit r e m e d i u m q u e attulerit. Nostror u m igitur Decessorum, quos n u p e r m e m o r a v i m u s , vestigia Nosmet Ipsi persecuti, vix Pontificatu maximo divinitus suscepto, eam Anagnino Collegio stipem offerre pröperavimus, q u a e n o n solum adiumento foret, sed etiam benevolentiae Nostrae Nostrique studii cJarum testimonium praeberet. Nunc vero peculiari iucunditate afficimur cum propitia adsit occasio p a t e r n a m dilectionem Nostram erga I n s t i t u t u m illud confirm a n d i , quod tot t a n t a s q u e fructus iam pepererit uberioresque etiam, sic, opitulante Deo, r e d d i t u r u m confidamus. F a u s t i igitur h u i u s eventus laetitiam Nos quidem libenter participamus, atque b o n a cuncta ominati, vota suscipimus ut magis magisque in dies Collegium a u g e a t u r o m n i q u e prosperitate floreat. Quae quidem omina ac vota ut r a t a fiant in caelis, Deo o m n i u m largitori b o n o r u m preces fundimus, simulque tibi, dilecte fili, iis qui in m o d e r a n d o Instituto u n a tecum naviter adlab o r a n t , o m n i b u s , q u o t q u o t vel modo s u n t vel antea fuere alumnis, apostolicam benedictionem, p a t e r n a e caritatis Nostrae testem, effuso animo elargimur. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die xv mensis septembris MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. P I U S P P . XI. IV AD R. P. D. HIERONYMUM THOMÉ DA SILVA, ARCHIEPISCOPUM S. SALVATORIS IN BRASILIA, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM ACTURUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Magnas quidem gratias sospitatori Deo Nos tecum persolvimus, cum a n n u m sacerdoti tui q u i n q u a g e s i m u m a c t u r u s sis; eam enim tibi concessit u s u r a m temporis et o p p o r t u n a auxilia, ut, praeclaram tu operam pro salute ani- 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i m a r u m diu impendens, facile tibi o m n i u m devinxeris voluntates. Quod certe pulcherrimus est pastoralis diligentiae t u a e fructus. H u c accedit singulare q u o d d a m pietatis studium, quo n o n solum Apostolicam h a n c Sedem colere, sed etiam q u a e c u m q u e ab ea profecta s u n t vel docenda vel agenda, eadem sedulo amplecti in u s u m q u e deducere consuevisti. Libenter igitur hac u t i m u r occasione t u a m ornandi egregiam sollertiam; et c o m m u n e m faustae rei laetitiam participantes, illud tibi p r e c a m u r enixe, ut seros in a n n o s te Deus incolumem istius gregis utilitati benigne conservare velit. Quo a u t e m augustior simulque fructuosior haec sit recordatio, facultatem tibi d a m u s sollemni eo die benedicendi populo, nomine Nostro, plenariam ei p r o p o n e n s a d m i s s o r u m veniam, usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Atque gratulationes Nostras et faustitatis vota apostolica benedictio comitetur, q u a m tibi, venerabilis frater, t u i s q u e o m n i b u s p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m Romae a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x i x mensis septembris MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI V AD EMUM P. D. PETRUM, TIT. SS. XII APOSTOLORUM, S. R. E. CARD. LA FONTAINE, PATRIARCHAM VENETIARUM: DE PARENTALIBUS ANTONII CANOVA RITE CELEBRANDIS. Diletto figlio, salute e apostolica benedizione. — Assai o p p o r t u n a mente, fra le tante e svariate commemorazioni centenarie, s sta prep a r a n d o quella dedicata all'immortale Antonio Canova, nel paese che gli dette i natali e che lo v a n t a come s u a fulgida gloria. Questo giusto tributo di riconoscenza a l l ' i n s i g n e r e s t a u r a t o r e della scultura italiana ravviva infatti nell'animo Nostro il grato ricordo delle testimonianze religiose, che con la vasta sua opera egli lasciava in retaggio alla posterità, e rievoca p u r e , n o n senza compiacimento, la memoria delle prove di singolare considerazione e benevolenza che egli ebbe in ogni tempo da q u e s t a Sede Apostolica. Di tale predilezione invero ben lo resero degno le sue grandi benemerenze : non solo quelle notissime, che i suoi molteplici capilavori, i religiosi in ispecie e, quelli consacrati al decoro della S a n t a Sede con la glorificazione dei suoi Pontefici, s t a n n o t u t t o r a ad a t t e s t a r e ; ma altre ancora che, se meno cono- Acta Pii PP. XI zM sciute, non furono peraltro nè meno utili, nè meno importanti. Tali, ad esempio, l'opera da lui spesa p r i m a a far ritornare alle loro sedi gli insigni m o n u m e n t i passati oltr'Alpe in seguito alle guerre napoleoniche, e poi ad ottenere per essi u n a più efficace tutela mediante l'opportuna provvidenza delle leggi; tali, il suo zelo nell'iniziare quel Museo Lapidario che ebbe fondazione e nome dal Nostro Predecessore Pio V I I ; ad arricchire del suo, e con g r a n d e generosità, l'Accademia R o m a n a di S. L u c a ; a favorire e proteggere gli a r t i s t i ; sicché nell'esercizio di queste e altre opere di virtù e di carità, confermando sempre nella pratica delia vita la sua incrollabile fede di cristiano, lasciava alla storia il memorabile esempio di u n o spirito altrettanto possente nel r a p p r e s e n t a r e il bello, q u a n t o fervorosamente assiduo nell'operare il bene. E ben giusto, pertanto, che alle prove di stima e benevolenza, che i Nostri Predecessori concedettero sempre in larga m i s u r a a quei g r a n d e artista, si unisca oggi anche il plauso della Nostra riconoscenza, che intendiamo di esprimere col prender p a r t e alle prossime feste centenarie. Ed affinchè questa Nostra partecipazione riesca, q u a n t o è più possibile, viva e presente, a te, diletto figlio, abbiamo rivolto il pensiero, e te, in così bella circostanza, deleghiamo a rappresentarCi, come quello che lo splendore della porpora, la dignità della sede e l'eloquenza della parola r e n d o n o più particolarmente indicato a farsi interprete del Nostro pensiero, ad elevare la voce autorevole che dirà la gratitudine della Santa Sede verso Antonio Canova e a riaffermare solennemente come la Chiesa R o m a n a , in tutti i tempi, n o n abbia mai mancato di r e n d e r e omaggio ad ogni nobile manifestazione del vero, del buono e del bello. Così le onoranze rese nel suo stesso tempio di Possagno ad Antonio Canova, Noi confidiamo ed a u g u r i a m o che abbiano a rivestire più particolare splendore, sempre più degno, cioè, della gloria e della virtù dell'artista, assurgendo in pari tempo alla doverosa significazione di un inno di lode e di ringraziamento al Creatore. In questa sicura fiducia, t ' i m p a r t i a m o , o diletto figlio, con t u t t a l'effusione dell'animo Nostro, la benedizione apostolica. Dato a R o m a presso S. Pietro, li 30 settembre 1922, a n n o primo del Nostro Pontificato. PIUS PP. XI 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI AD R. P. D. ALOISIUM H1CKEY, EPISCOPUM PROVIDENTIENSEM, QUINQUAGESIMO ANNO AB EADEM DIOECESI CONDITA. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Peculiari q u a d a m animi iucunditate n u n t i u m accepimus, primo adventantis mensis novembris dominico die, quinquagesimum a n n u m a condita ista dioecesi sollemniter celebratum iri. T u a m Nos quidem gregisque tui sanctam laetitiam libenter p a r t i c i p a n t e s , u n a vobiscum debitas Deo gratias persolvimus t u m q u o d h u i u s temporis decursu tot tantisque beneficiis vos divina Providentia cumulaverit, t u m q u o d isti filii dilectissimi acceptorum m u n e r u m se memores gratosque aeterno Numini u s q u e praebuerint. Spatium autem praeteriti temporis conspicientibus, u b e r e m q n e fructuum copiam, q u o s operose collegistis, libenter intuentibus, laetissima Nobis spes affulget fore ut uberiores etiam in posterum, ad gloriam Dei a n i m a r u m q u e utilitatem, in ista honoris tui sede fructus percipiantur. Id a u t e m quo facilius eveniat, tibi, venerabilis frater, nec n o n clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impert i m u s , simulque facultatem facimus t u m tibi t u m singulis ditionis t u a e curionibus vel aliis sacerdotibus a te designatis, semel impertiendae, dominico die quem supra m e m o r a v i m u s , benedictionis papalis cum indulgentia plenaria consuetis Ecclesiae conditionibus lucranda. Datum R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die v mensis octobris Pontificatus Nostri a n n o primo. PIUS PP. XI MCMXXII, 593 Suprema S. Congregatio S. Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM EXCOMMUNICATIO NOMINALIS ET PERSONALIS FERTUR IN SACERDOTES XAVERIUM DVORAK ET LUDOVICUM SVATOS. Q u u m certo constiterit et constet sacerdotes Xaverium Dvofák, archidioecesis Pragensis, et Ludovicum Svatos, dioecesis Litomericensis, ad dissolutae schismaticae consociationis vulgo « J e d n o t a » praesidium (quod vocant) iam pertinentes, s u o r u m Episcoporum ac S. Sedis mandatis et praescriptionibus minime se subiecisse, S u p r e m a haec S. Congregatio Sancti Officii, iuxta Decreta lata diebus 14 iunii et 19 augusti a n n i currentis, ad excommunicationem nominatim cum omnibus iuris effectibus in eos ferendam, aegre quidem sed pro suo munere inevitanter, compellitur. Ne quis igitur amplius, cum detrimento suae salutis aeternae, eorum communicet operibus malignis, S u p r e m a haec Sacra Congregatio, ad q u a m spectat fidei m o r u m q u e integritati consulere, de expresso Ssmi Domini Nostri Pii Div. Prov. P p . XI m a n d a t o , solemniter declarat atque edicit pr aefatos sacerdotes Xaverium Dvofák et Ludovicum Svatos nominatim ac personaliter excommunicatione mulctari, e gremio Sanctae Dei Ecclesiae penitus eiici, o m n i b u s publice excommunicatorum plecti poenis, vitandos esse a t q u e ab o m n i b u s fidelibus vitari debere. Curae erit Ecclesiarum Tchecoslovachiae P r a e s u l i b u s decretum h u i u s m o d i , quo efficaciore modo censuerint, ad fidelium sibi subditor u m certam notitiam q u a m p r i m u m deferre, eosque monere h a u d profecto genuinos Ecclesiae Sanctae Dei esse posse filios quotquot praefatis sacerdotibus in posterum scienter a d h a e r e a n t . ] D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 8 novembris 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. G. S. Off. Notarius. ACTA, vol. XIV, n. 16. — 15-11-922. 42 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS P R O V I S I O ECCLESIARUM Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 21 aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pariensi praefecit R. D. Aloisium A. De Mena, Vicarium Generalem archidioecesis Sancti Dominici, q u e m constituit Coadiutorem R. P. D. Adulphi Alexandri Nouël, Archiepiscopi Sancti Dominici. 3 octobris 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae Axiopolitanae, R. D. F l o r i a n u m Stan, Vicarium Generalem dioecesis Magno Varadinensis R u t h e n o r u m . 9 octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Chalcidensi, R. P. D. Ioannem Baptistam Fallize, h a c t e n u s Episcopum E l u s a n u m . — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sultaniensi, R. P. D. Albertum Bitter, h a c t e n u s Episcopum Dolichensem. 10 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Loriensi, R. D. Ioannem Evangelistam Mulier, Vicarium Apostolicum Sueciae. — Titulari episcopali Ecclesiae Röskildensi, R. P. Ludovicum Brems, Vicarium Apostolicum Daniae et I s l a n d i a e . 20 octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae M.yretisi, R. D. Ant o n i n u m Zecchini, Delegatum Apostolicum in Lettonia, Lithuania et Esthonia. SACEA CONGREGATIO CONCILII IRROGATUR EXCOMMUNICATIO SPECIALI MODO APOSTOLICAE SEDI RESERVATA IN SAC. CAIETANUM GLIOZZO, DIÓCESIS PACTENSIS. DECRETO 1 Nonostante che il sac. Gaetano Gliozzo sia stato da q u e s t a S. Congregazione dei Concilio prima sospeso e poi dichiarato irregolare per violata censura, e finalmente anche rimosso dalla parrocchia di Fi- 595 S. Congregatio Concilii carra, in diocesi di Patti, con rispettivi decreti 8 febbraio, 6 marzo e 5-aprile 1922, tuttavia egli ha osato continuare nell'esercizio dei sacro ministero e dell'ufficio parrocchiale, mettendosi così in a p e r t a ribellione con l'autorità ecclesiastica ed impedendone inoltre l'esercizio della relativa giurisdizione. Allo scopo pertanto di riparare al pubblico scandalo e di richiam a r e l'infelice sacerdote a sensi di resipiscenza, questa S. Congregazione del Concilio con il presente decreto infligge al predetto Sac. Gaetano Gliozzo la scomunica speciali modo riservata alla Santa Sede, da contrarsi anche da coloro che comunicassero in divinis con il medesimo sacerdote. R o m a , 24 ottobre 1922. D. CARD. SBARRETTI, Prefetto. L. £t S. G. Mori, Segretario. SACRA. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I DECRETUM PRAEFECTURA APOSTOLICA DE LULUA ET DE KATANGA CENTRALI CURIS O. F. M. PROVINCIAE BELGICAE ADDIGITÜR. Quo satius christiani nominis propagationi in nuper constituta Apostolica Praefectura de Lulua et de Katanga Centrali prospiceretur, a t t e n t a F r a t r u m Minorum Provinciae Belgicae sedula omnique laude digna in illius populi evangelizatione cura atque sollertia, auditoque R m o P. Ministro generali O. F. M. eiusque praehabito consensu ac ceteris omnibus m a t u r e perpensis, Sacra haec Congregatio Christiano Nomini P r o p a g a n d o praeposita, supradictam, novam Praefecturam Apostolicam l a u d a t o r u m P a t r u m curae peculiari ratione committendam censuit, q u o d per praesens decretum statutum, esse voluit. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 30 octobris anni 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. h. © S. f P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletan., Secretarius. 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II EPISTOLA AD EMUM P. D. IOANNEM, TIT. S. MARIAE IN ARACOELI, S. R. E. PRESB. CARD. BENLLOCH Y VIVÓ, ARCHIEPISCOPUM BURGENSEM, RENUNCIATUM PRAE- SIDEM GENERALEM PRO HISPANIA PIAE UNIONIS CLERI A MISSIONIBUS. Eme ac Revme Domine, Optimo sane consilio Hispanicae nationis sollertissimi Antistites, n u p e r P a m p e l o n e congregati, illud sibi c u r a n d u m censuerunt ut Piae Unionis Cleri a Missionibus, iam in pluribus Hispaniae dioecesibus constitutae, p r a e s e s s u p r e m u s eligeretur. Cum autem, latis iuxta n o r m a s suffragiis peractoque scrutinio, E m i n e n t i a m T u a m R e v m a m ad id m u n u s designarint, Sacra haec Congregatio Christiano Nomini P r o p a g a n d o , electionem istam libentissime a d p r o b a n s , Te, Archiepiscopum Burgensem, Praesidem Generalem Unionis Cleri a Missionibus pro universa H i s p a n i a per praesentes constituit a t q u e n o m i n a t , cum o m n i b u s privilegiis ac iuribus tali officio adnexis. Libenti animo, i n q u a m ; nam a p u d o m n e s q u a n t o dilatandae fidei studio ferveas compertum est, cum praesertim Seminarium pro exteris Missionibus in t u a archidioecesi Burgensi p e r o p p o r t u n e i n s t i t u e n s . Magnopere, ergo, decet Te l a u d a t a e Unioni Missionali praeesse cum ex ea, t a m q u a m ex fonte, opera omnia in c o m m o d u m Missionum instituta, vitam et i n c r e m e n t u m h a u r i a n t . Quae inter, p r i m u m locum obtinere oportet Opus Fidei Propagationis, cui, t a m q u a m subsidiaria, proxime inserviunt Opus a S. Infantia n u n c u p a t u m ac O p u s Sancti Petri Apostoli pro Cleri indigenae institutione. Denique Eminentiae T u a e omina gratulationesque ex corde offerens, Deum omnipotentem rogo ut Te donis gratiae suae uberrimis cumulatissime ditet, ac diu sospitem incolumemque servet. D a t u m Romae, ex aedibus S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, 14 octobris 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. L.©S. f P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletan., Secretarius. ••S. Congregatio de Propaganda Fide 597 III NOMINATIO Decreto diei 9 novembris Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide ad suum beneplacitum renunciavit Praefectum Apostolicum I n s u l a r u m Sancti Petri et Miquelonen. R. D. Carolum Heitz e Congregatione Spir i t u s Sancti. SACRA CONGREGATIO RITUUM I DIOECESIUM ITALIAE HUIUSQUE INSULARUM FESTUM S. EUSEBII VERCELLENSIS EPISC. ET MART. AD RITUM DUPLICEM MINOREM ELEVATUR. E m u s et R m u s Dominus Cardinalis Richelmy, Archiepiscopus T a u rinensium, et i o a n n e s Baptista Camberoni, Archiepiscopus Vercellensium, u n a cum o m n i b u s e o r u m Suffraganeis sacris Praesulibus, n e c n o n Archiepiscopi et Episcopi Sardiniae Insulae, Ssmo Domino n o s t r o Pio P a p a e XI supplicia vota p o r r e x e r u n t ut festum S. Eusebii Episcopi et Martyris, natione Sardi, diei decimaesextae decembris in Kalendario universalis Ecclesiae sub ritu semiduplici affixum, ad ritum duplicem minor e m elevare dignaretur. Siquidem, ob invictam fidei catholicae confessionem, p e r s e q u e n t i b u s Arianis, a Constantio principe, Scythopolim et inde in Cappadociam relegatus, m a r t y r i u m passus, a t q u e ob scripta a d v e r s u s haereticos et praeclara gesta a sanctis Doctoribus H i e r o n y m o et Ambrosio aliisque P a t r i b u s promerito laudatur. Sanctitas porro Sua, eiusmodi supplicia vota ab infrascripto Cardinali Praefecto relata p e r a m a n t e r excipiens, e n u n t i a t u m festum S. Eusebii Episcopi et Martyris, in cunctis t a n t u m Italiae h u i u s q u e Insular u m Ecclesiis, sub ritu duplici minori in posterum celebrari mandavit : servatis Rubricis. Contrariis q u i b u s c u m q u e n o n obstantibus. Die 25 octobris 1922. £g A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. * S. Alexander Verde, Secretarius. 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ROMANA DE LAMPADIBUS SUPRA SEPULCRA DEFUNCTORUM ELUCENTIBUS IN COEMETERIIS Proposito dubio: « An aliquid obstet q u o m i n u s l a m p a d e s etiam « electricae a r d e a n t s u p r a sepulcra defunctorum in Christo quiescend u m i n coemeteriis rite benedictis » , Sacra R i t u u m Congregatio, a u d i t o specialis Commissionis voto, r e s p o n d e n d u m censuit: « Non obstare in casu, et ad mentem. Mem est, ut haec lux, « sicut o r n a t u s florum sepulcris appositus, n o n sit t a n t u m officium « h u m a n i t a t i s et solatium vivorum, sed horum in carnis resurrectionem « et vitam aeternam, fidei catholicae testimonium et professio. I n s u p e r « nullum afferri debet d e t r i m e n t u m supplicationibus, quae, iuxta dogma « c a t h o l i c u m , praecipue p r o s u n t fidelibus defunctis, n e m p e sive altaris, « sive orationum, sive eleemosynarum sacrificia ». Atque ita rescripsit ac declaravit die 30 octobris 1922. ^ A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. I..'}©" S. Alexander Verde, Secretarius. SACKA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS DECRETUM a EX AUDIENTIA SS.MI, DIE 7 NOVEMBRIS 1922 Sanctissimus Dominus Noster P i u s consuieret a n i m a r u m bono pro ea p a r t e « Silesia superior » n u n c u p a t u r et i n t r a continetur, decrevit peculiarem ibidem Div. Prov. P a p a X I , quo aptius dioeceseos Vratislaviensis, q u a e limites ditionis Polonicae n u n c Administratorem Apostolicum S. Congregatio pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis 599 constituere, id a u t e m m u n e r i s eadem Sanctitas S u a deferre dignata est, ad n u t u m Sanctae Sedis, R. D. Augusto Hlond, ex Pia Societate Sancti Francisci Salesii, c u m o m n i b u s iuribus et privilegiis tali officio adnexis. Contrariis q u i b u s c u m q u e minime obfuturis. D a t u m R o m a e , e Secretaria Sacrae Congregationis Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis praepositae, die, mense et a n n o ut supra. F. Borgongini Duca, Secretarius. S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS APPROBATIO Decreto Sacrae Congregationis de Seminariis et u n i v e r s i t a t i b u s Stud i o r u m , die 4 novembris 1922, approbatae sunt Constitutiones Seminarii Longobardi Ss. Ambrosii et Caroli de Urbe. 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA e TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA AEGYPTI NULLITATIS MATRIMONII QUAESTIONIS (MÜSARELLI-DB INCIDENTALIS DE RE VANNES) IUDICATA Pio PP. XI feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 20 iunii 1922, Revmus P. D. Ioannes Prior, Decanus, P o n e n s , RR. PP. DD. Fridericus Cattani-Amadori et Ubaldus Mannucci, Auditores de turno, in causa Aegypti, Nullitatis matrimonii inter Vincentium Musarelli, actoris defuncti fratrem et heredem, repraesentatum per legitimum procuratorem Christophorum Astorri, advocatum, et Mariam Aloisiam de Vannes, conventam, contumacem, interveniente et disceptante in causa Promotore Iustitiae, sequentem tulerunt in gradu appellationis definitivam sententiam. Hector Musarelli et Maria Aloisia de Vannes, ambo catholici, die 22 decembris 1919 m a t r i m o n i u m inierunt, quod t a m e n intra septem menses, die n e m p e 26 iunii 1920, viro instante, nullum et irritum sententia iudiciali declaravit Curia Vicariatus Apostolici Aegypti, ob eiusdem viri consensus defectum, quia n i m i r u m conditio ab ipso apposita verificata n o n fuerat. Vinculi Defensor, uti par erat, ad Sedem Apostolicam appellavit, a t q u e ad actoris instantiam, ob causam u r g e n t e m , S. Congregationi de Disciplina S a c r a m e n t o r u m , ad n o r m a m can. 249 § 3, rem deferendam censuit. Cum autem ipse actor intra viginti dies a lata sententia vita functus esset, S. Congregatio ad N. S. Ordinem c a u s a m remisit. F r a t e r actoris eiusdemque heres, Vincentius Musarelli, cuius interest ut firma maneat sententia primi g r a d u s ob effectus civiles, qui, ad t r a m i t e m legis civilis in Aegypto vigentis, a sententia tribunalis ecclesiastici p e n d e n t , petiit ut loco defuncti ad c a u s a m p r o s e q u e n d a m admitteretur, « perchè, « scribit, la de Vannes c o n t i n u a a p o r t a r e il cognome di Musarelli e « pretende diritti sull'eredità del defunto mio fratello, ma sopratutto 8. Romana Rota 601 « perchè intendo di tutelare la memoria dello stesso caro defunto ed « insieme l'onore della mia famiglia dalle accuse ed offese fatte dalla « de Vannes ». Invocatum est ministerium Promotoris Iustitiae, quo instante simul cum Vincentio Musarelli, Maria A. de Vannes rite citata" fuit per edictum, cum locus eius commorationis ignotus fuerit: nullum t a m e n r e s p o n s u m dedit. Hisce in adiunctis, Iustitiae P r o m o t o r , re melius perpensa, de quaestione praeiudiciali primo a g e n d u m esse censuit, nempe, an sententia primi g r a d u s vim rei iudicatae haberet, cui proposito libenter adhaesit Vincentii p a t r o n u s . Iussit, itaque, D. P o n e n s ut dictus p a t r o n u s s u a iura deduceret, et P r o m o t o r Iustitiae animadversiones o p p o r t u n a s adiiceret sub dubii formula: « An sententia primi gradus, q u a nullitas ma« trimonii declarata fuit, vim rei iudicatae h a b e a t quoad civiles matri« monii effectus, in casu ». Quaestio haec incidentalis, itaque, Nobis n u n c dirimenda proponitur. IN IURE. - Non omnis sententia exsecutioni definitivae m a n d a r i potest, sed ea t a n t u m m o d o q u a e in rem iudicatam transiit (can. 1917 Cod. 1. G.). Res iudicata h a b e t u r ex duplici sententia conformi, vel ex unica sententia ubi nulla in iure conceditur appellatio (can. 1902, 3° 1880), vel etiam ubi ius n o n obstat appellationi, sed haec tempore utili interposita non fuit (can. 1881), aut rite interposita coram iudice a quo, deserta fuerit coram iudice ad quem (can. 1902, 2°), sive ab appellante (cann. 1883-1886), sive a p a r t i b u s litigantibus, qui nullum actum processualem per a n n u m posuerint, quin aliquod obstiterit impediment u m (can. 1736), perempta videlicet instantia in g r a d u appellationis. Res iudicata vera et iusta h a b e t u r praesumptione iuris et de iure, quae probationem in contrarium non admittit (can. 1904 § 1). Attamen reapse falsa et, quod ad partes ipsas attinet, quas inter ius facit (can. 1904 § 2), iniusta esse potest. Nam, licet qui appellare potest et tempore utili n o n appellat, sententiae latae consentire iure praesumitur, aliis omnino causis q u a m p u t a t a sententiae veritate et iustitia moveri potest ad appellationem p r a e t e r m i t t e n d a m ; iudices quoque appellationis errare possunt sicut et iudices primi g r a d u s q u o r u m sententiam confirmant. Nihilominus legislator, qui in omni lege ferenda b o n u m c o m m u n e quaerere debet, sententias hisce in adiunctis merito firmas et irrevocabiles esse voluit, quia boni. publici magis interest ut controversiae inter subditos insolutae n o n maneant, q u a m q u o d in singulis casibus iudiciales sententiae veritati et iustitiae a p p r i m e congruant. « Senten« tiae - ait Pichler, in lib. II, tit. 27, n. 20 - uti et praescriptionis, firmitas 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « e t auctoritas n o n fundatur in veritate h u i u s praesumptionis, sed in « ordinatione legali et in bono publico, cuoi publice magis expediat « res iudicatas esse firmas, q u a m esse iustas ». Lex h u m a n a , videlicet, iura et officia singulorum, pro totius communitatis bono, certis limi* tibus iure meritoque circumscribit. Q u a e d a m autem s u n t singulorum iura et officia, q u a e cum bono totius communitatis suapte natura tam intime connexa sunt, ut in iisdem tractandis veritatem et iustitiam obiectivam n u n q u a m liceat posthaberi. De hisce agitur in causis q u a e de statu p e r s o n a r u m fiunt, ex. gr. voto religionis adscripti, ordine sacerdotali insigniti, veJ,quod nostram c a u s a m pressius attingit, vinculo matrimoniali alligati. Sententiae in h u i u s m o d i causis latae n u n q u a m t r a n s e u n t in rem iudicatam (can. 1903), ac proinde actiones perpetuae s u n t (can. 1701), et sententiae exsecutio, quoties haec concedi contingat, provisoria dici potest (can. 1989). Ad rem Sánchez, lib. VII, disp. 100, n. 1 : « Quod in reliquis sententiis con« s e n s u s omittentis debito tempore appellare, possit aliquid operari, ac « eo ipso quod non appellat, videatur consentire. Ex quo consensu sen« tentia vires rei iudicatae assumit, cap. Quoad consultationem, De sen« tent. et re iudic, ibi ; cum per hoc videatur, per interpretationem iuris, « latae sententiae paruisse. At in causa coniugali nequit consensus omit« t e n u s appellationem efficere, ut matrimonium cum impedimento diri« menti initum sit validum, vel ut legitime contractum dissolvatur. Quare « sententia per errorem decidens illud esse validum, vel hoc dissolven« d u m , nulla ratione assumere potest vires rei iudicatae, sive quod bis « c o n f i r m a t a sit, sive quod ab ea non appellans censeatur consentire. « Quia sententia illa, transiens in rem iudicatam, foveret peccatum, sepa« r a n d o veros coniuges, vel uniendo eos qui tales esse nequeunt. At nul« Iura vinculum, q u a n t u m c u m q u e multiplicatum, potest firmare actum, « ex quo peccatum consurgit ». Attamen, regula generalis, q u a statuitur sententiam circa matrimoniale vinculum seu de statu coniugati in rem iudicatam non transire, locum n o n h a b e t ubi vinculum per mortem alterutrius coniugis iam dissolutum est. Codex enim recens editus hac in re veterem disciplin a m renovat, quae proinde interpretationem accipere debet a probatis a u c t o r i b u s ad n o r m a m can. 6 eiusdem Codicis. Unanimiter autem docent auctores, tunc t a n t u m m o d o sententiam in causa matrimoniali in rem iudicatam t r a n s i r e n o n valere, ubi eiusdem observantia peccatum foveret, quod per consensum p a r t i u m impediri n o n possit. Huic videlicet principio innixi, quod sententia irrevocabilis esse nequit, quae peccatum nutriret, ad conclusionem devenerunt causas matrimoniales in rem 8. Romana Rota 603 iudicatam transire n o n posse, quia sententia fallibilis, forte falsa, veros coniuges fortasse separaret vel eos qui coniuges esse n e q u e u n t u n i r e i Si decretum h u m a n u m iustum et firmum dici nequeat, quod occasionem vel s t a t u m peccati induceret, id a fortiori obtinet in casu ubi decretum h u m a n u m est simul ecclesiasticum, quia talis ordinatio s u p r e m o societatis Ecclesiae fini, saluti n e m p e a n i m a r u m , directe contraria esset. Ita Reiff., lib. II, tit. 27, n. 120: « Ceterum, dictum istud quod sententia « in causa matrimoniali non transeat in rem iudicatam, t u n c solum« modo procedit, q u a n d o ex illius sententiae observantia n u t r i t u r pec« catum, quod u t r i u s q u e partis consensu n o n potest impediri, nec tolli •« quoad culpam ». Similiter Sánchez, supra citatus, lib. VII, disp. 100, n. 1; Pirhing, lib. II, tit. 27, n. 52; Pichler, eod. tit., n. 15; Schmalzgr., lib. IV, tit. 18, n. 2 7 ; Gasparri, vol. II, n. 1507; Mansella, De impedim. matrim, diriment., part. i, cap. 6, art. 5, n. 2. Ubi deest, igitur, periculum peccati ex observata sentent a, ut in casu mulieris q u a e per mortem coniugis liberae vadit ad alias ineundas nuptias, causa matrimonialis c o m m u n i iuris dispositioni subiicitur quoad definitivam controversiae definitionem. Haec iuris communis dispositio e n u n t i a t u r in can. 1902: « R e s iudicata h a b e t u r . . . 2° Senten« tia intra utile t e m p u s n o n appellata; a u t quae licet appellata coram « iudice a quo, deserta fuit coram iudice ad quem ». T e m p u s a u t e m utile ad appellationem faciendam est spatium decem dierum a notitia publicationis sententiae (can. 1881); ad eamdem vero p r o s e q u e n d a m coram iudice ad quem conceditur spatium u n i u s mensis, « nisi iudex a « q u o longius t e m p u s a d eam prosequendam p r a e s t i t u e r i t » . IN FACTO. - De ipso matrimoniali vinculo, prout de eodem in prima causae instantia actum fuit, quaestio iam esse non potest: vinculum enim per viri mortem iam dissolutum est, et nonnisi de eo n u n c quaeri potest, q u a t e n u s causa exstiterit, vel secus, q u o r u m d a m effectuum civilium. - Vincentius Musarelli, qui loco fratris sui defuncti, cuius heres est, firmitatem sententiae primi g r a d u s tueri conatur, de eo d u m t a x a t se sollicitum praebet, ne Aloisia de V a n n e s illam hereditatis portionem capiat q u a e ad legitimam u x o r e m de iure spectaret, ne ipsa familiae suae cognomen ferat, etc., prout in libello N. S. Tribunali a se oblato declarat. Incidenter videlicet orta est praesens quaestio de vinculo ex controversia, q u a e inter prae tensos defuncti heredes post eiusdem obit u m fervet. U n d e competens esset tribunal ecclesiasticum dictam quaestionem dirimere, etiamsi u t r o q u e coniuge vivente n o n fuisset accusatum m a t r i m o n i u m (can. 1972). Ad Nos, tamen, non spectat declarare 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale q u i n a m sint effectus matrimonii civilis, ad n o r m a m can. 1016: « Baptiza« t o r u m m a t r i m o n i u m regitur iure n o n solum divino, sed etiam canonico, « salva competentia civilis potestatis circa mere civiles e i u s d e m . m a t r i « monii effectus ». Sed nec ipsa potestas civilis, iuxta legem in Aegypto vigentem, rite procedere potest, donec constet ex sententia tribunalis ecclesiastici, an mulier de Vannes coniux fuerit defuncti viri Hectoris Musarelli, an non. Ad r e m scribit Pro-Vicarius generalis huius Vicariatus Apostolici: « Qui in Egitto il matrimonio ecclesiastico è riconosciuto « dall'autorità civile, sia locale che straniera. In base a questo privile« gio, un italiano che si sposa in Chiesa, n o n ha che presentare il sem« plice documento di contratto matrimonio, firmato dal parroco, perchè « senz'altra formalità venga il suo matrimonio riconosciuto dal Conso« lato italiano, e subito inscritto nei registri consolari. Tale è il caso « del matrimonio Musarelli-de V a n n e s ; fu cioè un matrimonio contratto « solo in Chiesa; per opera poi della de Vannes, il documento di questo « matrimonio, firmato dal parroco, fu presentato al Consolato d ' I t a l i a « in Cairo, e in conseguenza venne questo matrimonio inscritto sui « registri consolari. Il Consolato d'Italia in Cairo fu a suo tempo infor« mato che in questa Curia di Alessandria questo stesso m a t r i m o n i o « e r a , per regolare processo, attaccato di nullità; copia a n c o r a della « n o s t r a sentenza di nullità di questo m a t r i m o n i o fu t r a s m e s s a a quella. « autorità consolare, la quale ora a sua volta aspetta conferma della « nostra sentenza da R o m a , onde a n n u l l a r e dai suoi registri l'iscritto « atto del matrimonio in parola, e liquidare inoltre t r a i legittimi eredi « la successione del defunto Ettore Musarelli ». E x t r a controversiam est Aloisiam de Vannes nec appellationem interposuisse, nec eam prosecutam fuisse. Appellatio a u t e m a Vinculi Defensore facta, q u a m ipse dein p r o s e c u t u s est coram iudice ad quem, mulieri etiam suffragabatur iuxta canonem 1888: « Si u n u s ex pluribus « corréis aut actoribus sententiam impugnet, impugnatio censetur ab « o m n i b u s facta, quoties res petita sit individua a u t obligatio solida« lis ». Res enim petita erat declaratio nullitatis vinculi, cuius validitatem rea conventa ac Vinculi Defensor pariter t u e b a n t u r . E a t e n u s , tamen, Aloisia de Vannes appellasse et appellationem prosecutam esse censeri potest, quin ullum a c t u m p r o p r i u m posuisset, q u a t e n u s de facto Vinculi Defensor et appellavit et appellationem prosequebatur. Ex aula vero recedente Vinculi Defensore post m o r t e m alterius coniugis, n e m o erat qui appellationem ulterius p r o s e q u e r e t u r : n o n ille, qui appellationem deseruit, prout de iure deserere d e b u i t ; n e q u e ipsa rea conventa, q u a e eo t a n t u m appellationem prosequi censebatur, q u a t e n u s correa S. Romana Rota 605 fuerat Vinculi Defensoris, et eiusdem ministerio egisse aestimabatur. Hoc, itaque, appellationem deserente, et ipsa conventa e a m d e m deseruisse videtur. A t t a m e n , per recessum Vinculi Adsertoris instantia n o n d u m finita dici debet, sed potius interrupta, ad n o r m a m canonis 1733, ubi legitur: « Si p a r s litigans moriatur, a u t cesset ab officio cuius ratione agit: « I causa n o n d u m conclusa, instantia interrumpitur, donec h e r e s de« functi aut, successor litem instauret ». Termini h u i u s canonis, stricte loquendo, casui nostro n o n c o n g r u u n t ; aequitatis t a m e n gratia, et analogiae c i r c u m s t a n t i a r u m praesenti causae a p t a n d o s esse censemus. Ab initio enim causae duo q u a e r e b a t actor : primo et principaliter libertatem a vinculo, secundario et accessorie liberationem a civilibus vinculi effectibus, qui ab eodem necessario pendebant. Satis a u t e m erat ei primum in foro ecclesiastico sibi vindicare, ut et alterum, vi ipsius definitivae sententiae ecclesiasticae, a potestate civili aegyptia subinde consequeretur. Defuncto autem actore, de quaestione circa vinculum, q u o d morte dissolutum fuit, directe agi n o n poterat, sed indirecte t a n t u m , q u a t e n u s causa fuerit, vel secus, q u o r u m d a m effectuum civilium, quos inter eminebat distributio defuncti hereditatis, quae sequestro supposita fuit a potestate civili. Actoris defuncti frater et heres, itaque, T r i b u n a l i N. se nunciavit t a n q u a m fratris successorem in lite proseq u e n d a , ut effectus vinculi civiles nulli h a b e r e n t u r . Eo videlicet contendebat, ut appellatio contra sententiam primi g r a d u s evacuaretur, ob r a t i o n e s sive extrínsecas, seu leges q u i b u s regitur iudicialis processus, sive etiam intrínsecas, per aliam n e m p e sententiam priori conformem, q u a decisio super causae merito exsecutioni m a n d a r i posset. o Ex altera parte, rea conventa actori resistebat, sive quoad vinculi nullitatem declarandam, sive quoad effectus vinculi civiles, q u o s sartos tectosque voluit. Sua iura, vero, q u o a d u t r u m q u e , a d a e q u a t e defensa vidit, ope ipsius legis, qua i n i u n c t u m est officium Vinculi Defensori petitionem actoris q u o a d vinculum impugnandi, et contra sententiam huic forte favorabilem ad superius t r i b u n a l provocandi (can. 1986). Causa enim non erat de iis, in can. 1990 enumeratis, quae ob evidentiam rei facilius a p p a r e n t e m , unica sententia absolvi possunt, et in q u i b u s vinculi Defensor ad a p p e l l a n d u m n o n cogitur (can 1991). Defensio a u t e m iurium reae conventae, in appellationis gradu, u s q u e ad mortem viri sui, a ministerio legis ipsi concessa, per Vinculi Defensoris ex aula recessum incontinenter ipsi defuit, et nonnisi per se vel per procuratorem ab ea d e p u t a t u m i u r a s u a ulterius tueri poterat. Coniugis superstitis, quidem, ut plurimum, n o n interest in foro ecclesiastico litem matrimonialem 606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prosequi post vinculum dissolutum, quia effectus civiles matrimonii a iudice ecclesiastico de more n o n pendent. Aliter autem accidit in casu nostro ob peculiarem legem civilem, s u p r a m e m o r a t a m , q u a Ttali obligantur, qui regionem aegyptiam incolunt, isti, itaque, potius praesumendi sunt causam quoad effectus civiles prosequi velle. Iniuste autem r e p e l l e r e t e rea conventa a lite prosequenda ex eo quod appellationem post primo notificatam sententiam Vicariatus Apostolici interponere neglexerit, cum iuri suo q u o a d vinculum eiusque effectus satis prospectum fore probe noverit per ipsam legis dispensationem, q u a officium Vinculi Defensori imponitur idem in g r a d u appellationis adserendi (can. 1986); ac, utpote correa h u i u s Officialis, et ipsa rea conventa sententiam primi g r a d u s impugnasse censenda erat, licet coram N. S. Tribunali n o n steterit. P e r cessationem m u n e r i s Vinculi Defensoris,* itaque, instantia h a u d finita est, sed potius interrupta, ad analogiam casus in can. 1733 s u p r a relati. H u i u s m o d i casus, vero, in gradu appellationis regitur can. 1885, quo s t a t u i t u r : « § 1. Si casus de quo in can. 1733 contigerit intra ter« mi n u m ad appellandum utilem, sed a n t e q u a m appellatio interposita sit, « sententia debet iis q u o r u m interest denuntiari, eisque concessi intellige g u n t u r termini a iure statuti a die denuntiationis computandi. § 2. « Si contigerit postquam fuerit appellatum, appellatio interposita eisdem « denuntietur, in q u o r u m favorem a die denuntiationis denuo currere «incipit t e m p u s utile ad. appellationem p r o s e q u e n d a m » . Altera, itaque, sententiae denuntiatio post obitum actoris facta fuit per edictum Revmi Vicarii Apostolici Aegypti, ad instantiam Promotoris Iustitiae et fratris defuncti actoris, Vincentii Musarelli, nomine ipsius eiusque sororis, utpote defuncti h e r e d u m , die 28 septembris 1921, « affinchè la signora de Vannes ne abbia legale notizia ». Refert, praeterea, dictus Vicarius Apostolicus: « Per otto giorni, conforme il mio « decreto, dal 28 sett. al 6 ott., fu affissa questa pubblicazione alle porte « di questo Vicariato (can. 1720). Passati gli otto giorni suddetti, e dopo « di essi anche altri dieci susseguenti giorni, n o n comparve in Curia « la signora Maria Luisa de Vannes, nè si è ricevuto n e s s u n appello « da essa contro la s u a c c e n n a t a sentenza ». Quaestio fieri potest an temporis spatium reae conventae conced e n d u m sit decem dierum ad appellationem i n t e r p o n e n d a m coram iudice a quo, iuxta can. 1885 § 1, vel potius triginta dierum ad appellationem p r o s e q u e n d a m coram iudice ad quem, iuxta § 2 eiusdem canonis; siquidem, utpote correa Vinculi Defensoris qui appellavit, et ipsa, ad tramitem can. 1888, sententiam primi g r a d u s i m p u g n a s s e censenda est. Videretur S. Romana Rota 607 potius agi de prima hypothesi in casu, seu de appellatione interponenda, ut a r g u i t u r ex can. 1888, ubi distinguitur inter eum qui reapse appellavit et correos, qui n o n appellarunt, sed sententiam impugnasse censendi sunt, quoties res petita sit individua a u t obligatio solidalis. Rea conventa revera non appellavit, et discedente Vinculi Defensore, n e m o coram Tribunali stetit ad appellationem p r o s e q u e n d a m . Attamen, etiam in s e c u n d a hypothesi, q u o d per denunciationem sententiae factam a defuncti h e r e d e , qui nullam habuit partem in prima litis instantia, occasio reae conventae fieret appellationem prosequendi post interruptam instantiam, patet l a p s u m fatalium rem iudicatam contra e a m d e m i n d u x i s s e ; n a m , n o n solum triginta dies, sed plus q u a m sex m e n s e s a die d e n u n c i a t a e sententiae elapsi sunt, ei mulier iudici appellationis n u l l a t e n u s se nunciavit. Dispositio iuris de instantiae peremptione in g r a d u appellationis (can. 1736), q u a m invocavit P r o m o t o r Iustitiae, casui nostro applicari nequit, quia locum h a b e t t a n t u m m o d o ubi nullus actus processualis per spatium u n i u s anni a q u o c u m q u e positus fuit, quod in casu nostro n o n est veriiicatum. Q u i b u s o m n i b u s in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis h a b e n tes, Christi nomine invocato, dicimus, declaramus et definitive sententiamus, ad propositum dubium respondentes affirmative, seu sententiam primi gradus, qua nullitas matrimonii declarata fuit, vim rei iudicatae habere quoad civiles matrimonii effectus, in casu. Statuimus, praeterea, expensas iudiciales a D. Vincentio Musarelli solvendas esse. Ita p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis, locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam ad tramitem tit. XVII, lib. 4, Cod. I. C, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m ss. c a n o n u m , et praesertim cap. 3, sess. 25, De Reform., Conc. Trid., et can. 1924 Cod. I. C, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, q u a e magis o p p o r t u n a et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 20 iunii 1922. Ioannes Prior, Decanus, Ponens. Fridericus Cattani-Amadori. L. £8 S. U b a l d u s Mannucci. Ex Cancellaria, 12 augusti 1922. T. Tani, Notarius. 608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 25 ottobre 1922. Monsig. Antonino Zecchini, Arcivescovo titolare di Mira, già Visitatore Apostolico dei Paesi Baltici, Delegato Apostolico nella Lettonia, Lituania ed Estonia. 7 novembre » L'Emo sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore delle Suore delle Scuole, del Terz'Ordine Francescano, di Maribor (Lavant). 9 » » L'Emo sig. Card. Francesco Ragonesi, Protettore delle Suore Mercedarie di Carità, di Granata. » » » Monsig. Tommaso Esser, Vescovo titolare di Sinide, i Monsig. Ubaldo Mannucci e Andrea Jullien, Prelati Uditori della S. R. Rota, e il Revmo P. Giustiniano Serèdi, O. S. B., Consultori della Pontificia Commissione per l'interpretazione del Codice di Diritto Canonico. NECROLOGIO 27 ottobre 1922. Monsig. Ippolito Ulivelli, O. F. M., Vescovo tit. di Ortosia, Vicario Apostolico del Chaco. 28 » » Monsig. Modesto Everaerts, O. F. M., Vescovo tit. di Tadama, Vicario Apostolico dell' Hu-pé occiduomeridionale. 15 Decembris 1922 Amuis XIV - Vol. XIV Num. 17 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP, XI SACRUM C O N S I S T O R I U M i Die 11 decembris 1922, in Palatio Apostolico Vaticano, habitum est Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur: I. - CAMERARÍATUS SACRI COLLEGII R a p h a e l Cardinalis Merry del Val perulam Sacri S. R. E. Cardinalium Collegii detulit ac reddidit SSmo Dno Nostro Pio P P . XI, qui eam tradidit Gulielmo Cardinali Van R o s s u m pro hoc anno ipsius S. R. E. Cardinalium Collegii Camerario. II. - ALLOCUTIO SS. D. N. PII PP. XI CREATIO ET PUBLICATIO S. R. E. CARDINALIUM VENERABILES FRATRES - Vehementer gratum est, quod, postquam, inscrutabili Dei consilio, per vestra suffragia in hac Apostolica Sede constituti sumus, vos demum hodierno die coram congregatos intueri atque affari Nobis licet. Atque ante omnia volumus personet in hoc consessu desideratissimi decessoris Nostri Benedicti XV praeconium, qui quidem difficillima, si quod aliud, tempore Ecclesiam ita gubernavit, ut non modo bonorum sibi plausum, sed adversariorum quoque adACTA, vol. XIV, n. 17. — 1 5 - 1 2 - 9 2 2 . 43 610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mirationem eonciliaret. Etenim cum homines inter se odiis flagraren^ ipse, suadere pacem perseverans, caritatis suae beneficiis orbem) terrarum replevit. Cuius profecto memoria in benedictione erit, eamque Nos pie sancteque conservabimus, reputantes praesertim quantum ille magnis in rebus fidei Nostrae tribueret. Gravissimum Nos quidem suscepimus onus cum in eius locum successimus ; verum, in multis, quas hoc haud longo spatio experti sumus, molestiis ac difficultatibus, vestra primum et pietas et navitas et prudentia, tum Episcoporum ceterique cleri et christiani populi erga Nos observantia et fides, pluribus egregiisque testata significationibus, mirifico sane solacio Nos affecerunt. Haec ipsa vero ad Nos recreandos etiam posthac praesto Nobis fore confidimus; nam ex hoc Apostolicae dignitatis fastigio universitatem generis humani circumspicientes, ubique cernimus veteres dolorum permanere causas, et eas novis malis cumulatas novisque periculis. Atque ut hoc in genere graviora attingamus, valde animum Nostrum etiamnunc sollicitant res Palaestinenses, illius terrae, inquimus, quam, fidei nostrae tamquam natale solum, divinus hominum Redemptor suo et sudore multo excoluit et sanguine consecravit. Testes autem vosmet ipsi estis, Venerabiles Fratres, quantum; in tuendis Terrae Sanctae rationibus decessor Noster elaboraverit, cuius studiosae sollicitudinis praeclarum exstat monumentum oratio illa, quam, die xin mensis Iunii anno superiore, in Consistorio habuit. Iamvero cum Nationum Societas proxime, ut audimus, in sollemni conventu de Palaestinae rebus denuo actura sit, decessoris Nostri cum expostulationem tum propositum Nostra facimus, « ut, cum maturitas Palaestinae ordinandae venerit, Ecclesiae catholicae christi anisque universis sua ibi salva et incolumia iura sint ». Quin etiam hoc addimus, velle Nos, pro conscientia apostolici officii, Ecclesiae catholicae ibidem iura - quando ceterorum rationibus tam manifesto praestant - sarta tectaque esse non solum prae hebraeis Acta Pii PP. XI 611 atque infidelibus, sed etiam prae acatholicis sectis, cuiusvis illae gentis nationisque sint. Magnopere etiam, anxios Nos habent alii Orientales populi, quorum condicio, maximis motibus recenter perturbata, incendiis, caedibus vastationibusque ingravescit usque adeo, ut tam egenis ac paene desperatis rebus nemo satis mederi posse videatur. Tantam ut levaremus miseriarum molem, omnia equidem, quae in Nostra potestate essent, studiosissime experti sumus, praetereaque Nostrum in Rumenia Apostolicum! Nuntium misimus Constantinopolim, qui novis Orientalium calamitatibus, quam uberrime posset, opitulan t u r . Utinam omnia ad iustitiae e,t caritatis legem ibi quam primum componantur, et regiones illae pace ac tranquillitate ordinis aliquando potiantur redeantque ad illam temporum felicitatem, cum et opum abundantia et clarissimorum, hominum sanctitate sapientiaque fiorebant : quod, ceteroqui, haud plene impetraverint, nisi ad Ecclesiae Matris gremium, unde in eos tam late fructuosus communionis atque humanitatis vigor manavit, sese receperint. At non minore angimur cura si ad Russiarum regiones oculos convertimus, ubi non solumi religiosa civilisque libertas cohibetur, sed etiam miserrimae multitudines contagione atque inedia adhuc intereunt, in iisque potissimum qui innocentiores sunt aut imbecilliores, ut pueri, ut feminae, ut senes. Quodsi nemo, qui humanitatem non exuerit, tam! tristia videndo non doleat, profecto communis populorum Parens penitus debuit commoveri. Nos igitur omnia illa incepta misericordiae plena, quae proximus decessor Nobis persequenda quasi testamento reliquerat, continuavimus, atque adeo, quantum licuit, amplificavimus, quemadmodum auctae necessitates postulabant. Cum vero tam immensae rei facultates non sufficerent Nostrae, catholicos, atque etiam ceteros omnes, semel iterumque appellavimus, et quidem tam felici exitu, ut eorum liberalitas Nobis adhuc fecerit continenter largiundi potestatem. Nostis autem aliquot egregios viros, 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale missu Nostro, interminatas illas peragrare regiones, ut egenis victum, vestitum, medicamenta suppeditent - idque nullo personarum discrimine et sola dumtaxat necessitatis ratione habita -, memores tamen officiorum, quae domesticis fidei, ut Paulus docet, debentur. Huiusmodi caritatis exercendae rationem profecto, Venerabiles Fratres, veteri more institutoque Romanae Ecclesiae secuti sumus, quam quidem Ecclesiam Ignatius Martyr, in hanc quoque sententiam, Praesidem caritatis verissime praedicare potuit ] et hanc ipsam laudem sonat Dionysii Corinthiorum Episcopi ad Soterem Pontificem epistula, admirationis plena gratique animi erga Ecclesiam Romanam, propter beneficia gregi suo, maximeque Confessoribus fidei, in summis angustiis amantissime collata. Hic enimvero, de quo loquimur, caritatis principatus principatum consequitur dignitatis et gubernationis ; idemque exsistit in Pontifice Romano ex conscientia ipsa paternitatis universalis, quae, cum a Deo manat, ex quo omnis paternitas in caelis, et in terra nominatur, tum a Iesu Christo Pontifici conlata est in Petro iis verbis : Pasce agnos meos, pasce oves meas; quae verba ad omnes pertinent, qui vel in grege iam sunt vel ad ipsum destinantur donec fiat unum ovile et unus Pastor. Iamvero, quemadmodum egentioribus filiis opem pro facultate attulimus, sic omnibus conciliare summa contentione studuimus pacis munera ; pacis, inquimus, illius, quae, a decessore Nostro tam ardenter expetita, nondum humano generi illuxit. Quare rerum publicarum legatos, qui Genuam convenerant, rogavimus, attente considerarent, quam magno in discrimine populi omnes versarentur et quae essent tantis remedia adhibenda malis ; christifideles interim hortabamur ut a Principe pacis Christo felicem eius conventus exitum Nobiscum implorarent. Quoniam vero delecti a civitatibus viri ad oeconomicam Europae condicionem ordinandam, quae his postremis mensibus multo est facta deterior, propediem Bruxellas congressuri videntur, eadem Nos invitamenta hor- Acta Pii PP. XI 613 tationesque.renovandus. Ceterum huiusmodi conventus publici, quorum iam dudum alter alterum excipit, non est dubitandum quin nullo propemodum fructu habeantur, atque adeo communem populorum exspectationem periculose deeipiant, nisi rerum publicarum rectores inducant aliquando animum iustitiae postulata cum caritatis rationibus componere : quod ipsum, demum, est victoribus aeque ac victis profuturum. Hoc autem Ecclesiae et Romani Pontificis ministerium! caritatis atque pacis confidimus fore, Venerabiles Fratres, ut consortioni hominum pacandae ac restituendae plurimum conducat. Atque talis exsistat opera Nostra cupimus, qualem catholico orbi navarunt duo proximi decessores Nostri ; quorum alter instaurare omnia in Christo contendit, alter christianam suadere hominibus pacem non cessavit. Quae igitur fuerunt utrique in Pontificatu proposita, ea Nos in unum sic contracta volumus, ut Nostrum tamquam signum 1 hoc sit : pax Christi in regno Christi. Sed hac ipsa de re ube- rius in Encyclicis Litteris, quas ad universos sacrorum Antistites propediem, quasi sollemnes Natalis Domini et ineuntis anni strenas, daturi sumius. Restat, ut, amplissimum) Ordinem vestrum supplentes, sacrae honorem Purpurae lectissimis viris octo decernamus, qui, animi ingeniique laudibus praestantes, vel in dioecesium gubernatione vel in legationibus vel in officiis Romanae Curiae admodum: se Nobis probavere. Hi sunt : Archiepiscopus tit. Thessalonicensis, Noster in Lusitania Nuntius Apostolicus. ACHILLES LOCATELLI, Archiepiscopus tit. Melitenensis, Noster in Foederatis Americae Civitatibus Delegatus. IOANNES BONZANO, Archiepiscopus Valentinus ad primatialem Sedem Toletanam electus. H E N R I C U S R E I G Y CASANOVA, A L E X I U S CHAROST, Archiepiscopus Rhedonensis. 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EUGENIUS TOSI, Archiepiscopus Mediolanensis. ARCTURUS STANISLAUS TOUCHET, IOSEPHUS MORI, Episcopus Aurelianensis. a Secretis Sacrae Congregationis Concilii. FRANCISCUS EHRLE, sacerdos e Societate Iesu. Quid vobis videtur? Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et Nostra, creamus et publicamus S. R. E. Cardinales EX ORDINE PRESBYTERORUM ACHILLEM LOCATELLI. IOANNEM BONZANO. HENRICUM REIG Y CASANOVA. ALEXIUM CHAROST. EUGENIUM TOSI. ARCTURUM STANISLAUM TOUCHET. EX ORDINE DIACONORUM IOSEPHUM MORI. FRANCISCUM EHRLE. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Patris £JJ et Filii et Spiritus £B Sancti. Amen. III. - PROVISIO ECCLESIARUM T u m Beatissimus P a t e r his, q u a e s e q u u n t u r , Ecclesiis proprios P a s t o r e s assignavit, n i m i r u m : Metropolitanae Ecclesiae Perusinae praefecit R. D. I o a n n e m Baptistam Rosa, Praelatum Domesticum, Sacrae Congregationis Consistorialis S u b s t i t u t u m . .615 Acta Pii PP. XI Cathedrali Ecclesiae Pineroliensi, R. P. D. Angelum Bartoiomasi, h a c t e n u s Episcopum Tergestinum et Iustinopolitanum. Cathedrali Ecclesiae Whelingensi, R. P. D. I o a n n e m Swint, h a c t e n u s E p i s c o p u m titularem Surensem. Titulari episcopali Ecclesiae Aureliopolitanae, R. D. Ioannem de Oliveira Mattos Ferreira, Vicarium generalem dioecesis Aegitaniensis, q u e m constituit Auxiliarem R. P. D. Iosephi Alves Mattoso, Episcopi Aegitaniensis. Cathedrali Ecclesiae Gaspesiensi, R. D. Franciscum Xaverium P r o t o n o t a r i u m Apostolicum ad instar participantium. Cathedrali Ecclesiae Andriensi, R. D. Alexandrum Macchi, Ross, Sancti- tatis Suae cubicularium secretum supra n u m e r u m . Cathedrali Ecclesiae clero U r b a n o . Ferentinensi, R. D. Alexandrum Fontana, e Cathedrali Ecclesiae Sarsinatensi, R. D. Antonium Scarante, Seminarii Perusini Rectorem. Cathedralibus Ecclesiis Ampuriensi et Templensi invicem perpetuo unitis, R. D. Albinum Morera, p a r o c h u m loci « Caresana » dioecesis Vercellensis. Cathedrali nuper erectae Ecclesiae Huejntlensi in Mexico, R. D. Iose- p h u m Manriquez et Zarate. Cathedrali nuper erectae Ecclesiae Papantlensi in Mexico, R. D. Nico- laum Corona. Insuper S S m u s Dominus Noster alios per Apostolicas sub p l u m b o Litteras a Decessore Suo Benedicto fel. rec. XV iam renunciatos sacror u m Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS: Scodrensem, L a z a r u m Miedia, iam Episcopum Scopiensem. Marcianopolitanum, Ioannem Bapt. de Guébriant, iam Episcopum tit. E u r a e e n s e m . Nicomediensem, Carolum Cremonesi. Olindensem et Recifensem, Michaelem de Lima Valverde, i a m Episcopum S. Mariae. - 616" Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Verissensem, Helvetium Gomez de Oliveira, iam Episcopum S. Ludovici de Maragnano. Attaliensem, Patricium O' Donnell, iam Episcopum Rapotensem. EPISCOPOS: Ovetensem, I o a n n e m Baptistam Luis Perez, iam Episcopum tit. Dorylensem. Conchensem, Crucem L a p l a n a et Laguna. Dorylensem, Michaelem De Jorio, iam Episcopum Castri Maris. Superiorensem, Iosephum Vallitanum, Lucianum siensem. Dionysiopolitanum, nensem. Papianensem, Pinten. Leonem Lacroix, iam Albertum Le Nordez, iam Episcopum Taranta- Episcopum Divio- Hyginum Nuti. Tegeensem, Augustinum Blessing. Lambasitanum, Ioannem Mariam Blois. Sebenicensem, Hieronymum Mariam Mileta. Arindelensem, Raphaelem Canale O berti. Magni Varadinensem, Valerium T r a i a n u m Frentiu, iam Episcopum Lugosiensem. Lugosiensem, Alexandrum Nicolescu. Deinde vero sacrorum Antistites quorum s e q u u n t u r n o m i n a a Se per Apostolicas pariter sub plumbo Litteras renunciatos, publicavit nimirum : ARCHIEPISCOPOS: Mediolanensem, Eugenium Card. Tosi, iam Episcopum Andriensem.. Dramensem, Germiensein, Gulielmum Piani. Michaelem S h e e h a n . Berytensem, Antonium A u g u s t u m de Assis, iam Episcopum tit. Diocletianopolitanum. Glasguensem, Donaldum Mackintosh. Acta Pii PP. XI 617 Cobas Hanum,, I o s e p h u m Othonem Nuñez* et Zarate, iam Episcopum Zamorensem in America Sept. Caesariensem, Vincentium Pulisic, iam Archiepiscopum Iadrensem Pariensem, Aloisium De Mena. Vrhbosnensem, tanum. Adanensem, Ioannem Saric, iam Hermenegildum Episcopum tit. Caesaropoii- Pellegrinetti. Ottaviensem, Iosephum Medardum E m a r d , iam Episcopum Campivallensem. Casslopensem, P r i m u m Bianchi, iam Archiepiscopum Dyrrachiensem. Ptolemaidensem, Caesarem Orsenigo. Cabasitanum, H o n o r a t u m Halle, iam Episcopum tit. P e r g a m e n s e m . Cyzicensem, Iosephum Morabito, iam Episcopum Miletensem. Chersonensem, I o a n n e m B e d a m Cardinale, iam Archiepiscopum Perusinum. Gangrensem, Hadrianum Smets. Theodosiensem, Celsum Costantini, iam Episcopum tit. Hieropoli- tanum. Chalcidensem, Ioannem Bapt. Fallize. iam Episcopum tit. E l u s a n u m . Soltaniensem, Albertum Bitter, iam Episcopum tit. Dolichensem. Thebarum, Angelum Rotta. Myrensem, Antoninum Zecchini. Sancti Ludovici de Maragnano, iam Episcopum P i a h u n e n s e m . Octavium Pereira de Aibuquerque, Mariannensem, Helvetium Gomez de Oliveira, iam Archiepiscopum tit. Verissensem. Euchaitensem, lordanum Gijiswijk. EPISCOPOS: Siuniensem, Franciscum Mariam Gonzalez. Eeniensem, Augustinum Giustiniani. lsiondensem, E m m a n u e l e m Anatolium Chaptal. 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Antipyrgensem, Hernienegildum Surensem, I o a n n e m Sancti Augustini, Gamagueyensem, Ricci. Swint. Patricium Barry. Henricum Perez Serantes. Centum focensem, Valentinum Zubizarreta et U n a m u n s a g a , iam Episcopum Gamagueyensem. Sancti Ludovici Potosiensis, Episcopum de Zacatecas. Michaelem Mariam De La Mora, iam Bosensem, Iacobum Moris. Privernensem, Setinum et Terracinensem, Hebronensem, I o r d a n u m Corsini. Salvatorem Baccarini. Trevirensem, Rodulfum Bornewasser, iam Episcopum tit. Bitanum. Myriophytensem, Squillacensem, Arnoldum Antonium Verstraelen. Melomo. Sacramçntensem, Patricium Keane, iam Episcopum tit. S a m a r i t a n u m . Scillitanum, B e n i a m i n u m I o s e p h u m nensem. labrudensem, Henricum Tiberiopolitanum, Keiley, iam Episcopum Savan- Friteau. Adalberum Bubensem et Bituntinum, Fleischen. Placidum Ferniani. Legionensem, I u l i a n u m Mariam Leventoux. Paralitanum, Henricum Ioannem Smit. Zamorensem, E m m a n u e l e m Fulcheri et P i e t r a s a n t a , iam Episcopum Cuernavacensem. Campecorensem, Franciscum Gonzalez. Cuernavacensem, Franciscum U r a n g a et Saenz, iam Episcopum tit. Tlousinum. Castri Maris seu Stabiensem, H u b e r t u m Fiodo, iam Episcopum Bovinensem. Maxulensem, Leonem Classe. Mustitanum, Iulianum Gorju. Besainensem, Vincentium Orcistiensem, Angelum Huarte. Gouin. 61,9 Acta Pii PP. XI Gravinensem et Montis Pelusii, Ioannem Sanna, iam Episcopum Ampuriensem et Templensem. Tlousinum, Danielem Ri vero. Augustodunensem, Hyacinthum Ghassagnan, iam Episcopum tit. Modrorum. Gasertanum, Natalem Gabrielem Moriondo, iam Episcopum tit. Cidyessensem. Abydensem, Stephanum Siouxormensem, Faugier. Bernardum Leptimagnensem, Mahoney. Monaldutium Leopardi. Sancti Severi, Orontium Lucianum D u r a n t e . Prusensem, I o s e p h u m Marcum Semeria, iam Episcopum Melensem. Nebensem, Ioannem Rossi. Caesaropolitanum, Mysuriensem, Hermanum Mauritium Straeter. Despatures. Sinaloensem, Augustinum Aguirre R a m o s . Tadamatensem, Firminum Guichard. Oriolensem seu Aloniensem, Franciscum Xaverium Irastórzá et Loinaz, iam Episcopum tit. Dorensem. Gerundensem, Gabrielem Llompart et J a u m e , iam Episcopum Sancti Christophori de Laguna. Bytensem, Fridericum Eis, iam Episcopum M a r i a n o p o l i t a n u s et Marquettensem. Tricaricensem, R a p h a e l e m Delle Manizalensem, Tiberium Faustinopolitanum, Salazar. Aloisium Savannensem, Michaelem Spigacensem, Franciscum Nocche. Janssens. Keyes. Gilfillan. Melensem, Ioachim Arrospide. Modrorum, S t e p h a n u m Rojas, iam Episcopum Garzonensem. Iaciensem, F e r n a n d u m Cento. Montis Pessulani, Adadensem, Renatum Iacobum Mignen. Downey. 620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Huanucensem, Franciscum Ruben Berroa. Caiacensem, Nicolaum Di Girolamo. Cephaludensem, I o a n n e m et Tursiensem. Cynopolitanum, Puivirenti, iam Episcopum Anglonensem Robertum Guadicensem, Angelum riensem. Doboson. Marquina Corrales, iam Episcopum Cana Montis Laurei, I o s e p h u m E u g e n i u m Limoges. Triventinum, Hieremiam Pascucci. Pryenensem, I u s t u m Rivas F e r n a n d e z . Trallianum, Antonium Hernández, iam Episcopum T a b a s q u e n s e m . Axiopolitanum, Florianum Stan. Hieracensem, I o a n n e m Baptistam Loriensem, Ioannem Sanctae Mariae, Chiappe. Mulier. E u s e b i u m Attico. Goyacensem, E m m a n u e l e m Gomes de Oliveira. RosJdldensem, i o s e p h u m Ludovicum Brems. Tabasquensem, Natalensem, Adrahensem, Elusanum, Paschalem Diaz. Iosephum Pereira Alves. Iosephum Iosephum Marianopolitanum et Stoffels. Schinzel. Marquettensem, P a u l u m Iosephum Nussbaum, iam Episcopum Garasensem. Palaeopolitanum, Denique Ernestum Beatissimus Coppo. Pater confirmavit factam R. P. D.. Clementis Michaelis sceni Syrorum, ad titularem translationem canonice Baccache, iam Episcopi D a m a - archiepiscopalem Ecclesiam Chalcedonensem Syrorum, r a t a s q u e se habere dixit provisiones h a r u m Meichitici ritus Ecclesiarum, videlicet: Titularis archiepiscopalis Ecclesiae Laodicensis, pro R. P. D. Anto- nio F a r a g . Cathedralis Ecclesiae Heliopolitanae, pro R. P. D. Meletio Michaele Abu Assali. mi Acta Pii PF. XI II Ï. - TRADITIO RUBRI GALERI EMIS CARDINALIBUS Die 14 decembris 1922, in Palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium publicum, in quo Ssmus D n u s Noster P u r p u r a t o r u m P a t r u m pontificalem galerum sollemniter tradidit sex Cardinalibus nuper creatis et publicatis in Consistorio diei 11 decembris 1922, videlicet: IOANNI BONZANO, ALEXIO CHAROST, EUGENIO TOSI, ARCTURO STANISLAO TOUCHET, IOSEPHO MORI, FRANCISCO EHRLE. Interea, per Advocatum Sacri Consistorii Vincentium Sacconi pro tertia vice p e r o r a b a t u r Causa beatificationis et canonizationis ven. Ludovici a Caso ria, F u n d a t o r i s Congregationis F r a t r u m a Caritate, vulgo Bigi. n. - PROVISIO ECCLESIARUM E a d e m die, in Consistorio secreto, Beatissimus Pater, postquam, consueto ritu, sex praelaudatis P a t r i b u s Cardinalibus os clausisset, alias etiam Ecclesias de proprio singulas pastore providit, n i m i r u m : Metropolitanae Ecclesiae Toletanae praefecit R. P. D. Henricum S. R. E. Card. Reig et Casanova, iam Archiepiscopum Valentinum. Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Oxyrynchiensi, R. P. D. Victorem Arrieu, h a c t e n u s Episcopum de P l a t a seu Platensem in Bolivia. Metropolitanae Ecclesiae Valentinae, R. P. D. P r u d e n t i u m Melo et Alcalde, iam Episcopum Matritensem et Complutensem. Cathedralibus Ecclesiis Matritensi et Complutensi invic&m perpetuo unitis, R. P. D. Leopoldum Eijo et Garay, iam Episcopum Victoriensem. Cathedrali Ecclesiae Victoriensi, Nuñez, iam Episcopum Oscensem. R. P. D. Zachariam Martínez et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cathedrali Ecclesiae Oscensi, R. P . D . Matthaeum Colom et Can als, h a c t e n u s Episcopum tit. A n d r a p a n e n s e m . Cathedrali Ecclesiae Canariensi, R. D. Michaelem Serra et Sucarraz, Vicarium Generalem Ecclesiae metropolitanae Tarraconensis. Titulari Episcopali Ecclesiae Dorensi, cui est perpetuo et canonice a d n e x u s P r i o r a t u s Q u a t u o r Ordinum militarum in provincia Cluniensi, R. D. Narcissum de E s t e n a g a et Echeverría, Decanum capituli m e t r o politanae Ecclesiae Toletanae. III. - TITULI EJVllS PP. CARDINALIBUS ASSIGNATI Posthaec os aperuit Beatissimus P a t e r novis Cardinalibus, quorum singulis assignavit : IOANNI BONZANO, titulum Sancti Pancratii. ALEXIO CHAROST, titulum Sanctae Mariae de Victoria. EUGENIO ARCTURO Tosi, titulum Sancti Martini in Montibus. STANISLAO TOUCHET, titulum Sanctae Mariae s u p r a Mi- nervam. IOSEPHO MORI, diaconiam Sancti Nicolai in Carcere Tulliano. FRANCISCO EHRLE, diaconiam Sancti Caesarei in Palatio. IV. - POSTULATIO SACRI PALLII T u m Raphaël Card. Merry del Val, procuratorio n o m i n e et vice Henrici Card. Reig et Casanova, sistens coram SSmo et praestito p r i u s iuramento, institit pro pallio obtinendo Metropolitanae Ecclesiae Tolet a n a e ; et post eum pro pallio institerunt P a s t o r e s dati Ecclesiis Scodrensi, Olindensi, Vrhbosnensi, Mariannensi, Compsanae, ex successione, Ottaviensi, Sancti Ludovici de Maragnano, Glasguensi, Ravennatensi, Valentinae Dyrrachiensi, et Perusinae; itemque, Carthaginiensi, Antequeriensi atque, ex privilegio, Augustodunensi. Quorum d i g n a t u s est. postulationibus S S m u s D n u s Noster benigne adnuere Acta Pii PP. XI ms MOTU PROPRIO DE URBANA MUSICAE SACRAE ALTIORE SCHOLA PONTIFICIA CONSTABILIENDA PIUS PP. XI Ad musicae sacrae restitutionem, secundum Pii X fel. rec. decessoris Nostri praescripta, itemque statuta in Codice Iuris Canonici ad can. 1264 § I, certo efficaciterque diffundendam nulla est dubitatio quin hoc maxime valeat, peritissimos vel cantus Gregoriani vel organi pulsandi vel sacros modos faciendi magistros bene multos informare et fìngere. Hanc ob causam Piano illo Mota Proprio die xxn Novembris an. MCMIII edito valde contendebatur, ut ubicumque iam adessent altiores musicorum sacrorum scholae, illae alerentur omni ope atque adiuvarentur, ubi vero deessent, ibi daretur opera ut quamprimum exsisterent. Nimium, enim interesse aiebat Pontifex, ut ipsa Ecclesia suos et praecentores et O r g a n a r i o s et cantores ad germana artis sacrae principia instituendos curaret. Etenim iam diu experiendo cognitum est, quae in publicis academiis tradi solet scientia musicorum, e a m quidem ad id quod Ecclesia quaerit, minime sufficere, atque ad cantum Gregorianum) quod attinet, omnino esse imparem. Itaque Motu Proprio illo promulgato, feliciter factum est ut veteres non solum huius generis scholae revirescerent, sed novae etiam apud plures nationes orirentur. In primis vero Societas Italica Caeciliana, votis percupiens obsecundare Pontificis, cum persuasum haberet Institutum huiusmodi si in Urbe, quod caput ac centrum est catholici nominis, conderetur, adiutrice et patrona Sede Apostolica, brevi praeclaros esse allaturum fructus et Ecclesiae Romanoque Pontificatui ornamento futurum, negotium dedit suo ipsius praesidi, doctissimo viro eidemque musicae sacrae re- 624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale statuendae studiosissimo - quem ereptum dolemus - Angelo De Santi S. I. qui altiorem Scholam de musica sacra Romae institueret. Id inceptum magna cum voluptate et approbatione Pius excepit, utpote quod omnino temporibus requiri videretur. Res autem iam inde a principio optime successit, tum ob magistrorum sollertiam, tum etiam ob numerum studiumque alumnorum ex variis gentibus eorumque magna ex parte sacerdotum. Quare in exitu primi anni idem Summus Pontifex datis die iv Novembris anno MCMXI litteris ad Cardinalem Marianum Rampolla del Tindaro, qui eo tempore Societatis Caecilianae patronus erat, eam Scholam expectationi votisque suis egregie respondisse professus est, catholicorum hominum liberalitatem invocans, ut Apostolicae Sedi, angustiis laboranti, suppeditarent, unde hanc ipsam Scholam urbanam constabilire posset atque firmare. Anno dein M C M x i v , per litteras Cardinalis a negotiis publicis eandem Scholam pontificiam appellavit, eique ratam esse iussit facultatem iam factam publica et authentica conferendi diplomata idoneitatis, prolytatus, magisterii in Cantu Gregoriano, itemque magisterii in sacrorum confectione modorum et in organi modulatione. Nec minorem huic Scholae benignitatem Benedictus XV decessor Noster desideratissimus impertiit. Etenim paucis post diebus quam Summum Pontificatum inierat, cum Cardinalem Caietanum Bisleti Societatis Caecilianae simulque Scholae patronum, atque una Instituti ipsius moderatores coram admisisset, illud testatus est hanc ipsam Scholam in rebus carissimis quae tamquam hereditate a decessore Suo accepisset, se numerare, ob eamque causam omnia rata habere, quae ille pro ea decrevisset, eandemque se omnibus modis adiuturum. Animadvertens igitur incommoda angustaque in sede Scholam constitisse, alio transferendam - quod ipsum Decessor cogitar at - Benedictus curavit, eique in vetustis aedibus ad Sancti Apollinaris amplissimam illam aulam Gregorianam diaetasque contiguas in usum attribuit. Acta Pii PP. XI 625 Neque hoc solum, sed multa alia deinceps, dum vixit, dedit ei singularis benevolentiae suae documenta. Quae cum ita sint, Nos quibus, aeque ac decessoribus Nostris, haec Schola vehementer cordi est, eó consilio ut quae incrementa persequitur, ea certius uberiusque possit assequi, primum omnium approbantes et confirmantes quaecumque iidem decessores Nostri hac in causa decreverunt, Motu proprio ac de Apostolicae potestatis plenitudine; haec statuimus et sancimus : I. - Urbana Schola altior de Musica Sacra eatenus Pontificia esto ut Apostolicae Sedi proxime subiaceat. II. - Scholae Patronus esto unus e S. R. E. Cardinalibus, qui eam in sua dicione et potestate habeat. I I I . - Praeses, ab Apostolica Sede ex alterutro Clero electus, Scholam gubernabat. Attamen Academico Collegio licebit significare, quis huic muneri praeficiendus videatur. In Scholae gubernatione doctores decuriales Praesidi assideant, ex quibus omnibus constabit Collegium! Academicum, cuius erit cursum studiorum dirigere disciplinaeque vigilare. IV. - Doctores decuriales a Cardinali Patrono, Consilii Academici rogatu, eligentur. V. - Cardinali Patrono una cum Praeside et decuria doctorum ius esto academicos gradus conferendi tum Prolytatus, tum Doctoratus seu Magisterii in cantu Gregoriano, in sacris modis conficiendis et in organo modulando iis candidatis, qui quidem periculum doctrinae suae voce scriptoque feliciter obierint. Liceat tamen, doctrinae periclitatione remissa, conferre Magisterii gradum vel ob titulos idoneos ex quibus de candidati doctrina constare possit, vel honoris causa ob merita prorsus singularia et illustria. VI. - Scholae huius proprium esto et cantus Gregoriani peritiam et sacros modos componendi artem - propositis praesertim magnis illis auctoribus polyphoniae qui saec. X V I floruerunt - et organi modulandi studium provehere. ACTA, vol. X I V , n. 17. - 1 5 - 1 2 - 9 2 * . U 626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VIP. - Quicquid Pii X Motu proprio de Musica Sacra constitutum est, sanctissimae legis instar in omnibus huius Scholae disciplinis observetur. VIII. - Omnia Scholae institutionum genera cantus Gregoriani studio, tamquam fundamento, nitantur. Quapropter nemo in alia quavis disciplina aliquem academicum gradum poterit attingere, nisi qui in cantu Gregoriano iam prolyta sit renuntiatus. IX. - Clericis cuiusvis nationis eisque ex utroque clero Schola pateat. Attamen laicos quoque liceat admittere. X. - Scholae rationibus administrandis consilium adsit, compositum, ex praeside aliisque viris quatuor, quorum duo a Cardinali Patrono, duo a Collegio Academico electi sint. XI. - De Scholae et ordinatione studiorum et rerum administratione deque honore unicuique doctorum decurialium habendo, proprias leges Cardinalis Patronus condendas curabit. Quaecumque vero his Litteris constituta sunt, ea Nos rata et firma in perpetuum esse volumus et iubemus, contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxn Novembris, in festo S. Caeciliae Virginis Martyris, anno MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 627 EPISTOLA APOSTOLICA AD R. P. WLODIMIRUM LEDÓCHOWSKI, PRAEPOSITUM GENERALEM SOCIETATIS IESU, TERTIO SAECULO EXEUNTE AB IGNATIO LOYOLEO ET FRANCISCO XAVERIO IN SANCTORUM NUMERUM ADSCRIPTIS. PIUS PP. XI DILECTE FILI SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Mediantibus Nobis in hoc limine Summi Pontificatus, quemadmodum Ecclesiae Sanctae et domi meliorem statum et foris bona incrementa quaerere possimus, quae sunt officiorum Nostrorum tamquam capita, auspicato contingit ut, cum aliorum Sanctorum, tum vero Ignatii Loy olei et Francisci Xaverii memoria, tertio revoluto saeculo postquam caelestes eis honores decreti sunt, magna cum celebritate renovetur. Alter enim divino munere auxiliator Sponsae Christi datus est, novum quoddam aetatis initium ordienti, quo in medium rerum certamen atque discrimen vocabatur ; alter in Evangelii luce operose et impigre diffundenda tot tantisque Spiritus Sancti charismatibus ornatus exstitit, ut eius virtutis eiusque studii videri posset heres, quibus primi illi Apostoli praestiterunt. Iamvero nec periculosum tempus in quo Ecclesiae adfuit Ignatius finem adhuc cepit, cum ex ea radice haec fere omnia mala effloruerint ; et Iesu Christi Evangelio hodie, si unquam alias, « ostium apertum est magnum et evidens », qua praesertim parte Xaverius elaboravit. Itaque visum est Nobis, dilecte fili, non solum tui Ordinis, sed communi etiam causa proposita, de Legiferi Patris tui deque maximi eius alumni laudibus has ad te dare Litteras ; siquidem valde interest, ut et illius institutis magis magisque christianum nomen floreat, et huius auspicio christiani nominis propagatio revirescat. 1 1 I Gor., XVI, 9. Acta 628 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hoc est quidem commune omnibus quicumque sanctitatis laudem ex Ecclesiae auctoritate obtinent, in omni virtutum genere excellere ; sed tamen, quemadmodum stella a stella differt in claritate, sic homines Sancti, ex eo quod alii in alia virtute singulariter eminent, mirabili quadam inter se varietate distinguuntur. Ita si Ignatii vitam intueamur, admirationem ante omnia movet illa viri magnanimitas maiorem Dei gloriam avidissime anquirentis ; qui, cum satis non haberet ipse in omnibus sacri ministerii partibus versari, omniaque christianae beneficentiae officia complecti ob salutem animarum, socios quoque sibi comparavit promptos et alacres, expeditissimae militiae instar, ad regnum Dei apud christianos barbarosque amplificandum. Sed qui rem penitus perscrutetur, facile reperiet insignem in Ignatio fuisse obedientiae spiritum, eique tamquam proprium munus assignatum a Deo, ut ad hanc ipsam virtutem maiore studio colendam homines adduceret. Etenim, ut vulgo notum est quae in tempora Ignatius inciderit, ita non est obscurum, quibus per eam; turbulentissimam tempestatemi afflicta est Ecclesia malis, eorum omnium hoc fuisse caput, quod homines magnam partem obedienter servire Deo abnuerent. Principes ad hanc servitutem officii recusandam ii quidem exstitere, qui fidei divinae regulam privato uniuscuiusque iudicio attribuentes, contumaciter Ecclesiae catholicae auctoritatem repudiarunt. Verum praeter istos nimis multi aderant qui, si non professione, at re abiecisse Christi Dei viderentur obsequium, quique gentilium more potius quam christianorum viverent, tamquam si, humanitatis et litterarum studiis renatis, simul veteris superstitionis aliquid revixisset. Quin etiam affirmare licet, nisi effrenata quaedam' sentiendi vivendique licentia, quasi pestiferum virus, societatem christianam latissime infecisset, non sane futurum fuisse ut ex Ecclesiae corpore illa Nbvatorum haeresis erumperet. Itaque cum in plebe fide1 1 1 I Cor., XV, 41. Acta Pii PP. XI 629 lium non solum, sed in sacro ipso ordine divinarum legum verecundia fere desideraretur seduloque a Novatoribus concitata gentes non paucas, in quibus videlicet laxiora facta essent officiorum vincula, a materno Ecclesiae complexu divellerete una erat omnium bonorum vox et supplicatio ad divinum Ecclesiae Conditor em, ut Sponsae suae tam necessario tempore, promissorum memor, subveniret. Subvenit enimvero, ubi maturum ei visum est, admodum mirifice Tridentini celebratione Concilii. Praeterea in Ecclesiae solatium praeclara illa virtutum omnium specimina excitavit, Carolum Borromaeum, Caietanum! Thieinaeum, Antonium Zaceariam, Philippum Nerium, Theresiam aliosque, qui et sanctitatis in Ecclesia catholica perennitatem sua ipsorum vita testarentur, et impietatem perversitatemque morum tam late fusam cum voce, tum scriptis, tum exemplis coercerent. Plurimum quidem hi omnes utilissimeque elaborarunt ; verum occulta maiorum origo ipsa erat ab imis radicibus evellenda: atque huic aggrediendae rei in primis videtur fuisse divino consilio destinatus Ignatius. Nam in primis ea fuit indole, quam egregie factam dixeris ut ad imperandum, ita ad parendum ; eandemque, iam inde a puero, militari disciplina roboravit. Animum igitur cum gereret, natura et institutione sic conformiatum, simul ac, superno illustratus lumine, cognovit sese ad Dei gloriam, animarum salute, promovendam evocari, mirum est quanto cum impetu et voluntate in Regis caelorum castra concesserit. Itaque, eo consilio ut novam militiam rite auspicaretur, totam noctem, ad aram Virginis pervigilavit in armis, paulloque post in illo Minorissano recessu, quemadmodum sibi essent praelia Domini praelianda, ab ipsa Deipara didicit, cuius tamquam ex manibus illum accepit absolutissimum legum codicem - sic enim appellare vere possumus - quo quisque bonus miles Christi Iesu utatur oportet. Exercitia Spiritualia dicimus, qualia feruntur caelitus Ignatio tradita ; non quod cetera generis eiusdem ab aliis usitata parvi fa- 630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cienda sint ; sed in his quae secundum Ignatianam rationem frequentantur, adeo sapienter disposita sunt omnia, adeo inter se arcte cohaerent, ut, modo divinae gratiae quis non refragetur, radicitus hominem quasi renovent, pleneque reddant divinae obsequentem auctoritati. Hac igitur via cum se ad agendum comparasset Ignatius, eadem, quos sibi adiunxerat, socios curavit excolendos, cum eos vellet Deo et Dei Vicario, Romano Pontifici, obedientes in exemplum, et hanc virtutem prae se ferre tamquam insignitam notam suae Societatis. Itaque non solum sanxit, ut hoc sui solemne haberent, huiusmodi Exercitiis potissime spiritus fervorem alere, sed etiam' hoc ipso instrumento eos in omne tempus armavit, quo ad hominum voluntates ab Ecclesia abalienatae revocandas, easque totas sub Christi potestatem redigendas uterentur. Testis enimvero historia est, ipsis Ecclesiae hostibus haud inficiantibus, orbem catholicum, peropportuno per Ignatium subsidio communitum, celeriter respirare coepisse, cum facile non sit commemorare, quae et quanta in omni genere Societas Iesu, Ignatio auctore et duce, pro Dei gloria gesserit. Cerneres impigros sodales contumaciam haereticorum victores retundere ; emendationi corruptorum morum, ubique studere ; collabefactam clericorum disciplinam restituere ; ad ipsum christianae perfectionis culmen complures perducere ; praeterea multos esse in iuventute ad pietatem instituenda bonisque artibus erudienda, nimirum in spem christianae vere posteritatis ; interim vero infidelibus ad fidem traducendis egregiam dare operam^ ut imperium Iesu Christi novis accessionibus propagarent. Haec omnia Nos libentissime scribendo attigimus, non solum quia documento sunt divinae erga Ecclesiam benignitatis, sed etiam quia magnam opportunitatem habere videntur ad misera tempora in quibus ad hanc Apostolicam Sedem evecti sumus. Etenim si mala quibus humanum genus hodie laborat, ultima ab origine repetantur, omnia profecto pro- Acta Pii PP. XI 631 venisse dicenda sunt ex ea, quam induxere Novatores a divina Ecclesiae auctoritate defectionem, quae quidem cum magnum incrementum saeculo xvin in illa rerum omnium perturbatione acceperit, qua tam arroganter iura hominis asserta sunt, ad extrema nunc consectaria deducitur. Videmus humanae rationis facultatem insolentius efferri ; quidquid hominis vires captumve excedere vel naturae ambitu non contineri videatur, contemni ac repudiari ; ipsa Dei iura sacrosancta, publice privatim, nihil pensi haberi ; sublato autem omnis potestatis principio ac fonte, qui Deus est, natura consequitur ut iam nulla sit humana potestas cuius sanctum nomen aut auctoritas habeatur. Itaque divina Ecclesiae auctoritate despecta, brevi civilis imperii fundamenta nutare visa sunt et corruere, quandoquidem, invalescente cupiditatum audacia et insania, leges consortionis humanae impune omnes perverti consueverunt. Atqui societatis humanae tam profligatis tamque perditis rebus praesens aliquod adhiberi remedium' - quod omnes boni sentiunt oportere - minime potest, nisi vulgo obsequium in Deum eiusque voluntati obtemperatio restituatur. Per innumerabiles enim temporum rerumque vicissitudines manet primum et maximum hominibus officium esse summo rerum omnium Conditori et Conservatori et arbitrio obedienter obsequi ; quo ab officio quotiescumque discesserint, miature eis resipiscendum, si velint perturbatum funditus redintegrare ordinem et ab omnium miseriarum, unde oppressi sint, colluvie liberari. Ceterum hac una re vitae christianae continetur summa ; quod quidem significare videtur Paulus Apostolus, ubi vitam ipsam divini hominum Reparatoris sic paucis mirabiliter complectitur : Hurniliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem^ mortem autem crucis. Sicut enim per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi; ita et per unius obeditionem iusti constituentur multi. 1 2 1 2 Phil., II, 8. Rom., V, 19. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Iam vero hunc hominum reditum ad obedientiam Exercitia Spiritualia mirifice adiuvant, quippe quae, praecipue si Ignatiano instituto fiant, perfectam divinae legi obtemperationem, aeternis Fidei naturaeque principiis innixam, certissime suadeant. Quapropter, optantes ut eorum usus latius in dies diffundatur, Nos, exemplum! quoque complurium decessorum Nostrorum secuti, non solum Constitutione Apostolica Summorum Pontificum ea denuo Christi fidelibus commendavimus, sed etiam S . Ignatium a Loyola omnium Exercitiorum Spiritualium caelestem Patronum iussimus. Quamquam enim' non desunt, ut diximus, aliae Exercitiorum habendorum viae, certum tamen est Ignatianam in eis excellere, ac, maxime ob exploratioremt spem quam facit solidae mansuraeque utilitatis, uberiore Sedis Apostolicae approbatione florere. Hoc igitur sanctitatis instrumentum si christifidelium plerique diligenter adhibeant, iam confidere liceat brevi futurum, ut, intemperatae libertatis cupidine cohibita et restituta officii cum conscientia tum observantia, tandem humana societas exoptatae pacis munere potiatur. Quae hactenus memorata sunt, ad intestinum ac domesticum christiani nominis commodum proprie pertinent. Illa ad exterum ipsius incrementum, quae de Francisco Xaverio placet breviter perstringere' : quamquam) eadem c u m i eo, quod laudavimjus, Ignatii instituto sunt coniunctissima. Etenim Xaverium cum totum humanae gloriae levitatibus deditum invenisset, adeo disciplina sua immutavit Ignatius, ut eum celerrime extremo Orienti strenuum Evangelii praeconem atque adeo Apostolum dederit. Quae mirifica viri immutatio iure est Exercitiorum virtuti tribuenda. Nam si immensos terra marique tractus haud semel is peragravit, si primus Christi nomen in laponiam invexit, quam merito martyrum insulam quis appellet, si immania pericula obivit incredibilesque labores exantlavit, si innumerabilia hominum capita sacro baptismatis fonte lustravit, si praeterea 1 Acta Pii PP. XI 633 infinita omne genus portenta edidit, haec omnia Franciscus ipse patri animae suae, ut aiebat, Ignatio, post Deum, in suis epistolis referebat accepta, a quo ad Iesu Christi et cognitionem et amorem in sacro Exercitiorumi secessu penitus imbutus fuisset. Atque hic enimvero extollenda, benignitas est ac sapientia Dei providentis, qui, quo tempore Ecclesia, cum vehementer sollicitaretur domi, ingentes populorum iacturas foris faciebat, hac una re, scilicet Exercitiorum ope, duplex ei praesidium peperit maximae opportunitatis, id est simul cum domesticae disciplinae reparatore, eum qui, exteras nationes ad Christi fidem adiungendo, Ecclesiae ipsius detrimenta resarciret. Qui quidem, primus ex tanto intervallo, Apostolorum! exemplum renovare visus est ; siquidem et barbarorum gentes non paucas cum ipse sudore multo excoluisset suisque eximiis virtutibus ad pietatem excitasset, rem christianam! in eis egregie fundavit, et regiones amplissimas, quae christiano nomini ex omni aditu clausae essent, nostris Missionalibus patefecit. Is autem spiritus sui, ut par erat, suos in primis sodales reliquit heredes; quos equidem novimus numquam) ad hanc diem ab eius virtute degenerasse, sed semper eiusmodi hereditatem studiose custodisse. Sed Francisci Xaverii memoria et recordatio ceteris quoque Evangelii praeconibus perpetuo fuit hortamento ; adeo ut is, huius Apostolicae Sedis solemni decreto, Operis a Propagatione Fidei caelestis Patronus sit renuntiatus. Haec autem aetas in eo etiam habet cum, Xaverii aetate similitudinem, quod avita fides, a multis nostrorum hominum superbo quodam fastidio repulsa, ad alias nationes, quae eam sitienter appetunt, migrare velle iam! videtur. Etenim ex Missionalium litteris intelligere saepe solemus, in dissitis Africae Asiaeque regionibus evangelicam, segetem prope iam albescere ad messem, qua quidem Ecclesiae per Europam' damna reparentur. Accedit, ut multo alacriores quam antea fideles se praebeant ad Evangelii propaga- 634 Acta Apostolicae Sedis - Cojnmentarium Officiale tionemi pr omo vendami. Nos igitur huiusmodi S t u d i u m , divinae certe gratiae instinctu excitatum, valde cupimus usquequaque, Xaverii et exemplo et patrocinio adhibito, inflammari, ut exoratus Dominus messis mittat operarios in mes- sem suam; eosque optimus quisque christianorum suis et precibus adiuvet nec opibus destituât, Quare vos, dilecti filii, quotquot estis e Societate Iesu, universos hortamur ut solemnem memoriam Parentis Legiferi natuque maximi Fratris vestri recolentes, eorum exemplo, institutum, vestrum:, ab hac Apostolica Sede egregiis subinde laudibus affectum, novis in Ecclesiam promeritis continenter augere pergatis. Ac duplicem fructum praesertim ex ista solemnitate percipiatis volumus. Primum ut Exercitia Spiritualia in vestram et in aliorum utilitatem quotidie magis studeatis convertere. Scimus in hoc genere vos instituisse, et felicissime quidem, pro opificibus praecipua quadam sedulitate laborare; optabile est ut in ceteris omnibus societatis humanae ordinibus pari cum felicitate laboretis Alterum est de Missionibus catholicis provehendis. Quamquam enim Nos non fugit vestra in hoc diligentia et industria prorsus singularis - namque ad duo millia novimus numerari ex vobis, qui quadraginta fere in Missiones distributi, apud infideles versentur - tamen rogamus enixe Deum ut praeclarum istud in vobis acuat magis magisque studium ac foveat. Quae omnia ut ad maiorem Dei gloriam, ad Ecclesiae sanctae emolumentum, ad animarum salutem vertant, auspicem divinorum munerum, itemque paternae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, atque omnibus, te Praeposito, Societatis Iesu sodalibus amantissime impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die III mensis decembris, in festo S. Francisci Xaverii, anno MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. . P I U S P P . XI 635 Acta Pii PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE ERIGITUR APOSTOLICA DELEGATIO IN SINIS PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Late iam per SinenSem regionem christiano nomine propagato, plurimis inibi vicariatibus ac praefecturis apostolicis rite constitutis, Nos gentibus illis dilectionem Nostram et q u a u r g e m u r in eas caritatem clarius exhibere cupientes, sacrorum q u o q u e Antistitum, qui illis in partibus pastorale m u n u s exercent, votis ultro a n n u e n t e s , n o v a m in Sinis Apostolicam Delegationem ad christian a e religionis t u t a m e n et decus s t a t u i m u s constituendam. H a n c autem in sententiam v e n i m u s hoc ducti consilio, nimirum ut u b e r i u s p a t e r n a e sollicitudinis iidem populi beneficia persentiant atque Praesules arctioribus inter se vinculis coniuncti Missiones suas gubernent, atque etiam in amplissima Sinensi regione, sicut iam passim in aliis locis, ex Delegationis Apostolicae institutione nova et quidem potiora christiana res suscipiat incrementa. Quae cum ita sint, conlatis consiliis cum W . F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, omnib u s q u e rei momentis a t t e n t o et sedulo studio perpensis, "motu proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, Apostolicam Delegationem in Sinis constituimus a t q u e erigimus. Volumus autem ut haec Delegatio Apostolica curas suas extendat ad quinque ecclesiasticas regiones Sinenses cum suis insulis, excepta d u m t a x a t praefectura apostolica insulae F o r m o s a e . Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poter u n t n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri si quidquam secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die ix augusti a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Acta 636 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE I AD B. P. D. ANDREAM CARON, ARCHIEPISCOPUM TIT. CHALCEDONENSEM, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII SUI NATALEM CELEBRATURUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum a n n o s tu proxime L completurus sis ex quo p r i m u m Deo lita visti, cum t u a in Nos pietas tum Nostra erga te voluntas o m n i n o postulant ut de hoc fausto eventu vehementer tibi g r a t u l e m u r . P e r p e t u u m enim cursum tui m u n e r i s respicientibus, placet sane Nobis t u u m h o n e s t a r e studium a n i m a r u m , tum professionem fidei in populo excitando, t u m caritatem exercendo, t u m denique in praedicatione divini verbi d e s u d a n d o . F r u a r e igitur tam laeto eventu, in exspectatione quidem caelestis illius praemii quo iustus r e m u n e r a t o r Deus te donabit. Nos vero significationibus amoris t u o r u m quasi p r a e e u n t e s id valde a Deo tibi precamur, ut in a n n o s plurimos, m e r i t o r u m similiter plenos, te sospitare benigne velit. Ac caelestium conciliatrix m u n e r u m simulque benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio q u a m tibi, venerabilis frater, tuisque o m n i b u s effuso animo i m p e r t i m u s . Datum Romae a p u d Sanctum P e t r u m , die xxv iulii MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o p r i m o . PIUS PP. XI II AD BMOS PATRES ADOLFUM CARD. BERTRAM, EPISCOPUM VRATISL A VIENS EM, MICHAELEM CARD. DE FAULHABER, ARCHIEPISCOPUM FRISINGENSEM, CAROLUM IOSEPHUM MONACENSEM ET CARD. SCHULTE, ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM, ET AD RR. PP. DD. GERMANIAE ARCHIEPISCOPOS ATQUE EPISCOPOS.' OBSEQUIOSIS LITTERIS RESPONDET EX ANNUO CONVENTU AD S. BONIFACII DATIS. Dilecti filii Nostri, venerabiles fratres, salutem et apostolicam bened i c t i o n e m . — Quae, a n n u u m Fuldae episcopalem coetum ineuntes, reverentiae ac pietatis officia Iesu Christi Vicario per c o m m u n e s litteras Acta Pii PP. XI 637 praestitistis, ea nobis sane p e r g r a t a acciderunt; n e q u e minus Nos iucunde affecit q u o d referebatis, in hac tam praeclara amoris significatione o m n e s vobiscum cohaerere Germaniae catholicos viros, quos p r o b a t a fidei integritas ac praeteritorum memoria beneficiorum efficiunt cum Apostolica Sede coniunctissimos. Qui vero sit a n i m u s in vos Noster, coniicere iure optimo ex iis potestis q u a e ad dilectos filios scripsimus, Monachii, rei catholicae causa, congregatos: P r a e s u l e s enim et christifideles Germaniae cogitatione et benevolentia adeo complectimur, ut a e r u m n a s , quibus conflictamini, et omnino h a b e a m u s perspectas et, pro p a t e r n a in vos miseratione, vobiscum u n a doleamus. Id quidem postulat, qua v e h e m e n t e r incendimur, apostolicae caritatis flamma, quae iubet ipsa ut illud P a u l i Nostrum faciamus: Quis infirmatur et ego non infirmor, quis scandalizatur et ego non uror? Pro explorato igitur habetote, operatu vobis Nostram, q u e m a d m o d u m antehac n a v a v i m u s , ita n u m q u a m esse in posterum defuturam, ut, q u a n t u m licebit, r e m e d i u m ac levam e n t u m a n g o r i b u s vestris afferamus. Qua in t a n t a r e r u m asperitate fore u t i q u e confidimus, ut fideles, q u i b u s sapienter praeestis, vestris n o n m o d o tranquillitatis pacisque studiis faveant a t q u e obsecundent, sed etiam sic se miserenti Deo totos devoveant calamitatesque offerant, quibus p r e m u n t u r , c o m m u n i a ut optata t a n d e m aliquando impetrent. Interea genti vestrae o m n e genus solacia a benignissimo Deo precati, h o r u m auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecti filii Nostri, venerabiles fratres, u n i v e r s o q u e clero et populo vobis concredito, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x v m mensis septembris a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XI III AD R. P. PHILIPPUM RINALDI, PIAE SOCIETATIS SALESIANAE RECTOREM MAIOREM, EUMDEMQUE PRAESIDEM PRIMI CONVENTUS NATIONIS ITALICAE AD SSMI CORDIS IES,U CULTUM PROVEHENDUM. Diletto figlio, salute ed apostolica benedizione. — La devozione profonda che n u t r i m m o fino dai primi anni della Nostra vita al Cuore Sacratissimo di Gesù, centro di a m o r e eterno ed infinito, e sorgente viva di 638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ogni consolazione per la misera discendenza di Adamo, n o n poteva lasciarci indifferenti all'annunzio che la Pia Società Salesiana del Venerabile Don Giovanni Bosco, nella propizia circostanza della solenne inaugurazione del nuovo tempio salesiano dedicato al Sacro Cuore, in Casale Monferrato, ha indetto il primo Congresso nazionale in onore del Cuore Sacratissimo di Gesù, nella medesima città. A tale annunzio pertanto ha esultato di s a n t a letizia l'animo Nostro, e ben volentieri abbiamo preso visione del p r o g r a m m a del Congresso, riconoscendo l'opportunità e l'importanza dei temi che s a r a n n o svolti d u r a n t e il medesimo. D'altra parte il ben noto zelo dei figli di Don Bosco, promotori del convegno, e le alte personalità che ne costituiscono la presidenza onoraria ed effettiva, Ci permettono di p r e g u s t a r n e fin d ' o r a la gioia di un esito felicissimo, dal quale molto Ci a t t e n d i a m o per il bene delle anime ed a vantaggio dell'umana società. F r a i primi risultati di q u e s t a solenne celebrazione sia il ritorno d e l l ' u m a n i t à t r a v i a t a al Cuore dolcissimo di Gesù, esempio di mitezza, di m a n s u e t u d i n e e di a m o r e . E questo il principale voto dell'animo Nostro, giacché siamo profondamente convinti che ispirandosi gli uomini a questo divino e s e m p l a r e , cesseranno ben presto le cause delle presenti ostilità che tingono le città di sangue fraterno, e si inizierà la t a n t o sospirata èra di tranquillità e di pace universale. Voglia il buon Gesù esaudire la preghiera che a tal fine gli rivolgiamo incessantemente, e conceda nella s u a grande misericordia che i lavori del prossimo Congresso valgano ad o r i e n t a r e tutti gli animi verso il suo Cuore Sacratissimo, il quale va ripetendo ognora con amore infinito: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos. I n t a n t o in auspicio dei celesti lumi ed in contrassegno di paterno affetto impartiamo con effusione di a n i m o l'apostolica benedizione a te, diletto figlio, come a tutti i tuoi zelanti collaboratori, ed in primo luogo al diletto figlio Nostro il signor Cardinale Richelmy, Arcivescovo di Torino, ed ai venerabile Nostro fratello Albino Pella,, Vescovo di Casale, Presidenti o n o r a r i , nonché agli altri Vescovi che p r e n d e r a n n o p a r t e a questa dimostrazione di fede e di amore, ai membri del Comitato organizzatore, ai singoli Congressisti ed a tutti coloro che h a n n o contribuito o contribuiranno in qualsivoglia maniera al buon esito del Congresso, a glorificazione del Cuore dolcissimo di Gesù ed a vantaggio delle a n i m e redente dal suo preziosissimo Sangue. Dal Vaticano, li 10 ottobre 1922. PIUS PP. XI 639 Acta Pii PP. XI IV AD R. P. ELIAM MAGENNIS, OBSERVANTIAE.* SEBASTIANI DE PRIOREM COETU TERTII FLUMINIS IANUARII GENERALEM ORDINIS CARMELITARUM CARMELITARUM IN ANTIQUAE URBE SANCTI HABENDO. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — P a s t o r u m Princeps Iesus Christus, cuius n u t u a t q u e auctoritate catholicae Ecclesiae gubernacula suscepimus, iam q u a e Nobis, in t a m aspero rerum h u m a n a r u m cursu, curae ac sollicitudines ex apostolico m u n e r e incumbunt, eas, q u a est praecipua in Vicarium s u u m benignitate, h a u d mediocribus laxat identidem t e m p e r a t q u e solaciis. Quo in n u m e r o illud merito p u t a m u s , quod nuper, dilecte fili, ex litteris h a u s i m u s tuis, quibus nuntiabas, die q u a r t o mensis decembris, hoc a n n o , in u r b e m Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Brasiliae principem, Tertiarios Carmelitas, p a t r o n o venerabili fratre Archiepiscopo tit. Pharsalensi, conv e n t u r o s esse, ad c o m m e m o r a n d u m cum centesimum a n n u m ex quo populus Brasiliensis se in libertatem vindicavit, t u m plenum s e x t u m saeculum p o s t q u a m privilegium, quod S a b b a t i n u m vocant, evulgari coepit. Atque satis profecto erat causae, cur eiusmodi nuntio vehementer delectaremur. Cum enim actuosa Carmelitarum opera, qui inde a saeculo xvi r e m catholicam in Brasilia p r o v e h u n t , Tertius Ordo vester, dilecte fili, per immensas illas regiones sit late p r o p a g a t i s , atque ita propagetur adhuc, ut bene multi, iique sane optimi, Episcopi ac sacerdotes e gremio sint; c u m q u e idem tam incensa flagret caritate, ut nosocomia aegrotis curandis ludosque pueris recte educendis magno n u m e r o excitaverit sumptibusque t u e a t u r s u i s ; Nobis videmur iure coniicere posse ac confidere, futurum, ut ex hac p r i m a sodalium congressione, aucto a n i m o r u m ardore, intra Ecclesiae adeoque rei publicae Brasiliensis venas nova vigoris ac veluti sanguinis copia auspicato efiluat. Ver u m t a m e n placet, si quidem sodales e Tertio Ordine vestro n o t a t i o n i b u s stimulisque indigent Nostris, nonnulla breviter significare, in q u i b u s cupimus o p t a m u s q u e ut eorum studium ac sollertia versetur atque exerceatur. Atque illud in primis v o l u m u s efficiant, ut ne sua in proximos caritas u n q u a m defervescat, immo etiam ut acrius aestuet et ad maiora n i t a t u r ; p e r p e n d a n t vero oportet se id nullo pacto assecuturos, nisi interiore Dei caritate eandem informarint atque aluerint. Sodales igitur accurate Tertii Ordinis leges religioseque servent, ad e a r u m n o r m a m 640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vitae suae i n s t i t u t u m exigentes ; id enim si fecerint, ardentiorem in dies divini amoris ignem concipient, et, Christi spiritu imbuti ceterisque s a n c t i m o n i a e exemplo praeeuntes, talia in cives suos congerent beneficia, u n d e pateat, quid homo possit, cuius a n i m u s gratia Dei regatur et ad o m n e opus b o n u m excitetur. Opera a u t e m sibi fovenda proponant, praeter alia, duo, q u o r u m u t r u m q u e perfectam redolet a n i m a r u m caritatem. E x p l o r a t u m enim h a b e m u s , religiosos viros, quibus, dilecte fili, digne praees, Brasiliani passim, q u a n t u m in se est, peragrare, ut fideles, divini verbi p r a e d i c a t i o n e , ad a e t e r n a e salutis cogitationem c u r a m q u e revocent; n e q u e ignoramus, uti fere ubique gentium, sic, vel maxime, per eas regiones evangélicos operarios desiderari. I t a q u e priores T e r t i a r i o r u m partes s u n t o , ut, pro sua in Virginem a Carmelo veneratione, pro caritate patria, missionibus primi Carmelitarum Ordinis subvenire ac prodesse omni ope studeant, itemque, postquam precibus a p u d Dominum messis institerint ut mittat operarios in-messem suam, adulescentes, quos noverint ad sacerdotium vel ad religiosam vitam vocari, curis o m n e g e n u s et conrogata u n d i q u e stipe ad s a n c t u m propositum p e r a g e n d u m adiuvent. Quo in genere nihil debet Tertiariis antiquius esse, q u a m incrementis consulere Ordinis vestri, qui, tot viror u m sanctitate inlustris, eo spectat, ut u b i q u e t e r r a r u m celsissimam caelestis Matris dignitatem ac singularia merita praedicet a t q u e efferat, cuius munificam erga filios suos benignitatem saecularibus Sabbatini privilegii sollemnibus recolitis. Conveniant igitur fausto omine Tertiarii Carmelitae in coetum m e n s e decembri h a b e n d u m , conlatisque consiliis, in iis sententiis consistant, q u i b u s ad effectum deductis, fidelium in Deip a r a m a Carmelo pietas revirescat et Sodalitas ipsa per totam Brasiliae rempublicam, cum m a x i m o a n i m a r u m emolumento, mirifice augeatur. Caelestium interea donorum auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, universo, q u e m m o d e r a r i s , Ordini et Tertiariis qui in Fluminensem urbem s u n t proxime c o n g r e s s u i , apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxvin octobris Pontificatus Nostri anno primo. PIUS PP. XI MCMXXII", Acta PU PP. XI m Y AD R. P. D. IOSEPHUM SGHREMBS, EPISCOPUM CLEVELANDENSEM: SEPTUAGE- SIMO QUINTO EXEUNTE ANNO EX QUO DIOECESIS EADEM CONDITA EST. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Laet u m s a n e n u n c i u m abs t e d u d u m accepimus, proxime scilicet a n n u m expletum iri q u i n t u m et septuagesimum ex q u o dioecesis Clevelandensis auspicato condita est. Profecto demirari licet q u a m brevi istic res catholica creverit in i m m e n s u m , idque praecipue, post Deum, ob praec l a r a m E p i s c o p o r u m clerique diligentiam. Itaque, m a g n a s Deo grates vobiscum agentes, quod o p p o r t u n a s u a ope, hoc toto tempore, sacris pastoribus adfuit, equidem g r a t u l a m u r vobis v e h e m e n t e r de hac eventi faustitate cum quo t a n t a coniungitur s a n c t a r u m r e r u m memoria, ac felix Ecclesiae matris incrementum. Nosmetipsi publicis istis laetitiae significationibus q u o d a m modo praeesse volumus, h a s litteras dilectis Clevelandiae filiis mittendo, peculiarem Nostram erga eos benevolent i a m testificantes. Ac D e u m valde p r e c a m u r ut cotidie magis ista ecclesia recte factorum l a u d e floreat; quod certe continget si Clevelandenses eo pietatis studio ac professione virtutis nitere pergant, q u i b u s ipsorum maiores in exemplum praefulserunt. Quo a u t e m celebratio rei augustior fiat simulque cedat in fructum a n i m a r u m , libenter tibi d a m u s ut, cum volueris, sollemni sacro perfunctus, n o m i n e Nostro a d s t a n t i b u s benedicas, Plenariam eisdem I n d u l g e n t i a m p r o p o n e n s , usitatis videlicet conditionib u s l u c r a n d a m . Ac caelestium d o n o r u m praenuntians tibi, venerabilis frater, cunctoque clero ac populo vigilantiae t u a e credito, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xxx octobris Pontificatus Nostri a n n o p r i m o . MCMXXII, PIUS P P . XI ACTA, vol. XIV, n. 17. — 15-12-922. 45 642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I LUBLINENSIS-PODLAGHIENSIS DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM DECRETUM Fideles pagi Krasne, pertinentes ad paroeciam Ostrów et ad dioecesim Podlachiensem, cum longe distent à propria ecclesia paroeciali, per Ordinarium Lublinensem, consentiente R m o Episcopo Podlachiensi, efflagitarunt ab Apostolica Sede, ut aggregarentur ad ecclesiam parochialem q u a m p r i m u m erigendam in loco Rogamo, dioecesis Lublinensis, a q u a h a u d procul a b s u n t . P o r r o S s m u s Dominus Noster Pius P p . XI, preces benigne excipiens, statuit, vi praesentis decreti consistorialis, ut p a g u s Krasne a paroecia Ostrów et a dioecesi Podlachiensi separetur, a t q u e erigendae ecclesiae paroeciali loci Rogómo, in dioecesi Lublinensi, perpetuo uniatur, et dioecesani fines h a c pariter ratione i m m u t e n t u r . Ad haec a u t e m exsecutioni m a n d a n d a , Sanctitas Sua deputavit R. P. D. Marianum Leonem F u l m a n , E p i s c o p u m Lublinensem, eidem t r i b u e n s facultates ad id necessarias et o p p o r t u n a s , etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet v i r u m in ecclesiastica dignitate constitutum : facto onere i n t r a sex menses mittendi ad h a n c S. Congregationem a u t h e n t i c u m exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis n o n obstantibus. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 octobris 1922. £ß C. CARD. D E LAI, E p . Sabinen., Secretarius. L. ffi S. Aloisius Sincero, Adsessor. 8. Congregatio Consistorialis m II P R O V I S I O ECCLESIARUM S s m u s D n u s Noster P i u s divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 27 octobris 1922. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Ludovici de Maragnano praefecit R. P. D. Octavianum Pereira de A l b u q u e r q u e , h a c t e n u s Episcopum P i a h u n e n s e m . — Cathedrali Ecclesiae Goyasensi, R. D. E m m a n u e l e m Gomez de Oliveira, e P i a Societate Salesiana ven. I o a n n i s Bosco. — Cathedrali Ecclesiae Natalensi, R. D. I o s e p h u m Pereira Alves, P r o t o n o t a r i u m Apostolicum, primam dignitatem obtinentem in metropolitana ecclesia Olindensi-Recifensi. — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae, R. D. E u s e b i u m Attico, pres b y t e r u m ex archidioecesi Sancti Salvatoris in Brasilia. 11 novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Adrahensi, R. D. Iosep h u m Stoffels, q u e m deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Caroli Card. Schulte, Archiepiscopi Coloniensis. lá novembris, — Titulari episcopali Ecclesiae Elusanae, R. D. Iosep h u m Schinzel, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Antonii Cyrilli Stojan, Archiepiscopi Olomucensis. 25 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Marianopolitanae et Marquettensi, R. P. Di P a u l u m Iosephum Henricum N u s s b a u m , h a c t e n u s Epis c o p u m tit. Gerasensem. 1 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Palaeopolitanae, R. D. E r n e s t u m Coppo, Vicarium Apostolicum de Kimberley in Australia. é decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Euchaitensi, R. D. l o r d a r i u m Gijlswijk, Delegatum Apostolicum in Africa Meridionali. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DECRETUM CIRCA CONGREGATIONES RELIGIOSAS AUT PIAS SOCIETATES IURIS DIOECESANI Quod iam per Constitutionem Conditae a Christo S u m m u s Pontifex Leo XIII fel. rec. statuerat, hoc clarius in Codice iuris canonici sancitum est: Congregationes n e m p e religiosas alias iuris pontificii, alias dioecesani iuris esse, ita ut u t r a q u e Congregationum classis religiosae societatis n a t u r a m vere habeat, cum i u r i b u s q u a e ei competunt ; inter q u a e illud fundamentale est quod quaelibet Congregatio religiosa, legitime constituta, personalitatem moralem ad n o r m a m iuris i n d u a t eaque potiatur. Ne a u t e m in re t a m gravis momenti ullum dubium oriri possit et de legitimitate eiusdem personalitatis iugiter constare queat, sapienter per can. 100, § 1 praescribitur ut p e r s o n a e morales (exceptis Catholica Ecclesia et Apostolica Sede) nonnisi per formale d e c r e t u m a competente ecclesiastico Superiore erigi valeant. Aliquando tamen, praecipue ante Constitutionem Conditae a Christo et Motu proprio Dei Providentis diei 16 iulii 1906 s. m. Pii P p . X, factum est ut nonnullae Congregationes religiosae exsurgerent q u a e ab O r d i n a riis vel toleratae vel etiam implicite a p p r o b a t a e n u n c censeantur, q u i n t a m e n constet eas per formale decretum fuisse erectas. Quod cum pluribus incommodis a d i t u m p r a e b e r e possit, et praestet ut quicumque ambigendi locus circa Congregationum religiosarum legitimitatem auferatur, Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, o m n i b u s m a t u r e perpensis, e a q u a e s e q u u n t u r statuit: I. Quilibet Episcopus, a u t P r a e l a t u s quasi-episcopalem iurisdiction e m in territorio separato exercens, q u a m p r i m u m inquirat de o m n i b u s et singulis Congregationibus religiosis, a u t Piis societatibus ad m o d u m religiosorum viventibus, u t r i u s q u e sexus, etiamsi unica domo constent, in s u a dioecesi aut territorio existentibus, q u a e ab Apostolica Sede saltem per decretum laudis a p p r o b a t a e non fuerint: 1) An per formale decretum episcopale, cuius tenor cognoscatur, fuerint erectae. 2) An statuta seu constitutiones ab eadem auctoritate a p p r o b a t a s habeant. S. Congregatio de Religiosis 645 I i . Si q u a s invenerit Congregationes vel Pias societates q u a e decret u m erectionis minime vel dubie obtinuerint, sed a e q u i p o l l e n t e s per repetitos actus p l u r i u m a n n o r u m decursu ante Codicis promulgationem, ab Ordinario t a m q u a m a p p r o b a t a e habitae fuerint, ex. gr. p e r professionis receptionem, s a c r a m visitationem, episcopales ordinationes a u t similia, Episcopus, nisi aliud adiuncta consulere videantur, i u x t a inferius dicenda s u b n. III, eas recognoscat per s u u m formale decretum, in q u o , breviter iis quae h a c t e n u s praecesserunt expositis, Congregationem religiosam vel P i a m societatem iuris dioecesani e r e c t a m declaret; d u m m o d o pro Institutis, q u a e post s u p r a m e m o r a t u m Motu proprio Dei Providentis' a n n i 1906 initium h a b u e r u n t , Apostolicae Sedis venia obtenta fuerit; Statuit autem haec Sacra Congregatio ut praedictum recognitionis decret u m vim h a b e a t s a n a n d i defectum canonicae erectionis q u o a d praeterit u m , q u a t e n u s opus fuerit. III. Si Institutum in plures dioeceses fuerit diffusum, O r d i n a r i u s loci, de quo in n. I, est ille in cuius dioecesi exstat d o m u s princeps, qui t a m e n decretum recognitionis ne edat nisi collatis consiliis cum ceteris P r a e s u l i b u s ipsisque saltem n o n contradicentibus. IV. Si ob s t a t u m Instituti vel ob p a r v u m a l u m n o r u m n u m e r u m , a u t ob defectum a r g u m e n t o r u m de q u i b u s in n. II, vel aliis de causis, Ordinarius minime o p p o r t u n u m iudicaverit aliquam Congregationem a u t P i a m societatem, de q u a in praecedentibus, per formale decretum recognoscere, vel aliquis ex Ordinariis, de quibus in n. III, positive obstet, r e m ad h a n c S a c r a m Congregationem deferat. V. De universis et singulis Congregationibus a u t Piis societatibus iuris dioecesani iam legitime erectis, a u t ut s u p r a n u n c recognitis, quar u m d o m u s praecipua vel unica d o m u s in dioecesi in praesenti exsistat, Ordinarius ad h a n c Sacram Congregationem elenchum mittat, in q u o distincte e x p r i m a t u r : a) Titulus, b) scopus, c) fundatoris n o m e n et fundationis leges, d) erectionis a u t recognitionis decretum, e) in q u a s dioeceses facta fuerit diffusio, f) a l u m n o r u m et domorum n u m e r u s . VI. Si quis loci Ordinarius in suae iurisdictionis territorio Congregationis religiosae iuris dioecesani d o m u m principem a u t i n d e p e n d e n t e m in praesenti exsistere comperiat, certiorem de faciat h a n c Sacram Congregationem per expressam in scriptis tionem. nullam domum hac re declara- VII. In p o s t e r u m vero, q u a t e n u s Ordinarius, debita venia Apostolicae Sedis obtenta, aliquam novam Congregationem a u t P i a m societat e m religiosam erigere voluerit, satagat ut erectio fiat per formale decre- 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t u m in scriptis datum, cuius exemplar tam in tabulario Instituti q u a m in Archivo dioecesano s e r v a n d u m erit. De peracta a u t e m h u i u s m o d i erectione h a n c Sacram Congregationem edoceat, ac decreti exemplar transmittat, in quo praecipue curet ut tam titulus q u a m scopus Instituti peculiaris explicite et exacte praefiniatur, habitis p r a e oculis iis q u a e de h a c re in Normis, a Sacra Congregatione a p p r o b a t i s sub die 6 martii 1921, cap. II et IV {Act. Ap. Sedis, vol. X I I I p. 312), h a b e n t u r . F a c t a a u t e m de o m n i b u s relatione SSmo Dno Nostro Pio divina Providentia P P . XI, in audientia h a b i t a ab infrascripto P. Abb. Secretario Sacrae Congregationis, die 25 novembris 1922, Sanctitas S u a decret u m approbavit a t q u e ab o m n i b u s ad q u o s spectat servari mandavit. Contrariis q u i b u s c u m q u e minime o b s t a n t i b u s . Datum R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, die 30 novembris 1922. C. L. % CARD. LAURENTI, Praefectus. S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I IMMUTATUR DENOMINATIO NONNULLARUM OCEANIAE MISSIONUM DECRETUM P o s t exstinctum recens bellum n o n n u l l a e Oceaniae Missiones s u b n o v u m d o m i n i u m transiere a t q u e vetera n o m i n a q u i b u s a n t e a vulgo d e s i g n a b a n t u r in alia mutavere. U n d e necesse fuit ut etiam ecclesiasticae appellationes ita i m m u t a r e n t u r ut novo r e r u m ordini o p p o r t u n e consentirent. Cui rei prospicientes Emi P a t r e s h u i u s Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, cum iam praefecturam apostolicam T e r r a e Gulielmi Orientalis in vicariatum erectam n o m i n e vicariatus apostolici 647 S. Congregatio de Propaganda Fide Novae Guineae Orientalis donavissent, n u p e r n e r e ut : in eam sententiam ve- a) Vicariatus apostolicus Novae Guineae d e n o m i n a n t u r vicariatus apostolicus Papuasiae; b) Vicariatum apostolicum Novae P o m e r a n i a e appellandum décern è r e n t vicariatum apostolicum Rabaulensem; c) Praefectura apostolica T e r r a e Gulielmi occidentalis n o m e n h a b e ret praefecturae apostolicae Novae Guineae centralis. H a e c a u t e m proposita c u m ab infrascripto Sacrae Congregationis Secretario Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. P p . XI relata fuissent, in audientia diei x i n h. m., eadem Sanctitas S u a r a t a h a b u i t et confirmavit, h o c decretum de re edi i u b e n s . D a t u m ex aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die XIV novembris MCMXII. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus. f P. Fumasoni-Biondi, Arch. Dioclètan., Secretarius. II DE PONTIFICIO OPERE A FIDEI PROPAGATIONE MONITA De m a n d a t o Consilii Superioris Generalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei, haec publici iuris fiunt, ut prae oculis h a b e a n t u r ab iis q u o r u m interest, 1. Cum t a n d e m hisce diebus coeperit R o m a e m u n e r a s u a explere Consilium Superius Generale Pontificii Operis a Propagatione Fidei, de q u o in Pii P p . XI Motu P r o p r i o Romanorum Pontificum, dato s u b die 3 mensis maii, a. c, et sedem s u a m , licet provisoriam, h a b e a t a p u d S. C. de P r o p a g a n d a Fide, h u c m i t t e n d u m est quidquid pertinet ad O p u s ipsum, sive notitiae de constitutione Consiliorum Nationalium, sive e o r u m S t a t u t a , sive suo t e m p o r e r a t i o n u m libri, sive quaestiones ad Operis organizationem et diffusionem attinentes, sive modo et t e m p o r e s t a t u t o pecunia collecta ut pro Missionibus erogetur. Huic Consilio similiter spectant epistolae, relationes et petitiones eorum, qui, in locis 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Missionum o p e r a m n a v a n t e s , a n n u a m subventionem. et subsidia sibi expostulant. Quae c u m ita sint, litterae ceteraque i n s c r i b a n t u r : Al Revmo Presidente vel Al Revmo Segretario Generale delia Pontificia Opera delia Propagazione della Fede - Palazzo di P r o p a g a n d a , Piazza di Spagna, n. 48, R o m a (6). 2. Notitiae de pecuniis et donis collectis m i t t e n d a e e r u n t m e n s e ianuario exeunte, idque fiet per P r a e s i d e m Consilii Nationalis vel eius Delegatum ; in locis a u t e m , ubi Consilium n o n d u m est constitutum, per Moderatores dioecesanos. Uti evidens est, integrum semper et u b i q u e esto cuique offerenti immediate ad hoc R o m a n u m Consilium m i t t e r e oblationes suas. P e c u n i a e vero et d o n a collecta e r u n t ad n u t u m et liber a m dispositionem ipsius Consilii Generalis, cuius officium est m e n s e martio decernere quibus, q u a m e n s u r a et q u o m o d o sint elargienda et distribuenda. 3. Cum a u t e m ius sit et officium Consilii Superioris Generalis ration u m libros singulorum Nationalium Consiliorum a d p r o b a r e , sub f i n e m mensis martii ad ipsum deferendae e r u n t distinctae et clarae relationes tum de pecuniis donisque oblatis, t u m de e o r u m administratione et de expensis factis sive pro iis colligendis, sive pro Operis evulgatione, sive p r o a n n a l i b u s , foliis, imaginibus ceterisque typis impressis. Satius erit h a s relationes mittere in duplici exemplari, ita ut alter u m R o m a e in Operis archivo asservari possit, alterum r e d d a t u r c u m notis et signatura. 1 4. Ad Consilium S u p e r i u s Generale item m i t t e n d a s u n t quam citius S t a t u t a particularia pro Consiliis Nationalibus redacta, in q u i b u s quidem fideliter retinenda s u n t q u a e p e r t i n e n t ad formam substantialem Operis. H a e c enim ab ipso Consilio s u n t a d p r o b a n d a . 2 5. I u x t a S t a t u t a Generalia (ib. X) Consilii c o n v e n t u s pro distrib u e n d a pecunia R o m a e h a b e b u n t u r mense martio. Mature ergo Consilio e x h i b e n d a e s u n t petitiones cum iis relationibus, q u a e ad r e m faciunt. Hic diligenter a d v e r t e n d u m quod h o c a n n o elementa pro definiendis subventionibus d e s u m e n t u r ex responsis ad quaestiones propositas a S. C. de P r o p a g a n d a Fide per epistolam d a t a m die P a s c h a t i s vertentis a n n i . Curent igitur Revmi Episcopi, Vicarii Praefectique Apostolici ac Missionum Superiores, ut tempestive, id est a n t e finem vertentis a n n i vel saltem p r o x i m o ineunte, relationes ipsas t r a n s m i t t a n t . Consilium enim 1 2 Cf. Statuta Generalia,*IX, 4, itemque Statuta pro Cons. Sup. Gen., IX, 4. Cf. Statuta cit., loc. cit. 649 S. Congregatio de Propaganda Fide abstinebit a dandis subsidiis Missionibus, de q u i b u s n o n d u m pervenerit relatio ad S. G. de P r o p a g a n d a Fide. Q u a de c a u s a in petitionibus pro a n n u a subventione o p p o r t u n u m erit significare an n e c n o n praedicta relatio d a t a fuerit. 6. Ad petitiones q u o d attinet, consultius videtur, pro iis Mission i b u s , q u a e concreditae s u n t alicui Ordini, Congregationi, Instituto vel Seminario, si per e u m d e m respective Superiores vel P r o c u r a t o r e s exhib e a n t u r u n a cum documentis relativis, h a c t a m e n lege q u o d singularum Missionum n o t a distincta p r a e b e a t u r : Consilium enim nihili faciet petitiones cumulativas. Vicissim iidem Superiores vel P r o c u r a t o r e s enixe r o g a n t u r ut de h o c s t a t u t o q u a m citius certiores faciant eos ad quos pertinet, ita ut o m n e s statis conditionibus satisfacere q u e a n t . 7. Ad subsidia pro itineribus o b t i n e n d a oportet ut, sicut a n t e a , diligenter significentur omnia q u a e ad r e m faciunt, sive aetas, sive conditio itinerantium, sive loca ad q u a e pergunt, et an prima vel altera vice se conferant ad infidelium regiones pro apostolicis laboribus suscipiendis. O p t i m u m erit addere etiam q u a e et qualis sit expensa sive p r o vehículo vel schedula itineris (biglietto, billet), sive pro victu. Quae o m n i a facillima évadent, si a d h i b e a n t u r prospectus ad hoc dispositi, quos requirere licet a p u d sedem h u i u s Consilii Superioris Pontificii Operis. Duplici a u t e m exemplari exhibendi s u n t . Datum R o m a e ex Secretaria Pontificii Operis a Propagatione Fidei, die XXII mensis novembris MCMXXII. f P. F u m a s o n i Biondi, Archiep. Diocletanus, Praeses. Ioseph Nogara, Secretarius Generalis. III ' ' NOMINATIONES Decreto diei 15 novembris 1922 S. Congregatio de P r o p a g a n d a Fide Administratorem Apostolicum dioecesis Poonensis, in Indiis Orientalibus, ad s u u m beneplacitum declaravit R. P. Maximilianum Riklin, Societ a t i s Iesu. 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacra Congregatio christiano Nomini P r o p a g a n d o , iuxta S t a t u t a Pontificii Operis a P r o p a g a t i o n e Fidei a d n e x a Motu P r o p r i o Romanorum Pontificum (art. VIII), o p p o r t u n u m duxit hos eligere Praesides pro Consiliis Nationalibus a l i q u a r u m Nationum, videlicet: R e v m u m Henricum V a z q u e z - C a m a r a s a , can. theologum ecclesiae cathedralis Matritensis, pro H i s p a n i a ; R e v m u m can. F r a n c i s c u m R o s s , pro Anglia; R e v m u m can. I a c o b u m P o m p e n , Vicarium Generalem dioecesis ß u s c o d u c e n s i s , pro Hollandia. I n s u p e r cum R e v m u s D. H e n r i c u s Odelin, P r a e s e s Consilii Centralis Parisiensis, m u n e r i renunciaverit, eius vice eadem S. Congregatio nominavit R e v m u m can. Aemilium Descamps. SACKA CONGREGATIO RITUUM I ROMANA DE MISSA VOTIVA PRO FIDEI PROPAGATIONE, DECLARATIO Per d e c r e t u m Sacrae R i t u u m Congregationis, diei 22 martii vertentis anni 1922, Sanctissimus D o m i n u s noster P i u s P a p a XI benigne concessit ut « Missa votiva de P r o p a g a t i o n e Fidei sine Gloria et cum « Credo, adhibito colore violaceo, celebrari possit semel in anno, diebus « ab Ordinario cuiusque loci designandis, exceptis t a m e n Festis dupli« cibus I et II classis, Dominicis maioribus, nec n o n Octavis I et II ordi« nis, Feriis et Vigiliis, q u a e sint ex privilegiatis ». Q u u m vero nonnullae quaestiones de h a c re n u p e r exortae sint, eadem Sacra Congregatio, ad o m n e m a m b i g u i t a t e m a m o v e n d a m , audito specialis Commissionis suffragio, s e q u e n t e m declarationem o p p o r t u n e vulgandam censuit. «Missa « votiva pro Fidei propagatione, de q u a agitur in p r a e n o t a t o decreto, « n o n est praeceptiva, sed induttiva, et celebrari potest die p r o cunctis « et singulis dioecesis locis c o m m u n i t e r ab Ordinario designanda, in qui« busvis Ecclesiis et Oratoriis etiam privatis, et ab o m n i b u s Sacerdotibus, « cum o m n i b u s C o m m e m o r a t i o n i b u s et Orationibus ritui duplici m a i o r i 651. S. Congregatio Rituum « et minori congruentibus, salvo s e m p e r onere Missae ex Rubricis et « Decretis p r a e s c r i p t a e ; prouti s u n t Missae Conventuales diei curren« tis (non a u t e m Missa m e r e parochialis), Missa de Rogationibus, pro « oratione XL H o r a r u m , etc. Si q u a n d o a u t e m h u i u s m o d i Missa votiva « quomodolibet impediatur, fieri potest eius Commemoratio sub u n i c a « conclusione cum p r i m a Oratione, iuxta Rubricas ». Atque ita rescripsit ac declaravit. Die 17 novembris 1922. £g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. % S. Alexander Verde, Secretarius. II DUBIA CIRCA PRAEFATIONES DICENDAS IN MISSIS CUM COMMEMORATIONIBUS Sacrae R i t u u m Congregationi sequentia dubia pro o p p o r t u n a solutione proposita s u n t ; n i m i r u m : I. Die 6 februarii et die 12 eiusdem mensis celebrantur respectiva F e s t a S. Titi, E p . et Conf., et Ss. Septem F u n d a t o r u m Ord. S e r v o r u m B. Mariae V. Conff. quibus respective a d d e n d a est oratio pro P a p a in anniversario electionis vel coronationis S u m m i Pontificis Pii XI ; quaeritur : U t r u m Praefatio dicenda sit de C o m m u n i vel de Apostolis? II. Die 18 novembris, occurrente Dominica de q u a fit Officium cum Missa et Gommern. Dedicationis Basilicarum Ss. Petri et Pauli App., quaeritur: Praefatio erit de Trinitate vel de Communi quae dicitur in Dedicatione Ecclesiarum? Et Sacra e a d e m Congregatio, audito specialis Commissionis voto, praepositis quaestionibus r e s p o n d e n d u m c e n s u i t : Ad I. Praefatio erit de Apostolis, si commemoratio locum teneat Missae votivae pro P a p a ab Ordinario praescriptae et eo die impeditae. Ad IL Praefatio dicenda est de Ssma Trinitate, iuxta Rubricas. Atque ita rescripsit ac declaravit, die 17 n o v e m b r i s 1922. £ß A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA •i r VICENTINA SOCIETATIS QUAESTIONUM INCIDENTALIUM DE APPELLATIONE ET COMPETENTIA Pio PP. XIfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 18 martii 1922, Rmus P. D. Ioannes Prior, Decanus, Ponens* BR. PP. DD. Fridericus Cattani Amadori et Petrus Rossetti, Auditores de turno, in causa Vicentina - Q u a e s t i o n u m incidentalium de appellatione et competentia - inter sacerdotem Antonium F., appellantem, repraesentatum per legitimum procuratorem sac. Victorium Pozzani, advocatum, et Marinum F., interveniente et disceptante in causa Promotore Iustitiae, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Marinus F., a n n o ineunte 1900 domi suae, in loco C, dioecesis Vicentinae, officinam condidit ad caseum p r e m e n d u m , vulgo « Latteria », a e d i b u s ad id refectis et accommodatis. In re e x s e q u e n d a consilio et opera u s u s est amici sui sacerdotis Antonii F., qui eiusdem generis officinam in paroecia vicina pro Societate q u a d a m catholica gerebat. P a u c o s vero post m e n s e s , cum r e r u m gestio in d a m n u m potius q u a m in lucrum cederet, ab incepto opere destitit, debito libellarum trium millium circiter o n e r a t u s . Rogavit autem sac. Antonium F . , u t .aes alienum pro r a t a solveret, quia, uti aiebat, ipsum inter et dictum sacerd o t e m contractus societatis initus fuerat ad negotium gerendum. Renitente sacerdote, r e c u r s u m fecit ad Curiam Vicentinam, et Pro-Vicarius Episcopi ab Ordinario m a n d a t u m accepit ad rem in linea saltem administrativa definiendam. Cum vero in irritum cessissent omnes eiusdem conatus ad controversiam c o m p o n e n d a m , et ex alia p a r t e Pro-Vicario h a u d visum sit c a u s a m in foro dioecesano agere, ipse Marino F. consilium dedit actionem in foro civili instituendi. Huic consilio a d h a e r e n s , S. Romana Mota 653 Marinus sacerdotem A n t o n i u m in iudicium r a p u i t coram iudice saeculari, qui, t a m e n , sententia lata die 30 iunii-2 iulii 1906 reum conventum absolvit. In g r a d u appellationis, deinde, cum iudex ad n o r m a m art. 1341 Cod. civ. itai. probationem testimonialem n o n admisisset, Marinus F. ulteriori causae prosecutioni renunciavit, q u a p r o p t e r sententia primi g r a d u s in r e m iudicatam transiit. Decem fere post a n n o s i t e r u m Marinus F. Curiam Vicentinam adiit, petens ut ordine iudiciali servato eadem causa cognosceretur: opposita a u t e m a p a r t e conventa exceptione peremptoria rei iudicatae, et a tribunali admissa, litis libellus a iudice ecclesiastico die 12 augusti 1915 reiectus est. Meliorem a u t e m fortunam Marinus F. h a b u i t in g r a d u appellationis, penes Curiam Metropolitanam Venetiarum interpositae, u b i iudex delegatus exceptionem rei iudicatae a sacerdote Antonii F. o p p o s i t a m sententia interlocutoria, vim definitivae habente, die 1 a u gusti 1917 reiecit, ea praesertim ratione motus, quod iudex saecularis i n c o m p e t e n s fuerit. Sententia, die 1 augusti lata, sequenti die procuratori sacerdotis Antonii F. tradita fuit a persona q u a d a m tribunali n o n a d d i c t a , a Secretario eiusdem tribunalis missa, q u a e t a m e n de m u n e r e sibi commisso nullam fidem exhibere poterat, n e q u e de facta notificatione debitam relationem peregit. P r o c u r a t o r partis conventae, nullius iuridici valoris existimans communicationem sententiae sibi factam, appellationem interponere neglexit. Sacerdos Antonius, vero, certior factus de sententia sibi adversa, per epistolam die 13 augusti ad iudicem Metropolitanum missam, ad N. S. Ordinem provocavit; eius t a m e n appellatio per aliam sententiam interlocutoriam Curiae Metropolitanae diei 24 septembris 1917 reiecta fuit, utpote post lapsum fatalium. Sacerdos Antonius F., itaque, c o n t r a u t r a m q u e s e n t e n t i a m ad N. S. Auditorium appellavit; c u m q u e Marinus F. ad instantiam recurrentis c o n t u m a x declaratus sit, quia rite citatus n o n comparuit, p a t r o n u s sacerdotis Antonii F. et Iustitiae P r o m o t o r c o n v e n e r u n t in dubiis sequentibus statuendis, sub q u i b u s c a u s a Nobis dirimenda p r o p o n i t u r : 1. An lapsis fatalibus appellatio facta sit in casu; et quatenus negative. 2. An res iudicata in foro saeculari impediat quominus causa in merito agitetur coram tribunali ecclesiastico primae instantiae, seu coram Curia Vicentina. I m p r i m i s de quaestione a g e n d u m , an lapsis fatalibus appellatum sit. Cum lata fuerit sententia interlocutoria, de q u a agitur^ die 1 augusti 1917, a n t e p r o m u l g a t u m iuris canonici Codicem, quaestioni dirim e n d a e ea a p t a n d a s u n t iuris principia, q u a e t u n c temporis vigebant. 654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « P e r fatalia i n t e r p o n e n d a e appellationis - scribit Reiff., lib. 2, tit. 28, n. 155 - intelligitur t e m p u s illud, i n t r a quod g r a v a t u s per sententiam iudicis vel aliunde appellare potest ab illato sibi g r a v a m i n e , adeo ut elapso tali t e m p o r e facultas appellandi pereat, a t q u e e x t i n g u a t u r ». T e m p u s a iure concessum est decendium « c o m p u t a n d u m a die recit a t a e et publicatae sententiae, si p a r t e s praesentes s u n t editioni sententiae, vel per se vel per p r o c u r a t o r e s . Secus decendium c o m p u t a t u r a die denunciatae seu legitime intimatae sententiae » (Lega, De Iudic, comp., n. 497). I t e m in decreto S. Congreg. E E . et RR. diei 18 decembris 1835, n. 2, praescribitur: « Decem dies n u m e r a r i incipiunt, n o n a die quo sententia l a t a est, sed a die quo reo vel eius defensori per cursorem d e n u n t i a t a fuit ». P r o v i s u m est, praeterea, in Instructione eiusdem S. Congreg, diei 11 iunii 1880, art. 14, Curiis o m n i b u s ecclesiasticis missa, ut, q u a t e n u s h a u d praesto sit opera a p p a r i t o r u m Curiae, p e r s o n a qualificata, v. gr. a c t u a r i u s vel alius tribunalis administer (cfr. Wernz, Ius. Dec, tom. 5, § 1, n. 93) a d h i b e a t u r , q u a e sententiam p a r t i b u s et praesertim victo denuntiet. H a u d excludit t a m e n dicta Instructio q u o d iudex q u e m d a m tribunali e x t r a n e u m seligere possit, cui m u n u s s e n t e n t i a m c o m m u n i candi committere valeat : constare t a m e n debet de m u n e r e eidem commisso, cum secus p e r s o n a qualificata dici n e q u e a t ; n e c n o n de rite peracta commissione, die et hora designatis, q u i a fatalium t e m p u s cont i n u u m est et a m o m e n t o in m o m e n t u m decurrit (Reiff., 1. c, n. 159,160). Denuntiatio sententiae, enim, est a c t u s iudicialis gravis m o m e n t i , a quo p e n d e t i n t r a breve spatium decem dierum peremptio iuris appellandi (cfr. Codicis iur. can., can. 1723, 1724). Iamvero, satis constat ex relatione Officialis Curiae metropolitanae Venetiarum, quod sententia eiusdem Curiae h a u d legitime d e n u n t i a t a fuit die 2 augusti 1917. Ait e n i m : « Mi piace anche far n o t a r e che t u t t a « la questione dell'appello di Don Antonio E. - n o n constando che la « s e n t e n z a del 1 agosto sia s t a t a notificata officialmente il 2 agosto « si fonda sulla irregolarità commessa dal Segretario dei tribunale, « a v e n d o egli fatto consegnare la copia della sentenza al p r o c u r a t o r e « di Don Antonio F. la s e r a del 2 agosto, n o n dall'usciere del tribunale, « ma da un incaricato del Segretario e senza rilascio di ricevuta ». Ex hisce patet, intimationem sententiae iis conditionibus quae a iure requir u n t u r destitutam fuisse, ac proinde sententiam legitime d e n u n t i a t a m n o n fuisse. P e r s o n a enim, imprimis, q u a e sententiam rei conventi procuratori tradidit, n o n ea erat qualitate induta, q u a e iure exigitur in eo qui S. Romana Rota 655 a c t u m iudicialem exsequitur: tribunali enim e x t r a n e u s erat, ac proinde qualitas executoris decreti iudicialis ipsi ex officio provenire n e q u i b a t ; sed n e q u e ex commissione illi facta a Secretario tribunalis, qui proprio m a r t e agebat sine m a n d a t o iudicis, qui solus potuit m u n u s illud e x t r a n e o c o m m i t t e r e ; praeterea, nec h u i u s defectivi m a n d a t i ullum signum exhibere potuit, ita ut rei conventi procuratori constare n o n posset sententiam sibi a tribunali notificatam fuisse; neglexit insuper m a n d a t a r i u s relationem de tradita sententia in actis deponere, ita ut ex istis de sententia d e n u n t i a t a n o n constaret. Ex sententia hisce conditionibus rei procuratori intimata t e m p u s fatalium incipere n o n potuit, ut ex superius in iure delibatis plane liquet. I u x t a legem Codicis, quae h a c in re disciplinam olim vigentem confirmat, p r o u t citatio n o n legit i m e facta nullius valoris est, ita et illegitima sententiae denunciati© (can. 1723, 1724, C. I. C ) . P r i m u m d u b i u m , itaque, DD. Auditores dimitt e n d u m c e n s u e r u n t negativa r e s p o n s i o n e . Ad s e c u n d u m d u b i u m g r a d u m facientes, q u a e d a m c e n s u e r u n t in iure praemittenda. Vis rei iudicatae iuxta veterem disciplinam in novo Codice confirmatam, ita in can. 1904 exponitur: « § 1. Res iudicata praesumptione iuris et de iure h a b e t u r vera et iusta, nec i m p u g n a r i directe potest. § 2. Facit ius inter p a r t e s et dat exceptionem ad impediendam novam eiusdem causae introductionem ». Res iudicata, vero, exsurgere potest ex sententia legitime lata sive fori civilis sive fori ecclesiastici: s t a t u m n e m p e obiectivum inter partes i n d u c t u m per r e m iudicatam in foro "civili admittere debet iudex ecclesiasticus, et vicissim. Ecclesia enim agnoscit auctoritatem S t a t u s civilis in re p u r e temporali, ac proinde eiusdem p o t e s t a t e m n o n solum legiferam, sed etiam iudiciariam et coactivam. Re enim vera, in cap. 2, De except., in VI Decretalium, statuto principio quod exceptio rei iudicatae per ecclesiasticum iudicem admitti debeat in foro saeculari, haec a d d u n t u r : « Similiter iudices ecclesiastici exceptionem ipsam (si coram ipsis excipiatur de re per saecularem iudicem iudicata) admittant, in his q u a e a n i m a r u m periculum n o n i n d u c u n t : per Superiores suos, nisi fecerint, animadversione debita castigandi ». U n d e unanimiter docent auctores exceptionem rei iudicatae ex sententia lata per iudicem saecularem opponi posse coram iudice ecclesiastico. Cfr. Pirhing, lib. % tit. 25, n. 29; Reiff., eod. tit., n. 132; Schmalzgr., eod. tit. n. 4 8 ; Wernz, tom. 5, P. L, n. 413, not. 22. « Ratio est - ait Pirhing, 1. c. - t u m quia per s e n t e n t i a m iudicis ius parti acquisitum est, pro q u a lata est sententia, q u o d alius iudex laedere vel auferre n o n debet; t u m quia, nisi u n u s 656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iudex resèrvaret legitimam sententiam alterius, derogaretur iurisdictioni illius... I d q u e m a x i m e procedit si sermo sit de iudice ecclesiastico et saeculari, q u o r u m fora et iurisdictiones, licet diversae sint, d e b e n t t a m e n se invicem adiuvare, et m u t u o i u r a s u a defendere ». Ut a u t e m exceptio rei iudicatae actionem impediat, de tribus constare d e b e t : nimirum, in actione i n t e n t a 1) e a m d e m esse r e m petitam, 2) eamdem esse p e r s o n a s iuridice consideratas, et 3) eamdem esse caus a m petendi. Cfr. Lega, De Iudic. vol. I, p. 642. E a e d e m conditiones r e q u i r u n t u r ex iure civili italico (Cod. Civ., art. 134): ita Garlo Lessona, Manuale di Procedura Civile, p. 399: « Occorre a) che la cosa domand a t a sia la stessa (eadem res); e si ha V eadem res q u a n d o la seconda d o m a n d a n o n p u ò coesistere col dispositivo della p r i m a sentenza; b) che la d o m a n d a sia fondata sulla medesima c a u s a (eadem causa petendi), e la causa petendi consiste nel fondamento giuridico della d o m a n d a , quale venne dedotto in giudizio, e r i t e n u t o dalla sentenza, c) che la d o m a n d a sia tra le medesime parti e proposta da esse nelle medesime qualità (eadem conditio personarum). L'eadem conditio personarum va considerata giuridicamente». In casu nostro e x t r a controversiam est h a s o m n e s conditiones h a b e r i : eadem scilicet est r e s petita, e a d e m causa petendi, c o n t r a c t u s n e m p e societatis, et eaedem s u n t personae, etiam iuridice consideratae. Ratio dubitandi itaque n o n est, an, supposita re iudicata, h a e c validam et p e r e m p t o r i a m constituat exceptionem contra litis instaurationem, sed, an, a t t e n t a iuris canonici doctrina, reapse exstet in casu res iudicata relate ad forum ecclesiasticum, q u a e respectu fori civilis a iudice saeculari admissa est. Sententia, enim, q u a e vitio nullitatis laborat, rem i u d i c a t a m constituere n o n valet. Sententia iudicis saecularis, a u t e m , iuxta t r i b u n a l metropolitanum Venetiarum, nulla est ob incompetentiam iudicis, qui iurisdictione carebat super sacerdote reo convento, r a t i o n e privilegii fori. Alia causa incompetentiae n e c allegata est, nec fingi p o t e s t : agebatur enim de praetenso contractu circa b o n a p u r e t e m p o ralia in territorio iudici saeculari subiecto, ubi contractus initus fuisse dicebatur, et ubi p a r t e s domicilium fovebant. T o t a quaestio, igitur, in eo vertitur, an Marinus F. licentiam Ordinarii vel Superioris legitimi h a b u e r i t sacerdotem A n t o n i u m F. ad forum civile t r a h e n d i . O r d i n a r i u s , enim, h u i u s m o d i i m p e d i m e n t u m incompetentiae iudicis saecularis, ex fori privilegii proveniens, auferre potest, i m m o certis in adiunctis auferre debet (Instructio Sancti Officii, diei 23 ianuarii 1886), veniam concedendo ut clericus in foro civili conveniatur. S. Romana Rota 657 Ad dictum quaesitum, vero, affirmative respondendum est, ut colligitur ex testimonio iudiciali Pro-Vicarii Episcopi Vicentini, qui iicentiam concessit, confirmato per attestationem extraiudicialem ipsius Marini F., q u i dictam licentiam obtinuit. Interrogatus, enim, Pro-Vicarius a i u d i c e : « Se, e per quali ragioni, egli abbia semplicemente consigliato o formal« mente autorizzato Marino F. a t r a d u r r e D. Antonio F. davanti al foro « civile, invece di insistere p é r c h e l a causa fosse canonicamente decisa « d a l l ' a u t o r i t à ecclesiastica in conformità del privilegium fori»; sub fide iuramenti r e s p o n d i t : « Consigliato certo; autorizzato, n o n ricordo; a u t o r i z z a z i o n e formale, n o » . Certo constat, itaque, ex iurata depositione testis, de acto suo ad proprium et publicum officium s p e d a n t e , Pro-Vicarium Vicentinum conr silium Marino F. dedisse adeundi forum civile; in hoc a u t e m consilio, o m n i b u s perspectis circumstantiis, praesertim p r o u t ab ipso Pro-Vicario e x p o n u n t u r , implicite continebatur venia auctoritatis ecclesiasticae a iure requisita. 1) Pro-Vicarius enim iurisdictione potiebatur ad debitam licentiam concedendam: « Il Pro-Vicario ha certamente autorità giuris« dizionale nei limiti che gli è concessa dal Vescovo ». Neque dubitat Pro-Vicarius de propria competentia licentiam impertiendi in casu, ut colligitur ex eius responsione s u p r a citata, ubi dicit se non meminisse de venia ab ipso expresse concessa, simulque negat se dictam veniam solemniter seu formaliter i m p e r t i i s s e . 2) Licentia legitime concedi poterat sine solemnitatibus, seu vivae vocis o r a c u l o ; nullibi enim in iure ad hoc r e q u i r u n t u r solemnitates, et in dioecesi Vicentina h u i u s m o d i licentia voce non scriptis ab Ordinario vel eius Vicario impertiri solebat: « ... dal Vescovo o dal Vicario, che di metodo la d a n n o a voce e n o n « in iscritto ». Ideoque et Pro-Vicarius bene egisset, exemplum Superiorum sequendo. 3) Licentia, porro, in adiunctis dari debuit, quia fatetur Pro-Vicarius se noluisse ut causa agitaretur in foro ecclesiastico, timens ne sententia ad exsecutionem d e m a n d a r i non posset: et ceteroquin pacificam rei solutionem frustra tentaverat. Ita enim statuit Instructio S. Officii diei 23 ianuarii 1886: « Si in eis locis (ubi privilegio fori derogatum non fuit) n o n dabitur iura sua prosequi, nisi apud iudices laicos, t e n e n t u r singuli prius a proprio ipsorum Ordinario veniam petere, ut clericos in forma convenire possint; e a m q u e Ordinarii n u m q u a m denegabunt, t u m maxime cum ipsi controversiis inter partes conciliandis frustra o p e r a m dederint (cfr. can. 120, § 2, Cod. Iur. Can., 4). Pro-Vicarius insuper ab Episcopo m a n d a t u m accepit, ut ipse fatetur, ad rem aliquo m o d o inter partes c o m p o n e n d a m ; immo, inter negotium t r a c t a n d u m auctoritate s u a u s u s est ad poenas canonicas sacerdoti Antonii F. c o m m i n a n d a s ACTA, vol. XIV, n. 17. — 15-12-928. 4« .658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (epist. sac. Antonii F. die 6 febr. 1905): u n d e consilium ab ipso d a t u m iudicem saecularem a d e u n d i actori Marino F. aliud significare n o n potuit q u a m q u o d ipsi venia Ordinarii de iure requisita concessa fuit. 5) Denique, ipse sac. A n t o n i u s F. aperte fatetur in epistola ad q u e n d a m R m u m P r a e sulem die 14 maii 1908 missa, simul cum consilio et ipsam licentiam a Curia Vicentina se h a b u i s s e c a u s a m agitandi in foro civili; hoc modo videlicet consilium sibi p r a e s t i t u m intellexit: « Da questa rispettabile « Curia a- mezzo di Mons. C. ebbi il permesso, anzi il suggerimento di « procedere contro D. Antonio F . . . . per un debito che egli nega dovermi ». Non defuit itaque competentia iudicis saecularis, quia i m p e d i m e n t u m privilegii fori a legitima auctoritate ecclesiastica sublatum fuit, ac proinde rem iudicatam in casu haberi dicendum est. Quibus o m n i b u s in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Audi tores de t u r n o , pro tribunali sedentes et solum D e u m prae oculis habentes, Christi n o m i n e invocato, dicimus, d e c l a r a m u s et definitive sententiamus, ad proposita dubia r e s p o n d e n t e s : Ad p r i m u m Negative seu appellationem n o n esse factam lapsis fatalibus. - Ad s e c u n d u m Affirmative seu r e m iudicatam in foro saeculari impedire q u o m i n u s c a u s a in merito agitetur coram tribunali ecclesiastico p r i m a e instantiae, seu coram Curia Vicentina: s t a t u i m u s p r a e t e r e a expensas iudiciales esse inter p a r t e s c o m p e n s a n d a s . i t a p r o n u n c i a m u s , m a n d a n t e s Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t h a n c n o s t r a m definitivam sententiam ad tramitem tit. X VI II, lib. 4 Cod. iur. can., et a d v e r s u s reluctantes procedant iuxta n o r m a m sacrorum c a n o n u m , et praesertim cap. 3, sess. 25. De Reform. Conc. Tridentini et can. 1924 Cod. iur. can., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, q u a e magis opport u n a et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede T r i b u n a l i s S. R. Rotae, die 18 martii 1922. Ioannes Prior, Decanus, Ponens. Fridericus Cattani Amadori. P e t r u s Rossetti. L. © S. Ex Cancellaria, 7 aprilis 1922. T. Tani, Notarius. 659 S. Romana Rota il Citatio edictalis PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (EDWARDS-DE ROCHE) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Fulgentii F u s t e r et F o n t e s comitis de Roche, e u n d e m per praesens edictum citamus ad c o m p a r e n d u m , sive per se, sive per p r o c u r a t o r e m legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R o m a n a e R o t a e (Boma, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94) die 15 ianuarii 1923, h o r a undecima, ad concordandum de dubio disputando vel infrascriptum subscribendum, et ad diem designandam in q u a h a b e b i t u r T u r n u s Rotalis pro causae de q u a supra definitione. DUBIUM An sententia manda in Botalis diei 29 iulii 1922 sit confirmanda vel infir- casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam h a b e n t e s de commorationis loco Dñi Fulgentii Fuster et F o n t e s comitis de Roche curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de h a c edictali citatione moneatur. I. Grazioli, Ponens. h. % S. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 24 novembris 1922. Ioannes Ladelci, Notarius. 660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Traduction Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Fulgence Fuster y Fontes, comte de Roche, par le présent édit Nous le citons à comparaître par propre personne, ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Borna, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94) le 15 janvier 1923, à 11 heures du matin, pour souscrire le doute cj-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. DOUTE Doit-on confirmer ou casser la sentence donnée par la Bote le 29 juillet 1922. Les Ordinaires des lieux, les Curés, les prêtres, les fidèles, ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Fulgence Fuster y Fontes, comte de Roche, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. J. Grazioli, Ponent. L. ^ S. Donné à Rome le M novembre 1922. Jean Ladelci, Notaire de la S. B. Bote. Pontificia'Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 661 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AB CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS DUBIA SOLUTA IN PLENARIO COETU DIEI XII NOVEMBRIS MCMXXII I De parochi iure quoad processiones (can. 462, n. 7) U t r u m verba canonis 462, n. 7: publicam processionem extra eccle siam ducere intelligenda sint t a n t u m m o d o de processione, q u a e initium ducit ab ecclesia paroeciali; an etiam de iis q u a e faciunt initium ab aliis ecclesiis intra a m b i t u m territorii paroeciae sitis, idque etiam si hae ecclesiae non sint filiales et proprium Rectorem habeant. a m a m Resp. Negative a d l partem, affirmative a d 2 , f i r m o t a m e n praescripto c a n o n u m 482, 1291, § 2. II De anno integro novitiatus (can. 555, § t, 2) 1 . Utrum a n n u s integer novitiatus, praescriptus i n can. 555, § 1 , 2 , c o m p u t a n d u s sit iuxta n o r m a m statutam in can. 34, § 3, 3 Et q u a t e n u s affirmative: 2. Utrum eiusmodi n o r m a computandi a n n u m in ordine ad novit i a t u m servanda sit ad validitatem, an t a n t u m ad liceitatem. R e s p . Ad l nis 34, § 3, 3. u m u m affirmative, seu servandum esse praescriptum canoa m a m Ad 2 affirmative a d l partem, negative a d 2 , seu c a n o n e m s e r v a n d u m esse ad validitatem novitiatus. 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III De egressu e religione (cann. 638-640) 1. U t r u m can. 640, § 1, c o m p r e h e n d a t omnes qui saecularizationis i n d u l t u m obtinuerint sive a Sede Apostolica, sive ab Ordinario loci2. U t r u m qui i n d u l t u m exclaustrationis ab Ordinario loci obtinuerunt, t e n e a n t u r conditionibus appositis in can. 639. Resp. Ad i . Affirmative. u m u m Ad 2 . Affirmative, salva Ordinarii potestate concedendi exclaustrato ob rationes particulares facultatem retinendi h a b i t u m religiosum. IV De iure cumulativo fontis baptismalis (can. 774, § 1) Utrum ecclesia q u a e ante Codicis iuris canonici promulgationem fruebatur legitimo iure exclusivo fontis prae aliis paroecialibus ecclesiis, illud conservet cumulativum cum iisdem ecclesiis, q u a e ex p r a e scripto can. 774, § 1, ius fontis obtinent. R e s p . C a n o n e m 774, § 1, ita intelligendum esse, tit ecclesia quae i u s fontis habet cumulativum cum aliis totius civitatis ecclesiis paroecialibus, illud obtineat etiam p r a e ecclesiis paroecialibus noviter in civitate erectis cum fonte baptismali. At ius fontis cumulativum in poster u m obtineri nequit ex consuetudine, q u a e corruptela dicenda est. Ecclesia vero q u a e ante Codicis promulgationem h a b e b a t ius fontis exclusivum prae aliis ecclesiis paroecialibus, post Codicis promulgationem erectoque in iisdem ecclesiis fonte ad praescriptum citati canonis, nonnisi ius c u m u l a t i v u m obtinet, salvo praescripto can. 778. V De dispensatione super impedimentis matrimonialibus (cann. 1044 et 1045, § 3) Utrum in casibus, de q u i b u s in c a n o n i b u s 1044 et 1045, § 3, cens e n d u m sit Ordinarium adiri non posse, cum nec per literas, nec per t e l e g r a p h u m nec per telephonum ad eum recurri potest ; an etiam cum solum per literas impossibile est, licet per t e l e g r a p h u m vel telephonum id fieri possit. 663 Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos a m a m Resp. Negative ad l partem, affirmative ad 2 , seu ad effectum, de quo in cann. 1044 et 1045, § 3, censendum esse Ordinarium adiri non posse, si nonnisi per telegraphum vel telephonum ad eum recurri possit. VI De iure patronatus (can. 1451, § 1) Q u a e n a m sit vis verbi curent canonis 1451, § 1. Resp. Verbum curent cit. canonis declarat ab Ordinariis locorum s u a d e n d u m esse patronis ut loco iuris p a t r o n a t u s quo fruuntur, a u t saltem loco iuris praesentandi, spiritualia suffragia etiam p e r p e t u a pro se suisve acceptent; et hinc patronos, praesertim ecclesiasticos, optime se gerere si hisce suasionibus o b s e q u a n t u r . VII De concursu quoad beneficia iuris patronatus laicalis (can. 1462) Utrum ad n o r m a m can. 1462 paroeciae aliave beneficia obnoxia iuri p a t r o n a t u s laicalis conferri semper debeant per concursum, ita ut p a t r o n u s etiam laicus non possit praesentare nisi clericum legitime ex concursu p r o b a t u m . R e s p . Affirmative, si paroeciae aliave beneficia iuris p a t r o n a t u s laicalis sint obnoxia concursui iure particulari ex gr. fundationis vel legitimae c o n s u e t u d i n i s ; secus negative. VIII De absolutione a censuris (can. 2252) U t r u m in canone 2252, quo s t a t u i t u r obligatio recurrendi ad S. Poenitentiariam vel ad Episcopum aliumve facultate praeditum, etc., verba illa facultate praeditum r e s t r i n g e n d a sint ad vocabulum aliumve; an etiam pertinere dicenda sint ad aliud vocabulum Episcopum, ita ut Episcopus qui n o n sit facultate praeditus, m a n d a t a dare nequeat. a m a m Resp. Negative a d l partem, affirmative a d 2 , seu Episcopum m a n d a t a dare n o n posse, nisi facultatem h a b e a t a iure vel ex Sedis Apostolicae concessione. R o m a e , 12 novembris 1922. P. CARD. GASPARRI, Praeses. Aloisius Sincero, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 14 novembre 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Saeri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Revmi signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie : 1. Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Servo di Dio Valentino Paquay, Sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori. 2. Riassunzione della Causa di Canonizzazione della Beata Lodovica de Marillac, Vedova Le Gras, Confondatrice della Congregazione delle Figlie della Carità. 3. Intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Veronica del Sacro Cuore di Gesù, al secolo Caterina Lioger, Fondatrice 'dell'Istituto delle Suore dette Vittime del Sacro Cuore di Gesù. 4. Intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio. Adelaide, detta Beata. Martedì 21 novembre 1922, presso l'Emo e Revmo signor Cardinale Gaetano Bisleti, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Antonio Maria Gianelli, Vescovo di Bobbio, fondatore dell'Instituto delle Figlie di Maria Ssma dell'Orto, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria per discutere due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Ven. Servo di Dio, i quali vengono proposti per ottenerne la beatificazione. Martedì 28 novembre 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Re vini Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virtù in gradó eroico nella Causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Fr. Francesco da Camporosso, Laico professo dell'Ordine dei Frati Minori di S. Francesco Cappuccini. Martedì 12 dicembre 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria-Particolare, nella quale gli Eminentissimi Signori Cardinali ed i Reverendissimi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno dato il loro voto sopra le seguenti materie: 1. Intorno alla validità dei Processi Apostolici ed Ordinari costruiti nella Curia Vescovile di Nocera de' Pagani per la Causa di Beatificazione e Cano- Diarium Romanae Curiae 665 nizzazione del Venerabile Servo di Dio Domenico Blasucci, Chierico Studente della Congregazione del Santissimo Redentore. %. Intorno alla validità dei Processi Apostolici ed Ordinari costruiti nella Curia Vescovile di S. Die per la Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Alessia Le Clerc, Fondatrice dell'Istituto di Nostra Signora. 3. Intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia Vescovile di Lugo sopra la fama di santità di vita, virtù e miracoli in genere del Venerabile Servo di Dio Giuseppe da Carabantes, Sacerdote Professo dell'Ordine dei Frati Minori di S. Francesco Cappuccini. 4. E finalmente intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato al Servo di Dio Alfredo Pampalon, Sacerdote Professo della Congregazione del Santissimo Redentore. SEGRETERIA DJ STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 24 novembre 1922. Gli Emi Sigg. Card. Oreste Giorgi, Francesco di Paola Ragonesi e Giovanni Tacci, Membri della Commissione Pontificia per V interpretazione del Codice di Diritto Canonico. 12 dicembre » Monsig. Antonio Bernasconi, i Revmi Padre Teófilo Liburdi, O. F. M., e Padre Carlo Fontaine, della Congregazione dei Sacerdoti della Missione, Consultori della Sacra Congregazione dei Sacramenti. » » » 11 Revmo P. Celso Spagnoli, 0. F. M., Consultore della Sacra Congregazione del Concilio. SS. CONGREGAZIONI ASSEGNATE AI NOVELLI PORPORATI Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di assegnare ai nuovi Emi e Rmi signori Cardinali, che nel Concistoro pubblico del 14 corrente hanno ricevuto il cappello cardinalizio, le seguenti Sacre Congregazioni : All'Emo sig. Cardinale Giovanni Bonzano, le Sacre Congregazioni: Concistoriale, di Propaganda Fide e degli Affari Ecclesiastici Straordinari. 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale All' Emo sig. Cardinale Alessio Charost, le Sacre Congregazioni : dei Sacramenti, dei Riti e dei Seminari e delle Università degli Studi. All'Emo sig. Cardinale Eugenio Tosi, le Sacre Congregazioni: del Concilio, dei Riti e dei Seminari e delle Università degli Studi. All' Emo sig. Cardinale Arturo Stanislao Touchet, le Sacre Congregazioni : dei Sacramenti, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'Emo sig. Cardinale Giuseppe Mori, le Sacre Congregazioni: dei Sacramenti, del Concilio e il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. All'Emo sig. Cardinale Francesco Ehrle, le Sacre Congregazioni: dei Seminari e delle Università degli Studi, per la Chiesa Orientale e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 10 novembre 1922. Monsig. Giovanni Filippo, della diocesi di Taubaté. 13 » » Monsig. Luigi Di Fonzo, della diocesi di Vasto. 15 » » Monsig. Giovanni Buonomo, dèll'archidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Augusto Hlond, Amministratore Apostolico dell'Alta Slesia Polacca. Prelati Domestici di S. S.: 4 novembre 1922. Monsig. Giuseppe Botta, della diocesi di Biella. » » » Monsig. Eliseo Maia, della medesima diocesi. 7 » » Monsig. Angelo Bignardi, dèll'archidiocesi di Ravenna. » » » Monsig. Federico C. Kolbe, del Vicariato Apostolico del Capo di Buona Speranza. » » » Monsig. Angelo Fabiani, delia diocesi di Velletri. » » » Monsig. Raffaele Angeloni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Ricci, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietro de Roo, dèll'archidiocesi di Oregon. tO » » Monsig. Filippo Antonucci, della diocesi di Veroli. » » » Monsig. Amilcare Sarno, della diocesi di Alife. 15 » » Monsig. Giovanni Marango, della diocesi di Sira. » » » Monsig. Daniele Fireza, della diocesi di Lugos. » » » Monsig. Giovanni Madincea, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Enrico Irvine, deirarchidiocesi di Carditi'. Diarium Romanae Curiae 667 ONORIFICENZE COD Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 ottobre 1922. Al sig. Antonio Goicoechera, già Ministro dell'Interno del Regno di Spagna. 31 » » Al sig. visconte Makino Nobuaki, Ministro della Casa Imperialedel Giappone. » » » Al sig. marchese Inouye Katsunosuke, Gran Maestro delle cerimonie nella Corte Imperiale del Giappone. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 3 novembre 1922. Al sig. Germano Albat, Sotto-segretario di Stato per gli Affari Esteri nella Repubblica di Lettonia. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 ottobre 1922. Al sig. dott. Alfonso de Haene, della diocesi di Bruges. 28 » » Al sig. cav. Giuseppe Sebastiani (Roma). » » » Al sig. cav. avv. Giuseppe Amici (Roma). 31 » » Al sig. Ho ri Yoshiatsu, Segretario particolare al Ministero degli Affari Esteri del Giappone. » » » Al sig. visconte Takatsuji Yoshimaro, Maestro delle cerimonie alla Corte Imperiale del Giappone. 7 novembre » Al sig. Giuseppe Pfleger, della diocesi di Strasburgo. 9 » » Al sig. Giovanni I. Coyle, dell'archidiocesi di Filadelfia. 10 » » Al sig. Pietro Giampaolo, della diocesi di Boiano. 26 ». » Al sig. conte Stefano De Dreux-Brézé, della dioc. di Ne vers. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 7 novembre 1922. Al sig. tenente colonnello Edmondo Novotny, dell'armata Czeco-Slovacca. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile 30 luglio 26 ottobre 1922. Al sig. Muzio Galassini (Roma). » Al sig. barone Pietro Faydit de Terssac, della diocesi di Perpignano. 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium-Officiale 26 ottobre 1922. Al sig. dott. Giovanni Morelli, dell'archid. di Montevideo. » » » Al sig. dott. Mario Artagaveytia, della medesima archidioc. » » » Al sig. dott. Alberto Mané, della medesima archidiocesi. 27 » . » Al sig. dott. Giovanni N. Quagliotti, della medesima archid. 7 novembre » • Al sig. Andrea Blanchon, dèll'archidiocesi di Lione. 10 » » Al sig. Silvano Gerardy-Capelle, della diocesi di Annecy. 13 » » Al sig. Pietro Trang-Tòng, Segretario del Ministro di Annam. 15 » » Al sig. Francesco Soupa, della diocesi di Montauban. » » » Al sig. Leone Peeters, della diocesi di Bruges. 17 » » Al sig. dott. Giuseppe Toison, dèll'archidiocesi di Cambrai. » » » Al sig. dott. Giorgio Lemière, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. dott. barone Alessandro Cavrois, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. dott. Paolo Delepoulle, della medesima archidiocesi. 18 >> » Al sig. Harry Barnes Tremaine, della diocesi di Brooklyn, 20 » » Al sig. Pietro Pasotti (Roma). » » » Al sig. Firmino Dubar, della diocesi di Lilla. • 24 » . » Al sig. dott. avv. Enrico Thomas, della diocesi di Bourges. il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 31 ottobre 1922. Al sig. Genscki lunjiro, tenente di cavalleria nella Guardia Imperiale del Giappone. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 31 » ottobre 1922. Al sig. Hanihara Masanao, Vice-Ministro degli Affari Esteri del Giappone. » » . Al sig. Sekiya Teizaburo, Vice-Ministro della Casa Imperiale del Giappone. La Commenda con Placca dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 31 » ottobre 1922. Al sig. Sakenobe Nobumichi, Consigliere d'Ambasciata, capo Sezione del Protocollo e del personale al Ministero degli Affari Esteri del Giappone. » » Al sig. Oya Masao, Segretario generale al Ministero della Casa Imperiale del Giappone. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 18 25 27 ottobre 1922. Al sig. dott. prof. Nicola Gentile (Roma). » » Al sig. Cesare Moizo, dèll'archidiocesi di Milano. » » Al sig. Domenico Guerra, della diocesi di Tortona. Diarium Romanae Curiae 28 ottobre 1922. . .7novembre.- » » » » 8 » » 9 » •> 18. . » » » » » 21 » » Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 669 avv. Mario Minetti (Roma). David Daykn. Antonio Passoni, del Patriarcato di Venezia. Francesco Mondo, delFarchidiocesi di Torino. Francesco Lu gari (Roma). Paolo Coupleux, della diocesi di Lilla. Giorgio Whitefield Fay Reed. Giovanni Martini, della diocesi di Padova. MAGGIORDOMATÖ Di SUA SANTITÀ . NOMINE Con .Biglietti di S. K. ilñía Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Cawierieri Segreti soprannumerari di S. S.: 11 marzo 1922. Monsig. Alfredo Liberati (Roma). 5 maggio » Monsig. Cesare Federici (Roma). 27 ottobre » Monsig. Francesco Giuseppe Kleinlercher, della diocesi di Bressanone. Monsig. Giacomo Grosso, della diocesi di Chiavari. Monsig. Nicolò Roccatagliata, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Fabiani, delFarchidiocesi di Ravenna. Monsig. Domenico Benelli, della medesima archidiocesi. Monsig. Luigi Palazzi dell'archidiocesi di Camerino. Monsig. Socrate Lotti, della medesima archidiocesi. Monsig. Michele Padula, della diocesi di Potenza e Marsico. 4 novembre » Monsig. Antonio Bezerra de Menezes, della diocesi di Piauhy. Monsig. Costantino Bozon e Lima, della medesima diocesi. Monsig. Fernando Lopez e Silva, della medesima diocesi. Monsig. Aristeo do Regó Barros, della medesima diocesi. Monsig. Stefano Zemacik, della diocesi di Scepusio.. Monsig. Eugenio Platzner, della medesima diocesi. Monsig. Wladimiro Ginoff, della diocesi di Luck e Zytomir, Monsig. Andrea Fedukowicz, della medesima diocesi. Monsig. Eugenio Gruberski, della medesima diocesi. Monsig. Adamo Koszutowski, della medesima diocesi. Monsig. Francesco KubigowskL della medesima diocesi. Monsig-. Casimiro Targowski, della medesima diocesi. 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 novembre 1922. Monsig. Giuseppe Michnikowski, della diocesi di Plock. » » » Monsig. Leone Goscicki, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mariano Kowalski della medesima diocesi. » » » Monsig. Boleslao Wlostowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Valentino Zaluski, della medesima diocesi. 9 » » Monsig. Giuseppe Huertas Lanche, della diocesi di Asterga. » » » Monsig. Mariano Flores Gallego, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Raffaele Amato, dèll'archidiocesi di Napoli. 13 » » Monsig. Marcello Schilhan, della diocesi di Giavarino. » » » Monsig. Giuseppe Giralt, della diocesi di Barbastro. » » » Monsig. Giuseppe Kulinowski, della diocesi di Cracovia. » » » Monsig. Francesco Pietrzykowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Cappella, della diocesi di Sira. » » » Monsig. Matteo Brandtner, della diocesi di Linz. » » » Monsig. Carlo Edelmueller, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lamberto Schmidbauer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ippolito Arceo, della diocesi di Manila. » » » Monsig. Giuseppe Dimbla, della medesima diocesi. 14 » » Monsig. Domenico Argnani, della diocesi di Faenza. 15 » » Monsig. Casimiro Gostynski, della diocesi di Lublino. 16 » » Monsig. Francesco Salkowitsch, della diocesi di Secovia. > » » Monsig. Giorgio Fink, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Grossauer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietro Gruber, della medesima diocesi. » ». » Monsig. Luigi Müller, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Müller, della medesima diocesi. » » » Monsig. Massimiliano Peinlich, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Sehwechler, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Schweitzer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Filippo Maniero, dèll'archidiocesi di Genova. 17 » » Monsig. Tirso Lozano Rubio, della diocesi di Astorga. » » » Monsig. Ilario Zorn, dèll'archidiocesi di Gorizia. » » » Monsig. Ruggero Dalla Vecchia, dèll'archidiocesi di Corfù. » » » Monsig. Alessandro Guidato, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. F. C. Kolbe, del Vicariato Apostolico di Capo di Buona Speranza. » » » Monsig. Rosario Grillo, della diocesi di Trapani. 20 » » Monsig. Stefano Rosianu, dèll'archidiocesi di Blas. » » » Monsig. Giorgio Simu, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Gonne, della diocesi di Salford. 21 » » Monsig. Francesco Valente, dèll'archidiocesi di Gaeta. 22 » » Monsig. Placido Gobbini (Roma). 24 » » Monsig. Guglielmo Ingensand, della diocesi di Münster. Diarium humanae Curiae 671 Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 25 20 » 9 » 17 22 ottobre 1922. Il sig. Senén Alvarez de la Rivera, delFarchidiocesi di Santiago (Chili). » » Il sig. barone Armando de Pierre de Bernis, della diocesi di Città della Pieve. » » Il sig. conte Raimondo de Fugger, della diocesi di Rottemburgo. novembre » 11 sig. conte Martino Bernardini, dell'archidiocesi di Lucca. » » Il sig. marchese Giovanni Dufour Berte, dell' archidiocesi di Firenze. » » 11 sig. conte Alberto Casale y Figoroa, dell'archidiocesi di Bari. » » Il sig. Errico Clipper, dell'archidiocesi di Colonia. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. 10 19 » 8 » 13 16 » » 16 17 aprile 1922. Monsig. Silvio Pierantozzi, della diocesi di Corneto Tarquinia e Civitavecchia. giugno » Monsig Giovanni Kozinovié, dell'archidiocesi di Serajevo. » » Monsig Taddeo Mihacevic, della medesima archidiocesi. novembre » Monsig Giuseppe Solignac, dell'archidiocesi di Nuova Orleans (S. U. A.). » Monsig. Cesare Ferreira dos Santos (Roma). » Monsig. Luigi Markuscewski, della diocesi di Luck e Zytomir. Monsig. Casimiro Naskrecki, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Bieniecki, della medesima archidiocesi. Monsig. Sigismondo Chmielniecki, della medesima archidiocesi. » Monsig. Ettore Panunzi (Roma). » Monsig. Enrico Binder, della diocesi di Linz. » Monsig. Giuseppe Kobler, della medesima diocesi. » Monsig. Federico Pesendorfer, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Rieglér, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Stingeder, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco de Oer, della diocesi di Secovia. » Monsig. Francesco Bayer, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Leitgeb, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Wurzinger, della medesima diocesi. » Monsig. Emiliano Kratochwill, dell'archidiocesi di Vienna. » Monster. Antonio Kailer, della medesima archidiocesi. 672 20 novembre 1922. Monsig. Chariton Popa, dèll'archidiocesi di Blas. » » » Monsig. Alessandro Rusu, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Perez Capetillo, dèll'archidiocesi di Yucatán. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S. : 24 ottobre 1922. Monsig. Francesco Anderlan, della diocesi di Trieste. 17 novembre » Monsig. Giovanni Allasia, dèll'archidiocesi di Torino. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 17 28 9 10 13 » 14 » ottobre 1922. Il sig. Giuseppe Font Arbós, della diocesi di Majorca. » » Il sig. conte Armando Burrus de Dangeran, dèll'archidiocesi di Bourges. novembre » Il sig. Odoardo Giove (Roma). » » 11 sig. nobile Antonio Papaleo, dèll'archidiocesi di Otranto. » » Il sig. Onofrio Johnson, della diocesi di Nottingham. » » Il sig. Francesco Aroldo Turnbull, dell'archid. di Cardio'. » » Il sig. Luigi Filippo Re (Roma). » » Il sig. Tommaso de Palacio y de Epalza, della diocesi di Vittoria. Cappellani Segreti d'onore di S. S. : 13 novembre 1922. Monsig. Giorgio Naccari, della diocesi di Ghioggia. 16 » » Monsig. Giovanni Siener, della diocesi di Secovia. Cappellani d'onore extra Urbem di'-S. S.: 21 ottobre 1922. Monsig. Eugenio Gobbi, della diocesi di Como. 8 novembre » Monsig. Ceslao Konarzexski, della diocesi di Plock. 20 » » Monsig. Antonio Faragalli, del Patriarcato Latino di Gerusalemme. Maestro Ostiario di Virga Rubea di numero della Cappella Pont. di S. S. 14novembre 1922. Il Rev. Adolfo Stefanini (Roma). NECROLOGIO 12 novembre 1922. Mons. Leone Livinhac, Arcivescovo tit. di Ossirinco. 8 dicembre » S. E. il sig. Card. Giuseppe M. Martin de Herrera y de la Iglesia, Arcivescovo di Compostella. 27 Decembris 1922 Annus XIT - Vol. XIV Num. 18 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAKIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE PACE CHRISTI IN REGNO CHRISTI QUAERENDA. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Ubi arcano Dei consilio ac nutu Nos, qui nullis sane meritis commendaremur, ad hanc et veritatis cathedram et caritatis evecti sumus, habuimus in animo, venerabiles fratres, vos unaque Nostros dilectos filios, quotquot sunt vestris proxime demandati curis, quamprimum per amantissimas litteras universos alioqui. Huius voluntatis indicium, vixdum electi, dedisse videmur, cum ex edito Basilicae Vaticanae loco, in maxima hominum celebritate, Urbem atque orbem bene dicendo lustravimus : eamque benedictionem undique vos, sacro Cardinalium Collegio praeeunte, tanta cum gratulatione laetitiaque accepistis, quae Nobis, in subeundo, praeter exspectationem, huius officii onere suspensis, peropportuno atque, secundum divini auxilii fiduciam, maximo solacio fuerit. Nunc demum Domini Nostri Iesu Christi f ACTA, vol. XITT, ». IS. — 27-12-<)22. 47 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adventante natali, sub initium alterius anni os nostrum patet ad vos; sitque vobis oratio Nostra solemnium strenarum instar quibus fausta parentis omina ad filios deferantur. . Id vero quominus maturius, ut erat in votis, efficeremus, aliae ex aliis causae usque adhuc prohibuere. Ac primo satisfaciendum catholicorum humanitati fuit, a quibus innumerabiles quotidie litterae afferebantur, beati Petri novum successorem salutantibus omni cum significatione flagrantissimae pietatis. Subinde ipsi experiri coepimus eam quae ab Apostolo memorata est, instantia mea quotidiana, 1 2 sollicitudo omnium Ecclesiarum; atque ad cumulanda» No- stri muneris ordinarias curas haec accesserunt : ut negotia illa maximi momenti, quae Nos reperissemus inita, de Terra Sancta, deque christianorum ibidem statu et Ecclesiarum in primis illustrium, persequeremur ; ut apud victricium Civitatum conventus, in quibus nationum ageretur fortuna, memores Nostrarum partium, caritatis simul et iustitiae causam tueremur, hortantes praesertim ad habendam pro merito rationem rerum spiritualium, quae non minus valerent, imo potiores ceteris essent ; ut dissitarum gentium immensitatis fame aemmhisque omnis generis tabescentium, subvenire omni ope conaremur, id quod fecimus, tum quamplurimum subsidii Nostrae patiebantur angustiae mittendo, tum orbis terrarum beneficentiae implorando; ut in ipso populo , unde orti essemus, et quo in medio Petri Sedem Deus collocasset, eas quae per vim et violentiam dudum fiebant saepe contentiones, studeremus componere, quibus cara penitus Nobis civitas in extremum discrimen adduci videbatur. Non defuerunt autem eodem tempore, quae Nos gaudio admodum compleverint. Equidem per eos dies in quibus vel XXVI coetus Eucharisticus omnium nationum, vel solemnia tertium saecularia, post Sacrum Consilium Fidei Propagan1 1 1 2 II Cor. vr, 11. II Cor. xi, 28. Acta Pii PP. XI 675 dae conditum acta sunt, tanta animus Noster perfusus est caelestium consolationum copia, quanta in exordio Pontificatus Nos frui posse vix sperabamus. Itaque licuit cum omnibus fere et singulis dilectis filiis Nostris Cardinalibus seorsum conferre sermones, itemque cum venerabilibus fratribus Episcopis tam multis, ut non facile plurium annorum spatio maiorem numerum essemus visuri. Magnas quoque Christifidelium catervas, quasi totidem delectas partes eius infinitae prope familiae quam Dominus Nobis crediderat, ex omm tribu et lingua et populo et natione, ut est in Apocalypsi, coram admittere et paterno alloquio recreare Nobis percupientibus licuit. - Tum vero divina quaedam r e r u m i spectacula Nobis oblata sunt : cum Redemptor Noster Iesus Christus sub Eucharistiae velis delitescens, per urbem Romam, conf ertissimo piorum, qui undique confluxissent, comitatu, triumphantis ritu, circumferretur, lit in possessionem sibi debiti honoris, tamquam hominum et civitatum Regi, restitutus videretur ; cum sacerdotes bonique laici, tamquam si delapsus iterum in eos Paraclitus esset, precum spiritu et apostolatus studio inflammatus animos vulgo ostenderent ; cum vivax populi Romani fides, praeclaro Dei gloriae animarumque salutis emolumento, denuo, ut olimi, annuntiaretur in universo mundo. Interim Maria Virgo Deipara eademque nostrum omnium benignissima Parens, quae quidem in suis aedibus vel Czenstochowae, vel Ostrabramae vel in illo prodigiali specu Lapurdensi, maxime autem Mediolani ex aereo templi fastigio itemque ex propinquo sanctuario Rhaudensi Nobis olim arrisisset, gratum acceptumque habere visa est illud Nostrae pietatis officium, cum sacerrimae aedi Lauretanae, reparatis iis, quae vis incendii corruperat, venerabile ipsius simulacrum, apud Nos affabre reiectum, Nostrisque manibus et consecratum et corona redimitum, restituendum curavimus. Omnino magnifice splendideque triumphasse et ipsam dixeris augustam Virginem : namque a Vaticano Lauretum usque, quacumque sancta imago transvecta est, per- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 676 petua quadam gratulationum serie religio populorum eam celebravit, omnibus ordinibus ex vicinia obviam effusis, qui sua in Mariam et in Vicarium Iesu Christi pientissima studia demonstrabant. Horum vel laetabilium vel tristium eventorum admonitu, quorum hic memoriam commendatam volumus posteritate sensim factum est ut magis magisque menti Nostrae pateret, quid Nobis in Pontificatu maximo deberet esse antiquius, quidque primum scribendo ad vos edioeremus. Hoc enimvero nemini est obscurum : nec hominibus singulis, nec hominum societati, nec populis, post illam belli calamitatem, adhuc pacem veri nominis esse quaesitam ; actuosamque et fructuosam tranquillitatem, quam omnes expetunt, adhuc desiderari. Sed huius mali accurate primum attendenda est magnitudo et gravitas, tum causae et semina perscrutanda, si quis velit, ut Nos volumus, opportunam ei medicinam admovere ; idque aggredi, pro Apostolici officii conscientia, habemus Nobis propositum in his litteris, quod ipsum deinceps persequi numquam cessabimus. Nimirum eadem perseverant tempora, quae Benedicti XV, desideratissimi decessoris Nostri, animum toto Pontificatus cursu solli citarunt ; consequens est, ut easdem, quas ille in hoc genere cogitationes habuit et consilia, Nosmet ipsi suscipiamus. Optandum est vero ut omnes boni idem sentiant idemque velint, ac Nos, operamque et studium Nobis navent ad veram diuturnamque hominibus reconciliationem a Deo impetrandam. Mirum quam apte ad hanc aetatem quadrant illae voces prophetarum : Expectavimus pacem, et non erat bonum: tempus medelae, et ecce for?nido. Tempus curationis, et ecce turbatio . Expectammus lucem, et ecce tenebrae:,., iudicium, etnonest; salutem et elongata est a nobis. Etenim, 1 2 3 1 Ier. v i i i , 15,. 2 Ier. XIV, 19. 3 Isa. u x , 9, 11. Acta Pu PP. XI mi positis dudum per Europam] armis, tamen scitis ex Oriente proximo novorum pericula bellorum ingruere; ibidemque per immensos terrarum tractus, ut diximus, omnia plena h o i T o r u m esse et miseriarum, cum ingens calamitosorum quotidie multitudo, senum praesertim mulierumque et puerorum, fame, pestilentia, vastationibus intereat: quacumque autem nuper belligeratum est, veteres nondum quievisse si multates easque exerceri vel dissimulanter in politicis, vel tecte in rei nummariae varietatibus, vel patenter in quotidianis periodicisque scriptionibus ; vel in ipsos invadere fines earum rerum, quae suapte natura nihil habent acerbae contentionis, ut sunt artium studia et litterarum. Hinc inimicitiae offensionesque rerum publicarum mutuae populos respirare non sinunt ; nec solum vieti cum victoribus populis, sed etiam q u i vicerunt, ipsi inimice inter se agunt, cum alteri se a maioribus oppressos et exhaustos, alteri se minorum odiis insidiisque appetitus conquerantur. Incommoda autem confecti belli omnes omnino sentiunt civitates ; maxima q u i dem eae quae subactae sunt, sed non exigua vel illae quae bello abstinuerunt. Eademque, ob medicinae moram, in dies intolerabiliora fiunt ; praesertim cum ea quae ab hominibus politicis pluries usque adhuc instituta sunt consilia et conata, rebus medendi causa, nullum atque etiam opinione deteriorem exitum habuerint. Quare, ingravescente formidine ne calamitoisiora posthac oriantur bella, necessitas quaedam omnibus civitatibus nascitur in bellico apparatu vivendi : ex quo cum exhauriuntur aerarla, tum generis r o b u r consumi tur, tum etiam et doctrinae studia et religionis consuetudo et morum disciplina perturbantur. Ad externas autem populorum inimicitias adiunguntur, quod peius est, intestina discidia, quibus et status civitatum et ipsa societas civilis periclitatur. Primo loco ponenda est illa ordinum inter ipsos dimicatio, quae quasi ulcus mortiferum iam in veter a vit in sinu nationum, operas, artificia, commercia, omnia denique pii1 678 vatae publicamque prosperitatis elementa vulnerans. Atque huiusmodi labem usque reddit perniciosiorem accrescens bonorum externorum hinc aviditas, illinc tenacitas, et commune utrique parti habendi studium et imperandi. Inde ope2 um vel voluntariae vel coactae cessationes saepe gignuntur : inde etiam populares motus coercitionesque publicae magna cum molestia omnium et detrimento. Deinde in re publica fere solent partes, non, pro opinionum varietate, commune bonum sincere spectantes, inter se contendere ; verum propriis servientes utilitatibus in perniciem ceterorum. Ergo cernere licet ut coniurationes increbrescant, ut insidiae, ut latrocinia in cives in ipsosque magistratus, ut terrores ac minae, ut apertae seditiones, ut alia id genus eveniant, quae quidem eo sunt graviora, quo amplius rem publicam populus, ut in his reipublicae formis, participat. Quas formas etsi Ecclesiae doctrina — ut cetera quae iure et ratione sunt instituta - non reiicit, tamen inter omnes liquet eas f actionum improbi tati facile patere. Iamvero valde dolendum est huiusmodi luem alte ad ipsas humanae societatis radices penetrasse, id est ad convictum domesticum, cuius quidem eversionem iam pridem inchoatam, multum promovit immensa belli clades, patres filiosque familias procul dissipando, morumque corruptelas multis modis augendo. Ita neque in honore solet esse patria potestas, neque in pretio consanguinitas, heri famulique hostium loco inter se habent, ipsa coniugii fides nimio saepius violatur, et sancta coniugum officia erga Deum civilemque societatem negliguntur. Atque uti, cum quodpiam corpus aut nobilem eius partem male habere contigerit, vel minima etiam ipsius membra non bene valeant necesse est, sic eas res, ex quibus consortionem humanam societatemque domesticam aegrotare vidimus, in homines singulos consentaneum est redundare. Etenim nemo ignorat, hominum ex omni aetate omnique ordine, quam inquieti consueverint esse animi, quam morosi diffici1 Acta Pii PP. XI 679 lesque ; quantum obediendi fastidium quantaque laboris impatientia vulgo incesserit ; quemadmodum fines verecundiae transierit, in vestimentis choreisque praesertim, feminarum puellarumque levitas, quarum luxuriosiore cultu inopum odia concitantur ; denique ut crescat aerumnosorum numerus, ex quo agmini seditiosorum perpetuae ingentesque accessiones fiunt. Ergo pro fiducia et securitate ancipites curae sollicitique metus, pro sollertia et labore inertia et desidia, pro tranquillitate ordinis, quae res pacem continet, rerum omnium perturbatio et confusio dominatur. Quapropter iacent, ut vidimus, industriae civilis incepta ; languent populorum inter se commercia; hebescunt litterarum artiumque studia ; desideratur, quod longe est g T a v i u s , multis partibus, quae sit christianis digna, consuetudo vivendi, usque eo ut humana societas non modo non progredi ad omnem excellentiam, quemadmodum gloriali homines solent, sed ad barbarorum feritatem regredi videatur. His vero omnibus malis, quae memoravimus, addenda sunt quasi in cumulum ea quae quidem animalis homo non percipit, sed tamen in maximis komm temporum: numerari debent. Damna dicimus proprie facta in genere rerum spiritualium et supernaturalium, quibuscum animarum vita coniungitur, eaque, ut facile intelligitur, tanto sunt magis deploranda, quam bonorum externorum, detrimenta, quanto concretionem mortalem spiritus exsuperat. Nam, praeter eam, quae amodo dicta est, late fusam christianorum officiorum oblivionem, quantus Nobis, isque communis vobiscum, venerabiles fratres, est dolor, quod e compluribus templis in profanos usus bello conversis, non pauca sunt nondum sacris reddita ; quod clausa illo ipso tempore clericorum plura seminaria, educandis in religione ducibus populorum et magistris, adhuc non adest facultas aperiendi ; quod sacerdotum- quorum alios vis belli, in divinis ministeriis occu1 1 I Cor. n, 14. ' 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale patos, interemit, alios offensionum magnitudo, sanctae immemores disciplinae, perdidit - fere ubique extenuata copia est ; quod propterea nimis multis locis ea quae in aedificationem corporis Christi omnino est necessaria, divini verbi praedicatio silet. Quid, quod ex ultimis terris atque ex intimis barbariae regionibus nostri Missionales ad belli labores adiuvandos, domum frequentes evocati, cum uberrimos campos, ubi utilissime, religionis humanitatisque causa, desudabant, reliquissent, haud ita multi ad stationes suas salvi reverterunt ? Quamquam huiusmodi iacturas cum optimis etiam fructibus, aliqua ex parte, compensari vidimus : nam et evidentius apparuit - contra quam calumniari vulgus adversariorum consuevit - in animis sacricolarum patriae caritatem omniumque officiorum conscientiam vigere maxime ; et militum plurimi, ipsis in faucibus mortis constituti, cum in sacrorum administris, ex quotidiana consuetudine, magnanimitatis et diligentiae eximia documenta suspicerent, cum sacro ordine Ecclesiaque in gratiam redierunt. Sed enim in hoc bonitas et sapientia Dei est admiranda, qui unus ex ipso malo bonum eliciat. 1 Hactenus de malis horum temporum. Nunc in causas, unde exstitere - tametsi de iis aliquid necessitate quadam iam attigimus - data opera inquirarmis. Principio videmur, venerabiles fratres, divinum humanarum infirmitatuiîi' consolatorem et medicum audire, sic iterum affirmantem* : Omnia haec mala ab intus proce2 dunt.. - Utique solemni pacto inter belligérantes convenit pax; sed illa consignata est publicis tabulis, non in animas inscripta hominum: vivunt ibi etiamnunc bellici spiritus atque inde civilem in convictum perniciose quotidie magis redundant. Diutius enim usque quaque violentiae ius exsultavit, 1 2 Ephes, iv, 12. Marc, VII, 23. Acta Pii PP. XI atque in hominibus eos natura Ínsitos, quos christianae caritatis lex per fecerat, benignitatis miisericordiaeque sensus paullatim obstupefecit ; eosdemque haec pacis reconciliatio specie facta, non re, minime redintegravit. Ita apud longe plurimos diuturna invidendi consuetudo vim naturae iam obtinet ; et coeca illa lex domiinatur, quam Paulus Apostolus in membris suis legi mentis repugnantem ingemiscebat. Frequentius igitur evenire solet, ut homo homini non, ex Christi praecepto, frater, sed extraneus videatur et nostis ; dignitatis ipsiusque personae humanae ratio paene habeatur nulla, vis dumtaxat valeat et numerus ; alteri alteros opprimere contendant ob eam causam, ut bonorum huius vitae, quantum possint, potiantur. Scilicet nihil pervulgatus est inter homines quam bona sempiterna, quae Christus Dominus per Ecclesiam suam continenter proponit omnibus adipiscenda, negligere, et fluxarum rerum et caducarum adeptionem insatiabiliter appetere. Atqui hoc habent bona externa ut, si immoderate appetantur, omne genus maiorum pariant, depravationemi morum imprimis et discordias. Etenim, ut per se viiia sunt et abiecta, animum sane non possunt explere hominis, quem a Deo factum destinatumque ad Dei fruendam gloriam, necesse est sollicitum semper et inquietimi vivere, donec in Deo conquiescat. Praeterea, cum eadem sint angustis plane finibus circumscripta, quo plures fuerint qui ea participent, eo minus singuli accipient ; contra, ea quae sunt spiritus, etsi inter plures dispertita, tamen, omnes locupletando non ideo deiriinuuntur. Ex quo efficitur, ut terrenae res, quia nec omnibus aeque satisfacere nec plene exsaturare ullum possunt, idcirco et discidiorum evadant causae et aegritudinum, vereque 1 vanitas v unitatum.... et afflictio spiritus, 1 quemadmodum eas sapientissimus omnium Salomon expertus appellavit. Id quod societati hominum accidit non secus ac singulis. Unde 1 Eccle. i, 2, 14, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bella et lites in vobis?, inquit Iacobus Apostolus, nonne hinc, ex concupiscentiis vestris? 1 Nam concupiscencia carnis, idest voluptatem cupiditatibus, nullam capitaliorem pestem dixeris cogitari posse, non solum ad domus sed ad ipsas civitates perturbandas * ex coneupiscentia oculorum, idest habendi cupiditate, acerbae illae nascuntur contentiones civilium ordinum, suis cuiusque commodis plus nimio inservientium ; superbia vitae autem, idest studio ceteris omnibus dominandi, adductae partes politicae sic inter se cligladiari consueverunt, ut nec crimine maiestatis,-nec perduellione, nec ipso patriae parricidio abstineant. Atque huic quidem intemperanti a e cupiditatum, specie scilicet se boni publici et caritatis patriae obtegenti, tribuendae profecto sunt quae inter nationes solent inimicitiae simultatesque existere. Etenim haec quoque patriae gentisque suae caritas, quamquam non parum habet ad plures virtutes atque ad fortia facinora incitamenti, si quidem lege christiana regatur, fit tamen multarum iniuriarum et iniquitatum semen, cum, aequi rectique fines praetergressa, in immoderatum' ereverit nationis amorem. Quo qui abrepti sint, ii profecto obliviscuntur, non modo populos omnes, ut partes familiae humanae universae, fraterna inter se consuetudine copulari, et aliis quoque gentibus ius esse vivendi et ad prosperas aspirandi fortunas, sed etiam nec licere noe expedire utile ab honesto seiungi. Nam iustitia elevat gentes, miseros autem facit populos peccatum. 2 Quod vero familiae vel civitati vel reipublicae comparatae sint, cum ceterorum detrimento, utilitates, id hominibus egregie magnificeque factum videatur, at nec stabile fore nec sine ruinarum metu, sapienter admonet Augustinus : « vitrea laetitia fragilités splendida, cui timeatur horribilius ne repente frangatur 1 2 3 Iac. iv, 1. Prov. XIV, 34. S. August. De Civ. Dei, lib. iv, c. 3. 3 Acta Pii PP. XI Verum, quod pax abfuerit hodieque, cum tot sanatione maiorum, desideretur, id altius etiam, quam adhuc fecimus, repetendum est. Iam enim multo ante quam Europa bello flagraret, vitio hominum civitatumque, praecipua tantarum calamitatum effectrix causa invalescebat, quam ipsa conflictus immanitas submovere de medio ac tollere certe debebat, si quidem omnes intellexissent quid maximas eiusmodi eventis significaretur. Illud Scripturarum quis igno1 rat? qui dereliquerunt Dominum, consumentur; 1 nec nota minus Iesu, Redemptoris hominum, et magistri, ea gravissime dicta : sine me nihil potestis facere^ non colligit mecum, dispergit. 2 itemque : qui 3 Quae Dei iudicia cum omni tempore ad effectum adducta sint, nunc maxime sub omnium oculis efficiuntur. Quod enim homines a Deo et Iesu Christo misere desciverunt, idcirco de pristina rerum felicitate in hanc maiorum colluviem d emersi sunt, et hac ipsa de causa cadit plerumque irritum quidquid ii moliantur ut damna reparent, et quantum ex tot minis reliqui est, tueantur. Itaque Deo et Iesu Christo a legibus et re j^ubliea submoto, iam non a Deo derivata sed ab hominibus auctoritate, factum est, ut - praeterquam quod legibus verae solidaeque sanctiones interceptae sunt summaque iusti principia, quae vel ethnici philosophi, ut Cicero, tantummodo lege Dei aeterna contineri perspicieb a t - ipsa praeterea auctoritatis fundamenta convelierentur, principe sublatâ causa, cur aliis ius esset imperandi, aliis autem officium p arendi. Ex quo totam oportuit concuti societatem humanam, nullo iam solido fultam columine et praesidio, factionibus de imperio certantibus, ut suis, non patriae, commodis prospicerent. Decretum pariter est, iam non Deum;, non Christum Dominum constituendae primum familiae praesidere, reiecto 1 Is. i, 28. XV, 5. * Luc. xi, 23. 2 Io. 684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inter civiles pactiones matrimonio, quod Christus sacramentum magnum fecerat figuramque voluerat esse sanctam ac sanctificantem vinculi illius perpetuo mansuri, quo ipse cum Ecclesia coniungitur sua. Quamobrem vidimus religionis obscurari passim in populo intelligentiam sensumque obtundi, quem Ecclesia primo societatis germini, quod familia est, offuderat ; domesticum ordinem, domesticamque pacem, everti ; familiae communionem stabilitatemque cotidie magis labefieri, eiusque sanctitudinem tam frequenter sordidarum cupiditatum aestu ac mortifero viliorum utilitatum amore violari, ut fontes ipsi vitae cum familiarum, tum etiam populorum inquinaren tur. Denique ab institutione iuventutis Deum et Christum eius segregar! visum est : at necessario est consecutum, ut religio non tam a scholis abesset quam in scholis tacite vel etiam aperte oppugnaretur, et pueri sibi persuadèrent, nihil aut certe parum ista omnia ad bene vivendum valere, de quibus aut nullus haberetur sermo aut verba utique plena, cont emptionis fierent. Ita vero, Deo eiusque lege e disciplina studiorum exstantibus, iam non intelligitur quo pacto adolescentulorunt animi ad malum devitandum atque ad aetatem honeste sancteque agendam institui possint ; et simul, quemadmodum domestico et civili convictui copia suppetat hominum, qui sint bene morati, ordinis pacisque amatorem et ad communem idonei utilesque prosperitatem:. Posthabitis igitur christianae sapientiae praeceptis, non. est cur miremur, discordiarum: semina ubique, tamquam opportuno in solo, sata, tandem in teterrimum illud empisse bellum, quod vi et sanguine odia inter populos atque ipsos civium ordines vehementius aluit, nedum lassitudine restingueret. 1 1 Quoniam autem, venerabiles fratres, causas maiorum,, quibus societas hominum premitur, breviter perstrinximus,, 1 Eph, v, 31 685 Acta Pii PP. XI iam videamus, quae ex ipsorum natura coniicere liceat apta societati sanandae remedia. Primum igitur omnium necesse est animos pacari hominum. Neque enim valde profutura sit ea exterior pacis species, qua, quasi comitate quadam, eorum inter se consuetudo regitur atque informatur; sed tali opus est pace, quae pervadat tranquilletque animos, eosque ad fraternam erga ceteros benevolentiam inclinet et componat. Eiusmodi autem non est nisi pax Christi : et pax Christi exsultet in cordibus vestris; nec alia et dissimilis esse queat pax, quam dat ipse suis, cum, Deus ut est, vel in medullas intueatur inque animis regnet. Bene suam, ceterum, Dominus Iesus appellare hanc potuit pacem, qui primus hominibus edixerit; omnes vos fratres estis; et legem promulgaverit mutuae inter universos omnes caritatis et patientiae, suo ipsius sanguine veluti obsignatams : hoc est praeceptum meum ut di1 2 3 4 5 ligati s invicem sicut ego dilexi vos - alter alterius onera portate et sic adimplebitis legem Christi. 6 Inde profecto consequitur, germanam* Christi pacem non posse ab iustitiae norma deflectere, tum quia est Deus ipse qui iudicat iustitiam, 7 tum quia opus iustitiae pax; s verum nequit eadem tantummodo dura et quasi ferrea constare iustitia, sed temperari utique debet haud minore caritate, quae quidem virtus nata apta est ad homines cum hominibus placando s. Itaque huiusmodi pacem Christus humano generi comparavit, immo etiam, ut tam nervose Paulus, Ipse est pax nostra, quia, cum divinae satisfaceret iustitiae in carne sua per crucem, interfecit inimicitias in sem, 15. 1 Col 2 Io. 3 I 4 Matth. 5 Io. c 7 8 XIV, lieg. Ti. XVI, XV, 7. XXII], 8. n vi, 2. Ps. ix, 5. Gai. Is. XXXII, Í7. 686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 metipso, ... faciens pacem, et omnes atque omnia Deo in se reconciliavit ; atque in ipsa redemptione Paulus non tam iustitiae, ut demum est, quam divinum reconciliationis et caritatis opus considerat atque agnoscit : Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi; sic Deus dilexit mundum ut filium suum unigenitum daret- Ad rem aptissime, ut solet, scribit Angelicus Doctor, veram germanamque pacem ad caritatem potius quam ad iustitiam pertinere, cum haec quaecumque pacem impediant removeat, ut iniurias, ut damna; pax vero sit proprie ac peculiariter caritatis actus. Ad pacem igitur Christi, quae, a caritate profecta, penitus in animo insidet, ea iure accommodantur quae de regno Dei, qui sane per caritatem animos possidet, habet idem Apostolus : non ast regnum Dei esca et potus; id est pax Christi non caducis bonis, sed spiritualibus sempiternisque alitur, quorum excellentiam ac praestantiam Christus ipse, cum patefecit mundo, tum hominibus suadere non cessavit. Propterea enim dixit : quid. prodest homini si mundum universum lucretur, animae vero suae detrimentum patiatur, aut quam dabit homo commutationem pro anima sua? Et docuit deinceps qua Christianus debeat esse constantia ac firmitate animi : nolite timere eos qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere; sed potius timete eum qui potest et animam et corpus perdere in gehennam. Non quo pace eiusmodi qui frui velit, is bona huius vitae repudiare debeat; quin etiam his, ex ipsa Christi promissione, affluet : Quaerite primum regnum Dei et iustitiam eius, et haec omnia adiicienitur vobis. At vero : Pax Dei 2 3 4 5 6 7 8 1 2 8 4 Eph. n, 14 et ss. 1Ï C o r . v, 19. Io I I I , 16. 2 , 2 , q. 29, I I I , ad 3 . a ae u m 5 B o n i . 6 Matth. X V I , 26. Matth, x, 28; Luc. xii, 14. Matth, vi, 33 ; Luc. X I I , 3 1 . 7 8 XIV, 17. 687 Acta Pii PP. XI 1 ex superat omnem sensum, et hac prorsus de causa caecis imperat cupiditatibus, et dissensiones discordiasque devitat, quas libido habendi necessario gignit. Effrenatis igitur virtute cupiditatibus, redditoque honore suo iis quae sunt spiritus, illud sponte sequetur commodi, ut christiana pax, cum integritatem morum) afferat, tum humanae personae dignitatem illustret ; quam quidem, postquam suo Christus redemi t sanguine, Patris caelestis adoptio fraternique cum ipso Christo necessitudo consecrat^ orationes et sacramenta divinae tum gratiae participem tu,m naturae consortem efficiunt usque eo, ut, mortalis vitae bene actae praemio potita, in sempiternum divinae gloriae possessione perfruatur. Quoniam autem supra demonstravimus praecipuam quandam causam turbidarum rerum, in quibus vivimus, eam esse quod, valde imminuta sit vel iuris auctoritas vel verecundia potestatis - nimirum ex quo negari placuit ius potestatemque a Deo, mundi conditore et gubernatore, profectam huic etiam incommodo pax Christiana medebitur, cum eadem divina sit pax, eoque ipso ordinem, legem imperium que salva esse iubeat. Haec enim habent Scripturae : Disciplinam in 2 pace conservate. Pax multa diligentibus legem tuam Domine. Qui timet praeceptum in pace versabitur. Dominus 5 4 vero Iesus non modo illud edixit : reddite quae sunt Caesaris, Caesari; sed etiam in ipso Pilato revereri se professus est potestatem ei datam desuper ; quemadmodum discipulis 5 6 praeceperat revererentur eos qui super cathedram, Moysi se7 derunt Scribae et Pharisaei. Mirabile est autem quantum in domestico convictu patriae potestati tribuerit, Mariae et 1 2 3 4 5 6 7 Phil. iv, 7. ECCU. X L T , 17. Ps. cxviii, 165. Prov. X I I I , 13. Matth. X X I I , 21. IO. X I X , 11. Matth. XXIii. 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale •688 Ioseph subditus in exemplum : cuius etiam est illa per Apostolos promulgata lex : Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit. Non est enim potestas nisi a Deo. Quod si quis animadvertat, quae Christi consilia atque instituta essent de humanae dignitate personae, de morum innocentia, de obediendi officio, de societatis hominum ordinatione divina, de sacramento matrimonii deque familiae christianae sanctitudine, haec, inquimus, et talia dogmata quae de caelo in terras detulisset, ipsum Ecclesiae dumtaxat suae tradidisse et quidem cum pollicitatione solemni opis praesentiaeque numquam defuturae, eidem mandasse ut universis gentibus usque ad finem saeculorum, magistra fallendi nescia, nuntiare non desistere t, is profecto intelliget, quid et quantum afferre remedii ad res mundi pacifìcandas Ecclesia catholica et possit et debeat. Nam. quia una divinitus constituta est harum veritatum praeceptorumque interpres et custos, in ipsa unice vera et inexhausta quaedam f acuitas inest, ut cum a communi vita domeisticaque societate et civili materialismi maculam!, quae tanta ibi iam fecerat damna, prohibeat, christianamque disciplinam de spiritu, seu de animis hominum immortaiibus, philosophia multo potiorem, eodem insinuet : tum ut omnes inter ipsos ordines civium ac plebem universam altioris quodam benevolentiae sensu et quadam quasi fraternitate coniungat, ac singulorum quoque dignitatem hominum, iure vindicatam, ad Deum ipsum extollat ; tum denique curet, ut, publicis privatisque moribus emendatis, sanctiusque institutis, omnia Deo qui intuetur cor, plene subiecta, eiusdem et doctrinis et legibus penitus informentur atque ita omnibus sacri conscientia officii imbutis animis hominum, sive privatorum sive principum, ipsisque ordinibus publicis civilis societatis, sit omnia et in omnibus Christus. 1 2 3 4 1 Rom. XIII, i. 2 S. August., Be moribus Ecclesiae Reg. X V I , 7. Coloss, m, 11. 3 4 Catholicae, I, 30. Acta Pii PP. XI 689- Quamobrem cum unius Ecclesiae sit, ex veritate qua pollet et virtute Christi, hominum recte conformare animos, ea sola potest veram Christi pacem non modo in praesens conciliare sed etiam confirmare in posterum tempus, nova, quae ingruere diximus, bellorum pericula propulsando. Una enim, divino mandato iussuque, docet Ecclesia ad aeternam Dei legem omnia debere homines exigere, quaecumque ipsi agant, publice aeque ac privatim, singuli pariter ac societate coniuncti. Quae autem ad salutem multorum pertinent, apparet longe maioris esse momenti. Cum igitur et civitates et respublicae sanctum et solemne habuerint, vel in domesticis vel in externis rationibus, doctrinis praescriptisque Iesu Christi obsequi, tum demum et apud se pace fruentur bona et mutua utentur fiducia, cöntroversiasque, si quae forte suboriantur, pacifice diriment. Quod si in hoc genere aliquid ad hunc diem, tentatum! est, id aut nullum aut exiguum sane sueeessumi habuit, maxime in iis rebus quibus inter se acerbius populi conectantur.' Etenim nullum est institutum hominum quod universis imponere gentibus queat communium quemdam Codicem legum, his consonum temporibus; cuius generis habuit, aetate media, vera illa nationum societas, quae christianorum populorum communitas fuit. In qua, etsi re saepius omnino violabatur ius, ipsius tamen iuris sanctitas manebat in causa vigens, tuta veluti norma ad quam nationes ipsae iudicarentur. At divinum est institutum, quod iuris gentium sanctitatem custodire potest ; institutum scilicet et ad nationes omnes pertinens et nationibus supereminens omnibus, maxima quidem praeditum auctoritate ac plenitudine magisterii venerandum, Ecclesia Christi : quae una ad tantum idonea munus apparet tum ex divino mandato, tum ex natura ipsa et constitutione sua, tum denique e tanta saeculorum maiestate, ne belli quidem tempestatibus oppressa, sed potius mirabiliter aucta. ACTA vol.. X I V , n. 18. — 27-12-92-2. 48 690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sequitur igitur ut pax veri nominis, nimirum optatissima pax Christi exsistere nulla possit, nisi Christi doctrinae, praecepta, exempla fideliter teneantur ab omnibus, in publicis privatisque vivendi rationibus ; atque ita, hominum recte instituta communitate, Ecclesia tandem, divino suo munere fungens, Dei ipsius, quotquot sunt iura, tum in singulos homines, tum in hominum societatem tueatur. His enim continetur, quod brevi dicimus, Regnum Christi. Regnat siquidem Iesus Christus in mentibus singulorum hominum doctrinis suis, regnat in animis caritate, régnât in omni hominum vita legis observantia suae suorumque exemplorum imitatione. Regnat idem in societate domestica, cum haec christiani matrimonii sacramento constituta, tamquam res quaedam sacra, inviolate consistit, in qua parentum potestas paternitatem divinam exprimat unde oritur ac nominatur ; ubi filii obedientiam Iesu pueri aemulentur, atque omnis vitae ratio sanctimoniam redoleat Nazarethanae Familiae. Regnat denique Iesus Dominus in societate civili, cum, summis in ea Deo tributis honoribus, ab eodem auctoritatis origo et iura repetuntur, ne vel imperandi norma desit, vel parendi officium et dignitas ; ac praeterea in eo dignitatis gradu statuitur Ecclesia in quo a suo ipsius Auctore collocata fuit, perfectae societatis, ceterarumque societatum magistrae ac ducis ; eiusmodi videlicet quae non potestatem ipsarum imminuat - sunt enim in suo quaeque ordine legitimae - sed quae opportune perficiat, uti gratia naturam ; unde nimirum societates eaedem hominibus valido praesidio sint ad supremum finem attingendum, quae beatitas est sempiterna, ac securius Hanc ipsam civium mortalem vitam fortunent. Ex his liquet nullam esse Christi pacem nisi in regno Christi ; nec vero posse nos contendere efficacius ad pacem constabiliendam, quam Christi regnum instaurando. Cum igitur Pius X.insta/urare omnia in Christo nitere1 1 Ephes: III, 15. Acta Pii PP. XI tur, is, divino tamquam afflatu permotus, opus illud parabat reconcUiandae pacis, quod deinde fuit Benedicti XV propositum. Nos, ea simul persequentes quae ambo decessores Nostri assequenda, sibi proposuerunt, id maxima contentione studebimus, pacem Christi in regno Christi, quaerere, Dei scilicet gratia omnino confisi, qui Nobis, in hac summa potestate tradenda, perpetuo se adiuturum polliceretur. In hanc rem, bonorum omnium auxilium expectantes, vos imprimis, venerabiles fratres, appellamus, quos ipse Dux noster et Caput Christus, qui Nobis universi gregis sui curam commisit, in partem sollicitudinis Nostrae vocavit sane praestantissimam, vos nempe positos a Spiritu Sancto regere Ecclesiam Dei, 1 vos ministerio reconciliationis prae2 cipue iñsignitos, pro Christo legatione fungentes eiusdemque et magisterii divini participes et dispensatores mysteriorum, 3 ac propterea sal terrae nuncupatos et mundi lu- 4 cem, christianorum doctores populorum ac patres, formam gregis factos ex animo 5 et magnos etiam vocandos in regno 6 caelorum; vos denique omnes, quibus, veluti artubus praecipuis et aureis quibusdam nexibus compactum et connexum totum corpus Christi, quod est Ecclesia, constitutum 'in Petrae soliditate, consurgit. Eximiae autem sollertiae vestrae novum illud ac recens argumentum, accessit, cum, per occasionem, quam sub initium harum litterarum commemoravimus, Romani Conventus Eucharistici et saecularium sollemnium S. Congregationis a Propaganda Fide, quam plurimi ex omnibus terrarum orbis regionibus in almam Urbem ad Apostolorum sepulcra convenistis. Tum vero coetus ille Pastorum celebri7 1 2 3 4 5 6 7 Act. XX, 26. II Cor. v, 18, 20. I Cor. iv, 1. Matth, v, 13, 14. I Petr. v, 3. Matth, v, 19. Ephes, IV, 15, 16, 'Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ; 692 täte et auctoritate amplissimus hanc Nobis mentem iniecit suo tempore cogendi in hanc eandem Urbem, orbis catholici caput, solemnem eiusdem generis consessui», qui collapsis rebus, post tantam societatis humanae turbationem, medicinam adhibeat peropportunam; huiusque rei spem bonam auget Anni sancti, qui appropinquat, auspicata faustitas. Necdum tamen audemus in praesenti aggrediendum Nobis proponere illius Concilii oecumenici instaurationem, quod, nostrae memoria iuventutis, sanctissimus Pontifex Pius Nonus inchoavit, sed eius partem dumtaxat, quamvis permagni momenti, perfecit. Cuius rei id profecto est causae, quod Nos quidem, ut dux ille Israelitarum clarissimus, precibus veluti suspensi expectamus dum: bonus ac misericors Deus suae Nobis certius voluntatis consilium aperiat. Inter haec vero, quamquam optime novimus sollertiae vestrae ac navitati nullos esse stimulos admovendos, at me1 A. ritissima potius laudum praeconia tribuenda, conscientia tamen apostolici muneris Nostrique in omnes paterni officii Nos admonet ac paene compellit, ut vestrum omnium! quantumvis incensa studia novis quodammodo igniculis inflammemus : ex quo certo fìat ut, quas singuli singulas sortiti estis pascendas dominici gregis partes, eas impensioribus in dies curis prosequamini. Equidem quam multa, quam praeclara quamque opportuna, decessoribus Nostris vobisque auctoribus, apud clerum omnemque populum fidelem et sapienter excogitata sint, et feliciter inchoata atque etiam salubriter perfecta et pro hominum adiunctis singulari cum laude absoluta, tum ex publica fama, editis etiam scriptis disseminata aliisque monumentis confirmata, tum e privatis uniuscuiusque vestrum et aliorum complurium nuntiis ad Nos delatis cognovimus, et gratias immortali Deo agimus quantas maximas possumus. In his incepta praesertim suspicimus multa eademque providentissime ad animos vel sanis doctrinis instruendos, vel 1 Iudic, vi, 17. Acta Pii PP. XI 693 virtutibus ac sanctitate imbuendos : item coetus clericorum * laicorumque, seu pias uniones quas vocant, sacris inter infideles expeditionibus sustentandis provehendis, ad regnum Christi Dei amplificandum salutemque et temporariam et sempiternam barbaris gentibus importandam ; tum sodalitates iuvenum, et numero auctas et pietate in beatam Virginem atque in sacram praesertim Eucharistiam singulari, cum eximia fidei, castimoniae, interque ipsos veluti fraternae benevolentiae laude coniuncta. Consociationes addimus alias virorum, mulierum alias, atque eucharisticas in primis, quae augustum Sacramentum cum. frequentioribus tum solemnioribus prosequendum honoribus curant, pompis etiam magnificentissimis vicatim per urbes deducendis; conventibus item cogendis celebérrimas vel e confluente vicinia vel e popularium multitudine vel denique ex externorum quoque legatis populorum prope omnium, omnibus tamen una fide, adoratione, prece, fruitione caelestium bonorum mirifice copulatis. Huic iam pietati acceptum' ref erimus sacri spiritum apostolatus latius multo diffusum quam antea, id est studium illud ferventissimum precibus primum assiduis exemplisque vitae, deinde verbis bonis scriptionibusque frugiferis ac ceteris etiam caritatis operibus adiumentisque enitendi, ut cum in singulis; animis hominum^tumin domestica ipsa et in civili communitate divino Cordi Christi Regis debitus in primis amor, cultus et imperium restituatur. H L I C item spectat bonum certamen, v e l u t i pro aris et f ocis, i n e u n d u m praeliumque multiplici e fronte committendum pro iuribus societatis religiosae ac domesticae, Ecclesiae ac familiae, a Deo E a t u r a q u e profectis, de ipsa liberorum institutione. Huc denique pertinet omnium eorum summa, seu complexio, institutorum, consiliorum, et operum quae nomine actionis catholicae, Nobis carissimae, perhibentur. Iam haec omnia, aliaque id genus permulta, quae commemorare longum est, non modo firmiter retinenda sunt, 694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale verum-etiam studiosius provehenda in dies, novisque incrementis augenda, prout rerum hominumque condicio postulat. Quod si ardua haec videantur et Pastoribus ac fidelium gregibus laboriosa, at eadem procul dubio necessaria sunt et in praecipuis sacri pastoris officiis ac vitae christianae rationibus posita. Iisdem de causis apparet, - et multo clarius nimirum!, quam ut illustrari oporteat, - quantopere sint ea nexa inter se omnia et coniuncta cum illa regni Christi instauratione quae in votis est, pacisque reconciliatione christiana, quae huius est unius regni propria: pax Christi in regno Christi. Atque illud velimus Sacerdotibus vestris renuneietis, venerabiles fratres, Nos, tot laborum impigre pro Christi grege susceptorum cum testes tum socios dudum atque participes, semper maximi fecisse et facere eorum sive in laboribus perferendis magnanimitatem sive industriam in novis usque rationibus inveniendis, quibus novis necessitatibus occurratur quas temporum vices induxerint ; eosdemque Nobis eo arctiore unitatis vinculo, Nosque vicissim ipsis paterna benignitate coniunctos fore, quo libentius arctiusque Pastoribus, tamquam Christo ipsi, ducibus et magistris, et vitae sanctitate et obedientiae integritate adhaeserint. Quantam vero, venerabiles fratres, pro nostris propositis cogitatisque ad rem deducendis in Clero regulari spem reponamus non est cur longo exsequantur sermone, cum compertum vobis sit quantum; is quidem: conferat ad Christi regnum et domi confirmandum et foris dilatandum'. Etenim cum hoc suum habeant religiosarum familiarum alumni, ut Christi non modo praecepta sed etiam consilia servent exerceantque, iidem vel in sacrorum septorum umbratili palaestra rebus caelestibus operam dantes vel in apertum campum progredientes, dum perfectae christianae vitae speciem ad vivum sua vita exprimunt et sese totos bono communi devoventes, quo uberius spiritualibus bonis potiantur, a rebus omnibus terrenis suisque commodis abdicant, Christifide- 695 Acta Pii PP. XI les, veluti exemplo continenter ob eorum oculos proposito, ad altiora appetenda provocant ; idque feliciter assequuntur, adiectis etiam praeclaris christianae beneficentiae officiis qua omnibus corporum animorumque languoribus medentur. Qua in re, ut ecclesiasticae historiae monumenta testantur, eo usque, divina urgente caritate, saepe sunt progressi, ut in Evangelii praedicatione pro animarum salute vitam profunderent, et sua ipsorum morte Christi regni fines, fidei unitate christianaeque fraternitatis propagata, amplificarent. Illud porro in Christifidelium mentes revocate, quod cum ii, vobis cleroque vestro auctoribus, in provehenda Christi cognitione et amore publice privatim inculcando navant operam, tum demum maxime digni sunt qui salutentur genus electum, 1 regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis ; tum demum, et ipsi Nobiscum et cum Christo arctissime coniuncti, Christi regno sua industria et navitate propagando et instaurando, de communi hominum inter se pace optime merentur. Haec enim vera quaedam iurium aequalitas in regno Christi viget floretque, ut omnes eadem nobilitate insignes, eodem Christi sanguine pretioso condecorentur ; qui autem praeesse ceteris videantur, Christo Domino ipso suo exemplo praeeunte, communium bonorum administri ac proinde famuli omnium famulorum Dei, infirmorum praesertim atque omni ope destitutorum, et iure vocentur et sint. Attamen, quae rei socialis commutationes id genus adiutorum in opere divino persequendo necessitatem vel induxerunt vel auxerunt, eaedem nova pericula nec pauca nec levia imperitis peperere. Etenim, teterrimo bello vix dissipato, civitatibus deinde partium agitatione perturbatis, ea hominum mentes animosque studia effrenata pervaserunt, eaeque opinionum perversitates, ut iam sit extimescendum ne optimus quisque Christifidelium atque etiam sacerdo1 I Petr. ii, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum, falsa veri bonique specie allectus, lugenda errorum contagione inficiatur. Quot enim sunt qui catholicas doctrinas profiteantur in iis quae spectent vel' ad civilis societatis auctoritatem debitumquè obsequium eidem habendum, vel ad ius proprietatis, vel ad agricolarum et opificum iura et officia, vel ad necessitudines civitatum inter ipsas aut inter opifices et dominos vel ad rationes mutuas inter ecclesiasticam potestatem civilemque vel ad Sanctae Sedis iura Romamque Pontificis atque ad Episcoporum! privilegia vel ad ipsa denique iura Christi Conditoris, Redemptoris ac Domini in homines singulos populosque universos? Iidem vero sermonibus, scriptis, omnique vivendi ratione haud aliter se gerunt ac si doctrinae praeceptaque toties a Summis Pontificibus, a Leone XIII praesertim, Pio X ac Benedicto XV, promulgata, aut nativum robur amisissent aut penitus obsolevissent. In quo genus quoddam modernismi moralis, iuridici ac socialis est agnoscendum ; quod quidem, una cum modernismo illo dogmatico, impense reprobamus. Illae igitur doctrinae revocandae sunt ac praecepta quae diximus; excitandusque in omnibus idem fidei divinaeque ardor caritatis, qui unus possit et illarum plane sensum aperire et horum observantiam urgere. Quod potissimum in christiana iuventute instituenda praestari volumus, in illa maxime quae feliciter in spem sacri ordinis adolescit; ne ea videlicet in hac tanta rerum conversione atque opinionum omnium perturbatione, fluctuans, ut ait Apostolus, circumferatur omni vento doctrinae in nequitia hominum, in astutia ad circumventionem erroris. 1 Ex hac vero Apostolicae Sedis veluti specula et quasi arce circumspectantibus Nobis, venerabiles fratres, nimis adhuc multi occurrunt qui vel Christum penitus ignorantes vel non eius integram germanamque doctrinam, praescri1 Eph. iv, 14. Acta Pii PP. XI ~ 697 ptamve unitatem retinentes, necdum sunt de hoc ovili, ad" quod tamen divinitus destinantur. Quamobrem qui Pastoris aeterni gerit vices, facere non potest quin et iisdem studiis inflammatus, easdem voces usurpet, brevissimas illas quidem sed amoris atque indulgentissimae pietatis plenas : Et illas (oves) oportet me adducere; itemque memoria repetens, laetitiis omnibus excipiat eiusdem illud Christi va1 ticanum : Et vocem meam andient et fiet unum ovile et unus 2 Pastor. Atque ita faxit Deus ut, quod Nos vobiscum, venerabiles fratres, vestroque cum coetu Christifidelium concordibus votis precibusque imploramus, hanc suavissimam divini Cordis certamque vaticinationem quamprimum videamus optatissimo eventu comprobatam. Huius autem religiosae unitatis veluti auspicium quoddam affulsisse visum est cum illud accidit, quod minime vos latet, praeclare factum, hoc quidem postremo tempore, omnibus inexpectatum, nonnullis etiam fortasse iniucunduin, Nobis certe vobisque iucundissimum : principes plerosque viros ac nationum rectores paene omnium, uno -veluti istinctu pacis permotos, cum hac Apostolica Sede seu veterem revocare amicitiam, seu primum pacisci concordiam quasi eertatim voluisse. Quod equidem Nos iure gaudemus, neque id propter amplificatami solum Ecclesiae auctoritatem, sed ob auctum etiam eiusdem beneficentiae splendorem, subiectamque omnibus experientiam virtutis sane mirificae qua haec una Dei Ecclesia valet ad prosperitatem omnem, civilem etiam ac terrenam, hominum societati comparandam. Quamquam enim ea, divino iussu, recta spiritualibus nec perituris bonis intendit, tamen, ut omnia sunt apta inter se ac nexa cohaerent, prosperitati etiam terrenae tum singulorum hominum, tum ipsius humanae societatis sic favet ut plus favere minime posset, si iisdem omnino provehendis instituta esse videretur. 1 2 Io. x, 16. Ibid. 698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quod si terrenis hisce negotiis mereque politicis moderandis, sine ratione, se immiscere" nefas putat Ecclesia, eadem tamen iure suo contendit ne quid inde causae prae tendat civilis potestas, sive altioribus illis bonis, quibus salus hominum sempiterna continetur, quoquo modo obsistendi, sive damnum perniciemve iniquis legibus iussisquo intentandi, sive divinam Ecclesiae ipsius constitutionem labefactandi. sive denique sacra Dei iura in civili hominum communitate conculcandi. Eodem igitur prorsus proposito', iisdem etiam verbis usi, quibus desideratissimus, quem saepius appellavimus, decessor Köster, Benedictus XV, in extrema illa sua Allocutione die XXI Novembris superioris anni habita, quae de rationibus mutuis Ecclesiam inter et civilem societatem ordinandis fuit, sancte professus est, et ipsi Nos profitemur ac denuo confirmamus : «in pactiones huiusmodi Nos minime passuros ut quidquam irrepat quod sit ab Ecclesiae alienum dignitate aut libertate ; quam, quidem salvam esse atque incolumem vehementer interest, hoc maxime tempore, ad ipsam civilis convictus prosperitatem)). Quae cum ita sint, quo animi dolore in tot nationum numero, quae cum hac Apostolica Sede amicitiae vinculis continentur, Italiam deesse videamus, vix opus est dicere ; Italiam inquimus, patriam Nobis carissimam, a Deo ipso, qui rerum omnium temporumque cursum atque ordinem sua providentia gubernat, delectant, in qua Vicarii sui in terris sedem collocaret, ut haec alma urbs, domiciliuna quondam imperii, amplissimi sed tamen certis quibusdam circumscripta terminis, iam totius orbis terrarum caput evaderet; quippe quae divini Principatus sedes, omnium gentium nationumque fines sua natura transcendentis, populos omnes nationesque complectatur. At vero tum huius Principatus et origx) et divina natura, tum universitatis Christifidelium in toto orbe degentium ius sacrosanctum postulat, nulli ut idem sacer Principatus humanae potestati, nullis legibus 1 Acta Pii PP. XI 699 (licet hae Romani Pontificis libertatem • quibusdam praesidiis seu cautionibus communire polliceantur) obnoxius esse videatur, at sui penitus iuris ac potestatis et sit et manifesto appareat. Verum illa libertatis praesidia, quibus divina ipsa Providentia, humanarum rerum, gubernatrix atque arbitra, non solum sine detrimento, sed magno cum Italiae emolumento, Romani Pontificis auctoritatem communiverat ; praesidia illa quae tot saeculis divino eiusdem libertatis tutandae consilio apte responderant, quorum nec divina hodiedum, Providentia indicavit neque hominum consilia quidquam simile invenerunt quod eadem praesidia congruenter compensaret ; praesidia illa hostili vi protrita atque etiamnum violata absonarn eam Romano Pontifici vitae condicionem effecerunt quae omnium Christifidelium per orbem universum animos gravi perpetuaque tristitia perfundat. Nos igitur, decessorum Nostrorum heredes ut consiliorum ita et officiorum, eademque praediti auctoritate, cuius solius est de re tanti momenti decernere, non equidem inani quadam terreni regni cupiditate adducti, qua vel leviter moveri prorsus Nos puderet, verum de humano exitu Nostro cogitantes, memores severissimae rationis, quam divino Iudici reddituri sumus, pro Nostri sanctitate officii, quas iidem decessores Nostri ad iura Apostolicae Sedis dignitatemque defendendam expostulationes fecerunt, easdem Nos hoc loco renovamus. Ceterum nihil erit umquam Italiae ab hac Apostolica Sede metuendum detrimenti; siquidem Pontifex Romanus, quicumque demum ille fuerit, is profecto semper erit qui illud Prophetae ex animo usurpet : Ego cogito cogitationes pacis et non afflictionis, pacis, inquimus, verae ac propterea minime a iustitia seiunctae, ut iure possit subdi : Iustitia et pax osculatae sunt. Dei autem omnipotentis miserentisque erit efficere ut haec laetissima dies tandem illucescat, 1 2 1 ? Ier. Ps. XXIX, LXXXIV, 11. 11. 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bonorum omnium fecundissima tum regno Christi instaurando tum Italiae rebus universique orbis componendis : ne vero id frustra fiat, omnes qui recte sentiunt, dent operam diligenter. Quae pacis munera suavissima quo citius hominibus tribuantur, omnes Christifideles enixe adhortamur ut una Nobiscum sanctis precibus insistant, per hos praesertim dies Natalis Christi Domini, Regis Pacifici, quo mundum ingrediente, angelicae. militiae primum concinuere : Gloria in altissimis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis. 1 Huius denique pacis quasi pignus volumus esse, venerabiles fratres, Apostolicam benedictionem Nostram!, quae et singulis e clero populoque fideli et civitatibus ipsis domibusque christianis fausta omnia portendens, tum vivis prosperitatem afferat tum vita functis requietem et beatitatem sempiternam : eamque benedictionem vobis et clero populoque vestro, testem benevolentiae Nostrae, amantissime impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxiii Decembris MDCCCCXXII, Pontificatus Nostri anno primo. PIUS 1 Luc. IT, li. PP. XI 701 Diarium Bomanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE CONCISTORIALE AVVISO DI CONCORSO Si notifica che nella Segreteria di questa Sacra Congregazione avrà luogo un concorso ad officiale della medesima con particolare considerazione della conoscenza di qualche lingua estera. I documenti con la domanda debbono essere presentati entro il giorno 25 gennaio 1923. Roma, S. Congregazione Concistoriale, 22 dicembre 1922. Luigi Sincero, Assessore. S. CONGR EG AZIONE DEI RITI Martedì 19 dicembre 1922, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Eoli e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dal Ven. Servo di Dio Fratel Benilde della Congregazione delle Scuole Cristiane. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 14 dicembre 1922. Monsig. Pietro Fumasoni-Biondi, Areiv. tit. di Dioclea, Delegato Apostolico negli Stati Uniti d'America. » » » Monsig. Bernardo Colombo, Segretario della Sacra Congregazione del Concilio. Acta Apostolicae Sedis - CommevAarium Officiale 702 15 dicembre 1922. Monsig. Francesco M archetti-Sei vaggiani, Arciv. titol. di Seleueia, Segretario della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. 16 » » Monsig. Enrico Sibilia, Arciv. tit. di Side, Nunzio AxmstoUco in Austria. » » » » » » » » » Monsig. Salvatore Luzio, Reggente la Penitenzieria Apostolica. Monsig. Niccolò Sebastiani, Canonista della Penitenzieria Apostolica. Monsig. Amleto Giovanni Cicognani, Sostituto della Sacra Congregazione Concistoriale. NECROLOGIO 4 dicembre 1922. Mons. Giuseppe Dumani, Vescovo di Tripoli di Siria, di rito greco-melchita. 11 » » Monsig. Luca Ganepa, Vescovo di Galtelli-Nuoro. 12 » » Monsig. Augusto Giuseppe Duc, Arciv. tit. di Traianopoli. 18 » » Monsig. Letterio D'Arrigo Ramondini, Arciv. di Messina. INDEX GENERALIS ACTORUM (ANN. XIV — VOL. XIV) Conventio cum Republica Lettoniae concordata, 577. I. - ACTA BENEDICTI PP. XV CONSTITUTIO APOSTOLICA, 190. LITTERAE APOSTOLICAE, 5, 34, 150 EPISTOLAE, 77, 38, 152. S. CONGREGATIO DE SACRAMENTIS, 96. S. CONGREGATIO CONCILII, 42, 160, 229, t II. - ACTA PII P P . XI LITTERAE ENCYCLICAE, 673. LITTERAE AUTOGRAPHAE, 217, 265. EPISTOLAE APÓSTOL re AE, 417» 449, 481, 537, 627. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 331, 369, 420, 484, 539, 582. MOTU PROPRIO, 145, 177, 321, 623. LITTERAE APOSTOLICAE, 147, 183, 221, 271, 373, 487, 542, 584, 635. EPISTOLAE, 148, c) Provisiones Ecclesiarum, 41, 159, 194, 277, 351, 384, 427, 459. 550, 594, 643. d) Designationes, 428. e) Nominationes, 551. 225, 274, 336, 376, 423, 496, 543, 586, 636. HOMILIA, 344. SACRUM CONSISTORIUM, 609. III. - ACTA SACRARUM CONGREGATIONUM SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII: a) Decreta, 379, 593. 6) Librorum, etc. proscriptiones, 41, 349, 379; reprobatio, 193. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS : a) Documenta, 383. 6) Immutationes finium dioecesium, 193, 228, 349, 381, 426, 642: titulorum, 158, 383; sedis, 194. 459, 551, 594. S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS: a) Documenta, 161, 196, 278, 352, 428, 501, 554, 644. b) Approbationes, 164, 286, 354, 429, 502. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: a) Documenta, 15, 98, 164, 198, 287, 385, 502, 595, 646. b) Provisiones Ecclesiarum, 165, 200, 467, 649. c) Nominationes: Delegati Apostolici, 556. Vicarii Apostolici, 47, 166, 234, 308, 356, 467, 556. Praefecti Apostolici, 166, 234, 385, 467, 556, 597. OPUS PONTIFICIUM TIONE : A FIDEI PROPAGA- a) Documenta, 647. b) Nominationes, 438, 650. S. CONGREGATIO RITUUM : a) Decreta in Causis Servorum Dei, 16, 19, 23, 166, 235, 308, 386, 389, 429, 433. b) Liturgica, 170, 200, 356, 392, 437, 468, 504, 556, 597, 650. c) Congregationes, 28,48,171, 204, 258, 314, 362, 407, 439,480,531,559, 664. S. CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS, 312, 598. Index generalis actorum 704 S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 508, 599. S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : a) Provisio Ecclesiae, 170. b) Nominationes, AT, 558. V. - A C T A OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA, 27. PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS, ,313, 406, 526, 661. IV. - ACTA T R I B U N A L I U M S . POENITENTIARIA APOSTOLICA: Sectio de Indulgentiis, 143, 394. S. ROMANA ROTA : a) Decisiones seti Sententiae, 395, 472, 512, 600, 652. b) Partes decisivae in causis an. 1921, 100. c) Citationes edictales, 202, 358, 404, 524, 659. d) Anni iuridici auspicatio, 239, actis 255, 560. COMM. PRAELATITIA PARTICULARIS, 257. Diarium Romanae Curiae, 28, 44, 171, 204, 259, 314, 362, 407, 438, 480, 531, 559, 608, 664, 701. d) Monita seu Notificationes, 204, 416, 438, 531, 559, 576, 701. b) Nominationes* 29,48, 171, 205, 259, 314, 362, 408, 443, 480, 531, 563, 608, 665, 701. c) Necrologium, 32, 33, 52, 176, 216, 320, 368, 416, 448, 480, 536, 576, 608, 672, 702. * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio: Dicasteria Emis Patribus assignata: S. C. Consistorialis, 665; S. C. de Sacramentis, 666; S. C. Concilii, 666; S. G. de Religiosis, 439; S. G. de Propaganda Fide, 563, 665; S. C. Rituum, 666 ; S."C. a Neg. Eccles. Extraord., 172, 665; S. C. de Seminariis, 666; S. C. pro Ecclesia Orientali, 439, 531, 666; S. C. Fabricae S. Petri, 666; Supr. Trib. Signat. Apostolicae, 666; Commis. Pontif. pro interpr. Codicis, 665. Protectoriae Emis Patribus concreditae, 171, 205, 362, 439, 480, 532, 563, 608. Nuntii, Internuntii, Delegati Apostolici, 314, 362, 408, 563, 608, 701. Episcopi Assistentes Solio renuntiata 49, 205, 314, 362, 408, 440. Auditores Rotae, 172, 563. Consultores dati: S. C. S. Officii, 259; S. G. Consistoriali, 48; S. C. de Sacramentis, 665; S. C. Concilii, 205, 665; S. C. de Propaganda Fide, 48, 532; S. C. a Neg. Eccles. Extraord., 48, 563; Commis. Pontif. pro interpr. Codicis, 608. Alii Officiales in Aula Pontificia, 29, 171, 320; in Dicasteriis, 408, 701. Protonotarii Apostolici ad instar: 29, 49, 205, 315, 363, 408, 440, 563, 666. Praelati Domestici: 29, 205, 206, 362, 409, 440, 564, 666. Ex Supremo Ordine Christi: 565, Ex Ordine Plano: Gran Croci, 207, 363, 441, 565; Placca, 315, 441; Commendatori con placca, 49, 207, 565; Commendatori, 207, 315; Cavalieri, 207 , 316, 363, 441, 565. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci ci. civ., 49, 207, 565, 667; Placca ci. civ., 316, 565; Commendatori con placca ci. civ., 30, 49, 207, 316, 566, 667; cl. mi!., 30, 316; Commendatori ci. civ., 30, 49 , 206, 208, 316, 363, 364, 410, 441, 566, 667; cl. mil., 441, 667; Cavalieri ci. civ., 30, 50, 206, 208, 317, 364, 409, 410, 567 , 667; cl. mil., 50, 364, 442, 668. Ex Ordine S. Silvestri Pp.: Gran Croci, ci. civ., 207, 411, 442, 668; Commendatori con placca ci. civ., 208, 317, 442, 668; Commendatori ci. civ, 31, 50, 207, 317, 364, 411, 568, 668; Cavalieri ci: civ., 31, 50, 208, 317, 364, 411, 442, 568, 668; cl. mil., 442. Cubicularii secreti: de mimerò, 171, 205; supra numerum, 31, 51, 209, 259, 317 , 365, 412, 443, 532, 568, 660; ab ense et lacerna, 32, 52, 172, 262, 319, 366, 414, 446, 533, 572, 671. Ctibicularii honoris: in habitu, 32, 174, 214, 263, 319, 367, 414, 446, 534, 573, 671; ab ense et lacerna: 52, 174, 211, 215, 263, 320, 367 , 415, 446, 535, 575, 672; extra Urbem, 215, 264, 416, 448, 576, 672. Cappellani communes supra num., 216, 320 Cappellani secreti, 32, 175, 264; honoris, 175, 215, 264, 367, 416, 447 , 535, 575, 672; extra Urbem, 216, 264, 320, 368, 416, 447, 536, 576, 672. Clerici secreti, 176. Bussolante Pontificio, 320. Maestro Ostiario di Virga Rubea, 672. n I N D E X D O C U M E N T O R U M CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS ANNO MENSE [PAG. DIE I. - ACTA BENEDICTI PP. XV T. - CONSTITUTIO APOSTOLICA 1921 Sept. 30 Ad christifidelium bonum. - Compsana, Campaniensis, S. Angeli de Lombardis et Bisaciensis. Dismembrationis et unionis 190 II. - LITTERAE APOSTOLICAE Dec. 13 15 Prope a Utor e. - Titulus ac privilegia Basilicae minoris pro ecclesia Ssmae Trinitatis Caesarisburgi ex dioecesi Constantiensi . Curavit exponendum. - Facultas perpetua benedictionem abbatialem reliquis Congregationis Hungaricae O. S. B. Abbatibus conferendi conceditur Archiabbati pro tempore nullius Sancti Martini de Sacro Monte Pannoniae . . . . In Cantabris montibus. - Sanctuarium B. M. V. de Aránzazu, dioecesis Victoriensis, titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestatur . . . . . . . . Befert ad Nos. - Indulgentiis augetur pium Sodalitium Sanctae Unionis Eucharisticae reparatricis in civitate Mediolanensi - . . Antiquius nijiil. - Facultas perpetua regendi et administrandi Seminaria conceditur Societati Presbyterorum a Sancto Sulpitio 34 35 150 a III. - EPISTOLAE Oct. Nov. 15 Libenter quidem. - Ad R. P. D. Petrum Pisani, archiepiscopum tit. Constantiensem, Delegatum Apostolicum in Indiis Orientalibus: nonnulla paterne admonens in Ecclesiae utilitatem Libenter admodum. - Ad R. P. Paulum Manna, seminarii Ducentani « a Sacro Corde Iesu » missionibus ACTA, vol. XIV, n. 18. — 27-12-S2Î. 37 706 ANNO) 1921 Index documentorum MENSE Nov. DIE 14 Dec. 13 20 exteris provehendis moderatorem: de hoc novo missionali instituto vehementer gratulatur. . . . . Maximus ille. - Ad R. P. D. Ioannem Gamberoni, archiepiscopum Vercellensium : de sacro solemni ritu quo diademate ornabatür thaumaturga B. M. V. Imago i n metropolitana aede . . . . . . . . Non ab re. - Ad R. P. D. Amadeum Casabona, episcopum Clavarensium : occasione dioecesanae Synodi clero nonnulla inculcat nostra aetate necessaria . , Con particolare soddisfazione. - Ad virum principem Camillum Franciscum Massimo: de solemniis decretis sancto Philippo Nerio, tertio pleno saeculo ex quo in album sanctorum relatus est Datis hodierna die. - Ad Emum P. D. Augustum, titulo sanctae Caeeiliae, S. R. E. presb. card. Silj: de hospitio filiabus carcere detentori! m in Valle Pompeia excitando Con benevolenza. - Ad egregium virum Bartholum Longo, de eodem argumente . . . . . . . . Iucundum sane. - Ad egregium virum Aloisium Oster, primarium in Germania Sodalitatis a «Sancta Infantia Iesu administratorem, septuagesimo quinto exeunte anno ex quo ibidem praefata societas est constituta Consilium. - Ad R. P. D. Aloisium Ferri, episcopum Montis Alti: de quadringentesimo Sixti V natali celebrando . . . . . . . . . . . . . . . Iucundum sane. - Ad RR. PP. DD. Basilium Suciu, archiepiscopum Albae-Iuliensem, Raymundum Netzhammer, archiepiscopum Bukarestiensem, ceterosque Rumeniae Episcopos obsequiosis litteris respondens e x primo eorumdem conventu d a t i s . . . . In epistola. - Ad Emum P. D. Ioannem, tit. Sancti Eusebii, S. R. E. presb. card. Csernoch, archiepiscopum Strigoniensium, ceterosque Hungariae Archiepiscopos et Episcopos, communi Epistolae respondens ex annuo conventu datae. . ..... CONVENTIO 1922 Maii Nov. 30 Concordat entre le Saint-Siège et le Gouvernement de Lettonie i Déclaration Processo verbale . . . . . . . . . . . . . . chronologico ordine digestus ANNO MENSE 707 DIE IL - ACTA PII PP. XI I. - LITTERAE ENCYCLICAE 1 « Dec. 23 Ubi arcano Dei consilio. - Ad venerabiles triarchas, Primates, Archiepiscopos, aliisque locorum Ordinarios pacem et nem cum Apostolica Sede habentes : de sti in regno Christi quaerenda fratres PaEpiscopos communiopace Chri- II. - LITTERAE AUTOGRAPHAE Apr. Con vivo piacere. - Ad R. P. D. Iosue Signori, archiepiscopum Genuensium : de internationali conventu ad pacis negotia tractanda Genuae coadunato . . Versio gallica Il vivissimo desiderio. - Ad Emum P. D. Petrum, tit. S. Laurentii in Lucina, S. R. E. presb. card. Gasparri, a secretis Status: de felici successu Conventus Ianuensis Legatorum de pace auspicando. Versio gallica . . . . . . . . . . . . . III. Iulii 10 Aug. '6 Oct. 28 Dec. - EPISTOLAE APOSTOLICAE Annus fere iam est. - Ad venerabiles fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: Russis fame laborantibus opem implorat. Officiorum omnium. - Ad Emum P. D. Caietanum Bisleti S. R. E. Cardinalem Protodiaconum, Praefectum Sacri Consilii Seminariis et Studiorum Universitatibus curandis: de Seminariis et de Studiis clericorum I disordini. - Ad Italiae Ordinarios: de pacis intra fines Italiae reconciliatione impetranda. . . . . Ora sono pochi mesi. - Ad Episcopos Italiae, quos hortatur ut apud cives impensius urgeant studium pacis reconciliandae Meditantibus Nobis. - Ad R. P. Wlodimirum Ledóchowski, praepositum generalem Societatis Iesu, tertio saeculo exeunte ab Ignatio Loyoleo et Francisco Xaverio in sanctorum numerum adscriptis . IV. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE Febr. 10 Rationi congruit." Erectionis praelaturae nullius Sancti Iosephi Grajahunensis et provinciae ecclesiasticae Sancti Aloisii d e Maragnano. . . . . . . . . f Index 708 ANNO MENSE documentorum i PAG. DIE Mart. Quoties Romani Pontifices. - Dismembrationis et ere- ctionis vicariatus apostolici de Garoni . Apr. 20 Maii 5 Iunii 1 » 7 Iulii 25 Apostolica Praedecessorum Nostrorum. - . . . . Dismembra- tionis et institutionis novae dioeceseos Villae Rëgalensis Praedecessorum nostrorum. - Sancti Germani, Divisionis et erectionis dioecesis Gaspesiensis. . . . Romani Pontifices. - Divisionis et erectionis. Montereyensis Angelorum et aliarum Ad supremae - Iaszoviensis. Erectionis Abbatiae nidlius Summorum Pontificum. - S. Ignatius de Loyola caelestis Execitiorum Spiritualium patronus declaratur V. - MOTU PROPRIO Martii 12 Lan 3 Nov. Cum proxime. - De praescriptionibus Constitutionis Pianae « Vacante Sede Apastolica » aliqua ex parte innovandis Romani Pontificis. - Gratiae et privilegia clericis Conclavistis concessa Romanorum Pontificum. - De pio Opere a propagagatione Fidei amplificando Pii Operis a propagatione Fidei Statuta generalia Statuta pro Consilio superiore generali pii Operis a propagatione Fidei . . , Ad musicae sacrae. - De urbana musicae sacrae altiore Schola Pontificia Constabilienda VI. - LITTERAE APOSTOLICAE Febr. 16 18 20 Mart. Quae catholico nomini. - Erigitur in Sinis nova praefectura apostolica de Lang-Long appellanda. . . In hac sublimi. - .Erigitur praefectura apostolica de Nagoya in Iaponia Sanctuarium B. M. V. - Custodia et procuratio sanctuarii B. M. V. ad Rupes et continentium aedium, in dioecesi Nepesina, denuo committitur Minoribus e Provincia Saxoniae Galliam, Ecclesiae filiam. - Beata Maria Virgo in caelum assumpta in Gallicae nationis Patronam praecipuam sanctaque Ioanna Arcensis in minus principalem Patronam rite electae declarantur et confirmantur . Quae rei sacrae. A vicariatu apostolico de Dar-es-Salam in Africa orientali duae separantur regiones 709 chronologico ordine digestus ANNO MUNSE PAG DIE 1922 Mart. » » 11 » » 12 » » 14 » » 8 ex quibus efformatur nova praefectura apostolica sub nomine de Iringa Apostolatus officium. - Novi efformantur vicariatus apostolici de Kansù orientali et de Kansù occidentali in Sinis, abolitis missione de Hi, vicariatu de Kansù septentrionali et praefectura de Kansù meridionali Cum, sicuti accepimus. - Pia Consociatio mmemoratip in Officio et Missa. o DECIMUM QUARTUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS ABSOLVITUR DIE 27 Acta Apostolicae Sedis DECEMBRIS TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS 1922