ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M OFFICIALE ANNUS XV - VOLUMEN XV ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS MCMXXIII K/v V Annus XY - Yol. XY 15 Ianuarii 1923 Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI LETTERA-ENCICLICA AI VENERABILI FRATÈLLI, PATRIARCHI, PRIMATI, ARCIVESCOVI, VESCOVI ED ALTRI ORDINARI AVENTI PACE E COMUNIONE CON LA SEDE APOSTOLICA: SU LA RESTAURAZIONE DEL REGNO DI CRISTO PER LA PACIFICAZIONE IN CRISTO. P I O P P . XI VENERABILI FRATELLI SALUTE ED APOSTOLICA BENEDIZIONE Fin dal p r i m o m o m e n t o in cui, per gli imperscrutabili disegni di Dio, Ci vedemmo elevati, sebbene indegni, a questa cattedra di verità e di carità, abbiamo vivamente desiderato di rivolgere la parola del cuore a voi tutti, venerabili fratelli, e a tutti i diletti vostri figli, dei quali voi avete il governo e la c u r a immediata. A questo desiderio si ispirava la solenne benedizione che, urbi et orbi, dall'alto della Basilica V aticana, a p p e n a eletti, i m p a r t i m m o ad u n ' i m m e n s a moltitudine di popolo: benedizione che voi tutti, da tutte le parti del m o n d o , u n e n dovi al Sacro Collegio Cardinalizio, accoglieste con manifestazione di g r a t a letizia: il che fu per Noi, nell'accingerci ad assumere d'improvviso il gravissimo officio, il più soave conforto dopo quello che Ci proveniva dalla fiducia nell'aiuto divino. Ora « la Nostra parola viene a voi » - os Nostrum patet ad vos - nell'imminenza del giorno natalizio di Nostro Signor Gesù Cristo ed all'inizio del nuovo a n n o , e viene come s t r e n n a festiva ed augurale, che il P a d r e m a n d a a tutti i suoi figli. T 1 1 li ai Corinti, VI, 1]. 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Di più presto soddisfare il Nostro desiderio Ci impedirono finora molteplici ragioni. Fu d a p p r i m a la g a r a di filiale pietà, con la quale da tutte le parti del mondo, in lettere senza n u m e r o , Ci giungeva il saluto dei fratelli e dei figli, che d a v a n o il benvenuto e p r e s e n t a v a n o i loro primi devoti ossequi al novello Successore di S . P i e t r o . Si aggiungeva poi subito la prima personale esperienza di quella che S. Paolo chiamava la instantia mea quotidiana, sollicitudo omnium Ecclesiarum. E con le cure ordinarie vennero pure le straordinarie: quelle dei gravissimi negozi, che t r o v a m m o già avviati e che d o v e m m o proseguire, riguardanti i Luoghi Santi e le condizioni di cristianità e chiese fra le più cospicue dell'orbe cattòlico; convegni e trattative che toccavano le sorti di popoli e nazioni, dove, fedeli al ministero di conciliazione e di pace da Dio affidatoci, cercammo di far risonare la parola della carità insieme con quella delia giustizia, e di p r o c u r a r e la d o v u t a considerazione a quei valori e a quegli interessi, che, per essere spirituali, n o n sono i m e n o g r a n d i nè i meno importanti, anzi lo sono più e sopra tutti gli altri; le sofferenze inenarrabili di popoli lontani, falciati dalla fame e da ogni genere di calamità, per i quali, mentre Ci affrettavamo a inviare il maggior a i u t o a Noi possibile nelle Nostre presenti angustie, invocavamo insieme l'aiuto del mondo i n t e r o : e infine le competizioni e le violenze scoppiate in seno allo stesso popolo diletto, dal quale avemmo i natali ed in mezzo al quale la mano di Dio collocò la Cattedra di P i e t r o : competizioni e violenze che parvero mettere in forse le stesse sorti del Nostro paese e che Noi non tralasciammo con ogni mezzo di sedare. 1 Non m a n c a r o n o tuttavia straordinari avvenimenti che Ci p o r t a r o n o nell'animo la nota più lieta: il XXVI Congresso Eucaristico internazionale e le solennità trecentenarie della Sacra Congregazione di Propaganda. F u r o n o quelle inesprimibili consolazioni e gioie spirituali, che mai a v r e m m o i m m a g i n a t o potessero in t a n t a copia riversarsi sui primi inizi del Nostro Pontificato. Vedemmo allora quasi tutti i Porporati dei Sacro Collegio e p o t e m m o anche intrattenerci a privati colloqui con centinaia di Vescovi accorsi da tutte le parti della terra, quanti, nelle condizioni ordinarie, a p p e n a a v r e m m o veduto in parecchi a n n i ; a migliaia e migliaia v e d e m m o p u r e e paternamente benedicemmo larghe ed insigni r a p p r e s e n t a n z e d e l l ' i m m e n s a famiglia che Iddio Ci ha affidata, proprio come dice la sacra pagina apocalittica, ex omni tribu et lingua ßt populo et natione. E con loro assistemmo a spettacoli veramente divini: vedemmo il divin Redentore sotto i veli eucaristici, quasi 2 1 2 II ai Corinti, xi, 18. Apocalisse, V, 9. Acta Pii PP. XI 7 a riprendere il suo posto di Re degli uomini, delle città e dei popoli,, venir p o r t a t o in grandioso e v e r a m e n t e regale trionfo di fede, di adorazione e di a m o r e , nel centro di q u e s t a Nostra R o m a , in un immenso corteo, nel quale popoli e nazioni di tutte le parti del m o n d o e r a n o r a p p r e s e n t a t i . Vedemmo lo Spirito di Dio ridiscendere nelle a n i m e dei sacerdoti e dei fedeli e riaccender in esse lo spirito di preghiera e di apostolato, come nella p r i m a P e n t e c o s t e ; e la fede vivace dei Romani di nuovo a n n u n c i a r s i nell'universo m o n d o , con -magnifica glorificazione di Dio ed edificazione delle anime. Ed i n t a n t o la Vergine santa, Madre di Dio e Madre n o s t r a benignissima, Maria, Essa che già a m o r e v o l m e n t e Gi aveva sorriso dai s a n t u a r i di Czenstochowa e di O s t r a b r a m a , dalla t a u m a t u r g a grotta di L o u r d e s e dall' aerea cuspide della Nostra Milano, nonché dal piissimo s a n t u a r i o di R h o , degtiavasi anche gradire l ' o m a g gio del Nostro amore e della Nostra devozione, allorquando, riparati i gravissimi danni dell'incendio, restituivamo al venerabile santuario di Loreto la devota effige già prima presso di Noi preparata, da Noi b e n e detta ed incoronata. Fu quello u n o splendidissimo trionfo di Maria, cui parteciparono in nobile gara, da R o m a a Loreto, d o v u n q u e passò la sacra icone, le fedeli popolazioni, accorrendo da tutte le vicinanze, con u n a s p o n t a n e a e l u m i n o s a affermazione di profonda religiosità, nella quale rifulsero il tenero affetto alla Ssma Vergine e il devoto a t t a c c a m e n t o al Vicario di Gesù Cristo. Per l'eloquenza di svariati avvenimenti, che Noi t r a m a n d i a m o alla edificazione dei posteri, veniva s e m p r e più chiarendosi alla Nostra m e n t e quello che s e m b r a rivendicare a sè le prime e più sollecite cure del Nostro apostolico ministero, e, per ciò stesso, quello che dovessimo dire con la p r i m a solenne parola a voi rivolta. Gli uomini, le classi sociali, i popoli, n o n h a n n o ancora ritrovato la vera pace dopo la t r e m e n d a guerra, e perciò a n c o r a non godono di quell'operosa e feconda tranquillità nell'ordine che è il sospiro ed il bisogno di t u t t i : ecco la triste verità che da tutte le parti si presenta. Riconoscere la realtà e la gravità di t a n t o male ed i n d a g a r n e le cause è la p r i m a cosa e più necessaria a farsi da chi, come Noi, voglia con frutto s t u d i a r e ed applicare i mezzi per combattere il male stesso efficacem e n t e . È questo l'obbligo che la coscienza dell'apostolico officio Ci fa sentire imperioso e che Ci p r o p o n i a m o di adempiere, sia ora con q u e s t a p r i m a lettera enciclica, sia in appresso con t u t t a la sollecitudine del pontificale ministero. P u r t r o p p o continuano nel mondo le stesse tristissime condizioni che formarono la costante ed angosciosa c u r a di t u t t o il pontificato del venerato Nostro antecessore Benedetto X V ; e perciò Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 Noi, come è n a t u r a l e , facciamo Nostri gli stessi pensieri e propositi suoi a questo riguardo. Così possano essi divenire i pensieri ed i propositi di tutti, sì che, con l'aiuto di Dio e con la generosa cooperazione di tutti i buoni, se ne veggano presto copiosi ì frutti nella riconciliazione degli animi. S e m b r a n o scritte pei giorni nostri le ispirate parole dei g r a n d i Profeti: Exspectavimuspacem et non erat bonum; tempus medelae et ecce formido; tempus curationis et ecce turbatio.® Exspectavimus lucem et ecce tenebrae; ... exspectavimus iudicium et non est; salutem et elongata est a nobis. « A s p e t t a m m o la pace e n o n a b b i a m o il b e n e : l'ora della cura e del rimedio ai mali sofferti ed ecco nuovi timori e p e r t u r b a z i o n i ; a s p e t t a m m o la luce ed eccoci ancora nelle t e n e b r e ; ... a s p e t t a m m o la giustizia e n o n è; la salute ed essa è ancora da noi l o n t a n a >.. Si sono infatti deposte le armi fra i belligeranti di ieri, ma ecco nuovi orrori e nuovi timori di guerre nel vicino Oriente: condizioni terribilmente aggravate in u n a g r a n d i s s i m a parte di quelle sterminate regioni, dalla fame, dalle epidemie, dalle devastazioni che mietono innumerevoli vittime, massime fra i vecchi, le d o n n e ed i bambini innocenti. Su tutto q u a n t o , si può* ben dire, l'immenso teatro della g u e r r a mondiale le vecchie rivalità c o n t i n u a n o , dissimulate nei maneggi della politica, palliate nella fluttuazione della finanza, ostentate nella s t a m p a , in giornali e periodici di ogni fatta, p e n e t r a n d o ben anche nelle regioni, n a t u r a l m e n t e serene e pacifiche, degli studi, delle scienze e dell'arte. 1 3 Quindi la vita pubblica a n c o r a avvolta in u n a fosca nebbia di odi e di m u t u e offese, che n o n dà respiro ai popoli. Che se più. g r a v e m e n t e soffrono le nazioni vinte, n o n m a n c a n o guai gravissimi alle vincitrici; le minori si dolgono di essere sopraffatte o sfruttate dalle maggiori, le maggiori si a d o n t a n o e si lagnano di trovarsi mal viste o insidiate dalle minori: tutte risentono i tristi effetti della p a s s a t a guerra. Ne quelle stesse nazioni che a n d a r o n o esenti d a l l ' i m m a n e flagello ne scans a r o n o i mali, nè ancora vanno libere dal risentirne gli effetti, come e più li r i s e n t o n o le antiche belligeranti. T d a n n i del p a s s a t o , t u t t o r a persistenti, v a n n o sempre più aggravandosi per l'impossibilità di pronti rimedi, dopo che i ripetuti tentativi di statisti e politici, per c u r a r e i mali della società, a nulla h a n n o a p p r o d a t o , se p u r e n o n li h a n n o coi loro medesimi fallimenti aggravati. T a n t o p i ù perciò si rincrudisce 1 GEREMIA, VIII, 15. 2 Idem, XIV, 19. 3 ISAIA, LIX, 9, 1 1 . Acta Pii PP. XI 9 l'angoscia delle genti per la minaccia sempre più forte di n u o v e guerre le quali n o n potrebbero essere che più spaventose e desolatrici delle p a s s a t e ; donde il vivere in u n a p e r p e t u a condizione di pace a r m a t a , che è quasi un assetto di guerra, il quale dissangua le finanze dei popoli, ne sciupa il fiore della gioventù e ne avvelena e intorbida le migliori fonti di vita fisica, intellettuale, religiosa e morale. Altro, a n c h e più deplorevole male, si aggiunge alle inimicizie esterne dei popoli per le discordie interne, che minacciano a compagine degli Stati e della stessa civile società. Primeggia la lotta di classe divenuta ormai il morbo più inveterato e mortale della società, quasi verme roditore, che ne insidia tutte le forze vitali: lavoro, industria, arte, commercio, agricoltura, tutto ciò i n s o m m a che conferisce al benessere e alla prosperità pubblica e privata. E la lotta a p p a r e sempre più irreconciliabile, mentre si combatte tra gli uni insaziabilm e n t e avidi di beni materiali, e gli altri degli stessi beni egoisticamente tenaci: nonché fra i soggetti e le classi dirigenti, per la c o m u n e b r a m a di godere e di comandare. Quindi le frequenti sospensioni del lavoro da u n a parte e dall'altra provocate; le rivoluzioni e sommosse, le reazioni e repressioni; il malcontento di tutti, e il d a n n o comune. Si aggiungano le lotte dei partiti, non sempre ingaggiate per u n a serena divergenza di opinioni circa il pubblico bene e per la sincera e disinteressata ricerca -di esso, ma per b r a m o s i a di prevalere ed in servigio di particolari interessi a d a n n o degli altri. Onde il trascendere sovente alla congiura, all'insidia, alle depredazioni contro i cittadini e contro la stessa autorità e i suoi m i n i s t r i ; eccedere con minaccie di pubblici moti o anche con aperte sommosse ed altri disordini, tanto più deplorabili e dannosi per un popolo chiamato a partecipare,, in qualche maggior grado, alla vita pubblica ed al governo, come avviene nei moderni ordini rappresentativi, i quali, p u r non essendo per sé in opposizione alla dottrina cattolica, s e m p r e conciliabile con ogni forma ragionevole e giusta di regime, sono tuttavia i più esposti al sovvertim e n t o delle fazioni; Ed è ancor più doloroso n o t a r e come ormai il sovvertimento sia penetrato anche nel mite e pacifico santuario della famiglia, che forma il p r i m o nucleo della società, dove i mali germi della disgregazione, già da tempo sparsi, sono stati più che mai fomentati nel t e m p o della g u e r r a d a l l ' a l l o n t a n a m e n t o dei padri e dei figli dal tetto familiare e dalla tanto a u m e n t a t a licènza di costumi. Così vedonsi b e n e spesso i figli alienarsi dal padre, i fratelli inimicarsi coi fratelli, i p a d r o n i coi servi e i servi coi p a d r o n i : t r o p p o spesso d i m e n t i c a t a la Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 stessa s a n t i t à del vincolo coniugale e dimenticati i doveri che esso i m p o n e davanti a Dio e davanti alla società. E come del malessere generale di un organismo, o di u n a s u a n o t e vole parte, si risentono a n c h e le parti minime, così anche agli individui si p r o p a g a n o i mali che affliggono la società e la famiglia. L a m e n t i a m o infatti il diffondersi di un'irrequietezza m o r b o s a in ogni età e condizione; il disprezzo dell'ubbidienza e l'intolleranza della fatica p a s s a r e in costume; il p u d o r e delle d o n n e e delle fanciulle conculcato nella licenza del vestire, del conversare, delle danze invereconde, con l'insulto aperto all'altrui miseria, reso più provocante dall'ostentazione del lusso. Di qui l ' a u m e n t a r s i del n u m e r o degli spostati, che finiscono quasi sempre con ingrossare le file dei sovvertitori dei pubblici e privati ordinamenti. Quindi n o n più fiduciosa sicurezza, ma trepida incertezza e s e m p r e nuovi t i m o r i ; n o n operosa laboriosità, ma indolenza e disoccupazione; n o n più la serena tranquillità dell'ordine, nel che consiste la pace, ma d a p p e r t u t t o un irrequieto spirito di rivolta. O n d ' è che, illanguidite le industrie, diminuiti e ritardati i commerci, reso sempre più difficile il culto delle scienze, delle lettere e delle arti, e, ciò ch'è molto più grave, danneggiata la stessa civiltà cristiana, per inevitabile conseguenza, invece del t a n t o vantato progresso, si aggrava s e m p r e più un regresso doloroso verso l ' i m b a r b a r i m e n t o della società. A tutti i mali ricordati voglionsi aggiungere e porre in cima quelli che sfuggono all'osservatore superficiale, a l l ' u o m o del senso, il quale, come dice l'Apostolo, n o n comprende ea quae sunt spiritus Dei, ma che pur costituiscono q u a n t o h a n n o di più grave e profondo le odierne piaghe sociali. Togliamo dire quei mali che t r a s c e n d o n o la materia e la n a t u r a , toccando l'ordine più p r o p r i a m e n t e spirituale e religioso, cioè la vita s o p r a n n a t u r a l e delle a n i m e ; e sono mali t a n t o più deplorabili q u a n t o più lo spirito sovrasta alla materia. Infatti, oltre il rilass a m e n t o troppo diffuso dei cristiani doveri, che a b b i a m o accennato, Noi lamentiamo con voi, venerabili fratelli, che non siano t u t t o r a restituite alla preghiera ed al culto n o n poche delle moltissime chiese cui la g u e r r a volse ad usi profani; che restino a n c o r a chiusi molti seminari, dove u n i c a m e n t e alla vita religiosa dei popoli si p r e p a r a n o e formano idonei duci e m a e s t r i ; decimate quasi in tutti i paesi le file del clero, p a r t e del quale o cadde vittima della g u e r r a nell'esercizio del sacro ministero, o n ' e b b e più o meno t u r b a t a la disciplina e lo spirito per le troppo violente e contrastanti condizioni di vita; ridotta in troppi 1 1 I ai Corinti, n, 14. Acia Pii PP. XI 11 l u o g h i al silenzio la predicazione della divina parola coi suoi necessari ed inestimabili benefici per Vedificasione del corpo mistico di Cristo. 1 I danni spirituali della terribile g u e r r a si fecero sentire fino agli estremi confini del m o n d o e fin nelle più interne ed a p p a r t a t e regioni dei lontani continenti, perchè anche i missionari dovettero a b b a n d o n a r e i campi delle loro apostoliche fatiche e p u r t r o p p o molti n o n poterono più tornarvi, interrompendo ed a b b a n d o n a n d o magnifiche conquiste di elevazione morale e materiale, di religione e di civiltà. Vero è che queste grandi iatture spirituali n o n furono senza qualche prezioso compenso, mentre più chiaramente apparve, s m e n t e n d o viete calunnie, q u a n t o alta e p u r a e generosa ardesse nei cuori consacrati a Dio la fiamma della carità di patria e la coscienza di tutti i doveri; mentre più larghi si profusero i supremi benefici del sacro ministero sui campi cruenti dove la morte mieteva a migliaia le v i t t i m e ; mentre moltissime anime, deposti, in presenza di mirabili esempi d'abnegazione, gli antichi pregiudizi, si riaccostarono al sacerdozio ed alla Chiesa. Ma di questo a n d i a m o u n i c a m e n t e debitori all'infinita b o n t à , e sapienza di Dio, che anche dal male sa t r a r r e il bene. F i n qui a b b i a m o esposto i mali che affliggono la società ai nostri giorni; è tempo ornai di ricercarne le cause con tutto lo studio che Ci s a r à possibile, pure avendone già toccate alcune. E fin dall'inizio, venerabili fratelli, Ci sembra di udire il divino consolatore e medico delle u m a n e infermità ripetere le g r a n d i p a r o l e : « Tutti questi mali provengono dall' intimo » : Omnia haec mala ab intus procedunt. Fu bensì firmata la pace fra i belligeranti con t u t t e le esteriori solennità; ma questa restò scritta nei pubblici istrumenti, n o n fu già accolta nei cuori, che ancora n u t r o n o il desiderio della lotta e minacciano sempre più gravemente la tranquillità del civile consorzio. T r o p p o a lungo il diritto della violenza ebbe fra gli uomini l'impero, a t t u t e n d o e quasi a n n i e n t a n d o i sensi naturali della misericordia e della compassione, che la legge della carità cristiana aveva sublimati; nè la pace fittizia, fissata sulla carta, ha risvegliato ancora tali nobili sentimenti. Di qui l'abito della violenza e dell'odio troppo l u n g a m e n t e intratt e n u t o e fattosi quasi n a t u r a in molti, anzi in t r o p p i ; di qui il facile sopravvento dei ciechi elementi inferiori, di quella legge delle membra, repugnante alla legge dello spirito, che faceva gemere l'apostolo P a o l o . 2 3 1 Agli Efesini, I V , 1 2 . 2 MARCO, V I I , 2 3 . 3 Ai Romani, V I I , 2 3 . Q 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Gli uomini n o n più fratelli agli uomini, come d e t t a la legge cristiana, ma quasi stranieri e n e m i c i ; smarrito il senso della dignità personale e del valore della stessa u m a n a p e r s o n a nel brutale prevalere della forza e del n u m e r o ; gli u n i intesi a sfruttare gli altri per questo sol fine di meglio e più largamente godere dei beni di questa vita; tutti erranti, perchè r i volti u n i c a m e n t e ai beni materiali e temporali, e dimentichi dei beni spirituali ed eterni al cui acquisto Gesù Redentore, m e d i a n t e il p e r e n n e magistero della Chiesa, ci invita. Ora, è nella n a t u r a stessa dei beni materiali che la loro disordinata ricerca diventi radice di ogni male e segnatamente di a b b a s s a m e n t o morale e di discordie. Infatti da u n a parte n o n possono quei beni, in se stessi vili e finiti, a p p a g a r e le nobili aspirazioni del cuore u m a n o , che, crealo da Dio per Iddio, è necessariamente inquieto, finché in Dio non riposi. Dall'altra parte (al contrario dei beni dello spirito, che q u a n t o più si comunicano t a n t o più arricchiscono senza mai diminuire) i beni materiali q u a n t o più si spartiscono fra molti, più scemano nei singoli, dovendosi di necessità sottrarre agli uni quello che agli altri è d a t o ; onde non possono mai nè contentare tutti egualmente, n è . a p p a g a r e alcuno interamente, e con ciò diventano fonte di divisione ed insieme afflizione di spirito, come li sperimentò il sapiente Salomone vanitas vanitatum ed afflictio spiritus. E ciò avviene nella società n o n meno che negli individui. Donde mai le guerre e contese tra voi? - dom a n d a l'apostolo S. Giacomo - Non forse dalle vostre concupiscenze? : 1 2 Così la cupidigia del godere, la concupiscentia carnis, si fa incentivo il più esiziale di scissioni n o n solo nelle famiglie ma p u r nelle città; la cupidigia dell'avere, concupiscentia oculorum, diviene lotta di classe ed egoismo sociale; la cupidigia del c o m a n d a r e e del sovrastare, la superbia vitae, si converte in concorrenze e competizioni di partiti, in p e r p e t u a g a r a di ambizioni, fino a l l ' a p e r t a ribellione all'autorità, al delitto di lesa maestà, al parricidio stesso della patria. Ed è questa esorbitanza di desideri, q u e s t a cupidigia di beni materiali, che diviene p u r e fonte di lotte e di rivalità internazionali, q u a n d o si p r e s e n t a palliata e quasi giustificata da più alte ragioni di Stato o di pubblico bene, d a l l ' a m o r e cioè di patria e di n a z i o n e / P o i c h é anche questo a m o r e , che è per sè incitamento di molte virtù ed anche di mirabili eroismi, q u a n d o sia regolato dalla legge cristiana, diviene occasione ed incentivo di gravi ingiustizie, q u a n d o , da giusto a m o r di patria, diventa i m m o d e r a t o n a z i o n a l i s m o ; q u a n d o dimentica che tutti i popoli sono fratelli nella g r a n d e famiglia d e l l ' u m a n i t à , che a n c h e le altre 1 2 Ecclesiastico, I, % 14. 1, 2. IV, 13 Acta Pii.PP. XI nazioni h a n n o diritto a vivere e prosperare, che n o n è mai nè lecito nè savio disgiungere l'utile dall'onesto, e che infine, « la giustizia è quella che solleva le nazioni, laddove il peccato fa miseri i popoli »: iustitia elevat gentem, miseros autem'facit populos peccatum. Onde il vantaggio ottenuto in questo modo alia propria famiglia, città o nazione, può b e n s e m b r a r e (il pensiero è di S. Agostino ) lieto e splendido successo, ma è fragile cosa e tale da ispirare i più paurosi timori di repentina rovina: vitrea laetitia fragiliter splendida, cui timeatur horribilius ne repente frangatur. 1 2 Senonchè della m a n c a t a pace e dei mali che conseguitano dall'accennata mancanza, vi è u n a causa più alta insieme e più profonda; u n a causa che già p r i m a della g r a n d e g u e r r a era v e n u t a largamente prepar a n d o s i ; u n a causa alla quale l ' i m m a n e calamità avrebbe dovuto essere rimedio, se tutti avessero capito l'alto linguaggio dei grandi avvenimenti. Sta scritto nel libro di Dio: qui dereliquerunt Dominum consumentur, « quelli che a b b a n d o n a r o n o il Signore a n d r a n n o consunti »; e n o n meno noto è ciò che Gesù Redentore, Maestro d e g l i uomini, ha d e t t o : sine me nihil potestis facere, « senza di me nulla potete fare » ; ed a n c o r a : qui non colligit mecum, dispergit, « chi n o n raccoglie meco, disperde ». 8 4 0 Queste divine parole si sono avverate ed ancora v a n n o avverandosi sotto i nostri occhi. Gli uomini si sono allontanati da Dio e da Gesù Cristo e per questo sono caduti al fondo di tanti m a l i ; per questo stesso si logorano e si consumano in vani e sterili tentativi di porvi rimedio, senza n e p p u r e riuscire a raccogliere gli avanzi di tante rovine. Si è voluto che fossero "sema Dio e senza Gesù Cristo le leggi e i governi, derivando ogni a u t o r i t à n o n da Dio, ma dagli u o m i n i ; e con ciò stesso venivano meno alle leggi, non soltanto le sole vere ed inevitabili sanzioni, ma anche gii stessi supremi criteri del giusto, che anche il filosofo pagano Cicerone intuiva potersi derivare soltanto, dalla legge divina. E veniva p u r e m e n o all'autorità ogni solida base, ogni vera ed indiscutibile ragione di supremazia e di comando da u n a parte, di soggezione e di ubbidienza dall'altra; e così la stessa compagine sociale, per logica necessità, doveva a n d a r n e scossa e compromessa, n o n rimanendole ormai alcun sicuro fulcro, ma tutto riducendosi a contrasti ed a prevalenze di n u m e r o e di interessi particolari, 1 2 Proverbi, X I V , 3 4 . De Civitate Dei, lib. I V , cap. I I I . 8 ISAIA, I, 2 8 . 4 GIOVANNI, X V , 5. 5 LUGA, X I , 2 3 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 Si volle che n o n più Dio, n o n più Gesù Cristo presiedesse al primo formarsi della famiglia, riducendo a mero contratto civile il matrimonio, del quale Gesù Cristo ha fatto un Sacramento grande, con erigerlo a s a n t o e santificante simbolo dell'indissolubile vincolo che a Lui stesso lega la s u a Chiesa. Ne rimase abbassata, o s c u r a t a e confusa nei popoli tutea quella elevatezza e santità di idee e di sentimenti, di cui la Chiesa aveva circondato fin dal s u o primo formarsi questo germe della società civile, che è la famiglia: la gerarchia domestica, e con essa la domestica pace, a n d ò sovvertita; sempre più minacciata e scossa la stabilità ed u n i t à della famiglia; il s a n t u a r i o domestico sempre più frequentemente profanato da basse passioni e da micidiali egoismi, che t e n d o n o ad avvelenare ed inaridire le sorgenti stesse della vita, n o n soltanto della famiglia, ma anche dei popoli. 1 Non si volle più Dio, nè Gesù Cristo, nè la d o t t r i n a s u a nella scuola, e la scuola, per triste ma ineluttabile necessità, divenne n o n soltanto laica e areligiosa, ma anche a p e r t a m e n t e atea e antireligiosa, dovendo l'ignaro fanciullo presto persuadersi che n e s s u n a i m p o r t a n z a h a n n o per la vita Dio e la Religione, di cui mai sente parlare, se n o n forse con parole di vilipendio. Così, ed a n c h e solo per questo, la scuola cessava di guidare al bene, ossia di educare, privata di Dio e della s u a legge, e della stessa possibilità di formare le coscienze e le volontà alla fuga del male, alla pratica del bene. Così veniva p u r m e n o ogni possibilità di p r e p a r a r e alla famiglia ed alla società elementi di ordine, di pace e di prosperità. Spente così od oscurate le luci dello spiritualismo cristiano, l'invadente materialismo n o n fece che p r e p a r a r e il t e r r e n o alla v a s t a propag a n d a di a n a r c h i a e di odio sociale degli ultimi t e m p i : d o n d e infine sfrenata, la g u e r r a mondiale gettava nazioni e popoli gli uni contro gii altri, a sfogo di discordie e di odi l u n g a m e n t e covati, a b i t u a n d o gli u o m i n i alla violenza ed al s a n g u e , e col sangue suggellando gli odi e le discòrdie di prima. La constatazione p e r ò di tanti e sì gravi mali, non deve toglierci, venerabili fratelli, la s p e r a n z a e la c u r a di t r o v a r n e i rimedi, t a n t o più che i mali stessi già ne d a n n o qualche indicazione e suggerimento. P r i m a di ogni altra cosa, infatti, occorre ed urge pacificare gli animi. U n a pace ci bisogna che n o n sia soltanto nell'esteriorità di cortesie reciproche, ma s c e n d a nei cuori, ed i cuori riavvicini, rassereni e r i a p r a a m u t u o affetto di fraterna benevolenza. 1 Agli Efesini, V, 3 2 . Acta Pii PP. XI 15 Ma tale n o n è se n o n la pace di Cristo; et pax Christi exsultet in cordibus vestris; nb altra p o t r e b b e e s s e r e la pace sua, la pace che Egli d à , m e n t r e Dio, com'Egli è, intuisce i c u o r i e nei cuori ha il suo regno. D'altra p a r t e Gesù Cristo ha b e n diritto di chiamare s u a questa vera pace dei cuori, Egli che primo disse agli u o m i n i : omnes vos fratres estis, « v o i siete tutti fratelli» e loro promulgava, suggellandola nel suo Sangue, la legge di universale m u t u a dilezione e toll e r a n z a : hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem sicut dilexi vos ; alter alterius onera portate et sic adimplebitis legem Christi; « questo è « il mio c o m a n d a m e n t o : che vi amiate a vicenda come io vi ho amati »; « s o p p o r t a t e gli uni i pesi degli altri e così adempirete la legge di « Cristo ». 1 2 3 4 5 6 Ne consegue immediatamente, che la pace di Cristo dovrà bensì essere u n a p a c e giusta (come il suo profeta l ' a n n u n z i a : opus iustitiae pax ), e s s e n d o Egli quel Dio che giudica la giustizia stessa; non potrà però constare soltanto di d u r a ed inflessibile giustizia, ma dovrà essere fatta dolce e soave da u n a almeno uguale misura di carità con effetto di sincera riconciliazione. Tale è la pace che Gesù Cristo conq u i s t a v a a noi ed al m o n d o intero e che l'Apostolo, con t a n t o energica espressione, in Gesù Cristo stesso impersona, d i c e n d o : « Egli è la n o s t r a « p a c e », Ipse est pax nostra; perchè, soddisfacendo alia divina giustizia, col supplizio della crocifissa carne sua, in se stesso uccideva ogni inimicizia, facendo la pace e riconciliando tutti e tutto in se stesso. Così è che n e l l ' o p e r a redentrice di Cristo, che p u r e è opera di divina giustizia, l'Apostolo stesso n o n vede che u n a divina opera di riconciliazione e di carità: Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi; sic Deus dilexit mundum ut filium suum unigenitum daret. « Dio riconciliava a sè il m o n d o in C r i s t o » ; «a tal segno Iddio ha « a m a t o il mondo, che ha dato il suo Figliuolo unigenito ». L'Angelo delle Scuole ha trovato la formóla ed il conio per l'oro di questa dot1 8 9 10 11 1 Ai Colossesi, I I I , 15. 2 GIOVANNI, X I V , 2 7 . dei Ee, xvi, 7. 3 I 4 MATTEO, X X I I I , 8. 5 GIOVANNI, X V , 1 2 . 6 Ai Galati, V I , 2. 7 ISAIA, X X X I I , 17. 8 Salmo 9, 5. Agli Efesini, I I , 14. II ai Corinti, v, 19. 9 10 11 GIOVANNI, I I I , 1 6 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 trina, dicendo che la pace, la vera pace, è cosa piuttosto di carità che di giustizia; perchè alla giustizia spetta solo r i m u o v e r e gli impedimenti della p a c e : l'offesa e il d a n n o ; ma la pace stessa è atto proprio e specifico di c a r i t à . 1 Della pace di Cristo, cosa del cuore e t u t t a di carità, si p u ò e si deve ripetere quello che l'Apostolo dice del regno di Dio, che a p p u n t o per la carità signoreggia nei cuori : non est regnum Dei esca et potus, cioè che la pace di Cristo « n o n si pasce di beni materiali e terreni », ma di spirituali e celesti. Nè potrebb'essere altrimenti, m e n t r e è Gesù che ha rivelato al m o n d o i valori spirituali e rivendicato loro il dovuto apprezzamento. Ha Egli d e t t o : quid prodest homini si mundum universum lucretur, animae vero suae detrimentum patiatur, aut quam dabit homo commutationem pro anima sua? « Che cosa giova all'uomo guad a g n a r e t u t t o il m o n d o , se poi danneggia l'anima s u a ? o che cosa « d a r à l ' u o m o in cambio dell'anima s u a ? » . Egli è che diede quella divina lezione di c a r a t t e r e : nolite timere eos qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere: sed potius timete eum qui potest et animam et corpus perdere in gehennam.^ « Non temete coloro che uccidono il « il corpo, e n o n possono uccidere l ' a n i m a ; ma bensì temete colui che « p u ò m a n d a r e in perdizione e l'anima e il corpo ». 2 3 Non che la pace di Cristo, la pace vera, debba rinunciare ai beni materiali e terreni : al contrario tutti le sono da Cristo stesso formalm e n t e p r o m e s s i : Quaerite primum regnum Dei, ... et haec omnia adiicientur vobis. « Cercate p r i m a il regno di Dio,... e tutto ciò vi s a r à « dato per di più ». Ma essa sovrasta al senso e lo d o m i n a : Pax Dei exsuperat omnem sensum: ed a p p u n t o per questo domina le cieche cupidigie ed evita le divisioni, le lotte e le discordie alle quali l'ingordigia dei beni materiali necessariamente dà origine. 5 6 Infrenata la cupidigia dei beni materiali, rimessi nell'onore che loro compete i valori dello spirito, alla pace di Cristo, per n a t u r a l e felicissimo accordo, si accompagna, con la illibatezza e dignità della vita, l'elevazione dell'umana persona, nobilitata nel S a n g u e di Cristo, nella fìgliuolanza divina, nella santità e nel vincolo fraterno che ci unisce allo stesso Cristo, nella preghiera e nei Sacramenti, mezzi infallibilmente efficaci 1 I I - I I , q. 29, a. 3, ad I I I . 2 Ai Romani, X I V , 17. 3 MATTEO, X V I , 2 6 . 1 MATTEO, X, 2 8 ; LUGA, X I I , 1 4 . 5 MATTEO, V I , 3 3 ; LUCA, X I I , 3 1 . 6 Ai Filippesi, IV, 7. f 17 Acta Pii PP. XI di elevazione e partecipazione divina, nell'aspirazione all'eterno possesso della gloria e beatitudine di Dio stesso, a tutti proposto come m e t a e premio. Abbiamo visto e considerato che precipua causa dello scompiglio, delle inquietezze e dei pericoli che accompagnano la falsa pace è l'essere venuto m e n o l'impero della legge, il rispetto dell'autorità, dopo che e r a v e n u t a meno all'una ed all'altra la stessa ragion d'essere, u n a volta n e g a t a la loro origine da Dio, creatore e ordinatore universale. Orbeneil rimedio è nella pace di Cristo, giacché pace di Cristo è pace di Dio, ne questa può essere senza il rispetto dell'ordine, della legge e d e l l'autorità. Nel Libro di Dio infatti sta scritto : DiscipUnam in paceconservate; pax multa diligentibus legem tuam, Domine;* qui timet praeceptum in pace versabitur: « C o n s e r v a t e la pace n e l l ' o r d i n e » ; « gran pace avrà chi a m e r à la t u a legge, o Signore »; « chi osserva il precetto si troverà in pace ». E Gesù stesso più espressamente insegna: reddite quae sunt Caesaris Caesari ; « r e n d e t e a Cesare quel e h ' è di Cesare », e perfino in Pilato Egli riconosce l'autorità sociale che viene dall'alto, come aveva riconosciuta l'autorità finanche nei degeneri successori di M o s e , e riconosciuta in Maria e Giuseppe l'autorità domestica, loro soggettandosi per t a n t a parte della s u a v i t a . E dagli apostoli suoi faceva proclamare quella solenne dottrina che, come insegna « d o v e r s i da tutti riverenza ed ossequio ad ogni potestà l e g i t t i m a » , così proclama p u r e « potestà legittima n o n esservi se n o n da Dio » . 1 3 4 5 6 7 8 Se si riflette che i pensieri e gli insegnamenti di Gesù Cristo, sui valori interni e spirituali, sulla dignità e santità della vita, sul dovere dell'ubbidienza, sull'ordinamento divino della società, sulla santità sacramentale del matrimonio e la conseguente santità vera e propria della famiglia; se si riflette, diciamo, che questi pensieri ed insegnamenti di Cristo (insieme con t u t t o quel tesoro di verità da lui arrecato all'umanità), furono da Lui stesso u n i c a m e n t e affidati alla sua Chiesa, con solenne p r o m e s s a di indefettibile assistenza, affinchè in tutti i secoli ed in t u t t e le genti ne fosse la m a e s t r a infallibile, n o n si può non vedere 1 2 Ecclesiastico, X L I , 17. Salmo 118, 155. 3 Proverbi, X I I I , 4 MATTEO, X X I L 21. 5 GIOVANNI, X I X , 11. 13. 6 MATTEO, X X I I I , 2. 7 LUGA, I I , 51. 8 Ai Romani, X I I I , 1-7; cfr. I PIETRO, II, 13-18. ACTA, vol. XV, n. 1. — 15-1-923. 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quale e q u a n t a p a r t e può e deve avere la Chiesa Cattolica nel p o r t a r e rimedio ai mali del m o n d o e nei c o n d u r r e alla sincera pacificazione. A p p u n t o perchè per divina istituzione è l'unica depositaria ed interprete di quei pensieri e insegnamenti, la Chiesa sola possiede, v e r a ed inesauribile, la capacità di efficacemente c o m b a t t e r e quel materialismo, che t a n t e ruine ha già accumulate e t a n t e altre ne minaccia alla società domestica e civile, e di introdurvi e m a n t e n e r v i il vero e s a n o spiritualismo, lo spiritualismo cristiano, che di t a n t o s u p e r a in verità e praticità quello p u r a m e n t e filosofico, di q u a n t o la rivelazione divina s o v r a s t a alla pura r a g i o n e : la capacità ancora di farsi m a e s t r a e conciliatrice di sincera benevolenza, insegnando ed infondendo alle collettività ed alle moltitudini lo spirito di vera f r a t e r n i t à , e nobilitando il valore e la dignità individuale con l'elevarla fino a D i o ; la capacità, infine, di correggere v e r a m e n t e ed efficacemente t u t t a la vita privata e pubblica, t u t t o e t u t t i assoggettando a Dio, che vede i cuori, alle sue ordinazioni, alle sue leggi, alle sue sanzioni; penetrando così nel s a n t u a r i o delle coscienze, t a n t o dei cittadini q u a n t o di coloro che c o m a n d a n o , e formandole a tutti i doveri ed a t u t t e le responsabilità, a n c h e nei pubblici ordinamenti della società civile, perchè « sia t u t t o e in tutti Cristo »; omnia et in omnibus Christus. 1 2 P e r questo, per essere cioè la Chiesa, ed e s s a sola, formatrice sicura e perfetta di coscienze, mercè gli insegnamenti e gli aiuti a lei sola da Gesù Cristo affidati, n o n soltanto essa p u ò conferire nel presente alla pace t u t t o ciò che le m a n c a per essere la vera pace di Cristo, ma p u ò ancora, più di ogni altro fattore, contribuire ad assicurare questa pace a n c h e per l'avvenire, a l l o n t a n a n d o il pericolo di nuove guerre. I n s e g n a infatti la Chiesa (ed essa sola ha da Dio il m a n d a t o , e col m a n d a t o il diritto di autorevolmente insegnarlo) che n o n soltanto gli atti u m a n i privati e personali, ma anche i pubblici e collettivi devono conformarsi alla legge eterna di Dio; anzi assai più dei primi i secondi, come quelli sui quali incombono le responsabilità più gravi e terribili. Q u a n d o a d u n q u e governi e popoli seguiranno negli atti loro collettivi, sia all'interno sia nei r a p p o r t i internazionali, quei dettami di coscienza che gli insegnamenti, i precetti, gli esempi di Gesù Cristo prop o n g o n o ed impongono ad ogni u o m o ; allora soltanto p o t r a n n o fidarsi gli uni degli altri, ed aver a n c h e fede nella pacifica risoluzione delle difficoltà e controversie che, per differenza di vedute è opposizione d'interessi, possono insorgere. 1 3 Cfr. S. AGOSTINO, De moribus Eccl. cath., I, 30. Ai Colossesi, III, 11. Acta Pii PP. XI Qualche tentativo si è fatto e si fa in questo senso, ma con b e n esigui risultati, massime nelle questioni più importanti, che più dividono ed accendono i popoli. E n o n vi è istituto u m a n o che p o s s a d a r e alle nazioni un codice internazionale, rispondente alle condizioni moderne, quale ebbe, nell'età di mezzo, quella vera società di nazioni, che fu la cristianità; codice troppo spesso violato in pratica, ma che p u r r i m a n e v a come un richiamo e come u n a n o r m a , secondo la quale giudicare gii atti delle nazioni. Ma v'è un istituto divino, atto a custodire la santità del diritto delle g e n t i ; un istituto che appartiene a t u t t e le nazioni, che a tutte è superiore, e di più dotato di m a s s i m a autorità, e venerando per pienezza di magis!ero, la Chiesa di C r i s t o : la quale sola apparisce adatta a t a n t o officio, sia per m a n d a t o divino, sia per la s u a m e d e s i m a n a t u r a e costituzione, per le tradizioni sue e per il prestigio, che dalla stessa g u e r r a mondiale usciva, n o n soltanto n o n diminuito, ma piuttosto di molto a u m e n t a t o . Appare da q u a n t o siamo venuti considerando, che la vera pace, la pace di Cristo, non può esistere se non sono ammessi i principi, osservate le leggi, ubbiditi i precetti di Cristo nella vita pubblica e nella privata; sicché, bene ordinata la società u m a n a , vi possa la Chiesa esercitare il suo magistero, al quale a p p u n t o fu affidato l'insegnamento di quei principi, di quelle leggi, di quei precetti. Ora t u t t o questo si esprime con u n a sola parola: « il regno di Cristo ». Poiché regna Gesù Cristo nella mente degli individui con la s u a dottrina, nel cuore con la s u a carità, nella vita di ciascuno con l ' o s s e r v a n z a della s u a legge e l'imitazione dei suoi esempi. R e g n a Gesù Cristo nella famiglia q u a n d o , formatasi nella santità del vero e proprio S a c r a m e n t o del m a t r i m o n i o da Gesù Cristo istituito, conserva inviolato il carattere di santuario, dove l ' a u t o r i t à dei parenti si modella sulla paternità divina, dalla quale discende e si d e n o m i n a : l'ubbidienza dei tigli, su quella del fanciullo Gesù in N a z a r e t h ; la vita t u t t a q u a n t a s'ispira alla santità della S a c r a Famiglia. R e g n a finalmente Gesù Cristo nella società civile q u a n d o vi è riconosciuta e riverita la s u p r e m a ed universale sovranità di Dio, con la divina origine ed ordinazione dei poteri sociali, donde in alto la n o r m a del c o m a n d a r e , in basso il dovere e la nobiltà dell'ubbidire. R e g n a q u a n d o è riconosciuto alla Chiesa di Gesù Cristo il posto che Egli stesso le assegnava nella società u m a n a , dandole forma e costituzione di società, e, in ragione 1 1 Agli Efesini, III, 15. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 del suo fine, perfetta, s u p r e m a nell'ordine s u o ; costituendola depositaria ed interprete del suo pensiero divino, e perciò stesso maestra e guida delle altre società t u t t e q u a n t e : non per m e n o m a r e l'autorità loro, nel proprio ordine competente, ma per perfezionarle, come la grazia perfeziona la n a t u r a , e per farne valido aiuto agli uomini nel conseguimento del fine ultimo, ossia della e t e r n a felicità, e con ciò renderle anche più benemerite e più sicure promotrici della stessa prosperità temporale. È d u n q u e evidente che la vera pace di Cristo non p u ò essere che nel regno di Cristo: Pax Christi in regno Christi; ed è del pari evidente che, p r o c u r a n d o la restaurazione del regno di Cristo, faremo il lavoro più necessario insieme e più efficace per u n a stabile pacificazione. Così Pio X, proponendosi di instaurare omnia in Christo, quasi per un divino istinto p r e p a r a v a la p r i m a e più necessaria base a quella « o p e r a di pacificazione», che doveva essere il p r o g r a m m a e l'occupazione di Benedetto XV. E questi due p r o g r a m m i dei Nostri antecessori Noi congiungiamo in u n o solo: la restaurazione del regno di Cristo per la pacificazione in Cristo:pace Christi in regno Christi; e con ogni sforzo Ci studieremo di attuarlo, u n i c a m e n t e confidando in quel Dio, che nell'affidarci questo s o m m o potere, Ci p r o m e t t e v a fa sua indefettibile assistenza. Per quest'opera a tutti Noi chiediamo aiuto e cooperazione, ma la chiediamo e l'aspettiamo innanzi tutto da voi, venerabili fratelli, cui il nostro duce e capo Gesù Cristo, che affidava a Noi la cura e responsabilità di pascere tutto l'ovile, c h i a m a v a a parte della Nostra universale sollecitudine; voi che lo Spirito Santo ha posto a reggere la Chiesa, voi che fra i primi, insigniti del ministero della riconciliazione, fate le veci di ambasciatori per Cristo, partecipi del suo magistero divino, dispensatori dei misteri di Dio e perciò chiamati sale della terra e luce del mondo, ' maestri e padri dei popoli cristiani, fatti sinceramente esemplari del gregge, per esser poi chiamati grandi nel regno dei cieli; voi - diciamo - che siete come gli anelli d'oro pei quali « compaginato e connesso » tutto il corpo di Cristo, che è la Chiesa, su la solidità della pietra sorge e si regge. 1 2 3 5 5 7 1 2 3 Atti, X X , 2 6 . II ai Corinti, v, 18, 2 0 . I ai Corinti, iv, 1. 4 MATTEO, V, 1 3 , 14. 5 I PIETRO, V, 3. 6 MATTEO, V, 19. 7 Agli Efesini, I V , 15, 16. 6 Acta Pii PP. XI 2.1 E dell'esimia operosità vostra Noi a v e m m o nuòvo è recente argomento, q u a n d o per l'occasione già ricordata, del Congresso Eucaristico internazionale di R o m a e per le solennità centenarie della Congregazione di P r o p a g a n d a , parecchie centinaia di Vescovi da tutte le parti del m o n d o si t r o v a r o n o intorno a Noi riuniti sulla t o m b a dei Santi Apostoli. E q u e l l ' i n c o n t r o fraterno fra tanti pastori di sì dissite parti dell'unico ovile, Ci fece pensare alla possibilità di un convegno almeno virtualm e n t e generale dell'episcopato cattolico in questo centro della cattolica unità, per il vantaggio che p o t r e b b e provenirne o p p o r t u n a m e n t e al riassetto sociale, dopo così profondo scompiglio. La vicinanza dell'Anno Santo Ci infonde u n a dolce speranza di vedere effettuato il Nostro pensiero. Che, se n o n osiamo espressamente includere nei Nostro p r o g r a m m a la ripresa e la continuazione del Concilio Ecumenico che il nono Pio, il Pontefice della Nostra giovinezza, potè bensì l a r g a m e n t e p r e p a r a r e , ma di cui potè a t t u a r e solo u n a p a r t e sebbene importante, gli è che anche Noi, come il pio condottiero del popolò eletto, attendiamo, pregando, che il Signore, b u o n o e misericordioso, voglia darci qualche più chiaro segno del suo v o l e r e . 1 I n t a n t o , benché consapevoli che al vostro zelo n o n dobbiamo aggiungere stimoli, ma piuttosto t r i b u t a r e ben meritati encomi, tuttavia la coscienza dell'apostolico ufficio e dell'universale paternità Ci impone di chiedervi sempre più tenere e sollecite cure verso quelle parti della g r a n d e famiglia delle quali a ciascuno di voi è affidata l ' i m m e d i a t a provvidenza. Per le informazioni da voi dateci e per la stessa pubblica fama, confermata anche dalla s t a m p a e da altre prove, Noi sappiamo q u a n t o dobbiamo con voi ringraziare il b u o n Dio per il g r a n bene che, secondò l'opportunità dei tempi, con l'opera vostra e dei vostri antecessori, si è venuto, in mezzo al clero e a tutto il vostro popolo fedele, saggiam e n t e m a t u r a n d o e poi, giusta le circostanze, lodevolmente effettuando e moltiplicando largamente. I n t e n d i a m o dire le svariate iniziative per la sempre più a c c u r a t a cultura religiosa e santificazione degli ecclesiastici e dei laici; le unioni dei clero e del laicato in aiuto delle missioni cattoliche nella loro molteplice attività di redenzione fisica e morale, n a t u r a l e e s o p r a n n a t u r a l e , mercè la dilatazione del regno di Cristo; le opere giovanili con quella loro così ardente e salda pietà eucaristica e con la tenera devozione alla Beata Vergine, g a r a n z i a sicura di fede, di purezza, di u n i o n e ; 1 Giudici, VI, 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale le solenni celebrazioni eucaristiche, che al divino Principe della pace p r o c u r a n o trionfali cortei veramente regali, ed intorno all'Ostia di pace e d'amore raccolgono le moltitudini dèi diversi luoghi e le rappresentanze di tutte le genti è nazioni del m o n d o , mirabilmente unite in u n a stessa fede, adorazione, preghiera e fruizione dei beni celesti. I n t e n d i a m o dire - frutto di q u e s t a pietà - il s è m p r e più diffuso ed operoso spirito di apostolato, che con la preghiera, con la parola, con la b u o n a stampa, con l'esempio di t u t t a la vita, con t u t t e le industrie della carità, cerca con ogni via di c o n d u r r e anime al Cuore divino e di ridare al Cuore stesso di Cristo Re il t r o n o e lo scettro nella famìglia e nella società; la santa battaglia su t a n t e fronti ingaggiata, per rivendicare alla famiglia ed alla Chiesa i diritti che da n a t u r a e da Dio loro competono nell'insegnamento e nella scuola; infine quel complesso di iniziative, di istituzioni e di opere che vengono sotto il nome di « Azione Cattolica », a Noi tanto cara, e a cui abbiamo già rivoltò sollecite cure. T u t t e queste forme ed opere di bene, devono n o n solamente mantenersi, ma anche rafforzarsi e svilupparsi sempre più, secondo richieda la condizione delle persone e delle cose. Senza dubbio esse sono a r d u e e vogliono da tutti, pastori e fedeli, sempre nuove prestazioni di opera ed abnegazione; ma, siccome certamente necessarie, esse appartengono ormai innegabilmente all'ufficio pastorale ed alla vita cristiana; giacché, per le stesse ragioni, ad esse si riconnette indissolubilmente la restaurazione del regno di Cristo e lo stabilimento di quella vera pace che a questo regno unicamente a p p a r t i e n e : Pax Christi in regno Christi. Dite a d u n q u e , venerabili fratelli, ai vostri cleri che sappiamo le loro generose fatiche su questi diversi campi, e che, anche per averle da vicino vedute e condivise, altissimamente le a p p r e z z i a m o : dite che q u a n d o essi d a n n o la loro cooperazione a voi uniti come a Cristo e da voi come da Cristo guidati, allora più che mai essi sono con Nói, e Noi siamo con essi benedicendoli p a t e r n a m e n t e . Non occorre poi che vi diciamo, venerabili fratelli, quale e q u a n t o assegnamento, per l'esecuzione del p r o g r a m m a propostoci, Noi facciamo p u r e sul clero regolare. Voi sapete, al pari di Noi, quale contributo esso rechi allo splendore interno ed all'esterna dilatazione del regno di Cristo; esso, che di Cristo a t t u a n o n soltanto i precetti ma a n c h e i consigli; esso, che nel silenzio meditativo dei chiostri come nel fervore dell'operosità esteriore, a t t u a in frutti di vita i più alti ideali della perfezione cristiana, tenendo vivo nel popolo cristiano il richiamo all'alto, con l'esempio continuo della rinuncia m a g n a n i m a a lutto quello che è terreno e di privato comodo, per l'acquisto dei tesori spirituali e Acta Pii PP, XI per la consacrazione intera al bene comune, con l'opera benefica,.che arriva a tutte le miserie corporali e spirituali e per tutte trova un soccorso ed un rimedio. E in ciò, come ci attestano i documenti della storia ecclesiastica, i religiosi, per F impulso della divina carità, a v a n z a r o n o b e n e spesso a tal segno, che nella predicazione del Vangelo diedero a n c h e li vita per la salute delle anime, e con la propria m o r t e p r o p a g a n d o l'unità delia fede e della cristiana fratellanza, s e m p r e più dilatarono i confini del regno di Cristo. Dite ai vostri fedeli del laicato, che q u a n d o essi, uniti ai loro sacerdoti ed ai loro Vescovi, partecipano alle opere di apostolato individuale e sociale, per far conoscere e a m a r e Gesù Cristo, allora più che mai essi sono il genus electum, il regale sacerdotium, la gens sancta, il popolo di Dio che S. Pietro magnifica. Allora più che mai sono essi p u r e con Noi e con Cristo, benemeriti essi p u r e della pace del m o n d o , perchè benemeriti della restaurazione e dilatazione del regno di Cristo. Poiché solo in questo regno di Cristo si dà quella vera uguaglianza di diritti, p e r la quale tutti sono nobili e grandi della stessa nobiltà e grandezza^ nobilitati dal medesimo prezioso S a n g u e di Cristo; e quelli che presied o n o non sono che ministri del bene comune, servi dei servi di Dio, degli infermi specialmente e dei più bisognosi, su l'esempio di Gesù Cristo Signor Nostro. 1 Senonchè quelle stesse sociali vicende che crearono ed accrebbero la necessità della accennata cooperazione del clero e del laicato, h a n n o p u r e creato pericoli nuovi e più gravi. Sono idee non rette e n o n sani sentimenti, dei quali, dopo l'uragano della guerra mondiale e degli avvenimenti politici e sociali che le t e n n e r o dietro, l'atmosfera stessa si direbbe infetta, così frequenti sono i casi di contagio, t a n t o più pericoloso q u a n t o m e a p r o n t a m e n t e avvertito, grazie alle apparenze ingannevoli che lo dissimulano, sicché gli stessi alunni del s a n t u a r i o n o n ne vanno immuni. Molti sono, infatti, quelli che credono o dicono di tenere le dottrine cattoliche sull'autorità sociale, sul diritto di proprietà, sui rapporti fra capitale e lavoro, sui diritti degli operai, sulle relazioni fra Chiesa e Stato, fra religione e patria, fra classe e classe, fra nazione e nazione, sui diritti della S a n t a Sede e le prerogative del R o m a n o Pontefice e dell'episcopato, sui diritti sociali di Gesù Cristo stesso, Creatore, Redentore, Signore degli individui e dei popoli. Ma poi parlano, scrivono e, quel che è peggio, o p e r a n o come n o n fossero più da seguire, o n o n 1 . 1 PIETRO, II, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 col rigore di prima, le dottrine e le-prescrizioni solennemente ed invariabilmente richiamate ed inculcate in t a n t i documenti pontificii, nomin a t a m e n t e di Leone XIII, Pio X e Benedetto XV. • Contro q u e s t a specie di modernismo morale, giuridico, sociale, n o n meno condannevole del noto modernismo dogmatico, occorre p e r t a n t o richiamare quelle dottrine e quelle prescrizioni, che a b b i a m o detto : occorre risvegliare in tutti quello spirito di fede, di carità s o p r a n n a t u rale e di cristiana disciplina, che solo p u ò dare la loro retta intelligenza ed imporre la loro osservanza. T u t t o questo occorre più che mai fare coti la gioventù, massime poi con quella che si avvia al S a n t u a r i o , p e r c h è nella generale confusione n o n sia, come dice l'Apostolo, portata intorno da ogni vento di dottrina per i raggiri degli uomini, per le astuzie onde seduce l'errore. 1 Da questo apostolico centro dell'ovile di Cristo, il Nostro s g u a r d o e il Nostro cuore, venerabili fratelli si volge a n c h e a coloro, che, p u r troppo in g r a n n u m e r o , ignorando Cristo e la s u a redenzione, o n o n integralmente seguendo le sue dottrine, non appieno m a n t e n e n d o l ' u n i t à da Lui prescritta, a n c o r a s t a n n o fuori dell'ovile q u a n t u n q u e ad esso da Dio destinati e chiamati. Il Vicario del divin Pastore, vedendo le t a n t e pecorelle sbandate, n o n può n o n ripetere e non far s u a la parola, che nell'energica semplicità dice tutto l ' a r d o r e del desiderio d i v i n o : et illas oportet me adducere, « bisogna che io le a d d u c a »; n o n può n o n allietarsi nella soave profezia nella quale esultava il divin C u o r e : et vocem meam audient et fiet unum ovile et unus pastor, « e u d r a n n o la mia voce, e si farà un solo ovile e un solo pastore ». Voglia Iddio, come Noi con voi tutti e con tutti i credenti intensamente lo preghiamo, p r e s t o compiere la s u a profezia e ridurre presto in atto la consolante visione. 2 Ecco i n t a n t o di questa religiosa unità brillarci innanzi un felice auspicio in quel mirabile fatto che voi n o n ignorate^ venerabili fratelli, inaspettato a tutti, ad alcuni forse sgradito, a Noi certo ed a voi gradit i s s i m o : che cioè, in questi ultimi tempi i r a p p r e s e n t a n t i e reggitori di quasi tutti gii Stati del mondo, quasi u b b i d e n d o ad un comune istinto e desiderio di unione e di pace, si sono rivòlti a q u e s t a Sede Apostolica per stringere o rinnovare con essa concordia ed amicizia. Della quale cosa Noi a n d i a m o lieti, n o n tanto per il cresciuto prestigio della s a n t a Chiesa, q u a n t o perchè sempre più chiaramente appare, e da tutti si sperimenta, quale e q u a n t a benefica virtù essa possiede per la felicità, anche 1 Agli Efesini, I V , 14. 2 GIOVANNE, X, 16. Acta Pii PP. XI 25 civile e terrena, della società u m a n a . Sebbene infatti la Chiesa, per divina volontà, intenda direttamente ai beni spirituali e sempiterni, tuttavia, per u n a certa connessione di cose, t a n t o giova anche alla prosperità t e r r e n a degli individui e della società, che più n o n potrebbe se ad essa dovesse direttamente servire. Non vuole d u n q u e nè deve la Chiesa, senza giusta causa, ingerirsi nella direzione delle cose p u r a m e n t e u m a n e ; ma n e a n c h e permettere e tollerare che il potere politico ne p r e n d a pretesto, con leggi o disposizioni ingiuste, a ledere i beni di ordine superiore, ad. offendere la divina costituzione di lei o a violare i diritti di Dio stesso nella civile società. Facciamo d u n q u e Nostre, venerabili fratelli, le parole che B e n e detto XV, di f. m., p r o n u n c i a v a nell'ultima s u a allocuzione t e n u t a nel Concistoro del 21 novembre dell'anno a n d a t o , a proposito dei patti chiesti ed offerti dai diversi Stati: in pactiones huiusmodi Nos minime passuros ut quidquam irrepat quod sit ab Ecclesiae alienum dignitate aut libertate; quam quidem salvam esse atque incolumem vehementer interest, hoc maxime tempore, ad ipsam civilis convictus prosperitatem. « Niente tollereremo in tali convenzioni che sia in contrasto con la dignità e con la libertà della Chiesa:.essendo della massima i m p o r t a n z a , anche per il progresso della civiltà, che essa abbia vita sempre più prospera e goda di a m p i a libertà ». Appena occorre dire a questo proposito, con q u a n t a pena all'amichevole convegno di tanti Stati vediamo mancare l'Italia, la carissima patria Nostra, il paese nei quale la m a n o di Dio, che regge il corso della storia, poneva e fissava la sede del suo Vicario in terra, in questa R o m a , che da capitale del meraviglioso ma p u r ristretto r o m a n o impero, veniva fatta da Lui la capitale del mondo intero, perchè sede di u n a sovranità divina che, sorpassando ogni confine di nazioni e di Stati, tutti gli uomini e tutti i popoli abbraccia. Richiede però l'origine e la n a t u r a divina di tale sovranità, richiede l'inviolabile diritto delle coscienze di milioni di fedeli di tutto il mondo, che q u e s t a stessa sovranità sacra sia ed apparisca manifestamente indipendente e libera da ogni u m a n a a u t o r i t à o lègge, sia pure u n a legge che a n n u n c i guarentigie. La guarentigia di libertà onde la Provvidenza divina, governatrice e arbitra delle u m a n e vicende, senza d a n n o , anzi con inestimabili benefici per l'Italia stessa, aveva presidiata la sovranità del Vicario di Cristo in t e r r a ; quella guarentigia che per tanti secoli aveva opp o r t u n a m e n t e corrisposto al disegno divino di tutelare la libertà del Pontefice stesso, e in cui luogo nè la Provvidenza divina ha finora indicato, nè i consigli degli uomini h a n finora trovato altro mezzo con- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 simile, che convenientemente la compensi, quella guarentigia venne è. r i m a n e t u t t o r a violata; o n d e si è creata u n a condizione di cose anormale, con grave e p e r m a n e n t e t u r b a z i o n e della coscienza dei cattolici in italia e nel mondo intero. Noi d u n q u e , eredi e depositari del pensiero e dei 'doveri dei Nostri venerati antecessori, confessi investiti dell'unica a u t o r i t à competente nella gravissima materia e responsabili davanti a Dio, Noi protestiamo, com'essi h a n n o protestato, contro u n a tale condizione di cose, a difesa dei diritti e della dignità dell'apostolica Sede, n o n già per v a n a e t e r r e n a ambizione, della quale arrossiremmo, ma per p u r o debito di coscienza, memori di dover morire e del severissimo conto che dovremo rendere al divino Giudice. Del resto l'Italia nulla ha o avrà a temere dalla S a n t a S e d e : il Papa, c h i u n q u e egli sia, ripeterà s e m p r e : Ego cogito cogitationes pacis et non afflictionis, « ho pensieri di pace, n o n di afflizione » : pensieri di pace vera, e perciò stesso n o n disgiunta da giustizia, sicché possa dirsi: Iustitia et pax osculatae sunt, « la giustizia e la pace si dettero « il bacio » . A Dio spetta a d d u r r e quest'ora e farla s o n a r e ; agli uomini savi e di b u o n a volontà n o n lasciarla sonare i n v a n o : essa sarà t r a le ore più solenni e feconde così per la restaurazione del Regno di Cristo, come per la pacificazione d'Italia e del m o n d o . 1 2 Per questa universale pacificazione più fervidamente Noi preghiamo ed a pregare tutti invitiamo, mentre ritorna, dopo venti secoli, il giorno e l'ora in tutto il m o n d o così soavemente solenne, nel quale il dolce Principe della pace faceva l'umile e m a n s u e t o suo ingresso nel m o n d o e le « milizie celesti » c a n t a v a n o : « Gloria a Dio nel più alto dei cieli e pace in t e r r a agli uomini di b u o n a v o l o n t à » . 3 E di questa pace sia a tutti caparra la Benedizione Apostolica, che vogliamo scenda s o p r a di voi e sul vostro gregge, sul vostro clèro e sui vostri popoli, sulle loro famiglie e sulle loro case, e rechi felicità ai vivi, pace e beatitudine eterna ai defunti. La quale Benedizione a voi, al vostro clero e al vostro popolo in attestato della n o s t r a p a t e r n a benevolenza, con tutto il cuore i m p a r t i a m o . Dato a R o m a presso S. Pietro, il giorno 23 di dicembre 1922, a n n o primo del Nostro Pontificato. PIO P P . XI. 1 GEREMIA, X X I X , 11. 2 Salmo 84, 11. 3 LUCA, I I , 14. 27 Acta Pii PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE I PRAEFECTURA APOSTOLICA TERRAE GULIELMI ORIENTALIS IN VICARIATUM APOSTOLICUM, NOVAE GUINEAE ORIENTALIS DENOM1NANDUM, ERIGITUR, PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — I n e u m b e n t i s Nobis Apostolici officii cura Nos admonet, ut - diffusis per orbem t e r r a r u m Ecclesiis attente c o n t i n e n t e r q u e ea p r o v i d e a m u s , q u a e ad felicem e a r u m d e m statum ac regimen conducant, et christifidelium b o n u m et i n c r e m e n t a in iis longinquioribus regionibus provehant. Quam ob rem, q u u m in praefectura apostolica Terrae Gulielmi Orientalis, q u a e iam a n n o MDCCCXCVI Litteris Apostolicis, die x x i n mensis ianuarii datis, in insula Novae Guineae erecta ac Societatis Verbi Divini Missionariorum curis concredita fuit, ad h u n c u s q u e diem tam notabile evenerit rei catholicae incrementum ut christifidelium copia in illis r e g i o n i b u s longinquis maior facta sit; p l u r i m u m q u e expedire noverimus, ad magis magisque catholicam religion e m ibidem stabiliendam, ut Apostolicus Vicarius, episcopali charactere insignitus, e a r u m regimini praesit, Nos, conlatis consiliis cum V V . F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis S. Congregationis de P r o p a g a n d a Fide praepositis, de novo erigendo vicariatu decernere in Domino existimavimus. Nimirum, m o t u proprio et ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litt e r a r u m vi, actualem praefecturam apostolicam T e r r a e Gulielmi orientalis in apostolicum vicariatum erigimus, iis quidem finibus constitutum, quib u s ipsa praefectura apostolica ad h u n c diem constabat, illumque Novae Guineae Orientalis Vicariatum Apostolicum appellari decernimus. Haec s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e , suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, plenissime suffragari n u n c et in p o s t e r u m , sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque a t q u e i n a n e fieri, si quidquam secus s u p e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non o b s t a n t i b u s constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die XXIII novembris a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II VICARIATUS APOSTOLICUS INSULARUM TAHITI SEPARATUR IN DUAS PARTES ATQUE INDE ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE COOK ET MANIHIKI APPELLANDA. PIUS PP. XI Ad futuram rei m e m o r i a m . — Ex hac Beati Petri cathedra, q u a m divinitus obtinemus, t a m q u a m sublimi e specula in o m n e s vel longo t e r r a r u m marisque spatio seiunctas catholici orbis partes, oculos mentis Nostrae convertimus, et quae christiano nomini provehendo bene, prospere feliciterque eveniant, sollicito studio praestare satagimus. Iamvero cum vicariatus apostolicus Insularum Tahiti in Oceania, Missionarior u m a SS. Cordibus curis commissus, tam m a g n u m insularum n u m e r u m amplectatur ut ministerium apostolicum a p u d o m n e s incolas catholicos nec non a p u d paganos, ob nimiam distantiam locorum, congruenter exercere valde difficile sit, Nos, collatis consiliis c u m VV. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, o p p o r t u n u m d u x i m u s dictum vicariatum in d u a s p a r t e s dividere sive dismembrare. Quare, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, m o t u proprio atque ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, vicariatum apostolicum Insularum Tahiti in d u a s partes s e p a r a m u s ac d i s m e m b r a m u s , q u a r u m alteram in praefecturam apostolicam de Cook et Manihiki n u n c u p a n d a m erigimus, eisdem Missionariis a SS. Cordibus committendam. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, s u o s q u e plenos atque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, n u n c et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Non o b s t a n t i b u s Apostolicis constitutionibus et ordinationibus ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . Datum R o m a e apud S a n c t u m Petrum, s u b anulo Piscatoris, die xxvii novembris MCMXXII, Pontificatus Nostri a n n o p r i m o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. Suprèma S. Congregatio S. Officii 29 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNANTUR QUIDAM LIBRI AUCTORIS P. SANZ BORONAT Emi ac R m i Dñi Cardinales in rebus fidei et m o r u m Inquisitores Generales in ordinario consessu habito feria IV, die 13 decembris 1922, p r a e h a b i t o DD. Consultorum voto, libros: Elementos de Lógica - Elementos de Psicologia - Elementos de Ética científica, auctore P. Sanz Boronat, p r a e d a m n a t o s declararunt ad praescriptum canonis 1399, a t q u e in Indicem librorum prohibitorum inserendos esse decreverunt. Et insequenti feria V, die 14 eiusdem mensis et a n n i , Sanctissimus D. N. D. P i u s divina Providentia Papa XI, in solita audientia R. P . D . Assessori S. Officii impertita, r e l a t a m sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit et publicandam mandavit. D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 15 decembris 1922. Aloisius Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES S s m u s D n u s Noster P i u s divina Providentia P p . XI, decretis Sacrae Congregationis: 25 novembris 1922. — Instituti « S o r o r u m Tertii Ordinis Sancti Dominici Congregationis Sacratissimi Rosarii in California », cuius d o m u s princeps sita est in loco vulgo San José, archidioeceseos Sancti Francisci, Constitutiones definitive approbavit. —• Congregationem religiosam S o r o r u m de Poenitentia, Tertii Ordinis Sancti Francisci Pastopolitan., cuius d o m u s princeps sita est in •Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 0 Columbia, in loco v u l g o ' Tuqueres, dioecesis Pastopolitan., laudavit, eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium approbavit. 25 novembris 1922. — Instituti Sororum Sancti Ioseph, cuius d o m u s princeps sita est in dioecesi Tarbien. et Lourden., Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. S. C O N G R E G A T I O D E PROPAGANDA FIDE 1 DECRETUM PIAE SOCIETATIS SALESIANAE CURIS COMMITTITUR VICARIATUS APOSTOLICUS KIMBERLIENSIS IN AUSTRALIA OCCIDENTALI. Vicariatus apostolicus Kimberliensis in Australia Occidentali a R. P. I o a n n e Greagh, C. S S . R., ab a n n o 1916 ad interim administrab a t u r . Cum vero idem R. P. iam ab a n n o 1920 ab h a c Sacra Congregatione postulaverit ut m u n u s illud sibi deponere liceret, h a e c Sacra Congregatio de novo rectore eligendo agere instituit. R e s autem q u a m opportunissima visa est dictum vicariatum cuidam Missionariorum Societati concedere, quippe qui latissime p a t e a t a t q u e plurium sacerd o t u m a n i m a r u m zelo ferventium o p e r a m postulet, praesertim pro indigenis a d christianam veritatem adducendis. Q u a p r o p t e r E E . P P . h u i u s Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, in plenariis comitiis diei 27 novembris p. e., o m n i a perspecta h a b e n t e s , a t q u e Piae Societatis Salesianorum merita missionalia apprime cognoscentes, eidem Piae Societati dictum vicariatum apostolicum Kimberliensem concredendum censuerunt. Quod consilium ab infrascripto Sacrae .Congregationis Secretario Ssmo D. N. Pio div. Prov. P P . X I , in audientia eiusdem diei relatum, Apostolica auctoritate a p p r o b a t u m fuit: itaque Sanctitas S u a vicariatum apostolicum Kimberliensem P i a e Societati Salesianorum concreditum voluit et hoc decretum ad r e m edi iussit. D a t u m ex a e d i b u s Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide, die 28 n o v e m b r i s 1922. G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus, JJ. ^ S. f P. Fumasoni-Biondi, Archiep. Diocletanus, Secretarius. 31 S. Congregatio de Propaganda Fide II NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 24 novembris 1922. — Vicarius Apostolicus Novae Guineae Orientalis, R. P. D. Franciscus Wolf, E p i s c o p u s tit. Bybliensis. 28 novembris. — Vicarius Apostolicus Kimberliensis R. D. E r n e s t u s Coppo, e Pia Societate Salesiana. in Australia, 2 decembris. — Delegatus Apostolicus Africae Meridionalis, R. P. l o r d a n u s (Bernardus) Gijlswijk, ex Ordine F r a t r u m P r a e d i c a t o r u m . SACRA CONGREGATIO RITUUM LEODIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI VALENTJNI PAQUAY, SACER- DOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM. Nobilem h a n c Causam beatificationis et canonizationis F a m u l i Dei Valentini P a q u a y , sacerdotis professi ex Ordine F r a t r u m Minorum, fervidis Belgarum et F r a n c i s c a l i u m votis satisfacturus idem religiosus Ordo, tot b e a t o r u m et sanctorum gestis et gloria tam illustris, a p u d Sacram Congregationem R i t u u m introducendam suscepit, e a m q u e diligenti cura et studio p r o s e c u t a m et ad exitum feliciter deductam blando vultu laetoque animo n u n c conspicit. Ex actis processualibus super fama sanctitatis in genere Ordinaria auctoritate in ecclesiastica curia Leodiensi confectis et ad ipsam sacram Congregationem t r a n s m i s s i s , servato iuris ordine, extractum et concinnatum est s u m m a r i u m animadversionibus P r o m o t o r i s generalis Fidei et responsionibus actoris c o m m u n i t u m ; integrae positioni praefìxa eiusdem Servi Dei vitae synopsi. Ex hisce o m n i b u s constat Dei F a m u l u m e p a r e n t i b u s Henrico P a q u a y et A n n a Neven, probitate, fide a t q u e opere claris, quintum ex undecim filiis o r t u m fuisse Tongres in u r b e , die 17 novembris a n n i 1828, e a d e m q u e 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die b a p t i s m o r e g e n e r a t u m . Anno 1840, aetatis decimosecundo, ad sacram S y n a x i m p r i m u m admissus, q u a t u o r post a n n o s Confirmationis sacram e n t o r o b o r a t u s est. P u e r u l u s publicos s t u d i o r u m ludos adiit, quos p r o s e c u t u s est, virtute, diligentia, ingenio a t q u e optima m e m o r i a praes t a n s , tani magistris quam condiscipulis carus et i u c u n d u s . - Domi veluti angelus familiae h a b i t u s , locum selegit solitarium ad s t u d i o r u m et pietatis exercitia destinatum, aptatisque libris et sacris imaginibus o r n a t u m , in quo, uti in parvo oratorio, devotum Virginis Deiparae Tong r e n s i s simulacrum collocavit, ipsi ab ava d o n a t u m . S u b noctem Mariale R o s a r i u m u n a cum tota familia quotidie persolvebat, iuxta laudabilem c i v i u m consuetudinem. Mane et vespere t e m p l u m frequentabat, et quia i n n o c e n s et religiosus etiam electus ut sacrificio Missae aliisque sacris functionibus inserviret. Ad coemeterium q u o q u e vespertinis horis se conferre consuevit et orare a n t e imaginem Iesu Crucifixi, pro fidelibus defunctis, probe sciens quod « sancta et salubris est cogitatio pro defun« ctis exorare ut a peccatis s o l v a n t u r » . - In u r b a n o Conlegio municipali studiis h u m a n i t a t i s sedulo expletis ad S. T r u d o n i s , vulgo St-Troud, u r b e m profectus est, ut rhetoricam et philosophiam addisceret: q u o d accidit a n n o 1845. P o s t e a adolescens, clericalem vocationem expertus, a d h i b i t a prece et audito consilio, S e m i n a r i u m sacrorum a l u m n i s instit u e n d i s florentissimum ingressus est, ibique in litterariis et philosophicis disciplinis pro merito conspicua praemia obtinuisse traditur. Vertente a n n o 1847, idibus maii p a t r e lethali infirmitate correpto et vita functo, piissimus filius gravi moerore p e r c u l s u s m a i o r a ad virtutem sensit incit a m e n t a , dilectique parentis a n i m a m frequentibus precibus et operibus suffragari n u m q u a m destitit. - F e r i a r u m a u t u m n a l i u m t e m p o r e anni 1849 genitrici suae p r o p o s i t u m aperuit quod nonnisi suo spirituali moderatori in Seminario patefecerat, profitendae n e m p e vitae religiosae et q u i d e m in Ordine F r a t r u m ' M i n o r u m . H u i u s religiosae familiae sodales t u m in natali domo s a c r a r u m missionum occasione noverat, t u m in S e m i n a r i o S. T r u d o n i s degens, penes religiosam d o m u m saepe invisere a t q u e alioqui potuerat. Post m u l t a s preces et avunculi materni Tuvinii in oppido parochi auxilio superatis obstaculis, piae matris consensum m a g n o gaudio assecutus est. - Voti compos factus et Thielt in u r b e inter sodales Franciscanae Familiae exceptus, n o m e n sumpsit in religione Valentinum, d u m in saeculo Ioannes Aloisius appellabatur. Illic annis 1857 et 1858 tyrocinium absolvit; deinde in Reckhemensi a t q u e S. T r u d o n i s d o m i b u s theologiae curriculum impenso studio perfecit, insimul exemplar religiosae observantiae cum simplicitate et caritate. - In Hasseltensem d o m u m Superiorum iussu missus, ibi vitam religiosam fere t o t a m 33 S. Congregatio Rituum. duxit. Anno 1854 sacerdotio auctus, Vicarii et Guardiani m u n e r a gessit; d e i n d e inter Definitores suae Provinciae cooptatus est. Officia q u o q u e confessarii et moderatoris spiritualis pro domibus et institutis monialium ac sororum, n e c n o n pro variis piis sodalitiis exercuit. Nec u n q u a m defuit eius opera apostolicis laboribus praedicationis et sacri ministerii inter populares, praesertim p a u p e r e s et aegrotos, sive per domos privatas sive per publica nosoeomia. Dum modestam h u m i l e m q u e vitam agebat, p l a c i t a erat Deo a n i m a illius, qui tot ac t a n t a beneficia in salutem anim a r u m effundebat. Divino a m o r e incensus peculiarem devotionem osten^ debat erga Sanctissimum Eucharistiae Mysterium et Sanctissimum Cor I e s u , i t e m q u e erga Deiparam Virginem Mariam eiusque castissimum s p o n s u m Ioseph, aliosque sanctos tutelares: Angelum Custodem, Alfonsum M. de Ligorio, Franciscum Asisiensem, Aloisium Gonzaga et Ioannem B e r c h m a n s . Pio exercitio Viae Crucis fere quotidiano Dominicam Passionem recolebat. Coram altari Nostrae Dominae Virga lesse n u n cupatae in ecclesia F r a t r u m diu noctuque orare in deliciis habebat, potentis mediatricis patrocinium invocando, dum varias ipsius Deiparae imagines occurrentes per vias angelica salutatione Ave, Maria filiali reverentia et effectu h o n o r a b a t . - T a n d e m vitam sanctis operibus et meritis plenam pretiosa in conspectu Domini morte coronavit. Mense enim decembri a n n o 1904, quinquagesimo tum ab eius inito sacerdotio t u m a definitione dogmatica I m m a c u l a t a e Conceptionis Beatae Mariae Virginis, u t r a m q u e solemnitatem u n a cum sodalibus vix celebraverat, repente P a t r i Valentino senio, labore et g a n g r e n a crurium iam afflicto, die 16 decembris, accessit gravis angina pectoris. Quare ipse holocaustum suae vitae Deo Optimo Maximo ad mortem offerens, s a c r a m e n t a morientium sibi administrari quaesivit; q u i b u s devotissime susceptis, inter sodales et cognatos moestos et orantes cum quibus, q u a n t u m potuit, Mariale R o s a r i u m , iuxta morem, recitavit, preces iaculatorias iterans et sanctissima n o m i n a , Iesu, Maria, Ioseph invocans, a n i m a m suam in osculo Domini placidissime exhalavit, die 1 ianuarii anni 1905. - Solemni funere a religiosa familia celebrato, a d s t a n t e u n a cum clero populi multitudine, ad publicum coemeterium eius corpus delatum est ac sepultum. Ad p e r e n n e a u t e m testimonium aestimationis et venerationis cuiusque ordinis civium erga P a t r e m V alenti n um, super eius sepulcrum conlata stipe divitum et p a u p e r u m erectum est, et die 8 augusti 1906 inaugur a t u m m a u s o l e u m , Sacro expiatorio solemniter celebrato et funebri oratione recitata in m e m o r i a m et l a u d e m tanti viri, cuius n o m e n , aeque ac gesta, in omnium benedictione a d h u c vivit et vivet. Interim fama sanctitatis q u a m Dei famulus in vita sibi acquisierat, post eius obitum, ACTA, vol. XV, n. 1. — 15-1-923. 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale magis in dies clara, diffusa et constans adeo invaluit, ut super ea Inquisitio Ordinaria auctoritate in ecclesiastica Curia Leodiensi conficeretur. Hac vera absoluta et ad sacram R i t u u m Congregationem t r a n s m i s s a , prouti superius dictum est, servatis iuris normis editoque decreto s u p e r revisione scriptorum diei 25 februarii 1920, nihil obstat q u o m i n u s ad ulteriora procedatur. - Q u a r e , instante R m o P. Antonio Santarelli, Causae postulatore, totius Ordinis F r a t r u m Minorum eiusque Ministri generalis vota d e p r o m e n t e , attentisque litteris postulatoriis q u o r u n d a m E m o r u m S. R. E. Cardinalium, plurium Archiepiscoporum èt Episcoporum n e c n o n Capitulorum, Ecclesiarum, Ordinum et Congregationum religiosarum potissimum in Belgio existentium, simulque nobilium pers o n a r u m a l i o r u m q u e virorum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, E m u s et R m u s D n u s Cardinalis Andreas F r ü h w i r t h , h u i u s Causae P o n e n s seu Relator, in Ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis s u b s i g n a t a die ad vaticanas aedes coadunatis, s e q u e n s d u b i u m discut i e n d u m p r o p o s u i t : An signanda sit Commissio Introductionis Causae, in, casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ác R m i P a t r e s sacris t u e n d i s ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito voce et scripto, R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, o m n i b u s accurate perpensis, r e s c r i b e n d u m censuerunt : Affirmative, seu signandam èsse Commissionem Introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit Die 14 n o v e m b r i s 1922. Quibus o m n i b u s Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XI per * infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas Sua Rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habuit, propriaque m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Valentini P a q u a y , sacerdotis professi Ordinis F r a t r u m Minorum. Die 22 novembris 1922. £g A. CARD. VICO, Ep. P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. % S. Alexander Verde, Secretarius. S. Congregatio Rituum 35 II IANUEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI FR. FRANCISCI A CAMPORUBEO, LAICI PROFESSI ORDINIS MINORUM SANCTI FRANCISCI CAPUCCI- NARUM. S U P E R DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Non c o m m u n e s equidem n e q u e vulgares, sed heroicas plane fuisse a venerabili Servo Dei F r a t r e Francisco a Camporubeo christianas exercitas virtutes, ostendere et suadere^ suo p r a e e u n t e experrecto sagacique Patrono, pro viribus sategerunt actores. Eis n a m q u e id maxime curae fuerat, ut n e m p e ipsarum virtutum a p t a s in primis idoneasque colliger e n t et s u b aspectum ponerent probationes, sive e p e r a r d u o depromp t a s periculisque pleno quaesitoris officio, modoque, quo illud quadraginta circiter per a n n o s obivit Dei F a m u l u s , sive e multis d e s u m p t a s variisque eiusdem Servi Dei actionibus a t q u e operibus, q u a e , licet in seipsis inspecta, c o m m u n i a fortasse et ordinaria videri potuissent, ob q u a s d a m nihilominus intervenientes circumstantias^ s u i m e t veluti mutando conditionem, singularia p r o r s u s evasisse, adeoque ad heroicae dignitatis et praestantiae, hoc ipso, evecta esse g r a d u m , agnoscere oportet a t q u e fateri. Ita, ut, q u o d propositum s u u m erat, iidem asseq u e r e n t u r actores, magno impigroque animo eam ingressi fuerunt viam, q u a m uti complanatam satis simulque valde t u t a m , eo m m o n st ra veran t sibi probatiores inter Doctores, enixeque ipsamet, q u a e agitur, commend a b a t et deposcebat res. S a n e , q u o t q u o t in h a c lacrimarum valle existunt homines, ita n a t u r a s u a s u n t comparati, ut operi cuidam, difficultatibus obnoxio, diu, cons t a n t e r et alacriter insistere non valeant. Unde, si q u a n d o id accidere contingat, utpote suetum e x s u p e r a n s h u m a n u m operandi m o d u m , merito 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suspiciunt et a d m i r a n t u r o m n e s : e i u s d e m q u e admirationis ipsemet particeps q u o q u e fieret Angelicus Doctor, quippe qui ad altam u s q u e pertingens positae h u i u s quaestionis radicem e a m q u e probe tenens, nitide a c c o m m o d a t e q u e scribit: « Respondeo dicendum, quod, s e c u n d u m Philos o p h u m , virtus est circa difficile et b o n u m ; et ideo, ubi occurrit specialis ratio difficultatis, ibi est specialis v i r t u s : o p u s a u t e m virtutis potest habere bonitatem et difficultatem ex d u o b u s : u n o quidem modo ex ipsa specie actus, quae accipitur s e c u n d u m rationem proprii obiecti: alio modo ex ipsa diuturnitate temporis; nam hoc ipsum quod est diu insistere alicui difficili, specialem difficultatem habet; et ideo diu persistere in aliquo bono usque ad consummationem pertinet ad specialem virtutem » (2 2 quaest. 137, art. 1 in corp.). a ae Praeterea, « si ex. gr. ieiunet puer, ut legitur de S. Nicolao, Mirensi episcopo, id utique erit aliquid excellens; at n o n tale erit, si ieiunium fiat ab aliquo iam viro facto; si Rex a u t P r i n c e p s infirmis ministret in nosocomio, uti legimus factum a S. Ludovico, rege Galliarum, id h a b e bitur pro opere excellenti; at pro tali n o n h a b e b i t u r , si fìat a viro intimae conditionis ». Ipsissima Benedicti XIV haec s u n t verba (lib. III, cap. 21, num. 11), q u i b u s data opera a d m o n e r e ille non praetermittit, in a e s t i m a n d a virtutum heroicitate q u a n t i plurimi intersit diligenter etiam inquirere a t t e n t e q u e pensitare p e r s o n a r u m , t e m p o r u m , locorum et c u n c t a r u m , q u a e incidere queant, c i r c u m s t a n t i a r u m diversitatem. Quocirca ut h a n c praenobilem sibi creditam Causam, quoad eius fieri posset, tueretur P a t r o n u s , duplici illo, de quo n u p e r sermo fuit, duci se regique voluit criterio, q u o r u m alterum s u u m nanciscitur fundam e n t u m in d i u t u r n i t a t e temporis, quo christianis tractandis virtutibus aliquis incubuit Dei S e r v u s ; in ratione situm est alterum, q u a constitit virtutes ipsas ab eodem Dei F a m u l o fuisse ex cultas. Mox a u t e m ex iuris regione ad factum descendenti n o n difficile sane eidem fuit P a t r o n o cuncta, q u a e u t r a q u e proposita significantur n o r m a , satis copiose in iudicialibus tabulis invenire, q u o r u m ope, q u a e p a r a n d a et a c c u r a n d a sibi erat, p a r a r e t reapse et accuraret requisitam heroicarum virtutum demonstrationem. H a n c vero rite confectam et exhibitam demonstrationem infirmare q u o d a m m o d o s u o q u e e loco dimovere ea non valuerunt, q u a e ex adverso fuerant opposita. F a c t a siquidem, rationes et a r g u m e n t a , quae, pro valida n o n m i n u s q u a m efficaci Causae tuitione, in medium afferre a d n i s a est Defensio, eiusmodi profecto sunt, ut, acri intentoque studio si p e r p e n d a n t u r , vim o m n e m potestatemque s u a m , si q u a ipsis inerat, p e n i t u s amisisse dicendae sint obiectae difficultates. S. Congregatio Rituum 37 Quibus itaque o m n i b u s praeiactis et iuridice probatis, si quis, parumper respiciens retro, ad venerabilem F r a t r e m Franciscum se convertit, eum n o v a r e n i d e n t e m luce conspicit. Magno quippe et iucundo afficitur ille venerationis sensu, cum ipsi cernere d a t u r eumdem venerabilem F r a t r e m Franciscum, I a n u a e nobilissima et frequentissima in u r b e , per singulos ferme dies et per totum pene religiosae suae vitae spatium, quaesitoris exercentem m u n u s eaque ratione exercentem, ut humile istud m u n u s visum sit ad dignitatem a t q u e efficaciam adsurgere veri c u i u s d a m apostolatus gesti n o n quidem in templorum suggestibus, sed in viis, in plateis, in officinis, in tabernis. Q u u m enim, occasione q u a e ritandae stipis, I a n u e n s e m inter p o p u l u m venerabilis F r a t e r F r a n c i s c u s , versaretur assidue, eique proinde h u m a n a e p r o p e m o d u m infinitae innotescerent calamitates et miseriae omne genus, pro illo, quo ipse inexplebili erga Deum et p r o x i m u m aestuabat, amore, totus omnino in eo idcirco erat, ut q u a consiliis, q u a hortationibus, q u a etiam ope cunctos adiuvaret, a e t e r n a e q u e cunctorum prospiceret saluti. Unde, sicut cons e n t a n e u m p r o r s u s erat, conspicua haec, q u a e universa Ianuensis civit a s tot per a n n o s experta fuerat, benefacta memori semper g r a t o q u e prosecuta est animo, maxime cum, pestifero saeviente morbo, venerabilis Frater Franciscus, ut t a n t u m a civium capitibus arceretur exitium, vitam Deo generose obtulit suam, oblatiimque holocaustum Sibi fuisse acceptum significavit D e u s ; vix n a m q u e venerabili F r a t r e Francisco d e m o r t u o victima heroicae caritatis, furentis morbi cito vis deferbuit, brevique penitus est restincta. Q u a m o b r e m , h u c u s q u e progressus t a n d e m quum sit sermo, si quis iterum ad venerabilem F r a t r e m Franciscum se convertit, et scholam nosse cupit, seu virtutis domicilium, ubi in christianae perfectionis semita venerabilis F r a t e r Franciscus tot t a n t o s q u e fecerat progressus, b e n e m e r e n t i s s i m u s se sistit Minorum Capuccinqrum Ordo. Heic enim venerabilis Frater F r a n c i s c u s domestica et celeberrima, quibus perapte et ubertim enutriretur, adinvenerat exempla, ab iis post se relicta, qui in eodem ac ille a Deo positi fuerant infimo F r a t r u m ""operariorum gradu. E q u i n q u e siquidem suis alumnis, de q u i b u s iure' meritoque praefatus inclitus Ordo magnopere laetatur, utpote quibus S a n c t o r u m supremi iam decreti s u n t honores, quique n o m e n h a b e n t Felix a Cantalicio, Fidelis a Sigmaringa, cuius a glorioso martyrio tercentesimus celebratur a n n u s et natalis dies, Iosephus a Leonissa, Seraphinus a Montegranario, Laurentius a Brundusio, bini sunt Fratres Laici professi; n i m i r u m : Felix a Cantalicio et Seraphinus a Montegranario. Sanctis succedunt Beati, iique, praeter Beatos Martyres Agathangelum et 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cassianum, septem n u m e r o recensentur, q u o r u m t a m e n q u a t u o r itidem s u n t F r a t r e s Laici professi; u t e r q u e n e m p e Bernardus, u n u s ab Ophyda, alter a Corleone, Crispinus a Viterbio et Felix a Nicosia. Sanctis et Beatis proxime accedunt Venerabiles Servi Dei, q u o r u m , solemni Apostolicae Sedis iudicio, heroicae p r o b a t a e sunt v i r t u t e s ; sed e t r i b u s istis d u o pariter s u n t F r a t r e s Laici professi, eisque n o m e n est Ignatius a Laconi et Andreas a Burgio. Haec autem vix innuisse idem profecto fuit a t q u e plenam in lucem proferre Causae h u i u s dignitatem, praestant i a m m a x i m e q u e eiusdem opportunitatem, q u e m a d m o d u m probe intelligit sibique s u a s u m habet, qui paulisper secum ipse recogitet qui praesens sit r e r u m et h o m i n u m cursus, et q u a m paucae in religiosis Familiis e coetu F r a t r u m o p e r a r i o r u m fieri coeptae sint vocationes. Q u a p r o p t e r p r o m e r i t a sibi laude o r n a n d i s u n t actores; h o r u m n a m que sollertia a t q u e dexteritate auspicato contigit, ut q u a e super heroicis virtutibus venerabilis F r a t r i s Francisci, a b b i n e t r i e n n i u m , sui ceperat initium, perfici et absolvi potuerit cognitio, t r i b u s de more disceptation i b u s ; binas quippe, quae praecesserant Congregationes, antepraeparat o r i a m scilicet et p r a e p a r a t o r i a m , generalis subsecuta est Congregatio, quae, die vigesima octava superioris mensis novembris, coram Sanctissimo Domino Nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali I a n u a r i o Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatore, s e q u e n s ad discutiendum propositum est D u b i u m : An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Fratris Francisci a Camporubeo, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et P a t r e s Consultores suas quisque p r o t u l e r u n t sententias, quibus t a m e n laeto i n t e n t o q u e animo exceptis et perpensis, Sanctissimus Domin u s noster s u p r e m u m sibi reservavit iudicium, cunctasque, qui convenerant, interim excitavit Suffragatores, ut férvidas Secum funderent preces ad implorandam Sibi divini Spiritus illustrationem. Hodierna vero die Dominica III Adventus, quae a r e c u r r e n t e Missae introitu n o m e n h a b e t Gaudete, Sacro devotissime peracto, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimus Cardinales A n t o n i u m Vico, Episcopum P o r t u e n s e m et S. Rufinae, sacrae rituum Congregationi Praefectum, et I a n u a r i u m Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopum Albanensem causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei P r o m o t o r e generali, m e q u e insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, For- 39 S. Congregatio Rituum titudine ei Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Fratris Francisci a Camporubeo, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. Hoc a u t e m Decretum publici iuris fieri, et in a c t a sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t decimo quinto calendas i a n u a r i a s a n n o MCMXXII. A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. h. % S. Alexander Verde, Secretarius. COETUS S. E. E. CABDINALIUM A BENEDICTO F E L . R E C XV ELECTUS ET A PIO P P . XI CONFIRMATUS, AD DIRIMENDA DUBIA CIRCA COMPETENTIAM SACRARUM CONGREGATIONUM (AD NORMAM CAN. 245 C. I. C.). DUBIA SOLUTA IN PLENARIIS COMITIIS DIERUM 13 ET 27 MENSIS NOVEMBRIS ANNI 1922 T. « U t r u m facultas concedendi sodalibus religiosis, u t r i u s q u e s e x u s , d i s p e n s a t i o n e m super lege ieiunii eucharistici ad sacram Synaxim recipiendam, pertineat ad Sacram Congregationem de disciplina S a c r a m e n t o r u m an ad Sacram Congregationem de Religiosis ». R e s p . : « Pertinere ad Sacram Congregationem de Religiosis ». II. « U t r u m q u a e respiciunt obligationes Or.dinibus m a i o r i b u s adn e x a s vel validitatem sacrae Ordinationis, q u o a d sodales religiosos, d e c e r n e n d a pertineant ad Sacram Congregationem de Sacramentis an ad S a c r a m Congregationem de Religiosis ». R e s p . : « P e r t i n e r e ad S a c r a m Congregationem de Sacramentis, ad n o r m a m can. 1993 C. I. C. ». III. « U t r u m Sacra Congregatio Consistorialis an Sacra Congregatio Concilii sit competens ad d e c e r n e n d u m circa ea q u a e r e s p i c i u n t : 1) sacerdotes sive a l u m n o s sive magistros in scholis laicalibus; 2) associationes inter clerum e a r u m q u e foederationem ; 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3) erectionem et suppressionem u n i u s vel alterius dignitatis in Capitulis constitutis; 4) reditus et bona ad m e n s a s episcopales spectantia ». R e s p . : Ad l cilii ». u m : « Competentem esse S a c r a m Congregationem Con- u m Ad 2 : « Competentem esse Sacram Congregationem Concilii. H a e c t a m e n , in iis q u a e respiciunt associationes vel earum foederationes inter clerum alicuius nationis universae, informationem petere a Sacra Congregatione Consistoriali ne omittat ». u m Ad 3 et 4 sistorialem ». u m : « Competentem esse Sacram Congregationem Con- TV. « Utrum concessio facultatis alienandi bona, q u a e spectant ad Seminaria dioecesana, pertineat ad S a c r a m Congregationem de Seminariis et Studiorum Universitatibus an ad Sacram Congregationem Concilii ». Resp. : « Pertinere ad Sacram Congregationem de Seminariis et Studiorum Universitatibus ». Q u a s responsiones, S s m u s D. N. P i u s div. Prov. P p . XI, in audientia diei 5, mensis decembris, a n n i 1922, infrascripto Secretario concessa, a p p r o b a r e dignatus est. R o m a e , die 7, mense decembri, a n n o 1922. Fridericus Cattani Amadori, a Secretis, Diarium Romanae Curiae 41- S. CONGREGAZIONE DEI RITI NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NELL'ANNO 1923 16 30 20 6 20 17 24 9. 8 22 10. 12 il. 12. 26 10 13. 14. 24 31 15. 14 16. 23 17. 18. 19. - 13 20 4 11 21. - 18 gennaio. Congregazione Preparatoria sopra i miracoli del Venera- bile Servo di Dio Roberto Card. Bellarmino. Congregazione Generale sopra i miracoli della Venerabile Serva di Dio Teresa del Bambin Gesù. febbraio. Congregazione Ordinaria. marzo. Congregazione Generale sopra i miracoli del Ven. Serro di Dio Michele Garicoïts. » Congregazione Preparatoria sopra le virtù della Venerabile Serva di Dio Bernarda Soubirous. aprile. Congregazione Generale. » Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli della B. Maddalena Sofia Barat. maggio. Congregazione Ordinaria. » Congregazione Preparatoria sopra il martirio, segni o miraracoli dei Servi di Dio Lorenzo lnibert e Compagni. giugno. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del B. Giovanni Maria Vianney. » Congregazione Ordinaria Particolare. luglio. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Vene rabile Servo di Dio Bartolomeo Dalmonte. » Congregazione Ordinaria. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del B. Gio» vanni Eudes. Congregazione Antipreparatoria sopra le virtù della Veneagosto. nerabile Serva di Dio Lucia Filippini. Congregazione Antipreparatoria sopra il martirio, segni o ottobre. miracoli dei Servi di Dio Giovanni Maria Du Lau, Arcivescovo di Arles, Pietro Lodovico de La Rochefoucalt, Vescovo di Saintes, Francesco Giuseppe de La Rochefoucalt, Vescovo di Beau vais, e Compagni. novembre. Congregazione Ordinaria. Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Vene» rabile Servo di Dio Vincenzo Strambi. dicembre. Congregazione Generale sopra i miracoli della B. Maria Maddalena Postel. Congregazione Ordinaria Particolare. Congregazione Antipreparatoria sopra il martirio, segni o miracoli delle Serve di Dio Ifigenia di S. Matteo e Compagne. » m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 28 dicembre 1922. Monsig. Francesco Morano, Prelato Votante del Supremo Tribunale della Segnatura ; Monsig. Antonio Bernasconi e Monsig. Cesare Pecorari, Prelati Referendari nel medesimo Supremo Tribunale. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 2 dicembre 1922. Monsig. Giuseppe Alvarez y Miranda, Vescovo di Léon (Spagna). Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 1 dicembre 1922. Monsig. Vincenzo Giuseppe Piette, dell'archidiocesi di Montréal. 5 » » Monsig. Ilario Regis, della diocesi di Viviers. » » » Monsig. Regis Deschanels, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ludovico Caussin, della medesima diocesi. 13 » » Monsig. Eugenio Merio, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » » Monsig. Ramberto Faure, dell'archidiocesi di Lione. 20 » » Monsig. Emmanuele Pereira Lopes, della diocesi di Porto. 22 » » Monsig. Ludovico Dârnault, dell'archidiocesi di Orléans. Prelati Domestici di S. S.: 5 dicembre 1922. Monsig. Guglielmo Keil, dell'archidiocesi di Bamberga. 7 » » Monsig. Giuseppe Nogara, di Roma. 13 » » Monsig. Guglielmo Giuseppe Baigent, della diocesi di Nottingham. » » » Monsig. Eugenio Crèpin, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » >> Monsig. Domenico Siseo, della diocesi di Aiaccio. 18 » » Monsig. Augusto Giovanni Maria De Bock, della diocesi di Gand. 43 Diarium "Romanae Curiae 20 dicembre 1922. Monsig. Giacomo Giuseppe Donati, della diocesi di Borgo San Donnino. » » » Monsig. Pietro Butti, della diocesi di Dunkeld. 21 » » Monsig. Giuseppe Massari-Elia, dell'archidiocesi di Bari. 23 » » Monsig. Giovanni Ferro, del Patriarcato di Venezia. 24 » » Monsig. Giacomo Ogier, della diocesi di Annecy. 2 gennaio 1923. Monsig. Leopoldo Deseille, della diocesi di Liegi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Sanio Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: L'Ordine della Milizia Aurata, detto dello Speron d'oro : 24 novembre 1922. Al sig. Giovanni Crighton-Stuart, marchese di Bute, dell'archidiocesi di Cardiff. La Gran Croce dell'ordine Piano: 30 dicembre 1922. Al sig. Carlo Jacquier, dell'archidiocesi di Lione. La Commenda dell'Ordine Piano: 29 novembre 1922. Al sig. conte Astolfo Servanzi-Collio, Esente in ritiro delle Guardie Nobili Pontifìcie. 30 dicembre ~ » Al sig. comm. Enrico Saint-Olive, dell'archidiocesi di Lione Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 27 novembre 1922. Al sig. Giuseppe Andreoli (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 dicembre 1922. Al sig. comm. avv. Paolo Pericoli (Roma). La Placca delVOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 dicembre 1922. Al sig. comm. conte Maria Enrico Thierry Michel de Pierredon, della diocesi di Fréjus. « La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 29 novembre 1922. Al sig. Francesco Haroldo Turnbull, dell'archidiocesi di Cardiff. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 44 La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 27 novembre 1922. Al sig. cav. Giovanni Leni di Spadafora, dell'archidiocesi di Siracusa. 29 » » Al sig. principe Sebastiano Apostolico Orsini Ducas, delia diocesi di Lecce. 4 dicembre » Al sig. prof. Ambrogio Ballini, della diocesi di Padova. 6 » » Al sig. Vito Savino, dell'archidiocesi di Amalfi. 9 » » Al sig. cav. Carlo Oberthür, dell'archidiocesi di Rennes. 11 » » Al sig. Carlo Maria Agostino Blondel, della diocesi di Blois. 15 » » Al sig. Tommaso Callaghan, dell'archidiocesi di Cardiff. 17 » » Al sig. Emmanuele Luciano Brun, dell'archidiocesi di Lione. 19 » » Al sig. Giovanni D. Ryan, dell'archidiocesi di Nuova York. » » » Al sig. ing. Antonio Sorrentino, dell'archidiocesi di Napoli. 21 » » Al sig. cav. Antonio Tomatis (Roma). 29 » » Al sig. avv. Ernesto Calligari, dell'archidiocesi di Firenze. 30 » » Al sig. avv. Enrico Marsili-Libelli, della medesima archi- » » » Al sig. cav. Giovanni Chastaing, dell'archidiocesi di Lione. » » » Al sig. cav. Carlo Gindre, della medesima archidiocesi. » » '' » Al sig. cav. Paolo Chaîne, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Flaohaire de Roustan Régis, della medesima archi- diocesi. diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 27 novembre 1922. Al sig. Stanislao Janczewski, dell'archidiocesi di Varsavia. » » » Al sig. avv. Maria Angelo Eon, della diocesi di St-Brieuc. » » » Al sig. barone Gerardo De Launay, già Addetto all'Ambasciata Francese presso la Santa Sede. 4 dicembre » Al sig. Giovanni De Montgolfier, della diocesi di V i v i e r s . » » » Al sig. Giuseppe De Montgolfier, della medesima diocesi. 6 » » Al sig. Giovanni Frachon, della diocesi di Viviers. » » » Al sig. Ernesto Zarb, del Vicariato Apostolico dell'Egitto. 7 » » Al sig. Adolfo Müller-Ury, dell'archidiocesi di Nuova York. 9 » » Al sig. prof. Gastone De Caqueray, » » » Al sig. avv. Giulio Comdamain, » » » Al sig. Giulio Dassonville, della medesima archidiocesi. 16 » » Al sig. avv. Renato Marcille, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. avv. Giacomo Trévédy, della medesima archidiocesi. » » » Al sig, Paolo Fougeron, della diocesi di Orléans. dell'archidiocesi di Rennes. della medesima archi- diocesi. 45 Diarium Romanae Curiae 17 dicembre 1922. Al sig. Natale Canat de Chizy, dell'archidiocesi di Lione. » Al sig. avv. Arturo Giuseppe Eugenio Bucknor, del Vicariato Apostolico della Costa d'Oro nell'Africa occidentale. 18 » » Al sig. Enrico Bribosia, della diocesi di Namur. » » » Al sig. Emilio Lejeune, della medesima diocesi. 21 » » 23 » » » » Al sig. Antonio Revello, della diocesi di Cuneo. 30 » » Al sig. Giuseppe Marchisone, dell'archidiocesi di Firenze. » » Al sig. Ludovico de Saint Tri vier, dell'archidiocesi di Lione. » » Al sig. Adriano Rodet, della medesima archidiocesi. » Al sig. Giovanni Fusi, dell'archidiocesi di Firenze. Al sig. Giulio Jorcin, dell'archidiocesi di Chambéry. Al sig. Anatolio Jeanmart, della diocesi di Tournai. La Commenda 13 dell'Ordine di S. Silvestro Papa: dicembre 1922. Al sig. cav. Miecislao Labedzki, dell'archid. di Varsavia. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 23 novembre 1922. Al sig. Carlo Restagno, dell'archidiocesi di Torino. 24 » » 27 » » 5 Al sig. Vincenzo De Pandis, della diocesi di Lecce. Al sig. Vittore Detkens, dell'archidiocesi di Varsavia. Al sig. Tommaso Iacoangeli (Roma). dicembre » Al sig. Berardo Castelli, della diocesi di Penne ed Atri. 20 » » » 23 » » Al sig. Paolo Tosco, dell'archidiocesi di Torino. 30 » » Al sig. Alberto Otto Kufal, del Vicariato Apostolico del Al sig. conte Giacomo Gemmi, dell'archidiocesi di Modena. Natal. MAGGIORDOMATO DI SUA. SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare : Camerieri 7 luglio 22 novembre Segreti soprannumerari di S. S.: 1922. Monsig. Antonio Travers, dell'archidiocesi di Lucca. » Monsig. Francesco Annibale Ferretti (Roma). 27 » » Monsig. Ottone Müller, dell'archidiocesi di Colonia. 30 » » Monsig. Attilio Gabrielli, della diocesi di Velletri. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 novembre 1922, Monsig. Stefano Leone Skibniewski, dell'arehidiocesi di Leopoli di rito latino. » » 1 dicembre » » Monsig. Candido De Angelis, della diocesi di Albano Laziale. Monsig. Vendelino Haidegger, della diocesi di Bressanone. » » » Monsig. Adolfo Nachbauer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Wagner, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Gerardo Ellis, del Vicariato Apostolico di Curaçao. » » » Monsig. Giovanni Bushati, dell'archidiocesi di Scutari. 2 » » Monsig. Emanuele Barreto De Almeida, della diocesi di » » » Monsig, Gioacchino Onorio Da Silveira, della medesima 7 » » Monsig. Roberto Nannini (Roma). Natal. diocesi. » Monsig. Abele Tornielli, della diocesi di Lodi. 9 >> » » » Monsig. Giuseppe Kepka, 12 » » Monsig. Francesco di Paola Santos Moreno, della diocesi di della diocesi di Königgratz. Cadice. 15 » » Monsig. Giuseppe Falletti, della diocesi di Alba. » » » Monsig. Nicola Nagórzánski, della diocesi di Cracovia. 16 » » Monsig. Bartolomeo Campana, della diocesi di Cuneo. 18 » » Monsig. Luigi Brugnolli, della diocesi di Trento. » » » Monsig. Antonio Leonardi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Luigi Sartori, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Giovanni Waechter, dell'archidiocesi di Friburgo. 22 » » Monsig. Angelo Micheli, della diocesi di Parma. » » » Monsig. Paolo Checchi, della diocesi di Piacenza. » » » Monsig. Emilio Stevani, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Pietro Rizzardini, della diocesi di Belluno. » » » Monsig. Giorgio Hofbauer, dell'archidiocesi di Strigonia. » » ». Monsig. Francesco Rogács, della diocesi di Sabaria. Camerieri segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 20 aprile 27 novembre 1922. Il sig. conte Maurizio Térrillon, dell'archidiocesi di Parigi. » Il sig. Edoardo Lio Hearn, dell'archidiocesi di New-York. » » » Il sig. Ladislao Kislañski, deirarchidioeesi di Varsavia. 29 » » Il sig. libero barone Federico de Geier, deirarchidioeesi di Monaco e Frisinga. » » 12 dicembre » » Il sig. Giacomo Leser, della medesima archidiocesi. Il sig. Edoardo de Boniecki, deirarchidioeesi di Varsavia. » » » Il sig. Stanislao de Boniecki, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Casimiro de Jaroszyñski, della medesima archidioc. 47 Diarium Romanae Curiae 22 dicembre 1922. Il sig. Domenico Salaberry (Argentina). » . » » Il sig. Enrico Baeza Ja var, dell'archidiocesi di Santiago (Chili). » » » Il sig. Daniele Girona y Llogostera, della diòcesi di Bar- » » » Il sig. barone Angelo de Eisner-Eisenhof (Vienna). 23 » * Il sig. conte Armando Simon, dell'archidiocesi di Malines. cellona. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 27novembre 1922. Monsig. Teodoro Taepper, dell'archidiocesi di Colonia. 28 Monsig. Vitoldo Pradzynski, dell'archidiocesi di Varsavia. » » 1 dicembre » Monsig. Eugenio Hillmann, della diocesi di Bressanone. » » Monsig. Giovanni Borboni (Roma). » 4 » » Monsig. Oreste Compagnucci (Roma). 18 » » Monsig. Giuseppe Castelli, della diocesi di Ascoli Piceno. » » » Monsig. Angelo d'Erchia, della diocesi di Monopoli. 21 » » Monsig. Nicola Gihr, dell'archidiocesi di Friburgo. 22 . » » Monsig. Francesco Farkas, della diocesi di Sabaria. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 22 dicembre 1922. Monsig. Vincenzo Helenowski, della diocesi di Plock. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 27 novembre 1922. Il sig. Giovanni B^czliewicz, dell'archidiocesi di Varsavia. » »• 28 » » » Il sig. Franz Billón, della diocesi di Liegi. Il sig. Salvatore Camera fu Andrea, dell'archidiocesi di Amalfi. 22 dicembre » Il sig. Ernesto Cottini, dell'archidiocesi di Milano. » » » Il sig. Pietro Gerii, della medesima archidiocesi. 30 » » Il sig. Giovanni Benoit, della diocesi di Nancy e Toul. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 29 novembre 1922. Monsig. Giuseppe Cascioli (Roma). 1 dicembre » Monsig. Giuseppe Kerle, della diocesi di Bressanone, ». » » Monsig. Giulio Rossi (Roma). » » » Monsig. Antonio Bosci, dell'archidiocesi di Scutari, 22 » » Monsig. Giovanni Hannig, della diocesi di Sabaria. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S: 4 dicembre 1922. Monsig. Giovanni Hebbi, della diocesi di Mossoul. 16 » » Monsig. Giuseppe Garcia, della diocesi di Cuzco. 18 » » Monsig. Donato Perii, della diocesi di Trento. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Maestro Ostiario 4 novembre 1922. di Virga Rubea soprannumerario della Cappella Pontificia : Il Rev. Antonio Soprani (Roma). NECROLOGIO 9 novembre 1922. Monsig. Enrico Régis Granjon, Vescovo di Tucson (U. S. A.). 14 dicembre 3 >> Monsig. Elia Aniceto Latulipe, Vescovo di Haileybury. gennaio 1923. Monsig. Giulio Tiberghien, Arciv. tit. di Nicea. 4 » » Monsig. Giacomo Cardona y Tuz, Patriarca delle Indie occi- 9 » » Monsig. Antonio Fabre, Vescovo di Marsiglia. 10 » » Monsig. Giulio Lorenzo Morelle, Vescovo di Saint-Brieuc. dentali e Vescovo titol. di Sion. Almus XV - Vol. XY 1 Februarii 1923 Num. 2 ACTA APOSTOLIGAeIeDÌ COMMENTAEIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE AD PATRIARCHAS^ PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE SANCTO FRANCISCO SALESIO TERTIO PLENO SAECULO AB EIUS OBITU. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM B EN RDIGTIONEM Rerum omnium perturbationem, quae nunc adest, cum proxime in Encyclicis Litteris consideraremus medendi gratia, vidimus in ipsis hominum animis inhaerere malum, eiusque sanationem tum demum sperari posse si Iesu Christi medica per Ecclesiam sanctam manus invocetur. Etenim haec tanta cohibemda est intemperantia cupiditatum, quae, bellorum litiumque causa princeps, sicut communem vitae consuetudinem, ita nationum commercia pervertit; deducendae simul a fluxis caducisque bonis mentes singulorum, atque ad sempiterna et immortalia, quorum incredibilis incuria plerisque imcessit, convertendae. Cum autem singuli fere officium sancte servare instituerint, eo ipso melius erit humanae societati. Atqui huc omne spectat cum magisterium tum ministerium Ecclesiae catholicae, ut homines et tradiACTA, vol, XV, n, % — 1-2-923. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tae divinitus veritatis praedicatione erudiat et uberrimis divinae gratiae effusionibus sanctificet ; atque ita nane ipsam civilem societatem, quam olim ad christianos spiritus confirmavit et finxit, ubi de via deflectentem animadverterit, revocare in pristinum contendat. Ecclesia vero huiusmodi sanctificationis opus apud universos omnes felicissime persequitur, quoties, Dei beneficio ac munere, ei contingit alios ex aliis egregios filios ad imitandum vulgo proponere, qui in omnium exercitatione virtutum admirabiles exstiterunt. Quod quidem admodum ea facit suae ipsius naturae congruenter, cum a Christo auctore suo sancta constituta sit et sanctitatis effectrix, cumque omnes, qui ea duce magistraque utuntur, ex Dei voluntate ad vitae sanctimoniam niti debeant. Haec est voluntas Dei, ait Paulus, sanctificatio vestra; quam quidem cuius generis esse oporteat, Dominus ipse sic declarat : Estote ergo vos 1 perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus est. 2 Nec vero quisquam putet ad paucos quosdam lectissimos id pertinere, ceterisque in inferiore quodam virtutis gradu licere consistere. Tenentur enim hac lege, ut patet, omnino omnes, nullo excepto; nec, ceteroquin, quotquot ad christianae perfectionis fastigium pervenerunt, quos quidem paene innumerabiles ex omni aetate atque ordine fuisse testatur historia, iis aut non eadem, quae reliquis, naturae infirmitas obtigit, aut non similia fuerunt pericula obeunda. Scilicet, ut praeclare Augustinus : Non Deus impossibilia iubet, sed iubendo admonet possis. 3 et facere quod po s sis, et petere quod non Iamvero, Venerabiles Fratres, quae peracta est superiore anno commemoratio sollemnis de nostris illis heroibus Ignàtio Loyoleo, Francisco Xaverio, Philippo Nerio, Theresia a Iesu et Isidoro Agricola, qui tertio ante saeculo in al1 I Thess., IV, 3. 2 MATTH., V, 4«. 3 S. AUG., I. De natura et gratia, c. 43, n. 50. Acta Pii PP. XI 51 bum Sanctorum adscripti essent, ea non parum visa est ad christianae vitae studium in populo excitandum valuisse. Nunc autem auspicato accidit caelestis natalis trecentesimus sanctissimi viri, qui non solum ipse virtutum omnium excellentia eluxit, sed etiam magisterio ac disciplina sanctitatis: Franciscum Salesium dicimus, Episcopum Genevensem et Ecclesiae Doctorem; qui quidem, non secus atque illa christianae perfectionis sapientiaeque lumina quae memoravimus, videtur oppositus esse a Deo Novatorum haeresi, unde illa exorta est humanae societatis ab Ecclesia defectio, de cuius tristibus acerbisque eventibus hodie optimus quisque merito conqueritur. Atque etiam videtur Salesius singulari Dei consilio Ecclesiae datus, ut et actione vitae suae et doctrinae facultate opinionem illam profligaret eius temporibus iam inveteratam, quae ne hodie quidem refrixit, veri nominis sanctitatem, qualem catholica proponit Ecclesia, aut adaequari non posse, aut certe tam arduam esse ad assequendum, ut in plerosque fidelium minime cadat, sed paucis tantummodo, iisque magno atque excelso animo praeditis, conveniat ; eandem, praeterea, tantis implicari fastidiis ac taediis, ut ad viros mulieresque extra claustra degentes neutiquam accommodetur. Itaque desideratissimus decessor Noster Benedictus XV, cum de illis quinque caelitibus sollemnem sermonem haberet, beatum Francisci Salesii obitum attingens proxime celebrandum, proprias hac de re Litteras se ad Ecclesiam universam daturum pollicebatur. Hoc Nos decessoris propositum, tamquam hereditate acceptum, libentissime exsequimur, eo magis quod sperare licet, futurum, ut commemorationis haud ita multo ante habitae fructus huius propediem ordiendae fructibus cumulentur. Iam si Salesii vitam studiose consideremus,-fuit hic usque ab ineunte aetate specimen sanctimoniae, et illud non severum ac triste, sed blandum et commune omnibus, ut vere de eo praedicari posset ; Non enim habet amaritudinem 52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offiôiale conversatio illius, nec taedium convictus illius, sed laetitiam et gaudium. Etenim cum virtutibus omnibus exsplendesceret, tum eximiam prae se tulit animi mansuetudinem, quam propriam eius et singularem notam recte dixeris, omnino tamen dissimilem eius f ucatae benignitatis, quae in quodam rmmditiarum urbanarum studio et immoderatae comitatis ostentatone posita est, alienamque prorsus vel a lentitudine seu apathia quae nulla re commovetur vel a timiditate quae ne tum quidem audet, cum oportet, stomachari. Haec sane praecipua Salesii virtus, ex intimo pectore tamquam dulcissimus fructus caritatis erumpens, cum scilicet miserationis atque indulgentiae spiritu maxime contineretur, ea suavitate et oris gravitatem temperabat et corporis gestum et vocem aspergebat, ut studiosam omnium reverentiam ipsi conciliare^ Legimus, consuevisse nostrum facillime admittere amanterque excipere omnes, flagitiosos homines in primis et apostatas, qui domum ad se, culpae eluendae emendandaeque causa, confluerent ; eundem in deliciis habuisse reos carceribus inclusos, quos crebro invisens multiplicibus recreabat suae caritatis officiis ; neque minus indulgenter solitum esse cum famulis suis agere, quorum segnitiam temeritatesque toleranter in exemplum patiebatur. Quae eius mansuetudo, quemadmodum ad universos pertinebat, sic nullo unquam tempore, nec in prosperis nec in adversis rebus, factum est ut deficeret ; eum igitur, quantumcumque divexarent, nunquam haeretici eo minus eomem sibi facilemque experti sunt. Cum enim, anno post initum sacerdotium, Episcopo Genevensi Granerio ipse, invito ac repugnante patre, ultro se ad Chaballicenses Ecclesiae reconciliandos obtulisset, traditamque sibi perlibenter eam provinciam, magnam quidem ac difficilem, tanto studio exsequeretur, nullos ut labores recusaret, nulla vel capitis pericula refugeret, ad salutem tot hominum millibus paran1 1 Sap., VIII, 16. 53 Âeta Pii PP. XI dam non tam eius summa doctrinae copia ac dicendi vis et facultas, quam invicta in peragendis sacri ministerii partibus benignitas prof uit. Saepe solitus memorabilem illam vocem edere : Apostoli non aliter nisi patiendo pugnant, nec nisi moriendo triumphant, vix credibile est quam impigre quamque constanter Iesu Christi causam apud Chaballicenses suos egerit : qui, ut fidei lumen christianaeque spei solacia iis afferat, per supinas valles angustosque saltus repere ; defugientes inclamando persequi: inhumane repulsus, insistere; minis appetitus, ad institutum redire; e deversoriis identidem deturbatus, noctes inter frigora et nives sub divo agere; nullo adstante, operari sacris ; subducentibus se fere omnibus, contionari ; integram tamen retinere semper suam animi tranquillitatem, suam in ingratos homines caritatem suavissimam, qua pervicaciam adversariorum, quantumvis obfirmatam, ad extremum expugnat. Verum si quis putet, Salesium hanc animi indolem sortitum esse eumque unum ex iis perbeatis fuisse hominibus quos in benedictionibus dulcedinis gratia Dei praevenerit, vehementer errat. Quin Francisco, ex ipsa corporis constitutione, acrior quaedam natura obtigit atque in iram praeceps, at is, Iesu Christo sibi ad imitandum proposito, qui edixerat : Discite a me, quia mitis sum et humilis corde, animi sui motus perpetuo exploravit et, vi in se adhibita, coercuit edomuitque adeo, ut Deum pacis et mansuetudinis tam in se ad vivum expresserit quam qui maxime. Quam rem illud praeclare confirmat quod proditum memoriae est, medicos, qui sacrum eius corpus post obitum curaverunt, in eo rite condiendo fel prope lapidescens atque in minutissimos cálculos concisum invenisse : quo ex portento iudieasse, quanta vi quantoque nisu ei constare debuisset ut quinquaginta annorum spatio nativam iracundiam contineret. Mmirum ex animi fortitudine, quam quidem perpetuo fidei vigor atque 1 MATTH., X I , 2 9 . 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ignis divinae caritatis alebat, omnis illa exstitit Salesii lenìtas, ut aptissime in eum quadret quod est in sacris Litteris : De forti egressa est dulcedo Nec vero fieri poterat, quin pastoralis mansuetudo, qua florebat, quaque, ut ait Chrysostomus, nihil violentius, eam in alliciendis hominum voluntatibus haberet efficacitatem, quae mitibus divino promittitur oraculo : Beati mites, quoniam ipsi possidebunt terram. Ceterum quam forti esset pectore hic, de quo exemplum mansuetudinis capere licebat, tum vero diarissime apparuit quotiescumque ei fuit cum potentibus pro gloria Dei, pro Ecclesiae auctoritate, pro animarum salute oertandum. Ut, cum ecclesiasticae iurisdictionis immunitatem adversus Senatum Chamberiensem defendit; a quo cum litteras minaces accepisset, eum sibi redituum partem abiudicaturum, non modo congruenter dignitati suae legato respondit, verum etiam ab vindicanda iniuria non ante conquievit quam Senatus plene ipsi satisfecit. Eademque animi constantia Principis iram subiit, apud quem cum fratribus iniuria insimulatus erat, neque minus acriter optimatum voluntati restitit in sacris beneficiis conferendis ; itemque, omnia nequiquam expertus, animadvertit in contumaces qui Ordini canonicorum Genevensium decumam fructuum denegassent. Itaque evangelica libertate cum in publica vitia kivehi, tum simulat am virtutem pietatemque consueverat detegere; veritusque, si unquam alius, Principum maiestatem, semper tamen ita se gessit ut eorum nec assentaretur cupiditatibus nec intemperanti arbitrio obsequeretur. 1 2 1 3 Iam videamus, Venerabiles Fratres, quemadmodum Salesius, cum se ipse praeberet amabile exemplum sanctitatis, idem tutam expeditamque omnibus christianae perfectionis viam scribendo commonstraverit, atque ut, in hac quo1 Iudic, XIV, 14. * Horn. 68 in Gen. 3 MATTH., V, 4. 55 Acta Pii PP. XI 1 que re, Iesum Dominum, qui coepit facere et docere, mutatus esse videatur. Plurima quidem sunt quae hoc ipso consilio edidit eaque nobilissima scripta ; in iis vero duo illi eminent vulgatissimi libri, quorum alter Philothea, alter Tractatus de amore Dei inscribitur. Ad priorem autem quod attinet, postquam Salesius germanam pietatem ab ea distinxit asperitate quae animos in virtutis exercitatione terrendo débilitât, licet non illo exuat aequo rigore qui christianae disciplinae congruit, in eo totus est ut ostendat, sanctitatem cum omnibus civilis vitae officiis condicionibusque conciliari optime, atque in media saeculi consuetudine quemvis accommodata-ad salutem posse degere, modo ne mundi hauriat imbibatque spiritum. Ipso interea magistro discimus id quidem facere - culpa nimirum excepta - quod omnes solent, at simul, quod plerique non solent, id ipsum sancte facere et ea quidem mente ut Deo placeamus : praeterea docemur decorum servare, quod ipse venustum virtutum ornatum appellat; naturam non abolere, sed vincere, et paullatimíparvoque nisu in caelum! evolare, columibarum more, si aquilarum non licet, id est vitae sanctimoniam! commiuni assequi via quando ad singularem perfectionem non destinamur. Idem gravi eoque expedito scribendi genere, subtilique et festiva verborum sententiarumque usus varietate, qua praecepta commendantur fiuntque gratiora legentibus, postquam exposuit, esse nobis ab omni culpa, malis apropensionibus, a rebusque inutilibus ac noxiis abstinendum, dicere aggreditur quibus exercitationibus animum excolere et qua ratione cum Deo coniungi debeamus. Deinde, hoc posito, peculiarem aliquam detegendam nobis esse virtutem, ad quam sine intermissione contendamus donec eius compotes simus, tum de singulis virtutibus agit, de decentia, de honestis probrosisque colloquiis, de licitis periculosisque oblectamentis, de fidelitate erga Deum retinenda, deque coniugum, vi1 Act., I, 1. 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale duarum virginumque officiis. Idem denique praecipit, quibus artibus pericula, tentationes voluptatumque illecebras cum dignoscamus, tum superemus, et quo pacto animi statum per sancta proposita redintegremus quotannis ac renovemus. Atque hic liber, quo quidem nullum in hoc genere absolutiorem prodiisse aequales eorum temporum censué^ rûnt, utinam hodie ab omnibus pervolutetur, uti olim in manibus omnium tamdiu versatus est; tum vero christiana ubique gentium pietas revireseeret et communi filiorum suorum sanctitate Ecclesia Dei laetaretur. Eo etiam maioris momenti ac ponderis est Tractatus de amore Dei, in quo sanctus Doctor, quasi quandam Dei caritatis historiam scribere aggressus, narrat quae eius fuerit origo et quae progressiones, atque etiam quare in animis hominum defervescere ac languere coeperit ; tradit deinceps, quomodo in ea exerceantur ac proficiamus. Oblata vero opportunitate, difficillimas quaestiones dilucide explanat, ut de gratia efficaci, de praedestinatione, de vocatione ad fidem ; et, ne ieiuna currat oratio, eam - quae erat illius ingenii ubertas et celeritas - tam festiva iucunditate tantoque pietatis odore conspergit, ea similitudinum varietate iisque et exemplis et locis aptissimis ornat, e Scriptura sacra plerumque depromptis, ut liber non tam ex eius mente quam ex visceribus medullisquemanasse videatur. Principia autem spirituales vitae, quae in duobus hisce voluminibus explicaverat, in usum animarum ipse convertit cum in cotidiano ministerio, tum in admirandis illis, quas exaravit, Epistolis; eademque ad gubernationem accommodavit Sororum a Visitatione, quarum Institutum, ab ipso conditum, eius adhuc spiritum religiosissime retinet. Etenim moderationem ac suavitatem in hac sodalitate, ut ita dicamus, spirant ac sapiunt omnia : cuius sodalitatis est proprium, ut virginibus feminisque viduis ac matronis vel debilibus atque aegris vel aetate provectis pateat, quarum vires incitatum animi studium haud exaequare videantur. Non enim ibi vigiliarum et psalmodiae diuturni- 57 Acta Pii PP. XI tas, non paenitentiae vel expiationum asperitas, sed legibus tam mitibus tamque remissis obtemperatio, ut moniales etiam, quae minus valent, omnia sibi imperata explere facile possint. Verum eiusmodi facilitas atque in agendo iucunditas eo informari debet caritatis igne, qui efficiat, ut religiosae mulieres, quae Salesio auctore gloriantur, cum se penitus abnegent, tum modestissime pareant, et, non speciosas sed solidas persequendo virtutes, sibimet moriantur ut Deo vivant. In quo quis non agnoscat singularem illam suavitatis cum fortitudine coniunctionem, qualem in legifero Patre admiramur ? Multa quidem Salesii scripta praeterimus, unde etiam caelestis eius doctrina, veluti aquae vivae flumen, irrigando Ecclesiae agro... utiliter populo Dei fluxit ad salutem; at facere non possumus quin Controversiarum librum memoremus, in quo, sine ulla dubitatione, plena catholicae fidei demonstratio habetur. In comperto est, Venerabiles Fratres, quibus temporibus sacram ad Ohaballicenses expeditionem Franciscus susceperit. Cum, uti rerum gestarum scriptores enarrant, a Sabaudiae Duce cum Bernensibus et Genevensibus exeunte anno M D L X X X X I I I induciae essent initae, tum maxime visum est, ad Chaballicenses Ecclesiae reconciliandos nihil magis profuturum, quam si, missis illuc studiosis doctisque divini verbi praeconibus, persuasione adhibita, sensim ad fidem allicerentur- Cum autem is, qui primus regionem adiit, vel quod haereticorum desperaret emendationem vel quod sibi metueret, e sacro certamine discessisset, Salesius, qui sese, ut diximus, Episcopo Genevensi missionalem obtulerat, mense Septembri anno M D L X X X X I V , pedes, sine cibariis domesticisque copiis, nullo nisi fratris patruelis comitatu, ieiuniis precibusque ante iteratis cum sibi unice a Deo prosperum incepti exitum sponderet, in regionem haereticorum ingreditur. Sed cum illi contiones decli1 2 1 2 Litt. Ap. Pii IX d. 16 Nov. 1877 Ibidem. 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale narent, eorum errores deliberavit per S c h e d a s convincere in sermonum intervallis a se exaratas, quarum exscripta exemplaria, de manu in manum tradita, i n t e r haereticos quoque insinuar en tur. Quae paginarum confectio gradatim conquiert tum denique cum incolae sacris contionibus frequentissimi interesse coeperunt ; s c h e d a e autem manu i p s i u s Sancti Doctoris scriptae et post eius obitum dissipatae, multo post in volumen collectae sunt et decessori Nostro Alexandro VII oblatae; cui postea contigit, ut eundem! cum in beatorum tum in sanctorum caelitum numerum, iudicio rite absoluto, referret. Iamvero in hisce Controversiis sanctus Doctor, quamquam concertatoriam quasi supellectilem superiorum aetatum-commodissime adhibet, est tamen semper in disputando suus; $c, primum omnium!, illud confirmat, auctoritatem in Ecclesia Christi ne cogitari quidem posse nisi legitimo mandato tributam, quo haeretici sacrorum administri prorsus careant ; tum eonvictis eorum de Ecclesia natura erroribus, proprias verae Ecclesiae notas definit, easque demonstrat in catholica quidem Ecclesia reperiri, contra, in reformata desiderari. Deinde Regulas fidei diligenter explanat, et eas violari ab haereticis, apud nos autem sancte custodiri ostendit ; peculiares denique tractatus adiicit, e quibus tamen solae exstant de Sacramentis et de Purgatorio disputationes. Mirabile est autem quam copioso doctrinae apparatu et quam sapienter instructa tamquam) acie argumientorum noster adversarios adoriatur, eorumque mendacia et falladas, ironia etiam dissimulantiaque felicissime usus, patefaciat. Cuius si aliquando verba videntur veheméntiora, ex iis tamen eminet, ut ipsimet fatebantur adversam, omnis disputationis eius moderatrix, vis caritatis ; nam vel quando errantibus filiis eorum a catholica fide defectionem exprobrat, non alio eum spectare apparet, nisi ut viam sibi muniat ad eorum reditum enixe implorandum. Sed enim vel in controversiarum libro eandem animi effusionem reperire licet eundemque illum spiritum, quo redundant opera ad f o ven- Acta Pii PP. XI 59 dam pietatem ab eo confecta; oratio autem tam elegans, tami urbana, tam bene ad persuadendum composita, ut ipsi haeresis, administri asseclas suos soliti essent admonere, ne Genevensis missionalis blandimentis allici se et capi paterentur. Itaque, Venerabiles Fratres, cum de Francisci Salesii rebus gestis et scriptis aliquid delibaverimus, reliquum est ut vos cohortentur ad saecularem eius memoriam in singulis vestris dioecesibus salubriter celebrandam. Neque enim velimus eiusmodi sollemnia sterili quadam praeteritarum rerum commemoratione absolvi, aut paucos ad dies contrahi; quin cupimus, ut hoc vertente anno ad diem usque octavum et vicesimum mensis Decembris, quo die is ad caelestia evolavit, quam accuratissime poterit, de virtutibus et praeceptis Sancti Doctoris fideles edocendos curetis. Vestrum igitur in primis erit, haec verba Nostra ad clerum populumque vobis concreditum perferre, atque illustrare diligenter. Illud enim praecipue Nobis in optatis est, ut fideles ad sanctitatis uniuscuiusque propriae colendae officium revocetis, cum nimis multi sint qui vel nunquam de vita alterna recogitent vel salutem animae suae prorsus neglegant- Alii enim, operosis negotiis implicati, nihil curant nisi de pecunia congerenda, dum animus misere esurit; alii vero, voluptatibus dediti, sic se abiiciunt in terram, ut gustatus earum rerum, quae supra sensus sunt, obtundatur in iis atque hebescat ; alii denique ad tractandam accedunt rem publicam, de civitate quidem solliciti, at sui ipsorum immemores. Quare vos, instituto Salesii, efficite, Venerabiles Fratres, ut populus intellegat, vitae sanctimoniam haud esse singulare beneficium, quod aliquibus concedatur, ceteris posthabitis, sed communem omnium sortem et commune officium ; virtutum vero adeptionem, etsi in labore posita est - qui labor voluptate animi solaciisque omne genus compensatur - esse tamen unicuique parabilem divinae gratiae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 60 praesidio, quod nulli denegatur. Potissimum autem fidelium imitationi Francisci mansuetudinem proponite ; haec enim virtus, quae tam pulcre reddit atque exprimit Iesu Christi benignitatem ac tantum potest ad alliciendos homines, si semel animos vulgo pervaserit, nonne publicae privataeque rationes facile componantur ? Nonne hac cum virtute, quam recte dixeris exteriorem divinae caritatis ornatum, in domestico convictu atque etiam in civitate summa tranquillitas et concordia consistat ? Atque apostolatui, quem vocant, cum sacerdotum tum laicorum, si quidem christianam lenitatene praeferat, numquid non ingens accedat vis ad societatem hominum emendandam ? Videtis igitur quanto opere intersit, ut populus christianus Francisci et sanctissima exempla mente animoque complectatur et praecepta veluti vivendi disciplinam teneat. Quod ut detur effectum, mirum quantum proderit libros et opuscula, quae diximus, in vulgus quam latissime propagari; eiusmodi enim scripta, ut sunt facilia intellectu atque ad legendum iucunda, in fidelium animis germanae solidaeque pietatis studium excitatura sunt, quod sacerdotes fovebunt aptissime, si quidem ipsi Salesii doctrinam in sucum et sanguinem convert e r a t dulcissimamque eius eloquentiam erunt imitati. Qua in re, Venerabiles Fratres, memoriae traditum est, decessorem Nostrum Clementem VIII iam tum praenuntiasse quam mirificam essent Francisci et verba et scripta in populo habitura virtutem. Cum enim Pontifex, Purpuratis Patribus doctissimique viris assidentibus, Salesii, ad episcopatum electi, sacrarum disciplinarum scientiam expertus esset, tanta affectus est admiratione, ut hominem peramanter amplexus, iis verbis sit allocutus : Vade, fili, et bibe aquam de cisterna tua et fluenta putei tui, deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide \ Ita sane Franciscus contionabatur, ut eius praedicatio tota esset in osten1 Proverò., V, 15, 16. Acta Pii PP. XI 61 sione spiritus et virtutis, cum, ex Bibliis et Patribus hausta, non modo sanis doctrinae theologicae nutrimentis aleretur, sed etiam ex caritatis delinimento mollior ac suavior exsisteret, Non est igitur cur miremur, ab eo tam plurimos numero haereticos ad Ecclesiam revocatos esse, eodemque magistro ac duce tot fideles, hoc trium saeculorum intervallo, perfectum vitae institutum! tenuisse. Sed praecipuum quemdam utilitatis fructum ex hisce sollemnibus percipiant optamus omnes ii catholici viri, quotquot vel diariis vel aliis scriptis in vulgus edendis christianam sapientiam illustrant, provehunt, tuentur, Qui quidem Francisci in disputando vim cum temperantia et caritate coniunctam mutentur oportet ac retineant. Quid enim ipsis agendum sit, sanctus Doctor exemplo suo aperte monet : ut scilicet doctrinam catholicam perdiligenter explorent et pro viribus calleant ; vera ne dépravent, neve, per speciem devitandae adversariorum offensionis, exténuent aut dissimulent ; ipsam sermonis formam ac venustatem accurent, et cogitata sic luminibus verborum distinguant atque ornent, ut veritate lectores delectentur ; si quos autem oppugnare debeant, sciant errata refellere malorumque hominum improbitati obsistere, ita tamen, ut se recte animatos in primisque caritate instinctos exhibeant. Quoniam vero iis, quos memoravimus, catholicis scriptoribus non constat ex publico ac sollemni Apostolicae Sedis documento Salesium datum esse Patronum, hanc Nos.faustam occasionem nacti, de certa scientia ac matura deliberatione, auctoritate Nostra apostolica, per hanc Encyclicam Epistolam, Sanctum Franciscum Salesium, Episcopum Genevensem et Ecclesiae Doctorem, iis omnibus Caelestem Patronum damus seu* confirmamus, ac declaramus, non obstantibus contrariis quibuslibet. Iam vero, Venerabiles Fratres, quo saecularia haec sollemnia et augustiora et fructuosiora evadant, fidelibus vestris nulla desint oportet invitamenta pietatis, ita, ut hoc 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praeclarum Ecclesiae Itimeli qua decet veneratione colant, atque, eo usi deprecatore, animum, a peccati vestigiis expiatum ac divino reiectum epulo, ad sanctitatem brevi adipiscendam fortiter suaviterque dirigant. Curate igitur ut in civitate honoris vestri sede et in singulis dioecesis paroeciis, per hunc annum, ad diem octavum ac vicesimum mensis Decembris, triduanäe vel novéndiales supplicationes fiant, in quibus divini verbi praedicatio habeatur, cum intersit quam maxime, populum de iis diligenter erudiri, quae, Salesio duce, eum ad altiora permoveant. Erit praeterea vobis curae, ut iis aliis, qui opportuniores videantur, modis sanctissimi Episcopi res gestae commemorantur. Atque ut sacrorum munerum thesaurum, Nobis divinitus creditum, in animarum bonum reseremus, tribuimus, ut qui iis, quas diximus, supplicationibus pie interfuerint, unoquoque die septem annorum totidemque quadragenarum, et postremo eorum, vel quo alio cuivis libuerit, die plenariam usitatis condicionibus indulgentiam lucrentur. Ne vero Anneciense Visitationis Coenobium, ubi Salesius requiescit - cuius quidem ante venerabile corpus Nos olim incredibili cum voluptate animi Sacrum fecimus - itemque Tarvisinum, in quo cor eius adservatur, ceteraeque Monialium a Visitatione familiae peculiari aliqua careant benignitatis Nostrae significatione, damus, ut quicumque, per sacra menstrua, quae ipsaemetin gratiarum! actionem hoc anno habebunt, praetereaque die octavo ac vicesimo mensis Decembris, pariter hoc tantum anno, earum ecclesias de more inviserint atque, poenitentia expiati et Eucharisticis dapibus refecti, ad mentem Nostram oraverint, plenariam item veniam acquirant. Vos autem, Venerabiles Fratres, fideles curis vestris commissos vehementer hortamini, ut Sanctum Doctorem Nostra causa obsecrent : quandoquidem enim Deo placuit, ut Ecclesiam suam difficillimis temporibus regundam susciperemus, utinam, Salesio auspice, qui Apostolicam Sedem insigni studio ac reverentia est prosecutus eiusque iura at- Acta Pii PP. XI 63 que auctoritatem iri Controversiis mirifice defendit, id feliciter eveniat, ut, quotquot a Christi lege et caritate alieni sunt, eos omnes, ad pascua vitae aeternae redeuntes, in communione atque osculo pacis amplectantur. Caelestium interea donorum conciliatrix et paternae benevolentiae Nostrae testis sit apostolica benedictio,, quam vobis, Venerabiles Fratres, universoque clero ac populo vestro amantissime impertimus. - Datum Romae apud Sanctum Petrum die xivi mensis Ianuarii, arino M D C Ó C C X X I I I , Pontificatus Nostri primo. , i fv •' " ' pfcs PP. XI ^- 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale- LITTERAE APOSTOLICAE I ERIGITUR APOSTOLICA DELEGATIO AFRICAE MERIDIONALIS PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — De more R o m a n o r u m Pontificum decessorum Nostrorum, ex h a c Petri cathedra, q u a m divinitus obtinemus, t a m q u a m e sublimi specula, in o m n e s orbis christiani plagas, vel longo t e r r a r u m m a r i s q u e t r a c t u seiunctas a b h o c R o m a n a e f i d e i centro, oculos m e n t i s Nostrae convertimus et q u a e rei sacrae procurationi melius gerendae faciant sollicito p a t e r n o q u e studio p r a e s t a r e m a t u r a m u s . Iam vero, ut in plurimis meridionalis Africae missionibus christiani nominis propagationi atque unitati catholicae disciplinae aptiore iugiter ratione consultum sit, o p p o r t u n u m visum est consilium novam in illis regionibus, sicuti iam passim pro aliis locis ad decus et t u t a m e n fidei catholicae fieri consuevit, Apostolicam Delegationem constituere. Quare, post deliberationem q u a m diligentem h a b u i m u s cum V V. F F . NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e Fidei praepositis, o m n i b u s q u e rei momentis attente perpensis, m o t u proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, p r a e s e n t i u m tenore, pro apostolica Nostra sollicitudine et paterno q u e m fovemus erga missiones illas amore, Delegationem Apostostolicam in Africa meridionali erigimus a t q u e constituimus. Volumus a u t e m ut haec meridionalis Africae Delegatio Apostolica per Nos constituta ad q u a t u o r regiones, n e m p e q u a e vulgo appellantur Cape, Orange, Natal et Transvaal, nec non ad coloniam meridionalem-occiduam, olim Germanicam, Basutoland et Bechuanaland c u r a s suas extendat. Missiones apostolicas igitur attinget q u a e ibi n u n c sunt, n e m p e Transvaalensem, T r a n s v a a l e n s e m septentrionalem, Kimberliensem in Africa meridionali, Natalensem, Zambesiae, de Zululand, de Mariannhill, de Swatziland, de Basutoland, Districtus centralem, orientalem et occidentalem Proin ontorii B o n a e Spei, Orange fluminis, Magni N ä m a q u a l a n d et Cimbebasiensis inferioris, nec n o n o m n e s alias missiones q u a e in posterum in iisdem territoriis erigentur. Haec concedimus, decernentes p r a e s e n t e s Litteras Nostras firmas, validas et efficaces sem per exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos atque 65 Acta Pii PP. XI integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad q u o s spectant sive spectare poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et inane fieri, «i q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. VII D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die decembris a n n o MCMXXII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II SANCTUARIUM B. M. V. A MIRACULIS, O P P I D I SARONNO, ARCHIDIOECESIS MEDIOLANENSIS, AD BASILICAE MINORIS DIGNITATEM EVEHITUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctuarii Virginis a miraculis oppidi Saronno, intra fines archidioecesis Mediolanensis, hodiernus mod e r a t o r dilectus filius E d u a r d u s Fassi, sacerdos, Nos rogat ut sacram ipsam aedem ad Basilicae minoris g r a d u m evehere dignemur. Nos a u t e m probe scimus hoc s a n c t u a r i u m , pietatis n o n m i n u s quam artis insigne m o n u m e n t u m , iam inde a saeculo decimo quinto, a n t i q u a populi religione excultum, pluribus fuisse a R o m a n i s Pontificibus decessoribus Nostris privilegiis decoratum. Non i g n o r a m u s Divum Carolum Borrom a e u m sacrae ipsius aedis splendorem auxisse et in altare mirificis o r n a t u m operibus t h a u m a t u r g a e Virginis imaginem sollemni p o m p a trahstulisse. Et suavis q u i d e m animo insidet recordatio, dilectam n e m p e genetricem Nostram saepe saepius, ut Virginis opem supplici prece imploraret, hoc natalis oppidi s a n c t u a r i u m celebrasse. Gratum igitur Nobis acceptumque est moderatoris super enunciati votis concedere; ideoque, m o t u proprio a t q u e ex certa scientia et deliberatione Nostris, deque plenitudine Apostolicae potestatis, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in m o d u m , s a n c t u a r i u m Beatae Mariae Virginis a miraculis oppidi Saronno, archidioecesis Mediolanensis intra limites positum, ad Basilicae minoris dignitatem evehimus, illique honorificentias omnes et privilegia tribuim u s , q u a e m i n o r i b u s Almae h u i u s Urbis Basilicis de iure competunt. Haec largimur, decernentes praesentes^ Litteras Nostras -firmas, validas et efficaces semper exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos a t q u e ACTA, vol. XV, n. 2. — 1-2-923. 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale integros effectus sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, n u n c et in p o s t e r u m amplissime suffragari, sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, irritum q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non o b s t a n t i b u s contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die n mensis ianuarii a n n o MGMXXIII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLA AD R. D. IACOBUM OG-IER, CUBICULARIUM HONORIS, EUMDEMQUE MODERATO- REM SODALITATIS « PRO PONTIFICE ET ECCLESIA » : DE I P S I U S SODALITII INCREMENTO ET S T U D I I S . Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — P r o b e Nobis esse e x p l o r a t u m egregium pietatis studium, quo sodales o m n e s istius Consociationis, t u m sacerdotes t u m laici, Iesu Christi Vicarium Sedemq u e Apostolicam p r o s e q u u n t u r , iam tibi h a u d ita pridem significavimus. Nunc vero Nos libentissime, h a u d secus ac decessores Nostri f. r., Sodalitatem Pro Pontifice et Ecclesia, o m n i n o a p p r o b a m u s t u e n d a m q u e s u s c i p i m u s ; eam cum Pio X l a u d a n t e s « ob praeclaram eius utilitatem « a t q u e adeo o p p o r t u n i t a t e m », et agnoscentes, cum Benedicto XV, « contineri in Consociationis institutis praeceptisque a r m a o m n i u m « l o n g e aptissima ad iura Pontificis et Ecclesiae contra inimicorum « insidias strenue t u e n d a ». Ne cessetis igitur, q u o t q u o t estis moderar a t o r e s et sodales, tam salutare o p u s modis o m n i b u s u r g e r e ; viriliter agite et confortemur cor vestrum; ita etiam Nobis m a g n u m afferetis, in t a n t a nequitia t e m p o r u m , levamentum. Quoniam a u t e m praecipuum q u o d d a m p r o g r a m m a q u o t a n n i s explicandum vobis praeberi solet, id hoc a n n o p r o p o n i m u s . I n t e r mala, quibus h a e c aetas laborat, profecto non est p o s t r e m u m ille independentiae spiritus, uti aiunt, quo plurimi, veram auctoritatis r a t i o n e m a d u l t e r a n t e s , iis qui legitime p r a e s u n t parere nolunt. Q u a m o b r e m m u n u s erit sodalium o m n i u m , n o n modo auctorit a t e m eiusque officia et iura, s e c u n d u m Ecclesiae doctrinam, recte pernoscere, sed etiam eidem o b t e m p e r a r e in exemplum ; ita enim valde vos Acta Pii PP. XI 67 quidem cönferetis ad ordinem in nationibus p a c e m q u e veri nominis revocandam, q u a m t a n t o p e r e h u m a n u m g e n u s efflagitat. Quod restat» m a g n a s vobis grates persolvimus de oblata pecuniae vi, ut Iesu Christi r e g n u m per t e r r a r u m orbem amplificetur; ac caelestium donorum praen u n t i a m simulque p a t e r n a e benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem, tibi, dilecte fili, Directoribus nationalibus et localibus singulisque sodalibus sacerdotibus et laicis p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m Romae a p u d S a n c t u m P e t r u m , die xv novembris Pontificatus Nostri a n n o primo. P I U S P P . XI. MCMXXII, 68 : Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM S s m u s D n u s Noster Pius divina Providentia P P . XI, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, h a s q u a e s e q u u n t u r Ecclesias de proprio singulas P a s t o r e providit, n i m i r u m : 21 decembris 1922. — Titulari episcopali Ecclesiae Pergamensi praefecit R. P. D . , E d u a r d u m 0 ' R o u r k e , h a c t e n u s Episcopum Caneensem. 3 ianuarii 1923. — Titulari episcopali Ecclesiae Cidyessensi, R. P. A n t o n i u m <Ü¡ech, Vicarium generalem Litomericensis dioecesis, q u e m constituit Auxiliarem R. P. D. Iosephi Gross, Episcopi Litomericensis. 5 ianuarii. — T i t u l a r i episcopali Ecclesiae Doaerensi, R. D. F r a n ciscum C a m p o s et Angeles, h a c t e n u s Episcopum de Chilapa. 7 ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Puniensi, R. D. Fidelem Cosio et Medyna, canonicum poenitentiarium Cathedralis Ecclesiae Cuschensis. 12 ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thyatirensi, R. D. Casini irum Michalkiewicz, Vicarium generalem dioecesis Wilnensis, q u e m constituit Auxiliarem R. P. D. Georgii Matulewicz, Episcopi Wilnensis. II DESIGNATIONES I u x t a can. 1594, n. 2, R m u s Archiepiscopus Avenionensis designavit pro appellatione a sententiis coram suo tribunali latis, Ordinarium Valentinensem. Q u a m designationem Sacra Congregatio Consistorialis approbavit, die 18 decembris 1922. Item, iuxta can. 285, R m u s Episcopus T r i d e n t i n u s designavit pro Concilio Provinciali E m u m P a t r i a r c h a m Venetiarum. Quam designationem S S m u s D. N. P i u s P P . XI a p p r o b a r e dignatus est, die 14 ianuarii 1923. 69 S. Congregatio de Religiosis SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS 1 ISTRUZIONE O ELENCO D E I QUESITI Af QUALI DEBBONO RISPONDERE I SUPERIORI E LE SUPERIORE GENERALI DEGLI ISTITUTI Di VOTI SEMPLICI N E L L A RELAZIONE DA MANDARSI OGNI CINQUE ANNI A L L A S. S E D E . Pubblicata per la prima volta dalla S. Congregazione dei Vescovi e Begolari, riveduta ed emendata dalla S. Congregazione dei Beligiosi a norma del Codice del Diritto Canonico. 1 PRELIMINARI 1. Si faccia conoscere quali decreti di approvazione o di lode l'Istituto abbia ottenuto dalla S. Sede e quando. % Quale sia il fine o lo scopo particolare dell' Istituto. 3. Se il titolo assunto dall' Istituto in principio, o lo scopo o l'abito dei membri siano stati in appresso in qualche modo mutati e con quale autorità, 4. Quante siano le classi dei religiosi. Quali voti da loro si emettano. 5 . * Quanti membri abbiano vestito l'abito dell'Istituto dall'origine fino al presente, o almeno nell'ultimo ventennio. 6.* Quanti religiosi, dalla fondazione dell' Istituto fino al presente o almeno nell'ultimo ventennio, ne siano usciti, e come, sia durante il noviziato, sia dopo emessi i voti temporanei, sia dopo fatti i voti perpetui. Se vi sieno stati fuggitivi o apostati e quanti. 7. Quando sia stata mandata l'ultima relazione alla S. Sede. I. - DELLE PERSONE A) Delle ammissioni. 8. Quanti postulanti siano stati ammessi dopo l'ultima relazione. 9. Se per ciascuno di essi*si siano avuti gli attestati richiesti dal diritto, in specie le lettere testimoniali: a) per gli uomini in generale; 6) per i chierici; i Cfr. Acta Ap. Sedis, vol. XIV", p. 27S ss. * Ai quesiti o parti di quesiti contrassegnati con asterisco si dovrà rispondere soltanto nella prima relazione, dopo promulgata la presente Istruzione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 70 c) per quelli (uomini o donne rispettiva Diente) che furono in Seminario, in collegio o nel postulato o noviziato di un'altra religione ; e queste, confermate con giuramento. \ 10. Se alcuno sia stato attirato a dare il nome all' Istituto con qualche speciale mezzo o industria; e segnatamente se i Superiori si sieno serviti a questo fine dei pubblici fogli. 11. Se inoltre sieno state richieste sufficienti informazioni circa il loro carattere e la loro condotta ogni qualvolta ciò sia sfato necessario ed opportuno. 12. Quante volte e per quali impedimenti o difetti sia stata necessaria la dispensa e da quale Superiore ecclesiastico concessa. 13. Se tutti quelli pei quali è prescritto, abbiano fatto il postulato per il tempo stabilito in una casa dove sia in vigore l'osservanza regolare. B) Dei Novizi. 14. Quante e quali siano le case di noviziato e se ciascuna sia stata eretta con autorità della S. Sede. 15. Quanti novizi abbiano preso l'abito dell'Istituto dopo l'ultima relazione. 16. Quanti siano quelli che ora stanno in noviziato. 17. Se i novizi siano debitamente separati dai professi. 18. Se tutti abbiano un esemplare intero delle Costituzioni. # • ' 19. Se tutti prima della professione abbiano passato un anno intero e continuo nella casa del noviziato sotto la guida del maestro. 20. Se il maestro dei novizi sia libero da qualsiasi altro ufficio e carica, che possa portare impedimento alla cura e al governo dei novizi. 21. Se, in quale 'misura, e con quale autorità, il tempo del noviziato sia stato prolungato o abbreviato, oltre il termine fissato nelle Costituzioni. 22. Se i novizi nel primo anno del noviziato abbiano atteso soltanto agli esercizi di pietà, o siano stati occupati in altre opere, e quali. 23. Se durante il secondo anno di noviziato (dove si pratica) i novizi siano stati mandati in altre case, e se sia stata osservata l'istruzione della S. Congr. dei Religiosi del giorno 3 novembre 1921. 24. {Negli Istituti di Suore). Se prima dell'ammissione alla vestizione, alla prima professione temporanea e alla professione perpetua, il Vescovo o un s u o delegato abbia fatto, e gratuitamente, l'esame prescritto della volontà dell'aspirante. 25. Se alla professione, tutte le volte che il caso lo richiedeva, sia stata premessa o altrimenti opportunamente fatta la cessione dell'amministrazione dei propri beni e la disposizione dell'uso ed usufrutto dei medesimi. 26. Se i novizi prima della professione dei voti temporanei abbiano fatto liberamente testamento dei beni presenti e di quelli che loro potranno pervenire. S. Congregatio de Religiosis 71 C) Dei Professi. 27. Quanti sono al presente nell'Istituto i religiosi: a) di voti temporanei; b) di voti perpetui. 28. Se i voti temporanei siano stati rinnovati sempre a tempo debito. 29. Se i religiosi a tempo debito siano stati ammessi ai voti perpetui dopo trascorso il tempo dei voti temporanei. 30. Quanti religiosi, tanto professi che novizi, siano morti dopo l'ultima relazione. D) Degli usciti dalla religione e dei dimessi. 31. Quanti abbiano lasciato l'Istituto dopo l'ultima relazione: a) dei novizi; b) dei professi dopo compiuto il tempo dei voti temporanei; c) durante i voti temporanei; d) dopo emessi i voti perpetui. 32. Se nel dimettere i religiosi siano state sempre osservate, secondo la diversità dei casi, le norme stabilite nei sacri canoni e nelle proprie costituzioni. 33. Se (fuori del caso urgente, di cui nei canoni 653 e 668) qualcheduno sia stato dimesso o se ne sia uscito: a) prima di aver ricevuta la conferma della sentenza o del decreto della Sede Apostolica, se si tratti di uomini professi di voti perpetui; o prima di ricevere la decisione dalla stessa S. Sede, se si tratti di Suore professe di voti perpetui; b) mentre pendeva il ricorso alla S. Sede, trattandosi di professi di voti temporanei; c) senza previa dispensa, chiesta dallo stesso religioso, sopra i voti emessi. 34. {Negli Istituti di Suore). Se a quelle che sono uscite per qualunque causa, sia stata riconsegnata integralmente la dote, comunque costituita, insieme con la suppellettile, che avevano portato all'Istituto, in quello stato in cui si trovava al tempo dell'uscita. 35. Se a quelle che, ricevute senza dote, non potevano provvedere a se stesse coi propri beni, in caso di uscita dall' Istituto, sia stato somministrato, a titolo di carità, il necessario, con che abbiano potuto in modo sicuro e conveniente ritornare a casa e per qualche tempo vivere onestamente. II. - DELLE COSE A) Delle case. 36. Quante case abbia l'Istituto, e in quali diocesi : se abbia Provincie e quante. 37. Se e quante nuove case sieno state aperte, dopo l'ultima relazione: e se in tutte sia intervenuta l'autorità legittima e sia stata osservata la forma prescritta nelle Costituzioni. 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium/ Officiale 38. Quanti religiosi delle diverse classi dimorino nelle singole case, e (se P Istituto esercita diverse opere) a quali opere siano addetti. 39. Se dopo l'ultima relazione sia siata soppressa qualche casa e per autorità di chi. 40. Se i singoli religiosi abbiano la cella propria, o se almeno ciascuno abbia nel dormitorio comune il suo letto convenientemente separato da tutti gli altri. 41. Se per la cura degli infermi siavi assegnato un luogo separato adatto sotto ogni rispetto. 42. Se per ricevere gli ospiti vi siano nella casa stanze, sufficientemente separate (come conviene) dalla comunità religiosa. 43. (Negli Istituti di Suore). Se l'abitazione del cappellano o del confessore abbia ingresso separato e nessuna comunicazione con l'abitazione delle Suore. B) Bei beni. 44. Quali siano state dopo l'ultima relazione le rendite e le spese .annuali : a) di tutto T Istituto, b) di ciascuna casa. 45. Se dopo l ' u l t i m a relazione l'Istituto in comune, o determinate case in particolare, abbiano avuto nuovi beni mobili o immobili e di qua! valore, 46. Se abbiano collocato a frutto il danaro sempre ad interesse onesto e sicuro. 47. Se e quale perdita di propri beni abbiano sofferto dopo l'ultima relazione, o quali danni abbiano subito e per quale causa. 48. Se e quali beni, sì immobili che mobili preziosi, abbiano alienato, e con quale facoltà. 49. Se abbiano consumato alcuna parte dei capitali. 50. Se la cassa comune o qualche casa particolare sia gravata da debiti e quanti. 5JL. Se dopo l'ultima relazione abbiano contratto nuovi debiti: quali e con quale autorità. 52. Se i beni temporali, sia di tutto l'Istituto, sia delle singole provincie e case, siano amministrati da economi debitamente deputati, a norma dei sacri canoni e delle costituzioni. 53. Se gli economi, sia quello generale che i locali, abbiano reso conto delle loro amministrazioni nei tempi stabiliti ; e se questi conti sieno stati esaminati ed approvati nel modo prescritto. 54. Se abbiano liti circa i beni. 55. Se il danaro e le altre cose preziose si custodiscano cautamente secondo le norme emanate in proposito e le prescrizioni delle costituzioni. 56: Se e a quali condizioni abbiano accettato in deposito dai secolari danaro o cose preziose. S.- Congregatio de Religiosis 73 '57. (Negli Istituti di Suore). Se le doti delle Suore siano state rinvestite in modo sicuro e fruttifero coi consenso dell'Ordinario del l u o g o ; se e quale parte delle medesime, in che modo e con quale permesso sia stata impiegata in fare spese. 58. Se e quali legati pii o fondazioni si abbiano nell' Istituto, sia per celebrazione di Messe, sia per l'esercizio di opere di carità. 59. Se tali oneri siano stati adempiuti fedelmente. 60. Se il danaro, onde furono costituite tali fondazioni, sia stato collocato nel debito modo e amministrato separatamente da tutti gli altri fondi. 61. Se, giusta il prescritto dei sacri canoni, sia stato reso conto al Vescovo di tali fondazioni. 62. Quanto danaro avanzato in fine di ciascun anno, sia stato dalle s i n gole case versato nella cassa comune. 63. Se tale contribuzione di danaro fu fatta da tutti spontaneamente o contro voglia. 64. Se la Superiora o l'economa abbia danaro, di cui disponga liberamente^ ancorché pel bene dell'Istituto, senza renderne conto alcuno. III. - DELLA DISCIPLINA .4) Bella vita religiosa. 65. Se in ogni casa si pratichino esattamente gli esercizi di pietà stabiliti per ciascun giorno, mése ed anno o per altri tempi determinati. 66. Se tutti i religiosi assistano quotidianamente al sacrifìcio della Messa. 67. Se tutti i religiosi possano intervenire agli esercizi comuni, e se a coloro che talvolta per le faccende domestiche sono dispensati da qualche esercizio comune, si conceda almeno il tempo di farlo privatamente. 68. Se si osservino le prescrizioni canoniche: a) quanto al non esigersi la manifestazione della coscienza, 6) quanto alla confessione sacramentale, c) quanto alla frequenza della Comunione eucaristica. 69. Se vi siano confessori designati secondo il diritto. Se e quali abusi si siano insinuati, sia da parte di Superiori che limitino la libertà concessa dalla legge, sia da parte di sudditi, che abusino della permessa libertà. 70. Se negli Istituti di Suore da per tutto in ogni triennio si muti il confessore ordinario, o si confermi con la debita approvazione. 71. Se siano fedelmente osservate le prescrizioni circa la clausura da custodirsi nella parte della casa riservata ai religiosi. : 72. Se si permetta ai religiosi di recarsi frequentemente in parlatorio e se si osservino le Costituzioni su questo punto. 73. Se, fuori del caso di necessità, dai Superiori si dia un compagno ai religiosi che escono di casa. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 74. Se, in qual modo e in quali tempi si tengano istruzioni catechistiche e pie esortazioni ai conversi e agli altri alunni, non che ai servi e persone conviventi. 75. Se e quali stampe periodiche pubblichino i religiosi, o collaborino alla loro redazione : se in ciò, come nella pubblicazione di libri, siano state osservate le leggi stabilite. 76. Se e di quali libri, sia antichi sia recenti, anche manoscritti, editi con la sola licenza dei Superiori dell'Istituto, i religiosi si servano. B) Dell'osservanza di alcune leggi particolari. 77. Se siano state osservate diligentemente tutte le prescrizioni riguardanti il Capitolo Generale: a) circa le lettere di convocazione, b) circa l'elezione dei delegati, c) circa l'elezione degli scrutatori e del segretario, d) circa l'elezione del Superiore Generale, e) circa l'elezione dei Consiglieri, dell'Economo e del Segretario generale. 78. Se sia stato totalmente libero ai religiosi di scrivere o ricevere le lettere, che sono esenti dall'ispezione dei Superiori. 79. Se si osservi fedelmente la legge del cambiamento dei Superiori dopo il tempo stabilito. Se e quali dispense, e da chi, siano state ottenute sopra questa legge. 80. Se il Superiore Generale e i Superiori provinciali abbiano fatto debitamente la prescritta visita delle case. 81. Se il Superiore Generale e i Superiori sì provinciali che locali, convochino i loro consiglieri ai tempi stabiliti, per trattare con essi degli affari sia dell'Istituto, sia della provincia, sia della casa. 82. Se nelle deliberazioni sia stata lasciata ai consiglieri la debita libertà. 83. Se nel Consiglio Generale le elezioni siano state fatte liberamente e giusta le norme prescritte. 84. Se da per tutto sia in vigore la vita c o m u n e ; se a tutti i religiosi si somministrino dai Superiori, con la dovuta carità paterna, le cose necessarie, principalmente quanto al vitto e al vestito, e se per caso vi sia chi si procuri queste cose da estranei. 85. Se i religiosi in qualche luogo siano insufficienti di numero, cosicché siano troppo carichi di lavoro con pregiudizio grave della salute. 86. Se si provveda che nulla manchi agi' infermi di quello che hanno bisogno secondo la condizione di ciascuno, e che siano assistiti con la debita carità nelle loro necessità corporali e spirituali. 87. (Negl'Istituti di Chierici). Quanti anni i Chierici attendano agli studi : a) di umanità, b) di filosofia, e c) di teologia. S. Congregatio de Religiosis 75 Se poi gli studi si facciano in casa, quanti professori siano adibiti a insegnare le singole materie. 88. Se agli alunni o ancora ai maestri si affidino altri uffici che li distraggano dagli studi. 89. Se tutti gli studenti: a) abbiano compiuto il corso intero degli studi prima di lasciare la casa a ciò destinata, b) abbiano compiuto debitamente gli studi rispettivamente prescritti dalle leggi canoniche avanti la promozione agli Ordini sacri, c) abbiano osservato accuratamente tutte le altre cose richieste dai sacri canoni per l'ammissione agli Ordini (circa il titolo dell'ordinazione, le lettere dimissorie, ecc.). 90. Se sia stata osservata la legge dell'esame da subirsi annualmente dai Sacerdoti, almeno per cinque anni. 91. Se si eserciti eventualmente commercio proibito dai sacri canoni: parimenti se qualche professione o industria, che porti a trattare molto frequentemente cogli estranei ; con quali cautele, sia per la salvaguardia di quei religiosi che vi si applicano, sia per l'edificazione delle persone di fuori. 92. Se i Superiori procurino di far conoscere ai loro sudditi e fare eseguire i decreti della S. Sede, che riguardano i religiosi: similmente se si leggano in pubblico, oltre le proprie costituzioni, i decreti che la Sede Apostolica abbia prescritto di leggere. C) Delle opere dell'Istituto. 93. A quante persone (o classi di persone) abbiano fatto del bene i religiosi con le opere, a cui, secondo lo scopo del proprio istituto, si dedicano. 94. Se il numero di coteste persone in qualche luogo, dopo l'ultima relazione, sia diminuito, se ne indichino le ragioni. 95. (Per gl'Istituti questuanti): a) Se dalle costituzioni consti chiaramente e certamente del diritto o dovere di raccogliere elemosine di casa in casa, b) Se si osservino in tutto accuratamente le prescrizioni dei sacri canoni e i decreti della S. Sede sopra questo punto. 96. Se dagli Istituti di Suore si tengano nelle loro case alberghi od infermerie per qualsiasi persona, anche di diverso sesso : e in caso affermativo, con quale licenza e con quali cautele. 97. Se e in qual modo le Suore prestino servizi nei Seminari, nei collegi o in qualunque casa di ecclesiastici. 98. Se le Suore esercitino certe opere di carità (p. e. verso Y infanzia o le partorienti o le persone sottoposte ad operazioni chirurgiche) che non sembrino convenire a vergini consacrate a Dio e rivestite dell'abito religioso. 99. Se le Suore che servono gli infermi nelle case private, usino sempre le cautele prescritte dalle Costituzioni. 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 100. Se i Superiori abbiano permesso la dimora dei religiosi nelle case dei secolari e per quanto tempo. 101. (Per gl'Istituti di uomini). Se direttamente o indirettamente ritengano o dirigano qualche Istituto di Suore quasi dipendente da loro e loro aggregato, e con quale autorità. 102. Se dopo l'ultima relazione abbiano aggiunto alle esistenti, qualche opera nuova o specie di opere, e con quale autorità. 103. Se nell'Istituto o in talune case, si siano introdotti abusi e quali. 104. Se esistano vertenze o difficoltà: a) con gii Ordinari dei luoghi; b) con i Confessori ; c) con i Cappellani. 105. (Per gl'Istituti laicali di ambo i sessi) Se abbiano case, ove si ammettano ad abitare giovanetti del rispettivo sesso, che frequentano le scuole pubbliche laiche, in quali luoghi e in quali scuole vadano, come e per mezzo di chi si provveda alla loro istruzione religiosa. Le risposte ai quesiti sopra formulati dovranno sottoscriversi, previo maturo esame, non solo dal Superiore o dalla Superiora Generale, ma ancora dai singoli Consiglieri o Assistenti Generali. Se si tratta di u n a Congregazione femminile dovranno sottoscriversi anche dall'Ordinario del luogo o v e risiede col suo Consiglio la Superiora Generale Che se qualcuno degli stessi Consiglieri o Assistenti stimerà di dover manifestare alla S. Sede qualche altra cosa di grande importanza, ciò potrà fare anche per mezzo di lettere private o segrete. Tuttavia si ricordi della sua, condizione e sappia che onererà gravemente la sua coscienza, se ardirà esporre qualche cosa non vera in tali lettere segrete. Roma, dalla Segreteria della Sacra Congregazione dei Religiosi, a dì 25 marzo 1922. T . CARD. VALPRÉ DI BONZO, Prefetto. L. * S. Mauro M. Serafini, Ab. O. S. B . , Segretario^ II APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, S S m u s Dnus Noster Pius divina Providentia Pp. X I : 31 decembris 1922. — C o n g r e g a t i o n e m F i l i a r u m Caritatis seu Soror u m Misericordiae a S a n c t o V i n c e n t i o a P a u l o n u n c u p a t a m , cuius d o m u s S. Congregatio de Religiosis princeps sita est in civitate Zagrabiensi, laudami eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. 31 decembris 1922. '.— i n s t i t u t u m S o r o r u m a Sancta Maria, Tertii Ordinis Sancti Francisci, n u n c u p a t u m , cuius d o m u s princeps sita est Ludovicopoli, in archidioecesi S. Ludovici, laudavit, eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. — Instituti S o r o r u m Caritatis civitatis Leavenworthien., Constitutiones definitive approbavit. SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Decreto diei 22 novembris 1922 Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a F i d e declaravit ad suum beneplacitum R. P. A l e x a n d r u m Carlo, e Societate Parisiensi Missionum ad exteros, Praefectum Apostolicum de Lang Long; itemque, decreto diei 21 decembris 1922, R. P. Aloisium Lempereur, e Congregatione -Katanga septentrionali. a Spiritu Sancto, Praefectum Apostolicum de PONTIFICIUM OPUS A PROPAGATIONE FIDEI MONITA CIRCA PECUNIAM COLLECTAM ET TRANSMITTENDAM I. I u x t a m o n i t u m iam editum, sub finem vertentis mensis ianuarii Praesides Consiliorum Nationalium, vel, ubi Consilia Nationalia n o n d u m s u n t constituta, Moderatores Dioecesani aliive, qui Operi a Propagatione Fidei incumbunt, notitias mittent ad Consilium Superius Generale de pecunia collecta pro Missionibus. Iamvero n o n abs re videtur hic aliquid addere de modo disponendi de ipsa pecunia, q u u m multipliciter fieri posse videatur. P r a e m i t t e n d u m quod generatim expedit i m m u t a t a m servare pecuniae formam originariam, quin convertantur, ex. gr., francs vel dollars vel Sterlings in libellas italicas, q u u m h u i u s m o d i conversiones, ut plurimum, 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i m m i n u t i o n e m aliquam pecuniae ipsius secum ferant. (Quam regulam, ad pecuniae formam q u o d . a t t i n e t , sequetur ordinario ipsum Consilium Superius in subsidiis elargiendis, r a t i o n e simul h a b i t a n u m m o r u m , qui u s u veniunt in variis Missionum locis). Quibus positis, h a e c p r o p o n e n d a . v i d e n t u r : a) F a s esto pecuniam collectam, praesertim si sit copiosa, collocare a p u d u n a m vel plures Mensas n u m m u i a r i a s , q u i b u s fidere sit prudentium ac versatorum in re virorum. Tali a u t e m ratione collocanda erit, ut Consilium S u p e r i u s Generale possit semper et pro lubito de ipsa disponere. Quare s u b iis n o m i n i b u s erit collocanda, q u a e a Consilio Superiore d e t e r m i n a b u n t u r , q u o r u m authenticae subscriptiones simul e r u n t d e p o n e n d a e . Ordinario signaturae d a b u n t u r Praesidis, Secretarii et Arcarii, hac t a m e n lege, ut ex tribus d u o r u m sufficiant subscriptiones pro disponendo de ipsa pecunia. Ea vero inter tutissimas seligatur Mensa, q u a e d o m u s h a b e a t filiales vel, ut dicuntur, correspondentes, in praecipuis orbis civitatibus, ita ut, ipsis m e d i a n t i b u s , facile sit pecuniam q u o c u m q u e mittere pro adiuvandis Missionibus. De s u m m i s ibidem collocatis continuo notitia d a n d a est Consilio Superiori Generali, cui similiter t r a d e n d u s est libellus s c h e d u l a r u m (vulgo cheques), q u a r u m ope ad Missiones mitti possint tum a n n u a e subventiones, t u m extraordinaria subsidia, si q u a decernantur. b) Alia m e t h o d u s , q u a e praeferenda videtur q u u m exigua erit pecuniae collectae s u m m a , est eam mittere ope schedulae n u m m a r i a e (cheque), hac t a m e n adhibita cautione, ut ipsa solvenda sit in ipso loco, ubi est e m i s s a : q u u m eo modo vitentur i n c o m m o d a , quae, ut i n n u i m u s , ex conversione oriri p o s s u n t . c) R e s t a t d e m u m et alia via, ut n e m p e p e c u n i a ipsa R o m a m mitt a t u r modo c o n s u e t o : quo in casu hic R o m a e nobis solvetur in numinis italicis ea quantitate, quae r e s p o n d e a t n u m m i s originariis, ratione habita temporis in quo fit conversio. . II. Alterum fortasse monere iuvabit. Iis in nationibus, ubi n o n d u m est constitutum Consilium Nationale, n e q u e aliud iam exstat centrum aequipollens pro colligenda stipe, o p p o r t u n u m videtur, si Moderatores Dioecesani aliive pecuniam collectam remittant omnes Moderatori praecipuae Dioecesis regionis, qui u n u s R o m a m mittat. III. Q u u m operationes, q u i b u s deposita rite constituuntur, et t r a n s m i t t u n t u r t u m subscriptiones, tum schedularum libellus, aliquid temporis requirant, enixe ii rogantur, qui p r i m a m m e t h o d u m adhibeant, ut continuo id significent Secretario Generali, d u m , hoc mense exeunte, S. Congregatio de Propaganda Fide 79 notitias t r a d e n t de s u m m i s a se collectis et elargiendis, ita ut possibile sit de ipsis pecuniis disponere, q u u m , mense martio ineunte, a n n u a e subventiones e r u n t definiendae et ad Missiones t r a n s m i t t e n d a e . IV. Q u o a d pecunias pro particularibus Missionibus vel pro piis Domib u s missionalibus oblatas, n o n est necesse q u o d R o m a m m i t t a n t u r (nisi forsan facilior et tutior aliquando videatur transmissio per nos curanda). R o g a n t u r t a m e n Consiliorum Praesides aliive Pontificii Operis Moderatores, ut notulam specialium huiusmodi oblationum seorsim nobiscum communicent, ut in s u m m a totali i n s e r a n t u r : sunt enim subsidia in Missionum b o n u m , mediante Opere a Propagatione Fidei collata. Ceterum iuxta mentem Sedis Apostolicae o m n i b u s consulendum est ut, collatis viribus, hoc Pontificium Opus a Propagatione Fidei in primis et a n t e o m n i a promoveant, cum ipsum « n o n modo principem « inter alia eiusmodi instituta obtineat locum, sed etiam providenter « videatur hominibus c o m p a r a t u m , ne diutius id prorogetur ac disti« n e a t u r q u o d t a m crebro P a t r e m , divina institutione formati, efílagi« t a m u s : Adveniat regnum tuum ». Q u a r e est « ceteris anteferendum « inceptis, quae o m n i b u s quidem laudibus digna, peculiare aliquid in « hoc genere sibi propositum h a b e a n t » . 1 CONSTITUTIO D U O R U M PRO CONSILIORUM CBNTRALIUM REGIONE CANADENSI Consilium Superius Generale, in consessu habito die 18 mensis decembris a n n i proxime elapsi, r a t u m h a b u i t quod in regione Canadensi duo constituantur Consilia Centralia, Orientale nempe et Occidentale. Consilium Centrale Orientale complectetur h a s dioeceses: Quebecen., Trifluvianen., S. Germani, Gaspesien., Chicoutimien., Mcoletan., Marianopolitan., S. Hyacinthi, Sherbrooken., Campivallen., Joiietten., Montis Laurei, Halifaxien., Antigonicen., Carolinopolitan., Chatamen, et S. Ioannis in America, necnon Vicariatum Apostolicum S. Laurentii. Consilium Centrale Occidentale vero h a s complectetur: Torontin., Hamiltonen., Londonen., Kingstonien., Peterboroughen., Alexandrin. in Ontario, S. Mariae Ormen., Ottavien., Pembrooken., S. Bonifacii, Winnipegen., Reginaten., Princip. Alberten., Edmontonen., Calgarien., Vancuverien. et Victoriae in insula Vancouver,, necnon Vicariatum Apostolicum de Ontario Septentrionali. 1 Ex epistola Pii Pp. XI, data die xvn septembris MCMXXII ad S. R. E. Card. Bourne (Acta Ap. Sedis, XIV, n. 15, pag. 546). 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NOMINATIONES Decreto diei 20 novembris, a n n i 1922 proxime elapsi, S. C. de P r o p a g a n d a Fide renuntiavit Praesidem Consilii Nationalis Pontificii Operis a P r o p a g a t i o n e Fidei pro Germania D. Aloysium de Loewenstein Wert b e i m . Rosenberg. D a t u m R o m a e , ex Secretaria Pontificii Operis a Propagatione Fidei, die vi mensis ianuarii a n n i MCMXXIII. Augustus Boudinhon, Ioseph SACRA Vice-praeses. Nogara, CONGREGATIO Secretarius Generalis. RITUUM DUBIUM •CIRCA VERSICULUM « FIDELIUM ANIMAE » FINITA HORA TERTIA ANTE MISSAM CONVENTUALEM. H o d i e r n u s Decanus, u n a cum Capitulo cuiusdam ecclesiae Collegiatae, a Sacra R i t u u m Congregatione reverenter petiit solutionem sequentis dubii liturgici; n i m i r u m : « Utrum continuari possit u s u s in Capitulo praefatae Collegiatae « ecclesiae per plures a n n o s vigens, omittendi versiculum Fidelium ani« mae in fine H o r a e Tertiae, q u a n d o post e a m immediate canitur Missa « Conventualis? ». Et Sacra eadem Congregatio, exquisito specialis Commissionis suffragio, propositae quaestioni sedulo discussae ac perpensae, respondend u m censuit: « Negative iuxta Decretum n. 2366 Thelesina 24 aprilis 1742; et ser« v e n t u r Rubricae Breviarii Romani, t u m generales tit. XXX, n. 3, tum peculiares in respectivis Horis Canonicis ». Atque ita rescripsit, declaravit et decrevit, die 19 ianuarii 1923. £ß A. C A R D . VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. h. % S. Alexander Verde, Secretarius. S. Romana Rota 81 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA I Causae in Tribunali S. R. R o t a e actae a n n o 1922, q u a r u m definitiva sententia editur t a n t u m in p a r t e dispositiva: I. parte - MOHILOVIBN. NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus, ex mulieris. Turnus Rotalis: F. Solieri, I. Florczak, Ponens, E. Schneider. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocati: N. F e r r a t a et V. S a c c o n i ; C. Santucci et C. Astorri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 martii 1921 confirmanda sit in casu, necne ». Definitio diei 9 ianuarii: « Confirmandam esse sententiam Rota« lem in casu, seu constare de matrimonii nullitate in casu ». II. MAZARIEN. - IURISPATRONATUS. Turnus Rotalis: I o a n n e s Prior, Decanus, Ponens, M. Massimi et E. Schneider. Promotor iustitiae: Advocatus: R. F. Bracci. Fiamingo. Dubium: « An constet de i u r e p a t r o n a t u s in casu ». Sententia diei 14 i a n u a r i i : « Negative, seu n o n constare de iurep a t r o n a t u s in casu ». I I I . PARISIEN. - parte NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus ex mulieris. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi et I. Grazioli Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: N. C. Conte. Ferrata. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 31 i a n u a r i i : « Non constare de matrimonii nullitate << in casu, seu negative ». ACTA, TOI. XV, n. 2. — 1-2-923. • 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 82 IV. TARENTIN. - IURIUM. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri et I. Florczak. Promotor iustitiae: F. Bracci. Advocati: V. Pozzan, A. D'Alessandri. Dubia: « I. An constet de iure exclusivo Confraternitatis vulgo « n u n c u p a t a e Natività e sette Dolori di Maria Ssma loci Martina Franca, « processionaliter visitandi S s m u m Eucharistiae S a c r a m e n t u m in u r n a « repositum (vulgo Sacri Sepolcri) Feria V Maioris h e b d o m a d a e , in « casu. Et q u a t e n u s n e g a t i v e : I I . An constet de iure Archiconfraterni« tatis, vulgo n u n c u p a t a e Immacolata degli artieri, eiusdem loci, eam- « dem visitationem processionaliter peragendi, in casu ». Sententia diei 3 februarii: « Ad I negative. — Ad II negative, « integro iure Archiepiscopi ad n o r m a m SS. C a n o n u m ». V. IANUEN. - REFECTIONIS DAMNORUM (Quaestionis incidentalis de exceptione rei iudicatae). Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, F. Cattani Amadori et I . Florczák. Promotor iustitiae: F. Bracci. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « I. An a d m i t t e n d a sit actio in foro canonico a Sacer« dote H. Maggiolo contra Sacerdotem L. F o n t a n a i n t e n t a t a per libel« lum diei 12 februarii 1919 in casu. I I , Q u i n a m solvere debeat expen« sas primae instantiae ». Sententia diei 25 februarii: « A d I negative. Ad II expensas prie r a ae instantiae a Sacerdote H. Maggiolo solvendas esse, p r o u t in appel« lata sententia decernitur ». V I . ROMANA. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et metus ex parte mulieris. Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak et E. Schneider. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 7 m a r t i i : « Affirmative ». V I I . VICENTINA. - SOCIETATIS (Quaestionum incidentalium de appel- latione et competentia). Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, P . Rossetti. F. Cattani Amadori, 83 S. Romana Rota Promotor iustitiae: F. Advocatus: V. Pozzan. Bracci. - Dubium: « I . An lapsis fatalibus appellatio facta sit in casu. Et « q u a t e n u s negative: II. An res iudicata in foro saeculari impediat quo« m i n u s causa in merito agitetur coram Tribunali ecclesiastico p r i m a e « instantiae, seu coram Curia Vicentina ». Sententia diei 18 m a r t i i : « Ad I negative. Ad II Affirmative ». VIII. N. parte N. - NULLITATIS 'MATRIMONII, ex capite vis et metus ex viri. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advooatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 24 martii: « Negative ». IX. N. N. mulieris. NULLITATIS ex capite vis et metus ex parte MATRIMONII, Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Vinculi Defensor: H. Advocatus: V. Grazioli, F. Parrillo. Quattrocolo. Pozzan. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 31 m a r t i i : « Affirmative ». X. N. N. stantiae NULLITATIS matrimonii ex capite conditionis turpis, sub- MATRIMONII, contrariae, appositae. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, P. Rossetti. Ponens, F. Cattani Amadori, Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 31 m a r t i i : «Affirmative». XI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus ex parte mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, E. Schneider. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus : H. Benvignati. F. Cattani Amadori, Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 11 aprilis: «Affirmative». Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 84 X I I . GATANEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis ap- positae. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti et M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: G. Conte. Advocati: N . F e r r a t a e t V . Saeconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 28 aprilis: « A f f i r m a t i v e » ' XIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite impotentiae ex parte mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, F. Cattani Amadori et E. Schneider. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Saeconi. Dubium: « An confirmanda sit vel infirmanda sententia Rotalis « diei 28 maii 1921 in casu ». Sententia diei 29 aprilis: « Confirmandam esse sententiam Rota* lem diei 28 maii 1921 in casu, i. e. constare de nullitate matrimonii « in casu ». ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri et I. Florczak. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. X I V . H A R L E M E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII, Advocatus: V. Saeconi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 29 aprilis: « Negative ». XV. PLACENTINA. -r IURIUM. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Advocati: A. D'Alessandri, N. F e r r a t a , V. Saeconi. Dubium: « Án proprietas et administratio b o n o r u m de q u i b u s « agitur, pertineat ad F a b r i c a m Cathedralis Ecclesiae Placentinae, vel « potius ad Sodalitatem S. Rochi in casu ». Sententia diei 5 m a i i : « P r o p r i e t a s b o n o r u m de q u i b u s agitur, « pertinet ad Sodalitatem S. Rochi, e o r u m d e m vero administratio per« tinet ad F a b r i c a m Cathedralis Ecclesiae Placentinae ». X V I . CAMENECIEN. ex - N U L L I T A T I S MATRIMONI^ ex capite vis et metus parte mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, I. Florczak, E. Schneider. 85 S. "Romana Rota Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 4 augusti 1921 sit confirmanda « vel infirmanda in casu ». Sententia diei 17 maii: « Confirmandam esse sententiam Rotalem « diei 4 augusti 1921, seu constare de nullitate matrimonii in casu ». XVII. M O N T I S P E S S U L A N I . tionis appositae. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite condi- Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Solieri, I. Florczak. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocati: V. Sacconi, A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 18 m a i i : « Affirmative ». XVÍIÍ. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, I. Florczak, E. Schneider. Vinculi Defensor: H. Advocatus: F. Quattrocolo. Pacelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 10 iunii: « Aifirmative ». XIX. - AEGYPTI. N U L L I T A T I S MATRIMONII (Quaestionis incidentalis de re iudicata). Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, U. Mannucci. Promotor iustitiae: F. Bracci. Advocatus: C. A s t o n i . F. Cattani Amadori, Dubium: « An sententia primi gradus, q u a nullitatis matrimonii « declarata fuit, vim rei iudicatae h a b e a t q u o a d civiles matrimonii effe« ctus in casu ». ^Sententia diei 20 iunii: «Affirmative». XX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite defectus consensus et clandestinitatis. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, P. Rossetti, U. Mannucci. Vinculi Defensor: H. Advocatus: V. Quattrocolo. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 30 iunii: « Negative ». 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ea? capite amentiae. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. XXI. Advocatus: N. Patrizi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 1 iulii: « Negative ». XXII. parte PARISIEN. ex capite vis et metus ex - N U L L I T A T I S MATRIMONII, mulieris. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocati: N. Ferrata, V. Saeconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia die 3 iulii: « Negative ». XXIII. MARIANOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite amentiae. Turnus Rotalis: P. Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: V. C. Conte. Saeconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii ». Sententia diei 3 iulii: « Affirmative ». XXIV. parte PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et metus ex mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, F. Solieri, I. Florczak. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Saeconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 iulii: « Negative ». XXV. parte PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et "metus ex mulieris. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, I, Florczak, U. Mannucci. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Saeconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 iulii: « Affirmative ». X X V I . TOLOSANA. copula - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite affinitatis ex illicita. Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak, E. Schneider. 87 Romana Rota Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « km sententia Rotalis diei 8 ianuarii 1921 sit confir« m a n d a vel infirmanda in casu ». Sententia diei 10 a u g u s t i : « S e n t e n t i a m Rotalem esse infirman« dam, seu constare de matrimonii nullitate in casu ». XXVII. positae. BLESEN, - NULLITATIS ex capite conditionis ap- MATRIMONII, Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 4 a u g u s t i : « Affirmative ». X X VIII. N. N. parte viri. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et metus ex Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: A. Gar ab ini. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate in c a s u » . Sententia diei 7 a u g u s t i : « Negative ». XXIX. - SACRAE ORDINATIONIS. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, U. Mannucci. F. Cattani Amadori, Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Sacconi. Dubium : « I. An constet de nullitate Sacrae Ordinationis in casu. « Et q u a t e n u s negative, an constet de nullitate onerum Sacrae Ordina« tioni a d n e x o r u m ». Sententia diei 9 a u g u s t i : « Negative ad u t r u m q u e ». XXX. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, sitae et ex capite impotentiae ex parte viri". ex capite, conditionis appo- Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: V. Pozzan. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 10 a u g u s t i : « Negative ». 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XXXI. Vic. APOST. TONKIN. ORIENT. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et metus ex parte mulieris. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, Ponens, P. Rossetti, R. Chimenti. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: I. B. Nicola. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». - Sententia diei 14 a u g u s t i : « Affirmativa ». XXXII. metus WRATISLAVIEN. ex parte - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et mulieris. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri, I. Florczak. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: A. Carabini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 14 a u g u s t i : « Negative ». X X X I I I . N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: N. Patrizi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 16 a u g u s t i : « Affirmative ». XXXIV. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite amentiae. Turnus Rotalis: I. Prior, Decanus, Ponens, F. Cattani A m a d o r i , U. Mannucci. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocati: V. Saeconi, M. Porcile. Dubium: « An constet de nullitate m a t r i m o n i i in casu ». Sententia diei 17 a u g u s t i : « Affirmative ». XXXV. ex parte BONAEREN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus mulieris. Turnus Rotalis: P, Rossetti, Ponens, R. Chimenti, M. Massimi. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: V. C. Conte. Saeconi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 18 o c t o b r i s : « Negative ». 89 S. Romana Rota XXXVI. N. N. - P O E N A E ET RESTITUTIONIS. Turnus Rotalis: M. Massimi, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. Promotor iustitiae: F. Bracci. , Advocatus: A. Wynen. Dubia: « I. An s u s t i n e a t u r p o e n a inflicta in casu. I I . A n i V . N. « t e n e a t u r obligatione restituendi familiae X. frs. 417 in casu ». Sententia diei 2 d e c e m b r i s : « Ad I affirmative, demptis t a m e n « exercitiis spiritualibus. Ad II affirmative ». »" X X X V I I . WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite clan- destinitatis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri. Vinculi Defensor substitutus: Advocatus: N. C, Conte. Ferrata. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 13 d e c e m b r i s : « Negative ». XXXVIII. ex CAIACEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII, ex capite vis et metus parte mulieris. Turnus Rotalis: F. Cattani Amadori, P. Rossetti, R. Chimenti. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocati: H. Benvignati, C. Astorri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 19 d e c e m b r i s : « Affirmative ». XXXIX. TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: R. Chimenti, Ponens, M. Massimi, I. Grazioli. Vinculi Defensor: H. Quattrocolo. Advocatus: A. Wynen. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 23 decembris: « Affirmative ». X L . ROMANA. - parte NULLITATIS MATRIMONII, ex capite vis et metus ex mulieris. Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Vinculi Defensor substitutus: C. Conte. Advocatus : H. Benvignati. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in c a s u » . Sententia diei 30 d e c e m b r i s : «Affirmative». 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Causae q u a e , eodem a n n o 1922, t r a n s a c t a e fuerunt vel p e r e m p t a e , vel quae, a b s q u e definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt. I. COCHABAMBEN. - EMOLUMENTORUM, coram R. P . D. Chimenti. Decreto diei 27 ianuarii, T u r n u s Rotalis statuit causae pertractationem S. Tribunali n o n competere. II. lieri. PREMTSLIEN LATINORUM. - EXCOMMUNICATIONIS, coram R. P . D. So- Decreto R. P. D. P o n e n t i s , diei 25 februarii, c a u s a finita est, ex renuntiatione appellationi interpositae ab Actore adversus sententiam Curiae. III. S. ANNAE ET CONVENTIONIS, (Americae Centralis). - R E S T I T U T I O N I S coram R. P. D. Cattani Amadori. IN INTEGRUM Cum Actor legitimam p e r s o n a m n o n h a b u e r i t standi in iudicio, R. P. D. P o n e n s , die 31 martii, decrevit eius citationem admitti n o n posse, actaque in Archivo esse r e p o n e n d a . IV. CLODIEN. - DIFFAMATIONIS, coram R. P. D. Rossetti. Die 5 maii, R. P. D. P o n e n s decrevit r e c u r s u m ab H. S. Tribunali, u t p o t e incompetenti, n o n esse recipiendum (Cod. 1. C, can. 1599, § 1, n. 1), actaque esse r e m i t t e n d a ad E p i s c o p u m Clodiensem, qui in p r i m a instantia querelam videat a t q u e definiat, vel, si d a t a iusta causa, iudicaverit hoc non expedire a u t a c c u s a t u s aliquo modo videatur in officio suo deliquisse, c a u s a m definiendam remittat ad Metropolitanum Venetiarum. V. LtSBONEN. - N U L L I T A T I S SACRAE ORDINATIONIS (Quaestionis inciden- talis super competentia R e v m a e Curiae Patriarchalis), coram R . P . D . Grazioli. Cum in casu Actor ad S. Sedem appellaverit contra Decretum quo Lisbonensis Iudex sub die 27 martii 1922 se ad causam cognoscendam i n c o m p e t e n t e m d e c l a r a v i t , c u m q u e eidem Lisbonensi Iudici causae ipsius definitio commissa fuerit a S. Congregatione de Disciplina Sacra- S. Romana Rota •91 meritorum, ac insuper i u x t a can. 1993, § 2, Cod. I. C, S. Congregationi de Disciplina S a c r a m e n t o r u m spectet. T r i b u n a l designare a quo causae de nullitate sacrae Ordinationis sint in p r i m a instantia dirimendae, R.' P. D. P o n e n s , Decreto diei 2 iunii, declaravit appellationem recipi n o n posse. VI. MEDIOLANEN. - ULTIMAE VOLUNTATIS, coram Revmo P . D . Prior, Decano. Attentis, 1) renunciatione liti ex p a r t e sororum Actricum et eiusdem acceptatione ab Ordinario convento, ad n o r m a m can. 1740 Cod. I. C; n e c n o n 2) beneplacito Apostolico a S. Sede benigne concesso, iuxta can. 534, § 1, Cod. I. C. et Reg. Serv. S. R. Rotae, § 219, n. 3, R. P. D. P o n e n s , Decreto diei 1 iulii, declaravit litem esse finitam. coram R. P. D. Grazioli. Attentis, 1) renunciatione liti ex parte sororum Actricum, et eiusVII. M E D I O L A N E N . - R E F E C T I O N I S DAMNORUM, dem acceptatione ex p a r t e rei conventi, ad n o r m a m can. 1740 Cod. I. C, necnon 2) beneplacito Apostolico a S. Sede benigne concesso, iuxta can. 534, § 1, Cod. I. C. et Reg. Serv. S. R. Rotae, § 219, n. 3, R. P. D. Ponens, Decreto diei 9 iulii, declaravit litem esse finitam. VIII. PETROCORIGEN. - NULLITATIS MATRIMONII, ex capite clandestini- tatis, coram R. P. D. Massimi. Decreto R. P. D. Ponentis, diei 7 augusti, acta posita s u n t in Archivo, q u o d Actrix, asserta coniugis morte, appellationi renuntiavit interpositae adversus sententiam Curiae, q u a e edixerat non constare de matrimonii nullitate in casu. IX. P L A T I E N . - R E F E C T I O N I S DAMNORUM, coram R. P. D. Solieri, Die 30 decembris, a t t e n t a renunciatione partis Actricis, causa finem habuit. Ex Cancellaria, die 23 ianuarii 1923. L. $ S. T. Tani, Notarius. 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 16 gennaio 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati e Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere intorno a due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Cardinale Roberto Bellarmino della Compagnia di Gesù ; i quali miracoli vengono proposti per la Beatificazione di Lui. Martedì, 30 gennaio 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi, componenti la medesima, hanno emesso il loro voto sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della Venerabile Serva di Dio Teresa del Bambin Gesù, religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare : 19 gennaio 1923. Emo Sig. Card. Giovanni Bonzano, Membro della S. Congregazione 23 » » » » della » » » Pontificia. » del Concilio. Emo Sig. Card. Giovanni Bonzano, Protettore delle Suore Francescane 27 Cappella Emo Sig. Card. Giovanni Bonzano, Membro della S. Congregazione 25 Religiosi. Monsig. Bartolomeo Capasso, Canonico Liberiano, Suddiacono 24 dei di Maria, di St. Louis (Missouri). Monsig. Nicola Sebastiani, Suo Segretario per le Lettere Latine. 93 Diarium Romanae Curiae Con Breve Apostolico il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di nominare: Prelato Domestico 18 gennaio di S. S. : 1922. Monsig. Gabriele Flores, della diocesi di S. Carlo d'Ancud. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 8 gennaio 1923. Monsig. Emmanuele Da Silva Gomes, Arcivescovo di Fortaleza. Protonotarii Apostolici ad instar participantium : 9 gennaio 1923. Monsig. Tommaso A. Flynn, della diocesi di Sioux-Falls. 16 » » Monsig. Alfredo Margerin, della diocesi di Lilia. Prelati 3 gennaio » » Domestici di S S : 1923. Monsig. Giuseppe Bruno (Roma). » v Monsig. Giuseppe Tondini (Roma). 8 » » Monsig. Francesco Donato, dell'archidiocesi di Napoli. » » » Monsig. Francesco Vitelli, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Saturno, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi d'Aquino, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Nicola Leone, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe De Nicola, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno Giuseppe Brüning, della diocesi di Salford. 9 » » Monsig. Giovanni L. Hand, dell'archidiocesi di Toronto. 11 » » Monsig. Bernardo Weber, della diocesi di Sioux-Falls. » » >> Monsig. Giacomo Woitowicz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Daniele Desmond, della medesima diocesi. 19 » » Monsig. Patrizio Monaghan, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 gennaio 1923. Al sig. dott. Domenico Leite Pereira, Ministro degli Esteri del Portogallo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 94 La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 4 gennaio 1923. Al sig. dott. Carlo Ferrés, dell'archidiocesi di Montevideo. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe 10 novembre 1922. Al sig. Rodolfo Bédard, dell'archidiocesi di civile: Montréal (Ca- nada). 3 gennaio 1923. Al sig. Alfonso Cols, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. conte Alberto Casale y Figoroa, dell'archidiocesi di Bari. 6 » » Al sig. Felice Buxareo Oribe, dell'archidiocesi di Mon- tevideo. 10 » » Al sig. Augusto Lesay-Delespaul, della diocesi di Lilla. 13 » » Al sig. Giovanni Stoddard, della diocesi di Trento. 15 » » Al sig. Giovanni Battista Coppieters Wall ant, della diocesi di Bruges. 19 » » Al sig. Francesco Anderton, dell'archidiocesi di Westminster. Il Cavalierato dell' Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 3 gennaio 1923. Al sig. barone Giulio de Radzitzky d'Ostravick, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. cav. Luigi Schaetzen, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Carlo Parein, della medesima archidiocesi. 4 » 5 ». » » » » Al sig. Giorgio Hoog, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Cornelio Giovanni Van der Zijden, della diocesi di 9 » » Al sig. Giuseppe Bachlechner, del Tirólo del Nord. » » » Al sig. barone.Emilio de Cartier de Marchiennes, dell'ar- » Al sig. Costantino Me. Guire dell'archidiocesi di Baltimora. A l sig. prof. Giuseppe Mosso, dell'archidiocesi d i Torino. Harlem. chidiocesi di Malines. 12 » » Al sig. Leonardo Giovanni Alfonso Maria Westerwoudt, della diocesi di Harlem. » » » Al sig. cav. Giorgio de Schietere de Lophem, della diocesi di Bruges. » » » Al sig. ing. Ettore Lavarmi, dell'archidiocesi di Torino. 16 » » Al sig. Pirro De Angelis (Roma). 23 » » Al sig. Pietro de la Villemarqué, della diocesi di Quimper e Léon. 24 » » Al sig. Emilio Turco, della diocesi di Verona. » » » Al sig. Amedeo Balzaro, della medesima diocesi. 95 Diarium, Romanae Curiae R Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 12 gennaio 1923. Al sig. comandante Eugenio Le Calve, della dioc. di Vannes. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 22 gennaio 1923. Al sig. Giuseppe Bernardino Gonçalves Teixeira, Segretario Generale al Ministero degli Esteri del Portogallo. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 23 gennaio 1923. Al sig. Giuseppe Costa Carneiro. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 3 gennaio 1923. Al sig. cav. Alberto Pelagallo (Roma). 18 » » Al sig. cav. avv. Agostino Lenti (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 17 gennaio 1923. Al sig. Carlo Alberto Vianna de Carvalho. 23 » » Al sig. Corentino Le Nours, della diocesi di Quimper e Léon. MAG GIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. R ma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 5 maggio 1922. Monsig. Emanuele Trinidad Anzoleaga, della diocesi di Go- 5 gennaio 1923. Monsig. Benedetto Kreutz, dell'archidiocesi di Friburgo. » » » Monsig. Antonio Vilaplana y Forcado, della diocesi di Vich. 8 » » Monsig. Antonio Bottallo, dell'archidiocesi di Torino. ch abamba. 9 » » Monsig. Paolo Marella (Roma). 11 » » Monsig. Stefano Casini, dell'archidiocesi di Firenze. 12 » » Monsig. Luciano Chalecki, della diocesi di Wilna. » » » Monsig. Giorgio Majerec, della diocesi di Belgrado. 16 » » Monsig. Amedeo Polidori, della diocesi di Terracina, Sezze e Piperno. » » » Monsig. Costantino Stefanini, dell'archidiocesi di Bologna. 17 » » Monsig. Antonio Ciattaglia, dell'archidiocesi di Camerino. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 gennaio 1923. Monsig. Martino Mellaü, della diocesi di Gran Varadmo. » » » Monsig. Giuseppe Fetzer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Goffredo Stem berger, della diocesi di Linz. 20 » » Monsig. Leopoldo Schweiger, dell'archidiocesi di Leopoli. t Camerieri di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 16 gennaio 1923. 11 sig. Giuseppe Gámbaro, dell'archidiocesi di Genova. 19 » » Il sig. Alfredo Roberto Camm, della diocesi di Shrewsbury. 23 » » 11 sig. Francesco Edmondo O' Gorman, dell'archidiocesi di Westminster. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 3 gennaio 1923. Monsig. Giuseppe Salvi, dell'archidiocesi di Camerino. 11 » » Monsig. Buonamico Bencini, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Giovanni Menara, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Alfredo Gori, dell'archidiocesi di Lucca. .18 » » Monsig. Giuseppe Eckert, della diocesi di Tarbes e Lourdes. 20 » » Monsig. Salvatore Luzi, della diocesi di Amelia. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. ; 9 gennaio 1923. Il sig. Ferdinando Fernandez Gao, dell'archid. di Siviglia. 10 » » Il sig. Antonio Dreesmann, dell'archidiocesi di Utrecht. 12 » » Il sig. Salvatore Pennisi Leila, della diocesi di Acireale. 23 » » Il sig. Lamberto Vignoli, della diocesi di Civita Castellana, Orte e Gallese. Cappellani segreti d'onore di S. S.: 8 gennaio 1923. Monsig. Giuseppe Di Maggio (Roma). 9 » » Monsig. Domenico Raggi (Roma). » » » Monsig. Enrico Fedeli (Roma). 19 » » Monsig. Luigi Sapori, della diocesi di Orte. Cappellano d'onore extra Urbem di S. S: 5 gennaio 1923. Monsig. Antonio Muñoz Torrado, dell'archidiocesi di Siviglia. NECROLOGIO 29 gennaio 1923. Monsig. Sebastiano Leite de Vasconcellos, Arcivescovo tit. di Damiata. Annus XV - Vol. XV 5 Martii 1923 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAKIUM OFFICIALE LITTERAE AUTOGEAPHAE I AD EMUM P. D. BASILIUM EPISCOPUM VELITERNUM S. R. E. CARD. POMPILO", VICE SACRA IN U R B E ANTISTITEM, CUI MANDAT UT PUBLICAS P R E C E S INDICAT AD AVERTENDA P R A E S E N T I A DISCRIMINA. Signor Cardinale, Quando alia vigilia della lieta solennità del S a n t o Natale, quasi eco all'angelico messaggio della pace, promessa agli nomini di buona volontà, Noi p o r t a m m o alla società t u t t a la raccomandazione p a t e r n a e l'affettuoso augurio della pace di Cristo nel regno di Cristo, non potemmo non manifestare insieme i sensi della mestizia e della trepidazione che Oi ispiravano il dolore dei mali presenti ed il timore di quelli futuri, gli uni e gli altri funesta eredità della guerra. Ma eravamo ben lungi dall'antivedere che a così breve intervallo le Nostre parole dovessero avere u n a t a n t o dolorosa conferma. Ella, Signor Cardinale, sente certamente con Noi t u t t a la tristezza e la gravità dell'ora presente. Lungi da Noi il pensiero di entrare nel merito delle molteplici questioni che agitano i popoli; ma non possiamo non vedere con profonda angoscia riaffacciarsi lo spettro pauroso di nuove conflagrazioni coi loro prodromi di danni e di dolori per individui e famiglie, città e Provincie. Che se questo triste spettacolo tiene t u t t i gli animi in viva ansietà, molto più ciò è vero di Noi che ci sentiamo P a d r e egualmente di t u t t i per quella paternità spirituale che è propria del Nostro Apostolico ministero. Quindi è che, mancando di u m a n i mezzi per allontanare t a n t o cumulo di mali, ripetiamo l'invocazione supplichevole: Deus noster, cum ìgnoremus quid agere debeamus, hoc solum habemus residui ut oculos nostros dirigamus ad Te ( I I , Par., X X , 12). E affidiamo a Lei, Signor Cardinale, il m a n d a t o di invitare i fedeli della Nostra Città di R o m a ad unirsi a Noi nella preghiera ACTA, vol. XV, n. 3. — 5-3-923. 7 98' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale p e r o t t e n e r e e ñ e il S i g n o r e , auctor pacis et amator, s a l v i la t r a v a g l i a t a u m a n i t à da n u o v i flagelli e r i c o n d u c a popoli e g o v e r n i a q u e i sensi di fraternità e di a m o r e , di giustizia e di e q u i t à c h e loro ispirino a m i c h e v o l i intese. A Lei, Signor Cardinale, al Clero ed al p o p o l o alle sue cure affidati, i m p a r t i a m o di cuore l ' A p o s t o l i c a B e n e d i z i o n e . Dal Vaticano, 31 gennaio 1923. PIUS PP. XI II AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SANCTI LAURENTII IN LUCINA S. R. E. CARD. GASP ARRI, A SECRETIS S T A T U S : VIGESIMUM QUINTUM ANNUM AB INITO EPISCOPATU GRATULATUR. Signor Cardinale, La ricorrenza del suo giubileo e p i s c o p a l e n o n g i u n g e a Lei s o l t a n t o cara per le dolci e m o z i o n i ed i soavi ricordi che e«sa suscita nel suo spirito, ma è altresì b e n g r a t a a N o i che, nell'associarCi alla s u a letizia, a b b i a m o u n a n u o v a occasione per manifestarle l a N o s t r a speciale b e n e v o l e n z a . I n v e r o , i m o l t i meriti che E l l a s e p p e acquistarsi n e l l u n g o e fedele servizio prestato alla Chiesa, c o n l'alta i n t e l l i g e n z a e c o n l'operoso suo zelo, Ci i n d u c o n o a darle p u b b l i c a t e s t i m o n i a n z a di q u e s t i N o s t r i sentim e n t i , t a n t o più che essa d i v i e n e espressione di personale riconoscenza, se consideriamo il v a l i d o a i u t o che, ornai da oltre un a n n o , E l l a Ci è v e n u t a p r e s t a n d o nel g o v e r n o della Chiesa e n e l condividerne, a N o i d a p p r e s s o , le q u o t i d i a n e sollecitudini. Q u e s t a i n t i m a c o n s u e t u d i n e Ci ha p r o c u r a t o la d i u t u r n a esperienza di u n ' a r m o n i a di v e d u t e , là quale, m e n t r e è a N o i di g r a n d e conforto, facilita a Lei la fedele i n t e r p r e t a z i o n e del N o s t r o pensiero. È naturale, quindi, che, nell'unire i N o s t r i ringraziamenti a D i o per t a n t i doni, in pari t e m p o Lo p r e g h i a m o f e r v i d a m e n t e affinchè Ci conceda di valerCi a l u n g o della sua preziosa cooperazione, m a s s i m e in q u e s t o incalzare degli a v v e n i m e n t i . V o l e n d o , inoltre, a t t e s t a r l e a n c h e c o n u n t e n u e d o n o l a N o s t r a affez i o n e , siamo lieti di farle tenere un o g g e t t o a N o i p a r t i c o l a r m e n t e caro, p e r c h è ricordo del N o s t r o giubileo sacerdotale. Sia p o i auspicio dei p i ù a b b o n d a n t i e p i ù desiderati favori celesti la B e n e d i z i o n e A p o s t o l i c a c h e L e i m p a r t i a m o c o n g r a n d e affetto. D a l V a t i c a n o , 5 m a r z o 1923. PIUS PP. XI 99 Acta Pii PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA VENEZUELANA DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS DIOECESIUM CORENSIS, CUMANENSIS, VALENTI N AE ET SANCTI CHRISTOPHORI. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Ad munus ab Unigenito Dei Filio Nobis t r a d i t u m pertinere dignoscimus dioeceses per orbem erigere et dividere, prout dominici gregis utilitatem poscere aut, inspecta temporum et circumstantiarum ratione, ad christifidelium bonum assequendum necessarium esse iudicamus. Quum ea sit amplitudo dioecesium Caracensis, de Barquisimeto, de Guayana et Emeritensis et ea fidelium ibidem incolentium multitudo, ut P a s t o r qui uniuscuiuslibet earum curae constituitur, praesens ac par esse necessitatibus singularum non possit; hinc a diuturno iam tempore posceb a t u r ut t a m amplae circumscriptiones dividerentur, novaeque aliae dioeceses erigerentur. Nuperrime vero venerabiles fratres Antistites h a r u m dioecesium et civilis auctoritas, u n a cum Apostolico Nuntio penes Eempublicam Venezuelanam amice convenientes, preces Nobis obtulerunt, datis etiam et indicatis quibusdam normis, ut o p t a t a divisio t a n d e m perficeretur. Porro Nos, quibus nihil antiquius est, q u a m aeternam christifidelium salutem ubique terrarum omnibus viribus promovere, hisce precibus benigne annuendum esse censuimus. Quamobrem, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel sua interesse praesumant, consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine ad dictarum novarum dioecesium erectionem devenire statuimus in e u m , qui sequitur, modum. Imprimis a dioecesi de Barquisimeto p a r t e m territorii, quae complectitur hodiernum s t a t u m civilem de Falcón, distrahimus et in n o v a m dioecesim, Corensem n u n c u p a n d a m , erigimus a t q u e erectam declaramus, eidemque attribuentes sexdecim sequentes parochias: Santa Ana de Coro, San Antonio de Coro, la Vela, Cumarebo, Pedregal, Pueblo nuevo de Paraguana, Santa Ana de Paraguaná, Capatarida, Casigua, Tueacas, San Juan, Davacuro, Churuguara, San Luis, Cabure, Piedra grande seu Agua larga. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Huius autem dioecesis sedem et cathedram episcopalem, constituimus in oppido Coro, a quo dioecesis nomen assumit, et ubi iam exstabat prima Venezuelana episcopalis sedes; illud proinde iterum ad civitatis episcopalis fastigium evehimus et ecclesiam Sanctae Annae ad cathedralis honorem rursus extollimus. Deinde sequentes parochias: Santa Ines de Cumaná, Altagraeia de Cumaná, Cumanacoa, Cariaco, San José de Campano, El Pilar, Tumapui, Bio Caribe, Jaguara/paro, Irapa, Güiria, La Asunción, San Juan Bautista, Santa Ana del Norte, Juan Griego, San José de Paraguaehi, Porlamar, Pampatar, quae inter status civiles de Sucre et de Nueva Esparta continentur, a dioecesi de Guayana seiungimus et in novam dioecesim Cumanensem, a civitate principe ita appellandam, in perpetuum erigimus; item sedem et cathedram episcopalem in eadem civitate Cumaná constituimus, q u a m idcirco ad civitatis episcopalis dignitatem attollimus et ecclesiam, Sanctae Agneti sacram, in cathedralem, ad tempus, designamus, donec scilicet in aliam ecclesiam, cuius aedificatio iam incepta est, transferatur. Similiter ex parte territorii ab archidioecesi Caracensi avulsa et sequentes viginti sex parochias continente: Nuestra Señora del Socorro, Candelaria, San Blas, San José, Tocuyito, Naguanagua, San Diego, Hüigüe, Los Guayos, Guacara, San Juaquim, Beten, San José de Puerto Cabello, La Caridad, Democracia, Borburata, Patameno, Goaiguaza, Drama, Miranda, Montalban, Bejuma, Canoabo, quae intra s t a t u m civilem de Carabobo reperiuntur et Nirgua, Salam, Temerla, quae ad s t a t u m civilem de Jaracuy spectant, novam dioecesim condimus, Valentinam in Venezuela dicendam a civitate Valentia, in qua sedem cathedramque episcopalem item statuimus, ecclesiamque matricem, B e a t a e Virgini a perpetuo succursu dicatam, in cathedralem evehimus. D e m u m a dioecesi Emeritensi separamus duas supra viginti parochias^ nimirum: Matriz de San Cristóbal, San Juan Bautista de San Cristóbal, Tariba, Palmira, Borotá, Lobatera, MicJielena, San Pedro del Rio, Colón, Drena, San Antonio, Santa Ana, Rubio, Libertad (Capacho viejo), Independencia (Capacho nuevo), Guasdalito seu Periquera, Seboruco, El Cobre, Q%eniguea, Pregonero et duas parochias nuncupatas La Grita, quae p a r t i m i n t r a fines status civilis de Tachira et p a r t i m intra districtum civilem de Paez, ad s t a t u m civilem de Apure pertinentem, inveniuntur; a t q u e ex his parochiis n o v a m constituimus dioecesim, Sancti Christophori ab oppido huius nominis appellandam, cuius sedem et cathedram in eadem Sancti Christophori civitate constituimus et ecclesiam Sancto Sebastiano Martyri sacram titulo et honore cathedralis condecoramus. Unaquaeque dioecesis, Corensis, Cumana, Valentina in Venezuela et Acta Pii PP. XI iul Sancti Christophori, ita erecta, iisdem finibus quaquaversus circumscripta maneat, quibus usque adhuc memoratae avulsae parochiae in respectivis antiquis dioecesibus potiebantur t a m ex p a r t e h a r u m veterum dioecesium, q u a m ex p a r t e aliarum vicinarum dioecesium. Hisce insuper Ecclesiis cathedralibus neo-erectis earumque pro tempore Episcopis tribuimus honores, insignia, favores, iura ac privilegia, quibus aliae cathedrales Ecclesiae a t q u e earum Antistites in America Latina iure communi vel legitima consuetudine pollent ac fruuntur, parochiali t a m e n animarum cura in his cathedralibus, u t i antea, servata. Quas cathedrales Ecclesias suffraganeas efficimus metropolitanae ecclesiae Caracensi, illarumque pro tempore Episcopos iuri metropolitico eiusdem Caracensis Archiepiscopi subiicimus, reservata tamen Nobis et Apostolicae Sedi facultate libere n o v a m decernendi istius provinciae ecclesiasticae et istarum dioecesium dismembrationem, quoties opportunum in Domino visum fuerit. Cum a u t e m ob temporum adiuncta in u n a q u a q u e cathedrali canonicorum Capitulum institui modo nequeat, iubemus ut loco canonicorum, dioecesani Consultores, i u x t a canonem 423 et sequentes novi Codicis iuris canonici, eligantur. Statuimus insuper ut, q u a m p r i m u m fieri poterit, saltem p a r v u m Seminarium dioecesanum iuxta dispositiones eiusdem Codicis et regulas a Sacra Congregatione de Seminariis praescriptas ab u n a q u a q u e dioecesi erigatur, in quo sacrorum alumni institui a t q u e excoli possint; interea vero ii qui sacerdotium a p p e t u n t m i t t a n t u r ad alia proximiora Seminaria, potissimum ad maius Seminarium Caracense. Quod autem attinet ad h a r u m dioecesium administrationem et regimen, ad Vicarii Capitularis, seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad ipsorum clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones decernunt servari. Quod vero ad clerum spectat, statuimus ut simul ac m e m o r a t a r u m dioecesium erectio facta sit, eo ipso presbyteri fili Ecclesiae adscripti censeantur, in cuius territorio legitime exstant, vel animarum cura, vel aliquo ecclesiastico officio detenti sunt; episcopalem autem mensam, praeter dotem a Gubernio civili s t a t u t a m , constituent Curiae episcopalis emolum e n t a et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum dioeceses erectae sunt, praeberi solent. Volumus insuper ut uniuscuiusque dioecesis sumptibus, duo delecti iuvenes bonae spei, a u t unus saltem in praesens, ad Pontificium Collegium P i u m Latinum Americanum de Urbe, non intermissa vice, m i t t a n t u r , ut ibi, fere sub oculis ipsius Romani Pontificis, ecclesiasticis disciplinis incumbant. 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mandamus d e m u m ut omnia documenta et acta, has novas dioeceses respicientia, q u a m primum fieri poterit, a cancellaria cuiusque veteris dioecesis t r a d a n t u r respective cuique cancellariae novarum dioecesium, ut in archivo custodiantur. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere, a u t iis repugnare^ vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec autem omnia fideliter exsecutioni m a n d a n d a deputamus venerabilem fratrem Philippum Cortesi, Archiepiscopum Siracensem et in Republica Yenezuelana Apostolicum N u n t i u m , eidem conferentes necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, cum onere ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi infra sex menses, ab hisce Litteris datis computandos, authenticum exemplar exsecutionis peractae. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die decima secunda mensis octobris, Pontificatus Nostri anno primo. £8 C. CARD. D E LAI, Episc. Sabinen. Congreg. Consistorialis Secretarius. O. CARD. CAGIANO. S. E. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco $3 plumbi Eeg. in Cane. Ap., vol. XXVI, n. 23. ioa Acta Pii PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE CONCEDUNTUR IN P E R P E T U U M INDULGENTIAE PARTIALES AC PLENARIAE SOCIIS SODALITATIS NOSTRAE DOMINAE A BONA MORTE QUAMDAM P R E CULAM RECITANTIBUS, ITEMQUE INDULGENTIAE PLENARIAE AC PAR- TIALES ZELATORIBUS ET ZELATRICIBUS LAICIS, ET SIVE SACERDOTIBUS ZELATORIBUS SIVE MODERATORIBUS SODALITATIS I N D U L G E N T I A E , FACULTATES E T PRIVILEGIA. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. —- E x p l o r a t a res est, Presbyteros a Sancta/ Maria, vulgo de Tinchebray, sodalitatem Nostrae Dominae a Bona Morte condidisse, ea sibi causa proposita - quam proximi duo decessores Nostri t a m q u a m peculiarem ipsorum ac propriam agnoverunt ac p r o b a r u n t ut per eandem, cui praesunt, sodalitatem aeternae morientium saluti efficaciter prospicerent. Constat item, eiusmodi apostolatum, ut vocant, bonae mortis, quo quidem nullus his temporibus salubrior ac fructuosior appareat, ab ipsis Presbyteris esse mirifice provectum, propagata celeriter lateque per orbem ea, q u a m nominavimus, sodalitate; factumque inde esse, u t , Virgine Perdolente, augusta eius P a t r o n a , deprecatrice, plurimi numero christifideles in christianae vitae instituto perseveraverint, aliique bene multi et se ad bonam frugem receperint et sancte in Domino obierint. Cuius in amplificatione operis cum praecipuum quoddam cernere liceat amantissimi Dei consilium, qui vult omnes homines salvos fieri, t u m laetari Nosmet ipsi iure optimo debemus, qui ex hoc summi Pontificatus fastigio non aliud demum quaerimus nisi animarum, quas suo Christus redemit sanguine, salutem sempiternam. I t a q u e volumus non modo ut Presbyteri a Sancta Maria m a n d a t u m sibi officium, t a m q u a m proprium, impense persequantur, sed etiam ut sacerdotes et laici, qui, zelatores nomine, sodalitatis negotium prae ceteris agunt, eosdem Presbyteros, ut laboris consortes et socii, summa contentione adiuvent, adhibitis omne genus industriis et precibus ad gratiam sancte m o n e n d i q u a m plurimis a Deo impet r a n d a m . Quod profecto si fecerint, rem utique facturi sunt cum congruentem christianis officiis, t u m christiana. caritate summopere dignam. E t e n i m nonne Deus mandavit unicuique de proximo suo? Zelatores igitur, quos diximus, in animis ad Deum, praesertim in extremo vitae discri1 1 Eccli., XVII, m. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mine, revocandas desudent oportet, si quid in se h a b e n t caritatis; neque enim illud Augustini oblivisci queant: Qui non zelai, non amat. Et sane ex triplici ipsa percontatione, qua Dominus Noster Jesus Christus P e t r u m interrogavit, aperte colligitur, caritatem erga D e u m esse e studiosa anim o r u m cura dimetiendam. Quodsi Unigenitus Dei in hunc m u n d u m venit, ut homines vitam habeant et abundantius habeant,® annon qui eos diligit ut Christus dilexit, omnia experiri debet ut ipsos aeternae beatitatis compotes faciat? H o c praeterea ab unoquoque fidelium ipsa sui caritas postulat. Legimus enim: Qui converti jecerit peccatorem ab errore viae suae, salvabit animam eius a morte et operiet multitudinem peccatorum; et:.Qui ad iustitiam erudiunt multos, fulgebunt quasi stellae in perpetuas aeternitates.^ H a b e t quidem catholica Ecclesia, omnium m a t e r fecunda v i r t u t u m , m a gnam apostolatus, quem vocant, varietatem; alii enim alio spectant, sed ita tamen, ut ad animarum utilitatem omnes demum intendant. Verum, u t i supra attigimus, nulli apostolatus inter fideles exercendi rationi ea cedere ratio videatur quam sodales, a t q u e in primis zelatores, Dominae Nostrae a Bona Morte assidue acriterque persequuntur. Cum enim Iesus Christus illud homines iterum iterumque monuerit: Vigilate... estote parati,* idcirco, quia nimis multi ambulant in spatiosa via quae ducit ad perditionem, haec profecto sodalitas Christi causam agit eiusque m e n t e m sequitur, cum efficit, ut iusti in Dei gratia ad e x t r e m u m perseverent, peccatores Deo reconcilientur et omnes, per exercitationes pietatis in Virginem Perdolentem titulo a Bona Morte, ad sanctum se p a r e n t obitum. H u c accedit quod de re agatur u n d e pendet aeternitas quaeque ad universos pertinet; apostolatus vero hic, quem bonae mortis nuncupant, ut p a t e t omnibus, nullo condicionis et status delectu, a t q u e ad omnia alia apostolatus genera facile, immo etiam utiliter, accommodatur, i t a fructus nisi uberrimos ferre non potest, quippe qui Virgine Perdolente p a t r o n a ac deprecatrice exerceatur; neque enim is mortem oppetat sempiternam, cui Beatissima Virgo, praesertim in discrimine ultimo, adfuerit. Quae Doctorum Ecclesiae sententia, christiani populi sensui congruens perpetuoque comprobata experimento, eâ potissimum causa innititur, quod Virgo Perdolens redemptionis opus eum Iesu Christo participavit, et, constituta hominum Mater, eos, sibi veluti testamento divinae caritatis commendatos, amplexa sit 1 3 6 1 Contra Adimant., cap. X I I I . 2 IOANN., X, 10. 8 IAC, V, * DAN., 20. XII, 3 . 5 MATTH., X X I V , 4â. 6 Id., V I I , 1 3 . 105 Acta Pii PP. XI' filios amantissimeque tueatur. Qua in re diutius commorari non attinet, quandoquidem fel. rec. decessor Noster Benedictus X V , Litteris Apostolicis Inter sodalicia die x x n mensis martii anni MCMXvrn datis, aptissimis eam verbis explanavit. I t a q u e malumus dilectos filios, quotquot e sodalit a t e sunt, ac zelatores praecipue, hortari, ut studium suae et alienae salutis vehementer acuant. Acuant sacerdotes, ut saluberrimam mortis cogitationem in fidelium memoriam continenter redigant; acuant virgines Deo consecratae, eae praesertim quae aegris et morientibus, instituto suo, adsunt, ut hos ad pretiosam in conspectu Domini mortem suaviter praeparent; acuant ludimagistri ex u t r o q u e sexu, ut discipulis suis persuadeant, nullum unicuique gravius esse, q u a m salutis aeternae, negotium; acuant parentes, ut sempiternam filiorum b e a t i t a t e m in t u t o collocent; acuant denique sodales omnes, iique praesertim, qui, carorum suorum errores dissolutioremque vitam cum doleant ac defleant, iisdem extremi iudicii poenas m e t u u n t . In hoc autem potissimum, cum sodalium, t u m praecipue zelatorum studiosam v o l u n t a t e m desideramus advocatam, ut exitialem quoquo pacto profligent errorem, ex quo fit, ut, cum animae detrimento, sancto oleo non ante u n i a n t u r infirmi quam, morte imminente, sensus paene vel omnino amiserunt. Neque enim, ut sacramentum valide liciteque detur, necesse est ut mors proxime secutura timeatur, sed satis est ut prudens seu probabile adsit de periculo iudicium; quodsi in ea r e r u m condicione conferri debet, in h a c conferri utique potest, et qui illud curet ministrandum, is Ecclesiae Matris non modo doctrinam sequitur, sed o p t a t a pie ac salubriter perficit. Ceterum, ut sodales Christum in se ad vivum exprimant, qui venit quaerere et salvum facere quod perierat, et non ... vocare iustos, sed peccatores, a t q u e ex ipso Crucis ligno sitire se, nempe animas, clamavit, ad ea v i t a m suam dirigant oportet, quae S. Albertus Magnus in libro suo De Paradiso animae h a b e t : Zelus animarum verus et perfectus est, quando aliquis sanctis meditationibus, ferventibus desideriis, orationibus, praedicationibus, consiliis atque aliis bonis operibus pro salute animarum laborat. Quodsi studiosa eorum opera aliquando bono careat exitu, animum ne demittant, immo etiam hac ipsa iactura ad maiora excitentur; divina enim praemia non pro eventu rei, sed pro voluntate tribuuntur.- In quo illud meminerint: 'Si... annunciaveris impio, et ille non fuerit conversus ab imp tétate sua, et a via sua impia, ipse quidem in iniquitate sua morietur: tu autem animam tuam liberasti. Noverint igitur sodales omnes, 1 2 3 4 1 Luc, XIX, 10. 2 MATTH., IX, 13. 3 Pars I, De v ir tut., 27. 4 EZECH., III, Í9. 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nihil Nobis antiquius se esse facturos, q u a m si sodalitas per eos maiora in dies incrementa capiat et novorum accessio sodalium continuo fiat. Quamobrem ut iis, in primisque zelatoribus, stimulos adiiciamus, et votis concedamus cum dilecti filii N ostri Cardinalis eiusdem sodalitatis. protectoris, t u m summi Presbyterorum a S. Maria Moderatoris eiusque Consilii, occasionem nancti centesimi anni post n a t u m Carolum Duguey, illius Congregationis conditorem p a t r e m q u e legiferum, qui inter christifideles pietatem erga Virginem Perdolentem, peculiari titulo Nostrae Dominae a Bona Morte, diuturno labore provexit, pleniore eos indulgentiarum et privilegiorum copia locupletare decrevimus. I t a q u e , de omnipotentis Dei misericordia et Beat o r u m Petri et Pauli Apostolorum Eius auctoritate confisi, audito dilecto filio Nostro Cardinali Paenitentiario Maiore, revocatis indulgentiis et privilegiis ab Apostolica Sede zelatoribus, qua talibus, ad hunc diem concessis, omnibus ac singulis fidelibus Sodalitati Nostrae Dominae a Bona Morte t a m adscriptis quam in posterum adscribendis, qui preculam, q u a m Praeparationem ad mortem vocant, ad exemplar Litteris hisce Nostris subiectum et in tabulario Cancellariae Brevium Apostolicorum asservandum, quovis idiomate, dummodo versio sit fidelis, recitaverint, indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum semel in die lucrandam, plenariam vero semel in mense, si eandem preculam cotidie recitaverint, usitatis condicionibus acquirendam, concedimus. Deinde zelatoribus et zelatricibus, ut vocant, laicis, damus ut lucrentur quingentorum dierum indulgentiam quotiescumque n o v u m sodalem societati inscribendum curaverint; quinque annorum^quoties aegrum aliquem inviserint a t q u e hortati erunt u t , tempore opportuno, et sacro viatico et extrema unctione reficiatur; septem annorum totidemque quadragenarum, quoties alicui morienti adstiterint eidemque persuaserint ut vitae iacturam christiane faciat; plenariam, semel in hebdomada, usitatis condicionibus. Denique concedimus Moderatori sodalitatis, ei qui eius vices gerit, et sacerdotibus zelatoribus, praeter indulgentias zelatoribus et zelatricibus laicis superius concessas: 1) indulgentiam septem a n n o r u m totidemque quadragenarum quotiescumque praeerunt sodalibus in coetum coeuntibus vel sodalitatem fidelibus contione aliqua cpmmendabunt; plenariam vero, t a m sibi q u a m sodali aegroto lucrandam, ad quem sacram Communionem detulerint, ea tamen lege, ut Pater, Ave et Gloria t e r recitent cum eodem sodali, ut huic gratiam a Deo impetrent, cum in gratia perseverandi, t u m non a n t e m o n e n d i q u a m Ecclesiae sacramenta tempore opportuno receperit; 2) facultatem, dummodo sint ad excipiendas sacramentales Confessiones approbati, benedicendi unico crucis signo, extra Urbem, et de consensu Ordinarii loci in quo facultas exercebitur, modo opportunitas adsit eiusmodi consensus 107 Acta Pii PP. XI impetrandi, privatim semper, publice vero t a n t u m m o d o tempore exercitiorum spiritualium et sacrarum missionum, in quibus contiones habeb u n t , coronas, rosaría, cruces, crucifixos, parvas statuas ac sacra nomis'mata, eisque appficandi indulgentias, quae in commentario officiali seu Actis Apostolicae Sedis sub die 17 mensis februarii anni 1922 descriptae habentur; itemque unico crucis signo, privatim ac publice, quovis tempore et loco, t u m adnectendi coronis precatoriis indulgentias a S. Birgitta nuncupatas, t u m benedicendi Crucifixos iisque applicandi indulgentiam -plenariam a quovis fideli in articulo mortis constituto, toties quoties, usitatis condicionibus lucrandam, t u m benedicendi coronas iisque applicandi indulgentias, quae a Patribus Crucigeris vulgo nuncupantur; 3) potestatem impertiendi, quoties spiritualia exercitia et sacrae missiones ab iis habebuntur, cum Crucifixo et unico Crucis signo, in postrema sua contione, papalem benedictionem cum indulgentia plenaria, ab omnibus christifidelibus lucranda, qui, paenitentia expiati ac sacra synaxi refecti, postremae eidem contioni adfuerint, quinque saltem contiones, de licentia eiusdem Ordinarii ab iisdem sacerdotibus habitas, audierint et ad mentem Nostram pie oraverint; 4) facultatem impertiendi fidelibus in articulo mortis constitutis indulgentiam plenariam; 5) indultum personale altaris privilegiati quater in hebdomada, modo idem indultum pro alio die non impetraverint. - Haec largimur, decernentes, has Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare et permanere, suosque integros effectus sortiri a t q u e obtinere, èt illis, ad quos spectant vel spectare poterunt, in omnibus plenissime suffragari, sicque in praemissis definiri ac iudicari debere, a t q u e irritum et inane fore si quicquam secus super his a quoquam, quavis auctoritate, scienter a u t ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Praesentibus in perpetuum valituris, contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die n mensis februarii anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. PRAEPARATIO AD MORTEM Eeminiscamur ultimum finem nostrum. Quovis temporis momento possum mori et in aeternitatem m e a m ingredi. In morte secundum opera mea iudicabor. Si in statu peccati gravis moriar, ero in perpetuum miser cum daemonibus et reprobatis in inferno. Si in statu gratiae moriar, ero in perpetuum beatus cum angelis et sanctis in caelo. Mi Deus, da mihi gratiam vivendi et m o n e n d i in sancto amore tuo quin te u n q u a m offèndane 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLAE , I AD RR. PP. DD. MICHAELEM, KELLY ARCHIEPISCOPUM SYDNEYENSEM, CETEROSQUE AUSTRALASIAE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS: OBSEQUIOSIS RESPONDENS LITTERIS EX COMMUNI CONVENTU DATIS. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Communes accepimus libenterque perlegimus litteras, quas, tertio ante mense, cum in coetum convenissetis, praeside venerabili fratre Bartholomaeo, Archiepiscopo tit. Palmyrensi et Delegato apud vos Nostro, ad Nos dare officii vestri duxistis. Quod enim Nobis initum Pontificatum gratulabamini, etsi plus habemus, in apostolico munere obeundo, quod angamur, q u a m quod laetemur, gravissimumque onus, unice ut divinae obsequerentur voluntati, suscepimus, placuit t a m e n in eo suavissimam pietatis erga Nos vestrae significationem agnoscere ac probare. Sed in iis litteris aliud erat, u n d e plenissimam caperemus animo voluptatem: testimonium dicimus, sane egregium, arctissimae vestrae cum Apostolica hac Sede coniunctionis. Quid enim magis Nostra ac religionis intersit, q u a m Pastores per orbem universos cum Iesu Christi Vicario in communione fidei caritatisque cohaerere? Cui quidem vestro pastoralis officii sensui generosos recentioris istius catholicae communitatis spiritus congruere non ignoramus. E s t igitur, cur et gratias benignissimo Deo agamus, qui undique allatis, tot inter difficultates, solaciis Nos recreat, et vos omnes, q u a m q u a m t a m longo t e r r a r u m marisque intervallo disiunctas, veluti a n t e oculos positos propensa volunt a t e complectamur redamemusque vehementer. Quod a u t e m scribitis, exorare vos P a t r e m luminum, ut, eo afflante ac iuvante, regnum Christi per Nos amplificetur ac floreat, id cum Nobis perplacet, t u m dignum in primis est studio, quo flagratis, catholicae fidei; neque minus acceptum habebimus, si gregem, cui t a m sollerter praeestis, creberrime moneatis, instet apud D e u m obsecrationibus, u t , quoad huius lucis u s u r a m ipse Nobis dederit, apostolico officio quam m a x i m a cum Ecclesiae suae utilitate fungantur. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, et clero populoque vestro, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m ß o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x n mensis februarii anno MCMXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 109 Acta Pii PP. XI II AD R. D. IOSEPHUM PERIN, ANTISTITEM URBANUM: GRATULATUR LEXICON FORCELLINIANUM EIUS OPERA ONOMASTICO SAPIENTER AUCTUM. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Seminarium Patavinum, insigne litterarum altiorumque disciplinarum domicilium, bene multi inlustrarunt, alii ex aliis, eruditissimi viri, e quibus Forcellinium commemorare libet, cui immortale illud praecipue debemus multiplicis doctrinae m o n u m e n t u m , quod est Lexicon totius latinitatis. Quo deinceps in augendo perficiendoque diu continenterque recentiores versati sunt alumni, ut Furlanettus, ut Corradinius; eorumque tu vestigiis, dilecte fili, a e t a t e quidem at non optimarum artium studiis postremus, sic institisti, ut Seminarium profecto habeat cur hodie tuo quoque nomine glorietur. Cum enim Corradinius tria priora Lexici volumina novis curis expolita edidisset, eo vita functo, non modo q u a r t u m , sed etiam Onomasticon, a comm u n i u m serie vocum separatum, ipsemet solus retractare aggressus es. Opus profecto valde laboriosum suscepisti et vei eruditissimo cuique arduum; quod quidem, iam ad finem properans, confidimus quam p r i m u m felicissime a te absolutum iri. Cum a u t e m oblatos Nobis fascículos per» volutaremus, vidimus nihil supra desiderari posse. In comperto enim est, te plura addidisse et romana et biblica et orientalia cognomina, quae ad t e x t u u m , quos vocant, emendationem summopere valeant, atque, ad augendam utilissimam cognitionum copiam, ex rebus populorum gestis, ex titulis a t q u e inscriptionibus, ex numinis, ex vasibus fictilibus, ex omnibus denique antiquitatis monumentis ac reliquiis a p p a r a t u m scite naviterque deprompsisse locupletissimum. Praeterea in quaestionibus, quae occurr u n t , dirimendis omnia criticae artis subsidia sapienter adhibes; uberrimumque singulis vocibus subtexis indicem bibliographicum, quo cum ostendis te de unaquaque re haud temere iudicasse, t u m aliorum quoque adiuvas studia percommode ac provehis. I t a q u e ex isto labore tuo illos maxime licet exspectare fructus, ut opportuna supellex ad liberales disciplinas inde suppetat, a t q u e ut vel a d v e r s a m Ecclesiae agnoscant, clerum in eiusmodi studiis non ultimas agere ac sustinere partes. Tu vero perge alterius quae reliqua sunt voluminis accuratissime, ut soles, Deo i u v a n t e perficere: cuius auxilii conciliatricem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili, apostolicam benedictionem [peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , anno MCMXXTII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI die x i v mensis februarii ito Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD R. P. IOSEPHUM MAUBON, AB ASSUMPTIONE: DE VICARIUM GENERALEM AUGUSTINIANORUM QUINQUAGESIMA GALLICA P E R E G R I N A T I O N E AD LOCA SANCTA PALAESTINAE HOC ANNO H A B E N D A . Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Hoc est, praeter alia, in laude religiosae Sodalitatis vestrae ponendum, quod, cum, anno MDCCCLXXXII, expiatorias ad sancta Palaestinae Loca peregrinationes instruendas promovendasque suscepisset, nihil u n q u a m praetermisit quin saluberrimum deinceps inceptum p e r s e q u e n t u r . Vacavit quidem sacris ab itineribus recentis belli tempus, quo tempore in Palaestina ipsa dimicat u m utrinque est; at, ubi primum res aliquantulum quievere, sic Coetum, seu Comitatum quem vocant, Hierosolymitanis peregrinationibus provehendis restituere studuistis, ut bis licuerit, superiore anno, certum quend a m fidelium n u m e r u m in Terram, divini Redemptoris sudoribus ac sang u i n e ablutam, traiicere. Nuper a u t e m ad Nos, dilecte fili, afferebas, satis multos proximo mense iter illud ingressuros esse, ut Maiorem Hebdomadem in sancta ipsa civitate agant, primamque illam Passione Domini consecratam piissimis ibidem exercitationibus recolant: quae erit peregrinatio, ex quo eas ducere coepistis, numero quinquagesima. Rem profecto nuntiasti, Nobis, etiam ob q u a n d a m eventus faustitatem, acceptam q u a m maxime; neque enim eiusmodi itinera minus probamus vel minore prosequimur benevolentia quam proximi decessores Nostri, qui, cum bene coeptis vestris precati sint, t u m , in peregrinantium utilitatem, m a g n a m gratiarum privilegiorumque copiam sunt benigne largiti. Causa ceteroquin agitur, quae curas Nostras sibi merito vindicat; hisce enim peregrinationibus, quema d m o d u m maiori Dei Ecclesiaeque gloriae prospicitur et sacerrimorum Locorum veneratio cultusque augetur, ita peregrinorum animi ad pietatem vitaeque sanctimoniam mirifice incenduntur. H u c praeterea accedit, quod, excitato in universum catholicorum studio a t q u e ardore, non modo hi undique, Gallorum exemplum secuti, ad Terram Sanctam confluxerint, sed ea etiam rerum condicio in Palaestina - a n t e bellum quidem - evenerit, ut ibidem et plures aliae religiosae sodalitates sedem cum praeclaro fidei incremento constituerint, et Conventus ex omni gente Eucharisticus anno MDCCCXCTII, praeside Romani Pontificis Legato, feliciter haberi potuerit. Actuosam igitur operam Augustinianorum ab Assumptione et Coetus seu Comitatus, quem diximus, laudibus omnibus cumulamus; iisque Acta Pii PP. XI 111 universis bene precamur, q u o t q u o t , Gallicae huius quinquagesimae peregrinationis participes, proximo mense martio, in Palaestinam, vobis ducibus, proficiscentur. Quos quidem vehementer hortamur, ut cum sanctam illam regionem voti compotes peragrabunt, communem omnium P a t r e m , qui precibus ac benedictionibus eos amantissime comitaturus est, Iesu Christo hominum Redemptori, cuius vices gerit, impense ardenterque commendent, idque ob eam potissimum causam, ut catholici nominis iura, quae ibi hodie violantur, tueri ipse efficaciter laetoque cum exitu queat. Quod autem, dilecte fili, efflagitas, ut gratias omnes et privilegia, quae fel. rec. decessores Nostri Leo X I I I et Pius X, Litteris die sexto mensis martii anno MDCCCLXXXII, decimo octavo mensis aprilis anno MDCCCXCVI et quarto mensis maii anno MCMVII datis, concesserunt, Nosmet ipsi confirmemus, id perlibenter facimus; et caelestium interea donorum auspicem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili,-et sodalitati, cui praees, universae, itemque Coetui, quem memoravimus, omnibusque brevi peregrinaturis apostolicam benedictionem ex animo impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die x v i mensis februarii anno MCMXXIII, Pontificatus nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 112 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i COMMUNICATIO D E C O M M O R A N T I B U S E X ITALIA TESSERA ECCLESIASTICA M Ü N I E N D I S Expedit ut qui ex Italia in Americam aliasve regiones sive ad breve sive ad longum tempus commigrant, tessera aliqua ecclesiastica muniantur, in qua indicetur nomen, originis locus, quando et ubi baptismum et confirmationem receperint, et quinam sit praesens eorum status, u t r u m scilicet liberi sint, an coniugati, cum filiis vel non, an vidui. I t a fiet ut peregrini tutius et facilius cognoscantur a parochis et ab Ordinariis locorum emigrationis, et commercium epistolarum pro variis vitae necessitatibus, plerumque t a m necessarium, expeditius evadat. Quapropter Sacra haec Congregatio enixe commendat, ut peregrini seu emigrantes hac tessera ecclesiastica muniantur, eaque omnino gratis singulis tribuatur. R m i Italiae Ordinarii, sive ope parochorum, sive p a t r o n a t u u m qui de emigrantibus curam habent, satagant ut praedicti peregrini seu emigrantes in posterum eadem praediti discedant; qui vero iam discesserint, si possibile est, eadem instruantur, assumptis in hunc finem opportunis notitiis a Rmis Ordinariis aut a parochis loci commorationis. Adiacet tesserae exemplar quod praeferendum pro sua simplicitate visum est. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 26 ianuarii 1923. C. CARD. DE L A I , E p . Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. (Extrinsecus) r Subsequentes T e s s e r a adnotationes: Ecclesiastica dell'emigrante e pellegrino (^Vome: , ^Patria : J V, V (Intrinsecus) r Tessera Ecclesiastica Tessera Ecclesiastica fia ricevuto ¿1^Battesimo il recepit cTèaptismum die in in ; la (Cresima il (Confirmationem die in in Stato suo al giorno Status eius die Subsignatio ÇParocfii: Assolutamente gratis ACTA, VOL X V , n. 3. — 5 - 3 - 9 2 3 . : (Revisio Ordinarli: Gratis quocumque titulo J 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, nimirum: 19 ianuarii 1923. — Metropolitanae Ecclesiae Maceiensi praefecit R. P. D. Sanctinum Mariam a Silva Coutinho, hactenus Archiepiscopum Belemensem de P a r a . — Cathedrali Ecclesiae Massiliensi, R. P. D. Danielem Champavier, hactenus Episcopum titularem Sorensem. 20 ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicaenae, R. P. D. I o a n n e m Pesta, hactenus Archiepiscopum Tharonensem. 31 ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Mopsuestenae, R. P. D. Gustavum Carolum Mutel, hactenus Episcopum Milensem. 3 februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Tegucigalpensi, R. P. Augustinum Hombach, e Congregatione Missionis. 5 februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Traianopolitanae, R. P. D. Ismaelem Perdomo, hactenus Episcopum Ibaguensem, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Bernardi Herrera Restrepo, Archiepiscopi Bogotensis in Columbia. 6 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lycopolitanae, R. D. Ioannem Ploersh, quem constituito Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Dionysii O' Donaghue, Episcopi Ludovicopolitani. 10 februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Messanensi, cui perpetuo unit u s est Archimandritatus SSmi Salvatoris, R. P. D. Angelum P a i n o , hactenus Archiepiscopum titularem Antinoènsem. 11 februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Antinoënsi, R. P. D. Iulianum R a y m u n d u m Riveiro y J a c i n t h o , olim Archiepiscopum Guatimalensem. 16 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Diocletianopolitanae, R. P. Gerardum Vesters, e Missionariis Ssmi Cordis Iesu, d e p u t a t u m Vicarium Apostolicum de R a b a u l . — Titulari episcopali Ecclesiae Claudiopolitanae, R. P. Gabrielem a Stanz, O. F. M. Capuccinorum, d e p u t a t u m Vicarium Apostolicum de D a r es-Salam. 19 februarii. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Syracusensi in America, R. D. Danielem Curley, rectorem ecclesiae Dominae Nostrae Solatii in civitate Neoeboracensi. S. Congregatio Consistorialis 115 22 februarii 1923. — Cathedrali Ecclesiae Calbayoganae, E. P. D. Sophroniiim- H a c b a n g et Gaborny, hactenus Episcopum tit. Anemuriensem. 23 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thapsensi, E. D. Aloisium Brennan, cancellarium Curiae Scrantonensis, quem deputavit Auxiliarem E. P. D. Michaelis H o b a n , Episcopi Scrantonensis. 24 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Themisoniensi, E. P. Antonium F o u r q u e t , e societate Parisiensi Missionum ad exteros, deput a t u m Vicarium Apostolicum de Canton. III NOMINATIONES Ssmus D. N. Pius P P . X I , decretis S. Congregationis Consistorialis : 2 aprilis 1922. — D e p u t a v i t E. P. D. Ioannem de Borzatti, Episcopum tit. Milevitanum, in Administratorem Apostolicum eius partis archidioecesis Jadrensis, quae regno Italico a t t r i b u t a est et ab eius exercitu detinetur; et E. P. D. H i e r o n y m u m Mileta, Episcopum Sebenicensem, in Administratorem Apostolicum alterius partis memoratae archidioecesis, quae, seiuncta a civitate J a d e r a , in territorio regni serbi-chroatisloveni invenitur. 20 iunii. — Commisit curam pastoralem insularum Cherso et Lussino, dioecesis Veglensis, Ordinario civitatis Jadrensis, q u a earum insularum Administratori Apostolico, cum omnibus iuribus, privilegiis ac facultatibus huic muneri adnexis. 10 augusti. — Eegimen ecclesiasticum insulae Lagosta, dioecesis S e g u sinae, attribuit E . P . D . J o a n n i d e Borzatti, Episcopo t i t . Milevitano, tamquam Administratori Apostolico. SACRA .CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS T STALLI CORALIS Die 8 iulii 1922 F A C T I S P E C I E S . — In cathedrali T. binae exstant cathedrae episcopales, q u a r u m altera in extrema chori abside, praesertim pro quadragesima aliisque diebus, altera vero, saltem in praesens, in presbyterio a cornu evangelii pro pontificalibus ab Ordinario adhiberi solita. Canonici a u t e m 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hoc ordine in choro sedere solebant: duae dignitates oceupabant stalla hinc inde prope altare maius posita, seu archipresbyter a cornu evangelii et decanus a cornu epistolae; deinde eadem ratione sequebantur theologus et poenitentiarius; denique veniebant reliqui canonici i u x t a ordinem possessionis seu antianitatis, ita ut canonici iuniores sederent altern a t i m i u x t a cathedram episcopalem in extrema p a r t e eiusdem chori erectam. H a n c stallorum choralium dispositionem Ordinarius iuri communi minus consonam a u t u m a n s , suo decreto ita i m m u t a v i t ut sederent « nel « lato a cornu evangelii, cioè a destra della cattedra episcopale (quae nempe « est in ima chori abside erecta), e cominciando dal primo stallo vicino alla « medesima, Monsig. Arciprete, i Monsignori canonici Teologo e Peni« tenziere e gli altri canonici della bau cata in ordine di anzianità; nel lato «a cornu epistolae, cioè a sinistra della cattedra episcopale (seu eiusdem in « choro erectae), e cominciando dal primo stallo vicino alla medesima, « Mons. Decano, Mons. canonico Parroco e gli altri canonici della b a n c a t a « in ordine di anzianità; seguendo lo stesso criterio si disporranno i bene« fìciati nei rispettivi stalli secondo l'ordine di anzianità »; idque sub poena « che t u t t i quei capitolari i quali rifiutassero di ottemperarvi, perdano « t u t t e le distribuzioni, come se non fossero presenti al coro ». Cui decreto obtemperarunt canonici, uno t a n t u m excepto Decano, seu secunda dignitate, qui occupare perrexit priorem locum a cornu epistolae prope altare, contendens id sibi competere ex ipso possessionis actu. T u m Ordinariis statim de re certiorem reddidit hanc S. C, quae Decano m a n d a v i t u t , salvo eius iure ad S. Sedem recurrendi, interim « stia alle « disposizioni del decreto vescovile, e qualora non obbedisca, gli vengano « senz'altro s o t t r a t t e le distribuzioni corali ». Quum vero Decanus obedire ulterius detrectasset, Yicarius generalis dioecesis, qui est simul prima Capituli dignitas seu archipresbyter, haec scripsit super folio distributionum: « La somma di L. . , che sarebbe « s p e t t a t a al E m o Mons. Decano, in virtù del decreto vescovile e delle «istruzioni ricevute dalla S. C. del Concilio, viene t r a t t e n u t a presso il « sottoscritto, in attesa di ulteriori istruzioni ». Id magis magisque exacerbavit animum Decani qui, adstantibus aedituis ac pluribus canonicis verba offensiva in ipsum Vicarium proferre non dubitavit. H i n c postridie Ordinarius eum suspensione mulctavit, q u a m t a m e n Decanus per ulteriorem Missae celebrationem violasse videtur. - Posthaec idem Decanus absolutionem a censuris et dispensationem ab irregularitate saltem ad cautelam ab hac S. C. impetravit, ac etiam stallum decreto episcopali sibi assignatum occupavit, expresse tamen sibi reservato iure ad hanc S. Congregatio Concilii 117 S.' G. recurrendi, sicuti deinde fecit, postulans, cum consensu sui Ordinarii, declarari quae seqiiuntur d u b i a : I. An et quomodo decretum episcopale de ordine in choro sedendi confirmandum sit in casu; I I . An decano restituendae sint distributiones chorales in casu; I I I . An suspensio eidem decano ab Ordinario inflicta sustineatur in casu. P e r m o d u m exceptionis praeiudicialis. Decanus negat Ordinario facultatem aliquid decernendi quoad Capitulum, extra sacrae visitationis actum, eo quod ecclesiae Capitulum in casu exemptione gaudeat, prout in Synodo dioecesana recognitum est: « Capite t u l u m duos de Capituli gremio, quolibet ineunte anno, canonicos eligit, «c qui, ex privilegio quo gaudet, in criminalibus t a n t u m canonicorum causis, « extra visitationem cognoscendis et definiendis, t a m q u a m coniudices Epice scopo assistunt, iuxta formam a Tridentino Concilio ad rem t r a d i t a m ». Ac insuper ad exemptionem b a n c p r o b a n d a m affert ipse Decanus decisionem H. S. C. diei 20 iulii 1694, in q u a legitur: «... Supplicat Ordi,« narius benigniter responderi, an possit declarare canonicos incursos in «censuras a iure latas, absque adiunctis capitularibus». Et S. H. C. respondit: « Negative in casibus in quibus formandus sit processus ». S Y N O P S I S DISCEPTATIONIS. - 1 . Ast haec et alia in conclusionibus per Decani p a t r o n u m allata, speciosa nec solida argumenta sunt ad vindicandam exemptionem Capituli cathedralis. Sive enim littera et sensu Synodi dioecesanae, sive littera et sensu Concilii Tridentini, ad effectum quo de agitur, sub cap. V I , Sess. X X V , de Ref., sive decisione 20 iulii 1694, hoc u n u m probatur, Ordinarium, e x t r a visitationem, .procedere non posse in criminalibus criminaMter agendis, contra aliquem canonicum, sine duobus adiunctis ex Capitulo. Sufficit ad hoc p r o b a n d u m u n u m afferre Benedictum X I V , qui, De Synodo Dioec, lib. X I I I , cap. IV, § 8, scribit: « Capitula itidem exempta obnoxia sunt «Synodalibus Constitutionibus, quae versantur circa reformationem mo« r u m et disciplinae; quod a S. Congr. declaratum, testata sunt Concilia «Provincialia Mechliniense et Namurcense, relata a Van-Espen, Iur. « eccl. univ., p a r t . I, tit. X V I I I , cap. IV, n. 8; intacta in reliquis rema« nente eorumdem Capitulorum exemptione, quae in hoc praecipue sita « est, ut Episcopus, extra visitationem, procedere nequeat contra aliquem « Canonicum sine duobus adiunctis e gremio Capituli, ad normam Tridenti tini, Sess. XXV, cap. VI, de Ref., quamvis eadem Capitula, sine adiunctis, « pro suo arbitrio, visitare queat, i u x t a aliud eiusdem Concilii decretum, « Sess. V I , cap. IV, de Ref., quae duo decreta a nobis expensa et invicem « conciliata fuere in causa Ianuen., Iurisdictionis, de qua tom. II Thesaur. 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oficíale «Resol., pag. 162 et seq. ». I t a q u e , hoc uno excepto criminali processu contra aliquem Canonicum, in reliquis omnibus Capitulum in casu subiicitur suo Episcopo, neque ulla gaudet exemptione. 2. Sublata e limine praeiudiciali exceptione videndum an decretum de ordine sedendi in choro confirmandum sit necne. Decanus infirmandum esse Ordinarii decretum praetendit.praesertim ex eo quod opponatur inveteratae consuetudini in subiecta materia, et oriat u r ex praepostera interpretatione decreti S. E. C, 19 iun. 1877, n. 3422, ad I: « P r i m u m locum in Ecclesia cathedrali post episcopalem cathedram « esse qui immediate sequitur cathedram episcopalem », q u a m contendit non esse in casu nisi quae surgit in presbyterio a cornu Evangelii. - Ordinarius ex adverso, p o s t q u a m pluribus ostendit consuetudinem in casu non exstare, immo ad a n n u m usque 1866 sedendi ordinem illum fuisse, quem Ordinarius nuper suo decreto restituit, allegat pro se ex decretis S. E. C, quod inscribitur n. 305 in Brundusina, ubi edicitur sustineri decretum Episcopi qui ordinem sedendi i t a statuit ut « T h e s a u r a r i u s , qui tertiam et «ultimam obtinet dignitatem in dicta Ecclesia Collegiata, sedeat a dextris '« apud Archipresbyterum, p r i m a m Dignitatem; Decanus vero, seu primus « canonicus, sedeat a sinistris apud Cantorem, secundam Dignitatem; re« liqui vero canonici successive per ordinem hinc inde sedeant secundum « eorum antianitatem seu a n t i q u i t a t e m »; item Decr. 866, in Hieracen., ad 4: « P r i m a e Dignitati primum stallum deberi, et sic deinceps ordine succes« sivo ». Quibus praemissis, animadvertit ut c a t h e d r a m Episcopi revera h a b e n d a m esse quae in ima abside in medio chori erigitur; nihil in contrarium faciente quod hucusque u t p o t e cathedra h a b i t a sit quae surgebat a cornu Evangelii in presbyterio, quaeque t a m e n hodie satis procul a primo stallo chori •dimota est; nihil enim prohibet quominus Episcopus plures sedes habeat: cf. Concilium Tridentinum, Sess. XX.V¿ c. 6, de Ref., et S. E. C. in Granaten., n. 214, ad 2 (9 maii 1906). Et Decanum arguit, quod sedem in i m a abside exstantem, tradiderit t a m q u a m « un semplice «stallo più distinto », dum e contrario « è u n a vera sede, o trono episco« pale - et quidem con baldacchino, sporgente dalla parete centim. 80 - e « rialzato di tre gradini, oltre la predella, sul pavimento del coro, di « cui u n o , oltre la predella, sul piano degli stalli canonicali, proprio come « per la sede episcopale prescrive il decreto n. 2049 ad 25, Arequipen., « 13 martii 1700, della S. C. dei E i t i . . . » (cf. etiam Caerem. Episc f lib.T, cap. X I I I , n. 3). 3. Qui super hac controversia scripsit Consultor, plane hisce Episcopi argumentis adstipulatur; sed existimat corrigendum seu reformandum esse decretum in duobus: primo in eo quod semper a sede episcopali sita S. Congregatio Concilii 119 in' medio chori ordo sedium dignitatum et canonicorum regulandus sit; secundo in eo quod sedem figit post Dignitates canonicis Theologo, Poenitentiario et Parocho. Et ad p r i m u m quod attinet, - ait - non videtur excludi debere a principio statuendi ordinem sedium choralium alteram c a t h e d r a m episcopalem, q u a m vocant trono dei pontificali. E t e n i m quando Episcopus pontificali celebrat ritu, et heic sedet, Dignitates et Canonici huic sedi propius accedere debent; sed dum, stallis choralibus post altare manentibus, aliae sedes canonicales prope t h r o n u m non ponantur, personae quae viciniores Episcopo sedere debent, accedere non possunt nisi locis m u t a t i s . I t a q u e t u n c idem ordo dignioris, qui a sede in medio chori sita, diebus ordinariis, initium sumit, diebus pontificalium functionum, sedente Episcopo in throno a n t e altare, ab hac sede initium sumere debet; et tunc, incipiendo ab Archipresbytero, ceteri locum occupare debent inverso ordine, ac qui alias servatur. Et hoc est conforme praxi, quae in Urbe servatur vel in Patriarchalibus Basilicis, in quibus ordo choralium regulatur ab altari, in quo celebratur; i t a ut primus locus habeatur ille qui propior est a cornu evangelii altaris papalis, si in isto officium fit; altaris canonicalis in extrema apside siti, si in isto functio sacra exequatur. Et concordat decretum S. B. C, n. 287, in Andrien., 25 sept. 1610. Ad secundum vero quod spectat, non est p r o b a t u m quod fixa sede gaudere debeant Canonici Parochus, Theologus et Poenitentiarius. Episcopus ab H. S. C. interrogatus, n u m s t a t u t o vel consuetudine hoc sustineatur, respondit s t a t u t u m quidem non adesse, quia statutis caret Capitulum, neque a Synodis aliquid ad r e m praescribi. A t t a m e n addit: « In « mancanza di un vero ius ho t e n u t o presente l'antica consuetudine secondo « la quale i d e t t i Canonici Teologo e Penitenziere anticamente occupavano « gli stalli subito dopo l'Arciprete; e siccome il decreto della S. C. dei Biti¿ « n. 164:, Mediolanen., dell'8 maggio 1604, vuole che si conservi la disposi« zione di S. Carlo Borromeo, che aveva assegnato al Can. Teologo il primo « posto dopo le Dignità, ho creduto di potere e di dovere uniformarmi «•all'accennata antica consuetudine. Circa il Can. Parroco, non mi risulta « s e egli abbia seduto, in passato, in fondo all'abside; t u t t a v i a , secondo « la distribuzione degli stalli da me abolita, veniva subito dopo il Decano. « Conseguentemente, spostando il Decano, ho spostato anche il Can. Paree roco, conservandogli però la prima sede dopo quella del Decano. Del « resto, nelle numerose Cattedrali che ho a v u t o occasione di visitare, ho « sempre n o t a t o che d a p p e r t u t t o , subito dopo le Dignità, in Coro seggono « i Canonici d'ufficio ». Quae responsio t o t a m probationis vim pro stallo fixo favore Canonicorum Parochi, Theologi et Poenitentiarii collocat in consuetudine. Ast 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nimis Claudicat haec consuetudo: ex eo enim quod Theologus et Poenitentiarius occupabant ultimas sedes a cornu Evangelii, arguit id non esse nisi reliquia antiqui moris, quando hi duo Canonici immediate sedebant post p r i m a m dignitatem, Archipresbyterum. Ad P a r o c h u m vero quod attinet, probationem desumit ex opposita via, non ex antiquo more sessionis canonicorum, sed ex recentiore, cum observasset P a r o c h u m locum occupare immediate post Decanum. I t a q u e , cum non constet de asserta consuetudine, videtur in casu sequi debere dispositionem iuris communis, quae h a b e t u r in can. 408 C. I. C, nullatenus suffragante sive dispositione S. Caroli pro Mediolanensi provincia, sive praxi aliarum Cathedralium ecclesiarum, quas Ordinarius visitavit. Praescriptum vero can. 408, nulla facta exceptione favore Theologi vel Poenitentiarii, rationem t a n t u m haberi statuit antianitatis, seu prioritatis possessionis. Sic enim ibi: «... in eodem Capitulo, salvis pecu« liaribus statutis, vel legitimis consuetudinibus, dignitates, servato inter « se praecedentiae ordine, praecedunt canonicis, canonici antiquiores, qui « nempe prius possessionem ceperunt, posterioribus ... ». 4. Decretum Ordinarii poenalem habet sanctionem, videlicet: «... ordite niamo che t u t t i quei capitolari i quali - il che non vogliamo credere « rifiutassero di ottemperare, perdano t u t t e le distribuzioni, come se non « fossero presenti al Coro ». I d i p s u m Decanus contendit iniustum esse, cum correlativa sint praesentia in choro et distributionum perceptio. « Questa relazione - scribit - t r a presenza in coro e percezione delle « distribuzioni non p u ò essere d i s t r u t t a , senza togliere alle distribuzioni « stesse il carattere che esse hanno per disposizione di diritto. Il Vescovo, « con l'ordinare un cambiamento di stallo, non può fare che non sia pre« sente al coro chi è presente, e quindi, salvo, si et in quantum, il diritto « di imporre altre sanzioni, non può togliere le distribuzioni quotidiane che « sono legate connaturalmente e sostanzialmente alla presenza in coro ». Sed argumentatio Decani nimis absoluta est et, quamvis vera, non excludit casus in quibus fallit. Qui choro praesens est lucratur distributiones, etiamsi non physice sit praesens, sed fictione iuris talis, prout can. 420 statuitur pro capitularibus iubilaris, infirmitate detentis, pro Theologo, Poenitentiario, Parocho, etc. I t a q u e , e contrario, absens censetur a choro, quamvis physice praesens, qui non psallit, neque canit, vel qui a d s t a t sine veste convenienti, i u x t a can. 409. Ideoque verum non est quod Decanus affirmat, quod scilicet n u m q u a m qui praesens est choro, a m i t t a t distributiones; et fallit quoque quod Episcopus, servatis servandis, id facere nequeat. Hic enim, in sua dioecesi, potestate gaudet legislativa, iudiciaria, coactiva ad normam sacrorum canonum exercenda (can. 335). Quapropter, •m S. Congregatio Concilii intra limites suae iurisdictionis legem a se latam (vel a praedecessore a u t a superiore potestate) munire potest congrua poena (can. 2221). Et haec poena esse potest privatio alicuius iuris cum beneficio vel officio coniuncti (can. 2298, n. 4°), seu, u t i in casu, privatio iuris cum praesentia in choro coniuncti, amissio scilicet distributionum, quod recurrens negat. 5. Quod, demum, suspensio sibi iniuste et invalide sibi irrogata fuerit, Decanus non arguit nisi negando se publice iniurias in can. Archipresbyt e r u m protulisse, ubi u t i n a m testimonio unanimi adstantium, t a m q u a m de facto omnino notorio, non refelleretur. Nec magis ille i u v a t u r privilegio exemptionis extra visitationis casum, ab Episcopi auctoritate, quod, ut a limine vidimus, praetendit, ad t r a m i t e m Concilii Tridentini, Sess. X X V , cap. V I , de Ref. E t e n i m p l a n u m est loqui Concilium de formando processu, deque causa t r a c t a n d a in tribunali, in q u a teneretur Episcopus ministerio canonicorum coniudicum uti, prouti melius elucet ex citata resolutione H. S. C. 20 iulii 1694. E contrario hic in re notoria nullus processus efform a n d a erat, sed disciplinae t r a m i t e agendum, et quidem in casu q u a m m a x i m e urgenti. Quare, etc. R E S O L U T I O . - Porro Sacra Concilii Congregatio, in plenariis E m o r u m P a t r u m comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis die 8 iulii 1922, suprascriptis dubiis respondendum censuit: Ad .1: Affirmative, ita t a m e n ut canonici post dignitates, ad t r a m i t e m canonis 408, § 1 Codicis iur. can., nulla ratione h a b i t a officiorum, sedeant hinc inde i u x t a prioritatem possessionis. Ad 2: Negative. Ad 3: Affirmative. Quas resolutiones, referente p o s t m o d u m infrascripto Sacrae Congregationis Secretario, SSmus Dnus Noster Pius Div. Prov. P P . XI approbare et confirmare dignatus est. I. MORI, Secretarius. 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae Congregationis de Religiosis, h a r u m , quae sequuntur, religiosarum Congregationum Constitutiones approbavit: 30 ianuarii 1923. — Piae P r e s b y t e r o r u m Societatis ab Assumptione B e a t a e Mariae Virginis, vulgo des Augustins de V Assomption n u n c u p a t a e . — I n s t i t u t i Servularum Sacratissimo. Cordis Iesu, cuius domus princeps sita est Cracoviae. — I n s t i t u t i Sororum Franciscalium Missionariarum ab I m m a c u l a t a Conceptione Deiparae Virginis Mariae n u n c u p a t i , cuius domus princeps » » Monsig. Giulio Privitzky, della medesima diocesi. » » » Monsig. Adalberto Oservenka, della medesima diocesi. > » » Monsig Roberto Pobozsny, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Giovanni M. Vandier, dell'archidiocesi di Lione. » » » Monsig. Anselmo Broche, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Gilberto Jarroson, della medesima archidiocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 16 gennaio 1923. Il sig. conte Pio Banuzzi de' Bianchi, dell'archidiocesi di Bologna. » » » Il sig. marchese Franchino Rusconi, della medesima archidiocesi. 23 » » Il sig. conte Leone Szeptycki, dell'archidiocesi di Leopoli. 25 » » Il sig. cav. Carlo E. Frank de Taberne de Miramont, del- » » » Il sig. Enrico Esders, della medesima archidiocesi. 7 febbraio » Il sig. conte Paolo de Mounier, della diocesi di Perpignano. l'archidiocesi di Malines. 10 » » Il sig. conte Ettore Cagninacci, della diocesi di Ajaccio. 17 » » Il sig. barone Ruggero Bruslé de Valsuzenay, della diocesi » » » Il sig. conte Paolo Charpentier, della diocesi di Orléans. » » » Il sig. conte Pablo Mimbela. di Châlons. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 31 gennaio 1923. Monsig. Alvaro- O' Naranjo, della diocesi di Antioquia e Jericó. 3 5 febbraio » » » Monsig. Ladislao Saly, della diocesi di Giavarino. Monsig. Giovanni Bjazic, della diocesi difSebenico. » » » Monsig. Antonio Säre, della medesima diocesi. 16 » » Monsig. Fulvio Antonelli (Roma). » » » Monsig. Oreste Negri (Roma). » » » Monsig. Angelo Perugini (Roma). Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 29 gennaio 7 febbraio 1923. Il sig. Giacinto Quinto, della diocesi di Ascoli e Cerignola. » Il sig. Camillo Antonini (Roma). 136 7 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale febbraio 1923. Il sig. Adriano Rodet, dell'archidiocesi di Lione. 17 » » H sig. Max Prudhomme d'Epinal, della diocesi di Saint-Die. 20 » » Il sig. Luigi Giuseppe Rivet, dell'archidiocesi di Ottawa. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 25 gennaio » » 1923. Monsig. Vincenzo Bríscese, della diocesi di Venosa. » Monsig. Luigi Ferrara, della medesima diocesi. Cappellani d'onore extra Urbem di S. 8.: 3 febbraio 1923. Monsig. Eugenio Dodek, della diocesi di Già varino 6 » » Monsig. Quinto Cantono, dßlla diocesi di Biella. NECROLOGIO 20 gennaio 31 » 1923. Monsig. Giulio Andrea Brault, Vescovo di Jaffna. » Monsig. Giuseppe Lopez Mendoza y Garcia, Vescovo di Pamplona e Tudela. 4 febbraio » L'E.mo Sig Card. Giuseppe Prisco, del titolo di S. Sisto, Arcivescovo di Napoli. 14 » » L'E.mo Sig. Card. Bartolomeo Bacilieri, del titolo di S. Bartolomeo all'Isola, Vescovo di Verona. 17 » » Monsig. Pietro Maria Lalouyer, Vescovo tit. di Rafanea, Vicario Apostolico della Manciuria sett. 18 » » Monsig. Leopoldo 'Arpad Várady, Arcivescovo di Colocza e Bácsa. Annus XV - Yol. XV 5 Aprilis 1923 x Num. 4 ACTA AhiSTlOlAK SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA Pii PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I AVERSANA DE ERECTIONE IN COLLEGIATAM AD HONOREM ECCLESIAE PAROECIALIS SANCTI SOSn MARTYRIS IN CIVITATE « FR ATT AM AGGI ORE ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Romani Pontifices, de ecclesiarum omnium decore solliciti, ad eas praesertim, quae animarum curam adnexam habent, Apostolicam munificentiam extendere, easque ac personas illarum servitio addictas peculiaribus titulis ac praerogativis condecorare consueverunt, p r o u t in Domino conspexerint salubriter expedire, ad divini nominis exaltationem, ac ad fidelium devotionem excitandam. E x h i b i t a siquidem Apostolicae Sedi a dilecto filio Raphaele De Biase, parocho ecclesiae Sancti Sosii Martyris in civitate Fractamaiore dioecesis Aversanae, petitio continebat, ipsam civitatem conspicuam esse valde, a decem et octo millibus inhabitari incolis, commercio et industria florere, copioso cleri saecularis numero gaudere, plures inibi exstare ecclesias: earum tres paroeciales, inter quas eminet ecclesia m a t r i x sancto Sosio Martyri dicata, quae convenientem praefert structuram, sacris supellectilibus sufficienter est instructa, et in qua religiose servantur corpora Ss. Mart y r u m Sosii et Severini; in eaque a parocho, adsistentibus decem sacerdoACTA, Vol. X V , n. i. — 5 - 4 - 9 2 3 . 10 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tibus, qui eidem inserviunt ecclesiae, eo, quo p a r est, cultu et decore sacrae peraguntur functiones. Quum autem, sicut in eadem petitione adscribitur, ad sacrarum caeremoniarum maiestatem augendam, praefatus parochus, cui Episcopi Aversani v o t a accedunt, ecclesiae Sancti Sosii n o v u m gloriae et honoris t i t u l u m adiici plurimum exoptet, supplices preces Apostolicae Sedi porrexit, ut m e m o r a t a paroecialis ecclesia in collegiatam erigeretur, in eaque Capitul u m constitueretur. Nos autem, de consulto dilectorum filiorum nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis consistorialibus praepositorum, attentis expositis, oblatis precibus a n n u e n d u m censuimus; ac propterea, suppleto, quorum interest vel sua interesse praesumant, consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, Capitulum collegiale ad honorem in ecclesia S. Sosio Martyri sacra constituendum statuimus, ipsamque ecclesiam ad collegiatae dignitatem evehendam decernimus, i t a ut ipsa Collegiata ad honorem nuncupari a t q u e talis haberi possit ac valeat, a t q u e omnibus iuribus et privilegiis, quibus aliae collegiatae ecclesiae u t u n t u r , fruuntur et gaudent, pariter u t a t u r , fruatur et gaudeat, his t a m e n servatis legibus et conditionibus. Capitulum Archipresbytero constabit et decem aliis canonicis. Archipresbyter ipse erit praefatus Raphael De Biase, hodiernus parochus matricis S. Sosii ecclesiae, qui titulo et honore archipresbyteratus decoran t u r , et unica Capituli dignitas erit; et canonici r e n u n t i a b u n t u r ipsi decem sacerdotes, qui in praesenti eidem ecclesiae deserviunt, nomine et officio substituti, vicesubstituti, tabularli et sacristae. Archipresbyteri-parochi insignia erunt rochetum cum manicis rubino colore subsutis et cappa magna, hiemali tempore muris pontici pellibus confecta, aestivo vero tempore ex tela serica rubini coloris; canonicorum a u t e m insignia erunt rochetum pariter cum manicis rubino colore subsutis et mozzeta eiusdem coloris: t u m Archipresbyter-parochus, t u m canonici haec insignia gestare poterunt exclusive in sacris caeremoniis, quibus intersit t o t u m Capitulum. Archipresbyter, p r o u t de iure, ceteros praecedet, substituti et vicesubstituti, quisque in ordine suo i u x t a prioritatem possessionis, sequentur, ac d e m u m venient tabularius et sacrista. P r a e b e n d a singulis erit ipsa pensio, seu beneficium, quod ratione sui officii in paroecia modo assequuntur. F i r m a nominatione eorum, qui in praesens matrici ecclesiae deserviunt, in futurum t u m Archipresbyter-parochus, t u m canonici, ad t r a m i t e m iuris communis eligentur. Canonici t a m e n amovibiles erunt ad n u t u m , eodem modo ac ceteri vicarii cooperatores, ita nempe ut nullam ulteriorem stabi- Acta Pii PP. XI 139 litatem accipiant ex canonicatus honore, quo aucti sunt; et statim ac ab officio quod obtinent decedunt, hoc ipso etiam a canonici honore cadunt. Quamvis a u t e m matricis ecclesiae clerus in Capitulum constituatur, et ad aliquod chorale servitium (de quo infra) adigatur, nihilominus qua suum principale officium omnes semper h a b e b u n t et aestimabunt illud, quod usque modo exercuerunt in paroeciae et animarum curae exercitio; et idcirco quoties aliquis hac de causa, sicut ex alia legitima ratione, a chorali servitio impeditus fuerit, qua praesens in choro habebitur. Chorale servitium vero hac ratione ordinetur: in die Natali D. N. Iesu Christi, Resurrectionis, Pentecostes, B. Mariae Virginis in coelum Assumptae, et S. Sosii Martyris, nec non feria v, vi et sabbato hebdomadae maioris integrum chorale officium, demptis tamen primis vesperis, cum Missa conventuali c a n t a t a celebrabitur; ceteris vero festis de praecepto aliisque paucis in anno solemnioribus ab Episcopo, audito Capitulo, designandis, minores t a n t u m Horae, P r i m a scilicet, Tertia, Sexta et Nona, recitabuntur cum Missa conventuali lecta aut cum cantu, i u x t a s t a t u t a a Capitulo conficienda et ab Episcopo approbanda. In praesenti et usque d u m specialis fundus ad hoc non fuerit constitutus, Missa pro benefactoribus non habebitur, et unica Missa parochiali pro populo huic oneri satisfiet. Quo a u t e m diligentiores in muneribus suis adimplendis praemio aliquo temporali afficiantur, et segniores redarguantur, Episcopus, audito Capitulo, mulctam aliquam praefiniat contra negligentes in chorali aliove ecclesiae et paroeciae servitio, iuxta regulam in similibus consuetam et pro r a t a redituum, quos quisque percipit. In solemnibus functionibus, in processionibus, in exsequiis, quibus intersit etiam Capitulum collegiale I m m a c u l a t a e Conceptionis B. M. V., praecedentiam semper ad Capitulum S. Sosii spectabit. Praesentes a u t e m Litteras et iri eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest, vel sua interesse praesumant, auditi non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere; et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale His omnibus, ut supra, constitutis, ad eadem omnia exsecutioni m a n d a n d a deputamus venerabilem fratrem Septimium Caracciolo di Torc h i a r l o , Episcopum Aversanum, cum facultatibus necessariis et opportunis ut per se, vel per alium virum, ecclesiastica dignitate praeditum, subdelegandum, ea omnia facere ac decernere possit, quae ad praemissárum rerum exsecutionem pertinent, facto ei onere ad Sacram Congregationem Consistorialem, intra sex menses a praesentibus Litteris datis computandos, authenticum exemplar peractae exsecutionis transmittendi. Mandamus denique ut h a r u m L i t t e r a r u m transumptis, etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus adhibeatur fides, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus, vel ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini ergo has Litteras Nostras erectionis, evectionis, derogationis et voluntatis infringere, vel eis contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac Beator u m Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die decimaquinta mensis iulii, Pontificatus Nostri anno primo. 83 C. C A R D . DE L A I , Episc. Sabinen. O. C A R D . CAGIANO S. C. Consist. Secretarius. S. R. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco i& Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXVI, n. 32. Acta Pii PP. XI 141 n AVERSANA DE ERECTIONE IN COLLEGIATAM AD HONOREM ECCLESIAE PAROECIALIS BEATAE MARIAE VIRGINIS IMMACULATAE IN CIVITATE « FRATTAMAGGIORE ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolica Sedes, quoties eidem se praebuit occasio, n u m q u a m destitit ea decernere ac sua auctoritate communire, quae ad divinum cultum augendum et ad ecclesiastici ordinis in sacro ministerio operam promov e n d a m opportuna videbantur. Cum itaque nonnulli e civitate Fractamaiore in dioecesi Aversana pii et benefici christifideles, religionis studio ac prona liberalitate spoponderint se collaturos subsidia eum in finem ut in ecclesia Immaculatae Conceptioni B e a t a e Mariae Virginis dicata collegium canonicorum institueretur, qui praeter officium laudes Altissimo persolvendi, catecheticam populi institutionem, t a m q u a m praecipuam et permanentem obligationem, curarent, ac, suffragante venerabili fratre hodierno Episcopo Aversano, Nos exoraverint, ut hisce votis benigne annuere vellemus, Nos, omnibus perpensis, de consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum, oblatas preces benigne excipiendas censuimus. Propterea, de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel sua interesse praesumant, consensu, Capitulum collegiale ad honorem in praefata ecclesia Immaculatae Conceptionis B. M. V. constituendum statuimus, ipsamque ecclesiam proinde ad Collegiatae dignitatem evehendam decrevimus, cum omnibus iuribus ac privilegiis, quae Capitulis collegialibus sunt propria, sub modo t a m e n et legibus, quae sequuntur. Capitulum sex canonicis constabit, quorum primus erit ipse, qui nunc est, ecclesiae rector, qui canonici Prioris titulum nomenque assumet; et, q u a prima et unica dignitas, Capituli caput erit ceterosque praecedet, d u m ceteri i u x t a prioritatem possessionis sequentur. P r o maiore ecclesiae decore et ornamento concedimus Priori usum rocheti cum manicis rubino colore subsutis et cappae magnae, hiemali tempore muris pontici pellibus confectae, aestivo vero tempore ex tela serica rubini coloris; canonicis a u t e m usum rocheti pariter cum manicis 14-2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rubino colore subsutis et mozzetae eiusdem coloris; quae t a m e n insignia deferre omnes poterunt exclusive durante munere et in sacris functionibus, quibus intersit t o t u m Capitulum. Dos Collegiatae Ecclesiaeve qua canonici Prioris ceterorumque canonicorum praebenda, congruae pro divino cultu et fabrica expensae desumendae sunt, ipsi erunt reditus, qui nunc h a b e n t u r et oblationes fidelium; q u a r u m administratio et opportuna divisio in singulos singulasque causas peragenda erit sub vigilantia ac dependentia Episcopi pro tempore. P r a e b e n d a m vero Prior et canonici percipient in remunerationem m u n e r u m (de quibus infra) quae auxilio ministerii parochialis exercere tenentur. F i r m a nominatione eius, qui modo rector ecclesiae est sac. Vincentius Pezzullo, quique per has praesentes Litteras Prioris officium et dignit a t e m assumet, ceteri canonici pro prima vice libere ab Episcopo nomin a b u n t u r : in posterum collatio t u m prioratus t u m aliorum canonicatuum fiet ad tramitem iuris communis. Priori onus incumbit curandi, qua rector ecclesiae, ea omnia quae ad eius. s t a t u m t u m religiosum, t u m materialem spectant, et, qua Capituli caput, vigilandi et providendi, ut omnes officia sibi debita adimpleant. Singulis vero, vi fundationis et praesentis Constitutionis, officium inerit explanandi pueris et adultis christianam doctrinam seu catechesim: quod ministerium unus in matrice Sancti Sosii ecclesia, ceteri in singulis aliis civitatis parochialibus ecclesiis exercebunt iuxta m o d u m ab Ordinario prudenter statuendum, auditis interesse habentibus. Omnes pariter p a r a t i erunt, a u t se disponent ad praedicationis ministerium et sacramentalium confessionum officium suscipiendum iuxta prudens Ordinarii iudicium, servatis regulis a iure statutis. Insuper Prior ceterique canonici, omnibus diebus festis et de praecepto aliisque in anno solemnioribus ab Episcopo, audito Capitulo, determinandis, Horas minores, nempe P r i m a m , Tertiam, Sextam et Nonam, recitabunt; Missamque conventualem, sive lectam sive cum cantu, iuxta s t a t u t a , a Capitulo conficienda et ab Episcopo approbanda, dictis diebus per t u r n u m celebrabunt, reservata canonico Priori celebratione diebus festis solemnioribus. In festivitate vero solemnitatis I m m a c u l a t a e Conceptionis B. M. V. integrum officium divinum cum primis vesperis habebunt: eademque die quotannis Prior, a u t alius canonicus, nomine totius Collegiatae Capituli, offeret matrici Sancti Sosii ecclesiae in obsequii signum cereum ponderis trium librarum. Insuper Capitulum interesse debebit processionibus, quae die festo Corporis Christi eiusque octavae, in festo S. Sosii Martyris, S. Marci E v a n - Acta Pii PP. XI 143 gelistae et Rogationum, a Capitulo Sancti Sosii, cui hoc ius exclusive reserv a t u m est, indicentur et i n t i m a b u n t u r . Verum, quo diligentius unusquisque officiis, sibi debitis fungatur, Episcopus, audito Capitulo, p u n c t a t u r a m aliquam praestituat in negligentes, sive in catechesi tradenda aliove officio, implendo, sive in chorali servitio persolvendo. Legitime impediti, i u x t a iuris normas, praesentes habebuntur: d u m pars, quae a negligentibus amittitur, diligentibus accrescet. Missa conventualis, si reditus proprii habeantur, applicabitur per turn u m diebus, quibus chorale servitium habebitur, reservata tamen applicatione diebus solemnioribus canonico Priori. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere a u t iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec omnia exsecutioni m a n d a n d a deputamus venerabilem fratrem Septimium Caracciolo di Torchiarolo, hodiernum Episcopum A versamini, cum facultatibus necessariis et opportunis, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in ecclesiastica dignitate constitut u m , itemque pronunciandi super quavis oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura: iniuncta eidem obligatione, intra sex menses a subsignata die computandos, transmittendi ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die decima sexta mensis iulii, Pontificatus Nostri anno primo. £8 C. C A R D . D E L A I , Episc. Sabinen. O. C A R D . CAGIANO S. C. Consist. Secretarius. S. R. E. Cancellarius. Iulius Çampori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco ^ Plumbi. Reg. in Cane. Ap., vol. XXVI, n. 33. 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I ECCLESIA SANCTAE MARIAE MAGDALENAE POENITENTIS, ANDEGAVH, TITULO AC DIGNITATE BASILICAE MINORIS AUGETUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Votivum t e m p l u m sub titulo Sanctae Mariae Magdalenae Poenitentis, ob urbem ab bostili incursione servatam Andegavensi in civitate erectum, t a m molis amplitudine q u a m structurae nobilitate et mirificis artis operibus enitet. Marmorea signa, depictae tabulae, pretiosa sacra suppellex, aurea a t q u e argentea vasa, domus Dei splendorem adaugent; et frequens templo inservit clerus, quod potissimum mense iunio in honorem Sacratissimi Cordis Iesu sollemnibus supplicationibus et peregrinationibus lustrant fideles. Quae cum ita sint, cum Andegavensis Episcopus, cleri populique sui v o t a expromens, Nos enixis precibus rogaverit, ut banc sacram aedem, pietatis gratique animi perenne pignus ac m o n u m e n t u m , ad Basilicae minoris dignitatem evehere de Nostra benignitate velimus, Nos optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. I t a q u e , audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi p e r p e t u u m q u e in modum, ecclesiam titulo Sanctae Mariae Magdalenae Poenitentis, Andegavensi in urbe, exstantem, titulo ac dignitate Basilicae minoris augemus et cohonestamus, illique facultates et privilegia omnia tribuimus, quae minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. Porro haec largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri, si quidq u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter, a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x n ianuarii, anno MCMXxm, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Sttáus. 145 Acta Pii PP. XI II METROPOLITANUM TEMPLUM SSMI SALVATORIS BAHIAE IN BRASILIA, AD BASILICAE MINORIS DIGNITATEM EVEHITUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Metropolitanum templum primae in Brasilia sedis, archidioeceseos nempe Bahiensis, quod Ssmo Salvatori dicatum a tertio generali Moderatore Brasiliae Mendo de Sä exstructum fuisse fertur anno reparatae salutis MDLXX, molis amplitudine, nobilit a t e structurae et artis operibus conspicuum, iure meritoque accenseri potest inter praecipua ditionis illius m o n u m e n t a . Et non modo vetustate, sed fidelium quoque religione haec sacra aedes praestat; in ea enim recolitur celeberrima imago Beatae Mariae Virginis ad instar depicta illius iconis sancto Lucae tributae, quae exstat in Urbe; et usque adhuc servat vestigia sanguinis Beati Ignatii de Azevedo. I a m v e r o , cum eiusdem metropolitani templi Capituli canonici supplici prece Nos flagitent, ut ipsam aedem ad Basilicae minoris dignitatem evehere velimus, hasque preces cumulent et ornent suffragia t u m p u r p u r a t i S. R. E. Principis Caietani de Lai, Congregationis Consistorialis Secretarii, t u m venerabilis fratris Bahiensis Archiepiscopi, Nos votis his a n n u e n d u m ultro libenterque existimamus. Q u a m ob rem, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, auctoritate Nostra apostolica, tenore praesentium, metropolitanam ecclesiam Bahiensem in Brasilia, Ssmo Salvatori dicatam, Basilicae minoris titulo ac dignitate cohonestamus, illique privilegia, facultates a t q u e honorificentias omnia tribuimus quae minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. Porro haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri, si q u i d q u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x v i ianuarii, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III ECCLESIA PAROECIALIS B. M. V. A VALLE ELORTJM IN CIVITATE TREMP, DIOECESIS TJRGELLENSIS INTRA FINES, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRI- VILEGIIS AUGETUR. Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Praeclarissima inter m o n u m e n t a quibus Urgellensis dioecesis nobilitatur iure meritoque accensendum est vetus a t q u e insigne t e m p l u m paroeciale civitatis Tremp in comitatu olim Pallars cui nomen factum. Hoc templum sive celeberrimum sanctuarium Beatae Virgini Mariae a Valle florum sub titulo dicatum, primis christianae aetatis saeculis exstructum, saepe ab infidelibus eversum fuit et ab incolis Trempensis civitatis-iterum iterumque aedificatum, auspice in primis Carolo Magno, qui anno reparatae salutis DCCLXXXVII amplissimo illud canonicorum ordine auxit, nec non curantibus piissimis comitibus e Pallars, qui in suo testamento, anno MLXXVIIII conscripto sanctuarium ipsum « ecclesiam m a t r e m » appellarunt illudque magnis opibus locupletarunt. Nec minus sacram eandem aedem privilegiis singularibus auxerunt ditar u n t q u e sedis Urgellensis Antistites, quos inter memorare iuvat Bernardum, qui Pallarsiensem ecclesiam restauravit, et E a y m u n d u m , qui praeclara ipsi ecclesiae addidit privilegia eo ductus consilio, nimirum quia inibi Dominus Iesus Christus, piis precibus et meritis sanctissimae Genitricis suae, mirabilia operatur. In praesens etsi eadem ecclesia Capitulo canonicorum h a u d amplius gaudeat, nihilominus inter ceteras sacras aedes universae dioecesis eminet, t a m magnificentia artis operum, quibus renidet, et nobilitate structurae, q u a m divini cultus splendore et fidelium pietate ac frequentia. Quare, cum Urgellensis Episcopus, vota expromens t a m civium Trempensis urbis, quam cleri populique totius dioecesis suae, Nos enixis precibus flagitaverit, ut dictam aedem paroecialem ad Basilicae minoris dignitatem evehere de Nostra benignitate velimus, Nos votis his annuendum ultro libenterque existimavimus. Quamobrem, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, ecclesiam paroecialem in honorem B. M. V. a Valle florum Deo dicatam, Urgellensis diócesis i n t r a fines, titulo ac dignitate Basilicae minoris cohonestamus, illique honorificentias omnes ac privilegia tribuimus, quae minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. . Acta Pii PP. XI 147 - Porro haec largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque, ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c atque inane fieri, si quidq u a m secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignor a n t e r a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. ' D a t u m E o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x m ianuarii, anno MCMXXHI, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR SANCTUARIUM RHAUDENSE BEATAE MARIAE VIRGINIS PERDOLENTIS, ARCHIDIOECESIS MEDIOLANENSIS. Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — Sanctuarium sub tituló Perdolentis Virginis in oppido Rho, archidioecesis Mediolanensis intra-fines, a divo Carolo Borromaeo ad perennandam mirandi prodigii memoriam erectum, a n t i q u a gentium religione celeberrimum, ad quod confluunt t u r m a t i m , non solum ex universa Longobardia, sed e dissitis quoque locis, fideles praesentem Virginis opem implorantes, molis quoque amplitudine et artis operum splendore inter potiora nobilis illius regionis tempia iure meritoque accenseri potest. Hoc etiam ad sanctuarium, t a m ex universa Mediolanensi archidioecesi q u a m e finitimis dioecesibus, conveniunt sacerdotes sub Virginis patrocinio spiritualibus exercitationibus operam daturi; et, n u n c quidem ad sublimem Principis Apostolorum cathedram evecti, suavi recordatione recreamur Nos ipsos pluries de tali numero fuisse. Praeterea n o t u m compertumque est Nobis, Oblatos Missionarios a Sancto Carolo sedulo studio eodem in templo sacrum implere ministerium, pietatemque christianae plebis fovere atque augere. Placet ergo Nobis sanctuarium tot tantisque memoriis cordi Nostro carissimum singulari titulo privilegiisque illustrare; idque non minus g r a t u m acceptumque f ore confidimus dilecto filio Nostro Eugenio S. E. E. Presbytero Cardinali Tosi, qui Mediolanensem sedem in praesens moderatur. Quare, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi perpetuumque in modum, sanctuarium a Virgine Perdolentis oppidi Rho, archidioecesis Mediolanensis intra fines, ad Basilicae 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minoris g r a d u m evehimus illique titulum et privilegia omnia tribuimus, quae minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. H a e c largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque, ad quos pertinent sive pertinere poter u n t , n u n c et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc a t q u e inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die in februarii, anno MCMXXLTI, Pontificatus Nostri primo. P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD EMUM P. D. NICOLAUM DIAC. SANCTAE MARIAE IN DOMNICA S. R. E. CARD. MARINI: DE EIUS OPERE TITULO « IL PRIMATO DI SAN PIETRO E « D E I SUOI SUCCESSORI IN S. GIOVANNI CRISOSTOMO ». PIUS PP. XI Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. - Quem edideras anno MDCCCCXIX librum, titulo « Il P r i m a t o di S. Pietro e de' suoi '« Successori in S. Giovanni Crisostomo », et fel rec. decessori Nostro Benedicto X V , u t i aequum erat, dicaveras, eumdem, recognitum a t q u e auctum, iterumque exeunte superiore anno typis m a n d a t u m , Nobis nuper obtulisti, officiosissimis litteris in fronte eius inscriptis, quibus rogabas bene operi tuo diceremus. A t q u e idcirco, dilecte fili Noster, rogabas, quod pie sancteque confideres, accedente ad vim tractationis argumentorumque divina per Nos gratia, posse Orientales a catholica Ecclesia disiunctos, eos saltem qui sola veritatis ignoratione i m p l i c a r e t u r , considerate legendo, ad R o m a m Pontificis complexum gradatim revocari. In quo minime est dubit a n d u m , quin, si sanctorum ex Oriente P a t r u m , iidem, nullis praeiudicatis opinionibus, disertissima expenderent de P e t r i successorumque eius Prim a t u testimonia, inceptum illud coniunctionis Ecclesiarum orientalium cum R o m a n a restituendae, quod nullo non tempore decessores Nostri, re- Acta Pii PP. XI 149 centiores praesertim, persecuti sunt studiosissime, multo facilius citiusque succederet. H a n c ipáam quidem causam in comperto est te, dilecte fili N o ster, iam d u d u m pro viribus agere, edito potissimum statis temporibus commentario quem a Bessarione nuncupasti, in eoque per partes te scripta evulgasse quae deinde in volumen Nobis, ut diximus, oblatum, non sine praeclara utilitate collegisti. E t e n i m magni intererat, id omne haberi a p t e collectum et a n t e oculos positum, u n d e Ioannis Chrysostorni mens et sententia de P r i m a t u R o m a n a e Ecclesiae perspicua exsisteret a t q u e emineret: Chrysostorni illius, inquimus, cuius vox vocem refert ac reddit non modo Constantinopolitanae Ecclesiae, cui gloriose praefuit, et Antiochenae, e qua prodiit, sed etiam totius Ecclesiae Graecae totiusque antiquitatis Orientalium christianae. Doctrinam a u t e m Chrysostorni ita exponis a t q u e interp r e t a n s , ut, p o s t q u a m ostendisti, illum id ipsum sentire quod nos plane, sentimus omnes, P r i m a t u m scilicet, P e t r o a t t r i b u t u m , non quodam constare honoris praeeminentiaeque, ut aiunt, principatu, sed iure omnes docendi regendique Ecclesias, eundemque in eos qui P e t r o legitime succedunt divina voluntate transmitti, t u m vero, quae ab adversariis, nonnullos Chrysostorni locos perperam intellegentibus, opponuntur, ea disputando reiicias ac diluas. Ad haec autem addis a r g u m e n t u m sane firmissimum ex rebus Chrysostorni gestis depromptum, ex quo liquet, ipsum, quae de P r i m a t u sentiret, re comprobasse. Cum enim vidisset, Antiochenum schisma, ex eo o r t u m quod tres uno tempore episcopi illam sibi sedem vindicarent, nullo pacto conciliari posse, ad Siricium Pontificem per legatos confugit, cuius auctoritate res t a n d e m compositae sunt; idemque cum, iniqua sententia, de P a t r i a r c h a t u Constantinopolitano deiectus esset exsilioque mulctatus, ad Innocentium I provocavit. De u t r a q u e hac, aliisque Orientalium ad Sedem R o m a n a m provocationibus, disserendo, aliquibus appendieulis subiunctis, finem operis tui facis. In qua quidem tractatione cum studium placuit agnoscere, quo flagras, orientales revocandi populos ad Ecclesiae unitatem, t u m doctrinae copiam iudiciique vim dilaudamus. Quod autem, iis ipsis, quas volumini praeposuisti, litteris Nobis optabas, ut opus, hoc in genere a decessoribus inchoatum, perficere aliquando Nobismet ipsis liceret, id grato accipimus animo et benignissimo Deo, ut compleri id ipsum iubeat, precibus commendamus. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die xv mensis martii anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD EMUM P. D. BASILIUM EPISCOPUM VELITERNUM S. R. E. CARDINALEM POM. PILJ: DE PUBLICIS PRECIBUS IN U R B E Ì N D I C E N D I S AD DIVINA I E S U CHRISTI REDEMPTORIS IURA A RECENTI OFFENSIONE IISDEM ILLATA REPARANDA. Signor Cardinale, Un fatto di grave scandalo al popolo romano e di profondo dolore a t u t t e le anime cristiane è avvenuto, come Ella sa, in E o m a stessa, e in u n a sede antica di studio e di educazione cristiana della gioventù: la celebrazione cioè di uno scrittore che deve sovratutto la fama alle empie e blasfeme sue pubblicazioni sulla divina Persona e sulla vita di Gesù Cristo; celebrazione fattasi purtroppo anche altrove ed annunziata prima e commentata poi dalla stampa. Sentendo p e r t a n t o il dovere di procurare qualche riparazione all'offesa fatta al Nostro adorabile Salvatore ed al danno recato alle anime e specialmente all'incauta gioventù, affidiamo a Lei, Signor Cardinale, il mandato di indire, nel modo che Ella crederà opportuno, u n a funzione riparatrice per la prossima Domenica delle Palme, nella quale la Chiesa ricorda l'ingresso in Gerusalemme di Cristo, vero Dio e vero' Uomo, Nostro Ee e Salvatore. Ed impartiamo ben di cuore a Lei, Signor Cardinale, ed a t u t t i i fedeli del Nostro caro popolo di E o m a , l'Apostolica Benedizione. Dal Vaticano, 20 marzo 1923. PIUS PP. XI Suprema S. Congregatio S. Officii 151 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i LITTERAE, LOCORUM ORDINARIIS DATAE, SUPER IEIUNIO EUCHARISTICO ANTE MISSAM. Illme ac R e v m e Domine, Optime novit Amplitudo Tua qua diligentissima cura legem ecclesiasticam ieiunii eucharistici, praesertim quod attinet ad sacerdotes sacrosanctum Missae sacrificium celebraturus, Sancta haec Apostolica Sedes semper t u i t a sit; nec d u b i t a n d u m quin et in posterum eius observantia generatim urgeri debeat. Sed ne forte ex lege ecclesiastica qua reali Corpori Christi debitum praestatur obsequium, Corpus Christi mysticum seu animarum salus detrimentum capiat, Suprema haec Sacra Congregatio Sancti Officii, ex animo perpendens multitudinem officiorum quibus sacerdotes diebus festis incumbere debent ad commissum sibi gregem salutari pabulo enutriendum; et quod ob cleri penuriam multi ex eis Sanctae Missae celebrationem iterare Coguntur; idque non raro in locis longe dissitis, aditu difficilibus, inclementi aeris temperie divexatis, vel in aliis contrariis rerum et locorum adiunctis; decrevit in certis casibus et sub determinatis conditionibus eamdem ieiunii legem per opportunas dispensationes aliqua ex p a r t e mitigare. Quoties igitur sacerdotes, i u x t a can. 806, 2, Missam eodem die iterare a u t etiam tardiore hora ad Sacrum Altare accedere necesse habeant; siquidem sine gravi damno ieiunii eucharistici legem, vel infirmae valetudinis causa, vel propter nimium sacri ministerii laborem, aliasve rationabiles causas, ad rigorem servare nequeant; Supremae huic Congregationi locorum Ordinarii, omnibus rerum adiunctis diligenter expositis, recurrere poterunt. Quae pro diversitate casuum (sive cum singulis Ipsamet dispensando, sive, quando vera ac p r o b a t a necessitas id omnino suadeat, habituales quoque facultates ipsis Ordinariis tribuendo) opportune providebit. Quae quidem facultates pro casibus urgentioribus, in quibus tempus non suppetat recurrendi act S. Sedem, iam ex nunc Amplitudini Tuae conceduntur, per Te ipsum, graviter onerata conscientia, exercendas: hisce t a m e n sub conditionibus, ut nonnisi aliquid per m o d u m potus, exclusis inebrian- u 15 2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tibus, sumere p e r m i t t a t u r ; efficaciter scandalum removeatur; ac quamp r i m u m S. Sedes de concessa dispensatione certior fiat. Gravissimae d e m u m huius legis relaxationem solum concedendam esse scias, q u u m spirituale fidelium bonum id exigat, non vero ob p r i v a t a m ipsius sacerdotis devotionem a u t utilitatem. H a e c ad pastorale Tibi ministerium facilius utiliusque reddendum, p r o b a n t e Ssmo Domino Nostro Pio P P . X I , decreta, d u m libens tecum communico fausta quoque ac felicia Tibi adprecor a Domino. E o m a e , ex aedibus Sancti Officii, 22 martii 1923. E. CARD. M E R R Y D E L V A L , Secretarius. II M O N I T U M A D LOCOEUM O E D I N A E I O S Accidit non infrequenter ut scriptores, etiam qui ut boni catholici vulgo habentur, in foliis quotidianis vel periodicis laudent, magnificent, adprobent libros, scripta, picturas, sculpturas aliave id genus ingenii et artis opera catholicae doctrinae seu christiano sensui contraria, quandoque etiam a Sancta Sede expresse reprobata. Quam grave inde, si Pastores animarum haec inobservata et impunita relinquant, fidelium scandalum cum fidei m o r u m q u e detrimento oriri possit, facile intelligitur. Quod ne fiat Suprema haec S. Congregatio S. Officii, a d p r o b a n t e Ssmo D . N . Pio P p . X I , locorum Ordinarios admonendos censet, ut pro eorum munere erga scriptores huiusmodi, si quos forte inter proprios subditos adesse compererint (praecipue si de clero seu saeculari seu regulari), sive per se sive adhibita quoque Consiliorum vigilantiae cooperatione, non o m i t t a n t quas efficaciores in Domino iudicaverint, nulla interiecta mora, Providentias adhibere. E o m a e ex aedibus S. Officii, 15 martii 1923. E. C A R D . M E R R Y D E L V A L , Secretarius. III COMUNICATO Si rende noto che il sac. Tommaso Sasso, della diocesi di Biseeglie (Trani), con formale sentenza del Supremo Sacro Tribunale del S a n t o Uffìzio, è stato condannato alla pena della degradazione, a termine del canone 2305 del Codice di diritto canonico, con la ingiunzione di deporre l'abito ecclesiastico. S. Congregatio. Consistorialis 153 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P P . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, nimirum: 2 martii 1923. — Titulari episcopali Ecclesiae Vallitanae praefecit R. P. D. F e r d i n a n d u m Brossart, hactenus Episcopum Covingtonensem. — Cathedrali Ecclesiae Oleastrensi, R. D. Antonium Videmari, parochum ecclesiae B. M. V. de Lourdes, in civitate Mediolanensi. — Cathedrali Ecclesiae Bovensi, R. D. Andream Taccone, archipresbyterum Capituli Cathedralis Oppidensis, ibique Seminarii rectorem. , 7 martii. — Cathedrali Ecclesiae de Socorro, R. P. D. Leonidam Medina, hactenus Episcopum titularem Chamachensem. 9 martii. — Cathedrali Ecclesiae Campiva]lensi, R. P. Dominicum M. Rouleau, O. P. in Canadensi Dominio Praepositum Provincialem. 16 martii. — Cathedrali Ecclesiae Tehuantepecensi, R. D. I a n u a r i u m Méndez y del Rio, P r o t o n o t a r i u m Apostolicum ad instar et archipresbyt e r u m Basilicae Guadalupensis in archidioecesi Mexicana. 24 martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tamiathensi, R. P. D. Aloisium Pellizzo, hactenus Episcopum P a t a v i n u m . 26 martii. — Cathedrali Ecclesiae Covingtonensi, R. D. Franciscum Howard, parochum ecclesiae Ssmi Rosarii in civitate Columbensi. 27 martii. — Cathedrali Ecclesiae Bovinensi R. P. Sebastianum Cuccarolo, ex O. F. M. Capuccinorum, parochum ecclesiae B. M. V. in caelos Assumptae, civitatis Adriensis. 4 aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Neapolitanae, R. P. D. Michaelem Zezzà, hactenus Archiepiscopum Ancyranum. II NOTIFICATIO DE ORDINARIO CASTRENSI IN ITALIA Avendo Mons. Angelo Bartoiomasi d a t a rinuncia dall'ufficio di Vescovo Castrense per l'Italia, ed essendovi t u t t a v i a dei Cappellani sia per la milizia, sia per la marina, affinchè questi non manchino d ' u n Superiore ACTA, Vol. XV, n. 4. — 5-4-923. lì 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gerarchico, il Santo P a d r e si è degnato di deputare a capo dei medesimi Monsig. Michele Cercati, Vescovo titolare di Lidda (residente in B o m a , Via della Seroja, n. 70) con facoltà di eleggere un suo Vicario che lo rappresenti. B o m a , dalla Segreteria della S. 0. Concistoriale, 2 marzo 1923. III DESIGNATIONES PRO APPELLATIONE I u x t a can. 1594, § 2 Codicis Iuris Canonici: E m u s Archiep. Burdigalensis designavit Ordinarium Agennensem. R m u s Archiepiscopus Aquensis designavit Ordinarium Massiliensem. E m u s Archiep. Zagrabiensis designavit Ordinarium Vrhbosnensem. E m u s Administrator Apostolicus Silesiae Poionicae designavit Ordinarium Posnaniensem. Quas designationes Ssmus D. N. Pius P p . XI per decreta Sacrae Congregationis Consistorialis approbare dignatus est. SACRA CONGREGATIO CONCILII RATISBONEN. DUELLI Die 10 februarii 1923 QUAESTIO. - Ordinarius Ratisbonen., his litteris ad Sanctam Sedem missis, sequentis dubii solutionem petiit: «Sacra Congregatio Concilii, resoci lutione die 9 augusti 1890 ad Episcopum Wratislaviensem data, duella, « ut fere his temporibus inter Universitatum studiosos c o m m i t t u n t u r et « " mensurae „ dicuntur, non ludis temerariis vel exercitationibus, sed « veris duellis accensuit. I t a controversia in Germania diu agitata iam « finita videbatur, et unanimiter censuram Constitutione Apostolicae Sedis « n. 17 s t a t u t a m etiam eos incurrisse indicabatur, qui monomachiam sub « specie mensurae p a t r a v e r a n t . I « At post promulgationem Codicis iuris canonici rediit dissensio inter « canonistas, imo ipsas inter curias episcopales. Alii n e m p e v e r b u m " duel- S. Congregatio Concilii 155 « l ú m , , can. 2351 interpretantur iuxta supra l a u d a t a m resolutionem Sacrae « Congregationis Concilii, alii strictissime intelligunt, proindeque si a g a t u r « d e " mensuris „, vel i u x t a axioma " odiosa sunt restringenda „ censurae « existentiam omnino negant, vel saltem, nixi canone 2245, 4, reservatio« nem non agnoscunt. «Varia variorum sacerdotum sententia et praxis non solum adolescen« tium animos p e r t u r b a t , sed etiam disciplinam ecclesiasticam ludibrii « periculo exponere videtur. « Quare humülime p e t i t u r solutio quaestionis: « An resolutio Sacrae Congregationis Concilii d a t a in Wratislavien., « Irregularitatis, diei 9 augusti 1890, hodiedum vigeat, in casu ». ANIMADVERSIONES. - Eesolutio de qua in praemissis reapse d a t a fuit ab H. S. C. occasione cuiusdam dubii propositi ab Ordinario Wratislavien., qui anno 1.890 retulit quod nonnulli clerici in Seminario diocesano degentes, cum a n t e a in Universitate Wratislavien. studiis vacassent, duellorum, ea ratione et forma quae describebatur, i. e. cum periculo dumt a x a t vulneris, initorum, vel actores vel complices exstiterint. Cum igitur de iisdem ad sacram t o n s u r a m et Ordines admittendis ageretur, dubitari coepit an et q u a n a m irregularitate irretiti essent, u t r u m videlicet ex defectu famae an ex defectu lenitatis, cum irregularitas ex homicidio, cessante periculo mortis vel mutilationis, manifesto a casu exsularet. I t a q u e propositum fuit d u b i u m : « A n , a quibus et ex. quonam titulo irregularitas « contrahatur, quando duellum ea ratione committitur, quo his tempori« bus inter Germaniae Universitatis alumnos fieri solet in casu ». Et in comitiis die 9 augusti 1890 Sacra Congr. Concilii rescripsit: Affirmative, a duellantibus eorumque patrinis, ex infamia iuris. N u n c ab Ordinario Ratisbonen, quaeritur: An haec resolutio Sacrae Congr. Concilii adhuc valeat. Videtur, equidem, respondendum nihil per Codicem iuris canonici esse de valore resolutionis Sacrae Congregationis Concilii 9 augusti 1890 detractum. Et res indubia exsistit consideranti quod nihil hac in re Codex innovavit de vetere disciplina, multoque minus n o v a m definitionem criminis duelli dedit,- quin imo eadem usurpavit verba, quibus Const. Apostolicae Sedis usa est ad duellantes eorumque patrinos poena plectendos. I t a sane canon 2351: « duellum perpetrantes a u t simpliciter ad illud provo« cantes vel ipsum acceptantes vel quamlibet operam vel favorem praebente tes, necnon de industria spectantes illudque permittentes vel q u a n t u m « in ipsis est non prohibentes, cuiuscumque dignitatis sint, subsunt », etc. In Const. Apostolicae Sedis unice verbum « etsi regiae » adiectum est aliis 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « cuiuscumque dignitatis », sed in ceteris iuris dispositio in nullo discrep a t a canone citato*. Quare, etc. RESOLUTIO. - Porro E m i Sacrae Congregationis Concilii P a t r e s in plenariis comitiis die 10 februarii 1923 in Palatio Apostolico Yaticano habitis, ad suprascriptum dubium respondendum censuere: Affirmative. Quam resolutionem, referente postmodum infrascripto Sacrae Congregationis Secretario, Ssmus Dnus Noster Pius P P . XI approbare et confirmare dignatus est. B. Colombo, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS i DE P R O F E S S I O N E ' R E L I G I O S A IN ARTICULO MORTIS NOVITIIS VEL POSTULANTIBUS PERMISSA. I a m inde a Codicis promulgatione dubium exortum est: «An decre« t u m quod incipit Spirituali consolationi, a Sacra Congregatione de Reli« giosis editum sub die 10 septembris 1912, adhuc vigeat » praecipue cum in Codice iuris canonici nulla mentio de professione in articulo mortis fiat. Cumque instantissime ab hac Sacra Congregatione peteretur, t a m in particularibus casibus, q u a m in novis Constitutionibus condendis, ut facultas per supradictum decretum concessa renovaretur, res definienda visa est. Quapropter, plurium Consultorum praerequisito voto, E m i Patres Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, in Plenariis comitiis ad Vaticanum habitis die 29 decembris 1922, re mat u r e perpensa, ad propositum dubium respondendum censuerunt: « Affir« motive, at declarandum, si ita SSmo placuerit, quod facultas recipiendi « professionem, de qua in n. 2 decreti, praeter Superiorem monasterii aut « domus novitiatus vel probandatus, intelligatur competere etiam ad retí spectivos Superiores maiores iuxta Constitutiones, et ad praedictorum « omnium delegatos ». Q u a m sententiam SSmus D. N. P a p a div. Prov. Pius X I , in audientia habita ab infrascripto P. Abbate Secretario die 30 decembris ejusdem anni, in omnibus approbavit et publici iuris fieri m a n d a v i t . 8. Congregatio de Religiosis 157 O p p o r t u n u m a u t e m visum est praedicti decreti dispositiones ad sensum ^resolutionis E m o r u m P a t r u m accommodatas, in memoriam revocare eum in finem ut t a m benigna Sedis Apostolicae concessio omnibus interesse habentibus prodesse valeat. Illae a u t e m sunt tenoris s e q u e n t i s : 1 In quocumque Ordine, vel quavis Congregatione a u t Societate religiosa, vel monasterio sive virorum sive mulierum, vel etiam in Institutis in quibus, quamvis vota non e m i t t a n t u r , in communi tamen v i t a agitur, more Eeligiosorum, liceat exincle Novitios seu Probandos, qui medici iudicio graviter aegrotent, adeo ut in mortis articulo constituti existimentur, ad professionem vel consecrationem a u t promissionem i u x t a proprias Eegulas seu Constitutiones admittere, quamvis tempus novitiatus vel probationis n o n d u m expleverint. A t t a m e n , ut ^novitii seu probandi ad supradictam professionem a u t consecrationem aut promissionem admitti queant, oportet: 1. Ut novitiatum seu probationem canonice inceperint. 2. Superior qui Novitium seu P r o b a n d u m ad professionem vel consecrationem a u t promissionem admittit, praeter Superiores Majores respectivos, quibus ex praescripto Constitutionum competit, esse possit etiam ille qui monasterium, vel novitiatus a u t probandatus domum actu regat, a u t praedictorum Superiorum delegatus. 3. Formula professionis vel consecrationis a u t ..promissionis sit eadem quae in I n s t i t u t o extra casum aegritudinis in usu est; et vota, si nuncupentur, sine temporis determinatione aut perpetuitate pronuntientur. 4. Qui huiusmodi professionem, consecrationem vel promissionem emiserit, particeps erit omnium omnino indulgentiarum, suffragiorum et gratiarum, quae Eeligiosi vere professi in eodem I n s t i t u t o decedentes consequuntur; eidem autem plenaria peccatorum suorum indulgentia et remissio in forma Iubilaei misericorditer in Domino conceditur. 5. H a e c professio vel consecratio a u t promissio, praeter gratias in praecedenti articulo enuntiatas, nullum omnino alium produci effectum. Proinde: A) Si Novitius seu Probandus post huiusmodi professionem vel consecrationem a u t promissionem intestatus decedat, I n s t i t u t u m nulla bona vel iura ad ipsum pertinentia sibi vindicare poterit; B) si convalescat a n t e q u a m tempus novitiatus seu probandatus exspiret, in eadem omnino conditione versetur ac si nullam professionem emisisset; ideoque: a) libere, si velit, ad saeculum redire poterit; et b) Su1 Cfr. Acta Apostolicae Sedis, IV (1912), pag. 589 s. 158 Acta Apostolicae .Sedis - Commentarium Officiale periores i l l u m d i m i t t e r e v a l e n t ; c) t o t u m n o v i t i a t u s seu p r o b a n d a t u s t e m p u s in singulis I n s t i t u t i s definitum, licet sit" ultra a n n u m , "explere debet; hoc t e m p o r e e x p l e t o , si perseveret, n o v a professio s e u consecratio vel promis sio erit e m i t t e n d a . D e c l a r a t d e n i q u e h a e c Sacra Congregatio, nihil obstare q u o m i n u s praed i c t a e dispositiones e t i a m i n Constitutiones O r d i n u m e t C o n g r e g a t i o n u m inseri v a l e a n t , si h o c I n s t i t u t a ipsa p o s t u l e n t . E o m a e , e x Sacra Congregatione d e Religiosis, die 3 0 decembris 1 9 2 2 . C. C A R D . L A U R E N T I , Praefectus. L. © S . Maurus M. Serafini A b . O. S. B . , Secretarius. II INSTRUCCIÓN O ELENCO DE LAS CUESTIONES A QUE HAN DE R E S P O N D E R LOS S U P E R I O R E S Y SUPERIORAS GENERALES DE LOS INSTITUTOS DE VOTOS SIMPLES, EN LA RELACIÓN QUE HAN DE ENVIAR A LA SANTA S E D E CADA CINCO AÑOS. Publicada primero por la Sagrada Congregación de Obispos y Regulares, revisada y corregida, conforme al Código del Derecho Canónico, por la Sagrada Congregación de Religiosos. 1 PRELIMINARES. 1. Manifiéstese qué Decretos de aprobación o recomendación haya obtenido de la Santa Sede el Instituto, y cuándo. 2. Cuál sea el fin o objeto peculiar del Instituto. 3. Si el primitivo,título del Instituto, o bien el fin¿ o el Hábito de sus miembros se han modificado posteriormente de alguna manera, y con qué autorización. 4. Qué clases de religiosos hay. Qué votos se hacen. 5. * Cuántos religiosos han tomado el Hábito del Instituto desde sus principios hasta el presente, o por lo menos durante el último veintenio. 6. * Cuántos religiosos han salido del Instituto desde su fundación hasta el presente, o al menos durante el último veintenio, y de qué manera, tanto du1 Cfr. Acta Apostolicae Sedis, XIV (1922), pp. 278 ss. * A las preguntas o partes de preguntas señaladas con asterisco * no se ha de responder sino en la primera relación después de promulgada esta Instrucción. S. Congregatio de Religiosis 159 rante el Noviciado como después de la Profesión de los votos temporales y después de hechos los votos perpetuos. Si ha habido apóstatas o fugitivos y cuántos. 7. Cuándo fué enviada a la Santa Sede la última relación. I. - DE LAS PERSONAS. A) De los admitidos. 8. Cuántos Postulantes se hayan admitido desde la última relación. 9. Si para cada uno de ellos se han obtenido los atestados requeridos por el Derecho; y especialmente las letras testimoniales: a) para los varones en general, b) para los clérigos, c) para aquellos (varones o mujeres respectivamente) que estuvieron en algún Seminario o colegio o bien en el Postulantado o Noviciado de otra Religión; y por cierto confirmadas con juramento. 10. Si alguno ha sido inducido a dar su nombre al Instituto con algún medio o industria especial; y principalmente si los Superiores se han servido para este fin de los diarios. 11. Si además se han procurado informes suficientes acerca de su índole y costumbres, siempre que fué necesario o conveniente. 12. Cuántas veces y de qué impedimentos o defectos haya sido necesaria dispensa y por qué Superior eclesiástico haya sido concedida. 13. Si todos aquellos para quienes está prescrito, cumplieron el Postulantado por el tiempo señalado, en Casa en que se observe la disciplina regular. B) De los Novicios. .1.4. Cuántas y cuáles son las Casas-Noviciado y si cada una de ellas ha sido establecida con autorización de la Santa Sede. 15. Cuántos Novicios han tomado el Hábito del Instituto después de la última relación. 16. Cuántos haya al presente en el Noviciado. 17. Si los Novicios están convenientemente separados de los Profesos. 18. Si todos tienen un ejemplar íntegro de las Constituciones. 19. Si todos, antes de la Profesión, han permanecido en la Casa-Noviciado por tiempo de un año íntegro y continuo bajo el cuidado del Maestro. 20. Si el Maestro de Novicios está libre de todo cargo y obligación que puedan impedir el cuidado y gobierno de los Novicios. 21. Si el tiempo del Noviciado se ha prorrogado o bien abreviado más allá del límite prefijado en las Constituciones; cuánto y con qué autorización. 22. Si los Novicios, durante el primer año de Noviciado, se han dedicado únicamente a ejercicios de piedad, o si se los ha empleado también en otras obras y en cuáles. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23. Si durante el segundo año de Noviciado (donde se hace) los Novicios han sido enviados a otras Casas, y si se ha observado la Instrucción de la Sagrada Congregación de Religiosos, del día 3 de Noviembre de 1921. 24. (En los Institutos de Religiosas). Si antes de-la admisión al H á b i t o , a la primera Profesión temporal y a la Profesión perpetua, el Obispo, o un delegado suyo, hizo, y gratuitamente, la prescrita exploración de la voluntad de la aspirante. 25. Si antes de la Profesión, cuantas veces hubo lugar a ello, y en otro caso en tiempo oportuno, se hizo la cesión: de la administración de los propios bienes y se dispuso del uso y del usufructo de los mismos. 26. Si antes de la Profesión de los votos temporales hicieron libremente los Novicios testamento de sus bienes presentes o de los que acaso con el tiempo les pudieren caber en suerte. C) De los Profesos. 27. Cuántos religiosos cuenta al presente el Instituto: a) de votos temporales, b) de votos perpetuos. 28. Si los votos temporales se han renovado siempre a su debido tiempo. 29. Si los religiosos han sido admitidos en el tiempo debido a los votos perpetuos, una vez trascurrido el plazo de los votos temporales. 30. Cuántos religiosos tanto Profesos como Novicios hayan muerto después de la ultima relación. D) De los salidos y de los dimitidos. 3 1 . Cuántos se hayan salido del Instituto después de la ultima relación: a) de entre los Novicios, b) de entre los Profesos, después de cumplido el tiempo de los votos temporales, c) durante los votos temporales, d) después de hechos los votos perpetuos. 32. Si en la dimisión de los religiosos se han observado siempre, según los casos, las normas prescritas en los sagrados Cánones y en las propias Constituciones. 33. Si (exceptuado el caso urgente de que se trata en los cánones 653 y 668) alguno ha sido dimitido o se ha salido: a) antes de recibir de la Santa Sede la confirmación de la sentencia o del decreto, si se trata de varones profesos de votos perpetuos; o antes de recibir de la misma Santa Sede la decisión, si se trata de Religiosas profesas de votos perpetuos; b) pendiente el recurso a la Santa Sede, si se trata de Profesos de votos temporales, c) sin previa dispensa de los votos hechos, pedida por el mismo religioso. «it S. Congregatio de Religiosis 161 Sé. (En los Institutos de Religiosas). Si a las que se han salido, sea cual fuere el motivo, se les devolvió íntegramente la dote, cualquiera que fuera su naturaleza, juntamente con el ajuar que habían traído al Instituto, en el estado en que se encontraba al tiempo de la salida. 35. Si a las admitidas sin dote, que no podían socorrer a sus necesidades con los propios bienes, se les supeditó de caridad, en caso de salida del Instituto, lo necesario para poder volver a casa de manera segura y conveniente y vivir honestamente por algún tiempo. II. - DE LAS COSAS. A) Be las Casas. 36. Cuántas Casas tiene el Instituto y en qué Diócesis; si tiene Provincias y cuántas. 37. Si después de la ultima relación se han abierto nuevas Casas, y cuántas; y si en todas intervino la autoridad legítima y se observó lo dispuesto por las Constituciones sobre el particular. 38. Cuántos religiosos de las diversas clases residen en cada una de las Casas, y (si el Instituto se consagra a diversas obras) a qué obras se los dedica. 39. Si después de la última relación se ha suprimido alguna. Casa, y con qué autorización. 40. Si cada uno de los religiosos tiene su propia celda, o si por lo menos en el dormitorio común tiene cada uno su lecho convenientemente separado de todos los otros. 41. Si para curar a los enfermos hay destinado un lugar separado perfectamente acomodado. 42. Si para recibir a los huéspedes hay en la Casa aposentos suficientemente separados, como conviene, de los de la comunidad religiosa. 43. (En los Institutos de Hermanas). Si la habitación del Capellán o del Confesor tiene ingrese independiente y ninguna comunicación con la habitación de las Hermanas. B) De los bienes. 44. Cuáles hayan sido desde la última relación las entradas y los gastos anuales: a) tanto del Instituto en común, b) como de cada una de las Casas. 45. Si desde la ultima relación, ya el Instituto en común, ya alguna Casa en particular ha adquirido nuevos bienes muebles o inmuebles y cuál sea su valor. 46. Si el dinero le han colocado siempre a rédito util, honesto y seguro. 47. Si después de la ultima relación han tenido alguna pérdida en sus bienes o han sufrido algún daño en los mismos; en qué cantidad y por qué causa. 48. Si han enajenado bienes inmuebles o muebles preciosos, cuáles, y con qué autorización. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 49. Si han gastado alguna parte de los bienes llamados capitales. 50. Si la caja común o alguna Casa particular tiene deudas, y en qué cantidad. 51. Si desde la última relación han contraído nuevas deudas; cuáles, y con qué autorización. 52. Si los bienes temporales, tanto los de toda la Religión como los de cada una de las Provincias y de las Casas, se administran conforme a los sagrados Cánones y a las Constituciones, por medio de Ecónomos legítimamente designados. 53. Si los Ecónomos, tanto el General como los Locales, rindieron cuentas dé sus administraciones en los tiempos prefijados y si estas cuentas fueron examinadas dèi modo prescrito y aprobadas. 54. Si tienen pleitos sobre los bienes. 55. Si el dinero y las otras cosas preciosas se custodian con cautela, según las normas dadas sobre el particular y las disposiciones de las Constituciones. 56. Si aceptaron de los seglares depósitos de dinero o de cosas preciosas para su custodia y con qué condiciones. 57. (En los Institutos de Hermanas). Si las dotes de las Hermanas se han invertido en títulos seguros y fructíferos, conforme a las leyes canónicas, con el consentimiento del Ordinario del lugar; si se ha gastado alguna parte de ellas, en qué cantidad, de qué manera, y con qué autorización. 58. Si posee el Instituto legados píos o fundaciones, ya sea para la celebración de Misas, ya para obras de caridad, y cuáles son. 59. Si estas tales cargas se han cumplido fielmente. 60. Si el dinero con que se constituyeron tales fundaciones ha sido colocado convenientemente y administrado separadamente de cualquier otro. 61. Si, de conformidad con lo prescrito por los sagrados Cánones, se han rendido al Obispo cuentas de las tales fundaciones. 62. Qué cantidad de dinero sobrante ha sido entregada al fin de cada año a la caja común por cada una de las Casas. 63. Si la predicha contribución pecuniaria la han hecho todas espontáneamente o bien de mala gana. 64. Si la Superiora o la Ecònoma tienen dinero de que disponer libremente, aunque sea en beneficio del Instituto, sin rendir cuentas ningunas. I I I . - DE LA DISCIPLINA. A) De la vida religiosa. 65. Si los ejercicios de piedad señalados para cada día, mes, año, o para otras épocas determinadas, se practican cuidadosamente en cada una de las Casas. 66. Si todos los religiosos asisten cada dia al sacrificio de la Misa. 67. Si todos los religiosos pueden asistir a los ejercicios comunes, y si, a los que, por causa de las ocupaciones domésticas, tal vez son dispensados de algún ejercicio común, se les concede al menos tiempo para hacerlo privadamente. S. Congregatio de Religiosis 168 68. Si se observan las disposiciones canónicas: a) en cnanto a no exigir la cuenta de conciencia, b) respecto de la Confesión sacramental, c) acerca de la frecuencia de la Comunión eucaristica. 69. Si hay Confesores designados a tenor del Derecho; si se han introducido abusos, ya de parte de los Superiores, coartando la libertad concedida por la ley, ya de parte de los subditos, abusando de la libertad permitida; y cuáles sean estos. 70. Si en los Institutos de Religiosas se cambia en todas partes cada tres años el Confesor ordinario, o se le confirma por la autoridad competente. 71. Si se observan fielmente las prescripciones acerca de la observancia de la clausura en la parte de la Casa reservada a los religiosos. 72. Si se permite a los religiosos el ir frecuentemente al locutorio, y si se observan en este particular las Constituciones. 73. Si a los religiosos que salen de casa, fuera del caso de necesidad, les señalan compañero los Superiores. 74. Si se hacen las instrucciones catequísticas y las pláticas piadosas a los conversos y a los otros alumnos, como también a los fámulos o familiares; de qué manera, y en qué tiempos. 75. Si los religiosos publican periódicos y cuáles; o si colaboran en su publicación, y en cuáles: si tanto en esto como en la publicación de libros se han observado las leyes establecidas. 76. Si los religiosos usan de libros, ya antiguos ya modernos, aun manuscritos, publicados con solo el permiso de los Superiores del Instituto y cuáles sean. B) De la observancia de algunas leyes especiales. 77. Si se han observado con diligencia todas las prescripciones relativas al Capítulo General: a) acerca de la convocatoria, b) acerca de la elección de los Delegados, e) acerca de la elección de* los Escrutadores y del Secretario, d) acerca de la elección del Superior General, e) acerca de la elección de los Consejeros, del Ecónomo, y del Secretario Generales. 78. Si los religiosos han tenido absoluta libertad tanto para escribir como para recibir aquellas cartas que están excluidas de la inspección de los Superiores. 79. Si se guarda fielmente la ley de cambiar los Superiores, cumplido el tiempo establecido. Si se han obtenido dispensas de esta ley, cuántas, y de quién. 80. Si el Superior General y los Superiores Provinciales han hecho debidamente la prescrita visita de las Casas. 81. Si el Superior General y los Superiores tanto Provinciales como Locales convocan a sus Consejeros en los tiempos determinados, para tratar con ellos de los asuntos ya del Instituto, ya de la Provincia, ya de la Casa. 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 82. Si en las deliberaciones se ha concedido a los Consejeros la debida libertad. 83. Si en el Consejo General se han hecho las elecciones libremente y Según las normas prescritas. - . 84. Si en todas partes vige la vida común; si los Superiores, con la paterna caridad que conviene, proveen suficientemente a todos los religiosos de lo necesario, principalmente en cuanto al aumento y al vestido, y si acaso hay quienes se lo procuran de los extraños. 85. Si en algún lugar son los religiosos en número insuficiente, de modo que estén demasiado recargados de trabajo, con grave peligro de la salud. 86. Si se procura que nada falte a los enfermos, de cuanto necesitan según el estado de cada uno, y que tanto en las necesidades corporales como en las espirituales se les socorra con la debida caridad. 87. (En los Institutos clericales). Cuantos años dedican los clérigos al estudio: a) de las Humanidades, b) de la Filosofía, y c) de la Teología. Si los estudios se hacen en casa, cuántos profesores hay destinados a la enseñanza de cada ciencia. 88. Si a los estudiantes, o también a los profesores, se les encomiendan otros trabajos que los distraigan de los estudios. 89. Si todos los estudiantes: a) hicieron íntegramente el curso escolar antes de salir de la Casa destinada a los estudios; b) si antes de la promoción a las sagradas Ordenes, hicieron debidamente los estudios que para cada una prescriben las leyes canónicas; c) si observaron religiosamente todo lo demás que los sagrados Cánones requieren para la admisión a las sagradas Ordenes (acerca del título de ordenación, dimisorias, etc.). 90. Si se ha guardado la ley acerca del examen que cada año, por lo menos durante un quinquenio, han de hacer los sacerdotes. 91. Si alguna vez se práctica la negociación?- prohibida por los sagrados Cánones; y así mismo, si se ejerce algún arte o industria que lleve consigo el tratar con mucha frecuencia con los extraños; con qué cautelas, tanto para la preservación de los religiosos que se dedican a estas cosas, como para la edificación de los extraños. 92. Si los Superiores cuidan de promover entre sus subditos el conocimiento y la ejecución de los Decretos de la Santa Sede, que se refieren a los religiosos: así mismo, si se leen publicamente, además d.e las propias Constituciones, los Decretos que la Santa Sede hubiere prescrito que se lean. C) De las obras del Instituto. 93. A cuántas personas (o clases de personas) han prestado sus servicios los religiosos, con aquellas obras a que se dedican según el fin de su Instituto. S. Congregatio de Religiosis 165 94. Si el número de tales .personas hubiere disminuido en algún lugar desde là última relación, indiquense las razones. 95. (Para los Instituios que mendigan de puerta en puerta): a) Si por las Constituciones consta clara y ciertamente del derecho o obligación de mendigar de puerta en puerta; b) si se guardan religiosamente y en todas sus partes, las prescripciones de los sagrados Cánones y los Decretos emanados de la Santa Sede sobre el particular. 96. Si los Institutos de Hermanas tienen en sus casas hospederías o sanatorios para cualesquiera personas, aun de diverso sexo: y en caso afirmativo, con qué licencia y con qué precauciones. 97. Si las Hermanas se han encargado de los servicios domésticos en Seminarios o colegios o en cualesquiera otras casas de eclesiásticos, y en qué forma. 98. Si las Hermanas ejercitan ciertas obras de caridad (v. gr.: para con los infantes, las parturientes, o los operados quirúrgicamente) que parezcan indecorosas en vírgenes consagradas a Dios y que visten Hábito religioso. 99. Si las Keligiosas que cuidan de los enfermos a domicilio, emplean siempre las cautelas prescritas en las Constituciones. 100. Si los Superiores han permitido que los religiosos morasen en casas de seglares, y por cuánto tiempo. 101. (Para los Institutos de varones). Si tienen y dirigen como de ellos dependiente y a ellos agregado, directa o indirectamente, algún Instituto de Hermanas, y con qué autorización. 102. Si después de la última relación se ha añadido alguna nueva obra, o mejor especie de obras, a las ya existentes, y con qué autorización. 103. Si en el Instituto o en alguna Casa se han introducido abuso, y cuáles. 104. Si hay quejas o dificultades: a) con los Ordinarios de los lugares, b) con los Confesores, e) con los Capellanes. 105. (Para los Institutos laicales de entrambos sexos). Si tienen Casas en las que se reciban, para habitar, jóvenes del respectivo sexo, que frecuentan las escuelas públicas laicas; en qué lugares, qué escuelas frecuentan, de qué maner se atiende a su instrucción religiosa, y por quiénes. Las respuestas a las cuestiones sobredichas las han de firmar, no solamente el Superior o la Superiora Generales, sino también cada uno de los Consultores o Asistentes Generales, previo maduro examen. Si se trata de una Congregación de mujeres, han de ser firmadas también por el Ordinario del lugar en que reside la Superiora General con su Consejo. Por lo demás, si alguno de los Consultores o Asistentes Generales creyere que se habría de manifestar además a la Santa Sede alguna otra cosa de grande importancia, puede también hacerlo por medio de carta privada y secreta. SÍD 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale embargo, acuérdese el tal de su condición y sepa qne cargará gravemente su conciencia, si presumiere exponer algo contrarióla la verdad por medio de tal. carta secretaRoma, Secretaría de la Sagrada Congregación de Religiosos, el día 25 de Marzo de 1922. T. CARD. VALPRÈ DI BONZO, Prefecto. L.;© s. Mauro M. Serafini, Ab. O. S. B.. Secretario. III APPROBATIONES S s m u s D n u s N o s t e r P i u s d i v i n a P r o v i d e n t i a P p . X I , decretis Sacrae Congregationis de R e l i g i o s i s : ' 27 februarii 1923. — I n s t i t u t i S o r o r u m F r a n c i s c a l i u m a B e a t a A n g e lina, v u l g o Contesse n u n c u p a t i , cuius Constitutiones definitine domus princeps F u l g i n i i sita est, approbavit. — C o n g r e g a t i o n e m religiosam S o r o r u m Tertii Ordinis S a n c t i F r a n cisci, a b I m m a c u l a t a C o n c e p t i o n e B . M . V . n u n c u p a t a m , cuius d o m u s princeps s i t a est in l o c o v u l g o Clinton, dioecesis D a v e n p b r t e n . , laudavit eiusque Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium approbavit. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i . • x DECRETUM REGIO DE BUSSAMBIRO A VICARIATU APOSTOLICO UNIANEMBENSI SEPARA- TUR ET VICARIATUI APOSTOLICO DE VICTORIA NJANZA ADIICITUR. C u m R . P . D . H e n r i c u s L é o n a r d , Vicarius A p o s t o l i c u s U n i a n e m b e n . i n Africa Centrali, p o s t u l a s s e t u t regio d e B u s s a m b i r o a d s u a m m i s s i o n e m pertinens finitimo vicariatui apostolico Victoriae Njanzen. cederetur, E m i a c R m i P a t r e s huius S a c r a e Congregationis, i n comitiis generalibus 167 S. Congregatio de Propaganda Fide die o currentis mensis habitis, quo fidei christianae progressui curaeque spirituali fidelium in praedicto territorio aptius provideretur, precibus supra laudati Praesulis a d n u e n d u m esse censuerunt. Q u a m E m o r u m P a t r u m sententiam Ssmo Dno Nostro Pio Div. Prov. P P . XI in audientia diei 12 eiusdem mensis ab infrascripto Sacrae huius Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua benigne adprobare rat a m q u e habere dignata est praesensque decretum fieri iussit. D a t u m R o m a e ex aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 15 martii 1923. G. M. CARD. V A N ROSSTJM, Praefectus. Ii. © S. f F. Marchetti-Selvaggiani, Archiep. Seienden., Secretarius, II NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 15 februarii 1923. — Vicarius Apostolicus Rabaulensis, R. P. D. Gerardus Vesters, e Congregatione Missionariorum Ssmi Cordis. — Vicarius Apostolicus de Dar-es-Sdlam in Africa Orientali, R. P. Gabriel a Stanz, in saeculo Ioseph Maria Zeiger, ex Ordine F r a t r u m Minorum Capuccinorum. 19 februarii. — Vicarius Apostolicus de Canton, R. P. Antonius Fourquet, e Societate Missionum Parisiensi. Insuper decretis Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a Fide renunciati s u n t : 1. februarii 1923. — Praefectus Apostolicus de Coolc et ManiiiiM, R. P. Bernardinus Castanié, e Congregatione Missionariorum SS. Cordium, de Picpus. 3 martii. — Praefectus Apostolicus de Tatung-fu, R. P. Ioseph Hoogers, e Congregatione Missionariorum I m m a c u l a t i Cordis B. M. V., de Scheut. 16 martii. — Praefectus Apostolicus Magni Namaqualand, R. P. Mathias Eder, ex I n s t i t u t o Oblatorum Sancti Francisci Salesii. 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SÁCEA CONGREGATIO RITUUM i BAIOCEÑ. S E U LEXOVIEN. BEATIFICATIONIS ET SIAE CANONIZATIONIS VEN. SERVAE A I E S U INFANTE, ORDINIS DEI SORORIS THERE- CARMELITARUM EXCALCEATORUM, IN MONASTERIO LEXOVIENSI. S U P E R DUBIO An, et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur f Quis quantasque sit existimandus progressus, quem in suo t a m expedito t a m q u e prospero actorum cursu facit nunc Beatificationis causa venerabilis Servae Dei sororis Theresiae a Iesu Infante, apostolicum hoc ostendit decretum planeque significat. In eo siquidem, quum, t a m q u a m veras a t q u e germanas prae se ferentes miraculi notas, binae agnoscantur et adprobentur sanationes, quae, precibus et meritis praefatae venerabilis Theresiae, p a t r a t a e a Deo fuerunt, ipsius venerabilis Theresiae non ita pridem, Apostolicae Sedis auctoritate, heroicae sancitae et declaratae virtutes, per hanc duplicis prodigiosi eventus accessionem, novam accipiunt firmitatem et certitudinem novoque coruscant splendore. Ex divino namque, quod intercessit, miraculorum testimonio eaedem r a t a e habitae confirmataeque dicendae sunt exercitae a venerabili Theresia virtutes, q u e m a d m o d u m hoc de loco communiter edisserunt theologi, cunctos praeeunte Angelico Doctore, cuius, huc spectans, conspicua haec sententia prostat, nitidis hisce disertisque conclusa verbis: « Vera miracula non possunt fieri nisi v i r t u t e divina: operatur enim ea « Deus ad hominum utilitatem: et hoc dupliciter: uno quidem modo ad « veritatis praedicatae confirmationem: alio modo ad demonstrationem san« ctitatis alicuius, quem Deus hominibus vult proponere in exemplum virtutis: aprimo a u t e m modo miracula possunt fieri per quemcumque, qui veram « Fidem praedicat, et nomen Christi invocat: quod etiam interdum per « malos fit; et secundum hunc m o d u m etiam m a h possunt miracula face cere...: secundo a u t e m modo non fiunt miracula, nisi a Sanctis, ad quorum ((sanctitatem demonstrandam miracula fiunt...» ( 2 2 , quaest. 178, art. 2 in corp.). a a e 169 S. Congregatio Rituum ' E variis porro et pene mnumerabilibus portentis, quae, utpote^ post validam exoratam venerabilis Theresiae opem, a Deo i m p e t r a t a per universum fere cireumferuhtur christianum orbem, u n a m et alteram sanar tionem, sororis nempe Aloisiae a S. Germano et clerici Caroli Anne, prout iuridica Causae conditio postulabat, et sacrae huius Congregationis praxis ferebat, .«elegerunt actores, sacroque huic Ordini ad cognoscendum proposuerunt; quaeque, ut victores e certamine discederent, ipsis demons t r a n d a erant, eosdem revera solideque demònstrasse, felix faustusque initi iudicii cumulate probavit exitus. / Equidem, quod sive infirma mulier, soror Aloisia a S. Germano, sive iuvenis aegrotus, clericus Carolus Anne, organico laboraverint morbo, morbo videlicet, qui in peculiari q u a d a m situs erat anatomica et pathologica, ut inquiunt, laesione; quodque insuper t u m u n a t u m alter, deprecatrice interposita a p u d D e u m fideli ..eiusdem F a m u l a venerabili Theresia a Iesu Infante, praedicto morbo ita consanuerint, u t , naturae viribus artis et temporis quoque subsidiis adiutae, n u m q u a m organicae laesionis eo modo eoque in subiecto fieri potuisset in integrum restitutio, id omne rescire licuit a t q u e addiscere a sex numero peritis viris, quorum tres pro u n a q u a q u e sanatione sua quisque, sacrae huius Congregationis m a n d a t o , scripto exaraverant et ediderant concordia suffragia, iis innixa et consentanea utriusque facti elementis, quae iudicialibus consignata sunt tabulis. H o r u m idcirco peritorum conclusiones volenti animo amplexatus causae P a t r o n u s , argumentorum seriem, quibus eaedem fulciebantur conclusiones, qua sagacia praestat et dexteritate, sic evolvere et illustrare adnisus ille fuit, ut ipsis etiam, qui medici non sunt aut chirurgi, rem fecerit captu perviam intellectuque facilem. I t a , cunctis exstantibus et in conspectum prodeuntibus, quibus necessario constituitur, clare dignoscitur et iuridice probatur miraculum, qui ad consultivum suum ferendum suffragium vocati erant, u t r a q u e moti et suffulti auctoritate - extrinseca nimirum, quae e consensu provenit viror u m in arte peritorum, a t q u e intrinseca, quae e vi et pondere p r o m a n a t argumentorum, quae a p t a et accommodata sunt ad persuadendum - eo adduci potuerunt, ut de quaestione disceptationi subiecta certam ac t u t a m caperent^ iudicii deliberationem, cum ad generalem praesertim ven t u m est Congregationem, quae duabus aliis, antepraeparatoriae scilicet et praeparatoriae, quae praecesserant, finem imposuit, quaeque, die trigesima superioris mensis ianuarii, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In qua a Reverendissimo Cardinali Antonio Vico, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est Dubium: An, et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? T u m Reverendissimi ACTA, Vol. X V , n. i. — 5 - 4 - 9 2 3 . 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 170 Cardinales t u m P a t r e s Consultores, gui convenerant, sua quisque ex ordine pandiderunt vota, quibus t a m e n auditis et perpensis, Sanctissimus Dominus noster supremam Suam sententiam de more Sibi prorogandam duxit, ut interim tempus intercederet, quo, effusis ad D e u m precibus, in t a n t a re definienda maiora Sibi a P a t r e l u m i n u m auxilia compararci. Quumque m e n t e m S u a m patefacere statuisset, hodiernam designavit Dominicam in Quinquagesima, ob duplicis eventus faustitatem, auspicatissimam diem, quae festo Apparitionis B. M. V. I m m a c u l a t a e prope Lapurd u m est sacra, simulque Suae Coronationis proxime antecedit anniversarias primitias. Eapropter, piissime perlitato Eucharistico sacrificio, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Constare de utroque proposito miraculo; de primo nempe instanianeae perfectaeque sanationis sororis Aloisiae a S. Germano, e Congregatione Filiarum a Cruce, a gravissimo ulcere ventricuU, formae hemorragicae; deque altero instantaneae perfectaeque sanationis clerici Caroli Anne a tubercolosi florida, hemoptoica, in periodo cavitaria. Hoc autem decretum publici iuris fieri, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t tertio idus februarias anno MCMXXIII. £g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. © S. . Alexander Verde; Secretarius. II OR TONEN. CONFIRMATIONIS CULTUS SERVI D E I LAURENTII A VILLAMAGNA, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS MINORUM, BEATI NUNCUPATI. Vertente anno 1871, in ecclesiastica Curia Ortonensi, sede episcopali vacante, a Vicario Capitulari D. Ioanne Can. Ballerini, processus ordinaria auctoritate institutus fuit super cultu, ab immemorabili tempore praestito, Dei Famulo Laurentio a Villamagna, sacerdoti professo Ordinis F r a t r u m Minorum, Beato nuncupato, seu super casu excepto a decretis sa. me. Urbani P a p a e V I I I . Iste processus favorabili Iudicis Ordinarii sententia exstitit absolutus die q u a r t a octobris eiusdem anni. Ob ignotas rationes, testante hodierno Archiepiscopo Lancianensi et Administratore S. Congregatio Rituum m Apostolico perpetuo Ortonensi, huiusmodi Causae prosecutio ad tempus incertum fuit remissa. Quum a u t e m postremis hisce temporibus ab ipsius Causae postulatore memoratus processus in actis sacrorum r i t u u m Congregationis exhibitus sit simulque preces porrectae, ut quaestio de casu excepto iudicialiter ageretur apud ipsam Sacram Congregationem, servato veteris iuris ordine, Summus Pontifex Benedictus XV sa. me., attentis peculiaribus adiunctis et tempore quo processus expletus fuerat, his precibus benigne annuit pro gratia et dispensationem a novissimis decretis editis annis 1912-1913, in casu et ad effectum enuntiatum, indulsit. Quibus praemissis, Causae prodest aliquid de persona et gestis Servi Dei necnon de cultu eidem exhibito breviter innuere. — Villaemagnae, in Aprutio citeriori, a parentibus generis nobilitate, pariter ac vitae integritate conspicuis Silvestro De Masculis et P i p p a d'Eletto, natus est infans die 15 maii anni 1476, eique in sacro fonte inditum nomen Aurelius. In Ortonensium finibus erat conventus franciscalis Sanctae Mariae de Gratiis quem, medio saeculo x v , cives exstruxerunt propter accepta beneficia a Fratribus Minoribus, potissimum a S. Ioanne a Capistrano, qui pacis sequester et fulgida Samnitum stella a n t i q u u m et acerbum bellum inter cives et urbes Lancianum et Ortonam sua sententia mirifice composuerat. Aurelius, christiana religione bonisque moribus praeditus et adolescens, illam religiosam domum ingredi statuit suamque mentem aperit patri, qui omnimode filio contradicit, adhibitis quoque probris, iniuriis ac poenis ut a proposito suscepto recederei. A t t a m e n iuvenis, patiens et constans, terrena despiciens et ad caelestia aspirans, sentiens se veluti a Christo Domino vocatum per evangelica dicta: « Si vis perfectus esse, vade, vende « quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, «sequere m e » (Matth., X I X , 21), divina ope implorata, cuncta obstacula superavit et p a t e r n u m assensum obtinuit. Tunc coenobium illud, de Superiorum licentia, dimisso u n a cum saecularibus vestibus nomine Aurelio, humiles vestes religiosas induit, assumpto nomine Laurentio. Expleto rite tyrocinio, p r i m u m philosophiae, mox theologiae studia diligenter absolvit. P e r varios ordinationis gradus ascendens, ad sacerdotium evectus, sacrum ministerium voce et opere peragendum optimus religiosus, de Superior u m n u t u et licentia, suscepit, unice intentus gloriae Dei, propriae perfectioni et saluti animarum. Quod m u n u s per t o t u m vitae spatium exercuit oppida et urbes Italiae, etiam praecipuas, peragrando, fama sibi a d e p t a insignis theologi, apostolici concionatoris et sancti viri, aucta per virtutes orationis, poenitentiae et caritatis, necnon per caeleste prophetiae donum. In actis enim processualibus testes et documenta referunt duas praecipue prophetias: u n a fuit cum Dei F a m u l u s , Ortonae e suggestu condonans, 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praenuntia vit plures a d h u c aetate florentes i n t r a quindecim dies obituros, ex quorum numero ipse foret primus: quod sequens eventus probavit. Altera vero " cum-incendium Ortonensis urbis futurum praedixit, prouti reapse per Turcarum incursionem in litus S a m n i t u m et a u s u m paulo post eius obitum accidit. T a n d e m Laurentius, tot post exantlatos labores, iterum O r t o n a m venit anno 1535, ut quadragesimalem praedicationem perageret in illa Basilica Cathedrali, sed in cursu concionum obtigit, u t , ipso in suggestu gravi morbo correptus et statim, curandae salutis causa, in convent u m s u b u r b a n u m Sanctae Mariae de Gratiis translatus, ibidem post aliquem mensem piissime obiit die sexta iunii, eodem anno. - Quod attinet ad cultum publicum, ecclesiasticum et perseverantem usque ad haec tempora Laurentio praestitum, t u m populi traditione, t u m authenticis documentis, t u m scriptoribus fide dignis aliisque argumentis in processu informativo et ordinario Curiae Ortonensis relatis, actores causae illum comprobare connituntur a t q u e decretis Urbanianis de casu excepto satisfacere confidunt. Corpus Servi Dei e communi sepulcro in locum separat u m translatum, post aliquot annos Fratres Minores, relicto conventu et ecclesia suburbana S. Mariae de Gratiis in n o v u m conventum et ecclesiam u r b a n a m , eidem titulo S. Mariae de Gratiis dicatam, secum asport a r u n t ipsumque ad latus posterius altaris maioris in conspectu chori deposuerunt, apposita sepulcro inscriptione: « H a c sub arca - c o n d u n t u r «intacta s p o l i a - B . Laurentii de Villamagna - nobili genere - Minoritae « Presbyteri - eximiae orationis et caritatis - viri - octavo idus I u n i i « MDXXXV - in Urbe ista denati ». - Quae cum ita sint, instante R e v m o P. Antonio Maria Santarelli, Ordinis F r a t r u m Minorum postulatore generali, attentis litteris postulatoriis Illmi et R e v m i Domini Archiepiscopi seu Ordinarii Lancianen. et Ortonen., u n a cum canonicis et parochis utriusque dioeceseos, aliorumque Archiepiscoporum, Episcoporum et Ministri Generalis F r a t r u m Minorum, necnon Sodalitatum a Sanctissimo Rosario, Beatae Mariae Virginis ad M v e s , Sororum a Iesu Infante et fidelium Ortonae, ubi Servi Dei corpus asservatur, E m u s et R m u s Dominus Cardinalis Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et huius causae Ponens seu Relator, in Ordinario sacrorum r i t u u m Congregationis coetu, subsignata die ad Vaticanas Aedes coacto, sequens dubium discutiendum proposuit: An constet de casu excepto a decretis sa. me. Urbani Papae VIII in casu et ad effectum, de quo agitur? Et E m i ac R m i P a t r e s sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem E m i Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, re discussa et perpensa, ita respondendum censuit: Attentis peculiaribus adiunctis, affirmative, seu constare de casu excepto a £. Congregatio Rituum decretis sa. me. 173 Urbani Papae VIII in casu et ad effectum de quo agitur, si Sanctissimo placuerit. Die 20 februarii .1923. P a c t a p o s t m o d u m d e bis Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a e X I per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem.Sacrae Congregationis r a t u m h a b u i t et confirmavit, die 28, eisdem mense et anno. £g A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. G. Praefectus. L. ffî S. Alexander Verde, Secretarius. III ROMANA SEU SUTRIKA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI D E I P. LAURENTII MARIAE A S. FRANCISCO XAVERIO, SACERDOTIS PROFESSI E CONGREGATIONE CLERICORUM REGULARIUM EXCALCEATORUM SSMAE CRUCIS ET PASSIONIS D . N. I. C. I n c l y t a familia religiosa quae a Ssma Cruce et Passione Domini nuncupatur et suum fundatorem agnoscit et colit sanctum P a u l u m a Cruce ac nuperrime vidit suum a l u m n u m adolescentem clericum Gabrielem a Virgine Perdolente gloria et honore sanctorum in Ecclesia Dei coronatum, maxime laetatur quoties conspicit et recogitat in sua mystica vinea, a sancto institutore et cultore benedicta,, novos habilesque cultores et vites fructuosas, quasi fratres et filios sanctorum eorumque v i r t u t u m imitatores. I n t e r hos recensentur VV. SS. Dei Vincentius Maria Strambi, Episcopus Maceraten. et Tolentinas, et Dominicus a Matre Dei, Servi Dei Ioannes Baptista a S. Michaele Archangelo et Laurentius a S. Francisco Xaverio, omnes tres sacerdotes professi, et Dei F a m u l u s Iacobus a S. Aloisio, laicus professus. - Laurentius a S. Francisco Xaverio, de cuius causa Beatificationis et Canonizationis n u n c agitur, Romae n a t u s est die 30 octobris anni 1782 et postridie baptizatus. Parentes, conditione ac religione conspicui, h u n c sancti matrimonii fructum omni cura et sollicitudine ad timorem et amorem Dei informarunt. P u e r et adolescentulus, in scholis ingenio, diligentia et studio non minus q u a m integritate vitae, suavitate indolis et v i r t u t u m ornamento inter suos condiscipulos praestitit, eisque carus et dilectus aeque ac magistris et propinquis. In ea iuvenili aetate, ad fontes 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale divinae gratiae, Sacramenta nempe Poenitentiae et Eucharistiae, pie ac frequenter accedens, d u m sibi suique spiritus utilitati ac perfectioni consulebat, aequales et inferiores ad easdem salutiferas aquas hauriendas exemplo et verbo-afficiebat. Q u u m vero vanitates, turbationes et pericula m u n d i recogitaret, simulque tranquillitatem, pacem et spiritualia bona status religiosi agnosceret, hanc tutiorem viam ad aeternam b e a t i t a t e m assequendam, divino excitatus instinctu, eligere a t q u e constanter persequi constituit in paupere ac poenitente I n s t i t u t o religioso. Quare, i m p e t r a t o suorum consensu et Superiorum licentia, v o t i compos factus, terrenis humanisque oblectamentis ac divitiis valedixit, et Congregationem a Ssma Cruce et Passione Christi, die 14 novembris anni 1801, ingressus est et religiosas vestes induit. Post a n n u m , tyrocinio s u m m a laude emenso, solemnia vota professus est. Philosophicis et theologicis studiis felici successu absolutis et per singulos Ordinum gradus ad sacerdotium promotus eoque insignitus, sacris muneribus et religiosi instituti officiis cum diligentia et zelo rite ac recte functus est. R o m a e rector domus religiosae renuntiatus, sibi subiectis praeibat exemplo eosque ad religionem, pietatem et disciplinam cum fervore servandam et augendam suavitate et constantia excitavit. Frequenter missus ad missiones in civitatibus et oppidis et ad Seminaria et ad monasteria, concionibus et confessionibus apostolicum ministerium ita exercuit, ut omnes sapientiae luce, v i r t u t u m odore et caelestibus' benedictionibus recrearet ac perficeret. - Admirabilis fuit eius caritas in D e u m et proximum et peculiaris devotio in Officio divino persolvendo et Sacro litando. D u m divini Redemptoris Passionem et Deiparae Virginis dolores, ex instituto Congregationis, assidue et fructuose meditabatur, peculiari pietatis affectu ferebatur in Iesum Infantem. H a n c devotionem, q u a m ipse Romae, in aetate puerili, a veneratissimo Iesu Infantis simulacro Aracaelitano facile hauserat, variis mirisque modis in sodales et extraneos, potissimum in pueros et iuvenes utriusque sexus, infundere n u n q u a m destitit, Deo cooperante gratiis et virtutibus. E u n d e m finem h a b e b a t epistolis aliisque scriptis, etiam editis, inter q u a e mentione et laude dignum est opus q u a t u o r voluminibus comprehensum, dein unico volumine contractum, ut facilius inter fideles diffunderetur, sub titulo: V anima innamorata di Gesù Bambino. - U t r u m q u e opus cum suo titulo, d u m ipsum auctorem Laurentium exhibet u t i Iesu Infantis apostolum, in g r a t a m simul et i u c u n d a m revocat memoriam illum candidum suaviterque olentem florem, Carmelitici Ordinis lilium, Venerabilem Dei F a m u l a m Theresiam ab Infante Iesu, cuius virtutes heroicae et bina miracula Apostolicis decretis nuperrime a p p r o b a t a sunt. - T a n d e m Dei F a m u l u s , per plures annos molestis infirmitatibus vexatus assiduisque ministerii labo- S. Congregatio Rituum 175 ribus fractus, d u m Capranicae Sutrinae in domo familiae Porta degeret, die 12 iunii anni 1856, Sacro devotissime litato, horis pomeridianis, repentino et lethali morbo correptus, parocho statim aceito et spiritualia subsidia ministrante, piissimam exhalavit animam. Die sequenti eius corpus in ecclesiam conlegiatam S. Ioannis delatum fuit, et iusta funebria ibidem persoluta sunt, adstantibus frequentissimo clero et populo, viris dignitate insignibus et religiosis sodalibus a Passione Domini; qui postea ipsum corpus in proprium recessum et ecclesiam S. Angeli prope F o r u m Cassii (vulgo Vetralla) secum adduxerunt ibique in decenti sepulcro condiderunt. - I n terim fama sanctitatis, q u a m Dei F a m u l u s in vita sibi adeptus fuerat, post obitum adeo increvit clara, constans et diffusa usque in praesens perseverans, ut super ea acta processualia informativa pluribus in dioecesibus auctoritate ordinaria instituta fuerint et absoluta ad Sacram E i t u u m Congregationem transmissa. Quapropter, instante R e v m o P. Aegidio a Sacris Cordibus, Congregationis Clericorum Regularium Ssmae Crucis et Passionis D. N. I. C. postulatore generali, universae suae Familiae religiosae vota depromente, attentisque litteris postulatoriis quorundam E m o r u m S. R. E. Cardinalium, plurium Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Praepositorum generalium Ordinum seu Congregationum religiosarum, E m u s et R m u s Dnus Cardinalis Antonius Vico, Episcopus P o r t u e n . et Sanctae Rufinae, huius causae Ponens seu Relator, in Ordinariis sacrorum r i t u u m Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas Aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis causae in casu et ad effectum, de quo agitur? Et E m i ac R m i P a t r e s sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, omnibus diligenter expensis, rescribendum censuerunt: Signandam esse Commissionem introductionis causae, si Sanctissimo 'placuerit. Die 20 februarii 1923. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a e XI per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacri Consilii r a t u m habens, propria m a n u signare dignata est Commissionem Introductionis causae Beatificationis et Canonizationis Servi Dei P. Laurentii a S. Francisco Xaverio, sacerdotis professi Congregationis Clericorum regularium Ssmae Crucis et Passionis D. N". I. C. Die 28, eisdem mense et anno. £8 A. C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L . '© S. Alexander Verde, Secretarius. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV BAIONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SACERDOTIS, FUNDATORIS SERVI CONGREGATIONIS DEI MICHAELIS GARICOÏTS, PRESBYTERORUM A SSMO CORDE IESU, VULGO « D E BÉTHARRAM ». S U P E R DUBIO An, et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Q u u m aliquot a n t e annos de venerabilis Servi Dei Michaelis Garicoïts disceptaretur virtutibus, quae, t a m q u a m heroica qualitate praeditae et exornatae, felic. rec. Benedicti P a p a e XV edito evulgatoque probatae sunt decreto, facile t u n c videre fuit, quinam quotque a p t e fructuoseque ex v i t a praefati venerabilis Dei F a m u l i variisque ab eodem ad exemplum gestis adimpletisque muneribus a t q u e officiis sumere possent imitandum. I n t e g r u m quippe eiusdem venerabilis Dei Servi vitae curriculum paucis complexus est, illudque vere feliciterque ad v i v u m expressit Baionensis Episcopus, hisce usus verbis*: « Docuit puer innocentiam et orationis stu« dium; famulus, cuncta obsequia, quae herorum conciliant benevolen« tiam; discipulus p a r e m in pietatis et scientiae acquisitione ardorem; « vicarius parochi coadiutor, erga Superiores et senes observantiam, nec « non a n i m a r u m c u r a n d a r u m zelo coniunctam prudentiam; in Seminariis « professor et moderator, s u m m a m illam a r t e m a r t i u m clericos in doctrina « sana et in omni opere bono informandi; conscientiarum moderator, « multiformem Spiritus Sancti discretionem; in condendo denique et for« m a n d o suo I n s t i t u t o , vere caelestem sapientiam ad aedificandam evan« gelicam t u r r i m supra firmam p e t r a m , et d o t e m boni Pastoris, qui a n t e « oves vadit, et pro ipsis quotidie a n i m a m sUam p o n i t » (Summar. super introduci. Caus., pag. 2i). Quapropter adeo praeclara q u u m sint merita, quae de venerabilis Michaelis Garicoïts virtutibus Causa, externo ex cortice humilis quidem a t q u e modesta, intus tamen, suis velut inclusa visceribus, gerit, quibusque non modice ipsa praestat et excellit, non sine quodam providentis Dei consilio contigisse videtur, u t , heroicis super virtutibus apostolico promulgato decreto, toti in eo fuerint sollertes actuosique actores, ut alteram, quae de miraculis est, quadriennii vix interiecta mora, magno fidentique animo S. Congregatio Rituum , 177 instituèrent actionem, eamque temporis spatio biennio paullo maiore ad o p t a t u m perducerent exitum. Binas n a m q u e , sororis nimirum Mariae Theodard et puellae Mariae Labedais sanationes, de quibus in praesent i a r u m agitur, veri nominis prodigio esse adsignandas, ideo prudens quisque accuratus veritatis quaesitor, aequusque veritatis aestimator agnoscere et compertum habere potuit, quippe d a t u m sibi fuit necessaria adinvenire elementa, quibus praedictas sanationes duas, prout ipsae in iudicialibus descriptae sunt tabulis, n a t u r a e superasse leges, certum efficitur a t q u e manifestum. P e v e r a , ex actis et probatis hoc constitit primo, quod scilicet utroque in casu de materiali q u a d a m a c t u m fuerit h u m a n i corporis laesione; item istud constitit secundo, quod videlicet peculiaris haec hum a n i corporis pars, quae materialiter laesam aeque se habere illuc usque perrexerat, post exoratum t a m e n venerabilis Michaelis Garicoïts patrocinium, subito pleneque ad pristinam suam reversa sit physiologicam perfectionem. Quibus itaque duobus positis et probatis, planum fit a t q u e perspicuum, inter statum, qui praecesserat, materialis cuiusdam exstantis et permanentis laesionis, seu aegritudinis, et s t a t u m alterum, qui proxime est subsecutus, integrae sanitatis, naturalem nullam dari excogitarique posse causam, quae, sin a d a e q u a t a m , q u a m d a m saltem servare queat proportionem cum secuto instantaneae perfectaeque sanationis effectu, insueto prorsus planeque insperato, praeter u n a m d u m t a x a t venerabilis Michaelis Garicoïts rite peractam invocationem, quae u t r u m q u e inter s t a t u m , perseverantis morbi unum, et recuperatae valetudinis alterum, mediam se interposuerat; eaque idcirco miraculi medium iure meritoque vocatur et est. Quae quidem omnia t a n t i esse ponderis atque momenti, ut exinde, sponte velut sua, exsurgat miraculum, solideque a d s t r u a t u r et clarescat miraculi veritas, prae primis, sicut exspectandum erat, probe intellexerunt qui ex officio adlecti fuerant viri in arte periti. Hi proinde, uti iubent, quae penes omnia tribunalia viguerunt vigentque normae, cum de iudicialibus peritis est sermo, sacramenti religione prius obstricti, mox a u t e m cunctis, quae praesto h a b e n t u r in actis eisque legitime fuerant acquisita, inspectis consideratoque perpensis, suam plane concordem prodigioque propitiam protulerunt sententiam, eamque validis idoneisque argumentis, profanis etiam medicaeque a u t chirurgicae artis imperitis suaserunt hominibus, praesertim cum planior et accommodatior accessit quoque causae P a t r o n i opera, q u e m a d m o d u m P a t r o n i ipsius nobile a t q u e sacrum ferebat et postulabat m u n u s . H a c via et ratione, ea, quae," super miraculis, faustis exorsa erat auspiciis, progredi absolvique potuit quaestio, tribus de more disceptationibus; antepraepàratoriae siquidem et praeparatoriae praehabitis Con- 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gregationibus generalis successit Congregatio, quae, die sexta huius currentis mensis martii, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In q u a a Reverendissimo Cardinali Ludovico Billot, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est dubium: 'An, et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? T u m Reverendissimi Cardinales t u m P a t r e s Consultores proprias exposuerunt sententias, quibus t a m e n auditis et perpensis, Sanctissimus Dominus noster m e n t e m S u a m aperire distulit, maiorem caelestis luminis gratiam, communibus fusis ad D e u m precibus, impensius exoraturus. Hodierna vero laetissima die, quae solemnibus in honorem Patriarchae sancti Ioseph est consecrata, post oblatum omnipotenti Deo Sacrificium, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimos Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et Sanctae Rufinae, Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum, et Ludovicum Billot, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Constare de utroque proposito miraculo; dé primo nempe instantaneae perfectaeque sanationis sororis Mariae Theodard ab osteo-periostite flegmonosa digiti indicis in manu dextera; deque altero instantaneae perfectaeque sanationis puellae Mariae Ladebais ab organico sive intestina, sive dorsualem spinam afficiente morbo, illico totius corporis redintegratis viribus, et libera praesertim recuperata deambulandi facultate. Hoc a u t e m decretum in vulgus edi, et in acta Sacrae R i t u u m Congregationis inseri m a n d a v i t decimo quarto Calendas apriles anno MCMXXIII. © A. CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S . Alexander Verde, Secretarius. S. Congregatio <.pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis' 179 SACRA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS EXTENDITUR IURISDICTIO DELEGATI APOSTOLICI INDIARUM ORIENTALIUM Ex audientia Ss.mi diei 30 ianuarii 1923 Ssmus Dominus Noster, Pius div. prov. P a p a X I , quo aptius consuleret necessitatibus spiritualibus fidelium Provinciae ecclesiasticae Goanae, decrevit auctoritatem Delegati Apostolici I n d i a r u m Orientalium ad eam quoque Provinciam e x t e n d e n d a m esse, firma competentia Nuntii Apostolici Ulyssiponensis pro iis negotiis, de quibus agere contingat cum Gubernio Lusitano. S t a t u i t insuper Sanctitas Sua ut praedicta Delegatio in iis quae respiciunt eamdem Provinciam Goanam subsit buie Sacrae Congregationi a Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis. D a t u m Romae, e Secretaria eiusdem Sacrae Congregationis Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis praepositae, die, mense et anno praedictis. F. Borgongini-Duca, Secretarius. 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL E OMAN A SENTENTIAE INCIDENTALIS IN CAUSA NULLITATIS MATRIMONII (GARCIA—STLOS) In plenaria Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae sessione apud Vaticanum habita, sabbato die 25 novembris 1922, E m o r u m P a t r u m examini subiectus est recursus E. D. Vinculi Defensoris apud S. E. E o t a e Tribunal, adversus decisionem seu decretum huius S. T. Congressus, editum die 20 iunii 1922 circa decretum seu sententiam incidentalem Tribunalis S. E. E o t a e diei 17 ianuarii volventis anni. Causa m a t u r e discep t a t a est, relatore E m o ac E m o Dno Card. Michaele Lega. En facti species. - Die 11 decembris 1897, legitima forma, in Urbe, matrimonium inierunt Dnus Eaphael Garcia et D n a Mathildes SylosLabini. Ast, vix sexto elapso mense, a b r u p t a est maritalis cohabitatio, nec t e n t a m i n a ad illam instaurandam profuerunt; quin immo separatio in foro civili per sententiam concessa fuit. Aliquot post annos a sequuta separatione, existimavit mulier suum matrimonium nullitate laborare ex capite conditionis appositae et non purificatae, q u u m ipsa contraxerit sub conditione ne vir (prout ferebatur) epiléptico morbo afficeretur. A t q u e ex Summi Pontificis Commissione haec nullitatis causa actitata est apud S. E. E o t a e Tribunal anno 1917. A t t a men actrix sententiam tulit adversam, quia Sacrum Auditorium, die 19 maii 1920, iudicavit: Non constare de nullitate matrimonii in casu, quamvis in eadem sententia admitteretur de existentia morbi constare. E x i n d e mulier ab hac sententia appellationem interposuit coram Turno proxime sequenti. Sed quaestio incidentalis exorta est, quia actricis patronus supplementum inquisitionis petiit, ut scilicet denuo examinarentur super quibusdam exhibitis articulis actrix et nonnulli | testes. Verum E. P. D. Ponens, decreto suo die 8 novembris 1921, h a n c petitionem Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal 181 reiecit et, appellatione facta a p u d T u r n u m rotalem, hic, d a t a sententia interlocutoria, sub die 17 ianuarii 1922, decretum E. P. D. Ponentis confirmavit. Sed actricis patronus recurrit ad hoc Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal contra hanc rotalem sententiam. Tunc requisitus super hoc recursu fuit E. P. D. Ponens illius Turni rotalis, qui respondit, sub die 1 maii 1922, et rationes favore impugnatae sententiae exposuit, quamvis decisioni S. T. se remitteret. Eationes autem, praemissa allegatione canon u m 1786 et 1775, in s u m m a tales erant, quae propositos pro inquisitione suppletiva articulos interrogationes demonstrabant continere otiosas, subdolas, suggestiva^, ideoque a iure prohibitas, propter periurii periculum. Delato recursu iam sufficienter instructo, in Congressu huius S. T., habito die-20 iunii 1922, coram E m o ac E m o Dno Cardinali Praefecto, omnibus sedulo perpensis, ita decisum fuit: Concedendum esse petitum supplementum instructionis, servatis de iure servandis circa interrogationes proponendas (can. 1775), et circa interventum Defensoris Vinculi. H o c decretum insequenti die E. P. D. Decano S. E. E o t a e communic a t u m fuit. Sub die 26 iunii 1922, contra hoc decretum, recursum, in plenaria E m o r u m P a t r u m sessione videndum, dedit rev. dnus Vinculi Defensor penes Eotale Tribunal, eo quod illud nullum existimaret; atque Defensori Vinculi se adiunxit patronus viri Garcia; et ambo suas exhibuerunt deductiones. Contendit Vinculi Defensor, qui recursum instituit, m e m o r a t u m decretum esse nullum, eo quod res de q u a agitur ad Supremi huius Tribunalis competentiam non spectet, vel saltem quia Congressus eiusdem Supremi Tribunalis potestate iudicandi careat. Q u a m q u a m de potestate Congressus Supremi Tribunalis iudicandi quaestiones ad ipsum Tribunal delatas d u b i t a t u m n u n q u a m fuit, nihilosecius, ne Congressus ipse in sua causa iudicium ferre videretur, opportunum visum fuit quaestionem h a n c in iudicium plenariae Congregationis deferri. Idcirco ad tramitem art. 16 Appendicis ad Regulas in huius S. T. iudiciis servandas, E. P. D. Secretarius P r a e l a t u m V o t a n t e m in Vinculi Defensorem deputavit; et sub die .7 augusti 1922, praesentibus cum ipso Vinculi Defensore actricis et viri sui patronis, coram E. P. D. Secretario sequentia concordata fuere dubia: 1) An infirmanda vel confirmanda sit decisio Congressus huius S. T. die 20 iunii 1922? Et quatenus affirmative ad primam partem; 2) An actricis patronus ius habeat appellandi a decreto rotali diei 17 ianuarii 1922 ad S. T. Signaturae Apostolicae? 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3) An confirmandum vel infirmandum sit decretum incidentale S. R. Rotae diei 17 ianuarii 1922? E t E m i a c R m i P a t r e s , r e m a t u r e perpensa, reseripserunt: Ad 1. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam; et interrogationes proponantur a Vinculi Defensore huius S. T. iuxta mentem panditam. Ad 2 et 3. Provisum in primo. Et emendatur decisio. Rotalis Vinculi Defensor initio sui recursus scribit quod appellationem a Congressus decisione interposuerit, q u u m in casu non a g a t u r de re, quae sit de competentia huius S. T. Signaturae, vel non sit certe de Congressus competentia. Et hoc probare nititur per t e x t u m tit. 3, cap. 2 Regularum quae servandae sunt in iudiciis apud S. R. Rotae Tribunal. Ibi enim statuitur quod quaestiones incidentes duplici modo proponi possunt: solemniter scilicet, cum dubiorum propositione; et t u n c Turnus respondet per sententias incidentales seu interlocutorias, adductis rationibus in facto et in iure. H a e sententiae autem, si ab eis appelletur, videndae erunt ab ipsomet, qui eas tulit, Turno rotali. Et proponi possunt per memoriale, etiam manuscriptum, non propositis dubiis; et tunc, iuxta praescriptum § 88 Reg. cit: « Tribunal respondens memoriali, d a t rescriptum, in quo « decidendi rationes utiliter sed non necessario, seu non ad validitatem « significandae sunt, quodque inappellabile est ». Quapropter, ait recurrens, quum rotalis decisio, in casu, hoc secundo modo d a t a fuerit, S u p r e m u m Signaturae Apostolicae Tribunal competentia caret iudicandi super recursu adversus rotalem sententiam interposito. Quodsi, urget ipse, in hypothesi, dixerimus rescriptum rotalis Turni aequivalere sententiae interlocutoriae habenti vim definitivae, t u n c quoque de ea exclusive iudicare potest Turnus qui eam tulit, i u x t a § 95 earundem Regularum. Ibi: « 1) Sententiae incidentales, illis h a u d exceptis quae vim « definitivae habere dicuntur, non a d m i t t u n t appellationem et ne recursum c quidem ad alium Turnum; possunt t a m e n appellari apud T u r n u m qui « sententiam protulit ». Concedit t a m e n Rotalis Vinculi Defensor hoc S u p r e m u m Tribunal competens esse t a n t u m in casu gravaminis obventuri ex definitiva vel etiam interlocutoria sententia, ad tramitem art. 3 Regularum servandarum in iudiciis apud S. Signaturae Apostolicae Tribunal: «Querela nullitatis «produci potest non solum contra sententiam definitivam, verum etiam « adversus interlocutoriam sententiam a S. R. R o t a e Tribunali quomodo« cumque emissam, d u m m o d o tamen gravamen aliquod inde sit oriturum, « quod per definitivam sententiam reparari nequeat; a u t etiam ipsa sen« tentia v i m h a b e a t definitivae ». Sed haec,.in casu, non verificantur, dicit recurrens. Quin immo, subdit, post Codicis promulgationem sermo heic Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal 183 haberi nequit de sententiae nullitate, quia sententia rotalis vitia n o n continet, de quibus agitur in can. 3892 et .1894. E t s i a u t e m a d m i t t a t u r orit u r u m gravamen, hoc, ait ipse, irreparabile non est. Supersunt enim actrici remedia appellandi ad eumdem T u r n u m contra sententiam interlocutoriam, vel petendi novam causae propositionem post secundam sentent i a m definitivam conf ormem, vel rec^^ S. T. Signaturae, Apostolicae, si nova causae propositio denegata a S. Rota fuerit (can. 1603, n. 5), vel d e m u m recurrendi item ad S. T., pro restitutione in integrum (ibid. n. 4). Post haec rotalis Vinculi Defensor addit quod, etiam Supremi huius Sig n a t u r a e Apostolicae Tribunalis admissa competentia, in casu, haec t a m e n neganda omnino est Signaturae Congressui; quia Congressus iudicibus non constituitur; et eius auctoritas ad hoc u n u m coarctatur: sintne admittendi vel reficiendi recursus S. T. porrecti (Lex Propria, can. 40; Regulae servandae in iudiciis apud S. T. Signaturae Apostolicae, art. 27); ad quam r e m citat Novarien., Refect. Damn., die 17 maii 1911, in qua, q u u m ageretur de sententia rotali u t r u m interlocutoria habenda esset; et quatenus affirmative, n u m esset nulla et circumscribenda, decisio non fuit d a t a a Congressu, sed ab Emis Iudicibus in plenaria sessione. Porro E m i Patres considerarunt, quod dispositiones Regularum S. R. Rotae (tit. 3, cap. 2, par. 88 et 95), quae appellationem v e t a n t ab interlocutoriis sententiis, intelligendae sunt de appellatione ad idem S. R. Tribunal, cum quaestiones propositae fuerint per memoriale, non a u t e m ad Apostolicam Signaturam, ad q u a m p a t e t recursus; siquidem huic sunt leges, et peculiares normae quas Codex expresse (can. 243 § 1) confirmavit. Olim forte de competentia Apostolicae Signaturae dubitari, in his, poterat; sed p o s t q u a m b. m. Benedicti XV prodiit Chirographum (28 iunii .1915), sublatus prorsus est omnis ambigendi locus; quippe qui Pontifex diserte ampliaverit huius S. T. competentiam: «... ut Nostri Supremi « Tribunalis Signaturae augeatur seu certius definiatur competentia, t u m «ratione recursuum in causis matrimonialibus t u m ex capite nullitatis « et restitutionis in integrum... ». Et quidem, in vim eiusdem Chirographi competentia huius S. T. circa nullitatem sententiarum S. R. Rotae, non coarctatur limitibus can. 1892 et 1894 signatis; recursus enim quoque a d m i t t i t u r si lata sententia sit manifesto vel contra legem vel non satis perpensa factorum veritate. Et haec latior competentia p a t e t ex Regulis huius S. T. (art. 4) et ex earum Appendice (art. 1), a t q u e ex sententiis eiusdem S. T. post Codicem emissis, ut in Paderbornen. 10 maii 1919 (Nullit. Matr. De Laffert-Bartels): « Legis «violatio sententiam nullam reddit, quia regulariter quidquid fit contra « ius nullius roboris est ». E t : « Quoties iudicium profertur super errore 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « substantiali ex facto perverso, idem est ac si l a t u m fuisset super doeu« mentis corruptis vel super falsis testimoniis». Quod a u t e m non satis perspecta fuerit factorum veritas et legis praescriptum in causa de qua agitur, p a t e t ex eo quod, saltem exi parte, petit u m instructoriae supplementum non versetur super iisdem interrogatoriis, quodque, et si ita esset, gravis adest ratio, et causa est de illis quae nunq u a m transeunt in rem iudicatam (can. 1786). Ceteroquin I u d e x huiusmodi supplementum instructoriae concedens, minime t e n e b a t u r actricem et testes interrogare super t e x t u a patrono proposito; sed, prout cavetur praescripto can. 1968, super interrogationibus a Vinculi Defensore concinnatis eidemque Iudici clausis et obsignatis exhibitis. Neque verum est quod ex hac denegata facultate denuo examinandi actricem et testes nullum eveniret actrici gravamen. H o c enim certe haberetur, quia iudicii experimentum in alia sede conditionem actricis deteriorem redderet. Competentia huius S. T. declarata, E m i Patres iudicarunt et Congressum huius S. T. competentem fuisse ad decernendum u t r u m recursus in casu admittendus vel reiiciendus esset;. E t e n i m ipse, ad instar Congressuum 8. Congregationum et Officiorum S. Sedis, potestatem habet expendendi et expediendi minora negotia (Ordo servandus... Normae communes, c. I, n. 3, 4). Ac Signaturae Apostolicae Congressui duplex inest potestas: administrativa altera, altera vero iudicialis: quatenus est S. Sedis administrativum organum petitiones recipit ad Commissiones Pontificias aliaque id genus rescripta impetranda, eaque examinat, instruit et admittit vel reiicit (can. 1603, § 2; App. ad Reg. huius S. T., art. 3 sqq.). Sed qua organum iudiciale potestate gaudet circa iustitiae administrationem (cfr. Chirograph. Ben. XV, die 28 iunii 1915); et hinc ad examen revocare potest decreta iudicialia S. R. E o t a e et auditis, quatenus res ferat, partibus, seu re sufficienter instructa, decernere circa earumdem decretoorum m e r i t u m ea confirmans vel infirmans vel corrigens. Quodsi ipsemet Congressus iudicaverit rem sive in ordine administrativo sive in iudiciali esse gravis ponderis et difficultatibus implexam (App. cit., art. 13), hanc decisionem remittit ad plenam Signaturam. < •> Et quidem Supremo Tribunali Apostolicae Signaturae E m u s Cardinalis Praefectus vice sacra praeest, ut in cit. App. ad Beg. huius S. T. art. 2 traditur: « E m u s Card. Praefectus vice sacra praeest huic S. T., seu vice « fungitur E o m a n i Pontificis cuius nomine et auctoritate signat commisce siones aliaque id genus rescripta ». In Regulis a u t e m huius S. T. edicitur: « A r t . 27. Cardinalis S. T. Praefectus et E. P. D. Secretarius iudicabunt Supremum Signaturae^Apostolicae Tribunal 185 « referendus necne sit recursus plenis P u r p u r a t o r u m P a t r u m comitiis, « iuxta Legem Propriam, can. 40, n. 2 ». Denique in Appena, ad regulas: '< Art. 12. Congressui fas est concedere expetitam commissionem, aut « alia indulgere, iuxta petita, praesertim si partes, quarum interest, eon« cordent, neque quaestio sit nimis gravis et implicata ». Ex his omnibus clare apparet, decisionem Congressus diei 20 iunii 1922 legitime prolatam fuisse. Accedit etiam praxis, prout in pluribus causis, quar u m nonnullae sententiae in Actis Apostolicae Sedis quoque vulgatae sunt: ex. gr. Clavaren. Incidentalis de Legato pio diei 19 maii 1917; M añilen. Circumscriptionis seu super decreto de interim exeguendo diei 28 aprilis 1917; Tergestina. Incidentalis proventuum et emolumentorum diei 26 februarii 1921, aliisque. Neque Congressus potestati officit citatas decisiones, seu decreta, reiectionem recursuum contra incidentes rotales sententias respicere, quia competentia Tribunalium superiorum eadem semper est, sive confirmetur sive infirmetur inferioris Tribunalis sententia. -Quaestio denique in hodierno casu proposita, a Congressu huius S. T. non gravis neque implicata iure meritoque iudicata fuit; quia plana res est, iterum interrogari posse, gravi de causa, personas iam excussas in iudicio, adhibitis cautelis ad v i t a n d u m periurii periculum. Cui satis providetur per deputationem Defensoris vinculi (c. 1586), cui ad vitandas fraudes et subornationes, d e m a n d a t a est observantia praescriptorum canonum 1968-1969. - I t a q u e E m i Patres, prout supra, rescripserunt. Et ita decisum, etc., non solum etc., sed et omni etc.. Iosephus Fameli, Signaturae Votans. VISA Evaristus Lucidi, S. A. S. T. a Secretis. Iosephus adv. Fornari, Notarius. ACTA, Vol. XV. a. 4. — 5-4-923. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 186 SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis CASERTANA NULLITATIS MATRIMONII (MASTROIANNI-VENDEMMIA) Cum ignoretur locus actualis commorationis D u a e Caietanae Vendemmia, in causa conventae, orinndae ex loco vuigo Recale, dioecesis Casertanae, quae anno 1910 degebat in civitate Pittsburg (U. S. A.), per praesens edictum eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Sacrae Romanae R o t a e (Roma, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94) coram Nobis, die 11 mensis iunii .1923, hora undecima, ad dubium concordand u m vel infrascriptum subscribendum et ad diem destinandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae de qua supra definitione. I n s t a n t e P a t r o n o ex officio actoris Clementis Mastroianni, loci praedicti vulgo Recale, Adv. Aloisio Carabini. DUBIUM An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, Parochi, Sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de domicilio a u t commorationis loco praefatae Dominae, curare debent, si et quatenus fieri possit, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. M. Massimi, Ponens. L. m s. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 martii 1923. Ioannes Ladelci, Notarius. S. Romana Rota 187 Traduction Puisqu'on ne connaît pas le lieu de la demeure actuelle de Mad. Gaétane Vendemmia, défenderesse en cette cause, originaire de Recale, diocèse de Caserte (Italie), et qui en 1910 résidait à Pittsburg (Etats-Unis d'Amérique), Nous citons par le présent édit la même défenderesse à comparaître, en propre personne ou par un Procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Eomaine (Roma, Palazzo della Dataria, Via della Dataria, n. 94) le 11 juin 1923, à 11 heures, pour concorder le doute ou souscrire celui ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la proposition de la cause devant la Rote, à l'instance de l'avocat ex officio, Louis Carabini, procureur de Clément Mastroianni qui demeure à Recale. DOUTE Gonste-t-il de la nullité du mariage dam le eas presentì Les Ordinaires des lieux, les Curés, les prêtres, ayant connaissance du domicile ou de lieu de la résidence de la dite défenderesse, doivent, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. M. Massimi, Ponent, L. © S. Donné à Rome, le 20 mars 1923. Jean Ladelci, Notaire de la S. R. Rote 188 -Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale. DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 6 marzo 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli E.mi e R.mi Signori Cardinali, e i R.mi Prelati e Consultori teologi, che la compongono, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul - dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione della Ven. Teresa del Bambino Gesù, Monaca professa delle Carmelitane Scalze: indi sul dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Michele Garicoïts, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Preti del Sacro Cuore, detta di « Betharram »; i quali miracoli vengono proposti per la beatificazione del medesimo Ven. Servo di Dio. Martedì, 20 marzo 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli E.mi e Rev.mi Signori Cardinali e col voto dei R.mi Prelati Officiali e dei Consultori teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Ven. Serva di Dio Maria Bernarda Soubirous, delle Suore della Carità ed Istruzione Cristiana di Nevers. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato dì nominare : 23 gennaio 1923. Monsig. Francesco Marchetti-Selvaggiani, Arcivescovo tit. di Seleucia d'Isauria, Consultore della S. C. degli Affari Ecclesiastici 15 febbraio » Monsig. Evaristo Lucidi, Consultore della S. C. degli Affari Ecclesiastici 5 Srtaordinari. Straordinari. marzo » L ' E . m o Sig. Card. Michele Lega, Protettore delV Arciconiraternita di S. Moceo in Roma. 6 » » L ' E . m o Sig. Card. Oreste Giorgi, Protettore dell'Istituto delle Figlie della Carità della Ven. Maddalena Di Canossa. » » » Il E . m o P. Francesco Saverio Ronayne, dei Carmelitani, e il E.mo P. Adeodato da S. Giuseppe, dei Carmelitani Scalzi, Consultori della S. C. dei Religiosi 189 Diarium Romanae Curiae 11 marzo 1923. I / E . m o Sig. Card. Giovanni Bonzano, Protettore della Congregazione Olivetana dei Monaci di 8. Benedetto. » » » Monsig. Francesco Marchetti-Selvaggiani, Arcivescovo tit. di Seleucia d'Isauria, e Monsig. Francesco BorgonginiDuea, Consultori delia 8. C. per la Chiesa Orientale. 16 » » 17 » » » » Monsig. Francesco Guglielmi, Uditore della 8. B. Bota. L ' E . m o Sig. Card. Vittorio Amedeo Banuzzi De Bianchi, Protettore della Congregazione dei Preti dell'Oratorio. » L' E.mo Sig. Card. Camillo Laurenti, Protettore delle Canonichesse Regolari di 8. Agostino di Jupille (Belgio). o » » Monsig. Michele Cerrati, Vescovo tit. di Lidda, e il E e v . m o P. Serafino Cimino, O. F. M , Consultori della 8. C. Concistoriale. Con Brevi Apostolici ir Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 10 marzo 1923. Monsig. Giuseppe Scatti, Vescovo di Savona. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 1 dicembre 1923. Monsig. Alfredo Pegado De Castro Cortez, della diocesi di Natal. 16 febbraio » Monsig. Lorenzo Siccardi, dell'archidiocesi di Genova. 14 marzo » Monsig. Giovanni Edoardo Marques, della diocesi di Beja. 15 » » Monsig. Agostino Mercier, della diocesi di Luçon. Prelati Domestici di 8. 8,: 16 febbraio 1923. Monsig. Giovanni Battista D'Isengard, della diocesi di Sar26 » » zana. Monsig. Gaetano De la Fontaine, dell'archidiocesi di Rouen. 1 marzo » Monsig. Filiberto Plisset, della diocesi di Autun. 3 » )) Monsig. Giuseppe Climént y Ureta, della diocesi di Pamplona. 12 » » Monsig. Michele Hichey, dell'archidiocesi di Dublino. 13 » » Monsig. Sestilio Giulianelli, della diocesi di Viterbo. 14 » » " Monsig. Giulio Belvederi, dell'archidiocesi di Bologna. 15 » » Monsig. Alessandro Poirier, della diocesi di Luçon. 17 » » Monsig. Antonio Popoli (Roma). 21 » » Monsig. Alberto Arborio Mella di S. Elia (Roma). » » » Monsig. Giacomo Byrne, dell'archidiocesi di Brisbane. » » » Monsig. Michele Potter, della medesima archidiocesi. 24 » » Monsig. Enrico Cajazzo (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 190 ONORIFICENZE ; Con Brevi Apostolici il Santo, Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda con Placea dell'Ordine Piano: 26 febbraio 1923. Al sig. conte Edoardo De la Jaille, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda dell'Ordine Piano: 26 febbraio 1923, Al sig. Giovanni Keller, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 3 marno 1923. Al sig. Saba B e y lassa, della diocesi di Tebe (Egitto). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 marzo 1923. Al sig. Vincenzo Oarignani, marchese di Trepuzzi, della archidiocesi di Napoli. » » » Al sig Enrico Rondinella, della medesima archidiocesi. 22 » » Al sig. ing. Nicola Parisi, dell'archidiocesi di Capua. » » » Al sig. Alessio Pio Cortis (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 settembre 1922. Al sig. Guglielmo Windhaus, della diocesi di Paderborn. 30 gennaio 1923. Al sig. Enrico Gerin Rose, dell'archidiocesi di Rouen. » » » Al sig. Carlo Alessandro Hou bart, della medesima archidiocesi. 11 Febbraio 23 » 1 marzo » Al sig. Filippo Kenyon Wake, della diocesi di Leeds. » » Al sig. Salvatore Moreno Arriaga, dell'archidiocesi di Messico Al sig. Edoardo Houette De la Chesnais, della diocesi di Autun. 3 » » Al sig. dott. Foad effendi lassa, della diocesi di Tebe (Egitto). » » » Al sig. Alfredo Thiriez, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Andrea Boutry, della medesima diocesi. 5 » » Al sig. Giovanni Ubachs, della diocesi di Ruremonda. » » » Al sig. Clemente Marres, della medesima diocesi. • 7 » » Al sig. Raffaele Angelino, dell'archidiocesi di Napoli. 9 » » Al sig. ing. Pietro Burdy, della diocesi di Autun. » » » Al sig. avv. Gustavo M v e t , della medesima diocesi. 10 » » Al sig. Gaspare Arturo Carette, dell'archidiocesi di Quebec. 12 » » Al sig. avv. Paolo Lombard, della diocesi di Marsiglia. lo » » Al sig. Guglielmo Bredius, della diocesi di Haarlem. 17 » » Al sig. Francesco Muscatiello, dell'archidiocesi di Bari. 191 Diarium Romanae Curiae 20> mamo 1923. Al sig. Teodoro Maria Francesco Schaepman, della diocesi di Haarlem. - r » » Al sig. Emilio Nambotin, dell'archidiocesi di Lione. » » » Al sig. Antonio Mingoli (Roma). r. »"'•»' Al sig. Francesco Vergriete. della diocesi di Lilla. 24 » » Al sig. Ludovico Nereo Lévesque, della dioc. di San Giacinto » » » Al sig. ing. Francesco Capponi, deirarchidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa: 20 mamo 24 » 1923. Al sig. cav. Carlo Riva, dell'archidiocesi di Torino. A Al sig. cav. Giuseppe Leone Moris, della diocesi di Massa. Il Cavalierato di San Silvestro Papa: 11 febbraio 1923 Al sig avv. Cesare Viviani, dell'archidiocesi di Siena. 7 marzo » » » » Al sig. Angelo Nava, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Felice Rigamonti, della medesima archidiocesi. 8 » » Al sig. Vincenzo Roppo, dell'archidiocesi di Bari 20 » » Al sig. Cesare Trucchi, delFarchidioced di Torino. M A G G I O R D O M A T O D I .SUA S A N T I T À NOMINE Con Biglietti di S E. R.ma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. 8.: 18 febbraio 1922. Monsig. Angelo Abbondio, della diocesi di Lugano. aprile » Monsig Felice Camponovo (Roma). 21 giugno 10 » Monsig. Gregorio Papp, della diocesi di Oradea Mare (Gran Varadino). 6 febbraio 1923. Monsig. Riccardo Schüller (Roma). 22 » » Monsig. Michele Leon Prado, dell'archidiocesi di Santiago. 23 » » Monsig. Paolo Volpe, della diocesi di Ascoli e Cerignola » » » Monsig. Paolo Sannella, della medesima diocesi. « » » Monsig. Pasquale Traversi, della medesima diocesi. 24 » » Monsig. Carlo Thury, della diocesi di Vacia. 27 » » Monsig. Giuseppe Rosenberger, della diocesi di Secovia. » » » Monsig.* Emilio Pelikan, della diocesi di Brünn. » »' » Monsig. Carlo Bocek, della diocesi di Budweis. » » » Monsig. Antonio Melka, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Stanëk, della medesima diocesi. 192 1 Acta Apostolicae Sedis.- Commentarium Cfficiale marzo 1923. Monsig. Francesco Romano, della diocesi di Sessa Aurunca. 7 » » Monsig. Francesco Bistauros, della diocesi di Minia-Ermopoli 13 » » Monsig. Antonio Gattucci, dell'archidiocesi di Gaeta. (Egitto). » » » Monsig. Antonio Castellucci (Roma). » » » Monsig. Gregorio Lakota, della diocesi di Premislia (Galizia). » » » Monsig. Agostino Mancinelli, della diocesi di Città di Castello. » » » Monsig. Ernesto Piani, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Bologni, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Uberto Delatena, della diocesi di Friburgo, v » » Monsig. Giacomo Rubatto, dell'archidiocesi di Torino. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. 8.: 20 marzo 1923. Il sig. Francesco Nicola Blundell, della diocesi di Liverpool. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: ' 22 febbraio 1923. Monsig. Giuseppe de los Santos Manobrera, della diocesi di La Serena (Chili). 27 » » 8 marzo » Monsig. Pietro Sinopoli, della diocesi di Nicosia. Monsig. Celestino Grossi, deirarchidioeesi di Gaeta. lo » » » » » Monsig. Fortunato Raspanti (Roma). » » » Monsig. Antonio Bacci (Roma). 16 » » » » » Monsig. Bosio Riccardo Federici (Roma). Monsig. Giacomo Olrik (Danimarca). Monsig. Antonio Neuvel (Danimarca). Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 27 febbraio 1923. Monsig Giuseppe N u m a Maingot, dell'archidiocesi di Porto di Spagna. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. 8.: 2 marzo 1923. Il sig. prof. Pietro Amoroso, dell'archidiocesi di Bari. NECROLOGIO 7 marzo 1923. Monsig. Giovanni Augusto Francesco Eutropio Eyssautier, 18 r » » » >- Monsig Giovanni Giuseppe Martel, Vescovo di Digne. 22 » » Monsig Giovanni Enrico Norton, Vescovo di Port-Augusta. Vescovo di La Rochelle. Monsig. Maurizio Burke, Vescovo di St Ioseph (U. S. A). Annus XV - Vol. XV 5 Maii 1923 Num. 5 ACTOPSTOUGAÎ^EDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI MOTU P R O P R I O DE ORDINARIORUM FACULTATIBUS QUINQUENNALIBUS PIUS PP. XI P o s t d a t a m i n s t r u c t i o n e m e t s t a t u t a m n o r m a m p r o facult a t u m quinquennalium concessione, complures Episcopi, sive singulatim, sive coniunctim, a NTobis enixe efflagitarunt, ne inolitus i a m e t v e t u s t u s m o s m u t a r e t u r h a s facultates o b t i n e n d i unico folio t y p i s impresso et ab u n o Officio d i s t r i b u e n d o . Grav a m e n enim esse sibi d i c e b a n t t o t Officia adire, i d q u e facere n o n posse nisi ope p r o c u r a t o r u m et n o n sine incommodis a t q u e dispendiis. Q u a e q u i d e m o m n i a q u u m Nobis visa sint d i g n a consider a t i o n e , ad g r a t i f i c a n d u m Episcopis et ad faciliorem ipsis red- d e n d a m s u a r u m Ecclesiarum a d m i n i s t r a t i o n e m , p r a e s e n t i b u s Litteris motu proprio et certa scientia s t a t u i m u s et decernimus, ut in p o s t e r u m facultates q u i n q u e n n a l e s , i n t r a limites praefinitos et s u b formulis exhibitis die 17 m a r t i i 1922, ab u n a Sacra Congregatione t r i b u a n t u r , a p u d q u a m o m n e s Episcopi, n o n obnoxii iurisdictioni sive Sacrae Congregationis sive Sacrae Congregationis p r o Ecclesia de P r o p a g a n d a Orientali, Fide, relationes suas dioecesanas deferre t e n e n t u r , h o c est a Sacra Congregatione Consistoriali. Ministri a u t e m Sacrae Congregationis Consistorialis, ACTA, Toi. XV, n. 5. — 5-5-923. 14 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale saltem a n t e i n i t i u m c u i u s c u m q u e q u i n q u e n n i i , a singulis S. Sedis Officiis r e q u i r e n t an in « f a c u l t a t i b u s q u i n q u e n n a l i b u s » a l i q u a m u t a t i o perficienda sit, e a m q u e in formulis, q u a e d i s t r i b u e n d a e deinde e r u n t , a d a m u s s i m i n t r o d u c e n t . P r a e s e n t i b u s valituris, contrariis quibusvis, e t i a m peculiari m e n t i o n e dignis, n o n obstantibus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x mensis aprilis anno MCMXXIII, Pontificatus N o s t r i secundo. PIUS PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE I ERIGITUR IN INSULA MADAGASCARIA VICARIATUS APOSTOLICUS DE « MATUNGA ». PIUS PP. XI A d f u t u r a m rei m e m o r i a m . — E x h a c e x c e l s a Principis A p o s t o l o r u m cathedra, q u a m d i v i n i t u s o b t i n e m u s , t a m q u a m e sublimi specula, in o m n e s christiani orbis partes oculos m e n t i s N o s t r a e c o n v e r t i m u s e t q u a e a d m a i o r e m D e i gloriam fideique i n c r e m e n t u m c o n d u c e r e v i d e a n t u r , i n t e r p o s i t a a u c t o r i t a t e A p o s t o l i c a , praestare m a t u r a m u s . I a m v e r o , u t uberes s a l u t i s fructus in apostolico v i c a r i a t u de Diego Suarez, in i n s u l a M a d a g a s c a r i a , feliciter i a m suscepti laetius augeantur, c u m o p p o r t u n u m v i s u m sit consilium ab e o d e m apostolico v i c a r i a t u , Missionariorum I n s t i t u t i a S p i r i t u S a n c t o curis c o n c r e d i t o , qui a m p l i s s i m o p a t e t territorio, o c c i d e n t a l e m part e m distrahere a d n o v a m M i s s i o n e m e r i g e n d a m , N o s , o m n i b u s rei m o m e n tis a t t e n t e perpensis c u m W . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus n e g o t i i s P r o p a g a n d a e F i d e i praepositis, haec, q u a e infra scripta s u n t , e d i c i m u s ac m a n d a m u s . N i m i r u m , m o t u proprio a c e x certa scientia e t m a t u r a deliberatione N o s t r i s , d e q u e apostolicae N o s t r a e p o t e s t a t i s p l e n i t u d i n e , praesent i u m L i t t e r a r u m tenore, p a r t e m o c c i d e n t a l e m territorii a v i c a r i a t u a p o s t o lico de Diego Suarez d i s t r a h i m u s sive s e p a r a m u s , a t q u e i n d e n o v u m vicar i a t u m a p o s t o l i c u m d e Maiunga n u n c u p a n d u m c o n s t i t u i m u s . N o v i h u i u s v i c a r i a t u s apostolici de Maiunga limites sint s e q u e n t e s : ad s e p t e n t r i o n e m l i m e s , ab Analalava d e c e d e n s , c o n s t i t u a t u r f l u m i n i b u s Soza et Maévarano r 195 Acta Pii PP. XI s i m u l c u m l i m i t i b u s a d m i n i s t r a t i v i s p r o v i n c i a e de Diego Suarez; ad orient e m p r a e s e n t i b u s provinciis de Vohémar, de Maroansetra et de Moramanga, c u m linea partitionis a q u a r u m occurrentibus; ad meridiem, n. 18° latit u d i n i s meridiei; ad o c c i d e n t e m canale de Mozambico in cuius a d i t u archip e l a g u s de Comores i n v e n i t u r , q u o d in n o v o v i c a r i a t u de Maiunga v o l u m u s c o m p r e h e n s u m . E u m d e m a u t e m n o v u m v i c a r i a t u m curis a l u m n o r u m I n s t i t u t i a Spiritu S a n c t o c o m m i t t e n d u m s t a t u i m u s . H a e c m a n d a m u s , d e c e r n e n t e s praesentes Litteras f i r m a s , v a l i d a s a t q u e efficaces semper e x s t a r e ac permanere, s u o s q u e plenos a t q u e i n t e g r o s effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos p e r t i n e n t sive pertinere p o t e runt, n u n c et in p o s t e r u m a m p l i s s i m e suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus, super his, a quovis, a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l ignoranter a t t e n t a r i contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x v martii, a n n o MOMXXIII, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II ERIGITUR. VICARIATUS APOSTOLICUS DE « VOLTA INFERIORE » TN AFRICA OCCIDENTALI. PIUS PP. XI Ad f u t u r a m rei m e m o r i a m . - Q u a e catholico n o m i n i a e t e r n a e q u e fidel i u m saluti prospere a c feliciter e v e n i a n t , e a u t m a t u r e p r a e s t e m u s N o s a d m o n e t supremi a p o s t o l a t u s munus,,, quo in terris, licet immeriti, f u n gimur. I a m v e r o c u m ea territorii v i c a r i a t u s apostolici Togonensis pars in Africa occidentali, q u a e n u n c ditioni anglicae subest, p o s t expulsos Missionarios nationis Germanicae, curis S o d a l i u m Societatis L u g d u n e n s i s Missionariorum ad Afros finitimi commissa, nunc in vicariatum v i c a r i a t u s apostolici a Litore aureo a p o s t o l i c u m proprium erigenda sit, ut uberiore r a t i o n e i b i d e m christiani n o m i n i s p r o p a g a t i o n i prospiciatur, N o s , o m n i b u s rei m o m e n t i s a t t e n t o a c sedulo studio perpensis c u m V V . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus negotiis P r o p a g a n d a e F i d e i praepositis, h a e c , q u a e infra scripta sunt, edicimus ac decernimus. N i m i r u m , certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae N o s t r a e p o t e s t a t i s p l e n i t u d i n e , p r a e s e n t i u m L i t t e r a r u m tenore, m o t u proprio, p a r t e m territorii v i c a r i a t u s apostolici T o g o n e n s i s in Africa occidentali, anglicae ditioni in praesens s u b i e c t a m , simul c u m d u a b u s regionibus de Quittait et de Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 196 Tripolis (Denu) a finitimo v i c a r i a t u a p o s t o l i c o a L i t o r e aureo distrahendis ac separandos, in v i c a r i a t u m a p o s t o l i c u m e r i g i m u s de Volta inferiore n u n cupandum. N o v u m autem vicariatum hunc sequentibus hmitibus finitum v o l u m u s : n e m p e , ad s e p t e n t r i o n e m n. 2° 8' 3 3 " l i m i t e politico; ad o r i e n t e m h m i t i b u s politicis territorii T o g o n e n s i s gallici; ad o c c i d e n t e m limitibus vicariatus apostolici a Litore aureo, idest linea quae cursu fluminum de Volta et de DaMca sequitur; d e n i q u e ad m e r i d i e m O c e a n o A t l a n t i c o . E u m d e m vero n o v u m v i c a r i a t u m de Volta inferiore curis sacerdotum S o c i e t a t i s L u g d u n e n s i s M i s s i o n u m a d Afros p r o v i n c i a e H o l l a n d i c a e c o m missum volumus. Haec praecipimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper e x s t a r e ac permanere, s u o s q u e p l e n o s a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos s p e c t a n t s i v e spectare p o t e r u n t , n u n c et in p o s t e r u m a m p l i s s i m e suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus, super his, a q u o v i s , a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l ignoranter attentari contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die x v martii, anno MCMXXIII, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P . C A R D . G A S P ARRI, a Secretis Status. III DIVUS LEONARDUS A PORTU MAURITIO CAELESTIS PATRONUS DECLARATUR SACERDOTUM QUI POPULARES IN CATHOLICIS REGIONIBUS AD SACRAS MISSIONES INCUMBUNT. PIUS PP. Ad p e r p e t u a m 1 rei XI m e m o r i a m . — E o m a n i Pontifices N o s t r i decesso- res fidelibus peculiaria m u n e r a sive officia v i t a e christianae i m p l e n t i b u s singulares caelestes P a t r o n o s adsignare c o n s u e v e r u n t , q u o r u m v a l i d o u t e rentur auxilio et sequerentur e x e m p l a , h u i u s m o d i ad h o n o r e m illos e sanctis caelicolis e n g e n t e s , qui in i i s d e m m u n e r i b u s et officiis, d u m v i t a m mortal e m agerent, m a x i m e excelluissent. H o c ducti consilio piis precibus a n n u e n d u m e x i s t i m a v i m u s dilecti f i l i i Bernardini K l u m p e r , F r a t r u m Minorum Ministri generalis, qui, a m p l i s s i m o e t i a m fretus suffragio P u r p u r a t i S. E. E. Principis Orestis Cardinalis Giorgi, N o s i n s t a n t e r r o g a v i t u t s a n c t u m Leon a r d u m a P o r t u Mauritio, Confessorem, Ordinis sui decus a t q u e o r n a m e n t u m , c a e l e s t e m P a t r o n u m designare d i g n e m u r s a c e r d o t u m , qui sacris p o pularibus missionibus i n regionibus catholicis o p e r a m n a v a n t . E t sane Acta Pii PP. XI 197 d i v u s L e o n a r d u s , inter F r a t r e s Minores c o o p t a t u s e t sacerdotio a u c t u s , i m p i g e r ac strenuus divini verbi praeco, fere o m n e s I t a l i a e regiones et urbes sacris e x p e d i t i o n i b u s lustravit. Yir p o t e n s in opere et sermone c o r a m D e o e t p o p u l o , a t q u e electissimus i n v i n e a D o m i n i operarius, celeberrimus concionibus i n n u m e r a s conversiones operatus est, efficacia verbi n o n m i n u s q u a m s a n c t i t a t e v i t a e sordentes i n v i t i o r u m caeno h o m i n e s a d p o e n i t e n t i a m a d d u c e n s . E x p e d i t ergo u t sacerdotes, qui christiano p o p u l o v e r b u m facere s t u d e n t , t a n t i apostolici viri h a e r e a n t vestigiis i p s o q u e caelesti g a u d e a n t P a t r o n o . Q u a m o b r e m , a u d i t o venerabili fratre N o s t r o A n t o n i o S . R . E . Cardinali V i c o , E p i s c o p o P o r t u e n s i e t S a n c t a e Rufinae, S a c r o r u m R i t u u m Congregationi P r a e f e c t o , apostolica N o s t r a a u c t o r i t a t e , praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, sanctum Leonardum a P o r t u Mauritio, Confessorem, i n c a e l e s t e m a p u d D e u m P a t r o n u m p e c u liarem s a c e r d o t u m , qui ad sacras populares missiones in regionibus c a t h o licis u b i q u e terrarum i n c u m b u n t , eligimus et c o n s t i t u i m u s . D e c e r n e n t e s praesentes Litteras firmas, v a l i d a s a t q u e efficaces semper e x s t a r e ac permanere, s u o s q u e p l e n o s a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque, ad quos p e r t i n e n t sive pertinere p o t e r u n t , n u n c et in p o s t e r u m p e r p e t u o suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse ac definiendum, « r i t u m q u e ex n u n c a t q u e i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus, super his, a q u o v i s , a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l ignoranter attentari contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x v n martii, a n n o MOMXXIII, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status, IV PERANTIQUA PRAEMONSTRATENSIS ORDINIS ABBATIA B. M. V. DE « SPEINSHART », INTRA FINES DIOECESIS RATISBONENSIS, RESTITUITUR. PIUS PP XI Ad f u t u r a m rei m e m o r i a m . — M o n a s t e r i u m Speinshartense, in dioecesi R a t i s b o n e n s i et in territorio B a v a r i a e s i t u m , a n n o MCXLV in h o n o r e m B e a t a e Mariae Virginis f u n d a t u m e t Ordini P r a e m o n s t r a t e n s i t r a d i t u m e s t a c o m i t i b u s de Reifenberg, primis religiosis viris ex a b b a t i a W i l t i n e n s i illuc a d v o c a t i s . S u b visibili caelestis P a t r o n a e t u t e l a m o n a s t e r i u m i d e m f l o - ruit a l u m n o r u m s u o r u m p i e t a t e , v i r t u t e , doctrina et benef actis; et singul a r e m t u m R o m a n o r u m P o n t i f i c u m decessorum N o s t r o r u m , t u m Princi- 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale p u m virorum, t u m d e n i q u e christianae plebis, b e n e v o l e n t i a m sibi c o m p a r a v i t . Privilegiis spirituahbus a u c t u m , munificis donis o r n a t u m , licet a b H u s s i t i s a n n o MCOCCXXVIII per nefas fuisset v a s t a t u m , t a m e n i n g e n s a m p l i t u d i n e molis, e t i a m opibus adeo crevit, ut d i g n u m a decessore N o s t r o P i o P P . I I h a b i t u m sit, q u o d , i u x t a v o t a Capituli generalis anni MCCOCLIX, i n a b b a t i a m erigeretur. A u s p i c a t a illa occasione c o n s t a t , per A p o s t o l i c u m L e g a t u m S . B . E . Cardinalem B e s s a r i o n e m illius a b b a t i a e P r a e p o s i t o p o n tificaba insignia fuisse tradita. Grassante r e f o r m a t i o n e a n n o MDLVI Speinshartensis a b b a t i a suppressa fuit, sed p o s t s a e c u l u m , a n n o MDCLXI, in p o s s e s s i o n e m s u a e d o m u s religiosi redierunt e t triginta p o s t a n n o s , i d e s t a n n o MDCXci, in p r i s t i n u m r e s t i t u t a est a b b a t i a . Continuo, sapientia P r a e l a t o r u m e t doctrina a c p i e t a t e a l u m n o r u m , t a l e m ipsa a b b a t i a s p l e n d o r e m n a c t a est, q u a l e m n u m q u a m a n t e a obtinuerat, donec, a n n o MDCCCIII, per nefand a m saecularizationis l e g e m , u n a c u m e x p u l s i o n e Ordinis P r a e m o n s t r a tensis ab o m n i b u s Germaniae finibus, Speinshartensis a b b a t i a o c c u b u i t . D i v e r s a s i n m a n u s dispertita sunt b o n a eius, e t ecclesia c o n v e n t u a l i s a n n o MDCCCViii in p a r o e c i a m oppidi Speinshartensis c o n v e r s a est. Ex eo t e m p o r e , licet regionis incolae r e d i t u m canonicorum Praemonstratensium exop- t a r e n t e t saepius respicerent i n p r o x i m i o r e m Ordinis e i u s d e m a b b a t i a m , , videlicet in T e p l e n s e m , illius religiosos quasi d i v i n o numine designatos i n t u e n t e s a d a n t i q u u m r e s t i t u e n d u m m o n a s t e r i u m , t a m e n a d nostros u s q u e dies n u m q u a m a civili gubernio P r a e m o n s t r a t e n s i s Ordinis alumnis in G e r m a n i a m r e m e a n d i f a c t a est p o t e s t a s . N u n c v e r o , c u m p o s t i m m a n e e u r o p a e u m b e l l u m m u t a t u s sit reipublicae s t a t u s , dilectus filius Gilbertus Helmer, Abbas Teplensis, Ordinis Praemonstratensis, in Tcheco-.slova- chia, sapienti d u c t u s consilio c o g i t a v i t a l i q u o d recuperare e praeclaris illis Ordinis sui monasteriis, q u a e olim in G e r m a n i a m a g n a c u m p o p u l i * u t i l i t a t e floruerant a n t e i n i q u a m , q u a m m e m o r a v i m u s , suppressionem; et, f a v e n t e D e o , corrogatisque u n d i q u e munificis largitionibus t a m clericor u m q u a m laicorum p r a e s t a n t i s s i m o r u m , a u c t o r e a t q u e auspice E a t i s b o n e n s i Ordinario, ipsi Teplensi a b b a t i a e i n t i m a s e m p e r familiaritate coniunctam Speinshartensem abbatiam, una cum monasterio et continenti fundo, a n n o MCMXXI c o ë m e r e p o t u i t . I d e m Teplensis A b b a s , e o d e m a n n o , festivit a t e sanctissimi Virginis Eosarii, n e m p e praecipuo oppidi e i u s d e m festo die, primos e s u a Teplensi a b b a t i a religiosos viros ad S p e i n s h a r t e n s e coen o b i u m a d d u x i t , quos o v a n t e s g r a t u l a n t e s q u e cives e x c e p e r u n t , a d s t a n tibus e t p r u d e n t i b u s t a m Vicario generali E a t i s b o n e n s i c u m suo clero, q u a m civilis gubernii curatoribus. D i e a u t e m x VIII m e n s i s octobris nuper elapsi anni MCMXXII paroecia Speinshartensis a loci Ordinario P r a e m o n stratensibus concredita fuit, ac deinde, per a u t h e n t i c u m civilis B a v a r i a e 199 Acta Pii PP. XI gubernii i n s t r u m e n t u m , ipsis tradita. P o s t e a , die x x v i i sequentis m e n s i s decembris, m o n a s t e r i u m S p e i n s h a r t e n s e notarii publici i n s t r u m e n t o t a m q u a m p e r s o n a iuridica a civili B a v a r i a e a u c t o r i t a t e a g n i t u m est, a t q u e transitus m o n a s t e r i i c u m a d n e x i s hortis, agris e t pratis i n p o s s e s s i o n e m religiosorum P r a e m o n s t r a t e n s i u m publicis tabulis insertus fuit. A e d i f i c i u m t a m ecclesiae q u a m monasterii, u t p o t e pulcherrimae artis o p u s , singulari c u m cura a civili gubernio iugiter a s s e r v a t u m et r e s t i t u t u m , i t a m a n e t u t n u l l u m i n d e oriri possit i m p e d i m e n t u m quin i b i d e m bene o r d i n a t a c o m m u n i s religiosa v i t a s t a t i m iniri q u e a t . Q u a e c u m i t a sint, c u m q u e i n praesens n o n n u l l i c a n d i d a t i a d m i s s i o n e m s u a m i n Ordinis n o v i t i a t u m ibidem postulaverint, memoratus Gilbertus H e l m e r , Abbas Teplensis, a n n u e n t e a c p r o b a n t e A b b a t e Generali Ordinis P r a e m o n s t r a t e n s i u m , N o s i n s t a n t i b u s precibus f l a g i t a v i t , u t i p s a m p e r a n t i q u a m Speinshartensem a b b a t i a m , s u p r e m a A p o s t o l i c a auctoritate, restituere dignemur. N o s a u t e m , huiusmodi votis ultro libenterque annuentes, quod b o n u m , felix fau- s t u m q u e sit et u n i v e r s o P r a e m o n s t r a t e n s i u m Ordini b e n e v e r t a t , collatis consiliis c u m V V . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus Congregationi p r a e p o sitis pro religiosorum s o d a l i u m negotiis pertractandis, apostolica N o s t r a auctoritate, praesentium vi perpetuumque in modum, abbatiam Bea- t a e Mariae Virginis de Speinshart, Ordinis P r a e m o n s t r a t e n s i s , in territorio B a v a r i a e , intra fines dioecesis E a t i s b o n e n s i s p o s i t a m , cui o m n i a s u p p e t u n t , q u a e pro familia religiosa s u s t e n t a n d a requiruntur, c u m proprio n o v i t i a t u et c u m iuribus ac privilegiis olim e i d e m concessis (exceptis t a m e n privilegiis, q u a e referuntur ad t e m p o r a l i a ac territorialia a n t e saecul a r i z a t i o n e m propria) r e s t i t u i m u s in i n t e g r u m et plene r e s t i t u t a m declar a m u s . P r a e t e r e a decernimus u t A b b a s Teplensis sic r e s t i t u t a e a b b a t i a e B e a t a e Mariae Virginis de Speinshart sit ad t e m p u s administrator, u s q u e d u m Ordinis P r a e m o n s t r a t e n s i s Generalis A b b a s t e m p u s a d v e n i s s e iudicaverit p r o c e d e n d i a d r e g u l a r e m n o v i A b b a t i s e l e c t i o n e m . H a e c s t a t u i m u s , decernentes praesentes Litteras firmas, v a l i d a s atq u e efficaces semper e x s t a r e ac permanere, s u o s q u e plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, d i c t a e q u e a b b a t i a e sic restitutae, n u n c et in p o s t e r u m satis superque suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m ac definiens d u m esse, irritumque ex n u n c et i n a n e fieri, si q u i d q u a m secus, super his, a q u o v i s , a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l ignoranter, attentari contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis q u i b u s c u m q u e . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x i v martii, a n n o M C M X X I I I , P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V ECCLESIA S. BASrLII IN CIVITATE BRUGENSI TITULO ET PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam, rei m e m o r i a m . — E o m a n o r u m P o n t i f i c u m d e c e s s o r u m N o s t r o r u m i n s i s t e n t e s vestigiis, q u a e i n orbe catholico t e m p l a antiquit a t e , d i g n i t a t e , a r t i u m m o n u m e n t i s excellere v i d e a n t u r , e a c o n s u e v i m u s peculiaribus honoris titulis ac privilegiis locupletare, ut ea populares cont i n e n t i u m r e g i o n u m , e t q u a maiore f i e r i p o t e s t , r e v e r e n t i a colant, e t anim o r u m ardore D e u m precaturi i n v i s a n t . Q u a m o b r e m , c u m venerabilis frater B r u g e n s i u m E p i s c o p u s e n i x a s a d N o s preces a d m o v e n t , u t eccle- siae B r u g e n s i , q u a e in h o n o r e m sancti B a s i h i Magni, E p i s c o p i , Confessoris e t E c c l e s i a e D o c t o r i s , e s t D e o dicata i n s u a episcopali urbe, dignit a t e m , t i t u l u m a c privilegia B a s i l i c a e minoris, pro N o s t r a b e n i g n i t a t e , impertiri dignaremur, N o s A n t i s t i t i s ipsius o p t a t i s a n n u e n d u m ultro libenterque existimavimus. E t revera n o v i m u s ecclesiam eandem inter p r a e c i p u a t e m p i a e t m o n u m e n t a e i u s d e m dioecesis B r u g e n s i s l o c u m obtinere c o n s p i c u u m ; n a m a n t i q u i t a t e , structura, artis operibus, supellectilis copia et magnificentia, sacris i n s i g n i b u s q u e relliquiis e a d e m fulget; praetereaque a d h u n c u s q u e d i e m n o n m o d o e x o m n i B e l g i o , sed e x f i n i t i m i s q u o q u e regionibus ploraturi christifideles ad hanc sacram aedem Dei t u r m a t i m confluunt. C u m igitur v e l i m u s N o s e t i a m opem imchristifi- delibus t u m B r u g e n s i s t u m f i n i t i m a r u m d i o e c e s i u m s t i m u l o s addere, u t maiore i n dies p r o s e q u a n t u r v e n e r a t i o n e h o c t e m p l u m , q u o d i n h o n o r e m S a n c t i B a s i h i , E p i s c o p i , Confessoris e t E c c l e s i a e D o c t o r i s , e s t D e o dicat u m B r u g e n s i i n urbe: conlatis consiliis c u m V Y . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus Congregationi S a c r o r u m R i t u u m auctoritate, praepositis, apostolica N o s t r a praesentium Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , tem- p l u m S a n c t i B a s i h i , E p i s c o p i , Confessoris a t q u e E c c l e s i a e D o c t o r i s , q u o d supra m e m o r a v i m u s , d i g n i t a t e a c titulo B a s i l i c a e minoris h o n e s t a m u s , c u m o m n i b u s honoribus, praerogativis, privilegiis, indultis, q u a e m i n o ribus A l m a e h u i u s Urbis Basilicis d e iure c o m p e t u n t . H a e c s t a t u i m u s , c o n c e d i m u s , decernentes p r a e s e n t e s Litteras f i r m a s , v a l i d a s a t q u e efficaces s e m p e r e x s t a r e a c p e r m a n e r e , s u o s q u e p l e n o s a t q u e i n t e g r o s effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos p e r t i n e n t s i v e pertinere p o t e r u n t n u n c et in p o s t e r u m p l e n i s s i m e suffragari; sicque rite iudic a n d u m esse a c definiendum, i r r i t u m q u e e x n u n c e t i n a n e f i e r i s i quid- 201 Acta Pu PP. XI q u a m secus, super ^his, a q u o v i s , a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l i g n o ranter, a t t e n t a r i contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis quibuslibet. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die x i n m e n s i s aprilis, a n n o MCMXxm, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VI SEPARATO TERRITORIO A VICARIATU APOSTOLICO NATALENSI, ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE « SWAZILAND », IN AFRICA MERIDIONALI. PIUS PP. XI Ad f u t u r a m rei m e m o r i a m . — Q u a e catholico n o m i n i a e t e r n a e q u e fidel i u m saluti b e n e , prospere a c feliciter e v e n i a n t , e a u t m a t u r e p r a e s t e m u s N o s a d m o n e t supremi a p o s t o l a t u s officium, q u o d , c o m m i s s u m N o b i s div i n i t u s , i n terris o b i m u s . H o c d u c t i consilio ultro l i b e n t e r q u e a n n u e n d u m c e n s u i m u s precibus oblatis N o b i s a dilecto filio hodierno Priore generali Ordinis S e r v o r u m B e a t a e Mariae Virginis, qui h a e c , q u a e s e q u u n t u r , N o b i s e x p o n e n d a c u r a v i t . Sodales scilicet Ordinis sui, i a m i n d e ab a n n o MDCCCCXIV e v a n g e l i z a t i o n i s o p u s i n orientali p a r t e v i c a r i a t u s apostolici N a t a l e n s i s i n Africa meridionali incepisse, s u b iurisdictione filius Vicarii Apostolici, et a p p r i m e in regione v u l g o dicta Swaziland; n u n c v e r o , quo m a i o r a religionis i n c r e m e n t a in illo territorio facilius p r o m o v e a n t u r , sibi in v o t i s a d m o d u m esse, u t p r a e d i c t a Missio, curis s u o r u m a l u m n o r u m concredita, i n p r a e f e c t u r a m a p o s t o l i c a m per N o s erigatur. Quare, collatis consiliis c u m V V . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus n e g o t i i s P r o p a g a n d a e F i d e i praepositis, o m n i b u s q u e rei m o m e n t i s a t t e n t o a c sedulo studio perpensis, m o t u proprio a t q u e e x certa scientia a c m a t u r a deliberatione N o s t r i s , deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, r a r u m tenore, a vicariatu apostolico praesentium Litte- Natalensi regionem de Swaziland subtrahimus sive dismembramus, e a m d e m q u e in praefecturam apostol i c a m sub nomine d e Swaziland erigimus. H a n c autem n o v a m praefe- c t u r a m a p o s t o l i c a m curis s a c e r d o t u m praedicti Ordinis S e r v o r u m B . M . V . committimus; et statuimus ut eadem de Swaziland, comprehendat totum a t q u e a s e q u e n t i b u s h m i t i b u s circumscribatur: territorium n e m p e ad o r i e n t e m a possessionibus L u s i t a n i s et a Tongoland; .ad m e r i d i e m a praef e c t u r a de Zululand; ad o c c i d e n t e m a p o s t o l i c o Transwaalensi. et ad septentrionem a vicariatu Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c m a n d a m u s , decernentes praesentes L i t t e r a s f i r m a s , v a l i d a s a t q u e efficaces semper e x s t a r e ac permanere, s u o s q u e p l e n o s a t q u e integros eff e c t u s sortiri et obtinere,, illisque ad quos p e r t i n e n t s i v e pertinere p o t e r u n t , n u n c e t i n p o s t e r u m p l e n i s s i m e suffragari; sicque rite i u d i c a n d u m esse a c definiendum, i r r i t u m q u e ex n u n c et i n a n e fieri si q u i d q u a m secus super his, à q u o v i s , a u c t o r i t a t e qualibet, scienter v e l ignoranter, a t t e n t a r i contigerit. N o n o b s t a n t i b u s contrariis quibuslibet. D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub a n u l o Piscatoris, die x i x m e n s i s aprilis, a n n o MCMXXIII, Pontificatus N o s t r i s e c u n d o . P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VII VENERABILIS D E I FAMULA THERESIA A I E S U INFANTE, MONIALIS PROFESSA ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM, BEATA RENUNTIATUR. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei m e m o r i a m . — Q u o d I o a n n e s v i d i t in m o n t e S i o n virg i n e u m a g m e n sequi Agnum quocumque ierit et s u a v i s s i m u m a u d i v i t edere c a n t i c u m quod nemo poterat dicere, l u c u l e n t e r d e m o n s t r a t q u a n t i a p u d D e u m h a b e a t u r i n t e m e r a t a virginitas, e a n i m i r u m v i v e n d i ratio angelicae p o t i u s q u a m h u m a n a e n a t u r a e c o n s e n t a n e a . O m n i u m singulare h o c e v a n gelicae gratiae m u n u s , p o s t m a g n a m V i r g i n e m D e i p a r e n t e m , q u a e m e rito virginalis decoris auctor e s t h a b i t a , plures candidis a m i c t a e stolis in Ecclesia Dei studiose p t a t i b u s e t illecebris Q u a p r o p t e r in retinuerunt puellae, q u a e f l u x i s m u n d i v o l u - caelestia g a u d i a n u m q u a m peritura a n t e t u l e r u n t . E c c l e s i a catholica purpuréis m a r t y r u m rosis i n t e r t e x t a s u n t n i v e a v i r g i n u m lilia, i t a u t e x iis s p l e n d i d i s s i m a n e c t a t u r illa corona, q u a i m m a c u l a t a Christi s p o n s a g a u d e t redimiri. I n i s t i u s m o d i rum virginum agmine hac nostra aetate praeclare excelluit puellaTheresia a I e s u I n f a n t e , monialis professa, Carmelitarum Ordinis decus et ornam e n t u m , q u a e consummata brevi implevit tempora multa, d e v o t u m q u e caelesti A g n o v i r g i n a l e m c a n d o r e m m a g n a c u m u l a v i t e x i m i a r u m l a u d e virt u t u m . Alensonii, i n t r a f i n e s dioecesis Sagiensis, n a t a e s t S e r v a D e i , p o s t r e m a n o v e m h b e r o r u m , Aloisio I o s e p h o S t a n i s l a o M a r t i n ' e t Maria Z e b a Guérin p a r e n t i b u s , qui t u m fortunae bonis t u m m a g n a christianae pietatis l a u d e s u m m o p e r e c o m m e n d a b a n t u r , die s e c u n d a mensis ianuarii a n n o MDCCCLXxni, et q u a r t o m e n s i s e i u s d e m die lustralibus aquis a b l u t a e puellae Mariae P r a n c i s c a e Theresiae n o m e n fuit. Quo t e m p o r e D e i F a m u l a i n 203 Acta Pii PP. XI l u c e m e s t edita, pater, h o n e s t i s s i m o auriñcis commercio satis amplis opibus partis, t o t u m se familiae e d u c a t i o n i d e v o v e r a t , q u o pio in opere s o c i a m e t a d i u t r i c e m n a c t u s e s t u x o r e m , q u a e traditur habuisse i n v o t i s u t f i l i a e , quas q u i n q u e susceperat, D e o v i r g i n i t a t e m dicarent; q u o d reapse alia p o s t a l i a m praestitere. H o c i n p i e t a t i s domicilio, v i x b i m u l a e puellae p r i m u m rationis d i l u c u l u m emicuit, c o n t i n u o v i s a est rapi virtutis pulcrit u d i n e , e a m q u e , n e I e s u I n f a n t i displiceret, o m n i studio coepit a d a m a r e . Vix q u a r t u m aetatis a n n u m excesserat, c u m i m m a t u r a dilectae gene- tricis mors acerbo i n f a n t u l a e a n i m u m dolore perculit, et n a t i v a m iucund i t a t e m prorsus a d e m i t . Maiores n a t u sorores P a u l i n a e t L e o n i a e d u c a n d a e Theresiae c u r a m susceperunt, q u a e ipsis, sicut erga m a t r e m i a m fuerat, m o r i g e r a m sese in o m n i b u s praebuit a t q u e o b s e q u e n t e m . Puerilibus nugis et ludis e t i a m licitis abstinens, in s e c r e t u m d o m i recedens caelestium c o n t e m p l a t i o n e delectabatur. U t , a m i s s a coniuge, f i l i a r u m custodiae a t q u e i n s t i t u t i o n i melius prospiceret, c u m u n i v e r s a familia pater L e x o v i u m migravit, e a q u e in urbe m o n i a l i b u s Ordinis S. B e n e d i c t i venerabilis D e i fam u l a i n disciplinam datur. E x p e r r e c t o super a e t a t e m ingenio uberes i n studiis progressus fecit, praesertim in historicis; c a t e c h e s i m a u t e m adeo egregie didicit, ut parva magistra appellaretur. Acri m e m o r i a praedita, integrum De Christi imitatione librum ad literam retinuit, et sacras Scripturas n o n m i n u s calluit, d u m o m n i a christianae pietatis officia pers o l v e b a t sic a d p i e t a t e m e t modestiam composita, ut ceteris e x e m p l o esset et i n c i t a m e n t o ad i m i t a n d u m . I n t e r e a gravi afficitur m o r b o , cuius indoles v e l m e d e n t e s fugit; infirmitatem illam fuisse fuitque n o n i n c o n s u l t a familiarium opinio, m a h d a e m o n i s arte i m m i s s a m , praesentientis q u a n t a s a puella clades foret relaturus; e a n d e m q u e o p i n i o n e m post fusas a d B e a t a m V i r g i n e m preces mirabilis a c s u b i t a n e a sanatio confirmavit. A t miro f l a g r a n s erga D e u m amore puella i a m d i u esuriebat caelestes d a p e s , sed i u x t a dioecesis leges a suscipienda E u c h a r i s t i a aetatis c a u s a - nondum enim attigerat d e c i m u m a n n u m - a d h u c r e m o v e b a t u r . T a n - d e m a u s p i c a t a illuxit o c t a v a dies m e n s i s m a i i anni MDCCCCLXXXIV, q u a d a t u m ei fuit ardens v o t u m implere et, incredibili perfusa g a u d i o , dulciter illacrymans, amoremque ore spirans, Angelorum P a n e recreata est. P a u l o p o s t sacro Confirmationis c h r i s m a t e i n u n g i t u r ad recipienda Spiritus S a n c t i d o n a satis superque m a t u r a . Illis q u i d e m annis venerabilis Ancillae D e i maiores n a t u sorores, m u n d o v a l e d i c e n t e s e t f a m i l i a m relinquentes, se in Carmeli claustra abdiderunt. D i s c e s s u s sororum a paterna d o m o g r a v i p u e l l a m dolore affeoit, o p p o r t u n u m q u e genitoris eius consilium v i s u m est e B e n e d i c t i n a r u m g y n a e c e o T h e r e s i a m revocare, ut d o m i q u o d de s t u d i o r u m curriculo ei a b s o l v e n d u m supererat, expleret. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S e d , i n h a c v i t a e conditione, e t infirmae corporis v a l e t u d i n i e t animaeangoribus o b n o x i a fuit puella: spiritus ariditate d e v e x a t a , s a e p e erump e b a t i n l a c r y m a s , assidua iugiter prece D e u m rogans u t v i a s suas o s t e n deret. E t oranti f i h o l a e s u a e b e n i g n a s aures p r a e b u i t D e u s . N o c t e e n i m natali Salvatoris nostri, a n n o MDCCCLXXXVI, d u m sollemni sacro piissime adstat, Theresia c o n t i n u o a quibusque intimis angoribus sese liberari sentit, m e t u s abire o m n e s a t q u e a d n o v o s sensus i m p e t u s a n i m i effundi. I n d e a d s a n c t i t a t i s s e m i t a m d e c u r r e n d a m u t g i g a s e x s u l t a r e v i s a est, p i e t a t i s caritatisque opera vividiore studio c o m p l e c t i , a t q u e in Carmelitica claustra coepit cogitare. P i i s s i m u s pater, qui i a m D e o tres f i l i a s donav e r a t , licet a c e r b i s s i m u m discidii ferret dolorem, n o n renuit t a m e n Theresiam v o t i c o m p o t e m reddere; sed ecclesiastici m o d e r a t o r e s p u e l l a m v i x q u i n d e c i m a n n o s n a t a m s e rigidissimae religiosae v i t a e p o s s e m a n c i p a r e omnino negarunt. S a n c t i t e n a x propositi directe a d R o m a n a m S e d e m venerabilis S e r v a D e i s t a t u i t provocare, e t u n a c u m genitore c i v i u m suor u m R o m a m p e r e g r i n a n t i u m a g m i n i s e mis cuit. U t i n c o n s p e c t u m s t e t i t N o s t r i praedecessoris Leonis X I I I Pontificis, naturali d e v i c t â t i m i d i t a t e , sese ad eius p e d e s proiecit, a n i m i q u e sui v o t u m aperuit; sed P o n t i f e x ad S u p e r i o r u m p l a c i t u m s u p p l i c a n t e m remisit. T a n t a frustrata spe, acerbiss i m u m d o l o r e m a e q u o a n i m o tulit heroica virgo e t d i v i n a e v o l u n t a t i acq u i e v i t , donec E p i s c o p u s , tanta permotus virtute, optatam ei veniam largitus est. Quare, die ix m e n s i s aprilis anni MDCCCLXXXVIII, Carmelitica claustra L e x o v i e n s i s c i v i t a t i s ingreditur A n c i l l a D e i , a d e p t a t a n d e m q u o d t a n t o a m o r e c o n c u p i v e r a t . T y r u n c u l a v e l a primis i n i t a e religiosae v i t a e diebus s t a t i m apparuit adeo i n s a n c t i t a t e p r o b a t a , u t m a g i s t r a t y r o n i b u s p r a e p o s i t a n u m q u a m s e t a m p i a m a l u m n a m h a b u i s s e fateretur. N u n c u p a tis religiosis v o t i s die VIII m e n s i s septembris anni MDCCCLXXXX, Theresia a P u e r o I e s u m a l u i t vocari, quasi ipso n o m i n e significaret peculiare illud sanctitatis genus ad quod s u m m a navitate contendit, ad perfectionem illam quae quasi infantia spiritualis appellatur, iuxta increatae Sapien- t i a e p r a e c e p t u m : Nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum ( M a t t h . , X V I I I , 3 ) . Et s a n e ut i n f a n s in c o m p l e x u matris t u t o requiescit, i t a s e d i v i n a e P r o v i d e n t i a e t o t a m c o m m i s i t A n c i l l a D e i . S i m p l e x sicuti c o l u m b a nidificans in summo ore foraminis, s u s p e x i t u n i c e i n caelum; c a n d i d a m i n b a p t i s m a t e s u s c e p t a m s t o l a m u s q u e i m m a c u l a t a m s e r v a v i t . Triennio p o s t p r o f e s s i o n e m v o t o r u m , asceterii Lex o v i e n s i s A n t i s t i t a e A g n e t i a I e s u , ipsius S e r v a e D e i g e r m a n a e sorori, v i s u m e s t se n o n p o s s e meliore r a t i o n e t y r o n i b u s i n s t i t u e n d i s prospicere, q u a m s i i i s d e m praeficeret Theresiam, t i t u l o e t m u n e r e m a g i s t r a e adiutricis e i d e m t r i b u t o . Sic viginti annos n a t a A n c i l l a D e i g r a v i s s i m u m susce- 205 Acta Pii PP. XI p i t ' p o n d u s i n s t i t u e n d a r u m t y r o n u m , q u o d a d o b i t u m u s q u e retinuit, e t singulari p r u d e n t i a suique a b n e g a t i o n e , n o n m i n u s q u a m uberrimo c u m spirituali fructu, c o m m i s s u m m u n u s o b i v i t . T o t a m s e a l u m n a r u m b o n o d e v o v e n s , m a t e r illis erat et soror; a n g e l i c a m prae se ferens s u a v i t a t e m , pia, m i t i s , huinilis, o b e d i e n s , disciplinae o b s e r v a n t i s s i m a , q u a e v e r b o d o c e b a t confirmabat e x e m p l o . V i r t u t u m o m n i u m l a u d e f l o r e n s fervido excelluit i n D e u m a m o r e e t , a d instar d i v i Francisci Asisiensis, p e r p e t u u s amoris c a n t i c u s i n eius a n i m a p e r s o n a b a t . N u m e r i s q u i d e m i n t i m o s sensus tradidit e t carmina n o n i n v e n u s t a finxit, u t divini amoris m y s t e r i a conceleb r a n t . Superioribus q u o q u e i u b e n t i b u s , a d p l u r i m o r u m aedificationem e t s a l u t e m , u t v i a m illis o s t e n d e r e t q u a e a d p l e n i t u d i n e m amoris a d d u c i t , q u a e ipsa fecerat et docuerat scripto commisit; et in h o c v i t a e c o m m e n t a rio, in praesens per u n i v e r s u m o r b e m diffuso, rec. m e m . decessor N o s t e r P i u s P P . X nitere i n e x e m p l u m v i r t u t e s e t fere spirare a n i m a m L e x o v i e n sis virginis asserere n o n d u b i t a v i t . S e d i a m v i t a e S e r v a e D e i finis approp i n q u a b a t e t fecisse D o m i n u s ipse v i s u s est f i n e m praesagio q u o d h o m i nes ceperant de puella animi candore et i p s a forma angelis simillima, e a m n e m p e n o n posse diutius i n h u m a n i s commorari. Cum e n i m e x p l e v i s s e t t e r t i u m supra v i g e s i m u m aetatis a n n u m , p u l m o n u m t a b e corripitur, quin t a m e n d e arctissima c o m m u n i s religiosae v i t a e r a t i o n e q u i d q u a m r e m i t i e ret, d o n e c l e c t u l o d e c u m b e r e , viribus deficientibus, c o a c t a est. Menses q u i n q u e dirissime excruciata, hilari v u l t u et m i r a n d a patientia, p a t i pro Christo et dissolvi cupiens et cum Christo esse, s a e v o s dolores p e r t u l i t . Caelestis amoris i g n e c o n s u m i p o t i u s q u a m m o r b o v i s a est, e t Ancillae D e i d e c u m b e n t i s l e c t u l u s religiosae familiae u n i v e r s a e sanctitatis c a t h e d r a fuit, d o n e c , die trigesima m e n s i s s e p t e m b r i s anni M D C C C L X X X X V I I , caelesti v i s u recreata, placidissimo e x i t u a d caelestis S p o n s i n u p t i a s c o n v o l a v i t . F u n e bribus iustis rite solutis, in L e x o v i e n s i coemeterio c o n d i t a est; s e d b r e v i s a n c t a e virginis n o m e n i n t o t o catholico orbe coepit celebrari, f a c t u m q u e est sepulcrum eius gloriosum (Isa., X I , 10). P e r c r e b r e s c e n t e igitur f a m a s a n c t i t a t i s , caelestibus confirmata signis et miraculis, p e n e s sacrorum r i t u u m C o n g r e g a t i o n e m c a u s a agitari c o e p t a e s t d e c a e l i t u m honoribus A n c i l l a e D e i decernendis. U t d e .virtutibus eius inquireretur t u m L e x o v i i t u m R o m a e t a b u l a e d e m o r e c o n d i t a e sunt; o m n i b u s q u e p r o b a t i o n i b u s iuridice s u m p t i s a c rite perpensis, rec. m e m . decessor N o s t e r B e n e d i c t u s P P . X V sollemni decreto, d e c i m o n o n o k a l e n d a s septembris anno M D C C C C X X I e d i t o , s a n x i t Theresiae a I e s u I n f a n t e v i r t u t e s h e r o i c u m attigisse f a s t i g i u m . A b s q u e ulla m o r a i n i t a d e i n d e est actio de miraculis quae ea deprecante d i v i n i t u s p e r a c t a ferebantur, o m n i b u s q u e de iure absolutis, N o s ipsi, tertio i d u s februarias v e r t e n t i s anni M D O O C C X X I I prolato decreto, de d u o b u s 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale miraculis constare p r o n u n t i a v i m u s . P o r r o c u m d e heroicitate v i r t u t u m n e c n o n d e duplici miraculo i a m esset p r o l a t u m i u d i c i u m , illud supererai d i s c u t i e n d u m n u m venerabilis D e i F a m u l a inter B e a t o s caelicolas t u t o r e c e n s e n d a foret. Id praestitit venerabilis frater N o s t e r A n t o n i u s Cardinalis "Vico, E p i s c o p u s P o r t u e n s i s et S a n c t a e E u f i n a e , c a u s a e relator, in generalibus comitiis coram N o b i s i n V a t i c a n i s a e d i b u s , die s e x t a martii m e n s i s huius anni, habitis; o m n e s q u e t u m Cardinales sacris t u e n d i s ritibus praepositi, t u m qui aderant P a t r e s Consultores, u n a n i m i suffragio affirmative r e s p o n d e r u n t . N o s v e r o N o s t r a m aperire m e n t e m d i s t u l i m u s , donec, i n t a n t i m o m e n t i re, iteratis precibus caeleste l u m e n i m p e t r a r e m u s . Q u o d c u m i m p e n s e fecissemus, a u s p i c a t i s s i m a die q u a s a n c t i Patriarc h a e I o s e p h i , i n c l y t i B e a t a e Mariae Virginis S p o n s i E c c l e s i a e q u e P a t r o n i f e s t u m agitur, h u i u s q u i d e m anni, eucharistico l i t a t o Sacrificio, a d s t a n t i bus e o d e m E p i s c o p o Cardinali A n t o n i o V i c o , c a u s a e relatore e t sacrorum r i t u u m Congregationi P r a e f e c t o , n e c n o n dilectis filiis A n g e l o Mariani, P r o m o t o r e F i d e i generali, e t A l e x a n d r o Verde, sacrorum r i t u u m Congreg a t i o n i s Secretario, t u t o procedi p o s s e d e c r e v i m u s a d s o l l e m n e m venerabilis S e r v a e D e i Theresiae a I e s u I n f a n t e B e a t i f i c a t i o n e m . Q u a e c u m i t a sint, N o s , m o t i precibus universi Ordinis Carmelitarum E x c a l c e a t o r u m , a u c t o r i t a t e N o s t r a apostolica, h a r u m L i t e r a r u m vi, facult a t e m f a c i m u s ut venerabilis S e r v a D e i Theresia a I e s u I n f a n t e , m o n i a l i s professa ipsius Ordinis Carmelitarum E x c a l c e a t o r u m , B e a t a e n o m i n e n u n cupetur, e i u s q u e corpus e t l y p s a n a s i v e relliquiae, n o n t a m e n i n sollemnibus supplicationibus deferendae, p u b l i c a e fidelium v e n e r a t i o n i p r o p o n a n tur. P r a e t e r e a e a d e m a u c t o r i t a t e N o s t r a a p o s t o l i c a c o n c e d i m u s u t d e illa, recitetur Officium et Missa celebretur singulis anni diebus de C o m m u n i V i r g i n u m c u m orationibus propriis per N o s approbatis. E i u s m o d i v e r o Missae c e l e b r a t i o n e m et Officii r e c i t a t i o n e m fieri d u m t a x a t concedimus i n dioecesi B a i o c e n s i e t L e x o v i e n s i a t q u e i n t e m p l i s o m n i b u s e t oratoriis, quibus u b i q u e terrarum u t i t u r Ordo Carmelitarum E x c a l c e a t o r u m , ab o m n i b u s fidelibus t a m saecularibus q u a m regularibus qui H o r a s c a n o n i c a s recitare t e n e a n t u r , et, q u o d ad M i s s a m a t t i n e t , ab o m n i b u s sacerdotibus ad t e m p i a i n quibus f e s t u m agitur conf m e n t i b u s . D e n i q u e largimur u t soll e m n i a Beatificationis e i u s d e m venerabilis D e i F a m u l a e Theresiae a I e s u I n f a n t e in dioecesi ac in t e m p l i s supradictis celebrentur c u m Officio et Missa duplicis maioris ritus; q u o d q u i d e m n e r i p r a e c i p i m u s diebus per Ordinarium designandis intra a n n u m p o s t q u a m e a d e m sollemnia i n p a triarchali B a s i l i c a V a t i c a n a fuerint celebrata. N o n o b s t a n t i b u s C o n s t i t u t i o n i b u s e t o r d i n a t i o n i b u s apostolicis a c d e cretis de n o n c u l t u editis, ceterisque contrariis q u i b u s c u m q u e . 207 Acta Pii PP. XI ' Volumus autem ut praesentium Litterarum transumptis, etiam impressis, d u m m o d o m a n u Secretarii sacrorum r i t u u m Congregationis s u b s c r i p t a e t P r a e f e c t i sigillo m u n i t a sint, i n e a d e m prorsus fides d i s c e p t a t i o n i b u s e t i a m iudicialibus adhibeatur, q u a e N o s t r a e v o l u n t a t i s significatione his ostensis Litteris, haberetur. D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x i x m e n s i s aprilis, a n n o MDCCCCXXLII, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . P . CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R. D. PAULUM SIMON, SACERDOTEM, SOCIETATIS GERMANICAE A SANCTO WINFRIDO, PRO HAERETICORUM AD CATHOLICAM FIDEM REDUCTIONE,. PRAESIDEM. D i l e c t e fili, s a l u t e m et a p o s t o l i c a m b e n e d i c t i o n e m . — C o n d i t a m a b h i n c t r i e n n i u m in Paderbornensi dioecesi S o c i e t a t e m , titulo Winfriedbund, vel n e c e s s i t a t i v e l s a l t e m m a g n a e c u i d a m u t i l i t a t i parere, q u a m q u a m e x ipsa eius p r o p a g a t i o n e coniicere licet, c u m s o d a l i u m n u m e r u s , e t clericorum et laicorum, ad plura millia t a m brevi intervallo increbruerit, erit t a m e n o m n i b u s a p e r t u m a t q u e p e r s p i c u u m , q u i c u m q u e perpenderint, quid ipsim e t v o b i s proposueritis et quo p a c t o illud i d e m efficere n i t a m i n i . A c t i o e n i m v e s t r a eo pertinet, ut quos e civibus istis saeculare discidium ab E c c l e s i a c a t h o l i c a distinet, eos ad c o m p l e x u m a n t i q u a e Matris revocetis: q u a e s a n e actio, c u m p l a n e officio E c c l e s i a e ipsi divinitus c o m m i s s o res p o n d e a t , t u m D e i v o l u n t a t i congruit a p t i s s i m e , qui mandavit unicuique de proximo suo. A d e i u s m o d i a u t e m reconciliationem p r o c u r a n d a m quo sibi sodales faciliorem a d i t u m v i a m q u e m u n i a n t , illud religioni h a b e n t , ut verbis scriptisque, a b o m n i asperitate r e m o t i s , praeiudicatas c o n v e l l a n t opiniones q u a e de E c c l e s i a catholica a p u d b e n e m u l t o s s u n t istic i n v e t e r a t a e , simulque nativam ac genuinam catholicae f i d e i v i m pulchritudinenique v perdiligenter illustrent. A t e t i a m aliud a g i t i s , s i n e quo v e l s u m m a dicendi, scribendi p e r s u a d e n d i q u e facultas h a u d satis h a b e a t h o c in genere efficacitatis: n e m p e , i n s t i t u t o i p s o r u m v e s t r o , e t o p t i m a e v i t a e e x e m p l o praeire ceteris c o n t e n d i t i s , et a D e o sollicita exposcitis prece, ut illucescat 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a l i q u a n d o ille dies, q u o o m n e s cives vestri i n e i u s d e m f i d e i professione v o b i s c u m c o n s e n t i a n t . N e q u e m i n o r e iis caritate prospicitis, qui a d p a s c u a v i t a e aeternae redierint; quibus c u m s a e p e c o n t i n g a t u t miseriore i a m t u m condicione conflictentur, iis s u b v e n i r e q u o q u o m o d o s t u d e t i s . Lib e n t e r igitur S o d a l i t a t e m v e s t r a m sic p r o b a m u s , q u e m a d m o d u m * Ger- m a n i a e Episcopi, qui F u l d a m d u o b u s p r o x i m i s annis d e m o r e c o n v e n e rant, s e m e l i t e r u m q u e probavere. V e r u m , n e q u i d i n c o m m o d i e x opera v e s t r a oriatur, q u a e ceteroqui t a m l a e t a m N o b i s s p e m e x s p e c t a t i o n e m q u e facit u b e r r i m o r u m f r u c t u u m , i d u n u m v o s p a t e r n a a u c t o r i t a t e m o n e m u s , ut in agendo moderationem ac suavitatem perpetuo adhibeatis et Episcopis dicto a u d i e n t e s sitis, q u o r u m est d e o p p o r t u n i t a t e c o n a t u u m v e strorum, pro l o c o r u m v a r i e t a t e , iudicare. Cavere e n i m d e b e t i s p o t i s s i m u m , n e u s q u a m , i m p r ó v i d o abrepti studio, i d a u d e a t i s , u n d e a c a t h o l i c o r u m offensio c u m a n i m o r u m d e t r i m e n t o m a g i s a u g e a t u r q u a m m i n u a t u r . D i v i nus a u t e m h o m i n u m R e d e m p t o r , qui v e n i t salvum facere quod perierat, coeptis adsit vestris c a e l e s t i u m effusione gratiarum; q u a r u m a u s p e x p a t e r n a e q u e b e n e v o l e n t i a e N o s t r a e testis sit a p o s t o l i c a b e n e d i c t i o , q u a m tibi, dilecte fili, et universis S o d a l i t a t i s , cui praees, sociis p e r a m a n t e r in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum P e t r u m , die x x r v m e n s i s februarii, a n n o MCMXXIII, P o n t i f i c a t u s N o s t r i s e c u n d o . PIUS PP. XI II AD R. P. EDUARDUM HUGON, EX ORDINE PRAEDICATORUM: DE TRACTA- TIBUS DOGMATICIS AB EODEM EDITIS. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Praeclarum s a n e ingenii tui f r u c t u m , o b l a t a nuper a te v o l u m i n a a c c e p i m u s , q u a e Tractatus Dogmatici inscribuntur; e a q u e c u m s e n s i m , q u a n t u m per o c c u p a t i o n e s licuit, e v o l v e r e m u s , v i d i m u s , scripta q u i d e m t u a , u t superiorum P o n t i f i c u m insigni c o m m e n d a t a s u n t praeconio, sic peculiare a N o b i s laudis t e s t i m o n i u m p o s t u l a r e . E t e n i m P i u s X s. m . , c u m Cursum Philosophiae Thomisticae edidisses, tibi g r a t u l a t u s v e h e m e n t e r e s t « e t since« r a m sancti T h o m a e d o c t r i n a m et c o p i a m c o m p o s i t i o n e m q u e rerum et « scribendi p e r s p i c u i t a t e m »; n e q u e i g n o r a m u s p r o x i m u m D e c e s s o r e m id tibi honori tribuisse, quod religionis m y s t e r i a faciliore e x p o s i t i o n e ad c a p t u m f i d e l i u m a p t a s s e s sacrasque disciplinas a d p i e t a t e m f o v e n d a m Acta Pii PP. XI percommode adhibuisses. Nobis a u t e m t r a c t a t u s istos, dilecte fili, tuos, quibus, ad m o d u m commentarii in praecipuas quaestiones dogmaticas S u m m a e sancti Thomae, rem theologicam in studiosorum utilitatem explanas, scito a d m o d u m probari, eo vel magis quod ea praeoccupasse videns, quae, d a t a ad Cardinalem Praefectum Sacri Consilii Seminariis et Studiorum Universitatibus curandis Epistola Apostolica, h a u d ita pridem Nosmet ipsi praecepimus. Secutus enim es, ut ibi t u m monebamus, « non « solum rationem seu methodum, v e r u m etiam doctrinam et principia « sancti Thomae »; et theologiam positivam, q u a m vocant, etsi totius tractationis nullam non p a r t e m attingit, ita t a m e n scholasticae servire iussisti, ut principem haec locum, q u e m a d m o d u m aequum erat, obtineret. I a m non igitur opus t u u m sterili q u a d a m d o g m a t u m recensione constat, immo etiam prae se fert « v e r u m a t q u e solidum disciplinae corpus, « ex principiis et conclusionibus compactum »: in eoque placet praeterea, cum rerum orationisque perspicuitatem, t u m studium commendare, quo soles, occasione data, pietatis igniculos opportunis commentationibus lectoris animo inficere. I t a q u e pergito alacer ad mentem Aquinatis sacras verbo scriptisque disciplinas iuvenibus sacerdotio initiandis tradere: quod ut tibi diu feliciterque contingat, caelestis sapientiae m u n e r u m auspicem, paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili, apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x x v mensis februarii a n n o MCMXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI III AD R. P. D. FRANCISCUM ALEXANDRUM MAILLET, EPISCOPUM SANCTI CLAUDII: XXV EPISCOPATUS NATALEM GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — V i x d u m cognoveramus, adventare diem tibi faustum, q u i n t u m nempe ac vicesim u m episcopatus natalem, cum in societatem laetitiae tuae venire decrevimus. Et venimus quidem perlibenter, non modo quia communia cum Ecclesiae Pastoribus habemus quaecumque iis laeta tristia contingunt, sed etiam causa singillatim t u a , qui, in emetiendo hoc h a u d brevi episcopalis muneris spatio, nihil reliqui feceris quod esset dioecesi tibi ad gubernand u m commissae aliquo pacto profuturum. Novimus profecto, clerum populumque t u u m , per eas, in quas incidisti, rerum temporumque vicissiACTA, Vol. XY, n. 5. — 5-5-923. 15 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tudines, nec p a u c a tibi nec mediocria solacia adhibuisse: quod quidem Nobis pollicetur fore, ut, hac in eventus faustitate, nullae ab iis omnibus tibi desint amoris obsèrvantiaeque significationes. Quibus cum praeire velimus paterno gratulationum ominumque testimonio, tibi equidem grat u l a m u r ex animo illam, q u a m a p u d D e u m et coram Ecclesia tibi peperisti, egregie factorum laudem; optamus a u t e m cupimusque, ut diu incolumis gregi regundo serveris, copiosissimamque i t a mercedem illam efficias, quam, suo tempore, P a s t o r u m Princeps Iesus Christus est tibi, pro studiosa ovium suarum curatione, repensurus. Quo, praeterea, eventus iste tuis fructuosior evadat, damus libenter, u t , quo die sollemnia ob init u m a te abhinc quinque et viginti annos episcopatum in cathedrali templo peragentur, adstantibus Nostro nomine benediças, proposita iisdem plena admissorum venia, usitatis condicionibus lucranda. Caelestium interea gratiarum conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et universo clero populoque tuo apostolicam benedictionem amantissime impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x x v n i mensis februarii, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI IV AD R. P. EUGENIUM BEFFO, SUPREMUM MODERATOREM PIAE SOCIETATIS A SANCTO IOSEPH: INCREMENTA INSTITUTI ABHINC QUINQUAGINTA ANNOS CONDITI GRATULATUR. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Vobis sane gratissimus undevicesimus huius mensis dies illucescet, quo die, abhinc quinquaginta annos, in sacello Conlegii Taurinensis Opificum a Sancto Ioseph, Societatis vestrae initia, auspice castissimo Beatae Mariae Virginis Sponso, Leonardus Murialdo occulte taciteque, pro sua animi demissione, posuit, et t u m quidem posuit, cum sibi visus est, nisi fecisset, non t a m sanctorum doctorumque virorum consilia q u a m Dei iussa esse recusaturus. Quamobrem, cum christiana humilitas in eius animo t a m alte defixa haereret, nihil mirum si voluit, eam virtutem, cum caritate coniunctam, esse veluti n o t a m omnino peculiarem ac propriam Congregationis suae, ut, Christi caritate flagrantes, adulescentibus rite educendis vos totos devoveretis, simulque in silentio a t q u e obscuritate, q u a n t u m fieri poterat, actio omn i u m vestra lateret. U t r u m q u e ex optato Conditoris ac Patris legiferi, benignitate Uhus qui Tiumilibus dat gratiam, contigisse, non sine m a g n a Acta Pii PP. XI 211 animi Nostri delectatione conspicimus. P i a enim Societas vestra, ut p l a n t a in arborem ramosam paulatim succrescit, sic, nulla fama nulloque hominum rumore, paene ignota vel in regione ipsa u n d e orta erat, iam late per I t a l i a m propagata est, et in hac quoque Alma Urbe vos, Apostolicae Sedis concessu, paroeciam, cum m a x i m a populi vobis commissi utilitate, abhinc non paucos annos geritis. I m m o etiam vestrum religionis aeternaeque animarum salutis studium t u m clarius apparuit cum, Dei auxilio freti, ampliorem cepistis difficilioremque provinciam: missiones dicimus ad exteras regiones, ut in Brasiliensi republica, ut in Aequatoriana habetis. Ubicumque a u t e m sedem constituistis, novimus praecipuam vos operam, congruenter quidem n a t u r a e Sodalitatis temporumque condicioni, in iuv e n t u t e m christiane instituendam impendisse, in eamque potissimum, quae, vel inops vel orba a parentibus vel a suis neglecta, maternas Ecclesiae curas potiore sibi iure vindicat. Quare I n s t i t u t a operibus a t q u e artificiis tradendis, domos orbis tutandis, colonias adulescentibus ad agror u m culturam informandis, Oratoria et P a t r o n a t u s quos vocant, ludos et Conlegia erigere atque omnia d e m u m consuevistis efficere, quibus puerilis vel adulta aetas ad sancte utiliterque vivendum excolatur. Tibi igitur, dilecte fili, et religiosae Sodalitati, cui t a m sollerter praees, cum emensum laudabiliter actuoseque horum quinquaginta annorum spatium summopere gratulamur, t u m optima quaeque cupimus vehementer; neque enim benevolentia vobis Nostra u n q u a m deerit, ut decessorum Nostrorum Pii X et Benedicti XV non defuit. Quodsi praeteriti huius temporis cursum respiciatis, erit profecto cur et providentissimo Deo confidatis cotidie magis et animos in spem b o n a m laetamque uberiorum fructuum erigatis; quo praeterea caelesti utimini P a t r o n o , eum, ut vobis propitium usque adhuc experti estis, sic habebitis nullo non tempore praesentissimum, vobisque item e caelo aderit Parens ipse Sodalitatis vestrae, cuius singulares virtutes imitari contenditis. At vero humilitatis caritatisque spiritum, quem ex conditoris ipsius exemplo ac disciplina hausistis ac veluti imbibistis, sic seryatote integrum, et quod, aucta posthae navitate, facturi estis sic simplicitatis ac modestiae quasi velis oceulite, ut plurimum capiat opera vestra efficacitatis e divinarum copia gratiarum, quas vobis tali vitae instituto conciliabitis. Quarum interea auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, et cunctis, quos moderaris, religiosis viris, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m E o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die v n mensis martii, anno MCMXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V AD R. P. D. AUGUSTINUM DONTENWTLL, ARCHIEPISCOPUM TIT. DENSEM, A QUINDECIM ANTE ANNIS SUPERIOREM PTOLEMAI- GENERALEM MISSIO- NALIUM OBLATORUM MARIAE IMMACULATAE, INITUM ABHINC XXV ANNOS EPISCOPATUM CELEBRATURAM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Plen u m quintum ac vicesimum ab inito episcopatu a n n u m , q u e m a d m o d u m ipse, gratiis ex animo agendis, bonorum omnium datori Deo acceptum refers, i t a ingenti laetitia commemoraturi sunt religiosi viri, quibus utiliter regundis te t o t u m abhinc quindecim annos dedidisti. In quo quant u m ii tibi confiderent de t u a q u e opera sibi sponderent, perspicuo illud argumento est, quod, cum Neo-Westmonasteriensem Ecclesiam sapienter g'ubernásses eidemque in archiepiscopalem nomine Vancuveriensem erectae praefectus esses, te s u m m u m Congregationis moderatorem ea voluntat u m consensione delegerunt, ut non a n t e quieverint q u a m s. m. decessor Noster Pius X, raro hoc in genere exemplo, v a c u u m te esse iussit pastorali officio ut Sodalitatis t u a e regimen capesseres. Q u a m a u t e m Sodalibus Oblatis exspectationem tui commoveras, eam te explevisse omnem probe novimus. P r a e t e r q u a m enim quod religiosorum alumnorumque numerus est hoc temporis intervallo mirifice auctus, adiuncta quoque veteribus provinciis aliarum quinque accessione, nihil praeterea reliqui fecisti ut missionum utilitatibus consuleres quae per quinque orbis t e r r a r u m partes commissae tuis essent. Communi sane tuo t u o r u m q u e studio catholica fides inter Canadensis regionis indígenas ea cepit incrementa, ut duo novi ibidem constituti sint vicariatus apostolici; teque nec itinerum diuturnitas a t q u e asperitas, nec locorum n a t u r a caelique varietas déterrait, quominus missiones eas omnes, qua late p a t e n t , peragrares stationesque paene singulas inviseris, ut sacrorum Christi legatorum animos consulendo ac bene precando ad perferendos nobilissimi officii labores confirmares a t q u e acueres. Sed aliam placet gubernationis tuae memorare laudem, quae minus fortasse apparet ac splendet, cum, contra, sine ulla dubitatione supra ceteras emineat: t u a m illam intellegimus constantem curam et sollicitudinem de interioris vitae exercitatione apud tuos augenda, q u a m quidem v i t a m nisi vivimus, nostram proximorumque sanctificationem, quamvis laboriose quaeramus, h a u d t a m e n efficienter promovemus. Quam ad rem cum tibi persuasum habeas plurimum prodesse accuratissimam religiosae vivendi disciplinae observationem, eam non 213 Acta Pii.PP. XI modo editis scriptis datisque ad universam Congregationem litteris, sed etiam, immo potissimum, exemplo ipse tuo tueris ac provehis. N e q u e minus tibi curae est, ut Missionales Oblati summa reverentia a t q u e amore Apostolicam Sedem.prosequantur: qua ex eorum cum Iesu Christi Vicario coniunctione recte p u t a s vim ac v i r t u t e m ad optima quaeque p a t r a n d a in Sodalitatis viscera h a u d mediocrem defluere a t q u e insinuari. H a e c sane omnia, ut tibi proximorum decessorum benevolentiam peperere, ita Nostram, et merito quidem, conciliant; cuius publico sint testimonio gratulationes et vota, quibus gaudium laetitiamque participare t u a m et cumulare quodammodo volumus. Tibi enim, venerabilis frater, eventum t a m faustum gratulamur; fructus gratulamur t a m uberes, quos in dioecesi ante, in Congregatione postea moderanda cepisti; gratiam denique auctor i t a t e m q u e gratulamur, qua, praesertim apud tuos, iam diu flores cum ob p r u d e n t i a m et aequabilitatem in gubernando, t u m ob praeclaras animi ingeniique tui laudes. Ac praeterea ominamur optamusque, velit .tibi I m maculata Dei Genetrix, qua utimini P a t r o n a , illud impetrare, ut longissimam posthac aetatem exigas egregieque factis inlustrare pergas. Caelestium interea m u n e r u m auspex paternaeque caritatis Nostrae testis sit apostolica benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater, et toti, cui praees, Sodalitati amantissime in Domino impertimus. t D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x i v mensis martii, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VI AD R. P. D. IOSEPHUM SCATTI, EPISCOPUM SAVONENSEM ET N AULENSEM: PLENUM AB INITO EPISCOPATU ANNUM XXV GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Nec excedere illud e memoria Nostra poterat, quod die nono et vicesimo proximi mensis aprilis natalem ages quintum ac vicesimum episcopatus tui, nec Nos edoceri opus est, quae q u a n t a q u e , hoc satis longo pastoralis muneris spatio, in bonum dioecesium istarum t u a r u m gesseris. Ex quo enim, cum a dolesceremus, te magistro, docto quidem et optimo, usi sumus - quod commemorantes, mira q u a d a m suavitate perfundimur, - iam t u m ad te vitaeque t u a e curriculum g r a t a m cogitationem animumque tui studiosum usque a d h u c traduximus; et vix suspicari potes, q u a m libentibus Nobis oblata sit occasio publice declarandi q u a n t i te operamque t u a m faciamus. 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Qua profecto in aestimanda omnino Nobiscum consentire novimus, quem habes tibi concreditum, utriusque dioecesis clerum et populum; qui quidem, apparandis in faustum diem sollemnibus, et Antistitem de se praeclare m e r i t u m honestare et venerabilem senem t a m d i u secum t a m q u e utiliter versatum multiplici cupit pietatis suae recreare solacio. Quas igitur, venerabilis frater, fideles tui proximo in evento edituri sunt amoris laetitiaeque significationes, illas eo iucundius excipe, quod et probamus ut tibi satis superque debitas et Nosmet ipsi, quasi praesentes adessemus, participabimus ex animo. Et sane quod te nuper inter Episcopos Pontificio Solio adstantes cooptavimus, id non t a m Nos fecimus ut labores rependéremus tuos, quorum aequam remunerationem nisi a Christo Iesu P a s t o r u m Principe impetrare nequeas, q u a m ut filii tui animadverterent, se v o l u n t a t e m tibi gratificandi Nobiscum habere communem. I m m o a d d i m u s , velle Nos ut Savonenses Naulensesque sciant, quicquid causa t u a propediem peracturi sunt, id omne Nobis fore perinde g r a t u m ac si causa Nostra peragerent. I t a q u e veteri carissimoque praeceptori cum plenum ab inito episcopatu q u i n t u m ac vicesimum, t u m exactum octogesimum aetatis a n n u m vehementer gratulamur; et cupimus optamusque, ut episcopatum a t q u e aetatem tibi Ille, cuius vices gerimus, q u a m diutissime producat. Quod si auspicato evenerit, id etiam sequetur, ut diutissime fruaris et gregis tui amore et benevolentia Nostra: cuius quidem benevolentiae testem, et caelestium gratiarum conciliatricem, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, et clero populoque tuo peramanter in Domino impertimus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die xv mensis martii, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VII AD R. P. D. IACOBUM CROUZET, EPISCOPUM TIT. ZEPHYRIENSEM, VICARIUM APOSTOLICUM DE F ORT—D OPHIN, QUINQUAGESIMO APPETENTE SACERDOTII EIUS NATALI. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Pro conscientia eius quo divinitus fungimur apostolico officio, t a m flagranti catholici nominis proferendi tenemur desiderio, ut, praeterquam quod omnia experimur quae missionum incremento conducant, etiam generosos eos viros in oculis f eramus, qui, patria domoque relicta, infideles multo su- Acta Pii PP. XI 215 dore ad christianam doctrinam h u m a n i t a t e m q u e excolunt. Quos inter t u , Venerabilis frater, honestissinmm sane locum obtines; vix enim sacerdotio initiatus eras, cum in Syriam studio fidei propagandae profectus es, ubi, quindecim circiter per annos, sic te omnibus probasti, ut delectus sis qui primo vicariatum apostolicum Abyssiniae, deinde istum, cui hodie quoque praees, episcopali auctus dignitate, gubernares. I a m v e r o , cum quinquagesimus appropinquet sacerdotii tui natalis, volumus ille tibi iucundior exsistat, cogitanti, non esse dubitandum, quin exantlatos a te t a m diuturno temporis spatio labores maximo Iesus Christus afficiat praemio, quandoquidem eius Vicarius et utilissime in animarum salutem insumptos agnoscit et vehementer dilaudat. Quasi igitur caelestis illius remunerationis gaudia praecipiens, habeas publicam gratulationis Nostrae significationem, quam merito p u t a m u s et tibi et filiis istis fore pergrat a m , quos tui amantissimas haud minore caritate prosequeris; iidem enim, cum libenter audient p a t r e m suum a communi omnium P a t r e magni fieri singulariterque honestari, t u m quicquid, ob beneficia a te accepta, ipsa fausti eventi occasione p a r a n t in testimonium grati animi sui facere, multo quidem prolixius ardentiusque facturi sunt. I t a q u e in D e u m benignissimum memor plusque auspice, qui, ut iuventutem novensilis sacerdotis quinquagesimo ante anno laetificavit, sic senectutem actuosi episcopi praeclaro hodie solacio laetificat; ab eoque efflagitare ne verearis, q u e m a d m o d u m Nosmet ipsi exposcimus, ut te quam diutissime populo tibi commisso adesse velit; ex quo futurum profecto est, ut, viribus in eius emolumentum ad extremum spiritum impensis, et t u a cotidie augeas promerita et eorundem in caelis mercedem tibi concilies pleniorem. Cuius quidem auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, Coadiutori tuo Episcopo tit. Olbensi, iisque universis qui tuis curis sunt crediti, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m E o m a e apud Sanctum P e t r u m , die III mensis aprilis, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VIII AD R. P. D. ALPHONSUM ANDREOLI, EPISCOPUM RECINETENSEM ET LAURETANUM, QUINQUAGESIMO PLENO ANNO AB INITO SACERDOTIO. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum allat u m ad Nos sit, quinquagesimum sacerdotii natalem a te propediem a c t u m iri, placet in p a r t e m venire, ut aequum est, gaudii laetitiaeque tuae. Nos 216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale enim decet, eos in episcopatu fratres, qui diu m u l t u m q u e in provehendis christiani populi utilitatibus elaborarunt, peculiari aliquo benevolentiae Nostrae testimonio per occasionem honestare. T u a m equidem non ignor a m u s cum in sacri ministerii partibus n a v i t a t e m , t u m rectam diligent e m q u e , in dioecesi Peretrana et postea in u t r a q u e ista, episcopalis muneris perfunctionem; item compertum habemus, quo studio effeceris, u t , quae calamitosissimum incendium Almae L a u r e t a n a e D o m u i peperit d a m n a ac detrimenta, ea q u a m citissime, collecta undique stipe, reparar e t u r , et populi pietas in n o v a m Virginis Effigiem, q u a m Nosmet ipsi lustravimus et corona redimivimus, per s t a t a solemnia ex citaretur. Est. igitur cur fidenter in t a m d i u t u r n u m sacerdotii t u i spatium respicias, quod, egregie factis refertum, benignissimus Deus in rationem promeritorum t u o r u m est sine dubio inducturus. Cum a u t e m faustum tibi event u m magnopere gratulemur, t u m votis omnibus petimus tibi amplissim a m , L a u r e t a n a quoque Virgine deprecatrice, a Iesu Christo Pastorum Principe remunerationem. Cuius quidem auspicem et singularis caritatis erga te Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero populoque utriusque istius dioecesis, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m Romae apud S a n c t u m P e t r u m , die v mensis aprilis anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI IX AD B. P. GULIELMUM GIER, SUPERIOREM GENERALEM SOCIETATIS A VERBO DIVINO: DE SEMINARIO PRO NIGRITIS PROPEDIEM AUSPICANDO. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — A d m o d u m gaudemus, Conlegium illud, quod in loco vulgo Greenville, intra dioecesis Natchetensis fines, nigritis recte educendis ad tempus constitueratis, proxime in eiusdem dioecesis civitatem, quae Bay 8t. Louis nuncupatur, et t r a n s l a t u m et in domum missionis conversum iri, ubi adulescentes nigritae ad vestrum vitae institutum conformentur. I s t u d quod habetis, dilecte fili, propositum animo seque peragere contenditis, profecto cum n a t u r a e ipsi Societatis vestrae, t u m officio docendi omnes gentes m a n d a t o Ecclesiae divinitus et Apostolicae huius Sedis praescriptis aptissime congruit. Cum enim partes sint vestrae, ut, ad exemplum P a u l i Apostoli, Nomen et V e r b u m Dei portetis coram gentibus, consentaneum sane est, eo ipso vos Acta Pii PP. XI 217 spiritu imbutos esse debere, quo Paulus, qui Graecis et Barbaris, sapientibus et insipientibus debitorem se esse affirmabat; non enim est distinctio Iudaei et Graeci: nam idem Dominus omnium, dives in omnes qui invocant illum. In q u a quidem re h a u d aliter vos agitis ac perpetuo egit, q u a n t u m per locorum condicionem licuit, Ecclesia catholica, cui plurima, recentiore praesertim tempestate, adiuncta est e nigritis sobóles, eademque saepius t a m clara virtutibus, ut insignes dignosque florentissimis christiani nominis aetatibus caelo martyres dederit. Neque dubium est, quin, successu temporis, quos Ecclesia Mater nigritas, per immensas regiones late diffusos, evangelicae doctrinae beneficio donandos suscipit çomplectiturque, ii, ad omnem expoliti h u m a n i t a t e m , ex inferiore, quo a d h u c sunt, s t a t u ad honestiorem vitae cultum moresque perveniant. Verumtamen, si aptius ac perfectius quiddam attingere hoc in genere volumus, iisdem ad Christi fidem adeoque ad civilem consuetudinem traducendis clerus indigena sese omnino det oportet. A t q u e utilissime quidem delib e r a t u m est vobis, dilecte fili, qui ex nigritis ad religiosam vitam vocati videantur, eos in Sodalitatem a Verbo Divino adsciscere, sacerdotio postea initiandos, ut inter suos apostolatum aliquando gerant. Quod consilium idcirco inivistis, quia non modo est vobis persuasissimum, m u l t o facilius hac via nigritarum ad Ecclesiam catholicam fieri posse ac m a t u r a l i accessionem, sed etiam quia, pulcherrimo pietatis officio, proximi decessoris Nostri o p t a t a exsequi cupitis, cuius Epistola Apostolica, die x x x mensis novembris anno MCMXIX data, plura hac in re habeat, quibus nemo cordatus queat refragari. Etenim, ut decessoris Nostri animadversionibus insistamus, ex eo quod Ecclesia Dei est, suo ipsius instituto, catholica, nonne sequitur, oportere, ut unicuique stirpi vel genti sui sint sacerdotes, qui cum ea ortu a t q u e ingenio, sensibus studiisque cohaereant? Nonne hi, praeterquam quod faciliorem ad suos aditum h a b e n t , eos ad fidem allicere in eaque stabiles efficere longe efficacius possint q u a m a b u n d e orti collectique sacrorum administri? Ceterum, adulescentes nigritae, sicut experiendo cognitum est, non ea sunt t a r d i t a t e ingenii, ut illam nequeant assequi liberalium sacrarumque disciplinarum cognitionem, minime quidem inchoatam ac rudem, sed plenam a t q u e absolutam, q u a decessor Noster velle se eos imbui significabat. Suscepistis igitur, dilecte fili, provinciam in primis dignam in qua studium religionis animarumque vestrum exerceatur; q u a m quo laetiore obeatis exitu, id Nobiscum a Divino h o m i n u m Redemptore exposcite, ut adulescentes nigritae vocem illam exaudiant et sequantur e caelo demissam: Ite et vos in vineam meam. S u n t enim in Foederatis Americae Civitatibus multo plus centies cent e n a eius generis millia, quibus idoneos cum missionales t u m pastores 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale indigenas necesse est, q u a m p r i m u m fieri poterit, provideri. I t a q u e Seminario, quod h a u d ita multo post in civitate Bay St. Louis sollemnibus caeremoniis dedicatur! estis, bene precamur; idemque, accedente Episcop o r u m Americae praesidio, frequentissimis recteque animatis e nigra stirpe alumnis cupimus floreat. Incepto a u t e m eiusmodi, quod tibi, dilecte fili, universaeque Sodalitati t u a e summopere gratulamur, adsit Beatissima Virgo Apostolorum Regina, quae, ut primos Evangelii praecones patrocinio, verbo precibusque suis ad orbem t e r r a r u m Christo subigend u m mirifice iuvit, i t a alumnis vestris m a g n a sine dubio pietatis virtut u m q u e incitamenta admovere non desinet; adsit sanctus Ecclesiae Doctor Augustinus, in cuius tutela, optimo sane consilio, Seminarium esse voluistis, t a m q u e ingenti nigritarum numero eam christianae sapientiae lucem copiamque impetret, qua olim Africae regiones fuisse locupletes historia testatur. Denique ad Nos quod attinet, scito, dilecte fili, quicquid ad fovendum saluberrimum eiusmodi apostolatum facere licuerit, facturos Nos perlibenter; intereaque caelestium m u n e r u m auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, Sodalitati, cui praees, et nigritis quorum geritis curam, apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. i D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die v mensis aprilis, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI X AD R. P. D. IOANNEM BAPTISTAM NASALLI-ROOCA, ARCHIEPISCOPUM BONONIENSEM: SEPTIMUM ITALICUM CONVENTUM DE ORATORIIS DEQUE R E LIGIONIS SCHOLIS BONONIAE, EODEM PRAESIDE, MOX FUTURUM, IMPENSE COMMENDAT. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Septim u m Italicum Conventum de Oratoriis deque Religionis Scholis propediem Bononiae, te praeside, h a b i t u m iri, periucunde accepimus; neque minus delectati equidem sumus cum in oblato libello gravissima ea legeremus r e r u m capita, quae in unoquoque coetu iis, qui istuc confluent, ad disceptandum proposituri estis. Eiusmodi sane Conventus - quorum p r i m u m anno trecentesimo ab obitu Philippi Nerii Brixiae a c t u m curantibus eiusdem civitatis Oratorianis, ahi quinque usque adhuc consecuti Acta Pii PP. XI 219 sunt opera et labore Salesianae Sodalitatis, quae banc sibi provinciam in futurum cepisset - m i r u m q u a n t u m profuerunt Oratoriis pauloque serius Scholis Religionis late per I t a l i a m propagandis, quibus christianae iuventutis disclpMnae percommode prospiceretur. Dolendum quidem est ea verti tempora, quibus iuvenes, suo ipsorum arbitrio relicti, t a m saepe in periculo fidei m o r u m q u e versentur, et nullum huic arcendo plerumque exspectari liceat a parentibus a t q u e a praeceptoribus remedium, u t p o t e qui, cum in primis iuvenes ipsos recte educere et in officio continere debeant, suas partes, cum gravi eorundem iactura, prorsus neglegant. Maximae igitur necessitati respondent ea, quae Ioannes Bosco excitare coepit eiusque filii t a m impense provexerunt, Oratoria; quo quotquot coiverint adulescentes, iam ii omnes, non modo per honesta oblectamenta ab insidiosis locis sociisque avoeantur, sed etiam christiana explere officia assuescant et sancta religionis morumque praecepta imbibunt. In erudienda autem i u v e n t u t e altius ac perfectius quiddam persequuntur nostrae de Religione Scholae, q u a r u m est illam supplere catholicae doctrinae institutionem, q u a m qui publicas scholas, praesertim medias, ut aiunt, et superiores, celebrant, aut n e q u a q u a m inveniunt a u t m a n c a m vitiosamque suscipiunt. In isto igitur septimo, cui tu, venerabilis frater, praeeris, Conventu, ea profecto agetur causa, qua nulla sit Nobis antiquior, nulla ad procreandam Italiae piam sanamque posteritatem utilior; desperand u m enim de re publica foret, si iuvenes, cum a Deo Ecclesiaque alieni, t u m sanctissimarum ignari a u t contemptores legum succrescerent, quibus et singulorum et civitatis prosperitas continetur. Eelicissimum sane Conventus vestri exitum vel ipsa Nobis despondet eorum frequentia, quorum proximus n u n t i a t u r adventus. Affuturos enim novimus satis multos, ex Aemilia et aliunde, dioecesium Antistites, et, cum Rectore Maiore Salesianae Sodalitatis, plurimos ex ea ipsa sacerdotes, qui Oratoria ac Religionis Scholas, cum in Italia, t u m a p u d exteras nationes moderantur, praetereaque m a g n u m veterum alumnorum et, quos vocant, cooperator u m n u m e r u m . Sed etiam, venerabilis frater, quae collatis consiliis Bononiae decreveritis, videntur ea Nobis, etsi per Italicas regiones exsequenda potissimum, t a m e n apud exteras quoque gentes fructus h a u d mediocres ferre posse, si quidem, et per Salesianos sodales istuc undique congressos, et per commentarios, qui Societatis cura pro singulis nationibus eduntur, Italici Conventus Acta - quod certe futurum est - perv u l g e t u r usquequaque et inlustrentur. Interea non est cur animos vobis omnibus adiiciamus, quorum alacritatem diligentiamque cognovimus; est, potius, quare caeleste laboribus vestris auxilium, ut facimus, imploremus. Cuius quidem conciliatrix paternaeque benevolentiae Nostrae testis sit 220 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale . . . . f . _ . . : apostolica benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater, et omnibus, qui erunt Conventus istius participes, p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x mensis aprilis anno MCMXXIII, Pontificatus "Nostri secundo. PIUS PP. XI XI AD R. P. D. HUBERTUM OTTO, EPISCOPUM TIT. ASSURITANUM, ADMINISTRATOREM APOSTOLICUM VICARIATUS DE « KANSÙ OCCIDENTALI »: EMENSUM QUINQUAGINTA ANNORUM A SACERDOTIO SPATIUM GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Te, olim Urbaniani huius Conlegii alumnum, in eo esse ut quinquagesimum compleas ab inito sacerdotio annum, a dilecto filio Nostro Cardinali Sacrae Congregationi de P r o p a g a n d a Fide Praefecto nuper didicimus, qui optare se significavit ut publico aliquo honoris testimonio t u a in Ecclesiam promerita ornaremus. Res profecto agitur, ad quam, ipsa supremi, quo fungimur, apostolatus conscientia, propensi sumus; quicquid enim fit, vel in disiunctissimis regionibus, ad proferendam catholici nominis amplitudinem, id equidem intento gratissimoque animo prosequimur. Placet igitur t u a m potissimum dilaudare caritatem, quae adhuc in hoc diuturno sacerdotii tui curriculo sic eluxit, ut a praestantissimis eius virtutis exemplis h a u d longe abfuisse videaris. Quo in genere m e m o r a t u dignum est, te non modo in deliciis habuisse pueros catechumenosque ad catholicam doctrinam instituere et verbum Dei, quaecumque d a b a t u r occasio, praedicare studiosissime, sed etiam, cum miserrimi indigenae ad te saucii confugerent, eos tuis ipsius manibus patienter perhumaniterque curasse, neque minus te benigne cum missionalibus tuis egisse Episcopum, quibus aegrotantibus diu noctuque impiger assederis. E x p l o r a t u m quoque est, quae tua, venerabilis frater, observantia pietasque in Apostolicam Sedem perpetuo fuerit, quamque sedulo t u o r u m animos R o m a n i Pontificis carit a t e imbueris. I t a q u e t a m sancte fructuoseque emensum horum quinquaginta annorum spatium vehementer tibi, venerabilis frater, gratulamur, cupimusque diu vivas, diu floreas, ista circumdatus corona filiorum, quibus quae t a n t a contulisti beneficia, ea Iesus Christus t a m q u a m sibi collata a b u n d e est caelestibus bonis repensurus. Quorum quidem auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, Acta Pii PP. XI universoque clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die XT mensis aprilis anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI XII AD R. P. D. IOANNEM GAMBERO NI, ARCHIEPISCOPUM VERCELLENSEM : DE CONVENTU EUCHARISTICO TOTIUS PEDEMONTANAE REGIONIS. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — De Conv e n t u Eucharistico totius regionis Pedemontanae, qui Vercellis, in sede honoris t u i clarissima, h a u d ita multo post habendus esset, probe meminimus, Nos abs te magna animi voluptate audisse, cum te Nos adeuntem admisimus; ominatique t u m sumus a t q u e optavimus, ut m a x i m a m ille in gloriam Augusti Sacramenti cederet, istorumque populorum caritatem in Iesum D o m i n u m sub speciebus latentem acueret. Nuper autem ad Nos attulisti, quem nuntiaveras Conventum, coeptum die secundo absolut u m q u e iri die sexto proximi mensis, eidemque adfuturos, cum ingenti fidelium multitudine, paene omnes ecclesiasticarum provinciarum Vercellensis et Taurinensis Antistites. Bene equidem Coetui isti precamur, cert u m q u e habemus fore u t , quos vobis ipsi spondetis, uberrimos inde fructus grex iste t u u s et finitimae dioeceses percipiant. Neque enim in Vercellensibus t r a d i t a illa a maioribus fides pietasque deferbuit, neque apud ipsos illud oblitterari queat, Patres Concilii Vercellensis, anno ML, Berengarian a m condemnavisse haeresim, sollemniterque confirmasse, Christum sub Eucharisticis velis revera adesse praesentem. I t a q u e , venerabilis frater, velimus, u t , quae per id temporis t r a c t a t u r i estis, ea non in disputationes sub tibores abstrusioresque abeant, sed ad vitae u s u m actionemque spectent. Sic praeterea animorum foveatis ardorem, ut is non modo in triumphales honores Eucharistiae deferendos a t q u e in splendidam denique pomp a m erumpat, sed etiam q u a m diutissime perseveret a t q u e ad homines in christianae vitae instituto et in cultu Augusti Sacramenti confirmandos p l u r i m u m valeat. Age n u n c date operam ut laetissimi eventi exspectationem sustineatis, omnia congruenter apparando. A t q u e ut rei faustit a t e m ipsi augeamus curamque Eucharistiae pie magniñceque colendâe vobiscum participemus, scito, dilectum filium N o s t r u m Augustinum R i - 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v chelmy, Cardinalem Taurinensium Archiepiscopiim, a Nobis delegatum, qui Nostram in Conventu isto Euebaristico gerat personam; quod ille profecto, pro suo in Eucharistiam insigni studio, facturus digne est ac libentissime. Res, ceteroquin, ut ex optato succédât, Eusebius Episcopus et Martyr, cuius ab obitu millesimum quingentesimum et quinquagesimum a n n u m recolitis, patrocinio efficiet suo; intereaque caelestium m u n e r u m conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, cleroque et populo tuo, a t q u e universis qui istuc congressuri sunt, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x v i mensis aprilis, anno MGMXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI XIII AD EMUM P. D. GULIELMUM TITULO SANCTAE CRUCIS IN IERUSALEM S. R. E. PRESB. CARD. VAN ROSSUM, SACRAE CONGREGATIONI DE PROPAGANDA FIDE PRAEFECTUM: DE EXPOSITIONE MISSIONARIA IN URBE ANNO SANCTO MCMXXV HABENDA. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — E i d e i propagandae studium Nobis cum sit, ut debet esse, praecipuum, singulares equidem curas cogitationesque solemus in ea omnia conferre, quaecumque ad catholicarum Missionum ordinationem a t q u e incrementa pertinent. Huius rei, ut missa faciamus quae in vulgus sunt cognita, temet ipsum, dilecte fili Noster, testem in primis et conscium appellamus, quocum adhuc, cum saepe de Ecclesiae Dei apostolatu ageremus, h a u d semel consultavimus, q u e m a d m o d u m hoc Missionum opus promovere usque melius liceret et catholicis hominibus famiUarius cariusque efficere. I a m vero ad eiusmodi propositum assequendum maxime id arbitramur, ut tibi significavimus, profuturum, si in hac Urbe, christiani nominis capite, universa ad spectandum proponantur, quibus cunctarum totius catholici orbis Missionum n a t u r a a t q u e actio, loca a t q u e res inlustrentur. Quod cum tibi ipsi videatur a p t e ac decore posse fieri, statuimus, ut Anno Sancto MCMXXV, cum in h a n c Almam Urbem Ecclesiae filii undique frequentissimi, ut Deo d a n t e fore confidimus, pietatis causa confluent, Expositio, ut aiunt, Missionaria in Aedibus Vaticanis habeatur, quam, prudentia studiosaque voluntate t u a freti, a p p a r a n d a m instruendamque tibi com- Acta Pii PP. XI m i t t i m u s . T u u m igitur est, dilecte fili Noster, i a m nunc in t a n t u m m u n u s incumbere eaque inire consilia, quae ad rem feliciter absolvendam peropp o r t u n a duxeris. In quo non dubitamus quin naviter acriterque, pro tuo instituto, elabores, praesertim cum causa eiusmodi agatur, quae cum Dei gloria, Ecclesiae decore Missionumque utilitate est summopere coniuncta. Foveat v o t a Nostra suo patrocinio Fidelis a Sigmaringa, P r o t o m a r t y r Sacri Consilii a P r o p a g a n d a Fide, cuius in memoriam instituta saecularia sollemnia hoc ipso complentur die. Caelestis interea auxilii auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, usque omnibus, quos consortes sociosque laboris in incepto persequendo delegeris, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x i v . mensis aprilis, anno MCMXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS P R O V I S I O E C C L E S I A E UM Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P P . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : 13 martii 1923. — Titulari episcopali Ecclesiae Mariamensi praefecit E. D. Martinum Eücker, presbyterum archidioecesis Sancti Iacobi de Chile. 14 martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Chonarum, E. P. D. E d u a r d u m D u a r t e Silva, hactenus Episcopum de Uberaba. 16 martii. -— Titulari episcopali Ecclesiae Sareptanae, B. P. E d u a r d u m Doorley, sacerdotem dioecesis Elphinensis, quem constituit Coadiutorem, cum iure futurae successionis, E. P. D. Bernardi Coyne, Episcopi Elphinensis. 20 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Verinopolitanae, R. P. Ioannem Mariam Cesson, e Societate Lugdunensi Missionum ad Afros, deput a t u m in Vicarium Apostolicum Togonensem. i 21 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thespiensi, R. D. Ioannem Boros, Vicarium generalem dioecesis Lugosiensis R u m e n o r u m . 26 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae R a p h a n e a r u m , R. P. P a u l u m Pichot, e Congregatione a Spiritu Sancto, d e p u t a t u m in Vicarium Apostolicum de Majunga. 26 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Bubastensi, R. P. Augus t u m H e r m a n n , e Societate Lugdunensi Missionum ad Afros, d e p u t a t u m in Vicarium Apostolicum de Volta Inferiore in Africa. 5 aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tharonensi, R. P. D. Georgium Gauthier, hactenus Episcopum Philippopolitanum, quem contituit Coadiutorem, cum iure futurae successionis, R. P. D. Pauli Bruchési, Archiepiscopi Marianopolitana 6 aprilis. — Cathedrali Ecclesiae de Uberaba, R. P. D. Iosephum Tupinambá de P r o t a , hactenus Episcopum Sobralensem. S. Congregatio Consistorialis 21 aprilis 1923. — Cathedrali Ecclesiae Eapotensi, E. D. Gulielmum Mac ïsTeely. 30 aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Hieropolitanae, E. P. D. Michaelem Baldetti, hactenus Episcopum Cortonensem. SACKA CONGREGATIO CONCILII CREMONEK BENEDICTIONIS SACRI FONTIS Die 10 iunii 1922 QUAESTIO. — D a t o nuper libello exponebat E m u s Ordinarius Cremonensis, ex institutis sancti Caroli in Concibo Provinciali Mediolanensi vi, teneri ^parochos, t u m in sabbato sancto t u m in pervigilio Pentecostes, adire respectivam quemque ecclesiam matricem seu plebanam, in eaque sacri fontis benedictioni adsistere. « P e r a c t a vero solemni benedictione - haec « habet instructio - vasculum quod portavit offeret ut aqua impleatur; «impleti os diligenter occludet: t u m illud velo albi coloris conteget, in pat rochialemque ecclesiam debita veneratione deferet, clericis duobus pro« xime praeeuntibus, qui luminaria portent. Ad ecclesiam suam ubi vene« rit, vasculum cum luminibus in fonte baptisterii collocabit: inde in « sacristiam recta veniet ubi mox sacris Missae vestibus se induit sicque « indutus cum clero et populo ad fontem procedit ubi canit a n t i p h o n a m « Sieut eervus, etc. Mox vasculum aquae baptismalis capit effunditque in t fontem, ac deinde, adiuvante diacono aliove ministro, aliam praeterea « a q u a m q u a n t a satis sit ad eum implendum, quem statim claudet ». Verum, subdebat Episcopus, inolitam iam esse consuetudinem, ut in pervigilio Pentecostes haec omnia prorsus omittantur: sabbato a u t e m sancto absque ulla solemnitate vasculum aquae e benedictione fontis in ecclesia matrice ad paroecialem affertur, ut plurimum, ab aedituo: quilibet vero pa^ rochus in sua ecclesia, ante Missam, benedictionem aquae cum cereo peragit usque ad oleorum infusionem exclusive: deinde aqua ita benedicta replet fontem, in quem effundit p a r v a m illam aquae q u a n t i t a t e m e matrice allatam. - Equidem, a t t e n t a cleri paucitate, gravius hac nostra aetate videtur parochis, per eos dies adeo oneratis, 'adsistentiam in ecclesia matrice superaddere: ex alia vero p a r t e ritus benedicendae aquae per infuACTA, Vol. XV, n. 5. - 5 - 5 - 9 2 3 . 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sionem cerei paschalis nonnisi cnm populi offensione omitteretur.. Ideoque postulabat u t : I ) firmo m a n e n t e onere accipiendi a matrice, in signum subiectionis, Olea sancta feria V in Coena Domini, singulis paroeciis adiudicaretur ius peragendi baptismalis fontis benedictionem, in omnibus i u x t a Romanum Missale; 2°) in pervigilio Pentecostes liceret, p r o u t iam ferret consuetudo, benedictionem fontis omittere, si iam peracta fuisset sabbato sancto. o Requisitus ab hac Sacra Congregatione de consensu interesse habentium, retulit deinde Ordinarius t u m Capitulum cathedrale, t u m longe maior e m p a r t e m plebanorum seu ecclesiarum m a t r i c u m rectorum, consentire sane ut ius benedicendi fontem cuivis parocho agnosceretur, quod nonnullis videbatur iam provisum per can. 744 § 1 Codicis iuris canonicis ad m e n t e m resolutionum ab hac S. Congregatione d a t a r u m in Spalaten., 7 iun. 1892, Utinen., 13 ian. 1899; Novarien., 16 febr. 1900; Lucan. et Ariminen., 22 aprii. 1907. Quidquid sit de hac interpretatione, in casu, a t t e n t o consensu ut sup r a praestito ab interesse habentibus, nihil prohibere videtur, quominus parochi ecclesiarum filialium possint fontem baptismalem in propriis ecclesiis benedicere i u x t a r i t u m Missalis Romani. Vicissim, aliqua difficultas adesse videtur circa unicam fontis benedictionem in anno, seu in sabbato sancto d u m t a x a t , omissa benedictione in pervigilio Pentecostes. Ansam huic difficultati praebere videtur dictio disiunctiva Ritualis Romani: « aqua vero solemnis baptismi sit eo anno benedicta « in sabbato sancto Paschatis vel sabbato Pentecostes », u n d e videretur alt e r u t r a d u m t a x a t , non.utraque, esse in praecepto; eo vel magis quod datus nuper Codex, can. 462, 7°, in recensione functionum paroecialium, nominet solam benedictionem fontis in sabbato sancto, silentio premens fontis benedictionem in sabbato Pentecostes; nec renuit Sacra Congregatio Concilii, in resolutionibus supra citatis, consuetudinem omittendi benedictionem in pervigilio Pentecostes, uti tolerandam concedere. Ex adverso haec praestat animadvertere: i u x t a magis receptam interpretationem, q u a m enucleat et sequitur l a u d a t a resolutio S. C. Concilii in Lucan. et Ariminen., 22 aprii. 1907, verba Ritualis Romani id t a n t u m sonant, quod in propatulo est, a q u a m nimirum adhiberi benedictam in sabbato sancto Paschatis pro baptismis conlatis medio tempore inter P a scha et Pentecosten; benedictam vero in sabbato Pentecoste praevio, pro baptismis collatis reliquo anni tempore; minime i t a q u e inde concludere licet alterutram benedictionem non esse in praecepto; de quo, e contrario, apertissima prostant S. R. C; decreta, v. gr. 2878 (Urbevetan., 7 dec. 1844), 3331 (8. Hippolythi, 13 aprii. 1874) et alia plura item relata in supradicta S. Congregatio Concilii 227 causa Lucan. et Ariminen. - Quod Oodicem attinet, can. 462, 7°, declaratur d u m t a x a t functionem esse parocho reservatam, nisi Capitulum id peragat, fontem baptismalem in sabbato sancto benedicere: non ideo excluditur benedicendum esse fontem in pervigilio Pentecostes. Enimvero ad m e n t e m can. 2 ad corrigendam legem aliquam liturgicam expressa Codicis mentione opus est, qualem in casu nemo dicet intercedere. Quaerere autem n u m ex can. 462, 7, benedictio fontis in pervigilio Pentecostes sit necne reserv a t a parocho, non obstante silentio dicti canonis, in rem praesentem non attinet, quamvis pro simili reservatione non incongrue quis ex analogia legis et ex can. 6, 2°, argueret. D e m u m si n o n n u m q u a m , ut praefertur, Sacra Concilii Congregatio declaravit contrariam inolitam consuetudinem tolerari posse, id non simpliciter edixit, sed ob peculiares casus circumstantias, ad m o d u m privilegii contra legem, quod, ut planum est, invocari nequit extra casum expressum (cf. can. 49 s.). - Huiuscemodi vero peculiares casus circumstantiae in proposita specie nullae afferuntur. RESOLUTIO. - Omnibus itaque perpensis, E m i P a t r e s Sacrae Congregationis Concilii, in plenario conventu in Palatio Apostolico Vaticano habito die 10 iunii 1922, ad proposita dubia, nimirum: I. An et quomodo benedictio sacri fontis fieri possit etiam in paroeciis filialibus in casu; I I . An tolerari possit consuetudo benedicendi aquam baptismalem semel in anno, seu Sabbato sancto Paschatis dumtaxat, in casu; respondendum censuerunt: Ad I. Affirmative, servatis Missalis Romani rubricis; Ad I I . Negative. F a c t a p o s t m o d u m de praemissis SSmo Domino Nostro Pio P P . XI relatione per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium, Sanctitas Sua datas resolutiones approbare et confirmare dignata est. I. MORI, Secretarius. 2^8 Acta Apostolicae Sedas - Commentarium, Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati s u n t : 20 martii 1923. — Vicarius Apostolicus de Majunga in insula Madagascar, E. P. D. Paulus Pichot, e Congregatione a Spiritu Sancto. — Vicarius Apostolicus de Volta Inferiore in Africa occidentali, E. D. Augustus H e r m a n n , e Societate Lugdunensi Missionum ad Afros. 22 martii. — Vicarius Apostolicus Togonensis in Africa occidentali, E. D. Ioannes Maria Cesson, e Societate Lugdunensi Missionum ad Afros. Insuper decreto huius Sacri Consilii diei 27 aprilis 1923 renunciatus est Praefectus Apostolicus de Swaziland in Africa meridionali, E. P. Peregrinus Bellezze, O. S. M. Pariterque renuntiati s u n t : R. D. Iosephus Wolny, Praeses Consilii Nationalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei, pro Austria; E. D. Augustus De Smedt, Praeses Consilii Nationalis eiusdem P. O., pro Belgio. SACRA CONGREGATIO RITUUM i BAIOCEN". ET L E X O V I E N " . BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE D E I SORORIS THERESIAE A I E S U INFANTE, ORDINIS CARMELITARUM EX C ALCE AT ORUM, IN MONASTERIO LEXOVEENSI. SUPER An, DUBIO stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad solemnem praefatae venerabilis Servae Dei Beatificationem? Brevi a d m o d u m annorum cursu, qui n e m p e n o n d u m plenum adaequavit decennium, desideratissima haec cunctisque acceptissima venerabilis Servae Dei Sororis Theresiae a Iesu Infante Beatificationis causa integrum, quod sibi peragrandum erat, emensa est confecitque iter. In hoc autem, sicut ignorat fere nemo, plures variaeque continentur iudicialis ordinis formulae, quas pro B e a t o r u m et Sanctorum Caelitum S. Congregatio Rituum 229 impetrandas honoribus, u t p o t e rei gravitati divinoque implorando auxilio a p t e sapienterque accommodatas, venerandae, antiquitatis induxerant et «anxerant monumenta; eas proinde r a t a s habuit, confirmavit et perfecit iuris canonici Codex, quem, die festo Pentecostes, anno millesimo nongentesimo decimo septimo, pro Apostolica auctoritate sua promulgavit rec. mem. Benedictus P a p a X V . Q u a m ob rem, post longioris temporis, immo, prout usu non raro venisse constat, post unius etiam a u t plurium saeculorum spatium, aliis quandoque Causis eamdem licuit opt a t a m contingere m e t a m . Quod sane qui parumper secum ipse r e p u t e t animoque revolvat, hic profecto, quin facili sinat se admiratione capi, illuc potius strato r e c t o q u c t r a m i t e indubitanter adducitur, ut causarum Beatificationis et Canonizationis, quae peculiaris n a t u r a sit a t q u e indoles, propius attingat, quandoquidem Deus, qui in Servis suis virtutes gignit, idem Ipse est, qui de publico ipsorum in sua Ecclesia cultu, Ecclesiaeque nomine exhibendo, per R o m a n u m Pontificem, suum in terris Vicarium, singulari providentia disponit. Ut enim in Ecclesia militante publicae venerationis defunctis hominibus deferri queant honores, duo haec potissimum requiruntur, quaeque idcirco iure merito substantialia solent compellari: sunt autem virtutes et miracula, quemadmodum, quoties occasio ferebat et monebat locus, diserte r e n u n t i a r u n t palamque professi sunt R o m a n i Pontifices. I t a in Bulla Canonizationis sancti Antonii P a t a v i n i felic. rec. Gregorius P a p a I X : « Nos attendentes, quod, licet ad hoc, ut aliquis sanctus sit apud Domi« n u m in Ecclesia t r i u m p h a n t e , sola sufficiat finalis perseverantia, i u x t a « illud: Esto fidelis usque ad mortem, ei dabo tibi coronam vitae; ad hoc « t a m e n , ut sanctus h a b e a t u r apud homines in Ecclesia militante, duo « sunt necessaria: virtus m o r u m et veritas signorum; merita videlicet et « miracula, ut haec et illa sibi ad invicem contestentur, q u u m nec merita « sine miraculis, nec miracula sine meritis plene sufficiant ad perhibendum « inter homines testimonium sanctitati. Sed, d u m merita sana praecedunt « et clara succedunt miracula, certum praebent indicium sanctitatis, ut « nos ad ipsius venerationem inducant, quem Deus ex meritis praeceden« tibus et signis subsequentibus exhibet venerandum; quae duo ex verbis « Evangelistae plenius colliguntur: Illi autem profecti praedicaverunt ubivi que, Domino cooperante et sermonem confirmante sequentibus signis » (apud Benedictum X I V , De Servor. Dei Beatificai. et Canonizata Beat., h b . I, cap. X X V I I I , n. 9). Probatis a u t e m virtutibus, maius vel minus intercedere suevit temporis intervallum, ante q u a m divinitus p a t r a t a accederent prodigia, deque illis coram sacra r i t u u m Congregatione initium sui iudicialis ea- 230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale peret actio; ita scilicet, ut interdum virtutes a miraculis saecularia separent spatia, i n t e r d u m vero, post apostolicum l a t u m super virtutibus decretum, q u u m in p r o m p t u h a b e a n t u r miracula, eis desuper cito inchoetur disceptatio, eaque feliciter ad finem perducta, alterum subsequatur-Apostolicae Sedis solemne iudicium; sicque, u t r o q u e exstante evulgatoque, uno super virtutibus, altero super miraculis decreto, omne, quod pro formali seu solemni obtinenda Beatificatione e praescripto iuris ipsiusque rei n a t u r a deposcitur, praesto iam esse, ex iis, quae supra posita sunt, naturali descendit itinere. Quumque in hac altera nuper descripta condicione versetur venerabilis sororis Theresiae a Iesu Infante Beatificationis" causa, q u a n t u m Causa ipsa opportuna incidat tempori, quantoque christifidelium prospiciat bono, exinde arguere licet a t q u e aestimare, quod, ceu Theologorum communis sententia est: «Vera miracula non possunt « fieri nisi v i r t u t e divina: operatur enim ea Deus ad hominum utilitatem: « et hoc dupliciter: uno quidem modo ad veritatis praedicatae confirmatio« nem: alio modo ad demonstrationem sanctitatis alicuius, quem Deus Tiomi« nilus vult proponere in exemplum virtutis... » (S. Thom., 2 , 2 quaest. 178, art. 2 in corp.). a I t a q u e peculiare hoc nec parvi momenti Causae adiunctum effugere nequivit sacrum hunc Ordinem, qui suos velut a n t e oculos illud sibi constituere visus est. In generalibus n a m q u e eiusdem sacri Ordinis comitiis, quae, die sexta huius mensis martii, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI celebrata sunt, proposito per Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, causae Relatorem, dubio: An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad solemnem venerabilis Servae Dei sororis Theresiae a Iesu Infante Beatificationem? omnium qui convenerant, t u m Reverendissimorum Cardinalium, t u m P a t r u m Consultorum haec u n a eademque suffragatio fuit: tuto procedi posse. Quamvis a u t e m Sanctissimus Dominus Noster in eamdem prolixo animo descendent sententiam, noluit t a m e n t a n t a e utilitatis t a n t a e q u e expetitae laetitiae Causam supremo Suo decretorio absolvere iudicio, sed, ceu de more, hoc Sibi prorogandum duxit, ut interea precationi suppeteret spat i u m ad implorandum divinae Sapientiae praesidium et lumen. Quumque m e n t e m S u a m patefacere statuisset, hodiernam selegit auspicatissimam diem, qua sancti Patriarchae Ioseph, inclyti B. M. V. Sponsi Ecclesiaeque P a t r o n i percolitur festum; ideoque, divina Hostia ferventer oblata, ad Vaticanas Aedes arcessiri voluit Reverendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum, causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Se- 231 S. Congregatio Rituum cretario, eisque adstantibus, solemniter edixit: Tuto procedi posse ad solemnem venerabilis Servae Dei sororis Theresiae a Iesu Infante Beatifi- cationem. H o c decretum publici iuris fieri, in acta Sacrae E i t u u m Congregationis referri, Litterasque apostolicas in forma Brevis de Beatificationis solemnibus, ubi .primum licuerit, in Basilica Vaticana celebrandis expediri iussit, decimo quarto Calendas apriles anno MCMXXIII. £g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. m s: Alexander Verde, Secretarius. II BAIONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I MICHAELIS GARICOÏTS, SACERDOTIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM A SACRO CORDE IESU, VULGO « DE BÉTHARRAM ». S U P E R DUBIO An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad solemnem praefati venerabilis Servi Dei Beatificationem? Anno millesimo octingentesimo octuagesimo sexto, qui tertius supra vigesimum erat, ex quo venerabilis Dei Servus Michael Garicoïts, meritor u m magis q u a m dierum plenus, a mortali h a c statione recesserat, in ecclesiastica Baionensi curia initium sui canonica sumpserat inquisitio super eiusdem Dei F a m u l i sanctitatis vitae, v i r t u t u m et miraculorum fama. Post elapsum fere quinquennium, actis ad finem perductis R o m a m q u e delatis, et aliis interea paratis, quae p a r a n d a e praescripto erant legis, introductio obtenta est causae Beatificationis: quandoquidem quae ad hoc necessario demonstrari oportebat, demonstrata revera fuisse, felix faustusque comprobavit eventus. Ex eo namque, qui ordinaria potestate adornatus fuerat, processu, sanctitatis vitae, v i r t u t u m et miraculorum emersit fama, qua Servus Dei Michael, quoad inter homines est diversatus, gavisus fuit, eoque vita functo, quin fama ipsa brevi concluderetur funeris hora, eiusdem Servi Dei memoriam, actiones a t q u e opera, t a m q u a m individua prosecuta est comes, maiora quoque in dies suimet suscipiens incrementa ita scilicet, ut a Spi- 232 ; Acta Apostolicae .Sedis - Commentarium Officiale xita. Sancto illa processisse dicenda sit, sicut, q u u m de sancto Bonavent u r a ageretur, scite sic scripserat Pavinus: «Quae fama magis attendenda «.est; quia etiam post m o r t e m ad haec usque tempora perseveravit: unde a « Spiritu Sancto dici debet processisse; n a m quae non sunt ab E o , non du« r a n t » (apud Benedictum X I V , De Serv. Dei Beatificai, et Canonia. Beat., lib. I I , cap. X X X I X , n. 9). Ex vita insuper venerabilis Michaelis variisque vitae partibus, quae in eisdem episcopali iure conditis tabulis fideliter distincteque describuntur, patuit, nullum peculiare promi posse obstaculum, quod heroicarum v i r t u t u m , suo tempore, conficiendae probationi manifesto repugnaret adeo ut, cuiusdam ad instar peremptoriae exceptionis, vel ipsam prohiberet introductionem iudicii; q u e m a d m o d u m , cum super scriptis venerabili Michaeli attributis praevia quaestio fuit, doctrinae, quam profitendam ac t u e n d a m ille susceperat, bonitas posita est in aperto a t q u e puritas. H o c a u t e m eo t a n t i pluris est faciendum, quo, d u m omnia circum, t u n c temporis, gallicanam et iansenisticam redolebant luem, venerabilis Michael nedum circumstantiis aëris corruptione se infici passus non fuit, v e r u m et, vix per eum licuit, ut de sua insalubritate remittens, paulatim sanesceret circumfusus aer, magno animo adlaboravit a t q u e fructuose: ideoque i t a se gerens et haec agens, mirifice confirmare visus /est n o t a m illam a t q u e celebratam sancti Gregorii Magni sententiam: « Neque enim valde laudabile est, b o n u m esse cum bonis, sed b o n u m « esse cum m a u s . Sicuti enim gravioris culpae est, inter bonos b o n u m « non esse, i t a immensi est praeconii, bonum etiam inter malos exstitisse » {Moral., lib. I, cap. I ) . Quum igitur cuncta praesto essent elementa, quibus causa Beatificationis Servi Dei Michaelis Garicoïts suum a p u d sacram r i t u u m Congregationem caperet exordium, a rec. mem. Leone P a p a X I I I signata idcirco fuit, q u a m vocant, Commissio, cuius praecipuus effectus hic fuit, ut nimirum, quavis a d e m p t a locorum Ordinariis potestate, unius Apostolicae Sedis reservationi subiecta maneret Causa. Eapropter, qui construendi postea fuerunt, iidem nonnisi Apostolica auctoritate constructi sunt processus, ex eisque praesertim idoneae paresque eductae sunt probationes sive pro heroicis declarandis virtutibus sive pro duobus, quibus opus e r a t , probandis miraculis, p r o u t certo praeclaroque documento exstat u n u m et alterum e d i t u m ritejque p r o m u l g a t u m Apostolicum decretum, quod n o vissimae iudiciariae huius actionis est fundamentum. Verumtamem, vix a t q u e per Signaturam, ut inquiunt, Commissionis, Sancta Sedes huic Beatificationis causae suam apposuit m a n u m , non a n t e a,d ulteriora in Causa progredi licuit, quam, ope peculiaris cuiusdam appositeque conditae inquisitionis, ostendissent actores, Servo Dei Michaeli S. Congregatio Rituum 233 Garicoïts nullas exhibitas fuisse nullasque exhiberi publici et ecclesiastici cultus significationes. A t q u e sapienter id quidem; n a m cum de religioso cultu alicui Servo Dei, a p u d homines in Ecclesia militante exhibendo, agitur, nedum christiana plebs, verum et quaelibet alia, quaecumque ea d e m u m sit, in ecclesiastica a u t civili societate constituta dignitas gravissimo huic vel minime immiscere se potest negotio, quippe quod ad u n u m E o m a n u m Pontificem, Christi in terris Vicarium, privativo pertinet iure. Quo posito, naturali exinde hoc descendit itinere: quod videlicet universam ex ordine recensenti seriem actorum, quae huc usque gesta fuisse constat, binae occurrant Sententiae, q u a r u m una, anno millesimo octingentesimo nonagésimo primo, ab Iudice per Baionensem Episcopum delegato, instantibus actoribus, prolata et ab Apostolica Sede confirmata, qua declaratum fuit, nec circa sepulcrum, seu tumulum, nec alibi circa reliquias, imagines aliasque memorias Servi Dei Michaelis Garicoïts quidquid reperiri, quod publicum vetitumque cultum quoquomodo praeseferat; suprema vero altera Romani Pontificis, Christi in terris Vicarii, Sententia, de qua hodiernum agit Apostolicum decretum. Equidem, ,ad eamdem integre perficiendam actorum seriem, hoc u n u m , iuxta sacri huius fori s t a t u t a , supererai inquirendum, u t r u m nempe venerabili Servo Dei Michaeli Garicoïts tuto decerni possent Beatorum honores. Quod sane praestitit Reverendissimus Cardinalis Ludo vicus Billot, causae Relator; in generali quippe Congregatione, quae, die decima huius mensis aprilis, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI h a b i t a est, proposito per eumdem Reverendissimum Cardinalem Dubio: An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad solemnem venerabilis Servi Dei Michaelis Garicoïts Beatificationem? omnes qui convenerant, t u m Reverendissimi Cardinales t u m Patres Consultores, tuto procedi posse unanimi responderunt suffragatione. Nihilominus Sanctissimus Dominus noster supremum distulit Suum ferre iudicium, cunctosque a d h o r t a t u s est Suffragatores, ut Secum preces fundere perger e n t ad uberius lumen et consihum a divina Sapientia i m p e t r a n d u m . Q u u m q u e m e n t e m Suam patefacere statuisset, hodiernam designavit Dominicam secundam post Pascha, q u a die ab Ecclesia proponitur Evangelium Boni Pastoris; ideoque Sacris prius devotissime operatus, ad Vaticanas Aedes arcessiri voluit Reverendissimo s Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et Ludovicum Billot, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani,. Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Tuto procedi posse ad solemnem venerabilis Servi Dei Michaelis Garicoïts Beatificationem. 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H o c decretum in vulgus edi, in acta sacrae r i t u u m Congregationis inseri, Litterasque apostolicas in forma Brevis de Beatificationis- solemnibus, ubi p r i m u m licuerit, in Basilica Vaticana celebrandis, expediri iussit, decimo septimo Calendas maii anno MCMXXIII. A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. B. G. Praefectus. L. © S . Alexander Verde, Secretarius. III ROMANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I ROBERTI S. R. E. CARDINALIS BELLARMINO, SOCIETATIS IESU. S U P E R DUBIO An,, et-de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Si qua u m q u a m exstitit super virtutibus Causa, in qua perdiu copioseque fuit disceptatum, haec profecto est venerabilis Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino Beatificationis causa. Huius n a m q u e historiam sinceram et non corruptam si quis paullo altius repetat, variasque sibi in memoriam revocet iustoque pretio aestimet vices, quibus illa longo varioque t r i u m saeculorum spatio obnoxia facta fuit, illuc facili rectoque t r a m i t e equidem ille adducitur, ut probe vereque dignoscat, quid t a n d e m sit, cur, nonnisi vix duos a n t e iam elapsos annos, tandiu vehementerque exspectatum Apostolicum prodierit decretum, quo rec. me. Benedictus P a p a XV praefati venerabilis Dei F a m u l i Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino heroicas declaravit sancivitque virtutes. I s t a enim, quae t a m diuturna t a m q u e insueta praenobili Causae huic inlata fuit cunctatio, quaeque eiusdem actorum intercepit cursum, qui prosper non minus q u a m expeditus inde ab initio processerai, n e q u a q u a m cum perspectis et exploratis, quibus Causa ipsa intus potitur et ditescit, componi potest praeclaris meritis eisque immo manifesto repugnat; ideoque eadem cunctatio ex aliis omnino, longeque generis diversi, quaeque extrinsecus obvenerunt, repetenda est de industria paratis impedimentis. In q u a m quidem sententiam eo pronior quis descendit, quo inde a prima lectissimae Causae huius propositione, cum videlicet nullum adhuc subrepserat ad- S. Congregatio Rituum 235 versae partis studium, in id u n u m , hoc est heroicas agnoscere et profiteri venerabilis Bellarmino virtutes, mirum in m o d u m iudicia conspirare cernit virorum, in peculiari sacri huius fori disciplina magistrorum, eosque inter, illius, cui obiiciendi commissum erat munus, quique in officio Fidei Promotoris ipsum proxime antecesserat Benedictum P a p a m X I V , eique nomen Prosper Bottini, Lucensis, Archiepiscopus Myrensis. Hic sane in Congregatione generali super virtutibus venerabilis BeUarmino, anno millesimo sexcentésimo septuagesimo septimo, coram sa. me. venerabili I n n o centio P a p a X I , hoc suum promebat v o t u m : « Ex Divini Spiritus testificatione Beatus dicitur vir, ad quem exor« n a n d u m tres caelestis animi dotes conspirant, videlicet, ut inventus sit « sine macula, post a u r u m non abierit, nec speraverit in pecuniae thesauris; « adeoque insolitum et heroicum triplex hoc decus esse statuit Sapiens « divinitus afflatus, ut exclamet, correptus admiratione t a m eximiae vir« tutis: Quis est Me, et laudabimus eum? fecit enim mirabilia in vita sua. « Merito igitur approbandae videntur in gradu heroico virtutes Cardinalis « Bellarmini, qui adeo fuit inventus sine macula, ut nec in venialem quidem « culpam sponte ac consulto u m q u a m inciderit; et post a u r u m certe non « abiit, qui non solum in pauperum et Ecclesiae usus illud erogaverit, sed « frequenter aes alienum ob id contraxerit, et sacris Horis in choro Archie« piscopus quotidie interfuerit, ut suo labore lucraretur proventus paupe« ribus distribuendos; nec profecto speravit in pecuniae thesauris, q u u m « sacros honores, a quibus locupletari poterat, nonnisi coactus acceperit, « oblatos ecclesiae Capuanae reditus, d u m illam dimisit, respuerit, conce sanguíneos in vita non ditaverit, et moriens nihil eis reliquerit, nisi p a r v a m « Crucem argenteam cum Sanctorum reliquiis, et adeo pauper obierit, ut ce sine Pontificis auxilio non potuisset ei consuetum funus exhiberi. Quum « igitur ex his praerogativis constet abunde concurrisse in Bellarmino illa « omnia, quae ad declarandum virum B e a t u m requirit Sapiens, desiderari « profecto non possunt heroica caritas in D e u m frequentissimo orandi studio « contestata; zelus admirabilis salutis proximorum, quo incensus egregie « pro Ecclesia, praesertim in haereticos et voce et scriptis pugnavit, demissio « animi, mansuetudo, contemptus omnis periturae felicitatis, et spes unice « in D e u m fixa, aliaeque virtutes, quas in illo, praeter multos testes iuratos, « admirati sunt t o t insignes probitate et sapientia S. R. E. Cardinales ». Aliisque additis, suffragio suo finem imponebat gravissimis hisce verbis: Quamobrem, Beatissime Pater, quum egregie soluta videantur, quae contra Ven. Servum Dei ex munere meo obieci, in praesenti, pro veritate sententiam proferre iussus, censeo plene constare de ipsius virtutibus tam theologalibus quam cardinalibus in gradu heroico (Posit. sup. Virtut., vol. I, pag. 4 4 - 4 5 ) . 236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hactenus Prosper Bottini, Fidei Promotor, cuius in animo ideo t a m firma, ceu nuper videre fuit, de venerabilis Bellarmino virtutibus insederai opinio; quippe in eisdem processibus, quos pro fideli et vigili crediti sibi muneris perfunctione versatus lustratusque ille fuerat, u n a simul cum virtutibus n a r r a t a quoque et descripta adinvenerat miracula, quae, precibus et meritis Servi sui Roberti Bellarmino, et statim fere post pretiosum illius obitum, p a t r a v e r a t Deus, quibusque ab eo heroice exercitas, ratas habere et confirmare dignatus fuerat virtutes. Et revera, Prosperum Bottini, Fidei Promotorem, hac sua opinione minime fefellisse seipsum, hodiernus felix faustus que commonstrat exitus. Binae siquidem, quae ad cognoscendum propositae fuerunt sanationes, vetustae sane sunt, quin tamen praefato ex capite aliquid detrimenti capere illae queant. E t e n i m , si iuridica vis spectetur, probationes, quibus u t u n t u r actores, u t p o t e quae opportuno tempore collectae, necessariis se praebent instructas praesidiis, quae, cum de probandis miraculis agitatur quaestio, conditae deposcunt leges. Quod si ab iuris praescripto ad i n t i m a m perpendendam rei substantiam convertatur animus, melior procul dubio h a r u m d u a r u m sanationum in conspectum nunc se prodit conditio a t q u e t u n c erat, cum seq u u t a e illae fuerunt; quandoquidem iudicium, quod, tribus abhinc ferme saeculis, circa praeternaturalem utriusque facti qualitatem, ediderant, riteque postmodum in apostolico processu auditi et excussi ample diserteque testati fuerant medicus et chirurgus, qui sive puerulo Ignatio De Lazzáris sive piae mulieri Arsiliae Altissimi a curatione exstiterant, plenam a t q u e solemnem sui nanciscitur confirmationem in iudicio, quod plane conforme hodierni artis salutaris periti viri, a sacro hoc Ordine adlecti, cunctis prius sedulo perpensis et consideratis, sibi ferendum esse pro sua scientia et conscientia muneris sui esse duxerunt. Quapropter, sicut exspectandum et necessarium profecto erat, hae sanationes binae, vetustati ereptae, et recentioris scientiae lumine illustratae, vindicatae et firmatae, t a m q u a m veri nominis prodigio effectae, ulla sine difficultate habitae sunt, et haberi debebant ab imperitis quoque et medicarum rerum ignaris hominibus, quippe quos nullo sane pacto fugere poterat, n u m q u a m fieri posse, u t , q u e m a d m o d u m utroque in casu disceptationi subiecto, post exoratum venerabilis Bellarmino patrocinium, evenisse ex actis et probatis constat, u n a simul sint duo haec: organicus nempe morbus et organici morbi instantánea et perfecta sanatio. Quominus enim hoc'accidat, indubitanter obstant n a t u r a e creatae vires, quas eidem constituit et praefinivit n a t u r a e auctor Deus. N a t u r a siquidem, ut sciunt omnes et ignorare potest nemo, cum de reparandis agitur h u m a n i corporis partibus materialiter laesis, etsi artis subsidio adiuta, agere t a m e n S. Congregatio Rituum 237 non.potest per saltus, sed eidem a suo Creatore praestituti fines, quosque praetergredi ipsa nequit, consentiunt solummodo, ut in hoc suo redintegrationis opere lente, gradatim et pedetentim procedat. Quae sane omnia eiusmodi q u u m sint, quae iustae nulli obnoxia fieri queant dubitatiohi, nullumque prudentem et cordatum virum inveniant contradictorem. eorum idcirco vi et potestate omnem exstingui oportuit disceptationem; antepraeparatoriam proinde et praeparatoriam, quae praecesserant, Congregationes, generalis subsecuta est Congregatio, quae, die decima huius currentis mensis aprilis, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In qua a Eeverendissimo Cardinali Aidano Gasquet, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est dubium: An, et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores sua quisque ex ordine pandideruut suffragia, quae laeto intentoque animo prosecutus est Sanctissimus Dominus noster; sed, u t i de more, m e n t e m Suam aperire distulit, graviterque Secum reputans, quanti res ponderis esset, spatium Sibi sumpsit divinae opis implorandae. Hodierna vero Dominica secunda post Pascha, qua die Iesus Christus in Evangelio exhibetur exemplar et forma Boni Pastoris, qui animam suam dat pro ovibus suis, sacris Mysteriis piissime celebratis, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimos Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et Aidanum Gasquet, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter edixit: Constare de utroque proposito miraculo; de primo scilicet instantaneae perfectaeque sanationis pueruli Ignatii De Lazzaris a gravi cerebri commotione et a crasso Jiaematomate- in regione temporali dextera, quae duo ex eiusdem Ignatii ab alto in terram prolapsu fuerant producta; deque altero instantaneae perfectaeque sanationis Arsiliae Altissimi ab ulcerato tumore haemorrhoidali. Hoc a u t e m decretum publici iuris fieri et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t decimo septimo Calendas maii anno MCMXXIII. £g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. 238 Acta Apostolicae Sectis^ Commentarium Officiale IV . . , ORDINIS FRATRUM MINORUM DUBIA DE CEREO PASCHALI A R m o Procuratore generali Ordinis F r a t r u m Minorum sequentia dubia Sacrae R i t u u m Congregationi pro opportuna solutione humiliter exhibita sunt, videlicet: Per decretum n. 3479 Societatis Iesu, die 8 februarii 1879, ad I I , proposito dubio: « N u m quoties d a t u r benedictio Ssmi Sacramenti cum Osten« sorio, tempore paschali, cereum paschalem toties accendere liceat? » responsum fuit: Negative. Nunc quaeritur circa sensum huius responsi: « I. An cereus paschalis accensus in Vesperis debeat exstingui etsi Be« nedictio cum Ssmo Sacramento immediate sequatur? ». « I I . An, si Missae solemnes a u t solemnes Vesperae, tempore paschali, « celebrentur coram Ssmo Sacramento solemniter exposito, cereus paschalis « accendendus sit, vel non? ». Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffràgio, omnibus perpensis, ita respondendum censuit: Ad I. Posse cereum paschalem retineri accensum. Ad I I . Affirmative ad p r i m a m partem, negative ad secundam. A t q u e ita rescripsit ac declaravit, die 13 aprilis 1923. £g A. CARD. VICO, Episcopus P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. .© S. Alexander Verde, Secretarius. V CONIMBRICBN. DUBIA Sacerdos Antonius Garcia Ribeiro de Vasconcellos, Cathedralis Ecclesiae Conimbricfen. in Lusitania Archidiaconus et dioecesis Calendarista, de sui R e v m i Episcopi Ordinarii licentia, Sacrae R i t u u m Congregationi humillime proposuit, pro authentica resolutione, sequentia dubia: I. Die in q u a m ab Ordinario transfertur externa solemnitas festi Sacratissimi Cordis Jesus, m a n e t n e privilegium celebrandi Missam solemn e m et Missas lectas de eodem festo, i u x t a decretum Sacrae R i t u u m •S: Congregatio Rituum 239 Congregationis N. 3960 in u n a Romana diei 23 iulii 1897 a u t observari debet quod de Missa votiva solemni pro re gravi et publica simul causa s t a t u u n t « Additiones et variationes in Rubricis Missalis ad n o r m a m Bullae Divino afflatu, tit. I I , n. 3 »? IL Cum Officium divinum privatim persolvitur, nulla post Laudes et ceteras Horas, ob rationabilem causam, interruptione facta, an finabs Antiphona Beatae Mariae Virginis semel t a n t u m debeat dici, nempe post Completorium? Et quatenus affirmative, an etiam idem dicendum in recitatione chorab, si officium non terminetur, nec discedatur a Cboro nisi Completorio expleto, uti solet a plurimis annis in Ecclesia Cathedrali Conimbricensi? Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis voto, propositis quaestionibus ita respondendum censuit: Ad I. Quoad dies in quibus p e r m i t t u n t u r Missa cum cantu et Missae lectae servetur Decretum N. 3960 Romana 23 iulii 1897. Quoad Commemorationes et Orationes in eisdem Missis et quoad Commemorationem Missae impeditae, serventur novae Rubricae Missalis, tit. V, n. 3 et 4, et tit. V I , n. 1, et 4. Ad I I . In utroque casu sufficit ut Antiphona finalis Beatae Mariae Virginis semel t a n t u m , post Completorium recitetur. Atque ita rescripsit ac declaravit, die 20 Aprilis 1923. £8 A. Card. Vico, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. SACKA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI NOMINATIONES Decreto huius Sacrae Congregationis, die 31 martii 1923, Ssmus D n u s Noster nominare dignatus est R. P. D. E r n e s t u m Filippi, Archiepiscopum titularem Sardicensem, Delegatum Apostolicum Constantinopolitanum. Decreto huius Sacrae Congregationis, die 18 aprilis 1923, R. P. P a u l u s Voillard, Vicarius Generalis Congreg. Missionariorum Africae, nominatus est Delegatus ad nutum S. Sedis in Seminario Graeco-Melchitico a S. A n n a in Ierusalem. 240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CIJKLAE S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 10 aprile 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Eiti, nella quale gli Eminentissimi e Reverendissimi Signori Cardinali e i Reverendissimi Prelati e Consultori teologi, che la compongono, hanno discusso e dato il loro voto, dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione del Ven. Michele Garicoïts, prete secolare, fondatore della Congregazione dei Preti del Sacro Cuore di Gesù, detta di Bétharram; e quindi sopra due miracoli, che ai asseriscono^ operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Cardinale Roberto Bellarmino, della Compagnia di Gesù, i quali miracoli sono proposti per la sua beatificazione. Martedì L4 aprile 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Eminentissimi e Reverendissimi Signori Cardinali e i Reverendissimi Prelati e Consultori teologi, che la compongono, hanno discusso e dato il loro voto, dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Roberto Cardinale Bellarmino, della Compagnia di Gesù; indi sul dubbio dell'eroismo delle virtù esercitate dal Ven. Servo di Dio Fr. Mariano di Rocca Casale, laico professo dell'Ordine dei Frati Minoiì. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti delta Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare t 4 aprile 7 » 16 1923. L' E.mo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore delle Suore di Nazareth in Milano. » Il Rev.mo P. Felice M. Cappello, S. L, Consultore della Sacra Congregazione del Concilio. » Monsig. Giulio Serafini, Vescovo tit. di Lampsaco, e il Rev.mo P. Giuseppe Lemius, degli Oblati di Maria Immacolata, Consultori della Saera Congregazione per la Chiesa Orientale. Diarium Romanae Curiae 20 apile » » 22 » 24 » Mí 1923. L'E.mo Sig. Card. Gaetano De Lai, Protettore delle Piccole Suore della Sacra Famiglia. » L' E.mo Sig. Card. Giovanni Tacci, Protettore delle Madri Pie di Ovada. ¡ » L'E.mo Sig. Cardinale Andrea Frühwirth, Protettore delle Suore di Maria SS.ma Addolorata, in Boma. » L' E.mo Sig. Card. Francesco Ehrle, Membro della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 16 aprile 1923. Monsig. Giuseppe Francesco Busch, Vescovo di S. Cloud (Minnesota). Protonotarii Apostòlici - ad instar participantium: 27 ottobre 1922. Monsig. Giovanni Krupinski, della diocesi di Cracovia. 27 marzo 1923. Monsig. Costantino Bohaczewskyi, della diocesi di Premislia. 6 aprile » Monsig. Giuseppe Freri, dell'archidiocesi di Lione. » » » Monsig. Emmanuele Bechetoille, della medesima archidiocesi. 19 » » Monsig. Francesco Van Antwerp, della diocesi di Detroit. Prelati Bomestici di S. 8.: 23 dicembre 1922. Monsig. Massimo Pilon, dell'archidiocesi di Edmonton. 7 marzo 1923. Monsig. Giovanni Di Vano, della diocesi di Viterbo. 25 » « Monsig.^Dionigi Morris, dell'archidiocesi di Toronto. » » » Monsig. Giovanni I. Kelly, della diocesi di Hamilton. » » » Monsig. Giuseppe A. O' Sullivan, della medesima diocesi. 27 » » Monsig. Augusto Bizzarri (Roma). » » » Monsig. Basilio Pynilo, della diocesi di Premislia. 7 aprile » Monsig. Francesco Gozo, della diocesi di Savona. 12 » » Monsig. Tommaso Me Laughlin, della diocesi di Newark. 14 » » Monsig. Onilo Milot, della diocesi di Mcolet. „ y> » » Monsig. Lodovico Vittore Thibaudier, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. Lorenzo Weinsteffer, della diocesi di Losanna. 18 » » Monsig. Giovanni Allasia, dell'archidiocesi di Torino. 19 » » Monsig. Giovanni M. Doyle, della diocesi di Detroit. ACTA. Vol. XV, n. 5. — 5 - 5 - 9 2 3 . 17 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale' ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Commenda con Placea dell'Ordine di S. Gregorio Magno; elasse civile: 16 aprile 1923. Al sig. Federico Calmeyn, dell'archidiocesi di Malines. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 aprile » » » » 11 » 12 » 14 » » » 1923. » » » » » » Al sig. Alfonso Versteylen, dell'archidiocesi di Malines. Al sig. Rodolfo De Beding-Bibéregg, dell'archidioc. di Atene. Al sig. Alessandro Martinengo, della diocesi di Savona. Al sig. Vittorio Buratti, della diocesi di Biella. Al sig. Giorgio de Noaïllat, dell'archidiocesi di Tours. Al sig. Pietro de Magalhâes Machado, dell' archidiocesi di Rio Janeiro. Al sig. cav. Pio Pagliucchi (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno classe civile: 7 1 marzo 24 » - 26 » » » 7 aprile » » » » 9 » 10 « 14 » 15 » 16 » » » » » » » 1923. » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. archit. Giovanni Stuyt, residente all'Aja. sig. Giovanni Antonio Caminada, della diocesi di Haarlem. sig. Giuseppe Gisquière, dell'archidiocesi di Malines. sig. Augusto Berselli, dell'archidiocesi di Bologna. sig. avv. Giacomo de Vivie-Regie, della diocesi di Agen. sig. Brasida Poggio, dell'archidiocesi di Atene. sig. dott. Agostino Molfino, della diocesi di Savona. sig. Livio Montalbetti (Roma). sig. Paolo Duverger, dell'archidiocesi di Cambrai. sig. dott. Sebastiano Indelicato, della diocesi di Acireale. sig. Leopoldo Siili (Roma). sig. conte Paolo de Rougè, della diocesi di Amiens. sig. Paolo Van Hamme, dell'archidiocesi di Malines. sig. Davide Fiorani, della diocesi di Fabriano e Matelica, sig. Alessandro Micheli, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 16 aprile 1923. Al sig. Giuseppe Cottino, dell'archidiocesi di Torino. Diarium Romanae Curiae 243 MAGGIOEDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. B.ma Monsignor Maggiordomo, il Santo Padre si è •degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S» S. : 16 marzo 1923. Monsig. Antonio De Giovanni, della diocesi di Ugento. » » Monsig. Enrico Agostini (Boma). 26 » » Monsig. Lorenzo Yang, del Vicariato Apostolico di Canton.27 » » » Monsig. Michelangelo Grancelli, della diocesi di Verona. » Monsig.. Valentino Dabrowski, della diocesi di Culma. 5 aprile » Monsig. Michele Jackowskyi, dell'archidiocesi di Leopoli. » » » » Monsig. Giovanni Aleksewicz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Juryk, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Horodeckyi, della medesima archidiocesi. » Monsig. Michele Cehelskyi, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Pietro Shankowskyi, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giacomo Chiaffrino, dell'archidiocesi di Torino. 7 » » » Monsig. Giuseppe Fravega, della medesima, archidiocesi. » » Monsig. Carlo Francesco le Blanc, dell'archidioc. di Utrecht •9 » » » Monsig. Emmanuele Phares, dell'archidiocesi di Parigi. » » Monsig. Giorgio Major, della diocesi di Giavarino. 10 » » Monsig. Giovanni Brennan, della diocesi di Auckland. 17 » » » Monsig. Cirillo Bafinka, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Giovanni Müller, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi Carame, della diocesi di Soissons. » » » Monsig. Alessandro Jaivenois, della diocesi di Troyes. » » Monsig. Francesco Kulhánek, della diocesi di Králové Hradec. 18 » » » Monsig. Luigi Wittich, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Sládecek, della diocesi di Litomërïce. » » » Monsig. Adolfo Kühnl, della medesima diocesi. » » Monsig. Solomanno Széll, della medesima diocesi. » » Monsig. Antonio Weber, della medesima diocesi. 20 » » » Monsig. Venceslao Pohl, della medesima diocesi. » » » Monsig,- Jaroslao Varhulik, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 20 marzo 1923. Il sig. conte Oscar Bopp de Oberstadt, della dioc. di Bockford. 22 » » Il sig. conte Fidelio Pálffy, dell'archidiocesi di Strigonia. 11 aprile » Il sig. Francesco de Papen, della diocesi di Monastir. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 244 17 aprile 19,23; II sig. marchese Felice Santangelo, dell' archidiocesi di Napoli. » » » n sig. Giuseppe Vivó y Cervera, dell' archidiocesi di Burgos. 23 » » Il conte Giuseppe Caccia Dominioni, dell'arChidioc. di Milano. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 22 marzo 1923. Monsig. Salvatore Fiore, della diocesi di Nicosia. 5 aprile » Monsig. Antonio Carolazzo, della diocesi di Concordia. 6 » » Monsig. Francesco Petrucci, della dioc. di Città della Pieve. 16 » » Monsig. Alfonso Maria Frecceri, della diocesi di Savona. 17 » » Monsig. Brunone Schneider, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Innocenzo Obdrzálek, della medesima archidiocesi. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 21 marzo 1923. li sig. Ippolito de Luiski, della diocesi di Culma. Cameriere d'onore extra Urbem di S. 8. : 11 aprile 1923. Monsig. Guglielmo Flüeler, della diocesi di Coirà. Cappellano segreto d'onore di S. S.: 20 marzo 1923. Monsig. Paolo Zsámbski, dell'archidiocesi di Strigonia. Cappellano d'onore extra Urbem di S. S. 18 aprile 1923. Monsig. Alessandro Kovács, della diocesi di Vacia. NECROLOGIO 4 febbraio 1923. Monsig. Carlo O' Reilly, Vescovo di Lincoln (U. S. A.). 25 marzo » Monsig. Enrico Sánchez y Paredes, Arcivescovo di Puebla délos Angeles (Messico). 1 aprile Monsig. Emmanuele Antonio Arboleda, Arciv. di Popayan. Monsig. Mariano Antonio Espinosa, Arciv. di Buenos Aires. 14 Monsig. Federico Hopkins, Vescovo tit. di Atribi, Vicario Apostolico dell'Honduras inglese. 2 maggio Monsig3 Edmondo Luypen, Vescovo tit. di Oropo, VicarioApostolico di Batavia (Isola di Giava). Annus XV - Vol. XV 1 Iunii 1923 Num. 6 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI SACRUM CONSISTORIUM i Die 23 maii 1923, in Palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur : I. -• CAMERARIATUS SACRI COLLEGII R e v m u s Cardinalis Van Rossum perulam Sacri S. R. E. Cardinalium Collegii detulit a c reddidit Ssmo D n o Nostro Pio P P . X I , qui eam tradidit R e v m o Cardinali F r ü h w i r t h pro hoc anno eiusdem S. R. E. Cardinalium Collegii Camerario. II. - ALLOCUTIO CREATIO SS. D. N. P I I PP. XI ET PUBLICATIO VENERABILES S. R. E. CARDINALIUM FRATRES G r a t u m nobis est a d m o d u m q u o d vos i t e r u m c o r a m congregatos i n t u e r i licet, et de gravissimis Ecclesiae causis alioqui, in q u i b u s c u m Dei gloria salus a n i m a r u m v e r t i t u r : i d q u e eo magis g r a t u m accidit, quia n o n d e s u n t , divinae b o n i t a t i s m u n e r e , t a l i a q u a e c u m p e r i u c u n d e N o s c o m m e m o r e m u s , t u m vos perlibenter audiatis. P r i m u m o m n i u m dicimus Sanctissimae E u c h a r i s t i a e honores p e r I t a l i a m a t q u e adeo t o t o orbe catholico t a m mirifica m a g n i ficentia hodie t r i b u i . solitos, ut ACTA, Vol. XV, n. 6. — 1-6-923. in pulcherrimis de A u g u s t o 18 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S a c r a m e n t o Ecclesiae fastis iure n u m e r a r e possimus. E t e n i m magnanima priscorum christianorum studia, subita pietatis publicae inflammatio ab h a e r e t i c o r u m erroribus in c o n t r a r i u m o m n i t e m p o r e e x c i t a t a , d i v i n a plurifariam f a c t a prodigia, m a g n o r u m Conciliorum d e c r e t a et canones, assiduae R o m a n o r u m P o n t i f i c u m c u r a e e o r u m q u e solemnia et c r e b r a p r a e s c r i p t a de m o r i b u s i n s t i t u t i s q u e eucharisticis, ut de f esto Corporis Christi, de supplicatione in quadraginta horas habenda, de Sacramenti adoratione perpetua, d e pueris q u a m p r i m u m e t q u a m religiosissime a d s a c r a m S y n a x i m c o m p a r a n d i s , d e E u c h a r i s t i a frequenter, u t o p o r t e t , s u m e n d a , de religiosis familiis E u c h a r i s t i a e colendae unice addictis; h a e c o m n i a profecto declarant, et Ecclesiam s a n c t a m n u l l u m aliud u n q u a m habuisse divini cultus vel c a p u t vel c e n t r u m vel r a t i o n e m m a x i m a m , o m n i s q u e supernaturalis v i t a e vel fontem vel p a b u l u m , nisi sacratissimam E u c h a r i s t i a m , et ipsius E u c h a r i s t i a e q u o t i d i a n u m p e r e n n e m q u e c u l t u m p e r i n t e r v a l l a m a x i m i s quib u s d a m ac splendidissimis religionis popularis significationibus illustrari consuevisse. Q u a e vero id g e n u s fiunt in c o n v e n t i b u s eucharisticis, p e r sacras conciones sermonesque, p e r Sacrament o r u m frequentiam p e r q u e insignes n o n r a r o r e d i t u s ad frugem, p e r d i u r n a s n o c t u r n a s q u e supplicationes, p e r celebérrimas t r i u m p h a l i r i t u d u c t a s p o m p a s , in quibus ipsis c o n v e n t u u m eucharisticorum s u m m a consistit, e a sane, u t m a x i m i m o m e n t i s u n t , i t a decoris plena et maiestatis.^ D e quo Nos quidem, Venerabiles F r a t r e s , s u m m a s Deo g r a t e s e x a n i m o vobiscum a g i m u s ; simulque m e r i t a s t r i b u i m u s laudes E p i s c o p o r u m ordini et Clero, q u o r u m i n s t a n t i a e laboribusque apostolicis r e m , t a m Deo gloriosam t a m q u e animis s a l u t a r e m , referimus a c c e p t a m ; nec m i n u s l a u d a m u s , u t a e q u u m est, c a t h o licos eos h o m i n e s , q u i b u s a d i u t o r i b u s , impigris q u i d e m et volentibus, secundum Deum, sacrorum et Antistites et administri successum operae suae f r u c t u m q u e d e b e n t . A l t e r u m q u o d Nos v a l d e recreat et consolatur, hoc est singulari c u m fidei et p i e t a t i s obsequio u n i v e r s i t a t e m catholici n o m i n i s N o s t r a s p r i m a s L i t t e r a s Encyclicas accepisse: cuius rei Acta Pii PP. XI m a d h u c a d N o s u n d i q u e affluxere n e c d u m cessant praeclara testimonia. Vehementer a u t e m Nos conscientia d e l e c t a t qua, illa et studiosa v o l u n t a s et officii d u c i b u s Episcopis, clerici simul et laici h o m i n e s , h o r t a t i o n i b u s i n c i t a m e n t i s q n e Nostris o b s e q u u t i , in iis i n s t i t u t i s inceptis o p e r i b u s q u e sese exercent, q u a e o m n i a actionis catholicae appellatio c o m p l e c t i t u r . Q u a e q u i d e m actio c u m s u a p t e n a t u r a p e r t i n e a t ad a n i m o s sincero Iesu Christi spi^ r i t u , n e m p e s u b sacrorum congruenter officiis auctoritate p a s t o r u m , i m b u e n d o s , i d q u e temporibusque t u m singulorum hominum t u m h u m a n a e societatis p r o r e r u m p u b l i c a r u m civiliumque ordin u m v a r i e t a t e , n e m o non v i d e t q u a n t o p e r e i n t e r s i t e a m vigere n o n m o d o a d religionis v i t a m e t a d b o n u m Ecclesiae, verum e t i a m a d civilem c u l t u m a t q u e a d ipsius consortionis h u m a n a e u t i l i t a t e m . Idcirco in Litteris Encyclicis, q u a s m e m o r a v i m u s , a p e r t e significanterque d i x i m u s , eandem catholicam actionem hinc ad p a s t o r a l e m i n i s t e r i u m , inde ad c h r i s t i a n a m v i t a m sine d u b i o p e r t i n e r e , i t a u t , quicquid a d e a m a u g e n d a m f i a t a u t ad m i n u e n d a m , id i p s u m a d t u e n d a a u t Violanda Ecclesiae animarumque iura fieri videatur. Q u o d igitur eiusmodi actio latius in dies diffunditur solidiusq u e confirmatur; q u o d p e r i p s a m divinae E u c h a r i s t i a e caritas p e n i t u s aifiat animos eosque ad a g e n d u m alacriores facit; quod sacerdotes et laici a t q u e ex u t r o q u e sexu adolescentes in hoc honestissimo c e r t a m i n e et t a m q u a m a p o s t o l a t u nullis curis labor i b u s q u e p a r c u n t , haec Nos q u i d e m sanctissimo complent gaudio, i t e m q u e a d spem erigunt aevi m u l t o melioris. H a u d absimilem m a g n a r u m e x s p e c t a t i o n e m u t i l i t a t u m , q u a e quidem ad omnes orbis t e r r a r u m p a r t e s p e r t i n e n t i n q u i b u s E v a n g e l i u m p r a e d i c a t u r , illud Nobis c o m m o v e t solemne p r o p o situm, ut, per proximum Annum sanctum, quaecumque cathol i c a r u m Missionum n a t u r a m a c vim, loca, res a t q u e i n c r e m e n t a i n l u s t r a n t , ea o m n i a in N o s t r i s hisce Aedibus Vaticanis publice ad spectandum exhibeantur: quod quidem propositum Nostrum, u t p r o b e scitis, Venerabiles F r a t r e s , h a u d i t a p r i d e m n u n t i a v i t 248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m u s , c u m id ipsum dilecto filio N o s t r o Cardinali praefecto sacri Consilii F i d e i p r o p a g a n d a e e x s e q u e n d u m commisimus. P l a cet a u t e m , in hoc amplissimo consessu, v o b i s c u m c o m m u n i c a r e , r e m i a m n u n c videri f eficiter e v e n t u r a m , c u m i d e m Cardinalis delectique ab eo a d m i n i s t r i s u m m a c o n t e n t i o n e in e a d e m a p p a r a n d a élaborent et ad litteras, q u a e invitationis causa s u n t in omnes p a r t e s dimissae, m a g n a cum a p p r o b a t i o n e m a g n i s q u e e u m pollicitationibus sit r e s c r i p t u m . E x quo c e r t u m h a b e m u s fore u t m a x i m u m s a n c t i s s i m u m q u e o m n i u m catholicorum o p e r u m , quale est O p u s Missionum, plur i m u m accipiat a d i u m e n t i . Christifideles enim, qui A n n o Sancto ex o m n i ora ac p a r t e t e r r a r u m ad sepulcra A p o s t o l o r u m contraxerint u t plenissimam admissorum veniam uberrimamque g r a t i a r u m copiam a s s e q u a n t u r , m a g n i t u d i n e m a m p l i t u d i n e m q u e divini illius Operis u n o v e l u t i oculorum o b t u t u conspecturi sunt, i i d e m q u e a e s t i m a t u r i , q u i b u s illud opibus praesidiisque indigeat, quae omne genus impedimenta sint sacris Christi legatis s u p e r a n d a , q u a m m u l t a q u a m q u e m a g n a u s q u e a d h u c ab iis gesta sint, q u a n t o q u e et p l u r a et m a i o r a sint gerenda. Hinc facile coniicient, q u a m gravi ipsimet officio u r g e a n t u r opitulandi, p r o sua quisque facultate, fortissimis m a g n a n i m i s que viris, qui, p a t r i a , propinquis amicisque relictis, in dissitas b a r b a r i a e regiones a b e u n t , ut sudores v i t a m q u e ipsam in salut e m a n i m a r u m p r o f u n d a n t , quas Iesus Christus suo ipsius sanguine redemerit. Ad haec catholicae ipsae Missiones ex hoc veluti e a r u m c o n v e n t u illum q u o q u e h a u d mediocrem percep t u r a e s u n t f r u c t u m , u t e a r u n d e m m o d e r a t o r e s e t consilia conferant et r e r u m e x p e r i m e n t a p e r o p p o r t u n e i n t e r se c o m m u n i c e n t . Quin e t i a m id confidimus praecipue p r o f u t u r u m fmgendis a t q u e a d a r t e m disciplinamque h o r u m t e m p o r u m conformandis missionalibus, i t a , ut intelligentiores cotidie a t q u e utiliores evad a n t g r a t i a e e t s a n c t i t a t i s a d m i n i s t r i ; cuius q u i d e m g r a t i a e e t s a n c t i t a t i s m u n e r a i n t r a d u c e n d i s a d C h r i s t u m infidelibus p r i n cipem o b t i n e n t o b t i n e b u n t q u e semper locum, c u m res a g a t u r supernaturalis prorsus ac divina. Acta Pii PP. XI I n e u n d u m sane Nobis foret, Venerabiles F r a t r e s , u n a vobiscum i n b a c r e r u m laetitia amplius insistere, nisi m e n t e m a n i m u m q u e N o s t r u m alia r e v o c a r e n t , q u i b u s , n o n i u c u n d i t a s sane a u t solacium, v e r u m sollicitudines a n x i a e q u e curae c o m i t a n t u r . E t e n i m in proximis E u r o p a e Asiaeque plagis orientalibus, u b i christiani nominis c u m sanctissima m o n u m e n t a e x s t a n t t u m m a x i m a negotia v e r t u n t u r , h ó r r i d a u s q u e t e m p e s t a s insidet, iisd e m populis regionibusque incredibiles molestias c a l a m i t a t e s q u e c o n t i n u a n s , s u m m o c u m d e t r i m e n t o n o n religionis t a n t u m sed ipsius e t i a m c u l t u s civilis et h u m a n i t a t i s . S u p e r v a c a n e u m est q u i d e m hic profiteri, Nos, q u e m a d m o d u m semper p r o viribus et t u t a t i s u m u s e t t u e b i m u r catholicorum i n Loca S a n c t a i u r a - q u a e c u m apertissima m u l t o q u e ceteris p o t i o r a sunt, t u m nulli u n q u a m obnoxia praescriptioni - i t a t o t t a n t i s q u e e a r u m g e n t i u m necessitatibus opem pro facultate N o s t r a omni studio afferre perseveraturos. A t q u e u t i n a m omnibus p a t r i a extorribus puerisque, altero vel u t r o q u e p a r e n t e orbatis, t u t u m perfugium e t salutis praesidium p r a e b e n d i copia s u p p e t e r e t , quod quidem multis i a m - q u a m v i s paucis profecto in t a n t a m u l t i t u d i n e - p r a e b e m u s , a d i u v a n t e Nos p i o r u m liberalitate, quos libet in h a c maies t a t i loci c u m grati a n i m i significatione c o m m e m o r a r e . Accedit ut ne ipsa quidem multis g r a v i b u s q u e malis v a c e t E u ropa, c u m et in continenti et magnis in insulis nationes olim florentissimae e a e d e m q u e civilis cultus m a g i s t r a e , per interneciva bella m a x i m i s illatis acceptisque d e t r i m e n t i s c o n t e r a n t u r , n o n sine p r a e s e n t i vel g r a v i o r u m d a m n o r u m periculo, q u a e in univers a m E u r o p a m a t q u e adeo i n o m n e h o m i n u m genus i n c u m b a n t . Quod q u a n t o Nobis sit dolori, verbis e x p r i m e r e n o n p o s s u m u s , c u m erga omnes, qui u t r i n q u e dimicant, p a t e r n u m g e r a m n s anim u m e t e x p e r i a m u r . N a m sive politicae libertatis vel opinione vel studio i n t e r se populi dissideant, sive p a c t o r u m i n t e r p r e t a tione a u t i u r i u m officiorumque e x pactis m a n a n t i u m aestima- tione d i s c r e p e n t ; sive in d o m o p a t e r n a sint semper versati, sive recenti a u t v e t e r i m e m o r i a e a m deseruerunt ; universi omnes f i l i i s u n t c o m m u n i s P a t r i s , qui, d u m domestico convivio c u m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 250 p r a e s e n t i b u s a c c u m b i t , e x s p e c t a t c u m desiderio reduces eos qui a b s u n t ; omnes enimvero s u n t ex eodem ovili oves et agni, q u o sine ulla t e m p o r i s intermissione i d e m divinus P a s t o r a m a n t e r appellat. Nobis a u t e m m a g n a c u m sollicitudine i n d i m i c a n t i u m t u r b a m intuentibus, filii undique occurrunt, optimi quidem atque b u i e Apostolicae Sedi, alii aliis de causis, carissimi: vel ex Insula Sanctorum, vel primo genita, ex Angelorum Terra, vel ex n a t i o n e 'Ecclesiae vel ex illa G e r m a n i a catholica, q u a e l u g e n d u m a b Ecclesia R o m a n a discidium, a b h i n c q u a t t u o r saeculis f a c t u m , s t u d i o t a m acri, t a m q u e solida e t a p t a v i t a e christianae disciplina, in medio ipso furore belli, c o m p e n s a v i t , a t q u e e t i a m in p r a e s e n t i discrimine c o m p e n s â t . N e q u e Nos l a t e t q u a n t a m inde i a c t u r a m accipiant o m n i a q u a e ad c h r i s t i a n u m n o m e n vel c o n f i r m a n d u m vel p r o v e h e n d u m sap i e n t e r filii illi N o s t r i i n s t i t u e r a n t , eo Nobis cariores quo gravioribus calamitatibus premuntur. Quo autem t a n t a r u m a c e r b i t a t u m molem c o n t i n u a t i o n e m q u e maerore Nos prosequantur vix opus est dicere. F e c i m u s o m n i n o - testis est D e u s - ad h a n c m i s e r i a r u m imm e n s i t a t e m vel t o l l e n d a m vel Nostra et facultate et certe l e v a n d a m , quantum pro a u c t o r i t a t e p o t u i m u s ; i d q u e facere n o n desistemus, q u o a d aliqua affulgeat spes, p a c e m s a l t e m filiis i n t e r se d i g l a d i a n t i b n s p r a e d i c a n d o , p a c e m inculcando, p a c e m inquim u s illam, q u a m e t i a m n u n c e x intimis visceribus i n v o c a m u s . I l l u d t a m e n in Nobis est, e r i t q u e p e r p e t u o , ut Deum pacis implor e m u s , qui p a c e m r e s t i t u a t f i r m e t q u e s u a m i n o m n i u m iustitiae caritatisque eis animis, sensus iniiciens, eosque ad amicitiae consensiones i n c l i n a n s : id q u o d Nos o m n i a n i m i studio et in praesens p r e c a m u r e t p o s t h a c p r e c a t u r i s u m u s . I a m t r i s t i o r a m u l t o ac luctuosiora a Russiacis regionibus exstit e r u n t . H a e c t a m e n , u t p o t e o m n i b u s cognita e t u b i q u e p e r ephemerides q u a m latissime p e r v u l g a t a , hic persequi singillatim nil a t t i n e t : u n u m silentio p r a e t e r i r e n o n p o s s u m u s . D u m e n i m illuc missi a S u m m o rei catholicae M o d e r a t o r e praeclarissimi viri, iique 251 Acta Pii PP. XI p r o p t e r p a t i e n t i a m sollertiamque s u a m o m n i u m laudibus digni, admiratione et afflictos et p r o p e fame eneetos e m a g n a illa n a t i o n e populos benef actis c u m u l a n t , ex ea n i m i r u m l a r g i t a t e q u a m Nobis subsidia s u p p e d i t a v e r a n t et impense a Nobis in- v o c a t a et a catholicis t o t i u s orbis a b u n d e c o n s t a n t e r q u e collata: ecce insignes catholicae religionis A n t i s t i t e s et administri in v i n c u l a coniici, quaestionibus urgeri, a d diuturnam arctamque c u s t o d i a m d a m n a r i , e o r u m q u e u n u s crudelissime necari. E o s hic honoris causa nominamus: Ioannem B a p t i s t a m Oieplak, chiepiscopum A c h r i d a n e n s e m , a t q u e ipsius Ar- socios sacerdotes, L e o n i d a m Fedorow, C o n s t a n t i n u m Budkiewicz, S t a n i s l a u m Eism o n t , E d u a r d u m Junewicz, L u c i a n u m Hwiecko, P a u l u m H o d niewicz, A n t o n i u m Wasilensky, P e t r u m J a n u k i e w i c z , Teophilum Matulanis, Joannem Trojgo, Dominicum Iwanow, Franciscum B u t k o w s k y , A u g u s t i n u m P r o n s k e t i s , A n t o n i u m Malecki, u n a q u e p i u m adolescentem, I a c o b u m Sciarnas. H a e c vero admissa s u n t omnia, Nobis p r i m u m insciis, deinde nec consultis, nec auditis, c u m Nos id u n u m p o s t u l a r e m u s u t , q u i subditi sacrae N o s t r a e a u c t o r i t a t i essent, N o s t r o iidem perm i t t e r e t u r iudicio, additis litteris q u a e i p s o r u m c u l p a m , s i q u a esset, d e m o n s t r a r e n t ; i t e m q u e s a n c t e sponderemus e o r u m N o s c a u s a m p r o iustitiae merito iudicaturus. Quod vero est m u l t o deterius - si v e r a sunt ea, q u a e p e r h i b e n t u r - ministri religionis eius, q u a e t a m egregie de populo russiaco m e r e r e t u r , vinculis et capite damnati s u n t m u l t i s manifestisque invidiae c o n t e m - p t i o n i s q u e significationibus erga s a n c t a m ipsam d i v i n a m q u e religionem q u a m illi q u i d e m t u e n d a m susceperant, cuiusque e t p r a e c e p t a servare et i u r a p r o p u g n a r e se quovis pretio p r o f i t e a n t u r . Q u i d q u i d a u t e m h a b e a n t m o m e n t i a c ponderis aliae criminationes Archiepiscopo Cieplak i m p o s i t a e eiusque passionis sociis, p r a e s e r t i m sacerdoti Budkiewicz, qui g l a n d e mortifera percussus interiit, dolores quidem, quos fortissimorum filiorum causa suscep i m u s ac t o l e r a m u s , mirifice consolatur t u m gloria q u a e i n d e in religionem n o s t r a m D e u m q u e i p s u m r e d u n d a t , t u m spes illa certissima q u a s u s t e n t a n t u r fore u t c o n d e m n a t i o n e s ipsae, iudicia, 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poenae a c sanguis i n primis p l u r i m o r u m f i a n t o p t i m o r u m q u e catholicorum semina, q u e m a d m o d u m sub ipsa Ecclesiae primordia semen christianorum exstiterunt. Q u a e q u i d e m spes Nobis m a i o r est de iis qui N o s t r o r u m e t f r a t r u m e t filiorum d a m n a t i o n e s p o e n a s q u e p a r t i c i p a n t , q u o s ipsos, etsi a N o s t r a c o m m u n i o n e r e m o t o s , t a m e n in I e s u Christi c a r i t a t e a t q u e in o p t a t i s s i m a Ovilis u n i t a t e diligimus; q u o s q u e p r o p t e r e a a prioribus illis m i n i m e v o l u m u s esse seiunctos, omn i b u s a e q u e i n v o c a n t e s illa h u m a n i t a t i s officia, q u a e omnium e x c u l t a r u m g e n t i u m i n votis s u n t . A t q u e h a e c q u i d e m omnia, q u a l i a c u m q u e acciderunt, nihil opus est adiungere n u n q u a m fore u t r e t a r d e n t opera illa o m n i a misericordiae ac beneficentiae plena, d u d u m i n c h o a t a , n e c d u m p e r t o t solidos menses intermissa, i n solatium t o t a c t a n t a r u m miseriarum. N a m p e r s e v e r a b i m u s e q u i d e m u s q u e d u m e t necessitas illinc, et hinc facultas adfuerit, illius apostolicae vocis memores: Noli vinci a malo, sed vince in bono malum. Quod e t i a m erit a r g u m e n t o q u a n t o p e r e N o s q u i d e m p a c e m c u m omnibus s e r v a t a m velimus, salvis videlicet iuribus, q u a e ipsis tenuior i b u s h o m i n i b u s d e b e n t u r , parvulis, infirmis, afflictis, m a x i m e q u e iis qui p r o p t e r i u s t i t i a m ac v e r i t a t e m p a t i u n t u r ; salvis item a n t e omnia, in b o n u m q u o q u e ipsius civilis h o m i n u m societatis, iuribus Ecclesiae catholicae, q u a e u n a est a p u d homines, Dei m a n d a t u ac iussu, iustitiae v e r i t a t i s q u e v i n d e x a c m a g i s t r a , u t p o t e q u a e incorruptibilis doctrinae a c sanguinis Dei E e d e m - ptoris sit in a e t e r n u m conservatrix. H o r u m a u t e m i u r i u m m c o l u m i t a s semper erit Nobis sacros a n c t a lex, q u a m v i s e x o p t e m u s p a c e m et h a b e r e et conciliare c u m omnibus ; q u a m v i s e t i a m .parati simus, q u o a d fas sit, ea concedere omnia, q u i b u s et meliores Ecclesia u b i q u e v i v e n d i r a t i o n e s a s s e q u a t u r , et simul a n i m o r u m concordia reconcilietur. Sed i a m , u t a d laetitiae solatiique causas r e d e a m u s , i n h a e c N o s t r a pacis v o t a e t consilia singulari quadam fiducia patro- cinium i m p l o r a m u s e o r u m venerabilium Dei servorum, quibus divino m u n e r e t i t u l u m e t honores b e a t o r u m caelitum n u p e r Acta PUPP. XI 253 decrevimus : B e a t a e Theresiae a I e s u I n f a n t e . B e a t i ] Michaelis Garicoïts, a c B e a t i E o b e r t i B e l l a r m i n i ; d e q u i b u s illud u s u r p a r e placet A m b r o s i i n o s t r i : Tales ambio defensores. E e s t a t u t a m p l i s s i m u m Collegium v e s t r u m , Venerabiles F r a t r e s , s u p p l e a m u s . P l a c e t enim r o m a n a p u r p u r a duos p r a e s t a n t e s h o n e s t a r e viros, q u i quidem, variis m u n e r i b u s nitide s a n c t e q u e gestis, se Nobis et Ecclesiae v a l d e p r o b a v e r u n t . Hi sunt: I O A N N E S B A P T I S T A N A S A L L I B O C C A , Archiepiscopus Bononiensis. A L O I S I U S S I N C E R O , Sacrae Congregationis Consistorialis Adsessor. Quid vobis v i d e t u r ? Itaque auctoritate o m n i p o t e n t i s Dei, S a n c t o r u m Apostolo- rum Petri et Pauli, et Nostra, creamus et publicamus S. B. E. Cardinales EX ORDINE PRESBYTERORUM I O A N N E M BAPTISTAM NASALLI BOCCA. EX OBDINE DIACONOBUM ALOISIUM SINCERO. Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessariis et o p p o r t u n i s . In n o m i n e P a t r i s £g et Filii £g et Spiritus £g Sancti. A m e n . I I I . - PROVISIO ECCLESIARUM T u m Beatissimus P a t e r his quae sequuntur Ecclesiis proprios Pastores assignavit n i m i r u m : Cathedrali Ecclesiae Villaeregalensi praefecit, cum iure ArchiepiscopiEpiscopi nomen gerendi, R. P. D. I o a n n e m Evangelistam de L i m a Vidal, Archiepiscopum Mytilenensem. • Cathedrali Ecclesiae Cortonensi, R. P. D. R i c h a r d u m Carlesi, hactenus Episcopum Soanensem-Pitilianensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 254 Cathedrali Ecclesiae Patavinae, R. D. Eliam Dalla Costa, archipresbyt e r u m loci Schio, dioecesis Vicentinae. Titulari episcopali Ecclesiae Spigacensi, R. D. Alphonsum Osia Gagnon, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Pauli Stanislai La Rocque, Episcopi Sherbrookensis. Titulari episcopali Ecclesiae Dolichensi, R. P. I o a n n e m Michaelem Buckx, e Congregatione Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu, Vicarium Apostolicum de Finlandia. Insuper Ssmus Dominus Noster alios per Apostolicas iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS : Maceiensem, Sanctinum Mariam de Silva Continho, i a m Archiepiscop u m Belemensem. Nicaenum, nensem. Ioannem Tegucigalpensem, Festa, iam Augustinum Traianopolitanum, Ismaëlem Archiepiscopum titularem Tharo- Hombach. Perdomo, i a m Episcopum Ibaguensem. Messanensem et Archimandritam Ss.mi Salvatoris, Angelum Paino, iam Archiepiscopum titularem Antinoënsem. Antinoënsem, I u l i a n u m R a y m u n d u m Riveiro y J a c i n t h o , iam Archiepiscopum Guatimalensem. Chonarum, E d u a r d u m D u a r t e Silva, iam Episcopum de Uberaba. Tamiathensem, Aloysium Pellizzo, iam Episcopum P a t a v i n u m . Neapolitanum, Michaelem Zezza di Zapponeta, iam Archiepiscopum titularem A n c y r a n u m . Tharonensem, Georgium Gauthier, iam Episcopum titularem Philippopolitanum, Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Pauli Bruchési, Archiepiscopi Marianopolitani. EPISCOPOS : De Zacatecas, I g n a t i u m Placencia, iam Episcopum Tehuantepecensem. Pergamensem, E d u a r d u m 0 ' R o u r k e , i a m neensem. Episcopum titularem Ca- 255 Acta Pii PP. XI Cidyessensem, A n t o n i u m Cëch, Auxiliarem B. P. D. Iosephi Gross, Episcopi Litomericensis. Doaerensem, Franciscum Campos y Angeles, i a m Episcopum de Chilapa. Lycopolitanum, I o a n n e m Floersh, Coadiutorem cum iure futurae successionis, E. P. D. Dionysii 0 ' D o n a g h u e , Episcopi Ludovicopolitani. Puniensem, Fidelem Cosio y Medyna. Thyatirensem, Casimirum MichalMewicz, Auxiliarem B. P. D. Georgii Matulewicz, Episcopi Yilnensis. Massiliensem, Danielem Champavier, i a m Episcopum titularem Sorensem. Geraldtonensem, Bichardum Eyan. Mopsuestenum, G u s t a v u m Carolum Mutel, iam Episcopum Milensem. Diocletianopolitanum, Gerardum Yesters, Yicarium Apostolicum de Eahaul. Claudiopolitanum, Gabrielem a Stanz, Yicarium Apostolicum Daressalamensem. Syracusensem, Danielem Curley. Calbayoganum, Sophonium H a c b a n g y Gaborny, iam Episcopum titularem Anemuriensem. Thapsensem, Andream Iacobum Brennan, Auxiliarem E. P. D. Mi- chaelis H o b a n , Episcopi Scrantonensis. Themisoniensem, Antonium F o u r q u e t , Yicarium Apostolicum de Canton. Vallitanum, F e r d i n a n d u m Brossart, iam Episcopum Covintonensem. Oleastrensem, A n t o n i u m Yidemari. Bovensem, A n d r e a m Taccone. ßorensem, Iosephum Deitmer, Auxiliarem E. P. D. Adolphi S. E. E. Cardinalis Bertram, Episcopi Vratislaviensis. De Socorro, Leonidam Medina, iam Episcopum tit. Chamachensem. Campivallensem, E a y m u n d u m M. Eouleau. Mariamensem, Martinum Büeker. De Vladivostok, Carolum Sliwowski. Tehuantepecensem, I a n u a r i u m Méndez y del E i o . Verinopolitanum, Togonensem. Ioannem Mariam Cesson, Yicarium Apostolicum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 256 Thespiensem, I o a n n e m Boros. Covintonensem, Franciscum Howard. Bubastitensem, A u g u s t u m H e r m a n n , Vicarium Apostolicum de Volta Inferiore. Baphanearum, P a u l u m Pichot, Vicarium Apostolicum de Majunga. Bovinensem, Cornelium Sebastianum Cuccarono. Sareptanum, E d u a r d u m Doorley, Coadiutorem cum iure futurae successionis R . P . D . Bernardi Coyne, Episcopi Elphinensis. De Uberaba, Iosephum T u p i n a m b à de F r o t a , i a m Episcopum Sobralensem. Bapotensem, Guillelmum Mae Neely. Hieropolitanum, Michaelem Baldetti, iam Episcopum Cortonensem. Denique Beatissimus P a t e r r a t a m se habere dixit provisionem Ecclesiae Tripolitanae Melchitici ritus de R. P. D. Iosepho Kallas. II I. - TRADITIO R U B R I GALERI E M I S CARDINALIBUS Die 25 maii 1923, in Palatio Apostolico Vaticano, h a b i t u m est Consistorium publicum, in quo Ssmus D n u s Noster P u r p u r a t o r u m P a t r u m pontificalem galerum solemniter imposuit duobus e Cardinalibus iam creatis et publicatis in Consistorio diei 11 decembris 1922, videlicet: ACHILLI LOCATELLI. H E N R I C O R E I G Y CASANOVA. itemque duobus Cardinalibus iam creatis et publicatis in Consistorio diei 23 p. e., nimirum I O A N N I B A P T I S T A E N'AS ALLÍ R O C C A . ALOISIO SINCERO. I n t e r e a per advocatum Sacri Consistorii Vincentium Sacconi pro secunda vice perorabatur Causa beatificationis et canonizationis ven. Ludovici a Casauria, Fundatoris Congregationis F r a t r u m a Caritate vulgo Bigi. 257 Acta Pii PP. XI n. - OPTIO TITULI E a d e m die in Consistorio secreto, p o s t q u a m Beatissimus P a t e r , consueto ritu, quatuor praelaudatis Patribus Cardinalibus os clausisset, R m u s Cardinalis Giorgi, Poenitentiarius Maior, optavit ordinem presbyteralem. III. - PROVISIO. ECCLESIARUM T u m Beatissimus Pater, alias etiam Ecclesias de proprio singulas pastore providit, n i m i r u m : Cathedrali Ecclesiae Guastallensi, praefecit R. P. D. I o r d a n u m Corsini, hactenus Episcopum Hebrónensem. Cathedrali Ecclesiae Veronensi, R. D. H i e r o n y m u m Cardinale, canonicum theologum metropolitanae ecclesiae Ianuensis. Titulari episcopali Ecclesiae Dionysiopolitañae, R. D. I a c o b u m Lopez de Rey o y L a b a r t a , Vicarium Apostolicum Insularum Mariannensium, Carolinensium et Marshallensium. Deinde evehere dignatus est, pro hac vice, diaconiam S. Mariae in Cosmedin in titulum presbyteralem, quem contulit R m o Cardinali Giorgi. I V . - POSTULATIO SACRI P A L L I I Posthaec Ssmus Dominus Noster sacrum Pallium expostulatum concessit Ecclesiis metropolitanis Neapolitanae, Macejensi, Tegucigalpensi, Messanensi, et, ex privilegio, Ecclesiis cathedralibus Massiliensi ac Suessionensi. V. - T I T U L I E M I S P P . CARDINALIBUS ASSIGNATI Denique os aperuit Beatissimus P a t e r quatuor novis Cardinalibus q u o r u m singulis assignavit: Revmo LOCATELLI titulum Sancti Bernardi ad Thermas. Revmo R E I G Y CASANOVA Revmo NASALLI ROCCA Revmo SINCERO t i t u l u m Sancti P e t r i in Monte Aureo. titulum Sanctae Mariae in Transpontina. diaconiam Sancti Georgii in Velabro. 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I CLAVARENSIS E R E C T I O N I S COLLEGIATAE AD HONOREM PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD P E R P E T U A M R E I MEMORIAM Apostolica Sedes, de Ecclesiarum omnium decore sollicita, ad eas praesertim, quae animarum curam adnexam nubent, suam curam extendere, prout in Domino conspexerit salubriter expedire, semper consuevit, ad divini nominis exaltationem ac fidelium devotionis excitationem. Quapropter q u u m a dilecto filio Lázaro Podestà, Praeposito-parocho templi S. Mariae a P o n t e in loco vulgo Lavagna, et Abbate S. Mariae a Misericordia loci vulgo Carasco in Clavarensi dioecesi, porrecta Nobis fuerit petitio, a venerabili fratre Vincentio Episcopo Ostiensi et Praenestino S. R. E. Cardinali Vannutelli valde commendata, cum consensu venerabilis fratris hodierni Episcopi Clavarensis, ut hoc templum, t u m veneratione fidelium, t u m ornatu ac splendore perspicuum et sanctuarium vulgo appellatum, ad Collegiatae honorem eveheretur, Nos, vol u n t a t i ve. me. Benedicti P a p a e X V , Praedecessoris Nostri, libenter adhaerentes, a n n u e n d u m precibus statuimus ac decernimus sub hisce tamen legibus et conditionibus. Capitulum quatuor Canonicis constabit, quorum primus erit ipse qui n u n c est ecclesiae rector, seu parochus, qui canonici Archipresbyteri titulum nomenque habebit et erit unica Dignitas et caput Capituli. F i r m a nominatione eius, qui modo parochus ecclesiae est, dilectus filius Lazarus Podestà, quique hoc ipso Archipresbyteri officium ac dignitatem assumet, in posterum electio t u m Archipresbyteri, t u m aliorum Canonicorum fiat ad t r a m i t e m iuris communis. Archipresbytero, praeter munia parochialia curae animarum, onus incumbit curandi, qua rector ecclesiae, ea omnia, quae ad eius s t a t u m t u m religiosum, t u m materialem spectant, et, qua Capituli caput, vigilandi et providendi, ut omnes officia sibi debita adimpleant. Singulis vero Canonicis, praeter chorale officium (de quo infra), vi Acta Pii PP. XI 259 fundationis et praesentis Constitutionis onus inerit adiuvandi parochum in servitio parochiae et animarum curae exercitio, praesertim in ministerio confessionis et praedicationis ac doctrinae christianae pueris adultisque explanatione. Ideoque Canonici ad honorem renuntiabuntur illi tres sacerdotes benemeriti, m a t u r a e quidem aetatis, sed non nimis provectae, qui penes sanctuarium S. Mariae a P o n t e v i t a m exoptant ducere tranquilliorem, eaque indigent: n a m onus, de qua supra, omnes Canonici semper h a b e b u n t et aestimabunt qua suum principale officium et t a m q u a m praecipuam et permanentem obligationem. Archipresbyteri et Canonicorum insignia erunt iuxta ius commune, quae gestare poterunt exclusive in sacris functionibus quibus intersit t o t u m Capitulum. Archipresbyter, prout de iure, ceteris praecedet: Canonici autem i u x t a prioritatem possessionis sequentur; et eodem modo ac ceteri canonici ad honorem nullam stabilitatem accipient ex canonicatus honore, quo aucti sunt: ideoque statim ac ab officio quod obtinent decedunt, hoc ipso etiam a canonici honore cadunt. Chorale servitium vero hac ratione ordinatur. In die Natali Domini Nostri Iesu Christi, Resurrectionis, Pentecostes, Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae et in festo titulari sanctuarii, necnon feria quinta, sexta et sabbato hebdomadae maioris, integrum chorale officium, demptis tamen primis Vesperis, cum Missa conventuali c a n t a t a , celebrabitur: ceteris vero festis de praecepto, aliisque paucis in anno solemnioribus, ab Episcopo, audito Capitulo, designandis, minores t a n t u m Horae, scilicet Prima, Tertia, Sexta et Nona, recitabuntur, cum Missa conventuali lecta, a u t cum cantu, i u x t a s t a t u t a a Capitulo conficienda et ab Episcopo approb a n d a . Missam conventualem a u t e m per t u r n u m Canonici celebrabunt, reservata Archipresbytero celebratione diebus festis solemnioribus. In praesenti et usquedum specialis fundus ad hoc non fuerit constitutus, Missa pro benefactoribus non habebitur, et unica Missa parochiali pro populo huic oneri satisfiet. Insuper Capitulum interesse debebit processionibus die festo Corporis Christi eiusque octava et diebus Litaniarum t u m maiorum, t u m minorum. Quo a u t e m diligentiores in muneribus suis adimplendis praemio aliquo temporali afficiantur et segniores redarguantur, Episcopus, audito Capitulo, mulctam aliquam praefiniat contra negligentes in chorali aliove ecclesiae et parochiae servitio, i u x t a regulam in similibus consuetam et pro r a t a redituum, quos quisque percipit. Quoniam vero, ut supra dictum est, praecipua et permanens obligatio Canonicorum est adiuvandi paroc h u m in servitio parochiae et in animarum curae exercitio, idcirco quo- 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ties aliquis h a c de causa, sicut ex alia legitima ratione, a chorali servitio impeditus fuerit, q u a praesens in choro habebitur. Dos Collegiatae Ecclesiae, ex q u a Canonicorum praebenda, congruae pro divino cultu et fabricae expensae desumendae sunt, ipsi erunt reditus, qui n u n c h a b e n t u r et oblationes fidelium; quorum administratio et opport u n a divisio in singulos singulasque causas peragenda erit sub vigilantia ac dependentia Episcopi. Verum quo diligentius unusquisque officiis sibi debitis fungatur, ex reditibus, qui quomodocumque Canonicis obvenient et inter eos dividendi sunt, tertia pars separetur et ratione servitii praestiti, sive pro catechesi tradenda et ceteris operibus parochialibus, sive pro chorali officio adimplendo, distribuatur. Episcopi autem erit, audito Capitulo, definire quae pars pro chorali servitio, quae pro catechesi sit statuenda. Legitime impediti, ut supra, iuxta iuris normas, praesentes habebuntur; d u m pars quae a n e g l i g e n t i u s a m i t t i t u r diligentibus accrescet. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere, a u t iis repugnare, vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec omnia exsecutioni m a n d a n d a d e p u t a m u s venerabilem fratrem A m a d a e u m Casabona, hodiernum Episcopum Clavarensem, cum facultatibus necessariis et opportunis, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, itemque pronunt i a r i super quavis oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura, iniuncta eidem obligatione, intra sex menses a subsignata die computandos, transmittendi ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo tertio, die decima octava mensis februarii, Pontificatus Nostri anno secundo. £8 C. C A R D . DE L A I , Episc. Sabinen., O. C A R D . CAGIANO, S. Congreg. Consistorialis Secretarius. S. B. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco £g plumbi JReg. in Cane. Ap., vol. XXVII, n. 28. 261 Acta Pii PP. XI II SUESSIONENSIS CONCESSIONIS PIUS SACRI PALLII EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD P E R P E T U A M R E I MEMORIAM Suessionensis Ecclesia inter alias Galliarum praeclarum tenere locum pluribus titulis demonstratur. Primo christiano aevo, u t i fertur, fundata a Sanctis Sixto et Sinicio, eo a Sancto Petro Apostolo missis, Episcopos h a b u i t t u m sanctitatis splendore, t u m etiam doctrinae laude insignes ; q u o r u m duodecim ad altarium honores evecti fuerunt. Insuper Augustae Suessionum Conciba septem supra decem celebrata sunt et Cathedrale templum exstat Deiparae in caelum Assumptae dicatum t u m magnitudine molis, t u m pretiosis artis operibus, t u m insignibus reliquiis conspicuum. Ad decus vero huius templi ohm sex supra quinquaginta Canonicorum Collegium aderat, nunc autem, etsi, ex t e m p o r u m iniuria, horum numerus sit imminutus, chorale t a m e n servitium integre impletur. Nec d e m u m silentio praetereundum est insigne privilegium Decani ac Primi Suffraganei, quo iampridem Suessionenses Antistites decoraban tur. Yerum cum huiusmodi privilegium ex iuris dispositionibus amplius sustineri nequeat, ex consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum disposuimus, ut Episcopus Suessionensis illud dimitteret atque in eius memoriam et decus Suessionensis sedis, hodierno Episcopo eiusque successoribus sacri Pallii privilegium tribueretur. Quapropter, de Apostolicae potestatis plenitudine, concedimus, ut Episcopus Suessionensis eiusque legitimi successores, ex singulari privilegio, Pallii usu, in sacro Consistorio de more postulandi, salvo in omnibus iure metropolitico, aliisque servatis servandis, frui possint ac valeant. Ex Apostolico igitur privilegio licebit posthac hodierno Episcopo Suessionensi eiusque legitimis successoribus, post suetam postulationem, sacro Pallio u t i in solemnioribus diebus festis a sacris canonibus praescriptis, ast in dioecesi Suessionensi solummodo et non alibi, etiamsi Ordinarii ACTA, Vol. XV, n. 6. - 1-6-923. 19 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale consensus accedat, in contrarium facientibus non obstantibus quibuscumque. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo tertio, die prima mensis martii, Pontificatus Nostri anno secundo. 83 C. C A R D . DE LAI, Episc. Sabinen., O. C A R D . CAGIANO, S. Congreg. Consistorials Secretarius. S. E. E. Cancellarius. Raphaël Virili, Protonotarius Apostolicus. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apostolicus. Loco £g plumbi Beg. in Gane. Ap., vol. XXVII, n. 32. LITTERAE APOSTOLICAE I SODALITAS A DIVINO I N F A N T E P R A G E N S I AD U N I T A T E M REVOCATUR ET O R D I N I CARMELITARUM DISCALCEATORUM E X C L U S I V E CONCREDITUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Per similes Litteras Apostolicas, die X X X mensis martii, anno MCMXIII, Piscatoris anulo obsignatas, rec. mem. Praedecessor Noster Pius P p . X, ad fidelium pietatem fovendam erga Divinum Infantem, cuius statua, miraculis inclyta, iam inde a saeculo decimo septimo a n t i q u a religione colitur Pragaé, in coenobio ad Sanctae Mariae a Victoria Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, perpetuum in modum, tribuit Praeposito generali Ordinis illius facultatem erigendi, t a m in ecclesiis Ordinis, q u a m in aliis ubique t e r r a r u m sitis sacris aedibus, de respectivi Ordinarii licentia, servatisque servandis, Sodalitatem a Divino Infante Pragensi appellatam. Verum, cum, a n t e q u a m ipsi P r a e posito generali huiusmodi facultas facta foret, nonnullis in ecclesiis i a m canonice institutae exstarent huiusmodi sodalitates, eaeque supersint in praesens, diversis t a m e n sub legibus et non paribus ditatae privilegiis et gratiis, dilectus filius hodiernus Procurator generalis Carmelitarum Excalceatorum Ordinis supplici prece Nos flagitat, u t , ad omnia dubia ac discrimina dirimenda, t a m frugiferae devotioni u n u m constituamus centrum, omnesque societates, in toto orbe t e r r a r u m sub titulo Divini Infantis Pragensis exsistentes, iisdem legibus et privilegiis muniamus. Quare, cum omnino consentaneum sit, ut ipsa Sodalitas ab Infante Iesu Acta Pii PP. XI 263 concredatur exclusive Ordini Carmelitarum Excalceatorum, illi nimirum Ordini, cuius alumni iugiter fuerunt vigiles a t q u e actuosi devotionis illius propagatores, a t t e n t a relatione dilecti filii Nostri S. R. E. Diaconi Cardinalis Caietani Bisleti, e Sacra Congregatione pro Tridentini Concilii decretis interpretandis, apostolica Nostra auctoritate, praesentium tenore, nunc et in posterum exsistenti Praeposito generali Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, vel illius Vicario, facultatem exclusive tribuimus erigendi ubique terrarum, servatis sacrorum canonum praescriptionibus, Sodalitium, cui titulus a Divino Infante Pragensi. Praecipimus pariter, eadem Nostra auctoritate, per praesentes, ut omnibus societatibus eiusdem tituli, ubique terrarum, u n u m sit s t a t u t u m , illud nempe a Sacra Concilii Congregatione p r o b a t u m per decretum diei x x i v mensis iulii, anno MCMXIII, a t q u e ut omnes, t a m actu erectae, q u a m in posterum erigendae, societates similibus gaudeant indulgentiis ac privilegiis; praecipimus pariter, ut indulgentiae et gratiae quaecumque, ad hanc usque diem dictis sodalitabua quomodolibet concessae, perinde revocatae censeantur, quemadmod u m eas per praesentes apostolica Nostra auctoritate revocamus. Non obstantibus contrariis quibuscumque. Praesentibus perpetuis futuris temporibus valituris. Volumus autem ut praesentium Litterarum transumptis seu exemplis, etiam impressis, m a n u alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae. D a t u m Romae apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xv mensis ianuarii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri primo. P . C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. II V E N . SERVUS D E I MICHAEL GARICOÏTS, SACERDOS, FUNDATOR CONGREGAT I O N I S P R E S B Y T E R O R U M A SACRO CORDE I E S U VULGO DE « BÉTHARRAM », I N T E R BEATOS CAELITES ADNUMERATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Qui contra Ecclesiam suam inferorum portas n u m q u a m praevalituras edixit, Christus Dominus, quoties ad eam t u r b a n d a m perditi homines exorti sunt, strenuos continuo viros excitavit, ^64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale. qui sanctitate ac doctrina, duplici quasi gladio muniti, illorum impetum retardarent, frangèrent audaciam. Hos inter viros, qui superiore; saeculo adversus vaniloquentiam deerrantium philosophorum germanam vindicarunt fidem, et potissimum in sortem Domini vocatos iuvenes, ne a veritatis semita deflecterent, confirmarunt, iure meritoque illustrem sibi locum vindicat Venerabilis Servus Dei Michael Garicoïts, sacerdos, qui Congregationis Presbyterorum a Sacro Corde Iesu auctor parensque fuit. Sanctissimus hic sacerdos, u t i in postulatoria epistola h a b e t E p i scopus Baionensis, illius nempe dioecesis u b i humilis Dei Servus o r t u m duxit, vixit ac mortuus est, « docuit puer innocentiam et orationis « studium; famulus, cuncta obsequia, quae herorum concinant benevol e n t i a m ; discipulus, parem in pietatis et scientiae acquisitione ardo« rem; vicarius parochi coadiutor, erga Superiores et senes observante tiam, nec non animarum curandarum zelo coniunctam prudentiam; «in Seminariis professor et moderator, s u m m a m illam artem artium « clericos in doctrina sana et in omni opere bono informandi; con« scientiarum moderator, multiformem Spiritus Sancti discretionem; in « condendo denique et formando suo I n s t i t u t o , vere caelestem sapientiam « ad aedificandam evangelicam t u r r i m supra firmam petram, et dotem « boni Pastoris, qui a n t e oves vadit et pro ipsis quotidie animam suam « ponit ». En paucis descriptum totius vitae Servi Dei curriculum, ecce veluti ante oculos posita fidelis eiusdem imago. - Ortus est Servus Dei Ibarre in dioecesis Baionensis oppidulo, die x v mensis aprilis anni MDCCLXXXXVII, a piis coniugibus Arnaldo Garicoïts et Gratiana Etcheberry. Nonnisi post sex elapsos a nativitate menses ad sacrum fontem adduci potuit puerulus, ob t e m p o r u m tristitiam, debacchante teterrima in Galliis rei publicae perturbatione, eversis templis, pollutis aris, Dei ministris ad necem quaesitis. Pueritiam a p u d suos domi transegit eamque innocentissime duxit. Parentibus dicto audiens, a puerilibus nugis alienus, ingenio ad pietatem proclivis, apud altariolum, a semet ipso exstructum, sacerdotem sacra peragentem imitari in deliciis habebat. Vix decimum aetatis a n n u m attigerat, quum, ob rei familiaris penuriam, p a t e r n a m deserere d o m u m seque agricolae cuiusdam famulatui addicere coactus est, gregisque custos factus, oves pavit. Biennio post ad suos reversus in colendis agris p a t r i adiutor fuit, rudesque tulit agrestis vitae labores. At pius adolescens iam d u d u m vehementi desiderio tenebatur sacrae suscipiendae Synaxis; loci t a m e n parochus, non sine gravissimo supplicantis moerore, eiusdem optatis diu obstitit, donec, idoneus habitus qui angelica d a p e reficeretur, caelesti fere laetitia gaudens, Dei F a m u l u s , fortium P a n e refectus, christianae statim perfectionis iter alacriore studio aggressus est. E t e n i m Acta Pii PP. XI 265 se' in sortem Domini vocari praesensit et consilium ardenti prece m a t u ravit; sed animi desiderio rei familiaris angustia potissimum obstabat; Omnia verum impedimenta singularis Servi Dei constantia disiecit. P a rochus enim decanus vicini pagi Michaelem uti famulum admittens, institutionis illius curam simul assumpsit, a t q u e ita oppidi illius collegium de parochi consensu celebrare coepit Servus Dei, domestica officia implens fideliter, ut quidquid temporis v a c u u m haberet studiis daret. Sic grammatices rudimenta didicit. Postea, ut studiis superioribus operam navaret, domesticum famulatum penes Episcopum Baionensem gessit, officii obs e r v a n t i s s i m e , non minus q u a m in scholasticis muniis diligens et assiduus, adeo ut et Antistitis benevolentiam et doctorum existimationem sibi conciharet, cum condiscipulis non solum diligentia sed et pietate exemplo esset et, v i r t u t u m omnium custode, pudicitia. H a s ob eximias laudes Episcopi Secretarius consuluit ut impensis suis Seminarium Atúrense Servus Dei ingrederetur, ubi philosophiam ipse caUuit; dein in maius Aquae Augustanae Seminarium admissus, singulares nactus est in theologicis disciplinis progressus. Utroque in Seminario luculenta edidit Servus Dei v i r t u t u m omnium specimina, non solum ob vividum ingenium et scientiae meritum, sed ob pietatis et modestiae florem, ita ut dignus brevi habitus fuerit qui sacris Ordinibus cohonestaretur. Sacerdotio auctus, die vicesima mensis decembris anni MCCCCXXIII piacularem Hostiam prima vice litavit. Continuo missus est Servus Dei in pagum vulgo Gambo appellatum, ut parocho, senio confecto, in curiali munere implendo se adiutorem praeberet; a t q u e hoc quidem in vicario munere gerendo mira emicuit Servi Dei prudentia cum apostolico studio sociata. Grandaevo enim parocho usque se observantissimum exhibuit, d u m totis viribus ad sacrum ministerium incubuit. Quare pueris catechesim tradere, verba e suggestu populo facere, corruptos emendare mores, piaculari in exedra confessiones excipere, animam agentibus assidere, omnes optimi pastoris partes religiose coepit implere, nullis laboribus parcens suaeque commoditatis pro populi emolumento penitus immemor. Binos post annos aliud itemque gravius officium Baionensis Episcopus Servo Dei censuit committendum. Arcessivit quippe eum in maius Seminarium, quod t u n c situm erat prope celeberrimum peregrinorum concursu sanctuarium Deiparae de Bétharram n u n c u p a t u m , ut in Ecclesiae spem succrescentibus iuvenibus philosophiam traderet. I b i inter doctores, iam diu gallicana et iansenistica lue infectos, recens ab hac Sancta Sede proscripti Lamnesiani errores irrepserant; sed Servus Dei p u r a m iugiter integramque servavit doctrinam i u x t a R o m a n a e Cathedrae prae^cepta, u n d e idem sibi promeruisse visus est splendidum illud praeconium, quod Divus Gregorius in Moralibus suis expressit: « Neque enim valde 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale «laudabile est b o n u m esse cum bonis, sed b o n u m esse cum maris. Sicuti « enim gravioris culpae est inter bonos b o n u m non esse, ita immensi est «praeconii b o n u m etiam inter malos exstitisse» (lib. I, cap. I ) . Exspectationi a u t e m Antistitis sui cumulate respondit Dei F a m u l u s ; in Seminario enim illo, ubi religiosus spiritus et ecclesiastica disciplina languescebant, brevi inveteratis abusibus radicitus avulsis, actuosa Venerabilis ipsius opera, prisca refloruit virtus et divinae caritatis igne alumnorum pectora exarsere. Tunc p r i m u m cogitare coepit Servus Dei q u a ratione dioecesis necessitatibus clerique rectae disciplinae providendum esset, et mente consilium est molitus instituendae Congregationis, cuius alumni sacerdotes in difnciUimis pastoralibus muniis obeundis validi forent sacris Antistitibus adiutores; cumque novus Baionensis Episcopus Seminarii maioris sedem in episcopali urbe restituisset, in oppido Bétharram, unde Seminarium migraverat, sub Virginis patrocinio Congregationem suam ponere Dei Famulus concupivit. Caelestem imploraturus opem Tolosae in sacram solitudinem recessit, ibique fuit in pio proposito divinitus firmatus, dum, in genua provolutus ante Virginis aram, ut vias suas Dominus sibi ostenderet fervida prece orabat. Baionam reversus mentem suam aperuit Episcopo, qui t a m e n dubius haesit, remque ad meliora tempora remitt e n d a m censuit. Antistitis sui placitis obedientissimus Dei Servus acquiescens nec animo excidit nec spe; atque, ex auspicato, eidem h a u d diu opperiendum fuit. N a m , cum ipsum Baionam Episcopus vocasset ut in Seminario theologicas disciplinas doceret, et ad n u t u m sui Praesulis promptus advolasset Dei Servus, t a n t a e permotus obedientiae exemplo Episcopus eum iussit ut, omni solutus onere, ad sanctuarium de Bétharram reverteretur, ibique, quod a d m o d u m optaverat, novae Congregationi condendae operam daret. Hoc fuit exordium Congregationis Presbyterorum vulgo de Bétharram, ad exitum vertente trigesimo quarto supra millesim u m et octingentesimum anno. Nec defuit exordiis illa humilitatis et christianae paupertatis nota, quae praeclariora Dei opera semper illustravit; nullae Dei Famulo suppetebant opes, tenuis itemque vilis erat alumnorum cibus; sed, divina fretus Providentia, fundator omnes difficultates miranda devicit patientia et prudentissimis legibus ineuntem societatem munivit, firrnavit. A n n o v e r o MDCOCXXXXI pius conditor societatem eandem Sacratissimo Cordi Iesu n u n c u p a t a m c o m m e n d a t a m q u e voluit ; ipsoque anno, Episcoporum mandatis subditus, cum primis sociis religiosa vota paupertatis, castitatis a t q u e obedientiae D ei Servus nuncupavit. Congregationis regimen, sibi a Baionen si Episcopo d e m a n d a t u m et a confratribus confirmatum, quoad vixit, tenuit, eoque in munere parentis potius q u a m moderatoris more se gessit, nihil a suis exigens, quod ipse antea non praestitisset: nullum, Acta Pii PP., XI 267 licet humile ac demissum officium, praetermittens, quo libentius ac facilius Congregationis leges a sodalibus servarentur. Ph sapientisque conditoris et moderatoris spiritus ac fervor in alumnis etiam exarsit, et brevi societas ipsa uberrimos nacta est progressus; novis enim erectis domibus, Baionensis dioecesis fyies praetergressa est Congregatio et, vivente a d h u c legifero parente, in longinquas Americae regiones migravit, ubi latissimus p a t u i t evangelicis operariis campus. Nec in fundanda d u m t a x a t ac regenda Congregatione sua laboravit Dei Servus; sed alia, et quidem gravis ei fuit cura. Filiarum enim Crucis, sive Sororum a Sancto Andrea, spirituali bono naviter consuluit et d e m a n d a t u m sibi de eisdem a Baionensi Antistite munus triginta per annos religiose obivit; sic, multiplicatis industriis ac laboribus assiduis, d u m sodalitium suum magis magisque florens conspexit, de Congregatione etiam Filiarum Crucis optime meritus est. Ad novissimas usque vitae suae dies apostolatum exercuit pro gloria Dei, sanctae Ecclesiae bono et spirituali christiani popuh salute. Die, qui illi supremus illuxit, licet iam tenui uteretur valetudine, quasi adventantis mortis praesagus, ad Baionensem Antistitem venit, eique Congregationem suam commendavit; dein asceterium virginum a Cruce invisit universaeque communitati benedixit. Beversus a u t e m Bétharram, sub vesperam cum alumnis suis hilari v u l t u conversatus est, seque omnia cum Episcopo composuisse dixit. Dein cubitum in conclave suum secessit, ibique, repentina perculsus suffocatione, sui compos et Oleo Sancto inunctus, férvidas iaculatorias preces corde potius quam ore eliciens, Deo reddidit spiritum, Ascensionis Domini .Nostri pervigilio, nempe die x i v mensis maii anni M D C C C L X I I I , aetatis suae a n n o sexagesimo septimo. Singularis fama sanctitatis, qua vivens Dei Servus gavisus fuerat, post obitum eius caelestibus confirmata signis magis magisque percrebuit. Ad cadaver in templo expositum invisendum biduo cuiusque ordinis et conditionis confluxere cives, cruces, rosaría, sacra num i s m a t a certatim corpori admoventes; Episcopus Baionensis pectoralem crucem suam cadaveri imposuit, sanctitatem defuncti Servi Dei effusis lacrymis testatus. Funebris p o m p a triumpho simillima fuit ac deinceps sepulcrum Servi Dei m a g n a semper populi frequentia celebratum est. Quare causa agitari coepta est de caelitum honoribus Dei F a m u l o decernendis et Ordinariis processibus in Curiis t a m Parisiensi q u a m Baionensi rite adornatis, rec. m e m . Leo P P . X I I I , Praedecessor Noster, m a n u sua introducendae causae Commissionem signavit. I t a q u e apud Sacrorum B i t u u m Congregationem iudiciales initae disceptationes de virtutibus quibus inclaruerat Servus Dei, hasque, probationibus omnibus rite sumptis expensisque, heroicum attigisse fastigium solemni decreto, quarto idus décembres a n n i MDOCCOXVI edito, rec. mem. Decessor Noster Benedictus P P . X Y sanxit. ms Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Continuo sequuta est actio de miraculis, quae, Dei F a m u l o deprecante,, divinitus p a t r a t a ferebantur, auditaque peritorum sententia, ceterisque de iure absolutis, Nos ipsi, per decretum decimoquarto kalendas apriles vertentis anni d a t u m , de duobus miraculis constare declaravimus. Cum igitur de virtutibus heroicis ac de duplici miraculo iam esset prolatum iudicium, illud supererai inquirendum, scilicet ut Sacrorum E i t u u m Cardinales et Consultores rogarentur an t u t o procedi posse censerent ad sollemnem Venerabilis Servi Dei Beatificationem. H o c praestitit dilectus filius Noster Ludovicus S. R. E. Diaconus Card. Billot, Causae Belator, in generalibus comitiis, die decima mensis aprilis anni vertentis, in Vaticanis aedibus coram Nobis habitis; omnesque qui convenerant, t a m p u r p u r a t i Principes q u a m Consultores, unanimi consensu affirmative responderunt. Nos tamen, in t a n t i momenti re, N o s t r a m aperire m e n t e m distulimus, donec a P a t r e luminum caelestis sapientiae auxilium impetraremus. Quod cum impensis precibus fecissemus, t a n d e m , Dominica secunda post Pascha, q u a die in Ecclesia proponitur Evangelium Boni Pastoris, scilicet decimo septimo kalendas maias huius anni, Eucharistico Sacro rite litato, accitis adstantibusque VV. F F . N N . Antonio S. E. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum E i t u u m Congregationi Praefecto, et Ludovico S.' E. E. Diacono Cardinali Billot, Causae relatore, u n a cum dilectis filiis Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, nec non Alexandro Verde, eiusdem Sacrorum E i t u u m Congregationis Secretario, sollemniter ediximus t u t o procedi posse ad ipsius Venerabilis Dei F a m u l i Beatificationem. Quare precibus etiam permoti alumnorum e Congregatione Presbyterorum a Sacro Corde Iesu, vulgo de Bétharram, auctoritate Nostra apostolica, praesentium L i t t e r a r u m tenore, facultatem facimus ut Venerabilis Servus Dei Michael Garicoïts, sacerdos, fundator enunciatae Congregationis Presbyterorum a Sacro Corde Iesu, Beatus in posterum appelletur eiusque corpus sive relliquiae, non t a m e n in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae fidelium venerationi p r o p o n a n t u r et imagines radiis decorentur. Insuper eadem auctoritate Nostra concedimus ut de illo recitetur Officium et Missa celebretur de Communi Confessorum non Pontificum i u x t a Eubricas Missalis et Breviarii Bomani, cum orationibus propriis per Nos adprobatis. H a n c vero Officii recitationem et Missae celebrationem fieri d u m t a x a t concedimus in diocesi Baionensi nec non in templis omnib u s et religiosis domibus ubique terrarum sitis Congregationis Presbyterorum a Sacro Corde Iesu, vulgo de Bétharram, ab omnibus fidelibus t a m saecularibus q u a m regularibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, a sacerdotibus confiuentibus ad ecclesias in quibus Beati eiusdem festum agitur. Denique concedimus ut sollemnia Acta Pii PP. XI 269 Beatificationis Venerabilis Servi Dei Michaelis Garicoïts in dioecesi a t q u e in templis supradictis celebrentur cum Officio et Missa duplicis maioris r i t u s ; ' q u o d quidem fieri praecipimus diebus per Ordinarium designandis i n t r a a n n u m p o s t q u a m eadem sollemnia in patriarchali Basifica Vaticana fuerint celebrata. Non obstantibus Constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus a u t e m ut praesentium L i t t e r a r u m transumptis, etiam impressis, d u m m o d o m a n u Secretarii Sacrorum R i t u u m Congregationis subscripta et Cardinalis Praefecti sigillo m u n i t a sint, in disceptationibus etiam iudicialibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione his ostensis Litteris, haberetur. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x mensis maii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. P . C A R D . G A S P A E R I , a Secretis Status. III V E N . D E I SERVUS ROBERTUS S. R. E. CARD. BELLARMINUS, E SOCIETATE I E S U , BEATUS RENUNCIA TUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Conspicuum, omni procul dubio, locum obtinet inter praestantissimos sanctitate ac doctrina viros, quibus inclyta familia Clericorum Regularium Societatis Iesu nobilitatur, Venerabilis Servus Dei Robertus S. R. E. Cardinalis Bellarminus, qui iure meritoque haberi potest t u m Societatis illius, t u m P u r p u r a t o r u m Ecclesiae P a t r u m Senatus fulgidissima gloria. Et sane idem Dei Servus, doctrinae verbo non minus q u a m boni operis exemplo, Sanctorum altricem Ecclesiam Dei illustravit: integer, purus, fortis, prudens, sapiens, humilis, in religione, in episcopatu, in summis honoribus nihil aliud quaerens nisi gloriam Dei, cuius amore flagrabat. H u n c Divo Borromaeo similem, haereticor u m malleum, sacrae disciplinae instauratorem, christianae fidei culmen et propugnaculum, catholicae veritatis adsertorem ac vindicem strenuum praedicarunt coaevi, ipsique R o m a n i Pontifices Nostri Decessores et in vita sanctissimum et in v i r t u t u m omnium exercitatione heroëm appellare non d u b i t a r u n t . N a t u s est Servus Dei in civitate Montis Politiam in Hetruria, die iv mensis octobris anni M D X L I I , parentesque sortitus est nobilitate non 270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minus q u a m pietate insignes: nempe Vincentium Bellarminum equitem, amplissimis legationibus functum ac magna civium existimatione florentem, et Cynthiam Cerviniam, clarissimam m a t r o n a m , germanam sororem celeberrimi Cardinalis a Sancta Cruce, qui, nomine Marcelli I I , ad Beati hanc P e t r i Cathedram evectus èst. Salutaribus baptismatis aquis abluto puerulo nomina fuerunt Boberto, Francisco, Bomulo, et statim a primis aetatis annis mira in eo pietas illuxit. A puerilibus enim nugis alienus, orationi saepius vacabat, et alios pueros ad se vocare in deliciis habebat ut u n a simul Dei laudes celebrarent: immo vix quinque annos n a t u s , scamnum adscendens, sacros in concionando oratores imitari studebat. Acri praeditus ingenio, grammaticam brevi didicit, et in scholis Societatis Iesu, patria in urbe, inter rhetoricae alumnos admissus, poësim non sine laude exercuit. Latinas simul graecasque litteras calluit, et doctor u m laudes et condiscipulorum amorem sibi merito excitavit. Ex ipso Servi Dei ore innocentia emicabat, a t q u e is, in scholasticis disceptationibus publicis, angelus intuentibus videbatur. Cum octavum supra decimum a n n u m aetatis ageret, et genitori a d m o d u m in votis esset P a t a v i u m eum mittere ad superiora studia, Servus Dei temporales honores despiciens se in Societ a t e m Iesu abdere cogitavit, devictisque virili pectore omnibus obstaculis, B o m a m venit et, rite expleto tirocinio, in Conlegio E o m a n o philosophicis disciplinis vacavit. Primis religiosae vitae annis tenui usus est v a l e t u dine, nihilominus tales obtinuit in doctrina progressus, ut, exacto triennio facto que publico periculo, dignus habitus fuerit, qui plenis suffragiis Magistri titulo potiretur. Florentiam missus ut h u m a n a s litteras traderet, adeo graviter aegrotavit, ut ex medicorum sententia iam morti proximus appareret; sed Robertus, ut sibi concederet v i t a m fèrvida prece rogans Deum, non alium ad finem impendendam q u a m ad maiorem eius gloriam procurandam, ex insperato convaluit; a t q u e alacriore studio t u m ad Magistri officium implendum, t u m ad vitae internae perfectionem assequend a m incubuit. Anno M D L X I V , stridente hyeme ac perdifficili itinere, Superiorum iussu se contulit Montis Begalis ad urbem, in Pedemonte, ut graecam linguam doceret, quo quidem officio singulari cum laude functus est. Tempus a u t e m , quod a studiis supererai, in pietatis exercitationibus Dei Famulus insumebat et, concionator egregius, saepe in publicis templis verba populo faciebat. P a t a v i u m postea missus ad theologiam addiscendam, illa etiam in civitate sacra praedicatione uberrimam messuit spiritualem segetem; a t q u e inde Lovanium a Societatis Iesu Praeposito generali designatus discessit et, celeberrimo illo in Conlegio, splendidissima dedit doctrinae ac sanctitatis testimonia. Hebraicam enim linguam etiam didicit, et, sacrae theologiae lector renuntiatus, doctissiraum illum, quem Acta Pii PP. XI 271 multo serius edidit, de Scriptoribus ecclesiasticis librum ibi t u n c composuit. E a d e m in Urbe per septennium mansit, ac, solemnibus professionis religiosae votis nuncupatis et sacris Ordinibus Gandavii susceptis, Venerabilis Dei Servus salutarem Deo Hostiam, singulari laetitia perfusus, Lovanii p r i m a vice litavit. Sacerdotio auctus, plurimas obtinuit haereticorum conversiones, disertissimus divini verbi praeco et, in piaculari exedra, prudens conscientiarum moderator. Saeviente interea in Bataviae regionibus inter catholicos et haereticos bello, saepe Dei Servus vitae periculum subiit, nonnisi praesente caelesti ope a supremo discrimine liberatus; donec in pat r i a m revocatus est, eique ibidem, auctoritate Decessoris Nostri Gregorii P p . X I I I , peculiaris scholasticae theologiae cathedra de controversiis fidei in Conlegio B o m a n o concredita fuit. H a c ex cathedra mirandum in m o d u m Servi Dei fides effulsit ac sapientia, studiumque, quo flagrabat, germanae Christi doctrinae tuendae ac vindicandae. Pontificis enim dicto audiens, qui ipsam facultatem scholasticam instituerat, ut dogmata Eidei propugnarentur adversus machinationes Lutheranorum, Calvinistarum aliorumque haereticorum, qui per illud temporis in pluribus E u r o p a e nationibus grassabantur, undecim per annos Dei Servus, eruditissimis lectionibus, falsas haereticorum doctrinas refutavit, eaedemque lectiones sub titulo Controversiarum in haereticos praelo impressae ac per universam E u r o p a m diffusae, t u m pervicaciam haereticorum fregerunt, t u m mirandas conversiones ad r o m a n a m fidem obtinuerunt. Quare Praedecessor Noster Sixtus P p . V, anno M D L X X X I X , Dei Servum uti theologum, cum Cardinali Caietano Pontificis Legato, misit in Galliam, ubi strenuus Apostolici Legati fuit adiutor et consiliarius. Tredecim post menses Dei Servo in p a t r i a m reverso, a Gregorio X I V commissum est Sacram Scripturam u n a cum aliis doctis viris emendandi munus; quod opus immane alacri pectore idem aggressus, ut splendide absolveretur m u l t u m adlaboravit. Mox Conlegii B o m a n i rector constitutus, nec non in spiritualibus Praefectus, alumnos suos ad religiosae vitae perfectionem a t q u e ad humilitatis potissim u m studium exemplo non minus q u a m consilio infiamma vit; dein ad Provinciae Neapolitanae regimen vocatus, hoc quidem in officio singulari prudentia se gessit. Sed, t o t ac tantis meritis clarus, ad maiora Dei Servus vocabatur munera. Illum enim B o m a m accivit cia. mem. Clemens P p . V I I I , eumque theologum suum esse voluit, nec non Sancti Officii Consultorem; dein eumdem, in sollemni Consistorio habito feria q u a r t a Quatuor Temporum Quadragesimae die in martii anni M D L X X X X I X , B o m a n a P u r p u r a ornavit, splendidum hoc de illo texens elogium: « H u n c eligimus quia non h a b e t parem Ecclesia Dei, quod ad doctrinam ». Verum Dei Servus, qui Societ a t e m Iesu elegerat ut, a mundanis dignitatibus alienus, uni Deo posset Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inservire, accepto t a n t a e dignitatis nuntio, quasi exhorruit ; religiosorum suorum consilium supplex impetravit, et nonnisi obedientia a Romano Pontifice adactus, effusisque lacrymis,- dignitatis insignia suscepit. Etsi in supremum Ecclesiae S e n a t u m adlectus esset, nihil t a m e n a religiosae vitae tenore sibi deflectendum esse Dei Servus censuit; opimis sibi ab Hispaniarum Rege exhibitis pensionibus firmiter recusatis, modicam t a n t u m a R o m a n o Pontifice pecuniae s u m m a m accepit, ad dignitatis g r a d u m sustentand u m necessariam; residentiam quoque elegit, cum primum potuit, Romano Conlegio proximam, ut dilectae communitatis tintinnabulum audiret et eius sonitui obtemperaret. Sed aliud, angelicis quoque humeris formulandum, onus Dei Servum m a n e b a t . Etenim, cum anno MDCTI archiepiscopalis sedes Capuana vacasset, Clemens Y I I I Ecclesiae illius regimen Bellarmino censuit committendum, ipsumque die x x i mensis aprilis illius anni, m a n u propria, Capuanum Archiepiscopum consecra vit. Ob eximiam, q u a fruebatur, sanctitatis famam Capuae p o m p a receptus, triumpho simillima, ab ovantibus et gratulantibus clero, proceribus et omnis conditionis civibus, continuo pastorale ministerium diligentissime coepit exercere. Accuratissima sacra visitatione dioecesim universam lustravit, cleri disciplinam restituit, veteres abusus eradicavit, in domibus religiosis communem v i t a m iterum excitavit, divini cultus decori consuluit, miram denique m o r u m conversionem, potissimum sacris concionibus, obtinuit. Nec spirituali d u m t a x a t , sed etiam temporali archidioecesis bono prospexit vigilantissimusPastor: archiepiscopalem enim domum, v e t u s t a t e fatiscentem, i n s t a u r a n d a m curavit, omnesque episcopalis mensae redditus, propriae commoditatis immemor, in cathedralis templi o r n a t u m divinique cultus splendorem impendit. Tres per annos Servus Dei Capuanam sedem moderatus est, donec, demortuis, anno MDCV, Clemente V I I I et Leone X I , Paulus V, Pontifex electus, ut sapientibus illius consiliis uteretur, in Curia Bellarminum retinuit. Dimissa igitur Capuana sede R o m a e Dei F a m u l u s mansit, et ibidem apostolicis Congregationibus, impenso studio, operam suam navavit, verbo et scriptis Ecclesiae iura iugiter vindicavit a t q u e in gravissimis negotiis pertractandis luculenta doctrinae prudentiaeque exhibuit testimonia; et t a m e n hoc etiam tempore pueros rudesque doctrina christiana instituere solebat; cuius nempe doctrinae praeclarissimum Compendium, ad eorum captum apprime accommodatum, iussu ipsius Clementis V I I I R o m . Pontificis, multo ante exaraverat. Tandem, laboribus fractus, i m p e t r a t a a Summo Pontifice licentia, secessit in novitiorum sui Ordinis d o m u m ad S. Andreae in colle Quirinali, ut, omnibus solutus negotiis, se ad mortem, q u a m proximam praesentiebat, compararet. Et re quidem vera febri correptus discubuit atque, ingravescente morbo paucos post dies, extremis Ecclesiae Sacramentis Acta.Pii PPí XI 273 m u n i t u s est. «Dissolvi cupiens et cum Christo esse » infirmitatis dolores patienti animo pertulit, assidua prec6 Iesu et Virginis dulcissima nomina repetens. Proximae t a n t i viri mortis n u n t i u s universam Urbem summo moerore affecit, et plurimi cives, sive ex. optimatibus sive e popularibus, ad S. Andreae domum confluebant, ut suprema vice sanctum inviserent. I d e m Pontifex Gregorius XV ad infirmi Servi Dei lectulum accessit, et suprema apostolica Sua benedictione moriturum munivit. Tandem die, quem novissimum vitae suae futurum ipse praedixerat, nempe decimoséptimo mensis septembris anni MDOXXI, quo divi Francisci Asisiensis stygmat u m memoria in Ecclesia recolitur, Dei Servus placidissimo exitu mortalem hanc v i t a m cum immortali commutavit, anno aetatis suae septuagesimo nono. Translatum est Venerabilis Dei F a m u l i corpus noctu ex m e m o r a t a sede tirocinii in ecclesiam Nomini Iesu dicatam, ibique, etsi in testamento humilis Dei Servus conscripsisset, funebria iusta absque ulla p o m p a sibi esse comparanda, nihilominus R o m a n u s Pontifex suis ipse sumptibus eum. sepeliri voluit sollemni illo apparatu, qui ad P u r p u r a t u m Principem spectat. Apertis vix templi foribus, ingens populi multitudo ad sacrum cadaver invisendum certatim ita confluxit, ut convocati milites circa t u m u l u m impares essent turbae continendae. Post Missarum sollemnia, m i t r a de mortui capite avulsa et in frustula discerpta, itemque flocculi pilei cardinalitii et laciniae sacrorum p a r a m e n t o r u m , quibus i n d u t u m erat cadaver, quasi relliquiae r a p t i m in populum dispertitae fuerunt, donec disiectis, militari m a n u , i m p e t u m facientibus fidelibus et cum suprema voce sanctum conclamantibus, conditum est Dei Servi corpus in templo a Nomine Iesu, p r i m u m quidem in communi sepulcro suae Societatis sacerdotibus assignato, sed deinde, insequenti anno, in illam ipsam funebrem c r y p t a m t r a n s l a t u m est, ubi iam iacuerant mortales exuviae Ignatii Loiolaei, legiferi Societatis Iesu parentis. Quae a u t e m de Servi Dei sanctimonia, cum ipse adhuc viveret, in hominum animis eximia insederat opinio, magis magisque invaluit p o s t q u a m ipse ex hac mortali statione secessit, caelestibus potissimum aucta signis et miraculis, quae, ipso intercedente, p a t r a t a a Deo ferebantur. Quare continuo et in hac alma Urbe et in curiis ecclesiasticis Neapolitana, Capuana et Montis Politiam, auctoritate Ordinaria, inquisitiones inchoatae sunt super fama sanctitatis vitae eius nec non v i r t u t u m ac miraculorum, et fel. me. Urbanus V I I I Pontifex Maximus Noster Praedecessor introductionis Causae Commissionem m a n u propria signavit die xn mensis septembris anno MDCXXVI. Verum tria per saecula producta est Causa t a m feliciter inita, quae, varias ob extrínsecas rationes, t a m d i u siluit, donec die x v i novembris anni MDCCCCXX in Congregatione Ordinaria Sacrorum R i t u u m super eiusdem Causae s t a t u et 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale super virtutibus Venerabilis Dei F a m u l i disceptatum de integro est; omnibusque iuridicis probationibus absolutis rec. me. Benedictus P P . XV Decessor Noster, die x x n mensis decembris eiusdem anni MDCCCGXX, sollemni decreto edixit « constare de heroicis Venerabilis Servi Dei Roberti Cardinalis Bellarmini virtutibus ». Adprobatis, ineluctabili Sedis Apostolicae iudicio, heroicis Venerabilis Servi Dei virtutibus, i n s t i t u t u m est iudicium de duobus miraculis, quae, Venerabili Bellarmino deprecante, a Deo p a t r a t a ferebantur, omnique iudicii severitate adhibita, auditaque iuratorurn peritorum sententia, rebusque omnibus accurate perpensis, de d u o r u m illorum prodigiorum veritate Nos ipsi constare decrevimus Dominica secunda post P a s c h a vertentis anni MDCCCCXXIII. Cum igitur esset de gradu heroico v i r t u t u m ac de duobus miraculis prolatum consilium, illud supererat discutiendum, nimirum ut Sacrorum E i t u u m Congregationis Cardinales et Consultores rogarentur an t u t o procedi posse censerent ad sollemnem Venerabilis Dei F a m u l i Beatificationem. H o c praestitit dilectus filius Noster Aidanus S. R. E. Diaconus Cardinalis Gasquet, Causae Relator, in generalibus Comitiis coram Nobis habitis, in Vaticanis Aedibus, die vigesima q u a r t a proxime praeteriti mensis aprilis; omnesque t a m Cardinales, q u a m qui intererant P a t r e s Consultores, unanimi consensu affirmative responderunt. Nos tamen, in t a n t i momenti re, Nostram aperire m e n t e m distulimus, donec a P a t r e luminum caelestis sapientiae auxilium impetraremus. Quod cum impensis precibus fecissenius, tandem quinto nonas maii huius anni, die scilicet sollemnibus ob Sacrosanctam Crucem Hierosolymis inventam consecrato, Eucharistico Sacro rite litato, accitis adstantibusque venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et S. Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, et dilecto filio Nostro Aidano S. R. E. Diacono Cardinali Gasquet, Causae Relatore, u n a cum dilectis filiis Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, nec non Alexandro Verde, eiusdem S. R i t u u m Congregationis Secretario, sollemniter ediximus t u t o procedi posse ad sollemnem Venerabilis Dei F a m u l i Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmini Beatificationem. Quae cum ita sint, Nos, precibus etiam permoti universae religiosae familiae Clericorum Regularium Societatis Iesu, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, facultatem facimus ut Venerabilis Dei F a m u lus R o b e r t u s S. R. E. Cardinalis Bellarminus B e a t u s in posterum appelletur, eiusque corpus et relliquiae, non t a m e n in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae fidelium venerationi proponantur, a t q u e imagines eius radiis decorentur. Insuper, eadem auctoritate Nostra, concedimus ut de illo recitetur Officium et Missa celebretur de Communi Confessorum Pontificum, i u x t a rubricas Missalis et Breviarii R o m a n i . Eiusdem vero Acta Pii PP. XI 275 Officii recitationem et Missae celebrationem fieri d u m t a x a t concedimus in hac alma U r b e eiusque districtu, nec non in archidioecesi Capuana et in dioecesi Montis Politiam a t q u e in omnibus templis ac domibus, ubique t e r r a r u m sitis, quae pertineant ad Clericos Regulares Societatis Iesu, ab omnibus, t a m saecularibus q u a m regularibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et quod ad Missas attinet a sacerdotibus ad templa in quibus Beati eiusdem festum agitur confitentibus. Denique largimur ut sollemnia Beatificationis ipsius Servi Dei peragantur cum Officio et Missa duplicis maioris ritus; idque fieri concedimus in praefatis Urbe, dioecesibus, et templis sive sacellis, quae nominavimus, die per Ordinarios designando, intra a n n u m p o s t q u a m eadem sollemnia in patriarchali Basilica Vaticana fuerint celebrata. Non obstantibus Constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, nec non decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus a u t e m ut praesentium L i t t e r a r u m transumptis, etiam impressis, d u m m o d o m a n u Secretarii Sacrorum R i t u u m Congregationis subscripta et Cardinalis Praefecti .sigillo m u n i t a sint, in disceptationibus etiam iudicialibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione his ostensis Litteris, haberetur. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die X I I I maii, anno MDCOCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. P . C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R R . P P . D D . P H I L I P P U M RINCÓN GONZALEZ, ARCHIEPISCOPUM CARACENSEM, ET AD CETEROS EPISCOPOS R E I P U B L I C A E DE VENEZUELA: NONNULLA PATERNO ANIMO ADMONENS IN ECCLESIAE UTILITATEM. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quod novas istic dioeceses, q u a t t u o r numero, nuper constituere licuit, id sane incredibilem Nobis attulit, neque u n a de causa, voluptatem. Placuit enim cum commune vestrum promovendae religionis studium, t u m gubern a t o r u m reipublicae oratorumque legibus ferendis aequitatem benignamque v o l u n t a t e m hac in re agnoscere, quae civitatis ipsius, non Ecclesiae dumt a x a t , utilitatibus a p u d vos augendis q u a m maxime conducat. Quodsi, per hoc episcopalium sedium incrementum, Ecclesiae commodius actio 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale temperatur, velimus, ut eiusdem actionis latius acriusque intendendae veluti initium hinc capiatis, cum h a u d pauca sint, in quibus n a v i t a t e m v e s t r a m - ceteroqui Nobis plane perspectam - a d v o e a t a m desideramus. I t a q u e id p r i m u m omnium, venerabiles fratres, effieite, u t , quibus in adulescentulis divinae vocationis semina deprehenderitis, ii non modo ad p i e t a t e m accuratius informentur, sed etiam in Seminaria dioecesana quamp r i m u m excipiantur. Quae quidem Seminaria ut sint, q u e m a d m o d u m esse debent, domicilia ad r e c t a m sanctamque adulescentium institutionem undique bene instructa et comparata, ea, q u a m optime fieri poterit, ordinetis oportet et locupletetis, i t a t a m e n ut ne quid inde detrimenti Seminarium Caracense capiat, quod, altioribus disciplinis tradendis destin a t u m , vestras omnium curas sollicitudinesque in primis postulat. Neque minus curae vobis esto, ut populus christianus ea ne ignoret quae vel credere vel ex dominica lege debet agere. Ad rem a u t e m mirum q u a n t u m proderit scholas parochiales et ubique condi et a p t e constabiliri: cum enim teneriores animos ad christianae vitae officia penitus conformari contigerit, t u m demum integritati m o r u m restituendae consultum erit. Quo in genere praecipue cupimus, in t u e n d a familiae sanctitate elaboretis; nam, quoniam, qualis domesticus fuerit convictus, talis h o m i n u m societas futura est, liquido p a t e t , nisi Deus per matrimonii S a c r a m e n t u m m a g n u m familiae praesideat eamque gratia sua fulciat, iam de ipsius coniunctionis firmitate, de mutuis p a r e n t u m filiorumque officiis, de communi honestate m o r u m actum esse. Praeceptis enim Dei Ecclesiaeque posthabitis, consent a n e u m est n u t a r e ac permisceri omnia, iustitiam, caritatem, concordiam ordinum: quas quidem virtutes ad reipublicae vestrae b o n u m valde interest incolumes fore, u t , intestinis discidiis bellisque remotis, nationi vestrae constent pacis omnisque civilis progressionis munera. Aliud praeterea est, quod Nos h a b e t h a u d mediocriter sollicitos: sacras Missiones intellegimus indigenis ad Christum adducendis, q u o r u m per amplissimas istas regiones t a m ingens est numerus. Ex ipsis profecto Pontificatus Nostris actis, nostis, venerabiles fratres, quo fidei proferendae studio teneamur; quamobrem non est mirum si tot infidelium miserrimam sortem et complöramus et allevare contendimus. Quodsi vicariatum apostolicum Caronensem superiore anno ereximus, at certe multo maiora necessitas postulat. Quare vos vehementer h o r t a m u r , u t , collatis consiliis, videatis quo pacto opus Missionum et melius ordinari et impensius provehi apud vos queat, excitando in eam r e m fidelium vestrorum studium ac largitatem. Habetis, venerabiles fratres, quae conscientia apostolici officii impulit ut vobis scriberemus; vestrum iam n u n c est, eadem, q u a soletis pietate, excipere et ad effectum pro viribus deducere. Caelestium interea donorum auspicem 277 Acta Pii PP. XI p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, et clero populoque vestro apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m E o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x x v mensis aprilis, anno MDCCCCXxni, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI II AD R. P. D. IOSEPHUM LERAY, E CONGREGATIONE MISSIONARIORUM A SACRO CORDE IESU, EPISCOPUM TIT. REMESIANENSEM, VICARIUM APOSTOLICUM INSULAR. GILBERTIN., XXV EPISCOPATUS EIUS NATALEM GRATULATUR. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Non sumus equidem ignari q u a m sedulam religiosi viri, sodales tui, sacris Missionibus sibi creditis dent operam, et q u a m praeclare de iis longinquis mereantur regionibus, quas multo sudore ad veram fidem perducere nituntur. Quo in genere conspicuum te faciunt, venerabilis frater, cum evangelicae doctrinae in animos indigenarum insinuandae studium, t u m satis diuturnum temporis spatium in eiusmodi apostolatu utilissime positum; iam enim sunt anni septem et triginta, postquam p a t r i a m reliquisti ut infideles Christo adiungeres, et, quamvis septuagesimum aetatis agere coeperis, iuvenilem a d h u c animi ardorem ad ministerium t a m laboriosum afferre diceris. Cum a u t e m quintus ac vicesimus proxime cadat episcopatus t u i natalis, hunc nolumus praeterire quin peculiarem a Nobis accipias propensae in te voluntatis significationem. I t a q u e appropinquantem tibi gratulamur eventum, qui Congregationi t u a e et ipsis, quos catholicae Ecclesiae pe* peristi, indigenis erit profecto periucundus; fore eundem, Deo d a n t e , o p t i m u m veluti auspicium uberioris posthac messis, summopere confid i m u s . Eruere igitur, venerabilis frater, huius compensatione laetitiae, q u a Christus Dominus actuosam afficit senectutem t u a m , atque inde s p e m praecipe copiosae, quae te in caelis fruenda manet, remunerationis. Cuius quidem sit concihatrix, itemque paternae benevolentiae Nostrae testis, apostolica benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater, et, quibus praees, missionalibus et fidelibus, peramanter impertimus, D a t u m E o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die x x v i i mensis aprilis, anno MDCCCCXXHi, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI ACTA, Vol. XV, n. 6. - 1-6-923. 20 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III A B R . P . D . PASCHALEM B E R A R D I , ARCHIEPISCOPUM CAIETANUM, XXV A B INITO EPISCOPATU ANNUM IN CONVENTU DIOECESANO EUCHARISTICO CELEBRATURUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Affert u r ad Nos, proximo mense Conventum Eucharisticum dioecesanum istic habitum iri, et, hac ipsa occasione, clerum ac fideles t u a e procurationi commissos quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem esse sollemniter commemoraturos. U t r u m q u e tibi eventum, venerabilis frater, ex animo gratulamur: alterum, quod ad excitandam acuendamque populi tui in Augustum Sacramentum caritatem magnopere conferet; alterum, quod effecturum est u t , quasi vicem reddendo, amanter impenseque archidioecesis t u a e bonum promoveas. Optamus igitur, ut sacra ista sollemnia et bene succedant et eos afferant fructus qui communem expleant exspectationem. E x p l o r a t u m enim est Nobis, catholicam fidem per istam regionem alte in animis hominum esse defixam; Nobis vero videmur r e m cupere et cogitatu iucundam et factu perutilem, cum cupimus, ut fidei in singulis actio vitae respondeat, omnesque ita collatis viribus agant ut, q u a m retinent fidem, ea ad rei publicae salutem plurimum h a b e a t momenti. Id quidem futurum sine dubio est, si christianae ignem caritatis ex Corde Sacratissimo Christi Iesu, sub Eucharisticis speciebus latentis, grex tuus et abunde capiat et cotidie magis foveat. I a m vero ut Conventus Eucharisticus animis omnino expiatis et ad meliora comparatis d i m i t t a t u r , damus, ut postremo eius die, quo die Sacrum pontificali perages ritu, Nostro nomine adstantibus benedicas, proposita plena admissorum venia, usitatis condicionibus lucranda. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die x x v i n anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI mensis aprilis, Acta Pii PP. XI 279 IY AD R. P. AUGUSTINUM DELAROCHE, SUPERIOREM GENERALEM CANONICORUM REGULARIUM AB IMMACULATA CONCEPTIONE, QUINQUAGESIMUM ACTURUM SACERDOTII SUI NATALEM. Dilecte fili, salutem, et apostolicam benedictionem. — P l u r i m u m tibi debet Sodalitas, quam qui regeres, alter post Conditorem, ab hac ipsa Apostolica Sede es iam pridem delectus; id enim debet - praeter suscepta in universum, hoc tui muneris spatio, incrementa - quod in domos comparandas instruendasque satis a m p l u m contuleris patrimonium t u u m , a t q u e in difficillimis rerum condicionibus Congregationem ab extremo paene discrimine vindicaveris. Sed alia quoque est causa, quae, quandoquidem in re versatur in q u a Nostrae admodum curae vigilant, efficit, ut Nobismet ipsis vehementer proberis. Cum enim Urbs, aucto civium numero, latius produci ac patescere coepisset, a t q u e idcirco in nova ea viarum aediumque laxitate divino cultui animarumque procurationi a p t e consuli oporteret, tu, dilecte fili, quo es animo et ad Romani Pontificis desideria p a r a t o et religionis provehendae in primis studioso, non modo sedem in recenti q u a d a m Urbis regione constituisti, sed etiam spirituale eius regimen a tuis obeundum accepisti perlibenter. Nec profecto ignoramus, te nihil reliqui facere, conrogata quoque per Sodales tuos, ubicumque Commorantur, a fidelibus stipe, ut prope domum istam vestram templum parochiale ac votivum in Reginae Pacis honorem e solo excitari q u a m p r i m u m liceat. Nihil igitur mirum si, quos istic cives ad pietatem christianasque virtutes excolitis, iidem p a r a n t , ut audimus, peculiaribus grati animi sui significationibus te, dilecte fili, honestare et prosequi die tertio decimo huius mensis, quo die quinquagesimum acturus es sacerdotii tui natalem. Qui quidem ut et tibi laetior illucescat et augustior per Nos reddatur, communis tui t u o r u m q u e gaudii participes sociique esse volumus gratulationibus ominibusque Nostris; optamus autem, ut, in caelestis exspectatione mercedis, cum S o d a h t a t i tuae, t u m populo isti vobis concredito, q u a m diutissime adsis incolumisque serveris. Divinorum interea munerum copiam tibi conciliet, itemque p a t e r n a m testetur benevolentiam erga te Nostram, apostolica benedictio, q u a m tibi, dilecte fili, Canonicis Regularibus, quos moderaris, et regionis istius U r b a n a e fidelibus peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die v m mensis maii, anno MDCCCCxxiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS P P . XI 280 ' ..' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V AD R. P. HENRICUM QUENTIN, O. S. B.: DE OBLATO VOLUMINE «MÉMOIRE SUR L'ÉTABLISSEMENT DU TEXTE DE LA VULGATE » GRATIAS AGIT ET LAUDES. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Non mediocri cum delectatione animi librum accepimus a te erudite conscriptum, quem, e Collectaneis Biblicis Latinis sextum, hoc titulo Mémoire sur V établissement du texte de la Vulgate, nuper obtulisti, munusculum pietatis erga Nos tuae, ut litterae in eius fronte inscriptae declarant. In eo enim ostendis quo pacto editionis Bibliorum Vulgatae vera germanaque lectio attingi queat, principiis legibusque constitutis, quae plurimum conferent ad integram illam Hieronymianae versionis restitutionem, quae sodalibus praeclari Ordinis Benedictini a decessoribus Nostris est auspicato commissa. Ad eiusmodi a u t e m opus a d o r n a n d u m apprime factus videbaris ob subtilitatem iudicii qua polies, q u a m q u e diu experiendo auxisti, prim u m cum Martyrologia investigares, dein cum codices ipsius Vulgatae m a n u scriptos colligeres a t q u e alteros cum alteris conferres. Quae quidem iudicii vis ac facultas t u m maxime elucet, quotiescumque varias discernís accurateque pensas lectiones et, codicibus in familias, quas vocant, digestis, has inter se comparas. In quo eam secutus es atque induxisti viam et rationem, q u a m qui tenuerit, etsi t a n t a est codicum copia ac t a m multiplex lectionum varietas, fieri non poterit quin t u t o is propositum assequatur. Nos igitur cum t u a haec studia vehementer probamus, t u m uberrimos allatura esse fructus omnino confidimus, ea praesertim spe ducti, fore ut tu ac sodales tui t a m laboriosum Vulgatae ad codicum fidem emendandae opus brevi absolvatis ac perficiatis cum magna Ecclesiae utilitate catholicaeque laude doctrinae. Interea g r a t u m tibi significantes a n i m u m N o s t r u m de oblato volumine, caelestium donorum auspicem paternaeque benevolentiae erga te Nostrae testem, tibi, dilecte fili, apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m B o m a e apud Sanctum P e t r u m , MDCCCCXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI die x mensis maii, anno Acta Pii PP. XI 281 VI AD R. P. PAULUM MARIAM REYNAUD, EPISCOPUM TIT. FUSSALANUM, VICARIUM APOSTOLICUM DE CE-KIAM ORIENTALI: CUIUS ACTUOSAM OPERAM PRO MISSIONIBUS IMPENSAM LAUDE HONESTAT. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Ad te mentis Nostrae aciem convertimus, de quo plura n u n t i a n t u r apprime digna, quae peculiarem tibi benevolentiam Nostram concilient. Quodsi omnes habemus caros, quotquot proferendo inter infideles Evangelio d a n t operam, at Nobis profecto in visceribus haerent generosiores ii viri qui inter missionales eminent, quemadmodum ipse sine ulla dubitatione emines. Novimus enim q u a m singulari amore a clero indigena diligaris, quem, praeceptis optatisque huius Apostolicae Sedis rehgiosissime obsecutus, ad sacras disciplinas, ad pietatem, ad sacerdotales virtutes effingere a t q u e informare non desinis. Grande sane est istud, quo fungimini, apostolatus munus, et tale, quo efficienter fructuoseque fungi nemo quisquam possit, nisi sincero apostolorum spiritu sit penitus imbutus; proptereaque recte facis, cum eundem spiritum, quo tu, venerabilis frater, affiuis, in clericos sacerdotesque indígenas transfundere omni contentione niteris. Sed aliam pastoralis animi tui laudem praecipue commemorare libet, insignem scilicet caritatem, qua Sinenses istos tuos complectens. Insignem merito dicimus; in summa enim annonae gravitate, qua antehac provincia Ce-Kiam ista miserrime pressa est, non modo ipsemet, quicquid habebas facultat u m , in iuvandos fame enectos contulisti, sed etiam vestimentorum tuor u m j p a r t e m iis levandis pignerasti. Quae quidem egregia facinora Ille aliquando retribuet qui Caritas est; Nos autem, qui Eius vices, nullis Nostris meritis, gerimus, et ea tibi impense gratulamur et laetitiam illam participamus quae obventura tibi est plenior hoc anno, vitae religiosae quinquagesimo eodemque episcopatus quadragesimo. H a n c u t i n a m duplicis eventi^faustitatem uberior comitetur caelestium gratiarum effusio, quae Christo infidelium animas lucretur, fidelium arctius coniungat; earundem interea auspicem paternaeque voluntatis erga te Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et missionalibus populoque vicariatus istius tui apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x n mensis man, anno MDCCCCXxiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VII A D R . P . D . P E T R U M MARIAM G E N D R E A U , EPISCOPUM T I T . CHRYSOPOLITANUM, VICARIUM APOSTOLICUM DE TON-KXN OCCIDENTALI: P L E N U M QUINQUAGESIMUM AB I N I T O SACERDOTIO ANNUM GRATULATUR.. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Postquam, abhinc quinquaginta annos, in sacello Seminarii Parisiensis Mission u m exterarum p r i m u m Deo litavisti, fuisse te in sacerdotalis a t q u e episcopalis vitae curriculo actuosissimum divini Verbi ad Sinenses ministrum, et prudentia usuque rerum in gubernando enituisse, Apostolicae huic Sedi res est penitus explorata et cognita. Quo in genere nonnulla libenter commemoramus, e quibus liquido patet, qua apud clerum istum vel europaeum vel indigenam existimatione flores et gratia, eam non tibi aliunde p a r t a m , q u a m ex praeclaris tuis cum animi laudibus, t u m in Missionem tibi credit a m promeritis. H a u d multo enim post coeptum istic ministerium sacrum, Antistitis tui iussu, processum ordinarium, quem vocant, de quadringentorum et quinquaginta Servorum Dei martyrio instituisti, qui haud multo ante, rege Tu-Duc, in odium fidei, ut fertur, caesi erant; quem statim ac confeceras, ad episcopalem dignitatem evectus es et adiutor Vicario Apostolico datus. Cui cum v i t a functo per ea tempora successisses, quibus t a n d e m aliquando christianam profiteri religionem omnibus publice licuit, curae tibi fuit, ut d a m n a ante per vexationes illata reparares e t ' n o v a rerum condicione in vicariatus b o n u m quoquo pacto utéreris. Perstudiosae hac in re voluntati t u a e felicissimum respondisse exitum, vel ipse Mission u m t u a r u m status perspicue ostendit, ubi stationum, sacrarum aedium, sacerdotum indigenarum, christianae doctrinae praeceptorum et fidelium numerus mirifice increbruit. Quae christiani nominis amplificatio, etsi tecum in ea naviter elaborarunt religiosae utriusque sexus, quas istuc induxisti, familiae, m a x i m a m t a m e n p a r t e m tribuenda est cum saepe a te^datis sermone annamitico efficacissimis ad clerum populumque litteris, t u m visitationibus pastoralibus, quas, non sine summo animi corporisque¡labore, ad populum Christi fide i m b u e n d u m emendandumve dirigere potissimum soles, t u m etiam caritati qua indigenarum necessitatibus adhuc prospexisti, praesertim cum vel inedia vel a q u a r u m eluvionibus urgerentur. Quinquagesimus igitur sacerdotii tui natalis, quem proximo acturus^es mense, si quidem tibi iucundus illucescet, at tuis erit profecto laetissimus;|eundemque, quasi quoddam t a m diuturni temporis sancte laborioseque exacti Acta Pii PP. XI 283 c o m p l e m e n t u m , tibi, venerabilis frater, et Nos vehementer gratulamur et P a s t o r u m Princeps Iesu Christus copiosis solaciis gratiisque, ut pro certo h a b e m u s , memorabilem efficiet. Divinorum interea m u n e r u m auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero p o p u l o q u e vicariatus t u i apostolicam benedictionem ex animo impertimus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m , P e t r u m , die xn mensis maii, anno MDCCccxxin, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI yin AD EMUM P. D. ANTONIUM S. R. E. CARDINALEM VICO, EPISCOPUM PORTUENSEM ET S. RUFINAE, SACRAE RITUUM CONGREGATIONI PRAEFECTUM: DE SOLLEMNIBUS BEATAE TERESIAE A IESU INFANTE LEXOVII PERSOLVENDIS. Venerabilis frater Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — P r o tuo ipse officio prae ceteris nosti, q u a m libenti iucundoque animo Venerabili Dei F a m u l a e Teresiae a Iesu Infante beatorum caelitum honores nuperrime decreverimus. E t e n i m non sine peculiari miserentis amantissimique Dei consilio contigisse p u t a m u s , ut, n o n d u m exacto decennio ex quo eiusmodi causa agitari coepta est, et anno quinto ac vicesimo vix p l e n o a sanctissimo Teresiae obitu, res sit, omnibus rite servatis, absoluta f eliciter. In t a n t a hac sane caelestium oblivione rerum, in hoc t a n t o supernaturalis ordinis contemptu, perque haec tempora, cum non pauci homines t a m magnos gerunt spiritus ut catholicam Ecclesiam, sanctitatis m a t r e m omnisque humanitatis altricem, a u t ignorent a u t ignorare se simulent, referendum est Deo acceptum, quod ea ipsa adulescentula, quae in Carmen' claustris ignota degerat, inhistris ubique gentium evaserit, cum ob simplicitatem ingenuitatemque animi et v i t a m angelicae similhmam, t u m ob v i r t u t u m miraculorumque splendorem, t u m denique ob perfectionem eius, q u a m prae se tulit, infantiae spiritualis, cuius magistram se candidulam praestitit in mirabili eo libro, quem, Superiorum iussu, ven u s t e - et v e n u s t a t e quidem non a r t e quaesita - de vita sua conscripsit. E x e m p l u m eam profecto Ecclesiae filiis insigne carissimumque ad imitand u m proposuimus; proposuimus rite colendam, quae sanctitatis herois exstitisset, eoque ipso p a t r o n a m ac deprecatricem dedimus, u t p o t e quae coeperit, q u e m a d m o d u m ipsamet praenuntiaverat, pergatque pluviam rosarum e caelo in homines demittere. N u n c autem, sacris sollemnibus in 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale patriarchali Basilica Vaticana peractis, reliquum est, ut apud Carmelitas Excalceatos et in dioecesi Baiocensi et Lexoviensi usitatae in t r i d u u m supplicationes habeantur, u n d e plurimum Deo ipsique b e a t a e Teresiae gloriae neque minus spiritualis emolumenti christifidelibus accedere confidimus. Quo in genere non sine animi voluptate accepimus, te, venerabilis frater Noster, r o g a t u m esse Lexoyium te conféras, ut statis sollemnibus ea in civitate praesideas. H a n c quidem invitationem vehementer probamus, et quia tibi, sollerti causae Teresianae Relatori, bene debitam, et quia supplicationes illas efficies romanae purpurae maiestate angustiores. Laeto igitur ornine iter illud ingredere; Lexovienses a u t e m cives Nostris verbis hortare, u t , quandoquidem beatae Carmelitidis corpus i n t r a moenia sua auspicato possident, cum praeclara inde capiant christianarum v i r t u t u m incitamenta, t u m pro communi omnium P a t r e ad sepulcrum eius gloriosum preces admovere ne desinant. Divinorum interea m u n e r u m conciliatricem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, venerabilis frater Noster, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die x i v mensis maii, anno MDCCCCXXÏÏI, Pontificatus Nostr secundo. PIUS PP. XI IX AD R. P. CAROLUM LAGIER, ANTISTITEM URBANUM, MODERATOREM GENERALEM P I I OPERIS SCHOLARUM ORIENTIS, I P S I U S O P E R I S UTILITATEM COMMENDANS. Dilecte fili, salutem et apostolicam^ benedictionem. — Istud, cui praees Opus, iterum iterumque proximi decessores Nostri et laudibus cumulaverunt et piae fidelium liberalitati impense commendarunt. Eosque i u r e meritoque id fecisse, non modo ipsum comprobat, quod vos assequi s t u detis, propositum, sed etiam proposito congruens actio ipsorum vestra, quae utilitates sane praeclaras Orienti christiano ad h u n c diem attulit. N a m , praeter alia m u l t a quae in dissitis illis regionibus, m a g n a r u m rerum memoria inlustribus, conamini, illud praecipue vobis curae^est, ut et catholicas ibidem Missiones subsidiis omne genus provehatis, et i u v e n t u t e m recte instituendam ab erroribusque heterodoxorum t u e n d a m opportuno scholarum praesidio curetis. Nullum sane vestro instituto salubrius cogitari potest. Quare pergratum Nobis accidit quod nuntiastis, q u a m con- Acta Pii PP. XI 285 suevistis quotannis a Galliae fidelibus in Orientalium bonum eonrogare stipem, eam anno proxime elapso aliquanto copiosiorem fuisse. V e r u m t a men intellegimus, quod ipsi fatemini, id omne tantis necessitatibus longe esse impar. Nos igitur, cum studium dilaudemus vestrum, qui pro Orientalium salute tantopere contenditis, t u m Gallicum episcopatum generosos que civium vestrorum animos vobis advocamus. Nullo sane in negotio, quod religionis humanitatisque intersit, horum largitas desideratur; at velimus ii saepe recolant, t a n t u m abesse ut res domestica largiundo extenuetur, ut etiam, Deo dante, magis magisque floreat ac revirescat. Vestro interea Nos incepto bene precamur, confisi futurum, ut, catholicis e Gallia vobiscum conspirantibus, ea capiat posthac incrementa, q u a e operis ipsius gravitati amplissimaeque utilitati respondeant. Quod ut e communibus optatis succédât, caelestis auxilii auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, et ceteris in Consilio tibi assidentibus, itemque universis iis qui, collata stipe, opus vestrum adiuvant vel adiuturi sunt, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die x i v mensis maii, anno MDCCOOxxiii, Pontificatus Nostris secundo. PIUS PP. XI x AD R. P. D. BONAVENTURAM CERRETTI, ARCHIEPISCOPUM TIT. C OR VNTHIEN SEM, APOSTOLICAE SEDIS NUNTIUM IN GALLIA: DE SAECULARIBUS HONORIBUS MEMORIAE LUDOVICI PASTEUR DECRETIS. yénérable frère, salut et bénédiction apostolique. — L'invitation qui a été faite au Saint-Siège de participer aux solennités du centenaire de Louis Pasteur Nous a été particulièrement agréable, et Nous voulons Nous-mêmes Nous y associer en vous déléguant pour Nous représenter en cette circonstance. Pasteur est une figure trop noble de savant chrétien, ses succès scientifiques ont été trop bienfaisants, son œuvre- de charité et de dévouement est trop universelle, pour que le Saint-Siège ne s'associe pas aux fêtes organisées pour célébrer sa mémoire. Ses études sur l'origine de la vie, sa lutte contre les maladies microbiennes, ont été la base et le point de départ de toute une série d'appli- 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cations qui ne cessent de répandre lenrs bienfaits à touhe l'humanité souffrante. Mais surtout, au milieu de ses études et de ses magnifiques découvertes, il gardait la foi droite, simple et confiante, et ses études scientifiques lui faisaient découvrir de plus en plus, au fond de toutes choses, le Dieu infini, [qui illuminait et consolait son âme, qui inspirait sa charité. C'est avec ce secours divin qu'il p u t , comme il l'affirma dans son discours d'inauguration de l ' I n s t i t u t qui porte son nom, reculer les frontières de la vie: ce qui n'est, certes, pas un modeste titre de gloire pour un mortel. H e u r e u x de Nous associer aux fêtes solennelles du centenaire de ce savant, grand parmi les plus grands, Nous formons le v œ u que la jeunesse studieuse et les hommes de science s'inspirent des magnifiques exemples de ce maître. En témoignage de N o t r e spéciale bienveillance Nous vous accordons de tout cœur la Bénédiction Apostolique. Borne, du Vatican, le 20 mai 1923. PIUS PP. XI Suprema S. Congregatio S. Officii 287 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i DAMNANTUR OPERA QUAEDAM M. MLR ET I. DE RECAUDE DECRETUM Feria IV, die 2 maii 1923 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii E m i ac R m i Domini Cardinales fidei et moribus t u t a n d i s praepositi, praehabito R R . D D . Consultorum voto, proscripserunt, d a m n a v e r u n t a t q u e in i n d i cem librorum prohibitorum inserenda m a n d a v e r u n t opera: I. Historia interna documentada de la Compania de Jesus, p a r D o n M I G U E L M I R , P b r o , de la Real Academia Española. Tomo I et I I . I I . Histoire intérieure de la Compagnie [de Jésus d'après les documents, adapté par I . D E R É C A L D E du récent ouvrage espagnol de Bon Miguel Mir: I, «Les principes». Paris, Librairie Moderne, 2, Rue[de l'Echaudó Saint-Germain, 2, 1922. Et insequenti feria V, die 3 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D . N . D . Pius divina Providentia P a p a X I , i n solita audientia R . P . D . Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam iussit. D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 4 maii 1923. Aloisius Castellano, Supremae S. C. 8. Officii Notarius. - II DAMNATUR OPUSCULUM: « L'APPARITION DE LA T R È S [SAINTE V I E R G E ^ l E f LA SALETTE ». DECRETUM Feria IV, die 9 maii 1923 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii E m i ac R m i Domini Cardinales fidei et moribus tutandis praepositi proscripse- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 288 r u n t a t q u e d a m n a v e r u n t opusculum: L'apparition de la très Sainte Vierge sur la sainte montagne de la Salette le samedi 19 septembre 1845. - Simple réimpression du texte intégral publié par Melanie, etc. Société Saint-Augustin, Paris-Rome-Bruges, 1922; m a n d a n t e s ad quo? spectat ut exemplaria d a m n a t i opusculi e manibus fidelium retrahere curent. Et eadem feria ac die Sanctissimus D. ST. D. Pius divina providentia P a p a X I , in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii i m p e r t i t a , relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit. D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 10 maii 1923. Aloisius Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i ABBATIA SANCTI P E T R I DE M U E N S T E R CONSTITUITUR SUFFRAGANEA ECCLESIAE METROPOLITANAE REGLNATENSIS. DECRETUM Cum R. P. D. Michael Ott, Abbas Ordinarius Sancti P e t r i a p u d Muenster, preces SSmo D. N". Pio P P . XI porrexerit, ut a b b a t i a Sancti P e t r i , quae Litteris Apostolicis diei 6 m a n 1921 constituta fuit Sanctae Sedi immediate subiecta, provinciae ecclesiasticae Reginatensi uniretur, ad instar dioecesis suffraganeae, Sanctitas Sua, memoratas preces benigne excipiens, gratiam i u x t a petita concessit. Quapropter, praesenti Consistoriali decreto, praefata abbatia Sancti P e t r i penes Muenster declaratur et statuitur suffraganea Ecclesiae metropolitanae Reginatensi et t a n q u a m dioecesis ipsius ecclesiasticae provinciae: contrariis quibusvis n o n obstantibus. D a t u m Romae, ex aedibus S. C. Consistorialis, die 18 novembris 1922. gg C. CARD. D E L A I , E p . Sabinen., Secretarius. L. © S. Aloisius Sincero, Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 289 II PROVISIO ECCLESIAE Ssmus D n u s Noster Pius Div, P r o v . P p . X I , decreto S. Congregationis Consistorialis diei 3 martii 1923, titulari episcopali Ecclesiae Sorensi praefecit R . D . Iosephum Deitmer, quem constituit Auxiliarem E m i P . D . Adolphi Card. B e r t r a m , Episcopi Vratislaviensi, cum onere residendi in urbe Berolinensi. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DUBIUM DE H A B I T U NOVITIORUM A T R A N S E U N T E AD ALIAM R E L I G I O N E M GESTANDO Sacrae Congregationi de Religiosis propositum fuit sequens dubium pro opportuna solutione: « Religiosus, qui in q u a d a m religione professus, obtento indulto Apoce stolico, ad aliam religionem transit, teneturne ad h a b i t u m novitiorum « religionis ad quam suscipiendum et gestandum perdurante novitiatu in « nova religione? ». Sacra a u t e m Congregatio re m a t u r e perpensa respondendum censuit, prout respondet: Affirmative. D a t u m Romae, ex Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis, die 14 maii 1923. C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L. © S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I R O B E R T I S . R . E . CARD I N A L I S BELLARMINO, SOCIETATIS I E S U . SUPER DUBIO An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad solemnem praefati venerabilis Servi Dei Beatificationem? Quod, tribus abbine saeculis, inclytae Societatis Iesu alumni, suo praeeunte Praeposito generali, recte sancteque proposuerant sibi, cum Apostolicam banc supplices adiverunt Sedem, B e a t o r u m Caelitum honores benemerentissimo sodali suo Roberto S. R. E. Cardinali Bellarmino postulaturi, hoc sane, post t o t t a n t a s q u e sive prosperas sive adversas vices, quas lectissima haec experta fuit Beatificationis causa, cunctis t a n d e m , quae e constitutis iudiciorum formulis servari oportebat, adamussim servatis, beneque adiuvante Deo, se i a m esse assequutos, iure meritoque laetantur. Equidem, ad omnia eorumque adiuncta, quae in hac diiudicanda et expedienda venerabilis Bellarmino Beatificationis causa, alia ex aliis, adeo diuturno t a m q u e vario interiecto saeculorum spatio, evenisse constat, tranquillum animum et praeiudicatae opinionis expertem — u t i omnino decet prudentem virum, accuratum veritatis quaesitorem, iustumque veritatis aestimatorem — qui p a r u m p e r a t t e n d a t , hic facere procul dubio nequit, quin agnoscere cogatur a t q u e revereri providentiam plane singularem, q u a dives semper in sua misericordia Deus, in b o n u m praesertim fidelium, hasce regit et moderatur Beatificationis et Canonizationis causas, u t p o t e quae ad R o m a n i Pontificis, Sui in terris Vicarii, pertinent P r i m a t u m , cumque eiusdem R o m a n i Pontificis infallibili Magisterio maxime coniunguntur et colligantur. Revera, quae semel iterumque excitatae et allatae in medium dubitationes fuerunt, contradictiones a t q u e repugnantiae, eaedem, aequa lance ad t r u t i n a m revocatae q u u m fuerint, acri intentoque studio expensae atque discussae, si q u a m forte prae se ferre videbantur difficultatis speciem, S. Congregatio Rituum 291 h a n c eamdem statim funditusque eas amittere" necesse fuit, sicut, oriente sole, diffugiunt illico et dissipantur tenebrae. Nullum proinde facessere illae valuerunt negotium, multoque minus - si quidem fieri id potuisset, fierique, post omnes adhibitas h u m a n a s diligentias a t q u e cautiones, postque Divini Spiritus enixe imploratum auxilium et lumen, ipsemet sineret Deus - ex inconcussa stabilitate sua quovis modo perturbare solemne S u m m i Pontificis rec. me. Benedicti P a p a e XV super virtutibus venerabilis Bellarmino Decretum, quodque t a n t a m nuperrime n o v a m adep t u m est certitudinem a t q u e firmitatem, q u a n t a eidem obvenit ex divino duorum miraculorum testimonio, de quibus alterum agit Sanctissimi Domini nostri Pii P a p a e X I , superiore aprili mense, editum riteque promulg a t u m Decretum. Quin immo istiusmodi dubitationes, contradictiones a t q u e repugnantiae, de quibus iniecta mentio fuit, longe alium, prout exspectandum et necessarium profecto erat, sortitae sunt effectum; quandoquidem ad pleniorem in lucem collocandam excelsam praenobilis Causae huius dignitat e m magnopere contulerunt: ita nempe, ut ex hisce omnibus iteratisque ictibus pulchrior usque et illustrior venerabilis Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino exierit persona, cunctisque eadem patuerit germana prorsus a t q u e sincera, non manca scilicet, neque mutila, neque fucatis coloribus ementita, sed singulis et integris suis partibus vere et fideliter expleta, suoque nativo splendore circumfusa. Quamobrem in generalibus sacri huius Ordinis comitiis, quae die vigesima q u a r t a proxime praeteriti mensis aprilis, coram Sanctissimo Domino nostro celebrata sunt, proposito per Reverendissimum Cardinalem Aidanum Gasquet, causae Relatorem, Dubio: An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad solemnem venerabilis Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino Beatificationem? quotquot aderant, t u m Reverendissimi Cardinales t u m P a t r e s Consultores, uno velut ore, tuto procedi posse responderunt. De hac vero unanimi suffragatione quamvis valde gratulatus fuisset Sanctissimus Dominus noster, ex eaque non modicum Se cepisse gaudium significasset, noluit t a m e n t a n t a e dignitatis t a n t a e q u e utilitatis Causam supremo Suo absolvere iudicio, sed istud, i u x t a veterem sapienterque i n d u c t u m morem, Sibi prorog a n d u m duxit, ut interea precationi suppeteret spatium ad i m p e t r a n d a m Sancti Spiritus illustrationem. Q u u m q u e m e n t e m Suam manifestam facere statuisset, hodiernam designavit diem, quae solemnibus, ob sacrosanctam Crucem Hierosolymis inventam, est consecrata; ideoque propitiationis Hostia ferventer oblata, ad Vaticanas Aedes arcessiri m a n d a v i t Reverendissimos Cardinales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et A i d a n u m Gasquet, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Tuto procedi posse ad solemnem venerabilis Servi Dei Roberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino Beatificationem. r H o c a u t e m Decretum publici iuris fieri, in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri, litterasque apostolicas in forma Brevis de Beatificationis solemnibus, ubi primum licuerit, in Basilica Vaticana celebrandis, expediri iussit, quinto nonas maii anno MDCCCOXXLTI. © A. C A R D . V I C O . E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. L.'93 s. Alexander Verde, Secretarius. II : SUBLACEK BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I F R . MARIANI AB ARCE CASALI, LAICI P R O F E S S I ORDINIS FRATRUM MINORUM, IN R E C E S S U P R O P E CIVITELLAM. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Quae in medium proferuntur probationes, quibusque regitur et sustent a t u r haec simplex quidem a t q u e humilis, non ideo t a m e n nobilis minus a t q u e praeclara venerabilis Fratris Mariani super virtutibus Causa, expendere qui aggreditur easque certas et exploratas facere sibi studet, hic profecto p a r u m sane opposita se commoveri sinit difficultate, quae praetëritionem respicit cuiusdam peculiaris iuridicaeque inquisitionis circa primam vitae Servi Dei p a r t e m , triginta et septem a n n o r u m spatio conclusam, quorum viginti quatuor in patrio oppido, reliquos vero inter Fratres Franciscales provinciae Aprutinae ille transegerat. Quamvis enim ab ipsius venerabilis F r a t r i s Mariani obitu quinquennio n o n d u m expleto, anno videlicet millesimo octingentesimo septuagesimo primo, cum in ecclesiastica Sublacensi curia a d m o t a est manus iudiciali ritu colligendis S. Congregatio Rituum probationibus, istarum ampbtudini scitius aptiusque prospexissent actores, si iis etiam in locis, ubi prior vitae Servi Dei sese explicuerat periodus; curavissent iuste ac legitime interrogari testes, ex eiusmodi t a m e n omissione impedimentum nullum exsurgit, quo Causam necessario praesidio fuisse o r b a t a m aestimare quis posset. Et revera, ut potestas detur rectum exercendi iudicium super virtutibus alicuius Servi Dei, huius lustranda procul dubio erit totius vitae series singulaeque studiose pervestigandae erunt actiones. Verumtamen, si quando de Servis Dei agitur, in ultima senectute defunctis, quibus F r a t e r Marianus est accensendus, utpote qui fere nonagenarius hanc mortalem posuit vitam, tunc, sicut valde proclive est intelligere, usu venire nequit, ut de prima etiam eorumdem Dei Servorum aetate edoctiores suppetant iique oculati testes; ad hoc quippe plus q u a m centenarii esse illi deberent. Unde, rei q u a d a m necessitate, aequus iustusque isto nuper descripto casu cogitur iudex, quoad subsequentem eumdemque satis diuturnum vitae cursum, iuridicis uti fruique probationibus ipsasque aptas exquirere planeque idoneas ad eas praecipue adstruendas illustrandasque virtutes, quae pro status cuiuslibet Famuli a u t F a m u l a e Dei conditione veluti propriae esse censentur. Quapropter propositam hanc, eamque in sacri huius fori disciplina receptissimam normam, Causae lucro, prout facili ratione providendum erat, statim apponere connisus fuit Patronus; eaque proinde innixus, postquam sub aspectum ponere ille sategit quae de priore vitae Servi Dei stadio non multa, magni tamen pretii, auriti aliquot enarrarunt testes, uno et altero accedente quoque non modicae auctoritatis documento, animum suum suasque vires omnes ad illud convertit, in quo totius situm est Causae caput. Equidem, quae pro heroicis agnoscendis et diiudicandis virtutibus necessario requiruntur elementa, eadem cuncta vel ex uno copiose haurire licet humili ianitoris officio, quod, per annos supra quadraginta, in sacro Civitelliano recessu F r a t e r Marianus obivit, modoque obivit, ut cunctis merito admirationi fuerit, quemadmodum in ordinariis et apostolicis tabulis amplissime testati sunt ii praesertim, quibus rem suis oculis inspiciendi non tempus, t o t annorum spatio, defuerat neque occasio. H a e c a u t e m quo breviore i n n u u n t u r verborum conceptione, eo generosiorem, si penitius perpendantur, q u a m quasi absconditam in seipsis complectunt u r , produnt manifestamque faciunt virtutem. E t e n i m si quis sibi a n t e oculos F r a t r e m Marianum constituit, ostiarii exercentem munus, id facere ille nequit, quin secum ipse reputet seduloque recogitet, eumdem F r a t r e m Marianum in coenobii ianua, in illo scilicet inter exteriorem mund u m et claustri recessum confinio, a Dei providentia fuisse collocatum. ACTA, Vol. XV, n. 6. — 1-6-923. 21 294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Eapropter, ut sibi concredito F r a t e r Marianus t a n i naviter sancteque perfungeretur officio, sicut ex actis et probatis illum, per quadraginta et amplius annos, ad obitum usque, perfunctum reapse fuisse constat, non communes, neque vulgares, sed ad heroicum evectae gradum, christianae eidem excolendae fuerunt virtutes, easque inter inexhausta cum omnibus, potissimum vero cum rudi agrestique p a u p e r u m t u r b a illuc singulos per dies confluente, adhibenda fuit caritas, eaque mirum in m o d u m coniungenda cum interioris perfectionis iugi, constanti incensoque, quo ille capieb a t u r et in dies proficiebat, studio. Quocirca ita se gerens, mirifice docuit F r a t e r Marianus, quomodo dimissa etiam et v e x a t a multisque exterius agendis distenta vitae ratio egregie valeat ad excelsae virtutis adeptionem, si, Dei voluntate sibi unice proposita, suae quisque conditionis munia perfecte servaverit. Quibus itaque praeeuntibus et t a m q u a m facem commonstrantibus, ea, qua opus erat, clarior emersit de heroicitate v i r t u t u m demonstratio, simulque q u a n t a Causae huius dignitas esset a t q u e praestantia, enotuit, maxime agnoscenda iustoque pretio aestimanda a religiosarum familiar u m Moderatoribus, a Seminariorum Rectoribus, a collegiorum aliorumque id genus institutorum Praesidibus, quippe qui eo maiora bona sibi universoque hominum convictui polliceri poterunt, quo magis propriae domus ianitores a F r a t r e Mariano sumpturi erunt ad imitandum. I t a cunctis plenam in lucem prodeuntibus praeclaris, nec exiguae frugis huiusce Causae meritis, facile explicatur, cur propositae super virtutibus quaestionis p l a n a et expedita inde ab initio iuridica processerit cognitio, quae suum sortita est exitum in Congregatione generali, quae, post binas praevias, antepraeparatoriam nempe et praeparatoriam Congregationes, die vigesima q u a r t a superioris mensis aprilis, coram Sanctissimo Domino nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In qua a Reverendissimo Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatore, sequens ad discutiendum propositum est Debium: An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Fratris Mariani ab Arce Casali, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? R e verendissimi Cardinales et Patres Consultores proprias exposuerunt sententias, quas laeto intentoque animo Sanctissimus Dominus noster est prosequutus; sed, ceu de more, supremum iudicium Suum p r o t r a h e n d u m duxit, ut in re t a n t i ponderis Divini Spiritus auxilium effusis precibus p o stularetur. Hodierno vero die, qui solemnia, quod Crux sacrosancta H i e rosolymis est inventa, annuus memorat, post oblatum omnipotenti Deo Sacrificium, ad "Vaticanas Aedes arcessiri iussit Reverendissimos Cardi- S. Congregatio Rituum nales Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, et I a n u a r i u m Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani, Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario, eisque adstantibus, solemniter edixit: Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum; nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servi Dei Fratris Mariani ab Arce Casali, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. H o c Decretum in vulgus edi, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis inseri m a n d a v i t quinto nonas maii anno MDCCOOXXIII. £8 A. C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. Alexander Verde, Secretarius. In praecedenti fasciculo, pag. 238, lin. 8, pro eo quod est Societatis Iesu, legatur: Societatis Sanctissimi Sacramenti. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI I N D U L G E N T I A DITATUR PRECULA QUAEDAM AD RUSSIAE SALUTEM I M P E TRANDAM. Cum infrascriptus Adsessor Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali supplicem libellum Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia ^ Pio XI porrexerit, ut indulgentiam impetraret tercentum dierum toties quoties, defunctis quoque applicabilem, ab omnibus lucrandam qui devote recitaverint preculam Salvator mundi, salva Russiam, CnacETejiB Mipa, cnacn Pocciio, quae iam in usu est apud Russos emigratos t u m catholicos t u m dissidentes, ad obtinendam nempe salutem Russiae, Sanctissimus, in Audientia diei 24 maii 1922, annuere dignatus est «pro gratia ut in «precibus». D a t u m Romae, ex aedibus huius S. Congregationis, die 24 maii 1923. L. œ s . Isaias Papadopulos, Adsessor. 296 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACEA ROMANA ROTA DIÓCESIS X DAMNORUM QUAESTIO INCIDENTALIS S U P E R COMPETENTIA S. ROM. ROTAE Pio PP. XI feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno secundo, die 30 aprilis 1923, RR. PP. DD. Franciscus Parrillo Ponens, Franciscus Solieri et Ioseph Florczak, Auditores de Turno, in ca'usa Dioecesis X. Damnorum, inter R. D. X. X., Canonicum Cathedralis X, actorem, repraesentatum per legitimum procuratorem Angelum d'Alessandri, advocatum, et R. P. D. X. N., Episcopum dioecesis X, conventum, repraesentatum per legitimum procuratorem Henricum Benvignati, advocatum, interveniente et disceptante in causa Promotore Iustitiae N. S. Tribunalis, " sequentem tulerunt interlocutoriam sententiam. Sac. N. X. canonicus Cathedralis X, a suo Ordinario suspensionis poena ad biduum fuit mulctatus, die 16 augusti 1921, quia illegitime a choro abfuerat in hesterna festivitate B. M. Y. in caelum Assumptae; et cum suspensionis decretum, praeter habitualis absentiae motivum, memoraret etiam « fatti gravi di cui più volte ho dovuto ammonirla », idem sacerdos, in recursu penes S. C. Concilii interposito, institit « che la S. C. dichiari e « riconosca nulla la pena della sospensione, e che a tutela del suo onore, mai ^offuscatosi, venga obbligato Mons. F. a specificare e a provare i fatti gravi, « che al sottoscritto ha osato attribuire ». Assumptis de more informationibus, S. C. die 9 novembris 1921 recursum reiecit, eidem rescribendo reponatur: at, instante adhuc sac.,N. N., potissime ut obstringeretur Ordinarius « a specificare i fatti gravi di cui più volte ha- dovuto ammonirlo », ratus « che nulla mai nel passato ed al presente può a lui rimproverarsi, « e che mai, assolutamente mai, è stato per qualunque circostanza ammo- S. Romana Rota 297 « nito », S. C. iterum re ad examen vocata, in Congressu diei 9 martii 1922 rescripsit: « lectum ad recursum, et recurrens moneatur, ut in posterum « caveat ne sua vivendi ratione Ordinarii obiurgationes mereatur». Quae responsio denuo fuit firmata in Congressu diei 6 aprilis eiusdem anni. Cum recurrens viderit viam sibi ulterius non patere ad satisfactionem h a b e n d a m penes S . O . Concilii, - et aliunde incassum institerat, successivis libellis, ea saltem lege sibi communicari gravia facta et adsertas monitiones, ut « se non riuscirà a dimostrare l'inconsistenza delle accuse, si di« chiara pronto a subire qualunque pena », - p u t a v i t actionem iudicialem adversus Episcopum institui posse in prima instantia penes Tribunal S. E. E o t a e , in vim can. 1557, § 2, n. 1, et can. 1599, § 2. Exinde, libello exhibito die 28 iulii superioris anni, querelam instituit « di calunnie e di danni a contro il suo Ordinario, Mons. F . , affinchè, provate le calunnie contro di « lui lanciate dal suo Vescovo, possa ottenere, giusta il can. 2210, § 1, n. 2, « quella giusta riparazione, che il suo onore vilipeso e la sua dignità sacer« dotale reclamano ». Quam querelam exactius delineavit successivo libello 2 martii c. a.: « Il can. N. N. è stato non solo presso la S. C. dei Concilio, « ma anche presso la pubblica opinione accusato dal suo Ordinario di fatti « gravi: sulla pubblicità di tali accuse si sono esibite varie dichiarazioni... « Quindi, poiché questi fatti gravi e le ammonizioni che ne sarebbero se« guite non si sono mai verificate, non esistono, è evidente che il Vescovo « ha commesso un reato di calunnia anche quando ha riferito tali fatti alla « S. C. del Concilio ed ha provocato un'ammonizione al ricorrente ». Assumptis informationibus penes S. C. Concilii, ac obtentis recursibus a sac. N. N. in ea exhibitis, D. Ponens, a n t e q u a m ad ulteriora procederet, actoris libellos comunicari m a n d a v i t R. P. D. Episcopo X.; et cum hic incompetentiam Nostri Tribunalis exceperit, contendens agi in themate de quaestione non summo iure, sed disciplinari tramite agenda, exclusive reservata S. C. Concilii, « la quale ha dato pienamente ragione al Vescovo », idem Ponens mandavit quaestionem incidentalem desuper proponi per memoriale in turno R E . P P . D D . Auditorum hac mane habendo. Lectis itaque et a t t e n t e consideratis allegationibus a partium procuratoribus exhibitis, necnon animadversionibus Promotoris Iustitiae h. s. Tribunalis, haec infrascripti Auditores perpenderunt in iure: o I I n d u b i u m est, ex allatis cann., Episcopos residentiales in contentiosis iudicari in prima instantia a Tribunalibus Sedis Apostolicae et proprie a Tribunali S. R. Rotae, salvis controversiis in can. 1572, § 2. recensitis, de quibus nulla quaestio in t h e m a t e . Licet vero contentiosum dicatur iudicium, ad m e n t e m can. 1552, § 2, n. 1., cuius obiectum sint « personarum physi« earum vel moralium iura persequenda a u t vindicanda, vel earundem per- 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « sonarum facta iuridica declaranda », hoc t a m e n insinuatum est, ut i iudicium contentiosum a criminali discernatur eique opponatur, cuius obiectum Codex immediate subdit in n. 2. eiusdem can. Verum, si exinde regula desumi potest ad diiudicandum an aliqua controversia, ad S. R o t a m delata, contineatur in terminis contentiosi iudicii, relate ad Episcopos residentiales, an potius ingrediatur illam provinciam Tribunali Nostro subductam, quae causas criminales Episcoporum respicit uni Romano Pontifici reservata, incongrue argueretur S. R o t a m competentem esse in controversiis Episcoporum videndis, ex unico criterio cit. can., quod nempe obiective contentiosae sint, sensu modo explicato. I d q u e fortius, quia dictio illa « iudicium « contentiosum », qua Codex hodie utitur, stat loco alterius, usu forensi ante Codicem receptae, nempe « iudicium civile », sub cuius nomine controversiae intelligebantur, quae criminales non erant: at cum Codex, praeter terminologiam, nihil immutaverit hac in re de veteri disciplina, dicendum, quod causae contentiosae, relate-ad competentiam nostri Tribun abs in subiecta materia, eae sunt, quae,- n e d u m pro obiecto habeant iura vel facta iuridica, de quibus citatus canon, sed talis indolis sint, ut exigant vel pati possint processum et telam iudiciariam. Ad rem Constit. Sapienti consilio Pii P P . X. diei 29 iulii 1908: « iis inhaerentes, quae a Decessoribus Nostris sancita « fuerunt, non solum iubemus per SS. Congregationes non amplius recipi «nec cognosci causas contentiosas, t a m civiles q u a m criminales, ordinem « iudiciarium cum processu et probationibus requirentes, sed praeterea decer« nimus, ut causae omnes contentiosae, non maiores, in posterum devol« v a u t u r ad S. R. Rotae tribunal ». 2° P r o intellectu cit. can. 1557, § 2, n. 1., praescribentis Episcopos residentiales in contentiosis iudicari a S. R. R o t a , prae oculis habendum est, Episcopos, rem nostram quod attinet, considerari posse vel qua iudices in sua dioecesi, vel qua administratores aut moderatores politiae ecclesiasticae, vel qua subiecta iurium et obligationum, vel qua privatae personae. Ea quae t a n q u a m iudices Episcopi gerunt, tribunalibus ordine hierarchico superioribus plene subiiciuntur; sed ea quae agunt t a n q u a m administratores a u t disciplinae moderatores, nullos habent iudices, nisi SS. Congregationes ; unde a decretis administrativo vel disciplinari tramite latis, « non d a t u r appellatio seu recursus ad R o t a m , sed de huiusmodi recursibus «exclusive cognoscunt SS. Congregationes » (can. 1601). Ad rem Card. De Luca: « SS. Congregationes erectae fuerunt non quidem ut in forma iudicum « et tribunalium cum processu ac tela iudiciali causas contentiosas deci« d a n t . . . sed ut in forma summaria et extraiudiciali décidant vel compo« n a n t controversias orientes inter Episcopos et subditos, ad occurrendum « ne inter istos audiantur lites et controversiae cum scandalo saecularium » S. Romana Rota 299 (De iudiciis, Disc. 47, n. 7). Vicissim, t a n q u a m subiecta iurium vel obligationum e t / t a n q u a m privatae personae, Episcopi iudicantur in prima i n s t a n t i a in contentiosis, requirentibus ordinem iudiciarium cum processu et probationibus, a S. E o t a , salvis controversiis de quibus in can. 1572, § 2., et exceptis causis infra in n. 4. referendis. 3° Posito boc discrimine,, iam liquido patet, R o t a m incompetentem esse in iis causis videndis, quae licet Episcopum residentialem t a n q u a m p a r t e m in iudicio habeant, originem t a m e n et actionem in radice repetunt a decreto administrativo vel disciplinari ipsius Episcopi. Cum enim Rota, iuxta allatum can. 160.1, absolute incompetens sit in hisce causis videndis, u t p o t e SS. Congregationibus exclusive spectantibus, consequitur eas nec in merito cognoscere, nec obiter vel incidenter in suis motivis attingere posse, prout in can. 17 Legis Propriae S. B. B. diserte praescribitur: « defec t u s auctoritatis S. Rotae in his causis videndis, est absolutus, ita ut ne « obiter quidem de his cognoscere queat, et si tamen sententiam proferat, « haec ipso iure sit nulla ». 4° Incompetentia S. Rotae in iudicandis in prima instantia Episcopis residentialibus in contentiosis, non solum haberi potest ratione materiae,. quatenus haec processum in forma iuris et telam iudiciariam vel non exigat vel non patiatur, sed etiam ratione praeventionis, quatenus nempe aliqua causa, quae aeque agi potest iudiciali ac administrativo tramite, ex partium consensu vel altera saltem non dissentiente, delata fuit SS. Congregationibus, administrativo vel disciplinari ordine terminanda. H o c aperte cavetur in Normis peculiaribus cap. I I I , n. 10 (Ordo servandus in Officiis Romanae Curiae): « Quaestione semel instituta penes Congrega« tionem aliquam administrationis ac disciplinae tramite, et a partibus « admisso aut saltem non recusato hoc agendi modo, his iam non licet « eadem de causa actionem stricte iudicialem instituere. Eoque minus, « deliberata re atque ad sententiam deducta, fas erit hoc agere ». H a s normas autem et hodie vigere post novi Codicis promulgationem, can. 243, § 1, docet: « In singulis Congregationibus, Tribunalibus, Officiis servanda « est disciplina et tractanda sunt negotia, secundum normas tum generales « tum particulares, quas ipsis Romanus Pontifex praestituerit ». Itidem P P . Auditores haec considerarunt in facto: a) Sac. N. N. actionem civilem ad d a m n a adversus suum Episcopum, exhibitis libellis, instituit, duplici capite innixam, nempe informationibus, quas ille dedisset S. Congregationi Concilii, quae monitionis causa ipsi exstiterunt, et insimulatione in suspensionis decreto contenta (circa facta gravia), quae hodie sic in vulgus patuit, ut fama in populo sit, prout ex datis attestationibus, ipsum -N. N: ab Episcopo suspensum fuisse ex gra- 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vibus motivis. At, quoad primum punctum, apertissima est incompetentia S. Rotae, cum de re agatur, quae ipsum Episcopi decretum directe concernit, cuius iudicium exclusive reservatum est S. Congregationi Concilii. Aliunde, cum nemo sanus admittet, posse recurrentem vel, eius loco, Tribunal, S. Congregationem obstringere ad receptas informationes transmittendas, ut iudicialiter excuterentur, iam liquido patet, vel obiectum seu contentionis materiam deficere ad ipsam actionem instituendam ac recipiendam. b) Nec circumscripta actione, eaque reiecta in hac parte, ipsa institui potest, et hinc recipi, ex facto, quod insimulatio in decreto suspensionis contenta, publici iuris hodie facta fuerit, ex quo d a m n u m actoris famae obvenerit, prout ipsemet in altero libello contendit: « Il can. N. N. è stato « non solo presso la S. Congregazione dei Concilio, ma anche presso la p u b « blica opinione, accusato dal suo Ordinario di fatti gravi: sulla pubbli «cita di tali accuse si sono esibite varie dichiarazioni, t r a l e ' q u a l i è di «fondamentale importanza quella del parroco B., il quale afferma di « avere interposto i suoi buoni unici per evitare spiacevoli conseguenze, « e che il Yescovo avrebbe acconsentito a ritirare ogni accusa, se non ne « avesse scapitato la sua dignità episcopale ». Iamvero, attestationes, quas actor commemorat, nil aliud innuunt, q u a m quod in vulgus sparsum fuit, ipsum recurrentem ab Episcopo suspensum fuisse ob gravia m o tiva; at quonam auctore id vulgatum, plane reticetur. Et licet in verba parochi B. iurari vellet, ac consequenter extraiudicialis Episcopi confessio, iuxta actorem, in iis inveniri valeret, h a u d t a m e n inde actio con tentiosa in iudicio ad damnorum refectionem institui posset, a 8. R o t a Videnda. Evicto enim in hypothesi quod Episcopus generice insimulasset, etiam extra suspensionis decretum, sac. N. N. « di gravi fatti, pei quali « aveva dovuto più volte ammonirlo », haud valeret ipse ostendere, se ab Ordinario calumniis affectum fuisse (prout facere posse contendit), nisi facta in specie cum secutis monitionibus ipsi obruerentur, quod obligationem in Episcopo secumferret, eadem revelandi in iudicio contentioso. At nulla lege obstringuntur Episcopi, quinimo prohibentur, secreta officii pandere, extraiudiciales informatores prodere, documenta sua n a t u r a occulta in iudicio exhibere (can. 1823, § 1; 2309, § 5), eo magis cum haec omnia ansam actori praebere deberent ad delictum in his introspiciendum, Episcopo imputabile, quod nemo in iudicio fateri, eoque minus ostendere tenetur (can. 1743, § 1). Huius indolis quaestiones, igitur, quae Episcopi officium, ceu disciplinae moderatoris, habent necessario coniunctum, non summo iure, sed administrativo vel disciplinari tramite agendae sunt; et in his videndis, non Auditores Rotae competentes sunt, qui, iuxta S. Romana Rota 30.1 verba Gard. Dè Luca: «intra iustitiae conlmutativae atque legum can« cellos habent arbitrium restrictum », sed exclusive SS. Congregationes, quae possunt, « u t p o t e vicarias P a p a e partes explicantes, quandoque pro «negotiorum qualitate, rigorosos iuris cancellos egredi, a t q u e cum illis « legibus vel regulis, quae prudentiales dicuntur, procedere, ut negotiis « finis vel temperamentum magis opportunum concedatur » (Relat. Rom. Cur., Disc. 32, n. 2). e) Quaestio, q u a m hodie actor in E o t a instituere intendit, alia non est, quoad suum obiectum, ab ea, e qua penes S. Congregationem Concilii ipse fuit reiectus: Episcopum nempe inducere ad facta gravia et monitiones ipsi pandenda, ut inde possit eorum falsitatem vel inexistentiam ostendere, et consequenter purgari sive coram S. Congregatione, quam penes coeteros de insimulatione edoctos. Novissimus libellus a sac. N. N. S. Congregationi Concilii datus, die 21 iunii superioris anni, id clare portendit: « se anche questo ricorso venisse respinto, o non venisse comunque « preso in considerazione, dichiara formalmente di adire le vie legah, pre« sentando contro il suo Ordinario, presso i tribunali competenti, querela « per calunnia », prout revera fecit libello successivi mensis iulii. Cum igitur, in themate, de quaestionis obiecto iam viderit S. Congregatio Concilii, « partibus iam non licet, eadem de causa, actionem stricte iudi« cialem instituere », ut in Normis supra citatis praescribitur; et hinc etiam per hoc S. R o t a incompetens facta est ad propositam actionem recipiendam ac videndam. d) Tandem, cum in tit. I, n. 3, cit. Normarum praescribatur, quod «in expostulationibus ad S. Sedem, si libellus ad S. R o t a m delatus est, «Decanus cum duobus Auditoribus primis, de quaestionis n a t u r a vide« b u n t , u t r u m res administrationis ac disciplinae tramite t r a c t a n d a sit, an « summo iure agendum. H o r u m primum si accidat, iudicium quaestionis « reservatur S. Congregationi cui competit », infrascripti Auditores in declar a n d a propria incompetentia hac in causa, potissime ob eius indolem, disciphnari tramite agenda, m a n d a n t eiusdem acta ad S. Congregationem Concilii remitti, cui reservatur, ut quid desuper agendum sit, pro sua prudentia videat. Licet vero huiusmodi officium, re integra, Decano cum duobus Auditoribus primis demandetur, constituto tamen Turno, ac exceptione contra eius competentiam proposita, eidem consequenter tale munus creditum manet (can. 1610, § 1; can. 1611). Quibus omnibus igitur in iure ac in facto consideratis, infrascripti Auditores decernunt, S. R o t a m incompetentem esse ad causam, de q u a supra, videndam, et ad t r a m i t e m n. 3, Ordinis servandi in Congregatio- 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nibus, etc., partis alterae, acta quaestionis ad S. Congregationem Concini esse remittenda. Quod vero spectat iudiciales expensas, iidem Patres d e c e r n u n t , eas inter partes compensatas haberi, excepta t a x a huius interlocutoriae sententiae ab uno sac. N. N. pendenda. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 30 aprilis 1923. Franciscus Parrillo, Ponens. Franciscus Solieri. Iosephus Florczak. Ex Cancellaria, 7 maii 1923. T. Tani, Notarius. Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì 9 maggio 1923, la S a n t i t à di N o s t r o Signore ricev e v a in U d i e n z a solenne le L L . MM. il R e G I O R G I O Y di I n g h i l t e r r a e la S u a a u g u s t a consorte la Regina M A R I A . S. CONGREGAZIONE DI PROPAGANDA F I D E L ' E . m o e R.mo sig. Card. Guglielmo Van Rossum, Prefetto della S. Congregazione di Propaganda Fide, in esecuzione degli augusti ordini del Santo Padre, esposti nella Sua lettera del 24 aprile, ha così costituito il Comitato direttivo della Mostra Missionaria Vaticana che avrà luogo nell'Anno Santo 1 9 2 5 : Presidente: 1'Ill.mo e R.mo Monsig. Francesco Marchetti Selvaggiani, Arcivescovo tit. di Seleucia, Segretario della S. Congregazione di Propaganda; Vice-presidente: l'Ili.mo e R.mo Monsig. Cesare Pecorari, Sotto-segretario della medesima S. Congregazione; Segretario: 1'IU.mo e R.mo Monsig. Giuseppe Nogara, Segretario generale per la Pontifìcia Opera della Propagazione della Fede; Membri effettivi: 1'Ill.mo e R.mo Monsig. Caccia Lominioni, Maestro di Camera di Sua Santità; l'Ul.mo e R.mo Monsig. Carlo Respighi, Prefetto delle Cerimonie Pontifìcie; il R.mo Monsig. Pietro Ercole, Direttore per l'Italia dell'Opera della S. Infanzia, e ITll.mo sig. comm. Federico Mannucci, S o t t o Foriere dei SS. P P . AA. La Sede del Comitato è nel Palazzo.della S. Congregazione di Propaganda, in Piazza di Spagna. S. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 8 maggio 1923, presso l'E.mo sig. Card. Gaetano Bisleti, Ponente della Causa di Canonizzazione della Beata Maddalena Sofia Barat, Fondatrice della Società delle Suore del Sacro Cuore di Gesù, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della medesima Beata, i quali miracoli vengono proposti per la di lei Canonizzazione. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martedì 22 maggio 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Eminentissimi e Reverendissimi Signori Cardinali e con il voto dei R e verendissimi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Biti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria, per discutere il dubbio: se consti del martino e delia Causa dei martino e dei segni o prodigi dei Venerabili Servi di Dio Lorenzo Imbert, Vescovo di Capsa, e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: 17 febbraio 1923. Monsig. Domenico Baruzzi, Prelato referendario della Segnatura Apostolica. 3 aprile » L ' E . m o sig. Card. Tommaso Pio Boggiani, Protettore della Congregazione delle Figlie Minime di Maria Immacolata di León {Messico). 3 maggio » L ' E . m o sig. Card. Ludovico Billot, Protettore delle Suore di S. Giuseppe d'Annecy. 10 » » L ' E . m o sig. Card. Giovanni Bonzano, Protettore delle Suore Francescane dell' Immacolata Concezione di Clinton (U.S.A.). » » « Il medesimo E.mo sig. Cardinale Protettore delle Suore della Cristiana Carità, figlie dell' Immacolata Concezione, di Boma. SS. CONGREGAZIONI A S S E G N A T E AI N O V E L L I P O R P O R A T I Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di assegnare ai nuovi E.mi e R.mi signori Cardinali, che nel Concistoro pubblico del 25 hanno ricevuto il cappello cardinalizio, le seguenti Sacre Congregazioni: All'È.mo sig. Cardinale Achille Locatelli, le Sacre Congregazioni : dei Sacramenti, dei Beligiosi e degli Affari Ecclesiastici Straordinari. All'E.mo sig. Cardinale Enrico Reig y Casanova, le Sacre Congregazioni : dei Sacramenti, del Concilio e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. All'E.mo sig. Cardinale Giovanni Battista Nasalli-Rocca, le Sacre Congregazioni: del Ceremouiale, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Beo. Fabbrica di S. Pietro. All'E.mo sig. Cardinale Luigi Sincero, le Sacre Congregazioni: dei Sacramenti, del Concilio e dei Seminari e delle Università degli Studi. 305 Diarium Romanae Curiae ' ' Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI,. felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: fc 11 maggio 1923. Monsig. Pasquale Berardi, Arcivescovo di Gaeta. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 20 aprile 1923. Monsig. Giovanni Mamos, dell'archidiocesi di Atene. 26 » » Monsig. Antonio Uberto Hensen, della diocesi di Haarlem. 3 maggio » Monsig. Enrico Saudeur, della diocesi di Evreux. 8 » » Monsig. Ambrogio Galbusera, delia diocesi di Novara. Prelati Domestici di S. S.. 26 febbraio 1923. Monsig. Martino S. Brennan, dell'archidiocesi di S. Luig (S. U. A.). » » » » » » 3 aprile » » 16 » 25 » » » » 26 » 3 maggio 7 » 11 » 14 » 16 » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Federico G. Holweck, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco S. Wilmes, della medesima archidiocesi. Monsig. Timoteo Dempsey, della medesima archidiocesi. Monsig. Stanislao Figielski, della diocesi di Plock. Monsig. Leone Goscicki, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Tornay, della diocesi di Eosnavia. Monsig. Lorenzo Pavanelli, della diocesi di Brescia. Monsig. Luigi Vigna, della diocesi di Cremona. Monsig. Ferdinando Manzini, della diocesi di Modena. Monsig. Filippo Campetti, della diocesi di Treia. Monsig. Pietro Tramontana, dell'archidiocesi di Reggio. Monsig. Carlo Oberdoerfer, dell'archidiocesi di Colonia. Monsig. Eugenio Beaupin, della diocesi di Evreux. Monsig. Francesco Steffens, della dioc. di Losanna e Ginevra. Monsig. Lodovico Skowronek, della Slesia Polacca. Monsig. Umberto Bertini (Roma). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze: TI Cavalierato dell'Ordine Piano: 5 maggio 1923. Al sig. Ugo Ludovico Carlo De Sade, deU'archid. di Parigi. La Placca dell'Ordine di ß. Gregorio Magno, classe civile: 16 maggio 1923. Al sig. comm. Giuseppe Benaglia (Roma). 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 28 aprile 1923. Al sig. prof. Virginio Prinzivalli (Roma). 1 maggio » Al sig. Francesco Buum, della diocesi di Breslavia. » » » Al sig. Ernesto Behagel, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Giovanni Ludovico Hulot, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Arturo Amato Bonnet, della medesima archidiocesi. 4 » » Al sig. Luigi Gille (Belgio). 9 » » Al sig. Augusto Calarne, della diocesi di Chiavari. Il Cavalierato di San Gregorio Magno, classe civile: 25 aprile 1923. Al sig. Emilio Gaupin, della diocesi di Bruges. 28 » » Al sig. Giuseppe BaJossini, della diocesi di Novara. 1 maggio » Al sig. Alberto Modler, dell'archidiocesi di Breslavia. » » » Al sig. Antonio Blümel, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Bernardo Dijckhofí, della diocesi di Haarlem. » » » Al sig. Antonio Dutrey-Lassus, dell'archidiocesi di Parigi. 4 » » Al sig. Alberto Zwanepoel (Belgio). 7 » » Al sig. Giovanni Telesforo Zaluski, della diocesi di Plock. 14 » » Al sig. Secondo Piovesan, della diocesi di Vicenza. » » » Al sig. Paolo Bertolini, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 14 marzo 25 aprile 1923. Al sig. Luigi Montanari, dell'archidiocesi di Fermo. » Al sig. Giovanni Battista Castaldie, del Patriarcato di Venezia. M A G G I O R D O M A T O D I SUA S A N T I T À NOMINE Con Biglietti di S. E. R.ma Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S S. : 14 febbraio 1922. Monsigo Luigi Campa (Roma). 1 maggio 1923. Monsig. Pietro Jankowski, della diocesi di Vladislavia. » » » Monsig. Boleslao Korwin-Szymanowski, della medes. diocesi. » » » Monsig. Gaspare Brigidi, della diocesi di Cesena. 6 » » Monsig. Ferdinando Bernardi, della diocesi di Iglesias. ßiarium 'Romanae Curiae ) 307 6 maggio 1923. Monsig. Vincenzo Skarpa, della diocesi di Sebenico. 8 ». » Monsig. Vincenzo Gallerà, della diocesi di Massa. 9 » » Monsig. Giuseppe Lubelski, della diocesi di Tarnovia. » » » Monsig. Giovanni Pilch, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Pawlikowski, della medesima diocesi. » » » Monsig, Alessandro Siemienski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Adolfo Albin, della medesima diocesi. » » » Monsig. Casimiro Lazarski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Azeglio Tosi, della diocesi di Arezzo. 11 » » Monsig. Geysa Jalsovszky, deirarchidioeesi di Strigonia. 12 » » Monsig. Mariano Okolski, della diocesi di Plock. » » » Monsig. Bonifacio Raess, della diocesi di San Gallo. » » » Monsig. Giuseppe Llombart, dell'archidiocesi di Tarragona. » » » Monsig. Vincenzo Marciano, dell'archidiocesi di Beggio Calabria. 16 » » Monsig. Alfredo Marsano, dell'archidiocesi di Genova. v Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 26 aprile 1923. Il sig. libero barone de Twickel, della diocesi di Munster. 3 maggio » B sig. conte Vincenzo Giorgio Thurn-Valle Sassina, dell'archidiocesi di Praga. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 30 aprile 1923. Monsig. Giuseppe Messare, dell'Abbazia di Montecassino. 1 maggio » Monsig. Francesco Buchalski, della diocesi di Wladislavia. » » » Monsig. Stanislao Kowalski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Biguzzi, della diocesi di Cesena. 2 » » Monsig. Pietro D'Inca, della diocesi di Belluno. 5 » » Monsig. Carlo Ferrari, dell'Abbazia delle Tre Fontane. 7 » » Monsig. Ermanno Kamp, dell'archidiocesi di Colonia. 12 » » Monsig. Bartolomeo Cisternino, della diocesi di Monopoli. 14 » » Monsig. Antonio Scaramucci, della dioc. di Montalto (Marche). » » » Monsig. Francesco Saverio Lapastina, dell'Abbazia della Santissima Trinità di Cava dei Tirreni. » » » Monsig. Francesco Oapasso, della medesima Abbazia. » » » Monsig. Giuseppe Baccari, della medesima Abbazia. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 7 maggio 1923. Il sig. Lorenzo "Valeri (Boma). 11 » » » » » Il sig. Nicola de Esty, dell'archidiocesi di Strigonia. Il sig. Eustachio Korwin-Szymanowski, della diocesi di Vladislavia. 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale . •—• ; : ' : '—- ' ' ' Cappellani d'onore extra Urbem di S. S. 1 maggio 1923. Monsig. Giovanni Galimberti, dell'archidiocesi di Milano. 9 » » Monsig. Ferdinando Perrino-Ruggiero, della diocesi di Cava e Sarno. 12 » » Monsig. Ludovico Zatryb, della diocesi di Plock. NECROLOGIO 3 maggio 1923. Monsig. Giuseppe Claudio Excoffier, Vescovo tit. di Metropoli. M O N I T U M . - Propter anotas transmissionis seu vecturae expensas, pretium subnotationis huic Commentario, Officiali, Acta Apostolicae Sedis, ab ineunte anno 1924 persolvendum erit ut sequitur: I n t r a fines Italiae E x t r a Italiam . . . lib. ital. 18 — frs. gaii. 24 — A v v i s o . - In conseguenza degli aumenti delle tariffe postali, il prezzo di abbonamento agli Acta Apostolicae Sedis, Bollettino Ufficiale della Santa Sede, a cominciare dal prossimo anno 1924, viene, così modificato: Per l'Italia Per l'Estero L. it. 18 — Frs. 2 4 — A v i s . - Les tarifs postaux étant augmentés, le prix d'abonnement aux Acta Apostolicae Sedis, Bulletin Officiel du Saint-Siège, à partir de l'année prochaine 1924, a dû être fixé comme il suit : P o u r l'Italie P o u r l'étranger L. it. 18 — Frs. 24 — N O T I C E . - Owing to the increase in postal rates, the subscription to the Acta Apostolicae Sedis, Officiai Bulletin o f the BLoly See, will be, f rom the beginning of next y Car 1924, as follows: For Italy Outside Italy L. it. 18 — Frs. 24 — A N Z E I G E . - Infolge der Erhebung des Posttarifes, ist der Preis für die Acta Apostolicae Sedis vom Beginn des Jahres 1924, wie folgt, festgesetzt: F ü r Italien . F ü r das Ausland . . L. it. 18 — . franz. francs 24 — Annus XV - Vol. XV 5 Iulii 1923 Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE AD V E N E R A B I L E S FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, E P I SCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA S E D E H A B E N T E S : SAECULO SEXTO E X E U N T E A SANCTORUM CAELITUM HONORIBUS THOMAE AQUINATI D E C R E T I S . PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM B E N E D I C T I O N E M S t u d i o r u m D u c e m sacrae i u v e n t u t i in maioribus disciplinis h a u d i t a p r i d e m per apostolicam epistolam Nos, I u r i s Canonici s t a t u t a confirmantes, h a b e n d u m esse ediximus T h o m a m Aquinat e m . E i u s d e m rei magis ac magis n o s t r o r u m animis inculcandae eisque declarandi quo p a c t o in schola t a n t i Doctoris utilissime v e r s e n t u r , praeclara se Nobis d a t occasio, a p p r o p i n q u a n t e die c u m abhinc sexcentis annis rite is est in S a n c t o r u m n u m e r u m adscriptus. N a m mirabili q u a d a m cognatione inter se scientia -veri nominis et, illa v i r t u t u m o m n i u m comes, pietas continentur; c u m q u e D e u s ipsa veritas b o n i t a s q u e sit, profecto ad Dei glor i a m a n i m a r u m salute q u a e r e n d a m - quod est Ecclesiae praecip u u m p r o p r i u m q u e m u n u s - satis n o n foret sacrorum administros bene esse a cognitione r e r u m instructos, nisi iidem idoneis v i r t u t i b u s a b u n d a r e n t . H a e c a u t e m doctrinae cum pietate, eruACTA, Vol. XV, a. 7. — 5 - 7 - 9 2 3 . 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ditionis c u m v i r t u t e , veritatis c u m c a r i t a t e societas, singularis prorsus exstitit in Angelico Doctore; cui quidem iure e t i a m insigne solis a t t r i b u t u m est, u t p o t e qui, scientiae l u m e n m e n t i b u s afferendo, igniculos v i r t u t u m in v o l u n t a t e s iniiciat.. Qui est igitur omnis sanctitatis et sapientiae fons Deus omnino v i d e t u r ostendere in T h o m a voluisse, q u e m a d m o d u m altera ex his rebus a l t e r a m adiuvet, id est v i r t u t u m exercitatio ad veritatis contemplationem componat, ac vicissim subtilior veritatis m e d i t a t i o virt u t e s expoliat a t q u e perficiat. E t e n i m qui p u r e v i v a t et integre d o m i t a s q u e h a b e a t v i r t u t e cupiditates, is quidem, t a m q u a m magno i m p e d i m e n t o solutus, m u l t o facilius tollere ad caelestia potest a n i m u m altiusque Dei a r c a n a introspicere, s e c u n d u m illud ipsius T h o m a e : « P r i u s v i t a q u a m doctrina: v i t a enim ducit ad 1 « scientiam veritatis »; idem vero, c u m in cognoscendis iis quae sunt supra n a t u r a m , studii p l u r i m u m collocaverit, ex hoc ipso ad perfecte v i v e n d u m non p a r u m se sentiet excitari: n e q u e enim solivaga a u t ieiuna, sed valde actuosa dicenda est t a n t a r u m rer u m scientia, quacum pulchritudo t o t u m h o m i n e m ad se r a p i a t a t q u e convertat. H a e c sunt in primis, Venerabiles F r a t r e s , quae licet ex h a c saecularis memoriae recordatione discere: sed quo e a d e m clarius a p p a r e a n t , visum est Nobis de T h o m a e Aquinatis et s a n c t i t a t e et doctrina breviter in his Litteris disserere, t u m d e m o n s t r a r e q u a e inde fluant sacro ordini m a x i m e q u e sacrorum alumnis, denique christiani nominis universitati o p p o r t u n a d o c u m e n t a . Q u a e c u m q u e in genere m o r u m sunt virtutes, T h o m a s quidem omnes praeclarissimas h a b u i t , easque i t a copulatas et connexas, u t , q u e m a d m o d u m ipse vult, coalescerent in c a r i t a t e « q u a e d a t « formam actibus o m n i u m v i r t u t u m » . 2 Sed si sanctitatis huius n o t a s t a m q u a m proprias e t peculiares quaerimus, p r i m a o m n i u m occurrit ea virtus, u n d e q u a e d a m c u m angelicis n a t u r i s visa est esse T h o m a e similitudo; castimoniam dicimus, 1 2 Comment, in Matth., c. V. II-II, q. XXIII, a. 8; I-II, q. LXV. quam cum in 311 Acta Pii PP. XI p r e s e n t i s s i m o periculi discrimine servasset illaesam, dignus est h a b i t u s q u e m m y s t i c a zona angeli cingerent. Cum hac tanta p u r i t a t i s l a u d e p a r coniuncta erat b o n o r u m n u x o r u m fuga itemq u e despicientia in contemnendis honoribus: constat s u m m a e u m constantia, p r o p i n q u o r u m , qui se ad p e r c o m m o d a m saeculi condicionem omni ope cogèrent, fregisse pervicaciam, ac deinde a p u d Pontificem M a x i m u m , sacras Ínfulas offerentem, orando effecisse, ne f o r m i d a t u m sibi onus imponeretur. At id quo T h o m a e sanctit u d o m a x i m e distinguitur, ipse est qui appellatur a P a u l o sermo sapientiae : 1 a t q u e illa duplicis sapientiae, acquisitae et infusae, q u a e d i c u n t u r , copulatio, q u a c u m nihil t a m a p t e q u a m humilitas, q u a m o r a n d i s t u d i u m , q u a m Dei caritas convenit. H u m i l i t a t e m quidem instar f u n d a m e n t i fuisse quo ceterae virt u t e s T h o m a e niterentur, p a t e t consideranti q u a m is obedienter in communis v i t a e consuetudine fratri laico o b t e m p e r a r e t : nec minus p e r s p i c u u m est legenti eius scripta, ex quibus t a m m a g n u m redolet erga Ecclesiae P a t r e s obsequium; ut is quidem « veteres « Doctores quia s u m m e v e n e r a t u s est, ideo intellectum o m n i u m 2 « q u o d a m m o d o sortitus » videatur: id ipsum a u t e m egregie illustrat u r ex eo quod divini ingenii facultates minime in s u a m ipsius gloriam, sed i n e m o l u m e n t u m veritatis impenderit. I t a d u m philosophi suae propriae claritudini fere serviunt, hic in t r a d e n d a d o c t r i n a omnino sese obscurare studet, ideo n i m i r u m ut sola de se lux caelestis veritatis effulgeat. - H a e c igitur humilitas, c u m m u n ditie illa cordis, q u a m m e m o r a v i m u s , s u m m a q u e s a n c t a r u m p r e c u m assiduitate coniuncta, docilem mollemque faciebat T h o m a e animum ad afflatus et l u m i n a Sancti Spiritus et accipienda et sequenda, in quibus q u i d e m ipsa contemplationis principia consistunt. Quae ut desuper i m p e t r a r e t , saepe omni cibo abstinere, saepe t o t a s comprecando vigilare noctes, identidem ex ingenuae pietatis i m p e t u a d S a c r a m e n t i augusti t a b e r n a c u l u m applicare c a p u t , assidue vero ad Iesu Crucifixi imaginem oculos a n i m u m q u e dolenter con vertere, confessus familiari suo, sancto B o n a v e n t u r a e , 1 2 I, Cor., XII, 8. Leo XIII, ex Card. Caietano, litt. Encycl. Aeterni Patris, d. iv aug. a. MDCCCLXXIX. 312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ab eo m a x i m e libro se, q u a n t u m sciret, didicisse. Vere igitur cadit in T h o m a m illud v u l g a t u m de Dominico P a t r e legifero, qui nisi c u m D e o a u t d e D e o n o n locutus u m q u a m fuisse dicitur. C u m a u t e m i n Deo, t a m q u a m p r i m a causa e o d e m q u e r e r u m fine u l t i m o , c o n t e m p l a n o m n i a soleret, p r o n u m ei e r a t , sicut in sua Summa Theologica, sic in v i t a u n a m et a l t e r a m q u a e m e m o r a t a est, sequi sapientiam; q u a r u m haec a p u d i p s u m est descriptio: « P e r s a p i e n t i a m q u a e studio h u m a n o a c q u i r i t u r . . . h a b e t u r r e c t u m « iudicium de rebus divinis s e c u n d u m perfectum u s u m rationis ... « Sed a l t e r a est d e s u r s u m descendens... et de rebus divinis iudicat, « p r o p t e r q u a m d a m c o n n a t u r a l i t a t e m a d ipsas. H o c est donum «Spiritus S a n c t i . . . quo fit h o m o perfectus in divinis, n o n solum « discens sed et p a t i e n s divina » . 1 H a e c igitur a Deo delapsa seu infusa sapientia, ceteris comit a t a donis Sancti Spiritus, p e r p e t u u m in T h o m a accepit increm e n t u m , a e q u e a c caritas, o m n i u m d o m i n a e t regina v i r t u t u m . E t e n i m illa huic e r a t certissima doctrina, a m o r e m Dei n u m q u a m non oportere crescere « ex ipsa forma praecepti: Diliges Dominum « Deum tuum ex toto corde tuo; t o t u m enim et perfectum idem s u n t . . . 2 « Finis praecepti caritas est, ut Apostolus d i c i t , in fine a u t e m « non a d h i b e t u r aliqua m e n s u r a , sed solum in his q u a e s u n t ad « finem ». 3 Quae ipsa est causa q u a r e sub p r a e c e p t u m perfectio caritatis c a d a t t a m q u a m illud quo omnes pro sua quisque condicione niti debent. P o r r o a u t e m quia « caritas proprie facit tence dere in D e u m uniendo affectum hominis D e o , ut scilicet h o m o « n o n sibi v i v a t , sed D e o » ; 4 idcirco in T h o m a continenter, c u m g e m i n a t a sapientia, Dei a m o r augescens, ad e x t r e m u m perfectam sui oblivionem ingenuit, adeo ut Iesu Crucifixo i t a se alloquenti: Bene, Thoma, scripsisti de me eidemque roganti, quam recipies a me pro tuo labore mercedem? responderit: Domine, non nisi Te. I t a q u e , c a r i t a t e instinctus, aliorum u t i l i t a t i b u s impense servire 1 2 3 4 II-II, q. I, Tim., II-II, q. II-II, q. XL V, a. 1, ad 2 et a. 2, c. i, 5. CLXXXIV, a. 3. XVII, a. 6, ad 3. 313 Acta Pii PP. XI n o n cessabat, vel optimos libros conficiendo, vel fratres laborantes adiuvando, vel in subsidium p a u p e r u m suis se vesti- m e n t i s exspoliando, vel e t i a m ad s a n i t a t e m aegrotantes restit u e n d o , ut c u m in Basilica Vaticana, u b i per Paschalia solemnia concionabatur, mulierem, q u a e vestis eius laciniam tetigerat, ab i n v e t e r a t o sanguinis fluxu r e p e n t e liberavit. A t q u e hic sermo sapientiae a P a u l o l a u d a t u s in quo alio D o ctore, q u a m in Angelico, luculentior? Qui docendo n o n satis h a b e t erudire h o m i n u m mentes, sed e t i a m ad Dei a m o r e m , o m n i u m effectorem r e r u m , r e d a m a n d u m studiosissime impellit v o l u n t a t e s . « A m o r Dei est infundens et creans b o n i t a t e m in rebus. »; sic enim pulcherrime a f f i r m a t : 1 et h a n c divinae b o n i t a t i s diffusionem, singula m y s t e r i a p e r t r a c t a n s , illustrare n o n desinit. « U n d e ad « r a t i o n e m s u m m i boni p e r t i n e t q u o d s u m m o modo se c o m m u « nicet, quod q u i d e m m a x i m e a Deo fit... per I n c a r n a t i o n e m » . 2 Nihil vero t a m clare huius et ingenii et caritatis vim ostendit, q u a m Officium ab ipso c o m p o s i t u m de augusto S a c r a m e n t o : q u o d erga S a c r a m e n t u m q u o m o d o in omni vita fuisset affectus, illa morientis vox, cum Sumo Te, pretium studui, vigilavi et s a n c t u m V i a t i c u m susciperet, redemptionis animae meae, declaravit: pro cuius amore laboravi. Sic leviter a d u m b r a t i s magnis T h o m a e v i r t u t i b u s , i a m n o n difficile intelligitur eiusdem p r a e s t a n t i a doctrinae; cuius q u i d e m in Ecclesia m i r u m q u a n t u m valet a u c t o r i t a s . Profecto N o s t r i decessores t a m q u a m u n o ore semper e a m laudibus e x t u l e r u n t . I p s o e t i a m t u m vivo, Alexander I V i t a perscribere n o n d u b i t a v i t : « Dilecto filio, T h o m a e de Aquino, viro u t i q u e nobilitate generis « et m o r u m h o n e s t a t e conspicuo ac t h e s a u r u m litteralis scientiae a per g r a t i a m Dei assecuto ». - P o s t q u a m a u t e m e vivis excesserat, eius n o n solum v i r t u t e s sed d o c t r i n a m e t i a m consecrare visus est I o a n n e s X X I I , cum, a d P a t r e s Cardinales v e r b a faciens, m e m o r a bilem illam edidit in Consistorio s e n t e n t i a m : « I p s e plus illumi1 2 I, q. XX, a. 2. III, q. I, a. 1. 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « n a v i t Ecclesiam q u a m omnes alii D o c t o r e s ; in cuius libris plus « proficit h o m o u n o a n n o q u a m in aliorum d o c t r i n a t o t o t e m p o r e « v i t a e suae ». Cum igitur hic intelligentiae scientiaeque, h u m a n a maioris, existimatione floreret, e u m P i u s Y in s a n c t o r u m D o c t o r u m n u m e r u m r a t o Angelici t i t u l o adscripsit. Ceterum Ecclesiae de hoc Doctore opinionem m a x i m a m quid t a m a p e r t e indicat q u a m quod Patres Tridentini duo d u m t a x a t volumina, Sacram Scripturam et S u m m a m Theologicam, sibi consiliantibus p a t e r e super a l t a r e r e v e r e n t e r p r o p o s i t a voluerunt? A t q u e in hoc genere, ne persequamur ex ordine omnia Sedis Apostolicae d u c u m e n t a , quae innumerabilia sunt, feliciter n o s t r a m e m o r i a contigit u t , Leo- nis X I I I a u c t o r i t a t e et instantia, A q u i n a t i s disciplina revivi- sceret; quod quidem illustris decessoris Nostri p r o m e r i t u m t a n t i est, u t , q u e m a d m o d u m alias diximus, si m u l t a praeclara sapientissime ab eo c o n s t i t u t a gestave non essent, ad immortalem Leonis gloriam hoc u n u m sufficeret. I i s d e m m o x vestigiis ingressus est sanctae recordationis Pontifex, P i u s X, p r a e s e r t i m Motu proprio Doctoris Angelici, in quo illud praeclare d i c t u m : « P o s t « b e a t u m e x i t u m sancti Doctoris n u l l u m h a b i t u m est ab Ecclesia « Concilium in quo n o n ipse c u m doctrinae suae opibus interfue« rit ». P r o x i m e a u t e m , Benedictus X Y , decessor Noster desideratissimus, plus semel id ipsum sibi placere professus est: cui d a n d u m est laudi quod iuris canonici Codicem p r o m u l g a v i t , ubi, Angelici Doctoris « ratio, doctrina et principia » plane consecrantur. 1 Nos vero haec t a n t a divinissimo ingenio t r i b u t a praeconia sic p r o b a m u s ut n o n m o d o Angelicum, sed e t i a m Communem seu universalem Ecclesiae D o c t o r e m a p p e l l a n d u m p u t e m u s T h o m a m , cuius d o c t r i n a m , ut q u a m plurimis in omni genere l i t t e r a r u m m o n u m e n t i s t e s t a t a est, s u a m Ecclesia fecerit. At enim, quia p r o p e infinitum est, q u a s c u m q u e rationes in h a c causa decessores Nostri explicarunt, cunctas hic exsequi, t a n t u m v i d e t u r Nobis ostendere, e t Thomam supernaturali animatum spiritu, u n d e v i v e b a t , scripsisse, et eius scripta, in quibus o m n i u m s a c r a r u m 1 Cfr. can. 1366 § 2. Acta Pii PP. XI 315 disciplinarum principia legesque t r a d a n t u r , universalis dicenda esse n a t u r a e . E t e n i m sive docendo sive scribendo bic divina p e r t r a c t a t , praeclarissimum d a t theologis d o c u m e n t u m illius q u a e inter sensus a n i m i et s t u d i a intercedere debet necessitudo m a x i m a . N a m , q u e m a d m o d u m regionem aliquam longinquam bene h a b e r e cog n i t a m n o n dicitur qui eius descriptionem cognoverit, sed Dei n o t i t i a m qui aliquamdiu q u a m v i s subtilem ibidem vixerit, sic intimam sola scientiae pervestigatione nullus assequitur, nisi e t i a m c u m Deo coniunctissime v i v a t . I a m vero sancti Thom a e h u c omnis theologia spectat, ut ad intime in Deo v i v e n d u m nos a d d u c a t . Ut enim puerulus ad Montem Oasinum finem non faciebat rogandi « quid est Deus f », i t a q u i c u m q u e ab eo s u n t compositi libri, de m u n d i creatione, de homine, de legibus, de v i r t u t i b u s , de Sacramentis, omnes denique in Deo sempiternae salutis auctore v e r s a n t u r . I t a q u e de causis h o r u m s t u d i o r u m sterilitatis disputans, q u a e s u n t vel curiositas, hoc est i m m o d e r a t a scientiae cupido, vel ingenii t a r d i t a s , vel contentionis perseverantiaeque fuga, n u l l u m aliud eis v u l t esse r e m e d i u m nisi m a g n a m laboris alacritatem, q u a e pietatis ardore vigeat a t q u e ex spiritus v i t a profecta esse v i d e a t u r . Cum igitur triplici lumine studia sacra dirigantur, r e c t a ratione, fide infusa et donis Sancti Spiritus, quibus q u i d e m intelligentia perficitur, his omnibus n e m o u m q u a m amplius q u a m noster a b u n d a v i t ; qui p o s t q u a m in re q u a p i a m p e r a r d u a diligenter ingenii sui opes a d h i b u e r a t , difficultatum explanationem a D o m i n o ieiuniis precibusque humillimis i m p l o r a b a t : Deus a u t e m t a m benignus supplicem audire consueverat, u t a d e u m edo- c e n d u m Apostolorum principes i n t e r d u m delegaret. Q u a r e n o n est m i r u m , si, c u m v i t a e exitus a p p r o p i n q u a b a t , e u m contemplationis g r a d u m ascenderat, ut quicquid scripsisset, id o m n e s u m m a e levitatis, n o n secus ac paleas, sibi videri diceret, seque negaret i a m dictare posse quicquam; adeo i a m solum a e t e r n a s p e c t a b a t , adeo nihil aliud nisi videre D e u m e x p e t e b a t . O m n i n o enim, auctore T h o m a , hic est qui potissime sacris e studiis per- 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eipi fructus debeat, m a g n u s D e i a m o r m a g n u m q u e desiderium rerum aeternarum. Sed is, c u m docet exemplo suo, q u o m o d o in e a d e m studio- r u m v a r i e t a t e versari nos oporteat,, t u m p r a e c e p t a f i r m a e t stabilia t r a d i t singularum disciplinarum. N a m principio, quis p h i losophiae n a t u r a m r a t i o n e m q u e , p a r t e s e a r u m q u e v i m melius explicavit? E n q u a perspicuitate convenientiam consensumque d e m o n s t r e t o m n i u m inter se m e m b r o r u m , u n d e huius scientiae t a m q u a m corpus efficitur. « Sapientis est - ait - ordinare. Cuius r a t i o est quia sapientia potissime est perfectio rationis, cuius p r o p r i u m est cognoscere ordinem: n a m , etsi vires sensitivae cognoscant res aliquas absolute, ordinem t a m e n unius ad a l t e r a m cognoscere est solius intellectus a u t rationis. S e c u n d u m a u t e m diversos ordines quos proprie ratio considerat, s u n t diversae scientiae. Ordo enim q u a m ratio considerando facit in proprio a c t u p e r t i n e t ad philosophiam r a t i o n a l e m (seu Logicam), cuius est considerare ordinem p a r t i u m orationis ad invicem et ordinem principiorum ad invicem et ad conclusiones. Ad philosophiam a u t e m n a t u r a l e m (seu Physicam), p e r t i n e t considerare ordinem r e r u m q u e m r a t i o h u m a n a considerat sed non facit: i t a quod sub n a t u r a l i philosop h i a c o m p r e h e n d a m u s et Metaphysicam. Ordo autem actionum v o l u n t a r i a r u m p e r t i n e t ad considerationem moralis philosophiae, quae in unius tres hominis partes dividitur: ordinatas ad prima finem, secunda considerat operationes considerat quae dinis civitatis, q u a e v o c a t u r Politica » . 1 operationes a b iis Monastica; profectus quae multitu- Quas philosophiae p a r - tes T h o m a s diligenter omnes p e r t r a c t a v i t , quidem ut vocatur multitudinis domesticae, a p p e l l a t u r Oeconomica; t e r t i a considerat via, i t a operationes p r o p r i a singularum quae maxime humanae rationi coniuncta sunt, g r a d a t i m ad r e m o t i o r a adscendens, den i q u e « in supremo r e r u m o m n i u m vertice » 2 constiterit. Ac de m e n t i s n u m a n a e p o t e s t a t e seu valore s a n c t u m est quod a nostro t r a d i t u r . « N a t u r a l i t e r intellectus noster cognoscit ens et 1 2 BtJiic., leot. 1. Contra Gentes, II, c. 56 et IV, c. 1. Acta Pii PP. XI 317 « ea q u a e s u n t per se entis in q u a n t u m huiusmodi, in q u a cognitione 1 « f u n d a t u r p r i m o r u m principiorum n o t i t i a ». H i n c enim s t i r p i t u s e x t r a h a n t u r errores opinionesque recentiorum, qui v o l u n t n o n i p s u m ens intelligendo percipi, sed ipsius qui intelligat, affection e m : jquos q u i d e m errores agnosticismos consequitur t a m n e r vose r e p r o b a t u s Encyclicis Litteris Pascendi. Quibus a u t e m argumentis T h o m a s D e u m esse docet e u m q u e u n u m esse ipsum Ens subsistens, ea s u n t hodie q u o q u e , sicut aevo medio, o m n i u m firmissima ad p r o b a n d u m : iisdemque liquido confirmatur Ecclesiae d o g m a in Concilio Vaticano solemniter enunt i a t u m , q u o d Pius X praeclare sic i n t e r p r e t a t u r : « D e u m r e r u m « o m n i u m principium et finem n a t u r a l i rationis l u m i n e per ea a q u a e facta sunt, hoc est per visibilia creationis opera, t a m q u a m « c a u s a m per effectus certo cognosci, adeoque d e m o n s t r a r i e t i a m « posse ». 2 E i u s d e m q u e de metaphysicis doctrina, q u a m q u a m fre- q u e n t e r a d h u c i n i q u o r u m iudicum a c e r b i t a t e m n a c t a est, t a m e n , quasi a u r u m , quod nulla acidorum n a t u r a dissolvitur, v i m splend o r e m q u e s u u m e t i a m n u n c i n t e g r u m retinet; recte igitur idem decessor Noster: « A q u i n a t e m deserere, praesertim in re m e t a « physica, non sine m a g n o d e t r i m e n t o esse » . 3 Profecto nobilissima q u i d e m in h u m a n i s disciplinis est philosophia, sed eam, ut res n u n c s u n t divina P r o v i d e n t i a c o n s t i t u t a e , ceteris excellere d i c e n d u m non est, cum ad u n i v e r s i t a t e m h a u d [pertineat. E t e n i m in ipso omnem rerum Summae contra Gentes i t e m q u e Summae Theologicae initio, sanctus Doctor alium rerum ordinem describit, positum supra naturam, eumque rationis c a p t u m excedentem, q u e m h o m o , nisi ei divina benignitas revelasset, n u m q u a m fuisset suspicatus. H a e c est regio u b i d o m i n a t u r f i d e s : f i d e i a u t e m scientia Theologia n o m i n a t u r . I a m vero h u i u s m o d i scientia eo perfectior in q u o p i a m sit oport e t , q u o is fidei d o c u m e n t a melius calleat, simulque pleniorem a p t i o r e m q u e philosophandi f a c u l t a t e m h a b u e r i t . N o n est a u t e m 1 2 3 Contra Gentes, II, c. 83. Motu proprio Sacrorum Antistitum, diei i septembris MDCCCCX. Litt. Encycl. Pascendi, diei VIII septembris MDCCCCVII. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 318 d u b i t a n d u m quin ad s u m m u m dignitatis culmen evecta Theologia sit per A q u i n a t e m , cuius et numeris omnibus absoluta rer u m d i v i n a r u m cognitio fuit et intelligentiae vis facta mirifice a d philosophandum. Quare T h o m a s n o n t a m sua philosophica i n s t i t u t i o n e , q u a m huius disciplinae studiis, obtinet in scholis nostris magisterii p r i n c i p a t u m . N e q u e enim Theologiae est p a r s ulla, in q u a non is incredibilem ingenii sui u b e r t a t e m felicissime exercuerit. N a m p r i m u m propriis ac genuinis fundamentis cons t i t u i t apologeticam, bene definito discrimine, quod inter eas res q u a e rationis et q u a e fidei sunt, intercedit, a c c u r a t e q u e n a t u r a l i a supernaturali ordine distincto. I t a q u e sacrosancta V a t i c a n a Syn odus, c u m s t a t u i t q u a e de religione cognosci n a t u r a l i t e r possunt, e a d e m ut certo ac sincere cognoscerentur omnia, necessitate quad a m revelari divinitus debuisse, ad m y s t e r i a vero cognoscenda d i v i n a m revelationem prorsus fuisse necessariam, iis u t i t u r arg u m e n t i s quae n o n aliunde sanctum omnibus nisi a T h o m a m u t u a t a quicumque doctrinae christianae est. Qui defensio- n em susceperint, illud v u l t esse principium: « Assentire iis q u a e « sunt fidei non est levitatis, quamvis supra r a t i o n e m sint ». 1 O s t e n d i t enim, etsi quae c r e d u n t u r a r c a n a sint a t q u e obscura, t a m e n apertas esse perspicuasque rationes quibus h o m o ad cred e n d u m adducitur, siquidem" « n o n crederet, nisi videret esse cre2 « d e n d a ». A t q u e etiam adiungit, t a n t u m abesse ut fides pro imp e d i m e n t o a u t pro servili nominibus imposito iugo p u t a n d a sit, ut c o n t r a in m a x i m i beneficii loco sit n u m e r a n d a , siquidem « fides « in nobis inchoatio est q u a e d a m v i t a e a e t e r n a e » . 3 Altera theologiae pars, quae in d o g m a t u m i n t e r p r e t a t i o n e vers a t u r , ipsa q u o q u e auctorem h a b e t o m n i u m locupletissimum Thom a m ; neque enim q u i s q u a m a u t p e n e t r a v i t altius a u t subtilius exposuit a u g u s t a q u a e c u m q u e s u n t mysteria, ut de v i t a Dei int i m a , de praedestinationis a e t e r n a e obscuritate, de supernaturali m u n d i gubernatione, de oblata n a t u r i s , ratione praeditis, facul1 2 8 Contra Gentes, I, c. 6. II-II, q. I, a. 4. Qq. disp. de V erit., q. XIV, a. 2. Acta Pii PP. XI 319 t a t e sui finis assequendi, de h u m a n i generis r e d e m p t i o n e a Iesu Christo facta e a d e m q u e per Ecclesiam c o n t i n u a t a , p e r q u e Sacram e n t a , q u a e u t r a q u e ab Angelico Doctore « q u a e d a m divinae « I n c a r n a t i o n i s reliquiae » appellantur. I d e m p r a e t e r e a solidam theologiae d o c t r i n a m de moribus condidit, q u a e ad dirigendos t o t o s h u m a n o s actus v a l e a t supern a t u r a l i hominis fini congruenter. Et q u o n i a m hic plane est in theologia perfectus, ut diximus, rationes certas d a t et p r a e c e p t a v i v e n d i n o n m o d o hominibus singulis, sed societati etiam et domesticae et civili; in quo t u m oeconomica t u m politica m o r u m scientia consistit. H i n c illa praeclara q u a e s u n t in S u m m a e Theologicae p a r t e secunda de p a t e r n o regimine seu domestico et de legitimo imperio vel civitatis vel nationis, de iure n a t u r a e et de iure g e n t i u m , de pace et de bello, de iustitia et de dominio, de legibus et de o b t e m p e r a t i o n e , de officio vel p r i v a t o r u m necessit a t i vel p r o s p e r i t a t i publicae consulendi, idque c u m in n a t u r a l i ordine t u m in supernaturali. Quod si p r i v a t i m , publice a t q u e in m u t u i s n a t i o n u m inter nationes officiis haec sancte inviolateque p r a e c e p t a serventur, iam nihil aliud r e q u i r a t u r ad e a m hominibus conciliandam « p a c e m Christi in regno Christi » q u a m orbis t e r r a r u m t a n t o p e r e desiderat. O p t a n d u m est igitur, ut q u a e in g e n t i u m iure p r a e s e r t i m explicando legibusque iis quibus populorum inter ipsos rationes o r d i n a n t u r , Aquinas docet, ea, c u m v e r a e Nationum'Societatis - q u a e dicitur - f u n d a m e n t a contineant, magis magisque p e r t r a c t e n t u r . N e c m i n u s n o b i l i t a t a est eius in asceticis mysticisque scientia; is enim, universa m o r u m disciplina ad v i r t u t u m r a t i o n e m d o n o r u m q u e r e v o c a t a , e a m d e m vel r a t i o n e m vel disciplinam egregie definit pro vario h o m i n u m ordine, sive qui c o m m u n e institut u m secuti, velint vivere, sive qui ad christianam spiritus perfectionem absolutionemque c o n t e n d a n t , iique in duplici v i t a e genere actuosae e t c o n t e m p l a t i v a e . I t a q u e p r a e c e p t u m d e a m o r e Dei q u a m late p a t e a t , caritas eique a d i u n c t a d o n a Sancti Spiritus q u o m o d o crescant, multiplices v i t a e s t a t u s , ut perfectionis, ut religiosorum, ut apostolatus, quid inter se differant et q u a e 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cuiusque n a t u r a visque sit, haec et talia asceticae m y s t i c a e q u e theologiae c a p i t a si quis pernosse volet, is Angelicum in primis Doctorem adeat oportebit. A t q u e hic, quidquid composuit, a c c u r a t e in divinis Litteris fundavit e t exstruxit. N a m sibi p e r s u a s u m h a b e n s Scripturam in omnibus et singulis p a r t i b u s vere esse v e r b u m Dei, eius interp r e t a t i o n e m ad eas ipsas leges diligenter exigit, q u a s p r o x i m e decessores Nostri, Leo X I I I in Encyclicis Litteris Providentissimus Deus, et Benedictus XV Litteris i t e m Encyclicis Spiritus Para- clitus, s a n x e r u n t ; positoque eo principio « A u c t o r principalis Scrip« t u r a e sacrae est Spiritus S a n c t u s . . . H o m o a u t e m fuit a u c t o r « instrumentalis », 1 de Bibliorum a b s o l u t a fide historica nul- l u m p a t i t u r esse d u b i u m , sed v e r b o r u m sententiae seu sensus litteralis f u n d a m e n t o ubertatem divitiasque constituit sensus spiritualis, cuius triplex genus allegoricum, tropologicum, a n a gogicum subtilissime explicare consuevit. Denique, singulari q u o d a m dono ac m u n e r e id h a b u i t noster, ut suae p r a e c e p t a disciplinae in liturgiae preces h y m n o s q u e conv e r t e r e t , i t a q u e divinae E u c h a r i s t i a e v a t e s e t praeco maximus fieret. E t e n i m , u b i c u m q u e t e r r a r u m et g e n t i u m est Ecclesia c a tholica, ibi ad sacra studiose u t i t u r s e m p e r q u e u s u r a est his T h o m a e canticis, in quibus simul s u m m a q u a e d a m i n f l a m m a t i a spirat supplicantis animi, simul de a u g u s t o S a c r a m e n t o , - q u o d praecipue Mysterium Fidei appellatur, - doctrinae ab Apostolis t r a d i t a e eiusmodi inest e n u n t i a t i o , q u a nulla perfectior. H a e c si considerentur, i t e m q u e illud ipsius Christi praeconium, quod s u p r a a t t u l i m u s , sane m i r a b i t u r n e m o q u o d hic Doctoris E u c h a ristici q u o q u e cognomen accepit. I a m ex iis q u a e h a c t e n u s m e m o r a t a s u n t , h a e c factu q u i d e m peropportuna Thomam colligimus. nostri Primum praesertim intueantur oportet sanctum adolescentes, m a g n a r u m q u e v i r t u - t u m decora q u a e in eo elucent, diligenter i m i t a n d o consectent u r ; a n t e o m n i a h u m i l i t a t e m q u o d est spiritualis v i t a e funda1 Quodlib., VII, a. 14, ad 5. 321 Acta Pii PP. XI m e r i t u m et castimoniam. D i s c a n t ab h o m i n e summi ingenii s u m m a e q u e doctrinae, c u m o m n e m t u m o r e m a n i m i horrere, t u m submissione supplici divini luminis copiam suis conciliare studiis; discant, eodem magistro, nihil t a m vigilanter q u a m v o l u p t a t i s b l a n d i m e n t a refugere, ne scilicet ad sapientiam c o n t e m p l a n d a m caligantes m e n t i s oculos adiiciant. N a m q u o d ipse vivendo p r a e stitit, ut diximus, sic confirmat praecipiendo: « Si quis a b s t i n e a t « a delectationibus corporalibus ut liberius vacet contemplationi « v e r i t a t i s , p e r t i n e t hoc ad r e c t i t u d i n e m rationis ». 1 Quare divinis a d m o n e m u r Litteris: In malevolam animam non intrabit sapientia, nec liabitabit in corpore subdito peccatis. 2 I t a q u e si T h o m a e p u d i - citia t u m c u m in e x t r e m u m discrimen a d d u c t a m vidimus, cecidisset, verisimile est n e q u a q u a m Ecclesiam s u u m D o c t o r e m Angelicum h a b i t u r am fuisse. - Q u a n d o q u i d e m igitur v i d e m u s , corr u p t e l a r u m illecebris deceptos, i u v e n u m plerosque i a c t u r a m m a t u r r i m e facere sanctae p u r i t a t i s , seque dedere v o l u p t a t i b u s , Nos, Venerabiles F r a t r e s , v e h e m e n t e r vobis auctores sumus ut Militiae Angelicae societatem, castimoniae T h o m a e praesidio servandae sacrorum custodiendae c o n d i t a m , u s q u e q u a q u e , alumnis propagetis: indulgentiae con- praecipue in autem pontificalis m u n e r a , quibus a Benedicto X I I I aliisque decessoribus Nostris c u m u l a t a est, equidem confirmamus. Et quo facilius a n i m u m quis i n d u c a t huic Militiae d a r e nomen, iis qui e a m p a r t i c i p a n t facim u s p o t e s t a t e m , loco cinguli, gestandi suspensum collo sacrum n u m i s m a , cuius in adversa p a r t e imago expressa sit sancti Thom a e c u m Angelis ei z o n a m accingentibus, in aversa Dominae N o s t r a e E e g i n a e Sacratissimi Rosarii. Q u o n i a m a u t e m sanctus T h o m a s o m n i u m scholarum catholicarum rite est p a t r o n u s constitutus, is qui u t r a m q u e sapient i a m , ratione q u a e s i t a m divinitusque i n d i t a m , mirabiliter in se, ut diximus, coniunxit; qui difficillimis nodis expediendis ieiunia precationesque fere a d h i b u i t ; qui instar o m n i u m librorum Iesu Christi Crucifixi imagine usus est; idem, i n q u i m u s , sacrae i u v e n t u t i sit do1 2 II-II, q. CLVII, a. 2. Sap., I, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c u m e n t o , q u e m a d m o d u m in studiis optimis recte m a g n o q u e c u m fructu se exerceat. - H o m i n e s vero religiosarum familiarum t a m q u a m in speculum inspiciant in T h o m a e v i t a m , qui oblatos dignitatis gradus vel amplissimos recusavit ob e a m c a u s a m ut in perfectissimae obedientiae exercitatione vivere et in suae sanctit a t e professionis emori posset. - Omnibus denique q u o t q u o t s u n t Christi fideles c u m ab Angelico Doctore pietatis in a u g u s t a m caeli E e g i n a m capere exemplum, cuius et salutationem Angelic a m frequentare et dulce Nomen suis pagellis inscribere consuev e r a t , t u m vero ab ipso Doctore Eucharistico a m o r e m in divin u m S a c r a m e n t u m petere licebit. I d q u e a n t e alios sacerdotibus, ut est consentaneum: « Quotidie enim u n a m Missam dicebat « (Thomas) nisi c u m infirmitas impedisset, et aliam a u d i e b a t socii « vel alterius, ad q u a m ipse frequentius m i n i s t r a b a t », ait eius v i t a e scriptor diligentissimus; .at quis explicare dicendo possit quo spiritus fervore sacrum faceret, q u a se diligentia ad illud eompararet, quas divinae Maiestati grates, eoderrs confecto, persolverefr? Deinde ad errores effugiendos, in quibus o m n i u m huius t e m poris miseriarum fons est et caput, religiosius q u a m u m q u a m alias, est in Aquinatis institutione consistendum. Omnino enim Modernistarum in o m n i genere T h o m a s opinionum c o m m e n t a con vincit; in philosophia v i m et p o t e s t a t e m h u m a n a e intelligentiae, u t m e m o r a v i m u s , t u e n d o , f i r m i s s i m i s q u e a r g u m e n t i s D e u m esse p r o b a n d o ; in re dogmatica s u p e r n a t u r a l e m a n a t u r a e ordine discriminando causasque credendi et ipsa d o g m a t a illustrando; in theologia omnia quae fide c r e d u n t u r n o n in opinione niti sed in veritate, e a d e m q u e i m m u t a r i non posse ostendendo; in re biblica g e n u i n a m divinae inspirationis notionem t r a d e n d o ; in disciplina m o r u m , in re sociali et in iure recte principia ponendo de iustitia legali a u t de sociali i t e m q u e de c o m m u t a t i v a a u t de distributiva, et quae iustitiae c u m c a r i t a t e sint rationes explicando; in ascetica de christianae v i t a e perfectione praecipiendo, a t q u e e t i a m aequales suis t e m p o r i b u s adversarios religiosorum o r d i n u m oppug n a n d o . Denique contra illam quae vulgo iactari solet, rationis 323 Acta Pii PP. XI h u m a n a e a Deo solutam libertatem, noster p r i m a e Veritatis i u r a s u m m i q u e Domini in nos a u c t o r i t a t e m affirmat. H i n c a p p a r e t satis esse causae q u a m o b r e m Modernistae n u l l u m Ecclesiae D o ctorem t a m m e t u a n t q u a m T h o m a m A q u i n a t e m . Q u e m a d m o d u m igitur olim Aegyptiis in s u m m a annonae car i t a t e d i c t u m est Ite ad Ioseph, a quo sibi ad a l e n d u m corpus frumenti s u p p e d i t a n t u r copia, ita iis, q u o t q u o t n u n c sunt in desiderio veritatis, Ite ad. Thomam Nos dicimus, ut ab eo sanae doctrinae p a b u l u m , quo affluit, in sempiternam suorum a n i m o r u m v i t a m p e t a n t . A t q u e hoc p a b u l u m i n p r o m p t u esse et paratole omnibus, cum causa ageretur de ipso T h o m a in beat o r u m caelitum n u m e r u m adscribendo, sic est iurisiurandi religione t e s t a t u m : « Sub huius Doctoris lucida et a p e r t a doctrina « floruerunt quamplures magistri religiosi et saeculares, p r o p t e r « m o d u m compendiosum, a p e r t u m et facilem... etiam laici et « p a r u m intelligentes a p p e t u n t ipsa scripta h a b e r e ». Nos a u t e m , quae et decessores Nostri in primisque Leo X I I I et P i u s X 2 1 decreverunt et N o s m e t ipsi anno superiore m a n d a - vimus, ea omnia volumus sedulo a t t e n d a n t inviolateque ser- v e n t ii praesertim quicumque in clericorum scholis m a i o r u m disciplinarum magisteria obtinent. I i d e m vero sibi p e r s u a d e a n t t u m se suo officio satisfacturos i t e m q u e exspectationem N o s t r a m expleturos esse, si cum D o c t o r e m A q u i n a t e m , scripta eius diu m u l t u m q u e v o l u t a n d o , a d a m a r e coeperint, amoris huius flagran t i a m c u m alumnis disciplinae suae, ipsum D o c t o r e m interpret a n d o , communicent, idoneosque eos r e d d a n t ad simile s t u d i u m in aliis e x c i t a n d u m . Scilicet inter a m a t o r e s sancti T h o m a e , quales omnes decet esse Ecclesiae filios qui in studiis optimis versantur, h o n e s t a m illam quidem studia cupimus iusta in libertate aemulationem u n d e progrediuntur, q u a e nec v e r i t a t i 1 2 intercedere, at suffragatur et unice obtrectationem ad nullam, dissolvenda valet Litt. Encycl. Aeterni Patris. Motu proprio Doctoris Angelici, diei x x i x iunii MDCCCCXIV. 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vincula c a r i t a t i s . S a n c t u m igitur unicuique eorum esto quod in Codice iuris canonici p r a e c i p i t u r 1 ut « philosophiae rationalis ac « theologiae studia et a l u m n o r u m in his disciplinis institutionem « professores omnino p e r t r a c t e n t ad Angelici Doctoris rationem, « d o c t r i n a m et principia, eaque sancte t e n e a n t »; a t q u e ad h a n c n o r m a m i t a se omnes g e r a n t ut e u m ipsi s u u m vere possint appellare m a g i s t r u m . At ne quid eo amplius alii ab aliis exigant, q u a m quod ab omnibus exigit o m n i u m m a g i s t r a et m a t e r Ecclesia: n e q u e enim in iis rebus, de quibus in scholis catholicis i n t e r melioris n o t a e auctores in contrarias p a r t e s disputari solet, q u i s q u a m p r o h i b e n d u s est e a m sequi s e n t e n t i a m q u a e sibi verisimilior videatur. I t a q u e , q u o n i a m universi nominis christiani refert sacra h a e c saecularia digne celebrari - siquidem in T h o m a honor ando maius q u i d d a m q u a m T h o m a e ipsius existimatio v e r t i t u r , id est Ecclesiae docentis auctoritas - placet Nobis a d m o d u m ut huiusmodi celebratio a n n o v e r t e n t e , a die x v n i mensis iulii ad e x i t u m a n n i proximi, t o t o orbe t e r r a r u m fiat, u b i c u m q u e adolescentes clerici rite i n s t i t u u n t u r ; videlicet n o n solum a p u d F r a t r e s Praedicatores, cui quidem Ordini, ut verbis u t a m u r Benedicti XV « laudi « d a n d u m est n o n t a m quod Angelicum D o c t o r e m aluerit, q u a m « quod n u m q u a m postea, ne l a t u m quidem u n g u e m , ab eius dice sciplina discesserit », 2 sed etiam a p u d ceteras familias reli- giosorum, a t q u e in omnibus Clericorum Collegiis, magnis Lyceis scholisque Catholicis, quibus ipse d a t u s est P a t r o n u s caelestis. P a r erit a u t e m h a n c a l m a m U r b e m , in q u a Magisterium Sacri P a l a t i i aliquandiu gessit Aquinas, ad haec a g e n d a solemnia principem exsistere: sanctaeque laetitiae significationibus a n t e omnia Pontificium Collegium Angelicum, u b i T h o m a m t a m q u a m d o m i suae h a b i t a r e dixeris, t u m quae p r a e t e r e a R o m a e a d s u n t Clericorum A t h e n a e a ceteris sacrorum s t u d i o r u m domiciliis praestare 1 Can. 1366 § 2. - Acta Apostolicae Sedis, vol. VIII, (1916), p. 397. 325 Acta Pii PP. XI Nos vero ad eiusdem solemnitatis vel splendorem vel fructum a u g e n d u m h a e c pro Apostolica N o s t r a p o t e s t a t e t r i b u i m u s : 1) ut in in quavis omnibus Ordinis P r a e d i c a t o r u m ecclesiis i t e m q u e alia sacra aede a u t sacello quod populo p a t e a t vel p a t e r e possit, praesertim a p u d Seminaria, Collegia vel d o m u s sacrae i u v e n t u t i educandae, supplicationes in t r i d u u m vel in o c t a v u m vel in n o n u m diem h a b e a n t u r , propositis iisdem pontificalis indulgentiae muneribus, q u a e in usitatis s a n c t o r u m beat o r u m q u e caelitum supplicationibus l u c r a n d a p r o p o n u n t u r ; 2) ut in ecclesiis t u m F r a t r u m t u m Sororum ex Ordine Sancti Dominici semel per solemnia saecularia, quolibet ex iis diebus, liceat omnibus rite peccata confessis et Eucharistico epulo refectis plenariam p e c c a t o r u m v e n i a m consequi toties, quoties ad altare Sancti T h o m a e pias preces fuderint; 3) ut i t e m in ecclesiis Ordinis Dominiciani possint sacer- dotes sodales vel tertiarii, anno saeculari v e r t e n t e , quavis feria q u a r t a a u t p r i m o quoque die per h e b d o m a d a m libero, Missam in honorem S a n c t i T h o m a e , ut in eius festo celebrare, c u m Gloria t a m e n et Credo, vel sine iis, p r o diei ritu, et plenariam peccatorum remissionem lucrari; cuius indulgentiae e t i a m qui eidem Missae adfuerint, usitatis quidem condicionibus, compotes sint. P r a e t e r e a faciendum est, ut a p u d sacra Seminaria ceterasque domos clericis instituendis hoc toto temporis spatio aliqua celebris de philosophia aliisve gravioribus disciplinis disputatio in honorem Angelici Doctoris habeatur. A t q u e ad agendum p o s t h a c i t a festum diem sancti T h o m a e , q u e m a d m o d u m p a t r o n o o m n i u m scholarum catholicarum dignum est, volumus e u m diem studiosis esse feriatum, e u m q u e non t a n t u m solemni sacro, sed e t i a m - saltem in Seminariis et apud Eeligiosorum familias - eiusmodi disputatione celebrari, q u a m m o d o diximus. •Ad e x t r e m u m , quo nostrorum studia, A q u i n a t e Magistro, in Dei gloriam Ecclesiaeque fructum c e d a n t quotidie maiorem, his Litteris precandi formulam, q u a ipse u t e b a t u r , adiungimus, Vosque obsecramus u t e v u l g a n d a m curetis. ACTA, Vol., XV, n. 7. — 5-7-Ö23. E a m autem quo23 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t i e s c u m q u e quis r i t e r e c i t a v e r i t , sciat, a u c t o r i t a t e N o s t r a , s e p t e m a n n o r u m t o t i d e m q u e q u a d r a g e n a r u m p o e n a m sibi esse r e m i s s a m . A u s p i c e m vero d i v i n o r u m m u n e r u m a c t e s t e m p a t e r n a e benev o l e n t i a e N o s t r a e , Vobis, Venerabiles F r a t r e s , e t clero p o p u l o q u e u n i c u i q u e v e s t r u m credito apostolicam b e n e d i c t i o n e m a m a n t i s sime i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x i x mensis iunii, in festo P r i n c i p u m A p o s t o l o r u m , a n n o MDCCCCXxm, P o n t i f i c a t u s n o s t r i secundo. PIUS PP. XI ORATIO Creator ineffabilis, qui de thesauris sapientiae t u a e tres Angelorum hierárchias designasti, et eas super caelum e m p y r e u m miro ordine collocasti, a t q u e universi partes elegantissime distribuigti : Tu, inquam, qui verus Fons Luminis et Sapientiae diceris, ac supereminens Principium, infundere digneris super intellectus mei tenebras, t u a e radium claritatis, duplices, in quibus n a t u s sum, a me removens tenebras, peccatum scilicet, et ignorantiam. T u , qui linguas infantium facis disertas, linguam m e a m erudias a t q u e in labiis meis gratiam t u a e benedictionis infundas. Da mihi intelligendi acumen, retinendi capacitatami, addiscendi m o d u m et facilitatem, interpretandi subtilitatem, loquendi g r a t i a m copiosam. Ingressum instruas, progressum dirigas, egressum compleas: Tu qui es verus Deus et homo, qui vivis et regnas in saecula saeculorum. Amen. 327 Acta Pii PP. XI MOTU DE CHRISTIANAE PEOPEIO D O C T R I N A E I N S T I T U T I O N E TOTO O R B E CATHOLICO ORDI- NANDA. PIUS PP. XI O r b e m catholicum Encyclicis Litteris c u m p r i m u m alloquer e m u r , o m n i u m m a i o r u m , q u i b u s h u m a n a societas l a b o r a r e t , unum remedium admonuimus illud fore, si pax Christi in regno Christi q u a e r e r e t u r : a d d i d i m u s q u e h u i u s m o d i r e g n u m i n terris n o n aliter constabiliri, nisi Ecclesiae l a b o r e et i n d u s t r i a , dantis operam hominibus educandis. Id autem tum maxime facit Ecclesia, c u m p r o s u o r u m s a p i e n t i a i n s t i t u t o r u m e t l e g u m pueris adultisque doctrinam religionis decessor N o s t e r desideratissimus, Quapropter Benedictus X V , per litteras a Sacra Congregatione Concilii d a t a s , I t a l i a i n t e r r o g a v i t , n u m variis impertit. 1 s a c r o r u m Antistites ex d e religiosa p o p u l i i n s t i t u t i o n e praescriptionibus o b t e m p e r a r e t u r ; ad q u a e illi i n t e r r o g a t a , pro sua quisque diligentia et studio, r e s p o n d e r u n t . I a m vero q u o d vigilantissimus P o n t i f e x p e r o p p o r t u n e in- c h o a v e r a t , N o s , h a n c q u o q u e t a m q u a m h e r e d i t a t e m a b ipso t r a ditam volenti animo recipientes, o m n i n o perficere d e c r e v i m u s . E i u s rei g r a t i a , a t q u e e t i a m u t h u i u s i n c e p t i tutem ad c u n c t a s gentes beneficam vir- e x t e n d a m u s , placet a d m o d u m inire r a t i o n e m , c u m cogitationes a c s t u d i a b o n o r u m o m n i u m a d c a u s a m s a l u t i c o m m u n i t a m c o n i u n c t a m r e v o c a n d i , t u m p r a e c i p u e sac r o r u m P a s t o r u m t o t o orbe operam diligentiamque adiuvandi r o b o r a n d i q u e in re, q u a nihil sane pluris interesse p o t e s t , i d q u e i n s t i t u e n d o a p u d E o m a n a m C u r i a m p r o p r i o q u o d a m officio, q u o d dicitur, cuius ope Nos e a m q u a m huic t a n t a e rei d e b e m u s s u m m a m v i g i l a n t i a m et c u r a m in Ecclesia universa,, melius ac facilius p r a e s t a r e possimus. I t a q u e , motu proprio ac de Apostolicae p o t e s t a t i s plenitu- dine, N o s a p u d S a c r a m Congregationem Concilii peculiare Offi1 Acta Apostolicae Sedis, XII (1920), p. 299. 3*28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cium i n s t i t u i m u s e t p e r h a s L i t t e r a s i n s t i t u t u m d e c l a r a m u s , q u o v e l u t i n s t r u m e n t o u t a t u r Apostolica Sedes ad urgendam toto .orbe t e r r a r u m o b t e m p e r a t i o n e m suis legibus de populo, christianae d o c t r i n a e praeceptis e r u d i e n d o : cuius Officii v e r s a m in Ecclesia actionem sit uni- catechisticam m o d e r a r i ac pro- vehere. E q u i d e m confidimus salutares inde p e r c e p t u m iri fructus, m a x i m e si ad Apostolicae Sedis a u c t o r i t a t e m ea p r o m p t a et alacris E p i s c o p o r u m ceterique cleri b o n o r u m q u e laicorum, q u a m d a r e solent, opera, q u o d n o n d u b i t a m u s , accesserit. Sed t a m e n sinant, q u o t q u o t s u n t ex u t r o q u e sexu consociationes sodalitatesq u e catholicorum, se a Nobis rogari, ut vel s t a t a s de catechismo conciones in sua q u a e q u e paroecia ipsae in e x e m p l u m frequent a n d o , vel clero parochiali adiutores m i n i s t r a n d o , dies de Ecclesia mereri velint melius in hoc q u i d e m g e n e r e , in quo n u l l u m homini catholico nec sanctius nec magis necessarium esse v i d e a t u r . A t q u e eo e t i a m v e h e m e n t i u s r o g a m u s d e v o t a s Deo ex u t r o q u e sexu familias, ut n o n m o d o singulos singularum dioecesium s u a r u m Antistites h a c ipsa in re a d i u v e n t , sed e t i a m c u r e n t in suis collegiis alumnos g r a d a t i m sic catechismo instruendos u t , c u m plenius sapientiusque, q u a m solent, c h r i s t i a n a m d o c t r i n a m perceperint, et s u a m fidem c o n t r a ea q u a e obiici vulgo consuev e r u n t , possint defendere et e a n d e m aliis q u a m plurimis vel inculcare vel suadere n i t a n t u r . I l l u d e t i a m m a g n o p e r e cupimus in praecipuis sedibus religiosarum quibusque sodalitatum quae iuventuti instituendae s u n t deditae, ibi, praesidibus d u c i b u s q u e Episcopis, scholas aperiri delectis ex u t r o q u e t,exu adolescentibus, q u i a c c o m m o d a t o s t u d i o r u m curriculo f o r m e n t u r i i d e m q u e , facto periculo scientiae suae, r i t e r e n u n t i e n t u r habiles ad m a g i s t e r i u m d o c t r i n a e christianae historiaeque sacrae et ecclesiasticae o b t i n e n d u m . Qui igitur q u a e q u e religiosis domibus p r a e s u n t , curae sibi h a b e a n t e suis sodalibus deligere quos vel eiusmodi scholas velint celeb r a r e vel pueris puellisque religionis p r a e c e p t a t r a d e r e . Acta Pii PP. XI E p i s c o p o r u m vero erit o m n i b u s de religione scholis assidue a d v i g i l a r e ; i t e m q u e d e opera i n h o c genere p o s i t a d e q u e rei e x i t u , m a x i m e q u o d a t t i n e t ad scholas, q u a s diximus, altiores et collegiorum, t e r t i o q u o q u e a n n o ad s a c r a m Congregationem Concilii a c c u r a t e referre. I t a feliciter, s p e r a m u s , fiet ut m a x i m a illa nationum catholicarum macula eluatur q u a e est divinae reli- gionis ignoratio, increbrescente late r e d i t u sitientium a n i m a r u m ad i n e x h a u s t o s fontes v e r i t a t i s et g r a t i a e , id est aquae salientis in vitam aeternam. Q u a e a u t e m his Litteris s t a t u i m u s , ea semper valida et firma esse i u b e m u s , contrariis n o n o b s t a n t i b u s quibuslibet. D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x i x iunii, i n festo P r i n c i p u m A p o s t o l o r u m , a n n o M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I V E R A E CRUCIS DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS DIÓCESIS P AP ANTLEN SIS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Orbis catholici regimen, inscrutabili divinae Providentiae consilio, Nobis commissum, postulat u t , c u m in aliqua regione, vel ob nimiam territorii a m p h t u d i n e m , vel ob a u c t u m incolarum n u m e r u m , vel ob itin e r u m difficultatem, vel ob alias causas, unus t a n t u m Episcopus spirituali sui gregis bono a p t e consulere nequeat, ibi novae constituantur dioeceses, ut a n i m a r u m cura, inter plures divisa Pastores, facilius ac salubrius exerceatur. Quapropter aures benigne porreximus precibus venerabilis fratris Episcopi Verae Crucis in Mexicana Republica, qui, necessitatibus spiritualibus suae dioecesis consulendi causa, a Nobis suppliciter postulavit, ut 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sua dioecesis in duas partes divideretur, et, reservata antiquae suae sedi Yerae Crucis p a r t e sita in regione australi, in regione septentrionali nova dioecesis erigeretur, simulque ut huic p a r t i a dioecesi Verae Crucis seiungendae aliquot adiicerentur paroeciae a Tamaulipana dioecesi distrahendae. Cum vero hae preces a Nostro Apostolico Delegato in Mexicana Republica commendarentur, a t q u e venerabiles fratres Episcopus Tamaulipanus et Metropolitanus Archiepiscopus in e a m d e m sententiam convenirent; Nos, quibus cordi maxime est spiritualibus christifidelium indigentiis -succurrere, expetito et habito quoque voto S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, oblatas preces recipere, atque ad e x o p t a t a m divisionem devenire n o v a m q u e dioecesim in septentrionali parte dioecesis Verae Crucis erigere, statuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel sua interesse praesumant, consensu, Apostolicae potestatis plenitudine, novam Cathedralem Ecclesiam, Papantlensem ab urbe Papantla n u n c u p a n d a m , erigimus, erectamque per praesentes Litteras declaramus. Cuius fines iidem erunt ac fines harum, quae sequutur, paroeciarum, ex quibus nova dioecesis efformatur, nimirum: Papantla, Mizantla, Yiealtepec, Tlapaeoyan, Martínez de la Torre, Espinal, Coijntla, Goxquihui, Gutiérrez Zamora, Tuxpan, Temapaehe, Tihuatlan, Tepetzintla, Tamiahua; quae omnes usque modo ad dioecesim Verae Crucis pertinuerunt. Quibus adiicimus has, quae sequuntur, paroecias hucusque dioecesi Tamaulipanae pertinentes, videlicet: Ozuluama, Tantima, Tamalin, Citlaltepec, Chouila et Ixeatepec, quae propterea a Tamaulipana Ecclesia separantur et novae Papantlensi Ecclesiae uniuntur. Huius ita erectae dioecesis sedes et cathedra erit in civitate Papantla, cui sedi eiusque pro tempore Episcopis concedimus honores, insignia, favores, iura ac privilegia, quibus aliae cathedrales Ecclesiae earumque Antistites in America Latina iure communi vel legitima consuetudine pollent ac fruuntur. Q u a m cathedralem Ecclesiam suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Angelorum, eiusque pro tempore Episcopos iuri metropolitico eiusdem Angelorum Archiepiscopi subiicimus, reservata tamen Apostolicae Sedi facultate n o v a m decernendi huius ecclesiasticae provinciae huiusque dioecesis dismembrationem, quoties id in Domino expedire visum fuerit. Ad novae dioecesis administrationem et regimen quod attinet, ad Vicarii capitularis, seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Acta Pii PP. XI 331 Volumus quoque ut documenta et a c t a quae respiciunt paroecias ex quibus nova dioecesis constat, a cancellaria cuiusque ex veteribus dioecesibus Verae Crucis ac Tamaulipanae, q u a m p r i m u m fieri poterit, trad a n t u r cancellariae modo erectae Cathedralis Ecclesiae. Presbyteri a u t e m eidem Ecclesiae adscripti censeantur in cuius finibus legitime exstant. Episcopalem Mensam constituent Curiae Episcopalis emolumenta ac ceterae oblationes, quae a fidelibus praeberi solent. Mandamus insuper ut duo delecti iuvenes, a u t in praesens saltem unus, in Pontificium Collegium P i u m L a t i n u m Americanum de Urbe, novae dioecesis sumptibus, non intermissa vice, m i t t a n t u r . Ordinarii a u t e m erit p a r v u m saltem Seminarium, q u a m p r i m u m fieri poterit, i u x t a Codicis dispositiones et normas a Sacra Congregatione de Seminariis traditas, instituere. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest vel sua interesse praesumant, auditi non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica ' et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his, a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel, ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Hisce i t a q u e ut supra constitutis, ad eadem omnia exsequenda deput a m u s Reverendissimum D o m i n u m T i t u m Crespi, negotiis Sanctae Sedis in Mexicana Republica expediendis praepositum, eidem propterea tribuentes necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere tamen eidem imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi, i n t r a sex menses a praesentibus Litteris acceptis, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Mandamus denique ut h a r u m L i t t e r a r u m transumptis, etiam impressis, m a n u t a m e n ahcuius n o t a m publici subscriptis ac sigillo alicuius in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus adhibeatur fides, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque conciliis editis, specialibus vel gene- 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ralibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Rom a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini ergo bas Litteras Nostras dismembrationis, erectionis, evectionis, decreti, m a n d a t i , derogationis et voluntatis infringere vel contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac B e a t o r u m P e t r i et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die vigesima q u a r t a mensis novembris, Pontificatus Nostri anno primo. % C. CARD. D E L A I , Episc. Sabinen., O. S. Congreg. Consistorialis Secretarius. CAGIANO, S. B. E. Cancellarius. Ludovicus Raphael CARD. Schüller, Virili, Protonotarius Protonotarius Apostolicus. Apostolicus. Loco £8 plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXVII, n. 29. II D E T U L A N CINGO DISMEMBRATIONIS DIOECESIS HUEJUTLENSIS PIUS - EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD P E R P E T U A M R E I MEMORIAM I n t e r negotia quae Apostolatus officii sunt propria, maximi est momenti consulere ut ecclesiasticae orbis circumscriptiones t e m p o r u m r e r u m q u e necessitatibus a p t e respondeant. I t a enim catholici nominis regiones in dioeceses sunt distribuendae, ut praestantius verbo vitae ac sanctissim a e nostrae religionis praeceptis fideles i n s t i t u a n t u r salutisque viam inire possint. Optimo consilio itaque Ordinarii de Tulancingo semel ac iterum ab Apostolica Sede postularunt, ut in amphssimis suae dioecesis finibus nova cathedralis Ecclesia erigeretur. Ut a u t e m nova dioecesis, trans montes in Acta Pii PP. XI 333 p a r t e inferiore erigenda^ melius consisteret, hodiernus Episcopus innuit opportunum esse eidem dioecesi adiicere aliquot paroecias, quae ad dioeceses Tamaulipanam et Sancti Ludovici Potosiensis modo pertinent. Nos autem, p o s t q u a m res a Delegato Apostolico in Mexicana Republica m a t u r e perpensa fuerat et a Sacra Congregatione Consistoriali proposita, accedente consensu Ordinariorum T a m a u h p a n i et Sancti Ludovici P o t o siensis, habitis consiliis cum dilectis filiis Nostris S. R. E. Cardinalibus eidem Sacrae Congregationi Consistoriali praepositis, oblatas preces benigne excipiendas censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opos sit, quorum intersit vel sua in- ^ teresse praesumant, consensu, n o v a m dioecesim, Huejutlensem nuncupandam, Apostolicae potestatis plenitudine, erigimus, cui has, quae sequuntur, vigintiseptem paroecias attribuimus: Huejutla, Platon Sánchez, San Felipe Orizatlan, Goacuilco, Yahualica, Huatzalingo, Tlanchinol, Pisaflores, Chapulhuacan, Tepehuacan, Ganali, Zolotla, Xochicoatlan, Huatla, Chicoutepec, Xochiatipan, Ylamatlan, Zontecomatlan, Ixhuatlan, Metlaltoyuca, Pantepec, Jalpantepec, quae omnes a dioecesi de Tulancingo distrahantur; Tamazuncdle, San Martin Ghalchicuantla et Jilitla, quae a dioecesi Sancti Ludovici Potosiensis pariter distrahuntur; quibus a d d u n t u r aliae paroeciae vulgo Tantoyuca et Tempoal, quae usque adhuc ad dioecesim Tamaulipanam pertinuerunt. Huius ita erectae dioecesis sedem atque cathedram episcopalem constituimus in urbe Huejutla, a qua nomen dioecesis m u t u a t u r ; et t u m huic sedi, t u m eius pro tempore Episcopis tribuimus honores, insignia, favores, iura ac privilegia, quibus aliae cathedrales Ecclesiae earumque Antistites in America Latina iure communi vel legitima consuetudine pollent ac fruuntur. Q u a m cathedralem Ecclesiam suñraganeam constituimus metropolit a n a e Ecclesiae Angelorum, eiusque pro tempore Episcopos iure metropolitico eiusdem Angelorum Archiepiscopi subncimus, reservata t a m e n Apostolicae Sedi facultate n o v a m decernendi istius ecclesiasticae provinciae istiusque dioecesis dismembrationem, quoties in Domino id expedire visum fuerit. Quod a u t e m attinet ad dioecesis administrationem ac regimen, ad Vicarii capitularis, seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura ac onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones decernunt. Ad clerum, a u t e m quod attinet statuimus ut, simul ac huius dioecesis erectio facta fuerit, eo ipso presbyteri Ecclesiae illi adscripti censeantur, in cuius territorio legitime exstant, vel ob animarum curam, vel ob aliquod Ecclesiae officium. 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Episcopalem mensam constituent Curiae episcopalis emolumenta et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum b o n u m haec nova dioecesis erecta est, praeberi solent. Ordinarii erit p a r v u m saltem Seminarium, i u x t a Codicis dispositiones et normas a Sacra Congregatione de Seminariis t r a d i t a s , q u a m p r i m u m fieri poterit, instituere. Insuper duo delecti iuvenes, a u t in praesens saltem unus, huius dioecesis sumptibus, in Pontificium Collegium P i u m L a t i n u m Americanum de Urbe, non intermissa vice, m i t t a n t u r . Documenta a u t e m et acta, quae hanc n o v a m dioecesim respiciunt, a Cancellaria cuiusque veterum dioecesium, ex. quibus avellenda sunt territoria ipsius novae dioecesis, t r a d a n t u r Cancellariae modo erectae cathedralis Ecclesiae. Volumus denique ut fines huius novae dioecesis fidem sint ac fines paroeciarum, quas supra memoravimus et ex quibus ipsa constat. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest vel sua interesse praesumant, praemissis n o n consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo u n q u a m tempore de subreptionis, vel obreptionis, a u t nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, t a m q u a m ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et e m a n a t a s , perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, a t q u e ab omnibus, ad quos spectat, inviolabiliter observari debere; et si secus super his, a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Quibus omnibus ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni m a n d a n d a deputamus Eeverendissimum D o m i n u m Titum Crespi, negotiis Sanctae Sedis in Mexicana Republica expediendis praepositum, eidem tribuentes" necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constit u t u m , onere eidem imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem i n t r a sex menses, a praesentibus Litteris acceptis computandos, mittendi a u t h e n t i c u m exemplar exsecutionis peractae. Volumus quoque ut h a r u m L i t t e r a r u m transumptis, etiam impressis, m a n u t a m e n alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, adhibeatur eadem prorsus fides, quae hisce Litteris Nostris adhiberetur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. 335 Acta Pii PP. XI Non obstantibus regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibus que Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem, ullo n u n q u a m tempore, quae hisce Litteris Nostris dismembrationis, erectionis, evectionis, decreti, m a n d a t i , derogationis et voluntatis infringere vel eis contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc a t t e n t a r e praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac B e a t o r u m P e t r i et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die vigesima q u a r t a mensis novembris, Pontificatus Nostri anno primo. £8 C. C A E D . DE LAI, Episc. Sabinen., O. CARD. CAGIANO, 8. Congreg. Consistorialis Secretarius. 8. B. E. Cancellarius. Ludovicus Schüller, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco £8 plumbi Reg. in Conc. Ap., vol. XXVII, n. 36. LITTEEAE APOSTOLICAE I DIOECESIS OSAKENSIS IN IAPONIA DISMEMBRATUR ATQUE I N D E EFFORMATUR NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS DE HIROSHIMA. Ad futuram rei memoriam. — Cum ex apostolico munere, quo fungimur, Ecclesiarum omniam cura Nobis commissa fuerit, felici illarum statui ac prospero regirnini pro re ac tempore consulere studemus. Iamvero, cum venerabilis frater Ioannes Baptista Castanier, Episcopus Osakensis in Iaponia, proposuerit Nobis ut ob nimiam amplitudinem in duas partes divideretur suae iurisdictionis territorium novaque proinde missio erigeretur, Nos, collatis consiliis cum VV. F F . N N . S. R. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei momentis diligenter perpensis, enunciati Praesulis votis benigne annuendum existimavimus. Quare, m o t u proprio 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, a dioecesi de Osaka seiungimus sive dismembramus territorium complectens quinque praefecturas de Yamaghuchi, Shimane, Hiroshima, Oìcayama et Tottorri, a t q u e inde distinctum vicariatum apostolicum, ab urbe Hiroshima appellandum et Societatis Iesu curis concredendum, erigimus. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque, ad quos spectant sive spectare poterunt, n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc a t q u e inane fieri, si quidquam secus, super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die iv maii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II S U P P R E S S I VICARIATUS APOSTOLICI D E MARSHALL TERRITORIO E T NOMINE AUGETUR VICARIATUS APOSTOLICUS INSULARUM MARIANARUM ET CAROLINARUM. Ad futuram rei memoriam. — Ex hac sublimi Principis Apostolorum cathedra, quam divinitus obtinemus, t a m q u a m e procerissima specula, in omnes christiani orbis partes oculos mentis Nostrae convertimus, ut continuo decernamus, quae religioni provehendae reique sacrae procurationi melius gerendae conducant. Iamvero, cum Marianarum et Carolinar u m insularum apostolici vicariatus, nuper curis P a t r u m Societatis Iesu concrediti, limites, ob peculiares easque graves rationes mox ex novissimis politicis mutationibus ortas, reformare o p p o r t u n u m visum sit consilium, Nos, omnibus rei momentis a t t e n t o et sedulo studio perpensis cum W. P F . N N . S. E. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, rebusque et circumstantiis òmnibus ad dictam m u t a t i o n e m pertinentibus diligenti examini subiectis, denique ea quae sequuntur statuenda existimavimus. Nimirum, motu proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, vicariatum apostolicum insularum Marshall n u n c u p a t u m et Acta Pii PP. XI 337 hucusque Missionariis vulgo de -Sacro Corde Iesu concreditum, exinde esse desinere edicimus; de insulis vero quibus supradictus vicariatus, sic per praesentes suppressus,efformabatur, Nauru insulam vicariatui apostolico de Gilbert adnectimus; ceteras vero insulas omnes volumus et mandamus p a r t e m fieri vicariatus insularum Marianarum et Carolinarum, qui exinde vocabitur vicariatus apostolicus Insularum Marianarum, Carolinarum et Marshall. Porro haec praecipimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,. auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die iv maii, anno MDOCOCXxiii, Pontificatus Nostris secundo. P. C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. III SANCTUARIUM A MATRE D O M I N I , INTRA F I N E S ARCHIDIOECESIS SALERNITAN E , TITULO BASILICAE MINORIS AUGETUR. Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — I a m inde a saeculo post Christum n a t u m x n , i n t r a fines archidioecesis Salernitanae, vetus exstat sanctuarium titulo a Matre Domini, in quo m a x i m a christiani populi religione asservatur a n t i q u a imago Virginis Deiparae foventis ulnis Infantem Iesum. H o c per longam annorum seriem t e m p l u m splendidi» artis operibus ornarunt Principes, Reges, proceres; idem indulgentiis privilegiisque quam pluribus R o m a n i Pontifices Nostri decessores locupletarunt. Miraculis - quidem inclyta Virginis imago, Apostolica auctoritate et sollemni ritu, anno MDCCLix, diademate aureo redimita fuit; ipsiusque sanctuarii custodia prim u m concredita est Fratribus Humiliatis, postea Basilianis monachis, tandem F r a t r i b u s Minoribus Ordinis Sancti Francisci, qui in praesens ibidem, sedulo studio, divino cultui inserviunt. H a e c animo repetentes, ultro libenterque excipiendas censuimus esse humiles enixas que preces dilecti filii Callisti Zuccotti, Procuratoris Generalis Ordinis Minorum, qui Nos flagitaverat ut ipsum sanctuarium, ad quod quotannis t u r m a t i m confluunt piis 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale peregrinationibus fideles innumeri, ad Basilicae gradum evehere dignaremur. H a s enim preces cumulat etiam atque ornat amphssimum suffragium dilecti filii Orestis S. E. E. Presbyteri Cardinalis Giorgi, Minoritici Ordinis Protectoris, postulatoriis litteris communitum sacrorum Antistit u m Salernitani, Nucerini, Cavensis et Sarnensis, nec non municipii l u ceriae Superioris. Quamobrem, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. E. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Eufinae, Sacrorum E i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica N o s t r a auctoritate, praesentium vi perpetuumque in modum, v e t u s t u m et percelebre sanctuarium a Matre Domini appellatum, intra fines positum archidioecesis Salernitanae, nunc ad Ordinem F r a t r u m Minorum pertinens, titulo et dignitate Basilicae minoris cohonestamus, cum honorificentiis et insignibus conopaei, absque t a m e n auri argentive ornatu, tintinnabuli et stemmatis, iuxta formam Basilicarum minorum Almae huius Urbis. H a e c largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c atque inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xr mensis iunii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR ECCLESIAE SANCTAE MARIAE A M A R I , CIVITATIS B A R C I N O N E N S I S . Ad perpetuam rei memoriam. — Venerabilis frater E a y m u n d u s Guillamet y Coma, Episcopus B a r c i n o n e n s e m , sua suique cleri ac populi dioeceseos sibi commissae vota depromens, Nos enixis precibus flagitavit, ut ecclesiam in ipsa civitate Barcinonensi dicatam in honorem Virginis Deiparae vulgo de Santa Maria del Mar ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehere dignaremur. Nos autem, animo repetentes venerandam templi illius antiquitatem nec non structurae magnificentiam a t q u e artis operum praestantiam; frequentiam simul sacrarum functionum divinique 339 Acta Pii PP. XI cultus splendorem; prae oculis pariter habentes actuosum ministerium t u m paroeciale t u m perinsignis beneficiariorum Conlegii, et plurium confratern i t a t u m a t q u e associationum religiosarum, quae inibi ipsius divini cultus splendorem adaugent; denique probe noscentes novissimis temporibus ipsam sacram aedem affabre fuisse et concinne instauratam, propediem vero ibidem sollemni ritu celebratum iri quartum centenarium recursum a prima erectione confraternitatis ^Ssmi Corporis Christi, conditae ad instar illius quae in hac Alma Urbe ab anno M D V I I I canonice exsistit, votis his annuend u m ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre Nostro Antonio 8. R. B. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi perpetuumque in modum, ecclesiam Sanctae Mariae « a Mari » appellatam in inlustri civitate Barcinonensi exsistentem, ad Basilicae minoris titulum et dignitatem evehimus, illique privilegia omnia tribuimus, quae minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. H a e c largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque, ad quos spectant sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c atque inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xi mensis iunii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD E M U M P. D. ANTONIUM TIT. SS. MAROELLINI ET PETRI S. R. E. P R E S B . CARD. MENDES ARCHIEPISCOPOS BELLO, ET PATRIARCHAM EPISCOPOS OLISLPPONENSEM, LUSITANIAE: EPISTOLAE CETEROSQUE RESPONDENS E X COMMUNI CONVENTU D A T A E . Dilecte fifi Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Perlibenti sane animo epistolam accepimus quam, die x v n aprilis p. e. d a t a m , ex Olisipponensi conventu coniunctim ad 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nos dedistis: in ea enim, cum praeclaram sollertiam v e s t r a m in bono rei catholicae civilisque procurando, t u m n o v u m pietatis d o c u m e n t u m erga Nos Sedemque Apostolicam probe perspeximus. I a m vos, per communes litteras, quas die X X I X septembris superioris anni conscriptas ad fideles vestros dedistis, non p a r u m utilitatis rei catholicae in Lusitania attulistis, normas quidem secuti Sedis huius Apostolicae. Quod si eaedem normae fideli sinceroque animo, ductu quidem Episcoporum, in u s u m deducentur, uberrimi inde fructus sunt exspectandi, non modo ad Ecclesiae bonum, sed etiam ad pacem veri nominis in Lusitanorum animis constabiliendam. I d q u e imprimis fore confidimus, quod Nobis est optatissimum, ut, in iis quae ad religionem pertinent, quibusvis sepositis divisionis causis, s u m m a q u e unione a t q u e concordia, lusitani catholici inter se feliciter consocientur. Qua spe laeti, in divinorum m u n e r u m auspicium itemque in paternae benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecte fili Noster et venerabiles fratres, universoque clero ac populo unicuique vestrum concredito apostolicam benedictionem amantissime impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x i v mensis maii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI II AD E. P. D. CAROLUM GIBIER, EPISCOPUM VERS ALIENSEM, QUINQUAGESIMUM SUI SACERDOTII NATALEM CELEBRATURUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Quod annum sacerdotii quinquagesimum die septimo proximi mensis expleturus es, tale Nobis videtur eventum, quod non modo clerus populusque tuus tibi de se t a m praeclare merito gratuletur, sed Nos etiam publice participando nobilitemus. Plenam enim bonorum operum v i t a m sacerdos a t q u e episcopus egisti, et, multiplices inter officii tui curas, plus triginta ad E c clesiae doctrinam inlustrandam t u e n d a m q u e edidisti volumina, eademque communi iudicio probatissima. Atque, ut nonnihil de rebus episcopatus tui gestis delibemus, novimus equidem te, hoc a n n o r u m septemdecim spatio, diocesim istam longe in melius mutasse. Quae enim clero suo, neque abunde collecto, prorsus carebat, ea iam suos habet sacerdotes satis multos a t q u e haud mediocrem alumnorum n u m e r u m qui sacris di- 341 Acta Pii PP. XI sciplinis excoluntur. Quod profecto t u a e debetur sollertiae, u t p o t e qui vocationum Opus sic constituens eiusque t a m studiose curaveris incrementa, ut dioecesis fideles in p a r t e m impensae ac sollicitudinis t u a e libentius quidem veniant ac largius. Mittimus m a g n u m n u m e r u m earum quas e solo excitasti sacras aedes parochialesque aulas; at vero praeterire silentio non possumus mirabilem illam Coetuum e singulis paroeciis et decanatibus, quos vocant, ordinationem; qui Coetus t a m apte inter se coniunguntur, ut omnium actio ad u n u m eundemque exitum dirigi percommode queat. Quamobrem facile intellegimus, religionem in populo tuo pietatemque revixisse: quae, ceteroquin, ut ita revivisceret, ipsum quoque vitae t u a e piissimae ac pauperioris effecit exemplum. Fruere igitur properantis huius eventi solaciis, t u a m q u e laetitiam scito N o s t r a m aeque laetitiam esse. Rogamus a u t e m benignissimum Deum, velit te gregi tuo m u l t u m diuque servare incolumem, cuius in bonum p a r a t u s es animo, q u a n t u m aetatis ac virium supererit, n u n q u a m quiescendo, insumere. Caelestium interea donorum auspicem^ paternaeque benevolentiae testem, tibi, venerabilis frater, et clero ac populo tuo universo apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x v mensis maii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI III AD R. LEM D. PATRITIUM HIERONYMUM CONGREGATIONIS PLENO IAM! SAECULO FRATRUM AB HENNESSY, MODERATOREM A CHRISTIANIS SCHOLIS INSTITUTI IPSIUS CANONICA GENERA- HIBERNIAE: CONFIRMATIONE. Dilecte fifi, salutem et apostolicam benedictionem. — Conditum anno M D C C C i i ab E d m u n d o Ignatio Rice I n s t i t u t u m in Hibernia vestrum, idemque a decessore Nostro immortalis memoriae Pio V I I , duodeviginti post annos, canonice confirmatum, q u a m q u a m exiguis orsum est initiis, successu t a m e n temporis adeo, benignitate Dei, floruit, ut non paucas hodie sedes habeat, in omnibus fere orbis t e r r a r u m partibus constitutas. Q u a r u m profecto numerus p e r m u l t u m cresceret, si tot vobis sodalium copia suppeteret, quot ad novas domos aperiendas undique ab Episcopis expetuntur ac desiderantur. Quod a u t e m opera, dilecte fili, vestra t a n t i apud omnes fiat, nihil mirari licet si perpendatur, q u a vos via ac ratione, ACTA, Vol. XV, n. 7. - 5 - 7 - 9 2 3 . 24 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sane laudatissima, adolescentes hinc scientia a t q u e amore religionis imbnatis, inde ad civilem cultum et ad ingenuam vitae consuetudinem educetis. Videmur interea Nos vobis dedisse u n d e animos ad maiora caperetis, cum novas Sodalitatis constitutiones h a u d i t a pridem probavimus, quae non modo ad Codicis praescripta, uti aequum erat, accommod a t a e essent, sed etiam sic temperatae, ut Congregationis istius latius proferendae necessitatibus et locorum, quae incolitis, condicionibus m u l t o melius congruerent. I a m v e r o eas, dilecte fili, ut perdiligenter servetis et custodiatis, ipsum a vobis postulat, quod singulos obstringit, officium perfectionis vitae sanctitatisque persequendae: q u a m quidem qui persequi neglegant, iam eo ipso ad iuvenes sancte instituendos omnino inhabiles e v a d u n t a t q u e impares. U t i n a m qui te summo u t u n t u r moderatore religiosi viri saepius animo reputent, quoquot ad excolendam i u v e n t u t e m vocantur divinitus, eos ad altissimum utihssimumque vocari munus; quo in "explendo si, unice ad Dei gloriam a n i m a r u m q u e salutem spectantes, actuose elaborarint, Christum Iesum, innocentium puerorum amantissim u m , sibi utique, ex ipsa eius promissione, obligabunt. Cupimus, igitur, ad Sodalitatem vestram q u a m plurimi convolent tirones, qui, divino Spiritu instinoti, aveant in t a m grande opus vobiscum incumbere; u t , aucto magistrorum christianorum numero, iam spes simul augeatur christianae posteritatis, cum maximo Ecclesiae civitatisque emolumento. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili, universaeque Congregationi t u a e apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m Romae apud S a n c t u m P e t r u m , die x x i n mensis maii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI IV A D E M U M P . D . L U D O V I C U M T I T U L O S A N C T A E M A R I A E I N A QUIRO S . R . E . P R E S B . CARDINALEM D U B O I S , ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM: IN QUINQUAGESIMUM ANNUM A VOTO N A T I O N A L I D E T E M P L O SSMI CORDIS IN MONTE MARTYRUM EXCITANDO NUNCUPATO. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Quod die vm proximi mensis, quo die Sacratissimi Cordis I e s u festum peragitur, commemorare quinquagesimum a n n u m deliberastis, p o s t q u a m publice Acta Pii PP. XI 343 decretum est, ut Galliae paenitentis et devotae nomine et sumptibus, Templum votivum in Monte M a r t y r u m in honorem eiusdem Sacratissimi Cordis e solo excitaretur, id scito Nobis h a u d mediocrem animi voluptat e m peperisse. H a e c enim eventi faustitas, ut generosos civium t u o r u m spiritus inflaminatura est, sic posse in animarum b o n u m uberrimos ferre fructus Nobismet ipsis, q u e m a d m o d u m tibi, dilecte fili Noster, iure optimo videtur. Quamobrem, cum bene iis omnibus precemur, qui quoquo pacto in exstruendum t a m insigne communis Gallorum pietatis monum e n t u m vel operam vel stipem usque adhuc contulere suam, a u t in perficiendum o r n a n d u m q u e collaturi posthac sunt, t u m Ecclesiae thesauros, q u o r u m dispensatio est Nobis divinitus credita, libenter hac occasione reseramus. I t a q u e , auctoritate Nostra apostolica, plenariam admissorum veniam, usitatis condicionibus lucrandam, iis universis concedimus, qui votivum istud Templum, hoc anno, die octavo proximi mensis inviserint. Quod ut animis salubriter expiandis atque ad amantissimi Cordis Iesu caritatem acrius incendendis, Dei beneficio, conducat, caelestium grat i a r u m auspicem et peculiaris benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, et clero populoque tuo apostolicam benedictionem ex animo impertimus. D a t u m E o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x x v i mensis maii, anno MDCOCOXxiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI y AD R. P. D. THOMAM ESSER, O. P . , EPISCOPUM T I T . S I N I D E N S E M : QUINQUAGESIMO E X E U N T E ANNO SACERDOTII E I U S . Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Quinquagesimo propediem exeunte anno p o s t q u a m sacerdotio in archiepiscopali Seminario Coloniensi initiatus es, Nobis praecipue dignus videris, quem, hac occasione, publico benevolentiae Nostrae testimonio augeamus. H a e c enim faustitas, quae solet cuicumque contigerit haud mediocrem afferre laetitiam, vix attinet dicere q u a n t u m tibi allatura sit gaudii, cui liceat in t a m d i u t u r n u m sacerdotalis vitae curriculum, conscientia officii sancte actuoseque expleti, fidenter respicere. N a m sacerdos novensilis in ea incidisti tempora, quibus catholica Ecclesia acerrime apud Germanos divexari coepta est; cumque ^parocho cuidam adiutor datus esses, omne 344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale genus molestias a t q u e insectationes et carcerem h a u d semel passus, t a n d e m vi e paroecia es deturhatus. I t e r mox Almae huius Urbis ingresso, illud tibi curae fuit, ut, d u m sacro vacabas ministerio, altiora studia repeteres a t q u e iterando perficeres: quod videtur auspicato contigisse, ut deinde, q u a m tibi comparasses multiplicium disciplinarum cognitionem ac scientiam, eam, et editis in vulgus scriptis et instituendo docendoque, utilissime cum studiosis communicares. P o s t q u a m enim, duodetriginta annos natus, in Ordinem Praedicatorum cooptatus es, p r i m u m in ipso, ubi degebas, coenobio, deiude in Hollandia apud tuos, denique in maximo Hiberniae ecclesiastico conlegio et in catholica studiorum Universitate Friburgensi sacras erudite disciplinas tradidisti, usque dum, huc accitus, gravibus in R o m a n a Curia perfungi coepisti muneribus. Ceterum, quanti te fecerint operamque t u a m decessores Nostri, si alia non suppeterent argumenta, vel ipsa comprobaret episcopalis dignitas ad q u a m sexto ante anno evectus es. Septimo igitur proximi mensis die, sodalibus amicisque stipatus, ad altare accedas laeto et quidem grato in D e u m animo, qui tibi benignissime dederit, ut t a m plenos bonorum operum quinquaginta hos annos traduceres. Nos autem tibi, ut faustum gratulamur eventum, ita etiam cupimus, ut bene valeas diuque pergas et consilio et sacri exercitatione muneris Urbano populo prodesse. Caelestium interea gratiarum auspicem et p a t e r n a e caritatis Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x x v i i mensis maii, anno MDCCOCxxiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VI AD RR. PP. DD. CAROLUM GREGORIUM MARIAM GRASSO, ARCHIEPISCOPUM SALERNITANUM, CETEROSQUE ARCHIEPISCOPOS ATQUE EPISCOPOS REGIONUM PICENTINAE ET LUCANAE: OFFICIOSIS RESPONDENS LITTERIS EX COMMUNI CONVENTU DATIS. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum in Vallem Pompeiorum, quasi sub u m b r a m patrocinii Deiparae a Rosario, ad disceptandum de necessitatibus dioecesium v e s t r a r u m superiore mense convenissetis, renovatis ante animis per sohtudinem rerumque a e t e r n a r u m ¿commentationem, episcopales coetus inchoastis officiosissimas dando ad Acta Pii PP. XI 345 Nos communiter litteras. Periueunde quidem eas, a t q u e item quae postea accesserunt eorundem coetuum acta, perlegimus; pìacuitque in alteris pietate denuo frui erga Nos vestra, in alteris vim iudicii comperire consiliiquè prudentiam, q u a m in deliberando de satis multis rerum capitibus adhibuistis, quae ad s t a t u m dioecesium istarum pertinerent. I a m igitur, venerabiles fratres, contendite, ut, secundum ea quae constituistis, omnia digeratis atque ordinetis in populo quisque vestro; neque enim eiusmodi conventus quidquam prodessent, si consilia, quantumvis sapienter inita, in tabulis, sine ullo d e m u m effectu, iacerent. At vero vos t a m sedulos t a m q u e industrios in pastoralis perfunctione muneris novimus, ut nihil dubitemus, quin, quae recte decreveritis agenda, ea pro actis haberi liceat. Quod a u t e m scribitis, vosmet, et Litteris Nostris Encyclicis priore alteroque loco datis in gregis gubernatione velle dirigi, et Nobis cum diut u r n a m incolumitatem, t u m l a e t u m o p t a t o r u m inceptorumque precari exitum, id grato accipimus animo non t a m Nostra q u a m religionis causa, cuius profecto intersit q u a m maxime, Episcopos idem velle, idem nolle ac Iesu Christi Vicarium, eiusque praecepta a t q u e hortationes in fidelium suorum procuratione peramanter exsequi. Cuius quidem gratae voluntatis Nostrae testimonio sit, eademque vobis caelestium donorum copiam conciliet, apostolica benedictio, quam, venerabiles fratres, unicuique vestrum et clero populoque dioecesium vestrarum ex animo impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x x v i n mensis maii, anno MDCCCCXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VII AD R. P. IOANNEM BAPTISTAM OLLITRAUT DE KER Y VALLAN, ABBATEM GENERALEM CISTERCIENSIUM REFORMATORUM: NONNULLA PATERNO ANIMO ADMONENS IN ORDINIS IPSIUS UTILITATEM. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Non sine animi aegritudine accepimus, venerabilem fratrem Augustinum, Episcopum titulo Constantiensem, se iterum munere Abbatis generalis Ordinis vestri abdicasse; q u a in sententia cum perstitisset, qui in Capitulum generale convenerant, eos, q u a m q u a m invitos, t a m e n Antistitis egregii optatis obsequi communiter deliberavisse. N o n sine animi aegritudine, dicimus; memineramus enim, qualem is Apostolicae Sedi continenter probasset observantiam 346 Acta Apostolicae Sedis• - Commentarium Officiale officiosamque voluntatem, q u a m q u e studiose egisset, p o s t q u a m tres T r a p pensium Congregationes in u n u m corpus n u t u a t q u e auctoritate Leonis X I I I coaluerant, ut eiusmodi solidaretur compages arctissimaque anim o r u m coniunctione compleretur. H u c praeterea accedebat quod ille idem, abhinc satis multos annos, sapienti prudentique Ordinis gubernatione praeclare de vobis meritus erat. Sed iam reliquum est, quandoquidem in eius locum tu, dilecte fili, communibus subrogatus es suffragiis, ut qua Cisterciensis Ordo vester perfectione atque austeritate vitae Ecclesiam Dei nullo non tempore iuvit a t q u e inlustravit, eam non modo integram incolumemque praestes, sed, cum exemplo ipse t u o , t u m sarta tectaque sanctissimarum observatione legum, acrius in dies cures provehendam. Cuius quidem officii perfunctionem, etsi sollicitudinibus ea minime vacabit, a t t a m e n minus gravem operosamque sodales ipsimet tui efficient, ut sunt religiosae vivendi disciplinae retinentissimi. Non est profecto cur p u t e m u s , n o t a t i o n i b u s eos indigere Nostris; sed dubitare non licet, quin benigna communis Patris verba, si quid in eorum memoriam redegerimus, sint g r a t a iidem voluntate accepturi. I t a q u e paterne monemus, praecipuae illae virtutes, quas a sodalibus coli diligenter Ordo vester, et n a t u r a ipsius sua et veluti transmissa a maioribus hereditate, sollemne ad hunc diem habuit, sic animis haereant vestris, ut in sucum ac sanguinem conv e r t a n t u r nec u n q u a m per neglegentiam lassitudinemve depereant. Carit a t e m dicimus, quae in coenobiis istis, immutabilis concordiae effectrix, regnet oportet ex praescriptis et vel ex ipsa pulcherrima legum -appellatione vestrarum, quae « Charta caritatis » inscribuntur. Dicimus obedientiam, quae nisi t o t a m penitus religiosam v i t a m pervaserit, iam cetera omnia, quasi nullo subnixa fundamento, n u t a b u n t ; quod ceteroqui, ut nostis, superiorum a e t a t u m experimentis comprobatur, cum, quo magis eiusmodi virtus apud vos viguit, t a n t o se extulit patentius sanctorum operum fecunditas. Praeterea, ut vivitis a saeculo disiuncti ab hominumque consortione remoti, id ipsum corroborate propositum amore solitudinis et « novitatum profanarum » fuga, cum eo i m b u t i esse debeatis spiritu qui a m u n d i spiritu q u a m longissime absit. Quo in genere non ignoratis, horum praesertim, temporum homines, in quibus t a n t u m potest immoderatus sui suarumque rerum amor, cum paene exuerint caritatem nullamque p a t i a n t u r disciplinam, t u m intemperanter licenterque, abiecta rerum aeternarum cogitatione, se in medias saeculi voluptates deliciasque coniicere. Sit quidem, ut misérrimos m u n d i asseclas modice v e s t r u m t a n g a t moveatque exemplum; in comperto t a m e n est, posse vos, et assidue orando et vitam degendo, ut facitis, paupertatis paenitentiaeque studiosissimam, eorum emendationi et saluti prodesse q u a m plurimum. Istas igitur virtù- Acta Pii PP. XI 347 tes, quae vos validissimos a p u d D e u m deprecatores efficiant^ in domibus vestris, dilecte fili, enervari et languere ne sinas. Quodsi t e m p o r u m condiciones suaserunt, ut de pristino exterioris disciplinae rigore afiquantulum, Apostolica Sede probante, remitteretis, at paenitentiae spiritum, qui vobis est gloriae ac praesidio, servatote integrum, ne ab instituto ipsor u m vestro gradatim, cum magno Ordinis populique christiani detrimento, degeneretis. Habes, dilecte f ih, quae placuit ad te scribere, cum coenobiis et virorum et a l u m n a r u m communicanda; ea quidem ut, pro optatis Nostris, usui Ordini vestro sint, caelestium donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte füi, et sodalibus, quibus praees, universis apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x x v i n mensis maii anno MDCCCCXxiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VIII AD RR. PP. D D . I A N U A R I U M COSENZA, ARCHIEPISCOPUM CAPUANUM, CETE- ROSQUE CAMPANIAE ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS: COMMUNI EX A N N U O CONVENTU DATAE EPISTOLAE RESPONDIT. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quam, Neapoli in coetum congregati, ad Nos die V I I huius mensis dedistis epistulam, ex ea sensus profecto eminent episcopalibus animis digni. Ardorem enim caritatis, qua Nobiscum coniuncti estis, et illud quod Apostolicae huic Sedi polhcemini ac profitemini obsequium, ea significastis verborum vi et incitatione, sententias quoque ab Irenaeo et Ambrosio Nostro mut u a t i pulcherrimas, ut inde magnam, cotidianas inter sollicitudines, deleg a t i o n e m hauserimus. I u r e a u t e m optimo e x s u l t a t i s ' laetitia, quod Venerabili Roberto Bellarmino beatorum caelitum honores decrevimus; is enim, etsi Societatem Iesu, Sacrum P u r p u r a t o r u m P a t r u m Conlegium, d e m u m Ecclesiam catholicam sanctitatis doctrinaeque splendore inlustravit, t a m e n vester est et dici potest, cum Oapuanam archidioecesim plures annos sapienter studiosissimeque sit moderatus et mirifica omnium v i r t u t u m , caritatis potissimum, ibidem exempla reliquerit. Quem si quidem vobis et fidelibus vestris ad i m i t a n d u m laeto exitu proposueritis, i a m Campana regio, quae est u b e r t a t e frugum fructuumque notissima, christianarum 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v i r t u t u m altrix habebitur multo fefacior. Quod denique, p r a e t e r alia, Nobis cupitis, ut diutissime auctoque in dies robore P e t r i Sedem obtineamus Ecclesiaeque navigium gubernemus, m a x i m a m habemus vobis gratiam, et caelestium m u n e r u m auspicem p a t e r n a e q u e benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, et clero populoque uniuscuiusque vestro apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x x i x mensis maii, anno M D C C C C X x m , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI IX AD EMUM P. D. BASILIUM S. R. E. EPISCOPUM VELITERNUM CARD. POM- PILJ, VICE SACRA U R B I S ANTISTITEM: DE SOLEMNIBUS SUPPLICATIONIB U S AD SACERDOTALIS VOCATIONIS GRATIAM P L U R I B U S IMPETRANDAM. Venerabilis frater Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Dolendum profecto est - quod plurimi Nobiscum u n a dolent sacrorum Antistites - t a m exiguum esse eorum n u m e r u m qui ad sacerdotale munus contendant: u n d e fit, ut passim per Italiae dioeceses paroeciae satis multae suo sint curione miserrime destitutae. Cuius quidem rei causas non est cur hic consideremus; quodsi h a u d semel quae opportuniora ad experiendum remedia viderentur decessores Nostri significarunt, huic t a m e n incommodo sane gravissimo Ille u n u s plene congruenterque mederi potest, qui pretioso suo animas redeunt sanguine iisque ad aeternam beatitatem traduc e n d i Ecclesiam dedit suae missionis heredem. Qui cum suos docuisset quibus verbis P a t e r , qui est in caelis, orandus esset, non aliam praeterea visus est discipulis, adeoque omnibus hominibus, commendare precationem, nisi ut sacrorum copiam operariorum exposcerent: rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam. Deo igitur benignissimo instandum: qua in re ut ceteris dioecesibus sit Alma haec Urbs exemplo, quae ipso Iesu Christi Vicario feliciter pastore proprio suo utitur, volumus, venerabilis frater Noster, ut stato certo quodam huius mensis iunii die, qui sit idem unoquoque in futurum anno hanc ad r e m destinatus, in omnibus Urbanis tempus sollemnes supplicationes h a b e a n t u r ad divinae vocationis gratiam a Sacratissimo Corde Iesu, a n i m a r u m amantissimo, quam plurimis impetrandam. Eiusmodi a u t e m exemplum confidimus Episcopos omnes, Italiae potissimum, sic imitari, ut in sua quisque dioecesi idem sta- 349 Acta Pii PP. XI t u a n t agendum quod E o m a e opportune fieri cognoverint; immo non t a m confidimus q u a m certum habemus, cum ita ii sint Nobiscum coniuncti eoque a n i m a r u m salutis studio flagrent, ut dubitare non liceat quin, te, venerabilis frater Noster, praeeunte, o p t a t a Nostra explere velint ac properent. Quae ut laetus consequatur exitus, quem, ceteroqui, Christus Iesus vel ipsa adhortatione ad precandum pollicitus esse videatur, efficiat quoque apostolica benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater Noster, et clero populoque Urbis universo, paternae benevolentiae Nostrae testem, peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die V I I I mensis Iunii, in festo Sacratissimo Cordis Iesu, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI x AD EMUM P. D. GUSTA VU M FRIDERICUM TIT. S. MARCI S. R. E. PRESB. CARD. PIFFL, ARCHIEPISCOPUM VINDOBONENSEM, CETEROSQUE AUSTRIAE ORDINARIOS: DE CONVENTU REI CATHOLICAE PROVEHENDAE VINDOBONAE FUTURO. Dilecte fili Noster, venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Bellum post hominum memoriam longe omnium teterrimum ii apud vos consecuti sunt eventus, ut hinc catholici ahquamdiu haeserint quo pacto tot t a m q u e novis malis mederentur, inde Ecclesiae a d v e r s a m asperrima rerum condicione usi sint ut religionem de pristino honore stat u q u e per iniuriam deiicerent. Quod quidem si per universam rempublicam passim contingit, at Vindobonae potissimum fit in ipsa urbe principe, q u a m sectae quasi q u o d d a m actionis suae centrum delegerunt, u n d e Ecclesiam Dei, veluti instructa in omnes partes acie, commodius adorirentur. Infesti igitur ii homines fidem e civium animis per falsas doctrinas convellere n i t u n t u r acerrime, eosque cogunt, qua nimia valent rerum potentia, ab Ecclesia deficere; et non aliud profecto propositum persequuntur cum socialisticam luem institutis omnibus, praecipueque scholis, aspergunt. Neque minus periculi fidelibus vestris heterodoxi, praesertim ex America, facessunt, qui cum imperitos simplicesque animos callide subtihterque decipiant, t u m afflictis populi fortunis a b u t u n t u r ut eundem pecunia corrump a n t . Quibus sane in propulsandis incommodis nec utriusque cleri studium a t q u e operam usque adhuc desiderastis nec hodie desideratis; at vero ea est sacerdotum a p u d vos penuria, ut necessitati iam prorsus impares exsistant. 3o0 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a c equidem t a n t a miseriarum mole vehementer angimur et pro ea, q u a m gerimus erga universos, p a t e r n i t a t e et pro Nostra erga gentem vestram benevolentia, eam nempe gentem, quae fuit perpetuo catholicae doctrinae retinentissima; dolemus enim, eandem, praeterquam quod omnem amisit ex recentioribus casibus prosperitatem, in eo hodie versari discrimine, ut multo pretiosiorem avitae fidei t h e s a u r u m a m i t t a t . I t a q u e carissimos Nobis ex Austria filios appellamus obtestamurque, ut a t t e n t e considerent, quale sit sibi o b v e n t u r u m - idque multo maius quam antehac a c c e p e r i n t - detrimentum, si nefariis eiusmodi sectarum artibus se ad defectionem trahi abripique p a t i a n t u r . E s t a u t e m cur operarios vestros, hanc nacti opportunitatem, omnibus laudibus cumulemus, quos pro fidei suae tuitione omni studio certare accepimus. P e r g a n t iidem volumus in praenobili incepto, habeantque sibi persuasum, non modo Christum Iesum ipsis adesse praesentissimum eiusque in terris Vicarium bene precari, sed etiam, qualiacumque imminent, pugnae t a m sanctae exitum, si fortiter constanterque egerint, ancipitem esse non posse; licet enim ad tempus superari queant, victores tamen e certamine t a n d e m aliquando discessuri sunt. Bes quidem agitur, dilecte fili Noster, venerabiles fratres, a d m o d u m laboriosa, ostium enim vobis apertum est magnum et evidens et adversarii multi; eademque hac etiam de causa fortasse difficilior, quod plerosque non sinit tranquillo p a r a t o q u e ad agendum animo vivere gravior annonae in republica ista caritas, atque in agendo p e r t u r b a t ipsa insolita apud vos eius acerbitas varietasque belli quod religioni catholicae infertur. Iamvero p u t a m u s a t q u e etiam confidimus, stabiliendis in fide acuendisque ad defensionem animis „ maxime esse profuturum Conventum, quem catholici ex Austria a die duodetricesimo huius mensis ad primum mensis iulii Vindobonae h a b e b u n t . Cuius quidem Conventus u n a cum nuncio allatus est quoque ad Nos libellus, in quo vidimus perlibenter, quo per eos dies ordine coetus sacris variab u n t u r supplicationibus cum divini verbi praedicatione coniunctis et quaen a m sint rerum disceptandarum capita. Gravissima ea quidem et ad condicionem catholici apud vos nominis accommodatissima. Acturi enim. estis de iis omnibus, quae aut servari integra a u t melius ordinari vestra interest quam maxime, ut de iuventute instituenda, de scholis, de familia, de actione catholica, de re oeconomica et sociali quam vocant, de diariis et de ephemeridibus librisque in vulgus edendis; praetereaque videbitis quomodo catholici rem publicam tractare et caritatis sacrarumque Missionum opera provehere debeant. At p r i m u m omnium eo spectandum est - quod cupimus vehementer - ut ex his coetibus talis exsistat animorum consensio, talis ad agendum conspiratio, quae efficiat ut magnos pariat ac mansuros actio apud vos catholica fructus. Sapientiae quidem prudentiaeque vestrae, dilecte 7 351 Acta Pii PP. XI fili Noster, venerabiles fratres, permittimus, u t , rèbus m a t u r e perpensis, eiusmodi actionem congruentius tempori necessitatique ordinetis; qua in re non dubitamus, quin consiliis iussisque vestris fideles sint miro a m m o r u m ardore obsecuturi. Nobis ceteroqui videtur, non t a m laicorum sodalitates condi erigique novas oportere, q u a m confirmari veteres et perfici et ita inter se copulari ut in u n u m aliquid coalescant omnes, omniumque actio in u n u m contendat, eo per vos dirigenda quo eam dirigi opportunius putaveritis. Nostra haec igitur o p t a t a volumus cum iis, qui Vindobonam coiverint, communicetis, eosque Nostris verbis hortemini, ut, humano sensu personarumque acceptione posthabitis, nihil sibi aliud proponant quam Dei gloriam aeternamque civium suorum salutem, quae sine concordi omnium studiosa voluntate efficienter promoveri nequeat. Proximo interea Conventui copiosam caelestium luminum donorumque effusionem precamur; quorum auspicem paternaeque caritatis Nostrae testem, vobis, dilecte fili Noster, venerabiles fratres, iisque omnibus qui aderunt, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. Datum E o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x mensis iunii, anno Pontificatus Nostri secundo. Muoccoxxni, PIUS PP. XI XI AD EMUM CARD. GARUM P. D. DESIDERATUM MERCIER, TIT. S. ARCHIEPISCOPUM EPISCOPOS: COMMUNIBUS PETRI AD VINCULA MECHLINIENSEM, S. R. E. PRESB. CETEROSQUE BEL- R E S P O N D E N S OPPICIOSIS LITTERIS. Dilecte fili Noster, venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quam, ante mensem, communiter ad Nos dedistis epistulam, periucunda ea Nobis accidit cum ob singularem, q u a m redolebat, pietatem erga Nos vestram, t u m ob m u l t a ac praeclara quae de variis argumentis significabatis. Placet propterea testimonium illud observantiae vestrae publico rependere grati animi Nostri testimonio, nullamque earum rerum praeterire, quas t a n t o pastoralis animi ardore ad Nos attulistis. Vocari divinitus istic ad sacerdotium adulescentes bene multos non sine magna delectatione comperimus; quod autem plerique eorum huc spectent, ut vel i u v e n t u t i rite instituendae suo tempore se devoveant vel sacra Christi legatione in dissitis infidelium regionibus fungantur, non est profecto cur mutuatis ne procuratio apud vos animarum ob curionum penuriam aliquando depereat. Dei enim providentiae est, ut vosmet ipsi facitis, perpetuo con- 352 Acta Apostolicae Sedis\- Commentarium Officiale fidendum, quae minime iis de causis p a t i a t u r sacros suae quemque dioecesi deesse operarios. Quibus in excolendis, scribitis, velle vos, quoad fieri poterit, ea exsequi quae de Seminariis deque ratione sacras tradendi disciplinas monuimus, neque minus curaturos assidue, ut ad duas priores, quas dedimus, Encyclicas Litteras populus unicuique vestrum creditus conformetur. Et recte quidem: quid enim Ecclesiae, adeoque ipsius civitatis, magis ad prosperitatem intersit, q u a m ut, remotis praesentium maiorum causis restitutaque inter gentes pace et tranquillitate ordinis, homines per evangelicum ministerium actionemque catholicam ad D e u m revocentur, et, Salesio facilioris disciplinae magistro, ad assequendam vitae sanctimoniam contendant? I t a q u e confidimus verba per vos Nostra sic in Belgarum insidere animis, ut exploratissimam eorum voluntatem ad procurandam societatis h u m a n a e emendationem acrius ineendant. Sed alia, quae pressius propiusque ad vos pertinent, grato quidem animo commemoratis: ea dicimus, quae, proximi decessoris vestigiis insistentes, Litteris Nostris Quae tu, die X V I mensis novembris superiore anno datis, adhibuimus benigne monita, cum Acta et Decreta Concilii Provincialis Mecìiliniensis quarti ad vos, legitime recognita, mitteremus. Ex ipsa sane communi epistula vestra luce clarius apparet, vos, ut Episcopos unius eiusdemque provinciae ecclesiasticae in primis decet « fraterno amore inter vos cohaerere » atque idem sentire « nullo discrimine nec generis nec linguae». Neque minus concorditer profitemini, curaturos vos diligenter, ut sacrorum alumni et clerus ad supernaturale vitae institutum, q u e m a d m o d u m hortabamur, fingantur atque assuescant, seduloque caveant quicquid dissensiones et discidia inter cives commovere queat, ut controversias illas de rebus politicis deque linguae et generis varietate. In quo cum videamus vos Nobiscum uno animo consentire, hac in re diutius morari non attinet. Quod reliquum est, iterum vobis spem bonam, qua nitimur, aperimus, fore ut, deprecatrice B e a t a Virgine, quam suavissimo gratiarum omnium Mediatricis titulo in dioecesibus vestris, Apostolicae Sedis concessu, ven eramini et colitis, religionis studium morumque integritas apud carissimos Nobis Belgicae filios florere ac vigere pergat. Quod ut facihus e communibus optatis contingat, caelestium m u n e r u m auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecte f ih Noster, venerabiles fratres, et clero populoque uniuscuiusque vestro apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m B o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x mensis iunii, auno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 353 XII . AD R. P. D. PAULUM JACUZIO, ARCHIEPISCOPUM SURRENTINUM: QUINQUAGESIMO EXEUNTE ANNO EX QUO ARCHIDIOECESIS PUBLICE CORDI SACRATISSIMO IESU CONSECRATA EST. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Certiores Nos nuper fecisti, cum sit vobis proximo mense iulio dies ille commemorandus, quo, abbine quinquaginta annos, archidioecesis ista divino Cordi Iesu sollemni ritu consecrata est, in civitate honoris tui sede, a die quinto ad octavum eiusdem mensis, Conventum h a b i t u m iri eorum e clero populoque tuo, qui in piam Sodalitatem ab Apostolatu Precum adsciti legitime sunt; proptereaque a Nobis demisse postulabas, ut Conventui isti bene apostolica auctoritate diceremus, quo feliciorem haberet exitum, cum magno popularis pietatis incremento. Nihil profecto Nobis antiquius esse queat, q u a m ut eiusmodi commemoratione filiorum tuorum animi vehementius ad Sacratissimum Cor Iesu r e d a m a n d u m excitentur, qui homines infinita^est caritate complexus eosque plerumque beneficiorum suor u m experitur immemores. Ut igitur, qui coetibus et supphcationibus istic in q u a t r i d u u m habendis intererunt, ii renovato spiritu e Conventu discedant flammamque caritatis inde conceptam proximis iniiciant suis, apostolica efficiat benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater, iisque, quos memoravimus, universis, paternae benevolentiae Nostrae testem, pera m a n t e r impertimus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die xi mensis iunii, anno MDCCCCXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI XIII AD EMUM P. D. PETRUM TIT. S. LAURENTII IN LUCINA S. R. E. CARD. GASP ARRI, A SECRETIS STATUS: DE DISSIDIIS COMPONENDIS QUAE PACEM POPULIS AFFULGERE NONDUM SINUNT. Signor Cardinale. — Quando nel principio dei Nostro Pontificato, pieni l'animo d'angoscia per i m a h presenti e di timore per i futuri, in un momento che sembrava decisivo per la tranquillità dell'Europa e la salvezza della società, Noi le affidammo il m a n d a t o di farsi interprete dei 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nostri sensi e voti paterni presso i Rappresentanti dei popoli raccolti à consiglio, t u t t i invitavamo a considerare quanto si aggraverebbe la condizione, già così misera e minacciosa, dell'Europa, se fossero anche allora falliti quei tentativi di sincera pacificazione e di duraturo accordo. Trascorso poco più di un anno, non occorre dire quanto il Nostro timore siasi, avverato; in questo breve tempo i rapporti internazionali non solamente non sono migliorati, come si era in diritto di attendere dalla Conferenza di Genova, ma sono piuttosto peggiorati, così da giustificare nuove e più gravi preoccupazioni. Con quale pena del Nostro cuore ciò avvenga Ella sa troppo bene, signor Cardinale, testimone giornaliero e partecipe delle Nostre sollecitudini. P a d r e comune e capo di t u t t a la cristiana famiglia, Noi non possiamo restare indifferenti alle angustie dei Nostri figli ed ai pericoli che h minacciano, sull'esempio di san Paolo il quale diceva: Quis infirmatur et ego non infirmor ! quis scandalizatur^ et ego non uror? 6 1 Quindi mentre Noi procuriamo, con t u t t e le N o s t r e forze e con t u t t i quei mezzi che i Nostri figli pongono a questo scopo nelle Nostre mani, di alleviare le sofferenze così gravi e così generali dell'ora presente, dobbiamo profittare di ogni occasione che Ci si offre, per cooperare in qualche maniera all'intento doveroso della sospirata pacificazione dei popoli e degli individui in Cristo. Ed è perciò che, mentre fra i Governi delle Potenze più impegnate nel conflitto si preparano, su nuove proposte, nuove conversazioni diplomatiche per trovare un'amichevole soluzione alle questioni che agitano il centro dell'Europa e, per riflesso inevitabile, t u t t e le nazioni, crediamo Nostro dovere di levare di nuovo la voce disinteressata, imparziale e per t u t t i benevola, quale deve essere quella del P a d r e comune. Riflettendo alla grave responsabilità che in questo momento incombe e à Noi stessi ed a coloro che hanno in mano i destini dei popoli, Noi li scongiuriamo ancora u n a volta di esaminare le diverse questioni, ed in particolare la questione delle riparazioni, con quello spirito cristiano che non disgiunge le ragioni della giustizia da quelle della carità sociale su cui poggia la perfezione della convivenza civile. Qualora il debitore, nell'intento di risarcire i danni gravissimi sofferti da popolazioni e da paesi un dì prosperosi e fiorenti, dia prova della sua seria volontà di giungere ad un equo e definitivo accordo, invocando un giudizio imparziale sui limiti della propria solvibilità ed assumendo l'impegno di somministrare ai giudici ogni mezzo di vero ed esatto controllo, giustizia e carità sociale, come pure l'interesse medesimo dei creditori e delle nazioni t u t t e , stanche di lotte ed 1 II ai Corinti, xi, 29. Acta Pii PP. XI 355 ^ anelanti alla tranquillità, sembrano richiedere che non si esiga dal debitore quello che esso non potrebbe dare senza esaurire interamente le proprie risorse e la propria produttività con irreparabile danno suo e degli stessi creditori, con pericolo di perturbazioni sociali che sarebbero estrema i a t t u r a dell'Europa intera e di risentimenti che rimarrebbero minaccia continua di nuove e più rovinose conflagrazioni. Egualmente, è giusto che i creditori abbiano garanzie che siano proporzionate all'importanza dei loro crediti e ne assicurino l'esazione, daUa quale dipendono interessi anche per loro vitali; lasciamo però loro considerare se sia necessario a tale intento mantenere in ogni caso occupazioni territoriali che impongono sacrifìci gravosi ai territori occupati ed alle nazioni occupanti o^non convenga piuttosto sostituirvi, "sia pur gradatamente, altre non meno idonee e certo meno penose garanzie. Ammessi da ambe le p a r t i questi pacifici criteri, cessando per conseguenza le asprezze dell'occupazione territoriale e riducendo g r a d a t a m e n t e l'occupazione stessa sino a cessare del t u t t o , sarà dato finalmente raggiungere quella vera pacificazione dei popoli, che è del pari condizione necessaria per la restaurazione anche economica da t u t t i ardentemente desiderata. Tale pacificazione e tale ricostituzione sono beni così grandi per t u t t e le nazioni, vincitrici e vinte, che, p u r di ottenerli, non dovrebbe sembrar troppo grave qualsiasi sacrificio che risultasse necessario. Ma a p p u n t o perchè questi beni sono così grandi, non possono ottenersi altrimenti che per un singolare favore di Dio, dal quale discende omne datum optimum ei omne donum perfectum. A Dio pertanto, nelle cui mani sono i cuori dei Governanti, JSToi alziamo la preghiera e richiamiamo insieme t u t t o il popolo cristiano ad innalzarla sempre più fervorosa e concorde, affinchè il Signore inspiri a t u t t i pensieri di pace e non di afflizione, e, coi pensieri, il proposito magnanimo di attuarli e la forza di adempierli. Così vedremo felicemente avverato, a comune conforto, quanto la Chiesa m a d r e invoca sul mondo intero con la preghiera che nella liturgia pone sulle labbra dei suoi ministri: Da, quaesumus, Domine, ut et mundi cursus pacifice nobis tuo ordine dirigatur et Ecclesia tua tranquilla devotione laetetur. 1 Nel ripetere l'espressione di questi voti e sentimenti più volte manifestati, signor Cardinale, con t u t t o il cuore le impartiamo l'apostolica benedizione. D a l Vaticano, 24 giugno 1923. PIUS PP. XI. 1 S. GIACOMO, Leti., I, 17. 35b" Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECLARATIO Suprema Sacra Congregatio Sancti Officii fidei m o r u m q u e integrit a t i t u t a n d a e praeposita, peracta inquisitione super factis quae P. Pio vulgo da Pietralcina, Ordinis Minorum Capuccinorum, in conventu loci San Giovanni Rotondo dioecesis Fodianae commoranti, tribuuntur, declarat ex praefata inquisitione non constare de eorumdem factorum supernaturalitate, ac fideles h o r t a t u r ut in propria agendi ratione huic declarationi se conforment. D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 31 maii 1923. Aloisius Castellano, Supremae S. G. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM SSmus D n u s Noster Pius divina Providentia P P . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, nimirum: 4 iunii 1923. — Cathedrali Ecclesiae Briocensi praefecit R. D. Franciscum Serrand, Vicarium generalem dioecesis Rhedonensis. 6 iunii.,— Cathedrali Ecclesiae Spalatensi, R. D. Clementem Quirin u m Bonefacié. — Cathedrali Ecclesiae Lavantinae, R. P. D. Andream Karlin, hactenus Episcopum tit. Themiscyrensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Hebronensi, R. P. D. Alexandrum Mac Donald, hactenus Episcopum Victoriensem in insula Vancouver. 357 S. Congregatio Consistorialis 8 iunii 1923. — Cathedrali Ecclesiae Haileyburiensi, E. P. Aloisium B h é a u m e , e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae. — Cathedrali Ecclesiae de Chilapa, E. P. D. Iosephum Guadalupe Ortiz, hactenus Episcopum T a m a u h p a n u m . — Titulari episcopali Ecclesiae Anemuriensi, E. P. Aloisium Martínez, canonicum ecclesiae metropolitanae Mechoacanensis ibique Seminarii dioecesani Eectorem, quem deputavit Auxiliarem E. D. Leopoldi Buiz y Flores, Archiepiscopi Mechoacanensis. 11 iunii. — Metropolitanae nuper effectae Ecclesiae Emeritensi in I n d u s , E. P. D. Antonium E a y m u n d u m de Silva, hactenus eiusdem sedis Episcopum. 16 iunii*. — Cathedrali Ecclesiae Cumanensi, E. P. B. Sixtum Soza, hactenus Episcopum de Guayana. 21 iunii. — Cathedrali Ecclesiae Tucsonensi, E. D. Danielem Gercke, rectorem metropolitani templi Philadelphiensis. 22 iunii. — Cathedrali Ecclesiae de Guayana, E. D. Antonium Mejia, Yicarium foraneum de Valera. — Cathedrali Ecclesiae Corensi, E. D. Lucam Castillo, Vicarium foran e u m Sancti Casimiri. — Cathedrali Ecclesiae Valentinae de Venezuela, E. P. Franciscum Granadillo, Vicarium generalem dioecesis Cáracensis. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Christophori de Venezuela, E. D. Thom a m Sanmiguel, parochum ecclesiae Sancti Ioannis, in urbe Caracensi. SACKA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS i DECEETUM CIECA MONIALES IN GALLIA ET IN BELGIO Eeligiosae sanctimonialium familiae, quae in Gallia et in Belgio post r e r u m publicarum conversionem, initio superioris saeculi, iterum coadun a r i coeperunt, ob nova civilium legum placita talibus in adiunctis cons t i t u t a e sunt, ut Apostolica Sedes eas, nec ad antiquam communemque Ecclesiae disciplinam stricte moniales, nec votorum sollemnium vinculo a u t clausurae papalis lege obstrictas aestimaverit, sed sub Episcoporum auctoritate cum votis d u m t a x a t simplicibus constitui siverit. ACTA, Vol. XV, n-. 7. - 5-7-923. 25 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad hunc rerum, s t a t u m referendum est dubium, quod anno 1919 huic Sacrae Congregationi propositum et, approbante s. m. Benedicto X V , resolutum fuit; nihil videlicet i n n o v a n d u m esse circa dependentiam monialium praedictarum ab Ordinariis locorum. Cum t a m e n in ipsa responsione de talium monialium n a t u r a et s t a t u nihil d e t e r m i n a t u m sit et aliunde plures gravesque oriantur difficultates, praecipue cum a g e n d u m sit de constitutionibus monialium, quae regulas O r d i n u m sequuntur, ad Codicem accommodandis, ita ut p a x et tranquillitas m o n a s t e r i o r u m turbari facile possit, haec Sacra Congregatio rem, diligenti studio subiectam, sollemniter definiendam esse censuit. 1 I t a q u e E E . P P . Cardinales Sacrae Congregationis Religiosorum Sodalium Negotiis praepositae, in generali coetu ad Vaticanum habito die I iunii huius anni, re m a t u r e perpensa, censuerunt supplicandum SSm o ut declarare et, quatenus opus sit, decernere dignaretur: A I. In Gallia et in Belgio moniales monasteriorum quae regulas Ordin u m Regularium profitentur, seu q u a r u m v o t a ex instituto sunt solemnia, quamvis vota d u m t a x a t simplicia emittant, esse vere moniales iuris p o n tificii ad sensum can. 488 § 7, prout ceterae moniales in Ecclesia universa. I I . Ea tamen monasteria Superioribus Regularibus, salvo peculiari privilegio, minime esse subiecta, ideoque ad n o r m a m can. 615 exemptione non gaudere, sed esse Ordinariorum locorum iurisdictioni subiectas in iis quae canones Ordinariis ipsis circa moniales a t t r i b u u n t . I I I . Nihil vero obstare in praesenti quominus, si quod m o n a s t e r i u m id postulaverit, vota sollemnia, servata clausurae papalis lege, moniales emittere queant, dummodo id ab Apostolica Sede obtineant. F a c t a a u t e m SSmo D. N. Pio divina Providentia P P . XI de omnibus relatione in audientia habita ab infrascripto P. Abb. Secretario die ê eiusdem mensis iunii, Sanctitas Sua praefatas declarationes seu decreta ut supra approbavit et confirmavit, amplissima quoad praeteritum, quatenus opus sit, concessa sanatione; ac praesens decretum publici iuris fieri m a n davit. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. D a t u m Romae, ex Secretaria Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, die 23 iunii 1923. C. L. CARD. LATJRENTI, Praefectus. j $ S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B., Secretarius. 1 Acta Apostolicae Sedis, XI (1919), p. 240. S. Congregatio de Religiosis 359 II APPROBATIONES Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae Congregationis de Religiosis: 27 februarii 1923. — Congregationis Sororum a Sacro Corde Iesu, de Brentana nuncupatae, cuius domus princeps sita est in archidioecesi Mediolanensi, Constitutiones definitive approbavit. 23 aprilis. — Congregationem Sororum Tertii Ordinis Sancti F r a n cisci, de Syracusis, Americae Septentrionalis, cuius domus princeps sita est in dioecesi ^Syracusensi, approbavit, itemque eius Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium. — Congregationem religiosam Sororum Scholarium de Vindobona, cuius domus princeps sita est in archidioecesi Viennensi, approbavit, itemque eius Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium. 4 iunii. Congregationis Augensis, vulgo « de Mehrerau », olim Helvetico-Germanioae, Sacri Ordinis Cisterciensis, Constitutiones approbavit, experimenti gratia, ad septennium. — Congregationem Sororum Ursulinarum vulgo « du Sacré Cœur de «Jésus Agonisant» nuncupatam, cuius domus princeps sita est in loco Pniewy, in archidioecesi Gnesnensi et Posnaniensi, laudavit, eiusque Constitutiones approbavit, experimenti gratia, ad septennium. — Congregationis Sororum a Patrocinio Sancti Ioseph nuncupatae, cuius domus princeps sita est in Urbe, Constitutiones approbavit, experimenti gratia, ad septennium. — Congregationis Sororum Sacrae Familiae de Nazareth, cuius domus princeps sita est in Urbe, Constitutiones definitive approbavit. — Congregationis Sororum Annuntiationis B. M. V., Ordinis S. Bene» dicti, Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. 360 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III INSTRUCTION OU LISTE D E S QUESTIONS A U X Q U E L L E S DOIVENT R É P O N D R E L E S S U P É R I E U R S G É N É R A U X ET LES S U P É R I E U R E S GÉNÉRALES D E S INSTITUTS A V O E U X SIMPLES, D A N S LE RAPPORT QUI DOIT ÊTRE E N V O Y É AU SAINT-SIÈGE TOUS L E S CINQ A N S . Publiée pour la première fois par la Sacrée Congrégation des Evêques et Réguliers, revue et corrigée par la Sacrée Congrégation des Religieux d'après les' prescriptions du Code de Droit Canonique. 1 QUESTIONS PRÉLIMINAIRES 1. Quels sont les décrets d'approbation ou de recommandation que l'Institut a obtenus du Saint-Siège et quand les a-t-il obtenus? 2. Quelle est la fin ou le but particulier de l'Inatitut? 3. Le titre primitif pris au commencement par l'Institut, son but, le costume de ses membres, ont-ils été ensuite quelque peu modifiés, et en vertu de quelle autorité? 4. En combien de classes les membres sont-ils divisés? Quels v œ u x émettent-ils? 5. * Combien de membres ont revêtu l'habit de l'Institut depuis le commencement jusqu'aujourd'hui, ou au moins dans les vingt dernières années? 6 * Combien de membres ont quitté l'Institut depuis sa fondation jusqu'aujourd'hui, ou au moins pendant les vingt dernières années; comment se sont-ils retirés, soit pendant le noviciat, soit après l'émission des v œ u x temporaires, soit après celle des v œ u x x>erpétuels. Est-ce qu'il y a. eu des religieux fugitifs ou apostats, et combien? 7. Depuis quand la dernière relation a-t-elle été envoyée au Saint-Siège? 1. - DES PERSONNES A) De l'admission. 8. Combien de postulants ont été admis depuis la dernière relation? 9. Chacun a - t - i l donné les certificats prescrits par le droit (spécialement les lettres testimoniales): a) pour les hommes en générai, b) pour les clercs, 1 Cf. Acta Apostolicae Sedis, XIV (1922), pp. 278 ss. * Aux questions ou aux parties de questions marquées d'un astérisque, les Institut? n'ont à répondre que dans la première relation envoyée après cette Instruction. v S. Congregatio de Religiosis 361 c) pour ceux (hommes ou femmes respectivement) qui ont été dans un séminaire, dans un collège, ou qui ont fait leur postulat ou leur noviciat dans une autre Congrégation; ces certificats ont-ils été signés sous serment? 10. Quelqu'un a - t - i l été attiré à donner son nom à l'Institut par des procédés ou des industries spéciales, et principalement les Supérieurs se sont-ils servis à cette fin des journaux? 1 1 . A - t - on demandé en outre des renseignements suffisants sur leur caractère et leur conduite, toutes les fois que cela était nécessaire ou opportun? 12. De quels empêchements ou défauts la dispense a-t-elle été nécessaire; combien de fois et par quel Supérieur ecclésiastique a-t-elle été accordée? 13. Est-ce que tous ceux, pour qui cela est prescrit, ont fait le postulat; l'ontils fait pendant le temps déterminé et dans une maison d'observance régulière? B) Bes novices. 14. Combien y a-t-il de maisons de noviciat; quelles sönt-elles; chacun de ces noviciats a-t-il été érigé par l'autorité du Saint-Siège? 15. Combien de novices ont pris l'habit de l'Institut depuis la dernière relation? 16. Combien sont-ils actuellement au noviciat? 17. Les novices sont-ils, comme ils doivent l'être, séparés des profès? 18. Les novices ont-ils tous un exemplaire complet des Constitutions? 19. Ont-ils tous passé, avant la profession, une année entière et continue dans la maison du noviciat, sous la direction du maître des novices? 20. Le maître des novices est-il libre de tout emploi ou charge, qui pourrait être un empêchement au soin et à la direction des novices? 21. Le temps du noviciat a - t - i l été prorogé au delà du terme fixé dans les Constitutions, ou diminué; combien de fois, de combien de temps, et par quelle autorité? 22. Pendant la première année de noviciat, les novices ont-ils vaqué seulement aux exercices de piété; ont-ils été employés à d'autres œuvres, et auxquelles? 23. Durant, la seconde année de noviciat (quand elle a lieu) Jes novices ont-ils été envoyés dans d'autres maisons, et l'instruction de la S. C. des Religieux du 3 novembre 1921 a-t-elle été observée? 24. (Dans les Instituts de Sœurs). A v a n t d'admettre à la vêture, à la première profession temporaire et à la profession perpétuelle, l'Evêque ou son délégué a-t-il fait, et cela gratuitement, l'examen de la volonté de l'aspirante, comme il est -prescrit? 25. Toutes les fois qu'il y avait lieu avant la profession, sinon en temps opportun, ont-ils cédé l'administration de leurs propres biens et disposé de l'usage et de l'usufruit de ces mêmes biens? 26. Avant la profession des v œ u x temporaires les novices ont-ils fait librement leur testament pour tous les biens qu'ils possédaient alors ou qui pouvaient leur advenir? 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale C) Des profès. 27. Combien y a-t-il, dans l'Institut, de membres profès: a) de v œ u x temporaires, b) de v œ u x perpétuels? 7 , 28. Les v œ u x temporaires ont-ils été toujours renouvelés au temps voulu? 29. Le temps des v œ u x temporaires étant expiré, les membres ont-ils été admis au temps voulu à faire leurs v œ u x perpétuels? 30. Combien de membres, soit profès, soit novices, sont morts depuis la dernière relation? D) Des sorties et des renvois. 3 1 . Combien a) de novices, h) de profès, à la fin de leurs v œ u x temporaires, c) pendant la durée des v œ u x temporaires. ? d) après l'émission des v œ u x perpétuels, sont sortis de l'Institut depuis la dernière relation? 32. En renvoyant les sujets, a-t-on observé, suivant la diversité des cas, les règles prescrites par les saints Canons et par les Constitutions? 33. Quelqu'un (en dehors du cas urgent, dont il est parlé aux canons 653 et 668) est-il parti ou a-t-il été renvoyé: a) avant la réception de la confirmation par le Saint-Siège de la sentence ou du décret, s'il s'agit d'hommes profès de v œ u x perpétuels; ou avant la réception de la décision du Saint-Siège, s'il s'agit de sœurs professes de v œ u x perpétuels? b) pendant un recours au Saint-Siège, s'il s'agit de profès de v œ u x temporaires? c) sans dispense préalable des v œ u x émis, demandée par le religieux luimême? 34. (Dans les Instituts de Sœurs). Quand une sœur est sortie pour n'importe quel motif, lui a-t-on rendu sa dot entière, avec le trousseau apporté par elle en entrant dans l'Institut, dans l'état où il se trouvait au moment où elle en est sortie? 35. A-t-on donné à titre de charité aux sœurs qui, reçues sans dot, ne pouvaient se suffire par leurs propres biens, dans le cas de leur sortie de l'Institut, ce qui leur était nécessaire pour revenir, sûrement et convenablement, dans leur famille et y vivre honnêtement pendant quelque temps? II. — D E S CHOSES A) Des maisons. 36. Combien l'Institut a-t-il'de maisons; dans quels diocèses; a-t-il des provinces et combien? 363 S. Congregatio de Religiosis* 37. Y a-t-il eu des maisons ouvertes depuis la dernière relation et combien; l'autorité légitime est-elle intervenue dans leur ouverture et a-t-on observé les règles prescrites par les Constitutions? 38. Combien de membres des diverses classes résident dans chaque maison et (si l'Institut se livre à diverses œuvres) à quelles œuvres sont-ils employés? 39. Depuis la dernière relation, y a-t-il eu quelque maison supprimée et en vertu de quelle autorisation? 40. Chaque membre a - t - i l sa propre cellule, ou, au moins, si l'on use d'un dortoir commun, chacun a-t-il son lit convenablement séparé des autres? 41. Y-a-t-il un lieu parfaitement approprié pour recevoir les malades et les soigner? 42. Y a-t-il, pour recevoir les hôtes, des chambres séparées, comme il convient, de la communauté religieuse? 43. (Dans les Instituts de Sœurs). L'habitation du chapelain ou eonfesseur a-t-elle une entrée séparée, sans avoir aucune communication avec l'habitation des Sœurs? B) Des biens. ' 44. Quelles ont été, depuis la dernière relation, les recettes et les dépenses annuelles: a) de l'Institut en général? , * b) de chaque maison particulière? 45. Depuis la dernière relation, des biens meubles ou immeubles ont-ils été acquis, soit par l'Institut en commun, soit par les maisons particulières, et quelle est leur valeur? 46. A-t-on toujours placé l'argent à un taux utile, honnête et sûr? 47. Depuis la dernière relation, y a-t-il eu quelque perte des biens; ont-ils subi quelques dommages; quelle en a été la cause? 48. A-t-on aliéné des biens meubles précieux ou immeubles; lesquels et avec quelle faculté? 49. A-t-on dépensé quelque partie des capitaux? 50. La caisse commune, ou celle d'une maison particulière, a-t-elle des dettes, et quelle en est la valeur? 51. Depuis la dernière relation, a-t-on contracté de nouvelles dettes; lesquelles et en vertu de quelle autorisation? 52. Les biens temporels, soit de l'Institut tout entier, soit de chaque province et de chaque maison, sont-ils administrés par des économes légitimement nommés, d'après les prescriptions des saints Canons et des Constitutions? 53. Les économes généraux et locaux ont-ils fait aux époques fixées le compte-rendu de l'administration des biens; leurs comptes ont-ils été examinés et approuvés de la manière prescrite? 54. Y a - t - i l des procès engagés sur les biens de l'Institut? 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 55. Garde-t-on soigneusement l'argent et les choses précieuses, conformé- ment aux règles établies et aux prescriptions des Constitutions? 56. A-t-on, et à quelles conditions, accepté des séculiers de l'argent ou des objets précieux en dépôt? 57. (Dans les Instituts de Sœurs). Conformément aux lois canoniques, les dots des Sœurs ont-elles été placées à intérêt d'une façon sûre, avec le consentement de l'Ordinaire du heu? En a-t-on employé une partie en dépenses; quelle est la valeur ainsi employée, et avec quelle autorisation a-t-on agi? 58. Y a-t-il dans l'Institut des legs pieux ou fondations, soit pour la célébration de Messes, soit pour des œuvres de charité? Quels sont ces legs ou fondations? 59. Ces charges ont-elles été fidèlement exécutées? 60. L'argent qui a servi à faire ces fondations, a-t-il été placé convenablement et séparément, par ceux qui ont la charge de l'administrer? 6 1 . A-t-on rendu compte de ces fondations à l'Evêque, suivant les prescriptions des saints Canons? 62. Combien chaque maison a-t-elle donné à la fin de chaque année, de ce qui lui restait d'argent, à la caisse commune? 63. Est-ce de bon gré ou non que cette contribution en argent a été faite par toutes les maisons? 64. La supérieure ou l'économe a-t-elle de l'argent, dont elle puisse disposer librement, m ê m e pour le bien de l'Institut, sans être obligée d'en rendre compte? I I I . — DE LA DISCIPLINE A) De la vie religieuse. 65. Fait-on avec exactitude dans chaque maison les exercices spirituels fixés pour chaque jour, mois, année, ou pour des temps déterminés? 66. Tous les membres assistent-ils chaque jour au saint sacrifice de la Messe? 67. Tous les membres peuvent-ils assister aux exercices communs, et si quelques-uns sont exemptes de certains exercices communs à cause de leurs occupations domestiques, leur donne-t-on au moins le temps d'y vaquer en leur particulier? 68. Observe-t-on les prescriptions canoniques: a) quant au compte de conscience que l'on ne peut exiger, b) quant à la confession sacramentelle, c) quant à la fréquentation de la Communion eucharistique? 69. Y-a-t-il des confesseurs désignés d'après les prescriptions du droit: des abus se sont-ils entroduits, soit de la part des supérierus qui limiteraient la liberté concédée par la loi, soit de la part des sujets qui abuseraient de cette liberté? S. Congregatio de Religiosis 365 ' 70. Dans les instituts de Sœurs, le confesseur ordinaire est-il partout changé tous les trois ans, ou bien estril confirmé dans la charge avec l'approbation requise? 7.1. Observe-t-on fidèlement les prescriptions de la clôture dans la partie de la maison réservée aux "religieux? 72. P e r m e t - o n aux religieux d'aller fréquemment au parloir, et les Constitutions sont elles observées sur ce point? 73. En dehors du cas de nécessité, le Supérieur donne-t-il un compagnon aux religieux qui sortent? 74. Fait-on des instructions catéchistiques et des exhortations pieuses, soit aux convers, soit aux autres sujets, de m ê m e qu'aux serviteurs ou à ceux qui vivent dans la maison? Comment et quand les fait-on? 75. Les religieux publient-ils des revues périodiques, ou y collaborent-ils? Quelles sont ces revues? En cela, comme dans la publication des livres, observent-on les règles établies? 76. Les religieux se servent-ils de livres anciens ou récents, m ê m e manuscrits, publiés avec la seule permission des Supérieurs de l'Institut, et quels sont ces livres? B) De l'observance de quelques lois spéciales. 77. A-t-on toujours observé avec exactitude les prescriptions relatives au chapitre général, concernant: a) les lettres de convocation, b) l'élection des délégués, c) l'élection des scrutateurs et du secrétaire, d) l'élection du Supérieur Général, e) l'élection des Conseillers, de l'Econome et du Secrétaire général? 78. Les membres ont-ils été tout à fait libres d'écrire ou de recevoir les lettres, qui sont exemptes du contrôle des Supérieurs? 79. A-t-on fidèlement observé la loi concernant le changement des Supérieurs après le temps déterminé? Combien a-t-on obtenu de dispenses sur ce point, et de qui les a-t-on obtenues? 80. Le Supérieur général et les Supérieurs provinciaux ont-ils fait, comme ils le doivent, la visite des maisons? 81. Le Supérieur général, les Supérieurs provinciaux et locaux ont-ils convoqué leurs conseillers au temps marqué, pour traiter avec eux des affaires de l'Institut, de la province ou de la maison? 82. A-t-on laissé aux conseillers dans ces délibérations la liberté qui leur est due? 83. Les élections, dans le Conseil Général, ont-elles été faites librement et suivant les règles fixées? 84. La vie commune est-elle partout en vigueur; les Supérieurs ont-ils procuré à tous leur sujets, avec la charité paternelle qui convient, tout ce qui leur 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale était nécessaire, surtout quant à la nourriture et à l'habillement, et y aurait-il des membres qui se les procurent au dehors? , ' ' • 85. Y a-t-il en quelque endroit un personnel insuûisant, de telle sorte que les sujets soient accablés de travail au grave détriment de leur santé? 86. Pourvoit-on à ce que rien ne manque aux malades de ce dont ils ont besoin suivant leur état; les assiste-t-on avec la charité Convenable, dans leus* nécessités corporelles et spirituelles? 87. (Dans les Instituts de clercs). Combien d'années les clercs vaquent-ils aux études: a) de belles-lettres, b) de philosophie, c) de théologie? S'ils font leurs études dans les maisons de l'Institut, combien de professeurs sont attachés à l'enseignement de chaque matière? 88. A-t-on confié aux étudiants ou aux professeurs des charges qui les détournent de leurs études? 89. Est-ce que tous les étudiants: a) ont fait toutes leurs études avant de sortir de la maison destinée à cet effet? b) ont fait, avant la promotion aux Ordres sacrés, les études prescrites par les lois canoniques? e) ont observé religieusement tout ce qui est prescrit dans les saints canons pour l'admission aux Ordres (le titre d'ordination, les lettres dimissoriales, etc.)? 90. A-t-on observé la loi de l'examen des prêtres chaque aimée, au moins pendant cinq ans? 91. A-t-on exercé un commerce interdit par les saints Canons? de m ê m e , a-t-on exercé une profession ou un art qui implique des relations fréquentes avec les étrangers; quelles précautions a-t-on prises, soit pour le salut de ceux à qui, incombent de telles fonctions, soit pour l'édification des étrangers? 92. Les supérieurs prennent-ils soin de faire connaître et exécuter les décrets du Saint-Siège, qui concernent les religieux; de même, en dehors des Constitutions, lit-on en publie les décrets dont le Saint-Siège a ordonné la lecture? G) Des œuvres de VInstitut. 93. A combien de personnes (ou de classes de personnes) les membres de l'Institut ont-ils fait du bien dans les œuvres auxquels il se dévouent suivant le but de leur Institut? 94. Si depuis la dernière relation le nombre de ces personnes a subi quelque part une diminution, en indiquer les causés. 95. (Pour les Instituts quêteurs). a) Est-ce que le droit ou le devoir de quêter de porte en porte résulte clairement et certainement de leurs Constitutions? b) Les prescriptions des Saints Canons et les décrets du Saint-Siège sur ce point, sont-ils en tout religieusement observés? 8. Congregatio de Religiosis 367 96. Les Instituts de Sœurs ont-ils dans leurs maisons des hôtelleries ou infirmeries pour n'importe quelles personnes, m ê m e d'autre sexe; dans l'hypothèse affirmative, qui a donne l'autorisation, et quelles précautions prend-on? 97. Les Sœurs prêtent-elles leurs services, et comment, pour les offices économiques, dans des séminaires, des collèges ou des maisons ecclésiastiques? 98. Les Sœurs exercent-elles de ces œuvres de charité (par exemple envers les enfants, les femmes en couches, les personnes ayant subi une opération chirurgicale) qui semblent ne pas convenir à des vierges consacrées à Dieu et revêtues de l'habit religieux? 99. Les Sœurs qui soignent les malades à domicile prennent-elles toujours les précautions prescrites par leurs Constitutions? 100. Les Supérieurs ont-ils permis à leurs sujets d'habiter dans les maisons des séculiers, et pour combien de temps? 101. (Pour les Instituts d'hommes). Ont-ils gardé sous leur autorité ou dirigé quelque Institut de Sœurs comme dépendant d'eux et leur étant agrégé directement ou indirectement, et avec quelle autorisation? 102. Depuis la dernière relation, y a-t-il eu quelque œuvre nouvelle, ou plutôt a-t-on ajouté une nouvelle espèce d'œuvres à celles déjà existantes, et, dans ce cas, eu vertu de quelle autorisation? 103. S'est-il glissé des abus soit dans l'Institut, soit dans quelqu'une de ses maisons, et quels sont-ils? 104. Y-a-t-il des conflits ou des difficultés: a) avec les Ordinaires des lieux, b) avec les confesseurs, c) avec les chapelains? 105. (Pour les Instituts laïques des deux sexes). Ont-ils des maisons dans lesquelles on reçoit à demeure des adolescents de sexe respectif, qui fréquentent des écoles publiques laïques; dans quels lieux; à quelles écoles vont-ils; comment et par qui pourvoit-on à leur instruction religieuse? Les réponses aux questions formulées ci-dessus doivent être signées non seu* lement pas le Supérieur Général ou la Supérieure Générale, mais aussi, après un mûr examen, par chacun des Conseillers ou. Assistants Généraux. S'il s'agit de Congrégations de femmes, elles devront être signées également par l'Ordinaire du heu où réside la Supérieure Générale avec son Conseil. Si quelqu'un des Conseillers ou Assistants croyait devoir faire connaître au Saint-Siège quel qu'autre chose de grande importance, il pourrait le faire par lettre particulière et secrète. Qu'il se rappelle cependant sa condition, et sache qu'il chargerait gravement sa conscience s'il écrivait dans ces lettres quelque chose s'écartant de la vérité. Rome, du Secrétariat de la S. Congrégation des Religieux, le 25 mars 1922. T H . CARD. VALFRÉ D I BONZO, Préfet. L. & S. Maur M. Serafini, Ab. O. S. B . , Secrétaire, 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DECRETUM PRAEFECTURA APOSTOLICA D E ADAMAUA TERRITORIO AUGETUR NOVOQUE NOMINE « DE F U M B A N » D O N A T U R . Cum praefectura apostolica de Adamaua, in Colonia Kameronensi, post cessionem P a t r i b u s Societatis de MilL-Hill, regionis anglicae, sui territorii angusta remanserit, opportunum visum est eius territorium ad maiorem amplitudinem extendere ut operariis evangelicis uberior et largior apostolicorum laborum campus pateret. Quapropter in plenariis comitiis die 11 curr. mensis iunii habitis, E m i P a t r e s huius Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando decernendum censuerunt ut pars septentrio-occidentalis regionis vicariatus apostolici de Kameron ab eodem separaretur a t q u e praedictae praefecturae apostolicae de Adamaua adnecteretur, ita ut m e m o r a t u m vicariatum et praefecturam novus limes dividat, qui proñciscendo a mari sequitur cursum fluminum Wuri, Mahambé usque ad confluentem fluminis Mafi, deinde cursum fluminis Ngon usque ad suum confluentem Noun, qui antiquos limites iam efformabat, postea cursum fluminis Mbam usque ad s u u m confluentem Sanaga, t a n d e m cursum fluminis Sanaga usque ad suum confluentem Lom ad locum ubi antiqua confìnia praefecturae apostolicae de Adamaua invenit. Iidem E m i P a t r e s statuerunt, ut praefectura apostolica de Adamaua in posterum praefectura apostolica de Fumban appelletur. Q u a m quidem E m o r u m P a t r u m sententiam, Ssmo D. N. Pio Div. P r o v . P P . , XI in audientia diei 11 eiusdem mensis et anni ab infrascripto Sacrae huius Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua benigne adprobare r a t a m q u e habere dignata est, et praesens in re decretum confici iussit. D a t u m R o m a e ex aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 11 iunii 1923. G. M. CARD. VAN POSSUM, Praefectus. L. £g S. t F. Marchetti-Selvaggiani, Archiep. Seien cien., Secretarius. S. Congregatio de Propaganda Fide 369 II AD SUPERIORES ORDINUM ET CONGREGATIONUM RELIGIOSARUM, QUAE SACRIS MISSIONIBUS PROVEHENDIS SE DEVOVENT, NONNULLA COMMENDANTUR AD IPSORUM OPERAM U B E R I O R E M EFFICIENDAM SALUTARIUM FRUCTUUM. E e v m o Signore, Lo sviluppo, che, con l'aiuto del cielo, vanno prendendo le Missioni cattoliche, è causa di santa consolazione a quanti hanno à cuore i trionfi di nostra santa Religione e ardentemente desiderano la dilatazione del regno di Gesù Cristo. Tale incremento senza dubbio è in gran p a r t e dovuto all'attività intensa manifestata, specialmente in questi ultimi anni, sia dagli Ordini e dalle Congregazioni religiose che, memori delle passate loro glorie, h a n n o voluto riaccendere t r a i loro membri il desiderio di dedicarsi alla conversione degli infedeli, sia dai molteplici Istituti, il cui fine principale, se non unico, è quello delle Missioni. Q u a n t u n q u e d e t t a meravigliosa attività ed operosità siano per t u t t i i buoni cagione di conforto, resta però sempre vero che stragrande ancora è il numero di quelli che, sparsi in vastissime regioni, attendono che sia loro predicata la parola della salute. Anche oggi si può r i p e t e r e t e con t u t t a verità, il detto del Salvatore: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Onde è che questa Sacra Congregazione di Propaganda Pide, con vero affetto di madre, piena di interesse per t u t t i gli I s t i t u t i che inviano i loro figli alle Missioni, e riconoscente ad ogni singolo Missionario dedito ad un lavoro costante e penoso, lavoro molte volte nascosto e quindi sommamente meritorio, perchè noto solo a Dio, ritiene opportuno di indirizzare ai Superiori Generali o Maggiori degli Ordini, delle Congregazioni e degli Istituti, che si dedicano alle Missioni, la presente lettera, per insistere su alcuni p u n t i di somma importanza per le Missioni stesse. I. Ed anzitutto, sarebbe assai utile che i Missionari venissero debit a m e n t e preparati al lavoro evangelico, sia in qualche casa, in E u r o p a od altrove, espressamente a ciò destinata (come già lodevolmente si pratica da qualche Istituto), sia in appositi stabilimenti o residenze nei territori stessi delle Missioni. Tale preparazione, che dovrebbe essere la più perfetta possibile e variare col variar delle Missioni, potrebbe venir impartita ai giovani da Missionari provetti, e dovrebbe consistere nello studio della lingua, o ingue, della Missione a cui i detti Missionari sono destinati; nel rèndersi, 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale già fin da prima, familiari cogli usi e costumi della regione in cui si recheranno; neh" apprendere quei metodi, che, t u t t o considerato, sembrano più. a t t i all'evangelizzazione in ciascun paese. A questo si aggiunga anche u n a preparazione pratica, a fine di raggiungere u n a certa capacità di attendere da sè soli a t u t t o q u a n t o può riuscire utile o necessario allo sviluppo materiale delle Missioni. I I . Curino i Superiori che in ogni Missione vi siano uomini capaci di prendere, al bisogno, le redini della Missione stessa, affinchè, venendo a mancare il Vicario o il Prefetto Apostolico, non si abbiano gravi difficoltà per la scelta del successore, nè si sia costretti di nominare a tale ufficio un ecclesiastico che non abbia conoscenza della Missione stessa e ne ritardi il progresso. I I I . Di sommo interesse è che i Superiori veglino, affinchè nelle Missioni ai loro I s t i t u t i affidate si attenda alla formazione del clero indigeno. Ed invero ciò è necessario, poiché i vari territori furono propriamente a loro commessi a fine di fondarvi e stabilirvi la Chiesa. Orbene la conversióne degli infedeli è soltanto il principio, la prima pietra di tale stabilimento; ad essa deve seguire la formazione delle cristianità con proprie cappelle o chiese, con l'istituzione (e, possibilmente, con la dotazione) di scuole, orfanotrofi, asili, ospedali ed altre opere; a ciò deve seguire, o andare di pari passo, la formazione di clero indigeno e di Religiosi indigeni di ambo i sessi. Se non si ha premura di pensare a tempo alla formazione del clero indigeno, accadrà che presto il Missionario, il cui scopo è la predicazione del Vangelo ai pagani, si fermerà in u n a cristianità, abbandonando quasi del t u t t o gli altri infedeli e lasciando il grande ministero della loro conversione a semplici catechisti. Il clero indigeno invece può, e deve essere, almeno al principio, ottimo aiuto al Missionario, il quale, reso più libero, avrà il modo di dedicarsi esclusivamente, o quasi, alla sua altissima vocazione, la conversione cioè degli infedeli. La Missione non va considerata come u n a proprietà dell'Istituto; essa è un territorio affidato dalla Chiesa di Gesù Cristo a zelanti apostoli, perchè ivi introducano, stabiliscano e rendano vitale t u t t a l'ammirabile istituzione del Nostro Redentore. Solo allora può dirsi fondata la Chiesa in u n a regione, quando essa ivi si regga da sè, con proprie chiese, con proprio clero nativo del luogo, con propri mezzi; in u n a parola, quando essa non dipenda ivi che da se stessa. Alle quali considerazioni se ne possono aggiungere anche altre, di ordine assai pratico e assai evidenti. Ed infatti se, in seguito ad u n a guerra (e di ciò si sono avuti non pochi esempi nel recente mondiale conflitto), o se per altri avvenimenti politici, si cambiasse il reggimento civile dei territori di cui S. Congregatio de Propaganda Fide 371 si t r a t t a l e venisse quindi richiesto od imposto l'allontanamento di Missionari esteri e sudditi di alcune determinate nazioni, la Chiesa ne sarebbe fortemente danneggiata, poiché le popolazioni, rimanendo prive, o quasi, di sacerdoti, sarebbero esposte ài pericolo di perdere la Fede. Nè ciò è solo u n a mera ipotesi; simili eventi si sono già avverati. Si aggiunga a ciò che l'Europa, da cui in maggior p a r t e sogliono provenire i Missionari, ha essa stessa bisogno di clero; le vocazioni sono diven u t e , per ragioni a t u t t i note, più scarse. Di qui la grandissima preoccupazione e di provvedere l'Europa di u n numero sufficiènte di sacerdoti, e di disporre pure in numero sufficiente di sacerdoti che lascino l'Europa per recarsi in altro campo di apostolato fuori de' suoi confini. Se un abbondante e ben formato clero indigeno potesse essere a disposizione, è chiaro che ciò che ora si considera come grave difficoltà e come problema di ardua soluzione, verrebbe ad essere, e facilmente, ehminato. I V . Ed infine sarebbe opportuno che gli Istituti, i quali a m m e t t o n o nelle loro file anche fratelli laici, si studiassero di cercare il modo di far conoscere a t a n t e anime desiderose di darsi a Dio, le quali, per mancanza di studi preparatori o per altre ragioni, non possono convenientemente ascendere al sacerdozio, che esse pure potrebbero, e mirabilmente, cooperare all'eroico lavoro delle Missioni. Queste infatti hanno grande necessità di uomini pii e volonterosi, periti in qualche arte o mestière, e capaci t a n t o di insegnare le arti e i mestieri stessi ai popoli presso cui sono inviati, quanto di attendere, con l'aiuto di altri, a fabbriche di edifici, impianti di officine, lavori tipografici; e, senza dilungarci troppo, basterà solo accennare al bene grande che tali fratelli, debitamente preparati, potrebbero compiere, occupandosi dei catechisti indigeni, insegnando nelle scuole primarie, ecc. Su tali p u n t i , esposti per sommi capi, la S. C. di Propaganda richiama l'attenzione di t u t t i i Superiori degli I s t i t u t i Missionari, sicura che, se ciò che qui è esposto sarà debitamente considerato e convenientemente eseguito, non potrà mancare quel benefico risultato che ardentemente si cerca. La S. C. di Propaganda, quindi, invita i Superiori Generali a voler comunicare questa lettera ai Prepositi di quelle Provincie, cui sono affidate Missioni, e a vigilare accuratamente affinchè il contenuto della medesima sia messo in pratica. Benedica Iddio t u t t i coloro che, mossi da santo zelo, contribuiscono ih qualsiasi modo, affinchè l'opera delle Missioni, l'opera apostolica per eccellenza, progredisca sempre più e venga maggiormente conosciuta ed a m a t a . Ricolmi Iddio de' suoi celesti favori quelle anime che, infiammate del Suo santo amore, si sono consacrate all'evangelizzazione di t a n t i popoli, i quali attendono ancora la grazia di conoscere Nostro Signore Gesù Cristo. / 37$ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Approfitto ben volentieri dell'incontro per riaffermarmi, con sensi di ben distinta stima, Dalla S . C . d i Propaganda Fide, nella solennità d i Pentecoste, 2 0 m a g gio 1923. di Y. S. devotissimo G. M. CARD, VAN POSSUM, Prefetto. f F. Marchetti-Selvaggiani, Arciv. di Selencia, Segretario. III AD OMNES ORDINARIOS CATHOLICAE ECCLESIAE: D E E X P O S I T I O N E MISSIO- NARIA I N U R B E A N N O IUBILARI MDCCCCXXV I N S T I T U E N D A . Illme ac Revme Domine, P e r g r a t u m mihi est pro munere meo Amplitudinem T u a m certiorem facere S S m u m D . N . P i u m P P . X I , litteris non ita pridem a d m e datis, omnium catholicarum Missionum Expositionem, q u a m vocant, indixisse in Aedibus Vaticanis, anno iubilari proximo 1 9 2 5 , continuandam. Qua in re promovenda Sanctitas Sua hoc intendit, omnium christifidelium voluntates erga evangelicam praedicationem inter gentes excit a r e atque augere. Siquidem vel ab ipsis catholicis non satis cognoscunt u r ea, quae ad dilatandum regnum Dei in terris pertinent, et, q u u m ignoti nulla sit cupido p a r u m q u e nota vix alliciant animosque moveant, Evangelii praecones illa, q u a m merentur et qua tantopere indigent fidelium omnium conspirante prece et adiutrice opera, non fulciuntur. Sperat igitur Summus Pontifex futurum ut anno Iubilaei, cum ex omni regione frequentissimi R o m a m convenient fideles, uno quasi conspectu oculis obiici possint quae opera Ecclesia ubique t e r r a r u m ad m a g n a Redemptionis beneficia omnibus hominibus communicanda aggrediatur, quas difficultates, inveniat, quot labores sustineat palmasque reportet. Profecto a n i m u m recréant cum magnificum Romani Pontificis inceptum, t u m etiam praevisi inde percipiendi fructus Missionibus uberrimi. Fieri enim non potest quin christifideles, invisentes quae Missionum omnium vivam q u a n d a m referant imaginem, efficienti studio erga missionalia opera incendantur. Quo vero o p t a t u m h u n c finem felicius consequi liceat, Sacra haec Congregatio Christiano Xomini propagando, cui propositum exsequen- 313' 8. Congregatio de Propaganda Fide d u m a S u m m o Pontifice commissum fuit, memor D o m i n u m I e s u m Christum omnibus Apostolis ^eorumque successoribus m a n d a t u m dedisse praedicandi gentibus Evangelium, t u o q u e erga Missiones catholicas ardenti studio, opem adiutricem a tissime expostulat. Nostrum Episcopis confidens te fiden- I a m in aedibus huius Sacrae Congregationis constitutum est Consilium pro Expositione Missionaria, quod t o t a m r e r u m exbibendarum praeparationem dirigat. I a m I n s t i t u t a et Congregationes Eeligiosorum, quae concreditas habent Missiones, efficientem operam se coniatura promiserunt. Rogatur vero A. T. ut t a n t u m Pontificis inceptum benevolenti animo iuves ac omni favore, commendatione, consilio, opera prosequaris. Cum a u t e m in dioecesi tibi commissa invenire forte liceat res ad Missiones spectantes, vel etiam libros, sive antiquos sive recentiores, de Missionibus conscriptos easve spectantes, a u t etiam tabulas geographicas aliave huiusmodi, haec omnia, quae utilia forent ad Missiones catholicas illustrandas, R o m a m , quatenus fieri possit, m i t t e n d a cures. Quem in finem velis aliquem, cui fidem habeas, indicare, qui de hisce cum supra memor a t o Consilio pro Expositione (Propaganda - Piazza di Spagna, n. 48 Eoma VI) tractet. Sciat vero A. T. res omnes, quae expositae fuerint, in dominio mansuras esse illorum qui eas miserint, et fideliter restitutum iri. Expensae, quas Expositio praeparanda et instruenda requiret, non exiguae sane praevidentur; v e r u m spem habeo non defuturos esse qui sibi honori ducant media necessaria ad hoc suppeditare, atque hac etiam ratione Missiones fovere. Reliquum est ut A. T. rogem ut etiam a Deo opem implores implor a n d a m q u e a tuis fidelibus cures, u t , divina benedictione et Beatae Mariae Virginis, Reginae Missionum, protectione, omnia ex votis succedant ad laudem Dei Nostri, Sanctae Matris Ecclesiae elationem et a n i m a r u m a Iesu Christo r e d e m p t a r u m salutem aeternam. F a u s t a quaeque tibi a Domino ominans a t q u e adprecans. Amplitudinis Tuae ine profiteor Romae, ex aedibus S. C. de P r o p a g a n d a Fide, die in festo Inventionis Sanctae Crucis. III maii MDCCCOXXIII, humillimum addictissimum famulum G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praef. f F. Marchetti-Selvaggiani, Archiep. Seleucien., Secretarius. ACTA, Vol. XV, n. 7. — 5-7-923. 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV AD OMNES VICARIOS, PRAEFECTOS APOSTOLICOS ALIOSQUE MISSIONUM M O D E RATORES: D E EXPOSITIONE MISSIONARIA. Illme ac R e v m e Domine, Periucundum mihi est tecum communicare quas SSmus D. X. Pius P P . XI nuper ad me dedit Litteras de Missionaria, quae vulgo dicitur, Expositione, anno Iubilaei M D C C C C X X V , in Aedibus Vaticanis instituenda. Hoc novum ac praeclarum a r g u m e n t u m ardentis studii, quo Summus Pontifex omnium gentium evangelicam eruditionem prosequitur, a cunctis quidem christifidelibus, sed in primis ab iis qui proxime ad E v a n gelii praedicationem adlaborant, summo gaudio excipietur. Procul enim dubio Expositio haec, si quidem omnia pro optatis succedant, non solum singulari gloriae futura est Ecclesiae et Domino Nostro Iesu Christo; verum etiam n o v u m impulsum et a d i u m e n t u m Missionibus afferet, frequentissimos illos fideles, qui anno iubilari R o m a m undique convenient, immo et omnes ceteros, amore et efficienti studio in catholicas Missiones incendendo. Tunc enim quasi in speculo a t q u e in compendio t o t u m opus missionarium Ecclesiae contemplari licebit.- Labores n a m q u e a p p a r e b u n t , aerumnae, certamina, zelus et fructus ex divini verbi praedicatione; ostendetur quidquid Ecclesia ad exsequendum m a g n u m D. X. Iesu Christi m a n d a t u m fecerit; quomodo beneficia Redemptionis fratribus in tenebris et in u m b r a mortis sedentibus allata fuerint; quae sane omnia ad amorem et studium erga catholicas Missiones excitandum n a t a sunt. Q u u m a u t e m hi optatissimi pro sacris Missionibus effectus, uti facile patet, a felici ipsius Expositionis exitu dependeant, adiutricem operam hisce litteris a te Axpostulo. Superiores quidem omnium I n s t i t u t o r u m , quae Missiones apostolicas obeunt, libentem et animosam cooperationem iam promiserunt; quapropter eos nuper invitavi ut in hac Alma Urbe sodalem aliquem designent, inteUigentia, operositate, studio erga Missiones enitentem, cui, nomine Instituti, hoc opus demandetur, quique, sub directione Consilii, in aedibus huius S. C. de P r o p a g a n d a F i d e constituti, de omnibus curam habeat. S. Congregatio de Propaganda Fide / 375 Similiter A. T. in ista Missione sacerdotem aliquem deputare s t u debit, et ipsum huiusmodi r e r u m capacem, qui, collatis viribus cum Instituti Agente R o m a n o , omnia istic praeparet, et exsecutioni m a n d e t . Ut brevi dicam quid in hac re a te velim, scias valde desiderari ut in Expositione Vaticana Missionis tibi concreditae viva quaedam exhib e a t u r imago. I t a q u e ea quae caeli clima, regionis n a t u r a m , vivendi rationem, populi indolem, n a t i v a m culturam, falsorum deorum cultum ususque superstitiosos, difficultates etiam evangelicae praedicationis, fructus, successus, et in populi h u m a n i t a t e m influxum, mores quoque christianos eloquentiore, quo fieri possit, modo inlustrent, haec omnia t u a cura E o m a m m i t t a n t u r . E o n t a m e n illa quae communia et t r i t a sunt et ubique gentium inveniuntur, a u t quae forte incolae, excultarum gentium artes imitati, protulerunt; sed ea quae singularia et propria gentis istius sunt, ea quae naturalem populi indolem demonstrent, ea denique omnia quae Missionis tuae germanam faciem referant a t q u e invisentium oculis depingant. Et haec s u m m a t i m dicta sint de selectione rerum exponendarum, de quibus cum I n s t i t u t i t u i Agente E o m a n o ulteriora consilia conferre poteris.H g! Quod vero attinet ad rationem easdem res colligendi, praeparandi ac E o m a m mittendi, opportunis declarationibus additis, maximi erit momenti ut normas in adiecto folio descriptas fideliter observes. E t e n i m , illis neglectis, res exhibitae p a r v i vel etiam nihili aestimabuntur, et quae apte illustratae visentes omnes adtraxissent eosque utilibus notitiis erudivissent, declarationibus destitutae forte neghgentur; illis vero regulis studiose servatis, res ostensae pluris fient et felicem Expositionis successum maxime augebunt. Velim insuper mittas exemplaria omnium in t u a Missione typis edit o r u m operum vel aliorum scriptorum, grammaticas dico et vocabularia linguarum indigenarum; catechismos, historias sacras, theologica commentaria librosque de historia regionis, de topographia, de ethnographia conscriptos: quae omnia utilia erunt ad bibliothecam catholicarum Mission u m E o m a e constituendam. Generatim res ceterae, illorum qui eas miserint. quae expositae fuerint, propriae m a n e b u n t Expensae ad h u n c finem non exiguae sane erunt; sed optimam nutrió spem Missionem t u a m p a r u m vel nihil oneratum iri. I n t e r i m Redemptoris Nostri Iesu Christi et Beatae Virginis, Reginae Missionum, opem implorandam cures, i t a ut m a g n u m illud pontificium inceptum divinae gloriae serviat, Sanctam Matrem Ecclesiam exaltet 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et ad extensionem regni Dei in terris per verae fidei dilatationem efficaciter conferat. ' F a u s t a quaeque tibi ominor a t q u e a Domino adprecor. D a t u m Romae, ex Aedibus S. C. de P r o p a g a n d a Fide, die I I I maii M D C C C C X X I I I , in Festo Inventionis Sanctae Crucis. Amplitudini Tuae addictissimus G. M. CARD. VAN POSSUM,^ Praefectus. f F. Marchetti-Selvaggiani, Archiep. Seienden., Secretarius. V NORMAE PRAECEDENTI EPISTOLAE ADIECTAE, DE EODEM ARGUMENTO I Choix des objets. 1. Le but pratique, non moins recherché que les autres, dans l'Exposition des Missions, justifierait bien la présence d'objets se distinguant surtout par une beauté exceptionnelle ou au contraire par une forme grotesque particulièrement intéressante, de façon à ne pas négliger de satisfaire la légitime curiosité des visiteurs. On ne devrait pas toutefois employer à leur acquisition des sommes considérables. 2. Mais, le but sérieux et instructif restant toujours le principal, il faudrait recueillir avant tout les objets susceptibles de mettre en relief, dans la mesure la plus large possible, la vie réelle, même ordinaire et quotidienne, d'un peuple ou d'une tribu. Ce seront donc surtout les divers instruments du travail quotidien, l'outillage des différents métiers, de l'agriculture, des arts, des sciences, etc., ainsi que les produits correspondants, pour autant qu'ils font bien connaître le& capacités techniques et intellectuelles des indigènes; puis les armes, offensives comme défensives (boucher, cuirasse, etc.); enfin les différentes parties du costume, de la parure, les jeux, etc. 3. Pour les objets de plus grande dimension, comme les maisons, bateaux, navires, etc., on pourrait envoyer des fac-similés reproduits avec exactitude par les indigènes eux-mêmes. On pourrait de même représenter, sous un modèle réduit et intéressant, les différentes façons de faire des habitants, dans les métiers, l'agriculture ou les jeux. S. Congregatio de Propaganda Fide 3/7 '4. U n e Exposition des Missions devrait faire connaître tout particulièrement et d'une façon complète les religions indigènes dés peuples; donc les statues ou images des dieux, démons, esprits, ancêtres, etc., les objets, vêtements ou distinctions spéciales employés dans le culte, les modèles des temples ou autres endroits du culte public ou privé. 5. Là où il serait trop difficile d'obtenir les objets e u x - m ê m e s , une bonne photographie ou un dessin exact pourraient y suppléer, mais devraient alors être faits de façon à présenter surtout le côté ethnographique. 6. De nombreuses photographies de format moyen, ou encore des dessins en couleur pourraient aussi rendre de grands services pour présenter les indigènes dans leurs costumes et parures, dans leurs travaux, leurs jeux et leurs fêtes. 7. Si dans un territoire il y a des formes notablement différentes d'un objet (outil, arme, maison, etc.), celles-ci devraient également être recueillies, puisqu'elles peuvent fournir des indices importants sur les émigrations des tribus, sur les différences de culture et les mélanges survenus au cours des âges. On pourrait n'envoyer qu'une des formes de l'objet en question, mais dans une note explicative (voir paragraphe suivant), en indiquer les variantes existantes dans le m ê m e territoire. II Explications à donner pour chaque objet. 1. Il faut dresser une liste exacte de tous les objets envoyés. Chaque objet doit y figurer avec un numéro identique à celui porté par l'objet lui-même. Au moin une copie exacte de cette liste doit être faite, qui resterait auprès de celui qui l'a composée; de cette façon, il devient possible d'obtenir, le cas échéant, des renseignements complémentaires plus détaillés, si un objet se trouve être d'une importance spéciale. La liste elle-même devra être adressée par lettre recommandée au Président du Comité de l'Exposition (Sa Grandeur Monseigneur Marchetti-Selvaggiani, Secrétaire de la Sacrée Congrégation de la Propagande, E o m e , Piazza di Spagna, 48). Il serait à souhaiter qu'il y eut une autre copie de la liste accompagnant la collection elle-même. 2. Dans cette liste, les indications suivantes doivent être données pour chaque objet: a) nom de l'objet, y compris celui en langue indigène; b) à quoi il sert et quel en est le mode d'emploi; c) endroit (tribu, ville, village) de sa provenance; confins du territoire où il est en usage; d) endroit de sa fabrication; s'il est différent de celui de la provenance; e) indiquer si l'objet en question se trouve dans le territoire fréquemment ou rarement; s'il est d'usage courant ou fabriqué ad hoc. Plus ces indications sont exactes et détaillées, plus la valeur de toute la collection augmente. Une collection moindre, mais bien choisie et comportant 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale des indications exactes et détaillées, serait d'une valeur beaucoup plus grande qu'une collection considérable dans laquelle tout cela ferait défaut. 3. Dans le cas où il existerait déjà des livres ou des articles bien faits sur le peuple ou la tribu en question, on peut les citer, mais de façon exacte, en indiquant le nom de l'auteur, le titre de l'ouvrage, l'endroit et l'année de la publication et à quelle page se trouve la référence. Tous les ouvrages ethnographiques et linguistiques publiés par les Missionnaires eux-mêmes devraient être ajoutés, au moins par un exemplaire, à la coDection. 4. En attachant à un objet le numéro qu'il porte sur la liste, il faut veiller à ce que ce numéro reste sûrement audit objet; car s'il se perd, tout le travail employé à dresser les listes et à recueillir des explications complémentaires serait vain, puisqu'on ne pourrait savoir quel est l'objet si minutieusement décrit. Le plus sûr serait d'inscrire le numéro sur l'objet lui-même, soit au moyen d'une couleur ou d'une teinture ineffaçable, soit en y collant fortement une étiquette à numéro. Dans le cas où ladite étiquette serait seulement attachée, il faut bien prendre garde que le nœud ne se desserre et l'étiquette ne se perde; il faut aussi utiliser du papier plus fort, afin qu'elle ne se déchire pas. 5. On demande d'écrire la liste très lisiblement; il serait préférable d'employer la machine à écrire. III Emballage des objets. 1. Les objets d'une exécution plus fine et plus compliquée, surtout ceux qui comportent un grand nombre d'ornements délicats, doivent être emballés de préférence dans une matière molle (laine ou autre). 2. Si les objets sont assez fragiles (poteries, objets de fine sculpture et ciselure, etc.), après les avoir enveloppés, comme il est dit ci-dessus, il faut les mettre dans de petites caisses spéciales et renfermer celles-ci à leur tour dans une caisse plus grande. VI NOMINATIONES. Brevibus apostolicis nominati s u n t : 4 maii 1923. — Vicarius Apostolicus de Hiroshima, R. P. D. Henricus Doering e S. L, Archiepiscopus tit. Maditensis.jj 19 maii. — Vicarius Apostolicus Gameronensis in Africa Occidentali, E. P. D. Franciscus Xaverius Vogt, ex I n s t i t u t o a Spiritu Sancto, Episcopus tit. Celenderitanus. S. Congregatio de Propaganda Fide 379 25 maii 1923. — Vicarius Apostolicus Insularum Marianarum, Carolinarum et Marshall, R. D. Iacobus Lopez de Bego y Labarta, e Societ a t e Iesu. 25 maii. — Vicarius Apostolicus de Finlandia, B. P. Ioannes Michael Buckx, e Congregatione Presbyterorum a Ssmo Corde Iesu. Praeterea decreto S. Congreg, de Propaganda Fide, die 5 iunii 1923 renunciatus est Praeses Consilii Nationalis P o n t . Operis a Propagatione Fidei pro Scotia R. D. Henricus Forbes, Rector Seminarii Glasguensis. SACRA CONGREGATIO RITUUM DUBIUM CIRCA MISSAM VOTIVAM SACRATISSIMI CORDIS I E S U PRIMA F E R I A VI M E N S I S Sacrae R i t u u m Congregationi sequens dubium pro opportuna solutione propositum fuit; scilicet: « P r i m a feria sexta mensis i a n u a m incidente in diem secundam vel « t ertiam vel q u a r t a m eiusdem mensis, permittiturne Missa de Sacratis« simo Corde Iesu, t a m q u a m votiva solemnis, concessa per decretum « S. R. C, n. 3712, Urbis et Orbis, diei 28 iunii 1889; an potius praefatae « Missae substituenda sit in casu Missa Puer natus est nobis de die 30 de« cembris, sine Commemoratione de Sacratissimo Corde Iesu ? ». Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis voto, re perpensa, rescribendum censuit: Negative ad primam partem, affirmative ad secundam, iuxta novam R u b r i c a m specialem Missalis Romani, sub die 25 decembris, et Decreta S. R. C. Dubium, 8 iulii 1921, a t q u e Hildesien., 16 iunii 1922, ad X I I et XIII. Atque ita rescripsit ac declaravit, die 27 iunii 1923. £8 A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae, S. B. C. Praefectus. L. © 8. Alexander Verde, Secretarius. 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE D E I R I T I Sabato 16 giugno 1923, presso l'Emo e E e v m o Signor Cardinale Antonio Vico, Ponente della Causa di canonizzazione del Beato Giovanni Maria Vianney Conf., Parroco d'Ars, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale, dai E.mi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione dello stesso Beato, i quali vengono proposti per la Canonizzazione. Lunedì 18 giugno 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Eiti, nella quale al giudizio degli Emi e E m i Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1) introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria Poussepin, Fondatrice dell'Istituto delle Suore di Carità della Presentazione della Beata Maria Vergine di Tours; 2) intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Francesco da Picciano, Laico Professo dell'Ordine dei Frati Minori. Martedì, 26 giugno 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è tenuta la Congregazione dei Sacri Eiti Particolare, nella quale gli Eminentissimi Signori Cardinali e i Eeverendissimi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno dato-il loro voto sopra le seguenti materie: 1) intorno alla validità dei Processi Apostolici costruiti sopra i miracoli in specie per la Causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Giuliano Eymard, Fondatore della Congregazione dei Sacerdoti del Ssmo Sacramento; 2) intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia ecclesiastica di Madrid sopra i miracoli in specie, per la Causa di beatificazione e canonizzazione della Ven. Serva di Dio Maria Michela del Ssmo Sacramento, Fondatrice dell'Istituto delle Ancelle del Ssmo Sacramento e della Carità; 3) intorno alla validità dei Processi sia Ordinari che Apostolici per la Causa di beatificazione e canonizzazione della Ven Serva di Dio Lodovica Teresa de Montaignac de Chauvance, Fondatrice della Pia Unione delle Oblate del Sacro Cuore di Gesù; 4) intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia ecclesiastica di Vannes, sopra la fama di santità di vita, virtù e miracoli in genere, Diarium Romanae Curiae 381 per la Causa di "beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Giovanni" Maria Robert de la Mennais, Sacerdote Fondatore della Congregazione dei Fratelli della Istituzione Cristiana e delle Figlie della Provvidenza; x 5) intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia ecclesiastica di Liegi, sopra la fama di santità di vita, virtù e miracoli in genere per la Causa di beatificazione e canonizzazione della Ven. Serva, di Dio Suor Teresa Maria Haze, Fondatrice e Prima Superiora della Congregazione delle Figlie della Croce; 6) intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato al Servo di Dio Lorenzo da S. Francesco Saverio, sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari scalzi della Ssma Croce e Passione di N. S. G. C ; 7) intorno al culto, in ossequio ai decreti di Urbano VIII, non mai prestato alla Serva di Dio Filomena Giovanna Genovese, del Terzo Ordine di S. Francesco; 8) e finalmente intorno al culto, come sopra, non mai prestato al Servo di Dio Valentino Paquay, Sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si è degnato di nominare: 28 maggio 1923. L'Emo Sig. Cardinale Oreste Giorgi, Protettore delle Suore della Purità di Maria Ssma, di Palma di Maiorca. >> • » » L'Emo Sig. Cardinale Luigi Sincero, Membro della Sawa Congregazione Concistoriale. 29 » » L'Emo Sig. Cardinale Giovanni Bonzano, Membro della Sacra Congregazione « pro Ecclesia Orientali ». » » » Monsig. Sanzio Sansi, Prelato Chierico della Camera Apostolica. >< • » » Monsig. Antonio M. Bernasconi, Prelato Votante della Segnatura Apostolica. » » » Monsig. Francesco Rossi Stockalper, Prelato Referendario della Segnatura Apostolica. 30 » » Monsig. Sebastiano Nicotra, Arciv. tit. di Eraclea, Nunzia Apostolico a Lisbona. » » » Monsig. Clemente Micara, Arciv. tit. di Apamea, Nunzio Apostolico a Bruxelles. » » » Monsig. Francesco Marmaggi, Arciv. tit. di Adrianopoii, Nunzio Apostolico a Praga. 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 maggio 1923. Monsig. Angelo M. Dolci, Arciv. tit. di Gerapoli, Nunzio Apostolico a Bucarest. 1 giugno » Monsig. Francesco Annibale Ferretti, Consultore della S. C. dei Beligiosi. Monsig. Baffaello Carlo Eossi, Vescovo di Volterra, Assessore della S. C. Concistoriale. L'Emo Sig. Cardinale Gaetano Bisleti, Protettore della Società dei Beligiosi del Divin Salvatore. 20 » » L'Eñio Sig. Cardinale Tommaso Pio Boggiani, Protettore delle Or soline di Weltewreden, in Batavia (Giava). Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di nominare: Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 16 novembre 1921. Monsig. Giovanni Xepomuceno Soukup, della diocesi di Králové Hradec. 30 dicembre » Monsig. Maurizio Picha, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Carlo Schuster, della medesima archidiocesi. Prelati Domestici di S. S.: 28 febbraio 1921. Monsig. Stefano Hartsàr, della diocesi di Kosice. 30 dicembre » Monsig. Antonio Grimmer, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Antonio Franz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Soukup, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Wünsch, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Vanëcek, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Sykora, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Málek, della diocesi di Budëjovice. » » Monsig. Antonio Mráz, della medesima diocesi. Con brevi apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 27 maggio » » 1923. Monsig. Filippo Eincòn Gonzalez, Arcivescovo di Caracas. » Monsig. Arnoldo Francesco Diepen, Vescovo di Bois-le-Duc. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 16 20 23 maggio » 1923. Monsig. Lorenzo Del Ponte, della diocesi di Acqui. » Monsig. Guglielmo Barry, dell'archidiocesi di Birmingham. Monsig. Giacomo I. Xewcomb, della diocesi di Wheeling. 383 maggio 1923. Monsig. Gustavo Mattauch, della diocesi dì Litomërice. » » Monsig. Giuseppe Ballerini, della diocesi di Pavia. . » » Monsig. Venturino Bracci, della diocesi di Civita Castellana. giugno » Monsig. Alfonso Deschamps, dell'archidiocesi di Montréal. Prelati domestici di 8. 8.: aprile maggio marzo maggio », » » » 1922. » 1923. » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Francesco Reyl, della diocesi di Králové Hradec. Giovanni Kapica, della diocesi di Breslavia. Gustavo Testa, della diocesi di Bergamo. Emmerico David, dell'archidiocesi di Colonia. Roberto Guagnoni, dell'archidiocesi di Corfìi. Adalberto Turi, dell'archidiocesi di Strigonia. Carlo Erdòsi, della medesima archidiocesi. Giovanni M. Prendergast, della diocesi di Natchez (S. Ü. A.). » » Monsig. Amleto Giovanni Cicognani (Roma). » » Monsig. Giovanni Kubicëk, dell'archidiocesi di Olmütz. » » Monsig. Antonio Kobliha, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Riccardo Spaeek, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Kowaf, della diocesi di Litomërice. » » Monsig. Francesco Albert, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe Funk, della medesima diocesi. » » Monsig. Gustavo Buder, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe M. De Vio, dell'archidiocesi di Gaeta. » » Monsig. Luigi Valeri, della diocesi di San Severino. » » Monsig. Giuseppe Crosatti (Roma). » » Monsig. Ottone Paschen, dell'archidiocesi di Colonia. giugno 1923. Monsig. Gustavo Domabyl, della diocesi di Králové Hradec. » » Monsig. Francesco Prosen witzer, della medesima diocesi. » » Monsig. Rocco Pellettieri, della diocesi di Marsico-Nuovo. » » Monsig. Giovanni Mackintosh, della diocesi di Aberdeen. » » Monsig. Francesco M t t i , dell'archidiocesi di Bari. » » Monsig. Patrizio Dunnigan, della diocesi di Detroit. » » Monsig. Michele Grupa, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe C. Playens, della medesima diocesi. giugno » Monsig. Ludovico Hudal, della diocesi di Seccovia. » » Monsig. Luigi Centoz, della diocesi di Aosta (Roma). » » Monsig. Winand Uberto Aretz, della diocesi di Little Rock. » » Monsig. Enrico Chierichetti, della diocesi di Montefìascone. » » Monsig. Ettore Moresi, della diocesi di Velletri. » » Monsig. Giovanni Battista Büchel, della diocesi di Coirà. » » Monsig. Giacomo De Bernardi, della diocesi di Ivrea. » * » Monsig. Giuseppe Bombera, dell'archidiocesi di Praga. 384 16 » » 27 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale giugno » » >•> 1923. » » » ' ' Monsig. Antonio Vf estai, della medesima archidiocesi. Monsig. Ludovico Szilvek, della diocesi di Cinque Chiese. Monsig. Adalberto Igaz, della medesima diocesi. Monsig. Alberto Serafini (Eoma). ONOBIFICENZE. Con Breve Apostolico il Santo Padre Benedetto XV di fel. mem. si era degnato di conferire: II Cavalierato di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 novembre 1921. Al sig. Giovanni Koválik, della diocesi di M t r a . Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: la Gran Croce dell'Ordine Piano: 18 maggio 1923. Ai sig. conte Stefano Bethlen, Presidente del Consiglio dei Ministri in Ungheria. 5 giugno » Al sig. Enrico Heide, dell'archidiocesi di Nuova York. La Placea dell'Ordine Piano: 12 maggio » » » » 1923. Al sig. conte Filippo Sarazzani, Esente nel Corpo delle Guardie Nobili Pontificie. » Al sig. conte Filippo Aluffi-Pentini, Esente nel Corpo delle Guardie Nobili Pontificie. » Al sig. conte Valentino Canale, Tenente in ritiro del Corpo delle Guardie Nobili Pontificie. La Commenda dell'Ordine Piano: 2 giugno 1923. Al sig. dott. Isak G. A. Collijn, Bibliotecario della Biblioteca Eeale di Stoccolma. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 12 giugno 1923. Al sig. conte Massimiliano Colacicchi, Guardia Nobile Pontificia. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 maggio 16 » 1923. A S. E. Don Guido Cenci Bolognetti, Principe di Vicovaro. » Al sig. Eenato Bazin, dell'Accademia di Francia. Diarium ììomanae Cunae 385 La Commenda, con placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 29 maggio 1923. Al sig. Antonio Maria De Murna Rodríguez de Paterna conte de Lariz, della diocesi di Vitoria. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 16 maggio 1923. Al sig. prof. ing. Carlo Giovanni de la Vallée Poussin, della diocesi di Malines. 17 » » Al sig. ing. Giulio Testa (Roma). » » » Al sig. Adolfo Wesmael, della diocesi di JSamur. 18 » » Al sig. Gennaro Galise, della diocesi di Cava. 23 » » Al sig. dott. Ibrahim Kaouli, della diocesi di Tripoli di Siria. 25 » » Al sig. barone Gustavo Armfelt, del Vicariato Apostolico di Svezia. 29 » » Al sig. barone Ferdinando Righini, dell'archidiocesi di Genova. 5 giugno » Al sig. Ernesto A. O'Brien, della diocesi di Detroit. » » » Al sig. Patrizio Giuseppe Hally, della medesima diocesi. » » » Al sig. Guglielmo B. Thompson, della medesima diocesi. » » » Al sig. Guglielmo M. Walker, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giuseppe Tarulli, della diocesi di Lecce. 20 » » Al sig. Augusto Biechelez, della diocesi di Strasburgo. » » » Al sig. M. Francesco Giuseppe Saverio Marek, della medesima diocesi. 27 » » Al sig. comm. Giovanni Pasquale Scotti, direttore della Tipografìa Poliglotta Vaticana. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 16 17 maggio » » » » » » » 23 » » » » » 25 » » » 1923. Al sig. Elia Giraudel-Mareille, della diocesi di Périgueux. » Al sig. conte Antonio du Bois de Riocour, dell'archidiocesi di Parigi. » . Al sig. Alfredo Pecorari (Roma). » Al sig. prof. Renato Paglialunga, della diocesi di Orte e Civita Castellana. » Al sig. barone Riccardo Trocchi, della medesima diocesi. » Al sig. Ilio Salvatori, della medesima diocesi. » Al sig. dott. Michele Kaouli, della diocesi di Tripoli di Siria. » Al sig. avv. Adolfo Minet, della, diocesi di Arras. » Al sig. dott. Eugenio Droulers, della diocesi di Cambrai. » Al sig. Luigi Tabarroni, dell'archidiocesi di Bologna. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 25 maggio 27 » 29 » » » » » » 31 » 2 5 6 15 » 18 19 » 1923. Al sig. Augusto Schmitz, del Vicariato Apostolico di Svezia. » Al sig. Emilio Van Dooren-Hermans, della diócesi di Boisle-Duc. » » Al sig. Enrico Pérauge, della diocesi di Tournai. » » Al sig. dott. Guido Calderoli, della diocesi di Bergamo. » » Al sig. Giacomo Le Barazer, dell'archidiocesi di Bordeaux. » » Al sig. Francesco Mortier, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Giorgio Le Paunetier de Boissay, dell'archidiocesi di Eennes. » » Al sig. Giovanni Le Hô, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Augusto Eousseau, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Paolo Musnier de Pleignes, dell'archidiocesi di Parigi. » » Al sig. Alfonso Bervard, della diocesi di Lussemburgo. giugno » Al sig. Girolamo Vaccari, della diocesi di Vicenza. » Al sig. Giovanni Francesco Solon Ligondé, della diocesi di » Capo Haitiano. » » Al sig. Achille Francesconi, dell'archidiocesi di Firenze. » » Al sig. Eoberto de Stangler, della diocesi di Králové Hradec. » » Al sig. Pietro Mouret, della diocesi di Le Puy. » » Al sig. Giulio Moret, della medesima diocesi. » » Al sig. Emilio Carlo Desoutter, dell'archidiocesi di Parigi. » » Al sig. Giuseppe Sabatelli, dell'archidiocesi di Bari. » » Al sig. Michele Introna, della medesima archidiocesi. La Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa: 27 maggio 1923. Al sig. Katsutaro Inabata, della diocesi di Osaka. La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa: 1923. Al sig. marchese Domenico Cattani, dell'archidiocesi di Bologna. » Al sig. Nicola Durante, della diocesi di Ariano. 16 maggio » Al sig. Stefano Csáky (Ungheria). 18 » » Al sig. cav. Giuseppe Bultrini (Eoma). 29 » » Al sig. cav. Giovanni Canti, della diocesi di Sinigallia. 2 giugno 5 » Al sig. Akio Kasama (Giappone). 26 marzo Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 8 maggio^l923.^Al sig. Carlo Maffei, dell'archidiocesi di Torino. 29 » » Al sig. Luigi Dellepiane, dell'archidiocesi di Genova. 11 giugno^l923. Al sig. Alessandro Gelat, del patriarcato di Gerusalemme. 25 » » Al sig. Lorenzo Mancini (Eoma). Diarium Romanae MAGGIOBDOMATO DI 387 Curiae SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Bma Monsig. Maggiordomo, il Santo PadreìPio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 4 giugno 1923. Monsig. Giuseppe Pecora, dell'archidiocesi di Milano. 6 » » Monsig. Diodato Niemczewski, della diocesi di Cracovia. 9 » » Monsig. Giuseppe Grassetto, del Patriarcato di Venezia. 11 » » Monsig. Vito Comoli, della diocesi di Novara. » » » Monsig. Cicerone Portella Nunes, dell'archidiocesi di S. Luigi del Maragnano. » » » Monsig. Edmondo Acuña, dell'Archidiocesi di Caracas. 13 » » Monsig. Albino Gutowski, della diocesi di Luceoria e Zytomir. 16 » » Monsig. Francesco Stejskal, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Giuseppe Jatsch, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Postfihac, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Riccardo Basel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Rodolfo Horsky, della medesima archidiocesi. » » « Monsig. Giovanni Pauly, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Nesswetha, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Vajs, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Antonio Guerra, della diocesi di Faenza. » » » Monsig. Antonio Galassini, della medesima diocesi. ». » » Monsig. Stefano Cavina, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Efrem Forni (Boma). 22 » » Monsig. Francesco Wegscheider, dell'archid. di Salisburgo. » » » Monsig. Giuseppe Niedermosìr, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Neureiter, della medesima archidicesi. » » » Monsig. Giovanni Hotter, della medesima archidiocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 14 maggio 1923. Il sig. barone Pompilio Berlingeri (Boma). 16 » » U sig. conte Francesco Capece Galeota, dell'archid. di Napoli. 25 » » Il sig. Giuseppe Luigi de Montalvo y Garcia-Camba, della diocesi di Madrid-Alcalà. » » » Il sig. Emanuele de Montalvo y Goin, della medesima diocesi. 28 » » Il sig. Enrico Reig y Ample, dell'archidiocesi di Toledo. 5 giugno » Il sig. Santiago Morales de los Bios, della diocesi di MadridAlcalà. 388 . - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 giugno 1923. Il sig. Hamilton J. Bunbury, dell'archid, di Westminster. 7 » » Il sig. marchese Roberto Grossi, della diocesi di Città della Pieve. 13 » » Il sig. Colin Mac Rae, della diocesi di Argyll e Isole. 20 » « li sig. marchese Giacomo Pallavicini, dell'archid. di Genova. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 5 ghigno 1923. 7 » » 9 » * » » » » » » » 13 » » 16 » » » » » » » » » » » 18 » » 20 » » Monsig. Giacomo Soncini, della diocesi di Reggio Emilia. Monsig. Giovanni Ramos de Barros, dell'archid.. di Bahia. Monsig. Filippo Scelfo, della diocesi di Mcosia. Monsig. Salvatore Piemonte, della diocesi di Mcosia. Monsig. Silvestro Siciliano, della medesima diocesi. Monsig. Emilio Mazarí, dell'archidiocesi di Brindisi. Monsig. Luigi Kudrnowski, dell'archidiocesi di Praga. Monsig. Alberto Lachmann, della medesima archidiocesi. Monsig. Venceslao Kudrna, della medesima archidiocesi. Monsig. Agostino Krcmáf, della medesima archidiocesi. Monsig. Raffaele Cañero, dell'archidiocesi di Brindisi. Monsig. Mario Formiconi, della diocesi di Macerata. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S : 6 giugno 1923. Il sig. Adriano Leone Harmel, della diocesi di Reims. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: là giugno 1923. Monsig. Giovanni Stegani, dell'archidiocesi di Ferrara. 22 » » Monsig. Carlo Kronlachner, dell'archidiocesi di Salisburgo. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S.: 13 giugno 1923. Monsig. Domenico Antonio Catalano, della diocesi di Gerace. 22 » » Monsig. Pietro Adamer, dell'archidiocesi di Salisburgo. NECROLOGIO 4 giugno 1923. L'Emo sig. Card. Giovanni Soldevila y Romero, del tit. di S. Maria del Popolo, Arciv. di Saragozza. 17 » » Monsig. Alessio Sisto Bernard, Vescovo di Saint-Hyacinthe (Canada). 23 » » Monsig. Giuseppe M. Bigolet, Vescovo titolare di Antifre. 2 luglio » Monsig. Giacomo Ryan, Vescovo di Alton, nellTUinois. » » » Monsig. Dionisio Hallinan, Vescovo di Limerick. Annus XV - Vol. XV 1 Augusti 1923 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM DI PROCESSIBUS NON IN CAUSIS DISPENSATIONIS SUPER MATRIMONIO RATO ET CONSUMMATO- I DECRETUM Catholica d o c t r i n a est « m a t r i m o n i u m n o n c o n s u m m a t u m inter baptizatos vel inter p a r t e m baptizatam et partem non b a p t i z a t a m , dissolvi t u m ipso iure p e r sollemnem professionem religiosam, t u m p e r dispensationem a Sede Apostolica ex i u s t a c a u s a concessam, u t r a q u e p a r t e r o g a n t e vel a l t e r u t r a , etsi a l t e r a sit i n v i t a » (C. I. C, can. 1119). U t a u t e m Apostolica Sedes dispensationem largiatur, d u o sibi constare necesse e s t : m a t r i m o n i u m r e v e r a n o n fuisse cons u m m a t u m e t i u s t a m e x s t a r e c a u s a m p r o dispensatione concedenda. Q u a m v i s uni t a n t u m E o m a n o Pontifici c o m p e t a t dispensat i o n e m concedere, t a m e n p r o i n d a g a n d a e t c o m p r o b a n d a t u m a s s e r t a m a t r i m o n i i n o n c o n s u m m a t i o n e , t u m existentia legitim a e causae dispensationis, solet S a n c t a Sedes locorum O r d i n a ACTA Vol, XV, n. 8. - 1-8.-923. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 390 riis c o m m i t t e r e processus i n s t r u c t i o n e m , u n d e f a c t o r u m v e r i t a s tuto eruatur. . ! : . : i . ' Inde duo consequuntur magni ponderis: primo quod huiusm o d i causae, u t p o t e q u a e n o n p r o m o v e n t u r a b a c t i o n e iudiciali c o n t e n t i o s a a u t criminali, sed ex benigna concessione S a n c t a e Sedis a n n u e n t i s oratoris p r e c i b u s , n o n s u n t v e r e iudiciales, sed magis gratiosae seu a d m i n i s t r a t i v a e ; q u a e t a m e n c u m eo spec t e n t u t S u m m u s P o n t i f e x legitime u t i v a l e a t S u a s u p r e m a p o t e s t a t e dispensandi s u p e r m a t r i m o n i o r a t o et non consummato c u m p l e n a r e r u m cognitione, i n his v e r i t a s i n q u i r e n d a est n o n m i n u s religiose ac sedulo, q u a m in negotiis p r o p r i e iudicialibus. Q u a r e q u a e i u d e x decernit a u t o r d i n a t , v e r a iussa faciunt quib u s p a r e r e necesse est ; ac inobedientes fiunt c o n t u m a c e s . A l t e r u m dein consequitur, q u o d a l t e u s q u e insidere d e b e t i n a n i m o i u d i c u m e t t e s t i u m a c p r a e s e r t i m p a r t i u m dispensat i o n e m efflagitantium ; videlicet, si res aliter se h a b e a n t ac ab o r a t o r i b u s a s s e r u n t u r , id est si m a t r i m o n i u m r a t u m reapse fuerit c o n s u m m a t u m , et v e r i t a s in processu n o n d e t e g a t u r , vel ex culpa a u t oscitantia t r i b u n a l i s , vel e x fraude a u t desidia p a r t i u m e t t e s t i u m , pontificia dispensatio forte obtenta, utpote suo fundamento destituta, nullius est valoris; et m a t r i m o n i o , quod d i s p e n s a t u m d u c i t u r , in suo v a l o r e p e r m a n e n t e , si p a r t e s vinculo m a t r i m o niali se solutas e x i s t i m e n t , et aliud m a t r i m o n i u m in facie Ecclesiae i n e a n t , hoc r e v e r a est i n v a l i d u m , p r o i n d e q u e p u t a t i coniuges filiique forte progeniti, g r a v i o r u m m a i o r u m vinculis p e n e inextricabilibus i m p l i c a n t u r . Hoc proinde est solemniter praemonendum a iudice antequam iusiurandum praestetur, et animo reputandum ab omnibus qui in his causis partem habent, praecipue eo momento quo a partibus, a testibus, a peritis, respective, redduntur iuratae responsiones, attestationes, relationes. Quo vero locorum Ordinarii in h u i u s m o d i c a u s a r u m i n s t r u c t i o n e t u t i u s e t expeditius, a d t r a m i t e m iuris c o m m u n i s , p r o c e d a n t , sequentes regulae p r a e s t i t u t a e s u n t . Quas c u m m a t u r o e x a m i n i E . m i ac R e v . m i P a t r e s Cardinales S. Congregationi de S. Congregatio de disciplina Sacramentorum disciplina Sacramentorum praepositi subiecissent, in plenariis comitiis diei 27 aprilis c. a. e a s d e m p r o b a r u n t a t q u e publici iuris f i e r i , s i Ss.mo placuerit, rescripserunt. Ss.mus a u t e m D . N . P i u s P a p a X I , in a u d i e n t i a die 7 m a i i 1923 h a b i t a ab infrascrip t o Cardinali Praefecto, s e n t e n t i a m E . m o r u m P a t r u m a d p r o b a r e e t confirmare d i g n a t u s est, a t q u e u t h a e regulae a b o m n i b u s a d quos s p e c t a t , r i t e et religiose s e r v e n t u r , e a s d e m iussit edi in Commentario officiali Acta Apostolicae Sedis. D a t u m E o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de disciplina S a c r a m e n t o r u m , die 7 maii, a n n o 1923. M. L. CARD. LEGA, Praefectus. r ffi S. t A. Capotosti, E p . Thermen., Secretarius* Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II . IN P R O C E S S I B U S REGULAE SERVANDAE SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO CAPUT I De foro competenti 1. Ad u n a m S a c r a m Congregationem de disciplina Sacramentorum spectat cognoscere de facto i n c o n s u m m a t i o n i s matrimonii et de existentia iustae causae ad dispensationem concedendam (Can. 249, § 3, et 1962). 2. Nullus iudex inferior potest processum in causis dispensationis super rato instruere, nisi Sedes Apostolica eidem facultatem fecerit (Can. 1963, § 1). 3. § 1. Si t a m e n iudex competens auctoritate propria iudicium peregerit de matrimonio nullo ex capite impotentiae, et ex eo, non impotentiae, sed n o n d u m consummati matrimonii emerserit probatio, omnia acta, u n a cum libello u n i u s vel u t r i u s q u e coniugis pro Apostolica dispensatione i m p e t r a n d a , ad S a c r a m Congregationem t r a n s m i t t a n t u r , q u a e iis uti potest ad sententiam super rato et n o n c o n s u m m a t o ferendam (Can. 1963, § 2). § 2. Si vero probationes de non secuta matrimonii c o n s u m m a t i o n e hactenus instructae, h a b e a n t u r n o n sufficientes iuxta n o r m a s heic positas, eaedem compleantur et acta dein plene instructa ad H. S. C. remittantur. 4. Pariter si in iudicio in p r i m a a u t in altera instantia peragendo de matrimonii nullitate, ex alio capite (ex. gr. ex defectu consensus, ex vi et metu, etc.) matrimonii nullitas evinci n o n possit, sed incidenter d u b i u m valde probabile emerserit de n o n secuta matrimonii consummatione, t u n c integrum est alterutri vel utrique parti, libellum porrigere R o m a n o Pontifici inscriptum, pro dispensatione a matrimonio rato et n o n c o n s u m m a t o ; at quin preces ad h a n c Sacram Congregationem remitt a n t u r pro obtinenda consueta commissione facultatum, fit potestas iudici, vi h u i u s praescriptionis seu ex delegatione a iure, causam instruendi i u x t a regulas heic determinatas. S: Congregatio de disciplina Sacramentorum . 393 CAPUT II De supplici libello ad petendam dispensationem 5. § 1. Soli coniuges ius h a b e n t petendi dispensationem super matrimonio rato et n o n c o n s u m m a t o (Can. 1973). § 2. P r o singulari n a t u r a h u i u s processus, q u e m m o d e r a n t u r hae regulae, congruit ut coniux dispensationem efflagitans, non actoris, sed oratoris n o m i n e n u n c u p e t u r ; coniux vero ab altero coniuge in c a u s a m vocatus, proprie pars conventa appellabitur, nisi et ipse cum alio dispensationem petat. 6. § 1. Supplex libellus, qui semper R o m a n o Pontifici erit inscrib e n d u s et ad Sacram Congregationem de Sacramentis t r a n s m i t t e n d u s , contineat plenam et accuratam totius facti speciem et causas omnes, q u a e ad obtinendam petitam dispensationem conducere p o s s u n t (Constit. Dei miseratione, n. 15); appositis etiam die, mense et a n n o , seu data exhibiti libelli, nec non dioecesi in q u a orator a u t oratores commorantur. § % C u r a n d u m est ut libellus referat genuinam factorum narrationem ab ipsa parte, si fieri potest, scripto exaratam et subscriptam (cf. in Appendice, n. I ) . 7. Quamvis cuilibet fideli integrum sit libellum ad Sanctam S e d e m transmittere, expedit tamen, et semper s u a d e n d u m est, ut id per prop r i u m Ordinarium fiat, qui s u a m addere debet informationem. 1 8. § 1. Ordinarius proprius est O r d i n a r i u s loci in quo matrimonium celebratum est, aut in quo orator domicilium a u t quasi-domicilium h a b e t ; aut, si pars oratrix sit illegitime s e p a r a t a ab altero coniuge, in quo haec p a r s conventa, d u m m o d o sit catholica, domicilium a u t q u a s i domicilium habet (Can. 1964). § 2. Licet t a m e n oratori recurrere ad Ordinarium loci suae actualis commorationis, qui preces acceptare valet et c o m m e n d a r e a p u d H. S. C, praesertim cum plerique testes audiendi in s u a dioecesi degant. 9. § 1. Ordinarius, ut informationem a d d a t cum factorum sufficienti cognitione, potest investigationes faceré in res et personas, sed n o n propriam inquisitionem cum partium a u t testium interrogationibus in forma processus iudicialis (cf. in Appendice, n. I I ) . § % Si contingat dispensationem peti a parte acatholica, Ordinarius petitionem ad h a n c Sacram Congregationem aeque remittat; additis tamen necessariis et o p p o r t u n i s explicationibus de petitionis funda- 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m e a t o , de oratoris qualitatibus personalibus, aliisque adiunctis âd rem facientibus. 10. § 1. Curet Ordinarius, cum factorum et p e r s o n a r u m sufficientem notitiam h a b u e r i t , ut p a r t e s inter se reconcilientur; ne a b r u m p a t u r coniugale consortium, adhibitis p r u d e n t i a e et pastoralis charitatis officiis et a r g u m e n t i s in casu magis o p p o r t u n i s ; nisi r e r u m et p e r s o n a r u m a d i u n c t a h u i u s m o d i e x p e r i m e n t u m p r o r s u s inutile esse suadeant. § 2. N e d u m Ordinarii ad hoc utiliter p a r o c h o r u m operam a d h n beant, sed parochi ipsi c u m h u i u s m o d i discordiarum a u t difficultatum vitae coniugalis notitiam h a b e a n t , prouti in singulis casibus p r u d e n t i a suggesserit, o p p o r t u n e consilia p r a e b e a n t et exhortationes, ne a d i t u s a p e r i a t u r dissolutioni consortii coniugalis. 11. § 1. Si ex supplici libello oratoris, vel ex causae instructione iam inchoata, vel ex aliis investigationibus iuxta n. 9, constiterit, matrimonii c o n s u m m a t i o n e m coniuges o m n i m o d e devitasse ex detestabili onanismi vitio, tunc orator vel u t e r q u e coniux, si hi concorditer dispensationem petant, s u n t monendi, causam n o n posse institui vel ad ulteriora produci. § 2. Quod si orator significet se criminis nullimode fuisse participem, sed depravatos alterius coniugis mores p a s s u m esse, aut, etiamsi fateatur se non esse innoxium, ostendat t a m e n hodie res eo devenisse ut coniugalis consortii instauratio non sit possibilis, ac sincere sit facti poenitens, et serio promittat se in altero coniugio forte inituro huiusmodi nefando facinori, nullimode operam esse d a t u r u m , t u n c iudex rem deferat ad H. S. C. 12. Si, accepto libello, haec Sacra Congregatio censuerit precibus a n n u e n d u m esse, solet Ordinario loci, qui oratorem commendavit, dare litteras delegationis pro causa i n s t r u e n d a , iuxta h a s regulas et cum clausulis opportunis. CAPUT HI De tribunali constituendo 18. Ordinarius, facta sibi facultate a Sacra Congregatione de disciplina S a c r a m e n t o r u m conficiendi p r o c e s s u m s u p e r asserta matrimonii inconsummatione, curabit t r i b u n a l , cum p r i m u m poterit, constituere, ad id a d h i b e n d o ministros in s u a Curia constitutos, vel alios etiam, quosc u m q u e maluerit, eligendo et a s s u m e n d o , nisi aliud in rescripto delegationis cautum sit, d u m m o d o isti iis praediti sint qualitatibus, quae a iure p r o singulorum m u ñ e r e praescriptae sunt (Can. 1607, § 1). S. Congregatio de disciplina Sacramentorum ' 14. O r d i n a r i a s , q u a t e n u s u t a t u r facultate subdelegandi, delegationis scripto redigat, facta mentione delegationis ab Sede t r i b u t a e cum addita potestate subdelegandi, expressis coniugum, de quorum* matrimonio causa agitur, et relatis n i b u s , si q u a e ab h a c Sacra Congregatione datae fuerint. 395 actum s u b Apostolica nominibus instructio- 15. E o d e m vel altero actu, scriptis pariter confecto, Ordinarius deputet defensorem vinculi et actuarium, qui iis dotibus praediti sint q u a e in iure r e q u i r u n t u r (Can. 1589, § 1); nisi extraordinarios ministros constituendos mandaverit ipsi subdelegato, qui, secus, uti debet ministris Curiae dioecesanae (Can. 1607, § 2. Cf. in Appendice, n. V). 16. § 1. Ordinarius, etsi delegatus a Sede Apostolica ad causam i n s t r u e n d a m , vel iudex subdelegatus, eam n o n suscipiat, in qua, ratione consanguinitatis vel affinitatis, vel ratione t u t e l a e et curatelae, intimae vitae consuetudinis, m a g n a e simultatis vel lucri faciendi a u t damni vitandi, aliquid ipsius intersit, vel in q u a antea advocatum vel procuratorem egerit, ad praescriptum can. 1613, § 1. § 2. Iisdem in adiunctis a suscipiendo m u n e r e abstinere debet defensor vinculi (Can. 1613, § 2). 17. § 1. Ordinarius qui ob legitimam suspicionis exceptionem causam i n s t r u e n d a m n o n susceperit, debet vel iudicem subdelegare, si haec facultas ei competat, vel rem ad Sacram Congregationem remittere. § 2. Si exceptio suspicionis a d v e r s u s iudicem subdelegatum proponatur, O r d i n a r i u s vel obiectam suspicionem definit, vel alium iudicem subdelegai, si hac potestate polleat, vel r e m ad H. S. C. remittit. (Can. 1614, § 1 et 2). 18. In ipsa tribunalis constitutione, vel in toto causae cursu, Ordin a r i u s vel iudex, ad n o r m a m n. 15, alios viros aeque idoneos eligere poterit, qui iudicis et aliorum officialium vices g e r a n t pro casu quo primi electi fuerint impediti, vel uti suspecti legitime habiti. Cum eorum o p e r a in causae decursu occurrerit, de subrogatione secuta et de subrogationis motivo in actis mentio fiat; et o p p o r t u n u m erit ut hi c u m dictione substituti subscribant a u t d e n o t e n t u r in a c t o r u m textu. 19. Excepto Episcopo, q u a n d o per se iudicis instructoris m u n e r e fungitur, omnes qui t r i b u n a l constituunt, in p r i m a sessione i u s i u r a n d u m de officio rite ac fideliter implendo et de secreto servando p r a e s t a r e debent. 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale C A P U T IV De officio iudicis et tribunalis ministrorum 20. iudicis, p o s t q u a m ei legitime commissa fuerit processus instructio, est inquisitionem iudicialem instituere s u p e r a s s e r t a matrimonii inconsummatione, iuxta regulas heic traditas. Inquisitio versari debet circa omnia q u a e i n c o n s u m m a t i o n e m probant, vel i m p u g n a n t , et circa c a u s a s legitimas dispensationis. A r g u m e n t a autem ad detegendam veritatem in his causis praecipue s u n t : a) u t r i u s q u e coniugis i u r a t a confessio; b) testes septimae m a n u s ex u t r o q u e l a t e r e ; nec n o n testes ex officio inducti, vel etiam ad i n s t a n t i a m partium, prouti res ferat; c) inspectio corporum per peritos facta; d) authentica documenta, etiam extraiudiciali a, cuiusc u m q u e generis, veluti litterae, itemque acta iudicialia in foro civili confecta, q u a t e n u s ad r e m faciant; e) indicia et p r a e s u m p t i o n e s . 21. Iudex in primis moderator est actorum. Ipsius itaque erit: a) trib u n a l convocare et sessiones indicere; b) vinculi defensorem, partes et testes citare, ut in iudicium compareant; c) peritos medicos et obstetrices, audito vinculi defensore, designare, si inspectio corporalis facienda sit; d) partes, testes et peritos, t u m quaesita a vinculi defensore confecta, t u m n o v a ex officio proposita adhibendo, i n t e r r o g a r e ; e) a t q u e ea omnia statuere, quae eius prudentiae et sagacitati aptiora v i d e b u n t u r ad factor u m veritatem e r u e n d a m . 22. § 1. Petitiones partis oratricis a u t partis conventae, q u i b u s instat u r pro testium productione a u t interrogatione a u t alia probatione obtin e n d a , a u t q u o c u m q u e alio actu processuali conficiendo, iudex admittet aut reiiciet, audito defensore vinculi, suo decreto, in quo, si rei gravitas ferat, explicabit breviter rationes admissionis a u t reiectionis (Can. 1840, § 3). ' § 2. P a r s , q u a e iudicis decreto se laesam sentiat, potest iudicem adire ut decretum revocet a u t corrigat (Can. 1841); at appellationi nullimode d a t u r locus, salvo tamen, r e c u r s u ad O r d i n a r i u m , nisi ipsemet sit iudex. 23. Si q u a n d o p a r s a u t testes e x a m i n a n d i sint alienae dioecesis vel sint extra dioecesim degentes, et hi sine gravi incommodo ad tribunalis sedem, ubi c a u s a instruitur, accedere n e q u e a n t , iudex Ordinarium illius dioecesis rogabit, ut, constituto tribunali, p a r t e m ac testes citet, examinet et ab eis d o c u m e n t a requirat, iuxta interrogationes a defensore vinculi, m a n d a t o iudicis instructoris, confectas et ab ipso iudice trans- S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 397 missas, additis instructionibus opportunis, si casus ferat (Can. 1570, § 2; 1770, § 2, n. 3). Ordinarius h a c de re requisitus, servatis iuris p r a e scriptionibus, acta, per se vel per alium confecta, ad iudicem r e m i t t a t 24. § 1. P a r s vel testes, qui in dioecesi quidem commorantur, sed in locis ob dioecesis vastitatem et a s p e r i t a t e m a u t defectum viarum ita dissitis a tribunalis sede, ut sine m a g n a temporis iactura et gravibus impensis neque ipsi iudicem adire, n e q u e a iudice instructore, defensore vinculi et actuario adiri possint, interrogari debent per parochum, si fieri potest, vel alias per sacerdotem dignum et idoneum, ad hoc a iudice instructore delegatum, qui ipsi parti vel testi propior sit (Can. 1770, § 2, n. 4). § 2. Huic cum litteris delegationis transmitti debent interrogationes faciendae et instructiones ad r e m o p p o r t u n a e . Delegati autem erit, pro facultate in litteris expresse facta, sibi adscire duos ministros, q u o r u m u n u s defensoris vinculi m u n e r e fungatur, et hic sacerdos eèse debet, et alter actuarii, qui et laicus esse potest, d u m m o d o p r o b a t a e fidei, ut e x a m e n huius partis vel testis legitime perficiatur et in actis redigatur. § 3, Sacerdos delegatus i u s i u r a n d u m de officio rite et fideliter adimplendo ac de secreto servando coram actuario praestare debet, et defensor vinculi et actuarius coram d e l e g a t o : et de hoc mentio fiat in actis. § 4. Si delegatus h a u d possit habere sacerdotem quem sibi adsciscat in m u n e r e defensoris vinculi, id notet in actis et ipse ex officio faciat interrogationes a u t alia a n i m a d v e r t a t : itemque si desit, in regionib u s p a r u m vel nullimode excultis, qui actuarii m u n u s expleat, facta debita adnotatione in actis, ipse iudex actum exceptae attestationis, cum debitis notis, redigat. 25. Iudex, ut aeque aestimari possit u n i u s c u i u s q u e attestationis p o n d u s , de singulorum in iudicium vocatorum aut vocandorum probitate et credibilitate nunquam inquirere praetermittat, et ad hoc curabit ut ab eorum parochis litterae testimoniales exhibeantur, quae, si haberi non possint, e r u n t a Curia alia documenta p e r q u i r e n d a ; et haec omnia sedulo in actis referantur (cf. in Appendice, n n . X I - X I V ) . 26. Si acciderit partem conventam vel testem inductum a parie, vel ex officio vocatum, a u t peritum in iudicium n o n venire, de non secuta comparitione in i u d i c i u m , et de c a u s a saltem probabili non accessus, an ex. gr. a g a t u r de impossibilitate vel de inobedientia seu de contumacia, in actis mentio fiat. Et si de contumacia agatur, haec declaretur (Can. 1843) et in actis apposita d o c u m e n t a referantur (cf. in 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Appendice, n. XXV). Si vero quis examini s u b i c i e n d u s e vita migrat verit, mortis d o c u m e n t u m inter acta recenseatur, nisi aliter de eius morte satis constet. 27. § 1. In processu de matrimonii i n c o n s u m m a t i o n e et de causis ad dispensationem s u p e r rato adductis, r e q u i r i t u r praesentia vinculi defensoris ; eoque n o n citato, acta irrita sunt, nisi ipse, etsi non citatus, revera interfuerit (Can. 1587, § 1). § 2. Si legitime citatus aliquibus actis n o n interfuerit, acta quidem valent, v e r u m postea eius examini subiicienda o m n i n o sunt, ut ea omnia, sive voce sive scriptis, possit animadvertere et proponere q u a e necessaria a u t o p p o r t u n a iudicaverit (Can. 1587, § 2). 28. Defensoris vinculi officium est: a) examini p a r t i u m , testium et peritorum adesse; 6) exhibere iudici interrogatoria clausa et obsignata, in actu examinis a iudice aperienda, et p a r t i b u s , testibus a u t peritis prop o n e n d a ; c) novas interrogationes ab examine emergentes iudici suggerere; d) articulos a p a r t i b u s propositos perpendere, eisque, q u a t e n u s o p u s sit, contradicere; e) d o c u m e n t a a p a r t i b u s exhibita recognoscere; f) animadversiones pro a d s t r u e n d a matrimonii c o n s u m m a t i o n e scribere et allegare; g) eaque o m n i a deducere, q u a e ad m a t r i m o n i u m t u e n d u m utilia censuerit (Can. 1968). 29. Defensoris vinculi ius e s t o : a) semper et quolibet causae momento acta processus invisere; b) novos t e r m i n o s ad acta perficienda flagitare, prudenti iudicis arbitrio p r o r o g a n d o s ; c) de o m n i b u s probationibus vel allegationibus ita certiorem fieri, ut contradicendi facultate uti possit; d) petere ut alii testes inducantur, vel iidem iterum examini subiiciantur, processu etiam absoluto et clauso, n o v a s q u e animadversiones edere ; e) exigere ut alia acta, q u a e ipse suggesserit, conficiantur, nisi iudex dissentiat; q u o in casu, si iudex n o n sit ipsemet Ordinarius, ad h u n c recurrere fas est vinculi defensori (Can. 1969). 30. Actuarii, qui notarii seu cancellarii in processu partes explet, p r a e c i p u u m m u n u s erit legitime actis conficiendis intendere, acta fideliter custodire ne cuipiarn extraneo pateant, t r a n s u m p t a conficere et de eorum authenticitate testari. 31. T a m iudex instructor q u a m defensor vinculi c u r e n t ut p a r s vel testis vel p e r i t u s interrogationi ipsi delatae r e s p o n d e a t q u o a d o m n e s partes in q u a s dividitur. Si q u a n d o q u e parti a u t testi aut perito difficile sit memoria totam interrogationem retinere, ei per p a r t e s illa propon a t u r , quo facilior responsio et plenior evadat. 32. F a s erit iudici, audito vinculi defensore, actuario assignare adiutorem, qui eum coadiuvet in scriptione a c t o r u m et in t r a n s u m p t i s confi- S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 399 ereiidis. Is, sicuti ceteri ministri tribunalis, ex m o m e n t o quo assumit u r , i u s i u r a n d u m praestet de m u n e r e fideliter obeundo et de secreto servando: CAPUT V De initio processus et de citationibus faciendis 33. § 1. Si o m n i a expleri non p o s s u n t unica sessione, processus in sessiones dividitur; videlicet, quoties t r i b u n a l a iudice legitime convocat u r ad processus acta explenda, sessio habetur. § 2. De decreto iudicis q u o sessio clauditur et alia vel t u n c indicit u r vel erit o p p o r t u n o tempore indicenda, nisi instructio causae sit absoluta, mentio in actis facienda est. 34. § 1. In prima sessione tribunal c o a d u n a t u r et etiam completur si aliqui desint administri. Siquidem in ea iudex c o m m u n i c a t : a) litter a s Sacrae Congregationis de disciplina S a c r a m e n t o r u m , q u i b u s processus instructio Ordinario c o m m i t t i t u r ; 6) litteras Ordinarii, nisi ipse per se praesit, q u i b u s iudicis officium s u b d e l e g a i ; c) deputationem defensoris vinculi et actuarii iam ab Ordinario peractam, vel ab ipso iudice, vi specialis delegationis, vel iam factam, vel in hac sessione faciendam; d) electionem officialium substitutorum ; e) supplicem libellum oratoris inquisitionis introductorium ; /) denique p r a e s t a n d u m est i u s i u r a n d u m , ad t r a m i t e m n. 19 (cf. in Appendice, nn. VI-IX). § 2. Ista propria sunt primae sessionis, in q u a t a m e n et alia expleri p o s s u n t acta, vel ipsa instructio absolvi, si ita res p a t i a t u r : quod n o n contingere solet; q u a r e in reliquis h a b e t u r conventus p e r s o n a r u m tribunal constituentium ad certa processus acta conficienda. Conventus autem h a b e t u r die et loco determinatis in superiore proxima sessione; nisi iudex maluerit statuere ut sessio h a b e a t u r die et loco dein determin a n d i s et indicendis. 35. Aliquot diebus a n t e q u a m t r i b u n a l congregetur, iudex citat eum qui examini est subiiciendus, itemque defensorem vinculi et actuarium, nisi hi iam in superiore sessione invitationem exceperint, ut in n. 34, § 2 (cf. in Appendice, n n . X et XXII). 36. Citatio parti et testi fit per litteras in m o d u m invitationis, t a m e n praeceptive; q u a e litterae c o n t i n e a n t : a) p r a e c e p t u m iudicis ad compar e n d u m ; b) n o m e n , cognomen et domicilium illius qui in ius v o c a t u r ; c) iudicem coram quo comparere i u b e t u r ; d) locum et h o r a m audientiae r e) causam, ob q u a m convenitur, satis significatam, seu saltem 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale generalibus verbis indicatam (Can. 1715, § Ì); f) iudicis et actuarii subscriptionem et tribunalis sigillum (cf. in Appendice, n. XV). 37. Citatio clausa Curiae cursori, ne evulgationi ansa p r a e b e a t u r , t r a d e t u r ; et per e u n d e m cursorem erit private et personaliter intimanda. Altera citationis scheda a s s e r v a t u r in actis (Can. 1716). Si ob distantiam vel aliam c a u s a t o , per cursorem fieri n o n possit intimatio, scheda citationis, iussu iudicis, transmitti poterit per tabellarios publicos, d u m modo c o m m e n d a t a et cum s y n g r a p h a receptionis, vel alio m o d o , qui, s e c u n d u m locorum leges et conditiones, t u t i s s i m u s sit (Can. 1719). Cursor si per se intimationem peregerit, de ea in scriptis, ad calcem schedaein actis asservatae, m a n u propria subsignatis, ad iudicem referat (cf. in Appendice, n. XVI); si vero intimatio facta fuerit per publicum tabellar i o r u m officium, in actis a d s e r v e t u r fides eiusdem officii. 38. § 1. Quoties, diligenti inquisitione peracta, a d h u c ignoretur ubi c o m m o r e t u r pars conventa aut etiam testis, si rei gravitas postulet, locus est citationi per edictum. Hoc autem fit affigendo per cursorem ad fores Curiae schedam citationis ad m o d u m edicti, per t e m p u s p r u denti iudicis arbitrio d e t e r m i n a n d u m , et in aliqua publica ephemeride eam inserendo. Si vero u t r u m q u e fieri nequeat, a l t e r u t r u m sufficiet (Can. 1720; cf. in Appendice, n. XXIII). § 2. Si citatus praecepto comparendi o b t e m p e r a r e renuerit, videat iudex an r e n o v a n d a sit citatio (Can. 1843, § 2), vel aliis modis magis o p p o r t u n i s et efficacibus uti expediat, ut foret i n t e r v e n t u s p e r s o n a e amicae vel auctoritate gravis. A remediis coercitivis, ut flectatur contumacia, abstinere ut plurimum p r u d e n s erit. § 3. Iudex videat etiam an partis vel testis n o n comparitio seu contumacia, per alios testes, de re circa q u a m illi interrogati fuissent, edoctos, suppleri possit. CAPUT Vi De iureiurando a partibus, testibus et peritis praestando, et de interrogationibus iisdem faciendis 39. Iudex, a n t e q u a m cuipiam in ius vocato interrogationes deferat, exquirat iusiurandum de veritate dicenda, tacto s. Evangeliorum libro (cf. in Appendice, n n . XVIII et XXIX). Si citatus s u a s attestationes s u b iureiurando reddere renuat, et iudex instructor censeat eius attestationes esse utiles ad veritatem detegendam, potest eas excipere, facta t a m e n in actis mentione de iurisiurandi recusatione eiusque causa. S, Congregatio de disciplina Sacramentorum 401 40. Iudex partem, testem a u t peritum ad iusiurandum recipiens, eum, prouti casus ferat, commonefaciat de sanctitate a c t u s et de gravissimo delicto q u o d a d m i t t u n t iurisiurandi violatores, a d n o t a n d o peculiarem gravitatem iurisiurandi in subiecta materia et periurii funestissimos effectus, iuxta ea q u a e in Decreto a d n o t a n t u r ; item, si pro qualitate p e r s o n a r u m o p p o r t u n u m hoc videatur, moneat de poenis q u i b u s obnoxii fiunt in foro Ecclesiae qui falsum in iudicio iurati affirmant. P o e n a s contra iurisiurandi violatores s u n t : a) interdictum personale, si periur u s sit laicus; b) suspensio, si clericus (Can. 1743, § 3). H a s t a m e n p o e n a s iudex ne ferat inconsulto Ordinario. 41. E x a m e n faciendum est a iudice, cui adsistant oportet defensor y inculi et n o t a r i u s ceu actuarius. In examine interrogationes n o n ab alio q u a m a iudice, vel ab eo qui eius locum tenet, faciendae sunt. Quapropter si a defensore vinculi novae interrogationes testi faciendae sint, h a s n o n testi, sed iudici, vel eius vicem gerenti, proponere debet, ut eas ipse deferat (Can. 1773, §§ 1-2). 42. Interrogationes p r o p o n e n d a e dividuntur in generales et particulares: priores o r d i n a n t u r ad e x q u i r e n d u m de generalibus personae adiunctis, hoc est de n o m i n e , cognomine, origine, aetate, religione, conditione, domicilio et necessitudine cum p a r t i b u s in causa; hae semper et o m n i b u s indistincte sunt deferendae, nisi iudex existimet u n a m vel alteram esse in casu particulari omittendam. Posteriores o r d i n a n t u r ad veritatem e r u e n d a m circa factum inconsummationis et causas dispensandi. P r a e t e r e a a teste semper exquirenda est scientiae causa, n e m p e u n d e , q u a n d o et q u o m o d o ea quae asserit, h a b e a t cognita (Can. 1774). 43. § 1. Interrogationes sint breves, non suggestivae, n o n plura complectentes, pertinentes ad c a u s a m de q u a agitur, testis intelligentiae accommodatae et vulgari s e r m o n e expressae (Can. 1775). § 2. P a r t e s et testes et periti oretenus responsiones r e d d a n t . Ne p r a e m o n e a n t u r de interrogationibus faciendis, nec eis p e r m i t t a t u r depositionem legere, nisi in aliquo casu particulari iudex o p p o r t u n u m censeat sinere ut p a r s interrogata aliquod grave d o c u m e n t u m legat, q u o d eius dicta comprobare vel eius memoriam adiuvare valeat (Can. 1776-1777). 44. § 1. Partis, testis et periti responsio ex continenti redigenda est scripto ab actuario, n o n solum quod ad s u b s t a n t i a m spectat, sed etiam q u o d attinet ad editi testimonii verba (Can. 1778). § 2. Si verba referri n o n possunt, vel quia nimis praecipitanter prolata, vel quia impropria et inter se n o n logice connexa, iudex dictabit responsionem in actis redigendam. § S. Actuarius interrogationes iam in scriptis e x a r a t a s n o n referet; m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sed responsiones ex ordine designabit eodem n u m e r o quo n o t a n t u r relati va interrogatoria; interrogationes vero ex officio a d d i t a s ad v e r b u m referet. 45. Actuarius in actis accurate singulis vicibus a d n o t e t iurisiurandi praestationem, et generaliter o m n i a memoria digna, q u a e forte acciderint cum e x a m i n a explentur (Can. 1779). 46. P a r t i et testi et perito a n t e q u a m ab auditorio discedant, debent legi q u a e a c t u a r i u s de iis q u a e viva voce q u i s q u e t e s t a t u s est, scripto redegit, d a t a eidem parti et testi et perito facultate addendi, supprimendi, corrigendi, variandi. Cum a u t e m is responderit se nihil amplius habere q u o d dicat a u t mutet, iterum i u s i u r a n d u m de veritate dictorum et de secreto servando emittat (cf. in Appendice, n. XX), et deinde depositioni subscribere iubeatur, et post eum s u b s c r i b a n t iudex, defensor vinculi et a c t u a r i u s (Can. 1780, §§ 1-2). 47. § 1. P a r s oratrix aut conventa poterit iterum ad examen vocari vel ad i n s t a n t i a m partis a u t defensoris vinculi, vel ex officio a iudice, audito vinculi defensore; et partes etiam p o t e r u n t inter se conferri (vulgo confrontare), si expediat et omne rixae a u t scandali sit r e m o t u m periculum. § 2. Item testes et periti poterunt, p a r t i b u s a u t defensore vinculi id p o s t u l a n t i b u s , vel id statuente iudice ex officio, et audito vinculi defensore, d e n u o ad examen vocari, et circa iam attestata, vel circa nova facta vel q u a e s t i o n e s ex processu emergentes, interrogari (Can. 1772, §§ 2-3). § 3. Quoties id expostuletur a partibus, iudicis est suo decreto, audito vinculi defensore, eiusmodi postulationem reficere vel admittere, cauto, si admittat, q u o d potissimum o m n i s collusionis a u t corruptelae periculum absit (Can. 1781). § 4. Cum p a r s vel testis vel peritus novo examini submittitur, eadem serventur, congrua congruis referendo, q u a e de p a r t i u m et testium exam i n e infra edicuntur n. 68, § 2, et 69. 48. In conficiendis actis, seu in relatione scriptis redacta de iis q u a e fiunt aut d e c e r n u n t u r in sessionibus tribunalis, lingua latina adhib e a t u r ; citationes vero, i u s i u r a n d u m a p a r t i b u s , testibus et peritis praes t a n d u m , interrogationes et responsiones, nec n o n relationes et vota p e r i t o r u m , lingua vernacula exprimi p o s s u n t . 49. Documenta, q u a e lingua latina, italica a u t gallica e x a r a t a n o n sint, latine r e d d a n t u r ad verbum. Item acta q u a e lingua latina, italica a u t gallica redacta n o n sint, in u n a m ex iis linguis authentice vert a n t u r . Si ad versionem faciendam interpres foret a d h i b e n d u s , is a iudice, audito vinculi defensore, eligatur, eique, sicuti aliis tribunalis ministris, duplex i u s i u r a n d u m erit deferendum, n e m p e de m u n e r e fideliter o b e u n d o et de secreto servando (cf. in Appendice, n. XXÍ). S. Congregatio de disciplina Sacramentorum CAPUT VII De examine partium 50. § 1. Primo ille coniux audiatur, qui supplicem libellum porrexit et est veluti actor in causa. Iudex eidem, praemisso i u r e i u r a n d o , interrogationes deferat a defensore vinculi concinnatas et clausas sibi traditas. Alias a d d a t ex officio, si necessarium a u t utile putaverit ad verit a t e m accuratius e x p o n e n d a m : in interrogationibus conficiendis et proponendis, subiecta in Appendice specimina inspiciantur. § 2. Si u t e r q u e coniux dispensationem efflagitet, o p p o r t u n u m , ut p l u r i m u m , est u x o r e m antea examini subiicere, et in examine e r u n t praecipue diligenter perquirendae rationes ob q u a s a m b o coniuges in dispensatione efiTagitanda consentiunt et concordant. § 3. Quia his in adiunctis maxime pertimescenda est collusio, verit a s sedulo p e r q u i r e n d a erit per testes ex officio inducendos. 51. Uxori, oratrici vel conventae, post interrogationes generales, interrogationes speciales, p r u d e n t e r pro adiunctis variandae, deferantur (cf. in Appendice, sub n. XIX). 52. Item viro, oratori vel convento, eaedem interrogationes proponi poterunt, quibus aliae pro r e r u m adiunctis magis accommodatae, adiiciendae e r u n t (cf. in Appendice, s u b n. XXIV). 53. Cum u x o r virum de impotentia, sive absoluta sive relativa, insimulet, t u n c a viro e x p e t a t u r ut sese s u b m i t t a t corporali inspectioni, ad n o r m a m ss. c a n o n u m et h a r u m regularum, n. 84. 54. Nisi certo aliunde constet, n u n q u a m praetermittenda est interrogatio parti facienda, ut referat q u a n d o et a quo didicerit matrimon i u m r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m a R o m a n o Pontifice posse dispensatione dissolvi. 55. § 1. P a r t i q u a e secundo loco interrogatum si eius responsiones in p l u r i b u s et notabiliter discrepent a responsionibus alterius coniugis, e r u n t a iudice novae ex officio, vel ad instantiam defensoris vinculi, p r o p o n e n d a e interrogationes, ad difficultatem et dubitationem diluendam, facta vel m i n u s mentione coniugis contradicentis, prouti casus ferat et. p r u d e n t i a suggérât. § 2. Quoties rei gravitas postulet, iudicis est, audito vinculi defensore, ex officio vel instante altero coniuge aut vinculi defensore, partem ad n o v u m examen vocare ad praescriptum n. 47, in quo novae interrogationes seu contestationes proponentur. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 3. Si responsiones in novo examine exceptae rem n o n u n d e q u a que expédiant, sed viam v i d e a n t u r aperire ulteriori veritatis investi» gationi, altera p a r t e quae primo loco fuit interrogata iterum ad e x a m e n vocata, eidem in contestatione p o n a n t u r responsiones ab adverso coniuge redditae, n o n exclusa collatione partium inter se et firmo p r a e scripto n. 47. 56. § 1. Iudex n u n q u a m omittat interrogare p a r t e s circa existentiam causae ad i m p e t r a n d a m dispensationem invocatae. § 2. H u i u s m o d i interrogationem iudex etiam faciat testibus, qui de re edocti verosimiliter' p r a e s u m a n t u r . 57. § 1, Antequam finiatur e x a m e n et p r a e s t e n t u r q u a e s t a t u u n t u r n. 46, iudex a parte petat ut p r o d u c a t testes septimae m a n u s ; et-alios» etiam, si q u o s habeat, de petitae dispensationis obiecto instructas. § 2. Sedulo q u a e r e n d u m est a parte, quoties alter coniux sit cont u m a x , ut indicare velit testes qui cum sint de istius familia a u t vicinia a u t eius res domesticas cognoscant, probabiliter utile testimonium p r a e stare valeant. CAPUT VIII De testium productione et aliis probationibus ad rem facientibus 58. In his causis, debet uterque coniux testes, qui septimae manus a u d i u n t , inducere, sanguine vel affinitate sibi coniunctos, sin minus vicióos bonae famae, a u t alioquin de re edoctos, qui iurare possint de ipsorum coniugum probitate, et praesertim de veracitate circa rem deductam in controversiam (Can. 1975, § 1). 59. Testimonium septimae m a n u s , ut ipsa denominatio innuit, septem testibus ex u t r a q u e parte inductis, hoc est septem ab u n a et septem ab altera, constare debet. Quod si tot testes haberi nequeant, sufficere p o t e r u n t pauciores ; ratio t a m e n in actis referenda est*, cur septenarius n u m e r u s haberi n o n potuerit. • 60. § t. Testimonium septimae m a n u s est a r g u m e n t u m credibilitatis, quod r o b u r addit depositionibus coniugum, sed vim plenae probationis n o n obtinet, nisi aliis adminiculis a u t argumentis fulciatur (Can. 1975, § 2). § 2. Testes septimae m a n u s , q u a t e n u s s u n t de credibilitate, eo maiorem sibi conciliant fidem, quo potiora h a b e n t d o c u m e n t a de sua probitate. Habendi s u n t autem quasi testes de scientia, et hinc maximam faciunt fidem, cum referunt se ex coniugibus a u t ex proximioribus p a r e n t i b u s , t e m p o r e n o n suspecto (ut infra, n. 70), didicisse matrimonium mansisse inconsummatum. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 405 • ' 6 1 . Testibus septimae m a n u s iudex alios testes ex officio adiungere potest, imo debet, q u a n d o scilicet testes septimae m a n u s vel a p a r t e n o n i n d u c a n t u r , vel tres t a n t u m a u t q u a t u o r inducantur, vel ad rei veritat e m illustrandam, etsi septem vel plures ab u t r a q u e parte p r o d u c a n t u r , insufficientes sint. 62. inductio testium ex officio n o n est p r a e t e r m i t t e n d a , cum ex a c t o r u m instructione ediscitur, alias adesse personas de re controversa edoctas, vel quae alio modo utilem attestationem reddere valent. 63. § 1. Si partes, aut earum altera, petant sibi p a n d i n o m i n a testium ab adversa p a r t e a u t ex officio productor um, iudex, audito vinculi defensore, excluso quovis periculo corruptionis a u t collusionis, et nisi aliquod obstet i m p e d i m e n t u m , id indulgere valet suo decreto, quod in actis referri debet. § 2. Iudicis t a m e n est differre, prouti casus ferat, n o m i n u m publicationem, p o s t q u a m testes s u a m reddiderint attestationem. 64. § i. Argumentum ex corporis mulieris inspectione deductum, per se, semper requiritur, nisi ex adiunctis inutile evidenter a p p a r e a t (Can. 1976; cf. infra, sub n. 85), vel aliunde haberi non possit, prouti si mulier sit vidua a u t corrupta. § 2. Quod si pars, n o n obstante iudicis decreto, absolute r e n u a t inspectioni se subiicere, ex adiunctis a e s t i m a n d u m erit cuinam causae a t t r i b u e n d a sit haec r e c u s a t i o ; et u t r u m h u i u s probationis defectui s u p pleri debeat per alia a r g u m e n t a seu probationes. 65. P r a e t e r a r g u m e n t u m physicum, q u o d n a t u m est complere p r o bationem per p a r t i u m confessionem et per testes septimae m a n u s aliosq u e testes exhibitam, a d s u n t q u o q u e a r g u m e n t a et adminicula; et argumentis accensemus d o c u m e n t a ; adminiculis, indicia et p r a e s u m p t i o n e s . C A P U T IX De examine testium septimae manus 66. I n c h o a t u r h o r u m testium e x a m e n ab iis qui inducti sunt a p a r t e oratrice, et quidem a p a r e n t i b u s proximioribus, qui p r a e s u m u n t u r magis instructi, postea a u d i a n t u r extranei, uti famuli et viciniores, si qui sint. Hic ordo t a m e n in auditione testium n o n est necessario serv a n d u s , et integrum est iudici u n u m alteri praeferre. Si quis testis i n d u c t u s obierit, vel in iudicium n o n comparuerit, servetur n. 26; si vero eo, ubi t r i b u n a l a d u n a t u r , se conferre n o n possit, a u d i a t u r iuxta n o r m a s n n . 23 et 24. ACTA, Vol. XV, n. 8. — 1-8-923. 28 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 67. In his testibus examinandis iudex, delato i u r e i u r a n d o et factis interrogationibus generalibus, testi p r o p o n a t interrogationes sibi a vinculi defensore t r a d e n d a s clausas et obsignatas, q u a e esse p o t e r u n t uti h a b e n t u r in Appendice, specimine n. XXVII. 68. § 1. A n t e q u a m testis dimittatur, ei legendae s u n t responsiones factae a coniuge qui eum uti testem produxit, ut dicat u t r u m a s s e r t a in attestatione veritati respondere censeat et fide digna h a b e a t . § 2. Si iudici n o n videatur o p p o r t u n u m a u t n o n expedire integram depositionem legere, vel quia ea refert quae verosimiliter coniux n o n vult testibus n o t a fieri, vel quia periculum subesse potest collusionis, ex p a r t e legere valet, vel etiam nullimode legere, salva eiusdem iudicis facultate p r o p o n e n d i appositas interrogationes ex officio, vel c u r a n d i ut a defensore vinculi o p p o r t u n a e contestationes fiant in interrogatorio ab eodem de more concinnando, firmo praescripto n. 47. 69. Expleto examine, legitur testi integra depositio, rogatur an menti s u a e plene respondeat, et, vel habito responso affirmante vel factis expetitis e m e n d a t i o n i b u s a u t additamentis et praestito duplici i u r e i u r a n d o , i u x t a n. 46, subscribit ipse, et cum eo subscribunt iudex, defensor vinculi et actuarius. 70. In his testibus excutiendis, maxime c u r a n d u m est, ut si quid protulerint causae meritum directe attingens, semper ab eis e x q u i r a t u r unde, quomodo, quando haec didicerint, ut p a t e a t an t e m p o r e n o n suspecto ea cognita h a b u e r i n t i Can. 1774). Causam enim valde iuvant partium confessiones extraiudiciales tempore n o n suspecto p r o l a t a e ; eo n e m p e tempore, q u a n d o de hac quaestione introducenda ne cogitabatur quidem, nec aliae s u b e r a n t rationes veritatem occultandi a u t falsum proferendi. CAPUT X De testibus, praeter alios septimae manus, ad instantiam partium vel ex officio a iudice inducendis 71. § 1. Cum p r o p r i u m sit testimonii septimae m a n u s ut sit argum e n t u m credibilitatis (Can. 1975, § 2), quoties alios testes inducere p r a e s t a t ad complendam probationem, hi de scientia magis q u a m de credibilitate sint oportet. § 2. Hi p r o d u c u n t u r vel ex officio a iudice, audito vinculi defensore, a u t hoc i n s t a n t e ; vel ad instantiam p a r t i u m . 72. Quoties p r u d e n t e r t i m e a t u r collusio inter partes, a u t inter testes septimae m a n u s et partem producentem, vel ipsum testimonium septi- S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 407 m a e m a n u s insufficiens h a b e a t u r , nisi aliis argumentis aliunde veritas evincatur, citandi s u n t testes ex officio. 73. Quod si a r g u m e n t u m physicum impotentiam neque probet n e q u e excludat, a u t physicam mulieris integritatem non adesse arguât, sed non. excludat laesiones potuisse aliunde oriri q u a m ex n a t u r a l i matrimonii usu, t u n c expendat iudex an sit locus complemento p r o b a t i o n u m a u t per testes a u t per alia a r g u m e n t a . 74. Interrogationes his n o n minus ac aliis testibus faciendae, s u n t a defensore vinculi concinnandae, ac iudici exhibendae modo et ratione s u p r a d e t e r m i n a t i s ; iudici a u t e m fas est, alias interrogationes ex officio proponere. CAPUT XI De instrumentis 75. R e d d i t a s attestationes magis explicant, q u a t e n u s res ferat, et corroborant instrumenta. Haec, alia s u n t publica et alia privata. In his causis inter i n s t r u m e n t a publica potissimum h a b e t u r fides a u t h e n t i c a celebrati matrimonii, e paroeciae regestis deprompta, quoties haec in causae instructione requiratur. His accensentur acta et sententiae tribunalis civilis, si a p u d illud de controverso matrimonio aliqua causa pertractata fuerit. Documenta privata c o m m u n i t e r s u n t epistolae a coniugibus inter se vel ad alios datae, et scriptae attestationes in favorem u n i u s vel alterius partis exaratae. 76. U t r i u s q u e generis d o c u m e n t a aliquando partes sponte exhibent, sed aliquando iudicis erit ex auctoritate sua perquirere, et de iis partes vel testes in examine interrogare. Si pars aut testis d o c u m e n t u m exhibere recuset, iudex, audito vinculi defensore, vel eo postulante, decreto suo s t a t u a t an et q u o m o d o eiusdem documenti exhibitio facienda sit (Can. 1824). 77. § 1. D o c u m e n t a q u a e c u m q u e fidem n o n faciunt, nisi constet esse authentica et g e n u i n a . § 2. Documentum privatum, uti epistola, etc., p r o b a t pro vel contra s u u m auctorem, perinde ac attestatio seu confessio extraiudicialis, cuius p o n d u s ex circumstantiis desumitur, et in genere haec documenta a e s t i m a n t u r maxime a tempore quo prolata fuerunt, ad n o r m a m n. 70. 78. Si d o c u m e n t u m alicuius momenti in causa exhibeatur carens debitis formis pro fide facienda, iudicis erit curare ex officio, a u t ad instantiam defensoris vinculi a u t partium, ut quae necessaria s u n t compleantur, ne causa tali a d i u m e n t o privetur. 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale C A P U T XII De indiciis et praesumptionibus 79. § 1. Matrimonium n o n p r a e s u m i t u r mansisse i n c o n s u m m a t u m ; q u a r e in singulis casibus allegata causa inconsummationis sedulo investig a n d a est, § 2. F a c t u m vero cohabitationis coniugum praesumptionem constituit de secuta c o n s u m m a t i o n e (Can. 1015, § 2). iuris 80. Matrimonii inconsummatio ex sequentibus causis impedientibus, ut plurimum, procedere solet: a) ex defectu veri consensus in matrim o n i u m ; b) ex vi et m e t u ; c) ex aversione et odio in ipso vitae coniugalis initio exortis inter s p o n s o s ; d) ex impotentia, sive absoluta sive relativa. 81. E x t e r n a vitae coniugalis ratio et circumstantiae, ex q u i b u s ad causam inconsummationis a d s t r u e n d a m a r g u m e n t a n fas est, illud probationis genus constituunt, q u o d ex indiciis et praesumptionibus appellatur. Indicia et p r a e s u m p t i o n e s s u n t levia, gravia et gravissima, pro minore vel maiore cum inconsummationis causa necessitudine. 82. F a c t a vero et circumstantiae, quae u n a m vel alteram ex causis n. 80 recensitis indicant, praesumptionem faciunt in favorem inconsummationis. 83. Iudicis et defensoris vinculi officium erit aptis interrogationibus e testium ore colligere, cuinam causae i n c o n s u m m a t i o t r i b u e n d a sit. Res est magni momenti, cui omni cura a d l a b o r a n d u m est; facta enim et circumstantiae quae u n a m alteramve ex praefatis causis indicant et determinant, probationes iam aliunde collectas valde corroborant. CAPUT XIII De inspectione corporali 84. § 1. In causis inconsummationis requiritur uxoris inspectio corporalis, per peritos facienda, uti infra exponetur, nisi ex adiunctis inutilis evidenter a p p a r e a t ; quo in casu processus ad exitum erit perducendus ex morali argumento, adminiculis suffulto, seu aliis probationibus ad n o r m a m n. 64. § 2. Viri corporalis inspectio quae, ut p l u r i m u m , valde confert ad t u t e a d s t r u e n d u m factum inconsummationis, n o n est p r a e t e r m i t t e n d a cum inconsummatio t r i b u a t u r eius impotentiae absolutae vel relativae, et aliunde de uxoris physica integritate plena n o n h a b e a t u r probatio. S. Congregatio de disciplina 'Sacramentorum 409 .§'"3. Hisce in casibus si vir r e n u a t se inspectioni subiicere, probabiles rationes h u i u s recusationis s u n t in actis referendae, et suppletoriae probationes, si haberi possint, e r u n t c o m p a r a n d a e . 85. In casu dubii de corporali inspectione facienda a u t omittenda, decisio spectat ad iudicem, audito vinculi defensore, salvo iure defensoris vinculi se opponendi decreto, ad tramitem n n . 22 et 28. 86. Inspectio corporis uxoris omittitur, utpote inutilis, in sequentib u s casibus: a) si consummatio haberi n o n potuit, quia nec t e m p u s nec locus nec m o d u s adfuerunt matrimonii c o n s u m m a n d i ; b) si certo iam constet de mulieris defloratione (can. 1976). 87. Iudicis est peritos, medicos a u t obstetrices eligere vel designare, audito vinculi defensore (cf. in Appendice, n. XXVIII). Ii prae ceteris eligantur, qui n o n t a n t u m idoneitatis testimonium a competente magis t r a t u obtinuerunt, sed etiam qui artis suae experientia insignes h a b e n tur, et honestatis ac religionis fama praefulgent. Qui n o n habiles ad testimonium ferendum sunt iuxta can. 1757, nec ad periti m u n u s exercendum assumi possunt. Item nec a s s u m a n t u r , qui in adiunctis v e r s a n t u r in can. 1613, § 1, adnotatis, si n e m p e ob consanguinitatem vel affinitatem cum p a r t i b u s , a u t propter amoris vel odii s e n s u s erga partes easdem, a u t etiam ob c o m m o d u m vel i n c o m m o d u m sibi obveniens ex causae decisione, suspicio de e o r u m probitate in iudicio vel voto ferendo oriri possit. 88. Ad periti m u n u s e x e r c e n d u m etiam illi ne a d m i t t a n t u r , qui coniuges private inspexerint circa factum cui innititur petitio declarationis inconsummationis. Licet t a m e n et congruit hos t a m q u a m testes inducere (Can. 1978); n u n q u a m t a m e n praetermittatur, q u a t e n u s fieri possit, eorum scriptas attestationes referre inter instrumenta. 89. § 1. Ad mulierem vero inspiciendam duae obstetrices, q u a e legitimum peritiae testimonium h a b e a n t debitaque in arte sua experientia polleant, ex officio designentur. Integrum est t a m e n mulieri inspiciendae expetere ut loco obstetricum, a d u o b u s medicis, pariter ex officio designandis, inspiciatur; quod et Ordinarius,si necessarium duxerit, decernere potest, audito vinculi defensore, praecipue ob aliquod dubium fraudis, scilicet q u o d praesidia artis a d h i b i t a sint ad r e p a r a n d a s p a r t i u m laesiones (Can. 1979, §§ 1-2). § 2. Quod si, ob singulares locorum c i r c u m s t a n t i a s , impossibile vel valde difficile a l i q u a n d o fuerit, ut d u a e peritae obstetrices a u t duo medici reperiantur, tolerari poterit ut inspectio fiat ab u n o perito et ab u n a obstetrice (cfr. Instr. S. G. S. O., a. 1883, Quemadmodum matrimonii foedus, tit. VI, art. 5, n. 49). S i , ob easdem circumstantias, 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n e q u e hoc obtineri valeat, tolerari etiam poterit ut inspectio fiat a d u a b u s matronis seu mulieribus n aptis, m o r i b u s et aetate gravibus, et ad rem idoneis. Quoties peritia a d u a b u s m a t r o n i s , uti supra, peracta fuerit, c u r a n d u m erit ut e a r u m relationes e x a m i n a n d a e subiiciantur uni vel d u o b u s in arte peritis, ibidem vel alibi c o m m o r a n t i b u s , ut s u u m proferant v o t u m circa conclusiones ex m a t r o n a r u m relationibus deducendas. 90. In inspectione mulieris, sive ea a peritis medicis, sive ab obstetricibus fiat, sequentia o b s e r v a n d a s u n t : a) plene serventur christianae modestiae regulae; 6) adstet semper honesta m a t r o n a , ex officio desig n a n d a ; c) inspectionem e x s e q u a n t u r seorsim singuli, vel s i n g u l a e ; d) in exploratione h o n e s t a quidem m e t h o d u s et cautelae a d h i b e a n t u r , p r o u t scientia ac p r u d e n t i a o p p o r t u n e suggesserit ; et de iis q u a e adhibita s i n t , - m e n t i o in relationibus fiat; e) pariter singuli vel singulae seorsim conficiant relationes intra t e r m i n u m a iudice praefinitum trad e n d a s ; /) relationes sive a medicis sive ab obstetricibus confectas, iudex alterius medici examini subiicere potest, si id o p p o r t u n u m existimaverit (Can. 1979-1980). 91. In m a t r o n a m eligatur mulier aetate gravis, religione et honestate spectabilis, corruptioni et deceptioni n o n facile obnoxia, quae, praestito i u r e i u r a n d o , officii sui partes eiusque gravitatem intelligat, ac de eo rite functo, coram tribunali relationem reddere valeat (cf. in Appendice sub n. XXIX). 92. Ratio exsequendae inspectionis haec erit. I u d e x locum designat, in quo ea est peragenda, et mandabit quod mulier prius balneo subiiciatur, servatis suetis conditionibus aquae tepentis, et temporis, quod n o n brevius dimidia h o r a esse debet. Quod si designati periti, medici vel obstetrices, censeant in casu balneum vel o m n i n o esse inutile, vel potius nocivum, iudex, perpensis adiunctis, rem definiat, audito defensore vinculi, p r o u t in casu magis expedire iudicaverit. Periti a u t e m expleant s u u m examen, ut distincte referre valeant de singulis signis q u a e mulieris integritatem inferre sinunt, vel potius eidem refragantur; in id etiam caute advertentes, ne a p p a r e n s integritas callide, medicinalis artis ope, fingi potuerit. 93. § 1. Periti, medici a u t obstetrices, suam seorsim scriptam rela/ tionem peragant (cf. n. 90, e) circa conclusiones ex inspectione deductas, et postea e r u n t singuli a iudice interrogandi, iuxta interrogationes seu articulos a defensore vinculi a n t e a concinnatos, iisque ipsi, praestito iureiurando, r e s p o n d e a n t ; et e x a m e n absolvatur servato praescripto n. 46. Vinculi a u t e m defensor peculiares articulos et interrogationes S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 411 praesertim e r u a t ex relationibus ab iisdem peritis exhibitis (Can. 1981 ; cf. in Appendice, n n . X X X et XXXII). Periti vero perspicue indicare debent q u a via et ratione processerint in p e r a g e n d a inspectione, et q u i b u s potissimum argumentis sententia ab ipsis prolata nitatur (Can. 1801, § 3 ) . § 2. Quod si periti discordent sive q u o a d ea q u a e perlustrando reperer i t , sive in conclusione finali, iudex poterit relationem u n i u s periti submittere iudicio alterius, ut explicet ex quo repetenda sit contradictio; et, si casus ferat, etiam permittere poterit ut inspectio fiat collegialiter et votum collegiale habeatur, sed deinde seorsim periti interrogentur (cf. can. 2031, n. 5); nisi idem iudex peritiorem eligere magis expedire iudicaverit, qui s u p e r relatis a primis peritis suffragium proferat, facta ei q u o q u e , si casus ferat, potestate inspectionem denuo p e r a g e n d i ; aut novos de integro peritos adhibere (cf. can. 1802 et 1803). 94. P o s t r e m u m in iudicio vocanda erit m a t r o n a , quae inspectioni adstitit, et, delato i u r e i u r a n d o , ad rem interrogetur (cf. in Appendice, n. XXXI). 95. Ad inspiciendum virum, si casus ferat, duo periti medici ex officio deputari debent (Can. 1979, § 1); qui, praestito iureiurando de m u n e r e fideliter implendo et de secreto servando (cf. in Appendice, n. XXIX), monendi erunt, ut artis praesidiis u t a n t u r licitis et honestis, et referant, iuxta medicinalis doctrinae placita, indicia seu a r g u m e n t a q u a e potentiam virilem a d s t r u e r e a u t excludere videantur. C A P U T XIV De processus conclusione 96. § 1. Iudex processum clausum ne decernat, nisi prius vinculi defensor declaraverit sibi nihil i n q u i r e n d u m superesse, et etiam ad hoc auditis partibus. § 2. Antequam decretum conclusionis edat, iudex acta attente consideret, p a r t i u m ac testium depositiones inter se et cum ceteris e processu emergentibus conferat, et videat an sint q u a e d a m incompleta et contradictoria a u t ambigua. Si q u a e huius generis repererit, audito vinculi defensore, p a r t e s aut testes, prout opus fuerit, iterum citet et, appositis interrogationibus, q u a e vel s u p p l e n d a vel declaranda s u n t exquirat, a u t etiam per testes ex officio inductos, s u p p l e r i vel declarari satagat. § 3. Item a n t e q u a m conclusioni a n n u a t vinculi defensor, a c t o r u m examen instituat, ut expendat u t r u m ea sint ulterius complenda ad n o r m a m h a r u m regularum (cf. in Appendice, n. XXXIII). 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 97. § 1. Clausa processus instructione, iudex a e q u e ad ipsius processus publicationem, n e q u e ad sententiam s u p e r ipsa i n c o n s u m m a t i o n e et causis ad d i s p e n s a n d u m deveniat (Can. 1985). § 2. Nihilominus si partes a u t h a r u m altera, post conclusionem, pet a n t sibi ostendi vel testium n o m i n a a u t e o r u m responsiones vel aliquod d o c u m e n t u m , idque postulent gravi de causa, iudex, a u d i t o defensore vinculi, necnon parte cuius intersit, si casus ferat, h o c indulgere valet, intra limites t a m e n probatae necessitatis et excluso quovis periculo collusionis et corruptionis; de publicatione a u t e m processus aut alicuius partis, expressa mentio in actis facienda erit. 98. § 1. Clauso processu, vinculi defensori acta o m n i a t r a d a n t u r , qui s u a s animadversiones conficere debeat, in primis a n i m a d v e r t e n s an regulae h u c u s q u e traditae in processus instructione observatae fuerint, necne. § 2. Deinde acta o m n i a u n a cum voto scripto Episcopi (can. 1985),« vel, sede vacante, Vicarii capitularis vel Administratoris apostolici, vel alterius legitime Episcopi vices facientis (Can. 429 et 431), et defensoris vinculi, t r a n s m i t t a n t u r ad H. S. C. 99. P r a e s e n t e s regulae in instruendis processibus de n o n consummatione semper e r u n t adamussim observandae, et si aliquando ab eis a e q u a ratio s u a d e a t esse recedendum, iudex de h u i u s rei motivo rationem r e d d a t in actis, ut constet de inobservantiae causa. 100. H a r u m regularum observantia Ordinariis potissimum committitur, et ad eos spectat a seipsis constituta tribunalia vigilare, ne ab iis deflectant. Ipsis propterea integrum est, pro s u a prudentia, quovis processus momento, acta examinare, consilia et monitiones officialibus dare, et eos, gravi de causa, ipso iudice subdelegato n o n excluso, a u d i t o vinculi defensore, removere. Si q u a n d o his remediis fuerit locus, vel aliud secutum sit inconveniens, cum acta t r a n s m i t t u n t u r , de re Apostolica Sedes certior reddatur. 101. § 1. Acta iudicialia, sive acta causae, sive acta processus (cf. can. 1642), t r a n s m i t t a n t u r ad H. S. C. in authentico exemplari, cum indice o m n i u m actorum et d o c u m e n t o r u m , ad n o r m a m can. 1644. § 2. Quod si valde grave sit, sive ob necessarias expensas, sive alia de causa, exemplar a u t h e n t i c u m ad S. C. t r a n s m i t t e r e , fas sit Curiae t r a n s m i t t e r e ipsa acta originalia, iis t a m e n cautionibus adhibitis, q u a e pro locorum conditionibus s u p p e t u n t ad t u t a m d o c u m e n t o r u m transmissionem. 413 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum CAPUT XV De rescripto pontificiae dispensationis eiusque expeditione 102. Dispensatio super matrimonio r a t o et n o n c o n s u m m a t o a R o m a n o Pontifice directe conceditur, et expeditur per rescriptum in forma gratiosa, ab E m o Cardinali Praefecto Sacrae Congregationis de disciplina S a c r a m e n t o r u m , vel ab alio E m o Cardinali eius vice fungente, nec non a R. P. D. Secretario, a u t a Subsecretario eiusdem S. C. s u b s i g n a t u m . 103. Attenta eiusmodi forma, rescriptum effectum h a b e t a t e m p o r i s m o m e n t o quo in die audientiae S u m m u s Pontifex dispensationem concessit, d u m m o d o t a m e n eo m o m e n t o preces veritati n i t a n t u r , t u m q u o a d matrimonii i n c o n s u m m a t i o n e m , t u m q u o a d dispensationis c a u s a s (Can. 41). Quod si u n u m vel alterum desit, rescriptum, utpote obreptionis vel subreptionis vitio infectum, impetranti minime suffragatur. 104. In rescripto dispensationis s u p e r matrimonio rato et non cons u m m a t o continetur, quamvis n o n expressa, vi can. 1053, altera dispensatio, si forte opus sit, ab impedimento ex adulterio cum promissione vel attentatione matrimonii proveniente. 105. Dispensationis rescriptum, solutis expensis, parti impetranti i d e m q u e postulanti t r a d i t u r a u t remittitur, et Ordinario exhibendum est (Can. 51); v e r u m ex officio ipsa Sacra Congregatio eidem Ordinario exemplar a u t h e n t i c u m rescripti dispensationis directe dabit. 106. Ordinarius, de dispensatione per a u t h e n t i c u m d o c u m e n t u m certior factus, parocho t u m loci contracti matrimonii tum suscepti baptismatis sive viri sive mulieris, prouti casus ferat, q u a m p r i m u m m a n d a b i t ut in libris m a t r i m o n i o r u m et b a p t i s m o r u m de obtenta dispensatione adnotatio fiat. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis S a c r a m e n t o r u m , die 7 maii, a n n o 1923. M. CARD. LEGA, de disciplina Praefectus. L . © S . f A. Capotosti, E p . Thermen., Secretarius. 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III APPENDIX SEU PRAECIPUORUM ACTORUM ADHIBENTUR IN HIS FORMULAE, QUAE UTILITER ET OPPORTUNE CAUSIS. I SUPPLEX LIBELLUS UXORIS Beatissime ORATRICIS Pater, N. N., filia..., e dioecesi..., civitate..., a n n o s n a t a c o n d i t i o n e domicilium h a b e n s in civitate..., via..., sub paroecia..., ad pedes Sanctitatis Vestrae humiliter provoluta, quae s e q u u n t u r e x p o n i t : Die mense anno oratrix, tunc a n n u m a g e n s p r a e m i s s i s denunciationibus a iure statutis ac ritu civili, m a t r i m o n i u m , in paroeciali ecclesia cum N. N., filio e d i o e c e s i e t civitate tunc annor u m p r o f e s s i o n e r i t e contraxit. Sed hoc m a t r i m o n i u m , contra oratricis ingenium, ad exitum perd u c t u m fuerat ab eius matre, quae o m n e m movit lapidem ut filiae a n i m u m sibi conciliare!; et cum nullum ab eiusmodi nuptiis d a r e t u r effugium, oratrix ad matrimonium celebrandum accessit, sperans fore, ut sensim sine sensu a m o r erga virum enasceretur. At spem fefellit eventus, n a m coniugali consortio vix instituto, vir p r a v a m indolem pandidit, ideoque defectus a m o r i s in aversionem prorupit. Q u a p r o p t e r quindecim ab inito matrimonio diebus elapsis, vir, oratrice relicta, ad paternam d o m u m remeavit; postero autem die, ipsa, u r g e n t e matre, virum assequi debuit; cum quo t a m e n vix quinque diebus transactis, ad m a t r e m reversa est, malens potius mori, q u a m cum eo intolerabile»!) vitam ducere. T u m ex hoc capite vir separationem a civili tribunali petiit atque obtinuit. Oratrix vero, apprime sibi conscia de non secuta matrimonii consummatione, tum ob perversanti viri voluntatem, t u m ob defectum amoris, imo aversionem ipsius oratricis, ad pedes Sanctitatis Vestrae confugit, Apostolicam dispensationem super matrimonio rato et non c o n s u m m a t o misericorditer implorans. Rationes autem a d p e t e n d a m dispensationem s u n t : I invincibilis oratricis aversio erga virum, absque ulla spe reconciliationis; T incontiO S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 415 nentiae periculum, attenta eius iuvenili a e t a t e ; 3° desiderium t r a n s e u n d i ad alias n u p t i a s , eidem n u p e r oblatas. Et Deus, etc. Datum die mensis a n n o ... N. N. (Subscriptio, si fieri potest, m a n u ipsius oratricis). Si libellus detur a viro, similiter exaratur, mutatis mutandis, genuina peracta factorum expositione. II LITTERAE ORDINARII AD PAROCHUM, VEL AD ALIUM IN CASU MAGIS IDONEUM, PRO INFORMATIONE ET CONIUGUM RECONCILIATIONE. R e v m u s Ordinarius N., a d n e x u m libellum N. uxoris oratricis, t r a n s m i t t i iubet ad Reverendum N., parochum N., eique committit ut reconciliationem oratricis cum coniuge N., pro viribus et pastorali prudentia, per se a u t per alium, curet. Q u a t e n u s vero praefati coniuges ad concordiam adduci nequeant, idem p a r o c h u s distincte instructam h a n c Curiam reddat de antecedentibus, concomitantibus et subsequent i b u s matrimonii celebrationem, nec n o n de causis petitae dispensationis matrimonii inter eos initi; ac simul de probitate et credibilitate t u m viri t u m u x o r i s : et congruit ut allegetur fides de huius matrimonii celebratione ex integro, p r o u t iacet in regesto m a t r i m o n i o r u m . Interim, etc. Die ... N., Vic. Gen. L. i$i S. N, Curiae Ep. cancellarius. t Si forte parocho n o n expediat dare m a n d a t u m reconciliationis coniug u m , alii p e r s o n a e prudenti et idoneae (si fieri queat, sacerdoti) committi potest. III R E S P O N S U M PAROCHI, SI P A R T E S RECONCILIATIONEM R E N U A N T Illme ac Revme Domine, N. (mulierem, si eam antea interrogari expediat), a n t e a alioqui curavi, q u a e sui matrimonii vicissitudines exposuit, et s u a m valetudinem coniugali convictu labefactari, necnon necessitatem dissolvendi m a t r i m o nii monstravit. Post eam allocutus sum virum, qui ad cohabitationem r e s t a u r a n d a m se p a r a t u m exhibuit, sed o m n i n o desperat, ob u x o r i s pervicaciam. In reconciliatione non ulterius insistendum censui, cum matrimonium saltem a b s q u e amore ex parte mulieris initum videatur, ac verisimilis sit inconsummatio, et aliunde periculum incontinentiae exstet ex 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale p a r t e oratricis, q u o d ut gravis c a u s a pro dispensatione adducitur. Ex percontationibus peractis, de probitate et credibilitate u t r i u s q u e coniugis satis constare videtur, ita ut fides e o r u m assertionibus p r a e s t a r i possit. P r a e s e n t i b u s allegatur testimonium de celebratione matrimonii dictorum coniugum, in authentico exemplari. D a t u m ex paroecia N., die... Obsequentissimus subditus N. . L. % S. IV INFORMATIO ORDINARII AD S. G. DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM FACULTATIS CONFICIENDI ET PETITIO PROCESSUM. Eme ac Revme Domine, T r a n s m i t t o ad Em. Vestram R e v m a m a d n e x u m libellum, quo mulier N. dispensationem implorat matrimonii ab eadem contracti cum N., utpote t a n t u m rati ; ac simul transmitto documenta (ut informationem parochi et alia quae habeantur), necnon testimonium de celebratione matrimonii, ex q u i b u s colligi potest oratricem fidem mereri. Q u a p r o p t e r cum libellus fundamento niti videatur, illum c o m m e n d o , humiliter p o s t u l a n s , ut q u a t e n u s E. V. visum fuerit, facultas mihi t r i b u a t u r conficiendi process u m super eiusmodi matrimonio, quod contenditur r a t u m et n o n cons u m m a t u m , facta expressa facultate subdelegandi. Interim sacram P u r p u r a m reverenter deosculor. Datum ex Curia Ep.li, d i e . . . Addictissimus famulus L. 83 S. N., Episcopus. N., Curiae cancellarius. V ACTUS SUBDELEGATIONIS PERACTAE AB ORDINARIO ET D E P U T A T I O N I S OFFI- CIALIUM. Cum E m u s ac R e v m u s Dominus S. R. E. Card., Praefectus S. C. de disciplina S a c r a m e n t o r u m , litteris datis die Nos instructus fecisset de m a n d a t o ab eadem S. C. Nobis commisso, ut processum conficiend u m c u r e m u s ad n o r m a m iuris, praesertim Regularum eiusdem S. C. diei 7 maii 1923, s u p e r asserta i n c o n s u m m a t i o n e matrimonii contracti abiV.eum N...., et causis petitae dispensationis, expresse addita potestate subdelegandi; Nos per p r a e s e n t e s litteras ad eiusmodi processum conficiendum Iudicem s u b d e i e g a m u s R e v m u m D. N., qui sese gerat in o m n i b u s ad tramitem Codicis I. C. et iuxta citatas Regulas, necnon iuxta 417 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum peculiares instructiones a S. G. in praefatis litteris d a t a s . Simul autem eligimus ac d e p u t a m u s : Defensorem vinculi R. D.iV. A c t u a r i u m R. D. N. Datum ... ex aedibus Nostris, die ... mensis ... a n n o ... N., Episcopus. L. £ß S. N., Cancellarius. Si gravitas causae vel alia difficultas id suadeat, eodem decreto, vel in causae decursu, simili forma eliguntur qui vice iudicis subdelegati fungatur, necnon defensor vinculi et actuarius substituti. VI TRIBUNALIS CONSTITUTIO DIOECESIS N. DISPENSATIONIS MATRIMONII QUOD CONTENDITUR R A T U M ET NON N.-N. CONSUMMATUM Sessio I Anno D o m i n i m e n s e diehora adsunt: Iudex s u b d e l e g a t a R e v m u s D. N. Defensor vinculi Rev. D. N. Actuarius Rev. D. N. i n urbe i n aedibus R e v m u s Iudex c o m m u n i c a t : 1) Litteras S. C. de disciplina S a c r a m e n t o r u m , d a t a s d i e q u i b u s Ordinario N. committitur instructio processus in causa super matrimonio quod c o n t e n d i t u r r a t u m et non c o n s u m m a t u m inter N. et N. 2) Litteras Revmi Ordinarii N., d a t a s d i e q u i b u s (nisi ipse per se gerat suum munus) subdeiegat officium iudicis eidem Revmo D. N.; nec n o n d e p u t a t alios officiales s u p r a scriptos : videlicet ut defensorem vinculi Rev. D. N., et ut a c t u a r i u m Rev. D. N. 3) Supplicem libellum N., uxoris oratricis, pro instituendo processu. T u m Iudex instructor (nisi sit ipse Episcopus, cf. Regulas, n. 19) ac singuli ministri tribunalis i u s i u r a n d u m p r a e s t a n t de suo cuiusque officio rite ac fideliter adimplendo et de secreto servando, formulis adhibitis q u a e exstant in Appendice Regularum. S. C. (v. infra nn. VII-IX). Q u i b u s peractis, Iudex decernit ut exemplar libelli intimetur viro, parti conventae, n e c n o n ut idem libellus allegetur actis inquisitionis, p r o u t etiam praefatae litterae S. C. et litterae subdelegationis Revmi Ordinarii. Item I u d e x constituit diem..., h o r a m . . . , et a e d e s . . . pro tribunalis proximo conventu, in quo oratrix examini subiiciatur, m a n d a n s ut eadem citetur; ac D.N. d e p u t a t ut cursorem,-qui Schedas citationis afferat. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale De hisce o m n i b u s redacta est praesens relatio, q u a e subscribitur a R e v m o Iudice subdelegato et a ministris tribunalis. Die et loco ut s u p r a . N., Iudex subdelegatus. N., defensor s. vinculi. N., a c t u a r i u s . L. I$I S. VII IUSIURANDUM PRAESTANDUM A IUDICE S U B D E L E G A T O Ego N., a R e v m o Dno E p . iV., subdelegatus iudex instructor (vel d e p u t a t u s ut vices g e r a m iudicis instructoris) in processu super matrimonio q u o d contenditur r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m inter N. et N., iuro me officium iudicis instructoris rite ac fideliter impleturum, servatis, q u a n t u m per me fieri poterit, praescriptionibus G. I. C, ac potissimum Regulis a S. G. de disciplina S a c r a m e n t o r u m editis die 7 maii 1923, quavis p e r s o n a r u m acceptione posthabita, et secretum s e r v a t u r u m . Sic me Deus adiuvet, et haec s a n c t a Dei Evangelia, q u a e m a n i b u s meis tango. VIII I U S I U R A N D U M DEFENSORIS VINCULI Ego N., a Revmo Domino Ordinario N. defensor vinculi legitime d e p u t a t u s {vel defensor vinculi substitutus), p r o i n s t r u e n d o processu super matrimonio quod contenditur r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m inter N. et N., iuro me m u n u s mihi collatum diligenter et incorrupte explet u r u m , iuxta praescriptiones G. I. C. et Regulas a S. Congregatione de disciplina S a c r a m e n t o r u m editas die 7 maii 1 9 2 3 ; et omnia voce ac scriptis d e d u c t u r u m , q u a e ad matrimonii i u r a t u e n d a conferri poterunt, posthabito omni h u m a n o respectu; atque officii mei secretum religiose s e r v a t u r u m . Sic me. Deus adiuvet, etc. IX I U S I U R A N D U M AB ALIIS OFFICIALIBUS PRAESTANDUM Ego N., iuro me m u n u s actuarii (seu actuarii substituti) in processu super matrimonio quod contenditur r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m inter N. et N., mihi ab Illmo et R e v m o Domino Ordinario N. commissum, rite ac fideliter, iuxta praescriptiones Cod. L Can. a t q u e Regulas S. Congregationis de disciplina S a c r a m e n t o r u m diei 7 maii 1923, in o m n i b u s explet u r u m , et de r e b u s q u a s ratione mei officii cognoscam, secretum omnimode s e r v a t u r u m . Sic me Deus adiuvet, etc. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 419 X DECRETUM PRO CITATIONE U X O R I S ORATRICIS Anno D o m i n i d i e mensis i n aedibus palatii episcopalis coram Revmo D. N. Iudice Rev. D. N. defensore vinculi, meque infrascripto a c t u a r i o : Visis litteris Sacrae Congr. de disciplina S a c r a m e n t o r u m diei q u i b u s R m o Ordinario ... facultas tribuitur conficiendi processum super asserta i n c o n s u m m a t i o n e matrimonii inter N. et N., et causis petitae dispensationis ; Attentis litteris Revmi O r d i n a r i i d i e i q u i b u s Revmum N . s u b delegat ad eiusmodi processum i n s t r u e n d u m ; Idem Iudex subdelegatus, audito vinculi defensore, ad examen uxoris oratricis p r o c e d e n d u m esse decrevit; ideoque dictam uxorem citari mandat, ut compareat coram praefato Iudice, in aula sessionum h u i u s s. Tribunalis, in via..., num...., anno..., mense..., d i e . . . , hora..., ut examen s u b e a t in causa matrimoniali a se intentata. Simul nuncium dat defensori vinculi, ut ante praedictum diem exhibeat interrogatoria clausa et obsignata, uxori oratrici p r o p o n e n d a ; a t q u e ut examini praefatae mulieris, loco, die et h o r a ut supra, intersit. N., Iudex instructor. AT., defensor vinculi. N., actuarius. L $i S. De his quae m a n d a t et iubet iudex, in actis actuarius refert ; et hoc semel pro semper advertisse sufficiat. Similiter, m u t a t i s m u t a n d i s , conficitur decretum pro citationibus partis conventae ac testium. I n s u p e r Iudex m a n d a t , ut interea a parochis tam uxoris oratricis, q u a m viri conventi, ac testium qui s u n t excutiendi, sin m i n u s a Curia, e x q u i r a n t u r litterae testimoniales seu documenta, quibus, accuratiore modo quo fieri possit et sub secreto, significentur notae de honestate, religione et veracitate u t r i u s q u e coniugis ac testium, necnon alia refer a n t u r q u a e necessaria et o p p o r t u n a ad e o r u n d e m depositiones aestimand a s videantur. XI LITTERAE IUDICIS AD PAROCHUM P A R T I U M , PRO INFORMATIONE S U P E R P R O B I TATE ET CREDIBILITATE CONIUGUM ET TESTIUM. (Sub secreto) Cum ex facultate S. C. de disciplina S a c r a m e n t o r u m diei et ex subdelegatione Revmi Ordinarii h u i u s dioecesis, in hoc Tribunali i n s t r u a t u r causa super asserta i n c o n s u m m a t i o n e matrimonii initi 420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inter N. et N., et causis imploratae Apostolicae dispensationis, instante praefata uxore N., necesse est, ad n o r m a m Regularum eiusdem S. C. diei 7 maii 1923, ut sedulo investigetur et legitimum t e s t i m o n i u m praeb e a t u r de u t r i u s q u e coniugis ac testium qui i n d u c u n t u r credibilitate. Q u a p r o p t e r infrascriptus Iudex instructor in eadem causa, p r a e sentibus m a n d a t R. D. N., s p o n s o r u m parocho, ut pro pastoralis sui officii sanctitate et sollicitudine, ad r e m accurate inquirat et distincte huic Tribunali significet n o t a s de religione et h o n e s t a t e u t r i u s q u e coniugis ac testium qui i n d u c u n t u r videlicet...: an n e m p e praecepta religionis adimpleant, an bonis moribus sint imbuti, q u a fama g a u d e a n t et an eis credi debeat, etiam cum d e p o n a n t de r e b u s q u a e ipsorum intersint, seu circa assertam matrimonii inconsummationem. Insuper, pro s u a prudentia, idem p a r o c h u s referre velit de omnib u s aliis q u a e ad u t r i u s q u e coniugis ac testium depositiones rite aestim a n d a s necessaria et o p p o r t u n a videantur, ita ut sufficiens plenum testim o n i u m ad praefatam S. Congr. transmitti possit, circa rem q u a e ad controversum m a t r i m o n i u m pertinet. Quod si coniuges vel testes vel aliqui eorum n o n fuerint cogniti, o p p o r t u n a s inquisitiones instituat, ope sacerdotum ecclesiae paroeciali addictorum, vel alius prudentis personae, sibi bene visae, et quidem sub secreto, sed ita, ut congruae et certae notitiae colligantur. D a t u m ex aedibus... die... a n n o . . . N., Iudex instructor. L. £B S. N., actuarius. Si sponsi in diversis paroeciis c o m m o r e n t u r , parochi u t r i u s q u e paroeciae sunt rogandi. Quod si coniuges ac testes p o t i u s q u a m ubi i m p r a e s e n t i a r u m degunt, alia in paroecia magis cogniti fuerint, informationes ab illo p a r o c h o opus est exquirere, vel etiam ab u t r o q u e parocho utriusque commorationis. Quoad etiam peritos, qui et ipsi probitatem quidem et credibilitatem praeseferre debent, n o n semel usuvenit q u o d eiusmodi informationes sint exquirendae. XII INFORMATIO PAROCHI Specimen responsionis a parocho dandae, si informationes sint respective parti, aut partibus, aut testibus favorabiles; factis in textu litterarum necessariis mutationibus, pro subiecta materia. Quod attinet ad informationes a R e v m o Iudice instructore in causa... expetitas litteris d i e i . . . , infrascriptus p a r o c h u s Ecclesiae N. pro suo m u n e r e respondet, se N. u x o r e m oratricem, in finibus h u i u s paroeciae c o m m o r a n t e m , pluribus abhinc a n n i s perspectam h a b e r e ; ac praesent i b u s litteris, q u a t e n u s sibi constiterit, fidem facit eandem mulierem reli- S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 4M gione et honestis m o r i b u s i m b u t a m esse, ac b o n a existimatione gaudere, ita ut mendacio obnoxia n o n existimatur. Quibus attentis, oratrix incap a x periurii p u t a t u r , etiam in sui favorem, et credibilis apparet q u o a d assertionem de i n c o n s u m m a t i o n e sui matrimonii. Ceterum cum idem p a r o c h u s , occasione porrecti libelli pro h u i u s causae introductione, r o g a t u s a Revmo Ordinario, investigationes peregerit et cum praefata muliere collocutus fuerit, censuit eandem sinceram et veridicam esse. Quod a u t e m ad virum conventum spectat, etc. In fidem. Ex paroecia..., die..., a n n o . . . N., p a r o c h u s . L. )$i S. Ex adverso, si informationes n o n sint favorabiles, p a r o c h u s iis u t a t u r verbis, q u a e a veritate minime deflectant, q u a e q u e p r u d e n t i a pro diversis casibus suggérât. Si parochus sponsos, vel testes, vel peritos non probe noverit, neque certas de iisdem informationes aliunde, pro s u a conscientia, colligere queat, iudicem in sua responsione, adductis rationibus, aperte doceat. Iudex a u t e m t u n c alias p e r s o n a s p r o b a s et apprime instructas per se rogabit, ve], si ita censuerit, per Ordinarium informationes ad rem exquiret. XIII LITTERAE IUDICIS OPERA AD UTILITER ORDINARIUM ( Q U O T I E S POSTULETUR) PRO HIC NON EXQUIRENDIS SIT IUDEX, ET EIUS INFORMATIONIBUS. Ulme ac Revme Domine, In causa dispensationis matrimonii iV-iV., q u a e ex subdelegatione facta ab A. T. die..., in hoc Tribunali instruitur, cum p a r o c h u s sponsorum, (vel testium vel peritorum ...) apposite rogatus, responderit se eosdem coniuges (vel t e s t e s v e l peritos...) h a u d bene cognitos sibi habere, n e q u e informationes tuto h a u r i r e aliunde posse, et hoc T r i b u n a l eiusmodi informationes ex aliis fontibus excipere n o n potuerit, A. T., pro s u a ampliore auctoritate et r e r u m ac p e r s o n a r u m cognitione, dignetur directe inquirere de religione, honestate et veracitate p a r t i u m (vel testium, vel peritorum), ita ut eorum depositiones seu relationes rite aestimari valeant. Interim, etc. D a t u m . . . , die..., a n n o ... Addictissimus famulus L. j$i S. ACTA, Vol. XV, n. 8. — 1-8-923. .N., I u d e x subdelegatus. N., actuarius. 29 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m XIV LITTERAE ORDINARII AD COLLIGENDAS P R A E F A T A S E X T R A O R D I N A R I A S INFOR- MATIONES. (Sub secreto) Illme Domine, Cum ex facultate S. Congr. de disciplina S a c r a m e n t o r u m , in hoc dioecesano T r i b u n a l i , ad instantiam u x o r i s N., i n s t r u a t u r causa s u p e r m a t r i m o n i o ab eadem muliere inito cum N., q u o d asseritur minime fuisse c o n s u m m a t u m , et ideo a S u m m o Pontifice gratia dispensationis effiagitetur; c u m q u e Nobis constiterit te religione et probitate vitae, nec n o n p e r s o n a r u m ac r e r u m scientia et p r u d e n t i a pollere, atque tibi praefatam mulierem oralriçem (vel testis aut periti personam) cognitam esse, praesentibus litteris te r o g a m u s ut, pro caritate et obsequio q u i b u s erga Ecclesiam praestas, velis Nobis accuratas et distinctas p r a e b e r e notitias, secreti lege quidem interposita, de religiositate, h o n e s t a t e et veracitate dictae mulieris (vel testis vel periti), praesertim in iudiciali et iurata assertione circa assertam matrimonii i n c o n s u m m a t i o n e m , ita ut dignoscatur u t r u m in. re t a n t i momenti fide digna h a b e n d a sit necne. Interim Deus, etc. Datum..., die..., a n n o . . . N., Ordinarius. L. i$( S. N., cancellarius. XV CITATIO U X O R I S ORATRICIS De m a n d a t o Revmi N., Iudicis instructoris in processu s u p e r matrimonio quod contenditur r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m , inter N. et N., d o m i n a N., h a b i t a n s in via num. u x o r oratrix in causa, personaliter compareat coram praefato Iudice, in aula sessionum h u i u s Tribunalis, in via num. anno mense die ...j h o r a ut iurat u m examen subeat in causa a se intentata. Datum ex aedibus die ... N., Iudex. L. S. N., actuarius. E i u s m o d i citationis f i u n t duo exemplaria, q u o r u m u n u m t r a d i t u r cursori, r e m i t t e n d u m parti, iuxta praescriptum Codicis, can. 1717 ss.; alterum a s s e r v a t u r in actis, et in calce eiusdem cursor referet ea q u a e peregit. 423 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum XVI RELATIO INTIMATIONIS A CURSORE PERACTAE, FACIENDA IN EXEMPLARI IN ACTIS ASSERVATO. Refero me infrascriptum d e p u t a t u m cursorem R e v m a e Curiae Episcopalis N., hodie intimasse et reliquisse authenticum exemplar citationis dominae N., in ipsius domicilio, via n u m . t r a d e n d o praefatum exemplar in m a n u s eiusdem dominae N. (vel personae de eius familia aut famulatu) et ad n o r m a m can. 1721 ss. In fidem, etc. Die mense a n n o ... N., cursor d e p u t a t u s . Similiter e x a r a t u r scheda citatoria et fit relatio intimationis pro parte conventa et pro aliis in ius vocandis. XVII DEFENSOR VINCULI E X H I B E T INTERROGATORIA ORATRICI PROPONENDA N., in causa assertae inconsummationis matrimonii inter N. et N. defensor vinculi legitime d e p u t a t u s , exhibet sequentia interrogatoria, clausa et obsignata, et nonnisi in actu examinis a Iudice aperienda, atque instat ut s u p e r iisdem e x a m i n e t u r d o m i n a oratrix N., in causa a se intentata, servata forma a iure s t a t u t a ; alioquin protestatur, etc. Haec cum facultate alia a d d e n d i , delendi, corrigendi, etc. Datum die ... N., defensor vinculi. Item exhibentur interrogatoria pro examine partis conventae, testium ac peritorum. XVIII I U S I U R A N D U M P R A E S T A N D U M A P A R T I B U S AC T E S T I B U S DE VERITATE DICENDA Iudex gravibus verbis coniuges ac testes a n t e a moneat de sanctitate iurisiurandi et de gravissimo delicto quod a d m i t t u n t iurisiurandi violatores, a d n o t a n s peculiarem qualitatem iurisiurandi in subiecta materia, et periurii funestissimos effectus, iuxta ea q u a e in Decreto admon e n t u r ; et p r o u t p e r s o n a e qualitas ferat, si ipse o p p o r t u n u m ducat, commonefaciat de poenis, q u i b u s periurii noxii fiunt in foro Ecclesiae, q u a e q u e r e c o l u n t u r in Regulis, sub n. 40. Deinceps iudex p a r t e m vel testem alloquitur: Velis invocare Nomen divinum in testem veritatis, tactis sanctis Evangeliis, sequenti f o r m u l a : 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ego N. iuro me t o t a m ac solam veritatem articulis, q u a m super re universa, p r o u t e a n d e m et conscientia c o m p e r t a m habeo, et plene ac quin aliquid a d d a m , omittam vel i m m u t e m . Sic d i c t a r u m , tam super veritatem coram Deo fideliter expositurum, me Deus adiuvet, etc. XIX EXAMEN UXORIS ORATRICIS Sessio ... In Dei nomine. A m e n Anno Domini die hora in urbe in a e d i b u s coram R. D. N., Iudice subdelegato, a d s t a n t i b u s R. D. N., defensore vinculi, et infrascripto actuario, c o m p a r u i t D. N., oratrix in causa dispensationis sui matrimonii, pro h a c die et h o r a rite citata. I u d e x i u s i u r a n d u m ab oratrice petit et accipit i u x t a m o d u m et form u l a m praescriptam (prout sub n. XVIII). Deinceps, postulante defensore vinculi, Iudex schedam, q u a m idem defensor clausam exhibuerat, continentem interrogatoria uxori proponenda, reserat, et statim procedit, iuxta eadem interrogatoria, ad examen oratricis, q u a e ad singulas quaestiones respondet ex ordine ut sequitur. Interrogationes generales. 1. I u d e x partem interroget circa nomen, cognomen, n o m e n patris, originem, aetatem, religionem, conditionem, domicilium (urbem, viam, paroeciam), locum h o d i e r n a e commorationis. An obligationes religiosas adimpleat. Tum Iudex m a n d a t actuario ut legat, pro n o r m a partis, nomina iudicis et ministrorum tribunalis. Deinceps, q u a t e n u s casus ferat, Iudex oratrice m inducere conetur ad reconciliationem cum coniuge, propositis r a t i o n i b u s , iuxta qualitatem p e r s o n a r u m et a d i u n c t o r u m diversitatem, o p p o r t u n e depromptis, p r a e sertim ex. gr. ex sanctitate initi matrimonii, ex auxilio divinae gratiae ad eiusdem onera sustinenda, ex tranquillitate conscientiae et pace familiarum, ex difficultatibus q u a e processum pro petita dispensatione c o m i t a n t u r ; et apprime postulet q u a e n a m causae o p p o n a n t u r quomin u s reconciliatio obtineatur, contendens ut eaedem causae, si fieri queat, removeantur. Interrogationes particulares. P o s t interrogationes generales, quaestiones particulares, p r u d e n t e r pro adiunctis variandae, deferuntur. Speciminis gratia p r o p o n u n t u r plures circumstantiae q u a e prae oculis haberi debent, n o n t a m e n singulae in singulis processibus,- sed pro subiecta materia. % Interr. U t r u m confirmet an n o n s u u m supplicem libellum (qui, si opus fuerit, legatur) in singulis p a r t i b u s ? An et c u i u s n a m opera vel S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 425 concilio oratrix u s a fuerit pro huiusce causae propositione, et in supplici libello conficiendo? 3. Interr. Q u a n d o sponsi nuptiales negotiationes inchoarint, et quamdiu hae d u r a v e r i n t ? 4. Interr. An m a t r i m o n i u m de p a r e n t u m consensu et ex m u t u o a m o r e inierint? 5. Interr. An praecesserint b a n n a ; quo loco, quibus intervenientibus, q u a c o m m u n i laetitia et p o m p a m a t r i m o n i u m fuerit celebratum? 6. Interr. Quo tempore coniuges simul convenerint, eodem cubiculo et toro c u b a v e r i n t ? 7. Interr. An officiis coniugalibus ultro libenterque o p e r a m dederint, et m a t r i m o n i u m c o n s u m m a v e r i n t ? (Si opus fuerit: An pars reapse sciat in quo eiusmodi consummatio consistat?). 8. Interr. Si non consummaverint, an postea ad c o n s u m m a n d u m c o n a t u s adhibuerint, quoties, q u o m o d o et q u o n a m exitu? 9. Interr. An oratrix coniugali operi n a v a n d o dolorem aliquando e x p e r t a fuerit? 10. Interr. An ei p e r s u a s u m sit virum copulam perfecisse integre iuxta n a t u r a e legem ? 11. Interr. An istius vestigia exterius, ut solitum est, reperta fuerint? 12. Interr. An oratrix causam vel causas tum reniotas tum próximas assertae i n c o n s u m m a t i o n i s cognoscat, a u t saltem suspicetur? Dicat quid sibi videatur. Potissimum ex. gr. an causa inconsummationis fuerit defectus veri consensus in matrimonium, aut vis et metus in eodem ineundo, a u t aversio inter sponsos exorta in ipso vitae coniugalis exordio, a u t impotentia sive absoluta sive relativa, a u t alia eiusmodi causa. Et peculiares circumstantias c o n a t u u m c o n s u m m a t i o n i s referat. 13. Pro casu in quo asserta inconsummatio tribuatur infirmitati alterutrius coniugis : Interr. An aliquando alteruter coniux fuerit infirmus, et q u a infirmit a t e ? An et quos medicos consuluerit? Quae adhibuerit medicamenta, q u a n t o t e m p o r e et quo effectu? Q u a e n a m eorundem medicorum testimonia, vel alia d o c u m e n t a ad rem pertinentia h a b e a n t u r ? 14. Interr. An coniuges eodem cubiculo eodemque lecto semper usi fuerint? 15. Interr. Quis p r i m u s alterum deseruerit, q u a de causa a u t occasione p r o x i m a ? 16. Interr. An et q u a n d o actum civilem celebraverint? 17. Interr. An fortasse de separatione vel solutione vinculi a p u d iudicem civilem actum fuerit, quo t e m p o r e , quo coniuge instante, q u i b u s de causis, et q u o n a m exitu? An decisio definitiva edita fuerit? 18. Interr. An sponsi suas coniugales vicissitudines, palam vel secreto, n a r r a v e r i n t p a r e n t i b u s , consanguineis, amicis vel vicinis? Cui vel q u i b u s , et q u o n a m t e m p o r e de sui matrimonii i n c o n s u m m a t i o n e locuti s i n t ? In casu oratrix dicat e o r u m n o m i n a et domicilia. 19. i n t e r r . Q u a n d o et q u o n a m modo oratrix didicerit m a t r i m o n i u m 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m a R o m a n o Pontifice posse dispensatione dissolvi? 20. Interr. Q u a e n a m sint causae, ob q u a s dispensationem a S u m m o Pontifice postulavit, et an in suo robore m a n e a n t ? 2 1 . Interr. An sciat u t r u m altera pars praesenti petitioni consentiat necne, et q u a de causa praevideat eandem c o n s e n s u r a m , a u t sese opposituram e s s e ? 22. interr. Indicet testes, q u a t e n u s fieri possit, n u m e r o septem, sanguine vel affinitate sibi coniunctos, sin m i n u s vicinos b o n a e famae, a u t alioquin de re edoctos, qui iurare possint de eiusdem oratricis probitate, et praesertim de veracitate in praesenti controversia. Potissimum si qui facta noverint, a q u i b u s praesentis quaestionis solutio p e n d e a t , vel qui adiuncta ab u x o r e exposita confirmare valeant. Afferat de eiusmodi testibus n o m e n , cognomen, domicilium (urbem, viam, dioecesim ac paroeciam), locum h o d i e r n a e commorationis, aliasque notitias o p p o r t u n a s . 23. interr. (Praesertim si reus contumax sit vel fore videatur): Indicet oratrix testes etiam ex p a r t e viri conventi, inter eiusdem consanguineos, affines et vicinos, vel alioquin edoctos, qui probabiliter utile testimonium p r a e s t a r e valeant in casu. 24. Interr. An h a b e a t i n s t r u m e n t a vel d o c u m e n t a , sive publica, sive privata, ad rem facientia? (Si apud civilem iudicem de controverso matrimonio actum fuerit): An exhibere possit a u t h e n t i c u m exemplar a c t o r u m et sententiae iudicis civilis? An in processu civili inspectio corporalis u t r i u s q u e vel alterutrius coniugis peracta fuerit; quo in casu, u t r u m t a m scripta relatio, q u a m oralis p e r i t o r u m depositio e x h i b e a n t u r ; et quaen a m de eadem inspectione sint a n i m a d v e r t e n d a , pro rei veritate? 25. Interr. An oratrix revera putet se a d h u c integritate pollere, et p a r a t a sit corporali inspectioni d u a r u m obstetricum vel d u o r u m peritorum sese submittere, ad n o r m a m ss. c a n o n u m , praesertim Regularum S. C. de disc. Sacr. diei 7 maii 1923? Et q u a t e n u s fuerit deflorata, q u a de' causa et quo t e m p o r e id acciderit; et an eadem mulier inducere possit medicum vel peritum qui eam inspexerit et qui, a secreti vinculo solutus, testari valeat de statu oratricis post definitivam separationem a viro? 26. Absoluto examine, de m a n d a t o Iudicis, integra depositio clara voce legitur mulieri oratrici, et I u d e x e a n d e m interrogat: Interr. An sit aliquid a d d e n d u m , s u p p r i m e n d u m , corrigendum, variandum? 27. Interr. Dein petitur ut p r a e s t e t u r i u s i u r a n d u m de veritate dictor u m et de secreto servando, iuxta formam (cf. infra n. XX). Ac, praestito iureiurando, subscribunt oratrix, iudex, defensor vinculi et actuarius. N., oratrix. N.j I u d e x instructor. L. ^ S. N., defensor vinculi. N., actuarius. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum, 4M • Si oratrix scribere nesciat, a u t legitime impediatur q u o m i n u s subscribat, id in actis a d n o t e t u r . Si examen in unica sessione n o n absolvatur, suspenditur, facta a d n o t a t i o n e causae suspensionis, ex. gr.: « O b h o r a e tarditatem, sus p e n s u m fuit examen, animo et ordine p r o s e q u e n d i eodem loco, die..., hora...». Ad partis examen allegentur litterae testimoniales de eiusdem credibilitate expetitae et obtentae, ut s u p r a diximus. XX IUSIURANDUM DE VERITATE DICTORUM ET DE SECRETO SERVANDO Ego N. iuro me solam ac t o t a m veritatem dixisse, et n u n q u a m , anteq u a m p r a e s e n s causa penitus absolvatur, evulgaturum sive propositas interrogationes, sive responsiones datas. Sic me Deus adiuvet, etc. XXI I U S I U R A N D U M AB INTERPRETE PRAESTANDUM Ego N., a Revmo Iudice in processu super matrimonio quod cont e n d i t u r r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m inter N. et N., d e p u t a t u s interpres, iuro me dictum m u n u s fideliter i m p l e t u r u m , acta et documenta process u s de verbo ad verbum diligenter et adamussim r e d d e n d o , ac simul secretum de o m n i b u s q u a e in processu acceperim, servaturum. Sic me Deus adiuvet, etc. XXII DECRETUM PRO CITATIONE PARTIS CONVENTAE R e v m u s N., Iudex instructor etc., audito vinculi defensore, in ius vocari m a n d a t N., virum conventum, eique dici diem mensis horam in aedibus in via num. ut i u r a t u m examen subeat in processu ab N., u x o r e eiusdem viri, intentato, quod in hoc Tribunali conficitur ex m a n d a t o S. G. de disc. Sacr., diei super asserta i n c o n s u m m a t i o n e matrimonii dictorum coniugum, et causis Apostolicae q u a e efflagitato dispensationis; cum declaratione quod si idem vir conv e n t u s , die et h o r a praestituta, n o n comparuerit, neque absentiae excusationem allegaverit, c o n t u m a x habebitur, et, eo absente, instante defensore vinculi matrimonialis, ad ulteriora in iudicio procedetur. Datumdie... L. £B S. N., I u d e x instructor. N., actuarius. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium officiale XXIII CITATIO P A R T I S CONVENTAE P E R EDICTUM ROMANA DISPENSATIONIS MATRIMONII N.-N. Cum ignoretur locus actualis c o m m o r a t i o n i s D. N., filiiconditionis..., in h a c causa conventi, oriundi ex loco vulgo..., dioecesis..., qui a n n o ... degebat in loco via num. per hoc edictum praefatum virum peremptorie citamus ad personaliter c o m p a r e n d u m , a n n o mense die hora in aedibus h u i u s s. T r i b u n a l i s (via ... n u m . ...), coram infrascripto Iudice instructore, ad depositionem faciendam, iuxta interrogatoria eidem p r o p o n e n d a , in causa assertae i n c o n s u m m a t i o n i s matrimonii, ab eius u x o r e N. intentata, ad i m p l o r a n d u m Apostolicam dispensationem, et q u a e ex m a n d a t o S. C. de disciplina S a c r a m e n t o r u m diei in hoc Tribunali peragitur. Quod nisi compareat die et h o r a designatis, n e q u e absentiae vel s u a e rationis agendi excusationem attulerit, c o n t u m a x habebitur, et, eo absente, ad ulteriora procedendum erit, i n s t a n t e revmo defensore vinculi in eadem causa. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles q u i c u m q u e notitiam h a b e n t e s de domicilio a u t commorationis loco praefati viri, curare debent, si et q u a t e n u s fieri possit, ut de h a c edictali citatione ipse moneatur. D a t u m d i e ... N., Iudex instructor. L. rj$ S. N., actuarius. XXIV EXAMEN VIRI CONVENTI Sessio ... Serventur formae ut pro examine uxoris oratricis, et similes interrogationes proponi p o s s u n t ; sed aliae pro r e r u m adiunctis magis accommodatae, adiiciendae erunt, aliae a u t e m omittendae, a u t de integro conficiendae ; iuxta p r u d e n t i a m et sagacitatem iudicis ac defensoris vinculi, qui eas exigant declarationes, quae, pro qualitate facti et p e r s o n a e , veritatem illustrare n a t a e sint. Quoad vero corporalem viri inspectionem r e q u i r e n d a m , a t t e n d a n t u r q u a e praescripta s u n t in Regulis, n. 84, §§ 2-3. Ac parti q u a e secundo loco interrogatur, si casus ferat, in fine examinis fiant contestationes circa responsiones alterius partis, q u a e etiam ad e x a m e n iterum vocari poterit, iuxta Regulas, n. 55. Si pars conventa in locum ubi tribunal c o a d u n a t u r venire n o n possit, sive in aliena dioecesi sive in eadem degat, a u d i a t u r i u x t a 429 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum Regulas, n n . 23-24; idque observetur etiam q u o a d alios in ius vocatos, qui in similibus versentur adiunctis. Quod si pars conventa coram iudice non comparuerit, de non secuta comparitione in iudicium et de causa saltem probabili n o n accessus, an ex. gr. a g a t u r de impossibilitate vel de contumacia, in actis mentio fiat. Et quidem si de r e n u e n t i a ad o b t e m p e r a n d u m agatur, iusta causa absentiae non allata, iudicis est, audito vinculi defensore, perpendere an r e n o v a n d a sit citatio, vel aliis modis magis opportunis u t e n d u m sit, veluti interventu personae amicitia coniunctae vel auctoritate g r a v i s ; et idem dicatur pro contumacia aliorum in i u s accitor u m . D o c u m e n t a vero contumaciam comprobantia in actis referantur et, praesertim pro parte conventa, declaratio contumaciae edatur. (Cf. Regulas, n. 26). XXV DECRETUM DECLARATIONIS CONTUMACIAE PARTIS CONVENTAE ROMANA DISPENSATIONIS MATRIMONII N.-N. In causa Romana, Dispens, matr. initi inter N. et N., q u a m R e v m u s N., Iudex, ex rescripto S. C. de discipl. Sacrament. diei..., instante uxore, i n s t r u e n d a m curat, cum vir AT., p a r s conventa, legitime citatus fuerit, (vel iterum citatus fuerit ad n o r m a m can. 1843, § 2, vel o p p o r t u n a media adhibita fuerint ad e u n d e m arcessendum) iuxta decretum praefati Iudicis d i e i e t revera constiterit citationem tempore utili a d notitiam dicti viri pervenisse, iuxta intimationem rite peractam a cursore Curiae die ... (vel iuxta s y n g r a p h a m receptionis per publicos tabelliones delatam), ac simul constiterit eundem conventum, die et h o r a praescripta, n e q u e dimidia parte h o r a e immediate sequentis, coram iudice n o n comparaisse, et absentiae excusationem afferre neglexisse, neque ullo modo ab eiusmodi inobedientia recedere voluisse, R e v m u s Iudex instructor, audito defensore vinculi, eundem virum contumacem declarat; m a n d a n s ut, servatis servandis, ad ulteriora procedatur, usque ad conclusionem p r o c e s s u s : idque parti contumaci notum fiat ex officio. Ad hoc decretum adiiciuntur d o c u m e n t a c o n t u m a c i a m eiusdem partis conventae comprobantia. Datum die ... N, Iudex instructor. L. i$i S. N., actuarius. XXVI DECRETUM CITATIONIS TESTIUM SEPTIMAE MANUS AB ORATRICE INDUCTORUM R e v m u s N., I u d e x instructor in causa..., audito vinculi defensore, testes septimae m a n u s a muliere oratrice inductos, examini iudiciali subiici m a n d a t , et ideo ad r e m citari; videlicet: 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1. N. (ex. gr. p a t r e m eiusdem oratricis), 2. N. (matrem, etc.). 3. 4. 5. 6. 7. Datum die iV., Iudex instructor. N., actuarius. L- « S. Ailegentur litterae testimoniales q u a e o b t e n t a e s u n t circa testium excutiendorum fidem et probitatem. F i a n t schedae citatoriae, in forma simili ac pro p a r t i b u s , m u t a t i s m u t a n d i s : et similiter fiat intimatio. XXVII IUDICIALE EXAMEN T E S T I S N. AB ORATRICE INDUCTI Sessio .,. Serventur formae ut pro examine oratricis. I u d e x testi defert iusiur a n d u m , iuxta formulam sub n. XVIII, et reserat schedam exhibitam clausam a defensore vinculi, et continentem interrogatoria, q u a e deinde proponit. Ad generalia: 1. Testis interrogetur circa nomen, cognomen, n o m e n patris, originem, aetatem, religionem, conditionem, domicilium (urbem, viam, paroeciam), locum hodiernae commorationis. 2. An sit c o n s a n g u i n e a s vel affinis alterutri coniugi, et quo g r a d u ? 3. Quo ex tempore, q u a occasione et q u o m o d o noverit coniuges N. et N.? Ad specialia: 4. An perspectam h a b e a t religionem et honestatem e o r u n d e m coniugum, ac p r o p t e r e a an testis putet u n u m a l t e r u m q u e vera dixisse; vel saltem eos h a b e a t incapaces peierandi, n e q u e in sui favorem, et in re tam gravi de q u a a g i t u r ? 5. An sciat u t r u m coniuges de q u i b u s est sermo, sese libera voluntate et m u t u o affectu copulaverint? 6. Q u a e n a m fuerint signa m u t u i amoris, t a m ante matrimonii celebrationem, q u a m in ipso die celebrationis, ac postea? 7. An sciat u t r u m condormierint et m a t r i m o n i u m c o n s u m m a v e r i n t ? 8. An sit instructus q u a de causa c o n s u m m a r e nequiverint? (Utrum ex. gr. ex defectu veri consensus in m a t r i m o n i u m , a u t ex vi et m e t u in eodem i n e u n d o , a u t ex aversione et odio exortis inter sponsos in ipso vitae coniugalis initio, a u t ex impotentia sive absoluta sive relativa, vel ex aliis quibuslibet causis?). Nota.- Iudicis et defensoris vinculi officium erit aptis interrogationibus e testium ore colligere, c u i n a m causae asserta i n c o n s u m m a t i o t r i b u e n d a S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 431 s i t , ' et perquirere de indiciis et praesumptionibus q u a e ad comprob a n d a m inconsummationem conferre possint, i u x t a Regulas, cap. X I I . 9. An et quid coniuges experti sint, ut i m p e d i m e n t a ad c o n s u m m a tionem perficiendam a m o v e r e n t ? 10. An inter eos lites exstiterint, et alter alterum male h a b u e r i t ? 11. Quae fuerit causa vel occasio mutati animi et sensus u n i u s erga a l t e r u m ? 12. Q u a n t o tempore simul cohabitaverint, et quis p r i m u s alterum deseruerit ? 13. Q u a e n a m sit fama t a m a p u d testem, q u a m apud alios de asserta inconsummatione? 14. An testis noverit alios sive ex p a r t e oratricis, sive ex parte viri, qui sint de re instructi, et in hoc processu deponere possint? 15. An sciverit q u a n d o p a r s oratrix consilium ceperit petendi a S u m m o Pontifice dispensationem super rato, sed non consummato, et a q u o n a m h a n c S u m m i Pontificis facultatem didicerit? 16. An sit possibilis coniugum reconciliatio ? 17. An testis habeat aliquid a d d e n d u m , s u p p r i m e n d u m , corrigendum, variandum? T u m iudex integram depositionem editam a coniuge qui testem induxit, eidem testi legere faciat, ac petit: 18. An asserta in coniugis depositione veritati respondere in omnib u s censeat? Quodsi iudici n o n videatur o p p o r t u n u m integram legi coniugis depositionem, se gerat iuxta Regulas, n. 68, § 2. Dein testi leguntur omnia quae a c t u a r i u s de iis quae ipse viva voce testatus est, scripto redegit, ac r o g a t u r : 19. An h a e c relatio responsiones redditas plene contineat? 20. P e t i t u r ut p r a e s t e t u r i u s i u r a n d u m de veritate dictorum et de secreto servando, iuxta formam (cf. supra, n. XX). Ac praestito iureiurando, subscribunt testis, iudex, defensor vinculi et actuarius. N., testis. N., Iudex instructor. L. 83 S. N., defensor vinculi. N., actuarius. Simili modo a g e n d u m est quoad ceteros testes septimae m a n u s , et alios qui p r o d u c u n t u r vel ad instantiam partis, vel ex officio. XXVIII IUDEX OBSTETRICES, VEL MEDICOS, ET MATRONAM AD CORPORALEM UXORIS ORATRICIS INSPECTIONEM EX OFFICIO DESIGNAT. Die..., mense..., anno..., in processu super m a t r i m o n i u m q u o d contenditur r a t u m et n o n c o n s u m m a t u m inter N. et N. R e v m u s N., I u d e x instructor, audito defensore vinculi, decrevit : 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P r o c e d a t u r ad legalem inspectionem corporis mulieris N., uxoris oratricis; et ad hoc eligantur, p r o u t praesenti decreto eliguntur, in obstetrices N. et N, (vel in peritos medicos Ñ. et -N.); in m a t r o n a m N. I d q u e eis notificetur, et m o n e a n t u r ut die..., mense..., hora..., se sistant in aedibus..., via..., n...., ad m e m o r a t a m inspectionem peragendam, iuxta C. I. G. et Regulas S. G. de disc. Sacr., diei 7 maii 1923. Quod t u m praefatae N., mulieri oratrici, t u m defensori vinculi significetur. N., Iudex. L- © S. N., a c t u a r i u s . Quod spectat ad ipsam inspectionem mulieris p e r a g e n d a m necne, cf. Regulas, nn. 84-86. Quoad qualitates requisitas in eligendis obstetricibus vel peritis, cf. ib. nn. 8 7 - 8 9 ; et quoad qualitates m a t r o n a e , ib., n. 91. Item, mutatis m u t a n d i s , editur decretum deputationis pro d u o b u s peritis ad inspiciendum virum, si casus ferat. XXIX I U S I U R A N D U M AB OSTETRICIBUS, VEL MEDICIS, ET A MATRONA PRAESTANDUM I u d e x obstetrices, vel peritos, ac m a t r o n á m m o n e a t de iurisiurandi gravitate, praesertim in h u i u s m o d i processibus, iuxta ea q u a e in Decreto significantur. Deinceps obstetrices, vel praefati medici, i u s i u r a n d u m p r a e s t a n t , tactis s. Evangeliis, sequenti formula, m u t a t i s m u t a n d i s : Ego N., d e p u t a t a ut obstetrix ex officio, ad p e r a g e n d a m peritiam canonicam super muliere N., iuro me commissum officium fideliter obit u r a m , eaque o m n i a e x q u i s i t u r a m et d e d u c t u r a m , quae, per experim e n t u m iuxta medicae artis principia a b s o l u t u m , ad a d m i t t e n d a m a u t excludendam matrimonii c o n s u m m a t i o n e m conferre c e n s e a m ; servatis praesertim praescriptionibus Regularum S. G. de disciplina Sacramentorum, diei 7 maii 1923, cap. XIII ; et t a m in scripta relatione, q u a m in orali interrogatorio, o m n i a e x p o s i t u r a m iuxta v e r i t a t e m ; n e c n o n secret u m s e r v a t u r a m . Sic me Deus adiuvet, etc. Pariter, tactis s. Evangeliis, m a t r o n a i u r a t : Ego N., designata ex officio ut adstem corporali inspectioni mulieris N., iuro me officium m e u m fideliter impleturam, observando potissimum praescriptiones Regularum S. G. de disc. Sacr., diei 7 maii 1923, cap. X I I I , ac praesertim c u r a t u r a m ne fraus committatur, a t q u e ut p u d o r i s leges s a r t a e et tectae s e r v e n t u r ; necnon in orali interrogatorio omnia expositur a m iuxta veritatem, et secretum s e r v a t u r a m . Sic me D e u s adiuvet, etc. De iis q u a e in p e r a g e n d a inspectione servari deben% ac de ratione eiusdem inspectionis exsequendae, confer Regulas, nn. 91 et 93. 433 S. Congregatio de aisciplina Sacramentorum Si vero iudex dubitet de sufficienti instructione obstetricum, adhibeat peritum medicum qui e a s d e m ad r e m instruat. Inspectionem obstetrices vel periti seorsim singuli exsequi debent, servatis Regulis, n. 93. Peracta inspectione, pariter singuli seorsim relationem factae inspectionis et s u a m sententiam scripto consignent, in attestationibus tradendis intra t e r m i n u m a iudice praefinitum, et quae actis integrae alleg a n d a e erunt. I u d e x a u t e m designat locum, diem et h o r a m ad orale examen peritorum et m a t r o n a e . XXX ORALE EXAMEN PERITI VEL OBSTETRIGIS 7 Anno, coram Iudice, a d s t a n t i b u s , comparuit D. À . (ut in aliis sessionibus; cf. initium examinis uxoris oratricis, mutatis mutandis). Iudex instructor, perito vel obstetrici iterum delato, si ita existimet, i u r e i u r a n d o de veritate dicenda, reserat schedam obsignatam, ubi continentur articuli concinnati a defensore vinculi, quos hic praesertim eruerit ex relationibus ab iisdem peritis exhibitis, iuxta generales et peculiares circumstantias et difficultates, q u a e in casu actualis inspectionis sunt quidem animadvertendae. Eiusmodi autem articuli, praeter eos qui in schemate infra n o t a n t u r , desumi debent ex vulgatis a S. Sede Instructionibus, seu ex Instr. S. Congr. Concilii, Cum moneat glossa, diei 22 augusti 1840; ex instr. S. C. S. Off., Iudex ad hoc deputatus, a. 1858; et ex Instr, eiusdem S. O., (ad Episcopos Rituum Orientalium), Quemadmodum matrimonii foedus, an. 1883, tit. VI, art. 5: atque ex consulto viri periti, pro difficultatibus alicuius peculiaris casus. Praemissis interrogationibus g e n e r a l i b u s , iudex dictos articulos perito seu obstetrici exhibet, qui esse p o t e r u n t ut sequitur; q u i b u s ex officio alios, p r o u t casus ferat, adiicere debet, attentis etiam dubiis et ambiguitatibus, quae ex ipso interrogatorio emerserint. 1. An perito aliqua sit necessitudo cum muliere inspecta, vel eius viro ? 2. Quo t e m p o r e et q u o m o d o eos n o v e r i t ? 3. An s u b vinculo iurisiurandi confirmet per omnes partes relationem, q u a m de corporali mulieris inspectione scripto e x a r a v i t ? 4. An in eadem relatione aliquid a d d e n d u m h a b e a t , vel corrigendum, vel m u t a n d u m ? 5. An peritus t u m physicam inspectionem, t u m etiam relationem seorsim ab altero perito confecerit? 6. An mulier balneo subiecta fuerit a q u a e tepentis, et q u a n t o tempore? 7. Q u a via et ratione peritus in peragenda inspectione processerit? 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8. An idem peritus signa, ab arte tradita, integritatis a u t corruptionis mulieris inspexerit in c a s u ? 9. Quibus potissimum a r g u m e n t i s sententia a perito prolata i n n i t a t u r ? 10. An exstet aliquod d u b i u m fraudis, praesertim an praesidia artis medicinalis callide adhibita fuerint ad integritatem simulandam ? 11. An mulier aliquo morbo vel defectu vel a n o m a l i a laboraverit, q u a e influxum h a b e r e potuerint in coniugales relationes, et quidem ipso t e m p o r e cohabitationis cum viro; et u t r u m curari queant, an n o n ? 12. (Si casus adsit): Q u o m o d o conciliari possit sententia periti cum contraria opinione alterius periti vel doctoris, vel cum contraria assertione unius«cvel u t r i u s q u e coniugis (quae perleguntur) ? Nota. Relationes sive ab obstetricibus sive a medicis confectas iudex alterius periti examini subiicere poterit, si id o p p o r t u n u m existimaverit, et aliter se gerere i u x t a Regulas, n. 93, § 2. 13. Quidnam peritus perspexerit de generali corporis constitutione mulieris oratricis, de eiusdem t e m p e r a m e n t o et de s t a t u psychico? 14. An et quae ab eadem muliere sciverit ad r e m facientia? 15. (Si casus ferat): An peritus aliquid sciverit de statu physico alter i u s coniugis, scilicet viri conventi, quod ad rem p e r t i n e a t ; et an eiusdem periti sententia reapse corroboretur, a u t infirmetur, notitiis, q u a e in processu c o m p a r a t a e sunt de eiusmodi statu viri (quae ideo leguntur)® 16. Cuinam causae peritus assertam i n c o n s u m m a t i o n e m censeat esse t r i b u e n d a m in c a s u ? 17. An et q u a e n a m alia sint experienda ad veritatem d e t e g e n d a m ? 18. An, praemissa lectura depositionis, peritus aliquid h a b e a t addendum, m i n u e n d u m , corrigendum, m u t a n d u m ? Praestito iureiurando de veritate dictorum et de secreto s e r v a n d o , s e q u u n t u r subscriptiones, ut de more. XXXI ORALE EXAMEN MATRONAE Serventur formae ut pro orali examine peritorum, mutatis m u t a n d i s . Post r u r s u s praestitum, si iudici videatur, i u s i u r a n d u m de veritate dicenda, et post interrogationes generales, s e q u u n t u r quaestiones speciales, praesertim : 1. An m a t r o n a inspectioni ininterrupte a d s t i t e r i t ? 2. An et quomodo balneum p a r a t u m et a d h i b i t u m fuerit? q u a n t o t e m p o r e in eo u x o r p e r m a n s e r i t ? 3. An officium s u u m medici vel obstetrices, servatis modestiae legibus, et iuxta n o r m a s eisdem s t a t u t a s , diligenter expleverint? 4. Utrum ulla fraus a u t deceptio locum h a b e r e potuerit? 5. An m a t r o n a aliquid h a b e a t de re a n i m a d v e r t e n d u m ? 6. An aliquid h a b e a t a d d e n d u m , s u p p r i m e n d u m , corrigendum, variandi) m ? S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 435 Si b a l n e u m a d h i b i t u m n o n fuerit, secunda interrogatio, uti patet, est omittenda. Emisso iureiurando de veritate dictorum et de secreto servando, fit subscriptio. XXXII DE VIRI INSPECTIONE Q u a t e n u s viri inspectio r e q u i r a t u r (ad n o r m a m Regularum, n. 84, § 2), duo medici ex officio deputari debent, qui, praestito duplici iurei u r a n d o , de m u n e r e fideliter adimplendo et de secreto servando (ut dictum est pro obstetrici bus, vel medicis, q u o a d mulieris inspectionem, mutatis mutandis), a iudice m o n e a n t u r ut singuli seorsim inspectionem viri, servata h o n e s t a t e , perficiant, et p e r s c r u t e n t u r ea q u a e in Regulis, n. 95, a d n o t a n t u r . Expleta inspectione, singuli seorsim relationes scripto consignent et iudici exhibeant, quae in actis integrae inseruntur, et ex quibus defensor vinculi suas expromit interrogationes. Fit a u t e m orale e x a m e n singulorum medicorum, in quo, si iudici videatur, post r u r s u s praestitum i u s i u r a n d u m de veritate dicenda, et post interrogationes generales, p r o p o n e n d a e s u n t quaestiones peculiares, p r o u t e r u u n t u r ex Instructionibus a S. Sede typis editis, q u a e s u p r a m e m o r a t a e sunt, n. XXX, iuxta casus adiuncta. In genere prae oculis h a b e n d a e s u n t q u a e s e q u u n t u r , ex Regulis, cit. n. 9 5 : 1. An medicus licitis quidem et honestis praesidiis u s u s fuerit? 2. Q u a e n a m a r g u m e n t a vel indicia repererit, q u a e virilem potentiam a d s t r u a n t , a u t potius excludere v i d e a n t u r ? 3. An vir aliquo morbo et q u o n a m laboraverit, qui influxum in coniugales relationes h a b e r e p o t u e r i t ? 4. U t r u m eiusmodi m o r b u s iam diu invaluerit, vel sit recens ; n a t u ralis vel a c q u i s i t u s ; curabilis a b s q u e salutis periculo, a n n o n ? Et ad veritatem detegendam iudex, audito defensore vinculi, cuncta experiatur, ad n o r m a m Regularum, et ut a d n o t a t u m fuit in examine p e r i t o r u m pro mulieris inspectione, congrua congruis referendo. D e m u m , post delatum i u s i u r a n d u m de veritate dictorum et de secreto s e r v a n d o , sequitur de more subscriptio. XXXIII CONCLUSIO INSTRUCTIONIS PROCESSUS In processu super matrimonio q u o d contenditur r a t u m et n o n cons u m m a t u m inter N. et N., Interrogatis t u m partibus, q u a e r e s p o n d e r u n t se nihil aliud h a b e r e q u o d d e d u c a n t ; tum defensore vinculi, qui declaravit sibi nihil a m p l i u s i n q u i r e n d u m superesse; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Perpensis o m n i b u s actis, partium, testium nibus, relationibus et adnexis d o c u m e n t i s ; Cum causa, attentis p e r s o n a r u m ac r e r u m sit, Iudex decernit clausam esse instructionem in authentico exemplari, u n a cum voto scripto et defensoris vinculi, t r a n s m i t t e n d a esse ad S. Sacr. Ex aedibus..., die... ac peritorum depositioadiunctis, satis i n s t r u c t a processus, et o m n i a acta, Itimi ac Revmi Episcopi, Congregationem de disc. N., Iudex. N., a c t u a r i u s . L. © S, Votum a u t e m defensoris vinculi, nisi a g a t u r de re evidenti, ne adstipuletur parti d i s p e n s a t i o n e m postulanti, sed difficultates moveat, q u a e tum q u o a d ordinem processualem, t u m quoad quaestionis meritum, refragantur, q u a m v i s sophisticis a r g u m e n t a t i o n i b u s n o n sit indulgendum. XXXIV T E S T I F I C A T I O DE AUTHENTICITATE E X E M P L A R I S ACTORUM F a c t a collatione praesentis actorum exemplaris cum o m n i b u s actis et documentis originalibus existentibus in archivo h u i u s Tribunalis^ testor ego infrascriptus constare de fideli transcriptione et integritate eiusdem exemplaris, quod transmittitur ad Sacram Congregationem de disciplina S a c r a m e n t o r u m . Datum die... In fidem, etc. N., Iudex. N., a c t u a r i u s . L. ® S. Annus XV - Voi. XV 1 Septembris 1923 Num. 9 ¡ETTAPAÍCAEIES COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA Pl T PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD R. P. D. FLORENTIUS DU BOIS DE LA VILLERABEL, EPISCOPUM ANNECIENSEM: DE SACRIS SOLLEMNIBUS HONORI SANCTI BERNARDI A MENTHONE DECRETIS. PIUS PP. XI VENERABILIS FRATER SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Q u o d s a n c t i B e r n a r d i a M e n t h o n e sollemnibus p i e t a t i s sane t a e q u e l a e t i t i a e significationibus p a r a s celebrare m e m o r i a m , i d per t e intelligis q u a m i u c u n d u m N o b i s q u a m q u e g r a t u m a c c i dat: q u i c u m t a n t u m c b r i s t i a n i n o m i n i s decus a c l u m e n p e c u - liari q u o d a m s t u d i o i a m d i u colere e o n s u e v e r i m u s , n u n c , i n b a c b e a t i P e t r i C a t h e d r a c o n s t i t u t i , perlibenter sane i s t a occasione u t i m u r , u t eius a p u d h o m i n e s g l o r i a m a u c t o r i t a t i s N o s t r a e p o n dere c o n f i r m e m u s . N a m , soliti a n t e h a c , q u o t i e s c u m q u e n i m i r u m per o c c a s i o n e m recreandum cacuminum, magno rumque licebat, ob a n i m u m viresque saepe e a ex studiorum contentione reiiciendas, s u b l i m i u m adscensus t e n t a r e loca frequentavimus, ubi t a m q u a m in t h e a t r o a c t u o s i s s i m a B e r n a r d i c a r i t a s s p e c t a t a est, i p s o admonitu locorum, in quibus adeo alte impressa m a - n e n t s a n c t i s s i m i v i r i v e s t i g i a , u t a l i q u i d eius e t i a m n u n c . i b i d e m spirare d i c a s , facile i n a d m i r a t i o n e m e t a m o r e m t a m excellentes virACTA, Vol. XV, n. 9. — 1-9-923. 30 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t u t i s r a p i e b a m u r . Ceterum n e m o n o n v i d e t singularia h u i u s oport e r e fuisse bene p r o m e r i t a , q u a n d o q u i d e m eius nominis a e t e r n i t a t e m i n immensis A l p i u m molibus g r a t a p o s t e r i t a s consecravit. Molestum quidem est de tali homine, ob negligentiam et infelicitatem superiorum t e m p o r u m , p a u c a a d m o d u m esse t r a d i t a q u a e n u l l u m d u b i t a t i o n i locum relinquere v i d e a n t u r , c u m vulgatiores eius v i t a e scriptores h a u d religiosissime ad historiae fidem opus s u u m exegerint. Sed t a m e n q u a e in hoc genere certa sunt, ea plane o s t e n d u n t d i g n u m B e r n a r d u m esse, qui inter m a x i m o s Ecclesiae catholicae heroas n u m e r e t u r . C o n s t a t , Menthone, amplissimo loco n a t u m , in s u m m a r e r u m affluentia, quibus qui a b u n d a n t , b e a t i ab amicis huius saeculi appellari solent, m a t u r r i m e I e s u Crucifixi a m o r i omnia postposuisse; eundem litteris e x c u l t u m , p a r a t i s a p a t r e honestissimis nuptiis, necopinato se d o m o subduxisse, et per devia a b r u p t a q u e itinera A u g u s t a m P r a e t o r i a m p e n e t r a s s e ; ibi a P e t r o , eius ecclesiae archidiacono, h u m a n i s s i m e a c c e p t u m , in eiusdem disciplina c u m ad sacerdotium se rite comparasset, i a m inde ab initio mirificis eluxisse v i r t u t i b u s ; p a e n i t e n t i a p r a e s e r t i m t a n t a , ut p a n e m siligineum t o r r e n t i s q u e a q u a m t a m q u a m delicatiora a s p e r n a r e t u r , eoque u t e r e t u r et cibo et p o t u , qui, g u s t a t u m t o r q u e n d o , vix v i t a m s u s t i n e r e t ; i t a prorsus in s e r v i t u t e m r e d a c t o corpore, totis a n i m i viribus ad verbi m i n i s t e r i u m incubuisse, A u g u s t a n u m p r i m o canonicum, deinceps, plus q u a d r a g i n t a annis, q u o a d vixerit, a r c h i d i a c o n u m ; c u m q u e videret homines u s q u e q u a q u e circum i n m a g n a d i v i n a r u m r e r u m ignoratione versari, p e r i t i s q u e fere ac b a r b a r i s u t i moribus, nec deesse qui, m a x i m e ex d i u t u r n a S a r a c e n o r u m consuetudine, impios ethnicorum ritus v a n i t a t e s q u e s u p e r s t i t i o n u m s e c t a r e n t u r , n o n in A u g u s t a n a e dioecesis finibus continuisse a r d o r e m , quo flagrabat, divinae gloriae c u m a n i m a r u m salute p r o m o v e n d a e , sed in Sedunensi e t i a m et in Genevensi et in T a r a n t a s i e n s i utilissime elaborasse, a t q u e E p o r e d i a m et N o v a r i a m u s q u e suo a p o s t o l a t u s studio esse p r o v e c t u m ; omnes igitur istas valles saltusque p e r a g r a n t e m , in h o m i n i b u s a multiplici errore ad v e r i t a t e m , a foeditate v i t i o r u m 439 Acta Pii PP. XI á d c h r i s t i a n a e v i t a e d i g n i t a t e m deducendis t a n t o desudasse c u m fructu, u t A l p i u m Apostoli cognomen invenerit. M a g n a q u i d e m h a e c s u n t v i r t u t u m specimina, sed aliis nec paucis c o m m u n i a sanctis viris ; illud B e r n a r d i n o s t r i p r o p r i u m est, i d e m q u e t a m q u a m s a n c t i t a t i s eius insigne, de quo sic alter u m ecclesiae Anneciensis o r n a m e n t u m , Franciscus Salesius, p r a e clare in suo Theotimo : « G r a d u s plures s u n t perfectionis in « c a r i t a t e : p a u p e r i b u s , n o n s u m m a necessitate l a b o r a n t i b u s , comee m o d a r e q u i d p i a m , eleemosynae intimus g r a d u s est; altior doce n a r e q u i d q u i d h a b e a s ; hoc ipso vel altior dedere et devovere « semet i p s u m ministeriis p a u p e r u m . I t a hospitalem esse e x t r a « n e c e s s i t a t e m e x t r e m a m , consilii e s t : cuius rei p r i m u m est perece grinos excipere. I r e a u t e m ad exitus v i a r u m , eos in v i t a n d i ee causa, ut solitum fuisse scimus A b r a h a m , m a i u s est ; hoc ee e n i m v e r o vel m a i u s loca insidere p l e n a periculorum ob perce t r a n s e u n t e s recipiendos, a d i u v a n d o s , fovendos : in quo ipso « e m i n e b a t m a g n u s ille vir, s a n c t u s B e r n a r d u s a M e n t h o n e , huius ee dioecesis: q u i c u m clarissima familia o r t u s esset, inter s u m m a ee A l p i u m iuga m u l t o s annos h a b i t a v i t , compluribus eodem soda« libus congregatis, ob e a m c a u s a m , ut et p r a e s t o l a r e t u r , et ee h o s p i t i o acciperet, et p r a e s e n t i ope i u v a r e t , mediisque in t u r « binibus a s u m m o p l e r u m q u e periculi discrimine viatores e x t r a ec heret, ea t r a n s e u n t e s , quos q u i d e m t e m p e s t a t u m frigorumque ce vis saepius interemisset, nisi hospitia a d e r a n t ab hoc Dei a m a « t o r e c o n s t i t u t a in iis d u o b u s m o n t i b u s , qui p r o p t e r e a ipsius ce n o m i n e n o m i n a n t u r » (lib. I I , c a p . I X ) . Etenim haud ita pridem factum est, u t h u m a n i sollertia ingenii, perfodiendis m o n t i b u s agendisque cuniculis, e x p e d i t a s facilesque vias populis i n t e r ipsos aperiret. Sed o m n i b u s r e t r o saeculis non per i t i n e r u m I a m vero aliter superari poterant interiecti m o n t e s , nisi a n g u s t i a s , q u a e i n t e r ipsorum vértices p a t e r e n t . e x h u i u s m o d i itineribus n u l l u m fuit u m q u a m m a - gis c e l e b r a t u m q u a m t r a n s i t u s A l p i u m P e n n i n a r u m per summ u m Montem Iovis, q u i d i c e b a t u r . H a c scilicet o m n i t e m p o r e aliae ex-aliis, infinitae m i l i t u m copiae transgressae s u n t ; nec 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m i r u m , s i loco t a m periculoso t e m p l u m B o m a n i e x s t r u x e r u n t deorum maximo, suis legionibus p r o p i t i a n d o ; cuius q u i d e m , i t e m q u e a d i u n c t a e t e m p l o mansionis, q u a e i m p e r a t o r u m missis perfugium p r a e s i d i u m q u e p r a e b e r e t , v i x q u i c q u a m hodie reliqui est. I t a fauces I t a l i a e S a t a n o b s e d e r a t ; q u a m sedem c u m diu t e n u i s s e t a m i s s a m q u e deinde longo intervallo recepisset, p o s t r e m o si ex ea in p e r p e t u u m d e t u r b a t u s est, profecto est B e r n a r d i m e r i t o a t t r i b u e n d u m . N a m Saracenos, q u i e a loca o c c u p a r a n t , e a d e m q u e c u m latrociniis e t incursionibus infesta h a b e r e n t , t u m r e v o c a t a idololatriae i m p i e t a t e p o l l u e b a n t , n o n est d u b i t a n d u m q u i n ipse i n d e excedere coëgerit, o m n e m q u e ethnici c u l t u s m a culam eluerit. Id quacumque ratione c o n t i g i t , sine mirabili q u a d a m v i r t u t e n o n contigit. Sed m u l t o m a i o r e m a d m i r a t i o n e m h a b e t id consilium q u o d s u b i n d e iniit cepit que B e r n a r d u s . ÎTeque enim satis h a b u i t S a t a n a e vel s i m u l a c r u m vel a d m i n i s t r o s ex eo loco r e m o v e r e - q u o d i t e m fecit in Alpibus Graiis ad Columnam Imis, qui posteaquam in templi est I t a l i a e a d i t u s ex Gallia - v e r u m , m i n i s t r i u m p h a l e m I e s u Christi crucem s u s t u l e r a t , voluit ad e a m c u s t o d i e n d a m adesse electos ipsius Christi milites, qui q u i d e m , sanctissimo D o m i n i sui p r a e c e p t o i n s t i t u t i ad benigne faciendum aliis, simul v i a t o r u m securitati et saluti i a m sine ulla [intermissione vigilarent. I t a q u e in editissimo orbis t e r r a e loco d u p l e x q u o d d a m c h r i s t i a n a e caritatis p r a e s i d i u m s t a t i v u m , a u c t o r e a t q u e a g e n t e B e r n a r d o , constitut u m est, nullis q u i d e m l a u d i b u s p r o d i g n i t a t e satis c e l e b r a n d u m . K a m si quis diligenter consideret o m n i a , c u r B e r n a r d o h u i u s m o d i i n c e p t u m , n o n dicimus t e m e r a r i u m , sed p l a n e h u m a n i s v i r i b u s m a i u s videri d e b u e r i t , i s profecto, v i d e n s t a m e n r e m h u i c successisse, digitum Dei Me esse n o n inficiabitur. P o t u e r u n t q u i d e m fortissimi i m p e r a t o r e s ob eam causam u t r e r u m p o t i r e n t u r p r o v i n c i a s q u e E u r o p a e fructuosissimas occup a r e n t , t r a n s istas A l p i u m fauces i n n u m e r a b i l e m a r m a t o r u m v i m saepe t r a d u c e r e ; p o t u e r u n t p e r i m m e n s a s solitudines altis nivibus obrutas giis a u d a c t e r ingredi, e a r u m q u e cruentis inficere, nihil c u r a n t e s c a n d o r e m vesti- q u a n t u m m o r t u o r u m vel 441 Acta PU PP. XI m o r i e n t i u m p o s t s e relinquerent. N u m quis i n v e n t u s est u m q u a m tam m a g n i animi, ut ibi se suosque in vellet, i d c i r c o ut quotidie pro omnium p e r p e t u u m consistere salute viatorum, qui- c u m q u e f a m e , frigore, lassitudine perituri essent, s e i n p e r i c u l u m c a p i t i s a t q u e i n M t a e d i s c r i m e n inferrent ? I a m v e r o sanc t i B e r n a r d i a M e n t i t o n e l a u s i m m o r t a l i s est id et cogitasse et effecisse; a c p r o p e n o n g e n t i a n n i sunt, e x q u o c o n d i t u m a b ipso H o s p i t i u m , solidius i l l u d q u i d e m q u a m s u m p t u o s i u s , stare coepit, a t q u a n t i s e t l a b o r i b u s et impendiis et invictae virtutis documentis ! Nam quis e x p l i c a r e q u e a t q u a m m u l t a quamque magna, t a n t o s a e c u l o r u m s p a t i o , exstiterint religiosorum B e r n a r d i sodal i u m erga h o m i n e s c u i u s v i s religionis a c generis promerita? Q u o t illi a d i u m e n t a s u m m i s g r a v i s s i m i s q u e t e m p o r i b u s m i n i s t r a v e r i n t ? Q u a m m u l t o s p a e n e perditos e x mortis f a u c i b u s eripuerint? Q u a m m u l t u m e t i a m p o p u l o r u m i n t e r s e c o m m e r c i i s , A l p i n a i l l a itinera l i b e r a n d o , profuerint? Accedit ut ea morum suavitas, s u m m a a l a c r i t a t e d i l i g e n t i a q u e c o n i u n c t a , q u a o m n e s hospites e x c i p e r e eosque o m n i b u s caritatis officiis fovere solent - id q u o d N o s m e t ipsi p l u s semel e x p e r t i s u m u s - n o n p a r u m v a l e a t a d praeiudic a t a s opiniones, s i q u a e insederint i n a n i m i s h o m i n u m c o n t r a E c c l e s i a m catholicam, eluendas, eorumque voluntates eidem, t a m praeclarae fautrici h u m a n i t a t i s omnis, conciliandas. Q u o loco v e h e m e n t e r libet g r a t u l a r i dilectis filiis, praeposito et c a n o n i c i s regularibus a u g u s t i n i a n i s , q u i , B e r n a r d i spiritum i n v i o l a t e retinentes, i n tam ea studiose caritatis christianae v e t e r i perseverant, illis statione praesidioque adiuti canibus ad vestigandum sagacissimis, a d a u x i l i a n d u m acerrimis. E q u i d e m d e s a n c t o B e r n a r d o n o v i m u s a p u d recentiores d u b i tari, q u o ipso a n n o i s lucis h u i u s u s u r a m acceperit. V e r u m , huiusm o d i q u a e s t i o n e m i n t e g r a m relinquentes, t i b i n o n i n v i t i sufïragam u r , venerabilis frater, m i l l e s i m u m eius n a t a l e m , s e c u n d u m t e m p o r u m r a t i o n e m v u l g o a n t e a r e c e p t a m , celebranti; e o m a g i s q u o d , c u m d u b i u m n o n sit q u i n h i c o c t i n g e n t e s i m u s sit a n n u s , c u m N o v a r i a e E p i s c o p u s B e r n a r d o , q u i e a i n urbe a d D e u m e x c è s - 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale serat, caelestium honores rite, p r o iis t e m p o r i b u s , detulit, deinde Sedis Apostolicae a u c t o r i t a t e r a t o s , h a n c q u o q u e rem per i s t a sacra sollemnia simul c o m m e m o r a n d a m esse p u t a m u s . - Ex e o r u m d e m igitur occasione sollemnium, Nos, ut p r o Apostolicae p o t e s t a t i s plenitudine, t a n t i viri c u l t u m , i n gentibus Alpinis a b initio p r o p a g a t u m nulloque deinceps t e m p o r e intermissum, augeam u s , s a n c t u m B e r n a r d u m a M e n t h o n e non m o d o A l p i u m vel incolis vel viatoribus, sed iis e t i a m qui e a r u m iuga adscendendo se exercent, caelestem P a t r o n u m omnibus nullum attribuimus. - Namque exercitationibus, quibus honesta oblectatio genus dixeris esse isto ex quaeritur, salubrius - d u m m o d o omnis t e m e r i t a s absit - ad animi v a l e t u d i n e m , n e d u m corporis. Cum d u r e enim l a b o r a n d o e t a d maiorem usque t e n u i t a t e m aëris p u r i t a t e m q u e n i t e n d o r e n o v e n t u r vires a c r o b o r e n t u r , t u m e t i a m fit, ut et difficultatibus omnis generis eluctandis c o n s t a n t i o r ad officia v i t a e vel a r d u a e v a d a t a n i m u s , et illam r e r u m i m m e n s i t a t e m ac speciem c o n t e m p l a n d o , quae ex Alpium s u b h m i t a t e circumspicientibus p a t e n t , facile a d D e u m , n a t u r a e a u c t o r e m e t d o m i n u m , m e n s assurgat. D e n i q u e ipsius istius sollemnitatis quo amplior et splendor exsistat et fructus, d a m u s perlibentes, ut qui t r i d u a n a e supplicat i o n e q u a e i n honorem sancti B e r n a r d i f i e t , interfuerint, p l e n a r i a m p e c c a t o r u m remissionem, usitatis condicionibus, semel lucrentur, P o t e s t a t e m a u t e m facimus ei qui p o s t r e m o die sacrum, pontificali ritu, peregerit, nomine et a u c t o r i t a t e N o s t r a , praesentibus benedicendi, proposita eis p a r i t e r plenaria a d m i s s o r u m venia. Auspicem interea caelestium m u n e r u m ac peculiaris benevolentiae N o s t r a e t e s t e m , apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, et clero p o p u l o q u e t u o , praesertim nobilissimae d o m u i Comit u m a Menthone, amantissime impertimus. D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die x x mensis augusti M D C C C C X X I I I , Pontificatus N o s t r i a n n o secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI C O N S T I T U T I O DE 443 A P O S T O L I C A VLADIVOSTOK ERECTIONIS DIOECESIS PIUS SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM D E I PERPETUAM REI MEMORIAM Semper R o m a n i Pontifices, vel propria auctoritate, vel rogatu Ordinariorum dioecesium, diligentissime curarunt u t , ob m u t a t a s in aliqua regione rerum conditiones, aut ob àlias iustas causas, missiones vel dioeceses nimis amplae dividerentur, eo consilio ut spirituale christifidelium bonum et religionis incrementum magis magisque promoveretur. H a c de causa t o t a Siberiae regio complectens quinque decanatus de Vladivostok, Irkutsk, Omsk, Tomsk et Taschkend ab archidioecesi Mohiloviensi, cui pertinebat, divisa fuit a f. r. Benedicto P a p a XV, P r a e decessore Nostro, et Sacrae Congregationi de Propaganda Fide subiecta. Cum t a m e n istud territorium adhuc amplissimum sit, venerabiles fratres E d u a r d u s de Ropp, hodiernus Archiepiscopus Mohiloviensis, et Ioannes B a p t i s t a de Guébriant, hodiernus Archiepiscopus titularis M a r i a nopolitanus, qui regionem Siberiae Apostolico munere visitavit, proposuer u n t , ut plures distinctae dioeceses in isto vastissimo territorio erigerentur. Venerabiles igitur fratres S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi de P r o p a g a n d a Fide praepositi, in Comitiis generalibus diei vigesimae nonae mensis ianuarii proxime praeteriti, re m a t u r e perpensa, propositionibus enunciatis a d n u e n d u m esse censuerunt, videlicet a t o t a regione Siberiana seiungendum esse decanatum de Vladivostok complectens duas provincias civiles, de Primorskaia Oliasti et de Amurshia Oblasti, quae a flumine Amur limitantur, necnon p a r t e m russicam insulae Sakalin, a t q u e in dioecesim erigendum. Praeterea iidem S. R. E. Cardinales statuerunt ut in civitate Vladivostok episcopalis residentia novae erigendae dioeceseos constitueretur. H u i u s m o d i a u t e m sententias Apostolica auctoritate approbantes ac r a t a s habentes, cathedralem Ecclesiam de Vladivostok erigimus et erec t a m declaramus. Quae a u t e m hisce Litteris, apostolica auctoritate a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere, a u t iis repugnare vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc a t t e n t a r e 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m Romae apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo tertio, die secunda mensis februarii, Pontificatus Nostri secundo. G . M . CARD. V A N ROSSTJM, O . CARD. C A G I A N O , S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus. S. E. B. Cancellarias. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolicus. L o c o £8 p l u m b i Beg, in Conc. Ap., vol. XXVII, n. 40. LITTERAE APOSTOLICAE SEPARATO TERRITORIO E VICARIATU APOSTOLICO MARRO QUIENSI, E R I G I T U R VICARIATUS APOSTOLICUS D E « R A B A T » I N AFRICA SEPTENTRIONALI. Ad futuram rei memoriam. — Quae catholico nomini aeternaeque christiani populi saluti bene, prospere ac feliciter eveniant, ea ut mature praegtemus Nos admonet supremi apostolatus officium, quo in terris fungimur. Iamvero, cum abhinc aliquot annos pars territorii vicariatus apostolici Marroquiensis, in Africa septentrionali, gallicae ditioni subiaceat, quo consultais ecclesiastico eius regimini provideatur, opportunum consilium visum est ab eodem vicariatu apostolico Marroquii regionem distrahere ad novam inde missionem erigendam. Quare, omnibus rei momentis attento seduloque studio perpensis cum W . F F . N N . S . R . B . Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, motu proprio aede Monsig. 21 » » Monsig. 28 » » Monsig. » » » Monsig. 30 » Monsig. 3 luglio » Monsig. » » Francesco Bruno, dell'archidiocesi di Messina. Giovanni Lakajnar, della diocesi di Sirmio. Luigi Vincentio, della medesima diocesi. Pietro Del Prete, della diocesi di Calvi. Giovanni Battista Piano, dell'archidiocesi di Torino. Felice Cianci, della diocesi di Muro Lucano. Tommaso Buholzer, della diocesi di Basilea. Francesco Herman, della diocesi di Sirmio. Filippo Pacelli, della diocesi di Sovana e Pitigliano. Vincenzo Taviani, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale B » » 13 16 luglio • » » » » 1923. » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Giorgio Moreau, dell'archidiocesi di Tours. Vincenzo Bini, della diocesi di Colle Val d'Elsa. Gioacchino Eosati, della diocesi di San Miniato. Eoberto Nannini (Eoma). Giuseppe Eossino (Eoma). ONOEIFICENZE. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 15 luglio 1923. Al sig. marchese Giovanni Evangelista Bisleti, Guardia Nobile Pontificia. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, elasse civile: 26 » 27 29 30 3 11 giugno 1923. Al » Al » Al » Al » » Al » luglio Al » Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ambrogio Tavassi, dell'archidiocesi di Napoli. Gaetano Tavassi, della medesima archidiocesi. Eenato Delforge, della diocesi di Namur. cav. Edoardo Martinetti (Eoma). cav. Giulio Lafosse, della diocesi di Périgueux. Ludovico Eintelen, della diocesi di Hildesheim. cav. Antonio Freni, dell'archidiocesi di Messina. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 28 febbraio 1923. Al sig. Adolfo Marangolo-Ainis, dell'archidiocesi di Messina. Al sig. Adriano Berger, dell'archidiocesi di Tours, 3 giugno » » Al sig. Eocco Terreau, dell'archidiocesi di Quebec. 20 » » Al sig. Eenato Maertens, della diocesi di Gand. 23 » » Al sig. dott. Luigi Güemes, dell'archid. di Buenos-Aires. 25 » » » Al sig. dott. Daniele E. Molina, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni B. Troncoso, della medesima archidiocesi. Al sig. Bernardino Maraini, della medesima archidiocesi. » » » » Al sig. Fernando Cambier, della diocesi di Namur. » » Al sig. Barione Aublin, dell'archidiocesi di Cambrai. » » » Al sig. dott. Giuseppe Hahn, dell'archidiocesi di Colonia. » » Al sig. Enrico Stefano Hoppenot. 27 » » Al sig. avv. Oreste Milani (Eoma). 29 » 3 luglio Al sig. Gastone Legrand, dell'archidiocesi di Parigi. » » Al sig. Serafino Audisio, del Patriarcato di Venezia. 6 » 8 Al sig. Carlo de Bruyeker, della diocesi di Tournai. Diarium Romanae Curiae 11 luglio » » 13 )» » 16 » » » » » » » » » » 481 1923. Al sig. Alberto Ludovico Benedetto Vermeiden, della diocesi di Lilla. » Al sig. Giuliano Alessandro Romualdo Thiriez, della medesima diocesi. » Al sig. Felice Duverger, della diocesi di Agen. » Al sig. Virginio Prosperi (Roma). » Al sig. Luigi Nardi (Roma). » Al sig. Giovanni Stevens, dell'archidiocesi di Malines. » Al sig. Davide S. Mitchel Quin, dell'archidiocesi di Glasgow, » Al sig. Tommaso Colvin, della medesima archidiocesi. » Al sig. Carlo Byrne, della medesima archidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 28 giugno » » 1923. Al sig. Filippo Fontana, Tenente della Guardia Palatina d'Onore. » Al sig. Giulio Ceccarelli, Tenente della Guardia Palatina d'Onore. La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 20 13 giugno luglio 1923. Al sig. Ludovico Terreau, dell'archidiocesi di Quebec. » Al sig. cav. Ruggero Barbini (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 20 giugno 1923. Al sig. Giovanni Battista Giuseppe Racine, delParchidio cesi di Quebec. 27 » » Al sig. Federico Küppers, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Al sig. Luigi Nardini (Roma). 28 » » Al sig. Camillo Moglia (Roma). 29 » » Al sig. Luigi Ferloni (Roma). 1 luglio » Al sig. Guglielmo Huntgeburth, dell'archidiocesi di Colonia. » » » ÀI sig. Giovanni Fries, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Guglielmo Nicola Haubrich, della medesima archidiocesi. 14 » » Al sig. Oreste Mander (Roma). 16 » » Al sig. Ambrogio Delledonne, dell'archidiocesi di Torino. 17 » » Al sig. Giuseppe Acerbo, della diocesi di Penne ed Atri. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. E m a Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 26 aprile » » 11 giugno 26 » » » 27 » 2 luglio » » 3 » » » 11 » 14 » » » » » » » 16 » » » » » 17 » 24 » 25 » 28 » » » » » » » » » » » 31 » 1923. Monsig. Andrea Spileták, della diocesi di Sirmio. » Monsig. Andrea Zivkovié, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Ciccarelli, della diocesi di Sulmona. » Monsig. Emesto lallonghi (Eoma). » Monsig. Oliade Del Mancino, della dioc. di Massa Marittima. » Monsig. Pietro Bargagnati, della diocesi di Fabriano. » Monsig. Paolo Pies, dell'archidiocesi di Colonia. » Monsig. Antonio Wempe, della diocesi di Münster. » Monsig. Giovanni Drzanic, della diocesi di Klagenfürt. » Monsig. Giuseppe Vogt, della diocesi di Eottemburgo. » Monsig. Ottavio F. Claeys, dell'archidiocesi di Glasgow. » Monsig. Antonio Wiscont, della diocesi di Wilna. » Monsig. Mecislao Eeinys, della medesima diocesi. » Monsig. Paolo Szepecki, della medesima diocesi. » Monsig. Leone Zebrowski, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Tedaldi, della diocesi di Borgo S. Donnino » Monsig. Luigi Onesti, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Eieber, dell'archidiocesi di Praga. » Monsig. Vittorio Lusini, dell'archidiocesi di Siena. » Monsig. Pietro Cataldi (Eoma). » Monsig. Luigi Figna, della diocesi di Imola. » Monsig. Arnoldo Doebeli, della diocesi di Basilea. » Monsig. Ludovico Enrico Keiner, della medesima diocesi. » Monsig. Alberto Meyenberg, della medesima diocesi. » Monsig. Eugenio Folletête, della medesima diocesi. » Monsig. Emilio Neuenlist, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Fornelli, dell'archidiocesi di Torino. » Monsig. Giovanni Bonzi, della diocesi di Bergamo. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 3 » luglio » 1923. Il sig. barone Francesco de Stieglitz, della dioc. di Fulda. » Il sig. barone Antonio de Ow-Felldorf, della diocesi di Passavia. Diarium Romanae Curiae 15 luglio 2ß » » » » » 483 1923. B sig. Francesco Giulio Delamaire, della diocesi di Quimper e Leon. » Il sig. comm. Giuseppe Giglio Tramonte, dell'archidiocesi di Palermo. » Il sig. conte Giuseppe» Badini Tedeschi, della diocesi di Piacenza. » B sig. conte Francesco Nasalli Bocca, della medes. diocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8.: 26 giugno » » » » » » 27 » 3 luglio » » 12 » 16 20 26 » » » 1923. » » » » » » » » » » Monsig. Giuseppe Bianchini, della diocesi di Sovana. Monsig. Gennaro Fortunati, della medesima diocesi. Monsig. Stefano Borachia, della diocesi di Massa Marittima. Monsig. Vincenzo Paoli, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Quadri, della diocesi di Crema. Monsig. Valentino Podgorz, della diocesi di Klagenfürt. Mönsig. Giovanni Köck, della diocesi di Seccovia. Monsig. Zefnrmo Balli, della diocesi di Civitacastellana, Orte e Gallese. Monsig. Francesco Hérissé, della diocesi di Le Mans. Monsig. Giovanni Grossi, della dioc. di S. Marco e Bisignano. Monsig. Emilio Beluhan, dell'archidiocesi di Zagabria. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di 8. 8.: 4 5 16 » 18 20 28 luglio » » » » » » 1923. » » » » » » Il sig. Luigi Diaz d« la Vega, della diocesi di Oviedo. Il sig. Raffaele Balbi, della diocesi di Cava e Sarno. Il sig. comm. Giuseppe Demaldé, della diocesi di Piacenza. B sig. comm. Ettore Martini, della medesima diocesi. B sig. Alfonso Schelstraete, della diocesi di Bruges. R sig. cav. Tullio Gualdi (Roma). Il sig. cav. Giuseppe Girelli (Eoma). Cappellani d'onore extra TJrbem di 8. 8.: 19 luglio 31 » 292<3.^Monsig. Pietro Farah Assemani, dell'archidiocesi maronita di Tiro. » Monsig. Nicola Mobilio, della diocesi di Tricarico. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 484 NECROLOGIO 17 22 23 27 luglio » » » 1923. » » » 10 agosto » Monsig. Luigi Pugliese, Vescovo di Ugento. Monsig. Luigi Harthl, Vescovo tit. di Germaniciana. Monsig. Francesco Mendoza, Arcivescovo di Durango. L' Emo Sig. Cardinale Niccolò Marini, diacono di S. IL in Domnica. L ' E m o Sig. Cardinale Agostino Richelmy, dei tit. di S. Maria in Via, Arcivescovo di Torino. M O N I T U M . - Propter auctas transmissionis seu vecturae expensas, pretium subnotationis huic Commentario Officiali, Acta Apostolicae Sedis, ab ineunte anno 1924 persolvendum erit ut sequitur: I n t r a fines Italiae E x t r a Italiam lib. ital. 18 — frs. gaii. 24 — Avviso. - In conseguenza degli aumenti delle tariffe postali, il prezzo di abbonamento agli Acta Apostolicae Sedis, Bollettino ufficiale della Santa Sede, a cominciare dal prossimo anno 1924, viene così modificato: P e r l'Italia P e r l'Estero L. it. 18 — Frs. 24 — Avis. - Les tarifs postaux étant augmentés, le prix d'abonnement aux Acta Apostolicae Sedis, Bulletin Officiel du Saint-Siège, à partir de Vannée prochaine 1924, a dû être fixé comme il suit: P o u r l'Italie P o u r l'étranger L. it. 18 — Frs. 24 — N O T I C E . - Owing to the increase in postal rates, the subscription to the Acta Apostolicae Sedis, Officiai Bulletin of the Holy See, will be, from the beginning of next year 1924, as follows: For Italy Outside I t a l y L. it. 18 — Frs. 24 — A N Z E I G E . - Infolge der Erhebung des Posttarifes, ist der Preis für die Acta Apostolicae Sedis vom Beginn des Jahres 1924, wie folgt, festgesetzt: F ü r Italien F ü r das Ausland L. it. 18 — franz. francs 24 — Annus XV - Yol. XV 1 Octobris 1923 Num. 10 ICTIIPOSTOIJGAEIEIÍ COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA NICTHEB O YENSIS ERECTIONIS DIOECESIUM BARRENSIS DE PIRAHY ET CAMPOSINAE PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad supremae Apostolicae Sedis solium, divina disponente clementia, evecti, inter plurimas gravissimasque curas, quibus undique premimur, eas potissimum pastorali cordis affectu amplectendas esse p u t a m u s , quae ad a n i m a r u m christifidelium curam magis in Domino conducere dignoscuntur. Quo spirituali fidelium suorum bono consuli posset, venerabilis frater Augustinus Franciscus Bennassi, hodiernus Episcopus Nictheroyensis, in tres suam dioecesim dividere, ibique duas alias dioeceses erigere necessarium duxit idque a Nobis suppliciter petiit. Quum eius precibus accessisset favorabile v o t u m venerabilium fratrum Apostolici N u n t i i et Cardinalis Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, huius Nichteroyensis Ecclesiae Metropolitam, eas benigne excepimus et, audito voto venerabilium pariter fratrum S. B. E. Cardinalium Sacrae Congregationis Consistorialis, ad optatas divisiones et erectiones deveniendum decrevimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel sua interesse praesumant, consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine et facultate quoque utentes in Apostolicis sub plumbo Litteris Ad universas orbis Ecclesias, diei vigesimae septimae aprilis anni Domini millesimi octingentesimi nonagesimi secundi, huic Apostolicae Sedi reservata, a dioecesi Nictheroyensi sequentes parochias distrahimus, nimirum: Barra do Pirahy, Iguassù, Nova Iguassù, Pavuna, Marapicu, Itaguahy, BibeACTA, Vol. XV, n. 10. — 1-10-923. 33 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale râo de Lages, Bananal, Mangaratiba, Itacurussà, Jacarehy, Agua dos Reis, lilia Grande, Bibeira, Jacuecanga, Mambucaba, Paraty, Paraty Mirim, S. Joâo Marcos, Bio Claro, Passa Tres, S. Antonio de Capivari, Bezende, S* Anna dos Tocos, Campo Bello, S. Vicente Ferrer, Vargem Grande, Barra Mansa, Espirito Santo de Barra Mansa, Guatis, S. Joaquim, Amparo, $. Anna do Pirahy, Arrozal, Bores de Pirahy, S. José do Turvo, Vatenga, S. Thereza de Valenga, Conservatorio, Ipiabas, S. Izábél, Vassoura, Paty do Alferes, Tingud, Mendes, Ferreiros, Parahiba do Sul, EncruziVhada, Besengano, Apparecida, Sapucaia: in q u a r u m parochiarum finibus dioecesim Barrensem de Pirahy n u n c u p a n d a m erigimus: eiusque sedem et cathedram constituimus in urbe Barra do Pirahy, a qua nomen dioecesis m u t u a tur, et matricem ecclesiam S. Annae ad cathedralis honorem extollimus. A h a m cathedralem ecclesiam, Camposinam denominandam ab urbe Campos, dioeceseos principe, erigimus in finibus sequentium parochiarum, " quas vocant: S. Salvador do Campos, Nossa Senhora do Tergo de Campos, Magdalena, S. Sebastiâo do Alto, S. Francisco de Paula, Macahé, Barreto, Neves, Guissamán, Carapebus, Conceiçao de Macabù, Barra de S. Joâo, S. Sebastiâo de Campos, S. Gongalo de Campos, Guarrilhos, Bores de Macabù, Santa Bita, S. Benedicto, Morro do Coco, S. Fidelis, Ponte Nova, S. Francisco da Barra, S. Joâo da Barra, Padua, Monte Verde, Bom Jesus de Itabapoana, Lagé de Muriahé, Natividade de Car angola, Miracema: quas parochias a dioecesi Mctheroyensi pariter distrahimus, huiusque novae Ecclesiae sedem et cathedram constituimus in urbe Campos, et matricem ecclesiam Sanctissimi Salvatoris ad Cathedralis honorem extollimus. Uniuscuiusque igitur dioeceseos fines iidem erunt ac fines parochiarum, quibus Constitutae sunt. Hisce insuper neo-erectis cathedralibus Ecclesiis earumque pro tempore Episcopis tribuimus honores, insignia, favores, iura ac privilegia, quibus aliae cathedrales Ecclesiae earumque Antistites in America Latina, iure communi vel legitima consuetudine, pollent ac fruuntur. Ipsas cathedrales Ecclesias suffraganeas constituimus metropolitanae Ecclesiae Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, eorumque pro tempore Episcopos iuri metropolitico eiusdem Sancti Sebastiani Archiepiscopi subiicimus, reservata t a m e n Apostolicae Sedi facultate libere novam decernendi istarum dioecesium dismembrationem, quoties id in Domino opport u n u m visum fuerit. Quum autem t e m p o r u m adiuncta prohibeant quominus in u n a q u a q u e Cathedrali Capitulum Canonicorum in praesenti instituatur, iubemus u t , loco Canonicorum, Dioecesani Consultores eligantur, iuxta canonem 423 et sequentes novi Codicis iuris canonici. 487 Acta Pii PP. XI • Mandamus insuper u t , q u a m p r i m u m fieri poterit, saltem p a r v u m Seminarium dioecesanum, i u x t a eiusdem Codicis dispositiones et regulas a Sacra Congregatione de Seminariis traditas, in u n a q u a q u e dioecesi erigatur; et volumus ut, uniuscuiusque dioeceseos sumptibus, duo electi iuvenes, a u t saltem unus in praesenti, in Pontificium Collegium P i u m L a t i n u m Americanum de Urbe, non intermissa vice, m i t t a n t u r . Quod autem attinet ad h a r u m dioecesium administrationem et regimen, ad Vicarii capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus, quae sacri canones decernunt. Quod vero ad clerum spectat, statuimus ut, statim ac dioecesium erectio facta fuerit, eo ipso presbyteri Ecclesiae illi adscripti censeantur, in cuius territorio legitime exstant. Nictheroyensis Ordinarii autem erit omnia documenta et acta novas dioeceses respicientia, q u a m p r i m u m fieri poterit, earum Cancellariae tradere ut in proprio archivo serventur. Episcopalem mensam constituent Curiae emolumenta et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum dioeceses erectae sunt, praeberi solent; praeter ea, quae ad hunc finem collecta iam sunt. Quae a u t e m hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere, aut iis repugnare vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec autem exsecutioni m a n d a n d a deputamus venerabilem fratrem Henricum Gasparri, Archiepiscopum titularem Sebastensem, in Brasiliana Republica Apostolicum N u n t i u m , tribuentes ei necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere eidem imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem, quamprimum post has Litteras acceptas, mittendi authenticum exemplar exsecutionis peractae. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e apud S. P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo secundo, die q u a r t a mensis decembris, Pontificatus Nostri primo. £8 C. CARD. D E L A I , Episc. Sabinen., S. Congreg. Consistorialis Secretarius. Loco £8 plumbi O. CARD. CAGIANO, S. R. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolieus. Raphael Virili, Protonotarius Apostolieus. Reg. i/ti Cane. Ap., vol. XXVII, n. 54. 488 LITTERAE APOSTOLICAE I TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR PAROECIALI ECCLESIAE BEATAE M A R I A E V I R G I N I S CONSOLATRICE? A F F L I C T O R U M , O P P I D I K E V E L A E R , D I O E CESIS MONASTERIENSIS. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — In civitate Kevelaer appellata, prope Regni Hollandici fines, intra limites Monasteriensis dioecesis posita, Mariale sanctuarium praeclarissimum exstat, in quo iam ab anno M D C X x x x i n , miraculis inclyta, Beatae Mariae Virginis imago, titulo Gonsolatricis afflictorum, asservatur, maximaque christiani populi religione recolitur. Ingens fidehum multitudo peregre, t a m ex Hollandia quam e Germania universa, confluentium, hoc sanctuarium celebrat quotannis, et ob innumeras impetratas gratias Virginis sacellum pretiosis votivis donariis renidet. Cum ingenti peregrinorum numero continendo iamdiu impar esset pristinum sacellum, nova, anno M D C C C L X I V , aedes exstructa dedicata fuit, molis amplitudine et structurae nobilitate insignis, nec non omnigenae artis operibus decora. Iconem autem Virginis Decessor Noster rec. mem. Leo P P . X I I I per Cardinalem Archiepiscopum Coloniensem anno MDCCCXC aureo diademate sollemni pompa o r n a t a m voluit. Hoc quidem in templo, sacra supellectili abunde praedito, in quo saepenumero sacrorum Antistites pontificalia agunt, frequens inservit clerus, et praepositus Parochus c u m sex adiutoribus cappellanis animarum curam naviter gerit. Quare, cum venerabilis frater Ioannes Poggenburg, Episcopus Monasteriensis, suo et cleri populique nomine, enixis precibus Nos flagitaverit n t idem sanctuarium Basilicae titulo decorare dignemur: Nos, probe noscentes ipsam sacram aedem omnibus qualitatibus de more requisitis satis superque praestare, votis his annuendum, libenti quidem animo, existimavimus. Idcirco, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali Vico, Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, perpetuumque in modum, ecclesiam paroecialem in honorem Beatae Mariae Virginis Consolatricis afflictorum, in civitate vulgo Kevelaer appellata, dioecesis Monasteriensis intra fines sitam, Basilicae appellatione sive titulo honorifico decoramus; simulque clero eidem templo ad dicto privilegium largimur deferendi tintinnabulum et conopaeum, non t a m e n auro vel argento 489 Acta Pii PP. XI e x o r n a t u m c u i liceat addere eiusdem ecclesiae sive Basilicae insigne, vulgo stemma. H a e c concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectas sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poter u n t nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m Romae apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x i i i mensis aprilis, anno M D C C C C X X I H , Pontificatus Nostri secundo. P. CAED. GASPARRI, a Secretis Status. II ÍNSULA ISLANDIA, A IN PROPRII VICARIATU APOSTOLICO DANIAE SEIUNCTA, ERIGITUR I U R I S APOSTOLICAM PRAEFECTURAM. PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Insula Islandia ad praesens usque tempus vicariatui apostolico Daniae adnexa mansit. Sed cum a sede sui Vicarii Apostolici longo distet interiecti maris intervallo, ut negotia spiritualia facilius inibi queant expediri, catholicae religionis dignitas postulat ut Nos, quibus Ecclesiarum omnium cura est divinitus commissa, huiusmodi|impedimento obviam eamus. Quare, collatis consiliis cum VV. F.F.. N N . S. R. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, Nobis opportunum visum est, eamdem Insulam a dicto vicariatu apostolico seiungere a t q u e in proprii iuris missionem erigere. Idcirco, motu p r o p r i o j a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, Islandiam insulam][a Daniae apostolico vicariatu segregamus eamdemque proprii iuris facimus et Praefecturae apostolicae titulo ac iuribus donatam, ipsam Presbyteris e Societate Mariae, vulgo de Montfort appellatis, administrand a m committimus. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces "fsemper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectusJsortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sine pertinere pot e r u n t n u n c et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter, a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m E o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x n mensis iunii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. G A S P ARRI, a Secretis Status. III D I S T R A C T O E V I C A R I A T U APOSTOLICO D E B A H R - E L - G H A Z A L T E R R I T O R I O , E R I G I T U R P R A E F E C T U R A APOSTOLICA N I L I A E Q U A T O R I A L I S I N A F R I C A C E N T R A L I . PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eveniant, ea ut m a t u r e praestemus Nos admonet supremi apostolatus officium, quo in terris, licet immeriti, fungimur. Iamvero cum dilectus filius Moderator Instituti Veronensis Filiorum Sacri Cordis Iesu nuper Nos flagitaverit ut a peramplo territorio apostolici vicariatus de Bahr-el-Gházal, in Africa centrali, regio ad orientem versus distraheretur ad novam inde missionem constituendam: Nos, collatis consiliis cum VV. F F . N N . S. E. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, quo fidei christianae progressui in praedicta regione aptius provideretur, ipsius generalis Moderatoris precibus annuendum existimavimus. Quam ob rem, m o t u proprio a t q u e ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, novam praefecturam apostolicam sub nomine Nili aequatorialis erigimus, eamdemque alumnorum Instituti Veronensis Filiorum Sacri.Cordis Iesu curis committimus. Huius autem novae apostolicae praefecturae territorium e vicariatu de Bahr-el-Gházal distrahimus sive dismembramus, idemque constitui volumus ex t o t a illa regione ad orientem versus cuiusdam lineae, quae, incipiens ubi flumen Bahr-el-Gebel in flumen Album Nilum immittitur, sursum adscendit ad meridiem cursum dicti fluminis Bahr-el-Gebel usquedum, in sinistra ripa, limites provinciae de Mongolia attingit; deinde ad austrum (vulgo sud-ovest) sequitur fines provinciae de Mongola usque ad Congi Belgici confinia. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere potè- 491 Acta Pii PP. XI r u n t nunc, et in posterum iugiter suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c a t q u e inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xn mensis iunii, anno M D O C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV ERIGITUR NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA D E B U E A , I N R E G I O N E KAMERON S N S I , AFRICAE OCCIDENTALIS. PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Cum ex Apostolico munere, quo fungimur, Ecclesiarum omnium cura Nobis commissa fuerit, felici illarum statui ac prospero regimini pro re ac tempore consulere studemus. Iamvero, cum in ea Africae occidentalis regione, ubi Kameronensis colonia in praesens exsistit, ex qua, tempore belli europaei, nationalitatis germanicae missionarii espulsi sunt, opportunum Nobis visum sit consilium, ut uberiores valeant in Dominico agro fructus proferri, e missionibus de Knmeron et de Adamaua separare finitima territoria, quae nunc anglicae ditioni subsunt, a t q u e in iis novam apostolicam praefecturam constituere: Nos, omnibus rei momentis a t t e n t o et sedulo studio perpensis cum VV. F F . N N . S. E. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, haec quae infra scripta sunt statuenda existimavimus. Nimirum, m o t u proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, e missionibus de Kameron et de A d a m a u a territoria anglicae ditioni in praesens obnoxia seiungimus sive dismembramus, a t q u e in iis novam praefec t u r a m apostolicam, de Buea appellandam, constituimus. Volumus a u t e m ut nova haec praefectura apostolica ex quatuor civilibus districtibus constet,nempe de Victoria, Kumba, Manfe,Bamenda, eamque curis committimus Sancti Iosephi de Mill-Hill Societatis alumnorum. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poter u n t n u n c et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x n mensis iunii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. V D I S M E M B R A T O T E R R I T O R I O E V I C A R I A T U APOSTOLICO T R A N S V A A L E N S I , N O V A E R I G I T U R APOSTOLICA P R A E F E C T U R A DE LYDENBURG, IN AFRICA MERI- DIONALI. PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — In dissitis potissimum longo terrarum marisque spatio ab hoc catholici nominis centro regionibus, ut facilior sternatur via ad christiani nominis auspicatum incrementum, vigili studio, pro supremi apostolatus divinitus Nobis commisso officio, consulere nitimur. Iamvero, ut in Transvaalensi territorio, in Africa meridionali, maiora fidei incrementa p r o m o v e a n t u r , opportunum consilium Nobis visum est regionem, quae, ad orientem versus, vicariatum apostolicum de Transvaal a d h u c constituit, ab eodem dismembrare et in separatam missionem erigere. Quare, collatis consiliis cum W . F F . N N . S . R . E . Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, m o t u proprio a t q u e ex certa scientia ac m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, statuimus ut a super enunciato vicariatu apostolico de Transvaal sequentes districtus civiles, nempe de Lydenburg, Barbeton, Carolina, Middelburg, Béthal, Ermelo, Biet Betief, WaMerstroom et Standerton distrahantur sive separentur, a t q u e inde nova apostolica praefectura sub nomine de Lydenburg erigatur, curis Sacerdotum Instituti Filiorum Sacri Cordis Ie^su, nationalitatis germanicae, committenda. Volumus propterea ut nova haec praefectura apostolica de Lydenburg limitetur ad septentrionem a praefectura apostolica de Transvaal septentrionali; ad orientem a Lusitano territorio et a praefectura apostolica de Swaziland; ad meridiem a vicariatu apostolico Natalensi, a praefectura apostolica de Zululand et a libero statu de Orante. Haec statuimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt nunc et in posterum iugiter suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi- 493 Acta Pii PP. XI niendum, irritumque ex nunc a t q u e inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter a t t e n t a r i contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , s u b anulo Piscatoris, die x n mensis iunii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VI PIUS PP. XI NOVA P R A E F E C T U R A A P O S T O L I C A G A R I E P E N S I S E R I G I T U R I N A F R I C A M E R I DIONALI. Ad futuram rei memoriam. — Quo christiani nominis propagationi aeternaeque saluti fidelium in finitimis territoriis vicariatuum apostolicorum Promontorii Bonae Spei districtus orientalis et de Kimberley in Africa meridionali aptius prospiceretur, cum Nobis opportunum visum sit consilium novam ibi condere missionem ac novos mittere apostolicos operarios: Nos, omnibus rei momentis sedulo studio perpensis cum V T . P P . N N . S. R. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, haec quae infra scripta sunt decernenda existimavimus. Nimirum, motu proprio a t q u e ex certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, regionibus nonnullis a supradictis Districtus orientalis Promontorii Bonae Spei et de Kimberley vicariatibus apostolicis separatis, novam praefecturam apostolicam Gariepensem n u n c u p a n d a m erigimus, Instituti Presbyterorum a Sacro Corde Iesu, nationalitatis germanicae, sodalibus committendam. Territorium vero novae huius praefecturae apostolicae constitutum volumus a regione septentrionali vicariatus apostolicis Promontorii Bonae Spei districtus orientalis, cuius limites dentur a finibus meridionalibus sequentium octo districtuum civilium, nempe de BarMy-JEast, Wodehouse, SterJcstroom, Molteno Steynsburg, Middelburg Hannover et Richmond, atque insuper a finitima regione vicariatus apostolici de Kimberley ad meridiem sita cuiusdam lineae quae efformatur a limitibus septentrionalibus districtus civilis de Fauresmith usque ad flumen Riet, a cursu huius fluminis usque d u m in duas partes districtum de Fauresmith dividit, postea limites septentrionales districtuum de Edemburg Smithfield et Rouxville ad confinia vicariatus apostolici de Basutoland. Novae G ariepensis praefecturae sint ergo hi limites: ad septentrionem, vicariatus apostolicus de 494 Acta Apostolicae SecUs - Commentarium Officiale Kimberley i u x t a descriptos fines; ad orientem, vicariatus apostolicus de Basutoland et de Mariannhill; ad meridiem, vicariatus apostolicus Promontorii Bonae Spei districtus orientalis, iuxta limites de quibus supra; ad occidentem, praefectura apostolica Promontorii Bonae Spei districtus centralis. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, A^alidas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt n u n c et in posterum iugiter suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die xn mensis iunii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VII ECCLESIA CURIALIS BEATAE CESIS BELEMENSIS DE MARIAE VIRGINIS DE NAZARETH, PARA, TITULO ET PRIVILEGIIS ARCHIDIOE- BASILICAE MINORIS AUGETUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — E x s t a t in civitate Beiern de Para, Brasiliae, ecclesia paroecialis in honorem Beatae Virginis, a Nazareth nuncupatae, erecta, quae, molis amplitudine, artis operum magnificentia, divini cultus decore et fidelium frequentia et pietate celeberrima, inter praecipua Brasilianae ditionis Beatissimae Virgini Mariae dicata sanctuaria iure meritoque accenseri potest. Hodiernus huius ecclesiae parochus, dilectus filius Alfonsus M. Giorgio, e Clericorum Regularium Barnábitarum, qui in eodem templo divino cultui inserviunt, familia, nec non maiores Superiores Sancti Pauli Barnabitarum, enixis Nos precibus flagitant ut ipsum templum ad Basilicae gradum evehere de Nostra benignitate dignemur; hasque preces cumulat et ornat venerabilis fratris Sanctini Mariae da Silva Coutinho, archidioecesis Belemensis de P a r a Archiepiscopi, gravissimum suffragium. Nos autem, quibus nihil antiquius est quam ut fidelium pietas erga gratiarum omnium apud D e u m sequestram Virginem magis magisque amplificetur, votis hisce püs ultro libenterque annuentes, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali 495 Acta Pii PP. XI Vico, Episcopo Portuen si et Sanctae Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, ecclesiam paroecialem in honorem Beatae Mariae Virginis, de Nazareth n u n c u p a t a e , Deo dicatam, Clericorum Regularium Congregationis Sancti Pauli Apostoli, vulgo Barnabitarum, curis commissam, in civitate archiepiscopali Belemensi de Para, Brasiliae, exstantem, ad maiorem Dei gloriam, Deiparae Virginis Nazarenae honorem, nec non ad religionis incrementum, apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Basilicae titulo et dignitate cohonestamus, cum honorificentiis " et privilegiis conopaei, omni tamen aureo et argenteo ornatu excluso, simulque tintinnabuli et stemmatis basilicalis. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c atque inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x i x mensis iulii, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD R. P. D. LEM IOSEPHUM RUMEAU, EPISCOPUM A N D E G A V E N S E M : OB NATA- QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ET VICESIMUM QUINTUM EPISCOPA- TUS EIUS. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Ea quidem animarum Pastoribus identidem eveniunt, quae cum sint ipsa laetitiae plena et fideles ad publicas gratae studiosaeque voluntatis suae testificationes mirifice incendant, quasdam veluti requietis solaciique moras cotidianae vitae curis laboribusque interiiciunt. Eiusmodi profecto opportunitates duplex ille habet natalis tuus, quem accepimus in vertentem a n n u m incidere, quinquagesimus videlicet sacerdotii praetereaque quintus ac vicesimus episcopalis muneris; atque utriusque eventi faustitätem Nosmet delato tibi sacri honore Pallii augere studuimus. In comperto enim est, q u a m multa, quam praeclara in dioecesis istius bonum usque adhuc 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale egeria, ut dici iure queat, eandem a d m o d u m raro per superiores aetates t a n t u m attigisse prosperitatis. Quam quidem Ecclesiam ubi p r i m u m gubernandam suscepisti, "visus tibi es non posse melius de p a t r i a ipsa t u a mereri, q u a m si omnes cogitationes curasque in rectam cleri populique institutionem contulisses. Quamobrem catholicam Andegavensem Studior u m Universitatem, inlustre bonarum artium domicilium, tu ipsemet in primis, venerabilis frater, firmiter constituere et constabilire; scholas aperire novas, quas, u t i constat, plerique i a m istorum adulescentium celebrant; Seminaria et Oonlegia vel e solo excitare vel per iniuriam ablata redimere, ubi iuvenes hodie plus trecenti ad sacerdotium contendunt; clerum ad christianam doctrinam populo tradendam, praescripto catechesis curriculo, aptiorem efficere, eundemque, quo decet spiritu a t q u e ecclesiasticae disciplinae amore, Synodo quoque habita, plenius imbuere ac perfectius. Neque id minus in laude t u a ponimus, quod, cum, flagrante bello, sanctissima proximi decessoris o p t a t a a t q u e incepta in m a l a m p a r t e m acciperentur, diserte, ut soles, dicendo scribendoque, perturbatus civium tuorum animos ad aequam rerum aestimationem traducere nisus es: in quo nescimus u t r u m magis probemus, vimne iudicii intellegendique prudentiam, an pietatis observantiaeque in Apostolicam Sedem t u a e praenobile testimonium. Conscientia igitur recte factorum te, venerabilis frater, per haec duplicis eventi sollemnia, et sinat communis laetitiae significationibus in Domino frui, et in spem uberrimae a Domino mercedis erigat. Interea cum gratulationibus ominibusque Nostris apostolicam accipe benedictionem, quam, caelestium donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et universo clero populoque tuo peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die xi mensis iulii, MDOCOOXxni, Pontificatus Nostri secundo. anno PIUS PP. XI II AD R. P. D. AGUSTINUM FERNANDUS! LEYNAUD, ARCHIEPISCOPUM ALGERIENSEM: DE CONCILIO PROVINCIALI IN MENSEM NOVEMBREM INDICTO. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum in eo esses ut Concilium Provinciale publice in mensem novembrem indiceres - alterum ab eo quod abhinc quinquaginta annos decessores vestri habuerunt - ofneiosissimas dedisti ad Nos litteras, quibus, post t e s t a t a m , 497 Acta Pii PP. XI verbis tuis ac suffraganeorum tuorum, pietatem a t q u e observantiam qua Nos et Apostolicam hanc Sedem colitis, flagitabas éx animo, ut incepto h a u d ita multo post exsequendo bene auctoritate Nostra diceremus. A t q u e profecto est cur et vobis bene precemur et laetissimum laboribus vestris ominemur exitum, cum id vobis salubriter proposueritis, ut non modo sollemniter profiteamini sentire vos quod Ecclesia sentit, damnare quod Ecclesia damnaverit, sed etiam ecclesiasticam disciplinam in dioecesibus vestris ad Codicis praescripta, remota omni, q u a n t u m fieri poterit, varietate, ordinetis. Persuasum enim est vobis, et recte quidem, clerum populumque vestrum, quo religiosius disciplinam illam retineat, qua Rom a n a Ecclesia, omnium mater magistraque, utitur, eo arctius cum eadem Ecclesia coniunctum iri, unde fidei caritatisque vis a t q u e virtus veluti in viscera totius catholici orbis permanat. Placet praeterea comperire, disceptaturos in Concilio vos esse, qua faciliore posthac atque opportuniore via infidelibus, quorum t a m ingens est in Africa numerus, veritatem et salutem impertire liceat. Ad consilia a u t e m et ineunda sapienter et q u a m primum perficienda adsint vobis, precamur, sanctissimi ii Episcopi, qui Africani christianam prioribus Ecclesiae aetatibus inlustrarunt, ut Cyprianus, ut Augustinus, ut Optatus, ut Fulgentius; neque minus faveat innumerabilis eorum m a r t y r u m multitudo, qui regiones istas, ut insigni ohm gloria affecerunt, sic patrocinio tueri suo e sede beatitatis aeternae non desinent. Quae ut spes bona, quam tecum participamus, feliciter expleatur, ipsa quoque efficiat apostolica benedictio, quam tibi, venerabilis frater, provinciae t u a e Episcopis a t q u e universo clero populoque Algeriensi, paternae benevolentiae Nostrae testem, peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die xiv mensis M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. iulii anno PIUS PP. XI III AD E M U M P. D. P E T R U M , TIT. SS. X I I APOSTOLORUM, S. R. E. P R E S B . CARD. LA FONTAINE, PATRIARCHAM VENETIARUM, CETEROSQUE VENETORUM E P I S C O P O S : D E CONCILIO P R O V I N C I A L I P R O X I M E A B I I S H A B E N D O . Dilecte fili Noster, venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — In litteris, quas die quarto huius mensis ad Nos communiter dedistis, talis quidem inerat pietatis erga Nos vestrae significatio, 498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale talis suaviloquentia, ut non mediocrem inde ceperimus animo delectationem. Mittimus quae de recentiore q u a d a m Epistula Nostra h a u d incons u l t e dicitis; at certe nihil Nobis foret antiquius, q u a m ut controversiae, quae adhuc populos distinent, in m u t u o iustitiae pacisque osculo componerentur. Atque ut ad ea properemus, quae pressius vobis scribendi occasionem praebuerunt, libenter accepimus, vos idcirco Venetiis congregatos esse, ut Concini Provincialis, quod proxime habebitis, decreta disceptando appararetis. Quarum quidem legum lationem dioecesibus uniuscuiusque vestris esse summopere profuturam ex ipsa coniicimus, q u a excellitis, animarum caritate gubernandique prudentia; quae u t r a q u e profecto effecerit, ut sint eaedem et sapienter conditae et ad usum aptissime accommodatae. Verumtamen, quoniam ipsimet «in suscepti operis auxilium, benedictionis » Nostrae « efficaciam » advocabatis, cum officium pietatis vestrae dilaudemus, t u m futuro provinciae istius ecclesiasticae Concilio bene precamur; cupimus a u t e m optamusque, ut clerus populusque Venetae regionis, qui fidei integritate et religionis studio nullo non tempore floruit, curae diligentiaeque Antistitum suorum, parendo a t q u e obediendo, ultro respondeat. Caelestium interea donorum conciliatricem, paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, dilecte fili Noster, venerabiles fratres; et gregi universo, quem singuli moderamini, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. Datum E o m a e apud Sanctum P e t r u m , die xv mensis iulii MDCCCCXXT.IL, Pontificatus Nostri secundo. anno PIUS PP. XI AD EMUM P. D. IOANNEM BAPTISTAM, TIT. S. MARIAE IN T R A N S P O N T 1 N A , S. R. E. PRESB. CARD. NASALLI ROCCA, ARCHIEPISCOPUM BONONIENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT CAESENAM UT SOLLEMNIBUS SAECULARIBUS IN HONOREM PII VII AGENDIS PRAESIDEAT. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum archidioecesim ex Aemilia modereris, profecto non ignoras, q u a m ardenti studio Caesenates praestantissimum civem suum P i u m V I I , cuius ab obitu annus vertitur centesimus, commemorare parent. Praenobile equidem inceptum vehementer probavimus, atque, ut p a r erat, q u a n t u m per Nos licuit, adiuvimus. Interea, quotquot in eo perficiendo elaborant, eos 499 Acta Pii PP. XI hortati paterno animo sumus, ut per saecularia eiusmodi sollemnia non modo immortalis memoriae Pontificem ornarent a t q u e efferrent, cuius magnitudo et fortitudo animi, cum sanctimoniae laude coniuncta, in t o t tantisque difficultatibus, in exsilio, in custodia, in omne genus aerumnis mirifice eluxit, verum etiam curarent ut regionis istius cives, rebus gestis decessoris illius Nostri plenius perspectis ac cognitis, amantiores Apostolicae Sedis exsisterent et catholice sentiendo vivendoque arctius Nobiscum coniungerentur. Quae quidem o p t a t a Nostra fore ut, benignitate Dei, prospere succedant, vel ipsa sperare iubet praeparatio rerumque ordinatio, qua Consilium e Caesenatibus delectum viam sibi veluti m u n i t ad Pontificis memoriam die vicesimo proximi mensis magnifice recolend a m a t q u e honestandam; Pii enim Septimi v i t a m ac promerita, cum per diaria et late diffusa in vulgus commentariola, t u m per contiones, quae aliae ex aliis ab eruditis viris habentur, inlustrare non desinit. I a m non restat nisi ut sacra saecularia t a n t i decessoris Nosmet ipsi participando augustiora efficiamus. Quare cum per te, dilecte fili Noster, quasi praesentes adesse velimus, tibi committimus, ut Caesenam per eos dies adeas ibique N o s t r a m geras personam; aucto a u t e m sic celebrationis splendore, u t i n a m celebrationis ipsius fructus feliciter augeantur. Caelestium interea donorum conciliatricem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. xx mensis iulii anno PIUS PP. XI y AD R. P. D. HENRICUM IGNATIUM PRZEZDZIECKI, EPISCOPUM PODLACHIENSEM SEU IANOVIENSEM: DE INDICTA AB EO DIOECESANA SYNODO. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Restitut a m abhinc quinque annos a proximo decessore Nostro dioecesim istam - cuius quidem eventi participes Nosmet ipsi fuimus cum in Polonia Visitatoris Apostolici munere fungebamur - t a m studiosa v o l u n t a t e regundam cepisti, ut de recta eiusdem ordinatione bene sperare iam t u m liceret. Qua in spe bona confirmati equidem sumus, cum, anno MDCCCCXIX, pro officio Nostro Ianoviam venimus; et periucunde meminimus, quam pie, q u a m cupide fideles tui stiparent Nos cum in cathedrali templo lita- 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale remus. Quae igitur litteris nuper ad Nos datis et m u l t a et laetabilia de s t a t u dioecesis tuae nuntiabas, ea, q u a m q u a m Nobis m a g n a m p a r t e m cognita, t a m e n h a u d minore Nos delectatione affecerunt. Comperire item placuit, te primam dioecesanam Synodum in postremos mensis augusti dies indixisse, qua eo spectas, ut res institutas a d h u c feliciter, fefieius confirmes ac perfieias, et alia, quibus supersederas, quaeque hodie ad effectum deduci posse -videantur, tandem ah quando, collatis cum clero consiliis, décernas. Q u a m quidem convocando Synodum, laboriosum profecto opus aggressus es, at cum lege ecclesiastica apprime congruens, ad territorii istius a u t e m necessitates accommodatissimum, ubi, non ita pridem, imperiosus dominatus, ut cives vi cogeret a catholica Ecclesia deficere, divina a t q u e h u m a n a omnia iura permiscuit. Laboris autem socios cum plurimos e clero adsciveris, iidemque, ut scribis, in capitibus rerum apparandis quae in Synodo disceptabuntur, nihil aliud nisi Dei gloriam a n i m a r u m q u e salutem sibi proposuerint, minime dubitamus quin dioecesis ista t u a h a u d mediocre capiat e legum Synodalium latione incrementum. Bene igitur, ut postulas, Coetibus proxime ineundis precamur, a t q u e a datore bonorum omnium Deo illud exposcimus, ut ea t a n tummodo s t a t u a s quae Ipsi placeant gregique prosint tuo, et, quae deliberando s t a t u e n s , eadem a clero populoque isto, Nobis carissimo, fideliter accurateque serventur ac retineantur. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et universis clericis fidelibusque t u a e gubernationi commissis apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die x x r mensis iulii M D C C C C X X M , Pontificatus Nostri secundo. anno PIUS P P . XI VI AD EMUM P. D. DESIDERATUM, TIT. S. PETRI IN VINCULIS, S. R. E. PRESB. CARD. MERCIER, ARCHIEPISCOPUM MECHLINIENSEM: DE CONVENTU MISSIONALIUM LOVANII PROXIME HABENDO. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Officiosissimam epistulam, quam, t u a ipsius commendatione fultam, ad Nos dederunt religiosi ii viri, quibus constat Consilium apparando habendoque proxime Lovanii missionalium Conventui, libenter perlegimus, eiusdemque Acta Pii PP. 501 XI et' sententiam et s u m m a m libentius quidem probavimus. Neque enim alienum a Nobis esse queat, ut sumus catholicarum Missionum studiosissimi, quicquid ubique gentium fit provehendis earum utihtatibus. I m m o etiam quisquis consideraverit de quibus rerum capitibus ibidem vidend u m sit, is facile animadvertet, h a u d dissimilia proximo decessori Nostro a t q u e Nobismet ipsis curae iterum a t q u e iterum fuisse. Etenim, a Lovaniensi Consilio isto proposita, haec, praeter alia, in deliberationem cadent: quae videlicet sint principia, quibus apostolatus regitur,- quo pacto infideles ad Christum alliei et perduci, pro locorum, stirpium ingeniorumque varietate, queant; quo aptiore rerum temperatione constitui a t q u e ordinari novae christianorum communitates debeant; quae agendi ratio missionalibus cum sui cuiusque territorii gubernatoribus aemularumque sectarum administris sit adhibenda. Quo in genere pro certo habemus, si quidem missionales undique frequentissimi Lovanium coeant et, quae diu experiendo didicerint, in commune conferant, fore ut talis inde exsistat ac congeratur cognitionum.copia, q u a m ad usum transferre Mission u m tirones percommode possint. Iis igitur missionalibus, qui ad indictum Conventum se conferent, ipse esto, dilecte fili Noster, testis Nostrae erga eos benevolentiae; quorum labores ut salubérrimos afferant fructus, efficiat apostolica benedictio, q u a m tibi iisque universis, caelestium m u n e r u m auspicem, amantissime in Domino imxiertimus. D a t u m Romae apud Sanctum P e t r u m , die x x v mensis iulii, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI VII AD R. D. IOSEPHUM ALLAMANO, ARCHIDIOECESIS TAURINENSIS SACERDOTEM, RECTOREM SANCTUARII A BEATA MARIA VIRGINE CONSOLATA: OB QUINQUAGESIMUM SACERDOTII EIUS NATALEM. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum in diem p r i m u m ac vicesimum proximi mensis quinquagesimus incidat sacerdotii tui natalis, occasione sane pulcherrima utimur, ut benevolentiam erga te N o s t r a m publice testemur, qua Nobis dignus in primis videns ob plurima quae, hoc t a m diuturno sacerdotalis muneris spatio, tibi peperisti in Ecclesiam Dei et vel in ipsum cultum h u m a n u m civilemque promerita. Id quidem tibi, ardentique t u a e erga B e a t a m Virginem pietati, TauACTA, Vol. XV, n. 1 0 . — 1 - 1 0 - 9 2 3 . 34 m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rin.en.ses cives acceptum referunt, quod, Rector tertio et quadragesimo a n t e anno aedis sacrae, q u a m a Consolata vocant, delectus - quo in officio adhuc perdiligenter versaris -, Sanctuarium istud non modo amplificaveris ac paene a fundamentis refeceris, sed etiam artis operibus ornandum marmoribusque pretiosissimis tegendum curaveris. Yerum laus haec tua, quantumvis praeclara, secundo loco et numero habenda est, si cum opera illa curaque comparetur, q u a m in salutem animarum clericorumque institutionem et sanctimoniam provehendam t a m diu impendisti. Te enim, quem avunculus ille tuus Ioseph Cafasso spiritus sui heredem reliquisse videatur, vixdum ministerium sacrum inchoaveras, sapienti pietatis magistro alumni usi sunt e seminario Taurinensi; ex quo autem, Rector Basilicae a Consolata, continentis Conlegii ecclesiastici regimen suscepisti, m i r u m q u a n t u m in exponendis doctrina pietatis et virtute sacerdotibus qui per biennium ibidem instituuntur, elaborasti et desudavisti. Unde factum est, ut ad plura centena enumerentur sacrorum administri - ex his autem episcopi atque archiepiscopi bene multi - qui se ad ins t i t u t u m vitae ecclesiasticis viris dignum a te conformatos esse gaudeant. At quidem, quae adhuc egregie facta commemoravimus, ea haud satis fuerunt animarum studio quo flagras. Quamobrem anno MDCCCCII Instit u t u m virorum, anno a u t e m MDCCCCX I n s t i t u t u m mulierum condidisti, quorum u t r u m q u e , a Consolata n u n c u p a t u m , in exteras Missiones incumberet; isque iam missionalium Sororumque numerus in regiones infidelium traiecit, eoque ardore laboriosa explet apostolatus officia, ut tui, dilecte fili, qui in certamen descenderunt postremi, veteranis ex aliis Sodalitatibus a u t non m u l t u m a u t nihil omnino cedere videantur. Quae quidem omnia considerantibus, licet Nobis coniicere, quam late proximi huius laetitia eventi in animos Taurinensium, in veteres recentesque alumnos et filios redundare debeat. Quorum vota et omina votis ominibusque Nostris cumulamus, optantes, ut communi omnium veneratione et amore diutissime fruaris et, q u a n t u m vitae supererit, tempus id omne ad maiores utilitates Ecclesiae procurandas naviter, pro more tuo, conféras. Caelestium interea gratiarum auspicem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili, et Conlegio Sodalitatibus que quibus praees, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die v mensis augusti, anno MDCCCCXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP XI 503 Acta PU PP. XI VIII AD EMUM P. D. CAIETANUM EPISCOPUM SABINENSEM S. B. E. CARD. DE LAI, SACRI CONLEGII SUBDECANUM, QUEM LEGATUM MTTTIT GENUAM AD VII CONVENTUM EUCHARISTICUM NATIONIS ITALICAE. Venerabilis frater Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Indictus ante in mensem maium, posteaque iustis de causis dilatus, Genuae in urbe Liguriae principe, proximo mense ineunte, Conventus habebitur septimus e t o t a Italia Eucharisticus, cui quidem, cum ob m a g n a m rei amplitudinem dignitatemque, t u m ob liberalissimum inlustris eius civitatis hospitium, Legatum Nostrum ex Alma hac Urbe profectum omnino decet praeesse. Id a u t e m munus tibi, venerabilis frater Noster, perfungendum committimus, non modo quia Sacri Purpuratorum P a t r u m Conlegii decus es a t q u e ornamentum, sed etiam quia non ignoramus quam flagranti Augustum Sacramentum pietate colas, de quo commentarium sane egregium haud ita multo ante conscripseris typisque edendum cura veris. F u t u r u m ita est, ut non t a m votis atque animo, q u a m proprie per te, qui Nostram geres personam, Nosmet ipsi per eos dies inter filios Nostros versemur vel Genuae incolas vel ex omni Italiae angulo eongressos; quorum erit singulari modo infinitam Christi Iesu caritatem extollere ac venerari, qui, ut nobiscum perpetuo maneret et facillima, immo communis esset aditus, vel ipsam h u m a n i t a t e m suam sub Eucharisticis velis occulnit. Quod a u t e m in postremo Consistorio, cum t a m acriter t a m q u e late excitari in Sanctissimam Eucharistiam christiani populi studium videremus, veluti gaudio conclamavimus, id Nos merito fecisse, Conventus ipsius Genuensis exitus liquido comprobavit; quem ita apparari novimus, ut is ante actis e natione t o t a conventibus, qui superari aegre posse ad hunc diem viderentur, in honoribus Augusto Sacramento habendis sit facile antecessurus. In quo facere non possumus, quin reputemus, q u a n t a m desideratissimus decessor Noster Benedictus XV e studiosa eiusmodi civium suorum voluntate delectationem capturus fuisset, si adhuc huius lucis usura frueretur. Verumtamen adnitendum praecipue est, ut Conventus hic, cui tu, venerabilis frater Noster, auctoritate Nostra praeeris, illud d e m u m assequatur, quo spectare didicimus studia ac disceptationes singulorum coetuum, id est ut incruentum Altaris Sacrificium a fidelibus cum interius altiusque cognoscatur, t u m quanti oportet aestimetur: qua in re nimium multos peccare et plane 504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale constat et dolent Nobiscum vehementer sacrorum Antistites. Incruent u m Altaris Sacrificium dicimus, in quo Christus Iesus, interpres apud P a t r e m noster, officia, quibus homines tenentur, ipsemet pro nobis, adorando et gratiis agendis, expiando precandoque, explet: u n d e etiam, cum recolat idem repraesentetque Christi Passionem fructusque redemptionis conferat, gratiarum copia in universum t e r r a r u m orbem defluit itemque in animas purgatorio igne detentas refrigerium lucis et pacis. Sed cum pro certo habeamus omnia in Conventu rite a c t u m iri non sine maxima fidelium utilitate, placet iam n u n c mentis oculos in p o m p a m conficere, quae, Conventu dimisso, i t a per maritimum p o r t u m ducetur, ut, Augusto Sacramento per manus Legati Nostri in navigium reverenter inducto a t q u e ibidem magnifice vecto, Christum Iesum in navícula Petri m a r e Tiberiadis traiicientem veluti videre videamur. Quodsi civitas Genuensis, gloriosioribus reipublicae suae aetatibus, p o r t u m admirari consueverat navibus longis et onerariis differtum, quae a u t victrices ex bello, a u t frumento, auro divitiisque omne genus onustae, facta mercatura, d o m u m rediissent, eadem nullum profecto u n q u a m t r i u m p h u m spectavit filius similem, quem Eegi Pacifico nuper ipsamet decrevit p a r a t q u e acinosissime. Atque exsultabit quidem Beatissima Virgo ab Bxcubiis, cum e Sanctuario, unde Genuenses custodit ac protegit, Filium suum, « mirabilem in altis D o m i n u m », intuebitur t a m m a g n a ovantium multitudine et pacem caritatemque sitientium undique stipatum. O benedicat Augustum Sacramentum, tuis, venerabilis frater Noster, elatum manibus, mari omni, depulsisque ab eo tempestatibus et populorum fluctibus, sinat hinc inde tranquilla vehi navigatione homines qui m u t u a s necessitudines commeatusque inter gentes fovent, et missionales potissimum, qui cum evangelica doctrina h u m a n u m civilemque cultum feris barbarisque regionibus afferre parant, Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater Noster, et iis universis qui Genuam conventuri sunt, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus. D a t u m Bomae a p u d S a n c t u m P e t r u m , die x mensis augusti, in festo Sancti Laurentii Martyris, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 505 IX AD R. P. D. SYNODO ALOYSIUM MARIAM MARELLI, EPISCOPUM BERGOMENSEM: DE DIOECESANA AB EO INDICTA D E Q U E S U B S E Q U E N T I B U S SOL- L E M N I B U S SANCTI ALEXANDRI MARTYRIS. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Dioecesanam Synodum, qua ad e m e n d a n d a m confirmandamve cleri populique tui disciplinam nullum profecto aptius adhibeas remedium, inchoabis absolvesque propediem, eandemque praecipua in t r i d u u m sollemnia consequentur, quae, in honorem indicta Alexandri Martyris, magna fidelium istorum multitudo, praeeuntibus duobus e Sacro Cardinalium Conlegio Patribus a t q u e aliquot Episcopis, celebratura quidem est ac participat u m . Fructus a u t e m u t r u m q u e eventum sperare iubet uberrimos: alterum, quia promulgandas in Synodo leges, spectatis viris in consortionem laborum adscitis, ad Codicis praescripta et ad usum a t q u e experientiam proxime superioris aetatis accommodasti; alterum, quia invicta Bergom e n s e m fides ac pietas ex delatis caelesti civitatis dioecesisque P a t r o n o honoribus capiet u n d e exardescat acrius a t q u e in rei catholicae tuitionem vehementius prosiliat. Coetibus igitur die vicesimo huius mensis ineundis, ut postulas, bene precamur; bene item dicimus iis universis, qui vel e remotissimis dioecesis pagis istuc peregrinaturi sunt ut sacrum Alexandri corpus invisant ac venerentur. I a m vero ut e duplici eiusmodi faustitate maior in fidelium animos emanet utilitas, damus libenter, ut postremo Synodi die ipsemet, venerabilis frater, adstantibus Nostro nomine benedicas, proposita plena admissorum venia usitatis condicionibus lucranda; ac praeterea concedimus, ut per proxima Alexandri Martyris sollemnia, semel t a n t u m , quo ipse malueris ex tribus die, eadem benedictio a te impertiatur vel ab eo alio Antistite, qui sacris pontificali ritu eo ipso die operabitur. Caelestium interea m u n e r u m auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x r n mensis augusti, anno M D C C C C X x m , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 506 AD Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale, EMUM P. D. AIDANUM, CARD. GASQUET: DE DIACONUM SOLLEMNIBUS S. MARIAE IN PORTICU, QUATER DECIES S. SAECULARIBUS R. E. IMA- GINIS S. MARIAE IN PORTICU. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Nuntiat u m est Nobis, cum die x v n mensis iulii, futuro anno M D C C C C X x r v , quart u m decimum compleatur saeculum p o s t q u a m iii aedibus Gallae Imago Sanctae Mariae in Porticu « p r i m u m visibilis » piissimo decessori Nostro lo.anni I et « omni romano populo apparuit », fore ut, curante Consilio e primoribus Urbis delecto, saecularia t a m praeclari eventi sollemnia per a n n u m a die n posteri mensis februarii habeantur. Ees quidem occurrit dignissima, in quam, more maiorum, et ipsimet auctoritatem interponamus Nostram et populus romanus uberioribus pietatis significationibus incumbat. Nec enim quisquam n u m e r a t u r in decessoribus ex eo tempore Nostris qui de Maria in Porticu siluerit aut neglexerit; immo etiam, si quid aliquando actum ad eam magnificentius colendam, E o m a n i Pontifices cum Senatui, t u m omni civium ordini, hortatione et exemplo praeivere. Atque, ut res paulo altius delibando repetamus, constat, e rerum gestarum monumentis, postquam sanctissimus ille Pontifex et Martyr Ioannes « in eodem palatii loco » Aedem sacram exstruxerat ibique publice venerandam proposuerat Imaginem, quae civibus gravi t u m pestilentia conflictantibus mirifica incolumitatis tranquillitatisque solacia attulisset, adeo hinc Virginem privatis communibusque precibus concessisse, inde popularem erga eam inerebruisse pietatem, ut, cum Liberiana Imago - u n a per Urbem hac Imagine vetustior a t q u e i n s i g n i o r - Salus populi romani nuncuparetur, Maria in Porticu h a u d minus belle amanterque romanae Portus securitatis appellata a t q u e habita sit. Cognitum enim experiendo est, si qua superioribus aetatibus in Urbem ingruit calamitas a u t impendere visa est, Beatissimam eo titulo Virginem a praesenti discrimine supplieantem sibi populum eripuisse. U t , cum, plus sexies, per sollemnes invocata pompas, quas cum Senatu et optimatibus Pontifex ipse plerumque participabat, pestilentiam a u t a finibus depulit aut invectam serpentemque restinxit; quodsi, abhinc sex et quinquaginta annos, contagione, quae Urbem infecisset, satis multi sunt miserrime interempti, at constat, incolumes saltem eos exstitisse omnes qui de paroecia Mariae in Porticu essent. Quo in genere duo placet eventa singulatim reco- Acta Pii PP. XI 507 1ère, quorum memoria eum rerum r o m a n a r u m memoria arctius profecto . c o p u l a t o . Cum scilicet pestilentia, Alexandro V I I Pontifice Maximo, e Neapolitano regno in U r b e m invasisset, Senatus populusque romanus v o t u m coram ea Imagine nuncupavit, si eiusmodi contagio desiisset, se Aedem sacram in eius honorem e solo excitatarum, quae latius, q u a m prior illa, pietati civium pateret; re autem ex optatis protinus impetrata, idem Pontifex posuit lustravitque anno M D C L X auspicalem novi templi lapidem, in cuius quidem templi ábsida, septimo post anno, venerabilis Imago translata sollemni ritu est. Praeterea, cum haud multo post, Clem e n t e XI Pontifice Maximo, Urbs terrae m o t u concussa esset, idem Sen a t u s populusque denuo se ad eius altare supplicem proiecit, pollicitus de ieiunio pridie diem festum Purificationis ab universa civitate in cent u m annos servando; quod quidem votum, elapso eo saeculo, in perpet u u m renovavit. Fore igitur prospicimus confidimusque, ut, quae nunq u a m in Urbe intermissa est ac resedit Beatissimae Mariae in Porticu religio, eam etiam a t q u e etiam foveant provehantque saecularia sollemnia, quae a Consilio isto, cui tu, dilecte fili Noster, honoris causa praees, naviter studioseque apparantur. Quod a u t e m clarissimi e Consilio viri iter u m typis exscribendum curant, recognitum quidem atque emendatum, commentarium illum de Imagine eiusque cultu, qui in lucem abhinc u n u m et viginti annos prodiit, id Nobis videtur fieri percommode; at summopere interest, eum librum latissime pervulgari ut ad q u a m plurimos perveniat, cum nullum e populo hoc Nostro ignorare deceat quae quant a q u e romani cives eidem Virgini beneficia debeant. Sciant, ceteroqui, dilecti e Consilio filii, quicquid, in hac faustitate eventi, in honorem Mariae in Porticu facturi sunt, id Nos et iam nunc admodum probare et nullo non tempore grata memoria prosecuturos. Atque non modo ad eos ipsos, sed etiam ad omnes quotquot in a p p a r a n d a eiusmodi sollemnia stipem operamque suam contulerint, pertinere volumus apostolicam benedictionem, quam, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, ex animo impertimus. D a t u m B o m a e apud Sanctum P e t r u m , die xv mensis augusti, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XI AD EMUM P. D. CAMILLUM, DIACONUM S. MARIAE SCALARIS, S. R. E. CARD. LAURENTI, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM TTJRRITANUM. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Venerabiles fratres Sardiniae Episcopi, cum in diem tricesimum huius mensis Conventum Eucharisticum, e t o t a regione primum, indixissent, per quadriduum in Turritana urbe habendum, rogarunt Nos vehementer, u n u m aliquem e Sacro Cardinalium Conlegio delegaremus, qui et coetibus Nostro nomine praeesset et sacra sollemnia romanae purpurae dignitate splendidiora efficeret, ad quae, pro sua in Augustum S a c r a m e n t u m pietate, insulam catervatim convolabunt. Qui quidem Conventus fore ut Christo Iesu sub Eucharisticis velis latenti generosos Sardorum animos arctius obstringat et in triumphalem desinat pompam, vel ipse suadet prosperrimus duorum, qui haud ita multo ante acti sunt, dioecesanorum Convent u u m exitus. Sed praeterea ex ipsis rerum capitibus, quae in coetibus per eos dies disceptabuntur, iure optimo conficimus, quotquot intererunt, si quidem inde conscii plenius evaserint eorum in Eucharistiam officiorum, de quibus pro sexuum a t q u e a e t a t u m discrimine sermo instituetur, eos ita domum reversuros, ut non modo caelestis mensae appetentiores, sed etiam Eucharistici cultus apostolos se praestent in posterum. Placet igitur, te, dilecte fili Noster, ad id munus deligere, ut Nostram a p u d T u r r i t a n u m Conventum geras personam; volumus enim per temet ipsum quasi praesentes adesse et honoribus Augusto Sacramento deferendis praecipue delectan. Nec, ceteroqui, dubitamus quin hanc perlibenter suscipias obeasque legationem, cum Sanctissimae Eucharistiae et caritas animo tuo infixa penitus haereat et laudes in ore tuo dulciter sonent. Carissimis a u t e m e Sardinia filiis dicito Nostris verbis, nihil eos Nobis antiquius facere posse, q u a m ut Christum Iesum, qui Eucharistiam instituendo in finem dilexit eos, potissimum redament et a civibus suis r e d a m a n d u m quoquo pacto curent. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, iisque universis qui ad Conventum confluent, apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. D a t u m Romae apud S a n c t u m P e t r u m , die xv mensis augusti, in festo Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae, anno MDCCCCXXIH, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 509 XII AD EMUM P. D. CAIETANUM, PROTODIACONUM SANCTAE AGATHAE GOTHORUM, S. R. E. CARD. BISLETI: DE CONVENTU EUCHARISTICO UTINENSI. Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — R o g a t u m te esse ut Conventui Eucharistico Utinensi praesideres eundemque romanae purpurae splendore honestares, h a u d mediocri audivimus cum voluptate animi; nec niinus iucunde comperimus, eas te preces benigne admisisse et parare TJtinum ea de causa proficisci. Mos quidem pulcherrimus inductus iam pridem est, ut minores Eucharistici Conventus maioribus viam veluti muniant: unde factum, ut Genuensi, qui, mense septembri ineunte, fidelibus totius nationis constabit, satis multi antecesserint, aut proxime antecedant, eorum quos dioecesanos ac regionales vocant. Quare, ut orbes u n d a r u m maiores cireumducuntur minoribus, sic animorum in Eucharistiam ardor latius excitatur in dies; et quandoquidem homines hac t a n t a caritatis flamma, alius ex alio, incenduntur et ad Christum Dominum grati ac memores revocantur, consentaneum profecto est, societatem ipsam civilem suavissimum Regis Pacifici impe rium h a u d multo serius recipere, quod per recentiora haec tempora detrectando pervicaciter abnuerat. Cuius quidem emendationis spem bonam afferunt publicae popularis in Augustum Sacramentum pietatis significationes; afferunt item pompae magnifico a p p a r a t u per urbium vias, dimissis Conventibus, ductae, et vis ipsa fidei caritatisque in fletus, in plausus, in clamores erumpens. Quotquot a u t e m Utinum, te, dilecte fili Noster, praeside, congressuri sunt, ii h a u d sane minorem sui Nobis commovent exspectationem q u a m ceterarum dioecesium filii; neque enim ignoramus, Venetos in avita religione haerere constanter atque ad omnia pietatis testimonia exardescere. A te, ceteroqui, libentissime audiemus, cum ad Nos rediens, quae ii ipsi in coetibus de provehendo Eucharistiae cultu a t q u e usu decreverint, et quos per hanc occasionis faustitatem Augusto Sacramento honores detulerint. Caelestium interea m u n e r u m conciliatrix paternaeque benevolentiae Nostrae testis sit apostolica benedictio, q u a m tibi, dilecte fili Noster, a t q u e iis universis qui TJtinum convenient, pera m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x v i mensis augusti, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 5ie Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XIII AD MARIAM PRINCIPEM VIDUAM RADZIWILL: DE TEMPLO IN HONOREM SACRATISSIMI CORDIS IESU IN VARSAVIAE SUBURBIO EIUS SUMPTIBUS EXSTRUCTO. Dilecta in Christo filia, salutem et apostolicam benedictionem. — Probe meminimus, Nos, cum Nuntii Apostolici munere istic fungeremur, Prag a m in Varsaviae suburbio adiisse ut templum inviseremus, quod eo tempore in honorem Sacratissimi Cordis Iesu aere tuo exstruebatur, eiusdemque cum pulchra lineamenta, t u m amplitudinem magnificentiamque admiratos esse et meritis extulisse laudibus; nuperrime a u t e m accepimus, aedem illam, omnino absolutam, postridie calendas proximi mensis consecratum iri. Facile coniicere potes q u a n t u m hac re delectemur, cum et maiori amantissimi Cordis Iesu gloriae et bono incolarum eius suburbii t a m bene consultum videamus. N o v u m profecto templum, ut tuis et communibus curionis paroeciaeque civium votis concederemus, privilegiis ornare per apostolicum Breve properavimus; iam igitur non restat, nisi ut peculiarem benevolentiam erga te N o s t r a m publice significemus, quemadm o d u m his Litteris Nostris nientissime facimus, a t q u e ut a Christo Iesu, cuius infinitae caritatis t a m insigne m o n u m e n t u m exstare volueris, uberrimam tibi optemus et in terris et in caelo remunerationem. Cuius quidem auspicem, paternaeque voluntatis Nostrae testem, tibi, dilecta in Christo filia, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m B o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x x m mensis augusti, anno MDCCCCXXiii, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI XIV AX> R. P. D. ELIAM HUATEK, PATRIARCHAM ANTIOCHENSEM. MARONITARUM: AD GRATULANDUM QUINTUM AC VICESIMUM PATRIARCHALIS DIGNITATIS ANNUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Quae ab initio vertentis anni Syri Maronitae agunt, alia post alia, apud Liban u m sollemnia, ut beneficia commémorent, quae yper û o s quinque et Acta Pii PP. XI 511 viginti patriarchalis muneris annos nationi t u a e eontulisti, iis veluti adesse per has Litteras Nostras volumus eademque participando cohonestare. Quodsi, pro Nostra eum catholici orbis Praesulibus fidei caritatisque coniunctione, fieri non potest quin, quae iis laeta contigerint, ea Nos quoque laetificent, at singularia t u a in Orientalem Ecclesiam promerita efficiunt, ut res tuas peculiari - quod, ceteroqui, non ignoras cura et benevolentia sequamur. E s t enim Nobis exploratum, quibus, venerabilis frater, eniteas ingenii animique laudibus, et q u a m studiosa voluntate catholica istic opera provexeris, novis praeterea templis exstructis et condita piarum Sororum Sodalitate, quae rectae iuventutis institutioni prospicerent; neque Nos latet, te, in postremi belli angustiis, inopiam indigentiamque t u o r u m et aere tuo et collecta undique stipe pro viribus allevasse. Sed non minus in laude t u a ponimus, quod massonicam, ut aiunt, sectam, istuc etiam calamitose ingressam, omni contentione oppugnas cavendamque a tuis curas. Tibi igitur natalem patriarchatus quintum ac vicesimum, qui in diem sextum incidet futuri mensis ianuarii, vehementer gratulamur, a t q u e a benignissimo Deo exposcimus ut vegetam senectutem t u a m et quam longissime producat et caelestibus omne genus compleat solaciis. Quorum auspicem paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, universoque clero et populo tuo. apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , die x x v n mensis augusti, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIONES ECCLESIARUM Ssmus U n u s Noster Pius divina Providentia P P . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : 3 augusti 1923. — Cathedrali Ecclesiae Civitatis Victoriae seu Tamaulipanae praefecit R. D. Seraphinum Armora, parochum loci vulgo «S. Andrés Oalchicomula», in archidioecesi Angelorum. 13 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Chersonensi seu K y r r h o nensi, R. D. Raphaelem Balanzà-Navarro, Canonicum ecclesiae Valentinae, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Henrici Card. Reig y Casanova, Archiepiscopi Toletani. 16 augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Melitenensi, R. P. D. Augustinum Marre, Ord. Cist. Ref., hactenus Episcopum tit. Constantiensem. 23 augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Gerasenae, R. D. A n d r e a m Kriston, Canonicum ecclesiae metropolitanae Agriensis, quem d e p u t a v i t Auxiliarem R. P. D. Ludovici Szmrecsányi, Archiepiscopi Agriensis. 5 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Oropensi, R. D. L a u rentium Del Ponte, Vicarium generalem dioecesis Aquensis, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Dismae Marchese, Episcopi Aquensis. IS septembris. — Cathedrali Ecclesiae Veglensi, R. D. Iosephum Srebrnic, sacrae Theologiae professorem in Universitate Labacensi. S. Congregatio Concilii 513 SACRA CONGREGATIO CONCILII R O M A N A ET A L I A R U M REDEMPTIONIS CANONUM Die 23 ianuarii 1923 QUAESTIO. - Circa redemptionem seu affrancationem canonum e m p h \ teuticorum in favorem ecclesiae Codex iuris canonici, can. 1542, § 1, haec statuit: « In emphyteusi bonorum ecclesiasticorum e m p h y t e u t a ne« quit canonem redimere sine licentia legitimi Superioris ecclesiastici, « de quo in can. 1532; quod si redemerit, eam saltem pecuniae vim eccle« siae dare debet, quae canoni respondeat ». Haec dispositio, ob rationis identitatem, applicanda videtur etiam redemptioni censuum aliarumque praestationum favore ecclesiae nec non legatorum liberationi. Verum quaestio exorta est, u t r u m nempe e m p h y t e u t a seu debitor in huiusmodi redemptione peragenda tradere teneatur pecuniam numeratami vel saltem titulos publicos iuxta eorum valorem realem seu currentem, an tradere possit titulos publicos iuxta valorem nominalem seu legalem, dummodo ipsorum annuus reditus respondeat summae canonis. Dubio occasionem d a t imminutus valor titulorum publicorum, qui d u m inscribuntur 100 libellarum, saepe emi possunt 70 et etiam minus. Lex enim civilis alicubi permittit ut debita pecuniaria solvantur moneta quae, cum dies advenit, legalem habet cursum, et plane secundum valorem nominalem. In pecunia quidem non corpora quis cogitat, sed quantitatem. Hinc propositum est dubium: An Episcopus vi canonis 1542, § 1 permittere possit redemptionem canonum titulis publicis iuxta horum valorem nominalem. ANIMADVERSIO. - In contractibus et in solutionibus, etiam in materia ecclesiastica, iuxta canonem 1529 Codicis iuris canonici, stari quidem potest iuri civili. Sed Episcopus nullatenus cogitur permittere talem redemptionem canonum. Canon enim 1542, verbo saltem, sinit ut plus quaer a t u r q u a m vis pecuniae quae canoni respondeat. Episcopus praeterea, quasi t u t o r personae minoris, cui, vi canonis 100, § 2, aequiparatur ecclesia, huius utilitati prospicere debet. At vero solutio secundum valorem nomina- 514 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale lem iuxta ea quae praemissa sunt, est certe cum ecclesiae detrimento coniuncta. N o t a n d u m denique quod, i u x t a praxim huius Sacrae Congregationis, emphyteutae, redimenti canonem, prius imponi solebat onus solvendi aliquam s u m m a m in compensationem deterioris reditus, qui canoni subrogatur: in praesens vero, a t t e n t a imminutione valoris titulorum publicorum, imponi iam solet onus tradendi, ex toto vel saltem ex pa,rte, differentiam inter valorem nominalem et realem eorumdem titulorum. Quare, etc. RESOLUTIO. - E m i P a t r e s Sacrae Congregationis Concilii, in plenario conventu diei 23 ianuarii 1923, ad propositum dubium respondendum censuerunt: Negative, si valor nominalis sit superior valori reali. Quam resolutionem, referente postridie infrascripto S. C. Secretario, SSmus D. N. Pius P p . XI approbare et confirmare dignatus est. B. Colombo, Secretarius. SACKA CONGREGATIO D E P R O P A G A N D A F I D E NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 12 iunii 1923. — Administrator Apostolicus dioecesis Mangalorensis, E. D. Ioseph Pais, e clero indigena, parochus ecclesiae I m m a c u l a t a e Conceptionis in oppido « Kinnigoli ». — Vicarius Apostolicus Ce-li Maritimi, E. P. D. Ioannes de Vienne, e Congreg. Missionis, Episcopus tit. Abritensis. 13 iunii. — Vicarius Apostolicus de Urubamba et Matre Dei, E. P. Sabbas Sarasola, ex Ordine Praedicatorum sacerdos. — Coadiutor cum iure futurae successionis Vicarii Apostolici Ce-li Septentrionalis seu Pekinensis, E. P. D. Iosephus Fabrègues, e Congreg. Missionis, Episcopus titularis Alahensis, hactenus Vicarius Apostolicus Ce-li centralis. S, Romana Rota 515 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA ROMANA CREDITI Pio PP. XI feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno secundo, die 22 iunii 1923, PB. PP. DD. Franciscus Solieri, Ponens, Iosephus Florczak et Ubaldus Mannucci, Auditores de turno, in Causa R o m a n a - Crediti, inter Pontificium Collegium Germanicum Hungaricum, actorem, repraesentatum per legitimum procuratorem Christophorum Astorri, advocatum, et Pontificium Collegium Graecum, repraesentatum per legitimos procuratores Ioannem Guasco, Sacri Consistorii advocatum, et Franciscum Bersani, advocatum, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Anno 1768, die 17 septembris, d.no Quassa Notario publico rogato, Rector Pontificii Collegii Graeci de Urbe, nomine eiusdem Collegii et vi binorum Rescriptorum de Beneplacito Apostolico, super quasdam domos ad Coli. Graecum pertinentes, et generaliter super omnia et singula bona eiusdem Collegii ubique posita et exsistentia, imposuit, constituit, creavit atque assignavit perpetuum, sed redimibilem censum seu reditum scutatorum 425, in sorte principali 17,000 ad 2 % pro 100, quem censum Coli. Graecum vendidit et alienavit favore Coli. Germanici et Hungarici de Urbe. Quem quidem a n n u u m censum seu reditum scut. 425 Rector Coli. Graeci solvere promisit R o m a e praedicto Ven. Coli. Germanico et H u n garico Urbis, sive illius pro tempore exactori, « liberum, francum et exem« p t u m ab omni et quacumque impositione, taxa, gabella, t a m imposita quam « imponenda, etiam ex dato et facto Supremi Principis, et absque ulla dimi« nutione liberum, quia sic », etc. Hoc in instrumento cautum est t a m e n ut semper Pontif. Coli. Graeco licitum sit censum praedictum, non obstante lapsu centum et plurium annorum, redimere et recuperare pro eodem pretio scut. 17,000. Tandem Rector Coli. Graeci declarat « supradicta funda « censita libere spectasse et pertiiniisse et spectare et pertinere ad Coli. Grae« cum esseque libera, immunia et exempta ab omni et quocumque alio « censu, canone, livello, responsione, caducitate ... seu alio quocumque onere 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « t a m perpetuo q u a m temporaneo, nec alicui vendita, data, distracta a u t alio « quovis modo alienata, alienationis vocabulo latissime sumpto, nec quid« q u a m aliud fuisse factum in praeiudicium, etc. ». Ut patet, cum a Coli. Germanico s u m m a determinata scut. 17,000 t r a d i t a sit, a t q u e scutata 425, t a m q u a m reditus illius summae, a n n u a t i m a Coli. Graeco solvenda sint, domus aliaque bona Coli. Graeci tamquam pignus in maiorem erediti securitatem obligata sunt. Et sane, cum istae domus venditae fuere, a Coli. Graeco concessa fuit Coli. Germanico hypotheca pro summa libellarum 91,375. Verum, ab anno 1870, rebus publicis mutatis, etiam R o m a e t a x a , quae vulgo ricchezza mobile appellatur, illis omnibus imposita fuit qui reditus ex mutuis vel ex censibus, etc., perciperent. Quare t a x a ricchezza mobile etiam Coll. Germanico propter reditus, quos ex censu nuper nomin a t o percipiebat, imposita fuit. A t t a m e n i u x t a articulum 15 legis civilis diei 24 augusti 1877 statuentis: «Gli enti morali dichiareranno non soloi redditi p r o p r i . . . ma eziandio le pensioni... e pagheranno relativamente la imposta relativa a questi ultimi redditi propri rivalendosene sui loro assegnatarii o creditori mediante ritenuta », Fiscus t a x a m ricchezza mobile exigebat a Coli. Graeco, cui t a m e n ius erat refectionis a Coll. Germanico, quod directe t a x a ricchezza mobile respiciebat: quod ius ad Coli. Graecum pertinens diritto di rivalsa appellatur. Ex actis satis p r o b a t u m videtur Coli. Graecum semper de t a x a ricchezza mobile refectum fuisse: imo ab anno 1877 iure retentionis Coli. Graecum, ad n o r m a m citati articuli legis civilis, u s u m fuisse; sed hodie Coli. Germanicum contendit, vi clausulae in instrumento positae, i u x t a q u a m dicitur censum solvendum esse «liberum, francum, exemptum ab « omni et quacumque impositione, t a x a , gabella t a m imposita q u a m im« ponenda, etiam ex dato et facto Supremi Principis, et absque ulla di« minutione liberum », etc., t a x a m ricchezza mobile a CoU. Graeco sine iure retentionis solvendam esse. Quod Coli. Graecum acriter negat. Cum de personis ecclesiasticis agatur, quae a iurisdictione Ordinarii exempta sunt, ac immediate Apostolicae Sedi subiiciuntur, ad hoc sacrum Tribunal S. R. R o t a e partes litigantes recursum habuerunt, ut quaestio iudicialiter dirimeretur. -Interea lis sub sequenti dubio contestata est: « An Pontificium « Collegium Graecum teneatur refundere Pontificio Collegio Germanico« Hungarico t a x a m vulgo ricchezza mobile ab hoc Fisco solutam et soi« v e n d a m super censum in sorte scut. 17,000, de quo in instrumento « 16 septembris 1768, rog. Quassa, et quoad praeteritum a qua die». IN IURE. - Census est « ius percipiendi pensionem a n n u a m ex Te « alterius utili et fructifera super q u a fundatur ». I t a passim Doctores 517 S. Romana Rota inter quos Ferraris, Bibliotheca, verbo census n. 2.-BeaMs auditur censns qui constituitur seu fundatur supra re aliqua fructifera, q u a pereunte census perit. E contrario census est personalis, qui fundatur supra certa persona se obligante ad a n n u a m pensionem ex industria, arte, opifìcio vel labore suo solvendam. Tandem census est mixtus, qui immediate super re et persona fundatur, ita ut si res pereat, maneat obligata persona ad censum solvendum. Unde census non differt a mera pensione nisi quia pensio, quae vi census solvitur, habet fundamentum vel unice in rebus supra quas imponitur, si census est realis, vel in obligatione qua persona devincitur ad pensionem a n n u a m solvendam, si census est personalis, vel t a n d e m u t r u m q u e fundamentum habet si census mixtus sit dicendus. Verum aliquando census non constituitur in quota p a r t e fruc t u u m fundi, etc., sed in determinata s u m m a pecuniae, in cuius solutionis annuae securitate fundus vel fundi censui obligantur, quo in casu potius diceretur redituum constitutio. T a x a quae vulgo dicitur ricchezza mobile omnes reditus percellit sive ex censu proveniant sive ex mera pensione, super bonis ecclesiasticis Principis auctoritate imposita, iuxta articulum primum legis italicae diei 28 augusti 1877, ubi dicitur: «È stabilita u n a imposta sui redditi della ricchezza mobile... ». Quare huiusmodi t a x a est realis, quia non tangit directe personam, sed bona seu reditus, et quidem reditus mobiliares in manibus creditoris (Pichler, Ius Canonicum, lib. I I I , tit. 12, n, 1; Reiffenstuel, Kb. I I I , tit. .12, § 1, n. 4; Aichner, Ius Ecclesiasticum, § 79, n. 4; Santi, Praelectiones, lib. UT, tit. 12 : cfr. M t t i , Principii di scienza delle finanze, cap. V I I , p. 326; Einaudi, Lezioni di scienza delle finanze e di diritto finanziario). Ex his consequitur, nisi manifeste inter partes contrarium p a c t u m sit, onus solvendi t a x a m ricchezza mobile ad creditorem pertinere. Quod enim Fiscus illam a debitore exigat, nihil officit, cum lex civilis ius retentionis seu di rivalsa contra creditorem huic concedat. Qua in re debitor, qui t a x a e solutionem Fisco praebet, veluti negotiorum gestor creditoris agit, contra quem actionem utilem vel negotiorum gestorum vel contrariam m a n d a t i habet, ut indemnis reddatur. Et quidem debitor figuram negotii gestoris vi ipsius legis civilis gerit, quasi mandatarius ipsius creditoris erga Fiscum, cuique debitori competit, ut diximus, vel actio contraria m a n d a t i vel actio in factum ut dicitur (Bonfante, Istituz. di diritto romano, § 170). Quibus positis, evidens est quod, nisi contrarium vel inter partes in censu constituendo manifeste s t a t u t u m sit, vel Princeps in constituendis pensionibus in bonis beneficii contrarium expresse et clare statuerit, t a x a ricchezza mobile a creditore, ad quem reditus vel ex censu vel ex penACTA, Vol. X V , n. 10.. — 1-10-923. 35 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sione a n n u a t i m proveniunt, solvenda est. Methodus enim q u a Fiscus exigit t a x a m vel modo retentionis vel elencho nominativo vel mediante rivalsa ex parte debitoris census vel pensionis, n a t u r a m t a x a e ricchezza mobile non i m m u t a t , quae respicit directe creditorem, in cuius manibus reditus mobiliares t a x a n t u r . Verum, etiamsi onus solvendi t a x a m ricchezza mobile ad creditorem census vel pensionis pertineat, adeo ut debitor, si solverit, ad n o r m a m legis ius habeat retentionis vel ut dicitur di rivalsa, t a m e n vi clausularum quae in instrumento constitutionis census appositae sunt, aliquando hoc onus non ad creditorem, sed ad debitorem pertinere potest. I n t e r e s t proinde animadvertere q u a e n a m sit vis iuridica clausularum, quae in constituendis censibus Vel pensionibus apponi solent. Clausulae praecipuae, quae censibus vel pensionibus apponi solent, sunt: a) « debitor debeat solvere censum liberum, francum a q u a c u m q u e « impositione, taxa, gabella, t a m posita q u a m imponenda, etiam ex d a t o « et facto Supremi Principis, et absque ulla diminutione liberum », etc.; - v e l b) «quod pensio sit singulis annis persolvenda... ab omnibus et « quibuscumque oneribus liberam, immunem et exemptam »; - vel c) « quod « pensio solvenda sit ab omni onere reali et personali, t a m imposito q u a m « imponendo, libera seu absque diminutione solvenda »; vel d) « quod debitor « teneatur ad integram solutionem pensionis, quae imminui n u m q u a m pos« sit »; et aliae huiuscemodi. I a m clmus De Luca, in t r a c t a t u De pensionibus, p a r t . I I , disc. 33, n. 14, de vi dictarum clausularum agens, ait: « E t quamvis in contrarium «diceretur, quod in litteris reservationis expresse dispositum esset i u x t a « communem, ut pensionarius sibi reservatam habere debeat pensionem « francam et exemptam ab omni onere et contributione ex quavis causa, « quantumvis speciali ac privilegiata, idque satis nimium impulisse iudice cem, a t t a m e n pro meo sensu id continere videbatur aequivocum clarum, « quoniam haec exceptio recte procedit quoad onera ordinaria vel extraor« dinaria decimarum et collectarum aliarumque contributionum, sive etiam « quoad realia pro expensis c u l t u r a e . . . non autem circa illas expensas, « quas erogare oportet in eam causam ob quam ipsa substantia pensionis « sustineatur, cum intret actio vel exceptio de in rem verso seu negotiorum « gestorum », etc. Ex quibus deducitur i u x t a clmum De Luca clausulas praedictas, quae inter se sunt omnino aequivalentes, quaeque iuxta communem stylum apponi solent in Bullis reservationis pensionum vel etiam in pensione ex censu constituenda, u t p o t e communes de stylo Curiae vel notariorum, vim non habere nisi liberandi pensionarium seu in genere creditorem a contributionibus et oneribus ordinariis, vel etiam extraor- S. Romana Rota 519 dinariis, si declaretur pensionem liberam et francam a quocumque onere et contributione, ex quavis causa, q u a m t u m v i s speciali et privilegiata; non vero ab illis oneribus extraordinariis quae beneñciarius vel in genere debitor t a m q u a m negotiorum gestor ipsius creditoris sustinere cogitur. N a m apponuntur illae clausulae ut earum ope creditor seu pensionarius ab oneribus quae reditibus beneficii imponuntur, liberetur, adeo ut si clausulae appositae non fuissent, aliquando onera imposita vel imponenda etiam creditorem tangerent. H o c vero concipi non potest, cum de onere agatur quod directe pensionarium vel creditorem respicit, quodque solvitur a debitore seu beneficiario - vi legis vel sponte nihil refert, - solum t a m q u a m negotiorum gestore eiusdem pensionarii. Non modo iure introducto per decretum Cum nuperrimis, sed etiam iure communi antiquo s t a t u t u m erat ut aliquando pensionarius concurreret cum beneficiario seu onerato in sustinendis contributionibus seu oneribus beneficii (De Luca, De pensionibus, disc. 25, n. 2; Ferraris, Bibliotheca, verbo Pensio, n. 132; in Decretalibus, cap. Propter sterilitatem, 3, de locato et conducto; ff. 1. ex conducto, 15, § 2; S. O. E E . et R R . , Aesina, Pensionis, iunii 1878). In his casibus praedictae clausulae utiles sunt, sed nisi specialis pactio intervenerit, illae clausulae pensionarium seu creditorem non libérant a sustinendis oneribus quae illum directe t a n g u n t , et quae debitor t a m q u a m eius negotiorum gestor sustinuit. I a m , t a x a ricchezza mobile est onus quod non afficit ullo modo neque bona beneficii supra quae pensio constituta est, neque bona supra quae census impositus est, sed percellit reditus ex bonis censualibus vel beneficii in manibus ipsius creditoris. Quamobrem debitor censuarius integram pensionem liberam et francam ab omni onere imposito vel imponendo solvit; et quia Fiscus t a x a m quae hunc reditum afficit, exigit a debitore, cui t a m e n ius concedit refectionis vulgo di rivalsa, debitor d u m t a x a m solvit, creditoris negotium gerit. Eo modo quo illa clausula in specie, de qua agit De Luca, non liberat pensionarium a solvenda portione expensarum quas oneratus sustinuit in defendenda causa, « ob q u a m ipsa substantia pensionis sustineatur, cum t u n c intrent actio vel exceptio de re in r e m verso seu negotiorum gestorum », ita illa clausula vel alia similis et aequivalens non liberat creditorem, qui pensionem ex censu percipit, a solvenda t a x a ricchezza mobile, vel ad indemnem reddendum oner a t u m debitorem, qui nomine creditoris eiusque negotium gerens ex legis dispositione illam t a x a m solvit. A d d a t u r illa clausularum verba: «liberum, francum et exemptum ab « omni et quacumque impositione, t a x a , gabella, t a m imposita q u a m «imponenda, etiam ex dato et facto Supremi Principis, et absque ulla 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « diminutione liberum », minime comprehendere nec comprehendere in casu posse t a x a m vulgo ricchezza mobile; quia huiusmodi t r i b u t u m , impositum a civili auctoritate super bonis ecclesiasticis, prorsus alienum est a lege canonica i m m u n i t a t e m statuente; et ideo exorbitat manifeste ab illa quoque extensione quam, ut maximam, enunciant verba: « etiam ex dato et « facto Supremi Principis », idest E o m a n i Pontificis. H a c ipsa de causa dici potest, quod tale t r i b u t u m praevideri non p o t e r a t a. 1768, non solum ob distantiam temporis quae seculum exsuperat ( 1 7 6 8 - 1 8 7 2 ) , sed etiam ob repugnantiam iuris: et ideo illud locum habet: «Voluntas non fertur ad « incognita ». Quod magis firmatur si consideretur t a x a m ricchezza mobile, quatenus facto Principis laici respicit et cadit in reditus ecclesiasticos, semper ab Ecclesia fuisse r e p r o b a t a n e Incongruum proinde est cogitare, anno 1768 contrahentes praevidisse t a x a m ab Ecclesia n u n q u a m admissam et ab auctoritate civili sine consensu Ecclesiae impositam. Nec iuvat decisiones tribunalium sive civilium sive ecclesiasticorum adducere: n a m fatendum est, incertam hac in re esse iurisprudentiam t u m civilem t u m ecclesiasticam. A t t a m e n graves decisiones auctoritatis ecclesiasticae adsunt, quibus decernitur, non obstantibus illis clausulis, onus solvendi t a x a m ricchezza mobile ad creditorem pertinere. Ut u n u m vel alterum exemplum adducamus, Bulla Pontificia diei 4 augusti 1854 super mensam episcopalem Aesinam pensio imposita est his clausulis: « ab omnibus quibuscumque oneribus liberam, i m m u n e m et e x e m p t a m . . . «decernentes ... quavis causa vel titulo a u t pretextu vel ad cuiusvis in« s t a n t i a m imminui n u m q u a m posse, ac irritum quoque et inane si secus « super hoc a quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attent a r i » ; H a c clausula non obstante, S. C. E E . et R E . die 7 iunii 1878 respondit: « T a x a m ricchezza mobile a pensionano esse solvendam, etiam « pro omnibus ratis insolutis », nempe ab anno 1867, a n t e nempe decretum Cum nuperrimis. E t i a m S. C. Concilii in q u a d a m Aversana - Reductionis pensionis - die 27 febr. 1904 decrevit: « T a x a m ricchezza mobile a solo « pensionario seu creditore fuisse solvendam, etiam si reditus parochiales, «Super quibus pensio favore Seminarii s t a t u t a erat, aucti essent: haec « enim t a x a respicit reditus percipientem (cfr. Thesaur. S. O. Conc., 1904, «27 febr., p. 216). Ad rem E.mus Card. Gennari scite animadvertebat » : « Nel nostro caso è stato deciso che la tassa di ricchezza mobile si pagasse non dal parroco, ma dal Seminario che è il pensionano. Imperocché quant u n q u e a stretto diritto la pensione debbasi pagare franca e libera da ogni peso; purè fa d'uopo riflettere che la tassa di ricchezza mobile nel caso non colpisce il parroco ma il Seminario ... il parroco dà al Seminario per quanto è da sè franca e libera la pensione... chi restituisce franca e libera u n a S. Romana Rota mt somma d o v u t a al suo debitore, n o n è giusto che risponda del danno che reca al'creditore un prepotente che ne rapisce u n a p a r t e » (Monitore Bodes., vol. 1 6 , pag. 1 0 2 ) . I t e m nec i u v a t decisiones tribunalium civilium adducere. N a m : a) h a e decisiones discordes sunt; vel b) de casu agitur in quo p a c t u m expressum contrarium inter debitorem et creditorem initum fuerat, i. e. solvendi praeter pensionem quidquid titulo t a x a e exigatur; e) decisiones huiusmodi in materia ecclesiastica de personis et bonis ecclesiasticis incompetentes sunt. Ceterum, cum neque ex p a r t e iurisprudentiae ecclesiasticae uniformitas absoluta habeatur, concludendum est, ex hoc fonte saltem dubium esse an illa clausula debitor se obligaverit implicite ad solvendam pro creditore t a x a m ricchezza mobile. Sed obligatio dubia est obligatio nulla. Clausulae enim quae obligationes important strictae sunt interpretationis. Quare in dubio retinendum est, debitorem, non obstantibus allatis clausulis, ad t a x a m ricchezza mobile solvendam non teneri. Ceterum, quidquid sit de vi h a r u m clausularum, et posito etiam debitorem vi appositae clausulae teneri ad t a x a m solvendam ricchezza mobile, nee ei ius competere retentionis seu refectionis in genere; t a m e n neminem fugit debitorem alio iuridico titulo ab onere solvendi t a x a m se liberare potuisse, v. g. ope praescriptionis, etc. IN FACTO. — Tn instrumento anni 1 7 6 8 , die 17 sept., rog. Quassa notario publico, quo census inter Coli. Graecum et Coli. Germanicum, haec clausula posita est: ut nempe Coli. Graecum debeat quotannis Coli. Germanico solvere censum « liberum, francum et exemptum ab omni et qua-^ « cumque impositione, t a x a , gabella, t a m imposita q u a m imponenda, etiam « ex dato et facto Supremi Principis, et absque ulla diminutione liberum ». Cum haec sit clausula generalis, quae t u m in constituendis pensionibus ab auctoritate ecclesiastica t u m , in constituendis censibus, conventione inter partes inita, adhiberi solet, eius vis iuxta-supradicta talis non est, ut dicatur debitorem pensionis vel summae censualis 4 2 5 scut. annuorum voluisse sibi assumere anno 1 7 6 8 obligationem solvendi t a x a m ricchezza mobile, quae ab anno 1 8 6 4 in Italia et E o m a e 1 8 7 5 solummodo super reditus mobiliares in manibus creditoris imposita fuit. Haec clausula enim, ut docet cl.mus De Luca, liberat creditorem ab onere solvendi contributiones et onera ordinaria, non vero extraordinaria, et multo minus quae directe creditorem respiciunt, et a debitore t a m q u a m negotiorum gestore, dispositione legis, solvuntur. A d d a t u r quod in censu constituto, cláusula imposita, praevisae non sunt nisi contributiones ordinariae: non adsunt enim in praedicta clausula verba quae invocant exemptionem «a quo- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « eumque onere vel impositione, ex quavis, causa, quantumvis speciali et « privilegiata », quae respicere potuisset contributiones extraordinarias. E s t enim clausula quae apponi solet de stylo communi, et est generalis, ordinaria, nec potest comprehendere contributionem extraordinariam, qualis est t a x a ricchezza mobile, de qua sicuti neque legislator ecclesiasticus anno 1768, ita neque fideles contrahentes de censu imponendo, suspicari poterant. Quare ne ea repetamus quae in iure dicta sunt, non obstante apposita clausula videtur quod Coli. Germanicum t a x a m ricchezza mobile solvere teneatur, et quia Fiscus illam exigit a Coli. Graeco, cui ius di rivalsa concedit, Coli. Germanicum ob negotium a Coli. Graeco gestum indemne hoc de t a x a soluta reddere tenetur. Verum, dato etiam et non concesso, quod vi clausularum appositarum Coli. Graecum t a x a m ricchezza mobile solvere debeat, neque ius retentionis ei competat, tamen, iis quae sunt in facto diligenter perspectis, videt u r Coli. Graecum optime praescriptionem Uberativam invocare posse. E s t enim praescriptio : « Acquisitio dominii per continuatam possessionem, m o d o et tempore lege s t a t u t o » (Modestinus, 1. 3, ff. de usurp., 41,3). In facto siquidem est hucusque quidquid a Coli. Graeco solutum est pro ricchezza mobile (1872-1918) gravasse Coll. Germanicum, et quidem non coeca q u a d a m oblivione vel acquiescentia, sed causa cognita (etsi non iudicii tramite) anno 1883. F a c t i nempe interpretatio d a t a clausulae, de q u a agitur, ab anno 1883, ea est contra q u a m praesens anno 1922 instituta est. Quamvis id denegare videatur patronus Coli. Germanici actoris, att a m e n id adeo certum est ut ipse non ambigat petere: « Chiede che venga « dichiarato che quanto al passato il Collegio Greco deve rimborsare nei « limiti del trentennio al Collegio Germanico l'ammontare della tassa d i r i c « chezza mobile che ha indebitamente t r a t t e n u t o ». Et quidem p a t r o n u s u l t r a tricennium petere non poterat, quia spatio triginta annorum actio perimitur, sed in facto est Coli. Graecum indemnitatem a Coli. Germanico obtinuisse ab anno 1872. Ceterum ad praescribendum, ut n o t u m est, praeter subiectum et obiectum capax, requiritur possessio iusta, pacifica, non interrupta, bona fides, titulus iustus, tempus lege constitutum. Nullum dubium est, in casu, an subiectum et obiectum capacia fuerint praescriptione, sed insuper possessio, q u a Coli. Graecum petiit et semper obtinuit a Coli. Germanico ab anno 1872 indemnitatem pro t a x a ricchezza mobile, iusta in sensu iuris appellari potest et debet. Ille enim dicitur iuste possidere qui possidet nec vi nec clam nec precario-, et talis possessio Coli. Graeci dicenda est. E t i a m si aliquando Coli. Germanicum dubium expresserit, an vi appositae clausulae indemne esset Coli. Grae- S. Romana Rota ms c u m reddendum pro soluta'-taxa ricchezza mobile, tamen, ut diximus, Coli. Germanicum faene convenit indemnitatem esse praestandam, et de facto praestitit. Nec opponi potest has discussiones inter exactores utriusq u e Collegii locum habuisse. N a m si hae discussiones fiebant nomine et m a n d a t o Rectorum Collegiorum, sequeretur Rectores consensisse in indemn i t a t e m Coli. Graeco reddendam; si vero discussiones inter exactores, ignorantibus Rectoribus, locum habuerunt, quia indemnitates solutas Rectores adprobaverunt, sequeretur neque Rectorem Coli. Germanici u n q u a m de indemnitate non reddenda dubitasse. In u t r a q u e hypothesi possessio Coli. Graeci apparet detenta neque vi neque clam neque precario, ideoque iusta possessio dicenda est. Insuper possessio Coli. Graeci pacifica fuit, continuata et non legaliter interrupta. N a m illae dissensiones legaliter non interruperunt possessionem, quia ad forum n u n q u a m deductae fuerunt. Ut enim n o t u m est, iure ad civilem interruptionem praescriptionis^ requiritur citatio ac litis contestatio (lege II et ultima Codicis, De annuali eoccept.; Santi, Praelect. iur. canon, lib. I I , tit. 26, n. 35,36). Neque dubitari potest de bona fide Coli. Graeci. N a m bona fides in iure in hoc consistit, quod quis rationabiliter p u t e t se sua possessione nemini iniuriam facere nullumque detrimentum iuri proprietatis'afferre. Collegium a u t e m Graecum d u m petiit et obtinuit a Coli. Germanico indemn i t a t e m pro t a x a ricchezza mobile soluta, bona fide agebat: a) quia cum Coli. Germanicum re discussa sponte scivisset indemnitatem, Coli. Graecum p u t a b a t rationabiliter se sua possessione Coli. Germanico (ex hypothesi, domino) iniuriam non facere, quod ad b o n a m fidem constabiliendam sufficere in iure n o t u m est; b) quia si neque citatio, neque ntis contestatio sufficiunt ut possessor bonae fidei fiat possessor malae fidei, multo minus id efficere p o t u e r u n t discussiones extra iudiciales, q u a e ceterum favore Coli. Graeci conclusionem habuerunt; c) imo, ab initio, postquam re discussa Coli. Germanicum in concedenda indemnit a t e consensit, dubium de bono iure Coli. Graeci exigendi illam indemn i t a t e m esse non poterat. Quod autem in decursu possessionis dubium oriri potuerit^ bonae fidei non officit. Unde Glossa in fine capitis ultimi, hoc titulo de praescriptionibus, ait: « Qui d u b i t a t an res sua sit, et habet « iustam causam dubitationis, adhuc dicitur bonae fidei possessor et « u t i t u r fructibus » (lib. 5, quis scit, ff., de usuris, § bonae), et in hoc casu praescribit (Santi, Praelect. iur. canon., lib. I I , tit. -26, n. 12). De cetero, bona fides semper praesumitur usque d u m contrarium probetur (De Luca, De dote, disc. 115; n. 16; disc. 161, n. 5 1 ; Reiffenstuel, lib. I I , tit. 26). 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Similiter in casu favore Coli. Graeci titulus iustus non deest. Titulus iustus est causa, n a t u r a sua habilis ad transferendiim dominium (cap. 17. in Décret, hoc titulo; et cap. 3 1 , de decimis, lib. I I I . tit. 30; et cap. 1, in VI, hoc titulo; lib. 46, ff., hoc titulo; 1. 7, § 5, iL pro tempore, 41-4; 1. 4, ff. pro herede, 41-5; 1. 1, § 1, lib. 2, ff. pro don., 41-6). I a m titulus quo Coli. Graecum petiit et obtinuit indemnitatem pro soluta t a x a ricchezza mobile a Coll. Germanico fuit lex civilis Italica, quae d u m t a x a m ricchezza mobile a Coll. Graeco exigebat, ei tamen ius retentionis seu di rivalsa contra Coli. Germamcum concedebat. Titulus absque dubio iustus est: nisi enim dictae clausulae in instrumento constitutionis census appositae fuissent, Coli. Germanicum sponte recognovisset quod Coli. Graecum titulo legis civilis ius habuisset ad indemnitatem exigendam propter t a x a m ricchezza mobile, q u a m Coll. Graecum, t a m q u a m ex lege negotior u m gestor, pro Coll. Germanico solvisset. Tandem ad tempus quod attinet, absque dubio hic agitur de re immobili praescribenda. Nam, ut ait Ferraris (Bibl. verb. Praescriptio), cum agatur de iuribus et actionibus praescribendis, si iura et actiones sint ad res mobiles, sub nomine r e r u m mobilium veniunt; si vero ad res immobiles, sub nomine rerum immobilium computantur: accessorium enim nat u r a m sequitur principalis (42, de reg. iur., in VI). In casu agitur de iure quod se refert ad reditus ex censu qui inter res immobiles a d n u m e r a t u r (Ferraris, op. cit. loc. cit.). E t i a m si extra dubium sit, in casu, praescriptionis qualitates requiri iuxta a n t i q u a m canonicam legislationem, t a m e n ad terminos praescriptionis quod spectat, cum nihil in re novus Codex iuris canonici habeat, qui nullam dispositionem transitoriam sancivit, regulam ex Codice civili italico desumendam in casu p u t a m u s . Sane in can. 1508 Codicis iuris canonici dicitur: « Praescriptionem t a m acquirendi et se « liberandi m o d u m p r o u t est in legislatione civili respectivae Nationis, «Ecclesia pro bonis ecclesiasticis recipit, salvo praescripto canonum qui « sequuntur ». I a m in dispositionibus transitoriis Codicis italici n. 47, dicitur: « Le prescrizioni cominciate prima dell'attuazione del nuovo Codice « sono regolate dalle leggi anteriori. Nondimeno le prescrizioni incorniti « ciate prima della d e t t a attuazione e per le quali secondo le leggi ante«riori si richiederebbe ancora un tempo maggiore di quello fissato dal « nuovo Codice, si compiono col decorso del tempo fissato in esso, conici putabile dal giorno dell'attuazione del medesimo ». Iamvero, in can. 1511 Codicis iuris canonici statuitur: « Ees immobiles, mobiles pretiosae, iura, « actiones, sive personales sive reales, quae pertinent ad Sedem Aposto« licam, spatio 100 annorum praescribuntur. Quae vero ad aliam perso« n a m moralem ecclesiasticam, spatio 30 annorum ». Igitur praescriptio S. Romana Rota 525 rerum immobilium ecclesiasticarum Codice canonico praescribuntur spatio 30 annorum, d u m antiquo iure spatium 40 a n n o r u m requirebatur. Et cum nihü s t a t u t u m sit quoad dispositiones transitorias, i u x t a canonem citat u m 1508 dispositiones transitoriae Codicis civilis Italici in casu accipiuntur, hoc est, casui applicatur terminus novus triginta annorum. I a m extra controversiam est inter partes, Coli. Graecum esse in possessione iuris recipiendi indemnitatem a Coli. Germanico ab anno saltem 1883, quo Coli. Germanicum indemne reddidit Coli. Graecum pro ricchezza mobile q u a m Coll. Graecum pro Coli. Germanico ab anno 1872 solvit. Quae possessio solum citatione Coli. Germanici contra Coli. Graecum anno 1922, die 18 novembris, interrupta est (lib. 2, et ultima Codicis, de annali exceptione; cfr. Cod. civ. ita!., art. 2125). Qua de re tempus sufficiens elapsum est, ut Coli. Graecum praescriptionem complere potuerit. Nec Coli. Germanico prodest affirmare, se pluries his solutionibus indemnitatis opposuisse. N o t u m est enim, ut supra animadvertimus, t a n t u m m o d o citatione vel oblatione libelli vel in genere actibus iudicialibus, de quibus in citato articulo Codicis italici sermo est, quodque etiam iure canonico semper receptum fuit, possessionem civiliter interrumpi (cfr. Ricci, Corso teorico-pratico di diritto civile, vol. 5, cap. I, n. 54 et seq.; Santi, Praelect., lib. I I , tit. 26, et passim omnes Doctores). Neque in casu interruptio naturalis praescriptionis u n q u a m locum habuit, ut constat ex actis in facto. Verum, dato etiam ei non concesso, quod ad praescribendum in casu terminus vetus, i. e. spatium 40 annorum requireretur, hoc tempus possessionis in Coli. Graeco verificatur. Etenim, in casu agitur de quasi possessione iuris obtinendi a Coli. Germanico indemnitatem pro t a x a ricchezza mobile q u a m Coll. Graecum pro Coli. Germanico ab anno 1872 usque ad a n n u m 1922, quo civilis interruptio, ut diximus, accidit, solvit. Etiamsi prima indemnitas, u n a cum transactis solutionibus, ab anno 1883 initium habuerit, t a m e n Coli. Graecum in quasi possessione iuris has indemnitates exigendi ab anno 1872 fuisse, tenendum est. Enimvero, ut Coli. Graecum dicatur fuisse in quasi possessione iuris exigendi indemnit a t e m pro ratis solutis t a x a e ricchezza mobile, necessarium non est ut Coli. Graecum realiter tali iure ab anno 1872 u s u m sit, sed sufficit ut Coli. Graecum ab anno 1872 t u t a m et immediatam possibilitatem haberet utendi iure exigendi indemnitatem a Coli. Germanico. Ut enim quis rem aliquam vel ius aliquod possideat, i u x t a acceptatam ab omnibus notion e m possessionis, non requiritur ut quis semper actu rem detineat corporaliter vel ius semper actu exerceat, sed sufficit ut, d u m relatio corporalis vel facti inter possessorem et rem vel ius possessum intercedit, pos- 526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sessor h a b e a t t u t a m rei corporalis vel iuris exercendi possibilitatem (Cod. civ. ital., art. 685; Cod. germ., art. 854; Cod. gaii., art. 2228; Cod. austr., § 309; Buggeri, II possesso e gVistituti di diritto prossimi ad esso). I a m vero, Coli. Graecum h a n c possibilitatem t u t a m et i m m e d i a t a m utendi iure exigendi indemnitatem a Coli. Germanico ab anno 1872, saltem de facto habebat, quia lex civilis hoc ius di rivalsa ab anno 1872 ei tribuit. Unde etiam si eius actio efficaciter opposita exceptione pacti conventi a Coli. Germanico repelli. potuisset, t a m e n lex civilis, quae ius obtinendi indemnitatem a Coli. Germanico dedit Coli. Graeco, saltem Coli. Graecum posuit in quasi possessione iuris illam indemnitatem exigendi. P r o fecto, si Coli. Germanicum contra Coli. Graecum restitisset, et vi pacti conventi petitam indemnitatem, negasset, Coli. Graecum quasi possessionem iuris exigendi indemnitatem amisisset, quia t u t a disponibilitas iuris ei defecisset. E contrario, quando Coli. Graecum anno 1883 ius, ei lege civili concessum, exercuit ac indemnitates etiam transactas ab anno 1872 petiit, Coli. Germanicum nuUo iudiciali actu restitit et post brevem discussionem extraiudicialem, libere quod ab eo p e t i t u m est solvit: hinc Coli. Graecum in adepta possessione ab anno 1872 mansit. Ut p a t e t , hic non agitur de possessione perceptae indemnitatis, sed de quasi possessione iuris exigendi indemnitatem, quae quasi possessio opera ipsius legis civilis ab anno 1872 initium habuit. I a m ab anno 1872, spatium 50 annorum lapsum est: ergo tempus praescriptionis satis superque etiam iuxta antiquam legislationem canonicam completum est. Qua in re animadvertere opportunum erit quod, posita bona fide et possessione quadragenaria, etiam absque titulo praescriptio contra bona immobilia ecclesiastica ante Codicem obtinebat, ut docent Doctores, inter quos Pirhing, hoc titulo, n. 95., Barbosa, Santi, et passim omnes Doctores. Quibus omnibus t u m in iure cum in facto perpensis, Christi nomine invocato, Nos infrascripti Auditores de t u r n o , pro tribunali sedentes et D e u m solum prae oculis habentes, decernimus, declaramus, et definitive sententiamus, proposito dubio: « An Pontificium Collegium Graecum te« neatur refundere Pontificio Collegio Germanico-Hungarico t a x a m vulgo « ricchezza mobile ab hoc Fisco solutam et solvendam super censum in « sorte scut. 17,000, de quo in instrumento 16 septembris 1768 rog. Quassa, « et quoad praeteritum a qua die » respondentes: Negative. In expensas omnes iudiciales Pontificium Collegium Germanicum condemnamus. I t a pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni m a n d e n t hanc nostram definitivam U 5 27 S. Romana Rota sententiam ad t r a m i t e m tituli X Y I I , lib. IV, Codicis iuris canonici, et adversus reluctantes procedant i u x t a n o r m a m ss. canonum et praesertim cap. 3, sess. 25, Concini Tridentini, De Reformatione, et canonis 1924 Cod. iur. can., iis adhibitis exsecutivis ac coercitivis mediis, quae magis opportuna et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. E o m a e , in sede-Tribunalis S. E. E o t a e , 22 iunii 1923. Franciscus Solieri, Ponens. Iosephus Florczak. Ubaldus Mannucci. L. © S. Ex Cancellaria, 20 iulii 1923 T. Tani Notarius. 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE D E L CONCILIO AVVISO Si rende noto che le iscrizioni degli ecclesiastici per la pratica di diritto presso lo Studio della Sacra Congregazione del Concilio si chiuderanno il giorno 31 del corrente ottobre, e che il giorno 5 del prossimo novembre se ne inizierà il corso. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: 18 agosto 1923. L'Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Membro della Commissione per la interpretazione del Codice di diritto canonico. 23 » » L'Emo Sig. Cardinale Gaetano Bisleti, Protettore deU'Istituto delle Figlie di S. Giuseppe, di Rivalla Torinese. 21 settembre » Monsig. Angelo Rotta, Arciv. tit. di Tebe, Internunzio apostolico nell'America Centrale, Internunzio apostolico presso la Repubblica di Panama, 23 » » L'Emo Sig. Cardinale Oreste Giorgi, Protettore dell'Istituto delle Serve di Gesù, di Varsavia. » » » Monsig. Pietro Benedetti, Arciv. tit. di Tiro, Delegato apostolico a Cuba e Portorico, Reggente la Intemunziatura apostolica di Haiti. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 3 agosto 1923. Monsig. Antonio Coudert, arcivescovo di Colombo. 29 » » Monsig. Federico Polloni, vescovo di Bertinoro. 7 settembre » Monsig. Gennaro Trama, vescovo di Lecce. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 17 luglio 20 » 1923. Monsig. Giovanni Battista Le Camus, della diocesi di Martinica. » Monsig. Costantino Tormo Casanova, dell'archidiocesi di Valenza. Diarium Romanae Curiae 27 31 » 10 13 » 17 5S9 luglio » » 1923. Monsig. Dionigi Mosonyi, della diocesi di Cinque Chiese. ». Monsig. Agostino Massart, deU'archidiocesi di Cambrai. » Monsig. Giovanni Battista Carher, della medesima archidiocesi. agosto » Monsig. Francesco Eosso, deU'archidiocesi di Vercelli. » » Monsig. Mcolangelo De Agostini, dell'archid. di Benevento. » » Monsig. Luciano Ei vas Santiago, dell'archidioc. di Siviglia. settembre » Monsig. Francesco Lorenzo Fren eh, della diocesi di Pembroke. Prelati domestici di Sua Santità: 1 maggio 1923. Monsig. Tommaso O' Donnei, dell'archidiocesi di Toronto. 22 luglio » Monsig. Valerio Valeri, della diocesi di Città della Pieve. » » » Monsig. Augusto Pelzer (Eoma). » » » Monsig. Enrico Carusi (Eoma). 23 » » Monsig. Carmine de Palma, dell'archidiocesi di Bari. 25 » » Monsig. Stefano Foester, della diocesi di Hamilton. 3 agosto » Monsig. Prosdocimo Cerato, della diocesi di Padova. » » » Monsig. Giovanni Galvan, della medesima diocesi. 4= » » Monsig. Pietro Giorgio Marion, del Vicariato Apostolico della Carolina Settentrionale. » » » Monsig. Cristoforo Dennen, del medesimo Vicariato. 7 » » Monsig. Enrico Merizzi, della diocesi di Borgo San Sepolcro. 8 » » Monsig. Massimiliano Caron, della diocesi di Versailles. 11 » » Monsig. Giovanni Tommaso Me Elroy, della diocesi di Charleston. 13 » » Monsig. Antonio Teutonico, dell'archidiocesi di Benevento. 16 » » Monsig. Muzio Mazzella, della medesima archidiocesi. 20 » » Monsig. Baffaele Lovera, della archidiocesi di Caracas. 21 » » Monsig. Michele Lauda, dell'archidiocesi di Benevento. 23 » » Monsig. Francesco Segesser, della diocesi di Basilea. 25 » » Monsig. Carmelo Scarpa, della diocesi di Capaccio Vallo. 29 » » Monsig. Clemente Treiber, della diocesi di Cleveland, » » » Monsig. Gilberto Jenning, della medesima diocesi. 8 settembre » Monsig. Piersante Borghesi, della diocesi di Bertinoro. 12 » » Monsig. Donaldo Eanaldo Mac Donald, della diocesi di Alexandria sull'Ontario. 15 » » Monsig. Fiorenzo Canuti, della diocesi di Città della Pieve. » » » Monsig. Silvino Tomba, della diocesi di Verona. 17 » » Monsig. Zefìrino Lorrain, della diocesi di Pembroke. » » » Monsig. Bernardo Giuseppe Kiernan, della medes. diocesi. » » » Monsig. Bronislao Jankowski, della medesima diocesi. OXOEIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 1 settembre 1923. Al sig. conte Agostino Eavano, deU'archidiocesi di Genova. 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda con placca dell'Orarne di San Gregorio Magno, classe civile: 31 luglio 1923. Al sig. Emilio Beco, dell'archidiocesi di Malines. La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 24 giugno 13 luglio 17 » 25 » 4 agosto 11 » 1923. » » » » » 20 » 22 » » » 1 settembre 6 » » » » » » 12 » » Al sig. Luigi de' baroni Genova, dell'archidiocesi di Chieti. Al sig. Guglielmo D'Aranjo (Portogallo). Al sig. Fernando Botet de Lacaze, della diocesi di Agen. Al sig. avv. Paolo Nourisson, dell'archidiocesi di Parigi. Al sig. avv. Luigi Toeschi (Eoma). Al sig. avv. Ashkar Bounet, Bey, residente in Alessandria d'Egitto. Al sig. prof. Ignazio Spiridon, della diocesi di Nizza. Al sig. Tommaso K. Maher, della diocesi di Cleveland. Al sig. Cesare Grasselli, della medesima diocesi. Al sig. conte Enrico Matteo Passi, della diocesi di Treviso. Al sig. Armando de Behault de Dornon, dell'archidiocesi di Malines. Al sig. cav. Edoardo Boutry, della diocesi di Lilla. Il Cavalierato dell'Ordine dì S. Gregorio Magno, classe civile: 7 » 16 23 » 24 » » 26 » » 27 » 31 2 » aprile » luglio » » » » » » » » » » » agosto » 1923. » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al 4 » » » » » 6 16 17 20 30 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. Antonio Lang, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. sig. Giovanni Eauch, della medesima archidiocesi. sig. Alfredo Monaci (Eoma). sig. Pietro Lacoste, della diocesi di Tournay. sig. avv. Carlo Baussan, dell'archidiocesi di Parigi. sig. prof. Giovanni Pellegrino, della diocesi di Lecce. sig. Giacomo Vincio, deirarchidioeesi di Torino. sig. Pio Eumor, della diocesi di Vicenza. sig. Angelo Micallef, del Vicariato apostolico d'Egitto. sig. ing. Michele Moscatelli, del medesimo Vicariato. sig. Zaccaria Sabella, del medesimo Vicariato. sig. dott. Eleuterio Modinos, del medesimo Vicariato. sig. Vittore Carrez, della diocesi di Arras. sig. Antonio Schultz, della diocesi di Münster. sig. dott. Leopoldo Peratoner, dell'archidiocesi di Udine. sig. Ludovico Cornelio Gerardo Verhulst, della diocesi di Harlem. sig. Carlo Jacques, della diocesi di Lilla. sig. Enrico Bayart-Dassonville, della medesima diocesi. sig. Alfonso Spriet, della medesima diocesi. sig. Alberto Maegbt, della medesima diocesi. sig. Francesco Bernard, della medesima diocesi. sig. Enrico Duprez-Dalle, della medesima diocesi. sig. Luigi Evangelisti (Eoma). sig. Domenico Patrone, della diocesi di Luni e Sarzana. sig. cav. Francesco Pothmann, dell'archidioc. di Colonia. sig. prof. Giulio Pompei (Eoma). sig. prof. Aurelio Mistruzzi (Eoma). Diarium Romanae Curiae 531 31 ' agosto 1923. Al sig. Luigi Balbiani, dell'archidiocesi di Milano. 1 settembre » Al sig. Carlo Bombrini, dell'archidiocesi di Genova. 7 » ». Al sig. Luigi Ugolini, della diocesi di Bertinoro, 10 » » Al sig. dott. Raffaele d'Andria (Boma). » » » Al sig. Arnoldo Bartolomeo Bürgers, della diocesi di Harlem. » » » Al sig. Enrico Borghols, della medesima diocesi. 11 » » Al sig. Paolo Hauttecœur, della diocesi di Lilla. 13 » » Al sig. Giuseppe Paiotta, della diocesi di Marsico e Potenza. 17 » » Al sig. prof. Luigi Winkler, della diocesi di Bressanone. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 28 2 » 22 luglio agosto » » 1923. » » » Al sig. cav. Casimiro Mottironi (Boma). Al sig. cav. Enrico Antonio Dubois, dell'archid. di Parigi. Al sig. cav. Alfredo Giovanni Mason, della medesima archid. Al sig. cav, Michelangelo Puberi (Boma). TI Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 23 luglio 1923. Al sig. Arturo van Poeck, dell'archidiocesi di Malines. 11 agosto » Al sig. Carlo Schumacher, dell'archidiocesi di Colonia. 21 » » Al sig. Eelice Gasparri (Boma). » » » Al sig. Guido Luzzi (Roma). » » » Al sig. Tito Benedetti (Roma). 1 settembre » Al N. U. dott. Roberto de Ferrari, della diocesi di Treviso. M A G G I O R D O M A T O D I SUA S A N T I T À NOMINE Con Biglietti di S. E. Bma Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 9 4 7 luglio agosto » 1923. Monsig. Enrico Schierano, della diocesi di Asti. » Monsig. Cosimo Fiorino, dell'archidiocesi di Taranto. » Monsig. Giuseppe Costantino Weber, della diocesi di Basilea e Lugano. » » » Monsig. Antonio Bravi, della diocesi di Fano. » » » Monsig. Angelo Bacilieri, della diocesi di Verona. 16 » » Monsig. Cornelio Adriano Antonio van Son, della diocesi di Bois-le-Duc. 20 » » Monsig. Giovanni Battista Barella, della diocesi di Alessandria. 20 settembre » Monsig. Maurizio Santos (Portogallo). 24 » » Monsig. Michele Weiskopf, della diocesi di Bressanone. » » » Monsig. Giuseppe Grinner, della medesima diocesi, » » » Monsig. Sebastiano Rieger, della medesima diocesi. 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 19 16 » » aprile agosto » » 1923. » » » Il Il Il Il sig. Antonio Rostoworowski, della diocesi di Lublino. sig. Guglielmo Simpson, dell'archidiocesi di Filadelfia. sig. Luigi Fitzpatrick, della medesima archidiocesi. sig. Patrizio J. Lawler, della medesima archidiocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 3 agosto 1923. Monsig. Ferruccio Pavolini, delia dioc. di Massa Marittima. 25 » » Monsig. Giovanni Panico (Roma). 24 settembre » Monsig. Pietro Dos Santos, della diocesi di Campiñas. » » » Monsig. Francesco Botti, della medesima diocesi. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. 8.: 17 agosto 1239. Il sig. Giovanni M. de Marinis, dell'archidiocesi di Aquila. Cappellano d'onore extra Urbem di S. S.: 24 luglio 1923. Monsig. Emmanuele Meotti, dell'archidiocesi di Bologna. NECROLOGIO 17 agosto 1923. Monsig. Michele Miroff, Arcivescovo tit. di Teodosiopoli, di rito bulgaro. 19 » » Monsig. Giuseppe Van Reeth, Vescovo di Galle. 27 » » Monsig. Adriano Alessio Fodere, Vescovo di San Giovanni di Moriana. 5 settembre » Monsig. Tommaso Byrne, Vescovo di Nashville. 20 » » Monsig. Domenico Pasi, Vescovo di Macerata e Tolentino. 28 » » Monsig. Agostino Giustiniani, Vescovo tit. di Eno. Annus XV - Vol. XV 6 Novembris 192S Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I CAEACENSIS ERECTIONIS NOVAE PROVINCIAE ECCLESIASTICAE PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM I n t e r praecipuas Sanctae Sedis curas haec quoque constans fuit ut. quo felicius spirituali animarum bono et rectae dioecesium administrationi consuleretur, circumscriptiones ecclesiasticae opportune mutarentur, p r o u t nova t e m p o r u m locorumque adiuncta expostulare et suadere videbantur. Cum ideo, iustis de causis, constiterit valde rei catholicae profectui .conferre novam provinciam ex tribus dioecesibus Emeritensi, Zuliensi et Sancti Christophori constantem erigere, et Emeritensem ex eis Metropolitanam constituere cum aliis duabus suffraganeis, Nos, accedente voto venerabilium fratrum Nostrorum hodierni Archiepiscopi Sancti Iacobi de Venezuela seu Caracensis et Apostolici Nuntii in Eepublica de Venezuela, ad praefatam erectionem libenter adveniendum esse censuimus et decrevimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum interest, vel sua in hac re interesse praesumant, consensu, praedictas dioeceses Zuliensem et Sancti Christophori de Venezuela, cum omnibus et singulis in iis exsistentibus et commorantibus, per has praesentes Litteras de Apostolicae potestatis ACTA, Vol. XV, n. Ii. — 6-11-923. 36 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plenitudine a territorio archidioecesis Sancti Iacobi de Venezuela, seu Caracensis, separamus et evehimus et praedictae Ecclesiae Emeritensi in Indiis attribuimus e t . adsignandus, d u m ipsam Ecclesiam Emeritensem in Indiis ab eodem metropolitico iure, cuius erat, eximimus et subtrahimus a t q u e ad gradum et dignitatem Ecclesiae metropolitanae evehimus, cum omnibus et singulis iuribus, privilegiis et praerogativis, quibus ceterae metropolitanae Ecclesiae gaudent. Insimul venerabilem fratrem Antonium E a y m u n d u m Silva, hodiernum Episcopum Emeritensem ad Archiepiscopi gradum, dignitatem, iura ac privilegia promovimus, cum facultate, sicut ceteri Archiepiscopi, deferendi crucem et Pallium, p o s t q u a m t a m e n hoc ab Apostolica Sede in sacro Consistorio postulaverit et impetraverit. Memoratae insuper Emeritensis Ecclesiae Capitulum illico ad g r a d u m Capituli metropolitam, t i t u l u m et honorem Apostolica auctoritate pariter evehimus, cum omnibus iuribus, privilegiis, praeeminentiis ac honoribus quibus cetera metropolitana Capitula in illis regionibus fruuntur. Huius vero metropolitanae sedis suffraganeae erunt dioeceses Zuliensis et Sancti Christophori, quae hucusque metropolitanae Ecclesiae Sancti I a cobi de Venezuela, seu Caracensis, suffraganeae erant, a qua proinde eas detrahimus: igitur Zuliensis et Sancti Christophori pro tempore Episcopi erunt suffraganei Archiepiscopi Emeritensis, ipsiusque iurisdictioni iuxta canonicas leges subiecti, sicut ipsorum clerus et populus. Fines vero huius metropolitanae Emeritensis Ecclesiae, iidem erunt, qui hucusque efformarunt et constituerunt ipsam episcopalem dioecesim, necnon et alias dioeceses Zuliensem et Sancti Christophori, reservata t a m e n Apostolicae Sedi facultate novas circumscriptiones et dismembrationes in hac nova ecclesiastica provincia libere peragendi quandocumque in Domino id magis expedire visum fuerit, quin ullum hac in re Antistit u m et Capitulorum consensum exquiri aut ullam territorialem compensationem attribuì necesse sit. Quae autem hisce Litteris, Apostolica auctoritate, a Nobis decreta sunt, nulli hominum, ullo u n q u a m tempore, infringere a u t iis repugnare vel quomodolibet contraire liceat. Si quis, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat obnoxium se evasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Ad haec a u t e m omnia exsecutioni m a n d a n d a deputamus venerabilem fratrem Philippum Cortesi, Archiepiscopum Siracensem et in Republica de Venezuela N u n t i u m Apostolicum, eidem tribuentes necessarias et opport u n a s facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, aliam personam in ecclesiastica dignitate constitutam, simulque definitive pro- 535 Acta Pii PP. XI nuntiandi super quavis difficultate, vel oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura, imposito t a m e n eidem onere infra sex menses, a d a t a praesentium computandos, ad Sacram Congregationem Consistorialem mittendi authenticum exemplar exsecutionis peractae. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo tertio, die decima prima mensis iunii, Pontificatus Nostri anno secundo. £8 C. C A R D . D E L A I , Episc. Sabinen., O . CARD. C A G I A N O , S. Congreg. Consistorialis Secretarius. S. R. E. Cancellarius. Iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. R a p h a e l Virili, Protonotarius Apostolicus. Loco £g plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXVIII, n. 15. II EMERITEN. CONCESSIONIS PERSONALIS PALLII PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI Venerabili fratri Antonio R a y m u n d o Silva, Episcopo Emeritensi in Indiis, salutem et apostolicam benedictionem. — I n t e r plurimas et gravissimas Nostri officii curas, esse p u t a m u s benevolentiam ostendere et specialia signa honoris illis tribuere, qui erga Ecclesiam Christi eiusque fideles magis meruerunt. Cum itaque proximo septembri mense quinquagesimum ab inito sacerdotio annum feliciter sis impleturus, ut in hac solemnitate quoddam Nostrae peculiaris benevolentiae pignus tibi daremus, disposuimus ut Pallium, insigne videlicet plenitudinis pontificalis officii, de corpore Beati P e t r i s u m p t u m , tibi e x t r a Sacrum Consistorium concederetur. Per praesentes igitur, sacrum Pallium, ut speciale signum honoris tibi assignamus, donec Ecclesiae Emeritensi in Indiis praefueris et ut in sacris functionibus i u x t a liturgicas normas illo uti possis et debeas. Ad illud tibi prima vice imponendum, per easdem praesentes Litteras, d e p u t a m u s venerabilem fratrem Philippum Cortesi, Archiepiscopum titularem Siracensem et in Republica de Venezuela N u n t i u m Apostolicum, eum potestate subdelegandi alium virum in ecclesiastica dignitate consti- 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale t u t u m , p o s t q u a m ipse a te fidelitatis debitae solitum receperit iurament u m i u x t a formulas bis Litteris Nostris adnexas. D a t u m E o m a e a p u d S a n c t u m P e t r u m , anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo tertio, die vigesimaseptima mensis iulii, Pontificatus Nostri anno secundo. O. CARD. CAGIANO, 8. R. E. Cancellarius. EPISTOLAE .I AD R. P. ALEX1ÜM MARIAM LÉPICTER, EX ORDINE SERVORUM MARIAE, CUIUS «DIATESSARON », SEU CONCORDIAM QUATUOR EVANGELIORUM LAUDIBUS PROSEQUITUR. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Gratum, quidem est, quod accepimus, te, cum in sacra theologia verbis scriptisque tradenda, annos bene multos, Angelici Doctoris vestigiis insistens, consumpseris, plurimum operae studiique i a m d u d u m conferre ad divinas Litteras, atque adeo ad ipsa quatuor Evangelia, quibus Domini Nostri Iesu Christi et vitae et doctrinae veluti s u m m a continetur. I t a q u e non modo quae singuli Evangelistae scripsere, ea sic, optimis auctoribus usus, composuisti, ut u n u m quasi rerum c o n t e x t u m conficeres, sed etiam ad contextum huiusmodi explicandum t a n t a m annotationum, e Sanctis P a t r i b u s et e probatissimo quoque, t u m v e t e r u m t u m recentiorum Scrip t u r a e interpretum, h a u s t a m , copiam adiunxisti ut quaecumque de vita, institutis praeceptisque Redemptoris nosse m a x i m e conveniat, ea t a m q u a m uno conspectu omnia in t u o libro complecti liceat. Accedit quod annotationes istas explicationesque peropportuno consilio ad usum ordinasti cum p r i v a t u m legentium aut m e d i t a n t i u m , t u m publicum etiam sacrorum concionatorum. Quare Nos, quibus nihil t a m cordi est, q u a m Bibliorum vigere studia, in primisque Evangeliorum, u n d e clerus populusque christianus ad bene sancteque vivendum proficiat, vehementer equidem propositum t u u m probamus, eo magis quia p r i m u m hoc volumen - quod, ut. promittis, cetera brevi consecutura sunt - et soliditate doctrinae et pi3tatis suavitate videmus commendari, q u a r u m praesertim causa tres proximi decessorum N o s t r o r u m t u a scripta dilaudarunt. Tu vero perge, ut facis, dilecte fili, opes ingenii scientiaeque tuae in communem fructum proferre, divino fretus auxilio : cuius Nos auspicem 537 Acta Pii PP. XI eamdemque testem p a t e r n a e benevolentiae Nostrae, apostolicam benedictionem tibi amantissime impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die V I I mensis iulii MCMXXIII, Pontificatus Nostri anno secundo. PIUS PP. XI II AD E. P. D. CASPAREM MARIAM MICHAELEM LATTY, ARCHIEPISCOPUM A VER O N E N S E M : D E T R I D U A N I S SUPPLICATIONIBUS I N E A D E M CIVITATE I N HONOREM S. THOMAE AQUINATIS SOLEMNITER P E R A G E N D I S . Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Quod Litteris Encyclicis Nostris Studiorum Ducem, tertio ante mense datis, optare Nos significabamus, ut scilicet sextum saeculum a sanctorum caelitum honoribus Thomae Aquinati decretis per sacra quoque sollemnia commemoraretur in triduum vel in octavum vel in nonum diem agenda, id tu, venerabilis frater, facere istic induxisti animum, non modo ob t u a m in Angelicum Doctorem pietatem, sed etiam ac praecipue quia is in ipsa urbe Avenione, honoris tui sede, in Sanctorum numerum relatus est. Indictis igitur a te in triduum supplicationibus confidimus cives istos interesse frequentissimos, et divinum illud christianae sapientiae lumen v i r t u t u m q u e omnium exemplar ita sibi demereri, ut, eo duce ac patrono, catholicae doctrinae adhaerescant acrius et in assequenda vitae sanctimonia proficiant uberius; eosdem enim, quemadmodum saeculari evento laetari in primis decet, sic copiosioribus fructibus aequum est locupletar]'. Supplicationes a u t e m eiusmodi, quibus novimus P u r p u r a t o s aliquot Patres cum satis multis Episcopis lectissimisque viris adfuturos, ut angustiores et fructuosiores exsistant, damus libenter, ut in templo, quo illas haberi decreveris, Missae omnes, per tres eos dies., conventuali et parochiali, si quidem litari debeat, excepta, in honorem Sancti Thomae, ut in eius festo, celebrari queant, cum Gloria t a m e n et Credo, et quicumque sacrum peregerint a u t sacro adstiterint, plenam admissorum suorum veniam, usitatis condicionibus, semel in die merentur. U t i n a m Angelicus Doctor gregem istum patrocinio suo ab omnium lue errorum perpetuo tueatur et ad meliora provehat, itemque iuventuti, quae apud vos in spem Ecclesiae et civitatis adolescit, impetret ut pure et caste adolescat; sanctam enim p u r i t a t e m quicumque redolent, ii iam hoc ipso veritatis contemplationem et avidius a p p e t u n t et facilius assequuntur. Caelestium interea donorum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, vene- 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rabilis frater, et universo clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r in Domino impertimus. D a t u m R o m a e a p u d Sanctum P e t r u m , die x x i x mensis septembris, anno MDCCCCXXTTI, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI III AD R. P. D. IGNATIUM EPHRAEM II RAHMANI, PATRIARCHAM ANTIOCHENSEM SYRORUM: XXV PATRIARCHALIS DIGNITATIS NATALEM CELEBRANTEM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Non sine animi delectatione comperimus, a te, post completum mense aprili quinquagesimum sacerdotii a n n u m , propediem quintum ac vicesimum Patriarchalis dignitatis natalem a c t u m iri: qua quidem in eventi faustitate nolumus peculiari careas voluntatis Nostrae significatione. E t e n i m fratribus in episcopatu Nostris, quo ii sunt cum Apostolica hac Sede coniunctiores, aequum prorsus est eo maiorem Nos benevolentiam referre. Ad te autem quod attinet, et decessoribus Nostris et Nobismet ipsis eam nullo non tempore probasti observantiam sane maximam, q u a m in Alma hac Urbe imbibisse videris cum in Urbaniano Conlegio adulescens studiis operam dares et in spem cresceres Orientalis Ecclesiae. Sed, ut ea bene m u l t a m i t t a m u s quae hoc diuturno gubernationis t u a e spatio expertus es ut rem catholicam apud tuos pro veneres et d a m n a ac detrimenta sarcires quae ipsi e postremo bello cepissent, aliud praeterea est quod periucunde Nos afficit, quibus felicitate q u a d a m contigit, ante q u a m ad altiora munera vocaremur, haud dissimilia studia exercere: labores dicimus, quos, cum ingenii iudiciique acumine, et in vetustissimo» syriacos codices et in commentaria de rebus historicis ac liturgicis a te in vulgus edita naviter insumpsisti. E s t igitur quare, laetitiam participando t u a m , proximum tibi event u m ex animo gratulemur, simulque ea tibi optemus in grege regundo divinae benignitatis munera, quae operae, in eiusdem gregis b o n u m a te posthac conferendae, cotidie maiorem a d d a n t vim- a t q u e efficientiam. Quorum quidem m u n e r u m conciliatrix, eademque paternae caritatis Nostrae testis, sit apostolica benedictio, q u a m tibi, venerabilis frater, et clero populoque tuo universo amantissime in Domino impertimus. D a t u m Romae a p u d Sanctum P e t r u m , die x x x mensis septembris, anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI 539 IY AD R. P. D. HENRICUM MOELLER, ARCHIEPISCOPUM CINCINNATENSEM, SEMINARIUM MAIUS INTER SOLEMNIA SAECULARIA NATALIS ARCHIDIOECESIS PROPEDIEM DEDICATURUM. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Seminarium maius, quod clericis istius archidioecesis ad sacras disciplinas instituendis exaedificari Nos iam t u m do cueras cum te mense iulio superioris a n n i perlibenter admisimus, litteris nuper ad Nos datis nuntiasti et absolut u m esse et die tertio ac vicesimo huius mensis dedicatum iri sollemniter. Vix attinet dicere, q u a n t u m eiusmodi nuntio gavisi simus, cum causa agatur, q u a m nemo ignorat in earum numero esse, in quibus Pontificatus Noster versatur praecipue, versabiturque, quoad illum Deus benigne protulerit. De molibus igitur magnifice exstructis, quae ob amplitudinem suam, p r a e t e r q u a m tuis, clericis etiam finitimarum e provincia dioecesium, si quando o p p o r t u n u m videatur, facile p a t e a n t , vehementer gratulamur cum tibi, venerabilis frater, t u m clero populoque tuo, qui infinita propemodum largitate inceptum fovit ac fovere non desinit: u t r u m q u e sane laudabile, et quod tu t a n t u m opus t a m q u e utile sis fidenti magnoque animo aggressus, et quod postulationibus tuis sacerdotes et fideles t a m p r o m p t e liberaliterque concesserint. Sollemnia autem, quae ad Seminarium rite aperiendum paras, commemoratione bene cumulantur centesimi a n n i a dioecesi condita; q u a m quidem commemorationem, iustis de causis aliquantisper dilatam, biduo ante, idest die primo ac vicesimo huius mensis acturi iucunde estis. Ex ipsa enim duplicis eventi concursione habetis, u n d e grato animo providentissima amantissimique Dei consilia admiremini, qui ex parvis initiis t a m laeta excitaverit rei catholicae increm e n t a . U t , ceteroqui, catholici isti occasione hac fausta ad animos suos saluberrime expiandos u t a n t u r , pro Nostra in eos caritate, potestatem facimus Delegato apud Foederatas Americae Civitates Nostro, si quidem ipsi licuerit, q u e m a d m o d u m rogasti, eiusmodi praeesse sollemnibus, vel, eo absente, tibimet, venerabilis frater, adstantibus, utroque die, benedicendi Nostro nomine, proposita plena admissorum venia, usitatis condicionibus lucranda. Caelestium interea gratiarum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater, et clero populoque tuo universo apostolicam benedictionem ex animo impertimus. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die i octobris anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v • AD R. P. D. AUGUSTINUM FTSCHER-COLBRIE, EPISCOPUM CASSOVIENSEM : COMMUNIBUS IN EUM LAETITIAE SIGNIFICATIONIBUS SE PERAMANTER CONSOCIAT. Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Respicientibus Nobis sacerdotalis et episcopalis vitae t u a e cursum illa obversatur animo impigritas a t q u e alacritas, qua Ecclesiae Dei a n i m a r u m q u e causam, qualiscumque tibi provincia obtigit, continenter egisti: qua quidem in causa sic te, ad hunc diem, d e t e n t u m novimus, ut neglegens plerumque a t q u e immemor visus sis vel eius quod interiici laboribus otium n a t u r a ipsa postulat. In comperto enim est, te sacerdotio vix initiatum, qua abundares pietate ac multiplici doctrina, eam ad clericos rite educandos plenaque sacrarum cognitione disciplinarum imbuendos transtulissë; quorum cum egregie inservires utilitatibus, primum Instituti a Sancto Augustino moderator et in Athenaeo Vindobonensi doctor es renuntiatus, ac deinde celeberrimum illud Pazmanyense Conlegium, Strigoniae, regundum cepisti, ubi t a m laudabiliter theologicorum studiorum curriculum in flore aetatis confeceras. Nec gravissima eiusmodi munera obstitere quo minus te interea comitem eorum laboribus adiungeres, qui, ut res urbis Vindobonae restituèrent, voluerunt civiles et sociales rationes ad catholicae fidei caritatisque praecepta, ut par erat, ordinari. Cum autem episcopat u m inivisses, mirum q u a n t u m pastoralis actio t u a p a t u i t . Excolere enim gregem ad christianas virtutes aggressus, ipsemet contiones ad populum habere creberrimas eundemque paenitentem audire; per sacras exercitationes expeditionesque t o t a m continuo lustrare dioecesim; catholicas sodalitates, praesertim iuvenum, constituere a u t ante conditas confirmare et operosiores efficere; domos sane plurimas pueris, itemque adulescentibus cum opificibus t u m litterarum studiosis, aere tuo emptas, aperire. Ut a u t e m saluberrima Christi doctrina veluti in t u o r u m viscera p e r m a n a r e t eosque in cogitando agendoque dirigeret, non modo curavisti ut ephemer rides et diaria bene multa in vulgus prodirent a t q u e efferrentur, sed etiam' scriptis ea tuis, infinito paene numero, ornasti. Ceterum non ignoramus, ponderosa te volumina, quae in philosophia et veritatis catholicae defensione versantur, et iam pridem edidisse et brevi editurum esse. Nemo igitur mirabitur si sexagesimum aetatis tuae exeuntem a n n u m p a r a n t fideles tui effusa celebrare laetitia et si communis omnium P a t e r eam Acta Pii PF. XI 541 cumulat gratulantis animi sui significationibus. Volumus a u t e m pulcherrimo evento, venerabilis frater, sic fruaris, ut animum inde capias ad maiora in reliquum vitae tempus, q u a m tibi longissimam cupimus, gerenda et ad mercedem tibi ampliorem a Christo Iesu P a s t o r u m Principe compar a n d a m . Cuius interea auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem tibi, venerabilis frater, et universo clero populoque tuo apostolicam benedictionem p e r a m a n t e r impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum P e t r u m , d i e n octobris anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI • VI AD EMUM P. D. BASILIUM EPISCOPUM VELITERNUM S. R. E. CARD. POMP I S , " VICARIA ' POTESTATE URBIS ANTISTITEM: APPETENTE FIDELIUM DEFUNCTORUM COMMEMORATIONE. Venerabilis frater noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Prope adsunt dies - qui dies per annuam sacrorum sollemnium conversionem christiano populo non sine magno incitamento pietatis adesse solent - cum Sancta Mater Ecclesia fidelibus viatoribus fratres caelestis iam beatitatis compotes ad contemplandum imitandumque proponit, et subinde eorum omnium, per sacros ritus, memoriam iniicit, qui, etsi « nos praecesserunt cum signo fidei et dormiunt in somno pacis », a beatitate tamen illa, quoad purgatorio se igne piaverint, divino iudicio prohibentur. Quod cum Ecclesia agit, rem profecto agit quae cum capite illo catholicae fidei absolute congruit, in primis consolatorio, quod dicitur et est communio Sanctorum. Necessitudo enim, qua hinc c u m beatis caelitibus, inde cum animabus culpas eluentibus arctissime coniungimur, plane hoc fert ac postulat, ut illis, aeternae adeptionem gloriae gratulati, supplicemus instanter ne suo nos carere sinant ad vitam more christiano degendam patrocinio, hos a u t e m « suffragiis, potissimum vero acceptabili altaris Sacrificio, iuvemus »: quod ipsum erit caelestibus pergratum, quippe qui, perfectissima ut sunt caritate, gaudeant augeri per nos eorum numerum, qui sempiternam cum ipsis felicitatem participent Deique bonitatem et clementiam extollant. Quodsi perdifficile est, animos a n a t u r a bene informatos h u m a n i t a t e m in defunctos exuere omnem, circumspicere t a m e n licet, ut horum memoria sensim apud plerosque obscuretur a t q u e oblitteretur 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel iis recolatur honoris pietatisque significationibus, quae, q u a m q u a m sunt ipsae laudabiles, non t a m cruciatis igne animabus prosunt, q u a m superstites consolantur. Iamvero, etiamsi a vigili caritate Nostra, ut sumus communis omnium P a t e r , alienos esse nullos oporteat qui de v i t a decesserint, sub eam tamen, q u a m diximus, defunctorum Commemorationem cogitatio Nostra ad multitudinem paene innumerabilem filiorum ultro provolat, qui a u t in postremo bello caesi sunt, a u t ex ipsis morbis vulneribusque inde acceptis mox, continuatione q u a d a m , obiere, a u t per CIVILIA discidia eventaque E u r o p a e a m dimicationem consecuta misere occubuerunt. I m m o etiam addimus, cogitationem in illos N o s t r a m eo acrius ferri, quo plus - et merito quidem - extimescimus ne ii ipsi, ob neglegentiam suorum quos h a b u e r u n t carissimos, officiis pietatis precumque solacio destituantur. Quid quod forte in t a n t o interfectorum numero satis multi sint qui, inde a cunabulis, blanditiis lenique p a r e n t u m risu caruerunt, et ignoti alienive omnibus, nullum habent qui ipsos comploret et Patris, qui in caelis est, benignitati commendet? Quemadmodum, igitur, ii qui in osculo Domini vitae iacturam fecere, iam a quavis concitatione et dissensione animorum vacui, gratia et caritate Christi Iesu u n a in perpet u u m copulantur, ad gloriam t a n d e m aliquando pervehendi quae Dei filios m a n e t « ex omnibus gentibus et tribubus et populis et linguis » sic velimus fidelium suffragiis adiuvari expiarique omnes, quotquot ob eas, quas memoravimus, causas interempti sunt, nullo gentium, condicionum p a r t i u m q u e discrimine. Quae ceteroqui universa precum communio effectura est ut et beata pacis visio dilectis iis filiis maturetur, et, defixa altius in h o m i n u m viatorum animis caritate, quod est « vinculum perfectionis », p a x Christi in regno Christi affulgeat a t q u e adesse properet. I t a q u e vehementer cupimus, venerabilis frater Noster, ut proximo die festo Omnium Sanctorum, itemque in sollemni omnium defunctorum Commemoratione ac per integ r u m mensem novembrem in Alma hac Urbe preces ad mentem eiusmodi Nostram, aucto animorum fervore,-multiplicentur: exemplum a u t e m civium E o m a n o r u m fore ut fideles universi, q u a late p a t e t catholicus orbis, pia certatione aemulentur, summopere confidimus. Qua interea spe freti, Nobis quidem suavissima, divinorum m u n e r u m auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, venerabilis frater noster, et clero populoque Urbis apostolicam benedictionem peramanter impertimus. D a t u m E o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , die anno MDCCCCXXIII, Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI xxi mensis octobris S. Congregatio Consistorialis 543 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO ECCLESIARUM Decretis Sacrae Congregationis Consistorialis Ssmus D . N . Pius P p . X I has, quae sequuntur, Ecclesias, de suo singulas Pastore providit, scilicet: 3 augusti 1923. — Cathedrali Ecclesiae Huajuapamensi praefecit R. D. Aloisium Altamirano Bulnes, canonicum magistralem cathedralis ecclesiae Angelorum. 26 octobris. — Cathedrali Ecclesiae Salmantinae, R. P. D. Angelum Regueras et Lopez, hactenus Episcopum Placentinum. — Cathedrali Ecclesiae Pampilonensi, R. P. D. M a t t h a e u m Mugica et Urrestarazu, hactenus Episcopum Oxomensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Marcianensi, R. D. Ludovicum Ricard, canonicum metropolitanae Ecclesiae Tolosanae, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Henrici Chapon, Episcopi Niciensis. 27 octobris. — Cathedrali Ecclesiae Tudensi, R. P. D. E m m a n u e l Mariam Vidal et Boulon, hactenus Episcopum Birthensem. 29 octobris. — Titulari Episcopali Ecclesiae Marcopolitanae, R. D. Iosephum R a n t z a u , quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Antonii Springe wi ez, Archiepiscopi Rigensis. II DESIGNATIO Cum Archiepiscopus Yucatanensis in Mexico, iuxta can. 1594 Codicis iuris canonici, designaverit pro appellationibus, quae occurrere possint a *ua Curia, R e v m u m Ordinarium Mexicanum, Ssmus Dominus Noster, die 27 octobris 1923, praedictam designationem adprobare dignatus est. 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII UTINEN. COLLATIONIS MANSIONARIATU!}!! Die 10 februarii 1923 SPECIES FACTI. - In Capitulo metropolitano Utinensi sex exstant mans i o n a r i a t u , ad quos nominandi ius Capitulares hucusque pacifice exercuere. Cum vero Archiepiscopus, post vulgatum iuris canonici Codicem, Capitulum invitaret ad exhibendam, ex mente can. 4 0 3 , legem fundationis, cuius vi d u m t a x a t praedictum ius in posterum quoque exercere idem Capitulum valeret, quaedam documenta exhibita sunt super quorum interpretatione hodierna vertit controversia. D u m videlicet Archiepiscopus retinet inde erui d u m t a x a t m o d u m quemdam erectionis, seu potius immutationis praeexsistentium beneficiorum, adeo ut nominandi ius ex mera concessione seu privilegio repetendum foret, Capitulum e contrario arbit r a t u r se demonstrasse veram et propriam dotationem ex suis bonis, a Summo Pontifice Innocentio I V mere r a t a m habitam, unde pleno iure derivare contendit titulum fundationis super quo nominandi ius adhuc consisteret. Ee itaque delata ad Sacram Concilii Congregationem et causa plenius instructa, exquisitum fuit de more v o t u m Consultoris quod ex integro referre praestat. VOTUM CONSULTORIS. - Ad controversiam quod attinet inter Archiepiscopum Utinensem ortam et Capitulum cathedrale, duo sunt n a v i t e r perpendenda, ut eiusdem solutio liquido p a t e a t . Scilicet, 1° quomodo sit intelligendus can. 4 0 3 ; - 2° u t r u m in casu, de quo agitur, exsistat necne lex fundationis, ex qua Capitulo ius eligendi sive nominandi seu praesentandi mansionarios competat. I. Quomodo sit intelligendus can. 403. Imprimis certissimum est, vocem conferre intelligendam esse de collatione libera, t u m quia in iure antiquo probe distinguebatur institutio sive collatio necessaria a collatione libera (cf. Decret. Greg. I X , lib. I I I , tit. 7, de institutionibus; Decret. Bonif. V I I I , lib. I I I , tit. 6, de institutionibus; Conc. Trid., sess. V I I , cap. 1 3 , de ref., sess. X X V , cap. 9, de ref; Schmalzgrueber, Ius eccl. univ., lib. I I I , tit. 7, • n. 1 ss.; Leurenius, Forum beneficiale, p a r t . 2, q. 1 6 9 ; Eiganti, Comment. 545 S. Congregatio Concilii in reg. Caneell. Apost., Eeg. 35, 36 n. 4 ss.; Eeiffenstuel, Ius can. univ., lib. I I I , tit. 7, n. 2 ss.; Wernz, Ius Decretalium, I I , nn. 326, 442, etc.), ideoque ad n o r m a m cc. 6, 2°, 3°, 4° et 18, recedendum non est ab huiusmodi v o c a b u l i acceptione, nisi legislator expresse alio sensu vocem usurpet; t u m quia reapse Codex quoties collationem necessariam significare intendit, numquam u t i t u r verbo d u m t a x a t conferre, sine addito, sed u t i t u r semper verbis institutione necessaria, v. g. in canonibus 148, 149, 332, 1447, 1466. Finis can. 403 est, ut Ecclesia plenam et omnimodam libertatem acquirat, quoad fieri possit, in beneficiis Capitulorum cathedralium et collegialium conferendis. Quae profecto libertas ad rectum dioecesis regimen et s u p r e m u m animarum bonum maxime confert. Mens legislatoris hac de re manifesto liquet ex aliis quoque canonibus, v. g. ex cc. 455, 1450, 1451. Can. 403 reprobat contrariam quamcumque consuetudinem et revocat q u o d c u m q u e contrarium privilegium sive indultum etiam Apostolicum. legem t a n t u m fundationis integram servans. I t a q u e , sublato quovis alio titulo sive consuetudinis sive privilegii, hodie ex cit. can. 403 viget dumt a x a t ius nominandi sive praesentandi seu ius patronatus quod a lege fundationis o r t u m ducit, i. e. ius quod in huiusmodi lege t a n q u a m fundam e n t o n i t i t u r a t q u e ex ea subsistit. Cf. S. C. C. in Barulen., Collationis canonicatuum, 12 nov. 1921 et 10 iun. 1922; Utinen., Collationis paroeciae, 19 febr. 1921 (Acta Apost. Sedis, X I V , p. 459 ss., 551 ss.) E a t i o autem, cur legislator expresse conservatum voluerit ius nominandi seu praesentandi, in lege fundationis contentum, haec est: I agitur in casu de iure quaesito, quod summa reverentia, q u a n t u m fieri potest, integre servatur: hinc regula 1 8 , Caneell. Apost., de non tollendo ius quaesitum, et praescriptum can. 4 (cf. Eiganti, op. cit., Eeg. 18, n. 1 ss.; Schmalzgr., lib. I I I , tit. 14, n. 3 ss., tit. 38, n. 247 s.; De Lugo, De iustitia et iure, disp. 1, n. 2 ss., disp. 23, n. 14; Cappello, I diritti e i privilegi tollerati o concessi dalla Santa Sederete, p. 65); 2° agitur, saltem plerumque, de voluntate fundatoris, quae ita sancte et religiose, quoad fieri possit, servanda est, ut eiusdem reductio, moderatio, commutatio Sedi Apostolicae reservetur (cf. cc. 1517, 1551; c. 14, c. X V I , q. I; Conc. Trid., sess. X X I I , cap. 6, de ref.; S. C. C. in Venusina, 15 nov. 1704; Asteo., 19 nov. 1718). o a P o r r o quid est lex fundationis, de qua loquitur can. 403? Sedulo anim a d v e r t e n d u m est, idem non esse fundare beneficium et erigere seu constituere, licet non raro hae voces, ob necessarium intimumque nexum, promiscue usurpentur. Fundatio beneficii est donatio seu concessio bonor u m facta a pia q u a d a m persona physica vel morali, ut ex iis t a m q u a m ex dote beneficium constituatur, seu est ipsa dotatio beneficii. Erectio, 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale contra, est actus competentis auctoritatis ecclesiasticae, quo beneficium ex dote praefinita canonice, i. e. qua ens iuridicum, constituitur, seu est canonica beneficii constitutio facta a legitimo Superiore ecclesiastico. Cf. Lotterius, Be re beneficiaria, ü b . I, q. 30, n. 4 ss.; Leurenius, 1. c, q. 35, n. 3; Reiffenst., lib. I I I , tit. 5, § 4, n. 23 ss.; Pitonius, Be controversiis patronorum, alleg. 54, n. 30, alleg. 60, n. 4; Fagnanus, Comment, in Beeret. Gregorii IX, in cap. Cum in cunctis (7, de elect.), n. 70 ss. Quae canonica constitutio seu erectio ad essentiam beneficii proprie dicti omnino requiritur, i t a quidem ut sine ea verum beneficium ecclesiasticum ne concipi quidem possit, cum n e q u a q u a m sufficiat ad personae moralis sive entis iuridici constitutionem, prout est beneficium, privata fundatoris voluntas aut dotis constitutio, sed prorsus necessarius sit competentis auctoritatis ecclesiasticae interventus. Cf. c. 3, 6, X, de ecclesiis aedificandis, etc., I I I , 48; Conc. Trid., sess. X X I , cap. 4, de rei.; sess. X X I V , cap. 1.3, de ref.; can. 99, 100, 1409, 1414. Unde fundatio, proprio sensu accepta, sine bonorum donatione seu dotis constitutione haberi nequit, imo nec supponi potest; ideoque nullatenus confundenda est cum canonica beneficii erectione, uti aperto liquet ex constanti iurisprudentia huius S. Congregationis, ex. gr. in caus. Vigilien., 7 aprii, et 23 iun. 1753, et in caus. Montis Falisci, 27 nov. 1784. Cf. Pallottini, Collectio, tom. I I I , v. Beneficia, § X I I , n. 100 ss. I d q u e communi D D . sententia confirmatur. Duplici vero s e n s u - q u o d t a m e n ad controversiam hanc dirimendam p a r u m refert - t u m in textibus iuris canonici (cfr. c. 30, C. X V I , q. 2; c. 23, X, de iure patronatus, I I I , 38; c. 16, X, de censibus, exactionibus, etc., I I I , 39; cc. 1417, § 1,1490, 1494, etc.), t u m passim ab AA. (cfr. Reiffenst., 1. c, § 5, n. 6; Leurenius, 1. c, q. 32, n. 7; Lotterius, 1. c, q. 15, n. 3 ss). lex fundationis accipi solet. I n t e r d u m ea omnia universim designat, quae in limine constitutionis beneficii praefinita fuerunt, i. e. ea omnia quae in tabulis fundationis continentur; interdum designat complexum conditionum, quas fundator in actu fundationis apposuit. F u n d a t o r i enim integrum est, de consensu Episcopi seu legitimi Superioris ecclesiastici, conditiones apponere etiam iuri contrarias, dummodo nec turpes sint, nec alias a iure improbatae, nec substantiae beneficii repugnantes. Cf. c. 30, C. X V I , q. 2; c. 23, X, de iure patronatus, I I I , 38; S. C. C. in Sarsinaten. 27 nov. 1649; Taurinen., 14 m a r t . 1722; Firmana, 9 et 30 aug. 1732; Gerundin., 14 dec. 1771, 11 ian. 1772. Quae disciplina expresse confirmatur in Codice (can. 1417, § 1). Huiusmodi vero conditiones, ubi appositae fuerint, pro lege esse habendas, nec eisdem derogandum, apertis verbis decreverunt Patres Tridentini S. Congregatio Concilii 547 (Sess. X X V , cap. 5, de ref.) et pluries declaravit haec S. Congregatio, v. g. in Tudertina, 12 febr., 12 m a r t . 1728; in Salutiarum, 3 sept. 1740; in Montis Falisci. 21 aug., 27 nov. 1784, etc. Quod Codex diserte confirm a t (can. 1417, § 2). Voluntas enim fundatoris, ut supra dictum fuit, integre servanda est, quoad fieri possit, i. e. nisi necessitas aliud exigat. Ex hucusque dictis sequitur: I ius nominandi seu praesentandi ad beneficia et canonicatus in ecclesiis cathedralibus et collegiatis, hodie perspecto can. 403, vigere t a n t u m m o d o ex lege fundationis, i. e. si et quatenus lex fundationis huiusmodi ius concedat; - 2° fundationem autem non haberi, nisi bonorum donatio seu dotis constitutio facta fuerit; 3° consequenter, praefatum ius eatenus aJicui competere, quatenus ipse beneficium vere dotaverit. o I I . Utrum in casu, de quo agitur, exsistat necne lex fundationis, ex qua Capitulo ius eligendi sive nominandi seu praesentandi mansionarios competat. Negative omnino respondendum est. Sane: I In Bulla Innocentii IV, 20 dec. 1245, qua mansionariatus eriguntur, de quibus praecise haec controversia exsistit inter Capitulum cathedrale et Archiepiscopum Utinensem, legitur: « Cum igitur, sicut ex p a r t e vestra « fuit propositum coram Nobis, ad a u g m e n t a n d u m cultum divini Nominis « deliberatione provida duxeritis statuendum ut in ecclesia vestra duo« decim mansionarii, videlicet quatuor presbyteri, et tot diaconi ac totidem « subdiaconi ad serviendum continue in ordinibus suis in ipsa, sex eis « praebendis de iis quae sunt in s t a t u t o ac per Sedem Apostolicam con« firmato numero assignatis... ». I t a q u e certo constat, m a n s i o n a r i a t u fuisse constitutos ex praebendis canonicalibus. Unde Capitulum n e q u a q u a m fundator exsistit, cum nihil reapse de suis bonis tradiderit, p u t a ex massa capitulari, seu dotem nullatenus constituerit. Igitur deficiente dotatione, ius nominandi seu praesentandi, quod ex fundatione obvenit, non exsistit, ut palam est. Sane ad huiusmodi ius acquirendum, satis non est, ut Capitulum consentiat in unionem sive transformationem beneficiorum, sed omnino requiritur, ut de suis bonis, seu de massa capitulari a u t alias, dotem constituat; secus inquam, fundatio prorsus abest. I t a omnes D D . , secundum n o t u m adagium Glossae: « P a t r o n u m faciunt dos, aedificatio, fundus ». Cf. De Luca, De iuspatronatus, disc. 2, n. 17, disc. 65, n. 15; Schmalzgr., 1. c, n. 52 ss; Viviani, Praxis iuris patronatus acquirendi, etc., lib. I I , cap. 5, n. 2 ss.; Lotterius, 1. c. n. 8; Ferraris, Bibliotheca, etc., v. Beneficium, art. 2, n. 9; Lambertini, Tract, de iure patronatus, lib. I, part. I, q. 2, art. 3; Eeiffenst., lib. I I I , tit. 38, n. 3 ss. Quod valet non modo de iure patronatus, o 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale verum etiam de iure nominandi seu praesentandi, quod, praecisione facta a iure patronatus, item ex titulo fundationis, in aliquo casu particulari oritur. P u t a , si fundator expresse renunciet iuri patronatus, sibi tamen, reservet in perpetuum vel ad tempus ius nominandi seu praesentandi clericum ad beneficium vacans: quod certe iure antiquo, aliter ac iure novo, fieri poterat, de consensu legitimi Superioris ecclesiastici. In utroque casu valet profecto eadem regula, quia unus a t q u e idem est titulus sive fundamentum praefati iuris, scil. fundatio. U n d e si ab initio Capitulum obtinuit ius eligendi sive nominandi seu praesentandi mansionarios, hoc non ex titulo fundationis acquisivit, sed ex mero privilegio, quod legislator expresse revocavit (can. 403). 2° Ex Bulla Patriarchae Aquileiensis Card. Scarampi-Mazzarotta, 12 aprii. 1460, quam Capitulum in sui favorem allegat, nihil profecto eruitur, quod traditae conclusioni adversetur, imo potius contrarium. Siquidem: a) ISTe ullum verbum quidem est in hac Bulla de iure Capituli nominandi seu praesentandi; sermo est de institutione mansionariorum, quae, cum aliis iuribus, dicitur ad Capitulum pertinere. Porro institutio, proprie s u m p t a , necessario exigit praesentationem, et quidem ab alio factam; unde si t u n c temporis, dato et non concesso, Capitulo erat ius canonice instituendi mansionarios, ad alios profecto spectabat ius eosdem nominandi seu praesentandi. D a t o inquam et non concesso, quia, perspecto tenore totius Bullae, apparet vocem institutionis non esse proprio, i. e. stricto sensu accipiendam. - b) Agitur in casu de concessione facta ab ipso Patriarcha, u t i patet ex verbis Bullae: « Mansionariorum ance tem dictae Ecclesiae Aquileien. ad ipsum Capitulum institutionem p e n i ce nere volumus... ». Porro hanc potestatem - sive intelligatur de canonica institutione proprie dicta, sive de iure nominandi seu praesentandi - hodie, iure quo regimur, non amplius exsistere, ex dictis i n d u b i t a t u m est, eum ex titulo merae concessionis sive privilegii, non a u t e m ex lege fundationis-, originem duxerit. 3° Bulla Benedicti X I V , 19 ian. 1753, a Capitulo item in sui favorem allegata, manifeste excludit titulum fundationis luculenterque ostendit agi de privilegio apostolico. Hic Pontifex suppressit Ecclesiam patriarchalem Aquileiensem, et Ecclesiam collegiatam S. M. Maioris in archiepiscopalem Ecclesiam Utinensem erexit, huius Capitulo concedens « ius eligendi « libere mansionarios et cappellanos, quo prius p o n e b a n t u r Capitulum et « canònici praefatae patriarchalis Ecclesiae, per Nos, ut praefertur, sup« pressae et extinctae.... ». Nullum dubium, ut liquet ex his verbis, quin agatur de mero privilegio seu indulto apostolico. Atqui a Codice hoc revocatum fuit (can. 403). 549 S. Congregatio Concilii I t a q u e , omnibus m a t u r e perpensis, concludendum, ad Capitulum cathedrale TJtinense hodie non spectare ius eligendi sive nominandi seu praesentandi mansionarios, sed Archiepiscopo, audito Capitulo, competere lib e r a m collationem mansionariatuum, ad normam canon. 403. Quare, etc. RESOLUTIO* - Porro, in plenariis Sacrae Congregationis tiis, in Palatio Apostolico Vaticano habitis die 10 februarii sito dubio: An Capitulo cathedrali Utinensi post Codicem adhuc competat ius eligendi seu nominandi mansionarios in R m i Patres respondendum censuerunt: Negative. Concilii comi1923, propoiuris canonici casu, E m i ac P a c t a postmodum de praemissis Ssmo Domino Nostro Pio P P . XI rei atione per infrascriptum S. C. Subsecretarium, Ssmus d a t a m resolutionem approbare et confirmare dignatus est. I. Bruno, Subsecretarius. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS i DECLARATIO CIRCA DISPENSATIONES SUPER CURRICULO STUDIORUM Sacra Congregatio de Religiosis, in concedendis dispensationibus super curriculo studiorum, ad praescriptum can. 976 § 2 ad sacros Ordines suscipiendos praemittendo, de m a n d a t o Ssmi Domini Nostri Pii div. Provid. P P . XI sequentes conditiones rescriptis apponere consuevit: «Sacrae Theologiae operam sedulo dare pergant, saltem usque dum « praescriptum quadriennium rite compleatur, vetito interim quocumque « animarum ministerio, idest ne destinentur concionibus habendis aut « audiendis confessionibus a u t exterioribus Religionis muniis; super quibus « Superiorum conscientia graviter onerata remaneat; servatis ceteris... ». Cum vero tales facultates seu dispensationes ab aliquo Ordine aut Congregatione religiosa, sive generales pro omnibus suis alumnis sive particulares pro aliquibus, in praeteritum impetratae iam fuerint, Sanctitas Sua, in audientia infrascripto Cardinali Praefecto concessa die 23 octobris 1923,declaravit et statuit: omnes et singulas facultates seu dispensationes hac super re post Codicis promulgationem quomodocumque obtentas, etiam immediate a Summo Pontifice vel vivae vocis oraculo vel ACTA, Vol. XV, n. 1 1 . — 6 - 1 1 - 9 2 3 . 37 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per Rescriptum Eiusdem m a n u signatum, conditionibus supra enunciatis subesse, easque subintelligendas esse, nisi expresse eis derogatum fuerit. Contrariis quibuscumque, etiam speciak" mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m Romae, ex Secretaria Sacrae Congregationis de Religiosis, die 27 octobris 1923. C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L. £8 S. Maurus M. Serafini, Ab. O. S. B. Secretarius. II UNTERWEISUNG ODER V E R Z E I C H N I S D E R FRAGEN, D I E VON D E N GENERALOBEREN U N D GENERALO B E R I N N E N D E R KLOESTERLICHEN GENOSSENSCHAFTEN MIT E I N F A C H E N GE- L U E B D E N ALLE F U E N F J A H R E I N IHREM BERICHTE A N D E N HEILIGEN STUHL ZU BEANTWORTEN S I N D . (Diese Unterweisung wurde zum ersten Male von der Heiligen Congrégation für Bischöfe und Ordensleute herausgegeben und dann von der Heiligen Congrégation für Klosterleute nach Massgabe des neuen Mrchlichen Gesetzbuches durchgesehen und verbessert). 1 EINLEITENDE FRAGEN. 1. Welche Bestätigungen oder Empfehlungen des Heiligen Stuhles hat die Genossenschaft erhalten, und wann? 2. Welches ist der besondere Zweck oder die Aufgabe der Genossenschaft! 3. Hat die Genossenschaft ihren ursprünglichen Namen oder ihren Zweck oder die klösterliche Kleidung nachher irgendwie geändert, und mit welcher Bevollmächtigung ? 4. Wie viele Klassen von Mitgliedern hat die Genossenschaft? Welche Gelübde werden in ihr abgelegt? 5. * Wie viele Mitglieder sind seit der Gründung bis jetzt, oder wenigstens in den letzten zwanzig Jahren, eingekleidet worden? 6. * Wie viele Mitglieder sind seit der Gründung der Genossenschaft bis jetzt, oder wenigstens in den letzten zwanzig Jahren, ausgetreten, und in wei1 1 Cf. Acta Apostolicae Sedis, XIV (1922), pp. 278 ss. * Auf die mit Sternchen kenntlich gemachten Fragen oder Frageteile braucht nur im ersten Berichte nach Veröffentlichung dieser Unterweisung geantwortet zu werden. S. Congregatio de Religiosis eher Weise: im Noviziat, oder nach Ablegung der zeithchen oder nach Ablegung der ewigen Gelübde? H a t es auch Flüchtige und Abtrünnige gegeben, und wie viele? 7. Wann wurde der letzte Bericht an den Heiligen Stuhl gesandt? I. - V O N DEN PERSONEN. A) Von der Aufnahme. 8. Wie viele Postulanten sind seit dem letzten Berichte aufgenommen worden? 9. Sind für jeden Einzelnen die \om Eechte vorgeschriebenen Zeugnisse eingeholt worden, besonders aber die litterae testimoniales a) für Männer im allgemeinen, b) für Kleriker, c) für jene (Männer sowohl wie Frauen), die in einem Seminar, Colleg, Postulat oder Noviziat einer andern Genossenschaft waren, und waren diese Zeugnisse eidlich bekräftigt? 10. H a t man auf irgend eine besondere Weise oder durch besondere Mittel jemand zum Eintritt angelockt? Haben die Oberen sich namentlich der Zeitungen zu diesem Zwecke bedient? 11. H a t man sich überdies, wo es notwendig oder ratsam war, über die Charakteranlagen und die Führung der Aufzunehmenden genügende Kenntnis zu verschaffen gesucht? 12. Wie oft und von welchen Hindernissen und Mängeln sind Dispensen nötig gewesen, und von welchem kirchlichen Obern wurden diese erteilt? 13. Haben alle, für welche das Postulat vorgeschrieben ist, die dafür festgesetzte Zeit eingehalten, und zwar in einem Hause, wo klösterliche Zucht herrscht? B) Von den Novizen. lé. Wie viele und welche Noviziatshäuser sind vorhanden, und ist jedes mit Genehmigung des Heiligen Stuhles errichtet? 15. Wie viele Novizen haben seit dem letzten Berichte das Kleid der Genossenschaft erhalten? 16. Wie hoch ist gegenwärtig die Zahl der Novizen? 17. Sind die Novizen von den Prof essen nach Vorschrift abgesondert? 18. Haben alle einen vollständigen Abdruck der Satzungen? 19. Sind alle vor Zulassung zu den Gelübden ein vollständiges und ununterbrochenes Jahr unter der Leitung des Novizenmeisters im Noviziatshause gewesen? 20. Ist der Novizenmeister von anderen Aemtern und Lasten, die ihn in der Ueberwachung und Leitung der Novizen hindern könnten, frei? 21. Wurde die Zeit des Noviziates, die nach den Satzungen einzuhalten ist, verlängert oder verkürzt? Um wieviel, und mit wessen Vollmacht? 552 Acta Apostolicae Sedàs - Commentarium Officiale 22. Haben die Novizen im ersten Noviziats jähre ausschliesslich den Hebungen der Frömmigkeit obgelegen, oder etwa auch anderen Beschäftigungen, und welchen? 23. Wurden die Novizen im zweiten Noviziatsjahre, wo ein solches besteht, in andere Häuser geschickt, und wurde dabei die Unterweisung der Heiligen Congrégation für Klosterleute vom 3. November 1921 beobachtet? 24. (Für Genossensehaften von Schwestern). H a t vor der Einkleidung, vor der ersten Zulassung zu den zeitlichen Gelübden, sowie vor der Zulassung zu den ewigen Gelübden der Bischof oder sein Stellvertreter die vorgeschriebene Prüfung und zwar kostenlos, vorgenommen? 25. H a t jedesmal vor der Profess, wenn geboten, oder sonst zu gegebener Zeit, die Abtretung der Verwaltung des Eigentums und die Verfügung über dessen Gebrauch und Messbrauch stattgefunden? 26. Haben die Novizen vor der Ablegung der zeitlichen Gelübde ein Testament über ihr gegenwärtiges und etwa noch zu erwartendes Vermögen frei und unbeeinflusst gemacht? G) Von den Professen. 27. Wie viele Mitglieder zählt jetzt die Genossenschaft: a) mit zeitlichen Gelübden? b) mit ewigen Gelübden? 28. Sind die zeitlichen Gelübde stets zur rechten Zeit erneuert worden? 29. Wurden die Mitglieder nach Ablauf ihrer zeitlichen Gelübde rechtzeitig zu den ewigen Gelübden zugelassen? 30. Wie viele Mitglieder, ob Professen oder Novizen, sind seit dem letzten Berichte gestorben? D) Von den Ausgetretenen und Entlassenen. 31. Wie viele sind seit dem letzten Berichte aus der Genossenschaft ausgetreten: a) von den Novizen, b) von den Professen nach Ablauf der zeitlichen Gelübde, c) von den Professen während der Dauer der zeitlichen Gelübde, d) von den Professen nach Ablegung der ewigen Gelübde. 32. Sind bei der Entlassung von Mitgliedern je nach der Verschiedenheit der Fälle die von den hl. Canones und von den eigenen Satzungen vorgeschriebenen Massregeln immer beobachtet worden? 33. Ist jemand (ausser den in den Can. 653 und 668 vorgesehenen dringenden Fällen) entlassen worden oder ausgetreten: a) wenn es sich um Professen mit ewigen Gelübden in männlichen Genossenschaften handelte, bevor man die Bestätigung der Entlassung durch den hl. Stuhl; oder bei Schwestern mit ewigen Gelübden, bevor man die Entscheidung desselben hl. Stuhles erlangt hatte; S. Congregatio de Religiosis 553 '6) wenn es sich um Prof essen mit zeithchen Gelübden handelte, bevor deren Berufung an den hl. Stuhl entschieden war; c) wenn ein Profess selbst um Entlassung nachgesucht hatte, bevor die Dispens von den abgelegten Gelübden eingetroffen war? 34. (Für Genossenschaften von Schwestern). Ist den aus was immer für einem Grunde Ausgetretenen die wie immer beschaffene Mitgift ganz zurückgegeben worden, zugleich mit der Ausstattung, die sie in die Genossenschaft mitgebracht hatten, aber in jenem Zustande, in dem sie sich zur Zeit des Austrittes befand? 35. Sind diejenigen, die ohne Mitgift aufgenommen worden waren, und die sich aus eigenen Mitteln nicht das Nötige verschaffen konnten, bei ihrem Austritt aus Liebe mit dem versorgt worden, was erforderlich war, um auf sichere und angemessene Weise nach Hause zurückzukehren und eine Zeitlang ehrbar zu leben? I I . — V O N DEN SACHEN. A) Von den Häusern. 36. Wie viele Häuser hat die Genossenschaft und in welchen Diöcesen befinden sie sich? Ist die Genossensehaft in Provinzen geteilt, und in wie viele? 37. Sind seit dem letzten Berichte neue Häuser eröffnet worden, und wie viele? Wurde in allen Fällen die Erlaubnis der rechtmässigen Obrigkeit erlangt und die diesbezüglichen Vorschriften der Satzungen beobachtet? 38. Wie viele Mitglieder der verschiedenen Klassen wohnen in den einzelnen Häusern und (wenn die Genossenschaft verschiedenen. Werken obliegt) welchen Werken sind sie zugeteilt? 39. Wurde seit dem letzten Berichte irgend ein Haus aufgehoben, und mit wessen Bevollmächtigung? 40. Haben die einzelnen Mitglieder ihre eigenen Zellen, oder ist wenigstens im. gemeinsamen Schlafraum jedes einzelne B e t t in schicklicher Weise von allen anderen gesondert? 4 1 . ' I s t für die Pflege der Kranken ein besonderer und in jeder Hinsicht geeigneter B a u m bestimmt? 1 2 . Sind für die Aufnahme von Gästen in Hause B ä u m e vorhanden, und sind diese von der klösterlichen Gemeinde entsprechend getrennt? 43. (Für Genossenschaften von Schwestern). H a t die Wohnung des Hausgei- stlichen oder Beichtvaters einen gesonderten Eingang, und keine Verbindung mit der Wohnung der Schwestern? B) Vom Vermögen. 44. Wie hoch belaufen sieh seit dem letzten Berichte die jährlichen Einnahmen und Ausgaben: a) der Genossenschaft als solcher? h) jedes einzelnen Hauses? 55Ì Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 45. H a t seit dem letzten Berichte sei es die Genossenschaft im allgemeinen (als solche), oder einzelne Häuser im besondern nene bewegliche oder unbewegliche Güter erworben, und von welchem Werte? 46. Sind die vorhandenen Gelder stets nützlich, in sicherer und erlaubter Weise angelegt worden? 47. H a t die Genossenschaft nach dem letzten Berichte einen Verlust an ihren Gütern oder Schaden erlitten? wie gross und aus welcher Ursache? 48. Wurden unbewegliche oder wertvolle bewegliche Güter veräussert, welche, und mit welcher Erlaubnis? 49. Ist das Kapitalvermögen angegriffen worden? 50. H a t die gemeinsame Kasse oder irgend ein einzelnes Haus eine Schuldenlast zu verzeichnen, und wie gross ist sie? 51. Wurden seit dem letzten Berichte neue Schulden gemacht? Von welcher Höhe und mit wessen Ermächtigung? 52. Werden die zeitlichen Güter sowohl der gesammten Genossenschaft als auch der einzelnen Provinzen und Häuser von rechtmässig bestellten Schaffnern (Prokuratoren) nach Massgabe der hl. Canones und der Satzungen verwaltet? 53. Haben die Prokuratoren, sowohl der Generalprokurator als auch diejenigen der einzelnen Häuser, zur bestimmten Zeit Eechenschaft über ihre Verwaltung abgelegt? Wurden die Eechenschafts-Ablagen nach Vorschrift geprüft und gutgeheissen? 54. Bestehen in Angelegenheiten der Klostergüter Prozesse? 55. Werden die Gelder und andere kostbare Gegenstände vorsichtig aufbewahrt, nach den diesbezüglichen Massregeln und den Vorschriften der Satzungen? 56. Wurden von Weltleuten Gelder oder wertvolle Gegenstände zur Aufbewahrung übernommen und unter welchen Abmachungen? 57. (Für Genossenschaften von Schwestern). Wurden die Mitgiften der Schwestern nach den kirchlichen Gesetzen sicher und fruchtbringend mit Zustimmung des kirchlichen Ortsobern angelegt? Wurden sie zur Bestreitung v o n Ausgaben angegriffen, inwieweit, und mit wessen Erlaubnis? 58. Besitzt die Genossenschaft fromme Legate oder Stiftungen, sei es für beilige Messen oder für Liebeswerke, und welche? 59. Wurden solche Verpflichtungen getreulich erfüllt? 60. Sind diese Stiftungsgelder sicher angelegt und v o n anderen Geldern abgesondert verwaltet worden? 61. Wurde dem Bischof bezüglich solcher Stiftungen gemäss den heiligen Canones Eechenschaft abgelegt? 62. Wie viel hat jedes Haus am Ende eines jeden Jahres von seinem erübrigten Gelde der gemeinsamen Kasse überwiesen? 63. Haben alle diese Abgabe gutmütig oder mit Widerstreben gemacht? 64. H a t die Oberin oder Prokuratorin Gelder, über die sie, zwar zum ÍSTutzen der Genossenschaft, aber dennoch frei verfügt, ohne Eechenschaft darüber abzulegen? S. Congregatio de Religiosis 555 I I I . — VON DER KLOSTERZUCHT. A) Vom klösterlichen Leben. 65. Werden in jedem einzelnen Hause die geistlichen Uebungen, die für die einzelnen Tage, Monate, Jahre oder für bestimmte Zeiten vorgeschrieben 1 sind, genau verrichtet ? 66. Wohnen alle Mitglieder täglich der heiligen Messe bei? 67. Können alle Mitglieder den gemeinsamen Uebungen beiwohnen, und wird denjenigen, die zuweilen wegen der häuslichen Beschäftigungen v o n einer gemeinsamen Uebung fernbleiben müssen, wenigstens Zeit gegeben dieselbe für sich zu halten? 68. Werden die kirchlichen Vorschriften beobachtet: a) bezüglich des Verbotes eine Gewissens-Eröffnung zu fordern; b) bezüglich der heiligen Beichte; c) bezüglich des häufigen Empfanges der heiligen Communion? 69. Sind die Beichtväter nach Massgabe des kirchlichen Rechtes bestellt? Sind in dieser Beziehung Missbräuche eingeschlichen, und welche, sei es von Seiten der Oberen, indem sie die v o m Gesetze gewährleistete Freiheit be- schränken, sei es v o n Seiten der Untergebenen, indem sie die gewährte Freiheit missbrauchen? 70. Wird in den Genossenschaften von Schwestern der gewöhnliche Beichtvater überall alle drei Jahre gewechselt, oder mit der erforderlichen Ermächtigung bestätigt? 71. Werden die Vorschriften über die Klausur in dem der klösterlichen Gemeinde vorbehaltenen Teile des Hauses getreulich beobachtet? 72. Wird den Klosterleuten oft gestattet, sich ins Sprechzimmer zu begeben, und werden die diesbezüglichen Satzungen beobachtet? 73. Wird den Klosterleuten heim Ausgehen, abgesehen vom Notfälle, von den Oberen ein Begleiter zugeteilt? 74. Werden überhaupt, und in welcher Weise und zu welchen Zeiten, für die Brüder und für die Hilfsschwestem und angehenden Klosterleute, sowie für die Diener und Hausgenossen katechetischer Unterricht und fromme U n terweisungen gehalten? 75. Werden v o n den Mitgliedern Zeitschriften herausgegeben, und welche, ©der arbeiten sie an solchen mit? Werden hierbei, sowie bei der Herausgabe v o n Büchern die bestehenden Vorschriften beobachtet? 76. Benützen die Mitglieder ältere oder neuere, wenn auch bloss mit der H a n d geschriebene Bücher, die mit blosser Erlaubnis der Oberen der Genossenschaft herausgegeben sind? Welche sind das? 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale B) Von der Beobachtung einzelner besonderen Vorschriften, 77. Wurden hinsichtlich des Generalkapitels sorgfältig alle Verordnungen eingehalten: a) bezüglich der Einberufung; b) bezüglich der Wahl der Delegierten; c) bezüglich der Wahl der Stimmenzähler und des Sekretärs; d) bezüglich der Wahl des Generalobern; e) bezüglich der Wahl der Generalkonsultoren, des Generalprokurators und Generalsekretärs? 78. Hatten die Mitglieder volle Freiheit, Briefe, die der Einsicht der Oberen nicht unterstehen, zu schreiben und zu empfangen? 79. Wird das Gesetz bezüglich des Wechsels der Oberen nach der festgesetzten Zeit getreulich innegehalten? Sind von diesem Gesetze Dispensen erlangt worden, wie viele, und von wem? 80. Haben der General - und die Provinzial-Oberen die vorgeschriebene Visitation der Häuser in der rechten Weise vorgenommen? 81. Haben der General-Obere, sowie die Provinzial - und Haus-Oberen, ihre Ratgeber zu den festgesetzten Zeiten zusammenberufen, um mit ihnen über die Anliegen der Genossenschaft oder der Provinz oder des Hauses zu verhandeln? 82. Wurde bei den Beratungen den Mitgliedern des Rates die gebührende Freiheit gewährt? 83. Wurden im General-Rate die Wahlen frei und nach den vorgeschriebenen Regeln vorgenommen? 84. Besteht überall das gemeinschaftliche Leben? Wird allen Mitgliedern das Notwendige, besonders in Bezug auf Lebensunterhalt und Kleidung, von den Oberen mit der gebührenden väterlichen Liebe verabfolgt, oder gibt es solche, die sich dieses von Weltleuten verschaffen? 85. Ist in irgend einem Hause die Zahl der Mitglieder zu gering, so dass diese mit Arbeit überbürdet sind unter schwerer Gefahr für ihre Gesundheit? 86. Wird dafür gesorgt, dass den Kranken nichts abgehe von dem, dessen .der einzelne je nach seinem Zustande bedarf, und kommt man ihren körperlichen und geistigen Bedürfnissen mit der gebührenden Liebe entgegen? 87. {Für priesterliehe Genossenschaften). Wie viele Jahre obliegen die Kleriker den Studien: a) der Humaniora, b) der Philosophie, c) der Theologie? Wenn der Unterricht im Hause erteilt wird, wie viele Professoren sind für die einzelnen Fächer bestimmt? 88. Sind die Professoren und die Studierenden mit anderen Arbeiten, die sie vom Studium ablenken, belastet? boi S. Congregatio de Religiosis '. 89. Hatten alle Studierenden: a) den vollständigen Studienkürs durchgemacht, bevor sie das Studienhaus verliessen: b) vor Empfang der einzelnen höheren Weihen die von den kirchlichen Gesetzen vorgeschriebenen Studien regelmässig abgeschlossen; c) alles übrige gewissenhaft erfüllt, was gemäss den kanonischen Bestimmungen für die Zulassung zu den heiligen Weihen erforderlich ist: Ordinationstitel, Dimissoriälien, u. s. w. 90. Wurde die Bestimmung beobachtet dass die Neupriester wenigstens durch fünf Jahre sich jährlich einer Prüfung unterziehen? 91. Wird hier und da ein von den hl. Canones verbotener Handel getrieben, oder irgend ein Gewerbe oder ein Industriezweig, wodurch die Klosterleute in vielfache Beziehung zu Weltleuten kommen? Welche Vorsichtsmassregeln werden dabei angewendet, sowohl zum Schutz der so beschäftigten Klosterleute, als auch zur Erbauung der Aussenstehenden? 92. Sorgen die Oberen dafür, dass die Dekrete des hl. Stuhles, die sich auf Klosterleute beziehen, zur Kenntnis ihrer Untergebenen kommen und von ihnen ausgeführt werden? Werden nebst den eigenen Satzungen auch jene Dekrete öffentlich vorgelesen, deren Verlesen der hl. Stuhl verordnet? 0) Von den Werken der Genossenschaft. 93. Wie vielen Personen (oder Klassen von Personen) erwiesen die Mitglieder Gutes durch die Werke, denen sie sich nach dem Zweck ihrer Genossenschaft widmen? 94. H a t sich die Zahl dieser Personen seit dem letzten Berichte irgendwo verringert? Aus welchen Gründen? 95. (Für die Genossensehaften, die von Türe zu Türe Almosen sammeln): a) Geht aus ihren Satzungen klar und bestimmt hervor, dass sie das Becht und die Pflicht haben von Türe zu Türe Almosen zu sammeln; b) Werden die hierüber gegebenen Vorschriften der heiligen Canones und die Dekrete des Heiligen Stuhles in allen Stücken gewissenhaft befolgt? 96. Haben Genossenschaften von Schwestern in ihren Häusern Absteigequartiere (Pensionen) oder private Krankenanstalten für alle Personen ohne Unterschied, auch für Männer, und wenn ja, mit wessen Erlaubnis und mit welchen Vorsichts-Massregeln? 97. Haben die Schwestern in Seminarien oder Kollegien oder in anderen geistlichen Häusern die Führung des Haushaltes übernommen, und in welcher Weise? 98. Ueben die Schwestern gewisse Werke der Nächstenliebe aus (z. B. bei Säuglingen, bei Gebährenden, bei chirurgischen Operationen)-, die für gottgeweihte Jungfrauen und für die klösterliche Kleidung unziemlich erscheinen? 99. Halten sich die Schwestern, die mit Krankenpflege in Privathäusern betraut sind, immer an die in den Satzungen aufgestellten Vorsichtsmassregeln? 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 100. Haben die Oberen ihren Untergebenen den Aufenthalt in Häusern r o n Weltleuten gestattet, und wie lange? 101. (Für männliche Genossenschaften). Leiten sie eine Schwesterngenossenschaft gleichsam als v o n ihnen abhändig und ihnen angeschlossen, oder halten sie dieselbe unmittelbar oder mittelbar unter ihrer Leitung, und mit welcher Vollmacht? 102. Ist seit dem letzten Berichte irgend ein neues Werk oder eine neue Art von Werken den schon bestehenden angefügt worden, und mit welcher Erlaubnis? 103. Haben sich in der Genossenschaft oder in einzelnen Häusern Missbräuche eingeschlichen, und welche? 104. Bestehen Klagen oder Schwierigkeiten: a) mit den kirchlichen Ortsoberen; b) mit den Beichtvätern; c) mit den Hausgeistlichen? 105. (Für nicht-priesterliche Genossenschaften beiderlei Geschlechtes). Besitzt die Genossenschaft Häuser, in denen junge Leute des gleichen Geschlechtes, die die öffentlichen weltlichen Schulen besuchen, Unterkommen finden? Wo befinden sich diese Häuser, und welche Schulen besuchen die jungen Leute? Erhalten sie, und durch wen, religiöse Unterweisung? *** Die Antworten auf vorstehende Fragen sind nicht bloss vom General-Obern (oder von der General-Oberin) zu unterzeichen, sondern auch von jedem einzelnen Generalrat oder Assistenten, und zwar nach voraufgegangener reiflicher Prüfung. Bei den weiblichen religiösen Genossenschaften müssen sie überdies auch vom kirchlichen Ortsobern des Sprengeis, in dem die General-Oberin mit ihrem Rate ihren Sitz hat, unterzeichnet werden. Sollte einer der Generalräte oder Assistenten glauben, ausserdem noch etwas von grosser Wichtigkeit zur Kenntnis des Heiligen Stuhles bringen zu sollen, so kann er dieses in einem persönlichen Schreiben ohne Vorwissen der Anderen tun. Jedoch muss er sich seiner Stellung bewusst bleiben und bedenken, dass er sein Gewissen schwer belasten würde, wenn er in jenem Geheimbrief etwas zu berichten wagen sollte, was mit der Wahrheit nicht übereinstimmte. Rom, aus der Kanzlei der Heiligen Congrégation für Klosterleute, 25 März 1922. T . C A R D . V A L F R E D I BONZO, Präfect. L.$S. Maurus M. Serafini, A b . O. S. B . , Secretar. S. Congregatio de Propaganda Fide 559 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DESIGNATIONES ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE In audientia diei 22 octobris 1923 Secretario Sacrae Congregationis Fidei Propagandae concessa, Sanctitas Sua indulsit u t , pro electione tribunalis secundae instantiae, de quo in can. 1594 § 3: Vicarius Apostolicus Tunquini occidentalis designaret Vicarium Apostolicum Tunquini maritimi; Vicarius Apostolicus Tunquini Superioris designaret Vicarium Apostolicum Tunquini occidentalis; Vicarius Apostolicus Tunquini septentrionalis designaret Vicarium A p o s t o l i c u m Tunquini centralis; . Vicarius Apostolicus Tunquini Maritimi designaret Vicarium Apostolicum Tunquini occidentalis; Vicarius Apostolicus Tunquini centralis designaret Vicarium Apostolicum Tunquini maritimi; Vicarius Apostolicus Tunquini meridionalis designaret Vicarium Apostolicum Tunquini maritimi; Vicarius Apostolicus Tunquini orientalis designaret Vicarium Apostolicum Tunquini centralis; Praefectus Apostolicus de Lang-Son et Cao-Bang designaret Vicarium Apostolicum Tunquini septentrionalis; Vicarius Apostolicus Cocincinae Septentrionalis designaret Vicarium Apostolicum Cocincinae orientalis; Vicarius Apostolicus Cocincinae orientaüs designaret Vicarium Apostolicum Cocincinae septentrionalis; Vicarius Apostolicus Cocincinae occidentalis designaret Vicarium Apostolicum Cambodiae; Vicarius Apostolicus Cambodiae designaret Vicarium Apostolicum Cocincinae occidentalis; Vicarius Apostolicus Regni Siamensis designaret Episcopum Malaccensem. 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II NOMINATIONES R e v m u s Iosephus Gignac, canonicus theologus Ecclesiae Cathedralis Quebecensis, renuntiatus est Praeses Consilii Nationalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei pro Canada Orientali. Revñius Iosephus M. Delgado Palacios pariter renuntiatus est P r a e ses Consilii Nationalis eiusdem P o n t . Operis pro Venezuela. SACRA CONGREGATIO RITUUM DUBIA A Sacra R i t u u m Congregatione, pro opportuna declaratione, expostulatum fuit: I. Exceptio, quae h a b e t u r in tit. I I , n. 11, novarum rubricarum Missalis Romani, nempe « exceptis Missis n u m . 7-9 comprehensis », valetne quoad Missas quae inferius, tit. IV., n u m . 1-5, recensentur, ita ut huiusmodi quoque Missae permittantur, in ecclesiis u n a m t a n t u m Missam habentibus, die secunda februarii, etiamsi fiat benedictio Candelarum, et in Litaniis maioribus et minoribus, etiamsi fiat Processio? I I . Si prima feria sexta mensis ianuarii incidat in diem secundam vel tertiam vel q u a r t a m eiusdem mensis, et alicubi occurrat Officium de die infra Octavam Circumcisionis Domini, pro Missa votiva de Sacratissimo Corde Jesu, concessa per decretum S. R. C. n. 3712, Vrbis et Orbis, diei 28 iunii 1889, estne dicenda Missa Puer natus est nobis, de die 30 de cembris, iuxta decretum S. R. C. diei 27 iunii 1923, vel potius, in casu, dicenda est Missa de die infra Octavam Circumcisionis, ad instar votivae solemnis, absque commemoratione de Sacratissimo Corde Iesu, iuxta decretum eiusdem S. R. C. Hildesien., 16 iunii 1922, ad X I I , et X I I I ? I I I . An Credo dicendum sit in Missa de festo duplici I vel II classis, cui Symbolum per se non convenit, si extra Dominicam celebretur infra Octavam communem alicuius festi Symbolum habentis, de qua non fit commemoratio? S. Congregatio Rituum 561 Et Sacra E i t u u m Congregatio, audito specialis Commissionis voto, omnibus perpensis respondendum censuit: Ad I. Negative. Ad I I . Negative ad primam partem; Affirmative ad secundam. Ad I I I . Affirmative, ad normam specialis rubricae Missalis E o m a n i in festo S. Ioachim Conf., die 16 augusti, excepta t a m e n Missa c a n t a t a vel conventuali de festo, si alia Missa c a n t a t a vel conventualis de Octava celebretur, iuxta novas rubricas Missalis E o m a n i , tit. V, n. 4, a t q u e decret u m S. E. C. n. 4 1 9 2 , Ordinis Fratrum Minorum, 10 novembris 1 9 0 6 , ad I I , 2. Atque ita rescripsit ac declaravit, die 26 octobris 1 9 2 3 . £g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Eufinae, S. B. C. Braefectus. Alexander Verde, Secretarius. SACRA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS Decreto 30 octobris 1 9 2 3 extensa est ad dioecesim Macaonensem auctoritas Delegati Apostolici in Sinis, firma manente competentia Nuntii Apostolici Ulyssiponensis pro negotiis, de quibus agere contingat cum Gubernio* Lusitano. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA CONCESSIO INDULGENTIAE Die IS iunii 1923 Ssñius Dominus Noster D. Pius div. Prov. P p . X I , in audientia, infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiori impertita, benigne concessit, ad augendam fidelium p i e t a t e m erga S s m u m Sacramentum, Indulgentiam partialem trecentorum dierum, lucrandam ab iis, qui, templum ingressi, a n t e omnes alios pietatis actus, ad altare, ubi Ssnia Eucharistia asserv a t u r , se contulerint, ibique, saltem corde contrito, S s m u m Sacramentum vel breviter adoraverint. Praesenti in p e r p e t u u m valituro absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. O. CARD. GIORGI, Poenitentiarius Maior. L . ¿ S. S. Fagiolo, S. P. Secretarius. SACRA ROMANA ROTA WESTMONASTERIENf. NULLITATIS MATRIMONII ( E X CAPITE CLANDESTINITATIS ) Pio PP. XI feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 13 decembris anno 1922, RR. PP. DD. Iulius Grazioli, Ponens, Franciscus Parrillo et Franciscus Solieri, Auditores de turno, in causa Westmonasterien. Nullitatis Matrimonii, inter Mariam Agneiem M., actricem, repraesentatam per legitimum procuratorem Nazarenum Ferrata, advocatum, et Laurentium Renatum D., reum conventum, interveniente et disceptante in causa Carmelo Conte, vinculi Defensoris ex officio substituto, sequentem tulerunt in gradu appellationis definitivam sententiam. Maria Agnes M., actrix in causa, sexdecim vix annos nata, sua m a t r e orbata iam fuerat. Cum i t a q u e u n a cum patre, qui ad alias convolaverat S. Romana Rota £63 nuptias, in Insula Mauritius degeret, occurrit ei Laurentius Renatus D., qui et ipse e gallica erat natione, et u n a cum patre eadem in Insula commorabatur. Brevi factum est, ut Renatus, puellae specie captus, eam in uxorem peteret. H a u d videtur R e n a t u m acceptum Mariae valde fuisse; at, instante p a t r e et urgente noverca, q u a non bene Maria utebatur, matrimonium die 19 martii anno 1901 celebratum fuit coram parocho ecclesiae sub titulo Sanctae Teresiae loci vel paroeciae Curepipe vulgo nuncupatae. Coniugalis vita, licet quindecim annos perduraverit, haud fuit pacifica, culpa, prouti asseritur, Renati, qui, adulterinis illaqueatus amoribus, uxorem deseruit, ad eamque redire non amplius voluit. H a u d igitur mirum quod Maria, quavis iam amissa spe R e n a t u m ad meliorem frugem reducendi, laicum t a n d e m adierit tribunal et, desertionem sui viri causata, divortium petierit. Facile hoc obtento, egit ipsa ut etiam coram Ecclesia suam assequi posset libertatem. Nec fundamentum ad nullitatem matrimonii ab ipsa contracti ei deesse visum est; innotuit enim matrimonium ipsum coram parocho fuisse initum, in cuius paroecia neuter ex coniugibus, t u m cum nuptiae celebratae sunt, domicilium a u t quasi-domicilium fovebat. Causa itaque de Sacrae Congregationis super disciplina Sacramentorum m a n d a t o , non apud Curiam dioecesis P o r t u s Ludovici, sed apud Westmonasteriensem Curiam acta est, ac sub die 23 februarii anno 1922 sententia lata fuit, qua matrimonium Mariam M. inter et Laurentium Ren a t u m D. die 19 martii anno 1901 coram parocho ecclesiae sub titulo S. Teresiae paroeciae vulgo Curepipe initum, in vim cap. Tametsi Concilii Tridentini, sess. X X I V , cap. I , De Reformatione, nullum declaratum est. Appellatione ab hac sententia de more a vinculi Defensore Westmonasteriensi promota, causa hodie proponitur sub consueta dubitandi formula: An constet de matrimonii nullitate in casu. - Matrimonium, de cuius validitate vitio clandestinitatis controvertitur, antea celebratum est q u a m P l a n u m decretum .Ne temere fuerit editum; quaestio proinde proposita unice ad tramitem cap. Tametsi, sess. X X I V , cap. I , de reformatione Concilii Tridentini erit dirimenda. N o t u m a u t e m est, idem cap. Tametsi non ubique terrarum viguisse, eo quod non omnibus in paroeciis fuerit publicatum. Siquidem Tridentini Patres, ad acatholicorum odia aliaque incommoda vitanda, singularem prorsus formam pro m e m o r a t i cap. Tametsi promulgatione praeseripseront. Praeceperunt n a m q u e ut omnes Ordinarii curarent Decretum ipsum, cum p r i m u m fieri potuisset, populo publicari et explicari singulis in paroeciis suarum dioecesium, itemque statuerunt ut lex de praesentia proprii alterI N IURE. 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale utrius coniugis parochi et duorum vel trium testium ad matrimonii, vali^d i t a t e m vim suam exsereret triginta t a n t u m post dies ab eius publicatione. E a p r o p t e r P a t r e s de turno investigandum in antecessum censuerunt, an reapse in Insula Mauritius Tridentinum Decretum de forma substantiali matrimonii vigeret necne, seu an idem Decretum in paroeciis P o r t u s Ludovici fuerit publicatum, vel saltem ita tempore immemoriali t a n q u a m decretum Concilii Tridentini vel Romani Pontificis observatum, ut ex communi fidelium persuasione et annuentibus Episcopis matrimonia absque forma Tridentina celebrata nulla et irrita haberentur. Etenim, uti habet E m u s D'Annibale, Summula Theol. Moral., P. I I I , n. 458, not. 45 de promulgatione agens legis Tridentinae: « Penes latinos observantia pro « publicatione est ». E q u i d e m vero, sive sac. O' Loughlin, anno 1901, parochus ecclesiae Sanctae Teresiae, qui nuptiis actricis cum Renato benedixit, sive actualis Episcopus dioecesis P o r t u s Ludovici, R. P. D. Joannes Murphy, expresse de publicatione Decreti Tridentini in Insula Mauritius interrogati, ita responderunt ut de eadem publicatione dubitandum esse visum sit. I a m v e r o , investigationibus in archivo Sacrae Congregationis de Propaganda Fide peractis, constitit non u n a vice sed pluries, secunda mediet a t e saeculi elapsi, ad instantiam Episcoporum dioecesis P o r t u s Ludovici, de publicatione capitis Tametsi in Insula Mauritius apud Sacram Congregationem Sancti Officii actum fuisse. Sub die autem 20 iunii anno 1866 E m i Patres Inquisitores Generales ad dubium propositum responderunt: « I u x t a exposita non constare de publicatione Decreti Tametsi in dioecesi « P o r t u s Aloisii neque de observantia decreti in vim Concilii Tridentini: « ideoque matrimonia, non servata illa forma, in eadem dioecesi inita, esse « quidem graviter illicita, sed valida ». Cum a u t e m Episcopi Portus Ludovici non acquieverint relatae decisioni a t q u e institerint ut quaestio ad examen iterum vocaretur, die 5 iunii anno 1889 decretum prodiit quo iidem E m i P a t r e s Inquisitores Generales s t a n d u m esse decreto feriae iv, seu diei 20 iunii anni 1886, edixerunt. Quod tertio t a n d e m confirmatum est, die nempe 11 martii anni 1891, qua Sacra Congregatio Sancti Officii, approbante Summo Pontifice, decrevit: «Ex noviter deductis per R . P . D . « Archiepiscopum non probari in paroeciis illius dioecesis publicatum fuisse « Decretum Tametsi nec observari in vim Concilii; ideoque standum decreto « feriae iv, 20 iunii 1866, et commendandum zelum eiusdem Archiepiscopi, « quo curat ut matrimonia coram parocho et testibus contrahantur ». Nec satis: nam, edito die 2 augusti anni 1907 a Sacra Congregatione Concilii Decreto Ne temere, Episcopus Portus Ludovici, R. P. D. P e t r u s Augustinus O' Neill, litteras sub die 25 martii anno 1908 dedit ad E m u m S. Romana Rota 565 S. Congregationis de Propaganda Fide Praefectum, in quibus de promulgatione eiusdem Decreti Ne Temere agens, inter alia, haec habet: « J e dois «ajouter que nous avons accueilli ce Décret avec satisfaction, à cause de « la différence qu'existe p a r m i nos fidèles sur la validité des mariages civils, « car d'une p a r t le Saint-Siège, deux fois consulté, a deux fois répondu: « Non constare de publicatione Decreti Tridentini, et que les mariages civils « doivent être censés valides, et la plus p a r t des catholiques instruits con« naissent cette décision, mais d'autre p a r t les classes pauvres et igno« rantes persistent à croire q u ' u n mariage sans prêtre ne les fie pas en « conscience. Il serait bon de m e t t r e fin à ce malentendu, qui nous embar« rasse beaucoup quand ces pauvres gens quittent leurs conjoints civils « pour en prendre un autre devant le prêtre, ou bien quand il faut lever « le concubinage dans lequel ils se jettent après un mariage civil ». P a t e t igitur evidentissime anno 1901, quo Mariae Agnetis M. nuptiae celebratae sunt, Decretum Tametsi non viguisse in paroeciis dioecesis Portus Ludovici. Quo posito, iam inutile prorsus evadit inquirere, an eaedem nuptiae coram parocho proprio unius vel alterius coniugis initae fuerint necne, seu an coniuges Maria M. et Renatus D. legi satisfecerint vel non, qua ad validitatem actus minime tenebantur. Quibus omnibus in iure et in facto perpensis, Nos infrascripti Auditores de turno, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, dicimus, declaramus et definitive sententiamus ad propositum dubium respondentes: Negative, seu non constare de matrimonii nullitate in casu. Statuimus praeterea expensas iudiciales ab actrice Maria Agnete M. solvendas esse. I t a pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsequutioni m a n d e n t hanc nostram definitivam sententiam ad tramitem tit. X V I I , lib. IV, Codicis Iuris Canonici, et adversus reluctantes procedant ad n o r m a m ss. Canonum, et praesertim cap. 3, Sess. 25, De Reform., Concilii Tridentini et can. 1924 Cod. I. C, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis o p p o r t u n a et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis Sacrae R. Rotae, 13 decembris 1922. o Iulius Grazioli, Ponens. Franciscus Parrillo. Franciscus Solieri. Ex Cancellaria, 8 ianuarii 1923. T. Tani, Notarius. ACTA, Vol. X V , n. 11. — 6-11-923. 38 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì 17 ottobre, la S a n t i t à di N o s t r o Signore ba ricev u t o in udienza di formalità S. E. il sig. d o t t . Giuseppe Smodiaka, I n v i a t o straordinario e Ministro Plenipotenziario dello S t a t o S e r b o - C r o a t o - S l o v e n o , p e r la presentazione delle lettere credenziali. SACRA C O N G R E G A Z I O N E B E I S A C R A M E N T I AVVISO DI CONCORSO Nella Segreteria della Saera Congregazione dei Sacramenti avrà luogo, il giorno 30 novembre p. v., alle ore 8,30 antimeridiane, un concorso a due posti di Officiali minori. Gli ecclesiastici che volessero prendervi parte, dovranno, non più tardi del 15 novembre suddetto, rivolgere la relativa domanda all'Emo Signor Cardinale Prefetto, corredata dal nulla osta del proprio Ordinario e dell' E m o Signor Cardinale Vicario di Sua Santità, e inoltre dai documenti degli studi ecclesiastici compiuti, dei gradi accademici conseguiti e di altri titoli che possa avere il candidato. Il concorso consisterà in una prova scritta sulla materia canonica, relativa ai sacri Ordini e al Matrimonio, e sulla competenza specifica di questa Sacra Congregazione. Dalla Segreteria della Sacra Congregazione dei Sacramenti, 15 ottobre 1923. f L. CAPOTOSTI, Vescovo tit. di Terme, Segretario. SACRA C O N G R E G A Z I O N E D E I RITI Martedì 23 ottobre 1923, presso 1' Emo e R m o Signor Cardinale Vincenzo Vannutelli, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione dei Servi di Dio Giovanni Maria du Lau, Arcivescovo di Arles, Francesco Giuseppe de la Rochefoucauld, Vescovo di Beauvais, Pietro Lodovico de la Rochefoucauld, Vescovo di Saintes, e Soci, che si asseriscono uccisi a Parigi nell'anno 1792 Diarium Momame Curiae 567 in odio della Fede, si è tenuta la Congregazione dèi Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso e dato il voto sopra il dubbio: se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o prodigi operati dai medesimi. Martedì 6 novembre 1923, presso l'Emo e Emo Signor Cardinale Lodovico Billot, Ponente della Causa di Canonizzazione deb beato Giovanni Eudes, Missionario Apostolico e Fondatore della Congregazione di Gesù, e Maria e dell'Ordine della Beata Maria Vergine della Carità, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Biti Antipreparatoria, per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Beato, i quali vengono proposti per la sua Canonizzazione. SACRA R O M A N A R O T A Lunedì 16 ottobre, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dopo la Messa de Spiritu Sancto, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, fu tenuta la solenne inaugurazione dell'anno giuridico, in cui l'IUmo e Revmo Monsig. Federico Catta ni-Amadori, Pro-Decano, in luogo deU'IUmo e Rmo Giovanni Prior, Decano degli Uditori di Rota, impedito per malattia, dopo avere espresso voti per il ristabilimento in salute del medesimo Monsig. Decano, lesse il seguente indirizzo, che Sua Santità si degnò approvare con elevate parole improntate a grande benevolenza e considerazione: Beatissimo Padre. - Quando, con la Costituzione Apostolica Sapienti Consilio, fu richiamato in esercizio il Tribunale della Sacra Rota, fu primo pensiero degli Uditori formare un saggio regolamento di procedura per tutti gli atti giudiziari, come quella da cui dipende la legalità, l'ordine, la speditezza e spesso anche la equità dei giudizi. - In esso si fecero rivivere in parte gli antichi ordinamenti B.otali, e nuove norme si introdussero, secondo le nuove esigenze dei tempi cotanto mutati. Così ebbero principio le Regulae servandae in iudiciis apud Sacrae Romanae Rotae Tribunal. Di queste poi si valsero largamente i compilatori del Codice del diritto canonico nel libro De processibus, come di una fonte del diritto di procedura; tantoché ben 165 volte, nelle indicazioni delle fonti dei canoni, ivi sono citate. Così, mentre le nostre Regole hanno somministrato al quarto libro del Codice .una messe copiosa, questo alla sua volta ha estesa la nostra procedura a tutto l'orbe cattolico, recando al diritto tre grandi vantaggi, che, dove prima questa parte era generalmente poco nota, vaga ed incerta, ha ora acquistata unità, fermezza e notorietà. Ma non perciò avrebbe il collegio degli Uditori bene meritato abbastanza, della procedura giudiziaria, se, oltre essersi fatto maestro per la teoria, non avesse fatto altrettanto per la pratica. Poiché se scienza pratica è, per sua 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale natura, tutta la giurisprudenza, molto più lo è quella parte che spetta ai giudizi, a bene apprendere la quale, più che le dotte lezioni, può valere l'esercizio fatto sotto buona guida, essendo noto che a sapere ben fare si può giungere solo facendo. Per questa ragione, fino dall'anno 1911, fu aperto nel nostro Tribunale uno Studio per la pratica forense, a cui pure fu dato un saggio e ben determinato regolamento, la cui esecuzione ed osservanza fu affidata al Promotore della giustizia. . ' A questo tirocinio sono, con le dovute cautele, ammessi giovani ecclesiastici e laici, e ciascuno ha il dovere di studiare e fare il voto sulle cause e questioni giuridiche che gli sono proposte; voti che poi sono presi in esame dal Promotore della giustizia, sotto la cui direzione sono anche tenute adunanze, ove sono discusse le questioni teoriche e pratiche (particolarmente di procedura), da ciascuno degli alunni prima studiate. Il corso è di tre anni, dopo i quali i giovani laureati in giure canonico possono fare un esperimento scritto avanti al collegio degli Uditori, e, se approvati, hanno diritto di essere annoverati nell'albo degli Avvocati Eotali. Esercizio è questo utilissimo, per cui i giovani, che già hanno la conoscenza del diritto, vengono perfezionandola e accoppiando ad essa la scienza pratica, a mo' di colui che prima studia nella geografìa una vasta regione, poi la visita di persona. Senonchè questo tirocinio, quantunque sì utile, finora poco era frequentato; ma nell'anno testé decorso ha cominciato a fiorire. Difatti oltre quaranta nuove iscrizioni si ebbero di giovani appartenenti a varie diocesi d'Italia e di paesi stranieri, parte dei quali sono per ottenere, dopo il triennio, il titolo di avvocato, parte sono per frequentare lo studio delle cause. La, qual cosa sarà certo di grande utilità alle loro Curie, che potranno avere in essi esperti ufficiali x>er ramministrazione della giustizia, di cui in nessun altro Tribunale si potrebbe fare pratica più estesa e proficua come nel nostro. È dunque da sperare che le Curie diocesane, fatte accorte del vantaggio che da questo tirocinio può loro venire, alimentino ognor più di giovani buoni, volenterosi e diligenti, questa provvida istituzione. Dissi che nessun altro Tribunale offre, come il nostro, modo di fare la pratica forense più larga e proficua; e ciò sia per la varietà delle cause che da noi sono trattate, sia per il loro numero, sia per il giudizio definitivo con cui sono eonchiuse. Così nell'anno passato più di quaranta furono le cause da noi condotte a compimento, e oltre novanta di nuove ne giunsero, che dovranno essere sottoposte al nostro giudizio. Di queste, peraltro, più di tre quarti sono promosse per ottenere che siano dichiarati nulli matrimonii già dissociati. La ragione dell'eccesso delle cause matrimoniali è dalla Santità Vostra molto bene indicata nel quadro sintetico, che nell'enciclica Ubi arcano Bei fa dei mali che, quasi altrettante piaghe, affliggono, specialmente dopo la guerra, la civile convivenza; ove ne avvisa essere fra i più temibili quello che è penetrato nel santuario delle famiglie, nelle quali troppo spesso è dimenticata la Diarium Romanae Curiae 569 santità del vincolo coniugale e dimenticati sono i sacri doveri che esso impone avanti a Dio ed avanti all'umana società. Lavoro, dunque, ognora crescente è preparato ai giudici e anche agli assertori del sacro vincolo, che già nell'anno decorso presentarono quarantacinque difese. Pure, avvalorati dalla Grazia divina, dalla Benedizione Apostolica e dalla paterna benevolenza della Santità Vostra., noi continueremo volenterosi per l'arduo cammino, sempre uniti in fraterna amistà, come si conviene a sacerdoti di Cristo, il cui primo pensiero deve essere di cercare, nell'alto loro ministero, il regno di Dio e la sua giustizia; e con avanti agli occhi la gloriosa tradizione del nostro Tribunale, la quale, come un faro luminoso, ne mostra la via da percorrere. Per tal guisa, lavorando noi per la giustizia, coopereremo alla pace di Cristo, che è il magnanimo sospiro della Santità Vostra; poiché se la giustizia è madre dell'ordine, è altresì madre della pace, che è tranquillità di ordine. Ma. se al male che abbonda troppo tenue è l'opera nostra, fervido è il nostro voto che l'opera grande della Santità Vostra possa ottenere il bramato fine di ricondurre presto nel mondo, travagliato ancora dalie discordie, la. pace di Cristo col regno di Cristo. S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 28 ottobre 1923. Monsig. Giulio Serafini, Vescovo titolare di Lampsaco, Segretario della Saera Congregazione del Concilio. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio: 1 ottobre 1923. Monsig. Enrico Moeller, arcivescovo di Cincinnati. Protonotario Apostolico ad instar participantium: 27 settembre 1923. Monsig. Silvestro de Leon, della diocesi di Tamaulipas. Prelati domestici di S. 8.: 24 maggio 1923. Monsig. Aristide Aubert, della diocesi di Troyes. 4 ottobre » Monsig. Sigismondo Pilch, della diocesi di Kielce. 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium officiale .15 ottobre 1923. Monsig. Emerieo Ridárcsik, dell'archidiocesi di Agria. » « » Monsig. Paolo Dutkay, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Böhm, della medesima archidiocesi. 19 » » Monsig. Antonio Nantel, dell'archidiocesi di Montréal. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 27 settembre 1923. Al sig. Augusto Mendes Leal, di Lisbona. 3 ottobre » Al sig. Enrico Gagnon, dell'archidiocesi di Québec. 4 » » Al N. IL ing. Adriano Barcelloni Corte, della diocesi di Belluno e Feltre. 19 » » Al sig. Miecislao Chlapowski, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 1.7 maggio 1923. Al sig. Andrea Valton, della diocesi di Troyes. 25 settembre » Al sig. Renato Bazin, della medesima diocesi. 27 » » Al sig. Bartolomeo Gache, della diocesi di Tarbes e Lourdes. 30 » » Al sig. Antonio Maccanti, dell'archidiocesi di Ferrara. 11 ottobre » Al sig. dott. Enrico Bertoye, della diocesi di Grenoble. » ». « Al sig. Lazzaro Drut, della medesima diocesi. 17 » » Al sig. Roger O'Dwyer, della diocesi di Little Rock. 18 » » Al sig. dott. Filippo Frattali (Roma). » » » Al sig. Giovanni Franke, dell'archidiocesi di Vienna. 22 » » Al sig. Alessandro Qidtman, della diocesi di Harlem. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 23 ottobre 1923. Al sig. prof. Filippo Cozzolino (Roma). » » » Al sig. prof. Pietro Ridolfì (Roma). Al sig. architetto Enrico Gismondi (Roma). Diarium Romanae Curiae 571 M A G G I O R O O M A T O D I SUA S A N T I T À NOMINE Con biglietti di S. E. E m a Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S..:. 28 luglio 1923. 25 agosto » 27 settembre » 10 ottobre » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 12 » ». 15 » » 19 » » » » » Monsig. Giovanni Dellepiane, dell'archidiocesi di Genova. Monsig. Albino Zmijewski, della diocesi di Plock. Monsig. Michael Angelo Edwin, della, diocesi di Madras Monsig. Edoardo Soltész, della diocesi di Kassau. Monsig. Francesco Zagolla, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Kangyera, della medesima diocesi. Monrig. Stefano Latzkó, della medesima diocesi. Monsig. Valentino Belati, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Vasskó, della medesima diocesi. Monsig. Emilio Sebeczky, della medesima diocesi. Monsig. Domenico Marena, dell'archidiocesi di Gonza. Mnnsig. Carlo Giaume, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Giovanni Cupia, della diocesi di Novara. Monsig. Domenico Novak, della diocesi di Veszprimia. Camerieri Segreti di Svada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 15 ottobre 1923. Il sig. Edoardo Potworowski, della diocesi di Posnania. 20 » » Il sig. Giuseppe Ignazio Valenti, dell'archidiocesi di Maiorca. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 27 settembre 1923. Monsig. Eugenio Loschi, della diocesi di Carpi. 9 ottobre » Monsig. Stanislao Marchewska, della diocesi di Kielce. » » » Monsig. Boleslao Piekowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Pawowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Sobezynski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Teófilo Farzebski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Zratek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Zimniak, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Ernesto Dalla Libera, della diocesi di Vicenza. 13 » » Monsig. Giulio Schmid, dell'archidiocesi di Strigonia. 17 » » Monsig. Stefano Sipos, della diocesi di Cinque Chiese. » » » Monsig. Nicola Gebauer, della medesima diocesi. 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 17 ottobre 1923. Il sig. Camillo Corsanego, dell'archidiocesi di Genova. Cappellani segreti d'onore di S. S.: 24 settembre 1923. Monsig. Ettore Morisi, della diocesi di Piacenza. 17 ottobre » Monsig. Francesco Akos, della diocesi di Cinque Chiese. Cappellano d'onore extra Urbem di S. S. : 9 ottobre 1923. Monsig. Pietro Maczka, della diocesi di Kielce. NECROLOGIO 27 agosto 1923. Monsig. Emanuele Secondo Ballon, Vescovo tit. di Arabisso. 29 settembre » Monsig. Antonio Cirillo Stojan, Arcivescovo di Olmütz. 3 ottobre » Monsig. Francesco Bessière, Vescovo di Costantana. 20 » » Monsig. Giuseppe Stoffels, Vescovo tit. di Adraa. » » » Monsig. Lucio Antonio de Sousa, Vescovo di Botucatu. 24 » » Monsig. Silvio Gasperini, Vescovo di Anagni. AVVISO La Direzione dall'Annuario Pontificio presso la Segreteria di Stato interessa vivamente gli Illmi e Revmi Ordinari delle diocesi, i collegi prelatizi, i Superiori generali degli Ordini religiosi, i Rettori dei collegi ecclesiasticae tutti i dignitari appartenenti alla Corte pontifìcia a volerle trasmettere in tempo utile le relazioni e rettifiche occorrenti per l'edizione dell' Annuario pel prossimo anno 1924, in conformità della lettera circolare dell'Emo Sig. Cardinale Gasparri, Segretario di Stato, in data 15 luglio 1915, e delle particolari istruzioni ricevute al momento delle nomine e promozioni. Annus XY - Vol. XV 1 Decembris 1923 Num. 12 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. XI EPISTOLA ENCYCLICA AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: IN NATALI CCC SANCTI IOSAPHAT MARTYRIS, ARCHIEPISCOPI POLOCENSIS RITUS ORIENTALIS. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Ecclesiam Dei admirabili consilio sic constitutam, ut in plen i t u d i n e t e m p o r u m esset immensae familiae instar, quae h u m a n i generis universitatem complecteretur, c u m aliis insignitis notis, t u m oecumenica u n i t a t e scimus divinitus esse conspicuam. E t e nim Christus Dominus non modo quod ipse a P a t r e munus acceperat, solis Apostolis d e m a n d a v i t , c u m dixit: data est mihi 1 omnis potestas in caelo et in- terra. Euntes ergo docete omnes gentes; sed etiam Apostolorum s u m m e u n u m voluit esse collegium, dupliciter c o a g m e n t a t u m arctissimo vinculo, intrinsecus quidem fide e a d e m et caritate, quae diffusa est in cordibus ... per Spiritum sanctum; extrinsecus a u t e m unius in omnes regimine, cum Apo2 stolorum p r i n c i p a t u m P e t r o contulerit, t a m q u a m p e r p e t u o u n i t a t i s 1 MATTH., X X V I I I , 18, 1 9 . 2 Born., V, 5. ACTA, Vol. XV, n. 12. — l-124i2J. 39 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale principio ac visibili f u n d a m e n t o . H a n c eis u n i t a t e m sub v i t a e 1 mortalis exitum diligentissime c o m m e n d a v i t ; b a n c ipsam a P a t r e summis precibus p e t i i t , rentia. 2 i m p e t r a v i t q u e , exauditus pro sua reve- 3 I t a q u e coaluit crevitque Ecclesia in « u n u m corpus » et ipsum uno v i v u m vigensque spiritu: cuius quidem est caput Christus, ex quo totum corpus compactum et connexum per omnem iuncturam subministrationis;^ sed eiusdem, ea ipsa de causa, aspectabile c a p u t is est qui Christi vice fungitur in terris, Pontifex R o m a n u s . In eum, ut successorem P e t r i , perpetuo cadit illa Christi vox: super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam f isque vicarium illud m u nus, P e t r o collatum, semper exercens, fratres suos confirmare, ubi opus fuerit, omnesque dominici gregis et agnos et oves pascere non desinit. I a m vero nihil u n q u a m t a m hostiliter inimicus homo, quam Ecclesiae u n i t a t e m regiminis, q u a c u m « unitas spiritus in vinculo pacis » 6 coniungeretur, appetiit; qui si n e q u a q u a m adversus Eccle- siam ipsam praevalere potuit, effecit t a m e n , ut filios non paucos a t q u e etiam integros populos ab eius gremio complexuque distraheret. Q u a m ad rem vel n a t i o n u m inter nationes certamina, vel alienae a religione ac pietate leges, vel fluxorum b o n o r u m incensiora studia m u l t u m v a l u e r u n t . Maxima a u t e m a t q u e omnium luctuosissima fuit B y z a n t i n o r u m ab oecumenica u n i t a t e discessio; cui malo etsi Lugdunense Concilium ac Florentinum mederi visa sunt, t a m e n deinceps denuo illud erupit hodieque perseverat, magno scilicet c u m a n i m a r u m detrim e n t o . I n d e cernimus transversos actos esse pessumque ire c u m alios t u m Slavos Orientales, q u a m q u a m hi diutius q u a m ceteri in Ecclesiae matris sinu permanserunt. Constat enim eos cum h a c Apostolica Sede aliquid rationis habere consuevisse, etiam post Michaelis 1 IOANN., XVII, 1 1 , 21, 22. 2 3 4 5 Ibid. Hebr., V, 7. Eph., IV, 4, 5, 15, 16. MATTH., XVI, « Eph., IV, 3 . 18. 575 Acta PU pp. XI Caefularii scliisma, quam consuetudinem, incursionibus p r i m u m T a r t a r o r u m , t u m Mongolorum intermissam, repetiisse deinceps ac retinuisse, d u m p o t e n t i u m contumacia non s u n t prohibiti. Nec vero in h a c causa R o m a n i Pontifices quicquam praetermiserunt quod esset s u a r u m p a r t i u m ; q u o r u m nonnulli singulare s t u d i u m c u r a m q u e ad Slavorum Orientalium salutem contuler u n t : ut Gregorius V I I , qui principi Kioviensi « Demetrio regi « R u s s o r u m et reginae uxori eius » r e g n u m auspicantibus, c u m R o m a e ab eorum filio rogatus esset, amicissime omnia a Deo bona per litteras est p r e c a t u s ; 1 ut Honorius I I I , qui ad civitatem Novo- gorodensem legatos misit; quod etiam fecit Gregorius I X , itemque non m u l t o post Innocentius I Y , qui magni fortisque animi v i r u m eo legavit, I o a n n e m de P l a n o Carpino, Franciscalis familiae o r n a m e n t u m . H u i u s q u i d e m decessorum N o s t r o r u m diligentiae fructus exstitit a n n o M C C L V , cum concordiae et u n i t a t i s reconciliatio facta èst, ob e a m q u e celebrandam nomine et auctoritate Pontificis a b b a s Opizo, eiusdem legatus, insigne regium Danieli, Romani filio, solemnibus caeremoniis, imposuit. I t a q u e , secundum v e n e r a n d a m antiquiorum Slavorum Orientalium traditionem moremque, id etiam consecutum est, ut in Florentino Concilio Isidorus, metropolita Kioviensis et Moscoviensis idemque S. R. E. Cardinalis, suorum quoque popularium verbis, catholicam u n i t a t e m in fide Apostolicae Sedis professus sit sancte se inviolateque servaturum. Mansit igitur Kioviae plures quidem annos redintegrata coniunctio; cuius dirimendae causas illae perturbationes a u x e r u n t , quae c o n s u m m a t a e s u n t in rebus publicis, i n e u n t e saeculo x v i ; ea t a m e n a n n o M D X C V feliciter r e n o v a t a est et, a n n o post, in conventu Brestensi p r o m u l g a t a , auctoribus et agentibus m e t r o polita Kioviensi aliisque R u t h e n o r u m Episcopis; quos quidem Clemens V I I I amantissime excepit, editaque constitutione Magnus Dominus christifideles universos appellavit, ut Deo grates agerent, « qui semper cogitat cogitationes pacis, et v u l t omnes salvos fieri « et ad agnitionem veritatis venire ». 1 Ep., lib. 2, ep. 74, apud MIGNE, Pair, lat., t. 148, eoi. 425. 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Illa a u t e m ut in p e r p e t u u m u n i t a s consensioque consisteret, eam providentissimus Deus sanctitatis simul et m a r t y r i i t a m q u a m signo consecravit. Quae t a n t a laus obtigit Archiepiscopo illi Polocensi, I o s a p h a t , ritus slavonici orientalis, q u e m iure p r a e c l a r u m vel decus vel columen Slavorum Orientalium agnoscimus; siquidem vix aliquis alius magis eorum nomen illustravit, a u t melius saluti consuluit, q u a m hic ipsorum et P a s t o r et Apostolus, praesertim c u m sanguinem s u u m pro Ecclesiae sanctae u n i t a t e profudit. Cuius praeclarissimi m a r t y r i i natalis c u m adsit trecentesimus, a d m o d u m Nobis placet t a n t i viri m e m o r i a m renovare, q u o maioribus bonor u m precibus Dominus exoratus « excitet in Ecclesia sua spiritum, « quo repletus beatus I o s a p h a t , M a r t y r et P o n t i f e x . . . a n i m a m suam « pro ovibus posuit »; 1 a u c t o q u e in vulgus u n i t a t i s p r o m o v e n d a e studio, continuetur quod ipse urgebat, opus, usque d u m promissum illud Christi idemque sanctorum o m n i u m o p t a t u m eveniat: et fiet unum ovile et unus Pastor. 2 H i c parentibus quidem ab u n i t a t e dissitis ortus est, at sancte ablutus, accepto Ioannis nomine, a teneris unguiculis p i e t a t e m coluit; c u m q u e splendorem sequeretur liturgiae Slavonicae, ve- r i t a t e m a n t e omnia Deique gloriam quaesivit, ob eamque rem, nullis h u m a n i s impulsus rationibus, ad communionem Ecclesiae unius oecumenicae seu catholicae se puerulus applicavit ; ad cuius q u i d e m c o m m u n i o n e m se d e s t i n a t u m ipso rite suscepto b a p t i s m a t e iudicabat. Quin etiam, caelesti q u o d a m instinctu se moveri sentiens ad s a n c t a m universaliter redintegrandam u n i t a t e m , m u m eo pluri- sese conferre posse intellexit, si r i t u m orientalem Sla- vonicum et Basilianum vitae monasticae i n s t i t u t u m in Ecclesiae universalis u n i t a t e retineret. Q u a r e a n n o sancti Basilii alumnos cooptatus, appellatus I o s a p h a t , omnium MDCIV inter monachos depositoque Ioannis nomine exercitationi v i r t u t u m se t o t u m dedit, pietatis m a x i m e et austeritatis. Q u e m enim Crucis a m o r e m a p r i m a aetatula, I e s u m Crucifixum contemplando, conceperat, e u m perpetuo deinceps ostendit prorsus singularem. 1 In officio S. Iosaphat. 2 IOANST., X, 16. 577 Acta Pii PP. XI Testis a u t e m est metropolita Kioviensis Iosephus Yelamin R u t sky qui eidem monasterio archimandrita praefuerat, « i n v i t a mon a s t i c a e u m brevi t e m p o r e i t a profecisse u t aliorum magister « esse posset ». Itaque u b i sacerdotio auctus est, archimandrita ipse I o s a p h a t r e n u n t i a t u r et monasterio praeficitur. Is in huius administratione muneris, non modo monasterium continensque t e m p l u m sarta tecta tueri, eaque contra inimicorum impetus communire studuit, v e r u m etiam, quia deserta fere a fidelibus erant, idcirco instituit dare operam, ut eadem christianus populus iterum celebraret. I n t e r e a vero, in primis de suorum civium cum P e t r i c a t h e d r a coniunctione sollicitus, quaecumque ad eam q u a promov e n d a m q u a confirmandam a r g u m e n t a suppeterent, undique conquirebat, praesertim libros liturgicos pervolutando, quibus Orientales ipsique dissidentes secundum sanctorum P a t r u m praescripta u t i consuevissent. H a c igitur t a m diligenti praeparatione adhibita, unitatis instaur a n d a e negotium coepit t a n t a simul c u m vi et suavitate t a n t o q u e cum fructu agere, ut ab ipsis adversariis « r a p t o r a n i m a r u m » n u n c u p a n t u r . E t e n i m mirabile est, q u a m multos ad unicum ovile Iesu Christi perduxerit, eosque ex omni ordine ac genere, plebeios, mercatores, équités, praefectos quoque et administratores provinciarum, ut de Polocensi Sokolinski, de Novogrodecensi Tyszkieviez, de Smolenscensi Mieleczko accepimus. Sed vel m u l t o latiorem in camp u m produxit apostolatum suum, ex quo Ecclesiae Polocensi d a t u s est antistes. Cuius quidem apostolatus incredibilem sane oportet fuisse vim, cum exempla exhiberet vitae castissimae, pauperrimae, abstinentissimae, t a n t a e a u t e m erga indigentes liberalitatis, ut ad eorum inopiam sublevandam hic omophorion oppignerarit; cum i n t r a religionis fines a d m o d u m se contineret, nec quicquam de rebus politicis attingeret, quamvis n o n semel nec p a r u m i d e m soll i c i t a t o esset ad curas contentionesque civiles obeundas; c u m denique praeclaro studio niteretur sanctissimi Episcopi, qui verbis scriptisque finem n o n faciebat inculcandae veritatis. P l u r a enim ad popularium ingenium a se accommodatissime composita in lucem edidit, ut de p r i m a t u s. P e t r i , de b a p t i s m a t e s. Vladimiri, ut 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale defensionem unitatis catholicae, catechismum ad rationem beati P e t r i Canisii exactum, et id genus alia. Cum a u t e m multus esset in utroque clero ad officii diligentiam exhortando, sensim, excitato ministerii sacerdotalis ardore, perfecit, ut populus, rite in doctrina christiana institutus, a p t a q u e divini verbi praedicatione n u t r i t u s , sacramenta sacramque liturgiam frequentare assuesceret, a t q u e ad vivendi disciplinam usque sanctiorem renovaretur. I t a longe lateque Dei spiritu diffuso, I o s a p h a t unitatis opus, cui se devoverat, magnifice confirmavit. At vero t u m m a x i m e confirmavit illud a t q u e adeo consecravit, c u m pro eodem m a r t y r oceubuit, et quidem vol u n t a t e summa, m a g n a n i m i t a t e mirabili. M a r t y r i u m in m e n t e semper, in ore frequenter h a b e b a t ; m a r t y r i u m sibi celebri in concione optavit; m a r t y r i u m denique, t a m q u a m singulare Dei beneficium, implorabat; ut paucis a n t e m o r t e m diebus, ubi de paratis sibi insidiis est admonitus, «Domine, inquit, da mihi ut sanguinem pro « u n i t a t e et oboedientia Sedis Apostolicae profundere valeam ». Voti factus est compos die dominico xn Novembris a. MDCXxni, cum circumsistentibus hostibus, qui unitatis Apostolum petebant, obviam se hilaris et comis obtulit, precatusque, ad Magistri Dominique sui similitudinem, ne suos domesticos laederent, se ipsum in eorum m a n u s tradidit; c u m q u e vulneribus crudelissime conficeretur, non cessavit ad e x t r e m u m spiritum rogare D e u m , ut suis percussoribus ignosceret. Huius t a m incliti martyrii m a g n a fuere emolumenta: praesert i m m u l t u m firmamenti ac roboris accessit Episcopis Ruthenis, qui duobus mensibus post, missis ad sacrum Consilium Fidei prop a g a n d a e litteris, ita professi sunt « v i t a m n o s t r a m c u m sanguine, « p r o u t i a m unus ex nobis profudit, pro fide catholica profundere « paratissimos nos offerimus ». Ingens etiam h o m i n u m numerus, in quibus ipsi Martyris interfectores, in sinum unius Ecclesiae se subinde receperunt. Sanguis igitur sancti I o s a p h a t , q u e m a d m o d u m abhinc tribus saeculis, i t a n u n c m a x i m e , pignus pacis a t q u e u n i t a t i s sigillum exstat; n u n c , i n q u i m u s , c u m t a n t a fraterna caede misérrimas Slavorum provincias, turbulentissimis m o t i b u s p e r t u r b a t a s , effe- 579 Acta Pii PP. XI r a t o r u m bellorum furor c r u e n t a v i t . H u n c enim sanguinem exaudiré veluti v i d e m u r melius loquentem quam Abel, 1 Slavosque fratres compellantem, u t q u o n d a m , Christi I e s u v e r b i s : Oves sine pastore iacent. Misereor super turbam. Et vere, q u a m miserabili condicione ii p r e m u n t u r ! in q u a n t i s r e r u m o m n i u m angustiis versantur! quot patria extorres! quae corporum strages! quae pernicies a n i m o r u m ! E q u i d e m haec S l a v o r u m t e m p o r a contemp l a n t e s , m u l t o sane deteriora q u a m q u a e noster d e p l o r a b a t , v i x pro p a t e r n a animi c a r i t a t e continere lacrimas possumus. Nos quidem, u t t a n t a m miseriarum molem levaremus, opem calamitosis ultro afferre s t u d u i m u s , nihil h u m a n i spectantes, nulloque i n t e r indigentes facto discrimine, d u m t a x a t egentissimo cuique praesentissime opitulantes. V e r u m h a u d p a r fuit t a n t a e necessitati N o s t r a facultas. Nec vero prohibere p o t u i m u s quin, q u a v i s religione c o n t e m p t a , c o n t r a v e r i t a t e m ac v i r t u t e m indignit a t e s increbrescerent, a t q u e adeo, nonnullis in locis, ad carcerem, ad necem u s q u e christiani homines a t q u e ipsi sacerdotes et sacror u m antistites quaererentur. H a e c Nobis m a l a i n t u e n t i b u s , id h a u d mediocri est solacio, q u o d praeclarissimi Slavorum Antistitis commemoratio solemnis occasionem praebet sane opportunam ad paternum animum, q u e m erga Slavos omnes Orientales gerimus, declarandum, iisdemque proponendam bonorum omnium summam, quae in Ecclesiae sanctae oecumenica u n i t a t e consistit. A d q u a m u n i t a t e m c u m dissidentes impense c o h o r t a m u r , t u m christifideles universos, I o s a p h a t a u c t o r e et magistro, conten- dere cupimus, ut pro viribus s u a m quisque Nobis o p e r a m stud i u m q u e n a v e n t . H i porro intelligant n o n t a m disputationibus a u t incitamentis aliis, q u a m sanctae v i t a e exemplis officiisque h a n c esse u n i t a t e m p r o m o v e n d a m , in primis vero c a r i t a t e erga Slavos fratres ceterosque Orientales, s e c u n d u m illud A p o s t o l i : Eandem caritatem habentes, per contentionem, neque 1 Rehr., XII, 24. unanimes, per inanem idipsum sentientes, gloriam, sed in nihil humilitate 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale superiores sibi invicem arbitrantes ¡ considerantes, sed ea quae aliorum. non quae sua sunt singuli 1 Q u a in re, q u e m a d m o d u m Orientales dissidentes o p o r t e t u t , antiquis praeiudicatis opinionibus depositis, veram Ecclesiae v i t a m cognoscere s t u d e a n t , n e q u e i n Ecclesiam E o m a n a m p r i v a t o r u m culpas conferant, q u a s ipsa q u i d e m et d a m n a t et emend a r e c o n n i t i t u r ; sic L a t i n i homines uberius a l t i u s q u e res m o resque cognoscant Orientalium, ex q u o r u m i n t i m a cognitione t a m m u l t u m efficacitatis i n sancti I o s a p h a t o p e r a m r e d u n d a v i t . Hisce rationibus p e r m o t i , NTos I n s t i t u t u m Pontificium Orientale, a decessore N o s t r o desideratissimo, Benedicto X V , c o n d i t u m , novis studiis fovendum c u r a v i m u s ; illud p e r s u a s u m h a b e n t e s , ex r e c t a r e r u m cognitione a e q u a m h o m i n u m existimationem i t e m q u e sinceram benevolentiam efflorescere, quae, Christi c a r i t a t e con- iuncta, religiosae u n i t a t i q u a m m a x i m e est, Dei m u n e r e , profutura. H a c enimvero c a r i t a t e affiati, sentient omnes quod divinitus docet Apostolus : Non enim est distinctio Iudaei et Graeci; nam idem Dominus omnium,, dives in omnes qui invocant illum. 2 P r a e t e r e a , quod maius est, eidem Apostolo praecipienti religiose obsecuti, n o n p r a e i u d i c a t a s t a n t u m opiniones, sed etiam inanes suspiciones, simultates, odia, denique omnes a christiana c a r i t a t e aversos a n i m o r u m m o t u s , quibus i n t e r se nationes d i v i d u n t u r , e x u e n t a t q u e déponent. Sic enim i d e m P a u l u s : Nolite meniiri invicem, expoliantes vos veterem hominem cum actibus suis, et indu entes novum, eum qui renovatur in agnitionem, secundum ginem eius Barbarus et Christus. 3 qui creavit illum: Scytha, servus ubi non est et liber, sed Gentilis et omnia et in ima- Iudaeus... omnibus I t a h a c e t singulorum h o m i n u m e t p o p u l o r u m conciliatione perfecta, coniunctio simul perficietur Ecclesiae, in eiusdem sinum redeuntibus omnibus, q u o t q u o t , quavis de causa, sint ab ea seiuncti. Q u a e coniunctionis perfectio n o n h u m a n o q u i d e m con1 2 3 ma., II, 2-4. Bom., X, 1 2 . Coloss., I I I , 9 - 1 1 . 581 Acta Pii PP. XI 1 silió fiet, sed u n i u s b o n i t a t e Dei, qui non est personarum acceptor, q u i q u e nihil discrevit inter nos et illos:® fiet a u t e m , ut omnes aequo iure u t a n t u r coniuncti populi, cuiusvis sint generis a u t linguae, q u o r u m v i s r i t u u m sacrorum, quos R o m a n a Ecclesia et sanctissime semper v e n e r a t a retinuit, semperque decrevit retir nendos, iisdem regina... in se t a m q u a m pretiosis vestibus exornans, quasi vestitu deaurato, circumdata 3 varietate. Quoniam vero haec p o p u l o r u m o m n i u m in oecumenica unit a t e consensio, ut opus in primis Dei, divinis est auxiliis praesidiisque c o m p a r a n d a , piis sedulo insistamus precibus, exempla ac d o c u m e n t a sequentes sancti ipsius I o s a p h a t , qui orationis pot i s s i m u m v i r t u t e fretus p r o u n i t a t e e l a b o r a b a t . E o d e m q u e a u c t o r e e t duce, a u g u s t u m m a x i m e E u c h a r i s t i a e S a c r a m e n t u m percolamus, pignus c a u s a m q u e p r a e c i p u a m u n i t a t i s , m y s t e r i u m illud fidei, cuius a m o r e m s t u d i o s a m q u e con- suetudinem q u o t q u o t Slavi Orientales in ipso a R o m a n a Ecclesia discessu conservarunt, iidem g r a v i o r u m haeresum impietatem defugerunt. Ex quo t a n d e m sperare licebit, quod Ecclesia m a t e r pie fidenterque p r e c a t u r in mysteriis iisdem celebrandis, ut Deus unitatis et pacis propitius dona concedat, quae sub oblatis muneribus mystice designantur; 4 quod ipsum coniunctis precibus utrique, i n t e r sacrificandum, o r a n t L a t i n i e t O r i e n t a l e s : h i « p r o u n i t a t e o m n i u m D o m i n u m invocantes », illi eidem Christo Domino supplicantes ut « respiciens fidem Ecclesiae suae, e a n d e m secundum v o l u n t a t e m s u a m pacificare et c o a d u n a r e d i g n e t u r ». A l t e r u m u n i t a t i s reconeiliandae v i n c u l u m c u m Orientalibus Slavis in eorum singulari studio erga m a g n a m Dei M a t r e m Virginem ac p i e t a t e continetur, eos ab haereticis compluribus seiungens, nobisque efficiens propiores. In quo quidem I o s a p h a t c u m magnopere praestabat, t u m ad unitatem persuadendam plurimum confidebat: q u a r e icunculam, ut mos 1 2 3 4 est Orientalium, peculia- Act, X, 34. Ibid., XIV, 9. Psalm. XLIV, 10. Secreta Missae in solemnitate Corporis Christi. 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riter venerari solitus e r a t D e i p a r a e Virginis, q u a e a m o n a c h i s Basilianis et in ipsa U r b e , ad s a n c t o r u m Sergii et Bacchi, a christifidelibus cuiuslibet ritus pascîiomm. E a m religiosissime colitur, ut Regina igitur benignissimam titulo invocemus, ut dissidentes M a t r e m praesertim hoc fratres ad salutaria pascua d e d u c a t , u b i P e t r u s , in successoribus suis n u n q u a m deficiens, P a s t o r i s a e t e r n i vicarius, christiani gregis et agnos et oves pascit universos a c m o d e r a t u r . P o s t r e m o , Oaelites omnes in re t a n t a a d h i b e a m u s advocatos, eos m a x i m e qui a p u d Orientales olim sanctitatis sapientiaeque opinione floruerunt, hodieque m a g n a p o p u l o r u m florent veneratione et cultu. Sed p r i m u m o m n i u m deprecatorem appellemus Iosaphat, qui u n i t a t i s causam u t fortissime p r o p u g n a v i t , d u m vixit, i t a n u n c foveat a p u d D e u m a c validissime t u e a t u r . — Q u e m q u i d e m Nos his decessoris Nostri immortalis m e m o riae Pii IX obsecramus supplicibus v e r b i s : « U t i n a m , sancte Iosap h a t , t u u s ille cruor, q u e m pro Christi Ecclesia efrudisti, sit illius unionis pignus c u m sancta h a c Apostolica Sede, q u a m semper in votis habuisti, q u a m q u e diu n o c t u q u e enixis precibus a Deo O p t i m o Maximo expostulasti. Quod ut t a n d e m aliquando eveniat, a p u d ipsum D e u m caelestemque A u l a m Te deprecatorem assi- d u u m e x o p t a m u s ». Auspicem divinorum m u n e r u m a c t e s t e m benevolentiae N o strae, vobis, venerabiles fratres, et clero p o p u l o q u e vestro a p o stolicam benedictionem a m a n t i s s i m e i m p e r t i m u s . D a t u m R o m a e a p u d s a n c t u m P e t r u m , die x n mensis novembris, a n n o M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. PIUS PP. XI Acta Pii PP. XI LITTERAE 583 APOSTOLICAE TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR IN IPSA CONSECRATIONE ECCLESIAE CURIALI SS.MO CORDI IESU DICATAE IN SUBURBIO VARSAVIAE. PIUS PP. XI Ad p e r p e t u a m rei memoriam. — In Varsaviensis civitatis suburbio Pragensi nova ecclesia Sacratissimo Cordi Iesu dicata, amplitudine a t q u e artis documentis conspicua, q u a m Nos Ipsi, q u u m apud Polonum Gubernium, legaticio munere, Apostolicae Sedis vices gereremus, i a m inchoatam invisimus, propediem sollemni ritu est consecranda. P i a vero m a t r o n a , e nobilissima Radzivillia gente, quae stipem in exstruendum perficiendumque t e m p l u m istud praecipue dedit, nec non curio et christifideles novae paroeciae, quae in eodem templo condita est, enixas ad Nos, Nuntii quoque Nostri Apostolici suffragio suffultas, preces admoverunt, ut ecclesiae ipsi dignitatem, titulum ac privilegia Basilicae minoris, pro Nostra benignitate impertiri dignaremur. Nos a u t e m cum, Decessor u m Nostrorum insistentes vestigiis, quae in orbe catholico templa dignit a t e vel artis monumentis excellere videantur, ea peculiaribus honoris titulis privilegiisque locupletare consueverimus, ut continentium etiam regionum populares eadem et reverentia colant et animorum ardore, quo maiore fieri potest, D e u m precaturi invisant, huiusmodi optatis a d n u e n d u m existimavimus. I d q u e eo libentius facimus, diei occasionem nacti consecrationis dedicationisque ecclesiae eiusdem, quia optime novimus n o v a m eandem sacram aedem, quo est mirabili artificio et secundum antiquae structurae genus ad instar Urbis basilicarum condita, perspicuum vere locum obtinere inter sacra aedificia, quae Varsaviensem civitatem nobilitant a t q u e insigne t u m piissimae matronae, quam laudavimus, cum populi poloni studium religionis amplissime testari. Qua re, conlatis consiliis cum VV. F F . N N . S. R. E. Cardinalibus Congregationi Sacrorum R i t u u m praepositis, m o t u proprio ac de certa scientia et m a t u r a deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium L i t t e r a r u m tenore perpetuumque ÌD modum, enunciatam paroecialem ecclesiam, Sacratissimo Cordi Iesu dicatam in Pragensi suburbio civitatis a t q u e archidioecesis Varsaviensis, dignitate ac titulo Basilicae minoris honestamus, cum omnibus ac singulis honoribus, privilegiis, praerogativis, indultis, quae aliis minoribus Almae huius Urbis Basilicis de iure competunt. 584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Decernentes praesentes Litteras firmas, validas a t q u e efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos a t q u e integros effectus iugiter sortiri a t q u e obtinere, illisque ad quos pertinent n u n c et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irrit u m q u e ex n u n c et inane fieri, si q u i d q u a m secus super bis a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, contigerit attentari. Non obstantibus quibuslibet contrariis. D a t u m R o m a e apud S a n c t u m P e t r u m , sub anulo Piscatoris, die x x i n mensis augusti, anno M D C C C C X X I I I , Pontificatus Nostri secundo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. S. Congregatio Consistorialis 585 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACKA CONGREGATIO S. OFFICII DECLARATIO Cine A DISPENSATIONEM A LEGE IEIUNII EUCHARISTICI ANTE MISSAM Supremae Congregationi Sancti Officii propositum fuit q u a e s i t u m : « An Sacerdotes dispensati a ieiunio eucharistico ante secundam Missam, « sumere possint ablutionem in prima ». Et Sacra Congregatio, feria IV, die 2 maii 1923, respondendum mand a v i t : Affirmative. Insequenti vero feria V, die 3, dicti mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia P a p a X I , in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, resolutionem E m o r u m P a t r u m approbavit. D a t u m Romae, ex aedibus S. Officii, die 16 novembris 1923. Aloisius Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i RIGENSIS ERECTIONIS IN ARCHIEPISCOPATUM DECRETUM Q u u m dioecesis Rigensis, anno 1918 restituta, iam inde a secülo xn titulo archiepiscopali condecorata fuerit, Ssmus D. X. Pius P P . X I , pristinam honoris praerogativam in gratiam et favorem perantiquae Ecclesiae instaurare cupiens, eandem ad gradum sedis archiepiscopalis evehendam decrevit. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quapropter, Apostolicae auctoritatis plenitudine, statuit ut m e m o r a t a Ecclesia Rigensis, suppresso titulo episcopali, nomen archiepiscopale assumat, absque suffraganeis; eaque, ut hactenus, Apostolicae Sedi immediate subiecta remaneat, a t q u e omnibus iuribus, insignibus ac honoribus fruatur, quibus ceterae archiepiscopales sedes gaudere solent. M a n d a t praeterea Sanctitas Sua, ut ecclesia Sancti Iacobi, nuperrime catholico cultui iterum reddita, ad dignitatem archiepiscopalem extollatur, iis aucta praerogativis quae aliis ecclesiis archiepiscopalibus iure comp e t u n t . Insimul R. P. D. Antonius Springovicz, qui modo ecclesiam Rigensem u t i Episcopus regit, posthac archiepiscopali titulo, dignitate, iuribus et privilegiis potiatur, u n a cum facultate deferendi Crucem archiepiscopalem et sacrum pallium, p o s t q u a m illud, i u x t a morem, expostulatum et o b t e n t u m fuerit. Fines a u t e m huius archidioecesis Rigensis iidem profecto erunt ac ipsam dioecesim hucusque praefinierunt; reservata t a m e n facultate Apostolicae Sedi novam archidioecesis circumscriptionem, si id expedire videatur, constituendi. Quibus super rebus eadem Sanctitas Sua praesens edi iussit Consistoriale decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent. Ad haec omnia exsecutioni m a n d a n d a , Ssmus Dominus Noster deput a r e dignatus est R. P. D. Antoninum Zecchini, Archiepiscopum titularem Myrensem ac Delegatum Apostolicum in Lituania, Lettonia et Estonia, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate cons t i t u t u m , cum onere transmittendi ad S. C. Consistorialem, intra sex menses, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die x x v mensis octobris anni M D C C C C X X Î Ï I . £8 C . C A R D . D E EAE, Episc. Sabinen., Secretarius. L. © S. t F r . Raphael C. Episc. Volaterran., Adsessor. S. Congregatio Consistorialis 587 " II PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D n u s Noster Pius divina Providentia P P . X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio singulas Pastore providit, n i m i r u m : 15 septembris 1923. — Cathedrali Ecclesiae Anglonensi-Tursiensi praefecit R. D. Ludovicum Cattaneo, ex archidioecesi Mediolanensi. 31 octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Platensi in Bolivia, R. P. D. Aloisium Franciscum Pierini, O. F. M., hactenus Episcopum Cochabambensem. 9 novembris — Cathedrali Ecclesiae Anagninae, R. D. Aloisium Mazzini, praepositum parochum loci vulgo San Lorenzo della Costa, dioecesis Clavarensis. 10 novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Olomucensi, R. D. Leopoldum Precan, Antistitem U r b a n u m , hactenus eiusdem Ecclesiae Vicarium Capitularem. — Cathedrali Ecclesiae Campifontensi in Illinois, hactenus Altonensi, R. D. I a c o b u m A. Griftin, parochum S. Mariae loci Joliet, dioecesis Chicagiensis. 13 novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Athribitensi, R. D. Michaelem Buchberger, Protonotarium Apostolicum ad instar, quem constituit Auxiliarem E m i P. D. Michaelis Card. De Faulhaber, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. 15 novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Popayanensi, R. P. D. Maximilianum Crespo, hactenus Episcopum Sanctae Rosae de Osos. III TRANSLATIO SEDIS Decreto huius Sacrae Congregationis ^Consistorialis de die 26 octobris 1923, Ssmus Dominus Noster Pius P P . XI sedem dioecesis Altonensis transtulit in u r b e m vulgo Springfield, S t a t u s de Illinois principem, ac decrevit ut eiusdem dioecesis Ordinarius exinde denominetur Episcop u s Campifontensi s in Illinois. 588. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII CONCHEN. ONERUM CANONICALIUM — Canonici de officio ecclesiae cathedralis Conchensis, nempe Doctoralis, Poenitentiarins, Magistralis et Theologus, mense martio 1921 exponebant Commissioni a Codice iuris canonici interpretando, praeter onera a iure imposita suis praebendis alia addita fuisse ab Episcopo et Capitulo vi Concordati, et quidem in ipsa schedula convocatoria concursus (vulgo Edicto): nempe canonico Doctorali onus praedicandi quatuor sermones de tabella in ecclesia cathedrali et insuper canones et institutiones canonicas quotidie in Seminario legendi; Poenitentiario onus q u a t u o r sermones item habendi in cathedrali et legendi in Seminario theologiam moralem; Magistrali onus legendi theologiam dogmaticam; Theologo onus quater concionandi in ecclesia cathedrali. Satisfactio vero horum onerum, subdebant, est omnino g r a t u i t a et, praeter laborem, non paucas secumfert expensas in libris, periodicis, etc. FACTI SPECIES. Iamvero canonici supra dicti existimant talia onera sese opponere praescriptis Codicis iuris canonici, videlicet canoni 1440 praescribenti ut ecclesiastica beneficia sine diminutione conferantur; canoni 421 deneganti distributiones chorales illis qui de licentia Ordinarii in scholis ab Ecclesia recognitis sacram theologiam aut ius canonicum docent. Quod a u t e m attinet ad conciones iidem canonici p u t a n t huiusmodi obligationem non posse addi canonicis, ad sensum canonis 1328, cui concinunt Regulae datae a Sacra Congregatione Consistoriali die 28 iunii 1917, cap. I I , n. 14-17. Hisce innixi rationibus canonici dictis oneribus gravati a Pontificia Commissione interprete Codicis I. C. expetebant solutionem dubiorum quae sequuntur: 1. Utrum post Codicem iuris canonici sustineri possint onera in schedula convocatoria canonicis de officio imposita, in casu? E t , quatenus affirmative: 2. Utrum haec onera debeant a praedictis canonicis impleri, non solum absque ulla retributione, sed etiam non modicis ex proprio peculio sumptibus, in casu f S. Congregatio Concilii 589 3. Utrum canonicus Theologus et Poenitentiarius ex canonis 416 praescripto eximantur a ministerio diaconi et subdiaconi in altaris servitio etiam in Missis Pontificalibus. Pontificia vero Commissio Codicis iuris canonici interpres eorumdem canonicorum petitionem ad hanc Sacram Congregationem remisit. u m — Ad l quod attinet, onera imposita canonicis de officio sustinenda videntur. - I a m in via praeiudiciali observari potest dispositionem canonicam praecipientem ecclesiastica beneficia sine diminutione conferri (can. 1440), non esse novam, sed a veteri iure desump t a m fuisse; ubi in I I I Decretalium titulus X I I erat inscriptus: Ut ecclesiastica beneficia sine deminutione conferantur. Si igitur impositio talium onerum stare poterat in iure veteri, stare etiam potest in iure novo. VOTUM CONSULTORIS. Sed ut propius accedamus ad propositum dubium, referre heic praestat verba B. Decreti concordati sub die 21 martii 1851 et alius sub die 6 decembris 1888 (cf. Ferreres, Instit. Can., tit. I I I , n. 694): « Ordinarii, « audito Capitulo, et a t t e n t a necessitate et utilitate ecclesiae, designa« b u n t m u n u s quod singulis canonicatibus a u t beneficiatibus per opposi« tionem providendis imponendum sit ». Quod R. Concordatum Decretum Codex in suo vigore relinquit, velut si Codex ipse promulgatus non esset.' can. 3: « Codicis canones initas ab Apostolica Sede cum variis Nationibus « conventiones nullatenus abrogant aut iis aliquid obrogant; ea idcirco « vigere pergent, contrariis huius Codicis praescriptis minime obstantibus ». Et ratio ea esse videtur, quia huiusmodi leges particulares legis simul ecclesiasticae et civilis rationem habent, q u u m originem traxerint ex conventione inter u t r a m q u e potestatem. - S t a t igitur ex dictis onerum impositio, non obstante praescripto canonis 1440. E x i n d e iam p a t e t eam impositionem "non adversari vigenti Hispaniae disciplinae, ex Concordato inductae, nec canoni 421. Differentia inter disciplinam illic vigentem et canonem 421, I , in hoc est quod per illam Capitularis teneatur docere vi muneris a competenti auctoritate impositi, ad instar muneris canonici Theologi; hic vi obedientiae Ordinario debitae. Sed nil inde conficitur favore recurrentium. o Nec obstat canon 1328: «Nemini ministerium praedicationis licet exerce cere nisi a legitimo Superiore missionem receperit, facultate peculiariter « d a t a , vel officio collato, cui ex sacris canonibus praedicandi munus in« haereat »; isti enim canonici facultate peculiariter ipsis data, h. e. collatione beneficii, id munus a d n e x u m per peculiarem legem habentis, tenentur aliquos habere sermones, etc. ; et aliunde n o t u m est: « Legibus conditis pro « aliquo territorio ii subiiciuntur pro quibus latae sunt » (can. 13, § 2). ACTA, Vol. XV, n. 12. — 1-12-923. 40 590 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale u m Ad 2 dubium quod spectat, canonici neque ius ad retributionem habent neque ad indemnitatem expensarum pro libris acquirendis, etc., ceu resolvit S. C. C, 22 apr. 1882 et 17 iulii eiusdem anni. Ratio, ea videtur esse, quia canonici eo ipso quod se praesentant ad concursum - in cuius indictione seu Edicto leguntur onera specialia persolvenda - spe moti hos canonicatus consequendi, et beneficialibus muneribus gravatos acceptant, obligationem contrahunt munera explendi, et quidem explendi sine iure ad retributionem et ad indemnitatem supra dictas. Verum, id stricto iure inspecto; nihil t a m e n v e t a t quominus, titulo refectionis expensarum, vel aliquid ipsis tribuatur, vel alio modo iisdem provideatur, sicut Episcopus in casu iam se fecisse refert. Modo de 3° dubio. Canon 416 sic se habet: « In statutis capitularibus «iusta designetur norma ad q u a m canonici et beneficiarii in servitio « altaris fungantur per t u r n u m t u m officio celebrantis t u m ministerio « diaconi ac subdiaconi, exclusis t a m e n ab hoc ministerio dignitatibus, « canonico theologo, poenitentiario et, si praebendae distinctae habeantur, « canonicis ordinis presbyteralis ». Ex ipsa enunciatione canonis iam p a t e t heic agi de turno ordinario in servitio altaris in quo locum h a b e n t vel soli beneficiarii vel soli canonici, vel canonici uti celebrantes et beneficiarii ministerio diaconi et subdiaconi fungentes. In hoc turno quidem excludi valent a ministerio diaconi et subdiaconi etiam canonici theologus et poenitentiarius; sed aliter se res habet in Missis Pontificalibus, ceu declaravit Sacra Congregatio Concilii die 14 febr. 1920 in causa Botonen. Servitii choralis (A. A. X I I , 117). t Quare, etc. — Die 10 martii, in plenariis comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis, E m i P a t r e s Sacrae Congregationis Concilii respondend u m propositis dubiis censuere: RESOLUTIO. Ad l u m Affirmative. u m Ad 2 Affirmative. Ad 3 D e t u r resolutio in Boianen. diei 14 februarii 1920. F a c t a q u e postmodum de praemissis relatione SSfiio Domino Nostro Pio div. P r o v . P P . XI per infrascriptum Sacrae Congregationis Subsecretarium, Sanctitas Sua datas resolutiones approbare dignata est. u m I. Bruno, Subsecretarius. S. Congregatio de Propaganda Fide 591 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i ERIGITUR IN URBE TAURINENSI COLLEGIUM INTERNATIONALE A CONSOLATA PRO MISSIONIBUS EXTERIS. DECRETUM Ad christianum nomen inter gentes latius propagandum, haec Sacra Congregatio plura clericorum Collegia erigenda curavit, in quibus adolescentes, praeclaris animi dotibus praediti a t q u e superne vocati, sacris disciplinis m a t u r e erudirentur ut missionale munus opportuno tempore rite assumere a t q u e exercere possent. Cum vero divini Evangelii praeconum necessitas h a u d inde cessaverit, immo nostris temporibus magis creverit, haec eadem Sacra Congregatio n o v u m pro missionibus Collegium erigere volens ac merita I n s t i t u t i quod a Consolata nomen habet, a t q u e iam a multis annis in missionale opus incumbit, probe agnoscens, eiusdem I n s t i t u t i d o m u m principem in urbe Augusta Taurinorum in Collegium pro Missionibus hoc decreto erigit a t q u e « Collegium internationale a Conce solata pro missionibus exteris » nominandum, idemque omnibus iuribus privilegiisque similibus Collegiis iam concessis ornandum decernit. D a t u m Romae ex aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 10 iulii 1923. Pro E.mo D.no Card. Praefecto f F. Marchetti Selvaggiani, Archiep. Seleucien., Secretarius. L. £8 S. ' C. Pecorari, Subsecretarius. II NOMINATIONES Sacra Congregatio de P r o p a g a n d a Fide, successivis decretis, ad suum beneplacitum r e n u n c i a v i t : 16 augusti 1923. — R. D. Ioannem Gulielmum Campling, e Societate Missionariorum S. Iosephi de Mill-Hill, Praefectum Apostolicum de Buea. — R. D. Danielem Kauczor, e Congregatione Missionariorum Filior u m Ssmi Cordis Iesu nationis germanicae, Praefectum Apostolicum de Lydenburg. 9 novembris. — R. P. Aemilium Larquère, hactenus Praefectum Apostolicum de Arauca, Praefectum Apostolicum de Tierradentro. 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM NI VE E N E N. S E U T A R B I E N . ET L O U E D E F . BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. S E R V A E D E I SORORIS MARIAE B E R N A R D A E SOUBIROUS, E CONGREGATIONE SORORUM CARITATIS ET I N STITUTIONIS CHRISTIANAE « DE N E V E R S ». SUPER An constet ximum, perantia de quo DUBIO de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et pronec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temearumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, agitur f Qui per integram discurrerit venerabilis F a m u l a e Dei sororis Mariae Bernardae Soubirous aetatem, quae brevi potius quinque snpra triginta a n n o r u m conclusa fuit spatio; quique praefatae Ancillae Dei vivendi agendique rationem ex ordine accurateque persequi studuerit, facere id ipse nequivit, quin u n a simul cum christianarum v i r t u t u m actibus, in quasdam etiam offenderet quandoque imperfectiones seu defectus. Quapropter, ut super quaestione disceptationi subiecta rectum ille ferre posset iudicium, duo haec expendenda et solvenda sibi esse statim persensit: u n u m videlicet, u t r u m ab exercitis virtutibus iusta a t q u e legitima de ipsarum v i r t u t u m heroicitate exsurgeret probatio; alterum vero, n u m probatio ista aliquid caperet detrimenti ex imperfectionibus, seu defectibus, quorum facta fuit mentio. Equidem, rem paullo altius repetenti, puellula se sistit humili loco in montibus orta, humilesque sortita parentes, pietate quidem praeditos, sed brevi experiri coactos paupertatis incommoda, quorum, sicut valde proclive est intelligere, particeps facta est filióla, quae idcirco non satis firma inde a teneris uti coepit valetudine. Mhilominus, vix per a e t a t e m licuit, f a m u l a t u m agere gregique pascendo incumbere non erubuit, u t , quoad eius fieri posset, rei familiaris prospiceret caritati suisque praesert i m subsidio esset parentibus. I t a medios inter agrestis vitae labores praesto non fuit a d o l e s c e n t i a e potestas expoliendi quod rude potius, monticula q u u m esset, n a c t a fuerat ingenium. Verum, quamvis ulla nond u m h u m a n a exculta esset disciplina, mirum t a m e n in m o d u m cunctis S. Congregatio Rituum 593 profieiebat in domesticis virtutibus suisque praeibat aequalibus incenso pietatis studio, quo christianam catechesim m a t u r e addiscere satagebat, orationem dominicam, salutationem angelicam, symbolum aliasque preces. P u l c h r u m sane erat a t q u e iucundum eam invisere adspectu a u t verbis alioqui; e v u l t u namque, e dictis universoque ex incessu ingenuus ille spirabat animi candor, e simplicitate promanans a t q u e m o r u m innocentia, totusque, t a m q u a m fundamento, innixus humilitati. U n d e Deus, qui infirma mundi eligit, ut confundat fortia (I Cor., 1, 27), puellulam istam inopem, absconditam et m u n d o ignotam, veluti omnipotentiae suae ins t r u m e n t u m selegit, ut a p u d L a p u r d u m , prope specum Massabielle, insigne operaretur portentum, quod medietatem undevigesimi superioris saeculi magnopere nobilitavit reddiditque celebrem. Quae adolescentula esset, ad quam huc usque sermo respexit, ex a d o l e s c e n t i a e ipsius nuper a d u m b r a t a corporis animique imagine satis dignoscitur, a t q u e sponte menti succurrit B e r n a d e t t e vulgo p e r n o t u m nomen. Bernadette siquidem divinae Bonitatis concessum est privilegium, u t , anno millesimo octingentesimo quinquagesimo octavo, B e a t a e Mariae Virginis ingeminatis recrearetur a'pparitionibus; quo ex facto, catholico dogmati de eiusdem Beatae Mariae Virginis immaculato conceptu, quatuor a n t e annos a sa. me. Pio P a p a IX definito et promulgato, confirmatio accessit. A prima enim februarii die anni millesimi octingentesimi quinquagesimi octavi ad diem vigesimam sextam subsequentis iulii anni eiusdem, variae identidem repetitae sunt apparitiones, in quibus B e a t a Virgo Maria Bernadette pluries se conspiciendam obtulit, saepius et benignissime eam est allocuta, eam pro peccatoribus orare, terram deosculari, poenitentiam agere est hortata; eique, ut sacerdotibus ediceret aedific a n d u m ibi esse sacellum, solemnisque supplicationis more illo accedendum, imperavit. Mandavit insuper ut e fonte, qui sub arena adhuc latebat, sed m o x erat erupturus, a q u a m biberet eaque se abstergeret; Aliisque interim omissisj quod silentio t a m e n minime est praetereundum, percontanti enixe Bernadette illius nomen, cuius aspectu toties dignata fuerat, B e a t a Virgo Maria, admotis pectori manibus elatisque in caelum oculis, respondit: Immaculata Conceptio ego sum. Accidit n a m q u e hoc vigesima quinta mensis martii die, quae sacra q u u m esset Beatae Mariae Virginis Annuntiationis festo, q u u m q u e eodem in festo de Incarnationis a g a t u r mysterio, q u a m arctus sit nexus inter Dei Genitricem a t q u e I m m a c u l a t a m eiusdem Conceptionem, ipsa scite non minus q u a m diserte admonet dies. Paucis vero facile non est omnia complecti, quae perferenda Bernadette fuerunt, ut supernaturalium apparitionum tueretur veritatem. Quae sane, post iuridicam factorum inquisitionem, a Tarbiensi Episcopo primum pro- 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale b a t a , et, clarioribus mox subsequentibus signis, firmata magis a t q u e illus t r a t a , quod secum ferre debebat, tulit reapse; ut nimirum nomen et historia Lapurdensis Sanctuarii nomen quoque et memoriam Bernadette, quodam veluti foedere, coniuncta referrent a t q u e sociata. Permagnae exinde Bernadette obnoxiam fieri tentationi gravissimoque ipsius virtutes obiectari discrimini, easque inter p a u p e r t a t e m potissimum et humilitatem, plane quisque intelligit; sed, quavis posita dubitatione, eam suspicere et admirari cogitur statim atque rescire sibi datur, t o t a m in eo fuisse Bernadette, ut a d v e n t a n t i u m Lapurdum, qui eam. de visu nosse, visitat u m adire, donariis afficere certabant, se eriperet curiositati hominumque laudes fugeret atque plausus. H o c immo praenobili consilio ducta, in Hospitium, quod eodem in loco benemerentissimae a caritate et institutione christiana Sorores de Nevers nuncupatae aperuerant, ceu discipula et alumna Bernadette sese recepit, q u u m q u e aliquot inibi transegisset annos petiit impetravitque, ut earumdem Sororum evaderet sodalis. Quocirca ad d o m u m Congregationis principem, quae in Mvernensi exstat civitate, se contulit, ibique, post praeviam peractam probationem, sua nuncupavit vota, Bernadette dimisso et Sororis Mariae Bernardae assumpto nomine; cunctisque interea, quae novi status propria erant, naviter sancteque perfungens muneribus officiisque, sodalibus suis Mvernensibus sororibus exemplo fuit, ipsarum contubernio usa tredecim per annos, quod eiusdem sororis Mariae Bernardae reliquum fuit vitae spatium. Quibus sane ex omnibus, foecundo t a m q u a m inclusa semine, necessaria prodeunt elementa, quorum ope binis, dicendi initio, propositis quaestionibus a p t a atque idonea p a r a t u r et conficitur responsio. Quandoquidem iuge et constans emergit studium, quo soror Maria Bernarda ad perfecte agendum movebatur assidue; nec non praeclara eiusdem innotescit victoria, quam, Dei gratia adiuta, de semetipsa retulit, sive cum, ob t a n t a m , in q u a m venerat, nominis celebritatem, a vanagloria se i m m u n e m servare valde sollicita cura advigilavit; sive cum, q u a m nascendo contraxerat, propriam m o n t a n a m indolem compescere et emollire alacri erectoque animo adnisa fuit; religiosam proinde amplexa et professa est vitam, in eaque t o t de in diem fecit progressiones, ut a d e p t a sibi esse dicenda sit m e r i t u m et laudem heroicae virtutis. Quod si non statim id illa fuerit assecuta ita nempe, ut in ea, quam arripuerat, perfectionis semita, nonnullae quandoque apparuerint imperfectiones seu defectus, non ideo tamen, qua est opus, amplius non suppeteret necessaria et o p t a t a demonstratio, q u e m a d m o d u m perapte in rem cadit satis n o t a et pervulgata sancti Gregorii Magni sententia haec: « Cum m e n t e m a vitae corruptionis « amore divertimus, quasi quibusdam cordis passibus, ad interiora prope- S. Congregatio Rituum 595 « r a m u s . N e m o autem, infirma deserens, repente fit summus; quia ad ob« tinendum perfectionis meritum, d u m mens quotidie in altum ducitur, ad « h o c procul dubio, veluti ascensionibus quibusdam, gradibus pervenitur» {Moral., lib. X X I I , cap. 19, n. 45). I t a q u e , probatissimis adhibitis normis, planam et expeditam se praebuit lectissimae Causae huius diiudicatio; deque felici faustoque exitu si iure merito dioeceses l a e t a n t u r Nivernensis, in qua soror Maria B e r n a r d a postremam aetatis suae exegit p a r t e m sacraeque ipsius custodiuntur exuviae, et Tarbiensis et Lourdensis, ubi illius exstat natale solum, et infantiam, pueritiam p r i m a m q u e ad vigesimum secundum a n n u m adolescentiam traduxit, hisce t a m e n angustis limitibus se cohiberi Causa non patitur, sed, eosdem praetergrediens, ad universum se porrigit catholicum orbem. Cuncti enim christifideles, ubicumque Beatae Mariae Virginis I m m a c u l a t a e de Lourdes cultus a t q u e devotio vigent et florescunt, non modico perfusi erunt gaudio, cum ad eos perlatum erit n u n t i u m hodierni Apostolici Decreti, quod initae, abhinc biennium, quaestioni super virtutibus heroicis sororis Mariae Bernardae finem imponit. D u a b u s siquidem, antepraeparatoriae et praeparatoriae, quae praehabitae fuerant, Congregationibus, generalis successit Congregatio, quae, die septima superioris mensis augusti, coram Sanctissimo Domino Nostro Pio P a p a XI coacta fuit. In qua a Reverendissimo Cardinali Antonio Vico, sacrae r i t u u m Congregationi Praefecto, loco et vice Reverendissimi Ponentis cl. me. Nicolai Cardinalis Marini, paucos a n t e dies .universae carnis iam viam ingressi, sequens ad discutiendum propositum est Dubium: An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis venerabilis Servae Dei sororis Mariae Bernardae Soubirous, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores suas quisque ex ordine aperuerunt sententias; quibus t a m e n intento laetoque animo exceptis et perpensis, Sanctissimus Dominus noster sup r e m u m Sibi reservavit proferre iudicium cunctosque qui aderant est adhort a t u s , ut férvidas interea Secum funderent preces ad caeleste lumen implorandum. Q u u m q u e m e n t e m Suam postmodum patefacere statuisset, hodiernam designavit diem Dominicam X X V I post Pentecosten; eapropter, Sacris devotissime operatus, ad Vaticanas Aedes arcessiri iussit R e verendissimum Cardinalem Antonium Vico, Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae r i t u u m Congregationi Praefectum, causaeque Relatorem, u n a cum R. P. Angelo Mariani Fidei Promotore generali, meque insimul infrascripto Secretario; eisque adstantibus, solemniter pronuntiavit: Constare de virtutibus theologalibus, Fide, Spe et Caritate in Deum et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale proximum, nec non de cardinalibus, Prudentia, Iustitia, Fortitudine ac Temperantia earumque adnexis venerabilis Servae Dei sororis Mariae Bernardae Soubirous, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur. H o c a u t e m Decretum publici iuris fieri, et in acta sacrae r i t u u m Congregationis referri m a n d a v i t decimo nono calendas décembres anno MDCCCCXXIH. £8  . CARD. VICO, E p . P o r t u e n . et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus. Alexander Verde, Secretarius. S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS i U N I V E R S I T A S CATHOLICA I N CIVITATE NOVIOMAGENSI INSTITUTA CONFIR- MATUR E T FACULTAS THEOLOGICA I N E A D E M CANONICE ERIGITUR. DECRETUM Archiepiscopus et Episcopi provinciae ecclesiasticae Ultraiectensis, ut suis nec non cleri fideliumque Neerlandiensium votis obsecundarent, enixe a Sancta Sede Apostolica efflagitarunt ut Universitatem Catholicam in civitate Noviomagensi a Societate Sancti Radbodi excitatam et tribus constantem facultatibus, nempe theologica, philosophico-litteraria et iuridica, suprema Sua auctoritate probaret ac firmaret. Simul et illud ab -Ea postulaverunt, ut praedictam Theologicam F a c u l t a t e m , tribus coalescentem sectionibus, nempe dogmático-histórica, scripturistica et morali, canonice erigeret, facto eidem privilegio gradus academicos conferendi tironibus, qui, ordinario philosophiae ac theologiae in suis Seminariis confecto curriculo ad n o r m a m can. 1365, per triennium sacris disciplinis, t u m iis, quae cunctis communes esse debent, t u m iis, quae cuiusque sectionis propriae sunt, sedulo incubuerint ac s t a t u t a pericnla feliciter absolverint. - Quamobrem, in plenario conventu, habito die x i x mensis iunii, E m i Sacrae huius Congregationis Patres Cardinales nobifissimum Episcoporum Neerlandiensium consilium, omnigenas inter difficultates ad exitum deductum, meritis prosecuti sunt laudibus, censueruntque Universitatem Catholicam in civitate Noviomagensi, a Societate Sancti R a d - S. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus 597 bodi excitatam, probandam, et confirmandam. Simul in id convenerunt ut Facultas Theologica in eadem Universitate canonice erigeretur, cum privilegio gradus academicos in Sacra Theologia conferendi, ea lege ut duobus prioribus annis disciplinae in facultate tradendae sint omnibus alumnis communes, tertio vero anno sint ipsorum propriae, qui uni vel alteri ex tribus sectionibus sunt adscripti. - Die insequenti, Ssmus D. N. Pius P P . X I , referente infrascripto E m o Sacrae huius Congregationis Praefecto, h a n c E m o r u m P a t r u m sententiam r a t a m habuit et confirmavit et ad effectum adduci iussit, confidens fore ut Universitas Catholica, pastorali sollicitudini et solerti vigilantiae Episcoporum Neerlandiae concredita, fructus edat uberrimos, ac suo erga Sedem Apostolicam obsequio et catholicae veritatis studio, inter ceteras, floreat et emineat. - I t a que Sacra haec Congregatio, m a n d a t o et auctoritate Ssmi D. X. P a p a e , Universitatem Catholicam in civitate Noviomagensi institutam, et tribus interea facultatibus constantem, probat et confirmat, ac F a c u l t a t e m Theologicam in eadem Universitate canonice erigit et erectam declarat, cum privilegio gradus academicos in sacra Theologia tironibus conferendi, qui praelectionibus in eadem habitis interfuerint, iis servatis conditionibus, de quibus supra, aliisque de iure servandis. D a t u m Romae, ex Secretaria Sacrae Congregationis de Seminariis et de Studiorum Universitatibus, die x x i x mensis iunii, in festo Sanctorum Apostolorum P e t r i et Pauli, anno M D C C C C X X I I I . CAIETANUM CARD. BISLETI, Praefectus. L. © S . f Iacobus Sinibaldi, E p i s c Tiberien., Secretarius. II APPROBATIONES Decretis Sacrae Congregationis de Seminariis et de Studiorum Universitatibus, Ssmus Dominus Noster: 10 aprilis 1920. — Constitutiones Catholicae Universitatis Insulensis, ad n o r m a m Codicis revisas, definitive approbavit. 10 novembris 1921. — S t a t u t a Pontificiae Facultatis Theologicae Senensis, ad decennium approbavit. 13 martii 1922. — S t a t u t a Collegii Theologici Piacentini, ad decennium approbavit. 18 aprilis 1923. — S t a t u t a Facultatis Iuris Canonici apud Maius Seminarium Mediolanense ad n o r m a m Codicis retractata, definitive approbavit. 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE L u n e d ì 19 novembre la S a n t i t à di Nostro Signore ha ricevuto in Udienza solenne, assistendovi il Sacro Collegio degli E . m i e E . m i Signori Cardinali, le Loro Maestà Cattoliche il R e A L F O N S O e la Regina V I T T O R I A E U G E N I A di Spagna. SACRA CONGREGAZIONE D E I R I T I Martedì, 13 novembre 1923, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1. Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Maria Carlotta de Lamourous, Fondatrice dell'Istituto delle Suore della Misericordia; 2. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio proprio con la Messa e dell'elogio da inserirsi nell'appendice del Martirologio Romano, in onore del Beato Roberto Card. Bellarmino, Confessore; 3. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio proprio con la Messa e dell'elogio da inserirsi nell'appendice del Martirologio Romano, in onore del Beato Michele Garicoïts, Confessore e Fondatore della Congregazione dei Sacerdoti del Sacro Cuore, detti de Bétharram. Martedì, 20 novembre 1923, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Vico, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Vincenzo Maria Strambi, della Congregazione dei Chierici Regolari della Ssma Croce e Passione di N. S. G. C, Vescovo di Macerata e Tolentino, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. Diarium 'Romanae Curiae 599 S E G R E T E R I A D I STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: 9 ottobre 1923. Monsig. Giuseppe Pizzardo, Sostituto della Segreteria di Stato di Sua Santità, Assistente Ecclesiastico della Giunta Centrale dell'Azione Cattolica Italiana. 16 » » Prof. Pericle Perali, Archivista dell'Archivio /Segreto della Santa Sede. 26 » » Monsig. Enrico Dante, Sostituto Aggiunto della Sacra Congregazione dei Riti. 20 novembre » Il Riño P. Alfonso Langlois, O. P., Consultore della Sacra Congregazione Concistoriale. 2ë » » Monsig. Domenico Spolverini, Canonista della Sacra Penitenzieria. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 20 ottobre 1923. Monsig. Giuseppe Gregorio Marcelié, Vescovo di Eagusa. 4 novembre » Monsig. Paolo Perini, Vescovo di Calicnt. 8 » » Monsig. Giacomo de Hauck, Arcivescovo di Bamberga. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 11 settembre 1923. Monsig. Giorgio Corbet, della diocesi di Alexandria sull'Ontario. 29 ottobre » Monsig. Lázaro Pepe, della diocesi di Gallipoli. 9 novembre » Monsig. Ludovico Budanovic, dell'archidiocesi di Calocsa e Bacsa. »; » » Monsig. Giacomo Black, dell'archidiocesi di Oregon. Prelati domestici di S. S. : 13 ottobre 1923. Monsig. Bernardo Dörholt, della diocesi di Münster. » ;> » Monsig. Francesco Diekamp, della medesima diocesi. 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 13 ottobre 1923. 24 » » » » » » » » 29 « » » » » 7 novembre 1923 8 » » 10 » » 14 » » » » » Monsig. Bernardo Dinkgrafe, della diocesi di Osnabrück. Monsig. Giacomo Rancaus, della diocesi di Riga. Monsig. Francesco Trasun, della medesima diocesi. Monsig. Daniele Jasinski, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Jordan, della diocesi di Szathmar. Monsig. Roberto Hámon, della medesima diocesi. Monsig. Simone Ponganis, della diocesi di Grand-Rapids. Monsig. Giuseppe Bezdán, della diocesi di Csanad. Monsig. Giovanni Kureczko, della diocesi di Lublino. Monsig. Stefano Pài, della diocesi di Transilvania. Monsig. Ludovico Kovács, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 20 novembre 1923. Al sig. Don Michele Primo de Rivera y Orbaneja, marchese di Estella. » » » Al sig. Don Andrea Avelino Salabert y Arteaga, marchese della Torrecilla. » » ¡> A S. E. il sig. Don Luigi Valera y Délavât, marchese di Villasinda, Ambasciatore di Spagna presso la Santa Sede. 24 » » A S. E. il sig. Carlo Jonnart, già Ambasciatore di Francia presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine Piano: 10 novembre 1923. Al sig. comm. dott. Nicola Pietro van Spanje, della diocesi di Harlem. La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile : 9 novembre 1923. Al sig. dott. Guglielmo Hess, dell'archidiocesi di Bamberga. La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 30 ottobre 1923. Al sig. cav. Augusto Prenat, dell'archidiocesi di Lione. Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile: 16 maggio 1923. Al sig. Luciano Carlier, della diocesi di Arras. 25 •» » Al sig. Augusto Schmitz, di Malmö (Svezia). Diarium Romanae Curiae 601 6 settembre 1923. Al sig. dott. Giovanni Kaminsky, della diocesi di Szathmar. 11 ottobre » Al sig. ing. Pietro Grassi, della diocesi di Acireale 17 Al sig. Antonio Sant, del Vicariato Apostolico d'Egitto. 20 Al sig. Francesco van Ogtrop, della diocesi di Harlem. 28 Al sig. Severino Bonn, della diocesi di Szathmar. 30 Al sig. Felice Giuseppe Schürmann, della diocesi di Munster. Al sig. Bodolfo Liffers, della medesima diocesi, 6 novembre » Al sig. barone Giovanni de Jerphanion, dell'archidiocesi di Lione. Ernesto Pariset* della medesima archidiocesi. Al sig. » Al sig. Giuseppe Leflaive, della medesima archidiocesi. » Al sig. avv. Enrico Camaschella, della diocesi di Novara. 9 Al sig. Gabriele Turcat, della diocesi di Versailles, 10 Al sig. avv. Lamberto Vignoli, della diocesi di Poggio Mirteto. 12 Al sig. Cornelio van Gils, della diòcesi di Breda. 15 Al sig. Alfonso Arnoldts, della diocesi di Buremonda. 17 Al sig. Enrico Delhougne, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 15 settembre 1923. Al sig. Emilio Lazzaro, della diocesi di Macerata. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Con biglietti di S. E. Bma Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 24 ottobre 1923. Monsig. Giuseppe Jóna, della diocesi di Szatmar. » » » Monsig. Paolo Zohoray, della medesima diocesi. 29 » » Monsig. Luigi D'Indico, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Antonio Kovács, della diocesi di Cinque Chiese. » » » Monsig. Carlo Hradek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mattia Budolf, della medesima diocesi. » » » Monsig. Corrado Gröber, dell'archidiocesi di Friburgo. » » » Monsig. Giuseppe Bies, della medesima archidiocesi. 31 » » Monsig. Giuseppe Mazzoli, della diocesi di Fabriano. 3 novembre » Monsig. Filippo Bonaeci, dell'archidiocesi di Chieti. o » » Monsig. Giuseppe Gonnelli, della diocesi di Colle Val d'Elsa. 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 novembre 1923. Monsig. Lucio Leeeisi, della diocesi di Lecce. » » » Monsig. Giuseppe Sester, deirarchidioeesi di Friburgo. 7 » » Monsig. Giuseppe Ragni, della diocesi di Alessandria. 9 » » Monsig. Francesco Bramski, della diocesi di Lublino. » » » Monsig. Melchiorre Juscinski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Szymanski, della medesima diocesi. 12 » » Monsig. Stanislao Trzeciak, dell'archidiocesi di Varsavia. 13 » » Monsig. Paolo Styger, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Kwiatkowski, della medesima archidiocesi. 14 » » Monsig. Emilio Maria Pallavicino, della diocesi di Parma. » » » Monsig. Giorgio Thomann, dell'archidiocesi di Bamberga. » » » Monsig. Agostino Orgeìdinger, della medesima archidiocesi. 15 » » Monsig. Ludovico Campi, della diocesi di Ferrara. 16 » » Monsig. Michele Ermanno Gunther (Christiania). » » » Monsig. Ferdinando Hüllen, della dioc. di Treviri (Germania). 17 » » Monsig. Pietro Wiegand, della medesima diocesi. » » • » ' Monsig. Agostino Volosyn, della diocesi di Munkacevo. » » » Monsig. Giulio Hadzsega, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Antonio Suracki, della diocesi di Podlachia. » » » Monsig. Ludovico Romanowski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Michele Reppucci, della diocesi di Avellino. 26 » » Monsig. Ignazio da Loyola Soka, del Banato S. H. S. di Velila Beckerek. » » » Monsig. Francesco Engel, del Banato S. H. S. Veliki Beckerek. » » » Monsig. Guglielmo Ormond, della diocesi di Auckland. Cameriere Segreto di Spada e Cappa di numero di 8. 8.: 26 ottobre 1923. Il sig. conte Antonio Cagiano de Azevedo (Roma). Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di 8. 8.: 16 ottobre 1923. Il sig. conte Tommaso Garagnani, dell'archidioe. di Bologna. 29 » » Il sig. conte Giuseppe Ignazio Caverò y Alcibar, dell'archidiocesi di Saragozza. 6 novembre » Il sig. conte Ludovico Fischler de Treuberg, della diocesi di Augsburg. 17 » » Il sig. barone Enrico de Bideran de Béraud, della diocesi di Montauban. 24 •» » Il sig. Andrea P. Maloney, dell'archidiocesi di Filadelfia. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8. : 26 ottobre 1923. Monsig. Pio Berni, della diocesi di Sansepolcro. 6 novembre » Monsig. Riccardo Schaefer, della diocesi di Spira. Diarium Romanae Curiae 603 6 novembre 1923. Monsig. Valentino Schneikert, della medesima diocesi. 8 » » Monsig. Felice Basile, della diocesi di Nola. 12 » » Monsig. Carlo Korsak, dell'archidiocesi di Varsavia. 12 « « Monsig. Antonio Czarkowski, della diocesi di Sandomir. Camerieri d'onore di Spada e Cappa Soprannumerarii di S. 8. : 7 novembre 1923. Il sig. comm. Gaetano Bianchi, della diocesi di Verona. 24 » » Il sig. Pietro Dahll (Norvegia). Cappellani segreti d'onore di 8. S. : 29 ottobre 1923. Monsig. Giovanni Trinn, della diocesi di Cinque Chiese. » » » Monsig. Adalberto J a k a b , della medesima diocesi. » » » Monsig. Giulio Lajos, della medesima diocesi. 10 novembre » Monsig. Leopoldo Langmár, della diocesi di Vesprimia. Cappellani d'onore extra Urbem di 8. 8. : 12 novembre 1923. 13 » » » » » 26 » » Monsig. Mecislao Lewicki, dell'archidiocesi di Varsavia. Monsig. Giovanni Badilla, della diocesi di Transilvania. Monsig. Andrea Kovács, della medesima diocesi. Monsig. Angelo Viacava, della diocesi di Chiavari. NECROLOGIO 20 marzo 1923. 10 novembre » 24 » » 25 » » Monsig: Giuseppe Bilczewski, Arcivescovo di Leopoli. Monsig. Alfonso M. Andreoli, Vescovo di Eecanati e Loreto. Monsig. Guglielmo de Batthyány, Arcivescovo tit. di Cirro. Monsig. Giosuè Signori, Arcivescovo di Genova. 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MONITUM - AVVISO - AVIS - NOTICE - ANZEIGE M O N I T U M . - Propter auctas transmissionis seu vecturae expensas, pretium subnotationis huic Commentario Officiali, Acta Apostolicae Sedis, ab ineunte anno 1924 persolvendum erit ut seguitur: I n t r a fines Italiae Extra Italiam . . . . . . . . lib. ital. 18 — frs. gaii. 24 — A v v i s o . - In conseguenza degli aumenti delle tariffe postali, il prezzo di abbonamento agli Acta Apostolicae Sedis, Bollettino ufficiale della Santa Sede, a cominciare dal prossimo anno 1924, viene così modificato: Per l'Italia L. it. 18 — P e r l'Estero Frs. 24 — Avis. - Les tarifs postaux étant augmentés, le prix d'abonnement aux Acta Apostolicae Sedis, Bulletin Officiel du Saint-Siège, à partir de Vannée prochaine 1924, a dû être fixé comme il suit: Pour l'Italie L. it. 18 — P o u r l'étranger . . . . . . . . Fr s. 24 — N O T I C E . - Owing to the increase in postal rates, the subscription to the Acta Apostolicae Sedis, Officiai Bulletin of the Holy See, will be, from the beginning of next year 1924,.as follows: For Italy . . Outside I t a l y . ANZEIGE. - . . . . . . . . L. it. 18 — Frs. 24 — Infolge der Erhebung des Posttarifes, ist der Preis für die Acta Apostolicae Sedis vom Beginn des Jahres 1924, wie folgt, festgesetzt: F ü r Italien F ü r das Ausland L. it. 18 — franz. francs 24 — Annus XV - Vol. XY 31 Decembris 1923 Num. 13 AGTAJlPÄJCAOEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI SACRUM CONSISTORIUM i Die 20 decembris 1923, feria v, in Palatio Apostolico Vaticano h a b i t u m est Consistorium, secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I. - ALLOCUTIO SSMI DOMINI NOSTRI CREATIO ET PUBLICATIO S. R. E. CARDINALIUM VENERABILES FRATRES E x quo p r o x i m u m huius clarissimi Ordinis c o n v e n t u m h a b u i m u s usque ad hodiernum diem, nonnulli de vestro n u m e r o desid e r a t i sunt, q u o r u m quidem amissio ac praecipue Ioannis Solde viia y R o m e r o , Cardinalis Archiepiscopi Caesaraugustani, a t r o x nefariusque i n t e n t u s m a g n u m Nobis bonisque omnibus m a e r o r e m l u c t u m q u e sane fecit; quos q u a m q u a m sperare licet, i a m b e a t o s a p u d D e u m , pietatis nostrae non egere suffragiis, t a m e n postul a t fraterna caritas, ut eosdem divinae benignitati c o m m e n d a r e ne cessemus. A n t e a vero q u a m amplissimum Collegium v e s t r u m suppleamus, placet, sollemni more i n s t i t u t o q u e , paucis, Venerabiles F r a t r e s , de maioribus Ecclesiae negotiis vos tenere. Ac p r i m u m res p o p u l o r u m vel externas vel domesticas, q u o d ad p a c e m a t t i n e t , q u a r u m causa Nos sollicitari saepe diximus, ACTA, Vol. XV, n. 13. — 31-12-923. ii. 606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale videtis n o n nnilto meliores effectas esse. Illa ipsa epistola, q u a m Nos, p r o p a t e r n o studio, u t nostis, m a x i m i s E u r o p a e mediae incommodis medendi, dilecto Filio Nostro, P e t r o Gasparri, Cardinali a negotiis publicis, inscripsimus, t a m e t s i n o n omnino irrita cecidit - aliquid enim in eius s e n t e n t i a m deinceps est a c t u m t a m e n n o n e u m h a b u i t e x i t u m , q u e m iure s p e r a b a m u s . Q u a m q u a m a u t e m Nos, b e n i g n i t a t e m h u m a n i t a t e m q u e saepe suadendo, n o n nihil v i d e m u r assecuti, m a n e t e t i a m n u n c in animis m a g n a contentionis acerbitas; m a n e n t a t q u e adeo crescunt in dies m u l t i t u d i n u m bello afnictarum egestates omnis generis; quibus quidem opi- t u l a n d i gratia, praesertim c u m a l l a t u r a famem hiems immineret, idem Cardinalis, per N u n t i o s Legatusque Sedis Apostolicae, n a tiones q u a e frumentis a b u n d a r e n t , omnes Nostro nomine appellavit, ut t a n t i s necessitatibus p r o sua q u a e q u e facultate subvenir e n t . H a n c misericordiae implorationem N o s t r a m satis p r o f u t u r a m indigentibus equidem confidimus; nec t e m e r e : a d h u c enim plus q u a m semel iis populis, q u o r u m esset ex bello condicio miserabilior, ceterorum opem c u m invocaverimus, n u m q u a m frustra v o x N o s t r a fuit, quin mirabile est q u a m m a g n a m auxiliorum vim u n d i q u e e x c i t a n t . H a c igitur t a n t a liberalitate b o n o r u m , quibus Nos quidem hoc honestissimo loco d e b i t a m g r a t i a r u m actionem iteramus, Nobis est p o t e s t a s d a t a calamitosos q u a m plurimos, qui per mediae E u r o p a e regiones m a x i m e q u e et in proximo et in extremo Oriente inedia deficiebant, ex ipsis p a e n e mortis faucibus eripiendi. A t q u e u t i n a m illos e t i a m homines fortissimos, quibus ob suam in catholica fide c o n s t a n t i a m indigna s u n t omnia toleranda, liceat, ut velimus, opportunis recreare subsidiis. Solliciti enim anxiique sumus in primis de Ioannis B a p t i s t a e Cieplak Archiepiscopi salute, in vinculis u n a cum multis sacerdotibus a d h u c tabescentis; cui q u a n d o alio p a c t o non possumus, piis precibus, quod c a p u t est, prodesse contendimus, D e u m obsecrantes u t b o n o r u m m i l i t u m v i r t u t e m sua g r a t i a sustentet, laboresque immarcescibilis coronae fiducia consoletur. V e r u m si postremis hisce mensibus a molestiis enrisque n o n vacavimus, tamen, Dei beneficio, n o n defuere quae a n i m u m Acta Pii PP. XI 607 N o s t r u m solacio afficerent. N a m quid i n t a m miseris t a m q u e alienis christianae paci t e m p o r i b u s optari melius potest, q u a m ut a m o r e c u l t u q u e p o p u l o r u m floreat sanctissima E u c h a r i s t i a % quae quidem, cum omnium bonorum, quaecumque communi aeque ac singulorum saluti coniuncta sunt, radicem f o n t e m q u e contineat, t u m , u t u n i t a t i s caritatisque m y s t e r i u m , m a x i m e a d hoc valet, ad homines inter se reconciliandos. I t a q u e perlibenter vidimus increbrescere eas, q u a e i a m pridem in mores catholicar u m g e n t i u m v e n e r u n t , religionis erga a u g u s t u m S a c r a m e n t u m significationes publicas. Quo in genere dignus est profecto qui m e m o r e t u r Parisiensis Conventus, q u a m q u a m illius celeberrimae urbis luce caruit ; qui a u t e m Genuae h a b i t u s est Conventus E u charisticus, is, c u r a n t e in primis venerabili fratre losue Signori, Archiepiscopo diligentissimo - q u e m subinde Genuensi Ecclesiae a d e m p t u m lugemus - et c o n v e n a r u m m u l t i t u d i n e et a p p a r a t u s magnificentia et caeremoniarum splendore et frequentissima Sanctae Synaxis celebratione facile praestitit. I d a u t e m t u m p r a e claro iudicio est a d a u c t a e in populo pietatis et fidei, t u m etiam certo est a r g u m e n t o , n o s t r o r u m actionem catholicam q u a e dicitur, magnum habere momentum ad religionem in populis p r o m o - v e n d a m : q u a e actio u t vel amplius proficiat, a c c o m m o d a t i o r t e m p o r i leges, ut scitis, ei n u p e r constituimus. Ad haec, t r i b u t i T h o m a e A q u i n a t i sollemnes honores quod a n t e sexcentos annos in S a n c t o r u m n u m e r u m esset adscriptus, non mediocrem Nobis laetitiae fructum peperere. Cum enim ea de re proprias ad orbem catholicum dedissemus litteras, nostros c o h o r t a t i ut in studiis optimis h u n c praecipue ducem sequerentur, t a n t o c u m a n i m o r u m ardore illa i n s t i t u t a s u n t sacra sollemnia, ut non d u b i a spes exsisteret, e u m ingeniorum m o t u m , qui Leonis X I I I , illustris decessoris Nostri, a u c t o r i t a t e feliciter excitatus est, cum iam defervescere videretur, rursus p o s t h a e c inflam- m a t u m iri. Nec m i n u s prospere, Deo favente, successit ea de S. I o s a p h a t Kuncewicii praeclaro m a r t y r i o c o m m e m o r a t i o saecularis q u a m N o s t r u m pro Ecclesia Orientali sacrum Consilium studiosissime Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 608 a p p a r a v e r a t ; d e q u a i t e m sollemnitate s u n t Encyclicae N o s t r a e litterae. N a m q u o t q u o t in orientalibus ad oecumenicam Ecclesiae u n i t a t e m revocandis laborare consueverant, iisdem v i t a m v i r t u tesque celebrantibus sanctissimi antistitis, qui u n i t a t e m ipsam t u e n d o ceciderit, m u l t u m inde animi a d t a m salutare p r o p o s i t u m u r g e n d u m v i d e t u r accessisse. E o d e m q u e Sacro Consilio Nobis operam n a v a n t e , efficimus, Dei munere ut ex Vicariatibus Apostolicis Syro-Malabaricis q u a t t u o r Sedes Episcopales t o t i d e m institueremus, q u a r u m m e t r o polis E r ñ a k u l a m : quod quidem ideo libentissime hic commemor a m u s , quia non p a r u m videmur afferre laetitiae dilectissimis filiis catholicis eas regiones incolentibus; quibus m a x i m e fausta i a m adest, sancti T h o m a e Apostoli natalis dies. Id a u t e m omnino postulabat et egregia a p u d eos rei catholicae t e m p e r a t i o ; et praeclari quos ii Vicariatus h a b u e r a n t sub indigenis proprii ritus Episcopis in religione progressus; et eorum fidelium vere consentanei christianae professioni m o r e s ; et singularis e o r u m d e m erga Beatissimam Virginem Mariam pietas a t q u e in Clerum in Episcopos praecipueque in h a n c Apostolicam Sedem, s u m m a observantia. I n t e r laetabilia vero facta proximi temporis illud minime praet e r m i t t e n d u m est de H i s p a n i a r u m Bege catholico Alfonso X I I I , qui cum a u g u s t a Begina Victoria E u g e n i a coniuge n u p e r Nos invisit. Is enim, q u a m d i u in hac alma U r b e c o m m o r a t u s est, et coram Nobis et in luce civitatis, fidei suae et obsequii in Apostolicam Sedem nobilissima dedit d o c u m e n t a , adeo ut hispanicam ipsam nationem, Iesu Christo eiusque Vicario deditissimam, in suo rege facile agnosceres. Denique p e r i u c u n d u m vobis n u n c i u m afferimus, res H i b e r n i a e nostrae feliciter iam coeptas esse componi: docet proxima Cardinalis Archiepiscopi A r m a c a n i pastoralis epistola, i d e m q u e deinceps aliati n u n t i i confirmant. Iam, ad splendidissimum F r a t r e s , cogitatione c u r a q u e Ordinem Vestrum, Venerabiles c o n v e r s a , p r o p o s i t u m est sacrae 609 Acta Pii PP. XI honore Purpiifae lectos duos honestare viros, qui se Nobis et proximis decessoribus Nostris probavere. Hi s u n t : EVARISTUS LUCIDI, I u d e x sacrarum cognitionum idemque Signaturae Apostolicae S e c r e t a r i a s : AURELIUS GALLI, Adiutor Noster a b epistolis a d Principes. Quid vobis v i d e t u r ? I t a q u e a u c t o r i t a t e omnipotentis Dei, s a n c t o r u m Apostolorum P e t r i et P a u l i ac N o s t r a creamus et declaramus S. E. E. Cardinales EX EVARISTUM AURELIUM ORDINE DIACONORUM LUCIDI GALLI Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessarii» et opportunis. In Nomine P a t r i s £g et Filii £g et Spiritus £g Sancti. Amen. Superest ut viduatis Ecclesiis provideamus. II. - PROVISIO ECCLESIARUM T u m Beatissimus P a t e r his, quae sequuntur, Ecclesiis proprios Pastores attribuit, nimirum: Patriarchali titulari Sedi Constantinopolitanae praefecit R. P. D. Michaelem Zezza di Zapponeta, hactenus Archiepiscopum Neapolitanum. Metropolitanae Ecclesiae Taurinensi, hactenus Episcopum Novariensem. R. P. D. Iosephum Gamba, Titulari archiepiscopali Ecclesiae Thessalonicensi; R. P. D. Raphaelem Carolum Rossi, Adsessorem Sacrae Congregationis Consistorialis, hactenus Episcopum Volaterranum. Cathedralibus Ecclesiis Recinetensi et Lauretanae, invicem perpetuo unitis, R. D. Aloisium Cossio, Antistitem U r b a n u m . 610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cathedrali Ecclesiae Volaterranae, R. P. D a n t e m Mariam Munerati, e * P i a Societate Salesiana ven. Ioannis Bosco, eiusdemque Instituti Procuratorem Generalem. Cathedrali Ecclesiae Angrensi, B. D. Augustum de Castro Meireles, e dioecesi Portugallensi. Titulari episcopali Ecclesiae Surensi, R. D. Blasium Barbio, canonicum ecclesiae cathedralis Bagusinae, quem constituit Auxiliarem B. P. D. Iosephi Gregorii Marcelic, Episcopi Ragusini. Insuper SSmus Dominus Noster alios etiam, per Apostolicas Litteras iam renunciatos, sacrorum Antistites publicavit, scilicet: PATRIARCHAM: Indiarum Occidentalium, B. P. D. J u l i a n u m de Diego et Garcia Aleolea, hactenus Episcopum Salmantinum. ARCHIEPISCOPOS: Emeritensem, Antonium B a i m u n d u m de Silva, per evectionem sedis ad metropolitanam. Pompeiopolitanum, Franciscum Mariam Cervera, hactenus Episcopum Phesseitanum. Compostellanum, Emmanuelem Lago y Gonzalez, hactenus Episcopum Tudensem. Leopoliensem latini ritus, Boleslaum Twardwoski, hactenus Telmissensem. Episcopum Melitenensem, Augustinum Marre, hactenus Episcopum Constan tiensem in Scythia. De Plata, Aloisium Franciscum Pierini, hactenus Episcopum Cochabambensem. Olomucensem, Leopoldum Precan. Popoyanensem, Maximilianum. Crespo, Rosae de Osos. hactenus Episcopum- Sanctae EPISCOPOS: Briocensem, Franciscum Serrand. Lavantinum, Andream Karlin, hactenus Episcopum Themiscyraeum. Spalatensem et Macarcensem, Quirinum Clementem Bonefacic. Acta Pii PP. XI 611 Hebronensem, Alexandrum Mac Donald, hactenus Episcopum Victoriensem in insula Vancouver. De Chilapa, Iosephum Guadalupe Ortiz, hactenus Episcopum Tamaulipanum. Piahuensem, Severinum de Mello. Haileburiensem, Aloisium Rheaume. Anemuriensem, Aloisium Martínez. • ' Tucumanensem, B a r n a b a m Piedrabuena, hactenus Episcopum Catamarcensem. Saltensem, Iulium Campero. Calicutensem, P a u l u m Perini, hactenus Episcopum Mangalorensem. Tuticorinensem, Tiburtium Roche. Cumanensem, Sixtum Soza, hactenus Episcopum de Guayana. Corensem, Lucam Castillo. Sancti Christophori de Venezuela, Thomam. Sanmiguel. De Guayana, Michaelem Antonium Mejia. Valentinum de Venezuela, Franciscum Granadillo. Tucsonensem, Danielem Gercke. Tenariensem, Sabbam Sarasola. Orthosiensem, Columbanum Dreyer. Tergestinum et Iustinopolitanum, Aloisium Fogar. Galviensem, Duacensem et Administratorem dioecesis Fenaborensis, Tho- m a m O' Doherty, hactenus Episcopum Clonfertensem. Civitatis Victoriae seu Tamaulipanum, Seraphinum Armora. Huajapatamensem, Aloisium Altamirano Bulnes. Chersonensem seu Kyrrhonensem, Raphaelem Balanza-Navarro. Gerasensem, Andream Kriston. Oropensem, Laurentium Del Ponte. Anglonensem-Tursiensem, Ludovicum Cattaneo. Vegliensem, Iosephum Srebrnic. Salmantinum, Angelum Regueras y Lopez, hactenus Episcopum P l a centinum. Pampilonensem et Tutelensem, Matthaeum hactenus Episcopum Oxomensem. Marcianensem, Ludovicum Ricard. Mugica y TJrrestarazu, 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tudensem, E m m a n u e l e m Mariam Vidal y B oullón, hactenus Episcop u m Byrthensem. M leopolitanum, Iosephum B a n t z a n . Anagninum, Aloisium Mazzini. Campifontensem in Illinois, Athribitensem, Michaelem Iacobum Griffin. Buchberger. Uxentinum, Antonium Lippolis, hactenus Episcopum Larinensem. IV. — POSTULATIO PALLII Denique Beatissimus P a t e r postulationes Sacri Pallii admisit, quas instanter peregerunfc Pastores dati Ecclesiis: Taurinensi, Compostellanae, De Plata, Olomucensi, Popayanensi, itemque, ex privilegio, Anagninae, Recinetensi et Lauretanae, ac Volaterranae. II I. - TRADITIO RUBRI GALERI Die dominica x x m decembris h a b i t u m est, in Aula superiori porti cus Basilicae Vaticanae, publicum Consistorium, in quo Ssmus D n u s Noster Pius P P . X I Galerum r u b r u m Pontificalem solemniter tradidit Cardinalibus, quos die vigesima creaverat et declaraverat, EVARISTO AURELIO LUCIDI, GALLI. Interea, per advocatum Sacri Consistorii Vincentium Saeconi, tertia et ultima vice perorabatur causa ven. Servi Dei Ludovici a Casauria, Instit u t i a Caritate, vulgo Frati Bigi, F u n d a t o r i s . III I. - PROVISIO ECCLESIARUM Publico Consistorio expleto, h a b i t u m est, in consueta Aula Palatii Apostolici Vaticani, Consistorium secretum in quo, p o s t q u a m Beatissimus P a t e r , more solito, os clausisset supradictis Cardinalibus Lucidi et Galli, sequentes proposuit Ecclesias: Titulari episcopali Ecclesiae Prusiadensi praefecit B. P. D. H u b e r t u m Mariam Fiodo, hactenus Episcopum Castri Maris seu Stabiensis. Acta Pii PP. XI 613 Cathedrali Ecclesiae Vivariensi, R. D. S t e p h a n u m H u r a u l t , Vicarium generalem dioecesis Catalaunensis. Cathedrali Ecclesiae Diniensi, cui adnexi sunt tituli Regiensis et Sistaricensis, R. D. Cosmam Jorein, Vicarium generalem dioecesis Maurianensis. Cathedrali Ecclesiae Lincolnensi, R. D. Franciscum Beckmann, rectorem Seminarii archidioecesis Cincinnatensis et in metropolitana Arehidiaconum. Cathedrali Ecclesiae Rupellensi, R. D. Eugenium Curien, archipresbyt e r u m loci « Epinal », in dioecesi Sancti Deodati. Cathedrali Ecclesiae Nashvillensi, R. D. Alfonsum Smith, parochum in dioecesi Indianopolitana. Cathedrali Ecclesiae Victoriensi in insula Vancouver, R. D. T h o m a m O' Donnei, parochum in dioecesi Torontina. Titulari episcopali Ecclesiae Isaurensi, R. D. E d u a r d u m Howard, ex archidioecesi Dubuquensi, q u e m constituit Auxiliarem R. P. D. Iacobi Davis, episcopi Davenportensis. Titulari episcopali Ecclesiae Rhosiensi, R. P. Trudonem J a n s , O. F. M., v electum Vicarium Apostolicum d e H u - p é occiduo-meridionali. Titulari episcopali Ecclesiae Dorylensi, R. P. Didacum Alonso, O. F. M. Capuccinorum, electum Vicarium Apostolicum Caronensem. Titulari episcopali Ecclesiae Birthensi, R. P. Iosephum Murphy, S. I., electum Vicarium Apostolicum Hondurensem. Titulari episcopali Ecclesiae Themiscyrenae, R. P. Henricum Gogarty, I n s t i t u t i a Spiritu Sancto, electum Vicarium Apostolicum de Kib'maNdjaro. Insuper alios etiam per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, n i m i r u m : ARCHIEPISCOPUM : Ernaculamensem, Augustinum Kandathil, hactenus Episcopum tit. Aradensem. EPISCOPOS : Changanacherensem, T h o m a m Kurialacherry, hactenus Episcopum tit. Pellacensem. 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Kottayamensem, Alexandrum Chulaparambil, hactenus Episcopum tit. Busiritensem. Tricuriensem, Franciscum Vazhapilly, hactenus Episcopum tit. P h i - ladelphiensem. II. - PALLII POSTULATIO Posthaec os aperuit Beatissimus P a t e r Cardinalibus Lucidi et Galli, ut in Consistoriis, Congregationibus aliisque functionibus cardinalitiis suas valeant dicere sententias. Deinde vero postulationem Sacri Pallii metropolitanae Ecclesiae Prnaculamensis benignissime admisit. III. - ASSIGNATIO DIACONIARUM D e m u m assignavit Cardinalibus: EVARISTO AURELIO LUCIDI, GALLI, Diaconiam Sancti Hadriani in Foro. Diaconiam Sancti Angeli in Foro Piscium. Suprema ACTA S. Congregatio S. Officii 615 SS. C O N G R E G A T I O N U M SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i DECRETUM D A M N A T U R O P U S O U I T I T U L U S « M A N U E L B I B L I Q U E , etc. » Feria IV, die 12 decembris 1923 lu generali consessu Supremae S. Congregationis S. Officii E m i ac Revmi Domini Cardinales fidei et moribus tutandis praepositi, praehabito D D . Consultorum voto, proscripserunt, d a m n a v e r u n t a t q u e in Indicem librorum prohibitorum inserendum m a n d a r u n t , cum omnibus ipsius versionibus, opus, cui titulus: YIGOUROUX, BACUEZ et BRASSAC, Manuel biblique ou Cours â">Fcriture Sainte à Vusage des Séminaires. Tome troisième: « Nouveau Testament », p a r A. Brassac, etc., douzième édition totalement refondue, Paris, 1907. Tome quatrième: «Nouveau Testament, par A. Brassac, etc., douzième édition, Paris, 1909. Tome troisième: « Nouveau Testament », etc., par A. Brassac, etc., treizième édition, etc., Paris, 1910. - Tome quatrième: «Nouveau Testament », par A. Brassac, etc., treizième édition, Paris, 1911. « Ancien Testament », quatorzième édition revue par A. Brassac, etc., avec la collaboration de J. Ducher. Tome premier, etc., Paris, 1917. Tome deuxième, etc., Paris, 1920. « Nouveau Testament », par A. Brassac, quatorzième édition entièrement revue. Tome troisième, Paris, 1913. - Tome quatrième, Paris, 19.16. Tome troisième: «Nouveau Testament », par A. Brassac, etc., quinzième édition entièrement revue, Paris, 1920. Et in sequenti feria V, die 13 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D. N. Pius divina Providentia P a p a X I , in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m P a t r u m resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam iussit. D a t u m . R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 15 decembris .1923. Aloisius Castellano, Supremae S. C, S. Off. Notarius. 616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD R. D. MODERATOREM SUPREMUM SOCIETATIS PRESBYTERORUM A SANCTO SULPITIO CIRCA SUPRA RELATUM DAMNATIONIS DECRETUM. EPISTOLA Reverendissime Domine, I a m pluribus ab annis multi conquerebantur de opere quod inscribitur « Manuel biblique ou Cours d'Ecriture Sainte à l'usage des Sémi(iuaires » a D. Vigouroux et D. Bacuez, Societatis S. Sulpitii presbyteris, p r i m u m quidem exarato, sed postmodum a D. Brassac, eiusdem Societatis sodali, funditus retractato. Ipsa Sancta Sedes i a m a n i m u m ad r e m converterat, q u u m Reverentia Tua, anno 1920, a Summo Pontifice supplicibus precibus petiit, ut t o t u m opus R o m a e examini subiiceretur eaque omnia, quae forte inibi corrigenda essent, describerentur, ut in nova editione emendari possent. Cui petitioni, licet prorsus insolitae, Summus Pontifex Benedictus f. m. P p . XY benigne annuit a t q u e huic Supremae Congregationi volumina recognoscenda commisit. E x a m i n e autem, pro rei momento, m a t u r e ac diligentissime peracto, manifestum apparuit opus laborare multis gravibusque vitiis, quae illud i t a p e r v a d u n t et inficiunt, ut prorsus impossibilis foret ipsius emendatio. Missis enim quamplurimis aliis erroribus, D. Brassac circa inspirationem Sacrae Scripturae et eius inerrantiam, praesertim in rebus historicis, ubi inter substantiam narrationis et adiuncta distinguit, circa authenticitatem et veritatem historicam plurium librorum inspiratorum, ea habet quae decretis dogmaticis sacrorum Conciliorum Tridentini ac Vaticani ceterisque documentis magisterii ecclesiastici, ut ecce Litteris Encyclicis Leonis X I I I ac Pii X, decretis S. Officii et Pontificiae Commissionis de re biblica, necnon toti traditioni catholicae evidenter adversantur. Quod speciatim ad inerrantiam absolutam Sacrae Scripturae attinet sufficiat in m e n t e m revocare doctrinam Leonis X I I I in Encyclica Providentissimus: « Nullatenus toleranda est eorum ratio, qui falso arbi« t r a n t u r , de veritate sententiarum cum agitur, non adeo exquirendum « quaenam dixerit Deus, ut non magis perpendatur quam ob causam ea « dixerit. E t e n i m libri omnes a t q u e integri, quos Ecclesia t a m q u a m sacros « et canonicos recepit, cum omnibus suis partibus, Spiritu Sancto dictante, « conscripti sunt; t a n t u m vero abest ut divinae inspirationi error ullus « subesse possit, ut ea per se ipsa, non modo errorem excludat omnem, Suprema S. Congregatio S. Officii 617 « sed t a m necessario excludat et respuat, q u a m necessarium est, Deum, « s u m m a m Veritatem, nullius omnino erroris auctorem esse. H a e c est « a n t i q u a et constans fides Ecclesiae, solemni etiam sententia in Conciliis «definita Fiorentino et Tridentino; confirmata denique a t q u e expressius « declarata in Concilio Vaticano. ... Quare nihil a d m o d u m refert, Spiritum « S a n c t u m assumpsisse homines t a m q u a m instrumenta ad scribendum, « quasi, non quidem primario auctori, sed scriptoribus inspiratis quidpiam « falsi elabi potuerit. N a m supernaturali Ipse virtute i t a eos ad scriben« d u m excitavit et movit, ita scribentibus adstitit, ut ea omnia eaque sola « quae ipse iuberet, et recte mente conciperent, et fidefiter conscribere « vellent, et a p t e infallibili veritate exprimerent; secus, non Ipse esset « auctor Sacrae Scripturae. ... Consequitur, ut qui in locis authenticis « Librorum sacrorum quidpiam falsi contineri posse existiment, ii profecto « aut catholicam divinae inspirationis notionem p e r v e r t a n t a u t D e u m « ipsum erroris faciant auctorem ». E a m d e m doctrinam contra Modernistas defendit S. Officium d a m n a n d o prop. XI in decreto Lamentabili: « Inspiratio divina non ita ad t o t a m « Scripturam extenditur, ut omnes et singulas eius partes ab omni errore « praemuniat ». Tandem, in decreto Pontificiae Commissionis Biblicae diei 18 iunii 1915 edicitur, ex dogmate catholico de inspiratione et inerrantia Sacrarum Scripturarum consequi quod « omne id quod hagiographus asserit, enuntiat, « insinuât, retineri debet assertum, enuntiatum, insinuatum a Spiritu « Sancto ». Falsa etiam D. Brassac u t i t u r methodo, quum, neglecta nimis expositione positiva integrae doctrinae catholicae, animo specietenus indifferenti proponit ex u n a p a r t e argumenta, quae stant pro sententia traditionali, ex altera vero studiose effert rationes, quae arte critica, q u a m vocant, ex indiciis internis accumulantur ad novas opiniones commendandas, quin harum, r a t i o n u m inefficaciam atque debilitatem verbo indicet. Et ita parvi facit m o n i t u m Leonis X I I I : « Perperam et cum religionis damno « i n d u c t u m est artificium, nomine honestatum criticae sublimions, quo, « ex solis internis, uti loquuntur, rationibus, cuiuspiam libri origo, inte« gritas, auctoritas diiudicata emergant. Contra, perspicuum est, in quae« stionibus rei historicae, cuiusmodi origo et conservatio librorum, histo« riae testimonia valere prae ceteris, eaque esse q u a m studiosissime et « conquirenda et excutienda: illas vero rationes internas plerumque non « esse t a n t i , ut in causam, nisi ad q u a m d a m confirmationem, possint advo« cari ». Aliud etiam v e t a t Summus Pontifex in eadem Encyclica, scilicet ne in quaestionibus quae ad eruditionem faciunt, « plus temporis t r i b u a t u r 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « et operae, quam pernoscendis divinis Libris, neve corrogata multiplex « rerum cognitio mentibus iuvenum plus incommodi afferat q u a m adiu« menti ». Non paucas habet Auctor interpretationes quae sensui Ecclesiae omnino refragantur. L a m e n t a n d a sane res, quum Concilium Tridentinum decreverit, « ut nemo, suae prudentiae innixus, in rebus fidei et morum ad aedite ficationem doctrinae christianae pertinentium, Sacram Scripturam ad « suos sensus detorquens, contra eum sensum, quem tenuit et tenet Sancta « Mater Ecclesia, cuius est iudicare de vero sensu et interpretatione Scriptu« r a r u m Sanctarum, aut etiam contra unanimem consensum P a t r u m , « ipsam Scripturam Sacram interpretari audeat, etiamsi huiusmodi inter « pretationes nullo u n q u a m tempore in lucem edendae forent ». Q u a m praescriptionem P a t r e s Concilii Vaticani his verbis declararunt: « Quoniam vero « quae Sancta Tridentina Synodus de interpretatione divinae Scripturae « ad coercenda petulantia ingenia salubriter decrevit, a quibusdam homi« nibus prave exponuntur, Nos idem decretum renovantes h a n c illius « m e n t e m esse declaramus, ut in rebus fidei et m o r u m ad aedificationem « doctrinae christianae pertinentium, is pro vero sensu Sacrae Scripturae «habendus sit, quem tenuit et tenet sancta Mater Ecclesia, cuius est « iudicare de vero sensu et interpretatione Scripturarum sanctarum; « a t q u e ideo nemini licere contra hunc sensum, aut etiam contra unanimem « consensum P a t r u m , ipsam Scripturam sacram interpretari ». Generatim autem Auctor, licet sententias scholae largioris, quas studiose proponit, non semper aperte amplectatur, ad eas t a m e n inclinat, et saepius adhibet locutiones ambiguas et formulas captiosas, quae utroque modo, t u m orthodoxo t u m opinionibus eiusdem largioris scholae favente, intelligi possunt, immemor aureae illius regulae q u a m Pius X ab omnibus Sacram Scripturam praelegentibus stricte servari praecepit: « Doctor Sacrae Scri« p t u r a e tradendae sanctum habebit n u m q u a m a communi doctrina ac « traditione Ecclesiae vel minimum discedere; utique vera scientiae huius « incrementa, quaecumque recentiorum sollertia peperit, in rem suam conte vertet, sed temeraria novatorum commentaria negliget; idem eas d u m t a « x a t quaestiones tractandas suscipiet, q u a r u m tractatio ad intelligentiam « et defensionem Scripturarum conducat; denique rationem magisterii sui « ad eas normas diriget, prudentiae plenas, quae Litteris Encyclicis Provi« dentissimus continentur » (Litt. Apost. Quoniam, 27 martii 1906, § 13). Nihil Auctor curat, ut p a r u m dicamus, decisiones Pontificiae Commissionis Biblicae, de quibus Pius X edicit: « declaramus expresseque praeei« pimus universos omnes conscientiae obstringi officio sententiis Pontifice calis Consilii de Re Biblica, sive quae adhuc sunt emissae, sive quae 619 Suprema S. Congregatio S. Officii «posthac edentur, perinde ac Decretis Sacrarum Congregationum, pertin e n t i b u s ad doctrinam probatisque a Pontifice, .se subiiciendi». Quin D. Brassac haec praecepta sancte servet, potius v i m argumentor u m quae favent doctrinae communiter receptae enervat, d u m e contrario fortiter difficultatibus ab adversariis allatis insistit; saepe documenta magisterii ecclesiastici negligit vel eorum sensum ad propria placita pervertit; indolem praeternaturalem vel miraculosam plurium factorum ab hagiographis n a r r a t o r u m vel silentio premit vel ad minimum reducit; vaticiniis messianicis non raro omnem fere vim probandi adimit; in multis a recto t r a m i t e doctrinae theologicae deflectit; plus aequo tribuit auctoribus heterodoxis vel scriptoribus catholicis theoriis liberioribus imbutis, d u m Leo X I I I declarat, nimium dedecere « ut quis, egregiis operibus, « quae nostri abunde reliquerunt, ignoratis aut despectis, heterodoxorum «libros praeoptet, ab eisque cum praesenti sanae doctrinae periculo et « non raro cum detrimento fidei, explicationem locorum quaerat, in quibus « catholici ingenia et labores suos iamdudum, optimeque collocarint », nec incorruptum Sacrarum L i t t e r a r u m sensum ab eis tradi posse, qui, « verae fidei expertes, Scripturae non medullam attingunt, sed corticem « rodunt. » T a n d e m quasi nihil habet quod pietatem fovere possit, ac ita spiritum, quo a n t i q u u m D.Vigouroux opus praestabat, penitus i m m u t a v i t . Quae Omnia eo graviora sunt quod agitur de « Manuali » quod in manibus versatur tot alumnorum sanctuarii, quorum institutioni Ecclesia mat e r n a cum sollicitudine invigilare debet. Ipsa enim vehementer cupit ut ii, qui in spem altaris succrescunt, reverentiam ac amorem altissimum erga Sacram Scripturam concipiant, ita ut, sacerdotio aucti et vineam Domini ingressi, experimento noscant q u a m sit « utilis omnis Scriptura divinitus « inspirata ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, ad erudiendum « in iustitia, ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus » (II ad Tim., I I I . 16, 17). Quare E m i ac R e v m i D D . Cardinales u n a mecum Inquisitores Generales latum die 12 huius mensis praefati operis damnationis decretum edere sui muneris esse duxerunt, ac simul cetera n o n d u m evulgata decimaequintae editionis volumina operis « Manuel biblique » imprimi omnino prohibuerunt. Haec a u t e m omnia SSmus Dominus Noster Pius P P . X I , suprema S u a auctoritate p r o b a t a ac confirmata, tecum communicanda m a n d a v i t . Et fausta cuncta a t q u e felicia tibi adprecor. Romae, 22 decembris 1923, R. CARD. MERRY DEL VAL. 6â0 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE L u n e d ì 17 dicembre la S a n t i t à di Nostro Signore ha ricey u t o in Udienza di formalità S. E. il Sig. Giovanni Doulcet, A m basciatore e .Inviato Straordinario della Repubblica Francese, per la presentazione delle Lettere credenziali. SACRA C O N G R E G A Z I O N E D E I R E L I G I O S I AVVISO DI CONCORSO Nella Segreteria della Sacra Congregazione dei Religiosi avrà luogo il giorno 17 gennaio 1924, alle ore 8 antimeridiane, un concorso per esame scritto ad un posto di Ufficiale minore. Quegli ecclesiastici che volessero prendervi parte, purché non abbian© oltrepassati i 40 anni, dovranno esibire alla Segreteria di detta Congregazione, entro un mese dalla data del presente avviso, la domanda corredata dal nulla osta del proprio Ordinario e dell' E m o Sig. Card. Vicario di Sua Santità ; e inoltre dai documenti degli studi ecclesiastici compiuti e dei gradi accademici conseguiti, nonché di altri titoli. Si terrà ' speciale conto della conoscenza delle lingue straniere. Borna, dalla Segreteria della S. Congregazione dei Beligiosi, Í2 dicembre 1923. M. Serafini, Abb. O. S. B., Segretario. SEGRETERIA DI STATO SS. CONGREGAZIONI A S S E G N A T E A I N O V E L L I P O R P O R A T I Con Biglietti della Segreteria di Stato del 23 dicembre il Santo Padre si è degnato assegnare le seguenti Congregazioni agli E m i Signori Cardinali che nel Concistoro pubblico del medesimo giorno hanno ricevuto il Cappello Cardinalizio: All'Emo Sig. Cardinale Evaristo Lucidi, le Sacre Congregazioni del Con- ciliò, de Propaganda Fide, e il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. All'Emo Sig. Cardinale Aurelio Galli, le Sacre Congregazioni dei Riti, dei Seminari e delle Università, degli Studi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. NECROLOGIO 11 settembre 1923. Monsig. Angelo M. Petrelli, Vescovo di Venosa. 1 dicembre » Monsig. Nicola Széchenyi de Salvar-Felsovidék, Vescovo di Gran Varadino. 4 » » Monsig. Giuseppe Morabito, Vescovo tit. di Geropoli. 6 » » Monsig. Pietro Zanolini, Vescovo di Lodi. . 1 INDEX GENERALIS ACTORUM ( A N N . X V — VOL. X V ) I. - ACTA PII PP. S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS: XI a) Documenta, 6 9 , 1 5 6 , 2 8 9 , 3 5 7 , LITTERAE ENCYCLICAE, 5 , 4 9 , 3 0 9 , 5 7 3 . EPISTOLA APOSTOLICA, 4 3 7 . MOTU PROPRIO, 457, 549. b) Approbationes, 193, 327. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 9 9 , 1 3 7 , S . CONGREGATIO D E PROPAGANDA F I D E : a) Documenta, 3 0 , 1 2 2 , 1 6 6 , 3 6 8 , 258, 329, 443, 485, 533. LITTERAE APOSTOLICAE, 1 4 4 , .194, 2 6 2 , 3 3 5 , EPISTOLAE, 66, 97, 467, 477, 591. 27, 444, 108, 64, 103, 488, 583. 514. 207, 275, d) Nominationes: Delegati Apostolici, 3 1 ; - Vicarii Apostolici, 3 1 , 1 6 7 , 2 2 8 , 3 7 8 , 5 1 4 ; - Praefecti Apostolici, 77, 1 6 7 , 2 2 8 , 4 6 8 , 5 9 1 ; - aliae, 3 0 3 . c) Designationes, 5 5 9 . d) Approbationes, 4 6 9 . 148, b) Provisiones 339, 445, 495, 536. SACRA CONSISTORIA, II. SACEAEUM 29, 7 6 , 1 2 2 , 166, 359, 458. 245, 604. - ACTA CONGREGATIONUM PONTIFICIUM SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII: a) Documenta, 1 5 1 , 4 4 9 , 5 8 5 , 6 1 6 . b) Librorum proscriptiones, 2 9 , 2 8 7 , notificationes, a) Documenta, 7 7 . b) Nominationes, 79, 2 2 8 , 3 7 9 , 5 6 0 . S. CONGREGATIO R I T U U M : a) Decreta in causis Servorum Dei, 152, 356. 3 1 , 168, 229, 290, 470, 592. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS: b) Dubia liturgica, 8 0 , 1 2 3 , 2 3 8 , a) Documenta, 1 1 2 , 1 5 3 , 2 8 8 , 4 4 9 , 379, 585. b) Immutationes finium dioecesium, 4 4 9 ; sedis, 5 8 7 . c) Provisiones Ecclesiarum, 6 8 , 1 1 4 , 153, 224, 289, 356, 452, 512, 543, 587. ,d) Designationes, 6 8 , 1 5 4 , 5 4 3 . e) Nominationes, 1 1 5 , 1 5 3 . S . CONGREGATIO D E SACRAMENTIS, 3 8 9 . S. CONGREGATIO CONCILII: a) Decreta, 4 5 3 . b) Resolutiones, 1 1 5 , 1 5 4 , 2 2 5 , 4 5 4 , 513, 544, 588. ACTA, vol. XV, n. 13. - 31-12-923 OPUS A F I D E I PRO- PAGATIONE: 356, 615. c) Condemnationem Ecclesiarum, 4 6 8 , 560, c) Congregationes, 41, 9 2 , 1 2 9 , 188, 240, 303, 380, 477, 566, 598. S. CONGREGATIO PRO NEGOTIIS EC- CLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS, 1 7 9 , 561. S . CONGREGATIO D E SEMINARIIS E T D E STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 596. S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA O R I E N TALI: a) Rescriptum, 2 9 4 . b) Nominationes, 2 3 9 . mi Index COETUS S. DUBIIS E. DE E. CARDINALIUM COMPETENTIA GREGATIONUM, SS. generalis SUPER I actorum IV. - ACTA OFFICIORUM CON¡ PONTIFICIA 39. i NONES DOS, III. - ACTA S. APOSTOLICA, SIGNATURAE TRIBUNAL, CODICIS CA- INTERPRETAN- 128. TRIBUNALIUM POENITENTIARIA SUPREMUM COMMISSIO AD AUTHENTICE 562. APOSTOLICAE 180. Diarium Romanae Curiae, 4 1 , 9 2 , 1 2 1 , 189, 240, 303, 380, 477, 528, 566, 598. a) Audientiae solemniores, 1 2 9 , 3 0 3 , 566, 598, 620. S . R O M A N A ROTA: a) Decisiones, 1 2 4 , 2 9 6 , 5 1 5 , 5 6 2 . b) Partes decisivae in causis actis anno 1922, 81. c) Gitatio edictalis, 1 8 6 . d) Anni iuridici auspicatio, 5 6 7 . b) Monita, 4 7 7 , 5 2 8 , 5 6 6 , 5 7 2 , 620. c) Nominationes, * 4 2 , 9 2 , 1 3 0 , 1 8 8 , 240, 303, 381, 479, 528, 569, 620. d) Necrologium, 4 8 , 9 6 , 1 3 6 , 1 9 2 , 244, 308, 388, 484, 532, 572, 603, 620. * A d m a i u s i n q u i r e n t i u m c o m m o d u m h a e c p o n i t u r distincta recensio : Dicasteria Eritis Patribus assignata: S. C . Consistorialis, 381, 599; S. C. d e Sacramentis, 304; S. C. Concilii, 92, 304, 620; S. C. de Religiosis, 92, 304; S. C. de P r o p a g a n d a Fide, 620; S. C. R i t u u m , 130, 6 2 0 ; S. C. pro Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis, 241, 304; S. C. Caeremonialis, 3 0 4 ; S. C. R e v . Fabricae S. Petri, 304, 620; S. C. de Seminariis et de S t u d i o r u m Universitatibus, 304, 620; S. C. p r o Ecclesia Orientali, 381; S i g n a t u r a Apostolica, 620; C o m m i s s i o Pontificia ad Codicis c a n o n e s a u t h e n t i c e interpretandos, 131, 528; C o m m i s s i o Pontificia de re biblica, 130. Protectoriae Emis Patribus concreditae, 92, 130, 188, 240, 304, 381, 479, 528. Nuntii, Internuntii, 381, 528. Episcopi Assistentes Solio renuntiat!,, 42, 93, 131, 189, 241, 305, 382, 479, 528, 569, 599. Auditores S. B. Rotae, 130, 189. Consultores dati: S. C. Concilii, 240; S. Negotiis Ecclesiasticis Alii Officiales in S. C . S. Officii, 130; S. C . Consistoriali, 189, 599; S. C . d e S a c r a m e n t i s , 131; C. de Religiosis, 130, 188, 382; S. C. de P r o p a g a n d a Fide, 170; S. C. pro Extraordinariis, 130, 188; S. C. p r o Ecclesia Orientali, 189, 240. A u l a Pontificia, 92, 381, 599; in Dicasteriis, 42, 92, 130, 304, 381, 569, 599. Protonotarii Apostolici ad instar et Praelati Domestici: 42, 93, 131, 189, 241, 305, 382, 479, 529, 569, 599. Ex Militia Aurata: 43. Ex Ordine Piano: G r a n Croci, 43; 132, 384, 600; Placca, 384; C o m m e n d a t o r i c o n placca, 190; C o m m e n d a t o r i , 43, 190, 384, 600; Cavalieri, 43, 132, 305, 384, 480, 529. Ex Ordine S. Gregorii Magni: G r a n Croci, 43, 93, 384: Placca, 43, 94, 305; C o m m e n d a t o r i c o n placca, ci. civ., 43, 132, 190, 242, 385, 530, 600; cl. mil., 132; C o m m e n d a t o r i , 44, 94, 190, 242, 305, 385, 480, 530, 600; Cavalieri, ci. civ., 44, 94, 133,. 190, 212, 306, 384, 530, 570, 600; cl. mil., 95, 481. Ex Ordine S. Silvestri Pp.: G r a n Croce, 4 5 ; C o m m e n d a t o r i c o n placca, 95, 386; C o m m e n datori, 45, 95, 133, 191, 386, 481, 531, 570; Cavalieri, 45, 95, 133, 191, 242, 306, 386, 481, 531, 570, 601. Cubicularii secreti supra numerum: 45, 95,134, 191, 213, 306, 387, 482, 531, 571, 601; ab ense et lacerna: a) de ninnerò, 6 0 2 ; b) supra numerum, 46, 96, 135, 191, 243, 307, 387, 482, 532, 571, 6 0 2 ; c) extra Urbem, 192, 244. Cubicularii honoris: in habitu, 47, 96, 135, 244, 307, 388, 483, 532, 571, 6 0 2 ; ab ense et lacerna, 47, 96, 135, 192, 244, 307, 385, 483, 532, 572, 603. Cappellani secreti, honoris: 47, 96, 136, 244, 388, 572, 6 0 3 ; extra Urbem, 47, 96, 136, 244, 308 , 388, 483, 532, 572. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO Anno I Mense ORDINE DIGESTUS Die I . - ACTA P I I P P . X I I. 1922 dec. 23 1923 ian. 26 rann 29 nov. 12 - LITTERAE ENCYCLICAE Fin dal primo momento. - Ai venerabili fratelli Patriarchi, Primati, Arcivescovi, Vescovi ed altri Ordinari aventi pace e comunione con la Sede Apostolica: su la restaurazione del regno di Cristo per la pacificazione in Cristo . Rerum omnium perturbationem. - Ad venerabiles fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de sancto Francisco Salesio, tertio pleno saeculo ab eius obitu . Studiorum Ducem. - Ad venerabiles fratres Patriarchas Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: saeculo sexto exeunte a sanctorum caelitum honoribus Thomae Aquinati decretis Ecclesiam Dei. - Ad venerabiles fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: in natali ccc s. Iosaphat martyris, archiepiscopi Polocensis ritus orientalis I I . - EPISTOLA APOSTOLICA aug. 20 Quod sancti Bernardi. - Ad R. P. D. Florentium du Bois de la Villerabel, episcopum Anneciensem; de sacris sollemnibus honori Sancti Bernardi a Menthone decretis 624 Index ANNO I MENSE documentorum DIE i III. 1923 i apr. 20 iunii 29 - MOTU PROPRIO Post datam. - De Ordinariorum facultatibus quinquennalibus Orbem catholicum. - De christianae doctrinae institutione toto orbe catholico ordinanda . IV. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE iulii 15 16 oct. 12 nov. 24 » » dec. 4 febr. 2 » 18 martii 1 iunii 11 iulii 27 Romani Pontifices. - Aversana. De erectione in Collegiatam ad honorem ecclesiae paroecialis Sancti Sosii martyris in civitate « Erattamaggiore » Apostolica Sedes. - Aversana. Do erectione in Collegiatam ad honorem ecclesiae paroecialis Beatae Mariae Virginis Immaculatae in civitate « Erattamaggiore » Ad munus. - Venezuelana. Dismembrationis et erectionis dioecesium Corensis, Cumanensis, • Valentinae et Sancti Christophori Orbis catholici regimen. - Verae Crucis. Dismembrationis et erectionis dioecesis Papantlensis Inter negotia. - De Tulancingo. Dismembrationis et erectionis dioecesis Huejutlensis Ad supremae. - Nictheroyensis. Erectionis dioecesium B arcensis et Camposinae Semper Romani Pontifices. - De Vladivostok. Erectionis dioecesis Apostolica Sedes. - Clavarensis. Erectionis collegiatae ad honorem Suessionensis Ecclesia. - Suessionensis. Concessionis sacri Pallii Inter praecipuas. - Caracensis. Erectionis novae provinciae ecclesiasticae Emeritensis in Indiis . . . Inter plurimas. - Concessionis personalis Pallii Archiepiscopo Emeritensi V. - LITTERAE APOSTOLICAE nov. 23 27 dec. 7 ian. 2 Incumbentis Nobis. - Praefectura apostolica Terrae Gulielmi orientalis in vicariatum apostolicum, Novae Guineae orientalis denominan dum, erigitur. Ex hac. - Vicariatus apostolicus Insularum Tahiti separatur in duas partes atque inde erigitur praefectura apostolica de Cook et Manihiki appellanda. Be more Romanorum Pontificum. - Erigitur apostolica Delegatio Africae meridionalis Sanctuarii. - Sanctuarium B. M. V. a Miraculis, oppidi Saronno, archidioecesis Mediolanensis, ad Basilicae minoris dignitatem evehitur chronologico ordine digestus ANNO MENSE DIE ian. 12 15 16 23 febr. martii 15 17 24 apr. 13 19 23 29 maii 625 PAG Votivum templum. - Ecclesia Sanctae Mariae Magdalenae Poenitentis, Andegavii, titulo ac dignitate basilicae minoris augetur Per similes Litteras. - Sodalitas a Divino Infante Pragensi ad unitatem revocatur et Ordini Carmelitarum Discalceatorum exclusive concreditur . . . . Metropolitanum templum, ~ Metropolitanum templum Ssmi Salvatoris Bahiae in Brasilia, ad basilicae minoris dignitatem eveliitux Praeclarissima. - Ecclesia paroecialis B. M. V. a Valle Florum in civitate Tremp, dioecesis Urgellensis intra fines, basilicae minoris titulo ac privilegiis augetur Explorata res est. - Conceduntur indulgentiae, facultates et privilegia sociis, zelatoribus et moderatoribus piae sodalitatis Nostrae Dominae a Bona morte . . Sanctuarium. - Titulo ac privilegiis basilicae minoris honestatur sanctuarium Rhaudense Beatae Mariae Virginis Perdolentis, archidioecesis Mediolanensis. Ex hae excelsa. - Erigitur in insula Madagascaria vicariatus apostolicus de « Marunga » . Quae catholico nomini. - Erigitur vicariatus apostolicus de « Volta inferiore » in Africa occidentali . . . . Bomani Pontifices. - Divus Leonardus a Portu Mauritio caelestis Patronus declaratur sacerdotum qui in catholicis regionibus ad sacras missiones populares incumbunt Monasterium Speinshartense. - Perantiqua Praemonstratensis Ordinis abbatia B. M. V. de «Speinshart », intra fines dioecesis Batisbonensis, restituitur . . . Romanorum Pontificum. - Ecclesia S. Basilii in civitate Brugensi titulo et privilegiis basilicae minoris honestatur Quae catholico nomini. - Sejjarato territorio a vicariatu apostolico Natalensi, erigitur praefectura apostolica de « Swaziland », in Africa meridionali . . . . In civitate Kevelaer. - Titulus Basilicae minoris confertur paroeciali ecclesiae B.. M. V. Consolatricis afflictorum, oppidi Kevelaer Quod Ioannes. - Venerabilis Dei Famula Theresia a Iesu Infante, monialis professa Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, beata renuntiatur Cum ex apostolico munere. - Dioecesis Osahensis in Iaponia dismembratur atque inde efformatur novus vicariatus apostolicus de Hiroshima Ex hac sublimi. - Suppressi vicariatus apostolici de Marshall territorio et nomine augetur vicariatus apostolicus Insularum Marianarum et Carolinarum. Index ANNO MENSE DIE man 10 13 iunii 31 32 19 iulii aug. 23 documentorum Qui contra Ecclesiam. - Ven. Servus Dei Michael Garicoïts, sacerdos, fundator Congregationis Presbyterorum a Sacro Corde Iesu vulgo de « Bétharram », inter beatos caelites adnumeratur Conspicuum. - Ven. Dei Servus Robertus S. R. E. Card. Bellarminus, e Societate Iesu, beatus rehunciatur. Iam inde. - Sanctuarium a Matre Domini, intra fines archidioecesis Salernitanae, titulo basilicae minoris augetur Venerabilis frater. - Titulus basilicae minoris confertur ecclesiae Sanctae Mariae a Mari, civitatis Barcinonensis Insula Islandia. - Insula Islandia erigitur in proprii iuris apostolicam praefecturam . Quae catholico nomini. - Erigitur praefectura apostolica Nili aequatorialis in Africa centrali Cum ex Apostolico munere. - Erigitur nova praefectura apostolica de Buca, in regione Kameronensi. In dissitis. - Nova erigitur apostolica praefectura de Lydenburg, in Africa meridionali Quo christiani nominis. - Nova praefectura apostolica Gariepensis erigitur in Africa meridionali Exstat in civitate. - Ecclesia curialis B. M. V. de Nazareth, urbis Belemensis de Para, privilegiis Basilicae minoris augetur. Quae catholico nomini. - Separato territorio e Vicariatu Apostolico Maroquiensi, erigitur Vicariatus Apostolicus de Rabat in Africa septentrionali . . In Varsaviensis. - Titulus basilicae minoris confertur in ipsa consecratione ecclesiae curiali Ssmo Cordi Iesu dicatae in suburbio Varsaviae VI. nov. 15 ian. 31 febr. 12 - EPISTOLAE Probe Nobis. - Ad R. D. Iacobum Ogier, S. S. cubicularium honoris, eumdemque moderatorem Sodalitatis « pro Pontifice et Ecclesia »: de ipsius sodalitii incremento et studiis Quando alia vigilia. - Ad Emum P. D. Basilium, episcopum Veliternum, S. E. E. card. Pompili, vice sacra in Urbe antistitem, cui mandat ut publicas preces indicat ad avertenda praesentia discrimina Communes accepimus. - Ad E E . P P . DD. Michae- lem Kelly, archiepiscopum Sydneyensem, ceterosque Australasiae Archiepiscopos et Episcopos, obsequiosis respondens litteris ex communi conventu datis 627 chronologico ordine digestus ANNO MENSE DIE 1923 febr. 14 » » 16 a 24 » 25 » martii 7 » » 28 Ol » » 14 15 » » » » ». 20 » » 3 Ol apr. PAG. Seminarium Patavinum. - Ad E. D. Iosephum Perin, antistitem urbanum: gratulatur lexicon Foreellinianum eius opera Onomastico sapienter auctum . . Hoc est. - Ad E. P. Iosephum Maubon, vicarium generalem Augustinianorum ab Assumptione: de quinquagesima gallica peregrinatione ad Loca Sancta Palaestinae Conditam. - Ad E. P. Paulum Simon, sacerdotem, Societatis germanicae a Sancto Winfrido, pro haereticorum ad catholicam fidem reductione, praesidem Praeclarum sane. - Ad E. P. Eduardum Hugon, ex Ordine Praedicatorum: de tractatibus dogmaticis ab eodem editis Vixdum cognoveramus. - Ad E. P. D. E. P. D. 110 207 208 Franciscum Alexandrum Maillet, episcopum Sancti Claudii: XXV episcopatus natalem gratulatur . . . . . . . La ricorrenza. - Ad Emum P. D. Petrum tit. Sancti Laurentii in Lucina S. E. E. card. Gasparri, a Secretis Status: vigesimum quintum annum ab inito Episcopatu gratulatur Vobis sane. - Ad E. P. Eugenium Eeffo, supremum Moderatorem Piae Societatis a Sancto Iosepho: incrementa Instituti abhinc quinquaginta annos conditi gratulatur Plenum quintum. - Ad 109 209 98 210 Augustinum Don- tenwill, archiepiscopum tit. Ptolemaidensem, a quindecim ante annis Superiorem Generalem Missionalium Oblatorum Mariae Immaculatae, initum abbine xxv annos episcopatum celebraturam . . N ee excedere. - Ad E. P. D. Iosephum Scatti, episcopum Savonensem et Naulensem: plenum ab inito episcopatu annum xxv gratulatur Quem edideras. - Ad Emum P. D. Nicolaum diac. Sanctae Mariae in Domnica S. E. E. card. Marini: de eius opere titulo « Il Primato di S. Pietro e dei suoi successori in S. Giovanni Crisostomo » . . . 2L 21 148 Un fatto di grave scandalo. - Ad Emum P. D. Basilium episcopum Yeliternum, S. E. E. cardinalem Pompili: de publicis precibus inTJrbe indicendis ad divina Iesu Christi Redemptoris iura a recenti offensione iisdem illata reparanda Pro conscientia. - Ad R. P. D. Iacobum Crouzet, episcopum tit. Zephyriensem, vicarium apostolicum de Fort-Dophin: quinquagesimo appetente sacerdotii eius natali Cum allatum. - Ad R. P. D. Alfonsum Andreoli, episcopum Recinetensem et Lauretanum: quinquagesimo pleno anno a b inito sacerdotio . . . . . . 150 214 215 628 Index ANNO MENSE 1923 apr. documentorum DIE 10 11 16 24 25 27 28 man 10 12 I PAG. Admodum gaudemus. - Ad E. P. Gubernium Gier, superiorem generalem Societatis a Verbo Divino: de Seminario pro nigritis propediem auspicando . . Septimum italicum. - Ad E. P. D. Ioannem Baptistam Nasalli-Bocca, archiepiscopum Bononiensem: septimum italicum conventum de oratoriis deque religionis scholis Bononiae, eodem praeside, mox futurum, impense commendat Te, olim. - Ad E. P. D. Hubertum Otto, episcopum tit. Assuritanum, administratorem apostolicum vicariatus de « Kansù Occidentalis »: emensum quinquaginta annorum a sacerdotio spatium gratulatur, Be Conventu Eucharistico. — Ad E. P. D. Ioannem Gamberoni, archiepiscopum Vercellensium: de conventu eucharistico totius Pedemontanae regionis. Fidei propagandae. ~ Ad Emum P. D. Gulielmum titulo Sanctae Crucis in Ierusalem S. E. E. presb, card. Van Eossum, Sacrae Congregationi de Propaganda Pide praefectum: de expositione missionaria in Urbe Anno Sancto MDCCCCXXV habenda. Quod novas. - Ad E E . P P . DD. Philippum Eincón Gonzales, archiepiscopum Caracensem, et ad ceteros .Episcopos Eeipublicae de Venezuela: nonnulla paterno animo admonens in Ecclesiae utilitatem. . Non sumus. - Ad E. P. D. Iosephum Leray, e Congregatione Missionariorum a Sacro Corde Iesu, episcopum tit. Eemesianensem, vicarium apostolicum insularum Gilbertinarum: xxv episcopatus eius natalem gratulatur Affertur ad nos. - Ad E. P. D. Paschalem Berardi, archiepiscopum Caietanum, xxv ab inito episcopatu annum in conventu dioecesano eucharistico celebraturam Plurimum tibi. - Ad E. P. Augustinum Delaroche, superiorem generalem Canonicorum Eegularium ab Immaculata Conceptione, quinquagesimum acturum sacerdotii sui natalem Non mediocri. - Ad E. P. Henricum Quentin, O. S. B.: de oblato volumine «Mémoire sur l'établissement du texte de la Vulgate » gratias agit et laudes . . Ad te. - Ad E. P. D. Paulum Mariam Eeynaud, Episcopum tit. Fussalanum, Vicarium Apostolicum de Ce-kiam Orientali: cuius actuosam operam pro missionibus impensam laude honestat . . . . . . Postquam. - Ad E. P. D. Petrum Mariam Gendreau, Episcopum tit. Chrysopolitanum, Vicarium Apostolicum de Ton-kin Occidentali: plenum quinquagesimum ab inito sacerdotio annum gratulatur . . 216 218 220 221 222 275 277 278 279 280 281 282 chronologico ordine digestus ANNO MENSE 1923 maii DIE 14 15 23 26 27 28 29 PAG. Pro tuo ipse officio. - Ad E m u m P. D, Antonium S. R. E. Cardinalem Vivo, episcopum Portuensem et S. Rufinae, Sacrae Rituum Congregationi Praefectum: de sollemnibus Beatae Teresiae a Iesu Infante Lexovii persolvendis 283 Istud, cui praees. - Ad R. P. Carolum Lagier, antistitem urbanum, moderatorem generalem Pii Operis Scholarum Orientis, ipsius Operis utilitatem commendans . . I 284 Perlibenti. - Ad Emum P. D. Antonium tit. SS. Marcellini et Petri S. R. E. presb. card. Mendes Bello, Patriarcham Olyssiponensem, ceterosque Archiepiscopos et Epizcopos Lusitaniae: epistolae respondens ex communi conventu datae 239 Quod annum. - Ad R. P. D. Carolum Gibier, episcopum Versaliensem, quinquagesimum sui sacerdotii natalem celebraturam 240 L'invitation. - Ad R. P. L. Bonaventuram Corretti, Archiepiscopum tit. Corynthiensem, Apostolicae Sedis Nuntium in Gallia: de saecularibus honoribus memoriae Ludovici Pasteur decretis 285 Conditum. - Ad R. D. Patritium Hieronymum Hennessy, moderatorem generalem Congregationis Fratrum a Scholis Christianis Hiberniae: pleno iam saeculo ab Instituti ipsius canonica confirma341 tione Quod die. - Ad Emum P. D. Ludovicum titulo Sanctae Mariae in Aquiro, S. R. E. presb, cardinalem Dubois, Archiepiscopum Parisiensem: in quinquagesimum annum a voto nationali de templo SSmi Cordis in Monte Martyrum excitando nuncupato Quinquagesimo. - Ad R. P. D. Thomam Esser, O. P., Episcopum tit. Sini&ensem, quinquagesimo exeunte anno sacerdotii eius 343 Cum in Vallem Pompeiorum. - Ad R R . PP. D D . Carolum Gregorium Mariam Grasso, Archiepiscopum Salernitanum, ceterosque Archiepiscopos atque Episcopos regionum Picentinae et Lucanae: ofñciosis respondens litteris ex communi conventu d a t i s . . 344 Non sine. - Ad R. P. Ioannem Baptistam Ollitraut de Keryvallan, abbatem generalem Cisterciensium Reformatorum: notmulla paterno animo admonens in Ordinis ipsius utilitatem 345 Quam, Neapoli. - Ad R R . P P . D D . Ianuarium Cosenza, Archiepiscopum Capuanum, ceterosque Campaniae Archiepiscopos et Episcopos: communi ex annuo conventu datae epistolae respondit 347 Index ANNO 1923 documentorum MENSE I D I E iunii 10 11 24 iulii 11 14 15 20 21 25 I PAG. Dolendum. - Ad Emum P. D. Basilium S. E. E. card. Pompili, Episcopum Veliternum, vice sacra Urbis antistitem: de supplicationibus ad sacerdotalis vocationis gratiam pluribus impetrandam . . . . . . Bellum post. - Ad Emum P. D. Gustavum Fridericum tit. S. Marci S. E. E. presb. card. Piffl, Archiepiscopum Vindobonensem, ceterosque Austriae Ordinarios: de conventu rei catholicae provehendae Vindobonae futuro Quam, ante. - Ad Emum P. D. Desideratum tit. S. Petri ad Vincula S. E. E. presb. card. Mercier, Archiepiscopum Mechliniensem, ceterosque Belgarum Episcopos: communibus respondens officiosis litteris Certiores. - Ad E. P. D. Paulum Jacuzio, Archiepiscopum Surrentinum: quinquagesimo exeunte anno ex quo archidioecesis publice Cordi Sacratissimo Iesu consecrata est Quando nel principio. - Ad Emum P. D. Petrum titulo S. Laurentii in Lucina, S. E. E. Card. Gasparri, a secretis Status: de dissidiis componendis quae pacem populis affulgere nondum sinunt . . Gratum quidem. - Ad E. P. Alexium Mariam Lépicier, ex Ordine Servorum Mariae, cuius « Diatessaron », seu concordiam quatuor Evangeliorum, laudibus prosequitur Ea quidem. - Ad E. P. D. Iosephum Eumeau, episcopum Andegavensem: ob natalem quinquagesimum quintum episcopatus eius Cum in eo. - Ad E. P. D. Augustinum Fernandum Leynaud, archiepiscopum Algeriensem: de Concilio provinciali i n mensem novembrem indicto . . . . In litteris. - Ad Emum P. D. Petrum card. La Fontaine, patriarcham Venetiarum, ceterosque Venetorum Episcopos: de Concilio provinciali proxime ab iis habendo Cum archidioecesim. - Ad Emum P. D. Ioannem Baptistam card. Nasalli Bocca, archiep. Bononiensem, quem Legatum mittit Caesenam ut sollemnibus saecularibus in honorem Pii VII agendis praesideat Restitutam. - Ad E. P. D. Henricum Ignatium Przezdziecki, episcopum Podlachiensem seu Ianoviensem: de indicta ab eo dioecesana synodo Officiosissimam epistulam. - Ad Emum P. D. Desideratum tit. s. Petri in Vinculis S. E. E card. Mercier, archiepiscopum Mechliniensem: de Conventu missionalium Lovanii proxime habendo . . 348 349 351 353 353 536 495 496 497 498 499 500 chronologico ordine digestus ANNO' MENSE 1923 aug. DIE 10 13 15 16 23 27 sept. 29 30 oct. 631 PAG. Quandoquidem. - Ad Emum P. D. Franciscum, diaconum Sancti Oaesarei in Palatio, S. E. E. card. Ehrle, quem Legatum mittit Bobium ad solemnitatem XIII saecularem natalis Sancti Columbani. . 445 Cum in diem. — Ad E. D. Iosephum Allamano, rectorem sanctuarii Taurinensis a B. M. V. Consolata: ob quinquagesimum sacerdotii eius natalem . . . 501 Indictus. - Ad Emum P. D. Caietanum S. E. E. card. De Lai, Episcopum Sabinensem, Sacri Conlegii Subdecanum, quem Legatum mittit Genuam ad Conventum Eucharisticum Nationalem 503 Dioecesanam synodum. - Ad E. P. D. Aloisium Mariam Marelli, episcopum Bergomensem: de synodo dioecesana ab eo indicta deque subsequentibus sollemnibus sancti Alexandri martyris 505 Nuntiatum est Nobis. - Ad Emum P. D. Aidanum card. Gasquet: de sollemnibus quater decies saecularibus imaginis S. Mariae in Porticu, in ecclesia 506 tituli eius Venerabiles fratres. - Ad Emum P. D. Camillum diaconum S. Mariae Scalaris, S. E. E. card. Laurenti, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum 508 Turritanum Rogatum te esse. - Ad Emum P. D. Caietanum S. Agathae Protodiaconum, S. E. E. card. Bisleti: de Con509 ventu Eucharistico Utinensi Probe meminimus. - Ad Mariam principem viduam Eadziwill: de templo in honorem Sacratissimi Cordis Iesu in Varsaviae suburbio eius sumptibus exstructo 510 Quae ab initio. - Ad E. P. D. Eliam Huayek, patriarcham Antiochensem Maronitarum: ad gratulandum quintum ac vicesimum patriarchalis dignitatis annum 510 Quod Litteris. - Ad E. P. D. Casparem Mariam Michaelem Latty, archiepiscopum Avenionensem: de triduanis supplicationibus in eadem civitate in honorem S. Thomae Aquinatis solemniter peragendis 537 Non sine animi. - Ad E. P. D. Ignatium Ephraem II Eahmani, patriarcham Antiochensem Syrorum, xxv patriarchalis dignitatis natalem celebrantem . . 538 Seminarium maius. - Ad E. P. D. Henricum Moëller, archiepiscopum Cincinnatensem, seminarium maius inter solemnia saecularia natalis archidioecesis propediem dedicaturum 539 Respicientibus. - Ad E. P. D. Augustinum FischerColbrie, episcopum Cassoviensem: communibus in 632 ANNO 1923 Index MENSE oct. DIE 21. ¡PAG. eum laetitiae significationibus se peramanter consociat Prope adsunt dies. - Ad Emum P. D. Basilium episcopum Veliternum S. R. E. card. Pompilj, vicaria potestate Urbis antistitem: appetente fidelium defunctorum commemoratione VII. maii documentorum 23 - SACRA CONSISTORIA I Camerariatus Sacri Collegii Allocutio SS. D. N. Pii P P . X I . - Creatio et publicatio S. E. E. Cardinalium Provisio Ecclesiarum II 25 dec. 23 Traditio rubri galeri Emis P P . Cardinalibus . . . . . . Optio tituli . Provisio Ecclesiarum Postulatio Ss. Palliorum Tituli Emis P P . Cardinalibus assignati III Allocutio SS. D. N. Pii P P . X I . - Creatio et publicatio S. E. E. Cardinalium Provisio Ecclesiarum . . Postulatio Ss. Palliorum IV Traditio galeri rubri Emis P P . Cardinalibus . . . . Provisio Ecclesiarum Postulatio Ss. Pallii Tituli Emis P P . Cardinalibus assignati. . . . . . . . IL - ACTA SACRARUM C O N G R E G A T I O N U M I. - SUPREMA 1922 dec. 15 1923 martii 15 22 » maii S. CONGREGATIO S. OFFICII Decretum. - Damnantur quidam libri auctoris P. Sanz Boronat Monitum a d locorum Ordinarios . . . . . . . . . . Litterae locorum Ordinariis datae, .super ieiunio eucharistico ante Missa Decretum. - Damnantur opera quaedam M. Mir et J. de Recalde 633 chronologico ordine digestus PAG. ANNO MENSE DIE 1923 maii 9 Decretum. - Damnatur opusculum « L'apparition de » nov. 16 Declaratio circa dispensationem a lege ieiunii eueha- » dec. » » 12 22 Damnatur opus cui titulus e Manuel Biblique », etc. Ad moderatorem supremum Presbyterorum a sancto Sulpitio, circa supra relatum damnationis decretum 287 I I . - S. CONGREGATIO 585 615 616 CONSISTORIALIS 1922 nov. 18 Decretum. - Abbatia Sancti Petri de Muenster constituitur suffraganea Ecclesiae metropolitanae Begi- 1923 ian. 26 Communicatio de commigrantibus ex » martii iunii 2 20 Notificatio d e Ordinario Castrensi i n Italia . . . . . . Monasterien, - Decretum de iurisdictione in territo- iulii 20 Curitybensis et Botucatuensis. - Decretum commuta- » » 20 Mariannensis et Bellohorizontinae. - Decretum commu- » oct. 25 Rigensis. - Erectionis 288 » Italia tessera 112 .153 449 450 451 in archiepiscopatum. - De585 III. - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM maii 7 De processibus in causis dispensationis super matrimonio rato et non consummato: 389 392 414 IV. - 10 8 11 23 10 » iunii iulii nov. ian. febr. » » » ». » martii iulii » 18 » » 25 1922 » » 1923 S. CONGREGATIO CONCILII Cremonen. - Benedictionis sacri fontis Romana e t aliarum. - Redemptionis canonum . . . . Utinen. - Collationis mansionariatuum Conchen. - Onerum canonicalium Turonen. - Decretum recognitionis Concilii 225 115 454 513 154 544 588 provin453 Litterae circulares ad Revmos Episcopos de statutis capitularibus conficiendis vel emendandis . . . . 453 Index documentorum ANNO MENSE DIE PAG V. - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS 1922 1923 martii 25 dec. 30 maii 14 iunii iulii 23 20 oct. 27 Istruzione o elenco dei quesiti ai quali debbono rispondere i Superiori e le Superiore generali degli istituti di voti semplici nella relazione da mandarsi ogni cinque anni alla Santa Sede Instrucción o elenco de las cuestiones a que ban de responder los Superiores y Superioras generales de los Institutos de votos simples, en la relación que han de enviar a la Santa Sede cada cinco anos. Instruction ou liste des questions auxquelles doivent répondre les Supérieurs généraux et les Supérieures générales des Instituts à v œ u x simples, dans le rapport qui doit être envoyé au Saint-Siège tous les cinq ans Instruction or list of questions to be answered by Superiors General and Mothers General of Institutes professing simple vows in their quinquennial report to the Holy See Unterweisung oder Verzeichniss der Fragen, die von den Generaloberen und Generaloberinnen der klösterlichen Genossenschaften mit einfachen Gelübden alle fünf Jahre in ihrem Berichte an den Heiligen Stuhl zu beantworten sind De Professione religiosa in articulo mortis Novitiis vel Probandis permissa Dubium de habitu Novitiorum a transeunte ad aliam religionem gestando Decretum circa moniales in Gallia et in Belgio . . . Dubium seu declaratio de recursu contra decretum dimissionis religiosi professi a votis temporariis . . Declaratio circa dispensationes super curriculo studiorum VI. - S. CONGREGATIO 1922 nov. 28 1923 febr. 22 martii 15 man DE PROPAGANDA F I D E Decretum. - Piae Societatis Salesianae curis committitur vicariatus apostolicus Kimberliensis in Australia occidentali Decretum. - Praefiniuntur limites inter vicariatum apostolicum Leopoldopolitanum et praefecturam apostolicam de Matadi Decretum. - Regio de Bussambiro a vicariatu apostolico Unjanembensi separatur et vicariatui apostolico de Victoria Njanza adiicitur Ad omnes Ordinarios catholicae Ecclesiae: de Expositione Missionaria in Urbe anno iubilari MDCCCCXXV I instituenda I 373 chronologico ANNO 1923 ordine MENSE I DIE maii 20 iunii 11 iulii 10 27 Ad omnes Vicarios, Praefectos Apostolicos aliosque Missionum Moderatores: de Expositione Missionaria Normae praecedenti epistolae adiectae, de eod. arg.. . Ad Superiores Ordinum et Congregationum Religiosarum, quae sacris Missionibus provehendis se devovent, nonnulla commendantur ad ipsorum operam uberiorem efficiendam salutarium fructuum . . . Decretum. - Praefectura apostolica de Adamaua territorio augetur novoque nomine « de Fumban » donatur Decretum. - Erigitur in urbe Taurinensi Collegium Internationale a Consolata pro missionibus exteris . Decretum. - Institutum Veronense Filiorum Ssmi Cordis Iesu in duas Congregationes separatur . . . PONTIFICIUM VII. 1923 nov. 22 dec. 18 ian. 19 26 febr. 11 28 martii OPUS A PKOPAUATIONE FIDEI Monita circa pecuniam collectam et transmittendam . ian. 1922 635 digestus 19 - S. CONGREGATIO RITUUM Leodien. - Introductionis causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Valentini Paquay, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Ianuen. - Decretum super virtutibus ven. Servi Dei Fr. Francisci a Camporubeo, laici professi Ordinis Minorum sancti Francisci Cappuccinorum . . . . Dubium circa versiculum « Fidelium animae », finita hora Tertia, ante Missam conventualem . . . . Dubium de Evangelio in fine Missae quae celebratur coram Ssmo Sacramento solemniter exposito . . Baiocen. seu Lexovien. - Decretum super miraculis ven. Servae Dei Sororis Theresiae a Iesu Infante, Ord. Carmel. Excalc, in monasterio Lexoviensi . Ortonen. - Confirmationis cultus Servi Dei Laurentii a Villamagna, sacerdotis professi Ordinis Minorum, Beati nuncupati Romana seu Sutrina. - Introductionis causae beatificationis et canonizationis Servi Dei P. Laurentii Mariae a S. Francisco Xaverio, sacerdotis professi e Congregatione Clericorum Regularium Excalceatorum SSmae Crucis et Passionis D. N. I. C. Baiocen. seu Lexovien. - Decretum super dubio de tuto in causa beatificationis ven. Servae Dei Sororis Theresiae a Iesu Infante, Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, i n monasterio Lexoviensi . . . . Baionen. - Decretum super miraculis Servi Dei Michaelis Garicoïts, sacerdotis, fundatoris Congregationis Presbyterorum a Ssmo Corde Iesu, vulgo « de Bétharram » 173 228 176 Index 636 ANNO MENSE DIE i 1923 apr. 13 15 man 20 3 iunii 27 iulii 25 oct. nov. 23 31 documentorum PAG. Ordinis Fratrum Minorum. - Dubia de cereo pa- schali Baionen. - Decretum super dubio de tuto in causa beatificationis ven. Servi Dei Michaelis Garicoïts, sacerdotis, fundatoris Congregationis. Presbyterorum a Sacro Corde Iesu, vulgo « de Bétharram ». Romana. - Decretum super miraculis in causa beatificationis ven. Servi Dei Eoberti S. R. E. Cardinalis Bellarmino, Societatis Iesu Gonimbricen. - Dubia Romana. - Decretum super dubio de tuto in causa beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Eoberti S. E. E. Cardinali Bellarmino, Societatis Iesu Suhlacen. - Decretum de virtutibus in causa beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Fr. Mariani ab Arce Casali, laici professi Ordinis Fratrum Minorum, in recessu prope Civitellam Dubium circa Missam votivam Sacratissimi Cordis Iesu prima Feria vi mensis Turonen. - Decretum introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Poussepin, Fundatricis Instituti Sororum caritatis a Praesentatione B . M . V . , d e Tours . . . . . . . Sinarum seu Tusculana. - Decretum introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Assumptae Pallotta, Instituti Sororum Franciscanum Missionarium Mariae . Dubia Kivernen. seu Tarbien. et Lourden. - Decretum de vir- tutibus in causa beatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Sororis Mariae Bernardae Soubirous, e Congregatione Sororum caritatis et institutionis christianae « de Ne vers » VIII. - SACRA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS E X T R A O R D I N A R I I S ian. 30 oct. Extenditur iurisdictio Delegati Apostolici Indiarum Orientalium Iurisdictionis Delegati Apostolici Sinarum IX. - S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS E T D E STUDIORUM U N I V E R S I T A T I B U S rami 29 Universitas catholica in civitate Noviomagensi instituta confirmatur et Facultas theologica in eadem canonice erigitur 637 chronologico ordine digestus ANNO MENSE i DIE X. - S. maii 24 CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI Indulgentia ditatur precula quaedam ad Russiae salutem impetrandam XI. - COETUS S. R. E. CARDINALIUM A B E N E D I C T O FEL. KEC. P P . XV ELECTUS ET A P I O P P . XI CONFIRMATUS, AD DIRIMENDA DUBIA CIRCA COMPETENTIAM SACRARUM CON- GREGATIONUM (ad normam can. 245 C. I. C ) . Dubia soluta in plenariis comitiis dierum 13 et 27 mensis novembris an. 1922 dec. III. - ACTA TRIBUNALIUM I. - S. POENITENTIARIA APOSTOLICA num 15 Concessio indulgentiae II. - SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICA T R I B U N A L . nov. 25 Romana. - Sententiae incidentalis, in causa nullitatis matrimonii (Garçia-Sylos) III. dec. 13 ian. 30 febr. 1 martii 20 apr. 30 iunii 22 - SACRA ROMANA ROTA ^Vestmonasterien. - Nullitatis matrimonii (ex capite clandestinitatis) . . . . . . . . . . Tranen. - Conventionis, sive quaestionis incidentalis de competentia S. R. Rotae . . . . . .. . . . . Causae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae anno 1922 Casertana. - Nullitatis matrimonii (Mastroianni-Vendemmia). Citatio edictalis . . . . . . . . . . . Dioecesis X. - Damnorum. Quaestio incidentalis super competentia S. R. Rotae Romana. - Crediti •IV. - A C T A OFFICIORUM P o n t i f i c i a Commissio ad Codicis Canones authentice interpretandos 1922 nov. 26 Dubium solutum in plenario coetu diei 26 novembris 1922 III INDICES N O M I N U M 1. - INDEX NOMINUM PERSONARUM (NB. - Omittuntur nomina actis subscripta) A Abátesciánni Caietanus, 131. Abbondio Angelus, 191. Acerbo Ioseph, 481. Acuña Edmundus, 387. Adamer Petrus, 388. Adeodatus (P.) a Sancto Ioseph, 188. Aegydius a Ss. Cordibus, 175. Agostini Henricus, 243. Albin Adolf us, 307. Albert Franciscus, 383. Aleksiewiez Ioannes, 243. A L F O N S U S R e x Catholicus, 598, f Arboleda Antonius Emmanuel, 244. Arcache Rizcallah, 133. Aretz Winand Hubertus, 383. Armfelt Gustavus, 385. Armora Seraphinus, 512, 611. Arnoldts Henricus, 601. f 'Arpad Várady Leopoldus, 136. Ashkar Bounet, 530. Ascoli Primus, 47. Astorri Christophorus, 81, 85, 515. Aubert Aristides, 569. Aublin Hilarión, 480. Audisio Seraphinus, 480. 608. Allamano Ioseph, 501. Allasia Ioannes, 24.1. Aloisia a S. Germano, 169. Alonso Didacus, 613. Altamirano Bulnes Aloisius, 543, 611. Altissimi Arsilia, 236. Alum-Pentini Philippus, 384. Akos Franciscus, 572. Alvarez y Miranda Iosephus, 42. Amoroso Petrus, 192. Anderton Franciscus, 94. Andreoli Ioseph, 43. f Andreoli Alfonsus, 215, 603. Angelino Raphael, 190. Anne.Carolus, .169. Antonelli Ful vins, 135. Antonini Camillus, 135. Apostolico Orsini Duca s Sebastianus, 44. B Baccari Ioseph, 307. Bacci Antonius, 192. Bachlechner Ioseph, 94. Bacilieri Angelus, 531. f Bacilieri Card. Bartholomaeus, 136. Baczkiewicz Ioannes, 47. Badilla Ioannes, 603. Baeza Javar Henricus, 47. Baigent Iosephus, 42. Balanza-Navarro Raphaël, 512, 611 Balbiani Aloisius, 531. Baldetti Michael. 225, 256. Baldi Raphaël, 4 8 3 . Ballerini Ioseph, 3 8 3 . Ballini Ambrosius, 44. Balossini Ioseph, 306. Index nominum personarum Balzaro Amedaeus, 94. Barat (B.) Magdalena Sofìa, 41, 303. Barbini Rogerius, 481. Barbie' Blasius, 610. Barcelloni Hadrianus, 570. Barella Io. B., 531. Bargagnati Petrus, 482. Barinka Cyrillus, 243, Barreto De Almeida Emmanuel, 46. Barry Gulielmus, 382. Bartolomasi Angelus, 153. Baruzzi Dominicus, 304. Basel Biccardus, 387. Basile Felix, 603. f B a t t h y á n y (de) Gulielmus, 603. Baussan Carolus, 530. Bavart Dassonville Henricus, 530. Bazin Renatus, 384, 570. Beaupin Eugenius, 305. Béchetoille Emmanuel, 241. Beckmann Franciscus, 613. Bedard Rudolfus, 94. Bego Aemilius,' 530. Behagel Ernestus, 306. Behalt de Dornon Armandus, 530. B èlafi Valentinus, 571. Bellarmino (B.) Robertus, 41, 92, 234. 240, 269 ss., 290.8., 347; 598. Belletti Fridericus, .135. Bellezze Peregrinus, 228. Beluhan Aemilius, 483. Benaglia Ioseph, 305. Bencini Bonamicus, 96. Benedetti Petrus, 528. Bennassi Aug. F r a n c , 485. Benedetti Titus, 531. Benoit Ioannes, 47. Benvignati Henricus, 83, 89, 296. Berardelli Carmelus, 133. Berardi Paschalis, 278, 305 Berger Hadrianus, 480. Berky àdalbertus Z., 47. Berlingeri Pompilius, 387. Berardelli Antonius, 133. f Bernard Alexius Sixtus, 388. Bernard Franciscus, 530. Bernardi Ferdinandus, 306. Bernasconi Antonius, 42. Bernasconi Antonius M., 381. Berni Pius, 602. 639 Bersani Franciscus, 515. Berselli Augustus, 242. Bertini Humbertus, 305. Bertoje Henricus, 570. Bertolini Paulus, 306. Bervard Alfonsus, 386. f Bessière Franciscus, 572. Bethlen Stephanus, 384. Bezdan Ioseph, 600. Biagetti Blasius, 133. Bianchi Caietanus, 603. Bianchini Ioseph, 483. Bich Adolfus, 134. Biechelez Augustus, 385. f Bigolet Ioseph M., 388, Biguzzi Ioseph, 307. f Bilczewski Ioseph, 603. Billón Franciscus, 47. Billot Card. Ludovicus, 130, 131, 178, 233, 268, 304. Bisleti Card. Caietanus, 303, 382, 528. Bistauros Francinus, 192. Bisleti Card. Caietanus, 509, 528. Bisleti Io. Ev., 480, Bizzarri Augustus, 241. Bjazié Ioannes, 135. Black Iacobus, 599. Blondel Carolus M. Augustinus, 44. Blundell Franciscus Nicolaus, 192. Blümel Antonius, 306. Bocek Carolus, 191. Boggiani Card. Thomas Pius, 304, 382. Bohaczewskyi Constantinus, 241. B ö h m Ioannes, 570. Bologni Antonius, 192. Bombero Ioseph, 383. Bombrini Carolus, 531. Bonacci Philippus, 601. Bonefacic" Clemens Quir., 356, 610. Bonnet Arcturus A m a t u s , 306. Bonzano Card. Ioannes, 92, 130, 131, 189, 381, 479, 304. Bonzi Ioannes, 482, Bopp de Oberstadt Oscar, 243. Borachia Stephanus, 483. Borboni Ioannes, 47. Borghesi Petrus Sanctes, 529. Borghols Henricus, 53.1. Boros Ioannes, 224, 256. Bosci Antonius, 47. 640 Index nominum personarum Bosco (Ven.) Ioannes, 219. Bossányi Ioannes A., 134. Bottallo Antonius, 95. B o t t i Franciscus, 532. Bottini Prosper, 235. Boutri Andreas, 190. Boutry Edoardus, 530. Bovieri Michael Angelus, 130, 131. Bracci Venturinus, 383. Bracci Franciscus, 81, ss. Bramski Franciscus, 602. Brassac A., 615 ss. f Braalt Iulius Andreas, 136. Bravi Antonius, 531. Brázda Dominicus, 134. Bredins Gulielmus, 1.90. Brennon Iacobus, 255. Brennan Ioannes, 243. Brennan Martinus S., 305. Bribosia Henricus, 45. Brigidi Gaspar, 306. Bríscese Vincentius, 136. Broche Anselmus, 135. Brossart Ferdinandus, 153, 255. Brugnolli Aloisius, 46. Brüning Hermannus Ioseph, 93. Bruno Franciscus, 479. Bruno Ioseph, 93. Brunn Emmanuel Lucianus, 44. Bruslé de Valsuzenay Rogerius, 135. Bruyeker (de) Carolus, 480. Buchalski Stanislaus, 307. Buchberger Michael, 587, 612. Bucknor Arcturus l o s . Eug., 45. B u c h x Io. Mich., 234, 379. Budkiewicz Constantinus, 251. Budanovié Ludovicus, 599. Buder Gustavus, 383. Büchel Io. B., 383. Buhagiar Ioseph, 133. Buholzer Thomas, 479. Bultrini Ioseph, 386. Bunbury Hamilton L, 388. Buratti Victorius, 242. B u r d y Petrus, 190. Burgers Arnoldus Bartholomaeus, 531. f Burke Mauritius, 192. Bushati Ioannes, 46. Busch Ioseph F r a n c , 241. B u t t i Pietrus, 43. B u u m Franciscus, 306. Buxareo Oribe Felix, 94. B y r n e Carolus, 481. f Byrne Thomas, 532. C • Caccia Dominioni Ioseph, 244. Caccia Dominioni Camillus, 303. Cafasso (Ven.) Ioseph, 502. Cañero Raphaël, 388. Cagnicacci Hector, 134. Calarne Augustus, 306. Calderoli Guido, 386. Calderone Carolus, 134. Callaghan Thomas, 44. Calligari Ernestus, 44. Calmeyn Fridericus, .242. Camaschella Henricus, 601. Cambier Ferdinandus, 480. Camera Salvator q. Andreae, 47. Caminada Ioannes Antonius, 242. Camm Alfridus Robertus, 96. Cammarota Ioseph, 131. Campa Aloisius, 306. Campana Bartholomaeus, 46. Campero Iulius, 611. Campetti Philippus, 305. Campi Ludovicus, 602. Campling l o a . Gui., 591. Camponovo Felix, 191. (lampos et Angeles, Franciscus, 68, 255. Canale Valentinus, 384. Canat de Chizy Natalis, 44. Canti Ioannes, 386. Cantono Quintus, 136. Canuti Florentius, 529. Capasso Bartholomaeus, 92. Capasso Franciscus, 307. Capece Galeota Franciscus, 387. Cappello Felix M., 240. Capponi Franciscus, 191. Carabini Aloisius, 87 ss. Caracciolo di Torchiarolo Septimius, 140, 143. C ararne Aloisius, 243. Carbonneau Carolus Alfonsus, 479. Cardazzo Antonius, 244. Cardinale Hieronymus, 217. f Cardona y Tuz Iacobus, 48. Garetti Caspar Arcturus, 190. Index nominum personarum 64!. Carìgnani Vincentius. 190. Chulaparambil Alexander, 614. Oarlesi Riccardus, 253. Cianci Felix, 479. . . Carrier Io, B., 529. •Ciattagiia Antonius, 95. Carlier Lucianus, 600. Cicearelli Antonius, 482. Carlo Alexander, 77. Cicognani Hamletus Ioannes, 383. Carrer Victor, 530. Cieplak Io. B., 251, 606. Caron Maximilianus, 529. Cimino Seraphinus, 189. Carusi Henricus, 529,. Cisternino Bartholomaei!s, 307. Casabona Amadaeus, 260. Claeys Octavius F., 482. Casale y Figoroa Albertus, 94. Colacicchi Maximilianus, 384. Cascioli Ioseph, 47. Collijn Isaac G. A., 384. Casini Stephanus, 95. Cols Alphonsus, 94. Castaldie Io. B., 306. Comdamam Iulius, 44. Casta nié Bernardinus, 167. Compagnucci Orestes, 47. Casta nier Io. Bapt., 335. Conte Carmelus, 81, 562. Castelli Ioseph, 47. Condiescou Nicolaus, 132. Castelli Berardus, 45. Contestabile della Staffa Alexius, 132. Castellucci Antonius, 192. Corbet Georgius, 599. Castillo Lucas, 357, 611. Coppieters Waîlant Io. B., 94. Catalano Dominicus Antonius, 388. Coppo Ernestus, 31. Corsini Iordanus, 257. Cataldi Petrus, 482. Catlin Carolus, 130. Corsanego Camillus, 572. Cattaneo Ludovicus, 587, 611. Cortesi Philippus, 102, 534, s. Cattani Amadori Fridericus, 82 ss., 567. Cortis Alexius Pius, 190. Cattani Dominicus, 386. Cosenza Ianuarius, 347. Cosio et Medyna Fidelis, 68, 253. Caussin Ludovicus, 42. Cossio Aloisius, 609. Caverò y Alcibar los. Ign., 602. Gavina Stephanus, 387. Costa Carneiro Ioseph, 95. Ceccarelli Iulius, 481. Costesco Constantinus D., 133. Cottini Ernestus, 47. Cécere Anselmus, 479. Cottino Ioseph, 242. Cehelskyi Michael, 243.. Cottolengo (B.) Ioseph Benedictus, 129. Cek Antonius, 68, 255. Coudert Antonius, 528. Cenci Bolognetti Guido, 384. Colvin Thomas, 481. Centoz Aloisius, 383. Cozzolino Philippus, 570. Cerato Prosdocimus, 529. , Creagh Ioannes, 30. Cerretti Bonaventura., 285 s. Cervera Franciscus M., 152, 228, 355,610. Crepin Eugenius, 42. Crespi Titus, 331, 334. Cesson Io. M., 224. Crespo Maximilianus, 587, 6.10. Cerrati Michael, 153, 189. Crighton-Stuart of Bute Ioannes, 43. Chaine Paulus, 44. Crispinus (B.) a Viterbio, 129. Chalecki Lucianus, 95. , Crosatti Ioseph, 383. Champavier Daniel, 255. Crosnier Alexius, 131. Charpentier Paulus, 135. Crouzet Iacobus, 214 s. Chastaing Ioannes, 44. Csáky Stephanus, 386. Checchi Paulus, 46. Cservenka Adalbertus, 135. Chiaffrino Iacobus, 243. Cübr Venceslaus,. Chierichetti Henricus, 383. Cuccarollo Sebastianus, 153, 256. Chlapowski Miecislaus, 570. Curien Eugenius, 613. Chimenti Raphael, 81 ss. Curley Daniel, 255. Christie Alexander, 479. Index 642 nominum personarum Cupia Ioannes, 571. Czarkowsky Antonius, 603. Ozingraber Ludovicus, 134. D Dabrowski Valentinus, 243. Dahll Petrus, 603. Dajanu Ianchim, 133. D'Alessandri Angelus, 82. Dalla Costa Elias, 254. Dalmonte (Ven.) Bartholomaeus, 41,477. D'Andria Raphael, 531. Dante Henricus, 590. D'Aquino Aloisius, 93. Darnault Ludovicus, 42. Da Silva Gomes Emmanuel, 93. Da Silveira Ioachim Honorius, 46. Dassonville Iulius, 44. Davaine Ioannes, 133. D'Avanzi Gulielmus, 530. David Emericus, 383. Davidek Venceslaus, 134. De Agostini Nicolaus Ang., 529. De Angelis Candidus, 46. De Angelis Pirrhus, 94. De Angelis Silvius, 131. De Bernardi Iacobus, 383. De Biase Raphael, 137 s. De Bideran de Béraud Henricus, 602. De Boniecki Edoardus, 46. De Bonicxki Stanislaus, 46. De Bock Augustus Ioannes Maria, 42. De Caqueray Vedastus, 44. De Cartier de Marchiennes Aemilius, 94. De Castro Meireles Augustus, 610. De Eisner-Eisenhof Angelus, 47. De Esty Nicolaus, 307. De Perrari Robertus, 531. De Geier Fridericus, 46. De Giovanni Antonius, 243. De Guébriant Io. B., 443. Deitmer Ioseph, 255, 289. De Hauck (de) Iacobus, 599. De Jaroszynski Casimirus, 46. De Jerphanion Ioannes, 601. De la Jaille Edoardus, 190. De Lai Card. Caietanus, 145, 241, 503 s. Delamaire Franciscus Iulius, 483. Delaroche Augustinus, 279 De Lamourous (S. D.) Maria Carolina, 598. De la Rochefoucalt (S. D.) Petrus Ludovicus, 41, 566. De la Rochefoucalt (S. D.) Franciscus Ioseph, 41, 566. Delatena Hubertus, 192. De Launay Gerardus, 44. De la Vallee Poussin Carolus Ioannes, 385. De Lazzaris Ignatius, 236. De la Villemarqué Petrus, 94. Delgado Palacios Ioseph, 560. De Leon Silvester, 569. De Lima Vidal, 253. Delforge Renatus, 480. Delhougne Henricus, 601. Delledonne Ambrosius, 481. Dellepiane Aloisius, 386. Dellepiane Ioannes, 57.1. Del Mancino Oliades, 482. De los Sanctos Manobrera Ioseph, 192. Del Ponte Laurentius, 382, 512, 61.1. Del Prete Petrus, 479. De Luiski Hippolytus, 244. Demaldé Ioseph, 483. De Marinis Ioannes M., 532. De Mello Severinus, 452, 611. De Mounier Paulus, 135. De Mont Franciscus, 469. De Montgolfier Ioseph, 44. De Montgolfier Ioannes, 44. Dempsey Timotheus, 305. De Montaignac de Chauvance (S. D.), Theresia, 380. De Murna Rodríguez de Paterna Antonius Maria, 385. De Nicola Ioseph, 93. Dennen "Christophorus, 529. De Noaïllat Georgius, 242. De Papen Franciscus, 243. De Pierredon Henricus Michael, 43. De Radzikzky d'Ostra vick Iulius, 94. De Recalde J., 287. De Palma Carmelus, 529. D'Erchia Angelus, 47. > De Pandis Vincentius, 45. De Rivera y Orbaneja Michael Primus, 600. De Reding-Biberegg Rudolphus, 242. De Ropp Eduardus, 443. 643 Be Rouge Paulus, 242. De Sade Hugo Lud. Carolus, 305. De Saint-Trivier Ludovicus, 45. De Sanctis Basilius, 134. Deschamps Alphonsus, 383. Deschanels Regis, 42. De Shietere de Lophem Georgius, 94. Deseille Leopoldus, 43. De Smeth Augustus, 228. Desmond Daniel, 93. De Silva Continho Sanctinus, 254, 494. De Silva Antonius Raym., 357, 610. f De Sousa Lucius Antonius, 572. Desoutter Aemilius Carolus, 386. Detkens Victor, 45. De Twickel Liber, 307. D e v a u x Hector, 133. De Vienne Ioannes, 515. D e Vio los. M., 383. De Vigre Iacobus Regis, 242. Diego y Garcia Alcolea Iulianus,452,610. Diaz de la Vega Aloisius, 481. Diekamp Franciscus, 599. Diepen Arnoldus Franciscus, 382. Dijekoff Bernardus, 306. Di Maggio los., 96. Di Manno Ernestus Aloisius, 131. D'Inca Petrus, 307*. D'Indico Aloisius, 601. Dinkgrafe Bernardus, 600. Dini Vincentius, 480. Di Vano Ioannes, 241. Dodek Eugenius, 136. Doebeli Arnoldus, 482'. Doering Henricus, 378. Dolci Angelus Maria, 382. Domabyl Gustavus, 383. Donati Iacobus Ioseph, 43. Donato Franciscus, 93. Dontenwill Augustinus,'212. Doorley Eduardus, 224, 256. Dörholt Bernardus, 599. Dos Santos Petrus, 532. D o t e t de Lagaze Ferdinandus, 530. Doulcet Ioannes, 620. Doyle Ioannes, 241. Dreesmann Antonius, 96. D rey er Columbanus, 452, 611 Droulers Eugenius, 385. Drut Lazarus, 570. N Drzanic Ioannes, 482. ' . Duarte Suva Eduardus, 224, 254. Dubois Card. Ludovicus, 342. Dubois de la Villerabel, 437. Ducher J., 615. Dubois Henricus Antonius, 531. Du Bois de Riocour Antonius, 385. Duca Ioannes, 132. Du Lau (S. D.) Ioannes M., 41, 566. Duguey Carolus, 105. Dunnigan Patritius, 383. Duprez-Dalle Henricus, 530. Durante Nicolaus, 386. D u t k a y Paulus, 570. Dutrey-Lassus Antonius, 306. Duverger Felix, 481. Duverger Paulus, 242. E Eckert Ioseph, 96. Eder Mathias, 167. Edwin Michael Ang., 571. Ehrle Card. Franciscus, 130, 241. Eismont Stanislaus, 251. Ellis Antonius Gerardus, 46. Engel Franciscus, 602. E o n Antonius M., 44. Ercole Petrus, 303. Erdösi Carolus, 383. Ernszt Alexander, 131. Esders Henricus, 135. t Espinosa Marianus Antonius, 244. Esser Thomas, 343. Esteban Eusebius, 130. Eudes (Ven.) Ioannes, 41. Evangelisti Aloisius, 530. Eymard (Ven.) Iulianus, 380. t Excoffief l o s . CL, 308. t Eyssautier loa. Ang. 192. F t Fabre Antonius, 48. Fabrègues Ioseph, 515. Fadin Ioseph, 132. Fakhry Mahmoud, 132. Falletti Ioseph, 46. Farah Assemani Petrus, 483. Farkas Franciscus, 47. 644 Index nominum personarum Farzebski Theophilus, 571. Faiire Rambertus, 42. Fedeli Henricus, 96. Federici Eiccardus Bosius, 192. Fedorow Leonidas, 251. Férauge Henricus, 386. Ferloni Aloisius, 481. Fernandez Gao Ferdinandus, 96. Ferrara Aloisius, 136. Ferrari Carolus, 307. Ferres Carolus, 94. Ferrata Nazarenus, 81 ss., 562. Ferretti Franciscus Hannibal, 45, 382. Ferro Ioannes, 43. Festa Ioannes, 254. * Fiamingo Bosarius, 81. Fetzer Ioseph, 96. Figielski Stanislaus, 305. Figna Aloisius, 482. Filippini (Ven.) Lucia, 41. Filippi Ernestus, 239. Fierney Edoardus M., 244. Fiodo Hubertus, M. 612. Fiorani David, 242. Fiore Salvator, 244. Fiorino Cosmus, 531. Fischer-Colbrie Augustinus, 340. Fisehler de Treuberg Ludovicus, 502. Fitzpatrick Aloisius, 532. Floersb Ioannes, 255. Florczak Ioseph, 81 ss., 124, 296, 515. Flavhaire de Roustan Régis, 44. Flores Gabriel, 93. Flüeler Gulielmus, 244. F l y n n Thomas A., 93. f Fodere Hadrianus Alexius, 532. Fogar Aloisius, 452, 611. Foester Stephanus, 529. Folletête Eugenius, 482. Fontana Philippus, 481. F o n t a n a L., 82. Forber Henricus, 379. Formiconi Marius, 388. Fornelli Antonius, 482. Forni Ephraem, 387. Fortunati Ianuarius, 483. Fougeron Paulus, 44. Fourguet Antonius, 167, 255. Frachon Ioannes, 44. Franceschini Philippus, 134. Frank de Taberne de Miramont Carolus E . , 135. Francesconi Achilles, 386. Franciscus ven. a Camporubeo, 35 ss. Franciscus (S. D.) a Picciano, 380, 478. Franke Ioannes, 570. Franz Antonius, 382. Frattali Philippus, 570. Fravega Ioseph, 243. Frecceri Alphonsus Maria, 244. French Franciscus Laur., 529. Freni Antonius, 490. Freri Ioseph, 241. Fries Ioannes, 481. Frühwirth Card. Andreas, 34, 24.1, 245. Funk Ioseph, 383. Fusi Ioannes, 45. G Gabrielli Attilius, 45. Gache Bartholomaeus, 570. Gagliardi Vincentius, 131. Gagnon Henricus, 570. Galassini Antonius, 387. Galbusera Ambrosius, 305. Galimberti Ioannes, 308. Galise Ianuarius, 385. Galleni Vincentius, 307. Gallenzi Ioseph, 131. Galli Card. Aurelius, 609 ss., 612, 614. Gallucci Antonius, 192. Gal van Ioannes, 529. Gamba Ioseph, 609. Gambaro Ioseph, 96. Gamberoni Ioannes, 221. Garagnani Thomas, 602. Garcia Ioseph, 47. Garicoïts (B.) Michael, 41, 176 ss., 188, 231 ss., 240, 263 ss., 598. Gasparri Felix, 531. Gasparri Henricus, 450 s., 487. Gasparri Card. Petrus, 98, 353, 606. f Gasperini Silvius, 572. . Gasquet Card. Aidanus, 237, 274, 291, 506 s. Gaupin Aemilius, 306. Gauthier Georgius, 224, 254. Gebauer Nicolaus, 571. Gelat Alexander, 386. Index nominum personarum. Gemmi Iacobus, 45. Gendreau Petrus M., 282. Genova Aloisius, 530. . . . . . . Genovese (S. D.) Philumena Ioanna, 381. Genoechi Ioannes, 130. GEORGIUS V Angliae E e x , 303. Gereke Daniel, 357, 611. Gerii Petrus, 47. Gerin Rose Henricus, 190. Gliezzi Ioannes, 131. Gibrier Carolus, 340. Gier Gulielmus, 216. Giaume Carolus, 571. Giglio Tramonti Ioseph, 483. Gignac Ioseph, 560. Gihr Nicolaus, 47. Gijlswijk Iordanus Bern., 31 Gille Aloisius, 306. Gindre Carolus, 44. Giorgi Card. Orestes, 188, 257, 338, 381, 528. Giorgio Alfonsus M., 494. Giraudel-Ma-reille Elias, 385. Girelli Ioseph, 483. Girona y Llogostera Daniel, 47. Gismondi Henricus, 570. Gisquière Ioseph, 242. f Giustiniani Augustinus, 532. Gogarty Henricus, 613. Gómez de Olivara Helvetius, 451. Gojanovié Gregorius, 134. Gonçalves Teixeira los. Bernardinus, 95. Gonnelli los., 601. Gori Alfridus, 96. Goscicki Leo, 305. Gozo Franciscus, 241. Granadillo Franciscus, 357, 611. Grancelli Michael Angelus, 243. Grasselli Caesar, 530. Granito Pignatelli Card. Ianuarius, 38, 172, 294. Grassetto Ioseph, 387. Grassi Petrus, 601. Grasso Carolus M., 344. Grazioli Iulius, 81 ss., 502. Griffin Iacobus A., 587, 612. Grimmer Antonius, 382. Grinner Ioseph, 531. Grossi Caelestinus, 192. Gröber Conradus, 601. 645 Gronier Valerianus, 133. Grossi Ioannes, 483. Grossi Robertus, 388. Grupa Michael, 383. Guadalupe Ortiz Ioseph, 357, 611. Guagnom* Robertus, 383. Gualdi Tullius, 483. Guasco Ioannes, 515. Guasta Ioannes, 133. Güemes Aloisius, 480. Guerra Antonius 387. Guglielmi Franciscus, 189. Guidi Eugenius, 132. Guillamet y Coma Raymundus, 338. Gunther Michael H., 602. Gutowski Albinus, 387. ? H Hacbang y Gaborny Sofronius, 255. Haddad Efrem, 134. Hadzsega Iulius, 602. Haegy Ioseph, 131. Haidegger Vindelinus, 46. Hahn Ioseph, 480. f Hallinan Dionysius, 388. Hally Ioseph, 385. Hally Patricius Ioseph, 385. Hámon Robertus, 600. H a n d Ioannes L., 93. Hannig Ioannes, 47. Harmel Hadrianus Leo, 388. f Harthl Aloisius, 484. Hartsar Stephanus, 382. Haubrich Gulielmus Nicolaus, 481. Haze ven. Maria, 381. Hearn Edoardus Leo, 47. Hebbi Ioannes, 47. Heide Henricus, 384. Helenowski Vincentius, 47. Helmer Gibertas, 198. Hennessy Patricius Hieron., 341. Hensen Antonius Hubertus, 305. Hérissé Franciscus, 483. Herman Franciscus, 479. Hermann Augustinus, 224, 228, 356. Hertzog Franc. X a v . , 472. Hess Gulielmus, 600. Hillmann Eugenius, 47. Hindringer Rudolphus, 130. Index nominum personarum 646 Hodniewicz Paulus, 251. Hofbauer Georgius, 46. Hoffmann Antonius, 134. Holweck Fridericus G., 305. Hombach Augustinus, 254. Hoog Georgius, 94. Hoogers Ioseph, 167. t Hopkins Fridericus, 244. Hoppenot Henricus Stephanus, 480. Horodeckyi Stephanus, 243. Horsky Eudolphus, 387. Hotter Ioannes, 387. Howard Eduardus, 613. Howard Franciscus, 133, 256. Houbart Carolus Alexander, .190. Housse De la Chesnais Edoardus, 190. Hradek Carolus, 601. Hrdlicka Emmanuel, 134. Huayek Elias, 510. Hudal Ludovicus, 383. Hugon Eduardus 208. Hugues Edmundus, 133. Hüllen Ferdinandus, 602. Hulot Ioannes Ludovicus, 306. Huntgeburth Gulielmus, 481. Hurault Stephanus, 613. Hwiecko Lucianus, 251. I Iacoangeli Thomas, 45. Iacuzio Paulus, 353. lallonghi Ernestus, 482. Igaz Adalbertus, 384. Imbert (Yen.) Laurentius, 41, 304. Inabata Katsutaro, 386. Indelicato Sebastianus, 242. Introna Michael, 386. Ioannes de Plano Carpino, 575. Iphigenia (S. D.) a S. Matthaeo, 41. Iwanow Dominicus, 251. J Jacques Carolus, 43, 530. Jaivenois Alexander, 243. J a k a b Adalbertus, 603. Jalsovszky Gey sa, 307. Janczewski Stanislaus, 44. Janis Walterus, 469. Jankowski Bronislaus, 529. Jankowski Petrus, 306. Jans Trado, 613. Jarroson Gilbertus, .135. Jasinski Daniel, 600. Jassa Foad, 190. Jassa Saba, 190. Jatseh Ioseph, 387. Jeanmart Anatolius, 45. Jeglic" Bonaventura, 131. Jenning Gilbertus, 529. Jona Ioseph, 601. Jonnart Carolus, 600. Jorcin Cosmas, 613. Jorcin Iulius, 45. Jordan Carolus, 600. Junevic Eduardus, 251.' Jurijk Stephanus, 243. Juscinski Melchior, 602. K Kallas Ioseph, 256. Kaminski Ioannes, 601. K a m p Hermannus, 307. Kandathil Augustinus, 613. Kangyera Ioseph, 571. Kaouli Ibraim, 385. Kaouli Michael, 385. Kapica Ioannes, 383. Karadjole Vincentius, 134. Karlin Andreas, 356, 610. K a s a m a Akio, 386. Kauczor Daniel, 591. Kebrle Ioseph, 134. Këil Gulielmus, 42. Keller Ioannes, 190. Kelly Ioannes, 241. • Kelly Michael, 103. Keiner Ludovicus Henricus, 482. K e n y o n Wake Philippus, 1 9 0 . Kepka Ioseph, 46. Kerle Ioseph, 47. Kiernan Bernardus Ioseph, 529. King Ioannes T., 133. Kislanski Ladislaus, 46. Klumper Bernardinus, 196, 475. Kobliha Antonius, 383. ! Koch Ioannes, 483. j Korsak Carolus, 603. Index nominum personarum Korwin-Szijmanowski Boleslaus, 306. Korwin-Szijmanowski Eustachius, 307. Kotreh Venceslaus, 134. K o v á c s Alexander, 244. Kovács Andreas, 603. Kovács Antonius, 601. Kovács Ludovicus, 600. Koválsk Ioannes, 384. K o w a f Ioseph, 383. Kowalski Stanislaus, 307. Kreutz Benedictus, 95. Krcmáf Augustinus, 388. Krämer Petrus, 130. Kriston Andreas, 512, 611. Kronlachner Carolus, 388. Krul Leonardus I. M., 133. Krupinski Ioannes, 241. Kubicek Ioannes, 383. Kudrna Venceslaus, 388. Kudrnowski Aloisius, 388. Kühnl Adolfus, 243. Küppers Fridericus, 481. Kulhánek Franciscus, 243. Kufal Albertus Otto, 45. Kuncevicz (S.) Iosaphat, Episc. Mart., 573 ss. Kureczko Ioannes, 600. Kurialacherry Thomas, 613. Kwiatkowski Antonius, 602 L Labedais Maria, 177. Labedzki Miecislaus, 45. Lachmann Albertus, 388. Lacoste Petrus, 530. Lafontaine Card. Petrus, 497. Lafosse Iulius, 480. Lago y Gonzales Emmanuel, 482, 610. Lakajnar Ioannes, 479. Lakota Gregorius, 192. f Lalouyer Petrus Maria, 136. Lang Antonius, 530. Langmár Leopoldus, 603. Langlais Alfonsus, 599. Lapastina Franciscus Xaverius, 307. Laplana Matheo Ioseph, 131. 1 1 Male impressum: Langlois./ 647 Larquère Aemilius, 591. Latty Caspar Ml Mich., 537. f Latulipe Elia Anicetus, 48. Latzkó\ Stephanus, 571. Lauda Michael, 529. Laugier Carolus, 284. Laurenti Card. Camillus, 189, 240, 475, 479, 508 s., 528. Laurentius (S, D.) a s. Francisco X a v e rio, 129, 381. Laurentius (B.) a Villamagna, 129,178 s. Lavarmi Hector, 94. Lawler Patritius I. 532. Lazarski Casimirus, 307. Lazzaro Aemilius, 601. Le Barazer Iacobus, 386. Le Blanc Carolus Franciscus, 243. Le Calve Eugenius, 95. Le Camus Io. B., 528. Leccisi Lucius, 602. Leflaive Ioseph, 601. Lega Card. Michael, 188. Legrand Vedastus, 480. Le Ho Ioannes, 386. f Leite de Vasconcellos Sebastianus, 96. Leite Pereira Dominicus, 93. Lejeune Aemilius, 45. Lemius Ioseph, 130, 240. Lempereur Aloisius, 77. Leni di Spadafora Ioannes, 44. Le Kours Corentinus, 95. Lenti Augustinus, 95. Leon Prado Michael, 191. Léonard Henricus, 166. Leonardi Antonius, 46. Leone Mcolaus, 93. Le Paunetier de Roissay Georgius, 386. Lépicier Alexius M., 536. Leray Ioseph, 277. Lesay-Delespaul Augustus, 94. Leser Iacobus, 46. Lévesque Ludovicus Nereus, 191. Lewicki Miecislaus, 603. Leynaud Aug. Fern., 496. Liffers Rudolphus, 601. Lindher Augustus H., 132. Lippolis Antonius, 612. Llombart Ioseph, 307. Locatelli Card. Achilleus, 253, 256 s., 304. 648 Index nominnÁm Loewenstein Wertheim Eoseinberg Aloisius, 80. Lombard Paulus, 190. Longo (S. D.) Michael Angelus, 129. f Lopez Mendoza y Garcia Ioseph, 136. Lopez de Eego y Labarte Iacobus, 257, 379. Lorrain Zephirinus, 529. Loschi Eugeni us, 571. Lovera Eaphael, 529. Lubelski Ioseph, 307. Lucidi Evaristus, 188; Card., 609 ss., 612, 614. Ludovicus (Ven.) a Casauria, 256, 612. Lusini Victorius, 482. t Luypen Edmundus, 244. Luzi Salvator, 96. Luzzi Guido, 531. M Maccanti Antonius, 570. Mac Donald Alexander, 356, 612. Mac Donald Donaldus E . , 529. Mae Elroy Ioannes Thomas, 529. Mae Guire Constantinus, 94. Machaca Henricus, 133. Mackmtosh Ioannes, 383. Mae Laughlin Thomas, 241. Mae Neely Gulielmus, 225, 256. Mac Nicholas Ioannes, 131. Mae E a e Colinus, 388. Maczka Petrus, 572. Maeght Albertus, 530. Maertens S e n a t u s , 480. Maffei Carolus, 386. Maffiotti Guido, 133. Magalhâes Machado Petrus, 242. Maggiolo H., 82. Maher K. Thomas, 530. Maillet Alexander, 209. Majerec Georgius, 95. Major Georgius, 243. Malecki Antonius, 254. Malek Antonius, 382. Maloney Andreas P., 602. Mancinelli Augustinus, 192. Mancini Laurentius, 386. Mander Orestes, 481. Mannucci Fridericus, 303. Mannucci Ubaldus, 85 s.., 515. personarum Manzini Ferdinandus, 305. Marami Bernardinus, 480. Marangolo Ainis Adolphus, 480. Marcelic Ioseph'. Gregorius, 599, 610. Marchetti-Selvaggiani Franciscus, 130 • 188, 189, 303. Marchewski Stanislaus, 571. Marchisene Ioseph, 45. Marciano Vincentius, 307. Mar cille Eenatus, 44. Marek Franciscus l o s . 385. Marcoli Ioannes, 134. Marella Paulus, 95. Marelli Aloisius M., 505. Marena Dominicus, 571. Margerin Alfridus, 93. Margotti Carolus, 134. MARIA Angliae Eegina, 303. Marianus (S. D.) ab Arce Casalis, 24 292 ss. Marietti Eduardus, 132. f Marini Card. Nicolaus, 148 s., 484, 595. Marion Petrus Georgius, 529. Marmaggi Franciscus, 381. Marques Ioannes Edoardus, 189. Marre Augustinus, 345, 512, 610. Marres Clemens, 190. Marri Andreas, 133. Marsano Alfridus, 307. Marsili-Libelli Henricus, 44. f Martel Ioannes Ioseph, 192. Martinengo Alexander, 242. Martinetti Edoardus, 480. Martínez Aloisius, 357, 611. Martini Hector, 483. Masón Alfridus Ioannes, 531. Massari Ioseph, 43. Massart Augustinus, 529. Mathis Ioseph, 132. Mamos Ioannes, 305. Massimi Maximus, 81. Mattauch Gustavus, 383. Matulanis Theophilus, 251. Maubon Ioseph, .110. Mazarí Aemilius, 388. ' Mazzella Mucius, 529. Mazzini Aloisius, 587, 612. Mazzoli Ioseph, 601. Medina Leonidas, 153, 255. Mejia Antonius, 357, 611. Index nominum personarum Melka Antonius, 191. Mellaü Martinus, 96. Menara Ioannes, 96. Mendes Bello Card. Antonius, 339. Mendes Leal Augustus, 570. Méndez y del Rio, 153, 255. f Mendoza Franciscus, 484. Meotti Emmanuel, 532. Meulenburg Martinus, 468. Meyenberg Albertus, 482. Mercier Augustinus,. Mercier Card. Desideratus, 351, 500. Mério Eugenius, 42. Merizzi Henricus, 529. Messaro Ioseph, 307. Micallef Angelus, 530. Micara Clemens, 381. Michaela (Ven.) a SSmo Sacramento, 380. Miehalkiewicz Casimirus, 68, 255. Micheli Alexander, 242. Micheli Angelus, 46. Milani Orestes, 480. Milot Ouils, 241. Mimbela Paulus, 135. Minet Adolphus, 385. Mingoli Antonius, 529. Mir Michael, 287. Mirié Ioannes, 134. f Miroff Michael, 532. Mistruzzi Aurelius, 530. Mitchel Quin David S., 4.81. Mobilio Nicolaus, 483. Modinos Eleutherius, 530. Modler Albertus. 306. Moeller Henricus, 539, 569. Moglia Camillas,'481. Molfmo Augustinus, 242. Molina Daniel R., 480. Monaci Alfridus, 530. Monaghan Patricius, 93. Montalbetti Livius, 242. t Montalvo (de) y Garcia-Camba Ioseph Aloisius, 387. Montalvo (de) y Coin Emmanuel, 387. Montanari Luigi, 306. t Morabito Ioseph, 620. Morales de ios Rios Iacobus, 387. Morano Franciscus, 42. Moreau Georgius, 480. 649 f Morelle Iulius Laurentius, 48. Moreno Arriaga Salvator, 190. Moresi Hector, 383. Morisi Hector, 572. Moris Ioseph Leo, 191. Morris Dionysius, 241. Mortier Franciscus, 386. Moscatelli Michael, 530. Mosonyi Dionysius, 529. Mosso Ioseph, 94. Mostaza Michael S. L, 131. Mottironi Casimirus, 531. Mouret Iulius, 386. Mouret Petrus, 386. Mraz Antonius, 382. Müller Ioannes, 243. Müller Otto, 45. Müller-Ury Adolphus, 44. Müller Venceslaus, 134. Mugica y TJrrestarazu Matthaeus, 543, 61.1. Mulassano Hamilcar, 133. Munerati Dantes M., 610. Muñoz Torrado Antonius, 96. Murialdo (S. D.) Leonardus, 210. Murphy Joseph, 210, 613. Muscadel de Massue Georgius, 133. Muscatiello Franciscus, 190. Musnier de Pl eignes Paulus, 386. Mutel Carolus, 255. N Nachbauer Adolf us, 46. Nagórzánski Nicolaus, 46. Nambotin Aemilius, 191. Nannini Robertus, 46, 480. Nantel Antonius, 570. Nardi Aloisius, 481. Nardini Aloisius, 481. Nasalli Rocca Franciscus, 483., Nasalli-Rocca Card. Io. Bapt., 219, 253, 256 s, 304. 498. N a v a Angelus, 191, Negri Orestes, 135. Neri Petrus, 132. Nesswetha Ioseph, 387. Neuenlist Aemilius, 482. Neureiter Michael, 387. Neuvel Antonius, 192 Index 650 nominum personarum Newcomb Iacobus L, 382. Nicola Io, B . . 884 Nicolle Malpas Mauritius, 133. Nieotra Sebastianus, 381. Niedermoser Ioseph, 387. Niemczewski Adeodatus, 387. Nitti Franciscus, 383. N i v e t Gustavus, 190. Nogara Ioseph, 42, 303. t Norton Ioannes Henricus, 192. Nourisson Paulus, 530. Novak Dominicus, 57. N u m a Maingot Ioseph, 192. O Obdrzálek Innocentius, 244. Oberdoerfer Carolus, 305. Oberthür Carolus, 44. O'Brien Ernestus A., 385. O'Doherty Thomas, 452, 611. O'Donnel Thomas, 529, 613. O'Dwyer Eogerius, 570. Ogier Iacobus, 43. O'Gorman Franciscus Edmundus, 96. Oidtman Alexander, 570. Ojetti Benedictus, S. I., 131. Okolski Marianus, 307. Olrik Iacobus, 192. Ollitraut de Keryvallan Io. B., 345. O'Naranjo Alvarus, 135. Onesti Aloisius, 482. f O'Reilly Carolus, 244. O'Reincke Eduardus, 68, 254. Orgeldinger Augustinus, 602. Ormond Gulielmus, 602. Osia Gagnon Alfonsus, 254. Ott Michael, 288. Otto Hubertus, 220. Ow-Felldorf Antonius, 482. P Pacelli Philippus, 85, 479. Paglialunga Renatus, 385. Paiotta Ioseph, 531. Paino Angelus, 254. P'ais Ioseph, 452, 514. Pal Stephanus, 600. Palffy Fidelis, 243. Pallavicini Iacobus, 388. Pallavicino Aemilius Maria, 602. Pallotta (S. D.) Maria Assumpta, 473 ss., 478. Pandori! Salvator, 135. Panico Ioannes, 532. Panzieri Antonius, 133. Paoli Vincentius, 483. Papp Gregorius, 482. Paquay (S. D.) Valentinus, 31 ss., 381. Parisi Nicolaus, 190. Parem Carolus, 94 Pariset Ernestus, 701. Parrillo Franciscus, 82,. 124, 296, 561. Paschen Otto, 383. Pasetto Ermenegildus Lucas, 130. f Pasi Dominicus, 532. Pasqualini Ioseph, 46. Passi Enrico Matthaeus, 530. Patrone Dominicies, 530. Patrizi Nazarenus, 86. Pauly Ioannes, 387. Pavanelli Laurentius, 305. Pavic Mathias, 479. Pavolini Ferrutius, 532. Pawlikowski Franciscus, 307. Pawowski Ioseph, 571. Pecora Ioseph, 387. Pecorari Alfridus, 385. Pecorari Caesar, 42, 303. Pegado De Castro Cortez Alfridus, 189. Peixoto Fortuna Ioseph, 132. Pelagallo Albertus, 95. Pelikan Aemilius, 191. Pellegrini Carolus, 131. Pellegrino Ioannes, 530. Pellettieri Rochus, 383. Pellizzo Aloisius, 153, 254. Pelzer Augustus, 529. Pennisi Leila Salvator, 96. Pepe Lazarus, 599. Perali Pericles 599. Peratoner Leopoldus, 530. Perdomo Ismael, 254. Pereira Lopes Emmanuel, 42. Pericoli Paulus, 43. Perin Ioseph, 109. Perini Paulus, 468, 599, 611. Perii Donatus, 47. Perrino-Ruggiero Ferdinandus, 308. Index nominum personarum Perugini Angelus, 135. Petacci Aloisius, 132. t Petrelli Angelus, 620. Petrini Candidus, 134. Petrucci Franciscus, 244. Pezzullo Vincentius, 142. Phares Emmanuele, 243. Piani Ernestus, 192. Piano Io. B., 479. Picha Mauritius, 382. Pichot Paulus, 224, 228, 256. Piedrabuena Barnabas, 611. Piekowski Boleslaus, 571. Piemonte Salvator, 388. Pierini Aloysius Franciscus, 587, 610. Pies Paulus, 482. Piette Vincentius Ioseph, 42. Piffl Card. Gustavus, 349. Pilch Sigismundus, 569. Pilch Ioannes, 307. Pilon Maximus, 241. Piovesan Secundus, 306. Pius a Pietralcina, 356. Pizzardo Ioseph, 599. Placencia Ignatius, 254. Playens Ioseph, 383. Pobozsny Robertus, 135. Podestà Lazarus, 258 s. Podgorz Valentinus, 483. Poggenburg Joannes, 488. Poggio Brasidas, 242, Pohl Venceslaus, 243. Polese Franciscus, 131. Polidori Amedaeus, 95. Polloni Fridericus, 528. Pomrhonc Ioephs, 134. Pompei Iulius, 530. Pompilj Card. Basilius, 97, 151, 348, 541. Pònganis Simon, 600. Porcile Marcus, 88. Porretti Aemilius, 134. Portella ISTunes Cicero, 387. Postel (B.) Maria Magdalena, 41. Postfihac Antonius, 387. Pothmann Francescus, 530. Potworowski Edoardus, 571. Poussepin (S. D.) Maria, 380, 470 ss. Pozzan Victorius, 82 s. Pozzato Philippus, 479. 651 Pradzyhski Vitoldus, 47. Precan Leopoldus, 587, 610. Prenat Augustus, 600. Prendergast Ioannes M., 383. Prinzivalli Virginius, 306. Prior Ioannes, 81 ss., 567. f Prisco Card. Ioseph, 136. Privitzky Iulius, 135. Pronsketis Augustinus, 25.1. Proschwitzer Franciscus, 383. Prosperi Virginius, 481. Prudhomme d'Epinal Maximilianus, 136. Przezdziedcki Henr. Ign., 499. t Pugliese Aloisius, 484. Pulieri Michael Angelus, 531. Pynilo Basilius, 241. Quadri Ioseph, 483. Quattrocolo Henricus, 81 ss. Quentin Henricus, 280. Quinto Hyacinthus, 135. R Racine Ioannes B., 481. Radini Tedeschi Ioseph, 483. Radziwill Maria, 510, 583. Raess Bonifacius, 307. Raggi Dominicus, 96. Ragni Ioseph, 602. Rago Ioseph, 131, Rahmani Ignatius Efrem II, 539. Ralli Zephirinus, 483. Ramos de Barros Ioannes, 388. Rancaus Iacobus, 600. Rantzan Ioseph, 543, 612. Ranuzzi de' Bianchi Pius, 135. Ranuzzi de' Bianchi Card. Victorius Amedaeus, 189, 477. Raspanti Fortunatus, 192. Rauch Ioannes, 530. R a v a n o Augustinus, 529. Reffo Eugenius, 216. f Régis Granjon Henricus, 48. Regis Deschanels, 42. Régis Hilarius, 42. Regueras y Lopez Angelus, 543, 6.11. Reig y Ample Henricus, 387. 652 Index nominum personarum Eeig y Casanova Card. Henricus, 256 s., E o t t a Angelus, 528. 304. Rouleau Raimundus, 153, 255. E e i n y s Mecislaus, 482. Roussean Augustus, 386. Beppucci Michael, 602. R o v e d a Ferdinandus, 134. Eespighi Carolus, 303. Eossi Iulius, 47. Eestagno Carolus, 45. R u b a t t o Iacobus, 192. Eevello Antonius, 45. Rudolf Matthias, 601. E e y l Franciscus, 383. Rücker Martinus, 225, 255. Eeynaud Paulus M., 282. Rumeau Ioseph M., 495. E h e a u m e Aloisius, 357, 611. I Rumor Pius, 530. Eibeiro de Vasconcellos Ant. G., 238. Rusconi Franchinus, 135. Eicard Ludovicus, 543, 611. ! Rüssel Theo, 92, 129. E i c e Edmundus Ign,, 341. Rutkowsky Franciscus, 251. t Eichelmy Card. Augustinus, 222, 484. f Ryan Iacobus, 388. Eidáresih Hemericus, 570. E y a n Ioannes D . , 44. Eidolfì Petrus, 570. R y a n Eiccardus, 255. Eieber Ioseph, 482. S Eieger Sebastianus, 531. Eiess Ioseph, 601. Sabatelli Ioseph, 386. Eigamonti Felix, 191. Sabella Franciscus, 530 Eighini Ferdinandus, 385. Saeconi Vincentius, 81 ss., 256, 612. Eiiieón Gonzalez Philippus, 275 s., 382. Safar Georgius, 134. Eintelen Ludovicus, 480. Saint-Olive Henricus, 43.' Ritchie Georgius Gulielmus, 131. I Salaberry Dominicus, 47. Eiva Carolus, 191. Salabert y Arteaga Andreas Abel, 600. Rivas Santiago Lucianus, 529. Salaberry Dominicus, 47. Eiveiro et Iacintho lulianus, 257. Salvatori Tlius, 385. R i v e t Aloisius Ioseph, 136. Salvi Ioseph, 96. Rizzardini Petrus, 46. Saly Ladislaus, 135. E obert de La Mennais (Ven.) Ioannes M., f Sánchez y Paredes Henricus, 244. 381. Sanmiguel Thomas, 357, 611. Sannella Paulus, 191. Roche Tiburtius, 468, 611. Sansi Sanctius, 381. E o d e t Hadrianus, 45, 136. Sant Antonius, 601. Eogács Franciscus, 46. Santangelo Felix, 2411. E o h n Severinus, 601. Santarelli Antonius, 34, 172, 475. E o m a n o Franciscus, 192. Santos Mauritius, 531. Romanowski Ludovicus, 602. Santos Moreno Franciscus a Paula, 46. E o n a y n e Franciscus Xaverius, 188. Santucci Carolus, 81. Eondinello Henricus, 190. Santucci Paulus, 124. Roppo Vincentius, 191. Sanz Boronat P., 29. E o s a t i loachim, 480. Sapori Aloisius, 96. Rosenberger Ioseph, 191. ' Sarasola Sabbas, 452, 514, 611. Eossetti Petrus, 82 ss. Sarazzani Philippus, 384. Eossi Hannibal, 132. Säre Antonius, 135. Rossi Eaphaël C, 382, 609. Sartori Aloisius, 46. Eossi Stockalper Franciscus, 381. Sarzano Henricus, 131. Eossi Veratti Io. B., 133. Sasso Thomas, 152. Eossini Ioseph, 480. Saturno Ioannes, 93. Eosso Franciscus, 529. Saudeur Henricus, 305. Eostorowoski Antonius, 532. 653 Index nominum personarum Savignoni Gustavus, 132. Savino Vitus, 44. Scaramucci Antonius, 307. Scarpa Carmelus, 529. Scatti Ioseph, .189, 213 s. Scelfo Philippus, 388. Schaefer Riccardus, 602. Schaepman Theodorus M. Franc., 191. Schaetzen Aloisius, 94. Schelstraete Alfonsus, 481. Schierano Henricus, 531. Schmid Iulius, 571. Schmitz Augustus, 386, 600 Schneider Bruno, 244. Schneider Egon, 81 s. Schneikert Valentinus, 603. Schopf Leopoldus, 134. Schüller Riccardus, 191. Schürmann Felix los., 601. Schultz Antonius, 530. Schumacher Carolus, 531. Schuster Carolus, 382. Schweiger Leopoldus, 96. Sciarnas Iacobus, 251. Scotti Ioannes Paschalis, 385. Sebastiani Nicolaus, 92. Sebeczky Aemilius, 571. f Secondo Ballon Emmanuel, 572. Seedoch Carolus Vincentius, 134. Segesser Franciscus, 529. Serafini Iulius, 240, 569. Serrand Franciscus, 356, 610. Servanzi - Collio Astolfus, 43. Sester Ioseph, 602. Severi Dominicus, 133. Shankowskyi Petrus, 243. Siccardi Laurentius, .189. Siciliano Silvester 388. Siemienski Alexander, 307. f Signori losue, 603, 607. Silj Card. Augustus, 130. Siili Leopoldus, 242. , Silva Antonius Raym., 534 s. Silvestri Tobia, 44. Simon Armandus, 47. Simon Paulus, 207. Simpson Gulielmus, 532, Sincero Card. Aloisius, 253, 256 s, 304, 381. Sinibaldi Iacobus, 131. ACTA, vol* XV, n. 13. - 31-12-923. Sinopoli Petrus, 192. Sipos Stephanus, 571. Siseo Dominicus, 42. Sittler Edoardus, 134. Skarpa Vincentius, 307. Skibniewski Stephanus L., 46. Skowronek Ludovicus, 305. SIádeeek Ioannes, 243. Sliwowski Carolus, 255. Smith Alfonsus, 613. Smodlaka Joseph, 566. Sobczynski Antonius, 571. Soka Ignatius Loy., 602. Soldat Aloisius, 134. f Soldevila y Romero Card. Ioannes, 388, 605. Solieri Franciscus, 81 ss., 124, 297, 515, 561. Solón Ligondé Ioannes Franciscus, 386. Soltész Edoardus, 571. Soncini Iacobus, 388. Soprani Antonius, 48. Sorrentino Antonius, 44. Soubirous (Ven.) Maria Bernarda, 41, 188, 478, 592 ss. Soukup Ioannes Nepomucenus, 382. Soukup Ioseph, 382. Soza Sixtus, 357, 611. Spaôek Riccardus, 383. Spada Dominicus, 130. Spiletàk Andreas, 482. Spiridon Ignatius, 530. Spolverini Dominicus, 599. Spriet Alfonsus, 530. Springovicz Antonius, 543, 587. Sramek Ioannes, 479. Srebrnic Ioseph, 512, 611. Stangler (de) Robertus, 386. Stanëk Ioseph, 191. Stefanini Constantinus, 95. Steffens Franciscus, 305. Stegani Ioannes, 388. Stejskal Franciscus, 387. Stemberger Godefridus, 96. Stevani Aemilius, 49, Stevens Ioannes, 48Í. Stieglitz (de) Franciscus, 482. f Stoffels Ioseph, 572. t Stojan Antonius Cyrillus, 572. Stottard Ioannes, 94. 44 654 Index nominum personarum Strambi (Yen.) Vincentius M., 41, 598. Tornay Ioannes, 305. Stuyt Ioannes, 242. Tornielli Abel, 46. Tosco Paulus, 45. Styger Paulus, 6?)2. Tosi Card. Eugenius, 147. Suracki Antonius, 602. Sykora Ioannes, 382. Tosi Azelius, 307. f Szeclienyi de Salvar Felsovidék Meo- Trama Ianuarius, 528. laus, 620. Tramontana Petrus, 305. Széll Solomannus, 529. Trasun Franciscus, 600. Szepecki Paulus, 482. Travers Antonius, 45. Szeptyeki Leo, 135. Traversi Paschalis, 191. Szilvek Ludovicus, 384. Treiber Clemens, 529. Szymanski Antonius, 602. Trévédy Iacobus, 44 Trinidad Anzoleaga Emmanuel, 95. Trinn Ioannes, 603. T Trocchi Riccardus, 385. Trojgo Ioanne, 251. Tabarroni Aloisius, 385. Troncoso Io B., 480. Tacci Card. Io. Ev., 241. Trucchi Caesar, 191. Trzeciak Stanislaus, 602. Taccone Andreas, 153, 255. Tupinambá de Frota los., 224, 256. Taepper Theodorus, 47. Turcat Gabriel, 601. Tambuca Gregorius, 134. Tarulli Ioseph, 385. Turco Aemilius, 94. Turi Adalbertus, 383. Tavassi Ambrosius, 480. Tavassi Caietanus, 480. Turnbull Franciscus Aroldus, 43. Taviani Vincentius, 479. Twardowski Boleslaus, 452, 610. Tebaldo. Ioannes, 482. Teresia (Ven.) a Iesu Infante, 41, 92, U 168 ss., 188, 228, 283 (B.), 478. Terreau Ludovicus, 481. Ubachs Ioannes, 190. Terreau Eochus, 480. Ugolini Aloisius, 531. Terrillon Mauritius, 46. Testa Gustavus, 383. Testa Iulius, 385. V Teutonico Albertus, 529. Vaccari Hieronymus, 386. Théodard Marcus, 177. Vajs Ioseph, 387. Thibaudier Ludovicus Victor, 241, Valenti los. Ign., 571. Thiriez Alfridus, 190. Valentini Vincentius, 135. Thiriez lulianus Alex. Rom., 481. Valera y Delavat de Villasinda AloiThomann Aemilius M., 602, sius, 600. Thompson GuMelmus B., 385. Thurn a Valle Sassina Vincentius Geor- Valeri Aloisius, 383. Valeri Laurentius, 307. gius, 307. Valeri Valerius, 529. Thury Carolus, 191. Valton Andreas, 570. f Tiberghien Iulius, 48. Van Antwerp Franciscus, 241. Toeschi Aloisius, 530. Van der Zijden Cornelius Ioan., 94. Tomatis Antonius, 44, Vandier Ioannes, 135. Tomba Silvinus, 529. Van Dooren-Hermans Aemilius, 386. Tommasi (B.) Io. B., 130. Vanëëek Franciscus, 382. Tondini Ioseph, 93. Tormo Casanova Constantinus, 528. Van Gils Cornelius, 601. Index Vari Hamme Paulus, 242. Vannutelli Card. Vincentius, 258, 472. Van Ogtrop Franciscus, 601. Van Poeck Arcturus, 531. t Van Reeth Ioseph, 532. Van Rossum Card. Gulielmus, 222 s., 245, 303. Van Spanje Nicolaus Petrus, 600. Van Son Cornelius Had. Ant., 531. Varhulik Jaroslaus, 243. Vassko Ioseph, 571. Vazhapilly Franciscus, 614. Vergriete Franciscus, 19.1. Verhulst Ludovicus Cornelius, 530. Vermeulen Albertus Ludovicus Ben., 481. Versteylen Alfonsus, 242. Vesters Gerardus, 167, 255. Viaeava Angélus, 603. Vianna de Carvalho Carolus Albertus, 95 Vianney (B.) Ioannes M., 41, 380. Vico Card. Antonius, 169 s., 175, 206, 230, 283, 380. VICTORIA E U G E N I A , Regina Catholica, 598, 608. Vidal et Boullón Emman., 543, 612. Videmari Antonius, 153, 255. Vieira Pinto Antonius, 132. Vigna Aloisius, 305. Vignato Antonius, 469. Vignoli Lambertus, 96. Vilaplana y Forcado Antonius, 95. Vincentio Aloisius, 479. Vincio Iacobus, 530. Vitelli Franciscus, 93. Vitoldo Stephanus, 133. Viviani Caesar, 191. Vivó y Cervera Ioseph, 244. Vogt Franc. Xav., 378. Vogt Ioseph, 482. Voillard Paulus, 239. Volpe Paulus, 191. Volosyn Augustinus, 602. Vogahlik Ottocarus, 134. Vfegtal Antonius, 384. W Waechter Ioannes, 46. Wagner Franciscus, 46. 655 nominum personarum Walker Gulielmus M., 385. Wasilenski Antonius, 251. Weber Antonius, 243. Weber Bernardus, 93. Weber Ioseph Constantinus, 531. Wegscheider Franciscus, 387. Weinsteffer Laurentius, 241. Weiskopf Michael, 531. Wempe Antonius, 482. Wesmael Adolfus, 385. Westerwoudt Leonardus loa. Alfonsus Maria, 94. Wiegand Petrus, 602. Wilmes Franciscus Xav., Windhaus Gulielmus, 190. Wingler Aloisius, 531. Wiscaut Antonius, 482. Wittich Aloisius, 243. Woitowicz Iacobus, 93. Wolf Franciscus, 31. Wolny Ioseph, 228. Wood Leonardus, 132. Wünsch Antonius, 382. Wynen Arcturus, 89. Y Yang Laurentius, 243. Z Zagolla Franciscus, 571. Zaluski loa. Telesphorus, 306. Zarb Ernestus, 44. f Zanolini Petrus, 620. Zatryb Ludovicus, 308. Zaus Ioseph, 135. Zebrowski Leo, 4 82. Zecchini Antoninus, 586. Zeiger los. M., 167, 255. Zeman Eugenius, 135. Zezza di Zapponeta Michael, 153609. Zimniak Antonius, 571. Zivkovic Andreas, 482. Zmijewski Albinus, 571. Zohoray Paulus, 601. Zratek Antonius, 571. Zsámbski Paulus, 244. Zuccotti Callistus, 337. Zwanepoel Albertus, 3f 656 Index nominum dioecesium aliorumque locorum IL U O D E X IOMINÜM DIOECESIUM ALIORUMQUE LOCORUM A Araden., 613. Arauca, 591. Arelaten., 566. Aretin., 307. Argentoraten., 385. Arianen., 386. Armacan., 608. Asculan. P i e , 135, 191. Assuritan., 220. Ästen., 531. Athenarum, 242, 305. Athribiten., 244, 587, 612. Atrebaten., 385, 550, 600. Aucklanden., 243, 602. Augustam, 383, 438, 602. Augustodunen., 189, 190. Aurelianen., 42, 44, 135. Auximan., 3.18. Avenionen., 68, 537 s. Aversan., 137, 141. Abellinen., 602. Aberdonen., 383. Abriten., 514. Achridan., 251. Adamaua (de), 368. Adiacen., 42, 135. Adrahen., 572. Adrianopolitan., 381. Adrien., 153, 479. Aegypti Vic'Ap., 44, 85, 132/ 133, 190, 530, 601. Aginnen., 154, 242, 48.1, 530. Agrien., 512, 570. Alalitan., 515. Alban., 46. Alben., 46. . Alexandria in Ontario, 529, 599. Alexandrin., 531, 602. Algerien., 496. Alionen., 388, 587. B Amalphitan., 44, 47. Babyionen., 315. Ambianen., 242. Bahr-el Gházal (de), 490. Amerin., 96. Baiocen., 168, 228 ss. Anagnin., 572, 587, 612. Baionen., 176, 231 ss, 264 ss. Ancyren., 153, 254. Baltimoren., 94, Andegaven., 131, 144, 495. Bambergen., 42, 599, 600, 602. Anemurien., 1.15, 357, 611. Barbastren., 131. Angelorum, 230. Barcinonen., 47, 338. Angelopolitana 244, 512, 543. Baren., 43, 94, 131, 190 ss., 383, 386, Anglonen., 587, 611. 529. Angren., 610. Anicien., 386. Barquisimeto, 99. Annecien., 43, 304, 437. Basileen., 479, 482, 529, 531. Antipnren., 358. Batavien., 244, 382. Antinoën., 114, 254. Barren, d. P., 485 ss. Antiochen. Mar., 510. Bejen., 189. Antiochen. Syr., 538. Belemen., 114, 254, 494. Antioquien., 135. Bellograden., 95. Apamien., 381. BeUohorizontin., 451. Bellovacen., 566. Aquén., 134, 154, 241, 382, 51.2. Bellunen., 46, 307, 570. Aquilan., 532. Beneventan., 529. Arabyssen., 572. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Bergomen., 382, 386, 482, 505. Berolinen., 289. Berythen., 133. Birmingamien., 382. Birthen., 513, 612. Biesen., 44, 87. Bobien., 445. Bogoten., 114; Bonaërien., 88, 244, 480. Bononien., 95, 132, 135,189, 218, 242, 385 s., 498, 532, 602. Botucatuen., 450, 572. Boven., 153, 255. Bovinen., 155, 256. Bredan., 601. Brictinorien., 528, 529, 531. Briocen., 44, 48, 356, 610. Brisbanen., 189. Brixien., 218, 305. Brixinen., 46 s., 94, 531. Brugen., 94, 200, 306, 483. Brundusin., 388. Brunen., 191. Bucarestien., 132, 133, 382. Bubastiten., 224, 256. Budvicen., 191, 382. Buea, 493, 591. Bugellen., 136, 242. Burdigalen., 154, 386. Burgen., 244. Burgi S. Domnini, 43, 482. Burgi S. Sepulcri, 529, 602. Buscoducen., 382, 386, 531. Busiriten., 614. Byblien., 31. Byrthen., 543, 612 s. C Caesaraugustana 388, 602, 605. Caiacen., 89. Caesenaten., 306, 307, 498. Caietana, 192, 278, 305, 383, 479. Calbayogan., 115, 255. Calicuten., 468, 599, 611. Calven, et Theanen., 479. Cambodjae, 559. Camenecen., 54. Cameracen., 45, 133, 242, 385, 480, 529. Camerinen., 95, 96. 657 Cameron (de), 378, 491. Campifonten. TH., 587, 612. Campinen., 532. Campivallen., 153, 255. Camposin., 485. Canadia, 79. Caneen., 68, 254. Cantonen., 115, 167, 243. Capitis Haitiani, 386. Capsam, 304. Capuana, 190, 235, 347. Caputaquen., 529. Caracen., 99, 285 ss., 382, 387,529, 533. Cardiffen., 43-44. Carolinae sept., vic. ap., 529. Oaronen., vic. ap., 270, 387, 613. Carpen., 571. Casertana, 186. Cassovien., 382, 371, 540. Castrimaris Stab., 135, 612. Catalauneh., 135, 613. Catamarcen., 611. Catanien., 84. Caven et Sarnen., 308, 385. Caven. Nullius Ssmae Trinit.,307, 483. Ce-li, 514 s. Ce-kiam orient., 281. Célebes ins., 469. Celenderitan., 378. Cenomanen., 483. Chamachen., 153. Changanacherien, 613. Charlestonen., 529. Chersonen., 512, 611. Chicagien., 587. Chilapen., 68, 357, 611. Chonarum, 224, 254. Chrysopolitan., 282. Cidyessen., 68, 255. Cincinnaten., 589, 569, 613. Civitatis Castellanae, 96, 383, 482. Civitatis Castelli, 192. Civitatis Plebis, 244, 529. Civitatis Victoriae, 512, 569, 6.11. Claudiopolitan., 255. Clavaren., 258, 306, 587, 603. Clevelanden., 529, 530. Clodien., 90. Clonferten., 452, 611. Clusin. et Pientin., 133. Index nominum dioecesium 'aliorumque locorum 658 Cochabamben., 90, 95, 587, 610. Colocen., 136, 599. Colonien., 45, 47, 3 0 5 , 307, 343, 383, 480, 481, 482, '530, 531. Collen., 480, 601. Colomben., 528. Cocincin., 559. Compostellan., 452, 610. Compsan., 571. Conchen., 588 s. Concordien., 244. Conimbricen., 238. Constantien. (ep. tit.), 315, 345, 512, 610. Constantinen., 572. Oonstantinopolitan., 239, 609. Cook (de), 28, 167. Coren., 99, 357, 611. Corisopiten., 94, 95, 483. Cortonen., 225, 253. Covingtonen., 153, 256. Cracovien., 46, 122, 241, 387. Creman., 483. Cremonen., 225, 305. Csanadien., 600. Culmen., 243, 244. Cumanen., 99 ss., 357, 611. Cuneen., 45, 46. Curaçao (de), 46. Curien., 244, 383. Curityben., 450. Cuzchen., 47, 68. Cyrrhen., 603. ? D Daniae et Islandiae, 192. Dar-es-Salam (de), 114, 167. Davenporten., 166, 613. De Plata, 587, 610. Detroiten., 241, 383, 385. Diego Suarez (de), 194. Dinien., 192, 613. Diocletianopolitan., 114, 255. Dionysiopolitan., 257. Doaëren., 68, 255. Dolichen., 254. Dorylen., 613. Dubuquen., 613. Dublinen., 189. Duluthen., 131. Dunkelden., 43. Durango (de), 484. E Ebroicen., 305. Ecclesien., 306. Edmontonen., 241. Eenien., 532. Einen., .135. Elphinen., 224. Emeriten., 99, 357, 533, 535, 610. Eporedien., 383. Ergadien et Insular., 388. Ernakulamen., 608, 613. F Fabrianen., 242, 482, 601. Fanen., 531. Faventin., 387. Ferrarien., 388, 570, 602. Finlandia, 254, 379. Firman., 132, 306. Florentin., 44, 45, 95, 96, 386, 601. Fodiana, 356. Forojulen., 43. Fortalexien., 93. Fort (de) Dophin, 214 s. Friburgen., 46 s, 95, 192, 601, 602. Fuhlen., 208, 482. Fulginaten., 166. Fumban (de), 368. Fussalan., 281. G Gaditan., 46. Gallen., 532. GaUipolitana, 599. Galvien, Duacen. et Fenaboren., 453. 611. Gandaven., 42, 480. Gariep (de), 469, 493. Garzonen., 459. Gerasen., 512, 611. Germanician., 484. Germen., 130. Glasguen., 131, 481. Gnesnen, et Posnan., 359, 570, 571. 659 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Goan., 179. Goritien., 452. Grandormien., 600. Gratianopolitan., 570. Guastallen., 257. Guatimalen., 114, 254. Guayanern, 99, 357, 611. H Haileburien., 48, 357, 611. Halifaxien., 441. Hamiltonen., 241, 529. Harlemen., 84, 94, .132, .133. 190, 191, 242, 305, 306, 530, 531, 570, 600, 601. Hartfordien., 133. Hebronen., 257, 356, 6.11. Heraclen., 381. Hermopolitana, 192. Hieracen., 388. Hierapolitan., 382. Hieropolitan., 225, 256. Hierosolymitan., 239. Hildesien., 386, 480. Hispalen., 96, 529. Hiroshima, 335, 378. Honduras, vic. ap., 244, 613. Hortan., 96, 385. Huajuapatamen,, 543, 611. Huejutlen., 332 ss. H u - p é , 613. K Kan-su occid., 220. Katanga sept., 77. Kimberley (de) Austral., 31. Kielcen., 566, 572. Kilima-Njaro (de), 613. Kiovien., 575 ss. Kottayamen., 6.14. , L Labacen., 131, 512. Lampsacen., 240, 569. Lancianen., 170 s. Lang-Long (de), 77. Lang-Son, 559. Larinen., 612. Lauden., 46 620. Lausannen et Gebennen., 241, 305. Lavantin., 356, 482, 483. Leavenworthien., 77. Leodien., 31, 43, 47. Leonen., 42, 304. Leopoldopolitan., 122. Leopolien. lat., 46, 96, 130, 133, 135, 243, 452, 603, 610. Lexovien., 188 ss.* 202 ss., 228, 283, 478. Liburnen., 131. Limericen., 388. Lincien., 96. Lincolnen., *244, 613. Lisbonen., 90, 95, 132, 179, 339, 381, 570. Litomericen., 68, 243, 383. Litore (A) Aureo, 45. Liverpolitan., 192. Loiden., 190. Lublinen., 532, 600, 602. Lucam, 45, 96. Lucanen., 134, .191. Luceorien. et Zitomirien., 387. Lucionen., 189. Ludovicopolitan., 114. Lugdunen., 4 2 - 4 5 , 135, 136, 191. 195, 224, 241, 469, 600, 601. Lugosien., 224. Lunen-Sarzanen., 189, 530. Luxemburgen., 380. a I Ianuen., 136. Iacien., 96, 242, 60.1. ladren., 1.15. Ianuen., 35, 37, 82, 96, 189, 257, 307, 385, 386, 388, 504, 531, 571, 529, 572, 603, 607. Iaurinen., 134, 135, 136, 243. Ibaguen., 114. Imolan., 482. Indiae Occident., 48, 452, 610. Indiarum Orientalium (dei. ap.), 179. Indianopolitani 613. Insularum Gilbertin., 278. Insulen., 93, 94, 190, 191, 306, 481, 530, 531, 597. Isauren., 613. Islandiae, 468, 489. 660 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Lycien., 44, 45, 385, 528. Lycopolitan., 114, 255, 530, 602. Lydden., 154. Lydenburg (de), £92, 591. M Macaonen., 561. Macéien., 114, 254, 257. Maceraten., 388, 532. Madyten., 378. Madraspolitan., 571, 598, 601. Magni-Varadinen., 96, 191, 620. Maioricen., 381, 571. Maiunga., 194, 224, 228. Malaccen., 559. Manciuriae, 136. Mandelen., 601. Mangaloren., 611. Marcianen., 543, 611. Marcianopolitan. 443. Mareopolitana, 543, 612. Mariamen., 224, 255. Marianopolitan., 42, 86, 94, 224, 254, 383, 570. Mariannen., 451. Mariannen Insul., vic. ap., 257, 336, 379. Marshall, 336. Marsicen., 383, 531. Maroquien., 444. Marsorum, 131. Martinicen., 528. Massen., 191, 307, 482, 483, 532. Massilien., 48,196, 113, 154, 255, 256. Matadi, 122. Matriten., 387, 600. Maurianen., 532, 613. Mazarien., 81. Mechlinien., 47, 94, 135, 242, 351, 385, 481, 530, 531. Mechoacanen., 357. Mediolanen., 47, 65 s., 91, 131, 132, 1.34, 147, 153, 191, 240, 308, 359, 387, 458, 500, 531, 587, 597. Melitenen., 512, 610. Messanen., 114, 254, 479, 480. Meten., 469. Metropolitana, 308. Mexican., 190, 153, 543. Milen., 114, 255. Milevitan., 115. Monacen et Frisingen., 46, 530, 587. Monasterien., 243, 307, 449, 482, 488, 530, 599, 601. Monopolitan., 47, 307. Montis Alti, 307, 473. Montis Albani, 602. Montis Casini, 307. Montisfalisci, 383. Montispessulan., 85. Montisvidei, 94. Mopsuesten., 114, 255. Muren, 179. Mutinen., 45, 133, 305. Mytilen., 253. N Namaqualand (de), 167. Namurcen., 45, 385, 480. Naneeyen. et Tullen., 47. Nash V i l l e n . , 532, 613. Natal (de), 46, 201. Natalen., 45, 46, 189. Natcheten., 383, 216. Neapolitan., 44, 93, 133, 136, 153, 190, 244, 254, 257, 387, 480. Neo Bboracen., 44, 46, 114, 133, 384. Newarcen., 241. Nicaen., 48, 214, 254. Nicien., 530, 543. Nicoletana, 241, 458. Nicosien., 244, 192, 388. Nietheroyen., 485. Nili Aequatorialis, 468, 490. Nivernen., 478, 592. Nolan, 603. Norvegia (de), 602, 603. ' Nottinghamien, 42. Novae Guineae or., 27,31. Noviomagum, 596. Novarien., 131, 305, 306, 387, 571, 601, 609. Nytrien., 384. 0 Olbea., 2.15. Oleastren., 153, 255. Olinden. et Reeifen., 452. Olomucen., 243, 244, 383, 572, 587, 61«. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Opplden., 153.. Oregonopolitan, 479, 599. Ortonen., 170 ss. Oropen., 244, 512, 611. Orthosien., 452, 611. Osaken., 335, 386. Osnabrugen., 600. Ottavien., 136. O veten., 483. Oxomen., 543, 611. P Paderbornen., 190, 207. Palmyren., 108. Pampilonen., 136, 189, 543, 6.11. Panormitan.; 483. Papantlen., 329 ss. Papien., 383. Parisien., 42, 4 6 , 8 1 , 8 6 , 9 4 , 1 3 3 , 1 9 0 , 243, 284 ss., 305, 306,342 ss., 3 8 5 , 3 8 6 , 4 6 9 , 480, 530, 531, 566, 600, 607, 615 s, Parmen., 46, 602. Passavien., 482. Pastopolitan., 29 s. Patavina, 44, 109, 153, 254, 529. Pellaeensem., 613, 610. Pembrokien., 529. Pergamen., 68, 254. Perusin., 132. Petricnlana, 383, 570. Petrocoricen., 91, 131, 385, 480. Phessitan., 452, 610. Philadelphien., 357, 532, 602. Philadelphien. (tit.), 614. Philippopolitan., 244, 254. Piahunen., 452, 611. Pinnen, et Atrien., 45, 481. Pittsburgien., 186. P l a c e n t i a , 46, 84, 483, 572, 597. Placentin. in Hisp., 543, 611. Platien., 91. Plocen., 47, 305, 306, 307, 308, 571. Polocen., 573. Podlachien., 499, 602. Pompeiopolitan., 452, 610. Popayanen., 244, 587, 610. Portugallien., 42. Portus Augustae, 192. Portus Hispaniae, 192. 661 Portus Ludovici, 563 ss. Pragen., 134, 135, 307, 381, 382, 383, 388, 479, 482. Premislien. lat., 90, 130, 192, 241, 262. Prusiaden., 612. Ptolomaiden., 212. Punien., 68. Q Quebecen., 190, 480, 481, 560, 570. Quinquecclesien., 384, 529, 571, 572, 601, 603. R Rabat, 444, 452. Rabaulen., .114, 167. Ragusin., 115, 599, 610. Raphanearum, 136, 224, 256. Rapoten., 225, 256. Ratisbonen., 197, 154. Recineten,, 215, 603, 609.. Reginaegradecen., 46, 243, 382, 383, 386. Reginaten., 288. Remesianen., 277. Rhedonen., 44, 356, 386. Rhegien., 307, 388. Rheginen., 305. Rhemen., 388. Rhosien., 613. Rigen., 543, 585 s, 600. Rockfordien., 243. Roman., 42-47, 82, 89, 93, 94, 95, 9 6 , 1 2 2 , 1 3 1 , 1 3 2 , 133, 1 3 4 , 1 3 5 , 1 5 4 , 1 7 3 , 180, 188, 189, 190, 191, 192, 234, 241, 242, 243, 270 ss., 279, 290 ss., 304, 305, 306, 307, 348, 359, 383, 384, 385, 386, 387, 458, 469, 480, 481, 482, 483, 506, 513 ss., 529, 530, 531, 532, 542, 570, 602. Rosnavien., 135, 305. Rottenburgen., 482. Rothomagen., 189, 190. Rupellen., 192, 613. Ruremonden., 190, 601. S Sabarien., 46 s. Salernitan., 337, 344. Sagien., 202. 662 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Salamantin., 452, 543, 610. Salfordien., 93. S a l i s b u r g i . , 387^ 388. Salten., 611. Sanctae Annae, 90. Sanctae Eosae, 587, 610. Sancti Aloisii de Maragnano, 387. Sancti Caroli de Ancud, 93. Sancti Clodoaldi, 93. Sancti Christophori de Venezuela, 99 ss., 357, 533, 611. Sancti Deodati, 136, 613. Sancti Domnini, 43, 482. Sancti Francisci, 29. Sancti Galli, 307. Sancti Germani, 479. Sancti Hyacinthi, 191, 388. Sancti Iacobi de Chile, 47, 191, 224. Sancti Iosephi, 192. Sancti Ludovici, 77, 92, 114, 305. Sancti Ludovici Potosiensis, 333. Sancti Marci et Bisin., 483. Sancti Miniati, 480. Sancti Petri de Münster, 288. Sancti Salvatoris in Bras., 145, 388. Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, 132, 242, 485. Sancti Sepulcri, 529, 662. Sancti Severini, 383. Sandomirien., 603. Sangallen., 307. Santonen., 566. Sareptan., 224, 256. Savonen.^ 189, 212, 241, 242, 244. Scodren., 46 s. Scrantonen., 115. Sebenicen., 115, 134, 135, 307. Seccovien., 191, 383, 483. Sedunen, 48. Seleucien., 130, 188, 303. Senen., 191, 482, 597. Senogallien., 386. Serbor. Chroator. et Slovenor., 566. -, Serena (de), 192. Sherbrokien., 254. Shrewsburien., 96. Siam, 559. Silesiae, 305. Sinarum, dei. ap., 56, 473 ss., 561. Siniden., 343. Soanen., 253, 479, 483. Siouxormen., 93. Siracen., .102. Sirmien., 479, 482. Sobralen., 224. Socorro (de), 153, 255. Sorem, 255, 289. Spalaten. et Macarscen., 356, 610. Spigacen., 254. Spiren., 602. Strigonien., 46, 131, 243, 244, 307, 383, 540, 571. Stanislaopolitan., 130. Sublacen., 292 ss. Sueciae, 384, 385, 386, 600. Suessan., 192, 602. Suessionen., 243, 257, 261. Suren., 610. Surrentin., 353. Sutrina, 173. Swaziland, 201, 228. Sydneien., 108. Syracusan., 44. . Syracusen. Am., 114, 255, 359. Szatmarien., 600, 601. T Tahiti (Insular.), vic. ap., 281. Tamaulipan., 330 ss., 357, 512, 569, 611. Tamiaten., 96, 153. Tarbien. et Lourden., 30, 96, 570, 592 ss. Tarentin., 82, 531. Tarnovien., 307. Tarraconen., 307. Tarvisin., 530, 531. Tatung-fu, 167. Taurinen., 45, 94, 9 5 , 1 2 9 , 1 3 2 , 1 9 1 , 1 9 2 , 210, 221 ss., 2 4 1 , 2 4 2 , 243, 386, 469, 479, 481, 482, 484, 501, 530, 533, 571, 591, 609. Tegucigalpen., 1.14, 254, 257. Tehuantepecen., 153, 254, 255. Telmissen., 452. Tergestin. et Iustinopolitan., 452, 611. Terracinen., 95, 131. Terrae Gulielmi, 27. Thapsen., 115, 255. Index nominum dioecesium aliorumque locorum Tharonen., 244, 254. Themiscyren., 356, 613. Themisonien., 115, 255. Tbeatin., 530, 601. Thenaren., 452, 611. Theodosiopolitaii., 532. Thespien., 244, 256. Thessalonicen.j 609. Thyatiren., 68, 255. Tiberien., 131. Tierradentro., 591. Togonen., 195, 224, 228. Toletan., 387. Toletana Am., 512. Tolosan., 86, 543. Tohkini, 88, 282, 559. Toronten., 93, 241, 529, 613. Tornacen., 45, 386, 480, 530. Traianopolitan., 114, 254. Tranen., 124. Transüvanien., 600, 602, 603. Trans waal, 492. Trecen., 242, 569, 570. Treien., 305. Treviren., 122, 602. Tricaricen., 483. Tricurien., 614. Tripolitana, 256, 385. Tridentin., 46 s., 68, 94 * Triumfontium, 307. Tncsonen., 48, 357, 611. Tucumanen., 611. Tnden., 452, 543. Tulancingo., 332, ss. Turonen., 380, 453, 470, 480. Turritan., 508. Tursien., 564. Tusculan., 473. Tutelen., 543, 611. Tutieorinen., 468, 611. Tyren., 483, 528. U Uberaben., 244, 254, 256. Ultraiecten., 96, 243, 596, ss. Unjanembé, 166, 255. Urbinaten., 135. Urgellen., 146. 663 Uritana, 449. Urubamba, 514, 452. Utinen., 530, 509, 544 ss. Uxentin., 243, 484, 612. Vacien., 191, 244. Valentin., 68, .130, 528. Valentin, in Venezuela, 99 ss., 357, Vallitan., 153, 255. Vaivén, et Sulmonen, 134, 482. Vancuverien., 212, 356, 611, 613. Vapincen.., 133. Varadinen., 96, .191, 220. Varsavien., 44-47, 528, 602, 603, 583. Veglien., 115, 572, 611. Veliternen., 45, 383. Veneten., 95. Venetiarum, 43, 68, 90, 306, 387, 497. Venusina, 136. Verae Crucis, 329 ss. Vercellen., 221, 529. Verinopolitana, 224, 255. Veronen., 94, 136, 243, 257, 529, 603. Versalien., 340, 467, 529, 601. Vesprimien., 57.1, 603. Vicem, 95. Vicentin., 82, 254, 306, 386, 530, Victoria (de) M a n z a , 166. Victorien., 385. Viennen., 47, 349, 359, 540, 570. Vigilien., 152. Villaregalen., 253. Viterbien., 189. Vivarien., 42, 44, 613. Vladivostokien., 255, 443. Volaterran., 382, 609 s. Volta (de), 195, 224, 228. Vrhbosnen., .154. 611. 510, 480, 531, 571. W Westmonasterien., Whelingen., 382. 89, 96, 388, 562. 664 Index nominum dioecesium aliorumque locorum Wilnen., 68, 95, 482. Wladislavien., 306, 307. Wratislavien., 88, 154, 289, 306, 383. Yucatanen., 543. Z Zacatecas (de), 254. Zagrabien., 77, 483, 154. Zephyrien., 214. Zulien., 533 s. III. - INDEX NOMINUM RELIGIONUM A Africae Missionarii, 239. Africae Missionariorum Societas Lugdunen,, 195, 224, 228, 469. Ancillae Ss. Cordis Iesu et Caritatis, 380. Augustini (Ord. E. S.), 130. Augustiniani ab Assumptione B. M. V., 110. Assumptione B. M. V. (ab) Sorores Mcoletan., 459. B Barnabitae, 494. Benedicti (O. S.), 445. — Congr. Olivetana, 189, :— Congr. Belgica ab Annuntiatione, 458. C Canonici Regulares ab Imm. Conceptione, 279. Canonicissae Regulares a S. Augustino, 189. Canossianae (Filiae Caritatis), 158. Capuecinorum O. F. M., 37, 114, 129, 153, 167, 357. Caritate (a) Fratrum, vulgo Bigi, 256, 615. Caritate (B. M. V. a) Ordo, 567. Caritate (a) Sorores, Leawenworth., 77. Carmelitae Discalceatae, 168, 202, 228, 284, 478. * Carmelitarum (Sororum) a Divino Corde, de Sittard, 479. Carmelitarum Excalceatorum Ordo, 262s. Christian Brothers, 341. Cisterciensium Ordo, Congr. Augensis, 359. Cisterciens. Reform. Ordo, 345 ss., 512. Clerici Regulares S. Pauli Ap., 494." — a SS. Cruce et Passione D. N". I. C, 129, 173, 381, 598. Consolata (a), Institutum Taurinense Missionariorum, 469, 501. Corde Iesu (a Ssmo) Presbyteri, 254, 379, 489. Corde Iesu (a Ssmo) Presbyteri, de Bétharram, 176, 264, 598. Corde Iesu (a Ssmo) Missionarii, 130, 167, 277, 469. Corde Iesu (a Sacro) Sorores, de Brentana, 359. Corde Iesu (de Ssmo) Sorores, 303. Cordibus (a Ss.) Missionarii, de Picpus, 28, 167. E Eudistae, Congregatio a Iesu et Maria, 567. F Famuiae (S.), Parvulae Sorores. 241. Filiae Caritatis, Zagabrien., 76. Filiae Crucis, 38.1. Filiae Providentiae, 381. Filiae S. Iosephi, Taurinen., 528. I Iosepho (a S.) Sorores, Tarbien., 30. Iosepho (a S.) Sorores, Annecien., 304. Immaculata (ab) Sorores Christianae Caritatis,. 304. Index nominum Instructionis Christianae. Sorores a Caritate, Mvernen., 478, 594. Instructionis Christianae, Fratres, 381. M. Magistrae Piae Filippini, 478. Mariae Societas, 468. Mariae Ssmae Perdolentis Sorores, 241. Maronitae de Libano, Sororum Congr., 511. Martha (a S.), Sorores, Petricordien., 131. Matres Piae de Ovada, 241. Matres Piae Mgritiae, 479. Mehrerau (de) Congr. Cisterc, 159. Mill-Hill (de) Congr. Miss, a S. Iosepho, 368, 491, 591. Minimae Filiae B. M. V. Immaculatae, Leonen., 304. Ministrantium Infirmis Congr. Cl. Reg., 130. Minorum (Ordo Fratrum), 31 s., 129 s. 170 ss., 197, 238, 292 s., 337, 380, 444, 452, 475, 478, 575, 587. Missionariae Mariae Sorores Franciscales, de Urbe, 469, 473 ss., 478. Missionis S. Vincentii a Paulo, Congregatio Presbyterorum, 114, 514. Missione (a), Pium Opus, 477. Missionarii Filii Ssmi Cordis Iesu, nat. germ., 114, 467, 492 s., 591. Missionarii Filii Ssmi Cordis Iesu, nat. ital., 467, 469, 490. Missionum ad exteros Congr. Parisien., 77, 167, 469. N Nazarenae Sorores, Mediolan., 240. Nazareth (Sorores a S. Familia de), 359. O Oblatae Ssmi Cordis Iesu, 380. Oblati B. M. V. Immaculatae, 130, 357. Oblati S. Francisci Salesii, 167. Oratorii (Congregatio), 189. religionum 665 P Passionistae {vide Clerici Regulares a t Ssma C r u c e r e t e ) . Patrocinii S. Iosephi, Sororum Congr., 359. Praedicatorum Ordo Fratrum, 3 1 , 153, 199, 208, 324, 344, 452, 470, 512, 521. Praemonstratensium Can. Reg. Ordo, 198. Praesentatione B. M. V. (a), Sorores, Maioricen, 381. Presbyteri ab Assumptione B. M. V. (Pia Societas), 122. Presbyteri a S. Maria de Tinchebray, 103. R Redemptoris (Ssmi) Congregatio, 30. Resurrectione Ssmi D. N. (Congr. a), 48, 165. Resurrectione (a) Congregatio Sororum, de Urbe, 458. Rosarii (Ssmi), Congregatio Sororum I I I Ord. S. Dominici, 29. Reparatione (a) Sacrorum Cordium, Sorores Mediolanen., 458. Sacramenti (Ssmi) Sorores, 130. Sacramento (a Ssmo), Presbyterorum Congregatio, 381. Salesianorum (Pia Societas), 30 s., 219 s. 371, 598 s., 637 s., 643. Salvatore (Societas Religiosa a Divino), de Urbe, 382. Scheut (de)¿ Congr. Missionaria I m m . Cordis B. M. V.), 167, 469. Scholarum Christianarum, Congregatio Fratrum, de Hibernia, 341. Scholarium (Sorores), v. Vindobonen., 359. Servorum Mariae (Ordo), 201, 228, 537. Servulae Ssmi Cordis Iesu, Cracovien., 122. Servulae Ssmi Cordis Iesu, Varsavien., 528. Societas Iesu, 130, 269, 287, 3 3 6 , 3 7 8 s., 469, 598. 666 Index nominum religionum Societas a S. Iosepho, Taurinensis, 210. Societatis Mariae, Presbyteri, vulgo de Montfort, 489. Sorores Franciscales Missionariae ab I m m . Conceptione, de Urbe, 122. Sorores Franciscales a B. Angelina (vulgo Contesse), 166. Sorores a S. Maria (III Ord. S. Francisci), S. Ludovici, 77. Sororum Misericordiae (Institutum) I I I Ord. S. Francisci, 598. Sororum Missionariarum, Meten., 469. Spiritu Sancto (a) Congregatio, 77, 130, 194, 224, 228, 378. Stygmatibus Christi (a), Presbyteri, 130s. Sulpitio (a S.) Societas Presbyterorum, 20, 37 s. ceptione B. M. V., Sorores, Clintonien., 304. Tertii Ordinis S. Francisci ab I m m . Conceptione B. M. V., Sorores, Davenporten., 166. Tertii Ordinis S. Francisci Sorores, Pastopolitan., 29. Tertii Ordinis S. Francisci, Congregatio Sororum, Syracusen., 359. Tertii Ordinis S. Francisci, Sorores, de Wisconsin, 479. Trappenses, 345 ss. T V Tertii Ordinis S. Francisci de Poenitentia, Fratres, Treviren., 123. Tertii Ordinis S. Francisci ab I m m . Con- Verbi divini (de Steyl), Societas Missionalis, 27, 217. Visitatione (a) Sorores, 56 s. •U Ursulinae de Weltewreden, 382. Ursulinae Ssmi Cordis Iesu Agonizantis, Gnesnen., 359. IV INDEX RERUM A Abbatia S. Petri de Münster suffraganea Ordinarii Eeginatensis, 288. — Speinshartensis Ord. Praemonstratensium restituta, 197. Ablutio Missae an sumi possit ante secundam in casu, 585. Academica disputatio in honorem D. Thomae instituenda hoc anno, 325. Actio non admittitur obstante civili reiudicata in casu, 82 s. Actio catholica in bonum Ecclesiae excolenda, 247; ad leges nuper constitutas, 607. — in Austria, 350 s. Administratio separata a proprietate in casu, 84. Advocati Bótales quomodo fiant, 568. Affrancatio canonum, etc., 513. Agnosticismus a D. Thoma stirpitus evehitur, 317 s., 322 s. Alexandro (8.) martyri solemnia Bergomi agenda, 505. Alpium incolarum et cultorum Patronus S. Bernardus a Menthone, 443 ss.; cfr. Montium. Animae defunctorum, 32, 541; vide Defuncti. Antiphona finalis B. M. V., si officium non interrumpatur, 239. Apostolatus Precum Pia Societas, 353. Aquinas, vide Thomas. Archidioeceses novae: Emeritensis, 357, 533 s.; Eigensis, 585; Ernakulamen., 608. Artis ingeniique opera christiano sensui ac catholicae doctrinae contraria: caute de iis loquendum, 152. Associationes inter clerum, 39 s. Austriae infelix quoad religionem conditio, 349 ss. NOTABILIUM Autobiographia B. Theresiae a Iesu Infante, 283. Auxiliares dati Ordinariis: Agrien., 512; Aquén., 512; Davenporten., 613; Litomericen., 68; Mechoacanen., 357; Monacen, et Frisingen., 587; Mcien., 543; Ragusin., 610; Rigen., 543; Scrantonen., 115; Sherbrookien., 254; Toletan., 512; Wilnen., 68, Wratislavien., 289. B Basilicae minores declarantur templa: Andegavense, S. Mariae Magdalenae, 144; Barcinonense, S. Mariae de Mari, 338; Belemense, Mariae Ssmae de 'Nazareth, 495; Bahiae, Ssmi Salvatoris, metropoL, 141; Burgense, S. Basilii Magni, 200; de Kevelaer, Mariae Ssmae consolatricis afflictorum, 488; Nucerinum Pag., de Matre Domini, 337; Rhaudense, dioecesis Mediolan., beatae Mariae Virg. perdolentis, 147; de Saronno, beatae Mariae Virg. a miraculis, 65; Urgellense, beatae Mariae Virg. a Valle Florum de Tremp, 146; Varsaviense, SSmi Cordis Iesu, 583. BeaUficatio:quibus innitatur probandis, 229s., 232 s., 235 s.; decernitur Teresiae a Iesu Infante, 202; Michaeli G-aricoïts, 263; Roberto Bellarmino, 269. Bellarmino Bobertus S. R. E. Card.: Episc. Capuanus, 270, 347; vita et virtutes, 269; beatus declaratur, 274; votum de eodem beatificando a P. Bottini, saec. xvii, Promotore Fidei, 235; cfr. 234, 290. Belli ruinae etiam materiales reparandae, 354 s. Bellohorizontinae dioecesis paroeciae quaedam cum aliis e dioecesi Mariannensi commutantur, 451. Index rerum notabiUum ms Bernardus (S.) a Mentitone: pietas in eum B. P., 438 s.; enucleatio vitae, 439 ss., ubi et testimonium S. Francisci Salesii de eodem, 439; hospitium duplex in Alpibus, 440 s.; celebratio sancti viri millenaria, 441; datur Patronus Alpium incolis, viatoribus seque in montium iugis ascendendis exercentibus, 443. Berolini residentia figitur Episcopi, 289. Bibliorum veritas absoluta, iuxta D. Thomam, 320; cfr. 616 ss. Bibliothecae Bobiensis origo et fata, 447 ubi et de Ambrosiana et de Vaticana. Bibliotheca Missionum Catholicarum Romae excitanda, 375, 378. Blasphéma celebratio in Urbe peracta, 150. Bobiensis Episcopus ex nunc Abbas S. Columbani, 448. — civitatis origo, 447. — bibliotheca seu scriptorium, 447. Borromaeus card. Fridericus de bibliotheca Ambrosiana benemeritus, 447. Botucatuensis dioecesis territorii pars, ad Statum de Paraná nunc pertinens, de iure episcopi Curitybensis declaratur, 450. Bussambiro regio adiudicatur Vicariatui apost. Victoriae Njanzen., 166. C Canadenses dioeceses, quomodo distributae quoad Pont. Opus a Propagatione Fidei, 79. Canonicatus, an conferri possint non originariis civibus, 128 s. Canonici de oficio, quoad ordinem sedendi in choro, 118. — in Hispania onera, 588 ss. Canonicus poenitentiarius et theologus, quoad servitium altaris in Pontificalibus, 590. Canonum aliarumque praestationum redemptio, 513 s. Capitula, sive collegiata sive cathedralia, iubentur a S. C. Concilii sua statuta conficere vel emendare, 453. Capitula exempta, 117 ss. Caritas in disputationibus, 323 s.; praesertim cum Orientalibus, 580 s. Cassiodorii bibliothecae Vivariensis reliquiae, 447. datechesis, 327 s.; vide Religionis doctrina. Cathedra Episcopalis, multiplex in eadem ecclesia, 118; quibusnam notis agnoscatur, 118. Census, quid et quotuplex, 516 s. Cereus paschalis, dubia de eodem accendendo vel exstinguendo, 258. Choralium ordo regulatur ab altari, 119. Christian Brothers Congregatio Hibernènsis de scholis et inventute catholicis benemerita, 342 s. Chrysostomus (8.) Ioannes, Primatus Romani" Pontificis insignis testis, sive scriptis sive gestis rebus, 148 s. Cinguhim Angelicae Militiae insigne, commutatur in numisma, 321. Cisterciensis Ordo reformatus, 345 ss. Civitatis conditio, in conferendis canonicatibus, quomodo urgenda, 128. Glandestinitas, causa nullitatis matrimonii, 563. Clausulae quibus ligantur manus iudicis, 126. — in constitutione censuum, 518 s., 520; 521 s. — quae subsunt dispensationi studiorum pro ordinatione, 549. Clericalis militiae agmina quibus artibus augenda, 276 s. Clerus in dioecesium dismembratione, 101, 331, 333, 487 s. Clerus indigena fovendus, 217 s., 371. Coadiutores dati Ordinariis: Bogoten., 114; Elphinen., 224; Ludovicopolitan., 114; Marianopolitana 224; Pekinen., 515. Coetuum parochialium ordinatio in dioecesi Versaliensi instituta impense laudatur, 341. Collegiatae ad honorem erectio et leges: in Frattamaggiore A versanae dioecesis, S. So sii et Immaculatae, 107, 141 ss.; in S. M. del Ponte, dioecesis Clavarensis, 258 s. Collegium Pium Latinum Americanum dé Urbe, 101, 331, 334, 487. Collegium (Pont.) Angelicum de Urbe, 324. Columbanus {8.), eiusdem ab obitu commemoratio ter decies saecularis, 445; adumbratio vitae, operum et itinerum eius, 445 ss. Competentia SS. Congregationum, coetus dubiis dirimendis, 39 ss. — S. R. Rotae in casu negatur, 90, 298 s.; affirmatur, 127 s. — in causis inconsummationis, 392. Comprehensionis articulus, 126 s. Concilia provincialia: Algeriense, 496; Venetum, 497. — recognita a S. C. C: Mechliniense, 352; Turonense, 453. Concordata post Codicem cur integra maneant, 589. Index rerum notabilium 669 Concordia catholicis Lusitanis inculcatur, Defunctorum fidelium commemoratio, 541. 340; Belgis, 352 s. praesertim vero de his qui belli eiusque Conditio reservandae pensionis in amotionis consectariorum causa periere, 542. negotio, 455 s. Degradationis poena, irrogatur in sac. ThoConferre, in can. 403 quid significet, 545. mam Sasso, 152; et Gerardum Cavallo, Confirmatio R. P. in forma communis, non 449. praestat iudici impedimentum, 125. Delegatio a iure, 392. Congregatio (8.) Concilii, quoad sacerdotes Delegatio Apostolica instituta in Africa mein scholis laicalibus, 39; associationes ridionali, 31, 64 s. inter clerum, 39; studium apud eam, 528. — iurisdictione auctae: Indiae, 179; SinaCongregatio (8.) Consistorialis, circa associarum, 561. tiones inter clerum alicuius nationis uni- Dignitates in Capitulis, qua auctoritate eriversae, 40; circa erectionem et suppresgantur vel supprimantur, 40. sionem dignitatum in Capitulis, 40; circa Dimissio religiosi professi a votis temporeditus et mensas episcopales, 40. rariis, 457; vide Recursus. Congregatio de Religiosis, competens quoad Dioeceses noviter erectae: Barren., 275; Cadispensationem super ieiunio ad sacram licuten., 468; Camposina, 275; ChanganaSynaxim religiosis concedendam, 39. cheren., 613; Coren., 99 ss.; Cumanen., Congregatio de Sacramentis: competentia in 99 ss.; Huejutlen.,332; Kottayamen., 613; causis sacrae Ordinationis etiam religioPapantlen., 330; Sancti Christophori Vesorum, 39. nez., 99 ss.; Valentina Venez., 99 ss.; Tricurien., 613; Tuticorinen;, 468; WladiwoCongregatio (8.) de Seminariis, circa concestokien., 443. dendas facultates alienandi bona, 40. Consolata (A) B. M. V., Taurinensis civitatis — evectae ad archidioeceses: Emeriten., 357; insigne sanctuarium et apud illud ColRigen., 585. legium ecclesiasticum a ven. Ioanne Dispensatio pontificia super matrimonio Cafasso excitatum, nec non duplex Sodarato non consummato contra veritatem litium Missionale, curis sac. I. Allamano obtenta nequidquam suffragatur, 390; conditum, 501; erigitur in Collegium intervide Matrimonium ratum. nationale pro missionibus, 591. — a studiis pro Ordinatione, quibus clausulis subsit, 549. Consummatio matrimonii vide Matrimonium. Contentiosae causae quae dicuntur, 298. Distributiones adimi possunt vel praesentiContumacia ex mera inobedentia iudici, 390. bus, in poenam, 120 s. Conventus Episcoporum Campaniae, 347; DuelVwm: in Codice nihil circa illud novaLisbonen., 339; Mechliniensis, 351; Satum, 155. lernitanum, 345; Sydneyensis, 108. Dungalus de Bobiensi Bibliotheca benemeritus, 447. — Eucharistici: Caietanus, 278; Genuensis, 503, 607; Parisien., 607; Turritanus, 508; E Utinensis, 509; Vercellensis, 221. Ecclesiae catholicae insignita nota,* unitas — Missionarius Lovanii, 500. interior et exterior, 572 s. — rei catholicae provehendae Vindobonae, 349. — scholis et oratoriis catholicis, Bononien- •— sanctitas, 50. Emigrantes ex Italia tessera ecclesiastica sis, 218. muniendi, 112. Credo in festo duplicis classis infra octavam communem festi Sj^mbolum haben- Episcopi, quoad potestatem ferendi decreta tis, in casu, 561. in Capitulis exemptis, 117. — in quibus a S. R. Rota iudicari possunt, Cultus Eucharisticus vide Eucharistia. 297 ss. Cumgallus, Iubemus, S. Columbani magister, 447. — horum cum Apostolica Sede coniunctio quanti facienda, 108; cfr. 209 ss., 275 ss., 339 s., 349 ss., 495 ss., 540. D Eucharistiae (Ss.mae) Sacramentum honorificentius habitum, 245 ss., 504, 607; pignus Decretum irritans, in Litteris Apostolicis, 126. unitatis Ecclesiae, 581; orientalium in Defuncti piis vivorum suffragiis salubriter idem pietas, 581. iuvandi, 32. 541. ACTA, vol. X V , n. 1 3 . — 3 1 - 1 2 - 9 2 3 . 45 670 Index rerum notabilium Evangeliorum quattuor concors explanatio a P. Lépicier proposita laudatur, 536 s. Evangelium in fine Missae coram Ssmo solemniter exposito, 123. Exegesis biblicae falsa methodus reprehenditur, 617 ss. Exemptio, quoad moniales in Gallia et Belgio, 358. Expositio Missionalis Vaticana in Annum Sanctum 1925 Romae indicitur, 222, 247; scopus, 372, 374, 376 s., 477; Consilium rei parandae, 303, 373; ab Episcopis quomodo fovenda, 373; a Superioribus Missionum, 375 ss.; normae de obiectis colligendis et transmittendis, 375-378. F Facultates quinquennales ab Ordinariis locorum qui S. C. Propagandae Fidei vel pro Ecclesia Orientali non subsunt, unico folio obtinentur per S. Congr. Consistorialem, 193 s. Fatalia in casu non elapsa declarantur, 83. Fidelium animae versiculus an omitti possit in fine Tertiae si immediate post eam canitur Missa conventualis, 80. Fides et ratio iuxta D. Thomam, 317 s. Fontis benedictio, integre in singulis paroeciis perficienda, 225; nec omittenda sabbato in pervigilio Pentecostes, 225 s. Forcellinii lexicum latinitatis opera O.•Periti Onomastico auctum, 109. Franciscus a Camporubeo, laicus Ord. Min. Capuccinorum, munus quaesitoris heroicis cumulavit -virtutibus, 35ss. Franciscus Salesius (8.): de eodem litterae encyclicae, 49 ss.; specimen sanctimoniae blandum 51 s.; eius insignita nota mansuetudo, 52-65 s.; quibus studiis parta, 53; fortitudo 54; missio ad Chaballicenses, 52 s., 57 s,; eius scripta praecipua 60: Fhilotea, 55, Theotimus, 56, Epistolae, 56; Institutum a Visitatione, 56 s; Controversiae, 57 s.; in quibus praesertim imitandum, 60: a concionatoribus. 60 s.; ascriptoribus catholicis, 61; Patronus datus, 62. Fimdatio: quid inferat, 545 s.; differt ab erectione, 546; in casu abest, quia abest áotatio de propriis bonis, 547 s. G Gallus (8.), alumnus S. Columbani, 447. Garicoïts Michael, 262 ss.; eius vita describitur, 264 ss.; beatus declaratur, 268 s.; cfr. 176, 231. Gasparri card. Petrus, de Ecclesia optime meritus praedicatur occasione iubilaei episcopatus eius, 98; cfr. 606. Gestio utilis negotiorum, 517 ss. H Habitus novitiorum, 217. Haereticorum reductio quomodo procuranda, 207 s. Hibernia, monasticae vitae olim felix domicilium, 445 ss.; Hiberniae res feliciter componi coeptae, 608. I Ieiunium eucharisticum ante Missam: lex ecclesiastica sedulo urgenda generatim, in quibus causis publicis mitigari possit, 151, cfr. 585 et vide Ablutio. — ad sacram Synaxim, dispensatio: competentia quoad religiosos, 39. Incidentales quaestiones quo ritu tractandae, 182. Incompetentia iudicis in quolibet causae stadio declarari debet, 301. Inconsummatio matrimonii, si incidenter arguatur in causa nullitatis ex impotentia, 392, n. 3, § 1; et nunc etiam in ceteris causis nullitatis, 392, n. 4; processus ad eam probandam institui potest ex delegatione a iure facta, 392 ss.; vide 'Matrimonium. Independentiae spiritus improbatur, 66 s. Indulgentia ditatur adoratio SSmi in casu, 562; oratio a D. Thoma frequentata, 326; praeparatio ad mortem, 107; precula pro Russia, 295. — in -forma Iubilaei novitiis in articulo mortis profitentibus concessa, 157. Indulgentiae conceduntur occasione celebrationis s. Francisci Salesii, 62, et s. Tho— mae Aq., 325; itemque Sodalibus apostolatus Bonae Mortis, 103; revocantur, 263. Infantem Iesum (in) devotio, .174 ss. — Pragensis Sodalitas unificatur, 262 s. Infantia spiritualis, 283. Interlocutoriae sententiae Rotales, an admittant appellationem seu recursum,.praesertim in re matrimoniali, 182 s. Institutum Pont. Orientale de Urbe, 580. Instructio catechetica vide Catechesis. Iosaphat (8.) Kuncevoicz, archiep. Polocensis ritus orientalis, 573 ss.; exeunte m saeculo a martyrio commemoratur litteris encyclicis, 573 ss., 607; unitatem Ecclesiae Index rerum Slavicae martyrio confirmavit, 576,*578; vita, scripta, mores, opera, efficacia brevi ádumbrantur, 576 s.; magisterio et exemplo docet rationem qua Orientales ad unitatem revocentur, 579. Italiae partes Dalmatiae sub ditione Italica ecclesiastice provisae, 115. Iuspatronatus ex fundatione dumtaxat in posterum superest exercendum, 545. Iuventutis religiosae institutio summa ope procuranda, 219 s. L Laici professi, eximiae sanctitatis, 37 s. — fratres in missionibus, 371. Laurentius a 8. Francisco Xaverio (f 12 iunii 1856) e Congregatione a Passione Domini, eius enucleatio vitae, 173; pietas in Infantem Iesum, 174; introductio causae, 175. Lawenfßcs- a Villamagna, O. F. M. (f 6 iunii 1535), eius vitae enucleatio, 171 s.; iS^ultus eidem praestitus probatur et confirmatur, 172 s. Lauretana effigies, sollerter venerationi restituta, 216. Leonardus (8.) a Portu Mauritio, vir potens in opere et sermone, 197; patronus declaratur sacerdotum qui in missiones populares incumbunt, 197. Libri laudantur: Card. Marini, 148; Patr. Rahmani, 538; Episcopi Gibier, 340 s.; P. Esser, 343; P. Hugon, 208; P. Lépicier, 536; D. Perin, 109; P. Quentin, 280. — in indicem relati: Boronat, 29; Brassac, etc., 615 ss.; Mir, 287; Recalde, 287; Salette, 287. — tabulae, etc., de missionibus Romae colligendi, 373, 375, 378. Loca Sancta, iura catholicorum in ea in discrimen adducta, 249. Luxoviense celebre monasterium Galliae, 447. M Maria Virgo: apparitiones et prodigia Lourdensia, 593. — icones: ab excubiis Genuae, 504; de Porticu in Urbe, 506; Reginae Pascuorum, 582; cetera vide Basilicae. — in eam pietas pignus unitatis cum Orientalibus reconciliandae, 581. Mariannensis dioecesis paroeciae quaedam cum aliis e dioecesi Bellohorizontinae commutantur, 451 s. notabilium 671 Marianus ab Arce Casali: eius enucleatio vitae et causae introductio, 292 s. Matrimonii sanctitas tuenda, 276. Matrimoniales causae in S. R. Rota frequentiores, 568. — decisae a. 1922, 81 ss. Matrimonium ratum et non consummatum solvitur per dispensationem R. P., 389; ad quam praevius requiritur processus iudiciario modo instituendus, 390. De eodem edita: I. Decretum, 389. — II. Regulae servandae: I. De foro competenti, 392; - II. De supplici libello ad petendam dispensationem, 393; - III. De tribunali constituendo, 394; - IV. De officio iudicis et tribunalis ministrorum, 396; - V. De initio processus et de citationibus faciendis, 399; - VI. De iureiurando a partibus, testibus et peritis praestando et de interrogationibus iisdem faciendis, 400; - VII. De examine partium, 403; VIII. De testium productione et aliis probationibus ad rem facientibus, 404; IX. De examine testium septimae manus, 405; - X. De testibus, praeter alios septimae manus, ad instantiam partium, vel ex officio a iudice, inducendis, 406; XI. De instrumentis, 407; - XII. De indiciis et praesumptionibus. 4(8; - XIII. De inspectione corporali, 408; - XIV. De processus conclusione, 411; - XV. De rescripto pontificiae dispensationis eiusque expeditione, 413. — III. Praecipuorum actorum formulae: I. Supplex libellus uxoris oratricis, 414; - II. Litterae Ordinarii ad parochum, vel ad alium in casu magis idoneum, pro informatione et coniugum reconciliatione, 4 1 5 . - I I I . Responsum parochi, si partes reconciliationem renuant, 415;'- IV. Informatio Ordinarii ad S. C. de disciplina Sacramentorum, 416; - VI. Tribunalis constitutio, 417; - VII. Iusiurandum praestandum a iudice subdelegato, 418; - VIII. Iusiurandum defensoris vinculi, 418; - IX. Iusiurandum ab aliis officialibus praestandum, 418; - X. Decretum pro citatione uxoris oratricis, 419; - XI. Litterae iudicis ad parochum partium, pro informatione super probitate et credibilitate coniugum et testium, 419; - XII. Informatio parochi, 420; - XIII. Litterae iudicis ad Ordinarium (quoties hic non sit iudex, et eius opera utiliter postuletur) pro exquirendis informationibus, 672 Index rerum 421; - XIV. Litterae Ordinarii ad colligendas extraordinarias informationes, 422; - XV. Citatio uxoris oratricis, 422; XVI. Relatio intimationis a cursore peractae, facienda in exemplari in actis asservato, 423;. - XVII. B^ensor vinculi exhibet interrogatoria oratrici proponenda, 423; - XVIII. Iusiurandum praestandum a partibus ac testibus, de veritate dicenda, 423; - XIX. Examen uxoris oratricis, 424; - XX. Iusiurandum de veritate dictorum et de secreto servando, 427; - XXI. Iusiurandum ab interprete praestandum, 427; - XXII. Decretum pro citatione partis conventae, 427; XXIII. Citatio partis conventae per edictum, 428; - XXIV. Examen viri conventi, 428; - XXV. Decretum, declarationis contumaciae partis conventae, 429; XXVI. Decretum citationis testium septimae manus ab oratrice inductorum, 429; - XXVII. Iudiciale examen testis N., ab oratrice inducti, 430; - XXVIII. Iudex obstetrices, vel medicos, et matronali ad corporalem uxoris oratricis inspectionem ex officio designat, 431; XXIX. Iusiurandum ab . obstetricibus, vel medicis, et a matrona praestandum, 432; - XXX. Orale examen periti vel obstetricis, 433; - XXXI. Orale examen matronae, 434; - XXXII. De viri inspectione, 435; - XXXIII. Conclusio instructionis processus, 435. Mauritius Insula; quoad clandestina matrimonia, .563. Mensae episcopales: competentia circa reditus et bona earundem, 40. « Mensurae », an sint accensenda duellis, 154 ss. Militia Angelica commendatur, 321. .Miracula vera quanam virtute fiant, 168 s. Missa votiva Ssmi Cordis Iesu translata festivitate, 238 s. — prima feria VI ianuarii, 379, 560. Missionalis cleri conventus Lovaniensis, 500 s. . Missionalium caritas, 281; cfr. 214, 220, 277, 282. Missionarii Filii Ss.mi Cordis Iesu, Veronense Institutum bifariam dividitur, 467 s. Missiones: indoles iuridica, 370; incrementum fovendum, 276, 369; operarii parandi, 369 s.; clerus indigena augeiidus, 370; laici fratres in iis, 371. Missionalis Expositio Vaticana adparanda notabilium in Annum Sanctum 1925, 222 s.; vide Expositio. •Missiones populares patronum obtinent S. Leonardum a Portu Mauritio, 197. Modernistarum errores, omnino convellit D. Thomas, 323. Moniales in Gallia et Belgio, vota solemnia non emittunt, 357; sunt tamen verae moniales iuris pontificii, 358; subiectae Episcopis, non Superioribus Regularibus, 3 5 8 : in posterum vero obtinere poterunt ut ad communem conditionem redeant, 358. Montium sublimiorum ascensus, vulgo alpinismo, salubris exercitatio, 443; cfr. 438 s. Morbi prodigiosa sanatio unde probetur, 169, 177. Mortis bonae salubris apparatio procuranda, 103 ss. N Nigritae: beneficia per Ecclesiam in eos collata, 217, Novitii ex aliena religione quoad habitum, 289. — ceterique Probandi in articulo mortis ad professionem admitti valent, a quibus, 156; quibus effectibus, 157. O Oldenburgense territorium septentrionale iuris Episcopi Monasteriensis declaratur, 449. Oratoria et scholae religionis opportunissime a ven. Ioanne Bosco instituta, 219. Ordinarius Castrensis, pro Italia, 153: iDro Hispania, 452. Ordinationis sacrae eique adnexorum onerum validitas in casu frustra impugnatur, 87 ; de eadem causae in prima instantia a quo Tribunal accipiant, 91. Orientalis Ecclesiae mala praesentia 598 s., 606 s.; eiusdem ad unitatem revocandae vota, 148, 579; ad rem via et subsidia, 579 ss.; nempe caritas, veraque mutua cognitio, 580; mutuae preces, 581; pignora praecipua unitatis: Eucharistia, pietas mariana, pietas in sanctos Orientis patronos, sanguis S. Iosaphat, 581 s. — de re merita patriarchae Huayek, 511; Rahmani, 538. Orientale Pont. Institutum, de eodem B. P. curae, 580. Orientis Scholarum opus valde commendatur, 24. 673 Index rerum notábilitim p Pacis studia Beatissimi Patris, 97 s., 252, 352, 353, 542, 606 s. Palestinenses peregrinationes expiatoriae promovendae, 110 s.; vide Loca Sancta. Pallii concessiones personales factae: Ordinario Andegavensi, 495,- Emeritensi, 535. Pallotta (S. D.) Maria Assumpta (f 1905): eius enucleatio vitae, 473 s., et introductio causae, 475 ss. Paquay (8. D.) Valentinus, eius enucleatio vitae et introductio causae, 31. Parocho a munere abeunti an reservari possit pensio ad vitam, 455 s.; quid si a paroecia amoveatur, 456. Pasteur Ludovicus, vir insignis doctrina et fide, 286. Patroni dati: scriptoribus catholicis, S. Franciscus Salesius, 61 s.; missionibus popularibus, S. Leonardus a Portu Mauritio, 197; sese in montibus ascendendis exercentibus, S. Bernardus a Menthone, 443. Paulus V de Bibliotheca vaticana benemer i t e , 447. Pecunia, quo opportuniore modo transmittatur ad Pontificium Op\i3 a Propagatione Fidei, 77. Pensio parocho a munere abeunti, an constitui possit ab Episcopo ad vitam pensionarii, 455; an sub conditione pensionis renunciatio valide ponatur, 456 s. Pensionarius, quando concurrere debeat cum beneficiario in sustinendis oneribus, 518 s. Petri Primatus vinculum catholicae unitatis, 573 s. — teste Chrysostomo, 149. Philologiae subsidia, 109. Philosophia (de) libri damnati, 29; Thomae Aq. systema et praestantia, 315 ss. Pius VII, Caesenas : magnitudine animi insignis; 499; de eodem solemnia ' saecularia, 495. Pius PP. XI, Eius genetrix, 65; nonnulla de Eius vita, 147, 213, 438, 499. Pius a Petralcina: de factis eidem tributis declaratio S. C. S. Officii, 356. Portus-Aloisii dioecesis, quoad publicationem cap. Tametsi, 563 ss. Possessio iusta, quae sit, 523. Poussepin (8. D.) Maria (f 1744): vitae enucleatio, 470 s., et introductio causae, 472. Praedicationis licentia in casu, 589 s. Praefatio in Missa coram Ssmo Sacramento solemniter exposito, 123. Praefecturae Apostolicae noviter erectae: de Buea, 491; de Cook et Manihiki, 28; de Gariep, 493; Mandiae, 489; de Lydenburg, 492; Nili aequat., 490; de Swaziland, 201: — nomine immutata: de Adamaua, 368. Praescriptio liberativa, 522ss.; quomodo iure interrumpatur, 523; tempus necessarium in casu, 524 ss. Precula ad mortem bonam parandam, 107 s. — ad salutem Russiae, 295. — D. Thomae ante studium, 326. Privilegium, etiam apostolicum, post Codicem exercitium iurispatronatus non sustinet, 548 s. Processionis ius exclusivum, an competat in casu, 82. Pro Pontifice et Ecclesia Sodalitas, 66. Professio in articulo mortis, 157. Publicae preces indictae ad pacem, 97 s. ; ad vocationes augendas, 349. Purificationis B. M. V. festum et processio, quas Missas excludat, 561 s. Q Quaestuatio, 35 ss.; quantae sit occasio virtutis, 37 s. Quasi-possessio iurium, 525 s. R Recursus contra dimissionis decretum, ad Apost. Sedem a religioso votorum temporariorum; quomodo et quo utili tempore interponatur, -probetur, quid efficiat, 457 s. — in Signatura adversus sententias Rotales, an coarctetur cann. 1892 et 1894 Codicis, 183 s. Regulae servandae in S. R. Rota Codice receptae, 567. Religionis doctrina pueris adultisque impertienda, 276, 327; de eadem motu proprio B. P. peculiare Officium apud S: C. Concilii institutum, 327 s.; merita Instituti vulgo « Christian Brothers », 342. Religiosus a votis temporariis dimissus, qua conditione iuridica fruatur, 457 s. Remotionis parochi negotium nequit coniungi cum negotio provisionis, 456. Renunciatio paroeciae sub reservatione.pensionis, 456 s. 674 Index rerum notabilium Retentionis ius, in re vectigali, 517, 519. « Ricchezza mobile» genus tributi, 517_ss. Rituum diversitas in. Ecclesia, 581. Rota (S. R.) an sit competens in causis praeventis a SS. Congregationibus, 125, 299: in causis Episcopatum, 298; quomodo Signaturae subsit, 183 ss. — Studium, 478, 567 s. Russiae persecutio in catholicos mota, 250 s., 606 s.; beneficia in eam B. P., 252. S Sacrificium Missae a fidelibus penitius cognoscendum, 504. Salettensis apparitio, 288. Sanationes vetustae in causa beatificationis, 236. Sanctitas vitae commune omnium officium, 59 s. Scatti Ioseph olim B. P. magister, 213. Scisma Orientale, 574 ss.; eius fata, praesersertim quoad Slavos, 574 ss. Scholae laicales: de sacerdotibus in iisdem alumnis sive magistris, 39. — religionis iuventuti instituendae, 328 s. Scriptores catholici de artis operibus acatholicis caute loquantur, 152. Scripturae sacrae inerrantia absoluta, 616 ss. Seminaria dioecesana, 276; quoad alienationes, 40. — Missionariorum, 369 s. Seminarium Natchetense, adulescentibus nigritis destinatum, 216 s. —• Cincinnatense maius, 539. Sententiae interlocutoriae Rotales, quale remedium accipiant, 183 ss. Signaturae Congressus: vindicatur eius competentia in Rotales sententias, 183 ss. •— Praefectus, vice sacra praeest, 184 s. Simonia iuris ecclesiastici non committitur in provisione parochi remoti in casu, 456. Slavi Orientales: PP. RR. de iis ad unitatem fidei revocandis conatus, 575 s.; hodierna conditio, 598 ss. Societatis Iesu historia falso descripta, 287. — a S. Iosepho Taurinensis merita in christianam rempublicam commendantur, 211. Sodalitas a Divino Infante Pragensi, ad unitatem revocatur, 262 s. — N. D. a Bona Morte, indulgentiis, etc., augetur, 103. — pro Pontifice et Ecclesia, commendatur, 66. Soldevila Card. Ioannes, nefarie interemptus, 605. Soubirous (Ven.) Maria Bernarda celebris apparitionibus Lourdensibus, 593; eius virtutes heroicae declarantur, 592 ss. Speinshartensis Abbatia restituta, 197. « Spirituali consolationi » decretum S. C. de Religiosis 10 sept. 1912 editum, post Codicem adhuc viget, 156 ss. Stalla canonicalia, quomodo disponenda et varianda in casu, 119. Statuta capitularia conficienda vel emendanda infra annum, 453. Studia pro ordinatione dispensatio quibus clausulis limitetur, 549. « Sublata », clausulae vis, 126. Symbolum, 561; vide Credo. Synodus dioecesanae: Bergomensis, 305; Podlachiensis, 498. T Tametsi (cap.) publicatum esse non constat in dioecesi Portus Aloisii, 563. Taxa vulgo di ricchezza mobile, 517 ss., ad creditorem pertinet, 517, 519. Templum Votivum Reginae Pacis in urbe excitandum, 279. — in Monte Martyrum Parisiis Indulgentia ditatur, 343; cetera, vide Basilicae. Temporum praesentium mala, unde, 49 s. Theresia a Iesu Infante solemniter renunciatur Beata, 206, cfr. 253 descripto vitae eius charactere, 202 ss.; cfr. 168, 228, 283. Thomas (S.) Aquinas: saeculo vi exeunte a caelitum honoribus eidem decretis encyclicae, 310 ss.; cfr. 607 s.; Doctor Angelicus et Universalis, 314; exemplo docuit quanam cognatione scientia pietati nectatur, 310; eius virtutes praecipuae castimonia, humilitas, 311, 315; eius sapientia infusa, 312: auctoritas in Ecclesia, 313 s.; praecepta circa philosophiam, 316; theologiam fundamentalem, 317, dogmatum, 318, morum 319, asceticam, 319, biblicam, 320; carmina liturgica, 320. Hunc sequatur sacra iuventus, 208, 321, 323 ss.; imitentur religiosi sodales, 321; in exemplum pietatis accipiant christifideles, 321; magistri sacrorum adament simileque studium suis cum alumnis communicent, 323; honesta tamen cum libertate 323 s. — precationis formula qua utebatur, 326. — celebrationis modus et privilegia, 325. x Index rerum Thomae (S.) Aquinatis celebratio A v e r o nensis, 537. Thronus seu cathedra Episcopi, 118; vide Cathedra. Unctio extrema ne differenda graviter aegrotantibus, 105. Unitas Ecclesiae, 572 s.; in Ssma Eucharistia, 581. Universitates studiorum catholicae: Andegavensis, 496; Noviomagensis confirmatur et facultate theologica augetur, 596; approbatio statutorum conceditur definitiva: Insulensi et Mediolanensi Facultatibus; temporaria: Senensi et Placentinae, 597. Valor nominalis titulorum publicorum, in redemptione canonum, 513. Vercellensis Ecclesiae in Ssmam Eucharistiam pietas, 221. Viae Crucis pia exercitatio, 33. Vicariatus Apostolici noviter erecti: de Hiroshima, 335; de Majunga, 194; de Nova Guinea, 27; de Rabat, 444; dè Siberia, 443; de Volta inf., 195; finibus correcti: de Matadi et Leopoldopolitan., 122; Unia- Quaedam cae corrigenda in vol. XV notabilium 675 nemben. et Victoria Nianzen., 166; suppressus de Marshall, 337; Kimberliensis, in Australia, Piae Soc. Salesianae concreditus, 30. Virtus Tieroica in quo sit, teste Angelico ac Benedicto XIV, 36. — unde probetur, 592 ss.; an obstent rei imperfectiones et defectus, praesertim initiales, 594 s. Virtutes a religiosis viris praesertim excolendae: caritas, obedientia, saeculi fuga, paupertas et poenitentia, 346 s. Vocationes ad sacerdotium, hodie in Italia exiguiores numero, 348; preces ad eas augendas publicae, 349; in Belgica frequentiores, 356 s. Vota solemnia ex instituto tantum, 357 s.; vide Moniales. Votum Nationale Galliae, 342 s. Vulgatae vera germanaque lectio quibus studiis attingi valeat, 280. Winfriedbund societas pro haereticorum reductione, 207 s. Z Zelus bonus quis, 103 s. (1923) Commentarii Acta Apostoli- Sedis: P a g . 5 3 2 i n Necrologio, dies obitus Episcopi Iosephi V a n R e e t h , ita e m e n d e t u r : 11 settem- bre 1923. I t e m p a g . 572, Episcopi Iosephi Stoffels: 17 ottobre. P a g . 620, lin. 2 a calce legatur: 3 d i c e m b r e , M o n s i g . G i u s e p p e Morabito, Arciv. tit. di Cizico. » » » » 26 d i c e m b r e , M o n s i g . M i c h e l e B a l d e t ü , V e s . tit. di Gerapoli. DECIMUM QUINTUM VOLUMEN COMMENTAMI OFFICIALIS Acta Apostolicae Sedis ABSOLVITUR DIE! 31 DECEMBRIS 1923 TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS