ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X I - VOLUMEN XXI R O M A E TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • XXIX A- t 4 I. Almus X X I - Yol. X X I ACTA Í5 Ianuarii 1929 APOSTOLICAE Num. 1 SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA IUBILAEUM UNIVERSALE EXTRA ORDINEM INDICITUR AD TOTUM ANNUM MDCCCCXXIX. PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Auspicantibus Nobis singulari Dei beneficio annum a suscepto sacerdotio quinquagesimum, communi omnium Patri nihil fuit, nihil esse poterat optatius, quam ut una Nobiscum filii universi, coniunctis animis precibusque, Deo grates agerent ab eoque opem implorarent tum Nobismet ipsis, tum concreditae Nobis Ecclesiae tot malis periculisque circumventae opportunam; qua quidem ope muniti, et ad christianam amplificandam augendamque Fidem et ad vitam sanctius instituendam - quod in clero potissimam spectamus - omnes erigerentur. Iucundissima igitur, eademque eo iucundior quo fuit promptior atque alacrior, mirifica illa accidit consensio, qua boni omnes eiusmodi eventum Nobis gratulantes, precibus per hos ipsos ineuntis anni dies privatim publice Deo adhibitis et votis laetisque ominibus ad Nos undique delatis celebrare aggressi sunt. Tantus enim ac tam subitus animorum motus id nimirum luculentissime 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale comprobat, piissimae sobolis esse, ut "cum aegritudines ac molestias tum laetitiam gaudiumque participet Patris, ob illam quandam veluti necessitudinem, qua tota domestici ipsius convictus societas continetur ac regitur. Lex enim est caritatis praecipua, ut haec non tam verbis quam factis demonstretur, quae quidem facta eiusmodi sint, ut in mutua quadam communione bonorum posita esse videantur. Eadem vero lege Kos tam arcte adstringimur, ut cum filiis Nostris carissimis, pro facultate, bona participemus Nostra, eosdemque in Nostrorum communionem gaudiorum ita vocemus, ut propositis caelestium munerum thesauris, quorum est in Nostra potestate dispensatio, privatam Patris laetitiam communibus filiorum gaudiis atque utilitatibus cumulemus. Quapropter, decessorum Nostrorum, in primisque Leonis X I I I , vestigiis insistentes illud consilium inivimus, ut alterum annum sacrum extra ordinem, in Jubilaei universalis modum — qui vertente anno, idest ad plenum Decembrem mensem, contineretur — toto christiano orbi indiceremus. Iamvero largius paterna liberalitate reseratis, per totum hoc temporis spatium, Ecclesiae fontibus, vehementer confidimus, christifideles omnes iam nunc alacrius libentiusque iis salutis praesidiis sic usuros, ut mores privati ac publici emendentur, fidei vigor confirmetur pietatisque ardor excitetur. Etenim, si precandi studium, quod saepe, vel nuper, commendavimus, in christiano populo acrius incendatur, nullum Nobis Ecclesiaeque validius adiumentum gravissimis hisce potissimum reipublicae christianae temporibus obtingere poterit. Eo ipso igitur, quo f. r. decessor Noster Leo X I I I , consilio permoti eademque spe ducti, Nos quoque sacrum iubilaeum indicimus « monendis cohortandisque quotquot sua est cordi salus, ut colligant paulisper sese, et demersas in terram cogitationes ad meliora traducant; quod non privatis solum, sed toti futurum est reipublicae salutare, propterea quod quantum singuli profecerint in animi perfectione sui, tantumdem honestatis ac virtutis ad vitam moresque publicos accedet ». Cum autem huc sacer annus spectet, ut laeta fidei incrementa in populo foveantur moresque ad evan- Acta Pii PP. XI 7 gelicam legem rite componantur, videtur praeterea diei illius recordatio, quo die sacerdotali potestate aucti sumus, eos omnes, quotquot hac eadem potestate honestantur, commonere vehementius, ut vitam totam ad tanti ordinis dignitatem religiosius in dies sanctiusque conforment. Ex quo multiplici Jubilaei fructu, qui in singulos cives et in societatem humanam manabit, illam denique profecturam esse confidimus, quam quaerimus, pacis Christi absolutam perfectamque in Eegno Christi instaurationem. Itaque de omnipotentis Dei misericordia, ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli auctoritate confisi, ex illa ligandi atque solvendi potestate, quam Nobis Dominus licet indignis contulit, ad provehenda fidei incrementa, morum emendationem et potissimum cleri sanctimoniam, universis et singulis utriusque sexus christifidelibus plenissimam peccatorum omnium indulgentiam ad generalis Jubilaei modum concedimus, ab hoc die usque ad plenum mensem Decembrem vertentis anni lucrandam, ita quidem ut sequitur: I. Incolae et advenae intra ambitum exsistentes dioecesis Eomae : 1.° Sive eodem die, sive diversis diebus bis visitent Basilicas Lateranensem SSmi Salvatoris, Vaticanam S. Petri Ap. et Liberianam S. Mariae Maioris; ibique devotas preces per aliquod temporis spatium effundant ad mentem Summi Pontificis superius propositam ac generatim pro conversione peccatorum, exstirpatione haeresum ac schismatum, pro pace et concordia omnium principum, unde facilius consequentur exaltatio, prospectas et libertas Ecclesiae catholicae eiusque Capitis, Vicarii Iesu Christi. Quod, si vel nimia locorum distantia, vel alio iusto impedimento, incolis praesertim suburbii ad memoratas Basilicas difficilis sit aditus, concedimus ut confessarii singulis permittant accessum ad aliam parochialem ecclesiam oratoriumve publicum, ubi Missae Sacrificium celebrari consueverit, ad easdem visitationes similiter complendas. 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2 . ° Duobus diebus, praeter illos in quibus ieiunium et abstinentia ex praecepto obligant, ieiunent cum abstinentia ad normam canonum Codicis iuris canonici. 3 . ° Confessionem sacramentalem rite instituant, in qua a peccatis absolvantur, praeter confessionem annuam praecepto communi iniunctam; ac sancta Eucharistiae communione pie reficiantur, praeter communionem paschalem. 4 . ° Tandem aliquam eleemosynam pro sua quisque facultate et pietate, audito confessarii consilio, in aliquod opus pium elargiantur; praecipue Opus Propagationis et Praeservationis fidei commendamus. II. Extra Eomanam dioecesim, ubique terrarum praescribimus duas visitationes, vel eodem die vel diversis diebus, pie peragendas in tribus ecclesiis vel oratoriis publicis, in quibus Missa saltem celebrari soleat, quae a loci Ordinario vel ex ipsius mandato assignanda erunt; quod si tot templa alicubi non habeantur, tres visitationes in duobus, aut sex in uno peragantur. Praeterea cetera superius recensita opera a singulis accurate perficienda sunt. III. Pro iis qui sive Eomae, sive ubique collegialiter seu cessionaliter, pro- ut aiunt, duce parocho aliove designato sacerdote, visitationes instituere velint, Ordinarius poterit visitationes prudenti suo arbitrio etiam ad minorem numerum reducere. IV. Visitationes possint peragi partim in una dioecesi et partim in alia; et in eadem dioecesi partim in uno loco, partim in alio; in templis tamen pro unoquoque loco legitime assignatis. , V. Fideles, qui fuerint quavis iusta et rationabili causa impediti quominus vel aliquod ex recensitis operibus vel etiam omnia rite compleant, confessam poterunt dispensare, opera praescripta in aliquod aliud opus commutando. VI. Eeligiosi omnes et quotquot hoc nomine veniunt in parte secunda libri secundi Codicis iuris canonici dispensari possunt tum singillatim tum collegialiter a suis immediatis Superioribus, commutatis operibus praescriptis in alia, quae tamen non sint sub praecepto debita; Congregationes autem religiosae laicales ab Acta Pii PP. 9 XI eo -sacerdote, qui regimen earum exercet in foro externo; atque, occurrente necessitate, singuli a proprio confessario. Confessarii, per totum Jubilaei tempus, generatim sequantur, in absolvendo et dispensando, disciplinam a Codice iuris canonici novissime inductam. Minime tamen suspendimus extraordinarias facultates utcumque delegatas, quibus forte iidem potiuntur. Sed praeterea has, quae sequuntur facultates ipsis concedimus hoc anno exercendas, intra limites iurisdictionis sive ordinariae sive delegatae, qua a suis Ordinariis instructi sint. Scilicet, sive Romae, sive alibi absolvere valeant poenitentes rite dispositos ab omnibus casibus vel ab homine vel a iure, sub censura vel sine censura utcumque reservatis, exceptis dumtaxat casibus cum violationis secreti Sancti Officii, tum specialissimo modo Summo Pontifici reservatis (cann. 2320, 2343, 2367 et 2369 Cod. I. C ) , tum denique illis, pro quibus, vel post obtentam vi canonis 900 absolutionem, obligatio adhuc manet ad Sacram Poenitentiariam recurrendi et standi eius mandatis (cfr. Decretum Sacrae Poenitentiariae 16 Novembris 1928). Concedimus item singulis confessariis, ut supra approbatis, facultatem dispensandi ex rationabili causa in votis privatis omnibus, etiam iuratis, iis tamen exceptis quae canone 1309 Sedi Apostolicae reservantur, exceptoque voto acceptato a tertio, cui dispensatio proinde detrimento esset, nisi ipse iuri suo cesserit. Vota quoque poenalia commutari poterunt, sed in opus tandummodo quod aeque efficaciter a peccato retrahat. Facultates huiusmodi absolvendi vel dispensandi illis solis applicari possunt, quibus sincerus est animus lucrandi Jubilaeum atque opera praescripta vel commutata adimplendi. Si tamen iidem fideles, applicatione iam obtenta, rationabili impedimento prohibeantur quominus cetera perficiant, benigne statuimus, acceptam applicationem fore item valituram. Iisdem porro facultatibus confessarii utantur in solo foro conscientiae etiam extra sacramentali, nisi, ut patet, agatur de peccato sacramentaliter absolvendo* 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Qui aliqua censura fuerint nominatim affecti vel uti tales publice renuntiati nequeunt tamdiu frui beneficio Jubilaei, quandiu in foro externo non satisfecerint prout de iure. Si tamen contumaciam in foro interno sincere deposuerint et rite dispositos sese ostenderint, poterunt, remoto scandalo, in foro sacramentali interim absolvi ad finem dumtaxat lucrandi Jubilaeum cum onere quam primum se subiiciendi etiam in foro externo ad tramitem iuris. Jubilaeum, quod attinet ad plenariam indulgentiam sibi vel animabus purgatorii applicandam, bis aut pluries acquiri potest, iniuncta opera bis aut pluries iterando; sed tum tantummodo, cum Jubilaeum prima vice acquiritur, confessarii uti possunt, etiam pluries, facultate absolvendi a censuris et a casibus reservatis, commutandi vel dispensandi cum eodem poenitente qui nondum omnia opera iniuncta adimpleverit. Vertente Jubilaei anno, nullatenus cessant indulgentiae alias concessae pro operibus distinctis ab operibus Jubilaeo lucrando praescriptis. Imo benigne concedimus, ad augendum cotidie magis precandi spiritum, ut omnes fideles, per huius anni spatium, lucrari possint indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum, quoties coram divino Eucharistiae Sacramento, vel clauso Tabernaculo, pias preces aliquandiu ad mentem Summi Pontificis effuderint; idque firmis indulgentiis pro eodem opere alias concessis. Qui autem singulis diebus per integram hebdomadam hanc piam visitationem peregerint, indulgentiam plenariam usitatis conditionibus acquirere possint. Praeterea, ad fovendam toto hoc anno cleri in sacro litando pietatem, singulis sacerdotibus tribuimus, fruendum usque ad diem x x x r mensis Decembris huius anni, privilegium personale, cuius vi indulgentiam plenariam quotidie possint, Missae sacrificium celebrando, uni animae in Purgatorio detentae applicare. Ut autem Litterae hae Nostrae ad fidelium omnium notitiam facilius perveniant, volumus earum exemplis etiam impressis^ Acta Pii PP. 11 XI manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius personae in ecclesiastica auctoritate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae ipsis praesentibus adhiberetur, si forent exhibitae vel ostensae. Nulli igitur hominum liceat hanc paginam Nostrae indictionis, promulgationis, concessionis et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Eomae apud S. Petrum, die vi mensis Ianuarii, in festo Epiphaniae Domini, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono, Pontificatus Nostri septimo. F R . ANDREAS CARD. FRÜHWIRTH, L A U R E N T I U S CARD. L A U R I , Cancellarius S. B. E. ioseph. Poenitentiarius Wilpert, Dominicus Jorio, Decanus Göll. Protonotarius Loco >J< Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XXXIX, n. 37. - M. Riggi. Proton. Maior. Apostolicorum. Apostolicus. ii Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale L I T T E R A E A P O S T O L I C A E DE BULLA CRUCIATA AD ALPHONSUM X I I I HISPANIARUM REGEM CATHOLICUM PIUS PP. XI Carissime in Christo Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. —=- Providentia opportuna Decessores Nostri, omnibus rerum circumstantiis ac spiritualibus Hispaniarum populorum necessitatibus sedulo studio perspectis, Bullam Cruciatavi iterum iterumque prorogarunt. Originem suam ipsa duxit Bulla Cruciata ex Apostolicis Litteris, quas iam Hispaniarum Eeges Catholici, Decessores Tui, ab hac Sancta Sede receperunt, cum, Christianitatis vindices defensoresque, teterrimis Mediae Aetatis temporibus, cum suis pugnabant infideles adversus, qui gravissimis periculis damnisque non modo Hispaniarum sed totius quoque Europae Christianos populos divexabant atque angebant. Hisce quidem rationibus urgentibus, Praedecessores Nostri plures gratias favoresque tum spirituales tum temporales Bulla Cruciata eadem pro certo annorum spatio concessere illis ex hispanica dicione Christi fidelibus, qui vel ad bonum contra infideles certamen decertandum proficiscerentur, vel susceptas adversus eos aut suscipiendas militares expeditiones propriis sumptibus iuvandas curarent. Labentibus vero annis cum nulla amplius urgeret praeliandi contra infideles necessitas, eleemosynas pro indultis lucrandis, per Bullam Cruciatam eandem concessis, conrogatas, in praestitutos usus pios ac praesertim in divini cultus splendorem augendum ipsi Nostri Praedecessores erogandas decrevere. Porro in sollemni de ecclesiasticis negotiis Conventione, quae cum Hispaniarum Regina Catholica die x v i m. Martii anno MDCCCLI inita, Litteris Apostolicis Nonis Septembribus confirmata fuit, articulo quadragesimo cautum est, ut in posterum ditionis Hispanicae Acta Pii PP. XI Í3 intra fines Ordinarii Praesules in sua quisque dioecesi Bullae Cruciatae proventus administrent ad eos usus erogandos iuxta normam in ultima prorogatione Indulti Apostolici praescriptam, salvis obligationibus quibus iidem proventus, vi Conventionum cum Sancta hac Sede initarum, obnoxii sunt; in Conventione autem additionali die x x v m. Augusti inita anno MDCOCLIX expresse cautum fuit ut in posterum omnes Bullae Cruciatae proventus, salva eorumdem parte Sanctae Sedi debita, ut superius, in divini cultus expensas exclusive impendi deberent. Quod vero attinet ad facultates Apostolicas officio Commissarii Generalis Bullae Cruciatae adnexas, et consequentes attributiones, in memorato sollemnis Conventionis articulo quadragesimo statutum fuit, ut illae per Archiepiscopum Toletanum ea forma atque amplitudine exerceantur, quas Sancta haec Sedes praefiniverit. Ipsa quidem Bulla per Apostolicas Litteras die xxi m. Septembris an. MDCCCCIX Piscatoris annulo obsignatas, ad duodecim annos prorogata fuit a rec. mem. Leone Pp. X I I I , finemque habuit prima Dominica Adventus anni MDCCCCXIV. Eandem vero Bullam bo. me. Pius Pp. X ad annum dumtaxat produxit per Secretariae Status mandatum sub die xxrv m. Iunii ipsius anni MDCCCCXIV; consilium enim mente susceperat Bullam enunciatam reformandi, ut magis illam praesentium temporum adiunctis respondentem redderet. Ipsius vero Pii Pp. X voluntatem ad exitum adduxit rec. mem. Decessor Noster Benedictus Pp. XY Litteris Apostolicis sub anulo die XII m. Augusti an. MDCCCCXV datis, quibus Cruciatae Bullam pro Hispaniarum Regno ad duodecim alios annos prorogavit a prima dominica Adventus eiusdem anni MDCCCCXV computandos. At etiam in praesens ad ipsius Regni christifidelium bono satius consulendum aliae emendationes atque additamenta praesertim ob iuris canonici Codicis promulgationem in supra dicta Bulla Cruciata desiderabantur; ideoque schema eiusdem novum tum Sacrae Congregationi Consistoriali tum Sacrae Congregationi pro ecclesiasticis negotiis extraordinariis propositum est atque ab eisdem recognitum. Nunc autem, exhibitas Tuo nomine Nobis per Tuum apud Nos Legatum preces ultro libenterque excipientes, Crucia- 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tae Bullam, novo eiusdem textu recognito, pro Tuo Hispaniarum Éegno, motuproprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine praesentium Litterarum vi, ad duodecim annos prorogamus a prima dominica Adventus vertentis anni MDCCCCXXVIII compu- tandos. Circa vero ipsius Bullae publicationem, eiusdem indulta quoad indulgentias, divina officia et sepulturam, confessionem et votorum commutationem; dispensationem ab irregularitate et ab impedimento afiinitatis et criminis; beneficiorum convalidationes et compositiones; legem abstinentiae et ieiunii; condiciones circa usus huius indulti; quoad denique privata oratoria, servari praecipimus religiose in omnibus condiciones legesque, quae in indiculo continentur, quod a memoratis Sacris Congregationibus adprobatum in Tabulario tertiae Sectionis Secretariae Nostrae Status a Brevibus Apostolicis asservari iussimus; cuius tenor sequens est: «INDULTA PONTIFICIA HISPANICAE NATIONI CONCESSA. Publicatio Indultorum eorumque usus. Indulta, Hispanicae Nationi a Sancta Sede concessa, singulis annis publicanda sunt. Annus computatur a die antea factae publicationis, usque ad diem novae faciendae publicationis. Summaria sumpta a fidelibus pro eorum usu valent, durante toto praedicto anno. Indulta autem semper prorogari intelliguntur, pro maiore christifidelium commoditate, ad unum integrum mensem post annum expletum ab eorum publicatione. Indultis omnes fruuntur, qui in Hispaniarum territorio versantur, vel in alio quocumque Hispanicae ditioni subiecto territorio, si tamen Summaria sumant. Indulto vero quoad abstinentiae et ieiunii legem tum in Hispanus tum extra Hispanias uti possunt, dummodo scandalum absit. Pro Indultorum licito validoque usu sufficit Summaria sumere. Subscribere in illis proprium nomen et cognomen necessarium non est; neque illa secum habere vel illa servare necessarium est. Taxa vel eleemosyna solvenda ad uniuscuiusque Summarii calcem consignanda est. Christifideles autem sciant huiusmodi proventus ad divinum cultum sustinendum principaliter destinari, ad pia beneficentiae opera, ad ipsius Bullae Cruciatae onera sustinenda. Horum indul- Acta Pii PP. 15 XI torum exsecutor est dilectus filius Noster Cardinalis Archiepiscopus Toletanus, qui omnes ei tributas facultates singulis Ordinariis subdelegare potest ». ((Indultum quoad Indulgentias. - 1) Plenaria conceditur indulgentia, bis acquirenda intra annum Indulti, duobus distinctis diebus ad arbitrium eligendis, ex intentione praefatam lucrandi Indulgentiam, ab iis, qui, confessi, sacra Communione refecti fuerint, si possint, si vero non possint, dummodo id fecerint infra tempus praescriptum ab Ecclesia, praedicta habita intentione eandem acquirendi Indulgentiam. 2) Indulgentia conceditur quindecim annorum et quindecim quadragenarum iis, qui corde saltem contriti, voluntarie ieiunaverint quocumque ex diebus non consecratis ecclesiastico ieiunio, et aliquas vocales preces secundum Summi Pontificis intentionem effuderint. Praedictum ieiunium in aliud pium opus commutari potest, pro illis qui ieiunare non possunt, ab Ordinario, a parocho atque etiam a Confessario. Praeterea praedicta peragentibus conceditur participatio omnium piorum operum, quae diebus illis in Ecclesia militante fiant. 3) Indulgentiae Stationum Almae Urbis, in Rescripto S. C. Indulgentiarum die i x Iulii an. MDCCLXXVH dato (cfr. Rescrip. Auth. Indulg. n. 313, p. 239) recensitae, iis omnibus conceduntur qui aliquam ecclesiam vel publicum aut semipublicum Oratorium visitent, vocales fundendo preces secundum Summi Pontificis intentionem, addita tamen Confessione et Communione, si Indulgentia acquirenda plenaria sit. Quas Indulgentias duabus vicibus lucrari possunt illi omnes qui duo Summaria sumunt. Illi autem, qui ad Poenitentiae et Eucharistiae sacramenta accedunt, possunt ea die, loco partialis Indulgentiae, Plenariam Indulgentiam lucrari. 4) Ad normam can. 930 iuris canonici Codicis omnes praefatae Indulgentiae animabus in Purgatorio detentis applicabiles sunt. 5) Omnibus qui Summarium sumunt, si intra annum articulo Indulti moriantur, Indulgentia Plenaria in mortis conceditur, dummodo confessi ac Sacra Synaxi refecti, vel, si id nequiverint, saltem contriti, Sanctissimum Iesu nomen ore, si potuerint, sin minus corde, devote invocaverint, 16 Acta Apostolicae- Sedis - Commentarium Officiale et mortem, tamquam peccati stipendium, de manu Domini pa- tienter susceperint. Haec Indulgentia animabus in Purgatorio detentis applicari nequit. 6) Ii praeterea christifideles Indulgentiam plenariam alicui defuncto applicare possunt si accepto Summario, condicionibus Confessionis et Communionis satisfecerint et pro eiusdem defuncti anima devote oraverint. Si vero, anno Bullae Cruciatae durante, duplex Summarium sumunt, iterum Plenariam Indulgentiam eidem defuncto vel diverso applicare poterunt ». « Indultum quoad divina officia et sepulturam. - 1) Qui Summarium habent, possunt, tempore interdicti, cui causam ipsi non dederint, nec per ipsos stet quominus amoveatur, sive in ecclesiis, in quibus divina officia eo tempore permittantur, sive in privatis oratoriis rite erectis, Missas et alia divina officia vel per seipsos celebrare, si fuerint sacerdotes, vel facere ut in sua ac familiarium, domesticorum et consanguineorum praesentia celebrentur; sed clausis ianuis, non pulsatis campanis, excommunicatis et specialiter interdictis exclusis; et, in oratorio privato, aliquot pro Sanctae Ecclesiae exaltatione precibus fusis. Itemque eisdem in locis sacram Eucharistiam et alia Sacramenta suscipere possunt. 2) Decedentium corpora, qui Summarium habeant, nisi forte excommunicationis vinculo per condemnatoriam vel declaratoriam sententiam innodati decesserint, eodem interdicti tempore, cum moderata funerali pompa sepeliri possunt. 3) Ecclesiastici omnes sive cleri saecularis, sive regularis, recitatis vesperis et completorio, matutinum cum laudibus officii diei sequentis pridie recitare immediate post meridiem libere possunt ». « Indultum quoad confessionem et votorum commutationem. 1) Conceditur ut omnes, etiam Regulares utriusque sexus, licet expressa et individua mentione digni et quovis efficaciore privilegio excepti, absolvi tantum in foro conscientiae possint, iniunctis de iure iniungendis, semel in vita seu extra mortis periculum, et semel, in mortis periculo intra annum concessionis, vel bis in utroque casu si duplex Summarium sumatur, a quovis confessario sibi libere electo inter adprobatos (pro utroque sexu, si de monialibus Acta Pii PP. 17 XI et quibuslibet aliis mulieribus agatur) ab Ordinario loci, a peccatis et censuris cuiuscumque et quocumque modo, etiam speciali, non vero specialissimo, reservatis a iure vel ab homine, ita ut vi praesentis concessionis, de speciali gratia, sic absoluti deinde ad alium quemcumque Superiorem recurrere non teneantur. In hac concessione facultas quoque comprehenditur absolvendi a casu falsae denuntiationis de crimine sollicitationis, de quo in canone 894 iuris canonici Codicis; sed confessarius electus a tali crimine non absolvat, nisi ad normam canonis 2363 ipsius Codicis. Quattuor vero censurae specialissimo modo Sedi Apostolicae reservatae ad normam tantum canonum 2252 et 2257 memorati Codicis absolvi poterunt. 2) Conceditur praeterea ut confessarius electus, ut supra, in solo conscientiae foro, etiam extra sacramentalem confessionem, possit omnia vota privata, in quibus ius quaesitum tertio non sit, atque exceptis votis perfectis castitatis perpetuae et religionis, post completum decimum octavum aetatis annum emissis, in alia pietatis opera dispensando commutare, iisque adiungendo aliquod subsidium transmittendum ad harum Litterarum Apostolicarum exsecutorem, atque in fines a Sancta Sede statutos adhibendum. Praesens Indultum non valet, nisi quis cum hoc Summario simul Indulti divinorum officiorum et sepulturae Summarium, nec non Indulgentiarum Summarium sumat ». « Indultum quoad dispensationem ab irregularitate et ab impedimento affinitatis et criminis. - 1 ) Exsecutor harum Litterarum Apostolicarum possit dispensare super irregularitate cum iis qui censuris ligati Missam celebraverint, vel alia divina Officia peregerint, non tamen in contemptum Clavium, et ex Ordinis non debiti exercitio ante susceptum Presbyteratum, nec non super irregularitate ex legitimorum natalium defectu, dummodo de adulterinis vel sacrilegis non agatur, ad effectum suscipiendi primam clericalem tonsuram^et sacros Ordines usque ad Presbyteratum inclusive, et super alia qualibet irregularitate ex delicto proveniente, exceptis irregularitatibus ex homicidio voluntario, etiam occulto, aut ex apostasia a Fide, aut ex haeresi, vel ex alio delicto scandalum in populum generante, provenientibus, et exceptis irreguACTA, vol. XXI, n. 1. — 15-1-929. 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale laritatibus ad Sanctum Officium pertinentibus, imposita dispensatis consueta eleemosyna, in fines a Sancta Sede statutos impendenda, ceterisque iniunctis de iure iniungendis. 2) Possit idem Exsecutor harum Litterarum Apostolicarum dispensare ab impedimento publicae honestatis in primo gradu lineae rectae, nec non ab impedimento publicae honestatis in secundo gradu lineae rectae ex concubinatu publico vel notorio, aut ex matrimonio invalido, ad ineundum matrimonium, sive etiam ad initum matrimonium convalidandum, dummodo nullum subsit dubiam quod alteruter contrahentium possit esse proles ab altero genita; imposita dispensatio aliqua eleemosyna ad fines a Sancta Sede statutos impendenda». Idem dispensare possit (haec tamen facultas non erit publicanda in Summario) in occulto criminis impedimento, neutro machinante, sive ut supra ad ineundum, sive ad initum matrimonium convalidandum, iniuncta eleemosyna ut superius indicatum est. « Indultum quoad beneficiorum convalidationes et quoad compositions. - 1) Possit harum Litterarum Apostolicarum Exsecutor convalidationem concedere super titulo cuiuscumque ecclesiastici beneficii, si bona fide beneficiatus in illius possessionem immissus fuerit, excluso tamen casu quod collationis seu institutionis nullitas ex simonia proveniat. 2) Possit idem Exsecutor perceptos bona fide fructus remittere, in praecedenti casu, iniuncto tamen aliquo congruo subsidio ad finem a Sancta Sede statutum adhibendo. 3) Possit etiam Exsecutor ad congruam compositionem admittere bénéficiâtes omnes, qui ad restitutionem fructuum tenentur ob omissam Horarum canonicarum recitationem, vel ob neglectum aliud beneficii officium, exclusa tamen Missarum celebrandarum omissione. 4) Possit item Exsecutor admittere ad congruam compositionem omnes ob iniuste ablata, acquisita, quocumque modo retenta, quacumque causa, si tamen id in confidentiam Indulti factum non fuerit, et si adhibita debita diligentia incertus sit dominus vel reperiri nequeat. 5) In compositionis casu, ut in paragraphis tertio et quarto, quae solvan- Acta Pii PP. 19 XI tur in finem a Sancta Sede adsignatum impendenda sunt. Ubi autem admodum grave sit aliquid solvere, Exsecutor plenam debiti remissionem facere possit. Ceterum, quovis in casu, decimam quantitatis non bene acquisitae partem solvere sufficit. Ac si agatur de non notabili quantitate, quae nempe summam centum pesetarum non excedat, compositio plenum suum sortitur effectum, ipso facto sumendi Bullas compositionis, quin opus sit ad quempiam recurrere ». Nota bene. Nihil determinatur quoad quantitatem solvendam ratione compositionis, paragraphis 3) et 4) quia, cum in compositione respiciendum sit animarum bonum, et consequenter iudicium quantitatis solvendae a variis practicis circumstantiis pendeat, unde aliquando etiam, ut habetur paragrapho quinto totum sit simpliciter remittendum, praeter solutam pro Summario taxam, remittitur prudenti arbitrio, omnibus bene perpensis, determinatio quantitatis solvendae. Qua in re, ut patet ex dictis, scrupolose procedendum non est, et potius cum liberalitate quam cum rigore agendum est. ((Indultum quoad legem abstinentiae et ieiunii. - 1). Omnibus absolute quacumque die et refectione lacticinia, ova et pisces comedere licet. 2) Abstinentia a carne et a iure carnis servanda est tantum feriis sextis Quadragesimae, Quattuor Temporum, nec non tribus pervigiliis Pentecostes, Assumptionis B. Mariae Virginis in caelum, Nativitatis D. N. Iesu Christi. 3) Ieiunium servandum tantum erit feriis quarta et sexta, nec non sab- batis Quadragesimae, et tribus pervigiliis, praecedenti paragrapho secundo notatis. Pervigilium Nativitatis anticipatur ac remittitur ad sabbatum proxime praecedentium Quattuor Temporum. Condiciones circa usum praecedentis Indulti. Indulto paragrapho primo et secundo, integra manet lex ieiunii, seu unicae comestionis per diem, pro illis qui ieiunare tenentur secundum paragraphum tertium. Eodem Indulto non fruuntur,nisi illi tantum qui sumpserint praesens Summarium et Indulgentiarum ac divinorum officiorum Summaria et solverint taxatam eleemosynam, quae in beneficium Seminariorum et 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alios pios fines a Sancta Sede adsignatos applicanda est. Indultum hoc sumi potest Summario collectivo pro se et tota familia extensive ad quoslibet familiares, hospites etiam ad brevissimum tempus et commensales. Summarium istud collectivum eosdem omnino effectus habet si a matre familias sumitur. Pauperes Summaria praedicta sumere non tenentur, nec ullam eleemosynam largiri, ut indulto fruantur quoad legem abstinentiae et ieiunii. Tenentur vero si aliis Indultis frui velint. Omnino excluduntur ab Indulto eodem, quoad abstinentiae legem, Regulares, qui, ex speciali voto, esuriales cibos toto anno servare tenentur. «Indultum de privatis oratoriis. - 1) Sacerdotibus conceditur facultas Missam celebrandi in quovis privato oratorio, canonice erecto atque adprobato ab ecclesiastica auctoritate, et quolibet die, excepto Maioris Hebdomadae ultimo triduo, quamvis aliae vel plures Missae ibidem ex Indulto celebrari queant et sine praeiudicio eiusdem Indulti. 2) Laicis permittitur, dummodo Ordinarii locorum id necessarium vel vere utile censeant, ut in quovis privato oratorio, ut supra, Missam in sua praesentia celebrandam curare possint per quemcumque rite probatum sacerdotem, eidemque sacratissimo Sacrificio adsistendo praecepto sacrum audiendi satisfacere queant ». Nota bene. - Varia Indultorum, quae facta est, distinctio est tantum ad varia Indulta proprio in loco et ordinate exponenda. Exsecutor Litterarum Apostolicarum poterit ipse, prout melius iudicabit, inde varia extrahere et conficere Summaria, plura vel pauciora, pro suo prudenti arbitrio. Quapropter possunt omnia praecedentia Indulta simul colligi in Summario Cruciatae, excepto Indulto abstinentiae et ieiunii, quod separari ab aliis potest, illud substituendo Indulto Quadragesimali quod hactenus publicatum est. Quae cum ita sint, volumus et mandamus ut Archiepiscopus Toletanus, utpote horum Indultorum Exsecutor eorundem Summaria typis edenda curet, eaque reliquis Ordinariis iuxta illorum postulationes distribuat. Propterea, Apostolica item Nostra auctoritate, concedimus ut idem Toletanus Archie- Acta Pii PP. 21 XI piscopus Exsecutor has Nostras Litteras in vernaculam linguam convertere, illasque et quae in illis continentur, sive Summaria aut indultorum ac facultatum compendia in quibuslibet Hispanicae ditionis locis, viva voce, seu scriptis aut per typos impressis exemplis publicare atque enunciare queat. Christifideles vero ex utroque sexu, in Hispaniarum Regno et in locis civili ipsius regni gubernio subiectis degentes, ut privilegiis, favoribus et gratiis supra dictae Bullae Cruciatae participes fiant, enunciata Summaria accipere debebunt, et pro vario ipsorum gradu et condicione taxatam eleemosynam persolvere. Tam Archiepiscopus Exsecutor, in archidioecesi Toletana, quam in respectiva sua dioecesi unusquisque Praesul pro huiusmodi eleemosynis colligendis idoneos sibi adiutores nec non depositarios, ratiocinatores aliosque similes Officiales deputare, et cum opportunis facultatibus constituere poterunt; Archiepiscopo autem Exsecutori fas sit ea omnia peragere, quae ipsi pro faciliore praesentium Litterarum Apostolicarum exsecutione magis apta videantur. Haec omnia et singula concedimus atque indulgemus, decernimus ac mandamus, non obstantibus Sanctae huius Sedis et Conciliorum quoque generalium constitutionibus et ordinationibus, ceterisque decretis qualibet forma editis, aliisque contrariis quibuslibet. Praesentium vero Litterarum Apostolicarum ad effectum quoad Indulgentias, praescriptionibus expresse derogamus quae in Motu proprio a rec. mem. Pio Papa X die vii m. Aprilis anno MDCCCCX, edito continentur. Volumus tandem ut harum Litterarum exemplis, sive transumptis, etiam per typos editis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae voluntati Nostrae his ostensis Litteris haberetur. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XV m. Augusti, an. MDCCCCXXVIII, P. Pontificatus Nostri septimo. CARD. GASPAREI, a Secretis Status. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLA A D R . P . D . H E C T O R E M FELICI, ARCHIEPISCOPUM T I T . C0RINTHD3NSEM, E U N D E M Q U E N U N C I U M APOSTOLICUM A P U D R E M P U B L I C A M CHILENSEM, QUEM D E P U T A T L E G A T U M S U U M A D C O N V E N T U M EUCHARISTICUM E X U N I V E R S A R E P U B L I C A SERENOPOLI H A B E N D U M . PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — In tanta ioiquitate rerum quibus afficiatur Ecclesia, in magnam quidem spem melioris aevi animus Noster erigitur c u m passim cernimus per catholicum o r b e m in dies cultum augeri Sacramenti augusti, ac studio quasi inter se certare gentes ut publicis sollemnibusque honoribus hoc divini amoris mysterium prosequantur. Ac merito quidem: ubinam enim salutis viam vel opportuna solatia invenient omnes qui laborant et onerati sunt, nisi in sacrosancta Eucharistia, qua c u m D e o homines iunguntur ipsoque, quasi 1 futuram praecipientes beatitatem, q u o d a m m o d o fruuntur ? Itaque facile intelliges, venerabilis frater, quam libenter Nos didicerimus, conventum eucharisticum, quartum quidem ex tota natione Chilensi, Serenopoli m o x actum iri, iamque Episcopum illius dioecesis c u m ceteris sacris pastoribus impensam dare operam ut omnia digne apparentur. Hanc Nos communem sollertiam dilaudantes, volumus equidem ut in re tanti ponderis nihil desideretur quod ad celebrationis istius splendorem animarumque fructum pertineat. Quapropter te, venerabilis frater, his litteris eligimus qui, personam Nostram gerens, nomine et auctoritate Nostra Serenensi Conventui praesis, aliasque caeremonias modereris; id fore plane confisi ut Chilenses fideles, qui frequentes certe Serenopolim convenient, avita fide roborati et caritatis igne succensi, alacrius in dies optabilia omnia urgere pergant ad catholicae civilisque rei utilitatem. Ad hanc rem indulgentias, privilegia, 7 indulta et dispensationes confirmamus quae in Apostolicis Litteris, die V I I mensis Martii anno MDCCCCXXIV datis, concessimus. Interea, id precantes ut plene in ista Eepublica pax Christi optatissima in regno Christi triumphet, caelestium conciliatricem munerum ac paternae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, singulis Episcopis iisque omnibus qui coetibus intererunt amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iulii anno MDCCccxxvm, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I -Acta SS. Congregationum ^ 23 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas XI quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 7 Decembris 1928. — Cathedrali Ecclesiae Lyciensi praefecit R. P. D. Albertum Costa, hactenus Episcopum Melphiensem Rapollensem et (propter unionem in personam) Venusinum. 4 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Roffensi in America, R. P. D. Ioannem Franciscum O'Hern, hactenus eiusdem dioecesis Administratorem Apostolicum. — Cathedrali Ecclesiae Sacramentensi, R. D. Robertum Armstrong^ parochum ad S. Pauli in Yalcima, dioecesis Seattlensis. 7 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sionensi, R. P. D. R a y - mundum Perez y Rodríguez, Pro-Cappellanum Maiorem Regis Catholici, ac Vicarium Castrensem Hispaniarum, hactenus Episcopum Pacensem. 11 Ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Petrensi, E m u m P. D. Aloisium tit. S. Georgii in Velabro S. R. E. Card. Sincero, qui eandem Ecclesiam dimisit post peractam episcopalem sui consecrationem, die 13 subsequenti. NOTIFICATIO Si rende noto che il sacerdote L u d o v i c o Lucantonio è stato privato dalla Sacra Congregazione dei Concilio, per gravi ragioni, non solo dei Beneficio da lui posseduto in R o m a , ma anche dell'abito ecclesiastico. R o m a , 5 Gennaio 1929. f Giuli o Vesc. tit. di Lampsaco, Segretario, u Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACHA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Decreto Sacri Consilii de Propaganda Fide diei 22 Decembris 1928, E. D. Alfredus Lellis archidioeceseos Torontinensis renuntiatus est Praeses Consilii Centralis Pontificii Operis a Propagatione Fidei pro regione Canadensi occidentali. I t e m decreto eiusdem Sacrae Congregationis diei 28 Decembris 1928 E. D. Taddaeus Zakrzewski adlectus est in Consilium Superius Generale eiusdem Pontificii Operis pro Polonia. SACRA CONGREGATIO RITUUM M O N A G E N . ET FRISINGEN. CONFIRMATIONIS CULTUS A B I M M E M O R A B I L I T E M P O R E P R A E S T I T I V E N . S E R V A E D E I IRMENGARDI, ABBATISSAE ORD. S. BENEDICTI, BEATAE NUNCUPATAE. SUPER DUBIO An sententia lata ab Emo Domino Cardinali Archiepiscopo Monacensi super cultu seu casu excepto praefatae Servae Dei sit confirmanda? Irmengardes iuxta antiquissimam traditionem circa annum 832 nata ex genitoribus L u d o v i c o Teutonico Eege, Caroli Magni nepote, et H e m m a eius uxore, Regina, n o n est confundenda c u m Irmengarde prima uxore Ludovici nec c u m Irmengarde, comitissa de Süchteln quae sancte vixit et post a. 1082 piissime obiit et in dioecesi Coloniensi cultu publico, ab Apostolica Sede approbato, die 4 Octobris religiose honoratur. Nostra autem Irmengardes Chiemensis nuncupatur ob rationes infra adducendas. In libro Confraternitatis Sangallensis, primo loco inscribuntur cum matre Regina H e m m a quatuor eius filiae Hildegardes, Irmengardes, Berta, Gisela, c u m quibus Dei famula primam aetatem recte honesteque peregit. Hildegardes et Berta, virginum coenobiis a patre acceptis, tamquam abbatissae, praefuerunt. Irmengardes, quae inter ceteras sorores et arnicas religione et pietate eminebat, saeculi pompis, illecebris et divitiis valedicens se totam divino servitio devovit. Quapropter a genitore petiit atque obtinuit prius S. Congregatio Rituum 25 monasterium Buchawiense, postea monasterium seu abbatiam regalem Chiemensem simulque dotem ad illa restauranda. In hoc monasterio ipsa, virtutis et perfectionis forma, uti magistra et abbatissa, sibi sociavit multas virgines, unde meruit elogium Gerardi, abbatis Seeonensis, quod « o v i l e guum deduxit ad A g n u m , A g n o dans plures virgineas comites, sanctis eara D e o meritis, eximiis undique plena bonis, sponso sponsa dicata D e o ». Itaque Irmengarden duo fundavit seu instauravit monasteria eaque instruxit omni supellectili et bonorum copia ditavit ad divinum cultum augendum et ad momalium indigentias sublevandas. In monasterio Chiemensi tamquam in horto et viridario moram fixit et virginibus sodalibus omni b o n o opere praeluxit. Ieiuniis, vigiliis et orationibus simulque caritatis et misericordiae operibus in egenos et pauperes summum D e u m propitium et benignum reddere satagebat. Scriptores, poetae atque .artifices, secundum proprias scientias et bonas artes, Irmengardis praeclaras virtutes et gloriosa gesta illustrarunt. Dei Famula in paucis vitae annis multa explevit tempora. Meritis plena, arcanam quandam Sponsi v o c e m audiens Veni sponsa ad caelestes divini Agni nuptias evolavit die 16 Iulii a. 866 in aetate triginta quatuor annorum. Servae Dei corpus in eiusdem monasterii ecclesia in arca marmorea honorifice depositum fuit. Chiemenses moniales fideliumque populus famulam Dei invocare et venerari coeperunt, eiusque cultus per plus quam undecim saecula perdurans usque in hodiernum diem floruit et floret. I d e o quaestio moveri licuit de cultu immemorabili famulae D e i seu de casu excepto a decretis Urbanianis. Cuius Causa ob varia impedimenta, ultimo propter immane bellum europaeum et subsequentes perturbationes, mansit suspensa, in Curia Archiepiscopali Monacensi deinceps resumpta et absoluta fuit c u m sententia affirmativa et declaratoria Eminentissimi Archiepiscopi Ordinarii sub die 4 Octobris 1923. A c t a processualia ad Sacram Rituum Congregationem transmissa fuerunt c u m litteris datis die 2 Aprilis 1924. Instantibus autem Germaniae Episcopis, Fuldae congregatis, una c u m coetu Episcoporum Bavariae, in civitate Frisingensi coadunato, R. P. Gabriel Locher, monachus O. S. B., Secretarius R m i P. Abbatis Primatis et huius Causae legitimus Postulator, humillime petiit atque obtinuit a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Papa X I , per decretum S. R. C. diei 20 Octobris anni 1926, ut ista Causa cultus immemorabilis apud hanc Sacram Congregationem ageretur iuxta veterem iuris ordinem et m o d u m , c u m dispensatione a novissimis Apostolicae Sedis decisionibus. H i c innuere libet quod in actis processualibus impressis et Eminentissimorum Patrum iudicio subiectis plura continentur argumenta ab actoribus Causae exhibita ad probandum cultum publicum ecclesiasticum perseverantem usque in praesens Abbatissae Irmengardi praestitum, iuxta veterem 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale normam decretorum sa. me. Urbani Papae V I I I . Inter cetera enumerantur et describuntur: elevatio, visitatio et translatio canonica reliquiarum c u m solemnitate et processione; pietas, fiducia et concursus fidelium ad easdem reliquias et imagines venerandas; ipsae imagines depictae c u m titulo Beatae, radiis lucentibus et diademate in capite, gestantis baculum abbatialem, a peritis iuratis probatae; corona precum in honorem Beatae, Festum celebratum die 17 Iulii c u m Officio et Missa, et panegyrico; tabellae voti vae ad sepulcrum et altare pro beneficiis impJoratis et acceptis, epitaphium an. 1004 a Gerardo A b b a t e Seeonensi compositum, qui fuit praelatus insignis et S. Henrico Imperatori intimus familiaris. Itaque instante praelaudato adm. R e v . P. Gabriele Locher O. S. B . , attentis litteris postulatoriis Emorum Patrum Cardinalium, Archiepiscoporum Monacen, et Frisingen., Colonien, et Episcopi Wratislaviensis, necnon R e v m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum Bavariae et Germaniae; rogantibus etiam abbatissa et sanctimonialibus coenobii Chiemensis, Emus et Rmus Dnus Cardinalis Franciscus Ehrle eiusdem Causae Eelator, in Ordinariis sacrorum rituum Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanas aedes coactis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sententia lata ab Emo Domino Cardinali Archiepiscopo Monacensi et Frisingensi super cultu seu casu excepto praefatae Servae Dei sit confirmandae Et Emi ac R m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi post relationem ipsius Emi Ponentis, audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti, Fidei promotore generali, omnibus accurate discussis ac perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu sententiam Emi Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis esse confirmandam. Die 18 Decembris 1928. Facta p o s t m o d u m de his Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Papae XI per R. P. D. Carolum Salotti, Fidei promotorem generalem, relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habuit et probavit, die 19 eisdem mense et anno. £g A . C A E D . V I C O , E p . Portuen. et S. Eufinae, S. B. L. 83 C. Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretariis. Diarium Romanae Curiae Sabato 22 Dicembre 1928 la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Ecc. il Signor RODOLFO KOHLRUSS, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario d'Austria, per la presentazione delle lettere Credenziali. SAGRA CONGREGAZIONE PER LA CHIESA ORIENTALE NOTIFICATIO Cum aedes Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali et Commissionis pro Russia nuperrime ampliatae fuerint, eadem servata sede, aditus ad eas erit in futurum ex via Borgo Nuovo, 76. Quare litterae et alia ad Secretariam huius Sacrae Congregationis mittenda, hoc modo inscribantur : Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale - Borgo Nuovo, 76 - Roma (q. 113). Eadem directio servanda erit pro litteris mittendis ad «.Pont. Commissionem pro Russia». SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 6 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con Y intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della Venerabile Serva di Dio Teresa Margherita Redi, del Sacro Cuore di Gesù, Religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 15 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o prodigi del Servo di Dio Der Gomìdas Keumergian, o Cosma da Carboniano, Sacerdote armeno, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NBLL^NNO 1929 1. - 8 Gennaio. Congregazione preparatoria sui miracoli della Ven. Serva di Dio Teresa Margherita Redi. 2. r- 15 » Congregazione preparatoria sopra il martirio del Servo di 3. - 29 » Congregazione preparatoria sopra i miracoli del Ven. Dio Cosma di Carboniano. Servo di Dio Claudio de la Colombière. 4 . - 5 febbraio. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli della 5. - 19 6. - 26 Congregazione generale. Congregazione preparatoria sopra i miracoli del Ven. Servo Ven. Serva di Dio Elisabetta Bichier des Ages. » » di Dio Fr. Francesco da Camporosso. 7. - 5 Marzo. 8. - 12 » Congregazione generale. Congregazione preparatoria sopra i miracoli dei Beato Teofilo da Corte. 9 . - 9 Aprile. 10. - 16 » Congregazione generale. Congregazione añtipreparatoria sopra il martirio del Ven. Servo di Dio Giorgio Haydock e compagni. 11.-23 12. - » Congregazione generale. 7 Maggio 13. - 14 » Congregazione generale. Congregazione añtipreparatoria sopra il martirio del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie. 14. - 28 15. - » Congregazione generale. 4 Giugno. 16. -11 » Congregazione ordinaria. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli del Beato Salvatore da Orta. 17. - 18 » Congregazione ordinaria particolare. 18. - 2 Luglio. 19. - 9 » Congregazione ordinaria. 20. - 23 » Congregazione preparatoria. Congregazione antipreparatoria 21. - 6 Agosto. Congregazione preparatoria. sopra i miracoli delia Ven. Serva di Dio Paola Frassinetti. 22. - 29 Ottobre. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli del Ven. Servo di Dio Antonio Maria Claret. 23. - 12 Novembre. Congregazione generale. 24. - 19 25. - » 3 Dicembre. 26. - 17 » Congregazione ordinaria particolare. Congregazione antipreparatoria. Congregazione ordinaria. Diarium Romanae Curiae 29 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 24 Novembre 1928. Monsig. Colombano Dreyer, O. F. M., Arcivescovo tit. di Aduli, Delegato Apostolico neW Indocina. 29 » » Monsig. Edoardo Michaud, dei Padri Bianchi, Vicario Apostolico di Tabora. 17 Dicembre » V Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Pro-Prefetto della Sacra » » » Congregazione dei Piti. L'Emo Sig. Cardinale Enrico Alessio Lepicier, Prefetto della Sacra Congregazione dei Religiosi. 3 Gennaio 1929. L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore del Pontificio Istituto Polacco in Roma. Assistente al Soglio Pontificio : 10 Novembre 1928. Monsig. Vincenzo Alonso y Salgado, Vescovo di Cartagena." Protonotarii Apostolici 19 Luglio » » 1 Dicembre 19 » ad instar participantium: 1928. Monsig. Nicola Fasolino, dell'archidiocesi di Buenos Aires. » Monsig. Antonio Rocca, della medesima archidiocesi. » Monsig. Edmondo Kretz, della diocesi di Strasburgo. » Monsig. Giuseppe Consoli, della diocesi di Cefalù. 3 Gennaio 1929. Monsig. Pietro Borninski, della diocesi di Plock. 5 » » Monsig. Zefirino Lahaye, della diocesi di Nicolet. » » » Monsig. Alessandro Hartmann, della diocesi di Misnia. Prelati Domestici di S. S.: 2 Giugno 1928. Monsig. Arturo Cozzi, dell'archidiocesi di Benevento. 15 Ottobre » Monsig. Paolo Hiboux, della diocesi di Friburgo (Svizzera). 16 » » Monsig. Teodoro Mackowski, della diocesi di Danzica. 1 Dicembre » Monsig. Carlo Kolb, della diocesi di Strasburgo. » » » Monsig. Ferdinando Vuillard, della medesima diocesi. 9 » » Monsig. Carlo Duchemin, della diocesi di Southwark (resid. Roma). 14 » » Monsig. Giuseppe Dean, dell'archidiocesi di Liverpool. 18 » » Monsig. Enrico Bertemati y Pareja, delParchid. di Siviglia. 22 » » Monsig. Giovanni Korotnoki, della diocesi di Eperjes dei Ruteni. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 Dicembre 1928. Monsig. Nicola Rusznak, della medesima diocesi. » » » 28 » » Monsig.. Tommaso Bianchetta, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Carlo Grosso (Roma). 5 Gennaio 1929. Monsig. Adamo Gerstmann, dell'archidiocesi di Leopoli dei Latini. » » » Monsig. Stanislao Sokolowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Franco, dell'archidiocesi di Torino. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano: 22 Dicembre 1928. Al sig. comm. Francesco Saverio Seganti (Roma). La Commenda dell'Ordine Plano : 14 Novembre 1928. Al sig. Adolfo Mayer (resid. Würzburg). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Espasa y Escayola, della diocesi di Barcellona. » » » Al sig. Giovanni Espasa y Escayola, della medesima diocesi. 22 » » Al sig. Eugenio Sipöcz, dell'archidiocesi di Strigonia. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8\Novembre 1928. Al sig. Francesco Gay, dell'archidiocesi di Parigi. 30 » » Al sig. marchese Filippo Castagnola, della diocesi di LuniSarzana. 3 Dicembre 13 » » Al sig. Ernesto Moscatelli, della diocesi di Fabriano. » Al sig. Alessandro Schmidt, dell'archidiocesi di Strigonia. 5 Gennaio 1929. Al sig. Mattia Valtera, dell'archidiocesi di Praga. 8 » » Al sig. cav, Giovanni Steinbrener, della diocesi di Budè- » » » Al sig. cav. Ruperto Steinbrener, della medesima diocesi. 10 » » Al sig. cav. Clemente Brenninkmeyer, della diocesi di Mün- jovice. ster. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 27 Novembre 1928. Al sig. alfiere Mario Carvalho Nunez, dell'archidiocesi di Lisbona. Diarium Romanae Curiae 31 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 12 Settembre 1928. Al sig. Miecislao Teodoro wicz, dell'archidiocesi di Leopoli degli Armeni. » » » Al sig. Mariano Kizsztofowicz, della medesima archidiocesi. 17 » » Al sig. Roberto Graham, della diocesi di Indianapolis. » » » Al sig. Giovanni H. Fendrich, della medesima diocesi. » » » Al sig. Raimondo Graham, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giuseppe Graham, della medesima diocesi. 11 Ottobre » Al sig. Stefano Piccardo, dell'archidiocesi di Genova. 13 Novembre » Al sig. rag. Giuseppe Terilli, della diocesi di Aquino. » » » Al sig. Eugenio Dulery, dell'archidiocesi di Rouen. 23 » » Al sig. Ernesto Baldini (Roma). » Al sig. prof. Romualdo Castelli, della diocesi di Fabriano e 3 Dicembre Matelica. 4 » >t- Al sig. Luigi Iacobini, della diocesi di Albano. 15 » » Al sig. dott. Guglielmo Klein, della diocesi di Paderborn. 5 Gennaio 1929. Al sig. ing. Angelo Galbiati (Roma). » » » Al sig. ing. Ivo Bonetti (Roma). » » » Al sig. Emmanuele Musso (Roma). 5 » » Al sig. dott. Giuseppe Sklenaf, dell'archidiocesi di Praga. 8 » » Al sig. Giacomo Julia y Vernet, della diocesi di Barcellona. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 Dicembre 1928. Al sig. Felice Zaleski (Polonia). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 9 Dicembre 1928. Al sig. Nunzio Bernardo, della diocesi di Boiano-Campobasso. 12 » » Al sig. Roberto Berruti, dell'archidiocesi di Torino. 29 » » Al sig. Origene Tarmin, della diocesi di Uberaba. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 3 Novembre 1928. Al sig. Gioacchino Detoma, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. Santino Galli, della medesima archidiocesi. 12 '» » » Al sig. Aldo Garlando, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Giuseppe Aliberti, della medesima archidiocesi. 5 Gennaio 1929. Al sig. Giulio Ciocci (Roma). » » » Al sig. Alessandro Contessa (Roma). » » » Al sig. Paolo Berardi (Roma). 3§ Aeta Apcstoheae Sedis - Commentarium Officiale- MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 14 Gennaio 1928. Monsig. Francesco De Assis Caruso, dell'archidiocesi di Ri® de Janeiro. » » » Monsig. Antonio Girolamo Rodrigues, della medesima archidiocesi. 24 Novembre » Monsig. Virgilio Lapenda, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Sabota, della diocesi di Scranton. Monsig. Andrea Zychowicz, della medesima diocesi. Monsig. Patrizio J. Murphy, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Carlo Goeckel, della medesima diocesi. Monsig. Michele F. O'Rourke, della medesima diocesi. Monsig. Pietro C. Winters, della medesima diocesi. Monsig. Angelo Di Tomaso, della diocesi di Amelia. 1 Dicembre » » » » Monsig. Angelo Restelli, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Giovanni Pasetti, della medesima archidiocesi. Monsig. Luigi Moneta, della medesima archidiocesi. Monsig. Attilio di Agostino CapacciO/li, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Michelangelo D'Amico, della diocesi di Acireale. Monsig. Mario D'Agata, della medesima diocesi. 13 » » Monsig. Serafino Gemelli, della diocesi di Novara. 9 » » NECROLOGIO 31 Ottobre 1928. Monsig. Francesco Melchiori, Arcivescovo di Durazzo. 14 Novembre » Monsig. Odorico Tc'eng, Vescovo tit. di Cotenna. 26 Dicembre » Monsig. Michele Crane, Vescovo tit. di Curio. 7 Gennaio 1929. L ' E m o Sig. Card. EUGENIO TOSI, del Titolo dei SS. Silvestro e Martino, Arcivescovo di Milano. 10 » » Monsig. Giuseppe Pfluger, Arcivescovo tit. di Macre. AHIIUS XXI ACTA Num. 2 6 Februarii 1329 - Vol. X X I APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA D E LITURGIA D E Q U E CANTU GREGORIANO E T MUSICA SACRA COTIDIE MAGIS PROVEHENDIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Divini cultus sanctitatem tuendi cum Ecclesia a Conditore Christo munus acceperit, eiusdem est profecto, salva quidem Sacrificii et sacramentorum substantia, ea praecipere - caerimonias nempe, ritus, formulas, preces, cantum - quibus ministerium illud augustum et publicum optime regatur, cuius peculiare nomen est Liturgia, quasi actio sacra praecellenter. Atque res utique sacra est liturgia; per eam enim ad Deum evehimur ipsique coniungimur, fidem nostram testamur nosque gravissimo ei obligamur officio ob accepta beneficia et auxilia, quibus perpetuo indigemus. Hinc intima quaedam necessitudo inter dogma et liturgiam sacram, itemque inter cultum christianum et populi sanctificationem. Quapropter Caelestinus I fidei canonem expressum •esse censebat in venerandis liturgiae formulis; ait enim: « legem credendi lex statuat supplicandi. Cum enim sanctarum plebium praesules mandata sibimet legatione 'fungantur, apud divinam cleACTA, VOL. XXI. N. 2. — 6-2-929. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mentiam humani generis agunt causam, et tota secum Ecclesia con1 gemiscente postulant et precantur ». Quae communes supplicationes primum opus Dei, deinde officium divinum appellatae, quasi debitum cotidie Deo solvendum, noctu dieque olim fiebant, magna quidem christianorum frequentia. Ac mirum quantum iam inde ab ipsa antiquitate temporum ingenuae illae cantilenae, quae sacras preces actionemque liturgicam exornabant, ad fovendam in populo pietatem contulerunt. Namque in veteribus praesertim basilicis, ubi episcopus, clerus populusque divinas laudes alterne concinebant, non parum liturgici cantus eo valuere ut plurimi ex barbaris ad christianum civilemque cultum, historia teste, adducerentur. In templis catholicae rei oppugnatores altius san- ctorum communionis dogma didicerunt; quamobrem Yalens imperator, arianus, prae divini mysterii maiestate, a S. Basilio peracti, stupore quodam insolito correptus, animo deficiebat; ac Mediolani S. Ambrosius ab haereticis arguebatur se turbas liturgicis cantibus fascinare, quibus quidem perculsus Augustinus consilium cepit Christi fidem amplectendi. In ecclesiis deinde,»ubi ex tota fere civitate chorus ingens fiebat, opifices, aedium f abri, pictores, Sculptores, litterarum ipsi studiosi, per liturgiam ea theologicarum rerum cognitione imbuebantur, quae hodie ex illius aetatis mediae monumentis tantopere elucet. Ex his intelligitur cur Romani Pontifices tantam adhibuerint sollicitudinem in liturgia tutanda et custodienda; et quemadmodum tam multa erat eis cura in dogmate aptis verbis exprimendo, ita liturgiae sacrae leges ordinare, tueri et ab omni adulteratane praeservare studuérint. Itemque patet cur Sancti Patres litur- giam sacram (seu supplicandi legem) verbis scriptisque commentati sint; et Tridentinum Concilium voluerit eam esse christiano populo exponendam et explicandam. Quod vero ad nostra haec tempora attinet, Pius X, abhinc annos x x v , in praescriptionibus illis Motu Proprio promulgan- 1 Epist, ad episcopos Galliarum, Patrol. Lat., L, 535. Acta Pii PP. XI 35 dis, ' quae ad cantum gregorianum et musicam sacram pertinent, hoc in primis sibi proposuit ut scilicet christianum spiritum in populis excitaret et aleret, ea sapienter removendo quae templi sanctitudinem maiestatemque dedecerent. Etenim ob eam causam ad aedes sacras fideles conveniunt ut pietatem inde, tamquam ex praecipuo fonte, hauriant, veneranda Ecclesiae mysteria ac publicas sollemnesque preces actuose participando. Permagni igitur interest quidquid est liturgiae ornamentum normis quibusdam praeceptisque Ecclesiae contineri, ut artes reapse, velut par est, quasi ancillae nobilissimae divino cultui inserviant; quod quidem nedum in detrimentum, in maiorem potius dignitatem splendoremque ipsarum artium quae in sacris locis adhibentur certe cedet. Idque mirum sane in modum in musica sacra effectum est: ubicumque enim praescriptiones illae diligenter sunt in usum deductae, ibidem cum lectissimae artis venustates reviviscere, tum religiosi spiritus late florere coeperunt ; ^ propterea quod populus christianus, liturgico sensu altius imbutus, et eucharisticum ritum et psalmodiam sacram et supplicationes publicas participare impensius consuevit. Quod Nos quidem ipsi tum iucunde experti sumus, cum, primo Pontificatus Nostri anno, ingens clericorum chorus ex omni natione liturgiam sollemnem, quam in Vaticana Basilica celebravimus, gregoriano cantu nobilitabit. Iam vero dolendum hic est quibusdam in locis eas leges sapientissimas plene non fuisse in usum deductas; ideoque optatos fructus inde perceptos non esse. Namque probe novimus vel dictitasse aliquos se eis legibus non teneri quae tam sollemniter edictae fuerant; vel nonnullos, primum quidem iisdem paruisse, sed pedetentim ei musicae generi induisisse quod est omnino a templis arcendum; vel denique alicubi, cum praesertim saecularia sollemnia in memoriam celebrarentur musicorum illustrium, causam inde quaesitam esse quaedam opera in templo exsequendi quae, quamvis praeclara, cum sacri loci et liturgiae sanctitati non congruerent, in ecclesiis nequaquam erant adhibenda. m Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale At tamen, quo clerus populusque eis legibus et praescriptionibus, quae sancte, inviolateque in Ecclesia universa servandae sunt, religiosius pareat, nonnulla beic adiicere placet, quae nempe hoc x x v annorum spatio experiendo didicimus. Idque eo libentius Nos facimus quod hoc anno non solam musicae sacrae restaurationis, quam diximus, recordatio, sed etiam memoria monachi illius Guidonis Arretini celebrata est; qui, cum circiter abhinc annos nongentos, Romani Pontificis iussu, in Urbem venisset, ingeniosum illud suum inventum protulit, quo liturgici cantus, iam inde ab antiquitate traditi, et facilius evulgarentur, et, ad Ecclesiae artisque ipsius utilitatem ac decus, integre servarentur in posterum. In Lateranis aedibus, ubi antea S. Gregorius Magnus, monodiae sacrae thesauro - hereditate quidem monumentoque Patrum - collecto, digesto et aucto, Scholam illam percelebrem, ad veram liturgicorum cantuum interpretationem perpetuandam, tam sapienter constituerat, Guido monachus experimentum egit mirifici sui inventi, coram romano clero ipsoque Pontifice Maximo; qui, rem eximie probando meritaque laude prosequendo, hoc effecit ut eadem innovatio longe lateque paulatim propagaretur, atque omne musicae artis genus magnum inde caperet incrementum. Omnibus igitur Episcopis atque Ordinariis, quibus quidem, cum sint liturgiae custodes, de sacris artibus in ecclesiis cura esse debet, nonnulla hic Nos commendare volumus, quasi optatis respondentes, quae ex tot musicis congressionibus, praecipueque ex recentiore conventu, Romae habito, Nobis significarunt non pauci sacri Pastores ac studiosissimi rei huius praecones, quos omnes merita hic laude honestamus; eademque, ut infra, efficacioribus viis rationibusque propositis, ad effectum deduci iubemus. I. Quicumque sacerdotio initiari cupiunt, non modo in Seminariis sed etiam in religiosorum domibus, iam inde a prima aetate cantu gregoriano et musica sacra imbuantur; propterea quod facilius tum ea perducunt, quae ad modulationes sonosque pertinent; et vocis vitia, si fortasse habeant, eradicare vel saltem Acta Pii PP. XI 37 corrigere queunt, quibus quidem postea, adultiores aetate, mederi prorsus non possent. Ab ipsis primordiorum scholis institutio cantus et musicae incipienda est, ac deinde in gymnasio et lycaeo continuanda; ita enim qui sacros ordines suscepturi sunt, cum iam cantus periti sensim sine sensu facti sint, in theologicorum studiorum curriculo, sine ullo quidem labore ac difficultate, altiore illa disciplina institui poterunt quam verissime aestheticam dixeris monodiae gregorianae ac musicae artis, polyphoniae atque organi, quamque clerum pernoscere omnino decet. II. Esto igitur in Seminariis ceterisque studiorum domiciliis, utrique clero recte conformando, brevis quidem sed frequens ac paene cotidiana cantus gregoriani et musicae sacrae lectio vel exercitatio; quae si liturgico spiritu peragatur, solatium potius quam onus, post se verior u m disciplinarum studium, alumnorum animis afferet. Auctior ita pleniorque utriusque cleri in liturgica musica institutio id certe efficiet ut ad dignitatem priscam splendoremque chorale officium restituatur, quod pars est divini cultus praecipua; itemque ut scholae et capellae musicorum, quas vocant, ad veterem gloriam revocentur. III. Quicumque in basilicis aedibusque cathedralibus, collegiatis et conventualibus religiosorum cultum moderantur et exercent, iidem totis viribus contendant ut rite, id est ad Ecclesiae praescripta, chorale officium instauretur; neque id solum quod ad commune praeceptum spectat divini officii peragendi digne semper, attente ac devote, sed etiam quantum ad canendi artem attinet; in p saliendo enim, et iusta tonorum ratio curanda est una eum mediis suis numeris clausulisque ad sonum exquisitis, et congruens ad asteriscum mora, et plena denique concordia illa in psalmodicis versiculis hymnorumque strophis conclamandis. Quae si egregie efficiantur, omnes rite psallentes, cum suorum animorum in adorando Deo unitatem mirifice ostendant, tum, in moderata duarum chori partium vice, sempiternam illam Seraphim laudem, qui clamabant alter ad alterum: « Sanctus, Sanctus, Sanctus » aemulari videntur. IV. Ne quis autem in posterum faciles excusationes prae- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale texat ut ab officio Ecclesiae legibus parendi liberatum se existimet, ordines canonicorum omnes ac religiosae eaedem communitates de his rebus in statis coetibus agant ; et quemadmodum olim cantor erat seu rector chori, ita in posterum in canonicorum et religiosorum choris aliquis eligatur peritus, qui cum liturgiae cantusque choralis normas in usum deducendas curet, tum singulorum vel chori universi vitia emendet. Quo in genere praetereundum non est, ex veteri constantique Ecclesiae disciplina atque ex ipsis capitularibus constitutionibus quae adhunc vigent, quotquot ad chorale officium tenentur, eos omnes saltem cantum gregorianum rite pernoscere oportere. Cantus vero gregorianus, in ecclesiis omnibus cuiusvis ordinis adhibendus, is est qui ad veterum codicum fidem restitutus, ab Ecclesia in editione authentica, vaticanis typis, iam propositus est. V. Gapellas etiam musicorum iis omnibus ad quos spectat commendatas hic volumus, utpote quae, decursu temporum, in antiquarum scholarum locum suffectae, eo pacto in basilicis maioribusque templis constitutae sint ut polyphonicam praecipue musicam ibidem efficerent. Quam quidem ad rem, merito. polyphonia sacra post gregorianum cantum altero loco haberi solet: ideoque vehementer Nos cupimus ut capellaehuiusmodi, quemadmodum a saeculo X I V ad saeculum X V I floruerunt, ita hodie illic maxime renoventur ac revirescant ubi divini cultus frequentia et amplitudo maiorem cantorum numerum exquisitioremque eorum delectum postulant. V I . Scholae puerorum, non modo apud maiora templa et cathedrales, sed etiam penes minores et paroeciales aedes excitentur ,• pueri autem a capellarum magistris ad recte canen- dum instituantur ut ipsorum voces, iuxta veterem Ecclesiae morem, virorum choris sese adiungant, maxime cum in polyphonica musica, ut olim, adhibendae sint pro suprema voce, quae cantus appellari consuevit. Ex eorum numero, saeculo praesertim XVI, polyphoniae auctores peritissimi, uti est compertum, prodiere, quos inter omnium facile princeps Ioannes ille Petrus Aloisius Praenestinus. Acta PU PP. XI 39 VII. Quoniam vero didicimus tentari alicubi ut quoddam musicae genus resumatur, sacrorum officiorum perfunctioni haud omnino congruens, praesertim ob immoderatiorem instrumentorum usum, Nos quidem hic profitemur cantum cum symphonia coniunctum nullo modo ab Ecclesia tamquam perfectiorem musicae formam rebusque sacris aptiorem haberi; etenim magis quam instrumenta, vocem ipsam in sacris aedibus resonare decet: vocem nempe cleri, cantorum, populi. Neque est autem putandum incremento musicae artis Ecclesiam, obsistere, quod instrumento cuilibet humanam vocem anteponat; siquidem nullum instrumentum, quamvis eximium atque perfectum, in exprimendis animi sensibus humanam vocem superare potest, tum maxime cum ipse animus ea utitur ut preces et laudes ad omnipotentem Deum extollat. VIII. Est quidem Ecclesiae proprium musicum instrumentum a maioribus traditum, organum, ut aiunt; quod, ob miram quandam granditatem maiestatemque, dignum habitum est ut cum liturgicis ritibus coniungeretur, sive cantum confitando, sive, silente choro, ad praescripta, harmonias suavissimas eliciendo. At vero in hoc etiam illa vitanda est sacri et profani permixtio, quae causa cum fabrorum qui organa conficiunt, tum modulatorum quorundam qui novissimae musicae portentis indulgent, huc demum evaderet ut de ipso ad quem destinatur fine mirificum hoc instrumentum deflectent. Equidem ad liturgiae normas Nosmet ipsi optamus ut quaecumque ad organum spectant nova semper incrementa capiant; sed temperare Nobis non possumus quin conqueramur quod, uti olim aliis musicae formis quas merito Ecclesia prohibuit, ita hodie novissimis sane formis tentetur ut in templum profani spiritus invehantur ; quas quidem formas, si gliscere inciperent, facere non posset Ecclesia quin omnino damnaret. Personent in templis ii tantum organi concentus qui maiestatem loci referant ac rituum sanctitudinem redoleant ; hoc enim pacto ars tum fabrorum in construendis organis, tum musicorum in eisdem adhibendis, revirescet ad liturgiae sacrae efficax adiumentum. I X . Quo autem actuosius fideles divinum cultum participent, 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cantus gregorianus, in iis quae ad populum spectant, in usum populi restituatur. Ac revera pernecesse est ut fideles, non tamquam extranei vel muti spectatores, sed penitus liturgiae pulchritudine affecti, sic caerimoniis sacris intersint — tum etiam cum pompae seu processiones, quas vocant, instructo cleri ac sodalitatum agmine, aguntur — ut vocem suam sacerdotis vel scholae vocibus, ad praescriptas normas, alternent ; quod si auspicato contingat, iam non illud eveniet ut populus aut nequaquam, aut levi quodam demissoque murmure communibus precibus, liturgica vulgarive lingua propositis, vix respondeat. X. In hoc utriusque cleri industria desudet, praeeuntibus quidem Episcopis et locorum Ordinariis, ut, per se vel per alios rei peritos, liturgicam musicamque populi institutionem curent, utpote cum doctrina christiana coniunctam. Quod quidem facilius efficietur scholas praecipue, pia sodalicia ceterasque consociationes liturgicis cantibus instruendo; religiosorum autem, sororum ac piarum feminarum communitates alacres sint ad hunc finem assequendum in variis institutis quae sibi ad educandum et erudiendum concredita sunt. Itemque valde ad hanc rem valituras esse confidimus eas societates quae in nonnullis regionibus, ecclesiasticis auctoritatibus obsequentes, musicam sacram ad Ecclesiae leges restaurare contendunt. X I . Ad haec omnia, quae sperantur, adipiscenda peritis magistris iisdemque frequentissimis omnino opus est. Quo in genere, Scholis et Institutis illis, passim per catholicum orbem conditis, debitas laudes tribuimus; siquidem disciplinas huiusmodi diligenter docendo, praeceptores optimos idoneosque effingunt. Sed maxime memorare hoc loco ac dilaudare placet Pontificiam Scholam musicae sacrae altius tradendae, quae inde ab anno MCMX in Urbe a Pio X constituta est. Hanc Scholam, quam deinde proximus decessor Noster Benedictus XV studiose provexit novaque sede donavit, Nos quoque peculiari quodam favore prosequimur, tamquam pretiosa Nobis hereditate a duobus Pontificibus relictam, eandemque idcirco Ordinariis omnibus magnopere commendatam volumus. Acta Pii PP. ii XI Equidem probe novimus ea omnia, quae supra mandavimus, quantum studii postulant ac laboris. At vero quis ignorat quam multa opera quamque magno artifìcio confecta, nullis devicti difficultatibus, maiores nostri posteritati tradiderint, utpote qui pietatis studio ac liturgiae spiritu imbuti essent ? Neque id mirum: quidquid enim ab ipsa, quam Ecclesia vivit, interiore vita proficiscitur, mundi huius perfectissima quaeque transcendit. Difficultates coepti huius sanctissimi animos Ecclesiae Antistitum excitent atque erigant nedum infringant; qui voluntati Nostrae concorditer omnes constanterque obsequentes, operam navabunt Summo Episcopo episcopali suo munere dignissimam. Haec edicimus, declaramus, sancimus, decernentes Apostolicam hanc Constitutionem firmam, validam et efficacem semper esse ac fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri atque obtinere, contrariis quibusvis non obstantibus. Nulli igitur hominum liceat hanc Constitutionem a Nobis promulgatam infringere vel eidem temerario ausu contraire. Datum Romae apud Sanctum Petrum, in quinquagesimo sacerdotii Nostri natali, die x x mensis Decembris anno MOMXXvni, Pontificatus Nostri septimo. F R . ANDREAS CARD. F R Ü H W I R T H , GAMILLUS C A R D . L A U R E N T ! , Cancellarius S. B. E. Iosephus Wilpert, Dominicus Loco S. B. C. Pro Praefectus. Decanus Coll. Proton. Spolverini, Protonotarius Plumbi Beg. in Cancellaria Apostolica, vol. XXXIX, n. 45 - M. RIGGI. Apostolicorum. Apostolicus. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DUBIUM CERCA M O D U M SE G E R E N D I O R D I N A R I O R U M E R G A CLERICOS QUOAD SOCIE T A T E S QUAE « R O T A R Y CLUBS » I N S C R I B U N T U R . Ab hac Sacra Congregatione Consistoriali n o n pauci sacrorum Antistites, pro sua pastoralis officii religione, permittere possint clericis ut nomen dent exquisierunt: An Ordinarii Societatibus, hodiernis temporibus constitutis, quibus titulus « Rotary Clubs », vel ut earumdem coetibus saltem intersint. Sacra autem haec Congregatio Consistorialis, re mature perpensa, respondendum censuit: Non expedire. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 4 Februarii 1929. C. CARD. Secretarius. PEROSI, L.EiS. f Fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor. Il PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 15 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Hildeshiensi praefecit R. D. Nicolaum Bares, canonicum ecclesiae cathedralis Trevirensis ae ibidem rectorem Seminarii. 18 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Abellinensi, R. D. Franciscum Petronelli, canonicum curatum cathedralis Lyciensis. S. Congregatio Rituum 43 SACRA CONGREGATIO RITUUM I INSTRUCTIO D E COMMUNIONE P L U R I U M I N F I R M O R U M Quo breviori et faciliori ratione sacra Communio pluribus infirmis ministrari valeat, Sacra Rituum Congregatio sequentem instructionem probari posse censuit; nimirum: Quando sacra Communio distribuitur pluribus infirmis, qui in eadem d o m o , vel in eodem hospitali, sed in distinctis cubiculis degant, Sacerdos vel Diaconus ministrans, in primo tantum cubiculo recitet plurali numero omnes preces ante infirmorum Communionem dicendas iuxta Rituale Romanum, Tit. I V , cap. 4; in aliis autem cubiculis dicat tantummodo preces: Miser eatur tui... Indulgentiam... Ecce Agnus Dei..., semel Domine non sum dignus... Accipe frater (soror)... vel Corpus Domini nostri Iesu Christi...; et in ultimo cubiculo addat versum: Dominus vobiscum, cum suo responsorio et cum sequente oratione plurali numero dicenda: Domine sancte..., ibique, si qua particula consecrata superfuerit, benedictionem eucharisticam impertiatur, ac tandem reliquas preces praescriptas in Ecclesia de more persolvat. Pacta postmodum de his omnibus Sanctissimo, D o m i n o nostro P i o Papae XI per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Pro Praefectum relatione, Sanctitas Sua praefatam instructionem ratam habuit et confirmavit ; eamque pro opportunitate adhibendam benigne concessit* Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 9 Ianuarii 1929. C. CARD. LAURENTI, S. B. C. Pro Praefectus. Angelus Mariani, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II OFFICIUM ET MISSA P R O FESTO SACRATISSIMI CORDIS JESU ET EJUS OCTAVA INSERENDUM US PROPRIO DE TEMPORE I N F R A H E B D O M A D A M I I POST O C T A V A M P E N T E C O S T E S FERIA Y I N O C T A V A SSMI CORPORIS CHRISTI Vesperae de sequenti. FERIA YI I N FESTO S A C R A T I S S I M I C O R D I S J E S U Duplex I classis cum IN Ant. 1. Suavi jugo Octava I privilegiata III ordinis VESPERIS tuo * dominare, Dómine, iii medio inimicorum tuorum. Ps. 109. D i x i t Dominus. 2. Misericors * et miserator Dominus: escam dedit timéntibus se. Ps. 110. Confitebor tibi, Dómine. 3. E x o r t u m est * in tenebris lumen rectis; misericors et miserator Dominus. Ps. III. Beatus vir qui timet Dominum. 4. Quid retríbuam D ó m i n o pro ómnibus quae retribuit mihi. Ps. 115. Crédidi, propter quod locutus sum. ö. A p u d D o m i n u m * propitiatio est et copiósa apud eum redemptio. Pi?. 129. De profundis clamavi ad te, Domine. GapituUim . Ephes. 3, 8-9 Fratres, mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi; et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o . " S. Congregatio Ritmim 45 Hymnus En ut superba criminum Et saeva nostrorum cohors Cor sauciávit innocens Meréntis haud tale D e i ! Vibrántis hastam militis Peccata nostra dirigunt, Ferrúmque dira3 cúspidis Mortale crimen ácuit. Ex Corde scisso Ecclesia, Christo jugáta, nascitur: H o c ostium arcss in latere est Genti ad salutem positum. Ex h o c perennis gratia, Ceu septifórmis flúvius, Stolas ut illic sórdidas Lavémus Agni in sanguine. Turpe est redire ad crimina, Quae Cor beatum lacèrent: Sed aemulémur cordibus Flammas amoris indices. Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam, Cum Patre et almo Spiritu In sempiterna sécula. Amen. Sic terminantur omnes Hymni per totam Octavam, f. Tóllite jugum meum super vos et discite a me. 1$. Quia mitis sum et humilis Corde. Ad Magnif. Ant. Ignem * veni mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur? Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri dignáris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Nulla fit commemoratio, nisi Ss. Petri ei Pauli Apostolorum vel S. Joannis Baptistce si hac die occurrerint. Completorium de Dominica. M Acta Apostolicae Sedis - Commentarium AD Officiale MATUTINUM Invit. Cor Jesu amóre nostri vulnerátum * Venite, adoremus. Ps. 94. Venite, exsultémus. Hymnus A u c t o r beáte saeculi, Christe, Redemptor omnium, Lumen Patris de lumine, Deusque verus de D e o : A m o r coegit te tuus Mortale corpus sumere, Ut, novus A d a m , rédderes Quod vetus ille abs tulerat. Ille amor almus ártifex T e m e marisque et siderum, Errata patrum miserans Et nostra rumpens vincula. N o n Corde discedat tuo Vis illa amoris inclyti: H o c fonte gentes hauriant Remissionis gratiam. Percussum ad h o c est lancea Passúmque ad hoc est vulnera, Ut nos laváret sórdibus, Unda fluènte et sanguine. Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam, Cum Patre et almo. Spiritu In sempiterna saecula. Amen. IN I NOCTURNO Ant. Cogitationes * Cordis ejus in generatione et generationem. Ps. 32. Exsultate, justi, in D o m i n o . Ant. A p u d te * est fons vitae; torrènte voluptatis tuae potábis nos, Dómine. Ps. 35. Dixit injustus ut delinquat in semetipso. Ant. H o m o pacis meae, qui edébat panes meos, magnificavit super me supplantatiónem. Ps. 40. Beatus qui intelligit super egénum et pauperem. V. Tóllite jugum meum super vos et discite a me. 3$. Quia mitis sum et humilis Corde. S. Congregatio 47 Rituum De Hieremi a Propheta Lectio I Cap. 24, 5-7 Haec dicit Dominus, Deus Israel: Cognóscam transmigratiónem Juda, quam emisi de loco isto in terram Chaldaeorum, in bonum. Et ponam oculos meos super eos ad placándum, et redúcam eos in terram hanc; et sedificábo eos, et non déstruam; et plantábo eos et non evéllam. Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dominus; et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertantur ad me in toto corde suo. Fériam eis pactum sempiternum et non désinam eis benefácere et timorem meum dabo in corde eorum * Ut non recédant a me. Y. Et laetábor super eis cum bene eis fecero in toto Corde meo. Ut non. Lectio II Cap. 30, 18-24 Haec dicit D o m i n u s : Ecce ego convértam conversionem tabernaculórum J a c o b , et tectis ejus miserébor, et aedificábitur civitas in excelso suo, et templum juxta ordinem suum fundábitur, et egrediatur de eis laus, v o x q u e ludéntium. Et erit dux ejus ex eo, et princeps de medio ejus producetur; et applicábo eum et accedet ad me. Quis enim iste est qui applicet cor suum ut appropinquet mihi? ait Dominus. Et eritis mihi in p o pulum, et ego ero vobis in Deum. Ecce turbo Domini, furor egrédiens, procélia mens; in capite impiorum conquiéscet. Non avértet iram indignatiónis Dominus, donec faciat et compleat cogitationem Cordis sui: in novissimo dierum intelligétis ea. 1$. Si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique * Tu véro h o m o unanimis qui simul mecum dulces capiébas cibos. f. Et si is qui me óderat super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo. Tu vero. Lectio III Cap. 31, 1-3, 31-33 In tempore illo, dicit Dominus, ero Deus universis cognatiónibus Israel, et ipsi erunt mihi in populum. Haec dicit Dominus: Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a glàdio; vadet ad réquiem suam Israel. Longe Dominus apparuit mihi. Et in caritate perpétua diléxi te: ideo atfcráxi te, miserans. E c c e dies venient, dicit Dominus: et fériam domui Israel et domui Juda foedus n o v u m : n o n secundum pactum, quod pépigi eum patribus eorum in die, qua apprehendi manum eorum, ut educerem eos de Terra iEgypti: pactum quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus. Sed hoc erit pactum, quod fériam cum d o m o Israel: post dies illos dicit D o m i n u s : D a b o legem m e a m in visceribus eorum, et in corde eorum scribam e a m : et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum. £8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1$. Cum essemus mortui peccatis, convivificávit nos Deus in Christo * propter nimiam caritatem suam qua dilexit nos. V. Ut ostenderet in saeculis supervenientibus abundantes divitias gratiae suae. Propter. Gloria Patri. Propter. IN II NOCTURNO Ant. R e x omnis terrae * Deus; regnábit super Gentes. Ps. 46. Omnes Gentes, plaudite manibus. Ant. D u m anxiarétur * Cor meum, in petra exaltásti me. Ps. 60. Exaudi, Deus, deprecatiónem meam. Ant. Secundum multitudinem * dolorum meórum in Corde meo, cons o r t i o n e s tuae laetifìcavérunt animam meam. Ps. 93. Deus ultiónum Dominus. T. E g o dixi, Dómine, miserere mei. 1$. Sana animam meam quia peccavi tibi. Lectio IV Inter mira sacrae doctrinae pietatisque incrementa, quibus divinae Sapientiae consilia clarius in dies Ecclesiae manifestantur, vix. aliud magis conspicuum est quam triumphális progressio cultus Sacratissimi Cordis Jesu. Saepius quidem, priorum decursu temporum, Patres, Doctores, Sancti, Redemptoris nostri amorem celebrarent: vulnus in latere Christi apertum omnium gratiarum arcanum dixerunt fontem. At inde a medio aevo, cum tenerióre quadam erga Sanctissimam Salvatoris Humanitatem religione fideles affici coepti sunt, animae contemplativae per plagam illam ad ipsum Cor, amóre hominum vulnerátum, penetrare fere solebant. Atque ex eo tempore haec contemplatio sanctissimis quibusque ita familiaris evasit, ut neque regio neque ordo religiosus sit, in quibus non insignia, hac aetate, ejus reperiantur testimonia. Proximis demum saeculis, eoque potissimum tempore quo haeretici, sub falsae pietatis titulo, a Sanctissima Eucharistia Christianos deterrére conabantur, cultus Sacratissimo Cordi publice exhiberi coeptus est, ópera imprimis sancti Joannis Eudes, qui auctor liturgici cultus Sacrorum Cordium Jesu et Mariae haud immérito nuncupatur. I#. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. 1$. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Verum, ad cultum Sacratissimi Cordis Jesu plene perfectéque constituendum, eundemque per totum orbem propagándum, Deus ipse sibi instrumentum elegit humillimam ex órdine Visitationis virginem, sanctam S. Congregatio 49 Rituum Margaritam Mariam Alacoque, cui, a prima quidem aetate j a m in Eucharistiae Sacramentum amóre flagranti, Christus Dominus saepenumero apparens, divini Cordis sui et divitias et optata significare dignatus est. Quarum apparitionum celebérrima illa est, qua ei ante Eucharistiam oranti Jesus conspiciéndum se dedit, Sacratissimum Cor ostendit et, conquestus quod, pro immènsa sua caritate, nihil nisi ingratórum hominum contumelias reciperet, ipsi praecepit ut n o v u m festum, feria sexta post octav a m Corporis Christi, instituendum curaret, quo Cor suum honore débito ederetur, atque injuriae sibi in Sacraménto amoris a peccatoribus illatae dignis expiaréntur obsequiis. Quot autem quantasque Dei fámula in Christi mandatis exsequendis experta sit difficultates, nemo est qui ignoret; sed ab ipso D ó m i n o confirmata, atque a religiosis animae suae moderatoribus, qui incredibili quodam ardóre ad hunc cultum promovendum laborarunt, strènue adjúta, munere sibi caélitus commisso fideliter fungi ad m o r t e m usque non destitit. 3$/. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a ¿tapiéntibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Anno tandem millesimo septingentésimo sexagésimo quinto, Clemens Decimus tertius Pontifex Maximus officium et missam in honorem Sacratissimo. Cordis Jesu approbavit; Pius vero Nonus festum ad universam Ecclesiam extendit. Exinde, cultus Sacratissimi Cordis, quasi flumen exundans, prolatis impedimentis ómnibus, per totum se orbem effudit et, n o v o illucescénte s é c u l o , jubilaéo indicto, Leo Decimus tertius humanum genus universum Sacratissimo Cordi devótum voluit. Quae consecratio, in émnibus quidem catholici orbis ecclesiis, sollemni ritu peracta, ingens attulit devotionis hujus incrementum, et ad eam n o n solum populos, rerum etiam singulares familias adduxit, quae Divino Cordi innumerabiles se devovent, regióque ejus imperio subjíciunt. Dénique, Pius Undecimus .Pontifex Maximus, quo plenius festi sollemnitas populi christiani devotioni tam late patenti responderet, Sacratissimi Cordis Jesu festum ad ritum duplicem primae classis cum octava evexit; ac praeterea, ut v i o lata jura Christi summi Regis ac Domini amantissimi resarciréntur, populorúmque peccata defleréntur, eodem festo die piaculárem precationem in ómnibus christiani orbis templis quotannis recitándam mandavit. 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. J. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. ACTA, vol. XXI, n. 2. — 6-2-929. 4 50 Acta Apostolicae Sedis - IN Ant. Qui diligitis III Commentarium Officiale NOCTURNO Dominum, * confìtémini memoriae sanctificationis ejus. Ps. 96. Dominus regnávit, exsúltet terra. Ant. Viderunt * omnes termini terrae salutare Dei nostri. Ps. 97. Cantate Dómino canticum n o v u m . Ant. Psallam tibi * in nationibus, quia magna est super caelos misericordia tua. Ps. 107. Paratum cor meum Deus, paratum cor meum. f. Memoriam fecit mirabilium suorum miserator Dominus. J$. Escam dedit timéntibus se. Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Bonaventurae episcopi Liber de ligno vitae, num. 30 Ut de latere Christi dormiéntis in cruce formarétur Ecclesia, et Scriptura impleretur quae dicit: Videbunt in quem transfixérunt, divina est ordinatione indultum ut unus militum lancea latus illud sacrum aperiendo perioderei, quatenus, sanguine c u m aqua manante, pretium effunderetur nostrae salutis, quod a fonte, scilicet Cordis arcano profúsum, v i m daret sacramentis Ecclesiae ad vitam gratiae conferendam, essetque j a m in Christo viventibus póculum fontis vivi, salientis in vitam aeternam. Surge igitur, ánima amica Christi, vigilare non cesses, ibi os appóne, ut háurias aquas de fontibus salvatoris. 1^. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. De vite mystica Lectio VIII Cap. 3 Quia semel venimus ad Cor Domini Jesu dulcissimi, et b o n u m est nos hic esse, non facile evellámur ab eo. O quam b o n u m et jucúndum habitare in Corde hoc. Bonus thesaurus, pretiosa margarita Cor tuum optime S. 5.1 Congregatio Rituum Jesu,. quam fosso agro corporis tui invenimus. Quis hanc margaritam abjiciat? Quin potius, dabo omnes margaritas, cogitationes et affectiónes meas commutábo et coníparábo illam mihi, jactans o m n e m cogitatum meum in Cor boni Jesu, et sine fallàcia illud me enútriet. H o c igitur tuo et meo Corde, dulcissime Jesu, invento, orábo te D e u m m e u m : admitte in sacrarium exauditiónis preces meas: immo me totum trahe in Cor tuum. 1$. Simus ergo imitatores D e i * Et ambulémus in dilectione. Y. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Ad hoc enim perforátum est latus tuum, ut nobis pateat introitus. Ad hoc vulnerátum est Cor tuum, ut in illo ab exterioribus turbatiónibus absoluti habitare possimus. Nihilominus et propterea vulnerátum est, ut per vulnus visibile, vulnus amoris invisibile videamus. Q u o m o d o hic ardor melius posset ostendi, nisi quod non solum corpus, verum etiam ipsum Cor lancea vulneràri permisit? Carnale ergo vulnus, vulnus spirituale ostendit. Quis illud Cor tam vulnerátum non diligat! quis tam amántem non rédamet? quis tam castum non amplectatur? Nos igitur adhuc in carne manentes, quantum possumus, amántem redamémus, amplectámur vulnerátum nostrum, cujus impii agrícolas fodérunt manus et pedes, latus et Cor; oremusque ut cor nostrum, adhuc durum et impoénitens, amoris sui vinculo constringere et jáculo vulnerare dignetur. Te D e u m laudamus. AD LAUDES ET PER HORAS Ant. 1. Unus militum * lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. Psalmi de Dominica 1 loco. 2. Stans Jesus * clamábat dicens: Si quis sitit veniat ad me et bibat. 3. In caritate perpétua * dilexit nos Deus, ideo, exaltatus a terra, attráxit nos ad Cor suum, miserans. 4. Venite ad me * omnes qui laborátis et onerati estis èt ego reficiam v o s . ö. Fui * praebe mihi cor tuum et oculi tui custodiant vias meas. Capitulum Ephes., 3, 8-9 Fratres, mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi; et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o . m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hymnus Cor, arca legem continens N o n servitutis veteris, Sed gratias, sed veniae, Sed et misericordiae. Cor, sanctuarium novi Intemerátum foederis, Templum vetusto sanctius, Verumque scisso utilius. Te vulnerátum caritas Ictu patenti voluit, Amoris invisibilis Ut veneramur vulnera. H o c sub amoris symbolo Passus cruènta et mystica, Utrumque sacrificium Christus sacerdos obtulit. Quis non amántem rédamet? Quis non redemptus diligat, Et Corde in isto seligat ./Eterna tabernácula? Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam Cum Patre et almo Spiritu In sempiterna saecula. Amen. f. Hauriétis aquas in gaudio. 1$. De fontibus Salvatoris. Ad Benedictus Ant. Pacta sunt * enim haec ut Scriptura impleretur quae dicit: Videbunt in quem transfixérunt. Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri dignáris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Ad Horas Psalmi de Dominica, ad Primam tamen ut in Festis; et ad eam in Besponsorio brevi dicitur Versus: Qui Corde fundis gratiam, per totam Octavam. S. 53 Congregatio Rituum AD TERTIAM Capitulum Fratres, mihi omnium ut supra. 3$. br. Tóllite j u g u m meum super vos * et discite a me. Tóllite. y. Quia mitis sum et humilis Corde. Et discite. Gloria Patri. Tóllite. T. E g o dixi: Domine, miserere mei. 3$. Sana animam meam quia peccavi tibi. AD SEXTAM Capitulum Ephes, 3, 14-17 Hujus rei gratia flecto génua mea ad Patrem Domini nostri Jesu Christi, ut det vobis secundum divitias gloriae suae virtute corroborari per Spiritum ejus in interiorem hominem: Christum habitare per fidem in cordibus vestris. 3$. br. E g o dixi, Dómine * miserere mei. E g o dixi. Y. Sana animam meam quia peccavi tibi. Miserere mei. Gloria Patri. E g o dixi. T. Memoriam fecit mirabilium suorum miserator Dominus. 3$. Escam dedit timéntibus se. AD NONAM Capitulum Ephes, 3, 17-19 In caritate radicati et fundati, ut possitis comprehendere cum omnibus sanctis, quae sit latitudo et longitúdo, et sublimitas et profundum; scire etiam supereminentem scientiae caritatem Christi, ut impleámini in omnem plenitudinem Dei. R. br. Memoriam fecit mirabilium suorum * Miserator Dominus. M e 1 móriam. J. Escam dedit timéntibus se. Miserator. Gloria Patri. Memoriam. y. Hauriétis aquas in gaudio. 3$. De fontibus Salvatoris. IN Antiphona} et Capitulum Ssmi Corporis II VESPERIS de Laudibus. Psalmi ut in I Vesperis Festi Christi. Hymnus En ut supèrba criminum. Y. Hauriétis aquas in gaudio. 1$. De fontibus Salvatoris. Ad Magnificat Ant. Ad Jésum autem * cum venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, non f r egerunt ejus crura, sed unus militum lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. Completorium de Dominica. 54 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium. Officiale Infra octavam et in die Octavee Officium fit ut in Festo, prceter Lectiones, quœ pro singulis diebus as signantur propriae. Si infra Octavam celebretur Officium, quod Lectiones I Nocturni sumat de Scriptura occurrente, hce dicuntur cum Besponsoriis de Festo. A D MISSAM Introitus Ps. 32, 11 et 19 Cogitationes Cordis ejus in generatione etj generationem: ut eruat a morte animas eorum et alat eos in fame. Ps. ibid. 1. Exsultate justi in D ó m i n o , rectos decet collaudatio. Y- Gloria Patri. Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri digneris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Lectio Epistolae beati Pauli Apóstoli ad Ephesios Ephes. 3, 8-19 Fratres mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi: et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o qui omnia creavit: ut innotescat principátibus et potestatibus in caelestibus per Ecclesiam multiformis sapientia Dei: secundum prasfinitiónem saeculorum quam fecit in Christo Jesu Domino nostro, in quo habemus fiduciam et accessum in confidentia per fidem ejus. Hu jus "rei gratia flecto génua mea ad Patrem Domini nostri Jesu Christi, ex quo omnis paternitas in caelis et in terra nominatur: ut det vobis secundum divitias gloriae suae virtute / corroborari per Spiritum ejus in interiorem hominem: Christum habitare per fidem in cordibus vestris: in caritate radicati et fundati: ut possitis comprehendere, cum omnibus sanctis, quae sit latitudo, et longitúdo, et sublimitas et profundum: scire etiam supereminentem scientias caritatem Christi, ut impleámini in omnem plenitudinem Dei. Graduale. Ps. 24, 8-9. Dulcis et rectus Dominus, propter hoc legem dabit delinquentibus in via. T. Diriget mansuetos in judicio, docebit mites vias suas. Alleluja, alleluja. Matth. 11, 29. Tóllite jugum meum super vos et discite a me, quia mitis sum et humilis Corde, et invenietis réquiem animabus vestris. Alleluja. S. Iri Missis quenti, Congregatio 55 Rituum Votivis post Septuagesimam, omissis Alleluja et Versu se- dicitur: Tractus. Ps. 102, 8-10. Misericors et miserator Dominus, longánimis et multum misericors. V. N o n in perpetuum irascétur, neque in aeternum comminábitur. y. N o n secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuat nobis. Tempore autem Paschali, omissis Graduali et Tractu, dicitur: Alleluja, alleluja. Matth. 11, 29 et 28. Tóllite jugum meum super vos et discite a me, quia mitis sum et humilis Corde, et invenietis requiem animabus vestris. Alleluja. T. Venite ad me omnes qui laborátis et onerati estis et ego reficiam vos. Alleluja. £g Sequentia sancti Evangelii secundum Joannem Joann. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam Parasceve eratj ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Venerunt ergo milites, et primi quidem fregérunt crura et alterius qui crucifixus est cum eo. Ad Jesum autem cum venissent, ut viderunt eum jam mortuum, non fregérunt ejus crura: sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Et qui vidit testimonium perhibuit: et verum est testimonium ejus. Et ille scit quia vera dicit, ut et v o s credátis. Facta sunt enim haec ut Scriptura impleretur: Os non comminuétis ex eo. Et iterum alia Scriptura dicit: Videbunt in quem transfìxérunt. Credo. Offertorium. Ps. 68, 21. Impropérium expectávit Cor meum et misériam, et sustinui qui simul mecum contristarétur et non fuit; consolántem me quaesivi et non inveni. Tempore vero Paschali, in Missis votivis, sic mutatur Offertorium: Offertorium. Ps. 39, 7-9. Holocaustum et pro peccato non postulasti; tunc dixi: E c c e vénio. In capite libri scriptum est de me ut facerem voluntatem tuam: Deus meus volui et legem tuam in medio Cordis mei. Alleluja. Secreta Réspice, quaesumus, Dómine, ad ineffábilem Cordis dilecti Filii tui caritatem: ut quod offérimus sit tibi munus acceptum et nostrorum expiátio delictorum. Per eumdem Dominum. Praefatio Vere dignum et justum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, aetérne Deus: qui Unigenitum tuum in cruce pendentem lancea militis transfigi voluisti, ut 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale apertum Cor, divinae largitatis sacrarium, torrentes nobis fúnderet miseratiónis et gratiae, et quod amóre nostri flagrare nunquam destitit, piis esset requies et poenitentibus pateret salutis refugium. Et ideo... Communio. Joann. 19, 34. Unus militum lancea latus ejus aperuit, efe continuo exivit sanguis et aqua. Tempore autem Paschali, in Missis votivis, sic mutatur Communio: Communio. Joann. 7, 37. Si quis sitit veniat ad me et bibat. Alleluja, Alleluja. Postcommunio Prábeant nobis, Dómine Jesu, divinum tua sancta fervorem; quo dulcissima Cordis tui suavitate percepta, discamus terréna despicere, et amare caelestia: Qui vivis. SABBATO D E I I D I E INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex A D MATUTINUM Omnia ut in die festo, prœter sequentia. In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de feste. IN II NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Miserentissimus Lectio Redemptor IV Inter cetera infinitae Redemptoris nostri benignitatis documenta, illud potissimum elucet, quod, defervescente christifidelium caritate, ipsa D e i caritas ad honorándum peculiari cultu proposita est, ejusque bonitatis divitiae late patefáctae sunt per eam religionis formam qua Sacratissimum Cor Jesu colitur, « in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi ». Nam, ut quondam humanae genti e Noetica arca exeúnti, amici foederis signum illucéscere Deus voluit « arcum apparéntem in núbibus », sic turbulentissimis recentioris aevi temporibus, cum vaférrima omnium serperet haeresis illa janseniána, amóri in D e u m pietatique inimica, quas D e u m non tam diligéndum ut patrem quam extimescéndum ut implacábilem judicem praedicabat, benignissimus Jesus Cor suum Sacratissimum, quasi pacis et caritatis vexillum elatum gentibus ostendit, haud dubiam porténdens in certamine victoriam. 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. S. Congregatio Rituum 57 Lectio V Siquidem appòsite felicis recordationis decessor Noster Leo X I I I , in: Litteris Encyclicis « A n n u m Sacrum », tantam cultus Sacratissimi Cordis Jesu opportunitatem admiratus, edicere non dubitavit: « C u m Ecclesia per próxima originibus témpora caesáreo jugo premerétur, conspécta sublime adolescènti imperatóri crux, amplissimae victoriae, quae m o x est consecuta, auspex simul atque efïéctrix. En alterum hodie oblatum oculis auspicatissimum divinissimúmque signum: videlicet Cor Jesu Sacratissimum, superimpósita cruce, splendidissimo candore inter flammas elúcens. In eo omnes collocandae spes; ex eo hominum petenda atque exspectánda salus ». ï$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapiéntibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. Y- Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et. Lectio VI Ac jure id quidem; in illo enim auspicatissimo signo atque in ea, quae exinde consequitur, pietatis forma nonne totius religionis summa atque adeo perfectioris vitae norma continetur, quippe quae et ad Christum Dominum penitus cognoscendum mentes conducat expeditius et ad eundem vehementius diligéndum pressiusque imitandum ánimos inflectat efñcáeius"? N e m o igitur miretur, hanc probatissimam religionis formam decessores Nostros continenter et a calumniatórum criminationibus vindicasse et summis laudibus extulisse et vehementi provexisse studio, prout temporum rerumque rationes postularent. Dei autem adspirante numine factum est ut pia christifidelium erga Sacratissimum Cor Jesu voluntas majora in dies incrementa caperet. 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. Y- Et glorificábunt nomen tuum, quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Juditi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in «ruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Homilia sancti Joannis Chrysóstomi Homilia 85, alias 84 in Joannem, num. S Viden' quam fortis sit veritas? Per Judaeórum studia impletur prophetia. Alia quoque praedictio finem accipit. Venientes enim milites aliorum fregérunt crura, Christi non item. Attamen hi, in gratiam Judaeórum, ejus latus lancea perforant, - et mortuo corpori contuméliam inferunt. O sceléstum et exsecrándum facinus! Sed ne turbéris, ne dejiciáris, dilecte. N a m quae mala illi voluntate faciebant, veritatem propugnabant; pro- phetia namque erat: Videbunt in quem transfìxérunt. Neque h o c tantum; sed etiam iis qui infideles futuri erant, hoc facinus demonstratióni fuit, ut Thomae et ipsi similibus. Ad haec etiam mysterium ineffàbile consummabátur. Exívit enim sanguis et aqua. N o n sine causa vel casu hi fontes manarunt, sed quia ex hoc utroque Ecclesia constituta est. B/. Si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. T". H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII H o c sciunt initiati, qui p e r aquam regenerantur, ac per sanguinem et «carnem nutriantur. Hinc initium mysteria sumunt, ut, cum ad treméndum póculum accésseris, sic venias ac si ex hoc latere potaturus esses. Et qui vidit testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus. H o c est: N o n ab aliis audivi, sed ipse praesens vidi, et verum est testimonium. Mérito sane. Contuméliam narrat, non magnum quid et mirabile, ut possis contra suspicari; verum ille, haereticorum ora eómprimens et futura praenuntians m y steria, atque contentum in ipsis thesaurum considerans, minutátim recenset et quae gesta sunt. Impleta est autem prophetia illa: Os ejus non c o m minuent. Etiamsi enim hoc de Judaeórum agno dictum sit, tamen propter veritatem figura praecessit, et in hoc magis completum est. Ideo prophétam in médium adducit. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T". Sicut •et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. •Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Cum sese testem afferens ubique non videretur fide dignum haberi, adducit Móysen, ut innuat hoc non casu factum esse, sed j a m ohm scripto fuisse praenuntiatum. H o c illud dictum est: Os ejus non comminuétur. Bursúmque ex seipso Prophetae fidem facit. Haec dixi, inquit, ut discátis magnam esse affinitatem inter figuram et veritatem. Viden' quantam curam 59 •S. Congregatio Rituum adhibeat, ut credatur illud quod turpe et ignominiósum videtur? N a m corpus a milite contumèlia affici, longe pejus erat quam crucifigi. Attamen et haec dixi, inquit, et cum magna diligentia dixi, ut credátis. N e m o itaque fidem neget, neque prae pudóre nostris noceat. N a m quae maxime contu» meliósa videntur, haec sunt bonorum nostrorum honestissima. Te D e u m laudamus. DOMINICA INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U QUIE EST I I I POST PENTECOSTEN Semiduplex Omnia dicuntur ut in Festo, -praeter sequentia: IN I VESPERIS Capitulum 1 Petri S, 6-7 Carissimi humiliámini sub potènti manu Dei, ut vos exáltet in tempore visitationis; omnem sollicitudinem vestram projiciéntes in eum, quoniam ipsi cura est de vobis. Ad Magnificat Ant. Cognoverunt omnes * a Dan usque Bersabée, quod fidelis Samuel propheta esset Domini. Oratio Protector in te sperántium, Deus, sine quo nihil est validum, nihil sanctum; multiplica super nos misericordiam tuam; ut, te rectore, te duce, sic transeamus per bona temporalia, ut non amittámus aetérna. Per D o m i n u m . Et fit Commemoratio Octavae. Ant. Ad Jésum, Y. ïïauriétis. Completorium de Dominica. AD MATUTINUM In I'Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. IN II NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii papae X I Lectio IV At certe inter cetera illa, quae proprie ad Sacratissimi Cordis cultum pertinent, pia eminet ac memoranda est consecratio, qua, nos nostraque omnia aeternae Numinis caritati accepta referentes, divino Jesu Cordi devovémus. Verum, aliud accedat oportet, honestae satisfactionis, inquimus, seu 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale reparationis, quam dicunt, officium Sacratissimo Cordi Jesu praestandum. Nam, si illud est in consecratione primum ac praecipuum ut amóri Creatoris creaturae amor rependatur, alterum sponte hinc sequitur, ut eidem increato Amóri, si quando aut oblivióne neglectus, aut offensa violatus sit, illatae quoquo m o d o injúriae compensari debeant: q u o d quidem debitum reparationem vulgato nomine vocamus. 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate, "f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Quodsi ad utramque rem iisdem prorsus rationibus impellimur, reparandi tamen expiandique officio ob validiórem quendam iustitiae et amoris, titulum tenemur: iustitiae quidem, ut irrogata D e o nostris flagitiis expiétur offensa et violatus ordo paenitentia redintegrétur; amoris vero, ut Christo patienti ac «saturato oppróbriis» compatiámur eique nonnihil solacii pro tenuitate nostra afferamus. Peccatores enim c u m simus omnes, multisque onerati culpis, n o n eo solo cultu Deus noster nobis est honorándus, quo vel ejus summam Maiestatem debitis obsequiis adoremus, vel ejus supremum dominium precando agnoscamus, vel ejus infinitam largitatem gratiarum actionibus laudemus; sed praeterea D e ó justo vindici satisfaciámus oportet « pro innumerabilibus peccatis et offensiónibus et negligéntiis » nostrisConsecrationi igitur, qua D e o devovémur et sancti D e o vocamur, ea sanctitate ac firmitate quae, ut docet Angelicus, consecrationis est propria, addenda est expiátio, qua penitus peccata exstinguantur, ne forte indignitatem nostram impudéntem revérberet summae justitiae sanctitas, munusque nostrum potius arceat invisum quam gratum suscipiat. 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, f. Ita, Pater, q u o niam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI H o c autem expiatoriis officium humano generi universo incumbit, quippe quod, ut christiana docemur fide, post Adae miserandum casum, hereditaria labe infectum, concupiscentiis obnoxium et misèrrime depravatimi, in perniciem detrudéndum fuisset sempiternam. Id quidem supèrbi hac nostra aetate sapientes, veterem Pelágii. errorem secuti, inficiántür, nativam quandam virtutem humanae naturae jactantes quae suapte vi ad altiora usque progrediatur; sed falsa haec humanae supérbiae comménta réjicit Apostolus, illud nos admonens: «natura eramus filii irae ». Et san« S. Congregatio Rituum j a m ab initio communis illius expiatiónis debitum quasi agno vére homines et D e o sacrificiis vel publicis placando, naturali quodam sensu ducti, operam dare coeperunt. 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glorincábunt nomen tuum, quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Lucam Lectio VII Cap. 15, 1-10 In illo tempore: Erant appropinquántes ad Jesum publicam et peccatores, ut audirent illum. Et reliqua. Homilia sancti Gregorii Papae Homilia 34 in Evang., n. 2-3 Audistis in lectione evangélica, fratres mei, quia peccatores et public a m accesserunt ad Redemptorem nostrum; et non solum ad. colloquendum, sed etiam ad convescóndum recepti sunt. Quod videntes pharisaei dedignáti sunt. Ex qua re colligite quia vera' justitia compassionem habet, falsa justitia dedignatiónem. Quamvis et jusfci soleant recte peccatoribus dedignári: sed aliud est quod agitur typho supérbiae, aliud quod zelo disci- plinae. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Dedignántur etenim, sed non dedignántes; despérant, sed non desperantes; persecutionem c ó m m o v e n t , sed amantes: quia etsi foris increpatiónes per disciplinam exággerant, intus tamen dulcédinem per caritatem servant. Praeponant sibi in ánimo ipsos plerumque quos córrigunt: melior e s existimant eos quoque quos júdicant. Quod videlicet agentes, et per disciplinam subditos, et per humilitatem custodiunt semetipsos. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum ¡pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX _ At contra, hi qui de falsa justitia superbire solent, ceteros quosque despiciunt, nulla infirmántibus misericordia condescéndunt, et quo se peccatores esse non credunt, eo deterius peccatores fiunt. De quorum profecto número Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pharisaei exstiterant, qui dijudicántes D o m i n u m quod peccatores susciperet, arénti corde ipsum fontem misericordiae reprehendébant. Sed quia aegri erant, ita ut aegros se esse nescirent, quatenus quod erant agnóscerent, caelestis eos medicus blandís foméntis curat, benignum paradigma óbjicit, et iri eorum corde vúlneris tumórem premit. T e D e u m laudamus. AD LAUDES Capitulum Carissimi humiliámini, ut in I Ad Bened. Ant. Quis ex vobis * homo Vesperis. qui habet centum oves et, si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta n o v e m in deserto et vadit ad illam quae perierat, donec inveniat eam? Alleluja. Oratio Protector ut in I Vesperis. M -fit Commemoratio Octavee: Ant. Facta sunt. T. Hauriétis. Ad Primam Psalmi ut in Festis, ei ad absolutionem Capituli Lectio- brevis Deus autem omnis gratiae, ut infra ad Nonam. AD TERTIAM Capitulum Carissimi humiliámini, ut in I Vesperis. Oratio Protector, ut in I Vesperis. AD SEXTAM Capitulum 1 Petr. 5, 8-9 Sobrii estete et vigilate, quia adversarius vester diäbolus tanquam leo rugiens circuit quaerens quem dévoret, cui resistite fortes in fide, scientes eamdem passionem ei, quae in mundo est, vestrae fraternitati fieri. Oratio Protector, ut in I Vesperis. AD NONAM Capitulum 1 Petr. ô, 10-11 Deus autem omnis gratiae, qui vocavit nos in aeternam suam gloriam in Christo Jesu, m o d i c u m passos ipse perficiet, confirmabit solidabitque. Ipsi gloria et imperium in saecula saeculorum. A m e n . Oratio, Protector, ut in I Vesperis. IN I I VESPERIS Capitulum Carissimi humih'ámini, ut in I Vesperis. Ad Magnif. Ant. Quae mulier * habens drachmas decem, et si perdiderit drachmam unam, nonne accéndit lucérnam et evérrit d o m u m et quaerit diligenter donec inveniat? S. 63 Congregatio Rituum Oratio Protector, ut in I Vesperis. Et fit Commemoratio sequentis diei infra Octavam: Ant. Ignem, Y. Tóllite. Si autem sequenti die faciendum non sit officium de Octava, dicitur Ant. Ad Jesum, Y- Hauriétis. FERIA II D E D I E I V INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. IN II Responsoria de Festo» NOCTURNO * Ex litteris Encyclicis ~Pii Papae XI Lectio IV At nulla creata vis hominum sceléribus expiándis erat satis, nisi humanam naturam Dei Filius reparandam assumpsisset. Quod quidem ipse hominum Salvator sacri Psaltis ore nuntiavit: Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem aptas ti mihi: holocautómata pro peccato non tibi placuerunt: tunc dixi: E c c e vénio. Et reapse vere languores nostros ipse tulit et dolores nostros ipse portavit; vulnerátus est propter iniquitates nostras et peccata nostra ipse pértulit in corpore suo super lignum; delens quod adversus nos erat chirographum decréti, quod erat contrarium nobis, et ipsum tulit de medio affigens illud'cruci, ut peccatis mortui justitiae vivámus. Quamquam véro copiósa Christi redemptio abunde nobis omnia delicta donavit, ob miram tamen illam divinae Sapientiae dispensationem, qua in carne nostra adimplenda sunt quae desunt passionum Christi pro corpore ejus quod est Ecclesia, etiam laudibus et satisfactiónibus, quas Christus in nomine peccatorum D e o persolvit, nostras quoque laudes et satisfactiones adjicere possumus, immo etiam debemus. 3$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. V. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V At semper meminerimus oportet, totam expiatiónis virtutem ab uno Christi cruènto sacrificio pendere, quod sine temporis intermissióne in nostris altaribus incruènto m o d o renovatur; siquidem una eademque est Hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui seipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa; quamobrem cum hoc augustissimo Eucharistico sacrificio et ministrorum et aliorum fidelium immolati© eonjúngi debet, ut ipsi quoque hostias viventes, sanctas, D e o placéntes •U Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sese exhibeant. Quin immo, sanctus Cyprianus aíñrmáre non dubitat sacrificium dominicum legitima sanctificatione non celebrari, nisi oblatio et sacrificium nostrum responderit passióni. Quapropter nos monet Apostolus, ut mortificationem Jesu in corpore nostro circumferentes, atque cum Christo consepúlti et compiantati similitùdini mortis ejus, non m o d o carnem nostram crucifigámus cum vitiis et concupiscentiis, rugientes ejus quae in mundo est concupiscentiae corruptiónem, sed et vita Jesu manifestetur in corporibus nostris et, aetérni ejus sacerdotii partícipes effecti, offeremus dona et sacrificia pro peccatis. 3$. Confíteor tibi Pater, D ó m i n e caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T- Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Neque enim arcani hujus sacerdotii et satisfaciendi sacrificandique muneris participatione ii soli fruuntur, quibus Pontifex noster ' Christus Jesus administris utitur ad oblationem mundam divino Nomini ab ortu solis usque ad occasum omni loco offerendam; sed etiam christianorum gens universa, ab Apostolorum Principe genus electum, regale sacerdotium jure appellata, debet cum pro se, tum pro toto humano genere offerre pro peccatis, haud aliter propemodum quam sacerdos omnis ac pontifex, ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad D e u m . 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glórificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri, Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, Ut fraugeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Laurentii Justiniáni Episcopi De triumphali Christi agone, cap. 21 Ad Jesum igitur cum venissent, illumque iam mortuum conspexissent, ipsius minime crura fregérunt, verum astantium unus, vibrata lancea, latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Grande prorsus t et inauditum prodigium, ut de examinato corpore sanguis exiret et aqua. Verumtamen, máximum, in re hac gesta, nobis voluit Dei sapientia c o m - 65 B.. Congregatio Rituum mendace sacramentum, sui videlicet, et Ecclesias unitatem. Hujus enim spiritualis cópulas figura processit, quando de latere Adas dormiéntis una ex costis ipsius subtracta narratur, atque de eadem E v a cunctorum parens formata est, quas t y p u m gerebat Ecclesias. Significabat tunc Spiritus Sanctus, verum et spiritualem A d a m esse futurum, qui Paracléti virtute plasmátus, dum dormirei in cruce, de ipsius latere, profitentibus aqua et sanguine, speciósa sponsa sine ruga et macula, formarétur Ecclesia. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Hasc quippe sunt sacramenta ecclesiastica per quas totum corpus Ecclesias abluitur atque sanctificatur. In lavacro utique aquas regenerationis, q u o d Christi morte sacrátur, ab originali contagione mundetur. In Redemptoris vero sanguine nedum ab omni culpa purgatur, verum etiam regni caelestis illi aperitur introitus. A m b o hasc in unum effectum conveniunt nec unum sine altero valet ad salutem prodésse: n o n enim absque baptismi sacraménto et peccatorum remissióne, potest quis futuras beatitudinis hereditatem percipere. H o c ubique in orbe terrarum sancta mater confitetur E c clesia, et multiplicibus Scripturarum divinarum testimoniis roboratur. Insuper et qui vidit de Christo aquam emanare et sanguinem, testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus. Nempe iste est Joannes A p o stolus et Evangelista, qui praecipuo amóre dilectus est a D o m i n o . ~E$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T- Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Profecto hasc facta sunt ut Scriptura impleretur quas ait: Os non c o m minuétis ex eo. A D o m i n o quippe Móysi fuerat imperatum ne in sacrificii phase, in celebratione immolati agni, ullum comminuerétur os. In D ó mino autem Jesu iniiocentissimo agno, figuras veritas est compléta. Nequáquam crura illius sunt fracta, quemadmodum duorum nequam cum eo pendéntium; sed tantum illius latus apertum, quatenus alia Scriptura perficeretur quas dicit: Videbunt in quem transfìxérunt. Porro vúlnerum cicatrices in suo voluit Dominus corpore retinere, ut, sicut electis incentivum devotionis, ita et réprobis irrefragàbile fieret testimonium damnationis. Ita omnia consummata in Christo, longe ante Prophetárum oraculis promulgata fuere, quatenus catholica fides tam pro se quam adversus haereticorum munirétur errores. T e D e u m laudamus. ACTA, vol. XXI, n. 2. — 6-2-929. 5 66 Acta Apostolicae Sedis- - Commentarium Officiale FERIA III DE DIE V INFRA OCTAVAM SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente Responsoria IN de Festo I I NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Lectio IV Quo autem perfectius oblatio nostra nostramque sacrificium sacrificio dominico responderit, idest amorem nostri cupiditatésque nostras immolavérimus.et carnem crucifixérimus crucifixióne ea mystica, de qua loquitur Apostolus, eo uberiores propitiatiónis atque expiatiónis pro nobis aliisque percipiamus fructus. Mirifica enim viget fidelium omnium cum Christo necessitudo, qualis inter caput et cetera corporis membra intercedit, itemque arcana illa, quam fide catholica profitemur, Sanctorum communione, c u m singuli homines tum populi non m o d o conjunguntur inter se, sed etiam cum eodem qui. est caput Christus, ex quo totum corpus compáctum et connexum per omnem juncturam subministratiónis, secundum opera- tionem in mensuram uniuscuiusque membri augmentum corporis sui facit in aedificationem sui in caritate. Q u o d quidem Mediator ipse Dei et hominum Christus Jesus, morti proximus, a Patre postulárat: E g o in eis et tu in me ut sint consummati in unum. 3$. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et mult u m misericors. Omnibus. Lectio V Quemadmodum igitur unionem cum Christo profitetur ac firmat consecratio, ita expiátio eamdem unionem, et culpas detergendo ínchoat, et Christi passiónes participando perficit, et victimas pro fratribus offerendo consummat. A t q u e id sane miserentis Jesu consilium fuit, cum Cor nobis suum, insignia passionis praeferens ac flammas amoris ostentans, patere voluit, scilicet ut hinc infinitam peccati malitiam connectantes, illinc R e p a ratóris caritatem infinitam admirati, et peccatum vehementius detestarémur et caritatis ardentius vicem redderémus. Et vere expiatiónis potissimum seu reparationis spiritus primas semper potiorésque partes habuit S. 67 Congregatio Rituum in cultu Sacratissimo Cordi Jesu exhibendo, nihilque eo congruentius origini, indoli, virtuti, industriis quae huic religionis formae sunt propriae, üt rerum memoria et usus, sacra item liturgia atque Summorum Pontificum acta confirmant. 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, y. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Siquidem cum se conspiciéndum Margaritae Mariae exhiberet Christus, caritatis suae inanitatem praedicans, simul, maeréntis instar, tot tantasque sibi inustas ab ingrátis hominibus injurias in haec verba conquestus est, ; quae utinam in piorum animis insidérent nullaque unquam oblivióne dele-; réntur: « En Cor Illud, inquit, quod tantopere homines amavit beneficiis-, que omnibus cumulavit, quodque amóri suo infinito non tantum redditam gratiam nullam invenit, at contra, oblivionem, neglectum, contumelias, easque ab iis etiam illatas nonnunquam, qui amoris peculiaris débito officioque tenerentur ». 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. T. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et íé¿ ciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judasi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Bernardini Senensis Quadragesimale de Christiana Religione. Sermo 5 Joannes subdit: Unus militum lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. O amor qui omnia liquas! q u o m o d o pro redemptione nostra reliquisti dilectórem nostrum? N a m , ut undique inundáret amoris dilùvium, super nos ruptae sunt abyssi magnae; scilicet, penetrália Cordis Jesu, quibus, ad intima progrediens, dira lancea non pepercit. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sanguis exivit et aqua. Sanguis in redemptionem, sed etiam in ablutionem aqua deflúxit; unde formata est Ecclesia ex latere Christi, ut aetérne unicam atque dilectam a Christo se discat, et ut recognoscat quam displicuit culpa pro qua sanguis divinus ex homine D e o v i v o et mortuo ita deflúxit. Non enim parva quantitate constámus, si pro nobis sanguis divinus effunditur. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. T. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. lectio VIII A q u a ad litteram non cum sanguine indistíncta deflúxit. Neque enim potuisset ab insipiéntibus comprehendi, si mixta cum sanguine defluxisset. Et forte totus sanguis deflúxit ex illo divino corpore in signum totius amoris effusi, post quem humor áqueus egressus est. Quod quidem est alto mysterio factum, ut prius egrederétur ex eodem corpore redimens pretium, deinde aqua in qua multitudo populorum redempta significatur. Sunt enim aquas multas, populi multi; tamen qui ad christianam fidem pertinent unus fidelis populus sunt, ut non sint aquas, sed aqua quas manavit ex latere Christi, sicut prima Corinthiórum capite décimo Apostolus ait: Unus panis, et unum corpus multi sumus omnes, qui de uno pane et de uno cálice participamus. Et iterum ad Ephesios, capite quarto, inquit: Unus Deus, una fides, unum baptisma. 3$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus, Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Notánter tamen advertendum est quod latus Christi apertum dicitur, non vulnerátum; quoniam proprie vulnus praeterquam in v i v o corpore fieri nequit. Ait enim Evangelista Joannes: Unus militum lancea latus ejus aperuit; ut, apèrto latere, cognoscámus dilectionem Cordis sui usque ad mortem, et ad illum inefíábilem amorem ejus ingrediamur quo ille ad nos processit. Accedamus ergo ad Cor ejus, Cor altum, Cor secretum, Cor omnia cogitare, Cor omnia sciens, Cor diligens, immo amóre ardens; et apertam portam intelligámus saltem in amoris vehementia; cordiformes ingrediamur ad secretum ab aeterno absconditum, nunc vero in morte quasi apèrto latere revelatum; quoniam apértio láteris asterai templi apertionem demonstrat, ubi omnium exsistentium consummata est felicitas aetérna. Te D e u m laudamus. 8. Congregatio FERIA Rituum IV D E V I D I E INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS JESU Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. IN II NOCTURNO Ex litteris Encyclicis Pii Papae XI Lectio IV At enim beáte regnántem Christum in caelis qui piaculares ritus consolari queant? Scilicet « da amántem et sentit quod dico » repónimus, Augustini verbis usi, quae in hunc locum aptissime cadunt. Dei enim amantissimus quisque, si praeteriti temporis spatium respiciat, videt meditando intuetúrque Christum pro homine laborantem, doléntem, durissima quaeque perpetiéntem, « propter nos homines et propter nostram salutem » tristitia, angoribus, oppróbriis paene confectum, immo « attritum propter scélera nostra » ac suo nos livóre sanantem. Atque haec omnia eo verius piorum meditántur animi, quod peccata hominum ac flagitia quovis tempore perpetrata in causa fuerunt cur Dei Filius morti traderetur, eademque nunc etiam mortem ipsam per se essent Christo illatúra, iisdem cum doloribus maeroribúsque conjúnctam, quippe singula passionem Domini, suo quodam m o d o renovare censeantur: « Rursus crucifigéntes sibimetipsis Filium Dei et osténtui habentes ». 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocán(ibus eum in veritate, f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Quodsi propter peccata quoque nostra, quae futura quidem erant at praevisa, ánima Christi tristis facta est usque ad mortem, haud dubium quin solacii nonnihil j a m tum ceperit etiam e nostra item praevisa, reparatione, cum « apparuit illi Angelus de caelo » ut Cor ejus taedio et angoribus oppréssum consolarétur. Atque ita Cor illud sacratissimum, quod Migratorum hominum peccatis continenter sanciatur, etiam nunc mira quidem sed vera ratione solàri possumus ac debemus, quandoquidem, ut in sacra quoque liturgia legitur, ex ore Psaltis, Christus ipse se ab amicis suis derelictum conqueritur: « Impropérium exspectávit Cor meum et misériam, et sustinui qui simul contristarétur et non fuit, et qui consolarétur et non inveni ». 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine esali et terras, quia abscondisti hase a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, f. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Accedit quod passio Christi expiátrix renovatur et q u o d a m m o d o continuatur et adimpletur in corpore suo mystico, quod est Ecclesia. Etenim, ut rursus sancti Augustini verbis utamur, « passus est Christus quidquid pati debuerat; j a m de mensura passionum nihil deest. Ergo impletas sunt passiónes, sed in capite; restábant adhuc Christi passiónes in corpore ». Q u o d quidem Dominus ipse Jesus declarare dignatus est, cum ad Saulum « adhuc spirántem minárum et caecus in discipulos » loquens: « E g o sum, inquit, Jesus quem tu persequens », haud obscure significans, commotis in Ecclesiam insectatiónibus, ipsum divinum oppugnári ac vexári Ecclesias Caput. Jure igitur meritoque Christus in corpore suo mystico adhuc patiens, nos expiatiónis suas socios habere exoptat, idque etiam ipsa nostra c u m eo necessitudo postulat; nam c u m simus « corpus Christi et membra de membro », quidquid patitur caput, omnia cum eo membra patiantur oportet. 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te Dómine, f. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In ilio tempore: Judasi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilía sancti Petri Canisii presbyteri. Exhortationes domesticae. Med. 6-7. Diligenter tecum ánimo versa, quam inefïabilis fuerit illa caritas qua Deus summus, in maximis Cordis angustiis et totius mundi oppróbriis, pro te vilíssimo vermículo illam crucis acerbissimum mortem perpessus fuerit. Advérte ut summam Christus Seryátor suis liberalitatem ómnibus exhibuit. Aliquando enim in medio populi stans, ita clamábat: Si quis sitit veniat ad me et bibat : paratum se ostendens ómnibus omnium necessitatibus subvenire. Considerato ut libéralissime tibi Cordis sui pretiosum S. Congregatio Rituum 71 sanguinem propinávit, quando, sacro latere apèrto, quidquid reliquum erat in corpore sanguinis profúdit. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII In Evang. dom. 1 post Pascha Quare, ne prorsus ingrátus sim, hos perennes fontes donorum ac b o n o rum omnium mihi ob oculos saepe proponam, cum de illis dulcissima exstet promissio: Háurietis aquas in gaudio de fontibus Salvatoris et dicetis in die illa: Confìtémini D o m i n o . Ad haec ipsa ter beata petrae non diruéndae forámina confúgiam ; in illis meum nidum firmissimum ponam, nihil habens antiquius, praeterquam ut in meis angoribus atque periculis vulnerum Domini memorando respirem. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione, f. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Medii. 6 Et tu in omni tentatione fuge diligenter in amabile Christi Cor, ejusque bonitatem et caritatem tibi propone, et cum illa confer tuam vilitátem, malitiam, infidelitatem, arrogántiam. Quanta enim caritas Christi omnes ad se convocántis: Venite ad me omnes qui laborátis et onerati estis, et ego reficiam vos, et sic paratum se offert et cupit, amóre nostri, omnium et singulorum onera sustinere! Unde magna c u m fiducia in caritatis ejus abyssum prójice peccata tua et m o x te invenies exonerátum. Te Deum laudamus. FERIA V D E V I I D I E INFRA OCTAVAM SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplew In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. I N I I NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Lectio IV Quantopere autem hujúsmodi expiatiónis seu reparationis necessitas hac nostra potissimum aetate urgeat, nemini non manifestum erit, qui, ut initio diximus, hunc mundum in maligno positum, oculis animoque perlu- 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stráverit. Undique enim geméntium ad N o s populorum clamor adscéndlt, quorum príncipes vel rectores vere adstiterunt et convenerunt in unum adversus D o m i n u m et adversus Ecclesiam ejus. At etiam dolendum, quod inter ipsos fideles, sanguine Agni immaculáti in baptismo ablutus, gratiáque locupletatas, tot inveniantur cujúsvis ordinis homines, qui incredibili rerum divinarum ignorantia laborantes et falsis doctrinis infecti, vitiis irretitam, procul a d o m o Patris, vitam traducant, quam nec verae fidei lumen collustrat, nec spes futurae beatitatis deléctat, nec ardor reiicit fovétque caritatis ut sedére in tenebris et in umbra mortis vere videantur. ; 3$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnium. Lectio V Hisce vero malis veluti in cumulum accedit cum eorum ignavia atque socórdia, qui, dormitántium et fugiéntium instar discipulorum, mitantes in fide, Christum angoribus oppréssum vel Sátanae satellitibus circumvéntum misere derelinquunt, tum eorum perfidia, qui, Judae proditóris exemplum secuti, aut temere et sacrilege de altari libant, aut ad hostium castra transfugiunt. Atque ita vel invitum subit cogitatio animum, j a m propius adventáre témpora de quibus Dominus Noster vaticinátus est: Et quoniam abundavit iniquitas, refrigéscet caritas multorum. Quae quidem omnia quotquot pie commentati erunt fideles, facere non poterunt, quin, Christi perdolentis incènsi caritate, vehementióre studio suas aliorumque culpas expient, Christi honorem resárciant, aeternámque pro- vehant animarum salutem. ï^. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, y. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Et sane illud Apóstoli: Ubi abundavit delictum, superabundavit gratia, aliquo pacto ad hanc quoque aetatem nostram describéndam accommodare licet: nam, aucta a d m o d u m perversitáte hominum, mirifice item, Spiritu Sancto afflante, numerus fidelium utriusque sexus augetur, qui alacriore ánimo pro tot illatis injúriis divino Cordi satisfacere student, i m m o etiam se ipsos Christo victimas offerre non dubitant. Etenim quae usque adhuc memoravimus si quis secum ánimo reputet amanter eademque veluti in medúllis defixa habeat, fieri profecto non potest quin is non tam ab omni peccato tamquam summo malo abhórreat atque abstineat, quam se totum S. Congregatio Rituum Dei Voluntati permittat, et laesum divinae Majestátis honorem, cum continenter orando, tum afflictatiónibus sponte susceptis aerumnlsque, si quae inciderint, patienter tolerátis, tum tota demum vita hoc expiatiónis studio exigenda, resarcire contendat. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. y. Et glorificábunt nomen tuum' quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Cyrilli Episcopi Alexandrini Com. in Joan. lib. 12, cap. 19. Non haec ait beatus Evangelista, quasi pietatem ullam efferátis et crudélibus Judaéis tribuat, sed ut ostendat stulte eos et imperite excoláre eúlicem, et camélum deglutire, sicut a Christo dictum est. Gravissima enim et immánia scélera pro nihilo ducere comperiúntur: mínima vero et exilia, caute a d m o d u m ac sollicite observant, suam utrobíque pandantes inscitiam. Quod in promptu est ostendere. E c c e enim Christo interfecto sábbati honorem magni faciunt, et incredibili audàcia, violato legis auctore, pietatem erga legem prae se ferunt. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Magnum autem illius praecipue sábbati diem colere simulant, qui magnae diei D o m i n u m interemérunt, et gratiam se solis dignam flagitant, ut eorum nempe crura frangantur, intolerabili dolóre acerbiórem morte, ipsa perniciem prope jam mortuis molientes. Venerunt ergo milites, et primi quidem fregérunt crura, et alterius qui crucifixus est cum eo. Judaeórum petitioni milites obsecuti, qui simili crudelitátis furóre laborabant, duorum quidem latronum, quippe qui vivi adhuc reperti essent, crura confrmgunt. Sed, cum Jesum inclinasse caput comperissent, et j a m exspirásse putarent, frustra ejus crura confringi existimant, sed, cum adhuc mortuum esse nonnihil diffidérent, lancea latus ejus perfódiunt, unde 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eruor aqua mixtus scatúriit, q u o d eulógiae mysticae et sancti baptismatis imago quaedam erat atque primitias. 3^. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. V. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri, Et ambulémus. Lectio IX Ex iis autem quae contigerunt, sapientissimus Evangelista confirmat auditoribus eum esse Christum, qui per sanctas olim praedictus est Scripturas; consentanea enim divinis de eo oraculis evenérunt. Nec enim o s . ejus contractum est, et militum lancea transfixus est, secundum Scriptiiras. Spectatórem vero ejus rei ait exstitisse discipulum ipsum qui testimonium perhibet de his, et scire se vera testari, seipsum his verbis, non alium dénotans. Te D e u m laudamus. Vesperas de sequenti die octava. FERIA VI IN OCTAVA SACRATISSIMI CORDIS J E S U Duplex majus Omnia ut in die festo, praeter sequentia: in I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. •i I N I I NOCTURNO Sermo sancti Bernardi Abbatis Lectio IV Sermo 61 in Cantica Canticorum, nn. 3-5 Revéra ubi tuta firmaque infirmis securitas et requies, nisi in vulneribus Salvatoris? Tanto illic securior hábito, quanto ille potentior est ad salvandum. Premit mundus, premit corpus, diábolus insidiatur: non cado; fundatus enim sum supra firmam petram. Peccavi peccatum grande: turbábitur conscientia, sed non perturbantur, quoniam vulnerum Domini recordábor. Nempe vulnerátus est propter iniquitates nostras. Quid tam ad mortem, quod non Christi morte solvatur? Si ergo in mentem venerit tam potens tamque efficax medicaméntum, nulla j a m possum morbi malignitáte terréri. 1$. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. S. Congregatio 75 Rituum Lectio V E g o vero fidenter quod ex me mihi deest, usurpo mihi ex visceribus Domini, quoniam misericordiae áífluunt; nec desunt forámina, per quae affluant. Fodérunt manus ejus et pedes, latusque lancea foravérunt; et per has rimas licet mihi súgere mel de petra, oleúmque de saxo durissimo; id est gustare et videre quoniam suavis est Dominus. Cogitábat cogitationes pacis, et ego nesciebant. Quis enim cognovit sensum Domini'? aut quis consiliarius ejus fuit? At clavis réserans, clavus pénetrans factus est mihi ut videam voluntatem Domini. Quidni videam per foramen? Clamat clavus, clamat vulnus, quod vere Deus sit in Christo mundum reconcilians sibi. 3$?. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Ferrum pertransiit animam ejus, et appropinquávit Cor illius, ut non j a m non sciat compati infirmitatibus meis. Patet arcanum Cordis per forámina corporis; patet magnum illud pietatis sacramentum, patent viscera misericordiae Dei nostri, in quibus visitavit nos Oriens ex alto. Quidni viscera per vulnera pateant? In quo enim clarius quam in vulneribus tuis eluxisset, quod tu, Dómine, suavis et mitis, et multae misericordiae? Majorem enim miseratiónem nemo habet, quam ut animam suam ponat quis pro addictis morti et damnatis. Meum proinde meritum, miserátio Domini. N o n plane sum mèriti inops, quamdiu ille miserationum non fuerit. Et si misericordiae Domini ab aeterno et usque in aeternum, ego quoque misericordias D o m i n i in aeternum cantábo. 3$.' Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Homilia sancti Augustini Episcopi Tractatus 120 in Joannem, nn. 2-3 Ad Jesum autem cum venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, • non fregérunt ejus crura, sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Tignanti verbo Evangelista usus est, ut non diceret: latus ejus percússit, aut vulnerávit, aut quid aliud, sed aperuit, ut illic quodammodo vitae ostium panderétur, unde Sacramenta Ecclesias manaverunt, sine quibus ad vitam, q u a vera vita est, non miratur. Ille sanguis in remissionem f usus est peccatorum. A q u a illa salutare temperat póculum, haec et lavacrum praestat et potum. H o c praanuntiábat quod Noë in latere arcae ostium facere jussus est, qua intrarent animalia quae non erant dilùvio peritura, quibus praefigurabátur Ecclesia. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Propter hoc prima mulier facta est de latere viri dormiéntis, et appellata est vita matérque vivorum. Magnum quippe significavit bonum, ante magnum praevaricatiónis malum. H i c secundus A d a m , inclinato capite, in cruce dormivit, ut inde formarétur ejus conjux, quae de latere dormiéntis effluxit. O mors unde mortui reviviscunt! Quid isto sanguine mundius? 1 Quid vulnere isto salubrius ? Et qui vidit, inquit, testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus; et ille scit quia vera dicit, ut et vos credátis. N o n dixit: Ut et vos sciatis, sed ut credátis. Scit enim qui vidit, cujus credat testimonio qui non vidit. Magis autem ad fidem pertinet crédere quam videre. I?. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T- Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX D u o testimonia de Scripturis reddidit singulis rebus quas factas fuisse narrávit. N a m quia dixerat: Ad Jesum autem c u m venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, non fregérunt ejus crura, ad h o c pertinet testimonium: Os non comminuétis ex eo: quod praeceptum erat eis qui celebrare Pascha jussi sunt ovis immolatióne in veteri lege, quae Dominicae Passionis umbra praecesserat; unde Pascha nostrum immolátus est Christus; de quo et Isaias Propheta prsedixerat: Sicut ovis ad immolándum ductus est. I t e m quia S. Congregatio Rituum subjunxerat dicens: Sed unus militum lancea latus ejus aperuit, ad noe pertinet alterum testimonium: Videbunt in quem transfìxérunt, ubi promissus est Christus, in ea qua crucifixus est carne venturus. Te D e u m laudamus. URBIS ET ORBIS DECRETUM Quo plenius Sacratissimi Cordis Iesu Festi sollemnitas devotioni populi christiani responderet, Ssmus D. N. Pius Papa X I , litteris suis Encyclicis « Miserentissimus Redemptor », die VIII mensis Maii anno MDCCCCXXvm datis, dictum festum ad ritum duplicem primae classis, cum octava privilegiata tertii ordinis, evexit, ipsum praeterea primarium declaravit et feriatis festis aequiparandum esse decrevit. Concinnatum autem a speciali Commissione, de mandato quidem eiusdem Ssmi Domini, integrum officium cum missa Sacra Rituum Congregatio approbandum censuit. Itaque facta per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationis Pro Praefectum Sanctissimo Patri relatione in Audientia habita die 29 Ianua- rii 1929, Sanctitas Sua praefatum officium cum missa proprium, prouti in .superiori prostat exemplo, approbare dignata est, illudque, in universa Ecclesia, ab utroque Clèro et a quibuslibet recitationi Officii divini, iuxta R o m a n u m ritum, adstrictis adhiberi iussit; servatis rubricis. Contrariis non obstantibus quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Die mense et anno quibus supra. C. Card. LATJBENTI, S. B. G. Pro Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius. 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA I Causae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae anno 1928, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva: I. N. N. - S A C R A E ORDINATIONIS. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattroeolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: I. P. Certo. Dubia: 1) « A n constet de nullitate sacrae ordinationis in casu, et quatenus negative, 2) An actor contraxerit onera status sacerdotalis, sin minus, 3.) An actor gravi metu coactus, sacros ordines receperit, eosque numquam ratos habuerit, ita ut redigendus sit ad laicalem statum sine coelibatus et horarum canonicarum obligationibus, ad normam can. 214 ». Sententia diei 13 Ianuarii: A d i ) « Negative ». Ad 2) «Affirmative». Ad 3) « Negative ad primam partem, seu non constare de gravi metu in casu; quoad secundam et tertiam partem, provisum in prima parte ». II. S. M A R C I ET BISINIANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metu. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 20 Ianuarii: « Negative ». III. N. N. promissione NULLITATIS MATRIMONII ex capite criminis ex adulterio et matrimonii. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. V inc., Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 25 Ianuarii: « Affirmative ». 79- 8. Romana Bota IV. BONONIEN. - NULLITATIS ex capite vis et metus et MATRIMONII clandestinitatis. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. • Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 30 Ianuarii: «Affirmative». V. MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII e ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 9 Iulii 1927 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Februarii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate ». VI. TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite dementiae. Turnus Rotalis: I. Grazioli, F. Parrillo, Ponens, I. Florczak. Vinc. Defens. Substitutus: C. Advocatus: Bersani. F. Conte. Dubium: « An sententia Eotalis diei 8 Aprilis 1924 sit confirmandavel infirmanda in casu ». Sententia diei 16 Februarii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii ». V I I . L U B L I N E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, IT. Mannucci, A, Jullien. Vinc. Defensoris Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 6 Martii: « Affirmative ». V I I I . STRIGONIEN.-NULLITATIS MATRIMONIIS ob intentionem contra bonum capite defectus consensus Sacramenti. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 14 Martii: « Negative ». -80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IX. P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Botalis: I. Grazioli, P. Parrillo, Bonens, I. Florczak. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: N. Ferrata. Dubium: « An sententia Rotalis diei 1 Iulii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 16 Martii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate in casu ». X. TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite simulati consensus^ Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, G. Heard. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 1 Iunii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 4 Aprilis: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii in casu ». X I . N. N. contra NULLITATIS ex capite conditionis appositae MATRIMONII bonum prolis. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens. F. Morano, A. W y n e n . Vine. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: N. Patrizi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». X I I . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite criminis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». X I I I . N. N . - O N E R U M SACRAE ORDINATIONIS. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien. Vinc. Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinare. Giusino. Dubium: « An constet de nullitate susceptionis onerum sacrae ordinationi adnexorum, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». 81 S. Romana Rota XIV. A T R E B A T E N . - COMPETENTIAE. Turnus Botalis: I. Florczak, Ponens, IT. Mannucci, A. Jullien. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Advocatus: V. Sacconi. Dubia: 1) « A n constet de re iudicata in casu; et quatenus affirmative, 2) An concedenda sit restitutio in integrum, in casu; quatenus vero negative ad I, vel affirmative ad II, 3) An Tribunal Curiae sit competens in casu ». Sententia diei 27 Aprilis: « A d 1) Affirmative; ad alterum negative; ad 3) provisum in secundo ». XV. LEODIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex intentione contra bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium : « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 28 Aprilis: « Negative ». XVI. N. N. - I U R I U M SUPER INCIDENTALIBUS. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Promotor Iustitiae; F. Bracci. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubia: 1) - « An Sac. X. ius habeat appellationem prosequendi, adversus sententiam Trib. secundi gradus diei 2 D e c . 1926, non obstante renunciatione suis iuribus facta a E e v . Y. in c a s u » . Et quatenus affirmative: 2) « A n beneficium gratuiti patrocinii eidem Sac. X. concessum adhuc sustineri debeat, in casu; 3) « An suspensio adversus Sac. X. lata die 29 Iulii 1926 haberi debeat ut attentatum lite pendente, in casu ». Sententia diei 7 Maii.: « Ad 1) affirmative; ad 2 et 3) negative ». XVII. WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 8 Maii: « Negative ». XVIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. ACTA, vol. X X I , n. 2. — 6-2-929. « 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vino. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocati: L. Legrand, I. P. Certo. Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Augusti 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». X I X . N. N. contra bonum NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae sacramenti. Turnus 'Rotalis: I. Florczak, Ronens, U. Mannucci, A. Jullien. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « An sententia rotalis diei 22 Februarii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 15 Maii: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram; seu constare de nullitate matrimonii in casu ». XX. F R I B U R G E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dee., I. Grazioli, A. W y n e n , Ponens. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative ». XXI. - FLORENTINA. - IURIUM. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens. I. Florczak, U. Mannucci, Dubium: « An deliberatio qua die 7 dec. 1924 confraternitas B. M. V. Immaculatae loci S. Mariae a Ripa probavit n o v a s Constitutiones et infirmavit deliberationem diei 23 Maii 1920 circa prorogationem in munere Gubernatoris ad quinquennium Dñi Aegidii Corsi, sustineatur in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative, firmo tamen Decreto E m i Archiepiscopi diei 22 Maii 1924 ». XXII. SMYRNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi. Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Maii: « Affirmative ». XXIII. CRACOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. 83 S. Romana Rota ' Vino. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 Augusti 1926 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 30 maii: « Affirmative ad primam partem; negative ad secundam, seu non constare de matrimonii nullitate ». XXIV. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus ob intentionem contrariam bono prolis atque bono sacramenti, nec non ex capite vis et metus. Turnus Botalis: M. Massimi, Dec. Ponens., I. Grazioli, F. Morano. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Iunii 1925 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 5 Iunii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis ap- positae. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 4 Augusti 1924 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 12 Iunii: « Affirmative, ad primam partem; negative, ad alteram, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXVI. N. N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite simulati consensus, nec non condicionis contra bonum sacramenti. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano. Vinc. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii in casu». Sententia diei 16 Iunii : « Negative ». XXVII. AUGUSTOBUNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 16 Iunii: « Negative ». XXVIII. BERGOMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite dementiae. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 23 Iunii: « Affirmative ». X X I X . SIRMIEN. ET DIACOVIEN. - SEPARATIONIS. . Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An et quomodo sit locus séparation! quoad tuorum et cohabitationem, in casu ». Sententia diei 30 Iunii: « Negative ». X X X . MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: M. Massimi, ex capite vis et metus. Dec. Ponens, F. Guglielmi, H. Quat- trocolo. V inc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocati: C. Santucci, C. Astorri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Decembris 1925 sit confirmanda vel infirmandam in casu ». Sententia diei 30 Iunii: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». X X X I . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, F. Morano. Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocati: H. Benvignati, N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 Aprilis 1926 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Iulii: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram; seu constare de matrimonii nullitate ». X X X I I . TOLOSANA - REDDITIONIS RATIONUM. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini, Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 'Iulii sit infirmanda in casu ». F. Fournier. confirmanda vel 85 S. Romana Rota - Sententia diei 11 Iulii: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram, seu a B. D. Dessane deberi Dñae Aliciae Figadère sortem capi*» talem franc. 15.606 cum fructibus a die motae litis ». XXXIII. X . X . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Advocatus: A. D'Alessandri. Sententia diei 25 Iulii: « Negative ». XXXIV. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus con- sensus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. et |I. B. Ferrata. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 7 Aprilis 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iulii: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram, seu ¡non constare de matrimonii nullitate in casu ». X X X V . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. Substitutus: O. Conte. Advocatus: -A. D'Alessandri. Dubia: « An constet de nullitate matrimonii in casu. '3t quatenus negative: 2) An consulendum sit Ssmo fsuper dispensatione matrimonii rati et non consummati, in casu ». Sententia diei 30 Iulii: « A d 1) Affirmative; ad 2) provisum in primo». XXXVI. ditionis MARIANOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite con- appositae. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, TT. Mannucci, A. Jullien. Vine. Defensor substitutus: I. Stella. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 31 Iulii: « Affirmative ». XXXVII. ex capite VIOAR. APÓSTOL, DE LOANGO. - NULLITATIS MATRIMONII simulati consensus. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. W y n e n . 86 Acta. Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vino. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. P. Certo. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 31 Iulii: « Affirmative ». XXXVIII. N . N . - S . O R D I N A T I O N I S (Cfr. n . I ) . Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Y inc. Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. P. Certo. Dubium: « An sententia Eotalis diei 13 Ianuarii 1928 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 1 Augusti: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram ». XXXIX. LEOPOLIEN. LATINORUM. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. Wynen. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de matrimonn nullitate in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Affirmative ». XL. TRANSILVANIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Ezewnicki. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Negative ». XLI. TERGESTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consen- sus ob nullitatem mandati procuratorii. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Mottis. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Negative ». XLII. B R I X I E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Vinc. Defens. Substitutus: Advocatus ex mandato C Grazioli, F. Parrillo. Conte. gratuiti patrocinii: I. Stella. 87 S. Romana Rota - Dubium: « A n sententia Rotalis diei 11 Augusti 1927 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Augusti: «Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIII. T R A N S I L VANEEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Morano, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii; S. Vinc. Defens. Rzewnieki. Substitutus: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Augusti: « Affirmative ». X L I V . N. N. dispensationis NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus et super rato. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, A. W y n e n . Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: N. Ferrata. Dubia: 1) « An constet de matrimonii nullitate, in casu; 2) An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione a matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 10 Augusti: « A d 1) affirmative. Ad 2) provisum in primo ». XLV. TRANSILVANIEN. - NULLITATIS^MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnieki. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 10 Augusti: « Negative ». X L VI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII promissione matrimonii (Cfr. n. ex capite criminis ex adulterio ei III). Turnus Rotalis: F. Morano, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Ianuarii 1928 sit confìimanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Augusti: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram; seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale X L V I I . WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: IT. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: V . Sacconi, I . P . Certo. Dubium: « An confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalis diei 14 Man 1927 ». Sententia diei 15 Octobris: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram; seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLVIII. spensationis N. N. super ex capite vis et metus et Di- NULLITATIS MATRIMONII rato. Turnus Rotalis: I I . Mannucci, Ponens, A. Jullien, A. W y n e n . Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Giusino. Dubium: « Au constet de matrimonn nullitate, in casu. 2) An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 15 Octobris: « Negative ad utrumque ». XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex impedimento ligaminis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. [Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Octobris: « Negative ». L . VARSAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex^capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defens.^Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Fournier; Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 24 Octobris: « Negative ». LI. V A R M I E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. RzewnieM. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 25 Octobris: « Negative ». 89 S. Romana Rota LH. ENGOLISMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Novembris: « Negative ». L U I . S. appositae AUGUSTINI. - NULLITATIS contra matrimonii MATRIMONII ex capite conditionis substantiam. Turnus Rotalis: Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An sententia Rotalis diei 15 Iunii 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Novembris: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram; seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». L I V . N; N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, G. Heard. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnieki. Dubium: « An sententia Rotalis diei 2 Decembris 1927 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Novembris: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». LV. N. N. contra bonum NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 1 Decembris: « Negative ». LYI. VERCELLEN. - PENSIONIS. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, F. Morano. Advocati: A. D'Alessandri; ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « A n et in quanam mensura augeri debeat pensio favore Sac. Iosephi Fantone, in casu ». Sententia diei 18 Decembris: « Negative ». 90 Acta LVII. N Apostolicae Sedis - Commentarium V I L N E N . - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Officiale ex capite vis et metus. Jullien, Ponens, F. Gughelmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Decembris: « Affirmative ». LVIII. tionis N . N . NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus atque condi- appositae. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 29 Decembris: « Negative » II Causae quae eodem anno 1928 transactae fuerunt, vel peremptae, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. DIACOVIEN. - Separationis, coram P. E. D. Parrillo. Cum nullus actus processualis per annum interpositum fuerit, ad normam Can. 1736 instantiam appellationis esse peremptam, decreto diei ö Ianuarii Ponens decrevit. II. TAURINEN. - Reiectionis libelli, coram E.f P. D . Jullien. Attenta renunciatione Actoris, acta reponi in Archivo die 7 Ianuarii, Ponens decrevit. III. GUROEN. - Appellationis, coram E . P . D . Parrillo. Constare de duplici sententia conformi ad effectum appellationis in casu, die 10 Ianuarii, decreverunt Patres. IV. MEDIOLANEN. - Crediti, coram E. P. D . Mannucci. Cum a die 23 Apr. 1926 nullus actus processualis positus fuerit, instantiam appellationis esse peremptam, ad normam can. 1726, Ponens, die 25 I a n u a m decrevit. 91 S. Romana Rota Y. Separationis, coram BERYTEN. - E. P. D . Mannucci. Attenta actricis morte, et cum actio non transeat ad heredes (can. 1733) acta poni in Archivo, die 1 Februarii, Ponens decrevit. YI. NOLANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram E. P . D . Mannucci. Cum nullus actus processualis ab actore intra annum positus fuerit, ad appellationem prosequendam, instantiam esse peremptam, ad normam can. 1736, die 2 Februarii, Ponens decrevit. VII. - VIENNEN. - Nullitatis matrimonii ex capite defectus consensus et condicionis, coram R . P . D . Guglielmi. Ad normam can. 1736, cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, instantiam esse peremptam, die 16 Februarii Ponens declaravit. V I I I . N . N . - Nullitatis matrimonii ex capite impotentiae mulieris, coram R . P . D . Quattrocolo. Attenta Actoris renunciatione, acta reponi in Archivo die 12 Aprilis, Ponens decrevit. IX. ATRERATEN. - Nullitatis matrimonii ex capite conditionis appositae, coram R . P . D . Florczak. Ad normam can. 1736 instantia perempta declaratur (decr. d. 23 Maii). X. N . N . - Nullitatis matrimonii ex capite impotentiae mulieris, coram R . P . D . Florczak. Audito Vinculi Defensore, ad normam can. 1736 instantia perempta declaratur (dec. die 24 Maii). XI. PANORMITANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Parrillo. Cum obtemperatum non fuerit decreto diei 2 Febr. h. a., ad normam can. 1850, Ponens, die 28 Maii, declarat actricis contumaciam, et peremptum ipsius ius ad causam prosequendam. XII. LARINEN. ET THERMULARUM. - Praecedentiae, coram R. P. D . Parrillo. Cum nullus actus processualis per biennium positus fuerit, ad normam can. 1736, instantiam esse peremptam, die 4 Iunii, Ponens declarat. XIII. CREMONEN. - Reiectionis libelli, coram E. P. D . Parrillo. Libellum in casu legitime fuisse reiectum, die 11 Iulii, Turnus decrevit. 92 Acta Apostolicae XIV. Sedis - Commentarium Crediti et damnorum, NEAPOLITANA. - Officiale comm R. P. D . Mas- simi D e c . Cum per annum nullus actus processualis a partibus positus fuerit appellatio, quae utrimque fuerat interposita, declaratur deserta, ita ut sententia rotalis, per appellationem oppugnata, in rem iudicatam transierit, ad normam can. 1736 (dec. d. 13 Augusti). XV. GRATIANOPOLITANA. - Nullitatis matrimonii ex capite defectus consensus, coram R . P . D . Florczak. Appellatio declaratur deserta (decr. d. 2 Octobr.). X V I . N. N. - Nullitatis matrimonii ex capite conditionis appositae contra bonum prolis, coram R . P . D . Florczak. Appellatio deserta declaratur (decr. diei 3 O c t o b r . ) . XVII. STRIGONIEN. - Nullitatis matrimonii ex simulato consensu, coram R . P . D . Florczak. Ad normam can. 1736, instantia perempta declaratur (Decr. die 4 Oct.). XVIII. MONTISPESSULANI. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Florczak. Die 13 Octobris, instantia perempta declaratur. XIX. RHEGINEN. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Mannucci. Cum anno superiore nullus actus processualis positus fuerit, die 29 Octobris, instantiam fuisse peremptam Ponens decernit. XX. WRATISLAVIEN. - Reiectionis libelli, coram R. P. D . Mannucci. Attento quod Orator, monitus die 13 D e c . 1927 causam proponi non posse nisi, ad normam can. 1903, n o v a per eum suppeditarentur documenta aut argumenta, nihil hucusque responderit, audito et consentiente Vinculi Defensore, Ponens, die 29 Octobris decrevit appellationem fuisse desertam, et acta causae reponenda. XXI. ROMANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Jullien. Attento quod per annum et ultra nullus actus processualis positus sit, appellationem esse desertam, die 3 Novembris, Ponens declaravit. XXII. ROMANA. - Compromissi, coram R. P . D . Grazioli. Cum partes in causa, transactione inter ipsas inita litem finiendam censuerint, Ponens, audito Promotore iustitiae, attento et transactionem valde S. Romana Rota opportunam fuisse et omnia in ea fuisse servata quae ad normam can. 1927 C. I. C. servanda erant, eandem transactionem ratam habet et acta causae in Archivo S. N. T. reponi iubet (Decr. d. 19 N o v e m b r . ) . XXIII. CESEN ATEN. — Reiectionis libelli, coram R . P. D . Morano. Acceptata renuntiatione recursus, remittantur acta ad Tribunal primae instantiae (decr. d. 20 Novembr.). X X I V . N. N. Iurium super incidentalibus, coram R. P. D. Massimi D e c . N o n esse locum appellationi contra sententiam Rotalem diei 7 Maii 1928, coram Patribus turnum proxime sequentem constituentibus propositae, Turnus decrevit die 12 Decembris. XXV. ALBIEN. - Proprietatis, coram R . P. D . Parrillo. Attento decreto diei 13 Augusti h. a. quo, ad instantiam actorum Duae Vedel et Par. Vidal, novus et definitivus terminus concedebatur pro allegationum distributione, firmo decreto diei 25 Maii; attento quod actores nec allegationes exhibuerunt, nec graves et attendibiles adduxerunt causas pro novis terminis obtinendas, Ponens, audita altera parte et Rev. Promotore Iustitiae, declarat actores contumaces, et ad normam can. 1850 n. 1, peremptum eorum ius ad instantiam prosequendam (decr. d. 14 Decembr.). Ex Cancellaria Sacri Tribunalis, 18 Ianuarii 1929. L. © S . T. Tani, Notarius. 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO PRO RUSSIA MONITUM D E RUSSIS A D CATHOLICAM F I D E M R E D E U N T I B U S Haud raro evenit ut aliquis e Russis extra patriam commorantibus sive clericus sive laicus, Dei adiuvante gratia, in sinum Ecclesiae Catholicae redeundi manifestet desiderium atque loci Ordinarium eiusve delegatum supplex adeat ut ad abiurationem et Fidei professionem in foro extern^ admittatur. Ne in re tanti momenti faciliores se praebeant, praesertim si de personis sibi minime vei parum notis agatur, Ordinarii locorum monentur ut singulos casus huic Pontificiae Commissioni vel, ubi adsit, Apostolico Legato mature exponant, atque iuxta peculiares instructiones quae pro opportunitate ipsis traditae fuerint sese gerant. Interdum non erunt oratores reficiendi vel deserendi, sed prudenti sacerdoti commendandi qui ipsos catholicam doctrinam doceat eorumque mores et animum perscrutetur et vigilet. Datum R o m a e , ex aedibus Pont. Commissionis pro Russia, die 12 mensis Ianuarii, anno 1929. A. CARD. SINCERO, Praeses. L . © 8. Carolus Margotti, Secretarius. 'Diarium Romanae 95 Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S A C R A CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 29 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con P intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si. è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra tre miracoli ehe si asseriscono da Dio operati per intercessione del Venerabile Servo di Dio Claudio De la Colombière, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 13 Gennaio 1929. Monsig. Giovanni Smit, Vescovo tit. di Paralo; il Revmo P. Francesco d Ambrosio, dei Minori Conventuali; il Revmo P. Ildebrando Calvani, dei Servi di Maria e il Revmo P. Cornelio Damen, della Congregazione del Ssmo Redentore, Consultori della Sacra, Congregazione di Propaganda Fide. 16 » » Monsig. Bernardo Eras, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 24 » » Monsig. Ernesto Ruffini, Consultore della Sacra Congregazione per gli Affari MAGGIORDOMATO Ecclesiastici Straordinari. DI SUA SANTITÀ NÒMINE Il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 7 Luglio 1928. Monsig. Stefano Szymkiewicz, della diocesi di Premislia lat. » » » Monsig. Giovanni Paszkiewicz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Kìos, della medesima diocesi. 96 Acta Apostolicae Sedis - 4 Agosto » » » » Commentarium Officiale 1928. Monsig. Enrico Waldhaus, dell'archidiocesi di Cincinnati. » » Monsig. Francesco A. Thill, della medesima archidiocesi. Monsig. Roberto Marcello Wagner, della medesima archidiocesi. 29 » » Monsig. Gustavo Dziaìowski, della diocesi di Culma. » » » Monsig. Paolo Kirstein, della medesima diocesi. 24 Settembre » Monsig. Ignazio Chwirut, dell'archidiocesi di Leopoli lat. » » Monsig. Adautto Rocha, della diocesi di Botucatu. » » Monsig. Ludovico Veltmann, della diocesi di Münster. 30 7 Dicembre » » Monsig. Giulio Cardini, dell'archidiocesi di Camerino. » » » Monsig. Achille Salvucci, della medesima archidiocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 10 Luglio 1928. Il Sig. Agostino Retortillo y de Leon marchese de la Vega de Retortillo, della diocesi di Madrid. 29 Agosto » Il Sig. Giovanni Donimirski, della diocesi di Culma. » » » il Sig. Tommaso Komierowski, della medesima diocesi. Cameriere d'onore in abito paonazzo di S. S. : 30 Dicembre 1927. Monsig. Giovanni Maggiori, della diocesi di Colle Val d'Elsa. Camerieri d'onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 29 Agosto » » 24 Settembre 1928. Il Sig. Giuseppe Blochowiak, della diocesi di Culma. » Il Sig. Luciano Pradzynski, della medesima diocesi. » Il Sig. conte Adamo Stecki, della diocesi di Luceoria. NECROLOGIO 23 Aprile 1928. Monsig. Agostino Gius. Callier, Vescovo di Haarlem. 7 Luglio » Monsig. Felice Del Sordo, Vescovo di Alife. 3 Ottobre » Monsig. Gaspare M. Michele Latty, Vescovo di Avignone 15 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Deitmer, Vescovo tit. di Sora. 16 18 » » » » Monsig. Domenico del Buono, Vescovo di Ruvo e Bitonto. Monsig. Stefano Revesz, Vescovo tit. di Treben na. 26 » » Monsig. Emanuele M. Vidal y Boullon, Vescovo di Tuy. Annus X X I - Vol. XXI 6 Martii 1929 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAKIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA D E S O C O R R O E T D E SAN G I L TRANSLATIONIS SEDIS EPISCOPALIS PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Apostolici officii Nostri cura et Ecclesiarum omnium sollicitudo exigit nt omni studio recto et utili dioecesium regimini consulatur. Cum itaque venerabilis frater Leonidas Medina, hodiernus Episcopus de Socorro a Nobis enixe postulaverit, ut episcopalis sedes, ob peculiaria locorum adiuncta, ab urbe Socorro ad urbem San Gil transferatur, ac proinde ecclesia princeps urbis San Gil ad gradum et dignitatem ecclesiae cathedralis evehatur: Nos, omnibus rite perpensis, praehabitoque favorabili v o t o venerabilis fratris Pauli Giobbe, Archiepiscopi titularis Ptolemaidensis in Thebaide, Apostolici Nuntii in Columbiana Republica, oblatis precibus benigne annuendum censuimus. Quare, suppleto quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae potestatis plenitudine, episcopalem sedem dioecesis de Socorro in civitatem San Gil transferimus, ibique erigimus et constituimus; ecclesiam vero principem S. Aegidio dicatam ad cathedralis ecclesiae gradum et dignitatem extollimus, eique propterea concedimus eadem prorsus iura, privilegia, honores et praerogativas, quibus ceterae in Columbiana Republica cathedrales ecclesiae gaudent. Cupientes tamen, ut ecclesiae de Socorro, hucusque Episcopi sedi, pristinae dignitatis memoria servetur, ACTA. vol. XXI, n. 3. - 6-3-929. statuimus ut ecclesia ipsa honorifico 98 Acta Apostolicae Sedis'- Commentarium Officiale concathedrali titulo in posterum fruatur. Insuper volumus et mandamus ut dioecesis de Socorro posthac nomen assumat de Socorro et de San Gil. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda praefatum venerabilem fratrem Paulum Giobbe Archiepiscopum Ptolemaidensem deputamus eidemque concedimus necessarias ac opportunas facultates tum omnes dirimendi controversias, si quae in exsecutionis actu oriturae sint, tum etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in officio vel ecclesiastica dignitate constitutum, c u m onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses authenticum exemplar mittendi peractae exsecutionis. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in officio vel ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur si exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus A p o stolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis. Nemini autem quae hisce Litteris Nostris decreta sunt infringere, vel eis contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo octavo, die decima nona mensis Ianuarii, Pontificatus Nostri anno sexto. F R . A N D R E A S CARD. P R O H W I R T H , © B A S I L I U S C A R D . POMPILJ, S. B. E. Cancellarius. Episcopus Dominicus Hector Veliternen. Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Castelli, Protonotarius Apostolicus. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXXVII, n. 42. - M. Riggi. Acta Pii PP. 99 XI LITTERAE APOSTOLICAE I P R I M A R I A E O P E R A E APOSTOLICAE A I E S U CHRISTO O P E R A R I O S E D E S P R A E C I P U A A C I V I T A T E G E N E V E N S I AD ALMAM U R B E M T R A N S F E R T U R SUB I U R I S D I C T I O N E M A G I S T R I G E N E R A L I S O. P. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Decessor Noster rec. m e m . Benedictus P p . X V , Litteris Apostolicis sub anulo die VIII mensis Aprilis anno MDCCCCXXI datis, Operam Apostolieam a Iesu Christo Operario, canonice institutam in paroeciali ecclesia ad Sanctae Clotildis in urbe Genevensi, in Primariam sive Centralem cum consuetis privilegiis erexit; eiusdemque nunc Primariae Operae ut sedem centralem transferre dignemur, Nos enixis precibus rogat parochus Genevensis ad Sanctae Clotildis, qui studiosus ipsius Operae moderator est. Refert quidem ipse curio Apostolicam eandem Operam a Iesu Christo Operario Religiosorum Patrum Ordinis Praedicatorum praesertim labore habuisse incrementum; proindeque ipsius Operae curam eisdem Patribus Praedicatoribus peropportune committendam esse. At cum Ordinis laudati non exstent sedes sive domus intra Genevensis dioecesis fines, probante quoque Lausannensium, Genevensium ac Eriburgensium Episcopo, Nos, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus Sacrae Congregationi Concini praepositis, hisce Litteris, auctoritate Nostra apostolica, centrum seu sedem praecipuam Primariae Operae Apostolicae a Iesu Christo Operario nuncupatae ab ecclesia Genevensi paroeciali Sanctae Clotildis ad hanc almam Urbem Nostram transferimus, ita ut ex nunc et in posterum eadem Primaria Opera sub iurisdictione Magistri generalis Ordinis Praedicatorum posita apud eiusdem Magistri Generalis d o m u m sive sedem exsistat. Haec, quae ad emolumentum praelaudatae Operae provehendum in Domino statuimus, mandamus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a quoquam, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXxvm, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II AD A B B A T I A L E M G R A D U M R E S T I T U I T U R M O N A S T E R I U M MONACHORUM O. S. B E N E D I C T I , LOCI N E U B U R G I N T R A F I N E S A R C H I D I O E C E S I S F R I B U R G E N S I S . PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Friburgensis archidioecesis intra fines Ordinis Sancti Benedicti exstat monasterium, cuius ecclesia in honorem Sancti Bartholomaei Apostoli D e o dicata est. Prope Heidelbergam civitatem positum suam originem habuit a q u o d a m monachorum asceterio, quod, saeculo decimo secundo fundatum, vulgo Neuburg nuncupatum est, et sub iurisdictione celeberrimae atque antiquae Ordinis Sancti Benedicti abbatiae Laureshamensis diu perduravit. Lucius P p . I I , decessor Noster, Neuburgense monasterium sollemniter adprobavit, idemque iuribus privilegiisque sat amplis ditavit. Postea vero monasterium, loco monachorum monialibus suffectis, Congregationi Bursfeldensi subiectum fuit, et virtutibus sodalium maxime floruit ad tempora usque germanicae, uti nuncupant, reformationis, cuius improbissima opera multa aerumnarum damnorumque passum est. Neuburgense tamen monasterium anno tantum MDCCCiv ob leges saecularizationis tunc temporis illatas exstinctum est. At elapso plus quam saeculo ab huiusmodi monasterii fine, Archiabbatis S. Martini de Beuron studio sollertiaque, aedificia perantiqui Neuburgensis asceterii cum adiectis fundis Ordo S. Benedicti denuo comparavit; atque ita in eisdem, Friburgensium quoque Archiepiscopo probante, vita monachorum regulari instaurata est. N u n c autem, D e o favente, exsuscitati monasterii in claustris nova monachorum et fratrum eonversorum familia, numero conspicua, floret adeo ut praelaudatum Archiabbas Sancti Martini de Beuron, dilectus filius Eaphael Walzer, moderator Congregationis Beuronensis O. S. Benedicti, enixis precibus a Nobis exposcat ut pro benignitate Nostra monasterium ipsum, sui iuris constitutum, ad abbatialem gradum restituere dignemur. Quibus supplicationibus Nos, audito quoque Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinali Sacrae Congregationi pro Eeligiosorum Soda- Acta Pii PP. 101 XI lium negotiis praeposito, ultro libenterque adnuendum censuimus. Quapropter apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum tenore, monachorum monasterium Ordinis Sancti Benedicti loci Neuburg, archidioecesis Friburgensis intra fines, sub titulo Sancti Bartholomaei Apostoli, cum omnibus iuribus ac privilegiis olim ipsi concessis, in integrum restituimus, illudque, d u m m o d o in eodem duodecim saltem chorales monachi adsint, in abbatiam sui iuris erigimus, quam Congregationi Beuronensi unimus, itemque privilegiorum ac favorum eidem Congregationi eoncessorum participem facimus. Haec edicimus, mandamus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus Apostolicis constitutionibus et ordinationibus ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. III DOMUS O. S. B E N E D I C T I CONGREGATIONIS SOLESMENSIS A P U D OOSTERHOLTUM, INTRA FINES DIOECESIS BREDANAE, IN ABBATIAM SUB TITULO S. P A U L I E R I G I T U R . P I U S PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Dilectus filius Ioannes de Puniet, Abbas ad Sancti Pauli de W i c i a c o , in dioecesi Atrebatensi in Gallia, Congregationis Gallicae Ordinis Sancti Benedicti, in praesens degens in civitate de Oosterholto, intra fines dioecesis Bredanae in Hollandia, refert ad Nos praedictum monasterium in Gallia, in dioecesi Atrebatensi, ab abbatia Sancti Petri de Solesmis anno rep. sal. M D C C C L X X X I X fundatum sub titulo ad Sancti Pauli de Wiciaco ( Wisques) in prioratum conventualem die 1 mensis Martii anno M D C C C L X X X X V erectum fuisse. Civiles autem o b leges anno MDCCCCi latas, ad Galliam relin quendam monachos esse coactos, qui se primum in Belgicam regionem receperunt, dein in Hollandiam, ubi 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale penes Oosterholtum (Oosterhout) monasticas aedes condiderunt. H a u d multos post annos auctum monachorum numerum feliciter permisisse prioratus erectionem ad abbatialem dignitatem, a Praedecessore Nostro P i o X rec. mem. factam per rescriptum Apostolicum die x x v i n : mensis Septembris anno MDCCCCX obsignatum. Sed novus abbatialis hic titulus de iure pertinebat ad d o m u m antea fundatam in Gallus, idest ad prioratum S. Pauli de Wiciaco, quae tantum de facto ac de necessitate ex circumstantiis specialibus orta, tunc temporis in Hollandia constituta reperiebatur, additque idem Ioannes de Puniet, semetipsum die x i i mensis Novembris eiusdem anni MDCCCCX, iam antea conventualem Priorem, canonice electum fuisse in primum A b b a t e m . Attamen edocet Nos ipse Abbas, volventibus annis, nonnullos monachos a memorato A b b a t e suo missos, in Galliam rediisse et patriam d o m u m Wiciacensem anno MDCCCCXX repetiisse, ibique regularem vitam de integro instaurasse. Ast huic instaurationi sequutam esse divisionem conventus et constitutionem duarum domorum religiosarum sub uno eodemque Ordinario et ad unam eandemque abbatiam pertinentium; inde plures difficultates et quaestiones ortas, quarum solutio ac definitiva compositio perardua primum visa est, sed ad quam nunc praestat, interposita Nostra auctoritate devenire, potissimum cum utraque domus, tam prior Gallica, quam recens Hollandica, uberrima ceperint, D e o favente, incrementa. Adsunt enim hodie in d o m o Wiciacensi plus quam viginti monachi chorales, ex quibus quindecim sollemniter professi; sexaginta vero quinque monachos habet altera domus Oosterholtensis, alios chorales, alios conversos. In utraque d o m o optimam spem praebet tyronum novitiatus; et quod ad rem familiarem utraque, propria dotatione instructa, secura ac libera vivit. His perspectis utriusque domus condicionibus, cum facile argui possit easdem mutuo inter se auxilio non amplius indigere et propriam plenamque independentiam consequi exinde posse, cum superenunciatus Abbas Ioannes de Puniet enixas Nobis humiliter adhibuerit preces ut religiosam d o m u m apud Oosterholtum sitam in abbatiam erigere dignemur, Nos votis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Audito igitur dilecto filio Nostro Camillo S. E. E. Diacono Cardinali Laurenti, Praefecto Congregationis Negotiis religiosorum sodalium praepositae, omnibusque rei momentis attento seduloque studio perpensis, inspecto potissimum felicissimo statu domus apud Oosterholtum positae, quae qualitatibus est omnibus instructa a iure et a constitutionibus Congregationis Gallicae requisitis ut abbatiali dignitate valeat augeri, motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, memoratam d o m u m apud Oosterholtum in Hollandia, Bredanae intra dioecesis fines positam, in A b b a - Acta Pii PP. XI 103 tiam erigimus titulo Sancti Pauli de Oosterholto, ita ut pertineat ad Congregationem Gallicam seu S. Petri de Solesmis O. S. Benedicti, cuius et membrum sit et habeatur ad normam sacrorum canonum et constitutionum eiusdem Gallicae Congregationis. Haec volumus, mandamus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos spectant sive spectare poterunt nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXxvni, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. SERMONES I AD PAROCHOS U R B I S ET CONCIONATORES SACRI TEMPORIS QUADRAGESIMALIS, HABITUS DIE XI FEBRUARII. Il Nostro più cordiale benvenuto a voi, predicatori della Quaresima, ormai alle porte, a voi, da qualunque parte veniate, poiché siete figli, buoni figli e così altamente qualificati, che venite nella casa del Padre comune. Già per questo, e particolarmente anzi per questo che venite col Nostro Eminentissimo Cooperatore nella cura spirituale della Nostra cara alma città di R o m a e che presta sì efficace concorso all'opera Nostra; coi Nostri cari parroci di R o m a , che sono, senza la minima esagerazione, la perla del clero romano, ai quali sentiamo e professiamo di dovere tanto per l'assistenza e per il continuo miglioramento delle anime viventi più. vicine a Noi e più intimamente raccomandate dalla divina Provvidenza alle cure del Nostro ministero pastorale. Un'altra volta benvenuti siate voi, che venite in questa nuova Gerusalemme a portare il verbo divino, portatore, a sua volta, di nuova vita. E più ancora, se possibile, siate v o i benvenuti, che venite in quest'ora sì intimamente" e solennemente solenne per Noi; in questa vigilia del settimo 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale anniversario della Nostra incoronazione, ed ancora al principio dell'anno Giubilare, il cinquantesimo del Nostro Sacerdozio: due celebrazioni che fanno a gara (una per N o i ben formidabile gara) nel ricordarci, nel dirCi, nell'intimarCi tutte le grazie, le misericordie di D i o e, pur troppo, tutte le miserie e deficienze Nostre per una ormai sì lunga serie di anni. Ed anche per un altro m o t i v o Ci sono la vostra venuta e la vostra presenza particolarmente care e quanto mai opportune, un motivo atto per sè solo ad innalzare ancor più il significato di questa udienza. Dicevamo or ora della bontà e delle misericordie di D i o e Ci affrettiamo a chiedere il concorso delle vostre preghiere per meno indegnamente ringraziarne il Signore; concorso, di cui sentiamo tanto più grande il bisogno in questo punto di arrivo, d o v e più che mai sentiamo le Nostre debolezze giammai così sentite come d o p o tanti anni di sì sublime elevazione e d o p o sì larga e diuturna effusione di grazie sacerdotali. Ciascuno di v o i ha, c o m e il suo pergamo, così il suo programma di predicazione maturato nella meditazione, nello studio e nella preghiera; e N o i non intendiamo disturbare i vostri piani. N o n dubitiamo però che troverete m o d o , nelle linee del vostro programma, di far presenti e di raccomandare vivamente ai vostri fedeli uditori alcuni capi che Ci stanno particolarmente a cuore. La prima penosa cosa che ancora tanto Ci affligge, d o p o tanto dire e predicare da ogni parte, sia dai Pastori di anime c o m e dalla buona stampa: una cosa che Ci fa arrossire c o m e Vicario di Gesù Cristo, che anzi, secondo l'energica espressione di Gesù Cristo stesso, fa arrossire il medesimo Signore nostro, è la inverecondia di tante disgraziate donne, di tante disgraziate fanciulle che pur si dicono e vogliono essere dette cristiane. Vedete anche voi, diletti figli, di persuadere con paterna bontà, con pazienza e con insistenza quelle tante poverette, che sono schiave di una moda così indegna di paesi civili, ancor prima che di paesi cristiani; tante povere schiave che sentono la loro schiavitù, e se ne vergognano, ma non hanno poi la forza di ribellarsi ad una tirannia che sfrutta la loro vergogna come il negriero sfrutta il sangue degli schiavi, in questa vera nuova forma di tratta delle bianche. Ma poi bollate col fuoco della vostra apostolica parola tante svergognate, che non solo non sentono l'indegnità del loro costume, ma quasi se ne gloriano e ne menano vanto. In secondo luogo, vedete di promuovere, di difendere (è proprio il caso di dir così) l'adempimento dei doveri religiosi, parrocchiali, vogliam dire tutto quel magnifico insieme che è la vita parrocchiale, la frequenza, l'assiduità, la diligenza - almeno nella misura indispensabile - all'istruzione refi- Acta Pii PP. XI 105 giosa, cose tutte veramente minacciate o, peggio, già più o meno danneggiate dagli eccessi di quel movimento che, con parola non italiana, si chiama « s p o r t ». Eccessi che lo rendono nè educativo, ne igienico, mentre ne fanno un ostacolo, non diciamo al prosperare, ma anche solo al più necessario vivere e svilupparsi di altre essenziah attività umane. In terzo luogo vogliamo dirvi (forse già lo sapete o l'avreste tra breve saputo) di aver firmato una Costituzione Apostolica c o m e testimonio della Nostra soddisfazione per quel bello ed utile Congresso Ceciliano celebrato qui in B o m a lo scorso anno in memoria del centenario del buon Guido d'Arezzo; una Costituzione in favore della musica sacra e del canto gregoriano ed insieme, poiché sono argomenti inscindibili, in favore della sacra liturgia per il maggior decoro del culto. Abbiamo raccomandato l'esecuzione dei Nostri desideri all'Eminentissimo Cardinale Vicario Nostro, e sappiamo quanto possiamo aspettarci dal suo zelo; ma la raccomandiamo pure a V o i , perchè ve ne facciate divulgatori, se non dal pulpito, almeno in tante altre occasioni, che non mancheranno di offrirsi alla vostra pietà ed al vostro zelo. Ed ora accenniamo a quell'altra circostanza che Ci fa tanto più cara ed opportuna la vostra assistenza e che rende questa adunanza ben altrimenti memorabile e storica che non per le circostanze pur belle e solenni del settimo anniversario dell'incoronazione e dell'anno giubilare. Proprio in questo giorno, anzi in questa stessa ora, e forse in questo preciso momento, lassù nel Nostro Palazzo del Laterano (stavamo per dire, parlando a parroci, nella Nostra casa parrocchiale) da parte dell'Eminentissimo Cardinale Segretario di Stato come Nostro Plenipotenziario e da parte del Cavaliere Mussolini come Plenipotenziario di Sua Maestà il Be d'Italia, si sottoscrivono un Trattato ed un Concordato. Un Trattato inteso a riconoscere e, per quanto hominibus licet, ad assicurare alla Santa Sede una vera e propria e reale sovranità territoriale (non conoscendosi nel mondo, almeno fino ad oggi, altra forma di sovranità vera e propria se non appunto territoriale) e che evidentemente è necessaria e dovuta a Chi, stante il divino mandato e la divina rappresentanza ond'è investito, non può essere suddito di alcuna sovranità terrena. Un Concordato poi, che v o l e m m o fin dal principio inscindibilmente congiunto al Trattato, per regolare debitamente le condizioni religiose in Italia, per sì lunga stagione manomesse, sovvertite, devastate in una successione di Governi settari od ubbidienti e ligi ai nemici della Chiesa, anche quando forse nemici essi medesimi non erano. N o n vi aspetterete ora da N o i i particolari degli accordi oggi firmati: oltre che il tempo, non lo permetterebbero i delicati riguardi protocollari, 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale non potendosi chiamare quegli accordi perfetti e finiti, finche alle firme dei Plenipotenziari, d o p o gli alti suffragi e colle formalità d'uso, non seguano le firme, c o m e suol dirsi, sovrane: riguardi che evidentemente ignorano o dimenticano coloro che attendono per domani la Nostra benedizione solenne Urbi et Orbi dalla loggia esterna della Basilica di S. Pietro. Vogliamo invece solo premunirvi contro alcuni dubbi e alcune critiche che già si sono affacciati e che probabilmente avranno più largo sviluppo a misura che si diffonderà la notizia dell'odierno avvenimento, affinchè voi, a vostra volta, abbiate a premunire gli altri. N o n conviene che portiate queste cose, c o m e suol dirsi, in pulpito; anzi, non dovete portarvele per non turbare l'ordine prestabilito alla vostra predicazione; ma anche all'infuori di questa, molti verranno a voi, sia per trarre particolare profìtto dalla vostra eloquenza, con conferenze e simili, sia per avere anche sull'attuale argomento pareri tanto più autorevoli ed imparziali quanto più illuminati. Dubbi e critiche, abbiamo detto; e Ci affrettiamo a soggiungere che, per quel che Ci riguarda personalmente, Ci lasciano e lasceranno sempre molto tranquilli, benché, a dir vero, quei dubbi e quelle critiche si riferiscano principalmente, per non dire unicamente, a Noi, perchè principalmente, per non dire unicamente e totalmente, Nostra è la responsabilità, grave e formidabile invero, di quanto è avvenuto e potrà avvenire in conseguenza. Nè potrebbe essere altrimenti, perchè se nelle ore critiche della navigazione il capitano ha più che mai bisogno dell'opera fedele e generosa dei suoi collaboratori (opera che a Noi fu prestata con fedeltà e generosità commoventi ed in una misura incredibilmente larga), in quelle ore meno che mai egli può cedere ad altri il posto, e con esso i pericoli e le responsabilità del comando. Ben possiamo dire che non v ' è linea, non v ' è espressione degli accennati accordi che non sia stata, per una trentina di mesi almeno, oggetto personale dei Nostri studi, delle Nostre meditazioni, ed assai più delle Nostre preghiere, preghiere anche largamente richieste a moltissime anime buone e più amiche di D i o . Quanto a Noi, sapevamo bene fin dal principio che non saremmo riusciti ad accontentare tutti; cosa che non riesce d'ordinario a fare neppure Iddio benedetto; anzi Noi abbiamo fatto Nostra la parola del Profeta, anzi di Nostro Signore medesimo: « E g o autem in flagella paratus sum ». È del resto un'abitudine ormai inveterata della Nostra vita. Ma. prescindendo dalla Nostra Persona, dobbiamo pure opportunamente spiegarci, perchè Ci fa debitori a tutti l'universale paternità e l'universale magistero affidatoci dalla divina Provvidenza. Acta Pii PP. 107 XI E' veniamo ai dubbi. Quando per il tramite del Nostro Signor Cardinale Segretario di Stato c o n v o c a v a m o il Corpo diplomatico accreditato presso la Santa Sede al fine di comunicare per suo mezzo alle Potenze il punto in cui le trattative si trovavano e la non lontana conclusione, subito si chiese se la Santa Sede intendeva con ciò domandare un permesso, un assenso o forse procurarsi le garanzie delle Potenze a favore del nuovo assetto. E c c o : era per Noi elementare dovere il comunicare, prima della conclusione, l'andamento delle trattative a Personaggi che presso di Noi portano e spiegano non soltanto i buoni uffici della loro amabilità, ma rappresentano altresì l'amicizia e le favorevoli disposizioni delle numerose Potenze accreditate presso la Sede Apostolica. Ma poi, evidentemente, nè di permesso, nè di consenso, nè di richiesta di garanzie poteva essere questione. Tutti ed in tutte le parti del mondo, per quel sentore che delle presenti cose era largamente trapelato, avevano già detto e ripetuto che, in fondo, arbitro delle cose della Santa Sede e della Chiesa non poteva essere che il Pontefice e che il Pontefice non ha quindi bisogno di assenso nè di consenso, nè di garanzia. E questo, dobbiamo a Nostra volta dire, è verissimo: per quanto Ci premano e Ci siano preziosi il favore e l'amicizia di tutti gli Stati e di tutti i Governi. Ma poi garanzie propriamente dette d o v e potremmo trovarle se non nella coscienza delle giuste ragioni Nostre, se non nella coscienza e nel senso di giustizia del popolo italiano, se non più ancora nella divina Provvidenza, in quella indefettibile assistenza divina promessa alla Chiesa e che si vede in un m o d o particolarmente operante per il Rappresentante e Vicario di D i o in terra"? Quali garanzie si possano d'altronde sperare, anche per un Potere Temporale abbastanza vasto come quello che figurava già nella geografìa politica d'Europa, si è veduto in quello che fecero, o meglio non fecero, non vollero o forse non poterono fare, le Potenze per impedirne la caduta. Perchè forse neppure potevano; ma se questa è (ed è questa) la condizione e la storia perpetua delle cose umane, come possiamo cercarvi sicure difese contro i pericoli dell'avvenire"? Pericoli che nel caso presente non possono essere che ipotetici e non furono mai tanto improbabili. Altro dubbio: che sarà domani? Questa domanda Ci lascia anche più tranquilli, perchè possiamo semplicemente rispondere: Non sappiamo. L'avvenire è nelle mani di D i o , quindi in buone mani. Qualunque cosa ci prepari l'avvenire, sia essa disposizione o permissione della divina Provvidenza, fin d'ora diciamo e proclamiamo che qualunque sia per essere il cenno della divina Provvidenza, dispositivo o permissivo, lo seguiremo fidenti sempre ed in qualunque direzione Ci chiami. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Le critiche saranno anche più numerose; ma facilmente si divideranno in due grandi categorie. Gli uni diranno che abbiamo chiesto troppo, gli altri troppo p o c o . E questo tanto più avverrà, se si distingueranno i campi N in cui N o i avremmo chiesto troppo o troppo p o c o . Forse alcuni troveranno troppo p o c o di territorio, di temporale. Possiamo dire, senza entrare in particolari e precisioni intempestive, che è veramente p o c o , pochissimo, il meno possibile, quello che abbiamo chiesto in questo campo: e deliberatamente, d o p o aver molto riflettuto, meditato e pregato. E ciò per alcune ragioni che Ci sembrano e buone e gravi. Innanzi tutto abbiamo voluto mostrare di essere pur sempre il Padre che tratta coi figli, che* è dire la disposizione Nostra a non rendere le cose più complicate, e più diffìcili, ma più semplici e più facili. Inoltre v o l e v a m o calmare e far cadere tutti gli allarmi, v o l e v a m o rendere addirittura ingiuste, assolutamente irragionevoli, tutte le recriminazioni fatte o da farsi in nome di una, stavamo per dire, superstizione di integrità territoriale del paese. Ci parve così di seguire un pensiero p r o v v i d o e benefico a tutti per il presente e per il futuro, provvedendo ad una maggiore tranquilhtà di cose, prima ed indispensabile condizione per una stabile pace e per ogni prosperità. In terzo luogo v o l e v a m o mostrare in un m o d o perentorio che nessuna cupidità terrena m u o v e il Vicario di Gesù Cristo, ma soltanto la coscienza di ciò che non è possibile non chiedere; perchè una qualche sovranità territoriale è condizione universalmente riconosciuta indispensabile ad ogni vera sovranità giurisdizionale: dunque almeno quel tanto di territorio che basti c o m e supporto della sovranità stessa; quel tanto di territorio, senza del quale questa non potrebbe sussistere, perchè non avrebbe d o v e poggiare. Ci pare insomma di vedere le cose al punto in cui erano in S. Francesco benedetto: quel tanto di corpo che bastava per tenersi unita l'anima. Così per altri Santi: il corpo ridotto al puro necessario per servire all'anima e per continuare la vita umana, e colla vita l'azione benefica. Sarà chiaro, speriamo, a tutti, che il S o m m o Pontefice proprio non ha se non quel tanto di territorio materiale che è indispensabile per l'esercizio di un potere spirituale affidato ad uomini in benefìcio di uomini; non esitiamo a dire che Ci compiacciamo che le cose stiano così; Ci compiacciamo di vedere il materiale terreno ridotto a così minimi termini da potersi e doversi anche esso considerare spiritualizzato dall'immensa, sublime e veramente divina spiritualità che esso è destinato a sorreggere ed a servire. Vero è che Ci sentiamo pure in diritto di dire che quel territorio che Ci siamo riservati e che Ci fu riconosciuto, è bensì materialmente piccolo, ma insieme è grande, il più grande del m o n d o , da qualunque altro punto di vista Io si contempli. Acta Pii PP. 109 XI Quando un territorio può vantare il colonnato del Bernini, la cupola di Michelangelo, i tesori di scienza e di arte contenuti negli archivi e nelle biblioteche, nei musei e nelle gallerie del Vaticano; quando un territorio copre e custodisce la tomba del Principe degli Apostoli, si ha pure il diritto di affermare che non c'è al mondo territorio più grande e più prezioso. Cosi si può abbastanza vittoriosamente, tranquillamente rispondere a chi obbietta d'aver N o i chiesto troppo p o c o : mentre poi non si riflette forse abbastanza quel che significhi di i n c o m o d o e di pericoloso (diciamo al giorno d'oggi) aggiungere al governo universale della Chiesa, l'amministrazione civile di una popolazione per quanto minuscola. La piccolezza del territorio Ci premunisce contro ogni incomodo e pericolo di questo genere. Sono sessantanni ormai che il Vaticano si governa senza particolari complicazioni. Altri invece diranno, anzi hanno già detto od accennato, che abbiamo chiesto troppo in altro campo: si capisce, e v o g h a m o dire nel campo finanziario. Forse si direbbe meglio nel campo economico, perchè non si tratta qui di grandi finanze statali, ma piuttosto di modesta economia domestica. A costoro vorremmo rispondere con un primo riflesso: se si computasse, capitalizzando, tutto quello di cui fu spogliata la Chiesa in Italia, arrivando fino al Patrimonio di S. Pietro, che massa immane, opprimente, che somma strabocchevole si avrebbe? Potrebbe il S o m m o Pontefice lasciar credere al mondo cattolico di ignorare tutto questo? N o n ha egli il dovere preciso di provvedere, per il presente e per l'avvenire, a tutti quei bisogni che da tutto il mondo a lui si volgono e che, per quanto spirituali, non si possono altrimenti soddisfare che col concorso di mezzi anche materiali, bisogni di uomini e di opere umane c o m e sono? Un altro riflesso non sembrano fare quei critici: la Santa Sede ha pure N il diritto di provvedere alla propria indipendenza economica, senza la quale non sarebbe provveduto nè alla sua dignità, nè alla sua effettiva libertà. A b b i a m o fede inimitata nella carità dei fedeli, in quella meravigliosa opera di provvidenza divina che ne è l'espressione pratica, l'Obolo di San Pietro, la mano stessa di D i o , che vediamo operare veri miracoli da sette anni in qua. Ma la Provvidenza divina non Ci dispensa dalla virtù di prudenza nè dalle provvidenze umane che sono in Nostro potere. E troppo facilmente si dimentica che qualunque risarcimento dato alla Santa Sede evidentemente non basterà mai a provvedere se non in piccola parte a bisogni vasti come il mondo intero, c o m e al m o n d o intero si estende la Chiesa cattolica: bisogni sempre crescenti, c o m e sempre crescono c o n gigantesco sviluppo le opere missionarie raggiungendo i più lontani paesi; senza dire che anche nei paesi civili, in Europa, in Italia, 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - q u i specialmente, dopo le spoliazioni sofferte - sono incredibilmente -ninnerosi e non meno incredibilmente gravi, e tali bene spesso da muovere al pianto, i bisogni delle persone, delle opere e delle istituzioni ecclesiastiche, anche le più vitali, che ricorrono, Noi lo sappiamo, per aiuto alla Santa Sede, al Padre di tutti i fedeli. Ma torniamo agli avvenimenti odierni e tiriamone una conclusione altrettanto vera che consolante: e la. conclusione vuol essere che veramente le vie di D i o sono alte, numerose, inaspettate; che qualunque cosa avvenga, comunque avvenga e da Noi se ne cerchi il successo, sempre siamo nelle mani di D i o : che le grandi cose non ubbidiscono nè alla Nostra mente nè alla Nostra mano; che sempre ed in ogni incontro, c o m e il Signore sa approfittare di tutti e di tutto, tutto fa concorrere al raggiungimento dei benefìci fini della Sua santissima volontà; onde a Noi non resta che ripetere appunto: fiat voluntas Tua! Il A D A N T E C E S S O R E S E T A L U M N O S M E D I O L A N E N S I S CATHOLICAE U N I V E R S I T A TIS A SSMO C O R D E I E S U , H A B I T U S D I E X I I I F E B R U A R I I . Vogliamo anzitutto esprimere tutta la Nostra, non solo compiacenza, ma reale commozione che nell'animo Ci hanno prodotto tutte le belle cose che fino a questo momento abbiamo veduto ed ascoltato. Belle le parole, belli e preziosi i doni, belli e fragranti i fiori, nella varietà dei loro colori così graziosamente eloquenti; bello e commovente questo magnifico palpito e questo magnifico profumo di vita, « magnifica semplicità » — come avrebbe detto il grande Manzoni — questa semplicità che solo la mano di Dio sa mettere nelle cose più grandi come nelle cose più piccole, dando alle più grandi la grazia della più umile ingenuità e mettendo nelle più piccole saggi e tratti della più indicibile bellezza. Belle sono state le parole a volta a volta pronunciate dal Magnifico Rettore, e dai rappresentanti dei professori e degli studenti. Belli e splendidi i vostri doni, che veramente Ci hanno riempito il cuore di gioia, col ponderoso numero di v o lumi che raccolgono il frutto dei vostri studii e delle vostre fatiche. Bello è stato anche quello che il vostro valente Economo ha detto — con manifesta ingiustizia però e con eccessiva modestia — esponendo delle cifre ohe egli ha chiamato aride. Non sono davvero aride le cifre, poiché, come ha detto una volta un poeta lombardo — sia pure di secondo o terz'ordine (che però ha spesso trovato delle febei espressioni)—il m o n d o è tutto matematica e poesia. È vero infatti che la poesia della natura è una poesia Acta Pii PP. III XI fatta di numeri, perchè sono i numeri che danno un saggio delle grandezze del Creatore e quanto più larghi e quasi illeggibili diventano i numeri, tanto più splendida e palpitante è la poesia. Quelle cifre poi che sono state lette, si riferiscono a tanta bellezza di opere, a tanta generosità di sforzi, a tanto frutto di studi, che veramente la letizia, che con la loro poesia infondono nel cuore, è altissima e squisita. A tutte queste belle cose voi, professori e alunni, aggiungete il conforto, dolcissimo per il Padre, della vostra presenza: e per tutto questo dal Nostro cuore si esprime la riconoscenza e il ringraziamento con piena effusione. I pensieri, le proteste, i propositi, dei quali abbiamo inteso l'espressione così come essa usciva dal vostro cuore, Noi li accogliamo nel cuore Nostro e li affidiamo al Cuore stesso di Gesù, di quel divino Re di cui, per arcana disposizione della divina Provvidenza, Noi siamo il Vicario in terra. Tutto ciò, dunque, ben può indicare con diamo alle vostre richieste di benedizioni: quali sentimenti rispon- e le diamo con tutto il cuore, non soltanto ai presenti, ma anche a tutti quelli che voi rappresentate, benché la rappresentanza sia così cospicua da raggiungere addirittura la metà dell'intero numero di coloro che appartengono all'Università. Con queste benedizioni Noi intendiamo riferirci a tutti e singoli i pensieri e i desideri di ciascuno di voi, a tutte le vostre opere, intenti e buoni propositi. Questa udienza Ci riesce poi particolarmente gradita in ragione del momento così particolarmente bello e significativo nel quale essa ha luogo. È il momento nel quale sempre più gravi e numerosi il Padre comune segna gli anni della sua progrediente vecchiaia al chiudersi del settimo ed all'aprirsi dell'ottavo anno dacché Iddio, nell'arcano Suo consiglio, Lo chiamava nel suo luogo, in quel luogo che quando vaca « vaca nella presenza del Figliuol di Dio ». È il momento che segna il principio di quel 50° anno di sacerdozio, che con sì alta eloquenza ricorda al Nostro cuore tante grazie di D i o e tante miserie Nostre. Ed è pure il momento nel quale la divina Provvidenza Ci ha chiamato a compiere azioni e a dar corso ad avvenimenti che certissimamente — almeno per quanto è dato di prevedere umanamente, anzi non solo umanamente, ma anche sopraunaturalmente — sono destinati a produrre (ne abbiamo la speranza, la fiducia certa, come fin da principio ne abbiamo avuto l'intenzione ed il desiderio) frutti preziosi per la gloria di Cristo R e , per l'onore della Santa Madre Chiesa, per il bene delle anime, per il bene d'Italia e di tante care anime, a Noi tanto più care quanto più vicine; per il bene del m o n d o intero, non fosse altro che per i riflessi così evidenti, e così fatti per conciliare a questi avvenimenti la simpatia di tutto il m o n d o , di tutte le anime buone, di 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutti i cuori di alti sentimenti ed aspirazioni; non fosse altro che per il grande contributo che essi arrecano alla pacificazione di tante coscienze non soltanto in Italia ma nel m o n d o intero, a quella pace adunque che Gesù benedetto forse direbbe pace sua, « pacem meam »: la pace di Cristo nel Regno di Cristo. A b b i a m o già accennato a questo argomento nel discorso tenuto due giorni fa innanzi ai parroci e ai predicatori della Quaresima nelle chiese di R o m a , prevenendo alcune difficoltà che si possono facilmente antivedere. Lo abbiamo fatto in forma ed in misura che Ci sembravano rispondenti al bisogno di quelli che ordinariamente vanno a chiedere consiglio ai parroci ed ai predicatori. A professori, a giovani abituati alle alte indagini del pensiero come sono gli studenti di una Università, riservavamo illustrazioni di altra importanza e precisamente quelle che convengono a chi ha la mente esercitata nelle materie filosofiche, giuridiche, politiche. Il Trattato conchiuso tra la Santa Sede e l'Italia non ha bisogno di altre spiegazioni e giustificazioni esterne, perchè in realtà esso è a se medesimo spiegazione e giustificazione la più chiara e definitiva. Ma c'è pure una spiegazione ed una giustificazione esterna non meno chiara e definitiva, e questa è il Concordato. Il Concordato, anzi non solo spiega e giustifica sempre meglio il Trattato, ma questo gli si raccomanda come a condizione di essere e di vita. È il Concordato che -Noi, appunto perchè esso doveva avere questa funzione, fin da principio abbiam voluto che fosse condizione « sine qua non » al Trattato: desiderio, questo, nel quale, occorre dirlo subito, siamo stati nobilmente, abbondantemente assecondati dall'altra parte. Il Trattato non avendo avuto altro fine che quello di regolare nei termini della più assoluta indispensabilità e sufficienza la condizione giuridica, essenziale della Santa Sede e del R o m a n o Pontefice, di Quegli che per la divina responsabilità di cui è investito, qualunque nome egli abbia e in qualunque tempo egli viva, non può essere sottoposto a nessuna sudditanza, questo fine sarebbe stato raggiunto non appena si fossero avute le indispensabili condizioni di vera sovranità, che (almeno nelle presenti condizioni della storia) non è riconosciuta se non attraverso ad una certa misura di territorialità. Ma come e che cosa avrebbe potuto essere di vitale un tale Trattato, in un paese, in uno Stato ridotto in quella condizione in cui avevano ridotto l'Italia tanti anni di manomissioni, di spoliazioni, di eversioni di ogni genere compiute da governi o nemici o amici dei nemici, sapendolo o non sapendolo? Il problema evidentemente qui incominciava a complicarsi. E già questo si era veduto qualche tempo prima, allorché si era fatto un tentativo di riordinamento della legislazione ecclesiastica, che necessariamente Acta Pii PP. 113 XI non si sarebbe potuto ridurre che ad una semplice misura unilaterale in materia, nella quale nessuno p u ò legiferare senza che prima accordi e intelligenze siano prese con la competente autorità ecclesiastica. Le condizioni dunque della religione in Italia non si potevano regolare senza un previo accordo dei due poteri, previo accordo a cui si opponeva la condizione della Chiesa in Italia. Dunque per far luogo al Trattato dovevano risanarsi le condizioni, mentre per risanare le condizioni stesse occorreva il Concordato. E allora! La soluzione non era facile, ma d o b biamo ringraziare il Signore di avercela fatta vedere e di aver potuto farla vedere anche agli altri. La soluzione era di far camminare le due cose di pari passo. E così, insieme al Trattato, si è studiato un Concordato propriamente detto e si è potuto rivedere e rimaneggiare e, fino ai limiti del possibile, riordinare e regolare tutta quella immensa farragine di leggi tutte direttamente o indirettamente contrarie ai diritti e alle prerogative della Chiesa, delle persone e delle cose della Chiesa; tutto un viluppo di cose, una massa veramente così vasta, così complicata, così difficile, da dare qualche volta addirittura le vertigini. E qualche volta siamo stati tentati di pensare, come lo diciamo con lieta confidenza a voi, sì buoni figliuoli, che forse a risolvere la questione ci voleva proprio un Papa alpinista, un alpinista immune da vertigini ed abituato ad affrontare le L ascensioni più ardue; come qualche volta abbiamo pensato che forse ci voleva pure un Papa bibliotecario, abituato ad andare in fondo alle ricerche storiche e documentarie, perchè di libri e documenti, è evidente, si è d o vuto consultarne molti. Dobbiamo dire che siamo stati anche dall'altra parte nobilmente assecondati. E forse ci voleva anche un u o m o come quello che la Provvidenza Ci ha fatto incontrare; un u o m o che non avesse le preoccupazioni della scuola liberale, per gli uomini della quale tutte quelle leggi, tutti quegli ordinamenti, o piuttosto disordinamenti, tutte quelle leggi, diciamo, e tutti quei regolamenti erano altrettanti feticci e, proprio come i feticci, tanto più intangibili e venerandi quanto più brutti e deformi. E con la grazia di D i o , con molta pazienza, con molto lavoro, con l'incontro di molti e nobili assecondamenti, siamo riusciti tamquam per medium profundum eundo a conchiudere un Concordato che, se non è il migliore di quanti se ne possono fare, è certo tra i migliori che si sono fin qua fatti; ed è con profonda compiacenza che crediamo di avere con esso ridato D i o all'Italia e l'Italia a D i o . V o i che Ci ascoltate facilmente intendete quanto grande, grave, solenne, denso di formidabili responsabilità, fosse il problema della situazione politica ed internazionale della sovranità pontifìcia. Ma nel Concordato è ACTA, vol. X X I , n. 3. — 6-3-929. 8 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qualche cosa non meno grande e non meno degna di tutti gli sforzi. Quando alla Chiesa si riconosce la personalità giuridica con i diritti che ne derivano; quando il Sacramento del Matrimonio prende il posto che gli compete nella legislazione e nella vita civile; quando alle famiglie religiose è riconosciuta la personalità giuridica; quando anche l'Università Cattolica del Sacro Cuore ha una altrettanto alta che provvida considerazione; quando all'insegnamento religioso si dà il dovuto posto ed onore; quando altresì all'Azione Cattolica è riconosciuto un posto legittimo; veramente è altrettanto facile che doveroso comprendere c o m e si possa e si debba ringraziare di tutto cuore il Signore. Tutto questo insieme di cose si potrà poi tanto meglio apprezzare, allorché si potranno pubblicare i testi del Trattato e del Concordato; giova però fin d'ora considerare che quando si fa un soliloquio si può dire quel che si vuole, ma quando si fa un dialogo bisogna pure ascoltare l'altra parte. Le favorevoli condizioni nelle quali si è svolto il Nostro dialoga non Ci lasciano ragione altrettanto lealmente, alcuna di dubitare generosamente, che sarà pure assicurata nobilmente, l'esecuzione di tutte le misure di comune accordo deliberate. Ben volentieri abbiamo fatto a quest'uditorio tali paterne confidenze,, anche perchè confidiamo che da questa eletta schiera esciranno giovani egregiamente preparati a dedicare a così nobili ed importanti argomenti almeno qualche parte della loro attività tutta rivolta al bene. Siamo anche lieti di ricordare una circostanza che è riuscita particolarmente cara al Nostro, e non dubitiamo, anche al vostro cuore, che cioè, proprio nel giorno in cui davamo il Nostro assenso alla stampa dei documenti di cui abbiamo parlato, davamo altresì il Nostro definitivo consenso e l'ultima approvazione alle nuove disposizioni liturgiche per le quali la festività del Sacro Cuore di Gesù ha avuto una maggiore solennità, anzi la più grande solennità che sia consentita dalla Sacra Liturgia, riuscendo anche ad ottenere con la nuova solennissima ufficiatura un insieme di pre- ghiere, di testi, di omelie, che Ci sembra proprio fatto per diffondere sempre più largamente ed efficacemente la devozione al S. Cuore. N o n Ci resta infine che rinnovare l'espressione della Nostra paterna, riconoscenza, per la consolazione che voi, figli dilettissimi, Ci avete dato in questa udienza cosi caramente solenne, ed invocare sopra di V o i in tutta la sua pienezza la Benedizione Divina, mentre impartiamo a tutti e singoli, a tutte le intenzioni, propositi e fatiche.di ciascuno, a tutta l'opera in particolare che ciascuno di voi nei più diversi modi, ma c o n lo stesso nobilissimo intento, impiega per la gloria del Sacro Cuore, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. S. Congregatio Lib Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 25 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Joinvillensi praefecit R. D. Pium Freitas, e Congregatione Missionis. — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi, R. D. Dionysium Tibiletti, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Aloisii Niella, Episcopi Corrientensis. 28 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Himeriensi, R. D. Iustinum Cawet, Vicarium generalem dioecesis Namurcensis, quem deputa vit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Thomae Ludovici Heylen, Episcopi Namurcensis. 2 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Cotennensi, R. D. Evaristum Tchang, e clero vicariatus apostolici de Y e b o l , quem constituit Vicarium Apostolicum de Tsining. 4 Februarii. — Titulari archiepiscopali P. D. Franciscum M. Kersuzan, Ecclesiae hactenus Sergiopolitanae, Episcopum Capitis R. Haitiani. — Titulari episcopali Ecclesiae Calydoniensi, R. D. Eduardum Sheehan, e Congregatione Missionis, quem constituit Vicarium Apostolicum de Yukiang. 5 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Zamorensi, R. D. Emmanuelem Arce y Ochotorena, Vicarium generalem dioecesis Pampilonensis. — Cathedrali Ecclesiae Segobiensi, R. D. Lucianum Perez Platero, A u d i t o r e m Tribunalis Rotae Matritensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Curiensi, R. D. Emmanuelem Lopez Arana, Canonicum et Provisorem dioecesis Santanderiensis, quem députait Administratorem Apostolicum Civitatensem. 8 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sorensi, R. P. Gulielmum Fihnemann, e Societate Verbi Divini, parochum in civitate Manilensi, quem constituit Auxiliarem piscopi Manilensis. R. P. D. Michaelis O'Doherty, Archie- 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Stadiensi, E. D. Franciscum Kamprath, Protonotarium Apostolicum ad instar, eundemque Decanum Capituli metropolitani Viennensis ac Cancellarium Curiae, quem constituit Auxiliarem E m i P. D. Gustavi Friderici Card. Piffl, Archiepiscopi Viennensis. 22 Februarii. — Cathedrali nuper erectae Ecclesiae de Liugayen in Insulis Phihppinis, E. D. Caesarem Guerrero, ex archidioecesi Manilensi. 26 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Msyriensi, B. D. Franciscum Fellinger, e dioecesi Linciensi, Protonotarium Apostolicum ad instar, quem constituit Auxiliarem E. P. D. Aloisii Barlassina, Patriarchae Hierosolymitani. 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Natalensi, E. D. Marcolinum de Souza Dantas, canonicum archidioecesis S. Salvatoris in Brasilia. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicopolitanae in Epiro, E. P. D. Ioannem Baptistam Fridericum Vallega, hactenus Archiepiscopum Smyrnensem. SACEA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS N. C A P P E L L A N O R U M 21 Maii 1927 SPECIES FACTI. - Quidam sacerdos oppidi 67., dioecesis N., sub initium transacti saeculi, instrumento a rogato Notario confecto duas cotidianas cappellanias fundavit, his verbis usus: « sapendo quanto sia grato a D i o il sacrosanto sacrificio della Messa... ha fondato e fonda ed ha eretto ed erige due eappellanie cotidiane, da celebrarsi entro questa ven. Basilica di S. A . , all'altare della Ssma Addolorata... Per dote di suddette due eappellanie ha assegnato durante la di lui vita, onze sessanta annuali, e dal giorno della sua morte onze sessantadue ogni anno, onerate sopra quelle onze quattrocento di soggiogazione che esige annualmente dal Sig. Principe di F. E se in qualunque tempo si verrà a reluirsi detta soggiogazione, vuole che il capitale di dette onze sessantadue si debba all'istante impiegare in compra di rendite stabili,... e i frutti esigersi dai cappellani, nonostante che siano più delle onze sessantadue ». Haec vero affrancatio canonum vivente adhuc fundatore effecta est, eiusque neptis et heres, mandato alter ego a fundatore munita, « ha fondato, rifondato e fonda nella ven. ch. di S. A. due quoti- 117 S. Congregatio Concilii diane Messe, ossia laicali cappellanie... per elemosina di questa quotidiana celebrazione assegna o reassegna onze annue sessantadue... e per la facile esazione di dette onze sessantadue, ipoteca la possessione di terre... detto Orto del Marchese... quale possessione, mea secuta morte, passi subito in dominio della ven. chiesa di S. A . , con obbligo di gabellarlo o affittarlo al miglior offerente, e della detta gabella, dedotte prima le onze sessantadue da pagare c o m e elemosina c o m e sopra per i Cappellani assegnata, e altresì dieci onze annualmente per distribuirle ai poveri nel giorno della Ss. A d d o lorata, tutto quanto sopravanzerà debba impiegarsi per gli arredi e suppellettili dell'altare dell'Addolorata ». Reditus annuus 62 unciarum, seu lib. 792,50, evidenter hodie non sufficit pro satisfactione Missarum ad taxae dioecesanae rationem: hinc iamdudum impetrata fuit reductio earundem. Verum cum in praesenti constet reditus fundi seu praedii Orto del Marchese, attingere circiter libellas 7000 annuas, capellani augmentum dotis réclamant ad summam saltem 3650 libellarum, quae responderet duplici capellaniae cotidianae: resistit tamen parochus, obtendens se ex fundatoris expressa voluntate teneri ad erogandas pro Missis summam unciarum 62 dumtaxat: ex quo potius dicendum videatur, fundatores noluisse capellaniam cotidianam, nisi subordinate; secus enim providissent pro casu quo summa non sufficeret. Quaestio delata est ad Ordinarium, qui consultius censuit ab hac Sacra Congregatione expetere solutionem sub his rogandi formulis : I. An capellaniis in casu adnexa sit Et quatenus affirmative: I I . Ad celebratio cotidiana quam usque rationem Missarum. Rector paroeciae S. A. teneatur reditus cedere in favorem Capellaniarum in casu. ANIMADVERSIONES. - E x relatis fundationis verbis apparet luculentissime fundum pro Missis celebrandis relictum non fuisse taxative, sed demonstrative solummodo. Fundatores enim exordiuntur ab oneris impositione, et inde pergunt ad fundum pro adimpletione oneris constituendum. I a m vero cum fundus demonstrative legatur, heres tenetur supplere quod necessarium sit ad onera Missarum adimplenda, si reditus assignati a fundatore non sufficiant. In casu enim onus non inhaeret fundo, sed personae quae non deficit, etsi reditus fundi assignati deficiant (Lucidi, De Vis. sacr. Lim., vol. I I I , p. 426, n. 9). Hanc doctrinam aperte docet Benedictus X I V innixus instructioni per Sacram Congregationem Concilii transmitti solitae, dum Ordinariis facultas onera Missarum reducendi concedebatur. In ea enim legitur: « Illa legata seu fundationes erunt taxative conceptae, si fundatores legando, aut aliquo m o d o disponendo, orationem, seu dispositionem primo inchoaverint ab assignatione fundi, et subinde Missarum onera 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adiecerint; et h o c casu huiusmodi onera ad rationem eleemosynae manualis moderari possit Episcopus; contra, vero, si fundatores orationem seu dispositionem -inceperiut ab impositione oneris, et subinde fundum assignaverint: tunc enim onus dicitur demonstrative conceptum, ac fundatorum heredes per Amplitudinem T u a m cogendi sunt ad perpetuam dicti oneris manutentionem, et ad supplendam summam deficientem tam pro praeterito quam pro futuro tempore » {De Syn. dioec, lib. X I I I , cap. ult., n. X X X I I ) . I d e m docent inter alios, Lucidi (De Vis. ss. LL., supr. rei. n. 104), Oietti (Syn. rer. mor. et iuris Pont., n. 3402) et Gasparri (De Ss. Euch., n. 620). In casu hoc fecerunt fundatores; primum onus Missarum imposuerunt, et deinde fundum pro adimplendo onere assignarunt. Onus inde demonstrative esse conceptum dicendum est. Ergo ecclesia S. A., cui fuit impositum, cogenda est ad perpetuam oneris Missarum manutentionem, et ad supplendam summam in tabulis fundationis assignatum, tunc sufficientem sed nunc ex aucta taxa synodali deficientem, pro duabus Missis fundatis quotidie celebrandis ad mentem fundatorum. Neque dici potest hos ipsos noluisse Missas quotidianas disponere. Intentio enim eorum est manifestissima in tabulis fundationis, quibus, ut legenti patet, saepe de cotidiana Missarum fundatarum celebratione mentio fit. Nec iuvat reponere eos taxative determinasse summam, nempe 62 uncias, cappellanis tradendam pro Missis; hoc enim certissime factum est, quia haec summa tunc temporis omnino sufficiens, et forte plus quam sufficiens, credebatur, iuxta taxam et morem illius temporis et regionis; hinc nec ipsorum mentibus occurrit casus augmenti taxae synodalis, vel imminutionis redituum, quos superabundantes ad finem intentum censebant. Pariter mens fundatoris non fuit praecipue ecclesiae S. A. benefacere. Ex tabulis fundationis luculentissime constat ipsos primo et principaliter fundum oneri Missarum implendo destinasse; stipendium enim earum debet ante omnia ex reditibus ipsius deduci., Prae omnibus ergo administratores ecclesiae S. A. de cotidiana duarum Missarum applicatione curare debent, et m o d o speciali hoc tempore quo reditus superabundantes ad omnia opera fundata habentur. Deductis etenim ex reditu actuali 3.650 libellis italicis, quas pro duabus Missis cotidianis fundatis ad rationem taxae dioecesanae, cappellani petunt, 127,50, quae in eleemosynas expendi debent et 25,50 pro anniversario, cum fundus 7.000 producat, remanent adhuc 3.197 pro adquirendis paramentis et supellectili bus ad mentem testatoris. Huius voluntas integre servabitur, si onera Missarum integre adimpleantur: secus vero, si non applicentur omnes Missae, et standum dicatur earum reductioni, cui hodie, auctis reditibus, non videtur locus superesse. Haec enim concessa fuit S. Congregatio Concilii 119 quando' reditus ad eas celebrandas erant insuincientes; hodie vero plus quam sufficientes sunt. Ceterum can. 1 5 5 1 § 3 perspicuam normam interpretationis tradit, nimirum intelligendum esse, nisi aliud constet, ut potius alia onera quam Missae reducantur. R E S O L U T I O . - In plenariis comitiis ad Vaticanum habitis die 2 1 Maii 1 9 2 7 E m i Patres Sacrae Congregationis Concilii, respondendum propositis dubiis censuerunt: « Ad I. Affirmative. Ad I I . Ad rationem taxae dioecesanae ». Facta postmodum relatione Ssmo D o m i n o Nostro Pio P p . XI per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium, Sanctitas Sua resolutionem datam approbare et confirmare dignata est. f Iulius, E p . tit. Lampsacen., Secretarius. SACKA CONGREGATIO RITUUM P ANORMITANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI D E I F R . FRANCISCI A PICCIANO, L A I C I PROFESSI ORDINIS F R A T R U M MINORUM. SUPER DUBIO An sit signanda Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Inter fratres illustris familiae Minoriticae, innumerosque filios Sancti Patris legiferi Francisci Assisiensis, selectum emicat agmen sodalium qui, auditis et consideratis divini Magistri sententiis evangelicis: « Si vis perfectus esse, vade, vende quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me. Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me », eius fidelis discipuli et imitatoris Francisci vestigia, regulam et vitae statum recte perfecteque sequuti, tanquam stellae luxerunt et lucent coram D e o et hominibus in medio Ecclesiae et proprii Ordinis religiosi. Huic glorioso agrnini adnumerari potest pauper et humilis laicus professus Franciscus a Picciano qui, per decentiam sui habitus extrinseci et franciscani, humilitatem mentis et honestatem morum ostendit, b o n u m q u e (praebuit exemplum tam in suo vestitu quam in refi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quis suis actionibus: cuius causa beatificationis et canonizationis apud sacram rituum Congregationem die 18 Decembris proxime elapsi discussa est. Interim praemittere iuvat quaedam de eius vita, gestis et obitu. Picciano in oppido, in Samnio, e piis honestisque coniugibus agricolis Vespasiano Dangelosanto et Angela Cyparissa die 28 Februarii anno 1773 ortus est infans, eique in sancto baptismo imposita fuere nomina Donatus, Paulus, Marius et Antonius. In pueritia et adolescentia docilis, laboriosus, honestus et castus sodalibus et amicis apparuit et exstitit, atque ob morum suavitatem et religionem columba meruit appellari. Ineunte saeculo decimonono exortae sunt publicae calamitates et civiles perturbationes, ob quas Ñapoleo, Gallorum Caesar, totam fere Italiam occupavit, ibique, per gallicos tribunos, militum legiones conscripsit; famulus tamen Dei legitimo suo regi potius quam alieno servire ac militare voluit. Miles plura vitae incomm o d a sustinere debuit. In praelio captivus factus a Gallis, ab eorum manibus effugit; redux suos revisit et Panormi sub regiis vexillis rursus et diu militavit. Commihtonibus optimum dedit specimen religionis, pietatis et patientiae. In sacello castrensi sacristae munere fungens, in deliciis habebat Missis aliisque sacris functionibus inservire. Tonsoris artem exercuit et modestum perceptumque lucrum pauperibus distribuit. Quidquid otii sibi superesset, potius quam ludis, locis aliisque rebus inanibus, honestis piisque operibus incubuit. Baidam asperam et montuosam prope Panorm u m saepe ascendebat, ut in illo solitario loco et templo pacifice ac devote oraret et sacris adsisteret. Contiguum ibi nosocomium visitabat, caritatem suam in aegrotos largiter effundens. Eos enim paternis curis fovebat, lavando, tondendo, pectendo, haec et alia officia etiam infima gerendo in persona et amore Christi, Unde illi debiles et infirmi eius praesentiam et providentiam munusculis permissis etiam auctam vehementer optabant, et acceptis beneficiis temporalibus et spiritualibus, grati animi sensibus congrue respondebant: siquidem pueris et adultis imperitis et catechismi rudibus et ignaris, nostrae sanctae religionis mysteria et praecepta, iuxta mentis capacitatem, tradebat. Haec omnia peculiarem virtutis famam pepererunt Donato militi qui indubia perfectioris vitae status amplectendi indicia dedit sacerdoti suo confessario, cuius opera et zelo obtinere potuit, coadiuvante regionis praeside, Campi liberi principe, a Francisco regis filio dimissionis gratiam a militia castrensi, ut sua v o t a adimpleret per ingressum in religionem franciscanam. Quo facilius id obtineret, in eodem Baidensi nosocomio, quod opere et animo iamdiu lustraverat, chirurgicis ministeriis ad aegrotantium b o n u m se instrui et perfici voluit. Hisce subsidiis instructus, die septima Maii anno 1809, sex et triginta annos agens, in d o m o religiosa franciscana inter laicos sodales exceptus fuit, et post S. Congregatio Rituum 121 bimestrem die 26 Iulii habitum illius religionis induit, mutato nomine Donato cum altero Francisco. Integro autem anno expleto, propositum suum solemni ritu editisque votis religiosis confirmavit. In eodem Baidensi nosocomio regio Fratrum Minorum curae concredito iuvandis et fovendis aegrotis a Superioribus addictus, inter assidua ministeria, virtutes status religiosi et muneris proprias, aliasque omnes exercere non destitit per annos quadragintaduos. Iste vir dilectus Deo et hominibus, pietate erat admirabili, in honorem augustissimi mysterii Ssmae Trinitatias saepissime trisagium iterabat, Passionem et Mortem divini Redemptoris tota mente ac animo contrito recogitabat, et erga Ssmum Eucharistiae sacramentum ardenti amore flagrabat. Insuper Deiparam Virginem Mariam sub titulis septem dolorum, Montis Carmeli et Ssmi Rosarii, eiusque sacras imagines speciali cultu, angelica salutatione et fervida rosarii recitatione honorabat. Quas pias exercitationes in aulis nosocomii et in lectis aegrotorum peragendas curabat, ipso praeeunte et orante; exhortante quoque infirmos ad invocandos cum precibus iaculatoriis Iesum et Mariam, Angelos custodes, seraphicum Franciscum aliosque sanctos tutelares, et ad lucrandas indulgentias de thesauro Ecclesiae concessas etiam in suffragium defunctorum. Clementissimus Deus sanctitatem famuli sui miris signis donisque supernaturalibus confirmasse fertur a testibus fide dignis in sessionibus Processualibus. Ex his, oleum in saeculo receptum, lapides in panem conversi, lues ex armeniis amota, caementarius a lapsu incolumis, caecis visus restitutus, frumentum et vinum auctum et multiplicatum et spiritus prop h e t i c a de rebus futuris reapse secutis. Tandem Franciscus senectute provecta, vitae austeritate et operoso labore debilitatus, et fractus corpore, sed spiritu fortis et virilis, gravi morbo correptus et ecclesiae sacramentis roboratus, consertis ad pectus manibus Crucifixi imagine insertis, mortem imminentem exspectans, una cum sodalibus orationem dominicalem recitans in honorem Iesu morientis qui est salus sperantium et spes morientium, prolatis ab ipso supremis verbis: « Iesu miserere mei » animam exhalavit hora meridiana diei 15 Maii anno 1851. F a m a vero sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere quam Dei famulus in vita sibi comparaverat, post obitum novis informationibus novisque miris assertisque sanationibus aucta, et magis clara ac diffusa, archiepiscopalem Curiam Panormitanam ad Processum Informativum, Ordinaria auctoritate, super ea conficiendum permovit. Huiusmodi Processus ab anno 1863 inchoatus, et post instauratam religiosam provinciam Franciscanam reassumptus anno 1909, tandem absolutus et clausus annis 1915-1916, dein ad sacram Rituum Congregationem delatus riteque apertus est die 17 Martii 1917. Itaque, servato iuris ordine, quum omnia in promptu sint et, per decretum diei 24 Iulii 1923, 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nihil obstet quominus ad ulteriora procedi possit, instante R m o P. Antonio M. Santarelli, Ordinis Fratrum Minorum et huius causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis E m o r u m P P . Cardinalium Archiepiscoporum Panormitanae et Catanensis dioecesium, et R m o r u m Episcoporum aprutinae et regionis siculae Ecclesiarum, necnon cleri saecularis et regularis, sanctimonialium aliorumque virorum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, enixe rogante R m o P. Ministro generali totius Ordinis Fratrum Minorum, Emus ac Rmus Dnus Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et eiusdem Causae Relator, in Ordinariis sacrorum rituum congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et E m i ac R m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi P o nentis, audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti fidei promotore generali, omnibus accurate discussis ac perpensis rescribere censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem Introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 18 Decembris 1928. Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papae XI per infrascriptum Cardinalem sacrae Rituum Congregationi Pro Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habens, manu propria signare dignata est Commissionem Introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Fr. Francisci a Picciano, laici professi Ordinis Fratrum Minorum. Die 9 Ianuarii 1929. C. CARD. LAURENTI, L. £8 S. R. C. Pro Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 123 DIARIUM ROMANAE CURIAE Alle ore 12 di lunedì 11 Febbraio, nella sala dei Papi del Palazzo Apostolico Lateranense, è stato firmato un Trattato fra la Santa Sede e P Italia con cui viene composta la «Questione Romana», nonché un Concordato per regolare le condizioni della Religione e delia Chiesa in Italia; coi Trattato veniva pure firmata un'apposita Convenzione Finanziaria. Erano Plenipotenziari: Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale PIETRO GASPARRI, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua Eccellenza il Signor Cavaliere BENITO MUSSOLINI, Primo Ministro e Capo del Governo d'Italia. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 5 Febbraio 1929, presso P Erho e Revmo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Giovanna Elisabetta Bichier des Ages, Confondatrice dell'Istituto delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria per discutere due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della medesima, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 12 Febbraio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori Teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Ven. Teresa Margherita Redi, del Sacro Cuore di Gesù, monaca professa Carmelitana Scalza, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 26 Febbraio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Francesco da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martedì, 5 Marzo 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi che la compongono, hanno discusso il dubbio su due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del Ven. Servo di Dio Giovanni Bosco, Sacerdote Fondatore della Pia Società Salesiana e dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominareis Novembre 1928. Monsig. Giuseppe Maria Goy Gonzalez, Uditore soprannumerario del Tribunale della Bota presso la Nunziatura Apostolica di Spagna. » » » Monsig. Jesus Maria Echeverría y Majora, Uditore Assessore del Tribunale della Bota presso la Nunziatura Apostolica di Spagna. 19 Gennaio 1929. L'Emo Sig. Cardinale Aurelio Galli, Brotettore delle « Filles de la Sainte Vierge de la Retraite» (Vannes). 2 Febbraio » L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Brotettore dei 4 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore 20 » » L' Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Brotettore delle » » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore della Società del Sacro Cuore di Gesù Bambino (Marsiglia). » » » L'Emo Sig. Cardinale Donato Sbarretti, Brotettore delle Missionari dell'Immacolata Concezione (Tarbes). dell'Istituto delle Religiose di S. Andrea (Belgio). Suore del Bambin Gesù (Aurillac). Biccole Suore della Sacra Famiglia 21 » » (Verona). L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore delle Suore della Santa Famiglia (Amiens). Assistente al Soglio Bontificio : 29 Dicembre 1928. Monsig. Barnaba Piedrabuena, Vescovo tit. di Callinico. Brotonotarii Apostolici 4 ad instar participantium: Giugno 1926. Monsig. Antonio Orlié, della diocesi di Veglia. 16 Dicembre 1928. Monsig. Bernardo Enrico Diamond, della diocesi di Dallas. Diarium Romanae Curiae m 10 Gennaio 1929. Monsig. Giacomo Zaffrani, della diocesi di Como. » » » Monsig. angelo Pierattini, della diocesi di Volterra. 30 » » Monsig. Ladislao Hozakowski, dell'archidiocesi di Posnania. Prelati Domestici di S. S.: 1928. Monsig. Francesco Feldmann, della diocesi di Paderborn. Monsig. Matteo P. O'Brien, dell'archidiocesi di Cincinnati. 3 Agosto » Monsig. Giovanni E. Me Guirk, della diocesi di Columbus 28 Settembre » (S. U. A.). 4 Luglio » Monsig. Giovanni S. Hannan, della medesima diocesi. Monsig. Salvatore Nicolosi, dell'archidiocesi di Monreale, 9 » » » 28 » 7 Novembre Monsig. Edoardo Ferrer y Daniel, della diocesi dell'Avana. » Monsig. Stanislao Jazwinski, della diocesi di Plock. 10 Dicembre » Monsig. Federico Schwendimann, della diocesi di Basilea. 15 » Monsig. Roberto M. Nolan, della diocesi di Dallas. » 5 Gennaio 1929. Monsig. Vincenzo Santoro (Roma). Monsig. Leonardo M. Forristal, della diocesi di London. 10 » » 12 Monsig. Eugenio Tisserant, della diocesi di Nancy. 15 Monsig. Silvano Grébaut (Francia). » Monsig. Giovanni Quillinan, della diocesi di Fargo. 18 Monsig. Augusto Stumpf, dell'archidiocesi di Friburgo. Monsig. Fridolino Weiss, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Sester, della medesima archidioeesi. Monsig. Salvatore Manduca, della diocesi di Malta. 24 29 Monsig. Casimiro Niesiolowski, dell'archidiocesi di Gnesna. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano: 15 Febbraio 1929. Al sig. conte Francesco Alessandroni Cermatore, Esente delle Guardie Nobili Pontificie. 16 » » Al sig. barone Giovanni Giacomo De Geer (Svezia). La Commenda dell'Ordine Piano : 25 Gennaio 1929. Al sig. Alfonso Hermaus-Ausloos, dell'archidiocesi di Malines. 15 Febbraio » Al sig. marchese Giuseppe Nannerini, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. » » » Al Sig. Don Lelio dei principi Orsini, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il Cavalierato dell'Ordine Pïano: 25 Giugno 1928. Al sig. dott. Giovanni Tommaso Bradley, della diocesi di Port Victoria. 7 Febbraio 1929. Al sig. Don Bonaventura Pineyro Queralt conte de Torralba de Aragon (Spagna). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Febbraio 1929. Al sig. Enrico Hallin (Svezia). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 14 Dicembre 1928. Al sig. principe Francesco Giuseppe de Auersperg, della diocesi di Königgrätz. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 Novembre 1928. Al sig. Antonio Balasy (Ungheria). 30 » 19 Dicembre » Al sig. dott. Francesco Stumpf, della diocesi di Innsbruck. » Al sig. Baldassare Pianigiani, della diocesi di Fiesole. 9 Gennaio 1929. Al sig. avv. Carlo Bergamaschi, della diocesi di Pontecorvo. 15 » » 19 » » 4 Febbraio 19 » Al sig. Firminio Dubar, della diocesi di Lilla. Al sig. Giulio Rinaldi (Roma). » Al sig. Giuseppe Prudent, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. Vittore Thibaut, della diocesi d| Tournay. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 28 Novembre 1928. Al sig. conte Giuseppe Sanasi, della diocesi di Oria. 7 Febbraio 1929. Al sig. conte Daniele Porquier de Lagarrigue, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » » Al sig. conte Guglielmo Aluffi, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. » » » Al sig. marchese Giovanni Evangelista Bisleti, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 18 Novembre 1928. Al sig. Francesco Rocchi (Roma). 28 » » Al sig. conte Giuseppe dArmand de Chateauvieux della 30 » » Al sig. Luigi Haueis, della diocesi di Innsbruck. » » » Al sig. Felice Gaudin, dell'archidiocesi di New Orleans. » Al sig. Emilio Ferrabino, dell'archidiocesi di Torino. diocesi di Saint-Denis. 3 Dicembre Diarium Romanae 127 Curiae 13 Dicembre 1928. Al sig. Paolo Vilardi, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. 17 » » Al sig. Vittorio Bernardt, dell'archidiocesi di Strigonia. 9 Gennaio 1929. Al sig. dott. Achille Pisa, della diocesi di Sora. 10 » » Al sig. Armando Esders, dell'archidiocesi di Parigi. 16 » » Al sig. Francesco Geurts, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Matteo Balas, dell'archidiocesi di Lione. 18 » » Al sig. Guglielmo Gerardo Pauwels della diocesi di Harlem. 25 » » Al sig. Roberto Gijsen, dell'archidiocesi di Malines. 2 Febbraio » Al sig. Giuseppe Castellani, della diocesi di Senigallia. 4 » » Al sig. Giorgio Maze Sencier, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. cav. Leonardo Frenguelli (Roma). 21 » » Al sig. Paolo Couderc De Saint-Chamant, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda dell'Ordirne di S. Silvestro Papa: 19 Dicembre 1928. Al sig. Modesto Boschi, della diocesi di Colle Val d'Elsa. 7 Febbraio 1929. Al sig. Guglielmo Klebanowski, della diocesi di Paderborn. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 4 Dicembre 1928. Al sig. Ovidio Ferroni, dell'archidiocesi di Fermo. 6 » » Al sig. Giovanni Marcello Vitrotto, dell'archidiocesi -di » » » Al sig. Mario Casaro, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni Pacheco Teixeira Rebelo de Carvalho, Torino. dell'archidiocesi di Braga. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 15 Gennaio 1929. Monsig. Spirito M. Chiappetta (Roma). 25 » » Monsig. Antonio Bartos, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » » Monsig. Tommaso Huder, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Francesco Jemelka, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Kuntal, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Bartolomeo Andriola, dell'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Vito Giuseppe Tricarico, della medesima archidiocesi. 28 » » Monsig. Virgilio Grandi, della diocesi di Trento. 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 23 Gennaio 1929. Il Sig. conte Raoul de Diesbach de Belleroche, dell'arebidiocesi di Parigi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 25 Gennaio 1929. Monsig. Otocaro Tauber, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Benedetto Barth, dell'archidiocesi di Colocza. » » » Monsig. Antonio Fürster, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Szedsay, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Veres, della medesima archidiocesi. Cappellani Segreti d'Onore di S. S.: 25 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Koszterszitz, dell'archidiocesi di Colocza. » » » Monsig. Carlo Unterréiner, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 18 Dicembre 1928. Monsig. Giovanni Claudio Bouchut, Vescovo tit. di Panemotico. 16 Gennaio 1929. Monsig. Giovanni Batt. Thomas, Vescovo di Langres, 2 Febbraio » Monsig. Pietro Marty, Vescovo di Montauban. 11 » Monsig. Giovanni Aelen, Arcivescovo tit. di Nicopoli in Epiro. 17 » Monsig, Giovanni Gamberoni, Arcivescovo di Vercelli. » Monsig Francesco Giacci, Vescovo tit. di Filomelio. » L' Emo Sig. Cardinale ANTONIO VICO, Vescovo di Porto e 20 25 » S. Rufina, Prefetto dei Riti. della Sacra Congregazione Aanus X X I - Vol. X X I 5 Aprilis 1929 Nn». 4 AÍTAIPO^ COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS REIPUBLICAE CECHOSLOVACAE : DE MILLENARIA CELEBRITATE SANCTI WENCESLAI DUCIS, MARTYRIS. PIUS PP. X I VENERABILES FRATRES SALUTEM Caritatem decet ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM sollicitudinemque communis Patris, uti patet, laeta vel tristia filiorum participare, iuxta illud Apostoli « gaudere cum gaudentibus, Aere cum flentibus ». Iamvero, etsi Nos, vehementer de salute populi vestri solliciti, numquam destitimus in secundis adversisque rebus vobis adesse, peculiaris tamen atque praeclara nunc incidit causa cur vobiscum Deo grates agamus, ac vobis populoque vestro universo vehementius gratulemur. Siquidem sollemnem eius diei memoriam vos celebraturi estis, quo abhinc annos M Sanctus Wenceslaus, clarissimus ille Bohemiae D u x idemque Patronus vester praesentissima, fraterno scelere martyr occubuit Veteris Boleslaviae, in urbe scilicet olim magni nominis, nunc autem mirifico Yirginis Matris cultu et Wenceslai. martyrio multo clariore. Horum sollemnium Nobis placet laetitiam splendoremque hisce Litteris augere; imprimisque, optimum illud dilapidare consilium, quo vos memoriam tam sollemniter agitis illius viri qui tantum fuit ACTA, vol. X X I , a. 4. — 5-4-SS3. 9 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eum gentis vestrae tum ipsius rei catholicae firmamentum ac decus. Wenceslaus, cum a parentibus aviae Ludmillae, feminae quidem piissimae, traditus esset ut rite educaretur probeque instrueretur fidei sanctae praeceptis, ab ipsa pueritia christianae virtutis laude elucere coepit. Budecium deinde, prope Pragam, ubi « in honorem Principis Apostolorum B. Petri consecrata inerat 1 ecclesia » missus est, ut latinis quoque litteris erudiretur. Patre vita functo, paulo post, quamvis adulescentiae annos vix excessisset, dux Bohemiae electus, ab ipso principatus initio decla2 ravit sese « soli Deo sincero animo servire cupere » . Forti animo publicarum rerum disciplinam restituit, discordiis finem imposuit, iustitiam restauravit. Bono patriae totus deditus, eam ab hoste defendit eiusque unitati ac prosperitati consuluit; sed Princeps ut erat mitissimus et semper « de nanciscenda pace 3 sollicitus » haec omnia « potius sine magna aliorum clade, sine multo insontium sanguine » , 4 pacificis viis rationibusque asse- qui contendit. Itaque populum « pietate magis quam imperio 5 regebat » . Publice sese principem, privatim fere monachum exhibens, sub pretiosis vestibus cilicium ferebat, et « summo 6 studio virginitatem per omnem vitam servavit illibatam». Quid autem de ipsius religione dicamus erga Sacramentum augustum, si ei adhuc puerulo « nihil gratius quam sacris interesse mysteriis et sacrificantibus ministrare » 7 fuit; si idem princeps « panem et vinum ad sacrificia Missarum proprio labore et manibus excolebat f » 8 Huc accedit quod maxima sane laude ab omnibus celebrantur beneficentia eius ac liberalitas. « Brat namque circa indigentes 1 2 3 C H R I S T A N N U S D E SCALA, Vita S. Wenceslai, c. 1 . n. 1 . Ibidem, c. 1, n. 8. Ibidem, c. 1, n. 9. * I O A N N E S O L O M U C E N S I S , Passio, translatio et miracula S. Wenceslai, 1. o 5 6 Brev. Rom. Ibidem. 7 S . B A L B I N U S , Epitome Mst. rerum Bohem., 1. 1 , e. 4 . 8 CAROLUS I V , S. Wenceslai vita, n. 3. Acta Pii PP. XI 131 valde compatiens, solatium miser orum, gaudium pauperum, pater orphanorum, defensor viduarum, liberator captivorum et omnium maerentium pius consolator ». 1 Quas eximias virtutes omnes ex uno eodemque fonte Auxisse, ex invicta scilicet actuosaque fide, quis pro manifesto non habebit? Catholicam hanc fidem is non modo constanter tenuit atque publice fortiterque professus est, sed etiam strenue defendit sollerter que propagavit. Quare, vix imperii gubernacula adeptus, omnes curas et cogitationes in id contulit ut religionis damna repararet; exsulibus revocatis clericis, relictas ecclesias sacris ritibus reddidit, exustas refecit, novas aedificavit, quas inter aedem in castro Pragensi, S. Martyri Vito dicatam, in sedem postea cathedralem et metropolitanam evectam, quae hoc ipso iubilaei anno refecta rursus cultui sollemni ritu aperietur. Ad christianos mores quod attinet, magnae ei curae erat ut ubique iidem fiorerent; homines 2 autem « a doctrina seu tramite recto deviare cupientes » , quamvis dux alioquin eminentissimus, severe corripiebat. Sed inde iam maiorum invidia et odium contra eum exoriebantur; quibus ipse frater eius B oleslau s aurem praebens, germanum suum, per occasionem annui festi SS. Cosmae et Damiani, Veteris-Boleslaviae, ubi quidem eorum titulo Deo dicata erat ecclesia, convivio exceptum ac deinde ante ostium templi precantem, adhibitis infandi sceleris sociis ministrisque interemit, in morte ipsa non minus animi fortitudine quam mirabili erga fratricidam. caritate conspicuum. Quae tam egregia Patroni vestri sanctissimi facta, perlibentes equidem commemoramus; neque id sane ut de iis, quae vos probe nostis, doceamini, sed quo magis liqueat quanto iure summis eum honoribus veneremini quamque merito, nullo non tempore, fideles omnes magnis laudibus invictum Märtyrern prosecuti sint. Scitis enim quae et quanta huius fuerit Ducis Martyris gloria, statim atque ad caelestia regna evolavit; non solum Veteris-Boleslaviae, sacro eius sanguine nobilitatae, et 1 Propr. archid. Pragensis: Lect. infra Oct. S. Wenceslai. 2 CKRISTANNUS, op. cit., c. 2, n. 17. 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pragae, quo sanctum corpus post-triennium, ipso Boleslao fratre iubente, translatum est; sed in aliis etiam extra patriae fines regionibus. Undique enim reliquiae Servi Dei expetitae sunt, ac pluribus locis aedes sacrae in eius honorem sunt excitatae. Ut alia vero omittamus, Romae quoque, non solum in ipsa S. Petri basilica inde a saeculo xiv altare ei dedicatum, et, veteri basilica destructa, aliud marmoreum altare suffectum est, « cum nullus prope alius regum sanctorum altare in ea basilica habeat », sed festum S. Wenceslai hic quotannis in praesentia omnium cardinalium colebatur. 1 Ad quem sancti Ducis cultum dilatandum non parum sane crebra miracula contulere, itemque beneficia non pauca quae a bohemicis rerum scriptoribus memoriae tradita sunt. Wenceslai nomen, quem iam saeculo x Romanus Pontifex Ioannes X I I I sanctum appellavit, in Sacramentario eiusdem temporis et in Breviariis pluribus, lingua palaeoslavica confectis, inscriptum erat; inde vero a saeculo xn in latinis etiam Breviariis aderat, passimque festum eius celebrabatur. Quod festum tandem decessor Noster f. r. Clemens X anno MDCLXX Ecclesiam universam extendit, et Benedictus X I I I anno ad MDCCXXIX ad altiorem ritum evexit. Quod si tam longe lateque Dux martyr colebatur, mirum non est si peculiari quadam pietate eum semper gens vestra prosecuta sit; ac re vera dici potest nullum umquam apud vos fuisse virum, cuius tam alte memoria in Bohemorum animis insculpta esset, quemque, ut Wenceslaum sanctissimum, tantopere vos veneraremini. Quis enim ignorat, sepulcro eius praecipuum semper asyli ius tributum esse, et sacram eius effigiem cum apud familias omnes honore haberi, tum in numinis, in sigillis publicis vexillisque pie exprimi consuevisse? Lancea eius in proelia ferebatur; gladii eius ictu dignitas et equester titulus concedebatur; innumerabiles demum scriptores sexcentaque omnis artis documenta eum concelebrant. Sanctus Wenceslaus a vobis omnibus tamquam exemplar praecellens, potentissimusque patronus 1 B. B A L B I N U S , Miscellanea Mst. regni Bohemiae, 1. 4, p. 1. Acta Pii PP. XI 133 semper habitus est; ad eumque idcirco fidenter confugere soliti estis in angustiis quibuslibet, in bellis, in rebus adversis, perantiquis eis concentibus supplicando « ne perire sinat vos, neque posteros vestros ». Quin immo tam intime omnia vestra cum S. Wenceslai persona et cultu connexa habebantur, ut quaecumque vobis cariora essent et coniunctiora 8. Weneeslai hereditatem nominaretis: imprimisque avitam fidem, linguam, cultiorem vitae usum, regalem coronam universamque terram vestram; cuius terrae vos eum recte quidem heredem (seu herum) appellatis, quasi scilicet Dux sanctissimus, aeterna iam beatitate fruens, non modo praesentissima ope vos tueatur, sed vere dominus adhuc sit patriae vestrae, quam olim tot beneficiis cumulavit. Fuit enim Wenceslaus non solum catholicae fidei defensor, sed etiam Bohemiae pater, utpote qui eam et ad humaniorem vitam induxit, et integram ab hostibus servavit et ad unitatem prosperitatemque evexit. Ex his sequitur ut etiam civili apud vos cultu Dux martyr eniteat, ac merito haec sollemnia ab iis quoque civibus, qui a catholica religione alieni sunt, celebrentur. At vero Weneeslai gloria in sancta eius vita tota consistit: quandoquidem ob eam dumtaxat, non autem ob politicas rationes, ut temere nonnulli dictitant, interfectus est. Nemini enim historiae peritissimo dubium est scelestos homines ob eam causam mortem tanto viro intulisse quod vehementer sane oderant sanctam eius vitam, quam, utpote monasterialem, Ducis indignam esse censebant; itemque quod egregias virtutes in sancto Principe moleste ferebant, caritatem praesertim, castitatem et mansuetudinem; eo magis quia eius in propaganda Christi fide ardens studium et in vitiis exstirpandis severitas eorum livorem conflaverant, qui, avitae superstitioni pertinaciter adhaerendo, pravis moribus a gentilitate probatis renuntiare nolebant. Fuit igitur Wenceslaus verissime Dei Martyr, testis nempe christianae fidei, qui « opere ostendit se omnia praesentia contemnere ut ad futura et invisibilis bona » perveniret. 1 Cfr. S. Th. 2a 2*e, q. 124, art. 4. 1 m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Wenceslaum, tamquam Sanctum Dei martyreni, una cum Ecclesia universa, homines coluere ex natione vestra clarissimi; quos inter, S. Adalbertus, Pragensis Episcopus ac deinde in Borussia Martyr, qui non modo cum sancto Duce « ex eodem tramite lineam propaginis traxit » , 1 sed etiam eximius fuit eiusdem cultor ; Beata Agnes, quae, priusquam religiosa vota nuncupasset, cotidie Pragae reliquias Martyris venerabatur; illustris rex vester Carolus, idemque imperator huius nominis IV, qui « specialem habens devotionem ad 8. Wenceslaum, protectorem et 2 adiutorem suum praecipuum » , in eius honorem sacrarium gemmis ornavit, sepulcrum excoluit, caput auro circumdari iussit, vitam huius sui in throno decessoris conscripsit; Arnestus Pardubicensis, primus in Pragensi sede archiepiscopus, cuius consilio nova eaque splendida corona sacellum S. Martyris donatum fuit; denique S. Ioannes Nepomucenus, invictus sacerdotalis officii martyr, quem ante mortem crudelissimam peregrinatimi esse VeteremBoleslaviam ferunt. Quamquam igitur omnes Reipublicae istius cives, cuiuscumque sunt religionis vel stirpis, merito nunc tam gloriosi Ducis, quatenus heros est patriae vestrae ac tot beneficiorum auctor, memoriam agunt, tamen catholicorum omnium praecipue est, nationis cuiusque, hanc celebrare recordationem propterea quod sanctus imprimis is est Martyr Ecclesiae catholicae, omnium quidem nationum matris. Iamvero ne vacua sane fructu commemoratio ista defluat, id fore confidimus ut, bonorum omnium foederatis viribus, fides istic augeatur, christianae vitae usus magis floreat, atque, fide aucta, religio tota, Wenceslao auspice ac patrono, plane revirescat. Ac laetamur quod illa rei catholicae condicio, quam paucis abhinc annis decessor Noster Benedictus X V , in epistola ad Archiepiscopum Pragensem, die III mensis Ianuarii anno MDCCCCXX data, ingravescere coepisse dolebat, nunc cotidie magis in melius mutetur. Etenim haud Nos latet non paucos inter vos esse ex 1 CHRISTANNUS, 2 B E N E S S I U S K R A B I C E , Chronicon, ad an. 1 3 5 8 . Vita S. Wenceslai, Praefatio. 135 Acta Pii PP. XI sacro ordine homines qui sollerter in vinea Domini adlaborant, et conventus eucharisticos nonnullos istic actos esse, cum magna cleri populique frequentia. Probe autem scimus pias ad S. Ignatii mentem exercitationes in bonum omnium cuiusvis ordinis hominum plurifariam tradi; itemque viros plures, apostolico ardore plenos, impensam vobis navare operam ut in magnis urbibus et nova templa condantur et animarum saluti, tam necessario tempore, consulatur. Ad quod catholicae rei incrementum non parum quidem conferunt tum seduli viri illi qui sancta Ecclesiae iura in vita publica defendunt, tum qui Apostolicae Sedi cum Civitate ista feliciter intercedunt officiorum cursus necessitudinesque. Ex quo patet Wenceslaum Sanctum hereditatem suam non dereliquisse neque vos sivisse perire. Quamvis sit igitur cur Deo debitas agamus grates, ipsi tamen probe scitis non pauca adhuc desiderari quibus religio catholica apud vos in splendorem pristinum restituatur. Etenim nobiscum vos doletis operariorum paucitatem in vinea Domini, hoc potissimum tempore quo sacerdotes tam multi, iique evangelico spiritu flagrantes et a disciplinis sacris omni numero instructi, prorsus necessarii sunt. Omnibus igitur instandum est ut digni adulescentes sacerdotii viam ineant; quod frustra quidem sperari liceat nisi recta omnino sit christiana institutio sive quae in convictu domestico sive quae in scholis publicis traditur. Quapropter ne desistatis, venerabiles fratres, catholicos parentes impense monere tum de gravissimo quo tenentur officio filios suos pie educandi, tum de nativo iure vel catholicas scholas libere quidem condendi vel exigendi pro viribus ut in publicis etiam scholis catholicorum puerorum fides ne periclitetur quin immo ipsorum animi christiano more efifingantur. Praeterea, mirum quantum frequens angelorum panis libatio iuvenes ad ministerium, sacrum invitat; quamobrem ii coetus actuose propagentur qui, ut mariales congregationes, crebrum fovent SS. Eucharistiae usum;; nec minus curandum ut permulti eis adulescentibus associentur qui, équités a S. Wenceslao vulgo nuncupati, pollicentur se, vestigia Patroni sui sequentes, saepius ad eucharisticam men- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sam accessurus esse. Multum autem interest iuvenes in sortem Domini vocatos in Seminariis rite excoli, opportunis normis Sacrae Congregationis de Seminariis et de Studiorum Universitatibus religiose servatis. Quam quidem ad rem Collegium Nepomucenum, quod Nos in Urbe excitari iussimus, cuiusque novae aedes proxime, Deo favente, dedicabuntur, iterum commendamus bonis omnibus; quos praeterea meminisse volumus quantopere Seminarium illud S. Wenceslai, Pragae a. MDLIX a Societate Iesu conditum, ad religionis incrementum contulerit. De iis vero subsidiis quae, ad hanc rem provehendam, vobis praeeuntibus, rei publicae moderatores, clerus populusque iam contulerunt, et grates ex animo persolvimus et Deum enixe precamur ut largitores singulos peculiari gratiarum copia remuneretur. Clerus ita numero ac virtute auctior non modo fidem apud vos fovere ac roborare contendet, sed etiam, apostolico studio calens, sanctorumque Methodii et Adalberta vestigiis insistens, modis omnibus enitetur ut dissidentes Slavi finitimarum regionum ad Ecclesiae matris unitatem, ut est optatissimum, revocentur. Quo in campo actuose iam sollerterque vos adlaborasse novimus tum per opportunos conventus, tum per sodales ab apostolatu SS. Cyrilli et Methodii, tum denique per Veiehradense Institutum SS. Cyrilli et Methodii et Seminarium Mtriense missionalibus instituendis. Ne igitur cessetis tam salutare opus urgere; quod tamen ut prospere eveniat, religionem catholicam ita istic florere oportet ut dissidentes apud vos quoque perspiciant et agnoscant signa illa certissima quae veram Christi Ecclesiam demonstrant : mirabilem scilicet unitatem, catholicae fidei usquequaque dilatandae ardorem, sanctitatem eximiam et arctissimam cum Apostolica Sede coniunctionem. Ex his omnibus portendi licet frugifera admodum ista in S. Wenceslai memoriam sollemnia fore, dummodo vestrates praeclara Patroni sui exempla imitari studuerint. Haec enim eiusmodi sunt ut, cum omnibus, pro sua cuiusque condicione, congruant, ea singuli utiliter sequi possint. Itaque discant a iustissimo Duce Acta Pii PP. XI 137 qui rei publicae praesunt iustitiam mansuete fortiter que administrare, sibique persuasum habeant tantum abesse ut religio catholica prosperitate publicae adversetur, ut potius, principiis eius innixa, ipsa humana societas vigeat ac floreat. Discant cives a benefico Principe patriae caritatem veri nominis; omnique discordia seposita, concordi animorum consensu, ad commune bonum contendant; cumque ipse tam pie ab avia sua Ludmilla educatus sit, agnoscant parentes omnesque educatores quanta vis insit in christiana institutione ut feliciter iuventus in salutis viam dirigatur. Eum denique et sacerdotes in Sacramento augusto ardentissime colendo, et adulescentes in castimonia servanda, et divites in miseris omne genus adiuvandis, tamquam exemplum ad imitandum sibi proponant. Omnes postremo vestigiis eius qui sanguinem pro Christo fundere non dubitavit quique documentis non paucis suam in Beati Petri Cathedram pietatem comprobavit, pie animoseque insistant, cum in cupiditatibus frenandis doloribusque christiana virtute ferendis, tum in Apostolica Sede constanti amore prosequenda. Atque utinam patria vestra, quasi familia ingens, una S. Weneeslai fide eniteat ac roboretur; ita enim, ipso Patrono et auspice, per concordem operam potestatis utriusque, religiosae nempe ac civilis, priscam gloriam prosperitatemque feliciter assequatur. Caelestium interea munerum praenuntia ac paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam vobis, Tenerabiles fratres, singulisque gregibus unicuique vestrum concreditis effuso animo impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ANTOFAGASTENSIS SUPPRESSIONIS PIUS ET ERECTIONIS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Supremi apostolatus munus, Nobis imperscrutabili Dei consilio commissum, exigit ut aeternae christifidelium saluti et catholici nominis incremento sedulo a Nobis consulatur. Ad hoc vero assequendum non parum proficit recta catholici orbis circmnscriptio, quae temporum rerumque adiunctis quam aptius respondeat. Cum itaque venerabilis frater Aloisius Silva Lezaeta, Episcopus titularis Olenensis et Vicarius Apostolicus A n t o fagastensis, supplices Nobis preces porrexerit ut in ecclesiastici regiminis et fidei christianae propagationis bonum, in dioecesim erigatur vicariatus apostolicus Antofagastensis, quippe qui ab anno millesimo nongentesimo duodecimo, quo erectus fuit, usque adhuc tantum religiosum ac civilem progressum assecutus sit, ut tamquam missionis locus minime in praesens considerari possit: Nos, hisce mature perpensis ac praehabito v o t o Sacrae Congregationis Christiano Nomini propagando praepositae, nec non audito et suffragante venerabili fratre Nostro Hectore Felici, Archiepiscopo Corintiensi, Apostolico Nuntio in Chilena Republica, oblatis precibus libenter annuendum censuimus. Quapropter de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit aut eorum qui S u a interesse praesumant consensu, suppresso vicariatu apostolico Antofagastensi, n o v a m erigere dioecesim statuimus ac decrevimus, ac eam praesentibus Litteris erigimus et constituimus, ipsamque eodem nomine Antofagastensem nuneupari, iisdemque finibus circumscribi, quibus vicariatus ipse erat nuncupatus et circumscriptus, volumus ac mandamus. Hanc autem n o v a m dioecesim Antofagastensem suffraganeam volumus archidioecesis S. Iacobi de Chile, atque sedem et cathedram episcopalem in urbe Antofagastensi constituimus, quam proinde ad civitatis episcopalis gradum et honorem extollimus cum omnibus iuribus ac privilegiis quibus ceterae civitates episcopales iure communi fruuntur, et ecclesiam principem in eadem urbe Antofagastensi ad Acta Pii PP. XI 139 cathedralis ecclesiae fastigium evehimus. Insuper praefatum venerabilem fratrem.Aloisium Silva Lezaeta, Episcopum titularem Olenensem et actualem Vicarium Apostolicum, de Apostolicae potestatis plenitudine a vinculo Ecclesiae Olenensis absolventes, ad hanc n o v a m dioecesim eligimus eique in Episcopum praefìcimus et Pastorem. - Quum autem temporum adiuncta non sinant quominus cathedrale canonicorum Capitulum m o d o erigatur, indulgemus ut huiusmodi Capituli loco dioecesani consultores ad tramitem Codicis iuris canonici constituantur. Volumus insuper ac mandamus ut quam primum neri poterit saltem parvum Seminarium dioecesanum, iuxta Codicis praescripta et normas a Sacra Congregatione de Seminariis traditas vel tradendas instituatur; interim vero alumni facultatis philosophicae et theologicae ad S. Iacobi de Chile Seminarium mittantur, donec aliter decernatur. Item iubemus ut, iuxta ea quae in Concilio Plenario Americae Latinae R o m a e anno millesimo octingentesimo octogesimo nono celebrato decreta sunt, etiam ab hac nova dioecesi eiusque sumptibus bini delecti iuvenes, aut unus saltem, non intermissa vice ad Pontificium Collegium Pium Latinum Americanum de Urbe mittantur, in quo in spem Ecclesiae instituantur. Q u o d autem attinet ad huius dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii capitularis, sede vacante, electionem, ad clericorum, iura et onera, aliaque huiusmodi, rite servari iubemus quae sacri canones praescribunt. Episcopalem dotem huius novae dioecesis constituent bona et reditus Ecclesiae, si quae sint, Curiae emolumenta et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum b o n u m ipsa erecta est, praeberi solent, praeter ea quae iam ad hoc sunt collecta et a civili gubernio adsignari possunt. Ad haec autem omnia exsecutioni mandanda praefatum venerabilem fratrem Hectorem Felici, Nostrum in Chilena Republica Nuntium deputamus, necessarias et opportunas facultates ipsi tribuentes, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, nec non omnes dirimendi controversias, si quae in exsecutionis actu oriturae sint, ac onus eidem imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem, intra sex menses a praesentibus Litteris datis, authenticum exemplar mittendi peractae exsecutionis. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum interest, vel qui sua interesse praesumant, audit! non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, tanquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos -spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super bis a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et; fore volumus et decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, qua" tenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis: specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Eomanorum Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem quae hisce Litteris suppressionis, erectionis, evectionis, concessionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae a Nobis decreta sunt infringere vel eis contraire liceat. Si quis autem ausu temerario h o c attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die tertia mensis Februarii, Pontificatus Nostri anno sexto. > R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , ^ B A S I L I U S CARD. P O M P I L J , Cancellarius S. B. E. Episcopus iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Hector Castelli, Protonotarius Apostolicus. Loco ifr Plumbi Reg. in Cane. Ap., Veliternen. vol. XXXVII, n. 57. - M. Riggi. 141 Acta Pii PP. XI II N E O - P A M P I L O N E N S I S , D E S O C O R R O E T D E SAN GIL, ET SANCTAE M A R T H A E ERECTIONIS PRAEFECTURAE APOSTOLICAE « FLUMINIS MAGDALENAE » PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Dominici gregis regimini non parum prodest recta orbis catholici circumscriptio, quam, ut temporum locorumque adiunctis aptius respondeat, omni studio curare debemus. Cum itaque in republica Columbiana in A m e rica meridionali amplissima territorii pars, quae extenditur praeter oras inferiores Magdalenae fluminis, quaeque abhinc aliquot annos commissa est Patrum Societatis Iesu curis, pertinens ad tres distinctas dioeceses, idest Neo-Pampilonensem, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae, peculiari indigeat cura ut incolae uberiores spirituales fructus suscipiant, opportunum duximus istam territorii partem a praedictis dioecesibus seiungere et in apostolicam praefecturam erigere. Quare Nos, auditis Neo-Pampilonensi, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae Episcopis, ac suffragante venerabili fratre Paulo Giobbe, Archiepiscopo titulari Ptolemaidensi in Thebaide, Nuntio Nostro apud Columbianam rempublicam, certa scientia, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, territorium intra fines inferius describendus inclusum a dioecesibus Neo-Pampilonensi, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae seiungimus ac separamus, et in praefecturam apostolicam, a Magdalena flumine « Fluminis Magdalenae » appellandam, erigimus, et constituimus, ipsiusque Praefecti Apostolici residentiam in civitate Porto Wilches fore decernimus. Fines vero quibus erecta praefectura circumscribetur hi erunt: ad occidentem Magdalenae flumen, ab ostio fluminis Cesar in conspectu urbis M Banco {ad septentrionalem partem) usque ad lacunam Garrapata (ad meridiem). Ad septentrionem dioecesis Sanctae Marthae, ab ostio fluminis Cesar in ripa quae contra urbem M Banco est, et secus decursum ipsius fluminis Cesar usque ad eius scaturiginem, inde vero, recto 1 limite, usque ad Reipublicae Venezuelanae fines. Ad orientem, ab iisdem 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale finibus reipublicae Venezuelanae, et deinde iuxta illos, usque ad tangendos montes qui Sierra Motilones nuncupantur; inde ipsorum montium seriem 2 seu catenani usque ad urbem Pueblo Nuevo, quae extra Missionis terminos remanere debet; 3 et ab ista u r b e , 4 limite recto, usque ad locum ubi flu- mina Caño Negro et Lebrija in unum confluunt. Pergitur inde ad meridiem versus, secundum flumina Lebrija et Cañaverales, usque ad huius postremi fluminis confluentem cum flumine Quebrada Cutibatd. B e c t o limite istinc proceditur usque ad locum ubi flumen Sucio influit in flumen Sogamoso ad fines dioecesis de Socorro; pergitur inde recta linea a confluente isto usque ad attingendum flumen Oponcito in eo loco scilicet, qui Puerto Infantes nuncupatur, istinc autem, semper recto limite, et vergendo ad meridionalem occidentalem plagam, usque ad antiquum Puerto Carare, qui dicitur nunc Puerto Aquilejo. Ad meridiem: ab ipso Puerto Carare seu Puerto Aquilejo usque ad lacunam Garrapata in ripa fluminis Magdalena. Hanc novam Fluminis Magdalenae praefecturam curae et regimini Patrum Societatis Iesu tradimus et committimus, eamque Sacrae Congregationis de Propaganda Fide iurisdictioni subiicimus eiusque Praefectis Apostolicis pro tempore omnia concedimus iura et privilegia, quibus ceteri Praefecti Apostolici gaudent ac pollent, et cum omnibus oneribus et obligationibus iisdem adnexis. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Paulum Giobbe, Archiepiscopum titularem Ptolemaidensem in Thebaide, Apostolicum Nuntium in Columbiana Republica, cum facultatibus necessariis et opportunis, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate vel officio constitutum, atque dirimendi controversias quae in exsecutionis actu oriri possunt, tacto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittendi intra sex menses a praesentibus Litteris acceptis, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Mandamus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, praedecessorum Nostrorum, dispositionibus quibuscumque. Nemini ergo has Litteras ceterisque contrariis dismembrationis, erectionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel eis contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, hoc attentare praesumpserit, Acta Pii PP. 143 XI indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. D a t u m E o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die secunda mensis Aprilis, Pontificatus Nostri anno septimo. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W 1 R T H , C A R O L U S CARD. PEROSÍ, S. E. E. Cancellarius. iosephus Dominicus S. Wilpert, Congr. Consistorialis Decanus Göll. Proton. Spolverini, Protonotarius Secretarius. Apostolicorum. Apostolicus. Loco ïfc Plumbi Beg. in Cane. Ap. vol. XXXVIII, n. 7. - M. Riggi. Decreto diei 15 Augusti 1928 quo Literas Apostolicas Dominici gregis superius relatas exsecutioni mandavit, R. P. D. Paulus Giobbe, Archiep. tit. Ptolemaiden. in Thebaide, Nuntius Apostolicus in Columbiana Republica, Apostolica auctoritate has quae sequuntur additiones ac mutationes quoad fines in Literis Apostolicis noviter erectae praefecturae Fluminis Magdalenae adsignatos, statuit ac decrevit, perinde valituras ac si in textu ipsius Bullae suis locis ipsae essent relatae ac insertae. 1 Ade.: (per limites vicariatus apostolici Goajiren.). 2 Ada.: (secundum limites regionis vulgo 3 Add. : aeque ac paroeciae de Agnachica, de Brotaré et Carmen. 4 Mut.: Loco verborum « e t ab ista u r b e » legatur: « a b urbe Pueblo N u e v o » . de Santander del Norte nuncupatae). 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in L U N E N S I S - , SEU S P E D I E N S I S , S A R Z A N E N S I S E T B R U G N A T E N S I S ERECTIONIS ET AGGREGATIONIS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Universi dominici gregis cura, R o m a n o Pontifici ab aeterno Pastorum Principe commissa, postulat ut ab Apostolica Sede ea omnia praestentur, quae ad animarum bonum et emolumentum magis conferre videantur, atque praecipue, loci alicuius dignitate praestante cunctisque paratis ad honoris gradum rite sustinendum necessariis, novae episcopales sedes constituantur, sirei sacrae administratio promptior uberiorque reddenda id alicubi exigat. Iam vero intra fines dioecesis Sarzanensis exstat civitas Spedia, seu La Spezia, quae ad oras Tyrrheni maris cum sedeat, ita incolarum copia aucta est, tantamque in dies adepta est potestatem, ut merito Apostolicae Sedi digna videatur, quae episcopalis cathedrae splendore decoretur, eo vel magis cum ad oppida totius regionis latam undique f acillimamque iam habeat viam. Quod quam gratum et iucundum Spediensi clero populoque sit futurum testantur oblationes, tum a magistratibus et optimatibus, tum a privatis civibus exhibitae ad ea suppeditanda quae ad episcopalem sedem erigendam requiruntur. Ad haec autem quam maxime accedit quod in spirituale totius civitatis incrementum verget vigilantis Pastoris praesentia, qui ingruentia fidei pericula validius arcere, et Religionis rationibus firmius prospicere poterit. Nos propterea, omnibus accurate perpensis, auditis venerabili fratre Dalmatio Minoretti, Archiepiscopo Metropolitano lanuensi, atque dilecto filio Ioanne Costantini, Administratore Apostolico vacantium dioecesium Lunensis - Sarzanensis et Brugnatensis, de consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis consistorialibus praepositorum, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine urbem Spediam una cum paroeciis infra enumerandis, earumque respectivis territoriis, e dioecesi Sarzanensi dividimus ac separamus, et ex ea n o v a m dioecesim erigimus, erectamque declaramus quo sequitur m o d o . In primis igitur nova haec dioecesis his constabit paroeciis: S. Mariae in caelum Assumptae, S. Mariae della Scorza, S. Mariae ad Nives, S. Ioannis Baptistae, S. Maria« Auxiliatricis, S. Petri Apostoli, S. Ioannis Baptistae in loco Migliarina, S. Michaelis Archangeli, S. Bernardi, omnibus in urbe; S. Bartholomaei in Acta Pii PP. XI 145 oppido Pitelli, S. R o c h i in S. Venerio, S. Iacobi Apostoli in Isola, S. Stephani Protomartyris in Marinasco, S. Martini in Biassa, S. Andreae in Fabiano, S. Viti in Marola, S. Mariae « del Pianto » in Cadimare, S. Catharinae in Canipiglia. Dioeceseos hisce finibus definitae sedem episcopalem Spediae constituimus, quam idcirco ad civitatis episcopalis gradum et honorem evehimus una cum omnibus iuribus ac .privilegiis, quibus ceterae episcopales civitates ex iure fruuntur. Ecclesia in hac urbe exstruenda ac Iesu Christo Eegi dicanda, cum primum perfecta fuerit, Cathedra erit Episcopi, cum omnibus iuribus ac privilegiis, quae ecclesiis cathedralibus sunt propria. Interea vero pro ecclesia cathedrali habeatur et retineatur ecclesia paroecialis sub titulo S. Mariae in caelum Assumptae. Hanc autem dioecesim noviter erectam constituimus surfraganeam metropolitanae Ecclesiae Ianuensis, eamque perpetuo una cum dioecesibus iam unitis Lunensi-Sarzanensi et Brugnatensi aeque principaliter unimus, sub hac appellatione: Lunensis-, seu Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis, ita ut omnes et singulae huiusmodi Ecclesiae iurisdictioni, regimini atque administrationi subsint unius Antistitis, qui proinde Episcopus Lunensis-, seu Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis nominabitur, quique canonicam possessionem trium dioecesium seorsim accipiet, praefatae appellationis ordine servato, et reditus percipiet episcopalibus mensis Sarzanensi et Brugnatensi adsignatos. Ad tres autem simul regendas dioeceses, Spediae una curia episcopalis constituetur, in qua ipsa urbe habitualem residentiam habebit Episcopus, qui tamen pro lubitu suo tum in urbe Sarzanensi, tum in urbe Brugnatensi, cum sibi placuerit, degere poterit. Hac posita trium istarum dioecesium unione, decernimus ut Episcopus beneficia unius dioecesis sacerdotibus aliarum dioecesium promiscue conferre possit. Volumus insuper ut Sarzanae et Brugnati maneant Capitula cathedralia, et Spediae quam prirrium Capitulum cathedrale erigatur. Idcirco quandocumque a iure statutum est ut Episcopus v o t u m Capituli exquirat, si agatur de negotiis quae unam tantum e tribus dioecesibus respiciunt, a proprio eiusdem dioecesis Capitulo v o t u m exquiretur; si vero ad tres dioeceses simul attinent, trium Capitulorum seorsim v o t u m habeatur. Quotiescumque demum communem episcopalem sedem vacare contigerit, tribus Capitulis una convocatis in urbe Spedia, praeside digniore e Capitulo Spediensi, ius erit Vicarium Capitularem communem pro tribus dioecesibus, ad sacrorum canonum praescripta, eligere. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Dalmatium Minoretti, Archiepiscopum Ianuensem, cui propterea necessarias et opportunas facultates tribuimus etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur alium virum in officio vel ACTA, vol. XXI, n. 4. - 5-4-929. 10 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive pronuntianda de quavis difficultate vel oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura, iuiuncto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses, a subsignata die computandos, authenticum exemplar transmittendi peractae exsecutionis. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum interest vel qui sua interesse praesumant, auditi non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, ^specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis etiam impressis manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, pro- vincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Npstrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam Nostram seiunctionis, erectionis, evectionis, unionis, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentari praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo nono, die decima secunda mensis Ianuarii, in festo Sacrae Familiae Iesu, Mariae, Ioseph, Pontificatus Nostri anno septimo. F R . A N D R E A S CARD. P R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Ioannes C A R O L U S CARD. P E R O S I , S. Zani Dominicus Congr. Consistorialis Secretarius. Câprelli, Protonotarius Apostolicus. Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Loco >& Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XXXIX, n. 41. - M. Kiggi. 147 Acta Pii PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE •I TITULO ET HONORIBUS BASILICAE MINORIS AUGETUR CATHEDRALIS ECCLESIA LARINENSIS. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Cathedrale templum Larinense, D e o sacrum in honorem Deiparae Virginis sideribus receptae, neminem latet iure meritoque enumerari posse inter potiora totius provinciae sanctuaria. Unanimi consensione rerum gestarum scriptores asserunt Larini primis Ecclesiae temporibus nuntiatum fuisse Evangelium; priscis enim saeculis posita est Larini sedes episcopalis, quae sanctis doctisque antistitibus iugiter enituit. Constat anno reparatae salutis DLVI Pelagium Papam primum, rec. mem. praedecessorem Nostrum, per suas litteras Iusto Episcopo Larinensi iurisdictionem commisisse super omnia monasteria et territoria Samnii et Lucaniae: nec non in Concilio anno DCCCCLXIX habito, Larinensem urbem electam fuisse, securum quasi propugnaculum adversus Graecorum byzantinorum in cursus. Cathedrale autem templum formam basilicalem praeseferens, vetustate ac structura praenobile, tanto artis operum decore renidet, ut dignum habitum sit quod inter nationalia monumenta enumeraretur. Haec animo repetentes, cum capitulares canonici atque archipresbyteri et parochi civitatis ac dioecesis Larinensis enixas Nobis preces humiliter adhibuerint, ut, auspicata occasione primi anniversarii celebrationis Eucharistici coetus, cathedrale ipsum templum ad Basilicae minoris dignitatem evehere de Apostolica benignitate velimus, hisque precibus accedat suffragium municipii, amplissimum tam Episcopi Ordinarii, atque praepositi honorarii Larinensis quam civitatis praesidis monumentis inspiciendis, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, omnibusque rei momentis diligenter perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, perpetuumque in m o d u m , insignem ecclesiam cathedralem Larinensem Virgini Deiparae in caelum Assumptae sacram titulo Basilicae minoris cum privilegiis atque honorificentiis, iuxta decreta et morem,adhibendis, condecoramus. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, vali- das, atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud Sanctum mensis Iulii anno MDCCCcxxvm, Petrum, sub anulo Piscatoris, die xm Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASP ARRI, a Secretis Status. II EX DISMEMBRATIONE DIOECESIS VIZAGAPATAMENSIS ERIGITUR MISSIO INDEPENDENS DE CUTTACK. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Apostolatus officium, quo divinitus fungimur in terris, N o s monet ut ea sollicito paterno que studio decernere maturemus, quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eventura videatur. Iamvero cum venerabilis frater Petrus Eossillon, Episcopus Vizagapatamensis, Nos enixe flagitaverit, ut nonnullos ab ipsa sua dioecesi districtus disiungere velimus, ut exinde independens erigatur Missio, eidemque petitioni grave accedat suffragium venerabilis fratris Eduardi Mooney, Delegati Apostolici in Indiis Orientalibus: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagationis Fidei praepositis, omnibusque momentis attente perpensis, supra memorati Episcopi votis assentiendum esse existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, districtus civiles de Ganjam et de Orissa meridionali, a Boro Noi et Bahuda usque ad Mahanadi flumen, et a sinu Bengalae usque ad Raul et Tel, a dioecesi Vizagapatamensi disiungimus sive separamus atque ex eorumdem districtuum territorio, sic per Nos dismembrato, independentem Missionem efformamus, cui nomen facimus de Çuttack et quam curis concredimus sacerdotum Congregationis Missionis religiosae provinciae Matritensis. Haec volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque inte- Acta Pii PP. 149 XI gros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritum que ex nunc et inane fieri si quidquam, secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. III AD TERRITORIA PALAESTINAE, TRANSJORDANIAE ET INSULAE CYPRI E X T E N DITUR IURISDICTIO DELEGATI APOSTOLICI AEGYPTI. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Romani Pontifices, qui, utpote Beati Petri successores, supremam in Ecclesia potestatem exercent, vigili iugiter studio in locorum, qui longinqui atque a R o m a n o centro dissiti sint, necessitates parandas tuendasque incumbunt. Id igitur Nos quoque, in hanc Petri Cathedram, Dei gratia, evecti, ut felici ac prospero Ecclesiae regimini prospiciamus, quantum in D o m i n o possumus, peragere satagimus. Quapropter cum varias ob rationes peropportunum videatur Palaestinae, Transjordaniae et insulae Cypri territoria, quae hucusque ad Delegationem Apostolicam Syriae pertinebant, ad res catholicas inibi provehendas, a praefata Syriae Delegatione separare, ut eadem in p o sterum Delegati Apostolici Aegypti iurisdictioni subiiciantur: N o s , omnibus rei momentis attento ac sedulo studio perpensis c u m venerabilibus fratribus Nostris S. R. Ecclesiae Cardinalibus, qui pro Ecclesia Orientali negotiis praepositi sunt, audito quoque hodierno Syriae Delegato Apostolico Nostro, haec, quae infra scripta sunt, decernenda censuimus. Nimirum ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, Palaestinam, Transjordaniam et Cypri insulam a Delegatione Apostolica Syriae separamus, easdemque sub potestatem subiicimus Apostolici pro tempore exsistentis Delegati Aegypti, qui ex nunc Delegatus etiam A p o stolicus Ierusalem et Palaestinae, Trans jordaniae et Cypri nuncupabitur. Propterea volumus ut ipse novus Delegatus suo huiusmodi in praefatis regionibus munere fungatur, omnibus et singulis utens potestatibus et 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale faculta tibus, quae huic muneri sunt propriae, atque advigilet in cuiusque ritus Ecclesiarum statum, in eisdem regionibus exsistentibus; Nos vero et hanc Sanctam Sedem de eodem statu certiores reddat. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris^ die x i mensis Martii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARE,!, a Secretis Status. S. Congregatio 151 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUMSACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 8 Februarii 1929. — Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Lunensi,- seu Spediensi, Sarzanensi et Brugnatensi, praefecit R. D. l o a n nem Costantini, Canonicum theologum Patriarchalis Ecclesiae S. Marci Venetiarum, hactenus Administratorem Apostolicum dioecesium Lunen.Sarzanensis et Brugnatensis. 22 Februarii. — Abbatiae nullius Ssmae Trinitatis Caven., R. D. Ildephonsum Rea, Congregationis Cassinensis Ordinis S. Benedicti. 28 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Surensi, R. D. Stephanum Hasz, e dioecesi Taurinensi, quem deputavit Ordinarium Castrensem in Hungaria. 17 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Semtensi, R. D. Gregorium Rozman, iuris canonici Magistrum in Facultate theologica Universitatis Labacensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Antonii Bonaventurae Jeglic, Episcopi Labacensis. 18 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sululensi R. P. Angelum M. Paulum Hiral, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostolicum Canalis Suesii. — Titulari episcopali Ecclesiae Panemotichitanae, R. P. Venceslaum Kinold, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Sapporo. — Titulari episcopali Ecclesiae Vazaritanae, R. P. Burcardum Huwiler, e Missionariis Africae, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Bukoba. — Titulari episcopali Ecclesiae Zattarensi, R. P. Antonium Oomen, e Missionariis Africae, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Mwanza. - 5 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Trisipensi, R. D. Stepha- num Bryer, Canonicum Metropolitanae Ecclesiae Strigoniensis, Rectorem Seminarii archiepiscopalis, quem constituit Auxiliarem Emi P. D. Iustiniani Georgii Serédi, Archiepiscopi Strigoniensis. ac Rmi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI DECRETUM DE SPIRITUALI ADMINISTRATIONE ORDINARIATUUM GRAECO-RUTHENORUM IN FOEDERATIS CIVITATIBUS AMERICAE SEPTENTRIONALIS. Cum data fuerit Episcopo graeco -rutheno Statuum Foederatorum armo 1912 plena et ordinaria iurisdictio in clerum et populum universum graeco-rutheni ritus in Foederatis Civitatibus Americae septentrionalis, sive permanenter, sive ad tempus commorantes, et cum dein per decretum S. Congregationis pro Ecclesia Orientali sub die 8 Maii 1924 duo Ordinariatus graeco-rutheni ritus constituti sint, alter pro fidelibus oriundis e Galitia cum sede Philadelphiae Pa., alter vero pro fidelibus oriundis ex Podocarpatia Russa, necnon pro fidelibus graeco-rutheni ritus provenientibus ex Hungaria et Jugoslavia, cum sede Homestead Pa.; Eminentissimis ac Reverendissimus Patribus Cardmalibus S. Congregationi pro Ecclesia Orientali praepositis, in plenariis comitiis die 4 I a n u a m huius anni habitis, opportunas leges a S. Ö. de Propaganda Fide pro Negotiis rituum orientalium latas die 17 Augusti 1914, eo m o d o qui sequitur visum est noviter aptare, easdemque praesenti decreto iterum ferre, circa spiritualem administrationem duorum Ordinariatuum graeco-rutheni ritus in praedicta regione. CAPUT De Episcopis I graeco-rutheni ritus Art. 1. - Nominatio Episcoporum graeco-rutheni ritus pro regione Statuum Foederatorum Americae septentrionalis Apostolicae Sedi reservata est. Art. 2. - Episcopi graeco-rutheni ritus eorumque legitimi successores in Statibus Foederatis Americae septentrionalis sub immediata huius A p o stolicae Sedis iurisdictione ac potestate manebunt, plenamque iurisdictionem ordinariam in omnes fideles graeco-rutheni ritus, permanenter vel ad tempus in Foederatis Civitatibus Americae septentrionalis commorantes, respective,'iuxta diversitatem originis supra memoratam, exercebunt, sub S. Congregatio pro Ecclesia Orientali Í53 dependentia tamen E. P. D. Delegati Apostolici Washingtonensis pro tempore. Art. 3. - Eisdem ins ac potestas competit regendi ac gubernandi gregem suum ac leges et statuta condendi in iis quae iuri communi non adversantur. Praecipuum vero eorum munus erit invigilare ut tum doctrina et boni mores, tum ritus et disciplina huic Ecclesiae propria sancte et integre custodiantur. Eorum igitur erit uniformitatem caeremoniarum in variis devotionibus necnon in tradendis Sacramentis usitatarum secundum rubricas librorum liturgicorum approbatorum, introducere et eiusdem unitatis strictam observantiam a sacerdotibus suis expostulare. Art. 4. - Ordinarii paroecias et missiones suae curae concreditas saepe visitare tenentur, ita ut saltem singulis quinquenniis ipsi, vel per se, vel, si fuerint legitime impediti, per Vicarium Generalem, aut alium specialiter delegatum sacerdotem, lustrent, ut gregem suum apprime cognoscant, eaque omnia quae ad spirituale eius b o n u m attinent, melius provideant. Art. 5. - In canonica visitatione paroeciarum inquirant Episcopi ah parochi omnia paroecialia munera, praesertim visitationem infirmorum, puerorum instructionem, verbi Dei praedicationem, in dominicis et festis, diligenter absolvant; videant insuper omnes libros baptismatum, matrimoniorum ac mortuorum; inventariumque bonorum ecclesiasticorum ex ultimo biennio: ac rationes ab unoquoque rectore missionis expostulent, id est introspiciant ac probent libros proventuum et expensarum cuiuslibet Ecclesiae, statum materialem eiusdem, debita, etc. H a c praesertim occasione diligenter advigilent, ne abusus in disciplinam ecclesiasticam irrepant, praecipue circa administrationem Sacramentorum et Sacramentalium, cultum Dei et Sanctorum, praedicationem verbi divini, implementum piarum voluntatum; serioque curent ut puritas fidei et morum in clero et populo conservetur, ut fidelibus, praecipue pueris et rudibus, pabulum doctrinae christianae praebeatur, ut in scholis puerorum aciuvenum institutio secund u m catholicae religionis principia tradatur. Si compererint irrepsisse abusus, eos prudenter, sed fortiter compescant, adhibitis etiam, si opus sit, poenis canonicis. Art. 6. - Ut autem securitati bonorum temporalium ecclesiarum, coemeteriorum, scholarum et omnium eorum quae ad Ecclesiam pertinent, summa cum diligentia prospiciatur, curent Ordinarii a) ne Eector Consiliumve administrationis nomine ac iure proprio retineant, pro quorum adquisitione fideles quovis m o d o subsidia contulerunt; b) satagant, audito in per-. tractandis negotiis virorum peritorum ac consultorum suorum consilio, eas tituli possessionis formas adhibere, omnesque prescriptiones servare, quae legibus singulorum Statuum respondeant, quaeque ecclesiasticorum 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bonorum administrationi, conservationi ac plenae in posterum transmissioni faveant; c) normas quas iudicaverint de bonis ecclesiasticis administrandis opportunas, statuant. Art. 7. - Annua sustentatio utriusque Episcopi consistet in praestationibus ad instar cathedratici, quae iuxta aequitatem ab Episcopo, audita v o c e suorum consultorum, determinabuntur, quasque singulae ecclesiae Ruthenorum Ordinariatuum solvere tenentur. Rectores ecclesiarum respondere tenentur de exacta solutione harum praestationum et aliarum ab Episcopo eiusque consultoribus determinandarum, pro Seminario, orphanotrophio, missionibus, etc. Art. 8. - Sicut in initio huius decreti declaratur, Ordinarius pro fidelibus oriundis ex Galicia sedem suam habeat Philadelphiae Pa., alter vero Homestead Pa.; pro commoditate tamen et utilitate tum cleri, tum curiarum duorum Ordinariatuum, sacerdos ruthenus domicilium habere poterit TsTeo-Eboraci, qui munere fungens Vicarii vel delegati Ordinariorum, assistentiam praebebit fidelibus ruthenis, peculiariter autem sacerdotibus illis qui vel Americam attingunt vel ex ea proficiscuntur, sed sub dependentia et voto Ordinariorum. Art. 9. - Episcopi singulis quinquenniis plenam et accuratam relationem de statu personali, morali ac materiali missionum proprii ritus exhibeant Delegato Apostolico, qui eam transmittet ad. S. Congregationem pro Ecclesia Orientali atque singulis saltem decenniis, ad sacra Apostolorum limina accedant, ut obsequium et oboedientiam - suam Pontifici Summo praestent, eique rationem reddant de pastoralis muneris implemento, deque omnibus quae ad Ecclesiae suae statum et cleri populique mores ac disciplinam, animarumque sibi concreditarum salutem pertinent. Art. 10. - Controversiae, si quae exoriantur inter Episcopum graecorutheni ritus et Episcopos latini ritus Statuum Foederatorum, deferantur ad. S. C. pro Ecclesia Orientali. CAPUT De II Clero graeco-nitheno Art. 11. - Cum necesse sit ut habeantur sacerdotes integrae vitae, zelo ac prudentia praediti, in scientiis sacris eruditi et politicis factionibus alieni, curent Ordinarii, ut data opportunitate, saltem pro utroque Ordinariatu erigatur Seminarium minus et maius, pro clericis ritus graeci-rutheni educandis. Interim vero clerici isti frequentent Seminarium latinum ab Ordinario designatum, atque unum alterumve habeant sacerdotem sui ritus, qui eos ritus liturgiamque propriam bene ac diligenter edoceant. Ad sub- 155 S. Congregatio pro Ecclesia Orientali veniendum clericorum educationis expensis, tum rectores ecclesiarum, t u m ipsae ecclesiae ritus graeco-rutheni in Statibus Foederatis Americae septentrionalis contribuant. Enixe Ordinarii commendent clero fidelibusque pium opus vocationum ecclesiasticarum, curentque ut sacerdotes, praesertim parochi, pueros, qui indicia praebent ecclesiasticae vocationis, a saeculi contagiis arceant, ad pietatem informent, primis litterarum studiis imbuant, (Mvinaeque in eis vocationis germen foveant. Art. 1 2 . - Antequam habeatur numerus sufficiens presbyterorum graecoruthenorum, qui in Statibus Foederatis educati fuerint, si providenda o c currat de suo rectore aliqua missio Ruthenorum vel vacans vel noviter erecta, Ordinarii postulent sacerdotes ab Episcopis ritus graeco-rutheni Galitiae vel Hungariae vel Jugoslaviae per tramitem S. Congregationis pro Ecclesia Orientali. Illi vero sacerdoti qui proprio marte, neque ab alterutro Episcopo graeco-rutheno vocatus, neque a S. Congregatione missus, illuc perrexerit, Episcopus graeco-ruthenus nullas concedere potest facultates, sive celebrandi Sacrum sive administrandi Sacramenta, sive munia ecclesiastica quomodocumque obeundi. Interim, sicut iam pluries statutum est, sacerdotes ritus graeco-rutheni, qui in Status Foederatos Americae septemtrionalis proficisci et commorari cupiunt, debent esse coelibes. Art. 13. - Sacerdotes pecuniam quaerentes, vel in fide ac moribus vacillantes, vel ebrietati faventes, nullo m o d o mittantur nec admittantur in Americam; et si tales inveniuntur, quantocius dimittantur: qui dimissi, nisi paruerint, poenis canonicis, non exclusa suspensione a divinis, coerceantur. Art. 14. - Quilibet sacerdos, ex Europa proveniens et in Statibus F o e deratis Americae septentrionalis commorans pro fidelium ritus graecorutheni spirituali cura, manebit incardinatus dioecesi originis, nisi, servatis de iure servandis, incardinetur ab alterutro Ordinario graeco- rutheno Statuum Foederatorum. Interim tamen Episcopus originis iurisdictionem in eum nullo m o d o exercebit, sed praedictus sacerdos unice pendeat a iurisdictione Episcopi graeco-rutheni. In patriam redire aut revocari supradicti sacerdotes nequeant sine expressa licentia sui Ordinarii graeco-rutheni ritus Statuum Foederatorum in scriptis concedenda. Episcopi originis respondere debent coram S. Congregatione pro Ecclesia Orientali si tales sacerdotes sine scriptis ab alterutro Ordinario graecorutheni ritus Statuum Foederatorum admittant. Art. 15. - Omnes rectores paroeciarum et missionum graeco-ruthenarum in Statibus Foederatis amovibiles sunt ad nutum Ordinariorum graecorutheni ritus. Amoveri autem non poterunt absque causis gravibus et iustis. Art. 1 6 . - D a t u r tamen facultas presbytero amoto recursum interponendi, in devolutivo, contra decretum remotionis, ad S. C. pro Ecclesia Orientali. 156 Acta Apostolicae Sedas - Commentarium Officiale Art. 17. - Sustentationi sacerdotis provideant Ordinarii, salarium eidem adsignando, assumendum iuxta proportionem ex omnium Ecclesiae proventuum massa seu cumulo. Art. 18. - Iura stolae et emolumenta sacri ministerii in singulis missionibus determinanda sunt ab Ordinariis graeco-ruthenis iuxta probatas diversorum locorum consuetudines. Art. 19. - Ordinarii graeco-rutheni nonnisi in clerum et populum graeco-ruthenum iurisdictionem suam exerceant. Si tamen aliquo in loco exsistant fideles graeco-rutheni ritus, in eoque non sit missio constituta, aut nullus adsit presbyter eiusdem ritus, Ordinarii tunc debent iurisdictionem suam in fideles graeco-ruthenos presbytero latino loci communicare, certiorato Ordinario, quoad usque sacerdos graeco-ruthenus ibi habeatur. Art. 20. - Meminerint sacerdotes se debere sanctiorem prae laicis v i tam interiorem et exteriorem ducere eisque virtute et recte factis in exemplum excellere, si velint in salutem animarum suum ministerium proficere. Ideo frequenter ad Poenitentiae Sacramentum accedant, quotidie orationi mentali per aliquod tempus incumbant, Sanctissimum Sacramentum visitent, Deiparam Virginem colant, conscientiamque suam discutiant. Art. 21. - Omnes sacerdotes debent tertio saltem quoque anno vel etiam frequentius, si opportunam habuerint occasionem, spiritualibus exercitiis per tempus a proprio Ordinario determinandum vacare; nec ab eis quisquam eximatur, nisi in casu particulari, iusta de causa ac de expressa Ordinarii licentia. Art. 22. - Omnes speciali obligatione tenentur suo quisque Ordinario reverentiam et obedientiam exhibendi eamque fidelibus saepius inculcent. Art. 23. - Sacerdotes studia praesertim sacra ne intermittant, et in sacris disciplinis solidam illam doctrinam a maioribus traditam et c o m m u niter ab Ecclesia receptam sectentur, devitantes profanas v o c u m novitates et falsi nominis scientiam. Art. 24. - Expleto studiorum curriculo, sacerdotes omnes, nisi ab Ordinario ob iustam causam fuerint dispensati, examen singulis annis, saltem per triennium integrum in diversis sacrarum scientiarum disciplinis, antea opportune designatis, subeant secundum m o d u m ab eodem Ordinario determinandum. Art. 25. - Pariter saepius in anno, in singulis vicariatibus foraneis, diebus ab Ordinario praestitutis, conventus habeantur seu collationes de re morali et liturgica; quibus addi possunt aliae exercitationes quas Ordinarius opportunas iudicaverit ad scientiam et pietatem clericorum p r o m o vendam. Si conventus haberi difficile sit, resolutae quaestiones scriptae mittantur, secundum normas ab Ordinario determinatas. Qui conventui S. Congregatio pro Ecclesia Orientali 157 interesse debent, deficiente conventu, scriptam casuum solutionem aliusve quaestionis expositionem mittere debent, nisi ab Ordinario expresse antea •exemptionem obtinuerint. In collatione officiorum ratio habeatur eorum qui, ceteris paribus, in supradictis periculis vel collationibus magis praestiterunt. Art. 26. - Gravi obligatione tenentur parochi, quasi-parochi missionariique diebus dominicis ceterisque per annum festis de praecepto fidelibus, brevi Evangelii aut alicuius partis doctrinae christianae explanatione, verbum D e i nuntiandi necnon catholicam fidelium institutionem curandi, praesertim puerorum, secundum instructiones ab Ordinario receptas. Qui m negligentes reperti fuerint, pro gravitate culpae puniantur. Art. 2 7 . - Iuxta opportunitatem, Ordinarii graeco-rutheni ritus sacerdotes saltem praecipuos tum saeculares, tum religiosos propriae iurisdictionis congregent semel saltem in anno, ut possint ex singulorum experientia et consilio deducere quae sint perfectius ordinanda. CAPUT III De fidelibus graeco-ruthenis Art. 28. - Fideles graeco-rutheni tenentur frequentare ac libenter sustentare suas proprias ecclesias, ac observare praescripta sui ritus. Tamen in regionibus ubi desunt ecclesiae ac sacerdotes proprii ritus et ubi propter longinquitatem ecclesiae suae non eam possunt nisi cum gravi incommodo adire, debent, ut praeceptis Ecclesiae satisfaciant, Missam audire in ecclesia catholica alterius ritus, nec non Sacramenta accipere a presbytero alterius ritus. Art. 29. - Frequentatio ex parte graeco-ruthenorum, etiam continua, ecclesiarum ritus latini, non inducit mutationem ritus. Circa transitum ab uno ritu ad alium, normae rite observentur a S. C. pro Ecclesia Orientali datae per decretum «Nemini licere» die 6 Decembri 1928. Idcirco fideles graeco-rutheni propter transitum ad alium ritum, petitionem ad D e legatum Apostolicum mittant, et simul exponant veraciter causas canonicas, quae eumdem transitum suadere videntur. Satius vero erit si hanc petitionem ad eumdem Delegatum Apostolicum transmittant per tramit e m proprii Ordinarii. Art. 30. - N o n licet sacerdotibus ritus latini quempiam Graeco-ruthenum ad latinum ritum amplectendum inducere contra vel praeter canonica praescripta quae transitus ritus moderantur. Art. 31. - Fideles latini, etiamsi adsit presbyter latini ritus, apud sacerd o t e m graecum-ruthenum ab Ordinario suo adprobatum, peccata sua 158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale confiteri et beneficium sacramentalis absolutionis, valide et licite obtinere possunt. Item, fideles graeco-rutheni peccata sua confiteri possunt apud sacerdotem latinum ab Episcopo suo adprobatum. Presbyteri vero latini absolvere non possunt fideles graeco-rutheni ritus a censuris et casibus reservatis ab Ordinario graeco-rutheno statutis, absque venia, eiusdem. Vicissim idem dicatur de presbyteris graeco-ruthenis quoad censuras et reservationes statutas ab Ordinario latini ritus. Ad devitandas vero difficultates, quae frequentiores in praxi occurrunt, Ordinariatus omnes a se reservatos casus, si qui sint, sibi invicem communicent. Art. 32. - Omnibus fidelibus cuiuscumque ritus datur facultas ut, pietatis causa, Sacramentum Eucharisticum quolibet ritu confectum suscipiant; ac insuper, ubi necessitas urgeat, nec sacerdos diversi ritus adsit, licebit sacerdoti graeco-rutheno ministrare Eucharistiam consecratam in azymo; et vicissim sacerdoti latino ministrare in fermentato; at suum quisque ritus in ministrando servabit. Art. 33. - Quilibet Orientalis valide ac licite praecepto communionis paschalis satisfacit etiamsi alieno ritu communicet. Suadendum tamen est ut suo quisque ritu et in propria paroecia fideles praecepto communionis paschalis satisfaciant: qui vero in aliena paroecia satisfecerint, curent proprium parochum de adimpleto praecepto certiorem facere. Art. 34. - Sanctum Viaticum moribundis ritu proprio a manibus proprii parochi accipiendum est; sed, urgente necessitate, fas esto a sacerdote quolibet illud accipere; qui tamen ritu suo minis trahit. Art. 35. - Funerum celebratio ac emolumentorum perceptio in familiis mixti ritus, ad parochum illius ritus pertineant, ad quem, defunctus pertinebat. Art. 36. - Ad vitanda gravia incommoda quae inde Ruthenis evenire possent, facultas eis fit festa et ieiunia observandi iuxta consuetudinem l o c o rum in quibus degunt; quae observantia minime inducit mutationem ritus. Quoad Missam audiendam diebus festis in utroque ritu in eamdem diem incidentibus, ipsi sacrae liturgiae in ecclesia sui ritus, si in loco exsistat, interesse tenentur, ad adimplendum praeceptum ecclesiasticum. Art. 37. - Adsociationes fidelium ritus graeco-rutheni sint sub vigilantia Ordinariorum, qui sacerdotem moderatorem nominent, ne forte abusus circa doctrinam, mores, disciplinamve in eis irrepant. Ideo laude digni sunt fideles qui sua dant nomina adsociationibus ab auctoritate ecclesiastica erectis vel saltem commendatis; caveant autem ab adsociationibus secretis, damnatis, seditiosis, suspectas aut quae student sese a legitimae auctoritatis ecclesiasticae vigilantia subducere. S. Congregatio pro Ecclesia Orientali 159 Pariter diaria, folia vel libelli periódica catholica sint snb vigilantia Ordinarii, nec in eis sine eius consensu sacerdotes scribant vel eadem moderentur. CAPUT IV De matrimoniis inter fideles mixti ritus Art. 38. - Matrimonia inter catholicos graeco-ruthenos et latinos non prohibentur; sed ad vitanda incommoda, quae ex rituum diversitate in familiis evenire solent, uxor in ineundo matrimonio aut eo durante, ad ritum viri transire potest. Matrimonio autem soluto, assumendi proprii ritus originis libera est ei potestas. Art. 39. - Matrimonia tum inter fideles graeco-ruthenos, tum inter fideles mixti ritus, servata forma decreti « N e temere» contrahi debent, ac proinde in ritu mulieris a parocho mulieris benedicenda sunt. Art. 40. - Dispensationes matrimoniales in matrimoniis mixti ritus, si quae sint dandae vel petendae, dentur et petantur ab Episcopo sponsae. Art. 41. - Nati in regione Statuum Foederatorum Americae septemtrionalis ex parentibus diversi ritus, ritu patris sunt baptizandi; proles enim utriusque sexus sequi omnino debet patris ritum. Art. 42. - Baptismus in alieno ritu ob gravem necessitatem susceptus, cum nimirum infans morti proximus esset, vel natus esset in loco in q u o , tempore nativitatis, parochus proprius patris non aderat, ritus mutationem non inducit: et sacerdos, qui baptiza vit, proprio parocho testimonium baptismatis remittere debet. Art. 43. - Infantes ad eius parochi iurisdictionem pertinent, cuius ritus est eorum pater, exceptis natis ex illegitimo thorp, qui sequuntur ritum matris. H a e c omnia Ssmus Dominus Noster Pius D i v . Prov. Papa X I , referente infrascripto huius S. Congregationis Cardinali Secretario in audientia 9 Februarii vertentis anni, rata habuit ac confirmavit, praesens que decretum ad decennium valiturum edi iussit. Contrariis quibuscumque non obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 1 Martii anno 1929. ALOISIUS C A R D . SINCERO, Secretarius. Ii. © s. •Hi I. Cicognani, Adsessor. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8ACBA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P P . XI decretis Sacrae Congregationis negociis Religiosorum Sodalium praepositae: 12 Iunii 1928. — Institutum Sororum, vulgo Sœurs Franciscaines de Notre Dame du Temple nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Lemovicen. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, esperimenti gratia, approbavit. 1 — Institutum Sororum, vulgo Suore Domenicane di S. Caterina de Ricci nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Albanen, in America sita est, laudavit eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Suore Domenicane di New South-Wales nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Maitlanden. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Constitutiones Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Assisiensis, cuius domus princeps in dioecesi Albien. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. 10 Iulii — Institutum Sororum, vulgo Suore Compassioniste Serve di Maria nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Stabien. sita est, approbavit, itemque eius Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Institutum Sororum, vulgo Suore Francescane di S. Giuseppe nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Buffalen. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum, vulgo Servi della Carità nuncupatum, cuius domus princepi in dioecesi Comen, vita est, definitive approbavit eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore della Sacra Famiglia del Sacro Cuore nuncupatarum, cuius domus princeps in archidioecesi Parisien, sita est definitive approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Figlie del Divin Salvatore nuncupatarum, cuius domus princeps in archidioecesi Viennen, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. S. Congregatio de Religiosis 161 — Constitutiones Sororum, vulgo Sœurs du Bon Sauveur nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Baiocen. sita est, definitive approbavit. 30 Iulii. — Institutum Sororum vulgo Suore di S. Giovanni di Dio, cuius domus princeps in dioecesi Fernen, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Sœurs de la S. Famille de la Délivrande nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Baiocen. sita est, approbavit itemque eius Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore della Misericordia di S. Carlo Borromeo nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Wratislavien. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Suore del Ssmo Sacramento nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Lafayetten. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore Riparatrici del S. Cuore di Gesù cuius domus princeps in archidioecesi Neapolitana sita est, definitive approbavit. 10 Decembris. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore Terziarie Domenicane di S. Caterina da Siena nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Ludovicopolitana sita est, definitive approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Figlie della Misericordia e della Croce, cuius domus princeps in archidioecesi Panormitana sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. 21 Ianuarii 1929. — Institutum Sororum, vulgo Suore degli Angeli Custodi nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Victorien, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia approbavit. — Constitutiones Instituti Sororum, vulgo Suore di S. Filippo Neri nuncupatarum, [cuius domus princeps in dioecesi Barcinonen, sita est, definitive approbavit. — Institutum Sororum, v u l g o ^ ^ o r e della Provvidenza nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Vapincen. sita est, approbavit Constitutiones, itemque ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Instituti Fratrum a S. Familia, cuius domus princeps in dioecesi Bellicen. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. Vincentius La Puma, Secretarius. AUTA, vol. XXI, n. L — 54-929. 11 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia Papa X I , decretis Sacri Consilii Christiano nomini propagando, sequentes Ecclesias de suo Pastore providit, nimirum: 5 Ianuarii 1929. — Archiepiscopali Ecclesiae Rhodiensi nuper restitutae praefecit R. P. Ioannem M. Aemilium Castellani, O. P. M. 15 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Patnensi, R. P. livan, e Societate Bernardum Sul- esu. 7 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae de Dinajpur, R. D. Ioannem B a p tistam Anselmo, e Pont. Seminario Mediolanensi Ss. Petri et Pauli, Ambrosii et Caroli, pro missionibus ad exteros. II NOMINATIONES Sacra Congregatio de Propaganda Fide, successivis decretis ad suum beneplacitum renunciavit: 19 Iunii 1928. — R . | P . Iosephum ¡jLorks, fe Societate V e r b i | D i v i n i (de Steyi), Praefectum Apostolicum Novae Guineae Centralis. §.12 Decembris. — R. P. Ernestum ¡Reilly, O. F. M., Superiorem Missionisque Bellary.j 8 Ianuarii 1929. — R. P. Franciscum ^Xaverium Ochoa, ex Ordine Eremitarum ;1|Recollectorum Kweiteh in S. Augustini, Magdalenae in Columbia, de S. I., Praefectum Apostolicum Flu- nuper erecta praefectura. 5 Februarii. — R. P. Theodorum Breher, O. S. Apostolicum Sinis. — R. P / C a r o l u m Ilarium Currea, minis Praefectum B., Praefectum Apostolicum de e Congregatione Ottiliensi Yenki in Corea, nuper erecta prae- fectura. 19 Februarii. — R. P. Iulium Douènel, e Societate Parisiensi pro missionibus exteri, erecta praefectura. Praefectum Apostolicum de SiMim, in Indiis, nuper S. Congregatio de Propaganda Fide 163 III DESIGNATIONES Ad normam can. 1594 § 2 Codicis inris canonici, Vicarius A p o s t o licus de Volta Inferiore designavit pro appellationibus tribunal. Vicarii Apostolici de T o g o ; Vicarius Apostolicus de Antsirabé, item designavit ad eundem effectum tribunal Vicarii Apostolici de Fianarantsoa. Quas designationes Beatissimus Pater approbare dignatus est per rescripta Sacrae Congregationis de Propaganda, datis respective die 25 Februarii et 7 Mariai 1929. SACRA CONGREGATIO RITUUM I FLORENTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE D E I TERESIAE MARGARITAE REDI A SACRO CORDE IESU MONIALIS PROFESSAE ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM IN MONASTERIO FLORENTINO. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agiturf Arretii in Hetruria nascebatur Dei Famula die decima sexta Iulii an. 1737 ex nobilibus piisque parentibus, qui sedulam adhibuerunt curam, ut in catholicae religionis rudimentis enutrita filióla et pietatis studio succensa a prima aetate virtutum christianarum germina exhiberet. V i x pueritiam egressa, maioris addiscendae perfectionis desiderio ducta Florentiam petiit, ac monasterium est ingressa a S. Apollonia nuncupatum, ibique tanto fervoris ardore flammescere coepit, ut vel moniales universas in sui admirationem raperet. D e c i m u m septimum annum agens paternam d o m u m repetiit parentum optatis satisfactura, indolem dulcissimam et angélicos mores verbis et actionibus praebens, omniumque corda sibi devinciens, quippe quae habebatur tamquam nos in domestico viridario positus odorem suavissimum iugiter spirans. Sed sanctum, quod iam conceperat, desiderium se totam caelesti Sponso devovendi, perficere constituit matrique suae rem candide aperuit, eaque annuente, quavis abrupta mora, in Florentino coenobio a 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sancta Teresia inter carmelitides alumnas cooptari obtinuit, laetantique animo ásperas regulas amplectens, cunctis vitae commodis et illecebris perpetuum remisit nuncium, ac post tyrocinium nitide exactum religiosa nuncupavit vota. Brevi coenobiticae vitae evasit exemplar, atque in perfectionis semita currebat alacriter, d u m veluti lilium procella percussum occubuit, nondum expleto vicesimo tertio aetatis anno. - Ven. Servae Dei immaturam mortem complures, qui eximium animi candorem egregiasque virtutes in ea admirati fuerant amare luxerunt, eiusdem sanctimoniam collaudantes et ad caelestem patriam gloriosum transitum praedicantes. Statim pium excitum est eius Beatificationis desiderium, ipseque Florentinus Antistes iudiciales condidit inquisitiones de eiusdem vitae, virtutum et miraculorum, fama. Quibus rite discussis feliciterque absolutis aliis minoris momenti quaestionibus, de virtutibus quaesitum est, easque in gradu heroico a Ven. Famula Dei fuisse excultas definitum fuit a Summo Pontifice Gregorio X V I per decretum decimo octavo Kalendas Maii, anno 1839 solemniter latum. Silentium sexaginta est, antequam de miraculis Ven. Servae Dei quaestio de more institueretur. Conditis itaque annorum sequutum interventione impetratis tum Pisis tum Senis Apostolicis tabulis, iisque validis cognitis ac declaratis, die .13 mensis Decembris anno 19.10 coactus est coetus Antepraeparatorius in aedibus b o . me. Card. Gotti, qui Ponentis munere hac in Causa fungebatur. Qui conventus denuo est habitus die 13 Decembris anno 1927 penes R e v m u m ci. me. Card. V i c o , qui Gotti suffectus fuerat, super altero asserto miraculo, quod causae Actores illi sufftciendum p o s t u l a v e r a t , de quo in Florentino processu Apostolico collectae fuerant probationes. H o c autem ineunte anno, die 8 Ianuarii celebrata est in Vaticano Palatio Congregatio Praeparatoria super duobus miraculis, quorum primum contigit Senis, qua in civitate Soror Maria Ducei e Congregatione Scholarum Piarum tabescebat in infirmitate sua pulmonali, quin a salutaris artis cultoribus levamen ullum acciperet. I m o morbus in dies progrediebatur, et quavis praecisa valetudinis spe, ad vitae exitum aegrotam humana quum omnia remedia frustra experta esset, adduxerat. Quae ad caeleste auxi- lium se convertit, opemque sibi propitiare studuit Ven. Teresiae Margaritae R e d i , institutis novendialibus precibus et adhibitis eiusdem reliquiis. Ita ab infirmitate se liberam sensit, uno temporis momento, mirantibus omnibus qui rem bene noverant. Aliud prodigium feliciter experta est puella Henrica Giorgi, quae pottiano, ut vocant, morbo affecta, eo dire excruciabatur, quotidie tenacius torquebatur, nullaque spe saltem se melius habendi recreari poterat. Quum in conditione adeo miserrima valetudinisr ecuperandae versaretur, Ven. An- S. Congregatio 165 Rituum cillam Dei Teresiam Margaritam precibus exorat, ut patrocinium suum efficax in re tam gravi ostendat. Annuit Christi Famula, puellamque e faucibus mortis eripuit et pristinae sanitati repente restituit, cunctis obstupescentibus. De hisce itaque sanationibus ad iuris rigorem disceptatum est, ac novissime, videlicet die 16 superioris mensis Februarii, universus disceptatorum coetus coactus est coram Sanctissimo Domino nostro Pio Papa X I , atque unanimi suffragatione de duobus assertis miraculis omnes constare censuerunt. Suam tamen sententiam decretoriam proferre distulit Summus Pontifex, sibique tempus reservavit, ut precibus uberiorem divini luminis claritatem obtineret. Hodierna vero die Dominica I I I in Quadragesima mentem suam pandere statuit, sacroque devotissime litato, ad se accersiri voluit Reverendissimum Card. Camillum Laurenti, Sacrorum Rituum Congregationi Pro Praefectum, una cum R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto secretario, eisque praesentibus, Pontificio solio accidens, solemniter edixit: Constare de instantánea perfeetaque sanatione Sororis Mariae Ducei, e Congregatione Scholarum Piarum, ab acuta tuberculari pulmonum affectione, nulla relicta cicatrice; itemque de instantánea perfeetaque sanatione puellae Renricae Giorgi a morbo Pottiano. Atque h o c Decretum evulgari et in actis Sacrorum Rituum Congregationis referri mandavit, quinto nonas Martii anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. L. CARD. LAURENTI, S. B. C. Pro Praefectus. œ s. A. Mariani, Secretarius. II TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS V E N . SERVI D E I IOANNIS BOSCO, SACERDOTIS, FUNDATORIS PIAE SOCIETATIS SALESIANAE ET INSTITUTI FILIARUM B. MARIAE VIRO. AUXILIATRICIS. *SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur? Quam large et copiose Deus omnipotens benedictiones suas effuderit super famulum suum Ioannem B o s c o ac super Piam Societatem ab eodem institutam in populorum emolumentum et praesidium, perspicue enitescit ex naturae et gratiae donis illi uberrime elargitis, e rebus ab ipso prae- 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale clare gestis, ex Piae Societatis progressibus novisque domibus in pluribus regionibus, etiam in dissitis orbis partibus fundatis et firmiter communitis, nullis ferme suffragantibus opportunis auxiliis. Namque humili loco natus Dei Famulus ab ineunte aetate multis se exornatum egregiis dotibus praebuit, eaque aggressus est perfecitque opera, apprime in adolescentibus instituendis, quae absque facultatum copia et auctoritatis imperio sustineri nequivissent. Ipse autem in obstaculis superandis, in contrarietatibus vincendis, in adversariorum animis demulcendis strenue pugnavit, seque magnum virum exhibuit, una animarum lucrandarum cupidine motus ac fretus. Ita exordientem P i a m Societatem probe instruere sategit, eamdem augere et propagare feliciter contendit, nedum in plures Europae partes, verum et in longinquas Americae regiones transvexit. Nunc vero sodales eius ulterius progressi ad extremi etiam Orientis plagas missionali munere c u m maximo animarum lucro apostolica constantia et laude late funguntur. Liberalitate et caritate perlibenter utebatur, etiam in rebus angustis, Y e n . Dei Famulus, et nullum unquam egenum dimittebat inauditum. Quandoque etiam cordium arcana rogatus pandebat, futura praecinebat, et pacem anxiis animis restituere adamabat. Corporis quoque morbos efficaciter curabat, cunctisque benefacere in deliciis iugiter habuit. H o c sanctissimo desiderio ductus sacrarum virginum sodalitatem condidit, quas Filias Mariae Auxiliatricis nuncupavit; quarum etiam Institutum longe diffusum praeclaros edit in Ecclesia salutis fructus. Dilectus D e o et hominibus occubuit, quin benefacendi voluntatem amitteret, dulcissimam que beneficentiae suae memoriam in quovis civium ordine relinquens. Statim post eius funus circumferri coeperunt prodigia, praesertim sanationum a morbis, e quibus bina facta selegerunt studisissimi causae Actores et, conditis super iisdem Apostolicis tabulis, sacrorum R i t u u m Congregationi proposuere, ut de assertorum prodigiorum veritate proferret iudicium. Prima sanatio est Sororis Provinae Negro, quae ulcere rotundo in stomacho terebatur acribusque doloribus cruciabatur. Comperta morbi indole ac malitia, qui v i x curationem post diuturnum tempus suscipere poterat, aegra divinum auxilium experiri cogitavit, atque Ven. Ioannis B o s c o ope implorata eiusque reliquiis summa cum fiducia sumptis, illico se morbo liberam perfecteque sanatam sensit. Eius valetudo prodigiosa ab omnibus declarata est, atque in primis ab artis salutaris cultoribus. Altera sanatio contigit in Teresia Callegari, pluribus affiictata morbis internis, qui rebelles omnigenis curationibus eam ad marasmum adduxerant, ac prope decessura a medentibus aestimabatur. Neque errabant S. Congregatio 167 Rituum egregii viri, namque gravissimus morbus quo ipsa laborabat vere organicus erat, pluribus anatomicis constabat laesionibus, prout evidenter ostenderunt tres periti viri, iuramento obstricti a sacra Rituum Congregatione adsciti. Implorata itaque Ven. Ioannis B o s c o interventione, non ab una, sed a cunctis fmorbosis afíectionibus sanata èst, uno temporis momento, Teresia Callegari, quae prodigium asseruit et conclamavit. Apostolicis autem adornatis inquisitionibus super duabus sanationibus, iisque sedulo discussis legitimisque declaratis, die 24 Ianuarii anno .1928 habita est Congregatio Antepraeparatoria in Aedibus Reverendissimi Cardinalis cl. me. Antonii V i c o , Causae Relatoris; dieque 11 mensis Decembris eiusdem anni coacta fuit Congregatio Praeparatoria in Palatio Vaticano. Die vero 5 vertentis mensis Martii universus disceptandum coetus congregatus est coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , et proposito dubio a Reverendissimo Card. Alexandro Verde, causae Relatore, an et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur, quotquot intervenerint tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores omnes ex ordine responderunt; Beatissimus vero Pater suum proferre iudicium distulit, animi tamen sui laetitiam haud obscure pandidit. Interim precibus splendidiorem divini luminis claritatem in re tam gravi esse impetrandam, omnes est cohortatum. Quum autem suam decretoriam edere sententiam statuisset, hodiernam auspicatissimam diem, qua festum agitur sancti Ioseph, totius Ecclesiae universalis Patroni, quem peculiari cultu Ven. Ioannes Bosco maxime prosequebatur, designavit, et divina Hostia ferventer oblata, accitisque Reverendissimis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Alexandro Verde, causae Ponente, una cum R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, iisque praesentibus, nobiliorem ingressus est aulam, solioque Pontificio sedit, atque so miter decrevit: Constare de instantánea perfeetaque sana- tione sororis Provinae Negro ab ulcere rotundo stomachi; itemque de instantánea perfeetaque sanatione Teresiae Càllegari a poli-artrite acuta post-infectica, aliisque laesionibus, quae aegrotam ad statum marasmi adduxerant. Atque h o c decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis referri iussit, quarto decimo Calendas Aprilis anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C . CARD. LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L . © S. Angelus Mariani, Secretarius. 168 Acta Apostolicae Sedis - ACTA Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACKA POENITENTIARIA APOSTOLICA D U B I U M DE PRIVILEGIO SACERDOTIBUS CONCESSO IN CONSTITUTIONE APOSTOLICA « AUSPICANTTBUS NOBIS ». Sacrae Poenitentiariae Apostolicae sequens dubium pro opportuna solutione exhibitum fuit: « Utrum privilegium personale, h o c anno iubilari in Constitutione A p o stolica " Auspicantibus Nobis „ sacerdotibus concessum, sit consuetum personale privilegium altaris, vi cuius sacerdotes, pro defuncto celebrantes, Indulgentiam, plenariam acquirere et applicare valeant animae pro qua Missam celebrant; vel potius ita intelligendum sit ut sacerdotes, Sacrum litantes, in quolibet Missae Sacrificio plenariam Indulgentiam lucrari et applicare possint, independenter a Missae applicatione, uni animae, in Purgatorio detentae, ab ipsis ad libitum d e s i g n a t a e ! Et Sacra Poenitentiaria Apostolica, re mature perpensa, respondendum censuit: « Negative ad primam partem, affirmative ad secundam ». Facta autem de praemissis relatione Ssmo D. N. Pio divina Providentia P p . X I , ab infrascripto Regente eiusdem Sacri Tribunalis, in Audientia diei 1 Martii 1929, idem Ssmus Dominus responsum Sacrae Poem tentiariae benigne adprobavit, confirmavit et publici iuris fieri mandavit. D a t u m Romae, ex Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 8 Martii 1929. S. Luzio, Eegens. L . & S. A. Anelli, Substitutus. m S. Romana Rota SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis NULLIUS SEU MONTIS CASINI NULLITATIS MATRIMONII ( FIS CHER- WINSPE ARE ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Francisci Winspeare, filii Bar. Davidis et Mariae Caracciolo di Torella, n. in oppido San Marcello Pistoiese, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via della Dataria, 94) die 4 Iunii 1929, hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Francisci Winspeare curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. © S. A. W y n e n , Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 9 Martii 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. François Winspeare, fils du Baron David et de Marie Caracciolo di Torella, né à S. Marcello Pistoiese, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via] della Dataria, n. 94), 4 juin 1928, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. François Winspeare, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présent citation. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AB CODICIS CAFÓLES AUTHENTICE INTERPRETANDOS RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA E m i Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: I. - DE SACRIS BENEDICTIONIBUS D. An verba ritibus ab Ecclesia praescriptis, de quibus in canone 349 § 1 n. 1, ita intelligenda sint ut Episcopi in sacris benedictionibus prohibeantur' solo crucis signo uti, quum peculiaris formula in libris liturgicis non R. praescribitur. Negative. I I . - DE IMPEDIMENTO PUBLICAE HONESTATIS D. An vi canonis 1078 ex solo actu, ut aiunt, civili inter eos, de quibus in canone 1099 § 1, independenter a cohabitatione oriatur impedimentum publicae honestatis. R. Negative. I I I . - DE DISPENSATIONE AB ABSTINENTIA ET IEIUNIO D. An magnus populi concursus, de quo in canone 1245 § 2, habeatur etiam per extraordinarium concursum fidelium unius tantum paroeciae ad festum in ecclesia celebrandum. R. Affirmative. I Y . - DE POSITIONIBUS SEU ARTICULIS ARGUMENTORUM D. An secundum canonem 1761 § 1 servari possit praxis, vi cuius iudex cum altera parte communicare solet positiones seu articulos argumentorum, super quibus testes sunt examinandi, ut interrogatorium conficiat exhibeatque iudici. R. Affirmative, remoto tamen subornationis periculo. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos Y. - DE 171 IURE ACCUSANDI MATRIMONIUM D. Utrum v o x impedimenti canonis Ì971 § 1 n. 1 intelligenda sit tantum de impedimentis proprie dictis (cann. 1067-1080), an etiam de impedimentis improprie dictis matrimonium dirimentibus (cann. 108.1-1103). E. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam. Datum Eomae, die 12 mensis Martii anno 1929. P. L, © CARD. GASPARRI, Praeses. S. Ioseph Bruno, Secretarius. PONTIFICIA COMMISSIO PEO RUSSIA NOTANDUM In decreto relato pag. 94 (fase. II) huius voluminis, lin. 12 pro eo quod est « ut singulos casus huic P o n t . Commissioni, etc. » legatur: « ut, quotiescumque de clericis agatur, sive sacerdotes sint sive solummodo diaconi, singulos casus huic Pontificiae Commissioni », etc. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Santità di Nostro Signore ha ricevuto, sabato 9 Marzo, in udienza l'Eecmo Corpo Diplomatico, che Gli presentava i propri ringraziamenti per le comunicazioni avute da Sua Eminenza R e v m a il Signor Cardinale Segretario di Stato, il 7 Febbraio u. s., circa gli accordi tra la Santa Sede e l'Italia, che venivano poi firmati nel Palazzo Laterano P l i successivo. All'eloquente e geniale Indirizzo di Sua Eccellenza il Sig. Carlo Magalbaes de Azeredo, Ambasciatore straordinario e Plenipotenziario del Brasile, Decano del Corpo Diplomatico, Sua Santità rispondeva col seguente discorso: Voilà une magnifique audience — une audience, Nous n'hésitons pas à le dire — qui dépasse en grandeur et en importance toutes les autres. Ce n'est pas un compliment, chers Messieurs, c'est à un certain point de vue — un point de vue réel et positif — que votre visite collective est vraiment la plus grande et la plus importante qu'on puisse Nous faire. Et ce point de vue c'est vous qui Nous le donnez. Car ce n'est pas seulement vos estimées et aimables personnes que Nous voyons. Derrière chacun de vous, Nous ne pouvons pas nous empêcher d'apercevoir vos respectifs souverains, vos présidents, régents, chefs d'Etat, quel que soit le n o m dont on les appelle; et avec eux vos gouvernements, vos peuples, vos pays tout entiers, tous ensemble: une vision d'une grandeur vraiment apocalyptique, d'une étendue mondiale; visionem magnam, vision grande! Et vous venez Nous remercier de quelque chose, qui grâce à vous estdevenu plutôt un nouveau titre de Notre reconnaissance envers vous. En effet, c'est grâce à vous, à vos bons offices, que la communication que par l'intermédiaire de Notre Cardinal Secrétaire d'Etat, Nous avons, voulu vous faire concernant les événements qui allaient s'accomplir; c'est grâce à votre intelligente et bienveillante transmission et interprétation que cette communication nous a valu les plus réconfortants, c o m m e les plus désirés témoignages de sympathie et d'adhésion de vos Etats et de v o s peuples. Adhésion et sympathie qui ne se sont jamais démenties, et même quelquefois se sont accentuées depuis l'année 1870, mais qui, à l'heure présente, à un moment (on peut bien dire à un tournant) si important, de Diarium Romanae 173 Curiae l'histoire du Saint-Siège et de l'Eglise se sont traduites en démonstrations tellement solennelles, tellement grandioses qu'elles ont remplacé et dépassé sans mesure toutes les garanties que Nous aurions pu désirer. Nous disons les garanties que Nous aurions pu désirer; parce qu'il y a des garanties que Nous ne pourrions aucunement ni désirer ni accepter. Voilà une distinction qui a été oubliée par les nombreux dilettanti et amateurs (comme votre éloquent interprète les a appelés) de droit international. Cette distinction revient à celle qui intervient entre garanties juridiques et garanties morales. La garantie juridique est celle que l'ancien et solennel langage du droit traduit par défense, tutelle — defensio, tutela. Defensio... défense contre 1 l'ennemi ou contre l'insolvable. Contre l'ennemi ? Mais Nous ne sommes l'ennemi de personne, et Nous ne croyons avoir d'autre ennemi que les 1 ennemis de la vérité et du bien. Défense contre l'insolvable ? Mais Nous avons cru et croyons à la loyauté et à la persévérante bonne volonté de ceux qui se sont montrés prêts et désireux de traiter. 1 Sinon défense, tutelle ? Mais encore moins pourrions-Nous l'accepter: c'est l'Apôtre saint Paul qui dit que m ê m e le riche héritier nihil differt a servo... quamdiu sub tutoribus est. 1 Et soit défense, soit tutelle, comment pourrions-Nous imposer à d'autres de tels soucis et de telles responsabilités? Mais si on ne peut parler de garanties juridiques on peut bien parler de garanties morales. Telle est, et magnifique dans son genre, la garantie (on peut bien l'appeler aussi garantie diplomatique) que vous représentez, chers Messieurs, que vous formez, et que votre éloquent interprète a si opportunément rappelée, si lumineusement mise en relief, dans toute la portée et toute la force de sa signification. U y en a une autre qui continue depuis le onze février à remplir les pays et le monde entier. C'est ce grand, incomparable (et peut être jusqu'ici jamais vérifié) plébiscite, non seulement d'Italie, mais de toutes les parties du monde. U n ' y a dans ces mots aucune exagération: Nous venons de recevoir lettres et dépêches non seulement de toutes les villes et villages d'Italie, non seulement de toutes les villes et de bien des villages de tous les pays d'Europe, mais aussi des deux Amériques, des Indes, de la Chine, du Japon, de l'Australie, de la Nouvelle Zélande, du nord, du centre et du sud de l'Afrique, de l'Alaska, du Mackenzie, de l'Hudson comme s'il s'agissait partout d'un événement local. Fait vraiment impressionnant, et qui Nous autorise à dire que non seulement le peuple, tout le peuple d'Ita- i Gal, I V , 2. 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lie, mais que les peuples du monde entier sont avec Nous; un vrai plébiscite, non seulement national mais mondial. Voilà la garantie la plus imposante qu'on puisse penser et imaginer. Dans ce vaste et immense plébiscite Nous ne pouvons pas ne pas saisir et relever quelques v o i x qui Nous ont profondément ému. C'est d'abord la v o i x du petit nombre de survivants, dans vos différents pays, parmi les braves qui, pendant des années, en esprit de foi catholique, ont mis leur vie à la disposition et à la défense du SaintSiège. Vous leur direz, à ces braves, que le Saint-Père a prié et appliqué des Messes pour tous leurs morts, qui sont aussi nos morts, inoubliables. Une autre v o i x touchante est celle de ceux qui, surtout d'Italie, Nous ont fait dire: voilà que nous recommençons à faire nos Pâques. C'est toute une direction, toute une grande région qui se révèle: la région des consciences, la direction de la pacification religieuse; c'est le point de vue le plus élevé, infiniment plus digne de considération, que la pacification civile et politique d'un pays, bien, que celle-ci soit à elle seule un grand et inestimable trésor. Cette pensée Nous ramène encore une fois aux belles et chères montagnes de Notre jeunesse. U faut s'élever pour gagner les plus magnifiques points de vue; il faut gagner les faîtes, les sommets: de là-haut, on ne voit plus les jolies vallées, les petites pittoresques maisons, les petits clochers pensifs, mais la vision se fait infiniment plus large et bien souvent vraiment sublime. Nous aussi, au point auquel Nous sommes arrivés, quand Nous pensons à la pacification de tant d'âmes, de tant de consciences, non seulement d'Italie, mais du monde entier, Nous ne pouvons pas ne pas sentir tout le devoir d'en remercier de grand cœur le b o n Dieu et tous les hommes qui Nous ont donné le concours de leur bonne volonté en apportant leur contribution — et une contribution qui n'est certes pas indifférente ni de peu de prix — à cette grande oeuvre de pacification. Il Nous semble aussi que Nous avons le droit de Nous en réjouir et d'inviter tout le monde à s'en réjouir avec Nous. Il ne Nous reste, chers Messieurs, qu'à vous donner, c o m m e jadis disait saint Pierre le premier Pape, « ce que Nous ayons », 1 Notre bénédiction. Nous la donnons de tout cœur à v o s familles, à vos pays, aux peuples et aux gouvernements que vous représentez, et à tout ce que chacun de vous porte dans sa pensée et dans son. cœur. 1 Acta Ap., I I I , 6. Diarium, Romanae Curiae 175 SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 12 Marzo 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli E cai e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Beato Teofilo da Corte, Sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, i quali miracoli vengono proposti per la Canonizzazione del medesimo Beato. COMUNICATO Si fa noto che il Sac. Manlio Bozzini, originario della diocesi di Mantova ma ordinato in quella di Ferrara e passato successivamente di proprio arbitrio in diverse altre diocesi, per ordine e disposizione della competente autorità ecclesiastica, è sospeso a divinis. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 24 Gennaio 1929. Monsig. Enrico Hupe, della diocesi di Osnabrück. » » » Monsig. Ermanno Dreck, della medesima diocesi. 25 » » Monsig. Giuseppe Stowerding, della diocesi di Münster. » » » Monsig. Guglielmo Reinhard, dell'archidiocesi di Friburgo di Brisgovia. » » » Monsig. Ermanno Martin, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lucio Mileta (Spalato). » » » Monsig. Luca Grgó (Spalato). 26 » » Monsig. Salvatore Vattuone (Roma). 4 Marzo » Monsig. Giovanni Moruzzi, della diocesi di Crema. » » » Monsig. Angelo Zavaglio,, della medesima diocesi. 7 » » Monsig. Paolo Kecskés, dell'archidiocesi di Strigonia. » » » Monsig. Bernardo Husman, della diocesi di Osnabrück. » » » Monsig. Ireneo Bassi, della diocesi di Pavia. » » » Monsig. Tommaso Goossens, della diocesi di Bois-Ie-Duc. 13 » » Monsig. Benedetto Filosa (Roma). 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 25 Gennaio 1929. Monsig. Gregorio Bucic (Spalato). 12 Febbraio 7 Marzo » Monsig. Giuseppe Bruneiii, della Nunziatura di Praga. » Monsig. Luigi Pironti, dell'archidiocesi di Salerno. Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 14 Febbraio 1929. Il Sig. E. A. Kernau, dell'archidiocesi di Sydney. » » » Il Sig. Goffredo Forrest Hughes, della medesima archid. » » » Il Sig. Vilfredo Giuseppe Spruson, della medesima archid. » » » Il Sig. Edoardo Patrizio Hollingdale^ della medesima archid. » » » II Sig. Tommaso O'Louglin, dell'archidiocesi di Melbourne. 21 » » Il Sig. Edoardo Kerr, dell'archidiocesi di Westminster. 28 » » Il Sig. Andrea Kerr, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 4 Giugno 1928. Monsig. Stefano Faugier, Vescovo tit. di Abido. 3 Ottobre » Monsig. Enrico Léonard, Vescovo tit. di Tipasa. 25 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Amatore Velasco, Vescovo di Colima. 26 Marzo » Emo Sig. Card. AURELIO GALLI, Diacono di S. Angelo in in Pescheria. 30 » » Monsig. Carlo Gregorio M. Grasso, Arcivescovo di Salerno. 31 » » Emo Sig. Card. EVARISTO LUCIDI, Diacono di S. Adriano. 1 Aprile 5 » » » Monsig. Antonio Coudert, Arcivescovo di Colombs (India). Emo Sig. Card. AIDANO GASQUBT, del Titolo di S. Maria in Portico, Bibliotecario e Archivista di S. R. Chiesa. Annus X X I - Vol. X X I 1 Maii 1929 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE . ACTA PII PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE I DESIGNATUR ABBAS ET ORDINATUR REGIMEN NOVAE ABEATIAE SANCTI PAULI DE OOSTERHOLTO IN HOLLANDIA. PIUS PP. X I Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum tu, Abbas ad Sancti Pauli de W i c i a c o , in dioecesi Atrebatensi in Gallia, Congregationis Gallicae Ord. S. Benedicti alumnus, nunc degens in Hollandia in civitate de Oosterholto Bredanae dioecesis intra fines, exponendum Nobis curaveris, perspecto statu religiosae domus S. Pauli de Oosterholto, quam m o d o Nos pro benevolentia Nostra erga Ordinem Divi Benedicti in abbatiam erigere dignati sumus, ad persequendum opus, quod in eadem d o m o , usque ad recentem in abbatiam erectionem, dependente ab abbatia Sancti Pauli de Wiciaco, tu, dilecte fili, uti A b b a s eiusdem Sancti Pauli de Wiciaco monasterii viginti circiter annis constanti studio aggressus est, te in votis admodum habere, ut de Nostra venia, dimisso titulo Abbatis ad Sancti Pauli de W i c i a c o , novae huic abbatiae Sancti Pauli de Oosterholto uti Abbas et Ordinarius eodem Nostra auctoritate praeficiaris: Nos, ut diuturno labori tuo meritum tribuamus praemium, votis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Audito igitur dilecto filio Nostro Camillo S. R. E. Diac o n o Cardinali Laurenti, Praefecto Congregationi religiosorum sodalium negotiis praepositae, omnibusque rei momentis attento seduloque studio perpensis, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, volumus ac decernimus ut tu, praevia absolutione a vinculo de Apostolicae potestatis plenitudine facta, relicto titulo Abbatis S. Pauli de Wiciaco in Gallia, quo huc usque potitus es, praeficiaris novae abbatiae Sancti Pauli de OosterACTA, vol. XXI, n. 5. — 1-5-929. 12 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale holto in Hollandia, illiusque sis rite primus de regimine A b b a s atque Ordinarius, servatis adamussim iuris et Constitutionum praescriptis. Ad c o m - ponendum vero statum iuridicum monachorum ambarum abbatiarum, qui usque ad erectionem novae huius in Hollandia abbatiae omnes erant de iure monachi unius gallicae abbatiae Sancti Pauli de W i c i a c o , et ad servanda tam iura ac Ubertatem uniuscuiusque monachi secundum Gallicae Congregationis constitutiones, quam b o n u m et necessitates utriusque m o nasterii, pariter, Nostra auctoritate, per praesentes decernimus: ut unusquisque monachus stabilitus sit ipso facto, ac sine ullo speciali instrumento, in illo monasterio in quo manebit die promulgationis Literarum erectionis novae abbatiae, nisi autem in scriptis declaraverit velle se altero in monasterio stabiliri: ut per quinque annos, a die eiusdem promulgationig c o m putandos, nullus monachus ad normam praecedentis dispositionis, in una ex duabus abbatiis de iure stabilitus, in altera autem de facto manens, in primam transire, mitti, vel vocari possit, nisi de consensu duorum A b b a tum quorum interest. D e m u m cum nominationis tuae in primum Abbatem novae abbatiae de Oosterholto effectus fuerit vacatio sedis abbatialis de W i c i a c o , praecipimus ut sedi ita vacanti regulariter provideri possit; et ad eligendum ad normam sacrorum canonum ac constitutionum Congregationis Gallicae, suum n o v u m A b b a t e m , validum sit plenaque auctoritate polleat, in quantum indiget, regulare capitulum Sancti Pauli de W i c i a c o . Haec volumus atque decernimus benevolentiam Nostram erga inclytam Benedicti familiam significantes; ceterum non dubitamus quin te auspice ac moderatore, nova haec abbatia ad Sancti Pauli de oosterholto in H o l landia et monachorum numero, et bonorum operum ornamento succrescat, et feliciter floreat. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m B o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i i mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P . C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. II FINES REGUNTUR INTER DIOECESES DE CHITTAGONG ET KRISHNAGARENSEM IN INDIIS ORIENTALIBUS. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Per similes Apostolicas Litteras, die X X V mensis Maii superioris anni MDCCCCXXVII Piscatoris anulo obsignatas, dioecesis de Chittagong in Indiis Orientalibus erecta fuit, eiusdemque dioe- Acta Pii PP. XI 179 cesis territorii limites statuti fuerunt. Praefatae novae dioecesis territorium partem complectebatur districtus vulgo de Gopalganj nuncupati, quod in memoratis Litteris per verba « partim de Gopalganj » declarabatur. Cum vero pluries huius districtus de Gopalganj fines civiles immutati fuerint, difficultates ortae sunt inter Episcopum de Chittagong et Episcopum Krishnagarensem quod attinet ad ecclesiasticae iurisdictionis exercitationem. Has ad remo vendas difficultates nuper venerabilis frater Eduardus Mooney, Apostolicus Delegatus in Orientalibus Indiis, Nos humiliter flagitavit, ut praedictae novae dioecesis de Chittagong fines rectius definirentur. Nosque id in christiani populi emolumentum maxime cessurum rati, omnibus adiunctis attente perpensis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a nae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, de eorundem fratrum consilio, praedictam Indiarum Orientalium Delegati propositionem in examen revocantes, haec quae infra scripta sunt decernenda existimavimus; Nimirum motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, ut novae dioecesis de Chittagong fines, non minus quam dioecesis Krishnagarensis fines certo m o d o constituantur, volumus ut dioecesi de Krishnagar partes duae (vulgo Thanas) ad septem^ trionem territorii de Gopalganj, de quo agitur in supra recensitis Litteris Apostolicis sub anulo Piscatoris datis, sitae, deinceps tribuantur, eae nempe quae nomine veniunt Kasiani et Muksudpur, et vicissim ad dioecesim de Chittagong pertineant aliae partes duae (vulgo Thanas), quae ad meridiem spectant, et de Gopalganj ac de Kohualipara nuncupantur. H a e c quidem edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDOCCOXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPAREI, a Secretis Status, 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in IMMUTANTUR FINES DIOECESIS DE CHITTAGONG ET PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE ASSAM. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam.— Quum ex Apostolico munere, quo fungimur, Ecclesiarum omnium cura Nobis commissa fuerit, felici illarum statui ac prospero regimini pro re ac tempore consulimus. Iamvero cum venerabiles fratres Arcturus Le Pailleur, Episcopus de Chittagong in Indiis Orientalibus, et Aloisius Mathias, Praefectus Apostolicus de Assam, enixe N o s flagitaverint ut duos districtus civiles ad apostolicam praefecturam de Assam huc usque pertinentes ab ea dismembrarentur, et cum venerabilis frater Eduardus Mooney, Delegatus Apostolicus Indiarum Orientalium, petitionem praedictam gravissima sua commendatione roboraverit: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a nae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei momentis attente perpensis, ad maiorem Dei gloriam christianique populi salutem, haec quae sequuntur, statuenda existimavimus. Nimirum motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, duos civiles districtus de Sylhet et Cachar a praefectura apostolica de Assam seiungimus sive dismembramus, ipsosque, iisdem servatis confiniis, dioecesi de Chittagong adiungimus sive incorporamus. Haec volumus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces, iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P ARRI, a Secretis Status. Acta Pii PP. XI 181 IV ERECTIO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE YENKI EX DISMEMBRATIONE VICARIATUS APOSTOLICI DE W O N S A N . PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Ex hac Divi Petri Cathedra, quam divinitus obtinemus, in omnes christiani orbis regiones, longo licet terrarum marisque spatio seiunctas, sublimi tamquam e specula, mentis Nostrae oculos convertimus, et quae ad expeditiorem conducant rei christianae procurationem, sollicito studio decernere satagimus. Haec animo repetentes, cum vicariatus apostolicus de Wonsan in Corea, amplitudine territorii et incolarum numero conspicuus, amplectatur provinciam de Yenki pertinentem ad Manciuriam, quae ab Ordinarii sede dissita, ob fidelium numerum in dies feliciter percrebrescentium, quoad spirituales populi necessitates peculiarem curam requirere videtur, cumque ipse venerabilis frater Bonifacius Sauer, e Congregatione Ottiliensi O. S. B. pro exteris missionibus, Episcopus titularis Appiariensis ac Vicarius Apostolicus dicti vicariatus de Wonsan, Nos enixis precibus flagitaverit ut tota illa provincia, ab eodem vicariatu per Nos detracta, in peculiarem praefecturam apostolicam erigeretur: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, ac praehabitis votis tam venerabilis fratris M a m Giardini, Archiepiscopi titularis Edesseni, Delegati Apostolici in Iaponia et Corea, quam venerabilis fratris Celsi Costantini, Archiepiscopi tit. Theodosiopolitani, Delegati Apostolici in Sinis, nec non rogata sententia P. Abbatis generalis Congregationis Ottiliensis Ordinis Sancti Benedicti cuius curis vicariatus de Wonsan est commissus, omnibus denique rei momentis attente perpensis, supra memorati Vicarii Apostolici votis concedendum esse existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, prae.sentium tenore, provinciam civilem de Yenki a vicariatu apostolico de Wonsan seiungimus; eandemque provinciam, sic separatam sive dismembratam, in praefecturam apostolicam erigimus, cui nomen facimus de Yenki, ita tamen ut eadem provincia, sive nova praefectura, servetur curis Congregationis Ottiliensis Ordinis Sancti Benedicti, de re christiana in dicto territorio de Yenki optime meritae. Haec volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale integros effectus sortiri atque obtinere, illisque, ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum ac definiendum esse; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD; GASPARRI, a Secretis Status. V BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR TEMPLUM TAURINENSE SS. CORPORIS DOMINI, A MIRACULO NUNCUPATUM. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Inter praestantiores sacras aedes, quibus Taurinensis civitas nobilitatur, conspicuum sane locum obtinet templum Corporis D o m i n i a Miraculo nuncupatum, a municipii curatoribus conditum ad perennandam memoriam celeberrimi illius prodigii, quod evenit die v i m . Iunii an. MCCCCLIII, ex quo eadem civitas urbis a Sacramento gloriosum titulum est mutuata. In l o c o ubi primum parvum exstitit sacellum, a magni nominis architecto Ascanio Vitozzi delineatum, anno M D L X X X X V I I I structura atque artis operibus praenobile templum surrexit. Frontem ornant mirificae statuae; intus autem o b d u c t u m pretioso marmore atque aere, a summis artificibus pietas gestat tabulas, atque in abside et odeis auro decorum adeo nitet concinne, ut inter nationalia monumenta templum ipsum merito enumeretur. Sacrarium albariis perraris operibus excultum, copiosa ac praedivite supellectile abundat, serica paramenta atque argentea vasa, dono oblata, Sabaudiae Principum pietatem ac munificentiam testantur. Inservit templo frequens clerus, et divini cultus splendori consulit potissimum Conlegium sacerdotum theologorum, a Ssmo Sacramento appellatum, iam inde ab anno MDCLX a Taurinensi Archiepiscopo fundatum, quod iugiter floruit viris sanctimonia praestantibus, quos inter memorare iuvat Iosephum Benedictum Cottolengo, inter Beatos caelites nuper adscitum, qui h o c in templo ante imaginem Deiparae a Gratiis orans, condendae parvae domus a divina Providentia consilium mente primum molitus est. N e c desunt sanctorum lypsana atque insignia quidem, et privilegia indulgentiarum de thesauro Ecclesiae, et 183 Acta Pii PP. XI fidelium societates atque congregationes, sodalium frequentia, et susceptorum operum laude commendatae. H a e c animo repetentes, cum dilectus filius Noster Iosephus S. E. E. presbyter Cardinalis Gamba, ex dispensatione Apostolica Augustae Taurinorum Archiepiscopus, v o t a exprimens et sua et Capituli canonicorum, N o s enixis precibus flagitaverit ut conlegiatam enunciatam a Sacratissimo Corpore Christi ecclesiam, ad Basilicae minoris honores evehere, de Nostra benignitate, dignemur: Nos, ut christiani populi pietas erga divini amoris Mysterium magis magisque excitetur, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, omnibusque rei momentis sedulo studio perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, perpetuumque in m o d u m , conlegiatam ecclesiam Sanctissimi Corporis Christi civitatis Taurinensis, Basilicae minoris titulo cum privilegiis et honorificentiis, quae iuxta decreta et morem huic titulo competunt, condecoramus. H a e c volumus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die n m . Augusti anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. VI TITULUS ET HONORES BASILICAE MINORIS TRIBUUNTUR SANCTUARIO CAPRIMONTENSI BEATAE MARIAE GRATIARUM, ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM, INTRA FINES DIOECESIS LEODIENSIS. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Leodiensis dioecesis intra fines Carmelitarum Discalceatorum exstat, e religiosa provincia Brabantina, conventus Caprimontensis, cui annexum est templum sive sanctuarium N o - 184 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale strae Dominae vulgo de Cìièvremont nuncupatae. Fertur eodem in Caprimontensi colle sub titulo Sanctae Mariae de Castronovo iam a saeculo septimo ecclesiam eidemque adiectum monasterium haud parvi momenti exstitisse; at templum huiusmodi, q u o d privilegiis divitiisque imperatores, Episcopi principesque auxerant, cum monasterio et castro, decimo exeunte saeculo solo aequatum est. Feliciter vero eodem in l o c o Patres e Societate Iesu, ex Anglia depulsi, circa annum MDOLXX exiguum oratorium erexerunt, in quo publicae venerationi expositam parvam Beatae Mariae Virginis statuam, quae in ulnis Iesum Infantem gestat, conlocarunt; et c u m illuc brevi tempore non m o d o exLeodiensi dioecesi sed e continenti etiam regione fideles Deiparam, in simulacro caprimontensi, veneraturi frequentes convenerint, Patres e Societate Iesu quam memoravimus, de Episcopi consensu aptum sacellum, anno Domini MDCLXXXVIII exstruendum curarunt, quod postea, anno MDCXovir, etiam ampliarunt. Illud parvum sacellum per duo fere saecula peregrinorum more christifideles pie studioseque lustrarunt; sed, die III Septembris an. MDCCCLXXVII, votis populi clerique concedens Leodiensium Episcopus tandem lapidem fundamenti novae exaedificandae ecclesiae posuit, quae Carmelitarum curis tradenda esset. Anno tantum MDCCOLXxvni Carmelitae Discalceati in conventus Caprimontensis possessionem venere; quo ex tempore sollerter sanctuarium Beatae Mariae Gratiarum de CMvremont, domui suae adiectum, quoquo pacto explendum enixi sunt. Sacra aedes, quam anno MDCCCXCIX mense Septembri Leodiensium Episcopus tunc temporis exsistens consecravit, stylo gothico confecta, molis amplitudine et artis operum excellentia maxime decora est; in eaque parvam statuam fideles venerantur Beatae Mariae Virginis Matris Gratiarum, in ipso colle caprimontensi a Patribus Societatis Iesu conlocatam, et quam, nomine ac mandato Nostro, anno MCMXXIII Leodiensium Episcopus pretioso diademate sollemniter redimivit. H a e c animo repetentes, cum dilectus filius Noster Cardinalis Mechliniensium Archiepiscopus, una c u m venerabili fratre Leodiensium Episcopo, valde suffragio suo c o m mendet vota Prioris conventus Caprimontensis, ex Ordine Carmelitarum Discalceatorum, qui, nomine, tam Capituli sui conventus quam Provin- cialis eiusdemque Consilii, nec non Moderatorum maiorum Ordinis laudati, Nos enixe rogaverit ut h o c anno, vertente quinquagesimo ab eiusdem conventus initiis ac proinde quinquagesimo expleto a fundatione ecclesiae conventui ipsi adnexae, eandem sacram aedem titulo privilegiisque Basilicae minoris cohonestare dignaremur, Nos optatis hisce concedendum ultro libenterque existimavimus. Quapropter, conlatis consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio S. B. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, apostolica Acta Pii PP. XI 185 Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi, perpetuumque in m o d u m , ecclesiam sive sanctuarium Beatae Mariae Virginis titulo Matris Gratiarum, vulgo de Chèvremont nuncupatae, conventui Oaprimontensi Carmelitarum Excalceatorum adiectam, intra fines Leodiensis dioecesis, titulo ac dignitate Basilicae minoris decoramus, cum omnibus privilegiis atque honoribus quae huius tituli iuxta decreta ac morem propria sunt. Porro haec largimur, decernentes praesentes Litteras Nostras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex nuuc et inane fieri, si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v m . Augusti an. MDCCCCXXVHL, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD EMOS PP. D D . ALEXANDRUM TIT. S. AUGUSTINI S. R. E. CARD. KAKOWSKI, ARCHIEPISCOPUM VARSAVIEN., AUGUSTUM TIT. S. M. DE PACE S. R. E. CARD. HLOND, ARCHIEP. GNESNEN. ET POSNANIEN., ET AD CETEROS RR. PP. D D . ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS POLONIAE: LITTERIS RESPONDET DATIS GNESNA EX COMMUNI CONVENTU. PIUS PP. X I Dilecti filii Nostri ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quas nuper ex Gnesnensi conventu dedistis perofficiosas litteras, eas libenti quidem laetoque animo perlegimus; n o v u m enim in eis argumentum perspeximus cum pietatis et obsequii vestri tum pastoralis illius sollertiae qua vos egregie nitetis. Siquidem opportune v o s , priusT quam coeptus vestros auspicaremini, sanctarum rerum commentationi in recessu sacro vacavistis, ut, alacriore spiritu flagrantes, ea simul decerneretis quae maxime, tam necessario tempore, ad ecclesiarum vestrarum b o n u m conferrent. Merito igitur vos laude honestamus: quamquam enim neque qui plantai, neque qui rigai est aliquid, sed qui incrementum dat Deus, 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale is tamen operam postulat industriamque sacrorum pastorum; quibus eo magis favet quo sunt gloriae suae studiosiores. Iamvero aliud est in communi vestra epistula quod Nos magni facimus: illa videlicet voluntatum consensio atque concordia qua vos simul, latini rutenique episcopi, nitemini ut dissidentes russi, qui in Polonia versantur, ad sinum revocentur Ecclesiae matris quod quidem quo fiat quantocius, v o t u m est bonorum omnium optatissimum. Interea, hac spe laeti, id precantes ut labores curaeque vestrae in polonorum utilitatem secundo exitu fortunentur, in divinorum munerum auspicium itemque in paternae benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecti filii Noster et venerabiles fratres, cunctoque clero ac populo unicuique vestrum concredito, apostolicam benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die x x v i mensis Novembris anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I II AD EMUM P. D. RAYMUNDUM M. TIT. SANCTI PETRI IN MONTE AUREO S. R. E. PRESB. CARDINALEM ROULEAU ARCHIEPISCOPUM QUEBECENSEM CETEROSQUE RR. PP. D D . ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS DITIONIS CANADENSIS TERRAEQUE NOVAE, LITTERIS RESPONDENS EX COMMUNI CONVENTU QUEBECI DATIS. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Agnovimus ex vestris litteris, nuper datis, Quebecum vos convenisse ut communiter necessitatibus consuleretis dioecesium vestrarum; nec voluisse vos coetus incipere nisi prius pietatem atque obsequium vestrum erga Nos Sedemque Apostolicam testati essetis. N o v u m enim id est pastoralis studii vestri argumentum; quapropter gratissimum plane Nobis contingit. Quid enim magis optare debemus quam ut pastores singuli rationibus diligenter prospiciant rei catholicae et animarum saluti quas ipsis pascendas ac tuendas Pastor aeternus commisit? H o c enim- vero cum semper fructuosum et Ecclesiae disciplinae consentaneum tum praesertim in hac difficultate temporum salutare ac prope necessarium esse intelligimus: etenim eo vigilantiores coniunctioresque pastores esse oportet quo magis erroribus vitiorumque illecebres gliscentibus fides christiani gregis periclitatur. Itaque valde equidem vobis de sollertia gra- Acta Pii PP. 187 XI tulanlur, qua ex regionibus tum longinquis in unum coivistis ut mira voluntatum concordia, plenum militantis Ecclesiae triumphum maturaretis. Atque utinam dies ille elucescat, quo, uti scribitis, veritas errorem, caritas dissentionis spiritum devincat, et quo tandem in gentibus tam diu vexatis p a x feliciter restauretur quam de caelo Iesus Dominus in terram deduxit. H a n c in rem, libenter, uti optastis, opportuna auxilia enixe a D e o vobis precamur, ut quae simul scivistis ea, clero populoque obsequente, exsequamini. Ceterum, observantiam vestram paterno admodum rependentes animo, in caelestium munerum auspicium itemque in benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecte fin* noster et venerabiles fratres, cunctoque gregi unicuique vestrum concredito apostolicam benedictionem peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Novembris anno MDCCCCXXVHI, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I III AD R. P. D. HENRICUM STREICHER, EPISCOPUM TIT. THABRACENSEM ET VICARIUM APOSTOLICUM DE UGANDA, ANNO QUINQUAGESIMO E X E U N T E A PRIMUM PRAEDICATO CHRISTI NOMINE IN EA REGIONE. PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Optimum quidem consilium iniisti annum celebrandi quinquagesimum ex quo prim u m in regionem de Uganda religio catholica invecta est; omnes enim probe norunt quae et quanta h o c annorum spatio, missionales Africae exantlarint ut in vicariatu isto, cui tu praees sollertissime, christianum nomen triumpharet. Siquidem non m o d o vexationes crebras ac pericula omne genus, sed etiam mortem ipsam apostolici viri sane multi una cum fidelibus laetanter oppetiere; ita ut non semel, nisi Deus praesentissima o p e adfuisset, de salute Ugandae desperandum esse videretur. Iamvero istic quoque factum est ut sanguis martyrum semen esset christianorum: etenim in immensum sane recens succrevit, ut ipse scribis, christifidelium munerus, quibus quidem christiana fide instituendis in eaque servandis cum,missionales ex Europa permulti tum ipse indigena clerus actuosam dant operam. Valde igitur tibi tuisque omnibus de eventu tam fausto gratulamur, debitas D e o grates vobiscum persolventes, tot sauciatam vulneribus Martyrumque sanguine quod Ugandam purpuratam, erigere 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et quasi corona redimire dignatus est. A t q u e animos ex hac celebratione sumite, Seminaria praesertim et consociationes varias cotidie magis provehendo, quibus tanta salutis spes continetur. N o s vero, pacis Principem Iesum D o m i n u m enixe precati ut plene a d m o d u m istic suum regnum stabilire et confirmare velit, ad laetabilis rei splendorem itemque ad animarum fructum augendum, tibi damus libenter, sacris operatus, nomine et venerabilis frater, ut, auctoritate Nostra adstantibus benedicas, plenam admissorum veniam eisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicione lucrandam. Caelestiumque auspex numerum ac paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam tibi, venerabilis frater, missionariis singulis iisque omnibus qui sunt vigilantiae tuae concrediti, amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n i mensis Decembris anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I IV A D R . P . D . G R E G O R I U M D I A M A R E EPISC. T I T . C O N S T A N T I E N S E M E U M D E M Q U E CONGREGATIONIS (SABINENSIS O. S. B. PRAESIDEM, ATQUE ARCHICOE- N O B I I MONTIS CASINI A B B A T E M O R D I N A R I U M , X I V E X E U N T E SAECULO A CONDITO A R C H I C O E N O B I O . PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — N o n sine Numinis instinctu contigisse videtur, ut, x i v abhinc saeculis, Benedictus e Nursia, legifer pater vester, cum in verticem Casini montis ascendisset, penitus everso, quod inibi adhuc exstabat, Apollinis delubro, celeberrimum eodem loco monachorum coenobium excitaret, quod, ingruentibus usquequaque ignorantiae vitiorumque tenebris, disciplinarum omnium perfugium atque praesidium futurum erat. virtutumque Praeclarum enim istud monasticae vitae domicilium non m o d o , ut decessoris Nostri f. r. Pii P p . X verbis utamur, « gravissimis temporibus quasi Ecclesiae columen, fideique propugnaculum a p p a r u i t » (Litt. A p . , x Febr. MDCCCCXIII), sed illa etiam, quibus civilis cultus alitur,, litterarum bonarumque artium documenta tam religiose adservavit, ut quae Graecorum R o m a n o r u m q u e ingenium et labor, etsi tot permixta erroribus, scripta ante protulerat ad humanitatis emolumentum vitaeque decus, ea christianae sapientiae m o n u mentis aucta, posteritati tradere contenderet. Acta Pii PP. 189 XI In- qua quidem egregia istius monasterii laude ad historiae fidem illustranda, non est profecto cur diu multumque moremur. Quis enim ignorat istic bene multos floruisse viros, qui procul a saeculi strepitu molliorisque vitae blandimentis, divinis contemplationibus vacando, arctiusque cotidie D e o adhaerendo, religiosae perfectionis apicem assecuti sunt? Ecquis, veteres annales evolvendo non didicit sodales vel a priore Ordinis aetate vestros cum sacras omni contentione excoluisse disciplinas, quibus germana Ecclesiae fides incolumis servaretur, tum, barbarie omnia ferro ignique vastantibus, litterarum codices, vel dispersos oblivioneque obrutos studiose conquisivisse, vel vetustate usuque corruptos ingeniose diligenterque transcripsisse? Nonne item omnibus compertum, animosos istinc, nullo non tempore catholicae veritatis praecones profectos esse, ut in regiones vel remotissimas christianam fidem humanitatemque inveherent? Nec tantum fidei et veteris sapientiae beneficia pluribus populis Benedictini sodales attulere, sed etiam in saltuosis monitisque terris, per Europam, aratro subvertendis naviterque fecundandis ipsorum desudavit sollertia; itemque, viis novis patefactis, diversas civitates arctis quibusdam amicitiae eommerciorumque vinculis copulare, et cives, qui saepenumero inter se digladiarent, in Christo pacatos, artes omne genus, ad humanioris vitae usum, docere consueverunt. Cumque haec omnia assequi atque efficere coelesti ope assiduis precibus impetrata contenderent, hinc praeclarum illud, quasi peculiare eorum insigne, ora et labora atque illud Cruce et aratro: quae quidem effata, spiritu instincta Legiferi Patris, quasi tamquam mandatum ab eo traditum, recipere et colere nullo non tempore sanctum ac sollemne habuerunt. Quam ob rem, ob multiplicia, quae usque adhuc memoravimus, promerita, dicere quidni liceat, Ecclesiam in tanta rerum eversione — cum R o m a n u m rueret imperium, et incursionibus barbari suis omnia permiscerent — principe Ordinis domicilio archicoenobio isto, veluti singulari praesidio, Dei providentia excitato, usam esse? Quin i m m o , nonne Ordini vestro magnam partem tribuendum, si nova solidi orque ex iis tempestatibus ac procellis christiana societas emersit? Itaque mirum non est, si R o m a n i Pontifices plurimi, si Reges Imperatoresque non pauci, ut securitate ac pace fruerentur, se istuc receperunt, pieque, aliquantisper saltem, apud Benedicti sepulcrum, commorati sunt. Satis, propterea, superque causae fuit, cur Casinense coenobium Decessores Nostri laudibus cumularent: ut, exempli gratia, Nicolaus I I , qui monasticae normae principale gymnasium dinis)) ut Paschalis II, qui universorum (litt. per decr. Pastoralis occidentem sollicitu- monasteriorum caput (litt. In monasticae)^ ut Urbanus V, qui celebre monasterium quod aliorum fuit initium ac forma (litt. Dudum dilecti) appellavit. Ac recens 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale summo extulit praeconio Pius X, qui in Apostolicis Litteris, quas memoravimus, ita de Oasinensi Monasterio loquitur: « . . . H i c servata est divinae non minus quam humanae legis verenda sanctitas, teterrima illa tempestate, qua per v i m atque iniuriam omnia miscebantur. Quid Italia, quid civilis Europa Casinensibus monachis debeat, edocet magistra vitae ac nuntia veritatis historia; ex qua pariter comperimus, per longam annorum seriem, Monasterii Casinensis fastos E o m a n a e Ecclesiae historiae magnam esse partem ». Quapropter opportunum a d m o d u m , cum tuis, inivisti consilium, venerabilis frater, saeculum quartum decimum a monasterio condito sollemniter celebrandi: quae quidem sollemnia, quibus beneficia a D e o Ordini vestro et per vos humano generi — saeculorum decursu — collata commemorabitis, sine ulla dubitatione efficient, ut, grato v o s in b o n o r u m omnium D a t o rem animo, praeclara decessorum vestrorum exempla etiam atque etiam imitari atque aemulari contendatis. Quod autem decrevistis — ut huiusm o d i faustitatem uberiores fructus consequantur —- dioecesanam apud vos S y n o d u m cogi et Eucharisticum haberi conventum, id valde eiusmodi evento consentaneum Nobis videtur, videtur sodalitati vestrae omnibusque istius dioecesis fidelibus perutile. Etenim si legitima cleri Synodus ad germanam fidem fovendam et ad disciplinam aptius restaurandam magnopere confert, nihil magis quam Eucharistici coetus divinae ardorem caritatis et christianae vitae usum in populo excitat ac provehit. Nullis igitur curis laboribusque partito, venerabilis frater, ut coepta tam sancta dili- genter apparentur et ad felicem exitum adducantur; in quo pro certo habemus cum tuorum sodalium navitatem, tum cleri populique studiosam operam tibi non defore. N o s quidem huius eventus laetitiam habemus vobiscum communem, eo magis quod pergrata subit animum Nostrum recordatio, Nosmet olim, nec semel, ad coenobium vestrum, et Nostrae in beatum patrem Benedictum pietatis et studiorum causa nostrorum, conscendisse, ibique per silentia locorum ad tantas Ordinis vestri glorias memoriasque recolendas abreptos, atque legiferi Patris vestri reliquias in sacro hypogaeo pientissime veneratos, tam vehementem inde hausisse animi dulcedinem, ut ipsa rei memoria solacio N o s adhuc gaudioque perfundat. Iamvero, ut Decessores Nostri, data opportunitate, archicoenobio vestro paternae benevolentiae documenta plurima praestiterunt, sic N o s , hanc occasionem libenter nacti, peculiarem vobis voluntatis Nostrae significationem praestare cupimus; itaque petitioni optatisque vestris ultro concedentes, haec quae sequuntur, per has Litteras statuimus: I. Ut sacerdotes omnes, qui pietatis causa ad Oasinense archicoenobium advenerint, in quovis istius cathedralis ecclesiae altari Missam vo- Acta Pii PP. 191 XI tivam S.. Benedicti, h o c dumtaxat vertente anno, celebrare queant, exceptis tamen festis duplicibus I et II classis, diebus dominicis maioribus, itemque feriis, vigiliis et octavis privilegiatis. I I . Ut vobis liceat in perpetuum Sancti Benedicti Missam — at unice Conventualem — singulis feriis tertiis in eadem ista Basilica celebrare, rata per N o s , quae apud v o s viget, vetere consuetudine; m o d o tamen feria tertia ne agatur Offìcium aut festi duplicis l a e et 2 a e classis, aut feriae vel vigiliae vel Octavae privilegiatae. I I I . Ut die X X I mensis Martii, in quem incidit piissimi transitus S. B e nedicti liturgica commemoratio, itemque die xi mensis Iulii, in sollemnitate scilicet legiferi Patris vestri, h o c tamen dumtaxat vertente anno, omnes christifideles, qui rite expiati ad sacram Synaxim accesserint, toties plenaria indulgentia fruantur, quoties templum istud cathedralem inviserint, ibique ad mentem Nostram aliquantisper saltem oraverint. Contrariis quibuslibet non obstantibus. E e m autem iam nunc h o c loco nuntiamus, quam pro certo habemus fore vobis iucundissimam; cum scilicet vehementer optemus saecularibus sollemnibus vestris quasi praesentes adesse, Legatum Nostrum suo tempore ad vos missuri sumus, qui personam Nostram gerens, sacris caerimoniis nomine Nostro praesideat, easque romanae purpurae splendore angustiores reddat. Q u o d autem, venerabiles frater, officiosis litteris haud ita pridem elatis, a Nobis efflagitabas, ut plenissimam vobis indulgentiam in forma Iubilaei extraordinarii concederemus, id Nos ampliore quidem largitione, ut norunt omnes, praeoccupavimus; cum enim saecularis haec commemoratio vestra in quinquagesimum incidat annum, ex quo primum Nos D e o litavimus, imploratum a vobis beneficium non ad unum contrahi ac concludi archicoenobium vestrum, sed ad universum catholicum orbem proferri ac pertinere voluimus. Caelestium interea munerum auspicem, peculiarisque caritatis Nostrae testem, cum tibi, venerabilis frater, singulisque Benedictini Ordinis sodalibus, tum cuncto clero populoque tuis curis concredito, apostolicam benedictionem peramanter in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Februarii, in festo Sanctae Scholasticae virginis, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus septimo. PIUS PP. X I Nostri m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v AD EM. P. D. PETRUM, TIT. S. LAURENTII IN LUCINA S. R. E. PRESE. CARD. GASP ARRI, PUBLICIS NEGOTIIS ADMINISTRUM, QUEM LEGATUM SUUM MITTIT AD SOLLEMNIA DECIES QUATERQUE SAECULARIA ARCHICOENOBII CASINENSIS. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster salutem et apostolicam benedictionem. — Q u o d epistula haud ita pridem data ad venerabilem fratrem Gregorium Diamare Episcopum tit. Constantiensem libentissime nuntia vimus, sollemnia scilicet decies quaterque saecularia, quibus Casinensis Archicoenobii ortus proxime celebrabitur, per Legatum Nostrum Nos esse participaturos, id ita praestare volumus, ut vel luculentius inde pateat quo N o s pietatis studio in praeclarum illum religiosae disciplinae parentem et decus, Benedictum e Nursia, feramur, et qua paterna caritate increbrescentem eius subolem complectamur universam. Siquidem tibi, dilecte fili Noster, qui tam prope Nobis in Ecclesiae gubernaculis moderandis assides, quique impensius prae ceteris curas sollicitudinesque participas et gaudia Nostra, perhonorificum huiusmodi, munus demandamus, non dubitantes id et tibi adm o d u m gratum et Oasinensibus omnibus fore iucundissimum. Te igitur per has litteras Legatum Nostrum eligimus, qui Nostram gerens personam, sollemnibus in Casino Monte propediem celebrandis nomine et auctoritate Nostra praesideas, singulasque caerimonias ad laetum exitum dirigas. Q u e m a d m o d u m vero pro certo habemus romanae purpurae amplitudinem Legati Nostri dignitate auctam ad fausti huius eventi splendorem magnopere esse collaturam, ita omnino confidimus eam, qua nites, pietatem, tuumque in veneratum patrem Benedictum religionis studium omnibus fore et exemplo et incitamento. Interea ut omnia prospere salubriter que succedant a D e o precati, felicis rei exitus conciliatricem paternaeque voluntatis Nostrae testem, cum tibi, dilecte fili Noster, tum iis omnibus qui celebrationi intererunt, apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. D a t u m B o m a e , apud Sanctum Petrum, die xv mensis Aprilis anno M D C c c c x x i x , Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. XI S. Congregatio 193 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRI CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 8 Martii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Ioannis Portoricensis, praefecit R. P. D. Edwinum B. Byrne, hactenus Episcopum Poncensem. — Cathedrali Ecclesiae Poncensi, R, P. Aloisium Wellinger, e Congregatione Ssmi Redemptoris,.provinciae Americanae. 5 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Vladislaviensi seu Calissiensi, R. P. D. Carolum Radonski, hactenus Episcopum Berissensem. 13 Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Ragusinae, R. D. Iosephum Carevié, canonicum parochum ecclesiae cathedralis Spalatensis. 15 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Venetensi in Gallia, R. D. Hippolytum Tréhiou, canonicum cathedralis Ecclesiae Briocensis, eiusdemque dioecesis Vicarium generalem. — Cathedrali Ecclesiae Montis Albani, R. D. Aemilium Roques, canonicum metropolitanae Ecclesiae Albiensis, ibique rectorem Seminarii. 18 Aprilis — Titulari episcopali Ecclesiae Philomeliensi, R. D. Fridericum Emanuel, e Pia Societate Salesiana ven. Ioannis Bosco, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Donati Card. Sbarretti, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. 19 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Melensi, R. P. Michaelem Paternain, e Congregatione Ssmi Redemptoris. ACTA, vol. X X I , n. 5. — 1-5-929. 13 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACKA CONGREGATIO PBO ECCLESIA ORIENTALI I APPROBATIONES Ssmus D. N. Pius divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 28 Iulii 1928 constitutiones monachorum Mechitaristarum, cuius domus princeps in urbe Venetiarum sita est, definitive approbavit; item decreto diei 6 Aprilis 1929 modificatas Constitutiones Congregationis Monachorum Basilianorum, graeci ritus, cuius domus princeps est abbatia S. Mariae Gratiarum in oppido Cryptoferratae, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. II NOTIFICATIO Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali diei 2 Martii 1929, R. P. D. Petrum Pisani, Archiepiscopum titulo Constantiensem in Moesia, nominare dignatus est Delegatum Seminaria, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Oriental quoad Collegia et Instituta ecclesiastica ac pia, ritus orientalis, utriusque sexus, in Urbe exsistentia. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 10 Februarii 1929. — R. P. Evaristus Tchang, e clero saeculari vicariatus apostolici de Iehol, Vicarius Apostolicus de Tsining in Sinis. — R. P. Eduardus Sheehan, presbyter e Congregatione Missionis, Vicarius Apostolicus de 10 Aprilis. — R. Africae, YuMang in P. Burcardus Huwiler, e Societate Missionariorum Vicarius Apostolicus de Bukoba in Africa 11 Aprilis. — R. P. Antonius Africae, Sinis. Vicarius Apostolicus de Oomen, e Centrali. Societate Missionariorum Mwanza in Africa Centrali. 195 S._ Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM 1 PLURIUM DIOECESIUM DECLARATIO Post Decretum editum ab hac Sacra Rituum Congregatione die 14 D e cembris 1927, quo constitutum est, ut S. Teresia a Iesu Infante Patrona aeque principalis haberetur cum S. Francisco Xaverio, Missionariorum et Missionum omnium in quavis orbis parte exsistentium, a nonnullis Vicariis Apostolicis quaesitum est quaenam liturgica privilegia iisdem duobus Sanctis, Missionum omnium Patronis aeque principalibus, vi praedicti Decreti, spectent, iuxta rubricas. Porro Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X I , in audientia diei 13 vertentis Martii, referente infrascripto Cardinali eiusdem Sacrae Congregationis Praefecto, ad omnem dubium removendum, declarare dignatus est: festa S. Francisci Xaverii et S. Teresiae a Iesu Infante, stante supramemorato Decreto, sub ritu duplici primae classis, cum octava communi a clero saeculari et sine octava a clero regulari, in cunctis missionum locis esse recolenda. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 13 Martii 1929. C. C A R D . L A U R E N T I , S. B. G. Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius. II TAURINEN. B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS V E N . SERVI D E I I O A N N I S BOSCO, SACERDOTIS F U N D A T O R I S P I A E SOCIETATIS S A L E S I A N A E E T I N S T I T U T I F I L I A R U M B. MARIAE VIRG. AUXILIATRICIS. SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione tuto procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei beatificationem f Multa sane praeclara et mirabilia gessit operatusque est Ven. Servus Dei Ioannes B o s c o pro divina provehenda gloria et humano generi aeterna salute comparanda. Tamquam vir missus a D e o ad hanc duplicem missio- 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nem perficiendam, ab excolenda iuvenili aetate initium duxit, quam religionis praeceptis ac officiis imbuere sategit, bonis moribus instruere, eiusque civili institutioni alacriter incubuit, contenditque ut beneficium redemptionis quam pluribus proficeret. Eius voluntas animas quot plures posset D e o lucrandi nullis limitibus coërcebatur, omnesque gentes apostolico quo aestuabat zelo complecti et allicere contendebat. Opes deerant, contrarietates non paucae etiam a viris auctoritate pollentibus fotae, difficultates ex rerum natura partae, obstacula plura animum deficere debuissent; at Ioannes inceptis alacriter institit, Deoque fortunante, opera suscepta ad optatum exitum perduxit, sibique nomen immortale comparavit, omni commendatione dignum. Plures etiam scripsit vulgavitque libros, ad pietatem inter gentes excitandam et christiana praecepta recolenda valde idoneos, qui hac quoque aetate magno in pretio habentur. Porro siquis conferat humanorum subsidiorum inopiam, in qua saepe versabatur, cum magnitudine rerum gestarum et beneficiis cuivis civium ordini illatis, n o v u m quasi prodigium in eo videbitur intueri. Prodigium, inquam, siquidem divina largitas cum firmissima Ioannis fiducia et liberalitate quasi certatim contendens, istius vires augere, facultates multiplicare, foecundare labores mirifice visa est. Sed longe mirabilius aestimari potest, istiusmodi virum cernere arduis in negotiis operantem, periculis non paucis obiectum frequenter, cum pueris aliisque diversae indolis agentem, numquam a virtutum christianarum exercitatione diverti, i m o earum fastigium esse adeptum, ceu agnitum ac definitum fuit post iuridicas severas que disceptationes decreto solemniter edito die 20 mensis Februarii anno 1927. Plura interim accesserant post Ven. Servi Dei funus prodigia e quibus duo, quot nimirum causae indoles postulabat, rite discussa et ad suetum iuris rigorem expensa, inter miracula recensita sunt per decretum die 19 superioris mensis Martii latum. U n u m tamen adhuc discutiendum supererai, videlicet num tuto animo procedi posset ad solemnem Ven. Ioannis B o s c o beatificationem. Id praestitum est in generalibus Comitiis postremo coactis coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Revmus Card. Alexander Verde, causae Relator, sequens proposuit dubium: An stante virtutum et duorum miraculorum approbatione tuto procedi possit ad solemnem Ven. Servi Dei beatificationem. Qui convenerant omnes tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores ex ordine suam suffragationem propitiam protulerunt, qua laetatus est Sanctissimus Pater, sed decretoriam edere sententiam in alium diem differre ratus est, ut tempus ad divinum implorandum lumen Sibi suppeteret. Quum vero mentem suam pandere statuisset, h o diernam diem, Dominicam I I I a gaudiis paschalibus selegit, divinaque S. Congregatio Rituum 197 Hostia ferventer oblata, ad se vocari voluit Reverendissimus Cardinales 'Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Alexandrum Verde, causae Ponentem, itemque R. P. B. Carolum Salotti, sanctae Fidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, quibus adstantibus, nobiliorem hanc ingressus ast aulam et pontificio solio sedit, solemnique decreto declaravit: tuto procedi posse ad solemnem Ven. Ioannis Bosco beatificationem. A t q u e h o c decretum publici iuris fieri et in acta sacrorum Rituum Congregationis inseri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis de beatificationis solemnibus quantocius in Patriarchali Basilica Vaticana celebrandis expediri mandavit; undecimo kalendas Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L . © S. Angelus Mariani, Secretarius. III CONSTANTINOPOLITANA BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS M A R T Y R I I V E N . SERVI D E I D E R GOMIDAS K E U M U R G I A N SEU COSMAE D E CARBX3NIANO, SACERDOTIS E T P A R O CHI A R M E N I I N O D I U M F I D E I I N T E R E M P T I . S U P E R DUBIO An constet de martyrio et causa martyrii, ac signis seu miraculis in casu et ad effectum, de quo agitur? In urbe Constantinopolitana primam lucem aspexit Servus Dei Cosma de Carboniano, anno 1658, ex parentibus genitus genere claris, sed schismaticae Armenorum religioni addictis, qui in eadem erudire filiolum studium non modicum adhibuerunt. Traditus itaque ab eisdem fuit praesuli dissidenti Menna de Autep, in pietate ac litteris instituendus ductusque est ab eodem praeceptore in oppidum Sumatiam, ubi armenum idioma optime didicit, et philosophicis ac theologicis disciplinis incubuit. Singulare ingenium statim patefecit, suique non levem admirationem excitavit. Honestissimam tum mulierem uxorem duxit, ac dein illius nationis morem secutus, sacris ordinibus initiari petiit. Sacerdotio insignitus Constantinopolitano clero adiunctus est, vitae honestate, doctrina et virtutibus omnibus maxime commendatus. Ecclesiae parochiali S. Georgii praepositus, in h o c Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 198 munere ita se gessit, ut pietate morumque candore cunctis praestaret. Sedulus erat in divinarum scripturarum lectione ac studio, cognitaque catholicae religionis veritate, eidem adhaerere constituit, totoque cordis affectu eam est amplexatus, eiusdemque praestantiam et sanctitatem palam praedicare ac tueri suscepit. I a m ferme a decennio hanc tenebat vitae rationem, d u m invidia in plurimis parta et fota studiose magis magisque exarsit, et in publicum incendium erumpere minabatur. Vehementer enim metuebant plerique ex schismaticis, ut Cosmae concionibus apostolico fervore ac doctrina refertis ad catholicam profitendam fidem eompellerentur plures et dissidentium numerus valde minueretur. Quare nullum non moverunt lapidem, ut ille a Constantinopolitana urbe.deiiceretur. Sed, rei difficultate perpensa, quippe non cuncta removeri poterant pericula, de eo e vivis eripiendo statuerunt. Quod uti rescivit Servus Dei ab insectatorum insidiis aufugere studuit diuque delituit, ne in eorum manus incideret, sed acrius undique quaesitus, deprehensum est. Postquam autem semel a captivitate se pretio redemisset, postremo domi iterum, se ipso offerente, Cosma captus et in vinculis coniectus fuit. In iudicium raptus, ac de rebus fidei a magno Visirio interrogatus, immotus catholicam religionem professus est, ac de nullo alio crimine argutus fuit, nisi de eius amicitia c u m Francis, quibuscum veram fidem profitebatur in detrimentum schismaticae religionis. R e m Dei Famulus candide explanavit, sibique oblatam libertatem recusavit, ne veritati et sanctitati fidei, quam profitebatur, iniuriam inferret. Ad tribunal Galatae, postea a Visirio missus, ibique ab accusatoribus criminationibus iisdem impetitus, capite damnatus est, feralisque sententia ad magnum Visirium confirmanda missa est. Tunc denuo Servus Dei, iam in carcere sacramentali exomologesi expiatus et sacra synaxi refectus, b o n a m confessionem, firmo animo, de fide catholica tulit. Innocentiam vero suam tuitus est Dei Famulus, quae puniri nequibat, quum de rebus fidei non esset magno Visirio damnare quempiam; sed, clamitante populo et sanguinem Cosmae super se et filios invocante, ad necem ducendus satellitibus traditur Servus Dei, illorum duci propositis praemiis si eum ad eiurandam fidem induxissent, eiusque vitae parcere valuissent. Cum eo ad necem, eamdem ob fidei causam, rapti sunt duo viri catholici, quorum intuitus infirmitatem, ut eorumdem animis adderet robur, instanter petiit gladio perimi post ipsorum necem. Res concessa non fuit, ac duo illi viri mortis conspectu deterriti, a fide catholica deficientes libertatem adepti sunt. Cosma vero precibus et psalmis iugiter intentus fidei professionem, dum gladio percutiendus erat, devote iteravit, effuso que sanguine testimonium praebuit fidei catholicae veritati. S. Congregatio Rituum 199 Iure itaque illud asseri de eo potest, quod Ecclesia de suis martyribus eanit: Hic est vere martyr, qui pro Christi nomine sanguinem suum fudit. H a e c fuit catholicorum v o x , haec plurimorum sententia quae etiam palam audita est; sed temporum et locorum nequitia impedimento fuit, quominus iuridicae probationes statim, uti rerum natura et adiuncta exposcebant, colligerentur. V i x autem licuit, suppleti sunt notitiarum fontes etiam per authentica documenta et iuratas depositiones testium parfum vel supparium, quae loco processus informativi habenda esse summus Pontifex Pius IX indulsit ad omnes iuridicos effectus. Signata deinceps Commissione introductionis Causae, conditisque Apostolicis tabulis, habita est die 6 Martii anno 1928 penes fel. rec. Cardinalem Antonium V i c o , causae Ponentem, Congregatio Antepraeparatoria super Servi Dei martyrio, causa martyrii et signis; die autem 15 Ianuarii 1929 Praeparatoria in Palatio Apostolico Vaticano; atque die 9 huius mensis Aprilis universus disceptatorum coetus locum habuit coram Ssmo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quo a R e v m o Cardinale Francisco Ehrle, causae Ponente, enunciatum est ad discutiendum dubium: An constet de martyrio et causa martyrii et signis in casu et ad •effectum, de quo agitur? Quotquot convenerant tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores sua tulerunt suffragia, quibus receptis Beatissimus Pater suam d ecretoriam edere sententiam in alium diem differendam censuit, pleniorem sibi caelestis luminis claritatem precibus imploraturus. Quum vero iudicium suum proferre constituisset, hodiernam diem D o m i nicam I I I post Pascha designavit, atque, sacro facto, accersiri voluit R e verendissimum Cardinalem Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum et Cardinalem Franciscum Ehrle, causae Relatorem, itemque R. D. P. Carolum Salotti, Sanctae Fidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, iisque convenientibus in nobiliorem Vaticani aulam, sedens in Pontificio solio, edixit: Constare de martyrio et ¿ausa martyrii, et ad ulteriora procedi posse. H o c vero Decretum evulgari et in acta sacrae Rituum Congregationis referri praecepit, undecimo Kalendas Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. L. O CARD. LAURENTI, Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. 200 Acta Apostolicae ACTA Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACRA POENITEJSTIARIA APOSTOLICA A P P R O B A T U R COLLECTIO P R E C U M P I O R U M Q U E OPERUM, QUIBUS R R . PP. I N D U L G E N T I A S A D N E X U E R U N T A B A . 1899 A D A . 1928. DECRETUM Post editum a Sacra Congregatione Indulgentiarum sacrarumque Reliquiarum anno 1898 opus, cui titulus: « Raccolta di orazioni e pie opere, per le quali sono state concesse dai Santi Pontefici le Sante Indulgenze », valde excrevit Indulgentiarum concessionum numerus, quarum plurimae a christifidelibus ignorantur vel debito m o d o non cognoscuntur. Enimvero, Indulgentiarum collectiones fuerunt quidem, post publicationem recensiti operis, a privatis auctoribus confectae, imo nonnullae etiam a Sacra Congregatione S. Officii aut a Sacra Poenitentiaria documentis authenticis conformes declaratae; eaedem tamen vel non amplius venales prostant, vel non omnes concessiones hucusque factas complectuntur, vel continent preces, pia opera, Indulgentiarumque concessiones, quae aliquas immutationes postea subierunt. Ideo necessarium visum est preces et pia opera, Indulgentiis ab anno 1899 a S. Sede ditata, in unum colligere et in vulgus edere; quod quidem ipsamet Sacra Poenitentiaria Apostolica perficiendum curavit. In Audientia vero infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiori die 4 Ianuarii 1929 concessa, SS. D. N. Pius div. Prov. P p . XI collectionem hanc, typis Vaticanis impressam, approbavit et confirmavit, et, abrogatis generalibus Indulgentiarum concessionibus post dictum annum factis et in eadem collectione non relatis, ipsam tantum uti authenticam haberi mandavit. Datum R o m a e , e Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 22 Februarii 1929, L. L. & S. CARD. LAURI, Poenit. Maior. ; Ioannes Teodori, S. P. /Secretarius* Diarium Romanae Curiae 201 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 9 Aprile 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto, per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Giovanni Bosco, Fondatore della Pia Società Salesiana e dell'istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice, e quindi sul martirio del Ven. Servo di Dio Cosma da Carboniano, Sacerdote e Parroco Armeno, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. Martedì, 16 Aprile 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Ponente della Causa di Beatificazione o Dichiarazione del Martirio del Ven. Servo di Dio Giorgio Haydock e compagni, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o prodigi del medesimo Servo di Dio e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede. Martedì, 23 Aprile 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione della Ven. Serva di Dio Teresa Margherita Redi del Sacro Cuore di Gesù, Religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, e quindi su tre miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Claudio La Colombière, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. SAGRA PENITENZIERÍA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO Nella Sacra Penitenzieria Apostolica avrà luogo il concorso all'ufficio di Sostituto per le Indulgenze. I sacerdoti che volessero prendervi parte, dovranno esibire alla Segreteria dello stesso Sacro Tribunale, dentro il mese di Maggio p. v., la domanda col nulla osta del rispettivo Ordinario e del Vicariato di Roma, insieme ai docu- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale menti degli studi ecclesiastici compiuti, dei gradi accademici conseguiti e di altri titoli. L'esame del concorso consisterà in una prova scritta su temi riguardanti la materia delle Indulgenze e si terrà in particolare considerazione la conoscenza di lingue estere. Il detto esame si farà nei locali della Sacra Penitenzieria (Palazzo del S. Uffizio), alle ore 8 del 15 Giugno p. v. Dalla Sacra Penitenzieria Apostolica, il 24 Aprile 1929. S. Luzio, Reggente. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, in data 8 Giugno 1928, la Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di annoverare fra i Consultori della Sacra Congregazione Pro Ecclesia Orientali: L'Ulmo e Revmo Monsig. Francesco Roberti, Rettore del Pontifìcio Seminario Romano Minore; il Revmo D. Angelo Gragnani; il Revmo P. Francesco Saverio D'Ambrosio, Procuratore Generale dei Minori Conventuali; il Revmo P. Antonio Mills, Procuratore Generale dei Servi di Maria; il Revmo P. Dionisio Holoveckyi, Rettore del Pontificio Collegio Ruteno ; il Revmo P. Ippolito della S. Famiglia, Carmelitano Scalzo, professore di Diritto Canonico nel Collegio di S. Teresa. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 23 Novembre 1928. L' Emo Sig. Cardinale Giovanni B. Nasalli Rocca di Cornegliano, Protettore della Congregazione delle Ancelle del S. Cuore di Gesù sotto il patrocinio di S. Giuseppe (Bologna). 26 » » L' Emo Sig. Cardinale Luigi Capotosti, Protettore delle Religiose del Ssmo Sacramento (Valence-sur-Rhône). 5 Febbraio 1929. L'Emo Sig. Cardinale Basilio Pompilj, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Anna della Provvidenza (Torino). 27 » » L' Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore della Misericordia di Victoria e Tasmania (Melbourne). Diarium Romanae 203 Curiae 5 Febbraio 1929. L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della Provvidenza (Pòrtieux). 12 Marzo » ... VEmo Sig. Cardinale Camillo Laureati, Prefetto della Sacra Congregazione dei Miti. 23 » » L'Emo Signor Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore della Misericordia di Monte S. Angelo (North Sydney). » » » L'Emo Sig. Cardinale 25 » » L'Emo Sig. Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore di Carità (Sydney). Cardinale Bonaventura Cerretti, Proiettore della Congregazione delle « Sisters of Mercy » di Groulburn. 27 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Congregazione delle Religiose della Dottrina Cristiana 12 Aprile » (Tournai). L' Emo Sig. Cardinale Raffaele Merry del Val, Protettore dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane (Lembecq). 13 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della Croce (Chavanod, Annecy). Assistenti al Soglio Pontifìcio : 12 Gennaio 1929. Monsig. Francesco Guglielmo Howard, Vescovo di Co- vington. 5 Marzo » Monsig. Tommaso Trussoni, Arcivescovo di Cosenza. 23 » » Monsig. Adamo Hefter, Vescovo di Gurk. Protonotarii Apostolici 19 Giugno » » ad instar participantium: 1928. Monsig. Giulio Barskowski, della diocesi di Cumia. » Monsig. Ludovico Rogacki, della medesima diocesi. 8 Febbraio 1929. Monsig. Andrea Boucher, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Monsig. Ludovico Prunel, della medesima archidiocesi. 8 Aprile » Monsig. Antonino Barbaro, dell'archidiocesi di Messina. » » » Monsig. Pio Giardina, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Cosimo Lezzi, della diocesi di Nardo. Prelati Domestici di S. S.: 8 Giugno 1928. Monsig. Stanislao Koprowski, della diocesi di Sandomir. 16 » » Monsig. Francesco Liss, della diocesi di Culma. » » » Monsig. Paolo Czaplewski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Szydzik, della medesima diocesi. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 Giugno 19 » 1928. Monsig. Sigismondo Rogala, della medesima diocesi. Monsig. Saverio Klimaszewski, della diocesi di Tiraspol. » -28 Novembre » Monsig. Ludovico Borkowski, dell'archidiocesi di Mohilew. 9 Dicembre » Monsig. Carlo Gamba, della diocesi di Cremona. 9 Gennaio 1929. Monsig. Roberto Aldovrandi, dell'archidiocesi di Bari. Monsig. Michele Samarelli, della medesima archidiocesi. » » » » Monsig. Pietro Maddalena, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Vito Vendemmia, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giovanni Anaclerio, della medesima archidiocesi. 24 » Monsig. Eugenio 26 » Monsig. Carlo Gybney, della diocesi di Brooklyn. Bányay, della diocesi di Hajdodurog (Rito greco). » » Monsig. Tommaso Lynch, della medesima diocesi. 26 » Monsig. Tommaso Cronin, della medesima diocesi. » » Monsig. Guglielmo Farrell, della medesima diocesi. Monsig. Ludovico Saunier, delF archidiocesi di Besançon. 6 Febbraio 17 18 » Monsig. Agostino Musitelli, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Pietro Marazzi, della diocesi di Crema. » » Monsig. Carlo Franceschini, della medesima diocesi. 5 Marzo Monsig. Michele Barry, dell'archidiocesi di Dubuque. » » Monsig. Giuseppe Agostini, della diocesi di Como. » » Monsig. Giovanni Battista Rapella, della medesima diocesi. Monsig. Andrea J. Burns, della diocesi di Rockford. » » Monsig. Giovanni P. Me Guire, della medesima diocesi. » Monsig. Federico F. Connor, della medesima diocesi. 8 » Monsig. Cristiano Greinz, dell'archidiocesi di Salisburgo. 23 » Monsig. Ernesto Lumini, della diocesi di Lodi. 25 » Monsig. Adolfo Tenora, della diocesi di Brno. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La 16 Ottobre Commenda dell'Ordine Piano : 1928. Al sig. Amedeo Giovanni Battista Richardet, dell'archidiocesi di Besançon. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Febbraio 1929. Al sig. barone Giovanni Beck-Friis, Ciambellano di S. M. il Re di Svezia. 6 Aprite » Al sig. Enrico Dorchy, dell'archidiocesi di Malines. 205 Diarium Romanae Curiae La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 14 Marzo 1929. Al sig. comm. »mm. Enrico Vuillemenot, Tenente C Colonnello della Guardia Palatina d'Onore di S. S. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Marzo 1929. Al sig. Orazio Fernández y Fernández (Cile). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 10 Ottobre 30 Novembre 1928. Al sig. cav. Narciso Desfontaines, della diocesi di Lilla. » Al sig. Luigi Hayaux du Tilly, della diocesi di Versailles. 5 Marzo 8 » 1929. Al sig. Ippolito A. F. Panhard, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. cav. Massimiliano Prud'homme, della 12 » » Al sig. dott. Rodolfo Weyermann, dell'archidiocesi di Bam- 13 » » Al sig. avv. Francesco Ferrazza (Roma). 14 » » Al sig. dott. Ernesto Ambrogio Giacomo Mordret, della dio- diocesi di St-Dié. berga. cesi di Le Mans. 15 » » Al sig. avv. Alfredo Silveri (Roma). » » » Al sig. cav. Emilio Bertinot, dell'archidiocesi di Parigi. 26 4 5 » Aprile » » Al sig. Leone Lalanne, della diocesi di Annecy. » Al sig. Arturo Ugo Klieber, della diocesi di Breslavia. » Al sig. Giuseppe- Eugenio Chapleau, dell'archidiocesi di Quebec. 6 » » Al sig. Francesco Giuseppe Macken, del Vicariato Aposto- 12 » » Al sig. ing. Francesco Tappani, della diocesi di Pozzuoli. » » » Al sig. ing. Giulio Barbieri, della medesima diocesi. lico del Nilo Superiore. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 Maggio 1928. Al sig. ing. Luigi Notari, della diocesi di Monaco (Principato). » » 28 Ottobre 14 Novembre » » » Al sig. arch. Fulberto Aureglia, della medesima diocesi. Al sig. Paolo Béhaghel, della diocesi di Lilla. Al sig. Giovanni Be Benedictis, della diocesi di Civita Castellana. 26 » » Al sig. Filippo Desurmont, della diocesi di Lilla. 29 » » Al sig. Ludovico Delagrange, della medesima diocesi. 9 Gennaio 1929. Al sig. Leone Italiani (Roma). 10 » » Al sig. Leone Crowley, dell'archidiocesi di Milwaukee. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 206 19 Gennaio 1929. Al sig. conte Alessandro Paar, della diocesi di Budejovice. » » » AL n. u. Teofilo Henneberg-Spieghel, della medesima diocesi. 26 » » » » » 29 » 30 » Al sig. Giuseppe Lilly, della diocesi di Brooklyn, Al sig. Patrizio Mallon, della medesima diocesi, Al sig. Giorgio Hoffmann, della medesima diocesi, Al sig. Tommaso Murray, delia medesima diocesi, Al sig. Giulio Adolfo Lefrançois, dell'archidioc. di Quebec, Al sig. Giuseppe Minelli, dell'archidiocesi di Bologna, Al sig. Choucri Cardahi, dell'archidiocesi di Beyrouth, Al sig. Enrico Antonio Schouten, della diocesi di Haarlem. i Febbraio 5 Marzo Al sig. Giovanni Carlo M. Mathivon, della diocesi di Clermont. » 9 » » » » 13 » » 15 » » 18 » » 22 » » 27 » » 12 Aprile » Al sig. Maturino Thomas, della diocesi di Quimper. Al sig. Fernando Pariset, dell'archidiocesi di Lione, Al sig. Raffaele Palestini (Roma). Al sig. dott. Vittorio Molinari, dell'archidiocesi di Torino, Al sig. Clemente Schellens, della diocesi di Bois-le-Duc. Al sig. Ludovico P. Gagnon, dell'archidiocesi di Quebec, Al sig. dott. Zeffirino Giasson, della medesima diocesi, Al sig. dott. Ermanno Gatersleben, della diocesi di Würzburg. Al sig. dott. Alfonso Foerster, della medesima diocesi, Al sig. dott. Edoardo Bundschuh, della medesima diocesi, Al sig. Giovanni F. Buffart, della prefettura apostolica di » 15 Padang. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 4 Gennaio 1929. Al sig. Giuseppe Fonteyne (Belgio). La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 2 Febbraio 1929. Al sig. Nicola Giuseppe Arnold, della diocesi di Liegi. 17 Aprile » Al sig. barone Paolo von Stengel (Baviera). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 18 Settembre 1928. Al sig. Giorgio Gentil, Ministro di Haiti presso la S. Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 4 Marzo 1929. Al sig. cav. Antonio Regis, della diocesi di Ivrea. Diarium Romanae Curiae 207 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Luccioli, della diocesi di Orte. 17 » » Al sig. Giuseppe Sivák, della diocesi di Neosolio. 30 Gennaio 1929. Al sig. Diotallevio Tomba, dell'archidiocesi di Bologna. 4 Marzo » Al sig. Antonio Ellen a, della diocesi di Ivrea. » » » Al sig. Michele Riccardi, della medesima diocesi. 15 » » Al sig. Giovanni Amelotti, dell'archidiocesi di Torino. 23 » » Al sig. Giuseppe Filipello, della medesima archidiocesi. 25 » » Al sig. Alvaro Duarte Moreira Marques (Portogallo). 27 » » Al sig. Paolo Ellerbeck, della diocesi di Breslavia. » Al sig. dott. Alberto Franz, della diocesi di Würzburg. » Al sig. dott. Federico Pfrien, della medesima diocesi. U » Aprile » Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 26 Gennaio 1929. Monsig. Francesco Connolly, della diocesi di Brooklyn. » 4 7 » Marzo » » Monsig. Francesco Oechsler, della medesima diocesi. » Monsig. Leopoldo Ivanisevié, della diocesi di Spalato. » Monsig. Giovanni Svestka, della diocesi di Brno. » » » Monsig. Silvestro Kulhanek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Metodio Marvan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lino Cassani, della diocesi di Novara. 11 » » Monsig. Mario Böhm (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Frediani (Roma). 15 » » Monsig. Francesco Vistalli, della diocesi di Bergamo. 23 » » Monsig. Venceslao Otta, della diocesi di Litomerice. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 24 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Braga, della diocesi di Cagli. 14 Febbraio » . Monsig. Edoardo Vignati, dell'archidiocesi di Milano. Cappellani Segreti d'Onore di S. S.: 12 Marzo » » 1929. Monsig. Adelmo Bisteghi, dell'archidiocesi di Bologna. » Monsig. Celso Venturi, della medesima archidiocesi. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 21 Febbraio 1929. Il Sig. Eugenio Tiberghien, della diocesi di Lilia. NECROLOGIO (*)' 4 Aprile 1929. Monsig. Domenico Berré, Vescovo di Bagdad, Delegato Apostolico della Mesopotamia, Kurdistan e Armenia Minore. » » Monsig. Eugenio Bernardo Corrigan, Vescovo tit. di Macre. 11 » » Monsig. Riccardo Lacy, Vescovo di Middlesborougb. 14 » » Monsig. Carlo Hryniewicki, Arcivescovo tit. di Perge. 8 (*) Ex praecedenti Necrologio, pag. 176, itemque ex Annuario Pontificio pel 1929, pag. 904 delenda prorsus est mentio R. P. D. Henrici Léonard. AnnusXXI-Toi. XXI 7. Iunii 1929 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE INTER SANCTAM SEDEM ET ITALIAE REGNUM CONVENTIONES TRATTATO F R A LA SANTA SEDE E L'ITALIA I N N O M E D E L L A S A N T I S S I M A T R I N I T À Premesso : Che la Santa Sede e ITtalia hanno riconosciuto la convenienza di eliminare ogni ragione di dissidio fra loro esistente con l'addivenire ad una sistemazione definitiva dei reciproci rapporti, che sia conforme a giustizia ed alla dignità delle due Alte Parti e che, assicurando alla Santa Sede in modo stabile una condizione di fatto e di diritto la quale Le garantisca l'assoluta indipendenza per l'adempimento della Sua alta missione nel mondo, consenta alla Santa Sede stessa di riconoscere composta in modo definitivo ed irrevocabile la (( questione romana », sorta nel 1870 con l'annessione di Roma al Regno d'Italia sotto la dinastia di Casa Savoia; Che dovendosi, per assicurare alla Santa Sede l'assoluta e visibile indipendenza, garentirLe una sovranità indiscutibile pur nel campo internazionale, si è ravvisata la necessità di costituire, con particolari modalità, la Città del Vaticano, riconoscendo sulla medesima ACTA, vol. X X I , n. 6. 14 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alla Santa Sede la piena proprietà e l'esclusiva ed assoluta potestà e giurisdizione sovrana ; Sua Santità il Sommo Pontefice Pio XI e Sua Maestà Vittorio Emanuele I I I Re d'Italia, hanno risoluto di stipulare un Trattato, nominando a tale effetto due Plenipotenziari, cioè per parte di Sua Santità, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Pietro Gasparri, Suo Segretario di Stato, e per parte di Sua Maestà, Sua Eccellenza il Signor Cavaliere Benito Mussolini, Primo Ministro e Capo del Governo ; i quali, scambiati i loro rispettivi pieni poteri e trovatili in buona e dovuta forma, hanno convenuto negli Articoli seguenti : ART. 1. L'Italia riconosce e riafferma il principio consacrato nell'articolo I dello Statuto del Regno 4 marzo 1848, pel quale la religione cattolica, apostolica e romana è la sola religione dello Stato. o ART. 2. L'Italia riconosce la sovranità della Santa Sede nel campo internazionale come attributo inerente alla sua natura, in conformità alla sua tradizione ed alle esigenze della isua missione nel mondo. ART. 3. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà e la esclusiva ed assoluta potestà e giurisdizione sovrana sul Vaticano, com'è attualmente costituito, con tutte le sue pertinenze e dotazioni, creandosi per tal modo la Città del Vaticano per gli speciali fini e con le modalità di cui al presente Trattato. I confini di detta Città sono indicati nella Pianta che costituisce l'Allegato I del presente Trattato, del quale forma parte integrante. o Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 211 Resta peraltro inteso che la piazza di San Pietro, pur facendo parte della Città del Vaticano, continuerà ad essere normalmente aperta al pubblico e soggetta ai poteri di polizia delle autorità italiane ; le quali si arresteranno ai piedi della scalinata della Basilica, sebbene questa continui ad essere destinata al culto pubblico, e si asterranno perciò dal montare ed accedere alla detta Basilica, salvo che siano invitate ad intervenire dall'autorità competente. Quando la Santa Sede, in vista di particolari funzioni, credesse di sottrarre temporaneamente la piazza di San Pietro al libero transito del pubblico, le autorità italiane, a meno che non fossero invitate dall'autorità competente a rimanere, si ritireranno al di là delle linee esterne del colonnato berniniano e del loro prolungamento. A R T . 4. La sovranità e la giurisdizione esclusiva, che l'Italia riconosce alla Santa Sede sulla Città del Vaticano, importa che nella medesima non possa esplicarsi alcuna ingerenza da parte del Governo Italiano e che non vi sia altra autorità che quella della Santa Sede. ART. 5. Per l'esecuzione di quanto è stabilito nell'articolo precedente, prima dell'entrata in vigore del presente Trattato, il territorio costituente la Città del Vaticano dovrà essere, a cura del Governo italiano, reso libero da ogni vincolo e da eventuali occupatori. La Santa Sede provvederà a chiuderne gli accessi, recingendo le parti aperte, tranne la piazza di San Pietro. Resta per altro convenuto che, per quanto riflette gli immobili ivi esistenti, appartenenti ad istituti od enti religiosi, provvederà direttamente la Santa Sede a regolare i suoi rapporti con questi, disinteressandosene lo Stato italiano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A R T . 6. L'Italia provvederà, a mezzo degli accordi occorrenti con gli enti interessati, che alla Città del Vaticano sia assicurata un'adeguata dotazione di acque in proprietà. Provvederà, inoltre, alla comunicazione con le ferrovie dello Stato mediante la costruzione di una stazione ferroviaria nella Città del Vaticano, nella località indicata nell'allegata Pianta (Alleg. I) e mediante la circolazione di veicoli propri del Vaticano sulle ferrovie italiane. Provvederà altresì al collegamento, direttamente anche cogli altri Stati, dei servizi telegrafici, telefonici, radiotelegrafici, radiotelefonici e postali nella Città del Vaticano. Provvederà infine anche al coordinamento degli altri servizi pubblici. A tutto quanto sopra si provvederà a spese dello Stato italiano e nel termine di un anno dall'entrata in vigore del presente Trattato. La Santa Sede provvederà, a sue spese, alla sistemazione degli accessi del Vaticano già esistenti e degli altri che in seguito credesse di aprire. Saranno presi accordi tra la Santa Sede e lo Stato italiano per la circolazione nel territorio di quest'ultimo dei veicoli terrestri e degli aeromobili della Città del Vaticano. A R T . 7. Nel territorio intorno alla Città del Vaticano il Governo italiano si impegna a non permettere nuove costruzioni, che costituiscano introspetto, ed a provvedere, per lo stesso fine, alla parziale demolizione di quelle già esistenti da Porta Cavalleggeri e lungo la via Aurelia ed il viale Vaticano. In conformità alle norme del diritto internazionale, è vietato agli aeromobili di qualsiasi specie di trasvolare sul territorio del Vaticano. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 213 Nella Piazza Rusticucci e nelle zone adiacenti al colonnato, ove non si estende la extraterritorialità di cui all'art. 15, qualsiasi mutamento edilizio o stradale, che possa interessare la Città del Vaticano, si farà di comune accordo. A R T . 8. L'Italia, considerando sacra ed inviolabile la persona del Sommo Pontefice, dichiara punibili l'attentato contro di Essa e la provocazione a commetterlo con le stesse pene stabilite per l'attentato e la provocazione a commetterlo contro la persona del Re. Le offese e le ingiurie pubbliche commesse nel territorio italiano contro la persona del Sommo Pontefice con discorsi, con fatti e con scritti sono punite come le offese e le ingiurie alla persona del Re. A R T . 9. In conformità alle norme del diritto internazionale sono soggette alla sovranità della Santa Sede tutte le persone aventi stabile residenza nella Città del Vaticano. Tale residenza non si perde per il semplice fatto di una temporanea dimora altrove, non accompagnata dalla perdita dell'abitazione nella Città stessa o da altre circostanze comprovanti l'abbandono di detta residenza. Cessando di essere soggette alla sovranità della Santa Sede, le persone menzionate nel comma precedente, ove a termini della legge italiana, indipendentemente dalle circostanze di fatto sopra previste, non siano da ritenere munite 41 altra cittadinanza, saranno in Italia considerate senz'altro cittadini italiani. Alle persone stesse, mentre sono soggette alla sovranità della Santa Sede, saranno applicabili nel territorio del Regno d'Italia, anche nelle materie in cui deve essere osservata la legge personale (quando non siano regolate da norme emanate dalla Santa Sede), quelle 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della legislazione italiana, e ove si tratti di persona che sia da ritenere munita di altra cittadinanza, quelle dello Stato cui essa appartiene. ART. 1 0 . I dignitari della Chiesa e le persone appartenenti alla Corte Pontificia, che verranno indicati in un elenco da concordarsi fra le Alte Parti contraenti, anche quando non fossero cittadini del Vaticano, saranno sempre ed in ogni caso rispetto all'Italia esenti dal servizio militare, dalla giuria e da ogni prestazione di carattere personale. Questa disposizione si applica pure ai funzionari di ruolo dichiarati dalla Santa Sede indispensabili, addetti in modo stabile e con stipendio fìsso agli uffici della Santa Sede, nonché ai dicasteri ed agli uffici indicati appresso negli articoli 13, 14, 15 e 16, esistenti fuori della Città del Vaticano. Tali funzionari saranno indicati in altro elenco, da concordarsi come sopra è detto e che annualmente sarà aggiornato dalla Santa Sede. Gli ecclesiastici che, per ragione di ufficio, partecipano fuori della città del Vaticano all'emanazione degli atti della Santa Sede, non sono soggetti per cagione di essi a nessun impedimento, investigazione o molestia da parte delle autorità italiane. Ogni persona straniera investita di ufficio ecclesiastico in »Roma gode delle garanzie personali competenti ai cittadini italiani in virtù delle leggi del Regno. ART. 11. Gli enti centrali della Chiesa Cattolica sono esenti da ogni ingerenza da parte dello Stato italiano (salvo le disposizioni delle leggi italiane concernenti gli acquisti dei corpi morali), nonché dalla conversione nei riguardi dei beni immobili. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum. ART. 215 12. L'Italia riconosce alla Santa Sede il diritto di legazione attivo e passivo secondo le regole generali del diritto internazionale. Gli inviati dei Governi esteri presso la Santa Sede continuano a godere nel Regno di tutte le prerogative ed immunità, che spettano agli agenti diplomatici secondo il diritto internazionale, e le loro sedi potranno continuare a rimanere nel territorio Italiano godendo delle immunità loro dovute a norma del diritto internazionale, anche se i loro Stati non abbiano rapporti diplomatici con l'Italia. Resta inteso che l'Italia si impegna a lasciare sempre ed in ogni caso libera la corrispondenza da tutti gli Stati, compresi i belligeranti, alla Santa Sede e viceversa, nonché il libero accesso dei Vescovi di tutto il mondo alla Sede Apostolica. Le Alte Parti contraenti si impegnano a stabilire fra loro normali rapporti diplomatici, mediante accreditamento di un Ambasciatore italiano presso la Santa Sede e di un Nunzio pontifìcio presso l'Italia, il quale sarà il (Decano del Corpo Diplomatico, a' termini del diritto consuetudinario riconosciuto dal Congresso di Vienna con atto del 9 giugno 1815. Per effetto della riconosciuta sovranità e senza pregiudizio di quanto è disposto nel successivo art. 19, i diplomatici della Santa Sede ed i corrieri spediti in nome del Sommo Pontefice godono nel territorio italiano, anche in tempo di guerra, dello stesso trattamento dovuto ai diplomatici ed ai corrieri di gabinetto degli altri governi esteri, secondo le norme del diritto internazionale. A R T . 13. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà delle Basiliche patriarcali di San Giovanni in Laterano, di Santa Maria Maggiore e di San Paolo, cogli edifici annessi (Alleg. II, 1, 2 e 3). â!6 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale Lo Stato trasferisce alla Santa Sede la libera'gestione ed amministrazione della detta Basilica di San Paolo e dell'annesso Monastero, versando altresì alla Santa Sede i capitali corrispondenti alle somme stanziate annualmente nel bilancio del Ministero della Pubblica Istruzione per la detta Basilica. Resta del pari inteso che la Santa Sede è libera proprietaria del dipendente edifìcio di S. Callisto presso S. Maria in Trastevere (Alleg. II, 9). ART. 14. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà del palazzo pontificio di Castel Gandolfo con , tutte le dotazioni, attinenze e dipendenze (Alleg. II, 4 ) , quali ora si trovano già in possesso della Santa Sede medesima, nonché si obbliga a cederLe, parimenti in piena proprietà, effettuandone la consegna entro sei mesi dall'entrata in vigore del presente Trattato, la Villa Barberini in Castel Gandolfo con tutte le dotazioni, attinenze e dipendenze (Alleg. II, 5). Per integrare la proprietà degli immobili siti nel lato nord del Colle Gianicolense appartenenti alla Sacra Congregazione di Propaganda Fide e ad altri Istituti ecclesiastici e prospicienti verso i palazzi vaticani, lo Stato s'impegna a trasferire alla Santa Sede od agli enti che saranno da Essa indicati gli immobili di proprietà dello Stato o di terzi esistenti in detta zona. Gli immobili appartenenti alla detta Congregazione e ad altri Istituti e quelli da trasferire sono indicati nell'allegata Pianta (Alleg. II, 12). L'Italia, infine, trasferisce alla Santa Sede in piena e libera proprietà gli edifici ex-conventuali in Roma annessi alla Basilica dei Santi XII Apostoli ed alle chiese di Sant'Andrea della Valle e di San Carlo ai Catinari, con tutti gli annessi e dipendenze (Alleg. III, 3, 4 e 5), e da consegnarsi liberi da occupatori entro un anno dall'entrata in vigore del presente Trattato. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Begnum 217 ART. 15. Gli immobili indicati nell'art. 13 e negli alinea primo e secondo dell'art. 1 4 , nonché i palazzi della Dataria, della Cancelleria, di Propaganda Fide in Piazza di Spagna, il palazzo del Sant'uffìzio ed adiacenze, quello dei Convertendi (ora Congregazione per la Chiesa Orientale) in piazza Scossacavalli, il palazzo del Vicariato (Alleg. II, 6, 7, 8, 10 e 1 1 ) , e gli altri edifìci nei quali la Santa Sede in avvenire crederà di sistemare altri suoi Dicasteri, benché facenti parte del territorio dello Stato italiano, godranno delle immunità riconosciute dal diritto internazionale alle sedi degli agenti diplomatici di Stati esteri. Le stesse immunità si applicano pure nei riguardi delle altre Chiese, anche fuori di Roma, durante il tempo in cui vengano nelle medesime, senza essere aperte al pubblico, celebrate funzioni coll'intervento del Sommo Pontefice, ART. 16. Gli immobili indicati nei tre articoli precedenti, nonché quelli adibiti a sedi dei seguenti istituti pontifici : Università Gregoriana, Istituto Biblico, Orientale, Archeologico, Seminario Russo, Collegio Lombardo, i due palazzi di Sant'Apollinare e la Casa degli esercizi per il Clero di San Giovanni e Paolo (Alleg. III, 1, 1 bis, 2, 6, 7, 8 ) , non saranno mai assoggettati a vincoli o ad espropriazioni per causa di pubblica utilità, se non previo accordo con la Santa Sede, e saranno esenti da tributi sia ordinari che straordinari tanto verso lo Stato quanto verso qualsiasi altro ente. 0Ë in facoltà della Santa Sede di dare a tutti i suddetti immobili, indicati nel presente articolo e nei tre articoli precedenti, l'assetto che creda, senza bisogno di autorizzazioni o consensi da parte di autorità governative, provinciali o comunali italiane, le quali possono . all'uopo fare sicuro assegnamento sulle nobili tradizioni artistiche che vanta la Chiesa Cattolica. 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 17. Le retribuzioni, di qualsiasi natura, dovute dalla Santa Sede, dagli altri enti centrali della Chiesa Cattolica e dagli enti gestiti direttamente dalla Santa Sede anche fuori di Roma, a dignitari, impiegati e salariati, anche non stabili, saranno nel territorio italiano esenti, a decorrere dal I gennaio 1929, da qualsiasi tributo tanto verso lo Stato quanto verso ogni altro ente. o ART. 18. I tesori d'arte e di scienza esistenti nella Città del Vaticano e nel Palazzo Lateranense rimarranno visibili agli studiosi ed ai visitatori, pur essendo riservata alla Santa Sede piena libertà di regolare l'accesso del pubblico. ART. 19. I diplomatici e gli inviati della Santa Sede, i diplomatici e gli inviati dei Governi esteri presso la Santa Sede e i dignitari della Chiesa provenienti dall'estero 'diretti alla .Città del Vaticano e muniti di passaporti degli Stati di provenienza, vistati dai rajppresentanti pontifici all'estero, potranno senz'altra formalità accedere alla medesima attraverso il territorio italiano. Altrettanto dicasi per le suddette persone, le quali munite di regolare passaporto pontificio si recheranno dalla Città del Vaticano all'estero. ART. 2 0 . Le merci provenienti dall'estero e dirette alla Città del Yaticano, o, fuori della medesima, ad istituzioni od uffici della Santa Sede, saranno sempre ammesse da qualunque punto del confine italiano ed in qualunque porto del Regno al transito |per il territorio italiano con piena esenzione dai diritti doganali e daziari. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 219 ART. 2 1 . Tutti i Cardinali godono in Italia degli onori dovuti ai Principi del sangue : quelli residenti in Roma, anche fuori della Città del Vaticano, sono a tutti gli effetti cittadini della medesima. Durante la vacanza della Sede Pontifìcia, l'Italia provvede in modo speciale a che non sia ostacolato il libero transito ed accesso dei Cardinali attraverso il territorio italiano al Vaticano, e che non si ponga im« pedimento o limitazione alla libertà personale dei medesimi. Cura, inoltre, l'Italia che nel suo territorio all'intorno della Città del Vaticano non vengano commessi atti, che comunque possano turbare le adunanze del Conclave. Le dette norme valgono anche per i Conclavi che si tenessero fuori della Città del Vaticano, nonché per i Concilii presieduti dal Sommo Pontefice o dai suoi Ledati e nei riguardi dei Vescovi chiamati a parteciparvi. ART. 2 2 . A richiesta della Santa Sede e per delegazione che potrà essere data dalla medesima o nei singoli casi o in modo permanente, l'Italia provvederà nel suo territorio alla punizione dei delitti che venissero commessi nella Città del Vaticano, salvo quando l'autore del delitto si sia rifugiato nel territorio italiano, nel qual caso si procederà .senz'altro contro di lui a norma delle leggi italiane. La Santa Sede consegnerà allo Stato italiano le persone, che si fossero rifugiate nella Città del Vaticano, imputate di atti, commessi nel territorio italiano, che siano ritenuti delittuosi dalle leggi di ambedue gli Stati. Analogamente si provvederà per le persone imputate di delitti, che si fossero rifugiate negli immobili 220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dichiarati immuni nell'art. 1 5 , a meno che i preposti ai detti immobili preferiscano invitare gli agenti italiani ad entrarvi per arrestarle. ART. 2 3 . Per l'esecuzione nel Regno delle sentenze emanate dai tribunali della Città del Vaticano si applicheranno le norme del diritto internazionale. Avranno invece senz'altro piena efficacia giuridica, anche a tutti gli effetti civili, in Italia le sentenze ed i provvedimenti emanati da autorità ecclesiastiche ed ufficialmente comunicati alle autorità civili, circa persone ecclesiastiche o religiose e concernenti materie spirituali o disciplinari. ART. 2 4 . La Santa Sede, in relazione alla sovranità che le compete anche nel campo internazionale, dichiara che Essa vuole rimanere e rimarrà estranea alle competizioni temporali fra gli altri Stati ed ai Congressi internazionali indetti per tale oggetto, a meno che le parti contendenti facciano concorde appello alla sua missione di pace, riservandosi in ogni caso di far valere la sua potestà morale e spirituale. In conseguenza di ciò la Città del Vaticano sarà sempre ed in ogni caso considerata territorio neutrale ed inviolabile. ART. 2 5 . Con speciale convenzione sottoscritta unitamente al presente Trattato,la quale costituisce l'Allegato IV al medesimo e ne forma parte integrante, si provvede alla liquidazione dei crediti della Santa Sede verso l'Italia. ART. 2 6 . La Santa Sede ritiene ,che con gli accordi, i quali sono oggi sottoscritti, Le viene assicurato adeguatamente quanto Le occorre per provvedere con la dovuta Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum libertà ed indipendenza al governo pastorale della Diocesi di Roma e della Chiesa Cattolica in Italia e nel mondo ; dichiara definitivamente ed irrevocabilmente composta e quindi eliminata la « questione romana » e riconosce il Regno d'Italia sotto la dinastia di Casa Savoia con Roma capitale dello Stato italiano. Alla sua volta l'Italia riconosce lo Stato della Città del Vaticano sotto la sovranità del Sommo Pontefice. E abrogata la legge 13 ;maggio 1871 n. 214 e qualunque altra disposizione contraria al presente Trattato. ART. ,27. II presente Trattato, non oltre quattro mesi dalla firma, sarà sottoposto alla ratifica del Sommo Pontefice e del Re d'Italia ed entrerà in vigore all'atto stesso dello scambio delle ratifiche. Roma, undici febbraio millenovecentoventinove. L.«S. METRO CARDINALE GASPARRI. BENITO MUSSOLINI. •i- Allegalo i. Territorio dello Stato della Città del Vaticano. —m— 1 Città del Vatica IHN Secala 1:5000 Piazzale per i seri/zzi de//a stazione m y ri 1 Allegato II. mobili con privilegio di extraterritorialità e con esenzione da espropriazioni e da tributi. — /a N. — 241 — ACTA, vol. XXI, n. 6. All II Tai/. 8 - 245 — « - )¡3ZZO de/ Convertendi Chiesa ûr/enfâ/e ) -X CMt Congregazione per in piazza Scossacava/f/ ~> Pai a zzo del S. Offizio ed adiacenze p z a S Pietro , JUL- All. II Pa/azzo de/ V/ea ria/-o in via c/e//a Pigna. ~ M —m— Tav. Immobili s\ Gianicoìo J Nota - Per le ref-f i Piche dipendenti' da esigenza viabili saranno presi act col Governaforaf-ç c/i Ro Allegato III. Immobili esenti da espropriazioni e da tributi. — 253 - AJÍ, TctV. 1 Università Gregon/ana Scala 1:5000 - 255 — m Università Gregoriana alla Pïlotta. Al/.ffl Tay — 259 - 2 AJIJL Tav:c Pâ/âzzo dei SS. XIf Aposfo/i- S?a/a i:sooo — 261 — Pa/azzo annesso affa Cñiesa di , S. Andrea de Ha I/a//e _ Scala l:5ooo A JIM TarS Palazzo annesso a//a Chiesa di S. Carlo ai Ca H nari~ Scala 1:5000 — §65 - All. M Tav.6 Istituto archeologico-Istituto Orientale Cotiegio Lombardo - Collegio Russo ~ Scalai:S 000 — 267 — Palazzi di S. Apollinare SC3TE I : 5ûoû I i i AHM Tav:8 Casa di esercizi per i/ C/ero in SS. Giovanni e Pao/o ~ Zona &rcAeo/ogica per /a guale e per i/ T/in feo di Jfe roñe saranno s tabi/rie in/-ese co/ Ministero de/la Pubblica Istruzione^ - 271 — i I Allegato IV. CONVENZIONE FINANZIARIA Si premette: Clie la Santa Sede e l'Italia, a seguito della stipulazione del Trattato, col quale è stata definitivamente composta la « questione romana », hanno ritenuto necessario regolare con una convenzione distinta, ma formante parte integrante del medesimo, i loro rapporti finanziari; Che il Sommo Pontefice, considerando da un lato i danni ingenti subiti dalla Sede Apostolica per la perdita del patrimonio di San Pietro, costituito dagli antichi Stati Pontifici, e dei beni degli enti ecclesiastici, e dall'altro i bisogni sempre crescenti della Chiesa pur soltanto nella Città di Boma, e tuttavia avendo anche presente la situazione finanziaria dello Stato e le condizioni economiche del popolo italiano specialmente dopo la guerra, ha ritenuto di hmitare allo stretto necessario la richiesta di indennizzo, domandando una somma, parte in contanti e parte in consolidato, la quale è in valore di molto inferiore a quella che a tutt'oggrlo Stato avrebbe dovuto sborsare alla S. Sede medesima anche solo in esecuzione dell'impegno assunto con la legge 13 maggio 1871 ; Che lo Stato italiano, apprezzando i paterni sentimenti del Sommo Pontefice, ha creduto doveroso aderire alla richiesta del pagamento di detta somma; Le due Alte Parti, rappresentate dai medesimi Plenipotenziari, hanno convenuto: ART. 1. L'Italia si obbliga a versare, allo scambio delle ratifiche del Trattato, alla Santa Sede la somma di lire italiane 750.000.000 (settecento cinquanta milioni) ed a consegnare contemporaneamente alla medesima tanto Consolidato italiano 5 % al portatore (col cupone scadente al 30 giugno p. v.) del valore nominale di lire italiane 1.000.000.000 (un miliardo). ACTA, vol. XXI, n. 6. 18 Acta Apostoticae Sedis - Commentarium Officiale 274 ART. 2 . La Santa Sede dichiara di accettare quanto sopra a definitiva sistemazione dei suoi rapporti finanziari con l'Italia in dipendenza degli avvenimenti del 1870. ART. 3 . Tutti gli atti da compiere per l'esecuzione del Trattato, della presente Convenzione e del Concordato, saranno esenti da ogni tributo. Roma, undici febbraio millenovecentoventinove. L. © S. PIETRO L.«S. BENITO MUSSOLINI. CARDINALE GiASPARRI. CONCOKDATO FEA LA SANTA SEDE E L'ITALIA IN NOME DELLA SANTISSIMA TRINITÀ Premesso : Che fin dall'inizio delle trattative tra la Santa Sede e l'Italia per risolvere la « questione romana » la Santa Sede stessa ha proposto che il Trattato relativo a detta questione fosse accompagnato, per necessario complemento, da un Concordato, inteso a regolare le condizioni della Religione e della Chiesa in Italia ; Che è stato conchiuso e firmato oggi stesso il Trattato per la soluzione della « questione romana » ; Sua Santità il Sommo Pontefice Pio XI e Sua Maestà Vittorio Emanuele III, Re d'Italia, hanno risoluto di fare un Concordato, ed all'uopo hanno nominato gli stessi Plenipotenziarii, delegati per la stipulazione del Trattato, cioè per parte di Sua Santità, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Pietro Grasparri, Suo Segretario di Stato, e per parte di Sua Maestà, Sua Eccellenza il Signor Cavaliere Benito S76 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale Mussolini, Primo Ministro e Capo del Governo, i quali, scambiati i loro Pieni Poteri e trovatili in buona e dovuta forma, hanno convenuto negli Articoli seguenti : A R T . 1. L'Italia, ai sensi dell'art. 1 del Trattato, assicura alla Chiesa Cattolica il libero esercizio del potere spirituale, il libero e pubblico esercizio del culto, nonché della sua giurisdizione in materia ecclesiastica in conformità alle norme del presente Concordato ; ove occorra, accorda agli ecclesiastici per gli atti del loro ministero spirituale la difesa da parte delle sue autorità. In considerazione del carattere sacro della Città Eterna, sede vescovile del Sommo Pontefice, centro del mondo cattolico e mèta di pellegrinaggi, il Governo italiano avrà cura di impedire in Roma tutto ciò che possa essere in contrasto col detto carattere. ART. 2. La Santa Sede comunica e corrisponde liberamente con i Vescovi, col clero e con tutto il mondo cattolico senza alcuna ingerenza del Governo italiano. Parimenti, per tutto quanto si riferisce al mini- ' stero pastorale, i Vescovi comunicano e corrispondono liberamente col loro clero e con tutti i fedeli. Tanto la Santa Sede quanto i Vescovi possono pubblicare liberamente ed anche affiggere nell'interno ed alle porte esterne degli edifìci destinati al culto o ad uffici del loro ministero le istruzioni, ordinanze, lettere pastorali, bollettini diocesani ed altri atti riguardanti il governo spirituale dei fedeli, che crederanno di emanare nell'ambito della loro competenza. Tali pubblicazioni ed affissioni ed in genere tutti gli atti e documenti relativi al governo spirituale dei fedeli non sono soggetti ad oneri fiscali. Le dette pubblicazioni per quanto riguarda la Santa Sede possono essere fatte in qualunque lingua, quelle dei Vescovi sono fatte in lingua italiana o la- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 277 tina ; ma, accanto al testo italiano, l'autorità ecclesiastica può aggiungere la traduzione in altre lingue. Le autorità ecclesiastiche possono senza alcuna ingerenza delle autorità civili eseguire collette nell'interno ed all'ingresso delle chiese nonché negli edifìci di loro proprietà. ART. 3 . Gli studenti di teologia, quelli degli ultimi due anni di propedeutica alla teologia avviati al sacerdozio ed i novizi degli istituti religiosi possono, a loro richiesta, rinviare, di anno in anno, fino al ventesimosesto anno di età l'adempimento degli obblighi del servizio militare. I chierici ordinati in sacris ed i religiosi, che hanno emesso i voti, sono esenti dal servizio militare, salvo il caso di mobilitazione generale. In tale caso, i sacerdoti passano nelle forze armate dello Stato, ma è loro conservato l'abito ecclesiastico, affinchè esercitino fra le truppe il sacro ministero sotto la giurisdizione ecclesiastica dell'Ordinario militare ai sensi dell'art. 14. Gli altri chierici o religiosi sono di preferenza destinati ai servizi sanitari. Tuttavia, anche se siasi disposta la mobilitazione generale, sono dispensati dal presentarsi alla chiamata i sacerdoti con cura di anime. Si considerano tali gli Ordinari, i parroci, i vice parroci o coadiutori, i vicari ed i sacerdoti stabilmente preposti a rettorie di chiese aperte al culto. ART. 4. Gli ecclesiastici ed i religiosi sono esenti dall'ufficio di giurato. ART. 5. Nessun ecclesiastico può essere assunto o rimanere in un impiego od ufficio dello Stato italiano o di enti pubblici dipendenti dal medesimo senza il nulla osta dell'Ordinario diocesano. 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La revoca del nulla osta priva l'ecclesiastico della capacità di continuare ad esercitare l'impiego o l'ufficio assunto. In ogni caso i sacerdoti apostati o irretiti da censura non potranno essere assunti nè conservati in un insegnamento, in un ufficio od in un impiego, nei quali siano a contatto immediato col pubblico. A R T . 6. Gli stipendi e gli altri assegni, di cui godono gli ecclesiastici in ragione del loro ufficio, sono esenti da pignorabilità nella stessa misura in cui lo sono gli stipendi e gli assegni degl'impiegati dello Stato. X\RT. 7. Gli ecclesiastici non possono essere richiesti da magistrati o da altra autorità a dare informazioni su persone o materie di cui siano venuti a conoscenza per ragione del sacro ministero. A R T . 8. Nel caso di deferimento al magistrato penale di un ecclesiastico o di un religioso per delitto, il Procuratore del Re deve informarne immediatamente l'Ordinario della diocesi, nel cui territorio egli esercita giurisdizione ; e deve sollecitamente trasmettere di ufficio al medesimo la decisione istruttoria e, ove abbia luogo, la sentenza terminativa del giudizio tanto in primo grado quanto in appello. In caso di arresto, l'ecclesiastico o il religioso è trattato col riguardo dovuto al suo stato ed al suo grado gerarchico. Nel caso di condanna di un ecclesiastico o di un religioso, la pena è scontata possibilmente in locali separati da quelli destinati ai laici, a meno che l'Ordinario competente non abbia ridotto il condannato allo stato laicale. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 279 A R T . 9. Di regola, gli edifici aperti al culto sono esenti da requisizioni od occupazioni. Occorrendo per gravi necessità pubbliche occupare un edificio aperto al culto, l'autorità che procede all'occupazione deve prendere previamente accordi con l'Ordinario, a meno che ragioni di assoluta urgenza a ciò si oppongano. In tale ipotesi, l'autorità procedente deve informare immediatamente il medesimo. Salvo i casi di urgente necessità, la forza pubblica non può entrare, per l'esercizio delle sue funzioni, negli edifìci aperti al culto, senza averne dato previo avviso all'autorità ecclesiastica. ART. 10. Non si potrà per qualsiasi causa procedere alla demolizione di edifìzi aperti al culto, se non previo accordo colla competente autorità ecclesiastica. ART. 11. Lo Stato riconosce i giorni festivi stabiliti dalla Chiesa, che sono i seguenti : Tutte le domeniche ; Il primo giorno dell'anno ; U giorno dell'Epifania (6 gennaio) ; U giorno della festa di S. Giuseppe (19 marzo); Il giorno dell'Ascensione ; Il giorno del Corpus Domini; Il giorno della festa dei Ss. Apostoli Pietro e Paolo (29 giugno) ; Il giorno dell'Assunzione della B. V. Maria (15 agosto) ; Il giorno di Ognissanti (I novembre) ; Il giorno della festa dell'Immacolata Concezione (8 dicembre) ; o Il giorno di Natale (25 dicembre). 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 12. Nelle domeniche e nelle feste di precetto, nelle chiese in cui officia un Capitolo, il celebrante la Messa Conventuale canterà, secondo le norme della sacra liturgia, una preghiera per la prosperità del Re d'Italia e dello Stato italiano. ART. 13. Il Governo italiano comunica alla Santa Sede la tabella organica del personale ecclesiastico di ruolo adibito al servizio dell'assistenza spirituale presso le forze militari dello Stato appena essa sia stata approvata nei modi di legge. La designazione degli ecclesiastici, cui è commessa l'alta direzione del servizio di assistenza spirituale (Ordinario militare, vicario ed ispettori), è fatta confidenzialmente dalla Santa Sede al Governo italiano. Qualora il Governo italiano abbia ragioni da opporre alla fatta designazione, ne darà comunicazione alla Santa Sede, la quale procederà ad altra designazione. L'Ordinario militare sarà rivestito della dignità arcivescovile. La nomina dei cappellani militari è fatta dalla competente autorità dello Stato italiano su designazione dell'Ordinario militare. ART. 14. Le truppe italiane di aria, di terra e di mare godono, nei riguardi dei doveri religiosi, dei privilegi e delle esenzioni consentite dal diritto canonico. I cappellani militari hanno, riguardo alle dette truppe, competenze parrocchiali. Essi esercitano il sacro ministero sotto la giurisdizione dell'Ordinario militare, assistito dalla propria Curia. L'Ordinario militare ha giurisdizione anche sul personale religioso, maschile e femminile, addetto agli ospedali militari. ( Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum ART. m 15. L'Arcivescovo ordinario militare è preposto al Capitolo della chiesa del Pantheon in Roma, costituendo con esso il clero, cui è affidato il servizio religioso di detta Basilica. Tale clero è autorizzato a provvedere a tutte le funzioni religiose, anche fuori di Roma, che in conformità alle regole canoniche siano richieste dallo Stato o dalla Reale Casa. La Santa Sede consente a conferire a tutti i canonici componenti il capitolo del Pantheon la dignità di protonotari ad instar, durante munere. La nomina di ciascuno di essi sarà fatta dal Cardinale Vicario di Roma dietro presentazione da parte di Sua Maestà il Re d'Italia, previa confidenziale indicazione del presentando. La S. Sede si riserva di trasferire ad altra chiesa la Diaconia. ART. 16. Le Alte Parti contraenti procederanno d'accordo, a mezzo di commissioni miste, ad una revisione della circoscrizione delle diocesi, allo scopo di renderla possibilmente rispondente a quella delle provincie dello Stato. Resta inteso che la Santa Sede erigerà la diocesi di Zara ; che nessuna parte del territorio soggetto alla sovranità del Regno d'Italia dipenderà da un Vescovo, la cui sede si trovi in territorio soggetto alla sovranità di altro Stato ; e che nessuna diocesi del Regno comprenderà zone di territorio soggette alla sovranità di altro Stato. Lo stesso principio sarà osservato per tutte le parrocchie esistenti o da costituirsi in territori vicini ai confini dello Stato. Le modificazioni, che dopo l'assetto innanzi accennato si dovessero in avvenire arrecare alle circoscrizioni delle diocesi, saranno disposte dalla Santa Sede pre- 282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vii accordi col Governo italiano ed in osservanza delle direttive su espresse, salvo le piccole rettifiche di territorio richieste dal bene delle anime. ART. 17. La riduzione delle diocesi che risulterà dall'applicazione dell'articolo precedente, sarà attuata via via che le diocesi medesime si renderanno vacanti. Resta inteso che la riduzione non importerà soppressione dei titoli delle diocesi nè dei capitoli, che saranno conservati, pur raggruppandosi le diocesi in modo che i capoluoghi delle medesime corrispondano a quelli delle provinole. Le riduzioni suddette lasceranno salve tutte le attuali risorse economiche delle diocesi e degli altri enti ecclesiastici esistenti nelle medesime, compresi gli assegni ora corrisposti dallo Stato italiano. ART. 18. Dovendosi, per disposizione dell'autorità ecclesiastica, raggruppare in via provvisoria o definitiva più parrocchie, sia affidandole ad un solo parroco assistito da uno o più vice-parroci, sia riunendo in un solo presbiterio più sacerdoti, lo Stato manterrà inalterato il trattamento economico dovuto a dette parrocchie. ART. 19. La scelta degli Arcivescovi e Vescovi appartiene alla Santa Sede. Prima di procedere alla nomina di un Arcivescovo o di un Vescovo diocesano o di un coadiutore cum iure successionis, la, Santa Sede comunicherà il nome della persona prescelta al Governo italiano per assicurarsi che il medesimo non abbia ragioni di carattere politico da sollevare contro la nomina. Le pratiche relative si svolgeranno con la maggiore possibile sollecitudine e con ogni riservatezza, in modo che sia mantenuto il segreto sulla persona prescelta, finché non avvenga la nomina della medesima. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 283 » A R T . 20. I Vescovi, prima di prendere possesso della loro diocesi, prestano nelle mani del Capo dello Stato un giuramento di fedeltà secondo la formóla seguente : « Davanti a Dio e sui Santi Vangeli, io giuro e proce metto, siccome si conviene ad un Vescovo, fedeltà (( allo Stato italiano. Io giuro e prometto di rispettare (( e di far rispettare dal mio clero il Re ed il Governo (( stabilito secondo le leggi costituzionali dello Stato. « Io giuro e prometto inoltre che non parteciperò ad alci cun accordo nè assisterò ad alcun consiglio che possa (( recar danno allo Stato italiano ed all'ordine pubblico <( e che non permetterò al mio clero simili partecipaci zioni. Preoccupandomi del bene e dell'interesse dello (( Stato italiano, cercherò di evitare ogni danno che <( possa minacciarlo •». ART. 21. La provvista dei benefìci ecclesiastici appartiene all'autorità ecclesiastica. Le nomine degl'investiti dei benefìci parrocchiali sono dall'autorità ecclesiastica competente comunicate riservatamente al Governo italiano e non possono avere corso prima che siano passati trenta giorni dalla comunicazione. In questo termine, il Governo italiano, ove gravi ragioni si oppongano alla nomina, può manifestarle riservatamente all'autorità ecclesiastica, la quale, permanendo il dissenso, deferirà il caso alla Santa Sede. Sopraggiungendo gravi ragioni che rendano dannosa la permanenza di un ecclesiastico in un determinato benefìcio parrocchiale, il Governo italiano comunicherà tali ragioni all'Ordinario, che d'accordo col Governo prenderà entro tre mesi le misure appropriate. In caso di divergenza tra l'Ordinario ed il Governo, la Santa Sede affiderà la soluzione della questione a due ecclesiastici di sua scelta, i quali d'accordo con due de- 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale legati del Governo italiano prenderanno una decisione definitiva. A R T . 22. Non possono essere investiti di benefìci esistenti in Italia ecclesiastici che non siano cittadini italiani. I titolari delle diocesi e delle parrocchie devono inoltre parlare la lingua italiana. Occorrendo, dovranno essere loro assegnati coadiutori che, oltre l'italiano, intendano e parlino anche la lingua localmente in uso, allo scopo di prestare l'assistenza religiosa nella lingua dei fedeli secondo le regole della Chiesa. A R T . 23. Le disposizioni degli articoli 16, 17, 19, 20, 21 e 22 non riguardano Roma e le diocesi suburbicarie. Resta anche inteso che, qualora la Santa Sede procedesse ad un nuovo assetto di dette diocesi, rimarrebbero invariati gli assegni oggi corrisposti dallo Stato italiano sia alle mense sia alle altre istituzioni ecclesiastiche. A R T . 24. Sono aboliti Yexequatur, il regio placet, nonché ogni nomina cesarea o regia in materia di provvista di benefici od uffici ecclesiastici in tutta Italia, salve le eccezioni stabilite nell'art. 29 lettera g). A R T . 25. Lo Stato italiano rinuncia alla prerogativa sovrana del Regio patronato sui benefìci maggiori e minori. •E abolita la regalia sui benefìci maggiori e minori. E abolito anche il terzo pensionabile nelle provincie dell'ex-regno delle due Sicilie. Gli oneri relativi cessano di far carico allo Stato ed alle amministrazioni dipendenti. A R T . 26. La nomina degl'investiti dei benefìci maggiori e minori e di chi rappresenta temporaneamente la sede o il benefìcio vacante ha effetto dalla data della prov- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 285» vista ecclesiastica, che sarà ufficialmente partecipata al Governo. L'amministrazione ed il godimento delle rendite, durante la vacanza, è disciplinata dalle norme del diritto canonico. In caso di cattiva gestione, lo Stato italiano, presi accordi con l'autorità ecclesiastica, può procedere al sequestro delle temporalità del benefìcio, devolvendone il reddito netto a favore dell'investito, o, in sua mancanza, a vantaggio del benefìcio. ART. 27. Le basiliche della Santa Casa in Loreto, di San Francesco in Assisi e di Sant'Antonio in Padova con gli edifìci ed opere annesse, eccettuate quelle di carattere meramente laico, saranno cedute alla Santa Sede e la loro amministrazione spetterà liberamente alla medesima. Saranno parimenti liberi da ogni ingerenza dello Stato e da conversione gli altri enti di qualsiasi natura gestiti dalla Santa Sede ih Italia nonché i Collegi di missioni. Restano, tuttavia, in ogni caso applicabili le leggi italiane concernenti gli acquisti dei corpi morali. Relativamente ai beni ora appartenenti ai detti Santuari, si procederà alla ripartizione a mezzo di commissione mista, avendo riguardo ai diritti dei terzi ed alle dotazioni necessarie alle dette opere meramente laiche. Per gli altri Santuari, nei quali esistano amministrazioni civili, subentrerà la libera gestione dell'autorità ecclesiastica, salva, ove del caso, la ripartizione dei beni a norma del precedente capoverso. ART. 28. Per tranquillare le cosciente, la Santa Sede accorderà piena condonazione a tutti coloro che, a seguita delle leggi italiane eversive del patrimonio ecclesiastico, si trovino in possesso di beni ecclesiastici. A tale scopo la Santa Sede darà agli Ordinari le opportune istruzioni. ^86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 29. Lo Stato italiano rivedrà la sua legislazione in quanto interessa la materia ecclesiastica, al fine di riformarla ed integrarla, per metterla in armonia colle direttive, alle quali si ispira il Trattato stipulato colla Santa Sede ed il presente Concordato. Resta fin da ora convenuto fra le due Alte Parti contraenti quanto appresso : a) Ferma restando la personalità giuridica degli enti ecclesiastici finora riconosciuti dalle leggi italiane (Santa Sede, diocesi, capitoli, seminari, parrocchie ecc.), tale personalità sarà riconosciuta anche alle chiese pubbliche aperte al culto, che già non l'abbiano, comprese quelle già appartenenti agli enti ecclesiastici soppressi, con assegnazione, nei riguardi di queste ultime, della rendita che attualmente il Fondo per il Culto destina a ciascuna di esse. Salvo quanto è disposto nel precedente art. 27, i consigli di amministrazione, dovunque esistano e qualunque sia la loro denominazione, anche se composti totalmente o in maggioranza di laici, non dovranno ingerirsi nei servizi di culto, e la nomina dei componenti sarà fatta d'intesa con l'autorità ecclesiastica. ò) Sarà riconosciuta la personalità giuridica delle associazioni religiose, con o senza voti, approvate dalla Santa Sede, che abbiano la loro sede principale nel Pegno, e siano ivi rappresentate, giuridicamente e di fatto, da persone che abbiano la cittadinanza italiana e siano in Italia domiciliate. Sarà riconosciuta, inoltre, la personalità giuridica delle provincie religiose italiane, nei limiti del territorio dello Stato e sue colonie, delle associazioni aventi la sede principale all'estero, quando concorrano le stesse condizioni. Sarà riconosciuta altresì la personalità giuridica delle case, quando dalle regole particolari dei singoli ordini sia attribuita alle medesime la capacità di acquistare e possedere. Sarà riconosciuta infine la personalità giuridica alle Case generalizie ed alle Procure delle associazioni reli- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum - 287 giose, anche estere. Le associazioni o le case religiose, le quali già abbiano la personalità giuridica, la conserveranno. Gli atti relativi ai trasferimenti degli immobili, dei quali le associazioni sono già in possesso, dagli attuali intestatari alle associazioni stesse saranno esenti da ogni tributo. c) Le confraternite aventi scopo esclusivo o prevalente di culto non sono soggette ad ulteriori trasformazioni nei fini, e dipendono dall'autorità ecclesiastica, per quanto riguarda il funzionamento e l'amministrazione. d) Sono ammesse le fondazioni di culto di qualsiasi specie, purché consti che rispondano alle esigenze religiose della popolazione e non ne derivi alcun onere finanziario allo Stato. Tale disposizione si applica anche alle fondazioni già esistenti di fatto. e) Nelle amministrazioni civili del patrimonio ecclesiastico proveniente dalle leggi eversive i consigli di amministrazione saranno formati per metà con membri designati dall'autorità ecclesiastica. Altrettanto dicasi per i Fondi di religione delle nuove provinole. /) Gl^ atti compiuti finora da enti ecclesiastici o religiosi senza l'osservanza delle leggi civili potranno essere riconosciuti e regolarizzati dallo Stato italiano, su domanda dell'Ordinario da presentarsi entro tre anni dall'entrata in vigore del presente Concordato. g) Lo Stato italiano rinunzia ai privilegi di esenzione giurisdizionale ecclesiastica del clero palatino in tutta Italia (salvo per quello addetto alle chiese della Santa Sindone di Torino, di Superga, del Sudario di Roma ed alle cappelle annesse ai palazzi di dimora dei Sovrani e dei Principi Reali), rientrando tutte le nomine e provviste di benefici ed uffici sotto le norme degli articoli precedenti. Un'apposita commissione provvederà all'assegnazione ad ogni basilica o chiesa palatina di una congrua dotazione con i criteri indicati per i beni dei santuari nell'art. 27. 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h) Ferme restando le agevolazioni tributarie già stabilite a favore degli enti ecclesiastici dalle leggi italiane fin qui vigenti, il fine di culto o di religione è, a tutti gli effetti tributari, equiparato ai fini di beneficenza e di istruzione. E abolita la tassa straordinaria del trenta per cento Imposta con l'articolo 18 della legge 15 agosto 1 8 6 7 n. 3 8 4 8 ; la quota di concorso di cui agli articoli 3 1 della legge 7 luglio 1 8 6 6 n. 3 0 3 6 e 2 0 della legge 1 5 agosto 1 8 6 7 n. 3 8 4 8 ; nonché la tassa sul passaggio di usufrutto dei beni costituenti la dotazione dei benefìci ed altri enti ecclesiastici, stabilita dall'art. I del R. D. 3 0 dicembre 1 9 2 3 n. 3 2 7 0 , rimanendo esclusa anche per l'avvenire l'istituzione di qualsiasi tributo speciale a carico dei beni della Chiesa. Non saranno applicate ai ministri del culto per l'esercizio del ministero sacerdotale l'imposta sulle professioni e la tassa di patente, istituite con il R. D. 1 8 novembre 1 9 2 3 n.° 2 5 3 8 in luogo della soppressa tassa di esercizio e rivendita, nè qualsiasi altro tributo del genere. i) L'uso dell'abito ecclesiastico o religioso da parte di secolari o da parte di ecclesiastici e di religiosi, ai quali sia stato interdetto con provvedimento definitivo della competente autorità ecclesiastica, che dovrà a questo fine essere ufficialmente comunicato al Governo italiano, è vietato e punito colle stesse sanzioni e pene, colle quali è vietato e punito l'uso abusivo della divisa militare. o ART. 30. La gestione ordinaria e straordinaria dei beni appartenenti a qualsiasi istituto ecclesiastico od associazione religiosa ha luogo sotto la vigilanza ed il controllo delle competenti autorità della Chiesa, escluso ogni intervento da parte dello Stato italiano, e senza obbligo di assoggettare a conversione i beni immobili. Lo Stato italiano riconosce agli istituti ecclesiastici ed alle associazioni religiose la capacità di acqui- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 289 stare beni, salve le disposizioni delle leggi civili concernenti gli acquisti dei corpi morali. Lo Stato italiano, finche con nuovi accordi non sarà stabilito diversamente, continuerà a supplire alle deficienze dei redditi dei benefìci ecclesiastici con assegni da corrispondere in misura non inferiore al valore reale di quella stabilita dalle leggi attualmente in vigore : in considerazione di ciò, la gestione patrimoniale di detti benefìci, per quanto concerne gli atti e contratti eccedenti la semplice amministrazione, avrà luogo con intervento da parte dello Stato italiano, ed in caso di vacanza la consegna dei beni sarà fatta colla presenza di un rappresentante del Governo, redigendosi analogo verbale. Non sono soggetti all'intervento suddetto le mense vescovili delle diocesi suburbicarie ed i patrimoni dei capitoli e delle parrocchie di Roma e delle dette diocesi. Agli effetti del supplemento di congrua, l'ammontare dei redditi, che su dette mense e patrimoni sono corrisposti ai beneficiati, risulterà da una dichiarazione resa annualmente sotto la propria responsabilità dal Vescovo suburbicarie per le diocesi e dal Cardinale Vicario per la città di Roma. ART. 3 1 . L'erezione di nuovi enti ecclesiastici od associazioni religiose sarà fatta dall'autorità ecclesiastica secondo le norme del diritto canonico : il loro riconoscimento agli effetti civili sarà fatto dalle autorità civili. ART. 32. I riconoscimenti e le autorizzazioni previste nelle disposizioni del presente Concordato e del Trattato avranno luogo con le norme stabilite dalle leggi civili, che dovranno essere poste in armonia con le disposizioni del Concordato medesimo e del Trattato. ART. 33. E riservata alla Santa Sede la disponibilità delle catacombe esistenti nel suolo di Roma e delle altre parti ACTA, vol. XXI, n. 6. 19 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ~ •' ' dei territorio del Regno con l'onere conseguente della custodia, della manutenzione e della conservazione. Essa può quindi, con l'osservanza delle leggi dello Stato e con salvezza degli eventuali diritti di terzi, procedere alle occorrenti escavazioni ed al trasferimento dei corpi santi. ART. 34. Lo Stato italiano, volendo ridonare all'istituto del matrimonio, che è base della famiglia, dignità conforme alle tradizioni cattoliche del suo popolo, riconosce al sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. Le pubblicazioni del matrimonio come sopra saranno effettuate, oltre che nella chiesa parrocchiale, anche nella casa comunale. Subito dopo la celebrazione il parroco spiegherà. . ai coniugi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli del codice civile riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi, e redigerà l'atto di matrimonio, del quale entro cinque giorni trasmetterà copia integrale al Comune, affinchè venga trascritto nei registri dello stato civile. Le cause concernenti la nullità del matrimonio e la dispensa dal matrimonio rato e non consumato sono (riservate alla competenza dei tribunali e dei dicasteri ecclesiastici. I provvedimenti e le sentenze relative, quando siano divenute definitive, saranno portate al Supremo Tribunale della Segnatura, il quale controllerà se siano state rispettate le norme del diritto canonico relative alla competenza del giudice, alla citazione ed alla legittima rappresentanza o contumacia delle parti. I detti provvedimenti e sentenze definitive coi relativi decreti del Supremo Tribunale della Segnatura saranno trasmessi alla Corte di Appello dello Stato competente per territorio, la quale, con ordinanze emesse in Camera di Consiglio, li renderà esecutivi Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 291 agli effetti civili ed ordinerà che siano annotati nei registri dello stato civile a margine dell'atto di matrimonio. Quanto alle cause di separazione personale, la Santa Sede consente che siano giudicate dall'autorità giudiziaria civile. ART. 35. Per le scuole di istruzione media tenute da enti ecclesiastici o religiosi rimane fermo l'istituto dell'esame di Stato ad effettiva parità di condizioni per candidati di istituti governativi e candidati di dette scuole. ART. 36. C L'Italia considera fondamento e coronamento dell'istruzione pubblica l'insegnamento della dottrina cristiana secondo la forma ricevuta dalla tradizione cattolica. E perciò consente che l'insegnamento religioso ora impartito nelle scuole pubbliche elementari abbia un ulteriore sviluppo nelle scuole medie, secondo programmi da stabilirsi d'accordo tra la Santa Sede e lo Stato Tale insegnamento sarà dato a mezzo di maestri e professori, sacerdoti o religiosi, approvati dall'autorità ecclesiastica, e sussidiariamente a mezzo di maestri e professori laici, che siano a questo fine muniti di un certificato di idoneità da rilasciarsi dall'Ordinario diocesano. La revoca del certificato da parte dell'Ordinario priva senz'altro l'insegnante della capacità di insegnare. Pel detto insegnamento religioso nelle scuole pubbliche non saranno adottati che i libri di testo approvati dall'autorità ecclesiastica. ART. 37. I dirigenti delle associazioni statali per l'educazione fisica, per l'istruzione premilitare, degli Avanguardisti e dei Balilla, per rendere possibile l'istru- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione e l'assistenza religiosa della gioventù loro affidata, disporranno gli orari in modo da non impedire nelle domeniche e nelle feste di precetto T adempimento dei doveri religiosi. Altrettanto disporranno i dirigenti delle scuole pubbliche nelle eventuali adunate degli alunni nei detti giorni festivi. ART. 3 8 . Le nomine dei Professori dell'Università Cattolica del S. Cuore e del dipendente Istituto di Magistero Maria Immacolata sono subordinate al nulla osta da parte della Santa Sede diretto ad assicurare che non vi sia alcunché da eccepire dal punto di vista morale e religioso. ART. 39. Le Università, i Seminari maggiori e minori, sia diocesani sia interdiocesani sia regionali, le accademie, i collegi e gli altri istituti cattolici per la formazione e la cultura degli ecclesiastici continueranno a dipendere unicamente dalla Santa Sede, senza alcuna ingerenza delle autorità scolastiche del Pegno. ART. 4 0 . Le lauree in sacra teologia date dalle Facoltà approvate dalla Santa Sede saranno riconosciute dallo Stato italiano. Saranno parimenti riconosciuti i diplomi, che si conseguono, nelle scuole di paleografìa, archivistica e diplomatica documentaria erette presso la biblioteca e l'archivio nella Città del Vaticano. ART. 4 1 . L'Italia autorizza l'uso nel Pegno e nelle sue colonie delle onorificenze cavalleresche pontifìcie mediante registrazione del breve di nomina, da farsi su presentazione del breve stesso e domanda scritta dell'interessato. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Begnum ART. 4 2 . L'Italia ammetterà il riconoscimento, mediante Pecreto Reale, dei titoli nobiliari conferiti dai Sommi Pontefici anche dopo il 1870 e di quelli che saranno conferiti in avvenire. Saranno stabiliti casi nei quali di detto riconoscimento non è soggetto in Italia al pagamento) di tassa. ART. 4 3 . Lo Stato italiano riconosce le organizzazioni dipendenti dall'Anione Cattolica Italiana, in quanto esse, siccome la Santa Sede ha disposto, svolgano la loro attività al di fuori di ogni partito politico e sotto l'immediata dipendenza della gerarchia della Chiesa per la diffusione e l'attuazione dei principi cattolici. La Santa Sede prende occasione dalla stipulazione del presente Concordato per rinnovare a tutti gli ecclesiastici e religiosi d'Italia il divieto di iscriversi e militare in qualsiasi partito politico. ART. 4 4 . Se in avvenire sorgesse qualche difficoltà sulla interpretazione del presente Concordat®, la Santa Sede e l'Italia procederanno di comune intelligenza ad una amichevole soluzione. ART. 45. Il presente Concordato entrerà in vigore allo scambio delle ratifiche, contemporaneamente al Trattato, stipulato fra le stesse Alte Parti, che elimina la « questione romana ». Con l'entrata in vigore del presente Concor4ato, cesseranno di applicarsi in Italia le disposizioni dei Concordati decaduti degli ex-stati italiani. Le leggi austriache, le leggi, i regolamenti, le ordinanze e i decreti dello Stato italiano attualmente vigenti, in quanto siano in contrasto colle disposizioni del presante Con- Acta Apostolicae S&äis - Commentarium Officiale cordato, si intendono abrogati con l'entrata in vigore del medesimo. Per predisporre la esecuzione del presente Concordato sarà nominata, subito dopo la firma del medesimo, una Commissione composta da persone designate da ambedue le Alte Parti. Poma, undici febbraio millenovecento ventinove. L . « S.- PIETRO CARDINALE G A S P A R R I . & S. BENITO MUSSOLINI. L. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 295 PROCESSO -VERBALE / sottoscritti, debitamente autorizzati, si sono riuniti oggi per procedere allo scambio delle Ratifiche di Sua Santità il Sommo Pontefice è di Sua Maestà il Re d'Italia relative ai seguenti Atti stipulati fra la Santa Sede e l'Italia V11 Febbraio 1929: a) TRATTATO con quattro allegati: (1. Territorio dello Stato della Città del Vaticano. % Immobili con privilegio di extraterritorialità e con esenzione da espropriazioni e da tributi. 3. Immobili esenti da espropriazioni e da tributi. 4. Convenzione finanziaria); b) CONCORDATO. Gli istrumenti di queste Ratifiche, essendo stati trovati esatti e concordanti, lo scambio è stato eseguito. Le Alte Parti contraenti, nell'atto di procedere allo scambio delle Ratifiche dei patti lateranensi, hanno riaffermato la loro volontà di osservare lealmente, nella parola e nello spirito, non solo il Trattato, negli irrevocabili reciproci riconoscimenti di sovranità, e nella definitiva eliminazione della questione romana, ma anche il Concordato, nelle sue alte finalità tendenti a regolare le condizioni della Religione e della Chiesa im Italia. In fede di che, i sottoscritti hanno redatto il presente Processo-Verbale e vi hanno apposto il loro sigillo. Fatto in doppio originale, nel Palazzo Apostolico Vaticano il sette Giugno millenovecentoventinove. L. K £ S . PIETRO CARDINALE G A S P A R R I . BENITO MUSSOLINI. Annus X X I - Vol. X X I 11 Iunii 1929 Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CHIROGRAPH! I AD EMUM P. D. PETRUM, TIT. S. LAURENTII IN LUCINA, S. R. E. PRESB. CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS: DE CONVENTIONIBUS INTER SANCTAM SEDEM ET ITALIAE REGNUM INITIS. Signor Cardinale, Ci si è domandato se le relazioni, i discorsi e le discussioni di cui ne' passati giorni furono oggetto le convenzioni firmate dai Plenipotenziari della S. Sede e del Eegno d'Italia il giorno 11 Febbraio u. s., quando venivano presentate alle Camere e da esse votate, sono per rimanere da parte Nostra senza alcuna altra osservazione, dopo quelle affatto parziali ed occasionali sul punto della educazione da Noi fatte parlando ai giovanetti di un vicino Collegio, venuti in udienza proprio quando a quel punto eravamo giunti leggendo il primo discorso, quello del giorno 14 Maggio. E forse avremmo potuto limitarci ad aggiungere a quelle particolari osservazioni una generale dichiarazione di dissensi e di riserve, se non avessimo constatato farsi sempre più generale e più penosa, nei Nostri e in tutti i buoni amatori di pace in Italia ed all'Estero, l'impressione di quei discorsi e congiunte relazioni e discussioni; sempre più viva l'attesa di una parola di chiarimento e di rassicurazione da parte Nostra. La domanda in principio accennata Ci rende una tale parola doverosa per il debito ACTA, vol. XXI, n. 7. — 11-6-929. 20 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dell'Apostolico Ministero, che a tutti Oi stringe ed anche per sentimento di lealtà che Ci vieta di procedere oltre senza chiarimenti che Ci sembrano necessari a dissipare e rendere, qtiant'è da Noi, impossibih gli equivoci ed i malintesi. La pena di tutti i buoni ed il suo rapido e generale diffondersi è troppo facilmente spiegabile dall'importanza degli argomenti, dalla celebrità dei luoghi dove venivano trattati, dalla qualità delle persone, dall'universale ed intensa attenzione ed aspettazione sempre più acuite dalla stampa di tutto il mondo, dopo che le avevano improvvisamente ridestate gii avvenimenti dell'undici Febbraio, con una così universale esplosione di serena gioia, che poche eguali ebbe nella storia e che tre mesi appresso doveva andare così profondamente e dolorosamente turbata. Ego cogito cogitationes pacis et non afflictionis (Gerem., X X I X , 1 1 ) : facendo Nostre queste parole del sacro testo, già nella prima Nostra Lettera Enciclica auspicavamo con espressioni desideranti l'ora appunto dèlia pace; queste parole sentiamo il bisogno di richiamare qui, perchè tutti subito intendano quali sentimenti di paterna benignità e di immutato desiderio di pace anche al presente Ci ammano e Ci sostengono pure in presenza di parole ed espressioni « dure », « crude », « drastiche ». Le quali Noi non possiamo trovare nè necessarie, nè utili, nè convenienti agli scopi indicati e che qui non ricordiamo se non fuggevolmente e soltanto per dire ai Nostri essere Noi stati assicurati che non a Noi nè a loro devono pensarsi o dubitarsi indirizzate, anche dopo che esplicitamente venne escluso l'indirizzo ad elementi di sinistra ed a residui di massoneria. Quanto a Noi dobbiamo anzi ricordare (e Ci affrettiamo a farlo), che non mancarono al Nostro personale indirizzo parole molto, anzi troppo cortesi, accolte da non meno cortesi applausi. Siamo sempre sensibili e grati a tutte le cortesie; ma non Ci piacciono se non quelle che più della Nostra persona hanno per oggetto la divina Istituzione, alla quale il Signore pur tanto indegni Ci ha posto a capo, e quanto le appartiene. Ma qui è dove la Nostra aspettativa è stata più duramente delusa. Diciamo aspettativa delusa, perchè alle migliori aspettative Ci avevano Acta Pii PP. XI dischiuso l'animo le lunghe per quanto non sempre f acili trattative, e men che tutto Ci aspettavamo espressioni ereticali e peggio che ereticali sulla essenza stessa del Cristianesimo e del Cattolicismo. Si è cercato di rimediare: non Ci sembra con successo. Distinguere (come sembra accennarsi a fare) fra affermazione storica e affermazione dottrinale sarebbe in casu del peggiore e del più condannevole modernismo; il mandato divino alle genti universe è anteriore alla chiamata di S. Paolo; anteriore a questa il mandato di S. Pietro ai Gentili; l'universalità si riscontra già di diritto e di fatto agli inizi primi della Chiesa e della predicazione apostolica; questa per opera degli apostoli e degli uomini apostolici è ben presto più vasta dell'Impero romano, che, come è noto, non era di gran lunga tutto il mondo conosciuto; se si voleva soltanto ricordare l'utilità provvidenzialmente preparata alla diffusione e organizzazione della Chiesa nella organizzazione dell'Impero romano, bastava ricordare Dante e Leone Magno, due grandi italiani, che in poche e magnifiche parole dissero e scolpirono la sostanza di quanto poi innumeri altri ridissero, con più o meno abbondante erudizione, mescolata spesso di inesattezze e di errori, massime per subiti influssi protestantici e modernistici. Contentandosi di quei due si sarebbe anche evitato di citare ed allegare un libro che dal 1912 sta nell'Indice dei libri proibiti (Histoire de VEglise ancienne). Dire quasi a giustificazione che da qualche tempo il Cattolicesimo italiano non è fecondo e la produzione intellettuale in questa materia è altrove, è lanciare un giudizio troppo sommario per essere vero e giusto, sia per l'onore del Cattolicismo in Italia, sia per l'onore d'Italia nel Cattolicesimo. Neanche riusciamo a vedere come fosse opportuno e generoso in un'ora di pacificazione esumare, e con lode, leggi e disposizioni, fatti lontani e vicini, che alla Santa Sede, ai Sommi Pontefici, ai Cattolici d'Italia e del mondo intero non poterono non riuscire dolorosi, come erano offensivi e lesivi; peggio poi presentarli come la preparazione dell'ora presente: quasi possa seriamente dirsi che l'oppressione e la guerra sono preparazioni della giustizia e della pacificazione. 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale • Ricordiamo ed apprezziamo i non pochi luoghi ne' quali la sovranità e la indipendenza con i conseguenti diritti sono abbastanza esphcitamente riconosciuti alla Chiesa ed alla Santa Sede; ma anche più numerosi sono i luoghi dove quelle cose sembrano rimettersi in dubbio o non veranìente e giustamente interpretarsi. Anche nel Concordato sono in presenza, se non due Stati, certissimamente due sovranità pienamente tali, cioè pienamente perfette, ciascuna nel suo ordine, ordine necessariamente determinato dal rispettivo fine, dove è appena d'uopo soggiungere che la oggettiva dignità dei fini, determina non meno oggettivamente e necessariamente l'assoluta superiorità della Chiesa. Che la Santa Sede è organo supremo della Chiesa cattolica universale e quindi è legittimo rappresentante della Organizzazione della Chiesa in Italia, non si può dire se non come direbbesi che il capo è l'organo supremo del corpo umano, e che il potere centrale e sovrano di un paese è il rappresentante legittimo di ciascuna provincia del paese stesso. È sempre il Sommo Pontefice che interviene e che tratta nella pienezza della sovranità della Chiesa cattolica che Egli, esattamente parlando, non rappresenta, ma impersona ed esercita per diretto mandato divino. Non è dunque l'Organizzazione cattolica in Italia che si sottopone alla sovranità dello Stato, sia pure con una condizione di particolare favore, ma è il Sommo Pontefice, la suprema e sovrana Autorità della Chiesa, che dispone quello che giudica potersi e doversi fare per la maggior gloria di Dio e per il maggior bene delle anime, e nel peggiore dei casi (che di gran lunga non è il Nostro) per la minore offesa di Quello e per il minor male di queste. Ci spiacciono, e, se la minima animosità od amarezza fosse nell'animo Nostro, diremmo che Ci offendono le non infrequenti espressioni di nessuna rinuncia, di nessuna concessione dello Stato alla Chiesa, di non perduto controllo, di conservati mezzi di vigilanza su di essa, sul clero secolare e regolare, quasi si trattasse di gente sospetta, a dir poco; quasi la Chiesa avesse mai tentata una vera e propria usurpazione o spoliazione a danno dello Stato, mentre è così storicamente e notoriamente vero il contrario, Acta Pii PP. XI 301 in Italia, e fuori; quasi la Chiesa avesse mai chiesto allo Stato la rinuncia a diritto Cd autorità che veramente gli competa, mentre è dell'uno e dell'altra la sostenitrice riconosciuta, massime nei momenti critici e difficili: mentre la Chiesa non ha mai chiesto, nè ora chiede allo Stato, se non il diritto alla giusta ed ordinata eooperazione al bene comune secondo la giustizia e l'ordine dei fini. Culti «tollerati, permessi, ammessi »: non saremo Noi a fare questione di parole. La questione viene del resto non inelegantemente risolta distinguendo fra testo statutario e testo puramente legislativo: quello per se stesso più teorico e dottrinale, e dove sta meglio « tollerati »; questo inteso alla pratica e dove può stare pure « permessi o ammessi », purché ci si intenda lealmente: purché sia e rimanga chiaramente e lealmente inteso che la Eeligione cattolica è, e sol'essa, secondo lo Statuto ed i Trattati, la Eeligione dello Stato con le logiche e giuridiche conseguenze di una tale situazione di diritto costitutivo, segnatamente in ordine alla propaganda; purché non meno chiaramente e lealmente rimanga inteso che il Culto cattolico non è puramente e semplicemente un culto permesso ed ammesso, ma è quello che la lettera e lo spirito del Trattato e del Concordato lo vogliono. Più delicata questione si presenta quando con tanta insistenza si parla della non menomata libertà di coscienza e della piena libertà di discussione. Non è ammissibile che siasi intesa libertà assoluta di discussione, comprese cioè quelle forme di discussione, che possono facilmente ingannare la buona fede di uditori poco illuminati, e che facilmente diventano dissimulate forme di una propaganda, non meno facilmente dannosa alla Eeligione dello Stato e, per ciò stesso, anche allo Stato e proprio in quello che ha di più sacro la tradizione del popolo italiano e di più essenziale la sua unità. Anche meno ammissibile Ci sembra che si sia inteso assicurare incolume, intatta, assoluta libertà di coscienza. Tanto varrebbe dire che la creatura non è soggetta al Creatore; tanto varrebbe legittimare ogni formazione o piuttosto deformazione della coscienza, anche le più criminose e socialmente disastrose. Se si vuol 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dire che la coscienza sfugge ai poteri dello Stato, se si intende riconoscere, come si riconosce, che, in fatto di coscienza, competente è la Chiesa, ed essa sola in forza del mandato divino, viene con ciò stesso riconosciuto che in Stato cattolico, libertà di coscienza e di discussione devono intendersi e praticarsi secondo la dottrina e la legge cattolica. Deve anche per logica necessità essere riconosciuto che il pieno e perfetto mandato educativo non spetta allo Stato, ma alla Chiesa, e che lo Stato non può nè impedirle nè menomarle l'esercizio e l'adempimento di tale mandato, e neanche ridurlo al tassativo insegnamento delle verità religiose. Nessun danno può venire da ciò ai veri e propri diritti o, meglio detto, doveri dello Stato in ordine alla educazione dei cittadini, salvi sempre, s'intende, i diritti della famiglia. Lo Stato non ha nulla a temere dalla educazione impartita dalla Chiesa e sotto le sue direttive; è questa educazione che ha preparata la civiltà moderna in quanto essa ha di veramente buono, in quanto essa è di meglio e di più elevato. La famiglia si è subito accorta che è così, e dai primi giorni del Cristianesimo fino ai giorni nostri, padri e madri, anche se poco o nulla credenti, mandano e portano a milioni i loro figli agli istituti educativi fondati e diretti dalla Chiesa. Meno ancora, se possibile, che lo Stato, hanno a temere la scienza, il metodo scientifico, la ricerca scientifica da ulteriori e superiori sviluppi della istruzione religiosa. Gli Istituti cattolici, a qualunque grado appartengono dell'insegnamento e della scienza, non hanno bisogno di apologie. Il favore che godono, le lodi che raccolgono, le produzioni scientifiche che promuovono e moltiplicano, e più che tutto i soggetti pienamente e squisitamente preparati che danno alla magistratura, alle professioni, all'insegnamento, alla vita in tutte le sue esplicazioni, depongono più che sufficientemente in loro favore. Ma non possiamo mettere tra le lodi riportate e molto meno tra le lodi meritate, quelle che sembrano tributarsi alla invero a Noi carissima Università Cattolica di Milano ed a' suoi profes- Acta Pii PP. XI 303 sorij per studi e volumi aventi per oggetto la personalità storica e la dottrina del Kant ed altre aliene dalla buona filosofìa scolastica e dalla dottrina cattolica, quasi che sia effetto e segno di avvicinamento a quelle dottrine e non piuttosto di scrupolosa coscienza di magistero, che non consente combattere ciò che bene non si conosce, ed ineluttabile necessità di imposti programmi. Necessità questa che basta e deve bastare a spiegare e far giustificare l'ammissione (non senza le possibili cautele) nelle raccolte scolastiche, dei Nostri buoni e dello, educazione cristiana tanto benemeriti Salesiani, di.taluni autori e testi, che il Beato don Bosco, così profondo conoscitore di uomini e di cose, così eminente apostolo della cultura e classica e professionale e sopratutto della sana educazione, non avrebbe certamente annoverati fra quelli adatti al raggiungimento di questi altissimi scopi, massime in un paese ed in un popolo come l'Italiano, che egli conosceva così bene. A Noi, per quella qualche esperienza personale, che abbiamo fatto di insegnamento e di libri, torna spesso alla mente il pensiero ed il timore che si venga preparando ai Nostri cari giovani il danno già segnalato da S. Agostino: necessaria non norunt, quia superflua didicerunt. « Stato cattolico », si dice e si ripete, ma « Stato fascista »; ne prendiamo atto senza speciali difficoltà, anzi volentieri, giacché ciò vuole indubbiamente dire che lo Stato fascista, tanto nell'ordine delle idee e delle dottrine quanto nell'ordine della pratica azione, nulla vuol ammettere che non s'accordi con la dottrina e con la pratica cattolica; senza di che lo Stato cattolico non sarebbe nè potrebbe essere. Dobbiamo infine rilevare alcune espressioni non pienamente conformi o addirittura in contradizione con le relative convenute espressioni del Concordato. Si dice riservato allo Stato il « nulla osta preventivo » per le nomine ecclesiastiche: il Concordato non usa mai, neppure una sola volta, una tale espressione; in-cose tanto importanti e delicate anche le formule meritano ed esigono ogni attenzione ed esattezza. 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Si dice pure che lo Stato « conferisce agli enti ecclesiastici la personalità giuridica »; il Concordato parla sempre di riconoscimento, mai di conferimento; siamo molto sensibili (e lo abbiamo anche per indubbi segni mostrato anche nel corso delle trattative) a differenze di linguaggio in tali sedi ed in tali materie. In materia di matrimonio il Concordato procura alla famiglia, al popolo italiano, al paese ancora più che alla Chiesa un benefìcio così grande che per esso solo avremmo volentieri sacrificato la vita stessa. E bene si è detto « che non vi è dubbio che moralmente e di fronte alla coscienza religiosa il cattolico osservante dovrà celebrare il matrimonio canonico ». Ma non altrettanto bene si è aggiunto che « giuridicamente nessuno può costringervelo ». La Chiesa, società perfetta nell'ordine suo, lo può e lo deve, coi mezzi che le appartengono; e lo farà, lo fa fino da ora, dichiarando fuori della comunione dei fedeli quelli de' suoi membri, che volessero negligere o preterire il matrimonio religioso preferendo il solo civile. Si è ripetutamente negata la retroattività dell'articolo quinto del Concordato. Se è questione della parola, consentiamo facilmente che la parola stessa nello indicato articolo non si legge; ma per la sostanza di vera ed effettiva forza retroattiva stanno lo spirito e la lettera dell'articolo, stanno le relative e documentate discussioni nel corso delle trattative. Molte belle e buone cose furono dette in ordine al carattere sacro della Città di Roma, la città episcopale del Successore di S. Pietro, Vicario di Cristo^ Capo e Centro dell'unità cattolica, e grande non meno ne è il Nostro compiacimento e la Nostra riconoscenza. Con tanto più penosa meraviglia vedemmo affacciarsi l'idea che certe vere ed innegabili offese a quel sacro carattere potessero tollerarsi in nome della libertà di coscienza o d'una compassione affatto fuor di luogo! Di -quale libertà di coscienza si parla? dove non si arriverebbe per tali vie? Alla grave domanda: durerà la pace? fu risposto fra gli applausi: la pace durerà. Risposta ed applausi dimostrano quale e quanto Acta Pii PP. XI 305 sia il desiderio di tutti e, come è naturale pensare, di tutti il proposito di cooperare all'adempimento di così nobile e santo desiderio. Nella motivazione e dichiarazione di quella risposta vi sono affermazioni che possiamo più o meno condividere, almeno nella sostanza: ve ne sono altre che condividere non possiamo. ÎJ fra queste quel quasi accomunare massoni e clericali, accomunameñto che fa capo alla distinzione anzi opposizione fra clericali e cattolici; un vieto ed ingeneroso sofisma, che neanche i più vivi applausi possono riabilitare. Anche meno possiamo condividere il cenno che sembra voler dire o lasciar credere che la sorte dei Protocolli Lateranensi possa, nell'avvenire, non essere la medesima per tutti e due. Pienamente d'accordo, se si vuol dire che qualche particolare divergenza e dissenso in tanta varietà di cose quante il Concordato contiene e tocca, altrettanto è inevitabile che rimediabile e componibile; teniamo però a ricordare e dichiarare che secondo i patti sottoscritti il Trattato non è il solo che non può più essere oggetto di discussione: o per spiegarci meglio, che Trattato e Concordato, secondo la lettera e lo spirito loro, come anche secondo le orali e scritte esplicite intelligenze, sono l'uno complemento necessario dell'altro e l'uno dall'altro inseparabile ed inscindibile. Ne viene che simul stabunt oppure simul cadent; anche se dovesse per conseguenza cadere la « Città del Vaticano » col relativo Stato. Per parte Nostra, col divino aiuto impavidum ferient ruinae. Diciamo così, non perchè Ci abbia abbandonati o sia mai per abbandonarci quel tanto di giusto e ragionevole ottimismo, che è necessario alla vita, ma per dire che siamo tranquillamente fin d'ora rassegnati e pronti a tutto quello che la divina Provvidenza sia per volere o permettere. Questa disposizione d'animo, doverosa per ogni creatura, lo è tanto più per Noi, quanto più larga e luminosa è l'esperienza che Noi abbiamo fatto del benefico intervento e della continua assistenza della Provvidenza divina, segnatamente in questi ultimi mesi ed eventi. 306 Acta Apostolicae tiédis • - • CovameiUanat* Oficíale Ma la stessa disposizione d'animo non Ci impedisce di dire, Noi pure, che la pace durerà, anzi ce lo fa dire con più certa fiducia. E questo per due motivi: il primo è che dopo tutto e nonostante serbiamo fede nella lealtà e buona volontà degli uomini; il secondo è che fede serbiamo, e molto più, nell'aiuto di Dio, da Noi e per Noi continuamente invocato. Aggiungiamo volentieri questi due motivi a quelli esposti nel Senato, perchè da una parte non v'è difficoltà, che, una volta intesi nelle massime, non si possa con buona e leale volontà superare; dall'altra senza l'aiuto di Dio in vanum laborant qui aedificant domum, anche se vi lavorano a lungo e con paziente e meticolosa diligenza, come s'è fatto per le nostre Convenzioni. È certamente istruttiva ed ammonitiva a questo proposito la considerazione che, nonostante tutto quel lavoro, ecco che è bastato così poco tempo, perchè si dovesse lamentare col Profeta: mutatus est color optimus ed una interruzione tanto ingrata e penosa subisse in tutta Italia ed in tutto il mondo la schietta gioia di tutti i buoni cattolici e di tutti i buoni cittadini, non senza soddisfazione, troppo facile a vedersi, degli altri. È con questa fiducia nella cooperazione degli uomini e molto più nell'aiuto di Dio, che, senza aver potuto dire tutto quello che avremmo voluto e forse dovuto, ma pur sembrandoci di non aver omesso le cose principali e più importanti, poniamo fine a questa Nostra, di cuore benedicendo. Nella Solennità del Corpus Domini, 30 Maggio 1929. PIUS PP. XI Acta Pii PP. 307 XI n AD EMUM P. D. PETRUM TIT. S. LAURENTII IN LUCINA, S. R. E. PRESB. CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS: POST MUTUO TRADITA INSTRUMENTA RATIHABITIONIS CONVENTIONUM INTER APOSTOLICAM SEDEM ET REGNUM ITALIAE. Signor Gardinale, Voglia far portare al nuovo ufficio Nostro telegrafico il seguente testo per la immediata trasmissione. «A Sua Maestà Vittorio Emmanuel III Ee d'Italia. « Il primo telegramma che mandiamo da questa Città del « Vaticano è per dire a V. M. che lo scambio delle ratifiche « delle Convenzioni Laterane è, grazie a Dio, da pochi istanti « un fatto compiuto - quod prosperum felix faustum fortuna- « tumque sit - è altresì per impartire di tutto cuore una grande « e paterna apostolica benedizione allá M. V. alla Augusta Con« sorte, a tutta la Eeale Famiglia, all'Italia, al Mondo ». PIUS PP. X I Benedicendola insieme col E. Plenipotenziario e con tutti i convenuti al solenne storico Atto. 7 Giugno 1929. PIUS PP. X I 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE TRANSLATIONE DIACONIAE S. MARIAE AD MARTYRES AD ECCLESIAM S. A P O L L I N A R I S . PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Recenti conventione cum Italico Regno a Nobis inita die xi mensis Februarii proxime praeteriti diaconiam, qua ecclesia Sanctae Mariae ad Martyres, vulgo Pantheon nuncupata, adhuc augebatur, transferendam in aliam Nobis reservavimus. Iam vero inter plures sacras aedes illi viciniores simulque insigniores, multis profecto commendata nominibus, semper exstitit illustris ecclesia Sancto Apollinari dicata, quam octavo saeculo vertente aedificatam esse constat in honorem sancti illius epi- scopi ravennatensi s, qui, Principis Apostolorum vestigia persecutus, tam multa pro Christi nomine sustinuit, ut gloriam ipsam martyrum adaequaverit. Quare Apostolica Nostra auctoritate, harum Litterarum vi diaconiam, qua praefatam ecclesiam Pantheon appellatam Decessor noster f. r. Benedictus X I I I decoravit, in ecclesiam Sancto Apollinari dicatam transferimus, illique privilegia omnia tribuimus, quae ceteris almae Urbis diaconus competunt, firma tamen, quod ad Seminarium Romanum attinet, constitutione Recolentes animo, data a Leone Pp. X I I Decessore Nostro die i x m. Aprilis anno MDCCCXXIV. Contrariis non obstantibus quibuslibet, haec mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere illisque ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam 309 Acta Pii PP. XI secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. . Datum Eomae apud Sanctum Petrum, die x x v i mensis Maii, in festo SS. Trinitatis, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. C A R O L U S CARD. PEROSI, S. C. Consistorialis a Secretis. Alfonsus F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Carinci, Protonotarius Apostolicus. Dominicus Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Loco £fc Plumbi Beg. in Cane. Ap. vol. XL, n. 29. - M . Riggi. II DE RELIGIOSA ADMINISTRATIONE CIVITATIS VATICANAE PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Ex Lateranensi pacto et convento, ab Apostolica Sede cum Italici Regni Moderatoribus haud ita pridem confecto, Civitas Vaticana constituta est, in qua Nos quidem plenissimum principatum tenemus. Iamvero, quamvis Vaticana haec Civitas pars sit Romanae Nostrae Dioecesis, cuius Episcopus ipse est Romanus Pontifex, id tamen opportunum Nobis videtur, ut, Civitas Vaticana, quemadmodum propria quadam civili, ita etiam peculiari quadam religiosa administratione regatur, ab ea quidem distincta qua Nos reliquam Romanae Dioecesis partem moderamur. Quapropter ea quae sequuntur statuimus: I. Antistitem, qui pro spiritualibus rebus in Civitate Vaticana vicaria Nostra potestate in posterum fungatur, Sacristam pro tempore Pontificalis Domus per hanc Nostram Constitutionem eligimus, eidemque facultates omnes tribuimus quibus opus erit, et 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eas Vacante quoque Sede permansuras, et in religiosas etiam familias extendendas quae in ipsius Vaticanae Civitatis territorio degant. In harum facultatum numero haud illae computandae sunt quae ad iudiciariam rationem pertinent; quod si casus occurrerit aliquod instituendi iudicium, singulatim pro opportunitate pro videbimus. II. Vicario Generali Civitatis Vaticanae alii ex Ordine Fratrum Eremitarum S. Augustini sodales, operam navabunt; quos inter Parochus Civitatis Vaticanae erigetur, Subsacristae officio sublato. Idem Vicarius Generalis Antistes in Pontifìcia Vaticani Domo habitare perget; alii vero religiosi viri augustiniani in Civitate Vaticana ad Sanctae Annae, communem, iuxta Ordinis sui regulas, vitam agent a Moderatoris Generalis potestate, ad regularem disciplinam quod adtinet, non exempti. III. Ecclesiam S. Annae in paroeciam Vaticanae Civitatis erigimus; ac praeterea mandamus ut templum ipsum baptismatis fonte instruatur, ibique paroeciales omnes perfunctiones, funebribus non exceptis, posthac celebrentur. IV. In aedibus S. Annae duplex statuatur officii sedes; altera Curiae Vicariali destinata, altera Paroeciae, ubi acta utriusque officii tabulaeque serventur. V. Augustinianis sodalibus ex Vaticana Civitate viris cura quoque esto de Pontificiis cellis (seu capellis) quae sunt in eiusdem Civitatis territorio; itemque de iis quae in Aedibus villisque sunt infra (n. VII) recensitis. V I . Ab iurisdictione Vicarii Generalis, quem diximus, eximentur: a) Basilica itemque Canonica S. Petri, iuxta veteres earumdem Constitutiones, adhuc vigentes, regendae; b) Seminarium AetMopicum, quod, ut antea, sub iurisdictione erit Eminentissimi Viri, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a secretis, parochi munere fungente Moderatore pro tempore Seminarii eiusdem. VII. Iurisdictio praedicti Vicarii Generalis praeterea extendetur: Acta Pii PP. XI 311 ,a) ad Pontificium Palatium Lateranense, iuxta Bullam decessoris Nostri p. r. Leonis X I I , kalendis Novembribus anno MDCCCXxrv datam; b) ad Pontificiam Domum, Castri Gandulfi sitam, continentemque hortum, exceptis quidem domunculis Castri Veteris; c) ad Villam Cybo, Castri Gandulfi pariter collocatam, popularibus domibus quidem exceptis iisque ubi Sodales a Scholis Christianis atque religiosae feminae, Magistrae Piae appellatae, in praesens incolunt; d) ad Villam Barberinianam Castri Gandulfi, domibus Castelletto, ut vocant, exceptis. Baptismata, matrimonia ac funebria incolarum, in territoriis versantium quae sub litteris b), c) et d) huius articuli numerantur, in Pontificia paroeciali aede Castri Gandulfi posthac celebrabuntur, in eiusque libris de more inscribentur. Haec mandamus, decernentes, ea, quae sunt in hac Constitutione Apostolica, firma, valida atque efficacia semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, non obstantibus contrariis quibuslibet etiam speciali atque individua mentione dignis. Datum Eomae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Maii, in festo SS. Corporis Christi, anno MDCCCCXXIX, pontificatus Nostri octavo. P E T R U S CARD. G A S P A R R I , a Secretis Status. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Ioseph Wilpert, Becanus Dominicus Jorio, Protonotarius Apostolicus. Loco 5$« Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XL, n. 29 Coli. Proton. Apostolicorum. - M. Riggi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 312 LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS I O A N N E S B A P T . V I A N N E Y , P R E S B Y T E R CONFESSOR, CAELESTIS P A TRONUS OMNIUM PAROCHORUM SEU ANIMARUM CURATORUM URBIS ET ORBIS CONSTITUITUR. PIUS PP. X I A d perpetuam rei memoriam. — Anno Iubilari MDCCCXXV Beato Ioanni Baptistae Vianney, Presbytero confessori, qui a V i c o Ars, in quo est parochi munere functus, nuncupatur, Sanctorum honores tributi sunt; atque anno MDCCCCXXVIII, c u m eiusdem Officium M s s a q u e adprobata fuerint, festum sancti parochi ipsius ritu duplici celebrandum ad universam Ecclesiam extensum est. N u n c autem ab Episcopo Bellicensi, cuius dioecesis intra fines exstat Ars vicus, nomine quoque aliorum fere quadringentorum ex variis et fere cunctis terrae regionibus Archiepiscoporum Episcoporumque, rogati sumus ut tamquam caelestem Patronum animorum curatoribus ubique terrarum degentibus Sanctum Ioannem Baptistam Vianney concedere dignaremur. Nil enim magis opportunum videtur quam ita parochis omnibus exempla praebere ipsius sancti viri, quem in paroeciali munere obeundo insignem Ecclesia dilaudat. Etenim ex eiusdem sedulitate in animorum cura gerenda iam etiam Decessor Noster rec. mem. Pius P p . X , anno MDCCCCV, Beatum Ioannem Baptistam Vianney illico post sollemnem eius Beatificationem constituit caelestem Patronum universis presbyteris, qui in Galliae dioecesibus parochi munus gererent. Id profecto attento seduloque studio Nos considerantes, precibus concedend u m existimavimus tantorum Praesulum, qui, quinquagesimi anni ab inito Nostro sacerdotio occasionem nacti, v o t a faciunt impensa ut huiusmodi largitas spiritualis, quam a Nobis instanter efflagitant, Iubilaei Nostri cum memoria apud posteros coniungatur, eiusdemque ita peculiaris exstet recordatio. Conlatis propterea consiliis c u m Camillo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Laurenti, Diacono Sanctae Mariae Seaiaris, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae postestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore Sanctum Ioannem Baptistam Vianney Confessorem, qui insignis et apostolicus vir ac parochus oppiduli Ars nuncupati fuit, caelestem Patronum omnium parochorum seu animarum curatorum totius Urbis et Orbis constituimus ac declaramus. 313 Acta Pii PP. XI H a e c ad spirituale parochorum b o n u m ubique terrarum provehendum concedentes, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet,, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x m m . Aprilis an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. QASPARRI, a Secretis Status. II V E N E R A B I L I S D E I F A M U L U S I O A N N E S BOSCO P R E S B Y T E R SAECULARIS E T SOCIETATIS A SANCTO FRANCISCO SALESIO ITEMQUE FILIARUM SEU SORORUM B. MARIAE AUXILIATRICIS FUNDATOR BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Mirabilis Deus in Sanctis suis, qui, d u m vitam vivunt in terris divinae provehendae gloriae atque aeternae hominum saluti comparandae suam operam navant; eisdemque Deus Israel ipse dabit virtutem et fortitudinem (Ps. 67, v. 36) ut, de nullis huius mundi diificultatibus adversisque hostibus pertimescentes, res sibi sanctas p r o p o sitas consequi valeant. Quod pio Salesianorum conditori presbytero Ioanni B o s c o bene atque feliciter evenit. D e c i m o septimo Kalendas Septembris anno MDCCCXV prope Castrumnovum Astense in parvo atque agresti vico Ioannes B o s c o ex piissimis parentibus natus est ac postridie Sacro Fonte ablutus; at, m o x patre orbatus, plenam (^facultatibus pueritiam in patrio loco transegit. Mater, virtutibus insignis atque in exemplum adducenda educatrix, christianam catechesim docuit puerulum, qui iam a teneris unguiculis pietate, morum castitate atque indole suavi omnibus se praeditum ostendit. A c u t o ingenio ac memoria tenaci ornatus adhuc puer quae a parocho vel a contionatoribus sacris audivisset mirabiliter repetebat aequalibus suis, quos iam tum quasi futura praecurrens, diebus festis ad ludos congregans, catholica religione erudire piisque ad D e u m et Deiparam precibus expetebat. A presbytero cappellano patrii loci de primis litteraACTA, vol. XXI, n. 7. — 11-6-929. 21 3Í4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum elementis prius edoctus, postea Castrinovi, q u o d multa millia passuum aberat, demum Cherii scholas frequentavi^ atque alumnum in exemplum adducendum continenter se praebuit, quamvis ad vitae necessitates sublevandas, tanquam agricola, operarius famulusque in onerosos labores multos quoque annos intenderet. Aetatis suae vicesimum annum agens clericalem habitum induit, Seminariumque cherense archiepiscopale ingressus est, opera praesertim et consilio adiutus Beati Cafasso, quem postea continenti observantia atque amicitia prosecutus est. E o d e m itaque in Seminario fructuosam philosophiae ac theologiae operam dedit, ac postea, sacerdotio iam auctus, in Conlegio ecclesiastico a Sancto Francisco Asisiensi, Augustae Taurinorum, theologiae moralis studio ac sacrae eloquentiae denuo atque amplius per triennium se tradidit. A n n o tandem MDCCCXLI in vigilia SSmae Trinitatis presbyteratus ordine initiatus, Augustae Taurinorum, ad S. Francisci praefati silentio humiliterque primum Sacris operatus est; atque in sequenti tantum Corporis Christi sollemnitate, omnibus, qui adstabant frequentissimi e v i c o patrio, maxime animo commotis, Castrinovi in templo piissime sollemni ritu Missam litavit. Presbyter novensilis summo animorum salutis studio et caritate magna quinque menses parochi adiutoris munere Castrinovi functus est; sed Spiritus Domini erat in illo atque eum ad ampliorem excolendam vineae suae regionem provide v o c a bat. Ingressus enim Conlegium ecclesiasticum taurinense S. Francisci Asisiatis, beato Cafasso moderatore ac duce, in sacerdotalia munera explenda in carceribus nosocomiisque, uberrimis exinde fructibus perceptis, toto animo incumbit; in confessionibus audiendis assiduus, quidquid ageret in sacro tribunali, quidquid loqueretur, ad animorum tantum salutem continenter intendit; Sanctum Salesium, iam sibi propositum in exemplum, sequutus, suavitate ac patientia mirabili ad D e u m peccatores trahere et ad poenitentiam reducere conatus est. Nihil praetermisit ad sanctos huiusmodi fines attingendos aptum; ut Germanorum militum confessiones exciperet theutonicam linguam de industria ac brevi tempore didicit; ut popularibus, hominibusque rudibus ignarisque placeret, multa ac varia eruditione ornatus, ad scientiam apologeticam atque historiam suum peculiari m o d o ingenium contulit. Sed puerorum ac iuvenum, qui, omni educatione christiana destituti, in viis locisque publicis procul a D e o atque a semitis veritatis et iustitiae crescebant, iam tum impense sollicitudine angebatur. Per triennium propterea a festivitate Immaculatae Conceptionis anno MOCCOLI, quos miris artibus et patientia ad se afficiebat pueros in ecclesiam taurinensem Sancti Francisci Asisiatis congregavit, ita ut inibi-sua habuerit initia primum Oratorium quod Dei Famulus, humilitatis ac devotionis causa, a Sancto Francisco Salesio « Salesianum » nuncupabit. M o x cuiusvis generis difficulta- Acta Pii PP. 315 XI tes frugifero operi v i x inchoato, ut ipsum de medio tolleretur, adversantur. Sed erat hic digitus Dei! Primum quidem Oratorium, a sua prima sede translatum ad templum Sancti Martini, postea ad S. Petri in Vinculis, dein ad d o m u m v o c a t a m della Moretta, tandem an. MDCCCXLVI mense Aprili in quoddam confugit aedificium regionis, tunc temporis suburbanae Taurinensis, quam Valdocco nuncupant. Ibi Dei Famulus, Dei ac Deiparae continenti manifestoque auxilio adiutus, res mirabiles explevit. Huiusmodi Oratorium, iugiter Sancto Francisco Salesio dicatum, eiusdemque fundatorem ac moderatorem Archiepiscopus Taurinensis opportunis privilegiis auxit, idemque R e x Carolus Albertus in fidem suam ac tutelam excepit. Brevi alia, simili forma, oratoria constituuntur; alterum Sancto Aloysio inscriptum an. MDOGCXLVII; tertium, post biennium, Angelo tutelari dicatum; aliquot alios post annos quartum titulo Sancti Ioseph; atque in iisdem Dei Famulus n o v a m educandi pueros iuvenesque methodum, quam, a Sancto Philippo Nerio repetens, praeventivam vocabat, concepit atque efformavit. Adiuvante vero piissima ac forti matre, quam ex patria Augustam Taurinorum consulto ad se arcessiverat, ut sibi esset auxilio in opere suo gerendo, prope Oratorium atque in ipsam suam d o m u m pro adulescentibus derelictis tectoque carentibus ac peculiari educatione christiana donandis primum an. MDCCOXLVII hospitium instituit, ex quo, tanquam e bono frugiferoque semine, innumerabilia Conlegia atque Instituta pro- veniunt, quae tum Presbyteri Salesiani tum Filiae Mariae Auxiliatricis moderantur. N a m ne opus, quod ad iuvenum emolumentum Dei Famulus conceperat, progressu temporis deficeret, auditis multorum consiliis et praesertim Beati Iosephi Cafasso, suasore quoque, vivae vocis oraculo, Decessore Nostro rec. mem. Pio P p . I X , piam antea Societatem Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio ac deinceps Congregationem etiam Filiarum Mariae Auxiliatricis Dei Servus fundavit. Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio Societatem, cuius iam anno MDCCCLVHI principia exstabant, in dies auctam Sacra Congregatio Episcoporum et Regularium, nomine Apostolicae Sedis, anno MDOOCLXIV laudavit et c o m - mendavit, eidem statuto qua moderatore generali seu Rectore maiori ad vitam Dei Famulo, qui valde temporibus accommodatas conscripsit Regulas seu Constitutiones, quae anno millesimo octingentesimo septuagesimo quarto, post quinquennium a generali confirmatione ipsius Piae Societatis, approbatione memoratae Sacrae Romanae Congregationis donatae fuere. A n n o vero MDCCCLXXII Dei Famulus alterum Institutum Filiarum sive Sororum Beatae Mariae Auxiliatricis efformavit, quae, votis paupertatis, castitatis et obedientiae adstrictae, puellas more Salesianorum educandas curarent. Pro utriusque autem Institutionis Presbyte- 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rerum Sororumve firmitate ac diffusione Ioannes B o s c o labores multos exantlavit, ardua quaeque alacri fortique animo aggressus est, et molesta plura atque ingrata patienter toleravit. Neque eidem haec sufficiunt! Sed iugiter in salutem animorum intentus atque in laboribus impiger, incultis etiam gentibus, quae longe lateque positas ac ferme inhospitales orbis regiones inhabitant, Christiano veritatis lumine b o n o q u e humanioris vitae e x c o lendis, sacras quoque missionariorum expeditiones ad extremam Americae Meridionalis partem misit, apto opportunoque praeterea sacerdotibus ad noe instruendis Seminario Augustae Taurinorum constituto, quod vulgo Valsaliee vocatur. Denique ut tantorum Dei Famuli inceptorum quoda m m o d o recensio expleatur, memorare est institutiones tum Cooperatorum Salesianorum, qui res Salesianas quoquo pacto adiuvent, tum operis Beatae Mariae Auxiliatricis ad vocationes ecclesiasticas provehendas, tum ecclesiarum, quas, stipe undique collecta, Dei Servus exaedificavit; quarum in numero hac Alma in Urbe Nostra paroecialis basilica a Sacratissimo Corde Iesu in Castro Praetorio atque Augustae Taurinorum Sanctuarium Beatae Mariae Auxiliatricis praecipue laudantur. Quae cuncta cum Dei Famulus non ad lucrum vel ad humanam laudem captandam, sed ad gloriam Dei tantum et ad animorum salutem procurandam suscepisset, prospero et felici exitu cumulavit. Usque ad obitum quidem mirabili constantia susceptos labores implevit; virtutibus omnibus in exemplum fulgens, nitida fide et christiana fortitudine clarus, pietate in D e u m ac Deiparam conspicuus, erga R o m a n u m Pontificem et Apostolicam hanc Sedem acerbis temporibus o b s e r v a n t i s s i m e fuit; continenti humilitate sui contemptor, paupertatis amantissimus nil sibi quaerens, spiritu semper promptus in studio salutis animorum assiduus, in difficillimis negotiis, etiam pro Ecclesiae b o n o gerendis, prudentissimus, sobrius omnino a vitae commoditatibus abhorrent, non suis tantummodo alumnis sed omnibus etiam christifidelibus taha facinora imitanda reliquit, ut vivus adhuc ab omnibus merito sanctus haberetur. Pridie Kalendas Februarii, anno millesimo octingentesimo octogesimo o c t a v o piissime in D o m i n o obdormivit. Mortales V e n . Dei Famuli exuviae primum in cubiculo, ubi animam ipse efflaverat, dein, sacerdotalibus vestibus tectae, in templo Sancti Francisci Salesii expositae sunt; eademque in ecclesia sollemne funus celebratum est, cui devotissime adstiterunt plus quam centum millia civium, Episcopi pedemontani, canonici, parochi etiam e longinquis regionis oppidis, c u m ingenti multitudine alumnorum e Seminariis, qui ex Galliae quoque atque Helvetiae dioecesibus ad funus confluxerant. In Seminario Missionum Vallis Salicis Dei Servus in pace compositus est, ad eiusque tumulum frequens usque adhuc fit peregrinorum concursus, qui charismatum, quibus iam in vita mortali Dei Famulus erat Acta Pii PP. XI 317 donatus, nec non sanctitatis, qua enituerat, fama c o m m o t i sunt. At huiusmodi Ioannis B o s c o sanctitatis fama nunquam deferbuit, quin etiam magis magisque in dies vivida effulsit. Quapropter penes Sacrorum Rituum Congregationem causa agitari coepta est de Beatorum caelitum honoribus ipsi Famulo Dei tribuendis, et Decessor Noster rec. mem. Pius P p . X per decretum editum die x x i v mensis Iulii, anno MDCCCCVII, Introductionis Causae Commissionem signavit. Probationibus dein legitime sumptis riteque expensis de virtutibus heroicis ipsius Servi Dei, Nos, sollemni decreto decimo Kalendas Martias anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo edito, Venerabilis Dei Famuli Ioannis B o s c o virtutes heroicum attigisse fastigium sancivimus. De miraculis postea, quae ipso intercedente patrata a D e o ferebantur, quaestione suscepta, rebus omnibus severissimo iudicio ponderatis, c u m duo ex multis prodigiis, post eiusdem Dei Famuli funus relatis, plane vera atque explorata fuerint iudicata, Nos alio decreto, quarto decimo Kalendas Aprilis huius anni millesimo nongentesimi vicesimi noni edito, de eorum veritate constare suprema Nostra Auctoritate declaravimus. Cum igitur esset de gradu heroico virtutum ac de miraculis prolatum consilium, illud tantum supererai discutiendum, num Venerabilis Famulus Dei inter Beatos caelites tuto foret recensendus. H o c dubium propositum est a dilecto filio Nostro Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Verde, Causae Relatore in Comitiis generalibus coram Nobis habitis, die nona mensis Aprilis vertentis anni, omnesque qui aderant tam Cardinales, quam Sacrorum Rituum Consultores unanimi consensione affirmative responderunt. Nos tamen in re tanti momenti Nostram aperire mentem distulimus donec fervidis precibus a Patre luminum subsidium posceremus. Quod c u m impense fecissemus, tandem die dominica tertia a gaudiis paschalibus huiusmet anni, Eucharistico Sacro rite litato, adstantibus dilectis filiis Nostris Camillo S. R. E. Cardinali Laurenti, Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, nec non Alexandro S. R. E. Cardinali Verde, Causae Ponente, itemque dilectis filiis Angelo Mariani, Congregationis Rituum Secretario, et Carolo Salotti, Sanctae Fidei Promotore, ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli Ioannis B o s c o Beatificationem tuto procedi posse auctoritate Nostra pronunciavimus. Quae cum ita sint, universae Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio Societatis, itemque Sororum Congregationis Beatae Mariae Auxiliatricis, omniumque Cooperatorum atque alumnorum Salesianorum v o t a implentes, auctoritate Nostra Apostolica, praesentium Litterarum tenore facultatem facimus ut Venerabilis Dei Servus Ioannes B o s c o , presbyter saecularis taurinensis, Beati nomine in posterum nuncupetur; atque eius corpus ac lipsana, seu relliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae fidelium venerationi proponantur; eius- 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que imagines radiis decorantur. Praeterea eadem Nostra Apostolica auctoritate concedimus ut de illo recitetur Officium ac Missa celebretur, singulis annis de Communi Confessorum non Pontificum, c u m orationibus propriis, per Nos adprobatis, iuxta Rubricas Missalis et Breviarii Romani. Huiusmodi vero Officii recitationem, Missaeque celebrationem [fieri dumtaxat concedimus in archidioecesi Taurinensi, in qua natus est Dei Famulus ac migravit ad Dominum; itemque in templis ac sacellis ubique terrarum sitis, quibus utuntur Societas Presbyterorum a S. Francisco Salesio et Congregatio Sororum seu Filiarum Beatae Mariae Virginis Auxiliatricis, ab omnibus fidelibus qui horas - canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus tam saecularibus quam regularibus ad ecclesias in quibus festum agitur convenientibus. D e m u m facultatem impertimur ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Servi Dei Ioannis B o s c o supradictis in templis celebrentur, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum, servatis servandis, postquam eadem sollemnia in Patriarchali Vaticana Basilica peracta fuerint. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis etiam impressis, d u m m o d o manu Secretarii enunciatae Sacrorum Rituum Congregationis subscripta sint et sigillo Praefecti munita, eadem prorsus fides etiam in disceptationibus iudicialibus adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die n mensis Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. S. Congregatio 319 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 23 Aprilis 1929. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Petrensi prae- fecit B. P. D. Angelum Bartolomasi, hactenus Episcopum Pineroliensem, quem deputavit Ordinarium Militarem in Italia. 26 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Heliopolitanae, R. D. Geraldum Patricium 0'Hara, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. D i o nysii S. R. E. Card. Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. 1 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tabborensi, R. D. Linum R o dericum Huesca, metropolitanae Ecclesiae Granatensis Canonicum et Curiae Cancellarium, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Vincentii S. R. E. Card. Casanova y Marzol, Archiepiscopi Granatensis. 10 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Madyfcensi, R. D. Valentinum D y m e k , canonicum collegiatae ecclesiae S. M. Magdalenae prope Posen, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Augusti S . R . E . Card. Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Posnaniensis. 14 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tarbiensi et Lourdensi, R. D. Petrum Gerlier, vice-directorem Operum dioecesanorum in metropoli Parisiensi. 17 Maii.— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amorianae, R. P. D. Michaelem Iosephum O ' B r i en, Episcopum Peterboroughensem, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Michaelis Iosephi Spratt, Archiepiscopi Kingstoniensis. 18 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metropolitanae, R. P. Cyrillum Rodulphum Jarre, O. F. M., deputatum Vicarium Apostolicum de Tsinanfu. 20 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrensi in Mauretania, R. D. Fridericum Provost, e Societate Parisiensi Missionum ad exteros, deputatum Coadiutorem c u m iure futurae successionis R. P. D. Felicis Perr o y , Episcopi titularis Mediensis, et Vicarii Apostolici Birmaniae meridionalis. 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Methymnaeae, R. P. D. Thomam 0'Donnell, hactenus Episcopum Victoriensem in insula Van- couver, quem deputavit Coadiutorem c u m iure futurae successionis B. P. D. Edoardi Mac Carthy, Archiepiscopi Halifaxiensis. 25 Maii.—Metropolitanae Ecclesiae Goanae e t D a m a n e n s i titulo Patriarchae ad honorem tonium Emmanuelem Indiarum Orientalium, Ribeiro Vieira de Castro, E. cum adnexo P. D. Theo- hactenus Episcopum S. Thomae de Meliapor. 30 Maii. —, Titulari episcopali Ecclesiae Lundensi, B. P. Martinum Meulenberg, e Presbyteris Missionariis Societatis Mariae, deputatum Vicarium Apostolicum Islandiae. 31 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Berissenae, E. D. Ioannem leremich, Archidiaconum patriarchalis ecclesiae Vicarium Generalem eiusdem Patriarchatus, S. Marci Venetiarum et deputatum Auxiliarem Emi P. D. Petri S. E. E. Card. La Fontaine, Patriarchae Venetiarum. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Sanctissimus Dominus Noster, divina Providentia Pius X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, diei 20 Maii 1929 titulari episcopali Ecclesiae Abydenae praefecit E. P. D. Basilium Ladika, O. S. Basilii Magni electum Ordinarium pro catholicis ritus ditionem Graeci-rutheni in Canadensem migratis. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 3 Aprilis 1929. — E. P. Venceslaus Kinold, ex Ordine Fratrum Minorum, Vicarius Apostolicus de Sapporo 22 Maii. — E. P. Cyrillus Minorum, Vicarius 24 Maii. — exteris Coadiutor Meridionalis. • Eodulphus Jarre, ex de E. P. Fridericus Missionibus, Birmaniae Apostolicus in Iaponia. Tsinanfu Provost, cum futura in e Ordine Fratrum Sinis. Societate successione Parisiensi Vicarii pro Apostolici 8. Congregatio 321 Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM I AGINNEN. Hodiernus Kalendarii Eedactor, de consensu sui R e v m i Dñi Episcopi Aginnensis, Sacrae Rituum Congregationi sequens dubium humiliter proposuit : « Utrum, quando duae Ecclesiae Parochiales ab uno eodemque Parocho reguntur, Parochus teneatur recitare officium c u m Octava de utroque Titulari, an de Titulari Ecclesiae residentiae tantum? Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, propositae quaestioni respondendum censuit : « Affirmative ad primam partem ; negative ad secundam, iuxta Decreta S. R. C, n. 2002, Collen, ad V, diei 5 Iulii 1698, et n. 2849, Nucerina, diei 24 Septembris 1842. Atque ita rescripsit et declaravit, die 27 Aprilis 1929. C. CARD. LAURENTI, L. © S. B. C. Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. II FLORENTINA B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS V E N . MARGARITAE R E D I A S. S E R V A E D E I SOR. T E R E S I A E CORDE IESU MONIALIS PROFESSAE ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM. SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, possit ad solemnem eiusdem TUTO procedi Ven. Servae Bei Beatificationem? Optimo iure sacer Carmelitarum Ordo laetari gloriar! que potest, in suo mystico viridario rosas ac lilia quovis tempore florescere, quae suavissim u m effundunt odorem, maxime animos oblectantem et ad caelestia rapientem. Memorare sat est, sanctam Teresiam ab Infante Iesu, quae, antequam ex hac vita discessum foret, pollicita est, rosarum imbrem se e caelo esse immissuram. Et reapse universus orbis caelestium rosarum fragrantia frui- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tur et in suis necessitatibus eas fidenter exsposcit gratusque mirabilia narrat, quae exinde experitur. Lilii autem candorem imitata est Y e n . Serva Dei Teresia Margarita a S. Corde Iesu, quae brevem licet vitae periodum in Florentino coenobio inter Carmelitides sodales degisset, adeo suavem tamen virtutum omnium in eodem recordationem reliquit, ut ipsa haberetur et adhuc habeatur tamquam angelicus flos, Carmelitici viridarii ornamentum praeclarissimum. Conditis itaque iudicialibus inquisitionibus, de caelitum honoribus Ven. Servae Dei comparandis agi coeptum est, atque anno 1839 eius virtutes eminentes ac heroicae a Summo Pontifice Gregorio X V I declaratae sunt. Novissime de binis miraculis eius intercessioni tributis, post suetas disceptationes, solemne Decretum latum est, videlicet quinto nonas Martii volventis anni. N o n d u m tamen haec nobilissima Causa ad optatum exitum perducta censeri poterat, quippe iuris nostri disciplina inquiri iubet, num tandem altarium honores tuto animo Ven. Famulae Dei decerni valeant. H o c praestitum fuit in generalibus Comitiis habitis die vicesima tertia mensis Aprilis nuper elapsi c o r a m Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus a Reverendissimo Cardinali Alexandro Verde, Causae Relatore, propositum fuit sequens dubium: An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad solemnem Ven. Servae Dei Teresiae Margaritae a S. Corde Iesu Beatificationem? Concordi suffragatione tum Reverendissimi Cardinales, tum Patres Consultores affirmative responderunt; in aliud tamen tempus sententiam suam differendam censuit Beatissimus Pater, clariora interim lumina e caelo precibus imploraturi^. Quum autem iudicium suum pronuntiare statuisset, hunc selegit diem, pervigilium gloriosi ascensus Iesu Christi in caelum revertentis. Quare, sacris operatus, accitisque Reverendissimus Cardinalibus Camillo Laurenti sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Alexandro Verde, Causae Ponente, itemque R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, eisque praesentibus, Pontificio solio adsidens solemniter declaravit: TUTO procedi posse ad solemnem Ven. Servae Dei Beatificationem. A t q u e h o c decretum evulgari, et in actis sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis expediri iussit de solemnibus Beatificationis in Patriarchali Basilica Vaticana quam cito peragendis. Octavo idus Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CAED. LAURENTI, S. B. C. Praefeetus. L . gs S. Angelus Mariani, Secretarius. S. 323 Congregatio Rituum in AUGUSTODOTTEN, BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I CLAUDII DE LA COLOMB I E R E , S A C E R D O T I S P R O F E S S I SOCIETATIS I E S U . SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Ad haec usque tempora, in quibus liturgicus cultus Sacratissimi Cordis Iesu ampliora et splendidiora incrementa recipit, placuisse D e o censeri licet reservatos altarium honores, quos sodali suo praestantissimo Ven* Claudio de la Colombière, memorati cultus assertori et vindici, apprime inclita Societas Iesu iamdiu eidem deferri exoptabat. Ipse enim, quamvis brevi vitae curriculo perfunctus est, tanta tamen pietatis ac doctrinae laude floruit, ut divinitus, ceu pie creditur, dari meruerit sanctae virgini Margaritae Mariae Alacoque, cui Christus Dominus investigabiles sui Cordis divitias revelaverat, eidemque adesset ut in illo cultu et amore tamquam magister eam dirigeret, illustraret et confirmaret. Egregie tanto munere functus, ac particeps effectus Margaritae Mariae sancti fervoris, praeconis et apostoli hac in parte nactus est laudes, inter praestantes viros haud ultimo sane loco adnumerandus, quos in Cordis Iesu cultu adserendo et dilatando optime meruisse Ecclesiae testantur historiae. Post V e n . Servi Dei gloriosum obitum, quum nondum essent c o m p o sitae controversiae omnes a theologis aliisque eruditis viris de cultu Sacratissimo Cordi Iesu adhibendo excitatae, tempori inservire peropportune visum est, ut dissensiones penitus acquiescèrent, antequam iudiciales instituerentur inquisitiones eidem de caelitum honoribus decernendis. Ita moratum est adeo, ut nonnisi saeculo x i x elabente de eius heroicis virtutibus coepta fuerit disceptatio, quae prospere absoluta est anno I vertentis saeculi, solemni edito decreto iussu Pontificis Maximi Leonis X I I I . Datis deinceps Remissorialibus Litteris ad Episcopos S. Claudii et Venetensis dioeceseon, quarum in, ambitu tres sanationes a morbis, per prodigium effectae, opitulante Ven. Famulo Dei, censebantur, processus Apostolica auctoritate super iisdem sunt conditi. Indulta itaque, iustis incidentibus causis, quarti miraculi, quod causae indoles directis probationibus destitutae exposcebat, remissione, de tribus sanationibus quaesitum est in Congregatione Antepraeparatoria penes Reverendissimum Card. 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Alexandrum Verde, causae Relatorem, die prima Maii anno 1928, atque die 29 Ianuarii vertentis anni in aedibus Vaticanis Congregatio Praepara- toria l o c u m habuit. D i e autem 23 superioris mensis Aprilis universus disceptatorum coetus coactus est coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio P p . X I , in quo Reverendissimus Card. Alexander Verde sequens dubium ad discutiendum enunciavit: An ei de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agiturf T u m Reverendissimi Cardinales, tum Patres Consultores sua ex ordine suffragia ediderant, quae laeto animo Beatissimus Pater excepit, sed sententiam suam decretoriam differendam censuit, ut temporis spatium sibi suppeteret ad maiorem claritatem a Patre luminum impetrandam. Quum autem iudicium suum proferre statuisset, hanc diem designavit, pervigilium Ascensionis Domini nostri Iesu Christi in caelum redeuntis, ac divinis ferventer operatus ad se vocare voluit Reverendissimos Cardinales Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Alexandrum Verde, causae Relatorem, itemque R. P. D. Carolum Salotti S. Eidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus, Pontificio solio assidens solemniter declaravit: Constare de tribus miraculis, videlicet de primo: Instantaneae perfectaeque sanationis Bdmundi Remy a cirrJiosi JiypertropMca regioque morbo ad extremum gr a* dum deductis; secundo: Instantaneae perfectaeque sanationis Mariae Aloisiae Pirio adolescentis a morbo, vulgo Pott, in vertebris ad occipitium pertinentibus praecipue consistente; atque tertio: Instantaneae perfectaeque sanationis DelpMnae Blanchard ab elephantiasi. H o c autem decretum publici iuris fieri, et in acta sacrorum R i t u u m Congregationis inseri mandavit, octavo Idus Maii, anno millesimo nongentesimo et vicesimo n o n o . C. CARD. LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L . ® S. Angelus Mariani, Secretarius. S. Congregatio Rituum IV CONSTAÎsrTINOPOLITAJSrA B E A T I F I C A T I O N I S S E U D E C L A R A T I O N I S MRTYRLT V E N . S E R V I D E I D E R GOMTD A S K E U M U R G I A N S E U COSMAE D E C A R B O N I A N O SACERDOTIS E T P A R O C H I ARMENI IN ODIUM FIDEI INTEREMPTI. SUPER DUBIO An, stante approbatione martyrii causaeque martyrii, necnon dispensatione a signis seu miraculis ad tramitem can. 2116, § 2, iuris canonici TUTO procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei Beatificationem? Praeclara est divi Augustini sententia, aientis «Coronata itaque est beati Martyris patientia, et mancipata est aeternis cruciatibus tortoris incorrecta malitia. H o c attendens in agone suo gloriosus Christi athleta, non exhorruit carcerem. Ad imitationem Capitis sui toleravit probra, sustinuit irrisiones, flagella non timuit: et quot ante mortem pro Christo pertulit supplicia, tot Ei de se obtulit sacrificia » (Serm. 11 de Sanctis). Quae laus ad V e n . Servum Dei Cosmam de Carboniano referri potest, qui in urbe Constantinopolitana pastorale munus egregie obivit, catholicae fidei veritatem amplexus ac tuitus est ad necem usque, fuditque sanguinem suum inter adversariorum irrisiones et odia, quin umquam a verae fidei professione discedere tentatus annuerit, ut oblatam libertatem assequeretur. Haec fecit palam et in conspectu populi universi, qui veri martyris praeconium ei denegare non est ausus. Tanta eius vita pulchritudine renidebat, tanta eius mors praestantia refulsit, ut supervacanea visa sit ulterior de signis et miraculis disquisitio: atque Sanctissimus Dominus noster Pius Papa X I , prae oculis habens canonis 2116 § 2 iuris canonici, percepta martyrii ipsiusque causae evidentia,, a signis seu miraculis dispensare dignatus est, in ipsa martyrii suprema disquisitione. Verum hac licet accedente Summi Pontificis indulgentia, nondum huic praestantissimae causae finis impositus censendus est; ulterius enim quaerendum erat, n u m omnia adeo religiose in eius iuridica cognitione servata essent, ut tuto animo ad solemnem V e n . Servi Dei beatificationem procedi possit. De h o c quaesitum est in generalibus Comitiis habitis die septima volventis mensis Maii, coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Reverendissimus Card. Franciscus Ehrle, causae Relator, praesens ad dignoscendum dubium enuntiavit: An, stante approbatione martyrii causae martyrii, nec non dispensatione a signis seu miraculis canonis 2116 § 2, iuris canonici, TUTO et ad tramitem procedi possit ad solemnem eiusdem 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ven. Servi Dei beatificationem? Omnes qui convenerant Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores propitiis suffragiis responderunt; quibus perceptis, Beatissimus Pater ulteriores preces ad. uberius caeleste lumen implorandum fieri censuit, antequam definitivam sententiam suam proferret. Quibus fusis, faustissimam hanc diem, Feriam II Pentecostes, pro decretoria pronuncianda sententia, designavit; quare, divina Hostia ferventer oblata, ad se vocare voluit Reverendissimos Cardinales Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Franciscum Ehrle, Causae Ponentem, nec non R. P. D. Carolum Salotti, sanctae fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus, Beatissimus Pater pontificio solio assidens solemniter edixit: TUTO procedi posse ad solemnem Ven. Servi Dei Cosmae de Carboniano beatificationem. A t q u e h o c decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis de beatificationis solemnibus quam primum in Patriarchali Basilica Vaticana peragendis expediri iussit, tertio decimo Kalendas Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CARD. LAURENTI, S. M. C. Praefectus. L. SS S. Angelus Mariani, Secretarius. Y IANUEN. BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . S E R V I D E I F R . FRANCISCI M A R I A E A C A M P O R U B E O , L A I C I PROFESSI O R D I N I S M I N O R U M S. F R A N C I S C I CAPUCCINORUM. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agiturf Humile et asperum vitae genus, quod in Ianuensi Fratrum Minorum, quos Capulatos vocant, coenobio selegit et amplexus est ab ineunte aetate et ad extremam usque vitae lineam retinuit Franciscus Maria a Camporabeo, sodalium et civium tantam ei aestimationem et famam sanctitatis comparavit, ut communi compellatione sanctus Pater nuncuparetur, quamvis frater operarius iugiter permansisset. Molesto ac laborioso quaesitoris officio addictus, quadraginta solidos annos delatum sibi munus adeo religiose obivitj ut tum v o c e tum exemplo spiritualem caritatem largiretur, quum corporalem pro suo coenobio quaereret. Ipse illud Pauli repetere poterat: Caritas Christi urget nos (II Cor., V, 14); scilicet, ut perbelle explanat Cornelius a Lapidé: Apostoli omnibus omnia fiunt, neminem aspernantur, 327 S. Congregatio Rituum patres'sunt pauperum et afflictorum... Eleemosynas corrogant... In his eorum virtus, sanctitas apostolatus consistit (Comm. in II ad Cor., cap. 5, num. 14). Porro in hac apostolatus palaestra quasi a D e o constitutus ita se gessit Frater Franciscus Maria, ut multorum necessitatibus, tum animorum t u m corporum, occurrerit, quin virtutem aliquam u m q u a m laesisset. I m o in sancta virtutum omnium exercitatione eum gradum assequi valuit, qui excelsum et heroicus dicitur, prouti, post suetas disceptationes, solemni decreto die 18 mensis Decembris anno 1922 lato declaratum fuit. Populi pietas ac fiducia n o v a in dies incrementa suscipiebat, et frequentes accedebant ad Ven. Servi Dei sepulcrum cuiusvis ordinis cives eius patrocinium imploraturi vel pro acceptis beneficiis gratias acturi, munera etiam deferentes, quibus moderandis necesse fuit legitimam auctoritatem invocare, ne leges de non cultu editae violarentur. Interim e sanationibus a morbis, quae per prodigium effectae, opitulante Servo Dei ferebantur, binae selectae sunt, quot nimirum causae indoles directis probationibus praedita exposcebat, ac super iisdem in ipsa Curia lanuensi inquisitiones Apostolicae sunt adornatae. Quibus legitimis agnitis ac declaratis, coepta est disceptatio de sanatione puellae quinquennis Mariae Eiella, quae ex alto prolapsa laesiones graves anatómicas retulerat, et adolescentis Iacobi Calza, qui acuta phlogosi appendicis v e r n a c u l a m correptus in gravem statum adductus fuerat. Habita est itaque superiore anno, die 19 mensis Iunii, Congregatio Antepraeparatoria in aedibus Reverendissimi Card. Ianuarii Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatoris, atque die 26 Februarii vertentis anni locum habuit in Palatio Apostolico Vaticano Congregatio Praeparatoria. Novissime autem, videlicet die septima mensis huius Maii, celebrata sunt generalia Comitia coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus memoratus Cardinalis Ianuarius Granito di Belmonte, Causae Relator, praesens D u b i u m ad discutiendum proposuit: An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Suffragia sua singuli ex ordine protulerunt Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores, a sua vero sententia decretoria ferenda supersedendum censuit Beatissimus Pater, ut temporis spatium ad ulteriores fundendas preces pro caelesti lumine implorando suppeteret. H a c autem adveniente die, scilicet feria II Pentecostes, suam pandere mentem statuit, atque perlitato Eucharistico Sacrificio accitisque Revrhis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatore, itemque R. P. D. Carolo Salotti, sanctae Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a secretis, hanc Vaticanae aedis nobiliorem aulam ingressus, Pontificio solio sedit ac solemniter declaravit: Constare de duobus miraculis, 328 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale videlicet: De instantánea perfectaque sanatione Mariae Biella, puellae quin- quennis, quae ab alto prolapsa diffractum cranium aliasque gravissimas lae- siones retulerat, atque de instantánea perfectaque sanatione adolescentis Iacobi Calza ab acuta phlogosi appendicis vermicularis. A t q u e h o c decretum publici iuris fieri et in acta sacrorum Rituum Congregationis inseri iussit, tertio decimo Calendas Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo n o n o . C . C A E D . L A U R E N T I , S. B. L £B C. Praefectus. S. Angelus Mariani. Secretarius. VI PRECES P R O REGE ET POPULO P O S T MISSAM CONVENTUALEM RECITANDAE IN DITIONIBUS I T A L I A E AD NORMAM ARTICULI 12 PACTI CUM APOSTOLICA SEDE CONCORDATI. In omnibus Dominicis ecclesiis Capitulum et 1 aliisque festis de praecepto servandis, in cunctis Officium chorale habentibus, sacerdos post Missam conventualem, flexis genibus in infimo gradu altaris, cantat in tono feriali: Oremus pro R e g e nostro N. N. j . Domine, salvum fac R e g e m . R». Et exaudi nos in die qua invocavérimus te. Y. Salvum fac populum tuum, Domine: et benedic hereditáti tuae. R\ Et rege eos et extólle iUos usque in aeternum. y. Dómine, exaudi orationem meam. R\ Et clamor meus ad te veniat. Tunc surgit et stando prosequitur: j . Dominus vobiscum. R \ E t c u m spiritu tuo. Oremus. Deus, cui omnis potestas et dignitas famulátur; da fámulo tuo Regi nostro N. N. prosperum suas dignitatis effectum, in qua te semper timeat, tibique júgiter, una cum subjécto sibi pópulo, piacére contendat. Per Christum D o m i n u m nostrum. A m e n . Ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 7 Iunii 1929. C CARD. LAURENTI, Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius: 1 Aliae dispositiones ad normam praefati Concordati, iussu SS. Congregationum de Sacramentis, Concilii atque S. Poenitentiariae Apostolicae, proximis diebus publici iuris fient. S. Romana Rota ACTA 329 TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (TAGLIA VI A-LENKCHEVITCH) Cum ignoretur locus actualis commorationis Venceslai Lenkchevitch in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. R o t a e (Roma, via delia Dataria, 94) die 31 Iulii 1929, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An confirmanda sit vel infirmanda sententia Rotalis diei 29 Decembris 1928 in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Venceslai Lenkchevitch ciirare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. £g S. M. Massimi, Decanus, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Aprilis 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Venceslas Lenkchevitch, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 31 Juillet 1929, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Botale du 29 Décembre 1929 dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Venceslas Lenkchevitch, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. ACTA, vol. XXI, n. 7. - 11-6-929. 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 330 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 11 Giugno, il Santo Padre, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Segretario di Stato, riceveva in particolare Udienza il signor avv. Francesco Pacelli e gli consegnava il Breve di nomina a Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, insieme al Breve col quale gli conferiva il titolo ereditario di Marchese. Con tale atto Sua Santità ha voluto dare all'avv. Pacelli un attestato di sovrano gradimento per la devota, laboriosa ed intelligente operosità da lui spiegata durante le trattative e la felice conclusione degli Accordi Lateranensi. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 7 Maggio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Eiìii e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discasso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto, per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Der Gomidas Keumurgian o Cosma da Carboniano, Sacerdote e Parroco Armeno, ucciso in odio alla Fede; e quindi su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Francesco Maria da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini, i quali miracoli sono proposti per la beatificazione del medesimo Venerabile Servo di Dio, Martedì, là Maggio 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Ehrle, Ponente della Causa di Beatificazione o Dichiarazione del martino del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in Scozia, come si asserisce, in odio alla Fede, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, per discutere il dubbio se consti del martino, della causa del martirio e dei segni o prodigi del medesimo Venerabile Servo di Dio. Diarium Romanae Curiae 331 Martedì, 28 Maggio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Bevmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Claudio de la Colombière, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, e del Ven. Servo di Dio Fr. Francesco Maria da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini; e quindi sull'eroicità delle virtù della Ven. Serva di Dio Giovanna Delanoue, Fondatrice delle suore di S. Anna, dette della Provvidenza. Martedì, 4 Giugno 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria, nella quale al giudizio degli Eoli e Revmi Signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1. Introduzione della Causa di Beatificazione e Dichiarazione del martirio del Servo di Dio Pietro Renato Roque, Sacerdote della Congregazione della Missione, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 2. Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Caterina Jarrige, vergine, del Terzo Ordine di S. Domenico. 3. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria in onore della Beata Maria Vergine, detta della Colonna. 4. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria in onore della Beata Irmengarda, vergine, Abbadessa dell'Ordine di S. Benedetto. 5. Intorno alla revisione degli scritti dei Servi di Dio: Giorgio Grassi, Vescovo e Vicario apostolico; Francesco Fagolla, Vescovo e Vicario apostolico; Antonio Fantosati, Vescovo e Vicario apostolico, e Compagni, martiri. 6. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Fr. Francesco Rivat, della Società dei PÌGCOIÌ Fratelli di Maria. 7. Intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Benigna Consolata Ferrerò, Religiosa professa nel Monastero della Visitazione di Maria Vergine nella Città di Como. 8. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Fratel Esuperiano, Religioso professo delle Scuole Cristiane. 9. Intorno alla revisione degli scritti dei Venerabili Servi di Dio Giorgio Haydoc e Compagni, martiri. 10. E finalmente intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Luigi Palazzolo, Sacerdote secolare e Fondatore dell'Istituto delle Suore delle poverelle. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XL, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 28 Ottobre 1928. Monsig. Ernesto Ruffini, Segretario della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 17 Aprile 1929. L ' E m o Sig. Cardinale Francesco Ehrle, Bibliotecario ed Archivista di S. Romana Chiesa. » » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Congregazione di N. S. de la Charité des Orphelines o de la Vierge Fidele (Bayeux). 22 » » L'Emo Sig. Cardinale Basilio Pompilj, Protettore dell'Ordine della B. V. della Mercede. » » » L' Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia (Coutances). 24 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore 30 » » L'Eöio Signor Cardinale Basilio Pompilj, Protettore del- 2 Maggio » L'Emo Sig. Cardinale Carlo.Perosi, Protettore della Com- delle Suore di Santa Cristiana (Metz). l'Istituto delle Suore degli Angeli (Cerreto Sannita). pagnia del Patrocinio della B. V. del Pilastrello (Lendinara-Adria). 6 » » L'Emo Sig. Cardinale Raffaele Merry del Val, Protettore del Venerabile Collegio Inglese in Roma. 9 » » Monsig. Giuseppe Ferretto, Maestro soprannumerario delle Cerimonie 14 » » L'Emo Pontificie. Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore Serve di Maria, Ministre degl'infermi (Rpma). 17 » » L'Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore della Congregazione dei Sacerdoti del Ssmo Sacramento (Roma). 20 » » Monsig. Adone Terzariol, Maestro soprannumerario' delle Cerimonie 21 » » Pontificie. L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Religiose Bernardine d'Esquermes (Tournai). Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 28 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Almas LaTouche, della diocesi di Ghicoutimi. Diarium Romanae Curiae 29 Aprile 8 Maggio 3183 1929. Monsig. Tommaso Giacomo Rooney, della diocesi di Sandhurst. » Monsig. Giovanni Rho, dell'archidiocesi di Torino. Prelati Domestici di S. S.: 6 Giugno 1928. Monsig. Giovanni Balicki, della diocesi di Premislia dei Latini. 12 Settembre » Monsig. Francesco Toporski, dell'archidiocesi di Varsavia. 7 Gennaio 1929. Monsig. Pietro Tesauri, della diocesi di Reggio Emilia. 5 Marzo » Monsig. Giacomo Foran, della diocesi di Brooklyn. 7 » » Monsig, Stefano Zòccoli, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. » » » Monsig. Ferdinando Ricca, dell'archidiocesi di Siracusa. » » » Monsig. Francesco Rimmaudo, della medesima archidiocesi. 26 » » Monsig. Carlo Stoppa, della diocesi di Novara. 13 Aprile » Monsig. Ernesto Corbishley, della diocesi di Southwark. » » » Monsig. Filippo E. Hallet, della medesima diocesi. 14 » » Monsig. Francesco Giuseppe Spellman, dell'archidiocesi di 18 » » Monsig. Giovanni Me. Manon, della medesima archidiocesi. » » Boston. » Monsig. Francesco Burke, della medesima archidiocesi. 3 Maggio » Monsig. Tommaso A. Donohue, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. Francesco Sullivan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Federico Enrico Huesmann, della diocesi di Sioux 12 » » Monsig. Leonida Perrin, dell'archidiocesi di Montréal. City. 14 » » Monsig. Giovanni J. Lannon, della diocesi di Corpus Christi. 16 » » Monsig. Antonio J. Rezek, della diocesi di Marquette. » » » Monsig. Raimondo G. Jacques, della medesima diocesi. » » » Monsig. Enrico L. Buchholtz, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. Agostino Pedrotti, della diocesi di Brescia. 18 » » Monsig. Giuseppe Lanzavecchia, della diocesi di Acqui. 22 » » Monsig. Giuseppe Granger, deirarchidiocesi di Lione. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 18 Aprée 1929. A S. E. il sig. Quintào Meireles, Ministro degli Esteri della Repubblica del Portogallo. 334 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda con placca dell'Ordine Plano: 2 Maggio 1929. Al sig. Clemente von Brentano di Tremezzo (Germania). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 Aprile 1928. Al sig. Edoardo M. F. Roy, del Vicariato Apost, di Amoy. lì Marzo 1929. Al sig. Giorgio Herlin, della diocesi di Lilla. 15 » » Al sig. Martino Hosszu, della diocesi di Transilvania. 8 Aprile » Al sig. ing. Michelangelo Pulejo, dell'archid. di Messina. » » » Al sig. avv. Giuseppe Magaudda, della medesima archid. » » » Al sig. avv. Giuseppe Fortino, della medesima diocesi, li » » Al sig. avv. Icaro Perdomo, dell'archidiocesi di Torino. 24 » » Al sig. Daniele A. Ryan, della diocesi di Harbour Grâce. 30 » » Al sig. prof. Oreste Vocea (Roma). 15 Maggio 1929. Al sig. prof. Albino Bosco, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 31 Maggio 1928. Al sig. Giovanni Herniczek, della diocesi di Sandomir. » » » Al sig. Mattia Glogier, della medesima diocesi. 1 Giugno » Al sig. Severino Horodyski, della medesima diocesi. » » 16 Ottobre 7 Marzo > •> » 11 18 4 » Al sig. Taddeo Mendrys, della medesima diocesi. » Al sig. Matteo Noli Batarino, della diocesi di Cremona. 1929. Al sig. Giovanni Curtin, della diocesi di Brooklyn. » Al sig. Edoardo Killeen, della medesima diocesi. »• » Al sig. Paolo Houze de l'Aulnoit, della diocesi di Lilla. » » Al sig. Alberto Bernard, della medesima diocesi. » AI sig. Alberto Wolsfelsperger, della diocesi di Saint-Dié. 5 Aprile » » Al sig. Francesco Twaalfhoven, dell'archidiocesi di Utrecht. » » » Al sig. Giuseppe Gerardo E. Giasson, dell'archidiocesi di Quebec. » » » Al sig. Giuseppe Enrico Levasseur, della medesima archid. 11 » » Al sig. Emmanuele Finello, dell'archidiocesi di Torino. 30 » » Al sig. Luca Borno (Haiti). 2 Maggio » Al sig. Massimiliano Bernatz (Baviera). 16 » » Al sig. Percival de Saint-Hubin, della diocesi di Providence. 17 » » Al sig. Francesco Laurijssen, della diocesi di Breda. » » » Al sig. dott. Carlo Elia G. Strootman, dell'archidiocesi di » » » A I sig. Alfonso U. Receveur, della diocesi di Ruremonda. 22 » » Utrecht. Al sig. Carlo Boucaud, dell'archidiocesi di Lione. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 30 Aprile 1929. Al sig. Camillo J. Leon (Haiti). Diarium Romanae Curiae 335 La Placea dell'Ordine di San Silvestro Papa: 5 Aprile 1929. Al sig. Giovanni Aliarci de Châteauneuf (Francia). » 17 Al sig. Carlo Scharnagl (Baviera). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 8 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Moreno-Carbonero y Castel (Spagna). 14 Marzo 1929. Al sig. Francesco Loschi, della diocesi di Treviso. 17 Aprile » Al sig. Giovanni Magaz y Fernandez de H enestrosa (Spagna). 20 Maggio » Al sig. ing. Adolfo Boni (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 12 Aprile 1929. Al sig. Pietro Caudana, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. Lorenzo Miroglio, della medesima archidiocesi. 23 » » Al sig. Eugenio Pucci, della diocesi di Grosseto. 25 » » Al sig. avv. Abraham Mastronuzzi, dell'archidiocesi di Taranto. 30 » » Al sig. Felice Quaglino, dell'archidiocesi di Torino. 2 Maggio » Al sig. Emilio Böhm (Baviera). 8 » » Al sig. Temistocle Galli (Roma). 15 » » Al sig. Angelo Vigato, della diocesi di Padova. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 4 Marzo » » » Monsig. Francesco Correnti, della medesima archidiocesi. » » - 1929. Monsig. Francesco Alizio, dell'archidiocesi di Messina. » » Monsig. Antonino Ferrigno, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Aliquo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe De Maria, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Lo Schiavo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Rosario Lo Monaco, della medesima archidioeesi. 6 » » Monsig. Francesco Me Murray, della diocesi di Brooklyn. 6 Aprile » Monsig. Ippolito Rostagno, dell'archidiocesi di Torino. » » » , Monsig. Alfonso Soprano, dell'archidiocesi di Lucera. 13 » » Monsig. Felice Salomone, dell'archidiocesi di Napoli. 15 » » Monsig. Gino Borghezio (Roma). 18 » » Monsig. Pietro Marmugi, della diocesi di Volterra. 2 Maggio » Monsig. Alessandro Sveens, della diocesi di Bois-le-Duc. » » Monsig. Leonardo Van Gils, della diocesi di Breda. » 336 Acta Apostolicae Sedis - 6 Maggio Commentarium Officiale 1929. Monsig. Martino Tommaso O'Gonnell, della diocesi di Sioux City. 7 » » Monsig. Adalberto Brix, della diocesi di Hradec Kralové. » » » Monsig. Giovanni Brabec, della medesima diocesi. 8 » » Monsig. Enrico Giuseppe Kroll, della diocesi di Fort Wayne. » » » Monsig. Bartolomeo Biegel, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 21 Febbraio 1929. Il sig. Hodward Kerr, dell'archidiocesi di Westminster. » » » » » » Il sig. Agostino Harford, della diocesi di Liverpool. Il sig. Andrea Kerr, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Giacomo Filippo Reynolds, della medesima diocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 15 Aprile 1929. Monsig. Ferdinando Grysar, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Teodoro Bechen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Gatzweiler, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno Schulte-Pelkum, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Kiggen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Uberto Lindemann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno Loebbel, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Michele Seitz, dell'archidiocesi di Vienna. » » » Monsig. Giuseppe Altrichter, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Germano Sterz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Fuss, della medesima archidiocesi. Cameriere d'onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S. : 18 Aprile 1929. Il sig. Edoardo Misonne, della diocesi di Tournai. NECROLOGIO 2 Maggio 1929. Monsig. Adolfo Turchi, Arcivescovo di Aquila. 5 » 7 » » 21 » » » » » Monsig. Luigi Silva Lezaeta, Vescovo di Antofagasta. 29 » » Monsig. Giacomo Gély, Vescovo di Mende. » Monsig. Angelo Antonio Fiorini, Vescovo di Pontremoli. Eccmo Monsig. Ignazio Efrem II Rahmani, Patriarca di Antiochia di rito siro. Monsig. Sebastiano Nicotra, Arcivescovo tit. di Eraclea. Annus X X I - Vol. X X I 8 Iulii 1929 Num. 8 ACTA AP0ST0LIGAË1ËDIS COMMENTARIUM OFFICIALE C O N V E N T I O I N T E R SANCTAM SEDEM ET REMPUBLICAM LUSITANAM DE DIOCESI MELIAPORENSI ACCORDO FRA ACORDO ENTRE I,A S A N T A S E D E E IL P O R T O G A L L O A S A N T A SÉ E P O R T U G A L P E R LA DIOCESI DI MELIAPOR ACERCA D A DIOCESE D E MELIAPOR La Santa Sede e il Governo Portoghese, per eseguire quanto è disposto nell'Articolo I V dell'Accordo stipulato il 15 Aprile 1928, e ratificato il 4 Maggio dello stesso anno, hanno nominato Plenipotenziari rispettivamente Sua Eminenza R e v m a il Signor Cardinale Pietro Gasparri, Segretario di Stato di Sua Santità; e Sua Eccellenza il Signor D o t t . Augusto de Castro Sampaio Corte Real, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario, i quali, sotto xiserva di ratificazione, sono convenuti circa i seguenti punti per la definitiva sistemazione territoriale e giurisdizionale della diocesi di S. T o m maso di Meliapôr nelle Indie Orientali. A Santa Sé e o Governo Portugués, em cumprimento do disposto no artigo IV do acordo celebrado em 15 de Abril de 1928 e ratificado em 4 de Maio do mesmo ano, nomearam plenipotenciarios respetivamente Sua Eminencia R e v m a o Senhor Cardeal Pedro Gasparri, Secretario de Estado de Sua Santidade; e Sua Excelencia o D r . Augusto de Castro Sampaio Corte Real, Enviado Extraordinario e Ministro Plenipotenciario, os quais, s o b reserva de ratificaçâo, concordarana nos seguintes pontos para a definitiva regularizaçâo territorial e jurisdicional da diocèse de S. T o m é de Meliapôr, ñas Indias Orientaes. o ART. I. La diocesi di San Tommaso di Meliapor consterà d'ora in poi soltanto di due distinti e separati terriAcTA, vol. XXI, n. 8. — 8-7-929. ART. I. A diocèse de S. T o m é de Meliapôr será, de futuro, constituida somente p o r dois distintos e separados terri- 23 338 Acta Apostolicae Sedis - tori- continui : quello di San T o m é e quello di Tanjore, ingranditi c o m e è determinato negli articoli seguenti, e con esclusione di tutte le altre parrocchie sparse nei territori di altre diocesi. ART. II. Commentarium Officiale torios continuos: o de S. T o m é e o de Tanjor, alargados c o m o se determina nos artigos seguintes, e c o m exclusâo de todas as outras paroquias espalhadas em territorios doutras diocèses. ART. II. Nella parte di Tanjore, il territorio continuo della diocesi di Meliapor viene esteso verso occidente, con l'aggiunta dei due taluki di Alangudi e di Tirumayam nello Stato di Pudukkottah appartenenti fin qui alla diocesi di Trichinopoly dalla quale vengono dismembrati. Lo stesso territorio di Tanjore viene ingrandito nella sua parte settentrionale con l'aggiunta: a) della porzione del taluk di Nannilam che si trova a nord del fiume Vettar; b) del taluk di Mayavaram; c) del taluk di Shiyali, nonché d) di quella parte del taluk di Chidambaram, nel distretto del South-Arcot, la quale si trova a sud del fiume Vallar: territori ora appartenenti alla diocesi di K u m b a k o n a m , dalla quale vengono distaccati. N'a parte de Tanjor, o territorio continuo da diocèse de Meliapôr é alargado para o ocidente, c o m os dois taluks de Alangudi e de Tirum a y a m , no Estado de Pudukkottah, perteneentes até agora á diocèse de Trichinopoly da quai sâo desanexados. O mesmo territorio de Tanjor é alargado na sua parte setentrional a) c o m a parte do taluk de Nannilam que se encontra ao norte do rio Vettar; b) c o m o taluk de Mayavaram; e) c o m o taluk de Shiyali, e ainda d) c o m a parte do taluk de Chidambaram, no distrito do SouthA r c o t , que fica ao sul do rio Vallar: territorios que fazem atualmente parte da diocèse de K u m b a k o n a m , da quai sâo desanexados ART. III. ART. III. NTella parte di S. T o m é che si estende fino alla città di Madras, la diocesi di Meliapor viene ingrandita del territorio dell'Archidiocesi di Madras che civilmente fa parte del distretto di Ohingleput e si trova a nord del fiume Palar e a sud del fiume Cooum restando così c o m presa nella diocesi di S. T o m é anche la parte della città di Madras posta a mezzogiorno di detto fiume Cooum, mentre, in compenso di detta cessione e a norma di quanto è stabilito nell'art. I di questo protocollo, le cinque parrocchie della diocesi di Na parte de S. Tomé, que se estende até á cidade de Madrasta, a diocèse de Meliapôr é alargada c o m o territorio da Arquidioeese de Madrasta que faz civilmente parte do distri oto de Chingleput e se encontra ao norte do rio Palar e ao sul do rio Cooum, fìcando assim compreendida tambem na diocèse de S. T o m é a parte da cidade de Madrasta, situada ao sul do refendo rio Cooum. Em compensaçâo, porém, desta cedência e em conformidade c o m o que se estabelece no art. I deste protocolo, as cinco paroquias da diocèse de M e o 339 Conventio cum Rep. Lusitaniae Meliapôr sparse nella città di Madras a nord del fiume suddetto passano all'Archidiocesi di Madras stessa. liapôr, espalhadas na cidade de Madrasta, ao norte do refendo rio, passam para a Arquidiocese de Madrasta. AUT. IV. A R T . IV. Pertanto a norma del presente protocollo, le parrocchie sparse fuori dei due territori continui di Meliapôr e che vengono unite ad altre diocesi sono le seguenti: A w o o r , Cocurnim, Dindigul, Madura, Malleiadipaty, Oriur, Nossa Senhora das Dores nella città di Trichinopoly e Muttupettah, che passano alla diocesi di Trichinopoly (la parrocchia di Venkatakulam resta a Meliapôr con l'annessione del taluk di Alangudi). Em conformidade c o m o presente protocolo, as paroquias dispersas fora dos dois territorios continuos de Meliapôr, anexados a outras diocèses, sâo as seguintes: A w o o r , Cocurnim, Dindigul, Madura, Malleiadipaty, Oriur, Nossa Senhora das Dores na cidade de Trichinopoly e Muttupettah, que passam para a diocèse de Trichinopoly (a paro quia de Venkatakulam continua pertencendo a Meliapôr c o m a anexaçâo do taluk de Alangudi). Gurdalle, Manapad, Punnakail, Nossa Senhora das Dores de Tuticorin, e Vaippar, cedute alla diocesi di Tuticorin. Boitakana, Bandel e Cinsurah, che passano all'Archidiocesi di Calcutta. Nossa Senhora da Piedade nella città di Dacca, Hashnabad, Tesgong e Nagory, che sono unite alla diocesi di Dacca. Shibpur che passa alla diocesi di Chittagong. A s s u m p ç â o , Coraçâo de Jesus, S. J o â o , Refugio e Rayapuram, che passano all'Archidiocesi di Madras. Quelle parrocchie poi che la diocesi di Meliapor riceve in compenso con il sopradescritto ingrandimento dei due territori contigui di Tanjore e S. T o m é sono le seguenti: dalla diocesi di Trichinopoli : nel taluk di Alangudi, le parrocchie di Pudukkottai, Kottaikadu e la già nominata di Vekatakulam e, nel taluk di Tirumayam, la parrocchia di Samanasur; Gurdalle, Manapad , Punnakail, Nossa Senhora das Dores de Tuticorin e Vaippar, cedidas á diocèse de Tuticorin. Boitakana, Bandel e Cinsurah, que passam para a Arquidiocese de Calcutta. Nossa Senhora da Piedade na cidade de Dacca, Hashnabad, Tesgong e Nagory, que sâo unidas á diocese de Dacca. Shibpur que passa para a diocèse de Chittagong. A s s u m p ç â o , Coraçâo de Jesus? S. J o â o , Refugio e Rayapuram, que passam para a Arquidiocese de Madrasta. Em compensaçâo, as paroquias, que a diocèse de Meliapôr recebe, c o m a ampliaçâo dos dois territorios continuos de Tan j or e S. Tomé, sâo as seguintes: da diocèse de Trichinopoly, no taluk de Alangudi, as paroquias de Pudukkottai, Kottaikadu e a já indicada de Venkatakulam e, no taluk de Tirumayam, a paro quia de Samanasur; 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dalla diocesi di K u m b a k o n a m : nel taluk di ÎUTannilam; Perumpannayur? Molancoody e Karaiyur; nel taluk di Mayavaram: Mayavaram, Manday, Pillavadanday e Tranquebar; nel taluk di Shiyaly, la parrocchia di Eruk o o r e nel taluk di Chidambaram quella di Palayankottai ; da diocèse de K u m b a k o n a m , no taluk de ÎTannilam: Perumpannayur, M o l a n c o o d y e Karaiyur; no taluk de Mayavaram: Mayavaram, Manday, Pillavadanday e Tranquebar; no taluk de Shivaly: a paro quia de Brukoor e no taluk de Chidambaram a de Palayankottai; dall'Archidiocesi di Madras: Purificazione e S. Teresa con due cappelle dentro la città di Madras; e Poonamallee, Pannur, Kilacherry, Sellampattida e Valaspuram, fuori della città. da Arquidioeese de Madrasta: Purificaçâo e Santa Tereza c o m duas capelas dentro da cidade de Madrasta; e Poonamallee, Pannur, Kilacherry, Sellampattida e Valaspuram fora da cidade. ABT. V . In considerazione delle particolari condizioni della parrocchia di Nagory, il V e s c o v o di Dacca, sotto la cui giurisdizione viene a trovarsi la suddetta parrocchia, ne sceglierà il parroco tra i sacerdoti portoghesi della diocesi di San Tomaso di Meliapor. ART. V I . Il presente accordo si riferisce solamente alla giurisdizione episcopale, e non alla proprietà dei beni, dei tesori artistici, delle scuole, ecc., portoghesi, che continueranno ad essere proprietà degli enti ai quali attualmente appartengono. ART. VII. Tutte le disposizioni di precedenti documenti che fossero contrarie al presente protocollo s'intendono abrogate. ART. V. Atendendo ás especiaes circunstancias da paroquia de Nagory, o Bispo de D a c c a , a cuja jurisdicçâo fica pertencendo a dita paroquia, escomerá o respectivo paroco entre os sacerdotes portugueses da diocèse de S. T o m é de Meliapôr. ART. VI. O presente acordo refere-se unicamente á jurisdiçao episcopal e nâo á propriedade dos bens, dos tesouros artísticos, das escolas, etc., portugueses, que continuarâo a ser propriedade das entidades ás quaes atualmente pertencem. ART. V I I . Consideram-se revogadas todas as disposiçôes de anteriores documentos contrarias ao presente protocolo. B o m a , undici Aprile mille novecento ventinove. L.©S. P I E T R O CARDINALE GASPARR1 L . 8 3 S . AUGUSTO SAMPAIO D E CASTRO CORTE REAL Conventio cum Rep: Lusitaniae 341 Essendosi fra la Santa Sede e il Governo della Repubblica di Portogallo conchiuso, e dai rispettivi plenipotenziari sottoscritto, il giorno undici Aprile del corrente anno un Concordato; oggi, 29 Giugno 1929, Sua Eminenza il Signor Cardinale PIETRO GASPARRI, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua Eccellenza il Signor Dottor AUGUSTO D E CASTRO SAMPAIO CORTE R E A L , Inviato Straordinario e Ministro plenipotenziario della Repubblica di Portogallo, riuniti nelle camere del Palazzo Apostolico del Vaticano, previa lettura dei rispettivi strumenti di ratifica, li hanno trovati pienamente conformi in tutti e singoli i loro articoli. In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ratifiche medesime, ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente processo verbale in doppio originale, apponendovi il sigillo delle loro armi. Roma, dal Palazzo Pontificio al L . ffa S . L. £B S. PIETRO Vaticano, il 29 CARDINALB AUGUSTO DE Giugno 1929. GASPARRI. CASTRO SAMPAIO CORTE REAL. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 342 ACTA PII PP. XI MOTU PROPRIO I D E PONTIFICIORUM OPERUM! MISSIONALIUM C O O R D I N A T I O N E PÏTJS P P . X I Decessor Noster p. r. Benedictus XY in Encyclicis Litteris Maximum illud, die XXX mensis Novembris anno MDCCCCXIX datis, ubi fusius de variis rebus agebat quae ad exteras Missiones pertinent, ob magnas ipsarum necessitates, bonos omnes enixe hortatus est ut, pro facultate, eisdem opem ferrent, ac praeterea aiebat: « Quare illa praesertim quae in sacrarum Missionum c o m m o d u m sunt instituta adiuvari catholicorum liberalitate cupimus. Primum est Opus quod appellatur a Propagatione Fidei pluries iam a decessoribus Nostris dilaudatum: ex quo ut vel maior fructuum optimorum ubertas exsistat in posterum, volumus sacrum Consilium christiano nomini propagando diligentissime curet. Maxime enim ex eo copiae suppetant oportet unde Missiones tum quae iam sunt conditae tum quae posthac condendae erunt, sustententur : confidimus autem non permissurum catholicum orbem ut, cum alii ad errores diffundendos abundent aifluantque opibus, nostri, verum disseminantes, cum inopia luctentur. Alterum quod etiam vehementer omnibus commendamus est Sanctae Infantiae Opus, cuius est vigilare ut infidelium parvulis decedentibus baptismus ministretur, idque eo est commendabilius, quia pueri quoque nostri ipsum participare possunt... N e c vero praetermittendum est Opus Sancti Petri, ut aiunt, quo educationi atque institutioni cleri indigenae Missionum consulitur ». Nos vero in Encyclicis litteris Rerum Ecclesiae, die x x v i n mensis Februarii anno MDCCCCXXVI datis, ipsum quidem praeclarum Missionum argumentum tractavimus, utpote quae, pro Apostolico munere, tantopere Nobis curae essent ; ibique, de Pontificiis Operibus, quae diximus, disserentes, haec scribebamus: « . . . Operi a Fidei Propagatione, aliorum quidem omnium, quae ad Sacras Missiones pertinent, sane principi... ea christianus populus liberalitate subveniat oportet, quae multiplicibus missionibus quae nunc sunt, quaeque iis deinceps accèdent, necessitatibus omnino respondeat... Operi autem a Fidei Propagatione principi duo alia adiuncta sunt... quae Acta Pii PP. XI 343 cum'Apostolica Sedes fecerit sua, christifideles prae ceteris Operibus, quae peculiare aliquid sibi propositum habent, conrogata collatave stipe adiuvent ac sospitent alterum scilicet a Sancta Infantia, alterum a Petro Apostolo nuncupatum. Illius est... pueros nostros asciscere, qui peculium suum reponere assuescant praesertim infidelium infantibus, ubicumque eos proiici vel necari contingit, redimendis catholiceque educandis; huius vero et precibus et collecta pecunia efficere, ut delectos indigenas in Seminariis rite excoli et ad sacros Ordines evehi liceat, quo ipsorum tribules facilius, successu temporis, ad Christum traducantur vel in fide confirmentur ... Utrumque sane opus, quod recte subsidiarium operis principis appellari solet, ut Episcoporum sollertiae fel. rec. decessor Noster Benedictus X V . . . commendavit, ita Nos commendare non desinimus... » Saepenumero equidem verbis scriptisque, occasione data, de Pontificiis his Operibus Missionalibus egimus, bonos omnes vehementer hortando ut eisdem subvenirent. Ac libet hic Nobis publice profiteri plurimos sane fuisse Episcopos hominesque ex utroque clero ac populo qui, ad missionaria haec studia excitanda, actuosissimam Nobis navarunt operam; de quo apostolatus ardore cum magna D e o grates solvamus, tum eos omnes debita ornamus laude qui tam largiter sollerterque hortamentis Communis Patris responderunt. Haec Nos considerantes, missionumque necessitates prae oculis habentes, opportunum esse ducimus, ad earundem incrementum, quasdam ferre normas ut Pontificia Opera Missionalia inter se coordinentur, quin vero in unum idemque coalescant; volumus enim ut unumquodque horum Operum sua iura suasque leges habeat, et iuxta proprium finem incrementa capiat. Ac fore confidimus ut eadem, hac ratione atque ordine constituta, eo caritatis spiritu fraternaque necessitudine succrescant, quibus inter se iungi oportet consociationes quae et Pontificio nomine gloriantur et p r o p o situm tam sanctum ac nobile communiter assequi contendunt. Itaque Motu proprio ac de certa scientia et matura deliberatione Nostra haec exsequenda mandamus: I. Secretarius generalis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, quemadmodum est Praeses generalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei, ita Praeses Generalis esto Pontificii Operis a Sancto Petro Apostolo pro institutione cleri indigenae, sicut iam ab initio a Sacra Congregatione de Propaganda Fide statutum fuerat. I I . Secretarius generalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei Consiliarius semper sit in Consilio generali Pontificii Operis a Sancto Petro A p o stolo; itemque Secretarius generalis Pontificii Operis a Sancto Petro Apostolo iure Consiliarius esto in Consilio generali Pontificii Operis a Propagatione Fidei. 344 Acta Apostolicae I I I . Summum Consilium Sedis - Commentarium (seu Comitatus Officiale supremus) constituatur P o n - tificiis Missionum Operibus regundis; q u o d quidem constabit Praeside Operum Pontificalium p r o Missionibus, Secretariis generalibus ipsorum Operum unoque Consiliario singulorum Operum a Consilio eorundem electo. I V . Comitatui huiusmodi Praeses Pontificalium Operum pro Missionibus praesideat; qui, prout res postulaverint, ipsum convocabit. V. Comitatus huius erit omnia providere ut unumquodque Opus ordinatim fructuoseque propriam actionem explicare valeat, atque difficultates, si quae inter diversa Opera obortae fuerint, componere. V I . In diversis nationibus Director Nationalis Operis a Propagatione Fidei esto pariter Director Nationalis Operis a Sancto Petro Apostolo (ubicumque idem exsistit). V I I . Item in diversis nationibus Secretarius Nationalis Operis a Propagatione Fidei iure Consiliarius esto in Consilio Operis a Sancto Petro Apostolo; et Secretarius Operis a Sancto Petro Apostolo iure Consiliarius esto Operis a Propagatione Fidei. V I I I . In diversis nationibus Comitatus sit nationalis pro Pontificiis Missionum Operibus, qui quidem constabit Directore Nationali Pontificalium Operum pro Missionibus, quae sint in natione, Secretariis nationalibus eorundem Operum, unoque Consiliario singulorum Operum a Consilio nationali ipsorum Operum electo. I X . Comitatus huius, cui praeerit Director Nationalis Pontificalium Operum, munus erit in unaquaque natione ea curare quae ad commune b o n u m pertinent ipsorum Operum, intra Nationis limites exsistentium; itemque difficultates, quae inter diversa Opera in natione exsistentia fortasse occurrerint, dirimere. X. Diversorum Pontificalium Operum pro Missionibus unum sit Commentarium generale, atque unum in Nationibus singulis Commentarium nationale. Ut autem a lectoribus nihil desideretur de operibus quae utcumque ad Missiones pertinent, opportuna ac certa spatia reservabuntur pro Operibus a Propagatione Fidei, a Sancto Petro Apostolo et a Sancta Infantia. Aliae publicationes (praeter Commentaria quae diximus) fiant ob pe«< cufiares atque non communes rationes, a Comitatu seu Generali seu Nationali probandas. Commentarium generale praeviae Sacrae Congregationis de Propaganda Fide censurae submittatur. Volumus ut in posterum - quod ceteroqui vel olim fuit - Pontificia Opera Missionalia Sacrae Congregationi de Propaganda Fide subsint, cuius q m d e m tam magna ea sunt adiumenta. Munus igitur sit Sacrae huius Congregationis praecipuam quandam curam de Pontificiis his Operibus habere Acta Pii PP. XI 345 diligenterque eorundem progressui invigilare; de quo Nobis statis tempori- bus, vel quoties peculiaris aliqua ratio id postulaverit, referatur. In tanto h o c studio atque sollicitudine, quibus Nos Pontificia Missionum Opera provehere contendimus, agnoscat optimus quisque quantopere Nobis intersit ut ea cotidie magis, ad tot animarum salutem, vigeant ac floreant, quamque grato animo eos omnes prosequamur qui quoquo m o d o eadem iuvant; imprimisque sollertes Episcopos eosque ex utroque clero homines, qui vel in Operum Consiliis vel concionando alacriterque allaborando, Nobis dant operam in regno Christi per terrarum orbem universum feliciter amplificando. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I II P O N T I F I C I U M OPUS « A S. P E T R O APOSTOLO » PRO C L E R I I N D I G E N A E I N S T I T U T I O N E P R O P R I I S E T D E F I N I T I S STATUTIS D O N A T U R . PIUS PP. X I Vix ad summi Pontificatus cathedram evecti, peculiari q u o d a m favore ac studio Pontificia illa instituta prosecuti sumus, quorum est catholicas Missiones omni o p e provehere, scilicet Pium Opus a propagatione Fidei, q u o d quidem primum h o c in genere locum obtinet, itemque Opus a S. Infantia atque Opus a S. Petro Apostolo, quae omnia opportunam Nobis sollertemque navant operam, ut Iesu Christi R e g n u m usquequaque feliciter proferamus. Opus a S. Petro Apostolo, de quo hic agitur, suum duxit initium, ut norunt omnes, a piissimis quibusdam gallicis feminis, Stephania Cottin-Bigard eiusque filia Ioanna, quae cum percuperent, pro summo, quo flagrabant, religionis studio, sacris missionalium expeditionibus auxilio esse,* in eam mentem venerunt ut ad clerum indigenam fovendum riteque informandum et suas ipsarum preces opesque pro viribus conferrent, et a quam plurimis potuissent, constituta in hanc rem sodalitate, quaerere contenderent. A t cum anno MDCCCCIII pia, quam memoravimus, femina Stephania Cottin-Bigard e vita cessisset, eius filia Ioanna, quae infirma laborabat valetu- 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dine, inceptum Opus religiosae feminae Mariae a Passione - ad sacrum baptismatis fontem Helenae de Chappotin - et Sororum Congregationi ab ea conditae, Franciscanum scilicet Missionalium a Maria Virgine, concredidit ac commendavit. Quae religiosae feminae, c u m rem sibi concreditam omni contentione provexissent, tum anno MDCCCCXX a Sacra Congregatione Fidei propagandae enixis precibus petierunt ut pium h o c Opus ac propriae quibus regeretur leges ab Apostolica Sede legitime probarentur. Iamvero fieri non potuit quin eiusmodi petitiones benigne admitterentur; etenim, cum E m i Patres eius Sacrae Congregationis rem propositam, sibi a proximo decessore Nostro f. r. Benedicto XV delatam, rite perpendissent suffragioque muniissent suo, Pontifex iussit decretum ferri, quo Opus eiusmodi ea lege probaretur ut, ab eodem Sacro Consilio fidei propagandae penderet. Verum, antequam perutili huic Operi definitae ac perpetuae tribuerentur leges, opportunum visum est quasdam normas constituere, quibus idem ad tempus regeretur, h o c quidem consilio ac spe certa, fore ut rerum usus coeptique incrementa quid in posterum aptius decernendum esset edocerent. Itaque factum est ut ab Apostolica Sede recognitum ac legitime probatum itemque a proximo Decessore Nostro et a Nobis paternae semper benevolentiae significationibus cumulatum, Opus a S. Petro Apostolo inde ab anno MDCCCCXX laetiores in dies fructus caperet, cum christifideles opportune excitando ut, impensis D e o precibus admotis, clerum indigenam numero et virtute praestantem a pastorum Principe impetrarent, tum corrogata stipe id efficiendo, ut iis omnibus qui ex ethnicis nationibus in sortem D o mini vocati essent, ad sanctissimum eiusmodi propositum assequendum nihil omnino deesset. Qua in succrescente feliciter bonorum fructuum segete, manifestum omnino cernimus ac miramur providentissimi Dei auxilium, quod videtur, deprecando, uberius conciliasse sanctissima illa virgo Theresia ab Infante Iesu, quam Nosmet ipsi caelestem eidem Operi a S. Petro Apostolo patronam delegimus atque attribuimus. Placet vero hoc l o c o merita eos honestare laude, qui Institutum usque adhuc actuosa cuiusque sua alacritate fovere non desierunt; ac nominatim debitas ex animo grates agere tum sororibus e Congregatione Franciscanum Missionalium a Maria Virgine, tum viro desideratissimo Iulio Tiberghien, Archiepiscopo Tit. Nicaeno, qui generoso ut erat animo, nec laboribus parsit, nec privatis sumptibus, ut rem modis omnibus proveheret, tum denique religioso viro e C. SS. B. Iosepho Drehmans, qui, c u m prima Instituti huius aetate Secretarii generalis munere fungeretur, in huiusmodi coepto operose elaboravit. \ S. Romana Rota 347 Quod est reliquum, quemadmodum die III mensis Maii, anno MDCCCCXXII, pio Operi a propagatione fidei regundo peculiaria tribuimus instituta ac leges, ita in praesens Operi a S. Petro Apostolo, Nobis quidem carissimo, q u o d iam firmiorem veluti aetatem attigisse laetamur, ut in posterum et paternae voluntati Nostrae et catholicarum Missionum exspectationi magis magisque respondere queat, propria item instituta ac leges decernimus ac definimus, quibus quidem, ut fore omnino confidimus, maiora profecto in dies capiet incrementa. Itaque re mature perpensa, de apostolicae potestatis plenitudine, motu proprio et certa scientia, haec statuimus ac sancimus: I. Pontificium Opus a S. Petro Apostolo, ex ipsa natura sua eo spectare oportet, ut Sacrae Congregationi Fidei propagandae adiumento sit, in clero indigena rite sancteque instituendo ac praesertim in Seminariis maioribus vel minoribus excitandis, ubicumque rerum adiuncta id postulare videntur. I I . A christifidelibus preces piaque opera eo consilio postulet, ut caelestis pastorum Princeps quam plurimos velit ex ethnicis nationibus iuvenes bene animatos superno q u o d a m instinctu ad sacerdotium vocare, itemque velit quos sua aspirante gratia ad huiusmodi inceptum sanctissimum allexerit, iidem scientia ac virtute praestantes omnino evadant. I I I . Postulet praeterea a fidelibus ut suam quisque opem pro viribus conferant, sive certam quotannis donando pecuniae v i m , sive stipem in populo corrogando, sive aliquem e Seminarii alumnis, ut aiunt, adoptando, sive denique annuum reditum, vulgo borsa di studio, constituendo, quo unus saltem e sacris hisce levitis sustentari atque educari perpetuo possit. I V . Sedem principem R o m a e habeat in aedibus Sacrae Congregationis Fidei propagandae, a cuius quidem auctoritate ut diximus, omnino pendeat. V. Operi praesideat universo Secretarius generalis Sacrae Congregatio-^ nis Fidei propagandae, qui, sicuti ad munus moderandi Operis a propagatione fidei, ita ad h o c pariter munus expresse a Summo Pontifice eligitur, quique Opus de consensu E m i Praefecti eiusdem Sacrae Congregationis regat, sessionibus Consilii generalis praesit, eiusque deliberationes ad opportunum exitum dirigat. V I . Opus praeterea moderetur Consilium generale R o m a e constitutum, q u o d praeterquam ex Praeside generali, constet ex viris consiliariis, qui a Sacra Congregatione Fidei propagandae ad quinquennium eligantur inter sacerdotes e variis nationibus R o m a e degentes, in quibus pium h o c opus iam vigeat. V I I . Si quis ex Consiliariis ad episcopalem ordinem vel ad romanae purpurae dignitatem evehatur, h o c ipso a Consiliarii munere cesset. V I I I . In hoc praecipue, uti peculiare munus suum, Consilium generale studiose incumbat: scilicet ut opes ac subsidia, quaecumque ad Pontifi- 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium cium Opus pertinent. - exempli gratia stips Officiale corrogata, alumnorum mis- sionalium adoptiones ac reditus (yulgo borse di studio) ad ecclesiasticam eorum institutionem perficiendam - aequabiliter distribuantur. Curet praeterea ut Opus in singulis nationibus maiora quotidie incrementa capiat. I X . Consilii generalis pariter esto peculiaria instituta ac leges Consiliorum Nationalium, ut aiunt, excutere ac probare, rationes ab iisdem quotannis redditas perpendere et regesta recognoscere. X. Consilium pecunia resque generale singulis mensibus in unum aliae a fidelibus oblatae aequabiliter conveniat, ut distribuantur, e a q u e - p r o b a n t e quidem Sacra Congregatione Fidei p r o p a g a n d a e - a d quos spectant accurate mittantur. Penes Praesidem ius esto Consifium generale convocandi. X I . Consilium generale id decernat ac statuat, q u o d maiori parti Consiliariorum placuerit. Decreta vero, quae de rebus maioris momenti ferri contingat, Sacrae Congregationi Fidei propagandae et per eandem Summo Pontifici probanda subiiciantur. X I I . Quotannis, cum moderatores nationales Pont. Operum Missionalium "Romae simul adsunt, in c o m m u n e m coetum conveniant, ut una cum Praeside ac Consiliariis Operis a Sancto Petro Apostolo in hac alma Urbe degentibus, ea, quae ad i d e m Opus pertinent, opportune pertractent. X I I I . Omnes Missiones Sacrae Congregationi Fidei propagandae subiectae, prout eorum necessitates postulant, a Pontificio Opere a Sancto Petro Apostolo pro viribus iuvandae sunt. X I Y . Pontificium Opus a S. Petro A p o s t o l o generalem, qui, proponente gregatione Fidei propagandae fungatur. Secretario generali quidem Consilio Secretarium habeat generali, a Sacra Con- eligatur, eiusque ad nutum suo munere certum q u o d d a m statuatur ac tribuatur honorarium. X V . Secretarii generalis officium esto, Praeside generali probante, ea omnia curare, quae ad ordinariam Operis administrationem pertinent. X V I . Idem, Consilii mandata diligenter exsequendo, res ordinet atque disponat in generalibus coetibus agendas; in coetibus tamen Consilii Generalis suffragii tantum consultivi ius habeat. X V I I . Omnibus officialibus inferioribus a Consilio generali, prout res postulat, delectis, Secretarius generalis praesit, curet que ut iidem proprium cuiusque munus fideliter naviterque obeant, atque attente invigilet ut ^ Arcarius rem sibi concreditam accurate regat. X V I I I . Thesauri custos aream pii Operis diligentissime custodiat, curet que ut, probante Consilio generali, pecunia tuto frugifero que m o d o collocetur. Acta Pii PP. XI 349 X I X . Quotannis Arcarius accepti et expensi accuratam rationem reddat quae ratio a duobus censoribus in hanc rem a Consilio generali deputatis excussa atque probata, Consilio generali iterum probanda subiiciatur. X X . De collata a fidelibus cuiusvis'generis stipe et de aequabili eiusdem partitione facta, quotannis accurata et publica descriptio fiat. X X I . Pontificium Opus a S. Petro Apostolo in singulis nationibus ubi viget, proprium constituat Consilium nationale, quod quidem suum habeat secretarium suosque officiales, circa quos, congrua congruis referendo, ea quae de Consilio generali statuta sunt, diligenter serventur ; de Directoribus vero nationalibus in Litteris Decessor Noster a Nobis h o c eodem die Motu proprio datis, iam provisum est. X X I I . Consilia nationalia opes a fidelibus oblatas, quantaecumque sunt, - sive pecuniam, sive missionalium alumnorum adoptiones, sive denique reditus (borse di studio) ad eorum ecclesiasticam institutionem conficiendam - secundum normas a Consilio generali statutas administrent, vel ad idem Consilium Generale transmittant. X X I I I . Consiliis nationalibus vetitum est proprio arbitrio distributiones facere, vel subsidia concedere, atque etiam sacricolarum adoptiones reditusque (borse di studio) ad eorum ecclesiasticam institutionem conficiendam, alicui adiudicare. Quae omnia, pro recta totius Operis administratione, Consilio generali reservantur. Cum autem Consilium generale Operis a Sancto Petro iuxta normas supra datas nondum constitutum sit, pro hac vice nominationem Secretam generalis eiusdem Operis Nobis reservamus, idque munus dilecto filio Petro Coffano, Antisti Urbano, hactenus Directori pro Italia Pontificii Operis a Propagatione Fidei committimus. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I 350 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 31 Maii 1929. — Cathedralibus ad invicem perpetuo unitis Ecclesiis Dunensi et- Connorensi praefecit R. D. Danielem Mageean, ex dioecesi Dunensi, Moderatorem disciplinae in Seminario Mainutiano. — Titulari episcopali Ecclesiae Verbianae, R. D. Ioannem Aloisium Coleman, sacerdotem e dioecesi Armidalensi, cum iure futurae successionis R. P. D. deputatum Coadiutorem Patricii O'Connor, Episcopi Armidalensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Vatarbensi, R. P. Edmundiám Iosephum Gleesen, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, deputatum Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Patricii Vincentii Dwyer, Episcopi Maitlandensis. 7 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Heracleensi, R. D, Franciscum Borgongini Duca, e clero R o m a n o sacerdotem, Protonotarium Apostolicum ad instar Participantium, Secretarium Sacrae Congregationis pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis, deputatum Nuntium Apostolicum in Italia. — Cathedrali Ecclesiae Plymouthensi, R. P. D. Ioannem Barrett, hactenus Episcopum titularem Assiensem. 21 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Lingonensi, R. D. Ludovicum Fillon, parochum ad S. Leonis, Parisiis. 23 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Birminghamiensi, R. D. Tho- mam Williams, e clero metropolitano, rectorem collegii S. Wilfridi. 25 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Mexicanae, R. P. D. Paschalem Diaz e S. L, hactenus Episcopum Tabasquensem. 26 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi, R. D. Ildephonsum Schuster, e Congregatione Casinensi O. S. B . , A b b a t e m et Ordinarium S. Pauli extra moenia. 351 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 28 'Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Holarensi, R. P. D. Marti- num Meulenberg, Vicarium apostolicum Islandiae, hactenus Episcopum titularem Lundensemu 1 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Achridensi, R. P. D. Cletum Cassani, hactenus Archiepiscopum Turritanum. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM ISTRUZIONE AI REVMI ORDINARI D'ITALIA, E PER ESSI Al PARROCI, CIRCA L'ESECUZIONE D E L L ' A R T . 34 D E L CONCORDATO STIPULATO L ' i l FEBBRAIO 1929 TRA LA S. SEDE ED IL REGNO D'ITALIA, RELATIVO ALLA CELEBRAZIONE D E L MATRIMONIO AGLI EFFETTI CIVILI, SECONDO PURE IL DISPOSTO D E L L A LEGGE 27 MAGGIO 1929, N. 847, SUL MATRIMONIO. Il Concordato felicemente stipulato l ' i l Febbraio 1929 tra la Santa Sede ed il Governo d'Italia, nell'art. 34, stabilisce che lo Stato italiano riconosce al Sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. In esecuzione di tale convenzione lo Stato italiano, con legge del 27 Maggio 1929, n. 847, ha dato le necessarie disposizioni al riguardo. Questa Sacra Congregazione, in conformità agli augusti voleri del Santo Padre, ad essa comunicati con dispaccio della Segreteria di Stato in data 8 Marzo 1929, dirige ai R e v m i Ordinarii e parroci d'Italia la presente Istruzione per l'esatta applicazione del citato art. 34 del Concordato, tenuto presente il testo della suddetta legge, principalmente nello spirito che la informa. Per intelligenza e norma degli stessi R e v m i Ordinarii, si premette che con la citata Legge, nel capo I, « Modificazioni al titolo V del libro I del Codice civile », non si è voluto legiferare sul matrimonio religioso (al quale sono attribuiti gli effetti civili) che, come tale, è solo disciplinato dal diritto canonico, ma sul così detto matrimonio civile, al quale lo Stato non ha rinunziato, pur accostandosi ed anche uniformandosi, in materia d'impedimenti, al Codice di diritto canonico. 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Inoltre a facilitare il compito dei R e v m i Ordinarii e a rendere uniformi in tutte le parrocchie d'Italia le pratiche riguardanti la celebrazione del matrimonio disciplinato dal diritto canonico e le relazioni tra i parroci e gli ufficiali dello stato civile, alla presente Istruzione si unisce il formulario del quale le Curie e i parroci dovranno dihgentemente far uso nell'applicazione delle nuove norme che regolano l'istituto matrimoniale in Italia. CAPO I. Dell'obbligo per gli sposi cattolici ài celebrare il solo matrimonio religioso. 1. -1 cattolici che intendono contrarre matrimonio, sono gravemente obbligati a celebrare il solo matrimonio religioso, dal quale si ottengono gli effetti civili, non essendovi alcuna ragione, scusa o pretesto di ometterlo, attese le cautele di cui la Chiesa l'ha circondato, per renderlo in tutto atto a conseguire il suo s c o p o religioso e sociale. 2. - Qualora gli sposi cattolici osassero contrarre civilmente, sia pure c o n l'intenzione di celebrare in appresso il matrimonio religioso, saranno trattati c o m e pubblici peccatori e il parroco si regolerà a norma del can. 1066. CAPO Delle pubblicazioni II. matrimoniali. 3. - La richiesta delle pubblicazioni nella casa comunale, oltreché dalle persone indicate dall'art. 73 anche dal parroco proprio al del Codice civile, deve farsi in iscritto quale spetta la celebrazione del matrio m o n i o , a norma del can. 1023, § I (art. 6, capov. 2 della Legge 27 Maggio 1929, n. 847). Nel caso che il parroco sia impedito, la richiesta verrà fatta da chi legittimamente lo sostituisce all'effetto della celebrazione del matrimonio. 4. - Il parroco, peraltro, non richiederà, d'ordinario, le dette pubblicazioni, se prima non abbia adempiuto le altre prescrizioni del diritto, riguardanti lo stato libero degli sposi, la dispensa da eventuali impedimenti, la libertà di consenso, l'istruzione religiosa dei medesimi, i loro documenti di Battesimo e di Cresima, il permesso della Curia nei luoghi d o v e vige l'obbligo di tale permesso e nei casi in cui questo permesso è richiesto dal diritto o dalla presente istruzione. 5. - Il parroco spiegherà agli interessati, che essi non devono chiedere le pubblicazioni da farsi nella casa comunale prima che siano state c o m - S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 353 pinte le pratiche da premettersi alla celebrazione del matrimonio, avvertendoli che senza la sua richiesta, la loro non avrebbe effetto (Legge cit., art. 6, capov. 2 ) . 6. - Per ciò che riguarda la durata delle pubblicazioni, se esse saranno fatte a viva v o c e dal parroco, dureranno ordinariamente quindici giorni (can. 1024). È opportuno però che gli Ordinarii, avvalendosi della facoltà loro concessa dal can. 1025, permettano ai parroci, d o v e ciò consiglino circostanze di luogo e di persone, di fare le pubblicazioni per affissione all'ingresso della chiesa, nel qual caso queste dureranno otto giorni con l'inclusione di due feste di precetto. A norma del can. 1030, prima di procedere alla celebrazione del matrim o n i o , se non interviene una grave causa, si faranno trascorrere tre giorni dall'ultima pubblicazione, ovvero dall'ultimo giorno dell'affissione. 7. - Sotto il nome di parroco, qui e nelle seguenti disposizioni, s'intende qualunque sacerdote che eserciti la cura d'anime con giurisdizione parrocchiale (can. 451 § 2), non esclusi i cappellani militari, i quali hanno giurisdizione parrocchiale, non territoriale, ma personale, regolata dai rispettivi decreti. Tanto l'Ordinario del luogo, quanto l'Ordinario militare possono in qualche caso avocare a se l'esercizio delle suddette facoltà. 8. - La domanda, come pure l'atto di pubblicazione, indicheranno: o I il n o m e , il cognome, la professione, il luogo di nascita, il domicilio degli sposi; 2° se sono maggiori o minori di età; 3° il nome, il cognome, la professione e il domicilio dei genitori. 9. - Le pubblicazioni saranno fatte dal parroco proprio, a norma del can. 1023 § 1. 10. - A giudizio dell'Ordinario (can. 1023 § 2) le pubblicazioni canoniche potranno farsi in diverse parrocchie, quando uno o entrambi gli sposi, d o p o la pubertà, sian vissuti almeno sei mesi in altra parrocchia. Il parroco proprio farà la richiesta delle pubblicazioni al solo ufficiale di stato civile del luogo della sua parrocchia. 11. - Se il matrimonio si dovrà celebrare all'estero tra due italiani o tra un italiano ed uno straniero, le pubblicazioni si faranno tanto nella parrocchia dell'attuale domicilio o quasi domicilio, quanto nella propria parrocchia in Italia. Se uno o entrambi gli sposi non abbiano più il domicilio in Italia, le pubblicazioni si faranno nella parrocchia di origine o altrove, a giudizio dell'Ordinario, a norma del can. 1023 § 2 sopra ricordato. ACTA, voi. X X I , n. 8. — 8-7-929. Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 354 12. - N e l l e pubblicazioni si farà espressa menzione: 1° se gli sposi, legati da qualche impedimento canonico, abbiano chiesta ed ottenuta la necessaria dispensa dalla competente autorità ecclesiastica; 2° se siano intervenuti o una sentenza di nullità di matrimonio o una dispensa da matrimonio rato e non consumato o altri provvedimenti resi esecutivi; 3° se, non ostante l'opposizione o le non concordanti disposizioni di legge, sia stata concessa dall'Ordinario la debita autorizzazione per celebrare il matrimonio. 13. - Qualora si dimandi la dispensa dalle pubblicazioni ecclesiastiche, o la dispensa sia concessa dal diritto canonico (can. 1026-1028), uguale domanda deve essere fatta alla competente autorità civile per il tramite dell'ufficiale dello stato civile. Nel caso che la dispensa civile non sia accordata o si preveda che il disbrigo della pratica occuperà lungo tempo, il parroco, sentito l'Ordinario, potrà procedere alla celebrazione del matrimonio. A v v e n u t o il matrimonio, il parroco non indugi, a norma del num. 30 della presente Istruzione, a denunziarlo all'ufficiale dello stato civile. Sappiano i R e v m i Ordinarli che opportune istruzioni saranno date dalla competente autorità civile superiore, affinchè nei casi predetti di dispensa canonica si faccia luogo nel più breve tempo possibile alla concessione della dispensa civile. Di conseguenza i R e v m i Ordinarii non permetteranno la celebrazione del matrimonio, se non nell'urgenza di gravi cause. 1 4 . - P o t r à l'Ordinario per giusta ragione dispensare da una delle tre pubblicazioni orali, visto che con ciò resta integro il diritto delle pubblica^zioni nella casa comunale, eguagliandosi ordinariamente riguardo alla durata del tempo in questo caso le pubblicazioni canoniche e le civili. La dispensa da una delle pubblicazioni civili è accordata dal Procuratore del R e , da entrambe dal Procuratore generale del R e . 15. - Gli Ordinarii, anche in ossequio all'art. 34 del Concordato, non concederanno dispensa, specialmente totale, dalle pubblicazioni, se non per motivi assai gravi ed urgenti. 16. - Quando il parroco riceve dall'ufficiale dello stato civile comunicazione di opposizioni notificate ó d'esistenza d'impedimento (Legge art. 7) egli ne informi subito l'Ordinario diocesano e non proceda alla celebrazione del matrimonio senza l'espressa autorizzazione del medesimo, salvo il caso in cui l'opposizione fosse evidentemente destituita di fonda- mento. 17. - Se l'opposizione sarà motivata da una sentenza d'interdizione per infermità di mente (Legge, art. 12 n. 3) a carico di una delle parti, non S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 355 si polirà in alcun m o d o procedere alla celebrazione del matrimonio senza l'espressa autorizzazione dell'Ordinario. In questo caso l'Ordinario, oltre a considerare la gravità delle conseguenze che possono derivare da tale matrimonio, tenga presente che di esso non si potrà ottenere la trascrizione agli effetti civili, salvo il prescritto del n. 38 di questa Istruzione e dell'art. 14 della Legge, capov. 2. 18. - Qualora l'opposizione sia fatta a causa d'un precedente matrimonio civile - ipotesi che non dovrebbe realizzarsi in regime concordatario {cfr. nn. 1, 2) - contratto tra gli stessi sposi, il parroco procederà alla celebrazione del matrimonio, e benché questo non possa essere trascritto agli effetti civili che già esistono, verrà denunziato egualmente all'ufficiale dello stato civile, perchè possa prenderne nota, secondo le istruzioni che saranno impartite dalle competenti autorità civili. Qualora invece l'opposizione sia fatta a causa di un precedente matrimonio civile contratto da uno dei due sposi con altra persona, il parroco deferirà il caso all'Ordinario. Se questi crederà di permettere il matrimonio religioso, detto matrimonio n o n si potrà trascrivere agli effetti civili e diventa perciò inutile ogni denunzia (art. 12, nn. 1 e 2 della Legge). 19. - In tutti gli altri casi di opposizione, fatta per la minore età dei contraenti, per lo stato vedovile prima del decorso di dieci mesi, ecc., le ragioni dell'opposizione saranno esaminate diligentemente dall'Ordinario e il parroco non potrà procedere al matrimonio senza il giudizio del medesimo. Se il giudizio sarà favorevole alla celebrazione del matrimonio, questo produrrà gli effetti civili, non potendo l'ufficiale di stato civile negarne a suo tempo la trascrizione (Legge, art. 7, capov. 3 ) . Per i minorenni peraltro, quando anche non vi sia opposizione, il parroco si regolerà a norma del canone 1034. 20. - Il parroco, prima di procedere alla celebrazione del matrimonio, si procurerà il certificato di cui all'art. 7 della citata Legge. 21. - Se il matrimonio non venga celebrato entro sei mesi, si potranno, a giudizio dell'Ordinario, ripetere le pubbhcazioni (can. 1030 § 2 ) . Quanto alle pubblicazioni civili si procederà a norma delle leggi civili. CAPO III. Della celebrazione del matrimonio. 22. - Per ciò che riguarda il tempo, il luogo, la forma canonica e liturgica della celebrazione del matrimonio, anche per gli Italo-Greci nelle parrocchie del Eegno, si osservino esattamente le prescrizioni della Chiesa. 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23. - Se il matrimonio si celebra fuori del territorio parrocchiale, il parr o c o che ne dà la licenza (di cui al can. 1097, § 1, n. 3 ) , insieme ai documenti comprovanti lo stato libero degli sposi, trasmetterà al parroco della parrocchia, d o v e sarà celebrato il matrimonio, anche il certificato di cui all'art. 7 della Legge. 24. - L'Ordinario, il parroco o altro sacerdote legittimamente delegato, che avrà assistito al matrimonio, d o p o ricevuto il consenso dei coniugi, ne spiegherà agli stessi gli effetti civili, dando loro lettura, innanzi ai testi del matrimonio, degli articoli 130,131 e 132 del Codice civile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi (Legge, art. 8), secondo il testo allegato a questa Istruzione (Ali. I I I , m o d . X I V ) . Tale lettura si farà in chiesa prima della Messa, se questa avrà luogo. Ciò fatto, il parroco che avrà compilati in precedenza i due atti originali del matrimonio, li firmerà subito e in pari tempo vi farà apporre le altre firme richieste, avendo prima preparato quanto occorre allo scopo; se ciò non fosse possibile o conveniente si firmerà l'atto subito d o p o la predetta lettura nella sagrestia. 25. - Il matrimonio celebrato secondo le leggi canoniche sarà notificato entro i cinque giorni stabiliti dalla Legge al Comune. Eseguita la trascrizione, questa produce sempre gli effetti civili dal giorno della celebrazione del matrimonio. 26. - L'autorizzazione per il matrimonio dei minori d'anni 21 e delle vedove prima del decorso dei 10 mesi dalla vedovanza, è lasciata, c o m e si è detto (n. 19), al prudente giudizio dell'Ordinario ed avrà gli effetti civili. L'Ordinario però non accorderà il permesso ad una vedova prima del decorso dei 10 mesi, se non avrà la sufficiente certezza che rimangano esclusi quegli inconvenienti ai quali intende ovviare il legislatore. 27. - Tengano presente gli Ordinarii che a norma dell'art. 7, capov. 3, della Legge citata, l'autorità giudiziaria civile, in ordine a qualunque opposizione tendente ad ostacolare la celebrazione del matrimonio, pronunzia sentenza di non luogo a deliberare, appunto perchè tale materia è riservata al giudizio dell'autorità ecclesiastica, ad eccezione dell'opposizione fatta circa gli impedimenti di cui all'art. 12 della Legge stessa e ai nn. 17 e 18 della presente Istruzione. 28. - Quanto agli ufficiali, ai militari assimilati, ai diplomatici e a tutti quelli ai quali è vietato il matrimonio senza speciale autorizzazione civile, potrà procedersi al matrimonio religioso soltanto, se gravi ragioni di coscienza consigliassero l'Ordinario di permetterlo, ma non sarà denunziato agli effetti civili (cfr. Istruzione della Sacra Congregazione dei Sacramenti, 2 Aprile 1909). S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 357 Ciò' va detto anche per ie v e d o v e pensionate e in particolare per le v e d o v e di guerra (cfr. però Istruzioni della S. C. dei Sacramenti: 20 "Giugno 1919, 10 Giugno 1922 e 25 Gennaio 1927). Quando in tali casi sia permesso il matrimonio religioso, questo, cessato l'impedimento che si opponeva alla trascrizione, sarà denunziato all'ufficiale dello stato civile per i relativi effetti, ad istanza di chiunque vi abbia interesse (Legge, art. 14). Nel permettere tali matrimoni i R m i Ordinarli procederanno con molta circospezione, potendosi verificare degli inconvenienti non lievi. CAPO IY. Notificazione del matrimonio alVufficiale di stato civile. 29. - A norma del num. 24, il parroco redigerà l'atto di matrimonio in lingua italiana ed in doppio originale che sarà firmato dagli sposi, a meno che non sappiano o non possano scrivere e dai testimoni che d o vranno essere in grado d'apporre all'atto il loro nome e cognome e dallo stesso parroco. Uno dei predetti atti sarà compilato sopra il libro parrocchiale e l'altro in foglio volante per l'ufficio di stato civile. Se il matrimonio viene celebrato fuori della Chiesa parrocchiale da un sacerdote delegato, il celebrante ne redigerà i due atti originali in due fogli volanti da rimettersi al parroco, il quale mentre ne rimetterà uno all'ufficiale di stato civile, trascriverà l'altro sul proprio libro parrocchiale, avendo però cura di conservare in archivio il foglio originale. L'atto di matrimonio conterrà le seguenti indicazioni: 1° il nome e cognome, l ' e t à 1 e la professione, il luogo di nascita, il domicilio, il quasi domicilio, ossia la residenza degli sposi; 2° il nome e cognome, il domicilio o la residenza dei loro g e n i t o r i ; 2 3° la data delle eseguite pubblicazioni canoniche o il decreto di dispensa, c o m e anche la menzione relativa alle pubblicazioni civili; 4° indicazione di eventuali impedimenti canonici e relativa dispensa; 5° il luogo e la data in cui seguì la celebrazione del matrimonio; 6° il nome e cognome del parroco o di chi altri per lui abbia assistito alla celebrazione del matrimonio (Legge, art. 9); 1 II parroco si assicurerà prima se la data di nascita segnata nei registri civili cor- risponda a quella segnata nel libro dei battezzati. 2 In caso poi di differenza tra il nome di battesimo e quello dello stato civile, dovranno essere riportati nell'atto ambedue i nomi con la debita apposizione della differenza, cioè ài civile e nel libro di battesimo. t 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7° la menzione dell'eseguita lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile (Legge, art. 10). 30. - Il parroco entro le 24 ore e in ogni evenienza non oltre 5 giorni dall'avvenuta celebrazione, trasmetterà al Comune uno degli atti originali del matrimonio, affinchè sia trascritto e conservato nell'archivio dello stato civile. Tengano presente i parroci la responsabilità che assumono per i danni eventuali a cui possono andare incontro gli sposi, dilazionando oltre cinque giorni la trasmissione dell'atto di celebrazione del matrimonio all'ufficio dello stato civile (Legge, art. 14, capov. 3 ) . 31. - Il Comune a cui deve trasmettersi l'atto del matrimonio per la trascrizione agli effetti civili è sempre quello in cui il matrimonio è stato celebrato (Legge, art. 8, capov. 2 ) . 32. L'obbligo di trasmettere l'atto di matrimonio al Comune incombe sempre al parroco (n. 7 près. Istr.), anche se alla celebrazione del matrimonio abbia assistito un altro sacerdote delegato da lui o dall'Ordinario diocesano, o autorizzato dal can. 1098, n. 2. In caso di legittimo impedimento del parroco, la trasmissione sarà fatta dal vicario cooperatore, o, impedito anche questo, dal sacerdote che avrà assistito legittimamente al matrimonio. 33. Se l'Ordinario abbia celebrato il matrimonio, questi invierà gli atti originali al parroco del luogo dove è stato celebrato, ed il parroco trasmetterà uno degli originali all'ufficiale di stato civile, a norma del n. 30. 34. - Il matrimonio celebrato alla presenza dei soli testimoni, a norma del can. 1098, sarà notificato dal parroco all'ufficio di stato civile al suo ritorno in parrocchia; nel quale caso dovrà prima leggere ai coniugi, davanti a due testimoni, gli articoli del Codice civile riguardanti i loro diritti e doveri (vedi n. 24). Nel caso che il matrimonio fosse stato celebrato alla presenza dei soli testi in mortis periculo, il parroco ne darà comunicazione appena avutane notizia. 35. - Se il matrimoniò sia stato celebrato per procura a norma del can. 1089, o alla sola presenza del parroco secondo il can. 1044 o dal semplice sacerdote di cui al can. 1098, n. 2, ciò dovrà essere indicato nell'atto di matrimonio. 36. - L'ufficiale dello stato civile, entro 48 ore dal ricevimento dell'atto di matrimonio, darà notizia al parroco dell'avvenuta trascrizione, della data in cui è stata effettuata e delle altre eventuali indicazioni di protocollo e registro (Legge, art. 10, capov. 2): detta comunicazione sarà conservata gelosamente nell'Archivio parrocchiale, e il parroco ne farà inoltre annotazione a margine dell'atto di matrimonio compilato nel libro parrocchiale. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 359 37. Se nel predetto termine l'ufficiale di stato civile non avrà trasmessa la comunicazione dell'eseguita trascrizione, il parroco ne solleciterà la trasmissione, e, qualora il detto ufficiale trascuri ancora, deferirà il caso all'Ordinario. Non manchi il parroco nei suddetti casi di tenere nota delle domande e delle insistenze da lui fatte, per le possibili sue giustificazioni. 38. - Nel caso in cui a giudizio dell'Ordinario si ammise un interdetto per infermità di mente alla celebrazione del matrimonio, se la sentenza d'interdizione sia stata revocata e la coabitazione dei coniugi siasi protratta per tre mesi dalla revoca della detta sentenza, si potrà chiedere la trascrizione di tale matrimonio agli effetti civili (Legge, art. 14, capov. 2 ) . 39. - Omessa la trascrizione allo stato civile per qualsiasi ragione, potrà tuttavia essere domandata d o p o , in qualsiasi tempo, da chi vi ha interesse, purché le condizioni per la validità dell'atto, che sussistevano al tempo della celebrazione del matrimonio, non siano venute meno, salvo peraltro il diritto acquisito dei terzi. (Legge, art. 14). 40. -1 contraenti non possono regolarmente opporsi alla notificazione del matrimonio al Comune per gli effetti civili, dovendo il parroco farla per ragioni d'ufficio, salvi i casi contemplati nei nn. 17, 18 e 28 e il prescritto del numero seguente. 41. - Il matrimonio di coscienza propriamente detto, di cui ai cann. 1104 e seg., non deve essere notificato al Comune. Le parti però possono in ogni tempo chiedere che il loro matrimonio sia notificato perchè venga trascritto per gli effetti civili, salvo sempre il diritto acquisito dei terzi. 42. - Anche l'Ordinario può rendere di pubblica ragione e notificare all'ufficiale di stato civile per mezzo del parroco un tale matrimonio, quando ciò sia necessario per evitare lo scandalo o altro grave danno, a norma del can. 1106. 43. - Il parroco negligente nella notificazione dei matrimoni all'ufficio di stato civile, soggiace alla sanzione penale comminata nel can. 2383, oltre alla grave responsabilità di cui al n. 30. CAPO Della convalidazione e V. sanazione in radice del matrimonio. Della legittimazione della prole e del privilegio paolino. 44. - Nel caso che un matrimonio non sia stato ancora notificato e trascritto agli effetti civili e si scopra esser nullo, si procederà in conformità del diritto alla convalidazione ordinaria di esso. Il parroco trasmetterà 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale all'ufficiale di stato civile l'atto della seconda celebrazione del matrimonio eseguita nel m o d o suddetto cioè con la rinnovazione del consenso dinanzi al parroco e ai testimoni, previa dispensa dalle pubblicazioni, se quelle fatte siano incorse nella decadenza. Se invece il matrimonio sia stato denunziato e trascritto agli effetti civili, e si scopra esser nullo, si procederà subito, previe le necessarie dispense, alla convalidazione ordinaria di esso e intanto l'Ordinario pronunzierà, se è il caso, a tenore del can. 1990, sentenza di nullità di quel primo matrimonio la quale seguirà il corso stabilito per le necessarie annotazioni nei registri civili (art. 17 della Legge). Qualora non sia possibile la convalidazione ordinaria, omessa la sentenza di cui sopra, si chiederà alla competente autorità ecclesiastica la sanazione in radice del predetto matrimonio. Il rescritto della sanazione in radice, con la notizia della nullità del matrimonio in'questione, previo il consenso dell'Ordinario e s e lo richiegga l'interesse delle parti, sarà comunicato dal parroco all'ufficiale dello stato civile e la sanazione del matrimonio verrà trascritta nel registro civile a margine della particola del matrimonio ch'è stato sanato in radice. 45. - Quanto alla legittimazione dei figli, il susseguente matrimonio, celebrato secondo la legge canonica, e trascritto agli effetti civili, rende legittimi i figli naturali anche ai detti effetti (cfr. art. 194 Cod. c i v . ) ; però gli sposi dovranno farne il riconoscimento dinanzi al parroco, indicando il n o m e e la data di nascita, affinchè ciò sia inserito nella redazione dell'atto di matrimonio, a condizione che non faccia ostacolo un impedimento della legge civile. 46. - Quando sia stato concesso dalla S. Sede il rescritto di legittimazione di figli non legittimabili per susseguente matrimonio, il parroco potrà suggerire alle persone interessate di presentarlo alla competente autorità civile per ottenere anche la legittimazione civile. 47. - Per tutto ciò che riguarda il privilegio paolino, rimangono ferme le norme contenute nel Codice di diritto canonico (cann. 1120 e seg.), e la pratica per la trascrizione agli effetti civili sarà deferita alla Segreteria di Stato di Sua Santità dall'autorità ecclesiastica che detto privilegio avrà applicato. 48. - Parimenti ricorrendo il caso di presunta morte di uno dei coniugi, se trattasi di militari dispersi nella grande guerra e vi sia la sentenza del tribunale civile che dichiarò la presunta morte, l'Ordinario si atterrà all'Istruzione del Santo Officio del 1868 e, permettendosi il nuovo matrimonio, questo avrà il corso ordinario e sarà con la debita avvertenza denunziato allo stato civile. « S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 361 Fuori di questo caso la pratica per gli effetti civili dovrà essere deferita c o m e sopra alla Segreteria di Stato. 49. -1 provvedimenti e le sentenze di nullità di matrimonio rese esecutive (can. 1987) sia che le relative cause abbiano seguito il corso giudiziario, sia quello amministrativo o economico (can. 1990) e le dispense da matrimonio rato e non consumato concessa dalla Santa Sede ai cattolici o da matrimonio solo non consumato concesse agli acattolici, quando uno soltanto dei coniugi sia battezzato (can. 1119), e così le dichiarazioni circa 10 scioglimento del detto matrimonio rato e non consumato in forza della professione solenne (can. 1119), saranno d'ufficio trasmesse rispettivamente o dal Tribunale ecclesiastico d'appello o dall'Ordinario diocesano, o dalla competente Sacra Congregazione al Supremo Tribunale della Segnatura, che a sua volta le comunicherà alla Corte di Appello della circoscrizione a cui appartiene il Comune presso il quale fu trascritto l'atto di celebrazione del matrimonio (Legge, art. 17). 50. - Nelle cause di separazione si riterrà come massima che possono considerarsi nei singoli casi quali ingiurie gravi l'apostasia d'uno dei c o niugi e il pericolo di perversione dell'altro. 51. - Le sentenze di separazione saranno partecipate dal Tribunale civile che le emette all'Ordinario diocesano, il quale ne darà a sua volta comunicazione al parroco proprio dei coniugi (Legge, art. 19). 52. - La competenza del magistrato civile circa le cause di separazione riguarda anche i matrimonii celebrati prima del Concordato. 53. - Le sentenze e i provvedimenti relativi alla separazione dei coniugi, emessi dall'autorità civile, purché non siano contrarii alla legge divina o ecclesiastica, hanno valore anche nel foro canonico. Perciò rispetto alla donna legalmente separata è applicabile la disposizione del can. 93 § 2. 54. - Le sentenze o decreti di separazione emanati dalla competente autorità ecclesiastica in qualche caso speciale, potranno essere notificati dall'autorità che li ha emanati, nell'interesse delle parti, all'autorità civile. CAPO Disposizioni VI. transitorie. 55. - Gli atti e le pratiche relative al matrimonio, che siano già state iniziate dall'autorità ecclesiastica prima dell'8 Agosto .1929, giorno in cui va in vigore la Legge 27 Maggio 1929 per l'applicazione del Concordato nella parte relativa al matrimonio, non saranno sospese, ma seguiranno 11 loro corso ordinario e verranno condotte a termine nella norma e nei modi prescritti. 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5 6 . - N e l caso che l'autorità civile in seguito alle pubblicazioni o ad altro provvedimento abbia emanato una ordinanza o un. decreto, fuori dei casi contemplati nei nn. 17 e 18, con cui la trascrizione del matrimonio venisse impedita o differita, il parroco suggerirà alle parti di far ricorso motivato dalla disposizione di legge contro la detta opposizione alla E. Corte d'appello (art. 21 della Legge) e farà egli stesso ricorso al proprio Ordinario. 57. - Se le pubblicazioni canoniche siano già state fatte quando andrà in vigore la suddetta Legge, il matrimonio potrà celebrarsi senza le pubblicazioni civili. Se queste avessero avuto luogo o fossero in corso, non occorrerà chiedere la rinnovazione delle medesime, ma si farà luogo alla celebrazione e trascrizione del matrimonio previo il certificato da rilasciarsi dall'ufficiale dello stato civile (art. 7 della Legge). Spetta alle parti interessate di chiedere alla Corte d'appello la trascrizione di un matrimonio religioso celebrato anteriormente all'entrata in vigore della Legge 27 Maggio 1929 (art. 21). U parroco presterà a tale scopo agli interessati la propria assistenza. 58. - La nullità dei matrimoni dichiarata dall'autorità ecclesiastica prima o d o p o 1' 8 Agosto 1929, su domanda di una delle parti, può essere notificata secondo la formalità di cui al n. 49, per ottenere lo scioglimento del matrimonio civile, purché la nullità sia stata pronunziata per una causa ammessa anche dal Codice civile (Legge, art. 22). Così pure, su domanda di ambedue le parti, si potrà ottenere lo scioglimento civile di quei matrimoni dai quali si è avuta prima della stessa data la dispensa pontificia del matrimonio rato e non consumato, purché siano state osservate le formalità di cui al n. 49 (ibid.). La Santità di N. 8. Pio Pp. XI, nell'Udienza accordata al sottoscritto Cardinale Prefetto della 8. C. della Disciplina dei Sacramenti il giorno o I Luglio, si è benignamente degnata di approvare la presente Istruzione e di dare ordine che venisse immediatamente pubblicata e diventi esecutiva a tutti gli effetti di legge dal giorno otto Agosto prossimo venturo. E o m a , dalla Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti, 1° Luglio 1929. £8 M. C A R D . L E G A , Vescovo Tuscolano, Prefetto. L. © S. D. Jorio, Segretario. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 363 ALLEGATO Í CONCORDATO STIPULATO F E A LA S. SEDE E IL GOVERNO ITALIANO Art. 34. Lo Stato italiano, volendo ridonare all'istituto del matrimonio, che è base della famiglia, dignità conforme alle tradizioni cattoliche del suo popolo, riconosce al sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. Le pubblicazioni del matrimonio come sopra, saranno effettuate, oltre che nella chiesa parrocchiale, anche nella casa comunale. Subito d o p o la celebrazione il parroco spiegherà ai coniugi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli del Codice civile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi, e redigerà l'atto di matrimonio, del quale entro cinque giorni trasmetterà copia integrale al Comune, affinchè venga trascritto nei registri dello stato civile. Le cause concernenti la nullità del matrimonio e la dispensa dal matrimonio rato e non consumato sono riservate alla competenza dei Tribunali e dei dicasteri ecclesiastici. I provvedimenti e le sentenze relative quando siano divenute definitive, saranno portate al Supremo Tribunale della Segnatura, il quale controllerà se siano state rispettate le norme del diritto canonico relative alle competenze del giudice, alla citazione ed alla legittima rappresentanza o contumacia delle parti. I detti provvedimenti e sentenze definitive coi relativi decreti del Supremo Tribunale della Segnatura saranno trasmessi alla Corte d'Appello dello Stato competente per territorio, la quale, con ordinanze emesse in Camera di Consiglio, li renderà esecutivi agli effetti civili ed ordinerà che siano annotati nei registri dello stato civile a margine dell'atto di matrimonio. Quanto alle cause di separazione personale, la Santa Sede consente che siano giudicate dall'autorità giudiziaria civile. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLEGATO II LEGGE SUL MATRIMONIO Numero di pubblicazione 1521. Legge 27 maggio 1929, nr 847. Disposizioni per V applicazione del Concordato delVll febbraio 1929 tra la Santa Sede e Vitalia, nella parte relativa al matrimonio. VITTORIO EMANUELE III P E R GRAZIA D I D I O E P E R VOLONTÀ D E L L A N A Z I O N E RE D'ITALIA Il Senato e la Camera dei deputati hanno approvato; N o i abbiamo sanzionato e promulgato quanto segue: CAPO I. Modificazioni al Titolo V del Libro I del Codice civile. Art. 1. L'età per contrarre matrimonio, indicata nell'art. 55 del Codice civile, è ridotta a sedici anni compiuti per l'uomo e a quattordici anni c o m p i u t i , per la donna. Art. 2. Quando concorrano gravi motivi, oltre che dagli impedimenti indicati nell'art. 68 del Codice civile, può essere altresì accordata dispensa dagli impedimenti indicati negli articoli 57, 60 e 62 del Codice civile. La dispensa è accordata dal Re o dalle autorità a ciò delegate. Art. 3. L'articolo 63 del Codice civile è così modificato: « I l minore non può contrarre matrimonio senza il consenso del genitore che esercita la patria potestà o senza il consenso del tutore. « Per il matrimonio dei figli naturali legalmente riconosciuti si richiede il consenso del genitore che esercita la tutela e, in mancanza, del tutore. « Per il matrimonio dei figli naturali non riconosciuti si richiede il consenso del tutore. « Al matrimonio del figlio adottivo è necessario anche il consenso dell'adottante ». L'art. 67 è così modificato: « Qualora sia negato il consenso, il matrimonio può, per gravi motivi, essere autorizzato dal procuratore generale presso la CORTE di appello ». S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 365 Art. 4. Sono abrogati gli articoli 64, 65, 66, l'ultimo comma dell'art. 128 del Codice civile, e ogni altra disposizione contraria all'art. 3 della presente legge. CAPO Disposizioni relative II. ai matrimoni celebrati davanti i ministri del culto cattolico. Art. 5. U matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico, secondo le norme del diritto canonico, produce, dal giorno della celebrazione, gli stessi effetti del matrimonio civile, quando sia trascritto nei registri dello stato civile secondo le disposizioni degli articoli 9 e seguenti. Art. 6. Le pubblicazioni debbono essere fatte a norma degli articoli 70 e seguenti del Codice civile e degli articoli 65 e seguenti del Regio decreto 15 novembre 1865, n. 2602, per l'ordinamento dello stato civile. La richiesta delle pubblicazioni, oltre che dalle persone indicate nell'art. 73 del Codice civile, deve esser fatta anche dal parroco, davanti al quale il matrimonio sarà celebrato. Art. 7. Trascorsi tre giorni successivi alla seconda ovvero all'unica pubblicazione, l'uffiziale dello stato civile, o v e non gli sia stata notificata alcuna opposizione e nulla gli consti ostare al matrimonio, rilascia un certificato, in cui dichiara che non risulta l'esistenza di cause, le quali si oppongano alla celebrazione di un matrimonio valido agli effetti civili. Qualora gli sia stata notificata opposizione a norma dell'art. 89 del Codice civile, l'uffiziale dello stato civile non può rilasciare il certificato e deve comunicare al parroco la opposizione. L'autorità giudiziaria decide sull'opposizione soltanto quando questa sia fondata su alcuna delle cause indicate negli articoli 56 e 61 prima parte del Codice civile. In ogni altro caso pronuncia sentenza di non luogo a deliberare. Art. 8. Il ministro del culto, davanti al quale è celebrato il matrimonio, deve spiegare agli sposi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile. L'atto di matrimonio è compilato immediatamente d o p o la celebra- 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione, in doppio originale. U n o di questi viene subito trasmesso all'ufnziale dello stato civile del Comune in cui il matrimonio è stato celebrato e, in ogni caso, non oltre cinque giorni dalla celebrazione. Art. 9 L'uffiziale dello stato civile, ricevuto l'atto di matrimonio, ne cura la trascrizione nei registri dello stato civile, in m o d o che risultino le seguenti indicazioni: il n o m e e cognome, l'età e la professione, il luogo di nascita, il domicilio o la residenza degli sposi; il nome e cognome, il domicilio o la residenza dei loro genitori; la data delle eseguite pubblicazioni o il decreto di dispensa; il luogo e la data in cui seguì la celebrazione del matrimonio; il nome e cognome del parroco o di chi altri per lui abbia assistito alla celebrazione del matrimonio. L'uffiziale dello stato civile deve dare avviso al procuratore del Re nei casi e per gli effetti indicati nell'art. 104 del Regio decreto 15 n o v e m bre 1865 per l'ordinamento dello stato civile. Art. 10. Se l'atto di matrimonio non sia stato trasmesso in originale, o v v e r o se questo non contenga le indicazioni prescritte dall'art. 9 e la menzione dell'eseguita lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile prescritta dall'articolo 8, l'uffiziale dello stato civile sospende la trascrizione e rinvia l'atto per la sua regolarizzazione. Quando l'atto sia regolare, la trascrizione deve essere eseguita entro ventiquattro ore dal ricevimento, e nelle successive ventiquattro ore deve esserne trasmessa notizia al parroco, con l'indicazione della data, in cui è stata effettuata. Art. 11. La trascrizione dell'atto riconosciuto regolare deve essere eseguita, quando sia stato rilasciato il certificato di cui all'art. 7, anche se l'uffiziale dello stato civile abbia notizia di qualcuna delle circostanze indicate nell'articolo seguente, ma in tal caso egli deve prontamente informarne il procuratore del R e , il quale, ove occorra, provvede a norma dell'art. 16. Art. 12. Quando la celebrazione del matrimonio non sia stata preceduta dal rilascio del certificato di cui all'art. 7, si fa egualmente luogo alla trascrizione, tranne nei casi seguenti: o I se anche una sola delle persone unite in matrimonio risulti legata da altro matrimonio valido agli effetti civili, in qualunque forma celebrato; S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 367 2° se le persone unite in matrimonio risultino già legate tra loro da matrimonio valido agli effetti civili, in qualunque forma celebrato; 3° se il matrimonio sia stato contratto da un interdetto per infermità di mente. Art. 13. Se la celebrazione del matrimonio non sia stata preceduta dalle pubblicazioni o dalla dispensa, la trascrizione può aver luogo soltanto d o p o l'accertamento cbe non esiste alcuna delle circostanze indicate nel precedente art. 12. A questo scopo l'uffiziale dello stato civile, oltre a richiedere i documenti occorrenti e a fare le indagini che riterrà opportune, affìgge alla porta della casa comunale avviso della celebrazione del matrimonio da trascrivere, c o n l'indicazione delle generalità degli sposi, della data, del luogo di celebrazione e del ministro del culto davanti al quale è avvenuta. L'avviso resterà affìsso per dieci giorni consecutivi, durante i quali possono opporsi alla trascrizione del matrimonio per una delle cause indicate nel precedente art. 12, coloro che, a norma del Codice civile, avrebbero potuto fare opposizione al matrimonio. L'opposizione sospende la trascrizione ed è regolata dalle disposizioni degli articoli 89 e seguenti del Codice civile, in quanto applicabili. Art. 14. La trascrizione dell'atto di matrimonio che per qualsiasi causa sia stata omessa può essere richiesta in ogni tempo da chiunque vi abbia interesse, quando le condizioni stabilite dalla legge sussistevano al momento della celebrazione del matrimonio e non siano venute meno successivamente. La trascrizione p u ò essere richiesta anche nel caso preveduto nel n. 3 dell'art. 12, se la coabitazione continuò per tre mesi d o p o revocata l'interdizione. Qualora la trascrizione sia richiesta trascorsi i cinque giorni dalla celebrazione, essa non pregiudica i diritti legittimamente acquisiti dai terzi. Art. 15. Se l'uffiziale dello stato civile non creda di poter procedere alla trascrizione, si osserva la disposizione dell'art. 75 del Codice civile. Art. 16. La trascrizione del matrimonio può essere impugnata per una delle cause menzionate nell'art. 12 della presente legge. A tali impugnazioni si applicano le disposizioni degli articoli 104, 112, 113 e 114 del Codice civile. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Art. 17. La sentenza del tribunale ecclesiastico, che pronuncia la nullità del matrimonio, o il provvedimento, col quale è accordata la dispensa dal matrimonio rato e non consumato, d o p o che sia intervenuto il decreto del Supremo Tribunale della Segnatura, preveduto dall'art. 34 del Concordato d e l l ' l l febbraio 1929, fra l'Italia e la Santa Sede, sono presentati in forma autentica alla Corte di appello della circoscrizione a cui appartiene il Comune, presso il quale fu trascritto l'atto di celebrazione del matrimonio. La Corte di appello, con ordinanza pronunciata in camera di consiglio, rende esecutiva la sentenza o il provvedimento di dispensa dal matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico e trascritto nel registro dello stato civile e ne ordina l'annotazione a margine dell'atto di matrimonio. Art. 18. La disposizione dell'art. 116 del Codice civile è applicabile anche nel caso di annullamento della trascrizione del matrimonio, e in quello in cui, a sensi del precedente articolo 17, venga resa esecutiva la sentenza che dichiari la nullità del matrimonio celebrato davanti al ministro del culto cattolico. Art. 19. Le disposizioni del Codice civile relative alla separazione dei coniugi restano ferme anche per i matrimoni celebrati davanti un ministro del culto cattolico, quando siano stati trascritti. In pendenza del giudizio di nullità davanti i tribunali ecclesiastici, può essere richiesta al tribunale civile la separazione temporanea dei coniugi a norma dell'art. 115 del Codice civile. La domanda può essere proposta dal pubblico ministero, se ambedue i coniugi o uno di essi sia minore di età. La sentenza di separazione, quando sia passata in cosa giudicata, è comunicata all'autorità ecclesiastica. CAPO III. Disposizioni generali e transitorie. Art. 20. • Agli effetti dell'art. 124 del Codice civile è parificato alla celebrazione del matrimonio il rilascio del certificato di cui all'art. 7. Incorre nella multa stabilita nell'art. 124 del Codice civile l'uffiziale dello stato civile, che omette di eseguire prontamente la trascrizione 369 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum dell'atto di 'matrimonio, quando ricorrano le condizioni previste dalla legge, o che esegua la trascrizione quando questa non sia ammessa. Art. 2 1 . La trascrizione del matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico anteriormente all'entrata in vigore della presente legge può essere disposta dalla Corte di appello su ricorso di entrambe le parti, c o n ordinanza pronunziata in camera di consiglio, dopo di aver accertato che al tempo del matrimonio sussistevano le condizioni richieste dal Codice civile per contrarre matrimonio, e che posteriormente non siasi verificata alcuna delle circostanze indicate nel precedente art. 12. Operata la trascrizione, gli effetti civili del matrimonio si producono dai giorno della medesima. Art. 2 2 . Nel caso, in cui sia stata o venga pronunziata la nullità del matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico prima dell'attuazione della presente legge, la sentenza produce il suo effetto anche riguardo al matrimonio civile contratto fra le stesse persone, quando, osservate le formalità di cui all'art. 17 della presente legge, la Corte di appello, su domanda di una delle parti, abbia accertato che la nullità fu pronunziata per una causa ammessa anche nel Codice civile. La dispensa dal matrimonio rato e non consumato, quando siano osservate le formalità di cui al medesimo art. 17, produce, sulla domanda di ambedue le parti, lo scioglimento del matrimonio civile contratto fra le stesse persone prima dell'entrata in vigore della presente legge. Art. 23. Nulla è innovato alla delegazione contenuta nell'art. 3 della legge 24 dicembre 1925, n. 2260, anche per le norme relative al matrimonio. La presente legge andrà in vigore sessanta giorni d o p o la sua pubblicazione nella Gazzetta Ufficiale. Ordiniamo che la presente, munita del sigillo dello Stato, sia inserta nella raccolta ufficiale delle leggi e dei decreti del Regno d'Italia, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare come legge dello Stato. Data a R o m a , addì 27 maggio 1929 - Anno V I I VITTORIO EMANUELE. MUSSOLINI — Rocco. Visto, il Guardasigilli: R o c c o . ACTA, vol. XXI, n. 8. - 8-7-929. 25 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLEGATO III FORMULARIO MOR>. I. Esame dei contraenti. Domande da farsi al futuro sposo ed alla futura sposa separatamente. (can, 1020). a) Per lo sposo: 1. Quale è il suo nome e cognome? 1 2. Quale è il nome e cognome dei suoi genitori e quale è il loro domicilio? ) 2 3. Qual'è il luogo e la data della sua nascita? ) 3 4. Qual'è la sua condizione? (celibe o v e d o v o ) . ) 4 5. Qual'è la sua attuale abitazione? (via e numero). Da quanto t e m p o ? ) 6. In quali parrocchie ha dimorato per almeno sei mesi dopo i 14 anni? [can. 1023]. (Indicare le parrocchie, P epoca e la durata della permanenza). Per quale ragione? 7. Ha contratto validi sponsali con altri? Come e quando furono sciolti? 5 8. Ha già contratto l'atto civile di matrimonio? Con chi? ) Tenne mai lei civilmente interdetta? 9. Esiste con la sposa vincolo di consanguinità (can. 1076), di affi- nità (can. 1077) o di cognazione spirituale (can. 768), di adozione civile? (cann. 1059, 1080). J ) Qualora nome di battesimo degli sposi o dei loro genitori fosse diverso da quello registrato negli atti civili o da quello col quale è comunemente chiamato, si riportino ambedue i nomi. 2 ) Allegare il certificato di battesimo, e il certificato della cresima se ammini- strati in altra parrocchia (can. 1021). Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile; in caso di diversità, annotarle ambedue. 3 ) In caso di vedovanza, si alleghi il certificato di morte del coniuge defunto, quando risulti dai libri di altra parrocchia, o l'incarto debba essere inviato alla Curia vescovile. In caso di precedente matrimonio religioso o dichiarato nullo o dispensato si richiami la sentenza eseguita o il documento della dispensa. 4 ) Verificare se si sia acquistato in parrocchia il domicilio o il quasi domicilio, o vi sia soltanto la dimora da un mese. 5 ) Se tale vincolo esiste tuttora s'indichi dove e quando fu contratto: se è cessato, si alleghi l'atto di morte o il certificato dell'eseguita sentenza di dichiarazione di nullità. S. 10., (Si Congregatio de verifichi che non 371 disciplina Sacramentorum esista altro impedimento di mista religione [can. 1060], di disparità di culto [can. 1070], di Ordine sacro [can. 1072] o Voto [cann. 1058, 1073], di crimine [can. 1075], di pubblica onestà [can. 1078]. — In caso di impedimento già dispensato, si annoti la data della grazia e delia esecuzione). 11. Consente liberamente al matrimonio o vi è costretto da qualcuno, 1 direttamente o indirettamente ? 12. (Se lo sposo è minore di 21 anni): I suoi genitori conoscono la proposta di matrimonio? Vi consentono? In caso negativo, quali ragioni ha per celebrarlo contro il volere dei genitori? 13. Accertarsi che sia sufficientemente istruito nella Dottrina cristiana (can. 1020 § 2 ) . li Firma dello sposo (segno di croce, qualora non sappia o non possa 1 scrivere) ) Firma del parroco o del suo delegato b) Per la sposa. 1. Quale è il suo nome e cognome? 2. Qual'è il nome e cognome dei suoi genitori e quale è il loro domicilio? 2 ) 3 3. Qual'è il luogo e la data della sua nascita? ) 4 4. Quel'è la sua condizione? (nubile o vedova). ) 5 5. Qual'è la sua attuale abitazione? (via e numero). Da quanto t e m p o ? ) 6. In quali parrocchie ha dimorato per almeno sei mesi dopo i 12 anni (can. 1023 § 2). (Indicare le parrocchie, Vepoca e la durata della permanenza). Per quale ragione? x ) Ciò vale anche per casi consimili. 2 ) Qualora il nome di battesimo degli sposi o dei loro genitori fosse diverso da quello registrato negli atti civili o da quello col quale è comunemente chiamato, si riportino ambedue i nomi. 3 ) Allegare il certificato di battesimo e il certificato della cresima, se amministrati in altra parrocchia (can, 1021). Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile: in caso di diversità annotarle ambedue, 4 ) In caso di vedovanza, si alleghi il certificato di morte del coniuge defunto, quando risulti dai libri di altra parrocchia, o quando l'incarto debba essere inviato alla Curia Vescovile. - In caso di precedente matrimonio religioso e dichiarato nullo o dispensato, si richiami la sentenza eseguita o il rescritto della dispensa. 5 ) Verificare se si sia acquistato in parrocchia il domicilio o il quasi domicilio, o vi è soltanto la dimora da un mese. 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7. Ha contratto validi sponsali con altri? Come e quando furono sciolti? 8. Ha già contratto l'atto civile di matrimonio? Con chi? *) Venne lei mai civilmente interdetta? 9. Esistono con lo sposo vincoli di consanguinità (can. 1076), di affinità (can. 1077) o di cognazione spirituale (can. 768), di adozione civile? (cann. 1059, 1080). 10. (Si verifichi se non esista altro impedimento di mista religione [can. 1060], di disparità di culto [can. 1070], di voto [can. 1058], di professione religiosa [can. 1073] di rapimento [can. 1074], crimine [can. 1075], di pubblica onestà [can. 1078]. In caso di impedimento già dispensato, si annoti la data della grazia e della esecuzione). 11. Consente liberamente al matrimonio o vi è costretta da qualcuno, direttamente o indirettamente? 12. (Se la sposa è minore di 21 anni): I suoi genitori conoscono la proposta di matrimonio? Vi consentono? In caso negativo, quali ragioni ha per celebrarlo contro il volere dei genitori? 13. Accertarsi se sia sufficientemente istruita nella Dottrina cristiana, (can. 1020 § 2). li Firma della sposa (segno di croce qualora non sappia o non possa firmare) Firma del parroco o del suo delegato x ) Se tale vincolo esiste tuttora s'indichi dove e quando fu contratto: se è cessato, si alleghi l'atto di morte o il certificato dell'eseguita sentenza di dichiarazione di nullità. MOD. II. Esame dei testimoni per la prova di stato libero dei fidanzati. (Si devono interrogare due scuno degli sposi: ma testimoni, conosciuti dal gli stessi testimoni possono però separatamente). Dopo aver ricordato al parroco, per cia- deporre per ambedue, testimone la santità del giu- ramento e le pene che incorrono gli spergiuri e la gravità delVatto che compie, facendogli toccare i santi Vangeli, gli si deferisca il giuramento con la seguente formula: Giuro in nome di Dio di dire tutta e sola la verità circa le cose sulle quali sarò interrogato. E quindi gli si rivolgano le seguenti domande: 1. Quale è il suo nome, cognome, paternità, data e luogo di nascita, religione, professione, domicilio? 373 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 2. Ha avuto istruzioni, suggerimenti o incitamenti sulle informazioni da dare? 3. Da quanto tempo e c o m e conosce il pure la fidanzata .? Conosce ? Da quanto tempo e come? 4. Quali sono le loro generalità? D o v e abitano ora? Da quanto tempo? Quale professione esercitano? 5. Sa in quali parrocchie abbiano abitato per più di sei mesi, d o p o aver compiuto i 14 anni (per lo sposo), i 12 anni (per la sposa) e per quali ragioni? 6. Sa che abbiano contratto vincolo di matrimonio religioso o civile c o n altri? Con chi? Tale vincolo sussiste tuttora? 7. Ha~ cognizione che tra i fidanzati vi sia qualche impedimento, p u b blico od occulto, derivante da affinità o consanguinità ecc.? 8. Sa se per parte degli sposi il consenso matrimoniale sia dato liberamente o se vi siano forzati da qualcuno, e per quale ragione? 9. '(In caso ehe uno degli sposi sia minore di età): Sa se i genitori consentono a questo matrimonio, o per quali ragioni vi si oppongono? Ha argomenti per giudicare se questa opposizione è giustificata o no? 10. Ha nulla altro da aggiungere al riguardo di questo matrimonio? li Firma del testimone Firma del parroco o del suo delegato MOD. III. Domande da farsi separatamente ai genitori di quello dei futuri sposi che sia minore di età (can. 1034). (Qualora al parroco non sia evidentemente nota Vassenza di qualunque opposizione da parte di essi). 1. Quale è il suo nome, cognome, paternità, luogo di nascita, religione, professione e domicilio? 2. Conosce il progetto di matrimonio tra su... f i g l i . . . . e .? 3. Consente ella a tale matrimonio? (In caso negativo) per quali ragioni vi si oppone? 4. Sa che esistano impedimenti di consanguineità, affinità, ecc., pubblici od occulti, tra i nubendi? Sa se s u . . . . figli.... abbia contratto altro vincolo religioso o civile? 5. Sa s e s u . . . figl.. . dia liberamente il consenso o se vi sia f o r z a t . . . da qualcuno o per quale ragione? 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6. Ha nulla da aggiungere al riguardo di detto matrimonio? li. Firma del padre Firma del parroco o del suo delegato Firma della madre Firma del parroco o del suo delegato MOD. IV. Per il giuramento suppletorio (quando sia necessario a norma dei canoni 1829, 1830, 1831). L'anno del Signore 1 9 . . . . questo dì del mese di è personalmente compars . .. innanzi a m e . . . 1. .. Sig figli... di di a n n i . . . . n a t . . . e battezzai. .. Diocesi di a a fine di provare il suo stato libero per poter contrarre matrimonio, secondo il Rito di S. r. Chiesa, con figli... di n a t . . . nella parrochia di Diocesi di E s s e n d o s i . . . 1... s u d d e t t . . . dal suo paese nativo dall'anno tamente o interpolatamente), fino ed avendo luoghi allontanai . . . all'anno dovuto abitare (continuanei seguenti senza fissarvi però mai stabile dimora, ne potendo addurre testimonii abili a provare la libertà di stato e h ' . .. ha conservato nei suddetti luoghi, come pure non potendo esibire all'uopo analoghe testimoniali di quelle Curie ecclesiastiche, fu ammess . .. a supplirvi col giuramento. Fu a m m o n i t . . . della santità del giuramento e delle pene comminate agli spergiuri e poligami: gli si fece inoltre considerare che, giurando il falso e c o n l'esistenza di impedimenti dirimenti, non solo era nullo il matrimonio, ma diventava causa di innumerevoli peccati. In presenza dunque di me sottoscritto, e genuflesso innanzi al Crocifìsso, pronunziò a chiara e intelligibile v o c e la seguente FORMULA Io figli... di e di conoscendo il mio dovere di cristiano di dir sempre in ogni luogo (massimamente in atto così solenne) la verità, toccando questi santi Evangeli, dichiaro e giuro che per tutto il tempo passato fuori del .mio paese natio mi sono sempre mantenut. . . l i b e r . . . e s c i o l t . . . da qualsiasi impedimento o vincolo di matrimonio. Firma di chi ha giurato. Firma dell'Ordinario o del suo delegato 375 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum MOD. V . Promessa di matrimonio unilaterale oppure bilaterale, cioè sponsalizìa (quando è esplicitamente richiesta). Costituiti alla mia presenza i futuri contraenti , ho domandato loro se, qualora non si opponga impedimento canonico, vogliano celebrare tra loro le nozze e ricevere il santo Sacramento del matrimonio, secondo il rito della Santa Romana Chiesa, ed essi, avvertiti che il contraendo matrimonio sarà trascritto nei registri di stato civile, hanno risposto affermativamente ed hanno quindi reciprox camente ) dato ed accettato vera e formale promessa di unirsi in ma- trimonio. In fede di quanto sopra, si sono con me sottoseritti. li Firma dello sposo Firma della sposa Firma di un teste, in caso che uno o entrambi gli sposi non sapessero o non potessero firmare (vedere il can. 1017). Firma del parroco o del suo delegato Si tolga la parola reciprocamente, quando la promessa è unilaterale. MOD. V I . Permesso da rilasciarsi dalla Curia Vescovile al parroco della sposa. (Num. 4 délVIstruzione). Curia di Essendo stati esibiti a questa Curia i documenti dai quali risulta che gl'infrascritti contraenti, esplorata la loro volontà, hanno manifestato il proposito di unirsi fra loro in matrimonio (o hanno contratto sponsali di futuro matrimonio) secondo il rito della S. R. Chiesa, c o m e pure che essi sono istruiti nei rudimenti della dottrina cristiana, che sono battezzati, 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cresimati e in stato libero, potrà il M. E. parroco di fare la richiesta per le pubblicazioni nella Casa comunale e procedere alle pubblicazioni canoniche del matrimonio che i medesimi desiderano contrarre. Fatte dette denunzie senza che siasi promosso alcun dubbio di canonico impedimento, d o p o aver ricevuto dall'ufficiale di stato civile la comunicazione delle seguite pubblicazioni nella Casa comunale, e d o p o aver esortato caldamente i contraenti ad accostarsi ai Sacramenti della Confessione e Comunione (can. 1033) procederà alla celebrazione del matrimonio suddetto, osservando poi scrupolosamente quanto è prescritto nel can. 1103 del Codice di diritto canonico e nel Cap. IV delle Istruzioni o emanate dalla S. C. dei Sacramenti il I luglio 1929. x ) Dalla suddetta Curia, questo dì II. Il Cancelliere vescovile 1 ) Nome, cognome e paternità degli sposi. Se lo sposo appartiene ad altra parrocchia, specificarla; così pure, se uno degli sposi è stato battezzato altrove, aggiungere il luogo e la data di battesimo. Specificare anche se, e con quale data, ha avuto luogo la dispensa da qualche impedimento. MOD. VII. Permesso da rilasciarsi dalla Curia vescovile al parroco dello sposo, quando la sposa appartenga ad altra parrocchia della stessa o di altra Diocesi. Curia di Essendo stati esibiti a questa Curia i documenti dai quali risulta che gl'infrascritti contraenti, esplorata la loro volontà, hanno manifestato il proposito di unirsi fra loro in matrimonio (o hanno contratto sponsali di futuro matrimonio) secondo il rito della S. E. Chiesa, c o m e pure che essi sono istruiti nei rudimenti della dottrina cristiana, che sono battezzati, cresimati e in stato libero, potrà il M. E. parroco d i . . . procedere alle pubblicazioni canoniche del matrimonio che i medesimi desiderano contrarre; e terminate tali denunzie senza che siasi promosso alcun dubbio di canonico impedimento, invierà analogo certificato al signor S. Congregatio de 377 disciplina Sacramentorum parroco della sposa, c o m e pure, in caso contrario, ne darà al medesimo immediato avviso. Dalla suddetta Curia, quésto di Il L. ® S. Il Cancelliere vescovile 1 Nome e cognome, paternità degli sposi, specificando la parrocchia della sposa, ove avverrà il matrimonio. MOD. V I I I - (Cfr. num. * 29 dell'Istruzione). Pubblicazioni canoniche da leggersi in chiesa. (coll'indicazione se prima, seconda o terza o da affiggersi alla porta della chiesa, coli'annotazione dei giorni nei quali dovrà stare affissa (canoni 1 0 2 2 - 1 0 2 5 ) . Pubblicazione del matrimonio da contrarsi dai signori : x *) figlio di ) figlia e di di e di 2 nato i l ) 2 nata i l a a di professione di professione. domiciliato a domiciliata a ) I fedeli sono obbligati in coscienza a denunciare al Parroco o all'Ordinario diocesano gli impedimenti canonici che conoscessero ostare alla celebrazione del detto matrimonio. il Il Parroco. *) N o m e e cognome. - In caso di differenza tra il nome di battesimo e quello dello stato civile, dovranno essere riportati nell'atto ambedue i nomi con debita apposi- zione della differenza, cioè aï civile e nel libro di battesimo. 2 ) Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile; in caso di diversità annotarle ambedue. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale M O D . IX - (Cfr. capo 2° dell' Istruzione). Richiesta di pubblicazione da farsi alla Casa comunale. Diocesi di Parrocchia di Comune di Al signor ufficiale di stato civile. Il sottoscritto Parroco di richiesto di assistere al matrimonio che sarà celebrato fra i ) *) di di l e di e di 2 nato i l ) 2 nata il a a domiciliato o residente a domiciliata o residente a di professione. di professione ) adempie il dovere di domandare a V. S. che si eseguiscano anche in cotesta Casa comunale le relative pubblicazioni (eventualmente aggi/ungere: con rescritto del R e v m o Mons. Ordinario in data sata la è stata dispen- pubblicazione canonica o è stata ottenuta la dispensa 3 dall'impedimento ) ) E attende la dichiarazione della eseguita pubblicazione appena spirato il termine. li. Il Parroco. Nota. La richiesta delle pubblicazioni dovrà farsi sempre in iscritto. L'autorità civile esige che nelle città e nei paesi che hanno più parrocchie, i Molto Reverendi Parroci trasmettano all'ufficiale di Stato civile un foglio, sul quale apporranno la propria firma (nome, cognome), la qualifica di parroco e un'impronta del timbro parrocchiale. *) Nome e Cognome. - In caso dello stato civile, dovranno di differenza tra il nome di battesimo e quello essere riportati nell'atto ambedue i nomi con la debita apposizione della differenza, cioè al civile e nel libro del battesimo. 2 ) Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile, in caso di diversità annotarle ambedue. 3 ) Non si denunzieranno dispense da impedimento occulto. 379 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum M O D . X - (Cfr. num. 10 dell'Istruzione). Richiesta di pubblicazioni da farsi in altre parrocchie. Diocesi di Parrocchia di Molto R e v . signor parroco di Prego la S . V . M. R. di voler fare le pubblicazioni canoniche nella sua chiesa parrocchiale, secondo le prescrizioni dei cann. 1024 e 1025 del codice di diritto canonico, per il matrimonio che vogliono contrarre il sig di a il e di domiciliato a di professione e la e di nato di nata a domiciliata a il di professione • Resto in attesa del certificato circa le avvenute pubblicazioni. li Il Parroco. MOD. XI. Dichiarazione del parroco circa le effettuate pubblicazioni. Parrocchia di Il sottoscritto attesta che nella sua chiesa parrocchiale sono state eseguite le pubblicazioni per il matrimonio che vogliono contrarre i sigg e nei giorni e che nessun impedimento è stato denunziato al riguardo. (Qualora invece sia stato denunziato qualche impedimento, si specifichi). il U Parroco. M O D . X I I - (Cfr. num. 15 dell'Istruzione). Eventuale domanda di dispensa da una o più pubblicazioni. (Da rivolgersi I sigg all'Ordinario diocesano). domandano che sia data la dispensa da una (o d a . . . . ) pubblicazione canonica per il loro matrimonio, e adducono i seguenti motivi 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il sottoscritto presenta la loro supplica, e dichiara c h e i motivi addotti rispondono a verità. li. Il Parroco. N o t a . - L a presente domanda col rescritto dell'Ordinario diocesano dovrà essere conservata nella posizione del matrimonio. MOD. XIII. a) Licenza per altro parroco (can. 1097). Diocesi di Parrocchia di Il sottoscritto dà al parroco d i . la licenza di assistere alla celebrazione del matrimonio che, nella *) 2 il sig. ) 2 desidera contrarre con la signorina ) nulla risultando in contrario alla detta celebrazione. 3 Trasmetto i documenti comprovanti lo stato libero degli s p o s i ) nonché il certificato rilasciato dall'ufficiale di stato civile [n. 23 delo VIstruzione della 8. C. dei Sacramenti del I luglio 1929). 19.... Il Parroco x ) Chiesa o cappella. 2 ) N o m e , cognome, paternità e domicilio attuale. 3 ) Nei casi in cui il matrimonio è permesso dalla Curia vescovile basta inviare il nulla osta della Curia stessa. b) Delega per un sacerdote, nei limiti della propria parrocchia (can. 1096). Parrocchia di Il sottoscritto delega il sacerdote perchè, in suo n o m e e v e c e , possa assistere al matrimonio suindicato c o m p lando i due originali sopra i fogli che qui si uniscono. . 19.... Il Parroco N o t a . - Il parroco delegante manderà al sacerdote delegato due copie del mo- dulo X V , e questi, celebrato il matrimonio, rimanderà al parroco delegante i detti fogli debitamente riempiti. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum MOD. 381 XIV. Spiegazione degli effetti civili e lettura degli art. 130-132 del Codice eivile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi. Subito dopo la celebrazione del matrimonio, cioè dopo manifestato il consenso dai coniugi avanti ü parroco ed i testimoni e prima di celebrare la Santa Messa, il parroco medesimo rivolgerà ai coniugi la seguente dichiarazione: « Col consenso ora manifestato dinanzi a me ed ai testimoni v o i avete contratto il matrimonio secondo il rito di Santa Romana Chiesa, matrimonio elevato alla dignità di Sacramento da Nostro Signore Gesù Cristo. « Questo stesso matrimonio, oltre la grazia divina e gli effètti sanzionati dai sacri canoni, tra cui principalmente l'obbligo della mutua assistenza e quello dell'educazione religiosa, morale e fìsica della prole, produce anche gli effetti civili secondo le leggi dello Stato, che v o i siete ugualmente tenuti a rispettare ed osservare. « Vi do lettura degli articoli del Codice civile riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi. « Articolo 130. - Il matrimonio impone ai coniugi l'obbligazione reciproca della coabitazione, della fedeltà e della assistenza. « Articolo 131. - Il marito è capo della famiglia; la moglie segue la condizione civile di lui, ne assume il cognome ed è obbligata ad accompagnarlo dovunque egli creda opportuno di fissare la sua residenza. « Articolo 132. - Il marito ha il dovere di proteggere la moglie, di tenerla presso di sè e somministrarle tutto ciò che è necessario ai bisogni della vita in proporzione delle sue sostanze. « L a moglie deve contribuire al mantenimento del marito, se questo non ha mezzi sufficienti ». M O D . XV - (Cfr. capo IV dell'Istruzione). Atto di matrimonio da trasmettersi dal parroco all'ufficiale di stato civile. Oggi (giorno, mese, anno e ora) innanzi a me eh esa di provincia di di diocesi ,di parroco della comune di (ovvero: delegato per questo atto dal parroco o dall'Ordinario diocesano, come risulta dall'allegato docu- mento), nella detta chiesa parrocchiale (o ' • • • . • ) si sono presen- 382 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 tati i sigg. , ) alla presenza dei testimoni sigg. 2 ) per contrarre tra loro il matrimonio, secondo le dispo- sizioni della Santa Romana Chiesa. 3 Visti il permesso della R e v m a Curia Vescovile di ) , i cer- tificati, dai quali risulta che le pubblicazioni ecclesiastiche sono state eseguite nei giorni al e quelle civili dal giorno (o la dispensa canonica e civile accordata circa le pubblica- zioni) (eventualmente la dispensa ottenuta dall'impedimento di dalla competente autorità ecclesiastica) ho interrogato ciascuno dei contraenti secondo le prescrizioni canoniche, alla presenza dei suddetti testimoni, ed avendo avuto il loro mutuo consenso, li ho dichiarati uniti in matrimonio secondo il rito di Santa R o m a n a Chiesa. Subito dopo manifestato il consenso, alla presensa dei sopraddetti testimonii, ho spiegato agli sposi, oltreché gli effetti sacramentali del matrimonio contratto, anche i civili, dando lettura degli articoli del Codice civile (130, 131, 132) riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi. D o p o di che ho redatto l'atto di matrimonio in doppio originale, dei quali uno si conserva in questo archivio parrocchiale, l'altro, cioè il presente, è destinato all'ufficio di stato civile di questo Comune di per essere trascritto nei registri civili. Nota. -1 signori sposi, alla presenza dei testimoni sopraddetti, hanno esposto che avanti il matrimonio, dalla loro unione naturale, è nato un figlio (o più) che fu battezzato il. nella parrocchia di col nome di e f u denunziato all'ufficiale di stato civile di figlio di col nome di come figlio di e hanno dichiarato che col presente atto lo riconoscono per proprio figlio all'effetto della sua legittimazione in forza del seguito matrimonio. 4 Letto il presente atto agli intervenuti, essi si sono con me sottoscritti. ) Sposo Sposa Testimoni: Timbro parrocchiale. Parroco (o delegato). Nota. - Il presente modulo e il seguente vanno convenientemente modificati, qualora si verifichi uno dei casi di cui ai numeri 34 e 35 dell' Istruzione. 1 ) Nome, cognome, età, luogo di nascita, professione e domicilio o residenza: nome, cognome, paternità, domicilio o residenza dei genitori. In caso di diversità tra i certificati religiosi e civili si specifichino le diversità. 2 ) Nome, cognome, paternità, età, domicilio. 3 ) Quando è richiesto per legge particolare o per consuetudine. 4 ) Qualora gli sposi non sappiano o non possano scrivere si dichiari nell'atto di matrimonio. 383 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum M O D . X V I - (Cfr. capo IV dell'Istruzione). Comunicazione all'ufficiale di stato civile. Parrocchia di Al signor ufficiale di stato civile del Comune di Trasmetto alla 8. V . , a norma di legge, uno degli atti originali del matrimonio celebrato il nanzi al S a c . innanzi a me sottoscritto (ovvero in. da me delegato) dai sigg affinchè sia trascritto nei registri di stato civile di questo Comune per tutti gli effetti civili. fi Il Parroco. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACBA CONGREGATIO CONCILII LITTERAE CIRCULARES A D OMNES O R D I N A R I O S I T A L I A E D E A D M I N I S T R A T I O N E B O N O R U M B E N E F I CIALIUM E T ECCLESIASTICORUM A D N O R M A M I U R I S C A N O N I C I E T P A C T I I N T E R APOSTOLICAM S E D E M E T R E G N U M I T A L I A E C O N C O R D A T I . Ai R e v m i Ordinari diocesani d'Italia, In conformità del Codice di diritto canonico (can. 100, 531, 687, 691, 1409, 1489, 1495, 1499, 1518, 1519) nel recente Concordato, stipulato e ratificato tra la Santa Sede ed il Regno d'Italia, da questo è stato riconosciuto alle chiese, ai benefìci ed agli altri enti ecclesiastici, religiosi e di culto non solo la personalità giuridica (art. 29, 31) e la capacità di acquistare e possedere beni temporali (art. 30, comma 2), ma anche il diritto alla libera gestione ordinaria e straordinaria dei medesimi senza obbligo della conversione-, per mezzo dei loro rappresentanti od amministratori, sotto la vigilanza ed il controllo della competente Autorità ecclesiastica (art. 30, c o m m a 1), salvo le riserve di cui all'art. 26, comma 2, ed all'art. 30, commi 2 e 3 dello stesso Concordato. Allo scopo pertanto di provvedere alla retta e regolare amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici di propria competenza, questa Sacra Congregazione del Concilio crede necessario impartire ai R m i Ordinari diocesani d'Italia le seguenti istruzioni e disposizioni. E ciò con la piena approvazione del Santo Padre, il Quale si aspetta che ognuno dei R e v m i Ordinari presti tutta quella diligente cooperazione, che la gravità eccezionale del caso richiede per la gloria di D i o , l'onore della S. Chiesa ed il bene delle anime. CAPO I. Consegna della gestione economale. Art. 1. Appena ricevuta la presente Circolare, gli Ordinari diocesani d'Italia prenderanno gli opportuni accordi con l'Economo generale dei benefìci vacanti e con i rispettivi Subeconomi per ottenere quanto prima, ed in ogni caso non oltre la fine del corrente anno, la consegna della gestione economale circa i benefici vacanti. 385 S. Congregatio Concilii Art. 2. § 1. Nell'intento di procedere alla sollecita provvista dei benefìci ecclesiastici vacanti, gli Ordinari procureranno che dall'Economato venga anzitutto fatta a loro stessi, od a speciale loro delegato ecclesiastico, la consegna delle relative temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche. § 2. Nella consegna saranno anche compresi i titoli di rendita nominativa con le unite cedole, appartenenti a ciascun beneficio vacante, previo elenco dei medesimi, con l'indicazione della loro qualità, quantità, intestazione, provenienza e destinazione, numero d'ordine, data di emissione, capitale nominale e reddito annuo. § 3. Tale consegna dovrà effettuarsi specialmente in base al verbale ed inventario, compilati dallo stesso Economato all'atto dell'ultima presa di possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche, salvo gli accertamenti del caso anche con perizia. Art. 3. § 1. Gli Ordinari richiederanno all'Economato anche la consegna: I o degli eventuali titoli al portatore o capitari appartenenti a ciascun benefìcio, e lasciati o comunque affidati allo stesso E c o n o m a t o , con la specificazione della relativa quantità, provenienza e destinazione; 2° delle cauzioni o dei titoli corrispondenti, depositate dai beneficiati presso l'Economato in occasione della loro immissione in possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 3° degli assegni patrimoniali spettanti ai beneficiati od altri ecclesiastici. § 2. Nel caso che qualche cauzione di cui al precedente § 1 n. 2, fosse contestata dall'Economato, gli Ordinari nella consegna si limiteranno a prenderne atto, salvo inserire la riserva di ogni diritto ed azione nel relativo verbale. Art. 4. Ricevuta la consegna di cui all'articolo 2 gli Ordinari riscoteranno i relativi redditi beneficiarii del corrente anno 1929, tenendone distinta registrazione per ogni benefìcio, salvo in fine d'anno regolarizzarne i conti in base del canone 1 4 8 0 . 1 1 Per la ripartizione dei redditi promiscui dell'anno corrente con l'Economato, gli Ordinari applicheranno le norme sostanziali di cui all'articolo 103 del Eegolamento economale 23 Maggio 1918 n. 978, tenendo presente che all'Economato spetta l'avanzo ACTA, vol. X X I , n. 8. — 8-7-929. 0 26 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Art. 5. Gli Ordinari domanderanno pure al medesimo E c o n o m a t o l'elenco dei benefìci vacanti e, possibilmente, anche dei provvisti: 1° con il loro stato patrimoniale, attivo e passivo, comprendente la descrizione particolareggiata: a) dei beni immobili, cioè delle chiese cattedrali e parrocchiali, con l'indicazione del loro pregio artistico o storico; dei fondi urbani e rustici, con l'indicazione dei dati catastali ed ipotecari, dei titoli di proprietà, dei legati di culto, dei pesi ed oneri annessi, delle condizioni di statica e di manutenzione o di coltivazione, del loro valore approssimativo; dei canoni ed altre prestazioni, ecc.; b) dei beni mobili, cioè dei censi, dei titoli di rendita nominativa, delle pensioni, degli incerti di stola, dei crediti ed altri diritti, dei sacri arredi e suppellettili (con l'indicazione del loro stato di conservazione e del loro valore approssimativo), ecc.; 2° c o n il loro stato economico, attivo e passivo, comprendente le entrate beneficiarie, le relative uscite, nonché la rendita netta; 3° con i loro oggetti preziosi, artistici o storici, con l'indicazione delle speciali caratteristiche di ciascuno, dello stato di conservazione e di custodia, del valore approssimativo, ecc.; 4° con i loro crediti ed altri diritti inesigibili, con l'indicazione della origine e data, del nome dei debitori e dei motivi di tale inesigibilità. Art. 6. ISTè ometteranno di chiedere all'Economato e, se del caso, alla Procura generale della Corte d'appello, la consegna in originale, od almeno in copia conforme: o I degli ultimi verbali ed inventari ed, occorrendo, anche di quelli anteriori, compilati in occasione dell'immissione in possesso o della presa di possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 2° degli altri atti, contratti, documenti, istrumenti, ecc., che possono interessare i benefìci si provvisti che vacanti; o netto sui redditi d'ogni beneficio vacante dal I Grennaio 1929 al 7 Giugno successivo, data dello scambio delle ratifiche. Nulla osta però che, prima di tale regolarizzazione di conti, gli Ordinari e l'Economato possano reciprocamente anticiparsi somme sui redditi già da loro riscossi, per rimborsarsi di spese già sostenute o per far fronte ad altre urgenti da sostenersi durante l'anno. S. Congregatio Concilii 387 3° delle pratiche in corso, relative alla consistenza patrimoniale dei benefìci ecclesiastici, con particolare riguardo alle cause pendenti per la loro prosecuzione, salvo chiedere all'uopo il gratuito patrocinio. Art. 7. § 1. Gli Ordinari di persona o per mezzo di loro speciale delegato ecclesiastico, e con l'eventuale assistenza di persona competente anche laica, s'adopreranno aftinché i verbali relativi alla consegna di cui nei precedenti articoli 2-6, siano compilati con la maggiore diligenza e precisione possibile, in forma amministrativa e con esenzione da ogni tributo a tenore dell'articolo 3 della Convenzione finanziaria Lateranense, salvo inserirvi la solita riserva di ogni diritto ed azione. § 2. Detti verbali saranno poi firmati dagli Ordinari o dal loro delegato ecclesiastico, e dal rappresentante governativo, in doppio esemplare, di cui uno sarà ritirato dal rappresentante governativo e l'altro dagli Ordinari o dal loro delegato per conservarlo nell'archivio amministrativo diocesano. Art. 8. Nel caso che nella consegna, di cui nei precedenti articoli 2-7, sorgessero gravi difficoltà o dubbi, gli Ordinari, prima di riceverla, si rivolgeranno alla Sacra Congregazione dei Concilio per le opportune istruzioni e norme. CAPO Ufficio II. amministrativo diocesano. Art. 9. In ogni Curia sarà costituito un Ufficio diocesano per l'amministrazione, vigilanza e controllo dei beni appartenenti ai capitoli cattedrali, parrocchie ed altri benefici, alle chiese, santuari, fabbricerie, confraternite ed altri enti ecclesiastici o di culto. Art. 10. § 1. Gli atti, i contratti ed i documenti ricevuti o richiesti in occasione della consegna di cui negli articoli 2-7, saranno conservati in distinto locale di detto Uifìcio, catalogati e mantenuti in buon ordine. § 2. A tale archivio arnministrativo si aggiungeranno gli atti, i contratti, gli istrumenti, gli inventari, i verbali, le relazioni, le perizie, ecc., che verranno in appresso, nonché le quietanze e gli altri documenti giustificativi, le minute o le copie delle corrispondenze spedite e le corrispondenze ricevute circa l'amniinistrazione, la vigilanza ed il controllo dei beni beneficiari ed ecclesiastici. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 388 Art. 11. Allo scopo di completare l'archivio amministrativo con il relativo impianto contabile, gli Ordinari, appena ricevuta la presente Circolare, inviteranno i capitoli cattedrali, i parroci e gli altri beneficiati a trasmettere alla Curia diocesana, entro un congruo termine di tempo: I o una copia conforme, debitamente datata e firmata, del verbale ed inventario, compilati in occasione della loro immissione nel possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 2° le risposte al questionario, formulato dagli Ordinari stessi sulla guida dell'annesso modulo A, ed adattato alle condizioni delle singole diocesi, circa lo stato patrimoniale ed economico dei capitoli cattedrali, delle parrocchie e degli altri benefici, nonché delle rispettive chiese. Art. 12. § 1. Tali risposte, secondo il canone 1522 del Codice canonico, saranno date con verità e precisione da ogni capitolo cattedrale, parroco od altro beneficiato, compilandone tre esemplari, datati e firmati. § 2. Uno dei tre esemplari sarà conservato nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, mentre gli altri due saranno rimessi, entro il prefisso termine di tempo, all'Ordinario diocesano il quale, ripostone uno nel proprio archivio, trasmetterà l'altro - entro il prossimo mese di Dicembre del 1929 alla Sacra Congregazione del Concilio, con l'autentica e con l'aggiunta delle eventuali osservazioni e proposte. Art. 13. La stessa procedura di cui nei precedenti articoli 11 e 12 adotteranno gli Ordinari con i nuovi provvisti dei benefìci ora vacanti, ed, in caso di lunga vacanza, con i presenti amministratori interini. Art. 14. Gli Ordinari, appena ricevute al riguardo nuove istruzioni dalla Sacra Congregazione del Concilio, invieranno pure analogo questionario ai rettori ed amministratori delle altre chiese, santuari, fabbricerie, confraternite ed altri enti ecclesiastici o di culto, invitandoli a rispondere nel m o d o , tempo e forma di cui negli articoli 11 e 12. Art. 15. Per il regolare impianto contabile diocesano si richiedono almeno: o I un libro cassa, in cui si noti ogni operazione, che importi movimento di danaro, portandola a credito od a debito sul conto aperto per S. Congregatio Concilii 389 ogni benefìcio, chiesa ed altro ente ecclesiastico o di culto; come nell'annesso modulo B; 2° una rubricella alfabetica-, cioè elenco in ordine alfabetico di tutti e singoli i benefìci, chiese ed altri enti ecclesiastici o di culto, contrassegnando ciascuno di essi con proprio numero di riferimento, da ripetersi in ogni relativo atto, contratto, inventario, verbale, fascicolo, ecc., e nel registro, di cui al seguente n. 3°, indicandovi pure le corrispondenti pagine del medesimo; . . 3° un registro, diviso per ciascun beneficio, chiesa ed altro ente.ecclesiastico o di culto, e suddiviso per ogni partita dei beni immobili e mobili,, in m o d o che, a guisa d'inventario, risulti il relativo stato patrimoniale ed economico sì attivo che passivo come nell'annesso modulo G. Art. 16. Il registro di cui al precedente articolo 15, n. 3°, sarà compilato in base ai relativi atti, contratti, documenti, istrumenti, ecc.; nonché sui verbali ed inventari di consegna e di riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; sui dati ricevuti o richiesti in occasione della consegna di cui negli articoli 2-7; sulle risposte al questionario di cui negli articoli 11-14; ed in particolare sugli accertamenti compiuti dagli Ordinari e dai loro delegati. Art. 17. Lo stesso registro sarà aggiornato, per ogni anno successivo, nella parte patrimoniale con l'aggiunta delle variazioni che modificassero lo stato patrimoniale, beneficiario ed ecclesiastico, e nella parte economica con l'aggiunta del riepilogo del rispettivo stato economico. Art. .18. § 1. Le variazioni dello stato patrimoniale si desumeranno anche dagli atti e contratti di cui negli articoli 40-42, e dalle relazioni di cui negli articoli 46-49, e riguarderanno specialmente: 1° gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41; le autorizzazioni ecclesiastiche e le eventuali civili di cui negli articoli 40-42, con la citazione degli estremi di ogni atto e contratto; 2° la rinnovazione dei titoli e delle ipoteche con l'indicazione degli estremi di ogni atto; 3° le condizioni di statica e di conservazione degli edifìci, e di conduzione o locazione e di coltivazione dei terreni; - 4° le mutazioni e condizioni dei beni mobili. § 2. Il riepilogo dello stato economico si desumerà dal rendiconto annuale di cui all'articolo 45 e conterrà il riassunto dell'entrata ed Uscita c o n la rendita netta. f Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPO III. Custodia dei titoli e valori. Art. 19. § 1. Appena accertato lo stato patrimoniale ed economico di cui negli articoli 2-14, gli Ordinari inviteranno prima i rispettivi beneficiati, e poi anche gli altri rettori ed amministratori a depositare, entro il termine di un mese, nella Curia diocesana tutti i titoli di rendita nominativa e gli altri valori appartenenti ai benefici ed agli altri enti ecclesiastici o di culto, dietro relativa ricevuta. § 2. Dal far tale deposito sono esentati solo i capitoli cattedrali, che diano sicuro affidamento, nonché speciali enti ecclesiastici o di culto per gravi ragioni da approvarsi dalla Sacra Congregazione del Concilio. Art. 20. § 1. Detti tit oh e valori, unitamente a quelli ricevuti nella consegna di cui negli articoli 2-4, saranno custoditi in apposita cassaforte, munita di tre diverse chiavi e collocata nella Curia diocesana. § 2. Essi saranno amministrati, secondo le rette norme di contabilità, dal Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520 del Codice di diritto canonico. CAPO Amministrazione dei IV. benefici vacanti. Art. 2 1 . § 1. Verificatasi la vacanza di un benefìcio, gli Ordinari adotteranno le precauzioni del caso, dando anche notizia della vacanza all'Ufficio distrettuale per gli affari di culto, e disporranno tosto per la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche. § 2. La riconsegna dovrà effettuarsi dal cessato beneficiato, o dai suoi eredi, al vicario e c o n o m o , cioè economo spirituale di cui al canone 472 n. .1, O ad altro ecclesiastico incaricato dell'amministrazione temporanea dei beni beneficiari ed ecclesiastici, c o n l'assistenza del vicario foraneo di cui al canone 447, o di un membro del Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520, o di altro ecclesiastico all'uopo designato, ed alla presenza del rappresentante governativo a norma dell'articolo 30, c o m m a 3 del Concordato. Art. 22. Tale riconsegna si farà in contradittorio del cessato beneficiato o dei suoi eredi, avvertiti del giorno e dell'ora precisa con lettera raccomandata; quale S. Congregatio Concilii 391 termine trascorso invano, si procederà d'ufficio anche alla presenza del rappresentante governativo di cui al precedente articolo 21 § 2. Art. 23. La riconsegna si eseguirà mediante inventario di tutti i beni immobili e mobili, compilato sulla scorta del precedente verbale ed inventario di consegna, ed in base all'accertamento fatto, occorrendo anche con perizia, sul loro stato patrimoniale ed amministrativo. Art. 24. § 1. Della riconsegna sì redigerà verbale in tre esemplari da firmarsi, oltre che dal cessato beneficiato o dai suoi eredi, dal vicario economo o dall'ecclesiastico amministratore interino, da uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, nonché dal rappresentante governativo di cui allo stesso articolo 2 1 § 2 . § 2. D u e di detti esemplari saranno rispettivamente conservati nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, e nell'archivio arnministrativo diocesano; mentre il terzo sarà consegnato al rappresentante governativo. Art. 25. Se la cauzione di cui negli articoli 37 e 38 non fosse sufficiente per c o m pensare i danni arrecati per cattiva amministrazione dal cessato beneficiato, gli Ordinari effettueranno la ritenzione della parte dei frutti promiscui, giusta il canone 1480, spettanti al cessato beneficiato od ai suoi eredi, e prenderanno anche gli altri provvedimenti del caso. Art. 26. Le spese per la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche saranno a totale carico del cessato beneficiato o dei suoi eredi. Art. 27. Procedura analoga a quella di cui nei precedenti articoli 21-26 gli Ordinari adotteranno per la riconsegna dei beni da parte dei cessati rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 28. Gli Ordinari amministreranno i beni del beneficio vacante per mezzo d e l vicario e c o n o m o di cui nei canoni 472 n. 1 e 473, o di altro ecclesiastico aniministratore interino; ed assegnato al primo, giusta lo stesso canone 472 n. 1, ed occorrendo anche al secondo, un congruo assegno, destineranno il residuo reddito netto a norma del canone 1481. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A r t . 29. Per l'amministrazione interina dei beni appartenenti al benefìcio vacante si osserveranno analogamente le disposizioni circa l'amministrazione dei beni spettanti ai benefìci provvisti, di cui negli articoli 39-45, rimanendo di regola vietato durante la vacanza, a tenore dei canoni 436 e 473 § 1, ogni atto e contratto eccedente l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41. Art. 30. Al termine dell'amministrazione temporanea, il vicario economo o l'ecclesiastico amministratore interino, con l'assistenza di uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, farà la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche al nuovo beneficiato, a tenore del canone 473 § 2. Art. 31. Tale consegna si eseguirà mediante inventario di tutti i beni immobili e mobili, compilato sulla scorta del precedente verbale ed inventario di riconsegna di cui negli articoli 23 e 24, ed in base all'accertamento fatto, occorrendo anche con perizia, sul loro stato patrimoniale ed amministrativo. Art. 32. § 1. Della consegna si redigerà verbale in doppio originale da firmarsi dal vicario economo o dall'ecclesiastico amministratore interino, dal n u o v o beneficiato, e da uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, e da conservarsi l'uno nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, e l'altro nella Curia diocesana a norma del canone 1522 n. 2 e 3. § 2. In detto verbale, a tenore del detto canone 1522 n. 1, dovrà anche risultare il giuramento prestato dal beneficiato per la buona e fedele amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici. Art. 33. Le spese per la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche saranno a totale carico del nuovo beneficiato. Art. 34. Il vicario economo o l'ecclesiastico amministrativo interino sarà tenuto a risarcire i danni che, durante la propria gestione, risultassero da esso arrecati, ed accertati, anche con perizia, a norma dei canoni 1476, 1477 1479, 1523-1543. S. Congregatio Concilii 393 Art. 35. In m o d o analogo a quello di cui negli articoli 30-34 procederanno gli Ordinari per la consegna dei beni ai nuovi rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. CAPO Amministrazione dei V. benefici provvisti. Art. 36. § 1. Ogni beneficiato, prima di prendere possesso del proprio beneficio a norma dei canoni 1443-1445, e prima di ricevere la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche di cui negli articoli 30-32, dovrà depositare nella Curia diocesana, dietro relativa ricevuta, una cauzione in titoli al portatore dello Stato italiano o garantiti dal medesimo, il cui ammontare, secondo il corso medio della settimana precedente, corrisponda all'annuo reddito netto del proprio benefìcio. § 2. La cauzione sarà fruttifera a favore del rispettivo beneficiato. § 3. Tate cauzione, mediante regolare dichiarazione da rilasciarsi nella Curia diocesana dallo stesso beneficiato, resterà vincolata, come garanzia, alla dote del rispettivo beneficio. § 4. Essa sarà restituita al cessato beneficiato oppure ai suoi eredi, sentito l'Ufficio distrettuale per gli affari di culto, solo dopo la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche, di cui negli articoli 22-24, e dietro deduzione dell'ammontare dei danni arrecati per cattiva amministrazione dallo stesso beneficiato, ed accertati, anche con perizia, a norma dei canoni 1476, 1477, 1479, 1523-1543. Art. 37. Detta cauzione potrà prestarsi anche con equivalente polizza di assicurazione sulla vita, preferibilmente presso l'Istituto nazionale delle assicurazioni, da depositarsi nella Curia diocesana dietro relativa ricevuta, e da vincolarsi nella forma di cui al superiore articolo 36. Art. 38. Le norme, contenute nei precedenti articoli 36 e 37, potranno essere applicate, secondo il prudente giudizio degli Ordinari, anche ai rettori ed ammimstratori di cui all'articolo 14, prima che essi assumano il loro ufficio. Art. 39. § 1. Ogni beneficiato, secondo il canone 1476 § 1, ha il dovere di amministrare i beni del suo benefìcio a norma dei canoni 1479,1523-1543, ed anche di soddisfare agli oneri inerenti, specialmente a norma dei canoni 1475-1477. 394 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 2. In base ai canoni di cui al precedente § 1, analogamente dicasi a riguardo dei rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 40. § 1. Gli stessi di cui al precedente articolo 39, nell'edificazione o riedificazione e nell'ampliamento o restauro delle rispettive chiese e santuari c o n gli edifìci ed opere annesse, dovranno attenersi al prescritto dei can. 1162 e 1164 del Codice di diritto canonico. § 2. In caso contrario, essi saranno tenuti personalmente responsabili non solo delle spese sostenute, ma anche dei danni arrecati, salvo le maggiori pene del caso. Art. 41, § 1. Per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione (acquisti, alienazioni, permute, donazioni, enfiteusi, affrancazioni di canoni e censi, mutui, atterramenti di piante di alto fusto, liti attive e passive, e c c . ) , i beneficiati, i rettori e gli altri amministratori di cui all'articolo 14 dovranno fornirsi dell'autorizzazione ecclesiastica a norma del Codice di diritto canonico (canoni 1526-1543). § 2. In caso contrario, oltre la nullità dell'atto e contratto, i medesimi s o n o tenuti al risarcimento dei danni arrecati a norma dei canoni di cui al superiore § 1, salvo le maggiori pene sancite nel canone 2347. Art. 42. § 1. Gli enti ecclesiastici non beneficiari o di culto, a norma dell'art. 3 0 , c o m m a 2, del Concordato, sono anche tenuti a fornirsi dell'autorizzazione civile per acquistare beni immobili e per accettare donazioni, eredità o legati, sotto pena di nullità degli stessi acquisti ed accettazioni secondo gli articoli 9 e 10 della legge civile 27 maggio 1929, n. 848. § 2. Gli enti beneficiari poi, a tenore dell'articolo 30? c o m m a 3 del Concordato, sono inoltre tenuti a munirsi dell'autorizzazione civile per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione, specificati negli articoli 12 e 13 della stessa legge civile 27 maggio 1929, n. 848. Art. 43. Gli stessi beneficiati, rettori ed amministratori, per la retta amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici, a mente del canone 1522 dovranno di regola tenere, sotto la vigilanza dei proprii Ordinari, due libri ed un registro, cioè: I o un libro cassa, analogo a quello della Curia diocesana di cui all'ar- t i c o l o 15 n. 1, per ogni operazione di credito e debito, cioè di entrata ed 395 S. Congregatio Concilii uscita, per l'amministrazione dei beni appartenenti a ciascun beneficio e altro ente ecclesiastico p di culto; 2° un libro inventario ài tutti i beni immobili e mobili, compresi gli arredi sacri, suppellettili ed altri oggetti, appartenenti a ciascun benefìcio ed altro ente ecclesiastico o di culto, salvo il suo aggiornamento c o n l'aggiunta delle successive variazioni annuali; 3° un registro, analogo al registro della Curia diocesana di cui negli articoli 15 n. 3, 16-18, circa lo stato patrimoniale ed economico, sì attivo che passivo, di ciascun benefìcio ed altro ente ecclesiastico o di culto, salvo il suo aggiornamento nella parte sì patrimoniale che economica. Art. 44. I medesimi, oltre il registro e gli altri due libri, dovranno pure conservare in ordine, nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, gli atti, i contratti, gli istrumenti, ecc., nonché le quietanze e gli altri documenti giustificativi, le corrispondenze ricevute e le minute o le copie delle corrispondenze spedite circa la propria amministrazione. Art. 45. § 1. A norma del canone 1525 § 1, gli stessi, entro il mese di marzo di ogni anno, dovranno presentare alla propria Curia diocesana il rendiconto della loro amministrazione beneficiaria ed ecclesiastica, compreso l'adempimento dei legati di culto, per la necessaria revisione ed approvazione, salvo quanto è disposto al § 2 dello stesso canone. § 2. In tale occasione rimetteranno anche alla medesima Curia l'elenco delle variazioni aggiunte, durante l'anno precedente, nel loro inventario e registro di cui all'articolo 43 n. 2 e 3. < § 3. D o v r a n n o pure presentare alla stessa Curia, entro il mese di ottobre di ogni anno, il bilancio preventivo specialmente delle spese straordinarie per ottenere la previa approvazione ed autorizzazione ecclesiastica. CAPO Vigilanza VI. diocesana. Art. 46. § 1. A norma dei canoni 1478 e 1519 gli Ordinari, sopra i beni dei benefici sì provvisti che vacanti, delle chiese e degli altri enti ecclesiastici o di culto di cui all'articolo 14, hanno il diritto ed il dovere di vigilanza e di controllo, che eserciteranno specialmente nelle visite pastorali, avvalendosi anche dell'opera dei canonici convisitatori di cui al can. 343 § 2. 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 2 . Gli Ordinari in tale occasione od in altro tempo esamineranno, o faranno esaminare dagli stessi canonici convisitatori oppure da un membro del Consiglio amministrativo diocesano, i due libri ed il registro di cui all'articolo 43, apponendovi la loro approvazione con data e firma. Art. 47. In particolare poi gli Ordinari cureranno che i vicari foranei esercitino la loro vigilanza sui predetti beni secondo il prescritto dei canoni 447 § 1, n. 4 e § 2, 1478, e che ogni semestre presentino alla Curia la relativa loro relazione a norma del canone 449. Art. 48. § 1. Gli Ordinari provvederanno anche alla vigilanza ed alla relazione, di cui al precedente articolo 47, dei beni beneficiarii ed ecclesiastici appartenenti allo stesso vicario foraneo, per mezzo del vicario foraneo viciniore o di un membro del Consiglio amministrativo diocesano. § 2. Analogamente provvederanno per la detta vigilanza e relazione circa i beni beneficiari ed ecclesiastici della città vescovile. Art. 49. Gli Ordinari cureranno pure di inviare ispezioni ordinarie almeno annuali, ed occorrendo anche straordinarie, per verificare la consistenza patrimoniale e la manutenzione dei beni beneficiari ed ecclesiastici, ed in particolare la condizione statica e conservativa delle chiese, dei santuari e delle case canoniche e parrocchiali, servendosi dell'opera del Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520, nonché di persone tecniche anche laiche, per poi adottare i provvedimenti del caso. Art. 50. Le spese delle ispezioni, tanto ordinarie quanto straordinarie di cui al precedente articolo 49, saranno a totale carico dei relativi beneficiati, nonché, secondo il prudente giudizio dell'Ordinario, dei rettori e amministratori, oppure delle stesse chiese ed altri enti ecclesiastici ispezionati. Art. 51. § 1. In caso di cattiva amministrazione dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, gli Ordinari, salvo la remozione secondo il canone 2147 § 2 n. 5, potranno anche sospendere a norma dello stesso canone il beneficiato dalla S. Congregatio 397 Concilii relativa, amnfinistrazione, affidandola ad altro ecclesiastico all'uopo designato, al quale assegneranno un congruo compenso, destinando il residuo reddito netto a favore dello stesso beneficiato. § 2. Gli Ordinari non ometteranno di dare tosto notizia del provvedimento preso all'Ufficio distrettuale per gli affari di culto. Art. 52. In caso di cattiva gestione patrimoniale dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, gli stessi Ordinari applicheranno pure le norme dei canoni 1534 e 2347; ed, occorrendo, provocheranno anche il sequestro delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche dal rappresentante governativo in conformità dell'articolo 26, comma 2, del Concordato. A Art. 53. \ Procedura analoga a quella di cui nei precedenti articoli 51 e 52 adotteranno gli Ordinari con i rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 54. § 1. Prima di concedere l*autorizzazione ecclesiastica od, occorrendo, d'impetrare il beneplacito apostolico per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41, gli Ordinari, a norma dei canoni 1530-1542, richiederanno, oltre il consenso od il voto del Capitolo cattedrale, il parere del Consiglio amministrativo diocesano e, se del caso, anche quello di un perito, a tenore dei canoni 1164 e 1530. § 2. Cureranno inoltre che, secondo l'articolo 42, sia chiesta ed ottenuta l'autorizzazione civile a norma dell'articolo 30, commi 2 e 3, del Concordato. Art. 55. Gli stessi Ordinari vigileranno che, a tenore del cànone 1529, negli atti e contratti dei beni beneficiari ed ecclesiastici siano osservate anche le leggi civili e le lodevoli consuetudini locali, e che nelle locazioni dei medesimi si osservi pure il prescritto del canone 1479. Art. 56. Nè ometteranno di vigilare che i beni beneficiari ed ecclesiastici siano migliorati ed, occorrendo, anche bonificati, e che i fondi rustici siano provvisti degli occorrenti attrezzi rurali e delle sufficienti scorte vive e morte a corredo degli stessi fondi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 398 Art. 57. Sull'annuo reddito netto dei benefìci anche vacanti e degli altri enti ecclesiastici o di culto di cui all'articolo 14, gli Ordinari esigeranno la percentuale del due per cento per le spese dell'amministrazione diocesana e per le opere diocesane. Art. 58. Gli Ordinari poi, entro il mese di giugno di ogni anno, renderanno conto dell'impiego, da loro fatto, delle percentuali di cui al precedente articolo 57$ alla Sacra Congregazione del Concilio. CAPO Ufficio VII. amministrativo centrale. Art. 59. Presso la Sacra Congregazione del Concilio sarà costituito uno speciale Ufficio amministrativo per la superiore vigilanza e controllo dei b e m appar* tenenti ai benefici; chiese ed altri enti ecclesiatici o di culto di cui all'articolo 14, specialmente per l'Italia. Art. 60. A tale scopo la Sacra Congregazione del Concilio invierà visite periodiche ed anche straordinarie, per accertare lo stato patrimoniale ed amministrativo dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, la loro conservazione e manutenzione, specialmente riguardo le chiese, santuari, case canoniche e parrocchiali. Art 61. Entro il mese di giugno del 1930 gli Ordinari diocesani d'Italia presenteranno alla medesima S. Congregazione una relazione circa lo stato patrimoniale ed economico dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, con le osservazioni e proposte del caso, aggiungendovi copia conforme del registro di Curia di cui negli articoli,. 15 n. 3, 16. Art. 62. In appresso i detti Ordinari presenteranno alla stessa Sacra Congregazione durante un quinquennio, entro il mese di giugno di ogni anno, una relazione suppletiva alla relazione di cui al precedente articolo 61, con le osservazioni e proposte del caso, aggiungendovi copia conforme degli aggiornamenti eseguiti, durante l'anno precedente, nel detto registro di Curia di cui negli articoli 17 e 18. S. Congregatio Concilii 399 Questa Sacra Congregazione nutre piena fiducia che gli Ordinari diocesani d'Italia, nell'interesse dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, porranno ogni loro diligenza e cura nell'osservare, e far oigservare, le istruzioni e disposizioni della presente Circolare. Ed in attesa di un cenno di ricevimento della medesima, con particolare ossequio mi professo. R o m a , 20 giugno 1929. £g D. CARD. SBARBETTI, V e s c o v o di Sabina e Poggio Mirteto, Prefetto. L. © S. • f G. Serafini, V e s c o v o tit. di Lampsaco, Segretario. MOD. A. SCHEMA DI QUESTIONARI QUESTIONARIO I P E R L E PARROCCHIE B E N I IMMOBILI I . - C H I E S A PARROCCHIALE a Q. I . Quando fu edificata la chiesa parrocchiale, e da chi? a Q. 2 . Quale è lo stile della chiesa? a Q. 3 . Se e quale pregio artistico o storico ha la chiesa, e se e quale le sue parti? a Q. 4 . Quali sono le sue condizioni di statica e di manutenzione? a Q. 5 . Se e quando essa fu ampliata? a Q. 6 . È sufficiente ai bisogni della popolazione? a Q. 7 . È patronata o meno? a Q. 8 . Se la chiesa è patronata: a) chi ne è il patrono? b) ha egli provveduto e provvede alle riparazioni ordinarie e straordinarie a norma del canone 1186 del Codice? c) se no: perchè? a Q. 9 . Se la chiesa non è patronata: a) chi è tenuto a provvedere alle riparazioni sì ordinarie che straordinarie? Acta Apostolicae 400 Sedis - Commentarium Officiale b) per quale titolo, convenzione o consuetudine vi è tenuto? c) vi ha egli provveduto e vi provvede? d) se no: perchè? a Q. 1 0 . Quando e da chi fu fatta l'ultima riparazione ordinaria e straordinaria alla chiesa? a Q. I I . In che consistette tale riparazione, e quale ne fu la spesa? a Q. 1 2 . Se e di quali riparazioni, ordinarie e straordinarie, ha oggi bisogno la chiesa con le sue parti (cappelle, altari, sacrestia, campanile ecc.)? a Q. 1 3 . Quale spesa occorre per tali riparazioni? a Q. 1 4 . Quali somme sono già raccolte per dette riparazioni, e quali altre si sperano raccogliere? a Q. 1 5 . Si suole presentare all'Ordinario diocesano il progetto ed il disegno dei lavori, con il preventivo della spesa, per l'approvazione, a mente del canone 1162 § 1?, a Q. 1 6 . Quali locali sono attigui alla chiesa, oppure soprastanti o sottostanti alla stessa, ed a quale uso servono? a Q. 1 7 . Se e quali servitù attive ha la chiesa? a Q. 1 8 . A quali servitù passive è essa soggetta?, a Q. 1 9 . Si è cercato di togliere le servitù passive, come e con quale risultato? a Q. 2 0 . Vi sono accessi o finestre da case private, oppure coretti privati? a Q. 2 1 . Se sì: a) per quale diritto o pretesto? b) c o m e e con quale esito si è cercato di eliminare gli eventuali abusi? e) quali difficoltà ostano per l'eliminazione di tali abusi? a Q. 2 2 . Quali sono i confini della chiesa? a Q. 2 3 . Quali sono i confini dei locali e dell'area annessi alla chiesa? a Q. 2 4 . La chiesa è assicurata contro gli incendi ed i furti? a Q. 2 5 . Se sì: presso quale società assicuratrice e per quale premio annuo? a Q. 2 6 . Se no: s'intende provvedervi e come? a Q. 2 7 . La chiesa è provvista di sufficienti suppellettili ed arredi sacri? a Q. 2 8 . Se no: quali nuove suppellettili ed arredi sacri sono più urgenti? a Q. 2 9 . Quale ne sarebbe la spesa complessiva, e con quali mezzi vi si potrebbe provvedere? a Q. 3 0 . Le esistenti suppellettili ed arredi sacri sono in buono stato? a Q. 3 1 . Sono essi ben conservati e custoditi? a Q. 3 2 . La chiesa ha legati di culto da soddisfare? Avvertenza. - Qui s'inseriscano le questioni 138-144. S. Congregatio Concilii 401 a Q. 3 3 . Quali sono in media le annue offerte complessive per il culto ed altri bisogni della chiesa? a Q. 3 4 . Di tali offerte si rende conto aU'Ordinario diocesano a norma del canone 1182 § 3? a Q. 3 5 . Possiede la chiesa beni temporali? a Q. 3 6 . Quale è in media il loro annuo reddito complessivo? a Q. 3 7 . Quale è il loro valore approssimativo? a Q. 3 8 . Esiste l'inventario completo dei beni immobili e mobili della chiesa? Avvertenza. - Se la chiesa parrocchiale possiede solo beni mobili, qui s'inseriscano, secondo i casi, le questioni 115-133; se poi essa possiede anche beni immobili, s'inseriscano, secondo i casi, anche le questioni 57-114. a Q. 3 9 . L'amministrazione dei beni temporali della chiesa è tenuta dal parroco, oppure da speciale Consiglio amministrativo o fabbriceria, secondo i canoni 1183 e 1521? a Q. 4 0 . Se dalla fabbriceria: a) è essa nominata dall'Ordinario diocesano, oppure da chi altro e per quale titolo? b) è almeno approvata dallo stesso Ordinario e da lui dipendente? c) di quanti membri è composta, di quanti ecclesiastici e di quanti laici? a Q. 4 1 . Il parroco, o chi altro, è il presidente della fabbriceria? a Q. 4 2 . Il presidente è nominato dall'Ordinario diocesano, oppure dai fabbriceri o da chi altro e per quale titolo? a Q. 4 3 . Il presidente è almeno approvato dall'Ordinario diocesano? a Q. 4 4 . La fabbriceria amministra i beni temporali della chiesa parrocchiale a norma dei canoni 1522-1543? a Q. 4 5 . S'ingerisce essa nelle mansioni di cui al canone 1184? a Q. 4 6 . S'ingerisce anche circa l'esercizio del culto e le Messe legatane e manuali? a Q. 4 7 . 8e sì: per quale titolo o pretesto? a Q. 4 8 . Il parroco, oppure la fabbriceria, presenta ogni anno il bilancio preventivo almeno delle spese straordinarie ed il rendiconto all'Ordinario diocesano per l'approvazione a norma del canone 1525? a Q. 4 9 . Se wo: perchè? a Q. 5 0 . La chiesa ha archivio proprio? a Q. 5 1 . È esso ben custodito ed ordinato? Avvertenza. - Se la chiesa possiede arredi sacri ed oggetti preziosi, artistici o storici, qui s'inseriscano le questioni 145-150. a Q. 5 2 . Il parroco è di libera collazione dell'Autorità ecclesiastica, o p pure di patronato ecclesiastico o laicale? ACTA, vol. XXL, n. 8. — 8-7-929. 27 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium a Q. 5 3 . Se di patronato: Officiale • a) chi ne è il patrono, e per quale titolo o diritto? b) adempie egli tutti i doveri di patrono? c) esercita egli speciali ingerenze nella chiesa, e quali? a Q. 5 4 . Quale annua rendita netta complessiva percepisce in media il parroco? a Q. 5 5 . Quale parte di tale rendita egli percepisce come congrua governativa e supplemento di congrua? a Q. 5 6 . Il parroco è tenuto al reintegro di qualche somma, in quale rata annua, e come la soddisfa? Avvertenza. - Se la chiesa è anche santuario, qui s'inseriscano le questioni 153-157, di cui al questionario I V . Se poi il parroco ha chiese succursali, o comunque da lui dipendenti od anche solo cappelle rurali, per ciascuna di esse si aggiungano, secondo i casi, le questioni 1-150. II. - F O N D I URBANI § 1. - Casa parrocchiale a Q. 5 7 . Il parroco ha la casa parrocchiale? a Q. 5 8 . 8e no: ' a) abita egli in casa propria o della famiglia, oppure in casa presa in affitto? b) quanto dista tale casa dalla chiesa parrocchiale? a Q. 5 9 . Se sì: la casa è annessa alla chiesa parrocchiale, o vicina, oppure quanto ne dista? a Q. 60 . Qual'è l'intestazione della casa parrocchiale? a Q. 6 1 . Il titolo di proprietà della casa parrocchiale è la donazione o l'acquisto, e con quale atto e data? a Q. 6 2 . Quali ne sono i confini? a Q. 6 3 . Quale la via ed il numero civico? a Q. 6 4 . Quale il numero di mappa? a Q. 6 5 . Quale l'estimo catastale o reddito imponibile? a Q. 6 6 . Di quanti piani e vani consta la casa parrocchiale? a Q. 67 . Quando essa fu costruita, e da chi? a Q. 6 8 . Quali sono le sue condizioni di statica e di manutenzione? a Q. 6 9 . Chi è tenuto alle riparazioni ordinarie e straordinarie a tenore del canone 1477? a Q. 70 . Per quale titolo, convenzione po consuetudine vi è tenuto? a Q. 7 1 . Vi ha egli provveduto e vi provvede? S. Congregatio Concilii 403 a Q. 7 2 . Se no: perchè? a Q. 7 3 . Quali riparazioni ordinarie vi ha eseguito il presente parroco a norma del canone 1477 § 3, e quando? a Q. 7 4 . Vi ha egli eseguite anche riparazioni straordinarie, quando e per quale spesa? . a Q. 7 5 . Di quali riparazioni ordinarie e straordinarie ha bisogno la casa? a Q. 7 6 . Quale ne sarebbe la spesa complessiva? a Q. 77 . Come e quando s'intende provvedervi? a Q. 78 . Se e quali servitù attive ha la casa parrocchiale? a Q. 7 9 . Se e quali servitù passive? a Q. 8 0 . È essa assicurata contro gli incendi? a Q. 8 1 . Presso quale società assicuratrice, e per quale premio annuo? a Q. 8 2 . Quale è il Aalore approssimativo della casa parrocchiale? a Q. 8 3 . Ha essa annesso qualche appezzamento di terreno ad uso cortile, orto, giardino, ecc.? a Q. 8 4 . Quali sono i confini di detto terreno? a Q. 8 5 . Quale è la superfìcie di detto terreno in ettari, are, centiare? a Q. 8 6 . Quale è il valore approssimativo del terreno? a Q. 8 7 . Alla casa parrocchiale è annessa qualche altra casa di proprietà della chiesa o del benefìcio parrocchiale? a Q. 8 8 . A quale uso essa è adibita, oppure è data in affitto? a Q. 8 9 . Se è data in affitto: quale ne è la corrisposta annua? a Q. 90 . Quale è il valore approssimativo di questa casa? Avvertenza. - A riguardo di tale casa s'inseriscano le questioni 60-86. § 2. - Case urbane a Q. 9 1 . Se e quante altre case urbane possiede il beneficio parrocchiale? a Q. 9 2 . A quale uso sono esse adibite, oppure sono esse date in affitto? a Q. 9 3 . Se date in affitto: quale ne è l'annua corrisposta? a Q. 9 4 . Quale è l'imposta sui fabbricati? Avvertenza. - S'inseriscano, per ogni casa urbana, le questioni 60-86. III. - F O N D I RUSTICI a Q. 9 5 . Se e quanti terreni possiede il benefìcio parrocchiale? a Q. 9 6 . Come sono essi denominati, ed in quale località situati? Avvertenza. - S'inseriscano le questioni 60-65; se poi nel terreno si trova qualche casa colonica, s'inseriscano, secondo i casi, anche le questioni 66-81. a Q. 9 7 . I terreni sono tenuti a conduzione diretta, o dati in affitto, a colonia, ecc.? 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 9 8 . I terreni sono coltivati a semina, a vigna, ad oliveto, ecc.? a Q. 9 9 . Quali migliorie o bonifiche sono necessarie? a Q. 1 0 0 . Quando e come s'intende eseguirle, e] p e r quale spesa c o m plessiva? a Q. 1 0 1 . Quale è l'imposta sui terreni? a Q. 1 0 2 . Vi sono sufficienti attrezzi rurali a corredo dei terreni? a Q. 103 . Esistono sufficienti scorte vive e morte a corredo dei terreni? a Q. 104 . Quale è l'annuo fruttato netto di ciascun terreno? a Q. 105 . Quale è il valore approssimativo di ciascun terreno? IV. - CANONI a Q. 106 . Quale è l'intestazione del canone? a Q. 107 . Quale è la natura del canone (enfiteutico o meno, attivo o passivo)? a Q. 108 . L'enfiteusi è perpetua o temporanea? a Q. 1 0 9 . Il titolo costitutivo dell'enfiteusi è la donazione o l'acquisto, e con quale atto e data? a Q. 110 . Con quale atto e data è stato stipulato l'ultimo atto ricognitorio dell'enfiteusi? a Q. I I I . Se ne riscuote anche il laudemio di passaggio od il quindennio, ed in quale quantità? a Q. 1 1 2 . Quale è l'annualità di ciasun canone? a Q. 113 . Com'è denominato lo stabile enfiteutico, in quale località situato, e c o n quali dati catastali? a Q. 114 . Chi è l'odierno direttario od utilista? BENI MOBILI I. - C E N S I a Q. 115 . Quale è l'intestazione del censo? a Q. 116 . Quale è la natura del censo (attivo o passivo)? a Q. 117 . Il titolo costitutivo del censo è la donazione o l'acquisto, con quale atto e data? a Q. 118 . Con quale atto e data fu eseguita l'ultima rinnovazione del titolo? a Q. 119 . Quale è l'annualità di ciascun censo? a Q. 120 . Quale è la sorte di ciascun censo? a Q. 1 2 1 . Com'è denominato lo stabile censito, in quale località situato, e con quali dati catastali? S. Congregatio Concilii 405 a Q. 122 . Chi è l'odierno debitore o creditore? a Q. 123 . Quale valore approssimativo ha detto stabile? a Q. 124 . Quando fu eseguita l'ultima rinnovazione dell'ipoteca? I I . - TITOLI DI RENDITA NOMINATIVA a Q. 1 2 5 . Quale è l'intestazione, la provenienza e la destinazione dei titoli di rendita nominativa? a Q. 1 2 6 . Quale è la qualità, la quantità, il numero d'ordine e la data d'emissione? a Q. 127 . Quale è il complessivo capitale nominale, e quale il reddito annuo? I I I . - PENSIONI a Q. 128 . Quale è l'intestazione, la provenienza e la destinazione della pensione? a Q. 1 2 9 . Quale è la natura della pensione (attiva o passiva)? a Q. 130 . Quale è la durata della pensione? a Q. 1 3 1 . Quale il titolo costitutivo della pensione, e con quale atto e data? a Q. 132 . Chi è l'odierno debitore o creditore? a Q. 133 . Quale è l'annualità della pensione? I V . - INCERTI DI STOLA a Q. 134 . Quale è il numero dei parrocchiani? a Q. 135 . Quale è in media l'annuo numero dei battesimi e dei matrimoni? a Q. 1 3 6 . Quale è in media l'annuo numero dei morti (ricchi e poveri)? a Q. 137 . Quale è l'annuo introito medio degli incerti di stola bianca, e quale degli incerti di stola nera? V. - LEGATI DI CULTO a Q. 138 . Qual'è l'odierno numero complessivo dei legati di culto, e quale delle Messe (cantate o lette)? a Q. 1 3 9 . Esiste indulto di riduzione, con quale data e per quanto tempo, e da chi concesso? a Q. 140 . Se e quali capitali e rendite esistono per la soddisfazione dei legati di culto e Messe? a Q. 1 4 1 . Su quali beni beneficiari ed ecclesiastici gravano detti legati di culto e Messe? 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 1 4 2 . Quale spesa annua complessiva si sostiene per la soddisfazione di tali legati di culto e Messe? a Q. 1 4 3 . Se e quali legati di culto e Messe sono a carico delle istituzioni pubbliche di assistenza e beneficenza nella parrocchia? a Q. 144 . Se e come sono essi soddisfatti? V I . - O G G E T T I PREZIOSI, A R T I S T I C I o STORICI a Q. 145 . Esistono oggetti preziosi, artistici o storici? a Q. 146 . Quale è la loro provenienza e pertinenza? a Q. 147 . Quali ne sono le caratteristiche speciali? a Q. 148 . Quel'è il loro stato di conservazione, di custodia e di sicurezza? a Q. 149 . Quale è il valore approssimativo di ciascun oggetto? a Q. 150 . Quali di essi sono al presente civilmente inventariati? Avvertenza. - Si trasmetta un elenco di tali oggetti in due esemplari alla Curia diocesana, la quale ne rimetterà uno alla S. Congregazione del Concilio. QUESTIONARIO H PER I CAPITOLI CATTEDRALI a Q. 151 . Il Capitolo cattedrale ha la cura abituale delle anime a norma del canone 471? a Q. 152 . Il Capitolo si regge con il sistema della massa comune o delle prebende distinte? Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, se ed in quanto facciano al caso. Q U E S T I O N A R I O III PER -LE RETTORÌEAvvertenza. - S'inseriscano, se ed in quanto facciano al caso, le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I. Q U E S T I O N A R I O IV PER I SANTUARI Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, se ed in quanto facciano al caso; e s'aggiungano anche le seguenti speciali a norma dell'articolo 27 del Concordato. a Q. 153 . Quali sono gli edifìzi e le opere annesse al santuario con carattere religioso, e quali con carattere meramente laico? S. Congregatio 407 Concilii a Q. 1 5 4 . Quale è il patrimonio del santuario a scopo religioso, e quale a scopo meramente laico! ^_ a Q. 1 5 5 . Quale è il valore approssimativo del primo, e quale del secondo? a Q. 156 . Quale è in media l'annuo reddito del primo, e quale del secondo? a Q. 1 5 7 . L'amministrazione del santuario è ecclesiastica, cioè dipen- dente dall'Ordinario diocesano, oppure civile o laica, cioè dipendente dal Governo, dalla Provincia, dal Municipio o da altro ente laicale? QUESTIONARIO V PER LE CONFRATERNITE Avvertenza. - Si inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario .1, se ed in quanto facciano al caso; e s'aggiungano le seguenti speciali a norma dell'articolo 29, lettera e) del Concordato. a Q. 158 . Quale è lo scopo primario della confraternita, e quale il secondario? a Q. 1 5 9 . La confraternita ha scopo esclusivo o prevalente di culto? a Q. 160 . Quale è il suo patrimonio a scopo di culto, e quale a scopo di beneficenza? a Q. 1 6 1 . Da chi fu eretta la confraternita, e con quale atto e data? a Q. 1 6 2 . Fu essa approvata dall'Ordinario diocesano, e con quale atto e data? a Q. 1 6 3 . Di quale anno sono gli antichi statuti, e di quale i vigenti? (Si alleghi copia degli statuti antichi e dei vigenti). a Q. 164 . In quale chiesa fu eretta la confraternita? a Q. 1 6 5 . In quale chiesa ha essa la sua sedè? a Q. 1 6 6 . L'odierna chiesa è propria della confraternita? a Q. 167 . Se no: a) è essa secolare o regolare? b) a chi prima apparteneva? c) da chi e quando fu essa ceduta alla confraternita? d) quali furono le condizioni di tale cessione? e) se e come tali condizioni oggi si osservano? a Q. 168 . Chi sono gli odierni ufficiali della confraternita? a Q. 1 6 9 . Sono stati essi eletti a norma degli statuti? a Q. 1 7 0 Sono stati confermati dall'Ordinario diocesano a norma del canone 715 § 1? a Q. 1 7 1 . Presentano essi ogni anno il bilancio preventivo, almeno delle spese straordinarie, ed il rendiconto allo stesso Ordinario a norma del canone 1525? 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 1 7 2 . Quali sono i legati di culto fondati o statutari della confraternita? a Q. 173 . Sono essi tutti soddisfatti? a Q. 1 7 4 . Con quale spesa annua? a Q. 175 . Quale è l'odierno numero dei confratelli, e quale delle consorelle ascritte? a Q. 176 . Quali questioni interne ha la confraternita, e quali con estranei? a Q. 177 . Il cappellano, o padre spirituale, è nominato dall'Ordinario diocesano a norma del canone -698? a Q. 178 . ¡Se no: perchè? QUESTIONARIO VI P E R GLI A L T R I E N T I ECCLESIASTICI O » I C U L T O Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, e circa le confraternite, di cui al questionario V, se ed in quando facciano al caso; e se ne aggiungano altre speciali secondo le circostanze locali. S. MODULO Congregatio 409 Concilii B. LIBRO CASSA PARROCCHIA DI Data OPERAZIONI O ei o f-i Uscita Entrata Mese Anno Lire tí O Lire tí O 2 genn. 1930 Cedola 1 genn. 1930 rendita nom. 3,50 % 10 febbr. » 1 marzo » T \JJ- OCAÌ Uv C4JX ecc. ecc.: k/CUX X V / v v • • • • s . . . . . . . . . Da riportare Avvertenza. - Il Koro cassa sia di carta a mano ed in formato circa il doppio del presente foglio. Le pagine siano sufficienti almeno per un decennio. Acta Apostolicae Sedis - 410 Commentarium Officiale MODULO C. REGISTRO DELLO STATO PATRIMONIALE ED ECONOMICO DELLA PARROCCHIA DI P A ß T E I. STATO PATRIMONIALE. Passività Lire ent. Attività O BENI IMMOBILI. I. - CHIESA PARROCCHIALE. Descrizione del 1929: 1° Confini chiesa, compresi locali ed area 4° Natura chiesa (patronata o meno): . . 5° Stile chiesa e pregio artistico o storico: 6° Amministrazione chiesa (parroco o fab- Lire PI © o S. Congregatio 411 Concilii Attività Lire Passività tí O o 8 Condizione statica e conservativa della chiesa e sue parti: . . . . . . . . . . . . 9° Riparazioni ultime eseguite (ordinarie e straordinarie) con data: 10° Riparazioni da eseguirsi: 11° Assicurazione incendi e furti: 12° Arredi sacri (sufficienza e convenienza): 13° Offerte chiesa (quantità annua media, capitalizzata a l cento per quattro) . . . . . . 14° Legati di culto e Messe (numero complessivo odierno): 15° Spesa annua per soddisfazione legati di culto e Messe, capitalizzata al cento per quattro: 16° Valore approssimativo dei beni della chiesa: . 17° ecc. ecc.: Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Lire tí © Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Attività Lire I I . - F O N D I URBANI. § 1. - Casa parrocchiale. Descrizione del 1929: o I Dati catastali (intestazione, località, via e numero civico, mappa, confini, estimo catastale o reddito imponibile): 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: 3° Data costruzione ed ampliamento: . . 4° Numero piani e vani: 5° Servitù attive e passive: 6° Condizione statica e conservativa: . . . 7° Titolo dell'obbligo per riparazioni (ordinarie e straordinarie): 8° Eiparazioni ultime eseguite con data: . 9° Eiparazioni da eseguirsi: 10° Assicurazione incendi: 11° Locali ed area annessi con loro destinazione: S. Congregatio Concilii 413 Attività Passività Lire Lire O 12° Valore approssimativo casa parrocchiale con annessi: 13° ecc. ecc. Variazioni del 1930: o 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium § 2. - Case urbane. Descrizione del 1929: o I Dati catastali d'ogni casa urbana (intestazione, località, via e numero civico, mappa, confini, estimo catastale o reddito imponibile): 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: ". 3° Servitù attive e passive: 4° Numero piani e vani: 5° Condizione statica e conservativa: . . 6° Riparazioni ultime eseguite con data: 7° Riparazioni da eseguirsi: 8° Locali ed area annessi: 9° Uso o locazione: 10° Assicurazione incendi: 11° Valore approssimativo casa con annessi: 12° ecc. ecc.: Officiale 415 S. Congregatio Concilii Attività m Lire Passività Lire O Variazioni del 1930: io ecc. ecc.: Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 Attività Lire I I I . - FONDI RUSTICI. Descrizione del 1929: o I Dati catastali d'ogni fondo rustico (intestazione, denominazione, località, mappa, confini, superfìcie in ettari, are, centiare, estimo catastale o reddito imponibile): . . . . . . 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: 3° Servitù attive e passive: 4° Conduzione diretta, colonia, affitto, ecc.: 5° Coltivazione (semina, vigna, oliveto, ecc.): 6° Attrezzi rurali: 7° Scorte vive e morte: 8° Migliorie eseguite con data: . . . . . 9° Migliorie da eseguirsi: 10° Casa colonica con indicazione: a) piani e vani: . . b) condizione statica e conservativa: . . c) riparazioni eseguite con data: . . . . Passività <ù o Lire Q 417 S. Congregatio Concilii Attività Lire d) riparazioni da eseguirsi: e) uso o locazione: 11° Assicurazione incendi: 12° Valore approssimativo d'ogni fondo rustico con annessi: 13° ecc. ecc. Variazioni del 1930: 1° ecc. ecc.: ACTA, vol. X X I , n. 8. — 8-7-929. Passività o 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Attività Lire Passività -p tí © o X V . - CANONI. Descrizione del 1929: i * 2° Natura canone (attivo o passivo): . . * 3° Titolo costitutivo enfiteusi con atto e 4° Durata dell'enfiteusi (temporanea o per- 5° Atto ricognitorio ultimo dell'enfiteusi con 6° Laudemio di passaggio o quindennio 7° Stabile enfìteutico con dati catastali (denominazione, località, mappa, confini, ecc.): • 8° Direttario od enfìteuta o d i e r n o : . . . . 9° Canone annuo, capitalizzato al cento • 1 Lire a 6 S. Congregatio Concilii 419 Attività Lire Passività Lire PI O Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Acta Apostolicae Seats - Commentarium Officiale -è Lire tí o<© BENI MOBILI. I. - CENSI. Descrizione del 1929. o I ' Intestazione censo: . . . 2° Natura censo (attivo o passivo): . . . 3° Titolo costitutivo del censo (donazione od acquisto) con atto e data: 4° Rinnovazione ultima titolo ed ipoteca con atto e data: 5° Stabile censito con dati catastali (denominazione, località, confini, mappa, ecc.): . . 6° Creditore o debitore odierno: 7° Annualità censo: 8° Sorte censo: 9 ° ecc. ecc.: Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: . « . « . . . . . . . . . . . . S. Congregatio Concilii ATTIVITÀ PASSIVITÀ Lire 0 a O II. - TITOLI DI RENDITA NOMINATIVA. Descrizione del 1929. o I Intestazione, provenienza e destinazione: 2° Natura (rendita al 3,50 % - consolidato al 5 % ) : . 3° Quantità, numero d'ordine, data di emis- sione (elenco titoli): 4° Beddito annuo complessivo 5 ° Capitale nominale complessivo: . . . . 6° ecc. ecc.: Variazioni del 19SO: o I ecc. ecc.: -p Lire en Lire eri PASSIVITÀ Commentarium Officiale Attività Passività U Lire . ei 1o III. -- PENSIONI. Descrizione del 1929: 1° Intestazione, provenienza e destinazione: 2° Natura della pensione (attiva o passiva): 3° Titolo costitutivo pensione con atto e data: 4° Durata della pensione (temporanea o perpetua): 5° Creditore o debitore odierno: 6° Annualità pensione, capitalizzata al cento per quattro: 7 ° ecc. ecc. Variazioni del 1930: I o ecc. ecc.: . . . . . . . . -p' Lire PI Ce Acta Apostolicae Sedis - 422 423 S. Congregatio Concilii Attività Passività Lire Lire o IV. - INCERTI DI STOLA. Descrizione del 1929: o I Incerti annui stola bianca in media, capitalizzati al cento per quattro: . . 2° Incerti annui stola nera in media, capitalizzati al cento per quattro: 3° ecc. ecc. Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Acta Apostolicae Sedis - 424 Commentarium Officiale Attività ent. Lire Passività o 1 V. - LEGATI DI CULTO. Descrizione del 1929: 1° Numero odierno legati di culto e Messe: 2° Capitale odierno per soddisfazione: . . 3° Spesa annua odierna complessiva per soddisfazione, capitalizzata al cento per quattro: Variazioni del 1930: Lire += a 6 S. Congregatio 425. Concilii Lire Passività snt. Attività O 1 Y I . - OGGETTI PREZIOSI, ARTISTICI O STORICI. • Descrizione del 1929: 1° Natura oggetti (calice, statua, quadro, 3° Caratteristiche speciali: . Î ! í Variazioni del 1930: i - 1I j i I Lire § 426 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P A R T E II. STATO ECONOMICO. Cent. Lire ! Lire Rendita netta Cent. Lire Uscita Cent. Entrata BENI IMMOBILI. I. - CHIESA PARROCCHIALE. Riepilogo del 1929: 1° Per reddito annuo beni chiesa: 3° Per manutenzione (ordinaria o 4° Per assicurazione incendi e furti: 5° Per acquisto e riparazione ar- 6° Per spese di culto: 7° Per soddisfazione legati di culto — Congregatio 427 Concilii Lire Lire o • 2° -p tí © o Riepilogo del 1930: 1° Per reddito annuo beni chiesa: Eendita netta uscita ant. Entrata Lire snt. S. O Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 Entrata Lire II. - FONDI URBANI. § 1. €asa parrocchiale. Riepilogo del 1929: 1° Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): . 2° Per assicurazione incendi: . . 3° Per spese diverse: 4° Per ecc. ecc.: Riepilogo del 1930: o I Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): 2° Per ecc. ecc.: Uscita Lire Rendita netta Lire S. Congregatio Concilii Entrata Useita Rendita netta +» Lire § 2. Case urbane. Riepilogo del 1929: I O Per animalità affitto: . . . . 2° Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): 3° Per imposta fabbricati: . . . 4° Per assicurazione incendi: . . 5° Per spese diverse: 6° Per ecc. ecc.:. Riepilogo del 1930: O I Per annualità affitto: . . . . 2° Per ecc. ecc.: Pi © Lire I g Lire PI © 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Uscita Entrata Lire 4= tí © Rendita netta •+= Lire tí o© III. - FONDI RUSTICI. Riepilogo del 1929: 2 ° Per spese coltivazione: . . . 3° Per migliorie o bonifiche: . . 4° Per imposta terreni: Riepilogo del 1930: 43 Lire tí 6 S. Congregatio Concilii 431 Entrata snt. Lire o I V . - CANONI. Riepilogo del 1929: 2° Per laudemio di passaggio o quindennio: . . . . . Riepilogo del 1930: 1 ° Per annualità canone: . . . . Rendita netta Uscita Lire tí o© Lire d © O Acta Apostolicae 432 Sedis - Commentarium Entrata Lire BENI I. MOBILI. - CENSI. Riepilogo del 1929: o I Per annualità censo: 2° Per soddisfazione legati di culto Messe: 3° Per ecc. ecc.: Riepilogo del 1930: I o 2° Per annualità censo: Per ecc. ecc.: . . . . Officiale Uscita Lire Rendita netta S. Congregatio Concilii ' 433 Uscita Lire ent. Entrata ü Lire Rendita netta tí !> L'Emo Sig. Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore delle Benedettine della Provvidenza (Genova). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 612 13 Agosto 1929. L'Emo-Sig. Cardinale Alessandro Verde, Protettore delle Religiose della Compagnia di S. Teresa di Gesù (Barcellona). 20 » » L' Emo Sig. Cardinale Camillo Suore Terziarie Laurenti, Protettore Francescane di San delle Giuseppe (Buffalo). 27 » » L'Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore di San Giuseppe di Corandolet (St. Louis). Assistente al 21 Giugno Soglio Pontificio: 1929. Monsig. Giovanni Swint, Vescovo di Wheeling. Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 1929. Monsig. Carlo Dauray, della diocesi di Providence. 27 Aprile 24 Maggio » Monsig. Luigi Huber, della diocesi di Coirà. » » Monsig. Guglielmo Kasperlik, della diocesi di Katowice. » Monsig. Luigi Drago (Roma). 28 2 Luglio 5 Agosto » Monsig. Giacomo Ryan, dell'archidiocesi di Baltimora. 7 » » Monsig. Matteo Dabrila, della diocesi di Vilkavièkis. 8 » 3 Settembre » Monsig. Giovanni A. Dufty, della diocesi di Newark. » Monsig. Pietro Boccone, dell'archidiocesi di Palermo. Prelati Domestici di S. S.: 7 Marzo 10 Aprile 1929. Monsig. Francesco Zientara, della diocesi di Czestochowa. » Monsig. Giuliano Gorlier, della diocesi di Susa. 27 » » Monsig. Pietro A. Foley, della diocesi di Providence. » » » Monsig. Alfredo Laliberté, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni F. Sullivan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giacomo P. O'Brien, della medesima diocesi. 8 Giugno » Monsig. Giovanni M. Mogan, della diocesi di Nashville. » Monsig. Francesco T. Sullivan, della medesima diocesi. » » » » » Monsig. Timoteo C. Abbot, della medesima diocesi. 10 Luglio » Monsig. Giorgio Giglinger, della diocesi di Davenport. » Monsig. Carlo Giacomo Donohoe, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo Guglielmo Gillispie, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Patrizio Giuseppe Me Cormick, dell'archidiocesi di 31 » » Monsig. Giovanni Hunt, della diocesi di Detroit. 2 Agosto » Monsig. Bernardo Me Cabe, della diocesi di Middlesborough. 6 » » Monsig. Camillo Callewaert, della diocesi di Bruges. » Monsig. Eduardo J. Ellard, della diocesi di Newark. » Monsig. Vito Masnicki, della medesima diocesi. Baltimora. Diarium Eomanae Curiae 8 Agosto » » » Monsig. Timoteo Douovan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Domenico Calj, dell'archidiocesi di Messina. 613 1929. Monsig. Giulio Manteuffel, della diocesi di Newark. 9 » » Monsig. Guglielmo M. Hart, della diocesi di Rochester. » » » Monsig. Enrico Ward, della diocesi di Trenton. » » » Monsig. M. Edmondo Brie, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tommaso A. Roche, della medesima diocesi. » » » Monsig. Guglielmo Francesco Dittrich, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Stefano Nioullon, della diocesi di Marsiglia. 28 » » Monsig. Guglielmo Augusto Uberto Bauduin, della diocesi di Ruremonda. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8 Agosto 1929. Al sig. Tommaso J. Maloney, della diocesi di Newark. La Commenda con Placca dell' Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 27 Agosto 28 » 1929. Al sig. Bernardino Nogara, dell'archidiocesi di Milano. » Al sig. Giovanni Reiser, dell'archidiocesi di Praga. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Maggio 1929. Al sig. Regolo Balbo (Roma). 17 » » » » » Al sig. Nicola delli Muti, dell'archidiocesi di Manfredonia. Al sig. Francesco delli Muti, della medesima archidiocesi. 18 » » Al sig. prof. Giuseppe Michele Ferrari, dell'archidiocesi di 26 Giugno » Al sig. rag. Claudio Palestrini (Roma). Reggio Calabria. 28 2 » Luglio » » Al sig. ing. Antonio Toselli, dell'archidiocesi di Cuneo. Al sig. cav. Alfonso Bellemans, dell'archidiocesi di Malines. 4 » » Al sig. Adolfo Rosano (Roma). 10 » » Al sig. Martino J. Wade, della diocesi di Davenport. 23 » » Al sig. Attilio Astaldi (Roma). » » » Al sig. Enrico Berretta, dell'archidiocesi di Torino. 1 Agosto » Al sig. Augusto Gran din de l'Eprevier, della diocesi di Aire e Dax. » » » Al sig. Ettore Castiglioni (Roma). » » » Al sig. Bruno Tartaglia (Roma). 614 5 Acta Apostolicae Sedis - Agosto Commentarium Officiale 1929. Al s: g. Vincenzo Anfossi, dell'archidiocesi di Ancona. A l s: g. Roberto E. Jennings, della diocesi di Newark. Al s: g. Pietro J. Carey, della medesima diocesi. 10 A l s: g. Alfredo Netti, della diocesi di Orvieto. A l s: g. ing. Francesco Barbaro, dell'archidiocesi di Messina. A l s: g. Giovanni Cardillo, della medesima archidiocesi. 22 26 » A l s g. Antonio Rota, della diocesi di Novara. Al s g. Luigi Frank, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. A l s g. Giorgio Knorr, della medesima archidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8 Novembre 1928. A sig. Antonio Perez y Fernandez, della diocesi di Oviedo, 24 Aprile 1929. A sig. Eugenio Podvin, della diocesi di Lilla, » » » A sig. Luigi Becquart, della medesima diocesi, 26 » » A sig, Filippo Bericher, della diocesi di Providence, » » » A sig. Guglielmo Desaulniers, della medesima diocesi, » » » A sig. Norberto Descelles, della medesima diocesi, » » » A sig. Giacomo Lepoutre, della medesima diocesi, » » » A sig. Vilfredo Mathieu, della medesima diocesi, » » » A sig. Giuseppe Roy, della medesima diocesi, » » » A sig. Adelardo Soucy, della medesima diocesi, » » » A sig. Elia Vezina, della medesima diocesi, » A sig. ing. Mariano Francescone, dell'archidiocesi di Reg- 18 Maggio gio Calabria. 12 Giugno » A sig. Roukos Abon Nader bey, dell'archidiocesi di Damasco. 4 8 5 Luglio » Agosto sig. Francesco Warte], dell'archidiocesi di Arras, sig. Gustavo Meyer, della diocesi di Lilla, sig. avv. Guglielmo Federico Montavon, dell'archidiocesi di Baltimora. » A sig. Vittore Filippo Urbano de Bruyn, dell'archidiocesi di Malines. » A. sig. Antonio J. B o t t i c e l l a diocesi di Newark. » A sig. Luigi Cardillo, dell'archidiocesi di Messina, 10 » » » » A sig. Giuseppe A. Ract, dell'archidiocesi di Parigi, 10 Agosto » A sig. Gioacchino » » » A sig. Paolo Siegen, della medesima archidiocesi. 13 » > A sig. Guglielmo J. B. Schweitzer, della diocesi di Ru.e- Leone Castel, della medesima archi- diocesi. monda. 17 » » A sig. Ludovico Van Tul der, della diocesi di Harlem, 23 » » A sig. marchese Max de Lussac, dell'archidiocesi di Tours. Diarium Eomanae Curiae 23 615 Agosto , 1929. Al sig. Andrea Stodart Reid, della diocesi di Sälförd. » >> » Al sig. Giovanni Brown, della medesima diocesi. 26 » » Al sig. Giorgio Berlinger, dell'archidiocesi di Monaco e Fri- » » » Al sig. Giuseppe Schmuderer, della medesima archidiocesi. singa. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 3 Luglio 1929. Al sig. Tommaso Ribeiro de Mello (Portogallo). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: IS Giugno » » 26 » » 1929. Al sig. Michele Angelo Crivello, dell'archidiocesi di Torino. » Al sig. Domenico Crivello, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Ferdinando Martini, dell'archidiocesi di Lucca. » » Al sig. Antonio Sacca, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. » » Al sig. Domenico Francesco Delfino, della medesima archidiocesi. 28 » » Al sig. Edoardo Klein-Cominotti, della diocesi di Fano. 23 Luglio » Al sig. ing. Alberto Giachetti, dell'archidiocesi di Torino. » » Al sig. Domenico Botta, dell'archidiocesi di Napoli. Agosto » Al sig. Giovanni De Rosa (Roma). 26 1 y 7 » » Al sig. Ascanio Freddi (Roma). 10 » » Al sig. Mario Malabotti, della diocesi di Trieste. 19 » » Al sig. Celso Colongo, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. dott. Giovanni Hermann, della diocesi di Ratisbona. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 Giugno » » 1929. Al sig. Nullo Boriai, della diocesi di Forlì. » Al sig. Francesco Luigi Bavaglia, della medesima diocesi. » » » Al sig. Gino Cervesi, della medesima diocesi. 27 » » Al sig. Pasquale Vitrioli, dell'archici, di Reggio Calabria. » » » » » » Al sig. prof. Domenico Lodovico Raschellà, della medesima Al sig. dott. Luigi Sorgonà, della medesima archidiocesi. Agosto » Al sig. Ettore Pramaggiore, dell'archidiocesi di Torino. archidiocesi. 6 » » » Al sig. Leandro Chenna, della medesima archidiocesi. 10 » » Al sig. Giovanni Fabiani (Roma). 19 » » Al sig. Rodolfo Ganter, della diocesi di Warmia. 20 » » Al sig. Lorenzo Garetti (Roma). 616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XT, felicemente regnante, si è degnato 'di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 18 Maggio 1929. Monsig. Pietro F. Adams, della diocesi di St. Georges. 16 Luglio » Monsig. Stanislao Zela, della diocesi di Olomouc. » » » Monsig. Francesco Brener, della medesima diocesi. 24 » » Monsig. Giuseppe Buhl, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Vladimiro Jerabék, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Holeéek, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ludovico Groch, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Vacek, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ferdinando Kerda, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Emanuele Zäk, della medesima archidiocesi. 12 Agosto » Monsig. Luigi Cavazza, dell'archidiocesi di Gaeta. 18 » » Monsig. Teodoro Grabe, della diocesi di Breslavia. » » » Monsig. Francesco Brückner, della medesima diocesi. » » » Monsig. Michele Eich, della diocesi di Magonza. 25 » » Monsig. Antonio Sangiorgio, della diocesi di Ivrea. » Monsig. Baldimiro Marsilla, della diocesi di Yucatán. 30 Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 16 Luglio 1929. Monsig. Giovanni Hendroth, dell'archidiocesi di Olomouc. »• » » Monsig. Tommaso Kuliéek, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Giovanni Zittio, della diocesi di Hradec Kralovè. » » » Monsig. Antonio Svatós, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Portman, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Pekarek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Kovar, della medesima diocesi. » » » Monsig. Venceslao Hvezda, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Bekera, della medesima diocesi. Cappellano d'Onore extra Urbem di. S. S.: 8 Agosto 1929. Monsig. Michele Lessi, della diocesi di Trento. Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 21 Febbraio 1929. Il sig. conte Carlo O'Rourke, della diocesi di Pinsk. NECROLOGIO 7 Settembre 1929. Monsig. Giovanni Battista Penon, Vescovo tit. di Cuse. ?3 » » L'Emo sig. Card. LUDOVICO ERNESTO DUBOIS, del titolo di S. Maria in Aquiro, Arcivescovo di Parigi. Annus X X I - Vol. X X I ACTA 4 Novembris 1929 APOSTOLICA!' Num. 14 SHIHS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI SACRUM CONSISTORIUM I. - C O N S I S T O R I U M P U B L I C U M Feria secunda, die x x v n i Octobris 1929 in Aula Consistoriali Palatii A p . Vaticani fuit Consistorium Publicum, in quo Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I , pontificalem rubrum Galerum solemniter imposuit Reverendissimo Cardinali PETRO SEGURA Y SAENZ a se creato et publicato in Consistorio secreto diei x i x Decembris 1927. IL - C O N S I S T O R I U M S E C R E T U M Subinde in eadem Aula fuit mus Pater, postquam Consistorium Secretum in quo de more os clausisset Cardinali Beatissi- Segura j Saenz, sequentes i a m per Apostolicas sub plumbi Litteras renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet ARCHIEPISCOPOS: Sancti Andreae et Edimburgi, Iosephum Mac Donald. Babylonensem Syrorum, lulium Behnam Kalian, iam Episcopum Bathnanensem. Cotradensem, Eliam Ioannem Iosephum Morel, iam Archiepiscopum Pondicheriensem. Monterrejensem, Iosephum Guadalupe Ortiz y Lopez, iam Episcopum Ancusensem. ACTA, vol. XXI, n. 14. — 4-11-929. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 618 Pergensem, Aloisium Bondini. Lemnensem, Paschalem Gagliardi, i a m Archiepiscopum Sipontinum et Administratorem perpetuum Vestanum. lurritanum, MauriHum Fossati, iam Episcopum ÍTuorensem. Ferrariensem, Bogerium Bovelli, iam E p i s c o p u m Eaventinum et Mutilensem. Salernitanum cum perpetua administratione cathedralis Acernensis t M e o l a u m Monterisi, iam Archiepiscopum Theatinum et Administratorem perpetuum Vastensem. Neoeaesariensem, Antonium Drapier, Delegatum Apostolicum in Meso* potamia, Kurdistan et Armenia Minori. EPISCOPOS: Garanhunensem, Emmanuelem Antonium De Paiva, iam Episcopum Ilheosensem. de Lages, dioecesi nuper erecta, Danielem Hostin. TJberabensem, Aloisium a Sancta Anna, in saeculo Antonium Colturato. Lamenum, Henricum Lamiroy, Coadiutorem c u m iure futurae successionis B. P. D. Gustavi Iosephi WafMaert, Episcopi Brugensis. Rubensem et Bituntinum Antonium Taccone, iam Episcopum Boven seni. Cadoënum, Ioannem Buczko, Auxiliarem B. P. D. Andreae Szeptyckyi,. Archiepiscopi Leopoliensis Buthenorum. De Aguas Calientes, Iosephum a Iesu L o p e z , iam Episcopum D a d i mensem. Lamianum, Iosephum Ioannem Desideratum Moussaron, Auxiliarem B. P. D. Francisci Ernesti Bicard, Archiepiscopi Auxitani. ABBATEM: Sancti Pauli de Urbe, Hildebrandum Vannucci. Quibus publieatis, os aperuit Reverendissimo Cardinali Segura y Saenz> cui, tradito Annulo, titulum assignavit Sanctae Mariae trans Tiberini. D e m u m postulationes Ecclesiarum Turritanae, Ferrariensis, Salernitanae, Sacri Pallii factas nomine Sancti Andreae benignissime et admisit. archiepiscopalium Fdimburgi, Monterrejensis r Acta Pii PP. XI 619 CHIROGRAPHUS AD E M U M P. B. LUDOVICTJM TIT. S. M. IN AQTJIRO S. R. E. PRESB. CARD. DUBOIS, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM. PIUS PP. XI - Notre très cher fils, Salut et bénédiction apostolique. — Puisque vous vous préparez à célébrer la très douce mémoire de ce jour où, voilà cinquante ans, vous offriez à Dieu les prémices de votre sacerdoce, votre piété envers Nous, non moins que Notre bienveillance à votre égard, exigent que Nous Nous réjouissions avec vous de cet heureux événement. Si nous considérons, en effefc, tout ce que, pendant le cours de votre vie pastorale, soit comme prêtre, soit comme évêque, vous avez fait pour le bien de l'Eglise, Nous avons plus d'un motif d'honorer d'une juste louange vos divers mérites: votre sollicitude pour le salut des âmes, votre diligence dans le gouvernement de divers diocèses, votre zèle admirable pour encourager tout ce qui contribue à l'honneur de la Maison de Dieu, en particulier cette spéciale attention que vous avez donnée au chant ecclésiastique et à la prononciation romaine des textes liturgiques latins. Mais ces mérites, si nombreux déjà, sont devenus plus éclatants encore lorsque, déjà agrégé au Sacré-Collège des Eminentissimes Cardinaux, vous avez été élevé par Notre Prédécesseur, d'heureuse mémoire, à ce très illustre siège de Paris. Car, comme un bon capitaine, vous avez soutenu la lutte contre cette hérésie (car c'est de ce nom qu'on peut et doit désormais l'appeler) qui tire son nom du journal VAction Française, et ce, dès le moment où elle commença de se répandre sur la France. Vous n'avez pas seulement manifesté oralement et par écrit Nos paroles et Notre volonté, vous les avez encore défendues vigoureusement, avec une entière adhésion aux idées (directives, sentiments, etc.) très 620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ouvertement exprimées par Nous dans Notre allocution consisto^ riale du 20 décembre 1926, confirmées ensuite et sanctionnées de plusieurs manières. Yous avez fait davantage, lorsqu'avec un cœur paternel vous avez exhorté à l'obéissance envers le Pontife Eomain tous les dévoyés, et spécialement les jeunes, qui sont plus exposés à se laisser entraîner par de fallacieuses doctrines. Avec un zèle égal, bien digne d'imitation, vous avez, dans tontes les conférences archiépiscopales, fidèlement et attentivement interprété Nos vues sur ce sujet. Si donc, à cause de votre fidélité au Vicaire de Jésus-Christ, vous avez été l'objet de récriminations, de calomnies et d'injures publiques, jusqu'à être appelé en jugement, vous pouvez bien vous consoler et vous glorifier d'avoir été jugé digne, comme les apôtres, pro nomine Jesu contumeliam pati (Act., V, 41). Ceux, à la vérité, qui se sont comportés ainsi envers vous (agissant d'ailleurs aussi contre Nous et contre le Saint-Siège) ont montré ouvertement de quel irrévérencieux esprit dè révolte, Nous dirons plus, d'impiété et d'infidélité, ils sont animés, si ouvertement que quiconque n'est pas tout à fait aveugle a pu reconnaître avec évidence combien Nos préoccupations et Nos condamnations étaient justifiées. Heureux de cette magnanime fidélité, Nous n'avons pas cessé devons consoler par des paroles paternelles; aujourd'hui cependant, saisissant une occasion si solennelle, Nous ne voulons pas seulement vous renouveler l'expression de Notre particulière bienveillance pour tout ce que vous avez fait et faites encore, pour ce que vous avez souffert et souffrez avec Nous, mais encore vous renouveler Nos éloges paternels de ce qu'en avertissant les fidèles et en les éloignant de ces erreurs vous n'avez jamais dévié le moins du monde de l'exacte interprétation de Notre intention et de Notre volonté, que vous étiez bien fondé à croire immuables. Si parfois, sous l'influence de cette bienveillance paternelle que Nous éprouvons envers tous nos fils bien-aimés et vénérables frères en Jésus-Christ, Nous avons préféré, en parlant à certains v d'entre ceux qui venaient Nous visiter, ne pas user de cette sévérité que plusieurs attendaient, Nous l'avons fait uniquement dans / Acta Pii PP. XI 621 le désir de voir se réaliser pour Nous aussi cette belle parole de l'Apôtre: Noli vinci a malo, sed vince in bono malum (Born., X I I , 21). Mais jamais ne s'est amoindrie en Nous la haute estime que Nous avons pour ceux qui se sont montrés les plus obéissants, ceux à qui les catholiques de l'univers entier, autant que ceux de France, doivent une sincère reconnaissance. Ne cessez donc point, fils bien-aimé, de combattre avec Nous le bon combat; Nous disons avec Nous, car ils se trompent grandement ceux, s'il y en a, qui prendraient pour de l'oubli Notre silence, en vérité assez souvent interrompu, pour lassitude Notre bénignité, et qui penseraient ou diraient, ce qui est pis, que Nous Nous sommes éloignés, si peu que ce soit, ou sommes prêts à Nous éloigner de Notre première sentence. Vous savez trop bien pour qu'il soit besoin de vous le rappeler, que jamais ne manquera la grâce de Dieu, par laquelle tout se change eh bien pour ceux qui aiment le Seigneur. Enfin, implorant du divin Maître, qu'il accorde de longues années encore au Pasteur si diligent et si plein de zèle, afin d'augmenter les fruits spirituels et la splendeur de cet heureux événement, Nous vous permettons de tout cœur de donner à tous les fidèles qui assisteront à la solennité de votre Jubilé la bénédiction papale et l'Indulgence plénière aux conditions d'usage. Comme gage de Notre paternelle bienveillance et des meilleures faveurs divines Nous vous envoyons, très cher fils, avec pleine effusion de cœur, pour vous et pour tous les fidèles confiés à vos soins, une très spéciale bénédiction apostolique. Donné à Borne, près Saint-Pierre, en la fête de saint Louis, le 25 août de l'année 1929, la huitième de Notre Pontificat. PIUS PP. X I Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I ERECTIO VICARIATUS APOSTOLICI DE B U K O B A IN AFRICA CENTRALI PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Ad fidem catholicam facilius propagandam in latissimis Missionum territoriis iugiter Decessores Nostri ex eisdem territoriis plures, tempore opportuno, minoribus contractas hmitibus Missiones constituere consueverunt; eosdemque vestigiis secuti, •Nos etiam sollerter id agere, occasione data, studemus. Huiusmodi rationibus c o m m o t i , c u m moderator generalis Societatis Missionariorum Africae, quibus, vulgo Pères Blancs nuncupatis, vicariatus apostolicus Victoriae Nyanzensis in Africa centrali concreditus est, de nimia vicariatus ipsius territorii latitudine nec non de magno incolarum ibique degentium numero Nos edoceat, ac propterea ut ex vicariatu e o d e m plures suis finibus constitutas missiones erigamus enixas ad Nos preces admoveat: Nos, quorum est Ecclesiae bono religionisque provehendae utilitati prospicere, supplicationibus eisdem annuere censemus. Conlatis itaque consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Propagandae Fidei praepositi sunt, certa ex scientia, ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae plenitudine, praesentium Litterarum tenore ex actualis vicariatus apostolici Victoriae Nyanzensis in Africa centrali integra civili provincia de BuJcoba, cui parvam quoque regionem de Bugufi, vulgo nuncupatam, ad missionem de Urundi iam pertinentem, adiungimus, nec non ex parte provinciae de Uha, quae ad orientem atque ad septentrionem exstat fluminis Malagarazi (quae pars iam vicariatui de Tabora tributa fuit) n o v u m constituimus apostolic u m vicariatum, cui nomen de BuJcoba ex nunc facimus. Eiusdem proinde vicariatus de B u k o b a limites in posterum erunt; ad septentrionem linea primi gradus latitudinis meridionalis, qua a vicariatu Ugandensi de B u k o b a vicariatus di videbitur; ad occidentem flumen Kagera, quo a vicariatu de Euanda praefatus de B u k o b a vicariatus separabitur, deinde limes qui inter mandatum Belgicum existit et Britannicum, usque ad flumen Malagarazi (quod est etiam vicariatus Urundi limes), deinde flumen ipsum Malagarazi, quo praedictus de B u k o b a vicariatus a Tanganykensi distinguetur; ad meridiem limes septentrionalis vicariatus Tanganykensis a flumine Malagarazi ad vicariatum usque Taborensem; ad orientem denique, limes provinciae civilis de Tabora, qui et est limes vicariatus eiusdem 623 Acta Pii PP. XI nominis, et regiones TJgowa, Bugomba, Usumbwa niincupatas contingit, quae ad provinciam et vicariatum Taborensem pertinent, deinde limes provinciae Mwanzae, quae ad regionem Butundwe attingit, denique lacum Nyanza, exclusis insulis, quas Maisome, Luwondo vocant, cum ceteris adiacentibus parvis insulis, quae ad provinciam Mwanzam pertinent, sed inclusis aliis omnibus versus septentrionem insulis, scilicet insularum acervis quas Mazinga, Bumbiro, Bukerebe nuncupant, c u m parvulis ceteris insulis quae eisdem adiacent. N o v i quidem vicariatus de Bukoba, praefatis limitibus constituti, curam ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum Patribus Societatis Missionariorum Africae, * in dicta regione de Fide propaganda optime meritis, in D o m i n o committimus. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad. quos spectant, sive spectare poterunt, suffragari nunc et in posterum; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis n o n obstantibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII m. Aprilis an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IT DISTRACTO TERRITORIO EX VICARIATU APOSTOLICO VICTORIAE NYANZENSIS IN APRICA CENTRALI ERIGITUR VICARIATUS APOSTOLICUS DE MWANZA. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Litteris Apostolicis Nostris, sub anulo Piscatoris die v n i m. Aprilis huius anni datis, ex territorii vicariatus apostolici Victoriae Nyanzensis in Africa centrali parte n o v u m constituimus, limitibus eiusdem praefinitis, apostolicum vicariatum, cui a civili de B u k o b a provincia nomen de B u k o b a fecimus. N u n c autem reliquae partis memorati vicariatus Victoriae Nyanzensis sollicitudo Nobis suadet ut pariter eidem territorio convenientem statuamus rerum ordinem, qui christiani gregis ibique degentis utilitatibus provehendis facilius conducat. Quapropter, conlatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus, qui Sacrae Congregationi de Propaganda Fide negotiis sunt praepositi, ex certa scientia ac matura 624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, ex memorati "Victoriae Nyanzensis "vicariatus civili provincia, quam de Mwanza nuncupant, n o v u m ac separatum vicariatum apostolicum constituimus, quem ex ipsius provinciae civilis nomine ex nunc et in posterum de Mwanza vocabimus. Sequentibus vero limitibus huiusmodi novus vicariatus concludatur: ad septentrionem a Kenia Golony et primo gradu latitudinis meridionalis; ad occidentem a lacu Nyanza, inclusis insulis quas May some et Luwondo vocant, deinde provincia B u k o b a seu Bihlamulo; ac| meridiem provincia civili de Tabora quae regiones contingit dictas Mbogwe, Busangi, Salawe, Lukombo, Selce, Mondo, Uehungu, Uduke, deinde flumine Mayonga et lacu Eyassi, per quem transit provinciarum limes; ad orientem linea quae a puncto maxime septentrionali lacus Eyassi usque ad E 5, 4 5 u m longitudinis orientalis gradum protrahatur. H o r u m autem limitum causa, quos n o v o de Mwanza vicariatui assignavimus, hodiernos quoque fines vicariatus de Tabora immutavimus. Territorium enim triangulum, quod inter praedictam lineam ab extremitate lacus Eyassi septentrionali ad E 5, eo" 311 longitudinis orientalis gradum protractam iacet et antiquum vicariatuum Taborensis et Nyanzensis limitem (qui a lacu Eyassi per Montes N gai et Geley Hmitem Kenya-Colony attingebat), nunc a vicariatu Nyanzae distractum in posterum ad vicariatum Taborensem adiungimus, ita ut Saltem in parte vicariatus cum provinciis civilibus concurrat: n a m memoratum triangulum territorium pariter ac pars proxima vicariatus Taborensis ad eundem districtum de Arusha pertinet. Itemque limitis septentrionalis Taborae et meridionalis Nyanzae partem, quae est Orientem versus, non tam clare hucusque definitam, ad provinciarum de Mwanza et de Tabora limites reducimus. Ipsius quidem n o v i vicariatus apostolici de Mwanza nuncupati, praefatis limitibus constituti curam ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum Patribus e Societate Missionariorum Africae committimus. Haec mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x m. Aprilis an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status, Acta Pii PP. XI 625 EPISTOLAE I AD E M U M P. D. PRESB. CARD. EUSTACHDJM TIT. S. LAURENTII IN PANISPERNA S. R. E. TLUNDAIN T ESTEBAN, ARCHIEPISCOPUM HISPALENSEM : DE CONVENTU MARIALI E DITIONIBUS L I N G U A E HISPANICAE ET LUSI* TANICAE HISPALIM COGENDO. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster salutem et apostolicam beuedictiouem. — Cum valde equidem, de iis laetemur conventibus, quibus passim per catholicum orbem cultus augetur Sacramenti augusti, tum non minori gaudio perfundimur si alicubi congressiones huiusmodi celebrentur ad pietatem erga magnam Dei Matrem cotidie magis excitandam. Quis enim ignorat qua semper praesentissima ope Virgo divina christiano populo affuerit, prementibus undique difficultatibus omne genus, atque bellis in catholicum nomen, curis nimium, desaevientibus? Q u a m o b r e m mirum non est si Ecclesia omnem suam spem, post Deum, in Virgine potenti nullo non tempore collocant, eandemque maximis laudibus precibusque prosecuta sit. H a c vero aetate nostra, unde rei christianae salus est exspectanda nisi ab Ea quam qui invenerit, inveniet vitam et hauriet salutem a Domino? Ex his intelliget dilecte 3 fili Noster, quam libenter abs te didicerimus m o x Hispali, tui quidem honoris sede amplissima, Marialem congressionem celebratam iri, ac fideles istuc conventuros esse non ¿modo ex Hispania universa et Lusitania, sed etiam ex America inferiore, plurimis praesentibus nationum harum episcopis. Cum igitur de re agatur tam magni ponderis, ideoque Nosmet ipsi conventum istum quodam m o d o participare velimus, te, dilecte fili Noster, his litteris ehgimus, qui, Nostram gerens personam, nomine et auctoritate Nostra congressui isti mariali praesis, coetibusque omnibus ac caerimoniis praesideas, non dubitantes quin ipse, qui auctor reines eamque digne appa- rare sollertissime studes, pro tua in Virginem Matrem pietate, ad optatos exitus sollemnia sacra sis adducturus. Ac fore confidimus ut vera inde erga augustam Deiparam religio excitetur, quae scilicet in sanctitate morum ac virtutum laude consistit: ita magis magisque Hiberiae populi, Maria patrona et auspice, non m o d o pulcherrimo pacis dono fruentur, sed etiam omni prosperitate et gloria florebunt. H a c spe laeti, ad rei splendorem animarumque fructum augenlum, tibi damus ut, sacris operatus, nomine Nostro praesentibus benedicas, plenam admissorum veniam eisdem propo- 626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nens, usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Interea, c u m tuam tum aliorum, quos habes operis socios, sollertiam dilaudantes in conventu apparando, caelestium conciliatrix munerum ac paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte fili Noster, iisque omnibus qui istuc conventuri sunt, imprimisque sacris pastoribus, effuso animo impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die xx mensis Februarii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I II AD EMUM P. D. ALEXIUM TIT. S. CALLISTI S. R. E. PRESB. CARD. ASCALESI, ARCHIEPISCOPUM NEAPOLITANUM, QUEM DEPUTAT LEGATUM SUUM AD CONSECRANDAM NOVAM AEDEM CATHEDRALEM MESSANENSEM. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Quemadm o d u m haud multis ante annis, c u m Messana, Siciliae urbs nobilissima, subito urgentique terrae m o t u disiecta ac pervastata esset, ad eius cives nimio dolore terroreque perculsos paternus pervolavit animus Iesu Christi Vicarii, qui eorum aerumnas pro viribus relevare studuit, ita in praesens, cum in eadem urbe, maximam iam partem e minis excitata suis, nova cathedralis aedes, quae veteris lineamenta refert ampli tudinemque, in eo sit ut sollemni ritu dedicetur, temperare sibi n o n potest communis omnium Pater, quin et clero populoque Messanensi vehementer gratuletur, et proxima eorum soUemnia aptiore quo potest m o d o participet. Quamobrem, ut quae studiose apparantur sacra, alicuius Purpurati Patris praesentia augustiora fiant, placet te, dilecte fili Noster, Legatum Nostrum deligere — ut, harum fide litterarum, deligimus — qui sollemnibus eiusmodi dedicationis ritibus nomine et auctoritate Nostra praesideas. Atque iam nunc faustum eventum prospicientibus Nobis, eiusque praecipientibus felicissimi exitus laetitiam quasi ante oculos obversatur spectaculum plane mirandum: Messanenses scilicet ex omni ordine cives Legatum Nostrum summo excipere honore, in eodemque vereri ac colere potestatem dignitatemque Nostram; n o v u m , quod concordi animo coniunctisque viribus exstruendum qrnandumque curarunt templum, tam laetabundos ingredi ut sibimet ipsis videantur pervetustum illud tot memoriis gloriisque sacrum, quasi nunc Acta Pii PP. XI mi prodigialiter reviviscere vehementer admirari; sacris caerimoniis pientissime interesse, ac Deiparam Virginem in caelum receptam, cui cathedralis illa aedes dedicatur, suppliciter instanterque rogare, ut se suamque urbem ne desinat in posterum materno patrocinio suo validissimo sospitare atque tueri. — Quibus quidem N o s publicis supphcationibus preces item Nostras libentissime addemus, id enixe implorantes ut velit benignissima Dei Mater, non m o d o caducae huius vitae calamitates et aerumnas a filiis Nobis carissimis arcere atque depellere, sed quae potissimum a caelesti vita aeternaque beatitate avertunt homines, ea praesentissimo tutelae suae praesidio, ab eorum animis, removeat atque prohibeat; avitam eorum fidem non tam servet incolumen, quam vividiorem actuosiorenique reddat; morum integritatem, christianae familiae decus et firmamentum, custodiat; ad omnium denique virtutum laudes Messanensem populum excitet suaque ope dirigat. In comperto enim est felicitatem veri nominis, quantacumque in terris frui licet, eum solummodo populum assequi posse, cuius Dominus Deus eius. Haec, dilecte fili Noster, animi Nostri sensa et vota tuum erit interpretari luculenter, cum pro tuo officio, adstantium multitudinem alloquens; eosdemque hortaberis, ut Nosmet ipsos Ecclesiamque universam caelesti omnium Matri communibus precibus commendent. Divinorum interea munerum auspex, paternaeque benevolentiae Nostrae pignus apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte fili Noster, solertissimo Messanensium Archiepiscopo, iisque omnibus qui sacris intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die xvin mensis Iulii, anno MDCCOCXxrx, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I III AD EMUM P. D. GULIELMUM, TIT. SS. CRUCIS IN IERUSALEM, S. R. E. PRESB. CARD. VAN ROSSUM, SACRAE CONGREGATIONIS DE PROPAGANDA FIDE PRAEFECTUM, APPETENTE NATALI QUINQUAGESIMO SACERDOTII EIUS. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Magnopere laetamur, iam diem haud. longe abesse, c u m ad sacrum altare, vehementiore incensus et renovato quodam pietatis aestu, conscendes, gratias benignissimo D e o acturus, quod te, tot caelestibus locupletatum usque adhuc muneribus, frui illo etiam voluerit — quo quidem frui plerisque e clero non licet — 628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ut quinquagesimum sacerdotii natalem assequereris. Quodsi, cum quinquaginta ab edita religiosae vitae professione eompleres annos, tibi, dilecte fili Noster, faustum per litteras Nostras gratulando participandoque eventum, bene precati sumus, at multo hodie libentius prospera tibi omnia ac felicia ominamur, cuius geminatam laetitiam praecipimus habebimusque tecum c u m tuisque communem. Geminatam laetitiam, inquimus: eorum enim sollemnium, quae die septimo decimo mensis O c t o b r i s — i p s o scilicet, quo primum litasti, die cum aetate floreres — inter Urbaniani Conlegii alumnos et veluti ante oculos Nostros agentur, similia ante per mensem Septembrem, in Hollandia illa tua, Nobis tibique carissima, ubi tum aliquamdiu versaberis, cum Ligoriani sodales, tum cives tui habituri certatim sunt. Utramque profecto eiusmodi celebrationem probamus, quae c u m auctiore Dei gloria coniungetur; siquidem qui tua recte facta recolat ac c o m m e m o rem facere is non potest quin Dei caritatem bonitatemque agnoscat ac praedicet, quo dante, per diuturnum h o c sacerdotalis vitae spatium, in Ecclesiae incrementum animarumque salutem graves fructuososque labores ferre ac sustinere tibi licuit, iam tum praesertim cum, promeritis debita tuis, romana purpura es auspicato honestatus. Quid, quod, Sacro Consilio de Fide Propaganda praefectus, sic proximo decessori Nostro, sic N o b i s , ad catholicas Missiones provehendas proferendumque latius Christi regnum, operam navas ti tuam, ut multa effeceris, quae et laudari satis nequeant et caelesti dumtaxat remuneratione digna videantur? Bene igitur veniat natalis hic sacerdotii tui quinquagesimus, afferatque tibi, praeter spiritualium fructuum copiam, c u m n o v u m a Nobis grati animi testimonium, tum meritissimis a Conlegis, a sodalibus, a civibus familiaribusque tuis gratulationes laetitiaeque communis significationes. Qua quidem rei faustitate, F dilecte fili Noster, ad maiora, si fieri potest, excitatus, pergito ingenii animique vires, ac quicquid experiundo didicisti, in sacrarum Missionum causam impendere, quae d e m u m est Dei ipsius causa; atque utinam diutissime, prudentia, qua flores, usuque rerum, Ecclesiae et Apostolicae huic Sedi prosis, quacum tam arcte amanterque cohaeres. Interea incolumitatem eiusmodi, cum divinorum munerum effusione coniunctam, conciliet atque adiuvet apostolica benedictio, quam, paternae benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, ex animo impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I Acta Pii PP. XI 629 iv AD EXIMIAM DOMINAM CATHARINAM SCHYNSE, PRAESIDEM MULIERUM AC PUELLARUM SOCIETATIS MISSIONIBUS CATHOLICIS PROVEHENDIS. PIUS PP. X I Dilecta in Christo filia, salutem et apostolicam benedictionem. — In. c o m p e r t o equidem iam pridem habebamus istam mulierum ac puellarum societatem, quam tu piissimo consilio, multis abhinc annis, constituendam curasti, curis laboribusque non parcere, ut catholicorum missionalium expeditiones nec instantium ad D e u m applicationum praesidio, nec corrogatae stipis auxilio, neque iis omnibus rebus careant, quae sunt ad litandum necessariae. At sacra illa instrumenta bene multa ac liturgicae supellectiles, quae a vobis haud ita pridem ad Nos missa, hisce diebus in Vaticanis aedibus ad spectandum invisentibus proponuntur, quaeque Nos, summo c u m animi gaudio, nuper circumeundo suspeximus, tam vehementer admirationem commoverunt Nostram, ut Nos continere non possimus quin gratae voluntatis Nostrae sensa vobis declaremus. Id quidem per has litteras eo libentius facimus, quod, ut Nobis dudum allatum est, cum tu proxime, quintum ac septuagesimum aetatis annum sis feliciter expletura, istius societatis sodales, iique omnes qui tecum necessitudinum vinculis coniunguntur, magnopere exoptant, ut Nos faustitatis huius laetitiam participantes, eam benevolentiae in te Nostrae significatione augeamus. Habeas igitur, dilecta in Christo filia, omina ac vota Nostra; habeat abs te condita sodalitas paternam Iesu Christi Vicarii gratulationem, qui nihil magis cupit, uti nostis, quam ut catholicarum missionum caussa, enitentibus omnibus, uberiora in dies incrementa capiat. Ita enim auspicato continget, ut exspectatione citius, tempora adveniant, cum, christianae veritatis luce populis omnibus affulgente, ac divini Redemptoris nostri regno ubique feliciter instaurato, gentes omnes honestiorem laetioremque in terris vitam traducant a t q u e beatam Christi visionem;, quem divinae misericordiae ope ac missionalium catholicorum laboribus agnoverunt, aliquando adipiscantur. Interea, ut incepta vestra citatiore cotidie gradu procedant, opportuna vobis a D e o auxilia precati, horum conciliatricem et auspicem, c u m tibi, dilecta in Christo filia, cunctisque societatis istius moderatricibus ac sodalibus, tum iis omnibus, qui eidem quoquo m o d o favent atque opitulantur, apostolicam benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Octobris, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I 630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 12 Aprilis 1929. -— Cathedrali episcopali Ecclesiae Midensi praefecit E . D . T h o m a m Mulvany. 27 Augusti. — Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Rubensi et Bituntinae R. P. D. Andream Taccone, hactenus Episcopum Bovensem. 20 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Monterrejensi, R. P. D, Iosephum Guadalupe Ortiz y Lopez, hactenus Episcopum Ancusensem. — Cathedrali Ecclesiae de Aguas Calientes, R. P. D. Iosephum a Iesu L o p e z , hactenus Episcopum Dadimensem. 29 Septembris. —- Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pergemsi, R. P. A l o i sium Rondini, ex Ordine Eratrum Minorum Conventualium, deputatum Visitatorem Apostolicum Patriarchatus Ciliciae Armenorum. 1 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Lemnensi, R. P. D. Paschalem Gagliardi, hactenus Archiepiscopum Sipontinum et Administratorem perpetuum Vestanum. 2 Octobris.—Metropolitanae Ecclesiae Turritanae, R. P. D. Mauri- lium Fossati, hactenus E p i s c o p u m Nuorensem. i Octobris. — Archiepiscopali Ecclesiae Ferrariensi, R. P. D. Rogerium Rovelli, hactenus Episcopum Faventinum et Mutilensem. 5 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Salernitanae, cui adnexa est perpetua administratio dioecesis Acernensis, R. P. D. Nicolaum Monterisi, hactenus Archiepiscopum Theatinum et Administratorem perpetuum Vastensem. 7 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Neocaesariensi in Ponto, R. P. Antonium Drapier, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, c u m munere Delegati Apostolici Mesopotamiae, Kurdistan et Armeniae minoris. 631 S. Congregatio Consistorialis 9 Octobris. '•— Titulari episcopali Ecclesiae Lamiauae, B. D. Iosephum Ioannem Desideratum Moussaron, archipresbyterum civitatis Lectoure, in archidiocesi Auxitana, quem deputavit Auxiliarem E. P. D. Francisci Ernesti Ricard, Archiepiscopi Auxitani. DESIGNATIONES ORDINARIUM PRO APPELLATIONE IN SECUNDO G R A D U Iuxta can. 1594 § 2, Archiepiscopus Eeginatensis designavit, semel pro semper, pro appellatione in secunda instantia, tribunal Ordinarii Principis Alberti et Saskatoonensem pro archidioecesi Eeginatensi. Quam designationem Ssmus D. N. Pius div. Prov. P p . X I , rescripto S. Congregationis Consistorialis diei 23 Iulii 1929, benigne dignatus est adprobare. Item iuxta can. 1594 § 2, Archiepiscopus Ultraiectensis designavit Ordinarium Harlemensem et huic designationi Ssmus Dominus Noster, rescripto eiusdem S. Congregationis Consistorialis, diei 23 Septembris .1929, adprobationem Suam benigne dignatus est concedere. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM INSTRUCTIO AD REVMOS ORDINARIOS DE QUIBUSDAM VITANDIS A T Q U E OBSERVANDIS IN CONFICIENDO SACRIFICIO MISSAE ET IN EUCHARISTIAE SACRAMENTO DISTRIBUENDO ET ASSERVANDO. Dominus Salvator Noster pignus admirabile praesidiumque maximum pro salute hominum reliquit, Augustissimum Eucharistiae Sacramentum instituens, eisque, ut ad Ipsum accederent praecepit illis verbis : « Amen, amen, dico vobis: nisi manducaveritis carnem Filii hominis et biberitis eius sanguinem non habebitis vitam in vobis. Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam; et ego resuscitabo eum in novissimo die » (Ioan., V I , 54, 55). Hinc est quod sancta Mater Ecclesia semper sollicita fuit fideles cohortari, ut caelesti h o c pane frequenter vescerentur, instar priorum christifi- 632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale delium, qui, « erant autem perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus » (Act., I I , 42): atque ad hunc finem Sacra Congregatio Tridentinis interpretandis legibus praeposita, die 20 Decembris anni 1905 Decretum edidit « D e quotidiana SS. Eucharistiae sumptione », exordiens his verbis Sacra Tridentina Synodus, cui Decretum accessit die 8 Augusti 1910, ita incipiens Quam singulari h. S. Congregationis de disciplina Sacramentorum, « D e aetate admittendorum ad primam Communionem eucharisticam ». Incitamenta etiam non laevia ad hunc salutarem usum fovendum praebuere eucharistici Conventus, a s. m. Leone X I I I primitus constituti, quos undique solemni ritu con celebratos, mirum in m o d u m et excitasse in populis fidem, atque fovisse pietatem compertum habemus. Interea Ecclesia omne semper studium adhibuit, ne abusus in confectione, susceptione et asservatione tanti Sacramenti irrepèrent. Quapropter haec Sacra Congregatio disciplinae Sacramentorum praeposita, cum in suo officio explendo compererit, ad hanc rem quod attinet, nonnulla haberi corrigenda, vel in usum esse revocandas leges aut praescriptiones latas, quae sequuntur decernere, seu edicere et declarare statuit, primo quoad cautelas servandas in paranda materia Sacramenti Eucharistici; secundo in Eiusdem susceptione seu administratione; tertio in E o d e m asservando ultimo triduo maioris hebdomadae. I. Cum enim idem Sacramentum, praeter formam, constet materia, oportet ut haec religiosissime in sua substantia servetur. Materia autem, quae ex divina institutione, verborum consecrationis vi, ad divinum Sacrificium et Sacramentum Eucharisticum conficiendum inservit, duplex est, scilicet panis et vinum. De materiae substantia edicit Codex I. C. can. 815, § 1: « Panis debet esse mere triticeus et recenter confectus, ita ut nullum sit periculum corruptionis »; § 2: « V i n u m debet esse naturale de genimine vitis, et non corruptum ». Ideo consequitur panem ex alia substantia conflatum, vel illum cui tanta sit admixta quantitas a tritico diversa, ut iuxta c o m m u n e m aestimationem, tritici panem esse dici nequeat, materiam validam pro conficiendo Sacrificio et Sacramento Eucharistico haud constituere. I t e m uti valida materia haberi nequit vinum, seu potius liquor, qui sit ex pomis aliisque fructibus eductus, vel chimicae artis ope elaboratus, quamvis vini colorem, eiusque quodammodo elementa continere edicatur, vel illud vinum, cui aqua maiore vel pari quantitate sit permixta. I m o uti dubia reputanda erit materia, nec proinde adhibenda, si, licet non maiore aut pari quantitate quaecumque alia substantia tritico aut vino commisceatur, notabilis tamen quantitas aliena sit ipsi admixta; nefas 633 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum siquidem est tantum Sacramentum nullitatis periculo obiicere. Ad hunc finem convenit ut eiusmodi materiam parantes, eapernoscant, quae Suprema Sacra Congregatio S. Officii decrevit die 4 Maii an. 1887, die 30 Iulii an. 1890, die 15 Aprilis 1891, die 25 Iunii an. 1891, et die 5 Augusti 1896. Quae pressius ad rem nostram faciunt, referre praestat: « E p i s c . Carcassonen, eidem S. C. duo remedia proposuit, sive cum vineae abundantibus aquis inundantur, sive cum vinum ipsum transfertur, adeo ut 'debilitetur, vel facile corrumpatur: I o Ut vino naturali addatur parva quantitas d'eau- de-vie ab ipsis proprietariis diligenter c u m vino vero praeparatae (v. g. 15 vel 20 pro centum), et sic corruptionis periculum evitaretur; 2° Ut ebulliatur vinum usque ad 65 altitudinis minuitur quidem quantum ad gradus; tunc enim refrigeratum, quantitatem, sed ab omni corruptionis periculo praeservatur. Et quaerebat utrum haec remedia licita essent in vino pro sacrificio Missae, et quodnam praeferendum, S. C. feria I V , die 4 Maii 1887 reposuit: " Adhibeatur vinum ebullitum " » (Collectanea S. C. de Prop. Fide, n. 1672, edit. anni 1907). Pariter « Vicarius Apostolicus Tche-li in Sinis retulit: " Cum dimcile sit meracum emere vinum in Europa, et difficilius adhuc illud pretio haud m o d i c o comparatum in Sinas transvehere, quin in via fraude adulteretur, iam abhinc pluribus annis tutius, necnon facilius missionariis huius vicariatus visum est, v i n u m pro Missae sacrificio in hac ipsa regione confici. Uvae vero, quas in septentrionalibus partibus reperire est, sacchari quantitatem nimis exiguam continent; ex quo fit ut vinum ex his ad sacrificium Missae expressum, alcoolis portionem infimam tantum ad sacrificium Missae expressum, alcoolis portionem infimam tantum habeat, etjpropterea v i x incorruptum asservari possit, attentis praesertim diuturnis infensisque aestivi temporis ardoribus, corruptioni quam maxime faventibus. Tollitur i n c o m m o d u m , obtineturque vinum tuto servabile, necnon oculis, gestui, olfactuique haud ingratum, si centum libris uvarum m o x contusarum addantur decem librae sacchari ex canna (idest ex planta gramínea, botanice saccharum officinale, gallice vulgo canne à sucre nuncupata), haecque massa deinde more solito fermentatur. Quae c u m deferbuerit, ex centum libris massae (novem sacchari libras iuxta exposita continentibus) obtinentur sexaginta septem vini librae, quae, ut ex calculo chimico coniicere licet, practice ad s u m m u m quatuor fibras cum dimidia (idest circiter quintam decimam ponderis totalis partem) alcoolis ex saccharo geniti continent. Aliis verbis, supradicta operatione obtinetur vinum ex vite verum, cuius centum partes sex vel septem alcoolis heterogenei, seu non ex vite producta admixtas habent... Nunc autem, aliquo exurgente dubio, quaeritur: 1° An fiaec praxis ad obtinendum vinum pro Missae sacrificio tuta ACTA, vol. XXI, n. 14. — 4-11-929. 43 634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sit; 2° An valida; 3° Quid si huiusmodi vinum adhibitum fuerit in Missis ex iustitia ". S . O . reposuit die 25 Iunii 1891: " V i n o pro sacrosancto Missae sacrifìcio, addendum potius esse spiritum, seu alcool, qui extractus fuerit ex genimine vitis, et cuius quantitas una cum ea, quam vinum de quo agitur naturaliter continet, haud excedat proportionem duodecim pro centum. Huiusmodi vero admistio fiat, quando fermentatio, sic dicta tumultuosa, defervescere incoeperit, et ad mentem ". Mens est, si missionarii nequeant per se ipsos obtinere spiritum vini ex vino regionis, vino vel vinis regionis addant uvas passas, et faciant omnia simul fermentare». Si panis itaque vel vinum corrumpatur, vel alio m o d o substantialiter immutetur, pronum est substantias ex corruptis vel immutatis iisdem speciebus derivantes, haud amplius materiam aptam ad Eucharistiam conficiendam constituere posse. Hanc ob causam cavendum etiam ne vinum, quod pro Missae Sacrificio paratur, diutius in lagena seu amphora maneat, adeo ut facile acescat, neve aliquantulum aquae rartim eodem hausto, reliquo immisceatur. Prolatis a legitimo ministro consecrationis verbis, ac valida adhibita materia, iam Christus Dominus sub utraque specie totur habetur, et quidem sub singulis cuiusque speciei partibus, prout Concilium Florentinum in condito pro Armenis Decreto declaravit, confirmavitque sacra Tridentina Synodus (Sess. 13, can. 3); et iam pulchre Angelicus D o c t o r his verbis expresserat « m e m e n t o tantum esse sub fragmento quantum toto tegitur ». Hinc est q u o d rubricae Missalis romani sacerdoti litanti praecipiunt, ut, quoties aliquod hostiae fragmentum super corporale vel patenam forte decidat, vel digitis sit applicitum, diligenter illud colligat, etsi minimum etiam foret. Unde nil mirum q u o d ex veteribus legibus graves in sacerdotem constitutae fuerint poenae, si eius negligentia gutta aliqua Dominici Sanguinis excidisset. Eapropter iam patet quanta ad tantum rite conficiendum Sacramentum impendi a sacerdotibus cura debeat, ut utraque materia, panis scilicet et vinum, omnimoda securitate comparetur, his praesertim temporibus, quibus inexplebilis lucri cupiditas plures proterve suadet, non pauca adulterare, quae, quin ipsi corpori alendo inserviant, in perniciem potius eiusdem vertunt. Siquidem chimicae scientiae ope multa efformantur, germanam praeseferentia rerum speciem, substantia vero naturali destituta, vel aliquam substantiam fraudulenter alteri subrogando, quin facile fraus, etiam analysi adhibita, saepe detegi possit. Iamvero ut quis certior exstet de vera panis vinique materia, quae ad tantum Sacramentum conficiendum omnino requiritur, potius profecto erit, nisi utramque Sacerdos apud se habeat domi confectam, eam ab illis S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 635 comparare, qui, optime de iis experti, triticum ipsum conferant, sive vinum ex vitis fructu exprimant; et qui, omni suspicione maiores, tuto fidem facere possint, sese, quacumque fraude remota, vere hostias ex tritico solumm o d o confecisse, et vinum tantum èx vitis fructu, seu genimine expressisse. I I . In administratione Eucharistici Sacramenti n o n minor adhibenda sedulitas, ne consecratarum hostiarum fragmenta pereant, cum in qualibet ipsarum, integrum Christi corpus adsit. Itaque curandum maxime ne fragmenta ab hostiis facile separentur, decidantque in humum, ubi, horribile dictu! sordibus permixta, pedibus proculcantur. Ad haec igitur praecavenda postulat necessitas, ut hostiae apte etiam conficiantur, et quidem ab iis, qui non solum honestate praestent, sed etiam ipsis conficiendis sint experti, idoneisque instrumentis instructi. Hinc est quod quibusdam in locis c u m munus hostias parandi, vinumquè, pro Sacramento conficiendi, laudabili consilio, religiosis utriusque sexus sodalibus commissum fuerit, res prospere cessit. Quod autem in Missalis rubrica sacerdoti altare petituro praecipitur, videlicet ut in apparando calice, fragmenta, si quae hostiam circumstent, caute amoveat, id ipsum peragere expediens erit, antequam particulae, quae communicandis Christi fidelibus inserviunt, in p y x i d e m ab eo, ad quem spectat, collocentur; atque hunc in finem prudens erit easdem particulas non acervatim in p y x i d e m inficere, sed singulas in eadem apte disponere. Quo facilius sacerdos ex corporali fragmenta colligat, oportebit ut hoc frustulis careat, quae ex accensis super altare cereis excidere saepe solent, cum, istis permixta, aliquando haud facile discriminan queant. Studendum itaque, ut idem corporale, sanctissimum Christi corpus excepturum, candidum iugiter servetur, et quaevis ab eo macula absit; itemque munda sint oportet sacrae mensae mantilia, palla, atque lintëolum, quod ad detergendum calicem adhibetur. Ne autem fragmenta in humum décidant quoties sacerdos Christi Corpus fidelibus praebet, sive ipsa directe, sive ex distenta mappa prolabantur, prudentissime dimidio fere praeterito saeculo mos fuit inductus, parva utendi patina, ex metallo confecta, subter eorum mentum apponenda. Facilius siquidem ac tutius, quam super protensa mappa, eadem fragmenta in illa sistunt, faciliusque pariter a sacerdote cerni colligique possunt. Et ipsa sacra Congregatio, tuendis praeposita Eitibus Ecclesiae, cum super hòc, die 16 Martii an. 1876 percontata fuisset, nullum contrarium emittens iudicium, respondit: « non esse interloquendum », unde idem mos pluribus in regionibus vigere coepit, et late se diffudit. 636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Alia causa dispergendis Eucharistici! Sacramenti fragmèntis, facile ha- beri potest, cum, peculiari anquafcircumstantia, sive ex Apost. Sedis indulto, sive facta locorum Ordinariis facultatefex iure id permittendi, sub dio Missa celebratur, flantibus interdumf ventis. Ad praecavendam fragmentorum dispersionem, curandum erit quod altare, ubi Missa erit litanda, tribus e lateribus, tabulis tegatur; vel tentorium adsit super altare obductum, et ad tria eius latera descendens in formam aediculae, quo ipsum altare a ventis protegatur, vel alia ratione id[.fiat, consentanea c u m reverentia tanto mysterio debita. I I I . Quoad asservationem'Sacramenti Eucharistici ultimo triduo maioris hebdomadae, h o c adservatur ad Missam Praesanctificatorun celebrandam, et ad Communionem infirmis dandam. a) S. Hostia pro Missa Praesanctificatorum, adservanda est in sacello intra Ecclesiam, quo pulchrius fieri poterit, - ornato luminibus, velis, non nigris tamen aut lugubribus, et floribus,fsine[reliquiis aut imaginibus sanctorum vel Beatissimae Virginis et S. Ioannis Evangelistae, remotisque statuis, scenas Passionis repraesentatibus. Capsula autem seu arca, ubi calix cum S. Hostia est reponendus, ita sit confecta, ut calix adorantibus nullimode pateat, et obseretur clave; super ostiolo capsulae, sigilla apponi non licet. Id statuitur Eubricis Missalis Eomani et decretis S. C. Eituum. Ex S. Eituum Congregationis decreto N. 3939, « Eomana » haec habentur: « U t r u m liceat ad exornandum praedictum altare (sepulcri, adhibere statuas aut picturas, nempelBeatissimae Virginis, S. Ioannis Evangelistae, S. Mariae Magdalenae et mihtum¿custodum, aliasque huiusm o d i ? » Eesp. « N e g a t i v e . Poterunt tamen Episcopi, ubi antiqua consuetudo vigeat, huiusmodi repraesentationes tolerare: (caveant autem ne novae consuetudines hac in re introducantur » (15 Decembris 1896). Et n. 2873, « Narnien. »: « Cuinam tradenda j8it¿(davis ostioli supradicti » 1 (Arcae in qua asservatur SS. Sacramentum Feria V in Coena Domini) ? Eesp. « Iuxta alia decreta, Canonico vel Sacerdoti in crastinum celebratum » (7 Decembris 1844). Cui decreto consonant decreta sub numero 635, 813, 912, 2335, 2830, 2833, 2904 et 579. b) Pro Communione infirmis danda, in Ecclesiis parochialibus, aliisque, a quibus accipi solet Sanctissima Eucharistia, servandae sunt aliquae particulae consecratae in pyxide, circa cuius repositionem haec serventur. Iuxta mentem Eubricarum ista extra Ecclesiam esset reponenda, sc. prope Sacristiam, in loco opportuno et apto, ubi congrua c u m reverentia adservandum erit Sacramentum, non tamen fidelium adorationi expositum, sed tantum? S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 637 communionem infirmis ministrandi causa custoditum. Huiusmodi locus opportunus et aptus est capella, seu sacellum prope Ecclesiam, vel ipsum sacrarium, aut aliquod parvum conclave sacrarii tutum et decens; aut etiam locus decens in parochiali d o m o , a domesticis et profanis usibus seiunctus, et a quocumque irreverentiae periculo remotus. Ibi parandum est tabernaculum clave obserandum, lampade coram e o d e m iugiter ardente, et repositio ipsa Feria V facienda est. Ubi vero huiusmodi aptus locus non habeatur, sacra pyxis adservanda erit a Missa Feriae V ad Missam Praesanctificatorum ipso in « Sepulcro », uti communiter appellatur, post calicem; a celebrata autem Missa Praesanctificatorum ad Missam Sabbati Sancti, in aliqua remotiore et secretiore capella ecclesiae, ibique lampas accensa maneat. Si autem nullus, praeter « sepulcri » sacellum, locus aptus habeatur, pyxis in ipso sepulcro, usque ad Sabbatum Sanctum remaneat. Lampas ante Sepulcrum accendatur, extinctis ceteris luminibus, iis etiam sublatis, quae ad ipsius ornatum fuerunt apposita. Quod si in aliqua ecclesia Coenae Domini solemnia non habeantur, sacra pyxis suo in altari servari poterit usque ad. solis occasum eiusdem Feriae V; posthac usque ad Sabbatum Sanctum, in aliquem ex supra indicatis locis erit collocanda. Prudentiae ceteroquin Episcoporum erit, quoties enascatur difficultas in harum praescriptionum observantia, quaenam sint aptiora loca ex enuntiatis ad eumdem finem, diiudicare, et si non parvi super eadem re irrepserint abusus, ut sedulo isti removeantur, curare. Quapropter Sacra Congregatio in plenariis Comitiis die 23 Martii 1929 habitis, omnibus mature perpensis et discussis, Emis Ordinariis haec praescribenda esse censuit: 1. Ordinarii, attentis animadversionibus, praeceptis, et decisionibus supra expositis, ea quamprimum statuant, sedulissime servanda a Eectoribus ecclesiarum, et sub horum ductu ab aliis altari inservientibus, ut omne nullitatis periculum a Sacrificio altaris amoveatur, et omnis irreverentiae occasio arceatur. 2. Curent proinde ne in singulis dioecesibus vel civitatibus aut oppidis, pro natura locorum, idoneae desint personae, omnique suspicione maiores, praesertim religiosi utriusque sexus sodales, a quibus ecclesiarum rectores utramque Sacrificii et Eucharistici Sacramenti materiam, nisi apud se habeant, comparare possint, tuta conscientia adhibendam. 3. Item circa ea quae hostiarum confectionem spectant, iidem rectores advigilare debent, ne in istis fragmenta facile haerentia maneant, efficiant que ut, antequam Missa utetur, caute ac sedulo ea amovean- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 638 tur, et saltem cribro leviter excutiantur, si ingens hostiarum numerus parandus erit. 4. Pervigilem adhibeant ipsi curam ut hostiae nonnisi recenter conf ectae consecrentur, et sacrae particulae, in p y x i d e adservatae, frequenter renoventur (Can. I. O. 1272, et Rit. Rom., Tit. I V , c a p . I, n. 7); ad quem finem studeant ut tabernacula, ubi sacra collocatur Eucharistia, quantum fieri poterit, ab húmido vel a nimio rigido aere sint defensa: humore siquidem exstante, facile hostiae marcescunt, algore autem friabiles fiunt. 5. In diribenda fidelibus sacra Communione, praeter, ante communicantes extensum, linteum albi coloris, iuxta rubricas Missalis, Ritualis, et Caeremonialis Episcoporum, patina erit adhibenda, argento aut metallo inaurato confecta, nullimode tamen artificiosa arte intus exsculpta, quae ab ipsis fidelibus subter eorum mentum erit apponenda, excepto casu, quo sacra Eucharistia ab Episcopo ministratur, vel a Praelato Pontificalibus utente, vel in Missa solemni, adstante sacerdote vel diacono, qui patenam subter communicantium mentum teneat. 6. Monendi sedulo erunt fideles ne, dum suo apponunt mento patinam, et Sacerdoti dein tradunt, aut alteri fideli eam porrigunt, ita eamdem fiectant aut invertant, ut, si quae adsunt, fragmenta décidant et disper- dantur. 7. Fragmenta autem quae in patina post sacram fidelium Communionem exstabunt, quoties haec intra Missam fuerit diribita, in calicem sedulissime, digiti ope, iniiciantur; in p y x i d e m vero, si extra Missam sacra Synaxis a fidelibus recipiatur. Mens autem Sacrae Congregationis non est eas reprobare patinas, cuiusmodi demum sint formae, quae m o d o adhibentur quibusdam in Ecclesiis, d u m m o d o ex metallo sint confectae, et intus non sculptae, quaeque sint aptae sacris fragmentis colligendis. 8. Ordinarii denique satagant ut ecclesiarum rectores diligentissime munda servent altaria, una c u m sacris supellectilibus, illa praesertim quae sacris Speciebus excipiendis inserviunt, et sciant super observantia praefatarum praescriptionum graviter onerari eorum conscientiam. 9. Quoad asservandas sacras particulas, infirmis ministrandas postremo hebdomadae sanctae triduo, Ordinarii locorum perspectam habeant Rubricarum et Decretorum Sacrae Congregationis Rituum intentionem; scientes easdem asservari non ad publicam venerationem, imo hanc prohiberi; tamen magnopere satagendum esse, ut Eucharistiae Sacramento, habita in primis ratione loci, non desit obsequium congruentia honoris et decoris. E m i Patres praeterea mandarunt ut locorum Ordinarii, intra annum a recepta hac Instructione, S. H. Congregationem certiorem reddant de his S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 639 quae decernere censuerunt, in executionem praescriptionum heic contentaran!, et ad abusus forte inolitos convellendos. In Audientia diei 25 Martii 1929 Ssmus D. -ST. Pius P p . X I , audita relatione infrascripti Secretarii H.S.Congregationis, eamdem Instructionem approbavit atque edi iussit, mandans ut mittatur ad omnes locorum Ordinarios et Praelatos regulares, ad h o c , ut sacerdotibus et religiosis sodalibus respective eam ipsi communicent. D a t u m E o m a e ex Aedibus Sacrae Congregationis de Sacramentorum disciplina, die x x v i eiusdem mensis, anni MDCCCCXXIX. £8 M. CAED. LEGA, Praefectus. L. $ S. D. Jorio, Secretarius. ADNOTATIONES 1. Iucundo sane animo conspicere nobis licet quanta alacritate nostris hisce temporibus adauctus sit cultus erga Ssmum Eucharistiae Sacramentum, post habitos undique coetus celebérrimos, recolendae tam salutiferae tamque mirabili institutioni, quae miram Iesu Christi caritatem in hominum salutem tam praeclare prodit. « Nihil enim efficacius — monebat Summus Pontifex L e o X I I I — catholicorum animis excitandis, tum ad fidem strenue profitendam, tum ad virtutes christiano nomine dignas exercendas, quam ut alantur et acuantur studia populi in admirabile illud amoris pignus, quod pacis vinculum est atque unitatis » (ex Brevi Providentissimus Deus diei 28 Novembris 1897). 2. Nil mirum itaque quod idem Pontifex stimulos addere nunquam destitit, ut eucharistici coetus in pluribus orbis terrae partibus haberentur. H u c spectant Litterae ab eodem datae die 16 Maii anni 1881, c u m primus habitus est eucharisticus diversarum nationum conventus in Insulensi civitate, a die vicesima octava ad diem tricesimam Iunii anni eiusdem, quibus, hanc ob rem, suam expromebat laetitiam, et omnibus qui eidem conventui interfuere Apostolicam benedictionem speciali affectu impertitus est. Quin i m o die vicesima secunda Augusti dicti anni praesidi eiusdem coetus de h o c ei referenti, epistolam misit, qua ad magis magisque eiusmodi adaugendos coetus incitamenta praebuit his verbis: « Instate igitur, dilecti filii, operi vestro; n o v o s semper ei adiicite sodales; propagate institutionem cui estis addicti, et in omnibus excitare conamini caelestem cari- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 640 tatis ignem, quem Christus venit mittere in terram, et quem per Eucharistiae sacramentum praesertim incendi voluit ». 3. Die etiam 28 Maii anni 1892 epistolam encyclicam ad omnes Orbis Episcopos misit, de Sanctissima Eucharistia, cuius initium Mir ac caritatis inscribitur. 4. Summus pariter Pontifex Pius X illud, nunquam satis celebrandum, edi decretum iussit die 20 Decembris anni 1905, quo SS. Eucharistiae quotidianam sumptionem fidelibus commendavit, et ad eam sancte et salubriter recipiendam opportuna praecepta dedit. Die insuper septima Augusti anni 1910, ut aliud ederetur decretum voluit, aetatem respiciens, qua ad primam Eucharisticam Communionem forent admittendi pueri puellaeque, statuens quoties ad discretionis annos, seu ad initium usus rationis pervenerint, eis sacram Communionem ministrari posse et deberi. 5. Utrumque decretum confirmatum fuisse scimus a Summo Pontifice Benedicto XV Rescripto edito a Secretaria Status ex Audientia diei 26 Iunii 1916, cui titulus De Eucharistica puerorum utriusque sexus communione ad mentem Summi Pontificis die 30 mensis Iulii solemni ritu promovenda (Act. Ap. Sedis, vol. V I I I ) , occasione qua generalis puerorum Communio indicta fuit, ut exitiale bellum, q u o fere tota Europa t a m saevo divexabatur, tandem aliquando desineret, istaque conquiesceret. Praestat eiusdem tenorem referre: « Ssmus D. N. Benedictus divina Providentia Papa X V , cui nihil antiquius, quam ut pie inviolateque serventur decreta Sacra Tridentina Synodus et Quam singulari, fel. rec. Decessoris sui Pii X iussu edita, referente me infrascripto Cardinali a Secretis Status, cum prope adsit alter luctuosissimi eventi anniversarius dies, id mandare dignatus est, quod sequitur: " omnes et singuli in Europa locorum Ordinarii summopere curent, ut, in Ecclesiis et Oratoriis suae cuiusque dioecesis, die 30, qui dominicus est, proximi mensis Iulii, pueri utriusque sexus universi ad mentem Beatissimi Patris, sollemniore quo fieri poterit ritu, ad Sacram Synaxim accedant „. Contrariis quibusvis nlimme obstantibus ». 6. Postremo Summus Pontifex Pius X I , quo Supremo Ductore fruimur, ad magis magisque eumdem cultum fovendum augendamque erga Ssmam Eucharistiam, die vicesima quarta mensis Maii anni 1922, decimum sextum coetum inter nationes solemniter auspicatus est, eidemque adfuit. Satis autem cognita sunt ea quae idem Summus Pontifex in Allocutione habita die decima septima Decembris elapsi anni .1928 de eiusmodi eucharisticis coetibus edixit: « Ecquis ignorat quantopere ceteri qui acti sunt, ex nationibus omnibus Congressus Eucharistici, quamque mirum in m o d u m contulerint ad fidem in populis excitandam, ad fovendam pietatem, ad christianae denique vitae usum instaurandum? » S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 641 7. Die autem 20 Decembris mensis, eiusdem anni, occasione qua annum quinquagesimum ab inito suo sacerdotio auspicatus est, parvulis Oratorii S. Petri, Christi corpus primitus suscipientibus amantissime praebuit. 8. Die denique vicesima quinta Iulii huius labentis anni, ut benignissimo D e o gratiae agerentur pro inita inter S. Sedem atque Italorum regem conventione, exoptatae inter utramque potestatem pacis nuntia, iucundissime evenit, gratissima omnium recordatione, nunquam e memoria delenda, communem vespertinis horis conspicere Patrem, diuturnum post tempus, ex Basilica omnium maxima S. Petri in apertum solemnissima prodeuntem pompa, quem frequentissimi excellentissimorum ordinum viri comitabantur, quamplurimis etiam sacri ordinis alumnis incedentibus, pacisque Hostiam ferentem, ingenti populi multitudine prae laetitia gestiente, adeo ut miti spirante aere, atque occasu veluti cunctante, natura ipsa ob singularem eventum laetari videretur. 9. D u m itaque maxime laetandum quod ex huiusmodi excitato Studio erga Ssmam Eucharistiam uberes capiantur fructus, prudentia suadet ut pericula irreverentiae erga tantum finem haec sacra Congregatio Sacramentum arceantur. Ad de Sacramentis, cui munus hunc commissum ©st Sacramentorum tuendi disciplinam, illorum i m e m o r quae sive iuris canonici Codex, sive Concilia, sive Tridentina praecipue Synodus in recipiendo tanto Sacramento praecipiunt, hanc edi Instructionem curavit. Quanta siquidem reverentia idem Sacramentum tractari et suscipi debeat, Catechismus romanus ex decreto sacrosancti Concilii Tridentini editus his praeclaris enuntiat verbis: « Quemadmodum ex omnibus sacris mysteriis, quae nobis tanquam gratiae certissima instrumenta Dominus Salvator Noster commendavit, nullum est, quod cum sanctissimo Eucharistiae Sacramento comparari queat: ita etiam nulla gravior alicuius sceleris animadversio a D e o metuenda est, quam si res, omnis sanctitatis plena, vel potius quae ipsum sanctitatis auctorem et fontem continet, neque sancte, neque religiose a fidelibus tractetur » (De Eucharistiae Sacramento, caput I V ) . 10. Ad sancte itaque tractandum, religioseque suscipiendum divinum sacramentum, eadem sacra Congregatio iure optimo normas hac Instru- ctione praebere studuit, respicientes t u m altare, in quo sanctum Sacrificium perficitur, tum mensam, in qua Eucharistia sumitur, tum tabernaculum, ubi sacra custoditur hostia, tum materiam, qua idem conficitur, panem scilicet et vinum, quorum primus triticeus esse debet, alterum e genimine vitis eduetum. H o r u m itaque confectio ad quodvis invaliditatis et irreverentiae periculum avertendum sedulo curanda, quemadmodum ipsa man- 64â Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tilia, quibus altare tegitur, et alia, quae inibi adhibentur, integra mundaque sint oportet. 11. E a d e m ratione sacra Congregatio altaris administros urgere non desinit, ut in sanctissima Eucharistia fidelibus diribenda periculum dispergendi fragmenta amoveant, ideoque praecipit, ut in ea ministranda patina adhibeatur. Itemque caveant ut triduano mortis D. IS". I. C. tempore, decenti custodiae Ssmae Eucharistiae consulatur, eam scilicet sanóte reli^ gioseque servando. 12. Prudenti vero parochorum industriae relinquitur, ut in Ecclesiis magnarum praesertim urbium, altare ubi tabernaculum collocatum est, Sanctissimum excipiens Sacramentum, prae coeteris indubio et conspicuo signo facile a fidelibus cognoscatur, irreverentiam etiam vitandi causa, ipsosque ad hunc finem hortentur, ut Ecclesias ingressuri, potiorem, uti par est, cultum E i d e m praebeant. 13. Rogantur denique iterum iterumque R m i Ordinarii tum locorum tum personarum, sacerdotesque utriusque Cleri, ut diligentissime efficiant, ne aliquid ex iis quae in hac Instructione statuta sunt, ad sancte religioseque Sacramentum tractandum, in irritum cedat, c u m detrimento Eiusdem, cui caetera referuntur sacramenta, et prout Ssmus Dominus Noster Pius Papa XI suprema Sua auctoritate, ut haec omnia serventur, sanxit. D. Jorio, Secretarius. 6. ACTA Poenitentiaria 643 Apostolica TRIBUNALIUM SACRA POENITENTIARIA. APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) ORATIO AD S. TERESIAM A IESU INFANTE «Sainte aimable et compatissante, daignez soulager nos frères russes, victimes d'une longue et cruelle persécution antichrétienne: obtenez leur la persévérance dans la Foi, le progrès dans l'amour de Dieu et du prochain et dans la confiance envers la Très Sainte Mère de Dieu; préparez leur des saints Prêtres, réparateurs des sacrilèges commis contre la Sainte Eucharistie et des blasphèmes; faites refleurir, surtout dans la jeunesse, la pureté angélique et les vertus chrétiennes, afin que ce noble peuple, libéré de toutes les servitudes et revenu spontanément à l'unique bercail que le Cœur aimant du Christ ressuscité confia tout entier à Saint Pierre et à ses successeurs, goûte enfin la joie de glorifier dans la communion de la Sainte Eglise Catholique le Père et le Pils et le Saint-Esprit. A m e n ». Die 19 Augusti 1929 Sacra Poenitentiaria Indulgentias Apostolica omnibus benigne concedit: I. Partialem christifidelibus sequentes 300 dierum, saltem corde contrito lucrandam, quoties supra relatam orationem recitaverint; I I . Plenariam, suetis sub conditionibus semel in mense acquirendam, si per integrum mensem memoratam recitationem quotidie persolverint. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. L. CARD. LAURI, Poenitentiarius Maior. I. Teodori, 8. P. Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 644 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO P R O RUSSIA DECRETUM Precibus piorum aliquot Russorum benigne annuens, Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa X I , habito v o t o E m i .Cardinalis Maioris Poenitentiarii, referente R. P. D. Michaele d'Herbigny, Episcopo titulari Iliensi, huius Pontificiae Commissionis Relatore, in Audientia diei 17 Maii currentis anni, indulgentias quae infra adnotantur, suetis conditionibus, a Russis lucrandas^concedere dignatus est, scilicet: Indulgentiam tercentorum dierum quoties piam recitaverint ad D o m i num Iesum orationem (russice McwraTBa IncycoBa) his verbis constantem « Domine Iesu Christe, Fili Dei, miserere nobis (amen) »; russice r o c n o ^ H Incyce XpHcre, Cuse Item BOJKÍH tlqmkrjk Hac, (AMHH). indulgentiamjtercentorum dierum quoties duodecies uti inter Byzantinos mos est, Kyrie eleison, russice: r o c n o ^ n , noMnnyä, devote dixerint. Item indulgentiamftercentorum dierum quoties in publica ecclesia vel oratorio sacras Icones D. N. L C, B. V. Mariae]* nec non Sancti Titulari Ecclesiae et Sancti cuius Festum celebretur, osculis religiose venerati sint. Mandavit insuper eadem Sanctitas Sua ut supradictae gratiae praesenti Decreto publici iuris fiant. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. D a t u m Romae, ex Secretaria Pontificiae Commissionis pro Russia, die 27 Maii anno 1929. A. CARD. SINCERO, Praeses. L. © S. C. Margotti, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 645 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEL CONCILIO AVVISO Si avverte che le iscrizioni allo Studio presso la Sacra Congregazione del Concilio, si chiudono il 15 Novembre. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 29 Ottobre 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo di Dio Antonio Maria Claret, Arcivescovo di S. Giacomo di Cuba, quindi di Traianopoli, Fondatore della Congregazione dei Missionari Figli dell'Immacolato Cuor di Maria, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile, quali vengono proposti per la sua beatificazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 13 Settembre 1929. L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Società dei Preti della Misericordia (Parigi). 16 » » L'Emo Sig. Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore dei Romitani Recolletti di S. Agostino. 20 » » L ' E m o Sig. Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Beimonte, Protettore delle Suore di San Giuseppe dell'Apparizione (Francia). 8 Ottobre » L' Emo Sig. Cardinale Lorenzo Lauri, Protettore delle Suore Riparatrici del S. Cuore di Gesù (Boma). 10 » » Monsig. Leopoldo Ruiz y Florez, Arcivescovo di Morelia, Delegato Apostolico nel Messico. 12 » » L'Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore della Società del Bambino Gesù (Roma). 18 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore dell'Istituto delle Sacramentine di Maria Ausiliatrice (Roma). 21 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Società Bibliografica (Parigi). 646 Acta Apostolicae Sedis r Commentarium Officiale Assistenti al Soglio Pontificio: 4 Luglio 1929. Monsig. Ludovico Szmrecsányi, Arcivescovo di Agria. 24 Settembre » Monsig. Crescente Errazuriz y Valdivieso, Arcivescovo di Santiago del Cile. 30 » » Monsig. Giovanni G. Cantwel, Vescovo di Los Angeles. 8 Ottobre » Monsig. Giovanni Cazzani, Vescovo di Cremona, Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 28 Agosto 1929. Monsig. Paolo Giuseppe Pisani, dell'archidiocesi di Parigi. 14 Settembre » Monsig. Venanzio Felisi, della diocesi di Lodi. » » » Monsig. Giuseppe Dovera, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. Luigi Martinelli, della diocesi di Subiaco. 19 » » Monsig. Giovanni Siener, della diocesi di Secovia. 9 Ottobre » Monsig. Riccardo Lacarra, dell'archidiocesi di Brindisi. 12 » » Monsig. Giovanni Verdier, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » » Monsig. Giorgio Stefano Grandbois, dell'archid. di Regina. 17 » » Monsig. Isidoro Alexandre, della diocesi di Nevers. ONORIFICENZE C O D Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano : 10 Settembre 1929. A S. E. Giulio Maniu, Presidente del Consiglio dei Ministri di Romania. » » » A S. E. Giorgio G. Mirònesco, Ministro degli Affari Esteri di Romania. » » » A S. E. il generale Alessandro Averesco (Romania). » » » A S. ÍE. dott. Alessando Vaida-Vöevod, Ministro per gli Interni di Romania. 10 » » Al sig. Vintila Bratianu (Romania). » » » Al sig. Nicola Titulesco (Romania). 21 » ». Al sig. Augusto de Castro (Portogallo). 7 Ottobre » Al sig. Giovanni Mitilineu (Romania). La Commenda con placca dell'Ordine Piano: 10 Settembre 1929. Al sig. Barbo Constantinesco (Romania). » » » Al sig. Demetrio Juraseo (Romania). » » » Al sig. dott. Zenobio Paclesianu (Romania). » » » Al sig. Costantino Isopescu Grecul (Romania). » » » Al sig. Giovanni Clinciu (Romania). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 10 Settembre 1929. A S. E. Aurelio Vlad, Ministro per i Culti in Romania. » » » A S. E. Stefano C. Pop, Presidente della Camera dei deputati di Romania. Diarium Eomanae Curiae 647 10 Settembre 1929. A S. E. Traiano Bratu, Presidente del Senato di Romania. » » » Al sig. Basilio Goldis (Romania). » » » Al sig. Alessandro Lapedatu (Romania). » » » A S. E. Cajo Brediceanu, Inviato straordinario e. Ministro plenipotenziario di Romania presso la S. Sede. 11 » » A S. E. Augusto de Castro, Inviato straordinario e Ministro plenipotenziario di Portogallo presso la S. Sede. 7 Ottobre » Al sig. Ottaviano Goga (Romania). » » » AI sig. Costantino Basau (Romania). La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 Ottobre 1929. Al sig. comm. avv. Luigi Colombo, delParchid. di Milano. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 Ottobre 1929. Al sig. dott. Venturino Martelli, della diocesi di Novara. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 6 Settembre 1928. Al sig. dott. Massimiliano Lebschè, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. 27 Giugno 1929. Al sig. rag. Pietro Aghemio, della diocesi di Novara. £ Settembre » Al sig. barone Leone de Lhoneux, della diocesi di Namur. 10 » » Al sig. Caio Valeanu (Romania). » » » Al sig. Emilio Pavelesco (Romania). > » » Al sig. Giorgio Mayrocordat (Romania). » » » Al sig. Vintila Ivanceanu (Romania). 11 Ottobre » Al sig. avv. Lodovico Guibal, della diocesi di Montpellier. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 Giugno 1929. Al sig. Giovanni M. Tucker, dell'archid. di Westminster. 3 Settembre » Al sig. Lodovico Maria S. Le Guisquet de Kéranforêt, della diocesi di Quimper. 6 » » Al sig. dott. Giovanni Peters, della diocesi di Haarlem. 10 » » Al sig. Vittore Protopopesco (Romania). 28 » » Al sig. Diego Bouchard, della diocesi di Gaspé. 4 Ottobre » Al sig. Pio Pascucci (Roma). 19 » » Al sig. conte Alberto De Montcabrier, dell'archid. di Parigi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 11 Ottobre 1929. Al sig. generale Giacomo Monroe, della diocesi di Marsiglia. La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 10 Settembre 1929. Al sig. Gregorio Gafenco (Romania). » » » Al sig. Alessandro Jacovaki (Romania). » » » Al sig. Costantino Olanesco (Romania). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 648 10 Settembre 1929. Al sig. Costantino Zanesco (Romania). » » » Al sig. colonnello, Raul Estevas (Portogallo). 24 » » Al sig. conte Gustavo di Carpegna (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 10 Settembre 1929. Al sig. Nicola Michele Vladesco (Romania). 7 » Ottobre » Al sig. Giovanni Brosu (Romania). » » Al sig. Viorello V. Tilea (Romania). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 22 Febbraio 1929. Al sig. Giovanni Gioacchino de Sousa Sobrinho, della diocesi di Aracajù. 16 Aprile 2 Settembre » Al sig. Sebastiano Montanaro, della diocesi di Alba. » Al sig. Giovanni Battista Carrera, delParehid. di Torino. 10 » » Al sig. cap. Mario Costa (Portogallo). » » » Al sig. dott. avv. Teodoro Solacolo (Romania). 11 Ottobre » Al sig. architetto Giulio Petrovácz, dell'archidiocesi di Strigonia. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 2 Settembre 1929. Al sig. Antonio Quaglino, dell'archidiocesi di Torino. » » 3 » » Al sig. Giovenale Strumia, della medesima archidiocesi. » Al sig. Luigi Ghiaini, della diocesi di Mantova. 10 » » Al sig. dott. Emilio Juga (Romania). 19 » » Al sig. Paolo Scribante, dell'archidiocesi di Torino. 11 Ottobre » Al sig. avv. Giuseppe Grasset, della diocesi di Montpellier. » » » Al sig. avv. Paolo Catalan, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giulio Coste Floret, della medesima diocesi. NECROLOGIO 19 Maggio 1929. Eccmo Monsig. Matteo de Oliveira Xavier, Arcivescovo di .Goa e Patriarca delle Indie Orientali. 18 Ottobre »• Monsig. Michele Dunne, Vescovo di Peoria. 22 » » Monsig. Lorenzo Ricard, Vescovo di Nizza. 26 » » Monsig. Oliviero Eleazaro Mathieu, Arcivescovo di Regina. Annus X X I - Vol. X X I 2 Decembris 1929 Num. 15 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA OEEGONOPOLITANA DE ARCHIDIOECESIS TITULI ET SEDIS CATHEDRALIS MUTATIONE PIUS SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM D E I PERPETUAM R E I MEMORIAM Ecclesiarum omnium sollicitudo, Nostro sacrosancti apostolatus muneri inhaerens, a Nobis postulat ut uniuscuiusque dioecesis cathedra episcopalis in ea urbe constituatur, quae et maiori cliristifidehum œmmoditati et animarum regimini ac locorum adiunctis melius et aptius respondere videatur. Omnibus quidem compertum est Oregonopolitanam urbem, etsi parvam, tum historica ratione, tum situs amoenitate principem locum fuisse, cum a s. m. Pio Papa nono, Antecessore Nostro, in cathedralem ecclesiam eiusdem nominis anno millesimo octingentesimo quadragesimo sexto constituta fuit et in metropolitanam sub eodem nomine anno millesimo octingentesimo quinquagesimo evecta. Progressu vero temporis minus apta et commoda ut archidioecesis sedes visa est, non modo quia ipsius ecclesia cathedralis S. Ioannis impar omnino erat fidelium numero continendo, sed etiamjet praesertim quia sensim florere coepit et incolis et industrias urbs Portland vulgo nuncupata, quae in praesenti omnium prestantissima facta est, adeo ut venerabiles fratres Nostri Oregonopolitani Archiepiscopi multis abhinc annis opportunum aestimarent pro faciliore animarum regimine in ipsa commorari et ipsam uti suae archidioecesis sedem reapse habere. Hisce itaque de causis venerabilis frater Noster Eduardus D. Howard, hodiernus Archiepiscopus Oregonopolitanus, enixas Nobis preces obtulit ut, translata in Portland urbem sede cathedrali, nomen quoque ipsi archidioecesi ea ACTA, vol. XXI, n. 14. — 2-12-929, 44 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale urbs praeberet. Quare N o s , omnibus mature perpensis, ac praehabito venerabilis fratris Nostri Petri Fumasoni Biondi, Archiepiscopi Doeletani ' et in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis Nostri Delegati A p o s t o lici, favorabili v o t o , praefati Oregonopolitani Archiepiscopi oblatas preces excipiendas censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, civitatis Oregonopolitanae iura episcopalia praesentibus Litteris supprimimus ac suprema Nostra auctoritate Portland urbem in civitatem episcopalem archidioecesis erigimus et constituimus; archidioecesim ipsam deinceps Portlandensem in Oregon appellandam volumus ac eidem Portland civitati iura omnia ac privilegia, honores ac praerogativas concedimus, quibus ceterae in America^ Septentrionali sedes episcopales gaudent ac fruuntur. Ecclesiam vero Conceptioni Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatam, in eadem urbe Portland exstantem, in metropolitanam eiusdem archidioecesis Portlandensis in Oregon erigimus et in ea sedem archiepiscopalem constituimus atque eidem ecclesiae attribuimus universa bona et reditus, quae ad metropolitanam ecclesiam Oregonopolitanam, qua talem, pertinebant. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis,, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate v e l officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus* quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis E o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Nemini autem quae hisce Litteris Nostris decreta sunt infringere vel eis contraire liceat. Si quis vero ausu temerario h o c attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die vigesima sexta mensis Septembris, P o n tificatus Nostri anno septimo. FR. A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. R. E. Cancellarius. C A R O L U S CARD. P E R O S I , S. C. Consistorialis a Secretis. Decanus Collegii Protonotarium Apost. Alfonsus Carinci, Protonotarius Apostolicus. Ioseph Wilpert, Loco >~< Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXIX, n. S - M, Riggi. Acta Pii PP. XI 651 LITTERAE APOSTOLICAE DELEGATIONIS APOSTOLICAE A E G Y P T I IURISDICTIO E X T E N D I T U R AD TERRITORIA PALAESTINAE, TRANS JORDANIAE ET I N S U L A E CYPRI. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Romani Pontifices, qui, utpote Beati Petri successores, supremam in Ecclesia potestatem exercent, vigili iugi» cr studio in locorum, qui longinqui atque a R o m a n o centro dissiti sint, necessitates parandas tuendasque incumbunt. Id igitur N o s quoque in banc Petri cathedram, B e i gratia, evecti, ut felici ac prospero Ecclesiae regimini prospiciamus, quantum in D o m i n o possumus satagimus. Quapropter c u m varias ob rationes peropportunum videatur Palaestinae, Transjordaniae et insulae Cypri territoria, quae hucusque ad Delegationem Apostolicam Syriae pertinebant, ad res catholicas inibi provehendas, a praefata Syriae Delegatione separare, ut eadem in posterum sub Delegati Apostolici Aegypti iurisdictionem subiiciantur: N o s , omnibus rei momentis attento ac sedulo studio perpensis c u m venerabiübüs fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui pro Ecclesia Orientali negotiis praepositi sunt, audito quoque hodierno Syriae Delegato Apostolico Nostro, haec quae infrascripta sunt decernenda censuimus. Nimirum ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, Palaestinam, Transjordaniam et Cypri insulam a Delegatione Apostolicae Syriae separamus, easdemque sub potestatem subiicimus Apostòlici pro tempore exsistentis Delegati Aegypti, qui ex nunc Delegatus etiam Apostolicus ierusalem et Palaestinae, Transjordaniae et Cypri nuncupabitur. Propterea volumus ut ipse novus Apostolicus Delegatus suo huiusmodi in praefatis regionibus munere fungatur, omnibus et singulis utens potestatibus ac facultatibus, quae huic muneri sunt propriae, atque advigilet in cuiusque ritus Ecclesiarum statum,.in eisdem regionibus exsistentium; Nos vero et hanc Sanctam Sedem de eodem statu certiores reddat. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, 652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Martii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CAED. GASPARRI, a Secretis Status. II INSULA DE HAIN AN IN SINIS IN MISSIONEM SUI IURIS ERIGITUR PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Q u o d christiani gregis b o n o utilitatibusque spiritualibus provehendis conducat, id opportune maximeque curand u m Nobis munus apostolicum suadet, quod Nobis, licet immeritis, a divina Providentia commissum est. Quapropter c u m rogati simus ut insulam de Hainan, intra fines apostolici vicariatus de Pakhoi positam, ad christianas res melius inibi provehendas in Missionem sui iuris erigeremus, huiusmodi postulationibus annuendum existimavimus* Abhinc enim nonnullis annis insulam ipsam, venia a Sancta Sede impetrata, Vicarius Apostolicus de Pakhoi tunc temporis exsistens, curis concredidit Patrum Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, vulgo de Piepus nuncupatae; et revera studio sollertiaque eorundem Patrum, D e o favente, catholica religio in eadem insula haud levioris momenti incrementa habuit. Delegatus quoque Apostolicus Noster in Sinis amplissimo suo suffragio hanc condendam n o v a m independentem Missionem commendat; ac propterea, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide praepositi sunt, ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, ab actuali vicariatu apostolico de Pakhoi in Sinis insulam de Hainan, suis hodiernis limitibus constitutam, separamus, atque ex eadem n o v a m independentem Missionem constituimus, quam eodem nomine de Hainan nuncupandam, curis Patrum Congregationis Sacrorum Cordium, quos laudavimus, ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum committimus. H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, 653 Acta Pii PP. XI plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defliiiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari Contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Aprilis anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status, III DISMEMBRATO TERRITORIO EX VICARIATU APOSTOLICO DE TSINANFU ERIGITUR MISSIO INDEPENDENS DE CHANGTIEN IN SINIS. PIUS PP. X I Ad futuram rei m e m o r i a m . — Ut, aucto pastorum numero, christifidelium necessitatibus facilius prospiciamus concreditum Nobis divina benignitate munus apostolicum postulat; ideoque ecclesiastica ubique terrarum territoria, quae latissimis finibus aut nimia incolarum multitudine sint constituta, in plures propriis singulisque pastoribus concredendas partes, data opportunitate abscindimus. Qua de caussa ultro libenterque postulationibus concedendum censuimus, quas, suffragio etiam auctas Delegati Apostolici Nostri in Sinis, Nobis adhibuit generalis Ordinis Fratrum Minorum Minister, ut ex vicariatu Apostolico de TsinanfU, qui late patet atque incolarum numero conspicuus est, quandam territorii partem, aliis Evangelici praeconibus committendam seiungere dignaremur. Itaque, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Propagandae Eidei praepositi sunt, ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae aucto* ritatis plenitudine, praesentium Litterarum vi, ab hodierno vicariatu apostolico de Tsinanf u nuncupato sequentes partes seiungimus, quae videlicet constant subpraefecturis civilibus, quarum haec sunt nomina: de Suimin, Loling^ Yangsin, Eaifeng (vel: Wuti), sing, Tsingcheng, Putai, Tsitung, Changshan, Chanhwa, Pirihsien, Lit* Ewàntai, Tsowping, Tze* chwan, easdemque in n o v a m Misionem sui iuris erigimus et constituimus. N o v a m vero huiusmodi Missionem independentem, cui nomen facimus de Changuen, Ordinis Fratrum Minorum curis ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum in D o m i n o committimus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. 654 Acta Apostolicae'Sedis - Commentarium Officiale Haec statuimus, décernent praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc atque inane fieri, si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i mensis Aprilis, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV DE MECHLINIENSI INSTITUTO MUSICAE SACRAE PROVEHENDAE PIUS P P . . X I Ad perpetuam rei memoriam. — Quantopere Nobis recta liturgici cantus ac musicae sacrae institutio cordi sit, vel. ex iis perspici licet, quae recens per Constitutionem Apostolicam Divini cultus sanctitatem decrevimus ac statuimus. Siquidem omnino compertum habemus cum ad salutares cogitationes piosque motus in adstantium animis excitandos, tum ad augendam sanctissimorum Ecclesiae rituum maiestatem, plurimum valere ac posse sacros concentus, si m o d o rite adhibeantur, varia supplicationum verba superno quasi fulgore illuminando. Quapropter quotquot data opportune opera, nobilissimum eiusmodi disciplinam provehunt, debita eos honestare laude consuevimus. Iamvero cum nuper didicerimus Institutum Mechliniense musicae sacrae provehendae, quod dilectus filius Iulius Van Nuffel scite prudenterque moderatur, in eo esse ut quinquagesimum agat celebretque annum, ex quq feliciter initium cepit, temperare Nobis non possumus quin laetitiam moderatoris ceterorumque, qui ad Institutum ipsum pertinent, participando augeamus, eisdemque de promeritis, neque paucis sane neque levioris momenti, comparatis vehementer gratulemur. Id enim illis laudi dandum, omni scilicet contentione curavisse ut, quae a Nobis et a decessoribus Nostris hoc in genere praecepta sunt, ad effectum apposite diligenterque adducerentur, atque eo continenter spectasse ut alumnorum animi, ad exquisitum bonorum artium sensum atque iudicium instituti, ad christianae etiam vitae usum conformarentur ac pleniore catholicae Ecclesiae doctrina, sacrarum quidem disciplinarum omnium effectrice ac fundamento, imbuerentur. Ut igitur huiusmodi frugiferum inceptum impen- 655 Acta Pii PP. XI sius quam antea, si quidem fieri potest, moderatores adiutoresque Instituti persequantur, ex hac ipsa laudabilis eventus celebratione alacritatem sumant; eisdemque stimulos adiiciat apostolica benedictio,-quam in caelestium munerum auspicium paternaeque benevolentiae Nostrae pignus M o deratori cunctisque ipsius Mechliniensis Instituti magistris atque alumnis peramanter in D o m i n o impertimus. Contrariis n o n obstantibus quibuslibet. Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris,- die vm mensis Maii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. V DISTRACTO TERRITORIO EX VICARIATU APOSTOLICO DE SEENHSIEN ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE YUNGNIEN IN SINIS, LNDIGENAE CLERO CONCREDENDA. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Q u o d Nobis apostolicum munus sumentibus proposueramus, ut, scilicet, quantum in Nobis est, continenti cura bono fidelium ac religioni provehendae in dissitis ab h o c catholico centro religionibus tempestive consulamus, N o s facile persuadet ut nunc votis concedamus Vicarii Apostolici de Sienhsien, qui a Nobis enixe exposcit ut quandam e suo latissimo vicariatu partem distrahamus, eandemque in n o v a m missionem independentem constituere dignemur. Ex implorata quidem novae missionis constitutione fructus uberiores in regione eadem divini verbi praecones percipere et catholica proinde religio incrementa suscipere poterunt; quapropter Nos, conlatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Propagandae Fidei sunt praepositi, et praehabito v o t o venerabilis fratris Archiepiscopi titulo Theodosiopolitani, Delegati Apostolici Nostri in Sinis, motuproprio atque ex certa scientia ac matura deüberatioñe Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, civiles subpraefecturas de Weihsien, Tsingho, Kitseh, Kuchow, Yungnien, Feisiang, Kwang- ping, Chengan, Hantan, Tzechow a vicariatu apostolico de Sienhsien separamus sive dismembramus, earundemque territorium, sic per Nos seiunctum sive separatum, in praefecturam apostolicam erigimus et constituimus, cui nomen facimus de Yungnien. H a n c autem n o v a m praefecturam apostolicam de Yungnien ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum cleri saecularis indigenae curis concredimus. , 656 Acta Apostolicae-Sedis ^Commentarium Officiale H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super bis a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Contrariis n o n obstantibus quibuslibet. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis Maii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status» VI VICARIATUI APOSTOLICO DE MOGADISCIO ADIUDICATUR TERRITORIUM TRANS JUBAM, HACTENUS AD VICARIATUM DE ZANZIBAR PERTINENS. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Quae catholicae propagandae religioni in longinquis praesertim regionibus prospere eveniant, ea ut opportune praestemus Nos instanter admonet apostolicum munus quo in terris Dei gratia fungimur. H o c quidem ducti consilio, c u m Vicarius Apostolicus de Mogadiscio in Africa orientali ad fidei incrementum obtinendum in territorio, quod, trans flumen Jubae positum, vulgo Oltre Giuba nuncupatur, et ad vicariatum Zanzibarensi pertinet, N o s humiliter roget ut territorium ipsum, a vicariatu Zanzibarensi distractum, vicariatui apostolico de Mogadiscio assignare dignemur, atque in id etiam consentiat Vicarius Apostolicus Zanzibarensis: N o s , omnibus rei momentis attento ac sedulo studio perpensis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis explendis Sacrae Congregationis Propagandae Eide praepositi sunt, haec decernenda existbnavimus. Nimirum certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium [Litterarum v i , -territorium vulgo Oltre Giuba nuncupatum a vicariatu apostolico Zanzibarensi separamus, idemque vicariatui apostolico de Mogadiscio ex nunc adnectimus. Porro haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere pote>runt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse Acta Pii PP. XI 657 ac defiûiéndiirn, irritumque ex nunc et inane si quidquam secus super his* á quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis Maii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CAED. GASPARRI, a Secretis Status* VII SEPARATO TERRITORIO A VICARIATU APOSTOLICO DE CHENGCHOW, ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE LOYANG, IN SINIS. PIUS PP XI Ad futuram rei memoriam. — Nobis ex alto commissum pastorale officium nih.il Nos magis sollicitat, quam ut rebus fidei propagandae provehendis, in locis praesertim habitantium multitudine ref ertis atque ab hoc catholicae religionis centro valde dissitis, omni, quo c u m D e o possumus, studio prospiciamus. Qua re c u m Vicarius Apostolicus de Chengchow in Sinis, suffragante quoque Nostro in Sinis Apostolico Delegato, Nos enixis verbis rogaverit, ut e vicariatus sui territorio, satis superque amplo atque incoienti*» bus referto, pars quaedam separaretur, quae sui iuris facta, aliis Evangelii praeconibus eommitteretur: Nos, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratri* bus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Propa* gandae Fidei praepositi sunt, omnibusque rei momentis attente perpensis, huiusmodi precibus ultro libenterque concedendum esse existimavimus. Quae c u m ita sint, motu proprio atque ex certa scientia ac matura delibe* ratione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore civiles subpraefecturas de Kunghsien, Yenshihsien, Mengtsing,Loyang, Sinansien, MiencMh, Yungning, Teng-feng, Nanyang, Schanchow, Lingyao, Wensiang, Yiyang, Lushi, Sunghsien, Pingteng, Tse- you a vicariatu apostolico de Chengchow separamus, sive dismembramus. Territorium vero h o c totum, sic separatum sive dismembratum a praedicto vicariatu apostolico de Chengchow, in n o v a m praefecturam apostolicam erigimus et constituimus, cui nomen facimus'de Loyang, et quam ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum, curis tradimus presbyterorum Piae Societatis Sancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus, quam nunc Guido Maria Conforti, Archiepiscopus-Episcopus Parmensis, qua Superior generalis, sollerter moderatur. 658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Maii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VIII TERRITORIUM SEPARATUM A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE PAOTINGFU ET D E PEKING ERIGITUR IN MISSIONEM SITI IURIS, TITULO D E YTHSrEN. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Cum venerabilis frater Episcopus titulo Sidymensis et Vicarius Apostolicus de Paotingfu in Sinis enixas Nobis preces adhibuerit, ut vicariatus suus de Paotingfu divideretur, atque ex territorio sic diviso ac separato a vicariatu praedicto n o v a ad catholicam fidem provehendam Missio independens conderetur, presbyteris e Congregatione a Sacris Stigmatibus D. N. I. C. committenda; cumque venerabilis frater Celsus Costantini, Archiepiscopus titulo Theodosiopolitanus, Delegatus Noster in Sinis, suum gravissimum suffragium addiderit: Nos, qui iugiter ex apostolico munere, quo fungimur, quae rei sacrae procurationi melius gerendae faciant atque in exploratam cedant dominici gregis utilitatem, ea paterna sollicitudine decernere maturamus, praefati Praesulis precibus ac votis ultro libenterque concedendum existimavimus. Quae cum ita sint, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardmalibus, qui negotiis Propagandae Fidei sunt praepositi, omnibusque rei momentis attente perpensis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae auctoritatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, civiles subpraefecturas de Yihsien, Laishui, Kwangchang a vicariatu apostolico de Paotingfu separamus sive dismembramus; itemque seiungimus sive dismembramus a vicariatu apostolico de Peking districtum civilem de San Può. Territorium autem totum hoc, sic separatum a dictis duobus vicariatibus 659 Acta Pii PP. XI apostolicis, in n o v a m missionem independentem erigimus et constituimus, eui nomen facimus de Tzhsien, et quam curis Presbyterorum Congregationis a Sacris Stigmatibus D. N. Iesu Christi ad Nostrum et Sanctae Sedis beneplacitum in D o m i n o tradimus. H a e c mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Quibuslibet contrariis non obstantibus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v m. Maii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IX PRAEFECTURA APOSTOLICA ISLANDIAE IN VICARIATUM APOSTOLICUM ERIGITUR. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Cum ex apostolico munere, quo fungimur, christifidelium omnium cura Nobis commissa sit, felici ac prospero eorundem spirituali regimini, quantum est positum in Nobis, vigili studio prospiciamus. Quapropter c u m compertum habeamus in praefectura apostolica Islandiae rem catholicam haud parvi momenti incrementa suscepisse, adeo ut opportunum videatur praefecturam eandem in vicariatum apostolicum ab Ordinario, charactere episcopali aucto, regendum erigere: Nos, omnibus rei momentis attento seduloque studio perpensis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Sacrae Congregationis a Propaganda Fide praepositi sunt, precibus quoque, quae hac super re Nobis adhibitae sunt, ultro libenterque adnuentes, haec quae infrascripta sunt decernenda existimavimus. Nirnirum certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore praefecturam apostolicam Islandiae, servato e o d e m nomine, in vicariatum apostolicum erigimus, eiusdemque curam ex nunc et in posterum Ordinario charactere episcopali ornato tribuimus. 660 ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super bis a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CAED. GASPARRI, a Secretis Status* X ECCLESIA PAROECIALIS B. M. V. LAPURDENSIS IN OPPIDO RATHENBUEG DIOECESIS LA V ANTIN AE, TITULO ET HONORIBUS BASILICAE MINORIS AUGETUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — E d o c e t Nos venerabilis frater Episcopus Lavantinus in dioecesis suae loco Bajhenburg nuncupato ecclesiam paroecialem exstare, quae, in honorem Beatae Mariae Virginis Lapurdensis D e o dicata, anno MDCCCCXIV soUemniter consecrata est. Ad formam basilicarum mediae aetatis exstructum idem templum altaribus conspicuis decoratum est ac picturis, quae, mysteria Sacratissimi Rosarii efiingentes^ parietes affabre ornant. Sacris vero functionibus peragendis ipso in templo, congruis sacris supellectilibus praedito, clerus paroeciae ac sacerdotes, qui degunt in proximo monasterio cisterciensi, operam sollertem ac devotam praestant; atque illuc christifideles n o n m o d o e Slovenia sed e vicinioribus etiam regionibus frequentes, peregrinorum quoque more, Virginis Lapurdensis o p e m imploraturi, conveniunt. H a e c animo repetentes, cum venerabilis frater Lavantinus Episcopus humillime atque enixe Nos rogaverit ut ipsam sacram aedem, sive Marianum sanctuarium Basilicae dignitate augere de Nostra indulgentia velimus, N o s huiusmodi votis annuendum ultro libenterque existimavimus. Cònlatis igitur consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui Sacrorum R i t u u m Congregationi praepositi sunt, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m templum paroeciale sive sanctuarium, q u o d sub titulo Beatae Acta Pii PP. XI 661 Mariae Virginis Lapurdensis in loco Bajhenburg dioecesis Lavantinae intra fines positum est, titulo Basilicae minoris una eum privilegiis atque honorificentiis, quae iuxta Apostolica decreta huic titulo competunt, honestamus ac decoramus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt, nune et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Datum Eomae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v n i mensis Iunii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. XI TEMPLUM CATHEDRALE S. DUNSTANI, DIOECESIS CAROLIN OPOLITANAE, MOX CONSECRANDUM, TITULO ET HONORIBUS MINORIS BASILICAE HONESTATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Edocet Nos Carolinopolitanus Episcopus centesimum annum a canonica suae dioecesis erectione proxime celebrandum esse. Faustitatis quidem ipsius occasione nova etiam ecclesia cathedralis sollemni ritu consecrabitur, quam, ad honorem patrom* Sancti Dunstani Deo dicatam, in Insula Principis Eduardi, ingenti pecuniae sumptu, clerus populusque dioecesis ad luculentum exhibendum testimonium sui erga catholicam religionem amoris exaedificandam curavere. Templum vero ipsum, uti fertur, inter alias Dominii Canadiensis cathedrales ecclesias eminet tum molis amplitudine tum operibus arte pretioque conspicuis, quibus ornatur; illudque dioecesis christifideles cuiusvis ordinis condicionisve frequentes ^celebrant. Nota enim sunt Nobis Carolinopolitanorum fides spectata continensque erga religionem obsequium, adeo ut in regnum Christi provehendum propagandumque studiose sollertesque iugiter incubuerint, hodieque incumbant, vocationes autem ecclesiasticas religiosasque quam maxime adiuvent. Quam ob rem, cum hodiernus E!piscopus Carolinopolitanus Nos supplicibus votis deprecatus sit ut enunciatum suae dioecesis templum cathedrale ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehere dignemur, hasque preces cumulet atque ornet amplissi- 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale miim commendationis officium venerabilis fratris Archiepiscopi titulo Leontopolitarii, Delegati Apostolici Nostri in ditione Canadiensi, nec n o n multorum ex Archiepiscopis vel Episcopis Canadiensibus, Nos optatis hisce annuendum ultro libenterque existimavimus. Quare conlatis quoque consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae B o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus Congregationi Sacrorum Eituum praepositis, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m , enunciatam ecclesiam cathedralem Carolinopolitanam ad honorem patroni Sancti Dunstani Deo dicatam in insula Principis Eduardi, a die sollemnis eiusdem consecrationis peragendae, dignitate ac titulo Basilicae minoris honestamus, c u m omnibus honoribus, privilegiis, indultis, quae iuxta m o rem et apostolicas dispositiones templis h o c titulo auctis de iure competunt* Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illique ecclesiae ad quam pertinent nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstanr tibus quibuslibet. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v mensis Iunii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CAED. GASPARRI, a /Secretis Status* XII I: TEMPLUM CATHEDRALE BUSCODUCENSE, IN HONOREM S. IOANNIS AP. ET EV. HONORIBUS BASILICAE MINORIBUS DECORATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. ¿— Buscöducensi in civitate nunc exstat ecclesia cathedralis in honorem Sancti Ioannis Apostoli et Evangelistae D e o dicata, quae saeculo decimo quinto exstructa est loco sacrae aedis collapsae, quam sub eodem titulo iam a saeculo decimo tertio prima et secunda v i c e Buscoducenses exaedificaverant. Hodiernum^ templum, stylo gothico perfectum splendidoque tholo ornatum, molis amplitudine atque artis operum, quibus instructum est, dignitate inter totius Neerlandiae sacras aedes fulget; c u m illud publici aerarii subsidio ac praesertim magna Acta Pii PP. XI 66£ cleri populique stipe, temporis iniuriis damnisque sartis, quibus deformabatur, nunc ad pristinum splendorem restitutum sit. Sacras functiones peragendas ac munera paroecialia explenda canonicorum Capitulum curat ipsa in ecclesia cathedrali, quae sacris ac divitibus abundat supellectilibus, quas magna ex parte christifideles dioecesis largitionibus suis suppeditàrunt. Buscoducensem enim christifideles frequentes celebrant, eoque devote templum ipsum cathedrale confluunt simulacrum veneraturi Beatae Mariae Virginis, quae sub titulo « Dulcis Matris » inibi servatur et colitur. Ipsum ex ligno affabre sculptum simulacrum Beatae Virginis, quae Puerum Iesum ulnis gestat, iam antiquissimis temporibus eodem in templo exstabat, sed decimo septimo ac decimo o c t a v o saeculo, sub haereticorum imperio urbe atque ecclesia Buscoducensibus redactis, Bruxellensem in civitatem translatum est, ibique mansit, donec, religiosa in Neerlandia libertate instaurata, denuo in antiquam sedem omnium fidelium plausu reductum est. N u n c autem c u m venerabilis frater B u s c o d u c e n s e m Episcopus, v o t a quoque depromens canonicorum Capituli suae cathedralis ecclesiae, enixis precibus a Nobis exposcat ut, occasione septuagesimi quinti anni ab ipsius venerandi simulacri reditu ad suam primam sedem,; in eamdem scilicet cathedralem Buscoducensem, titulo et dignitate Basilicae minoris honestare dignemur i d e m cathedrale templum, Nos, omnibus rebus attento seduloque studio perpensis, huiusmodi precibus adnuend u m ultro libenterque existimavimus. Quapropter, conlatis consiliis cum dilecto filio Nostro Sacrorum Eituum Congregationis Praefecto, auctoritate Nostra apostplica, praesentium Litterarum tenore, ecclesiam cathedralem Buscoducensem in honorem Sancti Ioannis Apostoli et Evangelistae D e o dicatam, titulo ac dignitate Basilicae minoris decoramus, omnibus et singulis honorificentiis ac privilegiis illi attributis, quae iuxta dispositiones Apostolicas et consuetudinem probatam ecclesiis hoc titulo auctis competunt. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex n u n c et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Iunii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . . R P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 664 EPISTOLA AD E M U M P. D. PETRUM TIT. S. MARIAE CARD. TRANS T Y B E R I M S. R. E. PRESB. SEGURA ET SAENZ ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM: DE CONVENTU NATIONALI ACTIONI CATHOLICAE P R O V E H E N D A E . PIUS PP. XI Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Laetus sane nuntius, Nobis haud ita pridem allatus, Matriti scilicet, in urbe Hispaniae principe, primum ex universa natione catholicorum conventum propediem celebratum iri, haud mediocri Nos, ut facile intellegitur, solacio affecit, non modo ob feliciora illa Actionis Catholicae incrementa, quae exinde profectura esse omnino confidimus, sed ob illam etiam studiosam voluntatem vestram, qua, ut ipse scribis, causam Nobis antiquissimam promovendo, communi omnium Patri, quinquagesimum sacerdotii Sui annum celebranti, rem pergratam facere percupitis. Cuius quidem studiosae voluntatis vestrae testimonium ut paterno excipimus animo, ita libenter, hanc nacti opportunitatem, mentem consiliumque Nostrum, in re sane gravissima, iterum aperire placet, pro certo habentes id et tibi, et conlegis in episcopatu tuis fore acceptissimum, et ad felices vestrorum coetuum exitus non parum esse collaturum. Causa agitur, ut non semel, occasione data, declaravimus, non in se nova neque priscis Ecclesiae temporibus ignota, quamvis nostra potissimum aetate, eius natura ac ratio satius luculentiusque explanata sit in suaque luce posita. Oritur enim suumque ducit initium hinc ex aucta rei catholicae sospitandae ac promovendae necessitate, qua permoti sacrorum administri nullo non tempore laboris socios ex laicorum ordine sibi adsciscere exoptarunt; illinc ex ipso agendi more catholicorum hominum* qui, quo studiosius Ecclesiam observant ac diligunt, eo animosius operam clero navare suam percupiunt, ad Iesu Christi Begnum usquequaque propagandam. Qua de causa Apostolus gentium in epistula ad Philippenses (c. I V , v. 3) suos in apostolatu adiutores commemorabat, rogabatque adiuvarentur illae etiam piae foeminae quae secum laboraverant in Evangelio. Ac saepenumero Decessores Nostri, per saeculorum decursum, christifidelium opem navitatemque advocarunt, ut iidem, pro rerum temporumque condicioné, ad christiani nominis triumphum feliciter assequendum toto pectore intenderent. Quin immo « quo asperiora Ecclesiae et consortioni hominum inciderunt tempora, eo impensius, veluti receptui canentes, fideles omnes hortati sunt, ut, Episcopis praeeun- Acta Pii PP. XI tibus, sancta certarent certamina aeternaeque proximorum saluti pro viribus consulerent » . 1 Quodsi, ut praemonuimus, A c t i o Catholica antiquissimis coniuncta Ecclesiae temporibus dici potest ac debet, at nostra hac aetate rationem et viam sibi propriam, ad normas quidem praescriptionesque a proximis Decessoribus Nostris atque a Nobismet ipsis datas, ut omnes norunt, adepta est. Siquidem, iam inde ab inito Pontificatu, in Litteris Encyclicis Ubi arcano publice ediximus ipsam non alio prorsus spectare, nisi ut christifideles hierarchicum Ecclesiae apostolatum q u o d a m m o d o participent; quam quidem sententiam Nostram pluribus documentis subinde datis, confirmatam voluimus, id, inter alia, declarantes, eos videlicet, qui Actionis Catholicae incrementa provehant, «singulari prorsus Dei gratia ad eiusmodi munus vocari, quod a sacerdotali munere haud longius abest, cum A c t i o Catholica nihil demum sit aliud, nisi christifidelium apostolatus, qui, ducibus Episcopis, adiutricem Ecclesiae Dei operam praestant, et 2 pastorale eius ministerium q u o d a m m o d o c o m p l e n t » . Quapropter.dilucide apparet, dilecte fili Noster, quam m a g n a m A c t i o Catholica v i m dignitatemque habeat; eamdemque palam est nostris hisce temporibus non tam esse consentaneam, quam omnino necessariam. Attamen, ut eius natura luculentiore, quo fieri potest, m o d o eniteat atque emergat, placet hic ea, iterando, revocare, quae ad dilectum filium Nostrum Adolfum Bertram, Episcopum Wratislaviensem, hac eadem de causa, haud ita multo ante scribebamus: « N e q u e enim Actio Catholica in eo tantum consistit, ut homines suae quisque christianae perfectioni studeant, quod primarium est atque praecipuum, sed etiam in verissimo apostolatu catholicis cuiusvis ordinis communi, quorum sensus atque opera c u m iis quibusdam quasi centris sanae doctrinae et multiplicis actuosique laboris cohaereant, quibus rite legitimeque constitutis Episcoporum demum adest ac suffragatur auctoritas. Christifidelibus igitur, qui sic coiverint atque in unum coaluerint, ut ad nutum Hierarchiae ecclesiasticae praesto sint, sacra ipsa Hierarchia quemadmodum mandatum impertit, sic incitamenta et stimulos adiicit. Iamvero, haud aliter ac mandatum Ecclesiae divinitus commissum, ipsiusque hierarchicus apostolatus, Actio eiusmodi non externa prorsus sed spiritualis, non terrena sed caelestis, non politica sed « religiosa » dicenda est. Verumtamen eam ipsam iure meritoque « socialem » dixeris, cum id sibi propositum habeat, ut Christi D o m i n i R e g n u m proferat, q u o quidem proferendo, cum summum omnium b o n u m societati Acquiritur, tum cetera quaeruntur bona, quae ab illo proficiscuntur, ut sunt quae ad statum Civi1 2 Epist. Epist. Quae Nobis, ad Card.. A . Bertram, Episc. Wratislavien. Cum ex epistola, ad Card. J. Van Roey, Archiep. Meclinien. ACTA, vol. XXI, n. 14. — 2-12-929. 45 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tatis pertinent et politica vocantur, scilicet bona non privata ac singulorum propria, sed civibus omnibus communia: id autem omne A c t i o Catholica ita potest ac debet assequi, si, Dei Ecclesiaeque legibus modeste parendo, a civilium studiis partium sit prorsus aliena. » 1 Verum, ut omnis, quoad fieri potest, ambigendi caussa removeatur id, h o c loco declaratum perspectumque volumus, sodalicia scilicet illa — quae, cum proposita atque incepta sua ad rehgionis praecepta et ad peculiaria Actionis Catholicae instituta conforment, eo profecto spectant, ut cives, vel in rebus oeconomicis, vel in suo cuiusque obeundo munere adiuvare enitantur, — oportere omnino, ut, in iis rebus, quae ad.Actionis Catholicae proposita pertinent, et eidem subsint et ad christiani apostolatus opera inserviant; at tamen j q u o d ad incepta dumtaxat oeconomica attinet, suam propriam agendi rationem in se ipsamet recipiant, de eademque ipsamet tantummodo respondeant. Quibus positis, consequens est sacros Ecclesiae pastores eiusmodi sodaliciis deesse, pro suo officiò, non posse; quin i m m o sollerti vi sua, efficacique appulsu ita ea prosequantur oportet, ut ad catholicae rehgionis instituta atque praecepta, maiore, qua fieri potest, diligentia informentur. E a d e m prorsus de caussa, A c t i o Catholica « e u m fruatur ipsamet utilitatibus, quas sodalicia religiosa dumtaxat et oeconomica sibi pepererint, tum ea adiuvabit fovebit que id efficiendo, ut non m o d o consensio ac benevolentia, sed etiam adiutricis operae praesidium utrimque intercedat, eo quidem cum Ecclesiae et humanae societatis 2 emolumento, quod facile conficitur » . Itidem, ex iis, quae adhuc de Actione eiusmodi exphcavimus, liquido patet eam, c u m ex ipsa natura sua civilium partium studiis minime implicetur, intra angustos factionum fines c o m pelli nequaquam posse. Cui quidem gravissimae praescriptioni quamvis catholici homines, pro suo officio, obtemperare debeant, non iidem tamen a politicis rebus pertractandis et a publicis obeundis muneribus idcirco prohibentur, d u m m o d o opera cuiusque sua a christianae doctrinae praeceptis ne dissentiat; quin i m m o nihil prorsus vetat, quominus christifideles in civiles etiam partes, pro suo iudicio coalescant, quae quidem caussam dumtaxat agant Dei Ecclesiaeque legibus nulla ex parte repugnantem. Ceteroqui, quamquam, ut diximus, A c t i o Catholica a civilium studiis partium se omnino abstinere debet, nihüominus ad commune Societatis bonum magnopere conferet, c u m catholicae religionis praecepta, publicae quidem prosperitatis firmamentum et columen, quam latissime in usum deducendo, tum ad christianam vitae perfectionem sodalium animos tam alacriter excitando, ut iidem, quasi sacra facta phalange, non m o d o Ecclesiae sed civilis etiam 1 Epist. « Quae Nobis » ut supra. 2 Ibid. Acta Pii PP. XI 667 ac domesticae consortionis utilitates et c o m m o d a animose provehant atque tueantur. Quodsi, aliquotiens, politicarum rerum agitatio ad religionem etiam christianosque mores quovis m o d o pertineat, Actionis Catholicae est v i m auctoritatemque suam ita interponere, ut catholici concorditer o m nes, peculiaribus partium studiis consiliisque posthabitis, Ecclesiae animarumque emolumenta unice prae oculis habeant operaque sua provehant. Quod est reliquum, quemadmodum, ut diximus, A c t i o Catholica propriam habet naturam et proprium, q u o d exsequi debeat, propositum, idque tamen multiplici bonorum genere constans, sic una in coetus omnes temperatione ordinationeque dirigatur ut suam quisque operis atque instituti rationem sancte custodiat, ac simul omnes rectoribus ab ecclesiastica sibi Hierarchia datis concorditer obtemperare sollemne sanetumque habeant. Huiusmodi enim Actionis est quasi magnam instruere proborum civium cohortem — hominum videlicet ac mulierum, praesertim iuvenum utriusque sexus — qui profecto nihil habeant antiquius, nihil optatius, quam ut sacrum Ecclesiae ministerium q u o d a m m o d o participent, eademque duce ac magistra, Iesu Christi regnum, privatim publice, propagare animose contendant, Quod quidem A c t i o Catholica tum feliciter assequi potest, ut facile intellectu est, c u m ad christianae vitae sensum atque usum sodalium animos effingere nititur, eos scilicet et ad solidam pietatem uberioremque caelestium rerum cognitionem excitando, et ad debitam, morum integritatem ad actuosum animarum studium, ad arctissimamque cum Episcopis ac Iesu Christi Vicario iunctionem pro viribus adhortando. A t q u e ad eiusmodi spiritualem institutionem ii potissimum animos viresque intendant, qui e iuvenilibus coetibus sunt, ut religionis caritatisque operibus in exemplum praelucentes, ad futura incepta omnino instructos se comparent, haud mediocri sane cum Ecclesiae Civitatisque profectu atque utilitate. Praeterea, quoniam, ut monuimus, A c t i o Catholica tamquam confertissima apostolorum acies animosa procedat oportet, ad animas suavi Iesu Christi imperio subigendas, eadem profecto et una concordique gubernatione, et optima omnium disciplina pollere debet. Plures enim esse, in eodem civium ordine, ac sibi invicem adversantes, catholicorum coetus eorumque non unam temperationem, id profecto vires elidit, concordiam dissipât, felicesque exitus praepedit aut prohibet; quod quidem omni contentione praecavendum est. - Postquam, dilecte fili Noster, causam, sane gravissimam, omni ex parte breviter attigimus, iam nihil aliud superest nisi ut paterno vos animo adhortemur, ut, sollerti opera vestra, magis magisque in dies Actio Catholica apud vos floreat et pulcherrimos christiani nominis triumphos feliciter adipiscatur. Quos quidem optatos exitus facilius ipsa assequetur, si, Episcoporum incitamento sacerdotibus ultro libenterque obse- 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quentibus, c u m in aliis, pluribus ac variis, sodaliciis Institutisque, in b o n u m animarum atque in apostolatum aetati consentaneum florescentibus, tum in singulis paroeciis, quantumfieri: poterit, christifideles, —> iuvenes potissimum utriusque sexus — in succrescentes coetus coeant coalescant, religionis quidem spiritu permoti ac caelesti quodam studio incensi atque infiammati. At prorsus non est cur n o t a t i o n i b u s diu multumque moremur, quandoquidem dilectissimae Hispanorum gentis animos probe novimus, paratos semper non m o d o ad iussis obtemperandum Nostris sed ad optatis etiam generose diligenterque respondendum. Novimus itidem sollertem cleri navitatem, et apostolicum novimus Episcoporum ardorem. Videtis profecto in quae inciderimus tempora, et quid ea a nobis veluti clamando postulent. Hinc siquidem dolemus hominum esse consortionem christiano spiritu nimium saepe destitutam ac vulgo ethnicorum more vitam traduci; in multorum animis languescere catholicae fidei lumen adeoque et paene restingui rehgionis sensum et m o r u m integritatem sanctitudinemque deteriorem cotidie miserrime fieri. Hunc haud mediocrem haurimus aegritudinis causam, quod scilicet multifariam clerus nostrorum sit temporum necessitatibus impar, sive quia nimia alicubi exiguitate laborat, sive quia nonnullos civium ordines, ad quos beneficus eius intercipitur appulsus, neque monentis voce, neque evangelicae doctrinae praeceptis, attingere potest. Pernecesse igitur est, nostra hac aetate, omnes esse apostolos; pernecesse est non desidem vitam degere laicos homines, sed ad ecclesiasticae Hierarchiae nutum praesto esse, eidemque ita navare operam, ut precando, se devovendo, actuoseque allaborando, ad catholicae fidei incrementum christianamque morum emendationem magnopere conferant. — Cum vero eiusmodi, pro certo, futura sint, dilecte fili Noster, quae in proximis coetibus vestris consilia ac proposita communiter disçeptabuntur, dubium prorsus non est quin eiusmodi pariter futuri sint, laetissimi scilicet atque uberrimi, qui inde exspectantur in Ecclesiae patriaeque vestrae utilitatem, salutis fructus. Quod utique Nos et ex animo ominamur, et a « pastorum Principe et Episcopo animarum nostrarum » opportunam o p e m deprecando, instanter imploramus. Caelestium interea gratiarum auspex paternaeque voluntatis Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam c u m tibi, dilecte fili Noster, cunctoque gregi tuis curis concredito, tum iis omnibus, qui in proximo intererunt Matritensi Conventu, amantissime in Domino impertimus. Datum Bomae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I Novembris Acta Pii PP. XI *• •• " NOTIFICATIO /Cum quamplurimi Orientalis Ecclesiae E m i Praelati ad Apostolicam Sedem supplices preces instanter porrexerint, ut suis quoque Ecclesiis provideretur per Orientalem Codificationem, Ssmus D. îsi. Pius div. Prov. P p . XI super ipsa re interpellari mandavit E x c m o s D D . Patriarchas, E m o s Metropolitas, Archiepiscopos et Episcopos, ut, collatis consiliis, libere significarent quae de h o c tanti momenti negotio sentirent, simulque mentem" suam aperirent qua via et qua ratione procedendum esset, respectu praesertim habito ad disciplinam, traditiones, necessitates atque privilegia uniuscuiusque ritus, ut Codificatio in veram utilitatem vergeret illarum Ecclesiarum, cleri, populique. Quibus habitis, atque insuper ab iisdem Praelatis sacerdote pro suo cuiusque ritu delecto, qui operam navaret ad memoratum Opus, Sanctitas Sua constituere dignata est Commissionem Cardinalitiam pro studiis, ut aiunt, praeparatoriis Codificationis Orientalis. , Haec autem Commissio, ut sequitur, c o m p o n i t u r : Emus ac E m u s D. Card. Petrus Gasparri, Praeses. Emus ac E m u s D. Card. Aloysius Sincero, S. C. pro Ecclesia Orientali a Secretis. Emus ac E m u s , D . Card. Bonaventura Cerretti. Emus ac E m u s D. Card. Franciscus Ehrle. Emus D. Hamletus Ioannes Cicognani, S. C. pro E c c l . Orient. Adsessor, a Secretis. 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SUPREMA SAGRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNATUR LIBER ERNESTI MICHEL CUI TITULUS: « POLITIK AUS DEM GLAUBEN ». Feria IV, die 30 Octobris 1929 I n generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, E m i ac E m i D D . Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito D D . Consultorum voto, damnaverunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum cui titulus: Ernst Michel, Politik aus dem Glauben. Eugen Diederichs Verlag in Jena, 1926. Et in sequenti Feria V, die 31 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia P p . X I , in solita audientia E. P. D. Adsessori Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam iussit. Datum Bomae, ex Aedibus Sancti Officii, 11 Novembris 1929. A. Subrizi, Supremae S. C. S. Officii Subst. Notarius. SACRA CONGREGATIO ERO ECCLESIA O R I E N T A L I DECRETUM DE SEMINARIO A S, ANNA NUNCUPATO PRO MELCHTTIS Seminarium a Sancta Anna nuncupatum, auctoritate S. Sedis in urbe Hierosolymitana erectum, per decretum Sacrae Congregationis de Propaganda Fide pro negotiis rit. orient. Insignem Sacram Aedem diei 18 Martii 1882, plurima, eaque eximia, beneficia contulit in Patriarchatu et S* Congregatio pro Ecclesia Orientali 671 Ecclesia Melchitarum. Cum vero, progrediente aetate, quaedam difficultates exortae fuerint, ac dubia proposita circa applicationem articuli sexti citati decreti, Summus Pontifex Pius divina Providentia Pp. X I , qui idem Seminarium singulari amore et benevolentia prosequitur, rem diligenti studio pertractandam iussit auditis interesse habentibus; atque praesenti decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, statuit ac decernit ut haec, quae sequuntur, omnino serventur. 1. Firmo manente decreto « Insignem Sacram Aedem » et iis quae ibidem statuta sunt, declarat a. 6, ita intelligendum esse, ut Seminarium immediate dependeat a S, Sede, seu a Sacra Congregatione pro Ecclesia Orientali, quae ad idem munus seu officium iurisdictionis exercendae in Seminarium delegat seu deputat Delegatum Apostolicum Palaestinae pro tempore exsistentem. 2. Seminarii cura commissa est Congregationi Missionariorum Africae, qui vulgo audiunt Pères Blancs. 3. Eectorem Seminarii eligit Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali, ex tribus sacerdotibus dignis atque idoneis, doctrina, virtutibus et prudentia praestantibus, e Congregatione Missionariorum Africae, ad praesentationem Superioris generalis eiusdem Congregationis, auditis Delegato Apostolico Palaestinae et Domino Patriarcha Antiocheno Melchitarum, cui primum, per eumdem Delegatum, peracta electio notificabitur. 4. Rector Seminarii constituitur ad sexennium; et hoc tempore exacto, poterit ad id munus iterum adsumi. Mutatio Rectoris ante expletum sexennium uni Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali reservatur. 5. Novus Rector, cum primum ei licebit, Dominum Patriarcham ceterosque Ordinarios personaliter adibit, ut eis debituni obsequium praestet. 6. Patres Missionarios qui in dirigendo Seminario Rectori praesto sint, vel in eo munus docendi expleant, Superior generalis Congregationis Missionariorum Africae nominat, audito Rectore atque constitutionibus propriae Congregationis servatis; iidem vero approbandi sunt a Delegato Apostolico. Ad petitionem Rectoris Delegatus Apostolicus nominabit sacerdotes Melchitas qui litteras arabicas in Seminario tradant atque sacram Liturgiam exerceant, audito tamen eorum Ordinario, et Domino Patriarcha Antiocheno Melchitarum. 7. Neque Rectori Seminarii, neque cuipiam e Missionariis Africae Seminario addictis, licebit eparchias Patriarchatus Melchitici perlustrare ob causam delectus alumnorum aut aliam huiusmodi, absque venia Delegati Apostolici, qui, si casus ferat, audiet Dominum Patriarcham. 8. Singulis:annis Rector relationem mittet ad Delegatum Apostolicum Palaestinae de statu et conditione Seminarii, seu de eius profectu, de insti- 672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutione ecclesiastica, litteraria, scientifica, atque de administratione oeconomica. Item singulis annis relationem mittet Domino Patriarchae atque Ordinariis de suorum cuiusque alumnorum indole, pietate* vocatione atque profectui; eisque insuper indicabit qui Missionarii, quique sacerdotes melchitae in Seminario degant, quibusque officiis in eo sint addicti. 9. In alumnis admittendis Rector procedere debet de consensu Delegati Apostolici, prae oculis habens necessitates smgularum Patriarchatus dioecesium, loca in Seminario vacantia, atque Seminarii redditus, audito a Delegato Apostolico super iisdem necessitatibus Domino Patriarcha. Nullus adolescens in Seminarium admittatur, nisi praesentetur vel commendetur sive a Domino Patriarcha pro sua dioecesi particulari, sive ab aliquo ex Revmis Ordinariis, Episcopo aut Instituti Religiosi Superiore; vel ab iisdem in scriptis declaretur nihil obstare quominus admittatur. Si super alicuius admissione non omnes conveniant seu dissensus exstet, rem dirimet Delegatus Apostolicus. 10. Feriis aestivis perdurantibus, sive Rectori Seminarii sive sacerdoti ex Missionariis Airicae ab eo delecto, licebit adire Ordinarios locorum ad examinandos adolescentes pro admissionem Seminarium,salvo praescripto art. 7. 11. Alumnus in Seminarium admissus pro una eparchia, non potest pro alia ordinari, inaudito proprio Ordinario si memoratus alumnus adhuc sit laicus; et absque consensu in scriptis dato si sit clericus. 12. Alumnis, antequam curriculum studiorum perfecerint, non permittitur e Seminario discedere absque venia Rectoris, qui eam non dabit nisi gravis morbi caussa, aut alicuius extraordinariae necessitatis. Prudenti tamen Rectoris iudicio, iuxta particularem legem Seminarii, atque audito consilio Rmorum Ordinariorum, permitti potest, ut alumni post primum cursus theologici annum peractum, feriis aestivis, per quindecim dies apud proprias quisque familias quolibet anno degant, dummodo id eis nullo modo noceat. Reliquum vacationum tempus in suburbano Seminarii transigant. Cum alumni extra Seminarium degunt subsunt vigilantiae et obedientiae Ordinariorum, salvo praescripto art. 13, 14, .15. 13. Si quem alumnum sive non idoneum, sive forsan indignum Rector iudicaverit, eum Delegato Apostolico donunciet, qui, Ordinario alumni Certiore facto, vel decernet de alumni expulsione, vel quid sit agendum iudicabit. In casibus vero urgentioribus* ipse Rector decernet de expulsione, certiore statim facto Delegato Apostolico atque alumni expulsi Ordinario. S. Congregatio pro Ecclesia Orientali 673 14. Cum alumni ad Ordines sive minores sive maiores promovendi sint. R e c t o r Seminarii: tempestive mittat supplices ordinandorum preces ad R e v m o s Ordinarios alumnorum proprios, ad litteras dimissoriales pro sacra Ordinatione obtinendas. Eos R e c t o r doceat de oratorum vita, moribus, pietate atque doctrina, simulque suum iudicium exponat. Si quis Ordinarius litteras dirnissoriales denegaverit, et eum Ordinario in idem non conveniat Rector, is rem definiendam committat Delegato Apostolico, qui, omnibus perpensis, poterit ipse litteras dimissorias concedere, audito, si casus ferat j D o m i n o Patriarcha. 15. Firmis ceteris de iure vel de Consuetudine servandis, Ordo Lectoris:, sive Anagnostae ne conferatur nisi primo cursus theologici anno completo, Ordo Subdiaconatus, nisi expleto secundo anno. Sacer Diaconatus Ordo ne conferatur nisi expleto tertio theologici cursus anno; tandem Sacer Presbyteratus Ordo nulli conferatur ante quartum theologici cursus annum completum. Quod si, vel servitium liturgicum Seminarii, vel aña quaepiam gravissima causa id postulet, Delegato Apostolico facultas est permittendi ut unus vel plures alumni, servatis servandis, promoveri possint ad sacrum Diaconatus Ordinem post completum secundum theologici cursus annum. 16. Q u o d attinet ad rationem studiorum atque ad disciplinam Seminarii nulla notabilis immutatio fiat absque consensu Delegati Apostolici, qui, data opportunitate, audiet R e v m u m D o m i n u m Patriarcham. 17. Ordinationes sacrae singulis annis peragentur in aedibus Seminarii a R e v m o D o m i n o Patriarcha, vel ab Episcopo quem ipse Patriarcha, aut, si casus ferat, Delegatus Apostolicus expresse designaverit. In designandis Episcopis p r o Ordinibus conferendis quaedam ratio servanda suadetur, ex. gr. respectu habito ad prioritatem consecrationis Episcoporum, ad numerum ordinandorum propriorum. De venia Delegati Apostolici Ordinarius quisque suis subditis Seminarii S. Annae alumnis, sacrum Presbyteratus Ordinem extra aedes Seminarii, seu in sua dioecesi, conferre poterit. 18. Firmis conventione inita inter Gallicum Gubernium et Card. Lavigerie die 30 Martii 1878 et decreto S. C. de P r o p . Fide diei 8 Februarii 1 8 7 8 , si quae donatio aut fundatio fiat, sive inter vivos sive mortis causa, in favorem Ecclesiae aut Seminarii S. Annae, Delegati Apostolici est eas a c ceptare, sedulo attendendo ad mentem seu intentionem donatoris aut fundatoris, utrum nempe fiat in favorem ecclesiae S. Annae, ex. gr. ad ecclesiam reficiendam, ad quasdam functiones ecclesiasticas inibi explendas: vel fiat pro servandis, reparandis aedificiis aut novis extruendis: vel fiat in favorem ipsius Seminarii pro Melchitis, ex. gr. fundatio pro studiis 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (vulgo borsa di studio, seu bourse d'étude): ideoque firmis iisdem conven- tione et decreto^ ei diligenter curandum est, ut voluntas donatoris vel fundatoris religiose servetur, atque, si de fundatione agatur, ea fiat in forma etiam iure civili valida. 19. Alumnus Seminarii S. Annae, qui post susceptum S. Presbyteratus Ordinem, Seminarium reliquerit, omnino et exclusive subest plenae iurisdictioni et obedientiae proprii Ordinarii et Domini Patriarchae iuxta leges pro Melchitis. Necessitudo vero gratitudinis et venerationis gratia inter eos qui alumni Seminarii fuerunt et Seminarii Superiores vel magistros nullo modo plenae ac debitae Ordinariorum subiectioni noceat vel praeiudicium afferat. 20. Sacerdotes, qui alumni fuerant Seminarii S. Annae, cum in proprias dioeceses redierint, tenentur officia a propriis Ordinariis ipsis demandata acceptare: quod si renuant, Ordinarius casum deferat ad Delegatum Apostolicum velad SacramCongregationem pro Ecclesia Orientali. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Eomae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 15 Man 1929. ALOISIUS CARD. SINCERO, a Secretis. L, & S. H. I. Cicognani, Adsessor. SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Decreto Sacrae Congregationis de Propaganda Fide diei 31 Octobris nuper elapsi E. D. Iosephus Zanetti nominatus Praeses (pro Italia) Pontificii Operis a Propagatione Fidei et Pontificii Operis a S. Petro Apostolo pro clero indigena. Item decreto eiusdem Sacri Consilii diei 22 Novembris, Rmus D. Otho Krywald nominatus est Praeses Pontificii Operis a Propagatione Fidei pro Hungaria. S. Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SAGRA ROMANA R O T A Citatio edictalis PARMEN NULLITATIS MATRIMONII (GODI-TOSCHI-CIARDELLI) Cum ignoretur locus actualis commorationis Leopoldi Ciardelli in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria, 94) die 20 Februarii 1930, hora i l , ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Leopoldi Ciardelli curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. B S. H. Quattrocolo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 21 Novembris 1929. T. Tani, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Leopold Ciardelli défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 25 Février 1930 à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté,, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieu, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Leopold Ciardelli, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 19 Novembre 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, che la compongono, hanno emesso il loro voto sopra il dubbio del martirio e della ragione del martirio, dei segni o miracoli, del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in Scozia, come si asserisce in odio alla Fede. Martedì 26 Novembre 1939, nel palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali con i Rmi Prelati Officiali e Consultori Teologi che la compongono, hanno emesso il loro voto sopra il dubbio del martirio, dei segni o miracoli, dei Venerabili Servi di Dio Giorgio Hay dock, sacerdote secolare; Giovanni Roberts, sacerdote dell'Ordine di S. Benedetto; Arturo Bell, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minóri ; Roberto South well, sacerdote della Compagnia di Gesù; Filippo Howard, Conte di Arundel, e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede. , SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 4 Settembre 1929. L ' E m o Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore dei SS. Cuori di Gesù e Maria (Chigwell, Brentwood). 12 Novembre » L ' E m o Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti,Protettore della Congregazione Camaldolese Monastica O. S. B. 13 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della S. Famiglia (Villefranche, Rodez) Assistenti al Soglio Pontifìcio : 12 Novembre 1929. Monsig. Cornelio Van de Ven, Vescovo di Alexandria (U. S. A.). ' 27 » » Monsig. Giuseppe Amatore Velasco, Vescovo di Colima. Protonotarii Apostolici 14 6 12 ad instar participantium: Ottobre 1929. Monsig. Desiderio Káuzli, della diocesi di Vesprimia. Novembre » Monsig. Giuseppe Cattaneo, della diocesi di Como. » » Monsig. Pietro Giuseppe Lochman, della diocesi di Green Bay. Diarium 'Romanae Curiae 677 Prelati Domestici di S. S.: 11 Settembre 1928. Monsig. Dionigi Barrenechea, della diocesi di Arequipa. » » » Monsig. Mariano Gáceres Zeballos, della medesima diocesi. 29 Dicembre » Monsig. Bruno Padilla, della diocesi di Tegucigalpa. 22 Aprile 1929. Monsig. Giuseppe Mukahy, della diocesi di Rockhampton. 21 Maggio » Monsig. Pio Raschini (Roma). 1 Luglio » Monsig. Giorgio Murphy, della diocesi di Cleveland. »• » » Monsig. Carlo Martin, della medesima diocesi. 13 » » Monsig. Nicola Mar-gioita, della diocesi di Cava dei Tirreni. 24 > » Monsig. Antonio Tiirkes, della diocesi di Spira. 3 Agosto » Monsig. Francesco X. Bischoff, dell'archidiocesi di Baltimora. » » > Monsig. Edoardo L. Buckey, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Eugenio J. Connelly, della medesima archidiocesi. Monsig. Stanislao Antonio Wachowiak, della medesima archidiocesi. Monsig. Giacomo F. Nolan, della medesima archidiocesi. Monsig. Ugo J. Monaghan, della medesima archidiocesi. Monsig. Alberto R. Smith, della medesima archidiocesi. Monsig. Giacomo Quirin, della medesima archidiocesi. Monsig. Pietro L. Jreton, della medesima archidiocesi. Monsig. Bernardo M. Bogan, della diocesi di Newark. Monsig. Matteo S. Callan, della medesima diocesi. Monsig. Paolo T. Carew, della medesima diocesi. Monsig. Uberto J. Behr, della medesima diocesi. Monsig. Patrizio Guglielmo Smith, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Clarence Me Clary, della medesima diocesi. Monsig. Pietro G. Hart, della diocesi di Trenton. Monsig. Giuseppe Agostino Me Grath, della medesima diocesi. 21 » Monsig. Domenico Tardini (Roma). 29 » Monsig. Andrea Gwynn, della diocesi di Charleston. 18 Settembre Monsig. Ludovico Leone Loevenbruck, della dioc. di Nancy. 23 » Monsig. Costante Claireaux, della diocesi di Chartres. 27 » Monsig. Giorgio Magjerec, dell'archidiocesi di Belgrado. 30 Monsig. Vittore Huard, della diocesi di Chicoutimi. Monsig. Giuseppe Sägmuller, dell'archidiocesi di Strigonia. 4 Ottobre Monsig. Giorgio J. Lucas, della diocesi di Scranton. 9 Monsig. Marcello Chevalier, della diocesi di Nevers. 17 Monsig. Spirito Maria Chiappetta, dell'archid. di Milano. 21 Monsig. Carlo Maillard, dell'archidiocesi di Regina. 23 Monsig. Guglielmo J. Carrol, della diocesi di Little-Rock. 4 Novembre Monsig. Giuseppe Froitzheim, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni Batt. Dugardijn, della diocesi di Bruges. Monsig. Giovanni Edoardo Luytgaerens, dell'archidiocesi di Malines. Monsig. Cirillo Mahoney, della diocesi di Plymouth. Monsig. Giulio Maria de Regó Barros, della diocesi di Nazareth (Brasile). » Monsig. Edoardo M. O'Hare, della diocesi di Toledo in America. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 67.8 9 Novembre 1929. Monsig. Gustavo H. Rieken, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco L. Hultgen, della medesima diocesi. » » » Monsig. Elmer G.. Eordogh, della medesima diocesi. 11 » » Monsig. Antonio Augusto Andrieu, della diocesi di Digne. » » » Monsig. Adriano Reynaud, della medesima diocesi. 12 » » Monsig. Amato Masnovo, della diocesi di Parma. 13 » » Monsig. Edoardo Myers, dell'archidiocesi di Westminster. 14 » » Monsig. Raffaele Zepeda, dell'archidiocesi di Guadalajara. 24 » » Monsig. Giovanni Durham, della diocesi di Fort-Wayne. 26 » » Monsig. Amabile Doutre, della diocesi di Lafayette. » » » Monsig. Alberto Giuseppe Gramers, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Peeters, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuliano Raviero Bollard, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire : Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 24 Ottobre 1929. Al sig. Eugenio Trux de Rònaszék, dell'archidiocesi di Strigonia. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 » 24 Ottobre » » 1929. Al sig. Giacomo Me. Carthy, deH*archïdiocesi di Quebec. » Al sig. Gustavo Proteau, della medesima archidiocesi. » Al sig. Eugenio P. De Blois, della medesima archidiocesi. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 Novembre1929. Al sig. Carlo J. Jewett, della diocesi Little-Rock. 6 » » Al sig. Giulio Schmutzer, del vicariato apostolico di Batavia. 7 » » Al sig. Leonardo Enrico Van Romunde, dell'archidiocesi di Utrecht. 9 » » Al sig. Melchiorre Bracco, dell'archidiocesi di Torino. 14 » » Al Sig. avv. Luigi Jalenques, della diocesi di Clermont. 21 » » Al sig. Corrado Rehling, della diocesi di Già varino. » » » Al sig. Michele Boon, dell'archidiocesi di Malines. 22 » » Al sig. Teodoro Guglielmo Van Niekerk, della diocesi di Harlem. ' La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 8 Novembre 1929. Al sig. Domenico Galbani, della diocesi di Novara. 9 » » Al sig. Leonardo Guazzone, dell'archidiocesi di Torino. 18 » » Al sig. avv. Alessandro de Borso, della diocesi di Belluno. 19 » » Al sig. avv. Salvatore Persichetti (Roma). Diarium Romanae Curiae Il Cavalierato dell'Orarne di S. m Silvestro Papa : 31 Ottobre 1929. Al sig. Giovanni Lagnino, delFarchidiocesi di Torino. 4 Novembre » Al sig. Nazareno Cerqua (Roma). 7 » » Al sig. Alessandro Coha, della diòcesi di Ivrea. 11 » » Al sig. Bernardino Silj (Roma). 22 » >> Al sig. Sciamas Matteo Jacoub, del Patriarcato di Bagdad. 30 » » Al sig. Paolo Federici (Roma). Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri 24 Luglio Segreti Soprannumerari di S. S.: 1929. Monsig. Giuseppe Gonçalves di Rezende, dell'archid. di Rio Janeiro. 28 » Monsig. Custodio Rodrigues Bandeira* della diocesi di Cafelandia. 12 Agosto » Monsig. Pasquale Pennacchio, dell'archidiocesi di Gaeta. » » » Monsig. Giulio Hevey, dell'archid. di S'trigonia. 18 Settembre » Monsig. Francesco Pipparelli, della diocesi di Chiusi. » » » Monsig. Giuseppe Carlo Marinho, della diocesi di Nazareth (Brasile). Monsig. Giovanni di Mata Amarai, della medesima diocesi. » » Monsig. Vittorio Morando, della diocesi di Ceneda. 23 » Monsig. Giuseppe Foltran, della medesima diocesi. » » Monsig. Roberto Schmitt, della diocesi di Treviri. 30 » Monsig. Francesco Hamm, della medesima diocesi, » » Monsig. Giovanni Schlich, della medesima diocesi. » » Monsig. Alberto Schütte, della diocesi di Münster. 2 Ottobre Monsig. Enrico Irmiçi, della diocesi di Sanse vero. Monsig. Augusto Oster, dell'archidiocesi di Colonia. Monsig. Federico Kirberger, della medesima archidiocesi. Monsig. Pietro Fernandez Latasa, della diocesi di Madrid. 4 » Monsig. Giovanni Gamzaragan, dell'Ordinariato degli Ar5 » meni in Grecia. 10 » Monsig. Giovanni Ferencick, della diocesi di Scepusio. U » Monsig. Pio Marcucci, dell'archid. di Firenze. 12 » Monsig. Giuseppe Quinteré, della diocesi di Fortaleza. Monsig. Ottavio di Castro, della medesima diocesi. Monsig. Raimondo Monteiro Hermes, della medesima diocesi. Monsig. Luigi di Carvalho Roche, della medesima diocesi. » » Monsig. Patrizio Long, della diocesi di Clifton. 23 » Monsig. Luigi Roudnicky, della diocesi di Budejovice. » » Monsig. Venceslao Zelezny, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni Schuster, della diocesi di Brno. Monsig. Metodio Hósek, della medesima diocesi. Monsig. Venceslao Uhyrek, della medesima diocesi. Monsig, Francesco Korec, della medesima diocesi. d Acta Apostolicae.Sedis - Commentarium Officiale 680 23 Ottobre 1929. Monsig. Francesco Adamec, della medesima diocesi. 5 Novembre » Monsig. Marcantonio Leonardi, della diocesi di Acireale. » >> » Monsig. Saint Glaire Joseph Peoples, della diocesi di Little . -Rock. » » » 11 » » » » » 12 » » » » » » : . Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Alberto L. Fletcher, della medesima diocesi. Oliviero B. Clarendon, della medesima diocesi. Giacomo Patrizio Moran, della medesima diocesi. Francesco J. Macelwaine, della diocesi di Toledo, Ohio. » Monsig. Massimiliano J. Walz, della medesima diocesi. » Monsig. Ildefonso N unes de Oliveira, dell'archidiocesi di S. Salvatore della Bahia. Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.r 4 Luglio 1929. 11 sig. Ladislao Batthyány, della diocesi di Sabaria. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 18 Agosto 10 Settembre 4 Ottobre » » » » 11 » 23 » » » 25 » 1929. Monsig. Carlo Fontana, della diocesi di Massa-Carrara. » Monsig. Domenico Balbi, della diocesi di Faenza. » Monsig. Carlo Sebestyen, della diocesi di Cinque Chiese. » Monsig. Ludovico Meyer, della medesima diocesi. » Monsig. Adalberto Magyar, della medesima diocesi. » Monsig. Giulio Bianconi, della diocesi di Sezze. » Monsig. Giovanni Scheck, dell'archidiocesi di Vienna. » Ermanno Fink, della medesima diocesi. » Monsig. Giorgio Calabro, dell'archidiocesi' di Reggio Calabria. » » » Monsig. Francesco Priolo, della medesima archidiocesi. 5 Novembre » Monsig. Angelo Termine, della diocesi di Piazza Armerina. Camerieri d'onore di Spada e 12 Agosto 23 Ottobre Cappa Soprannumerari di S. S.: 1929. Il sig. Angusto Lempicki, della diocesi di Sandomir. » Il sig. Mario Caruana (Malta). NECROLOGIO 9 Settembre 1929. Monsig. Trudone Jans, Vescovo tit. di Roso. 9 Ottobre » Monsig. Antonio M. Pueyo de Val, Vescovo di Pasto. 10 Novembre » Monsig. Giovanni Battista Ricci, Arcivescovo di Ancona e Umana. 18 » » Monsig. Enrico van Wetering, Arcivescovo di Utrecht. Amans X X I - Vol. X X I 31 Decembris 1929 Sum. 16 AGTOP0SÏ0LIGAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI SACRUM CONSISTORIUM I. - C O N S I S T O R I U M S E C R E T U M Feria secunda, die 16 Decembris 1929, in Palatio Apostolico Vaticano fuit Consistorium Secretum, in quo Sanctissimus Dominus Noster Patres Cardinales primum allocutus est, novosque Cardinales solemniter renunciavit: deinde viduatis consuluit Ecclesiis, ut infra. I. - ALLOCUTIO SSMI D O M I N I NOSTRI CREATIO ET PUBLICATIO NOVORUM CARDINALIUM VENEEABILES FE AT E ES Amplissimus ordo vester, in consistorium rite convocatus, idcirco hodie Nobis assidet, ut, de more decessorum Nostrorum, et novos vobis conlegas adnumeremus, desideratissimos illos supplendo purpuratos Patres, qui, haud ita pridem, terrestrem cum caelesti patria commutarunt, et nonnullis item dioecesibus suo viduatis Antistite, pro apostolico officio, consulamus. Verum, etsi hac potissimum de causa vos huc congregan iussimus, data tamen utimur opportunitate - quandoquidem quinquagesimus sacerdotii Nostri annus in exitu est - ut non quae interea inciderunt tristia vobiscum modo communicemus, sed quae hoc temporis spatio ab Eo, cuius vices gerimus, in Nos Ecclesiamque universam, nec pauca profecto nec minima, deACTA, vol. XXI, n. 16. - 31-12-929. 46 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fluxere beneficia, iis breviter commemoratis, in dilaudandam grato animo Christi Iesu benignitatem vosmet ipsos, Venerabiles Fratres, Nobiscum consociemus. Quicquid enim, honore Nos laetitiaque afficiendo, in catholici nominis utilitatem redundat, vobis, quilateri haeretis Pontificis, parem non afferre iucunditatem id omne non potest. Atque primum, quae memoremus, occurrunt pacta illa et conventa cum Italiae regno inita, quorum altero discidium tandem sublatum est, quod propter violata Apostolicae Sedis iura ademptumque sacrum Romano Pontifici Principatum usque adhuc steterat, altero res ita utrimque compositae, ut Ecclesiae apud nos gubernatio expeditior fieret faciliorque redderetur. Nostis, ceteroqui, Venerabiles Fratres, agnito publice Romani Pontificis Principatu, et Nostra incolumi vestraque dignitate, sane maximam Nos in reliquis facilitatem exhibuisse : quod idem non esse decursu temporis procurandae animarum saluti obfuturum ideo putamus, quia non modo Immaculatae Virginis Lourdensis patrocinio et Sacratissimi Cordis Iesu caritate freti sumus, quorum in dies festos cecidit ut ea pacta conventa obsignarentur ac rata fierent, sed etiam quia filiorum ex Italia Nostrorum aequitati ac religioni haud mediocriter confidimus. Nec aliter sperare iubent necessitudines illae, quas Italiae Rex ac Regina, itemque Augustae Domus Principes, cum Romano Pontifice, Nos perhumaniter invisendo, publice redintegrarunt. Accesserunt praeterea, haud ita multo post, conventiones, quas cum Lusitania, cum Romania, cum Borussia feliciter, Deo dante, fecimus : unde quantum et Ecclesiae et Civitatibus ipsis obventurum sit commodi, vobis, Venerabiles Fratres, ut estis harum rerum periti et Nostrorum consortes sociique laborum, facile coniicere atque intellegere licebit. At etiam in hunc annum Nobis faustum bene multa, singulari quadam Dei providentia, inciderunt eventa, quibus auctum animorum ardorem popularemque mirifice excitatani pietatem non sine magno solacio comperimus ac vidimus. Dicimus quartum decimum ab Archicoenobio Casinensi condito Acta Pii PP. XI 683 saeculum, quod Benedictini sodales nihil reliqui fecerunt ut digne utilissimeque agerent, Nobismet ipsis per Legatum Nostrum veluti praesentibus ; annum dicimus quingentesimum, postquam Ioanna de Arc cum exercitu suo per triumphum in urbem Aureliam ingressa est : quo item Legatus Noster a latere concessit, ut, sacris sollemnibus, quae habenda erant, praesidendo, ea faceret augustiora. Est praeterea memoratu digna anni millesimi et centesimi celebratio, ex quo ad Sueciam sanctus Ansgarius appulit, cuius quidem operosissimi totius Scandiae apostoli promerita ac labores - duobus e sacro Conlegio vestro Patribus veluti praeeuntibus, una cum compluribus episcopis et abbatibus -, Holmiae in urbe Sueciae principe, et in insula quadam ubi noster evangelicam veritatem nuntiare coepisset, plurimi, cum Sueciae cives, tum qui se hisce adiunxerant, a D ama, a Norvegia, a Finnia, a Germania coe-undo, christifideles, praeclaris pii gratique animi significationibus recoluerunt. In hoc pariter tempus cecidere annus centesimus ex quo Angliae, Scotiae Hiberniaeque catholici homines religionis profitendae libertatem adepti sunt, et millesimus postquam Venceslaus, dux Bohemiae sanctissimus, martyr occubuit. Quae autem, mirabilia prorsus, pro sua cuiusque celebratione, sollemnia, altera Angli, Scoti et Hiberni, »altera Cecoslovachi habuerunt, ea quidem, cum hinc de commemoranda praecipui agnitione iuris ageretur, illinc de heroe colendo qui de natione sua esset quam optime meritus, acatholici quoque et ipsi Civitatis rectores atque optimates participarunt. Ut vero ad alia veniamus, cum in totum annum plenissimam admissorum veniam, ubique gentium lucrandam, mense Ianuario ineunte largiti essemus, ad aemulanda charismata meliora, qua late patet orbis terrarum, nostrorum studium vehementer exarsit : quos inter non defuere qui, praeterquam quod in patriae suae quisque finibus oblata sibi venia rite potiti sunt, ob hanc sacerdotalis vitae Nostrae faustitatem - et praesides Civitatum fuere civibus exemplo - multiplicia gratulationis pietatisque suae testimonia ad Nos perferenda curarunt. Attamen Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 684 ingens fidelium numerus ex Italiae dioecesibus paene omnibus ex aliisque, vel transmarinis, nationibus, episcoporum suorum plerumque ductu, in almam hanc Urbem concessere, ut ad A p o stolorum sepulcra animos expiarent, Nobisque gratulaturi coram, communis Patris conspectu et alloquio fruerentur. Nec praetereundum, ex his sane multos eam nanctos esse adveniendi occasionem, cum scilicet beatorum caelitum honores hominibus vitae sanctimonia conspicuis decrevimus, e quibus unum no minatim commemorare placet Ioannem Bosco, qui per se ipse et per ingentem alumnorum familiam Ecclesiae comparatam christianae iuvenum institutioni ita consuluit quam qui maxime. Sed haec quidem hactenus ; de hisce enim deque aliis, quibus abundavimus hoc temporis intervallo, solaciis longius uberiusque per Encyclicas Litteras dicemus, quas ad universos sacrorum Antistites et christifideles propediem daturi sumus. Iamvero, ut eo redeamus unde coepimus, placet in sacrum Conlegium vestrum lectissimos adsciscere ac cooptare viros sex, qui, vel legationes Apostolicae Sedis apud exteras gentes praeclare obeundo, vel doctrinae laude rectaque clericorum institutione vel pastorali sua in episcopatu sollertia, se Nobis dignos praestiterunt quos romana purpura honestaremus. Hi sunt : Archiepiscopus tit. Mytilenensis, Patriarcha electus Lisbonensis ; EMMANUEL GONÇALVES CEREJEIRA, EUGENIUS PACELLI, Archiepiscopus tit. Sardianus, Nuntius Apostolicus in Germania; ALOYSIUS LAVITRANO, CAROLUS DALMATIUS Archiepiscopus Panormitanus; MINORETTI, Archiepiscopus nuensis ; IOSEPH MAC RORY, IOANNES VERDIER, Quid vobis videtur? Archiepiscopus Armachanus; - Archiepiscopus electus Parisiensis. Ia- 685 Acta Pii PP. XI Itaque, auctoritate omnipotentis Dei, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, creamus et publicamus S. E. E. Gardinales Ex Ordine Presbyterorum EMMANUELEM GONÇALVES CEREJEIRA; EUGENIUM PACELLI; ALOYSIUM LAVITRANO; CAROLUM DALMATIUM MINOREM; IOSEPHUM MAC RORY; IOANNEM VERDIER. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Pa^tris eit FiQ^lii et Spiritus)^ Sancti. Amen. Eeliquum est ut vacantibus Ecclesiis episcopos praeficiamus. II. - PROVISIO ECCLESIARUM Itaque Sanctissimus: Metropolitanae Ecclesiae Columbensi praefecit R. D. Petrum Marque e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae. Cathedrali nuper erectae Ecclesiae de Ponta Grossa, R. D. Antonium Mazzarotto, vicarium parochum metropolitanae Ecclesiae Curitybensis de Paraná. Titulari f.episcopali Ecclesiae Sindensi, R. D. Franciscum Ouang, e clero vicariatus apostolici de Chungking, quem deputavit Vicarium A p o stolicum de Wanhsien. Titulari episcopali Ecclesiae Olenensi, R. D. Paulum Ouang-Ouen- Tchen, e clero vicariatus apostolici ae Chengtu, quem deputavit Vicarium Apostolicum de Shunking. Titulari episcopali Ecclesiae Assiensi, R. D. Aloisium Penieaud, e S o cietate Parisiensi missionum ad exteros, quem deputavit Vicarium A p o stolicum de Pakhoi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 686 Titulari episcopali Ecclesiae Dadimensi, R. D. Ioannem Remiger, ea- , nonicum metropolitanae Ecclesiae Pragensis, q u e m Auxiliarem concessit E. P. D. Francisco K o r d a c , Archiepiscopo Pragensi. Titulari episcopali Ecclesiae Rhosiensi, E. D. Iosephum Garibi Rivera, canonicum metropolitanae Ecclesiae de Guadalajara, quem Auxiliarem constituit E. P. D. Francisci Orozco y Jiménez, Archiepiscopi de Guadalajara. Titulari episcopali Ecclesiae Lundensi, E. D. Iosephum Albers, paro- chum ad S. Aloisii in civitate Cincinnatensi, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Ioannis Timothei Mae Mcholas, Archiepiscopi Cincinnatensis. Insuper alios etiam, per Apostolicas sub p l u m b o Litteras iam renunciatos Sacrorum Antistites, publicavit, nimirum: PATRIARCHAM Lisbonensem, Emmanuelem Gonçalves Cerejeira, iam Archiepiscopum Mitylenensem. ARCHIEPISCOPOS Parisiensem, Ioannem Verdier. Smyrnensem, Eduardum Tonna. EPISCOPOS Limyrensem, Alexandrum Frison. Ancusensem, Saturninum Peri, iam Episcopum Ecclesiensem. De Chilapa, Leopoldum Diaz Escobar. Cyrenensem, Iosephum Legrand, iam Episcopum Bellicensem, Virgilium Béguin. Assisensem, Antonium Iosephum Dos Santos, Dacchensem. iam Episcopum Croënsem. Adadensem, Ioannem Latyszewsky, Chomyszyn, Episcopi Stanislaopolitani. Auxiliarem R. P. D. Gregorii Acta Pii PP. XI 687 II. - CONSISTORIUM PUBLICUM Die autem x i x subsequenti in Aula Benedictionum supra Porticum Basilicae Vaticanae fuit Consistorium publicum, in quo Beatissimus Pater Pontificalem rubrum Galerum solemniter imposuit Cardinalibus a se creatis et publicatis in superiore Consistorio secreto: EMMANUELI GONÇALVEZ CEREJERA; EUGENIO PACELLI; ALOISIO LAVITRANO; CAROLO DALMATIO MINORETTT; IOSEPHO MAC RORY: IOANNI VERDIER. Interea per A d v o c a t u m Sacri Consistorii Ioannem Guasco peroratio fiebat causae Servi Dei Dominici Savio adolescentis ex Oratorio Salesiano. III. - CONSISTORIUM SECRETUM Subinde in consueta Aula Consistoriali fuit Consistorium secretum, in quo Beatissimus Pater, primum clausit os Reverendissimis Patribus Cardinalibus Gonçalvez Cerejeira, Pacelli, Lavitrano, Minoretti, Miac R o r y et Verdier, deinde sequentes proposuit Ecclesias: Titulari episcopali Ecclesiae Minensi, praefecit R. D. Hermannum Meysing, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quem deputavit Vicarium Apostolicum Kimberliensem in Africa meridionali. Titulari episcopali Ecclesiae Uzalensi, R. D. Eduardum Leys, e Missionariis Africae, quem deputavit primum Vicarium Apostolicum de K i v u . Titulari episcopali Ecclesiae Cusensi, R. P. T h o m a m Berutti, e Societate Iesu, quem deputavit Vicarium Apostolicum de Pengpu. Titulari episcopali Ecclesiae Vadensi, R. D. Augustinum Tardieu, e Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes, quam deputavit Vicarium Apostolicum de Quinhon. Titulari episcopali Ecclesiae Zertensi, R. D. Iosephum Guy, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quem deputavit Vicarium A p o stolicum de Grouard. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Titulari episcopali Ecclesiae Zuritanaè, R. D. Franciscum Iosephum Fischer, Cubicularium honoris Sanctitatis Suae, Capituli cathedralis B o t tenburgensis canonicum, quem • Auxiliarem- concessit E. P. D. Ioanni Baptistae Sproll, Episcopo Eottenburgensi. Insuper renuntiasse se edixit per Apostolicas sub plumbo Litteras, Archiepiscopum Ecclesiae Ssmae Assumptionis, nuper in metropolitanam, titulo de Paraguay omisso, evectae, E. P. D. Symphorianum Bogarm, hactenus eiusdem dioecesis Episcopum. Posthaec consueto ritu et more os aperuit Beatissimus Pater Cardi- nalibus Gonçalvez Cerejeira, Pacelli, Lavitrano, Minoretti, Mae B o r y et Verdier, singulisque tradito Annulo caidinalitio, assignavit: EMMANUELI GONÇALVEZ CEREJEIRA, titulum SS. Marcellini et Petri. EUGENIO PACELLI, titulum SS. Ioannis et Pauli. ALOISIO LAVITRANO, titulum S. Silvestri in Capite. CAROLO DALMATIO MINORETTI, titulum S. Eusebii. IOSEPHO MAC EORY, titulum S. Ioannis ante Portam Latinam. IOANNI VERDIER, titulum S. Balbinae. Subinde Emus ac Emus Dnus Cardinalis instanter, instantius instantissime -postulavit Gonçalvez Pallium de pro Cerejeira, Patriarchali sua Ecclesia Lisbonensi ; ac similiter Emus ac Emus Dnus Cardinalis Verdier pro metropolitana Ecclesia Parisiensi. Post eos vero instite- runt pro Pallio per suos procuratores, Archiepiscopi Ssmae Assumptionis ( per evectionem sedis), Smyrnensis ac Columbensis. Quas postulationes Sanctissimus benigno favore prosecutus est. 689 Acta Pii PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE I AD V E N E R A B I L E S FRATRES, PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA S E D E HABENTES : DE USU EXERCITIORUM SPIRITUALIUM MAGIS MAGISQUE PROMOVENDO. PIUS PP. X I I V E N E R A B I L E S FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Mens Nostra quae fuerit quive animus, cum, ineunte anno, extraordinarium Iubilaeum universo orbi catholico de nuntiavimus ad anniversarium celebrandum diem quo ante quinquaginta annos, sacerdotali consecratione accepta, rei divinae ad altare operati primum sumus, id profecto, Venerabiles Fratres, neminem vestrum fugit. Ut enim Constitutione Apostolica « Auspicantibus Nobis », die 6 Ianuarii 1929 edita, solemniter declaravimus, 1 ad id consilii non tantum adducebantur ut di- lecti filii Nostri, ingens familia christiana quam benignissimum Dei Cor cordi Nostro credidit, communis Parentis laetitiae in partem vocati, animorum consensione gratias Nobiscum Summo bonorum omnium Datori agerent et haberent; verum etiam quod imprimis arridebat Nobis iucunda spes, fore ut reseratis, paterna liberalitate, caelestium munerum thesauris quorum dispensationi praepositi sumus, christiana plebs felici occasione esset usura ad fidem roborandam, pietatem perfectionemque augendam, moresque privatos et publicos ad Evangelii normam fideliter castigandos; unde, tamquam laetissimus fructus pacis veniaeque a Deo impetratae, pax singulorum atque societatis exspectanda foret. 1 Acta Apost. Sedis, vol. X X I (1929), pag. 6. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium -Officiale 690 Neque haec spes ad irritum redacta est. Etenim incensa re- b) Fructus iubilaei peracti. A ligionis studia, quibus christianus populus Iubilaei promulgationem excepit, progrediente tempore, nedum deierbuerunt, sed ea magis magisque in dies invalescere conspeximus, opitulante etiam Deo, qui ea rerum eventa suscitavit quae huius anni revera salutaris memoriam in omnem posteritatem propagarent. Nos autem abunde habuimus cur laetaremur, cum magna ex parte tam praeclaram fidei ac pietatis accessionem oculis Nostris hausissemus, conspectuque fruiti essemus tantae carissimorum filiorum multitudinis, quos libenter in Aedes Nostras admittere et ad cor Nostrum, ut ita dicamus, peramanter premere licuit. Iam, dum impensius misericordiarum Patri grati animi sensus exhibemus qui tot tantosque fructus in vinea sua fundere, maturare atque congerere in huius anni piacularis decursu dignatus sit, pastoralis sollicitudo Nos movet atque impellit ad operam dandam ut ex tam secundis initiis maiora in posterum habeantur ac permaneant emolumenta, quibus felicitati ac saluti singulorum, adeoque universae societatis, probe consulatur. c) Quomodo f T XL C111 S vandi. Reputantibus vero Nobis qua via quave ratione auspicati tu COHSOI"" huiusmodi fructus constent, occurrit decessor Noster f. r. Leo XIII, qui, sacrum annum alia occasione indicens, gravissimis verbis, quae Nosmet ipsi in memorata Constitutione « Auspicantibus Nobis » iteravimus, 1 fideles omnes hortatus est ut « colligerent paulisper sese, et demersas in terram cogitationes ad meliora traducerent »; 2 itemque animum subit s. m. decessor Noster Pius X, qui, cum, verbo et exemplo, sacerdotalem sanctitatem continenter provexisset, annum agens quinquagesimum a sacerdotio suscepto, piissimam ad clerum catholicum « Exhortationem » habuit, 1 Acta Apost. Sedis, vol. X X I (1929), Encycl. Quod auctoritate, 22 * Litt. 3 pretiosis atque lectissimis pag. 6. dec. 1885 (Acta Leonis XIIT, vol. I I , pp. 175 ss.). * Exhortatio ad clerum catholicum: Sedis, vol. X L I , pp. 555-577). Haerent animo, 4 Aug. 1908 (Acta Sanctae Acta Pii PP. XI 691 refertam documentis quibus spiritualis vitae aedificium ad non | vulgarem celsitudinem adduceretur. Horum igitur Pontificum vestigiis ingressi, opportunum i . T • i AT i < ' *) i Exercmor! Spiritualium m auximus aliquid Nos quoque praestare: auctoresque sumus ad id commendi . i . / • < 3 u s T ducitur. exceilentis cuiusdam rei, e qua plurima et egregia m populum christianum commoda profectum speramus. Usum intelligimus Exercitiorum spiritualium, quem, nedum in utroque clero, verum etiam inter ipsa laicorum catholicorum agmina cotidie proferri latius atque diffundi vehementer cupimus, eundemque ceu sacri huius anni monumentum dilectis filiis Nostris relinquere placet. Quod quidem eo libentius facimus extremo hoc quinquagesimo anno ab inito divini sacrificii ministerio. Nihil enim iucundius obtingere Nobis potest quam memoria repetere caelestes gratias atque inenarrabiles consortiones, quas saepe, Exercitiis spiritualibus vacando, experti sumus; assiduitatem quam sacris secessibus attulimus, quibus veluti totidem gradibus curriculum Nostrum sacerdotale notavimus; lucem atque stimulos, quos ex eis hausimus ad divinum beneplacitum cognoscendum et implendum; operam denique in ea toto muneris Nostri sacerdotalis decursu collatam ad proximos in rebus caelestibus excolendos, tam ingenti animarum fructu atque incredibili proventu, ut in spiritualibus exercitationibus singulare aeternae salutis praesidium positum esse atque constitutum merito censeamus. Re quidem vera, Venerabiles Fratres, non uno tantum ti- L . Exercitiorum tulo momentum, utilitas atque opportunitas sacrorum seces- tSmf op^ortunUas, ua suum agnoscitur, si quis vel leviter tempora, quae nacti sumus, perpendat. Gravissimus quo aetas nostra urgetur morbus, idemque fecundus maiorum fons, quos cordatus quisque conqueritur, est levitas atque inconsiderantia illa, quae homines per devia transversos agit. Hinc perpetua ac vehemens ad exteriora effusio, hinc inexplebilis divitiarum atque voluptatum cupiditas quae excellentiorum bonorum desideria in animis hominum pedetentim extenuat atque restinguit, eosdemque ita externis u t i , i t a s - aetate potiss?mum f 692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque fluxis rebus implicat, ut de veritatibus aeternis, de divinis legibus deque ipso Deo, unico rerum omnium creatarum principio et fine cogitare prohibeat: qui tamen, pro infinita bonitate sua ac misericordia, nostris quoque diebus largissima gratiarum copia, quantumcumque morum pravitas ubique gliscat, homines ad se allicere haudquaquam desistit. Huic autem aegritudini curandae, qua tam vehementer humana familia laborat, quodnam praesidium atque allevamentum aptius proponemus quam ut enérvalas istas animas atque aeternárum rerum neglegentes ad piam Exercitiorum spiritualium recollectionem invitemus? Et sane, quamvis nihil aliud Spiritualia Exercitia essent nisi brevis quidam aliquot dierum secessus quo homini, a communi mortalium societate et sollicitudinum turba remoto, opportunitas praeberetur non quidem vacua quiete tempus illud transigendi, sed gravissimas quaestiones excutiendi, quae penitus humanum genus sine intermissione pulsarunt, de sua origine deque fine suo : « Unde veniat et quo vadat » ; profecto nemo non dabit, ex sacris exercitationibus haud mediocres uti litates elici posse. Verum maiora adhuc praestant pii eiusmodi secessus ; qui, cum hominis mentem ad elaborandum in hoc compellant ut in ea quae cogitarit, dixerit, fecerit, intentius inquirat diligentiusque introspiciat, mirum quantum humanas facultates iuvant; ita ut in hac insigni spiritus palaestra mens ad res mature perpendendas et aequa lance librandas assuescat, voluntas firmiter roboretur, cupiditates consilii gubernatione compriman tur, vitae humanae actio cum mentis cogitatione coniuncta ad certam normam rationemque efficienter exigatur, anima denique nativam nobilitatem ac celsitudinem attingat, quemadmodum concinna similitudine in suo libro Pastorali Sanctus Pontifex Gregorius declarat : « Humana mens, aquae more, circumclusa ad superiora colligitur, quia illud repetit unde descendit; sed relaxata deperit, quia se super infima inutiliter spargit ». 1 1 Praeterea, spiritualibus commentationibus se exer- S . G R E G . M . , Pastor., 1. I I I , adm. 15 (Migne, P. L., tom. 77; col. 73). Acta Pii PP. XI cens; nedum 693 « in Domino suo laeta mens quibusdam silentii stimulis excitatur et ineftabiiibus vegetatur excessibus » uti sa1 pienter Lugdunensis Episcopus S. Eucherius animadvertit, verum divina liberalitate ad illud « caeleste pabulum » accersitur, de quo Lactantius ait: « nullus enim suavior animo cibus est 2 quam cognitio veritatis » ; ©amque, secundum sententiam vetusti cuiusdam auctoris qui diu S. Basilius Magnus habitus est, « caelestis doctrinae schola ac divinarum artium disciplina » 3 excipit, ubi « Deus est totum quod discitur, via qua tenditur, totum per quod ad summae veritatis notitiam pervenitur ». 4 Hinc liquido apparet spiritualia Exercitia cum ad naturales hominis vires perficiendas, tum maxime ad hominem supernaturalem seu christianum conformandum imprimis valere. Per haec profecto tempora, quibus genuino Christi sensui et spiritui supernaturali, quo religio sancta nostra unice constat, tot impedimenta ac repagula circumiciuntur, dum naturalismus longe lateque dominatur, qui fidei firmitatem débilitât et christianae caritatis flammas exstinguit, maximopere interest ut homo se a fascinatione illa « nugacitatis » subducat quae « obscurat bona » 5 inque beato illo secreto se abdat, ubi, cae- lesti magisterio excultus, humanae vitae iustam aestimationem ac pretium intelligat, in unius Dei servitio collocandae; noxae turpitudinem horrescat; timorem Dei sanctum concipiat; terrestrium rerum vanitatem tanquam amoto velo clare intueatur ; monitis et exemplis excitatus illius, qui e s t « via et veritas et vita », 6 7 veterem hominem exuat, abneget semetipsum, et hu- militate, obedientia ac voluntaria sui castigatione comitibus, Christum induat, contendatque ut ad « virum perfectum » 1 2 3 De laud. eremi, 3 7 (Migne, P. L., tom. 5 0 , col. 7 0 9 ) . De falsa relig., 1. I, c. 1 (Migne, P. L., tom. 6 , col. 1 1 8 ) . M . , De laude solitariae vitae, initio (Opera omnia, Venetiis, 1 7 5 1 , tom. S. E U C H E R . , LACTANT., S. B A S I L . pag. 3 7 9 ) . * Ibid. Sap., 5 8 7 IV, 12. Io., X I V , 6. Horn., X I I I , 14. 2, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 694 atque ad absolutam illam « mensuram aetatis plenitudinis 1 Christi » perveniat, de qua Apostolus loquitur, imo toto animo nitatur ut ipse quoque cum eodem Apostolo repetere possit: « Vivo autem, iam non ego; vivit vero in me Christus ». 2 Per quos sane gradus anima ad consummatam perfectionem ascendit et Deo suavissime iungitur, divinae gratiae praesidio, fervidioribus precibus per illos dies atque maiore sacrorum mysteriorum frequentia copiosius impetrato. Singularia profecto ac prestantissima sunt haec, Venerabiles Fratres, quae naturam longe supergrediatur et in quorum adeptione unice quies, felicitas, pax vera repositae sint, quas humanus animus sitienter appétit et hodierna societas, illecebrarum aestu abrepta, incassum in incertis atque caducis bonis avide persequendis, in vitae tumultu ac perturbatione quaerit. E contrario, mirabilem vim pacis hominibus conciliandae eosque ad vitae sanctimoniam evehendi in Exercitiis spiritualibus inesse probe edocemur ; quod ceteroquin superiorum saeculorum, nostraeque fortasse aetatis etiam clarius, diuturno experimento comprobatur, cum innumeri propemodum illi, qui sacro Exercitiorum recessu rite exculti sunt, ex eodem « radicati et superaedificati » 3 in Christo prodierint, luce referti, gau- dio cumulati, paceque illa perfusi quae « exsuperat omnem sensum ». 4 Verum ex hac vitae christianae absolutione quam spiri c) Ad e f f o r m a n t dum apostolum. tualia Exercitia afferre in comperto est, praeter interiorem animi pacem, veluti sua sponte alius fructus lectissimis profluit, qui in haud exiguum rei socialis commodum egregie re dundat: studium videlicet animarum Christo lucrandarum, quod spiritus apostolicus nuncupari solet. Genuinus enim caritatis effectus is est, ut anima iusta, in qua Deus ex gratia insidet, mirum in modum incendatur* ad ceteros in partem vocan1 Ephes., I V , 13. 2 Galat., II, 20. Coloss., I I , 7. Philipp., I V , 7. 3 4 Acta Pii PP. XI 695 dos cognitionis et amoris infiniti illius Boni quod ipsa assecuta est ac possidet. Iamvero, nostro hoc saeculo quo spiritualibus auxiliis humana consortio tantopere eget, et cum remotae Mis1 sionum plagae, quae « albae iam sunt ad messem », parem necessitati apostolorum curam magis magisque postulant, tum regiones ipsae nostrae lectis-simas ex utroque Clero virorum manus exigunt qui idonei sint dispensatores mysteriorum Dei et densa proborum laicorum agmina qui, necessitudine arcta cum apostolatu hierarchico coniuncti, actuosa industria eum iuvent, multiplicibus operibus ac laboribus Actionis catholicae sese devovendo; Nos, Venerabiles Fratres, historia magistra edocti, sacros Exercitiorum secessus tanquam divino numine excitata Coenacula habemus atque celebramus, ubi magnanimus quisque, divinae gratiae praesidio suffultus, facem praefer e n d u s aeternis veritatibus et Christi exemplis hortantibus, non modo animarum pretium clare cognoscat desiderioque inflammetur earum iuvandarum in quocumque vitae statu, diligenti examine praemisso, Creatori suo sibi serviendum esse perspexerit, sed etiam christiani apostolatus ardorem, industrias, labores, fortia facinora addiscat. Ceterum, hanc viam atque rationem Dominus noster saepe- n. - Exercitia ritualia numero adhibuit in Evangelii praeconibus conformandis. Etenim divinus ipse Magister, qui non satis habuit longos annos in r Nazarethanae 0 domus ^ secessu extrahere, ° antequam gentibus quadraginta dies in desertissima eremo traducere voluit. Quin imo, in medio evangelicorum laborum cursu Apostolos identidem ad amicum secessus silentium invitare consueverat: « Venite seorsum in desertum locum et requiescite pusillum » ; 2 atque ex aerumnosa hac terra in caelum digressus, eosdem Apostolos discipulosque suos in Hierosolymitano coenaculo expoliri et perfici voluit, ubi decem dierum spatio « perseverantes unaniIo., IV, 3 5 . 2 M a r c , VI, 31. «) I exordio. pleno lumine emicaret et verbo eas ad caelestia erudiret, solidos 1 in eecle historia, n E ccie Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 696 1 miter in oratione » digni facti sunt qui Spiritum Sanctum reciperent : memorandus sane recessus, qui primus spiritualia Exercitia adumbravit, ex quo virtute atque robore perpetuo pollens Ecclesia prodiit, et in quo, praesente Deipara Virgine Maria pa trocinioque suo validissimo sospitante, una cum Apostolis ii quoque instituti sunt, quos Actionis Catholicae praecursores merito appellaveris. Ex eo die Exercitiorum spiritualium usus, si minus nomine et ratione qua hodie utimur, at saltem re « familiaris factus 2 est inter priscos christianos », ut S. Franciscus Salesius docuit claraque indicia in SS. Patrum operibus reperta denuntiant. Nam S. Hieronymus nobilem feminam Celantiam hortabatur: « Eligatur tibi opportunus et a familiae strepitu remotus locus., in quo velut in portum te' recipias. Tantum ibi sit divinae lectionis studium, tam crebrae orationum vices, tam firma de futuris cogitatio, ut omnes reliqui temporis occupationes hac vocatione compenses. Nec hoc ideo dicimus quo te retrahamus a tuis : imo id agimus ut ibi discas ibique meditans qualem tuis 3 praebere te debeas ». Et Hieronymi aequalis S. Petrus Chrysologus, Havennas Episcopus, notissima hac invitatione fideles compellabat: « Dedimus corpori annum, demus animae dies.... Vivamus Deo paululum qui saeculo viximus totum.... Auribus nostris insonet vox divina : familiaris strepitus nostrum non confundat auditum.... Sic muniti, fratres, instituti sic, indicemus bella peccatis... securi de victoria ». o) 4 Progrediente vero tempore, semper homines tenuit placidae i a media ae- te solitudinis desiderium, ubi, remotis arbitns, anima ad res divinas intenderet : imo compertum est, quo turbulentiora incidunt humanae societati tempora, eo vehementius a divino Spiritu homines iustitiae ac veritatis sinentes ad secretum urgeri, « ut a corporeis cupiditatibus saepius liberi possint in aula mentis 1 2 3 Act., I , 1 4 . Traité de Vamour de Dieu, 1. 1 2 , c. 8 . Ep. 148 ad Celant., 2 4 (Migne, P . L., tom. S. FRANC. SAL., S. H I E R O N T M . , 2 2 , col. 1 2 1 6 ) . * S . P E T R . CHRYSOLOG., serm. 1 2 (Migne, P . L., tom. 5 2 , col. 1 8 6 ) . Acta Pii PP. XI m divinae vacare sapientiae, ubi, omni strepitu terrenarum silente curarum, in meditationibus sanctis et deliciis laetentur aeternis ». 1 Cumque providentissimus Deus in Ecclesia sua viros complures suscitasset supernis muneribus abunde ditatos vitaeque supernaturalis magisterio conspicuos, qui sapientes normas atque asceseos methodos probatissimas cum e divina revelatione, tum e proprio usu, tum etiam e superiorum saeculorum experientia expresserunt, Dei providentis nutu in lucem prodierunt, opera insignis Dei servi Ignatii de Loyola, Exercitia spiritualia proprie dicta : « thesaurus » - ut ea appellabat venerabilis ille vir, ex inclito S. Benedicti Ordine, Luddvicus Blosius, cuius sententiam affert S. Alfonsus Maria de Ligorio in pulcherrima quadam epistola « de Exercitiis in solitudine peragendis » - « thesaurus quem Deus novissimis hisce temporibus Ecclesiae suae reseravit et cuius merito eximiae gratiarum actiones Eidem persolvendae sunt ». 2 Ex his spiritualibus Exercitiis, quorum laus citius in Ecclesia percrebuit, ad sanctitatis spatia alacrius decurrenda, inter alios plures, stimulos sibi subiecit venerabilis noster ac tot titulis Nobis carissimus S. Carolus Borromaeus, qui, ut alias data occasione meminimus, « eorundem usum in clerum populum3 que di vulgavit », eaque, sedula actione sua et auctoritate, nedum aptissimis regulis ac directoriis locupletavit, sed eo usque progressus est, ut domum conderet ubi homines ignatianis commentationibus unice excolerentur. Quam vero domum Asceterium nominavit, ea, quantum scimus, prima salutanda videtur inter ceteras omnes quae postea, felici imitatione, ubique floruerunt. 1 S . L E O M A G N . , Serm. 19 (Migne, P. L., tom. 5 4 , col. 1 8 6 ) . 2 S . A L F . M . D E ' L I G U O R I , Lettera sull'utilità degli Esercizi in solitudine; Opere ascet. (Marietti, 1 8 4 7 ) vol. I I I , pag. 6 1 6 . 3 pag. Const. Apost. Summorum Pontificum, 25 Iul. 1 9 2 2 (Acta Apost. Sed., vol. X I V , 421). ACTA, vol. XXI, n. 16. —31-12-929. 47 698 e) LIARES D O M U S PECUEXERCITIIS HABENDIS. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Etenim cum in dies Exercitiorum existimatio in Ecclesia augeretur, mirum quam huiusmodi domus multiplicatae sint : quas vere peropportuna diversoria dixeris in arido huius vitae deserto collocata, ubi, seorsim, spirituali pabulo recreantur ac reficiuntur utriusque sexus fideles. Reapse, post immanem belli cladem quod tam acriter humanam familiam perturbavit, post tot vulnera quibus spiritualis civilisque populorum prosperitas sauciata est, quis animo recenseat ingentem illorum numerum qui, cum fallaces quas antea fovebant spes extenuari atque evanescere vidissent, terrestris posthabenda caelestibus plane intellexere, práesentissimaque divini Spiritus ope ad veram animi pacem in sacris secessibus quaerendam convolarunt? Argumento manifestissimo omnes ii sunto, qui sive perfectioris ac sanctioris vitae pulchritudine allecti, sivie saevissimis saeculi tempestatibus iactata, sive vitae sollicitudinibus commoti, sive mundi fraudibus ac fallaciis circum venti vel rationalismi teterrima peste conflictati vel sensuum illecebris djeliniti, in sanctas illas aedes sese subducentes, solitudinis quietem eo regustaverunt dulcius quo graviores exantlarant labores, atque, caelestia retractantes, vitam suam ad supernaturalia documenta composuerunt. I I I . - EXERCITIA SPIRITUALIA PRO VARIIS HO- miHum CLASSIBUS. Nos igitur, dum grato iucunditatis sensu his praecellentis . . . . . -r. . , , . . ,. „ ,. pietatis inceptis maxime laetamur, m cuius amplificatione validissimum praesidium atque subsidium contra ingruentia mala repositam esse pro certo habemus, animum simul inducemus, quantum in Nobis erit, suavissimo Divinae Bonitatis consilio obsecundare, ne arcana haec invitatio, Spiritus Sancti instinctu in mentibus hominum excitata, optatissima caelestium munerum ubertate privetur. a) P R O CURIA P O N - Id autem libentiore animo praestamus, quod a decessoribus tificia. Nostris factum esse videmus. Nam iamdudum Apostolica haec Sedes, quae verbis Exercitia spiritualia saepe commendarat, exemplo auctoritateque sua fideles docuit, augustas Vaticanas aedes per aliquot dies in Coenaculum meditationis atque orationis identidem convertendo : quem quidem morem haud exi- Acta Pii PP. XI 699 guo animi Nostri gaudio ac solacio Nosmet ultro recepimus. Atque ut eiusmodi gaudium ac solacium et Nobis et his, qui propius a Nobis absunt, communibus ipsorum optatis satisfaciendo, comparemus, iam nunc omnia ordinari iussimus, ut quotannis spiritualia Exercitia in hisce Aedibus Nostris habeantur. 9 Vos quoque, Venerabiles Fratres, quanti Exercitia spiritualia faciatis, in comperto est : eis enim operam dedistis antequam sacris initiaremini ; eis vacastis priusquam sacerdotii plenitudo vos ornaret; subindeque, nec raro, sacerdotibus vestris rite convocatis vosmetipsi praeeuntes, ad eadem confugitis, ut animos vestros caelestium contemplatione reficiatis. Quod quidem praeclarum facinus dignum sane est, quod Nos debita ac publica prosequamur laude. Neque minore commendatione or» nandos censemus Episcopos illos sive Orientalis sive Occidentalis Ecclesiae, quos una cum proprio Metropolita vel Patriarcha nonnunquam in pium secessum, eorundem muneribus atque officiis accommodatum, convenisse novimus. Exemplum sane luculentissimum quod, quantum natura rei id sinit, speramus fore ut sedula aemulatione propagetur. Neque magna fortasse in hoc difficultas superanda erit, si secessus huiusmodi occasione illorum conventum instituantur, quos universi alicuius Ecclesiasticae Provinciae Praesules ex officio celebrant, sive ut communi animarum saluti provideant, sive ut quae maxime postulare temporum conditiones videantur, délibèrent. Id quidem Nos ipsi cum Episcopis omnibus Insubris regionis peragere constitueramus brevissimo illo spatio quo Mediolanensis Ecclesiae gubernacula tractavimus, et procul dubio illo primo regiminis anno perfecissemus, nisi arcana Divinae Providentiae consilia aliter de humilitate Nostra statuissent. Iure igitur persuasum Nobis est sacerdotes ac religiosos viros qui Ecclesiae legem hac in re praevertentes, iampridem laudabili studio Exercitia spiritualia frequentabat, in posterum eo maiore adhuc diligentia hoc sanctitatis adipiscendae instrumento usuros, quo gravius sacrorum Canonum auctoritate ad illud impelluntur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 700 Quare sacerdotes Cleri saecularis impense hortamur ut fideles se exhibeant in Exercitiis spiritualibus peragendis, saltem modica illa mensura quam Codex Iuris Canonici eis praescribit; eaque ardenti suae perfectionis desiderio aggrediantur et obeant, ut copiam illam spiritus supernaturalis sibi comparent, quae maximopere eis necessaria est ad spirituale commissi sibi gregis emolumentum procurandum atque magnas animarum praedas Christo lucrandas. Hanc enim viam calcarunt sacerdotes omnes, qui, animarum salutis studio flagrantes, in proximis ad sanctimoniae semitam dirigendis Cleroque educendo praestiterunt, quemadmodum, ut recens exemplum proferamus, cernere licet in Iosepho Cafasso, cui beatorum caelitum honores Nosmet ipsi decrevimus. Siquidem sanctissimo viro solemne semper fuit assiduam Exercitiis spiritualibus operam navare, quibus in se aliisque Christi administris sanctitatem impensius foveret et caelestia consilia cognosceret; ut cum egressus aliquando e sacro recessu, divino lumine donatus, iuniori cuidam sacerdoti, qui eo a confessionibus utebatur, eam viam ineundam aperte commonstravit, quae ad supremum virtutis fastigium illum perduxit: beatum Ioannem Bosco dicimus, cui nomini nullum par elogium. 1 Qui vero in religiosae disciplinae septis quovis titulo militant, cum quotannis sacris exercitationibus perfungi lege iubeantur, nullum dubium est quin e sacris hisce secessibus magnam caelestium bonorum abundantiam relaturi sint, unde, prout cuique opus est, amplioris perfectionis haustus excipere, praesidiaque omnia ad consiliorum evangelicorum viam alacrius ferendam sibi comparare queant, Annua enim Exercitia mysticum « lignum vitae » sunt, quo tam singuli quam communitates laude illa sanctimoniae vigebunt, qua familia quaevis religiosa floreat oportet. 2 3 Neque putent utriusque Cleri sacerdotes tempus spiritila-' 1 2 3 Cod. iur. can., Cod. iur. can., Gen., I I , 9. can. 126. can. 595, § 1. 701 Acta Pii PP. XI libus exercitationibus t r aductum in ministerii apostolici detrimentum cessurum. Scilicet audiant Sanctum Bernardum, qui Summo Pontifici beato Eugenio III, cuius quondam magister fuerat, scribere haud dubitabat : « Si totus vis esse omnium, instar illius qui omnibus omnia factus est, laudo humanitatem, sed si plena sit. Quomodo autem plena, te excluso? Et tu homo es : ergo ut integra et plena sit humanitas, colligat et te intra se sinus qui omnes recipit; alioquin, quid tibi prodest, si universos lucreris, te ipsum perdens? Quamobrem, cum omnes te habeant, esto et tu ex habentibus unus. Memento, non dico semper, non dico saepe, sed vel interdum reddere te ipsum tibi ». 1 Haud minore cura, Venerabiles Fratres, auctores sumus ut <*) Pro l a i c i Actionis Cathol spiritualibus Exercitiis apte expoliantur multiplices cohortes Actionis Catholicae quam totis viribus provehere atque commendare non desistimus neque unquam desistemus, quippe quae perutilis (ne dicamus necessariam) participatio laicorum ad hierarchicum apostolatum habeatur. Equidem satis verbis exprimere non possumus singularem qua perfusi sumus laetitiam postquam accepimus ubique ferme sacrarum commentationum peculiares series esse institutas, quibus pacifici ac strenui hi Christi milites, praesertim vero tironum manipuli, excolantur. Qui, cum frequentes ad eas convolent ut ad sacra proelia Domini proelianda paratioreis promptioresque inveniantur, in eisdem non solum subsidia ad christianae vitae formam in se perfectius exprimendam reperiunt, verum etiam non raro arcanam Dei vocem corde percipiunt eos ad sacra munia et ad provehenda animarum lucra vocantis atque adeo ad apostolatum plene exercendum impellentis. Splendida haec quidem caelestium bonorum aurora, quam perfecta dies brevi sequetur et cumulabit, modo ut Exercitiorum spiritualium consuetudo latius porrigatur, prudensque peritia propagetur inter varias catholicorum, praecipue iuniorum, consociationes. 2 1 2 De consider., 1. I , c. 5 (Migne, P . L., tom. 182, col 7 3 4 ) . Cfr. Ordine del giorno di Mons. Eadini-1'edeschi in « Congr. cattol. ital. », an. 1895. S. B E R N . , cae - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 702 Pro omnibus hominum e) coetibus. Cumque nostra hac aetate temporalia bona atque ex eis . pullulantia vitae commode simul cum aliqua opulentia ad opifices ceterosque operam locantes haud parce defluxerint, eos in feliciorem vitae conditionem adducendo, miserentis ac providentis Dei bonitati adscribendum est quod in vulgus quoque fidelium caelestis hic Exercitiorum spiritualium thesaurus spargitur, qui, ceu sacoma, homines contineat ne, fluxarum rerum pondere pressi et in huius commoditates suavitatesque vitae se ingurgitantes, ad placita moresque materialismi misere la- bantur. Qua de causa iure Opera « pro Exercitiis » quae iam nonnullis in regionibus sobolescunt, maximeque frugiferos ac peropportunos « Opificum secessus » cum adiectis « Perseverantiae » sodalitiis ardenti studio ac favore prosequimur, eaque omnia, Venerabiles Fratres, pastorali vestrae solertiae ac sollicitudini commendata volumus. iv. • gendi Verum, ut laeti quos narravimus fructus ex sacris exerci- Modus pera- exercitia spi- tationibus profluant, congrua sedulitate eis operam dare necesse est; nam si tantummodo consuetudinis causa, si tarde, si osci- ritualia, tanter Exercitia haec peragantur, exiguum sane vel nullum exinde emolumentum capietur. a) quies bus solitudo ab et Qua de re, ante omnia opus est ut, solitudine comite, ad sa- exteriori- curis. cras commentationes animus intendatur, remotis scilicet omnibus vitae cotidianae curis atque sollicitudinibus; nam ut perspicue docet aureus libellus « De Imitatione Christi » : « In silentio et quiete proficit anima devota ». Quamquam igitur laudandas profecto omnique pastorali industria promovendas, utpote a Deo benedictionibus plurimis auctas, sacras commentationes existimamus, quibus publice multitudines exerceantur, maxime tamen Exercitia spiritualia urgemus in secreto peracta, quae « clausa » vocant, quibus homo facilius a creaturarum commercio distrahitur, dissipatasque animi partes cogit ut uni sibi ac Deo, veritatum aeternárum contemplatione, vacet. Insuper veri nominis Exercitia spiritualia spatium aliquod temporis, quod in eis traducatur, requirunt. Et quamquam illud 1 porL^patSm 1 t e m 1 De imit. Chr., 1. I, c. 206. 703 Acta Pii PP. XI pro rerum et personarum ratione contrahi ad paucos dies vel extrahi ad solidum mensem potest, nihilo secius nimis coarctandam non est, si utilitates, quas Exercitia pollicentur, captare quis vult. Ut enim loci salubritas tunc tantum valetudinem cor< poris iuvat, cum hoc ibidem aliquantulum commoratur, ita salutaris sacrarum commentationum ars spiritui efficienter non opitulatur, nisi illum aliquandiu exerceat. Postremo, maxime refert ad Exercitia spiritualia rite obeunda fructumque ex eis comparandum, ut sapienti atque apposita peragantur methodo. Porro exploratum est, inter omnes Exercitiorum spiritualium methodos quae laudabiliter admodum sanae asceseos catholicae principiis inhaerent, unam prae ceteris primas semper tülisse, quae, plenis iteratisque Sanctae Sedis approbationibus exornata, praeconiisque nobilitata virorum doctrina spirituali ac sanctitate praestantium, ingentes sanctimoniae fructus quat^ tuor fere saeculorum spatio est consecuta: methodum intelligimus invectam a sancto Ignatio de Loyola, quem praecipuum et peculiarem Magistrum Exercitiorum spiritualium appellare placet, cuius « admirabilis ille Exercitiorum liber », 1 parvus quidem mole sed caelesti sapientia refertus, ex quo sollemniter approbatus, laudatus, commendatus fuit a f. r. decessore Nostro Paulo III, 2 iam tum, ut verba itereanus à Nobis antequam ad Petri cathedram eveheremur aliquando adhibita, iam tum,inquimus, « eminuit et claruit tanquam sapientissimo atque omnino universalis normarum codex ad animas in viam salutis ac perfectionis dirigendas, tanquam inexhaustas spectatissimae aeque ac solidissimae pietatis fons, tanquam acerrimus stimulus beneque peritus praemonstrator ad morum emendationem procurandam vitaeque spiritualis culmen attingendum ». 3 Cumque, ini- tio Pontificatus Nostri, « Sacrorum Antistitum universi fere 1 Bfev. Rom., in festo S. Ign. ( 3 1 Iul.), lect. 4. 2 Litt. Apost. Pastoralis officii, 31 Iul. 1 5 4 8 . 8 8. Carlo e gli Esercizi spirituali di 8. Ignazio in: ' , « S. Carlo Borromeo n e l 3° Cen- tenario dalla canonizzazione », n. 2 3 , Sétt. 1 9 1 0 , pag. 4 8 8 . 704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale orbis catholici ex utroque ritu flagrantissimus studiis votisque satisfacientes » Constitutione Apostolica « Summorum Pontificum » die 25 Iulii 1922 data « Sanctum Ignatium de Loyola omnium Exercitiorum spiritualium, ideoque institutorum, sodalitiorum, coetuumque cuiusvis generis iis, qui Exercitia spiritualia obeunt, operam studiumque navantium, Patronum caelestem declaravimus, constituimus », 1 fere aliud nihil praesti- timus praeterquam suprema Auctoritate Nostra illud sancivimus quod communi Pastorum et fidelium sensu perhibebatur; quod implicite, una cum memorato Paulo III, insignes decessores Nostri Alexander V I I , 2 Benedictus XIV, 3 Leo XIII, 4 saepe Ignatianas commentationes laudibus exornantes dixerant; quod magnis praeconiis, imo ipso virtutum exemplo quas in hac palaestra hauserant vel amplificaverant, extulere ii omnes, ut verba ipsius Leonis X I I I usurpemus, « qui vel asceseos disciplina vel sanctitate morum » superioribus quattuor 5 saeculis « maxime floruerunt ». Et re quidem vera : excellentia spiritualis doctrinae prorsus a periculis erroribusque falsi my sticismi alienae ; admirabilis facilitas Exercitia haec ad quemvis hominum ordinem ac statum accommodandi, sive ii in coenobiis contemplationi incumbunt, sive in saecularibus negotiis actuosam vitam traducunt; aptissima partium coagmentata; mirabilis ac lucidus ordo quo e veritatibus commentandis altera alteram excipit; documenta denique spiritualia quae hominem, excusso iugo criminum et morbis qui moribus inhaerent detersis, per securas semitas abnegationis atque pravorum habituum detractionis, 1 Const. Apost. 6 ad suprema orationis amorisque divini fa- Summorum Pontificum, 2 5 Iul. 1922 (Acta Apost. Sedis, vol. X I V , , pag. 1922). 2 Litt. Apost. 3 Litt. Apost. Cum sicut, 12 Oct. Quantum secessus, 1647. 20 Mart. 1753; Litt. Apost., Dedimus sane, 16 maii 1753. 4 Epist. Ignatianae commentationes, 8 Febr. 1900 (Act. Leonis XIII, vol. V I I , pag. 373). 5 Ibid. 6 Epist. Apost. Pii P p . X I : Nous avons appris, 28 Mart. 1929 ad Card. Dubois. 705 Acta Pii PP. XI stigia perducunt; procul dubio haec omnia talia sunt, quae efficacem Ignatianae methodi naturam atque vim satis superque ostendant Ignatianasque commentationes affatim commendent. Restat, Venerabiles Fratres, ut ad tuendum custodiendum• •/ T -n ... „ d) R e c o l l e c t i menstrua. que spiritualium Exercitiorum fructum, quem disertis laudibus prosecuti sumus, eiusque salutarem memoriam refricandam, piam consuetudinem quam veluti Exercitiorum brevem geminationem dixeris, recollectionem scilicet menstruam vel saltem tertio quoque mense instituendam enixe suadeamus. Hic mos, quem - placet verbis iisdem uti decessoris Nostri s. m. Pii X « libentes videmus pluribus in locis inductum » 1 atque vigere praesertim apud religiosas communitates piosque Cleri saecularis sacerdotes, vehementer optamus ut inter ipsos laicos, quod sane in haud exiguam eorum utilitatem cedet, inferatur, illos potissimum qui, rei familiaris forte distentí curis aut negotiis impliciti, ab Exercitiis spiritualibus prohibeantur; his enim recollectionibus optata ipsorum Exercitiorum emolumenta aliqua saltem ex parte supplere poterunt. Hoc modo, Venerabiles Fratres, Exercitia spiritualia, si ubique per omnes christianae societatis ordines diffusa diligenterque peracta sint, spiritualis regeneratio consequetur: fovebitur pietas, religionis vires alentur, frugiferum explicabitur apostolicum munus, atque pax singulorum et societatis tandem regnabit. Dum, sereno caelo terraque silente, medium orbem nox subiret, in secreto, procul ab hominum frequentia, Verbum aeternum Patris, humana natura assumpta, mortalibus apparuit, insonuitque per aethereas regiones caelestis hymnus: « Gloria in altissimis Deo, et in terra pax hominibus bonae voluntatis ». 2 Praeconium hoc christianae pacis: - Pax Christi in regno Christi - summum apostolici cordis Nostri desiderium exhibens, 1 Exhort, ad Cler. cathol. vol. X L I , pag. 575). 2 L u c , I I , 14. Haerent animo, 4 Aug. 1908 (Acta Sanctae Sedis, conclusio, 706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad quod studia laboresque Nostri enixe contendunt, valde animos christianorum percellet,' qui, a tumultu ét a saeculi vanitatibus abstracti, in alto abditóque siecreto veritates Fidei exemplaque retractaverint Illius qui mundo pacem attulit eamque ceu hereditatem reliquit: « Pacem meam do vobis. 1 Hanc veri nominis pacem hoc ipso die quo, divino beneficio, quinquagesimus sacerdotii Nostri annus completur, vobis, Venerabiles Fratres, ex corde ominamur; eandemque instante suavissima illa Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi celebritate, quae mysterium pacis nuncupari potest, ab Eo, qui Princeps pacis salutatus est, fervidis precibus postulamus. Atque his sensibus, erecto in spem laetam firmamque animo, auspicem divinorum munerum et benevolentiae Nostrae testem, vobis, Venerabiles Fratres, et Clero populoque vestro, hoc est universae ac dilectissimae familiae Nostrae catholicae, Apostolicam Benedictionem peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xx mensis Decembris anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri V I I I . PIUS PP. X I 1 Io., X V I , 27. 707 Acta Pii PP. XI II AD V E N E R A B I L E S FRATRES, PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM C U M APOSTOLICA S E D E H A B E N T E S ITEMQUE AD DILECTOS FILIOS CHRISTIFIDELES CATHOLICI ORBIS UNIVERSOS: DE ANNO SACERDOTII S U I QUINQUAGESIMO EXACTO FELICITER ET DE PROROGATIONE IUBILAEI. PIUS PP. X I V E N E R A B I L E S FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Quinquagesimo ante anno, cum florentes aetate, in ea ad Lateranum Ecclesia, quae est omnium Ecclesiarum Mater et Caput, sacerdotio aucti sumus - cuius quidem recordatione rei tangimur, hisce praesertim diebus, recreamurque suavissime -, nullo pacto cuiquam, nedum Nobis, coniicere licuisset, arcano divini Numinis consilio humilitatem Nostram eo usque evectum iri, ut templum id ipsum romani episcopatus Nostri cathedrale aliquando nancisceremur. Qua in re si Christi Iesu Pastorum Principis summam erga Nos indulgentiam demisso agnoscentes animo demiramur, fiet profecto nunquam, ut beneficia, quibus Ipse Vicarium in terris suum, etsi immerentem, in supremi Pontificatus decursu frui adhuc iussit, sat digne praedicemus, eo magis, quod iis quasi in cumulum accessit, ut quinquagesimus a suscepto sacerdotio annus solaciis Nobis omnibusque affluens laetitiis verteretur. Qui quidem annus, quantum in Nobis erat, praecipuis ut ne fructibus vacuus exsisteret - scilicet ut, fidelibus ad emendatius sanctiusque vitae institutum re vocatis et societate hominum universa ad bona spiritus pluris facienda salubriter excitata, Dei misericordiam in laborantem Ecclesiam suam commoveremus -, in ipso anni limine, reserandis caelestis veniae gratiaeque thesauris, alterum veluti annum sacrum extra ordinem, in Iubilaei magni modum, toti christiano orbi, paternae impulsu caritatis, indiximus. Quem vero ex hac tanta communione precum sperabamus exitum, is non solum non defuit, 708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale verum etiam optatis cumulate Nostris, Deo dante, satisfecit. Animo enim reputantibus quam frequentes popularis pietatis gratulationisque acceperimus significationes, quam magnae in catholicum nomen utilitates defluxerint quamque illustria incepta et facinora, unius anni curriculo, ad effectum deducta sint, illud Nobis iure dicendum videtur, benignissimus Deum, a quo « omne datum optimum et omne donum perfectum » 1 de- scendit, tam breve aevi spatium peculiari quadam providentiae suae nota insignire voluisse. Eiusmodi igitur beneficia, a caelo in populi christiani commodum tam liberaliter profecta, placet Nobis hodie paulo fusius, quasi duodecim horum mensium rationes coniecturis, commemorare, idcirco dumtaxat, ut una Nobiscum vos, Venerabiles Fratres, dilecti filii, omnipotenti bonorum omnium datori, qui temporum rerumque vices, fortiter suaviterque mortalium mulcendo animos, moderatur, debitas grates, etiam atque etiam agatis. Atque ut ab iis initium faciamus, quae, Apostolicam Sedem ipsumque regundae Ecclesiae munus Summo Pontifici divinitus commissum cum propius contingant, gravioris, quam cetera, ponderis esse videntur, in memoriam omnium vestrum nonnulla redigere opportunum putamus, quae in Encyclicis Litteris Ubi arcano primum datis scribebamus. « Quo animi dolore - sic conquerebamur - in tot nationum numero, quae cum hac Apostolica Sede amicitiae vinculis continentur, Italiam deesse videamus, vix opus est dicere; Italiam inquimus, patriam Nobis carissimam, a Deo ipso, qui rerum omnium temporumque cursum atque ordinem sua providentia gubernat, delectant in qua Vicarii sui in terris sedem collocaret, ut haec alma urbs, domicilium quondam imperii, amplissimi sed tamen certis quibusdam circumscripti terminis, iam totius orbis terrarum caput evaderet; quippe quae divini Principatus sedes, omnium gentium nationumque fines sua natura transcendentis, populos omnes nationesque complectatur. At vero tum huius Principatus 1 I AC. I, 17. Acta Pii PP. XI 709 et origo et divina natura, tum universitatis Christifidelium in toto orbe degentium ius sacrosanctum postulat, nulli ut idem sacer Principatus humanae potestati, nullis legibus (licet hae Romani Pontificis libertatem quibusdam praesidiis seu cautionibus communire polliceantur) obnoxius esse videatur, et sui penitus iuris ac potestatis et sit et manifesto appareat ». Renovatis autem paulo inferius expostulationibus, quas decessores Nostri, ad Apostolicae Sedis iura tuenda sustinendamque dignitatem, post Urbis occupationem, alius ex alio fecerant, cum aperte dixissemus, pacem minime ab iustitia seiunctam reconciliari oportere, addebamus: « Dei... omnipotentis miserentisque erit efficere ut haec laetissima dies illucescat, bonorum omnium fecundissima tum regno Christi instaurando tum Italiae rebus universique orbis componendis: ne vero id frustra fiat, omnes qui recte sentiunt, dent operam diligenter». Illuxit sane exspectatione citius laetissima eiusmodi dies, quam prope adesse, cum tot tantisque implicari difficultatibus atque impedimentis res ipsa plerisque omnibus videretur, nemo unus cogitasset: illuxit, inquimus, per pacta conventa, quae Romanus Pontifex et Italiae Rex per suum quisque administrum cum liberis mandatis in Lateranis Aedibus - unde ea accepere nomen - stipulati sunt et in Vaticanis rata habuerunt. Itaque intolerandae illi et iniquae rerum condicioni, in qua Apostolica Sedes antehac versaretur, cum, oppugnata aut posthabita sacri Principatus necessitate, huius sic perpetuitas reapse discissa esset, ut Romanus Pontifex iam sui iuris haberi non posset, tandem aliquando finem auspicato impositum vidimus. Quo loco supervacaneum ducimus omnia singillatim enucleare, quae in tanto opere aggrediendo, provehendo perficiendoque Nobis ipsi proposuimus; haud semel enim, haud obscure, immo disertissimis verbis, explanavimus, quo studia Nostra et consilia spectassent unice, quorum scilicet bonorum desidèrio ac spe allecti impulsique, dum assiduas intentioresque ad Altissimum preces ferebamus, omnes ad negotium tam arduum mentis animique vires admovissemus. Hoc tamen unum, etsi vix deli- 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bando, praeterire nolumus, quod, plena sacri Principatus potestate in tuto collocata, agnitis praeterea sollemniterque sancitis Romani Pontificis iuribus et pace Christi denique Italiae reddita, in eo quod reliquum erat negotii sat magnam adhibuimus paterni benignitatem animi atque indulgentiam, quam ab officiis in ea re Nostris non alienam putavimus. Unde^factum, ut clarius appareret, quamquam nullus relinquebatur dubitationi locus, in sacrosanctis Apostolicae Sedis iuribus vindicandis, quemadmodum in iis, quas memoravimus, Encyclicis Litteris professi eramus, non inani quadam Nos terreni regni cupiditate ductos unquam esse, sed « cogitationes pacis et non afflictionis » perpetuo cogitasse. Quod vero Concordatum stipulati itidem sumus ratumque habuimus, illud significanter ediximus denuoque edicimus habendum neutiquam esse veluti cautionem quandam pacti conventi Quaestioni Romanae, ut aiunt, dirimendae cum regno Italico initi, sed, ratione unius eiusdemque principii ac fundamenti, unde ambo defluxere, unum quiddam iure cum eo ipso pacto sic efficere, ut alterum ab altero separari non possit, et utrumque aut una simul stet aut una simul concidat. Itaque eventum sane memorabile catholicorum e toto orbe, qui essent de Romani Pontificis libertate solliciti, mirificus excepit consensus atque ardor, qui in gratiarum actiones Deo ubique persolutas inque delatas ad Nos undique gratulationes erupit; at laetitia potissimum Italorum consecuta est, quorum, ceteroquin, alii, vetere discidio sublato, praeiudicatas in Apostolicam Sedem opiniones facile exuendo, ad officium rediere, gavisi alii sunt, suam patriae caritatem - quam, quod Romani Pontificis filii item essent amantissimi, Ecclesiae inimicis aut nullo pacto aut non sine magno negotio persuasissent - in dubium iam vocari non posse. At praeterea catholici omnes, et Itali et externi, senserunt praeceperuntque animis, novum quendam rerum ordinem feliciter instauratum iri, id praecipue considerantes, quod eiusmodi pacta conventa, cum in annum quintum et septuagesimum incidissent a proposito ad credendum catholica fide immaculata Deiparae Conceptu eoque ipso obsignata essent die Acta Pii PP. XI 711 quo, ' haud ita multo post, in Lourdensi apud Gavum specu se Virgo Immaculata conspiciendam dederat, ab ipsa Dei Genetrice in patrocinium suscepta itemque a Sacratissimo Iesu Christi Corde, cuius in festo rata habita essent, sollemni quasi complemento aucta sigilloque munita viderentur. Et iure id quidem : etenim si omnia, de quibus utrimque convenit, sincera fide religioseque, ut sperare aequum est, effecta dentur, non est dubitandum quin sint eadem, cum rei christianae, tum patriae nostrae atque hominum consortioni, utilitates allatura quam maximas. Iamvero, si, ob tam singulare rei momentum^ huius faustitatem eventi aliquanto copiosius inlustrare libuit, operae tamen pretium est breviter saltem adiicere, hoc quoque Nobis, vertente anno, providentissimi Dei nutu obtigisse, ut cum aliarum nationum gubernatoribus mutuas inter Apostolicam Sedem civilemque potestatem rationes benevole componeremus ratasque haberemus, quae, Ecclesiae libertati consulendo, una simul ipsarum Civitatum prosperitati conducerent. Namque, praeter initam cum Lusitana republica conventionem, quae in describendis Meliaporensis dioecesis finibus ac iuribus continetur tota, ante cum Romania, mox autem cum Borussia ea omnia composuimus ac transegimus, quibus non modo conflictionum causae in posterum devitarentur, verum etiam caveretur, ut hinc Ecclesia, civilis illinc potestas in christianae societatis commodum amice conspirarent. Certe pactionibus eiusmodi conciliandis, cum de Ecclesiae catholicae regimine ageretur legitime apud populos agnoscendo, qui abs Nobis magnam partem dissideant, difficultates obstiterunt nec leves nec paucae; in has tamen feliciter superandas ipsi earum gentium primores ac rectores, pro sua prudentia et aequitate, diligentissimam ultro operam contulere Quapropter, si orbem universum, sub huius anni exitum, mente animoque circumspicimus, nationes plurimas cum Apostolica hac Sede concordiae amicitiaeque foedus aut iam icisse aut ad faciundum renovandum ve parare sese, magnopere laetamur. Quodsi in extrema Europae parte ad orien- 712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tem sita teterrimam bellum non tam christianae religioni quam divinis omnibus humanisque iuribus indictum dolemus, at vehementer ea de causa recreamur, quod acerbissima illa, quae in Mexicana republica saeviit, cleri populique catholici vexatio ita deferbuisse videtur, ut optatissimam pacem non esse nimium diu abfuturam, iam nunc haud temere confidere liceat. Neque minus illud Nos tetigit ac delectavit, quod celebratior Nostra causa huius anni decursus cum Apostolica hac Sede Orientalem Ecclesiam etiam arctius coniunxit, cuius filii oblatam sibi opportunitatem perlibenter nancti sunt, ut suum Nobis ecclesiasticae unitatis amorem palam aperteque testificarentur, vice quasi reddita, cum ipsimet, vestigiis decessorum Nostrorum insistentes, orientales nationes magna equidem benevolentia et caritate nullo non tempore prosecuti simus. Ii enim litteras mittere ad Nos oificiosissimas, publica, eademque insignia, edere indicia gratulationis laetitiamque suae; Patriarchae earum gentium atque episcopi vel per se ipsi vel per legatos suos coram se sistere, quo expressius suam quisque suique gregis in supremum animarum Pastorem pietatem significarent. Exemplo autem Armenorum episcoporum, qui superiore anno, ut afflictis nationis suae rebus sanandis apud Petri Cathedram consulerent, in Urbem congressi essent, Ruthenorum Antistites heic paulo ante, quo nunquam usque adhuc universi simul coiverant, episcopalem conventum habere maluerunt, ut, ipso temporis ac loci delectu, totius Ruthenae Ecclesiae voluntatem Principis Apostolorum successori addictissimam ostenderent ac declarar e n ! Quorum profecto coetuum is fuit exitus, ut spem minime Nostram exspectationemque fefellerit. Cum enim Patres in unum congregati de sacrarum disciplinarum curriculo, de Seminariis, quae minora nuncupantur, condendis deque catechetica totius populi in certum quendam annorum orbem institutione, communi omnium consensu, decrevissent, cumque délibérassent quo pacto in Iuris canonici Orientalis compositionem conspirarent et Actionem catholicam in suorum ordine laicorum ad optata Nostra proveherent - quae quidem omnia, ut aequum Acta Pii PP. XI 713 erat,, Nobis approbanda proposuere -, utique cognovimus, con• silia eos suo clero populoque sälubriora capere non potuisse. Esto, quae supra exposuimus, inlustriora ea quidem videri et suo ipsa splendore hominum ad se mentem atque admirationem allicere. Verumtamen ad christianae reipublicae utilitatem haud ita minus ea conducere instituta arbitramur, quae providentissimus Deus, data facultate, sivit ut vertente anno, quasi ad cumulandam laetitiam Nostram, aut perfecta exsisterent aut auspicato inchoarentur. Etenim ut praetereamus illas, quas in curionum usum passim aedes exstruximus, ne quid iisdem deesset unde honestius suo munere fungerentur; ut item praetermittamus ea studiorum domicilia, quae, ab religiosis B. M. V. Servorum et Francisci Paulani familiis ad iuniores suos ex omni natione sodales instituendos in Urbe paulo ante dedicata, celebrari nuper coepta sunt ; tot profecto conlegia clericis omni doctrinae virtutumque ornamento augendis, tam brevi temporis spatio, excitata vidimus, quot vix plurium annorum decursu intueri licuisset, ut ea enumeremus quae alumnis, e variis dissitisque regionibus Sacro Consilio de Propaganda Fide concreditis, ex Insubria, e Russia, e Cecoslovachia delectis, omni supellectile instructa, patuerunt. Id autem cur relinquamus quod, nova atque ampliore Seminario Aethiopico sede attributa, quam apud ipsas Aedes Nostras de industria ereximus, conlegia duo, auspicali lapide recens posito, alterum pro_ clericis Ruthenis, pro Brasiliensibus alterum, inchoata sunt et novum aedificium alumnis Seminarii Romani Vaticani excipiendis in eo est ut inchoetur? In quo quandoquidem causa non alia demum agitur nisi salutis animarum, quae Christo Redemptori tanto sanguine stetit, quare non confidamus, eo incepta Nostra divinae gratiae fultum iri praesidio, ut copiosiora mox in apertum campum atque exquisitiora levitarum agmina prosiliant? Cur non iidem, qui heic, in ipso catholici orbis veluti centro, genuina Christi imbuti sunt doctrina et sacerdotalium conformati exercitatione virtutum, postquam, sacris initiati, de Urbe ACTA, vol. X X I , n. 16. — 31-12-929. 43 714 Acta Apostolicae'Sedis - Commentarium Officiale discesserint, gentes suas aut cum Apostolica Sede cohaerentes multo coniunctiores efficiant, aut miserrime ab Ecclesiae Romanae unitate diseissas ad pristinam communionem gradatim revocare contendant aut,, tenebris et umbra mortis obvolutas, evangelicae veritatis lumine eollustrent et Christi regnum inter suos cotidie latius producant? Quorum quidem fructuum spes tanti apud Nos est, ut divinum huius auctorem laetitiae, qui dedit ut talia in Ecclesiae emolumentum faceremus, Nobis efferre satis non liceat. ; At vero, vobiscum recolenda, Venerabiles Fratres, dilecti filii, alia suppetunt e venta, quae hunc item annum quodam modo nobilitarunt feeeruntque, Dei consilio, memorabiliorem : Dei consilio, inquimus, cui nihil quicquam, rerum harum adspectabilem ordinem moderanti, casu et fortuito contingere queat. Cum enim ea sint homines natura comparati ut, certis quibusdam temporum orbibus completis, singularia divinitus collata, ante actis aetatibus, christianae societati beneficia et quasi consistendo reputent et ad reliquam inde viam maiore cum alacritate terendam novos spiritus sumant, quaecumque in duodecim hos menses eiusmodi opportunitates interciderunt fieri profecto ñon potuit quin eas ultro christifideles arriperent, ut in Deum Optimum Maximum inque communem Patrem, rei temporique congruenter, uno eodemque caritatis impetu ferrentur. Quae ut pietatis officia paterna voluntate rependeremus, habitis interea sollemni ritu celebritatibus per Nostras Litteras per Legatosve Nostros adesse et multo plus splendoris adiicere non dubitavimus. v Neque enim inlustri Benedicti Patris legiferi suboli, quae quartum decimum ab Archicoenobio Casinensi condito saeculum commemorare parabat, Sedes haec Apostolica deesse poterat, de qua illud « monasticae normae principale gymnasium », perinde ac de cultu humano civilique, tam praeclare tamque diu meritum esset. Quod cum iterum iterumque dicimus, rem dicimus non t a m doctis eruditisque viris cognitam atque perspe1 1 Nicolaus II, Litt. decr. Pastoralis sollicitudinis- Acta Pii PP. XI 71Ö ctam, quam in vulgus hodie, recta eiusmodi laudum intellegent i a , pervagatam. Praeterquam enim quod populo, Italiae potissimum nostrae, illud Patriarchae sanctissimi « ora et labora » in exemplum proponi solet, iam nemo unus ignorat, Archicoenobii sodales, ceteris e tota Benedicti familia imitantibus, bonas artes provexisse, divinae humanaeque sapientiae monumenta in omnem servasse posteritatem et evangelii praecones in regiones vel remotissimas dimisisse, eo quidem rei christianae civilisque incremento, ut fel. rec. decessor Noster Pius X, Casinensis monasterii promerita breviter utique at nervose complexus, « eiusdem fastos Romanae Ecclesiae historiae magnam esse par2 tem » iure optimo affirmavit. Quamobrem nihil mirum si, per instaurata apud vetustissimam Archiabbatiam sollemnia, satis multi undique confluxere homines, ut in sacrum illum montem, Benedicti Patris memorias veneraturi animosque expiaturi suos, certatim conscenderent. In historia autem Ecclesiae aliquanto minus remotus, Holrniae in urbe Sueciae principe, inusitato quodam splendore, quoad fieri pro nostrorum numero poterat, commemoratus est sancti Ansgarii adventus, qui millesimo et centesimo ante anno in Sueciam appulit, postquam evangelicae doctrinae semina in Dania studiosissime iecerat. Acta in triduum sollemnia; aderant, quasi nationum quattuordecim, si fas est dicere, legati, Patres Cardinales duo, episcopi et Benedictini Ordinis abbates nonnulli, christifideles plus mille; habitae de rebus Ansgarii gestis deque mirifico eius apostolatu, ad recentiora studia exactae, contiones; Litterae, quas bene precando dederamus, communi plausu pefléctàe-; omnes, quotquot convenerant, in ipsas municipales Holmiae aedes perhonorifico excepti ; ad Nos et ad Sueciae regem, observantiae et láetorum ominum causa, transmissae salutationes. Quae quidem saecularis eventi celebratio nulli minoris momenti videbitur, qui cogitet, ante septuaginta annos, infestis tum catholico nomini in Suecia rebus, eos, qui ad Romanam transiissent Ecclesiam, exsilio et iuris hereditarii amis2 Litt. 10 febr. 1913 716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sione, ex legis praescripto, mulctari adhuc consuevisse. Quo loco in rem eist memorare, per eas regiones ex cultioribus mulieribus hominibusque non unum catholicam religionem recens amplexum esse, et in Islandia, quae in dicione Daniae est, hoc ipso anno Purpuratum Patrem, negotiis Fidei Propagandae praepositum, Cathedralem Aedem feliciter dedicasse. Ad divina igitur huius anni beneficia spem illam quoque bonam adscribimus, qua nitimur, fore, ut Vicariis Apostolicis, sacerdotibus, religiosis viris feminisque in tam ampla agri dominici parte desudantibus, seges in posterum multo laetior, Ansgario auspice, arrideat. Quemadmodum autem ad Montem Casinum Patrem Cardinalem miseramus qui Nostram ibi gereret, per ea quae appar a b a t u r sollemnia, personam, sic legatum Nostrum a latere, e Sacro item Conlegio delectum, in Galliam proficisci iussimus, ubi quingentesimus ageretur annus, postquam Ioanna de Arc, puella illa sanctissima et de natione sua tam praeclare merita, triumphali veluti more in urbem Aureliam ingressa est. Cuius quidem triumphi memoria ac recordatio ut esset et civibus omnibus gratior et catholicis hominibus fructuosior, Nostra quasi per legatum praesentia non efficere profecto non potuit. Muneris praeterea Nostri esse duximus, per Nuntium Nostrum Apostolicum publicis illis interesse celebrationibus, quibus Cecoslovacae reipublicae cives memoriam recomeré cum anni saecularis secundi ab sanctorum caelitum honoribus Ioanni Nepomuceno decretis, tum, idque maxime, millesimi anni, ex quo Venceslaus, dux Bohemiae inclitus totiusque eiusdem reipublicae caelestis Patronus, fraterno scelere occubuit. Quemadmodum vero in Allocutione diximus, nuper in Consistorio habita, magna cum animi voluptate didicimus, sollemnibus in honorem Venceslai Martyris peractis non modo cives et advenas adfuisse frequenti ssimos, sed etiam ipsos reipublicae gubernatores ac proceres. Quo quidem de communi animorum aestu qui laetari non debuimus? Eas enim rerum omnium perturbationes, quae, immani bello vix restincto, catholicam ibi unitatem actionemque in praesens discrimen adduxerant, talis per eos dies sub- Acta Pii PP. XI 717 secuta pax ac serenitas talisque inchoata vitae publicae condicio videbatur, qualis, celebritatibus adventantibus, a Deo poposceramus ut reapse induceretur et, Venceslao Patrono ac deprecatore, in posterum consisteret. Atque utinam optata eiusmodi Nostra evenire ne desinant; siquidem concors utriusque potestatis, ecclesiasticae et civilis, opera nemo non intellegit quam certe, quam apte nationis illius prosperitati conduceret. At vero Angliae, Scotiae Hiberniaeque filii Nobis carissimi, quos fidem suam retinere mordicus et pietatis ardore nullis cedere dixeris, quinquagesimum sacerdotii Nostri annum mirum in modum adornare visi sunt. Etenim apparatu magnificentissimo et incredibili quadam popularium frequentia, qui undique convenerant, com memoratum est plenum saeculum, postquam catholici, vexati olim ac mulcati ferociter atque vel serius, mitigatis temporibus, capite deminuti, tandem veluti postliminio in civilia iura inque suae religionis profitendae libertatem restituti sunt. Atque perlibenter vidimus, haud perinde Anglos, Scotos et Hibernos eiusmodi sollemnia peregisse quasi, vetera recolendo, de praeteritis quemquam iniuriis criminarentur, verum ita ut perpenderent, qua potissimum ratione, cum ad Christi legem religiosius servandam proferendamque latius, tum ad rei publicae utilitates cum debita civili potestati obtemperatione procurandas, libertate ante in amplioremque postea modum recuperata uterentur. Non una vero impulit causa ut in saecularis eventi celebratione partem haud exiguam Nobismet ipsis vindicaremus; Christi enim Iesu Vicarium si nullo non tempore decet sanctae filiorum in societatem venire laetitiae, at multo id magis hac occasione consentaneum fuit, cum memoria repeteretur impositi tandem aerumnis finis, quas generosi nobilissimique catholicorum illorum maiores, ad tuendam fidem suam suamque cum Romana Ecclesia communionem, constanter strenueque pertulissent. Immo etiam, Dei çoncessu, illud Nobis obtigit, ut filiorum ex Anglia, Scotia Hiberniaque Nostrorum laetitiam, ante actis sollemnibus congruenter, cumularemus. Rebus enim omnibus rite ad trutinam re vocatis, animosam illam virorum 7t8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cohortem, qui, per diuturnam, quam memoravimus, catholicorum inibi vexationem, licet non uno eodemque tempore, at tamen ob unam eandemque Christi et Ecclesiae causam decertaverant, hac ipsa Pontificali auctoritate, pro qua propugnanda inlustre martyrium fecissent, in beatorum caelitum album nuperrime rettulimus. Factum ita est, ut quinquagesimus sacerdotii Nostri annus, cui iam ex decretis beati martyris honoribus Cosmae a Carboniano, Armeno ecclesiasticae unitatis ad effusionem usque sanguinis studiosissimo, tantum accesserat ornamenti, agnita in tam frequentibus victimis martyrii palma cultuque iisdem tributo ornatior ad exitum properaverit. Spiritus quidem Paraclito vim atque virtutem in Ecclesiae veluti venas innuere perennem ac permanare, manifesto liquet ex ipsa horum martyrum ad extremum victoria; nonne etiam licuit tum manifesto, cum alios sanctitatis heroas christifidelibus ad colendum imitandumque mense Iunio proposuimus ? Di cere autem vix attinet, quanta civium advenarumque multitudo in Petriani templi maiestate beatos novensiles Nobiscum venerati sint: videlicet Claudium de la Colombière, alumnum illum Societatis Iesu clarissimum, quem Iesus ipse non modo « servum fidelem » appellavit et Margaritae Mariae Alacoque consiliarium addixit, sed etiam cultus erga Cor suum in populo christiano provehendi principem esse voluit; Teresiam Margaritam Redi, Florentinae familiae Carmelitidem, iuventutis innocentiaeque flosculum; Franciscum Mariam a Camporubeo, Capulatum illum sodalem, qui, nostra fere memoria, cum, quadraginta annos, pro officio, stipem ostiatim emendicasset, integritatis exemplo, consiliis divinam quandam prudentiam redolentibus et suavissimis ad sanctitatem incitamentis, sic plebi ipsisque optimatibus Assisiatem referre visus est, ut Genuenses, quem vivum coluissent atque observassent, eundem vita functum perpetua huc usque recordatione ac reverentia prosecuti sint. Quo autem pacto liceat illam describere, qua perfusi sumus, animi voluptatem, dum Ioanni Bosco, quem inter beatos caelites adsciveramus, in eadem Vaticana basilica publice supplicabamus? Acta Pii PP. XI 719 Gratissimam enim eorum memoriam annorum revocando, cum, ab sacerdotio recentes, sapientissimis tanti viri colloquiis fruiti eramus, Dei vere « mirabilis in sanctis suis » misericordiam admirabamur, qui nefariis hominum factionibus, in eo elaborantibus ut rem christianam funditus everterent et supremam Romani Pontificis auctoritatem criminationibus conviciisque déprimèrent, Ioannem tam diu providenterque obiecisset. Is enim, qui, adulescentulus, aequales suos ad orandum communiter christianaeque elementa doctrinae ab se perdiscenda convocare consueverat, postquam sacris initiatus est, ad iuventutis salutem, quae improborum hominum fallaciis magis obnoxia esset, cogitationes suas curasque omnes convertere; allectos ad se iuvenes a periculis arcere et ad evangelicae legis praecepta morumque integritatem informare; tanto quidem operi amplificando socios sibi adsciscere, eo successu, ut novam, eandemque frequentissimam, militum cohortem Ecclesiae comparant; conlegia et officinas iuvenibus ad litterarum studia vel ad artificia instituendis apud nos in exterisve regionibus condere; suos denique ad propagandum inter infideles Christi regnum bene multos dimittere. Quae per eam in Petriana Aede stationem cogitantibus non modo Nobis occurrebat quam opportuno Deus auxilio, in adversis praesertim rebus, Ecclesiam suam adiuvare ac munire consuevisset, sed etiam obversabatur, praecipua quadam auctoris omnium bonorum providentia accidisse, ut primo omnium, postquam optatissimae pacis foedus cum Italiae regno inieramus, caelestes honores Ioanni Bosco decerneremus, qui, violata Apostolicae Sedis iura vehementer complorans, haud semel contêndisset ut, iisdem redintegratis iuribus, miserrimum discidium, quo Italia de paterno Pontificis complexu abstracta erat, amice componeretur. Facere hoc loco non possumus, Venerabiles Fratres, dilecti filii, quin nonnihil de mirifica catholicorum hominum frequentia dicamus, qui vertente anno in Urbem peregrinando convenere : quamquam vix est cur ii peregrini vel advenae appellentur, cum in domo communis Patris nemo extraneus haberi 720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale queat. Spectaculum equidem ante oculos habuimus, non uno Nobis nomine gratissimum: Ipsa enim tot nationum, etsi inter se ingenio, sensu, moribus dissimilium, in eandem fidem eandemque erga supremum animarum Pastorem observantiam con sensio nonne unitatem, nonne universitatem illam palam aperteque praedicabat, quas divinus Conditor in Ecclesia sua peculiares quasi notas impressas voluit? Certis vero quibusdam anni temporibus nullum illuxisse diem dici potest, quo christifidelium turmas ab Italiae dioecesibus, ab ceteris Europae nationibus, ab regionibus ipsis infinito propemodum oceani tractu disiunctis, adventantes ac sua, pietatis causa, inlustriora templa adeuntes Roma non viderit. Nec tamen silentio praetereundum* Urbis incolas, qui sunt Romano Pontifici, Episcopo suo, propiores, pompa plerumque ad Basilicas invisendas instituta ut propositam orbi catholico veniam adipiscerentur; peregrinis advenisque nihil hoc in genere cessisse. Atque eorum e dioecesi Nostra filiorum tanta calendis Decembribus multitudo in Petrianum templum, veniae lucrandae causa, convenit, ut amplissimam Aedem nunquam fortasse tam stipatam viderimus. Quibus quidem omnibus ad Nos aditum catervatim efflagitantibus ultro consentientes, eorum praesentia magnopere delectati sumus; tot enim hominum milia, iuvenum praesertim, quos, alios ex aliis, admisimus, ea animi attentione atque, ut ita loquamur, cupiditate aures alloquentibus Nobis praebuere, eo plausu et clamore flagrantissimum in Nos, quo ferebantur, studium significarunt, ut pro certo habuerimus illud Nos reapse assecutos quod Nobis fuerat, novo veluti anno sacro indicendo, propositum. Etenim, quemadmodum initio diximus, non alio spectaveramus, nisi ut, fide ac pietate in christiano populo acrius excitatis, planiorem privatis publicisque moribus emendandis viam feliciter sterneremus, siquidem - ut fel. rec. decessoris Nostri Leonis X I I I verbis utamur - « quantum singuli profecerint in perfectione animi sui, tantum honestatis ac virtutis ad vitam moresque publicos » accedere necesse est. Iamvero, quam praeclara pietatis ac virtutum exempla per hunc annum Acta-Pii PP. XI 721 exhibita conspeximus, cum ubique terrarum christifideles, etsi circum non deerant qui animi'levitatem caducarumque rerum cupiditatem praeferrent, ex caelestium munerum thesauris, quos paterna largitate reseravimus, divitias perpetuo mansuras haurire contenderet? Atque omnes, ii potissimum, qui, cum domi oblatis sibi salutis praesidiis facilius uti potuissent, itinerum incommoda atque impendia tolerare maluerunt, nonne re ipsa praedicabant, bona esse inanibus hisce fluxisque mundi rebus longe potiora atque immortali animo digniora, quorum propterea quaestus homini esset imprimis expetendus? Ad quod quidem solacium accessit, ut ex Nostris paene cotidianis cum tanta filiorum multitudine colloquiis appareret, multo illos acrius hodie persequi quicquid ad Christi regnum attinet aut in catholicis nationibus confirmandum aut inter gentes doctrinae humanitatisque nostrae ignaras proferendum. Unde cum actionis catholicae, qua cleri apostolatum adiuvari ac proveni opus est, tum collatae in sustentandam missionalium operam pecuniae per hunc annum profluxere incrementa: quo loco piae eorum liberalitati omne praeconium tribuimus, qui, in Nostrae huius faustitatis memoriam, variam supellectilem et vasa atque ornamenta sacra in Missionum usum Nobis copiosissima obtulere. Iam, quod a vobis, Venerabiles Fratres, dilecti filii, optare Nos, in dicendi exordio significaveramus, id ipsum in extremis hisce Litteris poscimus, ut scilicet gratias Deo agatis, una Nobiscum, quam maximas, qui Nos, cum ad talem huius lucis ac sacerdotii usuram pervenire siverit, tum praesentissimis ful sit auxiliis, et omne genus levamentis, hoc praesertim anno, recreavit. Verum postquam Deo, ut aequum est, tantum beneficiorum cumulum acceptum rettulimus, peculiares iis quoque gratias habemus, quibus veluti instrumentis ad Nos eiusmodi beneficiis complendos benigne ipsemet providenterque usus est : nationum, inquimus, rectoribus, qui, pretiosis Nos affîciendo muneribus et faciliora ad Nos itinera suis cuiusque populis comparando, voluntatem suam erga Nos admodum propensam decla- 7ââ Acta Apostolicae Sedis '.- Gommentmrium Officiale rarunt; toti item, inquimus, catholicorum hominum familiae, qui universam propositam veniam aut domi aut in Urbe sibi ita peperere, üt luculenta non modo communi Patri sed etiam ceteris dederint fidei pietatisque suae testimonia. Qui quidem virtutum fructus cur, successu temporis, deficiant atque evanescant? Immo potius, divinum humani generis conditorem ac moderatorem obsecrando, speramus, fore ut, studiis partium ubique christiana caritate temperatis, et privatis publicisque moribus ad evangelica praecepta compositis, eam cives inter se et cum civili potestate concordiam tueantur incolumem, iisque maxime christianarum virtutum ornamentis se in exemplum instructus exhioeant, ut cursum terrestris huius ad caelestem patriam peregrinationis feliciter emetiantur. Quicumque autem alicunde Nos atque haud semel; supe rioribus mensibus, rogarunt, ut spiritualium, quos memoravimus, fructuum laetitiam aliquanto diutius produceremus, rem fortasse minus usitatam postulavere; at Nostra tamen communis salutis sollicitudine et studio quodam grati animi Nostri uberius testificandi praecipue ad annuendum impellimur. Itaque plenissimam admissorum veniam, quam, altero veluti anno sacro extra ordinem per Constitutionem Apostolicam Auspicantibus Nobis indicendo, die vi mensis Ianuarii largiti sumus, eam ipsam, iisdem condicionibus lucrandam, ad integrum futuri anni MDCCCCXXX mensem Iunium, auctoritate Nostra apostolica, contrariis quibuslibet non obstantibus, prorogamus. Pacis interea illius auspicem, quam Iesus Christus na scendo hominibus attulit, paternaeque simul benevolentiae Nostrae' testem, vobis, Venerabiles Fratres, dilecti filii, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum die xxin mensis Decembris anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I 0 Acta Pii PP. XI III AD VENERABILES SCOPOS, FRATRES ALIOSQUE CUM APOSTOLICA PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPI- LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM S E D E H A B E N T E S , ET AD DELECTOS FILIOS CHRISTIFI- DELES CATHOLICI ORBIS UNIVERSOS: DE CHRISTIANA I U V E N T A E E D U - CATIONE. PIO PP. X I VENERABILI F R A T E L L I E DILETTI FIGLI SALUTE E APOSTOLICA B E N E D I Z I O N E Rappresentanti in terra di quel Divino Maestro, il quale, pure abbracciando nella immensità del suo amore gli uomini tutti, anche peccatori e indegni, mostrò tuttavia di prediligere con una tenerezza speciaHssima i fanciulli e si espresse in quelle parole tanto commoventi: «lasciate che i pargoli vengano a me » , 1 abbiamo anche Noi in tutte le occasioni cercato di mostrare la predilezione tutta paterna che loro portiamo, particolarmente nelle cure assidue e negl'insegnamenti opportuni che toccano l'educazione cristiana della gioventù. Così facendoci eco del Divino Maestro, abbiamo rivolto la parola salutare, ora dell'ammonimento, ora dell'esortazione, ora della direzione, e ai giovani e agli educatori, e ai padri e alle madri di famiglia, su varii punti dell'educazione cristiana, con quella sollecitudine che si conviene al Padre comune di tutti i fedeli, e con quella insistenza opportuna ed importuna, che spetta all'ufficio pastorale, inculcata dall'Apostolo: « Insisti a tempo opportuno e anche non opportuno: riprendi, esorta, sgrida, con grande pazienza e dottrina » , 2 richiesta dai tempi nostri, nei quali purtroppo si deplora una sì grande mancanza di chiari e sani principi, anche circa i problemi più fondamentali. Sinite parvulos venire ad me. II Tim., I V , 2: Insta opportune, importune: argue, obsecra, increpa in omni patientia et doctrina. 1 2 M A R C , X , 14: 724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ma la stessa accennata condizione generale dei tempi, l'attuale vario agitarsi del problèma scolastico e pedagogico nei varii paesi e il conseguente desiderio manifestatoci con filiale confidenza da molti di voi e dei vostri fedeli, Venerabili Fratelli, e l'affetto Nostro tanto intenso, come dicemmo, verso la gioventù, Ci muovono a tornare più di proposito sull'argomento, se non per trattarlo in tutta la sua quasi inesauribile ampiezza di dottrina e di pratica, almeno per riassumerne i principi supremi, metterne in piena luce le precipue conclusioni e additarne le pratiche applicazioni. Sia questo il ricordo, che del Nostro giubileo sacerdotale, con intenzione ed affetto tutto particolare, dedichiamo alla cara gioventù e raccomandiamo a quanti hanno missione e dovere di occuparsi della sua educazione. In verità, non mai come ai tempi presenti si è ragionato tanto di educazione; onde si moltiplicano i maestri di nuove teorie pedagogiche, si escogitano, si propongono e discutono metodi e mezzi, non solo a facultare, ma a creare una educazione nuova di infallibile efficacia, la quale valga a formare le nuove generazioni per l'agognata felicità su questa terra. Gli è che gli uomini, da Dio creati a sua immagine e somiglianza, ed a Lui, perfezione infinita, destinati, come avvertono, oggi più che mai nell'abbondanza del progresso materiale odierno, l'insufficienza dei beni terrestri per la vera felicità degli individui e dei popoli, così sentono più vivo in sè lo stimolo verso una perfezione più alta, inserito nella loro stessa natura ragionevole dal Creatore, e vogliono conseguirla principalmente con l'educazione. Se non che, molti di essi, quasi insistendo di soverchio nel senso etimologico della parola, pretendono estrarla dalla medesima natura umana ed attuarla con le sole sue forze. Onde in ciò errano facilmente, giacché, invece di dirigere la mira a Dio, primo principio e ultimo fine di tutto l'universo, si ripiegano e giacciono su sè stessi, attaccandosi esclusivamente alle cose terrestri e temporanee; sicché continua ed incessante sarà la loro agitazione fino a quando non rivolgano gli occhi e Acta Pii PP. XI 725 1'opera all'unica mèta della perfezione, Dio, secondo la profonda sentenza di 8. Agostino: «Ci creasti, o Signore, per Te, e inquieto è il cuor nostro fintantoché in Te non si riposi ». 1 Egli è dunque di suprema importanza non errare nell'educazione, come il non errare nella direzione verso il fine ultimo, con il quale è intimamente e necessariamente connessa tutta l'opera dell'educazione. Infatti, poiché l'educazione consiste essenzialmente nella formazione dell'uomo, quale egli deve essere e come deve comportarsi in questa vita terrena per conseguire il fine sublime pel quale fu creato, è chiaro che, come non può darsi vera educazione che non sia tutta ordinata al fine ultimo, così, nell'ordine presente di Provvidenza, dopo cioè che Dio ci si è rivelato nel Figlio suo Unigenito, che solo è « via e verità e vita », non può darsi adeguata e perfetta educazione se non l'educazione cristiana. Onde si fa manifesta l'importanza suprema della educazione cristiana, non soltanto per i singoli individui, ma e per le famiglie e per tutta quanta la umana convivenza, giacché la perfezione di questa non può non risultare dalla perfezione degli elementi che la compongono. E similmente, dai principi accennati si fa chiara e manifesta l'eccellenza, si può ben dire insuperabile, dell'opera dell'educazione cristiana, come quella che mira, in ultima analisi, ad assicurare il Sommo Bene, Dio, alle anime degli educandi, ed il massimo di benessere, possibile in questa terra, all'umana convivenza. E ciò nel modo più efficace che sia possibile da parte dell'uomo, nel cooperare cioè con Dio al perfezionamento degli individui e della società, in quanto la educazione imprime agli animi la prima, la più potente e la più duratura direzione nella vita, secondo la notissima sentenza del Savio: « U giovinetto, secondo la via che ha presa, anché 2 quando sarà invecchiato non se ne scosterà » . Diceva perciò con ragione S. Giovanni Crisostomo: « Che v'ha di più grande 1 Confess., I, 1: Fecisti nos, Domine, ad Te, et inquietum est cor nostrum donec requiescat in Te. * Prov., X X I I , 6: Adolescens iuxta viam suam etiam cum senuerit non re&edet ab m. 726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale se non governare gli animi, se non formare i costumi dei giovinetti? » 1 Ma non vi ha parola che ci riveli la grandezza, la bellezza ed eccellenza soprannaturale dell'opera dell'educazione cristiana, quanto la sublime espressione d'amore onde Gesù Signor Nostro, identificandosi con i fanciulli, dichiara: « Ohi avrà ricevuto uno di questi piccoli in nome mio, riceve me ». 2 Pertanto, per non errare in quest'opera di somma importanza, e per condurla nel modo migliore che sia possibile, con l'aiuto della grazia divina, è necessario avere l'idea chiara ed esatta dell'educazione cristiana nelle sue ragioni essenziali, e cioè: a, chi spetta la missione di educare, quale è il soggetto dell'educazione, quali le circostanze necessarie dell'ambiente, quale è il fine e la forma propria dell'educazione cristiana, secondo l'ordine stabilito da Dio nell'economia della sua Provvidenza. L'educazione è opera necessariamente sociale, non solitaria. Ora tre sono le società necessarie, distinte e pur armonicamente congiunte da Dio, in seno alle quali nasce l'uomo: due società di ordine naturale, quali sono la famiglia e la società civile; la terza, la Chiesa, di ordine soprannaturale. Dapprima la famiglia, istituita immediatamente da Dio al fine suo proprio, che è la procreazione ed educazione della prole, la quale perciò ha priorità di natura, e quindi una priorità di diritti, rispetto alla società civile. Nondimeno, la famiglia è società imperfetta, perchè non ha in sè tutti i mezzi per il proprio perfezionamento; laddove la società civile è società perfetta, avendo in sè tutti i mezzi al fine proprio, che è il bene comune temporale, onde, per questo rispetto, cioè in ordine al bene comune, essa ha preminenza sulla famiglia, la quale raggiunge appunto nella società civile la sua conveniente perfezione temporale. La terza società, nella quale nasce l'uomo, mediante il Battesimo, alla vita divina della Grazia, è la Chiesa, società di ordine 1 Rom. 60, in c. 18 Matth.: Quid maius quam animis moderari, quam adolescentulorum fingere mores? M A R C , I X , 3 6 : Quisquisunum ex huiusmodi pueris receperit innomine meo, me recipit.  Acta Pii PP. XI m. soprannaturale e universale, società perfètta, perchè ha in sè tutti i mezzi al suo fine, che è la salvezza eterna degli uomini, e pertanto suprema nel suo ordine. Per conseguenza, l'educazione, la quale riguarda tutto l'uomo, individualmente e socialmente, nell'ordine della natura e in quello della grazia, appartiene a tutte e tre queste società necessarie, in misura proporzionata, corrispondente, secondo il presente ordine di provvidenza stabilito da Dio, alla coordinazione dei loro rispettivi fini. E dapprima, essa appartiene in modo sopraeminente alla B) in ispecìe Chiesa, per due titoli di ordine soprannaturale, da Dio stesso a Alia chiesa: liei esclusivamente conf eriti, e perciò assolutamente superiori a qualsiasi altro titolo di ordine naturale. Il primo sta nella espressa missione ed autorità suprema di « ) I n m mínente. magistero, datale dal' suo Divino Fondatore: « Ogni potere è stato dato a me in cielo e in terra. Andate dunque, ammaestrate tutte le genti, battezzandole nel nome del Padre e del Figliuolo e dello Spirito Santo: insegnando loro ad osservare tutto quanto v'ho comandato. Ed ecco io sono con voi tutti i giorni sino alla 1 fine del mondo » . Al quale Magistero è stata da Cristo conferita l'infaUibiUtà in una col mandato d'insegnare la sua dottrina; onde la Chiesa «fu costituita dal Divino suo Autore colonna e fondamento della verità, affinone insegni agli uomini la fede divina, e ne custodisca integro é inviolato il deposito affidatole, e diriga ed informi gli uomini e le loro eonsociazioni ed azioni ad onestà di costumi ed integrità di vita, a norma della dottrina rivelata ». 2 M A T T H . , X X V I I I , 1 8 - 2 0 : Data est mihi omnis potestas in caelo et in terra. Buntes ergo docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti: docentes eos servare omnia quascumque mandavi vobis. Et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi. Pius I X , E p . Cum non sine, 14 Iul. 1864: Odbwmna et firmamentum veritatis a Divino suo Auctore fuit constituta, ut omnes homines divinam edoceat fidem, eiusque depositum sibi traditum integrum inviolatumque custodiat, ac homines eorumque consortia et actiones ad morum honestatem vitaeque integritatem, iuxta revelatae doctrinae normam, dirigat etfingat* 1 2 o d o soprae- 728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il secondo titolo è la Maternità soprannaturale, onde la Chiesa, b) Maternità soprannaturale. 7 Sposa immacolatadi Cristo, genera, nutre ed educa le -anime nella vita divina della grazia, con i suoi Sacramenti e il suo insegnamento. Perciò a buon diritto afferma S. Agostino: « N o n avrà Dio per padre, cM avrà rifiutato di avere la Chiesa per madre » . 1 Pertanto, -nell'obietto proprio della sua missione educativa, cioè: «nella fede e nella istituzione dei costumi, Dio stesso ha fatto la Chiesa partecipe del divino magistero, e, per benefìcio divino, immune da errore; ond'è degli uomini maestra suprema e sicurissima, e le è insito inviolabile diritto a libertà di magistero » . 2 E per necessaria conseguenza, la Chiesa è indipendente da qualsiasi potestà terrena, come nell'origine così nell'esercizio della sua missione educativa, non solo rispetto al suo obietto proprio, ma anche rispetto ai mezzi necessari e convenienti per adempirla. Quindi, rispetto ad ogni altra disciplina ed insegna* mento umano, che in sè considerato è patrimonio di tutti, individui e società, la Chiesa ha diritto indipendente di usarne e principalmente di giudicarne in quanto possa essere giovevole o contrario all'educazione cristiana. E ciò, sia perchè la Chiesa, come società perfetta, ha diritto indipendente sui mezzi al suo fine, sia perchè ogni insegnamento, al pari di ogni azione umana, ha necessaria relazione di dipendenza dal fine ultimo dell'uomo, e però non può sottrarsi alle norme della legge divina, di cui è custode, interprete e maestra infallibile la Chiesa. TI che, con perspicua sentenza, dichiara Pio X di s. m.: « Qualunque cosa faccia il cristiano, anche nell'ordine delle cose terrene, non gli è lecito di trascurare i beni soprannaturali, che anzi deve secondo gli insegnamenti della cristiana sapienza dirigere tutte quante le cose al bene supremo come ad ultimo fine: tutte le sue azioni inoltre, in quanto sono buone o cattive in ordine ai 1 De Symbolo ad lcatech.,\Xlll: Non habebit Deum patrem, qui Ecclesiam noluerit habere matrem. Enc. Libertas* 20 Iun. 1888: In fide atque in institutione morum, divini magisterii Ecclesiam fecit Deus ipse participem, eamdemque divino eius beneficio falli nesciam: quare magistra mortalium est maxima ac tutissima, in eaque inest non violabile ius ad magisterii Ubertatem. a 729 Acta Pii PP. XI costumi, ossia in quanto convengono o meno col diritto naturale e divino, sottostanno al giudizio e alla giurisdizione della Chiesa » . 1 Ed e degno di nota come abbia saputo bene intendere ed esprimere questa dottrina cattolica fondamentale un laico, mirabile scrittore quanto profondo e coscienzioso pensatore: « La Chiesa non dice che la morale appartenga puramente (nel senso d'esclusivamente) a lei; ma che appartiene a lei totalmente. ìsTon ha mai preteso che, fuori del suo grembo, e senza il suo insegnamento, l'uomo non possa conoscere alcuna verità morale: ha anzi riprovata quest'opinione più d'una volta, perchè è comparsa in più d'una forma. Dice bensì, come ha detto e dirà sempre, che, per l'istituzione che ha avuta da Gesù Cristo, e per lo Spirito Santo mandatole in suo nome dal Padre, essa sola possiede originariamente e inamissibilmente l'intera verità morale (omnem veritatem) nella quale tutte le verità particolari della morale sono comprese, tanto a nelle che l'uomo può arrivare a conoscere col semplice mezzo della ragione, quanto quelle che fanno parte della rivelazione, o che si possono dedurre da questa » . 2 Adunque, di pieno diritto, la Chiesa promuove le lettere, le scienze e le arti, in quanto necessarie o giovevoli all'educazione cristiana, oltre che a tutta la sua opera per la salvezza delle anime, anche fondando e mantenendo scuole ed istituzioni proprie in 3 ogni disciplina e in ogni grado di cultura. JSe è da stimarsi aliena dal suo magistero materno la stessa educazione fìsica, come la chiamano, appunto perchè anch'essa ha ragione di mezzo che può giovare o nuocere all'educazione cristiana. E quest'opera della Chiesa in ogni genere di cultura, come è d'immenso giovamento alle famiglie e alle nazioni che senza E p . enc. Singulari quadam, 24 Sept. 1912: Quidquid homo christianus agat, etiam in ordine rerum terrenarum, non ei licet bona negligere quae sunt supra naturam, immo oportet ad summum bonum, tamquam ad ultimum finem, ex christianae sapientiae praescriptis omnia dirigat: omnes autem actiones eius, quatenus bonae aut malae sunt in genere morum, id est cum iure naturali et divino congruunt aut discrepant, iudicio et iurisdictioni Ecclesiae subsunt. A . M A N Z O N I , Osservazioni sulla Morale Cattolica, c. I I I . 1 2 3 Codex Iuris Canonici, c. 1375. ACTA, vol. XXf, n. 16. — 31-12-929. id Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 730 Cristo si perdono, come giustamente riflette S. Ilario: «Cosa v'ha di più pericoloso per il mondo che non accogliere Cristo*? » , 1 così non reca il minimo inconveniente agli ordinamenti civili, perchè la Chiesa, nella sua prudenza materna, e non si oppone a che le sue scuole ed istituzioni educative per i laici si uniformino, in ciascuna nazione, alle legittime disposizioni dell'autorità civile, ed è in ogni modo pronta ad accordarsi con questa, e a provvedere di comune intesa, dove sorgessero difficoltà. Inoltre, è diritto inalienabile della Chiesa, e insieme suo dovere indispensabile, vigilare tutta l'educazione dei suoi figli, i fedeli, in qualsiasi istituzione, pubblica o privata, non soltanto rispetto all'insegnamento religioso ivi impartito, ma per ogni altra disciplina e per ogni ordinamento, in quanto abbiano relazione con la religióne e la morale. 2 Nè l'esercizio di questo diritto potrà stimarsi ingerenza indébita, ma preziosa provvidenza materna della Chiesa, nel tutelare i suoi figli dai gravi pericoli di ogni veleno dottrinale e morale. Ed anche questa vigilanza della Chiesa, come non può creare nessun vero inconveniente, così non può non recare efficace giovamento all'ordine e al benessere delle famiglie e della società civile, tenendo lontano dalla gioventù quel veleno morale, che in questa età inesperta e mobile suole avere più facile presa e più rapida estensione nella pratica. Giacché, senza la retta istituzione religiosa e morale - come sapientemente avverte Leone X I I I - «malsana sarà ogni coltura degli animi: i giovinetti non abituati al rispetto di Dio non potranno sopportare alcuna disciplina di onesto vivere, e usi a non negare mai niente alle loro cupidigie, facilmente saranno indotti a sconvolgere gli Stati ». 8 Quanto all'estensione della missione educativa della Chiesa, 1 Commentar, in Matth., cap. l8:fQuid mundo tam periculosum'quam non recepisse Christum^ 2 Cod. I. C./:cc. 1381, 1382. Ep. enc. Nobilissima Gallorum Gens, 8 Febr. 1884: male sana omnis futura est animorum cultura: insueti ad verecundiam Dei adolescentes nullam ferre poterunt honeste vivendi aisctpiinam, suisque cupiditatibus nihil unquam negare ausi, facile ad miscendas civitates pertrahentur. 3 Acta Pii PP. XI 731 essa si allarga su tutte le genti senza limitazione, secondo il man1 dato di Cristo: «Ammaestrate tutte le genti»; nè vi ha potestà terrena che possa legittimamente contrastarla o impedirla. E dapprima si estende su tutti i fedeli, dei quali essa ha sollecita cura come tenerissima Madre. E perciò per essi ha in tutti i secoli creato e promosso una moltitudine ingente di scuole ed istituzioni in ogni ramo di sapere; poiché - come dicemmo in una recente occasione - «fino in quel lontano medioevo, nel quale erano così numerosi (qualcuno ha voluto dire fin troppo numerosi) i monasteri, i conventi, le chiese, le collegiate, i capitoli cattedrali e non cattedrali, presso ognuna di queste istituzioni era un focolare scolastico, un focolare di istruzione e di educazione cristiana. Ed a tutto ciò bisogna aggiungere le Università tutte, Università sparse in ogni paese e sempre per iniziativa e sotto la guardia della Santa Sede e della Chiesa. Quello spettacolo magnifico che ora vediamo meglio, perchè è più vicino a noi e in condizioni più grandiose, come portano le condizioni del secolo, fu lo spettacolo di tutti i tempi; e coloro che studiano e confrontano gli avvenimenti restano meravigliati di quello che la Chiesa ha saputo fare in questo ordine di cose, meravigliati del modo col quale la Chiesa ha saputo corrispondere a quella missione che Iddio le affidava di educare le generazioni umane alla vita cristiana, e raggiungere tanti magnifici frutti e risultati. Ma se desta meraviglia che la Chiesa in ogni tempo abbia saputo raccogliere intorno a sè centinaia e migliaia e milioni di allievi della sua missione educatrice, non minore è quella che ci deve colpire, quando si riflette a quello che ha saputo fare non solo nel campo della educazione, ma anche in quello della istruzione vera e propria. Poiché, se tanti tesori di cultura, di civiltà, di letteratura si sono potuti conservare, si debbono a quell'atteggiamento per il quale la Chiesa, anche nei più lontani e barbari tempi, ha saputo far brillare tanta luce nel campo delle lettere, della filosofìa, dell'arte e particolarmente dell'architettura » . 1 2 M A T T H . , X X V I I I , 19: 2 Docete omnes gentes. Discorso agli alunni del Collegio di Mondragone, 14 Maggio 1929. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 732 E tanto ha potuto e saputo fare la Chiesa, perchè la sua missione educativa si estende anche ai non fedeli, essendo tutti gli uomini chiamati ad entrare nel Regno di Dio ed a conseguire l'eterna salvezza. Come ai nostri giorni, in cui le sue Missioni spargono a migliaia le scuole in tutte le regioni e paesi non ancora cristiani, dalle due rive del Gange al fiume Giallo e alle grandi isole ed arcipelaghi dell'Oceano, dal Continente nero alla Terra del fuoco e alla gelida Alaska, così in tutti i tempi la Chiesa con i suoi Missionari ha educato alla vita cristiana e alla civiltà le diverse genti che ora costituiscono le nazioni cristiane del mondo civile. Laonde resta con evidenza assodato, come di diritto, e ancora di fatto, appartenga in modo sopraeminente alla Chiesa la missione educativa, e come ad ogni intelletto scevro di pregiudizi non sia concepibile alcun motivo ragionevole di contrastare o impedire alla Chiesa quella stessa opera, della quale ora il mondo gode i benefìci frutti. Molto più che con tale sopraeminenza della Chiesa, non solo non sono in opposizione, ma sono anzi in perfetta armonia, i diritti, e della famiglia, e dello Stato, e anche i diritti dei singoli individui rispetto alla giusta libertà della scienza, dei metodi scientifici e di ogni cultura profana in generale. Giacché, per indicare subito la ragione fondamentale di siffatta armonia, l'ordine soprannaturale, al quale appartengono i diritti della Chiesa, non solo non distrugge nè menoma l'ordine naturale, al quale appartengono gli altri diritti menzionati, ma anzi lo eleva e lo perfeziona, ed ambedue gli ordini si prestano mutuo aiuto e quasi complemento rispettivamente proporzionato alla natura e dignità di ciascuno, appunto perchè entrambi procedono da Dio, il quale non si può contraddire: « Le opere di Dio sono perfette, tutte le sue vie son giustizia » . 1 Il che si vedrà più chiaramente, considerando, a parte e più da presso, la missione educativa della famiglia e dello Stato. 1 Dent., X X X I I , , 4 : Dei perfecta sunt opera, et omnes viae eius iudicia. 733 Acta Pii PP. XI É per primo, con la missione educativa della Chiesa concorda Alia Famiglia : mirabilmente la missione educativa della famiglia, poiché entrambe procedono da Dio, in modo assai somigliante. In fatti alla famiglia, nell'ordine naturale, Iddio comunica immediatamente la fecondità, principio di vita e quindi principio di educazione alla vita, insieme con l'autorità, principio di ordine. Dice l'Angelico Dottore, con la sua consueta nitidezza di pen,. ,., -ri n i x. • J a)Diritto anterioj a quello dello Stat* siero e precisione di stile: « Il padre carnale partecipa in modo particolare la ragione di principio, la quale in modo universale si trova in Dio... Il padre è principio e della generazione e dell'educazione e della disciplina, e di tutto ciò che si riferisce al perfezionamento della vita umana » . 1 La famiglia ha dunque immediatamente dal Creatore la missione e quindi il diritto di educare la prole, diritto inalienabile perché inseparabilmente congiunto con lo stretto obbligo, diritto anteriore a qualsiasi diritto della società civile e dello Stato, e quindi inviolabile da parte di ogni potestà terrena. Quanto alla inviolabilità di questo diritto, ne dà ragione l'An- &) Diritto mvi< gelico: « Il figlio infatti naturalmente è qualche cosa del padre... ^J^J onde è di diritto naturale che il figlio, avanti l'uso di ragione, sia sotto la cura del padre. Sarebbe pertanto andar [contro la giustizia naturale, se il fanciullo avanti l'uso di ragione fosse sottratto alla cura dei genitori, o di lui in qualche modo si disponesse contro la volontà dei genitori » . 2 E poiché l'obbligo della cura dei parenti continua sino a quando la prole sia in grado di provvedere a se stessa, perdura anche il medesimo inviolabile diritto educativo dei genitori. «Poiché la natura non intende soltanto la generazione della prole, ma anche il suo svilupparsi e progredire S. T H . , 2-2, Q. C U , a. 1: Carnalis pater particulariter participat rationem principii, quae universaliter invenitur in Deo... Pater est principium et generationis et educationis et disciplinae, et omnium quae ad perfectionem humanae vitae pertinent. S. T H . , 2-2, Q. X, a. 12: Filius enim naturaliter est aliquid patris...; ita de iure naturali est quod filius, antequam habeat usum rationis, sit sub cura patris. Unde contra iustitiam naturalem esset, si puer, antequam habeat usum rationis, a cura parentum subtrahatur, vel de eo aliquid ordinetur invitis parentibus. 1 2 1 • MA D 0 Û D Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 734 fino al perfetto stato dell'uomo in quanto è uomo, cioè io stato di virtù », dice il medesimo Angelico D o t t o r e . 1 Pertanto la sapienza giuridica della Chiesa così si esprime, in questo argomento, con precisione e chiarezza comprensiva, nel Codice di Diritto Canonico nel Can. 1113: « I genitori sono gravemente obbligati a curare a tutto potere l'educazione sia religiosa e morale che fisica e civile della prole, e della prole stessa provvedere anche al bene temporale » . 2 Su questo punto è talmente concorde il senso comune del genere umano, da mettersi in aperta contraddizione con esso quanti osassero sostenere che la prole, prima che alla famiglia, appartenga allo Stato, e che lo Stato abbia sulla educazióne diritto assoluto. Insussistente è poi la ragione, che costoro adducono, l'uomo nascere cittadino e perciò appartenere primariamente allo Stato, non riflettendo, che, prima di essere cittadino, l'uomo deve esistere, e l'esistenza non l'ha dallo Stato, ma dai parenti; come sapientemente dichiara Leone X I I I : « I figli sono qualche cosa del padre, e della persona paterna come un'estensione: e se vogliamo parlare con esattezza, non essi per se medesimi, ma attraverso la comunità domestica, nella quale sono stati generati, entrano a far parte della civile società ». 3 Pertanto: « La patria potestà è di tale natura che non può essere nè soppressa nè assorbita dallo Stato, perchè ha il medesimo comune principio con la vita stessa dell'umanità » , 4 dice nella medesima Enciclica Leone X I I I . Dal che però non segue che il diritto educaSuppl.^S. T H . 3 . p. Q . 4 1 , a. 1 : Non enim intendit natura solum generationem prolis, sed etiam traductionem et promotionem usque ad perfectum statum hominis in quantum homo est, qui est virtutis status. Cod. I. C, c. 1 1 1 3 : Parentes gravissima obligatione tenentur prolis educationem tum religiosam et moralem, tum. physicam et civilem pro viribus curandi, et etiam temporali eorum bono providendi. Enc. Berum novarum. 1 5 Maii 1 8 9 1 : Filii sunt aliquid patris, et velut paternae amplificatio quaedam personae, proprieque loqui si vommus, non ipsi per se, sed per communitatem domesticam, in qua generati sunt, civilem ineunt ac participant societatem. Enc. Berum novarum, 1 5 Maii 1 8 9 1 : Patria potestas est eiusmodi, ut nec extingui, neque absorberi a republica possit, quia idem et commune habet cum ipsa hominum vita principium. 1 2 8 4 Acta Pii PP. 735 XI tivo dei genitori sia assoluto o dispotico, poiché è inseparabilmente subordinato al fine ultimo e alla legge naturale e divina, come dichiara lo stesso Leone X I I I , nell'altra sua memorabile enciclica « dei principali doveri di cittadini cristiani », dove così espone in compendio la somma dei diritti e doveri dei parenti: « Da natura i genitori hanno il diritto della formazione dei figli, con questo dovere in più, che e l'educazione e l'istruzione del fanciullo s'accordi col fine in grazia del quale, per beneficio di Dio, hanno avuto la prole. Debbono pertanto i genitori sforzarsi ed energicamente insistere per impedire in questa materia ogni attentato, e in modo assoluto assicurare che a loro rimanga il potere di educare come si deve cristianamente i figli, e massimamente di ne* garli a quelle scuole nelle quali v'è pericolo che bevano il tristo veleno dell'empietà » . 1 Si ponga poi mente che l'obbligo educativo della famiglia comprende non soltanto l'educazione religiosa e morale, ma altresì r 2 la fìsica e la civile, principalmente in quanto hanno relazione con la religione e la morale. Tale diritto incontrastabile della famiglia è stato varie volte . , . .... , „ . , riconosciuto giuridicamente presso nazioni nelle quali si ha cura OÍ dalla denza civile, di rispettare il diritto naturale negli ordinamenti civili. Così, per citare un esempio, tra i più recenti, la Corte Suprema della Repubblica Federale degli Stati Uniti dell'America settentrionale, nella decisione di una importantissima controversia, dichiarò: « non competere allo Stato nessuna potestà generale di stabilire un tipo uniforme di educazione per la gioventù, costringendola a ricevere l'istruzione soltanto dalle scuole pubbliche », soggiungendone la ragione di diritto naturale: « Il fanciullo non è una mera creatura dello Stato; quelli che lo allevano e lo dirigono hanno il diritto, I 1 Enc. Sapientiae christianae, 10 Ian. 1890: Natura parentes habent ius suum insU* tuendi, quos procrearmi, hoc adiuncto officio, ut cum fine, cuius gratia sobolem Dei beneficio susceperunt, ipsa educatio conveniat et doctrina puerilis. Igitur parentibus est necessarium eniti et contendere, ut omnem in hoc genere propulsent iniuriam, omninoque pervincant ut sua in potestate sit educere liberos, uti par est, more christiano, maximeque prohibere scholis iis, a quibus periculum est ne malum venenum imbibant impietatis. 2 Cod. I. C , c. 1113. Riconoscii GKurisp Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 736 congiunto con l'alto dovere, di educarlo e prepararlo all'adempimento dei suoi doveri ». r La storia è testimone, come, segnatamente nei tempi moderni, si sia data e si dia da parte dello Stato violazione dei diritti conferiti dal Creatore alla famiglia, laddove essa dimostra splendidamente come la Chiesa li ha sempre tutelati e difesi; e la miglior prova di fatto sta nella fiducia speciale delle famiglie verso le scuole della Chiesa, come scrivemmo nella recente Nostra lettera al Card. Segretario di Stato: « La famiglia si è subito accorta che è così, e dai primi giorni del Cristianesimo fino ai giorni nostri, padri e madri, anche se poco o nulla credenti, mandano e portano a milioni i loro figli agli istituti educativi fondati e diretti dalla Chiesa » . 2 Gli è che l'istinto paterno, che viene da Dio, si orienta con fiducia verso la Chiesa, sicuro di trovarvi la tutela dei diritti della famiglia, insomma quella concordia che Dio ha posto nell'ordine delle cose. La Chiesa, in fatti, quantunque, conscia com'è della sua divina missione universale e dell'obbligo che tutti gli uomini hanno di seguire l'unica vera religione, non si stanca di rivendicare a sè il diritto e di ricordare ai genitori il dovere di far battezzare ed educare cristianamente i figli di parenti cattolici: è però tanto gelosa della inviolabilità del diritto naturale educativo della famiglia, che non consente, se non sotto determinate condizioni e cautele, di battezzare i figli degli infedeli, o comunque disporre della loro educazione, contro la volontà dei genitori, sino a quando i figli non si possano determinare da sè abbracciando liberamente la F e d e . 1 3 « The fundamental theory of liberty upon which ali governments in this union repose excludes any general power of the State to standardizo its children by forcing them to accept instruction from public teachers only. The child is not the mere creature of the State; those who nurture him and direct his destiny have the right coupled with the high duty, to recognize, and prepare him for additional duties ». U. S. Supreme Court Décision in the Oregon School Cases, June 1, 1925. 2 Lettera al Card. Segretario di Stato, 30 Maggio 1929. 8 Cod. I. C , c. 750, § 2. S. T H . , 2 , 2. q. X , a. 12. Acta Pii PP. XI 737 Abbiamo pertanto, come rilevammo nel citato nostro discorso, due fatti di altissima importanza: « la Chiesa che mette a disposizione delle famiglie il suo ufficio di maestra e di educatrice, le famiglie che corrono a profittarne e danno alla Chiesa a centinaia, a migliaia i loro figli, e questi due fatti richiamano e proclamano una grande verità, importantissima nell'ordine morale e sociale. Essi dicono che la missione dell'educazione spetta innanzi tutto, sopratutto, in primo luogo alla Chiesa e alla Famiglia, spetta a loro per diritto naturale e divino, e perciò in modo inderogabile, ineluttabile, insurrogabile » . 1 Da tale primato della missione educativa della Chiesa e della famiglia siccome grandissimi vantaggi, come abbiamo veduto, provengono a tutta la società, così nessun danno può venire ai veri e propri diritti dello Stato rispetto all'educazione dei cittadini, secondo l'ordine da Dio stabilito. Questi diritti sono partecipati alla società civile dall'autore stesso della natura, non per titolo di paternità, come alla Chiesa e alla famiglia, ma bensì per l'autorità che ad essa compete per il promovimento del bene comune temporale, che è appunto il fine suo proprio. Per conseguenza, l'educazione non può appartenere alla società civile nel medesimo modo, in cui appartiene alla Chiesa e alla famiglia, ma in modo diverso, corrispondente al suo fine proprio. Ora, questo fine, il bene comune di ordine temporale, consiste nella pace e sicurezza, onde le famiglie e i singoli cittadini godano nell'esercizio dei loro diritti, e insieme nel maggior benessere spirituale e materiale che sia possibile nella vita presente, mediante l'unione e il coordinamento della opera di tutti. Doppia è dunque la funzione dell'autorità civile, che risiede nello Stato: proteggere e promuovere; non già assorbire la famiglia e l'individuo, o sostituirsi ad essi. Pertanto, in ordine all'educazione, è diritto, o per dir meglio, dovere dello Stato proteggere nelle sue leggi il diritto anteriore 1 Discorso agli alunni del Collegio di Mondragone, 14 Maggio 1929. 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - che abbiamo sopra descritto - della famiglia sull'educazione cristiana della prole; e, per conseguenza, rispettare il diritto soprannaturale della Chiesa su tale educazione cristiana. Similmente spetta allo Stato proteggere il medesimo diritto nella prole, quando venisse a mancare fisicamente o moralmente l'opera dei genitori, per difetto, incapacità o indegnità, giacché, il lorof diritto educativo, come sopra dichiarammo, non è assoluto o dispotico, ma dipendente dalla legge naturale e divina, e perciò sottoposto all'autorità e giudizio della Chiesa, ed altresì alla vigilanza e tutela giuridica dello Stato in ordine al bene comune; e inoltre la famiglia non"' è società perfetta che abbia in sè tutti i mezzi necessarii al suo perfezionamento. Nel quale caso, eccezionale, del resto, lo Stato non si sostituisce già alla famiglia, ma supplisce al difetto e provvede con i mezzi acconci, sempre in conformità con i diritti naturali della prole e i diritti soprannaturah della Chiesa. In generale poi, è diritto e dovere dello Stato proteggere, secondo le norme della retta ragione e della Fede, l'educazione morale e religiosa della gioventù, rimovendone le cause pubbliche ad essa contrarie. Principalmente appartiene allo Stato, in ordine al bene comune, promuovere in molti modi la stessa educazione ed istruzione della gioventù. Dapprima e per sè, favorendo ed aiutando l'iniziativa e l'opera della Chiesa e delle famiglie, la quale quanto sia efficace, vien dimostrato dalla storia e dall'esperienza. Di poi, completando questa opera, dove essa non arriva o non basta, anche per mezzo di scuole ed istituzioni proprie, perchè lo Stato più di chiunque altro è provveduto dei mezzi, che sono messi a sua disposizione per le necessità di tutti, ed è giusto che li adoperi a vantaggio di quelli stessi dai quali essi v e n g o n o . 1 Inoltre lo Stato può esigere e quindi procurare che tutti i cittadini abbiano la necessaria conoscenza dei loro doveri civili e nazionali, e un certo grado di cultura intellettuale, morale e fìsica, che, 1 Discorso agli alunni del Collegio di Mondragone, 14 Maggio 1929. Acta Pii PP. XI 739 attese le condizioni dei nostri tempi, sia veramente richiesto dal bene comune. Tuttavia, è chiaro che, in tutti questi modi di promuovere l'educazione e l'istruzione pubblica e privata, lo Stato deve rispettare i diritti nativi della Chiesa e della famiglia sull'educazione cristiana, oltre che osservare la giustizia distributiva. Pertanto, è ingiusto ed illecito ogni monopolio educativo o scolastico, che costringa fisicamente o moralmente le famiglie a frequentare le scuole dello Stato contro gli obblighi della coscienza cristiana, o anche contro le loro legittime preferenze. Ciò però non toghe che per la retta amministrazione della cosa pubblica e per la difesa interna ed esterna della pace, cose tanto necessarie al bene comune e che richiedono speciali attitudini e^ speciale preparazione, lo Stato si riserbi l'istituzione e la direzione di scuole preparatorie ad alcuni suoi dicasteri e segnatamente alla milizia, purché abbia cura di non ledere i diritti della Chiesa e della famiglia in quello che loro spetta. Non è inutile ripetere qui in particolare questa avvertenza, perchè ai tempi nostri (in cui va diffondendosi un nazionalismo quanto esagerato e falso altrettanto nemico di vera pace e prosperità) si sogliono eccedere i giusti limiti nell'ordinare militarmente l'educazione così detta fìsica dei giovani (e talora anche delle giovanette, contro la natura stessa delle cose umane), spesso ancora invadendo oltre misura, nel giorno del Signore, il tempo che deve essere dedicato ai doveri religiosi e al santuario della vita familiare. Non voghamo, del resto, biasimare quello che vi può. essere di buono neho spirito .di disciplina e di legittimo ardimento in siffatti metodi, ma soltanto ogni eccesso, quale per esempio, lo spirito di violenza, che non è da scambiare con lo spirito di fortezza nè con il nobile sentimento del valore militare in difesa della patria e dell'ordine pubblico; quale ancora l'esaltazione dell'atletismo che della vera educazione fìsica anche per l'età classica pagana segnò la degenerazione e la decadenza. In generale poi, non solo per la gioventù, ma per tutte le età e condizioni, appartiene alia società civile e allo Stato l'educa- e) Quale zione p u ò varsi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 740 zione, che può appellarsi, civica, la quale consiste nell'arte di presentare pubblicamente agli individui associati tali obietti di cognizione ragionevole, d'immaginazione, di sensazione, che invitino le volontà all'onesto e ve lo inducano per una morale necessità; sia nella parte positiva che presenta tali obietti, e sia nella 1 negativa che impedisce i contrari. La quale educazione civica, talmente ampia e molteplice da comprendere quasi tutta l'opera dello Stato per il bene comune, come deve essere informata alle norme della rettitudine, così non può contraddire alla dottrina della Chiesa, che di queste norme è Maestra divinamente costituita. Tutto quello che abbiamo detto sinora intorno all'opera dello Stato in ordine all'educazione riposa sul fondamento saldissimo ed immutabile delia dottrina cattolica de Civitatum constitutione Christiana, così egregiamente esposta dal Nostro Predecessore Leone X I I I , segnatamente nelle Encicliche Immortale Bei e Sapientiae christianae, e cioè: « Dio ha diviso fra due potestà il governo del genere umano, l'ecclesiastica cioè e la civile, preposta l'una alle cose divine, l'altra alle umane. Ambedue supreme, ciascuna nel suo ordine; l'una e l'altra hanno confini determinati che la contengono, segnati dalla natura propria e dal fine prossimo di ciascuna; di modo che viene a descriversi come una sfera dentro la quale svolgesi con esclusivo diritto l'azione di ciascuna. Ma poiché all'una ed all'altra potestà sottostanno gli stessi sudditi, potendo accadere che la stessa materia, per quanto sotto aspetti diversi, spetti alla competenza e al giudizio di ciascuna d'esse, deve Dio Providentissimo, da cui ambedue promanano, aver segnato con retto ordine a ciascuna le sue vie. Le potestà che sono, sono da Dio ordinate » . 1 P. L . TAPARELLI, lodata e raccomandata 1 8 Die. 2 2 Saggio teor. di Diritto Naturale, n. 9 2 2 ; allo opera non mai abbastanza studio dei giovani universitari (Cfr. discorso Nostro del 1927). Enc. Immortale Dei, 1 Nov. 1 8 8 5 : Deus humani generis procurationem inter duas potestates partitus est, scilicet ecclesiasticam et civilem, alteram quidem divinis, alteram humanis rebus praepositum. Utraque est in suo genere maxima: habet utraque certos, quibus contineatur, terminos, eosque sua cuiusque natura caussaque proxime definitos; unde aliquis velut orbis circumscribitur, in quo sua cuiusque actio iure proprio versetur. Sed quia utriusque impe- Acta Pii PP. XI 741 Ora, l'educazione della gioventù è appunto una di tali cose, che appartengono alla Chiesa e allo Stato, «benché in modo diverso », come abbiamo sopra esposto. « Deve dunque - prosegue Leone X I I I - fra le due potestà regnare una ordinata armonia: la quale coordinazione non a torto viene paragonata a quella per cui l'anima e il corpo nell'uomo si associano. Quale e quanta essa sia, non si può altrimenti giudicare se non riflettendo, come dicemmo, alla natura di ciascuna d'esse, con riguardo alla eccellenza e nobiltà del fine; essendo all'una prossimamente e propriamente demandato di curare l'utile delle cose mortali, all'altra invece di procurare i beni celesti e sempiterni. Tutto ciò pertanto che v'ha nelle cose umane di in qualche modo sacro, tutto ciò che si riferisce alla salute delle anime e al culto di Dio, sia desso tale per sua natura o tale si consideri in ragione del fine cui tende, tutto ciò sottostà al potere e alle disposizioni della Chiesa: il resto, che rimane nell'ordine civile e politico, è giusto che dipenda dalla civile autorità, avendo Gesù Cristo comandato di dare a Cesare quel che è di Cesare, a Dio quel che è di Dio » . 1 Chiunque ricusasse di ammettere questi principi e quindi di applicarli alla educazione, verrebbe necessariamente a negare, che Cristo ha fondato la sua Chiesa per la salvezza eterna degli uomini, e a sostenere che la società civile e lo Stato non siano soggetti a Dio e alla sua legge naturale e divina. Il che è evidenter e m est in eosdem, cum, usuvenire possit, ut res una atque eadem quamquam aliter atque aliter, sed tamen eadem res, ad utriusque ius iudiciumque pertineat, debet providentissimus Deus, a quo sunt ambae constitutae, utriusque itinera recte atque ordine composuisse. Quae autem sunt, a Deo ordinatae sunt (Rom., X I I I , 1). Enc. Immortale Dei, 1 Nov. 1 8 8 5 : Itaque inter utramque potestatem quaedam intercedat necesse est ordinata colligatio: quae quidem coniunctioni non immerito comparatur, per quam anima et corpus in homine copulantur. Qualis autem et quanta ea sit, aliter iudicari non potest, nisi respiciendo, uti diximus, ad utriusque naturam, habendaque ratione excellentiae et nobilitatis caussarum; cum alteri proxime maximeque propositum sit rerum mortalium curare commoda, alteri'caelestia ae sempiterna bona comparare. Quidquid iaitur est in rebus humanis quoquo modo sacrum, quidquid ad salutem animorum cuUumve Dei pertinet, sive tale illud sit natura sua, sive rursus tale intelligatur propter caussam ad quam refertur, id est omne in potestate arbitrioque Ecclesiae: cetera vero, quae civile et politicum genus complectitur, rectum est civili auctoritati esse subiecta, cum Iesus Christus iusserit, quae Caesaris sint, reddi Caesari, quae Dei, Deo. 1 742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mente empio, contrario alla sana ragione, e segnatamente in materia di educazione, estremamente pernicioso alla retta formazione della gioventù e sicuramente rovinoso per la stessa società civile e il vero benessere dell'umana convivenza. Ed al contrario, dall'applicazione di questi principi non può non provenire massimo giovamento alla retta formazione dei cittadini. Il che è abbondantemente dimostrato dai fatti in tutte le età; onde come Tertulliano, per i primi tempi del Cristianesimo, nel suo Apologetico, così S. Agostino, per i suoi, poteva sfidare tutti gli avversari della Chiesa Cattolica - e noi, ai nostri tempi, possiamo ripetere con lui : - « Ebbene, coloro che dicono essere la dottrina di Cristo nemica dello Stato, ci diano un esercito tale come la dottrina di Cristo insegna dover essere i soldati; ci diano tali sudditi, tali mariti, tali coniugi, tali genitori, tali figli, tali padroni, tali servi, tali re, tali giudici, infine tali contribuenti ed esattori del fìsco quali comanda d'essere la dottrina cristiana, ed osino poi dirla nociva allo Stato; o piuttosto non dubitino un istante di proclamarla, ove la si osservi, la grande salvezza dello Stato » . 1 E trattandosi di educazione, cade qui a proposito far notare come abbia bene espressa questa verità cattolica, confermata dai fatti, per i tempi più recenti, nel periodo della Rinascenza, uno scrittore ecclesiastico grandemente benemerito dell'educazione cristiana, il piissimo e dotto Cardinale Silvio Antoniano, discepolo dell'ammirabile educatore che fu S. Filippo Neri, e maestro e segretario delle lettere latine di S. Carlo Borromeo, ad istanza e sotto l'ispirazione del quale scrisse l'aureo trattato Della Educa- zione cristiana dei figliuoli, dove egli così ragiona: e) N e c e s s i t à e «Quanto maggiormente il governo temporale coordina se Xrd^coïiV chiesa, medesimo allo spirituale, e più lo favorisce e lo promuove, tanto 1 Ep. 138: Proinde qui doctrinam Christi adversam dicunt esse reipublicae, dent exercitum talem, quales doctrina Christi esse milites iussit; dent tales provinciales, tales maritos, tales coniuges, tales parentes, tales filios, tales dominos, tales servos, tales reges, tales iudices, tales denique debitorum ipsius fisci redditores et exactores, quales esse praecipit doctrina christiana, et audeant eam dicere adversam esse reipublicae; imo vero non dubitent eam confiteri magnam, si obtemperetur, salutem esse reipublicae. Acta Pii PP. XI 743 più concorre alla conservazione della repubblica. Perciocché mentre il rettore ecclesiastico procura di formare un buon cristiano, con l'autorità e mezzi spirituah, secondo il fine suo, procura insieme per conseguenza necessaria di fare un buon cittadino, quale deve essere sotto il governo politico. Il che avviene, perchè nella Santa Chiesa Cattolica Bomana, città di Dio, una istessa cosa è assolutamente il buon cittadino e l'uomo dabbene. Laonde grave è l'errore di coloro che disgiungono cose tanto congiunte, e che pensano poter avere buoni cittadini con altre regole, e per altre vie di quelle, che contribuiscono a formare il buon cristiano. E dica pure, e discorra la prudenza umana quanto le piace, che non è possibile che produca vera pace, nè vera tranquillità temporale tutto quello che ripugna e che si diparte dalla pace e dall'eterna felicità » . 1 Come lo Stato così anche la scienza, il metodo scientifico, la ricerca scientifica, non hanno niente da temere dal pieno e perfetto mandato educativo della Chiesa. Gli istituti cattolici, a qualunque grado appartengano dell'insegnamento e della scienza, non hanno bisogno di apologie. Il favore che godono, le lodi che raccolgono, le produzioni scientifiche che promuovono e moltiplicano, e più che tutto i soggetti pienamente e squisitamente preparati che danno alla magistratura, alle professioni, all'insegnamento, alla vita in tutte le sue esplicazioni, depongono più che sufficientemente in loro favore. 2 I quali fatti, del resto, non sono che una splendida conferma della dottrina cattolica, definita dal Concilio Vaticano: « La fede e la ragione non soltanto non possono mai cohtradirsi, ma si prestano reciproco aiuto, perchè la retta ragione dimostra le basi della fede e dalla sua luce illuminata coltiva la scienza delle cose divine, mentre la fede libera e protegge dagli errori la ragione e l'arricchisce di svariate cognizioni. Onde è così lontana la Chiesa, dall'opporsi alla coltura delle arti e delle umane discipline, che in molte maniere l'aiuta e la promuove. Poiché né ignora nà 1 DélVfiaucaz. crisi., lib. I, c. 43. 2 Lett. al Card. Segretario di Stato, 30 Maggio" 1929. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 744 disprezza i vantaggi che da esse provengono alla vita dell'umanità: ripete anzi che desse, come vengono da Dio Signore delle scienze, così, se rettamente trattate, a Dio, con la sua grazia, conducono. E per nulla essa vieta che coteste discipline, ciascuna nei suo ambito, usino e di principi propri e di proprio metodo ; ma, riconosciuta questa giusta libertà, solertemente provvede a che opponendosi per avventura alla dottrina divina non cadano in errori, ovvero oltrepassando i propri limiti occupino e sconvolgano il campo della fede » . 1 La quale norma della giusta libertà scientifica è insieme norma inviolabile della giusta libertà didattica o libertà d'insegnamento rettamente intesa; e deve essere osservata in qualsiasi comunicazione dottrinale ad altri,, e, con obbligo assai più grave di giustizia, nell'insegnamento alla gioventù, sia perchè su di questa ogni maestro, pubblico o privato, non ha diritto educativo assoluto, ma partecipato; sia perchè ogni fanciullo o adolescente cristiano ha stretto diritto all'insegnamento conforme alla dottrina della Chiesa, colonna e fondamento della verità, e gli recherebbe grave torto chiunque turbasse la sua fede, abusando della fiducia dei giovani verso i maestri e della loro naturale inesperienza e disordinata inclinazione ad una libertà assoluta, illusoria, falsa. soggetto deii'edut z l 0 f t e ' Infatti non si deve mai perdere di vista che il soggetto dell'educazione cristiana è l'uomo tutto quanto, spirito congiunto al corpo in unità di natura, in tutte le sue facoltà, naturali e sopranConc. V a t . , Sess. 3, cap. 4: Neque solum fides et ratio inter se dissidere nunquam possunt, sed opem quoque sibi mutuam ferunt, cum recta ratio fidei fundamenta demonstret eiusque lumine illustrata rerum divinarum scientiam excolat, fides vero rationem ab erroribus liberet ac Uieatur eamque multiplici cognitione instruat. Quapropter tantum abest, ut Ecclesia humanarum artium et disciplinarum culturae obsistat, ut hanc multis modis iuvet ataue promoveat. Non enim commoda ab iis ad hominum vitam dimanantia aut ignorat aut despicit; fatetur immo, eas, quemadmodum a Deo scientiarum Domino profectae sunt, ita, si rite pertractentur, ad Deum iuvante eius gratia perducere. Nec sane ipsa vetat, ne huiusmodi disciplinae in suo quaeque ambitu propriis utantur principiis et propria methodo; sed iustam hanc libertatem agnoscens, id' sedulo cavet, ne divinae doctrinae repugnando errores in se suscipiant, aut fines proprios transgressae ea, quae sunt fidei, occupent et perturbent. 1 Acta Pii PP. XI 745 naturali, quale ce lo fanno conoscere e la retta ragione e la Rivea) lazione: pertanto, l'uomo decaduto dallo stato originario, ma - r . Tmtt< * 1,uomo > d e c a d u t o m a re- redento da Cristo e redintegrata nella condizione soprannaturale dent *- di figlio adottivo di Dio, benché non nei privilegi preternaturali della immortalità del corpo e della integrità o equilibrio delle sue inclinazioni. Restano quindi nella natura umana gli effetti del peccato originale, particolarmente l'indebolimento della volontà e le tendenze disordinate. « La stoltezza è legata al cuore del fanciullo e la verga della disciplina la scoterà di dosso » . 1 Sono dunque da correggere le inclinazioni disordinate, promuovere e ordinare le buone, sin dalla più tenera infanzia, e soprattutto devesi illuminare l'intelletto e fortificare la volontà con le verità soprannaturali e i mezzi della grazia, senza di cui non si può nè dominare le perverse inclinazioni nè raggiungere la debita perfezione educativa della Chiesa, perfettamente e compiutamente dotata da Cristo e della dottrina divina e dei Sacramenti, mezzi efficaci della grazia. Falso è perciò ogni naturalismo pedagogico, che in qualsiasi * 0 • ° ° 7 u ) Falsità e danni del naturalismo modo esclude, o menoma, la formazione soprannaturale cristiana nell'istituzione della gioventù; ed è erroneo ogni metodo di educazione che si fonda, in tutto o in parte, sulla negazione o dimenticanza del peccato originale e della Grazia e quindi sulle sole forze dell'umana natura. Tali sono generalmente quei sistemi odierni di vario nome, che si appellano ad una pretesa autonomia e libertà sconfinata del fanciullo, e che sminuiscono o anche sopprimono l'autorità e l'opera dell'educatore, attribuendo al fanciullo un primato esclusivo d'iniziativa ed un'attività indipendente da ogni legge superiore naturale e divina, nell'opera della sua educazione. Che se, con alcuni di quei termini, si volesse indicare, pur impropriamente, la necessità della cooperazione attiva, a grado a grado sempre più consapevole, dell'alunno alla sua educazione; se si intendesse rimuovere da questa il despotismo e la violenza 1 Prov., èit eam. X X I I , 15: Stultitia colligata est in corde pueri: et virga disciplinae fuga* ACTA, vol. XXI, n. 16. — 31-12-929. 50 & pedagogico, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 746 (quale non è, del resto, la giusta correzione), si direbbe il vero, ma nulla affatto di nuovo, che non abbia insegnato la Chiesa ed attuato nella pratica l'educazione cristiana tradizionale, a somiglianza del modo tenuto da Dio stesso rispetto alle creature, che Egli chiama alla cooperazione attiva, secondo la natura propria di ciascuna, giacche la sua Sapienza « si estende con potenza da un'estremità all'altra, e tutto governa con bontà » . 1 Ma, purtroppo, col significato ovvio dei termini e col fatto stesso, si intende da non pochi sottrarre l'educazione da ogni dipendenza dalla legge divina. Onde ai nostri giorni si dà il caso, in verità assai strano, di educatori e filosofi che si affannano alla ricerca di un codice morale universale dell'educazione, quasi non esistesse nè il Decalogo, nè la legge Evangelica, e neanche la legge di natura, scolpita da Dio nel cuore dell'uomo, promulgata dalla retta ragione, codificata, con rivelazione positiva, da Dio stesso nel Decalogo. E similmente, da tali novatori si suole denominare, come per disprezzo, « eteronoma », « passiva », « superata », l'educazione cristiana perchè si fonda sull'autorità divina e sulla sua santa legge. Costoro miseramente si illudono nella pretensione di liberare, come essi dicono, il fanciullo, mentre lo rendono piuttosto schiavo del suo cieco orgoglio e delle sue disordinate passioni, poiché queste, per conseguenza logica da quei falsi sistemi, vengono ad essere giustificate quali legittime esigenze della natura sedicente autonoma. Ma vi ha ancor peggio, nella pretensione falsa, irriverente e pericolosa, oltre che vana, di voler sottoporre a ricerche, esperimenti e giudizi di ordine naturale e profano, i fatti di ordine soprannaturale concernenti l'educazione, come, ad esempio, la vocazione sacerdotale o religiosa ed in generale le arcane operazioni della Grazia, la quale, pur elevando le forze naturali, le eccede nondimeno infinitamente e non può in nessun modo sottostare alle leggi fìsiche, poiché « lo Spirito spira dove vuole » . 1 s Sap., V I I I , I: attingit a fine usque ad finem fortiter, et disponit omnia suaviter. Io., I I I , 8: Spiritus ubi vult spirat. 2 Acta Pii PP. XI 747 Massimamente pericoloso è poi quel naturalismo, che, ai nostri tempi, invade il campo dell'educazione in argomento delicatissimo qual'è quello dell'onestà dei costumi. Assai diffuso è l'errore di coloro che, con pericolosa pretensione e con brutta parola, promuovono una così detta educazione sessuale, falsamente stimando di poter premunire i giovani contro i pericoli del senso, con mezzi puramente naturali, quale una temeraria iniziazione ed istruzione preventiva per tutti indistintamente, e anche pubblicamente, e, peggio ancora, con esporli per tempo alle occasioni, per assuefarli, come essi dicono, e quasi indurirne l'animo contro quei pericoli. Costoro errano gravemente non volendo riconoscere la nativa fragilità della natura umana e la legge, di cui parla l'Apostolo, ripugnante alla legge della mente, 1 e misconoscendo anche l'esperienza stessa dei fatti, onde consta che, segnatamente nei giovani, le colpe contro i buoni costumi non sono tanto effetto dell'ignoranza intellettuale quanto principalmente dell'inferma volontà, esposta alle occasioni e non sostenuta dai mezzi della Grazia. In questo delicatissimo argomento, se, attese tutte le circostanze, qualche istruzione individuale si rende necessaria, a tempo opportuno, da parte di chi ha da Dio la missione educativa e la grazia di stato, sono da osservare tutte le cautele, notissime all'educazione cristiana tradizionale, sufficientemeT>t^ descritte dal citato Antoniano, là dove dice: « Tale e tanta è la miseria nostra, e l'inchnazione al peccato, che spesse volte dalle medesime cose che si dicono per rimedio dei peccati si prende occasione ed incitamento allo stesso peccato. Pertanto importa sommamente che il buon padre, mentre ragiona col figliuolo di materia così lubrica, stia bene avvertito, e non discenda ai particolari ed ai varí modi, con] i quali quest'idra infernale avvelena tanta parte del mondo, acciò non avvenga che invece di estinguere questo fuoco, lo desti o lo accenda impru1 Boni., V I I , 23. °) E d u c a z i o n e sessuale. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 748 dentemente nel petto semplice e tenero del fanciullo. Generalmente parlando, mentre ancora "continua la fanciullezza, basterà usare quei rimedi che con l'effetto istesso introducono la virtù della castità e chiudono l'ingresso al vizio » . d) 1 Similmente erroneo e pernicioso all'educazione cristiana è il coeducazione. così detto metodo della «coeducazione», fondato anch'esso, per molti, sul naturalismo negatore del peccato originale, oltre che, per tutti i sostenitori di questo metodo, su una deplorabile confusione dOdee, che scambia la legittima convivenza umana con la promiscuità ed uguaglianza livellatrice. Il Creatore ha ordinata e disposta la convivenza perfetta dei due sessi soltanto nell'unità del matrimonio, e a grado a grado distinta nella famiglia e nella società. Inoltre, non vi ha nella natura stessa, che li fa diversi nell'organismo, nelle inclinazioni e nelle attitudini, nessun argomento che vi possa o debba essere promiscuità e molto meno uguagliamento di formazione dei due sessi. Questi, conforme gli ammirabili disegni del Creatore, sono destinati a compiersi reciprocamente nella famiglia e nella società, appunto per la loro diversità, la quale perciò deve essere mantenuta e favorita nella formazione educativa, con la necessaria distinzione e corrispondente separazione, proporzionata alle varie età e circostanze. I quali principi vanno applicati a tempo e a luogo, secondo le norme della prudenza cristiana, a tutte le scuole, segnatamente nel periodo più delicato e decisivo della formazione, qual è quello dell'adolescenza; e nelle esercitazioni ginnastiche e di diporto, con particolare riguardo alla moclestia cristiana nella gioventù femminile, alla quale gravemente disdice ogni esibizione e pubblicità. Ricordando le tremende parole del Divino Maestro: « Guai 2 al mondo per causa degli scandali! » stimoliamo vivamente la vostra sollecitudine e vigilanza, Venerabili Fratelli, su questi perniciosissimi errori, che troppo largamente vanno diffondendosi tra il popolo cristiano con immenso danno della gioventù. 1 2 SILVIO ANTONIANO, M A T T H . , X V I I I , 7: Dell'educazione cristiana dei figliuoli, lib. Vae mundo a scandalis! I I , c. 88. Acta Pii PP. XI 749 Per ottenere una educazione perfetta è di somma importanza vigilare a che le condizioni di tutto quello che circonda l'educando, durante il periodo della sua formazione, cioè il complesso di tutte le circostanze, che suole denominarsi « ambiente », corrisponda bene al fine inteso. Primo ambiente naturale e necessario dell'educazione è la famiglia, a ciò appunto destinata dal Creatore. Onde, di regola, l'educazione più efficace e duratura è quella che si riceve in bene ordinata e disciplinata famiglia cristiana, tanto più efficace, quanto più chiaro e costante vi splende il buon esempio dei genitori, sopra tutti, e degli altri domestici. 3STon è Nostra intenzione voler qui trattare, di propositó, anche toccando i soli punti principali, dell'educazione domestica, tanto ampia è la materia, sulla quale, del resto, non mancano speciali trattazioni, antiche e moderne, di autori di sana dottrina cattolica, tra cui appare degno di speciale menzione il già ricordato aureo trattato dell'Antoniano : Della educazione cristiana dei figliuoli, che San Carlo Borromeo faceva leggere pubblicamente ai genitori insieme adunati nelle chiese. Togliamo però richiamare in modo speciale la vostra attenzione, Venerabili Fratelli e Figli diletti, sul lagrime vole scadimento odierno dell'educazione familiare. Agli uffici e alle professioni della vita temporale e terrena, certo di minore importanza, si premettono lunghi studi ed accurata preparazione, laddove all'ufficio e dovere fondamentale della educazione dei figli sono oggi poco o punto preparati molti dei genitori, troppo immersi nelle cure temporali. Ad indebolire l'influenza dell'ambiente famigliare si aggiunge oggi il fatto che quasi da per tutto, si tende ad allontanare sempre più dalla famiglia la fanciullezza sin dai più teneri anni, sotto varí pretesti, siano economici, dell'industria o del commercio, o siano politici; e vi è paese dove si strappano i fanciulli dal seno della famiglia, per formarli (o, per più veramente dire, per deformarli e depravarli), in associazioni e scuole senza Dio, all'irreligiosità e all'odio, secondo le estreme teorie socialiste, rinnovandosi una vera e più orrenda strage degli innocenti. 750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Scongiuriamo pertanto, nelle viscere di Gesù Cristo, i Pastori delle anime di adoperare ogni mezzo, nelle istruzioni e nei catechismi, con la voce e con gli scritti divulgati largamente, per ammonire i genitori cristiani dei loro gravissimi obblighi, e non tanto teoricamente o genericamente, quanto praticamente e in particolare dei loro singoli doveri rispetto all'educazione religiosa, morale e civile dei figli e dei metodi più acconci ad attuarla efficacemente, oltre l'esempio della loro vita. A siffatte istruzioni pratiche non disdegnò di scendere l'Apostolo delle genti, nelle sue epistole, particolarmente in quella agli Efesi, dove, tra le altre cose, ammonisce: « Padri, non provocate ad ira i vostri figli » ; 1 il che non è tanto effetto dell'eccessiva severità, quanto principalmente dell'impazienza, dell'ignoranza dei modi più acconci alla fruttuosa correzione, e anche della ormai troppo comune rilassatezza della disciplina famigliare, onde crescono negli adolescenti le passioni indomite. Attendano perciò i genitori, e tutti gli educatori con essi, ad usare rettamente dell'autorità loro data da Dio, di cui sono in vero senso vicari, non per il proprio comodo, ma per la retta istituzione dei figli nel santo e filiale «timore di Dio, principio della sapienza », sul quale soltanto si fonda solidamente il rispetto all'autorità, senza di cui non può sussistere nè ordine, nè tranquilhtà, nè benessere alcuno nella famiglia e nella società. h) Chiesa e sue Alla debolezza delle forze dell'umana natura decaduta la Dpere educative. Divina Bontà ha provveduto con gli abbondanti aiuti della sua Grazia e dei mezzi molteplici, onde è ricca la Chiesa, la grande famiglia di Cristo, la quale è perciò l'ambiente educativo più strettamente ed armoniosamente congiunto con quello della famiglia cristiana. Il quale ambiente educativo della Chiesa non comprende soltanto i suoi Sacramenti, mezzi divinamente efficaci della grazia, e i suoi riti, tutti in modo meraviglioso educativi, nè solo il recinto materiale del tempio cristiano, pur esso mirabil1 Eph., V I , 4: Taires, nolite ad iracundiam provocare filios vestros. Acta Pii PP. XI 751 mente educativo nel linguaggio della liturgia e dell'arte, ma anche la grande copia e varietà di scuole, associazioni e ogni genere di istituzioni intese a formare la gioventù alla pietà religiosa insieme con lo studio delle lettere e delie scienze e con la stessa ricreazione e cultura fìsica. Ed in questa inesauribile fecondità di opere educative, com'è mirabile, allo stesso tempo che insuperabile, la provvidenza materna della Chiesa, altrettanto mirabile è l'armonia sopra accennata, che essa sa mantenere con la famiglia cristiana, tanto da potersi dire con verità, che la Chiesa e la famiglia costituiscono un solo tempio dell'educazione cristiana. E poiché è necessario che le novelle generazioni vengano °) scuoia: istruite nelle arti e discipline, onde si avvantaggia e prospera la civile convivenza, ed a questa opera è, per sé sola, insufficiente la famiglia, così nacque l'istituzione sociale della scuola, dapprima, si ponga ben mente, per iniziativa della famiglia e della Chiesa, molto tempo innanzi che per opera dello Stato. Laonde la scuola, considerata anche nelle sue origini storiche, è di natura sua istituzione sussidiaria e complementare della famiglia e della Chiesa; e pertanto, per logica necessità morale, deve non soltanto non contraddire, ma positivamente accordarsi con gli altri due ambienti, nell'unità morale più perfetta che sia possibile, tanto da poter costituire, insieme con la famiglia e la Chiesa, un solo santuario, sacro all'educazione cristiana, sotto pena di fallire al suo scopo e di cambiarsi, m vece, in opera di distruzione. E ciò è stato manifestamente riconosciuto anche da un laico, tanto celebrato per i suoi scritti pedagogici (non del tutto encomiabili perchè infetti di liberalismo),il quale sentenziò: «La scuola, se non è tempio, è tana »; e inoltre: « Quando l'educazione letteraria, sociale, domestica, religiosa, non s'accordano insieme, l'uomo è infelice, impotente » . 1 Da ciò appunto consegue, essere contraria ai principi fondamentali dell'educazione la scuola così detta neutra o laica, dalla 1 Nie. T O M M A S E O , Pensieri sull'educazione, Parte I , 3 , 6. B e u t e a > l a l c 752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quale viene esclusa la religione. Una tale scuola del resto, non è praticamente possibüe, giacche nel fatto essa diviene irreligiosa. Non occorre ripetere quanto su questo argomento hanno dichiarato i Nostri Predecessori, segnatamente Pio IX e Leone X I I I , nei cui tempi particolarmente cominciò ad infierire il laicismo nella scuola pubblica. Noi rinnoviamo e confermiamo le loro 1 dichiarazioni, ed insieme le prescrizioni dei Sacri Canoni, onde la frequenza delle scuole acattoliche, o neutre, o miste, quelle cioè aperte indifferentemente ai cattolici e agli acattolici senza distinzione, è vietata ai fanciulli cattolici, e può essere solo tollerata, unicamente a giudizio dell'Ordinario, in determinate circo2 stanze di luogo e di tempo e sotto speciali cautele. E non può neanche ammettersi per i cattolici quella scuola mista (peggio, se unica a tutti obbligatoria) in cui, pur provvedendosi loro a parte l'istruzione religiosa, essi ricevono il restante insegnamento da maestri non cattolici in comune con gli alunni acattolici. Giacché, non per il solo fatto che vi si impartisce l'istruzione religiosa (spesso con troppa parsimonia), una scuola diventa conforme ai diritti della Chiesa e della famiglia cristiana e degna di essere frequentata dagli alunni cattolici. A questo effetto è necessario che tutto l'insegnamento e tutto l'ordinamento della scuola: insegnanti, programmi e libri, in ogni disciplina, siano governati dallo spirito cristiano sotto la direzione e vigilanza materna della Chiesa, per modo che la Eeligione sia veramente fondamento e coronamento di tutta l'istruzione, in tutti i gradi, non solo elementare, ma anche media e superiore. « È necessario - per adoperare le parole di Leone X I I I - che non soltanto in determinate ore si insegni ai giovani la religione, ma che tutta la restante formazione olezzi di cristiana pietà. Che se ciò manca, se questo alito sacro non pervade e non riscalda gli animi dei Pius I X , ep. Quum non sine, 14 Iul. 1864. - Syllabus, Prop. 48. - Leo X I I I , alloc. Summi Pontificatus, 20 Aug. 1880, E p . enc. Nobilissima, 8 Febr. 1884, E p . enc. Quod multum, 22 Aug. 1886, E p . Officio sanctissimo, 22 Dec. 1887, E p . enc. Caritatis, 19 1 Mart. 1894, etc. (vedi Cod. I. C. cum Fontium Annot., c. 1374). 2 Cod. I. C , c. 1374. 753 Acta Pii PP. XI maestri e dei discepoli, ben poca utilità potrà aversi da qualsiasi dottrina; spesso ne verranno anzi danni non lievi ». 1 Nè si dica essere impossibile allo Stato, in una nazione divisa in varie credenze, provvedere alla pubblica istruzione altrimenti che con la scuola neutra o con la scuola mista, dovendo lo Stato più ragionevolmente e potendo anche più facilmente provvedere con lasciare libera e favorire con giusti sussidi l'iniziativa e l'opera della Chiesa e delle famiglie. E che ciò sia attuabile, con soddisfazione delle famiglie, e con giovamento dell'istruzione e della pace e tranquillità pubblica, lo dimostra il fatto di nazioni divise in varie confessioni religiose, dove l'ordinamento scolastico corrisponde al diritto educativo delle famiglie, non solo quanto a tutto l'insegnamento - particolarmente con la scuola interamente cattolica per i cattolici - ma anche quanto alla giustizia distributiva, con l'aiuto finanziario, da parte dello Stato, alle singole scuole volute dalle famiglie. In altri paesi di religione mista accade altrimenti, con non lieve carico dei cattolici, i quali auspice e guida l'Episcopato e con l'opera indefessa del Clero secolare e regolare, sostengono a tutta loro spesa la scuola cattolica per i loro figli, quale è richiesta dal loro gravissimo obbligo di coscienza, e con generosità e costanza encomiabile perseverano nel proposito di assicurare interamente, come essi a maniera di tessera proclamano « l'educazione cattolica, per tutta la gioventù cattolica, nelle scuole cattoliche ». Il che, se non viene aiutato dal pubblico erario, come per sè richiede la giustizia distributiva, non può essere impedito dalia potestà civile, che ha coscienza dei diritti della famiglia e delle condizioni indispensabili della legittima libertà. Dove poi anche questa libertà elementare viene impedita o in varí modi attraversata, i cattolici non si adopereranno mai abbastanza anche a prezzo di grandi sacrifizi, nel sostenere e difen1 Ep. enc. Militantis Ecclesiae, 1 Aug. 1897: Nec(sse est non modo certis horis doceri iuvenes religionem, sed reliquam institutionem omnem christianae pietatis sensus redoleré. Id si desit, si sacer hic halitus non doctorum animos ac discentium pervadat foveatque, exiguae capientur ex qualibet doctrina utilitates; damna saepe consequentur haud exigua. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dere le loro scuole, e nel procurare che si sanciscano leggi scolastiche giuste. Azione cattolica per la scuola. Tutto quanto si fa dai fedeli per promuovere e difendere la scuola cattolica per i loro figli è opera genuinamente religiosa, e perciò compito principalissimo dell'«Azione Cattolica »; onde sono particolarmente care al Nostro cuore paterno e degne di alta lode tutte quelle associazioni speciali, che in varie nazioni attendono con tanto zelo in opera così necessaria. Laonde, col procurare la scuola cattolica per i loro figli, sia proclamato altamente, e sia bene inteso e riconosciuto da tutti, i Cattolici di qualsiasi nazione al mondo non fanno opera politica di partito, ma opera religiosa indispensabile alla loro coscienza; e non intendono già di separare i loro figli dal corpo e dallo spirito nazionale, ma anzi di educarceli nel modo più perfetto e più conducente alla prosperità della nazione, poiché il buon cattòlico, appunto in virtù della dottrina cattolica, è per ciò stesso il miglior cittadino, amante della sua patria e lealmente sottomesso all'autorità civile costituita, in qualsiasi legittima forma di Governo. In questa scuola, in armonia con la Chiesa e con la famiglia cristiana, non avverrà che nei varí insegnamenti si contraddica, con evidente danno dell'educazione, a quello che gli alunni apprendono nell'istruzione religiosa; e se sarà necessario far loro conoscere, per scrupolosa coscienza di magistero, le opere erronee da confutare, ciò verrà fatto con tale preparazione e con tale antidoto di sana dottrina, che non nocumento, ma giovamento ne abbia la formazione cristiana della gioventù. In questa scuola, similmente, lo studio della patria lingua e delle classiche lettere non sarà mai a scapito della santità dei costumi; giacche il maestro cristiano seguirà l'esempio delle api, le quali prendono la parte più pura dei fiori e lasciano il resto, come insegna San Basilio nel suo discorso agli adolescenti sulla lettura dei classici. » P . G., t. 31, 570. 1 La quale necessaria cautela - suggerita Acta Pii PP. XI 755 1 anche dal pagano Quintiliano - non impedisce per nulla che il maestro cristiano accolga e metta a profìtto quanto di veramente buono, nelle discipline e nei metodi, portano i tempi nostri, memore di quel che dice l'Apostolo: « Provate tutto: tenete ciò 2 che è buono » . E perciò, nell'aceogliere il nuovo, egli si guarderà dall'abbandonare corrivamente l'antico, comprovato buono ed efficace dall'esperienza di più secoli, segnatamente nello studio della latinità, che vediamo sempre più decadere ai nostri giorni, appunto per l'ingiustificato abbandono dei metodi, così fruttuosamente usati dal sano umanesimo, venuto in gran fiore nelle scuole della Chiesa particolarmente. Queste nobili tradizioni richiedono che la gioventù affidata alle scuole cattoliche venga bensì istruita nelle lettere e nelle scienze pienamente secondo le esigenze dei nostri tempi, ma insieme solidamente e profondamente, in ispecie nella sana filosofìa, lungi dalla farraginosa superficialità di coloro, che «forse avrebbero trovato il necessario se non avessero cercato il superfluo » . 3 Laonde, ogni maestro cristiano deve tener presente quanto dice Leone X I I I in compendiosa sentenza: « . . . con maggior alacrità bisogna sforzarsi a che non soltanto si applichi un metodo d'insegnamento * adatto e solido, ma più ancora a che l'insegnamento stesso e nelle lettere e nelle scienze sia in tutto conforme alla fede cattolica, massime poi nella filosofìa, dalla quale in gran parte dipende il retto indirizzo delle altre scienze » . 4 Le buone scuole sono frutto, non tanto dei buoni ordinamenti, quanto principalmente dei buoni maestri, i quali, egregiamente preparati ed istruiti, ciascuno nella disciplina che deve insegnare, e adorni delle qualità intellettuali e morali richieste dal loro importantissimo ufficio, ardano di amore puro e divino per i giovani 1 2 Inst. Or., I, 8. I Thess., V, 21: omnia probate; quod bonum est tenete. S E N E C A , Epist. 45: invertissent forsitan necessaria nisi et superflua quaesiissent. Leo X I I I , E p . enc. Inscrutabili, 21 Apr. 1878: ... alacrius adnitendum est, ut non solum apta ac solida institutionis methodus, sed maxime institutio ipsa catholicae fidei omnino conformis in littsris et disciplinis vigeat, praesertim autem in philosophia, ex qua rectas aliarum scientiarum ratio magna ex parte dependet. 8 4 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale loro affidati, appunto perchè amano Gesù Cristo e la sua Chiesa, di cui quelli sono figli prediletti, e per ciò stesso hanno sinceramente a cuore il vero bene delle famiglie e della loro patria. E però, Ci riempie l'animo di consolazione e di gratitudine verso la Bontà Divina, il vedere come insieme con i religiosi e le religiose insegnanti, così grande numero di tali buoni maestri e maestre - anche uniti in congregazioni ed associazioni speciali per vie meglio coltivare il loro spirito, le quali perciò sono da lodare e promuovere come nobilissime e potenti ausiliari dell' « Azione Cattolica » - lavorano con disinteresse, zelo e costanza, in quella che S. Gregorio Nazianzeno appella « arte delle arti e scienza delle 1 scienze » del reggere e formare la gioventù. E nondimeno, anche per essi vale il detto del Divino Maestro: « La messe è veramente 2 copiosa, ma gli operai sono pochi », supplichiamo pertanto il Signore della messe che mandi ancor molti di tali operai dell'educazione cristiana, la cui formazione deve essere sommamente a cuore dei Pastori delle anime e dei supremi moderatori degli Ordini religiosi. È altresì necessario dirigere e vigilare l'educazione dell'ado8 lescente, « molle come cera a piegarsi al vizio » in qualsiasi altro ambiente egli venga a trovarsi, rimovendo le cattive occasioni e procurandogli l'opportunità delle buone, nelle ricreazioni e nelle compagnie, giacché « i discorsi cattivi corrompono i buoni costumi » . 4 Se non che, ai nostri tempi, si fa necessaria più estesa ed accurata vigilanza, quanto più sono cresciute le occasioni di naufragio morale e religioso per la gioventù inesperta, segnatamente nei libri empì o licenziosi, molti dei quali diabolicamente diffusi a vii prezzo, negli spettacoli del « cinematografo », ed ora anche nelle audizioni « radiofoniche », le quali moltiplicano e facilitano, per così dire, ogni sorta di letture, come il cinematografo ogni ' Oratio I I , P. G., t. 35, 426: ars artium et scientia scientiarum. 2 M A T T H . . I X , 37: Messis quidem multa, operarii autem pauci. 3 H O R A T . , Art. poet. v. 163: cereus in vitium fleeti. * I Cor., X V , 33: corrumpunt mores bonos colloquia mala. 757 Acta Pii PP. XI sorta ,di spettacoli. Questi potentissimi mezzi di divulgazione, che possono riuscire, se ben governati dai sani principi, di grande utilità all'istruzione ed educazione, vengono purtroppo spesso subordinati all'incentivo delle male passioni ed all'avidità del guadagno. S. Agostino gemeva della passione ond'erano trascinati anche dei cristiani del suo tempo agli spettacoli del circo, e racconta con vivezza drammatica il pervertimento, per buona ventura 1 temporaneo, del suo alunno e amico Alipio. Quanti traviamenti giovanili, a causa degli spettacoli odierni, oltre che delle malvage letture, non debbono ora piangere i genitori e gli educatori! Sono perciò da lodare e da promuovere tutte quelle opere educative, le quali, con i spirito sinceramente cristiano di zelo per le anime dei giovani, attendono, con appositi libri e pubblicazioni periodiche, a far noti, segnatamente ai genitori ed agli educatori, i pericoli morali e religiosi, spesso subdolamente insinuati, nei libri e negli spettacoli, e si adoperano a diffondere le buone letture e a promuovere spettacoli veramente educativi, creando anche con grandi sacrifìci dei teatri e cinematografi, ne' quali la virtù non solo non abbia nulla da perdere, ma bensì molto da guadagnare. Da questa necessaria vigilanza non segue tuttavia, che la gioventù debba essere segregata dalla società, nella quale pur deve vivere e salvare l'anima, ma che oggi, più che mai, deve essere premunita e fortificata cristianamente contro le seduzioni e gli errori del mondo, il quale, come ammonisce una parola divina, è tutto « concupiscenza della carne, concupiscenza degli occhi e superbia della vita » ; 2 per maniera che, come diceva Tertulliano dei primi cristiani, siano quali debbono essere i veri cristiani di tutti i tempi «composseditori del mondo, non dell'errore ». 3 Nella quale sentenza di Tertulliano siamo già venuti a toccare quello che Ci siamo proposto di trattare in ultimo luogo, ma 1 2 8 Conf., V I , 8. I Io., I I , 16: concupiscentia carnis, concupiscentia oculorum et superbia vitae. De Idololatria, 14: compossessores mundi, non erroris. 758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di massima importanza, e cioè la vera sostanza dell'educazione cristiana, quale si raccoglie dal suo fine proprio, e nella cui considerazione si fa vieppiù chiara, con meridiana luce, la sovraeminente missione educativa della Chiesa. Fine proprio e immediato dell'educazione cristiana è cooperare con la grazia divina nel formare il vero e perfetto cristiano: cioè Cristo stesso nei rigenerati col Battesimo, secondo la viva espressione dell'Apostolo: « Figliuolini miei, che io nuovamente porto in seno fino a tanto che sia formato in voi Cristo » . 1 Giac- ché il vero cristiano deve vivere la vita soprannaturale in Cristo: 2 « Cristo che è la vita vostra » , e manifestarla in tutte le sue operazioni: « affinchè anche la vita di Gesù sia manifesta nella nostra carne mortale » . 8 Perciò appunto l'educazione cristiana comprende tutto l'ambito della vita umana, sensibile e spirituale, intellettuale e morale, individuale, domestica e sociale, non per menomarla comecchessia, ma per elevarla, regolarla e perfezionarla secondo gli esempi e la dottrina di Cristo. Onde il vero cristiano, frutto dell'educazione cristiana, è l'uomo soprannaturale, che pensa, giudica ed opera costantemente e coerentemente, secondo la retta ragione illuminata dalla luce soprannaturale degli esempi e della dottrina di Cristo: ovvero, per dirla con il linguaggio ora in uso, il vero e compito uomo di carattere. Giacché, non qualsiasi coerenza è tenacia di condotta, secondo principi soggettivi; costituisce il vero carattere, ma soltanto la costanza nel seguire i principi eterni della giustizia, come riconosce anche il poeta pagano, quando loda, insepara4 bilmente, « L'uomo giusto e ben fermo nel suo proposito » ; e, d'altra parte, non può darsi compiuta giustizia, se non nel dare a Dio quel che si deve a Dio, come fa il vero cristiano. 1 2 3 4 Gal., IV, 19: Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis. Col., I I I , 4: Christus, vita vestra. II Cor., I V , 11: ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali. H OB A T . , Od. I. I I I , od. 3, v. 1: Iustum et tenacem propositi virum. Acta Pii PP. XI 759 Siffatto scopo e termine dell'educazione cristiana sembra ai profani come un'astrazione, o piuttosto come inattuabile senza soppressione o menomamento delle facoltà naturali e senza rinunzia alle opere della vita terrena, quindi alieno dal vivere sociale e dalla prosperità temporale, contrario ad ogni progresso nelle lettere, nelle scienze, nelle arti e in ogni altra opera di civiltà. A simile obiezione, mossa dall'ignoranza e dal pregiudizio dei pagani, anche colti d'un tempo - ripetuta purtroppo con più frequenza ed insistenza nei tempi moderni - aveva risposto Tertulliano: « Non siamo estranei alla vita. Ci ricordiamo bene di dover riconoscenza a Dio Signore Creatore; nessun frutto delle opere sue noi ripudiamo; soltanto ci moderiamo, per non usarne smodatamente o malamente. E così non senza il foro, non senza il macello, non senza i bagni, le case, le botteghe, le stalle, i mercati vostri e tutti gli altri traffici noi abitiamo in questo mondo. Noi pure con voi navighiamo e militiamo, coltiviamo i campi e negoziamo, e per ciò ci scambiamo i lavori e mettiamo a vostra disposizione le opere nostre. Come mai possiamo sembrare inutili ai vostri affari, coi quali e dei quali viviamo, davvero non vedo » . 1 Pertanto, il vero cristiano, nonché rinunziare alle opere della vita &) più terrena o menomare le sue facoltà naturali, le svolge anzi e le giovevole cittadino, perfeziona coordinandole alla vita soprannaturale, per modo da nobilitare la vita stessa naturale e da procurarle più efficace giovamento, non solo di ordine spirituale ed eterno, ma anche materiale e temporale. Ciò è dimostrato da tutta la storia del Cristianesimo e delle sue istituzioni, che si identifica con la storia 'della vera civiltà e del genuino progresso sino ai nostri giorni; e particolarmente dai Santi, ond'è fecondissima la Chiesa e soltanto essa, i quali hanno 1 cne è anche a nobile e più Apol., 42: Non sumus exules vitae. Meminimus gratiam nos debere Deo Domino Creatori; nullum fructum operum eius repudiamus; plane temperamus, ne ultra modum aut perperam utamur. Itaque non sine foro, non sine macello, non sine balneis, tabernis, officinis, stabulis, nundinis vestris, caeterisque commerciis cohabitamus in hoc saeculo. Navigamus et nos vobiscum et militamtis, et rusticamur, et mercamur, proinde miscemus artes, operas nostras publicamus usui vestro. Quomodo infructuosi videamur negotiis vestris, cum quibus et de quibus vivimus, non scio. » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 76Ö raggiunto, in grado perfettissimo, lo scopo della educazione cristiana, ed hanno nobilitato e avvantaggiato l'umana convivenza in ogni genere di beni. Infatti, i Santi sono stati, sono e saranno sempre i più grandi benefattori dell'umana società, come anche i modelli più perfetti in ogni classe e professione, in ogni stato e condizione di vita, dal campagnuolo semplice e rusticano allo scienziato e letterato, dall'umile artigiano al condottiere di eserciti, dal privato padre di famiglia al monarca reggitore di popoli e nazioni, dalle semplici fanciulle e donne del recinto domestico alle regine e imperatrici. E che dire dell'immensa opera, anche a pro del benessere temporale, dei missionari evangelici, che insieme con la luce della Fede hanno portato e portano ai popoli barbari i beni della civiltà; degli istitutori di molteplici opere di carità e di assistenza sociale, e della interminabile schiera di santi educatori e sante educatrici, che hanno perpetuata e moltiplicata la loro opera nelle loro feconde istituzioni di educazione cristiana in aiuto delle famiglie e a benefìcio inestimabile delle nazioni ? Questi sono i frutti, benefìci in ogni maniera, dell'educazione cristiana, appunto per la vita e virtù soprannaturale in Cristo, che essa svolge e forma nell'uomo; giacche Cristo Signor Nostro, Maestro Divino, è altresì fonte e datore di tale vita e virtù, ed insieme modello universale ed accessibile a tutte le condizioni dell'umana progenie, con il suo esempio, particolarmente alla gioventù, nel periodo della sua vita nascosta, laboriosa, ubbidiente, adorna di tutte le virtù individuali, domestiche e sociali, innanzi a Dio e innanzi agli uomini. E tutto il complesso dei tesori educativi d'infinito valore, che siamo venuti sinora appena in parte accennando, è talmente proprio della Chiesa, da costituire la sua stessa sostanza, essendo essa il Corpo mistico di Cristo, la Sposa immacolata di Cristo, e perciò stesso Madre fecondissima ed Educatrice sovrana e perfetta. E però il grande e geniale S. Agostino - della cui beata morte siamo per celebrare la quindicesima centenaria ricorrenza - prorompeva, pieno di santo affetto per tal Madre, in questi 761 Acta Pii PP. XI accenti: « O Chiesa Cattolica, verissima Madre dei Cristiani, tu meritamente predichi non soltanto doversi onorare purissimamente e castissimamente Iddio stesso, conseguire il quale è giocondissima vita, ma ancora talmente fai tua la dilezione e la carità del prossimo che presso te trovasi potentemente efficace ogni medicina ai molti mali pei quali, a cagione dei peccati, soffrono le anime. Tu puerilmente i fanciulli, con fortezza i giovani, con delicatezza i vecchi, a seconda dei bisogni e del corpo e delio spirito, addestri ed ammaestri. Tu, per, direi quasi, libera servitù i figli sottometti ai genitori, i genitori con dominio di pietà preponi ai figli. Tu con vincolo di religione, più forte e più stretto di quello del sangue, unisci i fratelli ai fratelli... Tu non soltanto con vincolo di società, ma anche di una certa fraternità, leghi i cittadini ai cittadini, le genti alle genti, in una parola tutti gli uomini col ricordo dei primi comuni genitori. Insegni ai re di ben attendere ai popoli; ammonisci i popoli di ubbidire ai re. Con solerzia insegni a chi debbasi onore, a chi affetto, a chi rispetto, a chi timore, a chi conforto, a chi ammonimento, a chi esortazione, a chi la correzione, a chi il rimprovero, a chi il supplizio; mostrando in qual modo e non a tutti tutto si debba, a tutti però la carità, a nessuno l'offesa ». 1 Alziamo, o Venerabili Fratelli, i cuori e le mani supplici al cielOj 2 «al Pastore e Vescovo delle anime nostre)), al Re Divino 1 De moribus Ecclesiae catholicae, Hb. I, c. 3 0 : Merito. Ecclesia catholica. Mater christianorum verissima, non solum ipsum Deum,, cuius adeptio vita est beatissima, purissime atque castissime colendum praedicas; sed etiam proximi dilectionem atque charitatem ita complectens, ut variorum morborum, quibus pro peccatis suis animae aegrotant, omnis apud te medicina praepolleat. Tu pueriliter pueros, fortiter iuvenes, quiete Senes prout cuiusque non corporis tantum, sed et animi aetas est, exerces ac doces. Tu parentibus filios libera quadam servitute subiungis, parentes filiis pia dominatione praeponis. Tu fratribus fratres religionis vinculo firmiore atque arctiore quam sanguinis nectis... Tu cives civibus, gentes gentibus, et prorsus homines primorum parentum recordatione, non societate tantum, sed quadam etiam fraternitate coniungis. Doces Reges prospicere populis; mones populos se subdere Regibus. Quibus honor debeatur, quibus affectus, quibus reverentia, quibus timor, quibus consolatio, quibus admonitio, quibus cohortatio, quibus disciplina, quibus obiurgatio, quibus supplicium, sedulo doces; ostendens quemadmodum et non omnibus omnia, et omnibus charitas, et nulli debeatur iniuria. 2 Cfr I Petr., I I , 25: ad Pastorem et Episcopum animarum vestrarum. ACTA, vol. XXI, n. 16 — 31-12-929. 51 762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « che dà legge ai governanti » affinchè Egli con la sua virtù, onnipotente faccia sì che questi splendidi frutti dell'educazione cristiana si raccolgano e si moltiplichino « in tutto il mondo » sempre più a vantaggio degli individui e delle nazioni. Auspice di queste grazie celesti, con paterno affetto, a Voi, o Venerabili Fratelli, al Vostro Clero e al vostro popolo impartiamo l'Apostolica Benedizione. Dato a Eoma, presso S. Pietro, il giorno 31 Dicembre 1929, anno ottavo del Nostro Pontificato. PIUS L I T T E R A E PP. X I A P O S T O L I C A E I APOSTOLICA ERIGITUR NUNTIATURA APUD ITALIAE REGEM PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Spectat ad B o m a m i m Pontificem inter multiplices gravesque, quas pro communi christifidelium b o n o suscipit, curas, in eam quoque impensius incumbere, ut apud nationum Gubernia ac moderatores constituantur Legationes, quibus provide gubernatorum et popularium erga R o m a n a m Cathedram magis in dies observantia provehatur, atque ea ad Sanctam Sedem referantur, per quae spiritualibus eorundem necessitatibus consulatur. Quapropter cum iam ex Conventionibus die septima huius mensis confectis ab Apostolica Sede eum Italici Regni Moderatoribus statutum sit ut apostolica etiam Nuntiatura erigatur pro Italica ditione: N o s , c u m certa Nobis spes effulgeat, h o c voluntatis Nostrae consilium tum m a x i m e religioni provehendae, tum vinculis inter Italicam nationem et Sanctam Sedem arctius obstringendis esse profuturum, haec quae sequuntur decernenda ultro libenterque existimavimus. Nimirum, auctoritate apostolica Nostra, praesentium Litte- rarum tenore, Nuntiaturam Apostolicam apud Italiae R e g e m perpetuo erigimus et constituimus, eique omnia et singula deferimus iura, privilegia, honores, praerogativas, indulta, quae praestantiorum huiusmodi Legationum propria sunt. 763 Acta Pii PP. XI H a e c in D o m i n o statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, ipsique Nuntiaturae per Nos in Italiam erectae nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m B o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x r v mensis Iunii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status., Ii TEMPLUM SS. AMBROSII ET CAROLI, AD VIAM LATAM, DE URBE, HONORIBUS ET TITULO BASILICAE MINORIS AUGETUR. PIUS P P X I Ad perpetuam rei memoriam. — Lombardi in Urbe degentes iam quinto decimo saeculo exeunte hac Alma in Urbe Nostra Sancto A m b r o sio Episcopo mediolanensi dicatum templum, pia quoque curandis aegrotis nationis suae adiecta d o m o , ad viam Latam erexerunt, quod in sequenti saeculo, post direptam Urbem, fere collapsum, renovatum est. Penes sacram ipsam aedem iam usque ab initiis suam habuit sedem Lombardorum Sodalitas, quae X y s t i Quarti temporibus canonice instituta, dein, mediolanensi Pio Quarto Summo Pontifice, sollerti praesertim studio Sancti Caroli Borromaei, privilegiis amplissimis ex ornata est. Postquam vero tam magnus hic Mediolanensium Archiepiscopus anno MDCX in Sanctorum numerum elatus est, ad gentis Lombardiae pietatem erga insignem Praesulem ipsum suum significandam, auctore ac fovente Paulo Aemilio Sfondrati, Urbanae Sancti Ambrosii confraternitatis Cardinali Patrono, » n o v a ampliorque ecclesia exaediflcari coepta est titulo Sanctorum A m brosii et Caroli; atque eorundem sub invocatione Praesulum ecclesiae mediolanensis, ea tempestate, memorata quoque Lombardorum sodalitas, privilegiis interea ac nomine archiconfraternitatis apostolica auctoritate aucta, posita est. E a d e m autem in ecclesia, anno tantum MDCLXXXIV expleta, quae latino more ad crucis formam tribus navibus constat atque artis operibus, quibus exornatur, inter potioris momenti tempia est recensenda huius Almae Urbis, primum Sacrum Nosmetipsi abhinc annos Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 764 quinquaginta htavimus; eamdemque ecclesiam frequenter postea, munera tunc temporis Nobis credita in Urbe gerentes, sodales etiam facti archiconfraternitatis Nostrae gentis, continenter observantissimi utriusque archidioecesis Patroni, pie ac devote lustravimus. Dein ad regendam v o cati Mediolanensium Ecclesiam, quam ipsi caelestes Patroni tam scienter tamque fructuose, Nobis amplissima relinquentes exempla, moderati sunt, Urbanae Cardinalis quoque archiconfraternitatis Protectoris munere apud Sanctorum Ambrosii et Caroli R o m a n a m Curiam, libenti quidem animo functi sumus; adeo ut, divina largitate ad supremam beati Petri Apostoli Cathedram, licet immeriti, evecti, peculiari benevolentiae erga Lombardorum archisodalitatem ecclesiamque testimonio, Nos huiusmodi protectoris officio gerendo institerimus. Quapropter grati animi caussa itemque suae fidelis erga Nos observantiae sodales ipsius coetus ad perennandum Nostri Iubilaei sacerdotalis annum, stipe ex undique coniecta, in ecclesia sua altare Ssmi Sacramenti renovandum, magni pretii marmoribus ac pulcris congruisque artis operibus exornandum curarunt; laboribusque nunc expletis, anniversarium diem faustitatis Nostrae celebrare intendunt. Nil mirum itaque si Nos, huiusmodi rerum atque eventuum memores, hanc occasionem nacti, ad priora Nostrae erga Lombardorum archisodalitatem eiusdemque ecclesiam benevolentiae testimonia n o v a m propensae voluntatis Nostrae significationem adiiciamus, qua Urbana eadem ecclesia privilegiis atque honoribus augeatur, quae potioribus antiquioribusque Urbis templis spectant. Hisce propterea Litteris Apostolicis, motu proprio, deque auctoritate Nostra ecclesiam sub titulo sanctorum Ambrosii et Caroli hac Alma in Urbe exsistentem Basilicae minoris titulo perpetuum in m o d u m exornamus, illique omnia et singula conferimus iura, privilegia, praerogativas, honores, indulta, quae ceteris minoribus huius Almae Urbis Nostrae Basilicis de iure competunt. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare et fore, suosque plenos atque integros effectus, sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant vel in posterum spectare poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i mensis Decembris anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPABRI, a Secretis Status. Acta Pii PP. XI 765 EPISTOLA AD EMUM P. D. BASILIUM EPISC. VELITERNUM S. R. E. CARD. POMPDLJ, VICE SACRA IN URBE ANTISTITEM, QUEM DEPUTAT LEGATUM SUUM AD DEDICANDUM VOTIVUM ALTARE IN TEMPLO SS. AMBROSII ET CAROLI, DE URBE. PIUS PP. X I Venerabilis frater Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Nosti profecto, complures ecclesiasticos laicosque viros in consilium iam dudum coivisse ut, in memoriam quinquagesimi sacerdotii Nostri natalis, in aede S. Caroli Borromaei, ubi pro Nostra in eum pietate praecipua, prim u m litavimus, altare Augusto Sacramento asservando marmoreum omnique ornatu excultum, quod veteris lineamenta referret, denuo exstruendum curarent. Facile autem est intellegere, quam acceptum Nobis acciderit studiosae eiusmodi voluntatis testimonram, ab universo catholico orbe Nobis delatum. Neque enim ignoramus ad magnificentissimi illius altaris exaedificationem, ingentem christifideles stipem, vel e remotissimis sacrarum missionum stationibus contulisse: in quo Episcopi bene multi, Purpurati Patres, et ipsi Civitatum Principes et rectores exemplo ceteris fuere. Ut igitur gratum Nostrum largitoribus omnibus ostendimus animum, te, venerabilis frater Noster, Legatum Nostrum eligimus, qui coetui sollemni praesideas, quem et Urbis incolae, et Mediolanenses huc peregrinantes ad dedicandum altare, eo ipso sacerdotii Nostri natali die, habituri sunt. Placet praeterea id tibi committere, ut nomine Nostro idem altare p o stridie eius diei consecres; utrumque autem munus pro certo habemus, te, quae tua est in Nos observantia et caritas, esse perlibenter obiturum. Caelestium interea Nostrae testem, tibi, gratiarum auspicem paternaeque venerabilis frater Noster, et benevolentiae omnibus, quotquot ad S. Caroli hac de caussa convenient, apostolicam benedictionem peramanter impertimus. Datum E o m a e apud S. Petrum, die x v i mensis MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS P P . X I Decembris, anno Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 766 SERMO AD EMOS PP. D D . CARDINALES, SIMUL CUM COLLEGIIS R O M A N A E PRAELA- T U R A E CETERISQUE PRAELATIS. CONVENTOS IN A U L A M CONSISTORII, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. I. C. AD OMINA D E F E R E N D A BEATISSIMO PATRI. Ci affrettiamo a ringraziare di cuore il venerando Cardinal Decano del Sacro Collegio delle belle ed alte insieme che affettuose parole e dei sentimenti nobili che è venuto indirizzandoci a nome suo e del Sacro Collegio stesso al quale vanno pure i Nostri ringraziamenti; e n o n solo ringraziamo per i sentimenti espressi, ma anche per questa solenne e sempre cara presenza del Sacro Collegio che tanto più Ci è cara in circostanze c o m e queste, sia perchè si verifica appena chiusosi cronologicamente il Nostro giubileo sacerdotale, al quale il Sacro Collegio ha voluto prendere una parte così bella e splendida non solo cogli auguri, ma anche coi suoi magnifici doni, sia perchè avviene alla vigilia delle sempre care, solenni, simpatiche, sante feste natalizie: sicché in questo momento la presenza del Sacro Collegio Ci riesce davvero più squisitamente cara ed è più particolarmente solenne. Il vostro venerando Interprete Ci ha richiamate tante e tanto care e belle cose, che N o i non possiamo esimerci dal rinnovare, anche alla presenza vostra e di quanto ha c o n d o t t o qui di più eletto la Prelatura Romana, i sentimenti di profonda riconoscenza che Noi non abbiamo mai cessato di portare dinanzi al trono di D i o unico Fattore di così belle e sante cose, c o m e altresì abbiamo fiducia che siano state e siano per essere tutte quelle colle quali il Signore ha propriamente riempito l'anno del Nostro giubileo sacerdotale. Per esse il Nostro giubileo da evento della Nostra vita individuale è divenuto un fatto veramente, felicemente, beneficamente mondiale che ha colmato di gioia il Padre comune dei f eden, poiché per esse il giubileo sacerdotale del Padre è divenuto il giubileo spirituale dei figli, cioè di tutta quanta la immensa famiglia cattolica con larga mèsse di ottimi frutti di rinnovata vita cristiana, sia nei rapporti della vita individuale c o m e nei rapporti della vita sociale. Di questa efficienza benefica abbiamo avuto una prova nella serie ininterrotta, fìtta, numerosissima di pellegrinaggi venuti all'antica santa Chiesa Romana, Madre di tutte le Chiese, da tutte le parti del m o n d o . Lo stesso vostro venerando Interprete ha voluto poi anche ricordare quegli eventi che superando la portata individuale di quello testé accen- Acta Pii PP. XI 767 nato, ne rivestono una storica ed universale. E veramente quegli eventi, e cioè quegli storici Patti lateranensi, Noi possiamo ben porre tra le gioie più pure e più fulgide colle quali la mano ed. il cuore di D i o hanno voluto abbellire ed impreziosire il Nostro sacerdotale giubileo, aumentandone l'importanza e la portata. Dinanzi a queste grandi e mirabili cose, Noi non possiamo che ringraziare Iddio di aver voluto scegliere la Nostra pochezza per il loro compimento. A D i o dunque la rinnovata e perenne gratitudine Nostra anche c o m e al Datore e Distributore di quei non pochi e preziosi frutti di cui ha pure parlato il vostro venerando Interprete e che Noi riteniamo per certi nelle divine disposizioni così c o m e siamo certissimi delle Nostre perenni intenzioni in proposito: frutti di pacificazione non solo, ma ancora frutti di santificazione, di restaurata vita cristiana, di amplificato onore di D i o e della sua Chiesa e per ciò stesso di nuove garanzie anche per la prosperità vera del Paese e della Società. Tra le conseguenze più immediate e felici di quegli Accordi, N o i senza dubbio poniamo le auguste visite alle quali ha accennato il Decano del Sacro Collegio, visite delle quali, è bene dirlo, Noi siamo rimasti non soltanto soddisfatti ma veramente consolati. Ed anche per altre conseguenze di quei Patti teniamo a manifestare e soddisfazione e consolazione: per le buone disposizioni di non pochi Dicasteri e di egregie persone che hanno messo le loro buone volontà e le loro rnigliori disposizioni, anzi le disposizioni più deferenti, per l'attuazione sempre più fedele, sempre più benefica degli A c c o r d i stessi. N o n possiamo però dire così di tutto, di tutti ed in tutte le direzioni, nè possiamo dirCi del tutto contenti, perchè non mancano — c o m e già sia pure sorvolando abbiamo avuto occasione di accennare nell'ultima Allocuzione concistoriale — le tristi note, le note discordanti. L'Azione Cattolica — la Nostra Azione Cattolica — non è trattata c o m e dovrebbe essere, non è trattata c o m e un articolo esplicito del Concordato solennemente esige. Dire che l'Azione Cattolica fa della politica per eludere quell'articolo, è proprio dire cosa contraria alla verità, è proprio un calunniarla, un calunniare N o i stessi nei Nostri figli più cari. Se qualche isolato — non se ne è mai fatto il n o m e — meritasse la taccia di politicante, Noi saremmo i primi, o v e lo conoscessimo, a formularla ed a sanzionarla; ma, se anche ciò fosse, non significherebbe affatto che l'Azione Cattolica fa della politica. Dire che l'Azione Cattolica, i Giovani Cattolici, la Gioventù Cattolica fanno della politica, è dire cosa non vera; n o , non la fanno, e N o i lo sappiamo bene, perchè quei Nostri figli hanno da Noi la consegna di non farla, e sappiamo pure con quale spirito di ubbidienza e con quale scrupolo essi eseguiscono le consegne che loro sono date dal Vicario di Gesù Cristo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 768 E in un'altra direzione, c o n Nostro s o m m o dolore, siamo costretti a fare delle tristi constatazioni: ed è per la stampa cattolica, per la stampa dell'Azione Cattolica. N o , essa non è trattata bene, anzi è trattata male, odiosamente male. È questo un doloroso fatto cne si e ormai verificato in tutto quest'anno, fino a questi ultimi giorni. E ciò mentre contemporaneamente si legge l'annunzio di monumenti di cui ben p o c h i possono riconoscere l'opportunità, ed i quali, se non nella lettera, certo nello spirito contrastano con i Patti convenuti, d o v e è pur ricordato e riconosciuto il carattere sacro di Roma, di questa R o m a che rimane sempre la Nostra R o m a , la Nostra Diocesi, Nostra nel senso più vero ed alto della parola. E tutto ciò mentre si danno larghi permessi e facilitazioni a pubblicazioni che a quello stesso spirito contrastano: pubblicazioni irriguardose ed irriverenti verso questa Santa Sede e verso il Pontefice stesso, che si direbbero nate fatte ed intese a sconvolgere le coscienze e le intelligenze proprio su quei punti, nei quali abbiamo ripetutamente espresse le Nostre rettifiche e le Nostre condanne: pubblicazioni che si dicono voler essere l'apologia di una politica religiosa, che, se fosse veramente tal quale è detta, sarebbe una politica antireligiosa. Come vedete non mancano le tribolazioni e le tristezze, ma anche « in tribulationibus nostris » siamo nel gaudio, perchè abbiamo una fiducia illimitata e troppo giustificata nella bontà di D i o , nella fedeltà di D i o e nelle promesse che Egli ha fatto alla sua Chiesa ed a coloro che dovevano essere i suoi Vicari: « e t super hanc petram... non praevalebunt... ecce E g o vobiscum sum... » Alla fiducia illimitata e giustificata nella bontà di Dio amiamo aggiungere altresì la fiducia che pur nutriamo nella lealtà e fedeltà degli uomini. Ed ora non ci resta, dilettissimi figli e venerabili Fratelli; che di rinnovare i sentimenti della Nostra gratitudine a tutti v o i e di contraccambiare gli auguri a v o i ed. a tutta la presente eletta Prelatura R o m a n a . La Nostra Benedizione v o g h a m o impartire tanto più effusamente a tutti e singoli i membri del Sacro Collegio quanto sicuri siamo che essa ridonderà a vantaggio di N o i stessi, conoscendo bene con quale sollecitudine, con quale cura, c o n quale devozione v o i lavorate là d o v e ciascuno di v o i è posto ad essere a Noi di prezioso aiuto e consiglio per gli interessi di questa Santa Sede Apostolica e per il governo di tutta la Chiesa. Vogliamo infine benedire tutti i presenti e quanto ciascuno di essi ha di più caro nel pensiero e nel cuore, pregando il Signore di accompagnare la benedizione Nostra coll'abbondanza delle sue divine benedizioni e delle sue grazie. 76t S. Congregatio Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS P B O V I S I O ECCLESIALIUM Sanctissimus Dominus Koster Pius divina Providentia Papa X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, Ecclesias quae sequuntur singulas de suo pastore providit, nimirum: 1 Novembris 1929. — Titulari episcopali Ecclesiae Ancusensi praefecit B. P. D. Saturninum Peri, hactenus Episcopum Ecclesiensem. 4 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae de Chilapa, B. D. Leopoldum Diaz Escobar, canonicum eiusdem cathedralis. 9 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Cyrenensi, B. P. D. Iosephum Legrand, hactenus Episcopum Dacchensem. IS Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Bellicensi, B. D. Virgilium Beguin> Archipresbyterum oppidi Sedan. 18 Novembris. — Patriarchali Ecclesiae Lisbonensi, B. P. D. E m m a nuelem Gonçalvez Cerejeira, hactenus Archiepiscopum titularem Mitylenensem. — Metropolitanae Ecclesiae Parisiensi, B. D. Ioannem Verdier, m o - deratorem generalem sodalitii Presbyterorum a S. Sulpicio. 22 Novembris. —. Cathedrali nuper erectae Ecclesiae Assisensi in Brasilia, B. P. D. Antonium Iosephum dos Santos, hactenus titularem Croènsem, et Auxiliarem Archiepiscopi Adamantini. Episcopum 770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SACRA TRIBUNALIUM ROMANA ROTA Citationes edictales 1 BAIOCEN. NULLITATIS MATRIMONII (DANIBL-BINOT) Cum ignoretur locus actualis commorationis Andreae Bin ot, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 19 Februarii 1930, hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem desig n a n d a m qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An confirmanda sit vel infirmanda in sententia Rotalis diei 7 Iulii 1929 casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti Andreae Binot curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. Pg S. F. Guglielmi, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 13 Novembris 1929. T. Tani, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. André Binot, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne •ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 19 Février 1930, à il heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Botale du 13 Juillet 1929 dans C9 cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. André Binot, devront, dans la mesure «du possible, l'avertir de la présente citation. S. Romana Rota 771 II PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (BAYRAG-MOURAILLE) Cum ignoretur locus actualis commorationis Victorii Mourailie in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 28 Martii 1930, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti Victorii Mourailie curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. £B S. , M. Massimi, Decanus, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R*. Rotae, die 2 Decembris 1929. T. Tani, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Victoire Mourailie, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 28 Mars 1930 à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Victoire Mourailie, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de là présente citation. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XI ad sacrosanctam Archibasilicam Lateranensem die xx mensis Decembris, quo die ante quinquaginta annos ibidem sacerdotio auctus erat, privatim se contulit, comitantibus Praefecto Cubiculi Secreti, Episcopo Porphyriensi Praefecto Sacrarii Apostolici eodemque Civitatis Vaticanae Vicario Generali, Praefecto et Magistris caeremoniarium pontificalium, Cubiculariis de numero intimis ; et ab Eminentissimo Cardinali Archipresbytero et Ordine Canonicorum sollemniter exceptus est. Beatissimus Pater, postquam in continenti Aedium Lateranensium diaeta claves auream et argenteam Sibi ad antiquum ritam ac morem oblatas quasi in possessionis signum tetigit, in Cathedrale episcopatus Sui romani Templum ingressus, positis genibus, Crucifixi effigiem ab eodem Eminentissimo Viro Sibi exhibitam reverenter osculatus est. Deinde, cum Augustum Sacramentum adorasset et sacra Apostolorum Petri et Pauli Capita ad colendum proposita veneratus esset, ad altare princeps Pontifici Summo reservatum piissime litavit. Sacro autem peracto, in Cathedra sedit, et Ordinem Canonicorum, ceteros ex Archibasilicae clero, Franciscales admissis expiandis in eodem Templo Lateranensi praefectos, et Seminarii Romani alumnos, obedientiam praestituros, ad osculum pedum admisit, dum cantorum Schola vetustas acclamationes concinebat. Giovedì, 5 Dicembre, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza le Loro Maestà il Re VITTORIO EMANUELE III e la Regina ELENA, Sovrani d'Italia. Sabato, 7 Dicembre, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Altezza Reale il Principe di Piemonte, UMBERTO di Savoia, Principe Ereditario, e le Loro Altezze Reali le Principesse GIOVANNA e M A R I A di Savoia Diarium Romanae Curiae 773 Giovedì, 26 Dicembre, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza le Loro Altezze Reali EMANUELE FILIBERTO, Duca d'Aosta; ELENA, Duchessa d'Aosta, il Duca di Spoleto, il Conte di Torino, il Duca degli Abruzzi. Sabato, 28 Dicembre, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza le Loro Altezze Reali TOMASO, Duca di Genova; la Principessa MARIA ADELAIDE; il Principe di Udine, il Duca di Bergamo, il Duca di Ancona, il Duca di Pistoia, la Duchessa di Pistoia. SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 3 Dicembre 1929, nel palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori Teologi hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione del Venerabile Servo di Dio Giovanni Ogilvie, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in Scozia, in odio alla Fede, e quindi una nuova Congregazione Generale sopra il martirio dei Venerabili Servi di Dio Giorgio Haydock e Compagni, uccis in Inghilterra, come si • asserisce, in odio alla Fede. Martedì, 10 Dicembre 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione dei Venerabili Servi di Dio Tommaso Hemerford, sacerdote secolare ; Giovanni Roberts, sacerdote dell'Ordine di S. Benedetto; Giovanni Joues, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minori; Roberto Southwell, sacerdote della Compagnia di Gesù; Filippo Howard, Conte di Arundel e Compagni, uccisi in Inghilterra, in odio alla Fede. Nel medesimo giorno 10 Dicembre 1929 e nello stesso Palazzo Apostolico Vaticano, sotto la presidenza dell'Emo e Revmo Cardinale Granito Pignatelli di Belmonte, Ponente della Causa di canonizzazione della Beata Lucia Filippini, Fondatrice e Superiora dell'Istituto delle Maestre Pie, dette Filippini, come dal suo cognome, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima S. Congregazione dei Riti, si è discusso il dubbio su due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione delia stessa Beata, i quali vengono proposti per la sua Canonizzazione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 774 TRIBUNALE DELLA S. R. ROTA COMUNICATO Si rende noto che, in seguito al Concordato U Febbraio 1929 fra la S. Sede e l'Italia, ratificato il 7 Giugno 1929, e ai desideri manifestati dalle Curie italiane a mezzo di S. E. il Ministro Guardasigilli, il Santo Padre, nell'udienza accordata al sottoscritto il 21 Novembre 1929, ha concesso al Collegio Rotale, in parziale deroga al canone 44 § 2 della Lex propria S. B. Botae, la facoltà, valevole per un quinquennio, di ammettere a patrocinare nel Tribunale della Rota, per difendere le cause di cittadini o enti italiani, gli avvocati esercenti presso i tribunali del Regno, appartenenti alle seguenti categorie: a) Docenti di diritto nelle Università; b) Membri del Consiglio Superiore Forense; e) Presidenti e Vicepresidenti dei Consigli Professionali e Commissioni Reali degli Ordini degli Avvocati. Dovranno costoro provare la loro perizia in diritto canonico, o con esame, o con titoli e pubblicazioni, restando al giudizio insindacabile del Collegio Rotale decidere anche intorno a tutti gli altri requisiti personali richiesti dalle leggi canoniche. Massimo Massimi, Decano. SEGRETERIA DI STATO CONGREGAZIONI ASSEGNATI? AI NUOVI CARDINALI Con successivi biglietti della Segreteria di Stato, la Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di assegnare le seguenti Sacre Congregazioni ai nuovi Eminentissimi e Reverendissimi Signori Cardinali: 18 Luglio 1929. Al Signor Card. Alfredo Ildefonso Schuster, le Sacre Congregazioni dei Beligiosi, dei Biti e dei Seminari e delle Università degli studi. 28 Ottobre » Al Signor Card. Pietro Segura y Saenz, le Sacre Congregazioni dei Beligiosi, di Propaganda Fide, dei Seminari e 19 Dicembre » Università degli studi. Al Signor Cardinale Emanuele Gonçalves Cerejeira, le Sacre Congregazioni di Propaganda Fide, dei Biti e dei Seminari e delle Università degli studi. Diarium Romanae Curiae 11h 19 Dicembre 1929. Al Signor Cardinale Eugenio Pacelli, le Sacre Congregazioni del S. Uffizio, degli Affari ecclesiastici straordinari e dei Seminari e delle Università degli Studi. » » » Al Signor Cardinale Luigi Lavitrano, le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, del Concilio e dei Religiosi. » » » Ai Signor Cardinale Dalmazio Minoretti, le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Sacramenti e dei Riti. » » » Al Signor Cardinale Giuseppe Mac Rory, le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e della Reverenda Fabbrica di S. Pietro. » » » Al Signor Cardinale Giovanni Verdier, le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, di Propaganda Fide e dei Seminari e delle Università degli Studi. NOMINA Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 4 Agosto 1929, il Santo Padre Pio XI felicemente regnante, si è degnato di nominare Monsig. Leonida Perrin, Consultore della Sacra Congregazione pro Ecclesia Orientali. NECROLOGIO 26 Agosto » Dicembre 1929. Monsig. Antonio Òech, Vescovo tit. di Cidiesso. » Emo Sig. Card. GIOVANNI GAMBA, del titolo di S. Maria sopra Minerva, Arcivescovo di Torino. I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN.- X X I I. - ACTA PII PP. XI — VOL. X X I ) SACRA CONGREGATIO DE SACRAMENTIS, 351, 490, 631. LITTERAE ENCYCLICAE, 6 8 9 , 7 0 7 , 7 2 3 . EPISTOLA APOSTOLICA, 1 2 9 . MOTU PROPRIO, 3 4 2 . CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 5, 3 3 , 9 8 , 138,308,577,649. LITTERAE APOSTOLICAE, 1 2 , 8 9 , 1 4 7 , 1 7 7 , 312, 473, 545, 581, 622, 651, 763. CHIROGRAPHA, 2 9 7 , 6 1 9 . EPISTOLAE, 2 2 , 185, 5 9 6 , 6 2 5 , 6 6 4 . SACRUM CONSISTORIUM, 4 5 7 , 6 1 7 , 6 8 1 . SERMONES, 1 0 3 , 1 7 2 , 7 6 6 . CONVENTIONES, 2 0 9 , 3 3 7 , 4 4 1 , 5 2 1 . SACRA CONGREGATIO CONCILII: Resolutiones, 1 1 6 . Epistola, 4 9 4 . Instructio, 3 8 4 . Monitum, 2 3 . SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS : Approbationes, 1 6 0 . S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: Provisio Ecclesiarum, 1 6 2 . Nominationes, 2 4 , 1 6 2 , 1 9 4 , 3 2 0 , 504, 674. Designationes, 1 6 3 . SACRA CONGREGATIO RITUUM: II. - A C T A S S . C O N G R E G A T I O N U M Decreta liturgica, 4 3 , 77, 1 9 5 , 3 2 1 , 328, 509. SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII, 490. Proscriptio librorum, 4 8 9 , 6 7 0 . SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS: Documenta, 4 2 . De finibus dioecesium, 5 5 8 . Provisio Ecclesiarum, 2 3 , 115, 1 5 1 , Decreta in causis Servorum Dei, 24, 119, 163, 195, 321, 505, 562. Officia nova, 4 4 , 6 0 1 . SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 5 7 1 . III. - A C T A T R I B U N A L I U M 193, 319, 350, 560, 630, 769. Designationes, 6 3 1 . SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIEN- SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA: Decreta, 168, 2 0 0 , 5 1 0 . Rescripta de indulgentiis, 6 4 3 . TALI : Decreta, 2 7 , 6 7 0 . Provisio Ecclesiarum, 3 2 0 . Nominationes, 1 9 4 . Approbationes, 194, 5 6 0 . ACTA, vol. XXI, n. 16. — 31-12-929. SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL, 5 1 1 . SACRA ROMANA ROTA: Index sententiarum, 7 8 . 778 Index generalis actorum Index decretorum vim definitivam habentium, 9 0 . Citationes edictales, 169, 4 3 8 , 5 7 2 , 675, 770. Diarium Curiae Romanae: Audientiae solemniores, 2 7 , 1 7 2 , 439, 772. Notificationes, 1 2 3 , 1 7 5 , 2 0 1 , 5 7 0 , s. Congregationes Ss. Rituum, 2 7 , 575, 645, 669, 772 IV. - A C T A OFFICIORUM 9 5 , 123, 175, 201, 330, 440, 513, 575, SECRETARIA STATUS, 6 0 7 . 645, 676, 773. PONT. COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS, 170, 5 7 3 . PONT. COMMISSIO PRO RUSSIA, 9 4 , 1 7 1 , Nominationes,* 2 9 , 1 2 4 , 2 0 2 , 3 3 0 , s. Necrologium, 3 2 , 9 6 , 128, 2 0 8 , 3 3 6 , 332, 514, 576, 611, 645, 676, 771 440, 520, 576, 616, 648, 680, 775. 608, 644. * Ad inquirentium commodum haec sit distincta recensio: PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 29, 124, 202, 332, 514, 465, 676. PP. Cardinales dati SS. Consiliis: S. S. G. S. Officii, 775; S. C. Consistoriali, 775; S. C. pro Eccl. Orientali, 729, 775; S. G. de Sacramentis 775; S. C. Concilii, 775; S. |C. de Relig., 29, 611, 129, 774 s.; S. G. de Prop. Fide, 775; S. G. Rituum, 29, 203, 774 s.; S. C. a Neg. Eccl. Extr., 775 ; S. C. Rev. Fabricae S. Petri, 775; S. C. de Seminariis et Studiorum Universitatibus, 729, 774 s. Consultores deputati; S. C. pro Eccl. Orientali, 95, 202, 776; S. C. de Prop. Fide, 95; S. C. Rituum, 611; S. C. de Neg. Eccl. Extraord., 95. Officiales renunciati; in S. C. Consistoriali, 515, 611; in S. C. Rituum, 332; in S. C. de Seminariis, 332; in S. G. de Neg. Eccl. Extraord., 515; in Signatura Apostolica, 514; in Nunciaturis ac Delegationibus, 29, 124, 515 Episcopi Assistentes Solio: 29, 124, 203, 515, 612, 464, 676. Protonotarii Apostolici ad instar: 29, 124, 203, 332, 515, 612, 646, 676. Praelati Domestici: 29, 124, 203, 333, 515, 612, 677. Cubicularii secreti supra numerum: 32, 95, 127, 175, 207, 519, 5T6, 616, 679. Cubicularii honoris in habitu: 96, 128, 176, 207, 335, 520, 576, 616, 680. Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n. : 96, 128, 208, 336, 519, 576, 616, 680. Cubicularii honoris ab ense et lacerna, 96, 336, 520, 680. Cappellani secreti honoris: 128, 207, 520. Cappellani honoris extra Urbem: 616. Ex Ordine Piano; Gran Croci, 333, 516, 646; Placca, 30,194, 334, 516,646; Commendatori, 30, 124, 204, 516; Cavalieri, 126, 678. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci, ci. civ., 126, 330, 516, 613, 646; Placca, ci. civ., 30, 125, 204, 517, 613, 647 , 678; cl. mil., 205; Commendatori, ci. civ., 30, 126, 205, 334, 517, 613, 647, 678 ; cl. mil., 30; Cavalieri, ci. civ., 31, 126, 205, 334, 517, 614, 647; cl. mil., 206, 647. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croci, 206, 334, 518, 647; Commendatori con placca, 31, 206, 335, 615, 648; Commendatori, 31, 127, 206, 335, 518, 615, 648, 678; Cavalieri, 31, 127, 207, 335, 518, 615, 648, 679. II INDEX DOCUMENTORUM., CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I. - A C T A PII PP. XI I.-LITTERAE ENCYCLICAE 1929 Dec. » » » » 20 Mens Nostra. - Ad Venerabiles Fratres, Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sedè habentes: de usu exercitiorum spiritualium magis magisque promovendo 689 23 Quinquagesimo ante. — Ad Venerabiles Fratres, Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes, et ad dilectos filios christifideles orbis universos: De anno sacerdotii Sui quinquagesimo exacto feliciter ac de prorogatione iubilaei. 707 31 Rappresentanti in terra. — Ad Venerabiles Fratres, Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes et ad dilectos filios christifideles orbis universos: De christiana iuventae educatione 723 I I . - EPISTOLA APOSTOLICA 1929 Martii 4 Caritatem decet. - Ad Archiepiscopos et Episcopos Reipublicae Cechoslovacâe: de millenaria celebritate Sancti Wenceslai Ducis, Martyris . . . . . . . . . . . . 129 III. - MOTU PROPRIO 1929 Iunii 24 » » » Decessor noster. - De Pontificiorum Operum Missionalium coordinatione . • 342 Vix ad summi Pontificatus. - Pontificium Opus « a S. Petro apostolo » pro cleri indigenae institutione propriis et definitis statutis donatur 345 780 Index documentorum I V . - CHIROGRAPHI 1929 Maii 30 » Iunii 7 » Aug. 25 Ci si è domandato. - Ad Emum P. D. Petrum, tit. S. Laurentii in Lucina, S. R. E. Presb. Card. Gasparri, a Secretis Status: de Conventionibus inter Sanctam Sedem et Italiae Regnum initis 297 II primo telegramma. - Ad Emum P.D. Petrum tit. S. Laurentii in Lucina, S. R. E. Presb. Card. Gasparri, a Secretis Status: post mutuo tradita instrumenta ratihabitionis Conventionum inter Apostolicam Sedem et Regnum Italiae 307 Puisque vous. - Ad Emum P. D. Ludovicum tit. S. M. in Aquiro S. R. E. Presb. Card. Dubois, Archiep. Parisiensem: de asseclis factionis vulgo « Action Française » 619 V. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1928 Ian. 19 » » Febr. Apr. 3 2 » Iulii 3 » Sept. 26 » Dec. 20 1929 Ian. 6 » » » Maii » » » » 28 » Iunii 14 » Aug. 15 29 26 30 Apostolici officii. - Translationis sedis episcopalis dioecesis de Socorro Supremi apostolatus. -Erectionis dioecesis Antofagasten. Dominici gregis. - Erectionis praefecturae apostolicae Fluminis Magdalenae Ad maius Religionis. - De nova archidioecesium Madraspolitanae et Pondicheriensis circumscriptione ac de dioecesis ïïellorensis erectione. . Ecclesiarum omnium. - De archidioecesis Oregonopolitanae tituli et sedis cathedralis mutatione Divini cultus. - De liturgia deque cantu Gregoriano et musica sacra cotidie magis provehendis . Auspicantibus Nobis. - Iubilaeum universale extra ordinem indicitur ad totum annum MDCCCCXXIX Universi dominici. - Erectionis dioecesis Spediensis . . . Recenti conventione. - De translatione Diaconiae S. Mariae ad Martyres ad ecclesiam S. Apollinaris . . . . . Lx Lateranensi. - De religiosa administratione Civitatis Vaticanae. . Christiano nomini. - Archidioecesis Brisbanensis in Australia dismembratur ac nova erigitur dioecesis Toowoombaënsis Inter ceteras curas. - Sedes episcopalis Tridentina evehitur a d archiepiscopalem . . . . . . . . . . . . . . Quam curam. - De Collegio seu Seminario Russico in Urbe 97 138 141 465 649 33 5 144 308 309 468 471 577 VI. - LITTERAE APOSTOLICAE 1928 Iulii 11 Decessor Noster. - Primariae Operae Apostolicae a Iesu Christo Operario sedes praecipua a civitate Genevensi ad almam Urbem transfertur sub iurisdictione Magistri generalis O. P 99 chronologico ordine digestus 1928 » Iulii 11 » » » » 12 » » 13 » » 18 » » » » » » » » 19 » Aug. 2 » » 15 » » 24 » » 29 » Sept. 18 » Oct. 15 » » » 1929 Ian. 25 » • Febr. 6 » » 8 » » » Friburgensis archidioecesis. - Ad abbatialem gradum restituitur monasterium monachorum O. S. Benedicti, loci Idenburg intra fines archidioecesis Friburgensis . . Dilectus filius. - Domus O. S. Benedicti Congregationis Solesmensis apud Oosterholtum, intra fines dioecesis Bredanae, in abbatiam sub titulo S. Pauli erigitur Cum tu. - Designatur Abbas et ordinatur regimen novae abbatiae Sancti Pauli de Oosterholto, in Hollandia . . Cathedrale templum. - Titulo et honoribus Basilicae minoris augetur cathedralis ecclesia Larinensis . . . . . Apostolatus officium. - Ex dismembratione dioecesis Vizagapatamensis erigitur missio independens de Cuttack. Per similes. - Fines reguntur inter dioeceses de Chittagong et Krishnagarensem in Indiis Orientalibus . . . Quum ex Apostolico. - Immutantur fines dioecesis de Chittagong et praefecturae apostolicae de Ássam Ex hac. - Erectio praefecturae apostolicae de Yenki ex dismembratione vicariatus apostolici d e Wonsan . . . . Inter praestantiores. - Basilicae*minoris honoribus decoratur templum Taurinense Ss. Corporis Domini, a Miraculo nuncupatum Providentia opportuna. - De Bulla Cruciata, ad Alphonsum X I I I Hispaniarum Regem Catholicum Leodiensis dioecesis. - Titulus et honores Basilicae minoris tribuuntur sanctuario Caprimontensi Beatae Mariae Gratiarum, Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, intra fines dioecesis Leodiensis Sagiensis dioecesis. - Basilicae minoris privilegiis honestatus templum B. M. V. Liberatricis fidelium defunctorum., in oppido Montligeon Sagiensis dioecesis . . . Monasterii Sanctae Mariae. - In abbatiam sui iuris erigitur monasterium S. Mariae Bonae Spei, monialium O. S. B., apud Colwich in archidioecesi Birmingamiensi Commissum Nobis. - Sedes seu residentia Patriarchae Ciliciae Armenorum restituitur in Bzommar prope Berythum in Libano -. . . . Praedecessor Noster. - Restituitur archiepiscopalis Ecclesia Constantinopolitana Armenorum . . . . . . . . Litteris apostolicis. - Erigitur in Syria dioecesis Berythensis Armenorum Missionariorum Filiorum. - Titulo ac privilegiis Basilicae minoris honestatur templum Immaculati Cordis B. M. V. in civitate Sancti Iacobi de Chile, Congregationis Missionariorum Filiorum eiusdem Immaculati Cordis Ex Apostolico munere. » Dismembrato territorio ex vicariatu apostolico de Siwantze erigitur praefectura apostolica de Tsining in Sinis, cleri indigenae curis tradenda Pastorale officium. - Fines immutantur inter vicariatum apostolicum de Brazzaville et praefecturam apostolicam de Ubanghi-Chari in Africa . 781 100 101 177 147 .148 178 180 181 182 12 183 545 547 548 549 581 551 552 553 782 Index documentorum 1929 Febr. 11 » » 15 » » 20 » » » » » » » » 21 » » » » » 23 » Martii 10 » » 11 » » 17 » » 18 » » 30 » » » » Apr. » » » 8 10 15 16 Peruvianis in finibus. - Limanum templum B. M. V. a Rosario, Ordinis Praedicatorum, Basilicae minoris titulo et honoribus decoratur In longinquis latisque. - Distracto territorio ex vicariatu apostolico de Tatsienlu atque ex dioecesi Calcuttensi erigitur missio independens d e Sikkim i n Sims . . . . Ut Evangelium. - Ex vicariatu Districtus Orientalis Promontorii Bonae Spei separato territorio erigitur missio independens de Queenstown Pastorale officium. - A vicariatu apostolico de Swatow separato territorio erigitur praefectura apostolica de Kaying in Sinis 582 584 585 586 Faesulanae dioecesis. - Sanctuarium B. M. V. Gratiarum in oppido « San Giovanni Valdarno » dioecesis Faesulanae, honoribus Basilicae minoris augetur Ut, aucto Pastorum. - Dismembrato territorio ex vicariatu apostolico de Wuhu erigitur vicariatus apostolicus de Anking in Sinis Ea, quae catholicae. - Ex vicariatu apostolico de W u h u seiuncto territorio erigitur vicariatus apostolicus de Pengpu in Sinis 587 589 590 Monasterii Sancti Benedicti. - Sacra aedes S. Godefridi Confessoris, in oppido Ilbenstadt dioecesis Moguntinae intra fines, O; S. B., honoribus Basilicae minoris augetur Archiepiscopali in urbe. - Titulo et honoribus Basilicae minoris augetur templum S. Iosaphat Episcopi et martyris, in civitate Milwaukiensi . Romani Pontifices. - Delegationis apostolicae Aegypti iurisdictio extenditur ad territoria Palaestinae, Transjordaniae e t insulae Cypri. . . . . . . . . . . . . 591 592 651 Litteris ^Apostolicis Nostris. - Immutatur titulus praefecturae apostolicae olim de Hpyeng-an nunc de PengYang. Cum Vicarius Apostolicus. - Distracto territorio ex vicariatu apostolico de Chengtingfu in Sinis erigitur praefectura apostolica de Chaoshien, et clero indigenae committitur. . Ad animorum bonum. - Praefectura apostolica de Sapporo in Iaponia ad vicariatus apostolici gradum evehitur. Ad fidem catholicam. - Erectio vicariatus apostolici de Bukoba i n Africa c e n t r a l i . . . . . . . . . . . . . 593 594 595 622 Litteris Apostolicis Nostris. - Distracto territorio ex vicariatu apostolico Victoriae Nyanzensis in Africa centrali erigitur vicariatus apostolicus d e Mwanza . . . . Quod christiani gregis. - Insula de Hainan in Sinis in missionem sui iuris erigitur Ut, aucto pastorum. - Dismembrato territorio ex vicariatu apostolico de Tsinanfu erigitur missio independens de Changtien in Sinis . . 623 652 653 chronologico ordine digestus 1929 Apr. 23 » » 30 » Maii 8 » » 24 » » » » » » » » 25 » Iunii 2 » » 6 » » 8 » » 9 » » 14 » » 16 » » 19 » » 23 » » 24 » » 30 » Dec. 16 Anno Iubilari 1925. - Sanctus Ioannes Bapt. Vianney, Presbyter confessor, Patronus omnium parochorum seu animarum curatorum Urbis et Orbis constituitur Litteris Apostolicis. - Ordinariis, sacerdotibus et christifidelibus dioecesium ac ditionum Americae Latinae privilegia ad decennium conceduntur Quantopere Nobis. - De Mechliniensi instituto musicae sacrae provehendae Quod Nobis. - Distracto territorio ex vicariatu apostolico de Sienhsien erigitur praefectura apostolica de Yungnien in Sinis, indigenae clero concredenda Quae catholicae. - Vicariatui apostolico de Mogadiscio adiudicatur territorium trans Jubam, de Zanzibar. . Nobis ex alto. - Separato territorio a vicariatu apostolico de Chengchow, erigitur praefectura apostolica de Loyang, in^ Sinis Cum venerabilis frater. - Territorium separatum a vicariatibus apostolicis de Paotingfu et de Peking erigitur in missionem sui iuris, titulo de Yihsien Mirabilis Deus. - Venerabilis Dei famulus Ioannes Bosco, Presbyter saecularis et societatis a Sancto Francisco Salesio itemque Filiarum seu Sororum B. Mariae Auxiliatricis Fundator, Beatus renuntiatur . . . . . . Cum ex apostolico. - Praefectura apostolica Islandiae in vicariatum apostolicum erigitur Edocet Nos. - Ecclesia paroecialis B. M. V. Lapurdensis in oppido Baihenburg dioecesis Lavantinae, titulo et honoribus basilicae minoris augetur Decor Carmeli. - Venerabilis Serva Dei Theresia Margarita Bedi a Sacro Corde Iesu, ex Ordine Carmelitarum Discalceatorum monialis professa, Beata renuntiatur. Edocet nos. - Templum cathedrale S. Dunstani, dioecesis Carolinopolitanae, mox consecrandum, titulo et honoribus minoris basilicae honestatus Ardenti amore. - Venerabilis Dei Famulus Claudius de la Colombière, Presbyter, professus e Societate Iesu, Beatus renuntiatur . . . . Buscoducensi in civitate. - Templum cathedrale Buscoducense, in honorem S. Ioannis A p . et E v . honoribus basilicae minoris decoratur Martyrum corona. - Venerabilis Dei Famulus Der Gomidas Keumurgian seu Cosma de Carboniano, Presbyter et parochus armenus, Beatus renuntiatur Spectat ad Romanum. - Erigitur Apostolica Nunciatura apud Italiae Begem Mites corde. - Venerabilis Dei Servus Franciscus Maria a Camporubeo, laicus professus Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum, Beatus renuntiatur. . . Lombardi in Urbe.- Templum ss. Ambrosii et Caroli ad viam Latam de Urbe, honoribus Basilicae minoris augetur . 783 312 554 654 655 656 657 658 313 659 660 473 651 477 662 482 763 485 764 Index documentorum 784 V I I . - EPISTOLAE 1928 Iulii 20 » IsTov. 26 » » » Dec. 1929 Febr. » » » Apr. » » » Aug. In tanta iniquitate. - Ad E. P. D. Hectorem Felici. Archiepiscopum tit. Corinthiensem, eundemque Nuncium apostolicum apud Eempublicam Chilensem, quem deputat Legatum suum ad Conventum Eucharisticum ex universa Eepublica Serenopoli habendum. Quas nuper. - Ad Emos PP. D D . Alexandrum tit. S. A u gustini S. E. E. Card. Kakowski, Archiepiscopum Varsavien., Augustum tit. S. M. de Pace S. E. E. Card. Hlond, Archiep. Gnesnen, et Posnanien., et ad ceteros E E . PP. D D . Archiepiscopos et Episcopos Poloniae: litteris respondet datis Gnesna ex communi conventu, Agnovimus ex. - Ad Emum P. D. Eaymundum M. tit. Sancti Petri in Monte Aureo S. E. E. Presb. Cardinalem Eouleau, Archiepiscopum Quebecensem ceterosque E E . PP. D D . Archiepiscopos et Episcopos ditionis Canadensis Terraeque Novae, litteris respondens ex communi conventu Quebeci datis . . . . . . . 13 Optimum quidem. - Ad E. P. D. Henricum Streicher, Episcopum tit. Thabracensem et Vicarium Apostolicum de Uganda, anno quinquagesimo exeunte a primum praedicato Christi nomine in ea regione 10 Non sine Numinis. - Ad E. P. D. Gregorium Diamare Episc. tit. Constantiensem eumdemque Congregationis Casinensis O. S. B. Praesidem, atque archicoenobii Montis Casini Abbatem Ordinarium, x i v exeunte saeculo a condito archicoenobio 20 Cum valde.- Ad Emum P. D. Eustachium tit. S. Laurentii in Panisperna S. E. E. Presb. Card. Ilundain j Esteban, Archiepiscopum Hispalensem: de conventu Mariali e ditionibus linguae hispanicae et lusitanicae Hispalim cogendo . . . . . . . . . . . . . . . . 15 Quod epistula. - Ad Emum P. D. Petrum, tit. S. Laurentii in Lucina S, E. E. Presb. Card. Gasparri,publicis negotiis Administrum, quem Legatum suum mittit ad sollemnia decies quaterque saecularia archicoenobii Casinensis . 22 Mirifice sane.-Ad, Einum P. D. Alexium Henricum Mariam tit. S. Susanuae S. E. E. Presb. Cardinalem Lépicier eumdemque Sacrae Congregationis Eeligiosorum Praefectum, quem legatum mittit ad solemnia Aurelianensia Sanctae Ioannae Arcensi decreta . . . 22 185 30 15 18& .187 188 62$ 192 596 Magnopere laetamur. - Ad Emum P. D. Gulielmum, tit. SS. Crucis in Ierusalem, S. E. E. Presb. Card. Van Eossum, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefectum, appetente natali quinquagesimo sacerdotii eius * 627 chronologico ordine digestus 1929 Iulii » Aug. » » » Oct. » Nov. » Dec. 18 2 20 8 6 16 Quemadmodum haud. - Ad Emum P. D. Alexium tit. S. Callisti S. R. E. Presb. Card. Ascalesi, Archiepiscopum ÍTeapolitanum, quem deputat legatum suum ad consecrandam novam aedem cathedralem Messanensem A viro eminentissimo. - Ad R. P. D. Franciscum Kordae, Archiepiscopum Pragensem: in conventum de rebus orientalibus, Pragae habendum Flagrantissimo illo*- Ad R. D. Aurelium Stehle O. S. B., Archiabbatem Sancti Vincentii in Pennsylvania, catholicae Studiorum Universitatis Pekinensis Cancellarium: de eodem Instituto In comperto equidem. - Ad eximiam dominam Catharinam Schynse, praesidem mulierum ac puellarum Societatis Missionibus catholicis provehendis 785 62$ 598 590 i2f> Laetus sane nuntius. - Ad Emum P. D. Petrum tit. S. Mariae trans Tyberim S. R. E. Presb. Card. Segura et Saenz Archiepiscopum Toletanum; de conventu nationali actioni catholicae provehendae . 664 Hosti profecto. - Ad R. P. D. Basilium Card. Pompilj, Episc. Veliternum et Vicarium Urbis, quem delegat ad dicandum altare votivum in templo Ss. Ambrosii et Caroli de Urbe 765 V I I I . - SERMONES 1929 Febr. 11 » » 13 » Die. 24 II Nostro benvenuto. - Ad Parochos Urbis et concionatores sacri temporis quadragesimalis 103 Vogliamo anzitutto. - Ad antecessores et alumnos Mediolanensis catholicae Universitatis a Ssmo Corde Iesu . . 110 Gi affrettiamo a ringraziare. - Ad Emos Patres Cardinales, simul cum Collegiis Romanae Praelaturae ceterisque Praelatis conventos in Aulam Consistorii, ad omina deferenda Beatissimo Patri ., I X . - SACRUM CONSISTORIUM 1929 » Iulii » 15 » » » » » » » » » » » » » » Oct. » Dec. » » » 18 » 28 » -16 Consistorium secretum. - Camerariatus Sacri Collegii. . . 457 Creatio et publicatio novi S. R. E. Cardinalis, Confirmatio Patriarchae Syrorum 1 . 457 Optio et collatio Ecclesiae suburbicariae 459 Provisio Ecclesiarum 46© Postulatio Pallii 464 Consistorium publicum 00© Consistorium secretum 000 Consistorium publicum 617 Consistorium secretum . . . . . . . . . . . . . . . 617 Consistorium secretum. - Allocutio Ssmi Domini Nostri creatio e t publicatio novorum Cardinalium . . . . . 681 786 1929 » » Index documentorum Dec. » » 1 6 Provisio Ecclesiarum . . . 19 Consistorium publicum » Consistorium secretum . . . . . . . . . . . . . 685 587 687 Trattato fra la Santa Sede e l'Italia . . . . . . . . . . . 209 X. - CONVENTIONES 1929 Febr. 11 Allegato I. - Territorio dello Stato della Città del Vaticano . . Allegato I I . - Immobili con privilegio di extraterritorialità e con esenzione da espropriazioni e da tributi Tav. 247 249 251 Allegato I I I . - Immobili esenti da espropriazioni e da tributi 253 Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. Tav. » Iunii » 7 227 1. - Basilica e Palazzo Apostolico Lateranense ed annessi con l a Scala Santa . . . . . . . . 2. - Basilica di S. Maria Maggiore con gli edifici annessi. 3. - Basilica di S. Paolo con gli edifìci annessi . . . 4 . - Palazzo Pontificio d i Castel Gandolfo . . . . 5. - Villa Barberini in Castel Gandolfo 6. - Palazzo della Dataria 7. - Palazzo della Cancelleria 8. - Palazzo di Propaganda Fide . 9. - Palazzo di S. Callisto in Trastevere . . . . . 10. - Palazzo dei Convertendi (ora Congregazione per la Chiesa Orientale) in Piazza Scossacavalli. - Palazzo del S. Offizio e adiacenze . 11. - Palazzo del Vicariato in via della Pigna . . . 12. Immobili sul Giani colo Tav. » » 225 1. - Università Gregoriana 1-bis. - Università Gregoriana alla Pilotta . . . . 2. - Istituto Biblico 3. - Palazzo dei SS. X I I Apostoli 4. - Palazzo annesso alla Chiesa di S. Andrea della Valle 5. - Palazzo annesso alla Chiesa di S. Carlo ai Catinari. 6. - Istituto Archeologico - Istituto Orientale - Collegio Lombardo - Collegio Busso 7. - Palazzi di S. Apollinare . 8 . - C a s a di esercizi per il Clero in SS. Giovanni e Paolo . . . 229 231 233 235 236 239 241 243 245 255 257 259 261 263 265 267 269 271 Allegato I V . - Convenzione f i n a n z i a r i a . . . . . . . 273 Concordato fra la Santa Sede e l'Italia . . • • • • • • •>• Processo verbale dello scambio delle Ratifiche 275 295 chronologico ordine digestus 1929 Apr. 11 » Iulii 7 » Aug. 13 Conventio inter Sanctam Sedem et Rempublicam Lusitanam de dioecesi Meliaporensi Sollemnis Conventio inita Sanctam Sedem et Regnum Romaniae inia 8ie 10 Maii 1927 Sollemnis Conventio inter Sanctam Sedem et Borussiae Rempublicam inita die 14 Iunii 1929 (cfr. p. 577) . 787 337 441 521 X I . - NOTIFICATIO Instituitur Commissio Pontificia ad codificationem iuris ecclesiastici orientalis parandam 669 II. - ACTA SS. CONGREGATIONUM I. - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1929 Iulii 27 » » Aug. Nov. 2 11 Decretum. - Proscriptio libri Ditlef Nielsen « De historiske Jesus » 489 Dubium de mansturbatione ad detegendam blenorragiam. 490 Decretum, quo damnatur liber Ernesti Michel cui titulus: « Politik aus dem Glauben » 670 I I . - S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1929 Febr. 4 Circa modum se gerendi Ordinariorum erga clericos quoad societates quae « Kotary Clubs » inscribuntur . . . . 42 I I I . - S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI 1929 Martii » Maii 1 15 Decretum de spirituali administratione Ordinariatuum Graeco-Ruthenorum in Foederatis Civitatibus Americae Septentrionalis Decretum de Seminario a S. Anna nuncupato pro Melchitis 152 670 I V . - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM 1.929 Martii 26 » » 27 » Iulii 1 Instructio. - Ad Revmos Ordinarios de quibusdam vitandis atque observandis in conficiendo sacrificio Missae et in Eucharistiae Sacramento distribuendo et asservando Normae observandae in processibus super matrimonio rato et non consummato ad praecavendam dolosam personarum substitutionem Istruzione ai Rmi Ordinari d'Italia, e per essi ai parroci, circa l'esecuzione dell'art. 34 del Concordato stipulato l ' i l Febbraio 1929 tra la S. Sede ed il Regno d'Italia, relativo alla celebrazione del matrimonio agli effetti civili, secondo pure il disposto della legge 27 Maggio 1929, n. 847, sul matrimònio . . . . - . . . . . . . . 631 490 351 Index documentorum 788 Adnectuntur formulae: I. II. Esame dei contraenti . . Esame dei testimoni per la prova di stato libero dei fidanzati III. Domande da farsi separatamente ai genitori di quello dei futuri sposi che sia minore di età . IV. Per il giuramento suppletorio V. Promessa di matrimonio unilaterale oppure bilaterale, cioè sponsalizia . VI. Permesso da rilasciarsi dalla Curia vescovile al parroco della sposa V I I . Permesso da rilasciarsi dalla Curia vescovile al parroco dello sposo, quando la sposa appartenga ad altra parrocchia della stessa o di altra Diocesi V I I I . Pubblicazioni canoniche da leggersi in chiesa . . IX. Eichiesta di pubblicazione da farsi alla Casa comunale X. Richiesta di pubblicazioni da farsi in altre parrocchie . . . . . XI. Dichiarazione del parroco circa le effettuate pubblicazioni Eventuale domanda di dispensa da una o più pubblicazioni . . X I I I . a) Licenza per altro parroco, b) Delega per un sacerdote, nei limiti della propria parrocchia . . X I V . Spiegazione degli effetti del matrimonio e lettura degli art. 130-132 del Codice civile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi X V . Atto di matrimonio . X V I . Comunicazione all'ufficiale d i stato civile . . . . 37Q, 372 373 374 375. 375. 37$ 377 378 379 379 XII. V. - S. 1929 » Maii Iunii 21 5 » » 20 CONGREGATIO 380 1 381 382 38S CONCILII Dioecesis N. - Cappellaniarum Ad R. P. D. Achilleum Liénart, Episcopum Insulensem, de quodam conflictu inter opifices herosque operarum in regione suborto Litterae circulares ad omnes Ordinarios Italiae de administratione bonorum beneficialium et ecclesiasticorum ad normam iuris canonici et pacti inter Apostolicam Sedem et Regnum Italiae Concordati . . . • . . . . . Capo Capo Capo Capo Capo Capo Capo 379 I. - Consegna della gestione economale . . i l . -Ufficio amministrativo diocesano . . I I I . r - Custodia dei titoli e valori . . . . . I V . -Amministrazione dei benefici vacanti V. - Amministrazione dei benefìci poveri. . V I . - Vigilanza diocesana.. V I I . - Ufficio amministrativo centrale. . . . 116 494 384 384 387 390 390 393 395 398 chronologico ordine digestus 789 Modulo A. - Questionari per l'impianto dell'archivio amministrativo diocesano: Questionario Questionario Questionario Questionario Questionario Questionario I. II. III. IV. V. VI. - Per le Parrocchie - Per i Capitoli cattedrali . . . - Per l e Rettorie . . . . . . . - P e r i Santuari - Per l e Confraternite . . . . . - Per gli altri Enti ecclesiastici e di culto Modulo B. - Libro Cassa Modulo C. - Registro dello stato patrimoniale ed economico: Parte I. - Stato patrimoniale Parte IL - Stato economico 399 406 406 406 407 408 409 410 426 V I . - S. CONGREGATIO RITUUM 1928 Dec. 19 1929 » Ian. » 9 » » 29 » Martii 3 » » 13 » » 19 » Apr. 23 » » » » » » 27 Monacen, et Frisingen. - Confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti Ven. Servae Dei Irmengardi abbatissae Ordinis S. Benedicti, Beatae nuncupatae 24 Instructio seu dubium de Communione infirmorum . . . 43 Panormitana. - Decretum introductionis causae Beatificationis Servi Dei Fr. Francisci a Picciano, Laici professi Ordinis Fratrum Minorum 119 Officium et Missa pro festo Sacratissimi Cordis Iesu et octava 44 Florentina. - Decretum super miraculis in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Teresiae Margaritae Redi a Sacro Corde Iesu, monialis professae Ordinis Carmelitarum Exalceatorum in Monasterio Florentino 163 Plurium dioecesium. - Declaratio de honoribus liturgicis adhibendis sanctis missionum peculiaribus Patronis . 195 Taurinen. - Decretum super miraculis in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis Bosco, Sacerdotis, Fundatoris Piae Societatis Salesianae et Instituti Filiarum B . Mariae Virg. Auxiliatricis . . . . 165 Taurinen. - Decretum super dubio de TUTO in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis Bosco, Sacerdotis, Fundatoris Piae Societatis Salesianae et Instituti Filiarum B.,Mariae Virg. Auxiliatricis 195 Constantinopolitana. - Decretum super martyrio in causa Beatificationis seu declarationis martyrii Ven. Servi Dei Der Gomidas Keumurgian seu Cosmae de Carboniano, sacerdotis et parochi armeni, in odium fidei interempti . 197 Aginnen. - Dubium de Sanctis Titularibus 321 790 Index documentorum 1929 Maii 8 » » » » » 20 » » » » Iunii 7 » » » » » » » » » » » 12 » » » » 26 Iulii 6 » » ' Florentina. - Decretum super TUTO in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Sor. Teresiae Margaritae Redi a S. Corde Iesu, monialis professae Ordinis Carmelitarum Excalceatorum . . . . . . . Augustodunen. - Decretum super miraculis in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Claudii De La Colombière, Sacerdotis professi Societatis Iesu. Constantinopolitana. - Decretum super TUTO in causa Beatificationis seu Declarationis Martyrii Ven. Servi Dei Der Gomidas Keumurgian seu Cosmae de Carboniano, sacerdotis et parochi armeni, in odium fidei interempti. Ianuen. - Decretum super miraculis in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Fr. Francisci Mariae a Camporubeo, laici professi Ordinis Minorum S. Francisci Capuccinorum Preces pro Rege et populo post Missam Conventualem recitandae in ditionibus Italiae ad normam articuli 12 pacti c u m Apostolica Sede concordati Augustodunen. - Decretum super TUTO in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Claudii De La Colombière, sacerdotis professi Societatis Iesu . . . . Ianuen. - Decretum super TUTO in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Fr. Francisci Mariae a Camporubeo, laici professi Ordinis minorum S. Francisci Capuccinorum Andegaven. - Decretum super virtutibus in causa Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Ioannae Delanoue Institutricis Sororum S. Annae a Providentia nuncupantur Veneten. - Decretum introductionis causae Beatificationis seu Declarationis martyrii Servi Dei Petri Renati Rogue Presbyteri Congregationis Missionis, in odium fidei, uti fertur interempti Saneti Fiori. - Decretum introductionis causae Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Catharinae Jarrige, Virginis e Tertio Ordine S. Dominici Officium, Missa et Elogium pro festo S. Margaritae Mariae Alacoque Virginis Romana. - Dubia de precibus pro Rege et populo Italiae. 321 323 325 326 328 505 507 562 564 567 601 569 VII. - S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1929 Iunii 15 Viterhien. et Tuseanen. - De unione Seminariorum Viterbiensis et Tuscanensis in Seminarium interdioecesanum Viterbii constituendum 571 791 chronologico ordine digestus III. - ACTA TRIBUNALIUM I . - S . POENITENTIARIA APOSTOLICA 1929 Martii 8 » Iunii 23 Declaratio 19 adnexam. Oratio ad S. Teresiam a Iesu Infante indulgentiis ditatur. » Aug. Dubium de privilegio sacerdotibus concesso in constitutione Apostolica « Auspicantibus Nobis » .168 circa indulgentiam toties quoties crucifixis 510 643 I I . - SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL 1929 Aug. 3 Litterae circulares quoad sententias de nullitate matrimonii et rescripta de dispensatione super rato, ad normam art. 34 pacti inter Sanctam Sedem et Regnum Italiae Concordati 511 I I I . - S. ROMANA ROTA . . . . . . . . . 78 I I . Decreta i n causis aliter eodem anno f i n i t i s . . . I. Sententiae editae anno 1928 . 90 Citationes edictales: 1929 Martii 9 Nullius seu Montis Casini. - Nullitatis matrimonii (Fi- » Maii 11 » Aug. 10 » Nov. 21 lebois) Farmen. - Nullitatis matrimonii (Godi-Toschi Ciardelli). 572 675 » » » Dec. 13 2 Baiocen. - Nullitatis matrimonii (Damel-Binot) . . . . Parisien. - Nullitatis matrimonii (Bayrac-Mouraille) . . . 770 771 Ad Emum P. D. Gustavum Fridericum, tit. S. Marci S. R. E. Card. Piffl, Archiepiscopum Vindobonensem: de secto ex omni natione missionali conventu Vindobonae celebrando 607 scher-Winspeare) 169 Kielcen. - Nullitatis matrimonii (Von Kucharski-Urbañski) Marianopolitana. - Nullitatis IV. - ACTA matrimonii 438 (Viau-Char- OFFICIORUM I. - SECRETARIA STATUS EPISTOLA 1929 Iulii 12 Index documentorum chronologico ordine digestus 792 I I . - PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS 1929 Martii 12 Responsa ad proposita dubia » iuüi 20 Responsa ad proposita dubia. 170 . 573 Monitum. - De Russis ad catholicam fidem redeuntibus. sed vide etiam 2 7 Decretum d e quibusdam pro Russis indulgentiis . . . . 26 Instructio ad R R . P P . D D . locorum Ordinarios de Russis ad Catholicam Ecclesiam redeuntibus . 94 171 644 I I I . - PONTIFICIA COMMISSIO PRO EUSSIA 1929 Ian. » » Maii Aug. 12 608 III INDICES NOMINUM I. - INDEX NOMINUM PERSONARUM (NB. - Omittuntur nomina actis subscripta) A Abbot T . C , 612. Achilli A . , 517. Adamec F., 680. Adams P. F., 616. f Aelen J., 128. Aghemio P., 647. Alacoque (S.) M. M . , 323, 477, 479, 505, 601. Albers I., 686. Aldrovandi E . , 204. Alessaudrom' Cermatore F., 125. Alexandre L, 646. Aliberti I . , 3 1 . Aliquo I . , 335. Alizio F., 335. Allard de Ohâteauueuf L, 335. Almas Larouche I., 332. Aloisius a Sancta Anna, 560, 618. Alonso y Salgado V . , 29. ALPHONSUS (Eex) X I I I , 12. Altrichter I.,. 336. Aluffi G., 126. Amaral J. d. M . , 679. Amelotti I., 207. Amigo P. E . , 515. Anaclerio L, 204. Andrieu A. A . , 678. Andriola B., 127. Anfossi V . , 614. Anselmo I. B., 162, 462. ACTA, vol. XX Appetecchia P., 520. Arce y Ochotorena E . , 115, 462. Argetoiano C , 455. Armstrong E . , 23, 461. Arnold I., 206. Ascalesi Card. A . , 626. Astaldi A . , 613. Astorri C , 84. Attuoni H . , 460. Auersperg (de) F. I., 126. Aureglia F., 205. Averesco A . , 646. B Balas M . , .127. Balasy A . , 126. Balbi D . , 680. Balbo E . , 613. Baldini E . , 3 1 . Balicki L, 333. Bányay E . , 204. Barae F., 515. Barbaro A . , 203. Barbaro F., 614. Barbieri I . , 205. f Barbosa Leâo A . , 440. Bares N . , 42, 461. Barlassina A . , 116, 462. Barrenechea D., 677. Barrett I . , 350, 463. Barry M . , 204. Barskowski I., 203. Barth B., 128. Bartolomasi A . , 319, 460. n. 16. — 31-12-9°29. Bartos A . , 127. Basau C , 647. Basciak M . , 519. Bassi L, 175. Battyány C , 680. Bauduin G. A. I L , 613. Beccari C , 517. Bechen T . , 336. Beck-Friis I., 204. Becker C H . , 5 2 0 , 5 2 2 , 5 4 2 . Becquart A . , 614. Béguin V . , 686, 769. Béhaghel P., 205. Behnam Kalian L, 617. Behr H . L , 677. Bekera I . , 616. Bekkers T . M . P., 576. Bellemans A . , 613. Bell (Yen.) A . , 514, 676. Bellet D. A . , 516. Benvignati H . , 81, 84. Berardi P., 3 1 . Beretta H . , 517. Bergamaschi C , 126, Bergs IS.y 611. Bericher Ph., 614. Berlinger G., 615. Bernard A . , 334. Bernardo JSL, 31. Bernardi Y . , 127. Bernatz M . , 334. f Berré D . , 208. Berretta H . , 613. Bersani F., 79, 82. Berta F., 519. Bertemati y Pareja H.., 29. 53 794 Index nominum personarum Bertinot Ae., 205. Berruti B . , 31. Berutti T . , 687. Bewley C , 439. Bianchetta Th., 3 0 . Bianconi I., 680. Bichier des Ages (Ven.) Bozzini M., 175. Brabec L, 336. Bracci F., 81, 84. Bracco M., 678. Bradley I. Th., 126. Braga L, 207. Bratianu V . , 646. Bratu T., 647. Braun O . , 521 s., 542. Brediceanu C, 439, 456. 647. Breher Th., 162. Breuer F., 616. Brenninkmeyer C , 30. Brentano (von) di Tre- E., 28, 123. Biegel B . 336. Bignozzi L . , 517. Binot A . , 770. Bischoff I. X . , 677. Bisleti I. E., 126. Bisteghi A . , 207. Blanchard Delphina, 324. Blochowiak J., 96. Boccone P., 612. Boelitz D . , 537. Böhm A e . , . 3 3 5 . Böhm M., 207. Bogan B. M., 677, Bogarin S., 688. Boggiani Card. T. P., ? 459 s., 464. Bollard J. B . , 678. Bondini A . , 618, 630. Bonetti B, 31. Boni A . , 335. Boon M., 678. Borda C , 517. Borghezio G., 335. Borgongini Buca F., 350, 461, 515. Borkowski L . , 204. Borini N . , 615. Borninski P., 29. Borno L . , 334. Boschi M., 127. Bosco A . , 334. Bosco (Beatus) L, 124, 165, 195, 201, 313, 317, 684, 713 s, Botta D . , 615. Botti A. J., 614. Boucaud C , 334. Bouchard D . , 647. Boucher A . , 203. f Bouchut I. C, 128. Bouter G., 463. Bovelli R . , 618, 630. mezzo C , 334. Breyer S., 462. Bric M. E., 613. Brindivele G., 517. Brix A . , 336. Brocco L, 84, 89. Brosio H . , 518. Brosu I., 648. Brown L, 615. Brückner F., 616. Bruneiii L, 176. Bryer S., 151. Buchholtz H. L . , 333. Bucic Gr., 176. Buckey E. L . , 677. Buczko L, 618. Buffart I. F., 206. Buhl L, 616. Bundschuh E., 206. Burke F., 333. Büros A. I., 204. Burzio I., 520. Byrne E., 193. Byrne L, 463. C Caceres Zeballos M., 677. Caelestinus a Deggendorf, 611. Cafasso (B.) L, 315. Cagé C, 517. Calabro G., 680. Calj D . , 613. Callan M. S., 677. Callegari Teresia, 166 s. Callewaert C , 612. f Gallier A. J., 96. Calvani I . , 95. Calza L, 327 s. Camiro de Angulo A., 576. Campana 1 , 520. Campo M., 519. Caudana P., 335. Capaccioli di Agostino A., 3 2 . Capotosti Card. A., 202, 515. Cardahi Ch., 206. Cardillo A., 614. Cardillo I . , 614. Cardini J., 96. Garetti L . , 615. Carevic L, 193, 463. Carew P. T., 677. Carey P. L, 614. Carmody M., 516. Carof A., 517. Carolus I V , Bex, 134. Carrera I. B., 648. Carrol G. L, 677. Caruana M . , 680. Caruso F., 3 2 . . Carvahlo ïfunez M., 30. Casanova y Marzol Card. V . , 319, 463. Casaro M., 127. Cassagnon H . , 606. Cassani C., 351, 461. Cassani L . , 207. Castagnola Ph., 30. Castel I. L . , 614. Castellani I. M. A e . , 127, 162, 460. Castelli B., 3 1 . Castiglioni E., 613. Catalan P., 648. Cattaneo B., 470. Cattaneo J., 676. Cantwel I. G., 646. Cavazza A . , 616. Cawet L, 115, 461. Cazzani L, 646. f Öech A., 775. Index nominum personarum Cerqua-N., 679. Gerretti Card. B., 202 s., 332, 514 s., 611 s., 645, 669, 676. Certo I. P., 78, 82 s., 86, 88, 90. Cervesi G., 615. Chaplean I. E . , 205. Charlebois H.j 572. Chaupin N. A . , 516. Chenna L . , 615. Chevalier M . , 677. Chiappetta S. M . , 127, 677. Chomyszyn G., 686. Chwirut L, 96. Ciardelli L., 675. Cicognani H. J., 669. Ciocci I., 31. Cipriani B., 519, Claes L . A . C , 517. Claireaux C , 677. Clarendon O. B., 680. Claret (Ven.) A. M., 28, 645. Clinciu L, 646. Coffano P., 349. Cogliolo P., 559. Coha A . , 679. Coleman I. A . , 350, 463. Colombo A . , 647. Colombo M . , 576. Colongo C , 615. Colturato A . , 560, 618. Comoni F., 517. Conforti G. M . , 657. Connelly E. L, 677. ConnoUy B., 516. Connolly F., 207. Connor F. L, 204. Consoli I., 29. Constantinesco B., 646. Conte C, 78-80, 82-88. Contessa A . , 31. Corbishley E . , 333. Correnti F., 335. f Corrigan B . , 208 Cosma a Carboniano (Beatus), 27, 28, 197, 201, 330, 482, 718. Costa A . , 23, 461. Costa M . , 648. Costantini C , 181, 658. 795 De Aguilar y Cornez Acebo F., 520. 552, Costantini L, 144, 151, 462. Coste Floret L, 648. Cottin-Bigard Stephania et Ioanna, 345. Cottolengo Beatus los. Ben., 182. Couderc De Saint-Chamant P., 127. f Coudert A . , 176. Cozzi A . , 29. Cramers A. J., 678. f Grane M . , 32. Crivello D . , 615. Crivello M. A . , 615. Cronin F., 516. Cronin Th., 204. Crowley L . , 205. Currea C. H . , 162. Curtin L, 334. Cuttat C , 576. Czaplewski P., 203. Czyrek I., 519. D Dabrila M . , 612. da Casto A . , 519. D'Agata M . , 32. Daghino J., 679. D'Alessandri A . , 78, 81, • 85, 87, 89. D'Ambrosio F . X . , 95, 202. Damen C , 95. D'Amico M . , 32. d'Angelo S., 514. D'Angelosanto D . , 121 s. D'Armand de Châteauvieux I., 126. d'Ascia P., 518. Dati N . , 518. Dauenhauer I. J., 576. Dauer F., 518. Dauray C , 612. Dean L, 29. De Benedictis I . , 205 De Blois E. P.-, 678. de Borso A . , 678. De Brebeuf (B.) I., 513, de Bruyn V. F. TL, 614. de Carvalho Roche L . , 679. de Castro O., 679. de Castro Sampaio Corte Real A . , 337, 341, 646. de Chappotin Helena, 346. de Clercq-Reynaet M . , 517. de Diesbach de Belleroche R . , 128. De Durat L, 518. de Enzberg R . , 519. De Geer J. L, 125. f Deitmer I., 96. de la Colombière Beatus C , 28, 95, 201, 323, 3 3 1 , 477, 480 s., 505, 602, 718. Delagrange L . , 205. Delanoue (ven.) Ioanna, 331, 562 De la Torre C, 558. f Del Buono D . , 96. Delfino D. F., 615. de Lhoneux L . , 647. Della Beffa E . , 519. Dellepiane L, 464. delli Muti F., 613. delli Muti N . , 613, t Del Sordo F., 96. de Lussac M . , 614. De Maria L, 335. Demitrowski L, 510. De Montcabrier A . , 647. Denis M . , 517. de Puniet L, 101 s., 177. de Olivares y Bruguera L . , 516. f de Oliveira Xavier M., 648. Desaulniers G., 614. Descelles N . , 614. 796 Index nominum personarum Besfontain.es 205. Desurmont Ph., 205. Betoma L , 31. de Paiva A . , 560, 618. de Bego Barros I. M . , 677. de Rosa L, 615. de Sousa J. S., 515. de Sousa Sobrinho G. G., 648. Duffy I. A . , 612. Dugardijn I. B., 677. Duhing L, 468. Dulery E . , 31. f Dunne M . , 648. Durham J., 678. Dwyer V . , 463. Dwyer P. V . , 350. Dymek V . , 319, 463. Dzialowski G., 96. De Souza Dantas M., 116, 462. De Vecchi di Val Cismon O. M . , 439. d'Herbigny M . , 598. Diamare G., 188, 192. Diamond B . H . , 124. Diaz P., 350, 461. Diaz Escobar L . , 686, 769. di Oarpegna G., 648. Diederichs E . , 670. Di Marzo S., 516. Ditlef Meisen, 489. Di Tomaso A . , 3 2 . Dittrich G. F., 613. Dolci A . M . , 455. Donimirski J . , 96. Donohoe C. G., 612. Donohoue Th. A . , 333. Donovan T., 613. Donnada B. J., 519. Donzelli N . , 576. Dorchy H . , 204. dos Santos A. L, 686, 769. Douènel L, 162. Dougherty Card. D . , 319, 463. Doutre A . , 678. Drago A , , 612. Drapier A . , 618, 630. Dreck H . , 175. Dreyer C , 29. Duarte Moreira Marques A . , 207. Dubar F., 126. f Dubois Card. L. E . , 616, 619. Dubourgel I . C , 519. Ducei Maria, 164 s. Duchemin C , 29. f Ducoeur M . , 440. E Echeverría y Majora I., 124. Ehrle Card. F., 26, 199, 325 s., 330, 332, 484, 669. Eich M . , 616. Ellard E. J., 612. EHena A . , 207. Ellerbeck P., 207. . Emanuel F., 193, 463. Emmanuel Philibertus, dux Augustae P., 774. Endrici C , 461, 472. Eordogh E. G., 678. Eras B., 95. Errazuríz y Valdivieso C, 646. Esders A . , 127. Espasa y Escayola loa. et los., 30. Estevas R.. 648. Evangelista A. R . , 519. Exsuperianus (S. D.) fr., 331. F Fabiani L, 615. Fantone L, 89. Fantosati (S. D.) A . , 331. Farrell G., 204. Fasolino Ï L , 29. f Faugier S., 176. Federici P., 679. * Feierfeü V . , 504. * Ad h. n., loco eius quod est (Roma), adscribe: (Città del Vaticano). Feldmann F., 125. Felici H . , 22, 138 s. Felici L , 518. Fêlisi V . , 646. Fellinger F., 116, 462. Fendrich J. H . , 3 1 . Ferencick I . , 679. Fernández y Fernández H . , 205. Fernández Latasa L., 679. Ferrabino Ae., 126. Ferrari I. M . , 613. Ferrata L B., 85. Ferrata K, 79 s., 82, 84, 85, 87. Ferrazza F., 205. Ferrer y Daniel E . , 125. Ferreri B., 518. Ferrerò (S. D.) Maria Benigna C , 331. Ferretto L, 332. ' Ferrigno A . , 335. Ferroni O., 127. Figadère A . , 85. Filipello L, 207. Filippini (Beata) Lucia 773. Fillon L . , 350. Filosa B., 175. Fineilo E . 334. Fink H., 680. Finnemann G., 115, 462. f Fiorini A. A . , 336. Fischer F. L, 688. Fitz-Gerald M., 516. Fletcher A. L., 680. Fliehe L . , 517. Florczak L, 78-86, 89, ? 91 s. Foerster A . , 206. Fogolla (S. D.) F., 331. Foley P. A . , 612. Foltran I., 675. Fontana C , 680. Fonteyne I., 2p6. Foran L, 333. Forni E . , 518. Forrest Hughes G., 176. Forristal L. M . , 125. Fortino L, 334. v Fossati'M., 618, 630. Fournet (B.) A. H . , 513. Fournier F., 83 s., 88 s. Fox P., 516. Franceschini C , 204. Francescone M . , 614. Franciscus M. (B.) a Camporubeo, 2 8 , 1 2 3 , 3 2 6 ss., 330 s., 485, 487, 507 s., 718. Franciscus a Picciano (S. D.) seu B'Angelosanto D . , 121, 122. Franco C , 30. Frank A . , 614. Franz A . , 207. Frassinetti (Ven.) P., 28, 575. Freddi A . , 615. Frediani L, 207. Freitas P., 115, 461. Frenguelli L., 127. Frison A . , 686. Froitzheim L, 677. Frost C. C, 519. Frühwirth Card. A . , 563, 569. Fumasoni-Biondi P., 150. Funke L., 518. Fürster A . , 128. Fuss I., 336. Gr Gafenco G., 647. Gagliardi P., 618, 630. Gagnon L. P., 206. Galbani D . , 670. Galbiati A . , 31. f Galli Card. A . , 124, 176. Galli S., 31. Galli T., 335. Gamba C , 204. f Gamba Card. I., 183,775. Gámbaro A . , 517. f Gamberoni I . , 128. Gamzaragan I . , 679. Gandin F., 126. Ganter R . , 615. Garibi Rivera, 686. Index nominum personarum 797 Garlando A . , 3 1 . Gasparri Card. P., 123, 192, 210, 275, 297, 337, 341, 441, 456, 6 6 9 . f Gasquet Card. A . , 176, 458. Gatersleben H . , 206. Gatzweiler L, 336. Gay F., 30. f Gély L, 336. Gemelli S., 32. Gentil G., 206. Gentile A . , 515. Gerlier P., 319, 463. Gerstmann A . , 30. Geurts F., 127. Ghidini A . , 648. Giacchetti A . , 518. f Giacci F., .128. Giachetti A . , 615. Giachetti D., 517. Giardina P., 203. Giardini M . , 181. Giasson I. G. E., 334. Giasson Z . , 206. Giglinger G., 612. Gijsen R., 127. Gillispie G. G., 612. Giobbe P., 97 s., 141-143. Giorgi Henrica, .164 s. Giusino C , 80, 88. Gjura P., 460. Gleeson E. I., 350, 463. Glogier M . , 334. Goeckel C , 32. Goga O., 647. Goldenberger F., 516. Goldis V . , 441, 647. Gonçalves Cerejeira Card. Granbois G. S., 646. Grandi V., 127. Grandia de FEprevier A . , 613. Granger L, 338. Granito Pignatelli di Belmonte Card. I., 1 2 2 , 327, 487, 508, 515, 566, 645, 773. Grasset I., 648. Grassi (S. D . ) G., 331. f Grasso C. G. M . , 176. Grazioli L, 78-89, 92. Grébaut S., 125. Greinz C, 204. Grgc L., 175. E., 684 ss., 769, 774. Gonçalves de Rezende I., 679. Gonzalez E. A . , 519. Goossens Th., 175. Gorlier I., 612. Goy Gonzalez I. M., 124. Grabe T., 616. Grafeo V., 519. Gragnani A . , 202. Graham Ra., 3 1 . Griffin W . V . , 576. Griffin G. A . , 576. Grignolio L, 518. Grobben B. L, 517. Groch L., 616. Grysar F., 336. Grzesinski, 542. Guasco L, 687. Guazzone L., 678. Guglielmi F., 78s., 81, 84, 85, 88-91. Guerrero C, 116, 462. Guerrini F. M., 569. Guibal L., 647. Guidato A . , 460. Guillemant C , 515. Guy L , 687. Gwynn A . , 677. Gybney C , 204. II Habig G., 519. Hagemann I., 515. HaUet Ph. E., 333. Hallin H . , 126. Hamm F., 179. Hannan J. S., 125. Harford A . , 336. Hart G. M., 613. Hart P. G., 677. Hartmann A . , 29. Hasz S., 151, 462. Haueis A . , 126. 798 Hayaux du Telly A., 205. Haydock (Ven.) G., 28, 201, 331, 514, 773. Heard G., 80, 87, 89. Hefter A., 203. Heim G., 518. HELENA, Regina Italiae, 772. Helena ducissa Augustae, 773. Hemerford (B.) Th., 773. Hendroth I., 616. Henneberg-Spieghel T., 206. Herlin G., 334. Hermann I., 615. Hermaus-Ausloos A., 125. Herniczek I., 334. Hevey I., 679. Heylen Th. L., 115, 461. Hiboux P., 29. Hìppolytus a S. Familia, 202. Hiral A. M., 151, 462, 504. Hirtsiefer, 542. Hlond Card. A., 185. 319, 463. Hoepker-Aschoff H., 522, 542. Hoffmann G., 206. Holecek I., 616. Hollingdale B. P., 176. Holjac I., 517. Holoveckyi D . , 202. Hommel H., 489. Horodyski S., 334. Hósek M., 679. Hostin D . , 560, 618. Honzu M., 334. Houze de l'Aulnoit P., 334. Howard E; D . , 549. Howard F. G, 203. Howard (B.) Ph., 514,676, 773. Hôzakowski L-, 125. f Hryniewicki C, 208. Huard V , 677. Huber A., 612. Huder Th., 127. , Index nominum personarum Huesea L. R., 319. Huesmann F. H., 333. Hürtgen F. L., 678. HUMBERTUS, It. Princeps, 772. Hunt L, 612. Hupe H., 175. Husman B., 175. Huwiler B., 151,194, 462. Hvezda V., 616. Jullien A., 78-85, 88-90, 92. Jurasco D., 646. Ivanceanu V., 647. Ivanisevic L., 207. K Kakowski Card. A., 185. Kamprath F., 116, 462. Kasperlife G., 612. Káuzli D . , 676. I-J Kecskés P., 175. Kelemen A., 520. ' lacobini A., 31. Kerda F., 616. Jacoub M., 679. Kernau E. A., 176. Jacovaki A., 647. Kerr A., 176. Jacques R. G., 333. Jakimow-icz C. S., 576. Kerr E., 336. Kerr Hodward, 336. Jalenques L., 678. Kersuzan F. M., 115, Janicki F., 519. f Jans Tr., 680. 460. Jarre C. R., 319, 320, 463. Kiggen T., 336. Jarrige (S. D.) C, 331, Killeen E., 334. Kinold V., 151, 320, 462. 567, 570. Kirberger Fr., 679. Jazwinski S., 125. Jeglic A. B., 15lf"462. Kirstein P., 96. Kizsztofowicz M., 31. Jemelka F., 127. Klebanowski G., 127. Jennings R. E., 614. Klein G., 31. Jerabék V., 616. Klein Cominotti E., 615. Ieremich L, 320, 463. Klieber A. H., 205. Jewett C. L, 678. Klimaszewski X . , 204. Jiri Rückl J., 576. Klos J., 95. Illnitzky A., 504. Ilundain y Esteban Card. Knorr G., 614. Kohlruss R., 27. E., 625. Ioanna, Principissa Sa- Kolb C, 29. Komierowski Th., 96. baudiae, 772. Koprowski S., 203. Jogues (B.) I., 513. Jones (Beatus M.) L, 773. Kordac F., 598, 686. Ioseph a Iesu Lopez, 618, Korec F., 679. Korotnoki L, 2.9. 630. Koszterszitz L, 128. Ireton P. L., 677. Kovar L, 616. Irmengardes (B.), 24-26 s., Kretz E., 29. ^ 331. Kroll H: L, 336, Irmici E., 679. Krywald O., 674. Isopescu Grecul C, 646. Kulhanek S., 207. Italiam L., 205. Kulicek T., 616. Juga Ae., 648. Julia y Vernet I., 31. Kuntal F., 127. Index nominum personarum L Lacarra R . , 646. f Lacy R . , 208. Ladika B., 320, 463. La Fontaine Card. P., 320, 463. Lagumina A . , 460. Lahaye Z . , 29. Lairre E . , 518. Laianne L., 205. Laliberté A . , 612. Lamiroy H . , 618. Lannon J. J., 333. Lanzavecchia L, 333. Lapedatn A . , 647. Lapenda V . , 32. Latyszewski L, 686. f Latty C. M . , 96. Laurenti Card. C, 2 9 , 1 0 2 , 123 s., 167, 177, 197, 199, 203, 312, 317, 322, 324, 326, 327, 332, 476, 480, 484, 488, 506, 508, 514, 563, 583, 588, 612. Lauri Card. L., 645. Laurijssen F., 334. Lavelle M. L, 515. Lavitrano Card. A . , 684 ss. Lawlor G. F., 576. Lazzarato D . , 80, 81, 84, 86, 88, 90. Lebschè M . , 647. Leduc O., 517. Lefrançois I. A . , 206. Lega A . , 520. Legrand I . , 686, 679. Legrand L . , 82. Le Guisquet L. M . , 647. LeUis A . , 24. Lemiroy H., 560. . Lempicki A . , 680. Lenkchevitch V . , 329. Lenti A . , 611. Leon C. J., 334. Leonardi M. A . , 680. Le Paüleur A . , 180. Lépicier Card. H. A . , 29, 124 s., 201, 203, 332, 514, 515, 596, 645, 676. Lepoutre G., 614. Lessi M . , 616. Levasseur I. H., 334. Leys E . , 687. Lezzi C , 203. Licari N., 520. Liénart A . , 494. Lilly L, 206. Lindemann H., 336. Liss F., 203. Littierre A . , 516. Locatelli card. A . , \ 4 5 7 , 611. Locher G., 25 s. Lochman I., 676. Loebbel H., 336. Loevenbruck L. L., 677. Lo Monaco R . , 335. Long P., 679. Lopez Arana E . , 115, 462. Lopez y Vicuña (S. D.) V . M . , 513. Loras O., 517. Lorks L, 162, Loschi F., 335. Lo Schiavo L, 335. Lucantonio L . . 23. Lucas G. L, 677. f Lucidi Card. E . , 176. Luccioli L, 207. Luible M . , 518. Lumini E . , 204. Luytgaerens I. E . , 677. Lynch Th., 204. M Me Aneny I . , 517. Me Cabe B., 612.Me Carthy E . , 320, 461. Me Carthy F. M . , 515. Me Carthy I. 678. Me Clary I. Cl., 677. yMe Cormack I . , 519. Me Cormick P. I . , 612. Me Donald L 560, 617. Macelwaine F. I., 680. Me Grath I. A . , 677. Me Guire I. P., 204. Me Guirk J. E . , 125. Macken F. L, 205. 799 Mackowski T., 29. Me Mahon L, 333. Me Murray F., 335. Mac Nicholas I. T., 686. Mac Rory Card. L, 688 ss., 775. Maddalena P . , 204. Mafia Card, P., 460. Magalhaes de Azeredo C, 172. Magaudda L, 334. Magaz y Fernandez L, 335. Mageean D . , 350, 463. Maggiora V., 520. Maggiori J., 96. Magjerec G., 677. Magyar A . , 680. Mahoney C , 677. Maillard C , 677. Malabotti M . , 615. Malecky A . , 461. Maloney T. J., 576, 613. Mallon P., 206. Manduca S., 125. f Manier A . , 520. Maniu L, 646. Mannino T., 516. Mannucci I L , 78-86,88-92. Manteuffel G., 613. Marazzi P., 204. Marcucci P., 679. Margiotta 1$., 672. Maria, Principissa Sabau- diae, 772. Maria (Ven.) a Passione, 346, 513. Maria Adelaides, principissa, 773. Marinho H., 679. Marmoiton (S. D ) B., 513. Marmugi P., 335. Marque P., 685. Marsina B., 616. Martelli V . , 647. Martin C , 677. Martin H., 175. Martinelli A . , 646. Martini F., 615. f Marty P., 128. Marvan M . , 207. 800 Index nominum personarum Màssimi M . , 78, 81-87, 89, 93. Masnicki V . , 612. Masnovo A . , 678. Mastronuzzi A . , 335. Mathias A . , 180. f Mathieu O. E . , 648. Mathieu V . , 614. Mathis A . , 517. Mathivon I. C. M . , 206. Mathon E . , 494, 500. Maurel P., 515. Mavrocordat G., 647. Mayer A . , 30. Mazé Sencier G., 127. Mazzarotto A . , 685. Mechtler I . , 516. Medina L., 97. Meireles Quintae-, 333. f Melchior! F., 32. f Mendes Bello Card. A . , Mooney E . , 148, .179 s., 465, 466. Moran P., 680. Moran y Eamos F., 515. Morando V . , 679. Morano F., 79-81, 83-89, 576. Mendrys T., 334. Merry del Val Card. E . , 203, 332. Meulenberg M . , 320, 351, 463, 504. Meyer G., 614. Meyer L., 680. Meysing H . , 687. Michalski B., 520. Michaud E . , 29, Michel E . , 670. Mileta L . , 175. Mills A . , 202. Minelli I., 206. Minoretti Card. D . , 144s., 684 ss., 775. Miroglio L., 335. Mironesco G. G., 646. Misonne E . , 336. Mogan I. M . , 612. Molinari V . , 206. Monaghan H J., 677. Moneta A . , 3 2 . Monroe I . , 647. Montanaro S., 648. Montavon G. F., 614. Monteiro Hermes E. 679. Monterisi N . , 618, 630. 93. Morel E. I. I., 560, 617. Moreno Carbonero y Castel L, 335. Mordret E. A. I . , 205. Moruzzi L, 175. Moscatelli E . , 30. Mottis P., 86. Mouraille V . , 771. Moussaron I. I. D . , 618, 631. Mucci E . , 6.11. Mukahy J., 677. Mulecheau E . , 519. Mulloney G. L., 516. Mulvany Th., 462, 630. Murphy G., 677. Murphy P. J., 32. Murray Th., 206. Musitelli A . , 204. Musso E . , 31. Mussolini B., 105, 123, 210, 275 s. Myers E . , 678. N Nannerini L, 125. Nasalli Eocca di Cornegliano Card. I. B . , 202. Nava A . , 576. Negro Provina, 166, 167. Netti A . , 614. Nicolosi S., 125. t Nico tra S., 336. Niella A . , 115, 461. Niemann I., 519. Niesiolowski C , 125. NiouUon St., 613. Nogara B., 613. Nolan I. F., 677. Nolan E. M . , 125. Noli Batarino M . , 334. Notari A . , 205. Nunes de Oliveira I., 680. O Obarrio N . , 439. O'Brien G. P., 612. O'Brien M. I., 319, 460. O'Brien M. P., 125. Ochoa A e . , 439. Ochoa J. X . , .162. O'Connell M. T., 336. O'Connor I. S., 519. O'Connor P., 350, 463. O'Doherty M . , 115, 462. O'Donnei P., 518. O'Donnell Th., 320, 461. Oechsler F., 207. Ogilvie (B.) I., 28, 330, 440, 676, 773. O'Hara G. P., 319, 463. O'Hare E. M., 627. O'Hern F., 461. O'Hern I. F., 23. Olanesco C , 647. Oliva N . , 576. O'Louglin T., 176. O'Neil H . , 516. Oomen A . , 151, 194, 462. Orlic" A . , 124. O'Eourke C , 616. O'Eourke M . , 32. Orozco y Jiménez, 686. Orsini L . , 125. Orther L, 517. Ortiz y Lopez I. G., 617, 630. Oster A . , 679. Oswald H . , 518. Otta V . , 207. Ouang F., 685. Ouang-ouen-tchenP., 685. P* Paar A . , 206. Pacelli Card. E . , 521, 522, 542, 684 ss., 775. Pacelli F., 330, 516. Index nominum personarum Pacheco Teixeira Rebelo de Carvalho L, 127. Paclesianu Z . , 646. Padilla B., 677. Palazzolo (S. D.) A . , 331. Palestini R . , 206. Palestrini C , 613. Palmer I. E . , 517. Panhard H. A. F., 205. Pariset F., 206. Parrillo F., 78-85, 88-91, 93. Pascarella B., 519. Paschini P., 672. Pascucci P., 647. Rasetti L, 32. Paszkiewicz J., 95. Paternain M . , 193, 463. Patrizi N . , 80. P a u l i . L , 576. Pauwels G. G., 127. Pavelesco Ae., 647. Pedrotti A . , 333. Peeters J., 678. Pekarek Fr., 616. Penicaud A . , 685. Peiraui L, 518. Pellegrini B . , 82, 84. Pennacchio P., 679. f Penon I. B . , 616. Peoples I. S. C, 680. Pepoli A . , 517. Percival de Saint-Hubin, 334. Perdomo L, 334. Perez y Fernandez A . , 614. Perez Platero L . , 115, 462. Perez Rodríguez R . , 23, 461. Peri S., 686, 769. Perosi Card. C, 332 s., 514, 611. Perrin L . , 333, 774. Perroy F., 319, 463. Persichetti S., 678. Peters L, 647. Petronelli F., 42, 461. Petrovácz G., 648. f Pfluger L, 32. Pfrien F., 207. Pianigiani B., 126. Picha,M., 504. Pichler L . , 576. Piedrabuena B . , 124. Pierattini A . , 125. Piffl Card. G. F., 116, 462, 607. Pilar M . , 517. Pineyro Queralt de Torralba B., 126. Pinto de Abreu A. E . , 519. Pipparelli Fr., 679. Pirio Maria Ae., 324. Pironti A . , 176. Pisa A . , 127. Pisacic A . , 517. Pisani P., 194. Pisani P. I . , 646. Pizzardo L, 515. Podvin E . , 614. Pokorny IST., 519. Pompilj Card. B., 103, 202, 332, 514, 765, 772. Pop S. C , 646. Porquier de Lagarrigue D . , 126. Portman L, 616. Pradzynski L . , 96. Pramaggiore H . , 615. Priolo F., 680 Proteau G., 678. Pro topopesco, 647. Provost F., 319, 320, 463. Provot L . , 518. Prudent L, 126. Prud'homme M . , 205. Primel L . , 203. Przyrembil S., 519. Pucci E . , 335. f Pueyo de Val A. M . , 680. Pulejo M . , 334. Q Quaglino A . , 648. Quaglino F., 335. Quagliotto L, 518. 801 Quattrocolo H . , 78-81, 8386, 88-91. Quentin H . , 611. Quillinan L, 125. Quinn L, 677. Quinteré I . , 679. R Ract I. A . , 614. Radonski C , 193, 463. Ragonesi Card. F., 457, 514, 611, 645. f Rahmani Efrem II L, 336, 458. Rapella I. R . , 204. Raschellà D. L . , 615. Ra vaglia A . , 615. Rea I . , 151. Receveur A. U . , 33 4. Redi (Beata) Teresia Margarita a Sacro Corde Iesu, 27 s., 123,163-165, 201, 321 ss., 473-476, 718. Regis A . , 206. Rehling C , 678. Reilly E . , 162. Reinhard G., 175. Reiser I . , 613. Remiger L, 686. Remy E . , 324. Restelli A . , 32. Retortillo y de Leon de la Vega A . , 96. f Revesz S.. 96. Reyl F., 515. Reynaud A . , 678. Reynolds Ph., 336. Rezek A. J., 333. Rho L , 333. Ribeiro de Mello Th., 615. Ribeiro Vieira de Castro Th. E . , 320, 460. Ricard F. E . , 618, $31. f Ricard L . , 648. Ricca F., 333. Riccardi M . , 207. f Ricci I. B., 680. 801 Index nominum personarum Bichardet A. I. B . , 204. Bieken G. H., 678. Eiella Maria, 327 s. Eimmaudo F., 333. Rinaldi L, 126. Eivat (S. D.) F., 331. Roberti F., 202. Eoberts (Beatus) I., 514, 676, 773. Rocca A., 29. Eocchi F., 126. Rocha A., 96. Eoche T. A . , 613. Rodrigues A. H., 32. Rodríguez Bandeira O., 675. Rogacki L., 203. Rogala S., 204. Rogne (S. D.) P. E., 566, 567. Eossi A., 576. f Rossi F., 520. Booney Th. I., 333. Roque (S. D.) P. R., 331. Roques Ae., 193, 463. Eosano A., 613. Eosati C, 517. Rossillon P., 148. Rostagno L, 335. Eota A., 614. Eoudnicky A., 679. Bouleau Card. E., 186. Roukos Abon Nader bey, 614. Roy B. M. F., 334. Roy F., 614. Rozman G., 151, 462. Ruesca L. R., 463. Ruffini E„ 332. Ruiz y Florez L., 645. Rusznak N., 30. Ryan D. A., 334. Ryan G., 612. Ezewnicki S., 86-89. Sacconi Y., 79-84. Saegmñller L, 677. Salomone F., 335. Salvator (B.) ab Horta, 28. Salvucci A., 96. Samarelli M., 204. Sanasi I., 126. Sangiorgio "A., 616. Santarelli A . , 121. Santoro Y., 125. Santucci C, 84, 515. Sargolini F., 611. Sauer B., 181. Saunier L., 204. Savio (S. D.) D., 687. Sbarretti Card. B . , 193, 463, 611. Scharnagl C, 335. Schek I., 680. Schellens 01., 206. Schlich I., 679. Schlieker B., 517. Schlittenbauer S., 518. Schmidt A., 30. Schmidt A. C, 542. Schmitt E. 679. Schmuderer L, 615. Schmu zer J., 677. Schouten H. A., 206. Schreiber, 542. Schrijnen L, 516. Schütte A., 179. Schulte-Pelkum H., 336. Schuster Card. L, 350, 458, 461, 464. Schuster Ioannes, 679. Schwarzer E., 518. Schweitzer G. J. B., 614. Schwendlmann F., 125. Schynse Catharina, 629. Scognamillo I., 566. Scribante P., 648. Sebestyen C, 680. Seganti F. X . , 30. Segura y Saenz Card. P., 617, 618, 664 s. Seitz M., 336. Serédi Card. I. G., 15.1, 462. S Saas I., 516. Sabota I., 32. Sacca A., 615. f Sester I., 125. Shanks G., 520. Sheehan C, 115, 194. Sheehan E., 461. Sklenar L, 31. Skrabik A., 504. Siegen P., 614. Siener L, 646. Sili B., 679. f Silva Lezaeta A., 138 s., 336, 461. Silveri A., 205. Sincero Card. A., 23, 46©, 515, 578 s., 598, 669. Sipöcz E., 30. Sivák L, 207. Sloskan B., 461. Smit J., 95. Smith A. E., 177. Smith P. G., 677'. . Sokolowski S., 30. Sola P., 518. Solacelo Th., 648. Solignac I. P., 516. Solu G., 576. Somaglia D., 519. Soprano A., 335. Sopsich L, 520. Sorgonà A., 615. Soubirous (B.) M. B., 513. Soucy A., 614. Souen D., 504. Southwell (B.) E., 514, 676, 773. Spellmann F. L, 333. Spohr C, 519. Spratt M. L, 319, 46®. S p r o l l J . B., 688. Spruson Y. L, 176. Stecki A., 96. Stehle A., 599. Steiger, 542. Steinbrener E., 30. Steinbrener I., 30. Stella I., 80-83; 85-90. Sterz G., 336. Stodart Eeid A., 615. Stoppa C, 333. Stowerding I., 175. Strambi (B.) Y. M., 513. Streicher H . , 187. Strootman O. E. G., 334. Strumia I . , 648. Stukels E . , 515. Stumpf A . , 125. Stumpf F . , 126. Sullivan B . , 162, 461. Sullivan F . , 333. Sullivan F . T., 612. Sullivan I. F . , 612. Sveens A . , 335. Svestka L, 207. Swint I . , 612. Szedsay S., 128. Szeptyckyi A . , 618. Szmrecsányi L . , 646. Szydszik I . , 203. Szymkiewicz S., 95. T Tabaneüi M., 517. Taccone A , , 618, 630. Tappani F . , 205. fappuni G., 459. Tardieu A . , 687. Tardini D . , 677. Tarmin O., 3 1 . Tartaglia B., 613. Tauber O., 128. f Tc'eng O , 32. Tchang E . , 1 1 5 , 1 9 4 , 461. Tenora A . , 204. Teodorowicz M . , 31. Teresia ab Infante Iesu (S.), 195, 321, 579, 643. Terüli L, 3 1 . Termine A . , 680. Terzariol A . , 332. Terzian P. P. X I I I , 549. Tesauri P., 333. Theophilus (B.) a Corte, 28, 173. Thibaut V . , 126. Thill F . A . , 96. Thomas dux lanuae, 774. Thomas (Ven.) Carolina, 440. f Thomas I. B., 128. Thomas M . , 206. Index nominum personarum 803 Thouret (B.) I. A . , 513. Tiberghien E . , 208. Tiberghien L, 346. Tibiletti D . , 115, 461. Tilea V. V . , 648. Tillon L., 463. TiniveUa I., 518. Tisserant E . , 125. Titulesco K"., 454, 646. Tomba D . , 207. Tomschitz W . , 576. • Tonna E . , 686. Toporski F . , 333. ToseUi A . , 613. f Tosi Card. E . , 32. Tréhiou H . , 193, 463. Trejos V . , 517. Trezzi L, 78-82, 85-89. Tricarico V. L, 127. Trimmel L, 520. Trussoni Th., 203. Trux de Bonaszèk L. 678. Tucker I. M., 647. Türkes A . , 677. f Turchi A . , 336, Twaalfhoven F . , 334. Van Tulder L., 614. f Van Wetering H . , 680. Vattuone S., 175. Veigl F . , 520. Velasco J. A . , 676, Veltmann L., 96. Vendemmia V . , 204. Venturi C , 207. Verde Card. A . , 167, 1 9 6 , U Uhyrek V., 679. Unterreiner C , 128. Urbanski los., 438. " V Vacek F . , 616. Vaida-Vöevod A . , 646. Valeanu C , 647. Vallega I. B. F . , 116, 460. Valtera M . , 30. Van de Ven C. 676. Van Gils L., 335. Van Niekerk Th. G., 678. Vannucci H . , 560, 618. VannuteUi Card. V . , 546, 684, 766. Van Roey Card. J., 665. Van Bomunde L. E . , 678. Van Bossum Card. G., 627. 317, 322, 324, 476, 4 8 1 , 506, 612, 645. Verdier F., 566. Verdier Card. L, 646, 684 ss., 769, 7 7 5 . Veres M . , 128. Vezina E . , 614. Vianney (S.) I. B., 312. f Vico Card. A . , 128, 164, 167, 183 s., 199, 591. VICTORIUS EMMANUEL I I I , Italiae Rex, 210, 275, 772. f Vidal y Boullon E. M . , 96. Vieville C , 516. Vigato A . , 335. Vignati E . , 207. Vilardi P., 127. Virreira Pacieri A . , 518. Vistalli F . , 207. Vitrioli P., 615. Vitrotto I. M . , 127. Vlad A . , 646. Vladesco N . M., 648. Vocea O., 334. Von Bergen D., 516. Von Stengel P., 206. Voss H . , 519. Vuillard F . , 29. Vuillemenot H . , 205. W Wachowiak S. tt., 677. Wade M. J., 613. Waffelaert G. L, 560, 618. Wagner B . M . , 96. Waldhaus H . , 96. Walz M. J., 680. Walzer R., 100. 804 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Ward H . , 613. Wartel F., 614. Weiss F., 125. Wellinger A . , 193, 462. Wcnceslaus (S.) 132 ss., 135. Weyermann E., 205. Whalen M. J., 576. Wilhams T h . , 350, 4 6 1 . Wispeare F., 169. Winters P . C , 3 2 . Wolsfelspergef A . , 334. Wroblewski A . , 516. W y n e n A . , 8 0 , 82-8! Tsása E., 440. Z Zaffrani J., Zaleski F., Zanesco C , Zanetti I., 125. 31. 648. 674. Zavaglio A . , 175. Zak E . , 616. Zakrzewski T., 24. Zela S., 616. Zelezny V . , 679. Zepeda E., 678. Zhánel E., 516. Zientara F., 612. Zitho L, 616. Zocchi F., 576. Zòccoli St., 333. Zychowicz A . , 32. II. - INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC. A Abellinen., 42, 461. Aberdonien., 516, 560. Abyden., 176, 463. Acerran., 519. Acernen., 618, 630. Achridan., 351, 461. Adaden., 460, 686. Adamantinen., 515, 769. Adrien., 332. Adulitan., 29. Aegypti, 651 ss. Aginnen., 321. Agrien., 646. Aguas Calientes (de), 618, 630. Albae-Iuliae, 442. Albanen., 31, 122, 488, 508, 566. Albanen, in America, 160, 611. Alben., 648. Albien., 193. Aleppen., 582. Aleppen. Syrorum, 459. Alexandrien. A m . , 676. Aliphan., 96. Altoonen., 516 s. Ambianen., 124. Amerinen., 32. Amorian., 319, 460. Amoy, 334. Anagnin., 520. Anconitan., 576, 614. Ancusen., 617, 630, 686, 769. Andegaven., 562. de Anking, 589. de Ankno, 504. Annecien., 203, 205. Antiochen. Melch., 670 ss. Antiochena Syrorum, 336, 464. Antofagasten., 138, 336, 461. Antsirabè, 1 6 3 . Appiarien., 181. Apuan., 336. Aquen., 333, 519. Aquilan., 336. Aquinaten., 31. Aquisgranen., 522, ss. Aracajuen., 648. Arequipen., 677. Argentinen., 29. Armachan., 684 ss. Armeniae Minoris, 208. Armenorum in. Graecia, 679. Armidalen., 350, 463. Arretin., 163. Assien., 685. Assisen. A m . , 463, 686. 769. Asten., 313, 520, 576. Atrebaten., 81, 91, 101, 177, 515, 614. Aturen., 613. Augustodunen., 83, 323, 505, 601, 603-606. Aurien., 126. Australasiae, 4 7 0 / Auxitan., 618, 631. , Avenionen., 96. B Babylonen., 208. Babylonen. Syrorum, 617, 679. Baiocen., 332f 770. Baltimoren., 6 1 2 , 6 1 4 , 6 7 7 . Bambergen., 205. Barbalissen., 440. Barcinonen., 30 s., 161, 514, 576, 612. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Baren.,, 127, 204. Basüeen., 125, 576. de Batavia, 678. Bathnanen., 617. de Bellary, 162. Bellicen., 312, 520, 686, 769. Bellograden., 677. Belmnen., 678. Beneventan., 2 9 . Bergomen., 84, 204, 207, 514. Berissen., 193, 320, 462 s. Berolinen., 523 s., 532. Beryten., 91, 206, 549. Beryten. Armenorum,549, 581, 582. Birmaniae Merid., 320, 463. Birminghamien., 350, 461, 464, 574 s. Bisuntin., 204. Bituntin., 618, 630. Boianen. - Campobassen., 31. Boli varen., 558. Bonaeren., 29. Bonae Spei, vic., 519. Bonae Spei, Distr, orient., 585. Bonnen., 134, 531. Bononien. 79, 202, 205 s. Bostonien., 333. Botucatuen., 96. Boven., 618, 630. Bracharen., 127. Brazzaville, 553. Bredan., 177, 334* s. Brentwooden., 676. Briocen., 193. Brisbanen., 468 s. Brixien., 333. Brooklinien., 204, 206 s., 334. Brngen., 517, 560, 612, 618, 677, 679 s. Brundnsin., 646. Brunen., 204, 207, 516, 679 s. Bucarestien., 442, 445. Budvicen., 30, 206, 679. Buffalen., 160, 333, 612. de Bukoba, 151, .194, 462, 622 s. Burdigalen., 514. Burgi Sancti Sepulcri, 518. Buscoducen., 175, 206, 335, 662 s. Bzommar, 549. C Oadoën., 618. Oadurcen., 515. Caesarien. Philippi, 460. Oafaelandien., 679. Caietan., 616, 679. Calabozo, 519. Calcutten., 339, 585. Callien., 207. Callinicen., 124. Calydonien., 115, 461. Cameracen., 518, 547. Camerinen., 96. Campiionten., 561. Canalis Suesii, 151, 462, 504, 558 s. Capitis Haitiani, 115, 460. Carcassonen., 633. Cardiffen., 518. Carolinopolitan., 661 s., 805 de Chilapa, 686, 769. Chittagong, 178-180, 339. Chungking, 685. Ciliciae Armenorum, 548, 582, 630. Cillitan., 461. Cincinnaten., 9 6 , 1 2 5 , 686. Civitatem, 115, 462. Civitatis Castellanae, 2 0 5 . Claromonten., 206, 567, 678. Clevelanden., 519, 677. Cliftonen., 679. Clusin., 679. Colimen., 676. Collen., 96, 127. Colocen., .128. Colonien., 24, 26, 336, 522-525, 679. Columben., 1 2 5 , 1 7 6 , 685, 688. Comen., 125, 160, 2 0 4 , 331, 676. Constantien., 188, 192. Constantien. in Moesia, 194. Constantinopolitana 197, 325, 482, 548 s. Constantinopolitan. Armenorum, 484, 548 ss. 677. Corduben., 611. Corinthien., 22. Carpathien., 460. Carthaginen., 561. Corisopiten., 206, 517, 647 Carthaginien. Hisp., 29, Corpus-Christi, 333, 519. 513. Comenten., 115, 461. Cartusien., 677 Costaricen., 517. Catanen., 121. Cotennen., 32, 115, 4 6 1 . Caven., 677. Cotraden., 560, 617. Ceneten., 679. Covingtonen., 203. Cenomanen., 205, 519. Cracovien., 82. Cephaluden., 29, 519. Creman., 175, 204. Cerreten., 332. Cremonen., 91, 204, 334, Cesenaten., 93. 646. Chaoshien, 594. Croën., 686, 769. Chatham, 513. Csanaden., 520. Chengchow, 657. Culmen., 96, 203 s., 523. Chengtingfu, 594. Cuneen., 613. Chengtu, 685. Curien., 32, 115, 612. Chicagien., 514. Curien, tit., 462. Chicoutimien., 332, 677. | Curityben de Paraná, 6 8 5 . Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 806 Cusen,, 616, 687. Cusentin., 203. Cuttak, 148. Cyraenen., 686, 769. Czestochowien., 612. Florentin., 32, 82, 163 s., 321, 679. Fluminis Magdalenae, 141, 162. Fogarasien., 442r Forolivien., 520, 615. D Dacchen., 339 s., 769. Dadimen., 618, 686. Dallasien., 124 s., 519. Damanen., 320, 464. Damascen., 614. Davenporten., 611-613. Detroiten., 612. de Dinajpur, 162, 462. Diacovien., 90. Dinien., 678. Dionysianen., 461. Docletan., 650. Dubuquen., 204, 515. Dunen. et Connoren., 350, 463. Dyrracnien., 32, 460, 464. E Eboracen., 479. Ecclesien., 686, 769. Edessen., 1 8 1 . Engolismen., 89. Eperjessen. Ruthenor., 29, 30. Eporedien., 206 s., 576, 616,679. Euroeen., 115, 461. Fortalexien., 679. Friburgen., 29, 82, 100, 125. Friburgen. Br., 175. Fabrianen., 30. Faesulan., 126, 587, 588. Fanen., 615. Fargusien., 125. Faventin., 516, 618, 630, 680. Fernen., 161. Ferrarien., 175, 520, 618, 630. Fianarantsoa, 163. Firman., 127. I-J Fulden., 531. Iacien., 32, 680. • 6 Gandaven., 515. Garanhunen., 560, 618. Gaspésien., 647. Gedanen., 29. Gene ven., 99. Gherlen., 442 s. Gnesnen, et Posnanien., 125, 185, 319, 463, 523, 559. Goan., 320, 460, 464, 648. Gonaiven., 558 s. Goritien., 515. Goulburnen., 203. Granaten., 319, 463. Grandormen., 516. Gratianopolitan., 92, 478. Gravinen., 519. Grossetan., 335. de Grouard, 687. Guadalaxaren., 678, 686. Guayaquilen., 558. Gurcen., 90, 203. H F Hildeshien., 42,~461, 515, 523, 531. Himerien., 115, 461. Hispalen., 29, 611, 625. Holaren., 351, 463. Homestead Pa., 152 s. Hortan., 207. Hpyeng-an, 593. Habanen., 1 2 5 . Hajdoduroghen., 204. Hainan, 652. Halifaxien., 320, 461. Harlemen., 96, 127, 206, 517, 576, 614, 631, 647, Ianuen., 3 1 , 1 4 4 s., 326 s., 486 s., 507, .514, 611, 684 ss. lassien., 442. Iaurinen., 151, 519, 678. de Jebol, 115. Ilheosen., 194, 560, 618. Indianapolitan., 31. Indiis in Orientalibus, Deleg. A p . , 148. Indosinen. D. A . , 29. Insulen., 126, 205, 208, 334, 494, 614. Joinvillen., 1-15, 461. Irenopolitan. in Isauria, 465. Iselan., 518. Islandiae, 351, 463, 504, 659 s. K Katowicen., 612. de Kaying, 587. de Kildare, 519. Kimberlien., 687. Kingstonien., 319, 460. de Kiwu, 687. Krishnagaren., 178 s. Kumbakonamen., 338 ss. Kurdistan, 208. de Kweiteh, 162. 678. Heliopolitan., 319, 463. Heracleen., 336, 350, 461. Herbipolen., 30, 206 s. Hierosolymitan., 1 1 6 , 4 6 2 , 670 ss. L Labacen., 151, 462. Lafayetten., 161, 678. de Lages, 560, 618. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Lamian., 560, 618, 631. Lariiien., 9 1 , 147. Lauden., 204, 646. Lavantin., 576, 660 s. Lemnen., 618, 630. Leodien., 81,183-185,206. Leontopolitan., 662. Leopolien. armenor., 31. Leopolien. lat., 30, 86, 96, 519, 616. Liman., 582 s. Limburgen., 531. Lincien., 116, 561. de Lingayen., 116, 462. Lingonen., 128, 350, 463. Lisbonen., 30, 519, 576, 684 ss., 769. Litomericèn., 207. Liverpolien., 29, 336. de Loango, 85. Londonen., 125. Lourden., 464. Loyang, 657. Lublinen., 79. Lucem, 615. Luceorien., 96. Luceria., 335. Ludovicopolitan., 161, 612. Lugdunen., 1 2 7 , 2 0 6 , 333. 478. Lugosien., 442. Lunden., 351, 463, 686. Lünen., 30, 144, 151, 462. Lycien., 23, 461. M Maceraten. et Tolentinaten., 513. Macren. in Mauretania, 32, 208, 319, 463. Madraspolitan., 338 ss., 465 s. Madyten., 319, 463. Magno varadinen., 442. Maitlanden., 160, 350, 463. 807 Manilen., 115 s., 462. Mantuan., 175, 648. Marianopolitan., 85, 333, 572. Montis Albani, 128, 193. 463. Montis Cassini, 169, 188, Marquetten., 333. Massan., 680. Massilien., 124, 613, 647. Matriten., 96, 115, 148, 514 s., 520, 664 ss., 668, 679. Mechlinien., 79, 84, 125, 1 2 7 , 1 8 4 , 2 0 4 , 5 6 1 , 6 1 3 s., 654 s., 677 s. Medien., 319. Medioburgen., 208, 612. Mediolanen., 32, 90, 110, 207, 302, 350, 458, 461, 464, 518 s., 561, 576, 613, 647, 677. Melbournen., 176, 202. Melen., 193, 463. Melevitan., 680. Meliaporen., vide Sancti Thomae, 337, 339. Melphien. et Eapollen., 23, 461. Mesopotamiae, 208, 618, Montispessulan., 92, 647 s. Montisregalen., 1 2 5 , 516. Morelia, 645. Mutilen., 618, 630. de Mwanza, 151, 194, 462, 623, 624. Myconen., 460. Mytilenen., 684, 769. 630. Messanen.; 203, 334, 335, 613, 614, 626 s. Methymnen, 320, 461. Metropolitan., 319, 463. Mexicanae, 350, 461, 464, 645. Miden., 462, 630. Milwaukien., 205, 592 s. Mimaten., 336. Minen., 687. Misnien., 29. de Mogadiscio, 656. Moguntin., 591, 616. Mohilowien., 204, 516, 519. Molinen., 518. Monacen, et Prisingen., 24-26, 614 s., 647. Monasterien., 30, 96, 175, 519, 525, 679. Monoecen., 205. Monterrejen., 630. 611, 71ÖSS. N Namurcen., 115, 461, 515, 517, 647. Nanceyen., 125, 677. Nashvillen., 612. Natalen., 116, 462. Naxien., 460, 464. Nazarethan Br., 677, 679. Neapolitan., 92, 161, 335, 615, 626. NeUoren., 463, 465. Neocaesarien. in Ponto, 630. Neosolien., 207. Neo Bboracen., 154, 515, 516. Neo Pampilonen., 1 4 1 . Newarcen., 576, 612 s., 614, 677. Nicaen., 346. Nicien., 517, 648. Nicoletan., 29. Nicopolitan. in Epiro, 116, 128, 460. Nili Superioris, 205. Nisyrien., .116, 462. Nitrien., 136. Nivernen., 513, 646, 677. Nolana, 91. Novae Aurelianen., 126, 516. Novae Guineae Centralis, 162. Novarien.-, 32, 207, 333, 614, 647, 678. Nuoren., 618, 630. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 808 O Oetherien., 520. Oenipontan., 126. Olenen., 138 s., 461, 685. Olomucen., 127 s., 616. Oregonopolitan., 611, 649 s. Osnabrugen., 175, 519, 522, 531. Ostiem ac Praenestin., 546. Oveten., 614. P Pacen., 23, 461. Padang, 206. Paderbornes, 3 1 , 125, 127, 523, 525, 531. Pakhoi, 652, 685. Palaestina, 650. Pampilonen., 115, 513. Panemotichitan.,128,151, 462. Panormitan., 9 1 , 119 ss., .161, 516, 612, 684 ss., 769. Paotingfu, 658. Papien., 175, Paralen,, 95. Parmen., 514, 517, 657, 678. Parisien., 30, 80, 84 s., 126 ss., 203, 205, 319, 350, 478, 517 s., 547, 565, 614, 616, 619, 645 ss., 684 ss., 777. Paroecopolitan., 552. Pastopolitan., 680. Patavin., 335, 515, 517. Patnen., 162, 461. Pictavien., 513. Pekinen., 599, 658. Peng-Yang, 593 s. Pengpu, 590, 687. Peorien., 648. Pergen., 208, 6.18, 630. Peterborougheñ., 319,460. Petren., 23, 319, 460. Petrieulan., 677 s., 680- Philadelphien., 152, 154,, 319, 463. Phüomelien., 128, .193, 463. Pinerolien., 319, 460. Pinsken., 616. Pisan., 164, 460. Pistorien., 169. Platien., 680. Plocen., 29, 125, 559. Plymouthen., 350, 463, 677. Poncen., 193, 462. Pondicherien., 465, 560, 617. Ponta Grossa, 685. Pontis Curvi, 126. Portlanden, in Oregon, 649 s. Portuen. et S. Rufinae, 128, 184, 459 s. Portugallien., 440. Portus Gratien., 334, 515. Portus Principis, 5 5 8 , 5 5 9 . Portus Victoriae, 126. Posnanien., 125. Pragen., 30 s., 131 s., 134, 136, 176, 576, 598, 613, 616, 686. Premislien. lat., 95, 333. Principis Alberti et Saskatoonen., 631. Providentien., 334, 612, 614. Ptolemaiden. in Thebaide, 97 s., 142 s. Puteolan., 205. Quebecen., 186, 205 s., 334, 560, 678. Queenstownen., 585. Quinhon, 687. Quinquecclesien., 680. R Eagusin., 193, 463. Ratisbonen., 615. Regien., 333. Reginaten., 631, 646, 648, 677. Reginaegradecen., 126, 3 3 6 , 515, 616. Rheginen., 92, 127, 333, 520, 613 ss., 680. Rhodien., 162, 460, 464. Rhosien., 680, 686. Rigen., 515. Rockamptonen., 468, 470, 677. Rockforden., 204. Roffen. in America, 2 3 , 461, 613. Romam, 23, 29 ss., 92, 99, 125 ss., 132,175,205 ss., 308 s., 316, 329, 332, 334 s., 347, 349, 515 s., 679, 612 s., 645, 647, 529, 764 ss. Rothomagen., 31. Rottenburgen., 519, 688. Ruben, et Bituntin., 96, 618, 630. Ruremonden., 334, 613 s. Ruthenen., 676. Sabarien., 680. Sabinen, et Mandelen., 193, 463. Sacramenten., 23, 461. Sagien., 545 s. Salernitan., 176, 618, 630. Salfordien., 615. Salisburgen., 204. Samien., 460. Sanctae Marthae, 141. Sancti Andreae et Edimburgi, 560, 617 s. Sancti Augustini, 89. Sancti Claudii, 323. Sancti Deodati, 205, 334. Sancti Dionysii, 126. Sancti Fiori, 567. Sancti Georgii, 616. Sancti Germani, 560. Sancti Hiacynthi, 5.13. Sancti Hippolyti, 520. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Sancti Iacobi de Chile, 138, 551, 646. Sancti Iacobi de Cuba, 645. Sancti Ioannis Portoricen., 193, 462. Sancti Marci et Bisinianen., 78. Sancti Pauli de Urbe, 461, 560, 618. Sancti Salvatoris in Brasilia, 116. Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, 32, 679. Sancti Severi, 679. Ssmae Assumptionis, 688. Ssmae Trinitatis Caven., 151. Ssmi Salvatoris de Bahia, 680. Sancti Thomae de Meliapôr, 320, 337, 340, 460. Sandhursten., 333. Sandomirien., 203, 334. de San Gil (cfr. Socorro), 97. Santanderien., 115. Santaremen., 561. de Sapporo, 1 5 1 , 320, 462, 595. Sardian., 522, 542, 684. Scepusien., 679. Schneidemühl, 523 s. Scrantonen., 32, 677. Seattlen., 23. Sebenicen., 576. Secovien., 646. Segobien., 115, 462. Semten., 151, 462. Senem, 164. Senogallien., 127. Senonen., 517. Sergiopolitan., 115, 460. Serenen., 22. Setin., 680. Sherbrookien., 517, 561. Shunkiug, 685. Sidymen., 658. Sienhsien, 655. de Sikkim, 162, 584. Sinden., 685. Sinus Viridis, 676. Sionen., 23, 461. Siouxormen., 333, 516. 336, Sipontin., 613, 618, 630. Sirmien. et Diacovien., 84. de Siwantze, 552 s. Smyrnen., 82, 116, 460, 464, 686, 688. de Socorro et S. Gil., 97 s., 141 s. Soran., 127. Sorem, 96, 115, 462. Southwarcen., 29, 333, 515, 520. Spalaten., 175, 193, 207. Spedien.,Sarzanen. et Brugnaten., vide Lünen. Spiran, 677.. Stabien., 160. Stadien., 116, 462. Stanislaopolitan., 686. Stauropolitan., 440, 464. Strigonien., 30, 92, 127, 1 5 1 , 1 7 5 , 462, 648, 677. 678 s. Sublacen., 646. Suessionen., 516. Sululen., 151, 462. Suren., 151, 462. Susan., 612. de Swatow, 586. Syracusen., 333. Sydneyen., 176, 203. Szatmarien., 442. T Tabasquen., 350, 461, de Tabora, 29, 319, 462, 622, 624. Tarbien. et Lourden., 124, 319, 463 s. Tarentin., 335. Tarvisien., 335. Tatsienlou, 584. Taurinen., 30, 31, 90, 126 s., 165, 182 s., 202, 206 s., 314, 315 s., ACTA, vol. XXI, n. 16. - 31-12-929. 809 333 ss., 517 s., 520, 613, 615, 648, 678 s. Tche-li, 633. Tegucigalpen., 677. Tergestin.., 615. Thabracen., 187. Theatin., 618, 630. Theodosiopolitan., 181, 552, 655. 658. Timisoara, 442. Tinen., 460. Tiraspolen., 204. Togo, 163. Toletan., 13, 20 s. Toletan. A m . , 671 s., 680 s. Tolo sana, 84. Toowoombaën., 463,468 s. Tornacen., 80, 126, 203, 332, 336, 517. Torontinen., 24. Traianopolitan., 645. Transilvanien., 86 s., 334. Trebennaten., 96. Trentonen., 576, 613, 677. Treviren., 525, 531, 561, 679. Trichinopolitan., 338 s. Tridentin., 127, 461, 464, 471, 616. Trisipen., 462. Tsinanfu, 319, 463, 653. Tsining, 115, 194, 461, 552. Tuden., 96. de Tütz, 517. Turonen., 614. Turritan., 351, 461, 618, 630. Tuticorinen., 339. U Ubanghi-Chari, 553. Uberaben, 31, 560, 618. Uganden., 187, 622. Ultraiecten., 3 3 4 , 5 1 6 , 6 3 1 , 678, 680. Urbevetan., 614. Urundi, 622. Uzalen., 687. 54 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 810 T Vaden., 687. Valentien., 202. Vanhsien, 685. Varmien., 88. Varsavien., 88, .185, 332, 559, 576. Vasten., 618, 630. Vatarben., 350, 463. Vazaritan., 151, 462. Veglen., 124. Veneten., 124, 193, 323, 463, 565 s. Venetiarum, 151, 194, 320, 463. Ventimilien., 485. Venusin., 23, 461. Verbian., 350, 463. Vercellen., 89, 128, 464. Veronen., 124. Verdunen., 516. Versalien., 205, 513. Vesprimien. 676. Vestan., 618, 630. Victoriae Nyanzen.,622 s. Victorien., 161, 461. Victorien, in insula Vancouver, 320. Viennen., 91. 116, 160, 336, 462, 478, 516, 607, 680. Vilkavisken., 612. Vilnen., 90. Viterbiem et Tuscanien., 571. Vizagapatamen., 148. Vladislavien., 193, 462. Volaterran., .125, 335. de Volta inferiore, 163. W Washingtonern, 153. Warmien., 524, 615. Wayne-Castren., 336, 678. Westmonasterien . , 8 1 , 8 8 , 176, 336, 611, 647, 678. Wheeling, 612. Wonsan (de), 181. Wratislaviem, 26, 9 2 , 1 6 1 , 205, 207, 517, 523-525, 531, 534, 616, 665. de Wuhu, 589 s. Y . de Yenki, 1 6 2 , 1 8 1 . Yucatán, 616. Yukiang, 115, 194, 461. Yungnien, 655. Z Zagabrien., 515, 517. Zamoren., 115, 462. Zanzibarien, 656. Zattaren., 151, 462. Zerten., 687. Zuritan., 688. III. - INDEX NOMINUM RELIGIONUM Á « Ancelle del S. Cuore di Gesù, sotto il patrocinio di S Giuseppe », 202. « Ausiliatrici delle anime del Purgatorio », 560. B «Benedettine della Provvidenza », 611. C Canonissae Regulares S. Augustini, 440. Carmelitae Discalceatae, 27, 1 2 3 , 1 6 3 s., 183,184, 201 s., 321 s., 473 s., 477. Clerici Discalceati a Ssma Cruce et Passione D. IsT. I . C , 513. Congregatio Americana Casinensis O. S. B., 599. — Anglica O. S. B., 547, 548, 772. — Beuronen. O. S. B . . 100. — Camaldulensium monachorum O. S. B., 676. — Cassinen. O . S . B . , 188, 151, 350, 560, 611. — Cassinen. O. S. B. a Primaeva Observantia, seu Sublacensis, 591. — Gallica O, S. B., 177. — Maredsolana, O. S. B . , 611. — Ottiliensis O. S. B , 162, 181. — Solesmen. O. S. B., 101. — Missionis, 115, 148, 194, 3 3 1 , 564, 566 s. — Monachorum Basilianorum, 194. — Oblatorum B . M . V . Immaculatae, 685, 687. — Sacerdotum a Ssmo Sacramento, 332. — Patrum Ss. Cordimil Iesu et Mariae, vulgo de Picpus, 652. — Ssmi Redemptoris, 9 5 , 193, 346, 350, 628. — Presbyterorum a Sacris Stigmatibus D. N. I. C , 658 s. « Congregazione delle Religiose della Dottrina Cristiana » 203. — de N.-B. de la Charité des Orphelines ou de la Vierge Fidèle, 332. E Eremitarum S. Augustini, Ordo, 310. — EecoUectorum S. Augustini, 162, 645. Esclavas del Corazón de Jesús, 611. Index nominum religionum 811 Missionales Franciscanae a Maria Virgine, 346. Missionarie dell'Immaco' lata Concezione della Madre di Dio, 561. Missionarii della Imm. Conc. di Lourdes, 124.. Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis B. M. V. Congregatio, 551, Pia Societas Salesiana beati Ioannis Bosco, 645. Monachorum Mechitaristarum, 194. F Figlie del Divin Salvatore, 160. — della Misericordia e della Croce, 161. Filiae Crucis seu Sorores a S. Andrea, 123, 513. — Mariae Auxiliatricis, 165, 166, 195, 201, 313, 315. Filles de la S. Vierge de la Retraite, 124. Franciscanae a S. Familia, 561. Francescane Missionarie di Maria Ausiliatrice, 561. Fratelli della Carità, 515. — delle Scuole Cristiane, 203, 331. I Institutum Fratrum a S. Familia, .161. Istituto delle Figlie di M, Immacolata per le giovani domestiche, 513. — delle Suore delle poverelle, 331. — delle Suore Dorotee, 575. M Magistrae Piae, 311, 773. Missionarii Africae, 29, 151, 157, 1 8 7 , 1 9 4 , 622, 624, 671. ss., 687. O Ordo S. Basüii Magni, 320. — Sancti Benedicti (vide et Congregatio), 24 s., 100 s., 331, 458, 514, 548 s., 591, 676. Ord. B. M. V. a Mercede, 332. — Eremitarum S. Augustini (vide Eremitarum). Ordo Fratrum Minorum, 29, 119, 122, 151, 162, 175, 319 s., 514, 560, 595 s., 653, 676, 773. — Minorum Capuccinorum, 123, 485 s., 488, 560, 611. — Fratrum Minorum Conventualium, 95,202,486, 592 s., 630, 772. — Fratrum Praedicatorum, 99, 569, 582 7 630. Orsoline di Somasca, 514. Pères Blancs, vide Missionarii Africae, 622. Petites Sœurs de la Sainte Famille, 561. — Dominicaines GardeMalades des Pauvres, 560. Pia Societas S. Francisci Xaverii pro Missionibus, 51.4, 657. 165, 193, 195, 201, 314. Pia Societas Missionum vulgo « Pallottini », 586. Piccole Suore della S. Famiglia, 124. Piccoli Fratelli di Maria, 331. Povere Scolastiche dei Terzo Ordine di San Francesco Serafico, 561. — Suore di Nazareth, 611. Praemonstratenses, 591. Presbyteri Societatis Mariae, 320. Preti della Misericordia, 645. R Religiose Bernardine di Esquermes, 332. — della Compagnia di S. Teresa di Gesù, 612. — del Ssmo Sacramento di Valence s. R., 202. — di S. Andrea, 124. — Terziarie Francescane Elisabettine, 515. . ' S Sacramentine di Maria Ausiliatrice, 645. Scholarum Christianarum, 331. Scholarum Piarum, 1 6 4 . Serve dei Poveri del « Boccone del Povero », 5 1 4 . Servi della Carità, 160. — di Maria, 202. Sisters of Merey, 203. Societas Jesu, 9 5 , 1 3 6 , 1 4 1 , 162, 184, 201, 330, 350, 440, 477 ss., 481, 505, 513 s., 580, 589 g., 678, 687, 773. Societas Mariae, vulgo, dei Maristi, 513. Societas (seu Seminarium) Parisiensis pro missio- 812 Index nominum religionum nibus exteris, 162, 320, 555, 685. Societas Missionariorum a S. Ioseph, vulgo de Mill Hill, 466. — degli Angeli Custodi, 161. — della Carità, 513.. — della Carità e dell'Istruzione Cristiana di Jevers, 513. — di Carità, di Monte S. Angelo, 203. — di S. Cristina, 332. — della Croce, 203. — dei SS. Cuori di Gesù e Maria (Chigwell), 676. — della Dottrina Cristiana, 561, 611. — della Società del Bambino Gesù, 124, 645. — della Sacra Famiglia del Sacro Cuore, 160. — della S. Famiglia di Villafranca, 676. — di S. Filippo Neri, 161, — di S. Giovanni di Dio, 161. — di S. Giuseppe dell'Apparizione, 645. — di San Giuseppe di Corandolet, 612. — dell'Immacolata, 514. — di Santa Maria, 611. — della Misericordia, o di S. Carlo, 161. — della Misericordia di Victoria e Tasmania, 202. — di Nostro Signore, 515. — della Provvidenza di Portieux, 161, 203, 515. — del Ssmo Sacramento, 161. — Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio, 313, 315, 466. — pro Exteris Missionibus de Maryknoll, 587. — Sodalitium Presbyterorum a S. Sulpitio, 769. — Verbi Divini (de Steyl), 115, 162. Sœurs de la S. Famille de la Délîvrande, 161. — du Bon Sauveur, 161. — Franciscaines de NotreDame du Temple, 160. — de la Retraite Chrétienne, 561. Sorores a Doctrina Christiana, 561. — a S. Francisco et a B. V. M. Angelorum, 561. — a Becessu Veneten., 565. — Sanctae Annae a Providentia, 563. Sororum Mariae Ssmae Consolatricis, 561. : — Sanctae Annae a Providentia, 202, 331, 562. — a S. Ioseph, 561. — a Sacra Familia, 514, 561. Suore Compassioniste Serve di Maria, 160. — Crocifisse, adoratrici dei Sacramento delia Ssma Eucaristia, 513. — degli Angeli, 332. — Domenicane di New South Wales, 160. — Domenicane di S. Caterina de' Ricci, 160. — Francescane di S. Giuseppe, 160. — Oblate del Ssmo Redentore, 514. — Ospitaliere del S. Cuore di Gesù, 515. — Riparatrici del S. Cuore di Gesù, 161, 645. — Serve di Maria, Ministre degli infermi, 332. — Terziarie Domenicane di S. Caterina da Siena, 161. — Terziarie Domenicane di Santa Caterina de' Ricci, 611. — Terziarie Francescane dell'Immacolata Concezione, 611. — Terziarie Francescane della Natività di N. S., 514. — Terziarie Francescane della Sacra Famiglia, 515. — Terziarie Francescane del Ssmo Cuore di Gesù, 514. — Terziarie Francescane di San Giuseppe, 612. Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Assisien., 160. — S. Dominici, 570, 657. Terziarie Domenicane di Nostra Signora del S. Cuore, 561. U Ursulinae 514. Visitationis a Somascha, B. M. V., Ordo, 331,479, 6 0 1 , 6 0 5 . IV INDEX RERUM ANALYTICUS A Abbatia, nova erectio: de Neuburg, 101; Oosterholti, 103, 177; Colwich, 547. — status iuridicus monachorum ordinatur, 178. Absolutio a reservatis, ex indulto Bullae Cruciatae, 16 s.; vi Iubilaei, 10. Abstinentiae et ieiunii, indultum ex Bulla Cruciata, 19; quoad pauperes, 20; Religiosos, 20; extra loca, 14. — dispensatio ob concursum fidelium, 170. Academiae, collegia et alia instituta catholica pro ecclesiasticis, in Concordato it., 292. Accessus ad Civitatem Vaticanam, 2 1 2 . — ad Musea et Bibliothecas Apost. Sedis, 218. Acquirendi capacitas personis ecclesiasticis recognoscitur in Italia, 288. Acta Apostolicae Sedis, exclusive referunt decreta generalia S. C. Eituum, 570. Actio Catholica origo et incrementa, 664 s.; natura, 665; ofiicia et munera 665; in re oeconomica, 665; in re civili, 666 s.; subiectio Hierarchiae, 667; a politicis aliena solemniter declaratur, 665, 767; provehenda ubique, 664, 721; de scholis, 754; quantum concordia, 667, et exercitiis spiritualibus proficere valeat, 667; 701 s.; in Italia 114, 293, 767; conventus Hispanus, 664; in Orientali Ecclesia, 712 s. Action Française, asseclae haeresis rei, iterum ad; meliorem frugem revocantur, 6 1 9 . Actus celebrati matrimonii, 357. — civilis inter eos, de quibus in can. 1099, § 1, quid ad publicam honestatem, 170; ex nunc in Italia vetatur catholicis, 304. — iuridici personarum ecclesiasticarum, quomodo revalidentur in Italia, 287. Administratio basilicarum Lauretanae, A s sisiensis, Paduanae, 285. — basilicae et monasterii moenia, 216. S. Pauli extra — bonorum ecclesiasticorum in Italia, 288 s., 384; vacantium, 392. — mala, beneficii ecclesiastici, 285. — Ss. Eucharistiae, cautelae, 632. Adnotanda, in margine regesti matrimoniales, quoad effectus civiles, 358. Advocati in S. R . Rota, post concordatum additi, 774. Aegypti, Deleg. A p . , iurisdictio extensa, 6 5 1 . Aerea véhicula, ad Civitatem Vaticanam, 212 Aetas ad matrimonium in Italia, 364. Affinitatis et criminis, impedimentum: dispensatio ex indulto Bullae Cruciatae, 17 s. Agnes (B.) soror S. Clarae, 134. Alacoque (B.) M. M:, 603, 605; festum extenditur ad universam Ecclesiam, 606; Officium, 603 et Missa, 604; elogium in martyrologio, 605. «Allocations familiales», 501. Altare votivum Iubilaei in ecclesia Ss. A m brosii et Caroli de Urbe, 764 s. Altaria cum sacris supellectilibus, praesertim ubi asservatur Ss. Eucharistia 638, 642. Altaris portatilis usus, sacerdotibus Americae latinae, 556. Alumni catholici in scholis Status R o m a niae, 449. — scholarum apostolicarum in religionibus, quoad sepulturam, p. 310. Americae Latinae, indulta et privilegia ad decennium confirmata, 554. Amovibiles sunt rectores paroeciarum et missionum ritus graeco-ruth., 155. Anglia, Scotia et Hibernia centesimo ante anno religiosa libertate donatae, 683, 717. Anglicam martyres, 464, 718. Annua substentatio, Episcopi graeco-rutheni, 154. Annus sacer Iubilaei sacerdotalis Pii X I occasione indicitur, 6 s., 457, 618 s., 684; 707 s. (litt. encycl.), 764 ss. 814 Index rerum analyticus Ansgarius ( # . ) , x i antea saeculo Sueciam apj>ulit, Evangelitim praedicaturus, 6 8 3 , 7 1 5 . Antistes Vicarius S. P. in Civitate Vaticana: eius iura spiritualia, 309. Apostasia a fide, ut causa separationis coniugalis, 361. Apostolatus 88. Cyrilli et Methodii, 136; — laicorum, vide « A c t i o Catholica». Apostolus, quibus artibus efformetur: 694 c. Aquae ad Civitatem Vaticanam deducendae, 212. Aquam baptismalem benedicendi facultas in locis dissitis Americae latinae, 555. Arca seu Cassaforte dioecesana, 390. Archidioecesis novae: Constantinopolitana. A r m . , 549,- Ss. Assumptionis, 688; Tridentina, 471. Archiepiscopi et Episcopi, libere nominantur in Italia a S. Sede, 282. Archivum administrativum in Italiae dioecesibus, 387. Armenorum Episcoporum superiore anno conventus in Urbe, 549, 7 1 2 . ecclesiastici aut religiosi in Italia, 278. Arretinus Guido pater sacrae monodiae, 36. Artes sacrae, tamquam ancillae nobilissimae divino cultui inserviant, 35. Articuli 130, 131 et 132 Cod. Civilis, praelegendi nupturientibus, 356. Articuli argumentorum, an communicandi a iudice partibus, 170. Artis studia, penes S. Sedem, 217. Asservanda (in) Ss. Eucharistia cautelae, 632. Assistentia nuptiis delegari potest sacerdotibus missionalibus in America latina, 555. Assistentia religiosa in Romania, 449. « Association Chrétienne des Patrons du N o r d » , 502. Associationes catholicae professionales, praeferendae syndicatibus, 502 s.. — syndicales iuxta doctrinam catholicam de fide et moribus constituendae, 496. Associationes fidelium ritus graeco-rutheni, 158. Arrestatio — religiosae, personae morales in Italia, 286, effectus 387 s. «Associations syndicales», 494, 496. Asyli immunitas, in Italia, 2 7 9 . Augustiniani sodales, curam spiritualem suscipiunt Status Civitatis Vaticanae, 310. AureUanensia v. saecularia solemnia S. Ioannae Arcensis, 596, 683, 716. Austria, in Concordato cum Borussia, Auxiliares Episcopi in Borussia, 525. 533. B Baida, aspera regio apud Panormum, 120. Baptismus adultorum, in America latina, 555. — in alieno ritu susceptus, 159. — in schismate russico receptus quomodo aestimandus, 609. Barberiniana, villa Castri Gandulphi, 3 1 1 . Basilica patriarchalis S. Francisci Assisii, cedit S. Sedi, 2 8 5 . — Sancti Antonii Paduae, cedit S. Sedi, 2 8 5 . — Vaticana, exempta a politia italica, 2 1 1 . Basilicae patriarchales Romanae iuxta Concordatum it., 215. Basilicae minores in dioecesibus: Buscodu-, cen., 662; CarolinopoJitan., 651; Faesulan., 587; Larinen., 147; Lavantin., 582; Milwaukeen., 592; Moguntin., 591; Roman., 764; Sagien. 545; Sancti Iacobi de Chile, 551; Taurinen., 182. Beati noviter renunciati, 684: Bosco, 165, 195, 313; Cosmas a Carboniano, 197, 325, 482; De la Colombière, 323, 477, 505; Franciscus a Camporubeo, 326, 485, 507; Redi, 163, 321, 473. Benedictio eucharistica in communione plurium infirmorum, 43. Benedictus {8.), 188 ss., 192. Beneficia ecclesiastica, quomodo providenda in Italia, 283. — vacantia in Italia, quoad administrationem, 385 s., 391. Beneficii convalidatio ex indulto Bullae Cruciatae, 18. Beneficium competentiae in Italia, 278. Bichier des Ages (Ven.), J. E., 123. Binae centenae partes (2%) ad .administrationem bonorum et ad opera dioecesana, in Italia, 398. Blenorragia, seu morbus venereus, 490. Bona ecclesiastica beneficialia in Italia ad auctoritatem ecclesiastica transeunt, 385. — ecclesiastica, quod administrationem, in Romania, 447, 450. — temporalia ecclesiarum ritus graeco-ruth. in America, 153. Bonorum ecclesiasticorum, alienatio, per modum unius, 574. Borsa di Studio, 347. Braunsbergensis Academia, 53^0. Borussia, conventio cum A p . Sede, 521, 7 1 1 . Bosco (B.) I., 195, 684, 700, 718 s. Bulla Cruciata, pro Hispania; origo et vicissitudines, 12 s.; prorogationes, 13; definitiva renovatio, 14 ss. Index rerum analyticus — Borussiae, ipsa Constitutione Status, ius habent ad liberam institutionem in doctrina religionis, 541. C öafasso (B.), los. et B . Causae super nullitate Ioannes Bosco, 700. matrimonii p. 78 ss.; competentia in Italia, 290, 316, 511 s. — super separatione personali coniugum, civilibus iudicibus in Italia reservantur, 291. Cancellaria Apostolica (aedificium), 217. Canendi artem curent capitulares chori, 37. Canonici in Romania, unde sustententur, 446. Cantus cum symphonia coniunctus, habeatur perfectior musica, 39. non — gregorianus et musica sacra a Pio X f. a. restaurata, 35; ab alumnis sacrorum perdiscenda, 36; restitutus in editione Vaticana, 38. Capellae musicorum, constituendae, 38. Cappellani militares in Italia, 280. Cappellania laicalis quotidiana in casu, 116. Capitula cathedralia, quoad titulos reditus in Curia deponendos in Italia, 390. Capituli canonicorum in Concordato Rumanico, 445. Capitulum cathedrale, — erigitur Aquisgranae, Berolini, Warmiae, 524. religiosum abbatiae vel praelaturae nullius, quoad preces pro Rege et populo, 509. — S. M. ad Martyres (Pantheon), 2 8 1 . Gaprimontense Sanctuarium B . M. V . , 183 ss. Cardinales in Italia, quibus honoribus publicis afficiantur; residentes in Urbe Cives Vaticani habentur, 219. — noviter creati, Schuster, 497; Cerejeira, Pacelli, Lavitrano, Minoretti, Mae Rory, Verdier, 681 ss. Caritas mutua inter Patrem et filios, 6, 690; genuinus effectus, 695. Carolus (S.) Borromaeus, de usu et praxi exercitiorum spiritualium, p. 697; domus ad rem seu asceterii auctor, 697. « Cartel InUrsyndacal », 501. Casinensis Archicoenobii ortus, X I V post saeculo, celebratur, 188 s., 192 s., 714 s. Castri Gandulphorum curia pontificia, 311. Catacumbae in Italia subsunt S. Sedi, 289. Cathedraticum pro Episcopo graeco rutheno, 154. Catholicae Studiorum Universitates: Mediolani, 110 ss.; Pekini, 600, Catholici 815 in Italia perperam traduntur ad scientias inidonei, 299. Causae Servorum Dei, vide Beati, vel in indice nominum ad singulos. Cautio de beneficii bonis vel vacantibus, 385, 391, 393. Cechoslovachia, hereditas s. Weneeslai, 129 ss. Celebrandi in navi indultum sacerdotibus Americae Latinae, 556. Censura nominatim innodati, an absolvendi vi Iubilaei, 10. Chiemense monasterium, 2 5 . Chorale officium praesertim in cathedralibus et collegiatis, 37. Christiana catechesis in Italia, fundamentum et corona publicae institutionis, 2 9 1 . dicanda aedes cathedralis Spediensis, 145. Christo Begi Cives italici, quando fiant cives vaticani, 2 1 3 . — Vaticani, qui sint, 213 s. habentur Cardinales in Urbe, 2 1 9 . Civitas italica, requiritur quoad beneficia in Italia, ac item linguae italicae peritia, 284. — in concordato romanico ad Episcopatum, 443: ad benefic a, 445. — quoad eligendos in Ordinarios, in B o russia, 528. — Vaticana, 109, 305; quomodo libera ab auctoritate italica, 211; ut territorium neutrale et inviolabile, 220; religiosa administratio, 309 ss. Cleri Indigenae, institutio, 342 s., 345 ss., 347, 553. — sanctificatio, ut finis Iubilaei sacerdotalis Beatissimi Patris, 5, 690 s. Clericales iniuria dicti, 305. Clerici, nomen ne dent societatibus vulgo « Rotary Clubs », p. 42; societatibus politicis in Italia, 293. Clerus catholicus, unice pendet ab Ordinariis in Romania, 444. — Palatinus in Italia, 287. Coadiutores in paroeciis, ratione linguae, 284. Codex iuris can.: authentice declarantur can. 349, 1078, 1245, 1761, 1971, p. 170; can. 573, 1099, 1166, 1221, 1532, p. 310. Codicis civilis, lex de effectibus matrimonii denuncianda sponsis, 356. Codificatio iuris orientalis, 669. Coeducatio sexuum, 748 ss. Cohabitatio inducens publ. honestatem, 170. Collationes de re morali et liturgica, 157. Collectae ecclesiasticae etiam ad ianuas, 2 7 7 . 816 Index rerum analyticus Collectio precum piorumque operum indulgentiis donatorum an. 1899-1928, publici fit iuris, 200. Collegia Missionum exempta declarantur a lege conversionis bonorum in Italia, 285. Collegii Lombardici aedes, p. 217. Vide Seminaria. 217; Russici, Nepomucenum in Urbe, 136. mixti, datorum operae, et opificum constituendi, 497. — nationalis, pro Pont. Operibus missionalibus, 344. — Supremus, Pont. Opp. missionalium constituitur, 344. Commeatus ad Civitatem Vaticanam, 2 1 2 . Commemoratio nulla in festo SS. Cordis nisi SS. Petri et Pauli Apostolorum vel S. Ioannis Baptistae si hac die occurrerint, 45. Commentarium generale Pont. Operum mis- sionalium: ratio, 344. — nationale, 344. Commissio Cardinalitia pro studiis praeparatoriis codificationis orientalis, 669. Communio euch., cautelae in distribuenda, p. 624 sq.; infirmis, ultimo triduo ante Pascha, 636; plurium infirmorum: ritus servandus, 43; puerorum, 640. — bonorum mutua, lex caritatis praecipua, 6. Communitates religiosae, in liturgia et musica sacra restituenda, 40. Compositio ex indulto Bullae Cruciatae, 18 s. Concordatum in Italia, 105, 209, 767; quo sensu perpetuum, 305 (vide Conventiones); quoad matrimonium, 351 ss., 361 ss.. — cum Borussia p. 521 cur non tangat quaestionem de scholis liberis, 537. — cum Lusitania, 337. — cum Romania, 441. Conclavis libertas seu securitas, 219. Concordia in re sociali procuranda, 497, 667. Concursus fidelium unius tantum paroe ciae, ad effectum abstinentiae, 170. Condemnatio ecclesiastici aut religiosi in Italia, 278 s. rum censuris, Confessio de usu vi et acquirenda — ad 8. in facultatis Iubilaei, 9, plenaria sit, Italia, 285. reant, industriae, 6 3 5 . Consensus Capituli, in conferendis canonicatibus in Borussia, 528. Consilia Nationalia, Operis a S. Petro A p . , 348. Consilium Episcoporum, ad administranda bona sacra in Romania, 446. — administrativum dioecesanum, quoad custodiam bonorum, 286, 390. — generale Pont. Operis 347. a S. Petro A p . , Consortium sindacale opificum, 502. Constitutio civilis cleri in Gallia, 565. Contentiones et Congressus de temporalibus si 15 praesentis Convalidatio vel sanatio in radice matrimonii, in Italia, 359 ss.. Convalidationes beneficiorum, etiam quoad fructus perceptos bona fide, ex indulto Bullae Cruciatae, 18 s. Conventio de rebus oeconomicis (Convenzioni finanziarie) inter S. Sedem ét Italiam, 273. — cum Hispania concordata, 12 ss.. Conventiones inter S. Sedem et Italiam p. 105, 209 ss. (cfr. Index documentorum, p. 786 ss.); quibus disceptationibus obnoxiae fuerint, 297, antequam habeantur ratae ab ipso R. P. expenduntur, 298 ss.; grato animo recoluntur, 682, 767. Cfr. Concordatum. Conventus Eucharisticus, Chilensis Seronopoli, 22; Cassinensis, 190. — de actione catholica, hispano, 664. — de rebus orientalibus, Pragae, 598. — missionalis, Vindobonae, 60 . — Marialis, Hispalen., 625. — Romae habitus musicae sacrae provehendae, 36. Conversio bonorum, quoad entia pontificia in Italia, 285. Cordis Iesu festum auctum, 606. a « Corta d'appello », in Italia, q&oad matri- Indulgentia Gosmas (B.) a Carboniano martyr declaratur absolvendi monia, 362. 10. Communio, Iubilaeum dum, bono- seu sanatio acquisitionis ex-ecclesiasticorum Confessarii, et Communionis annuae praeceptum: tempus, quoad fideles Americae Latinae, 556. Confraternitates in Italia, 287. Consanguinitas occulta, 18. rebus non participat S. Sedes, 280. Generalis Bullae Cruciatae, 13 s. Condonatio, Confessionis Consecratarum hostiarum fragmenta, né pe- Collegium Comitatus Commissarius — apud sacerdotem alieni ritus, 158. Beatus, 482; celebratur, 718. s. anni lucran- Cotidiana Missarum celebratio in casu probatur fundata, 118. Cfr. Quotidiana. Index rerum analyticus Criminis impedimentum: dispensatio ex indulto Bullae Cruciatae, 18 s. — ex adulterio, casus, 78. « Cruce et aratro », 189. Cultus « tolerati », quo sensu possint dici etiam « admissi », 301. — Cordi Iesu Sacratissimo praestandus, 505; apostolus Beatus de la Colombière, 480. — eucharisticus, nostra aetate auctus, 639. — immemorialis probatur praestitus B. Irmengard!, 26. Curia dioecesana accipiet in Italia omnes ti tulos reditus nominalis de beneficiis, 390. — quoad custodiam bonorum beneficialium, 390. — episcopalis, una tribus dioecesibus unitis, 145. Cursores diplomatici S. Sedis, 215. D Dataria apostolica (aedificium), 217. Decanus legatorum apud Regem Italiae, Dioeceses in Italia denuo circumscribendae, et quibus legibus, 281 s. — novae: Antofagasten., 138; Assisen. A m . , 686; Berythen. Armenorum, 581; de Lagos, 618; deLiügayen., 116; Nelloren., 465; de Ponta Grossa, 685; Spedien., 144; Toowombaen., 468. « Diplomatici » Sanctae Sedis, 215. Director Nationalis Pontificalium Operum, 344. Dispensatio super impedimentis matrimonii in America latina, 556. — a bannis matrimonialibus in Italia, 354. — super matrimonio rato et non consummato, in Italia, 290, 361, 511. Dissidentes russi, ad sinum Ecclesiae revocantur, 186. Cfr. Bussi. Dissipatio animi et 'ad exteriora effusio, morbus aetatis nostrae: quomodo curandus, 6 9 1 s . Divina officia et sepultura, interdicti tempore, ex indulto Bullae Cruciatae, 16. Docendi libertas in Romania, 444. Documenta de bonis beneficialibus requirenda ab auctoritate civili in Italia, 386. Documentum identitatis in causa super rato, 491. Dogma et liturgica, intimo nexu iunguntur, 33. « Domine non sum dignus », dicendum semel in communione plurium infirmorum, 43. Domus exercitiorum spiritualium: origo, 697; fructus, 698; ad Ss. Ioannis et Pauli de Urbe, 217. ; Nuntius apostolicus, 215. quantitas in restitutione ex indulto Bullae Cruciatae, 19. Declaratio effectuum civilium matrimonii, secundum legem Italicam, 290. Defectus consensus in matrimonio, casus, 86. Defensio Status, praestita ecclesiasticis personis, 276. Delanoue Ioanna, heroicis praedita virtutibus declaratur, 502. — generalitiae aut procuratitiae generales De la Colombière Claudius, Beatis accensein Italia, 286. tur, 505, 7 1 8 . — paroeciales, in Italia, 713. Delicta in Civitate Vaticana patrata, a Guber- — religiosae in Italia habentur personae iunio italico quando punienda sint, 219. ridicae, 286. Dementiae casus matrimonialis, 79. Dotatio dioecesium, 525 et beneficiorum ecDemonstrative et taxative, conceptum onus, clesiasticorum in Borussia, 533. quando dicatur, 118. v.Due per cento-» ad administrationem boDiaconia S. M. ad Martyres, transfertur ad norum et ad opera dioecesana, 398. S. Apollinaris, 281. Diarii libelli catholici (vulgo Stampa cattoE lica) p. 768. Dicasteria Pontificia (sedes magistra, 727; futurae), 217.mater, 728 s., 761; Dignitates Ecclesiae et Curiales Vaticani, inde iura quoad institutionem iuventuimmunes ab oneribus civium italicorum, tes, 729 ss., 750; tuetur iura familiae de 214. eadem re, 732 ss.; minime inimica Status, — in Capitulis metropolitanis et cathedra741 aut doctrinae 743 s. libus in Borussia, quando S. Sedi reserEcclesia catholica et Status, in sua mutua ventur, 527s . relatione, 300, 740 s.; praesertim quoad Dioecesana circumscriptio, innovatur in Boinstitutionem iuventutis, 726 ss.; concorrussia, 522; in Romania 441; in Indiis luditer procedant oportet, 741 ss. sitanis, 337. Decima 'Ecclesia, 817 8!8 Index rerum analyticus Ecclesia Catholica, in Rumania quoad facultatem acquirendi et possidendi, 4 5 3 , 455. — publicae, cultui patentes, personae iuridi-. eae in Italia habentur, 286. — urbana, Sancto Apollinari dicata, ad Diaconiam evehitur, 308. — persona iuridica, 114, Ecclesiastici apud copias militares Italiae, 280. — viri quoad officia civilia in Italia, 277. — aut religiosi, delicti civilis rei, quomodo tractandi in Italia, 278. Ecclesiasticorum institutio in Italia, 292. Episcoporum libere (etiam a fìsco) affiguntur vel publicantur in Italia, 276. Educatio seu institutio iuventutis ius Ecclesiae, 2 9 7 , 302, 726 ss., de eadem litterae encycicae, 723 ss. (synopsim seu schema vide ibidem ad margines). Edicta — civica quomodo reservetur societati civili seu Statui, 740. — sexualis ac mixta (coeducatio) perniciosae demonitrantur, 747. Effectus civiles, matrimonii ecclesiastici in Italia, 2 9 0 . — — nominationis ad beneficia, 284. Eleemosyna ad Indulgentias, ex Bulla Cruciata, 14, ad compositiones, 18 s., erogatio, 12. — quoad Iubilaeum lucrandum, 8. Episcopi in sacris benedictionibus non prohibentur solo crucis signo uti, quum peculiaris formula in libris liturgicis non praescribitur, 170. — libere conferunt cum clero et populo, in Italia, 2 7 6 . — graeco-rutheni ritus, 152. — quoad exercitia spiritualia sua et suorum, 699. Erectio novarum personarum seu fundationum ecclesiasticarum in Italia, 289. Eucharistiae Sacramentum; de cautelis in paranda, asservanda distribuenda, 631. Eucharistici coetus, commendatur, 639; Cassinensis, 190; Serenensis, 2 2 . Evangelii explanatio, diebus festis, 157. Examen neo-sacerdotum, 156. — Status, in italia, 2 9 1 . Exemptio a tributis italicis agnoscitur stipendiis et honorariis ab A p . Sede promanantibus, 218. Cfr. Vectigalia. « Exequatur », abrogatur in Italia, 284. Exercitia spiritualia: de his litterae encyclicae p. 689 ss. (ad margines vide synopsim seu schema); in aedibus Vaticanis, 698 s.; in Congressibus episcoporum, 699; praescripta Codicis, 700. Explanatio evangelii, aut doctrinae christianae diebus dominicis, 157. Expropriatio publicae utilitatis causa fieri non poterit quoad certa aedificia sub tutela S. Sedis posita, 217. Extradictio reorum a Civitate Vaticana ad Gubernium Italicum, 219. F Facultas discedendi (vulgo passaporti), quoad legatos ab et ad S. Sedem, 218. — theologico-catholica, quid circa antecessores suo munere indignos, in Borussia, 534. Falsa denuntiatio de crimine sollicitationis; quoad absolutionem ex i n d u l t o Bullae Cruciatae, 17. Familia seu societas domestica, quoad institutionem liberorum, 726 ss., 749; relate ad Ecclesiam, 732 ss.; ad Statum, 733 s. Festa et ieiunia pro Ruthenis Americae Sept., 158. Festi dies, in Italia, 279. Festum S. Wenceslai martyris in latinis, 132. — ss. Cordis, amplificatum, 44, 114. — S. Margaritae M. Alacoque, extensum, 606. Fideles, qua ratione sacris cerimoniis intersint, 40. — graeco-rutheni quoad officia religionis implenda, 157 s. Finis, seu scopus, cultum et religionem provehendi, quo censu habeatur in Italia, 288. « Fond général catholique », in Romania, 447. Formularium de matrimonio, 352, 370 ss., de bonis ecclesiasticis, 399 ss, Forum S. Petri (Piazza S. Pietro), quid in eo possit auctoritas italica, 211. Fragmenta eucharistica colligenda sedulo ne pereant, 638. Franciscus a Picciano, laicus O. F. M. eius enucleatio vitae et introductio causae, 119. Franciscus Jf, Camporubeo, Beatis accensetur, 507, 718. Fundationes ecclesiasticae in Italia, 287. Fundi ad religionem, ex provinciis iam Austriae obnoxiis, 287. Funerum celebratio, in familia mixti ritus, 158. — quoad postulantes et alumnos religiosos, 573. Index rerum analyticus 819 — quarundam aedium ad S. Sedem spectantium in Urbe, 217. G Gallia, 596; inibi curionibus datus iamdudum patronus S. Io. B. Vianney, 312. Gnesnen, et Posnanien., dioecesium partes germanicae, 523. Germania (cum) paciscendum Concordatum, 537. Gopalganj (de) districtus adiudicatur, 179. Graeco-Ruthenorum Americae, duplex genus et Ordinarius, 152 cfr. 320. — paroeciae et missiones quomodo providendas, 155. Gratuiti patrocinii, concessi specimina, 84 ss.. Gubernium Italicum, quoad Civitatem Vati- — ecclesiarum ubi actu adsit R. P., 2 1 7 . — asyli in aedificiis S. Sedis, 220. Impedimenta etiam improprie dicta, veniunt in can. 1971, § 1, n. 1, p. 171. — matrimonialia in foro civili, 354. Impedimentum ligaminis, 88. Imperium Romanorum et Ecclesia universalis, 299. Improprie dicta in Codice, 171. Incardinatio, sacerdotum ritus graeco-rutheni, 175. Independentiam absolutam R . P. tutatur Conventio Lateranensis, 209, 682, 7 0 7 . Indiarum canam, 211 s. Occidentalium privilegia deleta, 557. Indigena Clerus, 342 ss., 553, 595. Indulgentia « toties quoties » Crucifixis H Habitationes clericorum circa ecclesiam, 526, ad- nexa, iterum declaratur, 510. — iubilaris, prorogatur, 722. 707. Habitus ecclesiastici illegitimus usus coercetur in Italia, 288. Hebdomadae sacrae ultimo triduo quomodo asservetur Ss. Eucharistia, 632. Hereditas S. Weneeslai, 133. Hierarchia catholica innovata in Roma- nia, 441. Hispania, quoad indulta Bullae Cruciatae, 12 ss., 14 ss. Indulgentiae consuetae non cessant praesentis Iubilaei anno, immo augentur novis, 10. — post a. 1898 concessae, authentice promulgantur, 200. — ex Bulla Cruciata, 15 s. — ac Iubilaea, quoad fideles Americae latinae, 557. — pro Russis, 644. Indulgentiarum I-J ladrensis dioecesis italica erigenda, 2 8 1 . laniculus (collis), vide immobilia. Jarrige Catharina, enucleatio vitae et introductio causa, 567. Identitas personarum, in processu super rato dignoscenda, 491. Idoneitas magistrorum quoad religionem, in Rumenia, 450, 453. Ieiunium facultas Ordinariorum sandi, 170. — in consecratione ecclesiae, 573. dispen- — ad indulgentias, ex Bulla Cruciata (vide sub Abstinentia), 15. — quoad Iubilaeum praesentis anni lucrandum, 8. Ignatius (S.) de Loyola, exercitiorum spiritualium promotor; 697; libelli auctor, 697, methodus, 703 s. Immobilia sita in septentrionali parte Collis Ianiculi, 216. Immunitas diplomatica, 215; ecclesiasticorum in Italia, p. 277. ac divinorum officiorum Summaria, ex Bulla Cruciata, 19 s. Infantiae (8.) Opus, 342, 345. Insignia honorifica et equestria pontificia in Italia, 292. Instituta Institutio pia, in Romania, 449. religiosa, etiam in scholis mediis in Italia, 291 s. Cfr. Educatio. — religiosa in scholis publicis 449 s. Romaniae, Instituti Archaeologici Biblici et Orientalis, aedes in Urbe, 217. Institutum Magisterii a Maria Immacolata, Mediolani, 292. — musicae sacrae, Mechliniae, p. 654. Instructio super rato, addenda Regulis editis die 7 Maii 1923, p. 493. temporis relaxatio Bullae Cruciatae, 16. Interdicti ex indulto Interdictio causa mentis infirmae, in re m a trimoniali, 354, 359. Interruptio Missae solemnis, non admitti- tur, 570. Introspectus, in Civitatem Vaticanam, cavendus, 212. 820 Index rerum analyticus Inventaria bonorum beneficialem etc. in Italia, 388, 392; beneficio vacante, 391. Laicorum apostolus: vide Actio Catholica. Lateranense, Palatium Pontificium, 311; ibi- Ioanna (8.) ab Arc, celebratur, 596, 683, 716. Ioannes (8.) Nepomucenus, 134. Irmengardes, abbatissa O. S. B . , aequipollen- Lateranensis Ecclesia, ibidem, quinquagesimo ter beatificata,' 24. Irregularitas: dispensatio e s indulto Bullae Cruciatae, 17. Islandiae cathedralis aedes, 659, 716. Italiae, preces pro Rege et populo, 328. Italiae Bex, paciscitur cum S. Sede p. 105, 209 ss.; invisit cum augusta Eegina B. P., 682, 767, 772. Italo-Greci, quoad matrimonium, 355. Iubilaeum Universale, indicitur extra nem, anno quinquagesimo B . P., 5 ss., 192, 312. Ordisacerdotii — quoad indulgentias, pluries acquiri potest, non autem quoad absolutionem a censuris etc., 10; condiciones requisitae, 7 s.; ordo, modus et iteratio operum pro impeditis, 8 s.; facultates confessariorum, 9; finis seu scopus, 6, 689; fructus iubilaei, 600, 707 s.; quomodo serventur, 690 s. (vid. Exercitia spiritualia); prorogatio, 722; Memoriale Iubilaei, festum S. Ioannis Vianney patroni curionum, 312; pro iuventa nominatim, 724; monimentum: exercitia spiritualia, p. 691 ss. — seu XIV Centenarium Casinense, peculiaribus gratiis honestatur, 191. Iudex iuratus: officium clericis non incumbens, in Italia, 277, 713. Iura stolae in paroeciis graeco-ruthenis, 156. Iuridica necessitas matrimonii religiosi pro catholicis Italiae, 304, 352. Iuris canonici orientalis codificatio indicitur 669, 712. Iurisdictio ecclesiastica, libere exercenda in Italia ex concordato, 276 s. Iusiurandum ab Episcopis praestandum in Italia, 283; in Romania, 444. regium, in Italia abdicatur, Iuspatronatus 530; in Romania, 447; fiscale in Borussia coarctatur, 530. Iuventus instituenda: cfr. dem pactae Conventiones, 123. ante anno, B. P. sacerdotio auctus, 707; eamdem hoc anno repetiit 707, 772. Laureae in sacra Theologia, in Italia, 292. Lauretana A l m a Domus, cedit A p . Sedis, 285. Legati exteri apud S. Sedem, licet in territorio Italiae degant, 172, 215; vide Immunitas; eorundem de pactionibus Lateranensibus gratulatio, 172. Legatorum mittendorum ac recipiendorum ius nativum S. Sedis, agnoscitur in concordato italico, 215. Legatus Italiae apud S. Sedem Apostolicam, 215. Legitimatio prolis iam habitae, in matrimonio ineundo, 360. — — in America latina, 556. Leges italicae, in re ecclesiastica conformandae statutis in Concordato, 286, 293. Leonis XIII Iubilaeum universale pluries indictum, 6. Lex personalis de civibus Vaticanis, 213. Liber arcarius (Libro di Cassa) praescriptus, clericis Italiae, 388, 394, 409-437. — inventarii, 395. Liber accessus: — Episcoporum ad S. Sedem, 2 1 5 . — cleri ad S. Sedem in Romania, 443. mittendi ad S. Sedem epistolas et ab eadem recipiendi, 2 1 5 . Liberum et publicum cultus exercitium, in Italia, 276. Libera facultas Libertas conscientiae et discussionis absoluta, improbatur, 301. Libertas Ecclesiae, eiusque Capitis, ut intentio Iubilaei proponitur, 7. — vindicata in Italia feliciter, 2 7 6 , 6 8 2 , 7 0 8 s . — Ordinariorum in Romania, 444. — religiosa, praesertim in scholis, 538. — S. Sedis, in commercio litterarum cum Episcopis, clericis et fidelibus totius Orbis, 276. Libri Educatio: a malis occasionibus tutanda, 756 s. L Laici quoad indultum oratorii privati, ex Bulla Cruciata, 20. — russi ad cath. Eccl. redeuntes, qua prudentia admittendi, 609. textus ad doctrinam religionis, in Italia, 291. — prohibiti: Nielsen, 489; Michel, 670. Lingua, quacum Episcopi et S. Sedes sua edicta proferant, ex Concordato it.: 276; adhibenda in administratione curae animarum, 284; in docendi munere, 449, 453. Liquatio crediti et debiti inter Italiam, 220, 273 s. S. Sedem et Ü 8 21 Index rerum analyticus Lites internationales politicas non participat Apostolica Sedes, 280. Litterarum cultusreligione moderandas, 754 s. Liturgia, nomen et ratio, 33. — Cantus Gregorianus et Musica Sacra, cotidie magis provehenda, 33 ss. Liturgiae ornamenta sunt artes et musica sacra, 35. Liturgicae supellectiles in Missionum subsidium in aedibus Vaticanis publice exhibitae, 629. Liturgici cantus quantum vel prima aetate valuerint, 34. Loca sacra, si diruenda sint, quid requiratur vi Concordati in Italia, 279. Locatio bonorum beneficialem, iuxta ius canonicum et concordatum in Italia, p. 38. Lombardis in Urbe templum et sodalitas, 763; clericis Seminarium, 217, 267, 713. Lusitania: conventio cum S. Sede, de dioecesi Meliaporensi, 337, 465, 7 1 1 . Matutinum cum laudibus officii diei sequentis, anticipatio, ex Bullae Cruciatae indulto, 16. Meliaporensis dioecesis novis finibus circumscripta, 337, 465, 7 1 1 . Messanensis, nova aedes cathedralis, 626 s. Mexicana persecutio des aevire coepit, 7 1 2 . Milites S. Petri, (Zouaves), 174. Militia, in Italia, an et quomodo praestetur a clericis, 277. — praestanda non est a Curialibus Vaticanis, licet in Italia degant, 214. Militiae italicae, privilegiis honestantur a Concordato, 280. — quoad officia religiosa in Romania, 449. Millenaria celebritas S. Weneeslai, 129. Miraculum SS. Sacramenti, Taurinense, 182. Missa Conventualis ab ipso Episcopo pontificaliter celebrata, non excludit pro Rege et populo, 509. preces Missam audire, in ecclesia alieni ritus quando permittatur, 157. Missionalia M Magistri, qui desiderentur, 755, doctrinae religiosae in Italia, 291. Mandatum educativum Ecclesiae, plenissime competit, 302, 729 s., quam salubriter exercitum, 731 s., 750. Margarita (8.) Maria Alacoque, 323, 477, 601; vide Alacoque. Maria Virgo, salus nostri asvi, p. 625 s. Martyres Ugandenses, commemorantur, 187; Anglici, 707. Masturbatio, directe procurata, numquam ad nullum finem licita, 490. Matrimonia mixti ritus, 159. Matrimonium catholicorum iuxta concordatum italicum, 114; unice adhibendum, 304, 352; minorum a. x x i , 356; militum etc., 356; effectus civiles, 290, 351 s.; conscientiae, 359; notificatio, 356 s. et transcriptio, 359; dispositiones retroactivae, 361; ratum nec consummatum p. 290, 361, 490, 511; processus de nullitate, 2 9 0 , 361, 511; de separatione, 2 9 0 , 361; et cfr. in Indice documentorum, p. 788. Opera (tria praecipua) inter se melius coordinantur, 342 ss. Missiones, harum causam potissimum tuentur R R . PP., 342 ss., 607, 695. Conventus Viennensis, 607. — ad populum, 702. Missiones independentes erectae: de Changtien, 653; de Cuttack, 148; de Hainan, 652; de Queenstown, 385; de Sikkim, 584. Missionum loca, de festis S. Teresiae et S. Francisci X a v . , 195. « Missionnaires du travail», 503. Mixtae religionis et cultus disparitatis, impedimenta, dispensare non possunt Ordinarii Ecclesiae latinae, pro ruthenis, 5 5 6 . Modernismus, dividit historiam a fidei do- ctrina, 299. Motu Proprio de musica sacra a Pio X edictum confirmatur, 34. Mulierum in vestiendo procacitas, improbatur, 104. Musica Sacra, Cantus gregorianus et sacra liturgia, 35, 105; Institutum Mechlinien., 654. Natalium (super) rato et non consummato, Instructio ad cavendam dolosam substitutionem personae, 490. restitutio ex indulto Bullae Cruciatae, 17. Nationalismus exaggeratus, 756. Naturalismus, pestis nostri aevi, 693 s., 724 s. Matrimonium russorum in Ecclesiam redeun- — paedagogicus, refellitur, 754 ss., 758 ss. Matrimonio tium, explorandum, 609. Neuburg, 101. Index rerum analyticus Nobilitatis Nominatio Nosocomia tituli.a S. Sede concessi, p. 293. parochorum in Romania, 446. militaria in Italia, cui Ordinario subsint, 2 8 1 . Notabilis quantitas (aequans summam 100 pesetarum), 19. Notificatio matrimonii ad effectus civiles in Italia, 356 ss., 359. Noviter provisi de beneficiis ecclesiasticis Italia, 356 ss., 359. — in Italia quoad gestionem ineundam bonorum, 388. Nuntius Apostolicus apud Regem Italiae, 2 1 5 , 350, 515, 762. Nuptiarum benedictionem, tempore vetito, pro fidelibus Americae latinae, 556. matrimonii definitive declarata, Nullitas examen subit Signaturae A p . in Italia, iuxta concordatum, 290, 361, 511. Ora et labora, insigne monachorum O.- S. B . , 189, 715. Oratoria, privata, ex indulto Bullae cruciatae, in Hispania, 20. Oratio pro Ordinarii Russis indulgentiis donatur, 643. et Ordinariatus, sustentatio, 446. Ordinarius in Romania, Castrensis in Hungaria, 151. — Militaris in Italia: archiepiscopus, 2 8 0 , 319. Ordines et Congregationes religiosae in Italia, 286; in Romania, 448 s. Ordinis S. Benedicti, x i v solemnitas, 599. Oregonopolitana dioecesis nunc Portlandensis, 649. Organum proprium Ecclesiae musicum instrumentum, 39. Orientalis Ecclesia cum A p . Sede arctius coniuncta, 577 ss., 712. Orphanotrophia, etc. in Romania, 449. O P Obiectiones, in promovendos ad Episcopatum in Borussia, 527. Oeconomus Generalis Beneficiorum vacantium in Italia, 384. Officia ecclesiastica: quoad erectiones novorum in Borussia, 525. — et entia centralia Ecclesiae in Concordato Italico, 214. Officium centrale apud S. C. Concilii, 398 et dioecesanum de administrandis bonis beneficialibus etc., 387. Officium et Missa pro Festo Sacratissimi Cordis Iesu, 44ss.; S. Marg. Alacoque, 601. Oltre Giuba territorium adiudicatur vic. de Mogadiscio, p. 656 s. Onera oeconomica Gubernii Italici, quoad dioeceses vel paroecias supprimendas, 282 s., 284.' Oosterholtum, 102. Opera Apostolica a Iesu Christo Operario, 99. Opera pro exercitiis spiritualibus laudantur, 702. Operariorum in vinea deploratur, 135, 695. Domini paucitas Operis a Sancto Petro Apostolo, Secretarius nationalis, 344. Opificum secessus, 702. •— syndicatus; cfr. Associationes. Oppositio futuro matrimonio, in Italia, 355. Opus a Propagatione Fide, 342 ss., 345; ad eleemosynam iubilaei; p. 8; — Director Nationalis, 342. Palatium Apostolicum Lateranense et S. Callisti ad S. Mariae Transtyberim, 216. — Pontificale in Castro Gandulphorum, 216. — olim Convertendorum, 217. — S. Officii cum adnexis, 217. Pantheon, ecclesiae S. Mariae ad Martyres, olim diaconia, 308. Paranda (in) S. Eucharistia cautelae, 632. Paritas oeconomica, inter cath. religionem et ceteros cultus Romaniae sancitur, 445. Romania, unde sustententur, 446. Parochi, in — in Italia, quomodo nominentur, Parochus, quinam intelligatur in lege matrimoniali, 353. — qui duplicem regit paroeciam, quoad Titularem utriusque, 321. — Civitatis Vaticanae, 310. Paroeciae novae in Romaniae, 446. — in confiniis Italiae, 2 8 1 . Paroecialis vita, 104. Particulae sacrae quomodo asservandae in triduo Hebdomadae maioris, 638. Patina ex metallo ad Communionem, 635, 638. Patriarchae Ciliciae Armenorum titulus et iurisdictio, 550, 5 8 2 . Patrimonium ecclesiasticum a suppressionibus iam pridem patratis obveniens, 2 8 7 . — S. Petri, 109. —- Sacrum in Romania, 447 ss., 451, Patroni Ecclesiarum in Romania, 447. Index rerum Pax Christi, summum B. P. desiderium, 705 s. Pauperes quoad Summaria, sumenda pro Bulla Cruciata, 20. Pekinensis, Studiorum universitas catholica, 600. Pensio non augenda in casu, 89. — de tertia parte, in Sicilia, favore Gubernii, tollitur, 284. Peregrinationes ad Urbem, Iubilaei causa institutae, 719 s., 766. Perpetua Sanctissimi Sacramenti adoratio in Anglia primum invecta, 547. Persona iuridica Ecclesiae, 114, 445 et Ecclesiarum, 445; Fundi cultus, 447; Religiosorum in Romania, 448. — Summi Pontificis sacra et inviolabilis, a quavis offensione tutanda, 213. — iuridica non confertur sed agnoscitur a Statu personis ecclesiasticis, 304. — moralis: quoad agnitionem, 214; et quoad acquisitiones bonorum in Italia, 285 s. — ecclesiastica aut religiosa a legitimis Superioribus punita vel condemnata, 220. Perversionis coniugis periculum, ut causa separationis, 361. Petri (8.) Opus pro clero indigena, 342 ss.; propriis et definitis Statutis donatur, 345, 347 ss.; origo et incrementa, 346; finis, 347. Photographica tessera identitatis, requisita in causis ecclesiasticis super statu personarum, 491. Piazza Busticucci in Concordato italico, 213. Pium Opus expiatorium a Montligeon, 545. Pius X de musica sacra, 34 s. « Placet regium » abrogatur in Italia, 284. Poena pro delictis civilibus in Italia a clericis quomodo tuenda, 278. Polyphonia Sacra, 338 s. Pontificia Commissio pro Russia quinam casus ad eam deferendi Russorum redeuntium ad Ecclesiam, 94, 171, 608 ss. — — Schola musicae sacrae altius tradendae magnopere commendatur, 40. Populi institutio, in liturgia et musica sacra curanda, 40. Postulantes in religionibus, quoad sepulturam ecclesiasticam, 573. Praecepto communionis paschalis quis, etiam orientalis, satisfacit omnino, quocumque ritu communicet, 158. Praefecturae Apostolicae novae: deChaoshien, 594; Fluminis Magdalenae, 141; de K a ying, 586; de Loyang, 657; de Tsining, analyticus 823 552; de Yenki, 181; de Yihsien, 658; de Yungnien, 655. Praenestinus Ioannes Petrus Aloisius, princeps polyphoniae, 38. Praeses Comitatus supremi Pontificalium Operum pro Missionibus, 344. Praesumptae mortis coniugis declaratio, quoad effectus civiles ex Concordato, 360. Praeventiva methodus, in. educatione. S. Ph. Neri et B. I. Bosco, 315. Praevia communicatio facienda Gubernio de nomine eligendorum ad Episcopatum; in Italia, 282; in Romania, 443; in Borussia, p. 527 ss.; item ad curam paroecialem, 283; ad officia et beneficia, 529. Precandi studium augendum vi Iubilaei, 6; officium ad rem praescribitur, 7. Cfr. Exercitia spiritualia. Preces indictae pro Rege et populo in Italia, 280, 328; declarantur, 509. — pro rege et populo Romaniae, 444. Presbyter Latinus quoad iurisdictionem acceptam ab Ordinario graeco-rutheno, 156. Prima Communio, quam requirat aetatem, 640. Privilegia cleri in Italia: competentiae, 278; a militia, 277; et publicis officiis, 277 s.; fori, 278 s. Privilegium personale, sacerdotibus litantibus per praesentem annum Iubilaei concessum, 10. — non pendet a Missae applicatione, 168. — Paulinum, 360. Processio euch, papalis in foro «S. Petri, 641. Processionaliter incedentes ad Iubilaeum lucrandum, quoad visitationes, 8. Procuratio in matrimonio, 358. Propaganda Fide (aedificium), 217, 713. Propagatio falsae religionis, a Status catholico coercenda, 301. Protonotarii ad instar, durante munere declarantur Capitulares S. M. ad Martyres in Urbe, 281. Provinciae religiosae italicae, habentur personae iuridicae, in Concordato, 286. Provicarius Apostolicus, quoad litteras dimissorias concedendas, 573. Publica servitia ad Civitatem Vaticanam, 212. Publicae honestatis impedimentum, non oritur ex solo matrimonio civili, independenter a cohabitatione, 170; dispensatio ex indulto Bullae Cruciatae, 18. Publicatio Indultorum Bullae Cruciatae, 1 4 , 20 s. 824 Index rerum analyticus Publicationes ad matrimonium in Italia, etiam in civili aede faciendae, 290, 352 ss., ratio eas peragendi, 353 s. — quoad matrimonia post concordatum contrahenda iam peractae, 362. Publici peccatores, habentur qui civile matrimonium religiosis praemittunt, 352. Publicitas scholarum etiam Eeligiosorum, in Italia, 449. Puella Aurelianen, v. Ioanna (S.) Arcensis, 597. Pueri puellaeque, ad Communionem ad mittendi, 640. Çîiaestio scholastica, quantum religionis intersit, 536, 736 s. — Romana definitive composita, 123, 209, 221, 710. Quota concursus in Quotidiana sumptio Italia, tollitur, 288. S. Eucharistiae iterum commendatur, 640. Cfr. Cotidiana. R « Rappresentante Governativo », iuxta art. 30 Concordati it., 390. animi, quaerenda 692; Christi exempla et invitamenta, 695 s.; inde exercitia spiritualia, 696. — menstrua, 705. Rector chori capitularis, quinam eligendus, 38. Redemptio solutionum ab Statu faciendarum pro dotatione ecclesiarum in Prussia, 526. Redi Teresia Margarita, Beatis accensetur, 473, 718. Recollectio Reditus personae ecclesiasticae olim suppressas in Italia, 286. promiscui de beneficiis anni currentis in Italia, 385 not. Begaliae ius in Italia tollitur, 284. Regium Ius patronatus abrogatur in Italia, 284, 287; Placet, idem, 284. Regnum Christi pacis restitutio, 7, 710. Registrum beneficiale, 389, 395, 410, 437. Regnum Italiae sub dynastis Sabaudiae, et cum Roma regni capite, agnoscitur a S. Sede, 221. Rei catholicae condicio, 134. Religio catholica apostolica et romana sola religio Status, in Italia, 210, 301. — — agnoscitur libere in Romania, 441; in Borussia, 522. Religiosa institutio in scholis, quae desideretur, 752 ss. Religiosi, intra ambitum Civitatis Vaticanae, 211. — in Italia, quoad personalitatem iuridicam, 114. — omnes quoad Iubilaeum lucrandum, 8 s.. Relatio quinquennalis de statu ordinariatus graeco-rutheni, 154. Res iudicata in casu constat, neC|restitutio conceditur, 81. Reservatio peccatorum; facultas absolvendi in iubilaeo, 10. — cuiusvis iuris et actionis, in demissione, bonorum beneficialem acceptanda ex parte Status in Italia, 387. Retroactivit&s Concordati quoad sententias in re matrimoniali, 512; item quoad vetitum art. V, p. 304. Ritus graecus, in Romania, 4 3 5 . Rogue P. R.: enucleati© vitae et introductio causae, 564. Roma caput Status Italici, 221; Civitas sacra, 276. — et Dioeceses suburbicariae, quoad collationem beneficiorum, 284. Romae visitandae Basilicae, ad Iubilaeum, 7. Romaniae, conventio cum A p . Sede, 441 ss., 711; circumscriptio dioecesium, 441. Rota Matritensis, 515. Rotary Clubs, num expediat an clerici eisdem adscribantur vel adsint, 42. Rubricella alphabetica, registrorum ad oeconomicam gestionem praescriptorum, 389. Russiae, miserrima condicio, 711 s.; ad institutionem iuventutis quod attinet, 749 fin. Russicum S. Teresiae a Iesu Infante, 217, 267, 577 ss. Russis (de) ad Catholicam Ecclesiam redeuntibus, monitum, p. 94 (cfr. 171) et instructio Commissionis Pont. 608. Ruthenorum Episcoporum, congressus in Urbe, 712. S Sacerdos delegatus a parocho in celebratione matrimonii, 358. Sacerdotes debent sanctiorem prae laicis vitam ducere, 7, 156, 689 ss. — cum cura animarum, quoad militiam in Italia, 277. — quoad privata oratoria, ex Bullae Cruciatae indulto, 20. Index rerum analyticus Sacerdotes apostatae aut irretiti censuris, quoad munia civilia, in Italia, 278. Cf. Ecclesiastici. Sacer Principatus Romani Pontificis, vere proprie ac realiter restitutus, 105, 682, 709. Saccharum ex canna, ne vino pro Missas admisceatur, 633. Sacra Congregatio Fidei propagandae, quoad clerum indigenam, 347. Sacra Hostia p r o Missa Praesanctificatorum, quomodo asservanda, 636. Sacra Olea antiqua, adhiberi possunt ex privilegia in America latina, 556. Sacrae Ordinationis, nullitas, 78 ss. Sacramentum Confirmationis, a sacerdotibus in America latina, 555. — Eucharisticum alieno ritu suscipere fas est, 158. Sacratissimi Cordis Iesu Festi solemnitas augetur octava, 77. Sacri et profani permixtio in organo pulsando vitanda, 39. Solarium sacerdotum ritus graeco-ruth., 156. Salesiani, de libris ad textum adhibitis in scholis, 303. Cfr. Bosco B. Ioannes. Sanatio in radice, matrimonii, quoad effectus civiles, in Italia, 360 s. — acquisitionum ex legibus eversivis factarum in Italia, 285 Sancta Sedes, ut persona iuris internationalis, 210 (perperam intelligitur 300): habet iura imperii et proprietatis in Statum Vaticanum, 2 1 0 ss.; ius legationis, 215; libertatem communicandi, 276. Scholae: necessitas ad educationem perficiendam, 751 ss.; ius Ecclesiae educandi pueros ex iure naturali, 301, 726 ss.; ius concordatarium Pii X I , de Italia, 291, de Romania, 449 s. de Borussia, 540. * — mixtae, neutrae, confessionales, 751 ss. — mediae in Italia, religiosam institutionem suscipiunt, 291. 825 Scholae puerorum et Capellae musicorum ad veterem gloriam revocentur, 37. Secessus in exercitiis spiritualibus, 702. Secretaria Status, quoad matrimonia, effectus civiles, in Italia, 360 s. ad Secretarius generalis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, circa Opus a S. Petro A p . , 343. — Pont. Operis a Propagatione Fide, circa Opus a S. Petri A p . , 343 s. — Pont. Operis a S. Petro, circa Opus a Propagatione Fide, 343 s. Secreti Sancti Officii, violatio, eximitur a facultate absolvendi vi Iubilaei, 9. Secretum ministeriale clericorum in Italia, 278. Sedes legatorum exterorum in Urbe, 217. Seminaria sacra studio cantus gregoriani et musicae sacrae cotidie incumbant, 37. — in Italia, 292; in Romania, 448. — theologica, in Romania, sustentatio, 446; — in Borussia, 531. Seminarium Mediolanensem Ss. Petri et Pauli, Ambrosii et Caroli, pro Missionibus ad exteros, 162. — Aethiopicum, in Urbe, 713, subest immediate a S. C, pro Eccl. Orientali, 310. — interdioecesanum constituitur Viterbii, 371. — Lombardicum in Urbe, 713. — pro clero graeco-rutheno, 54. — a S. Anna pro Melchitis, 670. — Russicum S. Teresiae ab I. I. in Urbe erigitur, 578 cfr. 217, 713. — S. Ioannis Nepomucen. in Urbe, 136, 7Í3. — Vaticanum in Urbe novum, 713. Senatoria dignitas, quibus episcopis competat in Romania, 445. Sententiae nullitatis matrimonii in Italia quomodo effectus civiles consequantur, 361 s, 511; utrum retrotrahuntur, 3 5 2 . — Status, in Romania, 450. — et instituta educativa, in Romania, quoad bona possidenda, 447; earum gradus, quoad doctrinam religiosam, 449. Separatio coniugum in Italia, a qua potestate decernatur, 361. Sepultura ecclesiastica, quoad postulantes, 573. Signaturae Tribunal, quoad exsecutionem sententiarum de nullitate matrimonii et rescriptorum de dispensatione super rato, 290, 361; Instructio, 511 ss. — confessionales, de iisdem quaestio in Germania, 540 s. — palaeographicae etc. apud Bibliothecam Vaticanam, 292. — apostolicae, in religionibus, 573. Simulati consensus casus matrimoniales, 80 ss. Slavici-byzantini ritus incrementum, 579. Societas Bibliographica Parisiensis, 645. Societates quae musicam sacram restaurare contendunt commendantur, 40; 654. — ad instructionem mediam, ab ecclesiasticis vel religiosis personis directae, in Italia, 291. ACTA, vol. XXI, n. 16. - 31-12-929. 55 Index rerum analyticus 826 Socorro, « sedes episcopalis transfertur ad San Gil, 97. Sovranità » et independentia Ecclesiae et S. Sedis, agnoscitur in Concordato Italico, 210, 300. Spectacula, quaenam iuvenibus permittenda, Teresia (S.) a Iesu Infante, ut Patrona Missionum, quibus liturgicis privilegiis sit honoranda, 195, imploratur pro Russis, 578, 643. Territorium Civitatis Vaticanae cur exiguum extensione, 108. Tertia instantia 756 s. Sponsalibus praemittenda in Italia, «Sport», 105, 748. Stabilitas monachorum, ordinatur in 352. casu, Titularis (sanctus) duarum paroeciam, 321. Tractatus inter S. Sedem, et Italiae. Regnum indulgentiae, vi inscindibilis a pacto simul Concordato, 275, 295, 305 s., 710. 178. Stationum Almae Urbis in Americae Latinae ditio- nibus, 557. Tituli Bullae Cruciatae, 15. — Civitatis Vaticanae sub suprema auctoritate Summi Pontificis, ab Italia agnoscitur, 221. — Foederati Americae sept. de graecoruthenis ibi ad veni entibus, praesertim sacerdotibus, 155. Status, quoad iuventutis institiitionem, 726 ss.; 737 ss.; saepe abusus suis iuribus, 736, 749. « Status catholicus » in Italia, 303. nobiliares et équestres a R R . PP. concessi vel post a. 1870 agnoscuntur vi Concordati, 293. Transitus, ad alium ritum, 157 ss. Translatio Sedis Episcopalis, 97. Tribunalia Civitatis Vaticanae, quoad Trigenarum centenarum partium, taxa extraordinaria in Italia aboletur, 288. Tutela civilis 289 e!; ecclesiastica in beneficia, in Italia, 395 ss. —- iuridicus monachorum ambarum abbatiarum, ordinatur in casu, 178. Studiorum tae, 713. dioeceses quoad provisiones, et bona ecclesiastica administranda, 289. Substitutio personae in processibus super rato, quibus cautelis amoveatur, 490-492. Suecia, S. Ansgarii ultra millenaria recordatione commota, 683, 715. Summaria, U domus, noviter in Urbe excita- Suburbicariae ad indulta Bullae Cruciatae, 14, 20. Superioritas Ecclesiae ad Statum, ratione finis, 300, 737. Supplementum congruae stabilitur in Ita- exse- cutionem in territorio Italico, 220. Ugandenses martyres, 187. Unio catholicorum, in re sociali, procuran- da, 499. Univcrsolitas praecedit 299. Ecclesiae in facto et in iure propagationem fidei Romae, Universitas Catholica Mediolanen., 292, 30; Pekinensis, 600. — Gregoriana (aedes), 217. Universitates ecclesiasticae in Italia, 292. Usurpatio, iurium Status, ex parte Ecclesiae nulla est, 300. lia, 289. Suprema potestas (Sovranità) Sanctae Sedis agnoscitur, 210, 300. Suppressio entium ecclesiasti eorum in Italia, iam non operatur, 286. Sylhet (de) et Cachar, districtus adiudicantur, 180. Syndicatus Operariorum, 494-501. Synodus dioecesana Casinensis, 190. V Vacante Sede Pontificia, quid praestandum sit a Gubernio Italico, 219. Vacantia sedis episcopalis, in Borussia, 526. Vadimonia pacis Lateranensis, 107, 173 s. Valdocco, domus Taurinensis B . I. Bosco, 315. Vallis Colorum T Taxa super transitu ususfructus, 288. Taxae et tributa olim imposita bonis ecclesiasticis, abolentur, 288. Telegraphum et similia ad Civitatem Vati- canam, 2 1 2 . (Vaucouleurs) initium gloriosi itineris S. Ioannae Arcensis, 59. — Salicis, Seminarium Missionale servat exuvias B. Io. Bosco, 316. Van Bossum Card. G. M . , quinquagesimo natalis sacerdotii eius celebratur, 627. Vaticana Basilica, bilitatur, 35. 211; gregoriano cantu no- Index rerum analyticus Vaticana Civitas: eius pulcritudo et excellentia 109; iura spiritualia, 310; fines descripti, 210. Vectigal super professionibus et licentiae ad exercendum (patente), 288. Vectigalia italica: ab bis immunia quae ad Civitatem Vaticanam et ad dependentia officia et personas mittuntur, 218. Véhicula Civitatis Vaticanae, 212. Velehraâen., Institutum SS. Cyrilli et Methodii, 136; Conventus, 598. 8., Venceslaus vide Wenceslaus. Verbalia instrumenta de bonis beneficiar is in Italia, 386 s., 392. Versus novus in doxologia: Qui Corde fundis gratiam, 52. Veteris-Boleslaviae, martyr S Wenceslaus, 131. Veto, ex parte Status cessat, Vicariatus Antofagasten. in 533. dioecesim eri- gitur, 138. — Urbis (aedificium), 217. — novi: de Anking, 589; de Bukoba, 622; de Kiwu, 687; Islandiae, 659; de Mwanza, 623; de Pengpu, 590; de Sapporo, 519. mi Vicarius militaris seu Castrensis, Italiae, 280. — Castrensis Hispaniarum, 23. — Urbis, quoad nominationem capitularium S. M. ad Martyres in Urbe, 281. Vidua, quoad matrimonium, 357, in anno luctus, 356. Villa Cybo, Castri Gandulphorum, 311. Vinum ad Missam quibus cautelis comparandum, 632. Visitatio pastoralis, quoad bona beneficialia, 395. — canonica paroeciarum ritus graeco -rutilen., 153. — SS. Sacramenti, nova indulgentia donatur, 10. Visitationes ad praesentis anni Iubilaeum lucrandum, 8 s. Victorio Emmanueli III Regi Italiae, destinatur primum telegramma ex Civitate Vaticana, 307; Cf. Italiae Rex. Voces Vota puerorum, in Capellis, 38. privata, commutatio et dispensatio, ex indulto Bullae Cruciatae, 17; vi Iubilaei, 9. w Vicarii Foranei, quoad bona beneficialia, 390, 396. Vicarius oeconomus, quoad bona beneficialia, 390. — Generalis, Civitatis Vaticanae, 310. D u x Bohemiae, millennio exeunte a martyrio, celebratur, 129 s., 133, 598. Quaedam corrigenda in vol. X X Í (i929) licae [8.) Wenceslaus Commentarii Acta Aposto- Sedis: Pag. 17, lin. 11, » loco eius quod est: 2252 et 2257 legatur: 2252 et 2254 legatur: Ianuen. a 176, in necrologio, linea 3 deleatur prorsus. loco eius quod est: » 507, in titulo, » 633, lin. 17-16 a calce, deleantur verba duplicata: «ad sacrifici um Missae expres- Andegaven. sum, alcoolis portionem infimam tantum». VIGESIMUM PRIMUM VOLUMEN O o MMEN TARIE OPFIOIALIS Acta Apostolicae Sedis ABSOLVITUR DIE 20 IANUARII 1930 TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS