ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X I X - SERIES I I - VOL. I V ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCGCC • X X X V I I T "T 4-- í An. et vol, XXIX 20 ianuarii 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 1 APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PH PP. XI NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE AD S A C R U M C O L L E G I U M E M O R U M P A T R U M C A R D I N A L I U M , AD OMNES E X C M O S EPISCOPOS, AD ROMANAE CURIAE PRAELATOS, AD C L E R U M R E G U L A R E M ET SAECULAREM ET AD UNIVERSOS ECCLESIAE CATHOLICAE F I L I O S D A T U S , DIB X X I V M E N S I S DECEMBRIS A N N I M D C C C C X X X V I , GILIO NATIVITATIS D. N. IESU IN PERVI- CHRISTI. Se nelle innumerevoli circostanze che snoie offrirci la Provvidenza e l'amore dei venerabili Fratelli e diletti figli Nostri e di quanti da ogni parte del mondo vengono a N o i , l'animo Nostro esulta col palpito di Padre che tutti abbraccia nel Cuore del Redentor nostro, oggi più che mai Ci sentiamo vicini e presenti al Nostro dilettissimo Sacro Collegio — il cui venerando Decano ci ha espresso in un nobilissimo Indirizzo a nome di tutti gli Eminentissimi suoi Colleghi auguri e voti quanto mai preziosi e graditi —, all'amata Prelatura Romana, anzi a tutta la grande famiglia cattolica, nel rifulgere della stella di Betlemme, nell'annuo ritorno delle sante Feste natalizie. Siamo vicini e presenti a voi e a tutto l'orbe cattolico c o l pensiero della mente che valica, non solo il corso del tempo, non solo le cime delle A l p i e l'immensità degli oceani, ma s'innalza oltre i mondi e le loro tempeste fino a D i o ; siamo vicini e presenti c o n l'affetto del cuore, perchè anche il cuore non si scompagna dalla mente, anzi la segue e trae fiamme dai suoi pensieri e ardimenti, come voi ben sapete per la quotidiana esperienza della vita, venerabili fratelli e dilettissimi figli, per vincere gli ostacoli, che a desiderate presenze o p p o n g o n o il tempo, lo spazio e le diverse, spesso avverse, circostanze del vivere umano. 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A b b i a m o già nominato le sante Feste natalizie, perchè il primo m o tivo che Ci fa desiderare e sentire sempre più vivamente la vostra presenza, è appunto per darvi e scambiare c o n v o i , dilettissimi, i più cordiali auguri di ogni grazia spirituale, di o g n i più santo d o n o , di ogni più copiosa e completa benedizione, al ritorno di quei giorni, che di tutte le grazie, di tutti i favori, di tutte le benedizioni facevano già suonare nei secoli Fora auspicata e con così lungo profondo disegno di c a rità e di misericordia preparata dalla Divina Bontà. P u r troppo c o n t r o il volere di D i o , che venne a portare la pace agli uomini di buona volontà, lotta il malvolere di molti traviati e nemici del Fanciullo divino, che volle farsi carne e abitare in mezzo a noi, pieno di grazia e di verità, perchè della sua pienezza noi tutti ricevessimo grazia su grazia ( I o . 1, 26). Onde N o i , già ad ogni ritorno di questi santissimi giorni, e quasi senza soluzione di continuità, ad ogni o c casione dataCi di aprire il Nostro cuore non soltanto a v o i , ma a tutta la grande famiglia cattolica, abbiamo sempre voluto unire agli accenti della gioia spirituale l'espressione degli acerbi dolori che al cuore paterno cagionavano i tanti gravissimi mali che in questi tempi sono venuti affliggendo l'umanità, il civile consorzio, la Chiesa, a tutti additando i gravissimi incombenti pericoli, tutti esortando alla vigilanza operosa e all'unione di tutte le buone volontà contro le propagande e gli sforzi nemici sempre rinascenti in danno dei beni più sostanziali della società, della famiglia e dell'individuo, sopratutto richiamando a quei veri rimedi di verità, di giustizia e di fraterna carità, di cui la Chiesa cattolica è l'unica depositaria e maestra divinamente costituita. La nota dolorosa che si mesce in quest'anno alle gioie natalizie è tanto più profonda ed affliggente, mentre ancora divampa c o n tutti i suoi orrori di odi, di stragi e di distruzione la guerra civile in un paese quale è la Spagna, dove si direbbe che quella propaganda, che quegli sforzi, c u i sopra accennammo, abbiano voluto fare un esperimento supremo delle forze deleterie che sono a loro servizio e sparse ormai in tutti i paesi. Nuovo monito quant'altri mai grave e minaccioso per il mondo intero e principalmente per l ' E u r o p a e per la sua cristiana civiltà. Rivelazioni ed annunzi di terrificante certezza ed evidenza di quello che all'Europa ed al mondo si prepara, ove non si corra subito ed efficacemente alle difese ed ai rimedi. T r a c o l o r o , però, che affermano di essere i difensori dell'ordine contro il sovversivismo, della civiltà contro il dilagare del comunismo ateo, che anzi si arrogano in c i ò il primato, N o i vediamo c o n dolore un non Acta Pii Pp. XI 7 p i c c o l o numero, che nella scelta dei mezzi e nella valutazione dei l o r o avversari si lasciano dominare e guidare da false e funeste idee. False e funeste : perchè chi cérca di scemare o di estinguere la fede in Cristo e nella divina rivelazione nel cuore degli uomini, e specialmente della gioventù; chi osa di rappresentare la Chiesa di Cristo, depositaria delle divine promesse, educatrice per divina missione dei p o p o l i , quale nemica dichiarata della prosperità e del progresso della Nazione, non solo non è artefice di felice avvenire per l'umanità e per lo stesso p r o p r i o Paese, ma distrugge i più efficaci e decisivi mezzi di difesa contro i temuti mali e collabora, sia pure inconscientemente, c o n c o l o r o che crede o si vanta di combattere. N o i abbiamo già avuto occasioni parecchie, anche recentemente, per dire quella che la Santa Sede Apostolica ha sempre pensato ed insegnato e secondo le possibilità sue cercato di fare e di contribuire, fino a ieri, anzi fino ad oggi stesso, c o n sempre maggiori disposizioni per l'avvenire, contro le comuni minaccie per il bene di tutti. Superfluo dire che, in tali condizioni non può da parte Nostra che rinnovarsi più instante, più paternamente supplichevole, l'invito e la vivissima raccomandazione tante volte fatta ai fedeli di tutto il m o n d o , a tutte le anime particolarmente devote al Cuore divino ed agli interessi della Chiesa, a tutto l ' E p i s c o p a t o , a tutto il Clero secolare e regolare, a tutto il laicato, e c o n maggior fiducia a quello che, c o n tanta intelligenza di fede e di carità cristiana, zela gli interessi di Cristo e delle anime c o n la attiva partecipazione all'apostolato gerarchico nelle diverse formazioni dell'Azione Cattolica. Il Nostro pensiero pieno di particolare fiducia va in modo speciale alle eroiche anime che fanno apostolato dello stesso lavoro quotidiano e delle stesse l o r o infermità : più particolarmente ancora alle candide schiere che da tutte le parti del mondo tramandano i profumi della l o r o purezza al Cielo, diciamo di questi p i c c o l i , che credono in Gesù, e che appartengono in particolar m o d o alla Chiesa, appunto perchè da Gesù prediletti. In quest'anno, dilettissimi figli, la divina Bontà ci concede di contribuire alle preghiere, alle opere, ai sacrifici di tutti quanti c o n un esperimento di sofferenza fin qui mirabilmente risparmiataci, e che la stessa divina Bontà immediatamente e larghissimamente Ci compensa con un mirabile commovente consenso di preghiere, che da ogni parte della Chiesa in questi ultimi giorni e continuamente vanno intensificandosi a sollievo del Padre comune. N o i c o g l i a m o c o n la maggior ampiezza di cuore l'occasione così p r o - 8 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pizia per ringraziare tutti di questa così tenera e così intensa prova di filiale pietà. E per quanto c i ò che abbiamo a soffrire sia ben p o c o in confronto di quello che così largamente e penosamente si soffre nel mondo, di quello sopratutto che E g l i stesso, il Capo, il Fondatore, il Re di questa Chiesa divina ha, nell'anima sua e nel suo c o r p o sofferto per noi, voglia non di meno E g l i accettare l'offerta Nostra, che vuol essere ora e sempre in piena conformità del suo santissimo volere; accettarla, diciamo, per la gloria sua, ora più empiamente che mai c o m battuta, per la conversione di tutti gli erranti, per la pace e per il bene della Chiesa tutta e in particolar m o d o della tribolatissima e anche per c i ò stesso carissima Spagna. Con questi intimi sentimenti dell'animo facciamo Nostro e rimandiamo al mondo il celeste messaggio natalizio : Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus. Questo così ovvio e consolante ritorno ai motivi precipui di questo rinnovato convegno natalizio Ci dà occasione altrettanto lieta che o p portuna di volgere il Nostro grato e devoto pensiero anche a tutte quelle altre gioie spirituali, delle quali la divina Benignità Ci preparava il p i o godimento. E sacro godimento e consolazione apostolica per N o i non meno che per tutti è oggi il ricordare, con soprannaturale riconoscenza e c o l d o vuto altissimo onore, persone e avvenimenti che imprimono sulle pagine dell'anno ormai volgente al suo fine speciali caratteri di grandezza e santità, di fedele e costante unione di spiriti intorno alla Sede di Pietro. Sta ancora innanzi al Nostro memore sguardo il Senato della Chiesa con tutto l'Episcopato italiano venuto a festeggiarci per l'inizio di quell'anno della Nostra lunga vita, oltre il quale il Signore fa sovente sentire che vengono compagni lai)or et dolor. Riudiamo ancora nell'animo il filiale omaggio del Congresso dei giornalisti cattolici, artefici, in vario grado ed estensione, di quel solenne spettacolo di fede e di dottrina, di azione e di sacrifìcio, che offre all'ammirazione dei visitatori la M o stra della Stampa cattolica delle cinque parti del g l o b o . Esulta pure il Nostro spirito per due opere che hanno, l'una dalla pietra, l'altra dal pensiero, rivestito nuova forma, vogliamo dire il nuovo Palazzo delle Congregazioni e la Pontifìcia A c c a d e m i a delle Scienze. A questi fatti nuovi si associano nel volgere di questo anno le memorie centenarie di due gran fatti antichi, che sono gloria del V a n g e l o e della Chiesa; intendiamo dire, voi Ci prevenite, il X I X centenario della conversione di S. Paolo e il X V I centenario della morte del S o m m o Pontefice S. Silvestro. D e l l ' A p o s t o l o delle genti, vaso di elezione, su- Acta Pii Pp. XI 9 bìime e infaticato Maestro della fede cristiana, R o m a si vanta di aver udito la parola a fianco del suo primo Pontefice e di aver sentito il taglio potente della spada di una sua lettera; di Silvestro R o m a ammira l'aureola della santità, che libera si espande sulla terra c o l labaro di Costantino, e nelle mirabili basiliche dell'Urbe lascia alle nostre età e alle future il testimonio e l'inizio più aperto della nostra fede che è vittoria sul m o n d o . Ma inoltre P a o l o , instancabile annunziatore della pace di Cristo, che ai Corinti scrisse quelle profonde parole : Non enim est dissensionis Deus, sed pacis (I Cor., 14, 33), Silvestro, che d o p o la lunga notte delle persecuzioni, potè salutare l'aurora della libertà e della pace, Ci invitano in quest'anno a rivolgere ai governanti e ai popoli della terra una nuova, ancor più fervida ed accorata esortazione alla p a c e ; al suo mantenimento, ove essa ancora regna, al suo ristabilimento, ove essa non è più che un doloroso ricordo e una tragica, finora pur troppo insoddisfatta brama. E con questo appello al m o n d o si congiunge — oggi più che mai fervorosa — la Nostra supplica a D i o , per quella tranquillitas ordinis, in cui sola può consister la pace, per l'attuazione di quella giustizia individuale e collettiva, senza la quale nessun ordine è possibile. Questa Nostra preghiera di pace Noi deponiamo riverenti dinanzi alla culla del Principe della pace. JNoi ritorniamo così c o l pensiero e c o l cuore alla grotta di Betlemme, e di là diamo uno sguardo a tutto l'Orbe cattolico, per ringraziare quel Fanciullo divino, sapientissimo infante, che si fece p i c c o l o per essere più amabile e attrarre tutto il genere umano a Sè, alla sua c r o c e , al suo ovile, alla sua Chiesa, al suo trionfo. E g l i è oggi in mezzo a noi e, in unione c o n Lui il suo V i c a r i o leva la mano per benedire voi tutti, dilettissimi figli, e invocare su tutti quell'abbondanza di favori e di grazie, che E g l i è venuto a spargere, come semi di eterno trionfo imperituro, sulla faccia della terra per gli uomini di buona volontà. 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD E M U M P. D. GUGLIELMUM TIT. S. CLEMENTIS S. R. E. PRESB. CARDINALEM O'CONNELL, ARCHIEPISCOPUM BOSTONIENSEM, QUINQUE ABHINC LUSTRA AD PURPURATORUM PATRUM ORDINEM ADLECTUM. PIUS PP. XI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Biennio ante, quum dena ab inito sacerdotio lustra feliciter peregisti, paternae Nostrae gratulationis sensus tibi publice libenterque significavimus. Nunc autem nova ac praeclara Nobis occasio exhibetur benevolentiam laetitiamque Nostram tibi patefaciendi. Exeunte enim Novembri hoc mense, faustus tibi adveniet anniversarius dies quintus ac vicesimus, ex quo ipse, B o m a n a purpura decoratus, ad supremum Ecclesiae Senatum auspicato adlectus es. H a c profecto temporis diuturnitate, pastoralibus sollicitudinibus semper intentus, quo graviores in dies amplissimi tui gregis necessitates effectae sunt, eo maiore ac diligentiore industria eisdem providere et consulere studuisti. Quare praefulgens ipsa dignitas tibi conlata vires tuas animosque ita peracuit, ut salubriora p o p u l o tuo beneficia tribuens ac propterea clariora erga E c c l e siam promerita tibi comparaveris. N o s igitur, qui nihil potius antiquiusque habemus, quam paterna benevolentia gratoque animo prosequi Nostros in Ecclesia moderanda adiutores atque consiliarios, proximam tuae faustitatis opportunitatem iucunde nanciscimur, ut de gravissimo abs te naviter peracto munere gratulemur et felicissima quaeque tibi cunctoque tuo gregi a divina liberalitate adprecemur. Quo interea sacra ineundi eventus celebratio fidelibus istis utilior evadat, tibi potestatem facimus, ut, quo volueris die, post Sacrum pontificali ritu peractum ad stanti populo nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenam commissorum veniam eidem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium p o r r o gratiarum praenuntia ac praecipuae N o strae dilectionis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, tuoque Auxiliari E p i s c o p o , universoque clero ac populo tuae curae demandato amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m Romae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Novembris, anno MDCCCCXXXVI., Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XI Actu Pii Pp. XI 11 II AD E M U M P. D. IANUARIUM EPISCOPUM OSTIENSEM ET ALBANENSEM S. R. E. CARDINALEM GRANITO PIGNATELLI DI BELMONTE, SACRI COLLEGII DECANUM EUMDEMQUE S. CONGREGATIONIS CAEREMONIALIS PRAEFECTUM, QUINQUE ET VIGINTI ANTE ANNOS IN S U P R E M U M ECCLESIAE SENATUM FELICITER RELATUM. PIUS PP. XI Venerabilis Frater Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Peragenti tibi feliciter quintum ac vicesimum annum, ex quo amplissimam Romanae purpurae dignitatem Decessor Noster sanctae memoriae Pius X in te collocavit, iucundo profecto libentique animo gratulationes Nostras ac fervida vota declaramus. Nihil enim potius habemus, quam participare et cumulare eorum gaudia, qui perhonorifico consiliarii adiutorisque munere in universa Ecclesia moderanda perfunguntur. Tibi autem geminata quoque laus accedit, quod suburbicarias Ostiensem atque Albanensem sedes prudenter sagaciterque regis, itemque, Sacri Collegii Decanus, fidelitatis amorisque sensus, quibus cuncti purpurati Patres Apostolicam hanc Sedem et Christi V i c a r i u m prosequuntur, pia mente suavique eloquentia interpretari ac proferre soles. Imminente igitur eiusmodi faustitatis tuae die, temperari Nobis non possumus, quin tecum vehementer conlaetemur et paterna animi Nostri vota atque omina plane profiteamur. Deum interea instanter precamur, ut venerandam tibi istam longaevitatem tueatur ac roboret, caelestibus donis solaciisque refertam, ac pastorale istud munus uberrimis salutis fructibus locupletare velit. Quarum quidem supernarum gratiarum conciliat rix ac peculiaris Nostrae dilectionis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater Noster, clero ac p o p u l o tibi concredito cunctisque tuis coniunctis atque amicis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die x v m mensis Novembris, in Dedicatione Basilicarum Sanctorum Petri et Pauli A p o s t o l o r u m , anno MDCCCCXXXVI, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XI 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD E M U M P. D. CAIETANUM TIT. S. AGATHAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM B I S L E T I , EUMDEMQUE S. CONGREGATIONIS DE SEMINARIIS STUDIORUMQUE U N I VERSITATIBUS PRAEFECTUM^ VIGESIMO QUINTO APPETENTE ANNO A ROMANA PURPURA SUSCEPTA. PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. —Iucunda alia occasione, quum quinquagesimum a suscepto sacerdotio annum feliciter explevisti, Nostram gratulationem publice tibi palamque significavimus. N u n c autem denuo Nobis praebetur facultas paternam Nostram tibi benevolentiam confirmandi, faustamque laetitiam tuam libenti animo participandi. Enimvero quinque propediem lustra absolventur, ex quo ipse, ad amplissimum purpuratorum Patrum Ordinem adlectus es. Plane autem cognita sunt ac perspecta sollicitudo et industria, quibus Sacrae isti Congregationi de Seminariis studiorumque Universitatibus praesides, cuius consilio et favore tot clericorum Seminaria ex integro condita sunt aut opportune refecta, cuiusque auctoritate atque impulsione doctrinarum seientiarumque studia tam praeclara incrementa accepere. L o n g u m quidem est omnia et singula persequi; at silentio minime praetermittere possumus egregia consilia assiduosque labores, quibus Sacra eadem Congregatio usque incubuit, ut Nostra recens Constitutio « Deus scientiarum Dominus » suam vim atque efficaciam in sacrorum praesertim studiorum profectum copiose affatimque expromeret. N o s igitur, qui nuperrime quoque, Pontificiam Scientiarum A c a d e m i a m funditus instaurantes, aperte declaravimus, quantopere scientiarum omnium progressiones fidenti animo prosequamur, quique te ipsum, p r o nobilissimo tuo munere, inter Pontificios A c a d e m i c o s honoris causa libenter rettulimus, praesentem faustitatis tuae opportunitatem studiose amplectimur, ut tibi de ista sedulitate atque industria paterne gratulemur et iucundi eventus celebrationem Nostris votis ominibusque adaugeamus. D e u m denique instanti prece exorantes, ut longum adhuc in aevum florentem istam senectutem servare benigne velit, in caelestis huius praesidii auspicium, inque praecipuae caritatis Nostrae pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi. Dilecte F i l i Noster, tuisque laborum sociis, cunctisque carissimis tuis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die x v i n mensis Novembris, in Dedicatione Basilicarum Sanctorum Petri et Pauli A p o s t o l o r u m , anno MDCCCCXXXVI, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XI Suprema Sacra Congregatio S. 13 Officii ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DAMNATUR. OPUS CUI T I T U L U S « ETUDES SUR DESCARTES », AUCTORE L. L A BERTHONNIÈRE. Feria IV, die '2 Decembris 1986 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, audito R R . D D . Consultorum v o t o , damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum postumum Luciani Laberthonnière, cui titulus : Etudes sur Descartes, Paris, 1935, cura L. Canet editum. Et Feria I V , die 6 Ianuarii 1937, Ssmus D. N. D. Pius Divina P r o videntia P a p a X I , in audientia E x c m o ac R e v m o D o m i n o Adsessori Sancti Officii impertita, relatam sibi E m o r u m Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum R o m a e , ex Aedibus Sancti Officii, die 9 ianuarii 1937. I. Venturi, Supremae 8, Congr. S. Officii Notarius. 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA BOMANA BOTA Citationes edictales I VENTIMILIEN. N U L L I T A T I S MATRIMONII (SACCO-PORKIN) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Catharinae Forkin, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via della Dataria, 94) die 9 Martii 1937, hora^undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendo, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. Dubium : A n constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Catherinae Forkin, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Henricus Quattrocolo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Decembris 1936. I. Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la ideumeure actuelle de M. Catherine Forkin, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 9 Mars 1937, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer te jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite M. Catherine Forkin devront, dans la mesure du possible, Favertir de la présente citation. Sacra 'Romana 15 Bota II BAIOCEN. ET LEXOVIEN. N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I (MASSON-JACQUEMAIN) Cum ignoretur locus commorationis actualis D o m i n i Petri Jacquemain, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. B. R o t a e ( R o m a , via della Dataria, 94) die 8 Martii 1937, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendo, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. Dubium : An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti domini Petri Jacquemain, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Caesar Pecorari, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Decembris 1936. I. Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Pierre Jacquemain, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 8 Mars 1937, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais sance du lieu de la résidence du dit Mr Pierre Jacquemain devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III SCEPUSIEN. N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ( H A J U R K O - K O V A L ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ioannis K o v a l , in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via delia Dataria, 94) die 8 Februarii 1937, bora undecima cum dimidio ad concordandum de dubiis disputandis, vel infrascriptis subscribendis, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis p r o causae definitione. Dubium : I. II. Ssmo pro An constet de matrimonii nullitate, in casu. Quatenus dispensatione negative ad super matrimonio primum : rato An et mon consulendum sit consummato. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti domini Ioannis K o v a l , curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Iulius Grazioli, Becanus Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 Decembris 1936. I. Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jean Koval, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 8 Février 1937, à 11 heures 30, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonstet-il de la nullité du mariage dans ce cas? Doit-on interroger le Saint Père pour la dispense super rato et non consummato dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Jean Koval devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. A » , et vol. X X I X 20 februarii 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 2 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PH PP. XI NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE, DIE VII MENSIS FEBRUARII ANNI M D C C C C X X X V I I , AD URBEM MANILAM DATUS AD E X I T U M CONGRESSUS UNIVERSALIS X X X I I I E U CHARISTICI. !_ VENERABILES FRATRES, DILECTI FILII Quamquam vobis, tertium ac trigesimum ex omnibus Nationibus Eucharisticum Conventum celebrantibus, datis litteris ad Nostrum « a latere » Legatum, animum aperuimus Nostrum, libet tamen paterno eloquio ac quasi viva voce Nostra vos alioqui. Ac primum quidem vobis gratulamur vehementer, quod, ingenti rerum apparatu incensaque pietate, Iesu Christo universorum Regi, E u charisticis velis delitescenti, summum instruxistis triumphum; triumphum dicimus, qui cum ex animis proficiscatur, actuosa in divinum Redemptorem caritate flagrantibus, non aliquid fluxum ac caducum reputamus, sed eiusmodi potius, ut omnem vitam uniuscuiusque vestrum ad virtutem informet impensiusque excitet. Atque in uberibus salutis fructibus, quos e coetibus vestris ominamur et a D e o precamur, illud nominatim sperare licet, ad quod congressiones vestrae potissimum spectant; ut nimirum ex hoc A u g u s t o altaris Sacramento, incensiore religione culto crebriusque ab omnibus participato, studia atque incepta sacris Missionibus provehendis etiam atque etiam in dies augeantur. Indidem enim lux mentibus oritur, ardor animis, ac superna laboribus operibusque fecunditas. ACTA, vol. IV, n. % — 20-2-937. 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ac dum nostra hac aetate, nimium multi, proh dolor, vel errorum fallaciis obcaecati, vel cupiditatum illecebris vitiorumque i n v i t a m e n e deléniti, vel denique mutua invidia simultateque inter se digladiantes, a Iesu Christo, via, veritate ac vita, abstracti atque avulsi in interitum miserrime rapiuntur, vos, venerabiles Fratres ac dilecti Filii, ad E u m arctius propiusque accedatis; ac debitam eidem honoris reparationem praestantes vestram, enixe contendite ut errantes fratres iique omnes, (( qui in tenebris et in umbra mortis sedent » ( L u c . I, 79), lucem p e r E u m , veritatem ac vitam quam citissime adipiscantur. E u m omnes agnoscant, adorent ac sequantur, qui unus « verba vitae aeternae h a b e t » ( I o . V I , 69); ita quidem ut — publicis ubique sedatis rebus, compositisque ad iustitiam caritatemque animis — christiana pax fatigato humano generi tandem aliquando affulgeat. Haec sunt, venerabiles Fratres ac dilecti Filii, omina ac vota, quae N o s , vobiscum quodammodo praesentes non m o d o per Legati Nostri personam, sed illa etiam paterna caritate, quae longinquitatis omnes Ì locorumque spatia transiliens exsuperat, Sacratissimo Iesu Christi Cordi supplici prece commendamus. Et benedictio Dei Omnipotentis, Patris et Filii et Spiritus Sancti, descendat super vos et maneat semper. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I UEBIS DE QUATUOR CAPELLANIIS INNOCENTIANIS IN PATRIARCHALI BASILICA VATICANA PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Singulari in Vaticanam Beati Petri Basilicam studio permoti, R o mani Pontifices, quo magis in illa, in quam, veluti ad fidei petram et Ecclesiae fundamentum, ex totius orbis regionibus Apostolorum Principis sepulcrum christifideles veneratum adveniunt, divinus cultus adaugeatur, ipsam saeculorum decursu innumeris cumularunt beneficiis. Quae inter iure ac merito adnumerantur quatuor capellaniae, quas c l . m. I n nocentius P a p a Octavus ad altare Beatae Mariae Virginis in veteri Basilica erigere decreverat, et Alexander Sextus, eius successor, ad o m n i p o - Actu Pii Pp. 19 XI téntis Dei et eius Genetricis gloriosae Virginis Mariae laudem et gloriam, Apostolicis sub plumbo Litteris, die decima septima octobris mensis, anno millesimo undequingentesimo datis, canonice instituit. In quibus A p o s t o l i c i s Litteris Capellanías istas conferendi, quoties illas, etiam a p u d Sedem A p o s t o l i c a m , vacare contigerit, Presbyteris Cardinalibus Sancti Marci et Sanctae Praxedis Tituli pro tempore existentibus, et, si illi ambo a R o m a n a Curia absentes fuerint, Presbytero Cardinali Tituli Sanctae Caeciliae, qui pro tempore fuerit, plenum ius concessit. Ita res usque adhuc sese habuerunt. Nunc vero, quum dilectus Filius Noster Raphael Carolus S. R. E. Presbyter Cardinalis Rossi, qui Sanctae Praxedis Titulum nunc obtinet, suum Nobis votum porrexerit, ut in posterum illarum Capellaniarum collatio ad Iuris Canonici normam fiat; quum insuper hodierni earumdem Capellaniarum Capellani preces Nobis obtulerint ut, attentis potissimum praesentis temporis adiunctis et Capellaniarum reddituum imminutione, eorum onera quoque in posterum imminuantur, simulque honores et privilegia, quibus ipsi hucusque fruiti sunt, a Nobis confirmentur, et ceteris in A p o s t o l i c i s quas supra memoravimus Litteris decretis derogetur, N o s , collatis cum dilecto F i l i o Nostro Eugenio S. R. E. Presbytero Cardinale Pacelli, Petrianae Basilicae Archipresbytero, consiliis, qui Nobis retulit quod praefatae Raphaelis Caroli Cardinalis Rossi sententiae, venerabilis quoque libentissime accessit Frater Noster Elias S. R. E. Presbyter Cardinalis Dalla Costa, Tituli S. Marci, Archiepiscopus Florentinus, et vacante in praesentiarum Sanctae Caeciliae Titulo, omnibus mature perpensis, certa scientia, ac suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumat consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium vi, perpetuumque in modum, quibusdam in praefatis Litteris Alexandri Papae Sexti, Praedecessoris Nostri, dispositionibus derogantes, haec quae sequuntur decernimus atque statuimus : P Capellaniarum in Vaticana Basilica, quae Innocentianae nuncupantur, collatio et canonica institutio hinc deinceps fiat ad tramitem et normam iuris c o m m u n i s ; I I o Ex quatuor Capellanis vicenas quisque Missas quotannis celebrabit ad animarum expiationem tum Pontificis Capellaniarum Fundatoris eiusque progenitorum, tum praefatorum Cardinalium Tituli S. Praxedis, S. Marci et S. Caeciliae; III o Singuli Capellani, singulis diebus festis de praecepto per annum, Missis et Vesperis, quae in Choro praefatae Basilicae per illius Canonicos et alios Beneficiatus et Clericos alta voce, in cantu celebrantur, interesse debent; item ad Matutinum Pontificale in festo S. Petri, Principis A p o s t o l o r u m , in obsequium sanctae sollemnitatis; nec non 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in festo Natalis D. N. I. C. ad Matutinum, primam M i s s a m / Laudes et tertiam Missam; ad Matutinum Tenebrarum, Missam et Vesperas feria quinta, sexta et sabbato sancto maioris hebdomadae, atque ad Missam solemnem in die Commemorationis Omnium Fidelium Defunctorum et in die anniversaria Innocentii Papae Octavi depositionis, quae vicesima sexta iulii mensis die, Capellanorum Collegii cura, omnibus Canonicis, Beneficiatis et Clericis intervenientibus, quotannis celebranda o est; I V Insuper singuli Capellani interesse debent Processionibus, quae in Basilica fieri solent prima quaque cuiusvis mensis dominica, in L i taniis Maioribus in festo S. Marci, in feriis quinta ac sexta maioris hebdomadae et in die sollemni Paschae ante vesperas, in Corporis D o m i n i sollemnitate eiusque die octava, nec non in quavis processione cuncto o clero romano indicta; V Capellani, qui aut supra memorato Missarum celebrationis oneri sibi imposito satisfacere neglexerint, aut praefatis Missis Cantatis, Matutinis, Vesperis et Processionibus non interfuerint, nisi legitima causa, quemadmodum ceteri chorales, excusentur, mulctari et punctari debent; venerabili autem Fratri R o b e r t o Vicentini, Patriarchae Antiocheno Latinorum et Vaticanae Basilicae Cardinalis Archipresbyteri V i c a r i o , per praesentes easdem Litteras committimus, ut peculiari decreto cuiusvis illegitimae absentiae mulctam seu punctaturam ipse statuat, negligentibus omnino solvendam; V I o Indulgemus insuper ut quilibet Capellanus a c h o r o quotannis abesse queat quindecim tantum dies, sive continuos sive intermissos, exceptis tamen diebus Nativitatis D . N . I . C , tribus ultimis maioris hebdomadae diebus, necnon Paschatis 0 et Corporis D o m i n i et S S . Petri et Pauli sollemnitatibus; V I I Capellaniarum autem bona omnia et redditus, quorum capita seu tituli apud Capitulum asservantur, ab eodem Capitulo deinceps administrentur; o V I I I Confirmamus denique quod per A p o s t o l i c a s , quas supra diximus, Litteras A l e x a n d r i Papae Sexti sancitum est, videlicet quod ipsi quatuor Capellani omnibus et singulis privilegiis, libertatibus, indultis, concessionibus, gratiis et immunitatibus, quibus alii Beneficiati ratione suorum beneficiorum, quae in eadem Basilica p r o tempore obtinent, utuntur, potiuntur et gaudent, absque tamen eorum praeiudicio, uti, potiri et gaudere libere et licite possint et debeant, subiicianturque et subsint ratione dictarum Capellaniarum iurisdictioni Vicarii dictae Basilicae pro tempore exsistentis in spiritualibus Generalis, quemadmodum Beneficiati praedicti ratione suorum beneficiorum subiiciuntur et subsunt. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda dilectum quem supra memoravimus Filium Nostrum Patriarchalis Basilicae V a ticanae Archipresbyterum deligi mus, eidemque necessarias et opportunas Actu Pii Pp. 2f XI tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, virum in ecclesiastica dignitate constitutum eique onus imponimus p e ractae exsecutionis acta ad eiusdem Basilicae archivum transmittendi^ ut ibi religiose asserventur. Praesentes autem Litterae et in eis contenta, quaecumque rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, notarii publici cuiusvis manu subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris haberetur si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam derogationis, constitutionis, statuti, mandati ¡et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat; si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud Sanctum Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo tricesimo sexto, die tertiadecima mensis iunii, Pontificatus, Nostri anno quintodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Cancellarius S. R. E. Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Vincentius Bianchi-Cagliesi, Protonot. Apost. Protonotarius Apostolicus Loco gj Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LV, n. 69. - Al. Trussardi. II DE ICHANG VICARIATUS APOSTOLICUS DE ICHANG IN SINIS DISMEMBRATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SHA-SI. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM . Ad Catholicum nomen magis et facilius inter infideles dilatandum maxime sane iuvat amplissima plerumque Vicariatuum Apostolicorum territoria dividere atque novas exinde Missiones constituere, aliorum 22 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Evangelii praeconum curis concredendas. Quum itaque Vicariatus A p o stolicus de Icliang in Sinis tam nimio pateat territorio ut ab uno vel vigilantissimo Praesule vix regi queat, dilectus Filius, hodiernus eiusdem Vicarius Apostolicus, dilecto F i l i o Fratrum Minorum Ordinis Ministro Generali consentiente, ab A p o s t o l i c a Sede enixe postulavit, ut Vicariatus illius, sui Ordinis concrediti curis, territorii pars distraheretur et in novam erigeretur missionalem sui iuris circumscriptionem, eidem Fratrum Minorum Ordini et ipsam committendam. N o s vero, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de P r o paganda F i d e praepositorum consilio, atque attento favorabili voto venerabilis Fratris Marii Zanin, Archiepiscopi titularis Traianopolitani in R h o d o p e , Delegati A p o s t o l i c i in Sinis, omnibus mature perpensis, oblatis Nobis precibus libenter annuendum statuimus, quam maxime in D o mino confisi id evangelico nomini amplius in regione illa propagando esse profuturum. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de apostolicae potestatis plenitudine, ex Vicariatu A p o s t o l i c o de Ichang civiles districtus integros distrahimus de Kien-lin ? Shichow, Kung-An, Sung-Tse, nec non partem districtus de Kiang-lin, ad orientem sitam lineae, quae a Turre (Pao-ta) de Shasi usque ad Pontem Pe-Lin-K'Iao ducatur, inde autem ad Plateam Tsao-Bhi, quae ad Vicariatum de Ichang pertinebit, ac denique secus Canalem versus Lacum Chang-Hou. Quod quidem territorium ita definitum in novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigimus et constituimus eamque « de Sha-Si » ab huius nominis urbe appellari v o lumus et missionalibus praefati Fratrum Minorum Ordinis curis, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, concredimus. H u i c igitur novae Praefecturae « de Sha-Si » eiusque p r o tempore Praefectis o m nia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praefecti iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque non obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem haue paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis, vero, ausu temerario hoc at- Actu Pii Pp. XI tentaré praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex A r c e Gandulphi, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo sexto, die septima mensis iulii. Pontificatus Nostri anno quintodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FÜMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph W i l p e r t , Vincentius Decanus Collegii Proton. Bianchi-Oagliesi, Pro ton. Apost. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 23 - Al. Trussardi. III DE WEIHWEIFU .EX VICARIATU APOSTOLICO (( DE W E I H W E I F U » TERRITORII PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE SINSIANG » NUNCUPANDA, SOCIETATI VERBI DIVINI COMMITTENDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad maiorem inter infideles catholicae fidei propagationem non parum sane iuvat Missiones nimio territorio patentes dividere et novas exinde ecclesiasticas sui iuris circumscriptiones constituere aliorum Praesulum regimini committendas. Quum itaque Vicariatus Apostolicus de W e i h weifu in Sinis, sollertibus Pontificii Instituti a S S . Apostolis Petro et P a u l o et a S S . Ambrosio et Carolo pro Missionibus ad exteras gentes sodalium curis concreditus, in quo etiam Societatis V e r b i Divini alumni in Christi Evangelium evulgandum aliquot iam annos impensam dant operam, latissime pateat, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum c o n sulto, consentientibus quoque illarum Missionalium Congregationum Moderatoribus Generalibus, ac praehabito venerabilis Fratris Marii Z a nin, Archiepiscopi Titularis Traianopolitani in B h o d o p e et Delegati A p o s t o l i c i in Sinis, favorabili v o t o , Nos valde opportunum duximus ex illius Vicariatus Apostolici territorio partem illam seiungere, in qua, 26 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis auctoritate qualibet scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex A r c e Castri Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x i x m. augusti, an. M C M X X X V I , Pontificatus Nostri decimo quinto. E . Card. PACELLI, a Secretis Status. II ECCLESIA CONLEGIATA B. MARIAE V. DE KLOSTERNEUBURG, IN ARCHIDIOECESI VINDOBONENSI, BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Inter praeclara pietatis religionisque monumenta, quae in finibus Austriae exstant, procul dubio enitet praenobile templum Olaustroneoburgense, sive Ecclesia C o l l e g i a t a B. Mariae Virginis de « Klosterneuburg » artis operibus celeberrima ac praesertim Sancti Leopoldi relliquiis, quae ipso in l o c o pie devoteque servantur. Fertur quidem, non multo post susceptum Austriae regimen, ipsum Sanctum Leopoldum in l o c o , tunc dicto « M r v e n b u r c h », monasterium condidisse ad honorem Beatae Mariae Virginis, idemque monasterium, magna largitate dotatum, Canonicis Regularibus Sancti Augustini tradidisse, qui, Beato Hartmanno primo eorum Praeposito ac postea Brixinensi Episcopo, moderatore, religiosam illic vitam anno MCXXXITI inchoarunt. Subsequenti anno Innocentius P p . II Litteris Apostolicis suis ecclesiam eandem, Beato Petro oblatam a devoto marcinone Leop o l d o , sub protectione Sanctae Sedis benignissime suscepit. Sanctus vero Austriae Marchio iargis sumptibus ita magnifice exaedificandam atque exornandani curavit ecclesiam-conlegiatam Claustroneoburgensem ut adhuc ipsa, post o c t o saeculorum decursum, omnium admirationi se praebeat. Ad finem feliciter perducta, paulo ante pium ipsius Leopoldi obitum, Sacra Aedes a Conrado Salisburgensium Archiepiscopo, adstantibus etiam Reginaro Pataviensium E p i s c o p o et R o m a n o Gurcensium E p i s c o p o , sollemni ritu consecrata est atque in honorem Beatae Mariae V i r g i n i s D e o dicata, die X X I X mensis septembris, nempe die festo Dedi- cationis Sancti Michaelis Archangeli, an. millesimo centesimo tricesimo sexto; eodemque anno, mense vero novembri, in capitulo Claustri, E c c l e siae ipsi adiacentis, humatum est corpus fundatoris Leopoldi, quem I n n o centius P p . V I I I , anno MCCCCLXXXV in Sanctorum numerum solle- Acta Pii Pp. XI mniter adscribere, Austriae totius Patronum declaravit. N u n c autem corpus idem in sacelli ab ipso sancto nuncupati altare honorificentissimo colitur, quod tabulis opere Lemovicensi pretiosissimis anno M C L X X X I Nicolaus Vicodunensis aurifaber et artifex confecit. Postea Ecclesia Conlegiata Claustroneoburgensis, iam tribus navibus structura romana constans, cura Canonicorum Regularium eorundemque Praepositorum ampliata est, praesertim duabus turribus ac nonnullis sacellis. Magnis praeterea campanis, duobus organis, altaribus marmoreis, choro artificiosissimo, statuis, picturis aliisque operibus affabre factis ditata et exornata, inter potiores ac venerabiliores Sacras Aedes Austriae merito numeratur. Frequentes devotique per annum, praesertim mense novembri, die Sancti Leopoldi festo, christifideles illuc accurrunt, ad Sancti Austriae Patroni sepulcrum celebrandum ibique sacras indulgentias lucrandas, quibus Romani Pontifices pium locum cumularunt. Haec animo repetentes cum hodiernus Praepositus atque Abbas Congregationis Austriae Canonicorum Regularium Lateranensium Nos humillimis iteratisque supplicationibus deprecatus sit, ut octavi saecularis anni occasione ab ecclesiae-conlegiatae Claustroneoburgensis prima dedicatione, ecclesiam eandem titulo privilegiisque Basilicae minoris augere dignaremur, N o s , attentis Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Vindobonensium Archiepiscopi, nec non hodierni Praesidis Foederatis Austriae commendationibus, votis memoratis concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae c u m ita sint, audito quoque Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in modum Ecclesiam Conlegiatam Claustroneoburgensem sub titulo B. Mariae Virginis prope V i n d o b o n a m exsistentem, titulo ac dignitate Basilicae Minoris augemus, omnibus iuribus privilegiisque adiectis, quae de iure competunt. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec edicimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent vel pertinere poterunt nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m ex A r c e Castri Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x i v m. septembris, an. M C M X X X V I , Pontificatus Nostri decimo quinto. E , Card. P A C E L L I , a Secretis Statîis. 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA AD E M U M P. D. DOMINICUM TIT. S. CAESAREI IN PALATIO DIACONUM CARDINALEM MARIANI^ ADMINISTRATIONI BONORUM APOSTOLICAE SEDIS PRAEPOS I T U M , DENA LUSTRA SACERDOTII E X P L E N T E M . PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Intima animi commotione atque effusa in D o m i n o laetitia quinquagesimum a suscepto sacerdotio annum privatim ac secreto peragere voluisti. At v e r o , quum primum ad Nostras aures pervenit huius faustitatis notitia, temperare Nobis non potuimus, quin tibi iucunde exhiberemus paternas gratulationes ac fervida omina, quae nunc publice hisce Litteris pandere quoque perplacuit. In comperto est enim animarum studium, quo in diuturna ista sacri muneris perfunctione indesinenter enituisti, praesertim divinum verbum declarando et catecheticae institutioni peculiarem industriam afferendo, cuius quidem praeclarum exstat testimonium in tuo ipso opere, typis iterum recens edito, quod integritate doctrinae, orationis perspicuitate et animi sacerdotalis fervore merita laude h o n e s t a t u s Cognita autem sunt planeque Nobis perspecta sollicitudo ac prudentia, quibus ipse tuendis Apostolicae Sedis rationibus bonisque eiusdem administrandis haud brevi tempore incubuisti, tum Benedicto XV fel. rec. Decessori Nostro, tum Nobismet Ipsis pretiosam devotissimamque operam navando. N o s itaque eiusmodi tua erga Ecclesiam promerita tanti duximus, ut te abhinc annum ad amplissimum Patrum Purpuratorum Ordinem cooptare voluimus et longa ista in gerendis bonis experientia uti non desivimus. Nunc vero, oblatam nacti opportunitatem, de emensis laboribus tibi denuo libenterque gratulamur et felicissima quaeque a Deo etiam atque etiam ominamur. Cuius quidem divinae liberalitatis praenuntia atque singularis Nostrae dilectionis testis sit A p o s t o lica Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, tuisque coniunctis atque amicis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x x mensis decembris, anno M C M X X X V I , Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XI Sacra Congregatio 29 Consistorialis ACTA 88. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i NOVAE SEGOBIAE ET T U G U E G A R A O A N A DECRETUM MUTATIONIS F I N I U M DIOECESIUM E x c m u s P . D . Iacobus C . Sancho, Episcopus Novae Segobiae, plene assentiente Exciho P. D. Constantio Jürgens, E p i s c o p o Tuguegaraoano, petiit ut, in fidelium bonum, finitimae dioecesi Tuguegaraoanae aggregarentur sequentes territorii suae dioecesis portiones, in parte orientali sitae, quae post erectionem Praefecturae Apostolicae Montanae pene avulsae a sua dioecesi manserunt, nimirum : districtus Langanan, Zi- migiii, Cayapa et districtus ab aquis fluminis Malig irrigatus. P o r r o Ssmus Dominus Noster Pius D i v . P r o v . P p . X I , rei opportunitate perpensa, suffragante quoque E x c m o P. D. Gulielmo Piani, Archiepiscopo Nicosiensi et Delegato A p o s t o l i c o in Insulis Philippinis, porrectis precibus benigne annuens, hoc Consistoriali Decreto statuit ut praefati districtus, cum clero et fidelibus ibi legitime existentibus, a dioecesi Novae Segobiae dismembrentur et dioecesi Tuguegaraoanae perpetuo incorporentur; mutatis hac ratione finibus utriusque dioecesis. Ad haec autem exsecutioni mandanda Sanctitas Sua deputare dignata est eumdem E x c m u m P. D. Gulielmum Piani, eidem omnes tribuens facultates necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n stitutum, facto onere remittendi quam primum ad S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 6 iunii anni 1936. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis. L . © S. V. Santoro, Adsessor. 30 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II ARCHIDIOECESIS S. IACOBI DE CHILE ET VICARIATUS APOSTOLICI DE ARAUCANIA DECRETUM MUTATIONIS F I N I U M E x c m u s P. D. Horatius Campillo, Archiepiscopus S. Iacobi de Chile, postulavit ab A p o s t o l i c a Sede ut insula, cui nomen « Pasqua », in Oceano Pacifico sita et ab oris Reipublicae Chilenae duorum millium et amplius chilometrorum spatio distans, ab Archidioecesi, ad quam pertinet, dismembraretur et Vicariatui A p o s t o l i c o de Araucania, c u m suis incolis, adiungeretur, quo eorumdem administrationi spirituali facilius consuli possit. Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius D i v . P r o v . P p . X I , petitionis opportunitate perpensa, habito consensu Vicarii A p o s t o l i c i de Araucania, et attento favorabili voto Sacrae Congregationis de Propaganda Fide nec non E x c m i P. D. Hectoris Felici, Archiepiscopi titularis Corinthiensis et Nuntii Apostolici in Chilena Republica, Apostolicae potestatis plenitudine, atque suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit aut eorum qui sua interesse praesumant consensu, statuit, vi praesentis Consistorialis Decreti, ut praefata insula « Pasqua » ab A r c h i dioecesi S. Iacobi de Chile dismembretur et Vicariatui A p o s t o l i c o de Araucania incorporetur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda, idem Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est E x c m u m Nuntium A p o s t o l i c u m supradictum, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere intra sex menses a receptis Litteris Apostolicis, ad hanc Sacram Congregationem mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 24 octobris anni 1936. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis. L. © S. B. Renzoni, Substitutus. Sacra Congregatio 31 Consistorialis III CRACOVIENSIS-TARNOVIENSIS DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIUM Fideles pagorum Ispina et Krzykowlea, pertinentes ad paroeciam Niepolomice in archidioecesi Cracoviensi, ab Apostolica Sede efflagitarunt ut viciniori paroeciae Grobla, quae pertinet ad dioecesim Tarnoviensem, aggregarentur. P o r r o Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. P p . X I , rei opportunitate perpensa, attento consensu tum Ordinarii Cracoviensis tum Ordinarii Tarnoviensis, oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut praefati pagi Ispina et Krzykowka a paroecia Niepolomice et ab archidioecesi Cracoviensi separentur atque paroeciae G-rolla et dioecesi Tarnoviensi perpetuo tribuantur. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est R. D. Alaphridum Pacini, Gestorem ad interim negotiorum ecclesiasticorum apud Nuntiaturam Apostolicam in Republica Polona, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate c o n stitutum, eidem facto onere mittendi intra sex menses ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 28 novembris 1936. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis. L.©S. V. Santoro, Adsessor. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa X I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore providere dignatus est, nimirum : die 30 octobris 1936. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Patrensi praefecit E x c . P . D . Aloysium F o g a r , hactenus Episcopum Tergestinum et lustinopolitanum. die 20 decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Caesariensi in Palaestina R . D . A l o y s i u m Traglia, Antistitem Urbanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Sionensi R. D. Franciscum Pascucci, Antistitem Urbanum. die 30 decembris. — Cathedrali Ecclesiae Muranae R. D. Bartholomaeum Mangino, Canonicum Primicerium capituli cathedralis Nuce- rini Paganorum. — Cathedrali Ecclesiae Oppidensi R. D. Nicolaum Canino, A r c h i presbyterum-parochum oppidi — Cathedrali Ecclesiae Gimigliano in archidioecesi Catacensi. Hagulstadensi-Novocastrensi R. D. Iose- phum McCormack, canonicum ecclesiae cathedralis et Vicarium capitularem eiusdem dioecesis. die 5 ianuarii X931. — Cathedrali Ecclesiae Buffalensi E x c . P. D. Ioannem Duffy, hactenus E p i s c o p u m Syracusensem. — Cathedrali Ecclesiae Victoriensi in Insula Vancouver R. D. Ioannem C o d y , parochum in archidioecesi Ottaviensi. die 12 ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Famagustanae R. D. Paulum Castiglioni, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Mediolanensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Alaphridi Ildefonsi Cardinalis Schuster, Archiepiscopi Mediolanensis. die 13 ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tamiathitanae R. D. Guilelmum Grassi, Antistitem Urbanum, Abbatem-parochum ecclesiae collegialis S. Barnabae in oppido Marino in dioecesi Albanensi. die 23 ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Policastrensi R. D. Fridericum Pezzullo, Rectorem Seminarii Aversani. die 1 februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Chamberiensi Exc. P . D . Petrum Durieux, hactenus E p i s c o p u m Vivariensem. — Cathedrali Ecclesiae Meldensi R. D. Iosephum Evrard, A r c h i presbyterum paroeciae vulgo de Calais. Sacra Congregatio 33 Concilii SACKA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS T. PRAECEDENTIAE Die 73 aprilis 1935 FACTI SPECIES. — I n quodam oppido dioecesis T. duae extabant Confraternitates, quarum una anno 1831, altera vero anno 1835 erecta fuit. H a r u m prima, quippe erectione prior, de iure habuit praecedentiam, quam etiam de facto exercuit super secundam. Quum vero haec postrema per Breve apostolicum diei 6 septembris 1870 in Archiconfraternitatem evecta sit « cum omnibus et singulis ((praerogativis, iuribus et honoribus solitis et consuetis..., et cum iure « aggregandi alias eiusdem nominis atque instituti in dioecesi T. dum(( taxât existentes », ex tunc sibi etiam competere praecedentiae ius c o n tendit. At semper restitit prima Confraternitas, defendens suum ius antea pacifice possessum. Quapropter ad ulteriores praecidendas concertationes inter easdem Sodalitates ab hac Sacra Congregatione quaesitum fuit, cuinam in casu ius praecedentiae competat. DISCEPTATIO. — Iuxta Codicem I . C. « inter pias laicorum Associatioo (( nes ordo praecedentiae est qui sequitur : I Tertii Ordines ; 2° A r c h i c o n f r a t e r n i t a t e s ; 3° Confraternitates» (can. 701 § 1 nn. 1-3). E x c i p i t u r Confraternitas Ssmi Sacramenti, quae in processionibus theophoricis praecedit ipsis Archiconfraternitatibus, non autem Tertiis Ordinibus. Quod principium non novum esse videtur, si cum iurisprudentia anteriori comparatur. N a m S. C. Rituum in una Lucerina diei 25 septembris 1875, n. 3381, statuit ut praecedentia agnosceretur, et quidem a die expeditionis litterarum apostolicarum evectionis ad gradum Archisodalitatis c o m putanda, Sodalitati a S. Cruce auctae titulo B. M. Virginis Dolorosae, dein aggregatae Archisodalitati Ssmae Trinitatis de Urbe, ac tandem ad gradum Archisodalitatis evectae. Et eadem S. C. Rituum in una Abellinen, diei 18 augusti 1877, n. 3432, Sodalitati B. V. de Monte Carmelo, anno 1876 ad gradum Archisodalitatis evectae^ super ceteras A r chisodalitates et super omnes Sodalitates ius praecedentiae agnovit. ACTA, vol. IV, n. 2. — 20-2-937. 3 34 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Hae decisiones omnino concordant c u m praescripto canonis 106 n. 3 Codicis I. C, ubi statuitur: « Inter diversas personas ecclesiasti« eas, quarum nulla habeat in alias auctoritatem : qui ad gradum potio« rem pertinent, praecedunt eis qui sunt inferioris gradus ». Pacifica vero possessio, de qua in n. 5 eiusdem canonis, tantum valet cum quaestio de praecedentia oritur inter personas ecclesiasticas <( eiusdem speciei et gradus ». At posita evectione cuiusdam personae ad gradum potiorem, standum est n. 3 dicti canonis 106, eidem agnoscendo praecedentiae iure, quod a die obtentae evectionis ipsa acquirit. In casu autem prima Confraternitas super secundam ideo merito fruita est praecedentia, quia erectionis prioritatem possidebat. At per Litteras apostolicas diei 6 septembris 1870 secunda Confraternitas in Archiconfraternitatis gradum evecta est « c u m omnibus et singulis prae<( rogati vis, iuribus et honoribus solitis et consuetis », inter quae profec t o ius praecedentiae adnumerandum est. Nec in contrarium valide invocari posse videtur praescriptio ex eo deprompta quod prima Confraternitas hucusque praecedentiam retinuit super secundam in Archiconfraternitatem erectam. Nam ad praescriptionem inducendam, a d normam canonis 1512 Codicis I . C , requiritur bona fides, seu possessio pacifica, quae in casu penitus desideratur, quum eadem Confraternitas in Archiconfraternitatem evecta semper obstitit, adeo ut inter duas Sodalitates saepe saepius contentiones et iurgia ex hoc capite exorta sint. Cum quaestio proposita sit in Comitiis plenariis diei 13 aprilis 1935, E m i Patres huius S. Concilii ad dubium : Utrum ius praecedentiae complétât Archiconfraternitati Affirmative ad primam an Confraternitati partem; Negative ad in casu, responderunt : secundam. Quam responsionem Ssmus D . N . Pius divina Providentia P p . X I in Audientia diei 15 eiusdem mensis dignatus est approbare et confirmare. I. Bruno, Secretarius. Sacra Congregatio 35 Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM RESPONSA DE MISSA VOTIVA D. N. IESU CHRISTI ^ S U M M I ET AETERNI SACERDOTIS. Edito Decreto Urbis et Orbis diei 11 martii 1936, quo unica Missa votiva de Christo, Summo et Aeterno Sacerdote, singulis primis feriis V cuiusque mensis celebranda concedebatur quibusdam sub conditionibus, B. P. Pancratius Pfeiffer, Superior Generalis Societatis Divini Salvatoris, Sacrae Rituum Congregationi haec humillime subiecit dubia, pro opportuna declaratione: I. An in Missa hac votiva de concessa pro primis feriis et quintis Christo, Summo cuiusque mensis, et Aeterno Sacerdote, dicendum sit Gloria superioris ritus, Credo! I I . An quando haec Missa impediatur a festo du- plicis nempe primae vel secundae classis, loco Missae impeditae dici possit eiusdem commemoratio sud unica conclusione cum prima oratione festi! I I I . Quo colore Missa votiva de Iesu Christo, Summo et Aeterno Sacerdote, sit celebranda! Sacra R i t u u m Congregatio, mature consideratis expositis, audito quoque Commissionis specialis suffragio, his precibus praelaudati Superioris Generalis respondendum censuit : Ad I : Ad II : sti, aut Ad eius III : Affirmative ex gratia; Affirmative, dummodo non occurrat festum D. N. Iesu Chri- Octava; Adhibeatur color albus. F a c t a postmodum de his omnibus Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Papae XI relatione per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum C o n gregationi Praefectum, Sanctitas Sua sententiam ipsius Sacrae Congregationis ratam habuit et confirmavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. D i e 25 novembris 1936. C . Card. LAURENTS, Praefectus. L. $ S. A. Carinci, Secretarius. 36 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRI B M SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ANTIOCHEN. MARONITARUM NULLITATIS MATRIMONII (BARAN-SALOMÈ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Michaelis Salome, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 6 aprilis 1937, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendo, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. Dubium : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti Dñi Michaelis Salome, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Stanislaus Janasik, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 19 ianuarii 1937. I. Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Michel Salome, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 6 avril 1937, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Michel Salome devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium SAGRA Romanae 37 Curiae CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 5 gennaio 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la "S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Ven. Servo di Dio Giovanni Nepomuceno de Tschiderer,. Vescovo di Trento. Martedì, 19 gennaio 1937, ha avuto luogo la Congregazione ordinaria dei Sacri Riti, in Vaticano, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Prelati Officiali hanno preso in esame le seguenti Cause: a) Introduzione della Causa del Servo di Dio Adolfo Petit, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. ò) Esame degli scritti della Serva di Dio Maria Pia Notari, fondatrice delle Suore Crocifìsse Adoratrici del Ssmo Sacramento. c) Esame degli scritti del Servo di Dio Leone Dupont. d) Esame degli scritti del Servo di Dio Francesco Coli, sacerdòte professo dell'Ordine dei Predicatori. Martedì, 26 gennaio 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Riti ordinaria e particolare, nella quale al giudizio degli Emi e Revmi Signori Cardinali, componenti la medesima, sono stati sottoposti i seguenti argomenti : 1) Intorno alla validità del Processo Apostolico costruito nella Curia di Firenze sopra i miracoli, nonché dei processi addizionali costruiti sopra i miracoli nelle Curie di Muro Lucano e La Piata, nella causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Giustino de Iacobis, Vescovo di Nelopoli e primo Vicario Apostolico d'Abissinia, della Congregazione della Missione di S. Vincenzo de' Paoli. 2) Intorno alla validità del Processo Apostolico costruito in Firenze sopra un miracolo nella causa di beatificazione e canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Maria Giuseppa Rossello del Terz'Ordine di San Francesco, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie di Nostra Signora della Misericordia. 3) Intorno alla validità dei Processi Apostolici sopra i miracoli nella causa di beatificazione e canonizzazione della Ven. Serva di Dio Gioacchina Acta as Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale da Vedruma, ved. de Mas, Fondatrice dell'Istituto delle Suore Carmelitane della Carità. 4) Intorno alla validità dei Processi Apostolici sopra i miracoli in specie consumiti nella causa della Serva di Dio Maria Domenica Mazzarello, prima Superiora dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice. 5) Intorno alla validità dei Processi Ordinari ed Apostolici per la causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Luisa Borgiotti, Çonfondatrice dell'Istituto delle Suore di Gesù Nazzareno. 6) Intorno alla validità dei Processi Apostolici ed Ordinari nella causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria della Passione di N. S. G. C, dell'Istituto delle Suore Crocifisse Adoratrici del Ssmo Sacramento. 7) Intorno alla validità dei Processi Ordinari ed Apostolici nella causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Caterina Iarrige, del Terz'Ordine di S. Domenico. 8) Intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano V I I I , non mai prestato al Servo di Dio Muciano Maria dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole -Cristiane. 9) Intorno al culto, come sopra, non mai prestato alla Serva di Dio Elena Guerra, Fondatrice dell'Istituto delle Oblate dello Spirito Santo, dette Suore di S. Zita. 10) Intorno al culto, come sopra, non mai prestato al Servo di Dio Michele Rua, Sacerdote e Rettore Maggiore della Pia Società Salesiana. 11) Intorno al culto non mai prestato alla Serva di Dio Maria della Provvidenza, al secolo Eugenia Smet, Fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausiliatrici delle Anime del Purgatorio. Martedì, 16 febbraio 1937, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente della causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Bartolomeo Canale, Sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di S. Paolo, Barnabiti, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti antepreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dallo stesso Servo di Dio. Diarium Romanae SEGRETERIA 39 Curiae DI STATO NOMINE Con Brevi apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 28 ottobre 1936. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Pacelli, Protettore dell'Istituto Ssmo 28 novembre » delle Suore Adoratrici del Sacramento di Buenos Aires. S. E. Revma Monsig. Antonio Drapier, Arcivescovo tit. di Neocesarea del Ponto, Delegato Apostolico dell'Indocina. 2 dicembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto della Beata Tergine Maria {Loreto Nuns) di Rathfarham (Dublino). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore dell'Istituto delle Piccole Suore dei Malati di Mauriac 5 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore della dell'Assunzione » » » (Saint-Flour). Congregazione delle Oblate (Parigi). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Tommaso di Villanóva. tì » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Andrea (Tournai). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protettore dell'Istituto dei Fratelli della S. Fami- glia di Belley. 13 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore rità » » )) dell'Istituto dell'Ospedale delle Generale Suore della Ca- di Montréal. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore della Congregazione di Nostra Si- gnora di Montreal. » » » S. E. Revma Monsig. Federico Lunardi, Arcivescovo tit. 14 » » S. E. Revma Monsig. Filippo Cortesi, Arcivescovo tit. di di Side, Nunzio Apostolico in Bolivia. Sirace, Nunzio Apostolico in Polonia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 dicembre 1936. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Religiose della Presentazione di Maria di Bourg-Saint Andéol (Viviers). 21 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore Signora » » » dell'Istituto di delle Suore di Nostra Namur. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore dell'Istituto delle Suore Signora della Carità del Rifugio di Nostra (Caen). » » » S. E. Revnìa Monsig. Luigi Traglia, Arcivescovo tit. eletto 23 » » L'Emo e Re vino Signor Cardinale Domenico Jorio, Pro- di Cesarea di Palestina, Vicegerente di Roma. tettore dell'Istituto delle di Maria Ausiliatrice Assistenti al Soglio Suore Sacramentine (Roma). Pontificio: 30 novembre 1936. S. E. Revma Monsig. Agostino Kandathil, Arcivescovo Malabarese di Ernakulam. 6 dicembre » S. E. Revma Monsig. Marcello Mimmi, Arcivescovo di » S. E. Revma Monsig. Giacomo Naughton, Vescovo di Esil- Bari. 21 » iala. 6 gennaio 1937. S. E. Revma Monsig. Pietro Celestino Cézérac, Arcivescovo di Albi. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 3 dicembre 1936. Monsig. Vittore Chastré, dell'archidiocesi di Bourges. 9 » » Monsig. Francesco Luttor, Consigliere ecclesiastico della Legazione di Ungheria presso la Santa Sede. » » » Monsig. Giovanni Battista Geronimi, della diocesi di Ajaccio. 14 » » Monsig. Belisario A. Philipps, dell'archidiocesi di Lima. » » » Monsig. Achille Castañeda, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Antonio Casanova, della diocesi di Cuzco. 15 » » Monsig. Luciano Savin, del Vicariato Apostolico della Guyana Francese. 18 » » Monsig. Luigi Fadini, della diocesi di Lodi. Diarium Romanae Prelati Domestici di Sua 15 giugno 31 agosto » » » » » » 41 Curiae Santità. 1936. Monsig. Angelo Dell'Acqua, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Floyd L. Begin, della dioecesi di Cleveland. » » Monsig. Giorgio N. Habig, della medesima diocesi. » » Monsig. Michele Leaky, della medesima diocesi. Monsig. Bartolomeo J. Ponikvar, della medesima diocesi. 29 settembre » 24 novembre » Monsig. Antonio Allmer, Pro-Vicario Castrense (Austria). Monsig. Paolo Savino, dell'archidiocesi di Napoli. 28 » » Monsig. Giorgio Valliarumpeth, dell'archidiocesi di Ernakulam. Monsig. Carlo Signargout, dell'archidiocesi di Bourges. Monsig. Stefano Lagrange, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Libera, della diocesi di Como. 2 dicembre Monsig. Paolo Martinelli, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Tongelen, dell'archidiocesi di Vienna. Monsig. Giovanni Ivânyi, della diocesi di Cinque Chiese. Monsig. Stefano Szentkirályi, della medesima diocesi. Monsig. Stefano Komócsy, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Enrico Everardo Giacomo Hoogveld, dell'archidiocesi di Utrecht. » » » 9 » » Monsig. Francesco Bastos, dell'archidiocesi di San Paolo del Brasile. Monsig. Enrico Giuseppe Noon, della diocesi di Fall River. » » » Monsig. Edoardo Giuseppe Carr, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietro Luigi Damaso Robert, della medesima dio- » Monsig. Antonio Pacheco Vieira, della medesima diocesi. » Monsig. Patrizio Edoardo McGee, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni de Fontes Ferraz, della medesima dio- cesi. » » cesi. 11 » Monsig. Guglielmo McCurrach, della diocesi di Dunkeld. » » Monsig. Enrico Schrauwen, della diocesi di Breda. » Monsig. Giuseppe Ziani, della diocesi di Trieste. 16 » Monsig. Massimino Milani, della diocesi suburbicaria di 21 » Monsig. Silvio Sericano, della diocesi di Tortona. Sabina e Poggio Mirteto. 28 » Monsig. Giuseppe Lefebvre, della diocesi di Poitiers. » » Monsig. Michele Backès, della medesima diocesi. 4 gennaio 1937. Monsig. Francesco Passante, della diocesi di Ostuni. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ONORIFICENZE Con Brevi apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: II Cavalierato dell'Ordine Piano: 12 novembre 1936. Al sig. Ottavio Do Nascimento Brito (Brasile). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 12 novembre 1936. Al sig. Antonio Garcia Medeiros Netto, Presidente del Senato nella Repubblica del Brasile. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 dicembre 1936. Al sig. comm. Vittore Bucaille, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 11 novembre 1936. Al sig. * ing. Amedeo Trombetta (Italia). 14 » » A S. E. il sig. Andrea Geisser Celesia di Vegliasco, Mi- 24 » » Al sig. dott. Tommaso Casares (Argentina). nistro d'Italia a Teheran. » » » Al sig. dott. Attilio Dell'Oro Maini (Argentina). 27 » » Al sig. Eugenio Restau, dell'archidiocesi di Malines. » Al sig. comm. prof. Pietro De Sanctis (Roma). 15 4 dicembre » ». Al sig. Giacomo Truelle (Francia). 21 » » Al sig. dott. Vincenzo Rogari (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8/Gregorio Magno, classe civile: 10 settembre 1936. Al sig. dott. Raffaele Formosa (Italia). » » » Al sig. dott. Costanzo Scarella (Italia). » » » Al sig. dott. Claudio Cortini (Italia). » » » Al sig. Francesco Gilmore, dell'archidiocesi di Sydney. 26 » » Al sig. prof. Giovanni Vacchelli, dell'archidiocesi di Mi- 21 ottobre » Al sig. Ernesto Douyon, dell'archidiocesi di Porto Prin- lano. cipe. » » » Al sig. Michele Starace, della diocesi di Castellammare di Stabia. » Al sig. Rodolfo Pabst, della diocesi di Berlino. » Al sig. dott. Angelo Landra (Italia). 4 novembre » Al sig. dott. Antonio Bucci, della diocesi di Faenza. 9 » Al sig. Gerardo Rubbens, dell'archidiocesi di Malines. » » » Diarium Romanae 43 Curiae 16 novembre 1936. Al sig. prof. Giuseppe dei Marchesi Lepri (Roma). ». » 1 dicembre » Al sig. prof. Luigi Lombardi (Roma). » Al sig. notaio Vittorio Coglievina, dell'archidiocesi di Vienna. » ». » Al sig. Domenico Soligno, dell'archidiocesi di La Paz. 11 » » Al sig. archit. Augusto Courcoux, dell'archidiocesi di » » » Al sig. cav. Giuseppe Meyerie, della medesima archidio- 16 » » Al sig. Federico Giovanni Sheedy, dell'archidiocesi di 30 » » Al sig. Emilio Boiteux, della diocesi di Metz. Lione. . cesi. Westminster. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 24 agosto » 1936. Al sig. avv. Aurelio Espis, dell'archidiocesi di Cagliari, » Al sig. avv. Venturino Castaldi, della medesima archidiocesi. » 19 » 30 » 9 » 13 16 27 Al sig. rag. Angelo Aresti, della medesima archidiocesi. Al sig. Claudio Villasanta, della medesima archidiocesi. » » Al sig. rag. Bruno Bernardini, della diocesi di Vicenza, Al sig. dott. Saverio Finizio, della archidiocesi di Chieti. ottobre » » » Al sig. Giuseppe Pepe (Italia), Al sig. dott. Carlo Romano Moneta (Italia), Al sig. Giuseppe Gevaert, dell'archidiocesi di Malines, Al sig. Carlo Gevaert, della medesima archidiocesi. novembre » Al sig. Carlo Carton, dell'archidiocesi di Cambrai, Al sig. Augusto Le Guennant, dell'archidiocesi di Parigi. » » A S. E. il sig. Alessandro Vértesy de Vértesalja (Ungheria) . Al sig. K. Kunjavira Tharakan Parayil, dell'archidiocesi di Ernakulam. Al sig. Verkey A vira Tharakan Parayil, della medesima archidiocesi. A l sig. avv. not. Gerolamo Masella, della diocesi di Alife. dicembre » Al sig. Armando Giuseppe Dugal, dell'archidiocesi di Montréal. Al sig. Giuseppe Eusebio Alfonso y Ayala (Cuba). Al sig. ing. Giorgio Luigi Echarte y Mazorra (Cuba). Al sig. dott. Giuseppe Emanuele Cortina y Garcia (Cuba). » Al sig. dott. Giulio Morales Coello (Cuba). » Al sig. dott. Luca Samadrid Larriba (Cuba). 12 Al sig. Roberto Buthaud, della diocesi di Poitiers. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 12 dicembre 1936. Al sig. Teofilo Besson-Leaud, della medesima diocesi. 15 » » 29 » » Al sig. Giovanni Bey Ayoub, dell'archidiocesi greco-melchita di Horns, Hama, Yabroud. Al sig. rag. Domenico Baldi (Italia). » » » Al sig. Giuseppe Mennini (Italia). » » » Al sig. rag. Roberto Palumbo (Italia). La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 27 novembre 1936. Al sig. Generale « v i t é z » Lajos Keresztes-Fischer (Ungheria) . La 'Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 3 dicembre 1936. Al sig. Colonnello Carlo Mendieta y Montefur, già Presidente della Repubblica di Cuba. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 7 dicembre 1936. Al sig. Comandante Luigi Rodolfo Miranda y de la Rua (Cuba). La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 24 ottobre 1 novembre 1936. Al sig. dott. Carlo Maria Stepan (Austria). » A S. E. il sig. Marchese Giuseppe Talamo Atenolfi di Castelnuovo, Ministro d'Italia nel Perù. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 30 ottobre » » 1936. Al sig. prof. gr. uff. Virgilio Testa (Italia). » Al sig. avv. Giuseppe Valignani dei baroni di Turri (Italia). 9 novembre » Al sig. dott. Antonio Cassia, dell'archidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 12 dicembre 1935. Al sig. Generoso De Cunzo, dell'archidiocesi di Bari. 30 settembre 1936. Al sig. Duca Paolo Sallier de la Tour Corio (Italia). 24 ottobre » Al sig. dott. avv. Cesare Vizzardelli, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. dott. Domenico Moretti, della medesima archidio- » » » Al sig. Vincenzo Starace, della diocesi di Castellammare cesi. di Stabia. Diarium Romanae 31 » ottobre » 1936. Al sig. rag. Corrado Delfini (Italia). Al sig. dott. Candido Battisti (Italia). » Al sig. dott. Raffaele Palmisano (Italia). » » Curiae » Al sig. Giuseppe Feiferlik (Austria). 14 » » Al sig. Adriano Monaco (Italia). Al sig. dott. Raffaele De Sanctis, 16 » » Al sig. Nicola Cupolo (Roma). » Al sig. cav. Igino Palla, del Vicariato Apostolico della 12 novembre dell'archidiocesi di Bari. 25 Cirenaica. Al sig. Conte Gyula Teleki (Ungheria). 27 » » » » » » » Al sig. Capitano Andrea Scholtz (Ungheria). Al sig. Barone Eriberto De Thierry (Ungheria). » » » Al sig. Tenente Colonnello Giorgio Brunswik de Korompa » Al sig. « vitéz » Gabriele de Gerlóczy (Ungheria). » » Al sig. Tibor de Németh (Ungheria). » » Al sig. Mattia Tsu Kong Kia, del Vicariato Apostolico (Ungheria). 29 di Shanghai. Al sig. Stanislao Seng Ta Gni, del medesimo Vicariato. » » 5 dicembre » Al sig. Domenico Misté, della diocesi di Vicenza. » » Al sig. avv. Gennaro Galdo, dell'archidiocesi di Napoli. Al sig. ing. Ferdinando Licenziati, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. ing. Gaetano De Nicola, della medesima archidiocesi. » » Al sig. dott. Francesco Morgera, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Antonino Pariapiano Velia, della diocesi di Agrigento. Al sig. rag. Francesco Favia, dell'archidiocesi di Bari. 10 » » Al sig. dott. Corrado Sabatelli, della medesima archidiocesi. Al sig. ing. Andrea Battaglia, della diocesi di Mondovì. 11 » » Al sig. Giuseppe Ghislanzoni, della diocesi di Bergamo. 12 Al sig. avv. Francesco Nava, dell'archidiocesi di Milano. 21 Al sig. prof. Eugenio Catello, della diocesi di Caiazzo. 29 » » 11 gennaio » Al sig. ing. Lorenzo Bonanni (Italia). » Al sig. dott. Pietro Battistoni (Italia)! 1937. Al sig. Pio Nugari, della diocesi suburbicaria di Albano. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Il Cavalierato dell'Ordine di S. Officiale Silvestro Papa: 23 dicembre 1935. Al sig. Angusto Issopi (Roma). 23 agosto 1936. Al sig. Giuseppe Luigi Donzelli, dell'archidiocesi di Cagliari. 28 settembre » Al sig. Leopoldo Arthold, della diocesi di S. Ippolito. 20 » Al sig. avv. Michele Amato (Roma). » ottobre » » Al sig. Patrizio Giuseppe Russel, dell'archidiocesi di Perth. 22 » Al sig. Benedetto Tetecher (Roma). 28 » Al sig. Francesco Tusoni, della diocesi di Civita Castellana. Al sig. avv. Carlo Bressani, dell'archidiocesi di Udine. 7 novembre Al sig, Giovanni Spinelli (Roma). » Al sig. Sante Querin, della diocesi di Concordia. 9 Al sig. Dante De Angeli, dell'archidiocesi di Milano. » Al sig. Augusto Jacobi, della diocesi di Savona. 18 Al sig. Rodolfo Stöger, dell'archidiocesi di Vienna. 21 Al sig. Francesco Berlese, della diocesi di Ceneda. Al sig. ing. Guglielmo Bassano, del Vicariato Apostolico della Cirenaica. 27 29 » Al sig. Giovanni Melocco (Ungheria). » Al sig. Rodolfo Moresi (Roma). Al sig. rag. Antonio Pagliariccio, della diocesi di Seni- 2 dicembre gallia. 4 » » Al sig. Enrico Soler y Barò (Cuba). » » » Al sig. rag. Colombo Antonino Cerami (Roma). 6 » » Al sig. dott. Pietro Rodríguez Capote y Fernandez de » Al sig. dott. Nemesio Ledo y Seijo (Cuba). Castro (Cuba). » » Al sig. Alessandro De Lakatos (Ungheria). » Al sig. avv. Umberto D'Angelillo, dell'Abbazia « Nullius » » Al sig. geometra Bernardo Catalini, dell'archidiocesi di 16 » Al sig. Vittorio Fialho, dell'archidiocesi di Bombay. 21 » Al sig. Barone Maurizio de Fontenay, dell'archidiocesi di 10 di Monte Vergine. Fermo. Parigi. 22 » * Al sig. Rosario Scuteri (Italia). Diarium Romanae , Curiae Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 1936. Monsig. Gioacchino dos Santos, della diocesi di Uberaba. 21 giugno » » » Monsig. Emanuele Fleury Curado, della medesima diocesi. 23 luglio » Monsig. Paolo Racz, dell'Amministrazione Apostolica ài Debrecen. 22 ottobre » Monsig. Boleslao Grudzienski, dell'archidiocesi di Leopoli dei latini. Monsig. Casimiro Lozinski, della medesima, archidiocesi. Monsig. Ludovico Peciak, della medesima archidiocesi. Monsig. Matteo Sokotowski, della medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Cseznak, della medesima archidiocesi. Monsig. Casimiro Bilczewski, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Konieczny, della medesima archidiocesi. 12 novembre » Monsig. Giacomo Naduvathchery, dell'archidiocesi di Ernakulam. Monsig. Giuseppe C. Panjikaran, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Marchetti, del Patriarcato di Venezia. Monsig. Giovanni Urbani, del medesimo Patriarcato. » » Monsig. Giuseppe Carrer, del medesimo Patriarcato. 2Í Monsig. Casimiro Rovis, della diocesi di Trieste. Monsig. Francesco Ant. Maria van Welie, dell'archidiocesi di Utrecht. 20 7 dicembre 11 Monsig. Leonardo Ambrosini, dell'archidiocesi di Bari. Monsig. Carlo Sajovitz, della diocesi di Trieste. Monsig. Origene Rogari, della diocesi di Gubbio. Monsig. Luigi Fiori, della diocesi di Belluno. Monsig. Emilio Palatini, della medesima diocesi. Monsig. Antonio De Cassai!, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Macchioni, della diocesi di Bagno- » Monsig. Giovanni Blaschke, dell'archidiocesi di Olomouc. 16 Monsig. Agostino Vedovi, della diocesi di Verona. » » » Monsig. Wendelino Giuseppe Nold, della diocesi di Dallas. regio. Monsig. Carlo Livraghi, della diocesi di Lodi. Monsig. Aldo Pucciarini, dell'archidiocesi di Perugia. Monsig. Patrizio Giuseppe O'Beirne, della medesima diocesi. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 dicembre 1936. Monsig. Giuseppe Donnaloja, della diocesi di Monopoli. » » » » » » Monsig. Augusto Mazzoli (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Lojelo-Bianchi (Roma). 13 gennaio 26 » Monsig. Geremia J. Minihan, dell'archidiocesi di Boston. 1937. Monsig. Guido Capocaccia, della diocesi di Bagnoregio. » Monsig. Ottaviano Rosatti, della diocesi di Adria. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8. : 24 dicembre 1936. Monsig. Enrico Bucossi (Roma). Camerieri d'onore Soprannumerari di Spada e Cappa: 20 agosto » » 1936. Il sig. Saverio Bogusz, della diocesi di Tarnovia. » Il sig. Antonio Götz-Okocimski, della medesima diocesi. NECROLOGIO 28 dicembre 1936. Monsig. Antonio Macrioniti, Vescovo tit. de Cestro. 12 gennaio 1937. Monsig. Teófilo Bromboszcz, Vescovo tit. di Candiba. 20 )) » Monsig. Michele Gallagher, Vescovo di Detroit. 21 » » Monsig. Pietro Aziz Hoh, Vescovo caldeo di Zakho« 25 » » Monsig. Patrizio Finegan, Vescovo di Kilmore. 28 » w Monsig. Raimondo Perez y Rodriguez, Patriarca delle Indie Occidentali e Vescovo di Cadice. 7 febbraio » Monsig. Agostino Schinner, Vescovo tit. di Sala. mss> An. et vol. X X I X 18 martii 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 3 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI MOTU PROPRIO QUAEDAM CAUSAE CIVILES, QUAE PERSONAS AULAE PONTIFICIAE RESPICIUNT, COMPETENTIAE SUBJCIUNTUR COMMISSIONIS DIE X X I MENSIS SEPTEM- BRIS ANNI M C M X X X I I INSTITUTAE. PIUS PP. XI A parziale scioglimento della riserva della pienezza dei poteri, da N o i fatta con l'articolo 2 della Nostra Legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. 1, Noi di certa scienza e Motu-proprio disponiamo e stabiliamo che le cause civili di natura patrimoniale ed economica, concernenti la Nostra Corte, comprese le Guardie Nobile, Svizzera e Palatina, siano giudicate dalla Commissione per le cause c i vili di competenza del P o r o Ecclesiastico, istituita c o n il Nostro Motuproprio del 21 settembre 1932. E c i ò abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque cosa in contrario, anche se dégna di speciale menzione. D a t o a R o m a , presso San Pietro in Vaticano, addì venti del mese di febbraio, l'anno millenovecentotrentasette, sedicesimo del Nostro P o n tificato. PIUS PP. XI ACTA, vol. IV, n. 3. - 18-3-937. 50 Acta Apostolicae Sedis LITTERAE - Commentarium Officiale APOSTOLICAE I PEREGRINATIONIBUS AD SANCTAM LAURETANAM DOMUM QUAEDAM PRIVILEGIA INDULGENTIAEQUE TRIBUUNTUR, PRAETER EA QUAE PEREGRINATIONIBUS IN PALAESTINUM ET AD SANCTUARIUM LOURDENSE PER LITTERAS APOSTOLICAS DIE X V I I M. IANUARII AN. M C M V DATAS CONCESSA FUERUNT. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — R o m a n i Pontifices Decessores Nostri, pias christifidelium ad potiora Christiani Orbis Sanctuaria peregrinationes singulari studio iugiter prosequuti sunt, easque peculiaribus gratiis et privilegiis praecipue spiritualibus auxerunt. Quapropter, cum nationalis italici p r o Palaestina ac Lourdensi Sanctuario Comitatus Praeses hodiernus Nos enixe rogaverit ut piis etiam peregrinationibus ad Sanctam Lauretanam D o m u m privilegia indulgentiasque tribuere dignemur, quae iam Apostolicis sub A n u l o Piscatoris Litteris, die x v n mensis ianuarii anno MCMV datis, pro peregrinationibus in Palaestinam et ad Sanctuarium Lourdense concessa sunt, N o s , auditis Sacris tum de Sacramentis tum Concilii Congregationibus, nec non Sacra A p o s t o l i c a Poenitentiaria, postulationibus huiusmodi annuendum ultro libenterque censemus. Itaque hisce Litteris Apostolicis atque auctoritate Nostra favore peregrinationum, quas memoravimus, ad Sanctam D o m u m Lauretanam concedimus ut quoties, propter nimiam peregrinorum frequentiam, multitudo fidelium in ecclesiis recipi nequeat, Sanctum Missae Sacrificium sub divo peragi possit, dummodo ad praecavendam fragmentorum dispersionem, altare, in quo Missa litanda erit, tribus a lateribus tegatur tabulis, vel super idem altare, quo ipsum a ventis protegatur, tentorium adsit obductum ad tria eiusdem altaris latera iuxta aediculae formam descendens, vel alia quoque ratione id fiat, quae c u m reverentia tanto Mysterio debita consentanea sit. Praeterea, Commissionis Pontificiae ad Codicis Canones authentice interpretandos responsioni circa can. 883 die x x m. maii an. M C M X X I I I datae derogantes, omnibus et singulis presbyteris peregrinis, a die primo discessus ad diem domum reditus inclusive, nec non pro toto tempore, quo navis in portibus Consistat, absque induciarum huius stationis limite, facultatem facimus excipiendi sacramentales confessiones sociorum e quavis dioecesi peregrinorum, dummodo ipsi sint ad confessiones excipiendas canonice probati, et quod Acta Pii Pp. XI 51 ad mulierum confessiones debitae cautelae adhibeantur; presbyteris vero confessariis, ad hoc ab ipso peregrinationis Moderatore designatis, confessiones etiam nautarum navi addictorum, aliorumque, qui forte velint sese admissorum sacramentali confessione expiare, recipiendi facultatem largimur, pro parte quae Canonis memorati C. I. C. 883 ambitum excedit. Pari autem Nostra auctoritate veniam facimus ex qua, maritimo itinere durante, dummodo adhiberi queant debitae, quae ad securitatem et dignitatem spectent, cautelae, plures, moderatoris arbitrio, Missae c e lebrentur, atque intra Sacrificii actionem, Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum a presbytero ibidem Sacris operante liceat, ex universo Ecclesiae indulto, adstantibus diriberi. Insuper omnibus ad quos spectat largimur, ex prudenti moderatoris peregrinationis arbitrio, facultatem Sacramentum augustum adservandi, benedictionem cnm E o d e m impertiendi, Illudque in sacris pompis circumferendi, servatis iugiter debitis quoad conveniens decus et securitatem cautelis. Praeterea cum nihil Nobis antiquius sit quam ut O p u s tam frugiferum uberiora capiat incrementa, spiritualibus quoque Indulgentiarum muneribus illud locupletandum censemus. Ideoque ex omnipotentis Dei misericordia et beatorum eius A p o s t o l o r u m Petri ac Pauli auctoritate confisi, die discessus ac die reditus cuiusque peregrinationis ad Sanctuarium Lauretanum, et uno alio die a peregrinationis Moderatore, ipsa durante, designando, omnibus christifidelibus ex utroque sexu, qui vel peregre iter faciant, vel precibus aut alio pio opere peregrinanti bus sese spiritu socient, dumm o d o Eucharisticis dapibus se reficiant, ac pro christianorum principum concordia, haeresum extirpatione, peccatorum conversione ac Sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effundant, Plenariam Indulgentiam misericorditer in D o m i n o concedimus. Veniam quoque facimus lucrandi indulgentias Sanctuarii Lauretani proprias, etiamsi propter nimiam peregrinorum frequentiam vel ex alia rationabili causa Missa inibi fìat sub divo; et, servatis servandis, expressam ad hoc facultatem A p o s t o l i c a Nostra auctoritate tribuimus. Indulgentias insuper Viae Crucis seu Calvariae, vel in maritimo vel in terrestri itinere concedimus, dummodo pia exercitatio fiat turmatim, praecedente tantum lignea Cruce rite benedicta. Commoditati bus autem christifidelium peregrinorum prospicientes, dispensationem a ieiunio atque ab obligatione ciborum quadragesimalium toto itinere, remoto scandalo, largimur hisce in peregrinationibus, d u m m o d o peregrini iisdem diebus vel adsint Missae, vel per horae quadrantem piae meditationi vacent, aut tertiam Rosarii partem recitent. Denique in huiusmodi etiam peregrinationibus Lauretanis a die primo discessus ad novissimum reditus diem inclusive hi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacerdotibus p e r e g r i n a n t e s Breviarii recitationem in illam solidi R o sarii benigne commutamus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec concedimus, largimur ut Peregrinationes Lauretanae in animorum salutem bene vertant, atque amor cultusque christifidelium erga Sanctissim a m Virginem Dei Genitricem Mariam potissimum in Sacra Lauretana D o m o , tot tantisque fidei documentis celeberrima, magis magisque in dies succrescant; decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Datum ex A r c e Castri Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die vi m. augusti, an. MCMXXXVi, Pontificatus Nostri decimo quinto. E. Card. PACELLI, a Secretis Status. II T E M P L U M PRAEPOSITURALE IN HONOREM S S . SYRI ET MATERNI IN CIVITATE DESIO DICATUM, INTRA FINES ARCHIDIOECESIS MEDIOLANENSIS,, BASILICAE MINORIS HONORIBUS AUGETUR. PIUS P P . XI Ad perpetuam rei memoriam. — Mediolanensis Archidioecesis intra fines in civitate natali Nostra « Desio » nuncupata exstat praepositurale templum iam conlegiatum in honorem Sanctorum Syri et Materni D e o dicatum. Fertur Sanctum Ioannem B o n u m , Mediolanensium Archiepiscopum, Sancti Syri relliquias ex lanuensi urbe secum tulisse atque ad honorem eiusdem Sancti antiquum templum ipso in l o c o exaedificandum curasse, quod iam saeculo decimo tertio uti praepositura valde conspicua ob quadraginta eidem subiectas ecclesias memoratur. Capitulum, quod non m o d o in Desiensi templo sed et in finitimis pagis operam suam praebebat, iam ab anno MCCCXCVIII ibi constitutum, olim maiore canonicorum numero pollens, temporibus vero Iosephi II Regis minore canonicorum numero constans, saeculo decimo octavo exeunte, in perturbationibus nempe napoleonicis, suppressum est nec amplius restitutum. H o d i e r n u m autem templum l o c o antiquae sacrae aedis anno millesimo Actu Pii Pp. XI 53 sexcentésimo quinquagesimo primo inceptum a Iosepho Sanctae R o m a nae Ecclesiae Cardinali Pozzobonelli, Mediolanensium Archiepiscopo, anno M D C C X X X X I V consecratum est; at in novam ampliorem formam an. MDCCCXci redactum, denuo a rec. mem. A n d r e a Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Ferrari, Mediolanensium Archiepiscopo, sollemniter est consecratum. Hodiernum Desiense praepositurale templum artis religiosae perinsigne exstat monumentum, structura praenobili atque amplitudine pulcrisque picturae operibus ornatum. Pretiosis quidem inclusae thecis asservantur in hac sacra Aede Sanctorum plurium insignes relliquiae; omniaque alia ibidem ad templum spectantia copiosa quidem atque ditissima habentur. Haec animo repetentes, cum hodiernus praepositus Désiensis, communia cleri et populi civitatis, quam spirituali cura moderatur, vota depromens, humillime atque enixe Nos flagitaverit pro ipso templo praepositurali titulum honorem Basilicae Minoris, o c c a sione labentis anni octuagesimi ab ortu Nostro, Nos votis huiusmodi, quae commendationibus suis amplissimis Alaphridus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Schuster, Mediolanensium Archiepiscopus, ornat atque auget, annuendum ultro libenterque censemus. Quae c u m ita sint, conlatis quoque consiliis cum Dilecto F i l i o Nostro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae p o testatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m Desiense templum praepositurale in honorem Sanctorum Syri et Materni D e o Optimo Maximo dicatum intra fines Mediolanensis A r chidioecesis, titulo ac dignitate decoramus Basilicae Minoris, una cum privilegiis atque h onoriticentiis, quae Minoribus Almae Urbis Basilicis de iure competunt. Haec statuimus ac largimur, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque éx nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m Romae apud Sanctum Petrum sub anulo Piscatoris die V I I m. decembris an. M C M X X X V I , Pontificatus Nostri decimo quinto. E . Card. P A C E L L I , a Secretis Status. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA AD E M U M P. D. DIONYSIUM TIT. SS. NERBI ET ACHILLEI S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM DOUGHERTY, ARCHIEPISCOPUM PHILADELPHIENSI»!, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONGRESSUM EX OMNI GENTE EUCHARISTICUM X X X I I I MANILAE HABENDUM. PIUS PP. XI Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Summa animi delectatione iam pridem accepimus, trigesimum tertium Eucharisticum ex omnibus gentibus Congressum Manilae, in urbe Philippinarum Insularum capite, magnifico ornamentorum apparatu atque flagrantissima animorum pietate, proximo ineunte februario mense, concelebratum iri. Etenim post Bonaerenses Christi Regis triumphos novi, qui in extremo Oriente apparantur, in Nostram revocant memoriam fatidica illa verba : « Et dominabitur a mari usque ad mare : et a flumine usque ad terminos orbis terrarum») (Ps. L X X I , 8 ) . Optimo autem consilio praecipua Congressionis studia ad ipsam intimam Eucharistiae c u m Missionalium opere necessitudinem attinebunt. Quid enim efficacius ad catholicam fidem in terris propagandam, quam praecellens h o c sacramentum, simulque sacrificium, quod proprie « mysterium fidei » appellatur? Nonne exstat ipsum Ecclesiae seu Christi Regni veluti centrum, quod omnes fideles ad se fortiter attrahit, atque infideles quoque suaviter allicit, ut unum ovile sub unico Pastore efficiatur? Nobilissima igitur ac perutilia argumenta in proximo Conventu Eucharistico pertractanda proponuntur. N o s autem, qui nihil habemus antiquius, quam ut Christi Regnum per divinam Eucharistiam, tum in fidelium animis, tum in catholicorum societate, altius solidiusque constabiliatur, atque novae sobolis incrementis latissime amplificetur, sollemni Eucharisticae celebrationi per Legatum Nostrum praesentes quodammodo adesse exoptamus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui quondam pastorale munus in ipsis Philippinis insulis exercuisti atque in praesens tam praeclarae Sedi metropolitanae modera ri s, quique amplissimi Senatus Nostri tanta es cum dignitate particeps, Legatum Nostrum a latere, ut iam antea ediximus, per hasce Litteras deligimus atque constituimus, ut, Nostram gerens personam, Congressui Eucharistico ex omnibus nationibus Manilae proxime cogendo eiusque sacris caeremoniis nomine Nostro N o straque auctoritate praesideat. P r o certo autem habemus te, pro insigni ipsa, qua emines, Archiepiscopi dignitate, Romanae purpurae splendore Actu Pii Pp. XI 55 peraucta, proque eximia, qua flagras erga sanctissimam Eucharistiam pietate, praenobile hoc munus naviter esse utiliterque obiturum, atque optata Nostra aperte libenterque declaratur um. Si enim unquam in hominibus singulis, inque consociatis, supernaturalis vita plane revocanda fuit, nunc potissimum, hac nempe publicarum rerum tempestate, quando ubique fere mortalium genus angitur ac trépidât, ut qui febri aestuque iactatur, et dum anxia cupidine prosperitati studet eique unice Adit, fugientem sequitur, inhaeret labenti. Homines profecto ac societates, ut necessario ex D e o sunt, ita in nullo alio vivere, moveri et boni quidquam efficere queunt, nisi in D e o per Iesum Christum, ex quo late optima quaeque et lectissima Auxerunt perpetuoque fluunt. H o r u m vero bonorum fons et caput est procul dubio mirabile Eucharistiae sacramentum, quod et vitam supernaturalem alit ac sustentat, et dignitatem ipsam humanam in immensum auget. Quid sane maius, quid hominibus optabilius, quam effici, iuxta illud beati Petri, « divinae consortes naturae »? (2 Petr. i, 4 ) . Itaque vis quoque ac virtus praeconum fidei ex hoc augusto sacramento quam maxime oritur ac pendet : quo nempe arctior erit missionalium cum divino Rege coniunctio, eo amplior uberiorque in terris infidelium seges fructuum percipietur. Laetis hisce votis ominibusque iter aggredere. Dilecte F i l i Noster, ad extremum Oceanum, quem vocant, Pacificum. Esto ipsum nomen felix auspicium : atque enixe rogatus a tanta fidelium multitudine ex omni gente Manilana colligenda ipse mundi Salvator, qui « princeps pacis » (Is. i x , 6) iure appellatur, velit nationibus insane aéstuantibus illam donare animorum c o n c o r d i a m mutuamque caritatem, quam ipsae sibi dare non possunt. Caelestium interea gratiarum conciliatrix ac praenuntia, simulque peculiaris Nostrae dilectionis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, tuaeque Legationis sociis, egregio de Manila Archiepiscopo, clero ac populo cunctisque iis, qui sollemnibus adfuturi sunt, peramanter in Domino impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die i mensis ianuarii, in Circumcisione D o m i n i , anno M C M X X X V I I , Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XI 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa X I , Decreto S. Congregationis pro Ecclesia Orientali die 31 mensis octobris anno 1936 dato, ad titularem episcopalem Ecclesiam Pionitanam eligere dignatus est Illmum ác Revmum D. Alexandrum Eyreinoff, Protonotarium A p o stolicum ad instar, c u m officio Pontificalia atque Sacras Ordinationes iuxta ritum byzantinum in Urbe peragendi. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Singulis ut infra datis decretis Sacri Consilii Christiano nomini propagando, Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . P a p a XI dignatus est sequentes providere Ecclesias, videlicet : die 19 novembris 1986. — Titulari episcopali Ecclesiae Trapezopolitanae praefecit R. P. Theodorum Schu, e Societate Verbi Divini, quem constituit Vicarium Apostolicum de Yenchowfu. die 19 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae G er gitanae R. P. Ioannem van Sambeck, e Missionariis Africae, quem constituit V i c a rium Apostolicum Tanganikensem. die 28 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Phelbesianae R. D. Henricum V a n Schlugen, e Societate Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum de K o a n g o . — Titulari episcopali Ecclesiae Madensi R. P. Antonium Grauls, e Missionariis Africae, quem constituit Vicarium Apostolicum de Urundi. Sacra Congregatio de 57 Propaganda Fide — Titulari episcopali Ecclesiae Thuburbitanorum minorum R. Franciscum Saverium Thoyer, e Societate Iesu, quem constituit P. Vica- rium A p o s t o l i c u m de Fianarantsoa. — Titulari episcopali Ecclesiae Drivastensi, R. P. Ciprianum Cassini, e Societate Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum de Pengpu. die J/. februarii 1937. — Titulari Episcopali Ecclesiae Teuchiranae R. P. Franciscum Lemasle, e Societate Parisiensi missionum ad exteras gentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de H u é . die 18 februarii. — Archiepiscopali Ecclesiae Hobartensi R. P. lustinum Simonds, rectorem Seminarii minoris de Springwood in Archidioecesi Sydneyensi. — Titulari episcopali Ecclesiae Dióspolitanae in Thracia R. P. Ioannem, Iosephum, Georgium Deymier, Congregationis Missionis sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de H a n g c h o w . II NOMINATIONES Decretis ut infra, Sacra Congregatio de Propaganda Fide renunciavit ad suum beneplacitum : die 9 novembris 1936. — R. D. Paulum A i j i r o Yamaguchi, e clero indigena, Praefectum Apostolicum de Kagoshima. die 4 decembris. — E x c . P. D. Guilelmum Finnemann, Episcopum tit. Soranum, Praefectum Apostolicum — R. P. Quintinum Pessers, O. F. Mindorensem. M . , Praefectum Apostolicum de Kiangchow. die 18 decembris. — R. P. Apostolicum de die 18 ianuarii 1937. — R. Superiorem Benedictum Cialeo, O. P., Praefectum Multan. ecclesiasticum P. Missionis Guilelmum Ferrer Cassidy, O. sui iuris de P., Kienning. die 26 februarii. — R. P. Iosephum Kirsten, e Congregatione Sancti Spiritus, Praefectum Apostolicum die 5 martii. — R. cietate Missionum, Queenstown. P. de Benue. Ioannem Baptistam Ecclesiasticum Superiorem Rosenthal, Missionis e sui Pia So- iuris de 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALUI U M SACRA. PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DUBIA SUPER DECRETO « C O N S I L I U M S U U M PERSEQUENS » Sacrae Paenitentiariae Apostolicae infra relata dubia quoad eiusdem Sacri Tribunalis Decretum « Consilium suum persequens », die 20 martii 1933 datum et subsequenti die 1 aprilis evulgatum, p r o opportuna solutione proposita fuerunt: I. An Clericus, qui nomen dederit piis fidelium associationibus ante memorati Decreti evulgationem, frui possit facultatibus in eodem D e creto recensitis v i x d u m sacrum Presbyteratus Ordinem susceperit. I I . An. Sacerdos, ad Confessiones non approbatus, qui, uti supra, suum nomen dederit ante Decreti evulgationem, frui valeat praedictis facultatibus. Et Sacra Paenitentiaria Apostolica die 23 februarii 1937 respondend u m censuit : Ad I. Negative. Ad I I . Affirmative, exceptis tamen facultatibus adnectendi Indulgentias Apostolicas et Plenariam « in articulo mortis », quae exerceri nequeunt nisi post obtentam approbationem ad excipiendas sacramentales Confessiones. F a c t a autem d e omnibus relatione Ssmo D . N . P i o div. P r o v . P p . X I in audientia habita ab infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiore die 27 mensis nuper elapsi, Sanctitas Sua resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam decrevit. Datum R o m a e , ex aedibus Sacrae Paenitentiariae, die 2 martii 1937. L. L. © Card. LAURI, Paenitentiarius Maior. S, S. LuziO, Regens. Diarium Romanae 59 Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 24 febbraio 1937, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Eugenio Pacelli, Segretario di Stato di Sua Santità, ha ricevuto in solenne Udienza, per incarico speciale del Sommo Pontefice, S. E. il Sig. R a u l C o n t r e r a s , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di El Salvador, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE «DE PROPAGANDA FIDE» NOMINE La S. Congregazione « d e Propaganda F i d e » con successivi Decreti ha nominato : 24 novembre 1936. Membri del Consiglio Superiore Generale della Pontificia Opera della Propagazione della Fede: Pillino e Revmo Monsig. Leonida Perrin, per il Canada e il Revmo Sac. Enrico Cheramy, per la Francia. 9 dicembre » Il Rev. Sac. Enrico Chappoulie, Presidente del Consiglio centrale in Parigi della Pont. Opera della Propagazione della Fede. 23 febbraio 1937. Il Rev. Sac. Marco Alaupovic, Presidente nazionale della Pont. Opera della Propagazione della Fede per la SACRA Jugoslavia. CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 23 febbraio 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti ordinaria, nella quale al giudizio dei Signori Emi e Revmi Cardinali, componenti la medesima, sono stati sottoposti i seguenti argomenti : 1) Riassunzione della causa di canonizzazione della Beata Anna di S. Bartolomeo, vergine, dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi. Acta Apostolicae Sedis - 60 Commentarium Officiale 2) Riassunzione della causa di canonizzazione della Beata Vincenza Gerosa, confondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità della Beata Bartolomea Capitanio. 3) Introduzione della causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Vitale Giustino Grandin, Vescovo di S. Alberto, della Congregazione degli Oblati di Maria Vergine Immacolata. 4) Approvazione degli scritti della Serva di Bio Margherita Ebner, religiosa professa dell'Ordine di S. Domenico. 5) Approvazione degli scritti del Servo di Dio Federico Jonsoone, dei Frati Minori. 6) Approvazione degli scritti della Serva di Dio Maria Fortunata Viti, religiosa conversa dell'Ordine di S. Benedetto. Martedì, 9 marzo 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e Consultori teologi si è tenuta la Congregazione preparatoria dei Sacri Riti, per discutere sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione dèi Beato Salvatore da Orta, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori : i quali miracoli vengono proposti per la sua canonizzazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 10 luglio 1936. L'Emo e Revùio Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore della Pia tuto 29 dicembre » Teresiano Unione Primaria dell'Isti- di Madrid. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Domi nioni, Protettore dell'Istituto delle Suore Be- nedettine della Divina Provvidenza di Voghera, (Tortona). á gennaio 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore della Congregazione di Gesù e Maria (Eudisti). 11 » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore dell'Istituto dei Fratelli dell'Istruzione Cristiana di S. Gabriele. 20 L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Pacelli, Protettore dell' Istituto delle S. Francesco (Milwaukee). Suore Scolari di Diarium Romanae 25 , gennaio 61 Curiae 1937. L'Emo e Revmo Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore del Monastero di 'Nazareth nella città di Bruges, del Monastero della B.M.V. del Buon Consiglio in Ray ward's Heath e del Monastero di S. Monica in Hoddesdon, tutti dell'Ordine delle Canonichesse Regolari di S. a » » Agostino. L'Eñio e Revmo Signor Cardinale Nicola Canali, Protettore delle Suore del Terz'Ordine di S. Domenico in 30 » » (Congregazione di S. Caterina da Siena) Portogallo. L'Emo e Revmo Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria. » » », L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore delle Suore Domenicane di S. Sisto Vecchio (Roma). 2 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore della Congregazione delle « GardiennesAdoratrices 3$ » » de l'Eucharistie » di Orléans. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore delle Suore della Carità di S.Paolo Apostolo, di Selly Park (Birmingham). 8 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore della Congregazione dei Fratelli di Carità di Gand. § » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominión!, Protettore delle Suore di S. Giuseppe di Orange (Los Angeles). 12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protet- » » » Gli Illmi Sigg. Avvocati Lamberto Vignoli e Michele Zan- 15 » » L'Illmo e Revmo Monsig. Augusto Fidecicchi, Prelato tore delle Suore « Mañanitas » di Lima. chi, Avvocati uditore Assistente 25 gennaio al della Soglio Concistoriali. Sacra Romana Rota. Pontificio: 1937. S. E. Revma Monsig. Colombano Dreyer, Arcivescovo tit. di Aduli. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 27 novembre 1936. Monsig. Antonio Macchioli, dell'archidiocesi di La Piata. 30 gennaio 17 febbraio 1937. Monsig. Luigi Nava, dell'archidiocesi di Milano. » Monsig. Michele Pazienza, della diocesi di Bitonto. Acta Apostolicae Sedis - m Prelati Domestici Commentarium di Sua Officiale Santità: 12 dicembre 1936. Monsig. Enrico Kugener, della diocesi di Gravelbourg. » » 14 » » » •15 gennaio » » » » 18 » » » » » » 1937. Monsig. Adolfo Modzelewski, della diocesi di Plock. Monsig. Giacinto Michalik, della diocesi di Tarnovia. Monsig. Agostino Danglmayr, della diocesi di Dallas. » Monsig. Giuseppe Grundy O'Donohoe, della medesima dio- » Monsig. Fabio Italiani, dell'archidiocesi di Perugia. » Monsig. Giuseppe V. Tracy, dell'archidiocesi di Boston. cesi. Monsig. Bruno Kratzig, della diocesi di Trieste. Monsig. Francesco Saverio Dolan, della medesima archi- » diocesi. » » Monsig. Martino Kesseler, dell'archidiocesi di Winnipeg. Monsig. Giuseppe C. Walsh, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe F. Coppinger, della medesima archidio- » cesi. » » 27 » Monsig. Patrizio J. Healy, dell'archidiocesi di New York. 28 » Monsig. Vito Maraglino, dell'archidiocesi di Taranto. Monsig. Agostino F. Hickey, della medesima archidiocesi. » Monsig. Enrico Fitzgerald, dell'archidiocesi di Brisbane. 3 febbraio » Monsig. Giovanni Foschini, della diocesi di Imola. 5 » » Monsig. Giulio Guidetti, dell'archidiocesi di Modena. » » » Monsig. Riccardo Magnanensi ( R o m a \ 15 » » Monsig. Augusto Fidecicchi (Roma). 30 ONORIFICENZE Con Brevi apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine Piano: 12- febbraio 1937. Al sig. Marchese Giovanni Evangelista Bisleti, Esente nei Corpo della Guardia Nobile Pontifìcia. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 12 febbraio 1937. Al sig. Conte Tommaso Fani, Capitano nel Corpo della. Guardia Nobile Pontifìcia. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 gennaio 1937. Al sig. Giovanni Fummi (Roma). 6 febbraio » Al sig. Giuseppe Gavazzi, dell'archidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 gennaio 1937. Al sig. J. Arturo Trudel, della diocesi di Trois-Rivières. Diarium Romanae Curiae 63 La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 12 febbraio 1937. Al N. H. sig. Angelo Antonucci, Cadetto nel Corpo della Guardia Nobile Pontificia. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 12 dicembre 1936. Al sig. Enrico Gignac, della diocesi di London. 11 gennaio 1937. Al sig. Giuseppe Leplang, dell'archidiocesi di Malines. 13 » » Al sig. dott. Antonio Candiani, del Patriarcato di Ve- » » » Al sig. dott. Ulisse Canziani, dello stesso Patriarcato. 14 » » Al sig. Giuseppe Narciso Jelats, dell'archidiocesi di San- nezia. tiago di Cuba. 20 » » Al sig. Achille Viaene, della diocesi di Bruges. 30 » » Al sig. Alfonso Maria Gaspare Giovanni Steinküler, della diocesi di Bois-le-Duc. La Commenda dell'Ordine- di S. Silvestro Papa: 13 gennaio 1937. Al sig. dott. Virgilio Vanni, del Patriarcato di Venezia. 26 » » Al sig. Giuseppe Rumor, della diocesi di Vicenza. » » » Al sig. Saba Dell'Oca, della diocesi di Còrno. 12 febbraio » Al sig. dott. Guido Jacoucci (Roma). » » » Al sig. dott. Carmine Starace (Roma). 17 » » Al sig. dott. Giovanni Piana, dell'archidiocesi di Milano. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 12 gennaio 1937. Al sig. Giovanni Liviero, del Patriarcato di Venezia. » » » Al sig. Riccardo Perale, dello stesso Patriarcato. » » » Al sig. Luigi Moretti, dello stesso Patriarcato. » Al sig. Romeo Termignone (Roma). 15 febbraio Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 15 gennaio 1937, S. E. Revma Monsig. Luigi Traglia, Arcivescovo tit. di Cesarea di Palestina e Vicegerente di Roma, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del » » » Sant'Offizio. Il Revmo P. Mariano Cordovani, O. P., Maestro del Sacro Palazzo Apostolico, Consultore della Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. 64 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale febbraio 1937. Il Revmo P. Giovanni de Matha Hudecek, delia Congregazione dei Ssmo Redentore, Consultore delia Suprema » » » Sacra Congregazione del Sant'uffizio. L'Illmo e Revmo Monsig. Pietro Parente e i Revmi Padri M. Reginaldo Garrigou-Lagrange, dei Frati Predicatori e M. Giacomo Garcia, degli Eremitani di S. Agostino, Qualificatori della Suprema Sacra Congregazione del Sant'uffizio. 27 » » U Revmo P. Agostino Darmanin, dei Frati Predicatori, » » » I Revmi Padri Angelico da Alessandria, dei Frati Minori Consultore della S. Congregazione del Concilio. Cappuccini e Ludovico Fanfani, dei Frati Predicatori, Consultori della Sacra Congregazione dei Religiosi. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 1936. Monsig. Luigi RubinOj dell'archidiocesi di Napoli. 14 aprile 6 22 agosto » Monsig. Alberto Almarines, della diocesi di Calbayog. ottobre » Munsig. Eustachio Arguiñano, dell'archidiocesi di San tiago di Cuba. 27 gennaio 1937. Monsig. Carlo Calchi Novati, dell'archidiocesi di Milano 28 » » Monsig. Ladislao Okrós, della diocesi di Csanad. 5 febbraio » Monsig. Lorenzo Gelsi, della diocesi di Luni. » » » Monsig. Francesco Salvatore, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Dilda, della diocesi di Cremona. » » » » Monsig. Giuseppe Falcon, della diocesi di Concordia. 11 » » Monsig. Erminio Cantalini, dell'archidiocesi di Aquila. » » Monsig. Lorenzo Piva, della diocesi di Reggio Emilia. 18 4 » Monsig. Michele Vettese, dell'abbazia di Montecassino. » Monsig. Emilio Guidi, dell'archidiocesi di Lucca. marzo Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : settembre 1935. Monsig. Antonio Cangro, della diocesi di Sorocaba. » » Monsig. Vincenzo Hynarowski, della medesima diocesi, febbraio 1936. Monsig. Daniele Cepollaro, della diocesi di Bitonto. » » Monsig. Valerio Donati, della diocesi di Acquapendente, febbraio 1937. Monsig. Luigi Roncagli, dell'archidiocesi di Bologna. » » Monsig. Angelo Vigarani, della medesima archidiocesi. An. et yol. X X I X - 31 martii 1937 (Ser. II, v. I T ) - Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE LITTERAE ENCYCLICAE -AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE COMMUNISMO ATHEO. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Divini Redemptoris promissio humani generis primordia illuminat; atque adeo praefidens meliorum temporum spes, quemadmodum dolorem mulsit ob amissum « paradisum voluptatis », ita per afflictum trepidumque iter homines prosecuta est, usque dum, « ubi venit plenitudo temporis » , Servator noster adveniens, diuturni desiderii exspectationem explevit; ac novam universis gentibus cultioremque aetatem auspicatus est, quae a christiano nomine dicitur, quaeque illam in immensum propemodum evincit ac superat, quam nonnullae praestantiores nationes magna opera magnoque labore attigerant. 1 2 1 Cf.. Gen., I I I , 23. 2 Galat., I V , 4. ACTA, vol. IV, u. 4. - 31-3-937. 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Post miserum Adae casum, asperum virtutis certamen adversus vitiorum incitamenta ex hereditaria eiusmodi labe consecutum est; ac numquam destitit antiquus ille insidiator vaferrimus sollicitationum fallaciis mortales decipere. Quapropter per aetatis decursum alia aliam excepit perturbatio, donec ad praesentem rerum conversionem ventum est, quae, fere ubique terrarum, vel iam saevit, vel formidolose minitatur; quaeque insectationes omnes, quas Ecclesia perpessa est, vi magnitudineque excedere videtur. Ita quidem ut populi in id discriminis agantur, ut in barbariem recidant, de tenorem utique quam eam, in qua longe maxima pars gentium ante Divini Redemptoris adventum versarentur. Vos procul dubio, Venerabiles Fratres, iam perceptum habetis de quo minaci periculo loquamur; de communismo scilicet bolscevico, quem vocant, eodemque atheo, cuius peculiare propositum eo contendit, ut societatis ordinationem radicitus commisceat, ipsaque christianae urbanitatis fundamenta subvertat. I At, contra haec minacia tentamina posita, neque silere poterat, neque siluit catholica Ecclesia. Non siluit haec Apostolica Sedes, quae probe novit suum esse peculiare munus veritatem, iustitiam omniaque immortalia bona tueri, quae communistarum secta spernit atque impugnat. Iam inde a temporibus, cum eruditorum hominum ordines sibi sumpsere civilem cultum humanitatemque exsolvere religionis moralisque disciplinae vinculis, Decessores Nostri sui officii partes esse duxerunt conceptis verbis commonere omnes, quo haec contenderet humanae consortionis a christianis praeceptis abalienatio. Et ad communistarum errores quod attinet, iam anno M D C C C X L V I Decessor Noster f. r. Pius IX eos sollemniter reprobavit, reprobationem que suam subinde per Syllabum confirmavit. Hisce videlicet verbis utitur in Encyclicis Litteris Qui pluribus : « ... Huc [spectat] infanda ac vel ipsi naturali iuri maxime adversa de Com- Aci-a Pii Pp. XI 67 •munismo, uti vocant, doctrina, qua semel admissa, omnium iura, res, proprietates, ac vel ipsa humana societas funditus everterentur ». Àc posteriore tempore alius Decessor Noster im. rec. Leo XIII hos eosdem errores per Encyclicas Litteras Quod Apostolici muneris ita-definite significanterque descripsit : ((... lethiferam pestem, quae per artus intimos humanae societatis serpit, eamque in extremum discrimen adducit » ; itemque sagacis suae mentis acie demonstravit concitatam multitudinum ad atheismi placita contentionem, dum technica disciplinarum ratio tantopere efferetur, e philosophicis illis commentis originem duxisse, quae iam diu scientiam a fide vitaeque actionem ab Ecclesia segregare eniterentur. Nos itidem non semel per Pontificatus Nostri decursum, increscentes huius impietatis Auctus, minaciterque aestuantes instanti sollicitudine denuntiavimus. Siquidem, cum anno M D C c c c x x i v e Russiarum regionibus ii rediere, quos Nos ad suppetias ferendas miseramus, peculiari ad universum catholicum orbem allocutione habita, communistarum errores rationesque improbavimus. Ac per Encyclicas Litteras Miserentissimus Redemptor, Quadragesimo anno, Caritate Christi, * Acerba animi, Dilectissima Nobis, christiani nominis insectationes, cum in Russia, tum in Foederatis Mexici Civitatibus, tum de nique in Hispania saevientes, sollemniter expostulando conquesti sumus. Atque ea adhuc recenti memoria vigent, quae superiore anno verba fecimus, sive cum catholicarum scriptionum ex universo terrarum orbe Expositionem auspicati sumus, sive cum ex Hispania prófugos coram admisimus, sive etiam cum, Nataliciis adventantibus Sollemnibus, radiophonicum dedimus 3 4 5 6 9 3 7 10 Litt. Encycl. Qui pluribus, d. 9 nov. 1846 (Acta Pii IX, vol,. I, p. 13), Cf. Syll., § IV ( i . 8. S., vol. I I I , p. 170). 1 2S dec. 1878 (Acta Leonis XIII, vol. I, pp. 170-183). 5 Alloc. 18 dec. 1924 : A. A. 8., vol. X V I , pp. 494, 495. 6 S maii, 1928: A. A. 8., vol. XX, pp. 1.65-178. 7 15 maii, 1931 : A. A. 8., vol. X X I I I , pp. 177-228. 8 3 maii, 1932 : A. A. 8., vol. X X I V , pp. 177-194. 3 10 29 sept. 1932: A. A. 8., vol. X X I V , pp. 321-332. 3 iun, 1933: A. A. 8., vol. X X V , pp. 261-274. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nuntium. Vel acerrimi ipsi Ecclesiae osores, qui Mosquâ, ex eorum urbe capite, huic adversus christianum humanitatis cultum certamini praesunt, haud intermissis eorum conatibus, non tam verbis quam reapse testantur, Summum Pontificatum, nostris quoque temporibus, non modo christianae religionis sacra tutari integra fide non desti tisse, sed crebrius etiam maioreque suadendi vi, quam terrenam quamlibet publicam aliam auctoritatem, ingens communistarum periculum monendo denuntiasse. Nihilo secius, quamquam Nos geminata eiusmodi paternaque hortamenta edidimus, quae vos, Venerabiles Fratres, per tot pastorales litteras, vel communiter datas, diligenter explanando, cum christifidelibus communicastis, hoc tamen discrimen, seditiosorum hominum calliditate conflatum, cotidie magis magisque ingravescit. Quamobrem ofiicio duximus Nostram iterum efferre vocem; idque facimus per hoc maioris gravitatis documentum, quemadmodum huic Apostolicae Sedi, veritatis magistrae, moris est; eoque libentius, quod id in omnium votis per catholicum terrarum orbem esse novimus. Futurum vero confidimus ut huius vocis Nostrae sonum ii omnes volentes excipiant, qui, mente a praeiudicatis opinionibus libera, sincero animo humanae communitatis bonum expetant. Quam quidem fiduciam illud quodammodo auget, quod haec monita Nostra iis deterrimis fructibus confirmata videmus, quos Nos a subversorum opinationibus orituros denuntiando prospeximus, quique vel reapse in regionibus, ubi iidem dominantur, forrnidolose increbrescunt, vel ceteris gentibus minaciter impendent. Volumus igitur denuo communistarum inventa atque prae cepta, ut praesertim per bolscevistarum instituta rationesque proponuntur, summatim breviterque attingere atque explanare ; iisdemque inventis praeceptisque, quae fallaciam redolent, perspicuam Ecclesiae doctrinam opponere; atque iterum instanter adhortari omnes ad illa suscipienda praesidia, quibus fas sit christiani nominis culturam, in qua una Civitas vere humana consistere potest, a teterrimo eiusmodi fiagitio non modo libe- Actu Pii Pp. XI 69 räm servare ac sospitem, sed eam etiam ad germanum assequendum civilis societatis profectum, citatiore cotidie gradu provehere. II Quae nostris hisce diebus communistarum doctrina praedi catur, potiore quodam modo, quam id genus placita superioribus temporibus invecta, fucata tenuiorum redemptionis specie profertur. Ac falsa quaedam forma iustitiae, aequabilitatis ac fraternae omnium in operando necessitudinis eorum prae scripta eorumque molimina simulato mystico sensu ita pervadit, ut illectas pollicitationum fallacia multitudines, quasi acerrima contagione incitatas, vehementer inflammet; quod profecto facilius hac nostra aetate contingit, quandoquidem non aequam bonorum assignationem insueta non paucorum consequitur indigentia. lactant, quin immo, atque efferunt falsam eiusmodi formam, quasi ex ea orta fuerit in oeconomicis rebus progressio : qua quidem sicubi revera frui licet, id procul dubio aliis de causis evenit; ut ex impensiore eificiendarum rerum industria in eas regiones inducta, quae eiusdem expertes fuerint; ut ex ingentibus, quas natura gignit, opibus, nullo ad humanitatem respectu habito, quaestuosissime excultis ; ut ex eo denique, quod operarii parva mercede ad gravissimus exantlandos labores dure crudeliterque adigantur. Iamvero, quae communistae hodie impertiunt praecepta, captiosâ interdum allicientique specie proposita, iis reapse innituntur principiis quae de materialismo, ut aiunt, dialectico atque historico C. Marxius prodidit; cuius quidem disciplinae ii, qui de bolscevismo philosophantur, nativam gloriantur se habere unos interpretationem. Haec praescripta docent unam tantummodo esse universamque rem ; materiam nempe caecis occultisque viribus conflatam, quae naturae suae decursu fiat arbor, animai, homo. Humanam etiam societatem nihil aliud esse, nisi materiae speciem vel formam, quae memorato modo evolvatur, quaeque ineluctabili quadam necessitate perpetuo- 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que virium conflictu ad supremum exitum contendat: ad societatem nempe civium ordinibus vacuam.. Patet igitur ex istiusmodi commentis ipsam aeterni Numinis notionem aboleri; patet inter spiritum rerumque concretionem, interque animum et corpus interesse nihil; neque animam esse post mortalem obitum superstitem, neque ullam esse alterius vitae exspectationem. Ac praeterea communistae dialecticam, quam afìingunt, materialismi viam insistentes, conflictum, de quo diximus, quique rerum naturam ad supremum exitum adducet, ab hominibus maturari posse opinantur. Quapropter id enituntur, ut discrimina, .quae inter varias Civitatis classes intercedunt, acriores reddant; utque ordinum inter se conflictio, invidiarum proh dolor ruinarumque plena, progredientis aetatis sacra veluti contento videatur : atque adeo repagula omnia, quaecumque vehementibus illis ex proposito susceptis conatibus obsistant, utpote humano generi infensa, penitus perfringantur. Huc accedit, quod hominem libertate sua spoliant, in qua spiritualis ducendae vitae norma consistit; itemque humanam personam dignitate sua exuunt omnique in ordine morum moderatione, qua gliscentibus ex occulto vitiorum motibus repugnan possit. Quae quidem humana persona, cum ex eorum placitis nihil aliud sit, quam quaedam, ut ita dicamus, rotula universae insertata machinationi, idcirco naturalia, quae inde oriuntur, iura singulis hominibus denegantur, communitatique attribuuntur. Ad necessitudines vero inter cives quod attinet, cum absolutam profiteantur aequalitatem, omnem, quae a Deo proficiscatur, vel parentum, auctoritatem ac hierarchiam re nuunt; quoniam, ut asseverant, quidquid potestatis obtemperationisque intercedit, id, veluti e primo unoque fonte, ab societate dimanat. Neque singulis hominibus ullum ius datur possidendi vel bona vel rerum eificiendarum opes; quandoquidem, cum eadem alia bona gignant, eorum possessio aliorum in alios dominium necessario inducit. Qua profecto de causa affirmant privatum quodlibet ius mancipii, quippe praecipuum oeconomicae servitutis caput, esse omnino delendum. Act-a Pii Pp. XI 71 Haec praeterea doctrina, cum sacra omnia humanae vitae munia detrectet atque repudiet, consequens est ut matrimonium ac domesticum convictum ita habeat, ut civile solummodo ac ficticium institutum, quod e certis oriatur oeconomicis rationibus : quapropter quemadmodum illa maritalia connubia recusat, iuridicis moralibusque nexibus composita, quae vel e singulorum, vel e communitatis nutu non pendeant, ita indissoiubilem eorum perpetuitatem explodit. Ac peculiari modo, ex communistarum sententia, mulier cum familia domoque sua nullo vinculo coniungitur. Iidem enim, cum feminam a viri tutela prorsus liberam praedicent, eam et a domestica vita et a liberorum cura ita abs trahunt, ut in publicae agitationem vitae communisque industriae, aeque ac virum, eam tradant; atque adeo eius focum ac prolem civili societati curanda committant. Ac parentibus denique patria educandae subolis potestas eripitur, utpote quae unice sit communitati propria, quaeque idcirco huius tantummodo nomine ac mandato exerceri possit. Quorsum igitur hominum consortio evaderet, talibus, ex materialismo sumptis, fundamentis innixa? Consociatio profecto exsisteret, nulla alia auctoritate coalescens, nisi ea quae ex oeconomicis rationibus derivaretur. Atque hoc unum eidem munus esset, communi nempe opera res gignere ; unumque esset propositum, terrae nimirum frui bonis in amoenissima voluptatis sede, in qua quisque « pro suis viribus laborem impertiret suum, pro suisque necessitatibus opes reciperet ». 11 Animadvertendum quoque est, communistas societati ius etiam tribuere, vel potius arbitrium paene infinitum, communi labori singulos cives addicendi, nullo habito respectu ad proprium cuiusque bonum ; quin immo, vi adhibita, vel invitos cogendi. Atque in hac eorum societate cum morum disciplinam, tum iuris temperationem nullo ex alio profitentur scatere fonte, quam ex oeconomicis temporum rationibus; ideoque eas suapte natura terrenas esse, fluxas mutabilesque. Ad summam, ut rem 11 Cf. Litt. Encycl. Casti connubii, 31 dec. 1930 (A. A. 8., vol. X X I I , p. 567). 72. . . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale breviter perstringarrms, novum rerum ordinem inducere contendunt, ac novam cultioremque aetatem, quae quidem ex occulto solummodo naturae cursu profluant : « hominum nempe consortionem, quae e terris exegerit Deum ». Cum vero animorum dotes atque habitus, quae ad id genus communitatem efficiendam requiruntur, ita omnes assecuti fuerint, ut commenticia illa societatis forma tandem aliquando emerserit, civium ordinibus vacua, quam cogitatione effingunt, tum politica Civitas, quae in praesens ea tantum ratione conflatur, ut locupletes in proletariam plebem dominentur, rerum necessitate excidet atque « evanescet » ; attamen, usque dum haec beatae vitae condicio non habeatur, publica gubernatione ac potestate communistae utuntur, ut potiore in omnes partes instrumento, quo propositum sibi finem contingant. Habetis ante mentis oculos propositam, Venerabiles Fratres, doctrinam illam, quam communistae bolscevici atque athei, quasi novum evangelium, ac quasi salutarem redemptionis nuntium, humano generi praedicant! Inventum videlicet, errorum ac praestigiarum plenum, quod veritatibus divinitus patefactis aeque ac humanae rationi adversatur; quod cum civilis consortii fundamenta destruat, socialem ordinem subvertit; quod veram Civitatis originem ac naturam verumque finem non agnoscit; quod denique humanae personae iura, dignitatem, libertatem detrectat ac denegat. At undenam evenit, ut eadem doctrina, quam et optima studia iam diu exsuperarunt, et cotidianae res omnino réfutant, tam celeriter per universum terrarum orbem propagari queat ? Id intellegere fas erit, si animo reputaverimus nimium sane paucos, quid velint et quo reapse tendant communistae, inspicere potuisse funditus; cum, contra, bene multi callidis eorum sollicitationibus, quas miris pollicitationibus confirmant, facile concedant. Ii enim, qui eiusmodi causam provehunt, fucata hac veritatis specie utuntur, se nimirum velle solummodo operariae plebis sortem ad meliorem fortunam reducere; itemque velle et quidquid non rectum in rem administrandam Liberales, quos Acta Pii Pp. XI 73 vocant, invexerint, opportune sanare, et ad aequabiliorem bonorum partitionem devenire : quae omnia procul dubio legitimis rationibus attingi posse nemo est qui non videat. Attamen iidem, hoc agendi more, praesertim oeconomicarum rerum discriminis occasionem nacti, quod ubique urget, eos etiam ad suas ipsorum partes allicere possunt qui, pro ea, quam amplectuntur, sententia, a materialismi placitis abhorrent, et a scelestis illis facinoribus, quae non raro perpetrantur. Ac quandoquidem in quolibet errore aliqua inest veritatis lux, quemadmodum supra hac etiam in re con tingere vidimus, hanc veritatis speciem eo consilio versutissime proferunt, ut, pro opportunitate, odiosam illam atque inhumanam deformitatem dissimulando occulant, quam communismi praecepta rationesque redolent; atque adeo, homines etiam non vulgari virtute praeditos decipere possunt, qui quidem saepenumero ita inflammantur, ut et ipsi veluti apostoli evadant, qui iuvenes praesertim, facile obnoxios fallaciis, hisce erroribus imbuant. Praeterea communismi praecones utilitatem quoque capere non ignorant, cum ex variarum gentium simultatibus, tum ex dissensionibus contentionibusque, quibus diversa rei publicae gubernandae genera sibi invicem adversantur, tum etiam ex perturbatione illa, quae in studiorum campum serpit, ubi vel ipsa divini Numinis notio silet, ut in Athenaea irrepant ac doctrinae suae principia fallacis scientiae argumentis corroborent. Ut vero facilius intellegatur, quibus rationibus id assequi potuerint, ut tot opifices commenticia eorum placita, nulla inquisitione facta, amplexi sint, meminisse iuvabit opifices eosdem, ob oeconomicam Liberalium disciplinam eorumque agendi modum, ad religionis rectorumque morum neglegentiam miserrime reductos esse. Saepius enim, alternae operarum vices id etiam praepedierunt, ut iidem diei festi religionem colerent ; non curae fuit sacras aedes prope officinas excitare, neque sacerdotis munera faciliora reddere ; quin immo, laicismi, ut aiunt, instituta, nedum intermitterentur, magis cotidie magisque provecta sunt. En igitur deterrimos errorum fructus, quos et Decessores Nostri 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Nosmet ipsi non semel praenuntiavimus. Quapropter, cur miremur, si gentes tam plurimas, ab christianis praeceptis abalienatas, communismi Auctus forrnidolose iam alluant ac paene submergant? At id etiam in causa est, cur communismi fallaciae tam celeriter pervulgentur, ut in regiones omnes, sive angustiores sive ampliores, sive excultas sive minus ad humanitatem provectas, ac vel in remotiores terrarum partes, furtim irrepant : nefandum illud nimirum propagationis studium, quod fortasse numquam, post hominum memoriam, tam acerrimum exstitit. Quae quidem propagatio, ab uno fonte profluens, ad peculiares populorum condiciones callide accommodatur; profusis sumptibus, innumeris consociationibus, frequentissimis ex omni natione conventibus ac confertis aptisque copiis utitur; itemque, per ephemerides, per volitantes paginas, per cinematographica spectacula, per theatrorum scaenas, per radiophonicum inventum, ac denique per litterarios ludos studiorumque Universitates quoslibet pedetemptim pervadit, vel praestabiliores civium ordines, qui forte virus non animadverterat, quod miserius usque mentes animosque inficit. Aliud validumque adiumentum, quo communismi doctrina provehitur, ex eo procul dubio oritur, quod magna diariorum pars, quae ubique terrarum typis eduntur, quaeque ad catholica praecepta non conformantur, rem ex condicto silentio premunt. Ex condicto dicimus ; secus enim haud facile intellegitur, cur id genus scriptores, qui minoris etiam momenti casus tam avide captant ac proferunt, immania tamen facinora, quae in Russiarum regionibus, quae in Foederatis Mexici Civitatibus, quae in magna denique Hispaniae parte perpetrantur, tam diu reticuerint; ac de communistarum secta, quae Mosquae dominatur, quaeque latissime per terrarum orbem in consociationes coalescit, tam pauca, pro rei gravitate, verba faciant. At omnes norunt idcirco magnam partem hoc evenire, quod politicae rationes, quae civilem prudentiam non omnino redoleant, id postulare dicantur; ac non minus variis occultisque viribus id foveri ac Auto PU Pp. XI 75 suaderi, quae iam diu christianam Civitatum ordinationem evertere conentur. Interea vero luctuosi mentis oculis obversantur studiosae huius propagationis fructus. Ubicumque enim communistae invalescere suumque exercere dominium potuere, — atque heic peculiari paterna caritate Russiarum ac Mexicanae Eeipublicae populos recogitamus — inibi, quemadmodum iidem aperte praedicant, quoquo modo enisi sunt christianae religionis humanitatisque fundamenta radicitus diruere, atque in hominum animis, iuvenum praesertim, eius prorsus memoriam restinguere. Episcopi ac sacerdotes fuere extorres facti, ad metalla damnati, i gneis globulis transfossi, vel inhumano more necati; e laicorum vero ordine homines, idcirco in suspicionem vocati, quod sacra tuiti essent, vexati fuere, hostiliter habiti, atque in iudicium et in custodias deducti. In regionibus etiam, in quibus — quemadmodum in dilectissima Nobis Hispania contingit — communismi pestis atque flagitium nondum omnes potuit suorum errorum calamitates parere, vesanum tamen, proh dolor, concitavit furorem, inque scelera erupit funestissima. Non una est vel altera sacra aedes diruta, non unum vel alterum labefaetatum coenobium; sed, ubicumque facultas fuit, templa omnia, religiosa claustra, ac vel quaelibet christianae religionis vestigia, etiamsi arte humanitatisque studio insignia, funditus eversa ! Ac non modo furens communistarum vecordia Episcopos ac sacerdotes, religiosos viros ac mulieres ad milia bene multa trucidavit, eos easque peculiari modo insectata, quibus de opificibus ac de indigentibus cura esset; sed complures etiam laicos homines e quovis ordine interemit, qui adhuc usque idcirco catervatim necantur, quod christianam profiteantur fidem, vel saltem quod atheorum communistarum doctrinam aversentur. Atque eiusmodi bonifica caedes tali perpetrato odio, tantaque efïeratae barbariae humanitate, ut nostris hisce temporibus incredibile prorsus videatur. Nemo unus, qui prudenter sapiat, vel ex privatis hominibus, vel ex iis, qui rei gravitatis conscii Civitatis guber- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium 76 Officiale nacula moderantur, nemo unus, inquimus, horrore summo non teneatur, si mente recogitet posse in posterum ea, quae hodie in Hispania contingunt, in ceteris etiam excultis gentibus evenire. Neque asseverari licet id genus atrocitates necessitate quadam maximas omnes rerum conversiones consequi, quasi singulares sint immoderatique exacerbatorum animorum motus, quos quaelibet perduelliones pariant; minime prorsus, at naturaliter potius ex huius disciplinae rationibus oriuntur, cuius compagem nulla omnino frena continent. Frena siquidem cum hominibus singulis, tum iure consociatis necessaria sunt; atque adeo vel barbarae gentes naturalis legis vinculum agnoverunt, Dei opera in mortalium animis insculptae. Ubi hanc observare legem sollemne omnibus fuit, veteres vidimus nationes talem amplitudinis splendorem attigisse, qui eos, aequo nimius, admiratione adhuc percellat, qui accurate parum humanae historiae codices evolverint. Quando vero ipsa divini Numinis notio e civium mentibus evellitur, necessario iidem ad agrestem immanitatem ferosque mores compelluntur. Id equidem in praesentia summo dolore cernimus : primum scilicet, post hominum memoriam, rebellionem videmus, diligenter inita subductaque ratione instructam, adversus « omne, quod dicitur Deus ». Etenim communismi doctrina, suapte natura, cuilibet religioni adversatur, eamque quasi « soporiferum proletaria^ plebis opium » idcirco reputat, quod eius institutiones atque praecepta, cum vitam sempiternam post mortalis vitae obitum edoceant, a futurae illius beatitatis ordine homines abstrahunt, quem in terris assequi teneantur. Attamen naturalis lex eiusque auctor Deus non impune spernuntur; consequens igitur est ut communistarum nisus, quemadmodum ne in rebus quidem oeconomicis propositum suum ad effectum deducere potuere, ita neque in posterum umquam deducere possint. Non diíñtemur utique eosdem nisus in Rus12 12 U Thessal., II, 4. Acta Pii Pp. XI 77 siarum dicione non parum contulisse ad excitandos homines eorumque instituta ex illa, quae insederai, diuturna desidia; ac potuisse omni ope omnique, etsi saepe non recta, ratione contendendo aliquid efficere ad huius vitae utilitatem provehendam : at in comperto Nobis est, ex recentissimis etiam testibus, nulli suspicioni obnoxiis, revera, ne hac quidem in parte, ea persoluta esse, quae multa spondebantur. Huc accedit, quod saeva illa terrorisque plena dominatio servitutis iugum civibus innumeris imposuit. Animadvertendum sane est, etiam in rebus administrandis aliquam necessariam esse probitatis disciplinam, ad quam suscepti muneris procuratio ex officii conscientia conformetur; quod quidem communistarum placita, ex commenticiis materialismi rationibus orta, procul dubio dare non possunt. Quapropter nihil aliud restat, nisi formidolosa illa scelerum coniuratio, quam in Russia cernere est, ubi veteres conspirationis contentionisque sodales mutuam sibi necem confiant; quae tamen terrifica scelerum coniuratio socialis compagis dissolutionem prohibere non valet, nedum profligatos mores compescere queat. Verum, mens Nobis non est foederatos illius Reipublicae populos in universum improbare, quos immo potius paterna vehementique caritate complectimur. Novimus enim ex eis non paucos iniquo servilique hominum dominio premi, qui sunt maximam partem a veris illius gentis utilitatibus alieni; aliosque plurimos fuisse fallacis, spei pollicitationibus deceptos. Initas potius rerum rationes earumque auctores fautoresque reprobamus, qui nationem illam quasi aptissimum habuere campum, in quo suae disciplinae semina iam diu comparata sererent, atque inde per universum terrarum partes disseminarent. III Postquam atheorum bolseevistarum errores eorumque instituta, fallaciae violentiaeque plena, in sua luce posuimus, tempus iam est, Venerabiles Fratres, ut iisdem veram Civitatis 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale humanae notionem, breviter edisserendo, opponamus; quae quidem huiusmodi est, ut probe nostis, qualem ratio mentis ac divina revelatio per Ecclesiam, Magistram gentium, nos docent. Ac principio animadvertendum est, supra ceteras res omnes summum esse, unicum ac supremum ens, divinum nempe Numen, quod omnipotens universae conoretionis creator est, idemque omnium hominum sapientissimus ac iustissimus iudex. Per supremum hoc ens, quod Deus est, insolentes ac mendaces communistarum vanitates absolutissime reiciuntur. Ac verum enimvero, non quod homines ei fidem adhibeant, idcirco Deus est; sed quod ipse revera est, fidem eidem praestant eique supplicant omnes, quotquot pertinaciter contra veritatis lucem mentis oculos non claudunt. Atque ad hominem quod attinet, quid catholica fides nostraeque mentis ratio doceant, Nos praecipua doctrinae huius capita explanando, per Encyclicas Litteras de christiana iuvenum educatione proposuimus. Eidem siquidem spiritualis atque immortalis animus inest; idemque, quemadmodum persona est mirandis prorsus corporis mentisque dotibus a summo Creatore praedita, ita reapse « microcosmos » ex veterum scriptorum sententia ea de causa vocari potest, quod inanimarum immensitatem rerum longissime evincit ac superat. Non modo in hac mortali vita, sed in perpetuo etiam mansura supremus ei finis est unice Deus; et cum per sanctitatis effectricem gratiam ad filii Dei dignitatem evectus sit, in mystico Iesu Christi corpore cum divino Regno coniungitur. Quod consequens est, multiplicia ei impertiit caeleste Numen ac varia munera : ut vitae corporisque integritatis iura; ut iura itidem cum res adipiscendi necessarias, tum ad finem ultimum via rationeque contendendi, sibi a Deo propositum; ut denique iura et ineundae societatis, et privata bona possidendi, et eorum fruendi usu. Praeterea, ut maritale coniugium, ita eius naturalis usus ex divina ordinatione oriuntur; itemque domestici convictus con13 13 Litt. pp. 49-86). Encycl. Divini illius'Magistri, 31 dec. 1929 (A. A. S., vol. XXII, 1930, Act-a Pii Pp. XI 79 s ti tu tio eiusque praecipua munera non ex humano arbitrio, neque ex oeconomicis rationibus, sed a summo ipso omnium Creatore proficiscuntur. Quod quidem per Encyclicas Litteras de casti connubii sanctitate, et per illas etiam, quas supra memoravimus, de christiana iuvenum educatione copiose satis explicando enucleavimus. At Deus pari modo hominem ad civilem consortionem natum conformatumque voluit, quam profecto sua ipsius natura postulat. Societas enim ex divini Creatoris consilio naturale praesidium est, quo quilibet civis possit ac debeat ad propositam sibi metam assequendam uti; quandoquidem Civitas homini, non homo Civitati exsistit. Id tamen non ita intellegendum est, quemadmodum ob suam individualisini doctrinam Liberales, quos vocant, asseverant; qui quidem communitatem immoderatis singulorum commodis inservire iubent : sed ita potius ut omnes, ex eo quod cum societate composito ordine copulantur, terrenam possint, per mutuam navitatis conspirationem, veri nominis prosperitatem attingere; utque per humanum consortium privatae illae publicaeque animi dotes, hominibus natura insitae floreant ac vigeant, quae temporarias peculiaresque utilitates exsuperan t, divinamque praeferunt in civili ordinatione perfectionem; quod quidem in singulis hominibus con tingere ullo modo nequit. Quod idcirco etiam homini inservit, ut hanc divinae perfectionis imaginem agnoscat, acceptamque Creatori referat, laudibus eum adorationeque colens. Homines siquidem tantummodo, non vero quaevis eorum consociatio, mente voluntateque, ad morum normas libera, praediti sunt. Iamvero, quemadmodum homo officia illa repudiare non potest, quibus Dei iussu civili societati obstringitur, atque adeo publicae rei moderatores iure pollent, si idem obtemperatiom huic non legitime obsistit, eum ad officium persolvendum coercendi; ita pari modo societas iis iuribus civem spoliare non potest a Creatore Deo eidem impertitis, quorum praestantiora su14 14 Litt. Encycl. Casti connubii, 31 dec. 1930 (A... A. 8., vol. X X I I , pp. 539-592). 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pra breviter attigimus, neque eorumdem usum ex arbitrio impossibilem reddere. Quapropter e mentis nostrae ratione oritur, eidemque consentaneum est, ut terrenae res omnes homini usui utilitatique sint, ideoque per eum ad Creatorem referantur. Quam ad rem id profecto quadrat, quod Gentium Apostolus de christiana salute procuranda ad Corinthios scribit : « Omnia... vestra sunt, vos autem Christi, Christus autem Dei. » Dum igitur communistarum effata personam humanam ita extenuant, ut civium cum societate necessitudines praepostere subvertant, humana mens, contra, ac divina revelatio eam tam sublime extollunt. Decessor Noster f. r. Leo XIII de oeconomicis sodalibusque rationibus deque operariorum causa, per Encyclicas Litteras, effectrices normas edidit; quas Nos quidem, per Encyclicas item Litteras de christiana socialis ordinis renovatione, nostrorum temporum condicionibus necessitatibusque accommodavimus. In quibus Litteris, etiam atque etiam antiquissimam Ecclesiae doctrinam instanter persequentes de peculiari privatarum possessionum natura, ad singulos et ad societatem quod attinet, distincte definiteque et humani laboris iura dignitatemque designavirnus, et mutuas eorum auxilii adiumentique necessitudines, qui vel rem impertiunt, vel dant operam, et mercedem denique, quae opificibus ex districta iustitia debetur, sibi suaeque familiae necessaria. 15 16 37 Ac praeterea in comperto posuimus, tum solummodo hominum consortionem posse e teterrima ruina servari sospitem, ad quam per Liberalismi placita compellitur, in quibus recta morum disciplina silet, cum scilicet socialis iustitiae christianaeque caritatis praecepta oeconomicam civilemque temperationem imbuant atque pervadant; quod procul dubio neque civium ordinum inter se contentio terrorisque facinora, neque immodicus atque tyrannicus publicae potestatis usus praestare possunt. Monuimus etiam veram populi prosperitatem per rectam coiie- 1 15 I Cor., I I I , 22, 23. 16 Litt. Encycl. Rerum novarum, 15 maii 1S91 (Acta Leonis XIII, vol. X I , pp. 97-144). 17 Litt. Encycl. Quadragesimo anno, 15 maii 1931 (A. A. S., vol. X X I I I , pp. 177-228). Acta Pii Pp. 81 XI giorum consociationem procurandam esse, quae varios socialis auctoritatis gradus agnoscat ac vereatur ; itemque necessarium esse omnia artificium sodalicia inter se cohaerere amiceque conspirare, ut ad communem Civitatis bonum contendere possint; atque adeo germanum peculiareque publicae potestatis munus in eo consistere, ut mutuam eiusmodi civium omnium conspirationem consensionemque pro facultate promoveat. Ad quem quidem assequendum per adiutricem omnium operam tranquillitatis ordinem, catholicae doctrinae praecepta tantam dignitatem auctoritatemque tribuunt publicae rei moderatoribus, quanta necessaria est, ut divina humanaque iura, quae tantopere Sacrae Litterae Ecclesiaeque Patres inculcant, vigili providaque cura iidem tueantur. Atque heic animadvertendum est turpiter eos errare, qui efïutiant quibuslibet civibus aequalia esse in civili societate iura, neque legitimos in eadem exsistere potestatis ordines. Satis esto, hac in re, Encyclicas Decessoris Nostri f. m. Leonis XIII, quas supra attigimus, commemorare; atque eas nominatim, quae vel de civilis principatus auctoritate, vel de christiana Civitatum constitutione agunt. In quibus profecto catholici viri luculenter proposita humanae rationis fideique praescripta cernere possunt, quae eos a fallacibus periculosisque communistarum opinationibus liberos reddere poterunt. Iura esse, cuiusque propria, erepta, ideoque cives in servitutem redigi; primariam ac supremam Civitatis eiusque potestatis originem detrectari; ac nefande prorsus publicam potestatem sceleribus inservire, communi conspiratione perpetrandis ; haec omnia, dicimus, naturali morum disciplinae divinique Creatoris voluntati vehementissime repugnant. Quemadmodum civis, ita communitatis institutum ab sempiterno Numine originem repetunt, ab eoque mutua inter se ratione conformantur : non civis igitur, non humana societas potest officia illa renuere, quibus invicem obstringuntur; neque alterius iura reicere vel minuere queunt. 18 19 16 19 Litt. Encycl. Diuturnum illud, 29 iun. 1881 (Acta Leonis XIII, vol. I I , pp. 269-287). Litt. Encycl. Immortale Dei, 1 nov. 1885 (Acta Leonis XIII, vol. V, pp. 118-150). ACTA, TOI. IV, n. 4. — 31-3-937. 6 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quas quidem praecipuas civium communitatesque inter se rationes Deus ipsemet instituit temperavitque; quapropter quod sibi communistae insolenter arrogant, in locum scilicet divinae legis, quae veritatis caritatisque praeceptis innititur, politica sufficere f actionum consilia atque proposita, quae simultatis plena, ex humano arbitrio profluunt, id procul dubio iniqua omnino atque iniusta iuris usurpatio est. Catholica Ecclesia, cum praeclarae id genus disciplinae praecepta impertit, non alio utique spectat, nisi ut faustum nuntium, quem angeli, supra Bethleemiticum specum cecinere, gloriam Deo pacemque hominibus nuntiantes, ad rem deducere contendat; ut veri nominis videlicet pacem verique nominis felicitatem, quantaecumque eaedem ad aeternam assequendam beatitatem, vel in hac mortali vita attingi possint, comparare queat; at probe dumtaxat volentibus hominibus. Haec doctrina aequo itinere abhorret, cum ab errorum exitus, tum ab immodicis politicarum partium, quae eosdem amplectuntur, conatibus earumdemque rationibus atque propositis; quandoquidem ut nullo non tempore rectam veritatis et iustitiae aequilibritatem profitetur, ita eamdem et argumentis fulcit et in vitae actione efficit ac provehit. Idque Ecclesia consequitur, mutua inter se officia iuraque concilians atque componens; ut nimirum cum libertate auctoritatem, ut cum singulorum dignitate Civitatis dignitatem, ut denique humanam subiecti civis personam, atque adeo debitam iis, qui praesunt, obedientiam, cum eorum munere, qui divinae vices gerunt potestatis; itemque ordinatum sui ipsius, familiae patriaeque amorem cum ceterarum familiarum ceterarumque gentium caritate illa coniunctum, quae in Dei amore nititur, quorumvis patris, ex quo omnia oriuntur et ad quem omnes, ut ad finem ultimum, contendant oportet. Eadem doctrina iustam non abiungit terrenarum rerum curam ab actuosa aeternorum bonorum sollicitudine. Quodsi mortalia immortalibus bonis subiicit, ex sui 20 2 0 Cf. L u c , I I , 14. 83 Actu Pii Pp. XI ipsius Magistri sententia: « Quaerite... primum regnum Dei et iustitiam eius et haec omnia adiicientur vobis »<.; at longe abest ut humanas res neglegat, utque civili progressioni temporariisque commodis obsistat; cum, contra, recta ratione maioreque, qua fieri potest, efficacitate, eadem foveat atque promoveat. Ecclesia enim, quamvis, vel in oeconomicae socialisque actionis campo, definitam technicarum rerum temperationem ordinationemque nunquam protulerit, quod quidem sui muneris non est, praecipua tamen lineamenta atque praecepta edidit, quae, etsi ad effectum adduci, pro variis temporum, locorum populorumque condicionibus, aliter aliterque possunt, tutum tamen iter demonstrant, quo Civitas ad cultiorem felicioremque aetatem gradiatur. Summam huius doctrinae sapientiam summamque utilitatem ii omnes fatentur, quibus eadem reapse in comperto est. Ac iure meritoque insignes viri, publicae rei administrandae periti, asseverarunt, nihil se sapientius cernere potuisse, cum diversa oeconomicarum rationum genera perpendissent, quam illa huius disciplinae principia, quae per Encyclicas Litteras Rerum Novarum ac Quadragesimo anno proponuntur. Atque in regionibus etiam, quas vel non catholici, vel ne christiani quidem homines incolunt, non pauci agnoscunt quantopere Ecclesiae in re sociali praecepta humanae prosint societati. Itaque, vix mensis exiit cum praeclarus vir ex extremis orientis partibus, qui, politicarum rerum studiosus, christianam religionem non profitetur, affirmare non dubitavit Ecclesiam, per suam pacis fraternaeque necessitudinis doctrinam ad operosam in nationibus pacem constabiliendam fovendamque summopere conferre. Ac vel ipsi communistae, — quod ex certis comperimus nuntiis, qui ad hoc catholici orbis veluti centrum undecumque confluunt — si modo ad corruptos mores nondum omnino prolapsi sunt, cum socialem Ecclesiae disciplinam propositam sibi habeant, eam profitentur suorum magistrorum ac capitum 21 21 MATTH., VI, 33. 84 Acta Apostolicae Sedis — .Commentarium Officiale praecepta longe prorsus excedere. Ii solummodo, qui obcaecatum cupidinibus simultateque animum gerunt, veritatis luminibus oculos claudunt, eamdemque pertinaciter impugnant. At Ecclesiae osores, tametsi impertitas ab ea normas sapientia praestare agnoscunt, eam tamen insimulant, quasi ad datas institutiones vitae actionem non confirmaverit; atque adeo ad alias vias rationesque contendunt. Verumtamen criminationem eiusmodi falsam iniustamque esse, omnes christiani nominis annales demonstrant. Etenim, ut aliquod dumtaxat peculiare eventum breviter attingamus, vera fraternaque universorum hominum cuiusvis stirpis condicionisque inter se necessitudo, superioribus aetatibus hac firmitate perfectioneque penitus ignota, primum ab evangelicis praeconibus praedicata fuit; quod procul dubio ad servitutem abolendam summa efficacitate contulit : idque, non cruentis seditionibus, sed per insitam huius doctrinae virtutem, qua quidem permota nobilis romana femina ancillam suam quasi sororem complectebatur. Itemque per christiana dogmata, quibus edocemur Dei Filium, hominem factum amore hominum, eumdemque fabri filium ipsumque opificem adorare, humanus labor ad veri nominis dignitatem provectus est; qui quidem humanus labor ita tunc temporis spernebatur, ut vel ipse M. T. Cicero, ceteroquin prudens satisque aequus, suorum temporum opinionem referens, hanc sententiam edere non ventus sit, qua profecto quilibet, nostra hac aetate, socialis disciplinae peritus verecundaretur: « Opifices omnes in sordida arte versantur; nec enim quidquam ingenuum potest habere officina ». His innixa principiis Ecclesia humanam societatem renovavit; siquidem, suae impulsione virtutis, miranda prorsus orta sunt caritatis instituta, itemque potentissima illa artificum omne genus collegia, quae utique superiore saeculo Liberalismi sectatores contemptui habuere, quasi Mediae Aetatis inventa; quaeque tamen, in praesens, admirationem commovent, et quo22 23 2 2 2 6 Cf. MATTH., XIII, 55; MARC, VI, M . T . C i c , D e officiis, 1 . I , c . 4 2 . 3. Actu Pii Pp. XI 85 rum forma in pluribus nationibus, multorum experimento tentata, reviviscit. Et cum aliorum nisus salutarem eius praepedia n t operam, eiusque virtuti officerent, Ecclesia adhuc usque non desiit errantes commonere. Reminisci ac recordari satis esto quanta animi firmitudine atque constantia Decessor Noster f. rec. Leo XIII iura sodalitates ineundi operariae plebi vindicaret; quae quidem iura Liberales in potentioribus nationibus invalescentes eidem eripere eniterentur. Atque eiusmodi christianae doctrinae virtus, nostris etiam temporibus, maior profecto est, quam quibusdam videatur; quandoquidem in rerum eventus mentis cogitata dominantur, quamvis non facile omnes id aestimare ac metiri queant. Procul dubio asseverari potest Ecclesiam, aeque ac divinum eius auctorem, « bene faciendo » aetatem suam traducere. Neque socialistarum, neque communistarum errores usquequaque serperent, si Ecclesiae praecepta maternaque eius adhortamenta populorum moderatores non detrectassent ; qui quidem, cum Liberalismi ac Laicismi, ut aiunt, principia ac normas complexi essent, ad istiusmodi placita atque falladas, publicae rei ordinationem temperationemque ita instruxere, ut, quamvis primo oculorum obtutu aliquid magnum se effecisse viderentur, evanescere tamen pedetemptim inita ab se consilia ac |Droposita cernèrent; quemadmodum quidquid in uno illo non consistit primario lapide, qui Christus est, necessario oportet miserrime collabi. IV Haec est, Venerabiles Fratres, Ecclesiae doctrina, quae una, ut in ceteris rebus omnibus, sic etiam in re sociali, veram lucem afferre, et communistarum cogitandi ratione immunes nos reddere potest. At opus omnino est ut eadem doctrina in ipsum vitae usum deducatur, secundum illud S. Iacobi Apostoli hortamentum : (( Estote autem factores verbi, et non auditores tantum, fallentes vosmetipsos »; quapropter illud in praesen24 2 4 IAC, I, 22. 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tia pernecesse est ut omni ope contendendo, opportuna remedia adhibeantur, quibus ingruenti rerum dissolutioni efficacitate summa obsistatur. Ac spem fovemus bonam fore ut ardor ille, quo tenebrarum filii ad suas athei materialismi fallacias propagandas die noctuque allaborant, stimulos filiis lucis admoveat, quibus ad non dissimile studium, immo etiam vehementius, divini honoris causa impellantur. Quid igitur facere, quibus remediis uti oportet, ut Christum et christianum vitae cultum contra perniciosum illum hostem defendamus? Quemadmodum pater familias cum liberis suis intra domesticos parietes, sic Nos vobiscum intima quadam cum fiducia agere exoptamus, dum illa ante oculos officia exhibemus, quae magnum nostrorum temporum discrimen ab omnibus Ecclesiae filiis postulat; quae quidem Nostra paterna monita ad eos etiam filios impertire cupimus, qui paternam deseruere domum. Ut iam procellosis quibusvis Ecclesiae tempestatibus, sic nunc etiam, remedium, aliorum fundamentum et caput illud est, ut privata vita ac publica eorum omnium ad Evangelii normas sincere renovetur, qui ad Ovile Christi se pertinere glorientur; ita ut sal terrae, universam hominum societatem corruptio moribus immunem servans, reapse fiant. Immortales igitur grates Patri luminum ex animo referimus, a quo profluit « omne datum optimum et omne donum perfectum », quod magno cum solacio fausta ubique spiritualis huius renovationis auspicia videmus, non solum per lectissimos illos viros lectissimasque feminas orta, qui proximis hisce annis ad excelsae sanctitatis fastigium ascenderunt, ac per alios item cotidie frequentiores, qui ad praeclaram eamdem metam generose progrediuntur ; sed ex eo etiam quod sincera pietas revirescat totamque vitam imbuit, in omnibus quoque vel cultissimorum hominum ordinibus; quod quidem in Apostolicis Litteris In multis solaciis, die xxvni mensis octobris superiore anno 25 2 5 IAC, I, 17.. 87 Actu Pii Pp. XI. motu proprio datis, attigimus, cum Pontificiam Scientiarum Academiam renovaremus. Asseverandum tamen Nobis est multa adhuc ad hoc spiritualis renovationis iter urgendum praestanda esse. Etenim vel in ipsis catholicorum regionibus nimium multi habentur, qui tales fere nomine tenus dici possint; nimium multi qui, quamvis huius religionis, quam se profiteri gloriantur, opera maxime omnium necessaria plus minusve fideliter expleant, eam tamen altius in dies intellegere non curent, neque intimam sinceramque eius persuasionem assequi nitantur: eoque minus efficiant, ut externae religionis speciei internus rectae intemerataeque conscientiae splendor respondeat; illius inquimus conscientiae quae officia omnia sub divino obtutu reputet atque persolvat.Ac novimus quantopere vanam et fallacem eiusmodi speciem detestaretur divinus ille Servator noster, cuius iussu, omnes Patrem « in spiritu et veritate » adorare debeant. Qui ad praecepta fidei, quam amplectitur, vitam non conformaverit suam, non diu se servare sospitem poterit, cum tanto impetu insectationis procella saeviat ; sed in hanc minacem maiorum illuvionem rapietur, ideoque, cum sibimet ipsi ruinam praeparaverit, christianum quoque nomen ludibrio haberi iubebit. 26 27 Atque heic, Venerabiles Fratres, duo nominatim Domini praescripta commendare cupimus, quae praesenti humani generis condicioni potissimum respondent : abalienandum nempe esse terrenis rebus animum ac praecepto caritatis obtemperandum. « Beati pauperes spiritu »; haec prima fuere verba, quae ex ore Divini Magistri prodierunt, cum discipulos in monte alloqueretur. Quod quidem doctrinae caput nostris vel maxime temporibus necessarium est, cum materialismus huius vitae bona voluptatesque ardentissime sitiat. Christiani omnes, sive divites, sive pauperes, oculos semper in caelum intentos ha28 26 A. A. 8., vol. X X V I I I , 1936, pp. 421-424. 2 ? Io., IV, 23. 28 MATTH., V, 3.. Acta Apostolicae 88 Sedis - Commentarium Officiale beant, illius sententiae memores.« non habere nos hic manentem civitatem, sed futuram inquirere ». Qui divitiis affluant, non ex iis suam sibi quaerant felicitatem, neque in easdem assequendas potiore quoquo modo contendant; sed cum noverint se solummodo esse earum administratores, earumque rationem sibi esse summo Domino reddendam, iisdem utantur, tamquam validis adiumentis, a Deo acceptis, quibus virtutis fructus edant; neque praetermittant ea pauperibus distribuere, quae sibi supersint, secundum Evangelii praescripta. Quod, nisi ita egerint, in eos in eorumque divitias revera illa S. Iacobi Apostoli sententia cadet : « Agite nunc, divites, plorate ululantes in miseriis vestris, quae ad venient vobis. Divitiae vestrae putref actae sunt, et vestimenta vestra a tineis comesta sunt. Aurum et argeiitum vestrum aeruginavit, et aerugo eorum in testimonium vobis erit, et manducabit carnes vestras sicut ignis. Thesaurizastis vobis iram in novissimis diebus... » . Verumtamen ii etiam, qui tenuiore fortuna utuntur, dum, ex iustitiae caritatisque legibus res sibi necessarias acquirere, suamque conantur meliorem reddere sortem, esse tamen et ipsi debent « pauperes spiritu », pluris superna bona facientes, quam terrena gaudia. Ac praeterea in animis defixum habeant, id nunquam homines consecuturos esse, ut miseriae nempe, dolores aegritudinesque ex mortali hac vita discedant, quibus illi quoque obnoxii sunt, qui secundum rerum speciem fortunatiores videantur. Patientia igitur omnibus necessaria est; christianam illam dicimus patientiam, quae animum erectum tenet, divinaque felicitatis aeternae promissione confisum: « Patientes igitur estote, fratres, — sententiam iterum ab Apostolo Iacobo mutuamur — usque ad adventum Domini. Ecce agricola exspectat pretiosum fructum terrae, patienter ferens donec accipiat temporaneum et serotinum. Patientes 29 30 3 1 32 2 3 Cf. Hebr., 3 0 Cf. L u c , 3 IAC, 1 5 2 V, MATTH., XIII, X I , 1-3. V, 3. 41. 14. Acta Pii Pp. 89 XI igitur estote et vos, et confírmate corda vestra, quoniam adventus Domini appropinquavit ». ïta solummodo illa, solacii plena, Iesu Christi promissio adimplebitur dicentis: «Beati pauperes ». Neque eiusmodi pollicitationes, quemadmodum illae, quas communistae iactant, vana afferunt solacia, sed verba vitae aeternae sunt, quae summam rerum veritatem continent, quaeque, ut nunc in hac terra patent, ita postea, in sempiterna potissimum beatitate, patebunt. Quot enim pauperes hisce verbis caelorumque regni exspectatione confisi — quod eorum esse veluti hereditatem evangelica sententia docet : « beati pauperes, quia vestrum est regnum Dei » , — ea felicitate perimuntur, quam divites tam multi, suis fatigati divitiis, easdemque augendi cupidine semper incensi, assequi non possunt. Maioris etiam momenti est, malis, de quibus agimus, medendis, praeceptum caritatis, quod quidem nominatim eo spectat ut hoc propositum efficiatur. Quae cum dicimus, illam mente recogitamus christianam caritatem, « patientem et benignam » , quae gloriationem omnem omnemque speciem tutelae, quae proximos deprimat, abs se arcet; caritatem illam, quae, inde ab inito christiano nomine, homines paupérrimos omnium, Christo lucrata est, servitute scilicet oppressos. Qua de re maximas iis omnibus grates agimus, qui beneficentiae operibus dediti, cum per Vincentianos coetus, tum per instituta illa, quae nova invexerit aetas, quaeque communibus necessitatibus opitulantur, corporibus animisque misericordes se praestant. Quanto magis operariorum plebs atque indigentium in semet ipsa experietur quidnam caritatis studium, Iesu Christi virtute incensum, in sua ipsius commoda conferat, tanto magis praeiudicatas deponet opinationes, Ecclesiam nempe efficacitatem suam amisisse, iisque favere, qui eius labore abutantur. Iamvero, cum hic innumeram egentium turbam cernimus, qui variis de causis, quae non ex iisdem pendeant, summa ege33 3 4 3 5 3 3 IAC, V, 7-8. 3 4 L u c , V I , 20. 35 I Cor., X I I I , 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale state opprimuntur, illic vero tot videmus homines, qui, nulla moderatione adhibita, et voluptatibus indulgent, et in res prorsus inutiles ingentes sumptus impendunt, tum facere non possumus quin magno cum animi dolore fateamur, neque probe omnes observare iustitiam, nec funditus intellegere quid christianae caritatis praeceptum postulet, ut in cotidianae vitae usum inducatur. Cupimus igitur, Venerabiles Fratres, hoc divinum mandatum, qua sermonibus, qua scriptis, magis magisque illustretur, quod veluti insignita tessera exstat, idcirco a Iesu Christo data, ut sui a ceteris omnibus veri discipuli dignoscantur; hoc mandatum dicimus, quod nos docet aerumnosos omne genus quasi divinum ipsum Redemptorem inspicere, quodque nos iubet omnes homines eo amore, tamquam fratres, adamare, quo nos Servator noster prosecutus est; ac vel ad nostrarum usque rerum ipsiusque, si opus fuerit, vitae iacturam. Atque illa saepe numero in omnium animis sententia versetur, ut solacii ita terrons plena, quam supremus Iudex extremo die edet : « Venite, benedicti Patris mei... esurivi enim, et dedistis mihi manducare; sitivi, et dedistis mihi bibere... Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis » . Itemque alia ex adversa parte : « Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum... : esurivi enim, et non dedistis mihi manducare; sitivi, et non dedistis mihi potum... Amen dico vobis: quamdiu non fecistis uni de minoribus his, nec mihi fecistis » . 3 ( 5 3 7 Ut tuta igitur aeterna vita reddatur, utque efficienter succurratur indigentibus, necesse omnino est et ad modestiorem vitam reverti, et voluptatibus renuntiare, quae tam copiose ac vel vitiorum flagitiorunique plena afferuntur; et sui ipsius denique, amore proximorum, oblivisci. Divina virtus, quae homines renovandi vim habet, hoc christianae caritatis « praecepto novo » continetur; fidelisque eidem obtemperatio, ut 3 8 3 6 3 7 38 MATTH., XXV, 34-40. MATTH., XXV, 41-45. Io., X I I I , 34. Acta Pii Pp. XI 91 intimam pacem animis indet, terrenae huic vitae ignotam, ita malis, quae humanum genus cruciant, efficaci modo medebitur. At vero caritas hoc nomine gloriari non potest, nisi iustitiae rationibus innitatur, ex Apostoli sententia: « Qui diligit proximum, legem implevit ». Quam quidem rem ita idem Apostolus interpretando explanat : « Nam : non adulterabis ; non occides ; non furaheris; ... et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: Diliges proximum tuum sicut teipsum»?* Si igitur, secundum Apostolum, officia omnia, ac vel ea, quibus districtu iure iubemur, ut neque occidamus, neque furemur, ad unum verae caritatis praeceptum reducuntur; caritas, quae operarium debita mercede privat, non caritas est, sed vanum nomen et ficta species caritatis. Neque sane aequum est ut artifex veluti eleemosynam id accipiat, quod sibi iustitiae titulo debeatur; nec eo cuilibet contendere licet, ut se iustitiae debitis eximat, parva misericordiae dona subrogando. Tum caritas tum iustitia sua imponunt officia, quae saepe, quamvis non iisdem rationibus, ad unam tamen eamdemque rem pertinent; opifices vero, ita sua ipsorum dignitate postulante, ad haec officia omnibus dignoscenda, quibus ceteri erga eos teneantur, acérrimo quodam animi sensu, iure meritoque feruntur. Quapropter vos peculiari modo compellamus, christiani heri officinarumque domini, quibus proprium est saepenumero tam difficile munus, quandoquidem illam errorum quasi hereditatem ab iniusto oeconomicarum rerum regimine excepistis, quod in tot hominum aetates ruinóse influxu : officiorum memores estote, quibus respondere debetis. Dolendum equidem est, sed tamen verum, quorumdam catholicorum agendi morem non parum contulisse ad operariae plebis fiduciam ab Iesu Christi religione abalienandam. Ii siquidem noluerunt mente animoque complecti certa quaedam iura esse christianae caritatis vi agnoscenda, quae artificibus debeantur, quaeque Ecclesia aperte luculenterque declaraverit iisdem esse tribuenda. Ecquid de eo- " Rom., X I I I , 8, 9. 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum agendi ratione censendum est, qui alicubi id consecuti sunt, ut in sacris suis patronalibus aedibus Encyclicae Litterae Quadragesimo anno ne legerentur ? Quid de catholicis illis ofïïcinarum dominis, qui ordinandis operariorum causae rationibus usque adhuc adversati sunt, quas Nosmet ipsi commendavimus? Nonne deplorandum est, ius mancipii, ab Ecclesia sancitum, idcirco usurpatum esse ut opifices mercede sua suoque sociali iure def raudarentur ? Verum enim vero, praeter iustitiam, quam commutativam vocant, socialis etiam iustitia colenda est, quae quidem ipsa officia postulat, quibus neque artifices neque heri se subducere possunt. Atqui socialis iustitiae est id omne ab singulis exigere, quod ad commune bonum necessarium sit. Ut autem, ad quamlibet viventis corporis compagem quod attinet, in universum consultum non est, nisi singulis membris ea omnia tribuantur, quibus eadem indigeant ad suas partes explendas; ita, ad communitatis constitutionem temperationemque quod pertinet, totius societatis bono prospici non potest, nisi singulis membris, hominibus videlicet personae dignitate ornatis, illud omne impertiatur, quod iisdem opus sit, ad sociale munus cuiusque suum exercendum. Si igitur iustitiae sociali provisum fuerit, ex oeconomicis rebus uberes enascentur actuosae navitatis fructus, qui in tranquillitatis ordine maturescente Civitatisque vim firmitudinemque ostendent; quemadmodum humani corporis valetudo ex imperturbata, plena fructuosaque eius opera dignoscitur. Neque satis sociali iustitiae factum erit, nisi opifices et sibimet ipsis et familiae cuiusque suae victum tuta ratione ex accepta, rei consentanea, mercede praebere poterunt; nisi iisdem facultas dabitur modicam quamdam fortunam sibi comparandi, ad illud communis paupertatis ulcus vitandum, quod tam late diffunditur; nisi denique opportuna erunt in eorum commodum inita consilia, quibus iidem, per publica vel privata cautionis instituta, suae ipsorum senectuti, infirmitati operisque vacation! consulere queant. Qua in causa haec repetere Acta Pii Pp. XI 93 iuvat, quae in Encyclicis Litteris Quadragesimo anno diximus: « Etenim tum demum res oeconomico-socialis et vere constabit et suos fines obtinebit, si omnibus et singulis bona omnia suppeditata fuerint, quae opibus et subsidiis naturae, arte technica, sociali rei oeconomicae constitutione praestari possunt; quae quidem bona tot esse debent, quot necessaria sunt et ad necessitatibus honestisque commodis satisfaciendum, et ad homines provehendos ad feliciorem illum vitae cultum, qui, modo prudenter res geratur, virtuti non solum non obest, sed magnopere prodest » . Quodsi, ut saepius cotidie accidit, in salario rependendo, iustitiae singuli obtemperare ea tantummodo condicione possunt, ut de eadem obtemperatione secum omnes conveniant, earum nimirum consociationum ope, quae heros — ad vitandam rerum pretii contentionem, operariorum iuribus perniciosam — inter se devinciant, tum dominorum operumque conducturam erit necessarias eas consociationes fovere atque provehere, quae ordinariae rationes exstent, quibus iustitiae officia expleri possint. Sed artifices etiam suos ante oculos habeant caritatis ac iustitiae officia, sibique persuadeant, hoc modo, satius procul dubio suis utilitatibus provisum fore. Totam igitur oeconomicarum rerum compaginem intuentibus videre licet — quod iam in Encyclicis Litteris Quadragesimo anno notavimus — mutuam iustitiae caritatisque operam in oeconomicas ac sociales necessitudines innuere non posse, nisi foederatae illae sodalitates, quas professionales et interprofessionales vocant, solido christianae doctrinae fundamento innixae, ea constituant, pro diversis locorum temporumque adiun ctis, quae corporatorum hominum collegia dicebantur. Quo autem maior sociali eiusmodi actioni tribuatur efficacitas pernecessarium est harum rerum studium, praelucentibus Ecclesiae praeceptis, foveri quam maxime ; eiusque praescripta ac monita, potestate auspice a Deo in ipsa Ecclesia constituta, 4 0 40 Litt. Encycl. Quadragesimo armo, 15 maii 1931 (A. A. S., vol. X X I I I , 1931, p. 202). 94- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quam latissime pervulgari. Nam si quorumdam catholicorum agendi ratio, in oeconomicarum ac socialium rerum campo, aliquid habuit minus laude dignum, hoc saepenumero idcirco accidit, quod iidem haud satis ea meditati essent, quae Summi Pontifices hac super causa docuissent. Quamobrem itidem necesse est, ut omnes ex quolibet societatis ordine, pro varia sua cuiusque cultura, socialibus disciplinis cotidie impensius instituantur; utque Ecclesiae id genus doctrina in operariam quoque plebem etiam atque etiam propagetur. Catholicae Ecclesiae praecepta hominum mentes tuta luce sua collustrent, eorumque voluntates ita fiectant, ut rectam indidem homines sumant vivendi normam., qua societatis officia sancte diligen terque impleantur. Ita enim omnes christianorum morum discrepantiae atque inconstantiae obstare enitentur, quas Nos non semel conquesti sumus; e quibusque fit ut nonnulli suis utique religionis officiis satisfacere videantur, qui tamen in laboris, industriae suique officii provincia, vel in commercio publicove munere exercendo, geminam quodammodo conscientiae speciem induentes, eiusmodi vitam, proh dolor, traducant, quae nimium quantum a luculentis iustitiae ehristianaeque caritatis praescriptionibus abhorreat. Qua profecto agendi ratione et gravem nutantibus animis offensionem praebent, et causam improbis suppeditant, cur Ecclesiam ipsam detrectent. Admodum sane ad hanc christianorum morum instaurationem conferre potest catholicarum scriptionum propagatio, quibus illuc contendatur, ut primo, varie leniterque hominum mentibus illectis, socialis ab Ecclesia tradita disciplina planius innotescat in dies; ut post, accurate aeque ac fuse adversariorum coeptis patefactis, arma pariter indicentur, quae plurium locorum usus ad repugnandum aptiora repererit; ut postremo consilia proponantur opportuna communistarum machinationibus atque fallaciis praevertendis, quibus hi, ut nitebantur, sincerae fidei homines non paucos inescaverint. Etsi haec, Allocutione a Nobis habita die xn maii superiore anno, iam maximopere ursinius, tamen nihilominus, Venerabi- Acta Pii Pp. XI 95 les'-Fratres, in eadem animos vestros iterum eonvertere necessarium esse ducimus. Communismus initio, ut re erat vera, scelestiorem, quam quod scelestissimum, se praebuit; at cum subinde sensisset ab se populos passim abalienari, ratione belli gerendi mutata, multitudines per eiusmodi varii generis fallacias captare nisus est, quae; quid ipsae intendant, doctrinis occultant in se rectis atque illecebrosis. Ita, ut exemplis utamur, cum animadverterint communismi capita incensis votis ad pacem anniti omnes, se fautores communium id genus nisuum pro pace inter gentes universas constabilienda unos omnium studiosissimos assimulant; at contra, ex altera parte populos ad contentionem de civitatis ordinibus tollend is pariter commovent, unde acerbissimae proficiscuntur caedes ; ex altera vero, pacem se non habere tutam experti, arma quantacumque possunt ingentia parant. Item nominibus, quae communismum ne significant quidem, confictis, vel consociationes condunt, vel commentarios certis diebus edunt, quae illuc unice spectant, ut errores suos mediis iis hominum con sortionibus interserant, ad quas, si secus agerent, irrepere neutiquam possent; quin etiam in catholicas religiosas ve sodalitates perfidiose omnibusque viribus serpere compluries student. Item fit alicubi ut, de doctrina sua nullo modo desisten tes, catholicis hominibus auctores iidem sint mutuae sibimetipsis operae, nunc in humanitatis, nunc in caritatis provincia ultro ferendae; quam ad rem coepta interdum proferunt, omnino cum christiano sensu cumque Ecclesiae doctrina congruentia. Aliis vero locis, eo simulationis iidem procedunt, ut gentibus non nunquam suadeant, in regionibus ubi aut christiana fides aut humanitatis cultus altius insederit, communismum esse procul dubio lenius se gesturum, facta singulis libertate, sive Summi Dei colendi, sive quae quisque maluerit de religione iudicandi. Sunt immo nonnulli qui, ex aliquantula inducta recens in bolse evistarum leges mutatione efficiant, in eo esse communismum ut a consilio cum Deo decertandi tandem aliquando absistat. 96 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Agitedum, Venerabiles Fratres, date impensissimo operam, ut fideles ab insidiis caveant. Communismus cum intrinsecus sit pravus, eidem nulla in re est adiutrix opera ab eo commodanda, cui sit propositum ab excidio christianum civilemque cultum vindicare. Si qui vero, in errorem inducti, opem com munismo in regionibus suis constabiliendo tulerint, erroris ipsi sui poenas primi luent; ac quanto in antiquiore ac clariore humanitate, a christiano utique nomine invecta, gloriatur civitas ad quam perlabatur communismus, tanto perniciosior in eadem atheorum ira exardescet. Attamen « ... nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam ». Vos igitur, Venerabiles Fratres, vehementer cohortamur in vestra cuiusque dicione elaborare, cura quanta poteritis maxima, ut constans precandi studium suique castigandi reviviscat, atque cotidie magis incalescat. Cum enim e Christo Iesu olim sciscitarentur Apostoli quare a lymphato homine daemonem ipsi deicere nequivissent, Is respondit: « Hoc genus non eici tur nisi per orationem et ieiunium ». Rati ergo malis, quibus aetate hac nostra humanum genus excruciatur, remedium afferri nulla alia posse ratione, nisi omnes per orationem et poenitentiam in communem veluti hostem strenue sancteque quasi compugnaverint, apud universos, at prae primis apud religiosos utriusque sexus ordines divinis contemplandis rebus devotos, instamus enixe, ut supplicationibus suique ipsorum castigationibus multiplicatis, a Deo validam Ecclesiae suae opem in tam difficili temporum cursu impetrent, deprecatrice apud Deum utentes Deipara Immaculata, quae, ut olim antiqui serpentis caput contrivit, ita semper tutissimum praesidium est mvictumque A uœilium christianorum. 41 42 41 Ps. 4 2 MATTH., CXXVI, 1. XVII, 20. Acta Pii Pp. XI 97 V Sicut ad salutare huiuscemodi ubique terrarum perficiendum opus, quod dicendo hactenus persecuti sumus, ita ad remedia, quae praecise docuimus, morbis adhibenda, electores .ac ministros Christus Iesus sacerdotes suos in primis elegit atque constituit. Iiis namque munus, peculiari Dei numine, mandatum quidem est, ut, sacris Pastoribus usi ducibus ac Christi in terris Vicario modestissime studioseque obsecuti, ardentem fidei facem universo hominum generi nullo non tempore praeferant, simulque illam catholicis viris supernam spem perpetuo iniiciant, qua Ecclesia nisa semper, tot retulit victorias quot praelia Christi causa commisit : « Haec est victoria quae vincit mundum, fides nostra » . Qua in re illud nominatim in sacerdotum memoriam revocantes quod f. r. Decessor Noster Leo XIII in iis cohortandis pronuntiavit, ad opifices nempe iisdem adeundum esse, idipsum Nostrum faciendum hoc additamento putamus: « Ad opifices egenos potissimum prodite; immo, in universum, ad indigentes prodite »; quemadmodum Christi eiusque Ecclesiae doctrina iubet. Turbulenti enim homines eos, qui in egestate versantur, insidiis prae ceteris petunt; quandoquidem e miseris, quibus hi conflictantur rebus, facilem contingunt causam, qua eosdem in divitum invidiam rapiant vehementerque commoveant, ut in omnia violenter in volent, quae sibi inique recusata a fortuna arbitrentur. Quodsi sacerdos opificibus atque egenis non occurrat, ut a qualibet eos, tum praeiudicata opinione, cum doctrina commenticia aut prohibeat aut liberet, nullo negotio iidem sunt communismi praeconibus in arbitrium cessuri. Enimvero non diffitemur in huiusmodi provinciam, post datas praesertim Encyclicas Litteras Rerum novarum et Quadragesimo anno, multum operis collatum ad hoc tempus fuisse ; «ac propterea paterno studio eorum Episcoporum ac Sacerdotum 4 3 4 3 i lo., V, ACTA, vol 4. IV, n. 4. - 31-3-937. 7 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sollertes curas hoc loco prosequimur, qui, cautiones, quas re& habeat, opportune adhibentes, novas vias no vosque aditus ad nostram hanc aetatem accommodata, in hoc genere explorant atque experiuntur. Attamen quae in istiusmodi rem adhuc usque gesta sunt, nostrorum temporum usibus nimiopere impana esse constat. Quemadmodum, cum publica res periclitatur,, cetera posthabentur omnia, quae vel ad vitam necessaria minime sint, vel directo ad civitatis propugnationem non spectent, eodem fere modo, in re de qua loquimur, alia cuiusvis generis coepta, quamvis utilissima atque pulcherrima, postferri oportet necessitati ipsa christianae fidei christianaeque humanitatis communiendi fundamenta. Quam ob causam qui in singulis quibusque paroeciis versantur sacerdotes, cum primum, ut par est, in communem curationem et administrationem fidelium incubuerint, mox optimam maximamque diligentiae suae vim illuc intendant necesse est, ut simul operariorum multitudines. Christo recipiant et Ecclesiae, simul hominum consociationes, atque communitates, quae magis desipuerint, christiano spiritu ab integro imbuant. Quod porro si praestiterint qui e sacro ordine sunt, ne addubitent quin aliquando e sollicitudine sua sint necopinatorum fructuum affatim percepturi, qui loco eis mercedis equidem futuri sunt, ob datam primum laboriose operam* animis funditus novandis. Hic, ut exemplis utamur, revera contigisse Romae aliisque in frequentissimis urbibus animadvertimus, ubi, ad sacras aedes in extremis vicis recens exaedificatas, paroeciales fidelium coetus studiose coalescunt, ac mirifice eorum mores civium commutantur, qui religionem hac una de causa aversati fuerint, quod eam omnino ignoraverint. Verumtamen vis una omnium validissima egenorum tenuiorumque turbis christiane excolendis, exemplo equidem continetur sacerdotis, qui earum choro virtutum circumfundatur, quarum in Litteris Encyclicis a Nobis datis Ad catholici sacerdotii seriem adhortando recensuimus; sed hac in causa» 44 44 Die 20 dec. anno 1935 (A. A. S., vol. X X V I I I , 1936, pp. 5-53). Acta Pii Pp. XI 99 Dei administros nominatim opus est vitae modestia, tenuitate, abstinentia eo usque eminere ut sese apud fideles ad absolutissimam referant formam Divini Magistri, qui de seipso fidenter loquebatur : « Vulpes f oveas habent et volueres caeli nidos : Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet ». Quotidianis enim experimentis cognitum est tenuioris vitae sacerdotes, qui ex evangelica doctrina suis reipsa utilitatibus nullo modo inserviant, mirifica semper conferre in christianam plebem beneficia: uti exemplis S. Vincentii a Paulo, S. Ioannis B. Vianney, S. Iosephi B. Cottolengo, S. Ioannis Bosco, innumerabilium aliorum confirmatur; dum, contra, avari sacerdotes, qui omnia emolumentis suis et commodis metiantur, ut in eisdem Encyclicis Litteris Nostris ostendimus, quamvis eo impietatis non processerint, quo ludas Christi proditor, nihilominus vanum « aes sonans » atque inane « cymbalum tinniens » exsistent; ac saepenumero tantum aberit ut iidem in fideles divinam defundant gratiam, ut potius ab iisdem prohibeant. Quodsi utriusque cleri sacerdotes e suo cuiusque muneris officio opes convenit administrare, meminerint tamen, non modo caritatis iustitiaeque leges sibi esse diligentissime observandas, verum etiam singulariter enitendum ut sese pauperum reipsa patres exhibeant. 45 46 Post Clerum, carissimos e laicorum ordine filios Nostros paterne compellamus in Catholica Actione militantes, quam tantopere et in amore habemus et, pro opportunitate, « adiumentum peculiari Dei providentia » in tam difficili rerum cursu Ecclesiae datum professi sumus. Actio nimirum Catholica, cum in hoc demum certet, ut Iesus Christus, tum in singulos, cum in domesticum civilemque convictum feliciter dominetur, sociali, ut aiunt, apostolatu defungi dicenda est. Ea igitur prae primis constanter elaboret necesse est, ut sodalium suorum animos, quam diligentissime potest, excolat, atque ad certamina Dei causa certanda exerceat. Sodalium huiusmodi institutioni, si 4 5 MATTH., 4 6 / Gor., VIII, XIII, 20. 1. 100 Actu Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale qua alia, nostra hac aetate praesentissimae ac pernecessariae, quae omnem vitae actionem, fundamenti instar, praecedat oportet, mirum in modum conducent, primum coetus studii causa instituti, deinde habitae identidem per hebdomadam de socia^ libus rebus congressiones, tum acroases ex ordine factae, ac postremo omnia varii generis coepta, quae id maxime spectent, ut ostendant qua ratione qualive via oeconomicae quaestiones christiane expediantur. Tam apte conformati Actionis Catholicae milites non est dubium quin apud eos, quos habeant operis participes, primi exsistant apostoli, atque adiutricem sacerdotibus suam commodantes operam, assidue contendant sive veritatis lumen latius propagare, sive tot tantasque tum corporis tum animi miserias in mediis societatibus levare, quae Dei administrorum ideo obnituntur compluries navitati, quod vel temere concepta de clero opinione laborant, vel religionem ipsam miserandum in modum neglegunt. Hac iidem ratione, presbyteros usu atque exercitatione praeditos in ducatum adhibentes, viriliter animoque magno conspirabunt ad operariorum multitudini in religiosis rebus assidendum; quod summae Nobis est curae, utpote quod instrumentum ex omnibus aptissimum habeamus, quo artifices, dilecti filii Nostri, a communistarum fallaciis defendantur. Praeter hanc vim, quae in singulos saepe privatim at salubriter semper efficienterque influit, sodalium Actionis Catholicae est, modo verbis modo scriptis, eam late disseminare doctrinam, quae in publicis Summorum Pontificum documentis inest, quaeque ad rem publicam christiane administrandam conducit. Ad Actionem Catholicam, in copiarum veluti modum, consociationes consistunt, quas iam Nosmet ipsi eiusdem auxiliarías appellavimus. Iamvero huiusmodi quoque consociationes paterno studio, hoc loco, hortamur eas, de quibus agimus, praestantissimas partes sibi deposcere, quae nostris hisce diebus tanti intersunt, quanti interesse maxime possunt. Sed praeterea animum heic Nostrum ad eas sodalitates convertimus, quae aut viris ex eodem ordine aut mulieribus eo- Acta Pii Pp. XI 101 agmen tan tur : sodalitates, praeter alias, dicimus operariorum, agricolarum, fabricationum artificum, medicorum, herorurn, iitteratorumque, qui cum haberent communem eruditionis gradum, in ordines sibi accommodatus, ipsa veluti natura duce, coaluerunt. Has namque societates plurimum valere putamus sicut ad temperationem illam in res publicas inducendam, quam Litteras Encyclicas Quadragesimo anno scribentes animo intendebamus, ita ad Christi regnum in litterarum omne genus operumque campum enixe prof eren dum. Quodsi ob mutatum rerum oeconomicarum vel socialium statum, rectores civitatis suum esse duxerunt legibus peculiaribus consociationes ipsas moderari ac temperare, salvis, ut aequum est, privatorum libertate et auctoritate; Actionis tamen Catholicae sodales, quamquam praesentium rerum rationem habeant oportet, prudenter nihilominus in causam tam studia sua conferant, nostrorum temporum quaestionibus ad catholicae doctrinae normas enodandis, quam industriam impertiant suam recte libenterque recentiora instituta eo consilio participantes, ut eadem christiano spiritu imbuant, unde rei publicae disciplina manat et civium fraterna ac mutua in agendo conspiratio. Patris heic animo alioqui carissimos Nobis catholicos opifices, vel adolescente vel adulta aetate, libet, qui ob strenue servatam fidem in tanta temporum iniquitate, honestum arduumque onus et munus, loco praemii, accepisse videantur. His videlicet, sacrorum Antistitibus ac sacerdotibus industriam et laborem dirigentibus, est apprime conandum ut ad Ecclesiam Deumque ipsum ingentes sui ordinis multitudines revocent, quae ira idcirco accensae quod neque iuste aestimatae neque in merito habitae fuerint honore, a Deo, proh dolor, desciverint. Catholici artifices, qua verbis, qua exemplo aequalibus hisce suis de recta via deductis declarent, Ecclesiam benignae matris animum in omnes gerere, qui seu labore fatigentur seu afflictentur doloribus; atque, ut nunquam praeterito tempore, ita in posterum numquam ab officio filios suos tuendi discessuram esse. Quod quidem munus, ad fodinas, ad officinas, ad armamentaria, m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quocumque denique opus initur, proferendum, cum incommoda quandoque postulet, meminerint catholici iidem operarii Christum Iesum cum operis exemplo, perpessionis quoque exemplum coniunxisse. Omnibus autem Nostris Ecclesiaeque filiis, e quovis ordine, e quavis gente, e quovis denique sodalicio religiosorum laicorumve hominum, iterum hoc loco fidentiusque instamus, ut animorum concordiam pro viribus foveant. Etenim non semel acerbum animo Nostro dolorem discidia illa commoverunt inter catholicos viros concitata, quae, etsi ex inanibus nascuntur causis, in luctuosos tamen desinunt exitus ; cum eiusdem matris Ecclesiae filios inter se colluctari iubeant. Ita fit ut seditiosi homines, quorum non ingens est agmen, datam occasionem nacti, discidia eadem exacuant atque id, quod maxime volunt, consequantur, ut videlicet catholicos homines alios adversus alios sollicitent. Quamobrem, quamvis recentiores nostrorum temporum eventus ita per se loquantur, ut monita Nostra supervacanea reddere videantur, nihilo secius id genus adhortationem eorum causa iterandam putamus, qui eam aut non intellexerint aut intellegere recusaverint. Qui exacuendis inter catholicos discidiis dant operam, formidandum profecto onus tum a Deo tum ab Ecclesia in se recipiunt. Sed ad vim propulsandam, qua « potestas tenebrarum » Dei ipsius opinionem ex intimis hominum mentibus, evellere contendit, summa in spe sumus cum eis, qui christiano nomine gloriantur, se etiam illos efficienter coniuncturos esse, qui, longe maxima nempe hominum pars, Deum esse credunt et adorant. Illud igitur geminantes, quod quinque abhinc annos in Encyclicis Litteris Caritate Christi scripsimus, hos iterum incitamus, ut pro sua quisque parte in id sincera fide incumbant, ut gravissimum illud, quod omnibus impendet periculum, ab humano genere arceant. Nam — ut tunc temporis monebamus —: « Dei... agnitione, tamquam firmo cuiusvis civilis ordinis fundamento, cum humana quaelibet auctoritas innitatur necesse sit, qui omnium Actu Pii Pp. XI 103 rerum legumque omnium perturbationem ac resolutionem nolunt, ii strenue contendant oportet, ne religionis hostes sua consilia, tam vehementer palamque conclamata, exsequantur ». Persecuti hactenus sumus, Venerabiles Fratres, certum ac definitum munus, simul ad doctrinam, simul ad vitae actionem spectans, quod Ecclesia, Christo auctore ac statore suo, mandante, in se recepit, tum hominum consortioni christiano spiritu imbuendae, cum in praesentia communistarum conatibus retundendis ; atque in eiusmodi muneris partem universos hominum ordines advocavimus. Sed in huiusmodi rem christiana quoque Civitas conferat opus est, Ecclesiae in hac provincia suam commodando operam, quae, licet externis sui ipsius propriis instrumentis expromatur, fieri tamen non potest quin prae primis in animorum utilitatem cedat. Quamobrem, qui Civitatibus praesunt, illuc studia omnia ac consilia sua impendant, ut prohibeant quominus nefanda atheorum commenta, ad ruinam cuiusvis humani convictus ementita, in suos irrepant populos; cum nec ulla possit inter homines auctoritas, remota Dei auctoritate, consistere, nec ullum constare iusiurandum, Dei viventis nomine sublato. Qua de re opportunum ducimus ea nunc iterare, quae toties tantaque cura per docuimus, praesertim in Encyclicis Litteris Caritate Christi : « . . . Qui possunt humana consistere commercia, qui vim nancisci pactiones, ubi nullum sit conscientiae vadimonium, ubi nulla sit in Deum fides, nullus Dei timor? Hoc enim sublato fundamento, omnis morum decidit lex, nihilque impedire poterit, quominus gradatim, at necessario praecipites ruant gentes, familiae, res publica ipseque humanae vitae cultus ». 47 48 In hoc praeterea eorum qui publice imperant versari curas praecipuas oportet, ut illa civibus suis vitae adiumenta parent, quibus si iidem careant, rem ipsam publicam, quantumvis recte 47 48 Litt. Encycl. Caritate Christi, 3 maii 1932 (A. A. S., vol. X X I V , 1932, p. 184). Litt. Encycl. Caritate Christi, 3 maii 1932 (A. A. 8., vol. X X I V , p. 190). 104 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale compositam, eoncidere pronum est; utque maxime patribus familias ac iuvenibus opera suppeditent. Quod ut civitatis gubernatores consequantur,, bonorum possessores impellant ad ea onera, communis omnium utilitatis gratia, subeunda, quae si recusent, neque civilis societas neque possessores ipsi in tuto esse possint. At in id suscepta a rei publicae moderatoribus consilia eiusmodi sane esse debent, ut revera ad eos pertineant, qui et opibus copiisque affluant, et easdem cotidie in proximorum grave detrimentum adaugeant. Publicam autem ipsius civitatis administrationem, cuius aliquando sunt Deo et societati rationes reddendae, tanta niti oportet prudentia tanta sobrietate, ut ex ea cives omnes exemplum sibi sumant. Per hoc temporis, si unquam alias, molestissimum illud, quo cunctae gentes premuntur rerum oeconomicarum discrimen postulat, ut qui peramplis utuntur fortunis, tantorum civium sudore ac labore quaesitis, communem tantummodo utilitatem intendant et, ut possunt, diligentissime augeant. Publici etiam magistratus ac minoris ordinis administri ex religione cumulate modesteque officio satisfaciant, exemplum sibi hac de re a praeclarissimis illis viris petentes, qui, aut patrum aut nostra memoria, per industriam et laborem sese rei publicae commodis impendere non dubitav e r i t . In mutuis vero populorum commerciis quam primum commenticia impedimenta omnia in genere oeconomico discutienda sunt, a suspicionibus potissimum et simultatibus hinc illinc enata, quippe cum populi omnes unam dumtaxat efficiant familiam, a Deo utique ortam. At pariter Civitatum principes Ecclesiam sinant esse liberam ad divinitus sibi concreditum munus in animorum salutem praestandum, si velint, data adiutrice opera, hac etiam via, populos a saevissima nostrorum temporum procella efficienter liberare. Iure optimo nostra hac aetate animorum vires ubique terrarum sollicite incitantur; quandoquidem propulsandum malum, si modo unde idem primo exsurgat aestimetur, animos praecipue afficere dicendum est; atque ex corruptis funditus opi- Acu Pii Pp. XI 105 nationibus, luctuosa atque impia communismi monstra necessitate quadam consequuntur. Atqui in omnibus viribus, quae ad religionem colendam ordinandosque mores pertinent, sine controversia Catholica Ecclesia eminet; itaque fit ut humani ipsius generis salus postulet, ne eiusdem Ecclesiae actio et efficacitas intercipiatur. Si vero secus agitur, ut idem propositum rationibus dumtaxat vel oeconomicis vel civilibus intendatur, in errorem labi periculi plenum procul dubio necessarium est. Etenim ubi religio a litterariis ludis, a iuvenum educatione, a publicae vitae moribus prohibeatur; ubi Catholicae Ecclesiae administri sacraque ritus despicatui habeantur, nonne illa promoveantur materialismi placita, unde communismi principia ordinationesque oriantur ? Ac revera nec ulla humana potentia, vel optime instructa, nec terrenarum rerum vota, licet maxima atque excelsa spectent, effrenatos id genus motus compescere possunt, qui ex eo profluunt, quod mortalis huius vitae bona nimiopere expetuntur. Iamvero futurum confidimus ut ii, quorum in manibus populorum fortuna est, si modo gravissimum animadverterint discrimen, quod in praesens gentibus omnibus ingruit, magis profecto magisque in dies sibi persuasum habeant, eo se officio teneri, ut Ecclesiam a suo persolvendo munere ne arceant; idque eo vel magis, quod dum eadem sempiternam hominum beatitatem assequi contendit, temporariae etiam veri nominis prosperitati comparandae augendaeque studet. Antequam vero Encyclicis hisce Litteris finem facimus, eos quoque alioqui cupimus filios Nostros, qui vel iam communismi peste miserrime laborant, vel in eo sunt ut eodem inficiantur. Quemadmodum eos enixe compellamus, ut amantissimi Patris dictis audientes sint, ita Deum vehementer rogamus, ut eorum mentes collustrando, a lubrico eosdem itinere abducat, per quod in luctuosum exitium transversi agantur; atque adeo Christum Iesum, unum humani generis Servatorem, agnoscant : « . . . nec enim aliud nomen est sub coelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri » . 4 9 106 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ac denique ut exoptatam omnibus pacem Christi maturemus in regno Christi, actuosam Ecclesiae navitatem, quae atheorum communistarum conatibus obsistit, auspiciis atque tutelae sancti Iosephi concredimus, potentissimi nempe Ecclesiae Catholicae Patroni. Is enim cum ex operariae plebis ordinibus esset, egestatis incommoda ipsemet una cum commissa sibi Nazarethana familia perpessus est, cui sedulo studioseque praeerat; atque eius curae Divinus Infans tum demandatus fuit, cum sicarios suos Herodes, internecionis causa, immisit. Itemque, quotidiano officio suo fideliter cumulateque functus, iis omnibus exemplo fuit, quibus est cibus fabrili arte quaerendus ; ac vir iustus merito appellatus, praeclarum illius christianae iustitiae specimen exstat, quae socialem hominum vitam conformare debet. Nos igitur, oculis sublime erectis, fidei virtute roboratis, <( novos coelos » quasi cernimus ac « novam terram », de quibus S. Petrus, primus Decessor Noster loquitur. Ac dum ea, quae fallaces errorum praecones in hac mortali vita assequenda pollicentur, tot sceleribus totque doloribus partis, evanescunt ; id quodammodo e caelo iucundissime resonat, quod Divinus Redemptor in Apocalypsi praecinit : « Ecce nova facio omnia ». Iam nihil aliud restat, Venerabiles Fratres, quam ut, paternas attollentes manus, vobis, clero populoque unicuique vestrum concredito,atque adeo innumerae catholicorum familiae, Apostolicam Benedictionem imperfiamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xix mensis martii, in festo sancti Iosephi, universae Ecclesiae Patroni, anno M D C C C C X X X V I I , Pontificatus Nostri decimo sexto. 50 51 52 PIUS PP. XI 49 50 Act., I V , 12. Cf. Litt. Encycl. UM arcano, 23 dec. 1922 (A. A. 8., vol. X I V , p. 691). 5 1 I I P E T R . , I I I , 13; cf. Is., L X V , 17, L X V I , 22; Apoc, X X I , 1. 52 Apoc, X X I , 5 . 1.07 Acta Pii Pp. XI LETTERA ENCICLICA AI P A T R I A R C H I , P A C E E P R I M A T I , C O M U N I O N E A R C I V E S C O V I , C O N LA S E D E V E S C O V I APOSTOLICA: E A L T R I « D E L O R D I N A R I I A V E N T I C O M U N I S M O A T E O ». PIO PAPA XI V E N E R A B I L I S A L U T E E D F R A T E L L I A P O S T O L I C A B E N E D I Z I O N E 1. - La promessa di un Redentore illumina la prima pagina della storia dell'umanità; e così la fiduciosa speranza di tempi migliori lenì il rimpianto del paradiso perduto e accompagnò il genere umano nel suo tribolato cammino, finché nella pienezza dei tempi il Salvatore del m o n d o , venendo sulla terra, c o m p ì l'attesa e inaugurò una nuova civiltà universale, la civiltà cristiana, immènsamente superiore a quella che l ' u o m o aveva fino allora laboriosamente raggiunto in alcune nazioni più privilegiate. 2. - Ma la lotta fra il bene e il male rimase nel mondo coinè triste retaggio della colpa originale; e l'antico tentatore non ha mai desistito c o n fallaci promesse d'ingannare l'umanità. Perciò nel corso dei secoli uno sconvolgimento è succeduto all'altro fino alla rivoluzione dei nostri giorni, la quale o già imperversa o seriamente minaccia, si può dire, dappertutto e supera in ampiezza e violenza quanto si ebbe a sperimentare nelle precedenti persecuzioni contro la Chiesa. P o p o l i interi si trovano nel pericolo di ricadere in una barbarie peggiore di quella in cui ancora giaceva la maggior parte del mondo all'apparire del Redentore. 3. - Quesèo pericolo tanto minaccioso, V o i l'avete già compreso, Venerabili Fratelli, è il comunismo bolscevico ed ateo che mira a capovòlgere l'ordinamento sociale e a scalzare gli stessi fondamenti della c i viltà cristiana. I ATTEGGIAMENTO DELLA CHIESA DI FRONTE AL COMUNISMO Condanne anteriori 4. - Di fronte a tale minaccia la Chiesa Cattolica non poteva tacere e non tacque. N o n tacque specialmente questa Sede Apostolica che sa essere sua specialissima missione la difesa della verità e della giustizia 108 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale e di tutti quei beni eterni che il comunismo misconosce e combatte. F i n dai tempi in cui c i r c o l i colti pretesero liberare la civiltà umana dai legami della morale e della religione, i Nostri Predecessori attirarono l'attenzione del m o n d o apertamente ed esplicitamente alle conseguenze della scristianizzazione della società umana. E quanto al comunismo, già fin dal 1846 il venerato Nostro Predecessore P i o IX di s. mem. p r o nunciò solenne condanna, confermata poi nel Sillabo, contro « quella nefanda dottrina del così detto comunismo, sommamente contraria allo stesso diritto naturale, la quale, una volta ammessa, porterebbe al radicale sovvertimento dei diritti, delle cose, delle proprietà di tutti, e della stessa società umana ». 1 Più tardi, l'altro Nostro Predecessore d'immortale memoria, Leone X I I I , n e l l ' E n c i c l i c a Quod Apostolici muneris lo definiva « peste distruggitrice, la quale, intaccando il midollo della società umana, la condurrebbe alla rovina » ; 2 e c o n chiara visione indicava che i movimenti atei delle masse nell'epoca del tecnicismo traevano origine da quella filosofia, che già da secoli cercava separare la scienza e la vita dalla fede e dalla Chiesa. Atti del presente Pontificato 5. - Noi pure durante il Nostro pontificato abbiamo sovente e c o n premurosa insistenza denunziate le correnti atee minacciosamente crescenti. Quando nel 1924 la Nostra missione di soccorso ritornava dall'Unione Sovietica, Ci siamo pronunziati contro il comunismo in apposita Allocuzione diretta al mondo intero. Miserentissimus Acerba 7 animi, Redemptor, 4 Dilectissima Quadragesimo Nobis, 8 abbiamo 3 Nelle Nostre Encicliche 5 anno, Caritate elevato solenne Christi, 9 protesta contro le persecuzioni scatenate ora in Russia, ora nel Messico, ora nella Spagna; nè si è ancora spenta l ' e c o universale di quelle allocuzioni da Noi tenute l'anno scorso in occasione dell'inaugurazione della Mostra mondiale della Stampa cattolica, dell'udienza ai profughi spagnuoli e 1 Lett. Encicl. Qui pluribus, 9 nov. 1846 (Acta Pii IX, vol. I, p. 13). Cf. Syllabiis § IV (A. 8. 8., vol. I I I , p. 170). 2 Lett. Encicl. Quod Apostolici muneris, 28 die. 1878, pp. 170-183). 3 4 6 18 die. 1924: A. A. S., vol. X V I (1924), pp. 494-495. 8 maggio 1928 : A. A. 8., vol. XX (1928), pp. 165-178. 15 maggio 1931 : A. A. 8., vol. X X I I I (1931), pp. 177-228. 6 3 maggio 1932: A. A. S.,, vol. X X I V (1932), pp. 177-194. 7 29 sett. 1932 : A. A. 8., vol. XXIV (1932), pp. 321-332. 8 3 giugno 1933 : A. A. 8., vol. X X V (1933), pp. 261-274. (Acta Leonis XIII, vol. i, Actu Pii Pp. XI 109 del Messaggio per la festa del Santo Natale. Persino gli stessi più accaniti nemici della Chiesa, i quali da Mosca dirigono questa lotta contro la civiltà cristiana, c o n i loro ininterrotti attacchi a parole e á fatti rend o n o testimonianza che il Papato, anche ai giorni nostri, ha continuato fedelmente a tutelare il santuario della religione cristiana, e più frequentemente e in modo più persuasivo che qualsiasi altra pubblica autorità terrena ha richiamato l'attenzione sul pericolo comunista. Necessità di un altro documento solenne 6. - Ma nonostante questi ripetuti avvertimenti paterni, che sono stati da V o i , Venerabili Fratelli, con Nostra grande soddisfazione, così fedelmente trasmessi e commentati ai fedeli c o n tante Vostre recenti Let tere pastorali anche collettive, il pericolo sotto la spinta di abili agitatori non fa che aggravarsi di giorno in giorno. P e r c i ò N o i Ci crediamo in dovere di elevare di nuovo la Nostra voce c o n un documento ancora più solenne, c o m ' è costume di questa Sede A p o s t o l i c a , Maestra di verità, e come» lo rende naturale il fatto che un tale documénto è nel desiderio di tutto il mondo cattolico. E confidiamo che l ' e c o della Nostra voce giunga dovunque si trovino menti scevre di pregiudizi e cuori sinceramente desiderosi del bene dell'umanità; tanto più che la Nostra parola ora viene dolorosamente avvalorata dalla vista dei frutti amari delle idee sovversive, quali N o i abbiamo previsti e preannunziati é che si vanno paurosamente moltiplicando nei paesi già dominati dal c o m u nismo e che minacciosamente incombono agli altri paesi del m o n d o . 7. - N o i , quindi, vogliamo ancora una volta esporre come in breve sintesi i principi del comunismo ateo c o m e si manifestano principalmente nel bolscevismo, c o n i suoi metodi di azione, contrapponendo a questi falsi principi la luminosa dottrina della Chiesa ed inculcando di nuovo c o n insistenza i mezzi c o i quali la civiltà cristiana, sola Civitas veramente humana, può essere salvata da questo satanico flagello e maggiormente sviluppata, per il vero benessere dell'umana società. Il DOTTRINA E FRUTTI DEL COMUNISMO Dottrina Falso ideale 8. - Il comunismo di o g g i , in m o d o più accentuato che altri simili movimenti del passato, nasconde in sè un'idea di falsa redenzione. Uno pseudo-ideale di giustizia, di uguaglianza e di fraternità nel lavoro, 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I>ervade tutta la sua dottrina e tutta la sua attività d'un certo falso misticismo, che alle folle adescate da fallaci promesse comunica u n o slancio e un entusiasmò contagioso, specialmente in un tempo c o m e il nostro, in cui da una distribuzione difettosa delle cose di questo m o n d o risulta una miseria non consueta. Si vanta anzi questo pseudo-ideale c o m e se fosse stato iniziatore di un certo progresso e c o n o m i c o , il quale, quando è reale, si spiega con ben altre cause, c o m e c o n l'intensificare la produzione industriale in paesi che ne erano quasi privi, valendosi anche di enormi ricchezze naturali, e con l'uso di metodi brutali p e r fare ingenti lavori con poca, spesa. Materialismo evoluzionistico di Marœ 9. - La dottrina che il comunismo nasconde sotto apparenze talvolta così seducenti, in sostanza oggi si fonda sui principi già predicati da Marx del materialismo dialettico e materialismo storico, di cui i teorici del bolscevismo pretendono possedere l'unica genuina interpretazione. Questa dottrina insegna non esservi che una sola realtà, la materia, c o n le sue forze cieche, la quale evolvendosi diventa pianta, animale, u o m o . A n c h e la società umana non è altro che un'apparenza e una forma della materia che si evolve nel detto m o d o , e per ineluttabile necessità tende,, in un perpetuo conflitto delle forze, verso la sintesi finale : una società senza classi. In tale dottrina, c o m ' è evidente, non vi è posto per l'idea di D i o , non esiste differenza fra spirito e materia, nè tra anima e c o r p o ; non si dà sopravvivenza dell'anima d o p o morte, e quindi nessuna speranza in un'altra vita. Insistendo sull'aspetto dialettico del l o r o materialismo i comunisti pretendono che il conflitto, che porta il mondo verso la sintesi finale, può essere accelerato dagli uomini. Quindi si sforzano di rendere più acuti gli antagonismi che sorgono fra le diverse classi della società, e la lotta di classe, con i suoi odi e le sue distruzioni, prende l'aspetto d'una crociata per il progresso dell'umanità, invece, tutte le forze, quali che esse siano, che resistono a quelle v i o lenze sistematiche, debbono essere annientate come nemiche del genere imano. A che cosa si riducono Vuomo e la famiglia 10. - Inoltre il comunismo spoglia l ' u o m o della sua libertà, principia spirituale della sua condotta morale, toglie ogni dignità alla persona umana e ogni ritegno morale contro l'assalto degli stimoli ciechi. A l l ' u o m o individuo non è riconosciuto, di fronte alla collettività, alcun d i - Actu Pii Pp. XI III ritto naturale della personalità umana, essendo essa, nel comunismo, semplice ruota e ingranaggio del sistema; nelle relazioni poi degli uomini fra l o r o è sostenuto il principio dell'assoluta uguaglianza, rinnegando o g n i gerarchia e ogni autorità che sia stabilita da D i o , compresa quella dei genitori; ma tutto c i ò che tra gli uomini esiste della così detta autorità e subordinazione, tutto deriva dalla collettività come da p r i m o e unico fonte. Né viene accordato agli individui diritto alcuno di p r o prietà sui beni di natura e sui mezzi di produzione, poiché, essendo essi sorgente di altri beni, il l o r o possesso condurrebbe al potere di un u o m o sull'altro. Per questo appunto dovrà essere distrutta radicalmente questa sorta di proprietà privata, c o m e la prima sorgente di ogni schiavitù economica. 11. - Rifiutando alla vita umana ogni carattere sacro e spirituale, una tale dottrina naturalmente fa del matrimonio e della famiglia una istituzione puramente artificiale e civile, ossia il frutto di un determinato sistema e c o n o m i c o ; viene rinnegata l'esistenza di un vincolo matrimoniale di natura giuridico-morale che sia sottratto al beneplacito dei singoli o della collettività, e, conseguentemente, l'indissolubilità di esso. In particolare per il comunismo non esiste alcun legame della donna c o n la famiglia e c o n la casa. Esso, proclamando il principio dell'emancipazione della donna, la ritira dalla vita domestica e dalla cura dei figli per trascinarla nella vita pubblica e nella produzione collettiva nella stessa misura che l ' u o m o , devolvendo alla collettività la cura del focolare e della prole. È negato infine ai genitori il diritto di educazione., essendo questo concepito c o m e un diritto esclusivo della c o m u nità, nel cui nome soltanto e per suo mandato i genitori possono esercitarlo. Che cosa diventerebbe la società 12. - Che cosa sarebbe dunque la società umana, basata su tali fondamenti materialistici? Sarebbe una collettività senz'altra gerarchia che quella del sistema economico. Essa avrebbe come unica missione la produzione dei beni per mezzo del lavoro collettivo e per fine il godimento dei beni della terra in un paradiso in cui ciascuno « darebbe secondo ìe sue forze, e riceverebbe secondo i suoi bisogni ». A l l a collettività il comunismo riconosce il diritto, o piuttosto l'arbitrio illimitato, di aggiogare gli individui al lavoro collettivo, senza riguardo al loro benessere personale, anche contro la loro volontà e persino c o n la violenza. In essa tanto la morale quanto l'ordine giuridico non sarebbero se non un'emanazione del sistema economico del tempo, di origine quindi ter- Acta 118 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale restre. mutevole e caduca. In breve, si pretende di introdurre una nuova epoca e una nuova civiltà, frutto soltanto di una cieca e v o l u z i o n e : « una umanità senza D i o ». 13. - Quando p o i le qualità collettive saranno finalmente acquisite da tutti., in quella condizione utopistica di una società senza veruna differenza di classi, lo Stato politico, che ora si concepisce solo come lo strumento di dominazione dei capitalisti sui proletari, perderà ogni sua ragione d'essere e si « dissolverà » ; però, finché questa beata c o n dizione non sarà attuata, lo Stato e il potere statale è per il comunismo il mezzo più efficace e più universale per conseguire il suo fine. 14. - E c c o , Venerabili Fratelli, il nuovo presunto V a n g e l o , che il c o munismo bolscevico ed ateo annunzia all'umanità, quasi messaggio salutare e redentore! Un sistema, pieno di errori e sofismi, contrastante sia c o n la ragione sia con la rivelazione divina; sovvertitore dell'ordine sociale, perchè equivale alla distruzione delle sue basi fondamentali, misconoscitore della vera origine della natura e del fine dello Stato, negatore dei diritti della personalia umana, della sua dignità e libertà. Diffusione ' Abbaglianti promesse 15. - Ma come mai può avvenire che un tale sistema, scientificamente da lungo tempo sorpassato, confutato dalla realtà pratica ; come p u ò avvenire, diciamo, che un tale sistema possa diffondersi così rapidamente in tutte le parti del m o n d o ? La spiegazione sta nel fatto che assai pochi hanno potuto penetrare la vera natura del c o m u n i s m o ; i più invece cedono alla tentazione abilmente presentata sotto le più abbaglianti promesse. Sotto pretesto che si vuole soltanto migliorare la sorte delle classi lavoratrici, togliere abusi reali prodotti dall'economia liberale e ottenere una più equa distribuzione dei beni terreni (scopi senza dubbio pienamente legittimi), e profittando della mondiale crisi economica, si riesce ad attirare nella sfera d'influenza del comunismo anche quei ceti della popolazione che per principio rigettano ogni materialismo e ogni terrorismo. E siccome ogni errore contiene sempre una parte di vero, questo lato della verità che abbiamo accennato, mésso astutamente in mostra a tempo e luogo per coprire, quando conviene, la crudezza ributtante e inumana dei princìpi e dei metodi del comunismo, seduce anche spiriti non volgari, fino a diventarne a loro volta gli apostoli presso giovani intelligenze ancora p o c o atte ad avvertirne gii intrinseci errori. I banditori del comunismo sanno inoltre profittare Acta Pii Pp. XI 113 anche degli antagonismi di razza, delle divisioni od opposizioni di diversi sistemi politici, perfino della disorientazione nel campo delia scienza senza D i o , per infiltrarsi nelle Università e corroborare i princ i p i della l o r o dottrina con argomenti pseudo-scientifici. Il liberalismo gli ha preparato la strada 16. - P e r spiegare poi come il comunismo sia riuscito a farsi accettare senza esame da tante masse di operai, conviene ricordarsi che questi vi « r a n o già preparati dall'abbandono religioso e morale nel quale erano stati lasciati dall'economia liberale. Con i turni di lavoro anche domenicale non si dava loro tempo neppur di soddisfare ai più gravi doveri religiosi nei giorni festivi; non si pensava a costruire chiese presso le ofiìcine nè a facilitare l'opera del sacerdote; anzi si continuava a p r o muovere positivamente il laicismo. Si raccoglie dunque ora l'eredità di errori dai Nostri Predecessori e da N o i stessi tante volte denunziati, e non è da maravigliarsi che in un mondo già largamente scristianizzato dilaghi l'errore comunista. Propaganda astuta e vastissima 17. - Inoltre la diffusione così rapida delle idee comuniste, che si infiltrano in tutti i paesi grandi e p i c c o l i , colti e meno sviluppati, sicché nessun angolo della terra è libero da esse, si spiega c o n una propaganda veramente diabolica quale forse il m o n d o non ha mai veduto : propaganda diretta da un solo centro e che abilissimamente si adatta alle condizioni dei diversi p o p o l i ; propaganda che dispone di grandi mezzi finanziari, di gigantesche organizzazioni, di congressi internazionali, di innumerevoli forze ben addestrate ; propaganda che si fa attraverso fogli volanti e riviste, nei cinematografi, nei teatri, con la radio, nelle scuole e persino nelle Università, penetra a poco a poco in tutti i ceti delle popolazioni anche migliori, senza che quasi si accorgano del veleno che sempre più pervade le menti e i cuori. Congiura del silenzio nella stampa 18. - Un terzo potente aiuto al diffondersi del comunismo è una vera c o n g i u r a del silenzio in una grande parte della stampa mondiale non cattolica. D i c i a m o congiura, perchè non si può altrimenti spiegare che una stampa così avida di mettere in rilievo anche i piccoli incidenti quotidiani, abbia potuto per tanto tempo tacere degli orrori commessi in Russia, nel Messico e anche in gran parte della Spagna, e parli relatiA C T A , vol. I V , n. 4. — 3 1 - 3 - 9 3 7 . 8 114 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale vamente così p o c o d'una sì vasta organizzazione mondiale quale è ii comunismo di Mosca. Questo silenzio è dovuto in parte a ragioni di una politica meno previdente, ed è favorito da varie forze occulte le quali da tempo cercano di distruggere l'ordine sociale cristiano. Dolorosi effetti Russia e Messico 19. - Intanto i dolorosi effetti di quella propaganda ci stanno dinanzi. D o v e il comunismo ha potuto affermarsi e dominare, — e qui N o i pensiamo c o n singolare affetto paterno ai p o p o l i della Russia e del Messico, — ivi si è sforzato con ogni mezzo di distruggere (e lo proclama apertamente) fin dalle sue basi la civiltà e la religione cristiana, spegnendone nel cuore degli uomini, specie della gioventù, ogni r i c o r d o • Vescovi e sacerdoti sono stati banditi, condannati ai lavori forzati,, fucilati e messi a morte in maniera inumana; semplici laici, per aver difeso la religione, sono stati sospettati, vessati, perseguitati e trascinati nelle prigioni e davanti ai tribunali. Orrori del comunismo nella Spagna 20. - A n c h e là dove, c o m e nella Nostra carissima Spagna il flagello comunista non ha avuto ancora il tempo di far sentire tutti gli effetti delle sue teorie, vi si è, in compenso, scatenato purtroppo c o n una v i o lenza più furibonda. N o n si è abbattuta l'una o l'altra chiesa, questo o quel chiostro, ma quando fu possibile si distrusse ogni chiesa e ogni chiostro e qualsiasi traccia di religione cristiana, anche se legata ai più insigni monumenti d'arte e di scienza! Il furore comunista non si è limitato ad uccidere V e s c o v i e migliaia di sacerdoti, di religiosi e religiose, cercando in m o d o particolare quelli e quelle che proprio si occupavano c o n maggior impegno degli operai e dei poveri; ma fece un numero molto maggiore di vittime tra i laici di ogni ceto, che fino al presente veng o n o , si può dire ogni giorno, trucidati a schiere per il fatto di essere buoni cristiani o almeno contrari all'ateismo comunista. E una tale spaventevole distruzione viene eseguita c o n un o d i o , una barbarie e una efferatezza che non si sarebbe creduta possibile nel nostro secolo. — N o n vi può essere uomo privato, che pensi saggiamente, nè uomo di Stato, consapevole della sua responsabilità, che non rabbrividisca al pensiero che quanto oggi accade in Ispagna non abbia forse a ripetersi domani in altre nazioni civili. 115 Actu Pii Pp. XI Frutti naturali del sistema. 21. - 3ïè si p u ò dire ehe tali atrocità siano un fenomeno transitorio solito ad accompagnarsi a qualunque grande rivoluzione, isolati eccessi di esasperazione comuni ad ogni guerra; n o , sono frutti naturali del sistema, che manca di ogni freno interno. Un freno è necessario a l l ' u o m o sia individuo che in società. A n c h e i p o p o l i barbari ebbero questo freno nella legge naturale scolpita da D i o nell'animo di ciascun u o m o . E. quando questa legge naturale venne meglio osservata, si videro antiche nazioni assurgere ad una grandezza che abbaglia ancora, più di quel che converrebbe, certi superficiali studiosi della storia umana. Ma se si strappa dal cuore degli uomini l'idea stessa di D i o , essi necessariamente sono dalle l o r o passioni sospinti alla più efferata barbarie. Lotta contro tutto ciò che è divino 22. - È quello che purtroppo stiamo vedendo : per la prima volta nella storia stiamo assistendo ad una lotta freddamente voluta e accuratamente preparata dell'uomo contro « tutto c i ò che è divino » . 9 II comu- nismo è per sua natura antireligioso, e considera la religione come « P o p pio del p o p o l o » perchè i principi religiosi che parlano della vita d'oltre tomba, distolgono il proletario dal mirare al conseguimento del paradiso sovietico, che è di questa terra. Il terrorismo 23. - Ma non si calpesta impunemente la legge naturale e l ' A u t o r e di essa : il comunismo non ha potuto nè potrà ottenere il suo intento neppur nel c a m p o puramente economico. È vero che nella Russia ha potuto contribuire a scuotere uomini e cose da una lunga e secolare inerzia, e ottenere con ogni sorta di mezzi, spesso senza scrupoli, qualche successo materiale; ma sappiamo per testimonianze non sospette, anche recentissime, che di fatto neppur là ha raggiunto lo scopo che aveva promesso; senza contare p o i la schiavitù che il terrorismo ha imposto a milioni di uomini. A n c h e nel c a m p o economico è pur necessaria qualche morale, qualche sentimento morale della responsabilità, che invece non trova posto in un sistema prettamente materialistico come il c o munismo. Per sostituirlo non rimane che il terrorismo, quale appunta vediamo ora nella Russia, dove gli antichi compagni di congiura e di 9 Cf. II T essai., I l , 4. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lotta si dilaniano a vicenda; un terrorismo, il quale per altro non riesce ad arginare non che la corruzione dei costumi, ma neppure il dissolvimento della compagine sociale. Un paterno pensiero ai popoli oppressi in Russia 24. - Con questo però non vogliamo in nessuna maniera condannare in massa i p o p o l i dell'Unione Sovietica, per i quali nutriamo il più vivo affetto paterno. Sappiamo c o m e non pochi di essi gemano sotto il duro g i o g o l o r o imposto c o n la forza da uomini in massima parte estranei ai veri interessi del paese, e riconosciamo che molti altri furono ingannati da fallaci speranze. N o i colpiamo il sistema e i suoi autori e fautori, i quali hanno considerato la Russia c o m e terreno più atto per introdurre in pratica un sistema già elaborato da decenni, e di là continuano a propagarlo in tutto il m o n d o . in OPPOSTA LUMINOSA DOTTRINA DELLA CHIESA 25. - Esposti così gli errori e i mezzi violenti e ingannevoli del c o m u nismo bolscevico ed ateo, è tempo ormai, Venerabili Fratelli, di opporgli brevemente la vera nozione della Civitas humana, della umana Società, quale ce l'insegnano la ragione e la rivelazione per il tramite della Chiesa Magistra gentium, e quale V o i già conoscete. Suprema realtà: Dio! 26. - Al di sopra di ogni altra realtà sta il sommo, unico supremo Essere, D i o , Creatore onnipotente di tutte le cose, Giudice sapientissimo e giustissimo di tutti gli uomini. Questa suprema realtà, D i o , è la condanna più assoluta delle impudenti menzogne del comunismo. E in verità, non perchè gli uomini credono, D i o è; ma perchè Egli è, perciò lo crede e lo prega chiunque non chiuda volontariamente gli occhi di fronte alla verità. Che cosa sono l'uomo e la famiglia secondo la ragione e la fede 27. - Quanto a c i ò che la ragione e la fede dicono d e l l ' u o m o . Noi abbiamo esposto i punti fondamentali nell'Enciclica sull'educazione cristiana. 1 0 Lett. pp. 49-86). 10 L ' u o m o ha un'anima spirituale e immortale; è una persona, Encicl. Divini illius Magistri, 31 die. 1929 (A. A. S., vol. XXII, 1930, Acta PU Pp. XI 117 dal Creatore ammirabilmente fornita di doni di c o r p o e di spirito, nn vero « microcosmo » come dicevano gli antichi, nn p i c c o l o m o n d o , che vale di gran lunga più di tutto l'immenso mondo inanimato. E g l i ha in questa e nell'altra vita solo D i o per ultimo fine; è dalla grazia santificante elevato al grado di figlio di D i o e incorporato al régno di D i o nel mistico c o r p o di Cristo. Conseguentemente D i o l'ha dotato di m o l teplici e svariate prerogative : diritto alla vita, all'integrità del c o r p o , ai mezzi necessari all'esistenza; diritto di tendere al suo ultimo fine nella via tracciata da D i o ; diritto all'associazione, alla proprietà, e all'uso della proprietà. 28. - Come il matrimonio e il diritto all'uso naturale di esso sono di origine divina, così anche la costituzione e le prerogative fondamentali della famiglia sono state determinate e fissate dal Creatore stesso, non dall'arbitrio umano nè da fattori economici. N e l i ' E n c i c l i c a sul matrimonio cristiano 11 e nell'altra Nostra, sopra accennata, sull'educa- zione, Ci siamo largamente diffusi su questi argomenti. Che cosa è la società Mutui diritti e doveri tra l'uomo e la società 29. - Ma D i o ha in pari tempo ordinato l ' u o m o anche alla società civile, richiesta dalla sua stessa natura. Nel piano del Creatore la società è un mezzo naturale, di cui l ' u o m o può e deve servirsi per il raggiungimento del suo fine, essendo la società umana per l ' u o m o , e non viceversa. Ciò non è da intendersi nel senso del liberalismo individualistico, che subordina la società all'uso egoistico dell'individuo ; ma solo nel senso che, mediante l'unione organica con la società, sia a tutti resa possibile per la mutua collaborazione l'attuazione della vera felicità terrena ; inoltre nel senso che nella società trovano sviluppo tutte le doti individuali e sociali, inserite nella natura umana, le quali sorpassano l ' i m mediato interesse del momento e rispecchiano nella società la perfezione divina : c i ò nell'uomo isolato non potrebbe verificarsi. Ma anche quest'ultimo scopo è in ultima analisi in ordine a l l ' u o m o , perchè riconosca questo riflesso della perfezione divina, e lo rimandi così in lode e adorazione al Creatore. Solo l ' u o m o , la persona umana, e non una qualsiasi società umana, è dotato di ragione e di volontà moralmente libera. 30. - Pertanto come l ' u o m o non può esimersi dai doveri voluti da D i o verso la società civile, e i rappresentanti dell'autorità hanno il diritto, 11 Lett. Encicl. Casti connubii, 81 die. 1930 (A. A. S., vol. X X I I , 1930, pp. 539-592). Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 118 quando egli si rifiutasse illegittimamente, di costringerlo al compimento del proprio dovere, così la società non p u ò frodare l ' u o m o dei diritti personali, che gli sono stati concessi dal Creatore, i più importanti dei quali sono stati da N o i sopra accennati, nè di rendergliene impossibile per principio Fuso. È quindi conforme alla ragione e da essa voluto che alla fin fine tutte le cose terrestri siano ordinate alla persona umana, aftinché per mezzo suo esse trovino la via verso il Creatore. E si applica a l l ' u o m o , alla persona umana, c i ò che l ' A p o s t o l o delle Genti scrive ai Corinti sull'economia della salvezza cristiana : « Tutto è vostro, voi siete di Cristo, Cristo è di D i o ». 12 Mentre il comunismo impoverisce la persona umana, capovolgendo i termini della relazione d e l l ' u o m o e della società, la ragione e la rivelazione la elevano così in alto ! U ordine economico-sociale 31. - Sull'ordine economico-sociale i principi direttivi sono stati esposti nell'Enciclica sociale di Leone X I I I sulla questione del lavoro, nella Nostra sulla ricostruzione dell'ordine s o c i a l e 1 4 13 e sono stati adat- tati alle esigenze del tempo presente. P o i , insistendo di nuovo sulla dottrina secolare della Chiesa circa il carattere individuale e sociale della proprietà privata, N o i abbiamo precisato il diritto e la dignità del lavoro, i rapporti di vicendevole appoggio e aiuto che devono esistere tra quelli che detengono il capitale e quelli che lavorano, il salario dovuto per stretta giustizia all'operaio per sé e per la sua famiglia. 32. - Nella stessa Nostra Enciclica abbiamo mostrato che i mezzi per salvare il mondo attuale dalla triste rovina prodotta dal liberalismo amorale non consistono nella lotta di classe e nel terrore, e neppure nell'abuso autocratico del potere statale, ma nella penetrazione della giustizia sociale e del sentimento di amore cristiano nell'ordine e c o n o mico e sociale. A b b i a m o mostrato come una sana prosperità deve essere ricostruita secondo i veri principi di un sano corporativismo che rispetti la debita gerarchia sociale, e come tutte le corporazioni devono unirsi in un'armonica unità, ispirandosi al principio del bene comune della società. E la missione più genuina e principale del potere pubblico e civile consiste appunto nel promuovere efficacemente questa armonia e la coordinazione di tutte le forze sociali. 12 I Cor., 22, 23. 13 Lett. Encicl. Rerum novarum, 15 maggio 1891 (Acta Leonis XIII, vol. X I , pp. 97-144). " Lett. pp. 177-228). Eneicl. Quadragesimo anno, 15 maggio 1931 (A. A. 8., vol. XXIII, 1931, Actu. Pii {xérarchia Pp. 119 XI sociale e prerogative dello Stato 33. - In vista di questa collaborazione organica per il conseguimento della tranquillità, la dottrina cattolica rivendica allo Stato la dignità e l'autorità di un vigilante e previdente difensore dei diritti divini e umani, sui quali le Sacre Scritture e i Padri della Chiesa insistono tanto spesso. N o n è vero che tutti abbiamo uguali diritti nella società civile, e che non esista legittima gerarchia. Ci basti r i c h i a m a r c i alle Encicliche di Leone X I I I , sopra accennate,, specialmente a quella sul potere dello Stato 15 e all'altra sopra la costituzione cristiana dello Stato. 16 In esse il cattolico trova esposti luminosamente i principi della ragione e della fede, che lo renderanno capace di proteggersi contro gli errori e i pericoli della concezione statale comunista. La spogliazione dei diritti e l'asservimento dell'uomo, il rinnegamento dell'origine prima e trascendente dello Stato e del potere statale, l'abuso orribile del potere pubblico a servizio del terrorismo collettivista sono proprio il contrario di •ciò che corrisponde all'etica naturale e alla volontà del Creatore. Sia l ' u o m o sia la società civile traggono origine dal Creatore, e sono da L u i mutuamente ordinate l'uno all'altra; quindi nessuno dei due può esimersi dai doveri correlativi, nè rinnegarne o menomarne i diritti. Il •Creatore stesso ha regolato questo mutuo rapporto nelle sue linee fondamentali ed è ingiusta usurpazione quella che il comunismo si arroga, d'imporre cioè in luogo della legge divina basata sugli immutabili princ i p i della verità e della carità, un programma politico di partito, che p r o m a n a dall'arbitrio umano ed è pieno di o d i o . Bellezza di tale dottrina della Chiesa 3L - La Chiesa, nell'insegnare questa luminosa dottrina, non ha altra mira che di attuare il felice annunzio cantato dagli Angeli sulla grotta di Betlemme alla nascita del R e d e n t o r e ; ((Gloria a D i o . . . e... pace agli uomini... » ; 1 7 pace vera e vera felicità, anche quaggiù quanto è possibile, in vista e in preparazione della felicità eterna, ma agli uomini di buona volontà. Questa dottrina è ugualmente lontana da tutti gli estremi dell'errore c o m e da tutte 3e esagerazioni dei partiti o sistemi c h e vi aderiscono, si attiene sempre all'equilibrio della verità e della giustizia; lo rivendica nella teoria, lo applica e lo promuove nella pra15 Lett. Encicl. Diuturnum illud, 29 giugno 1881 (Acta Leonis XIII, vol. II, pp. 269-287). 16 Lett. Encicl. Immortale Dei, 1 nov. 1885 1 7 S. LUCA, II, 14. (Acta Leonis XIII, vol. V, pp. 118-150). Í20 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tica, conciliando i diritti e i doveri degli uni c o n quelli degli altri, come l'autorità c o n la libertà, la dignità dell'individuo con quella dello Stato, la personalità umana, nel suddito c o n la rappresentanza divina nel superiore, e quindi la doverosa soggezione e l'amore ordinato di sè, della famiglia e della patria, con l'amore delle altre famiglie e degli altri p o p o l i , fondato nell'amore di D i o , padre di tutti, p r i m o principio ed ultimo fine. Essa non disgiunge la giusta cura dei beni temporali dalla sollecitudine degli eterni. Se quelli subordina a questi, secondo la parola del suo divino Fondatore : « Cercate prima il regno di D i o e la sua giustizia e tutto il resto vi sarà dato per giunta » ; 1 8 è lungi dal disinteressarsi delle cose umane e dal nuocere ai progressi civili e ài vantaggi materiali, che anzi li sostiene e li promuove nella più ragionevole ed efficace maniera. Così, anche nel campo economico-sociale, la Chiesa, benché non abbia mai offerto un determinato sistema tecnico, non essendo questo compito suo, ha però fissato chiaramente punti e linee che, pur prestandosi a diverse applicazioni concrete sec o n d o le varie condizioni dei tempi, dei luoghi e dei p o p o l i , indicano la via sicura per ottenere il felice progresso della società. 35. - La saggezza e somma utilità di questa dottrina viene ammessa da quanti veramente la c o n o s c o n o . Ben a ragione insigni Statisti poterono affermare che, d o p o avere studiato i diversi sistemi sociali, non avevano trovato nulla di più sapiente che i principi esposti nelle E n c i c l i c h e Merum novarum e Quadragesimo anno. Ma anche in paesi non cattolici, anzi neppur cristiani, si riconosce quanto siano utili per la società umana le dottrine sociali della Chiesa; così, or fa appena un mese, un eminente uomo politico dell'estremo Oriente, non cristiano, non dubitò di proclamare che la Chiesa con la sua dottrina di pace e di fraternità cristiana porta un altissimo contributo allo stabilimento e al mantenimento della pace operosa tra le nazioni. Perfino gli stessi comunisti, come sappiamo dalle sicure relazioni che affluiscono da ogni parte a questo Centro della Cristianità, se non sono ancora del tutto corrotti, quando viene l o r o esposta la dottrina sociale della Chiesa, ne r i c o n o scono la superiorità sulle dottrine dei l o r o capi e maestri. Soltanto gli accecati dalla passione e dall'odio chiudono gli occhi alla luce della verità e la combattono ostinatamente. 1 8 S. MATTEO, VI, 38. Acta Pii Pp. XI 131 È vero che la Chiesa non ha agito conforme a tale dottrina ? 36. - Ma i nemici della Chiesa, pur costretti a riconoscere la sapienza della sua dottrina rimproverano alla Chiesa di non aver saputo agire in conformità di quei principi, e perciò affermano di doversi cercare altre vie. Quanto questa accusa sia falsa e ingiusta lo dimostra tutta la storia del Cristianesimo. Per non accennare che a qualche punto caratteristico, fu il Cristianesimo a proclamare per primo, in una maniera e c o n una ampiezza e convinzione sconosciute ai secoli precedenti, la vera e universale fratellanza di tutti gii uomini di qualunque c o n d i zione e stirpe, contribuendo così potentemente all'abolizione della schiavitù, non c o n sanguinose rivolte, ma per l'interna forza della sua dottrina, che alla superba patrizia romana faceva vedere nella sua schiava una sua sorella in Cristo. Fu il Cristianesimo, che adora il F i g l i o di D i o fattosi uomo per amor degli uomini e divenuto come « F i g l i o dell'Artig i a n o » , anzi « Artigiano » E g l i s t e s s o , 19 fu il Cristianesimo ad innalzare il lavoro manuale alla sua vera dignità; quel lavoro manuale prima tanto disprezzato, che perfino il discreto Marco Tullio Cicerone, riassumendo l'opinione generale del suo tempo, non si peritò di scriyere queste parole di cui ora si vergognerebbe ogni sociologo : « Tutti gli artigiani si o c c u p a n o in mestieri spregevoli, poiché l'officina non può avere alcunché d i nobile » . 2 0 37. - Fedele a questi principi la Chiesa ha rigenerato la società umana; sotto il suo influsso sorsero mirabili opere di carità, potenti corporazioni di artigiani e lavoratori d ' o g n i categoria, derise bensì dal liberalismo del secolo scorso come cose da Medio E v o , ma ora rivendicate all'ammirazione dei nostri contemporanei che cercano in molti paesi di farne in qualche m o d o rivivere il concetto. E quando altre correnti intralciavano l'opera e ostacolavano l'influsso salutare della Chiesa, questa fino ai giorni nostri non desisteva dall'ammonire gli erranti. Basti ricordare c o n quanta fermezza, energia e costanza il Nostro Predecessore Leone X I I I rivendicasse all'operaio il diritto di associazione, che il liberalismo dominante negli Stati più potenti si accaniva a negargli. E questo influsso della dottrina della Chiesa anche al presente è più grande che non sembri, perchè grande e.certo, benché invisibile e non facilmente mensurabile, è il predominio delle idee sui fatti. 38. - Si può ben dire con tutta verità che la Chiesa, a somiglianza di Cristo, passa attraverso i secoli facendo del bene a tutti. Non vi sarebbe 1 9 * E Cf. S. M . T. MATTEO, XIII, CICERONE, 55; S. MARCO, De officiis, lib. I, VI, 3. c. 42. m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale n è socialismo ne comunismo se c o l o r o che governavano i p o p o l i non avessero disprezzati gli insegnamenti e i materni avvertimenti delia Chiesa : essi invece hanno voluto sulle basi del liberalismo e del laicismo fabbricare altri edifìci sociali, che sulle prime parevano potenti e grandiosi, ma ben presto si videro mancare di solidi fondamenti, e vanno miseramente crollando l'uno d o p o l'altro, c o m e deve crollare tutto c i ò che non poggia sull'unica pietra angolare che è Gesù Cristo. IV RIMEDI E MEZZI Necessità di ricorrere ai ripari 39. - Questa, Venerabili Fratelli, è la dottrina della Chiesa, l'unica che possa apportare vera luce, come in ogni altro c a m p o , così anche nel c a m p o sociale, e possa recare salvezza di fronte all'ideologia comunista. Ma bisogna che tale dottrina passi sempre più nella pratica della vita, secondo l'avvertimento d e l l ' A p o s t o l o S. G i a c o m o : « Siate... operatori della parola e non semplici uditori, ingannando voi s t e s s i » ; 3 1 perciò quello che più urge al presente è di adoperare c o n energia gli opportuni rimedi per opporsi efficacemente al minaccioso sconvolgimento che si va preparando. Nutriamo la ferma fiducia che almeno la passione con cui i figli delle tenebre giorno e notte lavorano alla l o r o propaganda materialistica e atea, valga a santamente stimolare i figli della luce ad uno zelo non dissimile, anzi maggiore, per l'onore della Maestà divina. 40. - Che cosa bisogna dunque fare, di quali rimedi servirsi per difendere Cristo e la civiltà cristiana contro quel pernicioso nemico? Come un padre nel cerchio della sua famiglia, N o i vorremmo intrattenerci quasi nell'intimità sui doveri che la grande lotta dei giorni nostri impone a tutti i figli della Chiesa, indirizzando il Nostro paterno avvertimento anche a quei figli che si sono allontanati da *essa. Rinnovamento della vita cristiana Rimedio fondamentale 4 1 . - C o m e in tutti i periodi più burrascosi della storia della Chiesa, così ancor oggi il fondamentale rimedio è un sincero rinnovamento di vita privata e pubblica secondo i principi del Vangelo in tutti quelli che 2 1 S. GIACOMO, Ï, 22. * AcU Pii Pp. XI si gloriano di appartenere all'Ovile di Cristo, affinchè siano veramente il sale della terra che preservi la società umana da una tale corruzione. 42. - Con animo profondamente grato al Padre dei lumi, da cui discende « ogni cosa ottima data e ogni d o n o perfetto » , 2 3 vediamo dapper- tutto consolanti segni di questo rinnovamento spirituale, non solo in tante anime singolarmente elette che in questi ultimi anni si sono innalzate al vertice della più sublime santità e in tante altre sempre j>iù numerose che generosamente camminano verso la stessa luminosa meta, ma anche nel rifiorire di una pietà sentita e vissuta in tutti i ceti della società, anche nei più colti, come abbiamo rilevato nel Nostro recente Motu-proprio in multis solaciisdel 28 ottobre scorso, in occasione del riordinamento della Pontificia Accademia delle S c i e n z e . 23 43. - Non possiamo però negare che molto ancora resta a fare su questa via del rinnovamento spirituale. Anche in paesi cattolici, troppi sono quelli che sono cattolici quasi solo di nome; troppi quelli che, p u r se^guendo più o meno fedelmente le pratiche più essenziali della religione che si vantano di professare, non si curano di conoscerla meglio, di acquistarne una più intima e più profonda convinzione, e meno ancora di far sì che all'esterna vernice corrisponda l'interno splendore di una coscienza retta e pura, che sente é compie tutti i suoi doveri sotto io sguardo di D i o . Sappiamo quanto lì Divin Salvatore aborrisse questa vana e fallace esteriorità, E g l i che voleva che tutti adorassero il Padre « in spirito e verità » . 2 4 Chi non vive veramente e sinceramente secondo la fede che professa, non potrà oggi, mentre tanto gagliardo soffia il vento della lotta e della persecuzione, reggersi a lungo, ma verrà miseramente travolto da questo nuovo diluvio che minaccia il m o n d o , e così mentre si prepara da sè la propria rovina, esporrà al ludibrio anche il nome cristiano. Distacco dai beni terreni 4 4 . - E qui vogliamo, Venerabili Fratelli, insistere più particolarmente sopra due insegnamenti del Signore, che hanno speciale connessione c o n le attuali condizioni del genere umano : il distacco dai beni terreni e il precetto della carità. « Beati i poveri di spirito » furono le prime parole che uscirono dalle labbra del Divino Maestro, nel suo sermone della montagna. 25 E questa lezione è più che mai necessaria in questi tempi 2 2 S. GIACOMO, 2 3 A. A. 2 4 S. GIOVANNI, 2 5 S. MATTEO, S., I, vol. 17. X X V I I I , IV, V, 3. 23. 1936,' pp. 421-424. 124- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di materialismo assetato dei beni e piaceri di questa terra. Tutti i cristiani, ricchi o poveri, devono sempre tener fisso lo sguardo al cielo, ricordandosi che « non abbiamo qui una città permanente, ma cerchiamo 26 quella a v v e n i r e » . I ricchi non devono porre nelle cose della terra la l o r o felicità nè indirizzare al conseguimento di quelle i l o r o sforzi migliori; ma, considerandosene solo c o m e amministratori che sanno di doverne rendere c o n t o al supremo Padrone, se ne valgano come di mezzi preziosi che D i o l o r o porge per fare del bene; e non lascino di distribuire ai poveri quello che l o r o avanza, secondo il precetto evangelico. 27 Altriménti si verificherà di l o r o e delle l o r o ricchezze la severa sentenza di S. G i a c o m o A p o s t o l o : « Su via adèsso, o ricchi, piangete, urlate a motivo delle miserie che verranno sopra di v o i . Le vostre ricchezze si sono imputridite e le vostre vestimenta sono state rose dalle tignuole. L ' o r o e l'argento vostro è arrugginito; e la l o r o ruggine sarà una testimonianza contro di voi, e quasi fuoco divorerà le vostre carni. V i siete adunati tesori d'ira per gli ultimi giorni... » . 2 8 45. - Ma anche i poveri, a l o r o volta, pur adoperandosi secondo le leggi della carità e della giustizia a provvedersi del necessario e anche a migliorare la loro condizione, devono sempre rimanere essi pure « poveri di spirito » , 2 9 stimando più i beni spirituali che i beni e godimenti ter- reni. Si ricordino poi che non si riuscirà mai a fare scomparire dal mondo le miserie, i dolori, le tribolazioni, alle quali sono soggetti anche quelli che all'apparenza sembrano più fortunati. E quindi, per tutti è necessaria la pazienza, quella pazienza cristiana che solleva il cuore alle divine promesse di una felicità eterna. « Siate dunque pazienti, o fratelli, — vi diremo ancora c o n S. G i a c o m o , — sino alla venuta del Signore. E c c o , l'agricoltore aspetta il prezioso frutto della terra, e l'aspetta c o n pazienza finché riceva il frutto primaticcio e il serotino. Siate anche v o i pazienti, e rinfrancate i vostri c u o r i , perchè la venuta del Signore è vicina » . 3 0 Solo così si adempirà la consolante promessa del Signore : « Beati i poveri! » E non è questa una consolazione e una promessa vana come sono le promesse dei comunisti; ma sono parole di vita che contengono una somma realtà e che si verificano pienamente qui in terra e p o i nell'eternità. Quanti poveri, infatti, in queste parole e nell'aspettativa del regno dei cieli, che è già proclamato l o r o proprietà : 26 Agli Ebrei, X I I I , 1 4 . 2 7 Cf. 2 8 S. GIACOMO, 2 9 S. MATTEO, S O S. GIACOMO, S. LUCA, XI, V, V, V, 41. 1-3. 3. 7-8. Acta Pii Pp. XI « p e r c h è il régno di D i o è v o s t r o » , 3 1 trovano una felicità, che tanti ricchi non trovano nelle l o r o ricchezze, sempre inquieti e sempre assetati come sono di averne di più. Carità cristiana 46. - A n c o r a più importante, c o m e rimedio del male di cui trattiamo, o certo più direttamente ordinato a risanarlo, è il precetto della carità. N o i pensiamo a quella carità cristiana, « paziente e benigna » , 3 2 la quale evita ogni aria di avvilente protezione e o g n i ostentazione; quella carità che ñn dagli inizi del Cristianesimo guadagnò a Cristo i più poveri tra i poveri, gli schiavi; e ringraziamo tutti c o l o r o che nelle opere di beneficenza, dalle conferenze di S. Vincenzo de' Paoli fino alle grandi recenti organizzazioni d'assistenza sociale, hanno esercitato ed esercitano le opere della misericordia corporale e spirituale. Quanto più gli operai e i poveri sperimenteranno in se stessi c i ò che lo spirito dell'amore animato dalla virtù di Cristo fa per essi, tanto più si spoglieranno del pregiudizio che il Cristianesimo abbia perduto della sua efficacia e la Chiesa stia dalla parte di quelli che sfruttano il loro lavoro. 47. - Ma quando vediamo da un lato una folla di indigenti, che per varie ragioni indipendenti da l o r o , sono veramente oppressi dalla miseria, e dall'altro lato, accanto ad essi, tanti che si divertono spensieratamente e spendono enormi somme in cose inutili, non possiamo non riconoscere con dolore che non solo non è ben osservata la giustizia, ma che pure il precetto della carità cristiana non è- approfondito abbastanza, non è vissuto nella pratica quotidiana. Desideriamo pertanto, V e n e rabili Fratelli, che venga sempre più illustrato con la parola e c o n gli scritti questo divino precetto, preziosa tessera di riconoscimento lasciata da Cristo ai suoi veri discepoli; questo precetto, che c'insegna a vedere nei sofferenti Gesù stesso e ci impone di amare i nostri fratelli c o m e il divin Salvatore ha amato noi, cioè fino al sacrifìcio di noi stessi e, se occorre, anche della propria vita. Si meditino poi da tutti e spesso quelle parole, per una parte consolanti ma per l'altra terribili, della sentenza finale, che pronuncerà il Giudice Supremo nel giorno dell'estremo Giudizio : « Venite, o benedetti dal Padre mio : . . . perchè io ebbi fame, e voi mi deste da mangiare; ebbi sete, e mi deste da bere... In verità vi d i c o , che tutte le volte che avete fatto qualche cosa a uno di questi minimi tra i miei fratelli, l'avete fatta a me » . 3 1 S. LUCA, 3 2 I Cor., VI, 20. XIII, 3 3 S. MATTEO, 4. X X V , 34-40. 3 3 E di contro : 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « A n d a t e via da me, maledetti nel fuoco eterno... : perchè io ebbi fame, e voi non mi deste.da mangiare; ebbi sete, e non mi deste da bere... Io vi dico in verità che tutte le volte che v o i non l'avete fatto a uno di questi minimi tra i miei fratelli, non l'avete fatto a me » . 3 4 48. - P e r assicurarsi dunque la vita eterna e poter efficacemente s o c correre gli indigenti, è necessario ritornare ad una vita più modesta; rinunziare ai godimenti, spesso anche peccaminosi, che il m o n d o o g g i offre in tanta abbondanza; dimenticare se stesso per l'amore del prossimo. Una divina forza rigeneratrice si trova in questo « precetto nuovo » (come Gesù lo chiamava) di carità c r i s t i a n a , 35 la cui fedele osser- vanza infonderà nei cuori un'interna pace sconosciuta al mondo, e rimedierà efficacemente ai mali che travagliano l'umanità. Doveri di stretta giustizia 49. - Ma la carità non sarà mai vera carità se non terrà sempre conto della giustizia. L ' A p o s t o l o insegna che chi ama il prossimo, ha adempiuto la legge » ; e ne dà la ragione : « poiché il Non fornicare, Non uccidere, Non rubare, ... e qualsiasi altro precetto, si riassume in questa formóla : Amerai il tuo prossimo come te stesso ». 36 Se dunque, secondo l ' A p o s t o l o , tutti i doveri si riducono al solo precetto 4 e l l a vera carità, anche quelli che sono di stretta giustizia, come il non uccidere e il non rubare; una carità che privi l'operaio del salario a cui ha stretto diritto, non è carità, ma un vano nome e una vuota apparenza di carità. Nè l'operaio ha bisogno di ricevere come elemosina c i ò che a lui tocca per giustizia; nè si può tentare di esimersi dai grandi doveri imposti dalla giustizia con piccoli doni di misericordia. Carità e giustizia i m p o n g o n o dei doveri, spesso circa la stessa cosa, ma sotto diverso aspetto; e gli operai, a questi doveri altrui che li riguardano, sono giustamente sensibilissimi per ragione della l o r o stessa dignità. 50. - Perciò Ci rivolgiamo in m o d o particolare a v o i , padroni e industriali cristiani, il cui c o m p i t o è spesso tanto difficile perchè voi portate la pesante eredità degli errori di un regime economico iniquo che ha esercitato il suo rovinoso influsso durante più generazioni; siate voi stessi memori della vostra responsabilità. È purtroppo vero che il m o d o di agire di certi ambienti cattolici ha contribuito a scuotere la fiducia dei lavoratori nella religione di Gesù Cristo. Essi non volevano capire che la carità cristiana esige il riconoscimento di certi diritti, che sono dovuti 3 4 S. M A T T E O , 8 5 S 36 Rom., GIOVANNI, XIII, XXV, 41-45.. XIII, 8-9. 34. Acta Pii Pp. XI all'operaio e c h e la Chiesa gli ha esplicitamente riconosciuti. Come è da giudicarsi l'operato di quei padroni cattolici, i quali in qualche l u o g o sono riusciti ad impedire la lettura della Nostra E n c i c l i c a Quadragesimo anno, nelle loro chiese patronali? o di quegli industriali cattolici che si sono mostrati fino ad oggi gli avversari di un movimento operaio da N o i stessi raccomandato? E non è da deplorare che il diritto di p r o prietà, riconosciuto dalla Chiesa, sia stato talvolta usato per defraudare l'operaio del suo giusto salario e de' suoi diritti sociali? Giustizia sociale 51. - Difatti, oltre la giustizia commutativa, vi è pure la giustizia sociale, che impone anch'essa dei doveri a cui non si possono sottrarre nè i padroni nè gli operai. Ed è appunto proprio della giustizia sociale l'esigere dai singoli tutto c i ò che è necessario al bene comune. Ma c o m e nell'organismo vivente non viene provvisto al tutto, se non si dà alle singole parti e alle singole membra tutto c i ò di cui èsse abbisognano per esercitare le l o r o funzioni; così non si può provvedere all'organismo sociale e al bene di tutta la società se non si dà alle singole parti e ai singoli membri, cioè uomini dotati della dignità di persone, tutto quello che devono avere per le loro funzioni sociali. Se si soddisferà anche alla giustizia sociale, un'intensa attività di tutta la vita economica svolta nella tranquillità e nell'ordine ne sarà il frutto e dimostrerà la sanità del c o r p o sociale, come la sanità del c o r p o umano si riconosce da una imperturbata e insieme piena e fruttuosa attività di tutto l'organismo. 52. - Ma non si può dire di aver soddisfatto alla giustizia sociale se gli operai non hanno assicurata la propria sostentazione e quella delle proprie famiglie c o n un salario proporzionato a questo fine ; se non si facilita loro l'occasione di acquistare qualche modesta fortuna, prevenendo così la piaga del pauperismo universale ; se non si prendono provvedimenti a l o r o vantaggio, c o n assicurazioni pubbliche o private, per il tempo della loro vecchiaia, della malattia o della disoccupazione. In una parola, per ripetere quello che abbiamo detto nella Nostra Enciclica Quadragesimo anno : « allora l'economia sociale veramente sussi stérà e otterrà i suoi fini, quando a tutti e singoli i soci saranno somministrati tutti i beni che si possono apprestare c o n le forze e i sussidi della natura, con l'arte tecnica, con la costituzione sociale del fatto economico; i quali beni debbono essere tanti quanti sono necessari sia a soddisfare ai bisogni e alle oneste comodità sia a promuovere gli uomini a quella più felice condizione di vita, che, quando la cosa si faccia pru- 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dentemente, non solo non è d'ostacolo alla virtù, ma grandemente la favorisce » . 3 7 53. - Se poi, come avviene sempre più frequentemente nel salariato, la giustizia non può essere osservata dai singoli, se non a patto che tutti si accordino a praticarla insieme mediante istituzioni che uniscano tra l o r o i datori di lavoro, per evitare tra essi una concorrenza incompatibile c o n la giustizia dovuta ai lavoratori, il dovere degli impresari e padroni è di sostenere e di promuovere queste istituzioni necessarie, che diventano il mezzo normale per poter adempiere i doveri di giustizia. Ma anche i lavoratori si ricordino dei loro obblighi di carità e di giù stizia verso i datori di lavoro, e siano persuasi che con questo salvaguarderanno meglio anche i propri interessi. 54. - Se dunque si considera l'insieme della vita economica, — come l'abbiamo già notato nella Nostra Enciclica Quadragesimo anno, — non si potrà far regnare nelle relazioni economico-sociali la mutua collaborazione della giustizia e della carità, se non per mézzo di un c o r p o di istituzioni professionali e interproféssionali su basi solidamente cristiane, collegate tra l o r o e formanti, sotto forme diverse e adattate ai luoghi e circostanze, quello che si diceva la Corporazione. Studio e diffusione della dottrina sociale 55. - Per dare a questa azione sociale una più grande efficacia, è molto necessario di promuovere lo studio dei problemi sociali alla luce della dottrina della Chiesa e diffonderne gli insegnamenti sotto l'egida dell ' A u t o r i t à da D i o costituita nella Chiesa stessa. Se il modo di agire di taluni Cattolici ha lasciato a desiderare nel campo economico-sociale, ciò spesso avvenne perchè essi non hanno abbastanza c o n o sciuto e meditato gli insegnamenti dei Sommi Pontefici su questo argomento. Perciò è sommamente necessario che in tutti i ceti della società si promuova una più intensa formazione sociale corrispondente al diverso grado di cultura intellettuale, e si procuri c o n ogni sollecitudine- e industria la più larga diffusione degli insegnamenti dèlia Chiesa anche tra la classe operaia. Siano illuminate le menti dalla luce sicura della dottrina cattolica e inclinate le volontà a seguirla e ad applicarla come norma del retto vivere, per l'adempimento coscienzioso dei molteplici doveri sociali. Si combatta così quella incoerenza e discontinuità nella vita cristiana da Noi varie volte lamentata, per cui 37 pag Lett. 202). Encicl. Quadragesimo anno, 15 maggio 1931 (A. A. S., voi. XXÍÍI, 1931, Acta Pii Pp. XI taluni, mentre sono apparentemente fedeli all'adempimento 129 dei l o r o doveri religiosi, nel campo poi del lavoro o dell'industria o della professione o nel commercio o nell'impiego, per un deplorevole sdoppiamento di coscienza, conducono una vita troppo difforme dalle norme così chiare della giustizia e della carità cristiana, procurando in tal modo grave scandalo ai deboli e offrendo ai cattivi facile pretesto di screditare la Chiesa stessa. 56. - Grande contributo a questo rinnovamento può rendere la stampa cattolica. Essa può e deve dapprima in vari e attraenti modi far sempre meglio conoscere la dottrina sociale, informare con esattezza ma anche c o n la debita ampiezza sull'attività dei nemici, riferire sui mezzi di c o m battere che si sono mostrati i più efficaci in varie regioni, proporre utili suggerimenti e mettere in guardia contro le astuzie e gli inganni c o i quali i comunisti procurano, e sono già riusciti, ad attrarre a sè uomini in buona fede. Premunirsi contro le insidie del comunismo 57. - Su questo punto abbiamo già insistito nella Nostra Allocuzione del 12 maggio dell'anno scorso, ma crediamo necessario, Venerabili Fratelli, di dover in modo particolare richiamarvi sopra di nuovo la vostra attenzione. Il comunismo nel principio si mostrò quale era in tutta la sua perversità, ma ben presto si accorse che in tale modo allontanava da sè i p o p o l i , e perciò ha cambiato tattica e procura di attirare le folle con vari inganni, nascondendo i propri disegni dietro idee che in sè sono buone ed attraenti. Così, vedendo il comune desiderio di pace, i capi del comunismo fìngono di essere i più zelanti fautori e p r o pagatori del movimento per la pace mondiale; ma nello stesso tempo eccitano a una lotta di classe che fa correre fiumi di sangue, e sentendo di non avere interna garanzia di pace, ricorrono ad armamenti illimitati. Così, sotto vari nomi che neppure alludono al comunismo, fondano associazioni e periodici che servono poi unicamente a far penetrare le l o r o idee in ambienti altrimenti a loro non facilmente accessibili; anzi procurano con perfidia di infiltrarsi in associazioni cattoliche e religiose. Così altrove, senza punto recedere dai loro perversi principi, invitano i cattolici a collaborare seco sul campo così detto umanitario e caritativo, proponendo talvolta anche cose del tutto conformi allo spirito cristiano e alla dottrina della Chiesa. Altrove poi spingono l'ipocrisia fino a far credere che il comunismo in paesi di maggior fede o di maggior cultura assumerà un altro aspetto più mite, non impedirà il culto religioso e rispetterà la libertà delle coscienze. Vi sono anzi di ACTA, vol. I V , n. 4. — 31--3-937. í-¡ 130 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quelli che riferendosi a certi cambiamenti introdotti recentemente nella legislazione sovietica, né concludono che il comunismo stia per abbandonare il suo propramma di lotta contro D i o . 58. - Procurate, Venerabili Fratelli, che i fedeli non si lascino ingannare! Il comunismo è intrinsecamente perverso e non si p u ò ammettere in nessun c a m p o la collaborazione c o n lui da parte di chiunque voglia salvare la civilizzazione cristiana. E se taluni indotti in errore cooperassero alla vittoria del comunismo nel l o r o paese, cadranno per i primi come vittime del l o r o errore e quanto più le regioni dove il c o m u nismo riesce a penetrare si distinguono per l'antichità e la grandezza della l o r o civiltà cristiana, tanto più devastatore vi si manifesterà l ' o d i o dei « senza D i o ». Preghiera e penitenza 59. - Ma (( se il Signore non sarà il custode della città, indarno veglia c o l u i che l a custodisce » . 3 8 Perciò, c o m e ultimo e potentissimo rimedio, vi raccomandiamo, Venerabili Fratelli, di promuovere e intensificare nel m o d o più efficace nelle vostre diocesi lo spirito di preghiera congiunta c o n la cristiana penitenza. Quando gli A p o s t o l i chiesero al Salvatore perchè non avessero essi potuto liberare dallo spirito maligno un demoniaco, il Signore rispose : « Demoni siffatti non si scacciano, se non con l a preghiera e c o l digiuno » . 3 9 A n c h e i l male che oggi tormenta l'umanità non potrà esser vinto se non da una universale santa crociata di preghiera e di penitenza; e raccomandiamo singolarmente agli Ordini contemplativi, maschili e femminili, di raddoppiare le l o r o suppliche e i loro sacrifìci per impetrare dal Cielo alla Chiesa un valido soccorso nelle lotte presenti, c o n la possente intercessione della Vergine Immacolata, la quale, come un giorno schiacciò il capo all'antico serpente, così è sempre il sicuro presidio e l'invincible « A i u t o dei Cristiani ». MINISTRI E AUSILIARI DI QUEST'OPERA SOCIALE DELLA CHIESA I Sacerdoti 60. - P e r l'opera mondiale di salute che siamo venuti tracciando e per l'applicazione dei rimedi che abbiamo brevemente indicati, ministri e operai evangelici designati dal divino Re Gesù Cristo sono in prima 38 Salmo 3 9 S. CXXVI, MATTEO, 1. XVII, 20. Acta Pii Pp. XI V 131 linea i Sacerdoti. Ad essi, per vocazione speciale, sotto la guida dei sacri Pastori e in unione di filiale obbedienza al V i c a r i o di Cristo in terra, è affidato il compito di tener accesa fiel mondo la fiaccola della fede e di infondere nei fedeli quella soprannaturale fiducia colla quale ìa Chiesa nel nome di Cristo ha combattuto e vinto tante altre battaglie : « Questa è la vittoria che vince il mondo, la fede nostra » . 4 0 6 1 . - I n m o d o particolare ricordiamo ai sacerdoti l'esortazione del Nostro Predecessore Leone X I I I , tante volte ripetuta, di andare all'operaio ; esortazione che Noi facciamo Nostra e completiamo : « Andate all'operaio, specialmente all'operaio povero, e in generale, andate ai poveri », seguendo in ciò gli ammaestraménti di Gesù e della sua Chiesa. I poveri difatti sono i più insidiati dai mestatori, che sfruttano la loro misera condizione per accenderne l'invidia contro i ricchi ed eccitarli a prendersi con la forza quello che sembra l o r o ingiustamente negato dalla fortuna; e se il sacerdote non va agli operai, ai poveri, per premunirli o disingannarli dai pregiudizi e dalle false teorie, essi diventeranno facile preda degli apostoli del comunismo. 62. - Non possiamo negare che molto si è fatto in questo senso, specialmente d o p o le Encicliche Rerum novarum e Quadragesimo anno; e con paterna compiacenza salutiamo le industriose cure pastorali di tanti Vescovi e Sacerdoti, che vanno escogitando e provando, sia pure c o n le debite prudenti cautele, nuovi metodi di apostolato meglio corrispondenti alle esigenze moderne. Ma tutto questo è ancora troppo p o c o per il bisogno presente. Come, quando la patria è in pericolo, tutto ciò che non è strettamente necessario o non è direttamente ordinato all'urgente bisogno della difesa comune, passa in seconda linea; così anche nel caso nostro, o g n i altra opera, per quanto bella e buona, deve cedere il posto alla vitale necessità di salvare le basi della fede e civiltà cristiana. E quindi nelle parrocchie i sacerdoti, pur dando naturalmente quello che è necessario alla cura ordinaria dei fedeli, riservino il più e il meglio delle loro forze e della loro attività a riguadagnare le masse dei lavoratori a Cristo e alla Chiesa e a far penetrare lo spirito c r i stiano negli ambienti che ne sono più alieni. Essi poi nelle masse p o polari troveranno una corrispondenza e un'abbondanza di frutti inaspettata, che li compenserà del duro lavoro del primo dissodamento; come abbiamo visto e vediamo in R o m a e in molte altre metropoli, dove al sorgere di nuove chiese nei quartieri periferici si vanno r a c c o gliendo zelanti comunità parrocchiali e si operano veri miracoli di c o n - 40 Leti. I di S. GiovANxr, V, 4. 132 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale versioni tra popolazioni che erano ostili alla religione solo perchè non la conoscevano. 63. - Ma il più efficace mezzo di apostolato tra le folle dei poveri e degli umili è l'esempio dèi sacerdote, l'esempio di tutte le virtù sacerdotali, quali le abbiamo descritte nella Nostra E n c i c l i c a Ad catholici sacerdotii; 41 ma nel caso presente in m o d o speciale è necessario un luminoso esempio di vita umile, povera, disinteressata, copia fedele del Divino Maestro che poteva proclamare con divina franchezza : « Le volpi han delle tane e gli uccelli dell'aria hanno dei nidi, ma il F i g l i u o l dell ' u o m o non ha dove posare il capo ». 42 Un sacerdote veramente ed evan- gelicamente povero e disinteressato fa miracoli di bene in mezzo al p o p o l o , come un S. Vincenzo de' Paoli, un Curato d ' A r s , un Cottolengo, un D o n B o s c o e tanti altri; mentre un sacerdote avaro e interessato, come abbiamo ricordato nella già citata E n c i c l i c a , anche se non precipita c o m e Giuda nel baratro del tradimento, sarà per lo meno un van^ « bronzo risonante » e un inutile « cembalo squillante » , 4 3 e troppo spesso un impedimento piuttosto che uno strumento di grazia in mezzo al p o p o l o . E se il sacerdote secolare o regolare per obbligo del suo ufficio deve amministrare dei beni temporali, si ricordi che non soltanto deve scrupolosamente osservare tutto ciò che prescrive la carità e la giustizia, ma deve mostrarsi in m o d o particolare veramente un padre dei poveri. L'Azione Cattolica 64. - D o p o che al Clero, Noi rivolgiamo il Nostro paterno invito ai carissimi figli Nostri del laicato, che militano nelle file della tanto a N o i diletta Azione Cattolica, che già dichiarammo in altra o c c a s i o n e 4 4 (( un sussidio particolarmente provvidenziale » all'opera della Chiesa in queste contingenze tanto difficili. Infatti l ' A z i o n e Cattolica è pure apostolato sociale, in quanto tende a diffondere il R e g n o di Gesù Cristo non solo negli individui, ma anche nelle famiglie e nella società. Deve perciò anzi tutto attendere a formare con cura speciale i suoi soci e prepararli alle sante battaglie del Signore. A tale lavoro formativo, quanto mai urgente e necessario, che si deve sempre premettere all'azione diretta e fattiva, serviranno certamente i circoli di studio, le settimane sociali, corsi organici di conferenze e tutte quelle altre ini4 1 20 die. 1935 (A. A. S., vol. 4 2 S. MATTEO, " I Gor., VIII, XIII, X X V I I I , 1936, pp. 5-53). XXIX, 1937, pp. 139-144).. 20. 1. " 12 maggio 1936 (A. A. 8., vol. Acta Pii Pp. XI 133 ziative atte a far conoscere la soluzione dei problemi sociali in senso cristiano. 65. - Militi dell'Azione Cattolica così ben preparati ed addestrati saranno i primi ed. immediati apostoli dei l o r o compagni di lavoro e diventeranno i preziosi ausiliari del sacerdote per portare la lupe della verità e sollevare le gravi miserie materiali e spirituali, in innumerevoli zone refrattarie all'azione del ministro di D i o , o per inveterati pregiudizi c o n t r o il Clero o per deplorevole apatia religiosa. Si coopererà in tal m o d o , sotto la guida di sacerdoti particolarmente esperti, a quella assistenza religiosa alle classi lavoratrici, che Ci sta tanto a cuore, come il mezzo più adatto per preservare quei Nostri diletti figli dall'insidia comunista. 66. - Oltre a questo apostolato individuale, spesse volte nascosto, ma oltremodo utile ed efficace, è c o m p i t o dell'Azione Cattolica fare c o n la propaganda orale e scritta una larga seminagione dei principi fondamentali che servano alla costruzione di un ordine sociale cristiano, quali risultano dai documenti Pontifici. Organizzazioni ausiliarie 67. - A t t o r n o all'Azione Cattolica si schierano le organizzazioni che Noi abbiamo già salutato come ausiliarie della stessa. Anche queste così utili organizzazioni Noi esortiamo con paterno affetto a consacrarsi alla grande missione di cui trattiamo, che attualmente supera tutte le altre per la sua vitale importanza. Organizzazioni di classe 68. - N o i pensiamo altresì a quelle organizzazioni di classe : di lavoratori, di agricoltori, di ingegneri, di medici, di padroni, di studiosi, e altre simili; uomini e donne, i quali vivono nelle stesse condizioni culturali e quasi naturalmente sono stati riuniti in gruppi omogenei. P r o p r i o questi gruppi e queste organizzazioni sono destinate ad introdurre quell'ordine nella società, che Noi abbiamo avuto di mira nella Nostra E n c i c l i c a Quadragesimo anno, e a diffondere così il riconoscimento della regalità di Cristo nei diversi campi della cultura e del lavoro. 69. - Che se, per le mutate condizioni della vita economica e sociale, lo Stato si è creduto in dovere di intervenire fino ad assistere e regolare direttamente tali istituzioni con particolari disposizioni legislative, salvo 134 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale il rispetto doveroso delle libertà e delle iniziative private; anche in tali circostanze l ' A z i o n e Cattolica non p u ò tenersi estranea alla realtà, ma deve dare c o n saggezza il suo contributo di pensiero, c o n lo studio dei nuovi problemi alla luce della dottrina cattolica, e di attività c o n la partecipazione leale e volonterosa dei suoi inscritti alle nuove forme ed istituzioni, portando in esse lo spirito cristiano, che è sempre principio di ordine e di mutua e fraterna collaborazione. Appello agli operai cattolici 70. - Una parola particolarmente paterna vorremmo qui indirizzare ai Nostri cari operai cattolici, giovani e adulti, i quali, forse in premio della l o r o fedeltà talvolta eroica in questi tempi tanto difficili, hanno ricevuto una missione molto nobile e ardua. Sotto la guida dei l o r o V e scovi e dei l o r o sacerdoti, essi devono ricondurre alla Chiesa e a D i o quelle immense moltitudini dei loro fratelli di lavoro, i quali, esacerbati per non essere stati compresi o trattati con la dignità alla quale avevano diritto, si sono allontanati da D i o . Gli operai cattolici c o l l o r o esempio, con le loro parole, dimostrino a questi loro fratelli traviati, che la Chiesa è una tenera Madre per tutti quelli che lavorano e soffrono, e non ha mai mancato, nè mai mancherà al suo sacro dovere materno di difendere i suoi figli. Se questa missione, che essi debbono compiere nelle miniere, nelle fabbriche, nei cantieri, dovunque si lavora, richiede alle volte dei grandi sacrifizi, si ricorderanno che il Salvatore del m o n d o ha dato non solo l'esempio del lavoro, ma anche quello del sacrifìcio. Necessità della concordia tra i cattolici 71. - A tutti i Nostri figli poi, d ' o g n i classe sociale, d'ogni nazione, di ogni gruppo religioso e laico nella Chiesa, vorremmo'indirizzare un nuovo e più urgente appello alla concordia. P i ù volte il Nostro cuore paterno è stato addolorato dalle divisioni, spesso futili nelle l o r o cause, ma sempre tragiche nelle loro conseguenze, che mettono alle prese i figli d'una stessa Madre, la Chiesa. Così si vede che i sovversivi, che non sono tanto numerosi, approfittando di queste discordie, le rendono più acute, e finiscono per gettare gli stessi cattolici gli uni contro gli altri. D o p o gli avvenimenti di questi ultimi mesi, dovrebbe sembrare superfluo il Nostro monito. Lo ripetiamo però una volta ancora per quelli che non hanno capito, o forse non vogliono capire. Quelli che lavorano ad aumentare discordie fra cattolici prendono sopra di sè una terribile responsabilità dinanzi a D i o e alla Chiesa. 135 Acta Pii Pp. XI Appello a quanti credono in Dio 72. - Ma a questa lotta impegnata dal potere delle tenebre contro l'idea stessa della Divinità, Ci è caro sperare che, oltre tutti quelli che si gloriano del nome di Cristo, si oppongano pure validamente quanti (e sono la stragrande maggioranza dell'umanità) credono ancora in D i o e lo adorano. Rinnoviamo quindi l'appello che già lanciammo cinque anni or sono nella Nostra E n c i c l i c a Caritate Christi, affinchè essi pure lealmente e cordialmente concorrano da parte l o r o « per allontanare dall'umanità il grande pericolo che minaccia tutti ». Poiché, — come allora dicevamo, — siccome « il credere in D i o è il fondamento incrollabile di ogni ordinaménto sociale e di ogni responsabilità sulla terra, perciò tutti quelli che non vogliono l'anarchia e il terrore devono energicamente adoperarsi perchè i nemici della religione non raggiungano lo scopo da loro così apertamente proclamato » . 45 Doveri dello Stato cristiano Aiutare la Chiesa 73,. - Abbiamo esposto, Venerabili Fratelli, il compito positivo, d'ordine dottrinale insieme e pratico, che la Chiesa si assume per la sua stessa missione, affidatale da Cristo, di edificare la società cristiana e, ai nostri tempi, di oppugnare e infrangere gli sforzi del comunismo ; e abbiamo fatto appello a tutte e singole le classi della società. A questa medesima impresa spirituale della Chiesa lo Stato cristiano deve pure positivamente concorrere, aiutando in tale compito la Chiesa c o i mezzi a lui propri, i quali, benché siano mezzi esterni, non mirano meno, in primo l u o g o , al bene delle anime. 74. - Perciò gli Stati porranno ogni cura per impedire che una p r o paganda atea, la quale sconvolge tutti i fondamenti dell'ordine, faccia strage nei loro territori, perchè non si potrà avere autorità sulla terra, se non viene riconosciuta l'autorità della Maestà divina, nè sarà fermo il giuramento, se non si giura nel nome del D i o vivente. Noi ripetiamo c i ò che spesso e così insistentemente abbiamo detto, nominatamente nella Nostra Enciclica Caritate Christi: «Come può sostenersi un contratto qualsiasi e quale valore può avere un trattato, dove manchi ogni garanzia di coscienza? E come si può parlare di garanzia di c o scienza, dove è venuta meno ogni fede in D i o , ogni timor di D i o ? Tolta quésta base, ogni legge morale cade c o n essa e non vi è più nessun rinie« Lett. Encicl. Caritate Christi, 3 maggio 1932 (A. A. S., vol. X X I V , 1932, p. 184). 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dio che possa impedire la graduale ma inevitabile rovina dei p o p o l i , della famiglia, dello Stato, della stessa umana c i v i l t à » . Provvedimenti di bene 4 6 comune 7 5 . - I n o l t r e lo Stato deve mettere ogni cura per creare quelle condizioni materiali di vita senza cui un'ordinata società non può sussistere, e per fornire lavoro specialmente ai padri di famiglia e alla gioventù. S'inducano a questo fine le classi possidenti ad assumersi, per la urgente necessità del bene comune, quei pesi, senza cni la società umana non può essere salvata nè essi stessi potrebbero trovar salvezza. I provvediménti però che lo Stato prendé a questo fine, devono essere tali che colpiscano davvero quelli che di fatto hanno nelle l o r o mani i maggiori capitali e vanno continuamente aumentandoli con gravé danno altrui. Prudente e sobria amministrazione 76. - Lo Stato medesimo, memore della sua responsabilità davanti a D i o e alla società, c o n una prudente e sobria amministrazione sia di esempio a tutti gli altri. Oggi più che mai la gravissima crisi mondiale esige che quei che dispongono di fondi enormi, frutto del lavoro e del sudore di milioni di cittadini, abbiano sempre davanti agli occhi unicamente il bene comune e siano intenti a promuoverlo quanto più è possibile. A n c h e i funzionari dello Stato e tutti gli impiegati adempiano per obbligo di coscienza i loro doveri c o n fedeltà e disinteresse, seguendo i luminosi esempi antichi e recenti di uomini insigni, che con indefesso lavoro sacrificarono tutta la loro vita per il bène della patria. Nel c o m mercio poi dei p o p o l i fra l o r o , si procuri sollecitamente di rimuovere quegli impedimenti artificiali della vita economica, che promanano dal sentimento della diffidenza e d a l l ' o d i o , ricordandosi che tutti i popoli della terra formano un'unica famiglia di D i o . Lasciare libertà alla Chiesa 77. - Ma nello stesso tempo lo Stato deve lasciare alla Chiesa la piena libertà di compiere la sua divina e del tutto spirituale missione per c o n tribuire con c i ò stesso potentemente a salvare i popoli dalla terribile tormenta dell'ora présente. Si fa oggi dappertutto un angoscioso appello alle forze morali e spirituali; e ben a ragione, perchè il male che si deve combattere è prima di tutto, considerato nella sua prima sorgente, un male di natura spirituale, ed è da questa sorgente che sgorgano per 46 Lett. Enciel. Caritate Christi, 3 maggio 1932 (A. A. 8., vol. X X I V , .1932, p. 190). x Acta Pii Pp. XI Vol una logica diabolica tutte le mostruosità del comunismo. Ora, tra le forze morali e religiose eccelle incontestabilmente la Chiesa Cattolica; e perciò il bene stesso dell'umanità esige che non si pongano impedimenti alla sua operosità. 78. - Se si agisce altrimenti e si pretende in pari tempo di raggiungere 10 scopo con mezzi puramente economici e politici, si è in balìa di un errore pericoloso. E quando si esclude la religione dalla scuola, dall'educazione, dalla vita pubblica, e si espongono a ludibrio i rappresentanti del Cristianesimo e i suoi sacri riti, non si promupve forse quel materialismo donde germoglia il comunismo? Nè la forza, neppure la meglio organizzata, nè gli ideali terreni, siano pur essi i più grandi e i più nobili, possono padroneggiare un movimento, che getta le sue radici proprio nella troppa stima dei beni del m o n d o . 79. - Confidiamo che quelli che dirigono le sorti delle Nazioni, per p o c o che sentano il pericolo estremo da cui oggi sono minacciati i popoli, sentiranno sempre meglio il supremo dovere di non impedire alla Chiesa 11 compimento della sua missione; tanto più che nel compierla, mentre mira alla felicità eterna dell'uomo, essa lavora inseparabilmente anche per la vera felicità temporale. Appello paterno ai traviati 80. - Ma non possiamo porre fine a questa Lettera Enciclica senza rivolgere una parola a quegli stessi figli Nostri che sono già intaccati o quasi dal male comunista. Li esortiamo vivamente ad ascoltare la voce del Padre che li ama ; e preghiamo il Signore che li illumini affinchè abbandonino la via sdrucciolevole che travolge tutti in una immensa catastrofica rovina e riconoscano anch'essi che l ' u n i c o Salvatore è Gesù Cristo Signor Nostro : « perchè non c'è sotto il cielo alcun altro nome dato agli uomini, dal quale possiamo aspettarci d'esser salvati » . 4 7 CONCLUSIONE S. Giuseppe Modello e Patrono 81. - E per affrettare la tanto da tutti desiderata « Pace di Cristo nel R e g n o di Cristo » 48 poniamo la grande azione della Chiesa Cattolica contro il comunismo ateo mondiale sotto l'egida del potente Protettore della Chiesa, S. Giuseppe. E g l i appartiene alla classe operaia ed ha spe47 Atti degli Apostoli, IV, 12. 48 Cf. Lett. Endel. ÜU arcano, 23 die. 1922 (A. A. 8., vol. X I V , 1922, p. 691). 138 Acta Apostolicae Sedis.— Commentarium Officiale cimentato il peso della povertà, per sè e per la Sacra Famiglia, di c u i era il c a p o vigile ed affettuoso; a lui fu affidato il F a n c i u l l o divino, q u a n d o E r o d e sguinzagliò c o n t r o di L u i i suoi sicari. C o n una vita di fedelissimo adempimento del dovere quotidiano, ha lasciato un esempio a tutti quelli che devono guadagnarsi il pane c o l l a v o r o delle l o r o mani e meritò di essere chiamato il Giusto, esempio vivente di quella giustizia cristiana, che deve dominare nella vita sociale. 82. - Con gli occhi rivolti in alto, la nostra fede vede i nuovi cieli e la nuova terra, di cui parla il primo Nostro Antecessore, S. P i e t r o . 4 9 Mentre le promesse dei falsi profeti in questa terra si spengono nel sangue e nelle lacrime, risplende di celeste bellezza la grande apocalittica profezia del Redentore del m o n d o : « E c c o Io faccio nuove tutte le cose » . 5 0 N o n Ci resta, Venerabili Fratelli, che alzare le mani paterne e fare scendere sopra di V o i , sopra il V o s t r o clèro e p o p o l o , su tutta la grande famiglia cattolica, l ' A p o s t o l i c a Benedizione. D a t o a R o m a , presso S. Pietro, nella festa di San Giuseppe, Patrono della Chiesa Universale, il dì 19 di marzo del 1937, l'anno X V I del Nostro Pontificato. PIUS PP. XI 45 s o // Lett. di S. PIETRO, Apoc, X X I , 5 . * III, 13 ; cf. ISAIA, L X V , 17, L X V Í , 22; Apoc, X X I , 1. 139 Acta Pii Pp. XI APPENDIX SERMO, .QUEM S S M U S D. N. P I U S P P . XI HABUIT, DIE X I I MENSIS M A I I ANNI M C M X X X V I , IN SOLLEMNI CONVENTU AUGURALI EXPOSITIONIS CATHOLICORUM SCRIPTIONUM EX UNIVERSO ORBE IN CIVITATE VATICANA. * Siamo ancora sotto le gioconde, incancellabili impressioni in N o i lasciate dai testé celebrati convegni della Bonne Presse e de La Croix; salutiamo ormai non lontana la celebrazione anche più domesticamente intima del 75° anno del Nostro caro e fedele Osservatore Romano; ed 7 ecco che il buon D i o , sempre largo e perfetto ne suoi doni, Ci convita e riunisce a quest'altro grande convegno della Stampa Cattolica mondiale : cattolica dunque non soltanto nel senso teologico, ma anche nel senso geografico della parola. Il Nostro cordiale, lietissimo benvenuto a v o i , diletti figli — a voi, Signori Cardinali, a voi venerabili Fratelli nell'Episcopato, a voi egregi signori del Corpo D i p l o m a t i c o , già anche c o l l ' o p e r a vostra benemeriti di questa Esposizione — ed a ciascuno di v o i , che c o n la vostra presenza siete venuti a rendere più bello e solenne questo convegno, già così bello ed importante per la sua parte essenziale. E la parte essenziale siete voi, dilettissimi figli, i giornalisti cattolici di quarantacinque nazioni d ' E u ropa e d ' A m e r i c a , di cinquantatre regioni dell'Asia, dell'Africa e dell'Oceania, venuti da tutte le parti a spiegare i vostri vessilli e presentare le vostre armi — vessilli ed armi di verità — qui dove, per divina disposizione, è sempre vivo e parlante il magistero della verità. Vi sono, sapevancelo e Ci venne anche testé ricordato, vi sono d o l o rose assenze, che a loro m o d o Ci fanno più sentitamente presenti due grandi Paesi e due grandi popoli : l'uno, diciamo la vastissima e tribolatissima Russia, perchè un vero furore di odio contro D i o vi ha distrutto e viene ancora distruggendo tutto ciò che appartiene a religione e segnatamente a religione cattolica : tutto, tranne la invitta fedeltà ed il vero, mirabile eroismo che danno, si può ben dire ogni giorno, nuovi gloriosissimi capitoli al martirologio. L'altro, diciamo, la Germania a Noi particolarmente nota e cara, perchè, c o n t r o ogni giustizia e verità, per artificiose volute identificazioni e confusioni fra religione e politica, non si vuole che vi esista una stampa cattolica. Neìl'un luogo e nell'al* Ad inquirentium commodum hic datur Sermo, de quo in Litteris Encyclicis Divini Redemptoris (V. pp. 67, 94, 99 et 108, 129, 132, nn. 5, 57, 64 huius fasciculi). Acta Apostolicae Sedis - .140 Commentarium Officiale tro si fa alla stampa cattolica l ' o n o r e di temerne la forza e l'efficacia : nell'un luogo e nell'altro ha luogo quello che fu ben detto l'ultimo onore reso alla verità, la negazione e l'opposizione. A l l ' u n o e all'altro grande paese e grande p o p o l o , a tutti e singoli i cari figli che vi abbiamo, vada da questo l u o g o , in quest'ora, il Nostro dolorante saluto e l'onorevole ricordo. Se abbiamo sentito il dovere, il bisogno di rivolgere un pensiero ed una parola a tali grandi e cari — aggiungiamo pure forzati — assenti, sentiamo ancora più e dovere e bisogno paterno di rivolgere a voi quella parola, che voi, e colla vostra presenza, e colla vostra visibile attesa e per mezzo del vostro fedele ed eloquente interprete, Ci chiedete. Ve la diremo così come voi Ce la suggerite, dilettissimi figli. V e r o è che tanto più necessaria ed insieme più difficile è la scelta, quanto più profonda e ricca è la suggestione che Ci viene dalla vostra presenza e da ciò che voi Ci portate : tutta una sterminata e svariatissima ricchezza di pensiero e di tecnica, di lavoro e di produzione, che la Nostra anzi vostra Esposizione Ci presenta come (ben detto) fissata in una limpida istantanea : questa limpida istantanea che da ogni parte circonda la famosa pigna, ormai dantesca (Inf. X X X I , 59), certo attonita di vedere tante e tante nuove cose, d o p o ed a tanto intervallo di tempo da quelle vedute dalla cima del mausoleo di A d r i a n o e dalle adiacenze della B a silica di San Pietro. Già vi abbiamo detto la parola del paterno benvenuto, benvenuto generale ed individuale; vogliamo, dobbiamo aggiungere subito la parola delle paterne felicitazioni. Felicitazioni per la vastità e la mole dell'opera vostra qui rappresentata; vastità e mole così grande da riempire il m o n d o intero. Felicitazioni per la qualità del vostro lavoro : lav o r o di fede e di scienza, di religione e di coltura; lavoro di esposizione e di difesa ; di preservazione e di propagazione. Felicitazioni per il posto che il vostro lavoro vi assegna in questo regno, in questa casa e famiglia di D i o che è la santa Chiesa : il posto delle primarie benemerenze. Ed ecco dalla parola di felicitazioni rampollare spontanea la parola della riconoscenza. N o i che conosciamo a tante prove — fino a quella della vostra presenza in questa esposizione ed in quest'aula — la vostra fede, N o i sappiamo di certo che questa parola di riconoscenza scenderà nell'intimo più profondo dell'anima vostra e del vostro cuore, come la più larga e la più dolce delle ricompense. Questa parola è bensì anche Nostra, la parola del Padre che voi tanto amate ed al Quale c o l vostro intelligente e santo lavoro, colla vostra presenza in questo l u o g o , in Acta Pii Pp. XI : . : h ' : : 141 : ; quest'ora, procurate e moltiplicate una gioia che Lo esalta e Lo fa riservarvi le più elette benedizioni; ma essa è pure la parola della santa Chiesa, la più amante e la più benefica delle madri, la più sapiente delle maestre, sola fra tutte infallibile; il c a p o d'opera della mano e del cuore di D i o Creatore e Redentore; la sicura interprete del Suo pensiero; la fedele ed insurrogabile esecutrice dell'opera Sua per la salvezza del mondo. N o i siamo indicibilmente lieti di recarvi insieme c o n la Nostra paterna riconoscenza l'espressione autentica ed autorizzata di una tale Madre e Maestra, di portarvi, c o m e facciamo, all'ordine del giorno dell'Orbe cattolico. P o t r e m m o forse aver finito, se il vostro interprete non Ci avesse detto che la parola paterna voi la desiderate e aspettate non soltanto a c o n forto — ben largamente meritato — delle anime vostre e del lavoro al quale generosamente tornerete fra p o c o , ma anche per « lanciarla nei vortici delle vostre rotative », e affidarla, dobbiamo Noi aggiungere, ai tanti mezzi attuali di rapida e illimitata diffusione, a cominciare dal lampo delle vostre penne, come il calamo dello scriba biblico veloci (Ps. 44, 2 ) . È dirci che voi Ci porgete un'occasione, come poche, pochissime, propizia, per far pervenire a moltissimi e molto lontano una parola, un pensiero paterno, sempre gradito quanto desiderato, a buoni figli. E anche, da Noi stessi considerando davanti a D i o e ricordandoci che, come ammonisce l ' A p o s t o l o ( R o m . , I, 14), siamo debitori a tutti, Ci sembra non rimarremmo senza un qualche rimorso, non profittando di così buona occasione. Sceglieremo alcune somme cose delle quali Ci sembra più necessario il richiamo nei pericoli e nelle minacce del momento attuale : a voi affidiamo i cenni che ve ne faremo perchè voi non cessiate di tornarvi sopra per farli sempre più largamente intendere e secondare. Il p r i m o e più grande e più generale pericolo è certamente il c o m u nismo in tutte le sue forme e gradazioni. Tutto esso minaccia e apertamente impugna o copertamente insidia : la dignità individuale, la santità della famiglia, l'ordine e la sicurezza del civile consorzio e sopra tutto la religione fino all'aperta e organizzata negazione e impugnazione di D i o , e più segnatamente la religione cattolica e la cattolica Chiesa. Tutta una copiosissima e purtroppo diffusissima letteratura, mette in piena e certissima luce un tale programma : ne fanno fede i saggi già in diversi paesi (Russia, Messico, Spagna, Uruguai, Brasile) praticati od attentati. 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pericolo grande, totale e pericolo universale; universalità che^ c o n tinuamente e senza veli proclamata ed invocata, è procurata p o i e p r o mossa da una propaganda per la quale nulla si risparmia; più pericolosa quando, c o m e ultimamente viene facendo, assume atteggiamenti meno violenti e in apparenza meno empi affine di penetrare in ambienti meno accessibili e ottenere — c o m e purtroppo ottiene — connivenze incredibili, od almeno silenzi e tolleranze di inestimabile vantaggio per la causa del male, di funestissime conseguenze per la causa del bene. V o i direte, dilettissimi figli, che avete veduto il Padre Comune di tutti i redenti, il V i c a r i o di Cristo, profondamente preoccupato e addolorato di questo massimo pericolo, che minaccia tutto il mondo e che già in parecchie parti reca danni gravissimi, e più specialmente nel mondo europeo. Direte, dilettissimi figli, che il Padre Comune non cessa di segnalare il pericolo che molti, troppi, sembrano ignorare o non riconoscerne la gravità e la imminenza. Direte anche, c o m e N o i a voi diciamo, che è lavorare ed appianare le vie e facilitare i trionfi del segnalato pericolo tutto quello che si lascia desiderare e mancare a tutela della pubblica moralità e a difesa e rimedio contro quel neopaganesimo al quale la immoralità c o s ì facilmente e quasi inevitabilmente si allea, sia pure sotto la vernice di raffinata civiltà materiale. E direte pure, dilettissimi figli, e non vi stancherete di ripetere che il V i c a r i o di Cristo non soltanto come Padre Comune di tutti i credenti, ma anché e più come figlio del suo tempo ; non soltanto per il bene della Chiesa di cui è Capo, ma anche per il bene generale, crede e dice alto essere insurrogabile sussidio la Chiesa cattolica c o m e Punica conservatrice del vero e genuino Cristianesimo. Che rimane infatti fuori della Chiesa cattolica, d o p o le vere devastazioni del così detto libero pensiero, del liberalesimo e delle diverse pretese Riforme, che rimane della dottrina di Gesù Cristo data dai Vangeli e dalla legittima Tradizione? Che cosa rimane dei Sacramenti da Gesù Cristo istituiti? Che cosa rimanedella stessa Sua Persona? E nella Chiesa cattolica non possiamo, nell ' o r a attuale, non additare c o m e sussidio particolarmente provvidenziale l ' A z i o n e cattolica, stata già l'efficace collaboratrice del primo Apostolato gerarchico nella evangelizzazione del m o n d o giacente nel paganesimo antico. A b b i a m o espressamente detto che intendiamo parlare non soltanto come Capo della Chiesa cattolica, ma anche e più c o m e figlio del tempo nostro, e volevamo dire come personalmente testimoni e partecipi degli Acta Pii Pp. XI . Ì43- evénti che minacciano ai nostri contemporanei ed alle istituzioni nelle quali si svolge la loro vita e individuale e domestica e collettiva. Parliamo così perchè da un certo punto di vista — il punto di vista degli eventi ultimi e definitivi — più penosamente Ci preoccupiamo delieistituzioni sociali e statali puramente umane e terrene, che della stessa cattolica Chiesa. Non è che non Ci affligga profondamente anche il solopensiero delle tribolazioni che le forze del male preparano al mistica c o r p o di Gesù Cristo nella persona dei buoni e fedeli servi di D i o , e più ancora il pensiero del naufragio che tante anime patiranno nell'imperversare dell'errore e del vizio spalleggiati dalla violenza, dall'inganno, ed anche dalle inique leggi, come già per ripetuti saggi vediamo avvenire. Ma la Chiesa è istituzione divina ed ha in suo favore le divine p r o messe. Le forze avverse possono assumere le proporzioni più minacciose, i loro assalti possono diventare più che mai violenti od insidiosi; ma sta scritto : non praevalebunt; è parola divina, e sillaba di D i o non si cancella. Certamente non fanno buona ed assennata politica (anche questo vogliamo dirvi) quelli che, ostacolando la vita e l'azione della Chiesa ed anche solo impedendone il pieno e libero sviluppo, rinunciano c o n c i ò stesso ai validi e preziosi contributi che Essa ed Essa sola p u ò portare alla pubblica sicurezza, alla vera pace, al pubblico bene. Coi quali contributi la Chiesa cattolica, voi lo direte altamente, non intende punto nulla usurpare di quello che alla politica propriamente detta appartiene in ragione del suo fine, usurpazione contro verità oggi affermata per creare alla Chiesa cattolica ogni sorta di difficoltà ed escludere la sua benefica azione proprio da quei più vasti campi che ne hanno maggior bisogno e più ne profitterebbero : la gioventù, la famiglia, la scuola, la s t a m p a r l e masse popolari. La Chiesa riconosce allo Stato la sua propria sfera d'azione e ne insegna, ne comanda il coscienzioso rispetto; ma non può ammettere che la politica faccia a meno della morale e non può dimenticare il precetto del divin Fondatore che, secondo la forte e profonda espressione del nostro grande Manzoni (Osservazioni sulla morale cattolica, c a p . III, in princ.) le comandava di occuparsi in proprio, « di impadronirsi delia morale » dovunque essa entra e deve entrare : docentes eos servare omnia quaecumque mandavi vobis (Matt., X X V I I I , 20). Ma bisogna pur finire : e finiremo rilevando dapprima una c o i n c i denza altrettanto felice che importante. H a n n o tenuto qui vicino a Noi e quasi sotto gli occhi Nostri le l o r o Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 144 assisi annuali i zelatori centrali, i grandi zelatori delle Opere Pontifìcie per la Propagazione della Fede. V o i non raccomanderete nè esalterete mai abbastanza queste Opere che N o i vivissimamente desideriamo veder fiorire e portare degni frutti non solo in ogni diocesi, come già avviene, ma anche in ogni parrocchia, in ogni convitto e casa religiosa, in ogni famiglia. Il contributo che la Propagazione della Fede porta alla Nostra Esposizione sarà certamente una magnifica rivelazione per m o l t i ; per tutti un invito, una esortazione, una preghiera. V o g l i a m o aver detto tutto a tutti dicendo che si tratta della più vera e genuina continuazione del primo Apostolato gerarchico, è dunque della più alta e importante efficienza d e l l ' A z i o n e cattolica. Finiremo poi impartendo dal cuore pieno di riconoscenza verso D i o e verso gli uomini tutte quelle benedizioni che il vostro interprete Ci chiedeva : tutte e per tutti quelli ch'egli passava in rapida rassegna nella sua memore e pensata enumerazione : Governi e Ministri, Magistrati e Funzionari; persone ufficiali e persone private; Vescovi e sacerdoti, religiosi e laici; lavoratori del pensiero e dell'arte, della tecnica e dell'opera manuale. Una grande benedizione a tutta questa Esposizione che tante preziose cose accoglie ed insegna : le conceda il buon D i o che ne ha così visibilmente benedetto la preparazione e ne ha fatto cadere gli inizii in così insperatamente propizio clima generale e locale, lontano e vicino, fino alla quasi esatta coincidenza colla letizia trionfale di tutto un grande e buon popolo per una pace che vuol essere e d'essere confida valido coefficiente e preludio di quella vera pace europea e mondiale, della quale l'Esposizione stessa vuol essere ed è un chiaro simbolo, un saggio reale, uno strumento efficace, una fervida e fiduciosa invocazione che in tante lingue vuol dire a tutti, a D i o e agli uomini, al Cielo ed alla terra : Pace, pace, pace. A l l ' o r r e n d o grido dei Senza-Dio la Nostra Esposizione risponde con la fiduciosa, affettuosa preghiera, liturgica del tempo : Mane nobiscum, Domine, quoniam advesperascit, rimanete con noi, Signore : un torbido véspero, che sembra annuncio di più torbida notte, incombe al mondo intero : rimanete con noi, ed anche nelle tenebre ci splenderà e guiderà la vostra luce : rimanete con noi, mane nobiscum Domine. An. et vol. X X I X 10 aprilis 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 5 ACTA APOSTOLICAE S M S COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PH PP. XI i RUNDSCHREIBEN AN DIE EHRWÜRDIGEN BRÜDER ERZBISCHÖFE UND BISCHÖFE DEUTSCHLANDS UND DIE ANDEREN OBERHIRTEN DIE IN FRIEDEN UND GEMEINSCHAFT M I T DEM APOSTOLISCHEN S T U H L E LEBEN : ÜBER DIE LAGE DER KATHOLISCHEN KIRCHE IM DEUTSCHEN REICH. PAPST PIUS XI EHRWÜRDIGE BRÜDER GRUSS UND APOSTOLISCHEN SEGEN! Mit brennender Sorge und steigendem Befremden beobachten W i r seit geraumer Zeit den Leidensweg der K i r c h e , die wachsende B e - drängnis der ihr in Gesinnung und Tat treubleibenden Bekenner und Bekennerinnen inmitten des Landes und des Volkes, dem St. Bonifatius einst die Licht- und Frohbotschaft von Christus und dem Reiche Gottes gebracht hat. Diese Unsere Sorge ist nicht vermindert worden durch das, was die Uns an Unserem Krankenlager besuchenden Vertreter des hochwürdigsten Episkopats wahrheits- und pflichtgemäss berichtet haben. Neben viel Tröstlichem und Erhebendem aus dem Bekennerkampf ihrer Gläubigen haben sie bei aller Liebe zu V o l k und Vaterland und bei allem Bestreben nach abgewogenem Urteil auch unendlich viel Herbes und Schlimmes nicht übergehen können. Nachdem W i r ihre Darlegungen vernommen, durften W i r in innigem Dank gegen Gott mit dem Apostel der Liebe sprechen : « Eine grössere Freude habe ich nicht, als wenn ich ACTA, vol. IV, n. 5. — 10-4-937. 10 146 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale höre : meine K i n d e r wandeln in der Wahrheit » (3 J o h . 4 ) . Der Unserem verantwortungsvollen apostolischen A m t ziemende Freimut und d e r W i l l e , E u c h und der gesamten christlichen W e l t die Wirklichkeit in ihrer ganzen Schwere vor A u g e n zu stellen, fordern von Uns aber auch, d a s » W i r hinzufügen : Eine grössere Sorge, ein herberes Hirtenleid haben W i r nicht, als wenn W i r hören : viele verlassen den W e g der Wahrheit (vgl. 2 Petr. 2, 2 ) . A l s W i r , Ehrwürdige Brüder, im Sommer 1933 die Uns von der Reichsregierung in Anknüpfung an einen jahrealten früheren Entwurf angetragenen Konkordatsverhandlungen aufnehmen und zu Euer aller Befriedigung mit einer feierlichen Vereinbarung abschliessen Hessen, leitete Uns die pflichtgemässe Sorge um die Freiheit der kirchlichen Heilsmission in Deutschland und um das H e i l der ihr anvertrauten Seelen — zugleich aber auch der aufrichtige W u n s c h , der friedlichen Weiterentwicklung und Wohlfahrt des deutschen V o l k e s einen wesentlichen Dienst zu leisten. Trotz mancher schwerer Bedenken haben W i r daher Uns damals den Ehtschluss abgerungen, Unsere Zustimmumg nicht zu versagen. Wir wollten Unsern treuen Söhnen und Töchtern in Deutschland im Rahmen des Menschenmöglichen die Spannungen und Leiden ersparen, die andernfalls unter den damaligen Verhältnissen mit Gewissheit zu erwarten gewesen wären. W i r wollten allen durch die Tat beweisen, dass W i r , einzig Christus suchend und das was Christi ist, niemandem die Friedenshand der Mutterkirche verweigern, der sie nicht selbst zurück- stösst. W e n n der von Uns in lauterer Absicht in die deutsche E r d e gesenkte Friedensbaum nicht die Früchte gezeitig hat, die W i r im Interesse Eures Volkes ersehnten, dann wird niemand in der weiten W e l t r der Augen hat, zu sehen, und Ohren, zu hören, heute noch sagenkönnen, die hauptes. Schuld liege auf Seiten der Kirche und ihres Ober- D e r Anschauungsunterricht der vergangenen Jahre klärt d i e Verantwortlichkeiten. Er enthüllt Machenschaften, die von A n f a n g an kein anderes Ziel kannten als den Vernichtungskampf. In die Fur- chen, in die W i r den Samen aufrichtigen Friedens zu pflanzen bemüht waren, streuten andere — wie der inimicus homo der H l . Schrift (Matth. 13, 25) — die Unkrautkeime des Misstrauens, des Unfriedens,, des Hasses, der Verunglimpfung, der heimlichen und offenen, aus tausend Quellen gespeisten und mit allen Mitteln arbeitenden grundsätzlichen Feindschaft gegen Christus und seine K i r c h e . Ihnen und nur ihnen, sowie ihren stillen und lauten Schildhaltern fällt die Verant- Acta Pii Pp. XI 147 wortung dafür zu, dass statt des Regenbogens des Friedens am H o r i zont Deutschlands die Wetterwolke zersetzender Religionskämpfe sichtbar ist. T W ir sind, Ehrwürdige Brüder, nicht müde geworden, den verantwortlichen Lenkern der Geschicke Eures Landes die Folgen darzustellen, die aus dem Gewährenlassen oder gar aus der Begünstigung solcher Strömungen sich zwangsweise ergeben müssten. Wir haben alles getan, um die Heiligkeit des feierlich gegebenen W o r t e s , die Unverbrüchlichkeit der freiwillig eingegangenen Verpflichtungen zu verteidigen gegen Theorien und Praktiken, die — falls amtlich gebilligt — alles Vertrauen töten und jedes auch in Zukunft gegebene W o r t innerlich entwerten müssten. W e n n einmal die Zeit gekommen sein wird, diese Unsere Bemühungen vor den A u g e n der W e l t offen zu legen, werden alle Gutgesinnten wissen, wo sie die Friedenswahrer und wo die Friedensstörer zu suchen haben. Jeder, dessen Geist sich noch einen Rest von Wahrheitsempfinden, dessen Herz sich noch einen Schatten von Gerechtigkeitsgefühl bewahrt hat, wird dann zugeben müssen, dass in diesen schweren und ereignisvollen Jahren der Nachkonkordatszeit jedes Unserer W o r t e und jede Unserer Handlungen unter dem Gesetz der Vereinbarungstreue standen. Er wird aber auch mit Befremden und innerster Ablehnung feststellen müssen, wie von der anderen Seite die Vertragsumdeutung, die Vertragsumgehung, die Vertragsaushöhlung, schliesslich die mehr oder minder öffentliche Vertragsverletzung zum ungeschriebenen Gesetz des Handelns gemacht wurden. Die von Uns trotz allem bezeigte Mässigung war nicht eingegeben von Erwägungen irdischer Nützlichkeit oder gar unziemlicher Schwäche, sondern lediglich von dem W i l l e n , mit dem Unkraut nicht etwa wertvolles Wachstum auszureissen; von der Absicht, nicht eher öffentlich zu urteilen, als bis die Geister für die ünentrinnbarkeit dieses Urteils reif geworden wären; von der Entschlossenheit, die Vertragstreue anderer nicht eher endgültig zu verneinen, als bis die eiserne Sprache Wirklichkeit die Hüllen gesprengt hätte, in die eine der planmässige Tarnung den Angriff gegen die K i r c h e zu hüllen verstanden hatte und versteht. A u c h heute noch, wo der offene K a m p f gegen die konkor- datsgeschützte Bekenntnisschule und wo die vernichtete Abstimmungsfreiheit der katholischen Erziehungsberechtigten auf einem besonders wesentlichen Lebensgebiet der Kirche den erschütternden Ernst der Lage und die beispiellose Gewissensnot gläubiger Christen kennzeichnen — rät Uns die Vatersorge um das H e i l der Seelen, die etAva noch vorhandenen, wenn auch geringen Aussichten auf Rückkehr zur Vertrags- 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale treue und zu verantwortbarer Verständigung nient unberücksichtigt zu lassen. Den Bitten des hochwürdigsten Episkopates folgend Averden W i r auch weiterhin nicht müde werden, bei den Lenkern Eures Volkes Sachwalter des verletzten Rechts zu sein und Uns — unbekümmert um den Erfolg oder Misserfolg des Tages — lediglich Unserem Gewissen und Unserer Hirtenmission gehorchend einer Geisteshaltung zu widersetzen, die verbrieftes Recht durch offene oder verhüllte Gewalt zu erdrosseln sucht. Der Z w e c k des gegenwärtigen Schreibens aber, Ehrwürdige Brüder, ist ein anderer. W i e Ihr Uns an Unserem Krankenlager liebevollen Besuch abgestattet habt, so wenden W i r Uns heute an E u c h und durch Euch an die katholischen Gläubigen Deutschlands, die — wie alle leidenden und bedrängten Kinder — dem Herzen des gemeinsamen Vaters besonders nahe stehen. In dieser Stunde, wo ihr Glaube im Feuer der Trübsal und der versteckten und offenen Verfolgung als echtes G o l d erprobt wird, wo sie von tausend Formen organisierter religiöser Unfreiheit umgeben sind, wo der Mangel an wahrheitsgetreuer Unterrichtung und normaler Verteidigungsmöglichkeit schwer auf ihnen lastet, haben sie ein doppeltes Recht auf ein W o r t der Wahrheit und der seelischen Stärkung von dem, an dessen ersten V o r g ä n g e r das inhaltsschwere Heilandswort gerichtet war : « I c h habe für dich gebetet, dass dein Glaube nicht wanke, und du hinwiederum stärke deine Brüder » ( L u c . 22, 32). * -X- * (Reiner Qotiesglaube) Habet acht, Ehrwürdige Brüder, dass v o r allem der Gottesglaube, die erste und unersetzbare Grundlage jeder Religion, in deutschen Landen rein und unverfälscht erhalten bleibe. Gottgläubig ist nicht, wer das W o r t Gott rednerisch gebraucht, sondern nur, wer mit diesem hehren W o r t den wahren und würdigen Gottesbegriff verbindet. W e r in pantheistischér Verschwommenheit Gott mit dem Weltall gleichsetzt, Gott in der W e l t venveltlicht und die W e l t in Gott vergöttlicht, gehört nicht zu den Gottgläubigen. W e r nach angeblich altgermanisch-vorchristlicher Vorstellung das düstere unpersönliche Schicksal an die Stelle des persönlichen Gottes rückt, leugnet Gottes Weisheit und Vorsehung, die « kraftvoll und gütig von einem Ende der W e l t bis zum andern waltet » (Weisheit 8, 1) und alles zum guten E n d e leitet. E i n solcher kann nicht beanspruchen, zu den Gottgläubigen gerechnet zu werden. Acta Pii Pp. XI 149 W e r die Rasse, oder das V o l k , oder den Staat, oder die Staatsform, die Träger der Staatsgewalt oder andere Grundwerte menschlicher G e meinschaftsgestaltung — die innerhalb der irdischen Ordnung einen wesentlichen und ehrengebietenden Platz behaupten — aus dieser ihrer T irdischen Wertskala herauslöst, sie zur höchsten JS orm aller, auch der religiösen W e r t e macht und sie mit Götzenkult vergöttert, der verkehrt und fälscht die gottgeschaffene und gottbefohlene Ordnung der Dinge. Ein solcher ist weit von wahrem Gottesglauben und einer solchem Glauben entsprechenden Lebensauffassung entfernt. Habet acht, Ehrwürdige Brüder, auf den in Rede und Schrift zunehmenden Missbrauch, den dreimal heiligen Gottesnamen anzuwenden als sinnleere Etikette für irgend ein mehr oder minder willkürliches Gebilde menschlichen Suchens und Sehnens. W i r k t unter Euren Gläu- bigen dahin, dass sie solcher Verirrung mit der wachsamen Ablehnung begegnen, die sie verdient. Unser Gott ist der persönliche, übermensch- liche, allmächtige, unendlich vollkommene Gott, einer in der Dreiheit der Personen, dreipersönlich in der Einheit des göttlichen Wesens, der Schöpfer alles Geschaffenen, der Herr und K ö n i g und letzte Vollender der Weltgeschichte, der keine Götter neben sich duldet noch dulden kann. Dieser Gott hat in souveräner Fassung Seine Gebote gegeben. gelten unabhängig von Zeit und Raum, von Land und Rasse. Sie So wie Gottes Sonne über allem leuchtet, was Menschenantlitz trägt, so kennt auch Sein Gesetz keine Vorrechte und Ausnahmen. Regierende und Regierte, Gekrönte und Ungekrönte, H o c h und Niedrig, Reich und A r m stehen gleichermassen unter Seinem W o r t . A u s der Totalität Sei- ner Schöpferrechte fliesst seinsmässig die Totalität Seines Gehorsamsanspruchs an die Einzelnen und an alle Arten von Gemeinschaften. Dieser Gehorsamsanspruch erfasst alle Lebensbereiche, in denen sittliche Fragen die Auseinandersetzung mit dem Gottesgesetz fordern und damit die Einordnung wandelbarer Menschensatzung in das Gefüge der unwandelbaren Gottessatzung. N u r oberflächliche Geister können der Irrlehre verfallen, von einem nationalen Gott, von einer nationalen Religion zu sprechen, können den Wahnversuch unternehmen, Gott, den Schöpfer aller W^elt, den K ö n i g und Gesetzgeber aller Völker, v o r dessen Grösse die Nationen klein sind wie Tropfen am Wassereimer (Is. 40, 15), in die Grenzen eines einzelnen V o l k e s , in die blutmässige Enge einer einzelnen Rasse einkerkern zu wollen. Die Bischöfe der Kirche Christi, aufgestellt « für das, was sich auf 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Gott bezieht » (Hebr. 5 , 1 ) , müssen darüber wachen, dass solche verderblichen Irrtümer, denen noch verderblichere Praktiken auf dem Fusse zu folgen pflegen, innerhalb der Gläubigen nicht Boden fassen. Ihre lieilige Amtspflicht ist es, soviel an ihnen liegt, alles zu tun, damit die <5ebote Gottes als verpflichtende Grundlage des sittlich geordneten privaten und öffentlichen Lebens geachtet und befolgt Averden; dass die Majestätsrechte Gottes, der Name und das W o r t Gottes nicht verunehrt T werden (Tit. 2, 5); dass die Gotteslästerungen — in W ort und Schrift und B i l d , zeitweise zahlreich wie der Sand am Meere — zum Schweigen gebracht werden; dass dem trotzenden Prometheusgeist der Gottesverneiner, Gottes Verächter und Gotteshasser gegenüber das Sühnegebet der Gläubigen nie erlahme, das wie Rauch werk Stunde um Stunde zum Allerhöchsten emporsteigt und Seine strafende H a n d aufhält. W i r danken Euch, Ehrwürdige Brüder, Euren Priestern und all den Gläubigen, die in der Verteidigung der Majestätsrechte Gottes gegen ein angriffslüsternes, von einflussreicher Seite leider vielfach begünstigtes Neuheidentum ihre Christenpflicht erfüllt haben und erfüllen. Die- ser Dank ist doppelt innig und mit anerkennender Bewunderung für diejenigen verknüpft, die in Ausübung dieser ihrer Pflicht gewürdigt wurden, um Gottes willen irdische t>pfer und irdisches Leid auf sich nehmen zu dürfen. (Reiner Christus glaube) Kein Gottesglaube wird sich auf die Dauer rein und unverfälscht erhalten, wenn er nicht gestützt wird vom Glauben an Christus. mand kennt « Nie- den Sohn ausser dem Vater, und niemand kennt den Vater ausser dem Sohn, und wem es der Sohn offenbaren will » (Matth. 11, 27). « Das ist das ewige Leben, dass sie Dich erkennen, den allein wahren Gott, und den Du gesandt hast, Jesus Christus » (Joh. 17, 3 ) . Es darf also niemand sagen : I c h bin gottgläubig, das ist mir Religion genug. Des Heilands W o r t hat für Ausflüchte dieser A r t keinen Platz. « Wer den Sohn leugnet, hat auch nicht den Vater; wer den Sohn bekennt, hat auch den Vater » (1 J o h . 2, 23). In Jesus Christus, dem inenschgewordenen Gottessohn, ist die F ü l l e der göttlichen Offenbarung erschienen. « A u f vielerlei A r t und in verschiedenen Formen hat Gott einst zu den Vätern durch die Propheten gesprochen. In der Fülle der Zeiten hat Er zu uns durch den Sohn geredet » (Hebr. 1, 1 f . ) . Die heiligen Bücher des A l t e n Bundes sind ganz Gottes W o r t , ein organischer Teil Seiner Offenbarung. Der stufen- weisen Entfaltung der Offenbarung entsprechend liegt auf ihnen noch Acta Pii Pp. XI 151 der Dämmer der Vorbereitungszeit auf den vollen Sonnentag der E r l ö sung. W i e es bei Geschichts- und Gesetzbüchern nicht anders sein Kann.- sind sie in manchen Einzelheiten ein Spiegelbild menschlicher Unvollkommenheit, Schwäche und Sünde. Neben unendlich vielem Hohen und Edlen erzählen sie auch von der Veräusserlichung und V e r weltlichung, die in dem die Offenbarung und die Verheissung Gottes tragenden alttestamentlichen Bundesvolk immer wieder hervorbrachen. F ü r jedes nicht durch Vorurteil und Leidenschaft geblendete A u g e leuchtet jedoch aus dem menschlichen Versagen, von dem die biblische Geschichte berichtet, um so strahlender das Gotteslicht der über alle Fehle und Sünde letztlich triumphierenden Heilsführung hervor. rade auf solchem, Ge- oft düsterem Hintergrund wächst die Heilspäda- gogik des Ewigen in Perspektiven hinein, die wegweisend, warnend, erschütternd, erhebend und beglückend zugleich sind. N u r Blindheit und H o c h m u t können ihr A u g e vor den heilserzieherischen Schätzen ver sch Hessen, die das Alte Testament birgt. W e r die biblische Geschichte Schule und die verbannt Lehrweisheit sehen will, des Alten lästert das Bundes aus Wort Gottes, Kirche und lästert den Heilsplan des Allmächtigen, macht enges und beschränktes Menschendenken zum Richter über göttliche Geschichtsplanung. Er verneint den Glauben an den wirklichen, im Fleische erschienenen Christus, der die menschliche Natur aus dem V o l k e annahm, schlagen sollte. das ihn a n s . K r e u z Er steht verständnislos vor dem Weltdrama des Got- tessohnes, welcher der Meintat seiner Kreuziger die hohepriesterliche Gottestat des Erlösertodes entgegensetzte und damit den Alten B u n d im Neuen Bunde seine Erfüllung, sein Ende und seine Überhöhung finden liess. Der im Evangelium Jesu Christi erreichte Höhepunkt der Offenbarung ist endgültig, ist verpflichtend für immer. Diese Offenbarung kennt keine Nachträge durch Menschenhand, kennt erst recht keinen Ersatz und keine A b l ö s u n g durch die willkürlichen « Offenbarungen », die gewisse Wortführer der Gegenwart aus dem sogenannten Mythus von Blut und Rasse herleiten wollen. Seitdem Christus der Gesalbte das W e r k der Erlösung vollbracht, die Herrschaft der Sünde gebrochen und uns die Gnade verdient hat, K i n d e r Gottes zu werden — seitdem ist kein anderer Name unter dem H i m m e l den Menschen gegeben, durch den sie selig werden können, als der Name Jesus ( A p g . 4, 12). Kein Mensch — möge auch alles Wissen, alles K ö n n e n , alle äusserliche Macht der Erde in ihm verkörpert sein, kann einen andern Grund legen als den, der in Christus bereits gelegt ist (1 Cor. 3, 11). W e r in 152 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sakrilegischer Verkennung der zwischen Gott und Geschöpf, zwischen dem Gottmenschen und den Menschenkindern klaffenden Wesensun- terschiede irgend einen Sterblichen, -und wäre er der Grösste aller Zeiten, neben Ghristus zu stellen wagt, oder gar über Ihn und gegen Ihn, der muss sich sagen lassen, dass er ein Wahnprophet ist, auf den das Schriftwort erschütternde A n w e n d u n g findet : « Der im Himmel wohnt, lachet ihrer » ( P s . , 2, 4 ) . (Reiner Kirchenglaube) D e r Christusglaube wird sich nicht rein und unverfälscht erhalten, wenn er nicht gestützt und umhegt wird vom Glauben an die K i r c h e , die Säule und Grundfeste der Wahrheit » (1 T i m . 3, 15). Christus selbst, Gott hochgelobt in Ewigkeit, hat diese Säule des Glaubens aufgerichtet. Sein Gebot, die Kirche zu hören (Matth. 18, 17), aus den W o r t e n und Geboten der Kirche Seine eigenen W o r t e und Gebote herauszuhören ( L u c , 10, 16), gilt für die Menschen aller Zeiten und Z o n e n . Die von dem Erlöser gestiftete Kirche ist eine — für alle Völker und Nationen. Unter ihrem Kuppelbau, der wie Gottes Firmament die ganze Erde überwölbt, ist Platz und Heimat für alle Völker und Sprachen, ist R a u m für die Entfaltung aller von Gott dem Schöpfer und Erlöser in die Einzelnen und in die Volksgemeinschaften hineingelegten besondern Eigenschaften, V o r z ü g e , Aufgaben und Berufungen. Das Mutterherz der Kirche ist weit und gross genug, um in der gottgemässen Entfaltung solcher Eigenarten und Eigengaben mehr den Reichtum der Mannigfaltigkeit zu sehen als die Gefahr von Absonderungen. Sie freut sich des geistigen Hochstands der Einzelnen und der V ö l k e r . Sie sieht in ihren echten Leistungen mit Mutterfreude und Mutterstolz Erziehungsfrüchte und Fortschritte, immer sie es im Gewissen kann. die sie segnet und fördert, wo Aber sie weiss auch, dass dieser Freiheit Grenzen gezogen sind durch die Majestät des Gottesgebotes, das diese Kirche in allem Wesenhaften als untrennbare Einheit gewollt und gegründet hat. W e r an diese Einheit und Untrennbarkeit rührt, nimmt der Braut Christi eines der Diademe, mit denen Gott selbst sie gekrönt hat. Er unterwirft ihren auf ewigen Fundamenten ruhenden Gottesbau der Ueberprüfung und Umgestaltung durch Baumeister, denen der Vater im Himmel keine Bauvollmacht erteilt hat. Die göttliche Sendung der K i r c b e , die unter Menschen wirkt und durch Menschen wirken muss, mag schmerzlich verdunkelt werden durch das Menschlich-Allzumenschliche, das zu Zeiten immer und immer wieder Acta Pii Pp. XI 153 als,Unkraut unter dem Weizen des Gottesreiches durchwuchert. Wer des Heilands W o r t über die Aergernisse und die Aergernisgeber kennt, weiss, wie die Kirche und wie jeder Einzelne über das zu urteilen hat, was Sünde war und Sünde ist. W e r aber über diesen verurteilenswërten Abweichungen zwischen Glauben und Leben, zwischen W o r t und Tat, zwischen äusserer Haltung Und innerer Gesinnung bei Einzelnen — und wären es ihrer auch viele — die Unsumme von echtem Tugendstreben, von Opfersinn, von Bruderliebe, von heldenhaftem Heiligkeitsdrang vergisst oder gar wissentlich verschweigt, der enthüllt eine bedauernswerte Blindheit und Ungerechtigkeit. W e n n dann vollends er- kennbar wird, dass er den harten Masstab, den er an die gehasste K i r c h e anlegt, in dem selben Augenblick vergisst, wo es sich um Gemeinschaften anderer A r t handelt, die ihm aus Gefühl oder Interesse nahestehen, dann offenbart er sich in seinem angeblich verletzten Reinlichkeitsgefühl als verwandt mit denen, die nach des Heilands schneidendem W o r t über dem Splitter im A u g e des Bruders den Balken im eigenen A u g e übersehen. So wenig rein aber auch ^die Absicht derer ist, die aus der Beschäftigung mit dem Menschlichen in der K i r c h e einen Beruf, vielfach sogar ein niedriges Geschäft machen, und obgleich die in Gott ruhende Gewalt des kirchlichen Amtsträgers nicht abhängig ist von seiner menschlichen und sittlichen H ö h e , so ist doch keine Zeitepoche, kein Einzelner, keine Gemeinschaft frei von der Pflicht ehrlicher Gewissenserforschung, unerbittlicher neuerung in Gesinnung und Tat. Läuterung, durchgreifender Er- In Unserer Enzyklika über das Prie- stertum, in Unseren Sendschreiben über die Katholische Aktion haben W i r mit beschwörender Eindringlichkeit auf die heilige Pflicht aller Angehörigen der K i r c h e , und allen voran der Angehörigen des Priester- und Ordensstandes und des Laienapostolats hingewiesen, Glaube und Lebensführung in die von Gottes Gesetz geforderte, von der K i r c h e mit nimmermüdem Nachdruck verlangte Uebereinstimmung zu bringen. Und auch heute wiederholen W i r mit tiefem Ernst : Es genügt nicht, zurK i r c h e Christi zu zählen. Man muss auch lebendiges Glied dieser K i r c h e sein — im Geiste und in der Wahrheit. Und das sind nur die, die in der Gnade des Herrn stehen und unausgesetzt in Seiner Gegenwart wandeln — in Unschuld oder in aufrichtiger und tätiger Busse. Wenn der Völkerapostel, das « Gefäss der Auserwählung » seinen Leib unter der Zuchtrute der Abtötung hielt, um nicht, nachdem er andern gepredigt, selbst verworfen zu werden (1 Cor. 9, 27), kann es dann für die übrigen, in deren Hände die W a h r u n g und Mehrung des Reiches Gottes gelegt ist, einen anderen W e g geben als den der innigsten Verbindung Í54 Ada Apostolicae Sedis — Commentarium von Apostolat und Selbstheiligung ? Officiale N u r so wird der Menschheit von heute und in erster Linie den Widersachern der K i r c h e gezeigt, dass das Salz der E r d e , dass der Sauerteig des Christentums nicht schal geworden, sondern fähig und bereit ist, den in Zweifel und Irrtum, in Gleichgültigkeit und geistiger Ratlosigkeit, in Glaubensmüdigkeit und Gottesferne befangenen Menschen der Gegenwart die seelische Erneuerung und Verjüngung zu bringen, deren sie — ob eingestanden oder geleugnet — dringender bedürfen als je zuvor. Eine sich in allen ihren Gliedern auf sich selbst besinnende, jede Veräusserlichung und V e r weltlichung abstreifende, mit den Geboten Gottes und der K i r c h e ernst machende, in Gottesliebe und tätiger Nächstenliebe sich bewahrende Christenheit wird der im tiefsten Grunde kranken, nach Halt und Wegweisung suchenden W e l t V o r b i l d und Führerin sein können und müssen, wenn nicht unsagbares Unglück, wenn nicht ein alle V o r stellungen hinter sich lassender Niedergang hereinbrechen soll. Jede wahre und dauernde Reform ging letzten Endes v o m Heiligtum aus; von Menschen, die von der Liebe zu Gott und dem Nächsten entflammt und getrieben waren. A u s ihrer grossmütigen Bereitschaft heraus, auf jeden Ruf Gottes zu hören und ihn zunächst in sich selbst zu verwirklichen, sind sie in Demut und mit der Selbstsicherheit von Berufenen zu Leuchten und Erneuerern ihrer Zeit herangewachsen. Wo der Reformeifer nicht aus dem reinen Schoss persönlicher Lauterkeit geboren wurde, sondern Ausdruck und Ausbruch leidenschaft- licher Anwandlungen war, hat er verwirrt, statt zu klären; niedergerissen, statt aufzubauen; ist er nicht selten der Ausgangspunkt für Irrwege gewesen, die verhängnisvoller waren als die Schäden, die man zu bessern beabsichtigte oder v o r g a b . wo Er will (Joh. 3, 8 ) . Gewiss — Gottes Geist weht, Er kann sich aus Steinen Wegbereiter seiner Absichten erwecken (Matth. 3, 9; Lue. 3, S). Er wählt die Werkzeuge Seines Willens nach eigenen Plänen und nicht nach denen der Menschen. A b e r Er, der die K i r c h e gegründet und sie im Pfmgststurm ins Dasein gerufen hat, Er sprengt nicht das Grundgefüge der von I h m selbst gewollten Heilsstiftung. W e r v o m Geiste Gottes getrieben ist, hat von selbst die gebührende innere und äussere Haltung gegenüber der Kirche, der Edelfrucht am Baume des Kreuzes,, dem Pfingstgeschenk des Gottesgeistes an die führungsbedürftige W e l t . In Euren Gegenden, Ehrwürdige Brüder, werden in immer stärkerem Chor Stimmen laut, die zum Austritt aus der K i r c h e aufrufen. Unter den Wortführern sind vielfach solche, die durch ihre amtliche Stellung den Eindruck zu erwecken suchen, als ob dieser Kirchenaustritt und Acta Pii Pp. XI 155 die damit verbundene Treulosigkeit gegen Christus den K ö n i g eine besonders überzeugende und verdienstvolle F o r m des Treubekenntnisses au dem gegenwärtigen Staate darstelle. ren Zwangsmassnahmen, Mit verhüllten und sichtba- Einschüchterungen, Inaussichtstellung wirt- schaftlicher, beruflicher, bürgerlicher und sonstiger Nachteile wird die Glaubenstreue der Katholiken und insbesondere gewisser Klassen katholischer Beamten unter einen D r u c k gesetzt, der ebenso rechtswidrig wie menschlich unwürdig ist. Unser ganzes väterliches Mitgefühl und tiefstes Mitleid begleitet diejenigen, die ihre Treue zu Christus und Kirche um so hohen Preis bezahlen müssen. A b e r — hier ist der Punkt erreicht, wo es um Letztes und Höchstes, um Rettung oder Untergang geht, und wo infolgedessen dem Gläubigen der W e g heldenmütigen StarkT mutes der einzige W eg des Heiles ist. r W enn der Versucher oder Un- terdrücker an ihn herantritt mit dem Judasansinnen des Kirchenaustritts, dann kann er ihm nur — auch um den Preis schwerer irdischer Opfer — das Heilandswort entgegenhalten : « W e i c h e von mir, Satan, denn es steht geschrieben : den Herrn deinen Gott sollst du anbeten und I h m allein dienen » (Matth. 4, 10; L u c . 4, 8 ) . Zu der Kirche aber wird er sprechen : Du meine Mutter von den Tagen meiner Kindheit an, mein Trost im Leben, meine Fürbitterin im Sterben — mir soll die Z u n g e am Gaumen kleben, wenn ich — irdischen Lockungen oder Drohungen weichend — an meinem Taufgelübde zum Verräter würde. Solchen aber, die vermeinen, sie könnten mit äusserlichem Kirchenaustritt das T innere Treuverhältnis zur K i r c h e verbinden, möge des Heilands W ort ernste W a r n u n g sein : « W e r mich v o r den Menschen verleugnet, den werde auch ich vor meinem Vater verleugnen, der im Himmel ist » ( L u c . 12, 9). (Reiner Glaube an den Primat) D e r Kirchenglaube wird nicht rein und unverfälscht erhalten, wenn er nicht gestützt wird vom Glauben an den Primat des Bischofs von Rom. In dem gleichen Augenblick, wo Petrus, allen Aposteln und Jüngern voran, den Glauben an Christus, den Sohn des lebendigen Gottes bekannte, war die seinen Glauben und sein Bekenntnis belohnende A n t w o r t Christi das W o r t von dem B a u Seiner K i r c h e , der einen K i r c h e , und zwar auf Petrus dem Felsen (Matth. 16, 18). Der Glaube an Chri- stus, an die K i r c h e , an den Primat stehen also miteinander in einem geheiligten Zusammenhang. Echte und legale Autorität ist überall ein B a n d der Einheit, eine Quelle der Kraft, eine Gewähr gegen Zerfall und Splitterung, eine Bürgschaft der Zukunft; im höchsten und hehrsten Sinne 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale da, w o , wie einzig bei der Kirche, solcher-'Autorität die Gnadenführung des H l . Geistes, Sein unüberwindlicher Beistand verheissen ist. Wenn Leute, die nicht einmal im Glauben an Christus einig sind, euch das W u n s c h - und Lockbild einer deutschen Nationalkirche vorhalten, so wisset : sie ist nichts als eine Verneinung der einen K i r c h e Christi, ein offenkundiger Abfall von dem an die ganze W e l t gerichteten Missionsbefehl, dem nur eine Weltkirche genügen und nachleben kann. Der geschichtliche W e g anderer Nationalkirchen, ihre geistige Erstarrung, ihre Umklammerung oder Knechtung durch irdische Gewalten zeigen die hoffnungslose Unfruchtbarkeit, der jeder vom- lebendigeu W e i n stock der K i r c h e sich abtrennende Rebzweig mit unentrinnbarer Sicherheit anheimfällt. W e r solchen Fehlentwicklungen daher gleich von den ersten Anfängen an sein wachsames und unerbittliches Nein entgegensetzt, dient nicht nur der Reinheit seines Christenglaubens, sondera auch der Gesundheit und Lebenskraft seines V o l k e s . (Keine Umdeutung heiliger Worte und Begriffe) E i n besonders wachsames A n g e , Ehrwürdige Brüder, werdet Ihr haben müssen, wenn religiöse Grundbegriffe ihres Wesensinhaltes beraubt und in einem profanen Sinne umgedeutet werden. Offenbarung Menschen. im christlichen Sinn ist das W o r t Gottes an die Dieses gleiche W o r t zu gebrauchen für die « Einflüsterun- gen » von Blut und Rasse, für die Ausstrahlungen der Geschichte eines Volkes ist in jedem Fall verwirrend. Solch falsche Münze verdient nicht, in den Sprachschatz eines gläubigen Christen überzugehen. . Glaube ist das sichere Fürwahrhalten dessen, was Gott geoffenbart hat und durch die Kirche zu glauben vorstellt : « die feste Ueberzeugung v o m Unsichtbaren » (Hebr. 11, 1 ) . D a s freudige und stolze Vertrauen auf die Zukunft seines V o l k e s , das jedem teuer ist, bedeutet etwas ganz anderes als der Glaube im religiösen Sinne. Das eine gegen das andere ausspielen, das eine durch das andere ersetzen wollen und daraufhin verlangen, von dem überzeugten Christen als « gläubig » anerkannt zu werden, ist ein leeres Spiel mit W o r t e n oder bewusste Grenzverwischung oder Schlimmeres. Unsterblichkeit im christlichen Sinn ist das Fortleben des Menschen nach dem irdischen Tode als persönliches Einzelwesen — zum ewigen Lohn oder zur ewigen Strafe. W e r mit dem "Worte Unsterblichkeit nichts anderes bezeichnen will als das kollektive Mitfortleben im W e i terbestand seines Volkes für eine unbestimmt lange Zukunft im Diesseits; Acta Pii Pp. XI der verkehrt Glaubens, und verfälscht rührt an eine der 157 Grundwahrheiten die Fundamente jeder religiösen, •Weltordnung fordernden Weltanschauung. christlichen eine sittliche W e n n er nicht Christ sein will, sollte er wenigstens darauf verzichten, den Wortschatz, seines Unglaubens aus christlichem Begriffsgut zu bereichern. Erbsünde ist die erbliche, wenn auch nicht persönliche Schuld der Nachkommen A d a m s , die in ihm gesündigt haben ( K ö m . 5, 12), Verlust der Gnade und damit des ewigen Lebens, mit dem H a n g zum Bösen, den jeder durch Gnade, Busse, Kampf, sittliches Streben zurückdrängen und überwinden muss. Das Leiden und Sterben des Gottessohnes hat die W e l t v o m Erbfluch der Sünde und des Todes erlöst. Der Glaube an diese Wahrheiten, denen heute in Eurem Vaterlande der billige Spott der Christusgegner gilt, gehört zum unveräusserlichen Bestand der christlichen Religion. Das K r e u z Christi, mag auch schon sein blosser Name vielen eine Torheit und ein Aergernis geworden sein (1 C o r . 1, 23), es bleibt für den Christen das geheiligte Zeichen der Erlösung, die Standarte sittlicher Grösse und Kraft. sterben wir. In seinem Schatten leben wir. In seinem Kusse A u f unserem Grabe soll es stehen als K ü n d e r unseres Glaubens, als Zeuge unserer dem ewigen Licht zugewandten Hoffnung. Demut im Geist des Evangeliums und Gebet um Gottes Gnadenhilfe sind mit Selbstachtung, vereinbar. Selbstvertrauen und heldischem Sinn wohl D i e K i r c h e Christi, die zu allen Zeiten bis in die jüngste Gegenwart hinein mehr Bekenner und frei willige Blutzeugen zählt, als irgendwelche andere Gesinnungsgemeinschaft, hat nicht nötig, von solcher Seite Belehrungen über Heldengesinnung und Heldenleistung entgegenzunehmen. In seinem seichten Gerede über christliche Demut als Selbstentwürdigung und unheldische Haltung spottet der widerliche Hochmut dieser Neuerer seiner selbst. Gnade im uneigentlichen Sinne mag alles genannt werden, was dem Geschöpf vom Schöpfer zukommt. Gnade im eigentlichen und christ- lichen Sinne des Wortes umfasst jedoch die übernatürlichen Erweise göttlicher Liebe, die H u l d und das Wirken Gottes, durch das Er den Menschen zu jener innnersten Lebensgemeinschaft mit Sich erhebt, die das Neue Testament Gotteskindschaft nennt. « Seht, wie grosse Liebe der Vater uns erwiesen hat : W i r heissén Kinder Gottes, und wir sind es auch » (1 J o h . 3, 1). denerhebung D i e Ablehnung dieser übernatürlichen Gna- aus angeblich deutscher Wesensart heraus ist Irrtum, eine offene Kampfansage an eine Kernwahrheit des Christentums. Die Acta 158 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Gleichsetzung der übernatürlichen Gnade mit den Gaben der Natur ist Eingriff in den durch die Religion geschaffenen Wortschatz. und geweihten Die Hirten und Hüter des V o l k e s Gottes werden gut daran tun, diesem R a u b am Heiligtum und dieser Arbeit an der Verwirrung der Geister mit Wachsamkeit entgegenzuwirken. {Sittenlehre und sittliche Ordnung) A u f dem wahren und rein bewahrten Gottesglauben ruht die Sittlich- , keit der Menschheit. A l l e Versuche, die Sittenlehre und die sittliche Ordnung vom Felsenboden des Glaubens abzuheben und auf dem wehenden Flugsand menschlicher Normen aufzubauen, führen früher oder später Einzelne und Gemeinschaften in moralischen Niedergang. Der T o r , der in seinem Herzen spricht, es gibt keinen Gott, wird W e g e der sittlichen Verdorbenheit wandeln (Ps. 13, 1 f . ) . Die Zahl solcher Toren, die heute sich unterfangen, Sittlichkeit und Religion zu trennen, ist Legion geworden. Sie sehen nicht oder wollen nicht sehen, dass mit der Verbannung des bekenntnismässigen, d. h. klar und bestimmt gefassten Christentums aus Unterricht und Erziehung, aus der Mit- gestaltung des gesellschaftlichen und öffentlichen Lebens W e g e der geistigen Verarmung und des Niedergangs beschritten werden. Keine Zwangsgewalt des Staates, keine rein irdischen, wenn auch in sich edlen und hohen Ideale, werden auf die Dauer imstande sein, die aus dem Gottes- und dem Christusglauben kommenden letzten und entscheidenden Antriebe zu ersetzen. Nimmt man dem zu höchsten Opfern, zur Hingabe des kleinen Ich an das Gemeinwohl Aufgerufenen den sittlichen Rückhalt aus dem Ewigen und Göttlichen, aus dem auf- richtenden und tröstenden Glauben an den Vergelter alles Guten und Ahnder alles Bösen — dann wird für Ungezählte das Endergebnis nicht sein die Bejahung der Pflicht, sondern die F l u c h t vor ihr. Die gewissenhafte Beobachtung der zehn Gebote Gottes und der Kirchehgebote, welch letztere nichts anderes sind als Ausführungsbestimmungen zu den Normen des Evangeliums, ist für jeden Einzelmenschen eine unvergleichliche Schule planvoller Selbstzucht, sittlicher Ertüchtigung und Charakterformung. zuviel. Eine Schule, die viel verlangt; aber nicht Der gütige Gott, der als Gesetzgeber spricht : « Du sollst », gibt in Seiner Gnade auch das Können und Vollbringen. Sittlichkeitsbil- dende Kräfte von so starker Tiefenwirkung ungenützt lassen oder ihnen den W e g in die Bezirke der Volkserziehung gar bewusst versperren, ist unverantwortliche Mitwirkung an der religiösen Unterernährung der Acta. Pii Pp. XI Volksgemeinschaft. Die Auslieferung der Sittenlehre an subjektive, mit den Zeitströmungen wechselnde.Menschenmeinung, statt ihrer V e r ankerung im heiligen W i l l e n . d e s ewigen Gottes, in .Seinen Geboten, öffnet zersetzenden Kräften Tür und T o r . D i e hiermit eingeleitete Preisgabe der ewigen Richtlinien einer objektiven Sittenlehre zur Schulung der Gewissen, zur Veredlung aller Lebensbereiche und Lebensordnungen ist eine Sünde an der Zukunft des Volkes, deren bittere F r ü c h t e die kommenden Geschlechter werden kosten müssen. {Anerkennung des Naturrechts) Im verhängnisvollen Z u g der Zeit liegt es, wie die Sittenlehre, soauch die Grundlegung des Rechtslebens und der Rechtspflege v o m wahren Gottesglauben und von den geoffenbarten Gottesgeboten mehr und mehr abzulösen. W i r denken hier besonders an das sogenannte Naturrecht, das vom Finger des Schöpfers selbst in die Tafeln des Menschenherzens geschrieben wurde ( R o m . 2, 14 f.) und von der gesunden, durch Sünde und Leidenschaft nicht verblendeten Vernunft von diesen Tafeln abgelesen werden kann. An den Geboten dieses Natur- rechts kann jedes positive Recht, von welchem Gesetzgeber es auch kommen mag, auf seinen sittlichen Gehalt, damit auf seine sittliche Befehlsmacht und Gewissensverpflichtung nachgeprüft werden. Menschliche Gesetze, die mit dem Naturrecht in unlösbarem Widerspruch stehen, kranken an einem Geburtsfehler, den kein Zwangsmittel, keine äussere Machtentfaltung sanieren kann. Mit diesem Masstab muss auch der Grundsatz : « Recht ist, was dem V o l k e nützt » gemessen werden. Z w a r kann dem Satz ein rechter Sinn gegeben werden, wenn man unterstellt, dass sittlich Unerlaubtes nie dem wahren W o h l e des V o l k e s zu dienen vermag. Indes hat schon das alte Heidentum erkannt, dass der Satz, um völlig richtig zu sein, eigentlich umgekehrt werden und lauten muss : « Nie ist etwas nützlich, wenn es nicht gleichzeitig sittlich gut ist. Und nicht weil nützlich, ist es sittlich gut, sondern weil sittlich gut, ist es auch nützlich » (Cicero, De officiis 3, 30). V o n dieser Sittenregel losgelöst würde jener Grundsatz im zwischenstaatlichen L e ben den ewigen Kriegszustand zwischen den verschiedenen Nationen bedeuten. Im innerstaatlichen Leben verkennt er, Nützlichkeits- und Rechtserwägungen miteinander verquickend, die grundlegende Tatsache, dass der Mensch als Persönlichkeit gottgegebene Rechte besitzt, die jedem auf ihre Leugnung, Aufhebung oder Brachlegüng abzielenden Eingriff vonseiten der Gemeinschaft entzogen bleiben müssen. Die Miss- Acta Apostolicae Sedis — 160 Commentarium Officiale achtung-dieser W a h r e i t übersieht, dass das wahre Gemeinwohl letztlich bestimmt und erkannt wird aus der Natur des Menschen mit ihrem harmonischen Ausgleich zwischen persönlichem R e c h t und sozialer Bindung, sowie aus dem durch die gleiche Menschennatur bestimmten Zweck der Gemeinschaft. D i e Gemeinschaft ist v o m Schöpfer gewollt als Mittel zur vollen Entfaltung der individuellen und sozialen Anlagen, die der Einzelmensch, gebend und nehmend, zu seinem und aller anderen Wohl auszuwerten hat. A u c h jene umfassenderen und höheren W e r t e , die nicht'vom Einzelnen, sondern nur von der Gemeinschaft verwirklicht werden können, sind v o m Schöpfer letzten Endes des Menschen halber gewollt,, zu seiner natürlichen Vollendung. und übernatürlichen Entfaltung und E i n Abweichen von dieser Ordnung rüttelt an den Trag- pfeilern, auf denen die Gemeinschaft ruht, und gefährdet damit Buhe, Sicherheit, ja Bestand der Gemeinschaft selbst. D e r gläubige Mensch hat ein unverlierbares Recht, seinen Glauben zu bekennen und in den ihm gemässen F o r m e n zu betätigen. Gesetze, die das Bekenntnis und die Betätigung dieses Glaubens unterdrücken oder erschweren, stehen im W i d e r s p r u c h mit einem Naturgesetz. Gewissenhafte, ihrer erzieherischen Pflicht bewusste Eltern haben ein erstes und ursprüngliches Recht, die Erziehung der ihnen von Gott geschenkten K i n d e r im Geiste des wahren Glaubens und in Uebereinstimmung mit seinen Grundsätzen und Vorschriften zu bestimmen. Gesetze oder andere Massnahmen, die diesen naturrechtlich gegebenen Elternwillen in Schulfragen ausschalten oder durch D r o h u n g und Zwangunwirksam machen, stehen im W i d e r s p r u c h zum Naturrecht und sind im tiefsten un letzten K e r n unsittlich. Die K i r c h e , die berufene Hüterin und Auslegerin des göttlichen Naturrechts, kann daher gar nicht anders, als die im Zustand noto- rischer Unfreiheit erfolgten Schuleinschreibungen der jüngsten Vergangenheit als ein Zwangsprodukt zu erklären, dem jeglicher Rechtscharakter abgeht. (An die Jugend) A l s Stellvertreter dessen, der im Evangelium zu einem Jungmann gesprochen hat : « W i l l s t du zum Leben eingehen, so halte die Gebote » (Matth. 19,17) richten W i r ein besonders väterliches W o r t an die Jugend. V o n tausend Zungen wird heute vor euren Ohren ein Evangelium verkündet, das nicht v o m Vater im Himmel geofl'enbart ist. Tausend Federn schreiben im Dienst eines Scheinchristentums, das nicht das Christentum Christi ist. Druckerpresse und R a d i o überschütten euch Acta Pii Pp. XI 161 Tag für T a g mit Erzeugnissen glaubens- und kirchenfeindlichen Inhalts und greifen rücksichts- und éhrfurehtslos an, was euch hehr und heilig sein muss. W i r wissen, dass viele, viele v o n euch um der Treue zu Glauben und K i r c h e , um der Zugehörigkeit zu kirchlichen, im K o n k o r d a t geschützten Vereinigungen willen düstere Zeiten der Verkennung, der Beargwöhnung, der Schmähung, der Verneinung euerer vaterländischen Treue, vielfacher Schädigung im beruflichen ertragen müssten und müssen. und gesellschaftlichen Leben Es ist Uns nicht unbekannt, wie mancher ungenannte Soldat Christi in euren Reihen steht, der trauernden Herzens, aber erhobenen Hauptes sein Schicksal trägt und Trost allein findet in dem Gedanken, für den Namen Jesu Schmach zu leiden ( A p g . 5, 41). Heute, wo neue Gefahren drohen und neue Spannungen, sagen W i r dieser Jugend : « W e n n jemand euch ein anderes Evangelium verkünden wollte als jenes, das ihr empfangen habt » auf den Knieen einer frommen Mutter, v o n den Lippen eines gläubigen Vaters, aus dem Unterricht eines seinem Gotte und seiner K i r c h e treuen Erziehers — « der sei ausgeschlossen» (Gal. 1, 9). W e n n der Staat eine Staatsjugend grün- det, die Pflichtorganisation für alle sein soll, dann ist es — unbeschadet der Rechte der kirchlichen Vereinigungen — selbstverständlicher und unveräusserlicher Rechtsanspruch der Jungmannen selbst und ihrer für sie vor Gott verantwortlichen Eltern, zu fordern, dass diese Pflichtorganisation von all den Betätigungen Christentums- und kirchenfeindlichen Geistes gesäubert werde, die bis in die jüngste Vergangenheit, ja bis in die Gegenwart hinein die gläubigen Eltern in unlösbare Gewissenskonflikte zwingen, da sie dem Staat nicht geben können, was im Namen des Staates verlangt wird, ohne Gott zu rauben, was Gottes ist. Niemand denkt daran, der Jugend Deutschlands Steine in den W e g zu legen, der sie zur Verwirklichung wahrer Volksgemeinschaft führen soll, zur Pflege edler Freiheitsliebe, zu unverbrüchlicher Treue gegen das Vaterland. W o g e g e n W i r Uns wenden und Uns wenden müssen, ist der gewollte und planmässig geschürte man zwischen diesen Gegensatz, den Erziehungszielen und den religiösen aufreisst. Und darum rufen W i r dieser Jugend zu : Singt eure Freiheitslieder; aber vergesst über ihnen nicht die Freiheit der K i n d e r Gottes! Lasst den A d e l dieser unersetzbarem Freiheit nicht hinschwinden in den Sklavenketten der Sünde und Sinnenlust. W e r das Lied der Treue zum irdischen Vaterland singt, darf nicht in Untreue an seinem Gott, an seiner K i r c h e , an seinem ewigen Vaterland zum Ueberläufer und V e r räter werden. Man redet zu euch viel von heldischer Grösse — in ACTA, vol. I V , n. 5. — 10-4-937. Ii 162 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale bewusstem und unwahrem Gegensatz zur Demut und Geduld des Evangeliums. W a r u m verschweigt man euch, dass es auch ein Heldentum gibt im sittlichen K a m p f ? Dass die Bewahrung der Reinheit des Tauf- tages eine heldische Tat darstellt, die im religiösen und im natürlichen Bereich der verdienten W e r t u n g sicher sein sollte? Man redet euch viel vor von menschlichen Schwächen in der Geschichte der K i r c h e . Wa- T rum verschweigt man euch die Grosstaten, die ihren W eg durch die Jahrhunderte begleiteten, die Heiligen, die sie hervorbrachte, den Segen, der aus der lebendigen Verbindung zwischen dieser K i r c h e und eurem V o l k e für die abendländische Kulturwelt floss? Man redet zu euch viel von sportlichen TJebungen. Mit Mass und Ziel betrieben, bedeutet die körperliche Ertüchtigung eine W o h l t a t fär die Jugend. Ihrem Betätigungsraum wird jetzt aber vielfach ein Umfang gegeben, der weder der harmonischen Gesamtausbildung von K ö r p e r und Geist, noch der gebührenden Pflege des Familienlebens, noch dem Gebot der Sonntagshéiligung Rechnung trägt. Mit einer an Nichtachtung grenzenden Gleichgültigkeit werden dem Tag des Herrn so seine W e i h e und Sammlung genommen, wie sie bester deutscher Ueberlieferung entsprechen. W i r erwarten vertrauensvoll v o n der gläubigen katholischen Jugend, dass sie in der schwierigen Umwelt der staatlichen Pflichtorganisationen ihr Recht auf christliche Sonntagsheiligung nachdrücklich geltend macht, dass sie über der Ertüchtigung des Leibes ihrer unsterblichen Seele nicht vergisst, dass sie sich nicht v o m Bösen überwinden lässt, vielmehr durch das Gute das Böse zu überwinden trachtet (Rom. 12, 21), dass ihr höchster und heiligster Ehrgeiz der bleibt, in der Rennbahn des ewigen Lebens den Siegerkranz zu erringen (1 Cor. 9, 24 f . ) . (An die Priester und Ordensleute) E i n besonderes W o r t der Anerkennung, der Aufmunterung, der Mahnung richten W i r an die Priester Deutschlands, denen in Unterordnung unter ihre Bischöfe in schwerer Zeit und unter harten U m ständen die Aufgabe obliegt, der Herde Christi die rechten W e g e zu weisen In Lehre und Beispiel, in täglicher Hingabe, in apostolischer Geduld. W e r d e t nicht müde, geliebte Söhne und Mitteilhaber an den heiligen Geheimnissen, dem Ewigen Hohenpriester Jesus Christus zu folgen in Seiner Samariterliebe und Samaritersorge. Bewähret euch ' T a g für Tag in makellosem W a n d e l vor Gott, in unablässiger Selbstzucht und Selbstvervollkomnung, in erbarmender Liebe zu allen euch Anvertrauten, insbesondere zu den Gefährdeten, den Schwachen und Acta Pii Pp. XI Schwankenden. 163 Seid die Führer der Treuen, die Stütze der Straucheln- den, die Lehrer der Zweifelnden, die Tröster der Trauernden, die uneigennützigen Helfer und Berater aller. Die Prüfungen und Leiden, durch die euer V o l k in der Nachkriegszeit hindurchgeschritten ist, sind nicht spurlos an seiner Seele vorübergegangen. Sie haben Spannungen und Bitterkeiten hinterlassen, die erst langsam ausheilen können, deren echte Ueberwindung nur möglich sein wird im Geiste uneigennütziger und tätiger Liebe. Diese Liebe, die das unentbehrliche Rüstzeug des Apostels ist, zumal in der aufgewühlten und hassverzerrten W e l t der Gegenwart, wünschen und erflehen W i r euch v o m Herrn in überreichem Masse. Diese apostolische Liebe wird euch viele unverdiente Bitterkei- ten, wenn nicht vergessen, so doch verzeihen lassen, die auf euren Priester- und Seelsorgspfaden heute zahlreicher sind als je zuvor. Diese verstehende' und erbarmende Liebe zu den Irrenden, ja selbst zu den Schmähenden bedeutet allerdings nicht und kann nicht bedeuten irgendwelchen Verzicht auf die Verkündigung, die Geltendmachung, die mutige Verteidigung der Wahrheit und ihre freimütige Anwendung auf die euch umgebende Wirklichkeit. Die erste, die selbstverständlich- ste Liebesgabe des Priesters an seine Umwelt ist der Dienst an der Wahrheit und zwar der ganzen Wahrheit, die Entlarvung und Widerlegung des Irrtums, gleich in welcher F o r m , in welcher Verkleidung, in welcher Schminke er einherschreiten mag. Der Verzicht hierauf wäre nicht nur ein Verrat an Gott und eurem heiligen Beruf; er wäre auch eine Sünde an der wahren W o h l f a h r t eures V o l k e s und Vaterlandes. A l l denen, die ihren Bischöfen die bei der Weihe versprochene Treue gehalten, all denen, die wegen Ausübung ihrer Hirtenpflicht Leid und V e r f o l g u n g tragen müssten und müssen, folgt — für manche bis in die Kerkerzelle und das Konzentrationslager hinein — der Dank und die Anerkennung des Vaters der Christenheit. Den katholischen Ordensleuten beiderlei Geschlechts gilt ebenfalls Unser väterlicher Dank, verbunden mit inniger Anteilnahme an dem Geschick, das infolge ordensfeindlicher Massnahmen viele von ihnen aus hat. segensreicher und liebgewonnener Berufsarbeit herausgerissen W e n n einzelne gefehlt und sich ihres Berufes unwürdig erwie- sen haben, so mindern ihre auch von der K i r c h e geahndeten Vergehen nicht die Verdienste der gewaltigen Ueberzahl, die in Uneigennützigkeit und freiwilliger A r m u t bemüht war, ihrem Gott und ihrem V o l k mit Hingabe zu dienen. D e r Eifer, die Treue, das Tugendstreben, die tätige Nächstenliebe und Hilfsbereitschaft der in Seelsorge, Krankendienst und Schule wirkenden Orden sind und bleiben ein ruhmwürdiger 164 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Beitrag zur. privaten und öffentlichen Wohlfahrt, dem zweifellos eine spätere, ruhigere Zeit mehr Gerechtigkeit als die aufgewühlte Gegenwart. wird widerfahren lassen, W i r haben das Vertrauen zu den Leitern der Ordensgenossenschaften, dass sie die Schwierigkeiten und Prüfungen zum Anlass nehmen, um durch verdoppelten Eifer, vertieftes Gebetsleben, heiligen Berufsernst und echt klösterliche Z u c h t von dem Allmächtigen neuen Segen und neue Fruchtbarkeit auf ihre schwere Arbeit her abzurufen. (An die Getreuen aus dem Laienstande) V o r Unserem A u g e steht die unübersehbar grosse Schar treuer Söhne und Töchter, denen das Leid der K i r c h e in Deutschland und ihr eigenes Leid nichts geraubt hat von ihrer Hingabe an die Sache Gottes, nichts von ihrer zärtlichen Liebe gegen den Vater der Christenheit, nichts von ihrem Gehorsam gegen Bischöfe und Priester, nichts von ihrer freudigen Bereitschaft, auch in Zukunft — komme, was da wolle — dem treu zu bleiben, was sie geglaubt und von ihren Voreltern als heiliges Erbe erworben haben. Ihnen allen senden W i r aus gerührtem Herzen Unsern Vatergruss. A l l e n voran den Mitgliedern der kirchlichen Verbände, die tapfer und um den Preis vielfach schmerzlicher Opfer Christus die Treue hielten und sich nicht bereit fanden, die Rechte preiszugeben, die ein feierliches Abkommen der K i r c h e und ihnen nach Treu und Glauben gewährleistet hatte. Ein besonders inniger Gruss ergeht an die katholischen Eltern. Ihre gottgegebenen Erzieherrechte und Erzieherpflichten stehen gerade im gegenwärtigen Augenblick im Mittelpunkt eines Kampfes, wie er schicksalsvoller kaum gedacht werden kann. D i e Kirche Christi kann nicht erst anfangen, zu trauern und zu klagen, wenn die Altäre verwüstet werden, wenn sakrilegische Hände die Gotteshäuser in Rauch und F l a m men aufgehen lassen. W e n n man versucht, den Tabernakel der durch die Taufe geweihten Kindesseele durch eine christusfeindliche Erziehung zu entweihen, wenn aus diesem lebendigen Tempel Gottes die ewige Lampe des Christusglaubens herausgerissen und an ihrer Statt das Irrlicht eines Ersatzglaubens gesetzt werden soll, der mit dem Glauben des Kreuzes nichts mehr zu tun hat — dann ist die geistige Tempelschändung nahe, dann wird es für jeden bekennenden Christen Pflicht, seine Verantwortung v o n der der Gegenseite klar zu scheiden, sein Gewissen v o n jeder schuldhaften Mitwirkung an solchem V e r hängnis und Verderbnis freizuhalten. Und je mehr die Gegner sich Acta Pii Pp. XI 165 bemühen, ihre dunklen Absichten abzustreiten und zu beschönigen, um so mehr ist wachsames Misstrauen am Platze und misstrauische, durch bittere Erfahrung aufgerüttelte Wachsamkeit. D i e formelle Aufrecht- haltung eines, zudem von Unberufenen kontrollierten und gefesselten Religionsunterrichts im Rahmen einer Schule, die in andern Gesinnungsfächern planmässig und gehässig derselben Religion entgegenarbeitet, kann niemals einen Rechtfertigungsgrund abgeben, um einer solchen, religiös zersetzenden Schulart die freiwillige Billigung eines gläubigen Christen einzutragen. W i r wissen, geliebte katholische El- tern, dass von einer solchen Freiwilligkeit bei euch nicht die Rede sein kann. W i r wissen, dass eine freie und geheime Abstimmung unter euch gleichbedeutend wäre mit einem überwältigenden Plebiszit für die Bekenntnisschule. Und deshalb werden W i r auch in Zukunft nicht müde werden, den verantwortlichen Stellen die Rechtswidrigkeit der bisherigen Zwangsmassnahmen, die Pflichtmässigkeit der einer freien Willensbildung freimütig vorzuhalten. Zulassung Inzwischen vergesst eines nicht : V o n dem gottgewollten Band der Verantwortung, das euch init euren K i n d e r n verknüpft, kann keine irdische Gewalt euch lösen. Niemand von denen, die euch heute in euren Erzieherrechten bedrängen und euch von euren Erzieherpflichten abzulösen vorgeben, wird an eurer Statt dem Ewigen Richter antworten können, wenn Er an euch die Frage richtet : Wo sind die, die I c h dir gegeben? — Möge jeder von euch antworten können : « Keinen von denen, die Du mir gegeben hast, habe ich v e r l o r e n » (Joh. 18, 9). *** Ehrwürdige Brüder! W i r sind gewiss, dass die W o r t e , die W i r in entscheidungsvoller Stunde an E u c h und durch Euch an die Katholiken des Deutschen Reiches richten, in den Herzen und in den Taten Unserer treuen K i n d e r das E c h o finden werden, das der liebenden Sorge des gemeinsamen Vaters entspricht. W e n n W i r etwas mit besonderer In- brunst v o m Herrn erflehen, dann ist es dies : dass Unsere W o r t e auch das Ohr und das Herz solcher erreichen und zum Nachdenken stimmen, die bereits begonnen haben, sich von den Lockungen und Drohungen derer einfangen zu lassen, die gegen Christus und Sein heiliges Evangelium stehen. Jedes W o r t dieses Sendschreibens haben W i r abgewogen auf der W a g e der Wahrheit und zugleich der Liebe. W e d e r wollten W i r durch unzeitgemässes Schweigen mitschuldig werden an der mangelnden Aufklärung, noch durch unnötige Strenge an der Herzensverhärtung irgend 166 Acta Apostolicae eines von denen, Sedis - Commentarium Officiale die Unserer Hirtenverantwortung unterstehen und denen Unsere Hirtenliebe deshalb nicht weniger gilt, weil sie zur Zeit W e g e des Irrtums und des Fremdseihs wandeln. Mögen manche von ihnen, sich den Gepflogenheiten ihrer neuen Umgebung anpassend, für das verlassene Vaterhaus und den Vater selbst nur W o r t e der Untreue, dés Undanks oder gar der Unbill haben, mögen sie vergessen, was sie hinter sich geworfen haben — der Tag wird kommen, wo das Grauen der Gottesferne und der seelischen Verwahrlosung über diesen heute verlorenen Söhnen zusammenschlagen, wo das Heimweh sie zurücktreiben wird zu dem « Gott, der ihre Jugend erfreute », und zu der K i r c h e , deren Mutterhand sie den W e g zum himmlischen Vater gelehrt hat. Diese Stunde zu beschleunigen, ist der Gegenstand Unserer unaufhörlichen Gebete. So wie andere Zeiten der K i r c h e wird auch diese der V o r b o t e neuen. Aufstiegs und innerer Läuterung sein, wenn der Bekennerwille und die Leidensbereitschaft der Getreuen Christi gross genug sind, um der physischen Gewalt der Kirchenbedränger die Unbedingtheit eines innigen Glaubens, die Unverwüstlichkeit einer ewigkeitssichern Hoffnung, die bezwingende Allgewalt einer tatstarken Liebe entgegenzustellen. D i e heilige Fasten- und Osterzeit, die Verinnerlichung und Busse predigt und des Christen B l i c k mehr noch als sonst auf das K r e u z , zugleich aber auch auf die Herrlichkeit des Auferstandenen richtet, sei für alle and jeden von euch freudig begrüsster und eifrig genutzter Anlass, Sinn und Seele mit dem Helden-, dem Dulder-, dem Siegergeist zu erfüllen, der v o m Kreuze Christi ausstrahlt. D a n n — des sind W i r gewiss — werden die Feinde der K i r c h e , die ihre Stunde gekommen wähnen, bald erkennen, dass sie zu früh gejubelt und zu voreilig nach der Grabschaufel gegriffen haben. D a n n wird der Tag kommen, wo anstelle verfrühter' Siegeslieder der Christusfeinde aus den Herzen und von den Lippen der Christustreuen das Te D e u m der Befreiung zum H i m m e l steigen darf; ein Te D e u m des Dankes an den Allerhöchsten; ein Te Deum der Freude darüber, dass das deutsche V o l k auch in seinen heute irrenden Gliedern den W e g religiöser Heimkehr beschritten hat, dass es in leidgeläutertem Glauben sein K n i e wieder beugt vor dem K ö n i g der Zeit und Ewigkeit Jesus Christus, und dass es sich anschickt, im K a m p f gegen die Verneiner und Vernichter des christlichen A b e n d landes, in Harmonie mit allen Gutgesinnten anderer V ö l k e r , den Beruf zu erfüllen, den die Pläne des E w i g e n ihm zuweisen. E r , der Herz und Nieren durchforscht ( P s . 7, 10), ist Unser Zeuge, dass W i r keinen innigeren W u n s c h haben als die Wiederherstellung Acta Pii Pp. 167 XI eines wahren Friedens zwischen K i r c h e und Staat in Deutschland. W e n n aber — ohne Unsere Schuld — der Friede nicht sein soll, dann wird die K i r c h e Gottes ihre Rechte und Freiheiten verteidigen im Namen des Allmächtigen, dessen A r m auch heute nicht verkürzt ist. Im V e r - trauen auf Ihn <( hören w i r nicht auf, zu beten und zu rufen » (Coloss. 1, 9) für euch, die K i n d e r der K i r c h e , dass die Tage der Trübsal abgekürzt und ihr treu erfunden werdet am Tage der Prüfung; und auch für die V e r f olger u n d Bedränger : der Vater alles Lichtes und aller Erbarmung möge ihnen eine Damaskusstunde der Erkenntnis schenken, für sich und all die vielen, die mit ihnen geirrt haben und irren. Mit diesem Flehgebet im ELerzen und auf den Lippen erteilen W i r als Unterpfand göttlicher Hilfe, als Beistand in Euren schweren und verantwortungsvollen E r s c h l i e s s u n g e n , als Stärkung im Kampf, als Trost im Leid E u c h , den bischöflichen Hirten Eures treuen Volkes, den Priestern und Ordensleuten, den Laienaposteln der Katholischen A k t i o n und allen, allen Euren Diözesanen — nicht zuletzt den Kranken und Gefangenen — in väterlicher Liebe den Apostolischen Segen. Gegeben im Vatikan, am Passionssonntag, den 14. März 1937. PIUS PP. XI. 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LETTERA ENCICLICA AI VENERABILI FRATELLI ARCIVESCOVI E VESCOVI E ALTRI ORDINARI DI GERMANIA AVENTI PACE E COMUNIONE CON LA SEDE APOSTOLICA : S U L L A SITUAZIONE DELLA CHIESA CATTOLICA NEL REICH GERMANICO. PIO P A P A XI VENERABILI FRATELLI SALUTE ED APOSTOLICA BENEDIZIONE Con viva ansia e c o n stupore sempre crescente veniamo osservando da lungo tempo la via dolorosa della Chiesa e il progressivo acuirsi dell'oppressione dei fedeli ad essa rimasti devoti nello spirito e nell'opera; e tutto ciò in quella terra e in mezzo a quel p o p o l o , a cui S. Bonifacio p o r t ò un giorno il luminoso e lieto messaggio di Cristo e del Regno di D i o . Tale Nostra ansia non è stata alleviata dalle relazioni che i Reverendissimi Rappresentanti dell'Episcopato, conforme al loro dovere, Ci fecero secondo verità, v i s i t a n d o c i durante la Nostra infermità. A c c a n t o a molte notizie che Ci furono di consolazione e conforto sulla lotta sostenuta dai loro fedeli a causa della religione, non poterono, nonostante l'amore al loro p o p o l o e alla loro patria e la cura di esprimere un giudizio ben ponderato, passare sotto silenzio innumerevoli altri avvenimenti tristi e riprovevoli. Quando N o i udimmo le loro relazioni, con profonda gratitudine verso D i o , potemmo esclamare c o n l ' A p o s t o l o dell'amore : « non ho gioia più grande di quando sento : i miei figli camminano nella verità » [3 G-iov., 4 ) . Ma la franchezza che si addice alla grave responsabilità del Nostro ministero A p o s t o l i c o , e la decisione di presentare davanti a V o i e all'intero m o n d o cristiano la realtà in tutta la sua crudezza esigono anche che aggiungiamo : N o n abbiamo maggiore ansia nè più crudele afflizione pastorale di quando sentiamo : molti abbandonano il cammino della verità (cfr. 2 Petr., 2, 2 ) . 1 - Il Concordato Quando N o i , Venerabili Fratelli, nell'estate del 1933, a richiesta del governo del Reich, accettammo di riprendere le trattative per un Concordato, in base ad un progetto, elaborato già vari anni prima, e addivenimmo così ad un solenne a c c o r d o , che riuscì di soddisfazione a V o i tutti, fummo mossi dalla doverosa sollecitudine di tutelare la libertà Acta Pii Pp. XI 169 delia missione salvifica delia Chiesa in Germania e di assicurare la sainte delle anime ad essa añídate, e in pari tempo dal sincero desiderio di rendere un servizio d'interesse capitale al pacifico sviluppo e al benessere del p o p o l o tedesco. Nonostante molte e gravi preoccupazioni, pervenimmo allora, non senza sforzo, alla determinazione di non negare il Nostro consenso. V o levamo risparmiare ai Nostri fedeli, ai Nostri figli e alle Nostre figlie della Germania, secondo le umane possibilità, le tensioni e le tribolazioni, che, in caso contrario, si sarebbero dovute c o n certezza aspettare, date le condizioni dei tempi. E volevamo dimostrare c o l fatto a tutti che N o i , cercando solo Cristo e c i ò che appartiene a Cristo, non rifiutiamo ad alcuno, se egli stesso non la respinga, la mano pacifica della Madre Chiesa. Se l'albero di pace, da N o i piantato in terra tedesca c o n puro intento, non ha prodotto i frutti, da Noi bramati nell'interesse del vostro p o p o l o , non ci sarà alcuno nel m o n d o intero, che abbia occhi per vedere e orecchi per sentire, il quale potrà dire ancor oggi la colpa essere della Chiesa e del suo Capo Supremo. L'esperienza degli anni trascorsi mette in luce le responsabilità, e svela macchinazioni, che già dal principio non si proposero altro scopo se non una lotta fino all'annientamento. Nei solchi, in cui Ci eravamo sforzati di gettare la semenza della vera pace, altri sparsero — c o m e Yinimious homo della Sacra Scrittura (Matt., 13, 25) — la zizzania della sfiducia, della discordia, dell'odio della diffamazione, di un'avversione profonda, occulta e palese, contro Cristo e la sua Chiesa, scatenando una lotta che si alimentò in mille fonti diverse, e si servì di tutti i mezzi. Su di essi e solamente su di èssi; e sui l o r o protettori, occulti o palesi, ricade la responsabilità, se all'orizzonte della Germania apparisce non l'arcobaleno della pace, ma il nembo minaccioso delle dissolvitrici lotte religiose. Venerabili Fratelli, N o i non Ci siamo stancati di far presente ai reggitori, responsabili delle sorti della vostra nazione, le conseguenze, che sarebbero necessariamente derivate dalla tolleranza, o peggio ancora dal favoreggiamento di quelle correnti. A b b i a m o fatto di tutto per difendere la santità della parola solennemente data, la inviolabilità degli obblighi volontariamente contratti, contro teorie e pratiche, le quali, se ufScialmente ammesse, avrebbero dovuto spegnere ogni fiducia e svalutare intrinsecamente ogni parola data anche per l'avvenire. Se verrà il momento di esporre agli occhi del mondo questi nostri sforzi, tutti i ben pensanti sapranno dove son da cercarsi i tutori della pace e dove i suoi perturbatori. Chiunque abbia conservato nel suo animo un resi- Acta Apostolicae 170 Sedis - Commentarium Officiale duo di amore per la verità, e nel suo cuore anche u n ' o m b r a del senso di giustizia, d o v r à ammettere che negli anni difficili e gravi di vicende, susseguitisi al C o n c o r d a t o , ciascuna delle Nostre parole e delle Nostre azioni ebbe per n o r m a la fedeltà agli a c c o r d i sanciti. Ma dovrà anche riconoscere, c o n stupore e c o n intima ripulsa, come, dall'altra parte si sia eretto a norma ordinaria lo svisare arbitrariamente i patti, l'eluderli, lo svuotarli e finalmente il violarli p i ù o meno apertamente. La moderazione, che nonostante tutto c i ò fu da N o i finora mostrata, n o n Ci è stata suggerita da calcoli di interessi terreni, nè tanto meno da debolezza, ma semplicemente dalla volontà di non strappare, insieme c o n la zizzania, anche qualche buona pianta; dalla decisione di non pronunziare pubblicamente un giudizio, prima che gli animi fossero maturi per riconoscerne l'ineluttabilità ; dalla determinazione di non negare definitivamente la fedeltà di altri alla parola data, prima che il duro linguaggio della realtà avesse strappati i veli, c o n cui si è saputo e si cerca anche adesso mascherare, secondo un piano prestabilito, l'attacco contro la Chiesa. A n c h e o g g i , che la lotta aperta c o n t r o le scuole c o n fessionali, tutelate dal Concordato, e l'annientamento della libertà di voto per c o l o r o che hanno diritto all'educazione cattolica, manifestano, in un c a m p o particolarmente vitale per la Chiesa, la tragica serietà della situazione, e una non mai vista pressione spirituale dei fedeli, la sollecitudine paterna per il bene delle anime Ci consiglia di non lasciare senza considerazione le prospettive, per quanto scarse, che possano anc o r a sussistere, di un ritorno alla fedeltà dei patti e ad una intesa permessa dalla Nostra coscienza. Seguendo le preghiere dei Reverendissimi Membri d e l l ' E p i s c o p a t o non Ci stancheremo anche nel futuro di difendere il diritto leso presso i reggitori del vostro p o p o l o , — incuranti del successo o dell'insuccesso del momento — ubbidienti solo alla Nostra coscienza e al Nostro Ministero Pastorale, e non cesseremo di o p p o r C i ad una mentalità, che cerca, c o n aperta o occulta violenza, di soffocare il diritto, autenticato da documenti. Lo scopo però della presente lettera, o Venerabili Fratelli, è un altro. Come voi Ci avete visitato amabilmente durante la Nostra infermità, così Noi ci rivolgiamo oggi a voi e, per mezzo vostro, ai fedeli cattolici della Germania, i quali, come tutti i figli sofferenti e perseguitati, stanno molto vicini al cuore del Padre Comune. In questa ora, in cui la loro fede viene provata, c o m e vero o r o , nel f u o c o della tribolazione e della persecuzione, insidiosa o apèrta, in cui essi sono accerchiati da mille forme di organizzata compressione della libertà religiosa, in c u i l'impossibilità Act-a Pii Pp. XI 171 di aver informazioni, conformi a verità, e di difendersi c o n mezzi normali molto li opprime, i. medesimi hanno un doppio diritto ad una parola di verità e d'incoraggiamento morale da parte di Colui, al cui primo predecessore il Salvatore diresse quella parola densa di significato : « Io ho pregato per te, affinchè la tua fede non vacilli, e* tu a tua volta c o r robora i tuoi fratelli » ( L u e , 22, 32). 2 - Genuina fede in Dio E anzitutto, Venerabili Fratelli, abbiate cura che la fede in D i o , primo e insostituibile fondamento di ogni religione, rimanga pura e integra nelle regioni tedesche. N o n si p u ò considerare come credente in D i o colui che usa il nome di D i o rettoricamente, ma solo colui che unisce a questa venerata parola una vera e degna nozione di D i o . Chi c o n indeterminatezza panteistica identifica D i o c o n l'universo, materializzando Dio nel mondo e deificando il mondo in D i o , non appartiene ai veri credenti. Nè è tale chi, seguendo una sedicente concezione precristiana dell'antico germanesimo, pone in l u o g o del D i o personale il fato tetro e impersonale, rinnegando la sapienza divina e la sua provvidenza, la quale « c o n forza e dolcezza domina da un'estremità all'altra del mondo » (Sap., 8, 1) e tutto dirige a buon fine. Un simile uomo non p u ò pretendere di essere annoverato fra i veri credenti. Se la razza o il p o p o l o , se lo Stato o una sua determinata forma, se i rappresentanti del potere statale o altri elementi fondamentali della società umana hanno nell'ordine naturale un posto essenziale e degno di rispetto; chi peraltro li distacca da questa scala di valori ter- reni, elevandoli a suprema norma di tutto, anche dei valori religiosi, e divinizzandoli c o n culto idolatrico, perverte e falsifica l'ordine, da D i o creato e imposto, è lontano dalla vera fede in D i o e da una c o n cezione della vita ad essa conforme. Rivolgete, o Venerabili Fratelli, l'attenzione all'abuso crescente, che si manifesta in parole e per iscritto, di adoperare il tre volte santo nome di D i o quale etichetta vuota di senso per un prodotto più o meno arbitrario di ricerca o aspirazione umana, e adoperatevi che tale aberrazione incontri tra i vostri fedeli la vigile ripulsa che merita. Il nostro D i o è il D i o personale, trascendente, onnipotente, infinitamente perfetto, uno nella trinità delle persone e trino nell'unità della essenza divina, creatore dell'universo, signore, re e ultimo fine della storia del m o n d o , il quale non ammette, nè può ammettere altre divinità ac c a n t o a sè. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Questo D i o ha dato i suoi comandamenti in maniera sovrana, c o mandamenti indipendenti da tempo e spazio, da regione e razza. Come il sole di D i o splende indistintamente su tutto il genere umano, così la sua legge non c o n o s c e privilegi nè eccezioni. Governanti e governati, coronati e non coronati, grandi e p i c c o l i , ricchi e poveri dipendono ugualmente dalla sua parola. Dalla totalità dei suoi diritti di Creatore promana essenzialmente la sua esigenza ad un'ubbidienza assoluta da parte degli individui e di qualsiasi società. E tale esigenza all'ubbidienza si estende a tutte le sfere della vita, nelle quali questioni morali richiedono l ' a c c o r d o c o n la legge divina e c o n c i ò stesso l'armonizzazione dei mutevoli ordinamenti umani c o l complesso degli immutabili ordinamenti divini. Solamente spiriti superficiali possono cadere nell'errore di parlare di un D i o nazionale, di una religione nazionale, e intraprendere il folle tentativo di imprigionare nei limiti di un solo p o p o l o , nella ristrettezza etnica di una sola razza, D i o , Creatore del m o n d o , re e legislatore dei p o p o l i , davanti alla c u i grandezza le nazioni sono piccole come g o c c e in un catino d'acqua (Isaia, 40, 15). I Vescovi della Chiesa di Cristo u preposti a quelle cose che riguardano D i o » {Ehr. y 5, 1) devono invigilare perchè non si affermino tra i fedeli tali perniciosi errori, ai quali sogliono tener dietro pratiche anc o r a più perniciose. Appartiene al l o r o sacro ministero di fare tutto U possibile, affinchè i comandamenti di D i o siano considerati e praticati quali obbligazioni inconcusse di una vita morale e ordinata, sia privata sia pubblica; i diritti della maestà divina, il nome e la parola di D i o non vengano profanati (Tito, 2, 5 ) ; le bestemmie contro D i o in parole, scritti e immagini, numerose talvolta c o m e l'arena del mare, vengano ridotte al silenzio, e di fronte allo spirito caparbio e insidioso di c o l o r o , che negano, oltraggiano e odiano D i o , non si illanguidisca mai la preghiera espiatrice dei fedeli, la quale sale ad ogni ora come incenso all ' A l t i s s i m o , rattenendone la mano punitrice. N o i ringraziamo, Venerabili Fratelli, V o i , i vostri sacerdoti e tutti i fedeli che nella difesa dei diritti della divina Maestà contro un p r o v o cante neopaganesimo, appoggiato purtroppo spesso da personalità influenti, avete adempiuto e adempite il vostro dovere di cristiani. Questo ringraziamento è particolarmente intimo e unito ad una riconoscente ammirazione per c o l o r o i quali nel compimento di questo loro dovere si sono resi degni di sopportare per la causa di D i o sacrifìci e dolori. Actu Pii Pp. XI 173 3 - Genuina fede in Gesù Cristo La fede in D i o non si manterrà a lungo pura e incontaminata, se non si appoggerà nella fede in Gesù Cristo. « Nessuno conosce il F i g l i o se non il Padre, e nessuno conosce il Padre se non il F i g l i o e colui a cui il F i g l i o lo vuole rivelare » (Matt., 11, 27). « Questa è la vita eterna che essi riconoscano te, unico vero D i o , e colui che hai mandato, Gesù Cristo)) ( G i o v . , 17, 3 ) . A nessuno dunque è lecito d i r e : io credo in D i o è ciò è sufficiente per la mia religione. La parola del Salvatore non lascia posto a scappatoie di simil genere : « Chi rinnega il F i g l i o non ha neanche il Padre; chi riconosce il F i g l i o ha anche il Padre;» (1 Giov., 2, 23). In Gesù Cristo, incarnato F i g l i o di D i o , è apparsa la pienezza della rivelazione divina. « In varie maniere e in diverse forme D i o un giorno parlò ai padri per mezzo dei profeti. Nella pienezza dei tempi ha parlato a noi per mezzo del F i g l i o » (Bor., 1, 1 e ss.). I libri santi d e l l ' A n tico Testamento sono tutti parola di D i o , parte organica della sua rivelazione. Conforme allo sviluppo graduale della rivelazione, su di essi si posa il crepuscolo del tempo che doveva preparare il pieno meriggio della redenzione. In alcune parti si narra dell'imperfezione umana, della sua debolezza e del peccato, come non può accadere diversamente, quando si tratta di libri di storia e di legislazione. Oltre a innumerevoli cose alte e nobili, essi parlano della tendenza superficiale e materiale, che appariva a varie riprese nel p o p o l o dell'antico patto, depositario della rivelazione e delle promesse di D i o . Ma per ogni occhio non accecato dal pregiudizio o dalla passione non può che risplendere ancora più luminosamente, nonostante la debolezza umana di cui parla la storia biblica, la luce divina del cammino della salvezza, che trionfa alla fine su tutte le debolezze e i peccati. E proprio su questo sfondo, spesso c u p o , la pedagogia della salute eterna si allarga in prospettive, le quali nello stesso tempo dirigono, ammoniscono, scuotono, sollevano e rendono felici. Solo cecità e caparbietà può far chiudere gli occhi davanti ai tesori di salutari insegnamenti, nascosti n e l l ' A n t i c o Testamento. Ohi quindi vuole banditi dalla Chiesa e dalla scuola la storia biblica e i saggi insegnamenti d e l l ' A n t i c o Testamento, bestemmia la parola di D i o , bestemmia il piano della salute dell'Onnipotente ed erige a giudice dei piani divini un angusto e ristretto pensar umano. E g l i rinnega la fede in Gesù Cristo, apparso nella realtà della sua carne, il quale prese natura umana da un p o p o l o , che doveva p o i confìggerlo in c r o c e . N o n comprende nulla del dramma 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mondiale del F i g l i o di D i o , il quale oppose al misfatto dei suoi crocifissori, qual sommo sacerdote, Fazione divina della morte redentrice é fece così trovare a l l ' A n t i c o Testamento il suo compimento, la sua fine e la sua sublimazione nel N u o v o Testamento. La rivelazione culminata nell'Evangelo di Gesù Cristo è definitiva e obbligatoria per sempre, non ammette appendici di origine umana e, ancora meno, succedanei o sostituzioni di « rivelazioni » arbitrarie, che alcuni banditori moderni vorrebbero far derivare dal così detto mito del sangue e della razza. Da che Cristo, l ' U n t o del Signore, ha c o m p i t o l'opéra di redenzione, infrangendo il dominio del peccato e meritandoci la grazia di diventare figli di D i o , da allora non è stato dato agli uomini alcun altro nome sotto il cielo, per diventare beati, se non il nome di Gesù {Atti Ap., 4, 12). A n c h e se un u o m o identifichi in sé ogni sapere, o g n i potere e tutta la possanza materiale della terra, non può gettare fondamento divèrso, da quello che Cristo ha gettato {1 Gor., 3, 11). Colui quindi che c o n sacrilego misconoscimento della diversità essenziale tra D i o e la creatura, tra l ' U o m o - D i o e il semplice u o m o , osasse di porre accanto a Cristo o ancora peggio, sopra di Lui o contro di Lui, un semplice mortale, fosse anche il più grande di tutti i tempi, sappia che è un profeta di chimere, a cui si applica spaventosamente la parola della Scrittura : « colui, che abita nel cielo, ride di loro » {Salmo 2, 4 ) . 4 - Genuina fede nella Chiesa La fede in Gesù Cristo non resterà pura e incontaminata se non sarà sostenuta e difesa dalla fede nella Chiesa, colonna e fondamento della verità (1 Timot., 3, 15). Cristo stesso, D i o benedetto in eterno, ha innalzato questa colonna della fede; il suo comandamento di ascoltare la Chiesa (Matt., 1 8 , 1 7 ) e di sentire, attraverso le parole e i comandamenti della Chiesa, le sue parole stesse e i suoi stessi comandamenti ( L u e , 10, 16), vale per gli uomini di tutti i tempi e di tutte le regioni. La Chiesa, fondata dal Salvatore, è unica per tutti i p o p o l i e per tutte le nazioni, e sotto la sua volta, la quale si inarca come il firmamento sull'universo intero, trovano posto e asilo tutti i p o p o l i e tutte le lingue, e possono svolgersi tutte le proprietà, qualità, missioni e c o m piti, che sono stati assegnati da D i o creatore e salvatore, agii individui e alle società umane. L'amore materno della Chiesa è tanto l a r g o da vedere nello sviluppo, conforme al volere di D i o , di tali peculiarità e compiti particolari piuttosto la ricchezza della varietà che il peric o l o di scissioni; gode dell'elevato livello spirituale degli individui Acta PU Pp. XI e dei popoli, scorge c o n gioia e alterezza materna nelle l o r o genuine attuazioni frutti di educazione e di progresso, che benedice e p r o muove, ogni qualvolta lo p u ò secondo verità. Ma sa pure c h e a questa libertà son segnati limiti dal comandamento della divina maestà, che ha voluto e fondato questa Chiesa come unità inseparabile nelle sue parti essenziali. Chi attenta a questa inscindibile unità toglie alla sposa di Cristo uno dei diademi, con cui D i o stesso l'ha coronata; sottomette l'edifìcio divino, che posa su fondamenta eterne, al riesame e alla trasformazione da parte di architetti, ai quali il Padre Celeste non ha concesso alcun potere. La divina missione, che la Chiesa compie tra gli uomini, e deve c o m piere per mezzo di uomini, può essere dolorosamente oscurata dall'elemento umano, talvolta troppo umano, che, in certi tempi, ripullula quasi zizzania in mezzo al grano del regno di D i o . Chi conosce la parola del Salvatore sopra gli scandali e c o l o r o che li danno, sa come la Chiesa e ciascun individuo deve giudicare su ciò che fu ed è peccato. Ma chi, fondandosi su questi lamentevoli contrasti tra fede e vita, tra parola e azione, tra il contegno esteriore e l'interno sentire di alcuni — e fossero anche molti — pone in o b l ì o , o coscientemente passa sotto silenzio, l'immenso capitale di genuino sforzo verso la virtù, lo spirito di sacrifìcio, l'amore fraterno, l'eroismo di santità in tanti membri della Chiesa, manifesta una cecità ingiusta e riprovevole. E quando poi si vede che quella rigida misura, con cui egli giudica la odiata Chiesa, viene messa da canto se si tratta di altre società, a lui vicine per sentimento o interesse, allora riesce evidente che, ostentandosi colpito nel suo presunto senso di purezza, si appalesa simile a c o l o r o i quali, secondo la tagliente parola del Salvatore, osservano la pagliuzza nell'occhio del fratello, ma non scorgono la trave nel proprio. Altrettanto men pura è la intenzione di c o l o r o , i quali p o n g o n o a scopo della l o r o vocazione proprio quel che vi è di umano nella Chiesa, talvolta facendone persino un losco affare, e sebbene la potestà di colui che è insignito della dignità ecclesiastica, posando in D i o , non sia dipendente dalla sua elevatezza umana e morale, non vi è però epoca alcuna, nè individuo, nè società che non debba esaminarsi onestamente la coscienza, purificarsi inesorabilmente, rinnovarsi profondamente nel sentire e nell'operare. Nella Nostra Enciclica sopra il Sacerdozio, in quella sull'Azione Cattolica abbiamo con implorante insistenza attirata l'attenzione di tutti gli appartenenti alla Chiesa, e sopratutto degli Ecclesiastici, dei Religiosi e dei laici, i quali collaborano nell'apostolato, al sacro dovere di mettere fede e condotta in quell'armonia richiesta dalla legge di D i o e domandata c o n instancabile insi- 176 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale stenza dalla Chiesa. A n c h e oggi N o i ripetiamo c o n gravità profonda : non basta essere annoverati nella Chiesa di Cristo, bisogna essere in spirito e verità membri vivi di questa Chiesa. E tali sono solamente c o l o r o che stanno nella grazia del Signore e continuamente camminano alla sua presenza, sia nell'innocenza sia nella penitenza sincera e operosa. Se l ' A p o s t o l o delle genti, « il vaso di elezione » teneva il suo c o r p o sotto la sferza della mortificazione afiinchè, d o p o aver predicato agli altri, non venisse egli stesso riprovato, p u ò darsi forse per quelli, nelle c u i mani è posta la custodia e l'incremento del regno di D i o , via diversa da quella dell'intima unione dell'apostolato e della santificazione propria? Solo così si mostrerà agli uomini di o g g i , e in prima linea agli oppositori della Chiesa, che il sale della terra e il lievito del Cristianesimo non è diventato inefficace, ma è potente e pronto a portare rinnovamento spirituale e ringiovanimento a c o l o r o che sono nel dubbio e nell'errore, nell'indifferenza e nello smarrimento spirituale, nel rilassamento della fede e nella lontananza da D i o , di cui essi — l'ammettano o lo neghino — hanno più bisogno che mai. Una Cristianità, in cui tutti i membri vigilino su se stessi, che espella ogni tendenza a ciò che è puramente esteriore e mondano, si attenga seriamente ai comandamenti di D i o e della Chiesa, e si mantenga quindi nell'amore di D i o e nella solerte carità verso il prossimo, potrà e dovrà essere esempio e guida al mondo profondamente infermo, che cerca sostegno e direzione, se non si vuole che sopravvenga un immane disastro o un indescrivibile decadimento. Ogni riforma genuina e duratura ha avuto propriamente origine dal santuario, da uomini infiammati e mossi dall'amore di D i o e del pross i m o ; i quali per la loro grande generosità nel rispondere ad ogni appello di D i o e nel metterlo in pratica anzitutto in se stessi, cresciuti in umiltà e c o n la sicurezza di chi è chiamato da D i o , hanno illuminato e rinnovato i l o r o tempi. D o v e lo zelo di riforma non scaturì dalla pura sorgente dell'integrità personale, ma fu effetto dell'esplosione di i m pulsi passionali, invece di illuminare ottenebrò, invece di costruire distrusse, e fu sovente punto di partenza di errori ancora più funesti dei danni, a cui si volle o si pretese portare rimedio. Certamente lo spirito di D i o spira dove vuole ( G i o v . , 3, 8 ) , dalle pietre p u ò suscitare gli esecutori dei suoi disegni (Matt., 3, 9; L u c , 3, 8 ) , e sceglie gli strumenti della sua volontà secondo i suoi piani, non secondo quelli degli uomini. Ma E g l i che ha fondato la Chiesa e l'ha chiamata in vita nella Pentecoste, non spezza la struttura fondamentale della salutare istituzione, da Lui stesso voluta. Chi è mosso dallo spirito di D i o , ha perciò stesso un contegno esteriore ed interiore rispettoso verso la Chiesa, nobile frutto Actu Pii Pp. XI 177 dell'albero della c r o c e , dono dello Spirito nella Pentecoste al m o n d o bisognoso di guida. Nelle vostre contrade, Venerabili Fratelli, si elevano v o c i in c o r o sempre più forte, che incitano ad uscire dalla Chiesa, e sorgono banditori, i quali per la loro posizione ufficiale, cercano di risvegliare l ' i m pressione che tale distacco dalla Chiesa, e conseguentemente l'infedeltà verso Cristo R e , sia una testimonianza particolarmente persuasiva e meritoria della l o r o fedeltà al regime presente. Con pressioni, occulte e palesi, c o n intimidazioni, con prospettive di vantaggi economici, p r o fessionali, civili o d'altra specie, l'attaccamento alla fede dei cattolici, e specialmente di alcune classi di funzionari cattolici, viene sottoposto ad una violenza tanto illegale quanto inumana. Con commozione paterna Noi sentiamo e soffriamo profondamente con c o l o r o che hanno pagato a sì c a r o prezzo il loro attaccamento a Cristo e alla Chiesa; ma si è ormai giunti a un tal punto, che è in giuoco il fine ultimo e più alto, la salvezza o la perdizione, e quindi unico cammino di salute per il credente resta la via di un generoso eroismo. Quando il tentatore o l ' o p pressore gli si accosterà c o n le insinuazioni traditrici di uscire dalla Chiesa, allora egli non potrà che contrapporgli, anche a prezzo dei più gravi sacrifìci terreni, la parola del Salvatore : « Allontanati da me, o satana, perchè sta scritto : adorerai il Signore D i o tuo e a lui solo s e r v i r a i » (Matt., 4, 10; L u c , 4, 8). A l l a Chiesa invece rivolgerà queste parole : o tu che sei madre mia fin dai giorni della prima fanciullezza, mio conforto in vita, mia avvocata in morte, si attacchi la lingua al mio palato, se i o , cedendo a terrene lusinghe o minacce, dovessi tradire il mio voto battesimale. A c o l o r o poi i quali si lusingassero di potere conciliare con l'esterno abbandono della Chiesa la fedeltà interiore ad essa, sia di monito severo la parola del Salvatore : « chi mi rinnega davanti agli uomini, lo rinnegherò davanti al Padre mio, che è nei cieli » ( L u c , 12, 9 ) . 5 - Genuina fede nel Primato La fede nella Chiesa non si manterrà pura e incontaminata se non sarà appoggiata nella fede al Primato del V e s c o v o di R o m a . Nello stesso momento in cui Pietro, prevenendo gli altri apostoli e discepoli, p r o fessò la sua fede in Cristo, figlio del D i o Vivente, l'annunzio della fondazione della sua Chiesa, dell'unica Chiesa, su Pietro, la roccia (Matt., 16, 18), fu la risposta di Cristo, che lo ricompensò della sua fede e di averla professata. La fede in Cristo, nella Chiesa e nel Primato stanno ACTA, voi. IV, n. 5. - 10-4-937. 12 178 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale perciò in nn sacro legame di interdipendenza. Un'autorità genuina e legale è dappertutto un vincolo di unità e una sorgente di forza, un presidio contro lo, sfaldamento e la disgregazione, una garanzia dell'avvenire. E c i ò si verifica nel senso più alto e nobile, dove, come nel caso della Chiesa, a tale autorità venne promessa l'assistenza soprannaturale dello Spirito Santo e il suo appoggio invincibile. Se persone, che non sono neanche unite nella fede in Cristo, vi adescano e vi lusingano c o l fantasma di una « chiesa tedesca nazionale », sappiate c i ò non essere altro se non un rinnegamento dell'unica Chiesa di Cristo, un'apostasia manifesta dal mandato di Cristo di evangelizzare tutto il m o n d o , c h e solo una chiesa universale p u ò attuare. Lo sviluppo storico di altre chiese nazionali, il l o r o irrigidimento spirituale, il l o r o soffocamento e asservimento da parte dei poteri laici mostrano la desolante sterilità, che colpisce c o n ineluttabile sicurezza il tralcio separatosi dal ceppò vitale della Chiesa. Colui che a questi erronei sviluppi fin da principio o p pone il suo vigile e irremovibile no, rende un servizio non solo alla p u rezza della sua fede, ma anche alla sanità e forza vitale del suo popolo.. 6 - Nessuna adulterazione di nozioni e termini sacri Venerabili Fratelli, abbiate un occhio particolarmente vigile, quando nozioni religiose vengono svuotate del l o r o contenuto genuino e a p p l i cate a significati profani. Rivelazione in senso cristiano significa la parola di D i o agli uomini. Usare questo stesso termine per suggestioni provenienti dal sangue e dalla razza, per le irradiazioni della storia di un p o p o l o è, in ogni caso, causare disorientamento. Tali false monete non meritano di passare nel tesoro linguistico di un fedele cristiano. La fede consiste nel tener per vero ciò che D i o ha rivelato e mediante la Chiesa impone di credere : è « dimostrazione di cose che non si ved o n o » (Ebr., 11, 1 ) . La fiducia gioiosa e altera sull'avvenire del p r o prio p o p o l o , cosa cara ad ognuno, significa ben altra cosa che la f e d e in senso religioso. L'usare l'una per l'altra, il volere sostituire l'una c o n l'altra e pretendere c o n c i ò di essere riconosciuto c o m e « credente » da un convito cristiano è un vuoto gioco di parole, una consapevole c o n fusione di termini, o anche peggio. L'immortalità in senso cristiano è la sopravvivenza dell'uomo dopo la morte terrena, c o m e individuo personale, per l'eterna ricompensa o per l'eterno castigo. Chi c o n la parola immortalità non vuole indicare altro che una sopravvivenza collettiva nella continuità del proprio p o - Actu Pii Pp. XI 179 p o l o , per nn avvenire di indeterminata durata in questo mondo, perverte e falsifica una delle verità fondamentali della fede cristiana, e scuote le fondamenta di qualsiasi concezione religiosa, la quale richiede un ordinamento morale universale. Chi non vuole essere cristiano dovrebbe almeno rinunziare a volere arricchire il lessico della sua miscredenza c o l patrimonio linguìstico cristiano. Il peccato originale è la c o l p a ereditaria, propria, sebbene non personale, di ciascuno dei figli di A d a m o , che in lui hanno peccato ( R o m v 5, 12), è perdita della grazia e, conseguentemente, della vita eterna, con la concupiscenza che ciascuno deve soffocare e domare per mezzo della grazia, della penitenza, della lotta e dello sforzo morale. La passione e morte del F i g l i o di D i o ha redento il mondo dal maledetto retaggio del peccato e della morte. La fede in queste verità, fatte oggi bersaglio del basso scherno dei nemici di Cristo nella vostra patria, appartiene all'inalienabile deposito della religione cristiana. La croce di Cristo, anche se il suo solo nome sia diventato per molti follìa e scandalo (/ Cor., 1, 23), resta per il cristiano il segno sacrosanto della redenzione, il vessillo di grandezza e di forza morale. Nella sua ombra viviamo, nel suo bacio m o r i a m o ; sul nostro sepolcro starà come annunziatrice della nostra fede, testimonio della nostra speranza, protesa verso la vita eterna. L'umiltà nello spirito del Vangelo e la implorazione dell'aiuto di D i o si accordano bene con la propria dignità, con la fiducia in sè e c o l l'eroismo. La Chiesa di Cristo, che in tutti i tempi, fino a quelli a noi vicinissimi, conta più confessori e martiri eroici di qualsiasi altra società morale, non ha certo bisogno di ricevere da tali campi insegnamenti sul sentimento e l'azione eroica. Nel rappresentare stoltamente l'umiltà cristiana come avvilimento e meschinità, la ripugnante superbia di questi innovatori rende irrisoria soltanto se stessa. Grazia in senso largo può chiamarsi c i ò che proviene alla creatura dal Creatore. Grazia nel senso proprio cristiano della parola comprende però le gratificazioni soprannaturali dell'amore divino, la degnazione e l'opera per cui mezzo D i o eleva l ' u o m o a quella intima comunione della sua vita, che il N u o v o Testamento chiama figliolanza di D i o . « V e dete, quale grande amore il Padre ci ha mostrato : noi ci chiamiamo figliuoli di D i o , e siamo realmente t a l i » (1 Giov., 3, 1 ) . Il ripudio di questa elevazione soprannaturale alla grazia a causa di una pretesa peculiarità del carattere tedesco è un errore, un'aperta dichiarazione di guerra ad una verità fondamentale del Cristianesimo. L'equiparare la grazia soprannaturale coi doni della natura significa violentare il lin- 1 8 0 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale guaggio, creato e santificato dalla religione. I pastori e i custodi dei p o p o l o di D i o faranno bene a opporsi a questo furto sacrilego e a questo lavorìo di traviamento degli spiriti. 7 - Dottrina e ordine morale Sulla fede in D i o genuina e pura si fonda la moralità del genere umano. Tutti i tentativi di staccare la dottrina dell'ordine morale dalla base granitica della fede, per ricostruirla sulla sabbia mobile di norme umane, portano, tosto o tardi, individui e nazioni al decadimento m o rale. Lo stolto che dice nel suo cuore : « non c ' è D i o » si avvierà alla corruzione morale (Salmo 13, 1 e ss.). E questi stolti, che presumono di separare la morale dalla religione, sono oggi divenuti legione. Non si a c c o r g o n o , o non vogliono accorgersi, che c o l bandire l'insegnamento confessionale, ossia chiaro e determinato, dalle scuole e dall'educazione, coll'impedirgli di contribuire alla formazione della società e della vita pubblica, si percorrono sentieri di impoverimento e di decadenza morale. Nessun potere coercitivo dello Stato, nessun ideale puramente terreno, per quanto grande e nobile, potrà sostituire a lungo andare i più profondi e decivisi stimoli, che provengono dalla fede in D i o e in Gesù Cristo. Se a chi è chiamato ai più ardui cimenti, al sacrificio del suo p i c c o l o io in bene della comunità, si toglie il sostegno morale, che gli viene dall'eterno e dal divino, dalla fede elevante e consolatrice in Colui che premia ogni bene e punisce ogni male, allora il risultato finale per innumerevoli uomini non sarà l'adesione al dovere, ma piuttosto la diserzione. L'osservanza coscienziosa dei dieci comandamenti di D i o e dei precetti della Chiesa, i quali ultimi non sono altro che regolamenti derivati dalle norme del V a n g e l o , è per ogni individuo una incomparabile scuola di disciplina organica, di rinvigorimento morale e di formazione di carattere. È una scuola che esige m o l t o ; ma non oltre le forze. D i o misericordioso, quando ordina c o m e l e g i s l a t o r e : « t u d e v i » , d à colla sua grazia la possibilità di eseguire il suo c o m a n d o . Il lasciare quindi inutilizzate energie morali di così potente efficacia, o sbarrar coscientemente ad esse il cammino nel campo dell'istruzione popolare, è opera da irresponsabili, che tende a produrre deficienza religiosa nel p o p o l o . Il connettere la dottrina morale c o n opinioni umane, soggettive e mutevoli nel tempo, invece di ancorarle nella santa volontà dell'eterno D i o e nei suoi comandamenti, significa spalancare le porte alle forze dissolvitrici. Perciò il promuovere l'abbandono delle eterne direttive di una dottrina morale per la formazione delle coscienze, per la nobilitazione Actu Pu Pp. XI 181 di tutti i campi della vita e di tutti gli ordinamenti, è attentato peccaminoso contro l'avvenire del p o p o l o , i cui tristi frutti amareggeranno le generazioni future. 8 - Riconoscimento del diritto naturale È una caratteristica nefasta del tempo presente il volere distaccare non solo la dottrina morale, ma anche le fondamenta d e l diritto e della sua amministrazione dalla vera fede in D i o e dalle norme della rivelazione divina. Il nostro pensiero si rivolge qui a quello che si suole chiamare diritto naturale, che il dito dello stesso Creatore impresse nelle tavole del cuore umano (Rom., 2, 14 e ss.), e che la ragione umana sana e non ottenebrata da peccati e passioni p u ò in esse leggere. A l l a luce delle norme di questo diritto naturale, ogni diritto positivo, qualunque ne sia il legislatore, può èssere valutato nel suo contenuto etico e c o n seguentemente nella legittimità del comando e nella obbligatorietà dell'adempimento. Quelle leggi umane, che sono in contrasto insolubile c o l diritto naturale, sono affette da vizio originale, non sanabile nè c o n le costrizioni nè c o n lo spiegamento di forza esterna. Secondo questo criterio va giudicato il principio : « diritto è ciò che è utile alla nazione ». Certo a questo principio può darsi un senso giusto, se si intende che c i ò che è moralmente illecito non può essere mai veramente vantaggioso al p o p o l o . Persino l'antico paganesimo ha riconosciuto che, per essere giusta, questa frase dovrebbe essere capovolta e suonare : « non vi è mai alcunché di vantaggioso, se in pari tempo non è moralmente buono, e non perchè è vantaggioso è moralmente b u o n o , ma perchè moralmente buono è anche vantaggioso » (Cicerone, De officiis, 3, 30). Quel principio, staccato dalla legge etica, significherebbe, per quanto riguarda la vita internazionale, un eterno stato di guerra tra le nazioni; nella vita nazionale poi misconosce, nel confondere interesse e diritto, il fatto fondamentale che l ' u o m o , in quanto persona, possiede diritti dati da D i o , che devono essere tutelati da ogni attentato della comunità, che avesse per scopo di negarli, di abolirli e di impedirne l'esercizio. Disprezzando questa verità si perde di vista che il vero bene comune, in ultima analisi, viene determinato e conosciuto mediante la natura dell'uomo c o n il suo armonico equilibrio fra diritto personale e legame sociale, c o m e anche dal fine della società determinato dalla stessa natura umana. La società è voluta dal Creatore c o m e mezzo per il pieno sviluppo delle facoltà individuali e sociali, di c u i l ' u o m o ha da valersi, ora dando o r a ricevendo per il bene suo e quello degli altri. A n c h e quei valori più univer- Acta Apostolicae 182 Sedis — Commentarium Officiale sali e più alti che possono essere realizzati non dall'individuo, ma solo dalla società, hanno per volontà del Creatore come ultimo scopo l ' u o m o naturale e soprannaturale. Chi si allontana da questo ordine scuote i pilastri, su cui riposa la società, e ne pone in pericolo la tranquillità, la sicurezza e l'esistenza. Il credente ha un diritto inalienabile di professare la sua fede e di praticarla in quella forma che ad essa conviene. Quelle leggi, che sopprimono o rendono difficile la professione e la pratica di questa fede, sono in contrasto c o l diritto naturale. I genitori coscienziosi e consapevoli della loro missione educativa hanno prima di ogni altro il diritto essenziale all'educazione dei figli, loro donati da D i o , secondo lo spirito della vera fede e in accordo c o n i suoi principi e le sue prescrizioni. Leggi, o altre simili disposizioni, le quali non tengono conto nella questione scolastica della volontà dei genitori o la rendono inefficace colle minacce o c o l l a violenza, sono in contradizione c o l diritto naturale e nella l o r o intima essenza immorali. La Chiesa, la cui missione è di custodire ed interpretare il diritto naturale, non può fare altro che dichiarare essere effetto di violenza, e quindi prive di ogni valore giuridico, le iscrizioni scolastiche avvenute in un recente passato in un'atmosfera di notoria mancanza di libertà. 9 - Alla gioventù Rappresentanti di Colui che nell'Evangelo disse ad un giovane»: « Se vuoi entrare nella vita eterna, osserva i c o m a n d a m e n t i » (Matt., 19, 17), Noi indirizziamo una parola particolarmente paterna alla g i o ventù. Da mille bocche viene oggi ripetuto al vostro orecchio un Evangelo che non è stato rivelato dal Padre celeste; migliaia di penne scriv o n o a servizio di una larva di cristianesimo, che non è il Cristianesimo di Cristo. Tipografìa e radio vi inondano giornalmente c o n produzioni di contenuto avverso alla fede e alla Chiesa, e, senza alcun riguardo e rispetto, assaltano c i ò che per v o i deve essere sacro e santo. Sappiamo che moltissimi tra voi, a causa dell'attaccamento alla fede e alla Chiesa e dell'appartenenza ad associazioni religiose, tutelate dal Concordato, hanno dovuto e devono attraversare periodi tenebrosi di misconoscimento, di sospetto, di vituperio, di accusa di antipatriottismo, di molteplici danni nella l o r o vita professionale e sociale. E ben sappiamo come molti ignoti soldati di Cristo si trovano nelle vostre file, che con c u o r e affranto, ma a testa alta, sopportano la l o r o sorte Actu Pii Pp. XI 18.3 e trovano conforto solo nel pensiero che soffrono contumelie nel nome di Gesù (Atti Ap., 5, 41). Ed oggi, che incombono nuovi pericoli e nuove tensioni, N o i dic i a m o a questa gioventù : « se alcuno vi volesse annunziare un Evangelo diverso da quello che avete ricevuto)), sulle ginocchia di una pia madre, dalle labbra di un padre credente, dall'insegnamento di un educatore fedele a D i o e alla sua Chiesa, « costui sia anatema » (Gal., 1, 9). Se lo Stato organizza la gioventù in associazione nazionale obbligatoria per tutti, allora, salvi sempre i diritti delle associazioni religiose, i giovani hanno il diritto ovvio e inalienabile, e con essi i genitori responsabili di loro dinanzi a D i o , di esigere che questa associazione sia mondata da ogni tendenza ostile alla fede cristiana e alla Chiesa, tendenza che sino al recentissimo passato, anzi anche presentemente, stringe i genitori credenti in un insolubile conflitto di c o scienza, poiché essi non possono dare allo Stato, c i ò che viene l o r o richiesto in n o m e dello Stato, senza togliere a D i o ciò che appartiene a Ilio. Nessuno pensa di porre alla gioventù tedesca pietre di inciampo sul cammino, che dovrebbe condurre all'attuazione di una vera unità nazionale e fomentare un nobile amore per la libertà e una incrollabile devozione alla patria. Quello contro cui Noi Ci opponiamo e Ci dobbiamo opporre è il contrasto voluto e sistematicamente inasprito, mediante il quale si separano queste finalità educative da quelle religiose. Perciò Noi diciamo a questa gioventù : cantate i vostri inni di libertà, ma non dimenticate che la vera libertà è la libertà dei figli di D i o . Non permettete che la nobiltà di questa insostituibile libertà scompaia nei ceppi servili del peccato e della concupiscenza. A chi canta l'inno della fedeltà alla patria terrena non è lecito divenire transfuga e traditore c o n l'infedeltà al suo D i o , alla sua Chiesa e alla sua patria eterna. Vi parlano molto di grandezza eroica, contrapponendola volutamente e falsamente all'umiltà e alla pazienza evangelica, ma perchè vi nascondono che si dà anche un eroismo nella lotta morale? e che la conservazione della purezza battesimale rappresenta un'azione eroica, che dovrebbe essere apprezzata meritevolmente nel campo sia religioso che naturale? Vi parlano delle fragilità umane nella storia della Chiesa, ma perchè vi nascondono le grandi gesta, che l'accompagnarono attraverso i secoli, i santi che essa ha prodotto, il vantaggio che provenne alla cultura occidentale dall'unione vitale tra questa Chiesa e il vostro popolo? Vi parlano m o l t o di esercizi sportivi, i quali, usati secondo una ben intesa misura; danno una gagliardia fisica, che è un benefìcio per la gioventù. Ma ad essi viene 184 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale assegnata o g g i spésso un'estensione che non tiene conto nè della formazione integrale e armonica del c o r p o e dello spirito, nè della conveniente cura della vita di famiglia, nè del comandamento di santificare il giorno del Signore. Con un'indifferenza, che confina c o l disprezzo, si toglie al giorno del Signore il suo carattere sacro e r a c c o l t o , che corrisponde alla migliore tradizione tedesca. Attendiamo fiduciosi dai giovani tedeschi cattolici che essi nel difficile ambiente delle organizzazioni obbligatorie dello Stato rivendichino esplicitamente il l o r o diritto a santificare cristianamente il giorno del Signore, che la cura di irrobustire il c o r p o non faccia l o r o dimenticare la loro anima immortale, che non si lascino sopraffare dal male e cerchino piuttosto di vincere il male col bene {Rom., 12, 21), che quale l o r o altissima meta ritengano quella di conquistare la c o r o n a della vittoria nello stadio della vita eterna (1 Gor., 9, 24, s.). 10 - Ai sacerdoti e ai religiosi Una parola di particolare riconoscimento, di esortazione rivolgiamo ai sacerdoti della Germania, ai quali, in sottomissione ai l o r o V e s c o v i , spetta il c o m p i t o , in tempi difficili e circostanze dure, di mostrare al gregge di Cristo i retti sentieri c o n la dedizione quotidiana, con la pazienza apostolica. N o n vi stancate, figli diletti & partecipi dei divini misteri, di seguire l'eterno sommo sacerdote Gesù Cristo nel suo amore e nel suo ufficio di buon samaritano. Camminate ognora in condotta immacolata davanti a D i o , in incessante disciplinatezza e perfezionamento, in amore misericordioso verso quanti sono a voi affidati, specialmente i pericolanti, i deboli e i vacillanti. Siate guida ai fedeli, appoggio ai titubanti, maestri ai dubbiosi, consolatori degli afflitti, disinteressati soccorritori e consiglieri per tutti. Le prove e le sofferenze, per cui il vostro p o p o l o è passato nel periodo del d o p o guerra, non sono trascorse senza lasciar traccie nella sua anima. Vi hanno lasciato tensioni e amarezze, che solo lentamente potranno guarirsi ed essere superate nello spirito di un amore disinteressato e operante. Questo amore, che è l'armatura indispensabile all'apostolo, specialmente nel mondo presente, agitato e sconvolto, N o i lo desideriamo e lo imploriamo per voi da D i o in misura copiosa. L ' a m o r e apostolico, se non vi farà dimenticare, vi farà almeno perdonare molte immeritate amarezze, che sul vostro cammino di sacerdoti e di pastori di anime sono più numerose che in qualsiasi altro tempo. Quest'amore intelligente e misericordioso verso gli erranti e gli stessi oltraggiatori non significa peraltro, nè può per nulla significare, rinunzia a proclamare, a far valere e a difendere coraggiosamente la verità e &d applicarla liberamente alla realtà che vi circonda. Il primo e il più Actu Pii Pp. XI 185 ovvio d o n o di amore dei sacerdote al mondo è di servire la verità, tutta intera la verità, smascherare e confutare l'errore, qualunque sia la forma o il suo travestimento. La rinunzia a ciò sarebbe non solo un tradimento verso D i o e la vostra santa vocazione, ma un delitto nei riguardi del vero benessere del vostro p o p o l o e della vostra patria. A tutti quelli che hanno mantenuto verso i l o r o Vescovi la fedeltà promessa nell'ordinazione, a quelli i quali nell'adempimento del loro ufficio pastorale hanno dovuto e devono sopportare dolori e persecuzioni — e alcuni sino ad essere incarcerati e mandati ai campi di concentramento, — vada il ringraziamento e l'encomio del Padre della Cristianità. E il Nostro ringraziamento paterno si estende ugualmente ai religiosi di ambo i sessi : un ringraziamento congiunto ad una partecipazione intima per il fatto, che, in seguito a misure contro gli Ordini e le Congregazioni religiose, molti sono stati strappati dal campo di un'attività benedetta e a l o r o cara. Se alcuni hanno mancato e si sono mostrati indegni della l o r o vocazione, i loro falli, condannati anche dalla Chiesa, non diminuiscono i meriti della stragrande maggioranza di essi, che con disinteresse e povertà v o lontaria si sono sforzati di servire c o n piena dedizione il loro D i o e il l o r o p o p o l o . Lo zelo, la fedeltà, lo sforzo di perfezionarsi, l'operosa carità verso il prossimo e la prontezza soccorritrice di quei religiosi, la cui attività si svolge nella cura pastorale, negli ospedali e nella scuola, sono e restano un glorioso contributo al benessere privato e pubblico, a cui un tempo futuro più tranquillo renderà giustizia più che il turbolento presente. N o i abbiamo fiducia che i superiori delle comunità religiose piglieranno argomento dalle difficoltà e prove presenti per implorare dall'Onnipotente nuovo rigoglio e nuova fertilità sul loro duro campo di lavoro, per mezzo di uno zelo raddoppiato, di una vita spirituale approfondita, di una santa serietà conforme alla loro vocazione e di una genuina disciplina regolare. 11 - Ai fedeli laici Davanti ai nostri occhi sta l'immensa schiera dei Nostri diletti figli e figlie, a cui le sofferenze della Chiesa in Germania e le proprie! nulla hanno tolto della loro dedizione alla causa di D i o , nulla del l o r o tenero affetto verso il Padre della Cristianità, nulla della loro ubbidienza verso Vescovi e sacerdoti, nulla della gioiosa prontezza di rimanere anche in futuro, qualunque cosa avvenga, fedeli a ciò che essi hanno creduto e che hanno ricevuto in prezioso retaggio dagli avi. Con cuore commosso inviamo loro il Nostro paterno saluto. E in primo luogo ai membri delle associazioni cattoliche, che stre- 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nuamente e a prezzo di sacrifizi spesso dolorosi si sono mantenuti fedeli a Cristo, e non sono stati mai disposti a cedere quei diritti, che una solenne Convenzione aveva autenticamente garantito alla Chiesa e a l o r o . Un saluto particolarmente cordiale va anche ai genitori cattolici. I l o r o diritti e i l o r o doveri nell'educazione dei figli, da D i o loro donati, stanno al momento presente, nel punto cruciale di una lotta, della quale appena si p u ò immaginarne altra più grave. La Chiesa di Cristo non può cominciare a gemere e a deplorare, solo quando gli altari vengono spogliati e mani sacrileghe mandano in fiamme i santuari. Quando si cerca di profanare il tabernacolo dell'anima del fanciullo, santificata dal battesimo, con un'educazione anticristiana, quando viene strap- pata da questo vivo tempio di D i o la fiaccola della fede e viene posto in suo luogo la falsa luce di un succedaneo della fede, che non ha più nulla in comune c o n lo zelo della c r o c e , allora la profanazione spirituale del tempio è vicina ed è dovere di ogni credente di scindere chiaramente la sua responsabilità da quella della parte contraria e la sua coscienza da qualsiasi peccaminosa collaborazione a tale nefasta distruzione. E quanto più i nemici si sforzano di negare od orpellare i l o r o tetri disegni, tanto più necessaria è una diffidenza oculata e una vigilanza difiidente, stimolata da un'amara esperienza. La formalistica conservazione di un'istruzione religiosa, e per di più controllata e inceppata da gente incompetente, nell'ambiente di una scuola, la quale in altri rami dell'istruzione lavora sistematicamente e- astiosamente c o n tro la stessa religione, non può mai presentare titolo giustificativo al fedele cristiano, perchè liberamente acconsenta a una tal sorta di scuola, deleteria per la religione. Sappiamo, diletti genitori cattolici, che non è il caso di parlare riguardo a voi di un tale consenso e sappiamo che una libera votazione secreta tra voi equivarrebbe ad uno schiacciante plebiscito in favore della scuola confessionale. E perciò non Ci stancheremo neanche nell'avvenire di rinfacciare francamente alle autorità responsabili l'illegalità delle misure violente prese finora, e di richiamare il dovere di permettere la libera manifestazione della volontà. Intanto non vi dimenticate di ciò : nessuna potestà terrena può sciogliervi dal vincolo di responsabilità voluto da D i o , che unisce voi con i vostri figli. Nessuno di quelli che oggi opprimono il vostro diritto all'educazione e pretend o n o sostituirsi a voi nei vostri doveri di educatori, potrà rispondere per voi al Giudice eterno, quando egli vi rivolgerà la domanda : dove sono c o l o r o che io vi ho dati? Possa ciascuno di voi essere in grado di r i s p o n d e r e : non ho perduto nessuno di quelli che mi hai dati ( G i o vanni, 18, 9). Acta Pii Pp. XI 187 *** Venerabili Fratelli! Siamo certi Che le parole, che N o i rivolgiamo a voi, e per mezzo vostro ai cattolici del Reich germanico, in quest'ora decisiva troveranno nel cuore e nelle azioni dei Nostri fedeli figliuoli uiia eco corrispondente alla sollecitudine amorosa del Padre Comune. Se vi è cosa che N o i imploriamo dal Signore c o n particolare fervore, essa è che le Nostre parole pervengano anche all'orecchio e al cuore di quelli ehe hanno già cominciato a lasciarsi prendere dalle lusinghe e dalle minacce dei nemici di Cristo e del suo santo Vangelo, e li facciano riflettere. A b b i a m o pesato ogni parola di questa Enciclica sulla bilancia della verità e insieme dell'amore. N o n volevamo c o n silenzio inopportuno esser colpevoli di non aver chiarita la situazione, nè c o n rigore eccessivo di aver indurito il cuore di quelli che, essendo sottoposti alla Nostra responsabilità pastorale, non sono meno oggetto del Nostro amore, perchè ora camminano sulle vie dell'errore e si sono allontanati dalla Chiesa. A n c h e se molti di questi, conformatisi alle abitudini del nuovo ambiente, non hanno se non parole di infedeltà, di ingratitudine, e persino di ingiuria, per la casa paterna abbandonata e per il padre stesso, anche se dimenticano quanto prezioso sia ciò di cui essi hanno fatto getto, verrà il giorno in cui il raccapriccio che essi sentiranno della lontananza da D i o e della loro indigenza spirituale, graverà su questi figli oggi perduti, e il rimpianto nostalgico li ricondurrà a D i o , che allietò la l o r o giovinezza, e alla Chiesa, la cui mano materna l o r o insegnò il cammino verso il Padre celeste. L'affrettare quest'ora è l'oggetto delle nostre incessanti preghiere. Come altre epoche della Chiesa, anche questa sarà preannunziatrice di nuovi progressi e di purificazione interiore, quando la fortezza nella professione della fede e la prontezza nell'affrontare i sacrifìci da parte dei fedeli di Cristo saranno abbastanza grandi da contrapporre alla forza materiale degli oppressori della Chiesa l'adesione incondizionata alla fede, l'inconcussa speranza, ancorata nell'eterno, la forza travolgente di amore operoso. Il sacro tempo della Quaresima e di Pasqua, che predica raccoglimento e penitenza e fa rivolgere lo sguardo del cristiano più che mai alla croce, ma insieme anche allo splendore del R i sorto, sia per tutti e per ciascuno di voi un'occasione che saluterete c o n gioia e sfrutterete c o n ardore, per riempire tutto l'animo dello spirito e r o i c o , paziente e vittorioso che si irradia dalla croce di Cristo. A l l o r a i nemici di Cristo — di c i ò siamo sicuri — che vaneggiano sulla s c o m - 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale parsa della Chiesa, riconosceranno che t r o p p o presto hanno giubilato è t r o p p o presto hanno voluto seppellirla. A l l o r a verrà il giorno, in cui invece di prematuri inni di trionfo dei nemici di Cristo, si eleverà al cielo dai cuori e dalle labbra dei fedeli il Te Deum della liberazione: un Te Deum di ringraziamento all'Altissimo, un Te Deum di giubilo, perchè il p o p o l o tedesco, anche nei suoi membri erranti, avrà ritrovato il cammino del ritorno- alla religione, c o n una fede purificata dal d o lore, piegherà di nuovo il ginocchio dinanzi al Re del tempo e dell'eternità, Gesù Cristo, e si accingerà in lotta c o n t r o i rinnegatori e i distruttori dell'occidente cristiano, in armonia c o n tutti gli uomini ben pensanti delle altre nazioni, a compiere la missione, che gli hanno assegnato i piani dell'Eterno. Egli, che scruta i cuori e i reni (Salmo 7, 10) Ci è testimonio che Noi non abbiamo aspirazione più intima che quella del ristabilimento di una vera pace tra la Chiesa e lo Stato in Germania. Ma se, senza c o l p a Nostra, la pace non verrà, la Chiesa di D i o difenderà i suoi diritti e le sue libertà, in nome dell'Onnipotente, il cui braccio anche oggi non si è abbreviato. Pieni di fiducia in lui « non cessiamo di pregare e di invocare » (Coloss., 1, 9) per voi, figli della Chiesa, aftinché i giorni della tribolazione vengano accorciati, e voi siate trovati fedeli nel dì della prova; e anche ai persecutori e agli oppressori possa il Padre di o g n i luce e di ogni misericordia concedere l'ora del ravvedimento per sè e per i molti c h e insieme c o n l o r o hanno errato ed errano. Con questa implorazione nel cuore e sulle labbra, N o i impartiamo, quale pegno del divino aiuto, quale appoggio nelle vostre decisioni diffìcili e piene di responsabilità, quale corroboramento nella lotta, quale conforto nel d o l o r e , a V o i Vescovi, pastori del vostro fedele p o p o l o , ai sacerdoti, ai religiosi, agli apostoli laici d e l l ' A z i o n e Cattolica e a tutti i vostri diocesani, e non ultimi agli ammalati e ai prigionieri, c o n amore paterno la Benedizione A p o s t o l i c a . D a t o in V a t i c a n o nella Domenica di Passione, 14 marzo 1937. PIUS PP. XI Actu Pii Pp. XI 189 II EPISTULA ENCYCLICA AD VENERABILES FRATRES ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS FOEDERATARUM MEXICI CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES '. CIVITATUM PACEM ET COMMUNIONEM DE REI CATHOLICAE IN MEXICO CON- DICIONE. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Firmissimam constantiam plane cognitam habemus, grato cum solacio animi Nostri paterni, qua vos, Venerabiles Fratres, sacerdotes et plerique fideles Mexicani catholicam fidem profitemini atque iniquis pbsistitis vexationibus eorum, qui, divinam Christi religionem penitus ignorantes, aut per hostium calumnias depravatam dignoscentes, frustra arbitrantur, se nequire sociales in populi utilitatem reformationes peragere, nisi religioni maximae partis civium repugnando. At vero christiani nominis inimici, quamvis perpauci, multos p r o fecto sibi homines dévinxere, qui, seu fide torpentes, seu fracti demissique animo, dum D e u m in conscientiae penetralibus adorant, timore tamen amittendae hominum aestimationis aut terrestrium maiorum formidine perculsi, actione sua vel saltem negligentia haud parum conferunt ad radicitus evellendam christianam e populo religionem, quae tot tamque egregias laudes eidem comparavit. Prae miseranda horum a fide defectione vel trepidatione, de quibus Nos intime vehementerque dolemus, laudabiliora sane exstant m e n tisque insigniora intrepida mali recusatio, christianae exercitatio vitae et libera fidei professio a compluribus fidelibus exhibita, quibus vos, V e nerabiles Fratres, praelucente splendido vitae vestrae exemplo, pastorali sollicitudine moderamini. H o c quidem moerentem animum Nostrum solatur, hoc magnam Nobis affert spem de futuro bono Mexicanae E c clesiae, quae, heroicis virtutibus roborata, et precibus doloribusque tot electorum animorum innixa, numquam erit peritura, immo vero validior ac florentior, iuvante D e o , revirescet. Itaque, ut vestram divini praesidii fiduciam adaugeamus, novosque vobis spiritus ad rationem christianae vitae alacrius prosequendam addamus, hanc vobis Epistolam mittendam censuimus, qua vos iterum admonemus, in praesentibus rerum adiunctis atque difficultatibus, istic quoque auxilia ad christianos mores redintegrandos omnino necessaria 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale imprimis esse sacerdotum sanctitatem ac deinde talem laicorum institutionem, quae eos cum Ecclesiae Hierarchia consociet tamquam adiutores in apostolatu obeundo. H a e c autem laicorum cum clero collaboratio in Mexico maxime expostulatur, tum ob regionis amplitudinem, tum propter peculiaria rerum adiuncta omnibus nota. atque perspicua. Nostra igitur cogitatio primo ad eos convertitur, qui esse debent lux quae illuminet, sal qui servet, bonum fermentum, quod totam permeet massam fidelium: ad vestros nempe sacerdotes. H a u d profecto ignoramus, quot curis laboribusque vos, Venerabiles Fratres, in ecclesiasticas vocationes discernendas fovendasque, inter omne genus difficultates, incumbatis, id prorsus rati, de re ipsa i|gi, quae ad Ecclesiae istius conservationem atque incrementum apprime spectet. Quum enim in praesenti sacra Seminaria nequeant istic tranquille et ordinate vivere, nedum florere, vos in hac- alma Urbe vestris clericis invenistis liberale ac perhumanum hospitium in Collegio Pio Latino A m e r i c a n o , quod tot sacerdotes bene de Ecclesia merentes ad virtutem doctrinamque finxit ac fingit, ita ut Nobis, ob frugiferam ipsius operam, sit admodum earum. Illis vero haud paucis clericis, qui, usque E o m a m commigrare nequeant, vos itidem in praeclara proxima natione hospitale refugium apparare studuistis. De eiusmodi incepto, quod nunc in rem feliciter deducitur, vobis, Venerabiles Fratres, libenter gratulamur, cunctisque iis, qui generosam hospitalitate»! vel alia adiumenta praebuere, benevolum gratumque animum Nostrum rursus profitemur. 1 Paterna autem instantia, hanc nacti occasionem, iterum iterumque vos adhortamur, ut non m o d o adolescentibus clericis, sed omnibus quoque sacerdotibus, congruenter explicentur atque illustrentur Litterae Nostrae Encyclicae Ad catholici sacerdotii, quae mentem Nostram exhibent de re inter ceteras graves, a Nobis declaratas, longe gravissima. Instituti ita secundum Cor Christi, sacerdotes Mexicani intelligent, in hisce patriae suae condicionibus, — quas quidem iam memoravimus per Epistolam A p o s t o l i c a m Paterna sane sollicitudo, die II mensis februarii, anno MDCCCCXXVI datam, quaeque in memoriam revocant ipsa Ecclesiae primordia, quum A p o s t o l i auxiliatricem laicorum operam manifeste exquirebant, — perarduum esse tot animas Deo comparare, sine idoneo laicorum per A c t i o n e m Catholicam auxilio; eo vel magis, quod inter illos haud raro favente D e i gratia excitantur generosi, qui, si sancti eruditique Dei ministri animos ipsorum intime perspiciant prudenterque regant, prompti sunt ac parati ad actuosam frugiferamque operam clero praestandam. Acta Pii Pp. XI 191 - Sacerdotibus ergo Mexicanis, qui Iesu Christo eiusque Ecclesiae in bonum animarum totam vitam mancipavere, primam fervidamqüe referimus hortationem, ut Nostris vestrisque sollicitudinibus libenter obsecundantes, in Catholicae A c t i o n i s progressionem omnes curas viresque impendant. Neque enim viae ac rationes, quibus laici apostolicae vestrae actioni studium afferant, umquam deficient, si sacerdotes christianum populum excolere studuerint, sapienti quidem moderamine ac per diligenti religionis institutione, quae sit non vaniloquiis redundans, sed e Sacris Litteris exhausta, solidaque flagrans pietate. V e r u m quidem est, necessitatem huius laicorum catholicorum apostolatus non omnes plane perspectam habere, quamquam usque a primis Litteris E n c y c l i c i s Ubi arcano Dei expresse ediximus, A c t i o n e m Catholicam ad pastorale ministerium vitamque christianam omnino pertinere. A t , quum alloquamur, uti iam innuimus, sacros Pastores, qui gregem ita probatum atque interdum dispersum recuperare debeant, vobis instanter suademus, ut laicorum opera utamini, quibus, tamquam D o m u s Dei lapidibus vivis, ipse beatissimus Petrus arcanam quandam agnovit dignitatem, per quam sanctum et regale sacerdotium quodammodo participant. 1 Quilibet enim christianus, qui suam dignitatem intelligat suamque condicionem perpendat filii Ecclesiae membrique Corporis mystici Iesu Christi, « multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter al2 terius membra » , nullo m o d o ignorare potest, inter huius Corporis membra reciprocam vitae communicationem mutuamque rationum participationem adesse oportere. H a c de causa, suam quisque debet operam c o l l o care ad vitam profectumque totius compaginis fovenda, « in aedificationem Corporis Christi », inque eiusdem Capitis glorificationem. 3 Ex hisce claris simplicibusque principiis, quam luculentae normae, quam fortia incitamenta erui possunt, ut plures fideles, adhuc ancipites et pavidi, certam tutamque viam pro sua pietate inveniant, ad fovendam animarum salutem ad regnum Christi late propagandum! Ceteroquin apostolatus ita intellectus, uti haud difficulter coniicitur, non e naturali quodam ad agendum impulsu proficiscitur, sed e solida animi institutione efflorescit, fervido alitur amore erga Iesum Christum animasque eius sanguine pretioso redemptas, exerceturque, ad Magistri ipsius exemplum, assidue Deum precando, se ipsos abnegando, p r o x i m i s benefaciendo. H o c sane studium imitandi Christum explicabitur per va1 I Petr., n. 9. 2 Rom., X I I , 3 Cfr. Ephes., IV, 5. 12-16. 192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rias apostolatus formas, in omni rerum c o n d i c i o n e , ubicumque periclit a t u r animae vel divini Regis iura laeduntur, ita ut A c t i o Catholica proferatur ad omnia apostolatus opera, quae ad divinam Ecclesiae missionem quoquo m o d o attineant, salutarem vim suam exserens, non modo in cuiusque fidelis animo, verum etiam in domestico convictu, in scholarum disciplina, in civili ipsa consortione. Neque vero muneris amplitudo suadere vobis debet, ut numerum potius prosequamini, quam virtutem sociorum laboris; sed, quemadmodum Magister divinus post longam praeparationem paucos sane annos in apostolatu peregit, neque multos in A p o s t o l i c u m collegium socia vit, sed lectos viros, qui R e g n u m ipsius in orbe terrarum constabilirent, ita et vos, Venerabiles Fratres, ante omnia curare debetis, ut A c t i o n i s Catholicae moderatores et praecones ad principia supernaturalia penitus conformentur, quin anxietate afficiamini, si principio « pusillus grex » 4 tantummodo exsistat. Et quoniam vos hanc rationem secutos iam esse perno vim us, paterne vobis gratulamur, quod selegistis prudenter accuratoque instituistis idoneos socios, qui exemplo et verbo pietatis fervorem studiumque apostolatus in dioecesibus inque paroeciis late excitare queant. Vestrum eiusmodi opus non magno sonitu tubarum que clangore resultabit, sed sensim sine sensu laetos uberesque fructus suo tempore afferei; ad seminis instar, quod in occulto figit alte radices, gradatimque crescit usque ad arborem florentem patentemque. Institutio autem spiritualis interiorque vita, quas in vestris hisce adiutoribus fovendas curatis, impedient profecto, quominus iidem in subita incidant pericula, a Tectaque via declinent. Inspecto enim supremo Catholicae A c t i o n i s fine, qui est, iuxta illud Evangelii « quaerite primum R e g n u m Dei » , 5 animarum sanctificatio, numquam periculum aderit, n e finibus immediatis secundariisque principia ipsa post habeantur, neque in oblivionem umquam dabitur, fini illi supremo opera quoque socialia et oeconomica, aliaque incepta caritatis, ordinate esse subiicienda. H o c profecto nos docuit exemplo Iesus Christus, qui, quum ipsas corporum infirmitates sanaret, necessitatibusque naturalis vitae consuleret, liberalitatem divini Cordis effundens iis dictis « Misereor super t u r b a m . . . si dimisero ieiunos in domum suam, deficient in via » , 6 semper ad su- premum suae missionis finem spectavit, id est ad gloriam Patris sui, ad salutem animarum sempiternam. 4 L u c , X I I , 32. 5 L u c , X I I , 31. 6 M A R C , V I I I , 2-3. Actu Pii Pp. XI 193 Neque igitur A c t i o Catholica negligere debet opera quae dicuntur socialia, quippe quae in rem deducant iustitiae caritatisve principia, aditumque praebeant, quum c o r p o r u m necessitatibus occurrant miserorumque allevent aerumnas, ad animas plurimorum excolendas. Q u o d sane N o s Ipsi, ut Decessor Noster fel. rec. Leo X I I I , pluries commendavimus. Attamen, si A c t i o Catholica instruere debet idoneos socialium operum moderatores, qui ad normas et praescripta in Litteris E n c y c l i c i s statuta munera sua sustineant, ipsa quidem non debet sese implicare neque respondere de rationibus technicis, nummariis atque o e c o n o m i c i s , quae fines et competentiam ipsius praetergrediuntur. Adversus vero criminationes, quae Ecclesiae crebro inferuntur, tamquam si ipsa iners sit aut incapax ad causas sociales solvendas, indesi-f nenter instandum est, solam doctrinam operamque Ecclesiae, divino Conditore iugiter praesente, gravissimis malis humanum genus tor- quentibus mederi efficaciter posse. Vestrum itaque est, ut inceptis ipsis significastis, ex hisce frugiferis principiis certas deducere normas ad graves dirimendas in re sociali quaestiones, quae vestram patriam perturbant, ut quaestio agraria c u m latifundiorum reductione, ut necessitas erigendi et recreandi, quoad vitae condiciones, omnes, qui labori incumbunt, eorumque familias. Integris quidem iuribus hominum primariis ac fundamentalibus, quod ad essentiam pertinet, ideoque salvo, exempli gratia, iure proprietatis, admonendum vobis est, bonum ipsum publicum quandoque expostulare, ut eiusmodi iura coangustentur, et saepius, quam in praeterito, iustitiae socialis normae in rem adducantur. Ad tuendam praeterea personae humanae dignitatem, urget aliquando officium aperte denuntiandi et reprobandi iniustas atque indignas vitae condiciones; at cavend u m omnino est, hisce in casibus, ne, sub praetextu malis populi medendi, violentia approbetur, neve foveantur repentinae illae ac turbulentae saecularium societatis c o n d i c i o n u m permutationes, quae exitus habeant funestiores malis ipsis, quibus sit occurrendum. Ad quaestiones sociales consilia et opera vestra impendentes, necessario quoque vos animos convertetis ad sortem tot miserorum opificum, qui, vehementer allecti splendidis utilitatum pollicitationibus, quae veluti praemia apostasiae proponuntur, a D e o eiusque Ecclesia haud raro deficiunt. Q u o d si opifices ex animo diligitis, — et singulariter iidem vobis diligendi sunt, quia per laboriosam vitam divino Magistro adsidue operoso clare assimilantur, — auxiliis tum temporalibus tum spiritualibus adesse illis debetis, sive efficiendo, ut eosdem tueatur iustitia commutativa et socialis, quae omni ope rationem vitae proletariorum allevet, sive iis ACTA, voi. IV, n. 5. - 10-4-937. 194 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale largiendo religiosas vires et solamina, sine quibus ipsi in sordidum vilemque materiae cultum prolabuntur. Officium pariter grave atque urgentis necessitatis vobis incumbit, religiose nempe et oeconomice adsistendi iis, qui « campesinos » istic appellantur, itemque haud paucis filiis vestris, maiore ex parte agricolis, quibus populus I n d o r u m constat. Sunt profecto innumerae animae, quas ipsas Christus Dominus redemit ac vestrae pastorali curae concredidit, de quibus aliquando a vobis rationem postulabit; sunt innumeri homines, qui tot vitae angustiis plerumque affiictantur, ut ne humanam quidenr dignitatem possint tueri. V o s ergo obsecramus, Venerabiles Fratres, in visceribus caritatis Christi, ut peculiarem istorum curam habeatis, clerum praecipue urgendo, ut maiore in dies studio iisdem providere velit, Actionemque Catholicam infiammando ad hanc veluti redemptionem spiritualem ac temporalem persolvendam. Neque silentio premere possumus aliud quoque officium, quod p o stremis hisce annis maioris momenti videtur, curam scilicet Mexicanorum, qui in exteras terras demigravere; hi enim, a patriis terris m o r i busque avulsi, facilius nequam emissariorum praeda efficiuntur, inque summo amittendae fidei periculo versantur.. Si igitur consilia contuleritis c u m vestris in Episcopatu fratribus, qui in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis regunt Ecclesias tot piis operibus institutisque socialibus florentes, maiore sollicitudine atque industria remotis a patria fidelibus consultum erit. Quod si A c t i o Catholica humilibus classibus auxilioque maxime egentibus, ut opificum, agricolarum ac domo emigrantium, adesse et favere debet, nihilominus alios quoque campos excolere omnino tenetur. Itaque sollers cura adhibenda est de scholarum alumnis, qui ad liberales artes profitendas instruuntur atque interdum ad publicos honores apparantur, magnam plerumque auctoritatem in civili societate habituri. Propterea eiusmodi adulescentes, non m o d o , ut ceteri fideles, doctrina usuque ad christiana praecepta formandi sunt, verum altiore quoque disciplina atque educatione instituendi, nec non christiana roborandi philosophia, quae ad veritatem dicitur perennis. H o d i e enim sincera ac religiosa institutio temporibusque respondens perquam necessaria videtur, in- specta tum contraria inque dies crebrescente aevi inclinatione ad ea, quae specie tenus aestimantur, tum repugnantia quotidie frequentiore ad cogitandum ad seque recolligendum, ita ut non pauci, in religiosis quoque officiis obeundis, subito potius animi affectu, quam mentis iudicioducantur. Id igitur, quod A c t i o Catholica in aliis nationibus percommode facit, Actu Pii Pp. J95 XI ut religiosa animorum institutio atque informatio inter litteratis- adulescentes et laureatos catholicos primas partes habeat, valde optamus, Ut etiam apud vos, congruenter ipsis patriae vestrae condicionibus ac necessitatibus, pro viribus efficiatur. Minime autem dubitamus, quin Universitatum studiorum alumni, A c t i o n i Catholicae istic adscripti, Nostris votis optatisque plane respondeant. Isti enim, p r o variis Ipeorum adiunctis, alii aliam consociationis structuram mutuantes, tamquam selecta ac praevalida pars Catholicae ipsius A c t i o n i s , non m o d o spem p o r tendunt aevi melioris, sed iam nunc de Ecclesia civilique societate egregie mereri possunt, seu quod apostolatum inter condiscipulos gerant, sive quod varias partes et multiplicia A c t i o n i s Catholicae instituta prudenter sagaciterque regant. Status ipse, qui nunc est, istius nationis Nobis suadet, ut ad memoriam vestram revocemus, quanto studio necesse sit aetatem tueri puerilem, cuius innocentiae tot * struuntur insidiae, cuiusque morum ad christiana praescripta conformatio perardua effecta est. Qua in re catholicis Mexicanis duo potissimum incumbunt ofiicia : alterum, quod appellant, negativum, ut pueri ab impia et corruptrice schola omni virium contentione arceantur; alterum positivum, ut religiosa adsistentia instructioque iisdem sedulo praebeatur. D e priore autem officio, tanti ponderis tantaeque difficultatis, mentem Nostram iam nuper quoque significavimus. Quod attinet vero ad religiosam institutionem, licet vos sacris administris fidelibusque eam instanter iam commendasse pernovimus, tamen, pro summa huius rei necessitate, iterum vos commoiiefactos volumus, ut in omnibus dioecesibus, sicut in quibusdam tam laudabiliter fit, sacerdotes et sodales A c t i o n i s Catholicae, nulli curae laborique parcentes, acerrime intendant ad servandos D e o Ecclesiaeque eiusmodi parvulos, erga quos Salvator divinus tantam prae ceteris dilectionem apertissime tulit. Futura porro condicio puerorum atque adulescentium, qui nunc f o rent, — iterum vobis edicimus summa cum paterni cordis aegritudine, — Nos vehementer angit atque sollicitat. Manifesta sunt enim pericula, quibus nunc quum maxime pueritia atque adulescentia obiiciuntur, ubique sane gentium, at eo magis in M e x i c o , ubi tot scripta typis edita d o ctrinas religioni moribusque adversas late diffundunt, imperitosque iuvenes ad defectionem a Iesu Christo improbe impellunt. Quo itaque tanta ruina impediatur et pericula iuventae imminentia mature avertantur, statim adhibenda sunt legalia omnia adiumenta, ut Foedera patrumfamilias, ut Comitatus moralitatis et vigilantiae circa scripta in vulgus edita, ut Comitatus censurae de rebus cinematographicis. Acta ¡96 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quo autem singuli arceantur a malo, nullum profecto tutius praesidium exstare videtur, ut experimenta ubique terrarum facta Nobis clare testantur, quam si ii A c t i o n i Catholicae adscribantur, ubi praeclara virtutis et castimoniae habetur educatio, ubi peridonea christianae fortitudinis palaestra constituitur. Isti sane adulescentes, excelsa christianae vitae perfectione suaviter allecti, ac superno roborati auxilio, quod preces et suscepta sacramenta arcessunt, libenter alacriterque suorum sodalium animos D e o comparabunt, laetam fructuum segetem percepturi. H o c plane confirmat, prae gravissimis Mexici necessitatibus, Catholicam A c t i o n e m nequaquam dici posse minoris momenti opus; ita ut si ipsa, quae animos ad officiorum conscientiam et ad virtutem informat, aliis operositatis generibus utcumque postponeretur, etiam si ageretur de libertatibus ordinis religiosi civilisque tuendis, miserandus error c o m mitteretur, quia Mexicanorum salus, sicut cuiusque humanae consociationis, imprimis posita est in doctrina Evangelii immutabili atque aeterna, inque moribus sincere integreque christianis. Proposita eiusniodi aestimandarum rerum mensura, concedendum sane est, ad christianam vitam explicandam, externa quoque subsidia, quae sensibus percipiuntur, esse necessaria, pariterque Ecclesiae, tamquam hominum societati, opus omnino esse, ad vitae usuram atque incrementum, iusta agendi libertate, ipsosque fideles iure gaudere in societate civili vivendi ad rationis conscientiaeque praescripta. Consequens ergo est, ut, quum nativae libertates ordinis religiosi civilisque impugnentur, cives catholici id perferre patique non possint. Attamen horum quoque iurium libertatumque vindicatio, pro diversis rerum adiunctis, magis vel minus opportuna, magis vel minus vehemens esse potest. V o s autem ipsi, Venerabiles Fratres, pluries fideles vestros docuistis, Ecclesiam, etiam c u m gravi suo i n c o m m o d o , pacis atque ordinis fautricem esse, omnemque iniustam rebellionem vel violentiam contra c o n stitutas potestates condemnare. Ceterum apud v o s affirmatum quoque est, si quando potestates ipsae iustitiam ac veritatem manifeste impugnent, ita ut vel fundamenta auctoritatis evertant, non videri cur improbari debeant cives illi, qui in unum coalescant ad tuendos semet ipsos nationemque servandam, licita atque idonea auxilia adhibentes contra eos, qui imperio abutantur ad rem publicam labefactandam. Quod si huius quaestionis solutio a singularibus rerum adiunctis necessario pendet, nonnulla tamen principia sunt in lumine collocanda : 1. Vindicationes eiusmodi rationem medii seu finis relativi habent, non finis ultimi atque absoluti. Í97 Acta Pii Pp. XI '2. Eaedem, tamquam media, esse debent actiones licitae, neque intrinsece malae. 3. Quum ipsas ad finem idoneas et adaequatas esse oporteat, eatenus adhibendae sunt, quatenus ad propositum finem ex integro vel ex parte conducant, ita tamen, ut maiora damna communitati et iustitiae non afferant, quam ipsa damna resarcienda. 4. Usus vero talium mediorum et plenum civilium politicorum que iurium exercitium, quum causas quoque ordinis mere temporalis technicique aut violentae defensionis complectantur, non attingunt directe munus Catholicae A c t i o n i s , licet ad eandem officium pertineat catholicos viros instruendi ad propria iura recte exercenda, eademque ex communis boni necessitate iustis modis vindicanda. 5. Clerus et A c t i o Catholica, — quum ob missionem pacis amorisque sibi concreditam omnes homines « in vinculo pacis » 7 devincire tenean- tur, — plurium ad nationis prosperitatem conferre debent, tum civium classiumque coniunctionem maxime fovendo, tum obsecundando omnibus socialibus inceptis, quae a Christi doctrina moralique lege non discordent. Ceterum huiusmodi operositas Mexici catholicorum, claro nobilique consilio peracta, eo feliciores exitus consequetur, quo magis catholici ipsi ante oculos habebunt eam supernaturalis vitae cognitionem, religiosamque morum institutionem illudque ad R e g n u m Christi dilatandum studium, quae A c t i o Catholica tradenda sibi proponit. Si igitur fideles unanimes, libertatem sibi a Christo vin dicatam 8 abdicare nolentes, inter se consociaverint, quae umquam humana p o testas aut vis eos peccato mancipaverit? quodnam periculum., quaenam persecutio tam fortia pectora separaverint a caritate C h r i s t i ? 9 H a e c autem perfecti christiani civisque institutio, in qua vis supernaturalis cunctas eius dotes actionesque nobilitai atque extollit, multum quoque confert, ut facile intelligitur, ad civica et socialia officia recte persolvenda. Contra hostes Ecclesiae iam ipse Augustinus fortiter affirmavit : (( Qui doctrinam Christi adversam dicunt esse reipublicae ... dent tales provinciales, tales maritos, tales coniuges, tales parentes, tales filios, tales dominos, tales servos, tales reges, tales iudices ... quales esse praecipit doctrina christiana, et audeant eam dicere adversam esse reipublicae, immo vero dubitent confiteri magnam, si ei obtemperetur, salutem esse reipublicae » . 7 Ephes.., IV, 1 0 8. » Gal., IV, 31. 9 10 Cfr. Rom., V I I I , 35. Epist. 1SS ad .Marcellinum, c. 2, n. 15. 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quapropter catholicus civis, quum de Ecclesiae patriaeque bono agatur, probe cavebit, verbi gratia, ne iure suffragii utendo abstineat; neque profecto umquam exstabunt Christi fideles, qui ad civilia et politica iura exercenda in plures disiungantur factiones, quandoque inter se miserabiliter contendentes, vel ecclesiasticae auctoritatis normis repugnantes. Ita enim augeretur confusio viriumque dissipatio in detrimentum A c t i o n i s Catholicae et causae ipsius, quae illis tuenda esset. Mentionem iam fecimus de inceptis, quae extra Catholicam A c t i o nem sunt, quamvis cum ea minime discordantia, ut opera quae a partibus politicis vel ab institutis mere oeconomicis socialibusque absolvuntur. Sed plura alia exstant incepta atque consociationes, — ut Foedera p a t r e m familias ad tuendam scholasticam libertatem religiosamque institutionem, Sodalitas civium ad familiam, nuptiarumque sanctitudinem moresque publicos integre servanda — quae per A c t i o n e m Catholicam explicari possunt, eiusque centrali moderamine fulciri. Quandoquidem A c t i o Catholica non in orbe quodam clauso versatur, sed veluti e fonte c i r c u m luce et calore latissime radiante, alia quoque incepta aliasque institutiones auxiliares congruenter disponit, quae, licet quadam autonomia iustaque agendi libertate ad particularem cuiusque finem necessaria fruantur, generales tamen normas regulasque communes sequantur oportet. H o c praecipue expostulatur a vestra tam ampla natione, in qua propter locorum necessitatumque varietatem fieri potest, ut, integris communibus principiis, diversae structurae formae adhibeantur, et aliae alibi eiusdem causae solutiones, aeque tamen iustae, re ipsa oriantur. Vestrum plane est, Venerabiles Fratres, quos Spiritus Sanctus posuit regere Ecclesiam Dei, quae in hisce casibus agenda sint pressius decernere, fideliumque vestrorum erit decretis vestris libenter fideliterque parere. Quod certe Nobis magnopere cordi est, quia recta intentio atque oboedientia sunt, omni tempore omnique l o c o , condiciones prorsus necessariae ad superna auxilia pastorali officio A c t i o n i q u e Catholicae devocanda, simulque ad efficiendam communem quandam agendi rationem viriumque coniunctionem, sine quibus apostolatus omnino caret fecunditate. Obsecramus igitur etiam atque etiam probos Mexici catholicos, ut oboedientiam ac disciplinam diligant colant que : « Oboedite praepositis vestris et subiacete eis. Ipsi enim pervigilant, quasi rationem pro animabus vestris r e d d i t u r i » . 1 1 Hilaris autem esto oboedientia, ad vir- tutes optimas excitatrix. Qui enim aegre, veluti coactus, oboedit, internam animi indignationem erfunden s in acerbas censuras adversus prae- 11 Hebr., XIII, 17. Acia Pii Pp. XI 199 positos laborumque socios, et contra ea quae ipsius optatis répugnent, divinos favores avertit, disciplinae frangit robur et ubi est aedificandum destruit. Praeter oboedientiam et disciplinam memorare Nobis placet alia quoque universae caritatis officia, in ipso capite quarto epistulae S. Pauli ad Ephesios, de quo supra mentionem fecimus, declarata, quae Actionis Catholicae sociis, tamquam norma praecipua, proferenda videntur : « Obsecro itaque vos ego vinctus in D o m i n o , ut digne ambuletis ... cum omni humilitate et mansuetudine, cum patientia, supportantes invicem in caritate, solliciti servare unitatem Spiritus in vinculo pacis. Unum corpus e t unus Spiritus » . 1 2 Carissimos ergo Mexici filios, qui tantam curarum sollicitudinumque Nostri Pontificatus partem constituunt, rursus vehementerque adhortamur ad unitatem, ad caritatem, ad pacem, in laborioso apostolatu Catholicae Actionis, quae Mexico Christum restituet ac terrenam insuper conciliabit prosperitatem. Nostra eiusmodi vota Nostrasque preces ad pedes reverenter deponimus caelestis vestrae Patronae, quam sub titulo Nostrae Dominae de Guadalupe invocatis, quaeque in celeberrimo Sanctuario isto boni cuiusque Mexicani amorem et venerationem iugiter excitat. Deiparam ipsam, quae sub eodem titulo pie recolitur in alma Urbe, in qua N o s paroeciam quoque in eius honorem condidimus, impense efflagitamus, ut Nostris vestrisque votis materna gratia obsecundans, a D e o omnipotenti omnia fausta ac felicia Mexico obtineat cum pace Christi in R e g n o Christi. H o c quidem animo, 'hac fiducia erecti, vobis, Venerabiles Fratres, vestris sacerdotibus, A c t i o n i s Catholicae sociis, omnibus fidelibus, nec non universae nobili Mexicanae nationi, A p o s t o l i c a m Benedictionem effusa in D o m i n o caritate impertimus. Esto Nostra haec Epistula, in Paschate Christi Resurrectionis data, pignus spiritualis patriae vestrae resurrectionis auspiciumque paternum, ita ut, quemadmodum vos passionis Christi socii fuistis, aeque sitis participes eiusdem resurrectionis. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v i n mensis martii, D o minica Resurrectionis D o m i n i Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCXXXVII, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. XI 12 Ephes., IV, 1-4. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CARTA APOSTOLICA DE SU SANTIDAD EL PAPA PIO XI AL EPISCOPADO MEJICANO: SOBRE LA SITUACIÓN RELIGIOSA. VENERABLES HERMANOS SALUD Y BENEDICION APOSTÓLICA N o s es muy c o n o c i d a y para Nuestro Corazón Paternal gran motivo de consuelo, vuestra constancia, la de vuestros Sacerdotes y la de la mayor parte de los fieles mejicanos en profesar ardientemente la fe católica, y en resistir a las imposiciones de aquellos que, ignorando la divina excelencia de la religión de Jesucristo, y conociéndola sólo a través de las calumnias de sus enemigos, se engañan creyendo no poder hacer reformas favorables al pueblo si no es combatiendo la religión de la gran mayoría. Pero por desgracia los enemigos de D i o s y de Jesucristo han logrado atraer aun a muchos tibios o tímidos, los cuales, si bien adoran a Dios en lo íntimo de sus conciencias, sin embargo, sea por respeto humano, sea por temor de males terrenos, se hacen, al menos materialmente, cooperadores de la descristianización de un pueblo que debe a la religión sus mayores glorias. Contrastando con tales apostasías o debilidades, que Nos afligen p r o fundamente, se N o s hace todavía más laudable y meritoria la resistencia al mal, la práctica de la vida cristiana y la franca profesión de Fe de aquellos numerosísimos fieles que V o s o t r o s , Venerables Hermanos, y con V o s o t r o s Vuestro Clero, ilumináis y guiáis, dirigiéndolos con la solicitud pastoral y precediéndoles con el espléndido ejemplo de Vuestra vida. Esto N o s consuela en medio de Nuestras amarguras, y engendra en Nos la esperanza de días mejores para la Iglesia Mejicana, la cual, reanimada con tanto heroísmo, y sostenida por las oraciones y sacrificios de tantas almas escogidas, no puede perecer, antes bien florecerá más vigorosa y lozana. Y precisamente para reavivar vuestra confianza en el auxilio divino, y para animaros a continuar en la práctica de una vida cristiana y fervorosa, os dirigimos esta carta, y N o s valemos de esta ocasión para recordaros c ó m o , en las actuales difíciles circunstancias, los medios más eficaces para una restauración cristiana son, también entre V o s o t r o s , antes de todo la santidad de los Sacerdotes, y en segundo lugar una formación de 201 Actu Pii Pp. XI los seglares tan apta y cuidadosa que los haga capaces de cooperar fructuosamente al apostolado jerárquico, cosa tanto más necesaria en Méjico cuanto más lo exigen la extensión de su territorio y las demás circunstancias del país, a todos conocidas. P o r eso, nuestro pensamiento se fija en primer lugar en aquellos que deben ser luz que ilumina, sal que conserva, fermento bueno que penetra toda la masa de los fieles; quiero decir, Vuestros Sacerdotes. En verdad, Nos sabemos con cuánta tenacidad, y a costa de cuántos sacrificios procuráis la selección y el desarrollo de las vocaciones sacerdotales, en medio de toda clase de dificultades, íntimamente persuadidos de que así resolvéis un problema vital, mejor dicho, el más vital de todos los problemas relativos al porvenir de esa Iglesia. En vista de la i m p o sibilidad casi absoluta de tener actualmente en Vuestra Patria Seminarios bien organizados y tranquilos, habéis encontrado en esta A l m a Ciudad para Vuestros Clérigos, un refugio amplio y afectuoso en el Colegio P í o Latino Americano, el cual ha formado y sigue formando en ciencia y virtud a tantos beneméritos Sacerdotes, y que por su labor inapreciable Nos es particularmente querido. P e r o , siendo casi imposible en muchísimos casos enviar Vuestros alumnos a B o m a , habéis trabajado solícitamente por hallar un asilo en la hospitalidad de una gran Nación vecina. Al congratularnos con Vosotros por tan laudable iniciativa, que está ya convirtiéndose en consoladora realidad, expresamos de nuevo Nuestra gratitud a todos aquellos que tan generosamente os han brindado hospitalidad y ayuda. Y con esta ocasión recordamos con paternal insistencia Nuestra v o luntad expresa de que se dé a conocer y se explique convenientemente, no sólo a los Clérigos, sino a todos los Sacerdotes, nuestra E n c í c l i c a : Ad Catholici Sacerdotii, la cual expone Nuestro pensamiento en esta materia, que es la más grave y transcendental entre todas las materias graves y transcendentales p o r N o s tratadas. F o r m a d o s así los Sacerdotes Mejicanos según el Corazón de Jesu5 cristo, sentirán que en las actuales condiciones de su Patria (de las cuales ya hablamos en Nuestra Carta Apostólica Paterna sane sollicitudo del 2 de febrero de 1926), que son tan semejantes a las de los primeros tiempos de la Iglesia — cuando los Apóstoles recurrían a la colaboración de los seglares — sería muy difícil reconquistar para D i o s tantas almas extraviadas, sin el auxilio providencial que prestan los seglares mediante la A c c i ó n Católica. Tanto más que entre éstos prepara a veces la Gracia almas generosas prontas a desarrollar la más Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 202 fructuosa actividad si encuentran un Clero d o c t o y santo que sepa comprenderlas y guiarlas. A s í que, a los Sacerdotes Mejicanos, que han dedicado toda su vida al servicio de Jesucristo, de la Iglesia y de las almas, es a quienes dirigimos este primero y más caluroso llamamiento, para que se decidan a secundar Nuestra solicitud y la Vuestra por el desarrollo de la A c c i ó n Católica, dedicando a ella las mejores energías y la más cuidadosa diligencia. Los métodos de una eficaz colaboración de los seglares a Vuestra a c c i ó n en el apostolado no saldrán fallidos, si los sacerdotes se emplean c o n diligencia en cultivar al pueblo cristiano con una sabia dirección espiritual y c o n una esmerada instrucción religiosa, no diluida en discursos vanos, sino nutrida de sana doctrina tomada de las Sagradas Escrituras y llena de unción y de fuerza. Es verdad que no todos comprenden de lleno la necesidad de este santo apostolado de los seglares a pesar de que, desde nuestra primera Enciclica, UM Arcano Dei, Nos declaramos que indudablemente pertenece al ministerio pastoral y a la vida cristiana. P e r o ya que, c o m o hemos indicado, N o s dirigimos a Pastores que deben reconquistar una grey tan vejada y en cierto modo dispersa, hoy más que nunca os recomendamos que os sirváis de aquellos seglares a los cuales, c o m o a piedras vivas de la santa casa de Dios, S. Pedro atribuía una recóndita dignidad que los hace en cierto modo partícipes de un sacerdocio santo y real. En efecto, todo cristiano consciente de su dignidad y de su responsabilidad c o m o hijo de la Iglesia y miembro del Cuerpo místico de Jesucristo — « multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter alterius membra » ( R o m . , 12, 5) — no puede menos de reconocer que entre todos los miembros de este cuerpo debe existir una comunicación recíproca de vida, y solidaridad de intereses. De aquí las obligaciones de cada uno en orden a la vida y al desarrollo de todo el organismo « in aedificationem Corporis Christi » ; de aquí también la eficaz contribución de cada miembro a la glorificación de la Cabeza y de su Cuerpo místico (Eph., 4, 12-16). De estos principios claros y sencillos, ¡qué consecuencias tan consoladoras, qué orientaciones tan luminosas brotan para muchas almas, indecisas todavía y vacilantes, pero deseosas de orientar sus ardorosas actividades! ¡qué impulsos para contribuir a la difusión del Reino de Cristo y la salvación de las almas ! P o r otra parte, es evidente que el apostolado así entendido no proviene de una tendencia puramente natural a la acción, sino que es fruto Acta Pii Pp. XI 203 d e ' u n a sólida formación interior, es la expansión necesaria de un amor intenso a Jesucristo y a las almas redimidas con su preciosa sangre, que le lleva a imitar su vida de oración, de sacrifìcio y de celo inextinguible. Esta imitación de Jesucristo suscitará multiplicidad de formas de apostolado en los diversos campos donde las almas están en peligro, o se hallan comprometidos los intereses del divino R e y , se extenderá a todas las obras de apostolado, que de cualquier manera caigan dentro de la divina misión de la Iglesia, y por consiguiente penetrará no solamente en el ánimo de cada uno de los individuos, sino también en el santuario de la familia, en la escuela y aun en la vida pública. Pero la magnitud de la obra no debe hacer que os preocupéis más del número que de la calidad de los colaboradores. Conforme al ejemplo del divino Maestro, que quiso precediera a unos pocos años de su labor apostólica una larga preparación, y se limitó a formar en el Colegio A p o s t ó l i c o no muchos, pero sí escogidos instrumentos, para la futura conquista del m u n d o ; así también V o s o t r o s , Venerables Hermanos, p r o curaréis en primer lugar la formación sobrenatural de Vuestros directores y propagandistas, sin preocuparos ni afligiros demasiado porque sean a los principios un «pusillus grex ». Y pues sabemos que estáis ya trabajando en esté sentido, os expresamos Nuestra complacencia por haber ya escogido escrupulosamente y formado c o n diligencia buenos colaboradores que, juntamente c o n la palabra y con el ejemplo, llevarán el fervor de la vida y del apostolado cristiano a las diócesis y a las parroquias. Este trabajo Vuestro ha de ser sólido y profundo, ajeno a la notoriedad y al aparato, enemigo de métodos ruidosos, trabajo que sepa desarrollar su actividad en silencio, aunque el fruto se haga esperar y no sea de mucho brillo, a manera de la semilla, que soterrada, prepara con un aparente reposo la nueva planta vigorosa. P o r otra parte, la formación espiritual y la vida interior que f o mentéis en estos Vuestros colaboradores los pondrán en guardia contra los peligros y posibles extravíos. Teniendo presente el fin último de la A c c i ó n Católica, que es la santificación de las almas, según el precepto evangélico: « q u a e r i t e primum R e g n u m D e i » (Matt., 6 , 33), no se correrá el peligro de sacrificar los principios a fines inmediatos o secundarios, y no se olvidará jamás que a ese fin último se deben también subordinar las obras sociales y económicas y las iniciativas de caridad. Nuestro Señor Jesucristo nos lo enseñó con su ejemplo, pues, aun 204 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale cuando en la inefable ternura de su divino Corazón, que le hacía exclamar : « Misereor super turbam... n o l o eos remittere ieiunos, ne forte deficiant in via » ( M a r c , 8, 2-3), curaba las enfermedades del cuerpo y remediaba las necesidades temporales; nunca perdía de vista el fin último de su Misión, es decir, la gloria de su Padre y la salud eterna de las almas. P o r consiguiente no caen fuera de la actividad de la A c c i ó n Católica las llamadas obras sociales, en cuanto miran a la actuación de los principios de la justicia y de la caridad, y en cuanto son medios para ganar a las muchedumbres, pues muchas veces no se llega a las almas sino a través del alivio de las miserias corporales y de las necesidades de orden e c o n ó m i c o , p o r lo que Nos mismo, así c o m o también Nuestro Predecesor de santa memoria, León X I I I , las hemos recomendado muchas veces. P e r o , aun cuando la A c c i ó n Católica tiene el deber de preparar personas aptas para dirigir tales obras, de señalar los principios, que deben orientarlas, y de dar normas directivas, sacándolas de las genuinas enseñanzas de Nuestras Encíclicas, sin embargo no debe tomar la responsabilidad en la parte puramente técnica, financiera o econó- mica, que está fuera de su incumbencia y finalidad. En oposición a las frecuentes acusaciones que sé hacen a la. Iglesia de descuidar los problemas sociales o ser incapaz de resolverlos, no ceséis de proclamar que solamente la doctrina y la obra de la Iglesia, a la que asiste su Divino Fundador, pueden dar el remedio para los gravísimos males que afligen a la humanidad. A V o s o t r o s , p o r consiguiente, compete el emplear (como os esforzáis ya en hacerlo) estos principios fecundos, para resolver las graves cuestiones sociales que hoy perturban a vuestra patria, c o m o p o r ejemplo, el problema agrario, la reducción de los latifundios, el mejoramiento de las condiciones de vida de los trabajadores y de sus familias. Recordaréis que, quedando siempre en salvo la esencia de los derechos primarios y fundamentales, c o m o el de la propiedad, algunas veces el bien c o m ú n impone restricciones a estos derechos y un recurso más frecuente que en tiempos pasados a la aplicación de la justicia social. En algunas circunstancias, para proteger la dignidad de la persona humana puede hacer falta el denunciar c o n entereza las condiciones de vida injustas e indignas, pero al mismo tiempo será necesario evitar, tanto el legitimar la violencia que se escuda c o n el pretexto de poner remedio a los males de las masas, c o m o el admitir y favorecer c a m bios de maneras de ser seculares en la economía social, hechos sin tener èn cuenta la equidad y la moderación, de manera que vengan a causar Acta Pii Pp. XI 205 resultados más funestos que el mal mismo al que se quería poner remedio. Esta intervención en la cuestión social os dará oportunidad de ocuparos con celo particular dé la suerte de tantos pobres obreros, que tan fácilmente caen presa de la propaganda descristianizadora, engañados por el espejismo de las ventajas económicas que se les presentan ante los ojos, c o m o precio de su apostasia de Dios y de la Santa Iglesia. Si amáis verdaderamente al obrero (y debéis amarlo porque su c o n dición se asemeja más que ninguna otra a la del Divino Maestro), debéis prestarle asistencia material y religiosa. Asistencia material, procu- rando que se cumpla en su favor, rio sólo la justicia conmutativa, sino también la justicia social, es decir, todas aquellas providencias que miran a mejorar la c o n d i c i ó n del proletario; y asistencia religiosa, prestándole los auxilios de la religión, sin los cuales vivirá hundido en un materialismo que lo embrutece y lo degrada. No menos grave ni menos urgente es otro deber, el de la asistencia religiosa y económica a los campesinos, y en general a aquella no pequeña parte de mejicanos, hijos Vuestros, en su mayor parte agricultores, que forman la población indígena : son millones de almas redimidas por Cristo, confiadas por El a Vuestros cuidados, y de las cuales un día os pedirá cuenta; son millones de seres humanos que frecuentemente viven en condición tan triste y miserable que no gozan ni siquiera de aquel mínimo de bienestar indispensable para conservar la dignidad humana. Os conjuramos, Venerables Hermanos, por las entrañas de Jesucristo, que tengáis cuidado particular de estos H i j o s , que exhortéis a Vuestro Clero para que se dedique a su cuidado c o n celo siempre más ardiente, y que hagáis que toda la A c c i ó n Católica Mejicana se interese por esta obra de redención moral y material. No podemos dejar de recordar aquí un deber cuya importancia va siempre creciendo en estos últimos años : el cuidado de los mejicanos emigrados, los cuales, arrancados de su tierra y de sus tradiciones, muy fácilmente quedan envueltos entre las insidiosas redes de aquellos emisarios que pretenden inducirlos a apostatar de su F e . Un convenio con vuestros celosos hermanos de los Estados Unidos de América os daría por resultado una asistencia más diligente y organizada por parte del Clero local, y aseguraría para los emigrados mejicanos esas providencias económicas y sociales que tan grande desarrollo han alcanzado entre los católicos de los Estados Unidos. La A c c i ó n Católica no puede dejar de preocuparse de las clases más humildes y necesitadas, de los obreros, de los campesinos, de los Acta 206 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale emigrados; pero en otros campos tiene también deberes no menos imprescindibles : entre otros, debe ocuparse con solicitud muy particular de los estudiantes, que un día, terminada su carrera,'ejercerán grande influencia en la sociedad y quizá ocuparán también cargos públicos. A la práctica de la religión cristiana, a la formación del carácter, que son principios fundamentales para los fieles, debéis añadir para los estudiantes una especial y cuidadosa educación y preparación intelectual basada en la filosofía cristiana, es decir, en la filosofía que con tanta verdad lleva el nombre de « filosofía perenne »; pues hoy día — dada la tendencia cada vez más generalizada de la vida moderna hacia las exterioridades, la repugnancia y la dificultad para la reflexión y el recogimiento, y la propensión, en la misma vida espiritual, a dejarse guiar p o r el sentimiento más bien que p o r la razón — se hace mucho más necesaria que en otros tiempos una instrucción religiosa sólida y esmerada. Deseamos ardientemente que se haga entre vosotros, a lo menos en el grado que os sea posible y adaptando la instrucción a las condiciones particulares, a las necesidades y posibilidades de Vuestra Patria, lo que tan laudablemente hace la A c c i ó n Católica en otros países por la formación cultural y para lograr que la instrucción religiosa tenga el primado intelectual entre los estudiantes y profesionistas católicos. Grande esperanza de un porvenir mejor en Méjico nos hacen concebir los jóvenes universitarios que trabajan en la A c c i ó n Católica, y estamos seguros de que no defraudarán nuestras esperanzas. Es evi- dente que ellos forman parte, y parte importante, de esta A c c i ó n Católica, que tan dentro está de nuestro corazón, sean cuales fueren las formas de su organización, ya que éstas dependen en gran parte de las condiciones y circunstancias locales y varían de región a región. Estos universitarios no solamente forman, c o m o acabamos de decir, la más firme esperanza de un mañana mejor, sino que ya ahora mismo pueden ofrecer efectivos servicios a la Iglesia y a la Patria, ya sea p o r el apostolado que ejerciten entre sus compañeros, ya sea dando a las diferentes ramas de la A c c i ó n Católica directores capaces y bien formados. Las singulares condiciones de Vuestra Patria nos obligan a llamar Vuestra atención sobre el necesario, imperioso e imprescindible cuidado de los niños, a cuya inocencia se tienden asechanzas, y cuya educación y formación cristianas están sometidas a una prueba tan dura. A t o d o s los católicos mejicanos se les imponen estos dos graves preceptos : el primero negativo, de alejar en cuanto sea posible a los niños de la escuela impía y corruptora; el segundo positivo, de darles una esmerada instrucción religiosa y la debida asistencia para mantener su vida Actu Pii Pp. XI 207 espiritual. Sobre el primer punto, tan grave y delicado, recientemente tuvimos ocasión de manifestaros Nuestro pensamiento. P o r lo que hace a la instrucción religiosa, aunque sabemos c o n .cuánta insistencia V o s o tros mismos la habéis recomendado a Vuestros Sacerdotes y a Vuestros fieles; a pesar de t o d o , os repetimos que, siendo éste en la actualidad u n o de los más importantes y capitales problemas para la Iglesia Mejicana, es necesario que lo que tan laudablemente se practica ya en algunas d i ó cesis se extienda a todas las demás, de manera que los Sacerdotes y miembros de la A c c i ó n Católica se apliquen c o n todo ardor y sin aterrarse ante ningún sacrificio a conservar para D i o s y para la Iglesia estos pequeñuelos, por los cuales el Divino Salvador mostró tan grande predilección. El porvenir de las nuevas generaciones (os lo repetimos con toda la angustia de Nuestro corazón paterno) despierta en Nos la más premurosa solicitud y la ansiedad más viva. Sabemos a cuántos peligros se halla expuesta, hoy más que nunca, la niñez y la juventud, en todas partes, pero de un m o d o particular en Méjico, donde una prensa inmoral y antirreligiosa pone en sus corazones la semilla de la apostasia. Para remediar mal tan grave y para defender Vuestra juventud de esos peligros, es necesario que se pongan en movimiento todos los medios legales y todas las formas de organización, c o m o p o r ejemplo las Ligas de Padres de familia, los Comités de moralidad y de vigilancia sobre las publicaciones y de censura de los cinematógrafos. A c e r c a de la defensa individual de los niños y jóvenes, sabemos, por los testimonios que Nos llegan de todo el mundo, que el trabajar en las filas de la A c c i ó n Católica constituye la mejor tutela contra las asechanzas del mal, la más bella escuela de virtud y de pureza, la palestra más eficaz de fortaleza cristiana. Estos jóvenes, entusiasmados con la belleza del ideal cristiano, sostenidos c o n la ayuda divina que alcanzan por medio de la oración y los sacramentos, se dedicarán con ardor y alegría a la conquista de las almas de sus compañeros, recogiendo una consoladora cosecha de grandes bienes. Esta misma razón constituye una nueva prueba de que ante los graves problemas de Méjico no puede decirse que la A c c i ó n Católica ocupe un lugar de secundaria importancia; y p o r tanto, si esta Institución, que es educadora de las conciencias y formadora de las cualidades m o rales, fuese de algún m o d o pospuesta a otra obra extrínseca de cualquiera especie, aunque se tratase de defender la necesaria libertad religiosa y c i v i l ; se incurriría en una dolorosa ofuscación, porque la salvación de Méjico, c o m o la de toda sociedad humana, está ante todo en la eterna 2108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e inmutable doctrina evangèlica y en la práctica sincera de la moral cristiana. P o r lo demás, una vez establecida esta gradación de valores y actividades, hay que admitir que la vida cristiana necesita apoyarse, para su desenvolvimiento, en medios externos y sensibles; que la Iglesia, p o r ser una sociedad de hombres, no puede existir ni desarrollarse si no goza de libertad de acción, y que sus hijos tienen derecho a encontrar en la sociedad civil posibilidades de vivir en conformidad c o n los dictámenes de sus conciencias. P o r consiguiente, es muy natural que, cuando se atacan aun las más elementales libertades religiosas y cívicas, los ciudadanos católicos no se resignen pasivamente a renunciar a tales libertades. Aunque la reivindicación de estos derechos y libertades puede ser, según las circunstancias, más o menos oportuna, más o menos enérgica. V o s o t r o s habéis recordado a Vuestros hijos más de una vez que la Iglesia fomenta la paz y el orden, aun a costa de graves sacrificios, y que condena toda insurrección violenta que sea injusta, contra los p o deres constituidos. P o r otra parte también vosotros habéis afirmado que, cuando llegara el caso de que esos poderes constituidos se levantasen contra la justicia y la verdad hasta destruir aun los fundamentos mismos de la Autoridad, no se ve c ó m o se podría entonces condenar el que los ciudadanos se unieran para defender a la Nación y defenderse a sí mismos con medios lícitos y apropiados contra los que se valen del poder público para arrastrarla a la ruina. Si bien es verdad que la solución práctica depende de las circunstancias concretas, c o n todo, es deber Nuestro recordaros algunos principios generales que hay que tener siempre presentes, y son : 1° Que estas reivindicaciones tienen razón de medio, o de fin relativo, no de fin último y absoluto; o 2 Que en su razón de medio deben ser acciones lícitas y no intrínsecamente malas; o 3 Que si han de ser medios proporcionados al fin, hay que usar de ellos solamente en la medida en que sirven para conseguirlo o hacerlo posible en todo o en parte, y en tal m o d o que no proporcionen a la comunidad daños mayores que aquellos que se quieren reparar; o 4 Que el uso de tales medios y el ejercicio de los derechos cívicos y políticos en toda su amplitud, incluyendo también los problemas de orden puramente material y técnico o de defensa violenta, no es en manera ninguna de la incumbencia del Clero ni de la A c c i ó n Católica c o m o tales instituciones; aunque también, p o r otra parte, a uno y otra Âctu PU Pp. XI 209 pertenece, el preparar a los católicos para hacer recto uso de sus derechos, y defenderlos c o n todos los medios legítimos, según lo exige el bien c o m ú n ; o 5 El Clero y la A c c i ó n Católica, estando, por su misión de paz y de amor, consagrados a unir a todos los hombres « in vinculo pacis » (Ephes., 4, 3 ) , deben contribuir a la prosperidad de la Nación, principalmente fomentando la unión de los ciudadanos y de las clases sociales, y colaborando a todas aquellas iniciativas sociales que no se opongan al d o g m a o a las leyes de la moral cristiana. P o r lo demás, la actividad cívica de los católicos mejicanos, desarrollada c o n un espíritu noble y levantado, obtendrá resultados tanto más eficaces, cuanto en mayor grado posean los católicos aquella visión sobrenatural de la vida, aquella educación religiosa y moral, y aquel celo ardiente p o r la dilatación del Reino de Nuestro Señor Jesucristo, que la A c c i ó n Católica se esfuerza en dar a sus miembros. Frente a una feliz coalición de conciencias que no están dispuestas a renunciar a la libertad que Cristo les reconquistó (Gal., 4, 31), ¿ q u é poder o fuerza humana podrá subyugarlas al pecado? ¿ Q u é peligros ni qué persecuciones podrán separar almas de ese temple, de la caridad de Cristo? ( R o m . , 8, 35). Esta recta formación del perfecto cristiano y ciudadano, cuyas buenas cualidades y acciones todas quedan ennoblecidas y sublimadas por el elemento sobrenatural, encierra en sí también, c o m o no podía menos de ser, el cumplimiento de los deberes cívicos y sociales. S. A g u s tín, encarándose c o n los enemigos de la Iglesia, les dirigía este desafío, que es un encomio de sus fieles, diciendo : « Dadme tales padres de familia, tales hijos, tales patrones, tales subditos, tales maridos, tales esposas, tales hombres de gobierno, tales ciudadanos, c o m o los que forma la doctrina cristiana; y si no podéis darlos, confesad que esta doctrina cristiana, si se cumple, es la salvación del Estado » (Epist., 138, c. 2 ) . Siendo esto así, un católico se guardará bien de descuidar por ejemplo el ejercicio del derecho de votar, cuando entran en juego el bien de la Iglesia o el de la Patria; ni habrá peligro de que los c a tólicos, para el ejercicio de las actividades cívicas y políticas, se organicen en grupos parciales, tal vez en pugna los unos contra los otros, o contrarios a las normas directivas de la autoridad eclesiástica : eso serviría para aumentar la confusión y desperdiciar energías con detrimento del desarrollo de la A c c i ó n Católica y de la misma causa que se quiere defender. Ya hemos indicado algunas actividades que, aunque no le son conAOTA, vol. IV, n. 5. — 10-4-937. 14 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium officiale 210 irarias, caen fuera del c a m p o de la A c c i ó n Católica, c o m o serían las actividades de partidos políticos y las de orden puramente e c o n ó m i c o social. P e r o existen otras muchas actividades benéficas que se pueden agrupar en torno al núcleo central de la A c c i ó n Católica, cuales son las Asociaciones de Padres de Familia para la defensa de las libertades escolares y de la enseñanza religiosa, la Unión de ciudadanos para la defensa de la familia, de la santidad del matrimonio y de la moralidad pública ; pues la A c c i ó n Católica no cristaliza rígidamente en esquemas fijos, sino que sabe coordinar, c o m o en derredor de un centro irradiador de luz y de calor, otras iniciativas e instituciones auxiliares, que, aun conservando una justa autonomía y c o n veniente libertad de acción, necesarias para lograr sus fines específicos, sienten la necesidad de seguir las normas programáticas de la A c c i ó n Católica. E s t o tiene una aplicación especial en el extenso territorio de Vuestra N a c i ó n , donde la variedad de necesidades y condiciones locales puede exigir que, conservando una base de principios comunes, se empleen métodos diferentes de organización y se den también soluciones prácticas diversas entre sí, pero igualmente rectas para resolver un mismo problema. A V o s o t r o s os tocará, Venerables Hermanos, puestos p o r el Espíritu Santo para gobernar la Igíesia de D i o s , dar la última decisión práctica en estos casos, a la cual obedecerán los fieles c o n docilidad y exactitud. Cosa que deseamos c o n todo nuestro corazón, porque la recta intenc i ó n y la obediencia siempre y en todas partes son condiciones indispensables para atraer las bendiciones divinas sobre el ministerio pastoral y sobre la A c c i ó n Católica y para fijar aquella unidad de dirección y aquella fusión de energías que son requisito indispensable para la fecundidad del apostolado. Conjuramos por tanto c o n toda Nuestra alma a los buenos católicos mejicanos a que tengan en grande estima y amen la obediencia y la disciplina. « Üboedite Praepositis vestris et subiacete eis. Ipsi enim pervigilant, quasi rationem p r o animabus vestris reddituri ». Y que sea obediencia llena de gozo y estimuladora de las mejores energías, « ut c u m gaudio hoc faciant et non gementes » (Hebr., 13, 17). El que no obedece sino con desgana y c o m o a la fuerza, desfogando su resentimiento interno en críticas amargas contra sus Superiores y compañeros de trabajo, contra todo lo que no es según el p r o p r i o parecer y j u i c i o , aleja las bendiciones divinas, debilita el nervio de la disciplina y destruye donde se debiera edificar. Junto con la obediencia y la disciplina Nos place traer a la memoria Acto Pii Pp. XI los otros deberes de caridad universal que N o s sugiere S. Pablo en ese mismo c a p . IV de la Epístola a los Efesios, que hemos ya citado y que debería ser la norma fundamental para todos los que trabajan en la A c c i ó n C a t ó l i c a : « O b s e c r o itaque vos ego vinctus in D o m i n o , ut digne ambuletis... cum omni humilitate et mansuetudine, cum patientia, supportantes invicem in charitate, solliciti servare unitatem Spiritus in vinculo pacis. Unum corpus et unus S p i r i t u s » (Eph., 4, 1-4). A Nuestros carísimos hijos mejicanos, a quienes tan grande parte cabe de los cuidados y de las afectuosas solicitudes de Nuestro Pontificado, les renovamos la exhortación a la unidad, a la caridad, a la paz, en el trabajo apostólico de la A c c i ó n Católica, llamado a devolver Cristo a Méjico y a restituiros la paz y aun la prosperidad temporal. Ponemos Nuestros votos y oraciones a los pies de Vuestra Celestial Patrona, Nuestra Señora de Guadalupe, que en su Santuario excita siempre el amor y la veneración de todos los mejicanos. A Ella, honrada y bendecida bajo ese título también en esta A l m a Ciudad, donde N o s erigimos una Parroquia dedicada a su honor, rogamos ardientemente quiera oír Nuestros votos y los Vuestros — para la futura prosperidad de Méjico, — de la paz de Cristo en el Reino de Cristo. Con estos votos y sentimientos os damos de todo corazón a Vosotros, a Vuestros Sacerdotes, a la A c c i ó n Católica Mejicana, a todos los queridos hijos de Méjico y a toda la Noble Nación Mejicana una especialísima Bendición Apostólica. Que esta Carta Nuestra, que hemos querido enviaros en la festividad de la Pascua de Resurrección, sea asimismo para vuestro país una prenda de resurrección espiritual, pues no es otro el anhelo de Vuestro Padre, sino que, así c o m o habéis participado tan íntimamente de los sufrimientos de Cristo, igualmente participéis de la gloria de su Resurrección. D a d o en R o m a , junto a San Pedro, en la fiesta de ia Pascua de Resurrección, el 28 de marzo de 1937, año X V I de Nuestro Pontificado. PIUS PP. XI 26 aprilis 19S7 An. et yol. X X I X (Ser. II, T . I T ) - Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i LUBLINENSIS-SIEDLCENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Incolae pagi Krame, pertinentes ad paroeciam Rogozno, dioecesis Lublinensis, ab Apostolica Sede efflagitarunt ut a memorata paroecia, ob magnam distantiam, seiungerentur et viciniori paroeciae Uscìmów, dioecesis Siedlcensis, incorporarentur. P o r r o Ssmus Dominus Noster Pius D i v . P r o v . P p . X I , rei opportunitate perpensa, attento consensu Ordinarii tum Lublinensis tum Siedlcensis, oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut praefatus pagus Krame a paroecia Rogozno et a dioecesi Lublinensi separetur atque paroeciae Uscimów et dioecesi Siédlcensi perpetuo tribuatur. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est R. P. Alaphridum Pacini, Gestorem ad interim negotiorum ecclesiasticorum apud Nuntiaturam A p o s t o l i c a m in Republica P o l o n a , eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidem facto onere mittendi intra sex menses ad hanc ACTA, vol. IV, n. 6. — 26-4-937. 15 214 Acta Apostolicae Sacram Congregationem Sedas — Commentarium Officiale Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuscumque non obstantibus. D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 19 decembris anni 1936. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis. V. Santoro, Adsessor. II ' RATISBONENSIS-AUGUSTANAE VINDELICORUM DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIUM Fideles pagi Forstwiesen, pertinentes ad paroeciam Geiseñfeld in dioecesi Ratisbonensi, ab Apostolica Sede efflagitarunt ut viciniori p a roeciae Manching, quae pertinet ad dioecesim Augustanam V i n d e l i c o rum, aggregarentur. P o r r o Ssmus Dominus Noster Pius D i v . P r o v . P p . X I , rei o p p o r tunitate perpensa, attento consensu tum Ordinarii Ratisbonensis t u m Ordinarii Augustani ac habito voto favorabili E x c m i P. D. Caesaris Orsenigo, Archiepiscopi titularis Ptolemaidensis in Libya ac Nuntii Apostolici in Germania, oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut praefatus pagus Forstwiesen a paroecia Geisenfeld et a dioecesi Ratisbonensi separetur atque paroeciae Manching et dioecesi Augustanae Vindelicorum, perpetuo tribuatur. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare d i - gnata est praefatum E x c m u m P. D. Caesarem Orsenigo, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidem facto onere mittendi intra sex menses ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuscunque non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, d i e 19 decembris anni 1936. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis. L . © S. V. Santoro, Adsessor. Sacra Congregatio Co* '•ìstorialis 215 III PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D o m i n u s Noster Pius, divina Providentia P a p a XI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore providere dignatus est, nimirum : die SO novembris 1936. — Cathedralibus Ecclesiis Basileensi et Luganensi praefecit R. D. Franciscum V o n Streng, parochum, ad Sanctae Clarae in civitate Basileensi. die is februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Halifaxiensi E x c . P. D. Ioannem Thomam Mae Nally, hactenus E p i s c o p u m Hamiltonensem. die 15 februarii 19S7. — Cathedrali Ecclesiae Bobiensi E x c . P. D. Bernardum Bertoglio, hactenus E p i s c o p u m titularem Nazianzenum. die 20 februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Mexicanae E x c . P. D. A l o y s i u m Martínez, hactenus Archiepiscopum tit. Misthiensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Salditanae E x c . P. D. Iosephum P r u d ' h o m m e , hactenus E p i s c o p u m Ecclesiae Principis Albertensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Letaeae R. P. Benignum Lucianum Migliorini, Ordinis Fratrum Minorum, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Angeli Mariae, Episcopi suburbicarii Praenestini, S. R. E. Card. Dolci. die 22 februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Arethusiae R. D. Henricum Wienken, Antistitem Urbanum, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P . D . Petri Legge, Episcopi Misnensis. die 6 martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Methonensi R. D. L u cianum Geraci, Archipresbyterum parochum in oppido « Petralia S o t tana », in dioecesi Cephaludensi, quem constituit Praelatum Ordinarium Praelaturae nullius S. Luciae. die IS martii. — Cathedralibus Ecclesiis, aeque principaliter unitis, Valvensi et Sulmonensi R. D. Lucianum Marcante, Archipresbyterum-parochum in oppido « Cologna Veneta » in dioecesi Vicentina. — Cathedrali Ecclesiae Bovinensi R. P. Innocentium Alaphridum Russo, Ordinis Fratrum Minorum. — Cathedrali Ecclesiae Arassuahyensi R. P. Iosephum d'Haas, Ordinis Fratrum Minorum. — Titulari episcopali Ecclesiae Dascyleotanae R. D. Iulium Bieniek, Cancellarium Curiae dioecesis Katowicensis, quem deputavit A u x i l i a r e m E x c . P . D . Stanislai Adamski, Episcopi eiusdem dioecesis Katowicensis. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 216 die 15 martii. — Cathedrali Ecclesiae Divionensi R. D. Marium Gulielmum Sembel, Antistitem Urbanum et V i c a r i u m Generalem dioecesis Claromontanae. die 20 martii. — Cathedrali Ecclesiae de Chillan R. D. Georgium Larrain Cotapos, presbyterum archidioecesis S. Iacobi de Chile. die 10 aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Pitanaeae E x c . P. D. Carolum de Sà F r a g o s o , hactenus E p i s c o p u m S. Thomae de Meliapor. — Cathedrali Ecclesiae S. Thomae de Meliapor R. D. Emmanuel de Medeiros Guerreiro, presbyterum dioecesis Angrensis. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DESIGNATIONES PRO APPELLATIONE Iuxta can. 1594 § 2 Codicis iuris canonici, p r o appellatione Vicarius Apostolicus de Haiphong designavit Tribunal Vicariatus Apostolici de Thai—Binh. Quam designationem S. Congregatio de Propaganda F i d e , vigore facultatum a Ssmo D. N. P i o Papa XI sibi specialiter tributarum, die 18 mensis decembris 1936 approbavit. Item Vicarius Apostolicus de Bacninh designavit Tribunal Vicariatus Apostolici de Thai-Binh, approbante uti supra S. Congregatione de P r o paganda Fide die 21 decembris 1936. SACRA CONGREGATIO RITUUM NAMURCEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI FRATRIS MUCIANI MARIAE, REL I G I O S I PROFESSI INSTITUTI FRATRUM SCHOLARUM CHRISTIANARUM. S U P E R DUBIO An signanda ctum de sit quo Commissio Introductionis Causae in casu et ad effe- agitur. In gloriam suam sapientia et misericordia Dei hominem creavit, ad supernaturalem statum elevavit, eumque post peccatum redemit. Q u o niam itaque hic est finis homini praestitutas, in huius tantum assecu- Sacra Congregatio 217 Rituum tione perfecta eius felicitas est reponenda. Quam veritatem Augustinus celeberrima sententia protulit : Fecisti nos. Domine, ad te, et inquie- tum est cor nostrum donec requiescat in te (Conf., 1 ) . H a e » est igitur vera sapientia, aptissima eligere media ad tantum finem assequendum. Eo praecipue religiosorum vita contendit. Religiosi enim temporalibus, etiam licitis, bonis et oblectamentis se abdicantes, quin i m m o seipsos abnegantes, suam libertatem quasi holocaustum D e o offerendo, ab omnibus curis abstracti, christianae vitae perfectionem facilius prae ceteris assequuntur. Ii autem inter ipsos, qui religionis suae regulas accuratissime servant, eo ipso ad perfectionis culmen certo perveniunt. Frater Mucianus Maria, de cuius causa m o d o agitur, his postremis videtur accensendus. Mellet in oppido Tornacensis Dioecesis, die 20 Martii mensis anno D. 1841 natus, eodemque die, in parochiali Ecclesia S. Martino dicata, baptizatus est, nomenque Aloisius Ioseph ei impositum. Parentes eius Ioannes Iosephus W i a u x et Elisabeth Badot, morum honestate et pietate praeclari, curas omnes in suorum sex liberorum educationem, ut par est, impenderunt; eo autem: successu, ut hi omnes optima apud o p pidanos existimatione claruerint. Aloisius vero pietate, obedientia, m o destia, pura rectaque conscientia otiique odio super ceteros eminebat: tantoque animi candore fulgebat, ut alter S. Aloisius Gonzaga haberetur; quo nomine apud Melletenses decorabatur. Quare factum est ut inter aequales, quibuscum scholam celebrabat, veluti primas teneret. H a c quasi auctoritate, quam harum virtutum gratia sibi compara ver at ^ in eorum bonum utebatur, eos avertendo a malo atque ad omne bonum opus impellendo : maiorum ascensionum nobile rudimentum. A n n o D. 1852 sacrae mensae primitus admissus, sacraque Confirmatione roboratus, pietati excolendae impensius incubuit. D u m ob scholarum defectum litterarum studia sepomere necesse fuit, Fratrum Scholarum Christianarum domus in oppido Gosselies non longe a Mellet est constituta. Sicque factum est, ut Aloisius, qui ad religiosam vitam capessendam iamdiu se vocatum sentiebat, ardentis sui voti compos fieret. A n n o itaque 1856, die 7 A p r i l i s mensis, piissimis parentibus plene c o n sentientibus, est ingressus, Aloisius Scholarum assumpto Fratris Christianarum Muciani Institutum Mariae nomine. Namurci Tirocinio sancte exacto, a. 1859 vota triennalia nuncupavit, perpetua vero a, 1869 t C u m non admodum acri ingenio polieret, periculo tum in o p p i d o Chimay c u m Bruxellis facto, ad scholam profitendam minus aptus visus est, quam tamen tenuitatem tanta diligentia supplevit, ut in d o m o S. Berthuini apud Malonne per o c t o et quinquaginta annos ad mortem usque, plura Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale munia sibi commissa, sicut et omnes et singulas vel minimas sui Instituti regulas perfecte impleverit atque servaverit. Unanimis enim est testium consensus comprobantium Fratrem Mucianum Mariam usque ad unguem regularis observantiae perfectissimum extitisse exemplar, ita ut nemini in eo vel minimum quemcumque defectum datum fuerit invenire. Equidem, qui ita se gerit dignus est qui inter electissimos in christiana palestra héroes adnumeretur. V e r u m ad tantam animi perfectionem magno labore, iugi sui ipsius mortificatione, assiduisque orationibus pervenit. Tempus enim quod illi occupationes, quibus detinebatur, reliquum faciebant, totum in altissima defixus oratione c o r a m sanctissimo altaris Sacramento impendebat. Ex hac c u m D e o consuetudine factum est, ut veluti a terrenis omnibus abstractus in caelis eius conversatio esset. En sanctus qui graditur, aiebant : qui oculos nunquam attollit: en en Frater qui iugiter orat: en suavissimus inter sanctos: en qui di- vinae iustitiae fulmina a Malonne avertit. H a e c erat communis v o x eum intuentium. Et revera tempore Europaei belli, quod Bélgicas vastavit regiones, S. Berthuini domus ab hostibus fuit quidem occupata, sed fere nullum damnum est passa, sicut nec vicinia. A n n o n a e inopia, quae ea tempestate religiosam familiam premebat, devexa aetas, asperrima per hiemem f rigora, assiduique per sexaginta annos labores, venerandi senis c o r sub anni 1916 finem graviter coeperunt debilitare. D i e autem 30 Ianuarii mensis sequentis anni, divinis sacramentis refectus, non tristatus morte, sed iustum et pium venientem iudicem laetanter praestolans, collacrimantibus Fratribus, spiritum exhalavit. Gloriosum factum est sepulcrum eius atque etiamnum frequentium peregrinantium meta. Manifeste itaque eius sanctitatis fama exinde patet. Quapropter annis 1923-1926 in Curia Namurcensi Ordinaria auctoritate confecti sunt processus seu super fama sanctitatis, seu super scriptis, seu super non cultu h. e. super obedientia Urbani V I I I decretis. Sacra Rituum Congregatio die 16 Maii a. 1928 perpensis scriptis decrevit : Nihil obstare quominus ad ulteriora procedi possit. Interim plures epistolae ad R o m a n u m Pontificem missae sunt, ab Eo Causae Introductionem expostulantes; ex quibus quinque a S. R. E. Cardinalibus, aliae ab Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus, Religiosorum Moderatoribus, praesertim a F r . Hadrianò, Superiore Generali Instituti Fratrum Scholarum Christianarum, a Cathedrali Capitulo Namurcen., a theologica facultate Universitatis Lovaniensis, ab H e n r i c o Jaspar Regni Belgici administro, pluribus Senatoribus et Deputatis eiusdem regni, aliisque quamplurimis. Sacra Congregatio 219 Rituum Quum vero, ad iuris normam, omnia parata essent, instante F r . A l e x i o F r a n c i s c o , eiusdem Instituti Procuratore et Postulatore Generali, in Ordinario Sacrae R i t u u m Congregationis coetu, die 7 Iulii habito, E m u s ac R m u s Cardinalis Iulius Serafini, Causae Ponens seu Relator, D u b i u m proposuit disceptandum : An signanda sit Commissio Introdu- ctionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. E m i ac R m i Patres Cardinales, audita E m i Ponentis relatione, auditisque officialium Praelatorum suffragiis nec non R . P . D . Salvatore Natucci, Fidei P r o m o t o r e Generali, pensatis de iure pensandis, rescribendum censuere : Affirmative, seu Signandam ctissimo esse Commissionem Introductionis Causae si San- placuerit. F a c t a autem subsignata die Ssñio D. N. P i o Papae XI ab infrascripto S. R. C. Praefecto relatione, Sanctitas Sua eiusdem sacrae Congrega*tionis rescriptum ratum habens, propria manu Commissionem Introductionis Causae Servi Dei Muciani Mariae, ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum, signare dignata est. D a t u m R o m a e , die 8 Iulii a. D. 1936. C. L. Card. LAURENTI, Praefectus. S. A. Carinci, Secretarius. Acta Apostolicae 220 Sedis - Commentarium Officiale VICARIATUS' Ü E B I S Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (DB FEO-PANELLA) Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Milos Ranella, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se sive per legitimum procuratorem, in sede huius Tribunalis (via della Pigna 13-a, R o m a ) die 15 maii 1937, hora decima de mane, ad concordandum de dubio disputando vel sin minus ad subscribendum sequens dubium : An constet de matrimonii nullitate in casu. E x c m i D D . Ordinarii l o c o r u m , animarum pastores et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o actualis commorationis dicti Milos Panella ipsum de praesenti citatione admonere ne omittant. * L. £g S. B. de Felicis, Officialis. Ex Cancellaria Vicariatus Urbis, die 15 martii 1937. Petrus Mattioli, Cancellarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Milos Panella défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne, ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (via della Pigna, 13-a, Roma) le 15 mai 1937, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Milos Panella devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation- Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 31 marzo 1937, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Eugenio Pacelli, Segretario di Stato di Sua Santità, ha ricevuto in solenne Udienza, per mandato speciale del Sommo Pontefice, S. E. il Sig. Dott. NIKO MIROSEVIC-SORGO, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di S. M. il Re di Jugoslavia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 16 marzo 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta, presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali con i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi che la compongono, hanno emesso il loro voto sopra due miracoli, che si asseriscono da Dio operati per intercessione del Beato Andrea Bobola, Martire, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, i quali miracoli vengono proposti per la sua canonizzazione. Martedì, 6 aprile 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Revmi Consultori teologi, componenti la S. Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virtù esercitate dalla Serva di Dio Francesca Saveria Cabrini, fondatrice dell'Istituto delle Suore Missionarie del Sacro Cuore di Gesù. Martedì, 20 aprile 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virtù in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione del Ven. Servo di Dio Domenico della Madre di Dio, sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Scalzi della SS. Croce e Passione di Nostro Signore Gesù Cristo. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 5 marzo 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore delle Suore del Saero Cuore di Ragusa (Siracusa). 9 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Suore di Nostra Signora del Calvario di Gramat (Cahors). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Suore di Carità di Bourges. » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Cristiana (Metz). 1 aprile » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, Protettore delle Suore del Terz'Ordine di S. Francesco di Oldenburg (Indianapolis). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, Protettore delle Suore della Provvidenza «ad N emus» (Indianapolis). 2 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Suore Bernardine d'Esquermes di Ollignies (Tournai). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Carlo (Lione). 4 8 » » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Pacelli, Protettore dell'Istituto denza di Portieux delle Suore della Provvi- (Saint-Die). L'Emo e Revino Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore delle Monache del Ssmo Sacramento, che hanno le loro Case autonome in Hai (Marines), Aix, Marsiglia e Jonkers (Newark). Assistente al Soglio Pontificio: 29 settembre 1934. S. E. Revma Mons. Raffaele Edwards Salas, Vescovo tit. di Dodona, Vicario Generale Castrense onorario del Cile. Diarium Romanae Protonotari 1 agosto » » Apostolici ad Curiae instar participantium: 1936. Monsig. Giuseppe Soukup, dell'archidiocesi di Praga. » Monsig. Antonio Hoffmann, della medesima archidiocesi. 20 febbraio 1937. Monsig. Antonio Buljan, dell'archidiocesi di Sarajevo. 27 » » Monsig. Alessio Aubry, della diocesi di Orléans. 5 marzo » Monsig. Edoardo Giacomo Hackett, della diocesi di Mobile. 6 » » 12 » » Monsig. Carlo Lagier, dell'archidiocesi di Parigi. 20 » » Monsig. Giuseppe Loncarié, dell'archidiocesi di Zagabria. » » » Monsig. Francesco Zagoda, della medesima archidiocesi. 31 » » Monsig. Gerolamo Colombo, dell'archidiocesi di Milano. » » » Monsig. Giovanni Uberto Arnoldo Wouters, della diocesi Monsig. Luigi D'Angelo, della diocesi di Capaccio-Yallo. di Ruremonda. Prelati 23 ottobre 13 dicembre » » 15 gennaio Domestici di Sua Santità: 1935. Monsig. Ermanno Martin, dell'archidiocesi di Friburgo. » Monsig. Giovanni Van Acken, della diocesi di Münster. » Monsig. Sebastiano Euringer, della diocesi di Augusta. 1936. Monsig. Ferdinando Buchwieser, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. » » » Monsig. M c o l a Brem, della medesima archidiocesi. 13 marzo » Monsig. Stanislao Zela, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Giuseppe Foltynovskf, della medesima archidiocesi. 29 aprile 1 giugno » » Monsig. Michele Muenz, della diocesi di Ratisbona. » » » Monsig. Ludovico Wrzol, della medesima archidiocesi. 2 » » Monsig. Boleslao Dabrowski, della diocesi di Culma. Monsig. Francesco Onderek, dell'archidiocesi di Breslavia. » » » Monsig. Francesco Jank, della medesima diocesi. 1 agosto » Monsig. Giuseppe Cihák, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Ludovico Groh, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Zaus, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Schlenz, della medesima archidiocesi. 26 settembre » Monsig. Vincenzo Figueroa, della diocesi di Calbayog. 28 » » Monsig. Metodio Kubán, dell'archidiocesi di Praga, Vicario Generale Castrense per la Cecoslovacchia. 27 novembre » Monsig. Carlo Cortés, dell'archidiocesi di Salta. •» » Monsig. Silvino Martínez, dell'archidiocesi di S. Giovanni » di Cuyo. 6 dicembre 1936. Monsig. Giuseppe M. Steifes, della diocesi di Grand Rapids. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale m dicembre 1936. Monsig. Raimondo Enrico Baker, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Mario Boehm, dell'archidiocesi di Milano. 15 febbraio 1937. Monsig. Antonio Caronia, dell'archidiocesi di Monreale, 6 » » » Monsig. Pietro Carrara, della diocesi di Bergamo. Monsig. Cesare Patelli, della medesima diocesi. Monsig. Giacomo Roverio, della diocesi di Ventimiglia. Monsig. Domenico Orengo, della medesima diocesi. » » 18 » » » » » » 19 20 » )) Monsig. Pasquale Marrocco, della diocesi di Calvi e Teano. Monsig. Alessandro Mosonyi, dell'archidiocesi di Strigonia. » » » » » » Monsig. Giuseppe Csaszár, della medesima diocesi. » » Monsig. Antonio Poggianti, marzo » » » » » » » » 2 » 11 » » » 12 » 30 » dell'archidiocesi di Pisa. Monsig. Leone Bontemps, della diocesi di Le Mans. » » 1 Monsig. Giuseppe Wallner, della diocesi di Sabaria. Monsig. Giuseppe Pehm, della medesima diocesi. » » » » » » » » » » » » » Monsig. Giuseppe Dell'Acqua, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Guido Franchetto, della diocesi di Vicenza. Monsig. Eugenio Sands, della diocesi di Mobile. Monsig. Adolfo Mosler, della diocesi di Lincoln. Monsig. Edoardo Hagan, della medesima diocesi. Monsig. Mattia Nemec, della medesima diocesi. Monsig. Giorgio Agius, della medesima diocesi. Monsig. Isaia Ammacca, dell'archidiocesi di Aquila. Monsig. Olindo Buggeri, dell'archidiocesi di Taranto. Monsig. Oliviero Maurault, dell'archidiocesi di Montreal. Monsig. Michele E ven, della diocesi di Lavai. Monsig. Guglielmo J. Condón, della diocesi di Spokaiie. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine di S. 9 aprile 1937. A S. E. il sig. dott. Arturo Bocchini (Italia). La Placca dell'Ordine di 8. 6 aprile 9 » Gregorio Magno, classe civile: Gregorio Magno, classe civile: 1937. Al sig. prof. dott. comm. Giovanni Perez (Roma). » Al sig. prof. comm. Giuseppe Fornari (Roma). Diarium Romanae Curiae La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 marzo 11 » 1937, Al sig. Vito Guastadisegno, della diocesi di Andria. » Al sig. dott. Giulio Oroza-Daza, della diocesi di La Paz. 9 aprile » Al sig. dott. Mariano Pierro (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 13 dicembre 1935. Al sig. Barone Federico Carlo von Sturmfeder-Horneck, della diocesi di Bamberga. 23 febbraio 1987. Al sig. Guglielmo Richetta, della diocesi di Novara. I marzo » Al sig. rag. Giacomo Gedda, dell'archidiocesi di Torino. 4 » » Al sig. dott. Giuseppe Ignazio Giulio Maria Schmutzer, 20 » » Al sig. Eduardo Bonitto, Primo Segretario dell'Amba- 6 aprile » Al sig. dott. prof. Domenico Cesa Bianchi, dell'archidio- 9 » » Al sig. dott. Eugenio Budde, già Primo Segretario del- dell'archidiocesi di Utrecht. sciata di Colombia presso la Santa Sede. cesi di Milano. l'Ambasciata di Germania presso la Santa Sede. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 28 novembre 1935. Al sig. Guglielmo Cornelio Werhahn, dell'archidiocesi di Breslavia. 23 marzo 1936. Al sig. Francesco Busch, della diocesi di Berlino. 19 febbraio 1937. Al sig. Michele Al varado Guzman,. dell'archidiocesi di Morelia. II marzo » Al sig. Giovanni C. Kelly, dell'archidiocesi di New York. 30 » » Al sig; dott. Arpad Bitay, della diocesi di Alba Julia. » » » Al sig. Marco De Fontes Pereira De Mello Fonseca (Portogallo) . La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 6 aprile 1937. Al sig. dott. prof. comm. Aminta Milani, Direttore dei Servizi Sanitari dello Stato della Città del Vaticano. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 febbraio 1936. Al sig. Giovanni Lerch, della diocesi di Hildesheim. 3 aprile 10 » 1937. Al sig. dott. Corrado Frieberger (Austria). » Al sig. Alessandro Sbordoni, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. Acta Apostolicae Sedis —. Commentarium Officiale m La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 gennaio 1936. Al sig. Ermanno Vitalowitz, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. 19 febbraio 1937. A l sig. Angelo Pennacchi, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. avv. Cesare De Angelis, dell'archidiocesi di Na» » » poli. 22 » » » A l sig. Gaetano Caleca, della diocesi di Patti. A l sig. Fausto Diana (Italia). A l sig. Ermete Bassetti, dell'archidiocesi di Milano. » » » 23 » » A l sig. Carlo Guglielmetti, della medesima archidiocesi. » Al sig. avv. Pietro Corbucci, della diocesi di Rimini. » » 4 . marzo Al sig. prof. Emmanuele Martelli (Roma). 12 Al sig. dott. Antonio Beniamino Di Milia, dell'archidio- » cesi di Otranto. 30 Al sig. avv. Ottorino Pedretti, della diocesi di Parma. » Al sig. dott. Carlo Pietro Pinto Ferreira (Portogallo). » 6 A l sig. dott. Luigi Müller, della diocesi di Friburgo di aprile Svizzera. 9. » » Al sig. avv. Luigi Bianchini, della diocesi di Rimini. 12 » » Al sig. dott. comm. Giulio Salvioiii (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. 26 luglio Silvestro Papa: 1934. Al sig. dott. Giovanni Schurger, della diocesi di Veszprimia. 22 febbraio 1936. Al sig. Edoardo J. Quackenbush, della diocesi di La Serena. » 22 » a 1937. Al sig. Romeo Ghisoli, della diocesi di Novara. Al sig. avv. Raffaele Recca, della diocesi di S. Severo. » marzo » Al sig. Giovanni Milano, dell'archidiocesi di Amalfi. 11 » » 15 » » » » A l sig. Giuseppe Landrini, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Flavio Adinolfi, della diocesi di Ariano. Al sig. maggiore Pietro Menghi (Roma). 18 » » 31 » » 1 aprile » 6 » » eo 20 » ' » Al sig. Adriano Ferretti, della diocesi di Pozzuoli. Al sig. Armando Solmi, dell'archidiocesi di Modena. A l sig. Gennaro Punzólo, della diocesi di Pozzuoli. Al sig. Antonio Stocchetti, dell'archidiocesi di Ferrara. A l sig. Giuseppe Ripamonti, del Vicariato Apostolico di Mogadiscio. Diarium Romanae Curiae Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. 13 agosto » » 30 dicembre S. : 1936. Monsig. Maurizio Dunand, dell'archidiocesi di Curityba. » Monsig. Giuseppe Noch, della medesima archidiocesi. » Monsig. Camillo Francesco de Barros, della diocesi di Viseu. 18 febbraio 1937. Monsig. Gaspare Ajello, della diocesi di Mazara del Vallo. » » » Monsig. Giorgio Scianna, della medesima diocesi. » » » Monsig. Calogero Cusumano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonino Merendini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Benedetto Vivona, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Merendini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Andrea Molinski, dell'archidiocesi di Cracovia. » •» » Monsig. Giuseppe Rychlicki, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Kaczmarezyk, della medesima archidio- 25 » » Monsig. Tommaso Fonticelli, della diocesi di Savona. 12 marzo » Monsig. Guglielmo O'Flynn, dell'archidiocesi di Sydney. » » » Monsig. Giuseppe Giles, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Bresciani, dell'archidiocesi di Trento. » » » Monsig. Luigi Pfeifer, della medesima archidiocesi. 17 » » Monsig. Sante Portalupi, della diocesi di Vigevano. 18 » » Monsig. Adalberto Prib, della diocesi di Budëjovice. » » » Monsig. Giuseppe Neubauer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Koenig, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Carlo Kysely, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Zapletalik, della medesima archidio- cesi. cesi. » » » Monsig. Francesco Dokoupil, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Rodolfo Barbieri, della diocesi di Adria. » » » Monsig. Giuseppe Virgona, della diocesi di Lipari. Camerieri Segreti Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S.: 19 febbraio 1937. Il sig. Stanislao Gaetano Maria Giuseppe Dzierzykraj Morawski, della diocesi di Sandomir. 8 aprile » Il sig. Giovanni Guglielmo Fitzherbert Brockholes, della diocesi di Lancaster. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium 228 Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 25 febbraio 1937. Monsig. Ettore Valoppi, della diocesi di Concordia. 18 marzo » Monsig. Francesco Hajek, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Giovanni Keslar, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Reimer, della medesima archidiocesi. 24 » » Monsig. Sante Pascotto, della diocesi di Concordia. » )j » Monsig. Gioacchino Muccia, della medesima diocesi. 30 » » Monsig. Edoardo Mégemond, della diocesi di Annecy. Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di S. S.: 4 ottobre 1934. Il sig. Igino Righetti, della diocesi di Rimini. 26 novembre 1936. Il sig. Tommaso Malicki, dell'archidiocesi di Leopoli dei Latini. 8 aprile 1937. Il sig. Cutberto Giuseppe Pyke, della diocesi di Lancaster. Cappellani segreti d'onore di S. ,S.: 29 ottobre 1936. Monsig. Vincenzo Roncallo, della diocesi di Luni. 25 febbraio 1937. Monsig. Giuseppe Vitelli, dell'archidiocesi di Napoli. » « » Monsig. Luca Polese, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Di Rosa, della medesima archidiocesi. » )) » Monsig. Giuseppe Liguori, della medesima archidiocesi. 23 marzo » Monsig. Filippo Ercolani, dell'archidiocesi di Bologna. NECROLOGIO 9 agosto 1936. Monsig. Florentino Asensio Barroso, Vescovo di Bar bastro. 23 febbraio 1937. Monsig. Giustino Sauchini, Vescovo di Fano. 4 marzo » Monsig. Giuseppe Alvarez y Miranda, Vescovo di León. 13 » » Monsig. Francesco Johannes, Vescovo di Leaveuworth. » » » Monsig. Eugenio Stanislao Le Senne, Vescovo di Beau- 14 21 » » » » Monsig. Severiano Sainz y Bencamo, Vescovo di Matanzas. Monsig. Giovanni Pacifico Bos, Vescovo tit. di Capitoliade. 15 23 aprile » » » Monsig. Patrizio Tommaso Ryan, Vescovo di Pembroke. Monsig. Francesco Mani Gieure, Arcivescovo tit. di Ciò. vais. An. et vol. XXIX 7 maii 1937 (Ser. II, y. IV) - Num. 7 APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA SS, CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO RITUUM i PARISIEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI RAPHAELIS CAPTIER, SACERDOTIS PROFESSI E CONGR. TERTII ORDINIS S. DOMINICI PRO EDUCANDA IUVENTUTE, ET SOCIORUM DUODECIM IN ODIUM FIDEI, U T I FERTUR, INTEREMPTORUM. S U P E R DUBIO An signanda ctum de sit quo Commissio Introductionis Causae in casu et ad effe- agitur. Si me persecuti sunt et vos persequentur (Io., XV, 20), monebat Christus discipulos iam mortem subiturus. Quae prophetica verba luculenter comprobarunt, non solum incruenta luctamina, quibus, E c c l e sia» iugiter impetita fuit, sed etiam innumeri martyres qui per saeculorum omnium decursum ad nostram usque, uti conspicimus, aetatem sanguinem suum pro Christi fide asserenda effundere non dubitarunt. Quos inter, Raphaël Captier eiusque duodecim socii, videlicet : Thomas Bourard, Constantius Delhorme, Henricus Cotrault, Pius Maria Chatagneret, Ludovicus Gauquelin, Franciscus V o l a n d , Amatus Gros, A n tonius Marce, Theodorus Cathala, Franciscus Dintroz, Iosephus Cheminai et Germanus Petit accensendi videntur, quippe qui omnes solida meritaque martyrii fama ACTA, vol. IV, n. 7. — 7-5-937. honestantur. 16 230 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Pauca de singulis vix attingenda, verum nonnulla de restituto in Gallia Praedicatorum Ordine, cui plerique nostri púgiles se addiderant, prius delibare iuvat. Magna furente seditione, quae in Gallia sub saeculi x v u i finem o m nia pessumdedit, Ordo Praedicatorum fuit ibi penitus deletus. Ad tantam reparandam iacturam ex ipso Galliae sinu Deus talem suscitavit virum, qui primas vel in saeculo tulerat, quique sacerdotio auctus et in Ordinem Praedicatorum E o m a e ascitus, hunc, veluti alter p a r e n s r in Gallia instauravit : Henricum D o m i n i c u m Lacordaire, dicimus, c u i , a. 1861 morte terris erepto, Generale Ordinis Capitulum, hoc elogium dicavit : « Profunda inter tot plausus animi demissio, fidei zelus, solida et sine fuco pietas, erga A p o s t o l i c a m Sedem amor eximius, magnanimus rerum caducarum contemptor, candor animi ingenuus, legum c u stodia, morum facilitas, atque humani tas ». Insignis hic vir non solum primus et secundus Ordo ut revivisceret effecit, sed ut ipsi humanae societati remedium funditus afferret, a. 1852 Tertium regularem fundavit Ordinem, cui finem praestituit ad pietatem et scientiam adolescentium animos componere. I. Franciscus Eugenius Captier, ad tam salubre consilium allectus, novo huic Instituto una c u m nonnullis aliis nomen dedit, eiusque princeps decus et ornamentum extitit. In oppido Terare a. D. 1829 natus, in Ullinensi s. Thomae Collegio educatus, sub P. Lacordaire magisterio religiosorum morum formationem nomenque Raphaelis accepit; a. 1853 religiosis votis nuncupatis et a. 1855 ad presbyteratum promotus, munia, seu in religione seu a rei publicae moderatoribus sibi commissa, sancte implevit. De eo dictum est « dulcem, ut maternum cor, firmum vero ut adamantem fuisse ». I I . Aloisius Ferdinandus Bourard, Parisiensis, a. 1818 ortus, in iure d o c t o r renuntiatus, forum celebravit. D e o vocanti obediens, in eumdem Tertium Ordinem ingressus, tirocinium p r o p e Viterbium complevit, assumpto Thomae nomine. A. 1846 sacerdotio initiatus. Conventum et scholam in insula Corsica fundavit. Thomisticam doctrinam coluit, animarumque zelo et paenitentiae exercitio enituit. I I I . A n n o 1832 Lugduni Eugenius Delhorme natus, in eodem Ordine Constantii nomen accepit. Sacerdotio auctus, in scientiam et pietatem acquirendam et tradendam incubuit. I V . Nobili genere a. 1840 Henricus Cotrault apud Saint Amand n a tus, religiosae vitae Patrem Lacordaire magistrum habuit. A. 1865 sacerdos factus, ad nobilem suae Congregationis finem assequendum alacri conatu felicique successu intendit. Sacra Congregatio Rituum 231 V. Gabriel, qui in religione frater Pius Maria, Chatagneret, a. 1843 in pago Firminy, intra dioecesis Lugdunensis fines, in lucem prodiit. Ingenio praestans, scholam cum laude celebravit. A. 1870 ad Subdiaconatus Ordinem fuit promotus. V I . Ludovicus Gauquelin, laicus, in urbe Cherbourg natus, paterfamilias in exemplum, sibi commissis muneribus in Arcoleensi Collegio ut magister adiutor sancte fungebatur. V I I . Franciscus V o l a n d , a. 1818 in oppido Orgelet natus, vir laicus, in Arcoleensi Collegio et ipse magister adiutor, diligentia in docendo et in vitae christianae observantia insignis evasit. V I I I . Amatus Gros, in oppido Charols a. 1838 natus, inter fratres conversos connumerari voluit. In eodem Collegio domesticis servitiis addictus, pietate in Deum et caritate in proximum praefulsit. I X . Antonius Marce, laicus, a. 1831 in l o c o vulgo dicto OmbUze natus mira erga Beatam Virginem pietate refulsit. Uxorem duxit quac u m sancte vixit, atque ex ea filiolam paullo ante mortem genuit. Negotiorum gestoris munere apud idem Collegium fungebatur. X. Theodorus Cathala in o p p i d o Rouvenac a. 1830 ortum duxit. V i r laicus et matrimonio iunctus sarcinatoriam artem in eodem Collegio exercuit. Optima apud omnes fama ipse eiusque familiola fruebatur. X I . Franciscus Dintroz, laicus, a. 1838 in loco Auwange natus est, famulatum in eodem Collegio exercuit, pietate et fidelitate praefulgens. X I I . Ioseph Cheminai, laicus, a. 1815 in oppido Yille-en-Sallaz ortum duxit. Suas operas eidem Collegio locatas habuit. Egregia religionis, pietatis et fidelitatis specimina dedit. X I I I . Germanus Petit, laicus, a. 1849 in oppido Saint Vincent natus, tantum animi candorem atque innocentiam praeferebat, ut s. A l o i s i o Gonzagae passim compararetur. Uti scriba in eodem collegio a. 1869 fuit assumptus. Hi omnes, qui pro suo quisque munere et pro conditione vitae, tot merita sibi comparaverant, veluti in praemium, digni habiti sunt, non solum pro nomine Iesu contumeliam pati, sed et suum sanguinem p r o eo generose profundere. P o r r o postquam, adverso bello, Napoleonis I I I imperium septembri mense anni 1870 corruerat, violenta exarsit c o m munistarum seditio, quae diabolico veluti concita furore sacrilegis facinoribus, atrocibusque caedibus Galliam foedavit : Parisios praesertim, quo nequissimi homines omne sociale foedus eversuri convenerant. Hi rei publicae potestate per vim arrepta, religiosas domus Ecclesiasque diripiunt, et quotquot de Clero sunt seu saeculari seu regulari sacrasque Virgines in carcerem detrudunt, et morte vel iniudicatos plectunt. Servi 232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale D e i , quos memoravimus, in his trepidis rerum adiunctis in bello sauciatos hospitio in Arcoleensi Collegio excipiebant, curisque christiana caritate adacti fovebant. Ast haec insignis caritatis benefacta odium in religionem nullatenus mitigarunt; impiique homines vi doloque eos die 19 maii a. 1871 e sua d o m o detractos in carcerem coniiciunt. D i e vero 25 eiusdem mensis nostri púgiles ad extremam pugnam parati, dum e carcere exire compelluntur, tumultuose necantur. Martyrii fama statim exorta est; atque a. 1896 in Parisiensi Curia processus adornatus est, et Rogatorialis in Lugdunensi. Plurimae quoque Postulatoriae Litterae Summo Pontifici porrectae fuere ut Causa haec apud Sacram hanc Congregationem introduceretur. V e r u m pium h o c propositum plures praepedivere difficultates, q-uibus remotis, recentibusque non paucis superadditis summi ponderis P o stulatoriis Litteris, quae martyrii famam perseverare comprobant, rei tractandae paratum est iter. Eapropter, quum iam ab. a. 1911 decretum super scriptis, quae his Servis Dei tribuuntur, editum fuerit, ceteraque omnia de iure parata, R m o P. Benedicto Lenzetti, Generali Ordinis Praedicatorum Postulatore, nec non huius causae Postulatore legitime c o n stituto enixe instante, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis, die 17 mensis novembris anni huius habitis, Emus ac R m u s D. Cardinalis Raphael Carolus Rossi, Causae Ponens seu Relator, D u bium proposuit discutiendum : An signanda sit Commissio Introductio- nis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. E m i ac R m i Patres, audita Cardinalis Ponentis relatione, audito quoque Officialium Praelatorum v o t o , scripto dato, nec non R . P . D . Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribendum censuerunt : Commissionem Introductionis Causae, si Ssmo placuerit. F a c t a autem, subsignata die, Affirmative, seu signandam esse Ssmo D. N. P i o Papae XI relatione a R. P. D. Promotore Generali Fidei, Sanctitas Sua Eminentissimorum Patrum rescriptum ratum habens Commissionem Introductionis causae Raphaelis Captier, Thomae Bourard, C o n stantii Delhorme, Henrici Cotrault, P i i Mariae Chatagneret, Ludovici Gauquelin, Francisci V o l a n d , A m a t i Gros, A n t o n i i Marce, Theodori Cathala, Francisci Dintroz, Iosephi Cheminai et Germani Petit, benigne subsignare dignata est. Datum Romae, die 18 novembris, a. D. 1936. C. Card. L. LAURENTI, Praefectus. S. A. Carinci, Secretarius. Sacra Congregatio 233 Rituum II ANTUERPIEN. CANONIZATIONIS B. ANNAE A S. BARTHOLOMAEO, VIRGINIS, MONIALIS PROFESSAE ORDINIS CARMELITARUM DISCALCEATORUM. S U P E R DUBIO An signanda sit Commissio Reassumptionis Causae Canonizationis B. Annae d S. Bartolomaeo, Virginis, in casu et ad effectum de quo agitur. A n n a a S. Bartholomaeo, in Abulen. Dioecesi nata a. D. 1549, divino nutui obediens Oarmelitico Ordini nuper a S. Teresia reformato adhaesit. Legifera haec Mater, singulares admirata virtutes quae in A n n a refulgebant, sibi eam addidit sociam in arduo opere, ad quod complendum fuerat a D e o excitata, atque in eius ulnis spiritum D e o reddidit. Opus a S. Matre magnifice inceptum A n n a est mire prosecuta, aliasque domos ipsa fundavit, inter quas Antuerpiensem, in qua ad Sn peros die 7 iunii a. 1626 evolavit. Beatificationis eius sollemnia in V a ticana Basilica die 6 maii a. 1917, Benedicto P p . XV s. m. iubente, celebrata sunt. Quum m o d o , ea interveniente, plures gratiae immo et nonnulla miracula a D e o patrata ferantur, R e v m o P. Vincentio a S. Paulino Ordinis Carmelitarum Discalceatorum Generali Postulatore instante, cui per suas litteras nonnulli E p i s c o p i et eiusdem Ordinis Praepositus Generalis enixe accedunt, Eñius ac Revm.us D. Cardinalis Raphael Carolus Rossi, O. C. D . , Causae Ponens seu Relator, in Ordinario S. R. C. Coetu hesterna die habito, D u b i u m proposuit discutiendum : gnanda sit Commissio Reassumptionis Causae praedictae Beatae An si- in casu et ad effectum de quo agitur. E m i ac R e v m i Patres, audita Cardinalis Ponentis relatione, nec non audito R. P. D. Salvatore Natucci P r o m o tore Generali Fidei, rescribere rati sunt : Affirmative seu Signandam esse si Commissionem Reassumptionis Causae, Ssmo placuerit. Hodierna autem die, Ssmo D. N. P i o P p . XI ab infrascripto Cardinali relatione facta, Sanctitas Sua, Rescriptum E m o r u m Patrum ratum habens, propria manu Commissionem Reassumptionis Causae Canonizationis B. Annae a S. Bartholomaeo Virginis signare dignata est. Datum R o m a e , die 24 februarii a. D. 1937. C. Card. LAURENTI, Praefectus. L. £g S. A. Carinci, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1936, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva. I . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: Advocatus: C. I. Stella, Substitutus. Astorri. Dubium: ( ( A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 ianuarii : « Negative ». I I . DAMASCEN. MARONITARUM. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite con- sanguinitatis. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Y inculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato Ponens, G. A. gratuiti Heard, S. Janasik. Coussa. patrocinii: H. Serafini. Dubium: ( ( A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 16 ianuarii : III. cae LUCANA. - NULLITATIS « Negative ». MATRIMONII ex capite impedimenti publi- honestatis. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, A. W y n e n . Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato F. gratuiti Lucidi. patrocinii: I). Lazzarato. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 23 ianuarii 1936 : « Negative ». I V . ALEXANDRINA A R M E N O R U M . - N U L L I T A T I S MATRIMONII et ex capite vis metus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, A. Ponens. Vinculi Defensor deputatus: A. Coussa. Canestri, I. Teodori, Sacra - Advocatus ex mandato Romana gratuiti 235 Rota patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « Añ sententia Rotalis diei 25 maii 1935 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 23 ianuarii : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». V. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII bonum prolis et DISPENSATIONIS SUPER ex defectu consensus ob exclusum RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor Advocatus: D. deputatus: E. Suárez. Lazzarato. Dubia: I. <( An constet de nullitate matrimonii, in casu ». I I . « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 25 ianuarii : Ad I. « Affirmative ». Ad I I . « Provisum in primo ». VI. N. N. - DIFFAMATIONIS - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Advocati: D. Lazzarato, pro actore; A. D'Alessandri, pro convento. Dubia: I. « An sacerdos X. appellationem legitime prosecutus fuerit, in casu », et quatenus affirmative, I I . « An attenta acceptatione renuntiationis, sacerdos X. appellationem urgere valeat, in casu », et quatenus affirmative, I I I . « An probatio per testes admittenda sit, in casu ». Sententia diei 29 i a n u a r i i : Ad I. « A f f i r m a t i v e » . Ad I I . « N e g a tive ». Ad I I I . « Negative ». V I I . N. N. sum bonum N U L L I T A T I S MATRIMONII ex defectu consensus ob exclu- prolis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Canestri, I. T e o dori. Vinculi Defensor: Advocatus ex I. mandato Trezzi. gratuiti patrocinii: I. Limongelli. Dubium : « An sententia Rotalis diei 26 maii 1934 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 ianuarii : « Infirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». V I I I . C U L M E N . - QUERELAE NULLITATIS ET N U L L I T A T I S MATRIMONII ea? defectu consensus ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Heard, S. Janasik. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 236 Promotor Iustitiae : Vinculi Defensor Advocatus ex V. Bartoccetti. deputatus: mandato E. gratuiti Suárez. patrocinii: F.Bersani. Dubia: I . « A n constet d e nullitate sententiarum, i n c a s u » . I I . « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 30 ianuarii : Ad I. « Negative quoad primam, affirmative quoad alteram sententiam » . A d I I . « Negative » . I X . OENIPONTANA. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. W y n e n , G. Heard, Ponens, S. Vinculi I. Defensor Advocatus ex deputatus: mandato gratuiti Janasik. Kauer. patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 8 februarii 1935 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu. Sententia diei 30 ianuarii : « Confirmandam esse, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». ex capite vis et metus. X . K I E L C E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, A. W y n e n . Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato I. gratuiti Benedetti. patrocinii: S. Rzewnicki. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 5 februarii : « Affirmative ». XI. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob simulatum consensum. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Vinculi Defensor Advocatus: H. deputatus: R. Heard, S. Janasik. Bidagor. Serafini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 6 februarii : « Negative ». X I I . N. N. - QUERELAE NULLITATIS ET N U L L I T A T I S MATRIMONII ex de- fectu consensus ob exclusam unitatem et Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Vinculi Defensor: I. Stella, indissolubilitatem. Guglielmi, I. Teodori. Substitutus. Advocatus: D. Lazzarato. Dubia: I . « A n constet d e nullitate sententiae, c u m insanabili, tum sanabili, a Tribunali X. die 11 februarii 1932 datae, in casu ». I I . « An constet de nullitate sententiae sanabili, a Tribunali X. die 7 februarii 1934 datae, in casu ». I I I . « An constet de nullitate matrimonii, i n casu » . Sacra Romana Rota ' 237 Sententia diei 8 februarii : Ad I . . « Negative, ad primam partem dubii; affirmative ad alteram, seu constare de nullitate sanabili, in casu » . A d I I . ' « Affirmative, seu constare d e nullitate sanabili, i n c a s u » . Ad I I I . « Negative, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XIII. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob simulatum consensum. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Vinculi Defensor Advocatus: H. deputatus: E. Janasik, H. Caiazzo. Suárez. Benvignati. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 15 februarii : « Negative ». XIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae viri et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. W y n e n , G. Heard. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato V. gratuiti Bartoccetti. patrocinii: D. Lazzarato. Dubia: I. « A n constet de nullitate matrimonii, in casu », et quatenus negative, I I . « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 1 8 februarii: A d I . « N e g a t i v e » . A d I I . « A f f i r mative » . X V . PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII clusam ex defectu consensus ob ex- indissolubilitatem. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Promotor Vinculi Iustitiae: Defensor Advocatus: P. V. Heard, S. Janasik. Bartoccetti. deputatus: R. Bidagor. Fournier. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 20 februarii: X V I . PARISIEN. exclusum bonum - «Affirmative». NULLITATIS MATRIMONII ex defectu consensus ob prolis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Canestri, I. T e o dori. Vinculi Defensor: Advocatus: H. I. Stella, Substitutus. Benvignati. Dubium: « An sententia Rotalis diei 1 martii 1934 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 21 februarii : matrimonii nullitate, in casu ». « Infirmandam esse, seu constare de Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 238 XVII. BEROLINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII exclusam ex defectu consensus ob indissolubilitatem. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. W y n e n , Vinculi I. Defensor: Advocatus: I. Stella, S. Janasik. Substitutus. Kauer. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 10 martii : XVIII. sensus RHEDONEN. ob « Negative ». appositam. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Vinculi Defensor Advocatus ex ex capite defectus con- - N U L L I T A T I S MATRIMONII conditionem deputatus: mandato Ponens, G. A. gratuiti M. Heard, S. Janasik. Darmanin. patrocinii: F. Fournier. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 12 martii : « Negative ». XIX. tiae WESTMONASTERIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII finis matrimonii atque vis ex capite ignoran- et metus. Turnus Rotalis: A. W y n e n , G. Heard, Ponens, S. Janasik. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato V. gratuiti Bartoccetti. patrocinii: A. Qarabini, Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 21 martii : « Negative ». XX. N . N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite impotentiae viri et DI- SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. W y n e n , G. Heard. Vinculi Defensor: Advocatus: I. B. I. Stella, Substitutus. Ferrata. Dubia: I. eo praestante, usque ad consummationem saeculi, vivificarci eius operam Sacra Congregatio Rituum 315 perennarent in m u n d o . P o r r o nullo unquam tempore Ecclesiam suam fidelibus bis ministris Christus carere sivit, qui copiosae suae redemptionis fructum abunde in christianum populum effunderent. V i v i d u m fidelis ministri exemplar elucet in Servo Dei A d u l f o Petit, ex melita Societate Iesu, qui Sancti eiusdem Conditoris vestigia premens, ad maiorem Dei gloriam, animarumque salutem procurandam, totum se, ad ultimam senectutem usque, impendit et super impendit. Is Gandavi in Planària die 22 maii a. D. 1822 ex piis et pauperibus parentibus, L e o p o l d o et Albertina Coppejans, ea ipsa hora qua campani aeris meridiana pulsatio fideles ad adorandum divinae Incarnationis mysterium invitabat, natus est atque sequenti die lustralibus aquis ablutus. Quinquennis, matre orbatus, a patruo. J u d o c o , qui et patrinus eius fuerat, amanter exceptus, Beatam Virginem sibi matrem elegit, sub cuius patrocinio divinae vocationis ad sacerdotium semina, quae, praesertim postquam ad sacram mensam fuerat admissus, in se succrescere vividius persentiebat, quam diligentissime excoluit, tutatusque est, licet sive ludimagister, quo utebatur, sive ofiicinae dominus, in qua suam operam locabat, haeresi essent infecti. In S. Barbarae Collegii scholas a P. van der Moeré e Societate Iesu benigne atque gratuito adscitus humaniores litteras didicit. Interim per plures menses a Sororibus Nostrae Dominae, quarum Institutum non multo ante a B. Iulia Billiart fundatum fuerat, generose hospitio receptus fuit. A n n o 1842 Societati Iesu nomen dedit. Quanto animi fervore ac diligentia omnes ignatiani instituti regulas, vel minimas, observaverit, difficile dictu est; ceterum quam profecerit, dum tirocinium agebat, in virtutum semita, eius postea sanctitas declaravit. Philosophicis theologicisque studiis summa sedulitate ingeniique laude peractis, ceterisque functus muneribus, quibus Societatis Iesu alumni solent exerceri, septembri mense a. 1855 ad sacrum Presbyteratus ordinem fuit promotus : anno autem 1860 die B. M. V. Purificationi recolendae sacro, sollemnibus religionis votis Dei servitio totum se mancipavit. Ab Urbe redux, quo a. 1865, ut sollemnibus Ioannis Berchmans Beatificationis interesset, de Superiorum mandato perrexerat, R m i P. Petri B e c k x Praepositi Generalis iussu, Instructoris Sodalium tertiae P r o bationis, quam vocant, munus suscepit, quod viginti annos impigre fideliterque exercuit. Item annos circiter quinquaginta spiritualibus exercitationibus moderandis tradendis, ingentes fructus inde colligens, i n cubuit. Acta Apostolicae Sedis — 316 Commentarium Officiale Innumeri enim religiosi, sacerdotes, laici cuiusvis in societate condic i o n i s suavi doctoque eius alloquio allecti ad perfectiorem christianam vitam trahebantur. Infidelium miserrimam conditionem animo revolvens, missionalibus viris, qui eis evangelizandis incumbebant, qua subsidiis amplissimis, qua sacra supellectile, succurrere largus, eleemosynis undequaque collectis, alacriter satagebat. N e c satis. Pauperum mulierum horrendo cancri morbo laborantium sortem miseratus, eis excipiendis hospitium, piis viduis adiuvantibus, erexit, in quo corporum atque animarum medelae prospiceretur. In eo doloris domicilio, cui ad passionem D o m i n i recolendam Calvariae nomen indidit, saepius versari vidisses Servum Dei ut ministerii sui curas mira caritate impendens, misellas illas solaretur. Ceterum nulli unquam sacerdotali ministerio defuit, quo animas Christo lucrari ipsi datum foret, indefessa caritate omnes dolores solari cupiens, omnibus dulcissimam in Bonum Magistrum Christum Iesum et miram erga Beatissimam V i r g i n e m ac S, Patriarcham Ioseph pietatem diffundens. Devéxa aetate morbisque fractus die 20 maii a. 1914 Ecclesiae sacramentis sancte susceptis, Agnus Dei qui tollis peccata mundi miserere nobis ex corde pronuntians, purissimam animam exhalavit. A n i m i candor et suavitas indolis ex ipso eius ore prodibant, atque « in eius actibus, ut c u m A m b r o s i o dicam, quidam splendebat innocentiae comes, nitor gratiae » (lib. de S. Ioseph). Indefessus per septuaginta fere annos in animarum salute p r o c u randa labor, orationis studium quo flagrabat, aspera poenitentia, qua corpusculum affligebat, ceteraeque virtutes, quibus enitebat, sanctitatis famam eidem adhuc viventi conciliaverant, quae, eo demortuo, non solum non deferbuit, sed mire est aucta. Quare septemdecim annis ab eius felici exitu vix transactis, in Curia Gandavensi, nec non, per rogatoriales litteras, in Curiis Namurcensi et Ranchensi in Indiis Orientalibus, super fama sanctitatis, virtutum et miraculorum constructi sunt processus. Item alter, quem Diligentiarum vocant, seu super scriptis, alter vero super obedientia decretis u r b a n i V I I I de cultu non exhibendo adornati sunt. Interim plures Postulatoriae litterae pro Causae Introductione, Serenissimo Belgarum Rege L e o p o l d o I I I praeeunte, ab o m nibus Belgii Episcopis, ab aliis Episcopis, a toto fere B e l g i c o Clero, ab Unione Apostolica, quae P. Petit insignem propagatorem veneratur, aliisque clarissimis de laicatu viris, Beatissimo Patri porrectae sunt. Scriptis eius perpensis, die 8 iulii a. 1936 nihil obstare quominus ad ulteriora procedi possit, S. R. C. decrevit. Sacra Congregatio 317 Rituum , Instante itaque R e v m o P. Carolo Miccinelli, Societatis Iesu Postulatore Generali, in Ordinariis Comitiis S. R. C. die 19 ianuarii huius anni habitis, Emus ac Revmus Cardinalis Alexander V e r d e , Causae Ponens seu Relator, D u b i u m proposuit disceptandum : An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, et de hac de more retulit. E m i ac R e v m i P P . , hac audita relatione, nec non auditis Officialium Praelatorum suffragiis s c r i p t o datis, audito praesertim R . P . D . Salvatore Natucci, Fidei P r o m o t o r e Generali, omnibus mature esse perpensis, Commissionem rescribere censuerunt : Introductionis Causae, Affirmative, si Ssmo seu Signandam placuerit. F a c t a autem subsignata die Ssmo D . N . P i o Papae X I relatione a b infrascripto Cardinali, Sanctitas Sua Sacrae Congregationis rescri- ptum ratum habens, propria manu Commissionem Introductionis Causae Servi Dei Adulfi Petit e S. I. signare dignata est. Datum R o m a e , die 24 februari a. D. 1937. C. Card. LAURENTI, Praefectus. L . © S. A. Carinci, Secretarius. 318 Acta. Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Giovedì, 3 giugno 1937, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza S. E . il Sig. Dott. DAEIO ECHANDIA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Colombia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 25 maggio 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, colPintervento degli Emi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e Consultori teologi, si è tenuta la Congregazione preparatoria dei Sacri Riti, per discutere sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del Beato Giovanni Leonardi, Confessore, fondatore della Congregazione dei Chierici Regolari della Madre di Dio, i quali miracoli vengono proposti per la sua canonizzazione. Martedì, 1 giugno 1937, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Raffaele Carlo Rossi, Ponente, ossia Relatore della causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Suor Maria Teresa Haze, fondatrice della Congregazione delle Figlie della Croce, si è adunata in seduta antepreparatoria la S. Congregazione dei Riti, con l'intervento dei Revmi Prelati e Consultori teologi per discutere sulla eroicità delle virtù della suddetta Serva di Dio. Martedì, 15 giugno 1937, nel Palazzo Apostolico di Castel Gandolfo, all'augusta presenza del Santo Padre, la S. Congregazione dei Riti si è adunata in seduta generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati officiali ed i Revmi Consultori teologi, hanno dato il loro voto su due miracoli che si dicono da Dio operati ad intercessione del Beato Salvatore da Horta, Confessore, dell'Ordine dei Frati Minori ; miracoli che vengono proposti per la sua solenne canonizzazione. Martedì, 22 giugno 1937, presso Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Carlo Raffaele Rossi, Ponente o Relatore della causa di beatificazione della Ven. Serva di Dio Maria Giuseppa Rossello, del Terz'Ordine di S. Francesco e fondatrice dell'Istituto delle Figlie di Nostra Signora della Misericordia, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, per discutere sopra i miracoli che si asseriscono operati ad intercessione della suddetta Venerabile Serva di Dio. Diarium Romanae Curiae 319 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 22 maggio 31 » 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Membro della 8. Congregazione dei Riti. » S. E. Revma Monsig. Angelo Maria Perez y Cecilia, Arcivescovo titolare di Neopatrasso e il Revmo Padre Callisto Lopinot, dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini, Consultori della 8. Congregazione de Propaganda Fide. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 7 maggio 12 » » » 14 s » 20 » 31 » 8 giugno 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore della Congregazione dei Missionari dello Spirito Santo nel Messico. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto delle Suore della Santissima Addolorata (Roma). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore dell'Istituto delle Religiose dell'Ado^ razione Riparatrice (Parigi). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore dell'Istituto delle Suore di Santa Marta (Périgueux). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Protettore dell'Istituto del Divino Amore (Roma). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore della Confraternita e Pie Fondazioni di S. Giovanni Battista dei Genovesi in Roma. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Protettore dell'Istituto delle Suore dei Sacri Cuori di Gesù e di Maria (Paramé, archidiocesi di Rennes). Assistenti 22 maggio 28 » al Soglio Pontificio: 1937. S. E. Revma Monsig. Alessandro Giuseppe Me Gavik, Vescovo di La Crosse. » S. E. Revma Monsig. Patrizio Alfonso Me Govern, Vescovo di Cheyenne. Acta Apostolicae 320 Protonotari 26 7 15 » » 18 20 22 25 27 » 29 Apostolici ad Commentarium instar Officiale participantium: aprile 1937. Monsig. Maurizio Foin, della diocesi di Le Mans. maggio » Monsig. Luciano Tomasik, della diocesi di Kielce. » » Monsig. Alessandro Proserpio, dell'archidiocesi di Milano. » » Monsig. Giovanni F. Ryan, della diocesi di Newark. » » Monsig. Paolo T. Carew, della medesima diocesi. » » Monsig. Matteo Bekavac, dell'archidiocesi di Sarajevo. » » Monsig. Luigi De Martino, dell'archidiocesi di Sorrento. » » Monsig. Giovanni Ravaglia, della diocesi di Cesena. » » Monsig. Francesco Mazzarella, della diocesi di Alife. » » Monsig. Luigi Leridez, della diocesi di Coutances. » » Monsig. Filippo Pacelli, della diocesi di Sovana-Pitigliano. » » Monsig. Pietro Ybres, della diocesi di Montauban. Prelati 8 maggio » 9 » » 14 » 15 » » » » » » » » » 20 22 24 » » » » » » » » » » 26 » Sedis - x » » » » » 31 .» 3 giugno Domestici di Sua Santità: 1937. Monsig. Eugenio Casimiro Folletête, della diocesi di Basilea e Lugano. » Monsig. Gustavo Lisibach, della medesima diocesi. » Monsig. Venceslao Kwarcianski, della diocesi di Vladislavia. » Monsig. Felice Smith, dell'archidiocesi di Toronto. » Monsig. Fulvio Cattani, dell'archidiocesj di Milano. » Monsig. Carlo Lemercère, della diocesi di Bayeux e Lisieux. » Monsig. Andrea Adam, della medesima diocesi. » Monsig. Ottavio Germain, della medesima diocesi. » Monsig. Leone des Hameaux, della medesima diocesi. » Monsig. Mario Paolo Chevalet, della diocesi di Troyes. » Monsig. Francesco Palmini (Roma). » Monsig. Giulio Rossi (Roma). » Monsig. Giuseppe Jaccarino, dell'archidiocesi di Sorrento. » Monsig. Michele Klasen, dell'archidiocesi di Chicago. » Monsig. Lorenzo Rogger, della diocesi di Basilea e Lugano. » Monsig. Vincenzo Guzmàn, della diocesi di Sonora. » Monsig. Giuseppe Hanson, della diocesi di Des Moines. » Monsig. Enrico Barton Brown, dell'archidiocesi di Westminster. » Monsig. Alfonso D'Amours, della diocesi di San Germano di Rimouski. » Monsig. Giuseppe Chavy, della diocesi di Monaco (Principato). » Monsig. Luigi Ippoliti, della diocesi di Sora. Diarium Romanae Curiae 321 ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 15 maggio 1937. Al sig. comm. Fortunato Messa (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 14 maggio 1937. Al sig. dott. Leopoldo Arzt, dell'archidiocesi di Vienna. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 9 maggio 10 17 » » 18 21 » 28 » 1937. Al sig. dott. Bronislao De Dembinski, dell'archidiocesi di Gnesna e Posnania. » Al sig. Enrico De Vergés, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. ing. arch. Guido Milone, dell'archidiocesi di Napoli. » Al sig. Lorenzo Mondini (Roma). » Al sig. dott. Diego Francesco Pereira de Castro e Brito, della diocesi di Beja. » Al sig. comm. Giuseppe Zuocoli (Italia). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. 8 marzo 20 aprile » 23 » » 11 maggio » » » 12 » » 25 » » » » 26 » » 2 giugno Gregorio Magno, classe civile: 1937. Al sig. Carlo Chamay, della diocesi di Losanna, Ginevra e Friburgo. » Al sig. rag. Vittorio Albertazzi, dell'archidiocesi di Bologna. Al rag. Giovanni Righi, della medesima archidiocesi. sig. » Al sig. dott. Federico Spieler, della diocesi di Basilea, e Lugano. Al Arturo André, dell'archidiocesi di Cambrai. sig. » Al Anatolio Tréca, della medesima archidiocesi. sig. » Al dott. Francesco Carton, della medesima archisig. » diocesi. » Al sig. Leopoldo Lux, dell'archidiocesi di Reims. » Al sig. Fernando Schumpeter, della medesima archidiocesi. » Al sig. rag. Giorgio Braccesi, dell'archidiocesi di Firenze. » Al sig. Fernando Luti, della medesima archidiocesi. » Al sig. Umberto Messenboeck, della diocesi di Linz. » Al sig. avv. Alberto Le Terrier, della diocesi di Coutances. » Al sig. avv. Giuseppe Cruchon, della medesima diocesi. » Al sig. Emilio Ferré, della medesima diocesi. » Al sig. Stefano Gagnon, della diocesi di San Germano di Rimouski. 322 2 10 » » Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale giugno » » » 1937. » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Giuseppe Viel, della medesima diocesi. avv. Paolo Boracliia, della diocesi di Luni. ing. Franco Oliva, della medesima diocesi. dott. Guido Bertonelli, della medesima diocesi. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 27 maggio 1937. Al sig. Giacomo Fossati (Roma). La Placca dell'Ordine di S. 28 maggio Silvestro Papa: 1937. Al sig. comm. Giovanni Vaccari (Italia). La Commenda dell'Ordine di S. 24 » » marzo » » 15 maggio 22 26 » » » » 1937,. Al sig. Quirino Crivellari, dell'archidiocesi di Rodi. » Al sig. Alfredo Biliotti, della medesima archidiocesi. » Al sig. avv. Alfredo Chiorando, della medesima archidiocesi. » Al sig. dott. cav. Fosco Teofili, dell'archidiocesi di Spoleto. » Al sig. Ernesto Buzzi (Roma). » Al sig. Costante Silva, dell'archidiocesi di Milano. » Al sig. Riccardo Zoni, della medesima archidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. 24 » marzo » » » 9 maggio 13 15 17 » 21 24 3 giugno Silvestro Papa: Silvestro Papa: 1937. Al sig. arch. Rodolfo Petracco, dell'archidiocesi di Rodi. » Al sig. cap. Nicandro Petrella, della medesima archidiocesi. » Al sig. dott. Antonio Brunetti, della medesima archidiocesi. » Al sig. Ceslao Miech, dell'archidiocesi di Guesna e Posnania. Al sig. Eduardo Carleo, della diocesi di Ischia. Al sig. Giovanni Alfonso Van Broeckhoven, dell'archidiocesi di Malines. Al sig. Giuseppe Odoardi (Roma). Al sig. Giuseppe Del Core (Roma). Al sig. Mario Zanaboni, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. dott. Eugenio Maté Tòth, dell'archidiocesi di Colocza. » Al sig. Vincenzo Rosania, della diocesi di Campagna. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente . regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 11 giugno 1936. Monsig. Antonio Meindl, della diocesi di Ratisbona. Ì2 novembre » Monsig. Giuseppe Hecker, dell'archidiocesi di Colonia. 27 gennaio 1937. Monsig. Paolo Sommers, della diocesi di Münster. Diarium 27 ' gennaio 5 febbraio 11 » 15 aprile » » 22 24 29 » » 6 » 13 maggio » maggio » » 20 » 27 » » » » » » giugno » Romanae Curiae 323 1937. Monsig. Enrico Grautmann, della medesima diocesi. » Monsig. Gregorio Zolezzi, della diocesi di Luni. » Monsig. Giuseppe Luigi Fermandois, dell'archidiocesi di Santiago del Cile. » Monsig. Monsig. Stefano Martuzalski, della diocesi di Wladislavia. Monsig. Silvano Dembczyk, della medesima diocesi. Monsig. Francesco Haider, dell'archidiocesi di Vienna. Monsig. Francesco Patronelli, dell'archidiocesi di Taranto. Monsig. Silvio Oddi, della diocesi di Piacenza. Monsig. Domenico Brizi, della diocesi di Viterbo. Monsig. Alfredo Vozzi, della diocesi di Anglona e Tursi. Monsig. Vincenzo Jacono, della diocesi di Agrigento. Monsig. Benedetto Marinho, dell'archidiocesi di Rio de Janeiro. » Monsig. Vittorio Tos, della diocesi di Ivrea. » Monsig. Paolo Camozzi, della diocesi di Cremona. » Monsig. Federico E. Hillenbrand, dell'archidiocesi di Chicago. » Monsig. Eugenio Loja, dell'amministrazione apostolica di Rosnavia. » Monsig. Giacomo Bernardo Marshall, della diocesi di Northampton. » Monsig. Primo Formaggi, della diocesi di Nepi e Sutri. » Monsig. Edoardo Guardi, dell'archidiocesi di Milano. » Monsig. Enrico Giovanni Koopmans, dell'archidiocesi di Utrecht. » Monsig. Enrico Nava, dell'archidiocesi di Milano, » Monsig. Carlo Bossard, della diocesi di Bois-le-Duc. » Monsig. Venceslao Heindl, della diocesi di Budëjovice. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8.: 11 giugno 1936. Monsig. Giovanni Battista Lehner, della diocesi di Ratisbona. » » » Monsig. Giuseppe Forster, della medesima diocesi. 26 novembre » Monsig. Giuseppe Herkenrath, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Giovanni Giuseppe Kiel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Enrico Foerster, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Becker, della medesima archidiocesi. 15 aprile 1937. Monsig. Ippolito Wysokowski, della diocesi di Wladislavia. » » » Monsig. Ludovico Wysokowski, della medesima diocesi. 6 maggio » Monsig. Massimiliano Pospíáil, dell'archidiocesi di Olomouc. 13 » » Monsig. Ladislao Mázik, dell'amministrazione apostolica di Rosnavia. » » » Monsig. Giulio Kovács, della medesima amministrazione apostolica. Acta Apostolicae Sedis - 324 13 maggio 3 giugno Commentarium Officiale 1937. Monsig. Antonio Richter, della medesima amministrazione apostolica. » Monsig. Antonino Spina, dell'archidiocesi di Catania. Cameriere d'onore di Spada e Cappa di S. S.: 8 aprile 1937. Il sig. Francesco Steinhart, dell'archidiocesi di San Cristoforo dell'Avana. Cappellani d'onore extra urbem di S. 30 luglio 20 maggio S.: 1936. Monsig. Alberto Alberstòtter, dell'archidiocesi di Paderborna. 1937. Monsig. Giacomo Costa, della diocesi di Chiavari. NECROLOGIO 3 1 3 4 » » maggio giugno » » » » 1937. » » » » » 6 22 » » » » 25 » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Carlo di Gesù Mejia, Vescovo tit. di Cinna. Francesco Uccellini, Vescovo di Cattaro. Bernardo Dembek, Vescovo tit. di Troade. Pietro Marque, Arcivescovo di Colombo. Giulio Cusin, Vescovo di Mende. Giovanni Maria Lavai, Véscovo tit. di Gerocesarea. Monsig. Agostino Zampini, Vescovo tit. di Porfirio. Monsig. Emanuele Giuseppe Cayzedo y Cuero, Arcivescovo di Medellin. Monsig. Nicola Colangelo, Vescovo di Nardo. An. et vol. XXIX 20 augusti 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 10 A G T Ï A P A m E SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE, DIE XI MENSIS I U L I I ANNO M D C C C C X X X V I I , CHRISTIFIDELIBUS DATUS LEXOVII CONGREGATIS OB T E M P L U M SANCTAE TERESIAE RECENS DICATUM ET OB CONVENTUM EUCHARISTICUM EX TOTA GALLIA CELEBRATUM. Nous voici avec vous, le Pasteur avec ses chères brebis, le Père avec ses fils bien aimés. Nous voici avec vous au n o m très saint de notre divin Rédempteur, de notre aimable R o i du Tabernacle; au nom de Sainte Thérèse, qui aujourd'hui plus que jamais est l'honneur et la gloire de Lisieux et de son Carmel. Notre très cher Fils et Cardinal Légat « a latere » porte au milieu de vous Notre Personne : il vous parle en Notre n o m , il est par sa pieuse et éloquente parole Notre interprète. N o u s venons à vous pour prier avec vous, étant bien persuadé que c'est là la forme la plus opportune, voire même la plus nécessaire, de prendre part avec vous à ces heures vraiment divines que la bonté infinie de Notre-Seigneur vous accorde, et pour jouir avec vous de ce nouveau et ineffable sourire que la V i e r g e Immaculée de Lourdes et de tous vos Sanctuaires veut bien répandre sur votre et Notre chère France. La forme la plus opportune — avons Nous dit — pendant que le divin R o i de son trône eucharistique, et votre et Notre chère Sainte de son glorieux tombeau éclairent vos esprits de la splendeur de la F o i et allument dans vos cœurs les ferveurs divines de la prière. Et Nous avons ajouté : « la plus nécessaire », puisque les misères et les dangers, qui nous menacent sont si nombreux qu'ils nous font penser ACTA, vol. IV, n. 10. — 20-8-937. 22 326 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale plus que jamais aux paroles du divin Maître : « Oportet semper orare et non d e f i c e r e » ( L u c , 38, 1) : il faut toujours prier et ne jamais se lasser. Prions d o n c , bien aimés fils : « Oremus, oremus! ». P r i o n s notre divin Créateur, qui est de ce fait le souverain Maître du Ciel et de la Terre, des peuples et des Nations. P r i o n s afin q u ' i l veuille accorder un peu de tranquillité dans l'ordre et dans la paix au monde troublé et bouleversé ; à tous ces peuples o p primés par les tristesses du temps présent et anxieux du lendemain : et cela par le retour sur les droits chemins, c'est-à-dire, par l'acceptation de Sa divine /Souveraineté, par l'obéissance à ses saintes lois, par la, pratique de la justice et d'une charité plus large envers les deshérités et par cela même les plus souffrants. Prions, fils bien aimés, afin que, comme le divin B o i du Tabernacle a créé nos âmes et a donné pour elles tout son précieux Sang, de même aussi II daigne les sanctifier et les sauver en faisant d'elles dès à présent, dans l'attente de la gloire céleste, des basiliques vivantes, où II se plaise à habiter avec Sa grâce sanctifiante et avec toutes Ses bénédictions : des basiliques belles, magnifiques qu'aucune beauté au monde ne puisse leur être comparée, pas même les splendeurs ravissantes de la nouvelle basilique de Lisieux. P r i o n s , fils bien aimés, pour tous ceux qui ont la charge et la garde de ces basiliques vivantes, de vos âmes — disons Nous — et de toutes les âmes afin que, grâce à leurs prières assidues, à leur zèle éclairé, aux industries et aux œuvres de leur apostolat, à la sainteté exemplaire de leur vie, se maintienne et s'accroisse de plus en plus dans le monde le Règne de Jésus-Christ, et qu'ils puissent s'approcher de jour en j o u r sans peur, et plutôt avec confiance au tribunal de Dieu pour rendre compte de leur mission, c'est-à-dire de toutes vos âmes. C'est vous dire, bien chers fils, de prier avec une piété toute filiale pour Nous mêmes, dont la responsabilité est si grande et la reddition des comptes si proche. Nous vous disons : « Orate p r o nobis! oramus p r o vobis » et, avec l ' A p ô t r e , « Orate pro invicem ut salvemini » ( l a c , Y, 16) : priez pour N o u s ; Nous prions pour v o u s ; priez les uns pour les autres afin de vous sauver. Il est de Notre devoir de prier pour vous. Et combien ce devoir Nous est doux, et combien Nous en avons c o n science, sachant bien, et Nous souvenant avec reconnaissance que vous avez prié et vous priez pour Nous avec tous vos frères de la grande famille catholique. C'est vous dire aussi, Nos bien aimés fils, de continuer à prier p o u r N o u s : et que ce soit pour N o u s obtenir avant tout, surtout et à tout Actu Pii Pp. XI 327 p r i x le pleine et parfaite conformité à la très aimable volonté de notre divin E o i Jésus-Christ, dans cet esprit de riche simplicité et d'enfance spirituelle, c'est-à-dire d'abandon filial, qui mérita à votre et à Notre chère Sainte Thérèse de Lisieux d'être si agréable au Cœur du divin Epoux. Et maintenant, que descende sur vous, sur tous et chacun, cette Bénédiction, qui est toujours le désir des bons fils et des fidèles dévoués, c o m m e vous êtes, la bénédiction du Père, du vieux Père, que vos prières ont rappelé sur le chemin de la vie pour une nouvelle étape, jusqu'à quand et jusqu'où, Dieu seul le sait,; la bénédiction du Vicaire de JésusChrist. Ce divin R o i , qui se plait à converser avec les simples et prend ses délices parmi les l y s (Prov., 3, 3 2 ; Can., 2, 16) ne pouvait pas ne pas accorder encore cette autre rose à l'intervention de Sainte Thérèse de Lisieux, toujours invoquée — plus instamment, Nous le savons, par les sœurs de sa famille naturelle et surnaturelle —. Que cette bénédiction demeure sur vous — tous et chacun — et sur toutes les chères choses et chères personnes, auxquelles vous voulez la faire parvenir. . « Precibus et meritis Beatae Mariae semper Virginis, beatorum A p o stolorum Petri et Pauli et omnium Sanctorum Benedictio Dei omnipotentis Patris et Filii et Spiritus Sancti descendat super vos et maneat semper ». CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE UMTATA PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE UMTATA » IN AFRICA MERIDIONALI, IISDEM SERVATIS LIMITIBUS AC NOMINE, AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Lubentissime solet A p o s t o l i c a Sedes ad potiorem Vicariatus gradum illas evehere Praefecturas Apostolicas, in quibus catholica religio notabiles consecuta sit progressus. Cum itaque in Praefectura Apostolica de Umtata in Africa Meridionali, Congregationis Missionariorum de Mariannhill sodalium curis concredita, eorum diligenti studio seduloque Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 328 labore haud parva postremo hoc tempore susceperit incrementa, quamvis omnis generis difficultates id maxime praepedirent. N o s , de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, preces excipiendas duximus dilecti filii praefatae Congregationis Superioris Generalis, qui ab hac A p o s t o l i c a Sede efflagitavit ut Praefectura illa in Vicariatum A p o s t o l i cum evehéretur. Re igitur mature perpensa, atque attento venerabilis Fratris Jordani Gijlswijk, Archiepiscopi titularis Euchaïteni, Delegati A p o s t o l i c i in A f r i c a Meridionali, favorabili v o t o , suppleto quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Praefecturam A p o s t o l i c a m de XJmtata, iisdem servatis limitibus ac nomine, ad V i c a riatus A p o s t o l i c i gradum et dignitatem, suprema Nostra auctoritate, per praesentes Litteras evehimus atque extollimus, ipsumque Congregationis quam supra diximus Missionariorum de Mariannhill sodalibus, etiam in posterum, ad Nostrum tamen et A p o s t o l i c a e Sedis beneplacitum, commissum volumus. H u i c igitur novo Vicariatui de XJmtata eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, constitutionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die decimatertia mensis aprilis, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph W i l p e r t , Decanus Ludovicus Kaas, Proton. Loco Sß Plumbi Reg. in Cano. Ap., Vol. LVI, n. 78 - Al. Trussardi. Collegii Proton. Apost. Apost. Actu PU 329 Pp: xi II DE TAIKOU VICARIATUS APOSTOLICUS DE TAIKOU DISMEMBRATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA (( ZENSHUENSIS » SEU (( CHONJUENSIS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quidquid ad Christi Evangelium inter infideles gentes magis faciliusque propagandum redundare censeatur, id p r o supremo quo fungimur apostolatus officio praestare satagimus. Considerantes itaque quam maxime prodesse posse enascéntibus ecclesiis, si ipsae a suae gentis moderatoribus regi queant, N o s , de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda F i d e praepositorum consilio, votis libentissimo animo annuere decrevimus tum venerabilium Fratrum Floriani Démange, V i c a r i i A p o s t o l i c i de Taikou, qui prudenter perspicaciterque rem aliquot iam annos praeparavit, et Pauli Marella, Delegati A p o s t o l i c i in Iaponia, tum dilectarum filiorum Societatis Parisiensis Missionum ad Exteras Gentes Superiorum, cui Vicariatus iste de Taikou est concreditus, qui omnes unanimi consensu ex amplissimo Vicariatus A p o s t o l i c i territorio, ex quo aliis Nostris Litteris, hac ipsa die datis, provinciam civilem de Zenra Nando seiunximus et novam constituimus Praefecturam Apostolicam Kwoshuensem, provinciam alteram de Zenra Holmdo distrahi posse censuerunt, Praefecturam A p o s t o licam et ipsam erigendam, atque cleri indigenae curis concredendam. In quod consilium eo vel magis accedendum existimavimus, quia probe novimus quae et quanta fideles clerusque coreani, praeclara Missionariorum exempla sequuti, per saeculum et dimidium ex quo per Coream Evangelium diffundi coepit, gloriose egerunt ac fortiter costanterque pro Christi nomine passi sunt; quantusque sit cum religionis tum civilis cultus operum profectus in regione illa Evangelii praeconum zelo florentium. Quare N o s , omnibus mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant c o n sensu, suprema Nostra auctoritate, e Vicariatu A p o s t o l i c o de Taikou provinciam civilem de Zenra Holmdo, altero nomine de Chonla Septentrionali nuncupatam, distrahimus, eamque in novam Praefecturam A p o - 330 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale stolicam erigimus et constituimus atque ex urbe eiusdem provinciae principe Zenslnu, quae coreanice Chonju audit, Zenshuens&m seu Ghonjitensem appellari volumus et apostolicis cleri indigenae curis concredimus. H u i c igitur novae Praefecturae Apostolicae Zenshuensi seu Chonjuensi eiusque pro tempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores, et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigésimo septimo, die tertiadecima mensis aprilis, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Ludovicus Carinci, Kaas, Protonotarius Protonotarius Loco £&. Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LV1, n. 84 - Al. Trussardi. Apostolicus. Apostolicus. 331 Acta Pii Pp. XI III DE CÉLEBES VICARIATUS APOSTOLICUS DE CÉLEBES IN INDIIS NEERLANDICIS IN DUAS DIVIDITUR PARTES QUARUM UNA NOMEN VICARIATUS APOSTOLICI « DE MANADO » POSTHAC HABEBIT, EX ALTERA VERO NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA <( DE MAKASSAR ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Catholicae fidei magis magisque inter infideles prolatandae maxime profecto iuvat latissima plerumque missionalium circumscriptionum territoria in partes dividere, novasque exinde Missiones constituere, aliis Evangelii praeconibus concredendas. Salutis itaque animarum- studio ducti, N o s , vota excipientes venerabilis Fratris Ioannis Gualtieri Panis, V i c a r i i Apostolici de Célebes, ac dilectorum filiorum Moderatorum Congregationis Missionariorum S S . Cordis Iesu de Issoudun, qui in insula de Célebes in Indiis Neérlandicis apostolicum laborem laudabiliter ac fructuose navant, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda F i d e praepositorum consilio, attento quoque venerabilis Fratris Ioannis P a n i c o , Archiepiscopi titularis Iustinianensis, Delegati A p o s t o l i c i Australasiae, favorabili voto, amplissimum praefati Vicariatus de Célebes territorium partiri et novam erigere Praefecturam A p o s t o l i c a m valde opportunum duximus. Omnibus itaque mature perpensis, certa scientia ac suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema Nostra auctoritate, e Vicariatus Apostolici de Célebes territorio meridionalem partem distrahintus, Makassar, vulgo Gouvernment van seu totam provinciam civilem de Geleites en Onderhoorigheden nuncu- patam, et ex illa novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigimus et constituimus, quam de Makassar, nuncupandam volumus ac decernimus; eamque Missionariorum Societatis Mariae provinciae religiosae neerlandicae curis j ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, concredimus. Decernimus insuper ac statuimus ut Vicariatus Apostolicus de Célebes, qui, dismembratione ut supra peracta, provinciam tantum civilem de Manado complectetur, Vicariatus A p o s t o l i c i de Manado posthac nomen habeat. Novae igitur Praefecturae Apostolicae de Makassar eiusque pro tempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et p o t e - 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale states, quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent; eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptas, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, c o n cessionis, statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ëi contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die tertiadecima mensis aprilis, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. B. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph W i l p e r t , Decanus Ludovicus Kaas, Proton. Collegii Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi Reg. im Conc. Ap., Vol. LV1, n. 79 - AL Trussardi. IV DE BULAWAYO PRAEFECTURA APOSTOLICA DE BULA W AYO IN VICARIATUM APOSTOLICUM EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad maiorem dignitatis gradum Apostolicae Sedis est Praefecturas Apostolicas extolli, quum non mediocrem illae et christifidelium numero et religionis operibus profectum fecerint. Cum vero res ita sit in Praefectura A p o s t o l i c a de B u l a w a y o in A f r i c a Meridionali, in qua, difficultatibus innumeris non obstantibus, studio et navitate dilectorum filiorum Nostrorum Congregationis Missionariorum de Mariannhill, qui eam suis obtinent apostolicis curis concreditam, haud parvum postremis hisce Acta Pii Pp. XI 333 temporibus incrementum susceperit catholicum nomen, praefati Instituti Moderator Generalis ab A p o s t o l i c a Sede enixe expostulavit ut Praefectura ipsa in Vicariatum A p o s t o l i c u m eveberetur. Nos itaque, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda F i d e praepositorum consilio, accedente quoque venerabilis Fratris Iordani Gijlswijk, Archiepiscopi titularis Euchaïteni, Delegati A p o s t o l i c i in A f r i c a meridionali, favorabili v o t o , re tota mature perpensa, oblatis precibus annuendum censuimus. Quare, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae potestatis plenitudine, Praefecturam A p o s t o l i c a m de B u l a w a y o , eiusdem servatis finibus ac nomine, ad Vicariatus A p o s t o l i c i gradum et dignitatem, praesentium tenore, provehimus et extollimus; ipsumque Congregationi quam supra laudavimus Missionariorum de Mariannhill etiam in posterum, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, commissum volumus. N o v o igitur huic Vicariatui A p o s t o l i c o de B u l a w a y o eiusque pro tempore Vicariis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent; eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut exCerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel ofiicio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, constitutionis, commissionis, statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis D e i et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die tertiadecima mensis aprilis, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Vincentius Bianchi-Cagliesi, Alfridus Vitali, Protonotarius Apostolicus. Protonotarius Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 77 - Al. Trussardi. Apostolicus. Acta Apostolicae 334 Sedis - Commentarium Officiale V DE KOANGO ET DE KASSAI SUPERIORE EX VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE KOANGO ET DE KASSAI SUPERIORE TERRITORII PARS DISMEMBRATUR, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE I P A M U ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo uberiores percipiantur fructus ex Evangelii praeconum laboribus valde prodest Missiones nimio patentes territorio dividere et novas exinde Missiones condere. Cum autem ad Evangelizationis operi in C o n g o Belgico facilius consulendum maxime prodesse visum sit novam ibidem Praefecturam A p o s t o l i c a m erigere, territorii parte e Vicariatibus Apostolicis de K o a n g o et de Kassai Superiore distracta, Nos ad b o c deveniendum peropportunum censuimus. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda F i d e praepositorum consilio, re mature perpensa, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, deque supremae Nostrae potestatis plenitudine, a Vicariatu A p o s t o l i c o de K o a n g o districtus de Niadi et de Kamtseha-Loange, a Vicariatu vero de Kassai Superiore districtum de Basongo-Brabanta seiungimus, atque ex terri- torio ita distracto novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigimus et constituimus sub nomine « de Ipamu », ipsamque Congregationis Oblatorum Beatae Mariae Virginis Immaculatae curis, ad Nostrum tamen et S. Sedis beneplacitum per praesentes Litteras committimus. H u i c autem Praefecturae de Ipamu, eiusque pro tempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praefecti iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri. in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis eamdem prorsus volumus haberi fidem quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, Actu Pii Pp. 335 XI commissionis, statuti, mandati et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis D e i et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. D a t u m Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die tertiadecima mensis aprilis, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph W i l p e r t , Vincentius Decanus Collegii Bianchi-Cagliesi, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 76 - Al. Trussardi. EPISTULAE . I AD E M U M P. D. A U G U S T U M TIT. S. MARIAE DE PACE S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM HLOND, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEM : DE CONGRESSU IN HONOREM CHRISTI REGIS EX OMNIBUS GENTIBUS PRIMO POSNANIAE COGENDO. PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Quas ante annos ferme duodecim Litteras E n c y c l i c a s « Quas primas » de regia Servatoris Nostri potestate deque festo Christi Regis instituendo edidimus, eas uberrimos per totam Ecclesiam protulisse fructus vehementer gaudemus. Quos inter fructus singulari prorsus Nos replet laetitia sapientissimum saluberrimumque plurium virorum ecclesiasticorum c o n silium, ut statis temporibus peculiares in-honorem Christi Regis cogantur congressus, qui in hoc unum studia sua conferant, ut regia Servatoris Nostri dignitas passim ab omnibus agnoscatur et publica omnium p o p u lorum vita suavissimo Divini Regis subiiciatur imperio. Istorum c o n ventuum, c u m quattuor priores angustioribus limitibus continerentur, quintus, p r o x i m o mense iunio celebrandus, in inclytam civitatem Posnaniensem ex catholico orbe advocabit quotquot oportere Christum regnare ardenter exoptant. 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Et haec quidem vere internationalis (ut aiunt) nota, ea est quam ante omnia Congressui Posnaniensi plurimum gratulamur. Quodsi enim qui nolunt Christum regnare super se, nil intentatum relinquunt ut in c o m munionem odii sui mundum pertrahant universum, nonne oportet ii qui filios regni se esse gloriantur, ex omni gente omnique p o p u l o consilia viresque in unum conferant, atque ita in orbe terrarum universo unum p r o Christo rege agmen efficiant? Nobilissimo huiusmodi operi permagnam id quoque conciliat laudem, quod iste Congressus cunctos suos labores ad hoc unum dirigere decrevit, ad avertendum nempe nefandum malum, ad praecavendum immane peric u l u m , quod omnibus gentibus ex impia communistarum doctrina et factione imminet, quodque nuper Litteris E n c y c l i c i s « Divini Redemptoris » Nosmet universae Ecclesiae simulque universo humano generi denuntiavimus. Et re quidem vera quid est quod magis sive acuere ingenia sive infiammare corda servorum Christi Regis potest et debet, quam funestum taetrumque spectaculum, quod oculis nostris praesens exhibet mundus? In immensum quippe ascendit superbia eorum qui inania meditantes adversus D o m i n u m et adversus Christum Eius, supra omne quod dicitur Deus aut quod colitur sese extollunt et vel nomen ipsum Dei Deique memoriam in universo mundo ita abolere conantur, ut regnum Dei quod Christus acquisivit sanguine suo, si fieri posset, funditus pereat, nullumque post se relinquat vestigium. Quis est huius regni genuinus civis, cuius intima viscera spectaculum huiusmodi non commoveat? Quis est qui desiderio non exardescat ad sanctissima divini Redemptoris iura tuenda, quae nèfarii homines conferto agmine infringere audent? Quamquam enim dubitari nequit, quin I s , cui data est omnis potestas in caelo et in terra, quique pro suo arbitrio aufert spiritum principum et velut vas figuli populos confringit, etiam nemine adiuvante possit manum suam levare in superbias eorum in finem, tamen c u m mitissimus D o minus a se creatos homines in partem operis sui vocare non dedignetur, omni ope enitendum est, ut nihil neglectum maneat quod ex nostra parte conferri possit ad absolutam perfectamque sanctissimae causae victoriam. I a m vero hanc victoriam praeparare militibusque Christi spiritualia arma praebere, quem profecto magis decet quam Congressum, qui Christi Regis praesefert insignia? Laboret itaque quantum potest nobilissimus Posnaniensis Conventus, intellegatque se nihil maius facere posse, quam ut nobili causae pro viribus deserviat, e qua futura universi mundi sors omnino pendere dicenda est. Nam, si alias unquam, nunc vero quam maxime non in ser- Acta Pii Pp. XI 337 mone est regnum D e i , sed in virtute, et quisquis vere diligit adventum Eius, non verbo et lingua, sed opere et veritate consentit Psalmistae dicenti : Tempus faciendi, D o m i n e , dissipaverunt legem tuam. Studeatis igitur penitus pernoscere adversariorum Christi sive vires, sive modos agendi, sive consilia; in ea quae a catholicis hactenus facta sunt, inquiratis diligenter, ut rationem vobis reddere possitis, cur tam bene coeptis non semper optatus responderit exitus; optimas invenire curetis rationes, quas deinceps strenui A c t i o n i s Catholicae operarii in usum quotidiani laboris deducere efficaciter possint. A n t e omnia vero continenter hoc cogitate, hoc haud labantis spei votis prosequimini scilicet : oportet Illum regnare, et ita quidem regnare, ut non m o d o mentes singulorum hominum per gratiam suam informet, sed ut per servos suos qui in legem perfectam libertatis plene perspexérint, res omnes publicas veritate et iustitia imbuat et regat. Neque enim rectoribus mundi tenebrarum harum, sed Ei qui solus saeculorum immortalis est E e x , dictum est a D e o : D a b o tibi gentes hereditatem tuam et p o s sessionem tuam terminos terrae. Et quia huc succrevit oratio, non m o d o Posnaniensi Congressui, sed omnes qui ut boni milites Christi Iesu ubique laborant, hortari volumus, ut sui commodorumque suorum obliviosi concordiam servent, Ecclesiasticae Hierarchiae mandatis optatisque obsequantur, spiritu caritatis et pacis simul coniuncti augeant vires, quae ad intemeratos crescant nanciscendos triumphos. Sursum idcirco ferimini cogitatione et mente; nam magnis deficientibus consiliis, quae nobiles animos merito infiammare possint, etiam corda et brachia deficiunt ad proelia D o m i n i strenue proelianda. Sursum intendite studia vestra neque vereamini c u m A p o stolo ad priora et ardua et magna vos extendere ipsos; in ea namque tempora devenimus, in quibus nonnisi héroes accipiunt bravium. Sursum denique ducimini firmissima christiana spe, quae f allere nescit, non solum quia vobiscum est Ille qui propugnator est ad salvandum quique unus fluctibus feri maris ita imperare potest ut illico fiat tranquillitas magna, sed quia, Deo dante, in castris praesertim iuventutis christianae non desunt plurimi adeo Christo D o m i n o caritate coniuncti, ut p r o Rege suo nec. laboribus ullis nec sacrificiis quibuslibet nec vitae ipsi parcere gestiant. Invalescat igitur in mentibus fidelium celsissima Regni* Christi cogitatio et velut signum in nationes levatum ex toto orbe terrarum congreget omnes sub vexillum Principis regum terrae. Ille enim veniet cito et merces Eius cum Ipso est, sicut Ei disposuit Pater, ita et Ipse disponet regnum iis qui permanserint secum in tentationibus suis. D u m autem vehementer exoptamus ut tum Posnaniensis Congressus 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum qui post eum agentur, eo quem m o d o diximus spiritu labores suos suscipiant, unum adhuc commemorare iuvat, velut faustum futuri temporis praesagium. Primus scilicet internationalis Congressus Christi R e g i s ista in regione celebrabitur, quae christianitatis antemurale iure nuncupata est et re vera fuit. In ista itaque terra, Martyrum sanguine, inde a Sanctis Episcopis Adalberto, Stanislao et losaphato usque ad recentes Catholicae Unionis Martyres Podlachiénses, tam saepe irrigata, quaeque tot Sanctorum mater fuit quorum laudes universa nuntiat Ecclesia, ut sunt Ss. Ioannes Cantius, Hyacinthus, Casimirus, H e d w i g i s et angelicus iuvenis Stanislaus K o s t k a ; in ista terra, quae toties per saecula ad haec usque tempora, inimicos Christi sua insolescentes vi fortiter repulit et profligavit fidemque catholicam contra omnes haereseos vel schismatis incursus servavit illibatam, cuius equidem fervidae fidei Nos quoque c u m A p o s t o l i c i Nuntii munere apud vos fungeremur multoties testes fuimus; in ista, dicimus, terra feliciter ponuntur novorum pro Christo Rege m o liminum initia. Quae quidem molimina ut gratia Dei confirmet solidetque et copiose adaugeat et cuncta bene coepta prosperet ac promoveat, tam Tibi, Dilecte F i l i Noster, quam ceteris Cardinalibus et Sacrorum Antistitibus necnon clarissimis Viris publica auctoritate fulgentibus et omnibus Christifidelibus undique ad ista Comitia adventuris universaeque P o l o n o r u m genti divinorum munerum auspicem, A p o s t o l i c a m Benedictionem in D o mino impertimur. Datum ex A r c e Gandulphi apud R o m a m , die I I I mensis maii, in f esto Inventionis Sanctae Crucis simulque votiva sollemnitate B . M . V . R e ginae Poloniae, anno M C M X X X V I L , Pontificatus Nostro decimosexto. PIUS PP. XI II AD E M U M P. D. A U G U S T U M TIT. S. MARI4E DE PACE S. R. E. PRESB. CARDINALEM HLOND, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEM, QUEM LEGA- T U M M I T T I T AD P R I M U M CONGRESSUM EX OMNIBUS NATIONIBUS IN HONOREM CHRISTI REGIS POSNANIAE HABENDUM. PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Recenti Epistula A p o s t o l i c a , tibi in festo Inventionis Sanctae Crucis ineunte hoc mense delata, fusé lateque ediximus atque declaravimus, Acta Pii Pp. XI 339 quantum utilitatis portendat primus Congressus ex omnibus nationibus, qui Posnaniae, in civitate Poloniae clarissima, in honorem Christi Regis sedulo acriterque apparatur. Certiores interea facti sumus, haud paucos sacrorum Antistites, inter quos etiam quosdam Cardinales, et complures selectos undique gentium ex ordine clericali vel laicali fideles ipsis Posnaniensibus coetibus adfuturos. T a m vero, ut frugifera eiusmodi celebratio sollemnior efficiatur ac regia Salvatoris Nostri potestas splendidiore in luce collocetur, N o s Ipsimet statuimus eandem Congressionem palam publiceque participare, sacrisque ritibus per Legatum Nostrum quodammodo praesentes adesse. Quapropter te, Dilecte F i l i Noster, qui Conventus ipsius initia, consilia et apparatus tanta alacritate suscepisti, quique et archiepiscopalis istius Sedis honore et Romanae purpurae magnificentia decoraris, Legatum Nostrum hisce Litteris constituimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, primo ex omnibus gentibus Conventui in honorem Christi Regis praesideas, sacrisque ipsius caerimoniis nomine Nostro moderaris. Tibi praeterea facultatem damus, ut, statuta die, post Sacrum pontificali ritu peractum adstantibus fidelibus Nostra auctoritate benedicas, plenam iisdem commissorum veniam p r o ponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestia denique lumina ac munera uberrima ominantes, in testimonium peculiaris Nostrae dilectionis, tibi, Dilecte Fili Noster, tuis in C a r d i n a l a t i vel Episcopatu Conlegis, itemque sollerti clero egregiisque Reipublicae Magistratibus, nec non universis iis, qui proximo Congressui intererunt, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter in D o m i n o impertimus. D a t u m ex A r c e Gandulphi apud R o m a m , die x v i mensis maii, D o m i nica Pentecostes, anno MDCCCCXXXVII, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. XI III AD R. D. A N G E L U M M. SAVASTANO, ABBATEM AC PRAESIDEM GENERALEM CONGREGATIONIS CASAMARIENSIS EX ORDINE CTSTERCIENSI, IX EXEUNTE SAECULO AB EIUSDEM CONGREGATIONIS EXORDIO. PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — P e c u liari animi delectatione nuper intelleximus, egregiam istam e Sacro Ordine Cisterciensi 'Congregationem Casamariensem, vertente hoc anno, nonum ab suo exordio saeculum fauste concelebraturam esse. Primi enim Acta Apostolicae Sedis — 340 Commentarium Officiale istius Coenobii incolae, uti tradunt, post triginta ferme annos poenitentis vitae habitum ac regulam sancti Benedicti in Monasterio Sorano a Ioanne Abbate, sancti D o m i n i c i Abbatis alumno ac successore, anno a D o m i n i c a Incarnatione M X X X V I exceperunt, ac monasticae vitae initia istic fecerunt. A n n o vero M C L I idem Coenobium, sancti Bernardi opera monachis Cisterciensibus concreditum, ita sanctitatis et doctrinae lumine per plures religiosos viros radiavit, ut R o m a n i Pontifices Decessores Nostri suis laudibus ipsum honestaverint, et « quasi cameram suam reputantes » privilegiorum copia ditaverint. Neque tantum Romanis Pontificibus Praelatisque Ecclesiae, sed Principibus quoque Civitatum, Regibus atque Imperatoribus earum fuit, eosdemque libentissime hospitio suo recepit. Itaque n o n pauci ex familia Casamariensi monachi exstiterunt, qui p r o fide catholica tuenda ac religione late propaganda strenue pugnaverunt vel sollertem navarunt operam ad controversias inter potestatem civilem et ecclesiasticam exortas opportune definiendas. N u n c quoque eadem Abbatia Casamariensis, quam anno MDCCCCXXIX per Litteras Apostolicas <( Beati Petri » in Congregationem sui iuris constituimus, Ordinique Cisterciensi communis Observantiae aggregavimus, avitae traditionis custos atque interpres, dum aucto filiorum numero et novis conditis d o mibus et disciplina pietateque fiorente laetatur, Nostris votis alacriter obsecundans, in Africae regionibus monasticam vitam ad fidei catholicae normas ex ipsis indigenis instituere contendit. Quapropter N o s , qui nihil habemus antiquius, quam ut regulares coetus salutaria accipiant incrementa, tum ad sanctitudinem religiosorum in dies provehendam, tum ad R e g n u m Christi amplificandum, sacra sollemnia ista novies saecularia pergrato animo participamus, et felicissima quaeque ac iucundissima Casamariensi Congregationi ominamur. Certa autem Nobis spes affulget, fore ut religiosa vestra familia, quae tam gloriosas inter tot temporum rerumque vices recolit res gestas, ex ista centenaria exordientis vitae commemoratione novas sumat vires novos que spiritus ad maiora atque ampliora studiose peragenda. H i s paternis ominibus ac votis pia incepta atque consilia vestra prosequentes, in auspicium caelestium gratiarum inque peculiaris Nostrae dilectionis testimonium, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, Dilecte Fili, ceterisque Moderatoribus cunctisque sodalibus et alumnis Congregationis istius Casamariensis amantissime in D o m i n o impertimus. Datum e x A r c e Gandulphi apud R o m a m , die x x i n mensis maii, i n festo S S . Trinitatis, anno MDCCCCXXXVII, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. XI Sacra Congregatio 341 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa X I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore providere dignatus est, nimirum : die 25 iunii 1987. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Iconiensi praefecit E m u m P. D. Eugenium diac. Ss. V i t i , Modesti et Crescentiae S. R. E. Card. Tisserant, qui eamdem Ecclesiam, post peractam sui consecrationem, die 25 iulii subsequentis dimisit. die 26 iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thespiensi R. D. I o sephum Franciscum Person, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P . D . Iulii V . M . P i c h ó n , Episcopi Caiesensis. die 6 iulii. — Cathedrali Ecclesiae Viglevanensi E x c . P. D. Ioannem Bargiggia, hactenus E p i s c o p u m Calatayeronensem. die 10 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi in E p i r o , P . D . Alaphridum Del Tomba, hactenus Episcopum Ilcinensem. die 1){ iulii. — Cathedrali Ecclesiae Fesulanae E x c . P. D. Ioannem Giorgis, hactenus Episcopum Triventinum. die 21 iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Attalensi in Pamphylia R. D. Raphaelem A r i a s , parochum in Archidioecesi Caracensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Xisti Sosa, Episcopi Cumanensis. die SO iulii. — Metropolitae Ecclesiae Lugdunensi E x c . P. D, Petrum G er lier, hactenus E p i s c o p u m Tarbiensem et Lourdensem. die 6 augusti. — Cathedrali Ecclesiae Kilmorensi R. D. Patritium L y o n s , V i c a r i u m Generalem et parochum in Archidioecesi Armachàna. — Cathedrali Ecclesiae Lacus Salsi, R. D. Duanem G. H u n t , V i carium generalem in eadem dioecesi. — Cathedralis Ecclesiis Galviensi et Duacensi invicem perpetuo unitis, cum adnexa administratione perpetua Ecclesiae Fenaborensis, R. D. Michaelem B r o w n e , sacerdotem Archidioecesis Tuamensis et professorem in collegio Maynutiano. ACTA, vol. IV, n. 1 0 . — 2 0 - 8 - 9 3 7 . 23 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale — Titulari episcopali Ecclesiae Lundensi R. D. Georgium Rehring, Rectorem Seminarii maioris Cincinnatensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Ioannis T . MacNicholas, Archiepiscopi eiusdem Archidioecesis Oincinnnatensis. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI MONITUM DE NORMIS SERVANDIS QUOAD CLERICOS RITUS ORIENTALIS EXTRA FINES PROPRII PATRIARCHATUS PEREGRINANTES. Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali pluries etiam recenter relatum est viros quosdam fraudulenter falsa documenta exhibentes et sacerdotum orientalium nomen ac vestem usurpantes per varias regiones vagari, eleemosynas quaerere, Missarum stipendia colligere, imo et facultatem Divinum Sacrificium celebrandi postulare. Ne istae gravissimae ac sacrilegae fraudes suum habeant deprecabilem exitum, eadem Sacra Congregatio l o c o r u m Ordinarios instantissime rogat ut normas et decreta memorerit quae A p o s t o l i c a Sedes ad praecavendos huiusmodi dolos et damna non semel tradidit. Praesertim vero in mentem revocari et observari debent : Decretum « Qua sollerti » d. 23 decembris a. 1929 {A: 8.8., XXII, 1930, p . 99) d e cle- ricis orientalibus qui in Americae vel in Australiae regiones immigrant ad curam spiritualem fidelibus proprii ritus praestandam; Decretum « N o n raro accidit » d. 2 ianuarii a. 1930 (A. A. 8., XXII, 1930, p . 106) de clericis orientalibus qui in easdem regiones se conferunt ob aliam causam oeconomicam vel moralem et ad breve tempus; Decretum « Saepenumero » d. 7 ianuarii a. 1930 (A. A. 8., XXII, 1930, p . 108) de cle- ricis orientalibus eleemosynas, pecuniam vel Missarum stipendia c o l l i gentibus extra orientales dioeceses; Decretum « Quo facilior » d. 26 septembris a. 1932 (A. A. 8., XXIY, 1932, p . 344) de clericis orientalibus praeter proprium Patriarchatum versantibus. H a e c decreta inter alia praescribunt nullum sacerdotem orientalem ad Missae celebrationem extra proprium Patriarchatum admitti posse nisi exhibeat authenticas et adhuc validas litteras commendatitias Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali (cfr. etiam can. 804, § 1, C. I. C.) et nullum Ordinarium lati- Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali 343 num- in proprio territorio permittere posse clerico orientali, cuiusvis ordinis et dignitatis, sive pecuniae sive stipendiorum Missarum collectas facere, sine authentico et recenti rescripto eiusdem Sacrae Congregationis (cfr. etiam can. 622, § 4, C. I. C ) . Si aliquando, pendiorum gregatio propter Missarum Episcopos adiuncta collectam locorum omnino permittere singillatim hac licentia ac de ratione tributae extra casum mani Pontificis praemonitus fuerit, mittere Quod et pro ut quo ipsemet a S. quaelibet si fecerint, modo culpae, collecta a seu intentiones Missarum et vel ullo tenentur praestito collecta. (Cfr. stiCon- faciet de Ordinarius, vel per Legatum concedere poterit de vel Sacra Nullus ideo directe orientalibus auxilio ipsa expresse .certiores modo clericis pecuniae iudicaverit, concessionis. Sede, ipsi respondere de peculiaria, in sua Missarum quoad pecuniam Decretum vel Roper- dicione fiat. celebratione, et stipendia << Saepenumero », d. 7 ianuarii a. 1930, A. A. S., X X I I , 1930, p. 109). Ut securius qualiscumque abusus vitetur rogantur E x c m i Ordinarii ut de his normis certiores faciant suos sacerdotes, praesertim ecclesiarum rectores, domos religiosas, et quatenus opus sit, etiam fideles. Datum Eomae, ex aedibus Sacrae Congregationis p r o Ecclesia Orientali, d. 20 iulii a. 1937. SACRA CONGREGATIO CONCILII BOGOTEN. VOTI Die 18 ianuarii .1936 SPECIES FACTI. — Die 27 octobris 1819 Archiepiscopus Bogotensis, una c u m clero saeculari et regulari ac Capitulo ecclesiae cathedralis civitatis Sanctae Fidei de B o g o t a , grati animi causa erga B. M. Virginem ex multiplicatis beneficiis urbi collatis, duplex emisit votum, celebrandi nempe quotannis festum Immaculatae Conceptionis eo die quo R. Pontifex dogma definiret, atque ieiunium servandi in pervigilio eiusdem festi. D i e 20 novembris a. 1870, novus Archiepiscopus, in memoriam revocans praedictum votum, edictum promulgavit in quo de novo celebrationem solemnem festi Immaculatae Conceptionis iniunxit, adiungens praeterea dictum votum in eodem festo renovatum iri a se et ab omnibus ad festum concurrentibus, qui votum illud emittere voluissent. De voto vero ieiunii nullum verbum. Ceteri Archiepiscopi successores nihil de illo Acta Apostolicae 344 Sedis - Commentarium Officiale duplici voto dixerunt. Nonnullis quidem annis magister caerimoniarum, iussu Archiepiscopi, in Ordine divini Officii adiecit : « ieiunium pro clero archidioecesis iuxta consuetudinem ex v o t o » , vel « ieiunium pro clero Bogotensi » . Qua de causa cum deinde quaestio orta esset, an scilicet clerus enunciato voto adstringeretur, hodiernus Archiepiscopus quod sequitur dubium huic Sacrae Congregationi Concilii solvendum proposuit : « an et quomodo adhuc vigeat votum in casu ». SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. — Iure c o m m u n i votum non obligat ratione sui nisi emittentem (can. 1310 § 1 ) , nec quisquam voto alieno vi voti obligari potest, nisi ipse votum pariter emittat; est enim votum actio personalis, quae a propria voluntate voventis fiat necesse est et in illa proxime et immediate niti debet. Quodsi De Angelis, Prael. iuris canonici, lib. I I I , tit. 34, n. 2, putavit votum ab aliqua societate emissum vi voti obligare etiam successores in eadem societate, in hac re sectatores non habuit et iuris textus ac doctorum doctrinas sibi habet adversantes (cfr. c a p . 6, de voto I I I , 34; Schmalzgrueber in h. tit., n. 45 sq., 51 sq.). Quare si civitas vel communitas, velut dioecesis aut paroecia, voveat peragere tale ieiunium, vi voti non obligantur nisi qui voverunt, v . g r . , qui E p i s c o p o pro dioecesi voventi adhaeserunt cum intentione se eodem E p i scopi voto obligandi, aut cum eadem intentione ratum habuerunt votum nomine fidelium dioecesanorum factum. Quoad posteros, qui eiusdem communitatis deinde facti sunt membra, nimis evidens est hos non obligari voto communitatis, tunc emisso quando necdum nati erant. Generatim ergo membra communitatis, quae personaliter votum non emiserunt, obligari possunt a legitima auctoritate ecclesiastica, vi legis latae, quae utique ferri etiam potest ob motivum religionis. Et S. C. Rituum hac de re constanter respondit ad huiusmodi observantias per votum inductas solos tantum teneri voti obligatione qui vota emiserunt; reliquos posse teneri ex lege ecclesiastica, quam statuere et ex causa abrogare sit penes auctoritatem ecclesiasticam. Cfr. v. gr. Gardellini (ed. 3 ) , Rescripta authent., n. 1444, 1621, 1871, 2019, 4122. Quod dictum est de lege, valet de statuto. Quapropter si Capitulum cathedrale voveret ieiunium, successores in Capitulo possent manere obligati ex statuto capitulari, non ex v o t o quod non emiserunt, nisi in ingressu in Capitulum votum personaliter emitterent. I a m vero in casu nostro, omnes qui votum ieiunii a. 1849 emiserunt et formulae voti subscripserunt, iamdiu mortui sunt. Hi qui post eorum mortem in clero successerunt, tale votum non emiserunt. V e l ipso a. 1870 Sacra Congregatio 345 Concilii c u m facta est publica renovatio voti, solum actum est de voto solemniter celebrandi festum Immaculatae Conceptionis, de ieiunio observando in pervigilio edictum Archiepiscopi silet. Nihil igitur mirum quod hodie clerus dubitet de tali obligatione ex lege dioecesana, quae debuisset esse clara et convenienter promulgata. Quod autem talis lex non fuerit p r o mulgata videtur evinci ex ipsa ignorantia Episcoporum sibi succedentium, ex ignorantia populi, ex ipso dubio et difficultate facta ex parte plurium de clero. Ubi illud etiam opportunum est adnotare, quod iure Codicem praecedente nullus quidem iuris communis et universalis textus allegari poterat, quo Episcopis aut Conciliis particularis esset ablata potestas in suis territoriis ieiunia aut abstinentias praecipiendi (cfr. Benedictum X I V , ,De Synodo dioec, lib. X I I I , c a p . 4, n. 6 , 7 ; c a p . 5, n. 8 ) ; at passim doctores tradebant iamdiu Episcopos illo iure uti non solere, et solummodo urgere observationes ieiuniorum, quae iure communi essent praescripta. Unde saltem consequens erat, ut si quando illa potestate iamdiu non usitata uti vellent, deberent id facere claris expressisque verbis per legem c o n venienti modo promulgatam. Quae lex clara et praecisa indubitabili m o d o promulgata a praesenti Archiepiscopo et a suo clero ignoratur, et certe inter documenta allegata non reperitur. Si allegatur quod in Ordine divini officii adiiciebatur aliquando : « ieiunium pro clero Bogotensi » ; ex hoc nihil inferri potest, c u m non dicantur anni, in quibus illa adiectio facta fuit quae postea cessavit; nam dum viverent qui votum emiserunt, profecto hi erant obligati ex v o t o . A t , iure Codicis, Ordinarii locorum etiam pro suo territorio non possunt instituere aliquam diem abstinentiae aut ieiunii; solum possunt aliquem peculiarem diem abstinentiae aut ieiunii in sua dioecesi per modum actus indicere ob peculiarem causam (can. 1244). Quapropter in praesenti, quoad actualem clerum, si quae esset obligatio, ea ex lege dioecesana proveniret, et nunc, ad normam can. 1244, talis obligatio ieiunii non amplius existit. RESOLUTIO. — In plenariis comitiis huius Sacrae Congregationis habitis die 18 ianuarii 1 9 3 6 , ad propositum dubium : An et quomodo adhuc vigeat votum in casu; E m i Patres respondere censuerunt : non constare de Ex deductis obligatione voti. P a c t a autem postridie Ssmo Dno Nostro P i o P p . XI per subscriptum huius Sacrae Congregationis Secretarium relatione, Sanctitas Sua datam resolutionem approbare et confirmare dignata est. I. B r u n o , Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 346 Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Singulis ut infra datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . Papa XI dignatus est sequentes Ecclesias providere, n i m i r u m : die IS aprilis 19S7 — Titulari episcopali Ecclesiae Hieritanae R. P. Theodorum Hermannum Breher e Congregatione Ottiliensi O. S. B. p r o missionibus exteris, quem constituit V i c a r i u m A p o s t o l i c u m de Yenki. die 18 maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Praenetiensi R. P. Franciscum Hensehke, dioeceseos Portaugustanae presbyterum, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Iosephi Vilphridi D w y e r , E p i s c o p i Corvopolitani. — Titulari episcopali Ecclesiae Capitoliensi R. P. Henricum A m brosium Pinger, O. F. M . , quem constituit V i c a r i u m Apostolicum de Chowtsun. — Titulari episcopali Ecclesiae Chusirensi R. P. Franciscum Xaverium Ochoa, ex Ordine Recollectorum S. Augustini, quem constituit V i carium A p o s t o l i c u m de Kweiteh. — Titulari episcopali Ecclesiae Altavensi R. P. Ambrosium K e l l y , e Congregatione S. Spiritus, quem constituit V i c a r i u m A p o s t o l i c u m Sierrae Leonis. die 1 iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Candybensi R. P. Iacobum Pessers, Societatis Divini Verbi sodalem, quem constituit V i c a r i u m A p o s t o l i c u m de T i m o r Neederlandica. II NOMINATIONES 9 Sacrum Consilium Christiano Nomini propagando datis decretis renunciavit ad suum beneplacitum : die IS aprilis 19S7. — R. P. Eugenium M a c P o l i n , e Societate S. C o lumbani pro missionibus apud shuensem. Sinenses, Praefectum Apostolicum Kwo- Sacra E. P. Congregatio Stephanum K i m ? 347 de Propaganda Fide e clero coreano, Praefectum Apostolicum Zenshuensem. die 16 aprilis. — R . P. Augustinum Guérin, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum de Nzerekore. die 2Jf aprilis. — R. P. Iosephum Fogued, e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis B. M. V., Praefectum Aposto- licum de Turiki in Sinis. die H maii. — R. S. P. Aurelium Mauritii Agaunensis Ordinis Gianora, S. Canonicum Regularem Augustini, Praefectum Apostolicum de SikJcim. die 21 maii. — R . P. Pacificum a Virgine Carmeli, O. C. D . , Praefectum Apostolicum S. Michaelis de Sucumbios. die 11 iunii. — R. P. Alphonsum Bossart, O. M. L, Praefectum, Apostolicum de Ipamu. — R. P. Gerardum M. H. Martens, e Congregatione Cordis Immaculati Mariae (Scheut), Praefectum Apostolicum de Makassar. SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA S E U LUCEORIEN. CANONIZATIONIS B. ANDREAE BOBOLA MART., SACERDOTIS PROFESSI E SOCIETATE IESU. S U P E R DUBIO An et de quibus bola ab quo agitur. Polonia, miraculis Apostolica Sede generosa tellus, constet post venerationem, indultam Beato in et casu ad Andreae effectum Bode barbaris atque catholicae fidei hostibus oppositum propugnaculum, innumeros gloriatur se habere filios, qui suum sanguinem pro Christo ad nostra usque tempora profuderunt. Quos inter iure merito Beatus Andreas B o b o l a excellere videtur. De illustri enim stirpe nobilitate generis clara, egregiisque factis de patria et religione summopere merita, a. D. 1591 natus est Andreas, qui gentem suam Societatemque Iesu a. reddidit. 1657 gloriosissimo martyrio illustriores 348 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Oßciale Insignem hnnc pugilem, miraculis quoque clarum, sa. me. Pius Papa IX die 30 octobris mensis a. D. 1853 Beatorum fastis sollemniter adscripsit. Quum autem nova miracula a D e o , eo interveniente, patrata esse viderentur, die 23 iulii a. 1924 Canonizationis Causa fuit resumpta, Remissorialesque litterae sive Archiepiscopo Cracovien, sive Cardinali Urbis V i c a r i o ab hac Sacra Congregatione missae sunt ad construendos apostolica auctoritate processus super duplici mira sanatione. P r o iuridica harum apostolicarum inquisitionum vi, die 22 ianuarii a. 1936 editum est decretum, planum que factum est iter ad has perpendendas sanationes. Prior mira sanatio in urbe K r y n i c a , in Archidioecesi Cracoviensi, die 3 septembris mensis a. 1922 evenit. Idae Henricae Turnau viduae K o p e c k a , annos natae quadraginta sex, ob osteomalaciae morbum roentgenianorum radiorum curatio fuit adhibita. Exinde graves ustiones in abdomine est passa. Altera ex his in 15 ët 12 centimetra protendebatur, altera vero aliquantulo minus. Hae ustiones foetida saniemque manantia ulcera genuerunt, quae insanabilia, nisi quoque mortifera, a medicis sunt habita. Particula de B. Andreae B o b o l a reliquiis c o r p o r i apposita, eoque invocato, Ida statim ita convaluit, ut sine impedimento et infirmae sorori curas adhibere et Ecclesiam adire valuerit. Inspecto speculi ope abdomine nullum amplius ulcus vidit, manibus autem sensit ulcerum loca pelle contecta; id quod et medicus a curatione ita fuisse de visu comprobavit. Idem medicus, atque periti ab hac Sacra Congregatione deputati, sanationem hanc naturae vires excedere edixerunt. Altera sanatio in alma hac Urbe die 30 decembris a. 1933 contigit. Soror A l o i s i a Dobrzynska, e Congregatione Servarum Mariae V. I m maculatae, acuta pancreatite, aliis morbosis stipata symptomatibus, laborabat, a qua non aliter, nisi forte per chirurgicum ferrum, sanari potuisset, uti medicus a curatione pluresque ab hac Sacra Congregatione delecti periti, collegialiter quoque coacti, pluribus etiam perspectis radiographiis, nos edocent. Ferventes a consororibus aliisque ad B. Andreae patrocinium implorandum effusae sunt preces. Die 29 decembris morbus in sua gravitate saeviebat, die insequenti de sua malignitate adeo remiserat, ut periti omnes sanationem iam tunc evenisse consentiant. De utraque hac mira sanatione die 17 martii mensis elapsi anni apud Revmum Cardinalem Petrum Segura y Sáenz, Causae Ponentem, antepraeparatoria Congregatio coacta est, quam die 14 iulii mensis eiusdem anni Praeparatoria ad Vaticanas aedes, die vero 16 martii mensis huius anni Generalis coram Ssmo D. N. P i o Papa XI subsecutae sunt. In hac Sacra Congregatio liituum 349 postrema idem Revmus Cardinalis Ponens sen Relator Dubium proposuit disceptandum : An et de quibus miraculis constet post indultam Beato Andreae Bobôla ab Apostolica Sede venerationem in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suam quisque mentem aperuerunt. Beatissimus vero Pater suam proferre sententiam in banc distulit diem, D o m i n i c a m quartam post Paschalia gaudia, Sancto Evangelistae Marco sacram. Ad Se itaque Sanctitas Sua Revmos Cardinales Camillum Laurenti, S. R. C. Praefectum, et Petrum Segura y Sáenz, Causae Ponentem seu Relatorem, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium arcessiri iussit; sacrosancto autem eucharistico sacrificio religiosissime litato, edixit : Constare de duobus miraculis, scilicet : ustione Beato Andrea Bobola intercedente, a Deo patratis; De instantánea perfectaque sanatione tum Idae Kopecka a gravi radiorum X, cum Sororis Aloisiae Dobrzynsha ab acuta pan- creatite. H o c autem decretum promulgari et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum R o m a e , die 25 aprilis a. D. 1937. C. Card. L. LAURENTI, Praefectus. © S. A. Carinci, Secretarius. II NEAPOLITANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI MARIAE C H R I S T I NAE A SABAUDIA, REGNI UTRIUSQUE SICILIAE REGINAE. S U P E R DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, cum in proximum, nec non de cardinalibus perantia, Fortitudine Caritate tum in Deum Prudentia, Iustitia, earumque adnexis in gradu heroico in Tem- casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilis Mariae Christinae virtutes perpendenti ultro mentem subeunt Sapientis verba : Deus honoravit patrem in filiis ( E c c l i . , 3, 3) e t : Gloria filiorum patres eorum (Prov., 17, 6). Filiae enim, praecipue vero Christina, natu minima, quas piissimi coniuges Victorius Emmanuel I Sardiniae R e x et Regina Maria Teresia genuerunt, tanta pietate 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale morumque integritate emicuere, ut anceps haereas an plus honoris parentes ex tali sobole acceperint, an haec illustris sobóles ex parentibus universaque Sabauda prosapia. Cuius quidem prosapiae genus non solum fortissimis in bello gerendo ducibus atque egregiis in populo regendo viris floruit, sed, quod longe maius est, plures decurrentibus saeculis, viros ac mulieres protulit, qui, heroico virtutum christianarum exercitio, patriam ,atque Ecclesiam nobilitarunt. Praetermissis antiquioribus, qui ut Beati coluntur, proximiore aevo Carolus Emmanuel I V , V i c t o r i i frater natu maior, qui regno se in fratris favorem abdicavit, eiusque uxor V e n . Clotildes Borbonia, Ludovici X V I soror, insignia christianae vitae dederunt specimina. In amoenissimo hoc viridario, quasi suavissimus flos, Maria Christina, Carola, losepha, Caietana, Ephisia die 14 novembris mensis a D. 1812, ; Carali in Sardinia, quo R e x exulaverat, prodivit, eodemque die, sacris baptismi aquis Summi Regis adoptiva filia facta est; paulloque post ab ipsa matre B. Mariae Virgini in celebri Caralitano sanctuario, vulgo Buonaria, oblata est, eiusque tutelae credita. A n o 1824 Confirmationis sacramentum, sacram que Eucharistiam primitus Lucae recepit. Quantum in christianae perfectionis semita, adhuc puellula, ipsa profecerit, plura virtutum exempla aperte ostendunt, quae iam tunc exhibebat, iugesque conatus ad ampliores gradus assequendos. Suam v o luntatem vel in minimis abnegando, parentum praeceptorumque nutibus diligentissime obsequebatur. Etsi litteris, linguis, bonis artibus, pingendi arte aliisque suae conditioni aptis ornamentis egregie instructa, demisse tamen de se sentiebat, ceterosque sibi praeponens, eorum necessitatibus optatisque, quantum sibi datum erat, occurrere sollerter curabat. Pacis atque ordinis studiosissima, vivacem indolem, ne rationis modum excederet, fortiter compescuit; tanta autem pollebat prudentia, ut eius consilium avide exquireretur. Christum ipsum in pauperibus venerans, munifica manu eorum inopiam levare satagebat, divitias in pauperum sinu esse deponendas dicere solita. Plures diei horas, tanto cordis affectu orationi incumbebat, ut veluti extra sensus rapi aliquando visa sit. Ex hac in Deum pietate illam animi fortitudinem hausit, qua patris a regia dignitate abdicationem, eiusque, nec non multo post, amantissimae matris excessum, aliasque aerumnas invicte sustinuit. Quas virtutes rite aestimantes omnes qui noverant, eam Angelum appellabant. Mundi vanitatem exosa, religiosam vitam amplecti animo volvebat, verum divinam voluntatem in sui spiritus moderatoris consilio agnoscens, Carolo Alberto R e g i obsequuta, a. 1832 matrimonium apud Sacra Congregatio Bituum 351 Génuam in B. M. V. sanctuario vulgo «' d e l l ' A c q u a » cum Ferdinando IT, Utriusque Siciliae Rege, inivit. Probe perpendens, uti perbelle S. Ioannes Chrysostomus scribit, praecipuum (( domesticae pacis ac bonorum omnium fundamentum illud esse, « si uxor viro per omnia consentiens sit » (hom. 4 in E p . ad T i t . ) , nunquam vel in minimis viri sui iusta optata neglexit, quin immo in omnibus ei placere quam diligentissime curavit. Unde iis quoque oblectamentis, ceterum honestis atque regiae conditioni consentaneis, a quibus alienum haberet animum, ut viro suo morem gereret, divinum placitum et in his perspiciens, hilari laetoque vultu utebatur. Ita tamen viro suo, pro suo officio, placere studuit, ut et Deo placeret magis. Totam (( familiam suam ( S . Hieronymi verbis utimur) ita regebat et « confovebat, ut se matrem magis suorum, quam dominam videri vel<( let, a quibus benignitate potius, quam servitute, reverentiam exigeb a t » ( E p . a d Celantiam). Pari ratione erga totius regni subditos se exhibuit. Nulli enim publicae necessitati occurrere negligebat, totamque suam substantiam in pauperum solamen effusa caritate impendebat. Licet autem nunquam se in publicis regni negotiis inconsulte immisceret, ferventes ad Deum preces pro regni felicitate elevabat; quas enixius fundebat, quum R e x administros in consilium accivisset. Quare factum est, ut a Rege, praesertim in domestica consuetudine, maxime dirigeretur, cunctusque populus tot tantasque virtutes demiratus, eam sanctam praedicaret, deliciasque suas diceret. Die 16 ianuarii a. 1836 Maria Christina regni heredem summo tum Regis c u m totius populi gaudio est enixa, cui Francisci Assisiensis n o men fuit impositum, quique post mortem patris Franciscus I I , nomine, regni gubernacula tractanda suscepit. Gravi febri non multo post correpta, atrocibus doloribus patientissime toleratis, Ecclesiae sacramentis piissime susceptis, divinae voluntati ex corde acquiescens, die 31 ianuarii a. 1836 purissimam animam Deo reddidit. Ingens ad demortuae exuvias invisendas popularis concursus factus est, omnibus amantissimam matrem, Reginamque beneñcentissimam c o m plorantibus. Sanctitatis fama perseverante, in Neapolitana ac lanuensi Curiis Ordinaria auctoritate inquisitiones canonicae sunt confectae. Plures interim Postulatoriae litterae, inter quas illae Cardinalis l o a c h i m i P e c c i Episcopi Perusini, qui postea, Leonis X I I I assumpto nomine summum Pontificatum gerens hanc causam c o g n o v i t , P i o Papae IX porrectae sunt, Acta Apostolicae Sedis - 352 Commentarium Officiale qui die 9 iulii a. 1859 Commissionem Introductionis Causae Sua manu obsignavit. Apostolicis processibus rite absolutis, ceterisque de iure servatis, Antepraeparatoria Congregatio c o r a m R m o Cardinali Constantino Patrizi, E p i s c o p o Ostien. et Veliternen., S. R. C. Praefecto et Causae Ponente, die 16 maii mensis a. 1876 habita fuit, cui duae Praeparatoriae die 20 iulii a. 1880 et die 1 aprilis a. 1882 successerunt, die demum 1 iulii a. 1884 Generalia coram Leone X I I I fel. rec. coacta sunt comitia, in quibus R m u s Cardinalis Raphaël Monaco-La Valletta Episcopus Albanen., Causae Ponens seu Relator, Dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus nec non de theologalibus Fide, Spe, Caritate in Deum cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et proximum, ac Temperan- tia, earumque adnexis, in gradii heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Cui tum P P . Cardinales, c u m Praelati officiales et Consultores suum dedere suffragium. Summus vero Pontifex, his votis exceptis, sententiam suam causis sibi notis edere distulit. Modo Ssmus D . N . , omnibus Causae momentis sedulo perpensis, dilatam tunc temporis sententiam in hac nobilissima Causa edere volens, sollemnem hanc diem, 6 maii mensis, Christo in caelum Ascendenti sacram, selegit. Quare accitis ad Se R m i s Cardinalibus Camillo Laurent!, S. R. C. Praefecto, atque Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, E p i s c o p o Ostien. et Albanen, nec non R. P. Salvatore C a t u c c i , Eidei Promotore Generali, meque infrascripto Secretario, sacrosancto Missae sacrificio religiosissime celebrato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, mum, tudine nec non earumque Sabaudia, regni de cardinalibus adnexis Utriusque Caritate Prudentia, Venerabilis Siciliae tum in Deum Servae Reginae, Iustitia, Dei in cum in proxi- Temperantia, Mariae gradu Forti- Cliristinae heroico in a casu et ad effectum de quo agitur. H o c autem decretum publici iuris fieri, et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum ex A r c e Gandulphi, die 6 maii a. D. 1937, in festo Ascensionis Domini. C. Card. LATJRENTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. Sacra Romana 353 Rota ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis AGRIEN. N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ( L E S K O W I C S - R A G A N Y ) Cum ignoretur locus actualis commorationis D ñ i Ioannis Ragany, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 19 octobris 1937, hora duodecima ad c o n c o r d a n d u m de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : Dubium : An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D ñ i Ioannis Ragany, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Arcturus Wynen, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 iulii 1937. I. Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jean Ragany, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne -ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 19 octobre 1937, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans ce cast Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Jean Ragany devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 354 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale D I A R I U M R O M A N A E C U R I A E SACRA CONGREGAZIONE DEL CONCILIO A V V I S O DI CONCORSO Presso la S. Congregazione dei Concilio è aperto un concorso per tre posti di Aiutante di Studio, dei quali uno nell'Ufficio disciplinare e gli altri due nell'Ufficio amministrativo. Vi potranno prender parte i Sacerdoti che non abbiano superato il 40° anno di età e che non più tardi del 31 del p. v. ottobre abbiano presentato alla Segreteria della stessa S. Congregazione la domanda corredata del nulla osta del proprio Vescovo, insieme ai documenti comprovanti gli studi compiuti ed altri titoli che riterranno opportuno esibire. U concorso consisterà in una prova scritta su temi relativi alla materia di competenza della medesima S. Congregazione, con speciale riferimento alle disposizioni canoniche riguardanti la disciplina ecclesiastica per il posto nell'Ufficio disciplinare e a quelle amministrative per i due posti nell'Ufficio amministrativo, avendo in vista per l'uno e per gli altri posti le norme concordatarie dei Patti Lateranensi. La data del concorso sarà notificata ai singoli concorrenti. Roma, 15 luglio 1937. G. Bruno, Segretario. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 6 luglio 1937, la S. Congregazione dei Riti si è adunata nel Palazzo Apostolico Vaticano in seduta preparatoria, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali, dei Revmi Prelati Officiali e dei Revmi Consultori teologi, per discutere sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Soledad Torres Acosta, fondatrice dell'Istituto delle Serve di Maria per la cura degli infermi. Martedì, 20 luglio 1937, la S. Congregazione dei Riti si è adunata presso Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della causa di beatificazione e canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Maria Domenica Mazzarello, confondatrice dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice, con l'intervento dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, per discutere in seduta antepreparatoria di due miracoli che si dicono da Dio operati per intercessione della suddetta - Venerabile. Diarium Romanae Curiae 355 .Martedì, 27 luglio 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti in seduta ordinaria particolare, per discutere sopra la validità dei processi ordinari ed apostolici sulle virtù del Venerabile Servo di Dio Pietro Donders, sacerdote professo della Congregazione del Santissimo Redentore, e della Serva di Dio Caterina Volpicelli, fondatrice dell'Istituto delle Ancelle del Sacro Cuore, nonché sul non culto dei Servi di Dio Pietro Olivaint e compagni, martiri della « Commune » di Parigi, della Compagnia di Gesù, del Servo di Dio Vitale Giustino Grandin, vescovo di S. Alberto, della Congregazione degli Oblati di Maria Immacolata, e del Servo di Dio Adolfo Petit, sacerdote della Compagnia di Gesù. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante,, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari oli S. S. : 29 aprile 13 maggio 1937. Monsig. Riccardo Giuseppe Gearty, dell'archidiocesi di La Piata. Monsig. Ambrogio Griffith, dell'archidiocesi di Vancouver. » » » Monsig. Francesco Chaloner, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Tommaso Niehol, della medesima archidiocesi. » Monsig. Floriano Eder, della diocesi di Sant'Ippolito. » » 20 » » » giugno » Monsig. Giuseppe Soher, della medesima diocesi. 3 » Monsig. Leonardo Winkler, dell'archidiocesi di Colocza. 5 » » 10 » » » Monsig. Adamo Pucci, della diocesi di Fano. Monsig. Giovanni Prandini, della diocesi di Carpi. » Monsig. Martino Keating, dell'archidiocesi di Los An- Monsig. Giovanni Triebl, della medesima diocesi. geles. » » » Monsig. Giuseppe T. McGucken, della medesima archidio- » » » cesi. Monsig. Michele O'Halloran, della medesima archidiocesi. Monsig. Candido Balma, dell'archidiocesi di Torino. » 17 24 » » » » » » » » Monsig. Emilio Zueger, della diocesi di Coirà. Monsig. Melchiorre Camenzind, della medesima diocesi. Monsig. Luigi di Lazzari, della diocesi di Tarquinia. 1 luglio » Monsig. Luigi Grassi, dell'archidiocesi di Brindisi. » Monsig. Carlo Dhe, della diocesi di Förth Wayne. » » Monsig. Guglielmo Bertuzzi, della diocesi di Piacenza. 8 15 Acta Apostolicae Sedis - 356 15 luglio » » Commentarium Officiale 1937. Monsig. Luigi Anania (Koma). » Monsig. Nicola Onetto, della diocesi di Massa e Populonia. » » » Monsig. Paolo Rabini, dell'archidiocesi di Ancona. 30 » » Monsig. J. Donaldo Conway, della dioeesi di Davenport. Cameriere Segreto Soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. : 5 luglio 1937. Il sig. Marchese Carlo Pacelli (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. 20 maggio S.: 1937. Monsig. Giovanni Mayer, della dioeesi di Sant'Ippolito. 27 » » Monsig. Giuseppe Bertucci, della diocesi di Grosseto. 3 giugno » Monsig. Pietro Dolciotti, della diocesi di Senigallia. » » » Monsig. Vittorio Amedeo Mercuri, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. Pietro Bruni (Roma). Cappellano Segreto d'onore di S. 8.: 3 giugno 1937. Monsig. Ottone Angeli, dell'archidiocesi di Oolocza. NECROLOGIO 20 giugno 1937. Monsig. Melezio Abou-Assaleh, Vescovo dei Melchiti di 28 » » Monsig. Bruno Occhiuto, Vescovo di Cassano all'Jonio. 1 luglio » Monsig. Antonio Bonaventura Jeglié, Arcivescovo tit. di Eliopoli. Garella. 7 » » Monsig. Adolfo Giuseppe Jelowicki, Vescovo tit. di Lorima. 21 » » Monsig. Tranquillo Guarneri, Vescovo di Acquapendente e Bagnoregio. 23 » » Monsig. Giacomo Maria de Amicis, Vescovo tit. di Sinope. 10 agosto » Emo Signor Card. EUSTACHIO ILUNDAIN Y ESTEBAN, Arci- 15 » » Monsig. Carlo Paolo Sagot du Vauroux, Vescovo di Agen. 16 » » Monsig. Giusto Antonino Eheguren y Aldama, Vescovo vescovo di Siviglia. di Oviedo. An. et vol. XXIX 6 septembris 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA pn PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ABYSSINIAE VICARIATUS APOSTOLICUS ABYSSINIAE SUPPRIMITUR ET NOVAE EX ILLO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE ERIGUNTUR, VIDELICET DE GONDAR, DE TI GR AI ET DE DESSIÉ. TERRITORIUM INSUPER DANCALIAE REGIONIS VICARIATUI APOSTOLICO ERYTHREAE ADNECTITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Aethiopiae regionibus catholicae fidei propagationi et spirituali christifidelium illic degentium regimini facilius ac salubrius c o n suli possit, Apostolicae Sedi opportunum visum est vel Missiones inibi exsistentes aliter circumscribere vel novas constituere, si novis nunc l o c o r u m rerumque adiunctis id melius respondere videatur. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, peculiari Pontificiae Commissioni ad catholicas Missiones in novum ordinem in Aethiopia redigendas praepositorum consulto, omnibus mature perpensis, certa scientia, de apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Vicariatum Apostolicum Abyssiniae, anno millesimo octingentesimo quadragesimo septimo erectum, supprimendum statui- mus ac tenore praesentium supprimimus et abolemus, eiusque territorium, Dancalia regione excepta, quam Vicariatui A p o s t o l i c o Erythreae iisdem hisce Litteris, adnectimus, in tres partes dividimus et exinde tres de Praefecturas Gondar, de Apostolicas Tigrai A C T A , vol. IV, n. 11. — 6 - 9 - 9 3 7 . et de erigimus Dessié, et quas constituimus, ita nominandis videlicet volumus 24 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac decernimus. Praefectura A p o s t o l i c a de Gondar regionem amplectetur, quae Commissariatuum Civilium de Gondar, Semien, Goggiam et Beghemeder limitibus circumscribitur; eamque Congregationi Filiorum a S S . Corde Iesu civitatis Veronensis concredimus, atque Praefecti A p o stolici Sedem in urbe Gondar statuimus. Praefectura A p o s t o l i c a de Tigrai regiones amplectetur, quae sub Tigrai nomine veniunt, eosdemque fines habebit ac Commissariatus Civiles, simul sumpti, qui a locis Aduae, MaTcallé, Adigrat, Abbi Addi et Alomatá appellantur; eamque Congregationis Missionis curis concredimus et Praefecti A p o s t o l i c i sedem in urbe Adigrat statuimus. Praefectura A p o s t o l i c a de Dessié regionem a m plectetur, quae Commissariatuum Civilium ab U olio et Bebra Brehan nuncupatorum limitibus circumscribitur, eamque incliti Fratrum M i norum Ordinis curis concredimus et Praefecti A p o s t o l i c i sedem in urbe Dessié statuimus. Novis igitur tribus istis Praefecturis Apostolicis, quas singulas praefatorum Ordinum seu Congregationum curis, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, concreditas volumus, earumque Praefectis Apostolicis pro tempore omnia tribuimus iura, privilegia, et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae et illarum Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse v o lumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam suppressionis, dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis autem ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die vigesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sexto decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Cancellarius 8. R. E. Alfonsus EUGENIUS Card. T I S S E R A N T 8. C. pro Eccl. Orient, a Secretis Carinci, Protonotarius Apostolicus^ Ludo vicus K a a s , Protonotarius Apostolicus ¿ Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 80 - Al. Trussardi. 359 Actu Pii Pp. XI II DE MOGADISCIO VICARIATUS APOSTOLICI DE MOGADISCIO FINES MUTANTUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Vicariatu A p o s t o l i c o de Mogadiscio facilius aptiusque evangelizationis operi consulatur, Apostolicae Sedi opportunum visum est ad novam eius circumscriptionem devenire, quae novis nunc l o c o r u m rerumque adiunctis melius respondeat. Quapropter, de venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium, peculiari Commissioni ad catholicas Missiones in Aethiopia exstantes in novum ordinem redigendas praepositorum, consulto, Nos, omnibus mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia, de apostolicae potestatis plenitudine, statuimus ac decernimus ut Vicariatus Apostolicus de Mogadiscio eosdem posthac fines habeat ac civile Somaliae Italicae Gubernium. Quae, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris tribuenretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die vigesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI B I O N D I Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissen., Prot. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Loco £& Plumbi Reg in Cane. Ap., Vol. LVI, n. V - Al. Trussardi t Prot. Apost. 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III DE KAFFA S E U DE GIMMA PRAEFECTURA APOSTOLICA DE KAFFA AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, SUB NOMINE « DE G I M M A », EIUSQUE LIMITES DEFINIUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae christiano nomini facilius aptiusque propagando utiliora videntur, ea ut sollicito studio decernamus N o s admonet supremi quo fungimur apostolatus officium. Considerantes igitur ad Christi regnum inter infideles dilatandum non parum prodesse ad potiorem Vicariatus gradum et dignitatem Praefecturas Apostolicas quandoque extollere et earumdem Missionum limites melius definire, si id rerum et l o c o r u m adiuncta exigere videantur, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium peculiari Commissioni ad Missiones catholicas in novum ordinem in A e thiopia redigendas praepositorum consilio, suprema Nostra auctoritate Praefecturam Apostolicam de Kaffa ad Vicariatus Apostolici gradum et dignitatem evehimus, quem, mutato nomine, de Grimma in posterum nuncupari v o l u m u s ; ac decernimus ut Vicariatus ipse territorio deinceps constet, civile Gubernium de Galla et Sidamo complectente, exceptis commissariatibus civilibus de Sidamo et de Borana) ex quorum territorio novam hac ipsa die Praefecturam A p o s t o l i c a m de Neghelli ereximus et constituimus. N o v u m autem Vicariatum de Gimma Instituto Missionum a Consolata, cuius sodales sollerti studio iam ibi adlaborant, etiam in posterum, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, c o n creditum volumus. H u i c autem Vicariatui de Gimma eiusque pro tempore Vicariis A p o stolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure c o m m u n i fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. 361 Acta Pii Pp. XI Nemini autem hanc paginam evectionis, constitutionis, concessionis, statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die vicesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. T H . PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Vincentius Bianchi-Cagliesi, Ludovicus Kaas, Protonotarius Protonotarius Apostolicus. Apostolicus. Loco g* Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. TSV I, n. IS - Al. Tnissardi. IV DE GIBUTI PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE GIBUTI FINES MUTANTUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Praefectura A p o s t o l i c a de Gibuti, Ordinis Minorum Cappuccinorum curis concredita, evangelizationis operi facilius aptiusque consulatur, Apostolicae Sedi opportunum visum est ad novam eiusdem Missionis circumscriptionem devenire, quae novis nunc locorum rerumque adiunctis melius respondeat. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, Commissioni ad Missiones catholicas in novum ordinem in Africa Orientali redigendas praepositorum, consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia, de apostolicae potestatis plenitudine statuimus ac decernimus ut limites Praefecturae de Gibuti iidem in posterum sint ac Somaliae Gallicae fines. Quae, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut ex- 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti, munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die vigesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissen., Prot. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Loco SB Plumbi Prot. Apost. v Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 75 - Al. Trussardi. V AFRICAE INTER POPULOS GALLA STATUITUR UT VICARIATUS APOSTOLICI AFRICAE INTER POPULOS GALLA FINES IMMUTENTUR ET IPSE IN POSTERUM (( DE HARAR » SIT NUNCUPANDUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Aethiopia catholicae fidei propagationi aptius et facilius c o n suli queat, Nobis et Apostolicae Sedi ad novam inibi exsistentium Missionum circumscriptionem devenire valde opportunum visum est, quae novis nunc l o c o r u m rerumque adiunctis melius respondeat. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, peculiari Commissioni ad Catholicas Missiones in Aethiopia exstantes in novum ordinem redigendas praepositorum, consulto, N o s , omnibus mature perpensis, certa scientia ac de apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesu- 363 Acta Pii Pp. XI mant consensu, statuimus ut Vicariatus Apostolicus Africae inter P o p u los Galla, Ordini Minorum Cappuccinorum concreditus, posthac « de H a rar » nomen habeat eiusque fines iidem sint ac civilis Gubernii de Harar limites. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o lorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo tricesimo septimo, die vicesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissen., Prot. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Prot. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVI, n. 11 - Al. Trussardi. VI DE ADDIS ABEBA NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS « DE ADDIS ABEBA » ERIGITUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Aethiopia catholicae fidei propagationi aptius et facilius consuli queat, Nobis et Apostolicae Sedi ad novam inibi exsistentium Missionum circumscriptionem devenire valde opportunum visum est, quae novis nunc locorum rerumque adiunctis melius respondeat. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, peculiari 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Commissioni ad catholicas Missiones in Aethiopia exstantes in novum ordinem redigendas praepositorum, consulto, N o s , omnibus mature perpensis, certa scientia, ac de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant, consensu, Vicariatum A p o s t o l i c u m de Addis Abeba erigimus et constituimus eumque clero saeculari concredendum esse volumus ac decernimus. Statuimus insuper ut novi huius Vicariatus territorii fines iidem sint ac civilis Gubernii de A d d i s A b e b a limites. H u i c igitur novo de A d d i s A b e b a Vicariatui eiusque p r o tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure c o m muni fruuntur et gaudent, iisdemque eos adstringimus oneribus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum .transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo tricesimo septimo, die vicesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. T B . PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissen., Prot. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap.,, Vol. LVI, n. 10 - Al. Trussardi Prot. Apost. Acta Pii Pp. XI 365 VII DE NEGHELLI NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA DE NEGHELLI ERIGITUR EIUSQUE LIMITES DEFINIUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Aethiopia catholicae fidei propagationi aptius et facilius consuli queat, Nobis et Apostolicae Sedi ad novam inibi exsistentium Missionum circumscriptionem devenire valde opportunum visum est, quae novis nunc l o c o r u m rerumque adiunctis melius respondeat. Quapropter de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, peculiari Commissioni ad catholicas Missiones in Aethiopia exstantes in novum ordinem redigendas praepositorum, consulto, N o s , o m nibus mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia, de apostolicae potestatis plenitudine, novam Praefecturam Apostolicam de Neghelli erigimus et constituimus simulque decernimus ut ipsa territorium complectatur Commissariatuum civilium de Sidamo et de Borana, ad civile Gubernium de Galla et Sidamo pertinentium. Novam insuper Praefecturam hanc de Neghelli curis Sodalium Instituti Pontifìcii a Sanctis Apostolis Petro et Paulo et Sanctis A m b r o s i o et Carolo pro missionibus ad exteras gentes, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, tenore praesentium committimus. H u i c igitur Praefecturae A p o s t o l i c a e eiusque pro tempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, iisdemque eos adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse v o lumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu Acta Apostolicae Sedis - 366 Commentarium Officiale temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis D e i ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die vicesima quinta mensis martii, Pontificatus Nostri anno sexto decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissen., Prot. Apost. Franciscus v Hannibal Ferretti, Prot. Apost. Loco ££ Plumbi Reg. in Cano. Ap., Vol. LVI, n. 72 - Al. Trussardi. VIII S. HIPPOLYT!, VIENNENSIS, STRIGONIENSIS ET ALIARUM TERRITORIA QUARUMDAM DIOECESIUM REIPUBLICAE CECOSLOVACAE FINITIMARUM NOVA CIRCUMSCRIPTIONE DEFINIUNTUR ATQUE EX IIS NONNULLAE ADMINISTRATIONES APOSTOLICAE AD N U T U M SANCTAE SEDIS CONSTITUUNTUR. INSUPER ALIQUAE DIOECESES, AD PROVINCIAS ECCLESIASTICAS AGRIENSEM ET STRIGONIENSEM HUCUSQUE PERTINENTES, APOSTOLICAE SEDI I M MEDIATE SUBIECTAE DECLARANTUR ET PAROECIAE OMNES BYZANTINI RITUS IN DICIONE CECOSLOVACA POSITAE DIOECESI MUKACEVENSI SUBDUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM A d ecclesiastici regiminis incrementum unitatemque maxime con- fert Dioeceses ita circumscribere ut earum limites cum Statuum Civilium finibus apte congruant; exinde enim fideles cum proprio Ordinario expeditius et absque ulla difficultate quolibet tempore communicare valent. Quum vero post ultimas Europae Centralis vicissitudines nonnullae dioecesium partes in territorio diversorum Statuum finitimorum exstent, Acta Pii Pp. XI 367 Nos, omnibus mature perpensis, certa scientia, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae potestatis plenitudine ea quae sequuntur statuimus ac decernimus : Territorium vulgo Vitoraz e dioecesi Sancti Hippolyti, ad quam hucusque pertinuit, dismembretur atque dioecesi Budovicensi adnectatur. Item territorium Valtice ex archidioecesi Viennensi avellatur et dioecesi Brunensi adiungatur. Territorium tum dioecesis Rosnaviensis tum Cassoviensis, ad meridiem Reipublicae öecoslovacae intra fines civiles Regni Hungarici iacens, ab ipsis dioecesibus dismembretur et in duas Administrationes A p o s t o l i c a s , ad nutum Sanctae Sedis, interim constituatur. Territorium autem ad archidioecesim Strigoniensem pertinens atque constituens Administrationem A p o s t o l i c a m Tyrnaviensem ab eadem A r chidioecesi seiungatur et, donec aliter provideatur, Administratio A p o stolica ad nutum S. Sedis permaneat. Pariter pars cecoslovaca dioecesis Satmariensis, quadraginta quinque paroecias continens, ab huius dioecesis territorio seiungatur, et, donec aliter provideatur, manere pergat sub Administratione Apostolica, uti nunc est. Cum de ecclesiastica finium circumscriptione ad septentrionem Reipublicae Öecoslovacae adhuc agatur, dispositiones suo tempore edicentur tum circa territorium G lácense, quod nunc sub archidioecesis Pragensis dicione exstat, tum circa territorium vulgo Katscher nunc ad archidioecesim Olomucensem pertinens; quod duplex territorium in Germaniae finibus positum est. Ttem opportuno tempore ab hac Apostolica Sede statuetur de gemino territorio quod, ad archidioecesim Vratislaviensem modo pertinens, intra fines Reipublicae ö e c o s l o v a c a e situm est. Quod vero attinet ad hierarchicam ordinationem dioecesium Cassoviensis, Rosnaviensis et Scepusiensis, quae hucusque ad provinciam ecclesiasticam Agriensem suffraganeae pertinuerunt, eas ab hac provincia distrahimus earumque Episcopos a metropolitico iure Archiepiscopi Agriensis eximimus, atque decernimus ut ipsae interim Apostolicae Sedi immediate subiiciantur. Item dioeceses Neosoliensem, M t r i e n s e m , Mukacevensem et Presovensem suffraganeas hucusque metropolitanae Ecclesiae Strigoniensis, ab hac provincia ecclesiastica separamus earumque Episcopos a metropolitico iure Archiepiscopi Strigoniensis subtrahimus easque Apostolicae Sedi immediate subiicimus. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 368 Quam primum fieri poterit A p o s t o l i c a Sedes duas novas in Republica Oecoslovaca constituet metropolitanas sedes, alteram latini ritus in Slo- vachiae alteram ritus orientalis in r e g i o n e Subcarpatica. Decernimus denique ut paroeciae omnes nec n o n filiales byzantini ritus, ad diversas ecclesiasticas circumscriptiones m o d o pertinentes et in Cecoslovacae dicione positae, quae a Sacra Congregatione, cuius res est, rite definientur, a sua quaeque dioecesi dismembrentur atque dioecesi Mukacevensi Ruthenorum adiungantur. Quibus autem ut supra dispositis, venerabilem Fratrem Xaverium Ritter, Archiepiscopum titularem Aeginensem et Nuntium A p o s t o l i c u m in Republica Oecoslovaca ad ea exsecutioni mandanda deligimus, quae territorium in eiusdem Reipublicae dicione positum respiciunt, cui propterea omnes tribuimus facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus ad S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actorum intra sex menses ab his Litteris datis transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum interest, vel qui sua interesse praesumant, auditi non fuerint aut praemissis non consenserint, etiam si expressa, cifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de spesub- reptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse ; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus. Volumus quoque ut harum Litterarum transumptis, etiam manu in tamen alicuius notarii publici subscriptis ecclesiastica dignitate vel tribuatur fides, quae hisce officio et impressis, sigillo alicuius viri constituti munitis, eadem prorsus Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provin- cialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Actu Pii Pp. 369 XI Nemini autem hanc paginam dismembrationis, unionis, constitutionis, mandati, decreti et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis autem ausu temerario h o c attentare praesumpserit indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex A r c e Gandulphi, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die secunda mensis septembris, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. EUGENIUS Card. PACELLI Fr. R A P H A Ë L C. Card. ROSSI a Secretis Status Ioseph S. C. Consistorialis a Secretis Wilpert, Alfonsus Decanus Carinci, Collegii Protonot. Loco Pg Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVII, n. 53 - Al. Trussardi. Apost. Protonot. Apost. Acta Apostolicae 370 Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 10 agosto 20 » 1937. Il Revmo D. Anselmo Albareda, O. S. B., Consultore della Sacra Congregazione dei Riti (Sezione storica). » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Francesco Marmaggi e Luigi Maglione, Membri della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 14 giugno 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore della Congregazione delle Figlie della Santa Vergine della « Retraite » di Vannes. 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore della Congregazione delle Piccole Suore dei Poveri. Assistenti 26 giugno al Soglio Pontificio: 1937. S. E. Revma Monsig. Stanislao Gali, Arcivescovo tit. di Carpato, Ausiliare dell'Emo Signor Cardinale Arcivescovo di Varsavia. 21 luglio » S. E. Revma Monsig. Francesco Picaud, Vescovo di Bayeux e Lisieux. Protonotari 10 giugno » » Apostolici ad instar participantium : 1937. Monsig. Eugenio Soulas, della diocesi di Valence. » Monsig. Felice Vernet, della medesima diocesi. 19 » » Monsig. Giovanni Travaglini, dell'archidiocesi di Chieti. 2 luglio » Monsig. Domenico Tardini (Roma). 8 » » Monsig. Cristiano Giuseppe Caminada, della diocesi di Coirà. » » » Monsig. Andrea Restrepo Sáenz, dell'archidiocesi di Bo gota. Diarium, Romanae Curiae 371 Prelati Domestici di Sua Santità : 9 gennaio 1933. Monsig. Giovanni Nevin, dell'archidiocesi di Sydney. 23 ottobre 1935. Monsig. Ermanno Martin, dell'archidiocesi di Friburgo in Brisgovia. 13 dicembre » » 15 gennaio » Monsig. Giovanni Van Acken, della diocesi di Münster. » Monsig. Sebastiano Euringer, della diocesi di Augusta. 1936. Monsig. Ferdinando Buchwieser, dell'archidiocesi di Monaco e Frisinga. » » » Monsig. Nicola Brem, della medesima archidiocesi. 29 aprile » Monsig. Michele Muenz, della diocesi di Ratisbona. 1 giugno » Monsig. Francesco Onderek, dell'archidiocesi di Breslavia. » » 16 dicembre 7 » Monsig. Ludovico Wrzol, della medesima archidiocesi. » Monsig. Carlo Bocek, della diocesi di Budejovice. gennaio 1937. Monsig. Pietro Santos, dell'archidiocesi di Manila. » Monsig. Prudenzio David, della medesima archidiocesi. » Monsig. Vincenzo Fernandez, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Ruperto Del Rosario, della medesima archidio- » Monsig. Carlo Inquimboy, della medesima archidiocesi. Monsig. Narciso Gatpayad, della medesima archidiocesi. cesi. Monsig. Giuseppe de Grimmenstein, dell'archidiocesi di 29 Olomouc. Monsig. Adalberto Lanzerdörf er, dell'archidiocesi di Praga. 29 aprile Monsig. Domenico Raimondi, della diocesi di Acqui. 18 maggio Monsig. Vittorio Longo, dell'archidiocesi di Napoli. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemeDte regnante, si è degnato di conferire : Il 30 giugno Cavalierato dell'Ordine Piano: 1937. Al N. U. Antonio dei Conti Aluffi Pentini, Guardia Nobile di Sua Santità. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 14 giugno 19 » 1937. Al sig. comm. Giorgio Pirson, della diocesi di Namur. » Al sig. comm. Giovanni Battista Migliori, dell'archidio- 26 » » Al sig. comm. Emmanuele Musso (Città del Vaticano). cesi di Milano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 372 Officiale La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 12 giugno 23 » 1937. Al N. U. ing.. Carlo Luppis, dell'archidiocesi di Ferrara. » Al sig. dott. Luigi Sparano, della diocesi di Pelotas. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 13 dicembre 1935. Al sig. Barone Federico Carlo von Sturmfeder-Hornek, dell'archidiocesi di Bamberga. 16 novembre 1936. Al sig. dott. Ignazio Tiefenbach, dell'archidiocesi di Olomouc. 1 giugno 1937. Al sig. ing. Almo Pianetti, della diocesi di Terni. 14 » » Al sig. Gastone Tessier, dell'archidiocesi di Parigi. 18 » » Al sig. dott. Oscar Diethelm, dell'archidiocesi di Sydney. » » » Al sig. dott. Alberto Sormany, della diocesi di Chatam. 21 » » Al sig. Pietro Crete, del Vicariato Patriarcale Armeno 27 » » Al sig. cav. Giulio Ciocci (Città del Vaticano). dell'Iran. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 28 novembre 1935. Al sig. Guglielmo Cornelio Verhahn, dell'archidiocesi di Breslavia. 23 marzo 30 settembre 1936. Al sig. Francesco Busch, dèlia diocesi di Berlino. » Al sig. rag. Raffaele Di Salvo, dell'archidiocesi di Monreale. 23 febbraio 1937. Al sig. Massimiliano Vandenbroucque, dell'archidiocesi di Cambrai. I giugno ». Al sig. arch. Gaetano Coppoli, della diocesi di Terni. 7 » » Al sig. dott. Raimondo Molinéry, della diocesi di Agen. » » » Al sig. Bernardo Favier, dell'archidiocesi di Algeri. 10 » » Al sig. dott. Vincenzo Bernabai, della diocesi di Civitavecchia. » » » Al sig. Camillo Parrini, della medesima diocesi. » » » Al sig. Bernardo Giovanni Drabbe, della diocesi di Haar- 14 » » Al sig. Emilio Oudin, dell'archidiocesi di Tours. » » » Al sig. Alfredo Despont, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Maurizio Dufour, della medesima archidiocesi. lem. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. II giugno Gregorio Magno, classe militare: 1937. Al sig. generale Carlo Giuseppe Maria de Montluisant, della diocesi di Valence. An. et vol. X X I X 7 octobris 1937 (Ser. II, v. IT) - Num. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. xi LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : DE SACRO B. VIRGINIS MARIAE ROSARIO. PIUS PP. XI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Ingravescentibus malis aetatis huius nostrae non semel Nos, ac nuperrime per Encyclicas Litteras « Divini Redemptoris », nullum posse ediximus praeberi remedium, nisi per reditum ad Christum eiusque sanctissima praecepta. Ille siquidem unus « verba vitae aeternae » habet; nec possunt privati homines, neque publica potest societas — eius posthabito Numine ac divina reiecta lege — aliquid extruere, quod pedetemptim non miserrime labatur. Attamen, quisquis Catholicae Ecclesiae annales intento consideraverit animo, facile is cernere poterit cum quibuslibet christiani nominis fastis validum Deiparae Virginis patrocinium esse coniunctum. Etenim cum grassantes usque quaque errores 1 2 1 Acta Ap. Sed., 1937, vol. XXIX, p. 65. 2 Cf. IOANN., VI, 69. ACTA, vol. IV, n. 12. — 7-10-937. 25 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 374 inconsutilem Ecclesiae vestem dilacerare, universumque catholicum orbem sub vertere conarentur, ad eam patres nostri fidenti animo confugerunt, quae « cunctas haereses sola interemit in universo mundo » ; ab eademque parta victoria f eliciora tempora reduxit. Cum vero Mahumedana impletas, ingentibus subnixa classibus, magnisque exercitibus suffulta, Europae populis cladem servitutemque minaretur, tum, Summo Pontifice auspice, coelestis Matris tutela instantissime implorata est; atque adeo fuere profligati hostes, eorumque naves submersae. Ac quemadmodum in publico, ita in privato discrimine cuiusvis aetatis christifideles a Maria suppliciter contenderunt, ut sibi suppetias benignissima occurreret, corporis animique doloribus levamen tum ac remedium impetratura. Et nunquam profecto potentissimum eius auxilium, ab iis qui pia fidentique prece imploravissent, incassum desideratum est. Iamvero, nostris hisce temporibus in religiosam civilemque societatem non minora ingruunt pericula. Siquidem, cum a nimium multis neglegatur, vel repudiatur prorsus summa atque aeterna ratio iubentis ac vetantis Dei, consequens est ut christiani officii conscientia debilitetur, ut fides elanguescat in animis vel funditus restinguatur, ut denique ipsa humanae consortionis fundamenta labefactentur ac miserrime corruant. Idcirco ex una parte videre est civium classes inter se alicubi decertare atroci ter, eorum scilicet qui amplis fortunis utantur, atque eorum qui cotidiano labore victum sibi suisque comparare debeant. Atque in quibusdam regionibus, ut omnes norunt, res eo usque processit, ut privatum sit ius possidendi deletum, omniaque bona in commune redacta. Ex altera vero, non desunt homines, qui rei publicae numen se maxime colere atque efferre profiteantur, qui civilem rerum ordinem auctoritatemque firmandam omni ope praedicent, atque adeo infanda communistarum placita penitus esse refellenda sibi sumant; qui tamen — contempto evangelicae sapientiae lumine — ethnicorum errores eorumque ducendae vitae rationem renovare 1 1 Ex Brev. Rom. Acta Pii Pp. XI 375 enitantur. Huc accedit vaferrima illa. ac funestissima eorum secta, qui, ut infitiatores sunt osoresque Dei, aeterni Numinis hostes se iactant ; quocumque irrepunt ; cuiusvis religionis fidem detrectant ex animisque evellunt; humana denique divinaque iura poterunt: et cum caelestium bonorum spem ludibrio habeant, et ad commenticiam praesentis vitae beatitatem, vel per summam iniuriam assequendam, ;alliciant homines, eos per turbas, per cruentas rebelliones, per civilisque conflagrationem belli, ad rerum omnium dissolutionem temerario ausu compellunt. Nihilo secius, Venerabiles Fratres, etsi tot tantaque mala impendent, ac vel maiora in posterum formidamus, non tamen concidendum animo est, neque de spe fiduciaque remittendum, quae in Deo unice nititur. Ille siquidem, qui sanabiles fecit populos ac nationes, iis procul dubio non deerit, quos pretioso suo sanguine redemit; non deerit Ecclesiae suae. Verumtamen, quod iam principio monuimus, acceptissimam apud eum deprecatricem ac patronam adhibeamus Beatissimam Virginem; quandoquidem, ut divi Bernardi verbis utamur, « sic est voluntas eius (Dei), qui totum nos habere voluit per Mariam ». In variis vero supplicationibus, quae utiliter Deiparae Virgini admoventur, Mariale Rosarium peculiarem ac praecipuum obtinere locum nemo est e christifidelibus qui ignoret. Hanc precandi formulam, quam nonnulli « Psalterium Virginis » vel « Evangelii christianaeque vitae breviarium » nuncupant, Decessor Noster fel. rec. Leo XIII ita nervose describit magnopereque commendat : « admirabile sertum ex angelico praeconio consertimi, interiecta oratione dominica, cum meditationis officio coniunctum, supplicandi genus praestantissimum ... et ad immortalis praesertim vitae adeptionem maxime frugiferum ». Quod quidem ex ipsis, quibus haec mystica corona nectitur 1 2 3 1 Cf. Sap., I, 14. 2 Serm. in Nativ. B. M. V. 3 Acta Leonis XIII, 1898, vol. X V I I I , pp. 154, 155. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 376 floribus, luculenter eruitur. Quaenam etenim aptiores divinioresqüe preces inveniri poterunt? Prima profecto illa est, quam ipsemet Redemptor noster, cum discipuli ab eo petiissent : « Doce nos orare », suis e labiis edidit; sanctissima haec sane supplicatio, quae ut Dei gloriae, quantum a nobis est, prospicit, ita omnibus consulit corporis animique nostri necessitatibus. Ac revera quomodo fiat, ut Aeternus Pater sui ipsius Filii rogatus verbis, non nobis auxilio succurrat? Altera vero angelica est salutatio, quae a Gabrielis Archangeli ac S. Elisabethae praeconio incipit, et in piissimam illam implorationem desinit, qua nobis nunc et sub extremas horas opem a Beata Virgine efflagitamus. Quibus quidem precationibus viva voce factis sacrorum accedit mysteriorum contemplatio, qua Iesu Christi eiusque Matris gaudia, dolores, triumphi quasi sub oculos nostros ita referuntur, ut inde angoribus nostris levamentum ac solacium hauriamus; utque nos etiam, sanctissimis eiusmodi exemplis insistentes, ad sempiternae patriae felicitatem, per altioris usque virtutis gradus, conscendere excitemur. Facilis procul dubio est, Venerabiles Fratres, omnibusque, vel rudibus et indoctis, accommodatus hic precandi modus, quem S. Dominicus mirabiliter provexit, non sine Deiparae Virginis instinctu supernoque admonitu; at quam longe a veritatis itinere ii aberrant, qui eum quasi fastidiosam formulam eadem cantilena identidem repetitam, pueris ac mulierculis solummodo demandandam reiciunt. Quam ad rem primo animadvertendum est pietatem, aeque ac amorem, quamvis creberrime subinde eadem verba geminent, non idipsum tamen iterare, sed aliquid perpetuo novum, ex novo videlicet caritatis sensu depromptum. Ac praeterea hoc supplicationis genus utique evangelicam simplicitatem animique demissionem redolet ac postulat; qua spreta, ab Divino ipso Redemptore edocemur, haud possibilem nobis esse caelestis Regni adeptionem : « Amen dico vobis, nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli,, non in1 i Luc, XI, i. Actu Pii Pp. XI 1 377 trábitis in Regnum caelorum ». Attamen, si elatum superbia saeculum Mariale Rosarium ludificatur ac respuit, innumera prorsus cohors sanctissimorum hominum, cuiusvis aetatis, cuiusvis condicionis, non modo carissimum habuere, piissimeque recitarunt, sed etiam veluti potentissima arma ad fugandos daemones, ad vitae integritatem conservandam virtutemque alacrius adipiscendam, ad pacem denique conciliandam hominibus, nullo non tempore adhibuerunt. Nec defuere praestantissimi doctrina sapientiaque viri, qui, quamvis studiorum curis rerumque vestigationibus distenti, numquam tamen committerent ut vel unus dilaberetur dies, quin, positis genibus ante Deiparae imaginem, eam hoc piissimo more precarentur. Atque hoc ipsum agere reges etiam ac principes, etsi variis districti sollicitudinibus ac laboribus, sollemne habuerunt; itaque haec mystica corona non rudium tantum ac pauperum manibus gestatur ac teritur, sed cuiuslibet etiam ordinis civibus honori est. Ac nolumus heic silentio praetermittere ipsam Sanctissimam Virginem, nostris quoque temporibus, hanc orandi formulam impensissime commendasse, cum in Lapurdensi specu se conspiciendam dedit, ac candidam animo puellam exemplo suo eius recitationem docuit. Cur igitur non omnia speranda nobis sint, si rite, si sancte, ut addecet, hac ratione caelesti Matri supplicemus? At cupimus, Venerabiles Fratres, ut proximo praesertim Octobri mense id ab omnibus christifidelibus, cum in sacris aedibus, tum in privatis domibus, impensiore religione fiat. Quod quidem hoc anno ea potissimum de causa agatur, ut divini nominis hostes, quotquot sempiternum Numen renuunt ac proterve spernunt, quotquot catholicae fidei debitaeque Ecclesiae libertati insidiantur, quotquot denique contra divina humanaque iura vecordi nisu rebellantes, ad ruinam atque interitum communitatem hominum rapere conantur, praevalida interposita Deiparae Virginis precatione, tandem aliquando prostrati ac poenitentia ducti, sese ad frugem bonam et in Mariae tutelam ac i M A T T H . , X V I I I , 3. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fidem recipiant. Quae teterrimam Albigensium sectam e christianorum finibus propulsavit victrix, ipsamet, supplicibus effiagitata precibus, novos etiam depellat errores, communistarum praesertim, qui non una ratione, non uno pravo facinore, veteres illos in memoriam redigunt. Utque militum cruce signaturam tempore, una erat Europae populis vox, unaque supplicatio ; ita in praesens, per universum terrarum orbem, in urbibus, in oppidis, ac vel in pagis et viculis, collatis animis ac viribus, id a Magna Dei Parente enixe contendatur, ut eiusmodi christiani humanique cultus eversores profligentúr; ac fatigatis anxiisque gentibus pax veri nominis elucescat. Quodsi hoc rite ab omnibus, summa fiducia incensaque pietate fiat, fore sperandum est, ut quemadmodum superiore aetate, ita hac nostra, Beata Virgo id a divino Filio suo impetret, ut procellarum Auctus remittant, décidant, conquiescànt ; utque laudabilem hanc christifidelium precandi contentionem fulgens victoria excipiat ac sequatur. At praeterea Mariale Rosarium non modo ad Dei osores Religionisque inimicos debellandos maximopere valet, sed evangélicas quoque virtutes excitat, fovet, omniumque animis conciliat. Atque imprimis catholicam fidem alit, quae per opportunam sacrorum mysteriorum commentationem facile revirescit, et ad divinitus impertitas veritates mentes erigit. Quod quidem, cum, nostris hisce temporibus, spiritualium rerum fastidium quoddam christianaeque doctrinae taedium non paucos vel e christifidelibus occupet, valde esse salutiferum nemo est qui non videat. Spem vero bonorum immortalium vividiorem reddit, cum Iesu Christi eiusque Matris triumphus, quem in extrema recitationis parte meditamur, caelum nobis apertum demonstret, et ad sempiternam adipiscendam patriam invitet. Quapropter, dum tanta terrenarum rerum cupido mortalium animos incedit, dum cotidie acrius caducas divitias fluxasque voluptates discupiunt homines, ad caelestium rerum thesauros, « quo fur Acta Pii Pp. XI 379 1 non appropiat, neque tinea corrumpit » utiliter revocantur omnes et ad bona perpetuo niansura. Quandoquidem vero multorum elanguit ac refrixit caritas, si Redemptoris nostri cruciatus ac mors, si Perdolentis eius Matris angores, ex proposito per Rosarium more, moerenti animo reputentur, cur iidem omnes ad redamandum non inflammentur? Ex qua quidem divina caritate incensior profecto proximorum amor non oriri non potest, si intente consideretur quot labores sit doloresque Christus Dominus perpessus, ut in amissam Dei filiorum hereditatem omnes redintegrarentur. Vobis igitur, Venerabiles Fratres, cordi sit ut tam frugifera orandi ratio magis in dies magisque propagetur, summo omnibus in pretio sit, omniumque pietatem adaugeat. Satius luculentiusque per vos per eosque, qui concredito gregi pascendo adiutricem vobis dant operam, eius laudes utilitatesque christifidelibus cuiusvis ordinis pateant. Inde vim hauriat adolescens aetas, qua succrescentes pravitatis motus compescat animique candorem tutum intemeratumque servet; indidem repetant senes, suis in trepidis angustisque rebus, requietem, solacium, pacem. Iis vero, qui Catholicae Actioni se dedunt, stimulos adiiciat, quibus permoti susceptum apostolatus opus alacrius diligentiusque urgeant; atque aerumnosis omne genus — iis nominatim, qui in extremo mortis agone versantur — levamentum praebeat ac spem acuat sempiternae beatitatis. Ac peculiari modo patres matresque familias, hac etiam in re, suae suboli exemplo sint; cum praesertim, inclinato iam die, intra domesticos, parietes, e laboribus, e negotiis redeunt omnes, tum coram sacratissima caelestis Matris imagine una voce, una fide, unoque animo sacrum Rosarium filiorum circulus, parentibus praeeuntibus, recitent. Pulcherrima haec quidem est ac salutifera consuetudo, ex qua procul dubio fieri non potest quin familiaris convictus serena tranquilitate fruatur, ac superna munera impetret. Quamobrem, cum saepissime Nobis novos coniuges contingat coram admittere, eosque paterne affari, Mai L u c , X I I , 33. 380 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale rialem eis Coronam dilargientes, eam summopere commendamus ; eosdemque etiam atque etiam admonemus -— Nostro quoque interposito exemplo — ut ne uno quidem-die, etsi tot tantisque curis laboribusque pressi, ab iis precibus abstineant. Hisce de causis, Venerabiles Fratres, opportunum duximus vos, ac per vos vestrates omnes, ad piam eiusmodi precationem impense adhortari; neque dubitamus vos, commendationi huic Nostrae libenter, ut soletis, respondentes, uberes esse fructus collecturos. At aliud quoque est, quod in praesens, Encyclicas has Litteras exarantes Nos movet; cupimus scilicet ut Nobiscum omnes, quotquot in Christo habemus filios, immortales summae Dei Parenti grates agant ob recuperatam feliciter a Nobis firmiorem valetudinem. Id, ut occasione data iam scripsimus, Lexoviensis virginis impetrationi, Theresiae nempe ab Infante Iesu, acceptum referimus; at novimus etiam omnia nobis a Deo Optimo Maximo per Deiparae manus impertiri. Ac postremo, quandoquidem nuperrime, per publicam prelo editam scriptionem, Beatissimae Virgini summa iniuria temerario ausu illata est, contineri non possumus quin, hanc opportunitatem nacti, una cum illius Nationis Episcopis ac populo, quae Mariam « Reginam Regni Poloniae » veneratur, et eidem Augustae Reginae, Nostrae quoque pietatis officio, debitam satisfactionem adhibeamus, et universo catholico orbi sacrilegum hoc facinus, quod apud gentem civili urbanitate excultam impune patratum sit, conquerendo indignandoque denuntiemus. Interea vero, divinarum gratiarum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum vobis, Venerabiles Fratres, tum gregi unicuique vestrum concredito, Apostolicam Benedictionem amantissime in Domino impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die xxix mensis Septembris, in festo Dedicationis S. Michaelis Archangeli, anno M D C C C C X X X V I I , Pontificatus Nostri decimo sexto. 1 PIUS PP. XI i V . pag. seq. 381. Acta Pii Pp. XI 381 CHIROGRAPHA I AD E M U M P. D. EUGENIUM TIT. SS. IOANNIS ET PAULI S. R. E. PRESBYTERUM CARD. PACELLI, A SECRETIS STATUS, QUO S U M M U S PONTIFEX SIBI RESERVAT M U N U S PRAEFECTI SACRAE CONGREGATIONIS DE SEMINARIIS ET UNIVERSITATIBUS STUDIORUM. Carissimo Signor Cardinale, È piaciuto alla sempre santa e benefica volontà di D i o Signore e Padre nostro di p r i v a r c i della tanto cara ed edificante presenza del Nostro Signor Cardinale Gaetano Bisleti, vera gemma del Sacro C o l legio, e di p r i v a r c i pure della devota, assidua, illuminata e coscienziosa sua collaborazione nelle diverse mansioni da lui occupate e più particolarmente nella Prefettura della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi tanto importante e tanto operosa. In presenza di queste divine disposizioni : In primo luogo vogliamo, come dobbiamo, sottometter Ci filialmente c o n tutta la mente, c o n tutto il cuore, c o n tutta l'anima alla santissima volontà di D i o . In secondo luogo sentiamo pure il dovere, il bisogno di provvedere subito, non fosse che interinalmente, al governo della sullodata Congregazione. A questo s c o p o , dopo di aver molto pregato e fatto pregare, e$ anche per dimostrare ancora una volta quanto stimiamo l'importanza della Congregazione stessa per la vita e per il goverrìo della Chiesa, abbiamo deliberato di riservare a N o i stessi, da o g g i , la sua Prefettura. Forse così la divina Bontà accoglieva l'umile Nostro proposito di nulla ricusare, nè lavoro nè dolore, per la Chiesa e per le anime; forse così Essa Ci porge pronta e segnalata opportunità di cooperare in m o d o tutto speciale al bene della Chiesa e delle innumere anime alle preghiere delle quali, c o n la intercessione di S. Teresa del B a m b i n o Gesù, Ci c o n cedeva questo ritorno di vita e di forze. V o g l i a , Signor Cardinale, notificare quanto sopra nelle forme d'uso, mentre di tutto cuore La benediciamo. Castelgandolfo, 3 settembre 1937. PIUS PP. XI 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD E M U M P. D. EUGENIUM TIT. SS. IOANNIS ET PAULI S. R. E. PRESBYTERUM CARD. PACELLI, QUO S U M M U S PONTIFEX E M U M AC REVMUM CARDINALEM A SECRETIS STATUS PRO TEMPORE CONSTITUIT PROTECTOREM ACADEMIAE PONTIFICIAE NOBILIUM ECCLESIASTICORUM. Signor Cardinale, T r a le molte mansioni assegnate alla diligenza e allo zelo del Cardinale Gaetano Bisleti, il c u i lutto Ci ha lasciato sì vivo rimpianto, non ultima fu quella della Protettoria della Pontificia A c c a d e m i a dei N o b i l i Ecclesiastici. A b b i a m o molto riflettuto come provvedere in modo degno e sollecito alla Protettoria stessa e Ci è apparso che il Nostro Istituto avrebbe avuto grande vantaggio e sicura garanzia di sviluppi sempre maggiori, se la avessimo affidata al Cardinale Segretario di Stato pro tempore; c i ò che intendiamo disporre c o l presente Chirografo. A tale determinazione Ci ha condotto, oltre che il motivo desunto dall'intimo legame che unisce l ' A c c a d e m i a alla Nostra Segreteria di Stato, anche il desiderio vivo di dare a quella una testimonianza manifesta del Nostro particolare affetto. I preziosi servigi, che l'Accadem,ia ha reso alla Chiesa nel passato, Ci sono pegno di quelli, che c o n animo fiducioso attendiamo da essa nell'avvenire, in armonia a quegli scopi di altissima importanza per i quali esiste e fiorisce. Cenacolo di giovani ecclesiastici eletti, che alla vita virtuosa e allo spirito/di pietà aggiungano una felice tendenza agli studi specialmente del diritto e delle lingue; alla nativa gentilezza dell'animo uniscano una distinta squisitezza di modi; alla generosa volontà di apostolato associno un costante desiderio di servire in umiltà e fervore la Santa Sede, l ' A c cademia non potrà non fornire alle Rappresentanze Pontificie nelle varie Nazioni un personale, che, per la sua formazione intellettuale e morale, corrisponda pienamente alla Nostra aspettazione e ai suoi c o m p i t i particolarmente ardui e delicati. Nel formulare questi Nostri desideri e voti per la Nostra beneamata A c c a d e m i a , auguriamo a Lei, Signor Cardinale, che dalla cura che avrà di essa raccolga i più dolci conforti e, implorandole il costante aiuto della grazia divina, Le impartiamo la Benedizione A p o s t o l i c a . D a t o a Castelgandolfo, il giorno otto settembre dell'anno millenovecentotrentasette, decimo sesto del Nostro Pontificato. PIUS PP. XI 383 Acta Pii Pp. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I AGRAENSIS ET SIMLENSIS AB ARCHIDIOECESI AGRAENSI TERRITORII PARS SEIUNGITUR, QUAE ARCHIDIOECESI SIMLENSI ADIUNGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter apostolicas Romani Pontificis curas illa sane praecipua habenda est, ut, quo facilius recto dioecesum regimini et spirituali animarum bono consulatur, ecclesiasticae circumscriptiones opportune mutentur, prout nova rerum locorumque adiuncta exigere videantur. Congruum, igitur iustumque N o s , de venerabilium Fratrum Nostrum S. R. E. Cardinalium Christiano Nomini Propagando praepositorum consilio, existimavimus porrectis e pluribus Indiarum partibus Apostolicae Sedi precibus libentissime annuere, quibus enixe expostulatum est, ut Delhi, ad pervasti Indiarum imperii urbem principem, quo iampridem civilis gubernii sedes translata est, metropolitana quoque sedes transferretur, atque finitimae idcirco archidioeceses c u m Agraensis tum Simlensis aliter opportune circumscriberentur. Prae oculis itaque habentes venerabilis Fratris Eduardi Mooney, iam in Indiis Orientalibus Delegati A p o s t o l i c i , consilium, usque ab anno millesimo nongentesimo tricesimo praebitum, a venerabili Fratre Leone Kierkels, in praesenti ibidem Delegato A p o s t o l i c o , confirmatum, annuente quoque venerabili Fratre A n gelo Raphaële Bernacchioni, A r c h i e p i s c o p o Agraensi, N o s , omnibus mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia, de apostolicae potestatis plenitudine, ab Archidioecesis Agraensis territorio urbem et districtum de Delhi totamque illius territorii partem, quae sub Metropolitae Agraensis dicione m o d o versatur et ad civilem provinciam seu gubernium de Punjab pertinet, separamus et seiungimus. Istud vero territorium, ab archidioecesi Agraensi ita avulsum, archidioecesis Simlensis territorio unimus et coagmentamus. Statuimus insuper ac decernimus ut Simlensis Archidioecesis, hoc aucta territorio, eiusque pro tempore Archiepiscopus posthac Delhensis et Simlensis normen assumat; Archiepiscopi vero sedem praecipuam in Delhi urbem traiisferimus et ipsius 384 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale cathedram in Ecclesia Sacratissimi Cordis Iesu, in eadem urbe exstante, fìgimus et constituimus; qua re Ecclesiam istam ad ecclesiae metropolitanae gradum et dignitatem evehimus et extollimus c u m omnibus iuribus, privilegiis et praerogativis, quibus ceterae per orbem metropolitanae ecclesiae fruuntur. V o l u m u s tamen ut antiqua metropolitana Ecclesia in urbe Simia concathedralis titulo in posterum decorari valeat atque talis ab omnibus habeatur. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. V o l u m u s insuper ut harum Litterarum transumptis a notario publico subscriptis, et sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae . D. Michaelem A c e b e d o , pa- rochum in civitate Palensi. Cathedrali Ecclesiae Palensi, nuper erectae, R. D. Emmanuelem Mascarinas, parochum loci Tagbilaran in archidioecesi Caebuana. Cathedrali Ecclesiae Ovensburgensi, nuper erectae, scum Gotton, Cancellarium Curiae Ludovicopolitanae. R. D. Franci- Acta Pii Pp. XI 461 Cathedrali Ecclesiae Camdensi, nuper erectae, R. D. Bartholomaeum Eustace, professorem theologiae in Seminario Neo-Eboracensi. Cathedrali Ecclesiae Guayaquilensis R. P. Iosephum Felicem Here- dia, sodalem Societatis Iesu. Titulari episcopali Ecclesiae Eippenae, R. D. Robertum Aguirre, c a nonicum capituli cathedralis Ibarrensis, quem Administratorem A p o s t o licum dioecesis Lojanae deputavit. Titulari episcopali Ecclesiae Tenediensi, R. D. Stephanum Bornet, V i c a r i u m generalem Lugdunensem, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Petri S . R . E . Cardinalis Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. Titulari episcopali Ecclesiae Coelenae, R. D. Iosephum W a l s h , V i - carium generalem archidioecesis Tuamensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Thomae Gilmartin, Archiepiscopi Tuamensis. II - ORIS APERITIO ET TITULORUM ASSIGNATIO Post haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut in Consistoriis, Congregationibus, aliisve functionibus cardinalitiis suas valeant proferre sententias, singulisque, anulos tradens, assignavit : ADEODATO IOANNI PIAZZA, Titulum Sanctae Priscae; HERMENEGILDO PELLEGRINE™, Titulum Sancti Laurentii in Pa- nispema; ARTHURO HINSLEY, Titulum Sanctae Susannae; IOSEPHO PIZZARDO, Titulum Sanctae Mariae in Via Lata, diaconiam, pro hac vice, in titulum evectam; PETRO GERLIER, Titulum Ssmae Trinitatis in Monte Pincio. III - POSTULATIO PALLIORUM Deinde personaliter institit p r o Pallio E m u s P. D. Cardinalis Gerlier p r o Metropolitana Ecclesia Lugdunensi. Emus P. D. Cardinalis Canali, nomine E m i P. D. Cardinalis Segura y Saenz, postulavit S. Pallium p r o Ecclesia Metropolitana Hispalensi. Item Antistes datus archiepiscopali Ecclesiae Belogradensi personaliter Pallium postulavit. Per Procuratores vero postulatio facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Angelorum (per elevationem sedis), Rothomagensis nensi et Senonensis (noviter Simlensi, Fagarasiensi erecta), Betroitensi, ACTA, vol. IV, n. 14. — 23-12-937. et Albae Chamberiensi, Medellensi luliensis, Ealifaxiensi, (per Bisuntina, Mexicana, successionem), MonctoDehliensi Bombayensi, ol Acta Apostolicae 482 Agraensi (per successionem), cessionem), Novarcensi Sedis - Commentarium Compsana, Officiale ToMensi, Zagrabiensi (per suc- (per elevationem sedis), Ludovicopolitanam (per elevationem sedis); item pro archiepiscopali Ecclesia Hobartensi et p r o episcopali Massiliensi (ex privilegio). CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE CHANGTIEN PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHANGTIEN IN SINIS IN VICARIATUM APOSTOLICUM EVEHITUR, « DE CHOWTSUN » NUNCUPANDUM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Non mediocri afficimur laetitia quandocumque ingentes habuisse comperimus catholicum nomen profectus in quavis inter infideles populos enascenti ecclesia, quam Iubenti animo tum ad maiorem dignitatis gradum evehimus, ut fidei propagationi aptius consulatur simulque meritae laudis testimonium tribuatur Evangelii praeconibus illic enixe adlaborantibus. Iamvero in Praefectura Apostolica de Changuen, in Sinensi Republica, anno D o m i n i millesimo nongentesimo tricesimo secundo a Nobis erecta et Ordinis Minorum S. Francisci regularis Provinciae S S . Cordis Iesu Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis curis concredita, brevi tempore, uti Nobis relatum est, tales, D e o auctore, in evangelico verbo prolatando habiti sunt progressus, ut merito ipsa ad Vicariatus A p o s t o l i c i gradum evehi digna esse censeatur. Quapropter, collatis consiliis cum venerabilibus Fratribus Nostris S. Cardinalibus, negotiis Fidei Propagandae praepositis, ac R. E. suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, A p o s t o l i c a m quam supra diximus Praefecturam de Changtien, iisdem servatis finibus, quibus m o d o circumscribitur, mutato vero nomine in de Chowtsun, ex urbe in praesentiarum eiusdem Praefecturae principe, in Vicariatum A p o s t o l i c u m extollimus atque erigimus, eumque, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, eiusdem Ordinis Fratrum Minorum Missionariis, qui iam inibi tanto* apostolico zelo adlaborant, etiam in posterum concreditum v o l u m u s . Acta Pii Pp. XI 463 N o v o igitur iiuic quoque Vicariatui A p o s t o l i c o eiusque pro tempore V i cariis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem tum Vicariatus tum eorum Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligat tionibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infrigere, vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex Arce Gandulphi, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die duodevicesima mensis maii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI B J O ^ p i Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Vincentius Bianchi-Cagliesi, Ludovicus K a a s , Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVII, n. 11 - Al. Trussardi II DE SZEPINGKAI VICARIATUS APOSTOLICUS DE SZEPINGKAI DISMEMBRATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA <( DE LINTUNG ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo melius pleniusque Evangelii diffusioni inter infideles gentes consuli possit, quam maxime aliquando iuvat latissima plerumque quarumdam Missionum territoria in partes dividere, aliasque constituere Missiones, aliorum Pastorum curis et regimini concredendas, praesertim 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quum rerum locorumque adiuncta id exigere videantur. Cum itaque Apostolicae Sedi a venerabili Fratre A l o i s i o Lapierre, E p i s c o p o Titulari Cardicensi et V i c a r i o A p o s t o l i c o de Szepingkai, relatum sit in parte illa sui Vicariatus, ad provinciam civilem de Iehol olim pertinente, nunc vero in provinciis de Hsing-Nan-Si^Fen-Cheng et Hsing-Nan-Nan-Fen- Gheng sita, non posse, ob nimiam ab Ordinarii sede distantiam, eo quo par esset fructu catholicum nomen prolatari, cumque tam felicia in Vicariatu i p s o incrementa novissimis hisce annis, D e o auctore, habita sint, ut maiores in dies Pastoris labores exigere censeantur, peropportunum visum est Nobis partem illam in novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigi, alterius vigilantis Pastoris curis concredendam. Quare, de venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, attentisque commendaticiis litteris dilecti Filii Moderatoris Generalis Societatis p r o Missionibus Exteris Provinciae Quebecensis, cuius curis Vicariatus ille est commissus, omnibus mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema Nostra auctoritate, e Vicariatus A p o s t o l i c i de Szepingkai territorio subpraefecturas civiles Gh'ij de Cha-Lu-Teh-Cho-GhH, PaLin-Cho-I-Ch'i, Gha-Lu-Teh-You-GJiH, Pa-Lin-Yov-I-Ch'i, Lin-Hsi et Ia-Lu-K'o-Cho-I- Nßi-Man-Ch'i, ad provinciam civile de Hsing-Nan-Si-Fen-Cheng pertinentes, nec non subpraefecturam de Ku-lMn-GhH in provincia de Hsing-Nan-Nan-Fen- Gheng sitam, separamus; idque territorium in Praefecturam Apostolicam erigimus et constituimus, eamque, ex eiusdem nominis urbe de Lintung nuncupandam, apostolicis praefatae Societatis pro Missionibus Exteris Provinciae Quebecensis curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus. H u i c igitur novae Praefecturae Apostolicae de Lintung, eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet n o n obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indi- Acta Pii Pp. XI 465 gnationem omnipotentis D e i et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et P a u l i se noverit incursurum. Datum ex A r c e Gandulphi, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die duodevicesima mensis maii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Alfridus Vitali, -Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Aposi. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVII, n. 11 - Al. Trussardi. III TOGONENSIS VICARIATUS APOSTOLICUS TOGONENSIS IN AFRICA OCCIDENTALI pl SM EMBRATUR ET NOVA EXINDE ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE S0K0DE ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Supremum quo fungimur apostolatus munus a Nobis exigit ut quaecumque ad evangelici verbi inter infideles gentes propagationem magis congruere videntur, ea sollicito studio praestare satagamus. Quum itaque venerabilis Frater Ioannes Maria Cessou, Episcopus titularis Verinopolitanus et Vicarius Apostolicus Togonensis in Africa Occidentali, ab Apostolica Sede enixe expostulaverit ut ex amplissimo sui Vicariatus territorio pars ad septentrionem sita distraheretur et nova ibi institueretur Missio, N o s , de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda F i d e praepositorum consil i o , considerantes quantum id ad Christi regnum facilius aptiusque in regione illa prolatandum prodesse valeat, omnibus mature perpensis, praefati Antistitis precibus annuere decrevimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema Nostra auctoritate, ex A p o s t o l i c i quem supra diximus Vicariatus Togonensis territorio civiles districtus de Sokode, de Bassari, de Lamalcara et de Sansane-Mango seiungimus atque territorium his 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale districtibus efformatum in novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigimus et constituimus, eamque de SoJcode nuncupandam volumus, et apostolicis Societatis Lugdunensis Missionum ad Afros sodalium curis, qui in regione illa impenso studio iam diu adlaborant, etiam in posterum, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus. Novae insuper huic de Sokode Praefecturae eiusque p r o tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem tum Praefecturae tum earum Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica^dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o stolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex A r c e Gandulphi, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die duodevicesima mensis maii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. -J?H. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. G. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, A r c h i e p . tit. Larissén, Proton. Apost. Carolus Eespighi, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVII, n. ll - Al. Trussardi. h Acta Pii Pp. XI 467 IV DE CUTTACK MISSIO SUI IURIS DE CUTTACK IN INDIIS ORIENTALIBUS IN DIOECESIM ERIGITUR, « CUTTACKENSEM » NUNCUPANDAM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Si catholicum nomen in quavis sui iuris Missione, in Indiis Orientalibus exstante, felicius, De'o favente, succreverit, Apostolica Sedes Missionem illam solet in dioecesim evehere et constituere, praesertim quum id peculiaria l o c o r u m rerumque adiuncta exigere videantur. Iamvero cum Missio sui iuris de Cuttack, Apostolicis sub anulo Piscatoris Litteris die duodevicesima mensis iulii anno millesimo nongentesimo vicesimo octavo datis, ex seiuncto dioecesis Vizagapatamensis territorio a Nobis erecta, non mediocrem, tum ob conspicuum christifidelium numerum tum ob praeclara religionis opera, postremis hisce annis profectum fecerit, Venerabilis Prater Leo Petrus Kierkels, Archiepiscopus titularis Salaminensis et in Indiis Orientalibus Delegatus Apostolicus, enixas Nobis preces obtulit ut Missio illa in dioecesim constitueretur. Nos vero, conlatis consiliis c u m venerabilibus Fratribus S. R. E. Cardinalibus Christiano Nomini propagando praepositis, re mature perpensa, praefatis precibus amnuere decrevimus. Quare, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine, Missionem sui iuris de Cuttack in dioecesim evehimus et erigimus, eamque Cuttaclcensem nuncupandam volumus ac decernimus; Episcopi autem sedem in urbe Guttaok, in quam gubernii civilis de Cuttach sedes nuper translata est, constituimus, et cathedram episcopalem in Ecclesia Ss. Rosarii ibidem exstante figimus, quam proinde ad ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem extollimus cum omnibus iuribus et privilegiis, honoribus et praerogativis, quibus ceterae cathedrales iure c o m m u n i fruuntur, et cum omnibus pariter adnexis oneribus et obligationibus. N o v a autem haec dioecesis Cuttackensis eosdem habebit fines, quos hucusque habuit Missio de CuttacJc, illamque suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae 468 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Madraspolitanae, atque eius p r o tempore E p i s c o p o s metropolitico iuri Archiepiscopi Madraspolitani subiicimus. H i s c e insuper pro tempore Antistitibus iura omnia, honores, insignia, favores, gratias, potestates et privilegia tribuimus, quibus ceteri per orbem E p i s c o p i gaudent, eosque omnibus item oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri adstringuntur. Cum autem Missio de Cuttack apostolicis sodalium curis Congregationis Missionis hucusque commissa fuerit, dioecesis quoque Cuttackensis eidem Congregationi, ad Nostrum tamen et Sedis A p o s t o licae beneplacitum, posthac concredita manebit. Cum vero praesentis temporis adiuncta haud permittant, quominus in nova ista dioecesi canonicorum Capitulum cathedrale m o d o erigatur, indulgemus ut âd iuris tramitem p r o canonicis consultores dioecesani interim constituantur. Quod autem attinet ad huius dioeceseos Cuttackensis regimen et administrationem, ad V i c a r i i Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem," ad clericorum iura et onera aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant auditi non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu, notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex cèrta scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Statuimus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, «manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque c o n trariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, statuti, derogationis, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentare praesumpserit, indigna- 469 Acta Pii Pp. XI tionem omnipotentis D e i ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex A r c e Gandulphi, anno D o m i n i millesimo nongentesimo trigesimo septimo, die prima mensis iunii, Pontificatus Nostri anno sextodecimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. B. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LVII, n. 20 - Al. Trussardi EPISTULA AD EMUM P. D. ALFRIDTJM ILDEFONSUM TIT. SS. SILVESTRI ET MARTINI IN MONTIBUS S, R. E. PRESB. CARDINALEM SCHUSTER, ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM; DE CENTENARIA CELEBRATIONE ERECTIONIS CONGREGATIONIS GALLICAE ORDINIS SANCTI BENEDICTI IN ABBATIA SOLESMENSI. PIUS PP. XI Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — H a u d parva animi delectatione iam pridem audivimus, inclytum Sancti Benedicti Ordinem propediem esse celebraturum revolutum saeculum, ex quo, post nefastam Gallicarum rerum conversionem, religiosa Benedictinorum sodalium vita, per piissimum Guéranger quadriennio ante in Gallia redintegrata, sollemnem ab A p o s t o l i c a hac Sede ratihabitionem excepit. Etenim anno MDCCCXXXVII novae Congregationis Gallicae constitutiones a Decessore Nostro f. r. Gregorio X V I approbatae sunt, vetus prioratus Sancti Petri Solesmensis ad Abbatiae honorem evectus, atque ipse Guéranger die XXVI mensis Iulii, in sacrario Basilicae Sancti Pauli extra Urbis moenia, c o r a m Vincentio Bini Abbate religiosa vota professus est. Quum autem inita haec fraternitatis vincula inter Abbatiam R o m a n a m et Gallicam Congregationem numquam relaxata sint, laeto animo etiam accepimus, te, Dilecte Fili Noster, quondam Sancti Pauli Abbatem atque in praesens Ambrosianae Ecclesiae Nobis perdilectae praepositum amplissimique Senatus Nostri participem, sollemnibus proximis Solesmensibus praefuturum esse. Itaque N o s , qui plane cognitum habemus, quanto 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Solesmensis ista Congregatio huius saeculi decursu, tum in E u r o p a , tum in utraque A m e r i c a , sodalium domorumque numero peraucta sit, quantoque studio ipsa divinarum rerum contemplationi sacrisque ad Deum precibus incubuerit, ideoque sane quam fecundas uberesque gratiarum e caelo eftusiones in terras devocaverit, sollemnia eiusmodi non modo dilaudamus commendamusque, ut iam antea nuntiavimus, verum Nostra ipsa gratulatione ac perlibenti animo participamus. Tu igitur, Dilecte F i l i Noster, patèrna vota atque omina Nostra referens, bonorum religiosorum et Christifidelium in memoriam revocato, quantopere necesse sit, praesenti asperrimo rerum discrimine, sursum attollere corda et voces, ut ferventi caelestium rerum meditatione ac supplici ad Deum eminentissimum precatione, omnes profecto « sic transeamus per bona temporalia, ut non amittamus aèterna ». Quo vero saecularis Gallicae Congregationis celebratio ^maiorem afferat populo utilitatem, tibi ultro damus, ut post Sacrum pontificali ritu peractum adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenam iisdem commissorum veniam proponeus, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Supernarum interea gratiarum conciliatrix ac Nostrae summae voluntatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, perillustri Cardinali Parisiensi Archiepiscopo ceterisque Praesulibus, nec non A b b a tibus sodalibusque ex Ordine Sancti Benedicti, iisque universis, qui celebritati intererunt, amantissime in D o m i n o impertimus. Datum ex A r c e Gandulphi apud R o m a m , die v mensis iulii, anno MDCCCCXXXVII, Pontificatus Nostri sexto d e c i m o . PIUS PP. XI Suprema Sacra Congregatio S. 471 Officii ACTA 88. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i DECRETUM DAMNATUR LIBER, CUI TITULUS « DIE NATÜRLICHE GEISTLEHRE » AUCTORE E. BERGMANN. Feria IV, die 17 novembris X937 In generali consessu Supremae S. Congregationis Sancti Officii E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, audito É R . D D . Consultorum voto, damnarunt atque i n indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum, qui inscribitur : ERNST BERGMANN, Die natürliche Geistlehre. Et sequenti Feria V I , die 19 eiusdem mensis et anni, Ssnius D. N. D. Pius Divina Providentia P a p a X I , in solita audientia E x c m o D o m i n o Adsessori Sancti Officii impertita, relatam Sibi E m o r u m Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. Officii, die 25 novembris 1937. I. Venturi, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius. Il DECRETUM TRES DAMNANTUR LIBRI A PETRO MARTINETTI CONSCRIPTI Feria IV, die 1 decembris '1937 In generali consessu Supremae S. Congregationis Sancti Officii E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, audito R R . D D . Consultorum v o t o , damnarunt atque i n indicem libro- Acta Apostolicae 472 Sedis - Commentarium Officiale rum prohibitorum inserendos mandarunt tres libros a PETRO MARTINETTI conscriptos, quibus tituli : Ragione e Fede; Gesù Cristo e il Cristianesimo; Il troduzione e Vangelo con in- note. Et sequenti Feria V, die 2 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Papa X I , in solita audientia E x c m o D o m i n o Adsessori Sancti Officii impertita, relatam Sibi E m o r u m Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum E o m a e , ex Aedibus S. Officii, die 3 decembris 1937. I. Venturi, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i SANCTAE MARIAE ORMENSIS ET PEMBROKENSIS DECRETUM DE FINIBUS DIOECESIUM Vi Litterarum Apostolicarum diei 16 septembris 1904, erecta fuit dioecesis Sanctae Mariae Ormensis, cuius limites in orientali parte linea recta imaginaria determinati fuerant. Cum autem E x c m u s Ordinarius eiusdem dioecesis, consentiente E x c m o Ordinario Pembrokensi, ab A p o s t o l i c a Sede efflagitaverit ut iidem limites, in ea orientali parte, quae dioecesi Pembrokensi finitima est, pressius definiantur, Ssmus Dominus Noster Pius, D i v . P r o v . P p . X I , oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Decreti Consistorialis, eadem Sanctitas Sua statuit ut fines inter dioecesim S. Mariae Ormensis et dioecesim Pembrokensem determinentur prouti sequitur : primum per lineam meridianam quae, incipiendo a 47° gradu latitudinis septentrionalis dividit l o c a (townships) Riddel et Eldridge, Ashin et Barile, dein per successivas lineas parallelas et meridianas, quae signant limites inter l o c a Ashin et Milne; Olive et Milne; Sish et Kenny, Kenny et Hammel, Hammel et Notman, Notman et Gladman, Stewart; dein Gladman et per lineam. Sacra Congregatio Consistorialis 473 parallelam, quae dividit loca Stewart et Merrick usque ad medium limitem septentrionalem eiusdem loci Merrick; inde per lineam meridianam dividentem locum Merrick in duas partes aequales, atque per lineam parallelam quae separat partem orientalem Merrick ab West Widdifield; postea per lineam meridianam dividentem West Widdifield ab E ast Widdifield usque ad lacum Trout, ita ut insula Eemlock remaneat in dioecesi Pembrokensi; demum per lineam, quae dividit West Ferris et Eimsworth ab East Ferris usque ad flumen Wistiwasing. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est R e v m u m D. Humbertum Mozzoni, Regentem Delegationem A p o s t o licam, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum; eidem facto onere mittendi, intra sex menses, ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Datum R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 27 februarii 1937. F r . R. C. Card. R o s s i , a Secretis L. 8 S. V. Santoro, Adsessor. II PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 12 octobris 1987. — Titulari episcopali Ecclesiae Cinnaeae praefecit E x c m u m P. D. Matthaeum Mugica y Urrestarazu, hactenus E p i scopum Victoriensem. die 8 novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Lorymiensi E x c m u m P. D. Eugenium Curien, hactenus Episcopum Rupellensem. die 27 novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Darnitanae E x c m u m P . D . Ephraem F o r n i , Nuntium Apostolicum i n Aequatore. die 9 decembris. — Ecclesiae Novarcensi, nuper in metropolitanam evectae, E x c m u m P . D . Thomam Iosephum W a l s h , hactenus eiusdem dioecesis E p i s c o p u m . — Ecclesiae Ludovicopolitanae, nuper in metropolitanam evectae, E x c m u m P. D. Ioannem Floersh, hactenus eiusdem dioecesis Episcopum. 474 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS V... IURIS FUNERANDI Die k iulii 1936 In quadam civitate dioecesis V . . . duae extant paroeciae, altera S. C. altera vero S . L . i n cuius f i n i b u s situm est coemeterium, utrique paroeciae commune. Non longe autem ab ecclesia paroeciali S. O. ... est statio viae ferreae, ex quo factum est ut ab aliquot annis nonnulla cadavera defunctorum, in memoratam urbem delata, quique inibi nec domicilium nec quasi domicilium unquam foverunt, nec legitimam elegerunt sepulturam, a parocho S. C . . . . funera receperint. Quod aegre ferens parochus S. L . . . , occasione funerum cuiusdam viri, quae mense aprili 1930 parochus S. C . . . persolvit, penes Curiam dioecesanam, die 20 maii 1930, querelas movit, innixus praescripto canonis 1230 § 7 Codicis I. C. Et Curia V . . . , exhibitis ab utraque parte deductionibus et documentis, die 8 novembris 1935 decretum tulit : « che si stia sic et simpliciter al diritto comune, come dal canone 1230 § 7 Codicis I. C, nel senso che viene negata l'esistenza di ogni consuetudine od altro statuto diocesano ». Contra hoc decretum parochus S. C... die 2 decembris 1935 ad hanc S. Congregationem recurrit, contendens sibi favere in casu consuetudinem quam sarctam tectamque vult memoratus canon 1230 § 7, cum ab anno 1881 ad annum 1930 triginta tria funera, non contradicente parocho S. L . . . , ab ipsomet fuissent peracta defunctorum qui in sua paroecia domicilium vel quasi domicilium nunquam habuerunt. Affirmat e contra parochus S. L . . . ab anno 1887 ad annum 1916 funera quadraginta duorum defunctorum, etsi alio commorantium, seipsum persolvisse, instans proinde ut decernatur servari in posterum ius commune, ad normam citati canonis. ANIMADVERSIONES. — Ex actis et allegatis certo colligitur annis praeteritis ab utroque parocho funera defunctorum de quibus agitur indiscriminatim facta fuisse, quin de suis iuribus tuendis uterque nimium sollicitus fuerit. Quod aperte declarat ipse patronus parochi S. C . . . Sacra Congregatio Concilii 475 Iamvero, his attentis, facile patet perperam a parocho S. C . . . invocari consuetudinem, qua iuri communi per Codicem inducto derogare in casu fas esset. Iure enim quo utimur, ut acres et diuturnae c o n troversiae c i r c a ius funerandi et percipiendi emolumenta p r a e c a v e a n tur, Codex firmiores et magis definitas regulas edixit in re funeraria. Praecipue id apparet in praescripto canonis 1230 § 7, quando scilicet iura proprii parochi defuncti qui in alius loci coemeterio sepeliendus transfertur, exerceri non possunt, nec ratione primi et potioris tituli, cum defunctus ad propriam paroeciam non mittatur, nec ratione alterius tituli, electionis nempe ecclesiae funeris, neque adsit ecclesia vere funerans, c u m coemeteria omnibus ecclesiis sint communia, tum legislator attendit primum ad praeminentiam inter ecclesias loci, quae est e c clesia cathedralis, qua deficiente, ius funerandi attributum est « ad e c clesiam paroecialem in qua coemeterium situm sit ». Veruntamen provisio huiusmodi est mere pratica, ad praecavendos abusus de quibus antea, quapropter fit locus et aliis provisionibus, addit enim canon : « nisi aliud ferant loci consuetudo aut dioecesana statuta ». Est ergo statutus o r d o , adeo ut nullus fiat locus indeterminatis ecclesiis vel parochis. V i s proinde consuetudinis in citato canone ea debet esse, quae praecise designet parochum c u i ius est, idque exclusivum, defunctos de quibus agitur funerandi, ne ex hac rei incertitudine incommoda exoriantur, quibus removendis praescriptum Codicis intendit. A t , c u m ex antea relatis in memorata urbe cadavera defunctorum alienigeriarum usque adhuc indiscriminatim funerarentur ab utroque parocho, iure infertur hanc consuetudinem nullam esse ad effectum citati canonis, immo nullam in casu extare consuetudinem, quia non determinatur praecise utri parocho ius competat alienigenas funerandi. Res itaque erat incerta, quod ante Codicem sustinebatur, in praesens, reformato iure, amplius non tenet. Quod autem attinet ad vim ipsam consuetudinis, a parocho S. C . . . adductam, satis sit animadvertere : a) omittenda esse funera peracta ante Codicem promulgatum; 6) adsertam praxim non fuisse pacificam, nec generalem, multa enim cadavera inhumationi dedit parochus S. L . . . ; c) deficere omnia elementa constitutiva legitimae consuetudinis, res enim est tantummodo de actis contra legem unius parochi, non c o m m u n i tatis cuiuscumque. A fortiori nec potest invocari praescriptio. RESOLUTIO. — In Congregatione plenaria huius S. Congregationis diei 4 iulii 1936, dubio p r o p o s i t o : An recursus parochi S. G... contra 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale decretum Curiae V... diei 8 novembris 1935 admittendus sit in casu; E m i Patres responderunt : Negative, seu recursum esse reiiciendum. F a c t a autem de his relatione Ssmo D o m i n o nostro P i o div. P r o v . P p . XI per subscriptum Secretarium huius Sacrae Congregationis in Audientia diei 10 iulii 1936, Sanctitas Sua relatam resolutionem a p p r o bare et confirmare dignata est. I. Bruno, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i INSTRUCTIO DE COORDINATIONE PIAE UNIONIS CLERI PRO MISSIONIBUS C U M OPERIBUS M I S SIONALIBUS. Ut universa cooperationis missionalis actio magis magisque perficiatur ac roboretur, Comitatibus seu Consiliis, de quibus in Motu proprio Decessor Noster, Pia Unio Cleri pro Missionibus, debita a g u m m o Pontifice P i o XI obtenta potestate, accedit. Comitatus Nationales Pontificalium Operum Missionalium, necnon Summum Consilium (seu Comitatus supremus), M o t u P r o p r i o Decessor Noster instituta, ita perficiuntur : A) De Comitatibus Nationalibus cooperationis missionalis 1. In diversis nationibus Comitatus Nationalis constabit Directoribus et Secretariis Nationalibus Piae Unionis Cleri et Pontificalium Operum p r o Missionibus, quae sunt in natione, singulisque Consiliariis singulorum Operum et Unionis Cleri, a Consilio Nationali respectivo electis. 2. Comitatus Praeses, qui ab ipso Comitatu eligetur inter Directores Nationales Piae Unionis Cleri et Pontificalium Operum, tres annos in munere manebit iterumque eligi poterit. 3. Comitatus, Praeside convocante, semel saltem in anno conveniet et quoties Praeses opportunum iudicaverit. Idem suffragiorum maiori parte absoluta decernet. 4. Comitatus erit in unaquaque natione ea curare quae ad commune bonum pertinent Unionis Cleri et Operum Missionalium, intra nationis limites exsistentium; itemque difficultates, dirimere. quae fortasse occurrerint, Sacra B) De Congregatio Comitatu de supremo Propaganda 477 Fide cooperationis missionalis 5. Summum Consilium (seu Comitatus supremus) Pontificiis Missionalibus Operibus et Unioni Cleri regundis constabit Praeside Operum Pontificalium pro Missionibus et Consilii internationalis Unionis Cleri, Secretariis generalibus ipsorum Operum et Piae Unionis Cleri, unoque consiliario singulorum Operum et Piae Unionis Cleri a Consiliis electis. 6. Comitatui huiusmodi Praeses Pontificalium Operum Missiona- lium et Unionis Cleri praeest. 7. Comitatus huius erit omnia providere ut Unio Cleri et Opera Missionalia ordinatim fructuoseque propriam actionem explicare valeant, atque difficultates, si quae obortae fuerint, componere. 8. Quae in hoc Comitatu decernuntur, ad E m u m Cardinalem S. C. de Propaganda F i d e Praefectum recognoscenda atque confirmanda de- feruntur. 9. Comitatus Supremus secundo quoque mense ordinarie convocabitur et extra ordinem quoties Praeses opportunum iudicaverit. De commentario generali 10. Commentarium generale, quod, ad mentem Motu Proprio supra citati, commune est Pont. Operibus a Propagatione Fidei et a S. Petro A p o s t o l o , erit et pro Secretariatu Internationali P. U. C. p r o Missionibus. Praesentem Instructionem in Audientia diei 9 martii an, 1937, Ssmus D . N . Pius, divina Providentia P a p a X I , audita relatione infrascripti Secretarii S. Congregationis de Propaganda F i d e , ratam habere et adprobare dignatus est. f C. Costantini, A r c h i e p . tit. Theodosien., Secretarius. II PROVISIO ECCLESIARUM Singulis ut infra datis decretis Sacrae Congregationis de P r o p a ganda Fide, Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . Papa XI dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 1 iulii 1937. — Cathedrali Ecclesiae Nagasakiensi praefecit R. P. Paulum Ai j i r o Yamaguchi e clero iaponensi. — Titulari episcopali Ecclesiae Lamianae R. P. Ioannem Baptistam W a n g e Congregatione Missionis, quem constituit V i c a r i u m A p o stolicum de A n k w o . ACTA, vol. I V , n. 1 4 . - 2 3 - 1 2 - 9 3 7 . 38 I 478 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale die 12 augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Bombayensi R. P. Thomam Roberts, S . I . die 22 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Salonitanae R. P. Iacobum Leonem Ossola, e x O . M . Capp., quem constituit Vicarium A p o s t o l i c u m de Hârar. die 25 septembris. — Cathedrali Ecclesiae Quilonensi R. P. Hieronymum Fernandez, e clero saeculari indigeno. die 9 novembris. — Cathedrali Ecclesiae de Y o k o h a m a in Japonia, noviter erectae, E x c . P. D. Ioannem A l e x i u m Chambón, hactenus A r chiepiscopum Tokiensem, servato titulo archiepiscopi ad personam. die 2 decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Tokiensi, R. D. Pe- trum D o i Tatsuo e clero iaponensi. — Cathedrali Ecclesiae Calicutensi R. P. Leonem Proserpio, e S. L — Titulari episcopali Ecclesiae Daldianae, R. P. Carolum W e b e r , e Societate Verbi Divini, quem constituit V i c a r i u m A p o s t o l i c u m de Ichowfu. — Titulari episcopali Ecclesiae Menelaitensi, R. P. Octavium Terrienne, e Societate Issoudunensi Missionariorum Ssmi Cordis Iesu, quem constituit Vicarium A p o s t o l i c u m Insularum Gilbertinarum. — Titulari episcopali Ecclesiae Furnitanae Maioris, R. P. Marcellum Grandin, e Congregatione Sancti Spiritus, quem constituit V i c a rium Apostolicum de Oubangui-Chari. — Titulari episcopali Ecclesiae Thoitanae R. P. Fridericum M. Blessing, ex Ordine Sanctae Crucis, quem constituit V i c a r i u m A p o s t o l i c u m de B o n d o . — Titulari episcopali Ecclesiae Bisicensi R. P. Franciscum Xaverium Tchao, S. L, quem constituit Vicarium A p o s t o l i c u m de Sienhsien. die 3 decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Garellensi^ E x c . P. D. Edoardum Tonna, hactenus archiepiscopum Smyrnensem. die 13 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Pharitanae R. P. Ioannem B. Chabalier, e Societate Parisiensi pro Missionibus ad Exteras gentes, quem constituit Vicarium A p o s t o l i c u m de Phnom-Penh. III NOMINATIONES Sacrum Consilium Christiano Nomini propagando datis decretis, ut, infra, ad suum beneplacitum renunciavit : die 22 octobris. — R. P. Marcellianum a Guerche, O. M. Capp., Praefectum Apostolicum de Qibuti. Sacra Congregatio de Propaganda Fide : 479 •• -— R. P. Michaelem Verhoeks, e Congregatione Missionis, Praefectum Apostolicum de Soerabaja. die 12 novembris. — R. P. A d o l p h u m a Vingen, O. M. Capp., Praefectum Apostolicum Insularum Mayottae, Nossibeae et Comorae. — R. P. Hieronymum Haberstroh, e Societate Verbi Divini, Praefectum Apostolicum de Sining. die 10 decembris. — R. P. Mathiam M. Bucholz, Missionarium Ssmi Cordis de Issoudun, Praefectum Apostolicum de Shihtsien. die 17 decembris. — Ferdinandum Martin, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum de Fort Jameson. IV DESIGNATIO PRO APPELLATIONE Ad normam Canonis 1594 § 3 Codicis I. C. Vicarius Apostolicus de Alaska designavit Tribunal Vicariatus A p o s t o l i c i Yukonensis et Principis Rüper ti pro causis secundae instantiae. Quam designationem Sanctissimus approbavit in Audientia diei 21 octobris a. 1937. SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA SEU WESTMONASTERIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI DOMINICI A MATRE DEI, SACERDOTIS PROFESSI E CONGREGATIONE CRUCIS ET PASSIONIS D. N. I . C . " SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, cum in proximum, nec non de perantia, Fortitudine cardinalibus earumque adnexis Caritate tum in Deutß Prudentia, Iustitia, in gradu heroico in Tem- casu et ad effectum de quo agitur. Postquam lugendum saeculi x v i schisma, nobilem A n g l o r u m gentem e Matris Ecclesiae gremio divulsit, catholicum nomen diu pene obliteratum veluti delitescere in A n g l i a visum est : verum prof usus olim martyrum sanguis novae pro Christo et Ecclesia messis certam spem dabat. $80 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Et sane post relaxatas sensim persecutionis leges, tandem, uno iam ante saeculo, miserentis Dei consilio, restituta catholicis libertas est eo ferme tempore QUO nonnulli ex Anglicanis, doctrina ac moribus praestantissimi, nobili veritatis studio impulsi, ad veram suorum patrum fidem accedebant. Q u i motus, dictus Oxoniensis ex celebri studiorum Universitate, ubi maxima viguit, plures ex iis ad Sanctae Matris Ecclesiae amplexum filios desideratissimos reddidit. Illustres prae ceteris sanctissimae memoriae viri Manning. Newman, Faber, germani in fide, fratres nobilissimorum martyrum Cardinalis Fisher et Thomae More, aliorumque Christi militum, qui, saeviente persecutione, catholicam fidem sanguine obsignaverant. D u m haec parabantur plena spei tempora, miserentissimus Deus, qui infirma mundi eligit ut confundat fortia, novum adiumentum Angliae praebuit, humilem S. Pauli a Cruce filium, D o m i n i c u m a Matre Dei. Votum, tunc explere videbatur Deus S. Pauli a Cruce, Congregationis a Cruce et Passione D. N. I. C. conditoris, qui vehementi caritatis ardore A n g l i c a e gentis reditum ad catholicam fidem percupiverat. Quem in finem ille Sanctus, ut scribit Leo X I I I fel. rec. in suis litteris ad A n g l o s (14 aprilis 1895) : (i Non sine quodam caelesti afflatu %d thronum divinae gratiae supplicandum instabat, eoque enixius, quo minus favere optatis tempora videbantur ». Et sane S. Paulus a Cruce die 29 decembris a. 1720, S. Thomae, E p i s c o p o Cantuariensi Martyri, sacra, peculiari impulsione, uti ipse fatetur, motus fuit ut Deum pro A n g l i a e conversione exoraret, « maxime vero u t . . . amor e t . . . adoratio Ssmi Sacramenti magis magisque dilataretur)). Quas preces per quinquagintaquinque annos ab eo fervidissime ingeminatas, Sanctus Conditor pretiosae hereditatis instar suae religiosae familiae perpetuandas reliquit; quin i m m o , superno lumine forte illustratum, suos filios stabilem sedem in A n g l i a cepturos persensit, quod feliciter, duce V e n . D o m i n i c o a Matre D e i , evenit. Is p r o p e Viterbium die 22 iunii a. D. 1792 ex Iosepho Barberi et Maria Antonia Pacelli, honestis piisque ruricolis, ortus est, atque post biduum sacris baptismalibus aquis Deo renatus. Sub vigili matris amantissimae tutela ac industria, in christianis virtutibus et in tenerrima erga Beatam V i r g i n e m religione institutus fuit. Utroque parente mature orbatus, sub avunculi disciplina, qui patris vices erga" eum gerebat, agrestibus laboribus operam impendit, quin tamen litterarum studia negligerei. Viginti duos annos natus inter Sodales Congregationis Crucis et Passionis" D . N . I . C . exceptus, non modo religiosae perfectioni assequendae animum alacri conatu intendit, sed et sacris disciplinis addiscendis eo Sacra Congregatio m Rituum studio ac profectu incubuit, ut postea c u m laude e a s d o c u e r i t . A n n o 18.15 religiosa vota nuncupavit, tribusque annis post, sacerdotio auctus, pluribus magni momenti muniis adeo sancte functus est, ut dignus fuerit habitus, qui in Belgium mitteretur, ut primam sui Instituti domum i b i erigerei, sequentique anno in A n g l i a m , quo eum Divina Providentia? supernaturali inspiratione iampridem praemonitum destinaverat. Ad eum difficillimum campum, densis haeresum dumis late undique obsitunu Dominicus noster advenit, ut olim missi a Christo discipuli, nullo fere humano instructus praesidio, sed immetata in Deum fiducia fretus atipie ea intus urgente caritate Christi, quae omnia suffert, omnia sperat, oratola vincit. Et sane vix dici potest quot ac quantas, primo praesertim sui apostolatus tempore, difficultates obvias habuerit Servus Dei : quot irrisiones, convicia, ludibria pertulerit. V e r u m nihil horum fidelissimus Pauli a Cruce filius verebatur, qui eo ad venerat ut Christum crucifixum exemplo potius quam verbo praedicaret: atque illud profecto fuit praecipuum élus apostolatus robur, quod sanctitate vitae verbum veritatis mirifice coPr firmaverit. Summa proinde religiosae vitae in eo austeritas) impiger animarum zelus, mira patientia, temporalium bonorum omniumque c o m m o ditatum despectus, animi summa demissio, assiduae orationis studium^ effusissima in proximum caritas. x H i c virtutum fulgor A n g l o r u m animos in eum convertit, quorum plures eius sermonum quidem ac scriptorum doctrinam, divinis signis confirmatam admirati, sed magis sanctissima vita allecti, ad Ecclesiae Catholicae sinum redierunt. Quos inter Ioannes Henricus Newman, dein S. R. E. Cardinalis, quem supra honoris causa memoravimus, nonnullique alii e primoribus Oxoniensis Universitatis Doctoribus, quo factum est, ut catholica fides magnum inde per eum in A n g l i a incrementum susceperit, meliorumque temporum aurora catholicis illuxerit. N e c illud praetereundum quod eius opera prima vice, post deplorandum schisma, sacrosanctum Eucharisticum Sacramentum, uti S. Paulus a Cruce In mentis excessu praeviderat, triumphali pompa honestatum fuerit. Nondum octavus annus ab eius in A n g l i a m adventu excesserat, quum Deo placuit fidelem suum servum ad coronam tot tantisque laboribus sibi comparatam advocare. P o r r o ministerii sui causa, cum religioso sodali iter agens, subitaneo cardiaco morbo correptus, diris cruciatibus patiBntissime toleratis et sacramentali confessione expiatus, die 27 augusti a. 1849, pluries ea verba ingeminans : Fiat voluntas tua, in alieno diversorio animam Deo reddidit. Ven. D o m i n i c i exuviae reverentiae signis,.:a Protestantibus quoque, honestatae sunt, eisque iusta funebria triumpho similia sunt visa. 48â Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sanctitatis fama, quae dum ipse degebat in terra vivax fuerat, post obitum vivacior erupit, non solum apud Catholicos sed et apud Protestantes, mirantibus omnibus tum virtutum splendorem, cum stupendos ab eo collectos animarum conversionum fructus. Quare in Urbe aliisque locis ordinaria auctoritate, etiam per rogatoriales litteras adornati sunt processus; anno autem 1911 die 14 iunii Introductionis Causae Commissio a P i o X sa. me. fuit obsignata. Apostolicae deinde inquisitiones habitae sunt Viterbii, Veruiis atque Birmingamii, pro quarum iuridica vi die 2 martii a. 1932 ab hac S. Congregatione editum est decretum. Hisce, aliisque, omnibus de iure paratis, die 4 maii mensis a. 1935 antepraeparatoria Congregatio apud R m u m Cardinalem Raphaelem Carolum Rossi, Causae Ponentem seu Relatorem : praeparatoria vero die 4 februarii a. 1936 habita fuit. Demum coram Ssmo D. N. P i o Papa XI Generalia Comitia coacta sunt, die 20 aprilis 1937 in quibus Emus, Cardinalis Relator dubium proposuit : logalibus necnon tudine Fide, de Spe, Caritate cardinalibus earumque adnexis tum An in constet de virtutibus theoDeum Prudentia, Iustitia, Venerabilis Dominici cum in proximum, Temperantia a Matre ac Dei, Forti- in gradu heroico in casu et ad, effectum de quo agitur. R m i Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum quisque suffragium edidere. Beatissimus vero Pater haec vota benigne quidem excepit, sed ingeminandas esse preces ad maius a Divino Spiritu lumen obtinendum hortatus est. Suam autem sententiam edere hac die 16 maii mensis, in solemnitate Pentecostes statuit. Quocirca E m i s Cardinalibus Camillo Laurenti S. R. C. Praefecto ac Raphaële Carolo Rossi Causae Ponente seu Relatore, necnon R. P. Salvatore Natucci Fidei Promotore Generali meque infrascripto Secretario accitis, sacrosancta Eucharistica Hostia religiosissime lttata, e d i x i t : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, tum in Deum cum in proximum, necnon de cardinalibus tia. Temperantia ac Fortitudine earumque adnexis Caritate Prudentia, Iusti- Venerabilis Dominici a Matre Dei, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. H o c autem decretum publici iuris fieri et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum ex A r c e Gandulphi, die sancto Pentecostes, 16 maii a. D. 1937. C. Card. L. S S,. LAURENTI, Praefectus. A. Carinci, Secretarius. Sacra Congregatio 483 Rituum II PARISIEN. - BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI ANNAE MARIAE JAVOUHEY, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A S. IOSEPH DE CLUNY. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, cum in proximum, nec non de Caritate tum in Deum cardinalibus Prudentia, Iustitia, perantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico Tem- in casu et ad effectum de quo agitur. S. Augustinus de Iusto sermonem habens : H i c vir, dicit, quamdiu est in hac vita utitur amico ad rependendam gratiam, utitur inimico ad patientiam, utitur quibus potest ad beneficentiam, utitur omnibus ad benevolentiam » (De vera relig., X L V I , 91). A n n a Maria Javouhey graphice his verbis videtur describi. Ea enim, virili animo praedita, totam vitam suam ad Christi Domini imaginem conformans, inter gravissimas, quibus obnoxia fuit, difficultates atque ardua discrimina, immota permansit atque iustitiam prudenter, fortiter, temperanter servavit, quia, ut ait idem S. D o c t o r : Iustitia non est, « nisi sit prudens, fortis et temp e r a n s » ( E p . , 167, 5). Die 10 novembris mensis a. D. 1779 e Ioanne Balthasare Javouhey et Claudina Parizot, honestis ruricolis, in l o c o vulgo dicto « Jallange » Dioecesis Divionen, in Burgundia, quinta inter decem liberos, orta est A n n a Maria sequentique die sacro baptismo regenerata. Piissimi hi coniuges, uti in sacris litteris de Tobia legitur, filiolam « ab infantia timere Deum docuerunt et abstinere ab omni peccato » ( T o b . , I, 10), haec autem suorum parentum curas egregie rependens, eos seu in agro colendo seu in re domestica curanda sedula adiuvabat. Divina caritate erga proximum acta, iam a prima adolescentia futuram vocationem indubiis signis portendebat, quae caritas mirandum in modum gallica seditione fervente eluxit. Ipsa enim, vix quindecim annos nata, sacerdotes extorres factos et ad necem impie quaesitus abscondit, sacra m y steria in abdito celebrantes circum vigilando tuetur, infirmos ad sancte m o n e n d u m parat. Nec satis : apostolico impulsa spiritu, pueris seu catechesim docendis seu ad Eucharistiam primitus recipiendam apte praeparandis, adultis in fide nutantibus, ne ab Ecclesiae sinu discede- 484 reni, Acta Apostolicae Sedis — Commentarium retinendis, summa prudentia Officiale et fortitudine, sibi non parceps, totam se impendit. Tantam virtutem religiosa vocatione Deus cumulavit. A n n a enim, dum ferventes ante domesticum altariolum preces effundebat, Beatae Virginis, uti fertur, apparitione recreata, se ad infirmorum et puerorum curam caelitus vocari intellexit, quibus operibus exercendis, suae conscientiae moderatore approbante, die 11 novembris mensis anno 1798 voto se obstrinxit ludumque aperuit. Quatuor eius germanae sorores, pietate et ipsae praestantes, illam in eo regendo adiuvabant. Attamen, Religiosum Institutum amplecti cupiens, a. 1800 Vesontionem se c o n tulit, ut S. Ioannae Antidae Thouret se adiungeret, sed aliter disponente D e o , de eiusdem Sanctae consilio, a proposito deflexit; nec secus ei c o n tigit, quum inter Trappistinas aggregari petiit. Quapropter, divina veluti manu ducta, prudentum virorum consilio innixa, novum Institutum molinendum animo volvere coepit. Cabilloni a. 1805, Pii Papae V I I , qui illic substiterat, benedictione roborata, primam ibi novi Instituti domum erexit, sacellumque ad honorem S. Ioseph B. M . V . Sponsi benedicendum curavit. A. 1S0G civilis auctoritatis approbationem accepit, sequentique anno die 1.2 maii religiosis vestibus de Episcopi Augustodunensis manu est induta, regimenque Instituti assumpsit. A. 1812 Cluniacum domum principem tianstulit, unde Instituto nomen S. Ioseph de Gluny inditum. Quod, Deo favente, mire propagatum vidit, suasque filias ut animas Christo lucrifacerent, ad dissitas etiam gentes misit Orientalis Indiae, insularum Oceani Pacifici, Africae, A m e r i c a e . Infestam Senegal regionem, aliasque barbaras oras ipsa Dei Famula peragravit, ingentes ubique referens fructus. A s t praecipua laus ei tribuenda ob stupenda facinora quae in Guyana gallica patravit. Oppidum ad oram fluminis « Mana » e nonnullis nigritarum centenis a servitute vindicandorum constituit, atque suprema quidem, sed materna auctoritate, recusata quacumque seu civilis seu militaris potestatis coercitione, moderatur. Hos qui, humanitatis omnis expertes, ab belluinam conditionem turpi servitute redacti fuerant, ipsa non fia gris, nec ulla adhibita violentia coactos, sed solo Dei amore allectos non m o d o ad humanitatis sensus reducit, sed ad christianam pietatem colendam elevat. Mulierem inermem vidisses, lites dirimere, poenis cum oporteret multare, matrimonia conciliare, ad rationis, fidei et caritatis normam socialem vitam moderari, scholas constituere, lepris infectos seorsim colligere, eosque curare ceteraque peragere, quae ad rectum christianae societatis regimen requiruntur. N e c satis : plures servos suis impensis redemit, aliosque in servitute detentos omni studio levare contendit. Sed diaboli invidia odium pravorum hominum, qui Sacra Congregatio 485 Rituum turpe lucrum ex servorum commercio amiserant, in eam concitavi t. Quare factum est ut ei calumnias seu apud civilem seu apud ecclesiasticas potestates illi ita sumerent, ut gravissimis ipsa subiecta fuerit poenis, quas, Deo confisa, diu patienterque sustinuit, quin contra detractores aut persequentes amarum verbum promeret. Eius innocentiam Apostolicus Nuntius parisiensis, aliique non pauci Episcopi insignesque viri recognoverunt. P o r r o fortissima baec mulier, quae ad ardua quaeque pro D e o suscipienda generosum animum semper intendit, quae pro Christi regno dilatando tam magna facere et pati, D e o adiuvante, potuit, suarum splendore virtutum suisque bene gestis et Ecclesiae et patriae nobile decus extitit. Laboribus doloribusque fracta, morientium sacramentis refecta, Parisiis, die 15 iulii mensis a. D. 1851, spiritum D e o pientissime reddidit. Sanctitatis fama, qua d u m viveret Venerabilis fruebatur, in dies crevit. Quare, vix licuit, ab anno 1897 ad 1900 cum Parisiis tum in Curia Portus Principis, Ordinaria auctoritate constructi sunt de hac re processus. Super scriptis a S. E. C. die 13 martii a. 1907 editum est decretum. Pius X s. m. die 13 februarii a. 1908 Commissionem Introductionis Causae sua manu obsignavit. Die 10 februarii sequentis anni S. C. edixit Constare de cultu numquam praestito. Apostolicae Inquisitiones in iisdem Curiis peractae sunt seu super virtutibus seu super fama sanctitatis, de qua favorabile decretum die 8 iulii a. 1914 fuit editum. P r o iuridica omnium processum vi S. R. C. die 23 iulii a. 1926 decrevit. Hisce praeiactis, antepraeparatoria Congregatio die 2 decembris a. 1930 coram Revmo Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, E p i scopo Ostien. et Albanen., Causae Ponente seu Relatore, habita est, cui praeparatoria die 5 maii elapsi anni successit. Generalis denique coram Ssmo D. N. P i o Papa XI die 11 mensis huius coacta est. In qua idem Revmus Cardinalis Relator dubium proposuit disceptandum: An. constet de virtutibus cum in proximum, nec theologalibus non de Fide, Spe, cardinalibus Caritate Prudentia, tum in iustitia, Deum Tempe- rantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patres Consultores sua edidere suffragia quae Beatissimus Pater attento animo excepit. Ut autem in re tanti momenti maius divinum lumen impetraret, praesentes est cohortatus ut preces ad hoc obtinendum una secum eff underent. Suam autem sententiam hac die pandere statuit, sollemnitati Sacratissimi Corporis Christi sacra : ideoque ad Se accivit Revmos Cardinales 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camillum Laurenti S. R. C. Praefectum et Ianuarium Granito Pignatelli di Belmonte nec non R. P. Salvatorem Natucci F i d e i Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium, sanctaque Hostia religiose litata, tum edixit : in lustiti^, Deum Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, cum in Temperantia, proximum Fortitudine nec non earumque de cardinalibus adnexis Caritate Prudentia, Venerabilis Annae Mariae Javouhey in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. H o c autem decretum promulgari et in acta S. R. C. referri iussit. D a t u m ex A r c e Gandulphi, die 27 maii a. D. 1937, in sollemnitate Corporis Christi. C. Card. LAURENTI, Praefectus. L. © S. : A. Carinci, Secretarius. III CALARITANA CANONIZATIONIS B. SALVATORIS AB HORTA, LAICI PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, in casu et ad effectum de quo agitur. In oppido S. Columbae de F a m e s , intra Gerundensis Dioecesis fines, a. D. 1520, decembri mense, die D o m i n i c o , in quodam humili hospitio, veluti divino praesagio, ex piissimis parentibus, B. Salvator ortus est. H o r u m sub disciplina ad omnem virtutem formatus, humanae quidem scientiae atque sapientiae expers, sed caelestis gratiae abunde c o m p o s , post exactam innocentem adolescentiam, Sancti Spiritus impulsu permotus, Fratrum Minorum Ordinem in S. Mariae Conventu extra Barcinonensis urbis moenia a. 1541 est amplexus. Seraphici Patris vestigia premens, in simplicitate et innocentia cordis D e o servire constituit. Quoniam autem nil sic placet D e o sicut simplicitas et innocentia, has famuli sui virtutes Deus miraculorum dono munificentissime c u mulavit, quo Salvator, licet humillimus laicus, animarum saluti mira efficacitate adlaboraret. Et sane : « Sic omnipotens Deus, ait Gregorius, contra elatas carnalium mentes potentiae suae miracula per despectus operatur, ut qui se superbe contra praecepta Veritatis élevant, eorum Sacra Congregatio Rituum 487 cervicem Veritas per humiles premat » (Dial. 1. 3, c. 12). P o r r o per ea, quae divina virtute Beatus miracula patravit, adeo multas Christo animas lucrifaciebat, ut insignibus apostolicis viris merito sit aequiparandus. Pluribus in sedibus, Superiorum iussu, frater Salvator moratus est, «ed diutius in coenobio non longe ab o p p i d o H o r t a sito, in Derthusen. Dioecesi, unde cognomen ei additum. Calari demum, supremum diem sanctissime obiit in pervigilio festi S.Ioseph, B . M . V . Sponsi, a . D . 1567. Sanctitatis famam, qua vivens humilis Frater est gavisus, publicus cultus non solum Calari, sed et per plures alias regiones subsequutus est. Cui A p o s t o l i c a Sedes non solum non est adversata, sed multifariam illum approbavit. Sixtus enim V a. 1586 informationem de Servi Dei vita et miraculis sibi oblatam, per A p o s t o l i c u m Breve ratam habuit. S. R. C. concessit quod Beatus « Salvator ab H o r t a c u m hoc titulo et miraculis imprimatur, etc. ». Plures R o m a n i Pontifices amplissimas indulgentias christifidelibus, sacella in eius honorem erecta visitantibus, concessere. Seu Ordinaria seu Apostolica auctoritate plures processus fuere constructi pro quorum iuridica vi Rotae Auditores a. 1633 sententiam edidere, quin i m o iidem de virtutibus constare responderunt, sed decretum a Sacra Congregatione non fuit hac super re editum. Cultum tam ample propagatum Clemens XI die 29 ianuarii a. 1711 ratum habuit et confirmavit. Resumpta a. 1882 Causa canonizationis, et de virtutibus die 13 iulii a. 1927 edito decreto, de miraculis coepit pertractari. Cum autem de prioribus duobus, quae Sacrae huic Congregationi exhibita fuere, non satis constare visum fuisset, novi p r o cessus in Calaritana archiepiscopali Curia super mira sanatione tum Marii Piras, c u m Aurorae Secchi sunt constructi, pro quorum iuridica vi haec S. Congregatio die 31 iulii a. 1935 decrevit. Marius Piras, puer fere decennis, lethali tuberculari meningitide basilari, septembri mense a. 1931, affectus fuit. Unanimis est medicorum consensus in diagnosi statuenda et infausta prognosi. D u m morbus adeo saeviebat, ut, medici iudicio, hora 8 pomeridiana diei 24 eiusdem mensis, mors immineret, invocato a parentibus amicisque B. Salvatore, atque inuncto eius corpore oleo lampadis, quae ad Beati altare ardebat, puer somno corripitur, summoque insequentis diei mane perfecte sanatus a medico declaratur. Quae sanatio a peritis ab hac Sacra Congregatione deputatis miraculo tribuenda edicitur. A u r o r a Secchi, aprili mense vertente a. 1933 mortali scarlattina cum meningeis et polyarthriticis implicationibus fuit correpta. Morbus invaluit, puellamque die 3 maii ad extremum mortis limen adduxit. H o r a 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale post meridiem octava circiter eins parentes, accensa c o r a m Beati imagine cerea candela, pnellaque oleo lampadis Beati linita, ferventissimas effudere preces. Post paucas horas A u r o r a perfecte ab omnibus morbi symptoniatibus libera facta est. Miraculum conclamant et medicus a curatione peritique a Sacra hac Congregatione acciti. De ambabus his sanationibus in antepraeparatoria Congregatione coráki R m o Cardinali A l e x a n d r o V e r d e , Causae Ponente seu Relatore, primitus die 18 februarii mensis elapso anno actum est ; secundo in praeparatoria die 9 martii huius anni; demum die 15 mensis huius in Generali, c o r a m Ssmo D . N . P i o Papa X I . I n qua idem R m u s Cardinalis Relator dubium proposuit disceptandum : An et de quibus miraculis constet, eidem post indultam ab Apostolica Sede Beato venerationem, in casu et ad effectum de quo agitur. Rmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores quid sentirent Sanctitati Suae aperuerunt. Beatissimus Pater adstantes ut Deum, Patrem luminum, orarent est hortatus, Suam autem sententiam hac die 27 iunii mensis D o m i n i c a VI post Pentecosten, Romanis Protomartyribus sacra, edere constituit. E a propter R m o s Cardinales Camillum Laurenti S. R. C. Praefectum atque A l e x a n d r u m V e r d e Causae Ponentem, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium ad Se, in A p o s t o l i c o Palatio ad Castri Gandulphi commorantem, accivit, sacroque Eucharistico sacrificio pientissime litato, edixit : Constare de duobus miraculis a Deo per Beati Salvatoris ab Sorta intercessionem patratis, Marii Piras maligna a nempe : meningitide scarlattina cum de instantánea basilari gravissimis perfectaque tuberculari, meningeis cum et sanatione Aurorae tum Secchi polyarthriticis a impli- cationibus. H o c autem decretum promulgari et in acta S. R. O. referri mandavit. Datum ex A r c e Gandulphi, die 27 iunii a. D. 1937. C. Card. LAURENTI, Praefectus. L. £8 S. A. Carinci, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 489 DIARIUM ROMANAE CURIAE Die 3 novembris .1937, in pervigilio Sancti Caroli Borromaei, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XI, adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus Granito Pignatelli di Belmonte, Sbarretti, Gasparri, Marchetti Selvaggiani, Dolci, Laurenti, Verde, Lauri, Pacelli, MacRory, Bossi, Serafini, Eumasoni Biondi, Tedeschini, Salotti, ïappouni, Sibììia, Marmaggi, Maglione, Cremonesi, Caccia Dominioni, Canali, Jorio, La Puma, Cattani, Massimi, Mariani, Boetto, Mercati, Tisserant et plurimis Episcopis ac Praelatis, novas aedes Pontificii Athenaei Lateranensis praesens benedicendo lustravit. SACRA CONGREGAZIONE CONCISTORIALE COMUNICATO Si vanno pubblicando commenti intorno alle Norme per VAmministrazione delle Mense vescovili in Italia, emanate dalla S. Congregazione Concistoriale. Si stima opportuno avvertire che essi non sono autorizzati e pertanto non hanno in ogni caso valore di sicura interpretazione. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 9 novembre 1937, l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della causa del Servo di Dio Giovanni Battista da S. Michele Arcangelo, fratello di S. Paolo della Croce e suo confratello nella Congregazione dei Passionisti, si è adunata la S. Congregazione dei Riti, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Consultori teologi in seduta antepreparatoria, hanno discusso sulla eroicità delle virtù del sopradetto Servo di Dio. Martedì, 16 novembre 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali hanno discusso sugli scritti dei seguenti Servi di Dio : 1. Pio Brunone Lanteri, sacerdote e fondatore della Congregazione degli Oblati di Maria Vergine. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 490 2. Luigi Balbiano, sacerdote, parroco di Avigliano. 3. Marco Antonio Durando, sacerdote delia Congregazione delia Missione, fondatore delle Suore di Gesù Nazareno. 4. Francesco di Gesù, sacerdote professo dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi. 5. Firmino della Natività, sacerdote professo del medesimo Ordine. 6. Gerolamo Le Royer de la Dauversière. ^ 7. Matteo Talbot. 8. Giovanna Chanay, fondatrice della Congregazione delle Suore di S. Giuseppe. 9. Giovanna Francesca Michelotti, fondatrice delle Piccole Suore del S. Cuore di Gesù per gli infermi poveri. 10. Francesca Siedliska, fondatrice dell'Istituto delle Suore della S. Famiglia di Nazaret. *' 11. Teresa Maria della Croce, fondatrice dell'Istituto delle Suore del Terz'Ordine di S. Teresa di Gesù. 12. Maria de la Ferre, fondatrice delle Suore dell'Ospedale de la Fleche. 13. Mercede di Gesù Molina, fondatrice dell'Istituto delle Suore della B. Marianna di Gesù. 14. Maria Caterina Kasper. 15. Maria Domenica Brun Barbantini, fondatrice dell'Istituto delle Suore per l'assistenza agli infermi. Martedì, 23 novembre 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata all'augusta presenza del Santo Padre, la S. Congregazione dei Riti generale, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali, dei Revmi Prelati Officiali e dei Revmi Consultori teologi per dare il voto sulla eroicità delle virtù del Venerabile Carlo Giacinto di Santa Maria, sacerdote professo dell'Ordine degli Eremitani Scalzi di S. Agostino. Martedì, 7 dicembre 1937, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Ponente della causa di Beatificazione della Venerabile Serva di Dio Emilia di Vialar, fondatrice dell'Istituto delle Suore di S. Giuseppe dell'Apparizione, si è adunata la Congregazione antepreparatoria dei Sacri Riti, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi componenti la S. Congregazione hanno discusso sui miracoli che si asseriscono da Dio operati ad intercessione della suddetta Venerabile Serva di Dio. Martedì, 14 dicembre 1937, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti in seduta ordinaria particolare, per discutere Diarium Romanae Curiae 491 sulla validità dei processi sopra i miracoli che si asseriscono da Dio operati ad intercessione delle Beate : 1. B. Elisabetta Bichier des Ages, fondatrice della Congregazione delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea. Processo istruito nella Curia vescovile di Parma. 2. B. Gemma Galgani, vergine lucchese. Processo istruito nella Curia vescovile di Cosenza. . 3. Ven. Serva di Dio Filippina Duchesne, della Compagnia delle Suore del Sacro Cuore. Processi istruiti nella Curia arcivescovile di Torino, ed in quella vescovile di Ponce. Martedì, 21 dicembre 1937, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo di Dio Giustino De Jacobis, Vescovo titolare di Nilopofie primo Vicario Apostolico dell'Abissinia, della Congregazione della Missione di S. Vincenzo de' Paoli, si è tenuta la Congregazione antepreparatoria dei Sacri Riti, nella quale i Revmi Prelati officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono da Dio operati ad intercessione del suddetto Venerabile Servo di Dio. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, in data 16 dicembre 1937, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è benignamente degnato di assegnare : All'Emo Signor Cardinale Adeodato Giovanni Piazza, le Sacre Congregazioni della Disciplina dei Sacramenti, dei Religiosi e dei Riti; all'Emo Signor Cardinale Ermenegildo Pellegrinetti, le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, della Disciplina dei Sacramenti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; all'Emo Signor Cardinale Arturo Hinsley le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e della Reverenda Fabbrica di S. Pietro; all'Emo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, le Sacre Congregazioni del Sant'Officio, Concistoriale e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; all'Emo Signor Cardinale Pietro Gerlier, le Sacre Congregazioni Concistoriale,, del Concilio e de Propaganda Fide. Parimenti con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 16 dicembre 1937, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare S. E. Revma Monsig. Giovanni Battista Montini, Sostituto della Segreteria di Stato e Segretario della Cifra. 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi apostolici, il Santo P a d r e Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 25 settembre 1937. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, Protettore dell'Istituto delle Suore del Prezio- sissimo Sangue di Cincinnati. 3 novembre » ^ L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore dell'Istituto delle Suore di Nostra Signora della Carità del Buon Pastore di Angers. 8 » ' » » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto celline di Milano. delle Suore Mar- L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto delle Suore Or- soline di S. Carlo (Milano). 11 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protettore delle Figlie dei Ssmi Cuori di Gesù e Maria (Istituto Ravasco) di Genova. 15 » » L'Illmo e Revmo Mons. Vigilio Dalpiaz, Canonista della 10 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Penitenzieria Protettore Salvatore 24 » » Apostolica. dell'Istituto delle Suore del Divin (Roma). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protettore dell'Istituto delle Suore Orsoline di Gesù di Chavagnes-en-Pailiers (Vendée, diocesi di Luçon). 26 )) » S. E. Revma Monsig. Efrem Forni, Arcivescovo t i t . di Darai, Nunzio Apostolico nella Repubblica dell'Equatore. 30 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore delle Suore Francescane Alcantarine (Roma). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Boetto, Protettore della Società delle Figlie del Cuore di Maria 16 dicembre » (Parigi). S. E. Revma Monsig. Domenico Tardini, Segretario della Sacra Congregazione Straordinari. degli Affari Ecclesiastici Diarium Romanae Assistenti al Soglio m Curiae Pontificio: 30 settembre 1937. S. E. Revma Monsig. Raffaele Gioacchino d'Assunçao, Vescovo di Santiago di Capo Verde. 17 ottobre » S. E. Revma Monsig. Giorgio Gauthier, Arcivescovo tit. » S. E. Revma Monsig. Alfonso Camillo De Romanis, Ve- di Tarona, Coadiutore di Montréal. 4 novembre scovo tit. di Porfìreone, Vicario Generale di Sua Santità nella Città del Vaticano. 15 » » S. E. Revma Monsig. Giuseppe Maria Leo, Arcivescovo di Trani, Barletta e Nazareth e Amministratore Perpetuo di Bisceglie. 25 » » S. E. Revma Monsig. Edoardo Francesco Hoban, Vescovo di Rockford. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 14 dicembre 1935. Monsig. Pasquale Antonelli, della diocesi di Conversano. 1936. Monsig. Giuseppe Braud, della diocesi di Poitiers. 7 22 giugno 1937. Monsig. Giovanni Mörzinger, della diocesi di Sant'Ippolito. 20 20 » luglio Monsig. Giovanni Vidas, della diocesi di Segna. ottobre Monsig. Cesare Manzoni, della diocesi di Lodi. » Monsig. Vincenzo Maratea, della diocesi di Campagna. 6 novembre Monsig. Romolo Morrazzani, della diocesi di Ajaccio. » » Monsig. Melchiorre Cavezzali, dell'archidiocesi di Milano. 7 dicembre Monsig. Alberto Antonio Siener, della diocesi di Nashville. Prelati Domestici 29 luglio » » 30 settembre di Sua Santità: 1936. Monsig. Giulio Krieg, della diocesi di Ratisbona. » Monsig. Giovanni Battista Wührl, della medesima diocesi. » ' Monsig. Massimiliano Beyer, della diocesi di Berlino. 2 novembre , » Monsig. Pietro Werhun, dell'archidiocesi di Leopoli dei Ruteni. 23 » » Monsig. Edoardo M. Brennan, dell'archidiocesi di Toronto. » » Monsig. Giovanni Giuseppe McGrand, della medesima archidiocesi. » Monsig. Alfredo Chaperon, della diocesi di Poitiers, 7 dicembre 29 gennaio 1937. Monsig. Giacomo Knauber, della diocesi di Spira. » » » Monsig. Arturo Allgeier, dell'archidiocesi di Friburgo in Brisgovia. 19 febbraio 12 aprile » Monsig. Enrico von Meurers, della diocesi di Treviri, » Monsig. Venceslao Pohl, della diocesi di Litomerice. ACTA, vol. IV, n. 14. — 23-12-937. 33 494 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 22 giugno 7 agosto 1937. Monsig. Giuseppe Wagner, della diocesi di Sant'Ippolito. Monsig. Giuseppe Gorbach, dell'Amministrazione Aposto» lica di Innsbruck. 6 settembre Monsig. Antonio Tani, della diocesi di Arezzo. 7 » Monsig. Amedeo Cantagalli, dell' archidiocesi di Bologna. 13 » Monsig. Giacomo Raggio, della diocesi di Chiavari. » Monsig. Luigi Marinetti, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Piselli, della medesima diocesi. 18 » Monsig. Fridolino Meyer, della diocesi di Basilea e Lu- » Monsig. Stefano J. Krasula, dell'archidiocesi di Nuova gano. 23 York. Monsig. Giuseppe P. Donahue, della medesima archidiocesi. Monsig. Guglielmo J. Stewart, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni J. McCabe, della medesima archidiocesi. Monsig. Guglielmo E. Cashin, della medesima archidiocesi. Monsig. Alessandro Lenthaparampil, dell'archidiocesi di 30 Verapoly. Monsig. Salvatore Martínez Silva, della diocesi di Zamora (Messico). 2 ottobre » Monsig. Giovanni Moran, della diocesi di Wilcannia- Forbes. Monsig. Giovanni Roach, della diocesi di Ogdensburg. 14 Monsig. Emmanuele Cebólas Folgado, dell'archidiocesi di Evora. 17 » Monsig. Luigi Ottavio Caron, della diocesi di Gaspé. 26 » Monsig. Alessandro Kovács, della diocesi di Vacia. » » Monsig. Eugenio Miszkolczy, della medesima diocesi. 7 novembre Monsig. Ludovico Horváth, della diocesi di Veszprimia. 10 Monsig. Giovanni Battista Parodi, della diocesi di Sa- » vona e Noli. 12 » Monsig. Mario De Miranda Villas Boas, della diocesi di Aracajù. 14 » Monsig. Giulio Royer, della diocesi di Châlons-sur-Marne. » » » » Monsig. Giorgio Petit, della medesima diocesi. 17 » Monsig. Emilio Samson, della diocesi di Meaux. » Monsig. Gaetano Pellegrini, dell'archidiocesi di Milano. 30 6 dicembre Monsig. Ulisse Cour jan, della medesima diocesi. Monsig. Biagio Caravani, dell'archidiocesi di Zara. Diarium Romanae 495 Curiae ONORIFICENZE Con Brevi apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: v 29 ottobre La Gran Croce dell'Ordine Piano: 1937. A S. E. il sig. dott. don Luigi Eguiguren, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Chile presso la Santa Sede. 6 novembre » A S. E. il sig. Camillo Chautemps, Presidente del Con- » » » A S. E. il sig. Yvon Delbos, Ministro degli Esteri della 13 » » A S. E. il sig. Conte Galeazzo Ciano di Cortellazzo, Mi- siglio dei Ministri di Francia. Repubblica Francese. nistro degli Affari Esteri del Regno d'Italia. 1 dicembre » A S. E. il sig. Maresciallo Italo Balbo, Governatore Generale della Libia. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 21 novembre 1937. Al sig. Conte Giovanni Treccani, Senatore del Regno d'Italia. La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 21 ottobre 1937. Al sig. comm. Gastone Saint Paul de Sinçay, della diocesi di Liegi. 12 novembre » Al N. H. comm. dott. Mario Tosi (Italia). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 7 novembre 1937. Al sig. Leone Lagrange (Francia). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 30 gennaio 1937. Al sig. Guglielmo Stamer, dell'archidiocesi di Friburgo in Brisgovia. 24 giugno » Al sig. dott. Antonio Widmann, dell'archidiocesi di Vienna. 25 » » Al sig. dott. Edoardo J. Gray, dell'archidiocesi di Vancouver. » » » Al sig. avv. Giacomo Mose Coady, della medesima archidiocesi. 18 agosto » Al sig. Guglielmo Enrico Ayers, dell'archidiocesi di Montréal. 496 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium agosto Officiale 1937. Al sig. Ernesto Francesco Ayers, della, medesima archidiocesi. 25 settembre » Al sig. avv. Arturo Fernández y González, dell'archidiocesi di S. Cristoforo dell'Avana. 28 » Al sig. prof. Giuseppe Pietro Anzino, dell'Abbazia « Nullius » della Ssma Trinità di Cava dei Tirreni. 16 ^>ttobre » » » » Al sig. Giuseppe Englert, della diocesi di Coirà. A l sig. Alberto Isnard, dell'archidiocesi di Parigi. 25 » »' » 13 novembre » 19 » » 20 » » Al sig. avv. Angelo D'Alessandri (Roma). Al sig. Raimondo Luigi Delori, delParchidioc. di Malines. A l sig. Giovanni T. Gill, della diocesi di Sant'Agostino. A l sig. avv. Giovanni Battista Becchi, della diocesi di Savona e Noli. » » » Al sig. ing. Giovanni Sugliani, della medesima diocesi. » » » A l sig. dott. Giuseppe Salan, della medesima diocesi. 27 .» » Al sig. Luigi Hermany Filho, dell'archidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. » » » Al sig. Alfredo Ferreira Chaves, della medesima archidiocesi. 1 dicembre » Al sig. Eugenio Stappers, dell'archidiocesi di Malines. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 agosto 1936. Al sig. Guglielmo Peters, dell'archidiocesi di Paderborna. 18 maggio 1937. Al sig. Gustavo Rogez-Salembier, della diocesi di Lilla. » » » Al sig. Pietro Verspieren, della medesima diocesi. » » » Al sig. Stefano De Clebsattel, della medesima diocesi. » » » Al sig. Carlo Masson, della medesima diocesi. » » » Al sig. Fernando Leclercq, della medesima diocesi. » » » Al sig. Leone Viellefon, della medesima diocesi. » » » Al sig. Luigi Cassette, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giuliano Lebas, della medesima diocesi. 17 luglio » Al sig. dott. Giuseppe Schneyer, dell'archidiocesi di Sa » » » Al sig. dott. Giuseppe Sandhofer, della medesima archi- » Al sig. ing. Pietro Motte, della diocesi di Lilla. lisburgo. diocesi. 29 settèmbre 16 ottobre » Al sig. prof. dott. Enrico Billet, della medesima diocesi. » » » Al sig. dott. Giuseppe Danel, della medesima diocesi. » » » Al sig. dott. Camillo Douvrin, della medesima diocesi. 19 » » Al sig. Edoardo Lomas, della diocesi di Shrewsbury 23 » » Al sig. Arturo Couture, dell'archidiocesi di Montréal. » Al sig. Giuseppe Ransdell, della diocesi di Alexandria » novembre nella Luisiana. Diarium Romanae Curiae mi 25 novembre 1937. Al sig. ing. Loris Pagano, del Vicariato Apostolico dell'Egitto. 30 • » » Al sig. Enrico Secondini, dell'Amministrazione Aposto- » » Al sig. maestro Quirino Lazzarini, della medesima Am- » Al sig. prof. Bernardo Kunishiro Nagae, dell'archidiocesi lica di Loreto. » ministrazione Apostolica. 4 dicembre di Tokyo. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 2 dicembre 1937. Al sig. Colonnello Stefano Cagna (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 20 novembre 1937. Al sig. Capitano comm. Giuseppe Aonzo, Podestà di Savona. 2 dicembre » Al sig. Capitano di Vascello Carlo Savio (Italia). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 2 dicembre 1937. Al sig. Tenente Angelo Sterzi (Italia). La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 7 novembre 1937. A S. E. iL sig. Fernando Capsal, Ministro del Commercio di Francia. » » » A S. E. il sig. Giorgio Bonnet, Ministro delle Finanze di Francia. » » » A S. E. il sig. Giovanni Zay, Ministro dell'Istruzione di Francia. » » » A S. E. il sig. Francesco De Tessan, Sottosegretario alla Presidenza del Consiglio di Francia. » » » A S. E. il sig. Paolo Labbé (Francia) La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 15 novembre 1937. Al sig. Basilio Anastassiu, Consigliere della Legazione di Romania presso la Santa Sede. 2 dicembre » Al sig. Colonnello Guido Del Lupo (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 27 settembre 1937. Al sig. Luigi Vergara, della diocesi di Aversa. 28 » » Al sig. dott. Francesco Saverio Pecci, dell'Abbazia « Nul- 15 ottobre » Al sig. Silvio Cerruti, della diocesi di Biella. lius » della Ssma Trinità di Cava dei Tirreni. 498 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 15 ottobre 1937. Al sig. Riccardo Siletti, della medesima diocesi. » » A l sig. Gastone Bigelli, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. 7 novembre » » » » 17 » » » » 20 29 % » Al sig. avv. Camillo Fumagalli, della diocesi di Bergamo. Al sig. Vittorio Carrara, della medesima diocesi. Al sig. Giuseppe Calcaterra, della diocesi di Como. A l sig. Emanuele Profani, della diocesi di Savona e Noli. Al sig. geom. Giuseppe Corallini, dell'Amministrazione » » Apostolica di Loreto. Al sig. dott. ing. Amerigo Staffolani, della medesima Amministrazione Apostolica. 2 dicembre » Al sig. Conte Giorgio Foscari, Capitano di Fregata (Italia). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: agosto 1936. A l sig. Carlo Hensen, della diocesi di Aquisgrana. 20 febbraio 1937. Al sig. dott. ing. Giuseppe Zanchi, della diocesi di Città di Castello. » Al sig. not. Roberto Schmidt, dell'archidiocesi di Vienna. 3 giugno 17 » » » Al sig. Matteo Clancy, dell'archidiocesi di Vancouver. Al sig. Edoardo Leone Kilty, della medesima archidio- » » Al sig. dott. Enrico Masatora Nomura, della medesima archidiocesi. Al sig. Michele Calbucci (Roma). Al sig. dott. Giovanni Floridi, della diocesi di Alatri. Al sig. Mario Cavaceppi (Roma). 21 » » » cesi. 28 » » » 19 ottobre » » » » novembre » 27 settembre 29 » Al sig. rag. Ugo Zucchini, dell'archidiocesi di Bologna. Al sig. Santiago Keating, dell'archidiocesi di La Piata. Al sig. Filippo Morelli, dell'Amministrazione Apostolica di Loreto. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 12 novembre 1936. Monsig. Giuseppe Coelo di Figueiredo Rocha, della diocesi di Orato. » » 30 dicembre ^ » Monsig. Orazio Teixeira, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni de Souza Marinho, della diocesi di Aracajù. Diarium Romanae Curiae 499 18 febbraio 1937. Monsig. Leovigildo Franca, dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. Monsig. Enrico Magalhaes, della medesima archidiocesi, Monsig. Roberto Buch, della diocesi di Fulda. » 1 aprile » Monsig. Giovanni Delmhorst, della medesima diócesi. Monsig. Giuseppe Freusberg, della medesima diocesi. Monsig. Federico Degen, della diocesi di Osnabruk. » Monsig. Luigi Eckert, dell'archidiocesi di Friburgo in Bri- » 8 15 29 3 » sgovia. Monsig. Bernardo Wintermann, della diocesi di Osnabruk. Monsig. Enrico Lienkamp, della diocesi di Münster. » Monsig. Francesco Panning, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Reinke, della medesima diocesi. giugno » 1 7 Monsig. Giuseppe Eick, della diocesi di Osnabruk. Monsig. Carlo Reban, della diocesi di Budëjovice. Monsig. Leone Acomanni, dell'archidiocesi di Firenze. » luglio » 10 agosto » » » » 19 » Monsig. Giuseppe Brunetti, della medesima archidiocesi. Monsig. Ildebrando Cuccuini, della medesima archidiocesi. Monsig. Angelo Giorgi, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Bottinelli, dell'archidiocesi di Parigi. Mönsig. Felice Magaldi, dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. » Monsig. Aristide Silveira Leite, della medesima archidiocesi. 9 settembre Monsig. Vittorio Felkl, della diocesi di'Vesprimia. » » Monsig. Lodovico Sarkôzy, della medesima diocesi. )) » 23 » Monsig. Giuseppe Torma, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo McCann, dell'archidiocesi di Nuova York. » » » 14 » » » » ottobre » Monsig. Giuseppe McCarthy, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni O'Brien, della medesima archidiocesi. Monsig. Michele Reilly, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Stanley, della medesima archidiocesi. Monsig. Federico Pilutti, dell'archidiocesi di Udine. Monsig. Nicola J. Wegner, della diocesi di Omaha. 11 novembre Monsig. Michele Eipel, della diocesi di Vacia. Monsig. Claudio Sechi, della diocesi di Ogdensburg. Monsig. Carlo Fedele Savio, della diocesi di Saluzzo. 12 Monsig. Enrico Jacquemin, della diocesi di Châlons-sur- 28 » » » » Marne. )) Monsig. Enrico Toublan, della medesima diocesi. 18 Monsig. Francesco Baka, della diocesi di Brno. 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 novembre 1937. Monsig. Mattia Chladek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Patrizio McGonagle, dell'archidiocesi di Glasgow. » » » Monsig. Emilio Prochazka, della diocesi di Brno. 25 » » Monsig. Edoardo A. Freking, dell'archidiocesi di Cincinnati. » » 2 dicembre » Monsig. Rossi Angelo, della diocesi di Arezzo. » Monsig. Giovanni Pendola, della diocesi di Chiavari. 14^ » » Monsig. Edoardo Prettner Cippico, della diocesi di Trieste. » » » Monsig. Felice Pirozzi, della diocesi di Nola. » » » Monsig. Giacomo Violardo, della diocesi di Alba. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: marzo 1937. Monsig. Francesco Kaaf, della diocesi di Aquisgrana. » » Monsig. Paolo Äussern, della medesima diocesi. 27 maggio Monsig. Antonio Paes Cintra, dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. 5 agosto Monsig. Giuseppe Villa, della diocesi di Savona. 14 ottobre Monsig. Giovanni Kunsic, dell'archidiocesi di Gorizia. 7 novembre Monsig. Matousek Fabiano, della diocesi di Brno. 11 Monsig. Golfari Luigi, dell'archidiocesi di Ravenna. » Cameriere d'onore Soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. : 12 maggio 1935. Il sig. Pietro Caudron, dell'archidiocesi di Cambrai. NECROLOGIO 19 maggio 1937. Monsig. Emanuele Antonio de Paiva, Vescovo di Garanhuns. 26 giugno » Monsig. Adolfo Alessandro Nouel, Arcivescovo tit. di Sergiopoli. 1.0 ottobre » Monsig. Uberto Francesco Schraven, Vescovo tit. di Amicle. 15 » » Monsig. Giuseppe Marcondez Homen de Mello, Vescovo di San Carlo del Pinhal. 7 dicembre » Monsig. Antonio Bauer, Arcivescovo di Zagabria. 13 » » Monsig. Pietro Kojunian, Arcivescovo tit. di Calcedonia 15 » » Monsig. Francesco S. Reyes, Vescovo di Nuova Cáceres. per gli armeni. An. et Yol. X X I X 31 decembris 1937 (Ser. II, v. IV) - Num. 15 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. et VOL. X X I X — SER. I I , v. I V ) II. - A C T A S S . C O N G R E G A T I O N U M I. - A C T A PII PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE, 6 5 , 3 7 3 . EPISTULAE ENCYCLICAE, 1 4 5 , 1 6 8 , 1 8 9 , 2 0 0 . SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII : Decreta, 3 0 4 , 3 0 5 . Pro scriptiones librorum, 13, 3 0 6 , 398, 471. EPISTULA APOSTOLICA, 4 1 3 . SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS: MOTU PROPRIO, 4 9 . CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 18, 2 1 , 2 3 , 2 6 1 , 2 6 3 , 2 6 5 , 2 9 3 , 2 9 5 , 296, 2 9 8 , 3 2 7 , 329, 331, 332, 334, 357, 359, 360, 3 6 1 , 362, 363, 365, 366, 383, 384, 387, 389, 3 9 1 , 415, 417, 419, 420, 426, 462, 463, Provisio Ecclesiarum, 2 2 , 2 1 5 , 3 0 8 , 341, 400, 434, 473. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : 465, 467. LITTERAE APOSTOLICAE, 2 5 , 2 6 , 5 0 , 5 2 , 2 6 6 , 2 9 9 , 3 9 4 , 3 9 5 , 396, 4 2 8 . EPISTULAE, 10, Decreta, 2 9 , 3 0 , 3 1 , 2 1 3 , 2 1 4 , 2 7 1 , 275, 307, 309, 472. Provisio Ecclesiae, 5 6 . Monitum, 3 4 2 . Nominationes, 4 3 5 . 11, 12, 28, 54, 268, 269, 3 0 0 , 3 0 2 , 3 0 3 , 3 3 5 , 338, 3 3 9 , 4 2 9 , 4 3 0 , 432, 469. CHIROGRAPHA, 3 8 1 , 3 8 2 . SACRA CONSISTORIA, 4 4 5 . ALLOCUTIO, 4 4 5 . SERMO, 1 3 9 . NUNTII RADIOPHONICI, 5, 1 7 , 3 2 5 . ACTA, vol. IV, n. 15. — 31-12-937. SACRA CONGREGATIO CONCILII: Resolutiones, 3 3 , 2 7 2 , 3 4 3 , 4 7 4 . SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE : Decreta, 3 0 8 , 3 0 9 , 3 1 0 , 4 3 5 . Instructiones, 2 7 5 , 4 7 6 . Provisio Ecclesiarum, 5 6 , 3 1 1 , 3 4 6 , 401, 477. 34 Index generalis Nominationes, 57, 346, 402, 478. Designationes, 216, 311, 479. SACRA CONGREGATIO RITUUM: Responsa liturgica, 35. Decreta introductionis causae, 216, 229, 280, 312, 314; de virtutibus, 349, 479, 483; de reassumptionis causae, $33, 278; de miraculis, 347, 486; de Tuto pro canonizatione, 403. III. - ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA: Decreta, 384, 385. Declaratio, 283. Responsa ad dubia, 58. SACRA ROMANA R O T A : Index sententiarum anni 1936, 234. Index decretorum vim definitivam habentium, 253. Citationes edictales, 14, 15, 16, 36, 353. actorum APPENDIX VICARIATUS U R B I S : Citatio edictalis, 220. Diarium Curiae Romanae: Audientiae sollemniores, 59, 221, 318, 442. S. C. Consistorialis: Comunicato, 489. S. C. Concilii: Avviso, 354, 406. & C. de Propaganda Fide: Nomine, 59. Congregationes Ss. Rituum, 37,59, 221, 259^287, 318, 354, 442, 489. Sacra Romana Rota : Avviso, 259, 442. Secretaria Status : Nominationes, * 39, 60, 222, 259, 287, 319, 355, 370, 406, 442, 491. Necrologium, 48, 228, 260, 292, 324, 356, 442, 500. * Ad inquirendum commodum haec sit distincta recensio: PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 39, 40, 60, 61, 222, 288, 319, 370, 406, 407, 492, PP. Cardinales dati SS. Consiliis; S. C. S. Officii, 491; S. C. Consistoriali, 491 ; S. C. Orientali, 491; S. C. Concilii, 491 ; S. C. de Propaganda Fide, 370, 491; S. C. Rituum, 319, 491; S. C. de Sacramentis, 491; S. C. de Religiosis, 491; S. C. pro Negotiis eccl. extraord., 491; De Seminariis, 406; S. C. Rev. Fabricae S. Petri, 491. Consultores deputati; S. S. C. S. Officii, 63, 64; S. C. Orientali, 288; S. C. Concilii, 64; S. C. de Propaganda Fide, 319; S. C. Rituum, 370; S. C. de Religiosis, 64, 288; S. C. de Seminariis, 287; Pont. Commiss, de Re Biblica, 63. Officiales renunciati; S. C. Consistoriali, 61; S. C. pro Negotiis eccl. extraord., 492; In Secreteria Status, 491; S. Paenitentiariae Apost., 492; S. R. Rotae, 61; In Nuntiaturis, 39, 492; In Delegationibus, 39, 40, 406; In Officiis et Cappella Palatii, 407. Episcopi Adsistentes Solio: 40, 61, 222, 288, 319, 370, 407 , 493. Protonotarii Apostolici ad instar: 40, 61, 223, 259, 320, 370, 407, 493. Praelati Domestici: 41, 62, 223, 260, 289, 320, 371, 407, 443, 493. Cubicularii secreti supra numerum: 47, 64, 227, 260, 292, 322, 355, 412, 444, 498. Cubicularii honoris in habitu: 40, 64, 228, 292, 323, 356, 412, 500. Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n.: 227, 356. Cubicularii honoris ab ense et lacerna: 292, 324. Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n.: 48, 228, 412, 500. Cappellani secreti hon.: 228, 356, 412. Cappellani honoris extra Urbem : 324. Ex Ordine Plano; Gran Croci, 495; Placca, 443; Commendatori, 62, 289, 409; Cavalieri, 42, 62, 290, 371. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci, ci. civ., 42, 224, 443, 495; Placca, ci. civ., 42, m, 321, 371, 409, 495; cl. mil., 44; Commendatori con placca, ci. civ , 42, 62, 225, 290, 321, 372, 409, 495; cl. mil., 497; Commendatori, ci. civ., 42, 62, 225, 290, 321, 372, 409, 443, 495; el. mil., 44, 63, 291, 497; Cavalieri, ci. civ., 43, 63, 225, 290, 321, 372, 409, 443, 496; cl. mil., 44, 372, 497. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croci, 44, 225, 4i3, 497; Placca, 322; Commendatori con placca, 44, 225, 291, 322, 443, 497; Commendatori, 44, 63, 226, 322, 410, 444, 497; Cavalieri, 46, 63, 226, 291, 322, 411, 498. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS L - ACTA PII PP. XI I - L I T T E R A E ENCYCLICAE PAG. .1937 Martii » » » Sept. 19 Divini Redemptoris. - Ad Venerabiles fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de communismo atheo » Ai Patriarchi, Primati, Arcivescovi, Vescovi e altri Ordinarii aventi pace e comunione con la Sede Apostolica: « del comunismo ateo 29 Ingravescentibus malis. - Ad venerabiles fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Sacro B. Virg. Mariae Rosario 65 107 373 I I - E P I S T U L A E ENCYCLICAE 1937 Martii » » » » » » 14 Mit brennender Sorge. - An die Ehrwürdigen Brüder, Erzbischöfe und Bischöfe Deutschlands und die anderen Oberhirten die in frieden und Gemeinschaft mit dem Apostolischen Stuhle leben: über die läge der Katholischen Kirche im Deutschen Reich » Ai Venerabili Fratelli, Arcivescovi e Vescovi e altri Ordinarii di Germania, aventi pace e comunione con la Sede Apostolica: sulla situazione della Chiesa Cattolica nel Reich Germanico 28 Firmissimum constantiam. - Ad Venerabiles fratres Archiepiscopos et Episcopos, aliosque locorum Ordinarios foederatarum Mexici civitatum pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de rei catholicae in Mexico condicione . » Al Episcopado Mejicano sobre la situación religiosa . . . 145 168 189 200 Index 504 documentorum chronologico I I I - EPISTULA ordine digestus APOSTOLICA PAG. 1937 Sept. 14 Missionalium rerum. - Ad Emum P. D. Petrum S. E. E. Presb. Card. Fumasoni Biondi Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefectum: de christianae artis quae in Missionum regionibus et in Orientalis ritus Ecclesia colitur expositione, in Vaticano a. D . MDCCCCXL habenda 413 I V - M O T U PROPRIO 1937 Febr. 20 A parziale scioglimento. - Quaedam causae civiles, quae personas Aulae Pontificiae respiciunt, competentiae subiiciuntur Commissionis die x x i mensis septembris anni MCMXXXII institutae 49 V - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE .1936 Iunii 13 Iulii Dec. 1937 17 Febr. 22 Martii 9 Urbis. - De quatuor Capellaniis Innocentianis in Patriarchali Basilica Vaticana Lipensis ei Iarensis seu 8. Elisabeth. - A dioecesium Lipensis et Iarensis seu S. Elisabeth territorio pars seiungitur et nova erigitur Praefectura Apost. « Mindorensis ». De Ichang. - Vicariatus Apostolicus de Ichang in Sinis dismembrata et nova erigitur Praefectura Apostolica de Sha-Si De Weihweifu. - Ex Vicariatu Apostolico « de Weihweifu » territorii pars seiungitur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica « de Sinsiang » nuncupanda, Societati Verbi Divini committenda Lahorensis. - A dioecesi Lahorensi in Indiis Orientalibus territorii pars seiungitur et nova exinde Praefectura Apostolica « de Multan » erigitur De Lanchow. - A Vicariatus Apostolici de Lanehow territorio pars seiungitur civilem Provinciam de Tsinghai complectens et in novam erigitur Praefecturam Apostolicam « de Sining » nuncupandam De WuJiu. - Vicariatus Apostolicus de Wuhu in Sinis dismembratur et nova erigitur Praefectura Apostolica « de Tunki » De Lolo. - Vicariatus Apostolicus de Buta dismembratine et nova erigitur Praefectura Apostolica « de Lolo ». . De Bamako. - Ex Vicariatus Apostolici de Bamako in Africa Occidentali Gallica territorio pars seiungitur et ex ea nova erigitur Praefectura Apostolica « de Nzerekore ». De Bamalto et Aliarum. - Vicariatuum Apostolicorum de Bamako et de Ouagadougou et Praefecturae Apostolicae de Bobo-Dioulasso fines immutantur atque Praefectura de Bobo-Dioulasso in Vicariatum Apostolicum evehitur 18 26.1 21 23 263 265 293 295 296 298 Index documentorum chronologico ordine digestus 25 Abyssiniae. - Vicariatus Apostolicus Abyssiniae supprimitur et novae ex illo Praef ecturae Apostolicae eriguntur, videlicet de Gondar, de Tigrai et de Dessié. Territorium insuper Danealiae regionis Vicariatui Apostolico Erythreae adnectitur » » » De Mogadiscio. - Vicariatus Apostolici de Mogadiscio fines mutantur » » » De Eaffa seu de Gimma. - Praefectura Apost, de Kaffa ad Vicariatus Apostolici gradum et dignitatem evehitur, sub nomine « de Gimma », eiusque limites definiuntur. » » » De Gibuti. - Praefecturae Apost, de Gibuti fines mutantur. » » » Afrieae inter populos Galla. - Statuitur ut Vicariatus Apostolici Africae inter populos Galla fines immutentur et ipse in posterum « de Harar » sit nuncupandus . . . . » » » De Addis Abeba. - Novus Vicariatus Apostolicus « de Addis Abeba » erigitur » » » De Negfielli. - Nova Praefectura Apostolica de Neghelli erigitur eiusque limites definiuntur » Apr. 13 De Umiata. - Praefectura Apostolica « De Umtata » in Africa Merid., iisdem servatis limitibus ac nomine, ad Vicariatus Apostolici gradum et dignitatem evehitur. » » » De Taikou. - Vicariatus Apostolicus de Taikou dismembratur et nova erigitur Praefectura Apostolica « Zenshuensis » seu « Chonjuensis » » » » De Célebes. - Vicariatus Apostolicus de Célebes in Indiis Neerlandicis in duas dividitur partes, quarum una nomen Vicariatus Apostolici « de Manado » posthac habebit, ex altera vero nova ] erigitur Praefectura Apostolica « de Makassar » » » » De Bulawayo. - Praefectura Apostolica de Bulawayo in Vicariatum Apostolicum evehitur » » » De Koango et de Kassai Superiore. - Ex Vicariatibus Apostolicis de Koango et de Kassai Superiore territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica « de Ipamu ». » » » Agraensis et Simlensis. - Ab Archidioecesi Agraensi territorii pars seiungitur, quae Archidioecesi Simlensi adiungitur » » » De Bezwada. - Missio sui iuris de Bezwada in India in Dioecesim erigitur » » » De Taikou. - Vicariatus Apostolicus de Taikou dismembratur et nova erigitur Praefectura Apostolica « Kwoshuensis » seu « Koan-juensis » » » » De Yenki. - Praefectura Apostolica de Yenki, in Manciuriano imperio, in Vicariatum Apostolicum evehitur . . » Maii 6 Urbis. - De Pontificio Collegio Romenorum in Urbe . . . » » 8 Liepaiensis. - A Rigensis Archidioecesis territorio pars seiungitur, ex qua nova erigitur Dioecesis « Liepaiensis » nuncupanda » » » Rigensis. - Archiepiscopalis Ecclesia Rigensis ad Metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehitur 505 1937' Martii 357 359 360 361 362 363 365 327 329 331 332 334 383 415 4.17 419 420 384 506 Index 1937 Maii 18 De » » » » ^ » » » » » » » 22 » » » » Iunii .1 » Sept. 2 documentorum chronologico Aug. 6 » » 29 » Sept. 24 digestus novaque provincia ecclesiastica sub nomine « Rigensis » in Lettonia constituitur 387 Kweiteh et de Kaifeng. - Praef ectura Apostolica de Kweiteh, mutatis aliquantulum eius finibus, in Vicariatum Apostolicum evehitur 426 De Changuen. - Praefectura Apostolica de Changtien in Sinis in Vicariatum Apostolicum evehitur, « de Chowtsun » nuncupandum 462 De Szepingkai. - Vicariatus Apostolicus de Szepingkai dismembratur et nova erigitur Praefectura Apostolica « de Lintung » 463 Togonensis. - Vicariatus Apostolicus Togonensis in Africa Occidentali dismembratur et nona exinde erigitur Praefectura Apostolica « de Sokode » 465 Lansingensis. [- Ex Dioecesi Detroitensi territorii pars seiungitur ex qua nova Dioecesis erigitur « Lansingensis » nuncupanda . . ' 389 Cincinnatensis, Milwaukiensis et Detroitensis. - A provincia ecclesiastica Cincinnatensi Dioeceses Detroitensis et Grandormensis atque a provincia ecclesiastica Milwaukiensi Dioecesis Marquettensis separantur, simulque ex hisce Dioecesibus una cum modo erecta Dioecesi Lansingensi nova constituitur provincia ecclesiastica Detroitensis 391 De Cuttaek. - Missio sui iuri de Cuttack in Indiis Orient. in dioecesim erigitur « Cuttackensem » nuncupandam. 467 S. Hivvolyti, Viennensis, Strigoniensis et Aliarum. - Territoria quarumdam Dioecesium Reipublicae Òecoslovacae finitimarum nova circumscriptione definiuntur atque ex iis nonnullae Administrationes Apostolicae ad nutum Sanctae Sedis constituuntur. Insuper aliquae Dioeceses, ad Provincias ecclesiasticas Agriensem et Strigoniensem hucusque pertinentes, Apostolicae Sedi immediate subiectae declarantur et paroeciae omnes byzantini ritus in dicione oecoslovaca positae Dioecesi Mukacevensi subduntur 366 VI - LITTERAE .1936 ordine APOSTOLICAE Romani Pontifices. - Peregrinationibus ad Sanctam Lauretanam Domum quaedam privilegia indulgentiaeque tribuuntur, praeter ea quae peregrinationibus in Palaestinam et ad Sanctuarium Lourdense per Litteras Apostolicas die x v n m. ianuarii an. MCMV datas concessa fuerunt Allatum ad Nos. - Templum B. Mariae V. de Ceignac, intra dioecesis Ruthenensis fines, privilegiis Basilicae minoris honestetur Inter praeclara pietatis. - Ecclesia Oonlegiata B. Mariae V. de Klosterneuburg, in archidioecesi Vindobonensi, Basilicae minoris titulo honoribusque augetur 50 25 26 Index 1936 . Oct. » Dec. 15 7 1937 Martii 5 » » 25 >i Maii 24 » Iunii 6 » Iulii 12 documentorum chronologico ordine digestus Cum optatis votisque. - Titulo et honoribus Basilicae minoris augetur templum Monasterii B. Mariae de Sittico, in dioec. Labacensi, ad Ord. Oistercensem pertinens . . Mediolanensis Archidioecesis. - Templum praepositurale in honorem Ss. Syri et Materni in civitate Desio dicatum, intra fines Archidioecesis Mediolanensis, Basilicae minoris honoribus augetur . . . . Romanorum Pontificum. - Basilicae minoris honoribus decoratur templum paroeciale Sancto Mcolao E. C. intra f i n e s civitatis Bonaërensis dicatum . . . . . . . . . Spectat ad Romanum Pontificem. - Nova Delegatio Apostolica Africae Orientalis Italicae constituitur . . . . Olim in dioecesi. - Titulo ac privilegiis Basilicae minoris ditatur templum, intra fines Dioecesis Valentinensis, in monasterio « de Aiguebelle » Ordinis Oistercensium reformatorum.; a Nostra Domina nuncupatum . . . . Gratianopolilanae dioecesis. - Templum S. Ioseph, B. Mariae V. Sponsi, in civitate et Dioecesi Gratianopolitana, Basilicis minoribus accensetur Inter praecipua. - Templum Ssmi D. N. Iesu Christi Crucifixi, vulgo de « Buga » dioecesis Caliensis, Basilicae minoris honoribus augetur 507 266 52 299 394 395 396 428 VII - EPISTULAE 1936 Nov. » » » » » Dec. 1937 » Ian. •» 8 Biennio ante. - Ad Emum P. D. Gubernium tit. S. Clementis S. R. E. Presb. Cardinalem 0'Connell, Archiepiscopum Bostoniensem, quinque abhinc lustra ad purpuratorum Patrum ordinem adlectum 18 Peragenti tibi.-Aa. Emum P. D . Ianuarium Episcopum Ostiensem et Albanensem S. R. E. Cardinalem Granito Pignatelli di Belmonte, Sacri Collegii Decanum eumdemque S, Congregationis Caeremonialis Praefectum, quinque et viginti ante annos in supremum Ecclesiae Senatum feliciter relatum » Iucunda alia. - Ad Emum P. D. Caietanum tit. S. Agathae S. R. E. Presb. Cardinalem Bisleti, eumdemque S. Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus Praefectum, vigesimo quinto appetente anno a romana purpura suscepta 30 Intima animi. - Ad Emum P. D. Dominicum tit. S. Caesarei in Palatio Diaconum Cardinalem Mariani, administrationi bonorum Apostolicae Sedis praepositum, dena lustra sacerdotii explentem 1 Summa animi. - Ad Emum P. D. Dionysium tit. Ss. Nerei et Achillei S. R. E. Presbyterum Cardinalem Dougherty, Archiepiscopum Philadelphiensem, quem Legatum mittit ad Congressum ex omni gente eucharisticum X X X I I I Manilae habendum 30 Aliquot ante annos. - Ad R. P. Ioannem Ceriani, Ordinis Clericorum Regularium a Somascha Praepositum Ge- 10 11 12 28 54 508 1937 Index Martii 28 » ^ » Apr. 25 » Maii 3 » » 16 23 27 » 30 » 31 Iunii 1 » 29 documentorum chronologico ordine digestus neralem, rv exeunte saeculo ab obitu sancti Hieronymi Aemiliani, caelestis omnium orphanorum ac derelicta© iuventutis Patroni atque eiusdem Sodalitatis Conditoris Singulari animi. - Ad Emum P. D. Ioannem tit. S. Balbinae S. E. E. Presbyterum Cardinalem Verdier, Archiepiscopum Parisiensem, appetente natali quinquagesimo sacerdotii eius Laeto gratoque. - Ad Excmum P. I). Ioannem Panico, Archiepiscopum tit. lustinianensem ac Delegatum Apostolicum Australasiae, quem Legatum praeponit Concilio quarto Plenario Ordinariorum tum Australiae tum Novae Zelandiae, in Sydneyensem urbem cogendo Quas ante annos. - Ad Emum P. D. Augustum tit. S. Mariae de Pace S. R. E. Presbyterum Cardinalem Hlond, Archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem: de Congressu in honorem Christi Regis ex omnibus gentibus primo Posnaniae cogendo Recenti Epistula Apostolica. - Ad Emum P. D. Augustum tit. S. Mariae de Pace S, R. E. Presb. Card. Hlond, Archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem, quem Legatum mittit ad primum Congressum ex omnibus nationibus in honorem Christi Regis Posnaniae habendum Peculiari animi. - Ad R. D. Angelum M. Savastano, Abbatem ac Praesidem Generalem Congregationis Casamariensis ex Ordine Cisterciensi, ix exeunte saeculo ab eiusdem Congregationis exordio Perquam gratum. - Ad Emum P. D. Iacobum Aloisium tit. S. Hieronymi Illyricorum S. R. E. Presb. Cardinalem Copello, Archiepiscopum Bonaërensem, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum nationalem Paraguariensem in urbe Assumptione celebrandum . . Inter assiduas Apostolici. - Ad Emum P. D. Laurentium tit. Sancti Pancratii S. R. E. Presb. Card. Lauri, Paenitentiarium Maiorem eumdemque Sacri Collegii Camerarium, appetente natali quinquagesimo sacerdotii eius Singulari animi. - Ad Emum P. D. Iosephum Ernestum tit. Sanctae Mariae de Aracoeli S. R. E. Presb. Card. van Roey, Archiepiscopum Mechliniensem, quintum Concilium Provinciale Mechliniense celebraturam . . Iucundo sane animo. - Ad Emum P. D. Raphaelem Carolum tit. Sanctae Praxedis S. R. E. Presb. Card. Rossi, Sacrae Congregationis Consistorialis Secretarium, anno quinquagesimo exeunte a Pia Missionariorum a Sancto Carolo Societate condita Non sine peculiari. - Ad Emum Eugenium tit. Ss. Ioannis et Pauli S. R. E. Presb. Cardinalem Pacelli, a Secretis Status, quem Legatum mittit ad novum Templum di- 268 269 129 335 338 339 430 300 302 303 Index documentorum chronologico ordine digestus 509 PAG. 1937 Iulii 5 candum, in honorem Sanctae Theresiae a Iesu Infante • Lexovii erectum Haud parva animi. - Ad Emum P. D. Alfridum Ildefonsum tit. Ss. Silvestri et Martini in Montibus S. E. E. Presb. Cardinalem Schuster, Archiepiscopum Mediolanensem; de centenaria celebratione erectionis Congregationis Gallicae Ordinis Sancti Benedicti in Abbatia solesmensi 432 469 V I I I - CHIROGRAPHA 1937 Sept. 3 » » 8 È piaciuto. - Ad Emum P. D. Eugenium tit. Ss. Ioannis et Pauli S. R. E. Presbyterum Card. Pacelli, a Secretis Status, quo Summus Pontifex sibi reservat munus Praefecti Sacrae Congregationis de Seminariis et Universitatibus Studiorum 381 Tra le molte mansioni. - Ad Emum P. D. Eugenium Tit. Ss. Ioannis et Pauli S. E. E. Presbyterum Card. Pacelli, quo Summus Pontifex Emum ac Revmum Cardinalem a Secretis Status pro tempore constituit Protectorem Academiae Pontificiae Nobilium Ecclesiasticorum . . 382 IX - SACRUM .1937 » » Dec. » » CONSISTORIUM 13 Consistorium secretum: I. Camerarius Sacri Collegii II. Allocutio Ssmi Domini Nostri . III. Confirmatio electionis Patriarchae Armenorum . . IV. Creatio et publicatio Patrum Cardinalium V. Optio Ecclesiae VI. Provisio Ecclesiarum VII. Postulatio Pallii 16 Consistorium publicum: » Consistorium secretum: I. Provisio Ecclesiarum II. Oris aperitio et titulorum assignatio III. Postulatio Palliorum. 445 445 447 449 450 450 459 460 460 46.1 461 X - SERMO Sermo, quem Ssmus D. N. Pius Pp. XI habuit, die xn mensis maii anno MCMXXXVI, in sollemni conventu augurali Expositionis Catholicarum Scriptionum ex universo orbe in Civitate Vaticana XI - N U N T I I RADIOPHONICI Se nelle innumerevoli. - A Beatissimo Patre ad Sacrum Collegium Emorum Patrum Cardinalium, ad omnes Excmos Episcopos, ad Romanae Curiae Praelatos, ad Clerum Regularem et Saecularem et ad universos Ee- 139 Index documentorum 510 chronologico ordine digestus clesiae Catholicae filios datus, die x x i v mensis decembris MDCCCCXXxvi, in pervigilio Nativitatis D . N. I. C. 5 Quamquam vobis. - A Beatissimo Patre, die V I I mensis februarii anno MDCCCCXXXVII, ad urbem Manilam datus ad exitum Congressus Universalis X X X I I I Eucharist. 17 Nous voici. - A Beatissimo Patre, die xi mensis iulii anno MDCCCCXXXVII, christifidelibus datus Lexovii congregatis ob templum Sanctae Teresiae recens dicatum et ob Conventum Eucharisticum ex tota Gallia celebratum . 325 IL - ACTA SS.. CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1937 Ian. 9 » Maii 26 » » Iunii » 10 19 » Sept. 17 » Nov. 25 » Dec. 3 Decretum. Damnatur opus cui titulus « Etudes sur Descartes », auctore L. Laberthonnière 13 Decretum. De novis cultus seu devotionis formis non introducendis deque inolitis in re abusibus 304 Decretum. Circa can. 1127 Codicis Iuris C a n o n i c i . . . . 305 Decretum. Damnatur liber cui titulus « Il razzismo », auctore G. Cogni 306 Decretum. Declaratur praedamnatus liber cui titulus: « Klosterleben. Enthüllungen über die Sittenverderbnis in den klöstern », auctore Burghard Assmus . . . . 398 Decretum. Damnatur liber, cui titulus «Die natürliche Geistlehre » auctore E. Bergmann 471 Decretum. Tres damnantur libri a Petro Martinetti conscripti 471 II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1936 Iunii 6 » Oct. 24 » Nov. 28 » Dec. 19 » » » 1937 » Febr. » 13 27 Novae Segobiae et Tuguegaraoana. - Decretum mutationis finium dioecesium Archidioecesis S. Iacobi de Chile et Vicariatus Apostolici d e Araucania. - Decretum mutationis f i n i u m . . . . Cracoviensis-Tarnoviensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium Lublinensis-Siedlcensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium Ratisbonen.-Augustanae Vindelicorum. - Decretum de mutatione finium dioecesium . . . Portalegrensis in Brasilia et S. Mariae. - Decretum mutationis finium Sanctae Mariae Ormensis et Pembrohensis. - Decretum dé finibus dioecesium 29 30 31 2.13 214 307 472 Index documentorum chronologico ordine digestus 511 PAG. 1937 Martii 20 » » » » - Iunii 5 Auximanae et Aesinae. - Decretum mutationis finium dioecesium Winnipegensis et S. Bonifacii. - Decretum quo fines archidioecesium determinantur Nucerinae et T'adinensis-Fulginatensis. - D e finium Dioecesium mutatione 271 272 399 I I I - S A C R A CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI .1937 Iulii 20 Monitum. - De normis servandis quoad clericos ritus orien talis extra fines proprii Patriarchatus peregrinantes . . IV - SACRA 1935 1936 » » Apr. Ian. Febr.. Iulii 13 18 15 10 CONGREGATIO 342 CONCILII Dioecesis T. - Praecedentiae Bogoten. - Voti Dioecesis C. - Iurispatronatus Dioecesis V. - Iuris funerandi . 33 343 272 474 V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA F I D E 1937 Martii » » » Apr. » » » » )> ' Maii 9 Instructio. De coordinatione Piae Unionis Cleri pro Missionibus cum Operibus missionalibus 19 Instructio de Congregationibus religiosis indigenis condendis ' 13 Decretum. Quo Vicariatus Apostolicus Oceaniae Centralis deinceps Vicariatus Apostolicus Insularum Tonga appellabitur » Decretum. Quo Missio sui iuris de Ilan in Manciuria in posterum Missio sui iuris de Kiamusze appellabitur 14 Decretum. Statuta generalia Piae Unionis Cleri pro Missionibus, revisa ac recognita, approbantur 18 Decretum. Quo Praefectura Apostolica « de Chucliow » in posterum « de Lisbui » appellabitur 476 275 308 309 435 310 / V I - SACRA CONGREGATIO R I T U U M 1936 Iulii » Nov. » » .1937 Febr. 8 Mamurcen. - Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Fratris Muciani Mariae, religiosi professi Instituti Fratrum Scholarum Christianarum 18 Parisien. - Beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Raphaelis Captier, sacerdotis professi e Congr. Tertii Ordinis S. Dominici pro educanda iuventute, et sociorum duodecim in odium fidei, uti fertur, interemptorum 25 Responsa de Missa votiva D. N. Iesu Christi, Summi et Aeterni Sacerdotis 17 Parisien. - Beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Petri Olivaint, Leonis Ducoudray, Alexii 216 229 35 512 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1.937 Febr. » » » » » » » Apr. » Maii » » » » » » » Iunii Clerc, Ioannis Caubert et Anatolii de Bengy, sacerdotum professorum e Societate Iesu 24 Antuerpien. - Canonizationis B. Annae a S. Bartholomaeo Virginis, monialis professae Ordinis Carmelitarum Discalceatorum » Brixien. - Canonizationis B. Vincentiae Gerosa, alterius fundatricis Sororum a Caritate in oppido Luere Brixiensis dioecesis » Bdmontonen. - Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Vitalis Iustini Grandin, Episcopi Sancti Alberti, e Congregatione Oblatorum Mariae Immaculatae » Gandaven. - Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Adulfi Petit, sacerdotis professi e Societate Iesu . . . 25 Romana seu Luceorien. - Canonizationis B. Andreae Bobola Mart., Sacerdotis professi e Societate Iesu . . . . 6 Neapolitana. - Beatificationis et Canonizationis Venerabilis Servae Dei Mariae Christinae a Sabaudia, Eegni utriusque Siciliae Reginae 16 Romana seu Luceorien. - Canonizationis B. Andreae Bobola Mart., sacerdotis professi e Societate Iesu . . . . » Romana seu ^Vestmonasterien. - Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Dominici a Matre Dei, sacerdotis professi e Congregatione Crucis et Passionis D . N. I. C . 27 Parisien. - Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Annae Mariae Javouhey, fundatricis Instituti Sororum a S. Ioseph de Cluny 27 Calaritana. - Canonizationis B. Salvatoris ab Morta, Laici professi Ordinis Fratrum Minorum III. - ACTA I - SACRA 280 .233 278 312 314 347 349 403 479 483 486 T R I B U N A L I U M PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) 1937 » Martii » » Apr. )) Maii 2 Dubia. Super Decreto « Consilium suum persequens ». . . 58 31 Indulgentiae pro recitatione divini officii coram Ssmo Sacramento, clericis in maioribus ordinibus constitutis olim concessae, ad clericos omnes nec non ad novitios et studentes Institutorum Religiosorum quorumcumque extenduntur 284 12 Pium exercitium, quod diem sacerdotalem vocant, indulgentiis ditatur 285 4 Declaratio super Decreto quod incipit « Lex sacri coelibatus » diei 18 aprilis 1936 283 Index documentorum chronologico ordine digestus II - SACRA ROMANA 513 ROTA PAG. 1936 » Dec. » » 1937 » Ian. » Iulii Sententiae editae anno 1936 234 Decreta in causis aliter eodem anno finitis 253 Citationes edictales: 10 Ventimilien. - Nullitatis matrimonii (Sacco-Forkin) . . . 14 14 Baiocen. et Leocovißn. - Nullitatis matrimonii (Masson« Jacquemain) . 15 16 Scepusien. - Nullitatis matrimonii (Hajurko-Koval) . . . 16 19 Antiochen. Maronitarum. Nullitatis matrimonii (BaranSalomè) 36 16 Agrien. Nullitatis matrimonii (Leskowics-Ragany) . . . 353 APPENDIX VICARIATUS U R B I S 1937 Martii 15 Citatio edictalis: Romana. - Nullitatis matrimonii (De Feo-Panella) 220 III INDICES NOMINUM I. - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A f Abou-Assaleh M., 356. Acebedo M., 460. Acomanni L., 499. Adalbertos (S.), 338. Adam A., 320. Adam G., 434, 458. Adamski S., 215, 456. Adinolfi F., 226. Adolplius a Vingen., 479. Aebischer U., 291. A g a g i a n i a n Fr., nunc Gregorius Petrus, 448. Agius G., 224. Aguirre R., 461. Ajello G., 227. Alaupovic M., 59. Albanesi A., 450. Albareda A., 370. Albera L, 400, 456. Alberstötter A . , 324. Albertazzi V., 321. Alberti A., 410. Alexander Moldaviae princeps, 422. Alexander Pp. V I , 18 ss. Alexius- Franciscus fr., 219. Alfonso y Ayala G. E., 43. Allgeier A . , 493. Allmer A., 41. Almarines A . , 64. Altamirano Bulnes A., 452. Aluffi Pentini A . , 371. f Alvarez y Miranda G., 228. Amato M., 46. Ambrosini L., 47. Ambrosii I., 450. Ammacca I., 224. Anania L., 356. Anastassiu B., 497. André A., 321. Angelico da Alessandria, 64. Angeli O., 356. Anna di San Bartolomeo (B.), 59, 233. Antonelli P., 493. Antonini L., 409. Antonucci A . , 63. Antony C. V . , 410. Antony S., 290. Anzíno G. P., 496. Aonzo G., 497. Aragone I. Fr., 451. Arämburu Z . , 293, 453. Arata A., 385, 387. Árcese G. A., 443. Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti A.,453. Arcozzi F., 260. Aresti A . , 43. Argento V., 411. Arguiñano E., 64. Arias R., 341, 457. Arnoz L, 311, 456. Arosio G., 402. f Arpiarían Avedis Pietro XIV, 444, 447. Arthold L., 46. Artner E., 412. Arzt L., 321. Ascalesi Card. A., 288. Assmus B., 398. Astorri C, 234, 250, 460. Athanasius, A Ibae Iuliensis Metropolita, 424. Aubry A., 223. Augustinus (S.), 483. Äussern P., 500. Auvity Fr., 400, 458. Ayers E. Fr., 496. Ayers G. E., 495. Ayoub (Bey) G., 44. Aziz F., 409. f Aziz Hoh P., 48. Azzolini C, 289. B Baccelli L, 443. Backès M., 41. Badot Elisabeth, 217. Baka Fr., 499. Baker R. E., 224. Balan I., 454. Balbiano L. (S. D.), 490. Balbo L, 495. Baldi D., 44. Balma C., 355. Bampi C. I., 453. Baran, 36. Barberi I., 480. Barbieri A. A . , 451. Barbieri R., 227,400,458. Bargellini I., 411. 516 Bargiggia I., 341, 457. Barlassina A . , 279. Barra Barreiro G., 408. f Barroso F. A . , 228. Barry G., 289. Bartoccetti V . , 235 ss., 241 ss., 250. Barton Brown E., 320. Basoli L., 454. Bastano G., 46. Bassetti E., 226. Bastos F., 41. Battaglia A., 45. Battisti C., 45. Battistoni P., 45. f Bauer A., 500. Bearzotti G., 408. Becker I., 307. Becker Fr., 323. Becchi G. B., 496. Bechis B., 435. Beckx P., 315. Begin F. L., 41. Bekavac M., 320. Belloni A., 291. Belloni P., 411. Benedetti I., 236, 239 s., 243, 246, 248 s., 252. Benedictus Pp. X I I I , 404. Benedictus Pp. XIV, 345, 404. Benedictus Pp. XV, 28, 233. Benvignati H., 237 s., 240, 249 s., 250, 253. Berchmans I. (S.), 315. Beretta G., 408. Beretti Fr., 453. Bergan G. F., 408. Bergmann E., 471. Bergna C., 435. Berlese Fr., 46. f Bernacchioni A. R., 383, 412. Bernahei V . , 372. Bernardini B., 43. Bernardini O., 235, 242, 244, 252. Bernardus (S.), 340, 375. Bersani F., 236,238,242s. Index nominum personarum Bertani L., 444. Bertini N., 411. Bertoglio B., 215, 455. Bertonelli G., 322. Bertucci G., 356. Bertuzzi G., 355. Besser ve P., 410. Besson-Leaud T., 44. Beyer M., 493. Biagioli P., 407. Bianchini L. 226. Biasiotti G., 260, 279. Bichier des Ages Elisabetta (B.), 491. Bidagor R., 236 s., 247, 252. Bieniek I., 215, 456. Bigelli G., 498. Bilbao y UgarizzaF.,452. Bilczewski O., 47. Biliotti A., 322. Billet E., 496. Billiart Iulia (B.), 315. Bini V . , 469. f Bisleti Card. C., 12, 62, 279, 381 s., 412. Bitay A . , 225. Blanc I. F., 308. Blasehke G., 47. Blazsik O., 412. Blessing F. M., 459, 478. Bobola A. (B.), 221, 287, 347 ss., 403. Bocchini A . , 224. Bocek O., 371. Boehm M., 224. Boetto Card. P., 39, 61, 288, 492. Bogarin S., 453. Bogusz S., 48. Boinot C. M. T., 410. Boiteux E., 43. Bolecek M., 292. Bonanni L., 45. Bonanno G., 408. f Bongiorni E., 292. Bonitto E., 225. Bonnet G. 497. Bonnet M., 410. Bontemps L., 224. Borachia P., 322. Borge C., 260. Borgiotti Luisa (S.D.), 38. Bornet S., 461. f Bos G. P., 228. Bosco I. (S.), 99. Bossard O., 323. Bossart A . , 347. Bottinelli P., 499. Boulai G., 291. BourardTh. (S.D.),229s. Bouteron G., 290. Bovetti G., 443. Braccesi G., 321. f Braga G. Fr., 444. Braschi G., 411. Braud G., 493. Breher Th. H., 346, 456. Brekelmans G. L., 292. Brem N., 223, 371. Brennan E. M., 493. Bresciani G., 227. Bressanelli G., 411. Bressani O., 46. Bresson E., 402, 457. Breuer fa., 290. Brzostowski O. C., 404. Brigard Ortiz E., 408. Brini P., 409. Bri zi D., 323. f Bromboszcz T., 48. Bronckart G., 290. Browne M., 341, 457. f Brunault G. S., E., 444. Brun Barbantini Maria Domenica (S. D . ) , 490. Brunetti A . , 322. Brunetti G., 499. Bruni P., 356. Brunswik de Korompa G., 45. Bucailie V., 42. Bucci A . , 42. Buch R., 499. Bucholz M. M., 479. Buchwieser F., 223, 371. Bucossi E., 48. Budde E., 225. Buddenbrok T., 265. Buddy C., 454. personarum 517 Capitanio Bartholomaea (B.), 278. CapizziP., 400, 458. Capocaccia G., 48. Capote y Fernandez de Castro P. R., 46. Captier R. (S. D.), 229 s. Capotosti card. L., 279. Capsal F., 497. Carabini A . , 238, 246. Cara vani B., 494. Carew P. T., 320. Carleo E., 322. Carli L., 291. Carlo Giacinto di Santa Maria (V.), 490. Carnevali V . , 410. C a r o l u s Albertus rex, 350. Carolus .Emmanuel I Y , 350. Carón L. O., 494. Caronia A., 224. Caronia Fr., 409. Carton C, 43. Carton Fr., 321. Carr E. G., 41. Carrara Y . , 498. Carrara P., 224. Carrer G., 47. Carroll P., 407. Carusi E., 242. Casanova G. A . , 40. Casares T., 42. Cashin G. E., 494. Casimiras (S.), 338. Cassar N., 409. Cassette L., 496. Cassia A., 44. Cassina G., 411. Cassini C, 57, 455. Cassinis A., 409. Castaldi V . , 43. Castañeda A., 40. Castel P.j 408. Castellani I. M. Ae., 311, 406, 451. Castiglioni P., 32, 455. Catalini B., 46. Catello E., 45. Cathala Th. (S: D.), 229 s. Catry H., 263. Cattaneo A., 290. Cattani F., 320. Caubert I. (S. D.), 280. Caudron P., 500. Cavaceppi M., 498. Cavezzali M., 493. f Cayzedo y Cuero E . G . , 324. Cebólas Folgado E., 494. Ceccarelli A., 411. Celsi L., 64. Cepollaro D . , 64. Cerami C. A., 46. Ceriani I., 268. Cerniti S., 497. Cesa Bianchi D., 225. Cessou I. M., 465. Cézérac P. C, 40. Chabalier I. B., 459, 478. Chaloner Fr., 355. Chamay C, 321. Chambón I. A., 459, 478. Clianay Giovanna (S. D.),*490. Chaperon A., 493. Chappoulie E., 59. Charest A., 289. Chastré V . , 40. ChatagneretP.M. ( S . D . ) , 229 s. Chautemps C., 495. Chavez G., 290. Chavy G., 320. Cheminai I. (S. D.),229s. Cheramy E., 59. Chevalet M. P., 320. Chiarella G. B., 291. Chiorando A., 322. Chladek M., 500. Cialeo B., 57. Ciano di Cortellazzo G., 495. Ciarappa A., 408. Cicero M. T., 84. Cicognani H. L, 389 s., 392. Cidonio A., 291. Index Bugeja Farrugia E., 412. Buljan A., 223. Bulnes A. A . , 308. Burgueño G. C., 410. Busch Fr., 225, 372. Buthaud R., 43. Buzzi E., 322. B y z n e P . I., 402. C Cabrini Francesca laveria (S. D.), 221, 442. Caccia Fr., 260. Caccia Dominioni Card. C , 39, 60 s., 288, 319, 492. Cagna S., 497. Caiazzo H., 237, 239, 243, 218, 251. Calabretta A., 453. Calbucci M., 498. Calcara A., 400, 452. Calcaterra G., 498. Calchi Novali C, 64. Caleca G., 226. Caii R., 408. Calvanico A., 444. Camacho Th., 453. Camenzind M., 355. Caminada C. G., 370. Camozzi P., 323. Campillo H., 30. Canale B. (S. D . ) , 38. Canali Card. N., 61, 288, 407, 461. Candiani A . , 63. Canella C, 290. Canessa Fr., 401, 458. Canestri A . , 234 s., 237, 239 s., 243 ss., 255. Canet L., 13. Cangro A., 64. Canino N., 32, 455. Cantagalli A., 494. Cantalini E., 64. Cantius I. (S.), 338. Cantwell I., 450 Canziani TJ., 63. ACTA, vol. IV, n. 15. - 31-12-937. noniinum 35 518 Cihák G., 223. Ciocci G., 372. Cia baut A . , 402, 457. Clancy M., 498. C l a r a vidua Valachiae principis, 421. Clemens Pp. XI, 487. Clerc A. (S. D . ) , 280. Clifford G. J., 408. CloMldes Borbonia (S. D.), 350. Coady G. M., 495. Gody I., 32, 455. Coelo di Figueiredo Rocha G., 498. Cogan U., 408. Coglievina V . , 43. Cogni G., 306. f Colangelo N., 324. Coleman G., 443. Coli Fr. (S. D.), 37. Colombo G., 223. Conaty F. J., 408. Condón G. J., 224. Conmee Anna, 247. Connaughton P. M., 402. Conneally N., 408. Connelly S., 444. Conradus (archiep.), 26. Constantinus, Protopapas, 422. Conti Fr., 407. Contreras R.¿ 59. Conway J. D . , 356. Copello Card. I. A., 430, 453. Coppe j ans Albertina, 315. Coppinger G. F., 62. Ooppoli G., 372. Gorallini G., 498. Corbini S., 399. Corbucci P., 226. Cordovani M., 63. Corrigan G., 289. Cortés C, 223. Cortesi F., 39. Cortina y Garcia G. E., 43. Cortini C , 42. Costa A . , 288. Costa G., 324. Index nominum personarum Costa de Beauregard G. M. A. C , (S. D . ) , 287. Costanzi R., 409. Cottolengo I. B. (S.), 99. Cotton Fr., 460. Cotrault H. (S.D.),229s. Couderc A., 308, 456. Courbe S., 288. Courcoux A., 43. Co urjan LT., 494. Courtney G., 444. Coussa A., 234, 242, 247, 251s. Couture A., 496. Couturier E., 409. Cremonesi Card. C, 407. Crete P., 372. Crivellari Q., 322. Cruchon G., 321. Csaszár G., 224, Csezñak C, 47. Cuccuini I., 499. Cupolo ]S ., 45. Curien E., 459, 473. Cushion R., 444. f Cusin G., 324. Cusumano C, 227. T D Dábrowski B., 223. D'Alessandri A., 235, 247, 249, 496. Dalla Costa Card. E., 19. Dalpiaz V., 492. Damianus, Moldaviae Metropolita, 422. D'Amours A., 320. Dandini De SylvaF.,443. Danel G., 496. D'Angelillo U., 46. D'Angelo L., 223. Danglmayr A . , 62. Danusso A . , 412. Darmanin A . , 64, 238, 245, 248 s. d'Assunçao R. G., 493. D'Avaek P. A., 241, 245. David P., 371. f de Amicis G. M., 356. De Angeli D . , 46. De Angelis C, 226. De Angelis Th., 454. de Barros C. Fr., 227. De Bengy A. (S. D.),280. De Cassan A., 47. De Olarinci N., 290. De Clebsattel S., 496. Declemy E., 410. De Cunzo G., 44. De Dembinski B., 321. de Felicis B., 220. De Filippis A., 292. De Feo, 220, de Fontenay M., 46. de Fontes Ferraz G., 41. De Fontes Pereira DeMello Fonseca M., 225. Degen F., 499. de Gerlóczy G., 45. de Grimmenstein G., 371. de Haas I., 456. de Iacobis G. (S. D.), 37, 491. De Jonge.G. C. O., 408. de la Ferre Maria (S. ~D.) 490. De Lakatos A., 46. Delay I., 400, 458. Delbos J., 495. Del Core G., 322. Delfini C, 45. Delfino Parodi Li, 290. Dëlhorme C. (S. D . ) 229 s. Dell'Acqua A., 41. Dell'Acqua G., 224. Dell'Oca S., 63. Dell'Oro Maini A . , 42. Del Lupo G., 497. Delmhorst G., 499. Delori R. L., 496. Del Rosario R., 371. Del Signore V . , 401, 458. Del Tomba A., 341, 457. Démange F., 329, 417. De Martino L., 320. de Mazenod E. (S. D . ) , 312. Dembczyk S., 323. T ? Index f Dembek B., 324. de Medeiros Guerreiro E., 216, 456. De Mentque R., 290. De Miranda Villas Boas M., 494. de Montluisant C G. M., 372. De Mortier G., 410. de Németh T., 45. De Mcola G., 45. t de Paiva E. A., 500. Dereere V . , 402, 457. De Romanis A. C., 400, 407, 458, 493. de Sà Fragoso C., 216,456. De Sanctis P., 42. De Sanctis R., 45. Descartes, 13. des Hameaux L., 320. de Souza Marinho G., 498. Despont A., 372. Desranleau Ph. S., 450. de Sury d'Aspreniont G., 289.' De Tessan Fr., 497. De Thierry E., 45. de Tschiderer G. N. (S. D.), 37. Dévaud E., 408. de Vedruma ved. de Mas Gioacchina (S. D.), 38. De Vergés E., 321. de Ver on de la Combe A . , 290. Deymier I. I. G., 57, 455. d'Haas I., 215. Dhe O., 355. Diana F., 226. Di Biasio G., 291. Diethelm O., 372. Dietz I. B., 453. Di Giorgio S., 411. Di Girolamo N., 241. Di Gurk Emma (S. D.), 287. di Lazzari L . , 355. Dilda L . , 64. f Di Maria P., 260 Di Milia A. B., 226. nominum personarum Dineen L., 444. Dintroz Fr, (S. D.),229s. Di Rosa M., 228. Di Sabatino G., 291. Di Salvo R., 372. di Vialar Emilia (S. D . ) , 490. Dobrzynska Aloisia, 348 s. Dokoupil Fr., 227. Doi Tatsuo P., 452 478. Dolan B. J., 408. Dolan Fr. S., 62. Dolci Card. A. M., 215, 455. Dolciotti P., 356. Domenico della Madre di Dio (S. D.), 221,477 ss. Dominicus Abbas (S.), 340. Dominicus (S.), 376. Donahoe G., 408. Donahue G. P., 494. Do Nascimento Brito O . , 42. Donati R., 411. Donati V., 64. Donders P. (S. D.), 355. Donnaloja G., 48. Donzelli G. L . , 46. dos Santos G., 47. Dougherty Card. D., 54. Douvrin C, 496. Douyon E., 42. Dowling I. P., 452. Drabbe B. G., 372. Drapier A., 39. Dreesmann N., 410. Dreyer C, 61. Drilhon G., 290. Duarte CostaC., 434,458. Duarte Veioso G., 411. du Bois de la Villerabel ? A., 450. Dubourg M., 451. Ducoudray L . (S. D . ) , 280. Duchesne Filippina (V.), 491. Duffy L, 32, 455. Dufour M., 372. ; 519 Dugal A. G., 43. Dunand M., 227. Dunnion G. M., 289. Dupont L. (S. D . ) , 37. Durando M. A. (S. D . ) , 490. Durieux P., 32, 451. Dworzak G., 443. Dwyer I. V . , 346, 456. Dzierzykraj Morawski S. G. M. G., 227. E Ebner Margherita (S. D.), 60. Echandia D., 318. Echarte y Mazorra G. L . , 43. Eckert L . , 499. Edakulathur M., 408. Eder F., 355. Eguiguren L . , 495. f Eheguren y Aldama G. A., 356. Eick G., 499. Eipel M., 499. Elias, Alexandri principis Moldaviae filius, 422. Emanuel F., 454. Englert G., 496. Ercolani F., 228. Espis A., 43. Ettorre D . , 454. Eugenius Pp. IV, 422. Euringer S., 223, 371. Eustace B. 461. Even M., 224. Evrard L, 32, 455. Evreinoff A., 56,288,454. F Fabris G., 411. Fadini L . , 40. Fagan G. R. G., 409. Falcinelli C, 271. Falcon G., 64. Fanfani L . , 64. 520 Index Fani T., .62. Fantoni L., 411. Farrell G. A . , 443. Fa via Fr., 45. Favier B., 372. Feiferlik G., 45. Felkl V . , 499. Felici H., 30. Ferdinandus I I , 351. Ferìhandois G. L., 323. Fernandez H., 458, 478. Fernandez V . , 371. Fernández y González Foin M., 320. Folletête E. C, 320. F o l t y n o v s k y G . , 223. Fonticelli T., 227. Forget L., 407. Forkin Catharina, 14. Formaggi P . , 323. Formosa R., 42. F o r n a i ! G., 224. Fornasaro F., 292. Forni'E., 452, 473, 493. Forster G., 323. P o r t i m i A., 411. Foscari G., 498. Foschini G., 62. Fossati G., 322. Foti S., 411. Fournier F., 237 ss., 241. ss. Franca L., 499. Francesco di Gesù (S. D.), 490. Franchetto G., 224. Franciscus Ass. (S.), 351. Franciscus II, 351. Freking E. A., 500. Freusberg G., 499. Frieberger C, 225. Fumagalli C, 498. Fumasoni Biondi Card. P . , 222, 406, 413, 492. Fummi G., 62. A., 496. Ferrali» L., 260. Ferrari Card. A . , 53. Ferrata I. B., 238, 242s., 245, 248, 250 s. Ferré E., 321. Ferreira Chaves A . , 196. Ferrer Cassidy G., 57. Ferretti A., 226. Ferri L., 290. Fialho V., 46. Fiamingo R., 244. Ficarolo Y . , 411. Ficarra A., 454. Fidecicchi A., 61s. Figueroa V., 223. Finbarrum Ryan P., 311. f Finegan P., 48. Finizio S., 4,3. Finnemann G., 57. Finney A. E., 409. Fiori L., 47. Firmino della Natività (S, D . ) , 490. Fisher Card. I. (S.), 480. Fitzgerald E., 62. Fitzherbert Brocklioles G. G., 227. Fl aus O., 288. Fleury Curado E., 47. Floersh I., 452, 473. Floridi G., 498. Focherini E., 291. Foerster E., 323. Foery G. A., 308, 456. Fogar A . , 32, 451. Fogued I., 347. nominum personarum G Gagnon A., 450. Gagnon S., 321. Galdo G., 45. Galgani Gemma (B.), 491. Gaii S., 370. Gallori T., 412. Galvin M. J., 408. Gamberini L., 260. f Gandásegui y Gorrochátegui R., 292. Garcia G., 64. Gargano A., 291. Garriga M., 452. Garrigou-Lagrange R., 64, 287. Gaschon Fr. (S. D.), 287. Gaspar S., 260. Gasparri Card. H., 434, 458. Gatpayad N., 371. Gauquelin L. (S. D . ) , 229 s. Gauthier G., 493. Gavazzi G., 62. f Gallagher M., 48. Gay-Bellile G., 410. Gearty R. G., 355. Gedda G. 225. Geisser Celesia di Vegliasco A . , 42. Gennadius, 421. Gentile N., 291. Geraci L., 215, 455. Gerlier Card. P. 341, 449, 452, 460 s., 491. Germain O., 320. Geronimi G. B., 40. Gerosa Vincenza (B.), 60, 278. Gevaert C, 43. Gevaert G., 43. Ghezzi P . , 407. Ghislanzoni G., 45. Ghisoli R., 226. Giachi U., 411. Giannico E., 401, 458. Gianora A . , 347. Giebartowski V., 259. Gignac E., 63. Gijlswijk J., 328, 333. Gilardelli E., 260. Guardi E., 323. Giler C , 412. Giles G., 227. Gilibert S., 4.11. Gill G. T., 496 Gillespie G. G., 289. Gilmartin Th., 461. Gilmore F., 42. Gilroy N., 402, 452. Giorgi A., 499. Giorgis I., 341, 457. Giovanni Battista da San Michele Arcangelo (S. D.), 489. Index Giusino C, 239. Giusti Fr., 290. Golfari L., 500. Gonzales de Sancta Cruce R. (B.), 430. Gorbach G., 494. Götz-Okocimski A., 48. Gounot C. A.., 400, 452. Grady G. E., 407. Grandin I., 312. Grandin M., 459, 478. Grandin V. G. (S. D.), 60, 312, 355. G r a n i t o di Belmonte Card. I., 11, 314, 352, 485, 490. Grassi G., 32, 455. Grassi L., 355. Grauls H. A., 56, 455. Grautmann E., 323. Gray E. J., 495. Graziani H., 252. Grazioli. I., 16, 234 s., 237,239,243,245,247 s., 250 s., 253 ss., 258. Gregorius, Moldaviae Metropolita, 422. Gregorius Pp. XI, 422. Gregorius Pp. X I I I , 424. Gregorius Pp. XIV, 423. Gregorius Pp. X V I , 469. Gress E. bey, 409. Griffith A . , 355. Griffitk N., 291. Grimault L,, 410. Grob L., 223. • Gros A. (S. D.), 229 s. Groshenry L., 401, 457. Grudzieñski B., 47. f Guarneri Ï . , 356. Guastadisegno V . , 225, 291. Guérin A., 347. Guerra Elena (S. D.), 38. Guerrero C, 460. Guglielmetti C., 226. Guglielmi F., 234 ss., 238 ss. Guidetti G., 62. Guidi E., 64. nominum personarum mí Guidi P., 238, 247. I Hillenbrand F. E., 323. Guilfoyle R., 453. Hinsley Card. A., 449, j t Guillen y Salazar, 412. 460 s., 491. j Gurakuqi G., 412. HI on d C a r d . A . , 335, j Gutiérrez Pérez G., 408. .338. i Guy L , 308, 456. Hoban E. Fr., 493. j Guzman M. A., 225. Hoffmann A., 223. j Guzmàn V . , 320. - HoogveldG. E. E. G.,41. Hope P., 292. Horváth L., 494. Hudecek G., 64. H Hunt D. G., 341, 457. Hyacinthus (S.), 338. Haas Fr J., 408. Hykary E., 459. Haberstroh H., 479. Hynarowski V., 64. Habig G. N., 41. Habra A., 409. Hackett E. G., 223. Hadrian ns fr., 218. I Hafey G., 434, 458. Hagan E., 224. Iacobus (S.) Ap., 85. Haider Fr., 323. Iarrige Caterina (S. D.), Hajek Fr., 228. 38. Hajurko, 16. Ibarra de Villalonga RafHanisch E., 311, 456. faela (S. D.), 287. Hanson G., 320. Ibi. V., 444. Hartmannus (S.), 26. f II und. ai n y Esteban Hauber U. A., 289. Card. E., 356. Hawkswell G., 289. Inihoff B., 290. Hayasaka I.., 311, 455. Innocentius Pp. II, 26. Haze Maria Teresia (S. Innocentius Pp. V I I I , D.), 318. 18 ss., 26. Healy P. J., 62. Inquimboy C, 371. Heard G., 234 ss., 247, Ioannes Abbas, 340. 257 s. Ioannes Baptista a S. MiHecker G., 322. chaele Arcangelo fr. Hedwigis (S.), 338. (S. I U , 460. Heindl V., 323. Ioannes Bonus (S.), 52. Henry F., 240. Ioannes Chrysostomus Henschke Fr., 346, 456. (S.), 351. Hensen C., 498. Ioannes Pp. XXII, 422. Herdocia C, 442. Ioseph (S.), 106. Heredia I. F., 461. Iosaphat (S.), 338. Herkenrath G., 323. Iosephus II rex, 52. Hermanczyk O., 291. Ippoliti G., 411. Hermany Fillio L., 496. Ippoliti L., 320. Hetherington A. G., 288. Isidoras Kievensis, 423. Hickey A. F., 62. Isnard A., 496. Hickey G. J., 443. Issopi A., 46. Hieronymus Aemiliani Italiam F., 62. (S.), 268, 351. Iványi G., 41. Index J Jaccarino G., 320. Jacobi A., 46. Jacobs I., 402. Jacono V., 323. Jacoucci G., 63. Jacquemain P., 15. •Jacquemin E., 499. Janasik S., 36, 234 ss. Jank Fr., 223. Jaspar H., 218. Javouhey Anna Maria (S. D.*), 287, 483. Javouhey I. B., 483. f Jeglic A. B., 356. Jelats G. N., 63. f Jelowicki A. G., 356. Jette A . , 291. Jezzoni N., 453. f Johannes Fr., 228. Johnson M., 453. Jonsoone F. (S. D.), 60. Jorio Card. D., 40. Joyal G. E., 289. Jullien A.,234ss.,238ss., 242 s., 246, 248 ss., 255 ss. Jürgens C , 29. K Kaaf Fr., 500. Kabis S., 409. Kaczmarczyk G., 227. Kallukaren P., 410. Kandathil A., 40. Kasper Maria Caterina (S. D.), 490. Kassis G. bey, 409. Kauer I., 236,238,241 ss., 245, 248, 250, 253. Kearney I., 400, 457. Keating M., 355. Keating S., 498. Kedidjian P., 451. Keegan R. F., 443. Kelly A . , 346, 456. Kelly G. C, 225. nominum personarum I Lagier C, 223. Kelly M., 452. Lagrange L., 495. Kelly U. T., 290. Lagrange S., 41. Keogh Th., 453. Keresztes-Fischer L., 44. Lamy F., 451. Landersdorf er S., 454. Kersten E. Fr. P., 410. Landra A., 42. Keslar G., 228. Landrini G., 226. Kesseler M., 62. Lanfranconi A., 402, 457. Kiel G. G., 323. Lanteri P . B . (S.D.),489. Kienning (de), 57. Kierkels L. P., 263, 383, Lantschoot A., 288. Lanzerdörfer A., 371. 415, 467. Lapierre A., 464. Kilty E. L., 498. La Puma Card. V., 39 s., I Kim S., 347. ! King T., 259. 61, 222, 288, 319,406s., I Kirk E. R., 408. 492. ! Kirsten I., 57. ! Lardone Fr., 260. Klasen M., 320. I Larochelle E., 402. Kleuskens-Essers P., 411. Larrain Cotapos G., 216, Knauber G., 493. 456. Koenig Fr., 227. Latscus, Moldaviae prinfKojunian P., 500. ceps, 422. Komócsy S., 41. Laurenti Card. O., 349, Konieczny Fr., 47. 352, 405, 482, 486, 488. Kooken L., 410. Lauri Card. L., 300, 445. Koopmans E. G., 323. f Laval G. M., 324, Koppert L, 248 s., 251. Lazzarato D . , 234 ss., 240, Kostka S. (S.), 338. 242, 244, 246, 249, 252. Kovács A., 494. Lazzarini Q., 497. Kovács G., 323. Leaky M., 41. Ko val I., 16. Lebas G., 496. Krasula S. J., 494. Le Blanc A . , 409. Kratzig B., 62. Leclercq F., 496. Krieg G., 493. Ledo y Seijo N . / 4 6 . Kubaii M., 223. Ledvina E., 452. Kubina Th., 454. Lefebvre G., 41. Kugener E., 62. Legge P., 215, 455. Kunishiro Nagae B., 497. Le Goasguen A . , 291. Kunsic G., 500. Le Guennant A . , 43. Kwarcianski V., 320. Lehner G. B., 323. Kysely C., 227. Lemaître A., 400, 452. Lemasle F. M. A . , 57,455. Lemercère C, 320. L Lemorge G. A., 410. Labbé P., 497. Lennon P., 444. Laberthonnière L., 13. Lenthaparampil A . , 494. Lacôte G., 410. Lenzetti B., 231. Lacordaire H. D., 230. Leo G. M., 493. Ladislaus Poloniae rex, Leo Pp. XIII, 67, 80 s., 422. i 85, 97, 193, 282, 351 s., La Fortuna L., 411. 375, 423, 480. { ! ! ! j j ! i I I ! I Index Leonard E., 444. Leonardi G. (B.), 318. Leopardi M., 271. Leopoldus, Austriae Imperator, 424. Leopoldus II Belgarum Bex, 316. Leopoldus (S.), 26. Leplang G., 63. Lepri G., 43. Lerch G., 225. Leridez L., 320. Le Royer de la Dauversière G. (S. D.), 490. Lesellier G., 412. f Le Senne E. S., 228. Leskowics, 353. Le Terrier A., 321. Libera G., 41. Licenziati P., 45. Lienkamp E., 499. Liguori G., 228. Limongelli L, 235, 249. Lion S., 290. Lisibaeh G., 320. Liviero G., 63. Livraghi C., 47. Loja E., 323. Lojali V . , 292. Lojelo Bianchi G., 48. Lombardi C., 411. Lombardi L., 43. Lomas E., 496. Loncarié G., 223. Loneragan G. E., 409. Longo V . , 371. Lopinot C., 319. f Losinski A . , 260. Louis A . , 260. Lozinski C., 47. Lucidi F., 234,240,243s., 248, 252. Ludovicus XVI, 350. Lunardi P., 39, 451. Luppis O., 372. Luti P., 321. Luttor Fr., 40. Lux L., 321. Lyons D. L., 289. Lyons P., 341, 457. nominum personarum M Maccliioli A., 61. Macchioni Fr., 47. MacCloskey I. P., 262. MacDonald I. H., 451. Mackin E., 408. M a c N a l l y I. T., 215, 451. MacMcholas I. T., 342, 458. MacPolin E., 346. f Macrioniti A., 48, 454. f Maffei F.,444. Magaldi F., 499. Magalhaes E., 499. Maganza L., 411. Maire G., 410. Maglione Card. L., 39, 60 s., 319, 370. Magnanensi R., 62. Makhlouf N. A . , 409. Malicki T., 228. Malouf L, 458. Mangino B., 32, 455. f Mani Gieure Fr., 228. Manning Card., 480. M antier o A., 454. Mantilleri P., 410. Manzoni A., 143. Manzoni O, 493. Maradan M., 401, 457. Maraglino V . , 62. Maratea V., 493. Mareadè L, 454. Marcante L., 215, 456. Marce A. (S. D.i, 229 s. Marcellianus a Guerche, 478. Maria Crocifìssa di Gesù (S. D . ) , 287. Maria della Passione di N. S. G. C , (S. D.), 38. Maria della Provvidenza S. D.), 38. Marianescu G., 408. Mariani Card. D . , 28. Maria Teresia regina, 349. Marinetti L., 494. Marinho B., 323. Marinoni I. C. A., 453. Marmaggi Card. Fr.,370. Marque A., 289. f Marque P., 324. Marrocco P., 224. Marshall G. B., 323. Martelli E., 226. Martens G. M. H., 347. Martialis (S.), 25. Martin E., 223, 371. Martin F., 479. Martinelli P., 41. Martinetti P., 471. Martínez A., 215, 451. Martínez S., 223. Martínez Silva S., 494. Martinus Pp. V, 422. Martusciello R., 412. Martuzalski S.,, 323. Marucco G., 412. Marxius C. (Marx), 69. Masatora Nomura E., 498. Mascariñas E., 460. Masella B. A., 307. Masella Card. C. A . , 282. Masella G., 43. Masi A., 291. Massobrio M., 444. Masson, 15. Marchesani G., 412. Masson C, 496. Marchetti G., 47. Mastropaolo G., 412. Marcon E., 292. f Marcondez Homen de ¡ Maternus (S.), 52. Mello G., 500. j Maté Tòth E., 322. Marella P., 329, 417. j Mathias L., 415. Matousek F., 500. Marelli G. (S. D.), 287. Maria Christina a Sa- Mattei-Lota G. N., 407. baudia (S. D.) regina, Mattioli P., 220, Maurault O., 224. 349. Index nominum personarum Meszlényi Z. L., 434, 458. Mázik L., 323. Meyer F., 494. Mazzalupi P., 411. Meyerie G., 43. Mazzarella Fr., 320. Miccinelli C, 317. Mazzarello Maria Dome j Michalik G.j 62. nica (S. D.), 38, 354. I M i c h e l o t t i Giovanna Mazzocco G., 451. Francesca (S. D.), 490. Mazzoli A., 48. Miech C, 322. Mayer G., 356. Migliori G. B., 371. McCabe G. J., 494. Migliorini B. L.,215,455. McCaftrey Fr., 260. fMiklósy S., 444. Metatin G., 499. Milani A., 225. McCarthy C. D . , 289. Milani M., 41. McCarthy G., 499. Milano G., 226. McCormack I., 32, 455. Milazzo S., 411. McCurrach G., 41. Milone G., 321. McDonald G. B., 407. Mimmi M., 40. McGavik A. G., 319. Minieri S., 259. McGee P. E., 41. Minihan G. J., 48. McGill P. G., 289. Miranda M. D., 434, 458. McGonagle P., 500. Miranda y de la Rua L. McGoveni P. A., 319. R., 44. ' McGrand G. G., 493. McGuinnes E., 434, 458. Miróse vic- Sorgo N., 221. Misté D . , 45. McGucken G. T., 355. Miszkolczy E., 494. McKenzie G., 260. Modzelewski A., 62. MeLaughlin Th., 460. Medeiros Netto A. G., 42. Molina Mercede di Gesù (S. D.), 490. Mégemond È., 228. Molinéry R., 372. Mein dl A., 322. Moliiiscki A., 227. f Mejia C, 292. Moll Salord E., 452. Melanson A., 451. Monaco A., 45. Mele S., 444. Monaco-La Valletta Card. Melocco G., 46. R., 352. Mena Porta H., 453. Mondini L., 321. Mendieta y Montefur C, t Monestel A,, 444. 44. Moneta C. R., 43. Menghi P., 226. Montemagno S., 411. Ménissier G. G. B., Montini G. B., 491. Mennelet G., 410. Mooney E., 383, 400, 450, Mennini G., 44. 452. Mercuri V. A., 356. Morales Coello G., 43. Merendini A., 227. Moran G., 494. Merendini G., 227. Morando C , 290. Mérens G., 408. More Th. (S.), 480. Merlino A., 409. Morelli F., 498. Merlo A., 241, Moreschi I., 271. Merlo C, 412. Moresi R., 46. Messa F., 321. Moretti D . , 44. Messány B., 444. Moretti L., 63. Messenboeck U., 321. Morgera Fr., 45. Morrazzani R., 493. Mörzinger G., 493. Mosler A . , 224. Mosonyi A., 224. Mosquera C. A., 454. Motte P., 496. Mottis P., 249. Moussaron I. I. A., 454. Mozzoni H., 473. Muciano M. (S. D.), 38, 216 s. Muccia G., 228. Muenz M., 223, 371. Mugica y Urrestarazu M., 458, 473. Mullally G. G., 289. Müller L., 226. Mulligan P., 311, 452. f Murad G., 260. Musizza C, 412. Musso E., 371. Nacci C, 407. Naduvathchery G., 47. Napoleon I I I , 231. Natucci S., 219, 231, 233, 279, 282, 314, 317, 349, 352, 405, 482, 486, 488. Naughton G., 4 0 / Nava E., 323. Nava Fr., 45. Nava L., 61.. Nelligan L., 400, 458. Nemec M., 224. Nepper A., 290. Neubauer G., 227. Nevin G., 371, 407. Newman Card. I.H.,481. Niceta (S.), 421. Nichol T., 355. Nicola I. B., 239. Nicolaus (S.) 299. Nicolaus Alexander Valachiae princeps, 421. Nicolaus Vicodunensis, 27. Index Nicolescu A., 451. Nissan I., 456. Noailles P. B. (S. D.), 287. Noch G., 227. Nold W. G., 47. Xoon E. G., 41. Notari Maria Pia ( S . D . ) , 37. f Nouailles G. M., 444. f Nouel A. A., 500. Nosei A., 409. Nugari P., 45. Nunan G. G., 289. O 0'Beirne P. G., 47. 0'Brien G., 499. 0'Carroll E., 443. f Occhiuto B., 356. O c h o a F r . X . , 346, 456. 0'Connell Card. G., 10. O'Connor Fr. 290. O'Connor G., 292. Oddi S., 323. Odoardi G., 322. O'Doherty M., 460. O'Donohoe G. G., 62. O'Flynn G., 227. O' Gorman M., 408. O'Halloran M., 355. Ojetti I., 248. Okrós L., 64. O'Leary H., 451. Oliva F., 322. Olivaint P., (S. D.), 280, 355. Onderek Fr., 223, 371. O'Neil G., 409. Onetto N., 356. Ordiner P., 289. O'Reilfy Th., 434, 458. Orengo D . , 224. Oroza-Baza G., 225. Orsenigo C, 214. Ossola L. I., 458, 478. Oudin E., 372. nominum personarum P Pabst R., 42. Pacelli O, 356. Pacelli Card. E., 19, 39, 59 s., 222, 381 s., 432, 445. Pacelli F., 320. Pacelli G., 290. Pacelli Maria Antonia, 480. Pacheco Vieira A., 41. Pacificus a Virgine Carmeli, 347. Pacini A., 21, 213. Paes Cintra A., 500. Pagano L., 497. Pagliariccio A., 46. Palatini E., 47. Palatucci I., 401, 458. Palcich S., 407. Palla L, 45. Palmini Fr., 320. Palmisano R., 45. Palocaren G., 408. Palumbo R., 44. Panella M., 220. Panico I., 331, 429. Panis I. G., 331. Panjikaran G. O, 47. Panning Fr., 499. Paolo della Croce (S.), 480, 489. Paolo (S.), 8 s. Parente P., 64. Parizot Claudina, -183. Parlapiano Velia A., 45. Parodi G. B., 494. Par ot G., 410. Parrini O , 372. Paschang A. I., 401, 457. Pascotto S., 228. Pascucci Fr., 32, 454. Pasetto L. H., 434, 452. Passante F., 41. Passeri S., 411. Patelli O, 224. Patrizi Card. O, 352. Patrizi N., 241, 247. 525 Patronelli Fr., 323. Paulinus Nolanus (S.), 421. Pazienza M., 61. Pecci Card. I., 351. Pecci Fr. S., 497. Peciak L., 47. Pecorari C., 15,239,242 s., 246 s., 249, 255 s. Pedretti O., 226. Pedrotti L., 411. Pehm G., 224. Pellegrinetti Card. E., 449, 460 s., 491. ¡ Pellegrini B., 249. Pellegrini G., 494. Pelletier F., 290. f P e l t G. B., 412. Peltic M., 412. Pepe G., 43. Perale R., 63. Pereira de Castro e Brito D. Fr., 321. Perez G., 224. Perez y Cecilia A. M., 319. f Perez y Rodríguez R., 48. I f Perlaza E., 444. j Perniciaro I., 458. Perrin G., 410. Perrin L., 59. Person I. Fr., 341, 457. Ressers I., 346, 450. Ressers Q., 57. j Peters G., 496. Petit A. (S. D.), 27, 314, 355. Petit G. (S. D.), 229 s. Petit G., 4.94. Petit L., 315. Petit de JullevilleP.,451. Petracco R., 322. Petrella N., 322. Petrus (S.), 106. Pezzullo F., 32, 455. Pfeifer L., 227. Pfeiffer P., 35. Philipps B. A., 40. Piana G., 63. Pianetti A., 372. 526 Piani G., 29, 261. Piazza Card. A. G., 279, 449, 460 s., 491. Picaud Fr., 370. Pichón I. V . M . , 341, 457. Pierro M., 225. Pilutti F., 499. Pinger H. A., 346, 456. Pintér L., 410. Pinto Ferreira C. P., 226. P i a s M., 487 s. Pirozzi F., 500. Pirson G., 371. Piselli L., 494. Pius Pp. V I , 424. Pius Pp. V I I , 484. Pius Pp. IX, 66, 282, 304, 348, 351, 404, 424. Pius Pp. X, 11, 482, 485. Piva L., 64. Pizzardo Card. G., 449, 460 s., 491. Polese L., 228. Poggianti A., 224. Pohl V., 493. Ponikvar B. J., 41. Portalupi S., 227. Poskitt H. I., 454. Pospisil M., 323. Potentini G., 260. Pozzi R., 443. Pozzobonelli Card. I., 53. 53. Pracny T., 291. Prandini G., 355. Prettner Cippico E., 500. Prezioso P., 290. Prib A., 227. Prochazka E., 500. Profittlich E., 451. Pr oser pio A., 320. Proserpio L., 459, 478. Protani E., 498. Pnid'homme I., 215, 455. Przybendowski I-, 404. Pucci A., 355. Pucciarini A., 47. f Pujia C., 412. Punzólo G., 226. Pyke C. G., 228. Index nominum personarum Q Quackenbush E. J., 226, 411. Quattrocolo H., 14, 234 ss., 246 ss., 255. Querin S., 46. R Rabini P., 356. Racz P., 47. Ragany I., 353. Raggio G., 494. Ragosta P., 454. Ragusa T., 241, 246. Raimondi D., 371. Ramond P., 453. Ransdell G., 496. Ravaglia G., 320.. Ready M. J., 407. Reban C, 499. Recca R., 226. Reginarus (episc), 26. Rehring G., 342, 458. Reid C. W . , 443. Reilly M., 499 Reimer G., 228. Reinke G., 499. Restau E., 42. Restrepo Sáenz A., 370. f Reyes Fr. S., 500. Richa E., 459. Richard F., 409. Richetta G., 225. Richter A., 324. Righetti I., 228. Righi G., 321. Ring T., 408. Ripamonti G., 226. Ritter F. X., 368. Roach G., 494. Robert P. L. D . , 41. Roberti F., 246, 250, 253. Roberts Th., 452, 478. Rocca A., 453. Rodic I. R., 451. Roeder F., 400, 458. Rogari O., 47. Rogari V., 42. Rogez-Salembier G., 496. Rogger L., 320. Rolandone C, 443. Romano D . , 289. Romano R., 247, 251. Romanus (episc), 26. Roncagli L., 64. Roncallo V., 228. Roothaan I. (S. B . ) , 281. Rosania V . , 322. Rosatti O., 48. Rosenthal I. B., 57. Rossello Maria Giuseppa (S. D . ) , 37, 318. Rossi A., 500. Rossi C , 454. Rossi Card. R . C , 19,231. 233, 303, 318, 404, 482. Rossi E., 291. Rossi G., 320. Rotolo S., 434, 458. Roverio G., 224. Rovis C., 47. Royer G., 494. Rua M. (S. D.), 38. Rubbens G., 42. Rubino L., 64. Ruffini E., 250. Ruggeri O., 224. Ruiz y Florez L., 308,452. Rumor G., 63. Ruotolo I., 450. Rupniewski S., 404. Russel P. G., 46. Russo I. A . , 215, 456. Rutar A . , 412. Ryan G. Fr., 289, 320. Ryan I., 400, 458. Ryan P. F., 452. f Ryan P. T., 228. Rychlicki G., 227. Rzewnicki S., 236, 246, 251 s. S Sabatelli C, 45. Sacco, 14. f Sagot du Vauroux C. P., 356. personarum mí Scholtz A., 45. Schrauwen E., 41. f Schraven U. Fr., 500. Schu Th., 56, 454. Schulte P., 308, 456. Schurger G., 226. Schuster Card. A. L, 32, 53, 455, 469. Scianna G., 227. Sciolli S., 408. Scurmann A., 411. Scuteri R., 46. Secchi Aurora, 487 s. Sechi C, 499. Secondini E., 497. Segati G., 290. Segura y Sâenz Card. P., Sormany A., 372. Sosa X., 341, 457. Soukup G., 223. Soulas E., 370. Sparano L., 372. Spieler F., 321. Spina A., 324. Spinelli G., 46. Squintani A., 454. Staffolani A., 498. Stamer G., 495. Stanislaus a Virgine Perdolente, 402. Stanislaus (S.), 338. Stanley G., 499. Stappers E., 496. Starace C, 63. Starace M., 42. Starace V., 44. Stebler L, 402. Steffes G. M., 223. Steinhart Fr., 324 Steinkiiler A. M. G. G., 63. Stella L, 234, 236 ss., 241 s., 244 s., 248 ss., 253. Stepan C. M., 44. S t e p h a n u s , Alexandri principis Moldaviae filius, 422. Sterni M. A., 279. Sterzi A., 497. Stewart G. J., 494. Stocchetti A., 226. Stöger R., 46. Stoppa G., 409. Strimpl L., 443. Suarez E., 235 ss., 241, 249 s. Sudour M., 288. Sugliani G., 496. Syrus (S.); 52. Szentkirályi S., 41. Index Saint Paul de Sinçay G., 495. -j-Sainz y Bencamo S.,228. Sajovitz C., 47. Salan G., 496. Salas R. E., 222. Sallier de la Tour Corio P., 44. Salome M., 36. Salotti Card. C., 319. Salvati L., 282. Salvatore da Orta (B.), 60, 318, 442, 486. Salvatore Fr., 64. Salvioni G., 226. Sámal P., 443. Samadrid Larriba L., 43. Samson E., 494. f Sanchini G., 228. Sancho I. C, 29. Sandhofer G., 494. Sands E., 224. Santa A . , 311, 456. Santos P., 371. Sarkôzy L., 499. Sartori C., 288. Savastano A., M., 339. Sa vin L., 40. Savino P., 41, 442. Savio C., 497. Savio C. F., 499. Sbarretti Card. D., 454. Sbordoni A., 225. Scalabrini I. B., 303. Scalco M., 289. f Scapardini A . , G., 292. Scarella C, 42. Scattolin A., 291. Schampeter F., 321. Scheuber G., 408. Schiaparelli B. J., 408. Schilling E., 260. f Schinner A . , 48. Schlenz G., 223. Schmidt L., 260. Schmidt R., 498. Schmitt D . , 453. Schmutzer G. I. G. M., 225. Schneyer G., 496. nominum 348 s.', 401,404,450,461. Sejnoha J., 443. Sembel M. G., 216, 456. Seng Ta Gni S., 45. Serafini Card. L, 219. Serafini H., 234, 236,251. Scrédi Card. I. G., 434, 458. Sericano S., 41. Severi P., 412. Sheedy F. G., 43. Siedliska Francesca (S. D.), 490. Sienér A. A., 493. Signargout C., 41. Siletti R., 498. Silva C, 322. Silvani M., 451. Silveira Leite A., 499. Silvestro (S.) Pp., 8. Simonds L, 57, 451. Smet Eugenia (S. D . ) , 38. Smith F., 320. Smith G. S., 289. Smits van Waesberghe F. A . M. G., 410. Snichelotto Fr., 289. Soher G., 355. Sokotowski M., 47. Soler y Barò E., 46. Soligno D . , 43. Solmi A., 226. Sommers P., 322. T Taché A., 313. Talamo Atenolfi di Castelnuovo G., 44. j Talbot M. (S. D.), 490. Index 250. Tani A . , 494. D., p>ersonarum T o r r e I . , 2 4 2 s., 2 4 5 , 2 4 8 , Talion G., 409. Tardini nominum 370, Torres Acosta Maria So- 492. Tcliang Y u i n p o I., 453. ledad (S. D.), 3 5 4 . Toublan E., Tchao Fr. X., 478. Tedescumi Card. F., 39, 6 0 , 4 0 6 s. van der Moere, 315. V a n Lysebeth E., 290. V a n Menten G., 290. V a n n i V . , 63. Vannier E., 291. 499. T o u z é P., 288. V a n R o e y Card. I. E . , 302. T r a c y G . V . , 62. van S a m b e e k I., 56, 454. Tedesco A . , 260. Traglia A . , 32, 451. van S c h i n g e n H . , 56, 455. Teixeira Traglia L . , 40, Van Waeyenbergh O. M. O., 498. Teleki G . , 45. r l%odori I., Traianus Imperator, 420. L . , 408'. van W e l i e Fr. A. M., 47. 239, Travagliai G., 2 4 1 s., 2 4 4 s s . , 2 4 9 , 2 5 2 . Tréca A . , 321. Vargas Treccani G., 495. Vedasto de Sonis L. Teofili F., 234 ss., 63. 322. Teresa Maria della Croce 370. D.), Tredici H . , 279. D. Trezzi I., 235, 241 ss. 246. Vedovi A., Triebl G., 355. Veillard T e r r i e n n e O . , 459, 478. Trombetta A., Tesio A . , 288. Trudel J. A . , 62. T e s t a S., 2 9 1 . Truelle G., 42. 317, Testa V . , 44. Tschann 491. Fr., 453. T s u K o n g K i a M . , 45. Turnau dua T e u t o n i c o A . , 453. Ida Tliao Fr. X . , 459. Turquetil A . , 457. Tusoni Fr., vi- 348 s. •Tharakan P a r a y i l Iv. K . , 319, 312. 354, Verdier Card. Henrica Kopecka, 47. Maria, V e r d e C a r d . A . , 38, 259, Tetecher 46. (S. Yeiter T., 410. 42. Tessier G., 372. B., 453. 287. T e r m i g n o n e R . , 63. (S. D . ) , 490. I., Vergara L., 4 8 8 s., I., 269. 4-97. Verhahn G . C , 372. Y e r h o e k s M . , 479. Yermandere 46. R., 291. V e r n e t F . , 370. 43. Theophilus, Albae I alien:. Metropolita, Verspieren P., I] Theresia ab Infante Iesu, f Uccellini F., Ujcic 3 2 5 , 3 8 0 s., 4 3 2 . I., 496. Yértesy de Yértesalja A . , 424. 43. 324. 451. Yerzosa A . , 261. Thiele E., 410. Urbani G . , 47. Vettese M . , 64. Thiry U r b a n u s P p . V, 421 s. V i a e n e A . , 63. F., Thouret 314. Ioanna Antida Urbanus Pp. VIII, 38, 218, 316. (S.), 484. Victorius Tiefenbach I., 372. (S.), 99. V i c e n t i n i R . , 20. T h o y e r F r . S., 57, 455. Tirinnanzi I., Yianney I. B. Emmanuel I R e x , 349. Y Vidas G., 493. 402, 457. 40, Vaccari G., 322. V i e l G., 322. 6 0 s., 2 2 2 , 3 1 9 , 3 4 1 , 3 7 0 , Vacchelli G., 42. Viellefon L., 496. 406 s., 4 1 4 , 4 5 0 . V a i l h é S., 288. V i e l P l a c i d a ( S . D.), 2 5 9 . Toeller E. P., 289. V a l i g n a n i Turri G., 44. Vigarani A., T o g n i P., 291. Valliarumpeth G., 41. Vignoli L., 61. Tisserant Tolosa Card. Oiiveira E., e Costa L., 411. Tomasik L., 320. Tongelen G., 41. V a l o p p i E . , 228. V i l l a G . , 500. V a n A c k e n G., 223, 371. V i l l a P., 435. Van Broeckhoven G. A., Villasanta 322. Vandaele G. G., 453. T o r m a G., 499. Vandenbroucque M., 372. Tos V . , 323. Van den 409. 43. Villepelet I., 454. T o n n a E . , 452, 478. Tosi M . , 495. C, 64. Eerenbeemt Vincentius a Paulo F., (S.), 99. Vincentius a 233. S. P a u l i n o , Index V i o l a A . , 453. Violardo G., Virgona G., 500. 227. V i t a t o w i t z E . , 226, 410. Vitelli G., 228. Viti Maria Fortunata (S. D . ) , 60. nominum personarum j W e b e r C , 459, 478. i W e g n e r N. J., 499. I Werhahn G. j W e r h i m P., 493. C, Yerovi G. M. (S. Y i i p i n P., 453. Yu Teh Guen F., 453. I., 217. Wiaux I., 217. Z W i d m a n n A , , 495. V i t o G., 411. W i e n k e n H . , 215, 455. V i v o n a B . , 227. Winkler L., Vizzardelli Ç., 44. W i n t e r m a n n B . , 499. Zagoda Fr., f Vogt f W o l l g a r t e n C. A . , 260. Zanaboni M., V o l a n d F . ( S . D . ) , 229 s . W o u t e r s G . U . A . , 223. Zanchi G., Volpiceli! W o z n i c k i S., 4 5 0 . Zanchi M., 61. W r z o l L., 223, 371. t Z a m p i n i A . , 324. Wuhrl G. B., 493. Zanin M., G., 444. Caterina (S. D . ) , 355. von Meurers E., 492. Zacchi M . , 291. 355. V o n Streng Fr., 215, 454. Wychowski A., von Wynen 234 ss., F. Stnrmfeder-Horneck C , 225, 372. Vozzi A., A., 323. 223. 322. 498. 22, 265, 293, 310. 404. 255, Zapletalik Zaus 2 5 7 s., 3 5 2 . W y s o k o w s k i I., 323. V u c c i n o G., 402, 457. D.), 287. 225. Wiaux A. I. 529 W y s o k o w s k i L. 323. Fr., G., 227. 223. Z a y G., 497. Zela S., 223. Ziani G., 41. X W Zimniak A., X y s t u s P p . I V , 423. Wagner G., 494. Wallner G., 224. Xystus P p . V , 487. W a l s h I., 461. W a n g I . B . , 457, 477. II. 477. Ybres P., 443. Zolezzi G., 323. Zoni R., 322. 498. Zuccoli G., 321. Yamaguchi P. A . , 57,457, W a l s h Th., I., 452, 473. 454. G., Zucchini U., Y W a l s h G . C , 62. Zirnheld Zueger E., Zuniga R., 407. 355. 320. INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC. A A d u a e , 358. A g r a e n . , 383, 412, 462. Adulitan., A g r i e n . , 353, 366 s. Aegypti, 61. Alajuelen., 444. Abellinen., 33. Aequatoris resp., 452,492. Alaschen., 479. A b b i A d d i , 358. Aesin., 271. Albae A b u l e n . , 233. A e t h i o p i a e , 357, 359, 362 Albanen., A b y s s i n i a e , 37, 357, 491. A d a n e n . , 449. Addis Abeba s., 3 6 5 , 3 9 4 . Africa, (de), 3 6 3 s., 3 9 4 . A d i a c e n . , 40, 493. Adigrat, 358. Adrien., 450, 4 5 4 . 311, 394. Africa Alexandrin. italica, 234. populos Alladen., 394, 406, 451. Africae inter 424 s. 32. A l b i e n . , 40. 340. orientalis Julien., Armenorum, Aliplian., 320. 40. Galla, 362 s. Allegan., 389. Agennen., 356. Al ornata, 358. 530 Index Alta ven., 346, 456. Altunen., 246, 453. Amastriän., 459. America, 342. Amyclaeen., 500. Andegaven., 492. Andrien., 450. Angelorum, 61, 450, 461. Angren., 216. Anhwei, 294. Aiikwo (de), 457, 477. Annecien., 288. Antiochen. Maronitarum, 36. Antioclien. Melchitarum, 247. Antuerpiae, 233. Apo ins., 261. Appianae, 434, 458. Aquaependen., 356. Aquen., 222, 287, 407. Aquilan., 246. Aquileien., 267. Aquisgranen., 406, 444. Arabiae, 394, 402, 457. Arassuahyen., 215 456. Araucaniae, 30. Arbanen., 458. Aretlmsius, 215, 455. Argen., 422 s. Armachan., 341. Asculan. in Piceno, 454. Askin., 472. Attalen. in Paniphylia, 341, 457. Augustam, 453. Augustan. Vindelicorum, 214. Aurelianen., 61, 223. Australasia, 429. Australia, 342, 428. Auximan., 271. Aversan., 32, 453. B Baccovien., 423. Bacninh. (de), 216. Bacò ins., 261. Bahawalpur, 263. nominum dioecesium, vicariatuum, I Baiae, 422. ! Baien., 423. i Baiocen. et Lexovien.,15, ! 370, 433. Balneoregien., 450. Bamako (de), 296, 298. Bambergen., 256. Barbastren., 228. Barcinonen., 255, 486. Baren., 40. Barry, 389. Basileen., 215, 454. Basongo - Brabanta (de), 334. Bassari, 465. Bataviae, 311. Beghemeder, 358. Belekouo, 298. Bellicen., 39. Belograden., 241, 451, 461. Bellovacen., 228,400,458. Benue (de), 57. Bergomen., 238. Berolinen., 238, 247, 253. Berrien., 389. B e r y t e n. Armenorum, 447. Beryten. Maronitarum, 251 s. Betsuaden., 415 s. Bezwada (de), 415 s. j Bhakkar, 263. Buoch Trans Frontier, 263. Birniingamien., 61, 257, 482. Bisacien., 400, 452. Bisicen., 459, 478. Bisuntin., 451, 461. Bituntin., 61. Biturgen., 4-07. Bituricen., 40, 222, 281. Bitylien., 453. Bizyen., 308, 452. Bobien., 215, 455. Bobo Dioulasso (de), 401, 457. Bogoten., 343, 370. B oli varen., 254. etc. Bolivia, 39, 451. Bombayen., 452, 461,478. Bonaëren., 39, 54, 299, 430, 453. Bondo (de), 459, 478. Borana (de), 360, 365. Borien., 401, 457. Bosnien., 256. Botucatuen., 434, 458. Bourg-Saint-Andéol, 40. Bovinen., 215, 456. Brauch, 389. Brasile, 42, 141. Brixien., 278. Brixinen., 26. Brugen., 61. Budovicen., 367. Buffalen., 32, 455. Bugellen., 454. Bugen., 428. Bukarestien., 257. Bulawayo (de),311,332s., 456. Busiritan., 311, 456. Buta (de), 295. Buyallao ins., 262. Byzantii, 422. C Caceres (de), 500. Cadurcen., 222, 454. Caebuan., 460. Caen., 40. Caesarien, in Pal., 32,40, 451. Caesarien. Philipp., 453. Caesenaten., 320. Caiesen., 341, 457. Cajamarcen., 412. Calapän., 261s. Calaritan., 486 s. Calatayeronen., 341, 400, 457 s. Calbayogaii., 460. Calgarien., 288, 313. Calhoun., 389. Calicuten., 459, 478. Calien., 428. Caluya ins., 261. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 531 Camden.* 461. Damascen. Maronitarum, ! Cianen., 228. Campanien., 400 s., 458, j Cile, 222. 234. 493. Ciliciae Armenorum, 444, Dancaliae, 357. Campobassen., 241. 447, 459. Dandougou, 298. Canada, 59. ! Cincinnaten., 251, 342, Daniae, 311. Candelaria, 307. 391 s., 458, 492. Darnitan., 452, 473, 492» Candyben., 48, 346, 456. Cingulan., 271. Dascyleotan., 215, 456. Cantuarien., 480. Cinnae., 292, 458, 473. Davenporten., 289, 406. Capitolien., 228, 346,456. Città del Vaticano, 400, Debra Brehan, 358. Caputaquen., 223. 407. Delhi, 383. Caracen., 341, 434. Claromontan., 216. Delhien. et Simien., 311 Cardiifen., 258. Claudiopolitan. in Isau383, 452, 461. Carnuten., 407. ria, 452. Dera Ghazi Khan, 263. Carpathen., 370. Clinton, 389. Dera Ismail Khan, 263. Carthaginen., 400, 452. Clinton Iowa, 406. Derthusen., 452, 487. Gass, 389 Clodien., 450. Desio, 52. Cassanen., 356, 400, 458. Cluny, 483. Dessié (de), 357 s., 435. Coelen., 461. Cassovien., 367. Detroiten., 48,389,391 s., Colonien, in Armenia, Castri Maris, 454. 400, 450, 452, 461. Catacen., 32. 451. Diani fl., 297. Catanen., 407. Columben., 324. Dioclean., 454. Catharen., 324. Columbia, 318, 428. Dionysianen., 454. Cayapa, 29. Comanen, in Armenia, Diospolitan in Thracia, 448. Ceeoslovaccliia, 223 366. 57, 455. Ceignac (de), 25. Comorae ins., 479. Divionen., 216, 451, 456, Célebes (de), 331. Compsan., 400, 452, 462. 483. Cenomanen., 313, 320. Consentin., 491. Do doma (de), 402. Cephaluden., 215. Constantien., 320. Dodonae., 222. Cestren., 48,402,454,457. Constantinopolitan., 422. Dominicana resp., 451. Chaleedonen., 500. Conversanen., 493. Drivasten., 57, 455. Cha - Lu -; Teli -Cho- Ch'i, Corporis Christi, 452. Duacen., 341, 457. 464. Corvopolitan., 346, 456. Cracovien., 31, 348. Cha - Lu-Teh-Yon-Ch'i, E Crimea, 281. 464. Eaton, 389. Chamberien., 32,451,461. Crossen., 319. Edmontonen., 60, 312 s., Culmen., 235. Chang-Hou (de), 22. 400, 451. Cumanen., 341, 457. Changuen (de), 462. Ekama (de), 295. Curien., 370, Checheng, 427. Eldridge, 472. Curlandia, 385. Chekiang, 310. Elphinen., 247. Cuschen., 40. Cheyennen., 319. Eressien., 453. Cuttack (de), 467.. Chicagien., 407. Ernakulamen., 40. Cypselen, 402, 452. Chillan (de), 216, 456. Erythreae, 357, 394, 453. Chonjuen. seu Zenshuen., Czestoeho vien., 454. Estoniae, 451. 329. .Euroeen., 341, 457. Chonla Merid., 418. Chonla Septemtr., 329. D F Chowtsun (de), 346, 456, 462. Dagari de Bozo, 298. Fagarasien. et Albae luChuchow (de), 310. Dagari de Mego, 298. iien., 425, 451, 461. Chusiren., 260, 346, 456. Daldian., 459, 478. Famagustan,, 32, 455. y Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 532 Fanen., 228, 401, 458. Fenaboren., 341, 457. Fengkiu (de), 24. Feretran., 246. Ferris, 473. Fesulan., 341, 457. Fianararitsoa (de), 57, 455. Florentiae, 422. Florentin., 37, 255. Fluminis Magdalenae, 311. Forstwiesen., 214. Fort Jameson (de), 479. Francia, 59. Fulden., 453. Fulginaten., 288, 399. Furnitan maior, 444, 459, 478. O Gabulen., 311, 452. Gadicen., 48. Galla et Sidamo (de), 360, 365. Gallia, 230. Gai vieil. 341, 457. Gandaven., 61, 257, 314. Garanlmnes, 500. Garellen., 356, 452, 478. Gazen., 402, 457. Geisenfeld, 214. Geraren., 453. Gergitan., 56, 454. Geritan., 434, 452. Germania, 139,145 s., 214, 447. Gerunden., 4:86. Gherlen., 424. Gibuti (de), 361, 478. Gilbertiii., Ins., 459, 478. Gimma (de), 311, 360, 456. Gladman, 472. Gnesnen., 335, 338. Goggiam, 358. Gondar (de), 357 s., 435. Goritan., 311, 456. Goritien., 249, 288. Graecia, 422. Gramat, 222. Grandormen., 391 s. Gratianopolitan., 396. Graverbürgen., 308, 451, 456. Graymoor, 288. Grobla, 31. Grouard (de), 313. Guadalajara (de), 244. Guayaquilen., 461. Guineae Gallicae, 296 s. Gurcen., 26. Guyanae Gallicae, 40. H Hadrianopolitan., 451. Hagulstaden., 32, 455. Haiphong (de), 216. Haitiana resp., 451. Hajdu-Doroghen., 444. Hai, 222. Halifaxien., 215, 451, 461. Hamiltonen., 215, 400, 451, 458. Hammel, 472. Hangcliow (de), 57, 455. Hârar (de), 362 s., 458, 487. Hartle, 472. Hay ward's Heath, 60. Heliopolitan. Maronitarum, 260, 459. Heliopolitan. Melchitarum, 356, 458. Hemlock, ins., 473. Hibernia, 247. Hieritanae, 346, 456. Hierocaesaren., 324. Hierosolymitan., 279. Hillsdale, 389. Himsworth, 473. Hippen., 461. Hispalen., 255, 356, 401, 450, 461. Hispania, 67, 447. Hobarten., 57, 451, 462. Hoddesdon, 61. Hsing - ISTan - Nan - FenGheng, 464. Hsing-Nan-Si-Fen Cheng, 464. Huaraz (de), 453. Hué (de), 57, 455. Hungaria, 422. Hung Hoa (de), 453. Hwokia (de), 24. Hyderabaden., 415. I Ia-Lu-k'o-Clio-I-Ch'i,464. Ianoviae, 404. lasen., 257. lassien., 423. Ibarren., 454, 461. Ichang (de), 21 s. Ichowfu (de), 459, 478. Iconien., 260, 341, 434, 450, 452. Ihsien, 294. Ilan (de), 309. Ilcinen., 341, 457. Hin .ins., 261. Indiaiiopolitan., 222. Indocina, 39. Ingham, 389. Interamnen., 248. Ipamu (de), 334, 347. Ispina, 31. Issen., 265. J Jackson, 389. Jadren., 407. Janueii., 52, 351, 401, 492. Jaren, seu S. Elisabeth, 261 s. Jehol (de), 464. Jhang, 263. Jona, 389. Jonkers, 222. Jonopolitan., 453. Index nominum Jugoslavia, 59, 221, 449, 451. Justinopolitan., 32. Kaffa (de), 360. Kagoshima (de), 57. Kaifeng (de), 426 s. Kalamazaoo, 389. Kamtscha-Loange, 334. Kaocheng (de),427. Kassai sup. (de), 334. Katowicen., 215, 456. Katscher, 367. Kenny, 472. Kiamusze (de), 309. Kiangehow (de), 57. Kiang-lin (de), 22. Kiangsi, 294. Kielcen., 236, 260, 320. Kien-lin (de), 22. Kildarien. et Leighlien., 453. Kilmoren., 48, 341, 457. Kimen., 294. Klosterneuburg (de), 26. Koan-ju, 418. Koan-juen. seu Kwoshuen., 417 s. Koango (de), 56, 334,455. Kongmoon (de), 401, 457. Koubi, 297. Krasne, 213. Krynica, 348. Krzykowka, 31. Kü-lun-Ch'i, 464. Kung-An (de), 22. Kweiteh (de), 346, 426 s., 456. Kwoshu, 418. Kwoshuen. seu Koanjuen., 346, 417. Kyoto (de), 402. L Labacen., 266. Laeus Salsi, 341,400,457. Lahóren., 263. ACTA, vol. IV, n. 1 5 . - 31-12-937. dioecesium, vicariatuum, Lamakara (de), 465. Lamian., 454, 457, 477. Lan elio w (de), 265. Langanan., 29. Lansingen., 389, 391 s., 400, 456. Lapurden., 432. Lauden., 40, 493. Laval, 280. Leavenworthien., 228, 308, 456. Legionen., 228. Lemo vicem, 27. Leodien., 256. Leonen., 434. Leptimagnen., 400, 458. Letaen., 215, 455. Lettonia, 385, 387. Lexovien., 15, 325, 380, 432. Liberiae, 297. Liepaia, 385. Liepaien., 384 s., 387. Liman., 40,. 61. Limisen., 444, 460. Limnen., 453. Lingayen. (de), 460. Lin-Hsi, 464. Lintung (de), 402, 463 s. Lipen., 261. Lishui (de), 310. Loiden., 454. Lo jan., 461. Lolo (de), 295, 402. Lorymien., 356, 459, 473. Lubang ins., 261. Lublinen., 213. Lucam, 234. Luceorien., 347, 403 s. Lucerin., 33. Lucionen., 492. Ludovicopolitan., 452, 460, 462, 473. Luganen., 215, 454. Lugdunen., 222, 230 ss. 241, 269, 314, 341, 449, 452, 461. Lugosien., 424, 451, 454. Lunden., 342, 400, 456, 458. 533 etc. Lutetiae Parisiorum, 280 s. Lyalpur, 263. Lycien., 243, 288. M Macren. in Rhodope, 451, Maden., 56, 455. Madraspolitan., 416, 468. Maestre de Campo ins., 262. Makallé, 358. Makassar (de), 331, 347. Malig /L, 29. Mana fl., 484. Manado (de), 331. Manching, 214. Manila (de), 17, 54, 460. Marianopolitana, 400, 452. Marianopolitana 39, 254, 493. Marquetten., 391 s. Masin ins., 262. Massilien., 222, 312, 400, 451, 458, 462. Matanzen., 228. Matriten., 60, 245. Mauren., 434, 458. Mauriac (S. Fiorì), 39. Mayottae ins., 479. Mechlinien., 222, 302. Medellen., 311, 324 , 461. Mediolanen., 32, 52, 61, 223, 249, 260, 320, 455, 492 s. Melden., 32, 407,451,455. Meliten., 450. Mellet, 217. Menelaiten., 459, 478. Menghsien. (de), 24. Merrick, 473. Messanen., 250, Messico, 141, Metelitan., 311, 456. Meten., 222, 412. Methonen., 215, 455. Mexican., 215, 451, 461. 36 'Index 534 Mexici Civitates foederatae, 67, 189, 200. Milcovien., 422. Milne, 472. Milo #.,.297. Milwauchien., 60, 391s. Mimaten., 324, 400, 458. Mindoren., 57, 261 s. Mindoro ins., 261. Misnen., 215, 455. Mi£|hien., 215, 451. Mobilien., 223. Mocissen., 451. Moenge (de), 295. Mogadiscio (de), 359. Monctonen., 451, 461. Montanae, 29. Montgomery, 263. Montisvidei, 451. Montis Albani, 320. Morelien., 308, 452. Mosquâ, 68. Mukaéeven., 366 ss. Multan, (de), 57, 263. Muran., 32, 37, 455. Muzaffargarth, 263. N Nagasakien., 311, 455, 457, 477. Nai-Man-Ch'i, 464. Namurcen., 40, 216 ss., 316. Nanceien., 254. Nanking (de), 453. Nanneten., 454. Nashvillen., 493. Naupacten., 451. Nazaren., 459, 493. Nazianzen., 215, 434,455, 458. Neapolitan., 245,248,349, 351. Neghelli (de), 360, 365, 402. Nelsonen., 453. Neocaesarien. in Ponto, 39. nominum dioecesium, vicariatuum, Neo-Eboracen., 288, 461. Neopatren., 319. Neosolien., 367. Neritonen., 324. Neten., 453. Niadi, 334. Nicaen., 449. Nicaragua, 442. Nicoletan., 444. Nicopolitan., 423. Niepolomice, 31. Niger fi., 297. Nili Aequatorialis, 248. Nilopolitan., 37, 491. Ningling, 427. Nirvenburch, 26. Nisen. in Lycia, 460. Mtrien., 367. Nolan., 259. Nossibeae ins., 479. Notman., 472. Novae Caledoniae, 402, 457. Novae Segobiae, 29. Novae Zelandiae, 429. Novarcen., 222, 320, 452, 462, 473. Novocastren., 32, 455. Nucerin., 399. Nucerin. Paganorum, 32, 454. N z e r e k o r e (de), 296 s., 347. O Oceaniae Centralis, 308, Octerien., 260. Oenipontana, 236. Oldenburg, 222. Oleastren., 454. Olive, 472. Ollignies, 222. Olomucen., 367. Oppiden., 32, 452. Ottavien., 32. Ouagadougou (de), 298. Ovensburgen., 460. Oveten., 356. etc. P Pacten., 454. Padang (de), 311. Palaestina, 50. Palen., 460. Pa-Lin- Cho-1- Ch'i, 464. Pa-Lin-Yov-I-Ch'i, 464. Panitan., 453. Panormitan., 252. Pao-ta, 22. Papien., 257. Paraguay, 430. Parisien., 39, 59, 229 ss., 234, 237, 244 s., 247, 249 ss., 253 s., 256, 269, 280, 288, 313, 319, 470, 183, 485, 492. Parmen., 491, Pasqua, ins., 30. Passavien., 454. Patavien., 26. Patersonen., 460. Patren., 32, 451. Pe-lin-kTao (de), 22. Pelten., 450. Pembroken., 228, 400, 458, 472. Pengpu (de), 57, 455. Pergen., 311, 406, 451. Perusin., 351. Pliacusien., 453. Pharanitan., 459, 478. Phelbesian., 56, 455. Philadelphien., 54, 289, 434. Philippopolitan. in Thracia, 451. Philomelien., 311, 454 s. Phnom-Penh (de), 459, 478. Picta vien., 493. Pinsken., 259. Pionitan., 56, 288, 454. Pisan., 245. Pisitan., 453. Pitanae., 216, 456. Placentin., 250, 255, 303, 450. Index nominum Piata (de), 37, 61. Poai (de), 24. Policastren., 32, 455. Polonia, 39, 213, 403. Pompeiopolitan. in Paphlagonia, 441. Poncen., 491. Porphyrien., 324, 400, 407, 458, 493. Portalegren, in Brasilia, 307. Portaugustan., 346, 402, 452. Portieux, 222. Portogallo, 61, • Portus Hispaniae, 311, 452. Portus Principis, 485. Portus Victoriae, 401. Portus Victoriae seu Seychellarum, 457. Posnanien., 252, 335, 338 ss. Praenestin., 215. Praenetien., 346, 456. Pragen., 223, 367. Presoven., 367. Princip. Alberten., 215, 455. Puerto Galera im., 261. Pnnjab, 383. dioecesium, vicariatuum, Rhodien., 311, 451. Riddel, 472. Rigen., 384, 387. Rio Pardo, 307. Rockfordien., 493. Rolfen, in America, 252, 308, 400, 452, 457. Rogozno, 213. Romana, 220, 243, 246, 249, 347, 403, 424, 479. Romania, 421s., 424 s. Rosnavien., 367. Rothomagen., 256, 450 s., 461. Rupellen., 459, 473. Rureinonden., 223. Russia, 67, 139, 141, 422, 447. Ruthenen., 308. ! S Sabinen, et Mandelen., 454. Saint-Vincent, 231. Salditan., 215, 455. Salen., 48, 150. Salisburgien., 26. : Salonitan., 458, 478. j Saiten., 453. i Salvator resp., 59. I Saint - Pierre - sur - Orthe, 312. Q Sanctae Fidei de Bogota, Queenstown (de), 57. 343. Quilonen., 402,457 s., 478. Sanctae Luciae, 215,454 s. Sanctae Mariae, 307. Sanctae Mariae Ormensis, 472. R Sancti Alberti, 312 s., Ragusin., 222. 355. Raleighien., 434, 458. Sancti Alexandri de Oro Ranchi (de), 316. sci, 3 i l . Rathfarham, 39. Sancti Angeli de LomRatisbonen., 214. bardis, 400, 452. Reatin., 246. S a n c t i Bonifacii, 272, Remesianen., 421. 313 s. Rhedonen., 238, 319. Sancti Caroli de Pinhal, Rheginen., 412. 500. etc. 535 Sancti Deodati, 222. Sancti Didaci, 454. Sancti Fiori, 39. Sancti Hippolyti, 288, 366, 493. Sancti Hyacinthi, 450. S. Jacobi Capitis Viridis, 493. Sancti Jacobi de Chile, 30, 216. Sancti Ioseph, 389. Sancti Ludovici, 308. Sancti Mauritii Agaunen., 347. Sancti Michaelis de Sucumbios, 347. Sancti Pauli in Brasilia, 257. Sanctissimae Assumptionis, 430, 453. Sancti Thomae de Meliapor, 216, 456. Sandomirien., 403 Sansane-Mango, 165. Sardinia, 349. Sarepten., 400 s., 458. Sasimen., 292, 401, 457. Saskaciuan. {de), 313. Satalen., 313. Scepusien., 16, 367. Scodren., 311. Scrantonen., 434, 458. Sebasten. in Palaestina, 453. Sehnaen., 456. Selen., 454. Semedrien., 451. Semien., 358. Semigallia, 385. Semirara ins., 261. Senien., 493. Senonen., 451, 461. Sera jen., 223. Serethen., 423. Sergiopolitan., 500. Sha-si (de), 21 s. Shenhsien., 294. Sherbrooken., 450. Shichow (de), 22. Shihtsien. (de), 479. 536 Index Siavi, 427. Sibay ins., 261. Sidamo (de), 365. Sidetan., 39, 451. Siedlcen., 213. Sienhsien. (de), 459, 478. Sierrae Leonis, 346, 456. Sikkim (de), 347. Simia, 384. Simien., 383, 452, 461. Sining (de), 265, 479. Sino>en., 356, 434, 458. Sinsiang (de), 23 s. Sinus de Hudson, 402, 457. Sionen., 32, 454. Siracen., 39. Sirmien., 256. Sisk, 472. Siuning, 294. Siuwu (de), 21. Smyrnen., 452, 478. Soanen.-Pitilianen., 320. Soerabaja (de), 179. Sokode, 402, 465 s. Solesmen., 469. Somalia Gallica, 361, Somalia Italica, 359, 394. Sophiae, 423. Soran., 57. Soteropolitan., 444. Sozusen. in Palaestina, 453. Spagna, 6, 8, 141. Stewart, 472. Strigonien., 366, 434,458. Suanhwafu (de), 453. Sueciae, 311. Suihsien, (de), 402. Sulmonen., 215, 400, 453, 456. Sung-Tze (de), 22. Surren tin., 320. Sydneyen., 57, 259, 402, 407, 429, 452. Syenitan., 452. Syracusen., 32, 222, 308, 455 s. Syren., 402, 454, 457. Szepingkai (de), 463. nominum I I dioecesium, vicariatuum, T Tadamaten., 453. Tadinen., 399. Tahsil, 263. Taikou (de), 329, 417 s. Tamba, 297. Tambazon. ins., 262. Támiathitan., 32, 455. Tanganiken., 56, 454. Tarbien. et Lourden., 341, 452. Tarnovien., 31. Tarvisin., 454. Taubaten., 453. Taurinen., 239, 491. Tergestin., 32, 249. i Tergestin. et JustinopoI litan., 451. Teuchirian., 57, 455. Thai-Binh (de), 216. Tharonen., 493. Thaumacen., 453. j Theatin., 370, 401. j Thespien., 341, 457. I Thoitan., 459, 478. i Thuburbitan. minorum, j 57, 455. Tigrai (de), 357 s., 435. Timor Neerlandica (de), 346, 456. Tinkisso fl., 297. Tloen., 453. Togonen., 465. Tolden., 452,459,462,478. Tolosan., 314. Tonga ins., 308. Tornacen., 39, 217, 222. Torre Boldone, 238. Toungoo (de), 402, 457. Tranen, et Barolen., 493. Transilvanien., 240, 424. Trapezopolitan., 56, 454. Tricastinen., 395. Tridentin., 37.« Tripolitan. Maronitarum, 242. ïrivandren., 402, 457. Triventin., 341,401,457 s. etc. Troaden., 324, 402, 457. Trout, lacus, 473. Tsao-Shi (de), 22. Tsiki, 294. Tsinghai, 265. Tsinyang (de), 24. Tsiyüan (de), 24. Tuamen., 341, 461. Tuguegaraoan., 29. Tulancingo (de), 308,434, 452, 458. Tullen., 254. Tunki (de), 293 s., 347. Tyrnavien., 367, 424. U TJbanghi-Chari (de), 459, 478. Umtata (de), 311, 327, 456. Ungheria, 40. U olio, 358. Urbis, 18, 420. Uruguai, 141. Urundi (de), 56, 455. Uscimóv., 213. Utinen., 289. Uxentin., 450, 454. V Vaccarien., 453. Valachia, 422. Valentina in Brasilia, 453. Valentina in Venezuela, 434, 458. Valentinen., 370, 395 s. Valleguidonen., 454. Vallisoletan,, 292. Valtice, 367. Vaivén., 215,400,453,456. Van Bureu, 389. Varadini maioris, 424. Varsavien., 240 s., 258. Veliternen., 434, 458. Venetiarum, 279, 449. Index Ventimilien., 14. Verulan., 482. Vicentin., 215, 289. Victorien., 458, 473. Victorien, in ins. Vancouver, 32, 451, 455. Vigilien., 493. V i g i e v a n e n . , 292, 341, 457. Ville-en-Sallaz, 231. Vilnen., 404. Villanová, 39. Vindobonen., 26,366,424. Viterbien., 480, 482. Virodunen., 400. Vitoraz, 367. Vivarien., 32,40,308,451, 456. Vladislavien., 252. Vizagapatamen., 467. Vrhbosnen., 320. nominum dioecesium, vicariatuum, W Weihweifu (de), 23. Wenhsien. (de), 24. Westmonasterien., 238, 449, 479. Widdifield, 473. Winnipegen., 272. Wistiwasing fi,., 473. Wratislavien., 258. Wuchih (de), 24. Wuhu (de), 293 s., 453. Wuyuan., 294. Y Yachow (de), 453. Yangwu (de), 24. Yenchowfu (de), 56, 454. Yenki (de), 346, 419, 456. 537 etc. Yüanwu (de), 24. Yucheng, 427. Yokomaën., 459, 478. Yukoñen. et Principis Ruperti, 479. Yungcheng, 427. Z Zachuen. Chaldaeorum, 48, 456. Zagrabien., 223, 256, 462, 500. Zenra Hokudo, 329. Zenra Nando (de), 329, 417 s. Zenshuen. seuChonjuen., 329 s., 347. Zerten., 308, 402, 456 s. Zimigui, 29. TU. - INDEX NOMINUM RELIGIONUM C Canonichesse Regolari di S. Agostino, 61. Compagnia delle Suore del Sacro Cuore, 491. Congregatio Clericorum excalceatorum S s m a e Crucis et Passionis D. N. Iesu Christi, 221, 402, 460, 479 s., 489.. — C l e r i c o r u m Regularium a Matre Dèi, 318. — C l e r i c o r u m Regularium S. Pauli, Barnabitarum, 38. — Cordis Immaculati Mariae (Scheut), 347. — Filiorum S. Cordis Iesu, 358, 435. — Iesu et Mariae (Eudistarum), 60. — Missionariorum deMariannhill, 311, 327,332. — Missionariorum filiorum Immaculati Cordis B. M. V., 61, 264, 347. — Missionis, 37, 57, 358, 400, 435, 468, 477, 479, 490 s. — Oblatorum S. Ioseph ( Astae Pompe j ae), (Giu seppini d'Asti), 287. — Ottiliensis O. S. B., 346, 419. — S. Spiritus, 57, 346, 478. — Sanctissimi Redemptoris, 64, 355. —• Canonicorum Regularium Lateranensium Austriaca, 26 s. — Oblatorum B. M. V. Immaculatae, 60, 312 ss., 334, 347, 355, 402. — Oblatorum Beatae Mariae Virginis, 489. Congregazione dei Fratelli di Carità di Gand, 61. — delle Figlie della Croce, 318. — delle Figlie della Croce, dette Suore di Sant'Andrea, 491. — delle Figlie della Santa Vergine della « R e traite» di Vannes, 370. — delle « Gardiennes Adoratrices de l'Eucharistie » di Orléans, 61. — delle Oblate dell'Assunzione (Parigi), 39. — delle Piccole Suore dei Poveri, 370. 538 Index — delle Religiose Domenicane del Sacro Cuore di Gesù (Catania), 407. — delle Suore di S. Giuseppe, 490. — delle Suore di S. Giuseppe di Annecy, 288. — delle Suore Terziarie Domenicane di Sèvres (Amillis), 407. — di Nostra Signora di M^atréal, 39. — Servarum Mariae V. Immaculatae, 348. F Figlie dei Ssmi Cuori di Gesù e Maria (Istituto Ra vasco) di Genova/, 492. I Istituto Angeli Custodi, 287. — dei Fratelli della Sacra Famiglia di Belley, 39. — della B e a t a Vergine Maria (Loreto Nuns) di Rathfarham (Dublino), 39. — delle Ancelle del Sacro Cuore, 355. — delle Figlie di Maria Ausiliatrice, 38, 354. — delle Figlie di N. S. della Misericordia, 37, 318. — delle Oblate dello Spirito Santo (dette Suore di S. Zita), 38. — delle Piccole Suore dei Malati di M a u r i a c (Saint Flour), 39. — delle Religiose dell'Adorazione Riparatrice (Parigi), 319. nominum religionum — delle Scuole Cristiane della Misericordia, 259. — delle Serve di Maria, 354. — delle Suore Adoratrici del Ssmo Sacramento di Buenos Aires, 39. — delle Suore Ausiliatrici delle Anime del Purgatorio, 38. — delle Suore Benedettine della Divina Provvidenza di Voghera, 60. — delle Suore Carmelitane della Carità, 38. — delle Suore Crocifìsse Adoratrici del S s m o Sacramento, 38. — delle Suore dei Sacri Cuori di Gesù e di Maria (Paramé), 319. — delle Suore del Divino Amore, 319. — delle Suore del Divino Salvatore (Roma), 492. — delle Suore della Bea ta Bartolomea Capital o , 60, 278. — delle Suore della Beata Marianna di Gesù, 490. — delle Suore della Carità dell'Ospedale Generale di Montréal, 39. — delle Suore della Provvidenza di Gorizia, 288. — delle Suore della Provvidenza di P o r t i e u x (saint-Dié), 222. — delle Suore della Sacra Famiglia, 287. — delle Suore della Sacra Famiglia di Nazaret, 490. — delle Suore della Santissima A d d o l o r a t a (Roma), 319. — delle Suore del Preziosissimo Sangue (Cincinnati), 492. — delle Suore del Terz'Ordine di S, Teresa di Gesù, 490. — delle Suore del Terzi'Ordine di S. Francesco dell'immacolata Concezione della Beata Maria Vergine (Clinton, Iowa), 406. — delle Suore di Gesù Nazzareno, 38. — delle Suore di Nostra Signora della Carità del Buon Pastore di Angers, 492. — delle Suore di Nostra Signora della Carità del Rifugio (Caen), 40. — delle Suore di Nostra Signora di Namur, 40. —ideile Suore di S. Andrea (Tournai), 39. — delle Suore di S. Carlo (Lione), 222. — delle Suore, di S. Cristiana (Metz), 222. — delle Suore di S. Giuseppe de Cluny, 287. — delle Suore di S. Giuseppe dell'Apparizione, 490. — delle Suore di Santa Maria Vergine (S. Ippolito), 288. — delle Suore di Santa Marta (Périgueux), 319. — delle Suore di S. Tommaso di Villanova, 39. — delle Suore Marcelline di Milano, 492. — delle Suore Missionarie del Sacro Cuore di Gesù, 221, 442. — delle Suore Orsoline di S. Carlo, Milano, 492. — delle Suore Orsoline di Gesù di Chavagnes-enPaillers (Vendée - Lu çon), 492. Index - - d e l l e .Suore per l'assistenza agli infermi, 490. — delle Suore Sacramentine di Maria Ausiliatrice, 40. :— delle Suore Scolari di S. Francesco (Milwaukee), 60. — di Nostra Signora della M e r c e d e (Aix-enProvence), 407. Institutum Fratrum instructionis christianae a S. Gabriele, 60. — F r a t r u m scholarum christianarum, 38, 216 s., 247. — Missionum a Consolata, 311, 360. — Pontificium a Ss. Apo stolis Petro et Paulo et a Ss. Ambrosio et Carolo pro missionibus ad exteras gentes, 23, 365, 402, 415. — Sororum a S. Ioseph de Cluny, 483. M Missionarii Africae, 56, 296 ss., 347, 401, 479. — a Spiritu Sancto (Messico), 319. — Sacratissimi Cordis Iesu de Issoudun, 331, 478 s. Monache del SSKLO Sa- cramento, Hai (Malines), Aix, Marsiglia, e Jonkers (Newark), 222. O Ordo Carmelitarum discalceatorum (Sorores), 233. nominum religionum 539 rum ab Assumptione, — Canonicorum Regula288, 402. rium a Somascha, 268. — Cisterciensis, 266. Piccole Suore del Sacro — Cisterciensis CongreCuore di Gesù per gli gationis Casamarieninfermi poveri, 490. sis, 339. Presbyteri Missionarii — Cisterciensium ReforSocietatis Mariae, 331. matorum, 395. — Fratrum Carmelitarum discalceatorum, R 59, 347, 490. — Fratrum Eremitarum Religiose della Presendiscalceatorum S. Autazione di Maria di gustini, 490. B o u r g - Saint - Andéol (Viviers), 40. — Fratrum Eremitarum S. Augustini, 64, 400. — Fratrum Minorum, 22, 57, 60, 215, 287 s., 318, S 346, 402, 423, 435, 442, 462, 486. Società delle Figlie del — Fratrum Minorum CaCuore di Maria (Paripuccinorujm., 64, 311, gi), 492. 319, 361, 363, 401, 450, — dei Poveri Fratelli di 478 s. S. Francesco Serafico —Fratrum Minorum (Aachen- Aquisgrana), Conventualium, 401, 406. 423. Societas de Maryknóll — Fratrum Praedicatopro missionibus exterum, 37, 57, 60, 63 s. ris, 401 s. 230, 263, 287, 311, 423. — Divini Salvatoris, 35. — Praemonstraten., 288, — Iesu, 37, 56 s., 221,280, 295, 402. 287s., 314, 317, 347, — Recollectorum S. Au355, 403, 424, 430, 461, gustini, 346 s., 426. 478. — S. Crucis, 478. — Lugdunensis pro mis— S. Augustini ab Assionibus ad Afros, 402, sumptione, 427. 466. — Sancti Benedicti, 60, — Mariae, 331, 402. 370, 469. — Parisiensis missionum ad exteras gentes, 57, 329, 418, 478. —'Presbyterorum a SanP cto Sulpitio, 269. Pia Societas Missionario- — pro missionibus exteris Provinciae Queberiorum a S. Carolo pro censis, 402, 464. Italis emigratis (Sca— S. Columbani pro mislabriniani), 303 sionibus apud Sinen— S o c i e t a s Missionum ses, 346, 417 s. (Pallottini), 57. — Societas Presbytero- — S. Francisci Salesii Index (vulgo Salesiani), 38, 434. — Verbi Divini, 23 s., 56, 265, 346, 478 s. Sorores Nostrae Dominae (B. Iulia Billiart), 315. Suore Crocifisse Adoratrici del Ssmo Sacramento, 37. — Bernardine d'Esquermes di Ollignies (Tournai), 222. — della Carità di S. Paolo, di Selly Park (Birmingban). — della Passione di N. S. G. C , 287. — della Provvidenza « ad Nemus » (Indianapolis), 222. — dell'Ospedale de la Flèche, 490. nominum religionum — del Sacro Cuore di Ragusa (Siracusa), 222. — delTerz'Ordine di San Domenico (Congregazione di S. Caterina da Siena), in Portogallo, 61. — del Terz'Ordine di San Francesco di Maria Immacolata ( C h i c a g o ) , 407. — del Terz'Ordine di San Francesco di Oldenburg (Indianapolis), 222. — di Carità di Bourges, 222. —'di Carità di Nostra Signora del Buono e Perpetuo Soccorso, 406. —di Gesù N a z a r e n o , 490. — d i Nostra Signora del C a l v a r i o di Gramat (Cahors), 222. — di S. Giuseppe di Orange (Los Angeles), 61. — di S. Paolo (Chartres), 407. — Domenicane di S. Sisto Vecchio (Roma), 61. — « Marianitas » di Lima, 61. — Francescane Alcantarine (Roma), 492. T Tertius Ordo S. Dominici pro educanda iuventute, 229. — Ordo Regularis Sancti Francisci (Graymoor, New-York), 288. IV INDEX RERUM ANALYTICUS A Abbatia : Solesmensis ; B. P. gratulatur de celebratione centenaria erectionis Congregationis Gallicae O. S. B., 469. Casamariensis a B. P. commemoratur, 310. Absolutio ab excommunicatione, de qua in can. 2388 § .1; quomodo S. Paenitentiariae Apostolicae habenda sit reservata, 283. Abusus in novis cultus seu devotionis formis tollendi sunt. Vide Decretum S. Officii, "304. Academiae Pontificiae Nobilium Ecclesiasticorum Protector constituitur Cardinalis a Secretis Status pro tempore, 382. Actio catholica : — participantes A. C. B. P. appellat contra mala societatis, 7, et contra communismum, 99. — et Opera pontificia propagationis Fidei, 144. — ut in Mexici Civitatibus recte instituatur et propagetur B. P. per Litteras Encyclicas urget, 189. Administrationes Apostolicae : — creatae ad nutum S. Sedis ex territorio tum Rosnaviensis tum Cassoviensis dioecesis, 367. — Tyrnaviensis ad nutum S. Sedis permane367. — quae ex parte oecoslovaca dioecesis Satmariensis, uti nunc est permanebit, 367. Archidioeceses : — quarum fines immutantur. Vide Fines. — dismembratae. Vide Dioeceses. — ad Metropolitanae gradum evectae. Vide Ecclesia. A Sabaudia (Ven.) Maria Christina. Decretum de virtutibus, 349. Athenaeum Lateranense. B. P. novas Aedes Ath. praesens benedicendo lustravit, 489. Aula Pontificia. Vide Personae. at, Basilicae minores declarantur Templa: B.M.V, de Ceignac, 25; B. M. V. de Klosterneuburg, 26; Ss. Syri et Materni in civitate Desio, 52; Monasterii B. Mariae de Sittico, 266; S. Nicolai in urbe Bonaerensi, 299; Ssmi D. N. Iesu C. Crucifixi « d e Buga » dioecesis Caliensis, 428 ; a N. Domina in Monasterio de Aiguebelle, dioecesis Valentinensis, 395; S. Ioseph in civitate Gratianopolitana, 396. Bisleti Card. Caietanus. B. P. ei gratulatur ob XXV annum a Romana Purpura suscepta, 12; defunctus a B. P. commemoratur, 381, 382. Bobola (B.) Andreas. Decretum de miraculis, 347; Decretum de « T u t o » , 403. C Capellani Innocentiani Basilicae vaticanae novis statutis reguntur, 18. Cardinales creati, 449. Causae : — actae in Tribunali S. R. Rotae a 1936 recensentur : quae per definitivam sententiam, 234; quae transactae, vel aliter finitae 253. — civiles, personas Aulae Pontificiae respicientes, subiciuntur competentiae Commissionis Motu proprio diei 21 septembris anni 1932 institutae, 49. Ceriani P. Ioannes, B. P. ei gratulatur, IV exeunte saeculo ab obitu S. Hieronymi Aemiliani, Ordinis cl. reg. a Somasca conditoris, 26S. Clerici : — divinum officium coram Ssmo Sacramento recitantes. Vidé Indulgentiae. — ritus orientalis extra fines proprii patriarchatus peregrinantes, 342. 542 Index rerum Codex iuris canonici latinorum. Circa canones 1259, 1261, 1279, vide Decretum, 304; circa can. 1127, S. Officii responsa, 305; circa can. 2388 § 1 S. Paenitentiariae Apostolicae declaratio, 283. Collegium Pontificium romenorum in Urbe • erigitur, 420. Communismo (de) atheo. Litterae Encyclicae, 65. Communistarum errores iams Romani Pontifices reprobarunt, 66, 67; et nunc ipse B. P. eosdem exponit ac refellit, 68: Communistarum doctrina, 69; huius propagatio, 72; eiusque luctuosi fructus, 75. ^ B. P. paterno affectu complectitur Russiarum populos, 77; Opposita Ecclesiae catholicae doctrina, 77: Deus, supremum ens, 78; quid catholica fides et mentis ratio doceant de homine et familia, 78; de civili societate, 79; summa huius doctrinae sapientia et utilitas, 82, 84. His principiis Ecclesia fuit semper innixa ac per ea societatem renovavit, 84. Remedia contra dissolutionem e communismo ingruentem: Primum est vitam privatam et publicam ad Evangelii normas renovare, 86; praesertim per abalienationem animi a terrenis rebus, 87 et per virtutem caritatis, 89; simul ac per iustitiam commutativam, 91 et socialem.,92. Ad hoc necessarium est studium et propagationem doctrinae socialis catholicae Ecclesiae promovere, 93 ; fallacias communismi praecavere, 95; ac praecipue per orationem et poenitentiam in praesenti certamine divinam opem Ecclesiae impetrare, 96. B. P. ut mala communismi arceantur ministros salutis appellat ac monet atque in primis sacerdotes, 97; postea fideles in Actione catholica militantes, 99 ; dein consociationes auxiliarias, 100; sodalitates et operarios catholicos, 101; insuper ad concordiam hortatur omnes catholicae Ecclesiae filios, 101 et quotquot in Deum credunt ad praeliandum contra potestatem tenebrarum incitat, 102. Item eos qui Civitatibus praesunt monet ut auxilium Ecclesiae praestent contra atheorum commenta, 103 ; ut civibus vitae adiumenta parent et ut publicam civitatis administrationem prudentia ac sobrietate regant, 104 et Ecclesiam liberam esse sinant, 104. Demum B. P. omnes filios per communismum devios, ut Servatorem humani generis agnoscant, hortatur, 105 atque Actionem Ecclesiae, communistarum conatibus obsistentem, tutelae S. Ioseph committit, 106. — B. P. communismum ut primum, maximum et universale periculum denunciai, .141. analyticus Competentia in causis civilibus personas Aulae Pontificiae respicientibus, 49. Concilium provinciale Mechliniense, 302 ; plenarium quartum Ordinariorum tum Australiae tum Novae Zelandiae, 429. Confirmatio electionis Patriarchae Ciliciae Armenorum, 448. Congregationes religiosae indigenae. Vide Instructionem S. C. de Propaganda Fide, 275. Congregationis (S.) de Seminariis et Universitatibus studiorum B. P. munus Praefecti Sibi reservat, 381. Congressus eucharistici : — fideles in urbe Manila coadunatos B. P. alloquitur, 17 ; item fideles Lexovii congregatos, 325. — B. P. Legatos mittit: ad urbem Manilam, 54; ad urbem Assumptionem, 430. Vide Conventus. Consociationes Actionis catholicae auxiliares B. P. contra communismum appellat, 100, 198. Conventus internationalis primus in honorem Christi Regis, Posnaniae indictus, 335, 338. Vide Congressus, Concilium. Copello (Card.) Iacobus Aloisius. B. P. eum Legatum mittit ad Conventum eucharisticum nationalem Paraguariensem, 430. Cultus. De novis cultus seu devotionis formis non introducendis, deque in re abusibus tollendis. Vide Decretum S. Officii, ' 304. D Delegatio Apostolica : — Africae Orientalis Italicae constituitur, 394. — Aegypti, Arabiae, Erythreae et Aethiopiae, territoriis Erythreae et Aethiopiae (vulgo : Abissiniae) minuitur, 394. Devotio. De novis cultus seu devotionis formis non introducendis deque in re abusibus tollendis, Vide Decretum S. Officii, 304. Dies sacerdotalis, seu pium exercitium pro Ecclesiae sacerdotibus et levitis, indulgentiis ditatur, 285. Dioeceses : — noviter erectae : Liepaiensis, 384 ; Lansingensis, 389; Betsuadensis, 415; Cuttackensis, 467. — dismembratae : Lipensis, 261 ; Iarensis seu S. Elisabeth, 261; Lahorensis, 263; Rosnaviensis, 367; Cassoviensis, 367; Strigoniensis, 367; Agraensis, 383; Simlensis, 383; Rigensis, 384; Detroitensis, 389. — immediate Apostolicae Sedi subiiciuntur, Cassoviensis, Rosnaviensis, Scepusiensis, Neosoliensis, Nitriensis, Mukaèevensis, Presovensis, 367.. — quarum fines mutantur; Vide Fines. Index rerum analyticus Dioeceses : — Mukacevensis Ruthenorum extenditur, 368. Dominicus (Servus Dei) a Matre Dei. Decretum de virtutibus, 479. Dougherty (Card.) Dionysius. A .B. P. Legatus mittitur ad Congressum eucharisticum Manilae, 54. E Ecclesia : — metropolitana declaratur archidioecesis : Rigensis, 387; Detroitensis, 391. — suffraganea constituitur dioecesis Liepaiensis, 387. Vide Dioeceses; Vide Templum. Excommunicatio, de qua in can. 2388 § 1 absolvi potest exclusive a S. Paenitentiaria Apostolica, 283. Expositio vaticana : — catholicarum scriptionum a B. P. augurali sermone illustratur, 139. — Missionalium rerum anni M D C C C C X X V a B. P. in mentem revocatur, 414. — Christianae artis, quae in Missionum regionibus et in orientalis ritus Ecclesia colitur, anno M O M X L habenda, iussu B. P. excitabitur, 413. F Facultates circa Indulgentias, de quibus in Decreto « Consilium suum persequens ». Dubia solvuntur, 58. Fines immutantur inter Dioeceses Novae Segobiae et Tuguegaraoanam, 29; S. Iacobi de Chile et Vicariatum Apost, de Araucania, 30 ; Cracoviensem et Tarnoviensem, 3 1 ; Lublinensem et Siedlcensem, 213; Ratist>onensem et Augustanam Vindelicorum, 214 ; Auximanam et Aesinam, 271 ; Winnipegensem et S. Bonifacii, 272; Portalegrensem in Brasilia et S. Mariae, 307; Sancti Hippolyti et Budovicensem, 367; Viennensem et Brunensem, 367; Agraensem et Simlensem, 383 ; Nucerinam et Fulginatensem, 399; Sanctae Mariae Ormensis et Pembrokensem, 472. Funerandi ius, 474. G •Germania absens ab expositione vaticana catholicarum scriptionum, 139. — Litterae encyclicae de condicione Ecclesiae catholicae in Germania, 145. B. P. ad mentem revocat Conventionem sollemnem anni 1933 inter S. Sedem et Rempublicam Germanicam, 146; refellit errores in Germania serpentes contra veram fidem in Deum, 148 ; in Iesum Christum, 150; in Ecclesiam, 152; in Primatum Romani Pontificis, 155 ; et damnat tum locutiones quasdam errorem iii rebus fidei 543 generantes, 156 ; tum violationes officiorum sive ordinis moralis, sive iuris naturalis, quae iuxta fidem Ecclesiae a Deo promanant, 158, 159. B. P., iuvenes, 160; sacerdotes et religiosos, 162; fideles laicos, 164, omnesque Germaniae catholicos in periculo constitutos, 165; admonens hortatur. Granito Pignatelli di Belmonte Card. Ianuarius. B. P. ei gratulatur ob XXV annum a Romana Purpura suscepta, 11. H Hispania : Tristia quae in Hispania eveniunt B. P. commemorat, 6, 67, 74, 75 et pro Hispania B. P. se Deo offert, 8. Hlond Card. Augustus. B. P. ei gratulatur ac valde commendat studia primi internationalis Congressus in honorem Christi Regis, Posnaniae cogendi, 335; ipsumque ad eumdem Congressum Legatum suum mittit, 338. I Indulgentiae concessae : — peregrinationibus ad S. Domum Lauretanam, 50. — Apostolicae et Plenaria « in articulo mortis », de quibus in Decreto diei 20 martii a. .1933 dato, tribui nequeunt nisi post obtentam approbationem ad excipiendas sacramentales Confessiones, 58. — pro recitatione divini officii coram Ssíño Sacramento extenduntur ad omnes clericos, novitios et studentes Institutorum religiosorum, 284. — pio exercitio, quod diem sacerdotalem vocant, 285. Instructio — de Congregationibus religiosis indigenis condendis, 275. — de coordinatione Piae unionis Cleri pro Missionibus cum operibus missionalibus, 476. Introductio Causae Serv. Dei : Fr. Muciani Mariae, 216; Raphaelis Captier, Aloisii Ferdinandi Bourard, Eugenii Delhorme, Henrici Cotrault, Gabrielis Chatagneret, Ludovici Gauquelin, Francisci Voland, Amati Gros, Antonii Marce, Theodori Cathala, Francisci Dintroz, Iosephi Cheminai, Germani Petit, 229 ; Petri Olivaint, Leonis Ducoudray, Alexii Ciere, Ioannis Caubert, Anatolii de Bengy, 280; Vitalis Iustini Grandin, 312; Adulfi Petit, 314. Ioseph (Sanctus). Patronus a B. P. appellatur contra atheorum communistarum conatus, 106. Iurispatronatus : Responsum S. C. Concilii, 272. 544 Index rerum Ius : • — praecedentiae: Resolutio S. C. Concilii,33. — funerandi: Resolutio S. C. Concilii, 474. J Javouhey {Yen.) Anna virtutibus, 483. Maria. Decretum de Lauri Gard, Laurentius: appetente L natali sacerdotii, B. P. ei gratulatur, 300. Legati Summi Pontificis, 54, 338, 430, 432. Libri proscripti: L.Laberthonnière, 13; C.Cogni, 306; Burghard Assmus, 398; Ernst Bergmann, 471 ; Petrus Martinetti, 471. M Mariani Card. Dominicus. B. P. ei gratulatur, dena lustra sacerdotii espienti, 28. Matrimonium : — contractum a duobus acatholicis dubie baptizatis ; utrum solvi possit per Privilegium Paulinum vi can. 1127, 305. — contractum inter partem non baptizatam et partem acatholicam dubie baptizatam : utrum Ordinarii possint permittere alterutri parti conversae vi can. 1127 usum Privilegii Paulini, 305. Metropolitanae Ecclesiae. Vide Ecclesia. Mexici Civitates : — religiosa persecutione afflictae, 67, 74, 75. — Litterae encyclicae de rei catholicae in Mexico condicione, 189. B. P., dum persecutio fervet cum animarum periculo, Episcopos admonet ad procurandam sacerdotum sanctitatem et rectam institutionem laicorum ut adiutores Hierarchiae in apostolatu evadant, 190. B. P. in primis gratulatur de adiumentis praestitis ut ecclesiasticae vocationes rite foveantur, 190; et praesertim clericis et sacerdotibus commendat studium et curam Actionis catholicae, 191; cuius apostolatus proficisci debet e spiritu et imitatione Christi, 191. Normae ad dirimendas in re sociali quaestiones, 193; officia Actionis catholicae erga opifices, 193 ; erga « campesinos », erga Mexicanos demigratos; erga scholarum alumnos, 194; erga pueros, 195. Normae quaedam in tuendis propriis iuribus ac natione servanda quum nativae libertates ordinis religiosi civilisque impugnentur, 196. Institutiones auxiliares Actionis catholicae, 198. analyticus B. P., Mexici filios ad unitatem, ad caritatem, ad pacem in apostolatu catholicae Actionis adhortans, N. Dominam « de Guadalupe » invocat, Mexici Patronam, 199. Missa votiva D. N. Iesu C , Summi et Aeterni Sacerdotis, quomodo et quando celebrari potest, 35. Missio : — sui iuris « de Ilan » deinceps « de Kiamusze » appellabitur, 309. — sui iuris « de Bezwada » in dioecesim erigitur, 415. — sui iuris de Cuttack in dioecesim Cuttachensem erigitur, 467. Monitum, de clericis orientalibus peregrinant e s , 342. Normae : in tuendis propriis iuribus ac in natione servanda, cum nativae libertates ordinis religiosi civilisque impugnentur, a B. P. in Litteris encyclicis dantur, 196. .— quoad clericos ritus orientalis extra fines proprii patriarchatus peregrinantes, 342. Vide Regulae, Instructio, Monitum. Novitii Institutorum religiosorum coram Sanctissimo Sacramento divinum officium recitantes. Vide Indulgentiae. O O'Connel Card. Gulielmus. B. P. ei gratulatur ob X X V annum a Romana Purpura suscepta, 10. Officium divinum. Vide Indulgentiae. > Opera Pontificia Propagationis Fidei : B. P. commendat, 144. — de eorum coordinatione cum Pia Unione Cleri pro missionibus, 476. Orientalis ritus, clerici extra fines proprii patriarchatus peregrinantes, 342 ; ritus byzantini fideles paroeciarum in Öecoslovacae dicione uni dioecesi Mukaêevensi subduntur, 368. P Pacelli Card. Eugenius. — B. P. eum Legatum mittit ad novum templum dicandum S. Theresiae a Iesu Infante, Lexovii erectum, 432. — B. P. ei nuntiat Sibi 'reservasse munus Praefecti S. C. de Seminariis et Universitatibus studiorum, 381. — B. P. eum constituit Protectorem Academiae Pontificiae Nobilium Ecclesiasticorum ut Cardinalem a Secretis Status pro tempore, 382. Pallii postulatio, 459, 461. Index rerum Paroeciae >et filiales byzantini ritus in Cecoslovacae dicione positae omnes dioecesi Mukacevensi Ruthenorum adiunguntur, 368. Peregrinationes ad S. Domum Lauretanam privilegiis indulgentiisque ditantur, 50. Peroratio causae Servi Dei Ioannis. Baptistae a sancto Michaele Archangelo, 460. Personae Aulae Pontificiae in causis civilibus subiiciuntur competentiae Commissionis Motu proprio diei 21 septembris 1932 institutae, 49, Postulatio Palliorum. Vide Pallii. Praecedentiae ius. Vide Ius. Praefecti munus S. Congr. de Seminariis et Universitatibus studiorum B. P. Sibi reservat, 381. Praefecturae Apostolicae : — noviter erectae : de Sha-si, 21 ; de Sinsiang, 23; Mindorensis, 261; de Multan, 263; de Sining, 265; de Tunki, 293; de Lolo, 295; de Nzerekore, 296; Zenshuensis seu Chonjuensis, 329; de Makassar, 331; de Ipamu, 334; de Gondar, 357 ; de Tigrai, 357 ; de Dessiè, 357 ; de Neghelli, 365 ; Kwoshuensis seu Koan-Juensis, 41.7 ; de Lintung, 463; de Sokode, 465. — quarum fines immutantur : de Bobo-Dioulasso, 298; de Gibuti, 361. — in Vicariatum erectae: de^Bobo- Dioulasso, 298; de Umtata, 327; de Bulawayo, 332; de Gimma, antea de Kaffa nuncupata, 360; de Yenki, 419; de Chowtsun, antea de Changuen nuncupata, 462. — « de Chuchow » in posterum « de Lishui » appellabitur, 310. Privilegium Paulinum. Vide Matrimonium. Propagationis Fidei Opera pontificia B. P. commendat, 144. Proscriptio librorum. VMe Libri. Protector Academiae Pontificiae Nobilium Ecclesiasticorum constituitur Cardinalis a Secretis Status pro tempore, 382. Provinciae ecclesiasticae : — novae constituuntur: in Lettonia ex sede Rigensi metropolitana et ex sede Liepaiensi suffraganea, 387; Detroitensis cum suffraganeis Grandormensi, Marquettensi, et Lansingensi, 391. — dismembratae : Cincinnatensis, 391 ; Milwaukiensis, 391. R Razzismo. Liber G. Cogni a S. Officio damnatur, 306. Reassumptio Causae Canonizationis : B. Annae a S. Bartholomaeo, 233; B. Vincentiae Gerosa, 278. Regulae : — servandae in condendis Congregationibus 545 analyticus religiosis indigenis, 275. Vide : Normae, Instructio, Monitum. Religiosae indigenae in terris Missionum : Vide Instructionem S. C. de Propaganda Fide, 275. Ritus orientalis : — clerici extra fines proprii patriarcatus peregrinantes, 342. — paroeciae et filiales byzantini ritus in Cecoslovacae dicione positae omnes dioecesi Mukacevensi Ruthenorum adiunguntur, 368. * " Rosarium. Litterae encyclicae de sacro B. V. Mariae Rosario, 373. Pericula in religiosam civilemque societatem ingruentia, 374. Contra ea mala depi*ecatrix ac patrona nostra est B. V. Maria, per Mariale Rosarium invocata, 375. Formula haec aptiores divinioresque preces continet, cui accedit mysteriorum contemplatio, 376; exinde facilis omnibusque accommodata evadit, 376. Rosarium insuper viri sancti ut carissimum habuerunt et ut potentissima arma iugiter.contra omnia mala adhibuerunt, 377. Ipsa B. Virgo hanc orandi formulam etiam in Lapurdensi specu commendavit, 377. B. P. Ordinarios hortatur ad curandum ut proximo octobri mense ab omni, bus christifidelibus Rosarium recitetur, 377; atque haec orandi ratio in dies propagetur, 379. Rossi Card. Raphael Carolus. B. P. Piae Societatis Missionariorum S. Caroli merita commendat in L anno institutionis eiusdem . Russia : De persecutione religiosa, 67, 74, 75 ; Russiarum populos B. P. paterno affectu complectitur. 77. Absens ab expositione vaticana catholicarum scriptionum, 139. :; S Sabaudia (a) Maria Christina, Vide A Sabaudia. Saecularis memoria a B. P. revocatur : a conversione S. Pauli Apost, et ab obitu S. Silvestri Pp., 8; item ab obitu S. Hieronymi Aemiliani, 268. Salvator (B) ab Horta. Decretum de miraculis, 486. Savastano (Abbas) Angelus M. B. P. ei gratulatur IX exeunte saeculo ab exordio Congregationis Casamariensis ex Ordine Cisterciensi, 339. Schuster Card. Alfridus Ildefônsus. B. P. ei gratulatur de celebratione centenaria erectionis Congregationis Gallicae O. S. B. in Abbatia Solesmensi, 469. Societas (Pia) Missionariorum S. Caroli a B. P. dilaudatur, 303. 548 Index rerum Statuta generalia piae Unionis Cleri pro missionibus, 435. Studentes Institutorum religiosorum coram Ssmo Sacramento divinum officium recitantes. Vide Indulgentiae. T Templa Basilicae minores declarata : B. Mariae V. de Ceignac, 25; B. Mariae V. de Klosterneuburg, 26; Ss. Syri et Materni in civitate Desio, 52; B. Mariae de Sittico, 266; S. Nicolai in civitate Bonaerensi, 299 ; Ssmi Crucifixi « de Buga » dioecesis Caliensis, 428 ; N. Dominae de Aiguebelle, dioecesis Valentinensis, 395; S. Ioseph in civitate Gratianopolitana, 396. •U Unio (Pia) Cleri. pro missionibus : — eius Statuta recognita approbantur, 435. — eius coordinatio cum operibus missionalibus, 476. V Van Roey Card. Iosephus Ernestus. B. P. ei vota promit pro Concilio provinciale Mechliniense celebrando, 302. Verdier Card. Ioannes, appetente L natali sacerdotii, B, P. ei gratulatur, 269. QUAEDAM licae CORRIGENDA IU analyticus Vicariatus Apostolici: — quorum fines immutantur: de Bamako, 298; de Ouagadougou, 298; de Mogadiscio, 359 ; Africae inter populos Galla, deinceps « de Harar » nuncupandus, 362 ; de Kaifeng, 427; de Kweiteh, 427. — dismembrati : de Ichang, 21 ; de Weihweifu, 23 ; de Lanchow, 265 ; de Wuhu, 293 ; de Buta, 295 ; de Bamako, 296 ; de Taikou, 329 ; de Célebes, 331 ; de Koango, 334 ; de Kassai Superiore, 334 ; Abyssiniae, 357 ; de Taikou, 417; de Szepingkai, 463; Togonensis, 465. — noviter ereeti : de Bobo-Dioulasso, 298 ; de Umtata, 327; de Bulawayo, 332; de Gimma, 360; de Addis Abeba, 363; de Yenki, 419; de Kweiteh, 427; de Changuen, 462. — Oceaniae centralis deinceps «insularum Tonga » appellabitur, 308. — De Célebes, dismembratio, deinceps « de Manado » appellabitur, 331. — Abyssiniae supprimitur et ex illo novae Praefecturae eriguntur, 357. — Erythreae extenditur, 357. — De Gimma, ex Praefectura di Kaffa constitutus, limitibus definitur, 360. — Africae inter populos Galla, deinceps « de Harar » nuncupabitur, 362. Votum. Circa votum emissum a Clero civitatis Sanctae Fidei de Bogota S. C. Concilii ad dubium respondit, 343-. VOL. X X I X ( 1 9 3 7 ) COMMENTARII Sedis. Pag. » » 37, linea 23; loco Nelopoli, lege: Nilopoli. 77, 139, » 29; » » 3; p » sr universum, lege: per universas. catholicorum, lege: catholicarum. » 406, » ultima; loco Aachem, lege: Aachen. » 456, » prima; » Sumonensem, lege: Sulmonensem. Acta Aposto- VIGESIMUM NONUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS ABSOLVITUR DIE X X X I DECEMBRIS M D C C C C X X X V I I TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS Anno .I-X Città del Vaticano, mercoledì 16 giugno 1987 Num, 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO D E L L A CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO XI - Anno XVI N. LVIII. - Ordinanza del Governatore dello Stato relativa alla fabbricazione ed emissione di monete. 16 giugno 1937 I L GOVERNTATOEE D E L L O S T A T O Visto l'art. 5 della legge fondamentale dello Stato, 7 giugno 1929, n. I; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I ; Vista la convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano ed il Begno d'Italia, firmata il 2 agosto 1930-, Visto il regolamento per l'esecuzione della legge monetaria 31 dicembre .1930, n. X X I , approvato con il decreto 15 luglio 1931, n. X X I I ; Vista la legge 14 dicembre 1931, n. X X I V , cbe autorizza la emissione di monete in esecuzione della convenzione monetaria italo-vaticana; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; ORDINA Art. l . - È autorizzata la fabbricazione e l'emissione di monete di argento, di nichelio e di rame per l'ammontare di ottocentomila lire, così ripartito: L. 200.000 in monete di argento da L. 10 —• ciascuna 5 400.000 di nichelio » 2 80.000 » 1 — 70.000 0,50 26.000 0,20 .12.800 » 0,10 8.1Ö0 di rame 0,05 3.100 » Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2. - Le monete di cui all'articolo precedente recheranno la data: 1936 e, per l'anno di Pontificato, la indicazione: X V . Art. 3 . - T u t t e le disposizioni di cui nel regolamento approvato con decreto 15. luglio 1931, n. X X I I , non contrarie a quelle della presente ordinanza, continueranno ad essere applicate e sono estese anche alla emissione 1936. A r t . 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato e nel Cortile di S. Damaso, ed entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. Città del Vaticano, li sedici giugno millenovecentotrentasette. IL 0. GOVERNATORE SERAFINI Anno IX Città del Vaticano, domenica 7 novembre 1937 Num. 2 E SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO XI - Anno XVI N. L I X . - Legge con cui si delega al Governatore dello Stato la potestà legislativa in materia monetaria. 7 novembre 1937 PIO PP. X I Di Nostro moto proprio e eerta scienza, eolla pienezza della Nostra sovrana autorità: Eitenuta l'opportunità di emanare nuove norme in materia monetaria in relazione alla Convenzione tra lo Stato della Città del Vaticano ed il S e g n o d'Italia, firmata il 2 agosto 1930; Deleghiamo al Governatore dello Stato la potestà di emanare norme legislative per tale materia. La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. Comandiamo che Voriginale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle Leggi dello Stato della Città del Vaticano, e ehe il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli A c t a Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, nel sette novembre novecentotrentasette, anno decimo sesto del Nostro PIUS PP. XI Pontificato. mille- Acta Apostolicae Sedis 6 - Supplemento N. LX. - Legge con cui Tengono apportate modificazioni alla legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI. IL GOVERNATORE DELLO STATO In virtù dei poteri a lui delegati con la legge 7 novembre 1937, n. L I X ; Visto l'art. 5 della legge 7 giugno 1929, n. I; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e il Regno d'Italia firmata il 2 agosto 1930; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; Ha emanato la seguente LEGGE 1. - La quantità d'oro fino contenuto nella lira oro di cui all'articolo 1 della legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I , è fissata in gr. 0,04677; 2. - Le caratteristiche delle monete d'oro da lire 100 di cui alla prima parte della tabella allegata alla legge monetaria 31 dicembre .1930, n. X X I , sono modificate come segue: Diametro: millimetri 20,7. Titolo Titolo legale: millesimi 900. Tolleranza in più o in meno: millesimi 1. Peso Peso legale: grammi 5,196.666. Tolleranza in più o in meno: millesimi 2. 3. - La i3resente legge entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Città del Vaticano, li sedici novembre millenoveeentotrentasette. IL GOVERNATORE C. SERAFINI