ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X X I - SERIES I I - VOL. V I R O M A E TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • X X X I X An. et yol. XXXI • " 28 Ianuarii 1939 (Ser. Il, v. VI) - Num. Í APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAEIUM OFFICIALE ACTA PH PP. H CONSTITUTIO APOSTOLICA .AYEIRENSIS DIOECESIS AVEIRENSIS, OLIM SUPPRESSA^ RESTITUITUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Omnium ecclesiarum inter sollicitudines non mediocri afficimur gaudio quotiens quaeque dioecesis, quam iustis de causis haec Apostolica Sedes olim abolere opportunum duxerit, mutatis atque faventibus rerum adiunctis/ in integrum restitui potest. Iamvero cum christifideles territorium incolentes illius quae fuerat dioecesis Aveirensis, quam ei. me. Clemens Quartus Decimus, Decessor Noster, Iosephi Primi Lusitanorum Regis Fidelissimi vota benigne excipiens, Apostolicis sub plumbo Litteris, die duodecima Aprilis mensis, anno millesimo septingentésimo septuagesimo quarto datis, erexerat et metropolitanae Ecclesiae Bracharensi suffraganeam constituerat, quam dein fel. rec. Leo Tertius Decimus, et ipse Antecessor Noster, per Apostolicas sub plumbo Litteras Gravissimum Christi, die tricésima mensis Septembris, anno millesimo octingentesimo octogesimo primo datas, abolevit, enixis precibus a Nobis expostulaverint, ut dioecesis illa in integrum restitueretur, Nos, perpen- 6 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale den tes quantum id fidei roborandae ac rei catholicae provehendae proficere valeat, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium S. Congregationi pro Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis praepositorum consulto, habitoque venerabilis Fratris Petri Ciriaci, Archiepiscopi titularis Tarsensis et Nuntii Apostolici in Lusitania, favorabili voto, oblatis Nobis precibus annuere censuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Aveirensem quam supra diximus ecclesiam iterum in dioecesim erigimus et constituimus. Veteres attamen dioecesis fines, ut nostrorum temporum adiunctis aptius respondere possint, paulo immutare statuimus. Restitutam itaque Cathedrali Ecclesiae Aveirensi omnes et singulas tribuimus ecclesiasticas paroecias in praesenti existentes in territoriis, vulgo concelhos, quae sequuntur, nempe: Águeda, Anadia, Aveiro, Ilhavo, OUveira de Bairro, Vagos, Albergaria-a-Velha, Estarreja, Murosa et Server do Votiga; paroecias ipsas proinde a dioecesibus Coninbricensi, Portugallensi et Visensi, ad quas modo pertinent, seiungimus ac separamus. Urbem vero Aveiro in sedem episcopalem restituimus; paroecialem autem ecclesiam titulo Dominae Nostrae de Gloria in cathedralem evehimus, eique et eiusdem dioecesis pro tempore Episcopis omnia tribuimus iura, honores, insignia ac privilegia, quibus ceterae per orbem cathedrales ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur. Restitutam autem hanc Aveirensem dioecesim suffraganeam constituimus, uti antea, metropolitanae Ecclesiae Bracharensi, eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Bracharensis iuri subiicimus. Quum vero cathedrale capitulum in praesenti constitui nequeat, et usquedum constituatur, indulgemus ut ad iuris tramitem pro canonicis dioecesani consultores interim eligantur. Volumus praeterea ut, cum primum fas erit, dioecesanum seminarium iuxta Codicis Iuris Canonici praescripta et normas a Sacra Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus traditas erigatur; interea vero iis, qui in sortem Domini vocati sint, iuxta quae eadem S. Congregatio ad rem decrevit, provideatur. Quod autem ad dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura, officia et alia huiusmodi spectat, serventur quae sacri canones ad rem praescribunt. Quod vero ad clerum peculiariter spectat, decernimus ut, simul ac hae Litterae Nostrae de praefatae dioecesis restitutione ad effectum deductae fuerint, eo ipso clerici, quos in territorio eiusdem dioecesis legitime exstare contigerit, eidem dioecesi adscripti censeantur. Mensam autem episco- Acta Pii Pp. XI 7 palem constituent pecuniae reditus, quam Commissio pro restituenda dioecesi donavit, nec non indultorum proventus, quae antiquam Cruciatae Bullam substituunt, curiae episcopalis taxae et emolumenta atque piorum fidelium oblationes. Denique usque dum de proprio Episcopo restituta dioecesis a Nobis provideatur, Nos venerabilem Fratrem Ioannem Evangelistam de Lima Vidal, Archiepiscopum titularem Oxyrynchitanum, eiusdem dioecesis Administratorem Apostolicum suprema Nostra auctoritate eligimus et constituimus, cum omnibus iuribus et facultatibus, quae Episcopis residentialibus competunt, nec non officiis et obligationibus, quibus Episcopi isti adstringuntur. Ad quae omnia, uti supra disposita et constituta, exsecutioni mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem' Petrum Ciriaci, Nostrum Nuntium in Lusitana Republica, delegamus eique facultates tribuimus necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia/ ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Statuimus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque quibuslibet, etiam speciali mentione dignis. Nemini autem hanc paginam restitutionis, erectionis, constitutionis, dismembrationis, concessionis, statuti, electionis, derogationis, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpse- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 rit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum ex Arce Gandulphi, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, die quarta et vicesima mensis Augusti, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. V Fr. TH PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Fr. RAPHAËL C. Card. ROSSI Cancellarius 8. R. E. S. C. Consistorialis a Secretis . , .... - , ; Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Ludövicus Kaas, Proton. Apost. Loco © Plumbi ' Reg. in Oanc. Ap., Vol. LX, n. 26 - D. Francini. LITTERAE APOSTOLICAE • , • • I •• BASILICAE MINORIS DIGNITATE AC TITULO AUGETUR CATHEDRALE TEMPLUM DIOECESIS ALBAE REGALENSIS. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Albae Regalensis Episcopus refert ad Nos hodiernum dioecesis suae templum cathedrale loco vetustioris sacrae Aedis erectum fuisse, quae iam proxima exstiterat, quamque Turci diruerant ac vastaverant. Fertur vero idem primum antiquiusque templum exstruetum fuisse temporibus Sancti Stephani Hungariae Regis, quem sollemnitatibus iubilaei clerus populusque Hungarici hoc anno devote feliciterque celebrarunt. Recentior autem ecclesia, quae, uti diximus, et cathedralis est Albae Regalensis dioecesis, tum amplitudine sua tum artis operibus insignibus conspicua est, copiosa sacra supellectili exornatur et apto ac sat frequenti ditatur clero, qui sacras functiones sacro in loco peragit, bonumque christifidelium spirituale fovendum sollerter curat. Haec animo repetentes, cum memoratus Episcopus Albae Regalensis, dioecesis sibi commissae cleri populique fidelis vota depromens, amplissimo quoque Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Strigoniensium Archiepiscopi atque Hungariae Primatis commendationis ofiîcio aucta, humillimis Nos iteraiisque supplicationibus deprecatus sit ut templum cathedrale praedictum ad titulum dignitatemque Basilicae minoris evehere dignemur, ad Sollemnium quae hoc anno celebrata Acta Pii Pp. XI 9 sunt memoriam' Quòque servandam, Nos optatis huiusmodi annuendum ultro libenterque censemus. Quae cum ita sint, audita etiam Sacra Rituum Congregatione, omnibus rei momentis/attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitùdine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in modum ecclesiam cathedralem dioecesis Albae Regalensis dignitate ac titulo Basilicae minoris, iuribus privilegiisque adiectis, praecedentia inter alias Cathedrales excepta, honestamus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec edicimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum : irritumque ex nunc" et''inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. ; ; : Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x x m. Maii an. MCMXXXviii, Pontificatus Nostri decimo septimo. * E. Card. PACELLI, a Secretis Status: II ' " ' ; ; TEMPLUM SUB S. BARTHOLOMAEI APOSTOLI TITULO IN LOCO « MEERSSEN », INTRA FINES DIOECESIS RUREMONDENSI DEO DICATUM, AD DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Uti ad Nos refert Venerabilis Frater hodiernus Ruremondensium Episcopus, intra dioecesis suae fines, in loco quem Meers s en nuncupant, conspicuum exstat templum paroeciale in honorem Sancti Bartholomaei Apostoli Deo dicatum, quod nuper cura parochi decani, subsidio Gubernii Hollandici atque eleemosynis christifidelium instauratum ampliatumque est. Idem templum iam saeculo decimo quinto exstructum èst loco antiquioris Sanctissimo Eucharistiae Sacramento ac Beatae Mariae Virgini inscripti, in quo fertur miraculum Eucharisticum tertio decimo saeculo habitum esse ita ut ex ipso tempore ob hanc praesertim causam continenti pietate ac devotione christifideles ex omnibus regionibus illuc confluxerint et confluant. Nil mirum proinde si eadem in sacra Aede, indulgentiis ditata Sanctissimi 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacramenti erecta etiam sit ac floreat Sodalitas; cuius cura peculiares Sacrae Functiones, frequenti populo ac devoto adstante, peraguntur. Nunc autem venerabilis Frater Ruremondenorum Episcopus ad incrementum quoque maius obtinendum pietatis et venerationis fidelium erga Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum, a Nobis suppliciter demisseque expostulat ut, votis etiam cleri populique Ruremondensis dioecesis obsecundantes, hodiernum templum, quod pulcritudine renidet dignamque omnium existimatione est ob structuram suam atque artis opera quibus exornatur, Basilicae minoris titulo ac dignitate honestare velimus. Placet proinde Nobis huiusmodi optatis concedere; ideoque, audita quoque Sacra Rituum Congregatione, praesentium Litterarum tenore, apostolica Nostra auctoritate, templum sub Sancti Bartholomaei Apostoli titulo, in loco Meerssen, dioecesis Ruremondensis intra fines Deo dicatum, Basilicae minoris dignitate ac titulo perpetuum in modum augemus, privilegiis adiectis quae de iure competunt. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xx m. Septembris, an. MCMXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. E. Card. PACELLI, a Secretis Status. III VENERABILIS DEI FAMULA FRANCISCA XAVERIA CABRINI, INSTITUTI MISSIONARIARUM A SACRO CORDE' IESU FUNDATRIX, BEATI RENUNTIATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Benignus Deus miseriis hominum sublevandis singulares aliquando suscitat Filii sui Redemptoris Nostri asseclas, qui ad bonum aliorum procurandum ea, quae onerosa esse et multum praebere laboris videantur, plena voluntate et sui ipsorum contemptu propter Christum Iesum operantur, ut coronam accipiant incorruptam : cum enim homines multi facile Acta Pii Pp. XI Ii sustineant consuetudinem maiorum, molestias ac labores innumerabiles ac prope infinitos propter pecuniarum vel honorum cupiditatem ac temporalem voluptatem et illi quidem, ut ait Apostolus, ut corruptibilem coronam accipiant (I Cor./ IX, 25), quanto magis veri Christi fideles eos ipsos labores sustinere ac molestias non modo exoptant sed volunt, ut supernae vocationis suae bravium assequantur, gaudentes in passionibus et exultantes in tribulationibus aliumque sapientes in stigmatibus propter Christum Iesum susceptis ad bonum proximorum provehendum! Quod sane praeterito saeculo quaedam nomine Francisca Xaveria Cabrini, itala virgo, mirabiliter assequi conata est. Eadem enim Francisca, Missionariarum Sacri Cordis Iesu Instituto condito, septem iam et sexaginta Domos religiosarum earumdem dum vivebat erexit, deque causa hac multa in Dei gloriam et proximi bonum est aggressa; gravissimas omne genus inter difficultates, quas animo laeto iugiter sustinuit; mundum propterea contempsit et asperam sibi elegit vitam laboribus plenam, quibus, nulla requie sibi imposita, continenter usque ad mortem alacriterque vacavit; tenui licet utens valetudine negotia explevit perardua, itinera longissima periculis referta perfecit, tamen in omnibus sive bonis sive malis plene in Domino confisa, prae oculis verba continenter habens : « Omnia possum in eo qui me confortât ». Dioecesis Laudensis intra fines in oppido a Sancto Angelo nuncupato orta, Famula Dei idibus iuliis, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo, a piis honestisque parentibus eadem die Sacro Baptismate abiuta est, eidemque nomina Maria, Francisca imposita sunt. Nomen autem Xaveria a Venerabili Dei Serva postea assumptum est ob magnam erga Sanctum Franciscum Xaverium devotionem suam, eiusdemque missionarium zelum admirata. A puerilibus ludis aliena ]3ueritiam pietate christianisque virtutibus ornata transegit; et tredecim annos nata virginitatis emisit votum, quod sex post annos in perpetuum iteravit. Prompta et vivido ingenio, publice docendi iure legitime sibi comparato, quamvis Deo inservire in aliqua iam constituta religiosa familia exoptaret, suo tamen parocho obediens, magisterium in oppido « Vidardo » fere biennium magna cum laude gessit; dein Cottonei sex per annos orphanotrophio non multo antea creato maxima prudentia «t caritate praefuit. Eodem in loco apud parvum populare Beatae Mariae Virginis Gratiarum Sanctuarium, Laudensis Episcopi consilium secuta, anno MDCCCLXXX die quarta decima mensis novembris prima iecit fundamenta Instituti, quod « Missionariarum a Sacro Corde Iesu » nuncupatum, die X I I m. martii, anno MDCCCLXXXVIII, Decreto laudis ab Epi- IS' . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scoporum et Regularium Sacra Congregatione honëstatum est; supremam vero a Sancta Sede approbationem anno MCMVII die x n m. iulii obtinuit. Instituti condendi exordia valde difficilia atque humillima fuere; tantisque in discriminibus Franciscae Xaveriae prudentia ac fortitudo enituerunt; omni quidem destituta ope, ipsa, in Divina Providentia tantum confìsa, se toto pectore dedit ad novam firmandam religiosarum familiam quam Regulis seu Constitutionibus, quae valde temporibus accommodatae videntur, munivit; quamque Apostolicae Sedis iussu uti moderatrix generalis usque ad mortem pro vide rexit. Nani in gravi hoc suo munere obeundo sorores vèrbo et exemplo'ad pietatem, ad doctrinam',vké sese iinpendendas et super impendendas, ad cuncta pro Iesu amore sustinenda adversa Dei Famula informavit ^suavitate tamen ac prudentia; atque adeo mirabiliter se aliquando' gessit, 'tit"peculiari Dei auxilio ac Spiritus lumine pollere visa sit; in omnibus autem negotiis erga Romanum Pontificem et Sanctam Sedem observantissima, continenterque ea, quae ab Ecclesia eiusdemque Praesulibus statuta essent tanquam tutissinias agendi regulas habuit; nil denique aliud sibi constanter proposuit, nisi operibus suis suarumque sororum gloriam Dei, omnia experta quae ad bonum aliorum et quidem Italicorum spectarent, quam maxime provehere. Tunc temporis enim miserabilior erat Italicorum, praesertim operariorum, condicio qui, patrii soli angustia et paupertate pressi, turmatim ad plura centena millia in longinquas regiones Americae potissimum, tum Septentrionalis cum Meridionalis, despectui ob paupertatem habiti, durisque addicti laboribus, spirituali auxilio plene destituti, commigrabant. Eorum miserata sortem, ut eos, qui sine templo, sine scholis, sine nosocomiis, sine spiritualibus sacri ministerii subsidiis; longe a patria degebant, adiuvaret, Summi Pontificis etiam voluntati obtemperans, illuc se contulit Dei Famula vero Christi missionario spiritu commota et non semel quidem, ita ut Oceanum Atlanticum vigintiquattuor vicibus transmeaverit totamque Americam per longitudinem, pericula spernens tenuique sui corporis valetudini non parcens, impigre peragraverit; ac merito propter facinora sua mater Italorum migrantiumappellata sit. At non modo apud populos transmarinos Americae tum Septentrionalis cum Meridionalis, sed etiam apud Europae gentes sive in Italia sive in Gallia, in Anglia quoque et in Hispania Venerabilis Serva Dei consueta alacritate suarum sororum domos instituit ut proximi bonum curaret pueliarumque institutionem christianam proveheret, spiritualem tamen uniuscuiusque utilitatem quam maxime per totum vitae suae curriculum iugiter prae oculis habens; ita ut nil modernis hisce Acta Pii Pp. XI 13 temporibus itemque sancti Evangelii praeceptis magis consentaneum quaiÈL/huiusmodi factorum genus cogitari possit. Ex quibus tani-magni momenti negotiis, qui sequerentur, labores angoresque etsi.,nullo tempore recusaret, prompta semper, ad agendum in nomine Domini atque auxilio Dei suffulta plus .viro- digna quam fragili foemina : moribus tamen plane mutabilibus continenter enituit; et simplicitatem cordis et magnam in Divina Providentia fid^uciam, indeflexam palam monstravit. Animo vero libenti atque hilari Dei Famula vitam etiam poenitentem .duxit: constat sane-eam parcissimam in edendo, ceteris rebus stricte necessariis ad vivendum contentam fuisse. Omnia verba sua, optata, cogitationes ad Deum dirigens, cum erga Sacratissimum Cor Iesu immenso amore flagraret, suas quoque socias sub nomine ac tutela Eius praecipua posuit; cultum vero Beatissimae Virginis Mariae, quam sub título Matris Gratiarum iam ab incunabulis Instituti sui Fundatricem nuncupaverat, inter eas usque ad mortem omni studio ac sollertia fovit. Cum denique omnium virtutum ornamento ac nativi etiam ingenii dotibus effulgeret, demisse semper de semetipsa sensit; plausus, honores, laudesque* fugiens, suaeque ideo humilitatis insignia sororibus exempla reliquit. Sancta v.erQ vita ac sollertissima iuncta est Dei Famula Ghicagiae mense decembri die vicesimo secundo, anno millesimo nongentesimo decimo, septimo dum eadem in urbe, licet fracta laboribus, in nosocomium amplificandum incumbebat; eiusdemque corpus antea ad lpçum « West Park », haud longe a Neo-Eboracensi civitate, paucis post diebus translatum fuit atque humatum in sacello pro defunctis sui Instituti sororibus; eademque dein in urbe Neo-Eboracensi postremis hisce annis repositum in adiecta Instituto « Mother Cabrini-High School » ecclesia, inibi nunc in pace Christi quiescit. Ab illo tempore christifideles ad Famulae Dei sepulcrum gratias a Deo per eius intercessionem adprecantes continenter confluunt, admirandas virtutes stupendaque recolentes gesta, quae Nostrorum etiam Decessorum rec. men. Leonis Pp. XIII, Pii Pp. X ac Benedicti Pp. XV, nec non plurimorum tum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium tum Episcoporum, itemque civilium sive in Italia sive in America magistratuum suffragiis testimoniisque praedicabantur. Nil propterea mirum si, inquisitionibus ordinariis tum in Chicagiensi tum in Laudensi dioecesi rite iam peractis, beatificationis Venerabilis Famulae Dei Franciscae Xaveriae Cabrini causa a Nobismetipsis digna habita fuerit, quae Sacrae Rituum Congregationi cognoscenda committeretur; ita ut anno millesimo nongentesimo tricesimo primo Nos ipsi die tricésima mensis martii manu propria Com- 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale missionem causae signaverimus; eademque, introducta cum fuerit, minoribus interea superatis iudiciis, adeo progressa deinceps fuerit, ut mox etiam super Venerabilis Servae virtutibus disceptari coeptum sit; Nosque, amplo decreto nono kalendas decembris anni millesimi nongentesimi tricesimi septimi edito, Venerabilis Dei Famulae Franciscae Xaveriae Cabrini virtutes heroicum attigisse fastigium declaraverimus. Agitata dein quaestione de duobus miraculis, quae in ea ipsa America, in qua ad animorum bonum atque ad Dei gloriam memorata Italorum emigrantium mater pluriimim sane adlaboravit, per eiusdem intercessionem a Deo patrata ferebantur, post duas Congregationes, antepraeparatoriam scilicet et praeparatoriam, nec non aliam generalem congregationem, quae coram Nobis die decima nona mensis iulii, hoc ipso anno habita est, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatis, die tricésima prima m. iulii anno volvente millesimo nongentesimo tricesimo octavo proposita miracula constare Nosmetipsi sancivimus, ulteriusque propterea in casu procedi posse. Cum igitur esset de virtutum heroicitate deque miraculis prolatum consilium, illud tantum supererai discutiendum num Venerabilis ipsa Dei Famula inter Beatos coelites tuto recensenda foret. Hoc dubium a Dilecto Filio Nostro Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Verde, Causae relatore, propositum est in Comitiis generalibus coram Nobis in Apostolico Palatio apud Castrum Gandulphi habitis die secunda mensis augusti anni vertentis, omnesque qui aderant, tam Cardinales quam Sacrorum Rituum Consultores, unanimi consensione affirmative responderunt. Nos autem in tanti momenti negotio Nostram aperire mentem distulimus, donec enixis precibus a Patre luminum subsidium posceremus. Quod cum impense fecissemus, tandem mensis augusti huiusmet anni die sexta, Transfigurationi dicata Domini Nostri Iesu Christi, qui cum sit « Candor lucis aeternae, speculum sine macula et imago bonitatis » (Sap., VII, 26) suam hanc formam in Venerabili Francisca Xaveria mire impressit, Eucharistico Sacro rite litato, adstantibus Dilectis Filiis Nostris Camillo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Laurenti rec. mem., qui tunc temporis Sacrorum Rituum Congregationi praepositus erat, atque Alexandro Cardinali Verde, Causae Ponente seu relatore, nec non dilectis filiis Alphonso Carinci, Congregationis Rituum Secretario, et Salvatore Natucci, Sanctae Fidei Promotore Generali, auctoritate Nostra apostolica ediximus tuto procedi posse ad sollemnem Dei Famulae Franciscae Xaveriae Cabrini beatificationem. Quae cum ita sint, universae Religiosae Familiae Missionariarum a Sacro Corde Iesu ab eadem fundatae vota implen- Acta Pii Pp. XI 15 tes-, praesentium Litterarum tenore atque Apostolica auctoritate Nostra, facultatem facimus ut Venerabilis Dei Famula Francisca Xaveria Cabrini, ipsius Instituti missionarii Fundatrix, Beatae nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus ac lipsana, seu reliquiae, non tamen sollemnibus in supplicationibus deferenda, publicae fidelium venerationi proponantur, atque imagines Eius radiis decorentur. Praeterea eadem Apostolica Nostra auctoritate concedimus ut de illa recitetur Officium et Missa celebretur singulis annis de Communi Virginum, cum lectionibus et orationibus propriis per Nos adprobatis, iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat concedimus in dioecesi Laudensi, ubi nata est Serva Dei, atque in Chicagiensi archidioecesi cum Chicagiae migraverit ad Dominum, et in Neo-Eboracensi, ubi corpus in pace quiescit; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus utitur Institutum Missionariarum a Sacro Corde Iesu, ab omnibus fidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et quod ad Missas attinet, ab omnibus presbyteris tam e saeculari quam e religioso clero ad ecclesias sive sacella, in quibus festum agatur, convenientibus. Demum facultatem impertimur ut sollemnia beatificationis Venerabilis Servae Dei Franciscae Xaveriae Cabrini supradictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum, servatis servandis, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut harum litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, in disceptationibus etiam iudicialibus eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce ostensio Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i n mensis novembris, anno MCMXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. E. Card. PACELLI, a Secretis Status. 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - i . i v VENERABILIS DEI FAMULA MARIA DOMINICA MAZZAREULO^ CONFUNDATRIX INSTITUTI FILIARUM MARIAE AUXILIATRICIS., BEATA ^RENUNTIATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Anno millesimo nongentesimo tricesimo quarto in Sanctorum numerum Nos ipsi sollemniter adscriptum ediximus Sanctum Ioannem Bosco, qui, Societatis a Sancto Francisco Salesio Fundator nec non Instituti Filiarum Beatae Mariae Auxiliatricis, ut hisce modernis temporibus ob inventuram, disciplinarum atque artium progressiones plus aequo elatas iuvenes puellaeque christianae sapientiae principia ne obliterarent et ab Ecclesia Dei ne abducerentur, incensa erga eos easque caritate et misericordia complexus, res, Deo iuvante, mirandas iisdem tutandis patravit operariosque idoneos efformavit multos nostraeque societati veluti in hereditatem reliquit, qui imbuti eius spiritu eumque vestigiis feliciter secuti in vinea Domini alacriter continenterque a dlaborárent. Ad suum autem pro sororibus puellisque Institutum sub invocatione Mariae Auxiliatricis constituendum ac propagändum Sanctus Ioannes praedictus adiutricem habuit validissimam Mariam Dominicam Mazzarello, quae sub sapienti sancti eiusdem magisterio, quamvis usque ad mortem magnis humilitatis sensibus quam maxime enituerit, oboedientia tamen coacta ipsius novae religiosae familiae ab incunabulis eiusdem regimen suscepit; tanto consilio, licet solum decem fere annorum spatio, tenuit; tantaque sollertia dilatavit, ut merito confundatricis titulo a Sacra Rituum Congregatione postea decorata fuerit. Dioecesis Aquensis apud montanum locum, quem « Mornese » nuncupant, Venerabilis Dei Serva nata est die nona mensis Maii, anno millesimo octingentesimo tricesimo septimo, a parentibus, honestis piisque ruriculis, ipsique, salutaribus eadem die Baptismatis aquis ablutae, nomina Maria Dominica imposita sunt. Ab ineunte aetate modestiam in ore, habitu, incessu, moribusque suis eximiam ostendit; amantissimis religiosorum parentum suorum curis respondens, quamvis vividum sortita ingenium vehementem immo naturam, ad praecepta docilis eorum et voluntati obsequens, ea ipsa etiam minus sibi acceptabilia, quae ei praescripta vel tantum suasa essent statim explebat. Progredientibus annis puritatis suae lilium integrum servare omni prorsus studio intendit pietatisque t 17 Acta Pii Pp. XI flores augere, ita ut, puellula adhuc, voto perpetuae castitatis se obstrinxerit, et ad cotidie Missam audiendam horis antelucanis rigidi etiam hiemis ad paroecialis ecclesiae ianuas nondum patentes algidum aerem, frigus, nivemque perferens diu exspectare ne timuerit; de sero autem cum ad ecclesiam accedere sibi non daretur, versus eam conversa e domo, fenestris apertis, preces effundens genibus flexis humi longas protraxerit moras. Postquam adulescentula ad Eucharisticas Dapes accessit, mox erga Iesum Christum amore ardenti flagrans, Sacram Synaxim cotidie assumebat. Interea abhorrens a vanitate foeminarum propria et a mundanis oblectamentis aliena, vel rem domesticam matre duce domi gerebat diligentia haud communi, vel in vineis familiaribus sub sollicita genitoris tutela sollertem agrorum laboribus operam libenter dabat. Sed cum quindecim annos nata gravi morbo correpta fuerit, agresti vita relicta, Famula Dei ad suendi artem perdiscendam se dedit, ut postea in aptam domum alias vici puellas congregaret, quas non modo artem memoratam doceret sed e periculis ereptas ad agnoscendum etiam et amandum Iesum traheret atque adduceret. Cum vero Piae Mariae Immaculatae Unioni nomen dederit, post aliquod tempus addita sibi socia ex eadem Unione, vitam fere religiosarum more aggredi coepit, ut puellas sibi creditas non modo rebus domesticis et arte suendi sed officiis quoque pietatis ac religionis facilius educaret. Sic provide tanquam e parvo semine -ex hoc genere vitae sensim sine sensu initia futuri Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis constitui videntur. Hac enim vivendi Mariae Dominicae eiusque sociarum ratione cognita, Sanctus Ioannes Bosco, qui tunc temporis, suadente quoque Pio Pp. IX Decessore Nostro, aliud suo pro pueris priori simile Institutum puellis instituendis destinatum consulto conceperat, ne sibi deessent aptae sive in ipso Instituto condendo sive in «odem moderando ac ministrando adiutrices, quandam vitae ducendae normam Servae Dei sociisque dedit; easque vero, felice inceptus quem optaverat exitu comperto, opportunis stabilibusque regulis munivit. At initia operis frugiferi difficultates omne genus gravarunt, sive quae ab hominibus procedebant immo a parentibus propinquisque novensilem religiosarum, sive quae a victu ceterisque vitae necessitatibus, ita ut Instituti praesertim exordio Famula Dei eiusque sociae paupertate vel potius egestate magna laboraverint, quamvis etiam tunc sanctum Ioannem Bosco imitata venerabilis ipsa spem suam pienissima fide in Deo conlocaret, ac propterea nihil eius animi tranquillitatem ac fiduciam turbare valeret. Familiae religiosae primis temporibus in oppido natali Servae Dei constitutae regimen Venerabilis Maria Dominica potestate antea tantum vicaria quasi ad tempus tenuit; sed duobus post ACTA, vol. V I , n. 1. — 2 8 - 1 - 9 3 9 . 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale annis ab Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis initio, scilicet anno millesimo octingentesimo septuagesimo quarto, Venerabilis ipsa unanimi sororum suffragio moderatrix generalis renuntiata est; apparuitque tunc quam profundae humilitatis spiritu Famula Dei imbuta esset : nonnisi enim vi oboedientiae ac verbis quoque suadentibus Sancti Ioannis Bosco, qui religiosarum capitulo intererat, adduci potuit ut ad Institutum regendum se se apponeret. Cum tamen oneri atque honori moderatricis novi Instituti prorsus imparem se existimaret, eius virtutes insignes, promptum ac nativum in rebus practicis gerendis ingenium, magna denique sua fiducia in Ioanne Bosco tanquam in sancto viro conlocata, ita ut ab illius voluntate nutuque iugiter docilis penderet illiusque spiritu caritatis ut imbuerentur sociae diligentissime curaret, omnium sororum alumnarumque eius existimationem et affectum Eidem conciliarunt. In perficiendo autem et ampliando Instituto, tum quidem vix inchoato, quamvis litterarum paene rudis, optima prudentiae, sollertiae ac sapientiae suae specimina dedit; semper tamen matrem sororibus se ostendens, occasione data, humilitate plenam. Nil mirum propterea si Filiarum Mariae Auxiliatricis Institutum, adhuc Maria Dominica vivente, mirabiliter propagatum fuerit; postea vero adprobatum et ab Apostolica Sede confirmatum per orbem fere totum vel in Missionum etiam locis inter infideles, visibili Dei auxilio, dilatatum sit; ita ut plura Filiarum Mariae Auxiliatricis millia nunc in emolumento animarum promovendo atque in christiana puellarum praesertim institutione procuranda, primam suam magistram ac moderatricem vestigiis fideliter secuta, fructuose laborent. Niceae Montis ferrati, cum eandem in urbem anno millesimo octingentesimo septuagesimo octavo princeps Instituti domus iam fuerit translata, gravi morbo correpta Dei Famula imminentis mortis nuntium laeta accepit, infirmi corporis dolores submisso patientique animo perferens ac dissolvi cupiens et esse cum Christo, Ecclesiae sacramentis iterum iterumque munita, Iesu, Mariae, Ioseph sanctissima nomina ore clamitans, placidissimo exitu supra quadragesimum quarto suae aetatis anno ad coelestis Sponsi nuptias die quartadecima mensis Maii, anno millesimo octingentesimo octogesimo primo convolavit. Iam multo ante ipsa mortem suam proximam praesentiebat; sed non inclementia tempestatis, non difficultates itinerum, non dolores corporis aut infirmitas valetudinis Venerabilem Dei Famulam detinere potuerant, quin dissitas quoque Instituti domos inviseret ad socias in bonum firmandas. Iugiter in omnibus vitam egerat in exemplum adducendam. Simplex in agendo, parca in sumendis cibis, impigra in explendis officiis, larga etsi paupérrima in donando, prudens ac fortis in sociis mo- Acta Pii Pp. XI 19 derandis quamvis in rebus Instituti Sancto Ioanni Bosco se totam committeret, in orando piissima, in innocentiae nitore ac virginitatis servando diligentissima. In Eucharistiam vividissima religione flagrabat quasi praesentem Iesum suis oculis videret, neque minore ardore Beatam Virginem sub titulo praecipue Auxiliatricis colebat. Aliquando etiam secretorum cordium ac spirituum discretione pollere visa est. Sanctitatis proinde fama, qua iam dum vitam mortalem agebat Venerabilis Dei Famula exornabatur, post eius obitum ac funus in dies vividior apud omnes facta est. Nil mirum proinde si ab anno millesimo nongentesimo decimo primo ad annum millesimum nongentesimum decimum septinum Ordinaria auctoritate processus de more facti sint, ac Nosmetipsi anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto manu propria die vicesima mensis Maii Introductionis Causae Commissionem signaverimus. Inquisitionibus igitur iudicialibus in Famulae Dei vitam resque gestas ad iuris normam expletis, ceterisque omnibus rite absolutis, Nos, cum mox etiam super Venerabilis Servae Dei virtutibus disceptari coeptum sit, decreto quinto nonas Maias anno millesimo nongentesimo trigesimo sexto edito, Venerabilis Dei Famulae Mariae Dominicae Mazzarello virtutes heroicum attigisse fastigium declaravimus. Postea quaestio suscepta est de duobus miraculis, quae, ipsa virgine intercedente, patrata a Deo ferebantur; Nosque, rebus omnibus iudicio severissimo ponderatis, cum eadem vera atque explorata fuerint renuntiata post duas Congregationes antepraeparatoriam nempe ac praeparatoriam, nec non aliam Generalem Congregationem, quae coram Nobis die decima mensis Maii anni huius habita est, per decretum septimo Kalendas Iunias vertentis anni editum de utroque miraculo constare ediximus, ulteriusque proinde in casu procedi posse. Illud igitur discutiendum supererai num Venerabilis Ancilla Dei inter Beatos coelites recensenda tuto foret. Hoc dubium propositum est a dilecto filio Nostro Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Verde, Causae Ponente seu Relatore in generali Sacrae Rituum Congregationis coetu coram Nobis habito die decima nona mensis Iulii, volventis anni, omnesque tum Cardinales Sacris tuendis Ritibus praepositi tum qui aderant Patres Consultores unanimi suffragio affirmative responderunt. Nos tamen in tanti momenti re Nostram aperire mentem distulimus precesque iterandas esse censuimus, ut ad sententiam in tam gravi negotio ferendam caeleste auxilium Nobis compararemus. Quod cum impense fecissemus, tandem die trigesima prima mensis Iulii nempe Dominica octava post Pentecosten, hoc ipso anno, Eucharistico Sacro rite litato, accitis adstantibusque Sanctae Romanae Ecclesiae Camillo Cardinali Laurenti rec. mem., tunc tem- 20 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale poris Sacrae Congregationis Rituum Praefecto, et Alexandro Cardinali Verde, Causae Relatore, nec non dilectis filiis Alphonso Carinci, enunciatae Congregationis a Secretis, et Salvatore Natucci, Generali Fidei Promotore, tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servae Dei Mariae Dominicae Mazzarello Beatificationem auctoritate Nostra pronuncia vimus. Quae cum ita sint tam Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis vota implentes quam Societatis a Sancto Francisco Salesio, praesentium Litterarum tenore, Apostolica Nostra auctoritate facultatem facimus ut Venerabilis Dei Famula Maria Dominica Mazzarello, Confundatrix Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis, BEATAE nomine in posterum nuncupetur, eiusdemque corpus ac lipsana seu reliquiae, quae tamen in sollemnibus supplicationibus non sunt deferenda, publicae fidelium venerationi proponantur; itemque permittimus ut eiusdem Servae Dei imagines radiis decorentur. Praeterea pari auctoritate Nostra concedimus ut de ea quotannis Officium recitetur de Communi Virginum cum lectionibus propriis per Nos adprobatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis per Nos pariter adprobatis celebretur, servatis rubricis; sed tamen in dioecesi Aquensi tantum cum in eiusdem finibus nata sit Serva Dei atque inibi ipsa migraverit ad Dominum; nec non in templis seu sacellis ubique terrarum sitis quae sive ad Institutum Filiarum Mariae Auxiliatricis sive ad Societatem a Sancto Francisco Salesio pertineant, ab omnibus fidelibus tam saecularibus quam religiosis, qui horas canonicas recitare teneantur; et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus ad templa seu sacella memorata, in quibus Beatae ipsius festum agatur, convenientibus. Denique largimur ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Mariae Dominicae Mazzarello, servandis servatis, supradictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitime auctoritate designandis, intra annum postquam eadem sollemnia in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis, ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque enunciate Congregationis sigillo munita, eadem prorsus fides etiam in disceptationibus iudicialibus adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce Litteris ostensis, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx m. Novembris, an. MCMXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. E. Card. PACELLI, a Secretis Status. Sacra Congregatio Consistorialis 21 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa XI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 21}. Decembris 19S8. — Cathedrali Ecclesiae Albae luliensi praefecit R. D. Aaron Márton, hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis. die 7 Ianuarii 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Dorylaënsi R. P. Laurentium Zeller, Abbatem Praesidem Congregationis Brasiliensis O. S. B. die 8 Ianuarii 1939. — Metropolitanae Ecclesiae Guatimalensi R. D. Marianum Rosse il, eiusdem Ecclesiae metropolitanae Vicarium Capitularem. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XI dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 13 Decembris 1938. — Cathedrali Ecclesiae Portaugustanae praefecit R. D. Thomam McCabe, dioecesis Lismorensis sacerdotem. — Cathedrali Ecclesiae Betsuadensi R. P. Dominicum Grassi, e Pontificio Instituto a Ss. Apostolis Petro et Paulo et a Ss. Ambrosio e Carolo pro missionibus ad exteras gentes. — Titulari episcopali Ecclesiae Beleciensi R. P. Ioannem Theodorum Suhr, O. S. B., quem constituit Vicarium Apostolicum Daniae. — Titulari episcopali Ecclesiae Irenopolitanae in Isauria R. P. Ioan- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nem Germanum Mousset, e Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de Taiku. — Titulari episcopali Ecclesiae Amathusiae in Cypro R. P. Patritium Cleary, e Societate Sancti Columbani, quem constituit Vicarium Apostolicum de Nancheng. die 14 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tymbriadensi R. P. Gualterium Fitzgerald, S. I., quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Raphaelis Crimont, Vicarii Apostolici de Alaska. die 15 Decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amorianae Exc. D. Hugonem MacSherry, hactenus Episcopum tit. Acilisenum et Vicarium Apostolicum Districtus Orientalis Promontorii Bonae Spei. die 5 Ianuarii 19S9. — Cathedrali Ecclesiae Kottarensi R. P. Rochum Agniswami, S. I. — Cathedrali Ecclesiae Chilawensi, noviter erectae, R. P. Aloisium Perera, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae. — Titulari episcopali Ecclesiae Pertensi R. D. Job Tchen, Congregationis Missionis, quem constituit Vicarium Apostolicum de Chengtingfu. die 7 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Paraetoniensi R, P. Franciscum Bruls, Societatis Mariae, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Guiot, Vicarii Apostolici Planorum Sancti Martini. II NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 18 Novembris 19S8. — R. P. Thomam a Marcellano, ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, Praefectum Apostolicum Solimôes Superioris. die 25 Novembris. — R. P. Leandrum Nieto Bolándier a Sancto Nicolao Tolentinate, ex Ordine Recollectorum Sancti Augustini, Praefectum Apostolicum de Palaioan. die 7 Ianuarii 1939. — R. P. Ambrosium Leblanc, O. F. M., Praefectum Apostolicum JJrawaënsem. — R. P. Patritium Usher, Societatis Sancti Columbani pro missionibus apud Sinenses, Praefectum Apostolicum de Bhamo. — R. P. Edmundum Wolf, e Societate pro missionibus ad Afros, Praefectum Apostolicum de Korhogo. Sacra Paenitentiaria Apostólica ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DECRETUM INDULGENTIA PLENARIA <( TOTIES QUOTIES » DIE II MENSIS NOVEMBRIS VEL DIE DOMINICA SUBSEQUENTI LUCRIFIERI POTEST. Summus Pontifex Pius X, per Decretum S. Congregationis S. Officii die XXV mensis Iunii a. MDCCCCXIV datum, omnibus christifidelibus, qui quamlibet ecclesiam aut quodlibet publicum oratorium (vel semipublicum pro legitime utentibus) die secunda mensis Novembris pie visitavissent, plenariam indulgentiam a toties quoties » suetis conditionibus lucrandam concessit, fidelibus defunctis solummodo applicandam. At identidem, decursu temporis, ad hoc Sacrum Tribunal supplicationes pervenerunt, quibus postulabatur ut eadem indulgentia die quoque dominica subsequenti lucrifieri posset; idque eo consilio ut ii etiam pretiosissima hac concessione frui possent, qui die Commemorationis omnium fidelium defunctorum id non peregerint. Quam ad rem SSmus D. N. Pius divina Providentia Pp. XI, in audientia die x mensis Decembris a. MDCCCCXXXVIII infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori concessa, statuere ac decernere dignatus est plenariam eiusmodi indulgentiam vel die II mensis Novembris, vel subsequenti die dominica lucrifieri posse, firmis manentibus ceteris conditionibus tum memorati Decreti S. Congregationis S. Officii, tum Decreti S. Paenitentiariae quoad plenariam indulgentiam « toties quoties » lucrandam. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione et contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Eomae, ex Aedibus S. Paenitentiariae Apostolicae, die 2 Ianuarii 1939. 1 2 L. Card. LAURI, Paenitentiarius Maior. L. © S. S. Luzio, Regens. 1 2 Acta Ap. Sedis, vol. VI, a. 1914, p. 378. Acta Ap. Sedis, vol. XXII, a. 1930, p. 363. 24 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis DE HILDESHEIM NULLITATIS MATRIMONII (KLEPSIG-SCHMIDT) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Aloysii Schmidt, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum* sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via delia Dataria, 94) die 25 Februarii 1939, hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Aloysio Schmidt, curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Albertus Canestri, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S . R . Rotae, die 22 Decembris 1938. T. Pendola, Notarius. Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Schmidt, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, .par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 25 Février 1939, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Louis Schmidt, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 25 Diarium Romanae Curiae DIARIUM R O M A N A E CURIAE Giovedì, 19 gennaio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Barone G a b r i e l e A p o r di A l t o r j a , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Regno d'Ungheria, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Sabato, 21 gennaio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. Filippo dei Marchesi S e r l u p i C r e s c e v i , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di San Marino, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 10 gennaio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi, hanno discusso sopra due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Giustino de Jacobis, Vescovo tit. di Nicopoli e primo Vicario Apostolico dell'Abissinia, della Congregazione della Missione di S. Vincenzo de' Paoli. Martedì, 24 gennaio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno dato il loro voto : 1) Sul Tuto per la beatificazione della Venerabile Serva di Dio Emilia di Vialar, fondatrice dell'Istituto delle Suore di S. Giuseppe dell'Appa rizione. 2) Su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione della Beata Gemma Galgani, Vergine di Lucca, che vengono proposti per la sua solenne canonizzazione. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 22 dicembre 1938. Il Revmo Padre Ginseppe Creusen, della Compagnia di Gesù, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant'Offizio. 7 gennaio 1939. L'Illmo e Revmo Monsig. Vittorio Bartoccetti e i Revmi Padre Ludovico Nolan, dell'Ordine dei Frati Predicatori, Padre Cosma Sartori, dell'Ordine dei Frati Minori, e Padre Antonio Constantin, dei Missionari d'Africa, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. 12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Massimo Massimi, Memoro della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 12 novembre 1938. Monsig. Filippo Pellegrini, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario. 18 » » Monsig. Biagio Martini, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario. 22 dicembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Pro tettore dell'Istituto delle Suore della Riparazione, Casa di Nazareth (Milano). 24 » » Monsig. Nicola Nacci, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario . Assistenti al Soglio Pontificio: 5 gennaio 1939. S. E. Revma Monsig. Natale Gabriele Moriondo, Vescovo di Caserta. 11 » » S. E. Revma Monsig. Luigi Paulini, Vescovo di Concordia. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 14 novembre 1938. Monsig. Gaspare Bentivegna, dell'archidiocesi di Monreale. » » » Monsig. Carlo Kolb, della diocesi di Strasburgo. Diarium Romanae Curiae 27 30 novembre 1938. Monsig. Giulio Czapik, dell'Amministrazione Apostolica di Debrecen. 14 dicembre » Monsig. Nicodemo Tarasiewicz, della diocesi di Pinsk. Prelati domestici di Sua Santità. 9 settembre 1938. Monsig. Michele Köszeghy, dell'archidiocesi di Golocsa. Monsig. Golomanno Gonczlik, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio L. Leininger, della diocesi di Columbus. 13 » Monsig. Edoardo Hettinger, della medesima diocesi. » » Monsig. Antonio Meneghetti, della diocesi di Treviso. 25 ottobre Monsig. Tommaso Grogan, della diocesi di Townsville. -6 novembre Monsig. Michele W. Lyons, della diocesi di Indianapolis. » i) Monsig. Francesco A. Reardon, dell'archidiocesi di Cin8 cinnati. Monsig. Leopoldo Neis, dell'archidiocesi di Portalegre. 10 Monsig. Giuseppe Wendling, della diocesi di Strasburgo. 14 Monsig. Antonio Wursthorn, della medesima diocesi. » Monsig. Emmanuele Trabadelo y Muiña, della diocesi di » Matanzas. Monsig. Pietro Jullien, dell'archidiocesi di Chambéry. 16 Monsig. Clemente Cossettini, dell'archidiocesi di Udine. » Monsig. Giuseppe P. Morrison, dell'archidiocesi di Chi17 cago. » Monsig. Giovanni G. Mielcarek, della medesima archidiocesi. » Monsig. Tommaso F. Friel, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giovanni Campbell, della medesima archidiocesi. 21 » Monsig. Buggero Tredici, della diocesi suburbicaria di Velletri. 23 » Monsig. Francesco Wakim, dell'archidiocesi di Nuova York. Monsig. Onofrio Buonocore, della diocesi di Ischia. 28 •Monsig. Giovanni J. Sweeney, della diocesi di Trenton. 29 Monsig. Massimiliano Wujek, della medesima diocesi. » Monsig. Tommaso U. Reilly, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi S. Quinlan, della diocesi di Camden. 30 Monsig. Giacomo A. Moroney, della medesima diocesi. » Monsig. Sigismondo Mihalovics, dell'archidiocesi di Strigonia. Monsig. Pietro Caccia, della diocesi di Como. 1 dicembre Monsig. Francesco Antonio Bios y Galiano, della diocesi 9 » di Matagalpa. 28 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 17 dicembre 1938. Monsig. Giovanni Croce, della diocesi di Chiavari. » » » Monsig. Vincenzo Masciello, della diocesi di Bovino. 21 » » Monsig. Giorgio Jacquin, della diocesi di Digione. 22 » » Monsig. Pietro Mahony, della diocesi di Sandhurst. » » » Monsig. Giovanni Steinlage, della diocesi di Amarillo. » » » Monsig. Francesco Giuseppe Pokluda, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 12 gennaio 1939. A S. E. il sig. dott. Giuseppe Bonifacio de Andrada e Silva, Ambasciatore Straordinario e Plenipo tenziario del Brasile presso la S. Sede. » » » A S. E. il sig. dott. Carlo Aldunate, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Chile presso la S. Sede. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 17 novembre 1938. Al sig. Carlo C. Kerwin, delFarchidiocesi di Chicago. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 20 dicembre 1938. A S. E. il sig. Marchese Carlo Pacelli, Consigliere Generale dello Stato della Città del Vaticano. 12 gennaio 1939. A S. E. il sig. dott. Aurelio Giovanni Vassiliu, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Romania presso la S. Sede. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 6 ottobre 1938. Al sig. avv. Giovanni Bertini, della diocesi di Prato. 1 dicembre » Al sig. Alberto Jourdain (Francia). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 30 aprile 1938. Al sig. Paolo Tournon (Francia). 30 luglio » Al sig. Vittore Thiran, della diocesi di Namur. 28 ottobre » Al sig. Stefano Germain de Montauzan, dell'archidiocesi di Lione. » » » Al sig. Agostino Cretinon, della medesima archidiocesi. 7 novembre » Al sig. dott. prof. Giuseppe Milone, delParcaidiocesi di Napoli. Diarium Romanae Curiae 29 9 novembre 1938. Al sig. Leslie Alessandro Toke, della diocesi di Soutliwark. 1 dicembre » Al sig. dott. Patrizio O'Brien, della diocesi di Rockampton. » » Al sig. Carlo Lepoutre, dell'archidiocesi di Cambrai. 9 » » Al sig. cav. Daniele G-. Callahan, dell'archidiocesi di Fi10 ladelfia. » » Al sig. cav. Luca E. Hart, dell'archidiocesi di S. Luigi. » » » Al sig. cav. Francesco P. Matthews, della diocesi di » Omaha. » » Al sig. dott. Edoardo W. Fahey, dell'archidiocesi di San Paolo di Minnesota. » » Al sig. Valentino Arenas y Armiñán, dell'archidiocesi di 14 San Cristoforo dell'Avana. » » Al sig. Giovanni Vittadini, della diocesi di Lodi. 15 » » Al sig. Vincenzo Fogliano, dell'archidiocesi di Napoli, 21 2 gennaio 1939. Al sig. prof. Gioacchino Renato Enrico Pietro Stefano du Plessis de Greneday, della diocesi di Angers. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 28 marzo 1938. Al sig. Stefano Moldoványi, della diocesi di Sabaria. Al sig. Alfredo Van Melle, dell'archidiocesi di Malines. 8 novembre Al sig. prof. Fernando De Visscher (Belgio). 18 » Al sig. ing. Fernando Maggi, della diocesi suburbicaria di 19 » Albano. Al sig. Lodovico Arnoux, dell'archidiocesi di Parigi. 29 Al sig. prof. Clemente De Lafontan de Goth, del Vicariato 30 Apostolico di Shanghai. Al sig. Giovanni Eusebio Krysinski, del medesimo Vicariato Apostolico. Al sig. dott. Stefano Malier, della diocesi di Hartford. 17 dicembre Al sig. Domenico Burns, della medesima diocesi. » » Al sig. Adriano Giovanni M. Vervoort, della diocesi di 21 » Bois-le-Duc. 30 » Al sig. Leonida Piazzi (Roma). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 19 10 5 12 19 giugno 1938. Al sig. Francesco Casnati, della diocesi di Como. ottobre » Al sig. Remo Baggini, della diocesi di Vigevano. novembre » Al sig. Atalia Mantoura, del Patriarcato di Gerusalemme. dicembre » Al sig. ing. Antonio Ceresa, della diocesi di Novara. » » Al sig. Salvatore Smirne, della diocesi di Nocera dei Pagani. 22 » » Al sig. cav. avv. Abramo Mastronuzzi, della archidiocesi di Taranto. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 30 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 17 agosto 1938. ÀI «ig. Tranquillino Bianchi (Italia). 6 novembre » Al sig. dott. ing. Camillo Micketti, dell'archidiocesi di Chieti. » Al sig. geometra Francesco Margaritora, della medesima archidiocesi. » Al sig. Silvio Gava, della diocesi di Castellammare di Stabia. » Al sig. Arcangelo Taiana, della diocesi di Como. 8 » » Al sig. Michele Hô' Pháp, del Vicariato Apostolico di 16 » Hué. » Al sig. Felice Cortinovis, dell'archidiocesi di Torino. 21 » » Al sig. Giorgio Fares, della diocesi di Trenton. 23 » 12 dicembre » Al sig. prof. Andrea Festa, del Vicariato Apostolico dell'Eritrea. » Al sig. Pietro Petrani, della diocesi di Ivrea. 15 1939. Al sig. Aldo Tamba, dell'archidiocesi di Bologna. 3 gennaio » Al sig. architetto Mario Mariani (Roma), » » Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.: 1935. Monsig. Achille Onorati, della diocesi suburbicaria di Velletri. 15 settembre 1938. Monsig. Stefano Lengyel, della diocesi di Timisoara. » » » Monsig. Venceslao Havlik, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carlo Geysa Kienitz, della medesima diocesi. 13 ottobre » Monsig. Federico Molnar, dell'archidiocesi di Strigonia. » » Monsig. Enrico Szabo, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Stanislao Mazanek, dell'archidiocesi di Cracovia. 20 » » Monsig. Giuliano Hincky, della diocesi di Strasburgo. 27 » » Monsig. Edoardo Flores Ruiz, della diocesi di Chiapas. Monsig. Alberto Galieti, della diocesi suburbicaria di Al3 novembre » bano. » » » Monsig. Francesco Vannini, dell'archidiocesi di Ancona. 10 » » Monsig. Pier Franco Zucchini, della diocesi di Faenza. » » Monsig. Costantino Ferrari (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Krosninski, della diocesi di Tarnovia. Monsig. Mattia Giuseppe Gausweidt, della archidiocesi di » » Portalegre nel Brasile. u luglio Diarium Romanae Curiae 31 10 novembre 1938. Monsig. Giuseppe de Nadal, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Filippo Diel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Antonio Perez, della medesima archidiocesi. 17 » » Monsig. Giuseppe Mlodochowski, della diocesi di Tarnovia. » » » Monsig. Silvio Cinquini, della diocesi di Livorno. » » » Monsig. Giuseppe Kapala, della diocesi di Scepusio. » » » Monsig. Pasquale Proia, della diocesi di Aquino. » » » Monsig. Reinoldo Hillenbrand, dell'archidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Davide F. Cunningham, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Kozlowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Malachia P. Foley, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Alessandro Morgantini, dell'archidiocesi di Pisa. 24 novembre » Monsig. Mario Cagna, della diocesi di Casale Monferrato. » » » Monsig. Carlo Kadlec, dell'archidiocesi di Praga. » » » Monsig. Giorgio Grüner, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Vymetäl, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Svoboda, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Bock, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Andrea Hauser, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Kronek, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Dvorak, della diocesi di Bude j o vice. » » » Monsig. Tommaso B. McDonald, della diocesi di Kansas City. » » » Monsig. Francesco Saverio Saliba, della diocesi di Gozo. » » » Monsig. Carlo Riu, dell'archidiocesi di Santiago di Cuba. » » » Monsig. Sebastiano Folgar, della medesima archidiocesi. 1 dicembre » Monsig. Francesco Machac, della diocesi di Hradec Kxálové. » » » Monsig. Francesco Jelinek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Groh, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Komarek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Emanuele Fenzl, della medesima diocesi. » » » Monsig. Michele Di Bartolo, della diocesi di Agrigento. » » » Monsig. Rocco Cusumano, dell'archidiocesi di Palermo. 3 » » Monsig. Tomislao Firis, della diocesi di Crisio. lo » » Monsig. Angelo Vianello, della diocesi di Chioggia. 29 » » Monsig. Clarenzio J. Riordan, della diocesi di Lincoln. » » » Monsig. Maurizio W. Helman, della medesima diocesi. 5 gennaio 1939. Monsig. Giovanni Terenzi, della diocesi suburbicaria di Palestrina. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 32 Cameriere Segreto Soprannumerario di Spada e Cappa: 15 dicembre 1938. Il sig. Francesco Bonnyman, della diocesi di Southwark. Camerieri d'onore in adito paonazzo di S. S. : 15 luglio 1938. Monsig. Giuseppe Antonio Fernandes, della diocesi di Meliapor. » » » Monsig. Antonio Federico Theodore, dell'archidiocesi di Madras. 25 settembre » Monsig. Giuseppe Volpicelli, della diocesi di Segni. 17 novembre » Monsig. Scipione De Lisio, della diocesi di Campobasso. Cappellano d'onore extra Urbem di S. S.: 1 dicembre 1938. Monsig. Luca Weiss, dell'archidiocesi di Trento. NECROLOGIO 1 dicembre 1938. Monsig. Wulstano Pearson, Vescovo di Lancaster. 17 » » Monsig. Luigi Durou, Arcivescovo di Guatemala. 24 » » Emo Signor Card. LEONE DE SKRBENSKY, del Titolo di S. Stefano al Monte Celio. 29 » » Monsig. Tommaso Francesco Lillis, Vescovo di Kansas City. 30 » » Emo Signor Card. ALESSANDRO KAKOWSKI, del Titolo di S. Agostino, Arcivescovo di Varsavia. 5 gennaio 1939. Monsig. Bernardo O'Kane, Vescovo di Derry. 10 » » Monsig. Santino Maria da Silva Coutinho, Arcivescovo di Maceiò. 20 » » Monsig. Giuseppe Maria Leo, Arcivescovo di Trani e Barletta. 26 » » Monsig. Matteo Angelo Filipello, Vescovo di Ivrea. An. et Vol. XXXI 25 Februarii 1939 (Ser. II, Y. VI) - Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SUMMUS P l u fel 1 U »IE X POBÎTIFEX a* i » H I • FEBRUARII SANCTISSIME HORA v i A . 1 5,31 OBDORMIVIT IN DOMINO 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SSMI DOMINI NOSTRI PII PAPAE XI EXTREMA AEGROTATIO, OBITUS, FUNEBRIA AEGROTATIO Summus Pontifex Pius XI, die dominica, quinta Februarii mensis, post meridiem, nimis fatigatus, decumbere coactus est atque, Sacram Dapem quotidie pientissime libans, in lecto mansit, spe in Domino fretus vires recuperanda ut proxima die 11 Italiae Episcopos Romam convocatus alioqui posset. At supervenit catarrhus cum febri et, die 9, bis, hora prima post meridiem et quarta cum dimidio, cordis vires ipsi defecerunt. Vespere tamen, Familiares Pontificis, ipsius iussu, Mariale Rosarium una cum eo devote recitarunt eique eas iaculatorias preces in memoriam revocabant, quas ipse infans a pia matre didicerat. Beatissimus Pater saepe saepius Ssmum Crucifixum aspiciens Eum verbis « Deus meus et omnia » supremis oris viribus appellabat atque, audiens quamplurimas preces a fidelibus pro sua salute ubique fundi, respondit se gratissimo animo eas rependere, omnes divinas Benedictiones implorans pro fidelibus ipsis ac pro tota Ecclesia, renovans Deo suae vitae oblationem pro pace Christi universo Orbi. Postea quasi somno correptus est. Hora autem quarta matutina sequentis diei 10, ingravescente febri et cordis viribus magis ac magis deficientibus, medici hoc nuncium ediderant :> Sua Santità, che da qualche giorno presentava fatti catarrali tracheobronchiali con lieve movimento febbrile, si è aggravato nelle prime ore della notte per sopraggiunta elevazione termica (40°) ed aumento dei disturbi respiratori. Le condizioni circolatorie, che già destavano preoccupazioni all'inizio della malattia, vanno rapidamente peggiorando» Prof. Aminta Milani Prof. Filippo Rocchi. Interim Exc. P. D. Alphonsus de Romanis, Sacrarii Apostolici Praefectus, Summo Pontifici cum visibili animi pietate assentiente Extremam Unctionem administravit ac postea rituales preces ad morientes iuvandos recitavit, dum R. D. Didacus Venini, cubicularius intimus Pontificis, Missam pro moriente in proximo sacello celebrabat. Summi Pontificis Pii XI obitus 35 OBITUS SUMMUS PONTIFEX PIUS XI HORA 5,31 DIEI X FEBRUARII PliACIDlSSIME OBDORMIVIT IN DOMINO. Adstabant cum Emo Card. Eugenio Pacelli a Secretis Status eodemque S. R. E. Camerario et Excmo P. D. Alphonso C. de Romanis, Sacrarii Apostolici Praefecto, Emus Card. Camillus Caccia Dominioni, Exc. D. Albertus Arborio Mella di Sant'Elia, Praefectus Cubiculi Secreti Pontificis, Exc. D. Dominicus Tardini, Secretarius S. C. pro Negotiis EE. EE., Exc. D. Ioannes B. Montini, Secretariae Status Substitutus, RR. D D . Carolus Confalonieri, Didacus Venini, Fridericus Callori di Vignale, Marius Nasalli Rocca di Corneliano, cubicularii intimi Pontificis, Exc. D. Marchio Camillus Serafini, Civitatis Vaticanae Gubernator, Comes Francus Ratti, nepos Pontificis; qui omnes instanter pro moriente preces effundebant. Statim post Pontificis obitum Missam in proximo sacello celebravit R. D. Carolus Confalonieri ac postea, ibidem et super altaria in eodem cubiculo quo Pontifex spiritum emiserat erecta, pro illius animae suffragio sacrum fecerunt Emi Patres Cardinales Ioannes B. Nasalli Rocca di Corneliano, Fridericus Tedeschini, Aloysius Maglione, Eugenius Tis serant, Camillus Caccia Dominioni, Nicolaus Canali et Dominicus Iorio, aliique Praelati et Cappellani Secreti. Interim Eihus Card. Eugenius Pacelli S. R. E. Camerarius, summi imperii actu Palatii possessionem capiens, iussit ianuas de more claudi ac subinde mortem Pontificis Emo Cardinali in Urbe Vicario significavit, qui statim ad clerum et populum hanc edidit notificationem : Francesco per misericordia di Dio Vescovo di Frascati della S. R. C. Cardinale Marchetti Selvaggiani Vicario Generale e Giudice Ordinario di Roma e suo Distretto. Col cuore profondamente commosso rivolgiamo oggi la parola a Voi, diletti cattolici di Roma. Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Camerlengo della Santa Romana Chiesa, cui spetta dare pubblica fede alla morte dei Romani Pontefici, Ci ha fatto pervenire or ora il funesto annunzio ufficiale della morte del Santo Padre Pio XI, avvenuta questa mattina alle ore 5,31. Il nome di questo grande Pontefice rimarrà sempre nella Storia per lo zelo e la sapienza con cui governò la Chiesa. Roma dovrà a Lui, suo 36 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Vescovo, imperitura riconoscenza per. le prove innumerevoli della sua inesauribile generosità, e specialmente per l'erezione di tante nuove Parrocchie. Non dubitiamo pertanto che Voi, o Romani, non mancherete di innalzare a Dio fervorose preghiere per il riposo della grande anima di tanto Pontefice e Vostro benefattore. Vi esortiamo quindi a prendere parte numerosi ai pubblici e solenni funerali che secondo la consuetudine saranno celebrati nella Patriarcale Basilica Vaticana. Ordiniamo inoltre che in tutte le chiese di quest'Alma Città, tanto del Clero Secolare quanto dei Regolari e in qualsiasi maniera privilegiate, si suonino in modo funebre le campane dell'Ave Maria e a un'ora di notte di oggi 10, e domani 11 Febbraio. Appena trasportati i preziosi Resti mortali del Sommo Pontefice nella Basilica Vaticana, si celebreranno solenni esequie in tutte le chiese suddette. I Sacerdoti, tanto Secolari che Regolari, sono esortati ad offrire il Santo Sacrificio in suffragio del defunto Sommo Pontefice, e le Comunità dell'uno e dell'altro sesso, come pure i Fedeli tutti, spno invitati a raccomandare a Dio l'anima benedetta di Lui. Prescriviamo in ultimo che in tutte le Messe e nelle altre sacre funzioni si aggiunga la colletta « pro Pontifice eligendo », fintanto che durerà la vacanza della Santa Sede. FRANCESCO Card. MARCHETTI SELVAGGIANI. Praefectus autem Caeremoniarum Apostolicarum has instructiones ad luctum exteriore quoque habitu significandum pro suo officio vulgavit : VARIAZIONI E DISPOSIZIONI DA OSSERVARSI CIRCA IL VESTIARIO DEGLI EMINENTISSIMI E REVERENDISSIMI SIGNORI CARDINALI IN « SEDE VACANTE ». Muna distinzione tra i Cardinali creati dalle sa. me. di Pio X, di Benedetto XV e di Pio XI. Sottana e mozzetta violacea di panno, fascia di seta con fiocchi simili senza oro, calze violacee. Rocchetto liscio con piccola frangia alla sola estremità delle maniche. Mun cambiamento circa il cappello rosso o nero. Scarpe nere. Summi Pontificis Pii XI obitus 37 Gli Eminentissimi appartenenti ad Ordini religiosi monastici e mendicanti non faranno mutazione nel loro vestiario. Tutti gli Eminentissimi Cardinali, durante la vacanza della Santa Sede, con l'abito Cardinalizio, eccettuate le sacre funzioni, incederanno in sola mozzetta, senza rocchetto. Nelle Congregazioni useranno il consueto abito piano con ferraiolone violaceo. I Cappellani Caudatari avranno la solita sottana paonazza con fascia simile e croccia, quando gli Emi indosseranno la cappa : nelle altre circostanze la sottana nera e ferraiolone simile. Per mandato del Sacro Collegio : Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerimonie Pontificie. VARIAZIONI E DISPOSIZIONI SULLA FORMA DELL'ABITO PRELATIZIO DA USARSI DAI VESCOVI E DALLA PRELATURA NELLE SACRE FUNZIONI, DURANTE LA VACANZA DELLA SANTA SEDE. I Vescovi ed i Prelati, tanto nelle Cappelle quanto nelle altre sacre funzioni useranno la sottana nera con la coda e senz'alcun ornamento di altro colore. Si potrà tuttavia adoperare la detta sottana anche senza la coda. Fascia nera di lana con i fiocchi simili. Mantelletta di lana nera con le mostre simili. Rocchetto liscio senza merletti con piccola frangia nella sola estremità delle maniche. Le calze saranno di lana nera e parimenti il collare. Nel fiocco del cappello non vi è variazione. Con l'abito piano useranno le calze nere ed il ferraiolone nero di lana. Per mandato del Sacro Collegio : Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerimonie Pontificie. 38 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale RECOGNITIO ET EXPOSITIO CORPORIS Hora undecima eiusdem diei x Februarii Emus Card. S. R. E. Camerarius cubiculum ubi defunctus iacebat Pontifex una cum Praelatis R. Camerae Apostolicae de more adiit et Cadaver rite recognovit. Actus rero recognitionis quem R. C. A. Notarius legit hic est iuxta suetam formam : IN DEI NOMINE, AMEN. RECOGNITIO CADAVERIS SANCTAE MEMORIAE PII PAPAE XI OLIM ACHILLIS RATTI Die decima mensis Februarii anni Domini millesimi nongentesimi trigesimi noni. Cum Sanctissimus Dominus Noster Divina Providentia Pius Papa XI, sicut Altissimo placuit, hodie, hora circiter quinta cum dimidio antemeridiana, in Palatio Apostolico Vaticano, debitum naturae persolverit, Emus et Revmus P. D. Eugenius Pacelli Cardinalis S. R. E. Camerarius, associatus ab Illmis et Revmis Dñis Camerae Apostolicae Clericis atque ab Excmis et Revmis Dñis Frigdiano Giannini, Vice Camerario, Bartholomaeo Cattaneo Thesaurario Generali, Tito Trocchi, Auditore Generali, se contulit ad locum, vulgo appartamento, Pontificium dicti Palatii, et, ingressus cum omnibus supradictis in cubiculo praefati Pontificis, ibi ipsius corpus, adhuc in suo lecto existens, examinatum invenit. Eique debitis reverentiis redditis, ac pro Eius anima Deo precibus effüsis, anulum piscatorium praefati Pontificis sibi tradendum petiit ab Ulm o et Rmo Duo Alberto Arborio Mella di S. Elia, Praefecto dicti Cubiculi, qui anulum praedictum ex quadam bursa sumptum praelaudato Emo ac Revmo Dno Cardinali Camerario tradidit et consig n a i t , quem idem Emus et Revmus Dominus accepit ad effectum deferendi ad primam proximam Congregationem Emorum et Revmorum D D . S. R. E. Cardinalium, deque illo dictum Illmum et Revmum Dnum Albertum Arborio Mella di Sant'Elia, praesentem, quieta vit in forma <( omni ». Successive praelaudatus Emus et Revmus Dominus Cardinalis Camerarius mandavit confici inventarium cubiculi praedicti et mansio- Corporis Summi Pontificis Pii XI recognitio et expositio 39 num dicti Palatii, cum interventu illius vel illorum R. C. A. Illmorum ac Rmorum Clericorum qui ad id deputati fuerint. Super quibus etc. Actum in praedicto cubiculo, praesentibus infrascriptis testibus. Eugenius Cardinalis Pacelli, S. R. E. Camerarius. Albertus Arbori o Mella di Sant'Elia, Praefectus Cubiculi Secreti. t Frater Frigdianus Giannini, Vice Camerarius S. R. E. t Bartholomaei Cattaneo, Thesaurarius Gen. R. C. A. t Titus Trocchi, Arch. Laced., Auditor Generalis R. C. A. Ioannes Biasiotti, Decanus Clericorum Camerae. Alphonsus Bruni, Clericus R. C. A. Iosephus Malusardi, Clericus R. C. A. Petrus Borgia, Clericus R. C. A. Hugo Descuffi, Clericus R. C. A. Gulielmus Felici, Notarius R. C. A. Aloysius Angelini Rota, R. C. A. Notarius, Secretarius et Cancellarius. Postea Illmi ac Revmi Domini Clerici Camerae omnium et singulorum Officiorum in Congregatione plenae Camerae eadem die x Februarii habita ab Emo et Revmo D. Card. Eugenio Pacelli, S. R. E. Camerario, eis collaturum, possessionem coeperunt in aedibus Vaticanis et in Castro Gandulphi per acta Illmi D. Aloysii Angelini Rota, R. C. A. Secretarii et Cancellarii, quibus singula inventaria adnexa fuerunt. Circa meridiem eiusdem diei Congregatio particularis Cardinalium in Aedibus Vaticanis habita est, praesentibus Cardinalibus Granito Pignatelli di Belmonte, Ascalesi et Caccia Dominioni una cum Emo S. R. E. Card. Camerario et Exc. D. Vincentio Santoro, Sacri Collegii Secretario. Post meridiem autem, hora quarta, corpus Beatissimi Patris funebri piaque pompa translatum est e cubiculo in Sixtinum Sacellum, ubi primum Emi Patres, Antistites et Praelati de Palatio et de Curia, necnon Legati exterarum Civitatum praesentes ac deinde, toto tempore pomeridiano et matutinis horis insequentis diei, fideles romani turmatim confluentes, effusis precibus, illud pientissime venerati sunt. Inter Primores, qui in Sixtino Sacello ad corpus defuncti Pontificis pie venerandum adfuerunt recensenda est Celsitudo Sua Humbertus Sabaudiae Princeps, Solii Italici Heres, qui antea cum suis Administris ad Emos Cardinales Pacelli, S. R. E. Camerarium et Granito Pignatelli 40 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale di Belnionte, Nasalli Rocca di Corneliano, Caccia Dominioni, primos cuiusque ordinis Sacri Collegii, simul accesserat, ut eis nomine Augusti Italiae Regis et Imperatoris eiusque Familiae moeroris sensus ob mortem Pontificis exprimeret. Item adfuerunt Excmi Viri : Comes Galeazzo Ciano, Italici Regni Administer exteris negotiis gerendis; Aloysius Federzoni, Senatus Italici Regni Praeses, idemque Regiae Academiae Italiae Praeses; Comes Constantius Ciano di Cortellazzo, Deputatorum Camerae eiusdem Regni Praeses;-Fulvius Testi, Romanae Provinciae civilis Praefectus; Princeps I. Iacobus Burghesius, Romanae Provinciae Praeses; Princeps Petrus Colonna, Urbis Romae Gubernator : qui singuli antea Emo D. Cardinali S. R. E. Camerario, respectivo Italici Gubernii, Senatus et Camerae, Romanae Provinciae Populique Romani nomine, doloris sensus significa verant. Die sabbato, xi Februarii, mane hora i x , Episcopi Italiae omnes Romae praesentes in Sixtino Sacello prope corpus defuncti Pontificis coadunati, Officium Divinum defunctorum recitare et Sacro adsistere pientissime voluerunt ac postea Emos Patres Cardinales in Curia praesentes, in Aula Consistoriali, ad normam Constitutionis Pii X, Vacante Sede Apostolica, tit. I, cap. 2 pro Congregatione prima generali convocatos, obsequii gratia simul adivere. DELATIO CORPORIS AD PATRIARCHALEM BASILICAM VATICANAM Hora autem quinta post meridiem eiusdem diei xi Februarii, corpus Beatissimi Patris, pontificalibus indutum vestibus rubri coloris cum pallio, fanone et aurea mitra, in Basilicam sancti Petri processionali ordine delatum est. Incedebant primum excubiae tum Palatinae tum Helveticae, bussolantes, Cubicularii tum secreti tum honoris, duodecim sediarii cum intorticiis, necnon, e clero vaticanae basilicae, post cruciferum cum acolythis, Pont. Seminarium Romanum, Capitulum cum cereis accensis, et Exc. D. Beniaminus Nardone, canonicorum decanus, qui, nigro pluviali indutus primam absolutionem in Sixtino sacello corpori Beatissimi Patris dederat. Sequebantur Exc. P. D. Robertus Vicentini, Patriarcha Antiochenus Latinorum et Emi Archipresbyteri Vicarius, Exc. D. Albertus Arborio Mella di Sant'Elia, Cubiculi secreti Praefectus, Exc. P. D. Iosephus Migone, Eleemosynarius, Exc. P. D. Alphonsus C. de Romanis, Sacrarii Apostolici Praefectus, ceterique Praelati Palatini et Cubicularii secreti participantes; itemque princeps Summi Pontificis Pii XI corporis delatio 41 Marcus Antonius Colonna, Pontificio solio Adsistens, Marchio Ioannes Sacchetti, Forerius Maior, Tribunus Protectorum Dominici Lateris. Postea Lectica, super qua corpus quiescebat Beatissimi Patris, a sediariis efferebatur, a Protectoribus Dominici Lateris circumdata, sequentibus Nepote Pontificis, Comite Franco Ratti ceterisque de Camera Secreta. Post feretrum incedebant etiam Emi Patres Cardinales in Curia praesentes : Granito, Dolci, Vidal y Barraquer, Nasalli Rocca, Verde, Pacelli, Verdier, Rossi, Fumasoni Biondi, Tedeschini, Salotti, Villeneuve, Sibilia, Marmaggi, Maglione, Boetto, Tisserant, Pellegrinetti, Pizzardo, Caccia Dominioni, Canali, La Puma, Cattani, Massimi. líos sequebantur Emus D. Ludovicus e Principibus Chigi Albani della Rovere, Ordinis Hierosolymitani Magnus Magister, exterarum Nationum Legati, Excinus Marchio Camillus Serafini, Civitatis Vaticanae Gubernator, et quamplurimi Archiepiscopi, Episcopi, Praelati Romanae Curiae, Cubicularii et Cappellani secreti et honoris, Ordinum religiosorum Superiores, Patritii Nobilesque Romani. Post cantum psalmi Miserere et antiphonae Libera me, Domine, ad Confessionem B. Petri Cadaveri supra lecto funebri imposito alteram absolutionem impertivit Exc. P. D. Petrus Pisani, Archiepiscopus tit. Constantiensis, Canonicus vaticanus. Deinde, frequentissimo comitante populo, ipso praecedente Capitulo, sacra resonante psalmodia, corpus Pontificis delatum est in sacellum Ssmi Sacramenti, ubi idem Archiepiscopus Constantiensis tertiam impertivit absolutionem. Corpus, facibus hinc inde accensis et Protectoribus Dominici Lateris vigilantibus, ita positum est intra septa sacelli, ut, cancellis licet clausis, fideles illud cernere ac venerari facile possent. Per tres insequentes dies ingentissimus fidelium concursus fuit, qui devotissime ante Pontificis exuvias orabant : qua frequentissima peregrinatione romanorum pietas erga Patrem et Pastorem desideratissimum apprime refulsit. Postridie, decimasecunda Februarii mensis, dominica, exsequiae ad animam Pontificis suffragandam, de more per dies novem continuas persolvendae, initium habuerunt in Basilica vaticana, Missam sollemnem celebrante Exc. P. D. Francisco Beretti, Episcopo tit. Caesariensi Philippi et adstante Revmo Capitulo, populique ingenti multitudine. 42 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale TTJMTJLATIO ET DEPOSITIO IN CRYPTIS PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE Hora post meridiem quarta diei decimaequartae Februarii, feria tertia, initium datum est sollemni depositioni corporis Summi Pontificis in cryptis patriarchalis Basilicae vaticanae, de explicita defuncti voluntate, qui ibidem ultimam sepulturam elegerat. E sacello Ssmi Sacramenti, funebri pompa Cadaver translatum est ante altare Cathedrae, praecedente Capitulo vaticano cum cereis accensis. Feretrum antecedebat pluviali nigro indutus et alba mitra redimitas Exc. P. D. Robertus Vicentini, Patriarcha Antiochenus Latinorum, Emi Archipresbyteri Vicarius, qui antiphonam Exultabunt Domino movit, cantoribus deinde Miserere concinentibus. Lecticam a sediariis datam et a Protectoribus Dominici Lateris circumdatam, prosequebantur Praelati Camerae Secretae et Cubicularii secreti participantes, Emus Card. Eugenius Pacelli, Archipresbyter Basilicae et Camerarius S. R. E. cum Praelatis R. C. A.; postea Emi Cardinales in Curia praesentes, nempe Granito Pignatelli di Belmonte, Gasparri, Dolci, Ascalesi, Vidal y Barraquer, Nasalli Rocca di Corneliano, Verde, Lauri, Hlond, Schuster, Lavitrano, Verdier, Rossi, Liénart, Fumasoni Biondi, Tedeschini, Salotti, Villeneuve, Dalla Costa, Sibilla, Marmaggi, Maglione, Cremonesi, Suhard, Boetto, Tisserant, Pellegrinetti, Hinsley, Pizzardo, Caccia Dominioni, Canali, Iorio, La Puma, Cattani, Massimi, Mariani, Mercati; qui omnes in choro ante Cathedram loca occupaverunt. Hierosolymitani Ordinis Magnus Magister, Emus D. Ludo vicus e Principibus Chigi Albani della Rovere, cum Equitibus aderat : item Excmus Marchio Camillus Serafini, Civitatis Vaticanae Gubernator. A cornu Evangelii sedebant Nepotes defuncti Pontificis et a cornu Epistolae Legati civilium regiminum apud Sanctam Sedem, Patricii Nobilesque Romani. Adstabant etiam Officiales Secretariae Status : Excmi D D . : Dominicus Tardini, a Secretis pro Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis, Ioannes Montini, Substitutus ac Cifrarum Secretarius, aliique plures. Archiepiscopi et Episcopi quamplurimi et Praelati ex aliis Collegiis, necnon Parochorum Urbis Collegium, una cum Excmo P. D. Cardinalis Urbis Vicarii Vicesgerente, loca hinc inde tenebant. Aderant etiam Delegati e Deusio, civitate natali Pontificis. Dum Pontificis corpus in funebrem aream reverenter demittebatur, Chorus antiphonam Sicut oervus decantavit, qua absoluta, R. D. Ioannes Ferraro, Cancellarius et Custos Tabulam Capituli vaticani, rogituni sepulturae legere coepit. 9 Summi Pontificis Pii XI tumulatio et depositio 43- IN NOMINE DOMINI. AMEN SEDE VACANTE Obitus, depositio et tumulatio Sanctae memoriae — Pii Papae Decimi primi — Pro Revmo Capitulo Sacrosanctae Patriarchalis Basilicae — Principis Apostolorum de Urbe — Die x (feria vi) mensis Februarii, Anno Dominicae Redemptionis millesimo nongentesimo nono et trigesimo. Summus Pontifex Pius XI, antea Ambrosius Damianus Achilles Ratti, cum, toto sui Pontificatus tempore, praeclara documenta pro re catholica tuenda, in difticillimis Ecclesiae temporibus exhibuisset, gravi morbo correptus, die x februarii feria sexta, anno Domini MCMXXXIX, hora ante meridiem quinta cum momentis triginta et uno, sanctissime obdormivit in Domino, in aedibus Vaticanis, annum agens aetatis suae o c t o gesimum primum, menses octo diesque decem, septimodecimo anno sui Pontificatus expleto. Is ortum habuit in oppido Deusio, in extremis finibus Dioecesis Mediolanensis, die trigesima prima mensis Maii, anno MDCCCLVII volvente. Studiorum curriculo exacto Mediolani, Modiciae et Romae, sacerdotio initiatus est anno MDCCCLXXIX, ac deinde, ad amplissimos doctoris gradus promotus, in studia excelsae eruditionis toto animo incubuit. Vasta doctrina imbutus per complures annos celeberrimis Italiae bibliothecis praefectus, Ambrosianae atque Vaticanae, doctissimus vir cito innotuit. Atque ne indignum quidem videtur ut memoriae tradatur; praeclarum virum, Pontificem celeber r imum futurum, complures annos canonicum fuisse Nostri Revmi Capituli Vaticani. Consecrationem Episcopalem obtinuit in Varsaviensi Poloniae civitate, dum illam legationem regeret, die x x v i n mensis Octobris anni MCMXXL, ac mense Iunii insequentis anni, a Benedicto XV Pontifice Mediolanensis Archiepiscopus renuntiatus est et S. R. Eccl. Cardinalis, Titulo S. Martini ad Montes. Anno MCMXXII ineunte, mortuo Benedicto XV sanctissimae recordationis, cuius obitus die xx Ianuarii obvenerat, Achilles Ratti, qui nuper munus suum Archiepiscopale Mediolani inceperat, ad summum pontificatum evectus est die sexta mensis Februarii eiusdem anni Patrum Cardinalium suffragio, eodemque die de alto Podio externo Basilicae Vaticanae, more antiquo instaurato, Urbi et Orbi proclamatus est. Paucis horis post obitum prodigialis huius Pontificis, cadaveris recot 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gnitio peracta est in Palatio Apostolico Vaticano ab Emo et Revmo Eugenio Card. Pacelli S. R. Eccl. Camerario, qui fuerat a Secretis Status eiusdem Pontificis, per Acta Aloysii Angelini Rota Secretarii et Cancellarii Rev. Camerae Apostolicae, atque ipsum cadaver, eadem die decima Februarii in Cappellani Sixtinam, renovato more pristino, translatum est, non tamen antea sectum neque aromatibus conditum, iniecta tantum quadam chimica materie ad corruptelam cadaveris procrastinandam. Ad Cappellani Sixtinam, sacrum cadaver demortui Pontificis expositum veneraturi accesserunt plurimi inter cleros et nobilissimos viros Romanae societatis. Accesserunt etiam Princeps Heres Sabaudiae stirpis et primores viri praesentis Italici regiminis nec non complures inter S. R. E. Cardinales, Episcopos, Senatores atque cuiusque ordinis primores et optimates. Sequente autem die, sabbato, circa horam quintam cum dimidio, ipsum cadaver, sacris vestibus iuxta consuetudinem indutum pallioque pontificali ornatum ac in feretro gestatorio positum, elatum est a gestatoribus sedis pontificiae, in Basilicam Vaticanam inferendum — Acolvti et Cappellani Chori, quorum est feretrum gestatorium portare, aderant singuli singulos sediarios comitantes — Decanus Canonicorum Capituli Vaticani, Exenhis et Revmus Dominus Beniaminus Nardone — nam hoc ipso tempore sacrum corpus Pontificis demortui Capitulo Vaticano custodiendum traditur — cadaver Pontificis aqua lustrali aspersit antequam e Cappella Sixtina efferretur, precesque rituales dixit, ac deinde funebris pompa per Aulam et Scalam regiam deducta est. Comitabantur Pontificale feretrum S. R. ID. Cardinales, Praesules Domus Pontificiae, Cubicularii aliique de Curia, et in primis Status Civitatis Vaticanae Gubernator, nec non Canonici et universus Clerus Basilicae Vaticanae, Custodes Dominici lateris atque Excubiae Helveticae militiae excubiaeque Palatii cum eorum ducibus. Cum autem sacrum cadaver ad Basilicam Vaticanam pervenisset, in Templum, ducta pompa, inlatum est. Quod, postquam ante Confessionem Principis Apostolorum super appositum excelsum feretrum depositum fuisset, Excmus et Revmus Petrus Pisani Archiepiscopus Constantiensis, Canonicus Vaticanus absolutionem iuxta ritum impertivit. Quo facto Pontificis cadaver in sacellum Ssmi Sacramenti Basilicae Vaticanae, ab iisdem sediariis, sine pompa, translatum est per ingressum a latere positum, ibique, super excelsum feretrum compositum, publicae venerationi expositum extitit, facibus hinc inde accensis atque custodibus Dominici lateris vigilantibus, cancellis tamen clausis. Die sequenti, Dominica in Sexagesima, hora octava, ianuis Templi patefactis, ingens illico populi multitudo ordinatim ingressa est, quae Summi Pontificis Pii XI tumulatio et depositio 45 usque ad vesperam huius diei, decima secunda Februarii, et duobus sequentibus diebus turmatim ante exanime sacrum corpus Pontificis muta ac venerabunda transibat. Quod accidit usque ad duodecimam horam feriae tertiae, cum omnia Basilicae cancella atque portae ingressusque clausa fuerunt. Die autem xiv Februarii, feria tertia, circa horam quartam post meridiem, parentalia ad Altare Cathedrae persoluta sunt, sacra peragente Bxcmo et Illmo Roberto Vicentini Patriarcha Antiocheno, in praesentiarum Vicario Cardinalis Archipresbyteri Ss. Basilicae Vaticanae. Itaque sacrum Pontificis cadaver e Cappella Ssmi Sacramenti, ubi paulo ante convenerat Capitulum Vaticanum cum Emo Cardinali Archipresbytero et Nostra Ven. Cappella Iulia, post benedictionem et incensationem sacri Cadaveris, eoque ab excelso feretro a sediariis ablato, ducta pompa, dum a musicis cantatur psalmus Miserere translatum est ante Altare Cathedrae S. Petri. Ibi, expleto psalmo Miserere atque musicis concentibus eiusdem Ven. Cappellae Iuliae dicta antiphona « in Paradisuni deducant te Angeli » praedictus Patriarcha cadaver aspersit aqua benedicta et in fine orationem « Deus qui fundasti » recita vit. Aderant S. R. E. complures Cardinales, Episcopi, plurimique de Curia, Revmum Capitulum Vaticanam cum universo clero Basilicae, parrochi rectoresque ecclesiarum, complures relig, congregationes, nec non innumeri invitati, inter quos Nationum legati, ordines équestres, Nobiles Romani aliique plurimi clarissimi viri cuiusque ordinis. Peracta benedictione cupressinae capsae, in quam sacrum cadaver demortui Pontificis deponendum est, gestatores sedis idem cadaver suo loco extulerunt, atque in eadem benedicta capsa, iuxta morem parata, condiderunt. Ad quam accesserunt Illmi et Revmi Cubicularii intimi demortui Pontificis Callori, Venini et Confalonieri, loco Excmi et Revmi Arborio Mella, in praesens aegrotantis, qui sericum velum album supra faciem Pontificis defuncti ac super pedes straverunt; eodemque tempore unus ex praedictis cubiculariis, manticuluni coccineum ad pedes cadaveris deposuit, in quo clara voce ipse declaravit contineri numismata nummosque ex auro, argento, aere cusa tempore Pontificatus Pii XI. Intra capsam pariter missum est volumen pergameneum inclusum custodia ex plumbo cylindraceae formae, continens eiusdem venerandi Pontificis elogium, quod composuerat et hic recitavit Illmus et Revmus Antonius Bacci ab epistolis ad Principes. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale PIUS XI PONT. MAX. Ambrosius Achilles DamÀanus Ratti Deusii, in oppido Archidioecesis Mediolanensis, die XXXI mensis Maii, anno Rep. Sal. MDCCCLVII natus, insequenti die lustrali sacri fontis aqua expiâtus est. Prima iuventute ineunte, ad sacerdotium divino instinctu vocatus, ad S. Petri Martyris, Modiciae, Mediolani, Romae in sacras profanasque disciplinas summa cum laude incubuit; atque die XX Decembris, anno MDCCCLXXIX in Lateranensi Archibasilica sacerdotalem ordinem dignitatemque suscepit. Primum in patrio Seminario sacrorum alumnis instituendis sollertem operam dedit; dein vero, pro eximiis, quibus pollebat, litterarum optimarumque artium ornamentis, Ambrosianae, ac mox Vaticanae Bibliothecae Praefectus renuntiatus est; quo in munere obeundo, sive eruditis hominibus consilio assidens, sive operosas peragens investigationes, de humanis divinisque disciplinis optime meruit. A t ad latiorem laboris honorisque campum Dei nutu vocabatur; siquidem saeviente fere ubique per Europam immani "bello, in Poloniam sequester pacis mittitur; ibique, mandato Summi Pontificis Benedicti XV, qua Visitator Apostolicus, qua Nuntius, non modo Iesu Christi Vicarii partes actuosa navitate sustinuit, sed illud etiam « antemurale christianitatis », novo oborto infensissim,o bello, strenuo vigore ac singulari ausu tuitus est. Rebus tandem compositis, anno MDCCCCXXI in patriam reversus, Mediolanensi Ecclesiae Archiepiscopus praeficitur, ac Romanae Purpurne maiestate summo cum omnium plausu decoratur. Perbrevi tantum temporis spatio Ambrosiana urbs potuit tanto Pastore perfrui; etenim Benedicto XV, in maximo catholici orbis moerore, e vivis sublato, in eius locum, die VI mensis Februarii a. MDCCCCXXII, gratulantibus christifidelibus omnibus, suffectus est, sibique Pio XI nomen indidit. Innumerabilia sunt ac miranda prorsus quae in Dei gloriam et Catholicae Ecclesiae incrementum per septem et decem annos in Summo Pontificatu gessit. Sacras expeditiones, missis usquequaque gentium Evangelii praeconibus, pluribusque Dioecesibus, Vicariatibus vel Praefecturis Apostolicis conditis, summopere propagavit; sacrorum alumnos^ novis excitatis Seminarii, Athenaeis studiorumque Universitatibus ac sapientibus editis normis, ad litterarum aliorumque disciplinarum studia Summi Pontificis Pii XI tumulatio et depositio 47 cohortatus est; insurgentes errores atque haereses praeclarissimis impertitis documentis, damnavit atque compescuit; itemque, ut cleri operam faciliorem latioremque efficeret, in sacri apostolatus partes eos omnes cooptavit, qui, in Catholica Actione militantes. Iesu Christi Regnum omni ope provehnnt. Publicas cum Civitatibus necessitudines quam impensissime fovit, auxit; ac novas cum Rebuspublicis non paucis conventiones sanxit: in quibus illae notatu dignae, quae inter Apostolicam Sedem et Italiae Regnum feliciter initae sunt. Ter Iubilaea sacra catholico orbi indixit; quinto scilicet huius saeculi exeunte lustro; quinquagesimo dein sacerdotii sui vertente anno; decimo nono denique revoluto saeculo a peracta humani generis Redern^ ptione. Plurimis evangelicae virtutis heroibus vel Beatorum vel Sanctorum honores decrevit; eosdemque christiano populo ad imitandum proposuit. Quapropter tot curis laboribusque fractus, die X mensis Februarii, anno MDCCCCXXXIX complorantibus cuiusvis ordinis hominibus ac gentibus, placidissime in Domino quievit. Animo fuit invicto, ingenio acri, voluntate tenacissima. Veritatem omnibus, etsi non gratam, aperte profitebatur. Sacrosancta Ecclesiae iura adversus quoslibet conatus, per omnem Pontificatus sui decursum, toto pectore adseruit. Vixit annos LXXXI, menses VIII, dies X; in Summo Pontificatu annos XVII, dies IV. Sanctissi?ne Pater, perpetuo vivas in Christo, ac sempiterna beatitudine f ruare. Cum autem capsa cupressina suo cooperculo a fabris lignariis firmiter clausa fuisset, fasciolis sericis violaceis ligata est, atque in his duo sigilla impressit supra liquefactam ceram hispanicam Emus et Revmus Cardinalis Eugenius Pacelli Camerarius; aliud sigillum idem Cardinalis impressit ut Archipresbyter Basilicae Vaticanae; duo sigilla impressit Excmus et Revmus Respighi Praefectus Caeremoniarum Pont., pro Excmo et Revmo Arborio Mella; unum denique sigillum impressit Excmus et Revmus Dominus Beniaminus Nardone decanus Capituli Vaticani. Quibus peractis, capsa ipsa cupressina in aliam plumbeam capsam immissa est, cuius tectorium undequaque, longo labore, stamno firmatum est sigillisque munitum per manus eorum, qui supra capsam cupres- 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sinam sigilla impresserant. Tectorium autem plumbeum hanc exhibebat inscriptionem una cum stemmate gentilicio Pontificis, crucisque signo : CORPUS PII X I P. M. VIXIT ANNOS L X X X I MENSES VIII DIES X ECCL. UNIVERSAE PRAEFUIT ANNOS XVII DIES IV DECESSIT DIE X FEBRUARII A. D. MCMXXXIX Denique capsa plumbea intra aliam e ligno ulmeo capsam inclusa est : qua clausa cooperculo est firmata; supra huius ulmeae capsae tectorio eadem inscriptio cum stemmate erat insculpta. Post haec omnia cadaver recolendae sanctaeque memoriae Pii Papae X I , ducta brevi pompa, e sacello Cathedrae ad Confessionem B. Petri atque industri operariorum labore inlatum est in Cryptas Vaticanas veteres, ibique sepulturae traditum. Haec omnia vidi ego, scripsi et publicavi praesentibus Revmis Leone Gromier Altarista Basilicae et Vincentio Misuraca Canonicis Vaticanis testibus ad hoc specialiter a me vocatis et rogatis. Actum Romae die xiv Februarii, anno Domini MCMXXXIX, sede apostolica vacante. IOANNES FERRARO Cancellarius Revmi Capituli Vaticani. Complures item reverenter adstabant fideles, clerici, religiosi ac laici, qui omnes Summo Pastori ac Patri, quem merito deflet per Orbem Ecclesia Christi, extrema pietatis officia moerentes persolvebant. EXSEQUIAE SOLLEMNIORES IN BASILICA VATICANA A die dominica, xn Februarii mensis, per sex dies ¡ novendialibus exsequiis in Basilica vaticana ante altare Cathedrae a Capitulo celebratis, pro tribus extremis exsequiarum diebus haec a Caeremoniarum Praefecto edita est Summi Pontificis Pii XI exsequiae in Basilica Vaticana 49 INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Sabbato, die 18 februarii 1939, bora decima cum dimidio, in Vaticana Basilica, in exsequiis pro anima sa. me. Pii Pp. X I , Missam cantabit Emus ac Revmus I ) . Card. Angelus Dolci Episcopus Praenestinus. Post Missam fiet solemnis Absolutio circa castrum doloris cum assistentia Emorum et Rmorum DD. Cardinalium : Michaelis de Faulhaber, Francisci A. Vidal y Barraquer, Ioannis Baptistae Nasalli Rocca, Alexandri Verde. Dominica, die 19 Februarii, eadem hora et in eadem Basilica, Missam cantabit Eíous ac Rmus D. Card. Alexius Ascalesi, et in solemni absolutione assistent Emi et Rmi D D . Cardinales : Iosephus Ernestus Van Roey, Augustus Hlond, Petrus Segura y Saenz, Georgius Seredi. Feria II, die 20 Februarii, loco et hora praedictis, Missa celebrabitur ab Emo et Rmo D. Card. A. Ildefonso Schuster. Expleta Missa, recitafoitur oratio in laudem defuncti Summi Pontificis, et postea fiet absolutio solemnis cum assistentia Emorum et Rmorum D D . Cardinalium : Dionysii Dougherty, Georgii Gulielmi Mundelein, Emmanuelis Gonçalves Cerejeira, Eugenii Pacelli. Emi et Rmi DD., qui in actu Absolutionis induere debent Pluviale cum stola, deferre faciant Amictum et Mitram simplicem ex serico damasceno. Pro Caudatariis vero Superpelliceum et Velum pro sustinenda Mitra deferentur. AOTA, vol. VI, n. 2 — 25-2-939. 50 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Intimentur omnes et singuli Emi ac Rmi Domini S. R. E. Cardinales, qui, vestibus laneis, rocheto simplici et cappis sericis violacei» cum pellibus armellineis induti, intererunt. Cappas assument in Aula Canonicorum prope Sacrarium Basilicae Vaticanae. Cappellani Caudatarii induent croceas super consuetas vestes séricas. Intimentur quoque Vice-Camerarius, Auditor et Thesaurarius generalis R. C. A . Archiepiscopi, Episcopi, Adsessores et Secretarii SS. R R . Congregationum, Protonotarii, Abbates et Generales Ordinum, Auditores Rotae, Clerici Camerae Apostolicae, Votantes Signaturae (qui cappas non induent, sed mantelletum et vestem nigri coloris cum rocheto simplici assument), Advocati Consistoriales et Procuratores Ordinum Regularium. ; De mandato Emi et Rmi Domini Cardinalis Decani Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus, Oaerem. Sedis Apostolicae Praefectus. Quae omnia, diebus et horis statutis, rite et religiose peracta sunt, Magistro Laurentio Perosi concentum chori ducente Exsequiis sollemnibus intervenerunt Emus Princeps Ludovicus Chigi Albani della Rovere, S. M. Ordinis Hierosolymitani Magnus Magister, Excelsi Viri Legati exterarum Civitatum, Nepotes, defuncti Summi Pontificis, Gubernator Civitatis Vaticanae, Patricii Nobilesque Romani. Etsi Legati extraordinarii grato ofiicio recusati fuerint, aderant tamen Excmus Comes Szembek, Subsecretarius exteris negotiis gerendis in Polonia, de mandato speciali Praesidis Reipublicae et ei. Doctor Vladimirus Antoniewicz, Rector Magnificus Studiorum Universitatis Varsoviensis una cum delegatione aliarum polonarum Studiorum Universitatum. Consilium Municipii Lutetiae Parisiorum deputaverat cl. Viros Lo Provost de Launay, Praesidem, et Victorem Bucaille, Adsessorem. Nec deerat Pontificiae Academiae Scientiarum Praeses cum Sociis. Summi Pontificis Pii XI exsequiae in Basilica Vaticana 51 Ad tumuli basim quatuor defuncti elogia legebantur a Revmo D. Antonio Bacci ita conscripta : I INTEGERRIMVS • VERITATIS • CVSTOS ERVMPENTES • ERRORES INVICTO • PECTORE • REPRESSIT • PROPLIGAVIT .ABERRANTES • REVOCANS • OMNES AD • CATHOLICAE • FIDEI • VNITATEM II CVLTIORIS • HVMÀNITATIS '• FAVTOR SACRAS • PROFANASQVE • DISCIPLINAS • PROVEXIT STVDIORVMQVE . DOMICILIA EXCITAVIT AD • MELIOREM • FORMAM • REDEGIT III VNIVERSAE • HÖMINVM • FAMILIAE TOT • DISCIDIIS • DOLORIBVSQVE • ANXIAE FRATERNAM • CONCORDIAM IUSTITIA • DVCE • CARITATEQUE • AUSPICE PATERNO - SVASIT • ANIMO IV IVSTAE • LIBERTATIS • VINDEX • ACERRIMUS INIVRIAS • QUASLIBET • ECCLESIAE • ILLATAS • COMPESCVIT VETERRIMAQVE • DISSENSIONIS • CAVSA • DELETA PACEM • ITALIAE INTEGRIS • RELIGIONIS • IVRIBVS • RESTITVIT A . BACO. m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Die vero xx Februarii, ultima exsequiarum, a Revmo D. Angelo Perugini a Secretis litteris latinis scribendis, haec habita est ORATIO DE PONTIFICE DEFUNCTO (( Qui docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti » (Dan., XII, 3). Decem ante dies, Pius undecimus placide e vita migravit, omnes Christi fideles afficiens moerore luctuque, cuius echo per universum orbem resonuit. Ipse quidem aevum sempiternum inivit, sed hisce in terris amplissimum doctrinarum splendorem mirificamque operum segetem reliquit. Tanto nomini nullum par elogium! Non est hic locus, Eminentissimi Principes, non est tempus singula persequendi, quae comploratus Pontifex praeclare gessit. Sed, quoniam mihi contigit, iussu mandatuque vestro, de diuturno gloriosoque pontificatu verba facere, enitar, ut praecipuam eius apostolici muneris partem per summa capita referam, eam scilicet peculiariter attinentem ad doctrinam ex Litteris Encyclicis desumptam, quae quidem ideo datae sunt, ut suaderent ac foverent pacem mentium et animorum, pacem domesticam et civilem, pacem inter populos gentesque universas, iuxta illud signum : Pax Christi in Regno Christi. Priusquam vero de Pontificis doctrina loquar, eius vitam leviter attingam. Achilles Ratti, Deusii apud Mediolanum ortus, humanis sacrisque litteris, primo ad Sancti Petri Martyris, Modiciae ac Mediolani, dein heic Romae, alacrem operam impendit. Sacerdotio in Archibasilica Lateranensi initiatus, in plurimis doctrinarum studiis excolendis vel fovendis quinque et triginta annos peregit, sive in Seminario Mediolanensi, sive potissimum in eximiis Bibliothecis Ambrosiana et Vaticana, quarum moderamen cum tanta doctorum utilitate sustinuit. Interea, solida institutus pietate ac proximorum caritate incensus, sacrum ministerium assidue obiit in bonum praecipue adulescentium ac parvulorum, quorum dociles animos exemplo ac verbo ad christianas virtutes Angebat. Annuis vero a munere vacationibus, plerumque summa Alpium culmina praestantibus viribus scandebat; e sublimi enim specula mirificos latissimosque conspectus intuitus, ingentes montium coronas et imas viridesque valles niviumque candorem et caerulei caeli convexa, denique magnitudinem gloriamque Dei propioris iucundissime oculis animoque hauriebat. Hisce corporis animique exercitationibus, iisque praesertim mentis curriculis, futurus Ecclesiae Magister praeclaras Summi Pontificis Pii XI exsequiae in Basilica Vaticana 53 ingenii dotes magis in dies exacuit, inter quas iam eminebantmentis subtilitas atque amplitudo, maxima in scribendo cura exactaque rerum dispositio, maiestas ipsa loquendi concinnitasque verborum, firmissima animi constantia et aequabilitas, consilium in providendo, industria laborque in agendo, acerrima in rebus adversis fortitudo. Historiae autem monumenta, consuetudo atque epistularum commercium cum doctissimis ex omnibus gentibus viris, peracta apud exteras nationes itinera, sacri ipsius ministerii perfunctio magnam hominum ac rerum cognitionem atque longum usum doctori ambrosiano contulerunt. Hinc haud difficulter intelliguntur mirabiles illius celeresque ad summos honores adscensiones. Pro singulari enim et rerum et linguarum peritia, idem a Benedicto XV mittitur Visitator Apostolicus in Poloniam, tunc tot difficultatibus nutantem; dein primus Nuntius Apostolicus in eadem natione in libertatem vindicata renuntiatus atque dignitate archiepiscopali perauctus, gravissimi muneris officia diligentissime persolvit, atque etiam ingruente hostium impetu imperterritus suo loco permansit. Denique Archiepiscopus Mediolanensis creatus ac Romana purpura insignitus, post septem menses ex Ambrosiana Sede ad Romanam Petri Cathedram consilio nutuque divino feliciter evectus est. In ipso pontificatus exordio primis Litteris Encyclicis UM arcano (XXIII Decembris MCMXXII) Pius undecimus futuri grandisque operis summa lineamenta tradidit. In eo documento, diu meditato graviterque perpenso, iam germina inveniuntur omnium documentorum atque institutionum, quae postea, septendecim labentibus annis, gradatim eduntur : ibi exstant veluti fulgidae unius vitis gemmae, quae deinceps frondescunt late varieque fiorescunt, fructus uberes âllaturae; ibi sane exstat ratio ac forma totius diuturni pontificatus. Initio Litterarum, proximis eventis vel laetabilibus vel tristibus memoratis, praecipua mala enumerantur, quae post infandi belli cala mitatem pacem veri nominis impêdiebant; imprimisque mutuae inimicitiae et offensiones Rerumpublicarum, quae, ut ait Pontifex « populos respirare non sinunt »; itemque intestina discidia, funesta inter Civium ordines dimicatio, domestici convictus infirmatio, christianorum officiorum oblivio. Nec tantum mala in Litteris Ubi arcano recensentur, sed causae quoque maiorum altius inquiruntur; Sunt immoderatae fluxarum rerum cupiditates, sunt bonorum externorum immodica studia* quae societati hominum, non secus ac singulis, omne genus maiorum progignunt. « Quod enim homines a Deo et Iesu Christo misere desciverunt ita Pontifex, « idcirco de pristina rerum felicitate iii hanc maiorum collu- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale viem demersi sunt »: Et paullo post : « Decretum pariter est iam non Deum, non Christum Dominum constituendae primum familiae praesidere, reiecto inter civiles pactiones matrimonio, quod Christus sacramentum magnum, fecerat... Quamobrem vidimus... religionis obscurari passim in populo intelligentiam sensumque obtundi, quem Ecclesia primo societatis germini, quod familia est, offuderat; domesticum ordinem, domesticam pacem everti; familiae communionem stabilitatemque cotidie magis labefieri ». Et concludit : « Denique ab institutione iuventutis Deum et Christum eius segregari visum est... », cuius infaustae secessionis deterrima consectaria a Pontifice referuntur. Quae quidem mala, et consequens immanis aerumnarum angustiarumque accessio, quum temporis progressu minime evanuissent, decimo pontificatus anno edidit Litteras Encyclicas Nova impendet (II Octobris MCMXXXI), quibus de asperrimo rei oeconomicae discrimine, de operumque apud multos vacatione, deque increscenti apparatus militaris studio vehementer conqueritur. Ad repellendas huiusmodi calamitates, insequenti anno per Litteras Encyclicas Caritate Christi compulsi (III Maii M C M X x x i i ) omnes fideles exhortatur ad precationes et piamenta exhibenda Sacratissimo Cordi Iesu, cuius laudes et beneficia iam pulcherrime ceiebraverant Litterae Encyclicae Miserentissimus Redemptor (VIII Maii M C M x x v i i i ) . Iam vero hisce malis reparandis aptissima suggeruntur remedia, quae, pontificatus decursu, per magnifica ac saluberrima sapientiae christianae documenta singillatim pertractantur. Itaque ad moderandas hominum cupiditates en Litterae Encyclicae Mens Nostra ( x x Dec. MCMXXIX), ubi Exercitia Spiritualia tamquam « insignis spiritus palaestra » acriter commendantur; en Litterae Encyclicae Quas primas ( x i Dec. MCMXXV) anno Sancto datae, quarum summa capita clarissime exstant in primis Litteris Encyclicis Ubi arcano, ubi Ecclesia exhibetur tamquam Regnum divinitus in terris constitutum, et Christus regnare dicitur in mentibus, in animis, in vita singulorum hominum, in societate domestica, in societate civili. De sacramento autem magno deque familiae sanctitudine copiose atque erudite agunt Litterae Encyclicae Ca,sti connubii ( x x x i Decembris MCMXXX), quibus christiani matrimonii natura, dignitas et beneficia in luce perspicua collocantur, errores et vitia deteguntur atque remedia opportuna afferuntur. De liberorum vero institutione exquisita habetur tractatio in Litteris Encyclicis Divini illius Magistri ( x x x i Decembris MCMXXIX); sed iam in Litteris Ubi arcano educatio adulescentium profertur tamquam « bonum certamen, veluti pro aris et focis, ineundum ». Quod quidem certamen, sollicitudinem Pontificis permovet, Summi Pontificis Pii XI exsequiae in Basilica Vaticana 55 ut peculiarem habeat rationem de validissimis ad quidvis evulgandum subsidiis recenter inventis, inter quae primum locum tenent spectacula cinematographica atque infinita quotidianarum vel periodicarum scriptionum propagatio. Quapropter Pontifex dat Epistulam Encyclicam Vigilanti cura ( x x i x Iunii MCMXXXVI) de ludis cinematographicis, quorum fascinatio nimio saepius in detrimentum ac ruinam maxime puerorum vertitur; pariterque idem Catholicam ex paene omnibus nationibus diariorum atque ephemeridum Expositionem in Vaticanis Aedibus auspicatus est. De scholis autem, praesertim neutris vel mixtis, ubi gravia catholicis pueris imminent pericula, fuse agit in Litteris Divini illius Magistri. Ut iam in Litteris Ubi arcano Pius undecimus de sacerdotum vitae sanctitate et fideli cum Pastoribus coniunctione locutus erat, ita pluries sermonem habet de altissima sacerdotum dignitate deque gravissimis officiis; et tradita iam praecepta perficere voluit per Litteras Encyclicas Ad catholici sacerdotii ( x x Decembris MCMXXXV), quae quidem absolutissimam tractationem de sacro munere complectuntur. Ceterum recta adolescentis cleri institutio semper exstitit praecipua cura summi Pastoris, qui in limine Pontificatus, antequam universum catholicum orbem alloqueretur, Epistulam Apostolicam Officiorum omnium (i Augusti MCMXXII) dederat, qua non modo altiores disciplinas theologicas ac philosophicas, sed linguam ipsam latinam « scientia et usu percipiendam » enixe commendaverat. De scientiis sacris humanisque agitur etiam, in Litteris Encyclicis Studiorum Ducem ( x x i x Iunii MCMXXIII), sexto exeunte saeculo a sanctorum caelitum honoribus Doctori Angelico decretis. Sed praecipuum de altioribus studiis documentum, quo perdocti Pontificis mens et sollicitudo refulgent, est Constitutio Apostolica Deus scientiarum (xxiv Maii MCMXXXI), qua ecclesiasticis Universitatibus ac Facultatibus peculiares normae praescribuntur, ut illae « studiorum subtilitate scientiarumque splendore inter cetera omnia Athenaea in primis eniteant ». Quantum vero Pius undecimus in scientiis artibusque fovendis exemplo praefulserit, constat ex ipsis institutis atque monumentis, inter quae specula astronomica in Arce Gandulphi, in Civitate autem Vaticana et in alma Urbe augusta Pinacothecae Vaticanae sedes, novum Seminarii Romani Minoris aedificium, Institutum Archeologiae Christianae, Radiophonica statio, instaurata Pontificia Academia Scientiarum ac recens quoque splendida sui Athenaei Lateranensis sedes, quam ipse praesens est inauguratus. Saxa ipsa loquuntur. In comperto pariter est, quanta animi delectatione doctus Pontifex 56 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale doctorum virorum coetus coram exciperet; memorare satis est, praeter sollemnes Academicorum suorum conventus, illum Iuridicum Congressum ex omnibus nationibus initum, cui ipse in Aula Beatificationum, praesente amplissimo Ecclesiae Senatu, coronam imponere voluit. Pastoralem Pontificis sollicitudinem iri bonum animarum luculenter testantur tot parochorum ecclesiae aedesque iis adiectae, magnis sumptibus conditae. In citatis litteris Ubi arcano peculiaria verba de clero regulari haben tur, deque alumnis religiosarum familiarum, quae « vel in sacrorum septorum umbratili palaestra rebus caelestibus operam dantes vel in apertum campum progredientes dum perfectae christianae vitae speciem ad vivum sua vita exprimunt... Christifideles... ad altiora appetenda provocant » atque « christianae beneficentiae officiis... omnibus corporum animorumque languoribus medentur ». Iterum, biennio post, religiosos alloquitur per Epistulam Apostolicam Unigenitus Dei Filius (XIX Martii MCMXXIV) de disciplinae religiosae studiis. Singularis quoque ratio habita erat in Litteris UM arcano de Actione Catholica, cuius socii salutantur illis Sancti Petri verbis : « genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis (I Petr. II> 9) ». Progrediente tempore, Actionis Catholicae natura ac forma, tot Litteris Encyclicis, Epistulis, sermonibus et conventionibus, magis margisque definitur atque explicatur, ita ut Actio Catholica appareat huius Pontificatus veluti nota insignita, vel dominans quoddam melos seu concentus, qui semper redire ac resonare persentiatur. Ad actionem catholicorum efficaciter fovendam, Pontifex in Litteris UM arcano affirmaverat revocanda esse doctrinae christianae capita a Pontificibus Decessoribus suis tradita, nominatim de re oeconomica et sociali, quam quidem tanti ponderis ac momenti fuse ipse pertractat in Litteris Encyclicis Quadragesimo anno (xv Maii MCMXXXI). De rationibus inter ecclesiasticam et civilem auctoritatem quaedam exstant Litterae Encyclicae, ut Iniquis afflictisque (xvni Novembris MCMXXVI) et Acerba animi ( x x i x Septembris MCMXXXII), de iniqua rei catholicae condicione in Mexicana Republica, et Litterae Dilectissima Nobis (III Iunii MCMXXXIII) sexennio ante datae, quibus anxius Pontifex lamentatur, in discrimine esse apud Hispanos, una cum fide catholica, ipsam prosperitatem civium atque concordiam simulque legibus contra rem catholicam a magistratibus Reipublicae perlatis réclamât. Recens autem, et Litteris Encyclicis et Sermonibus sollemnibusque Allocutionibus, Magister Ecclesiae vehementer reprobavit communismum atheum, iniustam rei catholicae persecutionem in quibusdam regionibus saevientem ceterasque hodiernas a rectitudine aberration es. Summi Pontificis Pii XI exsequiae in Basilica Vaticana 57 Amplissima Pastoris sollicitudo in Litteris UM arcano respicit ad innumeros quoque homines, qui, ut ipse ait, « necdum sunt de hoc ovili n. Quot autem paternas invitationes fecit, ut filii dissidentes ad sinum Ecclesiae redirent! Normas quoque praebuit per Litteras Encyclicas Mortalium animos (vi Ianuarii MCMXXVIII), ut religionis unitas recte ac tute foveretur. Quantas curas adhibuit ad studia rerum Orientalium provehenda, ad legum Codicem pro Orientalibus apparandum, ad religiosam Orientis historiam collustrandaml Quid dicendum de inceptis institutisque Pontificis ad regnum Christi inter infideles populos amplificandum? Testis est in primis pium opus a Propagatione Fidei initio pontificatus renovatum, novisque temporum adiunctis accommodatum. Testis est miranda illa Missionaria Expositio ab innumeris peregrinis per annum Sanctum celebrata, cuius veluti imago in Museo Lateranensi perpetuo asservatur. Testes denique sunt tot Dioeceses et Vicariatus vel Praefecturae Apostolicae in locis Missionum constabilitae. Ad rationes autem Rerumpublicarum cum Apostolica Sede moderandas, Pius undecimus, iter iam inceptum a Benedicto XV alacriter insistens, cum pluribus Civitatibus sollemnes conventiones inivit, hac semper causa permotus, ut salutem animarum simulque civilem prosperitatem promoveret. At vero deerat illa natio, quae ipsi maxime cordi erat. In fine earundem Litterarum UM arcano Pontifex sermonem ad Italiam convertens, paterne animadverterat, inter tot nationes, quae cum Apostolica Sede amicitiam iunxerint, Italiam deesse : « Italiam », inquit, (( patriam Nobis carissimam, a Deo ipso... delectam, in qua Vicarii sui in terris sedem collocaret... ». Memoratis deinde praesidiis ad tuendam Pontificis libertatem necessariis, concludit : « Dei autem omnipotentis miserentisque erit efficere, ut haec laetissima dies tandem illucescat, bonorum omnium foecundissima tum regno Christi instaurando tum Italiae rebus universique orbis componendis : ne vero id frustra fiat, omnes qui recte sentiunt, dent operam diligenter ». Expectata dies, decem abhinc annos, illuxit, et pax ominata tandem exorta est. Hoc perarduum iustitiae pacisque opus dignitatem atque auctoritatem Pontificis Romani mirifice in orbe terrarum amplificavit. Summa haec seriesque inceptorum rerumque gestarum Pium undecimum immortalitati commendavit. Verum quidem est non omnia vota magnanimi Pontificis expleta fuisse. Pluribus adhuc in locis pax Christi desideratur. Propterea sollicitus Christi Vicarius, gravi morbo implicatus, tot acerbosque dolores et vitam ipsam Deo liberaliter obtulit, pacem in regno Christi impetra- 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale turus. Immolatio iam peracta, est. Velit benigne Dens extremum praeclarae Victimae votum exaudiré! Ecce, Pater beatissime, augusta tuorum Consiliariorum corona, purpuratorum virorum Conlegium, interpres Catholicae Ecclesiae, tibi a Deo precatur, ut in pace quiescas. Te in aeterna tabernacula excepit, ut firma spe tenemur, Redemptor ipse divinus, cuius memoriam per sollemnia iubilaea tantopere magnificasti. Tibi obviam venit Virgo Deipara, cuius laudes ac praesidium toties celebrasti. Tibi laetantes occurrerunt sanctae illae ac magnae animae, quarum gloriam in terris amplificasti, quaeque pro te deprecantes laboriosum iter pontificale fragrantibus floribus conspersere. O Pater beatissime ! Tu quidem, invictus veritatis et iustitiae assertor ac defensor, in caelestem patriam perductus, perge nos in terris peregrinantes fulgore doctrinarum tuarum illuminare. « Qui docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti; et qui ad iustitiam erudiunt multos, quasi stellae in perpetuas aeternitates » (Da»., .XII, 3). In obitu Summi Pontificis Pii XI moer oris testimonia MOERORIS TESTIMONIA IN OBITU SUMMI PONTIFICIS EX EXTERARUM CIVITATUM LEGATIS APUD SANCTAM SEDEM Die 13 Februarii, hora 11, Equités Ordinis Hierosolymitani Sacrum Collegium adiverunt in secunda Congregatione generali adunatum, quorum nomine Magnus Magister, Emus Princeps Ludovicus Chigi Albani della Rovere, quantum Sacri Collegii moerorem de Summi Pontificis obitu Ordo participaret disertis verbis testatus est. His Emus Cardinalis Decanus perhumaniter acceptissimum fuisse Apostolicae Sedi praestitum obsequium significavit. Die vero 16 Februarii, hora 11, in quinta Emorum Patrum generali Congregatione, civilium Regiminum Legatis petentibus Sacrum Collegium conveniendi aditus rite datus est in Aula Consistoriali. Quibus simul congregatis, Excellentissimus Doctor Didacus Von Bergen, Legatus Germaniae, Legatorumque apud Apostolicam Sedem Decanus, Emos Patres suo et sociorum nomine hisce obsequenter alloquutus est : Eminentissimi Principi, Il Corpo Diplomatico accreditato presso la Santa Sede, del quale ho l'onore di rendermi interprete, nella mia qualità di Decano, compie il triste ufficio di offrire alle Eminenze Vostre Reverendissime l'espressione del più profondo cordoglio per il lutto che colpisce la Chiesa Cattolica e in special modo il Sacro Collegio. Oltre al titolo altamente onorifico di Rappresentanti di Sovrani e Capi di Stato delle più civili Nazioni del mondo, noi crediamo di poter far valere in questa triste circostanza un titolo personale per rendere l'estremo tributo di omaggio a Colui che, rimanendo in momenti dei più rudi e critici a Varsavia, quale Decano del Corpo Diplomatico, diede luminoso esempio di alta comprensione del dovere, incurante del pericolo cui esponeva la propria vita. Sommo Pontefice, custode geloso di secolari diritti e tradizioni, di fronte al supremo interesse della pace e della concordia tra i popoli non esitò ad andare incontro alle proposte di uno statista geniale, pose fine ad un dissidio che minacciava di eternizzarsi e rese, così, possibile nel nostro eletto e onorato consesso la presenza del degno Rappresentante di quella Nazione che ha il singolare onore di contenere, nella più sovrana indipendenza, lo Stato della Città del Vaticano. 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il Papa delle Missioni è morto! Il Pontefice umanista, dotto non si curva più sui codici preziosi per decifrarli; Lui che incoraggiò sempre le arti e la scienza nelle sue più moderne e ardite manifestazioni! Raccogliendo la fiaccola dalle mani di quel grande Pontefice che esercitò il suo alto ministero durante la guerra mondiale, Pio Undecimo rimase, sino all'ultimo suo respiro, fedele al motto che assunse dopo la sua elevazione al Papato : « Pax Christi in Regno Christi ». Viviamo e agiamo in una delle ore più decisive della Storia; assistiamo all'elaborazione di un mondo nuovo che vuole ergersi sulle rovine di un passato che in molte cose non ha più ragione di essere : una evoluzione che vogliamo pacifica! E il Papato, indubbiamente, ha un ruolo essenziale! Sul Sacro Collegio, ne siamo ben penetrati, Eminentissimi Principi, pesa in questo momento una responsabilità delle più delicate nella scelta di un degno Successore di Pio Undecimo, di un Pontefice sul quale l'umanità punti il suo sguardo come a un faro che brilli nella procellosa e trepida ansia verso una meta comune di pace e di progresso! I nostri voti Vi accompagnano, Eminentissimi Principi! E voi vorrete gradirli unitamente alle rinnovate condoglianze per la scomparsa del grande Pontefice entrato ormai nella Storia! His autem Emus Cardinalis Decanus ita respondebat : Eccmi Signori Ambasciatori, Ministri e Signori Incaricati di Affari, A nome del Sacro Collegio Vi ringrazio delle condoglianze che personalmente venite ad esprimere al Sacro Collegio medesimo, che nella vacanza della Sede Apostolica rappresenta la Suprema Autorità, della Chiesa Cattolica. La Vostra presenza conferma le unanimi, alte, attestazioni di cordoglio, che già i Vostri Capi di Stato e di Governo hanno inviato al Sacro Collegio, rendendosi anche interpreti delle spontanee adesioni dei rispettivi popoli. La Vostra presenza oltre che per questo ha grande valore, perchè Voi tutti avendo avuto l'onore di trattare da vicino col defunto Pontefice ne conosceste la elevatezza della mente e del cuore; e pertanto manifestate in questo momento quello che profondamente sentite nell'animo Vostro. II Sacro Collegio, rinnovando i ringraziamenti, Vi chiede di volere trasmettere di nuovo ai Vostri Governi quei ringraziamenti, che già direttamente hanno ricevuto da Noi. In obitu Summi Pontificis Pii XI moer oris testimonia 61 Intanto il Sacro Collegio, in unione di spirito con i fedeli di tutto il mondo, eleva fervide preghiere al Signore, affinchè si degni concedere alla Sua Chiesa, per il bene della medesima e per l'interesse stesso^ delle Nazioni degnamente da Voi rappresentate, il supremo Pastore secondo il Suo Cuore. Post haec iidem Excmi Civitatum Legati, sui obsequentis animi sensibus patefactis, ex aula discedebant. II MOERORIS TESTIMONIA PER TELEGRAPHUM VEL ALITER SIGNIFICATA Universi Orbis fideles in luctuosissimo eventu obitus Summi Pontificis Pii XI variis modis singulare testimonium praebuerunt, unde patuit quo amore et studio Summum Pontificem et Apostolicam Sedem prosequantur. Nec tantum qui catholicam religionem profitentur, sed etiam heterodoxi impensi animi documenta obtulerunt. Reges ipsi et Supremi reipublicae Moderatores moeroris participes fuerunt et in publicis sessionibus res gestas a defuncto Pontifice magno cum obsequio commemoraverunt, funeribus sollemnibus interfuerunt, universalem suarum nationum luctum indixerunt atque intimum cordis dolorem sive directe sive indirecte significaverunt. Inter alia, sequentia moeroris testimonia ad Sanctam Sedem pervenerunt. Ex AEGYPTO : Aegypti Rex atque Administer exteris negotiis gerendis Delegato Apostolico spectabiles viros miserunt, ut ob Pii Pp. XI mortem luctum significarent. Ex AFRICA AEQUATORIALI : , Gubernator Generalis Africae Aequatorialis Gallicae haec Delegato Apostolico significavit : <( Prego Vostra Eccellenza gradire sentimenti di condoglianze profonde che le esprimo a nome Colonia e a nome mio personale in occasione della morte del Sommo Pontefice la cui memoria resterà particolarmente venerata in tutti i paesi di Missioni ». Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m Ex AFRICA MERIDIONALI : Plëase convey to the Holy See on behalf of the Union Government an expression of sincere sympathy from the Government and people of the Union of South Africa in the great loss sustained by the lamentable death of His Holiness Pope Pius XI. Premier of South Africa. Ex ALBANIA : C'est avec la plus vive affliction que j ' a i appris le décès de Sa Sainteté le Pape Pie XI. Les eminentes vertus qui distinguaient l'Illustre Défunt sa sagesse son inépuisable bonté inspirent de profonds regrets à l'univers chrétien auxquels je m'associe de tout cœur. Zog. Je prie Votre Eminence agréer les vives condoléances du Gouvernement Koyal et mes condoléances personnelles pour le décès de Sa Sainteté le Pape Pie XI. A. I. Rotta, Président du Conseil. Ex ANGLIA: Administer Angliae apud Apostolicam Sedem hunc telegraphicum Nuntium Emo Cardinali Camerario transmisit : « J'ai l'honneur de vous faire savoir que j'ai reçu la commande de* Sa Majesté le Roi Georges VI d'exprimer à Votre Eminence le profond regret avec lequel Sa Majesté a appris la mort de Sa Sainteté Pie XI et de vous transmettre l'assurance de Sa sincère sympathie. « Je profite de cette occasion pour renouveler à Votre Eminence les assurances de ma plus haute considération ». D. G. Osborne. « Please convey to the Cardinal Secretary of State an expression of the deep sorrow with which the Prime Minister has learnt of the death of His Holiness the Pope. During the visit which the Prime Minister was fortunate enough to be able to pay to the Vatican he was profoundly impressed by His Holiness' breadth of outlook personality and humanity and sincerely laments his loss ». Lord Halifax. < n 63 « I have learnt with the deepest sorrow of the death of His Holiness Pope Pius XI and I wish to express to Your Eminence my most sincere personal sympathy. I shall always recall in precious memory the visit which I had the honour of paying to His Holiness during my recent visit to Rome ». Lord Halifax. Ex ANNAM : Imperatrix Imperii Annamitici Apostolico in Indochina Delegato hunc telegraphicum nuntium misit : « Nel lutto crudele che colpisce la Cristianità io partecipo al dolore comune di tutti i cattolici e di Vostra Eccellenza e formulo l'espressione delle commosse condoglianze che Sua Maestà l'Imperatore mi incarica di farvi pervenire ». EX ARGENTINA K EPUBLIC 4 : En nombre del señor Presidente de la Nación del Gobierno del Pueblo Argentino y en el mio propio presento a Vuestra Eminencia las mas sentidas condolencias por el fallecimiento de Su Santidad Pio XI que priva a la Iglesia de uno de sus más dignos e ilustres Pontífices. José Maria Cantilo. Ministro de Relaciones Exteriores y Culto de la República Argentina. Ex AUSTRALIA : We have learned of the death of His Holiness the Pope with very sincere regret. On behalf of the Commonwealth Government and the people of Australia I desire to express the deepest sympathy with the membres of the Catholic Church throughout the Avorld in the great loss they have sustained. Pope Pius was my pleasure to be received by him on two occasions and the abiding impression which I retain of those two audiences was his simplicity and kindness. He expressed the keenest interest in the welfare of the people of Australia and he showed a deep knowledge ofour problems and our achievements as a nation. Since Pope Pius entered on his high onice he has served with great distinction not only the Church of which he was Supreme Pontiff but he has been a leader in world affairs. His strenuous efforts to maintain peace since the last war and his deep concern for those who were weak 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale and downtrodden whatever their nationality or creed, will cause his ñame to be remembered with affection. His insistence in carrying out his dutiès in recent yearg despite failing strength once more revealed to us a man and a leader whose passing willbe a loss to the world. Lyons, Premier, Ex BELGICA : Legatus Belgici Regni apud Apostolicam Sedem ita Sacro Cardinalium Collegio dolorem significavit, quo Augusta Domus, Gubernium, Natio Belgarum mortem Pii Pp. XI deflevit : « Je viens de recevoir de Monsieur le Ministre des Affaires Etrangères un télégramme m'exprimant les sentiments de bien vive douleur avec lesquels le Roi, Mon auguste Souverain, et la Famille Royale, qui ont reçu tant de témoignages de la Paternelle Bonté de Sa Sainteté Pie XI, et le Gouvernement Belge, ont appris le décès du Souverain Pontife. « Je suis chargé de recourir à la bienveillante intervention de Votre Eminence en vue de faire part au Sacré Collège des bien sincères condoléances de Sa Majesté le Roi Leopold III, de la Famille Royale et du Gouvernement Belge. Je saurais gré à Votre Eminence si Elle daignait être après du Sacré Collège l'interprète de mes sentiments de bien vives condoléances en ces douleureuses circonstances ». Ex BOLIVIA : En nombre del Gobierno y del pueblo boliviano expreso a Vuestra Excelencia su mas profunda condolencia por el infausto fallecimiento de Su Santidad el Papa Pío XI. Ten. Col. German Busch, Presidente de Bolivia. Dígnese aceptar Vuestra Excelencia mi mas sentida y profunda condolencia por fallecimiento Su Santidad Pío XI. Eduardo Diez de Medina, Ministro de Relaciones Jñxt. y Culto de Bolivia. Ex BRASILIA : Apresento a Vossa Eminencia Reverendissima e ao Sacro Colegio en nome da Naçâo Brasileira e nome meu propio os mais sentidos pésames pelo falecimento do Sumo Pontifice Pio XI. Getulio Vargas, Presidente da Republica dos Estados Unidos do Brasil. In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia O Presidente da Republica Vg seus Ministros e o Brasil inteiro receberano com o mais profundo pesar a noticia do passamente do Santo Padre Pio XI. Ao povo Brasileiro eh impossivel esquecer o paternal afeto con j que Sua Santidade o distinguiu durante o seu glorioso Pontificado. Rogo a Vossa Excelencia aceitar a expressao dos meus sentimentos pessoais e transmitilos obsequiosamente ao Eminentissimo e Reverendissimo Cardenal Camerlengo de Santa Egreja Romana e ao Sacro Colegio. C. de Freitas Valle, Ministro de Estado interino das Relaçoes Exteriores. Ex BULGARIA : Profondément affligé par la douloureuse perte que l'Eglise Catholique vient de subir en la Personne du Souverain Pontife Sainteté Pie XI j'exprime à Votre Eminence ainsi que au Saint Collège mes condoléances les plus sincères. Boris R. A l'occasion du décès de Sa Sainteté le Pape Pie XI, je prie Votre Eminence d'agréer l'expression de mes plus vives condoléances ainsi que celles du Gouvernement Royal. Ciosseivanov, Président du Conseil des Ministres. Ex CANADIA: The Government of Canada desires to associate itself with the Governments of other countries in expressing its sensé of the loss sustained in the death of His Holiness, Pope Pius XI. The profound sorrow felt by members of the Roman Catholic Church in ail parts of the world will be shared throughout Canada where the dévotion of Pope Pius to the spiritual progress of mankind had gained for His Holiness nation-wide admiration and esteem. The Minister of Foreign Affairs. Ex CECOSLOVACHIA : Attristé jusqu'au fond de mon âme par la douloureuse nouvelle qui accable toute la Chrétienté, je m'incline respectueusement devant les dépouilles de Sa Sainteté. Le peuple tchéco-slovaque dans son ensemble s'associe à ma douleur. Emil Hacha, Président de la République tchécoslovaque. ^ommmmÊÊmmmÊBammÊiÊÊimÊBBÊmmmÊmÊmmmÊÊmÊmimÊÊÊimmÊÊmmiÊÊÊÊÊÊÊmmÊÊmÊÊÊÊÊm ACTA, vol. VI, n. 2 . - 25-2-939. 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Profondément touché je m'empresse d'exprimer à Votre Eminence mes condoléances les plus profondes. Chvalkovski, Ministre Affaires Etrangères. Gubernium Carpatoucrainicum petit accipere condolentiam ex occa^sione mortis Pontifici Maximi Pii XI Patris populi ucrainici. Volosin, Primus Minister. Ex CHILE : Vivamente conmovido por el fallecimiento del gran Papa Pío XI el pueblo y el Gobierno de Chile se asocian al profundo pesar del mundo entero. Reciba Vuestra Excelencia mis mas sinceras condolencias ante la irreparable pérdida. Pedro Aguirre Cerda, Presidente del Chile. Todo el Chile participa en el hondo pesar que aflije al mundo católico por el deceso del Santo Padre cuyo nombre conservará, la historia entre los grandes servidores de la humanidad. Saludo muy atentamente a Vuestra Excelencia. , , .> , Abraham Ortega, Ministro de Relaciones Exteriores de Chile. A Ex COLOMBIA : Presento a Vuestra Eminencia la expresión de mi profundo pesar con motivo del fallecimiento del ilustre Pontífice Su Santidad Pío XI. Eduardo Santos, Presidente de Colombia. La Nación Colombiana y su Gobierno preocupados y doloridos lamentan la muerte del Pontífice egregio que enalteció la paz, la caridad y la justicia ecuménicas y como entrañablemente suyos comparten esta oscura prueba y este trance de la confraternidad de Cristo. Luis López de Mesa, Ministro de Relaciones exteriores de Colombia. Ex CONGO BELGICO : Gubernator Generalis in Congo Belgico haec Delegato Apostolico significavit : « Vi indirizzo a nome Governo Generale e a nome popolazioni Africa Equatoriale Francese vivissime condoglianze occasione morte Sommo Pontefice alta considerazione ». In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia 67 Ex COSTA-RICA : Negotiorum gestator Reipublicae Costaricensis apud Apostolicam Sedem Sacro Cardinalium Collegio dolorem significavit, quo illius Reipublicae Praeses, ceterae potestates populusque Summi Pontificis excess sum luxerunt. Ex CUBA : Missus extra ordinem et Administer liberis cum mandatis Cubanaè Reipublicae S. R. E. Cardinali Camerario haec significavit : « Mon Gouvernement, auquel je me suis empressé de communiquer cette triste nouvelle, me charge de vous transmettre pour qu'elle soit témoignée au Sacré Collège et à Votre Eminence l'expression de sa plus vive sympathie ». « En nombre del Gobierno y pueblo cubanos y en mío propio expreso a Vuestra Excelencia nuestra mas sentida condolencia por el sensible fallecimiento de Su Santidad el Papa Pío XI ». Juan y Remos, Secretario de Estado de la República de Cuba. Ex DANIA : Sa Majesté le Roi, ayant appris avec la plus vive émotion la mort de Sa Sainteté, m'a ordonné d'être auprès de Votre Eminence l'interprète de ses sentiments de profonde sympathie. J'y joins au nom du Gouvernement du Roi l'expression de mes condoléances les plus sincères. P. Münch, Ministre des Affaires Etrangères de Danemark. Ex DOMINICANA REPUBLICA : El Gobierno Dominicano ha declarado de duelo oficial los dias 16 17 18 del mes en curso con motivo del fallecimiento de Su Santidad Pio XI, dando así nuevo testimonio del pesar que ha causado al Gobierno y pueblo Dominicanos la muerte del Augusto Pontífice que tanto se distinguió por sus esfuerzos en favor de la paz y la concordia de la familia humana. Arturo Despradel, Secretario de Estado de Relaciones Exteriores. oara Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 Ex EQUATORE : A nombre Gobierno pueblo ecuatorianos presento a Vuestra Eminencia ínclito colaborador del glorioso Pontífice Pío XI homenaje respetuosa condolencia por irreparable perdida. Sírvase aceptar igualmente los filiales y doloridos sentimientos con que asocióme a duelo general Iglesia. Tobar Donoso, Ministro Relaciones. Ex ESTONIA : A Poccasion du décès de Sa Sainteté je prie Votre Eminence d'agréer les condoléances les plus sincères du Gouvernement estonien. Karl Selter, Ministre des Affaires Etrangères. Ex FINLANDIA : Profondément ému par la triste nouvelle du décès de Sa Sainteté Pie XI je prie Votre Eminence d'agréer mes condoléances les plus sinc è r e s ' Kyosti Kallio, Président de la République de Finlande. A l'occasion du deuil profond qui par le décès de Sa Sainteté Pie XI vient de frapper Votre Eminence, je La prie de bien vouloir agréer mes condoléances émues. Eljas Arkko, Ministre des Affaires Etrangères de Finlande. Ex GALLIA ; Profondément ému à Vos Eminences mes vente admiratrice des mes sentiments de très par le deuil qui frappe l'Eglise, je renouvelle bien vives condoléances. La France entière, ferhautes qualités de Sa Sainteté Pie XI, s'unie à douloureuse sympathie. Albert Lebrun. Insuper Legatus Galliae apud Apostolicam Sedem adivit S. R. E. Cardinalem Camerarium, ut hisce litteris Gallicae Reipublicae luctum panderet : « A peine informé du décès de Sa Sainteté le Pape Pie XI, M. le Président de la République m'a chargé de me rendre auprès de Votre Eminence et des Eminentissimes Cardinaux composant le Sacré Col- In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia 69 lege, l'interprète officiel des sentiments des profond regret et de douloureuse émotion que lui a fait éprouver la triste nouvelle de la mort du Saint-Père, ainsi que de la part sincère qu'il prend au deuil cruel dont est frappée l'Eglise et qui sera très péniblement ressenti en France. « De leur côté, M. le Président du Conseil et M. le Ministre des Affaires Etrangères m'ont invité à transmettre à Votre Eminence et aux Eminentissimos membres du Sacré Collège l'expression émue de leurs condoléances personnelles et de celles du Gouvernement de la République, à l'occasion de la perte douloureuse qui vient d'affliger le monde catholique et l'univers entier. <( Votre Eminence me permettra de joindre aux condoléances officielles dont j'ai été chargé, l'assurance de la très douloureuse émotion que je ressens moi-même, en voyant disparaître un Souverain Pontife dont j'avais si souvent éprouvé l'auguste bienveillance, dont la confiance m'honorai grandement et à qui j'avais voué autant d'admiration que de filial dévouement ». Ex GERMANIA : Excmus Doctor Didacus von Bergen, Legatus Germaniae apud Apostolicam Sedem, ea die, qua Summus Pontifex e vivis discessit, S. R. E. Cardinali Camerario litteras misit, per quas dolorem ob mortem Romanae Ecclesiae Antistitis exprimens, eius memoriae et operositati luculentam obsequium reddebat. Eadem die Legatus Cardinalem Camerarium adivit, ut Germaniae Cancellarii, a quo id muneris acceperat, doloris sensus ob tantum Christi gregis luctum promeret. Interpres quoque fuit moeroris Gubernii populique Germanicae nationis. Administer autem von Ribbentrop, exteris negotiis gerendis, hunc telegraphicum nuntium misit : <( Eure Eminenz bitte ich anlaesslich des Ablebens Seiner Heiligkeit des Pius XI. die Versicherung meiner aufrichtigsten Anteilnahme entgegenzunehmen ». Von Ribbentrop, Reichsminister des Auswaertigen. Insuper Excihus Germaniae Cancellarius id Administro Meissner mandavit, ut Apostolico Berolinensi Nuntio singularem sui moeroris testificationem exhiberet. 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ex GRAECI A : J'adresse à Votre Eminence mes très sincères et profondément senties condoléances pour la perte si cruelle que PEglise Romaine vient d'éprouver dans la personne de Sa Sainteté le Souverain Pontife. Georges R. Insuper Legatus Graeciae apud Italiae Regem et Imperatorem, mandatum explens sibi commissum ab Excmo Viro I. Metaxas, Administrorum Consilii Praeside itemque Administro exteris negotiis gerendis, rogavit Apostolicum in Italia Nuntium, ut Sacro Cardinalium Collegio sui Gubernii moerorem ob mortem Pii Pp. XI significaret. Ex GUATEMALA : Os ruego aceptar mis mas sinceros sentimientos de condolencia con motivo del doloroso fallecimiento de Su Santidad Pio XI. Jorge Ubico, Presidente de Guatemala. Ruego a Vuestra Eminencia aceptar los sentimientos de profunda pena que al pueblo y Gubierno de Guatemala ocasiona el muy lamentable fallecimiento de Su Santidad Pio XI. Carlos Salazar, Secretario de Relaciones Ext. Ex HAITÍ : C'est avec émotion que le Gouvernement et le peuple entier ont accueilli la triste nouvelle de la mort de notre Pape. Je prie Votre Excellence de bien vouloir agréer les émues du Président de la République et mes sympathies haitiens tout Saint-Père le condoléances personnelles. Laleau, Secrétaire d'Etat des Relations Extérieures. Ex HELVETIA : Le Conseil Fédéral suisse apprend avec une vive affliction la mort de Sa Sainteté le Souverain Pontife dont l'auguste personnalité marqua profondément notre temps. La Suisse vénérait en Pie XI, qui aimait nos paysages et notre peuple, un courage une hauteur morale et una noblesse de pensée rarement réunis à un tel degré et s'incline avec respect devant Sa mémoire. Le Conseil Fédéral prie Vos Eminence d'agréer In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia 71 pour Elles-mêmes et pour le Sacré Collège l'hommage de ses condoléan- , ces émues et de sa profonde sympathie. Etter, Président de la Confédération. Mi consenta di unirmi al lutto della Chiesa e al Suo lutto personale. La Persona e l'opera di Pio XI è salutata con intima riverenza dal popolo svizzero unanime che venerava in Lui l'augusto Amico e il sommo apostolo della pace e della libertà. Motta, Consigliere Federale. Ex HIBERNIA : I have learned with deep regret of the death of Holiness Pius elevent!» and I offer your Eminence my most sincere sympathy. Douglas Hyde, President o f Ir eland. On behalf of the government and people of Ireland I desire to assure Your Eminence of our sentiments of profound sorrow at the death of the Holy Father whose noble work in the cause of Christian ideáis had won for Hirn the love and admiration of ali the peoples of the world. I further wish to assure Your Eminence of our heartfelt sympathy in your great personal loss. Eamon De Valera. Ex HISPANIA : Legatus Hispaniae apud Apostolicam Sedem, explens mandatum ab Excmo Supremo nationalis Hispanorum Civitatis Moderatore acceptum, adivit S. R. E. Cardinalem Camerarium, ut Hispaniae potestatum civiumque acerbum panderet luctum ob Ecclesiam tanto vidua tam Pastore. Litteras quoque attulit, in quibus haec quoque scripta erant : « El Gobierno nacional de España me ha confiado el honroso encargo de expresar a Vuestra Eminencia Reverendísima su hondo pesar con tan triste motivo. « Ruego igualmente a Vuestra Eminencia Reverendísima que acepte los sentimientos de condolencia que personalmente tengo el honor de ofrecerle por tan irreparable pérdida para la Cristiandad. « No puedo dejar pasar esta triste ocasión sin expresar a Vuestra Eminencia Reverendísima mi profundo reconocimiento por la Paterna Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 72 .acogida que en todo momento me dispensó Su Santidad Pío XI a cuyo íntimo recuerdo irá siempre unido el de las muestras de consideración oficiales y particulares que debo a Vuestra Eminencia Reverendísima, por las que me honro en expresarLe mi profunda gratitud ». Ex HOLLANDIA : Hollandiae Regina, simul ac Summi Pontificis mortem percepit, ad Internuntiaturam, quae Hagae est, misit Liberum Baronem van Lynden, ut Internuntio suos promeret doloris sensus ob Ecclesiae Catholicae luctum. Administrorum Consilii Praeses, Administer exteris negotiis gerendis, Administri catholici ac permulti spectandi viri civilis ac militaris ordinis ad eundem Internuntium accesserunt moeroris significandi causa ob Summi Pontificis excessum. Ex HONDURAS : Administer Hondurensis Reipublicae apud Apostolicam Sedem, nomine Praesidis et Gubernii eiusdem Reipublicae, doloris sensus expressit : « El Gobierno y el pueblo de Honduras se asocian al duelo que aflije al Catolicismo con la muerte de Su Pastor. Reiterole el testimonio de mi alto aprecio ». Salvador Aguirre, Ministro de Relaciones Exteriores de Honduras, Ex HUNGARIA : La triste nouvelle qui met en deuil le mond chrétien m'a profondément ému. Dans le malheur qui frappe si cruellement la Sainte Eglise Romaine j'adresse à Votre Eminence les expressions de mes plus profondes condoléances ainsi que celles de la nation Hongroise toute entière à laquelle feu Sa Sainteté a toujours manifesté des sentiments paternels. Nicolas de Horty, Régent de Hongrie. Le Gouvernement Royal Hongrois a appris avec la plus vive émotion la triste nouvelle de la mort de Sa Sainteté le Pape Pie XI qui a plongé en deuil le monde chrétien. Je prie Votre Eminence d'être assuré de la part profonde que le Gouvernement Royal Hongrois prend à ce deuil. Bela de Imredy, Président du Conseil de Hongrie. In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia 73 C'est avec des sentiments de plus vive affliction que je vient d'apprendre la perte cruelle que vient éprouver le mond chrétien tout entier par le décès de Sa Sainteté le Pape Pie XI de glorieuse mémoire. Je prie Votre Eminence de vouloir bien accepter l'expression de mes condoléances les plus profondes. Comte Etienne Csaky Ministre Hongrois des Affaires Etrangères. Ex INDIA : In the death of the Pope the world has lost a great and Inspiring Personality. Please accepi my sincere condolence. Maharaja of Cochin. Deeply grieved to learn of his late Holiness the Popes demise which has removed f rom the world an outstanding personalità. I send yon my sincerest sympathies in your great loss which is mourned ali over the world. Maharaja Dhiraj of Patiala. Ex INDOSINA : Gubernator Generalis Indosinae haec Excmo Delegato Apostolico significavit : « Vous prie bien vouloir agréer mes condoléances personnelles et celles toute Indochine. Sa Sainteté Pie XI a été un des plus grand Pontifes de l'Eglise. La hauteur de ses vues, notamment en ce qui concerne les missions, l'union des diverses Eglises chrétiennes et les rapports du spirituel et du temporel, a frappé tous ceux qui ont suivi action pontificale depuis vingt ans. Mort Souverain Pontife est grande perte aussi pour France à laquelle a prodigué marques estime et affection. « Vous demande bien vouloir transmettre assurance part que prend Indochine au deuil de l'Eglise ». Ex IRAN : Le Gouvernement Impérial prie Votre Eminence d'accepter ses plus profondes condoléances. Aalam, Ministre des Affaires Etrangères. 74 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ex ITALIA : Mentre la Santa Romana Chiesa è oggi tanto dolorosamente colpita dalla scomparsa di Sua Santità Pio XI la Regina ed io teniamo ad esprimere a Vostra Eminenza Reverendissima tutto il nostro cordoglio memore e profondo. Affino cugino : Vittorio Emanuele. La scomparsa del Papa della Conciliazione è un lutto per la Chiesa e per la Nazione italiana. Interprete dei sentimenti del popolo italiano invio alla Eminenza Vostra Reverendissima e al Sacro Collegio le condoglianze sentite del Governo Fascista e le mie personali. Mussolini. Invio alla Eminenza Vostra Reverendissima e al Sacro Collegio le mie profonde condoglianze per il lutto che ha colpito la Chiesa con la scomparsa di Sua Santità Pio XI. Ciano. Ex IAPONIA : En apprenant la mort de Sa Sainteté le Pape Pie XI je m'empresse de Vous offrir mes plus vives condoléances. Hirohito. Having learnt with deep regret of the death of His Holiness the Pope Pius XI, I hasten to express to You my sincere sympathy. Prince Takamatsu. Apprenant avec une vive émotion la mort de Sa Sainteté Pie XI, je m'empresse de présenter au nom du Gouvernement Impérial les plus sincères condoléances. Arita, Ministre des Affaires Etrangères. Condoléances sincères, hommage respectueux. Amiral Yamamoto. In obitu Stimmi Pontificis Pii XI moeroris testimonia -75 Ex IUGOSLAVIA : C'est avec une profonde douleur que je viens d'apprendre la nouvelle de la mort de Sa Sainteté le Pape. Je prie Votre Eminence d'agréer à cette occasion l'expression de ma sympathie très douloureuse dans le deuil qui vient de frapper si cruellement la grande Eglise Catholique. Paul de Jugoslavie. Au nom du Gouvernement Yougoslave prie Votre Eminence de recevoir mes plus sincères condoléances à l'occasion du deuil qui frappe la Grande Eglise Catholique. D. Cvetkcvitch, Président du Conseil. Profondément ému par la nouvelle de la mort de Sa Sainteté, je tiens à exprimer à, Votre Eminence la vive part que je prends au grand deuil qui vient de frapper l'Eglise et le monde Catholique entier. Dr. M. Spaho, Ministre des Affaires Etrangères de Yougoslavie. Ex LATVIA : Ayant appris la douloureuse nouvelle du décès de Sa Sainteté Pie XI, je prie Votre Eminence d'accepter l'expression de ma plus profonde sympathie dans la perte cruelle que vient de subir l'Eglise catholique et le monde civilisé. La Lettonie toute entière plaint la mort d'un sincère ami du pays et du peuple. Karlis Ulmanis, Président de la République. Profondement ému par la nouvelle du décès de Sa Sainteté Pie X I , je prie Votre Eminence d'accepter les condoléances du Gouvernement letton et de croire à la part très sincère qu'il prend au deuil que l'Eglise catholique a subi par la disparition de Son Souverain Pontife et un des grands défenseurs de la paix. Munters, Ministre des Affaires Etrangères. Ex LIBANO : Legatus Galliae apud Apostolicam Sedem hunc nuntium transmisit, quo Libanehsis Reipublicae moeror significabatur : « J'ai l'honneur d'exprimer à Votre Eminence et au Sacré Collège au nom du Liban et en mon nom personnel nos plus douloureuses con- 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale doléances pour le denil cruel qui vient de frapper l'Eglise Komaine et l'humanité entière. Les Libanais s'inclinent profondément devant la dépouille du Saint-Père qui défendit avec une sublime ténacité et un admirable courage contre toutes les formes de l'erreur et de l'oppression les éternels principes de justice, de charité et de dignité de la personne humaine. Emil Edde, Président de la République Libanaise. Ex LIBERIA : Administer Liberiae apud Apostolicam Sedem, interpres moeroris suae Reipublicae : « Ayant immédiatement communiqué la nouvelle de l'événement à mon Gouvernement, celui m'a chargé de dire à Votre Eminence combien il prend part au deuil de l'Eglise pour la perte immense que fait la Chrétienté. Je me permets de m'associer de tout cœur au deuil du Saint-Siège ». <( My deepest sympathy for the passing of Pope Pius XI ». Dixon Brown. Ex LIECHTENSTEIN: Schmerzlich bewegt von der Todesnachricht Seiner Heiligkeit des Papstes Pius XI uebermittle ich Euerer Excellenz die Versicherung innigster Anteilsnah me und tiefster Trauer. Ich bitte Euer Excellenz auch die ehrerbietigste und vaermste Anteilnahme meines Fuerstlichen Hauses entegengenzunehmen und die Gefuehle Meiner Anteilnahme und Meines Schmerzes auch dem Heiligen Kollegium «auszusprechen in treuester Ergebenheit. Franz Josef Fuerst von Liechtenstein. Ex LITHUANIA : Plongé avec la Nation Lithuanienne dans la plus profonde douleur je prie Votre Eminence d'agréer mes condoléances émues à l'occasion du décès de Sa Sainteté Pape Pie XI. Antanas Smetona, Président de la République de Lithuanie. In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia Profondément affligé par le décès de Sa Sainteté Pape Pie XI, j'ai l'honneur de prier Votre Eminence de bien vouloir agréer l'assurance de la part la plus sincère qu'avec le Gouvernement lithuanien je prends au deuil douloureux. Urbsys, Ministre des Affaires Etrangères. Ex LUSITANIA : Renovo directamente a Vossa Eminencia e a todo o Sacro Colegio a êxpressâo do meu profundo pezar pela dor la egreja que sinceramente partilho äo perder seu eminente e glorioso Pontife. Gen. Cannona, Presidente de la Republica Portuguesa. Nao quero diexar de renovar directamente a V. Eminencia e a todo o Sacro Colegio a expressäo da parte sincera que todo o Governo portuguez toma na dor causae äo mundo inteiro pelo falecimento de Su Santidade Pio XI de gloriosa memoria. Oliveira Salazar, Presidente do Gonselho e Ministro dos Negocios Estrang. Ex LUXEMBURGO : C'est avec une triste émotion que nous venons d'apprendre que le Saint-Père a rendu le dernier soupir, particulièrement favorisée par la bonté paternelle de P August Défunt nous vous prions de transmettre au Sacré Collège en notre nom et au nom du peuple luxemburgeois l'expression de notre profonde condoléance. Charlotte-Felix. Ex MALTA : On behalf of myself and of the people of Malta I desire to express my bearti el t grief at the death of His Holiness Pius XI. Bonham-Carter, Qovernor. Ex MANCIUCUO : On hearing of the death of His Holiness Pius XI, I am instructesd by His Imperial Majesty the Emperor to express sincere condolence. Hsi Chia, Minister o f the Imperial Household o f ManchouTcuo. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 78 Learning with profound regret the sad intelligence of the death of His Holiness Pope Pius XI, I express my most sincere condolences on the heavy loss sustained by the Holy See. Chang Chinghui, Premier o f the Manchouhuo. Ex MAROCCO : Legatus Galliae apud Apostolicam Sedem nomine Principis Marocensis : « J'ai l'honneur de faire connaître à Votre Eminence que Sa Majesté chérifienne le Sultan du Maroc profondément ému par la nouvelle de la mort de Sa Sainteté Pie XI a bien voulu me charger d'être auprès de Votre Eminence et du Sacré Collège l'interprète de ses plus vives condoléances. Charles-Roux. Ex MoNöECENSi PRINCIPATU : Profondément peiné par la mort de Sa Sainteté, je prie Votre Eminence d'agréer l'expression de mon plus vif regret. Louis. Ex NICARAGUA : Negotiorum gestator Reipublicae Nicaraguensis apud Apostolicam Sedem S. R. E. Cardinali Camerario litteras misit, ut nomine Reipublicae illius Praesidis, Gubernii populique doloris sensus exprimeret. Vivamente impresionado mi gobierno por fallecimiento Su Santidad Pio XI, ruégale aceptar los cordiales sentimientos de pesar con que Nicaragua se asocia al duelo de la Iglesia católica. Reitero a Vuestra Eminencia los sentimientos de mi consideración mas distinguida. M. Cordero Reyes, Ministro de Relaciones Exteriores. Ex NORVEGIA : J'exprime à Votre Eminence mes sincères condoléances pour la perte douloureuse que l'Eglise Catholique vien de subir par suite de la mort de Sa Sainteté le Pape. Haakon. ••••••••••••••••••^ In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia 79 Je prie Votre Eminence d'agréer les sincères condoléances du Gouvernement norvégien à l'occasion du décès du Souverain Pontife. Koht, Ministre des Affaires Etrangères. Ex NOVA ZELANDIA : My Prime Minister would be grateful if an expression of the profound regret of the Government and people of New Zealand on the death of His Holiness Pope Pius XI can be conveyed to the Vatican. The untiring efforts of His Holiness in the cause of peace and justice and his courage and dévotion to duty despite his failing healt ha ve won the grateful admiration of the whole world and the passing of His Holiness will be deeply mourned in t his Dominion. Governor General of New Zealand. Ex PANAMA : En nombre del Gobierno y pueblo panameños ruego a Vuecencia aceptar la expresión de nuestra profunda condolencia con motivo del fallecimiento del Santo Padre Pio XI que ha llenado de costernación a todo el universo. Garay, Ministro de Relaciones exteriores de Panama. Ex PARAGUAY : Quiera Vuestra Eminencia Reverendísima aceptar los sentimientos profundos de pesar que formulo nombre pueblo Paraguayo y mio en ocasión fallecimiento Sumo Pontífice Su Santidad Pio XI. Felix Paiva, Presidente República del Paraguay. Ex PERUVIA : En nombre del Gobierno y del pueblo peruanos y en el mio propio trasmito al Sacro Colegio Cardenalicio el hondo y sincero dolor con que nos asociamos al duelo que aflije a la Cristiandad por el fallecimiento de Su Santidad Pio XI de gloriosa memoria. Al expresar a Vuestra Eminencia estos sentimientos reiteróle la seguridad de nuestra adhesión filial a la Sede Apostólica. General O. R. Benavides, Presidente del Perú. 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dígnese aceptar Vuestra Eminencia los sentimientos de profundo dolor con que el Gobierno del Perú se asocia al duelo de la Iglesia católica con motivo del sensible fallecimiento del Augusto Pontífice Su Santidad Pío XI. Carlos Concha, Ministro de Relaciones Exteriores de Perú. Ex PHILIPPINIS INSULIS : As the head of this nation I feel that the greatest moral influence for peace has been lost to humanity and as a Catholic I mourn with millions of Catholic the death of our Holy Father. In my social justice policy I have found inspiration in the Encyclical letters of Pius XI. I express the sentiments of, my deep sorrow and that of the Filipins people. Manuel Quezon. Ex POLONIA : Apprenant à l'instant avec la plus vive émotion la perte cruelle que vient de subir l'Eglise en la Personne de Sa Sainteté le Pape Pie XI je prie le Sacré Collège des Cardinaux de bien vouloir recevoir l'assurance de la part profonde que je prends avec toute la Pologne à la douleur du monde chrétien. La mort du grand et très vénéré Pontife plonge dans un deuil particulièrement poignant la nation polonaise qui gardera à jamais un pieux et reconnaissant souvenir des trésors de bonté et d'intérêt paternel que lui a prodigué l'Auguste Défunt tant au cours de son insigne mission à Varsovie que pendant toute la durée de son glorieux règne apostolique. Ignace Moscicki. Vivement affecté par la douloureuse nouvelle du deuil cruel qui vient de frapper le monde catholique je prie Vos Eminences de bien vouloir agréer les condoléances très profondes et particulièrement émues du Gouvernement Polonais. Slawoj Skladkowski. Je prie Votre Eminence de bien vouloir recevoir l'expression de l'émotion la plus profondément attristée avec laquelle je prends part au grand deuil qui vient de s'étendre sur le monde catholique. Beck. SI BOB In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia EX ROMANIA : • . SI . Je prie Votre Eminence de recevoir les condoléances les plus sincères et plus affligées que j'envoie à la chrétienté catholique pour la perte du grand Pontife qui fut Pius XL Carol R Nuntius Apostolicus in Romania haec significavit: « Patriarca, Presidente Consiglio, ha fatto esprimere sue vive condoglianze, con preghiera trasmetterle Eminenza Vostra ». Cassulo. Profondément ému par la mort de Sa Sainteté Pius XI, je prie Votre Eminence de vouloir bien agréer l'expression de la douloureuse part que je prends au nom du Gouvernement Royal ainsi qu'en mon nom propre au grand deuil qui frappe l'Eglise Catholique. Gafencu, Ministre des Affairés Etrangères. Ex SANCTI MARINI REPUBLICA : Piangiamo col nostro popolo la morte del grande Pontefice Pio XI della cui immensa bontà imperituro sarà per tutti il ricordo, come per Noi in particolare la eco delle ultime amorevoli parole da lui pronunciate verso la Nostra Repubblica. / Capitani Reggenti di San Marino : Carlo Balsimelli, Celio G ozi — Il Segretario di Stato : Giuliano G ozi. Ex SANCTI SALVATORIS REPUBLICA : Deplorando con mi Gobierno fallecimiento Santidad Pío XI presento V. E. sincera condolencia. . . ,,. . ^ „ _ . Araujo, Ministro Relaciones. Ex SÍNICA REPUBLICA : Esprimo una parola di viva condoglianza al sonante lamento del mondo intero per la morte del giusto Sovrano alla cui mente nessun paese è stato straniero, che spesso si dimostrò sollecito della Cina e morendo non obliò la da lui tanto bramata pace mondiale. Chiang-Kai-Shek. •BBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBESBBBBBB^ ACTA, vol. VI, n. S. — 25-2-939. 6 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I learn with grief the passing of His Holiness Pope Pius XI. I recali with appréciation His friendly interest and His kindly regards for me personally; in H im was found a genuine lover of peace and righteousness. H. H. Kung, President of the Executive yuan of China,. Ex STATIBUS FOEDERATIS AMERICAE SEPTENTRIONALIS : The President desires me to express to Your Eminence the proto und condolences on the death of His Holiness the Pope Pius XI. His great spiritual qualifies and his zeal for peace and tolérance won him a place in the hearts of ali races and creeds. The news of his passing has beeil received with deep sorrow throughout the United States. Cordell Hull, Secretari/ o f State o f the United States o f America.. EX SUECIA : Ayant appris avec profond chagrin le décès du Pape, je vous exprime ma vive sympathie et mes très sincères condoléances. Gustav R. Profondément ému par la nouvelle du décès de Sa Sainteté Pie XI je prie Votre Eminence agréer mes sincères condoléances pour la grande perte que vient de frapper l'Eglise Catholique entière. Gustaf Adolf, Prince Royal Régent. Vivement ému par la nouvelle du décès de Sa Sainteté Pie XI et dan* un sentiment de profond respect pour Sa haute Personnalité et Son activité soutenue pour la conciliation des Peuples, je prie Votre Eminence d'accepter les sincères condoléances du Gouvernement Suédois. Sandler, Ministre Affaires Etrangères. Ex SYRIA : Au nom du Gouvernement République Syrienne partageant deuil chrétienne par suite décès Sa Sainteté Pie XI je présente à Votre Eminence expression pronfondes condoléances. Saadlah Djabri, Ministre Affaires Etrangères. 83 In obitu Summi Pontificis Pii XI moeroris testimonia Ex URUGUAY : El duel que afflige a la cristiandad en ocasión del fallecimiento de] Sumo Pontífice Su Santidad Pío XI halla un eco sincero en el corazón del pueblo católico del Uruguay. Deseo hacer llegar a Vuestra Eminencia interpretando esos sentimientos de dolor la expresión de mis personales condolencias. Estoy cierto que el juicio que merecerá de la Historia el ilustre Pontífice desaparecido no dejará al apreciar su vasta y fecunda acción de poner de rilieve los desvelos nunca interrumpidos en favor de la paz y de la concordia entre los hombres que constituyeron una de las más profundas preocupaciones de Su selecto espíritu. Alfredo Baldomir, Presidente República Oriental del Uruguay. Ex VENETIOLA : El gobierno y el pueblo de Venezuela deploran profundamente la muerte de S. S. Pío XI cuvas esclarecidas virtudes y eminentes servicios a la Iglesia y a la humanidad han hecho memorable su Pontificado. Reciba V. E. muy sincera expresión de condolencia. E. Lopez Contreras, Presidente de Venezuela. Sírvase presentar a Su Eminencia el Cardinal Secretario de Estado el pésame del Gobierno de Venezuela. El Ejecutivo dictará hoy un decreto declarando duelo público por el fallecimiento del Ilustre Pontífice. Gil Borges, Presidente del Gobierno de los Estados Unidos de Venezuela. Con sincero sentimiento de pena la Nación Venezolana se asocia al duelo de la Iglesia y de la Cristiandad por la muerte del ilustre Pontífice Pío XI. Reciba V. E. muy sentida condolencia. E. Gil. Borges, Ministro de Relaciones Exteriores de Venezuela. Ex NATIONUM SOCIETATE : Je prie Votre Eminence d'agréer et de vouloir bien offrir au Sacré Collège ma très respectueuse expression des sentiments de profonde affliction dans le deuil qui attriste l'Eglise et l'humanité toute entière. Avenol, Secrétaire Général de la Société des Nations. mam « Cum fere innumera testimonia pietatis et obsequii recepta sint, non solum a Civitatibus, verum etiam a municipii®, consociationibus, clarissimis viris publicis et privatis, quin ea recolantur, quae ab omni ordine Cleri tum saecularis tum regularis pervenerunt; cumque fieri prorsus nequeat ut singulatim respondeatur, Sacrum Collegium publice Me gratum animum significavit erga omnes quotquot Ecclesiae luctum participarunt ». An. et Yol. XXXI 3 Martii 1939 (Ser. II, r. YI) - Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNÜNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM HABEMUS PAPAM EMUM AC RMUM DOMINUM CARDINALEM EUGENIUM PACELLI QUI SIBI NOMEN IMPOSUIT Laetissimum hoc praeconium ab Emo P. D. Camillo Caccia Domiiiioni, S. R. E. Cardinali Protodiacono, e superiore porticu patriarchalis Basilicae Vaticanae prolatum est feria V, die 2 Martii 1939, hora 18,7. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI P I I DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XII NUNTIUS RADIOPHONICUS E SACELLO SIXTINO, DIE III MARTII MENSIS, ANNO MCMXXXIX AD UNIVERSUM CATHOLICUM ORBEM DATUS Dum gravissimum Summi Pontificatus onus, quod Deus, arcano Providentiae Suae consilio, Nostris humeris imposuit, vehementer Nos commovet ac propemodum animum frangit Nostrum, necessitate quadam compellimur ut mentem ita paternum alloquium ad universum Catholicum Orbem convertere. Ac principio dilectissimos e Sacro Collegio Filios Nostros, quorum pietatem, virtutem, praeclaraque animi ornamenta diuturna consuetudine cognovimus, amantissima voluntate complectimur; Venerabilibus dein in episcopatu Fratribus singulis universis bene precamur omnia ; sacerdotibus item Iesu Christi administris ac dispensatoribus mysteriorum Dei, religiosis viris ac mulieribus benedicimus, atque iis etiam, qui sive sacris expeditionibus operam dantes Iesu Christi Regnum usquequaque provehant, sive in Catholica Actione Episcoporum ductu militantes, hierarchicum eorum apostolatum adiuvant ; omnibus denique quos ubique terrarum habemus filiis, iisque praesertim qui vel rerum inopia laborant, vel doloribus afficiuntur, caelestia munera supernaque solacia imploramus. Attamen mens Nostra ad eos quoque fertur omnes, qui extra Catholicae Ecclesiae saepta versantur; quique, ut conlidimus, libenter accipient divina auxilia esse a Nobis, hac sollemni hora, sibi a Deo Optimo Maximo Nostris precibus implorata. Ac Nostro huic paterno nuntio omen pacis adiicere invita- tionemque cupimus. Pacem, dicimus, quam Noster piae recordationis Decessor tam impense hominibus suasit tamque enixis precibus imploravit, ut suam Deo vitam pro concilianda hominum concordia ultro devovere! Pacem, Dei munus pulcherrimum, quae exsuperat omnem sensum ; pacem, quam cordati omnes non expetere non possunt; pacem denique, quae ex iustitia caritateque oritur. Ad pacem illam adhortamur omnes, quae animos amicitia Dei coniunctos ref ovet, quaeque domesticum convictum sacro Iesu Christi amore temperat atque componit ; ad pacem, quae nationes ac gentes per mutuum fraternumque auxilium coniungit: ad pacem denique atque concordiam ita inter Nationes instaurandam, ut singulae gentes mutua consensione, amico foedere atque adiutrice opera, ad universae hominum familiae profectum felicitatemque, aspirante iuvanteque Deo, contendant. Ac praeterea, trepidis hisce temporibus, dum tot tantaeque difficultates eam veri nominis pacem, quam omnes vehementissime exoptant, prohibere atque arcere videntur, supplices ad Deum admovemus preces, pro iis omnibus qui publicae rei praesunt, et ad quos gravissimum ac perhonorificum onus pertinet populos perducendi ad prosperitatem civilemque progressionem. En vobis, Dilecti Filii Nostri, en vobis, Venerabiles Fratres, vobisque, amantissimi filii, primum quod Deus e Nostro prompsit Patris animo votum. Nostrisque utique obversantur oculis gravissima quibus conflictantur homines mala, quibusque inermes Nos, at Summi Dei auxilio nisos, opus est mederi. A Divo Paulo mutuati verba « Capite nos ! » (II Cor., VII, 2) hortamur omnes. In hanc profecto erigimur spem vos flagrantissimum hoc Nostrum conciliandae pacis votum minime esse destituturos. Post Dei opem, promptae alacrique voluntati vestrae, maximopere confidimus. Utinam Christus Dominus, «de cuius plenitudine omnes nos accepimus» (Io., I, 16) optato huic Nostro e coelo adsit, atque illud, solacia ac bona omnia portendens, per universum terrarum orbem diffundat; auspice quidem Apostolica Benedictione, quam Nos peramanter impertimus. 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA pn PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE Ï DE MAIUNGA ET ALIORUM (DE MORONDAVAÌ A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE MAIUNGA^ DE TANANARIVE, DE FIANARANTSOA, DE ANTSIRABÈ TERRITORII PARS SEIUNGITUR,, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE MORONDAVA ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo Evangelici operarii inter infideles populos adlaborantes munus sibi creditum facilius ac salubrius obire valeant, non parum sane iuvat Missionum territorium plerumque latissimum dividere et novas exinde Missiones constituere, aliorum Pastorum regimini concredendas. Huiusmodi divisio quam maxime opportuna reique accommodata nunc visa est in Madagascar insulae regionibus, quae ad occidentem solem spectant, ut ibi Christiano nomini propagando aptius consulatur. Quamobrem, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, Nos, omnibus mature perpensis, et suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de apostolicae potestatis plenitudine, eam districtuum civilium de Maintirano et de Morafenobe partem ad Vicariatum Apostolicum de Maiunga pertinentem, atque ceteram eorumdem districtuum partem ad Vicariatum Apostolicum de Tananarive spectantem ab ipsorum Vicariatuum territorio seiungimus. Item regionem de Bakalavia ad Vicariatus de Fianarantsoa, de Antsirabé et de Tananarive pertinentem, excepta tamen ea districtus de Ansalova parte, quae locum administrativum civilem de Ankavandra complectitur, atque illam regionis civilis de Tulear partem, quae intra Acta PU Pp. XI Vicariatus de Fianarantsoa fines continetur, ab ipsis Vicariatibus de Tananarive, de Antsirabé et de Fianarantsoa distrahimus. Totum autem territorium ita avulsum in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam « de Morondava » nuncupari decernimus, eamque Congregationis Missionariorum a « La Salette » sodalium qui iam in Vicariatu de Antsirabé tam sollerter adlaborant, curis, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, committimus. Huic ergo novae Praefecturae Apostolicae de Morondava eiusque pro tempore Antistitibus omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praefecti iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rara ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque non obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, die octava mensis Ianuarii, Pontificatus Nostri anno sexto decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMA SONI BIONDI Cancellarius 8. B. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Carolus Respighi, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco 68 Plumbi Reg. in, Cane. Ap., Vol. LVIII, n. 65. - Al. Trussardi. 99 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II HAILEYBURENSIS ET DE ONTARIO S EPTEMTRIONALI (HEARSTENSIS) DS DIOECESIS H M LEYBTJRENSIS ET VICARIATUS APOSTOLICI DE ONTARIO SEPTEMTRIONALI DISMEMBRATIONE, AC DE NOVAE DIOECESIS HEARSTENSIS, METROPOLITANAE ECCLESIAE OTTAVIENSI SUFFRAGANEA, ERECTIONE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Maxime interest ad animarum bonum satius provehendum ecclesiasticam circumscriptionem ita ordinari ut fidelium necessitatibus, pro temporum et locorum adiunctis, apprime respondeat. Cum itaque hac de causa ab Apostolica Sede expostulatum sit, ut dioecesis Haileyburensis et Vicariatus Apostolicus de Ontario Septentrionali dismembrarentur ad novam erigendam dioecesim, Nos, habito consensu venerabilium Fratrum Aloisii Rhéaume, praefatae dioecesis Episcopi, atque Ioseph Haelé, illius Vicariatus Vicarii Apostolici, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium consilio, porrectis Nobis precibus annuendum censuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, tam e dioecesi Haileyburensi, quam e Vicariatu de Ontario Septentrionali territorii partes seiungimus, ex quibus novam erigimus dioecesim, quae finibus qui sequuntur circumscribetur. Ad septemtrionern : a parallela gradus 50°,45',23" latitudinis septemtrionalis in civili provincia Ontario, incipiendo a puncto, quo eadem parallela attingit extremam partem septemtrionalem lineae Heigt o f Land apud lacum Mojilcit usque ad fines provinciae civilis Québec. Ad orientem : a limite inter provincias civiles Ontario et Québec usque ad lacum Ábitibi. Ad meridiem: a litore septemtrionali eiusdem lacus usque ad intersectionem cum linea parallela a qua limes meridionalis township Berry definitur, dein per eamdem parallelam, ad occidentem vertentem, usque ad limitem orientalem township Aitken, per lineam meridianam, ad austrum vergentem, usque ad parallelam quae terminat limitem meridionalem township Pharaad, et, per eamdem lineam vertentem ad orien- Acta Pii Pp. XI 91 tem, usque ad intersectionem lineae Heigt of Land. Ad meridiem et occirdentem: per eamdem lineam Heigt of Land quousque ipsa incidit in extremum limitem septemtrionalem dioecesis uti supra descriptum. Novam hanc dioecesim ab Hearst urbe « Hearstensem » nuncupari volumus, ipsiusque episcopalem sedem in eadem urbe Hearst constituimus quam propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus eidemque omnia tribuimus privilegia et iura quibus ceterae civitates episcopales iure communi fruuntur. Episcopi vero cathedram in ecclesia Beatae Mariae Virginis in Coelum Assumptae, in eadem urbe exstante, Agimus, ipsamque proinde ad Ecclesiae Cathedralis gradum et dignitatem evehimus. Episcopo autem pro tempore Hearstensi et praefatae Cathedrali Ecclesiae omnia concedimus iura et privilegia, honores, insignia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, illamque Ecclesiam Hearstensem eiusque Episcopum iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus aliae Cathedrales earumque Antistites adstringuntur. Ad dotem insuper huius novae dioecesis constituendam, Episcopis pro tempore Hearstensibus ius tribuimus imponendi iuxta morem aliorum Episcoporum qui in ditione Canadensi Ecclesiis Cathedralibus praesunt, taxas ad instar cathedratici, aliaque iuxta Sacros Canones onera, quibus ipsius dioecesis necessitatibus rite consuli possit. Praeterea Dioecesim Hearstensem suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Ottaviensi illiusque pro tempore Episcopos metropolitico iuri Archiepiscopi Ottaviensis subiicimus. Quod autem attinet ad Capituli Cathedralis erectionem, vel Consultorum coetus constitutionem, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad Seminarii dioecesani institutionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae Sacri Canones praescribunt. Quod vero ad clerum praecipue spectat, statuimus ut simul ac novae huius dioecesis erectio ad exsecutionem deducta fuerit, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio .legitime exstant. Iubemus denique omnia documenta et acta, quae novam dioecesim respiciunt, quam primum fieri poterit, a cancellariis dioecesis Haileyburensis et Vicariatus Apostolici de Ontario Septentrionali dioecesis Hearstensis curiae tradi, ut in eius archivo religiose asserventur. Ad quae omnia ut supra disposita executioni mandanda venerabilem Fratrem Hildebrandum Antoniutti, Archiepiscopum titularem Synnadensem in Phrygia, Delegatum Apostolicum in Canadensi Ditione deligimus eique propterea omnes tribuimus facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dignitate constitutum; eidemque onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem intra sex menses transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint. auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis autem ausu temerario hoc attentare praesumpserit indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, -die tertia mensis Decembris, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIAN1 Fr. RAPHAËL C. Card. ROSSI Cancellarius S. R. E. S. O. Consistorialis a> Secretis Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco i$l Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LX, n. 58. - AL Trussardi. Acta Pii Pp. XI 93 III HAILEYBITRENSIS (AMOSENSIS) A DIOECESIS HAILEYBURENSIS TERRITORIO PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS^ <( AMOSENSIS » NUNCUPANDA, METROPOLITANAE ECCLESIAE QUEBECENSI SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christifidelium bonum et pastoralis muneris ratio quandoque exigunt ut nimis amplum dioecesium territorium in partes dividatur et, illarum finibus proinde mutatis, aliae novae constituantur dioeceses aliis concedendae Antistitibus. Quod quidem animo perpendentes, Nos hac ipsa die Apostolicis sub plumbo Litteris Maxime interest ex amplissimo dioecesis Haileyburensis et Vicariatus Apostolici de Ontario Septemtrionali territorio partes seiuximus et novam ereximus dioecesim Hearstensem; aliis vero sub plumbo Litteris Ad christiani populi, in regione circa sinum James ex altera eiusdem dioecesis Haileyburensis avulsa parte et ex residuo praefati Vicariatus Apostolici territorio novum ereximus Vicariatum Apostolicum Sinus IacoM. Cum vero supplices Apostolicae Sedi porrectae sint preces ut ex ipsa dioecesi Haileyburensi alia dismembraretur pars, qua nova altera erigeretur dioecesis, Nos, habito voto venerabilis Fratris Aloisii Rhéaume, eiusdem dioecesis Episcopi, oblatis Nobis precibus annuendum censuimus. Quare, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae potestatis plenitudine, a dioecesis Haileyburensis territorio partem meridionalem seiungimus, cuius limites ita erunt. Ad septemtrionem : linea gradus 50 , 45' 23" latitudinis septemtrionalis, incipiendo a puncto intersectionis cum linea Hauteur des terres usque ad intersectionem cum limite occidentali provinciae civilis Quebec. Ad occidentem : idem limes memoratae provinciae usque ad finem septemtrionalem comitatus Temiscamingue. Ad meridiem : linea recta quae partim sequitur eumdem finem septemtrionalem comitatus Temiscaminmi 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gue, partim procedit usque ad litus orientale lacus Malartic, inde linea quae, descendens per idem litus usque ad flumen Barricano,, per cursum ipsius fluminis lacum Montigny attingit; litus orientale tum eiusdem lacus, tum lacus Le Moine circumit usque ad limitem septemtrionalem comitatus Temiscamingue, per eumdem pergit ad distrinctum Vanquelin, vertit ad austrum iuxta limitem comitatus Temiscamingue, postea prosequitur primum ad orientem usque ad comitatum Montcalm, dein, ad austrum inclinans, iuxta limitem comitatus Pontiac usque ad extremum limitem septemtrionalem comitatus Qatineau, atque demum iuxta parallelam imagi nariam attingit limitem occidentalem comitatus St. Maurice. Ad orientem : linea quae finem designat inter comitatum St. Mattrrice et comitatum MasTcinougé usque ad territorium Abitïbi, quaeque deinde sequitur limitem ipsius comitatus Abitïbi primum ad orientem, postea ad septentrionem quousque tangit lineam Hauteur des terres, ac tandem per eamdem usque ad intersectionem finis septemtrionalis dioecesis supra descripti. Ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim, quam ab Amos urbe Amosensem nuncupari decernimus. Huius novae Dioecesis episcopalem sedem in ipsa urbe Amos constituimus, quam proinde ad civitatis episcopalis fastigium extollimus eique tribuimus omnia privilegia et iura, quibus ceterae civitates episcopales iure communi pollent. Episcopi vero cathedram in ecclesia paroeciali S. Teresiae Virginis, in eadem urbe exstante, figimus, quam propterea ad Ecclesiae Cathedralis gradum et dignitatem evehimus. Episcopo autem pro tempore Amosensi eidemque Cathedrali Ecclesiae omnia pariter concedimus iura et privilegia, honores, insignia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur illosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae Cathedrales earumque Praesules adstringuntur. Dioecesim vero Amosensem suftraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Quebecensi illiusque pro tempore Episcopos metropolitico iuri Archiepiscopi Quebecensis subiicimus. Ad dotem huius novae Dioecesis constituendam ius tribuimus Episcopo Amosensi imponendi, iuxta morem aliorum Episcoporum, qui in Canadensi ditione Ecclesias Cathedrales regunt, taxas ad instar cathedratici aliaque iuxta sacros canones onera, quibus ipsius Dioecesis necessitatibus consuli possit. Quod autem attinet ad Capituli Cathedralis erectionem, vel Consultorum coetus constitutionem, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad Seminarii dioecesani institutionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, rite servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Acta Pii Pp. XI 95 Quod vero ad clerum praecipue spectat statuimus ut simul ac novae huius Dioecesis erectionis Litterae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime exstant. Iubemus denique omnia documenta et acta, quae novam Dioecesim respiciunt, a Cancellaria Dioecesis Haileyburensis Curiae episcopali Amosensi, quam primum fieri poterit, tradi, ut in eius archivo religiose serventur. Ad quae omnia ut supra disposita executioni mandanda venerabilem Fratrem Hildebrandum Antoniutti, Archiepiscopum titularem Synnadensem in Phrygia, Delegatum Apostolicum in Canadensi Ditione deligimus, eique propterea omnes tribuimus facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus facimus authenticum peractae executionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quamprimum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, veí obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu, notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel oificio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, delegationis, derogationis et voluntatis nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc attentare ausu temerario praesumpserit, indignationem omni- 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale potentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, die tertia mensis Decembris, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Fr. RAPHAËL C. Card. ROSSI Cancellarius 8. R. E. 8. C. Consistorialis a Secretis Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Ludovicus Kaas, Proton. Apost: Loco £& Plumbi Reg. m Cane. Ap., Vol. LX, ». 57. - Al. Trussardi. IV HAILEYBURENSIS ET VICAR. APOST, DE ONTARIO SEPTEMTRIONALI (SINUS IACOBI) EX DIOECESIS HAILEYBURENSIS AVULSA PARTE ET EX RESIDUA IAM IMMINUTI TERRITORII VICARIATUS APOSTOLICI DE ONTARIO SEPTEMTRIONALI PARTE NOVUS ERIGITUR VICARIATUS APOSTOLICUS « SINUS IACOBI ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad christiani populi disciplinae incrementum et spiritualis regiminis utilitatem plurimum confert ut ecclesiasticae circumscriptiones, si rerum temporumque adiuncta i<^ exigant, opportune immutentur. Quod quidem animo perpendentes Nos per Apostolicas sub plumbo Litteras Masoime interest, hac ipsa die datas, ex amplissimo dioecesis Haileyburensis et Vicariatus Apostolici de Ontario Septentrionali territorio partes seiunximus et novam exinde dioecesim Hearstensem ereximus; per alteras vero Apostolicas Litteras Christifidelium bonum aliam separavimus partem ex eiusdem dioecesis Haileyburensis territorio et novam alteram dioecesim Amosensem constituimus. Quum vero eadem de causa a Nobis expostulatum sit ut in regione circa Sinum James, extincto praefato Vicariatu Apostolico de Ontario Septemtrionali, novus erigeretur Vica- 97 Acta Pii Pp. XI riatus Apostolicus, Nos, consentientibus venerabilibus Fratribus Aloisio Rhéaume, Episcopo Haileyburensi, et Ioseph Ioanne Baptista Hallé, Vicario Apostolico de Ontario Septemtrionali, sub quorum dicione regio illa exstat, omnibus mature perpensis, oblatis Nobis precibus libenter annuere censuimus. Quare,- suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, dioecesis Haileyburensis partem septemtrionalem supra 51 lineam parallelam perpetuo separamus, ipsamque, residuo territorio auctam Vicariatus Apostolici de Ontario Septemtrionali, quem proinde extinguimus, in novum erigimus Vicariatum Apostolicum, quem Sinus Iacobi nuncupari volumus ac decernimus. Eius autem fines prout sequitur praefinimus. Ad occidentem : a linea meridiana 91 , incipiendo ab eiusdem inter sectione cum linea parallela 58 usque ad parallelam 50 45' 23" latitudinis septemtrionalis; ad meridiem : per eamdem parallelam 50 45' 23" quousque lineam attingit Height of Land; ad orientem : per ipsam lineam usque ad intersectionem lineae meridianae 72 et per eam usque ad gradum 56 latitudinis; ad septemtrionem : per fluminis Apiskigamisk cursum, per lacum eiusdem nominis et per flumen Creat Whale quousque in Sinum James influit, ab eoque per lineam rectam usque ad meridianam 82 ; dein per ipsam, septemtrionem versus, usque ad parallelam 58 et per eamdem usque ad lineam meridianam 91 . Statuimus insuper ut novus iste Vicariatus Sinus Iacobi iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide ad iuris communis normam subiectus sit atque ad ecclesiasticam provinciam Ottaviensem pertineat. Huic igitur novo Vicariatui Sinus Iacobi eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Ad quae omnia exsecutioni mandanda venerabilem Fratrem Hildebrandum Antoniutti, Archiepiscopum Synnadensem in Phrygia, Delegatum Apostolicum in Canadensi Ditione, d eligimus eique facultates tribuimus ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus facimus ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar quamprimum transmittendi. Quae omnia ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio am a a am am ae um am ftm am Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 98 constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Nostris Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, die tertia mensis Decembris, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Fr. RAPHAËL C. Card. ROSSI Cancellarius 8. R. E. 8. C. Consistorialis a Secretis Carolus Respighi, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco >B Plumbi Reg. in Cano. Ap., Vol. LX, n. 56. - Al. Trussardi. V DE KIENCHÁNGFÜ (DE NANCHENG) PRAEFECTURA APOSTOLICA DE KIENCHANGFU AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, « DE NANCHENG » POSTHAC APPELLANDUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Praefectura Apostolica de Kienchangfu, Societati S. Columbani pro Missionibus apud Sinenses concredita, quae tantum per Missionariorum indefessos labores studiumque constans, Deo favente, incrementum postremis hisce temporibus suscepit, multiplicatis potissimum missionalibus operibus, fidelium temporumque necessitatibus consentaneis, digna sane visa est, quae ad maiorem dignitatis gradum ab hac Apostolica Sede provehatur. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, oblatis ad hoc Nobis per dilectum filium Societatis, quam supra diximus, S. Columbani Moderatorem Generalem precibus, quibus ipse Acta Pii Pp. XI 99 non solum expostulavit ut praefata Apostolica Praefectura de Kienchangfu in Vicariatum Apostolicum erigeretur, sed nomen quoque eius in Nancheng, quo tantum illa in praesenti appellari solet, mutaretur, Iubenti animo annuere censuimus, eo vel magis quod Societatis S. Columbani Evangelii praeconibus meritae laudis testimonium dare volumus, ut ad novos maioresque in dies apostolicos exantlandos labores eorum animus accendatur. Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui yua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam de Kienchangfu ad maiorem gradum et dignitatem extollentes, Nos in Vicariatum Apostolicum erigimus et constituimus, atque Vicariatum Apostolicum de Nancheng posthac nuncupari iubemus, eumque Societati S. Oolumbani, sicut antea, concreditum volumus, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum. Novo igitur Apostolico huic Vicariatui de Nancheng eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo octavo, die tertiadecima mensis Decembris, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Ludo vicus Kaas, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LX, n. 58. - Al. Trussardi. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE NOVA DELEGATIO APOSTOLICA IN BRITANNIA CONSTITUITUR PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Paterna caritas, qua christifideles omnes complectimur, Nos instanter admonet ut eorum salati et profectui quantum in Domino possumus consulamus. Hac profecto de causa cum praeterito iam saeculo Ecclesiastica Hierarchia in regno Britannico feliciter sit restituta et nova exinde sint habita rei catholicae incrementa, valde opportunum nunc Nobis visum est ut Delegatus quoque Apostolicae Sedis in eadem natione constitueretur, ut Ecclesiae Christifideliumque bonum uberius ibi faciliusque promoveatur. Audita propterea Sacra Consistoriali Congregatione, hisce Litteris Apostolicis atque auctoritate Nostra pro Britannia ex nunc Delegationem Apostolicam erigimus, sede eiusdem Londini constituta, eidemque Delegationi omnia et singula deferimus iura, privilegia, honores, praerogativas, officia atque indulta, quae huiusmodi Delegationum iure communi propria sunt. Haec, quae in utilitatem nobilissimae Britannicae gentis fore confidimus, in Domino statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere; ipsique Delegationi Apostolicae per Nos in Britannia constitutae nunc et in posterum suffragari; sicque rite iudicandum esse et definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate quaelibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i m. Novembris an. MCMXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. E. Card. PACELLI, a Secretis Status. 31 Martii 1939 An. et Vol. XXXI (Ser. II, v. VI) - Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE CONCLAVE ET EXALTATIO SSMI DOMINI NOSTRI PII PP. XII CONCLAVIS ADPARATIO Ad normam Constitutionis Pii Pp. X, Vacante Sede Apostolica, d. d. 25 Decembris 1904, Emi ac Revmi Patres S. R. E. Cardinales a die insequenti obitum Pii XI f. r., xi mensis Februarii 1939, usque ad diem qua Conclave ingressi sunt, hoc est primam mensis Martii eiusdem anni, quotidie Congregationes generales praeparatorias habuerunt, hora 10 in Aula Consistoriali palatii Vaticani, exceptis tribus diebus, 18, 19 et 20 Februarii mensis, in quibus, post sollemniores exsequias novemdiales in Basilica Vaticana peractas, Congregationes generales in Aula Capitulari eiusdem Basilicae locum habuerunt. In his Consiliis, integre perlectis tum praelaudata Constitutione, tum alia eiusdem Pii Pp. X Commissum Nobis, de civili veto, seu exclusiva, tum Motu Proprio Pii Pp. XI Cum proxime d. d. 1 Martii 1922, iusiurandum omnes et singuli Cardinales praesentes iuxta praescriptam formulam praestiterunt. Constitutis et paratis quae ad iusta funebria Summi Pontificis persolvenda spectabant, quam cito ad Conclave inchoandum necessaria Emi Patres decreverunt et disposuerunt : ad rem etiam nominatis singularibus coetibus, vulgo Commissionibus, nimirum : 1) Pro inquisitione de qualitatibus Conclavistarum eorumque approbatione, itemque pro eorum designatione, qui Conclavi inservire deberent : Emi ac Revmi Patres DD. : Fridericus Tedeschiiii, Iosephus Pizzardo, Dominicus Jorio. 2) Pro constructione et clausura Conclavis, ac pro cellarum dispositione : Emi ac Revmi Patres DD. : Camillum Caccia Dominioni, Nicolaus Canali, Dominicus Mariani. ACTA, vol. VI, n. 4. — 3 1 - 3 - 9 3 Ö . * 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Itaque habiti sunt : OFFICIALES ET ADSISTENTES CONCLAVI Sacri Collegii Secretarius: Excmus D. Vincentius Santoro, Adsessor S. Congregationis Consistorialis. Gubernator Conclavis: Excmus D. Albertus Arborio Mella di Sant'Elia, Protonotarius Apostolicus. Custos Conclavis : Emus D. Ludovicus e Principibus Chigi Albani della Rovere, Mareschallus perpetuus S. R. E. Commissarius Generalis Conclavis: Augustus Milani. Praefectus Sacrarii Apostolici: Excmus P. D. Alphonsus C. de Romanis, Episcopus tit. Porphyriensis. Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum: Revmus D. Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus. Magistri Caeremoniarum : Revmi DD. Aloisius Capotesti, Henricus Dante, Hermannus Bonazzi, Carolus Grano, Iosephus >Oàlderari, Salvator Capoferri. Confessarii munere fungens: Revmus P. Octavius Marchetti, S. I. Medici: Aminta Milani et Eleuterius Boganelli. Chirurgus: Philippus Frattali. Aromatarius: Fr. Faustinus Giulini, O. S. I. d. D. Dum sollicite parabantur quae ad Conclave rite peragendum Emi Patres decreverant, R. P. D. Caeremoniarum Praefectus de mandato Sacri Collegii, praeceptionem edidit pro Missa de Spiritu Sancto ante ingressum in Conclave celebranda, sequentis tenoris : INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA, DOMI DIMISSO EXEMPLARI Feria IV, die 1 Martii 1939, hora nona cum dimidio, in Sacello Paulino Palatii Apostolici Vaticani, ab Emo et Revmo D. Card. Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Ep. Ostien. et Alban. S. Collegii Decano, Missa solemnis de Spiritu Sancto celebrabitur. Emi et Rmi D D . Cardinales, vestibus laneis, rocheto simplici et Cappis sericis violaceis cum pellibus ermellineis induti, accèdent. Post Missam habebitur oratio « de eligendo Summo Pontifice ». Eadem die, post meridiem, hora tertia cum dimidio, Emi et Rmi DD. Cardinales, induti veste et niozzeta violaceis laneis cum zona serica eiusdem coloris, cum rocheto, in Sacellum praedictum convenient. Deinde, praecedente Cruce, cantoribus hymnum Veni Creator concinentibus, supplicabundo ritu, incipiendo a senioribus, Conclave ingredientur, et reliqua ibi de more peragentur. De mandato Emi et Rmi Domini Cardinalis Decani : Carolus Respighi, Proton. Apost., Caerem. Sedis Apost. Praef. Oratio de eligendo Pontifice 103 Oratio autem de eligendo Summo Pontifice post absolutam Missam a B. P. D. Antonio Bacci, litteris Apostolicis ad Principes scribendis Secretario, habita haec est. ORATIO DE ELIGENDO PONTIFICE Eminentissimi Principes, Quod summus fatetur rerum gestarum scriptor « Principes mortales, rempublicam aeternam », si de civili hominum consortione quodammodo asseverari potest, at cum de Catholica Ecclesia agitur, quam divinus eius Conditor in Beato Petro Apostolorum Principe veluti fundamento in omne aevum consistere decrevit, id destrictiore profecto ratione affirmandum est potioreque iure. Etenim humanae res omnes, quasi fuga temporum pedetemptim consumptae, remittunt, decidunt atque evanescunt; ipsamet potentissima regna amplissimaque imperia, quae annorum vi facinorumque gloria efferebantur, alia ex aliis decursu aetatis debilitantur, corruunt, dilabuntur : « Debemur morti nos nostraque ». 1 2 Verumtamen, quam Christus Dominus ad sempiternam assequendam hominum salutem condidit, societas non saeculorum impetu atteritur, non alternis vicissitudinibus deturbatur, non humanis denique casibus evincitur; sed, confisa unice Deo, rerum temporumque difficultates ducta tur victrix, ac securo plenoque gradu in omnem posteritatem propagatum Utique, proh dolor, Romani Pontifices, — quod in praesens de Patre desideratissimo una nobiscum catholicus orbis conqueritur — ut mortales sunt, ita ad humanum exitum identidem rapiuntur; nihilo secius, qui ex Beati Petri successione, Divini Redemptoris personam in terris obtinet, ille numquam moritur « Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi ». 3 Quapropter, postquam Vobis, Eminentissimi Patres, recenti funere acerbissime affectis, grave officium fuit, per sollemnia habita parentalia, vota precesque fundere pro sempiterna amissi Pontificis beatitate, in praesens itidem officium est, heic coram caelestis Numinis ara congregatis, supplices voces admovere Deo, qui mentes vestras superna luce sua collustrare benigne velit, ut, pro sanctissimo munere vestro, eum Iesu Christi Vicarium eligatis, qui mysticam Ecclesiae navem per tot Auctus tantasque procellas secura manu tutoque itinere dirigat. Quandoquidem vero, iussu manda toque vestro, de summa causae huius III, 5. Ep. ad Pis., 1 TAC, An., 2 HOR., S V, MATTH., X X V I I I , 20. 68. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gravitate magnitudineque verba ex more ad vos facere debeo, nullo alio modo me posse nullaque opportuniore ratione rem aggredi autumo, quam si a vobis demisse petam ut ingenii personaeque meae exiguitate ignoscatis. Vos equidem probe nostis, pro mentis vestrae acie rerumque gerendarum prudentia, quantopere intersit, ut viduatae catholicae Ecclesiae eum restituatis Pastorem, qui omnibus polleat virtutum laudibus, temporumque nostrorum necessitatibus omnino respondeat. Illum siquidem Vos delecturi estis, ad quem « propter potentiorem eius principalitatem necesse est omnem convenire Ecclesiam, hoc est eos, qui sunt undique fideles » ; illum quem Athanasius « in summitatis arce constitutum, omniumque Ecclesiarum curam habentem » profitetur; quem Gregorius Nazianzenus « universi mundi praesidem », Augustinus « Pastorem totius Ecclesiae » vocant; illum denique, quem Sanctus Bernardus ita venerabundus appellat : « Quis es? Sacerdos magnus, Summus Pontifex. Tu princeps Episcoporum, tu haeres Apostolorum ... dignitate Aaron ... potestate Petrus, unctione Christus. Tu es, cui claves traditae, cui oves creditae sunt. Sunt quidem et alii caeli ianitores et gregum pastores; sed tu tanto gloriosius, quanto et differentes prae ceteris nomen haereditasti. Habent illi assignatos greges singuli singulos; tibi universi crediti, uni unus : nec modo ovium, sed et pastorum omnium, tu unus pastor ». 4 5 6 7 8 Ex hisce sententiarum floribus, quos veluti ex ditissimo SS. Patrum viridario delegi, facile videtis, Eminentissimi Patres — quod ceteroquin probe nostis — quam excelsa ac prope divina illius sit dignitas, quem Vos per suffragia vestra in Beati Petri cathedra — patrem, magistrum, ducem inerrantem — collocatori estis. At qui possum ego mentes vestras tenui eloquio meo satius collustrare, qui possum studium diligentiamque vestram adhortari? Mihi igitur conscius non futuri Pontificis lineamenta, quae esse deceat, demonstrare vobis audeam, sed potius Romani Pontificatus memorias gloriasque veteres ita summatim attingere, ut ex historiae fide ac magisterio vel luculentius vobis pateat quis fuerit atque adeo quis esse debeat Iesu Christi Vicarius. Faveatis igitur mecum Apostolicae Sedis fastos, etsi breviter, intento animo meditari; quod quidem gravissima hac hora non utilitate vacuum, sed maxime, si unquam alias, consentaneum videtur. *.Of. S. IBEN., Adv. haer., I I I , 5. 5 Of. Epist ad Felicem Pap. ' In carm. de vita sua. L. IV cont. 2 Epist. Pelag., c. 12. * L. I I , De consider., c. 8. 7 Oratio de eligendo Pontifice 105 Quemadmodum summus Galliae orator eloquentissime ait, « diadema, quod primo Romanorum Pontificum frontem redemit, martyrii corona fuit ». Per tria siquidem saecula, cum christianum nomen capitali poena afficeretur, almae huius Urbis Episcopi fere omnes, cruentis Apostolorum vestigiis strenuo animo insistentes, eam, quam amplectebantur ac tuebantur fidem, sua ipsorum vitae iactura confirmarunt. 9 Cum vero — pace ac libertate Catholicae Ecclesiae tandem restituta — acrius fere ubique erumpentes haereses grassarentur, ac germanam divinamque Iesu Christi religionem corrumpere eiusque unitatem infringere ac dilacerare conarentur, tum summus Apostolicae Sedis Antistes nullis pepercit curis laboribusque, ut doctrina, sagaciae prudentiaeque pari, pro sui muneris conscientia, rem in pristinum redintegrant. Itemque, quandoquidem « corpus Ecclesiae nihil tam scindit, quam superbia », ubi elati ac contumaces homines nobilissimam Ecclesiae partem, orientalem nempe, ab unitate abstrahere enisi sunt. Iesu Christi Vicarius firmissima non modo auctoritate sua sed mirabili etiam animi demissione, eorum arrogantiam et insolentiam retudit. Quodsi nova, eademque teterrima ex Arabiae vasti tate exorta tempestas in occidentem formidolose invadere omniaque submergere contendit, tum etiam hac in petriana arce pro Ecclesiae civilisque cultus incolumitate evigilat Pontifex; ac christianos Principes populosque studiosissime compellat, ul e catholicarum gentium finibus instantia eiusmodi pericula arceantur. Quaecumque igitur vel hominum mens, fucata veri specie decepta, vel prava eorum voluntas contra christiana praecepta et catholicam rempublicam moliri enitantur, in hanc firmissimam Apostolicam Petram miserrime illiduntur. Itaque cum media aetate caesarea arrogantia, suae potestatis fines migrans, in sanctissima Ecclesiae iura temerario ausu involat, tum item Beati Petri successores officii sui esse ducunt invicta animi fortitudine Apostolicae Sedis libertatem vindicare, ac se veluti «civitatem munitavi et... columnam ferream et... murum aereum » insanis hisce conatibus opponere. Ac quando Novatorum haereses, errores veteres renovantes, latissime per Europae regiones catholicam fidem perturbant christianos que mores; quando, recentioribus hisce temporibus, innati doctrina homines, rationis vim facultatemque aequo nimius efferentes, quidquid supra rerum naturam ingeniique nostri captum est, superbe renuunt ac respuunt, probe nostis, Eminentissimi Principes, qua sollerti cura im10 11 9 LACORDAIRE, Conf. VI. Homil. , c. I. IS. 1 0 OHRYSOST., 1 1 IER 6. 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pensòque studio Romani Pontifices novis exortis periculis occurrerint. Avitam scilicet fidem sartam tectamque servare, christiana instituta tueri acriter, et ad vitae integritatem sanctitatemque revocare omnes sollemne habuere; ac denique mirabilem illam concordiam, quae divinitus patefactis veritatibus cum humanis disciplinis optimisque studiis non intercedere non potest, Apostolica auctoritate sancire ac praedicare impensissimo studuere. Habetis igitur, etsi presse summisque lineamentis adumbratam, veluti ante mentis oculos positam supremi Ecclesiae Antistitis dignitatem; habetis eius egregia facinora, prudentiam navitatemque, quae fere in omnibus annalium paginis aureis litteris exarata fulgent. Hinc sumite auspicia; haec nimirum intènto religiosoque animo meditantes, in eum suffragia vestra conferte, qui vetustae Apostolicae Sedis glorias quasi in se reviviscere novoque splendore enitescere iubeat. Habeat ille, quem vos delecturi estis, invictam eam animi virtutem, quam Pontifices martyres suo profuso cruore consecrarunt; caelesti ea sapientia praestet, qua latentes errores dispicere, inerránti sua sententia percellere ac profligare valeat; apostolica fortitudine polleat, qua iniurias catholico nomini illatas, toto pectore obsistendo, prohibeat; ac denique — quod primum ac potissimum est — ea vitae integritate sanctitudineque in exemplum praeluceat, qua sibi omnium admirationem venerationemque conciliet. At praeterea, non modo ex Ecclesiae fastis sumere normas vobis licet, quibus iudicium vestrum hac in gravissima causa metiri oporteat; sed ex peculiaribus etiam aetatis huius nostrae condicionibus atque necessitatibus. Siquidem, Purpurati Patres, in quae inciderimus tempora nostis. Ex una parte cernere est multorum animos effrenatum incessisse studium externorum bonorum, divitiarum, voluptatum; ex altera vero caelestium rerum quoddam fastidium contumax, cum summa Religionis neglegentia ignorationeque coniunctum : quod quidem veluti praecipuum nostri saeculi morbum, quam latissime diffusum, in universum lamentantur. Ac non raro, in nonnullis praesertim nationibus, res vel in deterius adductas dolemus; ita ut alicubi nova aetas succrescat, quae, contemptu christianae sapientiae lumine, ad errorum veterum deliramenta regrediatur. Quod vero consequens est, ubi summa atque aeterna ratio iubentis vetantisque Dei neglegitur, vel prorsus repudiatur, ibi mores pessumdatur, ibi publica extenuatur auctoritas, ibi vel ipsa humanae societatis fundamenta labantur. Cum enim christiana praecepta posthabentur, cum immortalium bonorum spes quadam despicientia reicitur, cum nulla denique tuta ac certa norma ponitur, qua inter se homines regantur, Oratio de eligendo Pontifice 107 mutuaque necessitudine copulentur, tum nihil aliud quaerere homines pronum est, nisi praesentis vitae voluptatibus diffluere; quae si ob rerum inopiam non abunde satis habentur, quisquis vi, iniuria, rectique ordinis dissolutione, eas ad se rapere pro facultate conatur. « Hinc — ut sapientissimi Pontificis Leonis XIII verbis utamur, quae et in aetatem nostram nimium quantum quadrare videntur — itidem pronum est in domestica consuetudine debitam natura obedientiam a liberis detrectari proterve omnis impatientibus disciplinae, nisi si quae est voluptaria et mollis; Hinc opifices suis se artibus removere, defugere labores; nec sorte contentos, altiora suspicere, improvidam quandam expetentes aequationem bonorum : similia multorum studia, ut, natali rure relicto, urbium rumores capiant effusasque illecebras ». Huc accedit quod, dum minaciter incresci t fere ubique gentium armorum vis atque apparatus, mutua populorum necessitudinis vincula debilitantur, in multorum animos diffidentia simultatesque irrepunt, atque omnium mentes trepida quaedam futurorum eventuum sollicitudo angit. 12 Cui exundanti maiorum colluvioni — etsi non ita ubique minarum plenae atque formidinum — quisnam poterit firma repagula opponere? Quisnam humano generi, tam gravi morbo laboranti, opportuna praebere remedia poterit? Enituntur utique qui rei publicae praesunt, atque interdum laudabili nisu laudabilique consilio enituntur; at legum vis frangitur legumque latorum prudentia manca ac debilis est, ubi conscientia officii christianaque virtus non suffragatur. Eedeundum igitur ad Evangelica praecepta, remigrandum ad Christum: qui unus potest, obductas mentibus tenebras divina sua luce depellens, aberrantes homines ad rectum iter reducere; itemque, odio simultateque restinctis animosque compositis, ipsas recreare Civitates. Hoc magni equidem ponderis munus novi Pontificis erit, qui mox per suffragia vestra delectus, mysticae Petri navis gubernacula moderanda suscipiet. Videtis igitur qui esse debeat; videtis quanta sapientia, virtute sanctitudineque is pollere oporteat, ut par temporibus eorumque necessitatibus feliciter queat, adspirante Numine, tantum opus exsequi. Novimus equidem, quod historia teste confirmatur, nullo non tempore Deum Ecclesiae suae bono incolumitatique consulere; novimus Iesu Christi pollicitationes hac etiam in re defuturas esse nunquam. Attamen arcano eius consilio fit, ut Ipsemet eventus omnes, eos etiam, qui ad conditam ab se societatem pertinent, rerum natura hominumque opera generatim ac plerumque moderetur. 12 Cf. Acta Leonis, vol. XIII, p. 285. 108 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Quamobrem gravissima eiusmodi causa, ob quam congregati estis, et quacum Ecclesiae humanaeque consortionis futura aetas coniungitur quam maxime, in vos recidit omnes, a vestraque sententia pendet. Ita agite ergo, Eminentissimi Patres, ac decernite, quemadmodum vestra officii conscientia postulat; postulant tempora; postulant denique summa Dei gloria hominumque salus. Paraclyti Spiritus lumen ac gratia vos illustret, vos ducat; ac mementote universum non modo terrarum orbem, anxium ac trepidum, oculos in vos convertere, sed angelorum etiam acies, id a caelo precantes ut per eum, quem vos Summum Pontificem dicturi estis, illa tandem aliquando laboranti humano generi pax veri nominis affulgeat quae catholica fide alatur, christianaque caritate solidetur. At dum supremi Antistitis, quem christifideles omnes suis votis precibusque praestolantur, summa, pro facultate mea, lineamenta attigi, non alium me descripsisse opinor, nisi eum ipsum, quem vita functum in praesens desideramus. Talis igitur sit, quem illius anima e caelesti aevo benignissime respiciat; talis, quem et populi omnes maxima veneratione incensoque studio sequantur, ac Christus Dominus, cuius in terris personam geret, sua gratia probationeque amplectatur. INGRESSUS IN CONCLAVE Opportuno tempore R. P. D. Carolus Respighi, Caeremoniarum Apostolicarum Praefectus, has ediderat pro clausura et custodia Conclavis instructiones tum ad Emos Patres, tum ad Gubernatorem et Mareschallum, tum ad Praelatos quibus sollicitudo de re demandata fuerat, nimirum : I DISPOSIZIONI PER LA CHIUSURA E CUSTODIA INTERNA ED ESTERNA DEL CONCLAVE. Il Prefetto delle Cérémonie della Santa Sede Apostolica ha diramato le disposizioni concernenti la chiusura e custodia interna ed esterna del Conclave. Gli Eminentissimi Signori Cardinali primi dell'Ordine dei Vescovi, dei Preti e dei Diaconi, unitamente al Camerlengo di S. R. C, si compiaceranno adunarsi nel pomeriggio di mercoledì I Marzo 1939, all'ora che farà notificare l'Emo Decano, nell'Aula dei Paramenti. o Nella stessa Aula si troveranno l'Eccmo Mons. Segretario del Sacro Conclave 109 Collegio, il Prefetto delle Cérémonie Apostoliche, che fungerà da Notaio, e due Maestri di Cérémonie, che fungeranno da Testimoni, nonché i signori Architetti del Conclave. All'ora designata il Corteo muoverà per le verifiche necessarie ed opportune e per le constatazioni, a norma dei Regolamenti del Conclave. Le chiusure interne ed esterne del Conclave saranno effettuate contemporaneamente. Adempiute tutte le formalità, il Corteo tornerà nella Sala dei Paramenti, dove sarà data lettura del relativo Rogito, con la apposizione delle necessarie firme. Il Corteo sarà scortato dai due custodi dell'Aula del Conclave e dai domestici degli Eñii Capi di Ordini e Camerlengo, che recheranno torCie accese. S. E. Monsignor Governatore del Conclave e S. E. il Signor Principe Maresciallo Custode del Conclave si compiaceranno trovarsi mercoledì I Marzo 1939, alle ore 16 nell'Aula dei Paramenti, in attesa di esser chiamati dal Maestro delle Cérémonie Apostoliche, per prestare il Giuramento, innanzi al S. Collegio dei Cardinali, nella Cappella Sistina. Al suono della campana, che sarà ordinato dall'Emo Decano per indicare la chiusura del Conclave, S. E. Monsignor Governatore del Conclave e S. E. il Signor Principe Maresciallo Custode, accompagnati dai loro seguiti, e sotto la direzione dei Maestri di Cérémonie e dei signori Architetti, procederanno alle verifiche esterne del Conclave, dopo le quali se ne farà la chiusura, mentre altrettanto sarà effettuato nell'interno. o S. E. Monsignor Governatore, e S. E. il Signor Principe Maresciallo Custode, fatta la chiusura del Conclave, si aduneranno in una sala dell'appartamento del Maresciallo Custode, e quivi dal Decano dei Monsignori prelati Chierici della R. C. A., sarà data lettura del Rogito di chiusura del Conclave, e saranno apposte al medesimo le relative firme. S. E. Mons. Governatore del Conclave e S. E. il Signor Principe Maresciallo Custode, nell'esercizio delle loro funzioni saranno scortati dalla Guardia Svizzera. Gli Officiali addetti alla persona di S. E. il Signor Principe Maresciallo Custode avranno la vigilanza delle Rote, presso le quali saranno ancora i Cursori Apostolici. Presso le Rote custodite dai Revmi Prelati saranno le Guardie Svizzere e Palatine. Il Corteo di S. E. Monsignor Governatore e di S. E. il Signor Prin- 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cipe Maresciallo Custode, nella verifica di chiusura esterna del Conclave, sarà accompagnato da quattro Palafrenieri e dai Domestici in livrea dell' Eccma Casa Chigi sorreggenti le torcie. Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerini, della S. Sede Apost. II DISPOSIZIONI PER I PRELATI ADDETTI ALLA CUSTODIA DELLE ROTE DEL CONCLAVE. 1. Gli Eccmi, Illnii e Revmi Monsignori Decani dei Collegi degli Arcivescovi e Vescovi Assistenti, Protonotari Apostolici, Uditori di Rota, Chierici di Camera, Votanti di Segnatura si compiaceranno avvertire i loro Colleghi, che nel prossimo mercoledì I Marzo 1939, alle ore 15,30 si trovino nell'Aula precedente quella dei Paramenti del Palazzo Apostolico Vaticano, ove pure si troveranno gli altri Ofìiciali, per muoversi ordinatamente, ad invito di Mons. Maestro delle Cérémonie, e recarsi a prestare il consueto giuramento sulla custodia delle Rote del Conclave. o 2. Il Decano dei Prelati Chierici della R. C. A. r^esenzierà le chiusure del Conclave e ne rogherà l'istrumento nell'appartamento di Monsignor Maestro di Camera. 3. Delle Rote che sono a capo della Scala di Pio IX, a destra, nell'ingresso al Cortile di S. Damaso, la I sarà custodita dai Monsignori Protonotari Apostolici e dai Prelati Chierici di Camera; la 2 dagli Arcivescovi e Vescovi Assistenti e dagli Uditori della S. Rota. a. Le due Rote che sono nella porta tra il Cortile dei Pappagalli e quello Borgia, che servono per introdurre le derrate ed i commestibili, saranno custodite dai Prelati Votanti di Segnatura. 5. Le Rote rimarranno aperte ogni giorno dalle ore 8 alle dieci e mezzo e dalle quindici alle sedici e mezzo. 6. Gli abiti da usare sono : sottana nera con fascia di lana e fiocchi color nero, rocchetto liscio senza merletto, e mantelletta di color nero, berretta violacea con fiocco del colore spettante al Collegio. 7. I Decani dei rispettivi Collegi designeranno i turni da osservare nella custodia delle medesime Rote. 21 Febbraio 1939. Carlo Respighi, Proton. Apost., Prefetto delle Cerini, della S. Sede Apost. a a Conclave Ili Itaque ordine et normis praescriptis, hora 15,30 diei 1 mensis Martii, Conclave ingressi sunt omnes Eminentissimi ac Reverendissimi Patres S. R. E. Cardinales : Ex Ordine Episcoporum Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Ostiensis et Albanensis, Sacri Collegii Decanus. Donatus Sbarretti, Episcopus Sabinensis et Mandelensis. Thomas Pius Boggiani, Episcopus Portuensis et Sanctae Rufinae. Henricus Gasparri, Episcopus Veliternensis. Franciscus Marchetti Selvaggiani, Episcopus Tusculanus. Angelus Maria Dolci, Episcopus Praenestinus. Ex Ordine Presbyterorum Gulielmus 0'Connell, tituli S. Clementis. Alexius Ascalesi, tit. S. Calixti. Adolphus Bertram, tit. S. Agnetis extra Moenia. Michael De Faulhaber, tit. S. Anastasiae. Dionysius Dougherty, tit. Ss. Nerei et Achillei. Franciscus Asis. Vidal y Barraquer, tit. S. Sabinae. Carolus Iosephus Schulte, tit. Ss. Quatuor Coronatorum. Ioannes Baptista Nasalli-Rocca di Corneliano, tit. S. Mariae in Transpontina. Georgius Gulielmus Mundelein, tit. S. Mariae de Populo. Alexander Verde, tit. S. Mariae in Cosmedin. Laurentius Lauri, tit. S. Pancratii. Iosephus Ernestus van Roey, tit. S. Mariae de Aracoeli. Augustus Hlond, tit. S. Mariae de Pace. Petrus Segura y Saenz, tit. S. Mariae trans Tiberim. Iustinianus Georgius Serédi, tit. Ss. Andreae et Gregorii ad d i vum Scauri. Alphridus Hildephonsus Schuster, tit. S. Martini in Montibus. Emmanuel Gonçalves Cerejeira, tit. Ss. Marcellini et Petri. Eugenius Pacelli, tit. Ss. Ioannis et Pauli. Aloysius Lavitrano, tit. S. Silvestri ih Capite. Iosephus Mae Rory, tit. S. Ioannis ante Portam Latinam. Ioannes Verdier, tit. S. Balbinae. Sebastianus Lerne da Silveira Cintra, tit. Ss. Bonifacii et Alexii. Raphaël Carolus Rossi, tit. S. Praxedis. Achilles Liénart, tit. S. Sixti. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Petrus Fumasoni Biondi, tit. S. Crucis in Hierusalem. Fridericus Tedeschini, tit. S. Mariae de Victoria.Maurilius Fossati, tit. S. Marcelli. Carolus Salotti, tit. S. Bartholomaei in Insula. Roderigus Villeneuve, tit. S. Mariae Angelorum in Thermis. Elias Dalla Costa, tit. S. Marci. Theodorus Innitzer, tit. S. Chrysogoni. Ignatius GahrielTappouni, tit. Basilicae XII Apostolorum. Henricus Sibilia, tit. S. Mariae Novae. Franciscus Marmaggi, tit. S. Caeciliae. Aloysius Maglione, tit. S. Pudentianae. Carolus Cremonesi, tit. S. Laurentii in Lucina. Henricus Maria Alphridus Baudrillart, tit. S.Bernardi ad Thermas. Emmanuel Coelestinus Suhard, tit. S. Honuphrii in Ianiculo. Carolus Kaspar, tit. S. Vitalis. Iacobus Aloysius Copello, tit. S. Hieronymi Illyricorum. Isidorus Goma y Tomas, tit. S. Petri in Morite Aureo. Petrus Boetto, tit. S. Angeli in Foro Piscario. Eugenius Tisserant, tit. Ss. Viti, Modesti et Crescentiae. Adeodatus Ioannes Piazza, tit. S. Priscae. Hermenegildus Pellegrinetti, tit. S. Laurentii in Panisperna. Arcturus Hinsley, tit. S. Susannae. Iosephus Pizzardo, tit. S. Mariae in Via Lata. Petrus Gerlier, tit. Ssmae Trinitatis in Monte Pincio. Ex Ordine Diaconorum Camillus Caccia Dominioni, Proto-diaconus S. Mariae in Domnica. Nicolaus Canali, diac. S. Nicolai in Carcere Tulliano. Dominicus Jorio, diac. S. Apollinaris. Vincentius La Puma, diac. Ss. Cosmae et Damiani. Fridericus Cattani, diac. S. Mariae in Aquiro. Maximus Massimi, diac. S. Mariae in Porticu. Dominicus Mariani, diac. S. Caesarei in Palatio. Ioannes Mercati, diac. S. Georgii in Velabro. Eminentissimis Patribus Cardinalibus in Sixtino Sacello hora 16 coadunatis, Excmus D. Albertus Arborio Mella di Sant'Elia, Conclavis Gubernator, coram iisdem in manibus Emi Cardinalis Decani iusiurandum emittebat iuxta suetam formulam. Iusiurandum pariter in eodem Sacello coram Sacro Collegio in manibus Emi Cardinalis Decani praestabant Emus D. Ludo vicus Chigi, Conclavis Cu- 113 Conclave stos, Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi Solio adsistentes, Protonotarii Apostolici de numero participantium, Auditores S. R. Rotae, R. Camerae Apostolicae Clerici, Votantes Signaturae, iique omnes quibus quocumque modo custodia Conclavis committenda erat. Conclavistae vero in Sacello Paulino iusiurandum iuxta Constitutionem Pii Pp. X, Vacante Sede Apostolica, emiserunt latine sacerdotes, viri laici sua quisque lingua, coram Excmo D. Secretario S. Collegii et Revmo D. Carolo Respighi, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto, his verbis : 1 Ego constitutus coram te _ tactis per me SS. Dei Evangeliis coram me positis, iuro et promitto me inviolabilem servaturum esse secretum in omnibus et singulis, quae de novi Pontificis elctione, deque iis, quae in Conclavi seu in loco electionis aguntur, quovis modo cognoverim, adeo ut nec directe, nec indirecte, neque nutu, neque verbo, neque scriptis, vel alias quomodolibet, ipsum mihi violare liceat; itemque iuro ac promitto me nullo modo usurum esse instrumentis radiophonicis, vel telephonicis, vel microphonis cuiusvis generis sive transmittentibus sive recipientibus; et hoc nedum sub poena excommunicationis latae sententiae, futuro Pontifici speciali modo reservatae, privative etiam quoad S. Poenitentiariam, sed etiam sub poena privationis cuiuscumque beneficii, pensionis, oificii vel muneris ipso facto incurrendae in casu transgressionis. Quod secretum accuratissime ac religiose servabo etiam post peractam novi Pontificis electionem, nisi ab eodem Pontifice peculiaris facultas aut expressa dispensatio mihi concessa fuerit. Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia, quae propriis manibus tango. His peractis, egressi sunt omnes e Sacello Sixtino, exceptis tantum Patribus Cardinalibus qui ibidem congregati lectionem Apostolicarum Constitutionum rursum audierunt ; postea vero, ianuis sacelli patefactis, nobili comitante quemquam Dominici Lateris Protectore, suam quisque cellam adivit. CLAUSURA CONCLAVIS Postmeridiano tempore ante clausuram Conclavis ab Excmo Conclavis Gubernatore, una cum Decano et Clericis R. C. A., architectis et testibus, visitatio et recognitio totius exterioris partis aedium Conclavis peracta est, de qua sequens rogitus confectus est. 114 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale In Nomine Domini. Amen. Sede Apostolica Vacante per obitum s. m. Pii Pp. XI Visitatio et Recognitio exterioris partis Conclavis Kalendis Martii ab Incarnatione anno MCMXXXIX Ego Ioannes Biasiotti, Decanus Collegii Clericorum Reverendae Camerae Apostolicae, a Cardinali Camerario Eugenio Pacelli specialiter deputatus, ad normam Constitutionis Apostolicae Pii Pp. XI Ad incrementum decoris diei decimi quinti Augusti anni MCMXXXIV sub numero c n , ad exarandum actum de externa Conclavis clausura, rogatus ab Excmo ac Revmo Dno Alberto Arborio Mella di Sant'Elia, Gubernatore Conclavis, accessi meque personaliter contuli ad palatium Apostolicum Vaticanum, ubi totum Conclave constructum inveni in illa Palatii Apostolici parte quae circumscripta remanet bj^limitibus : vulgo « Triangolo del Porticato », « Cortile dell'Olmo », « via del Belvedere », « cortile del Belvedere », « cortile della Sentinella », « cortile della torre Borgia », <( cortile dei Pappagalli », « cortile del Maresciallo », « cortile di S. Damaso ». Una cum Emo Principe Fratre Ludovico Chigi Albani Mareschallo Custode, Excmo et Revmo Alberto Arborio Mella di S. Elia, Gubernatore Conclavis, Excmo Dúo Camillo Marcinone Serafini, Gubernatore Civitatis Vaticanae, Illmo Dño Augusto Milani, Commissario Generali Conclavis, Consistorialis Aulae Advocatorum decano, Illmis et Revmis Dfiis Iosepho Ferretto et Adone Terzariol Caerem. Sedis Apost. Magistris, Illmis Dñis Italo Viesi et Georgio Lessana Architectis Conclavis, Illmis ac Revmis Angelo Gaeta Caselli, Alphonso Bruni, Caietano Giusino, Iosepho Malusardi, Petro Borgia et Hugone Descufii, Prelatis Clericis Reverendae Camerae Apostolicae, Illmis Dñis Aloysio AngeliniRota Secretario et Cancellario Reverendae Camerae Apostolicae necnon Gulielmo Felici, Substituto Secretario et Cancellario eiusdem Camerae ac testibus infrascriptis ad hoc specialiter adhibitis, loca praedicta perlustravi, facta simul cum omnibus praenominatis diligenti perquisitione in qualibet exteriori parte Conclavis, eaque totaliter ac undique clausa inveni, duabus tantum pro ingressu in Conclavi relictis ianuis ligneis, quarum altera in culmine scalae, quae ducit ad Aulam Regiam et altera Conclave 115 in atrio vnlgo « dei Pappagalli », quarum custodia Emo Principi Fratri Ludovico Chigi Albani, Perpetuo Mareschallo Conclavis, commissa est. Super quibus etc. Actum in Palatio Apostolico Vaticano praesentibus, etc. Albertus Arborio Mella di Sant'Elia, Conclavis Cubern. Angelus Gaeta Caselli, Pr. Cl. R. C. Ap. Alphonsus Bruni, Cl. R. C. Ap. Caietanus Giusino, Cl. R. C. Ap. Iosephus Mori, Cl. R. C. Ap. Iosephus Malusardi, Cl. R. C. Ap. Petrus Borgia, Cl. R. C. Ap. Hugo Descuffi, Cl. R. C. Ap. Ricardus Magnanensi, Testis. Michael Mauritius Raffa, Testis. Ioannes G io vannini, Iustis. t Italus Viesi, Architectus. Georgius Lessana, Architectus. Ioannes Biasiotti, Cl. R. C. Ap. Decanus. Gulielmus Felici, Notarms R. C. Ap. Aloysius Angelini Rota, R. C. Ap. Secretarius et Cancellarius. Iosephus Ferretto, Caerem. Ap. Tum, iuxta supra relatas normas, perfecta est visitatio et clausura interna Conclavis. Ter nimirum, iussu Cardinalis Decani, campanula personata, Caeremoniarum Magistri ambulacra sedulo perlustrarunt proclamantes Extra omnes. Cum vero omnes egressi essent, S. R. E. Camerarius Conclave intus rite claudebat et clave sibimet ac Praefecto Caeremoniarum et Praelatis custodibus iuxta morem assignabat. Deinde omnia Conclavis loca attentissime perscrutata sunt, ne quis ex iis qui in Conclave prohibentur esse intus forte remansisset. De qua clausura interna Conclavis sequens rogitus confectus est. ROGITUS CLAUSURAE INTERNAE CONCLAVIS In Nomine Domini. Amen. Universis ac singulis hoc publicum instrumentum visuris, lecturis et audituris, notum sit, quod die prima mensis martii anni millesimi nongentesimi trigesimi noni, Apostolica Sede per obitum s. m. Pii Pp. XI vacante, hora septima vespertina, Emi ac Revmi Dfii Dominus Ianuarius miseratione Divina Episcopus Ostiensis et Albanensis S. R. E. Cardinalis Granito Pignatelli di Belmonte, Sacri Cardinalium Collegii De- 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale canus; Dominus Alexius tituli S. Calixti S. R. E. Presbyter Cardinalis Ascalesi Archiepiscopus Neapolitanus vice et loco R. P. Dfii Gulielmi tituli S. Clementis S. R. E. Presbyteri Cardinalis 0'Connell Archiep. Bostoniensis prioris in ordine Presbyterorum; Camillus Sanctae Mariae in Domnica Protodiaconus S. R. E. Cardinalis Caccia Dominioni; et Eugenius tituli Ss. Ioannis et Pauli Presbyter Cardinalis Pacelli, S. R. E. Camerarius, una mecum ac testibus infrascriptis, Excmo Dno Sacri Collegii Secretario comitante, totum conclave perlustrarunt, quod diligenti adhibita perquisitione muris obstructum et ex omni parte clausum invenerunt, atque, exclusis omnibus qui in eo permanere non debeant ianuam tribus clavibus obñrmarunt, hoc ipsum conclave in eodem statu esse indicarunt ac reperiri ut tuto et legitime possit ad electionem Romani Pontificis deveniri et ad formam Pianae Constitutionis de more procedi. Acta fuerunt haec in Palatio Apostolico apud S. Petrum in ipso Conclavi anno, mense, die et hora quibus supra, praesentibus Rmis Dñis Aloysio Capotosti et Henrico Dante, Caeremoniarum Apostolicarum Magistris, testibus per me adhibitis atque rogatis. Vincentius Santoro, Sacri Collegii a Secretis. Aloysius Capotosti, Apost. Caèrem. Mg., testis. Henricus Dante, Apost. C aerem. Mag., testis. .Ego Carolus Respighi Apostolicarum S. Sedis Caeremoniarum Praefectus Protonotarius ex officio, rogavi. Hora autem 18,30 initium habuit clausura externa Conclavis ab Emo Maresciallo Custode, cum interventu Excmi Gubernatoris Civitatis Vaticanae, et Commissarii Conclavis, necnon RR. DD. Clericorum R. C. A. aliorumque testium peracta, de qua rogitus sequens confectus est. In nome di Dio. Così sia. Sede vacante per la avvenuta morte della Santa Memoria di Pio Papa XI Istrumento di consegna delle chiavi del Conclave e della chiusura del medesimo Il giorno primo Marzo millenovecentotrentanove. Io Giovanni Biasiotti, decano del Collegio dei Prelati Chierici di Camera, specialmente deputato da S. Eminenza Revma il Signor Cardinale Camerlengo a rogare Patto di chiusura del Conclave nel Palazzo Apostolico Vaticano, durante questa Sede Vacante, a richiesta di Sua Conclave 117 Eminenza il Principe Fra Ludovico Chigi Albani, Maresciallo Perpetuo di S. R. C. e Custode del Conclave, mi sono recato al Vaticano nella Sua presente residenza che trovasi in cima alla scala nuova che conduce al cortile di S. Damaso. Acceduto colà ed introdotto nei Suoi appartamenti vi ho trovato la sullodata Sua Eminenza Fra Ludovico Chigi Albani, figlio della eh. me. il Principe Don Mario, Gran Maestro del Sovrano Ordine dì Malta, Maresciallo Perpetuo di S. R. C, Custode del Conclave, Nobile Patrizio Coscritto Romano, Principe del Sacro Romano Impero, ecc., residente ordinariamente nel Palazzo Magistrale dell'Ordine dislalia, in Via Condotti. Poco dopo il mio arrivo alle ore 18,30 si è presentato negli appartamenti suddetti uno dei Maestri delle Cérémonie Pontifìcie colà mandatovi dagli Emi Signori Cardinali Capi d'ordine, annunziando che era giunta l'ora della chiusura del Conclave; in seguito di che Sua Eminenza si è mossa alla volta della Sala dei Paramenti. Sua Eminenza il Signor Principe era accompagnato da me infrascritto Mons. Giovanni Biasiotti, Decano del Collegio dei Prelati Chierici di Camera, da Monsignor Maestro delle Cérémonie Pontificie, dai Mons. Chierici di Camera, dai Capitani alle Rote, dai Signori Angelini Rota Luigi e Felici Guglielmo, Notari della Reverenda Camera Apostolica, dai testimoni infrascritti Signor Principe Don Sigismondo Chigi Albani, Principe di Campagnano e Signor Don Luigi Massimo Lancellotti, Principe di Prossedi e dalla sua Corte, circondato dai Capitani della Guardia destinata alla custodia del Conclave e da alcuni militi della Guardia Svizzera. - Transitando per il portico chiuso che dal Cortile di S. Damaso conduce al cortile del Maresciallo, salita la scala del Maresciallo il corteo ha percorso la Sala Regia e la Sala Ducale ed è poi entrato nella Sala dei Paramenti. Poco dopo sono venuti nella detta Sala il Cardinal Camerlengo di S. R. C. e gli Emi Cardinali Capi d'ordine, essendo sostituito il Card. O'Connell infermo dall'Emo Card. Ascalesi. Ricompostosi il corteo in testa al quale erano le prelodate Eminenze Loro Revme e traversate la Sala Ducale e la Sala Regia, scesa la scala del Maresciallo si è fatto l'accesso alla chiusura secondaria costruita nell'arco che divide il cortile della torre Borgia da quello dei Pappagalli. Presenti gli Eñii Signori Cardinali surricordati si è proceduto alla chiusura all'interno e all'esterno del passaggio, che era stato lasciato per il transito fra i detti cortili, con due pareti di legno. Compiuta l'operazione e verificate le rote e rispettive chiusure, il Corteo si rimetteva in moto e passando per il cortile dei Pappagalli entrava nel cortile di S. Damaso procedendo verso l'altra chiusura del ACTA, v o l . V I , n. 4. - 3 1 - 3 - 9 3 9 . 9 118 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Conclave preparata nel fondo di detto Cortile, là dove sbocca la nuova scala detta di Pio IX. Fatte le debite verifiche e provate le serrature delle porte interna ed esterna, esaminato anche il regolare funzionamento delle rote e la sicurezza dei rispettivi sportelli di chiusura, Pillino e Revmo Mons. Prefetto delle Cérémonie Pontifìcie ad alta voce ha pronunziato « Extra omnes ». Dopo di ciò tutti coloro che erano al seguito di così imponente corteo e che erano rimasti nel cortile di S. Damaso sono usciti. Compiutasi questa formalità gli Emi Cardinali Camerlengo ed i Capi d'ordine sono rientrati nel cortile di S. Damaso e poi Mons. Prefetto delle Cermonie ha chiuso la porta interna mentre l'Emo Principe Maresciallo e Custode del Conclave serrava la porta esterna prendendone in consegna la rispettiva chiave da conservarsi presso di lui. In tal guisa alle ore 19,15 si è formalmente chiuso il Conclave. Dopo di che la prelodata Eminenza Sua accompagnata da me infrascritto, dall'accennata scorta e dal seguito si è restituito nel suo appartamento. Delle quali cose perchè in ogni tempo ne resti perpetua memoria è stato rogato il presente atto. Atto steso nel Palazzo Apostolico Vaticano, nell'appartamento sopraindicato di Sua Eminenza il Signor Principe Maresciallo e Custode, presenti ecc. Ludovico Chigi Albani. Luigi Massimo Lancellotti Principe di Prossedi, Teste. Sigismondo Chigi Principe di Campagnano, Teste. Camillo Serafini. Mons. Angelo Gaeta Caselli, Pr. Ch. R. C. A. Mons. Gaetano Giusino, Ch. R. C. Ap. Mons. Giuseppe Malusardi, Ch. R. C. Ap. Mons. Pietro Borgia, Ch. R. C. Ap. Mons. Ugo Descufii, Ch. R. C. Ap. Giuseppe Della Chiesa, Cav. d'On. e Dev. dei S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Astorre Hercolani, Cav. d'On. e Dev. del S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Enrico Alessandri, Capitano delle Rote. Gilberto Tacoli, Cav. d'On. e Dev. del S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Francesco Bersani, Capitano addetto a S. A. E. il Maresciallo. Mons. Fra Onorio Magnoni, Capitano Cappellano. Conclave 119 Luigi Ruspoli, Cav. d'On. e Dev. del S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Augusto Milani, Decano degli Avvocati concistoriali, Commissario Gen. del Conclave. Mons. Adone Terzariol, Cerimoniere Pontificio. Giovanni Biasiotti, Decano dei Chierici della R. C. Ap. Ing. Italo Viesi. Ing. Giorgio Lessana. Felici Guglielmo, Notaro della R. C. Ap. Luigi Angelini Rota, Notaro della R. C. Ap. • TEMPORE CONCLAVIS Ad ea moderanda, quae ad exteriorem habitum Emorum Patrum et eorumdem familiarium pertinent, R. P. D. Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum peculiarem ediderat instructionem. Ab Excmo autem Sacri Collegii Secretario, iuxta normas ab Emis Patribus datas, hic editus est ORDO CONCLAVIS FERIA V, DIE 2 MARTII 1939 MANE 1. Post campanulae sonitum, hora 9, Emi Patres cum mozzeta violacea et rocheto simplici convenient in Sacellum Sixtinum. 2. Emus Decanus Missam lectam celebrabit; in qua si quis Cardinalis, quavis de causa, se a sacro peragendo abstinuerit, ad sacram Synaxim accedet. 3. Recitato ab Excmo Sacrista hymno Veni Creator cum propria oratione, Praefectus Caeremoniarum rogita de clausura interna et externa Conclavis perlegit. á. Emi Cardinales ad electionem procedunt ; schedulis distributus, ultimus Cardinalis Diaconus sorte extrahit nomina trium Cardinalium Scrutatorum, trium Deputatorum pro votis infirmorum si casus ferat, et trium Recognitorum. 5. Emi Cardinales scrutinii actus peragunt. Ante schedularum inscriptionem, Secretarius Conclavis et Praefectus Caeremoniarum exeunt e Sacello, cuius ostium ultimus Cardinalis Diaconus claudit. 6. Si electio haud secuta fuerit, immediate ad secundum scrutinium proceditur. Quo peracto, Cardinalis Diaconus ultimus vocat Secretarium Conclavis et Praefectum cum Magistris Caeremoniarum, ut Scrutatores coadiuvent in comburendas schedulis ceterisque omnibus foliis scriptis vel quomodocumque signatis. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VESPERE 7. Sonito campanulae, hora 16, Emi Patres, cum mozzeta violacea et rocheto simplici, pergent ad Sixtinum Sacellum, ibique, recitato hymno Veni Creator cum propria oratione a Sacrista, locum habebunt primum et, si opus fuerit, secundum scrutinium. FERIA VI, DIE 3 MARTII 1939 MANE 8. Hora 9 Sacrista Missam lectam celebrabit in Sacello Sixtino. Illuc advenient Emi Patres hora 9,30. Recitato a Sacrista consueto hymno cum oratione, scrutinia peragentur. VESPERE ET DIEBUS SUCCESSIVIS 9. Omnia fient ut in praecedentibus, si adhuc ad ulteriora scrutinia sit procedendum. Tertia autem die post Conclavis ingressum officium Cardinalium antiquarum in ordine expirat, et tres sequentes Cardinales in unoquoque ordine tertia quoque die succedunt. Memoria etiam digna sunt quae Emus ac Revmus Cardinalis %. Urbe Vice Sacra Antistes publice edixerat ad divinum auxilium Patribus de gravissimo negotio consultoris impetrandum : DISPOSIZIONI ED ORDINI PER LE PUBBLICHE PRECI IN TEMPO DI SEDE VACANTE In questi giorni i cuori della Cristianità, ancora addolorati per la morte del santo Pontefice Pio XI, attendono ansiosi la nòmina del nuovo Pastore Supremo. È nostro dovere pregare perchè il Signore ci dia quel sacerdote fedele, il quale lo serva secondo il suo cuore e cammini sempre dinanzi al suo Cristo. Lo Spirito Santo aleggi sensibile ed amoroso sugli Emi Cardinali che si adunano per eleggere il nuovo Pontefice : si insinui, ardente fiamma, nei loro cuori, ispiri e commuova le loro lingue. Preghiamo quindi con unanime perseveranza, interponendo l'intercessione di Maria Ssma Regina degli Apostoli. (( Supplici ed umili Ti imploriamo, Signore, a voler concedere per l'immensa Tua pietà alla Santa Chiesa Romana tale Pontefice, che sempre a Te piaccia per l'assidua cura del popolo cristiano, e a questo, per sapiente governo, in gloria del Tuo nome, riesca degno di ossequio reverente e devoto » (Messa per Velezione del Sommo Pontefice). Conclave 121 « Ci prevengano prontamente le Tue misericordie; aiutaci, o Dio nostro Salvatore, a gloria del nome T u o : noi, Tuo popolo e pecorelle del Tuo gregge, annunzieremo le lodi Tue^d'una in altra generazione » (Salmo 78). Pertanto ordiniamo che, incominciando dal giorno 27 febbraio fino al termine del Conclave, in tutte le Basiliche Patriarcali e Minori, nelle Collegiate e nelle altre Chiese del Clero secolare e regolare, nelle quali si celebra la Messa conventuale, dopo la medesima si recitino dal celebrante le preci prescritte. Ordiniamo inoltre che nelle infrascritte Basiliche e Chiese, nei giorni ad esse assegnati, si esponga il Ssmo Sacramento dalle ore 8 della mattina fino a circa VAve Maria della sera, e che nella reposizione si cantino le Litanie dei Santi con le preci prescritte, impartendo in fine la Benedizione Eucaristica. Dato dalla Nostra Residenza, 20 febbraio 1939. £B FRANCESCO CARD. VICARIO f F. Pascucci, Vescovo di Sion, Segretario. Lunedì 21 Febbraio: S. Giovanni in Laterano - S. Maria in Trastevere - S. Saturnino. Martedì 28 Febbraio: S. Maria Maggiore - S. Giovanni dei Fiorentini - S. Ippolito. Mercoledì X Manso: S. Lorenzo in Damaso - S. Maria ai Monti S. Francesco Saverio alla Garbatella. Giovedì £ Marzo: S. Maria in Traspontina - S. Cuore a Castro Pretorio - S. Benedetto in via Ostiense. Venerdì 3 Marzo: S. Maria sopra Minerva - S. Gioacchino - Ognissanti. Sabato 4 Marzo: Ssmo Nome di Gesù - S. Camillo - S. Francesco a Ripa. Domenica 5 Marzo: S. Carlo al Corso - Immacolata al Tiburtino Gran Madre di Dio. Lunedì 6 Marzo: S. Agostino - S. Maria Liberatrice - S. Roberto Bellarmino. Martedì 7 Marzo: S. Teresa - S. Carlo ai Catinari - S. Cuore del Suffragio. Mercoledì 8 Marzo: S. Maria degli Angeli - S. Maria in Vallicella S. Cuore di Cristo Re. o 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ELECTIO SUMMI PONTIFICIS Die 2 Martii, feria V hebdomadae ante Dominicam II in Quadragesima, post meridiem, ex tertio illius diei votorum scrutinio a Patribus feliciter in Summum Pontificem electus est Emus ac Revmus Dominus Cardinalis EUGENIUS PACELLI, qui Emo Cardinali Decano, nomine totius Sacri Collegii, requirenti « Acceptasne electionem de te canonice factam in Romanum Pontificem », affirmative respondit. Eidemque iterum percontanti : « Quo nomine vis vocari », respondit : Pius XII. De hisce rebus faustissime gestis illico R. P. D. Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum idemque Protonotarius Apostolicus, Carolus Respighi, instrumentum redegit hac forma. ACTUS ACCEPTATIONIS SUMMI PONTIFICATUS In nomine Domini. Amen. Ego Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus et Sanctae Sedis Caeremoniarum Praefectus ex officio rogatus, attestor et omnibus notum facio Eminentissimum et Reverendissimum Dominum EUGENIUM tituli Ss. Ioannis et Pauli S. R. E. Presbyterum Cardinalem PACELLI, S. R. E. Camerarium, acceptasse electionem canonice de Se factam in Summum Pontificem, Sibique nomen imposuisse « Pium Duodecimum », ut de hoc publica quaecumque, instrumenta confici possint. Acta haec sunt in Conclavi in Palatio Apostolico Vaticano, post obitum fel. rec. Pii PP. XI, bac die secunda mensis martii anno Domini MCMXXXIX, testibus adhibitis atque rogatis, Excmo Dno Vincentio Santoro, Sacri Collegii Secretario et Rmis DD. Aloysio Capotosti et Henrico Dante, consociis meis, Apostolicarum Caeremoniarum Magistris. a Secretis S. Collegii. Aloysius Capotosti, Apost. C aerem. Magist er, testis. Henricus Dante, Apost. Caerem. Magister, testis. VINCENTIUS SANTOKO, Ego Carolus Respighi, Protonotarius Apostolicus, Sanctae Sedis Caeremon. Praefectus, rogavi. Electio Summi Pontificis 123 Papali veste iuxta morem indutus, statim Pontifex apostolicam impertivit benedictionem Emis Cardinalibus, eorumque prima excepit obsequia, vulgo adorationem. Postea Emus Cardinalis Decanus, Magistris Caeremoniarum comitantibus, anulum piscatoriam digito induxit Pontificis, qui illum Praefecto Caeremoniarum tradidit, ad nomen in eo Suum insculpendum. PROMULGATIO Interea populo expectanti, e superiore porticu Basilicae Vaticanae, hora 18,7, laetissimum praeconium dabat Emus Cardinalis Camillus Caccia Dominioni, Diaconorum prior : ANNUNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM, HABEMUS PAPAM EMINENTISSIMUM ET REVERENDISSIMUM DOMINUM IMPOSUIT EUGENIUM PACELLI, QUI SIBI NOMEN PIUM XII. Immensus inde plausus multitudinis exortus est ac vel magis invaluit cum paulo post Summus Pontifex e fenestra porticus in forum prospicienti apparuit. Ubi vero turba intenta conticuit, Pius Pp. XII elata firmaque voce benedictionem Urbi et Orbi iuxta Caeremoniale Romanum sollemniter impertivit et populum laeta acclamatione prudentem peramanter iterum atque iterum salutavit. RESERATIO CONCLAVIS Post haec Patres Cardinales nova obsequia, vulgo secundam adorationem, Beatissimo Patri in Sixtino Sacello praestitere. Quibus peractis, extra et intra clausura Conclavis tollebatur, ad cuius rei gestae memoriam sollemne instrumentum hac forma exaratum est. I STRUMENTO DI APERTURA SOLENNE DEL CONCLAVE In Nome di Dio. Così sia. Sotto il Pontificato di Sua Santità il Papa Pio XII L'anno millenovecentotrentanove, 2 del mese di Marzo. Anno primo del Pontificato di S. S. Pio Pp. XII. Alle ore 20 io Giovanni Biasiotti, Decano del Collegio dei Prelati Chierici di Camera, richiesto da S. E. Fra Ludovico Chigi Albani, figlio della eh. me. il Principe D. Mario, Gran Maestro del Sovrano Militare Ordine di Malta, Maresciallo Perpetuo di S. R. C., Custode del Conclave, mi sono recato nella sua attuale residenza al Vaticano e introdotto nel di lui appartamento vi ho trovata la prelodata Eminenza Sua. Avuta comunicazione che nello scrutinio delle ore 16 circa il S. Collegio dei Cardinali di S. R. C. aveva eletto il Sommo Pontefice nella per- 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sona del Signor Cardinale Eugenio Pacelli, e che dovevasi pertanto procedere alla solenne apertura della porta del Conclave, PEmo Signor Principe, preceduto dai suoi famigliari ed accompagnato da S. E. Roa Mons. Alberto Arborio Mella di Sant'Elia, Governatore del Conclave, da S. E. il Marchese Camillo Serafini, Governatore della Città del Vaticano, dairilìmo Signor Avv. Augusto Milani, Decano del Collegio degli Avvocati Concistoriali, Commissario Generale del Conclave, da me Mons. Giovanni Biasiotti, dai Prelati Chierici della R. C. A., dal Segretario e Cancelliere della medesima Avv. Angelini Rota, nonché dal sostituto Dott. Felici Guglielmo, dai testimoni : Don Sigismondo Chigi Albani Principe di Campagnano e Don Luigi Massimo Lancellotti Principe di Prossedi, unitamente alla Sua Corte, e ad alcuni militi della Guardia Svizzera, si è avviato alla porta del Conclave situata nel cortile di S. Damaso allo sbocco della scala detta di Pio IX. Constatata l'integrità della chiusura esterna Sua Eminenza il Principe Custode del Conclave con la chiave ricevuta in consegna all'atto di chiusura, come da istromento da me stesso rogato in data I Marzo 1939, ha aperto la porta dal di fuori, mentre altrettanto operavasi al di dentro. o E perchè ciò consti si è redatto il presente atto, che letto ed approvato, viene sottoscritto da tutti gli intervenuti. Ludovico Chigi Albani. Alberto Arborio Mella di Sant'Elia. Luigi Massimo Lancellotti Principe di Prossedi. Teste. Sigismondo Chigi Principe di Campagnano, Teste. Giuseppe Della Chiesa, Cav. d'On. e Dev. del S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Luigi Ruspoli, Cav. d'On. e Dev. del S. M. O. di Malta, Capitano delle Rote. Mons. Angelo Gaeta Caselli, Pr. Ch. R. C. Ap. Mons. Gaetano Giusino, Ch. R. C. Ap. Mons. Giuseppe Malusardi, Ch. R. C. Ap. Mons. Pietro Borgia, Ch. R. C. Ap. Mons. Ugo Descufli, Ch. R. C. Ap. Giovanni Biasiotti, Ch. R. C. Ap. Francesco Ber sani, Capitano. Augusto Milani, Decano degli Avvocati Concistoriali, Commissario Generale del Conclave. Felici Guglielmo, Sostituto Segr. e Cane, della R. C. Ap. Luigi Angelini Rota, Segretario e Cane, della R. C. Ap. 'Coronatio Summi Pontificis Die 3 Martii, hora 11,30, in Sacello Sixtino, Summus Pontifex tertio obedientiam, vulgo adorationem, Eminentissimorum Patrum Cardinalium excepit, dum chorus hymnum Ambrosianum musicis concentibus efferebat. Recitatis vero ab Emo Card. Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, S. C. Decano, orationibus pro gratiarum actione et pro Pontifice, Beatissimus Pater, paterno affatu nuntium radiophonicum ad universum catholicum orbem dedit atque Benedictionem Apostolicam peramanter impertivit. CORONATIO SUMMI PONTIFICIS Ad sollemnia Coronationis Summi Pontificis peragenda haec edita est a Praefecto Caeremoniarum Apostolicarum INTIMATIO PER CURSORES FACIENDA DOMI DIMISSO EXEMPLARI Ssmi I). N. Pii Div. Prov. Papae XII Coronationis Sollemnia in Basilica Vaticana fient Dominica III in Quadragesima die XII Martii 1939. Initium sacrae actioni in Porticu Basilicae Vaticanae dabitur hora octava cum dimidio. Emi et Revmi DD. Cardinales vestibus et calceamentis rubris et galero rubro usuali induti, ad Aulam Congregationum accèdent, ubi, depösitis mantelletis et mozzetis, supra rochetum séricas cappas rubras cum pellibus assument et ad Aulam Paramentorum se conferent, Summi Pontificis adventum expectantes. Deferre interim facient ad sacellum S. Gregorii in eadem Vaticana Basilica per scalam quae ducit ad cappellani Ssmi Sacramenti, amictum, mitram serico-damascenam, velum pro eadem sustinenda, sacrum paramentum coloris albi suo ordini proprium, videlicet : Cardinales Episcopi pluviale ex tela argentea simplici cum formali, et superpelliceum, Presbyteri casulam opere phrygio ornatam, Diaconi vero dalmaticam similiter ornatam, nec non omnes superpelliceum pro caudatario, qui induetur consueta crocea super vestem violaceam. RR. D D . Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi Assistentes in aula prima Borgiana in prima contignatione, ceteri de Cappella in Musaeo Lapidario, cappas cum pellibus ermellineis, seu vestes sibi congruentes, assument. Deferre deinde facient in sacellum Chori Vaticanae Basilicae, per supradictum descensum, Episcopi amictum, pluviale album ex tela argentea et mitram lineam; Abbates, locum in Cappella habentes, amictum, pluviale ex serico-damasceno et mitram lineam; Praelati vero, exceptis Protonotariis, superpelliceum. 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Archiepiscopi et Episcopi non Assistentes sacra paramenta, quae secum défèrent, videlicet amictum, pluviale simplex album ex tela argentea vel sin minus ex serico, et mitram simplicem albam assument in Paulino vel Sixtino sacello Palatii Apostolici, et per supradictum descensum ad sacellum Ssmi Sacramenti in Basilica Vaticana venient, et recto tramite ad cappellani chori in eadem Basilica pergent, ibi manentes usquedum, post horam nonam cantatam, sollemni supplicatione, a sacello S. Gregorii ad Altare maius Summum Pontificem comitabuntur. Ssmus Dnus Noster, sella gestatoria vectus, Sacro Cardinalium Collegio comitante, in Porticum Basilicae Vaticanae descendet, ibique parvo Solio conscenso, Canonicos et alios de clero Vaticano ad pedis osculum recipiet, et Basilicam ingressus, adorato Venerabili Sacramento solemniter in sacello Ssmae Trinitatis exposito, ad S. Gregorii sacellum deferetur, ibique statim D D . Cardinales ad osculum manus et Episcopos ad osculum pedis excipiet, et solemnem Benedictionem largietur. Posthac, caudatarii superpelliceum et velum pro mitra super croceam, assument, et DD. Cardinales sacra paramenta induentes iuvabunt. Usque ad Gregorianum sacellum unus vel duo tantum nobiles familiares, praeter caudatarium, D D . Cardinales comitabuntur. Interim in sacello Chori Revmi Patriarchae, Archiepiscopi, J3piscopi Pontificio Solio Assistentes et Abbates (locum in Cappella habentes) pluviale; Poenitentiarii Vaticanae Basilicae casulam; Clerici R. C. A., Votantes Signaturae et tres priores sacrae R. Rotae Auditores superpelliceum assument. Ex iisdem Auditoribus, qui Subdiaconi munere fungetur, paramenta in ipso Gregoriano sacello, ceteri amictum et tunicellam in eodem Choro, ubi et pluvialia alba Sacri Consistorii Aulae Advocati, assument. Decanus Signaturae Votantium moneat septem ex suis collegis qui in Acolythorum officio ministrent, moneat quoque octo ex Referendariis, qui induti rocheto sub mantelleto praesto sint, ut baldachini hastas supra Pontificem in supplicatione ab eodem sacello ad Altare maius, et post Missam usque ad Scalam Regiam sustineant. Cantata hora Nona et reliquis de more peractis, processionali ordine, ad Altare SS. Apostolorum Summus Pontifex deferetur. Post Confessionem, et altaris thurificationem, Summo Pontifici in Solio sedenti DD. Cardinales, pedem, manum et faciem osculando, oboedientiam iterum praestabunt; Episcopi ad pedis et genu, Abbates et Poenitentiarii autem ad pedis tantum osculum admittentur. Post Missam, processionali more ad Aulam Benedictionum supra porticum Basilicae ascenditur. 127 Coronatio Summi Pontificis Ibique, supra podium Summus Pontifex coronabitur, qua actione perfecta Ipse Benedictionem solemnem populo impertietur, et Plenariam Indulgentiam elargietur per Assistentes Diaconos Cardinales publicandam. Emi D D . Cardinales Summum Pontificem comitabuntur ad Aulam Paramentorum : ibique Summo Pontifici pontificalibus indumentis exuto Emus Decanus, totius Sacri Collegii nomine, fausta feliciaque augurabitur. Intimentur itaque omnes et singuli Efni et Emi DD. S. R. E. Cardinales; Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi tam Solio assistentes quam non assistentes, Vice-camerarius, Princeps Solii, Auditor et Thesaurarius Gen. R. C. A., Adsessores et Secretarii SS. RR. CC., Magnus Magister Sacri Hospitii, Protonotarii Apostolici, Abbates et Generales Ordinum mendicantium (locum in Cappella habentes), S. R. Rotae Auditores, R. C. A. Clerici, Signaturae Votantes, Sacrae Consistorialis Aulae Advocati, Poenitentiarii Vaticanae Basilicae, Procuratores tam Ordinum regularium quam Sacri Palatii Apostolici, Cubicularii et Officiales ceterique intimari soliti, ut in loco singulis designato saltem hora octava conveniant. De mandato Sanctissimi D. IS. Papae CAROLUS RESPIGHI, Proton. Apost., Caerem. Praefectus. Ritu splendide in Basilica Vaticana absoluto ac Coronatione, supra podio in forum prospiciente et coram immensa multitudine religiose mirante et vehementer conclamante, rite peracta, Beatissimus Pater Benedictionem populo impertivit. Post quam in Aula Paramentorum Emus ac Revmus Cardinalis S. Collegii Decanus, Purpuratorum Patrum Senatus omina et vota Summo Pontifici nobilissimis hisce verbis expressit : Beatissime Pater — Sacrum Collegium hac in laetissima die ad Tuos provolutum pedes, toto corde Tibi dicit « prospere procede et regna! » : cum nos omnes ad Deum preces fundimus ut Tu, Pastor Angelicus, pro bono Ecclesiae, annos Beati Petri videre possis, atque Tua paterna voce, auxiliante Regina Pacis, alias permultas oves, adhuc errantes, ad ovile Christi Iesu benedicti adducere valeas! Et optatam Tuam Apostolicam Benedictionem, Pater Sancte, nobis benigne concede! * 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad haec Beatissimus Pater peramanter respondit : Quae venerandus ac Nobis carissimus Cardinalis Decanus verba fecit, tam vehementer suaviterque Nos tangunt, ut immortales grates eidem ceterisque omnibus e Sacro Collegio referamus, qui propius Nobis adsunt, devotam eorum pietatem fidelitatemque paterno rependentes animo. Per vos, Venerabiles Fratres ac Dilecti Filii Nostri, post obitum desideratissimi ac perpetuae recordationis Decessoris Nostri, Providentissimus Deus, arcano suo consilio, Nos, etsi invitos necopinantes, ad eiusmodi dignitatis auctoritatisque fastigium extulit, cuius ardua celsitudo, singularis ratio gravissimumque officium quemlibet hominem, nedum Nos, contremiscere iubeant. Quapropter non nostris meritis viribusque subnixi, sed Dei gratia confisi, ad potentissimum sapientissimumque Eius nutum frontem reclinamus Nostram. Atque ad eum convertentes oculos qui est « Pater luminum et Deus totius consolationis », itemque illius tutela freti, quae Benesuadens Virgo Conclavis Patrona exstitit, petrianae navis gubernaculo admovemus manus, ut eam per tot Auctus et procellas ad pacis portum dirigamus. Summi Pontificatus munus, per saeculorum decursum, non a^io spectat, nisi ut veritati famuletur; veritati dicimus, quae integra ac germana sit, nullis obscurationibus obumbrata, nullisque obnoxia infirmitatibus, at numquam seiuncta a Iesu Christi caritate. In omnem siquidem Pontificatum, ac praesertim in hunc Nostrum, quem suas partes explere oportet pro hominum consortione tot discidiis ac conflictationibus laborante, illud S. Pauli Apostoli, veluti sacrum mandatum, dominari opus est: « Veritatem facientes in caritate » (Eph. IV, 15). Vestram igitur operam, Venerabiles Fratres ac Dilecti Filii Nostri, vestramque alacritatem advocamus; qua adiuti, amplissimum hoc munus, quod hodie sollemni ritu auspicati sumus, ad peculiare hoc Apostoli gentium mandatum conformare totum valeamus, et caelestia ea dona, quae munus idem quodammodo continet, universo hominum generi impertire. Officii Nostri magnitudinem gravitatemque probe noscentes, neque spem exspectationemque ignorantes, quam in Beati Petri Solio ii non modo collocant, qui fide caritateque arctissime Nobiscum coniunguntur, sed seiuncti etiam non pauci a Nobis fratres atque universa propemodum hominum familia conciliandae paci inhians, hac hora, dum Pontificalis Diadematis maiestas atque onus fronti Nostrae imponitur, vos compellamus omnes, Senatus Noster, vosque, intimi consiliarii Nostri, adhortamur, S. Ioannis Chrysostomi mutuantes verba: « V o s laborem eo- Coronatio Summi Pontificis m giíoscentes, cooperamini precibus, sollicitudine, alacritate, amicitia, ut nos vestra gloriatio, et vos nostra sitis » (Horn. XXIX in Ep. ad Romanos, n. 5). Firma eiusmodi fiducia erecti, tum venerando Cardinali Decano, mentis animique vestri interpreti disertissimo, tum unicuique vestrum effusa benevolentia gratissimaque voluntate Apostolicam Benedictionem impertimus. SSMI DOMINI NOSTRI PII PP. XII CURRICULUM VITAE Natus Romae . die Coelesti Dape prima vice refectus . . . . . . Sacerdotio auctus Praelatus Domesticus renunciatus . . . . . 2 Martii 1876 die 1 1 Octobris 1886 die 2 Aprilis 1899 die 8 Maii 1905 Nuntius Sedis Apostolicae die 20 Aprilis 1917 Archiepiscopus Sardianus electus die 23 » 1917 die 13 Maii 1917 Archiepiscopus cto XV f. r. consecratus a Pp. Benedi- S. R. E. Cardinalis creatus et publicatus . A Secretis Status . . die 16 Decembris 1929 . die 7 Februarii 1930 Archipresbyter Basilicae Vaticanae die 25 Martii 1930 Ad Summum Pontificatum electus die 2 » 1939 Sollemniter coronatus. die 12 » 1939 S T E M M A S T J M M I l P O N T I F I C I S S c u t u m f e r a t c o l o r e c o e r u l e u m , ' a r g e n t e o m o l i t u m * italicis C o l u m b a a u t e m r a m u m . T i a r a d e e P A P A E X I I i n m e d i o p r a e c o l u m b a m t r i b u s i n n i x a m t e r r a p r a e f a t a I m m i n e a n t m o r e . q u o d P I I s c u t o m a r i q u e g e s t e t C l a v e s s e p r o f i t e n t i b u s . r o s t e l l o o l i v a e d e c u s s a t a e a c Suprema Sacra Congregatio S. Officii 131 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DE COMPETENTIA IN CAUSIS MATRIMONIALIBUS, ET DE IURE PROMOTORIS IUSTITIAE ACCUSANDI MATRIMONIA ACATHOLICORUM DUBIA Propositis Supremae huic Sacrae Congregationi Sancti officii sequentibus dubiis: I. Utrum decisio Supremae S. Congregationis S. Officii data die 18 Ianuarii 1928 ad I., qua nempe declaratum fuit acatholicos in causis matrimonialibus actoris partes agere non posse, spectet tantum Tribunal S. Romanae Rotae, an etiam Tribunalia dioecesana; II. Utrum Promotor Iustitiae, vi canonis 1971, nulla praehabita facultate a S. Officio, matrimonium accusare possit si nullitas matrimonii fuerit denuntiata a coniuge acatholico. Feria IV, die 15 Martii 1939 Eminentissimi ac Revmi PP. D D . Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum Voto, respondendum decreverunt : Ad I. : Negative ad primam partem; Affirmative ad alteram, seu : spectare etiam Tribunalia dioecesana. Ad II. : Negative, nisi publicum bonum, Ordinarii iudicio, id postulet. Et Sabbato, die 18 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Papa XII, in audientia Excmo ac Revmo Domino Adsessori Sancti Officii impertita, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 22 Martii 1939. R. Pantanetti, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (SECTIO DE INDULGENTIIS) INDULGENTIAE APOSTOLICAE QUAS SUMMUS PONTIFEX PIUS PP. X I I , IN AUDIENTIA INFRA SCRIPTO CARDINALI PAENITENTIARIO MAIORI DIE 11 MARTII 1939 IMPERTITA, BENIGNE CONCESSIT CHRISTIFIDELIBUS, QUI ALIQUOD PIETATIS VEL RELIGIONIS OBIECTUM, A SE VEL A SACERDOTE POTESTATEM HABENTE BENEDICTUM, POSSIDENT AC PECULIARIBUS IMPERATIS CONDITIONIBUS SATISFECERINT. Indulgentiae 1. Quisquis saltem semel in hebdomada recitare consueverit coronam Dominicam, vel aliquam ex coronis beatae Mariae Virginis, vel rosarium aut saltem eius tertiam partem, vel officium parvum eiusdem B. Mariae Virginis, vel saltem vesperas aut nocturnum cum laudibus officii defunctorum, vel psalmos paenitentiales aut graduales, vel consueverit saltem semel in hebdomada aliquod opus ex illis peragere quae sub appellatione <( Operum misericordiae » agnoscuntur, vel Missae interesse, servatis conditionibus confessionis sacramentalis, sanctae Communionis et alicuius orationis ad mentem Summi Pontificis, lucrabitur Indulgentiam plenariam diebus Nativitatis Domini, Epiphaniae, Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes, Ssmae Trinitatis, Corporis Domini eiusdemque Sacratissimo Cordis, Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Nativitatis et Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis; Nativitatis S. Ioannis Baptistae; utriusque festi S. Ioseph Sponsi B. Mariae Virginis; Ss. Apostolorum Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Thomae, Philippi et Iacobi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Iudae, Matthiae atque Omnium Sanctorum. Si quis vero ad sacramentalem confessionem ac ad sanctam Communionem minime accesserit, corde tamen contritus ad mentem Summi Pontificis aliquantisper precatus fuerit, singulis diebus supra recensitis partialem septem annorum lucrabitur Indulgentiam. Insuper quisquis aliquod ex praedictis pietatis vel caritatis operibus expleverit, quoties id peregerit, partialem trium annorum Indulgentiam adipiscetur. 133 Sacra Paenitentiaria Apostolica 2. Sacerdotes, qui nullo legitimo impedimento detenti quotidie s. Missae sacrificium celebrare consueverint, Indulgentiam plenariam festis supra memoratis consequentur, additis sacramentali confessione et oratione ad mentem Summi Pontificis. Quoties vero ipsi Sacrum litaverint, partialem quinque annorum Indulgentiam acquirent. 3. Qui recitationi divini oificii tenetur, obligationi huic obtemperans, plenariam Indulgentiam iisdem recensitis festis lucrabitur, servatis pariter conditionibus confessionis sacramentalis, sacrae Communionis et orationis ad mentem Summi Pontificis. Qui vero hoc peregerit saltem corde contrito, partialem quinque annorum Indulgentiam singulis vicibus adipiscetur. 4. Quisquis cum primo diluculo, tum meridiano tempore, tum sub vesperam, vel cum primum postea potuerit, orationem vulgo Angelus Domini, tempore autem paschali Regina caeli- aut, has preces ignorans, quinquies Ave Maria recitaverit; itemque sub primam noctis horam psalmum De profundis vel, si eum nesciat, Pater Noster cum Ave Maria et Requiem recitaverit, partialem quingentorum dierum Indulgentiam consequetur. 0. Eamdem Indulgentiam acquiret qui quavis feria sexta de Passione et Morte D. N. Iesu Christi aliquantulum pie cogitaverit, terque Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam devote recitaverit. 6. Qui suam conscientiam excusserit et peccata sua sincere detestatus fuerit cum proposito se emendandi, devöteque recitaverit semel Pater noster, Ave Maria et Gloria Patri in honorem Ssmae Trinitatis, aut quinquies Gloria Patri in memoriam Quinque Vulnerum D. N. Iesu Christi, trecentorum dierum Indulgentiam lucrabitur. 7. Quisquis pro agonizantibus oraverit, pro iis Pater noster cum Ave Maria saltem semel recitando, partialem centum dierum Indulgentiam adipiscetur. 8. Qui demum, in mortis articulo constitutus, animam suam devote Deo commendaverit et, rite confessus ac sacra Synaxi refectus vel saltem contritus, Ssmum Iesu Nomen ore, si potuerit, sin minus corde, devote invocaverit et mortem de manu Domini, tamquam peccati stipendium, patienter susceperit, plenariam. Indulgentiam consequetur. Monita 1. Res aptae ad recipiendam benedictionem pro Indulgentiis Apostolicis lucrandis sunt tantummodo coronae, rosaría, cruces, crucifixi, parvae statuae, numismata, dummodo non sint ex stanno, plumbo, vitro ACTA, v o l . V I , n. 4. - 31-3-939. 10 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 134 conflato ac vacno aliave simili materia, quae facile confringi vel consumi possit. 2. Imagines Sanctorum alios ne repraesentent quam rite canonizatos vel in probatis martyrologiis relatos. 3. Ut quis valeat Indulgentias Apostolicas lucrari, necesse est ut aliquam ex rebus benedictis ab Ipso Summo Pontifice vel a Sacerdote facultate praedito, super se deferat aut in domo sua decenter retineat. 4. Ex expressa Ssmi Domini Nostri declaratione, per Apostolicarum Indulgentiarum concessionem nullatenus derogatur Indulgentiis a Summis Pontificibus iam alias forte concessis pro precibus, piis exercitiis vel operibus recensitis. Datum Romae, ex aedibus S. Paenitentiariae Ap., die 11 Martii 1939. L. Card. LAURI, Paenitentiarius Maior. L. © S. S. Luzio, Regens. SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I VICARIATUS APOST. DE THANH-HOA ' NULLITATIS MATRIMONII (TAN UT-DE) Cum ignoretur locus actualis commorationis D. De, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria, 94), die 8 Iulii 1939, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, Sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti De, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. G. Heard, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 9 Martii 1939. T. Tani, Notarius. Sacra Romana Rota 135 Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. De, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 8 Juillet 1939, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté et fixer le jour de la décision de la cause. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. De, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. II TERGESTINA NULLITATIS MATRIMONII (CREVATO-ZLATICH) Cum ignoretur locus actualis commorationis D. Iosephi Zlatich, filii Marii, nati die 15 Decembris 1892 in Italico Municipio « di Pinguente », in causa conventi, eundem citamus ad comparendum sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria 94) die 1 Iulii 1939, hora 10, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, Sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Iosephi Zlatich, curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Albertus Canestri, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Martii 1939. Ioannes Pendola, Notarius. Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Joseph Zlatich, défendeur en cette cause, nous le citons a comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 1 Juillet 1939, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. er Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance, du lieu de la résidence du dit M. Joseph Zlatich, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 136 - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM R O M A N A E CURIAE NOMINE PONTIFICIE Il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di nominare Suo Segretario di Stato l'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, con il venerato chirografo seguente : Signor Cardinale, Nel disimpegno dei vari uffici, che dai Nostri Antecessori di santa memoria Le furono affidati, diede Ella, Signor Cardinale, tali prove d'intelligente ed operoso zelo da indurCi a conferirLe Volta ed importante carica di Nostro Segretario di Stato, con tutti gli onori e privilegi ad essa inerenti. Ciò facendo abbiamo la certezza che gli interessi della Nostra Santa Religione troveranno in Tjei un conoscitore sagace ed uno strenuo difensore. Così per i nuovi servigi ch'Ella verrà consacrando al bene della Chiesa e di questa Sede Apostolica Le sarà sempre più ampiamente confermata la Nostra benevolenza, in pegno della quale fin d'ora Le impartiamo di cuore quella particolare e paterna Nostra Benedizione Apostolica, che valga a otte-. nerLe dalla Divina Bontà i lumi e i doni a Lei necessari per il felice adempimento delle sue nuove e delicate mansioni. Dal Vaticano, 10 marzo 1939. PIUS PP. XII La medesima Santità Sua, con Bolle della Dataria Apostolica in data 14 marzo 1939, si è degnata nominare Arciprete della Patriarcale Basilica Vaticana l'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Suo Datario. 137 Diarium Romanae Curiae SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 31 gennaio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria e particolare, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e dei Revmi Prelati Officiali, per discutere sulla validità dei Processi nelle Cause dei Servi di Dio: 1) B. Ludovico Maria Grignon di Montfort, Confessore, fondatore della Congregazione dei Preti Missionari della Compagnia di Maria e dell'Istituto delle Figlie della Sapienza ; 2) Ven.Ignazio da Laconi, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini; 3) Ven. Maddalena di Canossa, fondatrice dell'Istituto delle Figlie della Carità ; 4) Ven. Guglielma da Rodat, fondatrice della Congregazione delle Suore della S. Famiglia; 5) Andrea Beltrami, sacerdote della Pia Società Salesiana; 6) Anna degli Angeli, di Monteagudo, monaca professa dell'Ordine di S. Domenico ; 7) Paolina Maria Jaricot, fondatrice delle Opere della Propagazione della Fede e del Rosario vivente. Martedì, 14 marzo 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e dei Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi, per discutere su due miracoli che si asseriscono operati da Dio ad intercessione della Ven. Serva di Dio Filippina Duchesne, della Società delle Suore del S. Cuore di Gesù. Martedì, 21 marzo 1939, presso Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Modestino di Gesù e Maria, sacerdote professo del'rOrdine dei Frati Minori, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, con l'intervento dei Revmi Prelati Officiali e dei Revmi Consultori teologi, per discutere sulla eroicità delle virtù dello stesso Servo di Dio. Martedì, 28 marzo 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revíhi Prelati Officiali e Consultori teologi, per discutere su due miracoli che si asseriscono operati da Dio ad intercessione della Beata Maria di S. Eufrasia Pelletier, fondatrice della Congregazione delle Suore del Buon Pastore; miracoli che vengono proposti per la solenne canonizzazione della Beata. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, in data 28 gennaio 1939, il Santo Padre Pio XI, di fe. me., si degnò di nominare gli Emi e Revmi Signori Cardinali Eugenio Tisserant, Ermenegildo Pellegrinetti e Nicola Canali, Membri del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 3 marzo 14 » 16 » 17 » 21 » 22 » 25 » 31 » 1939. Gli Illmi e Revmi Monsignori Federico Callori di Vignale, Carlo Confalonieri, Diego Venini, Carlo Emanuele Toraldo e Mario Nasalli Rocca di Corneliano, Suoi Camerien Segreti Partecipanti. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Massimo Massimi, Presidente della Commissione Pontificia per la Interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. » L'Illmo Sig. Marchese Giacomo Serlupi Crescenza, Suo Cavallerizzo Maggiore. » S. E. Revma Monsig. Luigi Fogar, Arcivescovo titolare di Patrasso, Consultore della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Suo Segretario di Stato, Membro della Suprema Sacra Congregazione del Sant'Uffizio. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Michele de Faulhaber, Achille Liénart, Rodrigo Villeneuve, Luigi Maglione e Giuseppe Pizzardo, Membri della Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Francesco Marmaggi e Luigi Maglione, Membri della Commissione Pontificia per la Interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Suo Datario, Membro della Commissione Cardinalizia per l'Amministrazione dei Beni della Santa Sede. Diarium "Romanae Curiae 139 Con Brevi Apostolici, il Santo Padre XI, di fe. me., si degnò di nominare : 3 marzo 1938. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Protettore dell'Istituto delle Piccole Serve di Maria Immacolata (Tarnovia). 13 maggio » L'Illmo e Revmo Monsig. Antonio Bacci, Canonista della S. Penitenzieria Apostolica. 20 gennaio 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi, Protettore della Congregazione delle Religiose di S. Giuseppe, sotto la protezione dell'Immacolata Madre di Dio (Ohambéry). 21 » ». L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'' Arciconfraternita di 8. Maria della Pietà in Campo Santo dei Teutoni e Fiamminghi e dell'annesso Collegio. » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore dell'Istituto delle Francescane dell'Immacolata Concezione di Barra do Pirahy (Brasile). Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 12 marzo 13 » 14 » » » 1939. S. E. Revma Monsig. Alberto Arborio Mella di Sant'Elia, Suo Maestro di Camera. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Protettore della Pia Società di S. Francesco Saverio per le Missioni Estere (Parma). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi, Prefetto della Sacra Congregazione del Concilio. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Prefetto della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NECROLOGIO 3 dicembre 1936. Monsig. Emanuele Irurita y Almándoz, Vescovo di Barcellona. 3 febbraio 1939. Monsig. Giovanni Francesco Gnidovec, Vescovo di Scopia. 7 Monsig. Anselmo Polanco, Vescovo di Teruel. » Monsig. Gaudenzio Giacinto Stanchi, Vescovo tit. di Farbeto. Monsig. Arturo Jara, Vescovo tit. di Archelaide. 10 » Monsig. Eugenio Giacomo Grellier, Arcivescovo tit. di Ce23 sarea di Cappadocia. 24 » Monsig. Vincenzo Migliorelli, Vescovo tit. di Samo. Monsig. Ferdinando Rott, Vescovo di Veszprimia. 3 marzo Monsig. Nicola Piccirilli, Arcivescovo di Lanciano e Am4 » ministratore perpetuo di Ortona. » Monsig. Armando Agostino Bahlmann, Vescovo tit. di Argo, e Prelato di Santarem nel Brasile. Monsig. Cleto Cassani, Arcivescovo tit. di Acrida. 11 Monsig. Albano Goodier, Arcivescovo tit. di Gerapoli di 13 Frigia. Monsig. Filippo Mantini, Vescovo di Cagli e Pergola. » Monsig. Bernardo Mahoney, Vescovo di Sioux Falls. 20 Monsig. Giuseppe Enrico Conroy, Vescovo di Ogdensburg. » An. et Vol. 24 Aprilis 1939 XXXI (Ser. II, v. TI) - Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII MOTU PROPRIO DE PRIVILEGIIS CONCLAVISTIS ECCLESIASTICIS CONCESSIS PIUS PP. XII Ad Pontificale Solium benignissimi Summi Pastoris gratia nuper evecti, libenter animum intendimus ad eos quoque Praelatos et clericos, qui in recenti Conclavi adfuerunt, sive uti officiales suum quisque munus fideliter explentes, sive uti conclavistae S. R. E. Patres Cardinales comitantes. Iamvero paternae Nostrae caritatis et benevolentiae testimonium eisdem exhibere volentes, nihil magis ab ipsis exoptari censemus, quam ut beneficium aliquod spirituale prae primis conf eramus, conditioni et dignitati sacerdotali congruum et consentaneum. Quapropter motu proprio et certa scientia memoratis ecclesiasticis viris, quorum nomina infra describuntur, indultum oratorii privati concedimus, non ea quidem mente ut habitualiter in eo celebrent, cum maxime conveniat ut sacerdos, pro hominibus constitutus, in ecclesiis ad fidelium utilitatem, praesertim diebus festis, rei divinae operetur ad aram; sed ut in quibusdam rerum adiunctis, sive ratione valetudinis sive incommodi aliave rationabili causa, oratorio privato frui valeant. ACTA, vol. V I , n. 5. — 24-4-939. 11 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 142 Decernimus tamen ut gratioso hoc indulto ne utantur sine consensu proprii Ordinarii, qui prius oratorium privatum per se vel per suum delegatum visitare et probare debet; neque diebus festis solemnioribus, aliisve quos ipse Ordinarius, pro suo prudenti arbitrio, forte excipere existimaverit. Iisdem sacerdotibus insuper indulgemus ut gratias et provisiones quorumlibet beneficiorum, si quae ipsis conferantur, nec non Litteras Apostolicas de iis conficiendas semel gratuito accipiant. Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxxi mensis martii M D C C C C X X X I X , Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII INDEX CLERICORUM CONCLAVIgTARUM VINCENTIUS SANTORO, Adsessor S. C. Consistorialis, Sacri Cardinalium Collegii Secretarius, ALPHONSUS D E ROMANIS O. S. A., Episcopus tit. Porphirien., Sacri- sta S. P. A. CAROLUS RESPIGHI, Praefectus Caeremoniarum Apostolicarum. ALOISIUS CAPOTOSTI, HENRICUS DANTE, HERMANNUS BONAZZI, CAROLUS GRANO, IOSEPHUS CALDERARI, SALVATOR CAPOFERRI, Magistri Caeremoniarum. PIUS ROSSIGNANI, conclavista NOSTER dum Cardinalatus dignitate fungebamur. IOANNES BAPTISTA CAMONI : Emi P. D. IANUARII Card. GRANITO PI- GNATELLI DI BELM ON TE. Acta PU Pp. XII BARTHOLOMAEI MOZZONE: Emi P. D . DONATI Card. SBARBETTI. ANTONIUS GROSSI : Emi P. D. THOMAE PII Card. BOGGIANI. ODDO ZANGOLINI: Emi P. D. HENRICI Card. GASP A R R I . ARNALDUS GUGLIELMI 143 et AEGISTUS TOZZI : Emi P. D. ANGELI MA- RIAE Card. DOLCI. : Emi P. D. GULIELMI Card. 0'CONNELL. IEREMIAS MINIHAN IOANNES GUASCO FRANCISCUS : Emi P. D . ALEXII Card. ASCALESI. G. GANSE : Emi P. D. ADULPHI Card. BERTRAM. IOSEPHUS WEISSTHANNER et ALPHONSUS NUHR : Emi P. D. MICHAELIS Card. FAULHABER. SALVATOR BURGIO : Emi P. D. DIONYSII Card. DOUGHERTY. et IOANNES VILADRICH : Emi P. D. FRANCISCI AS- IOANNES CORBELLA SISIENSIS Card. VIDAL. Y BARR AQUER. GULIELMUS CRÖSTEN ALBERTUS POLLI : Emi P. D. CAROLI IOSEPHI Card. SCHULTE. : Emi P. D . IOANNIS BAPTISTAE Card. NASALLI ROCCA DI CORNELIANO. FRIDERICUS HILLENBRAND : Emi P. D. ALEXANDRI Card. VERDE. NICASIUS SIFPERLE COELESTINUS AMATI EDMUNDUS LECLEP : Emi P. D. LAURENTII Card. LAURI. : Emi P. D. IOSEPHI ERNESTI Card. VAN ROEY. BOLESLAUS FILIPIAK XAVERIUS ALERT : Emi P. D. GULIELMI Card. MUNDELEIN. : Emi P. D. AUGUSTI Card. HLOND. : Emi P. D . PETRI Card. SEGURA Y SAENZ. NICOLAUS BARTMAN: Emi P. D. IUSTINIANI GEORGII Card. SÉ- REDI. GULIELMUS GALLI et ECCLESIUS TERRANEO : Emi P. D. ALFRIDI IL- DEPHONSI Card. SCHUSTER. HONORATUS CAROLUS NUNES MANTEIRO : Emi P. D. EMMANUELIS Card. GONÇALVES CEREJEIRA. SALVATOR D E GAETANO PETRUS MCKEVITT : Emi P. D . ALOISII Card. LAVITRANO. et IOSEPHUS PRISTERNY : Emi P. D. IOSEPHI Card. MACRORY. XAVERIUS JULLIEN : Emi P. D. IOANNIS Card. VERDIER. IM Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P. LINCOLN LEMB S. T. : Emi P. D. SEBASTIANI Card. LE ME DA SILVEIRA CINTRA. FERDINANDUS BALDELLI: : Emi P. D. ACHILLIS Card. LÍÉNART. ACHILLES GLORIEUX : Emi P. D. PETRI Card. FUMASONI BIONDI. GULIELMUS FLETCHER AEMILIUS MARCHETTI-: VINCENTIUS BARALE Emi P. D. RAPHAELIS CAROLI Card. ROSSI. Emi P. D. FRIDERICI Card. TEDESCHINI. : Emi P. D. MAURILII Card. FOSSATI. : Emi P. D. RODERICI Card. VILLENEUVE. PAULUS NICOLE IACOBUS MENEGHELLO IOSEPHUS STREIDT : Emi P. D. ELIAE Card. DALLA COSTiL et IACOBUS WEINHACHER : Emi P. D. THEODORI Card. INNITZER. PAULUS HINDO : Emi P. D. IGNATII GABRIELIS Card. TAPPOUNI. ADELMUS LORETI : Emi P. D . HENRICI Card. SIBILIA. CARMELUS AQUILINA SALVATOR VITALE : Emi P. D. FRANCISCI Card. MARMAGGI. : Emi P. D. ALOISII Card. MAGLIONE. ARMANDUS FATTINNANZI: Emi P. D. CAROLI Card. CREMONESI. Ivus PAULUS DE GIBON : Emi P. D. HENRICI Card. BAUDRILLART. LUCIANUS Emi P. D. DAGE: EMMANUELIS COELESTINI Card. SUHARD. IOANNES BONKAL : Emi P. D. CAROLI Card. KASPAR. P. IOSEPHUS GÜENECHEA S. I. : Emi P. D. IACOBI ALOISII Card. CO- PELLO. ALOISIUS DE DESPUJEL : Emi P. D. ISIDORI Card. GOMA Y TOMAS. FERNANDUS QUARESIMA : Emi P. D. PETRI Card. BOETTO. ANDREAS BOUQUIN : Emi P. D . EUGENII Card. TISSERANT. IOSEPHUS MARCHETTI: MARTES GIUSTI: Emi P . D . HERMENEGILDI Card. PELLEGRINETTI. VALENTINUS ELWES HINSLEY. Emi P. D. ADEODATI IOANNIS Card. P I A Z Z A . et RICHARDUS SMITH : Emi P. D. ARCTURI Card. et ANTONIUS VILLAPLANA Acta Pii Pp. XII 145 IOANNES CARROLL, : Emi P. D . IOSEPHI Card. PIZZARDO. IOANNES MAURY : Emi P. D. PETRI Card. GERLIER. BERNARDINUS BOCCHINI : Emi P, D . CAMILLI Card. CACCIA DOMI- NIONÏ. IOANNES BORBONI : Emi P. D . NICOLAI Card. CANALI. ANTONIUS BONOMO P. : Emi P. D. DOMINICI Card. JORIO. FRANCISCUS TOMASETTI S. S. : Emi P. D. VINCENTII Card. La PUMA. FRANCISCUS MANCORTI : Emi P. D . FRIDERICI Card. CATTANI. P. C. R. M. D . : Emi P. D. MAXIMI Card. MAS- AGNELLUS NAPOLI SIMI. SERGIUS MINELLI : Emi P. D. DOMINICI Card. MARIANI. IOANNES BAPTISTA BORINO : Emi P. D. IOANNIS Card. MERCATI. IOSEPHUS DE GENNARO. P. OCTAVIUS MARCHETTI S. I. P. GABRIEL MONTI,, O. S. A. Fr. CAROLUS CREMONA, O. S. A. HOMILIA A S S . M O D . N . PIO PP. X I I HABITA I N B A S I L I C A VATICANA, I N S O L L E M N I M I S S A PAPALI, DIE P A S C H A T I S R E S U R R E C T I O N I S D . N . I . CH., I X APRILIS MCMXXXIX. V E N E R A B I L E S F R A T R E S , DILECTI F I L I I , Quoniam Paschalia Sollemnia opportunitatem Nobis praebent summo cum paterni animi Nostri gaudio vos salutandi, vos dicimus, lectissime Ecclesiae Senatus, vos, quotquot adestis, Venerabiles in Episcopatu Fratres, e Romano clero Praesules vel sacerdotes, ac denique omnes e Religiosorum ordine et e christiana plebe dilectissimi filii—quorum piae capiendae multitudini amplissimum hoc Petrianum templum iam videtur angustius — 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale non aptiore modo Nos posse dicendi initium facere putamus, quam si pulcherrima illa iteremus verba, quibus Divinus Magister ab inferis suscitatus suos discipulos affatus est : « Pax vobis » . En pacis omen pacisque consalutatio ! Qui scilicet, cum eius adventus in exspectatione erat, « Princeps pacis » praenuntiabatur ; qui nascens angelicis illis excipitur concentibus « Gloria in altissimis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis » , humani generis Redemptor pacis praeco ac sequester exstitit, secundum illud Apostoli gentium: « Evangelizavit pacem » . Quae tamen pax non colluctationibus vacua contentionibusque fuit; quandoquidem eam Christus Dominus, cum « mors et vita duello conflixere mirando » , ' ad mortem usque certando, quasi cruoris sui partaeque victoriae pretium assecutus est, «pacificans per sanguinem crucis eius sive quae in terris, sive quae in caelis sunt » . Iure igitur meritoque Paulus Apostolus non modo eam, solacii plenam, invocationem saepenumero geminat «Deum pacis, Dominum pacis » sed sacrorum vatum veluti referens vocem, Iesum Christum pacem nostram appellat : « Ipse est pax nostra » . Quae quidem in praesens animadvertere atque perpendere valde consentaneum ducimus ad animos relevandos reereandosque, dum pax tantopere ab omnibus conclamatur, discupitur atque invocatur. « Tantum est enim pacis bonum ut... nihil gratius soleat audiri, nihil desiderabilius concupisci, nihil postremo possit mejLius inveniri » . Attamen hodie, si unquam alias, illa Ieremiae Prophetae verba peropportune quadrant, qui homines dicentes inducit: «Pax, 1 2 3 4 r 6 7 8 9 1 0 1 Ioan., XX, 19. Is., IX, 6. Luc, II, .14. Eph. II, 17. Ex sequentia Pasch. Coloss., I, 20. Rom., XV, 33; XVI, 20; I Cor., XIV, 33; Philip., IV, 9; I Thess., V, 23; II Thess., III, 16; Hebr., XIII, 20. Mich., V, 5. Eph., II, 14. S. Aug., De Civ. Dei, XIX, 11. 2 3 4 s 8 7 8 9 10 Acta Pii Pp. XII 147 1 1 pax : et non erat pax » . Etenim si oculos circumquaque convertimus, triste quoddam spectaculum occurrit! Siquidem cernere est permotos multis in regionibus cives suaque sorte inquietos formidolosa quadam perturbatione angi, quae peiora portendere mala videatur. Anxitudo trepida animos incessit hominum, quasi iam deteriora impendeant pericula atque immineant. Quae omnia a serena illa ac tuta « ordinis tranquillitate » quae pacem veri nominis continet, quam longe absunt ! Ac verum enimvero quomodo integra ac solida pax habeatur, si vel eiusdem nationis filii, communis stirpis saepe communisque patriae immemores, civilium partium commodis, simultatibus contentionibusque abstrahantur ac distineantur ? Quomodo habeatur, dicimus, si tot hominibus, ad centena milia bene multa, laboris opera desit, ex qua non modo singuli cives honeste vivere queant, sed multiplices etiam eorum vires facultatesque, quibus natura, studium ,et ars humanae personae dignitatem honestaverint, necessitate quadam ingenuoque decore exerceri possint ? Quisnam vero non videat ex hisce rerum adiunctis innumeras coalescere multitudines, in quibus ob miserrimum statum animorumque abiectionem — quae tam acriter eorum deliciis adversantur, qui luxuriöse vivunt, nullamque indigentibus opem ferunt — facilem ii praedam agant, qui mentibus fucata veritatis specie deeeptis corruptrices doctrinas insidiando alliciendoque ingerant ? Ac praeterea, quomodo habeatur pax, si inter Nationes etiam mutua desideretur et aequa rationum aestimatio animorumque consensio, quae per refulgens civilis progressionis iter dirigere gentes queant % Dum, contra, conventiones sollemniter sancitae ac data fides ea interdum vi securitateque destituuntur, quibus debita invicem fi du cia continetur ac roboratur; qua dempta, increscentem annorum apparatum minuere ac remittere animosque pacare — quod omnibus in votis est — difficilius usque cotidie evadit. Qua ingruente formidolosa tempestate, vehementer adhortamur omnes ut ad pacis Regem mortisque Victorem redeant, a quo 12 ? 11 1 3 Ierem., VI, 14 (VIII, 11: Ezech., XIII, 10). S. Aug., De Oiv. Dei, XIX, 13. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale consolatoria haec verba audivimus « Pax vobis ». Largietur ille nobis — quemadmodum pollicitus est — pacem, pacem suam, eam inquimus, quam mundus dare non potest, pacem; quae nimirum una omnem animorum perturbationem trepidationemque componere ac sedare potest : « Pacem meam do vobis : non quomodo mundus dat, .ego do vobis. Non turbetur cor vestrum, neque formidet » . At quandoquidem externa hominum tranquillitas ex interiore reniteat oportet, necesse est in primis animorum curare pacem; eamque, si desit, sibi comparare quam primum; si vero adsit, diligenter colere, tueri ac servare incolumem. Etenim Christus Dominus, non sine gravissimo mentis suae consilio, hodierna die, cum primum Apostolis se ab inferis suscitatum conspicienclum dedit, pacis salutationi suae pretiosissimum pacis munus adiicere voluit, Paenitentiae videlicet Sacramentum; ita quidem ut sollemni ipso Anastasis eius die salutare illud institutum oriretur, quod in animis divinam restituit ac renovat gratiam, quae de morte, scilicet de culpa, est vitae triumphus. Ad inexhaustum huiusmodi veniae pacisque fontem pia mater Ecclesia filios suos omnes sacro hoc paschali tempore enixe advocat. Quodsi singuli universi studiosissimae huic adhortationi ultro libenterque obsequenter, uberem florentemque adipiscentur in Christo vitam; atque adeo suavissimo fruentur gaudio illius pacis, qua, amantissime perfecteque Divino Redemptori obtemperando, in eupidiuum voluptatumque illecebras dominari poterunt. « Vult autem — ut S. Augustini interrogatione utamur — mens tua idonea esse vincere libidines tuas*? Subdatur maiori et vincet inferiorem: et erit pax in te vera, certa, ordinatissima. Qui est ordo pacis huius % Deus imperat menti : mens carni : nihil ordinatius » . 1 3 1 4 Videtis igitur, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, quo uno ac firmissimo nitatur fundamento pax veri nominis : sempiterno nempe Dei Numine, quod agnoscere, observare ac colere, cuiusque praeceptis obtemperare, omnibus officium est. Debitam eiusmodi " Ioan., XIV, 27. Misceli. Agost., vol. I, S. Aug., Sermones post Maurinos reperti, pag. 688, 15-18. 14 149 Acta Pii Pp. XII Divino Creatori obedientiam extenuare vel penitus restinguere idem profecto est ac ipsam turbare vel prorsus infringere cum privatorum hominum, tum domestici convictus, tum singularum Nationum, tum denique totius humani generis tranquillitatem. Unus siquidem Deus « loquetur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertuntur ad c o r » . Omnipotentis Dei nutu solummodo — supremi nempe iustitiae tutoris, supremique pacis largitoris — « iustitia et pax osculatae sunt » ; quandoquidem, ut Isaias propheta cecinit : « Et erit opus iustitiae pax, et cultus iustitiae silentium, et securitas usque in sempiternum » . 1 5 1 6 1 7 Quemadmodum enim nullo rerum ordine pax haberi non potest, ita pariter, remota iustitia, rerum ordo consistere nequit. Iustitia vero postulat ut auctoritati legitime constitutae debita tribuatur observantia atque obedientia; ut leges ad commune bonum sapienter conformentur, iisdemque ab omnibus pro conscientiae officio obtemperetur. Iustitia postulat ut sacrosancta humanae libertatis dignitatisque iura omnes agnoscant, tueantur; utque innumerae opes atque divitiae, quas Deus per universum terrarum orbem profudit, in suorum omnium utilitatem filiorum consentanea rectaque ratione distribuantur. Iustitia denique postulat ut salutaris opera catholicae Ecclesiae, quae veritatis est magistra falli nescia, inexhaustus animis vitae fons civilisque consortionis altrix praecipua, ne detrectetur neve prohibeatur. Quodsi nobili iustitiae sceptro violentiae arma succedant, tum quisnam miretur orientem aetatem non optatissimum candidae pacis fulgorem, sed caliginosos cruentosque bellorum ignes afferre? Iamvero iustitia utique eo speetat, ut normas constituat integrasque servet illius rerum ordinis, qui primarium atque praecipuum solidae pacis fundamentum exsistat; ea tamen sola una difficultates atque impedimenta evincere non potest, quae saepenumero efficiendae stabiliendaeque tranquillitati obstant. Qualfi 1 6 17 Ps. 84 Ps. 84. Is., XXXII, 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 150 propter, si rigidae destrictaeque iustitiae caritas fraterno foedere non coniungitur, facilius mentis oculi quadam praepediuntur caligine, ne aliena iura cernant; auresque obsurdescunt, ne vocem illius aequitatis audiant, quae, si volenti sapientique studio edisseratur, asperrimas etiam ac salebrosas causas, quae in controversiam cadunt, ordine rationeque enodare atque explanare potest. Cum vero heic de caritate loquimur, effectricem illam intellegi volumus ac generosam, quam Christus invexit, caritatem. Caritatem dicimus, quae Divinum Redemptorem ad mortem usque, salutis nostrae causa, compulit: «Dilexit me et tradidit semetipsum pro me » ; caritatem, quae « urget nos » , idque facit, ut « qui vivunt, iam non sibi vivant, sed ei, qui pro ipsis mortuus est et resurrexit » ; caritatem denique, qua Christus permotus « formam servi » accepit, ut omnes in eo fratres emceremur, qui est « primogenitus » , filii nempe eiusdem Dei, eiusdem regni heredes, et ad eiusdem sempiternae beatitatis gaudia vocati. Si mortalium animi tandem aliquando huius amoris suavitatem haurient, in eademque conquiescent, tum procul dubio laboranti humano generi pacis lumen illucescet. Irae perturbationibus, quae irritant, ratiocinantis mentis tranquillitas succedet; immodicae effrenataeque contentioni benevolens adiutricis operae collatio; simultati denique aequa ac mutua rerum rationumque aestimatio; ita quidem ut formidolosam eiusmodi animorum concitationem praesidens excipiat requies ac ser.enitas. Viam répètent homines, qua ad amica foedera remigrabitur, in quibus uniuscuiusque commoda utilitatesque iusto benignoque ordine perpendantur; in quibus ne iacturae quidem singulorum defugiantur ad potiora humanae familiae bona assequenda; in 1 8 1 9 2 0 2 1 2 2 18 19 2 0 21 22 Aâ Galat, II, 20. II Cor., V, 14. II Cor., V, 15. PMlip., II, 7. Rom., VIII, 29. Acta Pii Pp. XII 151 quibus denique data publice fides probe volentibus omnibus in exemplum vigeat. Quae ut effecta dentur, utque flagrantissima haec vota Nostra ad .exitum auspicato deducantur, Nos temperare Nobis non possumus quin singulis civibus, populis eorumque moderatoribus praefervidam illam ad pacem, iustitia caritateque innixam, invitationem hortationemque iteremus, quam, vixdum ad Supremi Pontificatus verticem evecti, ad eos omnes convertimus. Imprimis vero manus oculosque erigimus ad « Regem Regum et Dominum Dominantium » , supplices eidem admoventes preces, quas hodiernis Paschalibus Sollemnibus sacra Eucharistici Sacrificii liturgia inducit : Domine Deus, qui per Ecclesiae vocem hisce diebus filios tuos omnes ad sacrosancta mysteria convocas, ad divinum nempe tuae carnis pabulum, ad sanctissimumque tui sanguinis potum; tu, qui singulos universos ad tuum altaris sacramentum congregatos exoptas, quod tuae est erga nos omnes caritatis munus pretiosissimum itemque signum ac vinculum illius amoris, qui nos fraterno foedere coniungit; tu, Domine Deus, «spiritum nobis... tuae caritatis infunde, ut quos sacramentis paschalibus satiasti, tua facias pietate concordes ». Amen. 2 3 NUNTIUS RADIOPHONICUS A SSMO D. N. PIO DIV. PROV. PAPA XII AD UNIVERSOS HISPANIAE CHRISTIFIDELES DATUS, DIE XVI MENSIS APRILIS, ANNO M C M X X X I X . Con inmenso gozo Nos dirigimos a vosotros, hijos queridísimos de la Católica España, para expresaros Nuestra paterna congratulación por el don de la paz y de la victoria, con que Dios se ha dignado coronar el heroismo cristiano de vuestra fe y caridad, probado en tantos y tan generosos sufrimientos. Anhelante y confiado esperaba Nuestro Predecesor, de s. m., esta paz providencial, fruto sin duda de aquella fecunda bendición, que en los albores mismos de la contienda enviaba « a cuantos se habían propuesto la difícil y peligrosa tarea de defender y restaurar los derechos y el honor 23 I Timotñ., VI, 15. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 152 1 de Dios y de la Religión » ; y Nos no dudamos de que esta paz ha de ser la que El mismo desde entonces auguraba, « anuncio de un porvenir de tranquilidad en el orden y de honor en la prosperidad » . 2 Los designios de la Providencia, amadísimos hijos, se han vuelto a manifestar una vez más sobre la heroica España. La Nación elegida por Dios como principal instrumento de evangelización del Nuevo Mundo y como baluarte inexpugnable de la fe católica, acaba de dar a los prosélitos del ateismo materialista de nuestro siglo la prueba más excelsa de que por encima de todo están los valores eternos de la religión y del espíritu. La propaganda tenaz y los esfuerzos constantes de los enemigos de Jesucristo parece que han querido hacer en España un experimento supremo de las fuerzas disolventes que tienen a su disposición repartidas por todo el mundo; y aunque es verdad que el Omnipotente no ha permitido por ahora que lograran su intento, pero ha tolerado al menos algunos de su terribles efectos, para que el mundo viera, cómo la persecución religiosa, minando las bases mismas de la justicia y de la caridad, que son el amor de Dios y el respeto a su santa ley, puede arrastrar a la sociedad moderna a los abismos no sospechados de inicua destrucción y apasionada discordia. Persuadido de esta verdad el sano pueblo español, con las dos notas caraterísticas de su nobilísimo espíritu, que son la generosidad y la franqueza, se alzó decidido en defensa de los ideales de fe y civilización cristianas, profundamente arraigados en el suelo fecundo de España; y ayudado de Dios, « que no abandona a los que esperan en El » (Judit XIII, 17), supo resistir al empuje de los que, engañados con lo que creían un ideal humanitario de exaltación del humilde, en realidad no luchaban sino en provecho del ateismo. Este primordial significado de vuestra victoria Nos hace concebir las más halagüeñas esperanzas, de que Dios en su misericordia se dignará conducir a España por el seguro camino de su tradicional y católica grandeza; la cual ha de ser el norte que oriente a todos los españoles, amantes de su Religión y de su Patria, en el esfuerzo de organizar la vida de la Nación en perfecta consonancia con su nobilísima historia de fe, piedad y civilización católicas. Por esto exhortamos a los Gobernantes y a los Pastores de la Católica España, que iluminen la mente de los engañados, mostrándoles con amor las raíces del materialismo y del laicismo de donde han procedido sus errores y desdichas, y de donde podrían retoñar nuevamente. Propo1 2 Alocución a los prófugos de España, Acta Apostolicae Sedis, XXVIII, 1936, p. 380. L. c, p. 381. Acta Pii Pp. XII 153 nedles los principios de justicia individual y social, sin los cuales la paz y prosperidad de las naciones, por poderosas que sean, no pueden subsistir, y son los que se contienen en el Santo Evangelio y en la doctrina de la Iglesia. No dudamos que así habrá de ser, y la garantía de Nuestra firme esperanza son los nobilísimos y cristianos sentimientos, de que han dado pruebas inequívocas el Jefe del Estado y tantos caballeros sus fieles colaboradores con la legal protección que han dispensado a los supremos intereses religiosos y sociales, conforme a las enseñanzas de la Sede Apostólica La misma esperanza se funda además en el celo iluminado y abnegación de vuestros Obispos y Sacerdotes, acrisolados por el dolor, y también en la fe, piedad y espíritu de sacrificio, de que en horas terribles han dado heroica prueba las clases todas de la sociedad española. Y ahora ante al recuerdo de las ruinas acumuladas en la guerra civil más sangrienta que recuerda la historia de los tiempos modernos, Nos con piadoso impulso inclinamos ante todo nuestra frente a la santa memoria de los Obispos, Sacerdotes, Religiosos de ambos sexos y fieles de todas edades y condiciones que en tan elevado número han sellado con sangre su fe en Jesucristo y su amor a la Religión católica : « maiorem hac dilectionem nemo habet», « n o hay mayor prueba de amor» (Joan. XY, 13). Reconocemos también nuestro deber de gratitud hacia todos aquellos que han sabido sacrificarse hasta el heroísmo en defensa de los derechos inalienables de Dios y de la Religión, ya sea en los campos de batalla, ya también consagrados a los sublimes oficios de caridad cristiana en cárceles y hospitales. Ni podemos ocultar la amarga pena que nos causa el recuerdo de tantos inocentes niños, que arrancados de sus hogares han sido llevados a lejanas tierras con peligro muchas veces de apostasia y perversión : nada anhelamos más ardientemente que verlos restituidos al seno de sus familias, donde volverán a encontrar ferviente y cristiano el cariño de los suyos. Y aquellos otros, que como hijos pródigos tratan de volver a la casa del Padre, no dudamos que serán acogidos con benevolencia y amor. A Vosotros toca, Venerables Hermanos en el Episcopado, aconsejar a los unos y a los otros, que en su política de pacificación todos sigan los principios inculcados por la Iglesia y proclamados con tanta nobleza por el Generalísimo : de justicia para el crimen y de benévola generosidad para con los equivocados. Nuestra solicitud, también de Padre, no puede 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale olvidar a estos engañados, a quienes logró seducir con halagos y promesas una propaganda mentorosa y perversa. A ellos particularmente se ha de encaminar con paciencia y mansedumbre Vuestra solicitud Pastoral : orad per ellos, buscadlos, conducidlos de nuevo al seno regenarador de la Iglesia y al tierno regazo de la Patria, y llevadlos al Padre misericordioso, que los espera con los brazos abiertos. Ea puès, queridísimos hijos, ya que el arco iris de la paz ha vuelto a resplandecer en el cielo de España, unámonos todos de corazón en un himno ferviente de acción de gracias al Dios de la Paz y en una plegaria de perdón y de misericordia para todos los que murieron; y a fin de que esta paz sea fecunda y duradera, con todo el fervor de Nuestro corazón os exhortamos a « mantener la unión del espíritu en el vínculo de la paz » (Ephes. IV, 2-3). Así unidos y obedientes a vuestro venerable Episcopado, dedicaos con gozo y sin demora a la obra urgente de reconstrucción, que Dios y la Patria esperan de vosotros. En prenda de las copiosas gracias, que os obtendrán la Virgen Inmaculada y el Apóstol Santiago, patronos de España, y de las que os merecieron los grandes Santos españolos, hacemos descender sobre vosotros. Nuestros queridos hijos de la Católica España, sobre el Jefe del Estado y su ilustre Gobierno, sobre el celante Episcopado y su abnegado Clero, sobre los heroicos combatientes y sobre todos los fieles, Nuestra Bendición Apostolica. EPISTULA AD EMUM P. D. ALOYSIUM TIT. S. PUDENTIANAE S. E. E. PRESB. CARDINALEM MAGLIONE, A PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS : UT UBIQUE TERRARUM MENSE MAIO PECULIARES SUPPLICATIONES DEIPARAE VIRGINI PRAESERTIM A PARVULIS FUNDANTUR, AD MUNUS CHRISTIANAE PACIS POPULIS GENTIBUSQUE OMNIBUS DIVINITUS IMPETRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quandoquidem in gubernanda Catholica Ecclesia tam prope Nobis assides, nosti profecto quam vehementer Nos exoptemus a Deoque contendamus, ut, rebus animisque iustitia caritateque compositis, christiana pax in populis ac gentibus omnibus, anxiis in praesens ac trepidis, tuta tandem aliquando ac secura stabiliatur. Ad pulcherrimum enim eiusmodi Dei munus assequendum vixdum Supremi Pontificatus apicem attigimus, non modo omnes, quotquot in Christo habemus ubique terrarum Acta Pii Pp. XII 155 filios paterno sumus adhortati animo, sed Nationes etiam universas earumque moderatores; quam quidem invitationem hortationemque sollemni Paschatis die iteravimus, cum in Petriana Basilica, innumerabili multitudine stipati, pontificali ritu divina litavimus hostia, concordiam omnibus tranquillitatemque a Christo Domino, mortis victore ac caelestium largitore munerum, implorantes. — In praesens vero, dum mensis Maius adventat, quo mense Christifideles peculiares preces Deiparae Virgini admovere assolent, vehementer cupimus ut hac potissimum de causa in singulis Dioecesibus in singulisque paroeciis imlpensissimae supplicationes adhibeantur. At eos praesertim ac nominatim ad sacram eiusmodi precum contentionem compellamus, quos ut Divinus Redemptor, ita Nos, qui eius in terris personam gerimus, teneriore animo dulcissimaque caritate complectimur; eos scilicet qui in primo aetatis flore innocentia nitent, suavitate et gratia. Ad Magnae Dei Parentis aram patres matresque familias filios suos, vel tenellulos, cotidiano pioque more conducant; eosque, una cum viridarii sui agrorumque floribus unaque cum sua ac puellorum prece, Beatae Virgini offerant. Ac quomodo poterit caelestis Mater tot supplicantium vocibus renuere, qui pacem civibus, populis ac gentibus impetrent? Quomodo poterit, si cum caelorum angelis nostri concinant pueruli precantes, qui veluti huius mundi angeli vocari queunt? Innumeris videlicet exorata precibus Deipara Virgo Maria eam, quae modo omnes commovet, causam in suam tutelam accipiet; ac Divinum Filium suum, tot tantisque sceleribus offensum, benigna propitians, ab eodem christianam animis requietem fraternamque populis concordiam, sedatis rerum fluctibus, implorabit. Ac ipsemet Christus Dominus, qui dum in terris agebat, singulari prorsus amoris affectu insontem diligebat aetatem; quique apostolos a suo ipsius amplexu puerulos arcentes increpabat dicens: «Sinite parvulos venire ad me... talium est enim Regnum D e i » ; ipsemet, inquimus, Christus Dominus quasnam poterit facilius admittere preces, quam puerorum, qui candidas innocentesque manus ed eum ad eiusque Matrem supplices attollant? — Quandoquidem igitur, ut Decessoris Nostri immortalis memoriae Leonis Magni verbis utamur, « amat Christus infantiam, quam primum et animo suscepit et corpore; amat Christus infantiam, humilitatis magistram, innocentiae regulam, mansuetudinis formam»; si ubique gentium, in urbibus, in oppidis, ac vel in remotioribus viculis, ubicumque Evangelii lux affulsit, ad sacras aedes per proximum mensem puerorum multitudo deprecatura accedet, fore sperandum confidimus ut meliora tempora, mutuis restin1 2 1 Marc, X, 14. 2 MIGNE, P. L. 54, 258 C. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 156 ctis simultatibus ac tranquillatis rebus animisque, populorum consortioni, auspice Deipara Virgine, arrideant. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, per has litteras mandamus ut, quo aptiore duxeris modo, paterna haec vota atque hortamenta Nostra omnibus nota reddas, ita quidem ut eadem — sacris Pastoribus suasoribus ac ducibus — ad effectum feliciter deducantur. Interea - vero suavissimo spe freti, atque animo iam praecipientes fructus, quo« ex hac puerilium precum quasi sacra contentione orituros confidimus, cum tibi, Dilecte Fili Noster, tum iis singulis universis filiolis Nostris, sane carissimis, qui ultro libenterque hortationi huic Nostrae respondebunt, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem. Apostolicam Benedictionem amantissime in Domino dilargimur. Datum Bomae, apud Sanctum Petrum, die x x mensis Aprilis, anno M D C C C C X X X i x , Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII ACTA PII PP. XI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I COLUMBENSIS (OHILAWENSIS) EX ARCHIDIOECESIS COLUMBENSIS E R I G I T U R DIOECESIS BENSI TERRITORIO « CHILAWENSIS » PARS SEIUNGITUR, METROPOLITANAE QUA ECCLESIAE NOVA COLUM- SUFFRAGANEA. PIUS SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Ad catholicum nomen latius ac facilius per orbem prolatandum valde procul dubio prodest, si dioeceses nimio redundantes territorio dividantur et novae erigantur, aliorum vigilantium Pastorum regimini et curis concredendae. Quod quidem perpendentes, atque prae oculis habentes Acta Pii Pp. XI 157 non parum postremis hisce temporibus increvisse catholicam rem in Taprobane insula, praesertim in latissimo Archidioecesis Columbensis territorio, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, omnibus mature perpensis, ad illius Columbensis Archidioecesis dismembrationem novaeque dioecesis erectionem deveniendum duximus. Suppleto igitur quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ex Columbensis Archidioecesis territorio civilem provinciam septemtrionalem-occidentalem, quae vulgo North-Western Province nuncupatur, seiungimus ac separamus, eiusque territorium in novam erigimus dioecesim, quae ab urbe Chilaw « Chilawensem » appellari iubemus. Novam hanc dioecesim suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Columbensi, eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Columbensis iuri subiicimus; eamque cleri saecularis Taprobanensis insulae curis concredimus. Sedem autem et cathedram episcopalem in praefata Chilaw urbe constituimus; Ecclesiam vero in eadem urbe exstantem, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Monte Carmelo dicatam, ad Cathedralis dignitatem ac fastigium extollimus; ipsi propterea et pro tempore Episcopis Chilawensibus omnia tribuimus iura, privilegia, honores, insignia, favores et gratias, quibus ceterae cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur; illosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quum autem temporum adiuncta prohibeant quominus illic Canonicorum Capitulum modo erigatur, indulgemus ut interim pro canonicis dioecesani consultores ad iuris tramitem deligantur. Quod autem attinet ad Seminarii dioecesani erectionem, ad dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Mandamus insuper ut documenta et acta omnia, novam hanc Chilawensem dioecesim respicientia, a curia episcopali Columbensi ad curiam Chilawensem quam primum tradantur, ut in eius archivo religiose serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem Fratrem Leonem Petrum Kierkels, Archiepiscopum titularem Salaminensem, in Indiis Orientalibus Delegatum Apostolicum, deligimus, eique propterea tribuimus facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et illi onus facimus ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide authenticum exemplar peractae exsecutionis actorum quantocius transmittendi. PraeACTA, vol. VI, n. 5. - 24-4-939. 12 158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetua validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque quibuslibet, etiam speciali mentione dignis. Statuimus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, subiectionis, decreti, commissionis, derogationis, mandati et voluntatis nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta mensis Ianuarii, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FÜMASÓNI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LX, n. 75. - Al. Trussardi. Acta Pii Pp. XI 159 II YOKOHAMAËNSIS (URAWAËNSIS) EX DIOECESIS YOKOHAMAËNSIS TERRITORIO PARS SEIUNGITUR, ATQUE NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « URAWAËNSIS », FRATRUM MINORUM ORDINI CONCREDENDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo uberiores ex apostolicis Evangelii praeconum laboribus percipiantur fructus, valde sane iuvat Dioeceses in infidelium regionibus exstantes, quae nimio pateant territorio, in partes dividere et novas exinde vel Dioeceses vel Missiones condere, aliis concredendas Antistitibus, ut, aucto Pastorum numero, dominici gregis regimen facilius reddatur. Cum itaque venerabilis Frater Alexius Chambón, Dioecesis Yokohamaënsis, Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes curis concreditae, Archiepiscopus Episcopus, ab hac Apostolica Sede expostulaverit ut ex peramplo suae Dioecesis territorio pars distraheretur quatuor civiles Praefecturas complectens, et nova exinde erigeretur Missio, Ordini Fratrum Minorum committenda, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, concordibus attentis votis tum dilectorum filiorum Moderatoris Generalis praefatae Societatis Parisiensis Missionum atque Ministri Generalis Ordinis Fratrum Minorum, tum venerabilis Fratris Pauli Marella, Archiepiscopi titularis Docleensis, Delegati Apostolici in Iaponia, in spirituale fidelium bonum praecipue intendentes, omnibus mature perpensis, oblatis Nobis precibus annuendum censuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant, consensu, Nos, apostolicae potestatis plenitudine ex praefatae Dioecesis Yokohamaënsis territorio partem separamus, complectentem civiles Praefecturas de Gumma, Tochigi, Haralci, Saitama, atque ex ita avulso territorio novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam, ex TJrawa civilis Praefecturae de Saitama urbe principe, « Urawaènsem » appellari iubemus, eamque Fratrum Minorum Ordinis curis, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis benepla- 160 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale citum, concredimus. Novae autem huic Praefecturae Urawaënsi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura et privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu vero alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, concessionis, commissionis, statuti, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc attentare ausu temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta mensis Ianuarii, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LX, n. 69. - Al. Trussardi. Acta Pii Pp. XI 161 III BIRMANIAE SEPTEMTRIONALIS (DE BHAMO) VICARIATUS APOSTOLICUS BIRMANIAE SEPTEMTRIONALIS DISMEMBRATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE BHAMO », ILLIUSQUE VICARIATUS NOMEN MUTATUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Birmaniae Septemtrionalis Vicariatus Apostolicus tam amplo redundat territorio, ut difficulter ac vix ab uno vel vigilantissimo Praesule gubernari queat. Qua re venerabilis Prater Albertus Petrus Falière, Episcopus titularis Clismatenus et Vicariatus illius Antistes, peropportunum duxit ab Apostolica Sede efflagitare, ut superior sui Vicariatus territorii pars distraheretur, qua nova erigeretur Missio. Nos itaque, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, accedente quoque venerabilis Fratris Leonis Petri Kierkels, Archiepiscopi Titularis Salaminensis et in Indiis Orientalibus Delegati Apostolici, favorabili voto, ad maius catholici nominis in regione illa incrementum unice intendentes, omnibus mature perpensis, oblatas Nobis preces Iubenti animo excipere statuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema auctoritate Nostra, e peramplo Vicariatus Apostolici Birmaniae Septemtrionalis territorio partem seiungimus, civiles districtus complectentem de Bhamo, Myitkyinâ, et Kathd, subdivisione tamen excepta de Mogok, necnon vallem Hukaumg, eamque in Praefecturam Apostolicam, de BJiamo nuncupandam, erigimus et constituimus. Novam autem Praefecturam hanc apostolicis Evangelii praeconum curis committimus Societatis a S. Columbano pro Missionibus apud Sinenses, qui in regione illa tam impense iam adlaborant, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedi beneplacitum. Vicariatus insuper Apostolici Birmaniae Septemtrionalis nomen immutare decrevimus, eumque de Mandalay posthac nuncupari iubemus. Huic igitur novae Praefecturae de Bhamo eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Nostris Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta Ianuarii mensis, Pontificatus Nostri anno septimo decimo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Locó £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LX, n. 73. - Al. Trussardi. EPISTULAE I AD EMUM P. D. GEORGIUM TIT. S. MARIAE DE POPULO S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM MUNDELEIN, ARCHIEPISCOPUM CHICA GIENSEM, QUEM B. P. LEGATUM MITTIT AD CONGRESSUM EUCHARISTICUM E STATIBUS FOEDERATIS AMERICAE SEPTEMTRIONALIS, NOVIS AURELIIS PERAGENDUM. PIUS PP. XI Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iam ita pridem, usque videlicet a superiore anno exeunte, octavus Congressus Eucharisticus e Statibus Americae Septemtrionalis Foederatis, Novae Aureliae peragendus, piis ad Deum oblatis supplicationibus magnaque animorum alacritate apparatur. Quod quidem libentissime excepimus. Acta Pii Pp. XI 163 Quo enim spectat eiusmodi catholicorum fidelium congressio, nisi ut dulce pacificumque Christi Regis imperium in omnibus regionibus nobilissimae istius nationis, in omnibus civium ordinibus solidius confirmetur atque efficacius persentiatur? Est enim experiendo compertum, ex eucharisticis coetibus non modo singulos domum reverti maiore incensos caritate, sed populum quoque universum divina quadam vi atque virtute in ipsis sacris sollemnibus insita fortiter commoveri acriterque ad meliora excitari. Ex hac autem animorum concitatione efficitur, ut in christianae societatis venas novus profecto ardor novusque veluti sanguis circumeundo influat. Nos igitur, qui nihil tantopere cordi habemus, quam humanarum gentium bonum ac prosperitatem, uti iam consilia atque incepta omnia ad Congressum Eucharisticum apparandum paterno animo dilaudavimus, ita proximae eiusdem celebrationi adesse quodammodo atque praeesse exoptamus. Te itaque, dilecte Fili Noster, qui, tantae Sedi Metropolitanae praepositus, quum Romanae purpurae nitore tum flagranti in Augustum Sacramentum pietate praefulges, Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Nostram ipsam gerens personam, Eucharistico e tota natione Conventui Novae Aureliae celebrando nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideas. Iucundam autem fiduciam concipimus fore, ut divinus humani generis Redemptor, sub velis eucharisticis mirabiliter latens, tot bonorum precibus exoratus ac splendidissima pompa publice palamque honoratus, humanitatem et concordiam gentibus inter se iniquissime conflictantibus restituere ac donare Ipse velit. Superni interea praesidii nuntia atque conciliatrix esto Apostolica Benedictio, quam tibi, dilecte Fili Noster, istiusque Legationis sociis, sollerti Novae Aureliae Archiepiscopo, ceterisque Praesulibus, Magistratibus, fidelibus universis, qui sacris sollemnibus intererunt, effusa in Domino caritate impertimus. Datum ex Arce Gandulphi apud Romam, die x i n mensis Septembris, in Exaltatione S. Crucis Domini Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. PIUS PP. XI 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD R. P. ILDEPHONSUM M. CLERICI, CONGREGATIONIS CLERICORUM REGULARIUM A S . PAULO APOSTOLO PRAEPOSITUM GENERALEM, QUARTO EXEUNTE SAECULO AB OBITU S. ANTONII MARIAE ZACCARIA, IPSIUS SOCIETATIS CONDITORIS. PIUS PP. XI Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinquennio ante, quum quartum saeculum a pontificia Congregationis istius approbatione feliciter compleretur, praeclara eiusdem merita paterne memorantes, iucundam fausti eventus celebrationem Nostris votis ominibusque sumus prosequuti. Nunc autem, quadrigentis iam iamque labentibus annis a piissimo obitu sancti ipsius societatis Conditoris, Antonii Mariae Zaccaria, nova ac pergrata Nobis praebetur occasio vobis ex animo gratulandi, itemque sollemnia sacra, quae in proximum annum apparantur, Nostra participatione atque auctoritate cumulandi. Integra equidem Legiferi vestri Patris vita tam claris refulget virtutibus factisque egregiis, ut si eam studiosi Christi cultores, in primisque religiosi sodales, intueantur, ad rationem christianae vitae perficiendam, ad sanctitudinis ipsius fastigia petenda fortiter exacuantur. Flagrans profecto in Deum pietas, tenerrima erga beatam Virginem observantia, profusa in proximos caritas atque in egenos miserosque liberalitas, excellens litterarum scientiarumque doctrina cum exquisita corporum animorumque morborum cognitione, perpetua denique vitae integritas cum summa humilitate coniuncta, ita in sanctissimo viro certatim enituere, tantoque circum circa splendore coruscarunt, ut ipse angelus et pater patriae a civibus suis appellaretur, eiusdemque domus miserorum perfugium haberetur. Illud praeterea memoratu exstat dignissimum, quod, Sancti Pauli Apostoli inhaerens vestigiis, Christi crucifixi cultum peculiari industria provexit, et consuetudinem sacrae Eucharistiae crebro suscipiendae instaurasse eiusdemque ritum sollemniter in triduum adorandae invexisse exhibetur. Hanc vero pretiosissimam virtutum beneficiorumque hereditatem per Clericorum regularium sacrarumque virginum Angelicarum sodalitates, quarum ipse auspicato iecit fundamenta, tradendam posteris curavit. Quare ad paranda utiliter sollemnia quater saecularia peropportunum Congregationi isti visum est, non modo praeclarissima Conditoris exempla atque facinora commemorare, veyum etiam sanctitatis studium inter sodales vehementius promovere, solertiaeque religiosae opera magis magisque fovere, inter quae Acta Pii Pp. XI 165 adnumerantur spirituales clericorum laicorumque exercitationes, sacrae Missiones in patria et apud exteras nationes celebrandae, ac potissimum sollicita cura adulescentium, quorum agmina in Collegiis vestris doctrina moribusque instituuntur, ut per Actionis Catholicae consociationes praevalida ecclesiasticae Hierarchiae adiumenta ad salutem animarum provehendam mature efficiantur. Quae quidem nobilissima incepta ac proposita libenti voluntate dilaudantes, tibi, Dilecte Fili, cunctaeque, cui praees, Congregationi itemque sanctimonialium Angelicarum societati magnopere gratulamur, et sollemnia sacra, quae in honorem inclyti Patris Legiferi apparantur, ex animo participamus, a Deo omnium bonorum Largitore ominantes, ut frugifera studia et consilia vestra ad exoptatum exitum adducantur. Huius interea superni praesidii nuntia et conciliatrix, peculiarisque Nostrae dilectionis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili, universae a Sancto Paulo Congregationi ac sacrarum virginum Angelicarum sodalitati amantissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Novembris, anno MDCCCCXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. PIUS PP. XI 166 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i HAILEYBURENSIS-TRIFLUVIANENSIS IN GANADA DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Territoria comitatuuin civilium St. Maurice et La Violette modo pertinent, quoad ecclesiasticum regimen, in parte septentrionali ad dioecesim Haileyburensem. in parte vero meridionali ad dioecesim Trifluvianensem in Canada. Cum autem, ad disciplinae ecclesiasticae utilitatem, expostulatum sit ut integrum territorium eorumdem comitatuum adscribatur praefatae dioecesi Trifluvianensi, Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. Pp. XI, attento consensu tum Exc. P. D. Aloysii Rhéaume, Episcopi Haileyburensis, tum Exc. P. D. Alaphridi Odilonis Comtois, Episcopi Trifluvianensis in Canada, oblatis precibus obsecundare benigne censuit. Quapropter eadem Sanctitas Sua, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut memorata pars septentrionalis territorii comitatuum civilium St. Maurice et La Violette, pertinens ad dioecesim Haileyburensem, ab ipsa separetur atque, una cum omnibus fidelibus, dioecesi Trifluvianensi in Canada perpetuo uniatur, mutatis hac ratione finibus utriusque dioecesis. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est Exc. P. D. Hildebrandum Antoniutti, Archiepiscopum Synnadensem in Phrygia, Delegatum Apostolicum in Ditione Canadensi, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quamprimum ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 3 Decembris 1938. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L.ffîS. V. Santoro, Adsessor. 167 Sacra Congregatio Consistorialis II HAILEYBURENSIS DECRETUM TITULI DIOECESIS MUTATIONIS ET EPISCOPALIS CATHEDRAE TRANSLATIONIS Ad satius consulendum regimini dioecesis Haileyburensis, Exc. P. D. Aloysius Rhéaume, eiusdem Ecclesiae Episcopus, humiles porrexit preces ut sedes episcopalis e civitate Haileybury ad urbem Timmins transferretur, mutatis hac ratione titulo dioecesis et Ecclesia cathedrali. Porro Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. Pp. XI, omnibus perpensis, precibus benigne annuens, suppleto quorum interest, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae potestatis plenitudine, sedem episcopalem dioecesis Haileyburensis in civitatem Timmins transfert, a qua eadem dioecesis posthac « Timminsensis » nuncupabitur. Ecclesiam vero Deo dicatam in honorem S. Antonii Patavini, in eadem civitate exstantem, in cathedralem eiusdem dioecesis Timminsensis erigere Sanctitas Sua dignata est, cum omnibus iuribus et privilegiis, ad tramitem iuris communis, spectantibus; suppressa idcirco cathedralitate Ecclesiae sub titulo Sanctae Crucis, in civitate Haileybury existentis. Ad haec autem exsecutioni mandanda Ssmus Dominus Noster deputat Exc. P. D. Hildebrandum Antoniutti, Archiepiscopum Synnadensem in Phrygia, Delegatum Apostolicum in Ditione Canadensi, eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quamprimum ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Hisce super rebus eadem Sanctitas Sua praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae essent. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S.O. Consistorialis, die 10 Decembris 1938. Fr. R. C Card. Rossi, a Secretis. L. s. V. Santoro, Adsessor. 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III PROVISIO ECCLESIARUM Decretis S. Congregationis Consistorialis Summus Pontifex Pius Pp. XI, f e. re., Ecclesias quae sequuntur de proprio pastore providit, nempe : die 21 Ianuarii 2939. — Titulari episcopali Ecclesiae Myricenae praefecit Exc. P. D. Carolum Silva Cotapos, hactenus Episcopum Ecclesiae Talcensis. die 80 Ianuarii. — Cathedralibus Ecclesiis Cavensi et Sarnensi, ad invicem perpetuo unitis, R. D. Franciscum Marchesana dioecesis Cremensis, Antistitem Urbanum. — Cathedrali Ecclesiae Suessanae R. D. Caietanum De Cicco, Rectorem Seminarii Maioris Neapolitani. die Jf Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ssmae Conceptionis Exc. P. D. Alaphridum Silva Santiago, hactenus Episcopum Temucensem. — Cathedrali Ecclesiae Caesenatensi R. D. Beniaminum Socche, arehipresbyterum-parochum ecclesiae S. Clementis in oppido « Valdagno » dioecesis Vicentinae. Item Ssñíus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : Die 3 Martii 1939. — Cathedrali Ecclesiae Nuorensi praefecit R. D. Felicem Beccaro, archypresbyterum-parochum ecclesiae B. Mariae Virginis in coelum assumptae in oppido « Ovada » dioecesis Aquensis. — Cathedrali Ecclesiae Octeriensi R. D. Franciscum Cogoni, cancellarium archiepiscopalem archidioecesis Calaritanae. — Cathedrali Ecclesiae Algarensi R. P. Adulphum Ciuchini, ex Ordine B. Mariae de Mercede redemptionis captivorum, parochum ecclesiae Dominae Nostrae a Bonaria in civitate Calaritana. — Titulari episcopali Ecclesiae Dagnensi R. P. Aloysium Andrade, O. F. M., ipsumque constituit Auxiliarem Excmi P. D. Ismaelis Perdomo, Archiepiscopi Bogotensis. Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali 169 SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI DECRETUM DE ANNUA RELATIONE AD SACRAM CONGREGATIONEM MITTENDA A SACERDOTIBUS RITUS ORIENTALIS CURAM ANIMARUM HABENTIBUS EXTRA FINES SUI PATRIARCHATUS, SUB IURISDICTIONE ORDINARII ALIENI RITUS. Cordi semper fuit S. Congregationi pro Ecclesia Orientali adsistentiae spirituali providere fidelium sibi concreditorum, non eorum tantum qui intra fines suorum Patriarchatuum degunt, sed eorum etiam qui, suapte voluntate vel necessitate aliqua compulsi, extra eosdem fines versantur, sub iurisdictione Ordinarii alius ritus. Hanc ob rem sacerdotibus huic adsistentiae addictis, saepius S. Congregatio multa commendavit, consilia dedit, quasdam obligationes imposuit. Inter haec voluit ut singuli hi sacerdotes quotannis relationem, ab ipsis subscriptam et ab Ordinario loci probatam, mitterent, qua de fidelibus et de ministerio in ipsorum bonum ab ipsis exercito quotannis referrent. Hic iuvat iterum memorare quae in decreto «Qua sollerti» diei 23 mensis Decembris anni 1929, et in Instructione diei 26 Septembris a. 1932 continentur : « in fine cuiusque anni, a die data in rescripto supputandi, tenetur quilibet sacerdos orientalis qui in praefatis regionibus degit, relationem scriptam mittere ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali de statu religioso suorum fidelium et de sacro ministerio adimpleto; hanc vero relationem exhibebit Ordinario loci, ut hic sua auctoritate eam scripto comprobet, opportune suas addens adnotationes; ipseque Ordinarius eam ad Sacram Congregationem transmittet». Quo vero facilius ac plenius huic obligationi a singulis sacerdotibus, quibus onus hoc incumbit, satisfieri possit, exemplar proponitur iuxta quod praedictae relationes erunt quotannis in posterum redigendae. Hac vero arrepta occasione, Sacra Congregatio sacerdotibus orientalibus, qui spiritualem curam praestant fidelibus sui ritus apud exteras regiones, enixe commendat ut plenam vereque paternam sollicitudinem ipsis impendant et animas suis curis commissas ita pascant « forma facti gregis ex animo » ut de eorum labore, maximeque de profectu ovium, gaudere possint ipsi non tantum sed etiam Ordinarii locorum ubi degunt atque Antistites ritus ad quos pertinere gloriantur. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quae omnia Ssmus D. ST. Pius div. Prov. Papa XI adprobare dignatus est in Audientia, die 9 Novembris a. 1938, infrascripto Cardinali a Secretis concessa et publici iuris per praesens decretum fieri iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. C. pro Ecclesia Orientali, die 16 Novembris a. 1938. E. Card. TISSERANT, a Secretis. L. © S. I. Cesarmi, Adsessor. SACRA CONGREGATIO DE .PROPAGANDA FIDE i DECRETUM INTER VICARIATUS APOSTOLICOS DE LISALA ET DE OUBANGUI BELGICO FINES MUTANTUR. Quo facilius aptiusque catholicae veritati diffundendae in Congo Belgico consuleretur, maxime rei accommodatum visum est ad novam limitum designationem procedere inter Vicariatum Apostolicum de Lisala, qui Patribus e Congregatione Cordis Immaculati Mariae concreditus est, et Vicariatum Apostolicum de Oubangui Belgico, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum curis commissum. Igitur Emi ac Rmi Patres Cardinales, huic Sacro Consilio de Propaganda Fide praepositi, in plenario coetu die 18 Novembris mensis vertentis anni habito, re mature perpensa atque attentis tum favorabili voto Exc. P. D. Ioannis Dellepiane, Delegati Apostolici in Congo Belgico, tum duorum Ordinariorum, quorum interest, concordi sententia, occidentalem Vicariatus de Oubangui Belgico regionem, quae, ad ipsius Vicariatus meridiem versus, inter Vicariatus Apostolicos de Lisala, de Brazzaville et de Oubangui Citari comprehenditur, a Vicariatu Apostolico de Oubangui Belgico distrahendam atque Vicariatui Apostolico de Lisala ita adnectendam censuerunt, ut idem Vicariatus Apostolicus de Oubangui Belgico, in memorata parte, hos deinceps habeat cum Vica- Sacra Congregatio de Propaganda Fide 171 riatu Apostolico de Lisala communes fines : ex Keya fluminis fontibus lineam divisionis aquarum inter Mbanga (Ngiri) et Esobe flumina usque ad fontes fluminis, cui nomen Poko; exinde lineam rectam usque ad Esobe et Lua flumina confluentia; dein cursum Lua fluminis usque ad locum quo ipsum influit in Oubangui flumen. Quam Emorum Patrum sententiam, in audientia diei 13 Decembris eiusdem anni Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XI ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Secretario relatam, ipse Summus Pontifex ratam habuit et confirmavit, praesensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 Decembris mensis, anno Domini 1938. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. $ S. f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. II DECRETUM E DIOECESIS LAHORENSIS TERRITORIO PARS DISMEMBRATUR, QUAE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE KAFIRISTANAE ET KASHMIRENSI ADIUNGITUR. Cum Excmus P. D. Hector Catry, Episcopus Lahorensis, et R. P. D. Iosephus Patricius 0'Donohoe, Praefectus Apostolicus Kafiristan. et Kashmiren. preces porrexerit ut territorium complectens districtus civiles de Shahpur et de Gujrat atque subdivisionem de Pind-Dadan-Khan a dioecesi Lahorensi distraheretur et Praefecturae Apostolicae iungeretur Kafiristanae et Kashmirensi, Eminentissimi Patres huic Sacro Consilio Christiano Nomini propagando praepositi, attento favorabili voto Excellentissimi P. Domini Leonis Petri Kierkels, Archiepiscopi tit. Salaminensis et in Indiis Orientalibus Delegati Apostolici, in plenariis comitiis die 28 elapsi mensis novembris habitis, considerantes eam territorii translationem valde conferre tum christiano populo aptius curando, tum fidei inter infideles facilius propagandae, Summo Pontifici rem commendandam esse statuerunt. Quam quidem Eminentissimorum Patrum sententiam Sanctissimus D. N. Pius Div. Prov. Papa XI, in audientia infrascripto Secretario Sacrae huius Congregationis de Propaganda Fide hodierna die con- m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cessa, ratam confirmatamque habuit atque territorium uti supra descriptum a dioecesi Lahorensi distractum Praefecturae Apostolicae Kafiristanae et Kashmirensi adnexit ac praesens de re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 mensis Decembris a. D. 1938. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L . © S. t Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM i MASSILIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI AEMILIAE DE VIALAR, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A S. IOSEPH AB APPARITIONE. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Tota Ven. Aemiliae de Vialar vita, sicut et Christi, crux fuit et martyrium; ideoque ipsa, communicando Christi passionibus, Eius nobile membrum facta est, et ita, modo, in revelatione gloriae Eius gaudet exultans, passionum suarum praemium, ut iure coniici datur, consequuta. Uni sane Deo confisa, cuncta quaeque adversa invicto animo fortiter superavit, atque heroicarum virtutum fulgore non solum Institutum a se conditum, sed et totam Christianam familiam magnifice illustravit. Heroicarum virtutum dicimus, quia Ssmi D. N. Pii Papae XI fel. reg. approbatione, Sacra Rituum Congregatio die 19 Martii a. D. 1935 de his constare decrevit. Deus autem ad altiores honores Famulam suam elevare velle videtur. Eius enim intercessione non solum plures gratias fideli populo elargitur, sed et veri nominis miracula patravit. Et re quidem vera inter non pauca haec mira, duas sanationes seligerunt actores, quae, utpote ultra naturae vires, a solo Deo efiici potuerunt. 173 Sacra Congregatio Rituum Altera Marliae, in Lucanae Archidioecesis oppido, die 9 Iunii a. D. 1926 evenit. Iolanda Della Santa, tenui valetudine laborans, ab ostéomyélite acuta cervicalium vertebrarum cum meningea affectione adeo violenter fuit correpta, ut brevi, medicorum iudicio, ad extremum vitae limen fuerit adducta. Cum vero curationes omnes incassum cessissent, Ssmae Trinitati, serotinis horis diei octavae Iunii, sive a Sororibus S. Ioseph ab Apparitione sive a domesticis infirmae, effusae fuerunt preces, ut per intercessionem Venerabilis Aemiliae sanatio obtinere tur, necnon particula de eius reliquiis sub pulvinari reposita fuit. Mirum sane! Iolanda, hac particula vix apposita, acquievit, clamores edere destitit, somnum paulo post capere potuit, febrique carere coepit. Postridie mane a medico perfecte sanata agnita est, nec amplius in eundem morbum recidit. Tres Periti a Sacra hac Congregatione adlecti unanimi sententia circa diagnosim, infaustam prognosim atque iudicium de sanatione naturae vires excedente plene concordant. Sanatio altera Saidae in Syria, sub Apostolici Vicariatus Aleppensis ditione, contigit. Puella Anna Elias, ineunte Decembri mense a. 1925, typhi morbo tentari coepit, qui tam vehementer exarsit, ut ea, per mensem eoque amplius, sensibus destituta, viribus depressa, deliramentis atque nervorum iactationibus obnoxia esset, horrisonosque ululatus ederet. Extremae unctionis sacramentum solummodo ei potuit conferri. In gravissimis hisce condicionibus versabatur Anna, quum die 26 Ianuarii a. 1926, hora post meridiem secunda cum dimidio, fervidis precibus Ven. Aemilia fuit invocata, eiusque imago sub pulvinari infirmae fuit immissa. Paulo post (non ultra horam quartam) alterius infirmi mater, cubiculum ingressa, puellam quietam, sui perfecte compotem imaginemque Venerabilis osculantem invenit. Nosocomii infirmariae religiosaeque Sorores miraculum conclamarunt, postridie autem ipse a curatione medicus puellam perfecte sanatam edixit, quod postea scripto confirmavit, fassusque est solius Dei opera sanationem illam evenisse. Tres Periti a Sacra Congregatione deputati curantium medicorum sententias plene confirmant. Circa utramque sanationem in Curiis Lucana et Aleppensi, Apostolica auctoritate, confecti sunt processus, quorum iuridica vis per decretum diei 5 Iunii a. 1936 fuit rite recognita. De utroque miraculo prius coram Rmo Card. Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte Episcopo Ostien. et Albanen., Causae Ponente seu Relatore, die 7 Decembris mensis, anno 1937, in antepraeparatoria CongregaACTA, vol. V I , n. 5. — 24-4-939. 13 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tione disceptatum est : dein in Praeparatoria die 5 Iulii anni huius : demum in Generali coram Ssmo D. N. Pio Papa XI die 22 Novembris nuper elapsi, in qua Rmus Cardinalis Relator dubium proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et Rmi Cardinales, Officiales Praelati atque Patres Consultores suam quisque protulere sententiam. Beatissimus vero Pater, suffragiis attento animo auditis, preces ingeminandas esse edixit, ut in re tanti momenti maiori a Deo perfunderetur lumine antequam suum proferret iudicium. Hanc autem diem 11 Decembris, Dominicam III sacri Adventus, selegit ut supremam ederet sententiam. Quare Rmis Cardinalibus Carolo Salotti, S. R. C. Praefecto, et Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopo Ostien. et Albanen., Causae Relatore, necnon R. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore, meque infrascripto Secretario accersitis, sacroque sancte litato, edixit : Constare de instantánea perfectaque sanatione tum Iolandae Della Santa ab osteom,yelite acuta cervicalium vertebrarum cum affectione meningea, cum adolescentiae Annae Elias a typho extremae gravitatis. Hoc autem decretum promulgari et in acta S. R. C. referri mandavit. Gaudeant igitur, iuxta hodiernam liturgicam invitationem, iterumque gaudeant spirituales Venerabilis Aemiliae Filiae; Dominus enim, tantam earum Matrem heroicarum Virtutum et miraculorum splendore illustrando, viam ad altarium honores ei tribuendo s magnifice paravit. Datum Romae, die 11 Decembris, Dominica III sacri Adventus, a. D. 1938. C. Card. SALOTTI, S. R. C. Praefectus. L. © S . A. Carinci, Secretarius. II NORMAE SERVANDAE IN CONSTRUENDIS PROCESSIBUS ORDINARIIS SUPER CAUSIS HISTORICIS De Causis Beatificationis et Canonizationis Servorum Dei admodum sollicitus, Ssmus D. N. Pius divina Providentia Papa XI, iudicialis formae veterem morem ac ordinem, in Causis historicis seu antiquis, renovandos censuit, praesertim circa ea quae ad probationes referuntur; quod opportune sancitum fuit per Motu Proprio diei 6 Februarii 1930. Ad praescripta idcirco Summi Pontificis rite exequenda, ipsa rerum natura suadente atque experientia duce, opus visum est necessarium 175 Sacra Congregatio Rituum congruas statuere normas fideliter servandas ad Processus Ordinarios in Causis historicis instituendos. Huius rei causa, Sacra haec Rituum Congregatio, prae oculis habens quae ad rem in Codice Iuris Canonici statuuntur, peculiares quae sequuntur addit normas : 1. - Antequam Processus instituatur, Ordinarius, audito Fidei Promotore seu Fiscali, Commissionem instituat trium membrorum, quorum peritia circa historicas methodos et circa archívales investigationes omnino sit probata. His competit « in solidum » officium colligendi omnes fontes scriptos circa vitam, virtutes vel martyrium, antiquam famam sanctitatis vel martyrii, aut antiquum cultum Servi Dei. 2. - Si Servus Dei ad aliquam religiosam Familiam pertinuerit, duo Commissionis membra eidem religiosae Familiae extranei esse debent. 3. - Qui sunt membra Commissionis induci debent uti « testes ex officio », tum in Processum super perquisitione scriptorum, in quo scripta Servi Dei quae suis investigationibus ipsi invenerint déponent, tum in Processum super fama sanctitatis, virtutum vel martyrii et miraculorum. In hoc altero Processu iisdem erit enumerare ac describere singillatim quas ipsi peregerint investigationes. Praeterea sub sanctitate iuramenti declarare debent : I omnes investigationes peregisse ac omnia collegisse quae ad Servum Dei quomodocumque referri possint; 2° nullum documentum aut textum adulterasse vel mutilasse. Iidem vero testes interrogandi quoque sunt circa authenticitatem et valorem singulorum documentorum vel textuum allatorum. o 4. - Documenta et testimonia scripta, in praedicta investigatione collecta, inseri debent in Processum, aut in originali, aut in originalis copia photographice expressa, aut in exemplo authentice recognito. 5. - Testes omnes, in responsionibus ad interrogatoria et ad articulos circa vitam, virtutes, antiquam famam sanctitatis vel martyrii, aut antiquum cultum, omnes illas notitias omittant, quae ipsis ex lectione tantum testimoniorum scriptorum innotuerunt. Has normas, Ssmus D. N. Pius Papa XI, in audientia infrascripto Cardinali S. R. C. Praefecto die 4 Ianuarii 1939 concessa, ratas habuit et ab omnibus quos spectat servandas omnino praescripsit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Romae, die 4 Ianuarii 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM R O M A N A E CURIAE Sabato, 1 aprile 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. HILDEBBANDO POMPETJ P I N T O A C C I O L Y , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 18 aprile 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti in seduta preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Consultori teologi, hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Ven. Gioacehina de Vedruna vedova de Mas, fondatrice dell'Istituto delle Carmelitane della Carità. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 20 marzo » » 5 aprile 15 » 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Nicola Canali, Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Domenico Mariani, Membri della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Luigi Maglione e Giuseppe Pizzardo, Membri della Sacra Congregazione Cerimoniale. » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Nicola Canali, Membri della Commissione Cardinalizia per l'Amministrazione dei Beni della Santa Sede. Diarium Romanae Curiae 177 Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, di fe. me., si degnò di nominare : Protonotari Apostolici ad instar participantium : 4 25 14 17 26 3 ottobre 1988. Monsig. Giovanni Vincenzo Solis, della diocesi di Alajuela. novembre » Monsig. Agostino Zöllig, della diocesi di San Gallo. gennaio 1939. Monsig. Giovanni M. Wolfe, dell'archiodiocesi di Dubuque. » » Monsig. Emilio Richeux, della diocesi di Nantes. » » Monsig. Bernardo Dupont, della diocesi di Tarbes e Lourdes. febbraio » Monsig. Edmondo Ooursol, della diocesi di San Giovanni di Québec. Prelati Domestici di Bua Santità. 29 » 16 24 » 13 11 12 17 » 18 » » » » » » » 20 luglio 1938. Monsig. Alberto Carneiro Mesquita, del Patriarcato di Lisbona. » » Monsig. Carlo Szentiványi, della diocesi di Alba Reale. novembre » Monsig. Francesco Fantino, dell'archidiocesi di San Domingo. » » Monsig. Antonio Harzenmoser, della diocesi di San Gallo. » » Monsig. Gebardo Rohner, della medesima diocesi. dicembre » Monsig. Eugenio Lai, dell'archidiocesi di Cagliari. gennaio 1939. Monsig. Francesco Arturo Carvalho, della diocesi di San Tommaso di Meliapor. Francesco Buffaria, della diocesi di Ventimiglia. » Monsig. » » Monsig. Giorgio Telford, dell'archidiocesi di Westminster. » » Monsig. Enrico O'Brien England, della medesima archi» diocesi. » Monsig. Augusto Vojacek, dell'archidiocesi di Dubuque. » Monsig. Giovanni Q. Halpin, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giovanni C. Wieneke, della medesima archidiocesi. Giacomo P. Taken, della medesima archidiocesi. Monsig. Monsig. Michele J. Thiltgen, della medesima archidiocesi. Monsig. Patrizio J. Coffey, della medesima archidiocesi. Monsig. Pietro O'Malley, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe P. Martin, della medesima archidiocesi. Monsig. Edoardo J. Dougherty, della medesima archidiocesi. » Monsig. Guglielmo O'Grady, della diocesi di Brentwood. 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 gennaio 1939. Monsig. Luigi Vittore Stefano Ricaud, della diocesi di Tarbes e Lourdes. 31 » » Monsig. Luigi Saltet, dell'archidiocesi di Tolosa. 1 febbraio » Monsig. Emilio Chartier, dell'archidiocesi di Montréal. 3 » » Monsig. Avila Majeau, della diocesi di San Giovanni di Québec. » » » Monsig. Alberico Picotte, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, di f e. me., si degnò di conferire : La Commenda dell'Ordine Piano : 5 febbraio "1939. Al sig. Conte Angelo Valentini, Esente nel Corpo della Guardia Nobile Pontificia. » » » Al sig. Conte Giorgio Salimei, Esente Aiutante Maggiore nel medesimo Corpo. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 5 » » » febbraio 1939. Al sig. Marchese Ignazio di Nannarini, Capitano nel Corpo della Guardia Nobile Pontifìcia. » » Al sig. Odoardo dei Marchesi Fioravanti, Guardia Nobile Pontifìcia. » » Al sig. Conte Angelo Pagani-Incoronati, Guardia Nobile Pontifìcia. » » Al sig. Ruggero dei Conti Pietromarcni, Guardia Nobile Pontificia. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 20 agosto 1938. Al sig. Antonio Nemes, della diocesi di Alba Reale. 13 gennaio 1939. Al sig. Mariadoss Ruthnaswamy, della diocesi di San Tommaso di Meliapor. 25 » » Al sig. avv. Giovanni Battista Arno, della diocesi di Oria. 26 » » Al sig. Leone Bekaert, della diocesi di Bruges. » » » Al sig. Guglielmo Macllroy, della diocesi di Down e Oonnor. » » » Al sig. avv. Guglielmo Leland Galvin, dell'archidiocesi di Baltimora. » » » Al sig. architetto Federico Vernon Murphy, della medesima archidiocesi. 179 Diarium Romanae Curiae II Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 1938. Al sig. Michele Floch, della diocesi di Quimper. » Al sig. dott. Salvatore Garcia Pintos, dell'archidiocesi di Montevideo. Al sig. Gabriele Piérard, dell'archidiocesi di Cambrai. 29 dicembre » 5 gennaio 1939. Al sig. Ruggero Millot, dell'archidiocesi di Parigi. Al sig. Massimo Legendre, della medesima archidiocesi. » Al sig. Luigi Pietro Cipriano Albuquerque, della diocesi 13 di San Tommaso di Meliapor. 14 Al sig. Leone Blancart, della diocesi di La Rochelle. 17 Al sig. Michele Francesco Bourke, dell' archidiocesi di Wellington. 19 Al sig. Raniero Kleipol, della diocesi di Haarlem. Al sig. dott. Edoardo Chang Huai (Cina). 23 Al sig. Guglielmo Van Aalst, dell'archidiocesi di Malines. 25 Al sig. Michele Mathunayagam, della diocesi di Tri van 31 drum dei Latini. 26. 18 aprile agosto La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 5 febbraio 1939. Al sig. Rodolfo dei Conti Varano, Cadetto nel Corpo della Guardia Nobile Pontifìcia. » » » Al sig. Colonnello Callisto Maria Paolo De MontmorinSaint-Herem (Francia). » » » Al sig. Colonnello Eugenio Carlo Dunoyer (Francia). La Gram Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 23 gennaio 1939. Al sig. Yunosuke Koijma (Giappone). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 23 gennaio 1939. Al sig. dott. Oh'En Yuan Yuan (Cina). » » » Al sig. Shichiro Kigo (Giappone). » » » Al sig. Junkicki Matsuoka (Giappone). La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 20 agosto 1938. Al sig. Francesco Tusnady, della diocesi di Alba Reale. 14 gennaio 1939. Al sig. Luigi AMggi, dell'archidiocesi di Salerno. 20 » » Al sig. Vincenzo Tanzarella, della diocesi di Ostuni. 23 » » Al sig. Taro Inabata (Giappone). » » » Al sig. Jiro Inabata (Giappone). » » » Al sig. Shu Inoue (Giappone). 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23 gennaio 1939. Al sig. dott. Ignazio Ying Ch'Jen-li (Cina). 25 » » Al sig. Felice Bassetti, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. Giovanni Bassetti, della medesima archidiocesi. 30 » » Al sig. Alberto Bagnini (Koma). 3 febbraio » Al sig. Luigi Radici, della diocesi di Bergamo. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 20 gennaio 1939. Al sig. dott. Guglielmo Pinna Stara, dell'archidiocesi di Cagliari. 23 » » Al sig. Heibei Mori (Giappone). » » » Al sig. Kametaro Matsumoto (Giappone). » » » Al sig. dott. Shen Chien-Shih (Cina). 30 » » Al sig. dott. Enrico Van Haastert, della diocesi di Haarlem. 31 » » Al sig. Giuseppe Da Corta, della diocesi di Belluno. 3 febbraio » Al sig. Giacomo Cartier, della diocesi di San Giovanni di Québec. » » » Al sig. Luigi Giuseppe Emiliano Brais, della medesima diocesi. » » » Al sig. Filippo Augusto Giovanni Dehase, della medesima diocesi. NECROLOGIO 3 » 1 2 10 18 marzo 1939. Monsig. Giuseppe Luciano Giray, Arcivescovo tit. di SeUmbria. » » Monsig. Maurizio Clement, Vescovo tit. di Algiza. aprile » Emo Signor Cardinale DONATO SBARRETTI, Vescovo suburbicarii) di Sabina e Poggio Mirteto. » » Monsig. Vincenzo Castellanos y Nuñez, Vescovo tit. di Marciana. » » Monsig. Giuseppe Damiano Schmitt, Vescovo di Fulda. » » Monsig. Giuseppe Americo Orzali, Arcivescovo di San Giovanni di Cuyo. A n . e t yol. X X X I 4 Maii 1939 (Ser. I I , v. V I ) - Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA: S S . C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DECRETUM INTER VICARIATUS APOSTOLICOS DE LÉ0P0LDVILLE ET DE MATADI FINES I M MUTANTUR. Quo aptius catholicae Fidei propagationi in Congi Belgici finibus prospiceretur, visum est limites immutare, inter Vicariatum Apostolicum de Léopoldville, qui Patribus e Congregatione Immaculati Cordis Mariae concreditus est, atque Vicariatum Apostolicum de Matadi, curis Congregationis Ssmi Redemptoris commissum. Quapropter Emi ac Rmi Patres Cardinales, huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praepositi, in plenario coetu, die 19 Decembris mensis anni 1938 habito, re mature perpensa atque attentis tum favorabili voto Exc. P. D. Ioannis Dellepiane, Delegati Apostolici in Congo Belgico, tum duorum Ordinariorum, quorum interest, concordi sententia, eam territorii partem a Vicariatu Apostolico de Matadi distrahendam et Vicariatui Apostolico de Léopoldville adnectendam censuerunt, quae ad meridiem urbani districtus Léopoldville urbis immediate sita est, ita ut deinceps hi habeantur limites inter eosdem Vicariatus : totus Mfuna fluminis cursus usque ad suas fontes; exinde linea recta usque ad fontes Ngudia-Baka fluminis; hinc totus Ngudia-Baka fluminis cursus usque locum quo ipsum influit in flumen, cui nomen Congo. Hanc vero Emorum Patrum sententiam, in audientia diei 5 Ianuarii mensis anni 1939 Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XI ab infrascripto ACTA, vol. VI, n. 6. - 4-5-939. 1* 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale huius S. Congregationis Cardinali Praefecto relatam, ipse Summus Pontifex ratam habere et confirmare dignatus est, praesensque ad rem Decretum expediri mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 5 Ianuarii mensis, anno Domini 1939. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L.©S. f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. II PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus D. N. Pius divina Providentia Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 15 Martii 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Acmoniensi praefecit R. P. Petrum Rogan, Societatis de Mill-Hill sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Buea. — Titulari episcopali Ecclesiae Onuphitanae R. P. Ioannem Baptistam Boivin, e Societate pro Missionibus ad Afros, quem constituit Vicarium Apostolicum a Li tore Eburneo. — Titulari episcopali Ecclesiae Thubunensi in Numidia R. P. Antonium Everardum Ioannem Albers, Ordinis Fratrum Carmelitarum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Malang. — Titulari episcopali Ecclesiae Thagastensi R. P. Atilium Constantinum Berneschi, ex Ordine Servorum Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum de Swaziland. III NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 2If Martii J939. — R. P. Dominicum Desperben, e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis SS. Sacramenti altaris, Praefectum Apostolicum de Hainau. — R. P. Andream Windeis, C. M., Superiorem ecclesiasticum Missionis sui iuris de Bikoro. die 31 Martii. — R. P. Aemilianum Masse, e Societate pro Missionibus Exteris Provinciae Quebecensis, Praefectum Apostolicum de Lintung. Sacra Congregatio Rituum 183 SACRA CONGREGATIO RITUUM i MASSILIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI AEMILIAE DE VIALAR, FUNDATRICIS INSTITUTI A S. IOSEPH AB APPARITIONE. SUPER DUBIO An stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, Tuto procedi possit ad praedictae Venerabilis sollemnem Beatificationem. Esto mihi in Deum protectorem et in domum refugii, ut salvum me facias : quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu, et propter nomen tuum deduces me et enutries me (Ps. 30, 3-4). Divina haec verba, Venerabilis Aemilia de Vialar, sancti Patriarchae Ioseph exempla diligentissime sequuta, in cor mentemque suam alte defixit, atque inde mirabilem vim hausit, ad obstacula omne genus superanda, quae vel ab humana fragilitate vel diaboli nequitia opponebantur, ne magnifica facinora, quae pro Dei gloria patrare moliebatur in actum perficeret. Hanc immotam famulae suae fiduciam Deus ipse munificentissime rependit. Ei enim, dum vivebat, ad heroicam virtutum perfectionem assequendam est auxiliatus : post eius obitum vero, ad incomparabilem beatorum caelitum gloriam, uti haud dubiis quae videntur argumentis datum est colligere, eam extulit. Gaillaci, quod Occitanum est oppidum in Gallia Narbonensi, ex Barone Augusto Antonio et Antonia Aemilia de Portal, generis nobilitate claris, die 12 Septembris a. D. 1797 nata, Aemilia religionis et virtutum prima rudimenta sub piae matris magisterio posuit. Verum, hac immaturo fato abrepta, puella a patre Sororibus â Nostra Domina Parisiis educanda atque instituenda committitur. Biennio post, domum revocata domesticis curis addicitur, eique frater, aetate minor, educandus a patre concreditur. Quibus in muneribus obeundis mira prudentiae, patientiae atque dexteritatis specimina praebuit. Ruinas a gallica seditione religioni reique publicae illatas pro viribus, reparare studens, rudibus catechizandis, praesertim pueris puel- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Usque, se impenderé, peccatorum conversioni ardenti simul et suavi zelo plurimum adlaborare, infirmorum curam suscipere ceterisque caritatis operibus exercendis totam se dedidit. Vana mundi blandimenta ex corde exosa, in orationem rerumque caelestium contemplationem incumbebat, eo praesertim fine ut quid Deus a se vellet explorar et. Super haec autem erga missiones ad exteros intime impelli coepit; quare ad S. Franciscum Xaverium peculiari religione colendum, annos nata duodeviginti, voto se adstrinxit. Divina voluntate clare perspecta, a. D. 1832 in ipso natali oppido prima Instituti fundamenta posuit, quod ob singularem, qua erga S. Patriarcham tenebatur, pietatem, a 8. Ioseph appellari voluit, cui ab Apparinone titulum adiecit, quo divinae Incarnationis mysterii revelatio S. Ioseph ab Angelo facta recoleretur. Institutum hoc, Ordinariorum primum auctoritate firmatum, Apostolica Sedes decem post annos decreto, quod Laudis dicitur, honestavit; anno demum 1870 eidem plenam approbationem concessit. Aemilia, tribus annis post Instituti initia, ad Icosiensis nosocomii regimen suscipiendum invitata, cum nonnullis sodalibus in Africani, sui voti compos facta, festinan ter accurrit, ubi missionali spiritu acta apostolicis laboribus, cholerica quoque lue grassante, quibusvis spretis periculis, generosa se mancipa vit, uberrimam inde animarum messem referens. Instituti interea plures domos in variis Europae regionibus nec non in Asia et Africa, condidit, quas ipsa pientissime et magno cum christianae rei emolumento est moderata. Quae quidem ingentia animarum lucra humani generis hostem offenderunt, qui contra eam acerrimum bellum cum externum tum internum indixit. Aemilia enim iniuste Icosio fuit eiecta, paternis bonis expoliata, angustiis undique pressa, calumniis vexata. Ipsa vero uni Deo confisa, Apostolicae Sedis protectione suffulta, velut aurum igne probatum, inde victrix evasit, insignia christianae fortitudinis, humilitatis, patientiae, mansuetudinis caritatisque erga se persequentes exempla portendens. Tot ornata monilibus Massiliae, quo, libentissime annuente Servo Dei Eugenio de Mazenod, illius urbis Episcopo, sui Instituti domum principem transtulerat, die 29 Augusti a. D. 1856 ad caelestem Sponsum evolavit. Pretiosum obitum sanctitatis fama est subsequuta. Quare ordinaria auctoritate iuridicae tum super fama cum super scriptis atque super cultu numquam praestito peractae sunt inquisitiones in Massilien si Curia nec non per rogatoriales litteras in Curiis Rupellensi, Tolosana, 185 Sacra Congregatio Rituum Nee-Eboracensi, Ruremondensi, Algeriensi, Carthaginensi, Albiensi, Lugdunensi et Melitensi. Anno 1924 de scriptis ab hac Sacra Congregatione decretum est editum; causa autem die 19 Maii anni eiusdem fuit introducta, die vero 22 Iunii proxime insequenti constare de cultu numquam exhibito fuit decretum. Apostolici processus super virtutibus Massi]iae et Parisiis adornati fuere, de quorum iuridica vi simul cum ea de processibus ordinaria auctoritate constructis constare die 14 Novembris mensis a. D. 1928 decretum est. "~ Die 19 Martii mensis a. 1935, sa. me. Pio Papa XI approbante, Ven. Servam Dei heroicis virtutibus fulsisse Sacra haec Congregatio edixit. Servatis quoque de iure servandis, die 11 Decembris mensis elapsi anni duo miracula sunt approbata. Ut autem ad sollemnem Venerabilis Servae Dei Beatificationem iter liberum pateret, die 24 Ianuarii mensis Generalis Congregatio coram eodem Pontifice coacta est, in qua Rmus Cardinalis Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Ostien. et Albanen., Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit : An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, Tuto procedi possit ad sollemnem praedictae Venerabilis Beatificationem. In affirmativum unanime suffragium Rmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores concessere. Summus vero Pontifex ut suam favorabilem aperiret mentem diem 19 Februarii mensis, elegerat. Verum, quum Idem viam universae carnis die decima fuerit ingressus, quod decreverat exsecutioni mandari nequivit. Ssmus autem D. N. Pius Pp. XII ut decessoris sui votum expleret, diem hanc 26 Martii, Dominicam Passionis selegit. Quapropter Rmis Cardinalibus Carolo Salotti, S. R. C. Praefecto atque Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopo Ostien. et Albanen., Causae Relatore, nec non R. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali meque infrascripto Secretario accitis, sacrosancto Eucharistico Sacrificio pientissime litato, edixit : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Aemiliae de Vialar Beatificationem. Hoc autem decretum promulgari et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 26 Martii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II LUCEN. IN ITALIA CANONIZATIONIS BEATAE GEMMAE GALGANI, VIRGINIS SUPER DUBIO An et quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Disertissima Apostoli verba, quibus caritas supra omnia charismata extollitur et commendatur, apprime Beatae Gemmae Galgani aptantur, quae magnificas illas caritatis notas, a Doctore Gentium descriptas, in sua vita suisque virtutibus mire expressit. Caelestis enim Sponsi passionem iugiter recolens, amoris eius excessum meditata, eius, qui totius perfectionis divinum nobis sese exhibet exemplar, in suo animo, quantum humana natura sinit, imaginem vivide insculpsit, eiusque caritatem imitata, supremum excelsae huius virtutis assequuta est culmen atque in multis tribulationibus, angoribus, infirmitatibus quibus, Deo sic disponente, ut aurum in fornace, fuit probata, patientem, benignam, humillimam se praebuit, mortificationem Iesu in suo corpore circumferens ut et vita Iesu manifestaretur in corpore suo (2 Cor., 4, 10). Sed sicut ipse Dominus, qui est caput corporis Ecclesiae (Col., 1, 18) de se prophetavit, dicens: Tradetur gentibus, et illudetur et flagellabitur et conspuetur ... et occident eum et tertia die resurgen ( L u c , 18, 32-33), ita et B. Gemma, quae nobile eius membrum erat, post passionis dolores ac ludibria etiam Dominicae resurrectionis gaudium et gloriam quodammodo participavit. Vix enim die 11 Aprilis mensis a. D. 1903 candida eius anima ad Sponsi amplexum evolavit, sanctitatis eius fama vehementer erupit. Inquisitionibus quae a iure praescribuntur auctoritate Ordinaria et Apostolica peractis, servatisque servandis, tum virtutes heroicas eam exercuisse cum miracula in harum comprobationem ab ipso Deo, ea interveniente, fuisse patrata decretum est, sollemniaque Beatificationis die 14 Maii a. D. 1933 in Vaticana Basilica, christiano populo exultante, celebrata sunt. Nec satis. Mox enim nova prodigia eius intercessione a Deo patrata ferebantur, ideoque Beatae Gemmae canonizationis causa die 25 Iulii anni eiusdem resumpta est, atque Apostolicus processus super duobus miraculis in Consentina Curia est adornatus, pro cuius iuridica vi die 22 Decembris a. 1937 editum est decretum. Sacra Congregatio Rituum 187 Ambo haec miracula in oppido v. d. Lappano in Consentina Archidioecesi contigerunt. Morbo, qui Lupus vulgaris a medicis appellatur, Elisa Scarpelli a Septembri mense a. D. 1932 in sinistra gena tentari coepit. Qui adeo crevit, ut et ulcerosa adénites et fistulosus sinus sanie manans adderentur. Incassum medicis curis cedentibus, B. Gemma unice fuit invocata. Matutinis horis die 14 Maii a. 1933 morbus adhuc in suo virore saeviebat : hora autem undecima, dum in Vaticana Basilica Beatificationis Gemmae sollemnia celebrabantur, Elisa illico sanatam se sensit. Ulcera enim pelle contecta, fístula autem omnino clausa inventa sunt, nullo praeteriti morbi consectario remanente. Miraculum periti in arte divinitus evenisse conclamant. Alter, mire sanatus, est Natalis Scarpelli. Hic ab anno 1918, gravius vero a. 1927, varicibus, in sinistro praesertim crure, afficiebatur. Die 3 Aprilis mensis a. 1935 ob accidentale trauma vulnus fuit inductum, quod in ulcus versum est. Serotinis diei trigesimi Maii horis ulcus adhuc putre novem circiter quadratis centimetris patebat. Filia, ipse infirmus huiusque uxor fervide B. Gemmae patrocinium invocant, apposita quoque de Beatae reliquiis particula super ulcus sanie manans, quod fascia ob vol vunt. Mane facto nova pellis ulceri obducta, siccaque inventa fascia, nullus amplius dolor, nullum infirmitatis vestigium. Natalis ad pristina rediit officia iugiter equitando, neque ullo amplius incommodo ex varicibus est passus. Unanimi consensu sanationem ultra naturae vires contigisse Periti fatentur. De his duabus miris sanationibus die 28 Iunii mensis elapsi anni in Antepraeparatoriis S. R. C. comitiis, coram Revmo Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopo Ostien. et Albanen., Causae Relatore seu Ponente, a PP. Consultoribus disceptatum est : de hisce iterum in Praeparatoriis coram Revmis Cardinalibus die 15 Novembris : die demum 24 Ianuarii mensis anni huius, coram Pio Papa XI fel. r e c ; in quibus Revmus Cardinalis Relator dubium proposuit discutiendum : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores sua pandidere suffragia. His benigne auscultatis, Suam aperire mentem Pontifex distulerat. Promotori autem Generali paullo post in favorabilem sententiam se devenisse dixerat, iubens insuper ut approbationis decretum die 19 Februarii coram Se promulgaretur. Verum Deo placuit fidelissimum suum Servum ad aeterna promerita praemia die 10 eiusdem mensis vocare, atque supremum Pontificium munus Ssmo D. N. Pio Papae XII conferre. 188 Acta Apostolicae Sedis — Gommentarmm Officiale Qui nedum hucusque in hac Causa acta dignatus est approbare, sed et decretum die 26 Martii, Dominica Passionis, edi iussit. Quare Rmos Cardinales Carolum Salotti, S. R. C. Praefectum, et Ianuarium Granito Pignatelli di Belmonte, Causae Relatorem, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei generalem Promotorem meque infrascriptum Secretarium ad Se arcessiri iussit, divinoque sacrificio sancte oblato, edixit : Constare de duobus miraculis a Deo per Beatae Gemmae Galgani intercessionem patratis, nempe de instantánea perfectaque sanatione cum Elisae Scarpelli a morbo dicto Lupus vulgaris in gena sinistra cum adeniiibus sufomaœïllarïbus exulceratis et fistulosis, tum Natalis Scarpelli a gravi ulcere varicoso in sinistro crure. Hoc autem decretum promulgari et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 26 Martii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius, 189 Sacra Romana Rota SACRA ROMANA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 193$ quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva I. LUGDUNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulatimi consensum et ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus: F. Fournier. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 5 Ianuarii : « Negative ». II. RATISBONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite amentiae. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. Advocatus: I. Kiauer. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Ianuarii : « Negative ». III. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite amentiae ex parte mulieris. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: I. B. Ferrata. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 13 Ianuarii : « Affirmative ». IV. V i c . A P . NOVAE GUINEAE NEERLANDICAE. - NULLITATIS MATRI- ex capite defectus consensus et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, A. Wynen. Vinculi Defensor deputatus: I. B. Nicola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. MONII 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 17 Ianuarii: Ad I. «Affirmative». Ad II. ((Provisum in primo ». V. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae ex parte mulieris et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis : I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus: D. Lazzarato Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 24 Ianuarii : « Negative ad utrumque ». V I . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob intentionem contra prolem. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso Dubium: « An confirmanda, vel infirmanda sit sententia Rotalis diei 3 Augusti 1935, in casu ». Sententia diei 24 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». V I I . LUBLINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Ianuarii : « Negative ». V I I I . TARENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex-capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: A. M. Darmanin. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 31 Ianuarii : « Negative ». Sacra Romana Rota 191 IX. AGRIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 31 Ianuarii : « Affirmative ». X. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: T. Ragusa. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 3 Februarii : « Affirmative ». XI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: T. B. Nicola. Dubium « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 10 Februarii : « Affirmative ». XII. CENETEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandalo gratuiti patrocinii: E. Ruffini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Februarii : « Affirmative ». XIII. PRAGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis vel intentionis contra bonum sacramenti. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: H. Silvestri-Faà. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Februarii : « Negative ». XIV. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite affinitatis ex copula illicita et ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo. 192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Carabini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 1 Martii : « Affirmative ». ob vim et metum. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: E. Suárez. Advocatus: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 5 Maii : « Affirmative ». X V . SENOGALLIEN. - NULLITATIS MATRIMONII X V I . GRATIANOPOLI ANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite condi- tionis appositae. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus : A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 7 Martii : « Affirmative ». X V I I . DE GUADALAJARA. - CREDITI. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano, pro actrice; E. Ruffini, pro reo convento. Dubia: I. « An constet de legitima interpositione et prosecutione appellationis, in casu ». Et quatenus affirmative : I I . « An constet de lite finita, ex sententia Tribunalis civilis diei 21 Maii 1928, in casu ». Et quatenus affirmative ad I. et negative ad I I . : I I I . « An constet de credito scutatorum 6.500 Dominae C. M. erga R. D. A. C, in c a s u » . Quatenus affirmative ad I. et I I . : IV « An et quomodo civile iudicatum canonicae exsecutioni mandandum sit, in casu ». Sententia diei 10 Martii : Ad I. « Affirmative ». Ad II « Affirmative ». Ad I I I . « Provisum in secundo ». Ad I V . « Affirmative et iuxta modum, seu attenta tum conditione oeconomica conventi Sacerdotis C. tum conditione Ecclesiae Mexicanae, curet ipsemet Ordinarius, auctoritate qua pollet et servata convento congrua substentatione, ex eiusdem ecclesiasticis redditibus, certis et incertis, quamdam partem pecuniae singulis mensibus detrahere, quae cedat in solutionem crediti in favo- 193 Sacra Romana Rota rem actricis, usque ad completam ipsius crediti cum eiusdem usuris exstinctionem, re composita cum Ordinario Mexicano, et utriusque Ordinarii onerata conscientia, cum agatur de iusta restitutione, in casu ». N. N. -- NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Martii : « Negative ». XVIII. X I X . NEAPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum et ob intentionem contra prolem. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, O. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Martii : « Negative ». N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, O. Pecorari. Vifhculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 22 Martii: « Affirmative ». XX. X X I . PATAVINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appo- sitae atque vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Promotor Pustitiae: V. Bartoccetti. Vinculi Defensor deputatus: E. Suárez. Advocatus: P. A. D'Avack. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia, diei 24 Martii : « Negative ». ob vim et metum. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Martii : « Affirmative ». X X I I . MOGUNTINA. - NULLITATIS MATRIMONII 194 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 2 Aprilis : « Negative ». X X I I I . ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, A. Wynen. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Aprilis : « Affirmative ». X X I V . POSNANIEN. - NULLITATIS MATRIMONII X X V . ALEPPEN. MARONITARUM. - CREDITI - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo. A. Wynen. Promotor Iustitiae : V. Bartoccetti. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini, pro actore; P. A. D'Avack, pro convento. Dubium: « An et quaenam probationes requirantur et admittendae sint ad effectum probandi legitimationem ad agendum actoris, in casu ». Sententia diei 9 Aprilis : Ad primam partem : « Affirmative »; ad alteram partem : « Actor exhibeat instrumenta, iuxta normam iuris civilis, in casu ». X X V I . PARENTIN, ET POLEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 20 aprilis : « Affirmative ». ob vim. et metum. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: I. Limongelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Aprilis : « Negative ». X X V I I . TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII Sacra Romana Rota 195 XXVIII. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam indissolubilitatem. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor deputatus: I. B. Pendola. Advocati: I. B. Ferrata, I. Kauer. Dubium: « An sententia Rotalis diei 11 Iulii 1936 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 29 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXIX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato grattati patrocinii: T. Ragusa. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Februarii 1937 sit confirmanda, vel confirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus; clandestinitatis; affinitatis ex copula illicita; consanguinitatis. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus: P. Hindo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 4 Maii : « Negative ». XXXI. INTERAMNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: I. TeOdori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: A. Mittiga. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 14 Maii : « Negative ». XXXII. MASSILIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, S. Janasik, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. B. Nicola. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Maii : « Negative ». 196 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XXXIIT. N. N. - SEPARATIONIS. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Promotor Iustitiae : V. Bartoccetti. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso, pro actore; I. Kauer, pro rea conventa. Dubium: « A n locus sit separationi a toro et mensa et cohabitatione, in casu ». Sententia diei 30 Maii : « Negative ». XXXIV. N. N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae viri et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 1 Iunii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in primo ». XXXV. NITRIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Sententia diei 2 Iunii: « Affirmative ». ex XXXVI. N. N. NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum affinitatis copula illicitos. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Iunii: « Negative ». XXXVII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob intentionem contra bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: E. Suárez. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Iunii : « Negative ». 197 Sacra Romana Rota ' XXXVIII. VlNDOBONEN. - NULLITATIS MATRIMONII 00 defectum COflsensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus : A. Leduc. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti. Dubium: «, An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Iunii : « Negative ». XXXIX. ANTIOCHEN. MARONITARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ex capi tibus vis et metus; clandestinitatis; illegitimae adsistentiae sacerdoti' celebrantis; defectus consensus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, I. Teodori, Ponens, C. Pecorari. Vinculi Defensor deputatus: A. Leduc. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An sententia Rotalis diei 31 Ianuarii 1929 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 23 Iunii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XL. POSNANIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: A. M. Darmanin. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnicki. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Iunii : « Affirmative ». XLI. VERONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 4 Iunii 1936 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLII. FLORENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: P. A. D'Avack. ACTA, v o l . V I , n. 6. — 4-5-939. -. 15 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 198 Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Iunii. 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 5 Iulii : « Confirmandam esse, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIII. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum atque ob exclusam prolem. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus : I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Aprilis 1936 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 6 Iulii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIV. N . N . NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae, erroris, impotentiae ex parte mulieris. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Canestri, F. Roberti. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: B. Pellegrini, A. Capalti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Iulii : « Negative ». XLV. TERGESTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 1.3 Iulii : « Affirmative ». XLVI, N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae ex parte viri. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 14 Iulii : « Negative ». XLVII. BONONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Sacra Romana Rota 199 Advocatus: A. C. Iemolo, pro actrice; I. Messina, pro convento. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Iulii : « Negative ». XL V I I I . ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus: A. Leduc. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 20 Iulii : Negative ». XLIX. FERBTRANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite clandestinitatis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Augusti 1934 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Iulii : « Confirmandam esse, ideoque Constare de matrimonii nullitate, in casu ». L. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et mstum. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Fedele. Dubium: a An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Iulii : « Negative ». LI. RHEGINEN. - NULLITATIS MATRIMONII. - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Iulii 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iulii : n Sententiam Rotalem esse confirmandam, in casu ». LII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae viri. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale * Advocati: A. Carabini, I. B. Ferrata. Dulia: I. « An sententia Rotalis diei 5 Aprilis 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Et quatenus negative : II. « An-consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 28 Iulii : Ad I. « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». Ad II. « Provisum in primo ». LIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens,C Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: H. Benvignati. Sententia diei 29 Iulii : « Negative ». L I Y . POSNANIBN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capitibus conditionis non impletae atque vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnicki. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Iulii : « Negative ». ob exclusum bonum prolis L V . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII atque exclusam indissolubilitatem. Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, S. .Janasik. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: A. Capai ti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Iulii : « Negative ». LVI. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae ex parte mulieris. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Iulii : « Negative ». v LVII. N . N. - SEPARATIONIS. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. 201 Sacra Romana Rota Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano, prò actore, I. Benedetti, pro convento. Dubium: « A n locus sit separationi coniugum ä toro, mensa et cohabitatione, in casu ». Sententia diei 5 Augusti : « Negative ». LVIII. VERCELLEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, Y inculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, S ententia diei 6 Augusti : «Affirmative». capite vis et metus. S. Janasik. Rutili. in casu ». X. BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim. et metum. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: T. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Augusti : « Negative ». LI LX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam ex parte mulieris. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensor deputatus: C. Da Silva. Advocatus: R. Fiamingo. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Octobris : « Negative ». LXI. FLORENTINA. - IURIUM, Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Advocati: O. Bernardini, pro actrice ex mandato gratuiti patrocinii; H. Benvignati, pro conventa. Dubium: >< An, et quaenam summa, et a quonam, quove titulo, sit actrici solvenda, in casu ». Sententia diei 26 Octobris : « Institutum Filiarum a Corde Iesu teneri ad solutionem libellarum viginti millium ex actione de in rem verso in favorem actricis Mariae Garosi ». LXII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus : I. Benedetti. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Advocatus: I. Limongelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Octobris : « Negative ». LXIII. POSNANIBN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Benedetti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Octobris : « Affirmative ». LXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubia: I. « A n constet de matrimonii nullitate, in casu»; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 12 Novembris : « Negative ad utrumque ». LXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus, ob conditionem non adimpletam, et exclusam prolem. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocatus: C. Da Silva. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Novembris : « Negative ». LXVI. VARSAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, S. Janasik, A. Canestri. Promotor Iustitiae: V. Bartoccetti. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocati: S. Rzewnicki, I, Szelehauz. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Novembris : « Negative ». LXVII. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam prolem et indissolubilitatem. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, S. Janasik. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Sacra Romana Rota 203 Advocati: I. B. Mcola, F. Bersani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 27 Iulii 1935 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Novembris : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXVIII. VINDOBONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam prolem. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Bufimi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 21 Novembris : « Negative ». LXIX. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam indissolubilitatem et prolem. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. Advocatus: F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Novembris : « Negative ». LXX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulatum consensum. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: L. Koppert. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Rufiini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Novembris : « Negative ». LXXI. FLORENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et simulationis consensus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: A. Catelani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Novembris : « Negative ». LXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola. 204 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium: « An sententia Rotalis diei 10 Decembris 1936 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 2 Decembris : « Negative, ad primam partem; affirmative, ad alteram, seu Rotalem sententiam esse infirmandam quatenus consulendum est Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». ob vim et metum. Turnus Rotalis: S. Janasik, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Y inculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: A. Capalti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 3 Decembris : « Affirmative ». L X X I I I . IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: C. Astorri. L X X I V . DREPANEN. - NULLITATIS MATRIMONII Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 5 Decembris « Negative ». ob vim et metum. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « An sententia Rotalis diei 2 Iulii 1936 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 14 Decembris : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». *• L X X V . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII LXXVI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam ex parte viri - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, S. Janasik. Promotor Iustitiae : V. Bartoccetti. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: C. Bernardini, pro parte actrice; P. A. D'Avack, pro reo convento. Dubium: « An accusatio nullitatis matrimonii admittenda sit, in casu ». Sententia diei 20 Decembris: « Aflirmative ». Sacra Romana Rota LXXVII. CRACOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob ignorantiam circa essentiam matrimonii. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, A. Wynen. Vinculi Defensor deputatus: I. Kauer. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « An sententia Rotalis diei 26 Octobris 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Decembris : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». II Causae quae eodem anno 1938 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. MASSILIEN. - Nullitatis matrimonii, Incidentis de peremptione causae, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Turnus Rotalis ad solvendam quaestionem incidentem coadunatus die 10 Ianuarii 1938 edixit decretum diei 14 Maii 1936 de desertione appellationis adversus Rotalem sententiam diei 16 Ianuarii 1933 interpositae, esse confirmandum. II. BERYTEN. MARONITARUM. - Status liberi, coram R. P. D . A . Wynen. Cum conventa adversus sententiam Tribunalis Patriarchalis appellans, nova eaque gravia argumenta non protulerit ad normam can. 1903, audito Defensore Vinculi S. Rotae, qui causam ex parte sua prosequi noluit, Turnus coadunatus die 13 Ianuarii declaravit appellationem conventae non esse admittendam. III. BALTIMOREN. - Nullitatis matrimonii oh vim et metum, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum ex litteris Baltimorensis Curiae Cancellarii constet actorem in causa supremum diem obiisse, Excmus Decanus Ponens iussit decreto diei 14 Ianuarii acta causae in archivo reponi. IV. NEAPOLITANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. A. Canestri. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, Ponens decreto diei 17 Ianuarii iussit acta causae in archivo reponi, cum ipsa causa perempta esset. 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V . LUCANA. - Nullitatis matrimonii, ex capite publicae honestatis, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum nnllus actus intra tempus statutum positus fuerit, Ponens decreto diei 20 Ianuarii declaravit petitionem pro ulteriore causae propositione post binas easque conformes sententias pro matrimonii validitate latas, esse desertam et acta causae in tabulario reponi iussit. V I . BERYTEN. MELCHITARUM. - Separationis, coram R. P. D. A. Jullien. Attento obitu viri, decreto diei 10 Februarii Ponens iussit acta causae in archivo reponi. V I I . ROMANA. - Nullitatis matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P. D. H. Caiazzo. Cum actor intra tempus a iure statutum prosequi neglexerit appellationem, Ponens die 23 Februarii appellationem desertam declaravit. VIII. PRATEN. - Nullitatis matrimonii, ob amentiam viri, coram R. P. D. I. Teodori. Turnus coadunatus die 25 Martii ad videndum de appellatione a decreto diei 1 Decembris 1937, quo edicebatur petitiones Patroni partis conventae sive quoad nullitatis querelam sive quoad ulterioris causae propositionem non esse excipiendas, respondendum censuerunt : I quoad querelam nullitatis non spectare, sed recurrendum esse ad Supremum Signaturae Apostolicae Tribunal; 2° quoad ulteriorem causae propositionem Decretum Turni Rotalis diei 1 Decembris 1937 esse inappellabile, salvo tamen recursu ad Signaturam Apostolicam. o IX. PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis et ob voluntatem contra unitatem, Incidentis de concessione novae propositionis causae, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Turnus Rotalis coadunatus die 24 Martii ad definiendam quaestionem incidentalem; attento iuxta can. 1903 ad concedendam post binas easque conformes pro matrimonii validitate latas sententias ulteriorem causae propositionem requiri non modo nova sed gravia argumenta quae in casu defuerunt, edixit petitam novam causae propositionem non esse concedendam. X. BONONIEN. - Nullitatis matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P. D. S. Janasik. Audito Defensore Vinculi, Ponens die 25 Aprilis appellationem desertam declaravit actaque in archivo reponi iussit. Sacra Bomarva Bota 207 XI. ROMANA. - Crediti, coram R. P. D . S. Janasik. Attenta incompentia S. R. Rotae, die 25 Aprilis Ponens acta in archivo reponi iussit. XII. ABULEN. - Iuris funerandi, coram R. P. D. H . Quattrocolo. Cum partes in causa, iuxta epistolam Ordinarii Abulensis diei 23 Aprilis 1938, morem gesserint propositionibus Ponentis, qui ad normam art. 75 Normarum S. R. Rotae ad concordiam ineundam easdem provocavit; cumque in casu res adhuc integra sit, Ponens die 3 Maii mandavit acta causae in archivo reponi. XIII. ROMANA. - Nullitatis matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P. D. I. Teodori. Turnus coadunatus die 14 Maii 1938 ad videndum de recursu contra libelli reiectionem, respondendum censuit : I Reiectionem libelli ob rationes a Tribunali Vicariatus Urbis productas non sustineri; 2° Libellum ipsum acceptari non posse; novum esse exhibendum, in quo actrix ad normam can. 1708, n. 1, praecise determinet caput nullitatis, ex quo suum matrimonium accuset. o XIV. INDIANOPOLITANA. - Nullitatis matrimonii, ob simulationem consensus, coram R. P. D. I. Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit. Ponens die 20 Maii appellationem declaravit desertam atque acta in archivo reponi iussit. XV. FLORITEN. ET MELEN.-- Diffamationis, coram R. P. D . I. Teodori. Cum actor renuntiaverit instantiae et conventus renuntiationem acceptaverit, Ponens die 20 Maii instantiam declaravit peremptam atque acta causae in archivo reponi iussit. XVI. - CAPUANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. I. Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, Ponens die 20 Maii appellationem declaravit desertam atque acta in archivo reponi iussit. XVII. PISANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum,coram R. P. D . H . Caiazzo. Cum nullus actus processualis positus fuerit per annum, appellatio declarata est deserta decreto Ponentis diei 15 Iunii, qui iussit quoque acta in archivo reponi. 208 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XVIII. ROMANA. - Nullitatis matrimonii, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa de qua supra intra tempus a iure statutum nullus positus fuerit processualis actus ad prosequendam appellationem, Excmus Decanus Ponens decreto diei 21 Iunii appellationem desertam declaravit atque acta causae in archivo reponi iussit. XIX. MARIANOPOLITANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa nullus intra tempus a iure statutum actus processualis positus fuerit ad appellationem prosequendam, Excmus Decanus Ponens appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit die 21. Iunii. XX. VLADISLAVIEN. - Nullitatis matrimonii, ob defectum formae, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa nullus intra tempus a iure statutum actus processualis positus fuerit ad appellationem prosequendam, Excmus Decanus Ponens die 21 Iunii appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXI. TERGESTINA. - Nullitatis matrimonii, Incidentis, coram R . P. D. A. Canestri. Cum in causa ab anno et ultra nullus positus fuerit processualis actus. Ponens decreto diei 21 Iunii appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXII. TERGESTINA. - Nullitatis matrimonii, ob intentionem contra indissolubilitatem, coram R. P. D. A. Canestri. Cum in causa intra tempus a iure statutum nullus positus fuerit processualis actus, Ponens decreto diei 24 Iunii appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXIII. NEOSOLIEN". - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. I. Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit in causa, Ponens die 8 Iulii novam causae propositionem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXIV. MESSANEN. - Locationis operum et damnorum, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa nullus ex parte actorum intra tempus a iure statutum Sacra Romana Rota m positus fuerit processualis actus ad prosequendam appellationem, Excellentissimus Decanus Ponens die 15 Iulii appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXV. PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram Excmo P. D. I. Grazioli. Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statutum in causa, Excmus Decanus Ponens instantiam peremptam declaravit atque acta causae in tabulario S. Tribunalis reponi iussit, die 19 Iulii. XXVI. PRAENESTINA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . H . Quattrocolo. Cum nullus actus processualis per annum et ultra haud positus fuerit, Ponens decreto diei 27 Iulii instantiam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXVII. BEROLINEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum nullus actus positus fuerit intra tempus a iure statutum ad prosequendam appellationem, Excmus Decanus Ponens decreto diei 29 Iulii appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXVIII. Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, et ob conditionem appositam, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum nullus actus in causa positus fuerit intra tempus a iure statutum ad appellationem prosequendam, Excmus Decanus Ponens die 12 Augusti appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo S. Tribunalis reponi iussit. XXIX. WESTMONASTERIEN. - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus et ob vim et metum, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa intra utile tempus nullus appositus fuerit actus processualis ad appellationem prosequendam, Excmus P. D. Decanus Ponens die 23 Septembris appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo S. Tribunalis reponi iussit. Nullitatis matrimonii ob vim et metum et ob exclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. G. Heard. Cum nullus actus processualis per biennium positus fuerit, Ponens decreto diei 10 Octobris instantiam declaravit desertam et acta in archivo S. Tribunalis reponi iussit. X X X . PATAVINA. - 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nullitatis matrimonii ob exclusum bonum prolis, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum ex testimonio Primi Vicarii Paroecialis Ecclesiae vulgo Saint Honori, intra fines archidioecesis Parisiensis, constet reum conventum supremum diem obiisse, Excmus Decanus Ponens decreto diei 27 Octobris acta causae in archivo reponi iussit. X X X I . ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. I. Grazioli, Decano. Cum in causa de qua supra nullus intra tempus statutum positus fuerit processualis actus ad prosequendam appellationem, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 15 Novembris appellationem desertam declaravit et acta causae in tabulario S. T. reponi iussit. X X X I I . MATRITEN. - X X X I I I . PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. A. Jullien. Attento quod actrix in causa declaraverit se nullum posse adducere argumentum novum idque grave, Ponens decreto diei 26 Novembris iussit causam in archivo reponi. X X X I V . PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob ßxclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. A. Jullien. Attenta morte partis conventae, Ponens iussit acta in archivo reponi, die 30 Novembris. Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus et ob amentiam mulieris, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum nullus actus processualis intra» tempus a iure statutum positus fuerit ad appellationem prosequendam, Ponens die 22 Decembris appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. X X V . PARISIEN. - XXXVI. Ss CONCEPTIONIS DE CHILE. - Crediti, coram R.. P. D. H. Quat- trocolo. Cum nullus actus processualis statuto a iure tempore positus fuerit, decreto diei 22 Decembris 1938 declaravit Dominus Ponens instantiam esse peremptam, iussitque acta causae in archivo S. Tribunalis reponi. Nullitatis matrimonii, ex capite vis et metus, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum nullus actus processualis per annum et ultra positus fuerit, declaravit Dnus Ponens decreto diei 28 Decembris appellationem esse desertam, iussitque acta causae in archivo S. Tribunalis reponi. X X X V I I . MEDIOLANEN. - Sacra Romana Bota 211 Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Henrico Quattrocolo. Cum nullus actus processualis per annum et ultra positus fuerit, declaravit Dnus Ponens decreto diei 28 Decembris appellationem esse desertam, et iussit acta causae in archivo S. Tribunalis reponi. ' X X X V I I I . ROMANA. - Nullitatis matrimonii, ob simulationem, ob vim et metum et ob impotentiam viri, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit ad prosequendam appellationem, decreto diei 28 Decembris Dnus Ponens appellationem desertam declaravit et iussit acta causae in archivo S. Tribunalis reponi. X X X I X . ROMANA. - XL. B o N O N i B N . - Nullitatis matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum nullus actus processualis statuto a iure tempore positus fuerit, decreto diei 28 Decembris declaravit Dnus Ponens instantiam esse peremptam, iussitque acta causae in archivo S. Tribunalis reponi. X L I . MECHLINIEN, - Nullitatis matrimonii, ex capite conditionis appositae atque vis et metus, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit ad appellationem prosequendam, declaravit Dnus Ponens decreto diei 28 Decembris appellationem esse desertam, iussitque acta causae in archivo reponi. Nullitatis matrimonii ob vim et metum et ob conditionem contra indissolubilitatem, coram R. P. D. H. Quattrocolo. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit ad appellationem prosequendam, decreto diei 28 Decembris declaravit Dnus Ponens appellationem esse desertam, iussitque acta causae in archivo reponi. X L I I . AMBIANEN. - } Nullitatis matrimonii, ex capite vis et metus, et ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. A. Jullien. Cum per biennium nullus actus processualis positus fuerit, decreto diei 30 Decembris Dnus Ponens instantiam declaravit peremptam. X L I I I . FLORENTINA. - Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Aprilis 1939. L . © S . T . TANI^ Notarius. 212 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Citatio edictalis VLADISLAVIEN. NULLITATIS MATRIMONII (RZNOWSKA-SADLOWSKI) Cum ignoretur locus actualis commorationis D. Felicis Sadlowski, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via delia Dataria, 94) die 16 Iunii 1939, bora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii, in caste. Ordinarii locorum, parochi, Sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Felicis Sadlowski, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Henricus Caiazzo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Aprilis 1939. Ioannes Pendola, Notarius. Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Felix Sadlowski, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 16 Juin 1939, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Felix Sadlowski, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 9 Iunii 1939 An. et Vol. XXXI (Ser. II, v. V I ) - Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE MALANG PRAEFECTURA APOSTOLICA DE MALANG IN INDIIS NEERLANDICIS IN VICARIATUM APOSTOLICUM EIUSDEM NOMINIS ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM De Malang Apostolica Praefectura in Indiis Neerlandicis, per Apostolicas Litteras 'Nihil antiquius, die vicesima septima Aprilis, anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo a fel. rec. Pio Papa Undecimo, Praedecessore Nostro, erecta, tantum postremis hisce temporibus, impensis Ordinis Fratrum Carmelitarum Missionariorum curis, profectum, Deo favente, est assequuta, ut omnino digna visa sit, quae ad maioris dignitatis gradum ab Apostolica Sede evehatur. Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum, qui sua interesse praesumant, consensu, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, Nos, suprema Nostra potestate, Praefecturam illam, eodem de Malang nomine iisdemque eius finibus servatis, tenore praesentium in Vicariatum Apostolicum extollimus, erigimus et constituimus, eumque Ordini Fratrum Carmelitarum, sicut antea, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concreditum volumus et declaramus. Huic igitur novo Vicariatui de Malang eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis ACTA, vol. VI, n. 7. — 9-6-939. 16 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruun-r tur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta decima mensis Martii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Oard. FÜMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. f Dominicus Spolverini, Archiep. tit. Larissen., Proton. Apost. Vincentius Bianchi Oagliesi, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg.'in, Cano. Ap., Vol. LXI, n. 5. - Al. Trussardi. DE BUEA PRAEFECTURA APOSTOLICA DE BUEA IN AFRICA OCCIDENTALI ANGLICA IN VICARIATUM APOSTOLICUM EIUSDEM NOMINIS EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolica de Buea Praefectura, in Africa occidentali Anglica sita, diligentibus sedulisque Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill, quibus illa est concredita, laboribus impensisque curis, haud parva, postremo hoc tempore, quamvis omnimodae obstarent difficultates, tum quoad 215 Acta Pii Pp. XII credentium numerum, tum quoad missionalium operum frequentiam, incrementa suscepit. Quare, quum dilectus Filius illorum Societatis Missionariorum Moderator Generalis ab Apostolica Sede fusis efflagitasset precibus, ut Praefectura illa de Buea ob laetos potissimum ipsius progressus in Vicariatum Apostolicum eveberetur, Nos, attento favorabili voto venerabilis Fratris Antonii Riberi, Archiepiscopi titularis Barensis et Delegati Apostolici Africae pro Missionibus, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, re mature perpensa, oblatis praefati Superioris Generalis precibus annuendum decrevimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum, qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam de Buea in Vicariatum Apostolicum, iisdem finibus et nomine servatis, tenore praesentium extollimus, erigimus et constituimus, eumque eidem Societati Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill, sicut antea, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, commissum volumus. Novo igitur huic Vicariatui Apostolico de Buea omnia tribuimus iura, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis manu tamen notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta decima mensis Martii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Cancellarius 8. R. E. P. Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. S:— Al. Trussardi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III DE SWAZILAND PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SWAZILAND AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, IISDEM SERVATIS NOMINE ET LIMITIBUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Si in quavis inter infideles enascenti Ecclesia res christiana ob auctum fidelium numerum et missionalium operum frequentiam multum profecerit, Ecclesia ipsa sane digna est quae ab Apostolica Sede ad maioris dignitatis gradum evehatur. Quod quidem perpendentes Nos de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, atque attento favorabili voto venerabilis Fratris Iordani Gijlswijk, Archiepiscopi titularis Euchaiteni, Delegati Apostolici in Africa Meridionali, re mature perpensa, libenter annuendum duximus precibus a dilecto Filio Priore Generali Ordinis Servorum Mariae Sedi Apostolicae porrectis, quibus expostulatum est, ut Praefectura Apostolica de Swaziland, in Africae Meridionalis finibus sita et Ordini illi concredita, in qua, novissimis praesertim hisce annis, catholica religio impenso Missionariorum studio non parva adsequuta sit incrementa, ad Vicariatus Apostolici dignitatem extolleretur. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu**, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam de Swaziland, iisdem servatis nomine ac finibus, in Vicariatum Apostolicum evehimus, erigimus et constituimus, eumque praefato Ordini Servorum Mariae, etiam in posterum, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concreditum volumus. Novo igitur huic Vicariatui de Swaziland eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel ofiicio constituti munitis, 217 Acta Pii Pp. XII eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc attentare, ausu temerario, praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta decima mensis Martii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. O. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. 2. - Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE I ABBATIALE TEMPLUM SS. APOSTOLORUM PETRI ET PAULI, TENEREMUNDENSI IN URBE INTRA FINES GANDAVENSIS DIOECESIS EXSISTENS, PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Teneremundensi in urbe, intra fines dioecesis Gandavensis, exstat abbatiale templum in honorem Sanctorum Apostolorum Petri ac Pauli Deo dicatum, curisque concreditum monachorum Ordinis Sancti Benedicti. Surrexit ipsum templum novissimis temporibus loco veteris Sacrae Aedis iam ad Fratres Capulatos pertinentis; idemque templum stylo, uti aiunt, gothico exaedificatum, magna amplitudine conspicuum, tribus constat navibus; pulcris quoque altaribus artisque operibus renidet. Religiosi autem viri in adnexo coenobio degentes, sancti Benedicti Fundatoris sui spiritu imbuti, impigro studio in sacrarum functionum decus provehendum diligentissime incumbunt, cum solido christifidelium spirituali emolumento, qui e finitimis regionibus turmatim pieque confluunt. Haec animo repetentes, cum hodiernus eiusdem coenobii Abbas enixas Nobis admoverit preces, tum Nuntii Apostolici in Belgio tum Gandavensis Episcopi commendationibus auctas, 218 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ut sacram memoratam aedem omnibus dignam nominibus ad Basilicae Minoris honorem evehere de benignitate Apostolica dignemur, Nos, conlatis consiliis cum Dilecto Filio Nostro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, tempi um Abbatiale Sanctorum Apostolorum Petri ac Pauli, ex Ordine Sancti Benedicti Teneremundae exsistens, intra fines dioecesis Gandavensis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris una cum iuribus ac privilegiis liturgicis omnibus huic titulo et dignitati competentibus condecoramus atque augemus. Contrariis non obstantibus quibuslibet; decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Martii anno MCMXXXIX, Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. II AD EMUM P. D. ALOYSIUM TIT. S. PUDENTIANAE S. R. E. CARDINALEM MAGLIONE, A SECRETIS STATUS, QUEM MITTIT AD SACRA SOLLEMNIA IN RENOVATO TEMPLO POMPEIANO B. V. MARIAE A SACRATISSIMO ROSARIO CELEBRANDA. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Auspicato contigit ut ad sacras celebrationes in renovato templo pompeiano Beatissimae Virginis Mariae a Sacratissimo Rosario peragendas proximo mense Maio adunati sint Praesules multi ac Christifideles, qui unanima consensione affectum suum ac devotionem erga Deiparam, cuius e materno gremio, quasi e fonte perenni, salutaris aquae innumerabiles in Christianam plebem, tantis adversis rebus calamitatibusque oppressam, gratiae emanant, palam pleneque exprimere cupiunt. Gratum ideo Nobis vehementer est, quod, vestigiis secuti Decessores Nostros Leonem XIII, Pium X, Benedictum XV, Pium XI, qui Sacris in Aedibus Pompeianis servandis augendisque Beatissimae Virginis Mariae a Sacratissimo Ro- Acta Pii Pp. XII 219 sario iteratis vicibus curas suas sollicite conlocarunt, banc felicem faustamque occasionem nacti Ipsi etiam Nos desiderium voluntatemque significemus inque sollemnitatibus iisdem debitas partes habeamus. Cum propterea eo ducti consilio ad huiusmodi festa celebranda potiori pompa censuerimus ut aliquis e Purpuratis Sanctae Romanae Ecclesiae Patribus designatus Antistes, Nobis propior, Personam Nostram gereret. Te, Dilecte Fili Noster, qui a Secretis Status officio fungeris, ad honorificum praedictum Personam Nostram gerendi munus implendum eligimus et deputamus. Nos vero minime dubitamus quin te, Dilecte Fili Noster, auspice haec sacra sollemnia Pompeiana in religionis bonum atque emolumentum benevertant; pariterque confidimus fore ut omnibus, quorum studio Sanctuarium ipsum nunc singulari divini cultus splendore renidet, ex iisdem festis tum Fidei incrementum, tum novus accedat stimulus ad potiores spirituales fructus fauste feliciter que percipiendos. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x m. Aprilis, an. MCMXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PRO D. CARDINALI A SECRETIS STATUS Dominicus Spada, a Brevibus Apostolicis. EPISTULAE I AD EMUM P. D. IOANNEM TIT. S. BALBINAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM VERDIER, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD XII CONGRESSUM EUCHARISTICUM E TOTA GALLIARUM NATIONE IN URBE ALGERI CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Peropportunum sane susceptum est consilium, ut, peracto nuper saeculo ex quo sacra hierarchia in Algeriensi regione est feliciter instaurata, duodecimus ibidem Congressus e tota Galliarum natione Eucharisticus convocetur. Hac enim Augusti Sacramenti celebratione clarissimae christianae antiquitatis laudes in superiore Africa fauste renovabuntur et Christi regnum laeta accipiet incrementa. Illud praeterea quam maxime praesentibus temporibus congruum videtur, quod in coetibus proxime ineundis de praestantissimo caritatis praecepto argumentum disserendum 220 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale proponitur. Profecto sanctissima Eucharistia, ut novissime quoque inter Paschalia sollemnia declaravimus, non modo est divinae erga nos caritatis munus pretiosissimum, verum etiam signum exstat ac vinculum illius amoris, qui homines fraterno foedere coniungere debet. Nos itaque omnia studia atque incepta ad Eucharisticam Congressionem apparandam merita laude approbantes, eidem per Legatum Nostrum adesse ac praeesse libenti animo instituimus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, qui, tot pastoralibus virtutibus exornatus, nobilissimae istius sedis Parisiensis gubernacula tenes, quique Romanae purpurae magnificentia nites, Legatum Nostrum a latere, ut iam antea nuntiavimus, eligimus et constituimus, ut ipse in Algeriensi urbe capite, Nostram gerens personam, Congressui ex tota Gallorum natione Eucharistico, proximo ineunte mense habendo, nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideas. Divinam interea clementiam effusa prece exoramus, ut per pacifici Regis triumphos in terris Africae res catholica firmius solidetur latiusque amplificetur, atque uberes caritatis fructus a christiana plebe percipiantur. Superni autem auxilii nuntia atque conciliatrix, praecipuaeque Nostrae dilectionis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Archiepiscopo Algeriensi, ceterisque Ecclesiae Praesulibus, itemque iis omnibus, qui sacris sollemnibus intererunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Aprilis, Dominica in Albis, anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII II AD BXCMUM P. D. FERDINANDUM CENTO, ARCHIEPISCOPUM TIT. SELEUCIENSEM PIERIUM ET NUNTIUM APOSTOLICUM IN PERUVIANA REPUBLICA, QUEM LEGATUM MITTIT AD II CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA BOLIVIANA NATIONE IN CIVITATE PACENSI COGENDUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iamdiu fervet opus in tota Boliviana Republica, ut libentissime excepimus, ad secundum Conventum e tota natione Eucharisticum in proximum mensem Maium apparandum. In omnibus quidem regionibus, praeeunte clero et civilibus ipsis faventibus magistratibus, fidelium animi ad cultum Augusti Sacramenti, ad eiusque frugiferam participationem summa industria instruuntur atque ififlammantur. Nos autem, quibus tantopere Acta Pii Pp. XII 221 sunt cordi honor cultusque divinae Eucharistiae ac populi christiani fides atque virtus, praeclara consilia apparatuumque labores ad sollemnia Eucharistica ineunda Nostra iam quidem gratulatione atque hortatibus paternis confirinavimus, animosque ad maiora prosequenda addidimus. Nunc vero eidem celebrationi quodammodo praesentes esse percupimus, proptereaque te, Venerabilis Frater, qui archiepiscopali praeditus dignitate Apostolici Nuntii munus in Peruviana Republica sollerter geris, Legatum Nostrum ultro deligimus ac renuntiamus, ut proximo Eucharistico e tota Boliviana natione Conventui, in praeclara civitate Pacensi cogendo, nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideas. Pro certo autem habemus, temet ipsum, pro singulari erga Deum pietate atque egregia, qua cum Boliviano populo devinciris, caritate, perhonorificum mandatum alacriter salubriter que esse obiturum. Maximi vero est momenti atque utilitatis argumentum, de quo in sollemnibus coetibus erit agendum, videlicet « divinitas Christi sub eucharisticis velis delitescentis», quandoquidem ex hoc altissimo fidei mysterio tot tamque ingentes salutis fructus in christianum populum hauriri possunt. Quare, dum Deum omnipotentem enixe adprecamur, ut Congressum istum laeta suorum munerum ubertate benigne prosequatur, in auspicium caelestis huius praesidii inque peculiaris caritatis Nostrae pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, sacrorum Antistitibus atque administris, egregiisque magistratibus ac fidelibus universis in Pacensem urbem conventuris peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Aprilis, Dominica in Albis, anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE, DIE VII MENSIS MAII ANNO M C M X X X I X , CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB CONVENTUM X I I EUCHARISTICUM GALLIARUM IN URBE ALGERIENSI COADUNATIS. Pour la douzième fois, très chers fils de la noble nation française, vous voici réunis par milliers autour du Christ, présent dans l'Eucharistie, afin de lui offrir ensemble un hommage solennel d'adoration réparatrice. Au cours des dernières années, l'Afrique a vu déjà plus d'une cérémonie de ce genre. Carthage, se souvenant d'avoir été la glorieuse me- 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tropole des églises nord-africaines, et d'avoir abrité dans ses murs plus de trente conciles, donna le branle avec son Congrès eucharistique international. Puis le mouvement s'est étendu, en des congrès régionaux ou nationaux jusqu'à l'Afrique australe, au Congo, à Madagascar, à Tripoli et ailleurs. Aujourd'hui, c'est sur les côtes longtemps appelées barbaresques, qu'est célébré le triomphe de l'Hostie. Et Notre cœur tressaille de joie, tandis que Nous y prenons part doublement. Car Nous y sommes présent de deux manières : visiblement, en la personne de celui que Nous avons choisi comme Notre Légat, pour présider en Notre nom à ces journées eucharistiques, Notre très cher Fils le Cardinal Archevêque de Paris; invisiblement, mais véritablement aussi, par Nos prières, unies à celles de vos foules saintement enthousiastes. Ni les flots mouvants de la mer, ni le fracas des armements, qui en ébranlait les rivages, n'ont pu faire hésiter votre élan mystique : la « bonne Mère » de la Garde vous conduisait vers Notre-Dame d'Afrique; et dans cette Hostie, rayonnant sur l'une et l'autre colline, la foi vous montrait le prince et l'auteur même de la paix, cette paix si ardemment souhaitée par notre humanité inquiète. Voilà ce qui vous attirait et encourageait. Voilà ce qui Nous unit intimement à vous, en ce mois de Mai, que Nous voudrions tout entier consacré à la prière universelle (aux prières des enfants surtout, ces privilégiés du Sauveur!) pour faire descendre du ciel sur la terre, par les mains de la Vierge Immaculée, la paix, promise aux hommes de bon vouloir : paix dans les âmes, troublées par les appels et les séductions des fausses doctrines; paix entre les nations, frémissantes dans une incessante anxiété. Pourtant, si vous êtes venus tenir ici vos assises eucharistiques, c'est surtout, Nous ne l'ignorons point, afin d'y célébrer le centenaire d'un événement à jamais mémorable, pour l'Eglise et pour la France. Il y a un siècle, en effet, que le premier évêque d'Alger fut installé dans sa cathédrale. Ainsi renaissait, après huit cents ans de mort apparente, cette Province ecclésiastique d'Afrique, qui avait compté jadis quelque cinq cents évêques et qui, dans la pléiade de ses martyrs, de ses pontifes et de ses vierges, voit briller à jamais l'incomparable Docteur d'Hippone, Augustin, l'un des plus éclatants génies, que Dieu ait donnés à l'Eglise et au monde. Mais en 1839, Alger la ville blanche, dressant ses terrasses sur la mer comme un défi aux peuples chrétiens; Alger, la cité des larmes et du sang, où avaient pleuré, prié, souffert et donné leur vie pour le Christ des milf Acta Pii Pp. XII 228 liers de captifs, ne comptait plus que quatre prêtres. Or, voici que, sur un des minarets, s'élève la croix du Christ; et Alger devient soudain la porte lumineuse, par où pénétrera, chaque jour plus rapidement, jusqu'au cœur du continent noir, le flambeau de la révélation. Renaissance admirable; vie nouvelle, débordante de sève surnaturelle! Aujourd'hui, de nombreux évêques ou vicaires apostoliques, des centaines de prêtres, venus de diverses nations chrétiennes ou issus de familles indigènes, plusieurs millions de fidèles, attestent, à travers l'Afrique, l'éternelle jeunesse de l'Eglise, l'inépuisable fécondité de la grâce divine, servie par l'effort humain. C'est pourquoi Notre Bénédiction s'élance affectueusement vers vous d'abord, fils de cette France, dont il Nous était donné, il y a deux ans, d'évoquer les grandes destinées religieuses, sous les voûtes de NotreDame de Paris. Mais cette Bénédiction va plus loin encore : vers vous, néophytes et catéchumènes dispersés dans les missions d'Afrique; vers vous tous enfin, hommes dont les âmes, comme la nôtre, ont été rachetées par le sang de Dieu fait homme. A ce Christ Jésus, toutes les nations ont été données en héritage; et de cet héritage, la Providence Nous a constitué le gardien; de cette humanité, Dieu nous a fait le Pasteur et le Père. Qu'elle descende donc sur tous, la Bénédiction divine, fruit du sang répandu pour tous par le Sauveur, caché mais présent dans l'Eucharistie. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i DECRETUM DE SPECIALIBUS FACULTATIBUS ORDINARIIS AMERICAE LATINAE CONCESSIS Per Breve « Litteris Apostolicis » Pii Pp. XI f. r., die 30 Aprilis 1929 editum, peculiares facultates Ordinariis Americae Latinae, pro fidelium necessitatibus et locorum conditionibus, attributae fuerunt. Cum vero praefatae facultates proxima die 30 Aprilis expiraturae sint. Ssmus Dominus Noster Pius div. prov. Pp. XII, eas, iisdem perdurantibus adiunctis, ad decennium benigne prorogare dignatus est, in terminis praecedentis concessionis, hac dumtaxat immutatione inducta, scilicet in n. 3 memorati Brevis Apostolici, ubi dicitur : « Item Ordinarii locorum deputare possunt ad Sacramentum Confirmationis administrandum...» legendum erit: « Item Ordinarii locorum, secluso Vicario Generali sine sui Ordinarii loci speciali mandato, deputare possunt ad Sacramentum Confirmationis administrandum... ». Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 28 Aprilis 1939, * Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L. © S. V. Santoro, Adsessor. II PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 18 Martii 1939. — Cathedrali Ecclesiae Mercedensi praefecit Exc. P. D. Annuntiatum Serafini, hactenus Episcopum titularem Arycandensem. Sacra Congregatio Consistorialis die 15 Aprilis 1939. Metropolitanae Ecclesiae Neo-Eboracensi Exc. P. D. Franciscum Spellman, hactenus Episcopum titularem Silensem. — Cathedrali Ecclesiae Kansanopolitanae Exc. P. D. Edvinum O'Hara, hactenus Episcopum Great-Ormensem. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Milesiensi Exc. P. D. Eduardum Tonna, hactenus Archiepiscopum titularem Garellensem. die 29 Aprilis 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Algizénsi Exc. P. D. Ignatium De Alba, Canonicum Capituli metropolitam Guadalajarensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc P. D. Iosephi Amatore Velasco, Episcopi Colimensis. die 5 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Eporediensi Exc. P. D. Paulum Rostagno, hactenus Episcopum Andriensem. dde 25 Maii 1939. — Metropolitanae Ecclesiae Tranensi et Archiepiscopali Ecclesiae Barolensi, aeque principaliter unitis, cum adnexis titulo archiepiscopali Nazareno et administratione perpetua dioecesis Vigiliensis, Exc. P. D. Franciscum Petronelli, hactenus Episcopum Abellinensem. — Metropolitanae Ecclesiae Lancianensi, cui adnexa est administratio perpetua dioecesis Ortonensis, Exc. P. D. Petrum Tesauri, hactenus Episcopum Aeserniensem et Venafranum. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM MONITUM PRO ORDINARIIS ITALIAE Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum Ordinarios Italiae certiores facit, in matrimoniis, iure concordatario ineundis a die 1 Iulii 1939 et deinceps, parochos ceterosque sacerdotes, qui eisdem assistant > nupturientibus perlegere teneri articulos 141,142,143 novi Codicis civilis Italici, lib. I, qui, ceterum, ex integro verbum ad verbum referunt quae continentur in veteris Codicis civilis Italici articulis 130, 131, 132. 1 Datum Romae, ex aedibus eiusdem S. Congregationis, die 1 Iunii 1939. D. Card. JORIO, Praefectus. F. Bracci, Secretarius. 1 Cfr. « Istruzione della S. C. dei Sacramenti in esecuzione dell'art. 34 del Concordato » diei 1 Iulii 1929, art. 29, n. 7°, et Modd. X I V , X V . - A. A. S. a. 1929, p. 351 et seqq. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DECRETUM DE PORTIUNCULAE INDULGENTIA Apostolica Sedes, nostris praesertim temporibus, cum in concedendis Indulgentiis, tum in earum acquisitione faciliore reddenda, maiore cotidie assolet largitate uti. Quam ad rem Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Pp. XII, id vehementer exoptans, ut christianus populus pretiosum eiusmodi Ecclesiae thesaurum uberiore usque modo participet, itemque ut animae piaculari igne expiandae hac ratione magis in dies magisque iuventur, in audientia subscripto Cardinali Paenitentiario Maiori die x x n mensis Aprilis a. MDCCCCXXXIX impertita, ad plenariam quod attinet Portiunculae Indulgentiam lucrandam, pro impensissima pietate Sua, hoc decernere dignatus est, ut scilicet, abrogato n. V Decreti « U t septimi pieni» ab hoc Sacro Tribunali die x mensis Iulii a. MDCCCCXXIV editi, omnes Ecclesiae Cathedrales ac Paroeciales, ac praeterea aliae Ecclesiae aliaque Oratoria — pro quibus, in amplioribus praesertim Paroeciis, ex prudenti locorum Ordinarii arbitrio, fidelium commodum id postulare videatur — a Sacra Paenitentiaria Apostolica, per supplicem libellum ab Ordinario commendatum, Portiunculae privilegium obtinere possint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Paenitentiariae, die 1 Maii 1939. L. Card. LAURI, Paenit. Maior. L. © S. S. Luzio, Regens. Sacra Romana Rota SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (SIRLETTI-FABIANl) Cum ignoretur locus actualis commorationis D. Edelmiri Fabiani, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria, 94) die' 19 Iunii 1939, bora 11,30 ad concordandum de dubio disputando vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An sententia rotalis diei 25 Iulii U938 confirmanda vel infirmanda sit in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Edelmiri Fabiani, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Iulius Grazioli, Decanus Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 Maii 1939. Ioannes Pendola, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Edelmire Fabiani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 19 Juin 1939, à 11 heures et demi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 25 Juillet 1938 dans cette cause? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Edelmire Fabiani devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM R O M A N A E CURIAE Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII, die xvni mensis Maii, in festo Ascensionis D. N". Iesu Christi, ad Sacrosanctam Archibasilicam Lateranensem privatim se contulit, plaudente romano populo, comitantibus Excinis DD. Praefecto Cubiculi Secreti, Eleemosynario Secreto, Sacrarii Apostolici Praefecto aliisque de Camera Secreta Summi Pontificis. In Aula superiori Palatii Apostolici Lateranensis ab Emis Patribus Cardinalibus obsequii testimonia ac dein a Vice Cubernatore Urbis Romae, nomine civitatis populique romani, devotionis professionem ac omina benigne excepit : postea, e Palatio sollemniter egrediens, per plateam ianuam maiorem Basilicae adivit, ante quam genuflexus Crucem sibi oblatam osculavit. E Solio in atrio erecto Summus Pontifex observantissime sermoni, quem Exc. P. D. Capituli Archibasilicae Vicarius loco Emi P. D. Cardinalis Archipresbyteri perlegerat, benignissime respondit et, post clavium Ecclesiae oblationem ad antiquum ritum ac morem quasi in possessionis signum exceptam, Canonicos et Clerum Lateranensem ad pedis osculum admisit. His peractis, consueto processionali ritu in Basilicam omnes ingressi sunt: Summus Pontifex intra Templi ianuam circumstantes aspersit, de more thurifìcati»nem accepit et, intonato a Cappellanis Cantoribus hymno Te Deum, Sedem conscendit. Sustinentibus Baldachinum Canonicis Basilicae, prius ad Sacellum ubi expositum erat Sanctissimum Sacramentum deinde ad preces ante Capita Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli atque ante Aram maximam effundendas successive processit. Post haec, singuli Emi PP. DD. Cardinales Summo Pontifici, in Solio absidis sedenti, obedientiam praestiterunt Eiusque dexteram sub auriphrygio osculati sunt et presbyterium a Sanctitatis Suae manu receperunt, dum Emus P. D. Cardinalis Primus Presbyterorum, praestita obedientia, ante Altare una cum Auditoribus Sacrae R. Rotae et Advocatis Consistorialibus Laudes decantabat. His expletis, Sanctitas Sua Aram maximam ascendit, ubi, impertita Pontificali Benedictione, supra Mensam Altaris obtulit 229 Diarium Bomanae Curiae presbyterium, Sibi a Thesaurario Generali R. C. A. porrectum. Denique, post cantum horae Tertiae, Missam sollemnem de more celebravit. Qua peracta, Beatissimus Pater e superiori Basilicae podio, plateam S. Ioannis versus Urbis moenia prospiciente, immensae populi multitudini conclamanti sollemniter Benedictionem impertivit. Sabato, 22 aprile 1939, il Santo Padr.e ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dottor LISIMACO AEMANDO GTJZMÁN Y ASPIAZTJ, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica dell'Equatore, per la presentazione delle Lettere. Credenziali. Giovedì, 4 maggio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. ENRICO R U I Z G u i r T A Z U , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Argentina, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 12 maggio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Altezza Reale il Principe PAOLO, Reggente di Jugoslavia, con la Consorte Sua Altezza Reale la Principessa OLGA. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 25 aprile 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Consultori teologi, hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione della Venerabile Serva di Dio Maria Crocifìssa di Rosa, fondatrice delle Ancelle della Carità, che vengono proposti per la beatificazione della stessa Venerabile. Martedì, 2 maggio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali, dei Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi per dare il voto sul Tuto per la Canonizzazione della Beata Gemma Galgani, Vergine, e sui miracoli che si asseriscono da Dio ACTA, vol. VI, n. 7. - 9-6-939. 17 230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale operati ad intercessione dei Ven. Servo di Dio Giustino De Jacobis, Vescovo titolare di Nilopoli e primo Vicario Apostolico dell'Abissinia, delia Congregazione delia Missione. Martedì, 9 maggio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti in seduta ordinaria, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e dei Revmi Prelati Officiali, per discutere sui seguenti argomenti: 1) Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Caterina Tekakwitha, vergine indiana. 2) Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Servo di Dio Giuseppe Frassinetti, sacerdote secolare, priore di S. Sabina in Genova. 3) Revisione degli scritti del Servo di Dio Andrea Ignazio Giuseppe Gousseau e Compagni martiri. 4) Revisione degli scritti del Servo di Dio Agostino Etehécopar, sacerdote della Congregazione del Ssmo Cuore di Gesù di Bétharram. 5) Revisione degli scritti del Servo di Dio Carlo Maria Schilling, sa cerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di S. Paolo (Barnabiti). 6) Revisione degli scritti del Servo di Dio Salvatore Lilli da Cappadocia, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, martire. 7) Revisione degli scritti della Serva di Dio Lodovica Mcolle, fondatrice delle Piccole Figlie del S. Cuore. 8) Revisione degli scritti della Serva di Dio Suor San Domenica della Croce, fondatrice della Congregazione di S. Caterina da Siena. 9) Revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Francesca delle Cinque Piaghe (Sinclair), terziaria regolare professa delle Monache di S. Chiara. 10) Validità del Processo istruito nella Curia ecclesiastica di Baiona su di un miracolo attribuito alla Beata Elisabetta Bichier Des Ages, confondatrice della Congregazione delle Figlie della Croce. Martedì, 23 maggio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti in seduta generale, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali, dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, i quali hanno dato il loro voto sul Tuto per la Beatificazione del Ven. Servo dì Dio Giustino de Jacobis, Vescovo di Mlopoli, Vicario Apostolico dell'Abissinia, della Congregazione della Missione; nonché sui miracoli della Beata Maria di S. Eufrasia Pelletier, fondatrice delle Suore del Buon Pastore. Martedì, 30 maggio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Diarium Bomanae Curiae 231. Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Consultori teologi, hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Venerabile Serva di Dio Maria Teresa Hazé, fondatrice delle Figlie della Croce. SUPREMO DELLA TRIBUNALE SEGNATURA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO A norma della Costituzione Sapienti Consilio è aperto un concorso per titoli ed esami in iscritto ad un posto di Notaio presso il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. È titolo indispensabile la laurea in Diritto canonico. Coloro che intendano prendervi parte devono far pervenire alla Cancelleria dello stesso Supremo Tribunale (Roma, via della Dataria, 94) non più tardi del I luglio 1939 la loro istanza corredata dei seguenti documenti, anche se in carta semplice: o 1) certificato di laurea in Diritto canonico; 2) certificato di nascita od altro documento autentico, da cui risulti che il concorrente alla data del I agosto 1939 non avrà raggiunto il quarantesimo anno di età; 3) testimoniali dell'Ordinario di data non anteriore al I giugno 1939; 4) gli altri documenti o titoli, che il concorrente vorrà esibire. I concorrenti che siano già impiegati della Santa Sede non hanno l'obbligo di presentare i documenti 2) e 3). Gli esami avranno per oggetto argomenti di Diritto canonico, con particolare riguardo alla materia di speciale competenza della Segnatura Apostolica. Essi si terranno nei locali del medesimo Tribunale il giorno 12 luglio 1939, ed avranno inizio alle ore 9. o o Roma, dalla Cancelleria del Sacro Tribunale, 25 maggio 1939. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 4 maggio 1939. I Revmi Padri Ludovico Fanfani, dell'Ordine dei Frati Predicatori, e Giovanni M. Restrepo, della Compagnia di Gesù, Consultori della Sacra Congregazione del Concilio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m 5 » » 9 20 24 » maggio 1939. L'Illmo e Revmo Monsig. Arturo Mazzoni, Consultore della Sacra Congregazione delia Disciplina dei Sacramenti. » » L'Illmo e Revmo Monsig. Oesare Zerba, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione delia Disciplina dei Sacramenti. » » L'Illmo e Revmo Monsig. Vittorio Bartoccetti, Sotto-Segretario per la vigilanza dei Tribunali Ecclesiastici relativamente ai processi matrimoniali, presso la Sacra Congregazione delia Disciplina dei Sacramenti. » » Il Revmo Padre Giacomo Maria Vosté, dell'Ordine dei Frati Predicatori, Segretario della Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. » » I Revmi Padri Timoteo L. Bouscaren, della Compagnia di Gesù e Augusto Brault, della Congregazione dello Spirito Santo, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. » » L'Illmo e Revmo Monsig. Giulio Guidetti, Segretario della Commissione Cardinalizia per VAmministrazione dei Beni della Santa Sede. » » L'Illmo e Revmo Monsig. Giuseppe Tondini, Sotto-Segretario della Commissione Cardinalizia per VAmministrazione dei Beni della Santa Sede. Con Breve Apostolico il Santo Padre Pio XI, di f e. me., si degnò di no minare : 11 dicembre 1937. Monsig. Nereo Piedrahita, dell'archidiocesi di Popayan, Prelato Domestico di Sua Santità. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di nominare: 12 marzo 17 » » aprile 1939. L'Eíño e Revmo Signor Cardinale Federico Cattani, Protettore dell'Istituto Lega delle Suore della Sacra Famiglia di Modigliani. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ermenegildo Pellegrinetti, Protettore dell'Istituto delle Religiose Figlie del Ssmo Salvatore di Bratislava. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione,- Protettore del Collegio Teutonico di S. Maria dell'Anima in Roma. Diarium Bomanae Curiae 18 233 aprile 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Cattani, Protettore dell'Istituto delle Suore dell'Adorazione Perpetua (Watermael, archidiocesi di Malines), dell'Arciassociazione dell'Adorazione Perpetua e dell'Opera delle Chiese povere. 19 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Segura y Saenz, Protettore dell'Istituto delle Suore di Carità di S. Anna (Saragozza). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Protettore delle Suore Missionarie di « Notre-Dame d'Afrique » (Suore Bianche del Cardinale Lavigerié). 22 » » Monsig. Luigi Trussardi, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario. 23 » » Gli Illmi e Revmi Monsignori Paolo Savino, Giuseppe Ferretto, Cesare Zerba, Giacomo Violardo, Prelati Referendari del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 25 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Arciconfraternita dei Ss. Ambrogio e Carlo della Nazione Lombarda, in Roma. 26 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore della Pia Società Torinese di S. Giuseppe (Giuseppini del Murialdo). 30 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marchetti Selvaggiani, Segretario della Suprema Sacra Congregazione del S. Offizio. 11 maggio » S. E. Revma Monsig. Egidio Lari, Arcivescovo tit. di Tiro, Nunzio Apostolico in Bolivia. Assistenti al Soglio Pontificio: 1 5 2 aprile 1939. S. E. Revma Monsig. Gerardo Vesters, Vescovo tit. di Dioclezianopoli di Palestina. » » S. E. Revma Monsig. Enrico Althoff, Vescovo di Belleville. maggio » S. E. Revma Monsig. Edoardo D. Howard, Arcivescovo di Portland in Oregon. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 14 24 marzo » 1939. Monsig. Fedele Leon Triana, dell'archidiocesi di Bogota. » Monsig. Oscar Joliet, della diocesi di Gand. 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 31 marzo 1939. Monsig. Giorgio Debray, dell'archidiocesi di Parigi. Monsig. Edoardo Devoghel, delParchidiocesi di Malines. » 13 aprile Prelati Domestici di Sua Santità: 12 marzo 14 » » » » » » 18 22 » » » » » » » » » » 29 » » » » 30 1939. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » » » 1 aprile » Monsig. 3 » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » 10 13 » » » » » » » 15 » » » » 17 18 » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Giuseppe Borghino, della diocesi di Saluzzo. Giuseppe Manceau, della diocesi di Poitiers. Giorgio Casey, delParchidiocesi di Chicago. Francesco Magner, della medesima archidiocesi. Ambrogio Murray, della medesima archidiocesi. Giovanni Pravedoni, della diócesi di Pavia. Giovanni Houlihan, della diocesi di Portland. Tommaso J. Nelligan, della medesima diocesi. Giacomo A. Carey, della medesima diocesi. Filippo Desjardins, della medesima diocesi. Giuseppe Laflamme, della medesima diocesi. Arturo Decarey, della medesima diocesi. Guglielmo A. Gilfillan, della diocesi di Trenton. Giovanni B. McCloskey, della medesima diocesi. Lino A. Schwarze, della medesima diocesi. Colomanno Tomchany, della medesima diocesi. Pericle Aldini, della diocesi di Mantova. Anacleto Trazzi, della medésima diocesi. Giovanni Battista Kren, delParchidiocesi di Gorizia. Giacomo M. Ussher, delParchidiocesi di Buenos Aires. Cesare Gallucci, della diocesi di Sora. Giovanni Boni, duella diocesi di Bergamo. Alfonso R. Donahoe, delParchidiocesi di Halifax. Alessandro Cenci, della diocesi di Isernia. Francesco Balumbo, della diocesi di Venafro. Carlo Dell'Orbo, della diocesi di Vigevano. Giuseppe M. Mueller, della diocesi di Belleville. Giorgio Ohevrot, dell'archidiocesi di Parigi. Giuseppe U. J. Papillon, della diocesi di Hartford. Giovanni J. Ambot, della medesima diocesi. Stanislao F. Musiel, della medesima - diocesi. Giuseppe Valdambrini, della medesima diocesi. Giovanni H. Fitzmaurice, della medesima diocesi. Giovanni J. Fitzgerald, della medesima diocesi. Giovanni C. Lynch, della medesima diocesi. Matteo J. Traynor, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 235 20 ' aprile » » 1939. Monsig. Tommaso Monaghan, dell'archidiocesi di Hobart. » Monsig. Eugenio Francesco Vallely, della diocesi di Leavenworth. » » » Monsig. Carlo H. Meinberg, della diocesi di Davenport. 21 » » Monsig. Alessandro Francesco M. Sweens, della diocesi di Bois-le-Duc. 23 » » Monsig. Giuseppe Ferretto (Roma). » » » Monsig. Cesare Zerba, della diocesi di Tortona. » » » Monsig. Giacomo Violardo, della diocesi di Alba. 27 » » Monsig. Paolo Assemani, del Patriarcato Maronita di Antiochia. 1 maggio » Monsig. Giovanni Calvet, della diocesi di Cahors. 2 » » Monsig. Paolo Botto, della diocesi di Chiavari. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI, di l'e. me., si degnò di conferire : La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 29 dicembre 1938. Al sig. Paolo Coupez-Cofìyn, dell'archidiocesi di Cambrai. 2é gennaio 1939. Al sig. dott. David Campari, dell'archidiocesi di Managua. Con Brevi Apostolici, il (Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di conferire: L'Ordine dello Speron d'Oro: 11 maggio 1939. A Sua Altezza Reale il Principe Paolo Kara-Georgevitch, Reggente del Regno di Jugoslavia. La Gran Croce dell'Ordine Piano: 18 2 1939. A S. E. il sig. Conte Paolo Teleki, Presidente del Consiglio dei Ministri d'Ungheria. » A S. E. il sig, Gregorio Gafenco, Ministro degli Esteri maggio di Romania. aprile La Placca dell'Ordine Piano: 19 marzo 1939. Al sig. Marchese Giovanni Evangelista Bisleti, Tenente in 1* nel Corpo della Guardia Nobile Pontifìcia. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 4 aprile 1939. A S. E. il sig. avv. Gian Giacomo Bellazzi (Italia). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 236 La Commenda dell'Ordine Piano: 19 marzo 1939. Al sig. N. U. Agostino Sacconi, Esente nel Corpo della Guardia Nobile Pontificia. Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 19 marzo » » » » » » » » 1939. Al sig. N. U. Stanislao Sterbini, Guardia Nobile Pontificia. » Al sig. N. IT. Carlo Alvarez De Castro, Guardia Nobile Pontificia. » Al sig. Conte Giulio Sabini, Guardia Nobile Pontifìcia. » Al sig. N. U. Leone Filippi, Guardia Nobile Pontificia. » Al sig. Gaspare dei Marchesi Lepri, Guardia Nobile Pontificia. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 15 aprile 18 » 1939. A S. E. il sig. Vladimiro Radimsky, già Ministro della Ceco-Slovacchia presso la Santa Sede. » A S. E. il sig. Conte Stefano Csaky, Ministro degli Esteri di Ungheria. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile, 16 4 » 15 marzo aprile » » 1939. A S. E. il sig. dott. Carlo Solmi (Roma). Al sig. dott. Amedeo Palma (Italia). Al sig. dott. prof. Luigi Camboni (Italia). Al sig. dott. Bohumil M^essány. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 14 17 » 3 4 5 » marzo » 1939. Al sig. Edoardo Hoskinson, della diocesi di Shrewsbury. » Al sig. dott. Maurizio Paolo Maria Larget, della diocesi di Versailles. » » Al sig. Paolo De Schaetzen, della diocesi di Liegi. aprile » Al sig. Francesco Nardone, della diocesi di Gravina. » » Al sig. Khouzam Sciafìk, del Vicariato Apostolico della Cirenaica. » » Al sig. Conte Alessandro Frontoni, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. maggio » Al sig. dott. Pietro Chiariotti (Italia). Diarium Romanae Curiae 237 II Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 14 31 » 21 marzo » » aprile 1989. » » » » » » Al sig. Claudio Janin, dell'archidiocesi di Lione. Al sig. Felice B.Marino,dell'archidiocesi di Buenos Aires. Al sig. dott. Emilio F. Cárdenas, della stessa archidiocesi. Al sig. Giovanni Giuseppe Jongerius, dell'archidiocesi di Utrecht. Al sig. dott. Antonio Giovanni Giuseppe Janssen, della diocesi di Ruremonda. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 17 aprile » » 1939. A S. E. il sig. Generale Massimiliano Hernández Martínez, Presidente della Repubblica di El Salvador. » A S. E. il sig. Generale Giorgio Ubico, Presidente della Repubblica del Guatemala. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 19 marzo » » 1939. Al sig. Conte Pietro Salimei, Cadetto nel Corpo della Guardia Nobile Pontificia. » Al sig. Marcantonio dei Marchesi Pacelli, Guardia Nobile Pontificia. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 13 marzo 1939. A S. E. il Principe Pietro Ginori-Oonti, dell'archidiocesi di Firenze. 17 aprile » A S. E. il sig. dott. don Michelangelo Araujo, Ministro degli Esteri della Repubblica di El Salvator. » » » A S. E. il sig. don Carlo Salazar, Ministro degli Esteri della Repubblica del Guatemala. 5 maggio » A S. E. il sig. dott. Giovanni Battista Marziali (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 13 14 marzo » 1939. Al sig. dott. Paolo Zampieri, della diocesi di Belluno. » Al sig. Giovanni Battista Sola, dell'archidiocesi di Cagliari. 18 » » Al sig. cav. avv. Urbano Cioccietti (Roma). 19 » » Al sig. Sebastiano Umberto Viola (Roma). » » » Al sig. Guido Gamberucci, Capitano nella Guardia Palatina d'Onore. 4 aprile » Al sig. dott. Cosma Minervini (Italia). 13 » » Al sig. Federico Fila, della diocesi di Biella. 5 maggio » Al sig. dott. Armando Arias (Italia). 238 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 13 19 » » » 21 24 39 15 » marzo » » » » » » » aprile » 1939. Al sig. dott. Giuseppe Carreri, della diocesi di Belluno. » Al sig. Salvatore Tamburino (Roma). » Al «sig. Giuseppe Onori (Roma). » Al sig. Vincenzo Ridolfì (Roma). » Al sig. Francesco De Giuli (Roma). » Al sig. Giulio Merza, della diocesi di Alba Julia. » Al sig. prof. Silvio Palazzi, della diocesi di Oomo. » Al sig. Giuseppe Buratti, della diocesi di Biella. » Al sig. Attilio Peretti, della diocesi di Treviso. » Al sig. geom. Celestino Valz Brenta, della medesima diocesi. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 3 marzo » )) » » » / » » » 1939. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Angelo Baradel (Roma). Monsig. Giuseppe Beltrami, della diocesi di Fossano. Monsig. Giuseppe Bracale (Roma). Monsig. Ernesto Camagni, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Giuseppe Del Ton, della diocesi di Parenzo e Pola. Monsig. Amedeo Finocchi, della diocesi suburbicaria di Palestrina. Monsig. Ennio Francia ^Roma). Monsig. Adelmo Loreti, della diocesi di Anagni. Monsig. Edoardo PrettnerCippico, della diocesi di Trieste. Monsig. Fortunato Raspanti (Roma), Monsig. Antonio Samorè, della diocesi di Piacenza. Monsig. Luigi Braccetti (Roma). Monsig. Giovanni Scapinelli di Léguigno, della diocesi di Massa Carrara. Monsig. Sante Portalupi, della diocesi di Vigevano. Monsig. Raffaele Forni, dell'Amministrazione Apostolica di Lugano. Monsig. Salvatore Siino, dell'archidiocesi di Monreale. Monsig. Armando Lombardi, della diocesi di Campobasso. Monsig. Giovanni Calieri, della diocesi di Mondovì. Monsig. Ambrogio Marchioni, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Lino Zanini, del Patriarcato di Venezia. Diarium Romanae Curiae 3' marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » •» » » 1939. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 8 » » » » » » » » 9 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 239 Paolo Berteli, della diocesi di Massa Carrara. Pietro Sigismondi, della diocesi di Bergamo. Giuseppe Di Meglio, della diocesi di Ischia. Romolo Carboni, della diocesi di Fano. Luigi Raimondi, della diocesi di Acqui. Domenico Enrici, della diocesi di Cuneo. Angelo Prinetto, della diocesi di Susa. Opilio Rossi, della diocesi di Piacenza. Antonio Tani, della diocesi di Acquapendente. Angelo Abbo, della diocesi di Albenga. Giuseppe Burzio, dell'archidiocesi di Torino. Mario Cagna, della diocesi di Casale Monferrato. Gennaro Vero-lino, della diocesi di Acerra. Luigi Borettini, della diocesi di Reggio Emilia. Sebastiano Baggio, della diocesi di Vicenza. Felice Pirozzi, della diocesi di Nola. Giuseppe Sensi, dell'archidiocesi di Cosenza. Giacomo Morelli, della diocesi suburbicaria di Palestrina. Monsig. Umberto Mozzoni, della diocesi di Macerata. Monsig. Antonino Spina, dell'archidiocesi di Catania. Monsig. Carlo Perico, della diocesi di Bergamo. Monsig. Silvio Oddi, della diocesi di Piacenza. Monsig. Vittore Ugo Righi, della diocesi di Nocera Umbra. Monsig. Giacomo Testa, della diocesi di Bergamo. Monsig. Giuseppe Oomisso, dell'archidiocesi di Udine. Monsig. Egidio Vagnozzi (Roma). Monsig. Leone Binz, della diocesi di Rockford. Monsig. Giuseppe McShea, dell'archidiocesi di Filadelfia. Monsig. Luigi Leccisi, della diocesi di Lecce. Monsig. Biagio Cipriani, dell'archidiocesi di Fermo. Monsig. Ferdinando Baldelli, della diocesi di Pergola. Monsig. Luigi Biondi (Roma). Monsig. Giovanni Neuman, dell'archidiocesi di Chicago. Monsig. Giovanni Zelezinshi, della medesima archidiocesi. Monsig. Vittore Blahunka, della medesima archidiocesi. Monsig. Tommaso Bobal, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Casey, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Code, della medesima archidiocesi. Monsig. Daniele Cunnigam, della medesima archidiocesi. Monsig. Malachia Foley, della medesima archidiocesi. Monsig. Reinoldo Hillenbrand, della medesima archidiocesi. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 240 3 marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 10 » » » » » » » » » » » » » » » » 1939. Monsig. Federico Hillenbrand, della medesima archidiocesi. » Monsig. Innocenzo Kestl, della medesima archidiocesi. » Monsig. Guglielmo Kinsella, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giovanni Kozlowski, della medesima archidiocesi. » Monsig. Francesco O'Brien, della medesima archidiocesi. » Monsig. Pietro Shewbridge, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giacomo Strzychi, della medesima archidiocesi. » Monsig. Patrizio Hayes, della medesima archidiocesi. » Monsig. Paolo Bernier, dell'archidiocesi di Quebec. » Monsig. Giuseppe Sollini (Roma). » Monsig. Genesio Tureio (Roma). » Monsig. Giovanni Borboni (Roma). » Monsig. Giovanni Dieci (Roma). » Monsig. Arturo Gervasi (Roma). » Monsig. Virgilio Valcelli (Roma). » Monsig. Filippo Orta (Roma)., <-.• » Monsig. Mariano De Carolis (Roma). <• » Monsig. Francesco Savignoni (Roma). » Monsig. Luigi Anania (Roma). » Monsig. Giovanni Miozzi (Roma). » Monsig. Gaetano Bianchi (Roma). » Monsig. Domenico Facchini (Roma). » Monsig. Emidio Spina (Roma). » Monsig. Giovanni Vogel (Roma). » Monsig. Antonio Xuereb, della diocesi di Malta. » Monsig. Pietro Barbieri, della diocesi di Vigevano. » Monsig. Carlo Fitzgerald, dell'archidiocesi di Nuova York. » Monsig. Alano J. Babcock, dell'archidiocesi di Detroit. » Monsig. Emilio Verrecchia, della diocesi di Isernia e Venafro. » Monsig. Pasquale Tamburro, della medesima diocesi. » Monsig. Vincenzo Coletta, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Criscuolo, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Scarabeo, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Paggetti, della diocesi di Colle Val d'Elsa. » Monsig. Patrizio McGonagle, dell'archidiocesi di Glasgow. » Monsig. Davide Paterson, della diocesi di Aberdeen. » Monsig. Silvio Sacchetti (Roma). » Monsig. Gaetano Carollo, della diocesi di Padova. » Monsig. Fulvio Antonelli (Roma). » Monsig. Pietro Mattioli (Roma). » Monsig. Costantino Ferrari (Roma). Diarium Romanae Curiae 10 » » » marzo » » » 1939. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » » » » » » » » 12 » » 23 » 28 » » » » » » » » » » » » » » » 30 » » » » » » » » 241 Monsig. Ugo Rossi (Roma). Monsig. Giulio Cericioni (Roma). Monsig. Cosimo Bonaldi (Roma). Monsig. Antonio das Neves, dell'archidiocesi di Buenos Aires. Monsig. Fabiano Maulion, della medesima archidiocesi. Monsig. Tommaso I. Solari, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio Sabelli, della medesima archidiocesi. Monsig. Augusto Macnab, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni N. Kiernan, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Suarez, della medesima archidiocesi. Monsig. Fernando Pearson, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Laucello, della medesima archidiocesi. Monsig. Sebastiano Monteverde, della medesima archidiocesi. Monsig. Onorato Carlo Nunes Monteiro, del Patriarcato di Lisbona. Monsig. Luigi Tasselli, della diocesi di Mantova. Monsig. Catullo Semeghini, della medesima diocesi. Monsig. Salvatore Vitale, fu Francesco, della diocesi di Aversa. Monsig. Angelo Calvanico, della diocesi di Castellammare di Stabia. Monsig. Tito Ferraioli, della diocesi suburbicaria di Palestrina Monsig. Giovanni Miceli, della diocesi di Cefalù. Monsig. Giuseppe Tellarini, della diocesi di Bertinoro. Monsig. Francesco Zaraga (Roma). Monsig. Ettore Bressan, del Patriarcato di Venezia. Camerieri Segreti Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 3 7 » 9 marzo » » » 1939. » » » » » » » » » » » » » » » S. E. il sig. Marchese Carlo Pacelli (Roma). Il sig. Conte Gino Ghezzi, della diocesi di Arezzo. Il sig. Conte Cristoforo De Paus (Norvegia). Il sig. Clemente Ignazio Brand, della diocesi di Southwark. Il sig. Conte Venanzio Battibocca, dell'archidiocesi di Camerino. U sig. Conte Alfonso Cagiano de Azevedo (Roma). U sig. Alfredo dei Conti Lazzaróni (Roma). U sig. Carlo De Lorang, della diocesi di Limburgo. .242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 9 marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » » 1939. Il sig. Barone Edmondo Raitz de Frentz, dell'archidiocesi di Colonia. » Il sig. Bruno Benziger, dell'archidiocesi di Nuova York. » Il sig. Amory Matthews, dell'archidiocesi di Boston. » Il sig. Marchese Giuseppe Sacripanti Vituzzi (Roma). » Il sig. Conte Mario Caracciolo di Forino, dell'archidiocesi di Napoli. » Il sig. Giuseppe Froes, della diocesi di Clifton. » Il sig. Marchese Enrico Rappini (Roma). » Il N. U. Pietro Bajóla Parisani (Roma). » Il sig. dott. Lodovico Moorhead, dell'archidiocesi di Chicago. » Il sig. Conte Raimondo del Balzo di Presenzino, dell'archidiocesi di Napoli. » Il sig. Marchese Roberto Grossi di Camporsevoli, della diocesi di Città della Pieve. » Il sig. Cap. Alessandro Rawlinson, dell'archidiocesi di Westminster. v> Il sig. Marchese Enrico de Bideran de Béraud, della diocesi di Montauban. » Il sig. Baronetto A. Coats Stuart, della diocesi di Dunkeld. » Il sig. Francesco Giulio Delmaire, della diocesi di Quimper. » Il sig. Riccardo Van Cutsen, dell'archidiocesi di Malines. » Il sig. Conte Roberto de Ribaucourt, della medesima archidiocesi. » Il sig. Conte Rinaldo Pzezdziecki, dell'archidiocesi di Varsavia. » Il sig. Marchese Antonio Zacchia Rondinini, dell'archidiocesi di Bologna. » Il sig. Conte Sergio Gualandi (Roma). » LI sig. Conte Vincenzo M. Petrangolini, dell'archidiocesi di Urbino. » U sig. N. U. Alessandro Jordanow (Roma). » Il sig. Conte Marcantonio Caracciolo del Leone (Roma). » Il sig. Conte Paolo Folicaldi (Roma). » U sig. Barone Nunzio Romeo, della diocesi di Patti. » Il sig. Conte Alvise Giustiniani Recanati, del Patriarcato di Venezia. » Il sig. N. U. Girolamo Gigli, dell'archidiocesi di Napoli. » Il sig. Conte Bandino Ugurgieri della Berardenga, dell'archidiocesi di Siena. Diarium Romanae Curiae 11 ' marzo 25 243 1939. U sig. Conte Enrico Thierry Michel de Pierredon, dell'archidiocesi di Parigi. » U sig. Russe! Luca Sedgwick, della diocesi di Southwark. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8.: marzo » 10 » 11 16 30 1939. Monsig. Pietro Michetti (Roma). » Monsig. Giuseppe Pucci, della diocesi di Colle di Val d'Elsa. » Monsig. Giovanni Pasquali, della diocesi suburbicaria di Frascati. » Monsig. Giuseppe Rastelli (Roma). » Monsig. Gustavo Tulli (Roma). » Monsig. Enrico Bucossi (Roma). » Monsig. Vincenzo Fonte, della diocesi di Trapani. » Monsig. Luigi De Perini, del Patriarcato di Venezia. Camerieri d'onore Soprannumerari di Spada e Cappa di 8. 8. : marzo 1939. Il Il Il Il Il Il Il Il Il •Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sig. Alfredo Ciani (Roma). sig. Edoardo Descuffi (Roma). sig. Odoardo Giove (Roma). sig. Carlo Carletti (Roma). sig. Ernesto Coletti (Roma). sig. Andrea Todini (Roma). sig. Lamberto Vignoli (Roma). sig. Vincenzo Leggeri (Roma). sig. Salvatore Parisi (Roma). sig. Augusto Onorio Frascari Diotallevi (Roma). sig. Rosario Sozzi, dell'archidiocesi di Siracusa. sig. Pietro De Sanctis (Roma). sig. Nazzareno Bianchini, della diocesi di Viterbo. sig. Mario Vacchini (Roma). ¡sig. Francesco Saverio Parisi (Roma). sig. Pietro Sergiacomi, dell'archidiocesi di Ohieti. sig. Filippo Spada (Roma). sig. Angelo Nattini, dell'archidiocesi di Genova. sig. Massimo Tanturri, dell'archidiocesi di Napoli. sig. Luigi Filippo Re (Roma). sig. Camillo Rebecchini (Roma). sig. Antonio Gaggioli (Roma). sig. Francesco Leonori (Roma). sig. Valerio Massimo Proli (Roma). sig. Davide Ciampica, della diocesi di Ascoli Piceno. sig. Alberto Sebastiani (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 244 Il Il Il Il Il Il Il Il » » » » 11 » 22 13 20 » » aprile » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Angelo D'Alessandri (Roma). Mario Garuana, della diocesi di Malta. Raffaele D'Andria (Roma)/ Pietro Bassetti, della diocesi di Forlì. Camillo Oorsanego, dell'archidiocesi di Genova. Livio Carimini (Roma). Giuseppe Bultrini (Roma). Renato Mariani (Roma). Cappellani Segreti d'onore di S. 8.: 9 10 » 11 marzo » » » 1939. » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Stefano Pini (Roma). Enrico Sommariva (Roma). Emilio Riccardi, della diocesi di Tivoli. Luigi Aiuti (Roma). UFFICIO DI S. E. IL M A E S T R O DI C A M E R A DI S. S. NOMINE Con Biglietti di S. E. Revma Monsig. Maestro di Camera, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Cappellani Segreti di 8. S.r " 11 » » » 25 marzo » » » » 1939. » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Alberto Piermattei. Riccardo Magnanensi. Bernardino Bocchini. Luigi Solari. Enrico Remiddi, Emerito. ; Chierico Segreto: 11 marzo 1939. Monsig. Enrico Bianconi. NECROLOGIO 23 aprile 1939. Emo Signor Cardinale DOMENICO MARIANI, Diacono di S. Cesareo in Palatio. 26 » » Monsig. Francesco Giuseppe Seminara, Vescovo tit. di Echino. 6 maggio » Monsig. Tihamer Toth, Vescovo di Veszprimia. 9 » » Monsig. Enrico Ignazio Przezdziecki, Vescovo di Siedlce. 12 » » Monsig. Vittore Douceré, Vescovo tit. di Terenuti. 16 » » Monsig. Alessio Lemaìtre, Arcivescovo di Cartagine. 18 » » Monsig. Emilio Barthès, Vescovo tit. di Verbe. An. et Vol. XXXI 15 Iulii 1939 (Ser. II, y. VI) - Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII SERMO QUEM BEATISSIMUS PATER, DIE XXIV MENSIS IUNII ANNO M C M X X X I X , IN PALATIO APOSTOLICO VATICANO HABUIT AD ALUMNOS SEMINARIORUM, COLLEGIORUM ET INSTITUTORUM UTRIUSQUE CLERI ATQUE EX OMNI GENTE, QUI IN ALMA URBE AD SACERDOTIUM EFFORMANTUR. Sollemnis conventus ad quem confluxistis, ut Iesu Christi in terris Vicario observantiae pietatisque vestrae testimonium exhibeatis, singulari Nos, filii carissimi, perfundit laetitia ac summopere delectat. Videmus enim ante oculos Nostros frequentiam huiusmodi, in qua cum omnia rerum genera ornamenta congesta sunt, tum vero amplissimam ingenii abundantiam admirari necesse sit. Recreat quippe Nos electa manus doctorum in sacris disciplinis insignium, moderatorum que corona qui sollertissimam navant operam, ut alumni sibi concrediti sancte instituantur optimique evadant sacerdotes; sed mirifice Nos capit oblata species leCtissimae iuventutis quae non huius Urbis modo aut Italiae, sed Europae universique terrarum orbis clericis coalescit. Quos cum cernimus eadem voluntatum conspiratione atque agendarum rerum similitudine coniunctos, ut apti fiant qui — Successore sancti Petri duce ac magistro — doctrinam et gratiam Iesu Christi in omnium hominum animos diffundant, temperare Nobis non possumus, quin maximas Omnipotenti Deo gratias agamus pro hac divinae vocationis plenitudine; idque eo magis, quod iuvenes, qui adsunt, velut vices gerunt illorum omnium ad milia bene multa, qui toto terrarum orbe sese sacerdotio vovere cupiunt. Christus Dominus, ut omnibus compertum est, Apostolis dixit : « Vos ACTA, vol. VI, n. 8. — 15-7-939. 18 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 estis lux m u n d i » . Lux lucet, sol calefacit. Ecce igitur finis vester, ecce catholici sacerdotii assignatum propositum : solem esse supernaturalem qui hominum mentes veritate Christi illustret, eorumque animos inflammet amore Christi. Huic autem fini assignatoque proposito omnis etiam ad sacerdotium praeparatio ac conformatio respondeat oportet : Si lux veritatis, quae ex Christo est, vos omnes fieri vultis, ipsi primum hac veritate illustrandi estis. Propterea in sacrarum disciplinarum studia incumbitis. Si caritate Christi hominum animos informare cupitis, ipsi primum caritate illa incendi debetis. Cui quidem rei educatio vestra religiosaascetica inservit. Probe nostis, filii dilectissimi, clericorum studia praeclara illa Constitutione regi «Deus scientiarum Dominus», quam Decessor Noster f. r. Pius XI edidit. Qua in Constitutione sedulo discrimen statutum est, illudque diligenter in usum traducendum, inter disciplinas principales (ad quas accedunt auxiliares), et ceteras quae speciales audiunt. Illae — professores in ratione docendi et examinandi studiose hoc attendant — principem locum teneant et veluti^centrum studiorum sint oportet; hae vero sic tradendae sunt atque exercendae, ut disciplinas principales apte comitentur atque compleant, at non nimium laboris sibi vindicent nec unquam ita, ut studium accuratum et vere summum praecipuarum doctrinarum detrimentum vel minimum patiatur. Id sapientissime porro statutum est riteque servandum, ut « philosophiae rationalis ac theologiae studia et alumnorum in his disciplinis institutionem professores omnino pertractent ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia, eaque sancte teneant». Ea enim est Aquinatis sapientia quae veritates rationi non impervias vivida luce illustratas aptissimo eodemque solido unitatis nexu mirifice colliget ; ea est quae ad dogmata fidei declaranda et defendenda maxime aptetur ; ea denique est quae grassantes primarios errores cuiusvis temporis efficienter valeat arcere et invicte debellare. Quapropter, dilectissimi filii, animum afferte plenum amoris et studii erga Sanctum Thomam : totis viribus incumbite ut luculentam eius doctrinam intellectu perspiciatis : quidquid ad eam manifesto pertinet et tuta ratione ut praecipuum in ea habetur, libenter amplectimini. 2 Haec praecepta a Decessoribus Nostris iampridem data, nostrarum partium ducimus in praesenti recolere et, si alicubi desiderentur, ex integro instaurare; simulque eorundem Decessorum Nostrorum monita 1 2 Matth., V, 14. C. I. C, can. 1366, § 2. Acta Pii Pp. XII Nostra facimus, quibus veri nominis in scientia progressum et legitimam in studiis libertatem tueri voluerunt. Probamus prorsus ac commendamus novis disciplinarum inventis antiquam sapientiam, ubi opus sit. aequari ; ea de quibus bonae notae Angelici Doctoris Interpretes disputare solent, líbese agitari; nova vero subsidia ex historia deprompta in; textibus Aquinatis plenius intellegendis adhiberi. Neque ullus privatim « se m Ecclesia pm magistro gerat » ; nec « quid eo amplius alii ab aliis exigaat, quam qu# » )) » » » » » » » » » 1939. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. )) - » » » » » !» » ;)> )) » » » » !» » )) » » » » » )) » » » i» » » » » » » » » » » » » » » •» )) » » » » » » » » » » 287 Giuseppe Stefanini, della medesima diocesi. Vittorio Belleno, dell'archidiocesi di Genova. Angelo Cataldi, della medesima archidiocesi., Francesco De Negri, della medesima archidiocesi. Stefano Tulle, della medesima archidiocesi. Giuseppe Galbiati, della medesima archidiocesi. Antonio Gazzale, della medesima archidiocesi. Giacomo Ghio, della medesima archidiocesi. Giuseppe Ferrari, della medesima archidiocesi. Enrico Lagomarsino, della medesima archidio- Monsig. Pietro Clemente Malfatti, della medesima archidiocesi. Monsig. Virgilio Molfino, della medesima archidiocesi. Monsig. Angelo Piana, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Battista Piccardo, della medesima archidiocesi. Monsig. David Piccardo, della medesima archidiocesi. Monsig. Nicolò Stagno, della medesima archidiocesi. Monsig. Alfonso Zino, della medesima archidiocesi. Monsig. Generoso Novia, della diocesi di S. Angelo dei Lombardi. Monsig. Alessandro Morgantini, dell'archidiocesi di Pisa. Monsig. Giuseppe Corso, della diocesi di Nicotera. Monsig. Bartolomeo Pellegrini, della diocesi di Como. Monsig. Angelo Sironi, della medesima diocesi. Monsig. Giacomo Lucchini, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Brolis, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Tarn, della medesima diocesi. Monsig. Elia Rotondo, della diocesi di Castellammare. Monsig. Luigi Senia, della medesima diocesi. Monsig. Tito Neri, della diocesi di Città della Pieve. Monsig. Evandro Moretti, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Cappelli, della diocesi di Grosseto. Monsig. Giuseppe Magnanelli, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Fongo, della medesima diocesi. Monsig. Turiddo Turi, della medesima diocesi. Monsig. Agostino Filippini, della medesima diocesi. Monsig. Gaetano Colajacomo, della diocesi di Segni. Monsig. Benedetto Fralleone, della medesima diocesi. Monsig. Costanzo Fralleone, della medesima diocesi. Monsig. Ferdinando Arcozzi, della diocesi di Verona. Monsig. Carlo Papini, dell'archidiocesi di Lucca. 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 maggio 1939- Monsig. Antonio Dell'Ira, della medesima archidiocesi. Monsig. Antonio De Cassan, della diocesi di Belluno. » Monsig. Giovanni Battista de Martin, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Fiori, della medesima diocesi. Monsig. Emilio Palatini, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Pollazón, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Puliè, della medesima diocesi. Monsig. Emesto Corte, della diocesi di La Spezia. 13 Monsig. Emilio Guidi, delParchidiocesi di Lucca. 17 Monsig. Bernardino Belloni, della diocesi di Civitacastel » lana. » Monsig. Ignazio Mariani, della diocesi di Orte. » Monsig. Guglielmo Bargellini, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. » Biagio D'Agostino, delParchidiocesi di Gonza. Monsig. Monsig. Giuseppe Falcon, della diocesi di Concordia. » Monsig. Filippo Marchionni, della diocesi di Osimo e Cingoli. Monsig. Romano Atkielski, delParchidiocesi di Milwau kee. Monsig. Giovanni Clark, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Kroha, della medesima archidiocesi. Monsig. Matteo McEvoy, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Mikolajezak, della medesima archidio cesi. » Monsig. Marcello Giuseppe Grünewald, della diocesi di Belleville. » Monsig. Giovanni Giuseppe Fallón, della medesima diocesi. Martino Keating, delParchidiocesi di Los An» Monsig. geles. Michele O'Halloran, della medesima archidiocesil Monsig. Monsig. Lamberto A. Hoch, della diocesi di Sioux Falls.. Monsig. Donaldo J. Conway, della diocesi di DavenportMonsig. Egisto Tozzi, delParchidiocesi di San Francisco. Monsig. Federico G. Manns, delParchidiocesi di Baltimora. » » » Monsig. Lorenzo G. Shehan, della medesima archidiocesi. 24 maggio » Monsig. Giovanni P. Cody, delParchidiocesi di San Luigi (Missouri). Silvio Nincisio, delParchidiocesi di Genova. » Monsig. 25 » Monsig. Alfonso Cesconi, delParchidiocesi di Trento. » Diarium Romanae Curiae 289 25 maggio 1939. Monsig. Carlo Celik, dell'archidiocesi di Sarajevo. » » » Monsig. Giuseppe Divic, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Hic, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Jablanovié, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Cankar, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Oedomil Cekada, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Felice Hoblik, dell'archidiocesi di Praga. I giugno » Monsig. Leone F. Dworschak, della diocesi di Fargo. 7 » » Monsig. Camillo Oarpenè, della diocesi di Ceneda. Camerieri Segreti Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 7 » » » marzo » » » 9 » » » » » » II » » » » » » » » 21 13 » » aprile » » » 20 » » » » » » ¡¡y » » 1939. » » » Il sig. Visconte Elion de la Celle, della diocesi di Bourges. U sig. N. U. Carlo Luppis, dell'archidiocesi di Ferrara. Il sig. Visconte Eugenio Tiberghien, della diocesi di Lilla. U sig. Marchese Giuseppe M. Durazzo, dell'archidiocesi di Genova. » Il sig. Vincenzo De Giovanni Duca di Santa Severina, dell'archidiocesi di Napoli. » Il sig. Principe Ladislao Batthyány, della diocesi di Sabaria. » Il sig. Conte Vincenzo Negri da Oleggio, dell'archidiocesi di Milano. » Il sig. Marchese Angelo Marini Clarelli (Roma). » U sig. Guglielmo van Waterschoot van der Gracht, della diocesi di Haarlem. » Il sig. Paolo Lambert, della diocesi di Lilla. » Il sig. Conte Roberto Carrelli Palombi, dell'archidiocesi di Nàpoli. » Il sig. Conte Salvatore Balsamo, dell'archidiocesi di Brindisi. » Il sig. Giuseppe Sterbini (Roma). » Il sig. Principe Carlo Gonzaga, della diocesi di Vicenza. » Il sig. Pio dei Marchesi Rosselli del Turco, dell'archidiocesi di Bologna. » Il sig. Conte Gaetano Paradisi Miconi (Roma). » Il sig. Valentino Bellia, dell'archidiocesi di Torino. » H sig. Conte Angelo Brazzetti, della diocesi di Bagnoregio. » Il sig. Carlo Clifford, della diocesi di Shrewsbury. » Il sig. Bartolomeo Nogara (Roma). » Il sig. Conte Luigi Carlo Antamoro (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 290 20 aprile 1939. Il sig. Conte Saverio De Maistre, delParchidiocesi di Torino. » » » Il sig. Conte Pio Leone Medolago Albani, della diocesi di Bergamo. » » » Il sig. Matteo Gratti Farina, delParchidiocesi di Napoli, 27 » » Il sig. Franz L. B. d'Ernest, della diocesi di Basilea. » » » Il sig. N. U. Luigi Perticucci de' Giudici, della diocesi di Arezzo. 9 maggio » Il sig. Luigi Róssignani (Roma). 10 » » U sig. Marchese Franchino Rusconi, dell'archidiocesi di Bologna. 37 » » Il sig. Conte Guglielmo Dreesman, della diocesi di Haarlem. » » » Il sig. Samuele Cambiaghi, dell'archidiocesi di Milano. » » » Il sig. N. U. Giovanni Battista Castelli, dell'archidiocesi di Napoli. 18 » » Il sig. Giovanni Andrea dei Marchesi Gerini, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Il sig. Conte Guicciardino Ferdinando Guicciardini, della medesima archidiocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di $. S. : 9 24 6 » 13 » » marzo » aprile » » » » 20 » » » / » » 4 maggio » ^ » 10 » » » » » » » » » » » » » 1939. » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Pietro Bruni (Roma). Gioacchino Puggi (Roma). Giovanni Canevá, dell'archidiocesi di Gorizia. Angelo Agostini, della medesima archidiocesi. Cesare Vignocchi, dell'archidiocesi di Modena. Marcello Urilli (Roma). Giuseppe Curatola, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. Luigi Corrado, della diocesi di Crema. Carlo Valdameri, della medesima diocesi. Francesco Falciani, della diocesi di Montefeltro. Antonino Accardo, della diocesi di Trapani. Gaspare Pilati, della medesima diocesi. Giuseppe Volpicelli, della diocesi di Segni. Serafino Pelimi, della diocesi di Livorno. Alfredo Miotti, della diocesi di Como. Stefano Piccinelli, della medesima diocesi, Canio Polestra, dell'archidiocesi di Gonza. Emiro Tognozzi, della diocesi di S. Miniato. Francesco Petrucci, della diocesi di Città della Pieve. Diarium Romanae Curiae 10 maggio 1939. Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » » Monsig. 17 Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » 25 Monsig. » 1 giugno Monsig. 4 Monsig. » » 291 Giuseppe Bertucci, della diocesi di Grosseto. Giacomo Benvenuto, dell'archidiocesi di Genova. Giuseppe Magnasco, della medesima arcMdiocesi. Rodolfo Serra, della medesima archidiocesi. Silvio Anichini, della diocesi di Fiesole. Francesco Vancini, dell'archidiocesi di Bologna. Bernardo Spangaro, della diocesi di Concordia. Gioacchino Muccin, della medesima diocesi. Ettore Valloppi, della medesima diocesi. Sante Pascotto, della medesima diocesi. Luigi Coromer, della medesima diocesi. Orazio Aiello, dell'archidiocesi di Catania. Francesco Perniisi, della medesima archidiocesi. Francesco Messina, della diocesi di Caltanissetta. Taddeo Mihaéevid, dell'archidiocesi di Sarajevo. Arnaldo Guglielmi, della diocesi di Bagnoregio. Carmelo Parisi, della diocesi di Agrigento. Camerieri d'onore Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S.: 7 marzo 1939. II » II 9 » » II » II » » » II » » II » II » » » II » » II » » » II » » II » 30 » » II 13 aprile » II 20 » » II » » » II » » II » II » » » •Il maggio » II 17 II » » II » » » II » » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Tullio Gualdi (Roma). Isnardo Balderi, della diocesi di Terni. Emilio Bonomelli, della diocesi suburb. di Albano. Tommaso Garavini (Roma). Antonio Papaleo, dell'archidiocesi di Otranto. Giuseppe Bianchini, della diocesi di Todi. Alberto Canaletti-Gaudenti (Roma). Emilio Albertario (Roma). Guglielmo Assia Steffen, della diocesi di Verona. Giuseppe Casini (Roma). Mcola De E'stv, dell'archidiocesi di Strigonia. Giuseppe Fornari (Roma). Gaetano Bianchi, della diocesi di Verona. Coriolano Belloni, dell'archidiocesi di Fermo. Andrea Camera, dell'archidiocesi di Napoli. Francesco Lavitrano, delia medesima archidiocesi. Mario Linguiti, della medesima archidiocesi. Giorgio Bezzina, della diocesi di Malta. Fernando Angelucci (Roma). Odoardo Tabanelli (Roma). Marcello M. Tabanelli (Roma). Francesco S. Montgomery, dell'archidiocesi di Los Angeles. II sig. Ernesto Cottini, dell'archidiocesi di Milano. '192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 13 aprile 1939. Monsig. Giovanni Rossi (Roma). 20 » » Monsig. Stefano Lazzari, della diocesi di Cremona. 10 maggio » Monsig. Alessandro Cominelli, dell'archidiocesi di Genova. NECROLOGIO 16 maggio 1939. Monsig. Luigi Callisto Leiva Charry, Vescovo di Barranquilla. 4 giugno » Monsig. Francesco Lisowski, Vescovo di Tarnovia. 5 » » Monsig. Firmino Lamy, Vescovo di Langres. 1 luglio » Monsig. Mcola Charikiopoulos, Vescovo di Scio. 9 » » Monsig. Pietro G jura, Vescovo di Durazzo. An. et Vol. XXXI 19 Augusti 1939 (Ser. II, v. VI) - Num. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE SIENHSIEN (DE KINGHSIEN) VICARIATUS APOSTOLICUS DB SIENH SIEN BIPARTITUR ET NOVA EXINDE PRAEFECTURA APOSTOLICA DE KING H SIEN ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad uberiores in regionibus adhuc Evangelii luce carentibus fructus percipiendos procul dubio quam maxime prodest amplissima plerumque Missionum territoria in partes dividere et novas exinde constituere ecclesiasticas circumscriptiones, aliis christianae veritatis praeconibus concredendas. Quod quidem perpendens venerabilis Frater Franciscus Xaverius Tchao, Episcopus titularis Bisicensis et Vicarius Apostolicus de Sienhsien, annuente dilecto filio Praeposito Generali Societatis Iesu, cui Vicariatus ipse concreditus est, supplices ad Sedem Apostolicam porrexit preces, ut, attentis tum amplissima sui Vicariatus Apostolici amplitudine, tum maxime ingenti animarum numerò, catholicam religionem amplectendi cupientium, meridionalis eiusdem territorii pars distraheretur et nova exinde Missio erigeretur, Societatis Iesu Austriacae Provinciae sodalium, plures iam annos assidue et fructuose inibi adlaborantium, apostolicis curis committenda. ACTA, vol. VI, n. 9. - 19-8-939. 21 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nos vero, praehabito venerabilis Fratris Marii Zanin, Archiepiscopi Titularis Traianopolitani in Rhodope et Delegati Apostolici in Sinis, favorabili voto, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, iisdem precibus, re mature perpensa, annuendum censuimus. Suprema igitur auctoritate Nostra ex Apostolici de Sienhsien Vicariatus territorio civiles subpraefecturas de Kihsien, llengslmi, Tsaokiang, Wujiy Sinlio, ~Ñankung, Fou'cheng, Kucheng, Wukiao, Kinghsien, Tungkwang, Ningtsing separamus atque territorium, hasce civiles subpraefecturas complectens, in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam a principe eiusdem nominis siibpraefecturae urbe, de Kinglisien nuncupari volumus ac decernimus. Novam hanc Praefecturam Apostolicam de Kinghsien, iisdem terminatam finibus, quibus praefatae subpraefecturae civiles, sollertibus concredimus curis Societatis Iesu sodalium Missionariorum, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum. Praefecturae illi insuper eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri Praefecti Apostolici adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc, ausu temerario, attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta et vicesima mensis Aprilis, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R,. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. 12 - AL Trussardi. Acta Pii Pp. XII 295 II DE SEUL (SUNSENENSIS) VICARIATUS APOSTOLICI DE SEUL IN COREA TERRITORIUM BIPARTITUR ET NOVA EXINDE PRAEFECTURA APOSTOLICA SUNSENENSIS ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad fidei propagationem aptius consulendum maxime quidem iuvat perampla quandoque ecclesiasticae cuiusvis circumscriptionis territoria in partes dividere atque novas exinde Missiones constituere, aliis Evangelii praeconibus committendas. Quae quidem Nos prae oculis habentes, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, Iubenti animo enixis venerabilis Fratris Adriani Ioseph Larribeau, Episcopi titularis Dusensis et Vicarii Apostolici de Seul, precibus annuendum censuimus, quibus ab Apostolica Sede petiit, ut ex amplissimo sui Vicariatus territorio civilis provincia dè Kogendo, coreanico sermone de Kang-uen-to, distraheretur et, in novam ecclesiasticam circumscriptionem erecta, alteri Missionariorum Societati concederetur. Praehabito itaque venerarbilis Fratris Pauli Marella, Archiepiscopi titularis Docleensis et in Iaponia Delegati Apostolici, favorabili voto, consentientibus quoque dilectis filiis tum Moderatore Generali Societatis Parisiensis Missionum ad Exteras Gentes, cuius sodalium Missionariorum curis Apostolicus quem supra memoravimus Vicariatus de Seul concreditus est, tum Moderatore Generali Societatis S. Columbani pro Missionibus apud Sinenses, cui novae illius Missionis cura committi proponebatur, Nos, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema auctoritate Nostra a Vicariatus Apostolici de Seul territorio praefatam provinciam civilem de Kogendo seiungimus ac separamus, atque in Praefecturam Apostolicam, ex Shunsen urbe Provinciae principe Sunsenensem nuncupandam, erigimus et constituimus; eamque praefatae Societati S. Columbani pro Missionibus apud Sinenses, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, concredimus. Praefecturae illi insuper eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae 296' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per orbem. Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri Praefecti Apostolici adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptiS; etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc, ausu temerario, attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigèsimo nono, die quinta et vicesima mensis Aprilis, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P. Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius 8. R. E. 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco $B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. IS - Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE VENERABILIS DEI FAMULUS, E CONGREGATIONE MISSIONIS SANCTI VINCENTII A PAULO, IUSTINUS DE IACOBIS, EPISCOPUS NILOPOLITANUS, PRIMUS ABYSSINENSIUM VICARIUS APOSTOLICUS, BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Divinae benignitatis consilio ab Apostolico aevo ád Nostra usque tempora factum est ut iugiter viri suscitentur praeclari qui verbo et opere continentibus ad Ecclesiam a Christo Redemptore Nostro conditam, idest ad unica salutis pascua alios homines a d d u c a n t ; Evangelium o m n i creaturae, iuxta inexstinctum m a n d a t u m , nunciahtes, regnum etiam Christi pacificum per Orbem dilatent; beneficiis ipsis rerum gestarum, virtutibus doctrinaque, Acta Pii Pp. XIJ m quibus enitent, veluti fecunda pluvia Fidei semina in orbe ita irrogent, ut uberiores deinde segetes bonitatis sanetitatisqùë colligantur, B virorum huiusmodi numero, quos provide Deus misit mirabilia Nobis exempla relinquentes, sine ulla dubitatione etiam habendus est Venerabilis Dei Servus Iustinus de Iacobis, qui Abyssiniae antea Praefectus, postea Vicarius Apostolicus, dimidio saeculo decimo nono, teste celeberrimo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Massaia, fuit « Abyssinensis Missionis fundator, indefessus Orientalis Africae apostolus, missionariorum magister, illius fortitudinis atque abnegationis, quae ad Missiones provehendas sunt necessariae, typicum exemplar, Aethiopicae Ecclesiae angelus». E Christianis honestisque parentibus, integritate vitae spectatis, die nona mensis Octobris, anno millesimo octingentesimo in Terra Sancti Felicis, vulgo « San Feie », intra fines dioecesis Muranae in Lucania, natus est Iustinus de Iacobis, qui ab ipsa pueritia quodammodo ostendit quid postea acturus esset. Religiosissimae enim genetricis curis plane respondens, adhuc puerulus iam in Fidei veritates meditandas incumbebat, Sanctissimam Eucharistiam, Dominicam Passionem, Beatam Virginem Mariam devotione magna prosequebatur, pauperes pro viribus sublevare satagebat; inter Pii Operis Propagationis Fidei cooperatores adscitus, infidelium atque errantium ab unitate Fidei conversionem impense a Deo implorabat ; cumque ad codeste Agni convivium novem annos natus primum accederet, angelus potius quam puer apparuit. Postea cum genitor eius a parvo Lucaniae oppido Neapolim, alienissimo tempore, familiam transtulisset, eadem in amplissima urbe Iustinus studiis bonarum artium sedulus vacavit; aere enim et subitum ingenium simul atque optimam indolem sortitus erat. Cum adulescens ad religiosam vitam se vocari senserit, in Congregationem Missionis Sancti Vincentii a Paulo octavum agens supra decimum aetatis suae annum ingressus est, in eademque, votis nuncupatis studiorumque sacrorum curriculo exacto, die decima secunda mensis Iunii, anno millesimo octingentesimo vicesimo quarto, Brundusii sacro Presbyteratus Ordine auctus est ; ac paulo post apostolici ministerii laboribus sese devovit, et, cum ad sacras conciones praecipue se actum ostenderet, ac tam studiose fructuoseque ad Christifideles verbum Dei faceret, iam tunc temporis angelus caritatis, mansuetudinis agnus, humilitatis exemplar visu,s est. Gravia etiam officia in Congregatione Missionis primis sui sacerdotii annis nitide gessit; sed ardens eius studium boni animarum patriae finibus contineri non poterat. Quapropter a Sacra Fidei Propagandae Congregatione instituendae Aethiopiae Missionis Praefectus Apostolicus auspicato factus, libentissimo animo ut Abyssiniae populo ea- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tholicae religionis lumen expetenti veram Evangelii doctrinam nuntiaret, paucis sibi additis sociis anno millesimo octingentesimo tricesimo nono Africani versus profectus est. Suam tandem nactus est Missionem, asperrimam quidem et difficultatibus plenam. Sed, caritate in Deum et próximos maxima ductus, omnia ipse vicit, schismaticorum pervicaciam, rerum necessariarum penuriam, coeli inclementiam. Neque pluvia neque aestus intolerabiles detinere poterant Christi praeconem, qui longa atque aspera itinera aggressus per arduas regiones Tigrinas, Scioanas finitimasque sacra munia indefesse obivit, et quo religionis caritatisque zelus eum vocaret, nulla interposita mora ipse properabat. Ut autem facilius Abyssiniae populum ad Christum alliceret, indigenarum vivendi rationi se adamussim accommodavit, patienter suaviterque discipulos quoque indigenas in rebus sacris efformavit, solidum diem ipsemet in ministerii animarum operibus insumebat, magnam denique noctis partem excubias in oratione agens Deo suo vigilabat. Post duos fere annos in Abyssinia transactos, arrepta occasione cuiusdam ad Cairum in Aegypto legationis, cui instante Rege Aethiopiae uti comes additus fuerat, Dei Famulus primores nonnullos Abyssinos Romam usque perduxit nec non ad Loca Sancta Palaestinae, ut iidem ad patriam postea reduces seenni portarent firmum martyrum mnemosynon et famam gloriosam Romanae Ecclesiae, itemque pietatem locorum quos Dominus Noster Redemptor ipse calcavit et pretioso suo sanguine aspersit. Ad regiones Missionis dein reversus. Dei Famulus nec a solito apostolatu abstinuit neque ab operibus temperavit consuetis; et cum teterrima illo tempore esset rerum omnium Abyssiniae condicio, quos Dei Servus susceperit invicto animo labores quantamque operam adhibuerit ad bonum excitandum- incredibile dictu est. Percrescens propterea in dies optima Iustini fama effecit ut ipse primus Apostolicus Abyssiniae Vicarius a Sancta Sede eligeretur et Episcopus titulo Nilopolitanus. Imparem tamen se tanto honori atque oneri arbitratus, ob humilitatem suam ab illis declinare non dubitabat; sed a Gulielmo Massaia, tum Vicario Apostolico apud Gallas, ob graves temporum circumstantias quasi iussus ut oblatum munus reciperet, licet invitus et moerens, Massauae, die octava mensis Ianuarii anno millesimo octingentesimo quadragesimo nono consecrationem Episcopalem accepit; paratissimus ad suum etiam sanguinem pro Fidei veritate fundendum. Et revéra exilium, carcerem, catenas, famem, sitim, proditiones, tribulationes omne genus Venerabilis Dei Famulus perpessus est ; et nihilominus duodecim ferme millia schismaticorum ad Fidem Catholicam adduxit, plures missionarias stationes fundavit, selectum indigenarum clericorum manipulum educavit. Viginti et amplius Acta Pii Pp. XII 209 annos in Abyssinia Iustinus transègit numquam a caritate disiunctas, omnes autem occasiones nactus tot tantosque labores exantlandi pro gloria Dei provehenda atque animorum salute obtinenda. Persecutiones denique per ásperas atque impervias vias aufugiens, morbo fractus viribusque destitutus, cum mortem instare animadverterit, sacramentali confessione munitus et Extrema Unctione roboratus, filios carissimos, quos in Christo genuerat, ut mutuum amorem servarent, debitam Romano Pontifici reverentiam atque oboedientiam praestarent exhortatus est, caritatisque victima e vita numi iacens placidissime ad Dominum migravit die tricésima prima mensis Iulii anno millesimo octingentesimo sexagesimo. Tanti patris excessum tam christiani quam mahumetani ipsi plorarunt; eiusdemque corpus, funere conferissimo ad ecclesiam de Ebo honorifice humatum, pie dein invisere catholici et schismatici, qui ex ipsis Iustini obitus diebus ad nostra usque tempora Venerabilis Servi Dei memoriam magna pietate studioque servarunt. Nil mirum itaque si fama sanctitatis, qua Dei Famulus adhuc vivus ob spectatissimas suas virtutes exornatus erat, nec non ob prodigia quibus tum ante tum post eius obitum Deus Servi sui sanctitatem eandem confirmare tradebatur, ex eodem mortis tempore ad nostros usque dies adeo increverit ut, processibus Ordinariis Neapoli, Lyciae atque in Apostolico Abyssiniae Vicariatu de more confectis, de Beatorum coelitum honoribus ipsi Servo Dei decernendis penes Sacrorum Rituum Congregationem Causa agitari coepta sit, ac per Decretum die tertia decima mensis Iulii anno millesimo nongentesimo quinto editum recolendae memoriae Pius Pp. X Decessor Noster Introductionis Causae Commissionem manu propria signaverit. Eadem vero Causa introducta cum fuerit, minoribus interea superatis iudiciis, adeo deinceps progressa est, ut mox etiam super Venerabilis Servi Dei Iustini de Iacobis virtutibus disceptari coeptum sit; quas tanquam heroica qualitate praeditas atque exornatas bo. mem. praedecessor Noster Pius Pp. XI anno millesimo nongentesimo quinto supra tricesimum die vicesima octava mensis Iulii adprobavit et declaravit. Agitata dein quaestione de miraculis quae a Deo patrata ferebantur per eiusdem Venerabilis intercessionem, post duas Congregationes, antepraeparatoriam nempe et praeparatoriam, coram Cardinali Causae Relatore habitas, nec non aliam Generalem Congregationem, quae coram Nobis die secunda mensis Maii anni huius habita est, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatio, Nosmetipsi, die quartadecima praefati mensis, nempe quinta post Pascha Dominica, miracula proposita constare ediximus, ulteriusque proinde in casu procedi posse. Cum igitur esset de heroicis virtutibus deque miraculis prolatum iudicium, illud 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale discutiendum supererai, num Venerabilis Dei Famulus inter Beatos coelites recensendus tuto foret. Hoc dubium propositum est a Dilecto Filio Nostro Sanctae Romanae Ecclesiae Alexandro Cardinali Verde, hodierno Causae Ponente seu Relatore, in generalibus Comitiis coram Nobis habitis in Aedibus Vaticanis die vicesima tertia mensis Maii memorati, omnesque, qui aderant, tam Cardinales quam Sacrorum Rituum Consultores unanimi consensu affirmative responderunt. Nos vero in re tanti momenti Nostram aperire mentem distnlimus donec enixis precibus a Patre luminum subsidium posceremus. Quod cum impense fecissemus tandem die quarta huius mensis Sanctissimae Trinitati sacra nuperrime praeterita. Eucharistico Sacro rite litato, adstantibus Dilectis Filiis Nostris Carolo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Salotti, qui Sacrorum Rituum Congregationi praepositus est, et Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Verde, Causae Relatore, nec non dilectis filiis Alphonso Carinci, Congregationis Rituum a Secretis, et Salvatore Natucci, generali Sanctae Fidei Promotore, tuto procedi posse ad Venerabilis Dei Famuli Iustini de Iacobis beatificationem declaravimus. Quae cum ita sint, Congregationis Missionis Sancti Vincentii a Paulo vota implentes, nec non Catholicorum Abyssiniae, Apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum tenore facultatem facimus ut idem Venerabilis Dei Servus Iustinus de Iacobis, Episcopus Nilopolitanus ac primus Abyssinensium Vicarius Apostolicus BEATI nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus ac lipsana seu reliquiae, non tamen sollemnibus in supplicationibus deferenda, publicae Christifidelium venerationi proponantur; itemque permittimus ut eiusdem Servi Dei imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra largimur ut de eo quotannis de Communi Confessoris Pontificis cum lectionibus et orationibus propriis, per Nos adprobatis, Officium recitetur ab omnibus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et Missa celebretur ab omnibus presbyteris tam e saeculari quam e religioso clero ad ecclesias sive sacella, in quibus festum agatur, convenientibus ; sed tamen in dioecesi dumtaxat Murana, in qua Dei Famulus natus est, atque in Vicariatuum finibus ac Praefecturarum apostolicarum Africae Orientalis in qua sanctissime laboravit et ipse ad Dominum migravit; nec non in templis ac sacellis, ubique terrarum sitis, quibus Congregatio Missionis Sancti Vincentii a Paulo utitur. Demum facultatem impertimur ut sollemnia beatificationis Venerabilis Servi Dei Iustini de Iacobis supradictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum, servatis servandis, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutio- Acta Pii Pp. XII 301 nibus et Ordinationum Apostolicis ac decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, in disceptationibus etiam iudicialibus eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce ostensis Litteris haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v m. Iunii, anno MCMXXXIX Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. EPISTULA AD EMUM P. D. ALOYSIUM TIT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. PRESB. CARDINALEM LAVITRANO,- ARCHIEPISCOPUM PANORMITANUM, EUNDEMQUE ADMINISTRATOREM APOSTOLICUM EPARCHIAE PLANENSIS GRAECORUM, QUINQUE EPISCOPATUS LUSTRA FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Singulari animi delectatione excepimus, te proximo iunio mense, cuncto clero populoque gestiente, quinque episcopatus lustra fauste esse celebraturam. Etenim ad sollemnia iubilaria ineunda, ut libenter audivimus, Congressus e tota archidioecesi Eucharisticus istic habebitur, qui peropportune coetibus paroecialibus per integrum iam annum apparatur. Praeterea ad fidem pietatemque populi erga Augustum Sacramentum adaugendam, Congressio Regionalis Catechistica peragetur, qua omnia consilia atque opera in singulis Siciliae dioecesibus inita in unum conferentur ac perficientur. Quid enim iucundius, Dilecte Fili Noster, quid gregi tuo salutarius, quam sacerdotii plenitudinem, quinque et viginti abhinc annos acceptam, commemorare, caelestem doctrinam de fontibus Salvatoris hauriendo, sempiternaeque vitae lymphas ex divina Eucharistia percipiendo? Tibi igitur de proxima faustitate Nos in primis gratulamur, qui optime novimus quanto ipse animarum studio, primo in dioecesibus Cavensi et Sarnensi, deinde in archidioecesi Beneventana ac denique in praenobili sede ista Panormitana pastorale munus indesinenter obieris. Tuam profecto sollicitudinem ac sollertiam plane loquuntur dioecesanae Synodi habitae, novae conditae ecclesiae et paroeciae, seminaria clericorum refecta vel ampliata aut ex integro instaurata, tot 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale opportune orta vel provecta educationis caritatisve collegia seu instituta, inter tot temporum angustias et calainitates, iura ecclesiastica vindicata, officia dioecesana ad normas Codicis iuris canonici congruentius accommodata, pietas et honesta cleri sustentatio simulque vita ordinum religiosorum doctrinaeque christianae in scholis traditio promota, et splendor in sacris ritibus perauctus, et Actio Catholica inter laicos acriter excitata. Id praeterea tuae ducitur laudi, quod ad regnum Christi inter infideles inque dissidentes populos amplificandum singulares curas cogitationesque contulisti, praesertim quum Consociationem pro Oriente Christiano in Italia condideris et constitutioni Eparchiae Planensis Graecorum industriose faveris. Haec inter cetera postoralis officii promerita memorantes, proximam sacri eventus celebrationem, nec non utramque Congressionem Cathechisticam et Eucharisticam, libenti animo participamus, atque omnia tua tuorumque studia ad animarum salutem profectumque Nostris apud Deum votis ominibusque prosequimur. Quo autem iubilaria sollemnia salutariora Christi fidelibus evadant, tibi ultro facultatem damus, ut statuta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, Nomine Nostro Nostraque auctoritate adstanti populo benedicas, plenam eidem commissorum veniam promonens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium interea gratiarum nuntia et conciliatrix, peculiaresque Nostrae dilectionis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, clero populoque universo, in praesens vel quondam tibi tradito, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die ix mensis Aprilis, Dominica Resurrectionis D. N. I. C , anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII Suprema Sacra Congregatio S. Officii 303 ACTA SS, CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM AUFERTUR PROHIBITIO DIARII « i/ACTION FRANÇAISE», EX DIE PROMULGATIONIS HUIUS DECRETI. Feria IV, die 5 Iulii 1939 Decreto huius Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii diei 29 Decembris 1926, diarium L'Action Française, prout tunc edebatur, damnatam et in Indicem librorum prohibitorum insertum fuit, attentis quae, illis praesertim diebus, in eodem diario contra Sedem Apostolicam ipsumque Summum Pontificem scribebantur. Verum, litteris ad Summum Pontificem s. m. Pium XI die 20 Novembris 1938 datis, Consilium praedicto diario praepositum se subiecit et petitionem ad auferendam diarii prohibitionem exhibuit, quae examini huius S. Congregationis submissa fuit. Recens vero, praefatum Consilium, petitionem iterans, apertam et laudabilem significationem obsequii erga S. Sedem dedit, errores reprobava et cautiones circa debitam Magisterio Ecclesiae reverentiam praebuit per litteras die 19 Iunii 1939 ad Pium Pp. XII feliciter regnantem datas, quarum textus in Adnexu I refertur. Quapropter in generali consessu Supremae S. Congregationis S. Officii, habito feria IV, die 5 Iulii 1939, Emi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, auditis Emis ac Revmis Dñis Galliae Cardinalibus, statuerunt : Ex die promulgationis huius Decreti, prohibitio praedictum diarium L'Action Française legendi ac retinendi aufertur, manentibus prohibitis foliis usque adhuc in Indicem librorum prohibitorum relatis ; quin tamen Suprema haec S. Congregatio de rebus ad placita mere politica spectantibus deque finibus in eodem agone ab ipso diario propositis, dummodo legi morali non adversentur, iudicium quodcumque ferre intendat; et ad mentem. Mens autem est : firmis manentibus quae saepe a S. Sede proposita sunt, tum circa distinctionem religiosarum rerum a negotiis mere poli- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m ticis, tum circa rei politicae subiectionem legi morali, tum circa principia et officia ad Actionem Catholicam promovendam tuendamque tradita, Revmis Galliae Ordinariis enixe commendatur vigilantia ad urgendam observationem eorum, quae iam a Conferentia Cardinalium et Archiepiscoporum, anni 1936. hac super re statuta sunt et in Adnexu II referuntur. Et sequenti feria V, die 6 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, in solita audientia Excmo ac Revmo Dno Adsessori S. Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 10 Iulii 1939. Romulus Pantanetti, Supr. S. Congr. S. Officii Notarius. ADNEXUM I TEXTUS DECLARATIONIS EXHIBITAE A CONSILIO DIARIO (( L'ACTION FRANÇAISE » PRAEPOSITO. Très Saint Père, Nous soussignés, membres du Comité-directeur du journal U Action Française unis dans les sentiments de la plus profonde vénération pour Votre Sainteté. Mettons à Ses Pieds, au début de Son Pontificat, marqué déjà des signes universellement reconnus de la Justice et de la Paix, la sincère et loyale déclaration de nos intentions et des assurances par lesquelles nous voulons renouveler l'expression des sentiments que nous avons déjà soumis au très regretté et vénéré Pontife Pie XI, de sainte mémoire, dans notre lettre du 20 Novembre 1938, pour obtenir le retrait de la mise à l'Index, prononcée par la Suprême Sacrée Congrégation du Saint-Office contre le journal L'A et ion Fra nçaise* 1) Pour ce qui concerne le passé, nous exprimons la plus sincère tristesse de ce qui, dans les polémiques et controverses antérieures et postérieures au Décret de condamnation du Saint-Office, le 29 Décembre 1926, a paru et a été de notre part irrespectueux, injurieux et même injuste envers la Personne du Pape, envers le Saint-Siège et la Hiérarchie Ecclésiastique, et contraire au respect que tous doivent avoir pour toute Autorité dans T Eglise. 2) Pour tout ce qui regarde en particulier la Doctrine, tous ceux d'entre nous qui sont Catholiques, en reprouvant tout ce qu'ils ont pu écrire d'erroné, rejettent complètement tout principe et toute théorie Suprema Sacra Congregatio S. Officii 305 qui soient contraires aux enseignements de l'Eglise Catholique, enseignements pour lesquels nous professons unanimement le plus profond respect. 3) Nous déclarons et assurons en outre que nous voulons être très attentifs à rédiger le journal, de telle manière que, ni les collaborateurs, ni les lecteurs n'y trouvent rien qui, directement ou indirectement, trouble leur conscience et qui s'oppose à l'adhésion due aux enseignements et aux directives d'ordre religieux et moral de l'Eglise. Nous affirmons formellement notre volonté unanime de développer notre activité de journalistes, même dans le domaine social et politique, de façon à ne jamais manquer, pour ce qui est des Catholiques, à la soumission et, pour nous tous, au respect dxi aux directives de l'Autorité Ecclésiastique dans les problèmes qui, en ce domaine social et politique, intéressent l'Eglise par leurs rapports avec sa fin surnaturelle. Depuis longtemps, Très Saint Père, les violences, attaques et toute autre attitude du journal qui ont motivé la condamnation de 1926, ont cessé et sont désavouées. C'est pourquoi nous osons demander au Père qui tient les Clefs de la Miséricorde et de la Justice, de daigner considérer, en terminant l'examen déjà commencé par Sa Sainteté Pie XI, si, selon Son jugement souverain, les justes motifs de prohibition ayant, ce nous semble, cessé d'exister, celle-ci ne pourrait légitimement tomber à son tour. Et nous mettons aux Pieds de Votre Sainteté, avec l'hommage de notre profonde vénération, celui de notre dévouement inaltérable, en sollicitant de tout cœur les Bénédictions du Père commun sur chacune de nos personnes et, par delà, sur toute notre France, fille aînée de l'Eglise, à laquelle nous avons dévoué notre vie. Paris, le 19 Juin 1939. Léon Daudet, Go-directeur de «L'Action Française». Ch. Maurras, Co-directeur de «L'Action Française». Maurice Pujo, Rédacteur en chef de « L'Action Française ». Paul Bobain. Jacques Delebecque. F. de Lassus. Robert de Boisfleury, Administrateur délégué de «L'Action Française ». Général de Partouneaux, Président du Conseil d'Administration. M. de Roux, avocat, leur défenseur et conseilleur. 306 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ADNEXUM II STATUTA AB EMIS AC REVMIS GALLIAE CARDINALIBUS AC ARCHIEPISCOPIS IN CONFERENTIA ANNI 1936. a) Le Clergé • 1) Le Clergé ne doit pas négliger de faire son devoir civique, mais il évitera soigneusement de s'inféoder aux partis politiques. 2) U est tenu d'exposer en dehors de toute considération de parti, la doctrine catholique qui concerne les droits de l'Eglise, de la famille, de l'école et généralement le bien commun. b) Les Catholiques 1) Les Catholiques auront le souci constant de maintenir l'Eglise et l'Action Catholique en dehors et au dessus des partis. 2) Ils sont tenus de s'intéresser à l'Action civique et, pour cela, seront instruits des principes catholiques d'action civique... 3) Les dirigeants et militants d'Action Catholique ne seront pas en même temps directeurs, représentants ou propagandistes d'un parti politique. 4) Il pratiqueront loyalement les vertus du citoyen et notamment le respect du pouvoir établi. SACBA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PADERBORNENSIS - COLONIENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Ad paroeciam B. Mariae Assumptae in Coelum in urbe GelsenMrchen-Rotthausen, archidioecesis Paderbornensis, territorium pertinet quod viis quae sequuntur circumscribitur : Girondellen, Geitling, Kolibri, Kreftenscheer, Plasshofsbank, Rotthausener-Sonnen schein, Schwarzbach und V oss-S trasse necnon partim via : Achtern^) er g strasse. Cum autem fideles praefati territorii, ob magnam distantiam, haud facile propriam ecclesiam paroecialem adire possint, ab Apostolica Sede Sacra Congregatio Consistorialis 307 expostulatum est ut memoratum territorium ab archidioecesi Paderbornensi seiungeretur et viciniori paroeciae Essen-Kray in archidioecesi Coloniensi aggregaretur. Porro Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. Pp. XII, rei opportunitate perpensa, attento consensu Ordinariorum utriusque archidioecesis atque praehabito favorabili voto Exc. P. D. Caesaris Orsenigo, Archiepiscopi titularis Ptolemaidensis in Libya et Nuntii Apostolici in Germania, oblatas preces excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Decreti Consistorialis, statuit ut praefatum territorium a paroecia Gelsenkirchen-Rotthausen atque ab Archidioecesi Paderbornensi seiungatur et paroeciae Essen-Kray in archidioecesi Coloniensi perpetuo attribuatur. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est eumdem Exc. P. D. Caesarem Orsenigo, ipsi tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quamprimum ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Eomae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 1 Aprilis 1939. Fr. B . C . Card. Rossi, a Secretis. L. © S. V. Santoro, Adsessor. n PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 15 Iulii 1939. — Cathedrali Ecclesiae Campecorensi praefecit R. D. Albertum Mendoza, Canonicum capituli metropolitani Angelorum. die 19 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Rosnaviensi Exc. P. D. Michaelem Bubnic, hactenus Episcopum tit. Scilitanum. — Cathedrali Ecclesiae Sabariensi Exc. P. D. Iosephum Grösz, hactenus Episcopum tit. Orthosiensem in Phoenicia. — Cathedrali Ecclesiae Veszprimiensi R. D. lulium Czapik, Protonotarium Apostolicum a. i. p. et Canonicum Capituli Cathedralis Satmariensis et Magnovaradinensis Latinorum. 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. Officiale — Cathedrali Ecclesiae Cassoviensi R. P. Stephanum Madaráz, Antistitem Urbanum et Canonicum Capituli Cathedralis Satmariensis et Magnovaradinensis Latinorum. die 27 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Abellinensi R. P. Guidonem Bentivoglio, Visitatorem Minorem et Secretarium Congregationis Cisterciensis S. Bernardi in Italia. die 29 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae S. Pauli in Brasilia Exc. P. D. Iosephum Gasparem de Aft'onseca y Silva, hactenus Episcopum titularem Barcaeum. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI NOMINATIO Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali, decreto die 10 Iunii a. 1939 dato. ad suum beneplacitum renunciavit R. P. Salvatorem Pane, e Congregatione Missionis, Praefectum Apostolicum de Tigrai. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DE KIRIN ET DE TSITSIHAR DECRETUM E VICARIATU APOSTOLICO DE KIRIN PARS SEPTEMTRIONALIS SEIUNGITUR ATQUE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE TSITSIHAR ADNECTITUR. Cum Exc. P. D. Augustus Gaspais, Vicarius Apostolicus de Kirin, petiisset extremam partem septentrionalem sui Vicariatus, ut aptius in ea operi missionali provideretur, Praefecturae Apostolicae de Tsitsihar adnecti, Emi Patres huic S. Congregationi praepositi, in sollemni consessu celebrato die 30 mensis Ianuarii v. a., consideratis consentientibus votis Rmi P. Pauli Hugentobler, Praefecti Apostolici de Tsitsihar, ac Superiorum Societatis Missionalis a Bethlehem, cui eadem Praefectura Sacra Congregatio de Propaganda Fide 309 est commissa, necnon Superiorum Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes, cui est Vicariatus Apostolicus de Kirin concreditus, petitioni annuendum esse censuerunt. Decreverunt itaque ex Vicariatu Apostolico de Kirin seiungi ac Praefecturae Apostolicae de Tsitsihar adnecti Praefecturas civiles de Tung-peh et de Lung-chen, addito insuper eo territorio quod recenter ex Praefectura civili de Lung-chen distractum civili Praefecturae de Tehtu adscriptum est. Quam Emorum Patrum sententiam Ss. Dominus Noster Pius Div. Prov. Papa XII, in Audientia concessa infrascripto huius S. Congregationis Secretario, ratam confirmatamque habuit hac die 15 Martii, atque praesens Decretum confici iussit ac expediri. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 15 mensis Martii, A. D. 1939. P. Card. FTJMASONI BIONDI, Praefectus. L. © S. f Celsus Costantini, Archiep. Theodos., Secretariis. II DE MIARINARIYO ET DE MOR ONDAVA DECRETUM A MISSIONE SUI IURIS DE MIARINARIVO DISTRICTUS DE ANKAVANDRA SEIUNGATUR ATQUE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE MORONDA VA SUBIICITUR. Quum pro faciliori animarum regimine valde expediat ut ecclesiasticae iurisdictionis limites iidem sint ac coincidant cum limitibus iurisdictionis civilis, huic Sacro Consilio christiano nomini propagando praeposito opportunum visum est ad novam limitum designationem procedere inter Praefecturam Apostolicam de Morondava et Missionem sui iuris de Miarinarivo in Vicariatu Apostolico de Tananarive. Quapropter Eminentissimi Patres huius S. de Propaganda Fide Congregationis in Plenariis Comitiis, die 30 Ianuarii vertentis anni habitis, precibus a Revmo P. Iosepho Futy, Praefecto Apostolico de Morondava, circa rem porrectis obsecundantes, et attento favorabili voto Exc. P. D. Stephani Fourcadier, Vicarii Apostolici de Tananarive et Ordinarii Missionis sui iuris de Miarinarivo, decreverunt ut locus administrativus de Ankavandra distraheretur a Missione sui iuris de Miarinarivo et Praefecturae Apostolicae de Morondava uniretur. ACTA, vol. VI, n. 9. — 19-8-939. 22 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quam Emorum Patrum sententiam Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papae XII, in Audientia diei 15 mensis Martii 1939 ab infrascripto Sacrae eiusdem Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua in omnibus adprobare ratamque habere dignata est, praesensque ea super re Decretum fieri iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 15 mensis Martii, anno Domini 1939. P. Card. FUMASONI BIONDI^ Praefectus. f Celsus Costantini, Archiep. Theodos., Secretarius. III PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die IS mensis Iunii 19S9. — Titulari episcopali Ecclesiae Mostenensi praefecit R. P. Isidorum Leonem Scharmach, e Congregatione Missionariorum SS. Cordis Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum Rabaulensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Arycandensi R. P. Ioannem Larregain, e Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de Yunnanfu. — Titulari episcopali Ecclesiae Olbiatanae R. D. Iacobum Colbert, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum de Port Elizabeth. — Cathedrali Ecclesiae Ajmerensi R. P. Leandrum Guidonem Le Floch, O. M. Cap. IV NOMINATIONES Decreto, sub die 13 mensis Iunii a. 1939 dato, Sacra Congregatio de Propaganda Fide constituit Vicarium Apostolicum Orae Benini Exc, P. D. Leonem Taylor, Episcopum Titularem Vartanensem, hactenus Vicarium Apostolicum Nigeriae Occidentalis. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 311 Item, decretis ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die SO mensis Iunii 19S9. — R. D. Iosephum Yuen, e clero saeculari sinensi, Praefectum Apostolicum de Chumatien. — R. P. Ioannem Riegler, e Congregatione Missionariorum Filiorum Ssmi Cordis Iesu, Praefectum Apostolicum de Lydenburg. — R. P. Ubaldum Lehmann, e Societate Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon Adorationis perpetuae Ssmi Sacramenti altaris, Praefectum Apostolicum Insularum de Cook. V DESIGNATIO PRO APPELLATIONE Iuxta can. 1594 § 2 Codicis Iuris Canonici, pro appellatione Vicarius Apostolicus de Dakar designavit Tribunal Vicariatus Apostolici de Rabat. Quam designationem Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII in Audientia diei 27 mensis Iunii a. 1939 approbavit. SACEA CONGREGATIO RITUUM i COMEN, SEU MEDIOLANEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI ALOISII GUANELLA, SACERDOTIS ET FUNDATORIS CONGREGATIONIS SERVORUM A CARITATE ET FILIARUM S. MARIAE DE PROVIDENTIA. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Psalmistae verba, quae de Christo loquuntur : Beatus qui intelligit super egenum et pauperem, sanctus Ecclesiae Doctor Robertus Card. Bellarmino commentans : ((Beatus quoque est, scribit, qui intelligit super 3.12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale egenuin et pauperem Christum in membris suis, de quibus Matthaeus : Quod uni ex minimis meis fecistis, mihi fecistis. Sed non dicit psalmus : Beatus qui dat eleemosynam pauperi, sed qui intelligit super egenum et pauperem, idest, qui prudenter considerat pauperum necessitates et dat cui, quando, quantum oportet ex pura caritate et liberalitate, non ex inani gloria vel spe retributionis». (Expl. in ps. XL, v. 1). Graphice hisce verbis Servi Dei Aloisii Guanella vita describitur eiusque apostolatus, uti vel breviter modo attingemus. Re sane vera, die 9 Decembris mensis anno D. 1842 humili loco v. d. Franciscio, prope oppidum « Campodolcino » intra Comen. Diócesis fines, ex Laurentio et Maria Bianchi, honestis ruricolis, puer est natus, cui sequenti die, una cum sacris baptismi aquis, Aloisii nomen fuit impositum. Piissimos sortitus est genitores, matrem praesertim, qui duodecim filiólos timere et amare Deum verbo et exemplo docebant. Ipse pater cotidie domi B. Virginis rosarium recitare aliasque preces cum filiis effundere in deliciis habebat. Unde nil mirum si ex hoc viridario, duo, prae ceteris, lectissimi flores gignerentur, Aloisius et Catharina, cuius quoque causa in sacra hac Congregatione agitur; alter quoque frater, nomine Laurentius, et ipse sacerdos factus. Primis litterarum elementis domi prius, dein vero in Comensi Collegio « Gallio », quod Clerici Regulares a Somascha etiamnum moderantur, fuit imbutus. Quum autem piissimus adolescens ad clericalem statum divino impulsu vehementer álliceretur, dioecesanum Seminarium est ingressus, in quo philosophicis ac theologicis disciplinis sedulo incubuit, omnibus propter suavissimos mores earum se exhibens. Die S. Philippo Nerio sacra, a. D. 1866 sacerdotio auctus, in «Prosto», exinde vero apud « Savogno », paroecialibus curis totum se dedidit, ingentes animarum manipulos referens, efficax ei auxilium Catharina sorore praebente. Non sine autem Divinae providentiae consilio factum est, ut per triennium ciini S: Ioanne Bosco consuesceret : sub eius enim sapientissima disciplina ad ea exsequenda, quae Deus ei destinaverat, se mire comparavit. Comum ab Episcopo a. 1878 revocatus, pluribus hic atque illic functus sancte muneribus, quatuor post annos parochus loci «Pianello Lario» factus, egregia facinora est prosequutus decessoris sui, qui hospitium pro orphanis puellis senibusque constituerat, nobile ampliorum operum rudimentum. Christi caritate eum urgente, hospitium amplificare avens, Comuni se transtulit, primamque Domum Divinae Providentiae a. 1886 1 Sucra Congregatio Rituum 313 constituit, in qua, ad instar Cottolengniani Taurinensis Instituti, derelicti quique, sexus utriusque excipi maternaque diligentia et amore foveri possent « ex pura caritate et liberalitate, non ex inani gloria vel spe retributionis». Ad tantum hoc opus firmiter statuendum pias puellas coegit quibus a. 1907 Constitutiones nomenque Filiarum S. Mariae de Providentia dedit, quae sequenti anno ab Apostolica Sede approbata fuere. Instituit quoque Sacerdotum Congregationem, cui Servorum a Caritate nomen indidit, ab Apostolica Sede postea pariter approbatam. Utrumque Institutum atque hospitia, divina favente gratia christianique populi studio, in dies crebrescunt uberrimosque in pauperum solatium fructus referunt. Comi, morbo laboribusque confectus, die 24 Octobris anno 1915, in pace Christi requievit. Ordinaria auctoritate tum Comi, cum Mediolani ab anno 1923 ad 1930 confectae sunt canonicae, super sanctitatis fama, scriptis, et cultu nun• quam praestito, inquisitiones. Scripta Servi Dei Sacra haec Congregatio perpendit, decretumque editum est. Interim plures Postulatorias litteras undecim S. R. E. Cardinales, quinquaginta octo Archiepiscopi, ex quibus nonnulli modo inter Purpuratos Patres connumerantur, centum viginti sex Episcopi, plures Ordinum Congregationumve Generales Moderatores, Cathedralis Comensis Capitulum, Studiorum Mediolanensis Universitatis Rector, Antistites Urbani nonnulli, parochi, insignes publicis muneribus viri, plurium Institutorum Generales Moderatrices aliique Summo Pontifici humiliter perrexerunt eo fine, ut huius Dei Famuli causa apud Sacram Rituum Congregationem introduceretur. Servatis itaque servandis, instante Revmo D. Mauro Mastropasqua Servorum Caritatis Postulatore Generali, Emus ac Revmus D. Cardinalis Alexander Verde, Causae Ponens seu Relator, in Ordinariis Sacrae huius Congregationis Comitiis die 20 Decembris a. elapso habitis, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit Commissio Introductionis Causae Servi Dei Aloisii Cuanella, in casu et ad effectum, de quo agitur. Elmi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem eiusdem Cardinalis, audito quoque Oificialium Praelatorum voto, in scriptis dato. necnon audito R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribendum censuere : Affirmative, seu Signandam esse Commissionem Introductionis Causae si Ssmo placuerit. : ; • . V Subsignata autem die, ab infrascripto Cardinali facta relatione Pio 314 Acta. Apostolicae Sedis .—. • • Commentarium Officiale Papae XII, Sanctitas Sua, Sacrae Congregationis votum ratum habens, Commissionem Introductionis Causae Servi Dei Aloisii Guanella propria manu signare dignata est. Datum Romae, die 15 Martii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. II ANDEGAVEK CANONIZATIONIS R. MARIAE A S. EIIPFÍ.RASIA PELLETIER, VIRGINIS, PROFESSAE ORDINIS DOMINAE NOSTRAE A CARITATE, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A BONO PASTORE. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Divinum mandatum : Qui diligit, Deum diligat et fratrem suum (I Io., 4, 21) B. Maria a S. Euphrasia Pelletier, veluti sibi singulariter datum, adamussim est exsequuta. Ipsa enim, legiferi patris S. Ioannis Eudes spiritu medullitus imbuta, totam vitam in animarum salutem consumpsit, feminas non solum e vitiorum caeno vel eripiendo vel praeservando, sed et eas, ad honestatem reductas, ad christianae perfectionis normas fìngendo, conformando et elevando. Quonam autem felici successu, millia millium earum historia evidentissime ostendit. Porro quum hoc opus humanas omnino transcendat vires, magnum Dei miraculum in hoc est agnoscendum, qui Beatae nostrae tantas contulit gratias, ut ipsa per se. ad mortem usque, quam die 24 Aprilis a. 1868 sanctissime oppetiit, perque suas filias in aevum, miserentissimi eius consilii fieret administra. Fidelissime autem eam divino mandato obtempérasse, humanum et divinum testimonium comprobat, ab Ecclesia, per sollemnem eiusdem Beatificationem die 30 Aprilis mensis a. D. 1933, Dominica secunda post paschalia gaudia, Christo Bono Pastori dicata, recognitum. Nec satis. Deus enim ampliori gloria fidelem Servam Suam dignatus est munerare, plura mira Beatae interventione patrando, ex quibus duae ab actoribus sanationes Sacrae huic Congregationi fuerunt exhibitae, quibus probatis, ad canonizationem iter complanaretur. Sacra Congregatio -Rituum 315 Maria Aloisia Pouget, quae a tuberculotica nutrice lac in infantia sumpserat, a. 1928 in genu dextero purulenta gonarthrite tubercularis indolis tentari coepit. Chirurgicam quoque, ob appendicitem, eiusdem forsan naturae, passa est operationem. Adenitici tumores, et ipsi purulenti, in collo excreverunt, quibus, adhuc saevientibus morbis, tubercularis péritonites supervenit. Quae morborum syndrome infirmam fere ad extremum adduxerat, adeo ut curantes medici de eius valetudine desperarent. Incassum itaque omnibus curationibus cedentibus, quas eidem tum medici, tum praesertim Sorores a Bono Pastore, in loco v. d. (Jha~ renton, diligentissime adhibebant, iteratis precibus B. Maria a S. Euphrasia invocata est. Et mirum! Die 30 Decembris a. 1933, gravissime adhuc dum morbi saeviebant, hora post meridiem tertia, de repente perfecte sanatam se sentit Maria; doloribus quibus acerrime cruciabatur cessantibus, e lecto surgit, sine impedimento ambulat, scalas sine ullo fulcimento descendit ascenditque, de communibus cibis se nutrit, communem ceterarum puellarum vitam agere repetit, taliaque illico peragit, quae valetudinem plene recuperatam manifeste ostendunt, quod ex pio quoque horae sanctae exercitio, genibus flexis, sequenti die integre celebrato, confirmatur. Sanationem hanc postridie mane medicus recognoscit, qui atque periti, ab hac Sacra Congregatione adlecti, divinae actioni supra naturae vires sanationem tribuendam omnino esse edicunt. Peritonite pariter Honorina Moschetti afficiebatur, aliis gravibus morbidis stipata adiunctis. De tuberculari natura morbi iudiciales periti non dubitant. Ceterum morbus adeo gravis evaserat, ut totum Honorinae corpus corrumperetur, atque pus, graveolens sanies infectusque sanguis foras erumperent. Serotinis diei 29 Aprilis a. 1935 horis, uti, praeter ceteros testes, medicus a curatione aftirmaverat, mors imminebat. Quare infirma sacro oleo fuit inuncta, sequentique mane sacro viatico refecta. Hoc ipso die novendialium precum effusarum, pro sanitate per B. Mariae a S. Euphrasia intercessionem obtinenda, postremo, hora prima cum dimidio post meridiem, Honorina e lecto surgere expetit, dum vestibus induitur, extemplo sanata perfecte est. Libere enim graditur, scalas, uti Maria Aloisia, sine fulcimento descendit atque ascendit, fistulosum ulcus in ventre, saniem manans, nova pelle illico contegitur, cetera morbida adiuncta omnino statim depellantur, vires perfecte instaurantur, quasi ipsa nullo unquam morbo afflicta fuisset. Medicus, quatuor post horas, sanationem, admirans, confirmat. Postridie, sanata ad communem vitam revertitur, bonaque in posterum valetudine est gavisa. Miraculum intervenisse periti affirmant. De utraque hac sanatione primo in Antepraeparatoria Congregatione 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale coram infrascripto Cardinali Causae Ponente seu Relatore, die 6 Decembris a. 1938 disceptatum est, secundo in Praeparatoria coram PP. Cardinalibus die 28 Martii anni huius, tertio demum in Generali corani Ssmo D, N. Pio Papa XII die 23 nuper elapsi mensis, in qua idem Cardinalis dubium posuit discutiendum : A n et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores singuli sua suffragia tulere; quibus exceptis, Beatissimus Pater praesentes, quotquot aderant, ut preces ad Deum Patrem luminum effunderent est hortatus ut maiori luce Sua mens illustraretur. Sententiam autem Suam ferre volens, infrascriptum Cardinalem S . R . C. Praefectum pariterque Causae Ponentem, nec non R. P. Salvatorem Natucci Fidei Promotorem generalem meque infrascriptum Secretarium die hac, mensis Iunii quarta, in festo Ssmae Trinitatis, arcessivit, sacraque Hostia sancte litata, edixit : Constare de duobus miraculis a Deo per B. Mariae a S. Euphrasia intercessionem patratis, nempe de instantánea perfectaque sanatione tum puellae Mariae Aloisiae Rouget eœ Instituto a Bono Pastore a gravissima peritonite bacillari cum affectione in dextero genu et adenitibus latero-cervicalibus, cum Honorinae Moschetti, ex eodem pariter Instituto, a gravissima peritonite tuberculari purulenta. Hoc autem decretum promulgari et in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 4 Iunii a. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © ; S . A. Carinci, Secretarius. Sacra Paenitentiaria Apostòlica SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA DUBIUM DE ABSOLUTIONE IMPERTIENDA ADHAERENTIBUS FACTIONI « L'ACTION FRANÇAISE ». Sacrae Paenitentiariae Apostolicae sequens dubium pro opportuna solutione propositum fuit: '"• « An, attento decreto a Suprema S. Congregatione S. Officii die 10 Iulii 1939 promulgato circa diarium I/Action Française, confessarius absolvere possit paenitentem socium factionis U Action Française, qui asserit se eidem factioni adhaerere tantum velle si et donec Consilium factioni praepositum in sua agendi ratione stet declarationibus et cautionibus, quae in praefato decreto cum suis adnexis continentur ». Sacra Paenitentiaria Apostolica respondendum mandavit : « Affirmative». Pacta autem de praemissis relatione Ssnio Domino Nostro Pio Div. Prov. Pp. XII ab infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiore in Audientia diei 22 vertentis mensis, idem S sinus Dominus resolutionem Sacrae Paenitentiariae approbavit, confirmavit et publicandam mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae, die 24 Iulii 1939. L. Card. LAURI, Paenitentiarius Maior. I i / © S. S. Luzio, Regens. 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I "VESTMONASTERIEN. NULLITATIS MATRIMONII (MAZZUCCHI-SAAVEDRÀ) Cum ignoretur locus actualis commorationis, Dñae Margaritae De Saavedra, in causa conventa, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria, 94) die 16 Octobris 1939, bora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : A n constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Margaritae De Saavedra, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * G. Heard, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 24 Iulii 1939. Aegidius Del Corpo, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marguerite De Saavedra, défenderesse en cette -cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 16 Octobre 1939, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonte-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaire des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Marguerite De Saavedra devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. S aera Romana Rota 319 II FLORENTINA NULLITATIS MATRIMONII (BERTINL-GIULIANINI) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Cyri Giulianini, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via della Dataria. 94) die 3 Novembris 1939, bora undecima cum dimidio, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An sententia rotalis diei 15 Februarii 1939 sit confirmanda vel infirmanda in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Cyri Giulianini, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Iulius Grazioli, Decanus, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Augusti 1939. Aegidius Del Corpo, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Cyrus Giulianini, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 3 Novembre 1939, à 11 heures et demi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 15 Février 1939 dans cette cause? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Cyrus Giulianini devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA / , RESPONSUM DE EXPERIMENTIS AÜ LAUREAM Cum quaesitum fuerit utrum liceat in examinibus ad lauream coram Pontifìcia Commissione Biblica habendis, experimenta quae, iuxta statuta, defensionem theseos praecedere debent, ab hae ipsa defensione ita seiungere ut etiam sat magno temporis intervallo ante fieri possint, Pontificia Commissio Biblica respondit : Affirmative, dummodo vel ambo experimenta praeliminaria simul fiant, vel lectio publica cum defensione theseos coniungatur. Quod responsum Ssmus Dominus Noster Pius PP. XII, in audientia die 16 Iulii a. 1939 infrascripto Revmo Consultori ab Actis benigne concessa, ratum habuit et publici iuris fieri mandavit. Romae, die 16 Iulii a. 1939. IACOBUS M . VOSTÉ, O . P., Consultor ab Actis. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 321 PONTIFICIA COMMISSIO A D C O D I C I S C A N O N E S A U T H E N T I C E I N T E R P R E T A N D O S RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula : I — DE EPISCOPO PROPRIO SACRAE ORDINATIONIS D. T. An laicus, qui a proprio Episcopo ad primam tonsuram promotus sit in servitium alius determinatae dioecesis de consensu huius Episcopi, huic dioecesi incardinatus sit ad normam canonis I I I § 2. R. Affirmative. D. II. An Episcopus dioecesis, in cuius servitium laicus ad primam tonsuram a proprio Episcopo promotus fuerit, illi iure proprio et exclusivo ordines conferre aut litteras dimissorias dare valeat ad normam canonis 955 § 1, licet ipse in eadem dioecesi domicilium nondum acquisiverit. R. Affirmative. II - D E RELIGIOSORUM SAECULARIZATIONE D. Utrum verba loci Ordinarius, de quibus in canone 638, designent Ordinarium loci commorationis religiosi, an Ordinarium loci domus principis. R. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. III - DE HABITU ET INSIGNIBUS CONFRATERNITATUM I). An vi canonis 7 1 4 confraternitas de licentia Ordinarii loci immutare possit proprium habitum vel insignia, quin amittat iura et privilegia praesertim praecedentiae et indulgentiarum. R. Affirmative, salvis tamen legibus liturgicis. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die 24 mensis Iulii, anno 1939. M. I- & Card. MASSIMI, Praeses. S. I. Bruno, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Giovedì, 20 luglio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in speciale Udienza Sua Maestà MAEIA N ' GUYEN HOTJHAO, Imperatrice dell' Annam. Lunedì, 24 luglio 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dottor CASLMIKO PAPÉE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Republica di Polonia. SAGRA CONGREGAZIONE « D E PROPAGANDA FIDE» La Sacra Congregazione « de Propaganda Fide » ha nominato : 24 febbraio 1939. Il Revmo can. David Giordano, Presidente della Pontificia Opera della Propagazione della Fede per l'Uraguay. 10 maggio » U Revmo Monsig. Giuseppe Mlodochowski, Membro del Consiglio superiore generale della Pontificia Opera della Propagazione della Fede. 23 giugno » Il Revmo sac. Adiutor Faucher, Presidente della Pontificia Opera della Propagazione della Fede per il Canada. 14 luglio » Il Revmo can. Giuseppe Rutilio M . Montalvo, Presidente della Pontificia Opera della Propagazione della Fede per la Repubblica del Salvador. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 11 luglio 1939, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù esercitate dalla Serva di Dio Maria. Teresa di Soubiran, fondatrice della Congregazione di Maria Ausiliatriee. Diarium Bomanae Curiae 323 Martedì, 18 luglio 1939, nella Congregazione ordinaria particolare dei Sacri Riti tenuta nel Palazzo Apostolico Vaticano, gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Prelati Officiali della S. Congregazione dei Riti hanno discusso sulla validità dei Processi ordinari ed apostolici : 1) Della Serva di Dio Maria di Gesù (Giuseppa Du Bourg), fondatrice della Congregazione delle Suore del Divin Salvatore e della Ssma Vergine. 2) Del Servo di Dio Stefano Fernet, sacerdote della Congregazione degli Agostiniani dell'Assunzione e fondatore dell'Istituto delle Piccole Suore dell'Assunzione. 3) Della Ven. Serva di Dio Giovanna Delanque, fondatrice della Congregazione di S. Anna della Provvidenza. 4) Della Serva di Dio Vincenza Maria López de Vicuña, fondatrice dell'Istituto delle Figlie di Maria Immacolata, 5) Del Servo di Dio Lorenzo di S. Francesco Saverio, chierico professo della Congregazione dei Passionisti. 6) Della Serva di Dio Maria Teresa Carla de Lamourous, fondatrice dell'Istituto delle Suore della Misericordia. 7) Del Servo di Dio Valentino Paquay, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori. Fu discusso inoltre sul non culto. 1) Della Serva di Dio Eugenia Joubert, della Congregazione delle Suore della Santa Famiglia del Sacratissimo Cuore. 2) Della Serva di Dio Caterina Tekakwpltha, vergine indiana. 3) Del Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote e fondatore della Congregazione dei Servi della Carità, e delle Figlie di S. Maria della Provvidenza. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 24 giugno 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Battista Nasalli Rocca di Corneliano, Presidente della Commissione Cardinalizia per l'erezione di un monumento nella Patriarcale Basilica Vaticana al Papa Pio XI di s. m. e gli Emi e Revmi Signori Cardinali Francesco Marchetti Selvaggiani, Pietro Fumasoni Biondi, Federico Tedescumi, Eugenio Tisserant e Camillo Caccia Domioni, Membri della medesima Commissione. 324 1 7 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale luglio 1989*. S. E. Revma Mons. Ludovico Kaas, Segretario della Commissione Cardinalizia per I-'erezione di unmonumento nella Patriarcale Basilica Vaticana al Papa Pio XI di s. m., coadiuvato dagPIllmi e Revmi Monsignori Carlo Confalonieri e Diego Yenini. luglio 1939. Il Revmo Mons. Giovanni Pendola, Promotore di Giustizia nel Tribunale della Sacra Bota. Parimenti, con Biglietti della Segreteria di iStato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.r 9 marzo » » » 1939. Monsig. Teodoro G. F. Verboeven, delParchidiocesi di Utrecht. » Monsig. Giuseppe Postma, della diocesi di Haarlem. » Monsig. Giovanni M. van der Tuyn, della medesima dio- Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 20 » Monsig. )) 23 Monsig. Monsig. 30 » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. )) Monsig. » » C maggio 1939, Monsig. 10 Monsig. » Monsig. », Monsig. » Monsig. • » » » ).) )) .. )) cesi. Eberto Hall, delParchidiocesi di Westminster. Giuseppe Collings, della medesima archidiocesi. Valentino Elwes, della medesima archidiocesi. Giovanni Barton, della medesima archidiocesi. Giovanni Bagshawe, della medesima archidiocesi. Giacomo Scalan, della medesima archidiocesi. Edoardo Daly, della medesima archidiocesi. Filippo Carafa (Roma). Francesco Bertoglio, delParchidiocesi di Milano. Alfio D'Agata (Roma). Pietro Cataildi (Roma), i Giovanni Brocco, dell'archidiocesi di Gaeta. Antonio Farolfi, della diocesi di Faenza. Carlo Veneziani, della diocesi di Piacenza. Benedetto Filosa, delParchidiocesi di Gaeta. Domenico Galletti, della diocesi di Civitavecchia. Giuseppe Bruneiii, della diocesi di Assisi. Ercole Croyella, delParchidiocesi di Vercelli. Paolo Petrelli, delParchidiocesi di Camerino. Saverio von Hornstein, della diocesi di Basilea. Francesco Rollino, della diocesi di Chiavari. Mcolò Roccatagliata, della medesima diocesi. Luigi ,Sanguineti, della medesima diocesi. Erminio Cantalini, delParchidiocesi di Aquila. Diarium Romanae Curiae 10 maggio » » » » » » » » » » » » 17 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 25 » » » 1 » » » » » » » » » » » » » » » » » » giugno » » » » » » » » » 8 » » » . » » 325 1939 Monsig. Giovanni Gianombello, dell'archidiocesi di Torino. » Monsig. Giuseppe Hérissé, della diocesi di Le Mans. » Monsig. Fortunato Fornasaro, della diocesi di Trieste e Gapodistria. » Monsig. Giovanni Grego, della medesima diocesi. » Monsig. Luciano Luciani, della medesima diocesi. » Monsig. Casimiro Rovis, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Saiovitz, della medesima diocesi. » Monsig. Tommaso Tamaro, della medesima diocesi. » Monsig. Angelo De Luca, dell'archidiocesi di Otranto. » Monsig. Donato Catalano, della medesima archidiocesi. » Monsig. Salvatore Popo, della medesima archidiocesi. » Monsig. Decio Donati, della diocesi di S. Severino. » Monsig. Tomislao Firis, della diocesi di Crisio.' » Monsig. Pietro G. Groenen, della diocesi di Haarlem. » Monsig. Giuseppe Donnaloia, della diocesi di Monopoli. » Monsig. Domenico Brizi, della diocesi di Viterbo. » Monsig. Nicola Onetto, della diocesi di Massa e Populonia. * » Monsig. Torello Turbini, delia medesima diocesi. » Monsig. Sabatino Barsotti, della medesima diocesi. » Monsig. Ranieri Barnim, della medesima diocesi. ». Monsig. Vincenzo Paoli, della medesima diocesi. »• Monsig. Tebaldo Celati, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Copponi, delia diocesi di Tuscania. » Monsig. Tommaso Croft-Fraser (Roma). » Monsig. Carlo Ghiringlielli, della diocesi di Penne ed Atri. » Monsig. Luigi Carusi, della medesima diocesi. 1939. Monsig. Marino Massaccesi, della diocesi di Osirno. » Monsig. Giuseppe Pesaresi, della medesima diocesi. » Monsig. Mario Fazi, della medesima diocesi. » Monsig. Eugenio Santoni, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Grillantini, della medesima diocesi. » Monsig. Augusto Baldini, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Sanguineti, della diocesi di Chiavari. » Monsig. Giovanni Pianello, della medesima diocesi. » Monsig. Nazareno legiani, della diocesi di Cingoli. » Monsig. Pietro Giuseppe Brugemianni, della diocesi di Haarlem. » Monsig. Giuseppe Falzacappa, della diocesi di Tarquinia. » Monsig. Luigi Palazzi, dell'archidiocesi di Camerino. » Monsig. Michele Giorgi, della medesima archidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S giugno » » )) » »: » )) )) » » )) » )) »• )) )> )) )) )) )) » » » » » » )) )) » )) )) )> » )) » )) )) )) )) )) » » » )) » )) » )) 1939 Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. )) Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. )) )) » » » Garlo Marangoni, della medesima archidiocesi. Lorenzo Venanzihi, della medesima archidiocesi. Luigi Allevi, della medesima archidiocesi. Giulio Cardini, della medesima archidiocesi. Raffaele Campelli, della medesima archidiocesi. Pacifico Ciabocco, della medesima archidiocesi. Mariano Del Frate, della medesima archidiocesi. Bartolomeo Fantini, della diocesi di Rimini. Antonio Pallotta, della medesima diocesi. Giovanni Batt. Tadini, della diocesi di Cremona. Cesare Donini, della medesima diocesi. Giulio Delugan, dell'archidiocesi di Trento. Antonino Ribaudo, dell'archidiocesi di Palermo. Francesco Morbiducci, dell'archidiocesi di Fermo. Giuseppe Perazzo, dell'archidiocesi di Vercelli. Giovanni D'Alessi, della diocesi di Treviso. Luigi Sartori, della medesima diocesi. Antonio Cercariolo, della medesima diocesi. Giovanni Bobbato, della medesima diocesi. Giuseppe Pretto, della diocesi di Padova. Melchiorre Formaglio, della medesima diocesi. Giacomo Gianesini, della medesima diocesi. Giuseppe Carrer, del Patriarcato di Venezia. Attilio De Luca, del medesimo patriarcato. Giovanni Zaniol, del medesimo patriarcato. Giovanni Urbani, del medesimo patriarcato. Giuseppe Scarpa, del medesimo patriarcato. Giuseppe Puggiotto, del medesimo patriarcato. Vittorio Piva, del medesimo patriarcato. Giuseppe Marchetti, del medesimo patriarcato. Alberto Galieti, della diocesi di Albano. Cleto A. Miller, dell'archidiocesi di Cincinnati. Edoardo A.Freking, della medesima archidiocesi. Mattia F. Heyker, della medesima archidiocesi. Edoardo I. Quinn, della medesima archidiocesi. Gualtiero A. Roddy, della medesima archidiocesi. Carlo Kuenle, della medesima archidiocesi. Enrico I. Waldhaus, della medesima archidiocesi. Guglielmo I. Anthony, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Reinelt, dell'archidiocesi di Praga. Monsig. Claudio Cuniberti, della diocesi di Mondò vi. Monsig. Valentino Terreno, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 8 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 15 » » » » » » » » » » » » » » » 1939. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 3^7 Monsig. Cristoforo Castaldi, della medesima diocesi. Monsig. Bartolomeo Noetti, della medesima diocesi. Monsig. Dino Carisi, della diocesi di Fidenza. Monsig. Isauro Donati, della medesima diocesi. Monsig. Guido Vezzani, della medesima diocesi. Monsig. Mario Conti, della medesima diocesi. Monsig. Pietro Massari, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Allegri, della medesima diocesi. Monsig. Francesco A. Alien, della diocesi di Little Rock. Monsig. Agostino P. Gallagher, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe A. Gallagher, della medesima diocesi. Monsig. Tommaso F. Smith, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni V. McCauley, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni J. Heaiy, della medesima diocesi. Monsig. Andrea G. Haeringer, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo Arnold, della diocesi di Fort Wayne. Monsig. Felice Seroczynski, della medesima diocesi. Monsig. Michele Aichinger, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Dhe, della medesima diocesi. Monsig. Alfredo Heinzler, della diocesi di Róckford. Monsig. Carlo Mx, della medesima diocesi. Monsig. Aristeo V. Simoni, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Merlo, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Mario Picco, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Trossi, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Giorsino, della medesima archidiocesi. Monsig. Candido Balma, della medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Ferrerò, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Ragni, della diocesi di Alessandria. Monsig. Giuseppe Daniele, della diocesi di Caserta. Monsig. Enrico Toublan, della diocesi di Châlons-s-Marne. Monsig. Enrico Jacquemin, della medesima diocesi. Monsig. Luigi De Flumeri, della diocesi di Bovino. Monsig. Vincenzo Scorza, dell'archidiocesi di Catanzaro. Monsig. Noradino Torricelli, della diocesi di Agen. Monsig. Francesco Sciocchetti, dell'archidiocesi di San Francisco di California. Monsig. Aroldo E. Collins, della medesima archidiocesi. Monsig. Urbano Krizomali, della diocesi di Spalato. Monsig. Enrico Giovanni Koopmans, dell'archidiocesi di Utrecht. Monsig. Guglielmo van den Hengel, della medesima archidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 328 15 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 22 » » » » » » » » » » 26 » 29 » » 5 » » » luglio 1939. Monsig. Giovanni van Schälk, della medesima archidiocesi. » Monsig, Martino Giov. Schräder, della medesima archidiocesi. » Monsig. Frane. Ant. Maria van Wellie, della medesima archidiocesi. » Monsig. Pompeo Borgna, della diocesi di Civita Castellana. » Monsig. Giovanni J. Casey, dell'archidiocesi di New York. » Monsig. Stefano P. Connelly, della medesima archidiocesi. » Monsig. Guglielmo A. Courtney, della medesima archidiocesi. » Monsig. Riccardo B. Cushion, della medesima archidiocesi. » Monsig. Luigi C. Lineen, della medesima archidiocesi. » Monsig. Carlo E. Fitzgerald, della medesima archidiocesi. » Monsig. Patrizio J. Lennon, della medesima archidiocesi. » Monsig. Edoardo F. Leonard, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giuseppe McCarthy, della medesima archidiocesi. » Monsig. Francesco P. McMchol, della medesima archidiocesi. » Monsig. Guglielmo R. Me Cann, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giovanni G. O'Brien, della medesima archidiocesi. . » Monsig. Michele A. Reilly, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giovanni J. Stanley, della medesima archidiocesi. » Monsig. Ernesto Fazi (Roma). » Monsig. Giuseppe Giovanelli (Roma). » Monsig. Giov. Batt. Cavallotti, della diocesi di Saluzzo. » Monsig. Eugenio Clou tur, della diocesi di La Rochelle. » Monsig. Gabriele Jeandeau, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Tosco, dell'archidiocesi di Bari. » Monsig. Antonio Augusto da Fonseca Soares, della diocesi di Porto. » Monsig. Giuseppe Massimi, della diocesi di Sabina e Poggio Mirteto. » Monsig. Gemello Setti, dell'archidiocesi di Modena. » Monsig. Tobia Barquero, della diocesi di Alajuela. » Monsig. Gino Pozzetti, della diocesi di Carpi. » Monsig. Luigi Leipold, della diocesi di Alajuela. Diarium Romanae Curiae 329 luglio 1939. Monsig. Salvatore Murino, dell'archidiocesi di Salerno. » » Monsig. Francesco Porcelli, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Angelo Terrone, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Ermanno Vaas, dell'archidiocesi di Utrecht. Camerieri Segreti Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : marzo » » » Il sig. Giacomo Walsh, dell'archidiosi di Westminster. » Il sig. Conte Adriano D'Esclaibes, della diocesi di Arras. » Il sig. Conte Giovanni McCormack, della diocesi di Kildare. » » Il Baronetto Martino Giovanni Mei vin, dell'archidiocesi di Birmingham. » » Il sig. Visconte Enrico Agostino d'Estiennes d'Orves, della diocesi di Nizza. ». » * Il sig. Barone Gustavo Armfelt (Svezia). .» » Il sig. Paolo Biver, della diocesi di Versailles. » » Il sig. Enrico Rosier, della diocesi di Saint-Claude. » » Il sig. Giovanni Delavergnolle, della diocesi di Limoges. » » Il sig. Carlo De Cu rei, della medesima/ diocesi. » » Il sig. Augusto Legrand, della diocesi di Arras. » » Il sig. Marchese Riccardo de Ghantuz Cubbe (Roma). » » Il sig. Conte Maurizio De la Charie, della diocesi di Lavai. » » Il sig. Conte Pietro Guillaume, dell'archidiocesi di Reims. » » Il sig. Giorgio Alfredo Vermesch, della diocesi di Lilla. )) » Il sig. Carlo Francesco Lefebvre, della medesima diocesi. » » Il sig. Conte Giuseppe Maria de Porquier de Lagarrigue, dell'archidiocesi di Parigi. » » Il sig. Conte Luigi xiffre de Saint-Rome, della medesima » » archidiocesi. » » Il sig. Conte Maurizio Terrillon, della medesima archi diocesi. » » Il sig. Eugenio Delcourt Haillot, della medesima archidiocesi. » » Il sig. Camillo de Warenghien de Flory, dell'archidiocesi di Cambrai. aprile » Il sig. Pietro Andrea Pidoux de la Maduere, della diocesi di Saint-Claude. » » Il sig. Conte Cristiano d'Elbée, della diocesi di Baiona. » » Il sig. Conte Giuseppe de Crouij-Chanel, della diocesi di » » Lavai. » » 11 sig. Marchese Augusto De Colbert, dell'archidiocesi di Bourges. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 330 20 » » aprile » » 1939. Il sig. Conte Hervé De Lyrot, dell'archidiocesi di Rennes. » Il sig. Conte Carlo De Simony, della diocesi di Digione. » Il sig. Conte Pietro de Faydit de Tersac, dell'archidiocesi di Tolosa. » » » Il sig. Conte Ferdinando Leone de Montenon, dell'archidiocesi di Parigi. 17 maggio » Il N. H. Francesco Bernetti Evangelista, dell'archidio1 giugno » cesi di Fermo. » » » Il sig. Gian Raniero Paulucci de' Calboli Conte Ginnasi Poggiolini, della diocesi di Forlì. 15 giugno » Il sig. Fabrizio Paulucci de' Calboli conte Ginnasi Poggiolini, della medesima diocesi. » » » Il sig. Geraldo Borden, dell'archidiocesi di New York. » » » Il sig. Giovanni Burke, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Giorgio McDonald, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Alfredo E. Smith, della medesima archidiocesi. » » » 11 sig. Carlo C. Frost, del Distretto orientale Capo di Buona Speranza. » » » 11 sig. Giuseppe de Peray y March, della diocesi di Barcellona. » » » Il N. H. Carlo Lovera dei Marchesi di Maria, dell'archidiocesi di Torino. 5 luglio » Il sig. Dott. Arnoldo Mengarini (Roma). Camerieri di (more in abito paonazzo di 8. 8.: 10 maggio » » » » » » • » 17 » » » » » » » » » » » » » 8 giugno » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Rodolfo Saveri, della diocesi di Trieste e Capodistria. Monsig. Carlo Musizza, della medésima diocesi. Monsig. Bartolomeo Grosso, della medesima diocesi. Monsig. Vincenzo Botto, della diocesi di Chiavari. Monsig. Francesco Pelluzza, della diocesi di Acireale. Monsig. Salvatore Finocchiaro, della medesima diocesi. Monsig. Vito Russo, della medesima diocesi. Monsig. Concetto Fichera, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Meloni, della diocesi di Nuoro. Monsig. Bartolomeo Cisternino, della diocesi di Monopoli. Monsig. Nicola Colucci, della medesima diocesi. Monsig. Calogero Franchina, della diocesi di Patti. Monsig. Carlo Cesca, del patriarcato di Venezia. Monsig. Filippo Fabrizi, della diocesi di Albano. Monsig. Andrea Vigo, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Carlo Grazioli, dell'archidiocesi di Fermo. Diarium Romanae Curiae 5 giugno )) » » » 22 29 » » h » » 331 1939. Monsig. Giovanni M. Bertoncello Brotto, della diocesi di Padova. » Monsig. Innocente Ferrazzi, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Bazzarin, della medesima diocesi. Monsig. Carlo Rizzo, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Dalla Zuanna, della medesima diocesi. » Monsig. Aurelio Costantini (Roma). » Monsig. Pietro Farina, della diocesi di Imola. Camerieri d'onore Extra Urbem di S. S. : 8 giugno », » » » Monsig. Nazario Galieti, della diocesi di Albano. Monsig. Alberico De Angelis, della medesima diocesi. Camerieri d'onore Soprannumerari di Spada e Cappa di S. 8. : 7 9 11 marzo » » » » » » » » )) » » » » » » 6 20 » aprile » » » » » » » » » » 17 maggio 8 giugno 15 » » » » » » » )) » » w » » U sig. Gustavo Daumas, delParchidiocesi di Parigi. Il sig. Alberto Cotte, delParchidiocesi di Lione. Il sig. Amedeo Giov. Batt. Richardet, delParchidiocesi di Parigi. Il sig. Adriano Rodet, delParchidiocesi di Lione. Il sig. Leone Harmel, delParchidiocesi di Reims. Il sig. Giuseppe Rossi Berarducci Vives, della diocesi di Lecce. Il sig. Pietro Caudron, delParchidiocesi di Cambrai. Il sig. Alix Julien, delParchidiocesi di Tolosa. Il sig. Enrico Agostino M. Cousin, delParchidiocesi di Besançon. Il sig. Enrico Heijmeijer de Heemstede, dell'archidiocesi di Utrecht, Il sig. Max Prud'Homme, della diocesi di Saint-Die. Il sig. Roberto De Ferrari, della diocesi di Treviso. Il sig. Camillo Antonini (Roma). Il sig. Agostino Garcia Die y Andreu, della diocesi di Barcellona. li sig. Giovanni Flors Garcia, delParchidiocesi di Valenza. 11 sig. Giovanni Torre, delParchidiocesi di Napoli. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 10 maggio » 8 giugno 15 » » » Monsig. Giov. Batt. Campodonico, della diocesi di Chiavari. Monsig. Ruggero Battistoni, della diocesi di Amelia. Monsig. Desiderio Spagnul, delParchidiocesi di Gorizia. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellano d'onore Extra Urbem di S. S.: 10 maggio 1939. Monsig. Giacomo Costa, della diocesi di Chiavari. NECROLOGIO 17 luglio 1939. Monsig. Enrico Houbaut, Vescovo di Baiona. 19 » » Monsig. Domenico- Spolverini, Arcivescovo tit. di Larissa di Tessalia. 20 » » Monsig. Timoteo Corbett, Vescovo tit. di Vita. 21 » » Monsig. Agostino Henninghaus, Vescovo tit. d'Ipepa. 24 » » Monsig. Edoardo Giuseppe Herberbold, Vescovo di Ilhéos. 25 » » Monsig. Edoardo de Ropp, Arcivescovo di Mohilew. 30 » » Monsig. Orazio Mazzella, Arcivescovo tit. di Laodicea di Siria. 8 agosto » Monsig. Isacco Koudabache, Arcivescovo di Urmia dei Caldei e Vescovo di Salmas. 11 Septembris 1 9 8 9 A.n. et Yol. XXXI (Ser. II, v. YI) - Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII NUNTIUSRADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE, DIE XXIV MENSIS AUGUSTI ANNO M C M X X X I X , UNIVERSO TERRARUM ORBI DATUS. Un'ora grave suona nuovamente per la grande famiglia umana ; ora di tremende deliberazioni, delle quali non può disinteressarsi il Nostro cuore, non deve disinteressarsi la Nostra Autorità spirituale, che da Dio Ci viene, per condurre gli animi sulle vie della giustizia e della pace. Ed eccoCi con voi tutti, che in questo momento portate il peso di tanta responsabilità, perchè a traverso la Nostra ascoltiate la voce di quel Cristo da cui il mondo ebbe alta scuola di vita e nel quale milioni e milioni di anime ripongono la loro fiducia in un frangente in cui solo la sua parola può signoreggiare tutti i rumori della terra. EccoCi con voi, condottieri di popoli, uomini della politica e delle armi, scrittori, oratori della radio e della tribuna, e quanti altri avete autorità sul pensiero e l'azione dei fratelli, responsabilità delle loro sorti. Noi, non d'altro armati che della parola di Verità, al disopra delle pubbliche competizioni e passioni, vi parliamo nel nome di Dio, da cui ogni paternità in cielo ed in terra prende nome (Eph. 3, 15), - di Oesù Cristo, Signore Nostro, che tutti gli uomini ha voluto fratelli, - dello Spirito Santo, dono di Dio altissimo, fonte inesausta di amore nei cuori. ACTA, vol. V I , n. 10. — 11-9-939. 24 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Oggi che, nonostante le Nostre ripetute esortazioni e il Nostro particolare interessamento, più assillanti si fanno i timori di un sanguinoso conflitto internazionale ; oggi che la tensione degli spiriti sembra giunta a tal segno da far giudicare imminente lo scatenarsi del tremendo turbine della guerra, rivolgiamo con animo paterno un nuovo e più caldo appello ai Governanti e ai popoli : a quelli, perchè, deposte le accuse, le minaccie, le cause della reciproca diffidenza, tentino di risolvere le attuali divergenze colPunico mezzo a ciò adatto, cioè con comuni e leali intese: a questi, perchè, nella calma e nella serenità, senza incomposte agitazioni, incoraggino i tentativi pacifici di chi li governa. È con la forza della ragione, non con quella delle armi, che la Giustizia si fa strada. E gl'imperi non fondati sulla Giustizia non sono benedetti da Dio. La politica emancipata dalla morale tradisce quelli stessi che così la vogliono. Imminente è il pericolo, ma è ancora tempo. Nulla è perduto con la pace. Tutto può esserlo con la guerra. Ritornino gli uomini a comprendersi. Riprendano a trattare. Trattando con buona volontà e con rispetto dei reciproci diritti si accorgeranno che ai sinceri e fattivi negoziati non è mai precluso un onorevole successo. E si sentiranno grandi - della vera grandezza - se imponendo silenzio alle voci della passione, sia collettiva che privata, e lasciando alla ragione il suo impero, avranno risparmiato il sangue dei fratelli e alla patria rovine. Eaccia l'Onnipotente che la voce di questo Padre della famiglia cristiana, di questo Servo dei servi, che di Gesù Cristo porta, indegnamente sì, ma realmente tra gli uomini, la persona, la parola, l'autorità, trovi nelle menti e nei cuori pronta e volenterosa accoglienza. Ci ascoltino i forti, per non diventar deboli nella ingiustizia. Ci ascoltino i potenti, se vogliono che la loro potenza sia non distruzione, ma sostegno per i popoli e tutela a tranquillità nell'ordine e nel lavoro. Noi li supplichiamo per il sangue di Cristo, la cui forza vinci- Acta Pii Pp. XII 335 trice del mondo fu la mansuetudine nella vita e nella morte. E supplicandoli, sappiamo e sentiamo di aver con Noi tutti i retti di cuore ; tutti quelli che hanno fame e sete di Giustizia - tutti quelli che soffrono già, per i mali della vita, ogni dolore. Abbiamo con Noi il cuore delle madri, che batte col Nostro; i padri, che dovrebbero abbandonare le loro famiglie ; gli umili, che lavorano e non sanno; gli innocenti, su cui pesa la tremenda minaccia; i giovani, cavalieri generosi dei più puri e nobili ideali. Ed è con Noi l'anima di questa vecchia Europa, che fu opera della fede e del gènio cristiano. Con Noi l'umanità intera, che aspetta giustizia, pane, libertà, non ferro che uccide e distrugge. Con Noi quel Cristo, che dell'amore fraterno ha fatto il Suo comandamento, fondamentale, solenne; la sostanza della sua Religione, la promessa della salute per gli individui e per le Nazioni. Memori infine che le umane industrie a nulla valgono senza il divino aiuto, invitiamo tutti a volgere lo sguardo in Alto ed a chiedere con fervide preci al Signore che la sua grazia discenda abbondante su questo mondo sconvolto, plachi le ire, riconcilii gli animi e faccia risplendere l'alba di un più sereno avvenire. In questa attesa e con questa speranza impartiamo a tutti di cuore la Nostra paterna Benedizione. Benedictio Dei Omnipotentis Patris et Filii et Spiritus Sancti descendat super vos et maneat semper. HORTATIO A S U M M O PONTIFICE, DIE X X X I MENSIS AUGUSTI ANNO M O M X X X I X , AD GUBERNIA ANGLIAE, GALLIAE, GERMANIAE, ITALIAE ET POLONIAE MISSA. Le Souverain Pontife ne veut pas renoncer à l'espoir que les négociations en cours puissent aboutir à une solution juste et pacifique, telle que le monde entier ne cesse de l'implorer. Sa Sainteté supplie, par conséquent, au nom de Dieu, les Gouvernements d'Allemagne et de Pologne de faire ce qui leur est 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale possible afin d'éviter tont incident, et de s'abstenir de prendre toute mesure susceptible d'aggraver la tension actuelle. Elle prie les Gouvernements d'Angleterre, de France et d'Italie d'appuyer sa demande. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I . DE DAKAR (ZIGUINCHORENSIS) A VICARIATU APOSTOLICO DE DAKAR, IN APRICA OCCIDENTALI GALLICA, TERRITORII PARS SEIUNGATUR, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « ZIGUINCHORENSIS )), CONGREGATIONIS SANCTI SPIRITUS CURIS COMMITTENDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut inter infideles populos evangelica lux facilius citiusque diffundatur, Missiones quae ob nimiam amplitudinem ab uno, vel diligentissimo, Praesule utiliter regi nequeant, in partes dividere iuvat, ex quibus novae erigi possint -Missiones aliorum Praesulum regimini concredendae. Quod quidem perpendens fel. rec. Pius Papa Decimus primus, Praedecessor Noster, anno millesimo nongentesimo trigesimo primo ex amplissimo Vicariatus Apostolici de Dakar in Africa Occidentali Gallica, Societatis Sancti Spiritus sodalium curis commissi, territorio partem seiunxit, quam in novam constituit Missionem sui iuris sub nomine de Gambia. Cum vero propter huius Missionis erectionem meridionalis illius Vicariatus pars a reliquo eius territorio paene remota mansisset, cumque Vicariatus ipse, quamquam parte illa imminutus, nimis longe lateque adhuc pateat, uti ex venerabilis Fratris Augusti Grimault, Episcopi titularis Maximianopolitani in Palaestina et ipsius Vicariatus Vicarii Apostolici Litteris certiores facti sumus, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, re mature perpensa, alteram territorii partem a Vicariatu illo distrahere et novam exinde Praefecturam Apostolicam erigere opportunum duximus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, suprema Nostra auctoritate a Vicariatu Apostolico de Dakar civiles districtus se- Acta Pii Pp. XII 337 paramus, quibus nomina Ziguinchor, Bignona, Sedhiou, Kolda, Gambia Superior, nec non districtus civilis de Tambacounda partem ita circumscriptam, ut limites septentrionales, quibus ipsa a reliquo territorio de Tambacounda dividitur, efformati sint a Gambia flumine usque ad locum, quo flumen ipsum cum N y er i flumine confluii, et illinc a linea recta usque ad locum, cui nomen Camon. Ex quo ita avulso territorio novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam ab eiusdem nominis districtu Ziguinchorensem nuncupari volumus, eamque praefatae Congregationi Sancti Spiritus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus, in Domino confisi eiusdem Congregationis sodales, qui in regione illa tam impense iam adlaborant, etiam in posterum pro Christi nomine propagando magis in dies adlaboraturos. Novae autem Praefecturae huic Ziguinchorensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae eiusque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc, ausu temerario, attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die vigesima quinta mensis Aprilis, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Cancellarius 8. R. E. P. Card. FüMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praef. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton, Apost. Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. 16 - Al. Trussardi. 338 Acta. Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II S. IACOBI IN CHILE (SERENENSIS-SANCTISSIMAE CONCEPTIONIS) A PROVINCIA ECCLESIASTICA S. IACOBI IN CHILE ALIQUAE DIOECESES SEIUNGUNTUR, EX QUIBUS NOVAE DUAE CONSTITUUNTUR PROVINCIAE SUB NOMINE (( SERENENSIS » ET « SANCTISSIMAE CONCEPTIONIS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo provinciarum in catholico orbe ecclesiastica circumscriptio temporum locorumque adiunctis magis respondeat et pastorale Sacrorum Antistitum regimen facilius reddatur, non parum sane iuvat illas, quae territorio nimis pateant, in partes dividere et novas exinde provincias constituere. Quum itaque provincia ecclesiastica S. Iacobi in Chile, quae omnes hucusque Chilenae Reipublicae dioeceses amplectitur, et territorii amplitudine et fidelium numero redundet, Nos, praehabito venerabilis Fratris Aldi Laghi, Archiepiscopi titularis Nicaeni et apud Rempublicam illam Nuntii Apostolici, favorabili voto, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consilio, re mature perpensa, Provinciam illam dividere novasque exinde duas provincias erigere decrevimus. De apostolicae igitur Nostrae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, a Provincia Ecclesiastica S. Iacobi in Chile dioeceses I quique n sam, Antofagastensem, Chillanensem,, Temucensem et S. Caroli Ancudiae separamus earumque propterea Antistites a metropolitico S. Iacobi in Chile Archiepiscopi iure subtrahimus. Quae Provincia S. Iacobi in Chile Metropolitana eiusdem nominis Ecclesia et quinque Suffraganeis 8. Philippi, Vallis Paradisi, Rancaguensi, Talcensi et Linarensi in posterum constabit. Ex avulsis porro quas supra memoravimus dioecesibus novas duas constituimus Ecclesiasticas Provincias, quarum una Serenensis, altera Ss. Conceptionis nuncupabitur. Provincia Serenensis ex dioecesibus constabit Serenensi, quam ad Metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus, atque Iquiquensi et Antofagastensi, quas illi suffraganeas constituimus. Provincia autem Ss. Conceptionis dioecesim amplectetur eiusdem nominis, quam item in Metropolitanam extollimus, atque suffraganeas quas ei subiicimus Ee- Acta Pii Pp. XII 339 clesias Chillanensem, Temucensem, S, Caroli Ancudiae, nec non novam Portus M ont emis dioecesim, de cuius erectione, iam pridem a Nobis statuta, Apostolicae sub plumbo Litterae proxime expedientur. Singulas proinde suffraganeas illas Ecclesias earumque pro tempore Episcopos metropolitico sui Archiepiscopi iuri subiicimus. Praefatis vero Metropolitanis Ecclesiis Serenensi et Ss. Conceptionis et ipsarum pro tempore Archiepiscopis, nec non earum Capitulis, metropolitani s posthac denominandis, omnia concedimus iura, honores, insignia, favores, gratias et privilegia, quibus ceterae Metropolitanae Ecclesiae, earumque Antistites et Capitula iure communi fruuntur et gaudent, illosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Archiepiscopis autem Serenensi et Ss. Conceptionis ius praecipue tribuimus Crucem intra suae ecclesiasticae provinciae fines ante se ferendi, atque sacro Pallio iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen hoc in Sacro Consistorio ab Apostolica Sede postulatum atque obtentum fuerit. Ecclesiastica idcirco hierarchia in Chilena Republica noviter ita constituta, venerabiles Fratres Ioseph M. Caro Rodríguez, qui in praesenti Serenensem sedem obtinet, et Alfridus Silva Santiago, qui modo Ss. Conceptionis dioecesim regit, harum Litterarum vi, Archiepiscopi et Metropolitae titulo ac dignitate exornentur, eisque propterea Metropolitarum iura, privilegia et officia tribuimus. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda, venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Aldum Laghi, apud Chilenam Rempublicam Nuntium Apostolicum, deligimus eique necessarias ad id et opportunas concedimus facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eique onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem infra sex menses ab his Litteris datis computandos transmittendi. Praesentes autem Litteras, triplici originali confectas, et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest vel qui sua interesse praesumant, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, etiam si expressa et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque quavis auctoritate, scienter 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis ; generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis; quibus omnibus per praesentes derogamus. Statuimus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, evectionis, concessionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die vicesima mensis Maii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Fr. RAPHAËL C. Card. ROSSI Cancellarius 8. R. E. 8. C. Consistorialis a Secretis Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco £& Plumbi Reg. in Conc. Ap., Vol. LXI, n. $8 - Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS CAROLUS B0RR0MAEÜS, EP. C PATRONUS AEQUE PRINCIPALIS UNA CUM v SANCTO AMBROSIO, EP. DOCTORE, VIGLEVANENSI DIOECESI TRIBUITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Viglevanensium Episcopus ad Nos refert admodum in votis esse clero populoque omni e sua dioecesi ut pro Nostra benignitate Sanctum Carolum Borromaeum, Episcopum Confessorem, Patronum, aeque principalem una cum hodierno Patrono Sancto Ambrosio, Episcopo Confessore, Viglevanensis Civitatis ac dioecesis re- Acta Pii Pp. XII 341 nuntiare dignemur. Eadem enim civitas ac dioecesis usque ad initium saeculi decimi noni suffraganeae fuere archidioecesis Mediolanensis, in eisdemque etiam deinceps Conciliorum provincialium Mediolanensium mandata usque ad recentiora tempora viguerant ; proindeque merito Sanctum Ambrosium Episcopum, Confessorem atque Doctorem, christifideles Viglebani, veluti principalem dioecesis Patronum apud Deum iam venerati sunt ac venerantur. At etiam Mediolanensem Praesulem Sanctum Carolum Borromaeum maxima devotione magnoque affectu Viglevanenses ipsi colunt, ob sollertes curas quibus ipse Sanctus dum in humanis agebat dioecesim memoratam prosequutus est. Nil itaque magis opportunum videtur quam hunc quoque Coelicolam dioecesis Viglevanensis constitui Protectorem, cum minime dubitemus quin magnum in bonum atque illius dioecesis populi spirituale emolumentum hic sacer Patronatus benevertat ; ac Sanctus Carolus ipse, qui totius suae regionis Lombardae gentes tanta amplexus est caritate, dioecesim quoque Viglevanensem valida tutela certe servaturus sit. Ut igitur votis praedictis concedamus, audita quoque Sacra Rituum Congregatione, omnibusque rei momentis attente perpensis, motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine praesentium Litterarum vi, perpetuumque in modum, Sanctum Carolum Borromaeum Episcopum, Confessorem, Viglevanensis civitatis et dioecesis Patronum aeque principalem una cum Sancto Ambrosio Episcopo, Confessore, Doctore, constituimus et declaramus, adiectis iuribus privilegiisque liturgicis, quae huiusmodi coelestis patronatus propria sunt, adhibito quoque in vesperis hymno «Urbis parentem Carolum». Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec decernimus, edicimus, statuentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v m. Aprilis an. MCMXXXIX^ Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II TEMPLUM EPTERNACENSE, INTRA FINES LUXEMBURGENSIS DIOECESIS, IN HONOREM S. WILLIBRORDI, EP. C, DEO DICATUM, BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam.,— Epternacensi in oppido, intra fines dioecesis Luxemburgensis, exstat templum percelebre in quo corpus Sancti Willibrordi Episcopi et Confessoris servatur et colitur. Fertur quidem a Sancto Romano Pontifice Sergio Willibrordum, Ultraiectensium Episcopum factum, in ipso oppido Epternacensi monasterium erexisse, in eodemque ab apostolicis laboribus, quos indefessus Frisonibus, Daniis Hollandicis, Belgis, Trevirisque evangelizandis insumebat, aliquando quiescere consuevisse; ibique magna religiosae vitae exempla atque inconcussae Fidei alumnis monachisque veluti hereditatem reliquisse. Cum vero eodem in Monasterio ipse Sanctus post quinquaginta fere annos fructuosi apostolatus in Domino obdormierit, in adiecto templo abbatiali est etiam depositus; ibique eiusdem corpus iii pace quievit, christifidleium veneratione cultuque exornatum ad tempora usque infaustae perturbationis gallicae; cuius asseclae, in tot tantaque Religionis Catholicae Instituta saevientes, monasterium quoque ac templum Epternacense profanarunt Sane tique sepulcrum effregerunt. Sacra tamen ossa Willibrordi pie collecta ex tunc usque ad annum MCMVI in Epternacensi veteri paroeciali ecclesia, ubi reposita interim fuere, christifideles venerati sunt; sed, tandem monasterio temploque antiquis denuo instauratis, reliquiae etiam Sancti Willibrordi, ovante finitimae regionis populo Episcopisque adstantibus, in pristinum sepulcrum reiectum sollemniter translatae sunt. Postea autem ob devotionem erga Apostolum Frisonum hodiernum templum, amplitudine et magnificentia iam conspicuum, civili quoque Gubernio adiuvante, novis instaurationibus artisque operibus affabre factis pulcrius redditum est, planeque ideo omnium admiratione dignum habetur. Quapropter nil mirum si Venerabilis Frater Luxemburgensium Episcopus, vota Nobis exprimens et commendans cleri populique suae dioecesis non modo sed totius etiam finitimae regionis, enixis precibus roget Nos ut ipsum Sancti Willibrordi templum Epternacense, a frequentibus devotisque christifidelibus ob sepulcrum eiusdem Sancti celebratum, titulo privilegiisque Basilicae minoris, occasionem nacti sollemnium, quae duodecimo saeculari anno Acta Pii Pp. XII 343 ab obitu Sancti Willibrordi proxime peragenda sunt, pro Nostra benignitate cohonestare velimus. Nos itaque, conlatis consiliis cum Dilecto Filio Nostro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali, qui Sacrorum Rituum Congregationi praeest, votis supplicationibus que memoratis annuendum censemus. Omnibus igitur rei momentis sedulo studio perpensis, Nos, hisce Litteris Apostolicis, ex certa scientia ac matura deliberatione deque Nostrae potestatis plenitudine praelaudatum templum Epternacense Sancti Willibrordi Episcopi, Confessoris, in honorem Deo dicatum, intra fines dioecesis Luxemburgensis titulo ac dignitate Basilicae Minoris, adiectis omnibus et singulis iuribus et privilegiis, quae rite competunt, perpetuum in modum condecoramus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec volumus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i m. Maii, an. MCMXXXIX, Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. EPISTULA AD REVMUM P. PETRUM DAMIANUM BUFFALDINI, PRIOREM GENERALEM CONGREGATIONIS MONACHORUM EREMITARUM CAMALDULEN SITIM ORDINIS SANCTI BENEDICTI : SAECULO V EXEUNTE AB OBITU CLARISSIMI SODALIS AMBROSII TRA VERSARI. PIUS PP. XII Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Inter clarissimos viros, qui pietate ac doctrina Institutum Camaldulensium illustrarunt, exstat profecto Ambrosius Traversari, cuius a felici obitu quintum iam saeculum fauste completur. Is namque, integritate vitae conspicuus, in perquirendis exseri ben disque codicibus diuturnum studium impendit, plura opera de rebus sacris humanisque latine eleganterque con scripsit, gravia munera in ipso Ordine sedulo obivit, ac perhonorifica mandata ad nutum atque utilitatem Apostolicae Sedis alacriter persolvit. Inter cetera sunt singulari digna memoratu illa legatio iussu Eu- 344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale genu IV fel. rec. Decessoris Nostri ad Sigismundum Imperatorem perfuncta, qua effectum est, ut Concilium ex Basilaea urbe Ferrariam transferretur, et pernobile munus, a Patribus Concilii Florentini eidem commissum, perficiendi decretum unionis ad Graecos in catholicae Ecclesiae gremium recipiendos. Quae sane praeclare gesta luculenter testantur, rerum aeternarum contemplationem non modo mortalis huius vitae incremento ac profectui minime obstare, immo vero maximas utilitates et singulis hominibus et christianae civilique societati ultro afferre posse. Quanto autem amore, quam ferventi devotione insignis vir flagraverit erga Apostolicam Sedem et Romanum Pontificem, cuius iura ac primatum strenue asseruit atque vindicavit, ex epistulis quoque eius colligere licet. Clarissima illa verba inter alia ad Eugenium Pp. IV leguntur : « Parati sumus pro tuo nomine mori, quippe qui nullam hac mortem speciosiorem arbitramur». Has itaque laudes ac promerita Ambrosii Traversari iucundo animo memorantes, sollemnia saecularia in eius honorem proxime agenda, non modo merita laude honestamus, verum etiam Nostra participatione per has Litteras libenter prosequimur. Tam gloriosa enim viri facinora in memoriam opportune per publica sollemnia revocata exacuent profecto universos Ordinis Sancti Benedicti monachos, ac praecipue Sancti Romualdi alumnos, ut, frugifero vitae eremiticae studio, concordique unitatis amore, et divinarum rerum contemplatione, et sacrarum disciplinarum pervestigatione, religiosae isti familiae, Ecclesiae pariter ac Civitati plurimum boni valeant conferre. Quo interea proxima celebratio salutarior evadat, tibi, Dilecte Fili, facultatem damus, ut, statuta die, post Sacrum sollemniter peractum adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenam iisdem commissorum veniam proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Felicissima denique ac gratissima omnia a Deo ominantes, tibi, Dilecte Fili, cunctaeque Camal dulensium Congregationi effusa in Domino caritate impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxxv mensis Iunii, in Nativitate Sancti Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII Sacra Congregatio Consistorialis 345 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i LUBLINENSIS - SIEDLCENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Fideles pagi Tilniki et coloniae Wladyslawóto, pertinentes ad paroeciam Czemerniki in dioecesi Lublinensi, ab Apostolica Sede efflagitarunt ut idem pagus et memorata colonia a praefata paroecia, ob magnam distantiam, seiungerentur et viciniori paroeciae Siemien, dioecesis Siedlcensis seu Podlachiensis, aggregarentur. Porro Ssmus D. N. Pius Div. Prov. PP. XII, rei opportunitate perpensa, attento consensu Ordinariorum Lublinensis et Siedlcensis, praehabito quoque favorabili voto Exc. P. D. Philippi Cortesi, Archiepiscopi titularis Siracensis ac Nuntii Apostolici in Polonia, oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut pagus Tilniki et colonia Wladyslawów a paroecia Czemerniki et a dioecesi Lublinensi separentur atque paroeciae Siemien, ad dioecesim SiedlcenseM pertinenti, perpetuo adiungantur, mutatis hac ratione finibus earumdem dioecesium. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est praefatum Exc. P. D. Philippum Cortesi, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidem facto onere mittendi quamprimum ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar exsecutionis actus. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 1 Aprilis 1939. Fr. C. R. Card. Rossi, a Secretis. L. © S. V. Santoro, Adsessor. 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II CARPENSIS ET NONANTULANA DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM IMMUTATIONE Nuper ab Apostolica Sede expostulatum est ut, pro bono animarum, territoria nuncupata : 8. Antonio, la Bordinetta et Ponte Pietra, a dioecesi Carpensi dismembrarentur et Abbatiae nullius Nonantulanae aggregarentur, et vicissim territoria : C. Pignatti, VT)ccelliera, Qualiara, 8. Liberata, Montalbano et Dogale Delfini ab Abbatia nullius Nonantulana seiungerentur et dioecesi Carpensi attribuer en tur. Iamvero Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, auditis Ordinariis tum Carpensi tum Nonantulano, praesenti Consistoriali Decreto, benigne precibus annuens, territoria nuncupata : S. Antonio, la Bordinetta et Ponte Pietra a dioecesi Carpensi distrahit et Abbatiae nullius Nonantulanae attribuit, et vicissim territoria : O. Pignatti, VU ccelliera, Qualiara, 8. Liberata, Montalbano et Dogale Delfini ab Abbatia nullius Nonantulana seiungit et dioecesi Carpensi aggregat, mutatis hac ratione finibus dioecesanis. Ad haec autem exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua deputare dignata est Exc. P. D. Iosephum Antonium Ferdinandum Bussolari, Archiepiscopum Mutinensem et Abbatem Nonantulanum, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas, ad effectum de quo agitur, etiam subdelegandi quemlibet virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, laetoque illi onere quam primum transmittendi ad S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xv m. Aprilis MCMXXXIX. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L. © S. V. Santoro,^Adsessor. Sacra Congregatio Consistorialis 347 III PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : Die k Maii 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Marcianensi praefecit Exc. P. D. Adamum Hefter, hactenus Episcopum Gurcensem. die 21 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rhasensi Exc. P. D. Franciscum Solanum Muente y Campos, hactenus Episcopum Ayacuquensem. die 29 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Larissensi in Thessalia Exc. P. D. Horatium Campillo, hactenus Archiepiscopum S. Iacobi in Chile. die 5 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Macejensi Exc. P. D. Ranulphum da Silva Farias, hactenus Episcopum Guaxupensem. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae Exc. P. D. Ioannem de Mikes, hactenus Episcopum titularem Helenopolitanum in Palaestina. — Cathedrali Ecclesiae Salfordensi R. D. Henricum Vincentium Marshall, Vicarium Capitularem eiusdem dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Great-Ormensi R. D. Gulielmum Condón, Vicarium Generalem dioecesis Spokanensis. — Cathedrali Ecclesiae Derriensi R. D. Nigellum Farren, Rectorem Seminarii eiusdem dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Uberabensi R. D. Alexandrum Gonçalves do Amaral, Rectorem Seminarii Bellohorizontini. die 8 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Arianensi R. D. Ioachimum Pedicini, Canonicum Capituli metropolitani Beneventani et Directorem spiritus Seminarii Regionalis Beneventani. — Cathedralibus Ecclesiis aeque principaliter unitis Calliensi et Pergulanae R. D. Raphaelem Cam pelli, Parochum oppidi « Pieve Bovigliana », in archidioecesi Camerinensi. die 12 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Scyriae R. D. Andream Skràbik, Vicarium Generalem Nitriensem, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Caroli Kmetko, Episcopi eiusdem dioecesis. die 28 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae S. Iacobi in Chile Exc. P. D. Iosephum M. Caro Rodriguez, hactenus Archiepiscopum Serenen sem. 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM i BONONIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI CLELIAE BARBIERI, FUNDATRICIS MINIMARUM A VIRGINE PERDOLENTE. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. «Neminem latet nihil Ecclesiae Dei gloriosius vel antiquius esse posse, quam ut permulti sanctitatis fama florescant, quorum intuentes populi exitum conversationis, fidem mutentur, eorumque sequentes vestigia, salutis semitam fidentius arripiant ». Praeclaris hisce verbis Ven. Bononiense Metropolitanum Capitulum Postulatorias litteras exorditur, ut a Summo Pontifice Servae Dei Cleliae Barbieri Introductionis Causae Commissio obsignetur. Merito sane gratia haec postulatur : omnia enim adiuncta ad hunc finem conspirant. Re quidem vera, in oppidulo « S. Maria delle Budrie » intra Bononiensis Archidioecesis fines, die 13 Februarii mensis a. D. 1847 d e l i a orta est, eodemque die baptizata. Parentes Iosephum et Hyacintham Nannetti sortita est, opibus quidem expertes, sed virtutum splendore claros. Dum octavum agebat annum, patre orbata viduae ac desolatae matris solatium et adiumentum est facta. Morum innocentiam adulescens servavit; vitae autem sanctitatem anhelans matrem enixe rogabat ut quid agere debuisset, ad eam assequendam, doceret, summoque studio ipsa quae didicerat exequebatur. Erga sanctissimum Eucharistiae sacramentum ardentissima religione ferebatur, saepissime ad sacram mensam accedens, longasque coram sacro tabernaculo moras ducens. Puerulos christianam catechesim docere in deliciis habebat; tanta autem vitae integritatis virtutumque fama apud aequales fruebatur, ut sancta in vulgus vocitaretur, atque ad eam, veluti ad pietatis magistram, nonnullae puellae in eam veluti traherentur. Unde factum est ut Clelia die 1 Maii an. D. 1868, parvam domum locaverit atque cum aliis tribus ex his novi Instituti, cui postea Card. Lucidus M. Parocchi, Bononiensis Archiepiscopus, nomen : Minimae a Virgine Perdolente imposuit, fundamenta Suera Congregatio Rituum 349 iecit. Minimum hoc sinapis granum, paupertate summa, tribulationibus pluribusque insectationibus fecundatum, in virentem post Cleliae mortem succrevit arborem, quae laetissimos uberesque fructus ad animarum salutem refert. Duos post annos phtisi confecta in Domini osculo purissimam animam exhalavit. Sanctitatis fama, qua vivens Clelia fruebatur, post eius obitum magis magisque succrevit, eo vel magis quod plures, eius intercessione, ferantur gratiae seu quoque miracula fuisse obtenta. Quapropter vix licuit, in Bononiensi Archiepiscopali Curia, ordinaria auctoritate super sanctitatis fama, super scriptis atque super cultu numquam Servae Dei praestito constructi sunt processus, atque ad sacram hanc Congregationem delati. Mhil obstare, Servae Dei scriptis perpensis, ad causae progressum S. haec Congregatio die 17 Aprilis a. 1935 decrevit. Plures Postulatoriae litterae Pio Papae XI fel. rec. fuerunt oblatae ad causae Introductionem obtinendam, inter quas Cardinalis ISTasalli Rocca Bononien. Archiepiscopi, omnium Episcoporum Flaminiae Regionis, Episcopi Foroliviensis cum suo Capitulo, Capitulorum Metropolitanae Ecclesiae et S. Petronii, aliorumque. Quum itaque omnia, quae iure requiruntur, parata fuerint, die 20 Decembris mensis a. 1938, instante Revmo P. Iosepho Galloni S. I., Causae Postulatore legitime constituto, in Ordinaria Sacrorum Rituum Congregatione ad Vaticanas aedes habita, Emus D. Cardinalis Raphael Carolus Rossi, Causae huius Ponens seu Relator, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Cui dubio Emi ac Revmi Patres, post relationem ab Emo Cardinali Ponente factam, audito Officialium Praelatorum suffragio, scripto dato, audito R. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, respondendum censuere : Affirmative seu Signandam esse Commissionem Introductionis Causae, si Ssmo placuerit. Facta autem ab infrascripto Cardinali Praefecto, subsignata die, relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua Eminentissimorum Patrum rescriptum ratum habens, Commissionem Introductionis Causae Servae Dei Cleliae Barbieri Sua manu signare dignata est. Datum Romae, die 15 Martii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. ACTA, vol. V I , n. 10. — 11-9-939. 25 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ANDEGAVEK CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE A S. EUPHRASIA PELLETIER, VIRGINIS, PROFESSAE ORDINIS DOMINAE NOSTRAE A CARITATE, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A BONO PASTORE, SUPER DUBIO An, stante approbatione duorum miraculorum post indultam ab apostolica Sede eidem Beatae venerationem, TUTO procedi possit ad sollemnem ipsius canonizationem, « O bona mater caritas, quae sive foveat infirmos, sive exerceat provectos, sive arguât inquietos, diversis diversa exhibens ; sicut filios diligit universos. Cum te arguit mitis est, cum blanditur simplex est. Pie solet saevire, sine dolo mulcere, patienter novit irasci, humiliter indignari... Ipsa est quae Deum homini placans, hominem Deo reconciliavit » (S. Bern., E p. ad Fulconem). Haec, quae mellifluus Doctor de cari tate praeclare scripsit, ad amussim in B. Maria a S. Euphrasia Pelletier fulsisse admiramur. Ipsa enim, Deum animabus placare, easque Deo reconciliare studens, divina caritate duce, quasi amantissima mater, semper mitem, simplicem, piam. patientem humilemque se omnibus exhibens, infirmas fovere, provectas exercere, inquietas arguere omnesque, vel perditissimas, in Boni Pastoris Iesu brachia reducere felicissimo successu assequebatur. Tantae virtutis germina piissimi parentes Iulianus Pelletier et Anna Francisca Mourain in eius animo inseruerunt. Hi, turbulentissimá revolutionis gallicae tempestate, in nobilissima Vandeensi regione, ferociter saeviente, ex Soullans, in Dioecesi Lucionensi, ut persecutionem, ob catholicae fidei professionem, declinarent, in insulam Noirmoutier aufugerunt, ubi B. Maria a S. Euphrasia Pelletier die 31 Iulii a. D. 1796 orta est, suscepto in baptismo Rosae Yirginiae nomine. Patre a. 1806 demortuo, quatuor post annos Pelletier familia Soullans rediit, Rosa vero a. 1811 Turonensi gynaeceo, quod Christianae Consociationis-sodales regebant, fuit a matre concredita : in quo apertius divinae vocationis ad religiosam amplexandam vitam persensit. Sui voti, pluribus superatis difficultatibus, compos facta, a. 1814 ad Ordinem Dominae Nostrae a Caritate, a S. Ioanne Eudes, ut in eius domibus periclitantes vel deperditae puellae e vitiorum caeno averterentur, fundatum, alacris convolavit, assumpto Mariae a S. Euphrasia nomine. Saera Congregatio Rituum 351 Iam ab ipso tirocinio religiosam perfectionem attigisse visa est; non solum enim naturale vivax ingenium fortiter compescuit, sed et illo ad Dei gloriam et animarum salutem uberrime usa est. Religiosis votis nuncupatis, omnibus sui Instituti muniis tam prospere feliciterque est iuncta, ut nondum tricenaria ad eiusdem Turonensis domus regimen unanimi suffragio eligeretur. Quum ad reparandas immanes a seditione partas ruinas, nova Refugii domus erigi in Andegavensi urbe postulantur, Beata Maria a S. Eupbrasia Pelletier huic operi exsequendo electa est ; quo autem successu, plures exinde pluribus in locis erecta huiusmodi Refugia testantur, quae Andegavensem domum veluti matrem suamque magistram agnoverunt ; unde factum est ut viridis arbor Eudesiana, B. Mariae a S. Euphrasia Pelletier opera, vivacem ramum Congregationis Sororum a Bono Pastore, sui iuris necessario factae, diffuderit. Quae Congregatio, ab Apostolica Sede approbata, uberrimos in Dei gloriam fructus toto in orbe per novem circiter millia Sororum tercentis in domibus, edit. Ad hoc ingens opus moliendum, Divina gratia opitulante, B. Maria a S. Euphrasia Pelletier tot tantasque virtutes exercuit, ut heroicitatis culmen attigerit : insignibus autem meritis cumulata die 24 Aprilis mensis a. D. 1868, Ecclesiae sacramentis refecta ac roborata, pio sancteque fine in Domino quievit. Nondum triginta ad obitu decurrerant anni, cum Leo XIII fel. rec. Commissionem Introductionis Causae Servae Dei sua manu obsignavit. Anno 1924 eamdem heroicis fulsisse virtutibus, anno autem 1933 Deum, eius interventione, miracula patravisse ideoque Tuto ad sollemnem Beatificationem posse procedi S. R. C, Pio XI s. m. approbante, decrevit. Beatificationis vero sollemnia, toto plaudente catholico orbe, in Vaticana Basilica die 30 Aprilis eiusdem anni celebrata sunt. Paucos post menses ad Beatae invocationem novum signum a Deo datum est ; quare die 9 Maii a. 1934 Canonizationis Causa est resumpta. Sequenti anno quum alterum mirum contigisse visum esset, de utroque Apostolicae inquisitiones sunt peractae, servatisque de iure servandis, die 4 nuper elapsi mensis approbationis decretum a S. R. C. editum est. Ad omnium actuum complementum, qui apud S. R. C. iuridice ad normam canonum et praxis pertractari debent, ad declarandum nempe ex parte Causae in se nihil amplius desiderari, ut ad Canonizationem fas sit quandocumque deveniri, nil restabat nisi ut dubium disceptaretur : An y stante approbatione duorum miraculorum post indultam ab Apostolica Sede eidem Beatae venerationem, TUTO procedi possit ad sollemnem ipsius Canonizationem. Quod die 13 mensis Iunii huius anni in Congre- 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gatione Generali coram Ssmo D. N. Pio Pp. XII, a Rrfio Cardinali Carolo Salotti, Causae Ponente, factum est. Etsi autem omnes, quotquot aderant, Rmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores in unanimem affirmativam sententiam concesserunt, tamen Beatissimus Pater suam aperire sententiam supremumque iudicium in re tanti momenti prodere distulit, ut maiori a ì)eo illustraretur lumine. Diem autem hanc 23 Iulii mensis, Dominicam post Pentecosten octavam, destinavit ut Suam aperiret mentem. Quapropter Rmum Cardinalem Carolum Salotti, S. R. C. Praefectum, insimulque Causae Ponentem, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem Generalem meque infrascriptum Secretarium arcessivit, divinaque Hostia sancte oblata, edixit : TUTO procedi posse ad sollemnem B. Mariae a S. Euphrasia Pelletier, Virginis, Canonizationem. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 23 Iulii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. III LUCEN. IN ITALIA CANONIZATIONIS BEATAE GEMMAE GALGANI, VIRGINIS SUPER DUBIO An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, TUTO procedi possit ad sollemnem ipsius Canonizationem. Quod Apostolus magnificis hisce verbis de se est professus : Christo confisus sum cruci, vivo autem, iam non ego, vivit vero in me Christus (Gal., 2, 19, 20), beata Gemma Galgani mente, moribus totaque vita tenuit. Ipsa enim dilecti Sponsi amorem atque passionem iugiter recolendo, meditando, contemplando, eo usque pervenit, ut cruci eius confixa iam non ipsa viveret, viveret vero ipse Christus in ea : qui heroicam quidem sed ab hominum oculis absconditam, sponsae suae caritatem patiendique studium miris donis, dum vitam agebat, post eius autem mortem, miraculorum gloria eam cumulando, magnifice ac munifice rependit. Sacra Congregatio Rituum 353 « Camigliano » in oppido prope Lucam die 12 Martii a. D. 1878 Gemma orta est ex Henrico Galgani, de S. Ioannis Leonardi genere, et Aurelia Landi, honestis coniugibus. Octavum agens annum, matre demortua, Servae Dei Helenae Guerra, Instituti Oblatarum S. Spiritus, vulgo Sororum S. Zitae, Fundatrici, instituenda credita fuit, sub cuius sapienti magisterio miras in Dei amore progressiones fecit, a quibus ad vitae terminum usque numquam restitit. Multas tribulationes, angustias, corporis infirmitates, maerores, patris excessum, suorum bonorum direptionem durissimamque egestatem forti animo, Dei confisa, pertulit. Sacris Virginibus a Passione Domini adiungi peroptaverat, sed a pluribus difficultatibus, ne sanctum hoc votum expleret, fuit praepedita. Ab omnibus derelicta, humaniter a piissima familia Giannini fuit excepta, in cuius sinu Sabbato Sancto a. 1903, divini amoris igne exaestuans, diro morbo consumpta, purissimam animam, a corporeis laqueis solutam, suo caelesti Sponso reddidit, annos nata fere vigintiquinque. Sanctitatis fama, quae intra domesticos parietes, veluti sub modio abscondita, ea vivente, cives latebat, ea vix demortua, potenter erupit. Quare vix septem intercesserunt anni, quum ordinaria auctoritate super scriptis, super sanctitatis fama atque cultu numquam exhibito confecti sunt processus. Servato iuris ordine Benedictus XV fel. rec. die 28 Aprilis a. 1920 sua manu Introductionis causae Commissionem obsignavit. Apostolicis inquisitionibus rite absolutis, die 29 Novembris a. 1931 heroicas Servam Dei virtutes exercuisse, die autem 5 Februarii a. 1933 miracula a Deo, eius interventione, fuisse patrata decretum est : sollemnia demum Beatificationis die 11 Maii mensis anni eiusdem in Vaticana Basilica celebrata fuere. Eodem hoc die mira sanatio contigit, unde paullo post Canonizationis cansa est resumpta. Alia mira sanatio duos post annos evenit, quae, sicut et prior, uti prodigium die 26 Martii anni 1939, Sanctissimo D. N. approbante, habita est. Ut autem iuridice constaret Sacram Rituum Congregationem munus sibi a iure commissam rite complevisse, dubium erat disceptandum : An, stante approbatione duorum miraculorum, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede veneratione, TUTO procedi possit ad, sollemnem ipsius Canonizationem. Quapropter die 2 Maii anni huius in generalibus S. C. comitiis coram Ssmo D. N. Pio Papa XII, Rmus Cardinalis Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Ostien. et Albanen., Causae Relator, dubium hoc proposuit, cui omnes tum Rmi Cardinales, tum Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi affirmativo suffragio responderunt. Beatissimus vero Pater actorum sacrae Congregationis approbationis sententiam edere distulit, eo fine ut Suis 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praesentiumque precibus Deum exoraret ut Eius beneplacitum Sibi innotesceret. Diem autem banc elegit, Dominicam octavam post Pentecostem, 23 Iulii mensis, ut decretum hoc ederetur. Quare accitis Emis Cardinalibus Carolo Salotti, S. R. C. Praefecto et Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Causae Ponente seu Relatore una cum R. P. Salvatore Catucci Fidei Promotore generali meque infrascripto Secretario, Sacroque religiose litato, edixit : TUTO procedi posse ad sollemnem B. Gemmae Galgani, Virginis, Canonizationem. Datum Romae, die 23 Iulii a. D. 1939. C. Card. SALOTTI, Praefectus. L. £g S. A. Carinci, Secretarius. Diarium Bomanae Curiae 355 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì 25 luglio 1939, nel Palazzo Apostolico di San Callisto, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Vescovo di Ostia e Albano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su di un miracolo che si asserisce operato ad intercessione della Ven. Anna Maria Javouhey, Fondatrice delle Suore di San Giuseppe di Cluny. Nel medesimo giorno nel Palazzo Apostolico di San Callisto, presso l'Enio e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Prefetto della S. Congregazione dei Riti, si è adunata la stessa S. Congregazione antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi, hanno discusso su di un miracolo che si asserisce operato ad intercessione della Beata Elisabetta Bichier des Ages, Confondatrice delle Suore di S. Andrea, dette della Croce. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il S. Padre Pio XI. di v. m., si degnò nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium : 23 18 aprile 1938. Monsig. Giovanni Bojanic, della diocesi di Lesina. agosto » Monsig. Andrea Cvinèek, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia, 22 » » Monsig. Giovanni Elgueta Pacheco, della diocesi di San Carlo di Ancud, 9 novembre » Monsig. Massimiliano Vraber, della diocesi di Maribor. Prelati Domestici di Sua Santità; 21 ottobre 1937. Monsig. Giuseppe Amici, della diocesi di Lodi. 1 agosto 1938. Monsig. Ottone Gaube, della diocesi di Brno. 22 » » Monsig. Fedele Alvarado Oyarzún, della diocesi di San Carlo d'Ancud. 2T » » Monsig. Paolo Zièka, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 356 12 settembre 1938. Monsig. Ludovico Novotny, della diocesi di Hradec Králové. » » » Monsig. Giovanni Sobota, della medesima diocesi. 28 » » Monsig. Carlo Keppl, della medesima diocesi. 9 novembre » Monsig. Francesco Cukala, della diocesi di Maribor. » » » Mnnsig. Daniele Briedon, della diocesi di Neosolio. 7 gennaio 1939. Monsig. Giuseppe Kraljié, della diocesi di Cattaro. Con Brevi Apostolici, il S. Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 27 maggio » 2 21 22 » 24 » » 1 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi, Protettore della Congregazione della « Retraite du Sacré-Cœur », di Angers. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Religiose Missionarie di « Notre Dame de la Délivrande » (Grenoble) giugno » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi, Protettore dell'Istituto delle Orsoline della Unione Romana. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Protettore deWIstituto delle Suore della Beata Vergine Maria, detto delle Dame Inglesi (Roma). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, Protettore dell'Istituto delle Suore della S. Famiglia di Spoleto. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo La Puma, Protettore dell'Istituto delle Suore dell'Apostolato del S. Cuore di Gesù (Avana). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi, Protettore dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Nicola Canali, Protettore della Società dei Missionari di S. Giuseppe (Messico). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Nicola Canali, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Giuseppe (Messico). luglio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore dell'Istituto dei Preti di S. Maria di Tinchebray, e del Sodalizio di Nostra Signora della Buona Morte. Diarium Bomanae Curiae 3 » 10 12 » 13 15 23 12 15 357 luglio 1939. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Lorenzo Lauri, Protettore dell'Istituto delle Suore Agostiniane Serve di Gesù e Maria (Roma). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Raffaello Carlo Rossi, Protettore delle Suore di Carità dell'Immacolata Concezione di Ivrea. » » L'Emo e Revmo Signor Card. Luigi Maglione, Protettore delle Suore Orsoline Parmensi del Sacro Cuore. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Raffaello Carlo Rossi, Protettore dell'Istituto, delle Piccole Suore della S. Famiglia di Castelletto di Brenzone (Verona). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto delle Missionarie Francescane dell' Immacolata Concezione (Roma). » » Gli Illmi Signori Giovanni Battista Ferrata e Francesco Saverio Parisi, Avvocati Concistoriali. » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore della Società dei Preti della Misericordia (Parigi). » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Enrico Gasparri, Protettore del Pontificio Collegio Pio Latino Americano in Roma. agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Maglione, Protettore dell'Istituto delle Figlie dell'Immacolata Concezione di Buenos Aires (Milano). agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore del Pio Sodalizio del Patrocinio di Nostra Signora del Pilastrello (Lendinara, diocesi di Adria). Assistente al Soglio Pontificio: 20 luglio 1939. S. E. Revma Monsig. Patrizio Mac Kenna, Vescovo di Clogher. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 7 17 19 21 ». » luglio » » » » » 1939. » » » » » Monsig. Nicola Moscatello, della diocesi di Lesina. Monsig. Giovanni P. McGuire, della diocesi di Rockford. Monsig. Domenico Acquafredda, della diocesi di Bitonto. Monsig. Filippo Hallett, della diocesi di Southwark. Monsig. Patrizio H. Durkin, della diocesi di Peoria. Monsig. Enrico Chappoulie, dell'areùidioeesì di Parigi. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Prelati Domestici di Sua Santità: 22 maggio 1939. Monsig. Guglielmo C. McMillan, della diocesi di Rockford. » » » Monsig. Giovanni McMillan, delFarchid. di Liverpool. 23 » » Monsig. Giovanni McRae, della diocesi di Alexandria nell'Ontario. 2 giugno » Monsig. Antonio Virolet, della diocesi di Olermont. » » » Monsig. Giorgio Di Lorenzo (Roma). 3 » » Monsig. Primo Vannutelli, della diocesi suburbicaria di Palestrina. 5 » » Monsig. Enrico Luigi Quinn, dell'archidiocesi di Baltimora. » » » Monsig. Guglielmo Edoardo McKessy, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Guglielmo Dowling, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Tommaso Gibbons Smyth, della medesima archidiocesi. » » » : Monsig. Edoardo Patrizio McAdams, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lorenzo Giovanni McNamara, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi O'Donovan, della medesima archidiocesi. » » » Mojìsig. Giacomo Luigi Smyth, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Ignazio Barrett, della medesima archidiocesi. » » » Monsig, Giovanni Montgomery Cooper, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Roberto Giuseppe Achstetter, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Guglielmo Alberto Toolen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Francesco Mbrrissey, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Filippo Bernardo McGuire, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Maria Nelligan, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Edvino Lee Leonard, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi C. Vaeth, della medesima archidiocesi. » ». » Monsig. Carlo Raimondo O'Hara, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae 9 12 » 21 23 » 24 » 28 30 7 8 » 13 10 » » » 20 » » 23 » » 8 11 359 giugno 1939. Monsig. Guglielmo J. Bulger, della diócesi di Davenport. » » Monsig. Giovanni McDaniel, della diocesi di Dunkeid. » » Monsig. Giacomo Mnllin, dell'archidiocesi di Glasgow. » » Monsig. Michele Sclafani, della diocesi di Agrigento. » » Monsig. Marcello M net, della diocesi di Verdun. » » Monsig. Antonino Scarpati, delParchidiocesi di Baltimora. » » Monsig. Giuseppe L. Andrieux, della diocesi di Fargo. » » Monsig. Vincenzo J. Ryan, della medesima diocesi. » » Monsig. Carlo Boccazzi, della diocesi di Cremona. » » Monsig. Oddone Sabbatini, della diocesi di Osimo. luglio » Monsig. Giovanni Battista Camoni, della diocesi di Brescia. » » Monsig. Roberto Vitale, della diocesi di Aversa. » » Monsig. Tommaso Sabatino, della medesima diocesi. » » Monsig. Giacinto Espinosa y Morón, della archidiocesi di Angelopoli. » » Monsig. Guglielmo Van Delft, della diocesi di Belleville. » » Monsig. Carlo E. Frey, della diocesi di Cleveland. » » Monsig. Plinio Pascoli (Roma). » » Monsig. Alfredo Puccinelli, della diocesi di Ortona. » » Monsig. Vittorio Amedeo Mercuri, della diocesi di Senigallia. » » Monsig. Gesù Maria Urrea, della diocesi di S. Rosa de Osos. » » Monsig. Paolo Hindo, del Patriarcato Siro d'Antiochia. » » Monsig. Egidio Guerra, della diocesi di Parma. » » Monsig. Belisario Damiano Trejo, della diocesi di Chiapas. » » Monsig. Alfredo Liberati (Roma). agosto » Monsig. Pietro Raimondo Calvisi, della diocesi di Nuoro. » » Monsig. Leone Binz, della diocesi di Rockford. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, in data 17 giugno 1938, il S. Padre Pio XI di v. m. si degnò conferire al sig. Carlo Svoboda, dell'archidiocesi di Praga, il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa. Con Brevi Apostolici, il S. Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 14 agosto 1939. À S. E. il signor Bernardo de L'Escailìe, Ambasciatore del Belgio presso la Santa Sede. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 360 La Placca dell'Ordine Piano: 1 maggio 1939. Al sig. comm. Arno de Bobrik (Ungheria). La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 1 maggio 1939. Al sig. Stefano de Zsembery (Ungberiaì. » » » Al sig. Cornelio de Láner (Ungheria). 10 giugno » Al sig. Barone Takàharu Mitsui (Giappone). La Commenda dell'Ordine Piano: 1 maggio 1939. Al sig. Colonnello Giorgio de Brunswik (Ungheria). » » » Al sig. Colonnello Francesco Farkas (Ungheria). 19 luglio » Al N. U. sig. Giovanni Maresca Donnorso Corréale Reverterá di Serracapriola, Duca della Salandra. 11 agosto » Al sig. avv. Lamberto Vignoli (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine Piano: 1 » » » » » » » 22 maggio 1939. Al sig. Giuseppe de Barcsay (Ungheriaj. » » Al sig. Giuseppe Pajor (Ungheria). » » Al sig. Maggiore Eugenio Czinner (Ungheria). » » Al sig. Giulio Somogyváry (Ungheria). » » Al sig. Carlo Uher (Ungheria). » » Al sig. Giovanni Kauser (Ungheria). » » Al sig. Maggiore Ernesto Pajtas (Ungheria). » » Al sig. Giuseppe Orban (Ungheria). luglio » Al sig. Conte Pietro Antamoro, Guardia Nobile di Sua Santità. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 1 maggio 1939. A S. E. il sig. Conte Maurizio Esterházy (Ungheria). La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 26 giugno 1939. Al sig. comm. Alessandro Noghes, della diocesi di Monaco (Principato). 20 luglio 1939. Al sig. comm. Nicola Rivero y Alonso, Conte del Rivero (Cuba). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 13 1 aprile 1939. Al sig. Marchese Alessandro Pallavicino, della diocesi di Djakovo. maggio » Al sig. Aurelio Dorner (Ungheria). Diarium Bomanae Curiae 361 1 maggia 1939. Al sig. Colomanno Kósa (Ungheria). » » » Al sig. Ludovico Velics (Ungheria). » » » Al sig. Rodolfo Miklósváry (Ungheria). » » » Al sig. dott. Aladar Barsy (Ungheria). 27 giugno » Al sig.; Alberto Gonzalez Fernandez (Colombia). 5 luglio » Al sig. Casimiro Grauzinis, Incaricato d'Affari della Lituania presso la S. Sede. 24 » » Al sig. dott. Raul Chiodelli (Italia). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 1 maggio 1939. » » » » » » » » » » » » » » » » » » 17 giugno » 5 20 luglio » » » » » 22 23 » » » » » » » » 24 12 » agosto » » Al sig. Giulio Petro vaca (Ungheria). Al sig. Gabriele Kuzmich (Ungheria). Al sig. Ottone Bogyos (Ungheria). Al sig. Guglielmo Kovácsházy (Ungheria). Al sig. Géza Salamon (Ungheria). Al sig. Ladislao Body (Ungheria). Al sig. Colomanno Király (Ungheria). Al sig. Augusto Giovanni Vittore Frémaux, della diocesi di Arras. Al sig. Luciano Di Gioia (Napoli). Al sig. avv. cav. Giuseppe Niels Sachs, della diocesi di Fiume Al sig. Abbud Abi Rascid Bey, del Vicariato Apostolico di Tripoli. Al sig. Pietro Bassetti, della diocesi di Forlì. Al sig. avv. Alberto Sebastiani (Roma). Al sig. prof. Antonio Neviani (Roma) Al sig. Amos Medioli, della diocesi di Parma. Al Sig. Vito Cantore, dell'archidiocesi di Napoli. Al sig. dott. Giovanni dell'Oro (Italia). Al sig. dott. Giacomo Antonio Di Gerardo, della diocesi di Gravina e Irsina. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 1 » » » » » » » maggio 1939. Al sig. Carlo Tóth (Ungheria). » » Al sig. Desiderio Jambor (Ungheria). » » Al sig. Tiberio Keli (Ungheria). » » Al sig. Conte Emmerico Lazar (Ungheria). » » Al sig. Paolo Palkovics (Ungheria). » » Al sig. Stefano Elekes (Ungheria). » » Al sig. Carlo Schag (Ungheria). » » Al sig. Carlo Peterdy (Ungheria). 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 maggio 1939. Al sig. Giuseppe Hörväth (Ungheria). » » » Al sig. Ladislao Turr (Ungheria). 27 » » Al sig. Luigi Beugniez, della diocesi di Arras. » » » Al sig. Luigi Delaby, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giulio Pruvost, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giuseppe Santy, della medesima diocesi. 1 giugno » Al sig. Paolo Phan-Cao-Luy, del Vicariato Apostolico di Hanoi. 2 » » Al sig. Vittore de la Brosse, della diocesi di Olermont. » » » Al sig. Gabriele Belin, della medesima diocesi. » » » Al sig. Pietro Kougier, della medesima diocesi. » » » Al sig. Ruggero Latu, della diocesi di Soissons. 7 » » Al sig. Giovanni Dunn, della diocesi di Corpus Christi. 17 » » Al sig. Matteo Rajapaksa, della diocesi di Galle. 19 » » Al sig. avv. Giuseppe Palma Gii, della diocesi di Zamboanga. 5 luglio » Al sig. Claudio Maria Antonio Delestre, dell'archidiocesi di Lione. » » » Al sig. Paolo Silva Hérard, dell'archidiocesi di Parigi. 7 » » Al sig. Adriarno Antonio van der Borg, della diocesi di Bois-le Due. 14 » »' Al sig. dott. Giuseppe Caselli, della diocesi di Fano. 18 » » Al sig. Francesco Hoffmann, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Pietro Giuseppe van Ginderachter, della medesima archidiocesi. 20 » » Al sig. Giuseppe Gatti, della diocesi di Nusco. 21 » » Al sig. Pietro Luigi Vanoye, della diocesi di Arras. 23 » » Al sig. Pietro Sosson, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Raffaele Nocton, della diocesi di Verdun. » » » Al sig. Giuseppe E. Morgan, della diocesi di El Paso. 24 » » Al sig. ing. Siro Mantovani (Italia). » » » Al sig. ing. Alfonso Marullo (Italia). 5 agosto » Al sig. Pietro Bagniewski, dell'archidiocesi di Varsavia. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 1 » maggio 1939. A S. E. il sig. Generale Carlo de Bartha, Ministro della Difesa Nazionale del Regno d'Ungheria. » » A S. E. il sig. Generale Eugenio de Rátz (Ungheria). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 1 » » maggio 1939. Al sig. Emmerico Németh (Ungheria). » » Al sig. Gabriele Faraghó (Ungheria). » » Al sig. Ladislao Világhi (Ungheria). Diarium Bomanae Curiae 363 1 maggio 1939. Al sig. Andrea Schultz (Ungheria). 20 giugno » Al sig. Conte Francesco Cantuti Castelvetri, Comandante della Guardia Palatina d'onore. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 1 » 2 5 maggio 1939. il sig. Maggiore Francesco Déschán-Debreczenyi (Ungheria). » » AI sig. Maggiore Ludovico Szalay (Ungheria). giugno » AI sig. Generale Enrico Joba, della diocesi di Clermont. luglio » Al sig. Enrico Gherghi, Tenente della Guardia Palatina d'onore di Sua Santità. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 1 » » » » » » » » » » maggio 1939. A S. E. il sig. Barone Gabriele Apor (Ungheria). » » A S. E. il sig. Tibor Csurgay (Ungheria). » » Al sig. Giulio de Ambrózy (Ungheria). » » A S. E. il sig. Alessio Nagy de Versegh (Ungheria). » » A S. E. il sig. Stefano de Uray (Ungheria). » » A S. E. il sig. Generale Ugo Sónyi (Ungheria). » » A S. E. il sig. Generale Guglielmo de Nagy (Ungheria). » » A S. E. il sig. Tiberio de Kallay (Ungheria). » » A S. E. il sig. Eugenio Karafìath (Ungheria). » » A S. E. il sig. Stefano de Bárczy (Ungheria). » » Al sig. Carlo Sendy (Ungheria). La Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 28 giugno 1939. Al sig. comm. Barone Eriberto Thierry (Ungheria). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 1 » » » » » » » 7 4 maggio 1939. Al sig. Ivan Paul (Ungheria.). » » Al sig. Capitano Alessandro Éliássy (Ungheria). » » Al sig. Béla Kalmár (Ungheria). » » Al sig. Aladar Haász (Ungheria). » » Al sig. Stefano Balla (Ungheria). » » Al sig. dott. Ladislao de Szép (Ungheria). » » Al sig. Carlo Jakabffy (Ungheria). » . » Al sig. Desiderio Schüler (Ungheria). giugno » Al sig. Emmanuele Salem, dell'archidiocesi di Costantinopoli degli Armeni. agosto » Al sig. dott. Americo de Galvâo Bueno (Brasile). 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 maggio 1939. Al sig. Tenente Colonnello Carlo Lázár (Ungheria). » » » Al sig. Capitano dott. Giuseppe Miklay (Ungheria). » » » Al sig. Michele Szorényi (Ungheria). » » » Al sig. Pietro Incze (Ungheria). » » » Al sig. dott. Eugenio Jalsovszky (Ungheria). » » •> ' » Al sig. dott. Giulio Kálnay (Ungheria). » » » Al sig. Rodolfo Reidl (Ungheria). » » » Al sig. Colonnello Ladislao de Máriássy (Ungheria). » » » Al sig. avv. Adalberto Kövess (Ungheria). » » » Al sig. Martino Fekete (Ungheria). » » » Al sig. Bartolomeo Vigh (Ungheria). « » » » Al sig. Mcola de Esty (Ungheria). 7 » » Al sig. Luigi Olivo, della diocesi dì Belluno e Feltre. 17 » » Al sig. Achille Arzani, della diocesi di Alessandria. 20 » » Al sig. Andrea Veglianiti, della diocesi di Treviso. 21 » » Al sig. archit. Giuseppe Felici, della diocesi di Macerata. 8 \ luglio » Al sig. Cosimo Manni, del Vicariato Apostolico di Bengasi. 17 » » Al sig. Pietro Lopez Garcia (Spagna). , 20 » » Al sig. Luigi Dago, della diocesi di Novara. » » » Al sig. Clodomiro Draghi, dell'archidiocesi di Milano. 23 » » Al sig. Giovanni Briguglia, dell'archidiocesi di Palermo. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 » » » » » » 18 maggio 1939. Al sig. dott. Enrico Hives (Ungheria). » ». Al sig. Marchese Uberto Pallavicini (Ungheria). » » Al sig. Capitano Marcello Marinovich (Ungheria). » » Al sig. Gaspare Vamos (Ungheria). » » Al sig. Alessandro Berczik (Ungheria). » » Al sig. Alessio Velossy (Ungheria). » » Al sig. Francesco Székelyhidy (Ungheria). » » Al «sig. Angelo Parisi (Roma). ACTA APOSTOLICAE SEDIS Adnexum ad n. 1 1 , a. 1939 M O N I T A I. Quotquot — vel Cubicularii secreti supra numerum, vel Cubicularii secreti ab ense et lacerna supra numerum, vel Cubicularii honoris, vel Cubicularii honoris extra Urbem, Vel Cubicularii honoris ab ense et lacerna supra numerum, vel Cappellani secreti honoris, vel Cappellani honoris extra Urbem — sub Pontificatu Pii Papae XI v. m. renunciati fuerunt, in «Annuario Pontificio» pro anno 1940 recensiri nequeunt, nisi singuli antea a regnante Summo Pontifice Pio Papa XII confirmati fuerint ac nuntium personalem seu «Biglietto di nomina» receperint. II. Vehementer Exc.mi Ordinarii rogantur ut pro sua humanitate ante diem 5 proximi Novembris mensis Moderatori commentarii cui titulus «Annuario Pontificio (Città del Vaticano) » ea omnia significare velint, quae ipsis immutanda videantur quod ad indicem spectat eorum qui in sua cuiusque Dioecesi aliquo sunt honore ornati ab Apostolica Sede collato. ACTA, vol. VI. n. 11- - 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mamo, flumine Omfibotsy usque ad suos fontes circumscriptam et linea, quae a fontibus huius fluminis ad montis Tsiafajavona verticem ducit, et postea fines eiusdem districtus civilis de Arivonimamo sequitur; nec non locum administrativum de Kiangara ad Vicariatum Apostolicum de Majunga hucusque pertinens, quod propterea a Vicariatu ipso seiungimus. Novum hunc Vicariatum Apostolicum de Miarinarivo, ita circumscriptum, apostolicis cleri saecularis illius regionis curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus, quam maxime in Domino confisi id ad maius catholicae fidei incrementum profuturum. Eidem insuper Vicariatui eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri Vicarii Apostolici adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Piarum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero hoc ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die vicesima quinta mensis Maii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Cancellarias S. R. E. P. Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praef, Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Ludovicus Kaas, Proton. Apost.. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. 21 - Al. Trussardi. Acta Pii Pp. XII 367 ALLOCUTIO Beatissimus Pater, die 1/+ mensis Septembris 1939, nobilissimis verbis, quibus Excmus Vir H adrianus Nieuwenhuys qua Legatus Belgicae Nationis lÂtteras publicas porrexit, haec respondit: < Monsieur l'Ambassadeur, C'est une vive satisfaction pour Nous de recevoir des mains de Votre Excellence les Lettres par lesquelles Sa Majesté le Roi des Belges L'accrédite auprès de Nous comme Son Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire. Nous voyons dans ces Lettres une expression nouvelle de l'intérêt particulier que Votre Auguste Souverain attache au maintien des étroites et confiantes relations unissant heureusement la Nation Belge à ce Siège Apostolique : relations qui tournent à l'avantage tout ensemble de l'Eglise et de l'Etat. Les paroles, dont Votre Excellence a accompagné cet acte solennel, sont pour Nous une garantie (Nous l'attendions avec pleine certitude, mais Nous n'en sommes pas moins touché), que les intentions élevées de Sa Majesté trouveront en Vous la plus entière et la plus fidèle correspondance. En retour, soyez assuré, Monsieur l'Ambassadeur, que Nous, qui voici bien des années déjà avons eu l'occasion de connaître et d'apprécier vos belles qualités d'esprit et de cœur, Nous Vous donnerons bien volontiers tout Notre appui, dans l'accomplissement de la haute tâche qui Vous est confiée. Les débuts de cette mission coïncident avec une heure de tension tragique, qui emplit Notre cœur d'une profonde tristesse. Ce qui, depuis le dernier conflit mondial, était l'angoisse et la terreur des peuples, est à nouveau une réalité,— la réalité d'une catastrophe incommensurable ! Car cette guerre nouvelle, qui déjà ébranle le sol de l'Europe, et particulièrement celui d'une Nation catholique, aucune prévision humaine ne peut calculer ni quel effroyable potentiel de carnage eUe porte en elle, ni quelles seront son extension et ses complications successives. — Votre Excellence rappelle à bon droit les efforts accomplis par Son Souverain, jusqu'à la dernière minute, pour sauver la paix menacée et pour préserver les peuples d'Europe des plus graves calamités. Mais, qui donc pouvait être plus ardemment disposé à aider ces généreuses tentatives, que le Père commun de la Chrétienté? Placé, par les devoirs de Notre ministère apostolique, au-dessus des conflits particuliers, — et soucieux, 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dans Notre sollicitude paternelle, du vrai bien de tous les peuples, Nous voyions, avec un douloureux serrement de cœur, s'approcher de jour en jour le cataclysme qui suivrait, comme une conséquence inéluctable, l'abandon du principe des négociations et le recours à la force des armes. — Nous n'avons pas à redire Nous-même comment la prévision d'un si grand malheur Nous a accompagné sans cesse, depuis le premier jour de Notre Pontificat ; — comment, jusqu'à l'instant suprême qui précéda l'explosion des hostilités, Nous n'avons rien omis, de ce que Nous pouvions tenter, — soit par des prières et des exhortations publiques, soit par des démarches confidentielles, réitérées et précises, — pour éclairer les esprits sur la gravité du péril, et pour les amener à de loyales et pacifiques négociations, sur les bases, les seules solides et durables, de la justice et de l'amour : justice rendue au plus faible non moins qu'au plus fort; amour qui se maintienne à l'abri des égarements de l'égoïsme, de sorte que la sauvegarde du droit de chacun ne dégénère pas en oubli, ou négation, ou violation positive, du droit des autres. Aujourd'hui malheureusement le grondement du canon, le tumulte des armées combattantes et la rapide succession des faits de guerre sont sur le point de couvrir toutes les autres voix. Les hostilités déjà engagées, (dans certains secteurs avec des effets foudroyants, semblent actuellement barrer aux champions de la paix les routes qui, hier encore, pouvaient paraître accessibles à une bonne volonté réciproque. Dans un tel état de choses, Nous élevons Nos prières vers Dieu, qui tient dans sa main les coeurs des hommes, afin qu'il abrège les jours de l'épreuve, et qu'il ouvre aux peuples, menacés de malheurs indicibles, des voies nouvelles vers la paix, avant que l'incendie actuel ne soit transformé en conflagration universelle. Puisque Nous sommes, bien qu'indigne, le Vicaire de Celui qui est descendu sur la terre comme le Princeps Pacis ; — Nous sentant soutenu en outre par les prières des fidèles et conforté par l'intime certitude d'avoir avec Nous d'innombrables âmes de bonne volonté, — Nous ne cesserons pas d'épier attentivement, pour les seconder de tout Notre pouvoir, les occasions qui s'offriraient : avant tout, d'acheminer à nouveau les peuples, aujourd'hui soulevés et divisés, vers la conclusion d'une paix honorable pour tous, en conformité avec la conscience humaine et chrétienne, une paix, qui protège les droits vitaux de chacun et qui sauvegarde la sécurité et la tranquillité des Nations; — et puis, tant que cela n'est pas possible, tout au moins de soulager les terribles blessures déjà infligées ou celles qui le seront dans l'avenir. — A ce propos, il Nous plaît de rappeler certaines déclarations, par lesquelles les Puissances belligé- Acta Pii Pp. XII 369 rantes au commencement du conflit ont publiquement affirmé leur volonté d'observer, dans la conduite de la guerre, les lois de l'humanité et de se conformer aux stipulations des accords internationaux. Nous voulons donc espérer d'une manière spéciale, que les populations civiles seront préservées de toute opération militaire directe; que, dans les territoires occupés, seront respectés la vie, là propriété, l'honneur et les sentiments religieux des habitants; que les prisonniers de guerre seront traités humainement et pourront sans obstacles recevoir les réconforts de la religion ; que sera exclu Pusage des gaz asphyxiants et toxiques. Chez un peuple, qui a donné à l'Eglise de si admirables héros de charité chrétienne, Nous sommes sûr que Notre appel pour la paix du Christ, pour la justice et la charité dans les relations internationales, trouvera toujours des esprits attentifs et bien disposés, des cœurs prêts au sacrifice, des mains secourables. Animé de cette consolante confiance, Nous invoquons la toute-puissante protection de Dieu sur Sa Majesté le Roi et sur toute la Famille Royale ; sur le Gouvernement et la Nation Belge ; et Nous implorons en particulier les bénédictions divines sur Votre Excellence, afin qu'elles L'accompagnent au cours de Sa haute mission. •370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i CENETENSIS DECRETUM MUTATIONIS TITULI DIOECESIS Quum episcopalis civitas Geneda in praesens communiter denominetur Vittorio Veneto, ab Apostolica Sede expostulatum est ut et ipsa dioecesis, quae a praedicta civitate nomen Cenetensis mutuaverat, in posterum vocari queat VictoHensis Venetorum. Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, habito favorabili voto Ordinarii loci, precibus benigne annuens, praesenti Consistoriali Decreto decernere dignatus est, ut dioecesis Cenetensis, dimisso hoc titulo, posthac Victoriensis Venetorum appelletur. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 13 Maii 1939. Fr. R. C. Rossi, a Secretis. L. © S. V. Santoro, Adsessor. II PROVISIO ECCLESIARUM Ssnlus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum: die 29 Augusti 1939. — Cathedrali Ecclesiae Temucensi R. P. Augustum Salinas, sodalem Congregationis Sacrorum Iesu et Mariae. die 5 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ioannis Exc. P. D. Audinum Rodríguez y Olmos, hactenus Episcopum de Estero. praefecit Cordium de Cuyo S. Iacobi S aera Congregatio de Propaganda Fide 371 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Noinini propagando, Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 11 Iulii 1989. — Titulari episcopali Ecclesiae Naissitanae praefecit R. P. Gulielmum O'Shea, hactenus Praefectum Apostolicum de Peng Yang, quem constituit Vicarium Apostolicum Heijoënsem. — Titulari episcopali Ecclesiae Terenuthitanae R. P. Blasium Sigibaldum Kurz, hactenus Praefectum Apostolicum de Monte Currie, quem constituit Vicarium Apostolicum de Kokstad. — Titulari episcopali Ecclesiae Ruspensi R. P. Thomam Tien, hactenus Praefectum Apostolicum de Yangku, quem constituit Vicarium Apostolicum de Yangku. r— Titulari episcopali Ecclesiae Archelaidensi R. P. lulium Halbert, e Societate Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Insularum Novarum Ebridarum. — Titulari episcopali Ecclesiae Echinensi R. P. Felicem Hedde, hactenus Praefectum Apostolicum de Langson et Caobang, quem constituit Vicarium Apostolicum de Langson et Caobang. — Titulari episcopali Ecclesiae Tarasensi in Numidia R. P. Urbanum Morlion, Societatis Missionariorum Africae sodalem, quem deputa vit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Vicarii Apostolici Balduinopolitani. — Titulari episcopali Ecclesiae Otroënae R. P. Carolum Lemaire, e Societate Parisiensi missionum ad exteras gentes, quem deputavi! Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Vicarii Apostolici de Kirin. . die 20 Iulii. — Ecclesiae episcopali Multanensi R. P. Franciscum Benedictum Cialeo, O. P., hactenus Praefectum Apostolicum de Multan. — Titulari episcopali Ecclesiae Seteensi R. P. Fridericum Antonium Donaghy, Societatis de Maryknoll pro missionibus exteris sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Wuchow. die S Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Hierapolitanae in Phrygia Exc. P. D. Laurentium Balconi, hactenus Episcopum titularem Mylasensem. 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Giovedì, 14 settembre 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza il Signor Dottor ADRIANO N I E U W E N H U Y S , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Belgio, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : marzo » 22 20 » 1939. Monsig. Giovanni Delaney, dell'archidiocesi di Newark. » Monsig. Guglielmo F. Lawlor, della medesima archidio- » aprile » » » » 10 maggio » » » » » » » » 17 » » » 25 » » » » » 8 giugno » » » » » cesi. Monsig. J. Mauro Vega, della diocesi di Huaraz. Monsig. Aurelio Fiorani (Roma). Monsig. Gualtiero Funcke, della diocesi di-Ogdensburg. Mònsig. Giovanni Hogan, della medesima diocesi. Monsig. Claudio Sechi, della medesima diocesi. Monsig. Stefano Fulle, dell'archidiocesi di Genova. Monsig. David Sanguineti, della medesima archidiocesi. Monsig. Giulio Gaio, della diocesi di Feltre. Monsig. Giorgio Tollardo, della medesima diocesi. Monsig. Gregorio Della Tolla, del vicariato apostolico di Istanbul. Monsig. Pietro Pòster, dell'archidiocesi di Besançon. Monsig. Gaspare Ajello, della diocesi di Mazara del Vallo. Monsig. Gorino G ori, della diocesi di Fiesole. Monsig. Francesco Calandrone, della diocesi di Savona e Noli. Monsig. Francesco Ciarlo,, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Battista Ferraro, della medesima diocesi. Monsig. Filippo Mantero, della medesima diocesi. Diarium Bomanae Curiae 8 » 15 » '» » » » » » » » » » » » » » » )> » » 22 29 4 5 » » » » » » » » » » » » giugno 373 1939. Monsig. Giovanni Battista Pessano, della medesima diocesi. » » Monsig. Bernardo Poggio, della medesima diocesi. » » Monsig. Bartolomeo Pezzo, della diocesi di Verona. » » Monsig. M. Tommaso Mchol, dell'archidiocesi di Vancouver. » » Monsig. Francesco Cimino, della diocesi di Ampurias e Tempio. » » Monsig. Angelo Fancelli!, della medesima diocesi. » » Monsig. Francesco Papa, della diocesi di Andria. » Monsig. Francesco Bettoni, della diocesi di Crema. » Monsig. Giovanni Moruzzi, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Angelo Za vaglio, della medesima diocesi. » » Monsig. Paolo Camozzi, della diocesi di Cremona. » » Monsig. Giovanni Gozzoli, della medesima diocesi. » » Monsig. Edoardo Garnich, della diocesi di Lussemburgo. » » Monsig. Ludovico Hartmann, della medesima diocesi. » » Monsig. Emilio Hentgen, della medesima diocesi. » » Monsig, Lino Ma setti, dell'archidiocesi di Ravenna. » » Monsig. Giulio Morelli, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Alessandro Jaivenois, delParchidiocesi di Sens. » » Monsig. Giov. Batt. Carissimo, della diocesi di Sezze. » » Monsig. Tommaso Damiani, della medesima diocesi. » » Monsig. Francesco Chaloner, dell'archidiocesi di Vancouver. » » Monsig. T. Ambrogio Grifìith, della medesima archidiocesi. » ». Monsig. Macario Tinti, della diocesi di Senigallia. » » Monsig. Francesco Bernacchia, della medesima diocesi. luglio » Monsig. Vincenzo Petragnani (Roma). » » Monsig. Adalberto Barath, della diocesi di Alba Julia. )) » Monsig. Giovanni Buday, della medesima diocesi. » » Monsig. Giorgio Floznik, della medesima diocesi. » » Monsig. Adalberto Gajdátsy, della medesima diocesi. )) » Monsig. Francesco Jenaki, della medesima diocesi. » » Monsig. Vittore Macalik, della medesima diocesi. » » Monsig. Emerico Sand or, della medesima diocesi. » » Monsig. Ernesto Veress, della medesima diocesi. » » Monsig. Pietro Severi, della diocesi di Arezzo. » » Monsig. Enrico Cacciaguerra, della diocesi di Bertinoro. » » Monsig. Ferruccio Biagio Celli, della medesima diocesi. » » Monsig. Benedetto Censi, della medesima diocesi. » » Monsig. Nazzareno Censi, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 374 4 » » » » » » » » » » » » » )) » » » » )) » » » » » » » )) » » » » » » « » » » » » » » » luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1939. Monsig. Alpinolo Lasi, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Adamec, della diocesi di Brno. » Monsig. ITrancesco Baka, della medesima diocesi. » Monsig. Mattia Cliladek, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Heger, della medesima diocesi. » Monsig. Metodio Hosek, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Jelen, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Kalabus, della medesima diocesi. » Monsig. Raimondo Kobza, della medesima diocesi. » Monsig. Agostino Kratochvil, della medesima diocesi. » Monsig. Silvestro Kulhánek, della medesima diocesi. )> Monsig. Giuseppe Ocetek, della medesima diocesi. » Monsig. Emilio Prochazka, della medesima diocesi. » Monsig. Metodio Marvan, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Rauscher, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Schuster, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco Spieka, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Stëpanek, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Toman, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Travnicëk, délia medesima diocesi. » Monsig. Venceslao Ukjrek, della medesima diocesi. • » ' Monsig. Carlo Vecera, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Skoupy, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo Vystrcl, della medesima diocesi. » Monsig. Vincenzo B. Balmat, della diocesi di Cleveland. » Monsig. Francesco Parmigiani, della diocesi di Cremona. » Monsig. Giovanni Argnàni, della diocesi di Faenza. » Monsig. Domenico Balbi, della medesima diocesi. » Monsig. Salvatore Baldassarri, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Fabbri, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Galassini, della medesima diocesi. » Monsig, Luigi Gamberini, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Pezzi, della medesima diocesi. » Monsig. Pietro Pezzi, della medesima diocesi. » Monsig. Sante Ragazzini, della medesima diocesi. » Monsig. Giambattista Tasselli, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo Zannoni, della medesima diocesi. » Monsig. Pierfranco Zucchini, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni O'Connor, della diocesi di Leeds. » Monsig. Carlo Tindall, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Boni, dell'archidiocesi di Modena. » Monsig. Francesco Ferrari, della medesima archidiocesi. » Monsig. Gherardo Miselli, della medesima archidiocesi. Diarium Bomanae Curiae 4 » j) » » » j) » » » » » )) )) » «6 » » » » 8 13 » » » 14 » » » » » D » » » '» D ¡» luglio » » 375 1939. Monsig. Giuseppe Zanasi, della medesima archidiocesi. » Monsig, Valeriano Monti, della diocesi di Parenzo e Pola, » Monsig. Enrico Rossi, della diocesi di S. Angelo dei Lombardi. » » Monsig. Alfonso Sanseverinati, della diocesi di Senigallia. » » Monsig. Venceslao Havlik, della diocesi di Timisoara. » » Monsig. Carlo Geyse Kienitz, della medesima diocesi, » » Monsig. Giuseppe Korner, della medesima diocesi. » » Monsig. Stefano LengyeL della medesima diocesi. » » Monsig. Lotario Unterweger, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe Waltner, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe Casaburi, della diocesi di Tropea. » » Monsig. Francesco Pugliese, della medesima diocesi. » » Monsig. Luigi Caliaro, della diocesi di Vicenza. » » Monsig. Sebastiano Filippini, della medesima diocesi. )) » Monsig. Innocente Bastasin, della medesima diocesi. luglio )) Monsig. Riccardo Relia, della diocesi di Andria. » » Monsig. Raffaele Gargiulo, della diocesi di Castellammare. .» » Monsig. Agostino Grego, della diocesi di Verona. » » Monsig. Edoardo Browne, della diocesi di Southwark. » » Monsig. Clemente Constable, della medesima diocesi. » » Monsig. Luigi Di Lazzari, della diocesi di Tarquinia. » » Monsig. Giovanni Lobato y Rendon, dell'archidiocesi di Avana. » » Monsig. Angelo Tuduri y Perera, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giovanni J. Leven, della diocesi di Peoria. » » Monsig. Giacomo B. Reidy, della medesima diocesi. » » Monsig. Alberto Hausheer, della diocesi di Basilea. » » Monsig. Carlo Humair, della medesima diocesi. » » Monsig. Guglielmo Kissling, della medesima diocesi. » » Monsig. Paolo Meyer, della medesima diocesi. » » Monsig. Emilio JSTünlist, della medesima diocesi. » » Monsig. Enrico Schaller, della medesima diocesi. » » Monsig, Eugenio Schibler, della medesima diocesi. » » Monsig. Francesco Caccia, della diocesi di Bergamo. » » Monsig. Giovanni Leonardo Brekelmans, della diocesi di Bois-le-Duc. » » Monsig. Francesco Goijaerts, della medesima diocesi. » » Monsig. Tommaso Goossens, della medesima, diocesi. » » Monsig. Arnoldo Suys, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni Enrico Witlox, della medesima diocesi. 376 U » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale luglio » )) 1939. Monsig. Pietro Tiziani, della diocesi di Feltre. » Monsig, Igino Cecchetti, delParchidiocesi di Fermo. » Monsig. Giuseppe Accardi, della dioecsi di Mazara del Vallo. » Monsig. Calogero Cusumano, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Battista Quinci, della medesima dio- » » » » » )) » » » » » » » » » » » >> » )) » » » » » » » » » » » » » » » » » )) » » S) » » » » » » » » cesi. Monsig. Giorgio Seianna, della medesima diocesi. Monsig. Benedetto Vivona, della medesima diocesi. Monsig. Giuseppe Scotti di Pagliara, delParchidiocesi di Napoli. Monsig. Remo Riccioni, della diocesi di Orvieto. Monsig. Onorio Magnoni (Roma). Monsig. Antonino Romeo, dell'archidiocesi di Reggio Ca labria. Monsig. Amedeo Bernardini (Roma) Monsig. Camillo Di Berardino (Roma). Monsig. Giuseppe Canovai (Roma). Monsig. Francesco Tinello, della- diocesi di Squillace. Monsig. Edgaro Artner, dell'archidiocesi di Strigonia. Monsig. Carlo Baumann, della medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Blazsik, della medesima archidiocesi. Monsig. Francesco Fallenbuchì, della medesima archidiocesi. Monsig. Andrea Gácsér, delia medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Gigler, della medesima archidiocesi. Monsig. Eugenio Gunda, della medesima archidiocesi. Monsig. Adalberto Haliczky, della medesima archidiocesi.. Monsig. Giulio Hevey, della medesima archidiocesi. Monsig. Geysa Jalsovszky della medesima archidiocesi. Monsig. Adalberto Katay, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Kecskés, della medesima archidiocesi. Monsig. Nicola Knebel, della medesima archidiocesi. Monsig. Emilio Kriegs-Au, della medesima archidiocesiMonsig. Vittore Mateffy, della medesima archidiocesi. Monsig. Giulio Mátrai, della medesima archidiocesi. Monsig. Ladislao Molnâr, della medesima archidiocesi. Monsig. Federico Molnár, della medesima archidiocesi. Monsig. Stefano Nádler, della medesima archidiocesi. Monsig. Emerico Németh, della medesima archidiocesi. Monsig. Ladislao Németh, della medesima archidiocesiMonsig. Giuseppe Pinter, della medesima archidiocesi. Monsig. Paolo Sántha, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae 14 ' luglio » » » » » » » » » » » » » » » » » » y » 20 » » » » » 3 » » » » )) » Emerico Szabó, della medesima archidiocesi. Rodolfo Sziklai, della medesima archidiocesi. Ernesto Takacs, della medesima archidiocesi. Giuseppe Tiefenthaler, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Michele Török, della medesima archidiocesi. » )) Monsig. Adalberto Witz, della medesima archidiocesi. » )) Monsig. Stefano Záborszky, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Paolo Csepy, della diocesi di Vacia. » » Monsig. Michele Eipel, della medesima diocesi. » » Monsig. Tiburzio Kiralymezey, della medesima diocesi. » » Monsig. Ladislao Klarik, della medesima diocesi. » » Monsig. Antonio Kovacs, della medesima diocesi. » » Monsig. Giorgio Oetter, della medesima diocesi. » » Monsig. Carlo Thury, della medesima diocesi. » » Monsig. Adalberto Vanyek, della medesima diocesi. » » Monsig. Michele Vaszary, della medesima diocesi, » » Monsig. Mario Ginnetti, della diocesi suburbicaria di Velletri. » » Monsig. Paolo Giobellina, dell'archidiocesi di Vercelli. » » Monsig. Giacomo Dos Remedios, dell'archidiocesi di Bombay. » » Monsig. Emanuele Saverio Gomes, della medesima archidiocesi. » x> Monsig. Bernardo Mendonca, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Aniceto Pereira, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Venceslao Hlavicka, della diocesi di Brno. » » Monsig. Francesco Raska, della medesima diocesi. agosto » Monsig. Tiburzio Rejöd, della diocesi di Alba Julia. » » Monsig. Ladislao Braun, della diocesi di Casso via. » » Monsig. Geysa Horváth, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Vasskó, della medesima diocesi. » Monsig. Giulio Arnedo, della diocesi di Catamarca. .. . » , ». Monsig. Samuele F. Toranzos, della medesima diocesi. » » » Monsig, Annibale Villagra, della medesima diocesi. » ». 1939. » » » 377 » » » )) » » » » » 10 » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Agostino Crocetti, della diocesi di Fabriano. Monsig. Orlando Malfranci, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. Monsig. Francesco Giliberti, della Prelatura di Pompei. Monsig, Costantino Amati, della diocesi suburbicaria di Velletri. Monsig. Giorgio Jefferys, della diocesi di Hexham. Monsig. Pietro Marmugi, della diocesi di Volterra. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri Segreti soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 7 marzo 1939. Il sig. Conte Ambrogio Caccia Dominioni, dell'archidiocesi di Milano. » » » Il sig. Conte Giuseppe Caccia Dominioni, della medesima archidiocesi. » ;) » Il sig. Conte Riccardo Ceccopieri Maruftì (Roma). 9 » » Il sig. Conte Federico Annoni, dell'archidiocesi di Milano. y> » » Il sig. Marchese Ippolito dei Conti Annoni, della medesima archidiocesi. 11 » » Il sig. Girolamo dei Marchesi Serlupi (Roma). » » » Il sig. Pietro Maria Luchesco dei Conti Lucheschi, della diocesi di Vittorio Veneto. 13 aprile » Il sig. Conte Guido Casale de Bustis y Figoroa, dell'archidiocesi di Bari. » » » Il sig. Guido Barbolani dei Conti di Montauto, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Il sig. Conte Carlo Olivieri di Vernier, dell'archidiocesi di Torino. 20 » » Il sig. Gerardo Gomaere, della diocesi di Namur. » » » Il sig. Adolfo Wesmael, della medesima diocesi. » » » Il sig. Annibale dei Marchesi Viti-Mariani, della diocesi di Sant'Agostino. 0 maggio » Il sig. Principe Gerolamo De Ferrari, dell'archidiocesi di Genova. » ;) » Il sig. Marchese Franco Doria Lamba, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Marchese Alberto Carrega, della medesima archi diocesi. » » » Il sig. Conte Giuliano Gámbaro, della medesima archidiocesi. » )) » Il sig. Giuseppe Gámbaro, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Marchese Lodovico Gavotti, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Marchese Gian Carlo Gentile, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Conte Carlo Guiglia, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Conte Agostino Ravano, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Marchese Giulio Reggio, della medesima archidiocesi. » » » 11 sig. Marchese Bernardo Sopranis, della medesima archidiocesi. Diarium Bomanae Curiae 5 ' luglio » » » » 10 » » 20 o )) » » 379 1939. Il sig. Giuseppe Maria De Navarro dell'archidiocesi di Birmingham. » Il sig. Marchese Paolo D'Artet, della diocesi di Namur. » Il sig. Marchese Raffaele del Rio Pinzón-del Val de Escobar, della diocesi di Vich. » Il sig. Edoardo Villeré Papin, dell'archidiocesi di S. Luigi (Ü. S. A.). , » Il sig. Lamberto dei Conti Cantati di Castelvetri (Roma). » Il sig. Conte Giorgio Gauttieri (Roma), » Il sig. Cesare Luigi Fedeli Nobile di Ostra, della diocesi di Senigallia. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 8 » giugno 1939. Monsig. Donato Mantineo, della diocesi di Patti. » » Monsig. Alfonso Maria Frecceri, della diocesi di Savona e Noli. » » » Monsig. Giuseppe Villa, della medesima diocesi. » Monsig. Federico Segantini, della diocesi di Verona. » » 15 » » Monsig. Luigi Golfari, della diocesi di Cervia. » » » Monsig. Giovanni Varischi, della diocesi di Cremona. 5 luglio » Monsig. Sebastiano Fracassi, della diocesi di Arezzo. » » » Monsig. Corrado Lazzari, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Magnanini, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mario Nuzzi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Angelo Rossi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Azelio Tosi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tommaso Gatti, della diocesi di Bertinoro. » » » Monsig. Oreste Rossi, della medesima diocesi. >) » » Monsig. Francesco Dolezel, della diocesi di Brno. » » » Monsig. Fabiano Matousek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Agostino Pospisil, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Stanek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Stursa, della medesima diocesi. » » » Monsig. Melchiorre Vozda, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Vsetecka, della medesima diocesi. » » » Monsig. Silvio Pierantozzi, della diocesi di Civitavecchia. » » » Monsig. Angelo Bramini, della diocesi di Lodi. » » » Monsig. Augusto Corradi, dell'archidiocesi di Modena. » » » Monsig. Federico Siebig, della diocesi di Timisoara. » » » Monsig. Gabriele Migliorini, della diocesi di Vicenza. 6 luglio » Monsig. Francesco Gianquinto, della diocesi di Trapani. 12 » » Monsig. Pietro Saldassi, dell'archidiocesi di Udine. 13 » » Monsig. Pietro Savoldelli, della diocesi di Lodi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 380 14 » » » » » o » » 20 » luglio 1939. « , » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Teodoro Bussay, dell'archidiocesi di Strigonia. Ludovico Harza, della medesima archidiocesi. Eugenio Hegyi, della medesima archidiocesi. Eugenio Kozelka, della medesima archidiocesi. Paolo Polgar, della medesima archidiocesi. Giulio Schmid, della medesima archidiocesi. Nicola Töttössy, della medesima archidiocesi. Paolo Zsamboki, della medesima archidiocesi. Alberto Fioravanti, della diocesi di Sutri e Nepi. Ottavio Tinti, della diocesi di Arezzo. Pietro De Lucia, della diocesi di Campagna. Cameriere d'onore esotra 5 luglio Urbem di 8, 8. : 1939. Monsig. Adriano Morselli, dell'archidiocesi di Modena. Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di 8. 8. : 9 marzo 1939. Il sig. Giovanni Carrara (Roma). 13 aprile » Il sig. Pietro Gerii, dell'archidiocesi di Milano. 6 maggio » Il sig. Lorenzo Dufour, dell'archidiocesi di Genova. 20 luglio » Il sig. Sebastiano Artusi, dell'archidiocesi di Gorizia. » » » Il sig. Antonio Franco, dell'archidiocesi di Napoli. » )) » Il sig. Ignazio Casalena (Roma). 3 agosto » Il sig. Fortunato Pisapia, della diocesi di Cava. » » » Il sig. Raffaele Baldi, della medesima diocesi. Cappellani d'onore exttra Urbem di 8. 8.: 15 giugno 1939. Monsig. Riccardo Di Gioia, della diocesi di Andria. » » » Monsig. Angelo Lolli, dell'archidiocesi di Ravenna. 5 luglio » Monsig. Giovanni Badilla, della diocesi di Alba Julia. » » » Monsig. Andrea Kovacs, della medesima diocesi. » » » Monsig. Guglielmo Ferrari, dell'archidiocesi di Modena. » » » Monsig. Mario Venturini della medesima archidiocesi. 3 agosto » Monsig. Francesco Silvestrini, del Patriarcato di Venezia. NECROLOGIO 28 luglio 1939. Monsig, Giuseppe Giacomo Irala, Vescovo tit. di Tingis. 13 settembre » Eiho Signor Cardinale ANGELO MARIA DOLCI, Vescovo suburbicario di Palestrina. 19 ». » Monsig. Luigi Zaffarami, Vescovo tit. di Ulpiana. An. et Vol. XXXI 23 Octobris 1939 (Ser. II, v. VI) - Num. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I D E VATOMANDRY (DE T AMATA VE) PRAEFECTURA APOSTOLICA DE VATOMANDRY IN INSULA « MADAGASCAR » AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR SUB NOMINE « DE T AMATA VE », EIQUE ALIQUA ADNECTUNTUR TERRITORIA AD VICARIATUS APOSTOLICOS DE TANANARIVE ET DE DIEGO SUAREZ HUCUSQUE PERTINENTIA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut e sacris inter infideles populos expeditionibus maiores possint percipi fructus, sane iuvat Missiones, in quibus. Deo auctore, catholica religio valde profecerit, ad potioris dignitatis gradum evehere et aliter quandoque, si temporum et locorum adiuncta id exigant, earum territorium circumscribere. Cum itaque Praefectura Apostolica de Vatomandry in Madagascar insula, sedulis Presbyterorum Missionariorum Societatis Mariae curis concredita, postremis hisce temporibus uberiora rei christianae incrementa tum ob auctum institutorum fideliumque numerum, tum ob populi pietatem sit consecuta, Nos, aptius in regione illa fidei propagationi prospicere cupientes, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, re mature perpensa, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine haec quae sequuntur statuenda censuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse ACTA, vol. VI, n. 12. — 23-10-939. 27 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale .382 praesumant consensu, primum Praefecturam illam de Vatomandry in Vicariatum Apostolicum erigimus et constituimus, erectumque per praesentes declaramus. Huic dein novo Vicariatui adnectimus tum districtum civilem de Brickaville et partem districtus civilis de Tamatave usque ad decimum octavum gradum latitudinis meridionalis, quae quidem territoria a Vicariatu Apostolico de Tananarive, ad quem hucusque pertinuerunt, separamus; tum partem aliam ipsius districtus civilis de Tamatave ad Vicariatum Apostolicum de Diego Suarez hactenus spectantem, nempe a decimo octavo gradu latitudinis meridionalis usque ad flumen Ifontsy et ad lineam ducèntem ab huius fluminis fontibus usque ad fontem Hahantana fluminis. Novum hunc Vicariatum ita circumscriptum ab illius regionis urbe principe, in qua Ordinarius sedem habebit, de 'Tamatave in posterum appellari volumus ac decernimus, eumque Presbyteris quos diximus Missionariis Societatis Mariae, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum committimus. Huic autem Vicariatui de Tamatave eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae oninia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero l a i c a r u m transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel quicio constituti munitis eamdem prorsus volumus haberi fijdem quae .hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent, gemini autem paginam evectionis, erectionis, dismembrationis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis, yero, hoc attentare ausu temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. DatuiDj; Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die vigesima quinta mensis Maii, Pontificatus nostri anno primo. Fr. Tri. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI i\ Card. FüMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. JuQCO ¡$¡ Plumbi , Reg. in Cane. Ap., Vol. LXl, n. 20 - AL Trussaräi. ; 383 A età Pii Pp. XII i i v UGANDENSIS .'. • ' . =b n - (MASAKENSIS) •-'••!' <• •' • U G A N D E N S I S VICARIATUS TERRITORIUM D I S M E M B R A T U R ET N O V U S ERIGÏTUW V I : CARIATUS A P O S T O L I C U S « M A S A K E N S I S » . P I U S \D : R > M E P I S C O P U S ii.: SERVUS SERVORUM DEI ;>¡h PERPETUAM REI MEMORIAM , \\ In Ugandensis Vicariatus territorio, quod ad meridiem vergit, tam perspicuum sollerti sodalium Societatis Missionariorum Africae apostolico studio, catholica religio, Deo auctore, profectum suscepit, ut et fidelium multitudo et illius regionis cleri copia industriam E v a n g e l i i i l l o r u m • Praeconum sedulitatem cohonestaverint. Quare peropportunum visum est, quo aptius in regione illa fidei prolatandae et enascénti e c c l e siae firmandae consuli queat, ad novi ibidem Vicariatus Apostolici e r e c tionem procedere. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, attentis tum venerabilis Fratris Antonii Riberi, ^Archiepiscopi titularis Darensis, Delegati Apostolici Africae pro Missionibus, favorabili voto, tum venerabilium Fratrum S o c i e t a t i s M i s s i o n a riorum Africae Moderatoris Generalis et Vicarii Apostolici Ugaiiderisfe concordi sententia, re mature perpensa e peramplo Vicariatus Apostolici Ugandensis territorio, totum civilis gubernii districtum, q u i MaëaJèa nuncupatur, exceptis iri Victoria lacu insulis, quibus nomen Bese, distráhimus, atque in Vicariatum Apostolicum erigimus et constituimus eumque Masahensem nomine appellari decernimus. Novum autem hunc Vicariatum Apostolicum saeculari illius regionis clero, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus, probe scientes quäntuin id fidei prolatationi et Christi regni incremento profuturum. Eidem igitur Vicariatui Masekensi eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri p e r orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti mu- 384 Acta Apostolicae Sedis ••— Commentarium Officiale nitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die quinta et vicesima mensis Maii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TH. PIUS, O. P., Card. BOGGIANI P.Card. FUMASONI BIONDI Cancellarius S. R. E. S. C. de Propaganda Fide Praef. Ludovicus Kaas, Proton. Apost Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXI, n. 24 - AL Trussardi. III CAGAYANA (SURIGENSIS) A DIOECESI CACAYANA, IN PHILIPPINIS INSULIS, TERRITORII PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS SUB NOMINE « SURIGENSIS », METROPOLITANAE ECCLESIAE NOMINIS IESU SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo dominici gregis regimini aptius consulatur, ex nimis amplis dioecesibus partes sunt disiungendae, quibus, novae erigantur dioeceses, aliis sacris Pastoribus concredendae, ut, aucto Pastorum numero, episcopale munus facilius et utilius exerceri possit. Quae quidem considerantes libenter excepimus preces quibus venerabilis Frater Iacobus Haves, Episcopus Cagayanus, a Nobis petiit ut sua Dioecesis, latissimum amplectens territorium, dividatur novaque exinde dioecesis constituatur. Nos autem, praehabito venerabilis Fratris Gulielmi Piani, Archiepiscopi titularis Nicosiensis, in Philippinis Insulis Delegati Apostolici, favorabili voto, probe noscentes id in animarum bonum haud dubie cessurum, re mature perpensa, novam inibi dioecesim constituere decrevimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae potestatis plenitudine, a diocesi Cagayana civiles provincias Burigao, una cum parvis insulis adia- Acta Pii Pp. XII 385 et Agrian seiungimus earumque ita avulsum' territorium in novam erigimus dioecesim, quam à Surigao urbe « Surigensem » appellari volumus ac decernimus. Ad hanc proinde dioecesim hae quae sequuntur paroeciae pertinebunt : Surigao, Bacauag, Bislig, Canillan, Carrascal, Claver, Coquait, Dapa, Dinagat, General Luna, Cigaquit, Einatuan, Lanuza, IÀanga, Lingig, Madrid, Mainit, Marinhatag, Numancia, Oteiza, Taganaan-Placer, Tago, Tandag, Lianga, Tigao, Butuan, Bueñavista, Cabadbaran et Talahogon. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in Sûrißgo urbe, a qua, ut iam diximus, diócesis ipsa nomen mutuatur, cori stituimus, illamque propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus, eique tribuimus omnia privilegia et iura, quibus ceterae episcopales civitates pollent. Episcopi autem cathedram in ecclesia ibidem exstanti, Deo in honorem S. Nicolai a Tolentino dicata, Agimus, eamque ad Cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus, eique igitur eiusque pro tempore Episcopis omnia concedimus iura, privilegia, honores, insignia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, illosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae Cathedrales earumque Praesules adstringuntur. Dioecesim vero Surigensem suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Nominis Iesu seu Caebuanàe, illiusque pro tempore Episcopos metropolitico iuri Archiepiscopi Nominis Iesu subiicimus. Usquedum autem Cathedrale Capitulum institui queat, indulgemus ut interim, pro Canonicis, dioecesani Consultores ad iuris normam eligantur. Quod porro attinet ad huius novae Dioecesis administrationem et regimen, ad Vicarii Capitularis, seu Administratoris Apostolici, sede vacante, electionem aliaque huiusmodi, rite servanda iubemus quae sacri canones ad rem praescribunt. Quod vero ad clerum peculiariter spectat statuimus ut, simul ac novae huius Dioecesis erectionis Litterae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici qui in novae Dioecesis territorio legitime exstant, eidem Dioecesi adscripti censeantur. Episcopalem mensam Constituent Curiae emolumenta et ceterae oblationes quae a fidelibus, in quorum bonum Dioecesis ipsa erecta est, praeberi solent. Actuoso tamen novi Episcopi zelo committitur ut, quam citius fas erit, congrua Dioecesis dos constituatur. Cagayani Ordinarii demum erit omnia documenta et acta quae novam Dioecesim respiciunt quamprimum fieri poterit ipsius Cancellariae tradere ut in eius archivo religiose serventur. Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem Fratrem Delegatum Apostolicum in Insulis Philippinis deligimus, cui omnes tribuimus facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet Gentibus, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m virum in ecclesiastica dignitate vel officio constitutum, eidemque onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quamprimum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere; et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, delegationis, derogationis, et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis yero hoc attentare ausu temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo trigesimo nono, die tertia mensis Iunii, Pontificatus Nostri anno primo. Fr. TEL PIUS, O. P., Card. BOGGIANI Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Cancellarius 8. Ii. E. 8. C. Consistorialis a Secretis Ioseph Wilpert, Decanus Collegii Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cano. Ap,, Vol. LXI, n. 27 - A l . Trussardi. Acta Pii Pp. XII LITTERAE 387 APOSTOLICAE I TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR TEMPLUM CATHEDRALE ARCHIDIOECESIS GUADALAJARENSIS, IN MEXICANA DITIONE. PIUS PP. XII Ad perpetuarli rei memoriam. — In ditione Mexicana percelebre est cathedrale templum Guadalajarensis Ecclesiae, quae sua habuit initia sextodecimo saeculo atque olim in Americae territorio amplissimo suam iurisdictionem exercuit. Templo ipsi, memoranda antiquitate insigni, nunc adest Canonicorum Capitulum, cuius cura sacrae functiones animorumque ministerium cum magno cristifidelium emolumento continenter ibideni peragi queunt; ita ut sacra eadem Aedes fundationibus, sodalitiis consociationibusque piis sit ditata; eandemque celebrent frequentia et pietate magna fideles diebus festis civitatis atque archidioecesis Guadalajarensis. Beatae Mariae Virginis vulgo «'de la Rosa» nun c upa tae Imago, perspicua devotione culta, inter alia veneranda simulacra pie servatur in templo eodem, quod praeterea tum sacris Reliquiis tum supellectile magnifica atque arte affabre parata exornatur. Cum profecto Venerabilis Frater Guadalajarensium Archiepiscopus cumulatissime Nobis commendet vota Capituli Cathedralis suae , quod enixas Nobis preces admovit ut occasione septuagesimi quinti anni a quo Sedes, iam tantum episcopalis, Guadalajarensis in Archiepiscopalem erecta est, praefatum templum Cathedrale ad Basilicae minoris dignitatem evehere dignemur, huiusmodi commendationes precesque excipiendas ultro libenterque censemus. Qua re, conlatis consiliis cum Dilecto Filio Nostro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali, qui Sacrorum Rituum Congregationi praepositus est, apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi, perpetuumque in modum, templum Cathedrale archidioecesis Guadalajarensis ad titulum et dignitatem Basilicae minoris evehimus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec in divinorum bonorum auspicium concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i m. Maii an. MCMXXXIX, Pontificatus Nostri primo. • A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. II CATHEDRALE TEMPLUM SALTENSE BASILICAE MINORIS TITULO ET PRIVILEGIIS CONDÈCOR ATUR. 'i••<•••>. PIUS PP. XII : A d perpetuam rei memoriam. — Provido sane consilio Romani Pontifices officium et munus suum adimplentes libenter excipienda censent Episcoporum vota, quae eo spectent ut suarum ecclesiarum decori dignitateque consulatur. Itaque cum venerabilis Frater Saltensium Archiepiscopus, nunc praesens in Romana Curia, enixas Nobis preces adhibeat u\,.templum cathedrale Saltense basilicae minoris honoribus privilegiisque decorare velimus, Nos eiusdem Praesulis vota excipienda censemus. Refert enim ipse Cathedrale idem templum, solide exstructum, atque amplitudine insigne, ac supereminenti tholo decoratum, tribus constare navibus, quae pluribus altaribus ornatae sunt artisque operibus ditatae; eodemque sacro in aedificio servari vetustam ac prodigiosam Iesu Christi a.Miraculo Imaginem quam christifideles regionis illius impense vener a m u r . Addit vero ipse Archiepiscopus clerum populumque archidioecesis suae communi desiderio exoptare ut principi templo Saltensi dignitas eadem decernatur. Conlatis itaque consiliis cum Sacra Rituum Congregatione, de certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in modum, enunciatum archidioecesis Saltensis templum cathedrale dignitate ac titulo Basilicae Minoris decoramus, omnibus additis iuribus ac privilegiis, quae Sacris huiusmodi dignitate et titulo honestatis Aedibus de iure competunt. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac .permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane j ( ; Acta Pii Pp. XII 389 fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxrv mensis Maii, anno MCMXXXIX, Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. III TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS ECCLESIAE NOSTRAE DOMINAE A VEPRETO, IN LOCO « EVRON » VALLEGUIDONENSIS DIOECESIS, TRIBUUNTUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Valleguidonensium Episcopus ad Nos refert hodiernum templum in dioecesis suae oppido « Evron » nuncupato ad honorem Nostrae Dominae ä vepretó Deo dicatum, olim fuisse erectum loco veteris sacelli, quod iam proximum exstiterat, quodque una cum adiecto monasterio Normanni saeculo nono diruerant et vastaverant. Pie quidem fertur eandem primam aediculam seu cappellani temporibus Sancti Thuribii exstructam fuisse; eandem cappellani postea, saeculo septimo exeunte, etiam ampliatala ac bonis ditatam Sanctum Hildericum curis monachorum adiecti monasterii credidisse ad populi quoque devotionem erga Beatam Virginem eo ipso in loco excitandam ac servandam. Recentior vero, iam abbatialis nunc saecularis, ecclesia ab undecimo ad quartum decimum saeculum exaedificata est, et tam amplitudine sua et structura sive romanico sive gothico stylo, quam artis operibus insignibus quibus decoratur, una e primoribus sacris aedibus totius regionis habita est; magnamque praecipue admirationem movet chorus eiusdem pulcris columnis statuisque exornatus. Absidis autem altari antiqua imminet e ligno statua Nostrae a vepreto Dominae, quae ulnis suis Infantem Iesum gestat ; Eamdemque christifideles ita venerati sunt ac venerantur, ut e lqngissimo tempore pietate continenti et devotione ipsi ex omnibus finitimis regionibus, peregrinorum etiam more, ad templum Aurionense confluxerint hodieque turmatim confluant. Haec animo repetentes, cum memoratus Valleguidonensium Episcopus, dioecesis sibi commissae cleri populique fidelis vota depromens, amplissimo etiam Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Remensium Archiepiscopi commendationis officio aucta, humillimis enixisque Nos precibus expostulet ut praedictum Nostrae Dominae a vepreto templum titulo dignitateque Basilicae Minoris honestare dignemur, Nos supplicationibus huiusmodi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 390 annuendum censemus. Audito igitur Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine, praesentium Litterarum tenore, perpetuumque in modum ecclesiam Nostrae Dominae a vepreto, vulgo «de PEpine», dioecesis Yalleguidonensis intra fines in loco « E v r o n » nuncupato, titulo atque honorificentiis Basilicae Minorisf decoramus. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Haec benigne concedimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus supernis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x v mensis Au gusti, anno MCMNXXIX, Pontificatus Nostri primo. A. Card. MAGLIONE, a Secretis Status. EPISTULAE 1 ' ' ' I ' ' -AD EMUM P. D. AUGUSTUM TIT. S. MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CARDINALEM HLONI), ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEMy QUEM LEGATUM MITTIT AD SEXTUM EX OMNIBUS GENTIBUS CONVENTUM IN CHRISTI REGIS HONOREM I, ABACI PERAGENDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Exeunte hoc mense, ut libenter didicimus, Labaci, in clara urbe Carniae regionis capite, sextus ex omnibus gentibus Conventus in Christi Regis honorem sollemniter peragetur. Haec enimvero commemoratio regiae potestatis, quae Dei Patris Unigenito plane competit, anxiis hisce trepidisene temporibus opportuna admodum videtur, et christiano in primis nomini, tum universae hominum societati salutares fructus est feliciter -allatum. Profecto pacificum Iesu Christi imperium non est in eos solummodo, qui sacro baptismate rite sunt abluti, sed complectitur etiam Acta. Pii Pp. XU 391 quotquot numerantur christianae fidei expertes, ita ut generis humani universitas sit revera in Filii Dei potestate. Idem pariter fons privatae et communis salutis exstat : « Et non est in alio aliquo salus, nec aliud nomen est sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri» [Act. IV, 12) ; idem praeterea et singulis et consociatis civibus est prosperitatis auctor sinceraeque beatitatis : «Non enim aliunde beata civitas, aliunde homo; cum aliud civitas non sit, quam concors hominum multitudo» (S. August., Ep, ad Macedonium). Itaque, si regiam Christi potestatem homines privatim publiceque agnoverint, innumera sane beneficia civilem consortionem pervadere necesse est. «Tum denique» ut verbis utamur, quae Decessor Noster Leo XIII quadraginta ante annos habuit ad universos sacrorum Antistites, « licebit sanari tot vulnera, tum ius omne in pristinae auctoritatis spem revirescat, et restituentur ornamenta pacis, atque excident gladii fluentque arma de manibus, cum Christi imperium omnes accipient libentes eique parebunt, atque omnis lingua confitebitur quia Dominus Iesus Christus in gloria est Dei Patris)) (Litt. Enc. Annum, sanctum, x x v Maii MDCCCXCIX). Nos igitur, quibus tantopere est cordi, ut candida pax cum iustitia ubicumque triumphos agat, proxima sollemnia Labaeensia participare, iisdemque quodammodo praesentes, ut antea ediximus, per Legatum Nostrum adesse exoptamus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, qui tanta erga Christum Regem pietate ac veneratione flagras, quique et archiepiscopali munere et principis Ecclesiae dignitate emines, Legatili)) Nostrum a Latere eligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Conventui ex omnibus gentibus in Christi Regis honorem Labaci ineundo nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideat. Pro certo autem habemus te,' sicut quadriennio ante, quum Eucharistico ex toto lugoslavorum Regnò Congressui praefueris. perhonorificum munus esse fàuste frugifereqúé obiturum. Quo vero celebritas ipsa copiosiores salutis fructus christiano populo afferat, tibi ultro facultatem damus, ut, constituta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro benedicas, plenam iisdem commissorum veniam proponens, ad praescripta Ecclesiae lucrandam. Interea, ut omnium studia ac labores ex communibus optatis succedant, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, pariterque Episcopo Labacensi, eiusque clero ac populo effusa in Domino caritate impertimus Datum Romae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Iulii, anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. PIUS PP. XII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 392 II AD EMUM P. D. ADEODATUM IOANNEM TIT. S. PRISCAE S. R; E. PRESB. CARDIx NALEM PIAZZA, VENETIARUM PATRIARCHAM : OB TER DECIES SAECULARIA A CONDITO TORCELLANO TEMPLO SOLLEMNIA CELEBRANDA. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Consilium istic peropportune est susceptum, ut libenter per epistulam tuam didicimus, tertium decimum saeculum sollemniter celebrandi, ex quo Torcellanum templum, in insula eiusdem nominis apud Venetias situm, e solo est feliciter excitatum. Et sane pervetustum istud templum, gloriosa quondam cathedralis sedes, insigne exstat christianae fidei artisque monumentum. Pietati enim debetur Christi fidelium, qui, barbarorum irruptiones labemque haereticam effugientes, ex Altini littoribus in Torcellanam insulam commigrarunt, sacrasque aedes Sanctae Mariae Dei Genitrici filiorum caritate dediçavere. Idem templum, circa annum millesimum congruenter amplificatum atque instauratum, etiam nunc basilicae maiestate atque marmoreis musivisque ornamentis splendide nitet, reliquiasque Sancti Heliodori, Altinatis episcopi sodalisque Sancti Hieronymi, praeter venerandas alias religiosissime servat. Integra autem Torcellani populi historia, dum eius prosperitas negotiosis artibus commerciorumque celebritate floruit, religiosam civium fidem eorumque cum Romana Ecclesia coniunctionem una cum rebus praeclare gestis luculenter testatur. Quapropter iure confidimus, ter decies saecularia sollemnia proxime peragenda, quum tam fervidam maiorum religionem industriamque operam in memoriam Venetorum revocent, salutares uberesque fructus gregi istius Patriarchatus plane esse allatura. Nos itaque, quibus animarum bonum profectusque maxime sunt cordi, non modo suscepta consilia merita laude honestamus, verum etiam fausti eventus celebrationem laeto iucundoque animo per has Litteras participamus. Tibi praeterea, Dilecte Fili Noster, potestatem tribuimus, ut, statuta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, Indulgentiam plenariam proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium interea donorum in auspicium inque peculiaris Nostrae dilectionis pignus, Apostolicam Benedi- Acta Pii Pp. XII 393 ctiónem tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae concredito peramanter in Domino impertimus. Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die ix mensis Augusti, anno M D C C C C X X X i x , Pontificatus Nostri primo. ' ..Mi PIUS PP. XII A L L O C U T I O Quam Beatissimus Pater habuit, die 30 mensis Septembris anno 1939, adstantibus Emo P. D. Augusto Presb. Cardinale Elond, Archiepiscopo Gnesnense et Posnaniense aliisque e Polonia christifidelibus. Très chers Fils et Filles, Vous êtes venus ici implorer Notre Bénédiction, en un moment particulièrement douloureux pour votre Patrie, à une heure tragique de votre vie nationale. Aussi avons-Nous bien rarement senti en Nous intime et ardent autant qu'aujourd'hui, le désir de Nous montrer en fait et en ..paroles ce que, par un choix mystérieux de la Providence, Nous sommes appelé à être ici-bas : le Vicaire et le représentant de Jésus-Christ, l'image vivante de ce Dieu incarné, dont S. Paul a pu dire : « Apparuit benignitas et humanitas» (Tit. III, 4). Oui, c'est la compassion infiniment tendre du Cœur divin lui-même que Nous voudrions en ce moment vous faire voir, entendre, sentir, à vous tous, enfants de la Pologne catholique. Vous êtes venus sous la conduite de votre vénéré Cardinal-Primat et accompagnés de plusieurs de vos prêtres, comme pour témoigner que votre attachement traditionnel à vos pasteurs, gage de votre dévouement au Pasteur suprême, n'a rien perdu sous le coup des adversités qui vous frappent, et ne se laissera pas ébranler par celles qui vous menaceraient encore. Vous êtes venus, non pour formuler des revendications, ni pour exhaler des lamentations bruyantes; mais pour demander à Notre cœur, à Nos lèvres, une parole de consolation et de réconfort dans la souffrance. Notre devoir de père est de vous la donner ; et personne assurément n'aurait le droit de s'en étonner. L'amour d'un père s'intéresse à tout ce qui touche ses enfants ; combien plus s'émeut-il de ce qui les blesse ! A chacun d'eux il voudrait redire le mot de S. Paul aux Corinthiens : « Qui de vous 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale peut, souffrir sans que je souffre avec l o i ? » Quis infirmatur, et ego non infirmor Ì (II Cor. XI, 29). ' Or, il y a des milliers déjà, des centaines de milliers de pauvres êtres humains qui souffrent, victimes atteintes dans leur chair ou dans leur âme par cette guerre, dont tous Nos efforts, vous le savez, ont si obstinément, si ardemment, — mais si vainement, hélas ! — tâché de préserver l'Europe et le monde. Devant Nos yeux passe maintenant, vision d'épouvante affolée ou de morne désespoir* la multitude des fugitifs et des errants, tous ceux qui n?ont plus de patrie, plus de foyer. Jusqu'à Nous montent déchirants les sanglots des mères et des épouses, pleurant les êtres chers qui sont tombés sur le champ de bataille; Nous entendons la plainte désolée de tant de vieillards et d'infirmes, qui restent trop souvent sans doute privés de toute assistance, de tout secours; les vagissements et les pleurs des tout-petits, qui n'ont plus de parents; les cris des blessés et le râlé des moribonds, qui n'étaient pas tous des combattants. Nous faisons Nôtres toutes leurs souffrances, toutes leurs misères, tous leurs deuils. Car F amour du Pape envers les enfants de Dieu ne connaît pas de limites^ pas plus qu'il ne connaît de frontières. Tous les fils de l'Eglise sont chez eux, quand ils se pressent autour de leur Père commun ; tous ont une place dans son cceur. Mais cette tendresse paternelle, qui fait une part de choix aux affligés, qui voudrait s'arrêter sur chacun d'eux — et dont vous pouvez recevoir aujourd'hui l'immédiat témoignage, — n'est pas l'unique bien qui vous reste, Aux yeux de Dieu, aux yeux de son Vicaire, aux yeux de tous les hommes de bonne foi, il vous reste d'autres richesses; de celles qui ne se gardent pas dans des coffres de fer ou d'acier, mais dans les cœurs et dans les âmes, — Il vous reste d'abord le rayonnement d'une bravoure militaire, qui a rempli d'admiration vos adversaires eux-mêmes, et à laquelle loyalement ils ont rendu hommage. Il vous reste, nuée lumineuse dans l'actuelle nuit, tous les grands souvenirs de votre histoire nationale, dont dix siècles bientôt révolus ont été consacrés au service du Christ et maintes fois à la magnanime défense de l'Europe chrétienne. Il vous reste surtout une Foi qui ne veut pas se démentir, digne aujourd'hui de ce qu'elle fut jadis, de ce qu'elle était hier encore. Sur les chemins tour à tour tragiques et glorieux, qu'a suivis la Pologne, il a coulé déjà bien des fleuves de larmes et des torrents de sang ; il y a eu des abîmes de douleur ; mais il y a eu aussi des cimes ensoleillées de victoire, des plaines et des vallées pacifiques, illuminées de toutes les splendeurs de la religion, de la littérature et des arts. Dans sa vie mouvementée, ce peuple a connu des heures d'ago- Acta PU Pp. XU 395- nié et des périodes de mort apparente; mais il a vu aussi des jours de relèvement et de résurrection. Il y a une chose qu'on n'a pas vue dans votre histoire ; et votre présence ici Nous assure qu'on ne la verra jamais : c'est une Pologne infidèle ou séparée de Jésus-Christ et de son Eglise. Le pays de St Casimir et de Ste Hedwige, le pays des deux Saints Stanislas, de St Jean de Kenty et de St André Bobola a pu perdre, au cours des âges, plus ou moins longtemps son territoire, ses biens, son indépendance; jamais il n'a perdu sa Foi. Jamais il n'a perdu sa tendre dévotion envers la Vierge Marie, cette « Keine » puissante et douce « de la Pologne», dont l'image miraculeuse est depuis des siècles, dans le sanctuaire de Czestochowa. la consolatrice des douleurs de toute une nation et la confidente de ses indestructibles espérances. C'est pourquoi Nous sommes assuré, très chers Fils et Filles, que des sentiments si solidement ancrés dans vos âmes ne faibliront pas. Nous voulons d'ailleurs espérer que Dieu, dans sa miséricorde, ne permettra pas que l'exercice de la religion soit entravé dans votre pays ; Nous voulons même espérer, malgré bien des raisons de craindre, inspirées par les desseins trop connus des ennemis de Dieu, que la vie catholique pourra continuer profonde et féconde parmi vous; que vous pourrez renouveler les cérémonies du culte, les manifestations de piété envers l'Eucharistie et d'hommage à la Royauté du Christ, dont vos villes et vos campagnes donnaient récemment encore le magnifique spectacle; que la presse catholique, les institutions charitables, les œuvres sociales, l'enseignement religieux, jouiront de la liberté qui leur est due. C'est pourquoi Nous exhortons spécialement vos pasteurs spirituels à poursuivre, à accroître encore, leurs initiatives dans le champ qui, Dieu aidant, pourra rester ouvert à leur zèle. Quelles que soient les circonstances nouvelles où ce zèle s'emploiera, le premier devoir de tous, pasteurs et brebis, est de persévérer non seulement dans la prière, mais courageusement aussi dans les œuvres, avec une inébranlable confiance. Car c'est précisément aux heures où la Providence divine semble, pour un temps, se cacher, qu'il est beau, et méritoire, et bon, de croire en elle ! Dans les malheurs qui vous atteignent, dans ceux qui peut-être encore surviendraient, vous ne cesserez donc jamais de voir cette Providence qui ordonne tout à ses fins, qui « ne se trompe jamais dans ses conseils» (Deus cuius providentia in sui dispositione non fallitur. — Orat. Lit. Missae, Dom. VII p. Pent.), — et qui, lorsqu'elle laisse peser sur ses enfants une lourde croix, n'a en vue que de les faire plus semblables à leur Sauveur bien-aimé, de les associer plus intimement à son œuvre rédemptrice, et par conséquent de les rendre plus chers à son Cœur. — 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Comme ces fleurs de vos pays, qui sous l'épaisse couche des neiges hivernales attendent les souffles tièdes du printemps, vous saurez attendre, dans une prière confiante, l'heure des consolations célestes. Votre douleur, ainsi tempérée d'espérance, ne sera donc point mêlée de rancune, moins encore de haine. Que votre élan vers la justice reste conforme, car il peut et doit l'être, aux divines lois de la charité. C'est par la justice et la charité, en effet, — et par elles seules, comme Nous ne cessons pas de le redire, — que pourra être enfin rendue au monde, aujourd'hui convulsé, cette paix que, parmi lé tumulte des armes, appelle si anxieusement la clameur des peuples, et pour laquelle, d'un bout du monde à l'autre, des millions d'âmes sincères, même de celles qui ne professent pas la Foi catholique, élèvent leurs prières vers Dieu, seul Maître souverain des hommes et des choses. Nous ne vous disons pas ; « Séchez vos larmes » ! Le Christ, qui a" pleuré sur la mort de Lazare et sur la ruine de sa patrie, recueille, pour les récompenser un jour> les larmes que vous répandez sur vos chers morts, et sur cette Pologne, qui ne veut pas mourir. Pour le chrétien, qui sait le prix surnaturel de ces perles, les larmes elles-mêmes peuvent donc avoir leur douceur. Et n'y a-t-il pas d'ailleurs, en chacun de vous, un peu de l'âme de votre immortel Chopin, dont la musique a réalisé ce prodige, de faire de la joie profonde et intarissable avec nos pauvres larmes humaines? Si l'art d'un homme a pu aller jusque-là, où n'irontelles pas, dans l'art de bercer nos douleurs intimes, la sagesse et la bonté de Dieu ? Comme gage des faveurs célestes, que Nous implorons pour vous, très chers Fils et Filles, Nous vous donnons avec effusion de cœur Notre Benedictiori Apostolique. Nous étendons cette Bénédiction à tous les enfants de la nation polonaise, et plus particulièrement aux personnes que chacun de vous a présentes dans ses intentions ou ses souvenirs. 397 Sacra Congregatio Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i BATHURSTENSIS IN CANADA - MONCTONENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESANORUM Excmi PP. DD. Arthurus Melanson, Archiepiscopus Monctonensis, et Patritius Chiasson, Episcopus Bathurstensis in Canada, communi consensu supplices obtulerunt preces Apostolicae Sedi, ut territoria paroeciarum Rogersville et TLarwicke, modo inter duas dioeceses divisa, ad obtinendam unitatem in administratione spirituali, integre pertinerent ad archidioecesim Monctonensem. Porro Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. PP. XII, rei opportunitate perpensa, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia ac Delegati Apostolici in Ditione Canadensi, oblatas preces benigne excipiendas decrevit. Quapropter, vi praesentis Consistorialis Decreti, statuit ut partes territorii praefatarum paroeciarum Rogersville et HarwicJce, quae spectant ad dioecesim Bathurstensem in Canada, ab ipsa dioecesi seiungantur, atque archidioecesi Monctonensi aggregentur, mutatis hac ratione finibus earumdem dioecesium. Ad haec autem exsecutioni mandanda, Sanctitas Sua deputare dignata est praefatum Excmum D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidem facto onere mittendi quamprimum ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar exsecutionis actus. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 13 Maii 1939. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L. $ S. V. Santoro, Adsessor. ACTA, vol. V I , n. 12. — 23-10-939. 28 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale . . ,. v ; II PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore providere dignatus est, nimirum : die 1 iulii 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Verbianae praefecit Exc. P. D. Iosephum Manriquez y Zarate, hactenus Episcopum Huejutlensem. die 5 octobris 1939. — Cathedrali Ecclesiae Ergadiensi et Insularum R. D. Donaldum Campbell, parochum in eadem dioecesi. — Titulari episcopali Ecclesiae Iliensi R. D. Iacobum Maguire, parochum in archidioecesi S. Andreae et Edimburgensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Toner, Episcopi Dunkel den sis. die S octobris 1939. — Cathedrali Ecclesiae Baionensi R. D. Edmundum Vansteënberghe, Professorem in facultate Theologica Argentoratensi. — Cathedrali Ecclesiae Lingonensi R. D. Aloysium Chiron, Vicarium Generalem dioecesis Lucionensi». die 11 octobris Ï939. — Cathedrali Ecclesiae Verae Crucis Exc. P. D. Emmanuelem Pium Lopez, hactenus Episcopum Tacambarensem. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Ssmus D. N. Pius div. Prov. Papa XII, decreto S. Congregationis pro Ecclesia Orientali die 25 mensis aprilis anno 1939 dato, cathedrali Ecclesiae Hajdudoroghensi praefecit R. P. Nicolaum Dudas, ex Ordine Basiliano S. Iosaphat. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 399 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DE KOANGO ET DE IPAMU DECRETUM INTER VICARIATUM APOSTOLICUM DE KOANGO ET PRAEFECTURAM APOSTOLICAM DE IPAMU FINES IMMUTANTUR. Quo aptius Catholicae Fidei propagatione, in Congi Belgici finibus prospiceretur, visum est limites immutare inter Vicariatum Apostolicum de Koango, qui Patribus ex Societate Iesu concreditus est, atque Praefecturam Apostolicam de Ipamu, curis Congregationis Oblatorum B. M. V. Immaculatae commissam. Quapropter Emi ac Revmi Patres Cardinales, huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praepositi, in plenariis comitiis die 8 Aprilis vertentis anni habitis, re mature perpensa atque attentis tum favorabili voto Exc. P. D. Ioannis Dellepiane, Delegati Apostolici in Congo Belgico, tum duorum Ordinariorum, quorum interest, concordi sententia, eam censuerunt territorii partem a Praefectura Apostolica de Ipamu distrahendam et Vicariatui Apostolico de Koango adnectendam, quae in sinistra ripa fluminis Kamtsha usque ad 4° 10' parallelum sita est, necnon eam territorii partem a Vicariatu Apostolico dè Koango distrahendam et Praefecturae Apostolicae de Ipamu adnectendam, quae a 4° 10' parallelo usque ad 4° parallelum, inter cursus Libongo et Dule fluminum comprehenditur; ita ut deinceps limites inter Vicariatum Apostolicum de Koango et Praefecturam Apostolicam de Ipamu in memorata finium parte hi habeantur, a meridie ad septentrionem versus: in primis cursus Kamtsha fluminis usque ad 4° 10' parallelum, exinde 4° 10' parallelos usque ad scaturigines Libongo fluminis, tandem cursus Libongo fluminis usque ad locum, quo in Kasai flumen influit. Hanc vero Eminentissimorum Patrum sententiam, in audientia diei 25 eiusdem mensis et anni Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. Pp. XII ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Secretario relatam, ipse m Acta Apostolicae .Sedis - Commentarium Officiale Summus Pontifex ratam habere et confirmare dignatus est, praesensque ad rem Decretum expediri iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 25 Aprilis mensis, anno Domini 1939. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. © S . " t Celsus Costantini, Arch. tit. Theodos., Secretarius. II BENGASIN. DECRETUM MUTATIONIS TITULI VICARIATUS Cum, in Libyae Orientalis finibus, e territorii parte, quae civilem provinciam, cui nomen « Derna », complectitur, distracta a Vicariatu Apostolico de Cyrenaica, Vicariatus Apostolicus Dernensis ita erectus fuerit, ut Vicariatus Apostolicus de Cyrenaica in totam Cyrenaicae regionem non amplius pateat, Emi ac Revmi Patres, huic S. Congregationi de Propaganda Fide praepositi, in plenariis comitiis die 15 Maii mensis vertentis anni habitis, memoratum Vicariatum de Cyrenaica dehinc Vicariatum Apostolicum Bengasinum, ab urbis in ea regione principis nomine, nuncupandum esse censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papae XII in audientia diei 25 eiusdem mensis et anni ab infrascripto huius S- Congregationis Secretario relatam, Ipse; Summus Pontifex benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit, atque praesens ad id Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 22 Iunii mensis, anno Domini 1939. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. $ S. f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. Sacra Congregatio de Propaganda Fide'' III TRIPOLITANIAE LIBYAE DECRETUM NOMINIS DETERMINATIO Cum, in Libyae Occidentalis finibus, e territorii parte, quae civilem provinciam, cui nomen « Misurata» complectitur, a Vicariatu Apostolico Tripolitaniae distracta, Praefectura Apostolica Misuratensis ita erecta fuerit, ut Vicariatus Apostolicus Tripolitaniae in totam Tripolitaniae regionem non amplius pateat, Emi ac Revmi Patres, huic S. Congregationi de Propaganda Fide praepositi, in plenario coetu die 15 Maii mensis vertentis anni habito, eundem Vicariatum dehinc Vicariatum Apostolicum Tripolitanum in Libya, ab urbis in ea regione principis nomine, nuncupandum esse censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papae XII in audientia diei 25 eiusdem mensis et anni ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario relatam, Ipse Summus Pontifex benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit, atque praesens ad id Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 22 Iunii mensis, anno Domini 1939. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. £8 S. f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. IV CONGI SUPERIORIS DECRETUM DE MUTATIONE NOMINIS VICARIATUS Cum in Congi regionibus praeter Vicariatum Apostolicum Congi Superioris aliae quoque ecclesiasticae circumscriptiones habeantur quae Congi nomine nuncupentur, Emi ac Revmi Patres huic S. Congregationi de Propaganda Fide praepositi, in plenariis comitiis die 10 vertentis mensis Iulii habitis, memoratum Vicariatum Apostolicum deinceps Balduinopolitanum, ab illius regionis urbis principis nomine, in qua Vica- 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rius Apostolicus eiusdem Vicariatus residet, appellandum esse censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, in audientia diei 11 eiusdem mensis et anni ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papae XII relatam, Ipse Summus Pontifex ratam habere et confirmare dignatus est, atque hoc ad rem Decretum expediri mandavit. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 11 Iulii mensis, anno Domini 1939. P. Card. .L. FUMASONI BIONDI, Praefectus. S. I. Chiavoni, Subsecretarius. V PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum: die il mensis Iulii 1939. — Titulari episcopali Ecclesiae Athyrensi praefecit R. P. Henricum Martinum Mekkelholt, e Congregatione Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, hactenus Praefectum Apostolicum de Benkoelen, quem constituit Vicarium Apostolicum Palembangensem. die 13 mensis Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae 'Tigiensi R. D. Ioannem Lucalo, Societatis S. Francisci Salesii sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum Dernensem.. Sacra Romana Roía 403 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA : Citatio edictalis / iH CASALEN. NULLITATIS MATRIMONII (FERRERÒ—MESSINl) Cum ignorentur locus actualis commorationis Dñi Eligii Messini, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, via delia Dataria, 94) die 22 Novembris, hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Eligii Messini, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Henricus Caiazzo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Octobris 1939. , • • Aegidius Del Corpo, Notarius. *" Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Eloi Messini, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, via della Dataria, 94) le 22 novembre 1939, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaire des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Eloi Messini devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 40$ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 18 ottobre 1939, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dottor STANISLAO G-IKDVAINIS, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Lituania, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri Segreti Soprannumerari di S. 8.-: 7 17 » » » » » » 25 8 » » 13 15 » » » )) 29 marzo 1939. Monsig. Giuseppe Sette, della diocesi di Vicenza. maggio » Monsig. Antonio Gerardo Ellis, del Vicariato Apostolico di Curaçao. » » Monsig. Valentino Buiatti, dell'archidiocesi di Udine. » » Monsig. Giovanni Castellani, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Olivo Cornelii, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Enrico Da Ronco, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Isaia Isola, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Federico Pilutti, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Ottavio Caracca, dell'archidiocesi di Zara. giugno » Monsig. Agostino Volosyn, della diocesi di Munkas dei Ruteni. » » Monsig. Tommaso Fonticelli, della diocesi di Savona. » » Monsig. Giovanni Suetta, della medesima diocesi. » » Monsig. Ernesto Favagrossa, della diocesi di Acquapendènte. » » Monsig. Tommaso Adamson, delParchidiocesi di Liverpool. » » Monsig. Arturo Cocks, della diocesi di Southwark. » » Monsig. Carlo Coote, della medesima diocesi. » » Monsig. Federico Northcote, della medesima diocesi. » » Monsig. Giorgio Wallis, della medesima diocesi. » » Monsig. Ernesto Civardi, della diocesi di Pavia. f Diarium Romanae Curiae 1939. Monsig. Antonio Chiesa, della diocesi di Cesena. » Monsig. Aldo Severi, della medesima diocesi. » Monsig. Antonio Bonnici, della diocesi di Malta. » Monsig. Domenico Cutàjàr, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Darmanin, della medesima diocesi. » » » Monsig. Edoardo Farrugia Bugeja, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Medici della diocesi di Pergola. » » » Monsig. Giuseppe Rinolfi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Agostino Tittoni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Fereira Antero, dell'archidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. » » » Monsig. Giacoomo Sabba Battistoni, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Girolamo de Carvalho Rodríguez, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Emanuele Florentino Gomes da Silva, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Leovigildo Franca, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Antonio Gonçalves de Rezende, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco MacDovel, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Felice Magàldi, della medesima archidiocesi. » » » Moñsig. Enrico de Magalhaes, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Benedetto Marinho de Oliveira, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Maria Martins Al ves da Rocha, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Emanuele Martins de Moraes, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Cicerone Porteila Nunez, della medesima archicesi. » » » Monsig. Pietro Gastone Ribeiro da Veiga, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele de Santa Maria Mochon, della medesima archidiocesi. 4 '• ' » » Monsig. Antonio Campisi, della diocesi di Agrigento. » » » Monsig. Libertino Cardella, della medesima diocesi. » "'.'»• » Monsig. Antonino Càtarella, della medesima diocesi. » » " ' » Monsig. Angelo Curella, della medesima diocesi. » » » Moñsig. Michele Di Bartolo, della medesima diocesi. 5 » » » ; luglio » » » » » 405 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 406 11 » » » » » » luglio » » » » » » Angelo Lombardo, della medesima diocesi. Francesco Piazza, della medesima diocesi. Angelo Scrudato, della medesima diocesi. Antonio Sutera, della medesima diocesi, Ignazio Asílente, della meedsima diocesi. Giuseppe Anaya, delParchidiocesi di Messico. Giuseppe a Pace Garcia, della medesima archidiocesi. » • » » Monsig. Agostino Falath, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia. » » » Monsig; Emilio Funczik, della medesima amministrazione apostolica. » « » Monsig. Giuseppe Minarik, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Giuseppe Srobar, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Emilio Szillaba, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Francesco Vegh, della medesima amministrazione apostolica. 27 » » Monsig. Pasquale Beccuzzi,, della diocesi di Conversano. M agosto » Monsig. Bernardo Angelini, della diocesi di Foligno. » » » Monsig. Giuseppe Botti Veglia, della medesima diocesi. » » » Monsig. Emilio Falcinelli, della medesima diocesi. » ' » » Monsig. Luigi Fa veri, della medesima diocesi. •» » » Monsig; Guido Falcucci, della diocesi di Norcia. » » 5) Monsig. Giuseppe Palma, della diocesi di Ostuni. » » » Monsig. Riccardo Varesi, della diocesi di Parma. » » » Monsig. Carlo Romànini della diocesi di Tortona. 10 » » Monsig. Rodolfo Barbieri, della diocesi di Adria. » » » Monsig. Giuseppe Marchesani, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ernesto Piana, della medesima diocesi. •» » » Monsig. ; Ottaviano Rosatti, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni V. Planché, della diocesi di Alessandria. » » » Monsig. Federico Alvigini, dell'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Leonardo Ambrosini, della medesima archidiocesi. ' » » » Monsig. Bartolomeo Andriola, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Nicola Di Zonno, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Antonio Masellis, della medesima archidiocesi. » » ' » Monsig. Vito Giuseppe Tricarico, della medesima archid. 1 1939. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Diarium Romanae Curiae JO agosto 1939* » » » » » » » » » « » » » » » » » » « » » » »• » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. » » » » » 20 24 » » » » » » •» » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. ; » » » » 'Vi settembre » » 21 » » » » » » » >>'•'••• » 28 » » » '»•• • •" » » » » » )> » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Mönsig. » » Monsig. Monsig. 407 Alberto De Filippis, delia diocesi di Cava e Sarno. Luigi Lazzerini, della diocesi di Chiusi e Pienza. Carlo Davide Savarè, della diocesi di Lodi. Ernesto Noceti, della diocesi di Luni. Carlo Bandini, della diocesi di Mbdigliana. Enrico Cicognani, della medesima diocesi. Stefano Fregnani, della medesima diocesi. Luigi Montuschi, della medesima diocesi. Lorenzo Poggiolini, della medesima diocesi. Giuseppe Zappala, della diocesi di Patti. Romano Paolo Furia (Roma). Pietro Passaro, dell'Abbazia della Ssma Trinità di Cava dei Tirreni. Augusto Casadei, della diocesi di Sarsina. Colomano Ferdényi, della diocesi di Satu Mare e Ora dea Mare. Giovanni Krisztik, della medesima diocesi. Giulio Lipcsey, della medesima diocesi. Stefano Mellan, della medesima diocesi. Carlo Pakocs, della medesima diocesi. Francesco Pészeki, della medesima diocesi. Giuseppe Pop, della medesima diocesi. Pasquale Tunzi, dell'archidiocesi di Bari. Giovanni Batt. Imperiali, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. Flavio Papi, della medesima diocesi. Giuseppe Mazzarolli, della diocesi di Trieste e Capodistria. Emilio Stolta, della medesima diocesi. Giuseppe Verdenelli, della diocesi di Cingoli. Lodovico Silvestrini, della diocesi di Faenza. Pier Guido Barai, della diocesi di Pescia. Alessandro De Casto, della diocesi di Acqui. Agostino Parodi, della medesima diocesi. Alessandro Soave, (della medesima diocesi. Domenico Somaglia, della medesima diocesi. Francesco Cornelii, dell'archidiocesi di Udine. Angelo Raffaele Cioffi, della diocesi di Brooklyn. Guglielmo Francesco Daley, della medesima diocesi. Giacomo Enrico Griffiths, della medesima diocesi. Tommaso Giuseppe Leonard, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 408' 28 settembre 1939. Monsig. Daniele Giuseppe McCarthy, della medesima dioCesi. » » )) Monsig. Tommaso Luigi Nummey, della medesima diocesi. » » » Mönsig. Francesco Giovanni Oechsler, della medesima diòcesi. » » » Monsig. Giovanni Girolamo Reddy, della medesima diocesi. » » » Monsig. Edmondo Giuseppe Reilly, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Giuseppe Robinson, della medesima diocesi. » » » Monsig. Patrizio Rogers, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tommaso Sharkey, della medesima diocesi. » < » » Monsig. Francesco Emilio Strenski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Vogel, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Domenico Wynne, della medesima diocèsi. » » » Monsig. Giovanni C. Dnbourgel, della diocesi di Corpus Christi. » » » Monsig. Vito Graf eo, della diocesi di Dallas. » » » Monsig. Vendelino Nold, della medesima diocesi. » » » Monsig. Patrizio Giuseppe O'Beirne, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni S. O'Connor, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni R. Mulroy, della diocesi di Denver. » » » Monsig. Giovanni W. Keyes, della diocesi di Kansas City. » » » Monsig. Francesco G. McCaffrey, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tommaso B. McDonald, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giacomo N. V. McKay, della medesima diocesi. » » » Monsig. Cornelio M. Scanlan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Enrico Schilling, della medesima diocesi. » » » Monsig. Matteo D. Tierney, della medesima diocesi. » » » Monsig. Leslie V. Barnes, della diocesi di Lincoln. » » » Monsig. Maurizio W. Hellmann, della medesima diocesi. » » » Monsig. Clarenzio G. Riordan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni G. Crowley, dèlia diocesi di MontereyFresno. » » » Monsig. Mcola G. Wegrier, della diocesi di Omaha. » » » Monsig. Giovanni Mucciarelli, della diocesi di Pienza. » » » Monsig. Giovanni Frei, della diocesi di San Gallo. » » » Monsig. Dionisio G. Karie, della diocesi di Scranton. Diarium, Romanae Curiae 28 settembre 1939. » » » » » » » » » » » » » y> » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 409 Giuseppe V. Miliauskas, della medesima diocesi. Giovanni S. Sobota, della medesima diocesi. Stanislao E. Szpotanski, della medesima diocesi. Francesco P. Valverde¿ della medesima diocesi. Giovanni V. Vaughan, della medesima diocesi. Edoardo Canili, della diocesi di Springfield-Ili. Tommaso E. Cusak, della medesima diocesi. Amos E. Giusti, della medesima diocesi. Gioacchino Malïei. della medesima diocesi. Tommaso F. McGrath, della medesima diocesi. Timoteo Moloney, della medesima diocesi. Guglielmo Sloan, della medesima diocesi. Francesco G. Macelwane, della diocesi di Toledo Ohio. Camerieri Segreti Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : Conte Enrico Pocci (Roma). Giacomo D.'Scanlan, dell'archid. di Westminster. Cedric Baxter, delParchidiocesi di Liverpool. Agostino Harford, della medesima archidiocesi. » Giovanni Reynolds della medesima archidiocesi. )) Conte Alberto Bennieelli (Roma). 20 Carlo I. Denechaud, delParchidiocesi di New Or10 leans. Vasco de Quevedo Pessanha, della diocesi di Viseu. 10 settembre » S. E. 28 » »- U sig . Vincenzo A. Carroll, dell'archidiocesi di Filadelfia. Il sig- Matteo H. McCloskey, della medesima archidiocesi. li sig , Furey Ellis, della medesima archidiocesi. Il sig , Luigi L. Fitzpatrick della medesima archidiocesi. U sig- Giuseppe F. Gallagher, della medesima archidiocesi. li sig , Ignazio G. Horstmann, della medesima archid. Il sig- Guglielmo H. Long, della medesima archidiocesi. li sig- Murtha P. Quinn, della medesima archidiocesi. li sig- Tommaso C. Quirk, della medesima archidiocesi. li sig Guglielmo Simpson, della medesima archidiocesi. 7 9 15 1939. Il » Il » U giugno Il » Il » Il luglio U agosto marzo sig . sig . sig sig . sig , sig . sig . Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 17 maggio 1939. Monsig. Ermenegildo Bosco, dell'archidiocesi di Udine. » » » Monsig, Pietro Dell'Oste, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Fontana, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Luigi Goricizzo, della medesima archidiocesi. MO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1.7 maggio 1939. Monsig. Giuseppe Grosso, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Alberto Manzano, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Vittorio Tonello, della medesima archidiocesi, 5 giugno » Monsig. Pietro Dolciotti, della diocesi di Senigallia. » luglio » Monsig. Giuseppe Alvisi, della diocesi di Cesena. » » » Monsig. Giovanni Gori, della medesima diocesi. » » » Monsig. Achille de Mello dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. » » » Monsig. Antonio Paes Cintra, della medesima archid. 14 » » Monsig. Eugenio Manzanedo, dell'archidiocesi di Angelopoli. ), » » Monsig. Porfirio Ruiz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Aurelio Toriz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Leopoldo Villànueva, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Paolo Berkes, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia. » » » Monsig. Giulio Gaudnik, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Agostino Raska, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Michele Tarek, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Geysa Zubek, della medesima amministrazione apostolica. 3 agosto » Monsig. Corrado Fadini, della prelatura di Pompei. » » » Monsig. Basilio Mmgardo, della diocesi di Padova. » » » Monsig. Francesco Silvestrini, del patriarcato di Venezia. 10 agosto » Monsig. Eraclio Mazzocco, della diocesi di Adria. » » » Monsig. Acaste Bresciani, della diocesi di Montefiascone. » » » Monsig. Liberato Tarquini della medesima diocesi. » » » Monsig. Augusto Ranieri, della diocesi, suburbicaria di Porto e Santa Rufina. »• » » Monsig. Giuseppe Baccari, dell'abbazia della Ssma Trinità di Cava. » » » Monsig. Luigi Lombardi, della medesima abbazia. » » » Monsig. Angelo Gennai, della diocesi di Volterra. )) » » Monsig. Carino Molesti, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ulderico Sardi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tito Gallori, della medesima diocesi. 24 » » Monsig. Mario Ceconi, della diocesi di Concordia. » » » Monsig. Emilio Caiola, della diocesi di Mantova. 28 settembre » Monsig. Raniero Binaco (Roma). 411 Diarium Romanae Curiae Camerieri d'onore sopranmim erari di Spada e Cappa di S. S.r 13 20 17 31 aprile 1939. Il sig. Pietro Claii, dell'archidiocesi di Trento. luglio )> Il sig. Francesco Luigi Bavaglia, della diocesi di Forlì. agosto » Il sig. Giovanni Maria de Marinis, dell'archidiocesi di Aquila. agosto » il sig. Domenico Patrizi, della diocesi di Orte. Cappellani Segreti d'onore di S. 8.: 10 agosto 1939. Monsig. Domenico Bernardi, dell'archidiocesi di Bologna.. » » » Monsig. Giuseppe Horváth, della diocesi di Kosnavia. 11 luglio » Monsig. Leopoldo Langmar, della diocesi di Veszprimia.. » » » Monsig. Giuseppe Németh, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lodovico Vegele, della medesima diocesi. » » » Monsig. Alessandro Buzna, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia. » » » Monsig. Carlo Jaross, della medesima amministrazione apostolica. » » » Monsig. Giovanni Ochaba, della medesima amministra zione apostolica. Cappellani d'onore extra Urbem di S. 8.: 17 maggio 1939. Monsig. Luigi Palla, dell'archidiocesi di Udine. 14 luglio- » Monsig. Paolo Siska, dell'amministrazione apostolica di Tirnavia. » » » Monsig. Giovanni Evang. Tyukoss, della medesima amministrazione apostolica. 3 agosto » Monsig. Ruggero Lovazzaiio, della diocesi di Tortona. » » )> Monsig. Domenico Ragona, della diocesi, eli-Tricarico. 13 settembre »• Monsig. Antimo Climaeo, délai diocesi di Ischia. « » » Monsig. Dante Biagiotti, della diocesi di Pescia. NECROLOGIO 17 agosto 1939. Monsig. Enrico Lécroart, Arcivescovo tit. di Anchialo. il settembre » Monsig. Paolo Alegría, Vescovo tit. di Zorolo. 21 » » Monsig. Paolo Bruchési, Arcivescovo di Montreal. 1 ottobre » Monsig. Francesco David, Vescovo di Amadia dei Caldei. E m o Signor Card GIORGIO GUGLIELMO MUNDELEIN, Arcivescovo di Chicago. 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2 ottobre 1939. Monsig. Agostino Giovanni I. Schwertner, Vescovo di Wichita. 3 » » Monsig. Norberto Rousseau, Vescovo di Le Puy-en-Velay. 6 » » Monsig. Giuseppe Francesco Maria Julliot, Vescovo tit. di Assume. 8 » » Monsig. Giovanni Castel, Vescovo di Tulle. 11 » » Monsig. Giuseppe Vilfrido Dwyer, Vescovo di WaggaWagga. 14 » » Monsig. Tommaso Gilmartin, Arcivescovo di Tuam. » » » Monsig. Alberto Romita, Vescovo di Boiano-Campobasso. PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA MONITUM In Actis Ap. Sedis anni 1938, p. 420 prodiit Monitum de praemiis a Pontificia Commissione Biblica conferendis auditoribus cursus theologici sive in Seminariis maioribus sive in Facultatibus theologicis. Ibidem dicebatur dissertationes usque ad diem 31 mensis Octobris 1939, ad Secretarium Pontificiae Commissionis Biblicae esse mittendas. Consideratis adiunctis temporis, de mandato Euri Cardinalis Praesidis eiusdem Commissionis, suspenditur concursus ad tempus. Romae, die 22 Septembris 1939. Iacobus M. Vosté, O. P., Consultor ab actis. 28 Octobris 1939 An. et vol. XXXI (Ser. II, v. VI) - Num. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE ENCYCLICAE VENERABILIBUS FRATRIBUS PATRIARCHIS, PRIMATIBUS, ARCHIEPISCO- PIS, EPISCOPIS, ALIISQUE LOCORUM ORDINARIIS PACEM ET C O M M U NIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTIBUS. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Summi Pontificatus dignitatem gravissimasque curas, nullis Nostris meritis, arcano consilio suo Deus Nobis concredidit quadragesimo vertente anno, ex quo Decessor Noster immortalis memoriae Leo XIII, superiore iam iam labente saeculo, proximeque adventante Anno Sacro, humani generis consecrationem divinissimo Cordi Iesu ubique terrarum agendam indixit. Intima consensione oblectationeque maxima tum veluti supernum nuntium Encyclicas eas excepimus Litteras « Annum Sacrum », cum, Nobis sacerdotale munus auspicantibus, ad aram operaturis « Introibo ad altare Dei » recitare licuit. Et quo ardenti studio cogitationibus consiliisque animum adiecimus Nostrum, quibus mandatum illud conformabatur, non sine providentis Dei instinctu a Pontifice susceptum, qui manifesta 1 2 1 2 Acta Leonis, vol. XIX, p. 71. Ps. XLII, 4. ACTA, vpl. VI, n. 13. — 28-10-989. 29 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et occulta aetatis suae vulnera necessitatesque tam acri ingenii sui acie inspexerat. Quamobrem gratam non profiteri voluntatem Nostram caelesti Num ini non possumus, quod Pontificatus Nostri initium in hunc iussit incidere annum, quo eventus ille memoratu dignus recolitur, qui primum sacerdotii Nostri annum suavissime affecit; ac libentissime hanc opportunitatem nacti, sanctissimisque eiusdem Decessoris Nostri consiliis obsecuti, cultum « Regi regum et Domino dominantium » debitum, quasi auspicalem precem esse volumus pontificalis muneris Nostri. Estoque idem cultus et principium, quo nituntur, et propositum, quo intendunt cum voluntas ac spes Nostra, tum doctrina ac pastoralis navitas, tum denique laborum aerumnarumque tolerantia, quam quidem ad Iesu Christi regnum propagandum unice devovemus. Si externarum rerum casus interioraque animorum incrementa per quadraginta hos annos habita sub luce aeternitatis meditamur, atque hinc ortas amplitudines, illinc vero defectiones metimur, illa profecto humani generis Iesu Christo Regi dedicatio luculentius usque Nobis praebet quantum sacrae significationis habeat, quid, quasi indito signo, hortetur omnes, ac quantopere eos purificet, relevet, sancteque corroborando tueatur; itemque non minus luculenter oculis observatur Nostris quam sapientissime eadem enitatur universam hominum communitatem persanare eiusque veri nominis prosperitatem provehere. Atque haec eadem dedicatio videtur Nobis quasi notationis divinaeque gratiae nuntius non modo Ecclesiae, sed cuncto etiam humano generi datus, quod, incitamentis ac regimine indigens, e via abstrahebatur recta, atque in terrenas res se ingurgitans, easque solummodo affectans, miserrime conficiebatur; nuntius hominibus omnibus, qui numero increbrescentes cotidie magis a Iesu Christi fide, immo etiam ab agnoscenda observandaque eius lege abducebantur ; nuntius denique qui illam vitae rationem aversabatur, passim iam invectam, 3 Cf. I Tim. VI, lo; Apoc. XIX, 16. Acta Pii Pp. XII 415 qua caritatis praecepta seseque ac sua abnegandi doctrina, per evangelicum in monte habitum sermonem promulgata, itemque divina amoris actio in Cruce patrata offensio atque stultitia videbantur. Quemadmodum olim Redemptoris Praecursor iis, qui studiose sciscitabantur, idcirco proclamabat: « Ecce Agnus Dei»,* ut eos admoneret Expectatum gentium, etsi ignotum, inter eos commorari, ita Iesu Christi Vicarius iis omnibus, qui — infitiatores, nutantes, ancipites — vel gloriosum sequi Redemptorem renuebant, nullo non tempore in Ecclesia sua viventem operantemque, vel eum segniter neglegenterque sequebantur, obsecrando obtestandoque acclamabat: ((Ecce Rex vester » . 5 6 Iamvero ex propagato auctoque in animis cotidie magis cultu Sacratissimi Cordis Iesu — quod quidem non modo ex humani generis consecratione, vergente ad exitum superiore saeculo, eidem facta, sed ex instituto etiam a proximo p. r. Decessore Nostro Iesu Christi Regis festo evenit — innumerabilia prorsus christifidelibus orta sunt bona, quasi « fluminis impetus » qui « laetificat civitatem Dei ». Ac quaenam, magis quam nostra aetas, hisce bonis indiguit? Quaenam, magis quam nostra, quamvis machinamentorum omne genus externarumque rerum progressionem protulerit, animi ieiunitate intimaque egestate spiritus laboravit? Quadrat utique in eam perspicuum illud Apocalypsis : « Dicis : dives sum, et locupletatus, et nullius egeo; et nescis, quia tu es miser et miserabilis, et pauper, et caecus, et nudus? » 7 8 9 Nihil profecto magis urget, Venerabiles Fratres, quam nostrorum temporum hominibus « evangelizare investigabiles divitias Christi » . Nihil sane nobilius, quam divini Regis ve1 0 4 Io., I, 29. * Cf. A G G . , II, 8. Io., XIX, 14. Cf. Litt. Enc. Quas primas, A. A. S., 1925. Cf. Ps. XLV, 5. Apoc. III, 17. Eph., III, 8. 6 7 8 9 10 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale xilla pandere ac sublime coram eis ventilare, qui fallacia signa subsecuti sint, atque ad victricem Crucem eos feliciter reducere, qui ab ea misere discesserint. Quis igitur, cum tam magnam fratrum sororumque multitudinem cernat, qui erroribus obcaecati, cupiditatibus deleniti, ac praeiudicatis opinionibus devii, a germana Dei fide aberraverint et a salutari Iesu Christi evangelio, quisnam, dicimus^ caritate non ferveat atque iisdem ultro libenterque suppetias non veniat? Quicumque enim sive ex sacerdotali, sive ex laicorum ordine, Christi militiam participat, cur ad vigilandum magis ad tuendamque acrius rem nostram se excitatum non sentiat, cum Christi inimicorum turbas formidolosius usque increscentes videat, atque mendacis huiuscemodi doctrinae praecones aspiciat, qui, ut salutiferam christianae fidei veritatem virtutemque renuunt, vel ab actione vitae prohibent, ita videntur impietate summa Dei praeceptorum tabulas infringere, ut in earum locum alias normas sufficiant, in quibus et moralis disciplinae principia per Sinaiticam revelationem proposita et divinus ille afflatus, qui ex Cruce Christi ex eiusque sermone in monte habito profluit, omnino respuuntur? Omnes procul dubio exploratum habent, non sine animi aegritudine, horum errorum germina mortiferam sane segetem in eis edere, qui, etsi cum quietis securisque fruebantur rebus, Christi sectatores se profitebantur, cum tamen indurata vi insistere, contendere, perpeti, et occultas apertasve insectationes tolerare oporteat, christianos nomine tenus, dubios, ignavos imbecillosque se gerunt, et a iacturis abhorrentes, quas religionis professio iubeat, cruenta divini Redemptoris vestigia persequi non valent. Afferat igitur omnibus, Venerabiles Fratres, in his rerum temporumque condicionibus, Iesu Christi Regis festum, quod iam appétit, et quo Encyclicas primum a Nobis datas Litteras accipietis, divinae gratiae munera, quibus quidem mortalium animi evangelica virtute redintegrentur, et Christi Regnum usque quaque producatur ac virescat. Dedicatio humani generis Sacratissimo Iesu Christi Cordi, quae eo die sollemni ritu 417 Acta Pii Pp. XII peculiarique pietate agetur, populorum ac nationum omnium fideles ad Aeterni Regis aram congreget, ut eum iidem adorent, sua caeterorumque piacula expient, atque eidem sanctissimaeque veritatis amorisque legi suae fidem per omne aevum religiose iurent. Tum supernam hauriant gratiam christiani omnes, in quibus caelestis ignis, quem Christus Dominus nobis attulit, flammescat ac fulgeat. Gratiam itidem hauriant qui languescunt animo, qui fatigati, qui pertaesi iacent; atque adeo spiritus integritatem virtutemque renovent. Gratiam denique ii etiam sumant, qui divinum Redemptorem vel ignorant, vel miserrime deseruere; ac christifidelium multitudines, ad decies centena milia bene multa, ita sollemni eo die Deum comprecentur : <( Lux vera quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum » salutis iter collustrando indicet, ac superna gratia in inquietis aberrantium animis illud incensum aeternorum bonorum desiderium excitet, quod omnes ad eum ipsum compellat, qui ex cruento Crucis throno eos studiosissime advocat, eorumque etiam fieri percupit « via, et veritas et vita » . 1 1 1 3 Dum Encyclicas has Litteras, quas primas post initum Pontificatum edimus, sub Iesu Christi Regis signo atque auspicio fidentes sperantesque ponimus, pro certo habemus universum Dominicum gregem unanima impensissimaque consensione hoc esse prosecuturum. Quae aetate hac nostra experti sumus rerum discrimina anxitudinesque catholicorum hominum animos ad mutuam necessitudinem excitant, eiusdemque fraternae necessitudinis sensum purificant magisque exacuunt, quam fortasse numquam alias; atque in iis omnibus, qui Deum esse credunt ac Iesum Christum sequuntur ducem ac magistrum, conscientiam reviviscere iubent commune periculum in universos una simul impendere minaciter. Mutuae huius catholicorum necessitudinis sensus, quem, ut diximus, periclitatae res tantopere auxere, quique mentes recolligendo confirmat futuraeque victoriae voluntatem alit, sua11 12 Cf. Io., I, 9 Cf. Io., XIV, 6. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vissima Nos delectatione summoque solacio iis diebus affecit, cum trepido gressu, at Deo fidentes ad eam rite obtinendam Cathedram processimus, quam magnus Decessor Noster vacantem reliquerat. In praesens vero, dum vivida subit animum recordatio illius observantiae significationum, quae, — ut arctissimam cum Ecclesia et cum Iesu Christi Vicario filiorum coniunctionem testarentur — tum ad Nos ultro libenterque pervenerunt cum Summi Pontificatus apicem attigimus, eiusque insigne sollemni ritu accepimus, contineri non possumus quin vobis, Venerabiles Fratres, iisque omnibus, quotquot catholicam familiam participant, impensas persolvamus grates ob amoris, venerationis inconcussaeque fidelitatis testimonia undique Romano Pontifici attributa, in quo quidem Summi Sacerdotis Supremique Pastoris munus, Dei numine constitutum, agnoscebatur. Haec siquidem testimonia non humili personae Nostrae, sed nobilissimo gravissimoque officio unice deferebantur, ad cuius Nos onus subeundum Christus Dominus vocabat. Quodsi iam tum magnam accepti ponderis gravitatem experiebamur, quam summa potestas Nobis imposuerat providentissimi Dei nutu data, at maximo afficiebantur solacio, dum luculentissime testatam individuam cernebamus unitatem Catholicae Ecclesiae, quae, quasi in valium ac propugnaculum conformata, tum invictae Beati Petri arci firmius arctiusque coniungitur, cum acrior increscit inimicorum Christi iactantia. Universa haec catholicae unitatis ac fraternae divinitusque inditae populorum necessitudinis testificatio erga communem omnium Patrem, eo Nobis uberiorem videbatur felicioremque spem afferre, quo formidolosiora in res in animosque impendebant tempora. Ac iucunda eiusmodi recordatio per primos Pontificatus Nostri menses suavissime Nos affecit, dum labores, sollicitudinesque perpeti ac discrimina superare necesse fuit, quibus mysticae Iesu Christi Sponsae iter contexitur. Ac praeterire silentio nolumus quam accepta Nobis fuerint eorum quoque omina ac vota, qui, etsi ad aspectabilem non Acta Pii Pp. XII 419 pertinent Catholicae Ecclesiae compagem, pro sua tamen ipsorum ingenita nobilitate sinceritateque animi, id omne oblivione obrui noluere, quo vel ob amorem erga Christi personam, vel ob Dei fidem Nobiscum copulantur. Hi igitur omnes pergratae habeant voluntatis Nostrae significationem. Eos Nos singulos universos divinae committimus tutelae divinoque regimini; dum sollemniter asseveramus hoc uno Nos consilio moveri ac dirigi, Boni scilicet Pastoris exempla sedulo mutandi, ut omnes ad veri nominis felicitatem adducamus, utque omnes « vitam habeant et abundantius habeant ». Ac singulari modo grati animi Nostri sensa heic profiteri cupimus Imperatoribus Regibusque augustis, summis civitatum moderatoribus publicisque magistratibus, qui, earum nationum nomine, quibus cum Apostolica Sede amicitiae vincula intercedunt, humanissimis observantiae officiis ea faustitate Nos prosequi voluere. Quarum in numerum, in primis hisce Encyclicis Litteris ad universos datis terrarum orbis populos, peculiari laetitia Italiam adscribere licet; Italiam dicimus, quae, quasi frugiferum catholicae fidei viridarium ab Apostolorum Principe invectae, post initum non sine providentis Dei consilio Lateranense conventum, honoris locum in iis civitatibus occupat, quae legitimis necessitudinum rationibus cum Romano Pontifice continentur. Ex pactionibus hisce « pax Christi Italiae reddita » veluti aurora feliciter efïulsit, tranquillam fraternamque animorum coniunctionem praenuntians in sacris religionis rebus in civilique consortione; quae quidem pax, serenos semper referens dies, ut enixe Deum rogamus, Italorum gentis animos, qui tam prope Nobis adsunt, quique eodem, ac Nos, fruuntur vitae halitu, pervadat, recreet, augeat, intimaque indita vi corroboret. Supplici nempe adhibita prece, id ex animo ominamur, ut populus hic, Decessoribus Nostris Nobisque sane carissimus, praeclara avitae religionis facinora fidelitate summa repetens, ac divino praesidio tutus, 13 1 3 Cf. Io., X, 10. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 420 magis in dies magisque veritatem experiatur a sacro Psalte hisce verbis declaratam : « Beatus populus, cuius Dominus Deus eius ». Novus hic auspicatissimus rerum ordo, in iuridiciali ac spiritali causa statutus, quem eventus ille, indelebili per omne aevum memoria dignus, Italiae cunctaeque catholicorum consortioni impertiit ac sollemniter sanxit, nunquam visus est Nobis tam magnam atierre animorum consensionem, quam cum primum ex externo elatoque Vaticanae Basilicae podio paternas Nostras pandentes atque extollentes manus, tum Romae, Summi Pontificatus sedi, dilectissimaeque urbi unde ortum duximus, tum Italiae icto foedere Catholicae Ecclesiae coniunctae, tum denique universis terrarum orbis populis effusa voluntate benediximus. 14 .V, M, W W W Utpote eius Vicarius, qui, gravissimo horae momento, coram eo, qui maximae illius temporis auctoritatis partes gerebat, grande illud protulit effatum: « Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati; omnis qui est ex veritate, audit vocem meam », nihil Nos muneri Nostro Nostraeque aetati magis debere profitemur, quam « testimonium perhibere veritati ». Hoc officium, cui satis Nos apostolica firmitudine facere opus est, id necessario postulat ut errores hominumque culpas ita exponamus ac refutemus, ut iisdem perspectis ac cognitis fas sit medicinam curationemque praebere: « cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos ». Hoc autem in obeundo munere, non humanis Nos terrenisque opinationibus movebimur; itemque a suscepto proposito non diffidentiae, non discrepantiae, non denique repulsae causa abstineamus; neque Nos idcirco ab eiusmodi consiliis timor abstrahet, quod aut actio Nostra aliorum cogitatione non percipiatur^ 15 16 14 15 16 Ps. OXLIII, 15. Io., XVIII, 87. Io., VIII, 32. Acta Pii Pp. XII 421! aut' falso dignoscatur. Verumtamen, hoc sollerter diligenterque* persequentes, paterna ea caritate compellemur, quae dum Nos iubet ob filiorum mala ac damna summa moestitia laborare,, iubet itidem ut iisdem opportuna remedia praebeamus, divinum illud Pastorum exemplar Christum Dominum imitati, qui lucem pariterque amorem pandit: « veritatem facientes in caritate ». Iamvero, nefastum illud facinus, quo Christum Dominum non pauci e suo Regno depellere annitentur, veritatisque legem ab eo datae renuunt, ac praecepta illius caritatis respuunt,, quae imperium eius quasi almo divinoque afflatu refovet atque corroborat, initium maiorum est, quibus per pronum ac praeceps iter ad spiritualem animorum indigentiam virtutisque inopiam nostra haec aetas collabitur. Quamobrem Christum in regali suo solio revereri, eidem regiae potestatis iura agnoscere, idque efficere ut singuli universaque societas ad christianae veritatis caritatisque legem redeant, haec omnia solummodo possunt homines ad salutis viam revocare. Dum, Venerabiles Fratres, has lineas exaramus, terrificus affertur Nobis nuntius nefandum iam belli incendium, quod enixe deprecan conati sumus, miserrime conflatum esse. Scriptorius calamus paene consistit, quandoquidem innumeras recogitamus eorum calamitates, qui usque adhuc in domestico suo ipsorum convictu quadam, etsi tenui ac modica, prosperitate laetabantur. Summa aegritudine paternus oppletur animus, dum ea omnia mente prospicimus, quae ex tenebricoso violentiae simultatisque semine oritura sunt, cui iam gladius cruentos facit sulcos. Attamen, cum ingruentes tot maiorum acerbitates consideramus, ac vel maiores reformidamus in posterum, officii Nostri ducimus oculos animosque eorum, quibus proba adhuc inest voluntas, ad eum etiam atque etiam dirigere, a quo uno salus humano generi datur; ad eum, inquimus, unum, cuius misericors ac praepotens manus tempestati huic finem imponere potest; ad eum denique unum, cuius veritas 17 17 Eph., IV, 15. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 4m cuiusque amor intellegentias collustrare ac proposita incendere tot hominum possunt, qui errorum fluctibus suique ipsorum immoderati amoris aestu iactati ac discrepantiae luctationisque undis paene submersi, ad sanctissimum Iesu Christi regimen ad eiusque spiritum reducendi ac reformandi sunt. At forsitan sperare licet — quod quidem ut Deus optimus ad rem adducat precamur — fore ut miserrima haec tempora nostra cogitationes ac consilia multorum in melius commutari habeant, qui fallacibus opinionibus tam late hodie diffusis caeca mente fidentes, inconsulte imprudenterque per iter incedebant dubium insidiarumque plenum. Ac multi, qui minime perpend e b a t quam valeret ac valeat pastorale Ecclesiae munus ad rite sancteque educandos animos, nunc forsitan eiusdem Ecclesiae monita, quae faciliore tutioreque tempore posthabuerant, magis intellegunt magisque aestimant. Praesentes igitur angustiae aiflictissimaeque res christianae doctrinae praecepta ita collaudant, ut id magis animos ad veritatem commovere possit, quam quod maxime. Siquidem ex ingenti istiusmodi errorum cumulo piacitorumque colluvie, christianum nomen aversantium, tam venenosi maturuere fructus, ut opinionum earumdem reprobationem indicent damnationemque constituant, cuius probativa vis quamlibet, ratione habitam, refutationem exsuperet. Interdum enim, cum spes deluditur ac f alii tur, divina gratia trepidis animis arridet : « transitus Domini » percipitur ; ac Redemptori ita alloquenti: « Ecce sto ad ostium et pulso », saepenumero ianuae reserantur, secus nunquam aperiendae. Testis est Deus qua vehementi miseratione, quo sanctissimo gaudio ad eos animum convertamus Nostrum, qui, acerbos hos experientes luctus, salutare atque impellens ex praecordiis oriri sentiunt veritatis, iustitiae Christian aeque pacis desiderium. Verumtamen erga eos etiam, quibus superna nondum affulsere lumina, nihil aliud nisi amorem spirat animus Noster; ac labia 18 19 18 19 Cf. Exod., XII, 11 Apoc, III, 20. Acta Pii Pp. XII 423 Nostra supplices preces ad Deum admovent, ut eorum mentibus, quae Christum neglegunt vel contemnunt, aliquantulum illius lucis splendescere iubeat, quae olim Saulum in Paulum convertit, quaeque difficili ori bus ipsis Ecclesiae temporibus arcanam vim suam exseruit. In praesens vero, cum perturbati eventus calamitatesque occupent omnes, non plenam heic, edisserendo, proponere mens est errorum aetatis huius nostrae refutationem, quod quidem, si opportunitas obvenerit, facturi erimus; sed praecipuas solummodo hac super re animadversiones scribendo persequi. Homines hodie, Venerabiles Fratres, superiorum temporum fallacias novis commentis falsisque opinationibus coagmentantes, haec omnia ita transversum ad extrema usque adegerunt, ut nihil aliud nisi conturbatio ac ruina consequi posset. Ac principio, compertum omnino est primum altioremque maiorum fontem, quibus hodierna afïïictatur civitas, ex eo scatere, quod universalis de morum probitate pernegetur ac reiiciatur norma, cum in privata singulorum vita, tum in ipsa re publica atque in mutuis necessitudinum rationibus, quae inter gentes nationesque intercedunt; ipsa videlicet naturalis lex detrectatione oblivioneque obrui tur. Haec naturalis lex veluti fundamento innititur Deo, omnipotenti omnium creatore ac patre, eodemque et supremo perfectissimoque legum latore et sapientissimo iustissimoque humanarum actionum vindice. Cum temere aeternum renuitur Numen, iam cuiuslibet honestatis principium labat nutans, iamque naturae vox silet vel pedetemptim debilitatum quae indoctos etiam ac vel eos edocet, qui nondum ad civilis cultus usum pervenerunt, quid fas sit, quid nefas, quid liceat quidque non liceat; eosque admonet se aliquando coram Supremo Iudice de bene maleque factis suis rationem esse reddituros. Ut profecto nostis, Venerabiles Fratres, ea de causa omnis in ordine morum probitatis fundamentum in Europa olim reici coeptum est, quod homines non pauci a Iesu Christi doctrina abducti sunt, cuius Beati Petri cathedra custos est atque ma- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale mí gistra. Qua quidem doctrina ita per revoluta saecula Europae populi coaluere christianoque spiritu conformati sunt, ut Cruce nobilitati, et humaniores cultoresque effecti, ad tam provectam publicae civilisque rei progressionem pervenirent, ut ceteras quoque gentes ac terras omne genus disciplinis excolerent. At cum ab inerranti Ecclesiae magisterio se vindicavissent plures a Nobis seiuncti fratres eo, proh dolor, processerunt, ut ipsam Servatoris nostri divinitatem, quod christianae doctrinae caput est ac veluti centrum, respuendo subverterent, religionis conversionem dissolutionemque maturantes. Cum Christus Dominus, quemadmodum Evangelii narrat historia, cruci affixus est, « tenebrae factae sunt super universam terram » ; quod ea luctuose significare videtur, quae acciderunt continenterque accidunt, cum qui de religionis rebus increduli sunt homines, caligine obcaecati sibique nimium fidentes, divinum Redemptorem ex hodiernae vitae actione ac praesertim ex publica re quasi extorrem exigunt, atque, una cum Christi fide, Dei etiam fidem debilitant. Id siquidem consequitur, ut omnia de conformandis moribus principia ac normae, quibus superiore tempore rationes privatim publiceque vivendi diiudicabantur, quasi obsoleta facta sint; utque, ubi civilis societas omnino ad laicismi, quem vocant, effata ac placita redacta fuerit — quod quidem citatiore cotidie gradu evenit, summisque laudibus extollitur — atque ubi eo usque incesserit, ut singulos cives, domesticum convictum universamque civitatem ab almo ac benefico Dei Ecclesiaeque afflatu subtraxerit, luculentiora cotidie ac miseriora manifestentur signa ac vestigia corruptricis ethnicorum veterum falsitatis. Quod quidem in iis etiam regionibus contingit, in quibus per tot saeculorum decursum, christianae urbanitatis iubar refulsit : « Tenebrae factae sunt dum crucifixissent Iesum ». 20 21 At multi forsitan, dum a Iesu Christi praeceptis abstrahebantur, non omnino animadvertebant se mira quadam falli veri 20 MATTH., XXVII, 45. 21 Brev. Rom., Parase, respons. IV. Acta Pii Pp. XII 425 specie splendescentibus verborum luminibus fucata, quibus haec evangelicae doctrinae repulsa quasi impositae servitutis liberatio praedicabatur; neque prospiciebat quid inde consecuturum esset, cum veritas, quae liberat, in errorem fuisset, qui servos facit, commutata; neque denique perpendebant arbitrio sese esse dedituros fluxae ac miserae hominum sagacitatis, cum paternam infiniteque sapientem Dei legem ac Iesu Christi mandata respuissent, quae caritatem redolent, homines inter se coniungunt eosque ad excelsa erigunt. Rerum omnium progressionem iactabant, dum contra ad deteriora regrediebantur; ad nobilissima quaeque se provehi reputaban t, dum e suae infeliciter removebantur dignitatis gradu; ac saeculum hoc nostrum maturitatem perfectionemque afferre asseverabant, cum in servitutem veterem miserrime redigerentur. Non perspicieb a t enim quemlibet hominum nisum, qui eo contenderet ut quiddam simile in christianae legis locum sufficeret, fallacem omnino vanumque esse; « evanuerunt » scilicet « in cogitationibus suis ». 22 Siquidem remissa ac debilitata Dei divinique Redemptoris fide, ac luce obumbrata in animis, quae ex universalibus probitatis honestatisque normis oritur, iam unum illud atque unicum labefactatur stabilitatis tranquillitatisque fundamentum, quo privatus ac publicus animorum rerumque ordo innititur, qui quidem sollummodo potest civitatum prosperitatem gignere ac sartam tectamque servare. Tum etiam pro certo, cum Europae gentes fraterno illo continebantur foedere, quod eadem aiebant christiana instituta ac praecepta, non dissidia, non rerum conversiones, non populantia bella deerant; sed nunquam alias forsitan, ut in praesens, tam fracto homines afflictoque fuere animo, quandoquidem acri trepidatione cernunt quam difficile sit suis mederi malis. Dum contra superiore aetate praesens mentibus animisque erat quid fas, quid nefas esset, quid liceret, quid denique illicitum esset : quod quidem et consensiones faciliores reddit, et concitatas cu** Rom., I, 21. 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pidines coercet, et ad honestam rerum compositionem viam pandit ac munit. Hisce tamen diebus non ex vehementi tantummodo intemperantis animi impetu oriuntur dissidia, sed ex intimae potius conscientiae perturbatione defectioneque, ex qua privatae ac publicae probitatis honestatisque normae temere sub ver tun tur. •Af. *7v" J¿. "7V *7v" In multiplicibus variisque erroribus, qui ex neglectis detrectatisque religionis praeceptis morumque probitatis normis, quasi e venenoso fonte scatent, duo capita peculiari modo, Venerabiles Fratres, considerationi diligentiaeque vestrae proponimus, quippe quae impossibile paene, vel precarium incertumque reddant populos inter se pacifice tranquilleque vivere. Quorum primum, tam late in praesens pernicioseque vulgatam, oblivione continetur mutuae illius hominum necessitudinis caritatisque, quam quidem cum communis origo postulat, ac rationabilis omnium hominum naturae aequalitas, ad quaslibet iidem gentes pertineant, tum Redemptionis sacrificium praecipit, quod Christus Dominus expiandis animis Aeterno Patri in ara crucis obtulit. Narrat enim prima Sacrarum Litterarum pagina, ingenua illa sua verborum granditate, creatorem Deum, ut inceptum opus consummaret, fecisse « hominem ad imaginem suam » ; itemque Biblia edocent eum, supernis donis dotibusque ditatum, arcanae fuisse sempiternaeque destinatum beatitati. Ac praeterea narrant ex primo hominis feminaeque coniugio duxisse originem ceteros omnes; quos referunt — rem verbis vivide significanterque effingendo — variis tribubus fuisse gentibusque distinctos, per variasque terrarum orbis partes disseminatus. Et cum etiam misere a suo ipsorum aberrarent Creatore, paternum animum in eos Deum gerere non praetermisisse, quos ex divinae misericordiae suae consilio iterum aliquando secum una amicitiae foedere coniuncturus esset. 2 3 24 23 2 4 Cf. Gen., I, 26-27. Cf. Gen., XII, 3. Acta Pii Pp. XII 427 Atque Apostolus gentium, utpote huius praeco veritatis, qua homines in magnam familiam fraterne coalescunt, haec nuntiat Graecorum genti : « Fecit...-[Deus] ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terrae, definiens statuta tempora, et terminos habitationis eorum, quaerere Deum... » Quapropter miro quodam mentis obtutu humanum genus, ob communem a Creatore originem unum, intueri ac con templari possumus secundum illud : « Unus Deus et Pater omnium, qui est super omnes et per omnia et in omnibus nobis » ; itemque natura unum, quae ex corporis concretione et ex immortali spiritualique animo constat; unum ob proxime omnibus assequendum finem, obque commune per praesentis huius vitae decursum fungendum munus; unum ob eandem habitationem, terrarum nempe orbem, cuius opibus naturali iure omnes frui possunt, ut sese alere queant seseque ad auctiora incrementa provehere; unum denique ob supernum finem, Deum ipsum, quo contendant omnes oportet, et ob res atque adiumenta, quibus eumdem finem tandem aliquando con tingere valeant. 25 2 6 Atque idem gentium Apostolus humanae familiae unitatem, ex rationum vinculis demonstrat, quibus cum aeterna haud adspectabilis Numinis imagine, Dei Filio, coniungimur, in quo « condida sunt universa » ; itemque ex una eademque Redemptione, quam Christus per acerbissimos cruciatus omnibus dilargitus est, cum abruptam Dei amicitiam, iam ab origine inditam, redintegravit ac caelestis Patris hominumque conciliator exstitit : « unus enim Deus, unus et mediator Dei et hominum homo Christus Iesus ». 2 7 28 Ut vero eiusmodi Dei humanaeque gentis amicitiam coniunctiorem firmioremque redderet, universalis ille salutis pacisque sequester, in Caenaculi silentio supremum sui ipsius sacrificium obiturus, haec e sanctissimis labiis edidit verba, quae 25 26 27 2 S Act. Apost., XVII, 26-27. Eph., IV", 6. Col., I, 16. I Tim., II, 5. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 altissima per saeculorum spatia resonant, animisque amore vacuis simultateque laeeratis praeclare excitata caritatis facinora ostendunt: « Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem, ;sicut dilexi vos ». Haec supernae veritatis capita ima constituunt fundamenta -arctissimaque communis omnium unitatis vincula, Dei divinique Redemptoris amore solidata, ex quo singuli universi salutem accipiunt « in aedificationem corporis Christi, donec occurramus omnes in unitatem fidei et agnitionis Filii Dei, in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi ». Quamobrem, si hanc iure ac reapse datam totius humani generis unitatem intente consideramus, noa seiuncti nobis singuli cives, quasi arenarum grana, videntur, sed inter se potius -apto compositoque ordine ac mutua variaque ob temporum diversitatem necessitudine congregati ex naturali ac superna impulsione destinationeque. Et cum gentes ad humaniorem cultum evehantur, et pro rerum vitaeque condicionibus inter se dissimiles fiant, non idcirco debent humanae familiae unitatem infringere, sed eamdem potius familiam, suis ipsarum communicatis dotibus animique ornamentis, ditare, itemque mutuo illo bonorum commercio, quod tum solummodo efficienterque .haberi potest, cum vivida ac flagrans caritas omnes eiusdem Patris filios omnesque eodem divino cruore redemptus homines fraterno foedere coagmentat. 29 30 Iesu Christi Ecclesia, utpote fidelissima almae divinaeque sapientiae custos, non ea pro certo nititur deprimere vel parvi facere, quae peculiares cuiusvis nationis notas proprietatesque -constituant, quas quidem populi iure meritoque quasi sacram hereditatem religiose acerrimeque tueantur. Ea siquidem ad unitatem contendit, superno illo amore conformatam et altam, quo omnes actuose exerceantur ; non vero ad unam assequendam rerum omnium aequabilitatem, externam tantummodo atque -adeo insitas vires debilitantem. Et curas omnes ac normas, quae 2 9 30 Io., XV, 12. Eph., IV, 12-13. 429 Acta Pii Pp. XII facultatibus viribusque sapienter explicandis temperateque äugend is inserviunt — quae quidem ex occultis cuiusvis stirpis latebris oriuntur — Ecclesia approbat maternisque votis prosequitur, si modo officiis non adversentur, quae communis mortalium omnium origo communisque destinatio imponant. Quod profecto ex impensa opera, quam sacrarum expeditionum praecones navant, iterum iterumque ostendit; idque esse profitetur quasi rectricem stellam, ad quam in suo universalis apostolatus itinere intentis oculis respiciat. Qui quidem divini verbi praecones, innumeris pervestigationibus per temporum decursum summo labore summoque studio habitis, civilem enisi sunt variarum gentium cultum earumque instituta satius digniusque agnoscere, atque sua ipsarum animi ornamenta ac dotes ita colere ac provehere, ut faciliora inibi atque uberiora Iesu Christi evangelium incrementa caperet. Quidquid in populorum moribus indissolubili vinculo superstitionibus erroribusque non adstipulatur, benevole nullo non tempore perpenditur ac, si potest, sartum tectumque servatur. Ac proximus p. r. Decessor Noster, in peculiari istiusmodi causa, quae multum prudentiae et consilii postulabat, in eam sententiam nobili animo discessit, quae sui ingenii aciem suique apostolatus ardorem praesenti naturaeque aetati commendat. Iamvero vix attinet declarare vobis, Venerabiles Fratres, idem Nos iter non dubitanter esse persecuturos. Ac pro certo habeant omnes, quotquot cuiusvis originis vel sermonis catholicam amplectuntur Ecclesiam, sese in hac communis Patris domo, in qua Iesu Christi lege ac pace fruuntur omnes, ipsissima habere filiorum iura. Etenim ut hae aequabilitatis normae ad effectum pedetemptim deducantur, ex indigenarum gentibus lectissimi seliguntur viri, qui sacerdotum episcoporumque ordines gradatim apud suos adaugeant. Eaque de causa, ut videlicet mentem hanc Nostram exemplo demonstremus, volumus in proximo Iesu Christi Regis festo sacerdotes duodecim, qui suas cuiusque stirpium populorumque quodammodo personas gerant, ad Apostolorum Principis sepulcrum episcopali ornare dignitate. ACTA, vol. VI, n. J3. — 28-10-939. 30 430 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ita quidem ut, dum acerrimae contentiones animos lacérant, et compagem humanae familiae rescindunt, ex hoc sollemni ritu intellegant universi filii Nostri, per terrarum orbem disseminati, doctrinam, operam, voluntatemque Ecclesiae non alienam unquam esse futuram ab gentium Apostoli sententia haec adhortantis : « Induentes novum [hominem] eum, qui renovatur in agnitionem, secundum imaginem eius, qui creavit illum; ubi non est Gentilis et Iudaeus, circumcisio et praeputium, Barbaras et Scytha, servus et liber, sed omnia et in omnibus Christus » . Heic vero animadvertendum putamus fraternae universalisque necessitudinis conscientiam, quam christianae doctrinae praecepta in animis excitant ac refovent, non amorem aversari erga patriae cuiusque suae memorias glori asque; neque prohibere quominus auctior usque prosperitas ac legitime potiunda bona promoveantur, quandoquidem eadem doctrina edocemur Deum ipsum in exercenda caritate rectam statuisse rerum ordinem, ex quo impensius ii adamandi sint, uberioribusque bene factis donandi, qui peculiaribus sint vinculis nobiscum copulati. Hoc Divinus ipse Magister ex sua agendi ratione patefecit, cum potiore amore erga patrium solum exarsit, atque imminenti Urbis Sanctae ruinae maestissime illacrimavit. At patria caritas, iure meritoque alenda, christianae in universos homines caritatis praecepto non obstet, non officiât, quod ceteros quoque omnes eorumque profectus in paciferi amoris luce collocat. 3 1 Mira huiusmodi doctrina non uno nomine ad religiosae civilisque rei progressionem dignissime contulit. Eius siquidem praecones, superni afflatus ardore incensi atque permoti, non modo rude solum arare atque excolere, omneque genus morbis „• mederi conati sunt, sed eo potissimum contenderunt ut sibi créditos animos ad excelsa divinaque prorsus érigèrent, conformarent, eosque ad summa sanctitudinis fastigia impellerent, ubi 31 Col., III, 10-11. Acta Pii Pp. XII 431 omnia circum quaque quasi sub uno Dei obtutu cernantur. Monumenta iidem ac templa excitarunt, ex quibus luculenter patet ad quam elatum granditatis verticem christianae affulgens perfectionis species animos evehat; at praesertim homines, sapientes vel indoctos, potentes vel debiles, quasi animata Dei templa eiusdemque vitis, quae Christus est, palmites effecerunt. Sapientiae veteris ingenuarumque artium thesauros advenientibus aetatibus tradiderunt, at hoc imprimis enisi sunt, ut eas arcani illius aeternae sapientiae muneris participes redderent, quod homines, Dei subolem caelesti gratia effectos, amico frater noque foedere coniungat. Af, 7v A». TT X¿. Tv" Quodsi, Venerabiles Fratres, ex oblivione illius legis, quae in singulos universos caritatem praecipit, quaeque odia restinguens, contentionesque extenuans, una potest solidare pacem, tot tantaque communi pacataeque populorum vitae obveniunt mala, at procul dubio nationibus omnibus cunctaeque hominum cuiusvis gentis familiae non minora eorum error detrimenta parit, qui, temerario ausu, publicae rei potestatem a quolibet nexu cum Sempiterno Numine vindicant, ex quo quidem veluti primo auctore supremoque domino cum singuli, tum humana congregatio pendent; idque eo vel magis quod a quibusvis superioribus normis, quae ex Deo ut primo fonte oriuntur, eamdem potestatem libérant, eidemque plenissimam attribuunt agendi facultatem, quae nutanti solum fluxoque arbitrio permittitur, illisve placitis, quae rerum gerendarum condicionibus peculiaribusque adipiscendis bonis tantummodo conformentur. Itaque divina posthabita auctoritate eiusque legis imperio, id necessario consequitur ut civilis potestas absolutissima nullique obnoxia iura usurpet, quae ad summum Creatorem unice pertinent; utque, in eiusdem Creatoris locum suffecta, rem publicam vel civium communitatem efferat quasi supremam totius humanae vitae metam maximamque normam in iuris morumque ordine habendam; atque adeo omnes prohibeat quo- 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minus ad naturalis rationis christianaeque conscientiae praecepta réfugiant. Non diffitemur utique errata opinationum principia non omnino semper detrimentosam vim suam moribus inferre; idque praesertim cum christianae vitae consuetudo, quae plurimis iam saeculis a maioribus accepta populorum animos informet, altissimas, etsi hoc non percipitur, radices egerit. Nihilo secius accurate diligenterque animadvertendum est quamlibet socialis vitae normam infirmam labantemque fore, quae in humano solummodo fundamento consistat, quae terrenis tantum consiliis propositisque dirigatur, quaeque unice ex externae auctoritatis sanctione vim suam virtutemque eruat. Ubi humana iura a divinis pendere renuitur, ubi non nisi ad adumbratam incertamque terrenae auctoritatis speciem provocatur, ac iura vindicantur, quae nulli sint obnoxia, quaeque non probitatis, sed utilitatis tantum rationibus regantur, inibi ipsum hominum ius, in actione agitationeque vitae, interna in animos vi necessario exuitur; qua dempta, rite agnosci rerumque iacturas a civibus postulare non potest. Interdum utique accidit ut publica potestas, quamquam uutantibus id genus fulciminibus subnixa, per fortuitos casus rerumque adiuncta, terrena eiusmodi incrementa assequatur, quae iis admirationem iniiciant, qui in res ipsas non penitus introspiciant; necessitate tamen contingit ut ineluctabilis illa lex victrix emergat, qua incepta omnia conabantur, quae fuerint ex impari prorsus, aperta vel occulta, ratione exorta, cum nempe adeptus in externis re DUS magnitudinis exitus probitatis honestatisque normis intima firmaque vi sua non respondeat. Quae quidem impar ratio tum non haberi non potest, cum publica auctoritas Summi Legislatoris dominatum vel infitiatur, vel respuit, qui dum civitatis moderatoribus potestatem attribuit, eiusdem tamen potestatis terminos decrevit. Etenim civitatis imperium, quemadmodum per Encyclicas Litteras Immortale Dei sapientissimus Decessor Noster p. m. 52 32 Acta Leonis XIII, vol. V, p. 118. Acta Pii Pp. XU 433 Leo XIII edocet, idcirco a summo omnium Creatore statutum est, ut ex illius ordinis praescriptione, qui in universalibus, quibus regitur, principiis ac normis incommutabilis consistit, publicam rem moderetur; ut humanae personae, in praesenti hac vita, ad corporis mentisque vires quod attinet et ad rite componendos mores, perfectionis adeptionem faciliorem reddat; utque cives adiuvet ad supernum sibi destinatum finem assequendum. Eo igitur nobilissimo munere fungitur res publica, ut, in nationis vita, privata singulorum incepta et opera recognoscat, temperet atque promoveat; eaque ad commune omnium bonum convenienter dirigat, quod quidem non ex alicuius arbitrio, neque solummodo a terrena civilis societatis prosperitate, veluti a primaria ratione sua definiatur, sed ex naturali potius hominis perfectione congruenter provehenda, ad quam civitas ipsa a supremo Creatore, quasi instrumentum atque praesidium, destinatur. Quisquis rem publicam quasi finem considerat, ad quem omnia confluant, cuique omnia obtempèrent, facere is non potest quin mansuris verique nominis nationum incrementis noceat, officiât. Quod profecto contingit, sive munitus eiusmodi dominatus ex nationis, vel populi, vel ex alicuius civium ordinis mandato, rei publicae attribuatur, sive ipsamet eandem imperandi rationem sibi sumat civitas, utpote dominatrix absolutissima, nulli prorsus obnoxia. Si enim res publica privatae navitatis incepta ad se trahit ac vindicat, eadem profecto incepta — quippe quae multiplicibus normis, peculiaribus ac propriis, regantur, quae quidem ad propositum tute assequendum conducant — non sine publici boni iactura, detrimenta accipere queunt, cum a naturali rerum ordine abstrahantur, quarum rationem ac periculum privati in se recipiant. Ex hoc cogitandi agendique modo id discriminis oriri potest, ut domesticus etiam convictus, primus ille ac necessarius humanae societatis fons, atque eius profectus eiusque commoda, 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale perinde considerentur, quasi ad nationis imperium dominationemque unice respiciant ; itemque ut oblivioni detur homines eorumque familias suapte natura civitatem antecedere, ac divinum Creatorem peculiaria utrisque dedisse iura facultatesque, iisdemque destinasse munus, quod naturalibus ac certis necessitatibus respondeat. Eademque opinandi ratione novae subolis educatio non eo spectat, ut omnes corporis, mentis animique vires convenienter conformentur et adaugeantur, sed ut illa tantum civica virtus efferatur summopereque excitetur, quae ad prosperos politicae rei eventus necessaria videatur; quapropter quae animi ornamenta nobilitatem, observantiam humanitatemque redolent, minus ea commendantur, quasi aerem iuvenilis ingenii fortitudinem minuant ac déprimant. Quapropter ea paene oculis observantur Nostris pericula ac discrimina, quae ex imminutis ac sensim abolitis domestici convictus iuribus praesenti huic nostrae futuraeque aetati obventura formidamus. Nostrarum igitur esse partium ducimus ex officii conscientia, quod gravissimum ministerium Nostrum postulat, eiusmodi iura religiose affirmateque tueri; quandoquidem nostrorum temporum angustias, cum ad res externas ac terrenas, tum ad spiritualia bona quod attinet, itemque innumeras errorum fallacias atque ea quae inde misere consequuntur, nemo procul dubio tam acerbe perpetitur, quam domestica societas. Ita quidem ut cotidianum asperitatum miseriarumque pondus atque increscens ea undique indigentia, quam nulla forsitan superior aetas tam luctuosam experta est, cuiusque causa veraque necessitas saepenumero cerni nequeunt, tolerari utique non possint sine tenaci illa animi firmitate magnitudineque, quae admirationem omnibus commoveant. Qui, pastorali munere fungentes, intimas conscientiae latebras inspiciunt, et occultas matrum lacrimas tacitumque patrum familias moerorem atque innumeros angores cognoscere possunt — de quibus ulla publica rerum rationaria nec loquuntur, nec loqui queunt — ii procul dubio gliscentem formidolose cotidie Acta Pii Pp. XII 435 magis hunc aegritudinum cumulum anxio sollicitoque animo vident; ac probe norunt tenebricosas improborum hominum vires, qui hoc unum annituntur, ut, iisdem rerum asperitatibus abutentes, omnia misceant atque subvertant, in insidiis esse opportunitatem aucupantes, qua impia sibi assignata proposita exsequi valeant. Quisnam prudens atque cordatus, in gravissimis hisce rerum condicionibus, rei publicae ampliora iura ultraque solita deneget, quae iisdem condicionibus respondeant, quibusque plebis necessitatibus subveniatur? Sed postulat tamen statuta a Deo ratio in ordine morum, ut diligentius perpendatur, ex boni nempe communis norma, quid fas sit, in hisce decernendis, quae tempora moneant, quid nefas; itemque quid reapse necessitas exposcat. Ceterum quo graviora incommoda rerumque iacturas a singulis civibus et a domestica societate exposcit publica potestas, eo magis debet animorum iura sancta inviolataque servare. Ipsa siquidem potest opes cruoremque expetere, at nunquam animam a Deo redemptam potest. Quamobrem, quod sempiternum Numen patribus matribusque familias munus concredidit, hoc est consulendi subolis cuiusque suae bono, ad praesentem futuramque vitam quod attinet, itemque filios ad vera religionis praecepta apte conformandi, id nemo unus, sine gravi iuris detrimento, ad se i apere potest. Quae quidem apta conformatio eo etiam pro certo spectat ut adulescentium animos ad nobilissima ea patriae caritatis officia excitet atque compellat, ex quibus, alacri mente hilarique voluntate exsequendis, eiusdem amoris studium in patriae solum actuose demonstretur. Attamen iuvenilis institutio, quae ex consulto oblivioseque praetermiserit iuvenum oculos ad caelestem quoque patriam dirigere, cum in ipsam iuventutem, tum in christianae familiae officia ac iura, nunquam quidem abalienanda, iniusta prorsus evaserit; atque adeo, utpote fuerit statutos sibi fines transgressa, ipsum populi civitatisque bonum remedia adhibenda postulat. Istiusmodi educatio iis videatur forsitan, qui eius ra- 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tionem ac periculum in se receperint, auctioris roboris firmitatisque fons; at qui consecuturi erunt eventus huius rei fallaciam ostendent. Maiestatis crimen adversus « Regem regum et Dominum dominantium », in puerorum institutione patratum, quae christianos spiritus christianosque sensus neglexerit vel aversata fuerit, cum divinam illam Iesu Christi invitationem praepediat ac prohibeat « sinite parvulos venire ad me », acerbissimos procul dubio proferet fructus. At contra publica potestas, quae patrum matrumque familias animos, ob id genus discrimina summo dolore afïectos, ab eiusmodi sollicitudinibus liberat, eorumque iura redintegrat, internam procul dubio civitatis tranquillitatem provehit, ac tutum constituit fundamentum, quo futura patriae prosperitas innitatur. Quos parentibus Creator largitus est, filiorum animi, sacro fonte expiati ac regio distincti Iesu Christi signo, quasi sacrum constituunt thesaurum, cui sollicitus Dei amor invigilat. Divinus ipse Redemptor, qui quondam Apostolis edixerat : « Sinite parvulos venire ad me », etsi benignitatis misericordiaeque plenus, iis tamen atrocia mala comminatus est, qui puerulos, sibi carissimos, pravo exemplo ofïendant. At quaenam flagitiosior offensio haberi potest, quaenam suboli detrimentosior ac magis in posterum nocitura, quam ea puerilium morum conformatio, quae iu ven tam transversam agat ad metam, quae longe absit a Christo « via, veritate et vita », eamque a divino Redemptore vel occulte vel palam abalienari iubeat? Qui quidem divinus Redemptor, a quo praesens ac futura iuvenilis aetas miserrime abstrahitur, idem ipse est, qui omnem ab Aeterno Patre potestatem accepit, cuiusque ex manibus pendet civitatum, gentium nationumque fortuna. Earum siquidem vitam contrahi vel produci, earumque incrementa amplitudinemque provehi, ad eum unum pertinet. Animus tantummodo ex rebus omnibus, quae in terra habentur, immortalitate fruitur. Quapropter ea educationis ratio, quae sacra christianae familiae saepta, divinae legis prae33 34 33 Cf. I Tim., VI, 15; Apoc, XIX, 16. 34 MABC., X, 14. Acta Pii Pp. XII 437 siòlio tuta, sarta tectaque non servaverit, quae eorum fundamenta subverterit, atque iter ad Christum adulescentibus praecluserit, ne « aquas in gaudio hauriant de fontibus Salvatoris » ; quae denique ab eodem Christo et ab Ecclesia abalienationem praedicaverit, quasi in nationem vel in aliquem civium ordinem fidelitatis indicem, ea procul dubio in semetipsam damnationis poena animadverterit, eritque stato tempore ineluctabilem sententiae veritatem experta sacri vatis admonentis: « Recedentes a Te in terra scribentur ». 3 5 36 Átf M, - "TV "TV* -Tv* Opinatio illa, Venerabiles Fratres, quae imperium paene infinitum rei publicae attribuit, non internae tantum nationum vitae et auctioribus componendis incrementis perniciosus error evadit, sed mutuis etiam populorum rationibus detrimentum affert; quandoquidem unitatem illam infringit, qua civitates universae inter se contineantur oportet, gentium iura vi firmitateque exuit, atque, viam sternens ad aliena Violanda iura, pacate una simul tranquilleque vivere perdifficile reddit. Etenim hominum genus, quamquam ex naturalis ordinis a Deo statuta lege in civium classes disponitur, itemque in nationes civitatesque, quae ad suam quod attinet interni regiminis temperationem, aliae ab aliis non pendent, mutuis tamen in iuridiciali ac morali re vinculis obstringitur, et in universam magnamque coalescit populorum congregationem, quae ad assequendum omnium gentium bonum destinatur, ac peculiaribus regitur normis, quae et unitatem tutantur, et ad res cotidie magis prosperas dirigunt. Iamvero nemo est qui non videat asseverata illa rei publicae iura, absolutissima nullique prorsus obnoxia, legi huic naturali et insitae omnino adversari, eamdemque funditus refellere; itemque patet eadem iura illas legitime initas necessitudines, quibus nationes inter se coniunguntur, civitatis moderatorum 3 5 Cf. Is.. XII, 3. 36 1ER., XVII, IS. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 438 arbitrio permittere, ac praepedire quominus recta habeatur animorum omnium consensio ac mutua adiutricis operae collatio. Id siquidem postulant, Venerabiles Fratres, congruenter compositae perpetuoque mansurae civitatum rationes, postulant amicitiae vincula, e quibus uberes oriantur fructus, ut naturalis iuris principia ac normas, quibus nationes inter se contineantur, rite populi agnoscant, iisdemque obtempèrent. Parique modo eadem ipsa principia iubent libertatem cuique suam servari incolumem, eaque omnibus tribui iura, quibus vivant, ac per civilis progressionis iter ad res magis cotidie prosperas adveniant ; iubent denique pacta conventa, ex gentium iure stipulata ac sancta, integra inviolataque permanere. Haud dubium est tum gentes solummodo posse una simul quieteque vivere, tum solummodo posse publice iureque statutis necessitudinibus regi, cum mutua intersit fiducia, cum omnibus persuasum sit datam fidem incolumem utrinque servatum iri, cum omnes denique illud pro certo accipiant « meliorem esse sapientiam quam arma bellica » ; ac praeterea cum ad rem suam aptius inquirendam disceptandamque omnes parati sint, non vero ad discriminis causam vi minaciterque decernendam, si morae, si controversiae, si difficultates mutationesque obvenerint, quae quidem omnia non ex prava tantum voluntate, sed ex mutatis etiam vicissitudinibus et ex repugnantibus invicem suis cuiusque utilitatibus Oriri queunt. Ceterum, ius gentium idcirco a divino iure vindicare, ut in rei publicae moderatorum arbitrio veluti fundamento unice innitatur, nihil aliud significat quam illud ipsum ex honoris sui suaeque firmitatis solio detrudere, idemque nimio concitatoque privati publicique commodi studio permittere, quod non alio contendit, nisi ut propria iura efferat, aliena deneget. Asservandum utique est, temporis decursu ob graviter immutata rerum adiuncta — quae, dum pactio transigebatur, nec prospiciebantur, nec prospici quidem forsitan poterant — aut integras conventiones, aut quasdam earumdem partes alteri ex 3 7 37 Cf. Ecole., IX, .18. 439 Acta Pii Pp. XII adstipulantibus iniustas quandoque evadere vel videri posse, vel saltem nimio graviores evenire, vel denique eiusmodi fieri ut ad rem deduci nequeant. Quod si contingat, procul dubio necesse est tempestive ad sinceram honestamque disceptationem confugere, ut pactio vel opportunas immutationes accipiat, vel iterum omnino componatur. Sed contra, pacta conventa aeque ac res fluxas et caducas habere, sibique tacitam facultatem tribuere, quotiescumque propria utilitas id postulare videtur, eadem infringendi sua sponte, inconsulto nempe vel posthabito altero paciscente, hoc pro certo debita mutuaque fide civitates exuit; atque adeo naturae ordo funditus subruitur, ac populi nationesque quasi praeruptis immensisque voraginibus invicem segregantur. Hodie, Venerabiles Fratres, trepidi omnes maiorum cumulum considerant, quem et errores simulataeque normae, de quibus explicando diximus, et ea, quae inde consecuta sunt, miserrime coëgerunt. Falsae ac superbae infinitae progressionis species, quae multorum illiciebant animos, evanuerunt; iamque ingruentia ruinarum discrimina nondum experrectos e somno expergefacere videntur, quasi iterata sacri vatis sententia: « Surdi, audite, et caeci, intuemini ». Quae externo ordine composita videbantur, reapse nihil aliud erant, nisi omnia invadens rerum perturbatio: perturbationem dicimus, quae ipsa morum praecepta attigerat, cum eadem, a divinae legis maiestate avulsa, omnem infecissent humanae navitatis campum. At iam non ad praeterita, sed ad futura illa tempora mentis oculos convertamus, quae, ut ii pollicentur, a quibus populorum sors ac fortuna pendet — praesentibus cruentisque conflictationibus tandem aliquando pacatis — novam rerum rationumque temperationem afferent, iustitiae prosperitatisque fundamento suffultam. Verumtamen numquid alia reapse et, quod praecipuum est, melior atque felicior orietur aetas? Ac nova pacis conventa, novaque inter nationes constituta ordinatio, quae huius belli finem consequentur, num iustitia illa 38 38 Is., XLII, 18. 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aequitateque erga omnes ac redintegrant paciferoque spiritu conformabuntur, vel potius veteres recentesque errores luctuose répètent? Vanum profecto est ac fallax, quod experiendo comprobatur, e belli solummodo conflagratone ex eiusdemque exitu novum sperare ordinem. Dies, quo victoria affulget, ei utique, qui eam ad se rapuit, triumphum affert; attamen illius horae momentum, dum iustitiae angelus cum violentiae daemone contendit, non discrimine caret. Siquidem nimio saepius victoris animus obdurescit; eidemque temperantia et sagax longeque prospiciens prudentia infirmitas animique debilitas videtur. Ac praeterea popularium animorum concitatio, quam tot tantaeque factae iacturae tolerataeque acerbitates exacuerunt, eorum quo-* que oculos saepenumero quadam caligine obtendere videtur, qui decernendarum rerum rationem in se recipiunt : eosdemque paene iubet aures habere clausas admonent humanitatis aequitatisque voci, quae immani illo clamore opprimitur ac restinguitur : « vae victis ». Quamobrem si in hisce rerum adiunctis consilia ineantur, exortaeque quaestiones diiudicentur, id contingere potest ut non nisi iniustitiae facinora habeantur fucata iustitiae specie. Non ex externis igitur rebus, Venerabiles Fratres, non ex gladio, qui pacis condiciones imponere, non pacem gignere potest, salus civitatibus oritur. Vires virtutesque, quae faciem terrae renovent, ex animorum praecordiis proficiscuntur. Novus rerum ordo, qui nationum vitam moderetur, mutuasque earumdem necessitudines temperet, dirigat — cum aliquando immania certamina saevaeque atrocitates conquieverint — non iam fluxis illis, quasi infidis mobilibusque arenis, suffulciatur normis, quas nimium invexerit ex. arbitrio privatae publicaeque utilitatis studium, sed inconcusso potius firmissimoque naturalis iuris divinaeque revelationis fundamento subnixus consistat. Indidem enim legislator illius aequilibritatis rationes illamque suscepti officii conscientiam ac prudentiam hauriat, quibus praetermissis, facile profecto est statutos terminos non agnosci, qui legitimum ab iniusto potestatis usum discernant. Acta Pii Pp. XII 441 Hoc tantum agendi modo latae ab eo sententiae intima firmitudine, nobili dignitate religionisque sanctione fruentur; non vero immoderatae sui cuiusque commodi affectationi animorumque cupidinibus inservient. Etenim si mala, quibus hodie hominum genus laborat, ex inordinatae etiam scatent rei oeconomicae perturbatione, itemque ex concito illo certamine, quo ad magis aequam contenditur bonorum assignationem, quae quidem mortalibus Deus dilargitus est ut se sustentent seseque ad civilem progressionem provehant; at certissime omnino patet eorumdem maiorum radicem altiorem esse, quippe quae ad religionis fidem et ad initas in ordine morum opiniones susceptasque normas pertineat, quae profecto ea de causa corruptae ac pessum datae sint, quod populi ab honestatis principiis et ab christianae fidei christianaeque doctrinae unitate, pedetemptim digrediantur, quam olim indefatigabilis ac benefica Ecclesiae opera provexerat. Quamobrem nova hominum institutio ac reformatio, ut suos queat edere fructus, religionis praesertim spiritu imbuatur oportet; a divino igitur Redemptore, veluti ab necessario capite, oriatur, integra iustitia actuose temperetur, caritate denique consummetur ac perficiatur. Hanc vero efficere animorum renovationem, cuius rationes cum mutatis temporum condicionibus mutatisque hominum necessitatibus exaequari debent, potissimum materni Ecclesiae muneris officium est. Enimvero, quam eidem divinus Conditor commisit, Evangelii praedicatio, qua veritatis, iustitiae caritatisque praecepta hominibus traduntur, itemque studium eo contendens ut eadem praecepta firmas in animis et altas radices agant, haec quidem tam apta ad assequendam pacem, tam nobilis ac frugifera opera est, ut nihil aptius ac nobilius, nihil fructuosius haberi possit. Quod quidem munus, pro sua gravitate amplitudineque, eorum pectora frangere videatur, qui militantis Ecclesiae ordinibus adsciscuntur; sed tamen id eniti ut Dei regnum pro facultate provehatur — quod per saeculorum decursum variis est ac multiplicibus modis, nec sine ingentibus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale laborum asperitatibus, ad effectum deductum —- officium est, quo omnes adstringuntur, quotquot, divina aspirante gratia e Satanae servitute liberati, per sacrum baptismatis lavacrum ad Dei regnum vocati sunt. Quodsi huius regni participem fieri ad eiusque praecepta vitam conformare suam, idque conari ut, eius finibus magis in dies magisque productis, novi usque cives queant spiritualibus eius bonis potiri, si haec omnia nostris hisce diebus postulant ut quaevis impedimenta difficultatesque superanda sint, ex composito congesta atque ita gravia, ut nunquam forsitan alias; nihilo secius christifideles non idcirco sincera atque animosa catholicae fidei professione eximuntur, sed potius eiusmodi causam, suae quoque vitae suarumque rerum iactura, etiam atque etiam urgere debent. Quisquis ex Iesu Christi spiritu vivit, non iis, quae obveniant, difficultatibus tangitur, sed Deo omnino confisus, quoslibet volenti animo labores tolerat; non angustias, non necessitates, quas tempora ingerant, refugit, sed eas potius oppetit, paratus semper caritate illa suppetias ire, quae, morte fortior, nec incommoda renuit nec aerumnarum fluctibus submergitur. Ac Nos, Venerabiles Fratres, intimo solacio caelestique gaudio perfundimur, ac cotidie summas Deo optimo persolvimus grates, dum in omnibus catholici terrarum orbis regionibus praeclara ac luculentissima exempla cernere fas est incensi illius christiani studii, quod ea omnia, quae nostra haec aetas deposcit, animose aggreditur, quodque nobili nisu et propriam cuiusque adipiscendam sanctimoniam curat — quod primum ac praecipuum est — et, ad augenda divini regni incrementa, apostolatus incepta atque opera provehit. Siquidem ex invectis passim Eucharisticis Conventibus, quos Decessores Nostri impensissima cura refovere non destiterunt, atque ex adiutrice laicorum hominum opera, qui in Catholicae Actionis ordinibus ad sui officii suique muneris conscientiam actuose informantur, tam uberes gratiae virtutisque fontes profluunt, ut, dum saeculum maiora videtur detrimenta minitari, maioresque afferre necessitates, dumque christianum nomen cotidie acrius ab impie- 443 Acta Pii Pp. XII talis viribus impugnatur, tantum momenti opportunitatisque habent, ut magis quam pro merito aestimari non possint. Quandoquidem, proh dolor, sacerdotes hodie numero pauciores sunt quam eorum munera expetunt, et in nostram quoque aetatem haec divini Servatoris sententia convenit « messis quidem multa, operarii autem pauci », consociata illa laicorum hominum navitas, ecclesiasticae hierarchiae praestita, quae sit cotidie increbrescens ac nobili arden tique se devovendi studio animata, auxiliares opes sacrorum administris praebet pretiosissimas, atque eiusmodi profectus spondet, qui optime sperare iubeant. Preces ab Ecclesia admotae ad Dominum messis, ut mittat operarios in vineam suam, ea ratione admissae videntur, qua peculiares temporum necessitates postulant; ita scilicet ut sacerdotum opera, impar saepenumero ac praepedita, feliciter substituatur atque compleatur. Alacres hominum vel mulierum, iuvenum vel puellarum phalanges, dicto audientes Summo Pontifici, Episcoporumque cuiusque suorum normis obtemperantes, toto pectore incensoque ardore apostolatus operibus se devovent, ut populi multitudines, quae a Iesu Christo misere aberraverint, ad eum tandem aliquando remigrent. Habeant igitur illi, hac hora, Ecclesiae humanaeque consortioni gravissima, paternam salutationem Nostram ; gratiam habeant, quam iisdem effuso animo referimus, ac probe noscant eos Nos paterno fidentique animo prosequi. Cum Iesu Christi Regis signa volentes libentesque sequantur, eidemque se, operam vitamque suam addixerint, haec sacri Psaltis verba iure usurpare possunt : <( Dico ergo opera mea Regi » ; ac non modo precando sed operando etiam id efficere annituntur ut Dei regnum adveniat. In omnibus civium classibus atque ordinibus eorum adiutrix navitas, sacrorum administris data, vires exserit pretiosissimas, quibus id muneris committitur, quod nobilissimus nemo ac fidelissimus nec pulcrius, nec maioris solacii optare possit. 39 40 41 39 MATTH., 40 Cf. 41 Ps. XLIV, 1. IX, 37; Luc, X, MATTH., IX, 38; Luc, 2. X, 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 444 Apostolicus hic labor, ex Ecclesiae afflatu ac normis exantlatis, ea ratione laicos homines quasi Christi administros consecrat, qua S. Augustinus luculenter explicat : « Cum... auditis, fratres, Dominum dicentem: Ubi ego sum, ibi et minister meus erit, nolite tantummodo bonos Episcopos et clericos cogitare. Etiam vos pro modo vestro ministrate Christo, bene vivendo, eleemosynas faciendo, nomen doctrinamque eius, quibus potueritis praedicando, ut unusquisque etiam pater familias hoc nomine agnoscat paternum affectum suae familiae se debere. Pro Christo e pro vita aeterna suos omnes admoneat, doceat, hortetur, corripiat, impendat benevolentiam exerceat disciplinam; ita in domo sua ecclesiasticum et quodammodo episcopale implebit officium, ministrans Christo, ut in aeternum sit cum ipso ». Atque heic animadvertendum est domesticam societatem, hac in laicorum adiutrice opera promovenda, quae in praesens, ut diximus, tantum momenti habet, peculiares obtinere partes, cum familiae regimen ac temperatio ad informandos filiorum animos multum possit ac valeat. Usquedum in domesticis focis sacra fulgebit christianae fidei flamma, ac patres matresque familias subolis animos hac fide imbuent, procul dubio nostra iuventus regiam Iesu Christi potestatem prompte actuoseque agnoscet, iisque omnibus, qui Redemptorem ex hominum communitate quasi extorrem exigere conentur, in eiusque sanctissima iura sacrilego facinore invadant, pro virili parte strenuoque pectore adversabuntur. Ubi sacrae aedes operiuntur, ubi Iesu Christi cruci affixi imago e scholis, e litterarum ludis eicitur, ibi domesticus convictus unicum restat quodammodo impervium christianae vitae perfugium, quasi a providentissima Dei benignitate datum. Immortales igitur Deo grates agimus, quod innumeras cernimus familias hoc munus exsequi studiosa illa fidelitate, quae neque rerum iacturis, neque oppugnationibus frangatur. Potens iuvenum puellarumque instructa acies, in iis etiam regionibus, in quibus Iesu Christi fides cum iniqua insectatione omneque genus maiorum tolerantia arctissime co42 42 In Ev. loa., tract. 51, n. 13. Acta Pii Pp. XII niungitur, ad divini Redemptoris solium ita impavida ac secura consistit, ut praeclara martyrum exempla in memoriam reducat. Quodsi Ecclesiae ubique gentium, iustitiae caritatisque magistrae, libera illa tribuatur agendi facultas, cuius ius ex divino mandato eidem est indubium ac sacrosanctum, tum uberes profecto bonorum fontes usque quaque profluant, tum lux mentibus ac pacatus rerum ordo civitatibus oriantur, tum denique necessariis pretiosisque viribus vera humani generis incrementa promoveantur. Ac si suscepta illa consilia, quae eo contendant ut in civilis societatis ordinibus interque nationes pax tandem constabiliatur, iis evangelicis temperen tur normis — quibus adversus immodica suae cuiusque utilitatis studia, quae singulos multitudinesque exagitant, christianus amor effertur ac praedicatur — tot procul dubio tantique devitentur luctus ac felix tranquillitas mortalibus concedatur. Enimvero leges, quibus christianorum vita regitur, ac genuinae germanaeque humanitatis praecepta non sibi invicem obstant, sed communi mutuoque praesidio inter se adiuvant. Nos igitur, qui humano generi laboranti ac spiritualium terrenarumque rerum detrimentis perturbato prospicere ac consulere tantopere cupimus, nihil magis optamus quam ut praesentes angustiae ex oculis multorum caliginem discutiant, qui Christum Dominum Ecclesiaeque munus intentis animis considerent in suaque luce ponant; utque ii omnes, qui publicae rei gubernacula moderantur, liberum iter Ecclesiae praebeant, quae idcirco queat ex iustitiae pacisque rationibus novam effingere aetatem atque componere. Pacificatoria eiusmodi opera id profecto postulat, ut Ecclesia ab exercendo munere, sibi a Deo concredito, repagulis ne impediatur, neve eiusdem Ecclesiae navitatis campus iniustis definiatur terminis, neve denique populi multitudines, ac iuventus praesertim, a benefico eius afflatu abstrahantur. Quamobrem Nos, ut eius in terris vices gerimus, qui a sacro vate « Princeps pacis » appellatur, civitatum rectores eosque omnes, e quorum opera quovis modo pu43 <3 Is., IX, 6. ACTA, v o l . V I , n. 13. — 28-10-939. 31 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 blica res pendet, compellamus vehementerque ob testamur ut Ecclesia plena semper libertate fruatur debita, qua suam possit educationis operam exsequi, ac veritatem impertire mentibus, animis inculcare iustitiam, eosque divina Iesu Christi refovere caritate. Etenim, ut Ecclesia nequit exercendo munere suo se abdicare, cuius est divinum illud consilium pro sua parte exsequi, videlicet « instaurare omnia in Christo, quae in caelis et quae in terra s u n t » , ita eius opera magis in praesens necessaria videtur quam unquam alias ; quandoquidem experiendo edocemur externas solummodo rationes, humana praesidia atque ea omnia, quae politica periclitatur disciplina, gravissimis malis, quibus homines afficiantur, efficacia non posse lenimenta praebere. Haud pauci igitur, cum fractos noverint dolore summo hominum nisus, eo spectantes ut tempestates compescant atque coerceant, quae civilem cultum humanitatemque subvertere contendant, oculos experrecta spe ad Ecclesiam, veritatis caritatisque arcem, et ad hanc Beati Petri Cathedram erigunt, unde intellegunt eam restitui posse religionis moralisque disciplinae unitatem, quae superiore aetate mutuas populorum necessitudines tutas ac pacatas consistere iusserit. Ad quam quidem unitatem tot homines, a quibus nationum fortuna pendet, incenso respiciunt desiderio, cum continenter earum rerum fallaciam experiantur, quibus tantopere olim confisi erant; unitatem dicimus, quam impensis votis studiisque innumera Nostrorum filiorum agmina expetunt, qui « Deum pacis et dilectionis » cotidie comprecantur ; unitatem denique, quam non pauci nobiles animi, a Nobis seiuncti, praestolantur, qui quidem cum esuriant ac sitiant iustitiam et pacem, ad Petrianam Sedem oculos convertunt, ab eaque consilium, lucem opperiuntur. 14 45 Ii siquidem Catholicae Ecclesiae inconcussam agnoscunt 44 ir Eph., I , 10. ' Cf. II Cor., XIII. 11. Acta Pii Pp. XII 447 profitendae fidei vitaeque christianis praeceptis componendae firmitudinem per viginti paene saecula comprobatam; itemque arctissimam agnoscunt unitatem ecclesiasticae hierarchiae, quae, Apostolorum Principis successori obstricta, evangelicae doctrinae veritate mentes actuose collustrat, homines ad morum sanctitudinem dirigit, atque dum omnibus materno animo indulget, stat tamen impavida vel acérrimos cruciatus ipsumque martyrium oppetens, cum hisce verbis omnino rem decernere oportet : Non licet ! Nihilo secius, Venerabiles Fratres, Iesu Christi doctrina, quae una potest hominibus fidei principia praebere, quaeque et mentis aciem exacuit, et animos divinitus auget, et opportuna ingravescentibus difficultatibus remedia proponit, parique modo Ecclesiae navitas, quae eamdem doctrinam, usque quaque propagatam, homines edocet, eosque ad evangelica instituta conformat, haec quidem interdum hostilibus suspicionibus obtrectantur, quasi civilis auctoritatis cardines concutiant, in eiusque iura involent. Quas adversus suspiciones Nos — salvis iis omnibus atque integris, quae Decessor Noster im. m. Pius XI, per Encyclicas Litteras Quas primas die xi mensis Decembris a. MDCCCCXXV datas, edocuit de Iesu Christi Regis eiusque Ecclesiae potestate — apostolica sinceritate declaramus Ecclesiam esse prorsus ab eiusmodi propositis alienam, cum eadem ad homines omnes materna brachia pandat, non ut in eos dominetur, sed ut iisdem qua potest ope inserviat. Neque in peculiarem ac proprium ceterarum legitimarum auctoritatum locum se sufficere conatur, sed potius easdem adiuvat, divini Conditoris sui spiritu pervasa, eiusque vestigiis insistens, qui « pertransiit bene faciendo ». 46 Ecclesia enim edicit ac praedicat obedientiam observantiamque terrenis potestatibus deberi, quae suam a Deo nobilem originem obtinent; ac Christi Domini praecepto obsequitur di46 Act., X, 38. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 448 47 centis: « Reddite quae sunt Caesaris, Caesari ». Quae in sacra Liturgia concinit « non eripit mortalia, qui regna dat caelestia » , non ea ad se rapere aliena iura contendit. Neque eadem humanas vires deprimit, sed ad magnanima et ad nobilissima quaeque erigit, strenuos effingendo animos, qui suae conscientiae officium non prodant. Quae tot populos ac gentes ad humaniorem cultum provexit, ea nunquam pro certo homines ab civili progressione remorata est, cuius splendore potius materna gaudet voluntate. Propositum, quo Ecclesia nititur, ab Angelis, super Incarnati Verbi cunabula volitantibus, mirando prorsus modo declaratum est, cum haec cecinere: « Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis ». Hanc pacem, quam mundus dare non potest, divinus ipse Redemptor quasi sacram hereditatem hisce verbis discipulis tradidit : (( Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis » ; atque adeo eam innumeri homines volenti animo Iesu Christi praecepta amplectentes, quae Dei proximorumque caritate quasi compendiaria lege continentur, quemadmodum consecuti sunt, ita in praesens consequuntur et in posterum consequentur. Ac per viginti paene saecula rerum gestarum historia, quam summus orator significanter fatetur « magistram vitae » illam Sacrarum Litterarum veritatem praeclare demonstrat, eum nempe, qui Deo resistit, non habere pacem ; solummodo enim Christus « lapis angularis », est, in quo uno cum civilis societas, tum singuli homines possunt salvi consistere. 4 8 49 50 51 52 53 Iam vero, cum super hoc angulari lapide condita sit Ecclesia, numquam procul dubio ab adversis potestatibus obrui poterit, numquam deprimi: « Portae inferi non praevalebunt ». immo potius domestica externaque certamina ut eius vim vir54 7 * MATTH., XXII, 21. 48 4 3 5 0 51 5 2 53 54 Hymn. Fest. Epiph. Of. Luc, II, .14. Io., XIV, 27. Cic., Orat., L. II. 9. Cf. IOB., I X , 4. Cf Eph,, II, 20. MATTH., XVI, 18. Acta Pii Pp. XII 449 tutemque augent, ita ei novas victorias pariunt, novasque tribuunt coronas. Contra vero, aedificia quaelibet alia, quae in Iesu Christi doctrina veluti fundamento non innitantur, quasi in mobili arena exstructa videntur, atque adeo aliquando misere collabentur. 55 *** Dum has primas, Venerabiles Fratres, vobis damus Encyclicas Litteras, non una de causa videtur Nobis in homines ingruere hora tenebrarum, qua violentiae discordiaeque turbines veluti ex cruento calice innumeros luctus innumerosque dolores profundunt. Num igitur opus est ut vobis asseveremus paternum animum Nostrum, vehementi miseratione perrnotum, filiis omnibus adesse, iisque praesertim qui aerumnis insectationeque laborant? Quamvis enim populi, belli vortice submersi, adhuc « initia dolorum » » forsitan solummodo perpoliantur, innumeras tamen familias mors, vastitas, plangor, miseria occupant. Atque tot hominum cruor, eorum etiam, qui, exercitus ordinibus non adsciti, misere occubuere, lugubrem videtur gemitum ex dilecta praesertim ea natione extollere, ex Polonia dicimus, quae ob tenacem suam erga Ecclesiam fidelitatem, itemque ob praeclara in christianum tutandum civilemque cultum promerita, historiae fastis inscripta immortali tatique commendata, humanam fraternamque iure meritoque postulat ab omnibus commiserationem ; ac Deiparae Virgini fidens « Christianorum auxilio », optatum praestolatur diem, quo, ex iustitiae solidaeque pacis rationibus, sibi tandem aliquando liceat quasi e fluctibus sospiti emergere. 56 57 Quod proxime factum est, quod hisce etiam fit diebus, Nostris tunc oculis quasi praemonstrata specie offerebatur cum, nondum conciliationis spe omnino praecisa, nihil sane inexpertum, nihil inexploratum omisimus ut eâ ratione, quam sive apostolicum munus sive permissa Nobis instrumenta suaderent, " Cf. MATTH., VII, 26-27. H Cf. Luc, XXII, 53. " MATTH., XXIV, 8. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 450 prohiberemus ne ad vim et arma descenderetur, neve aditus omnes praecluderentur cum utriusque partis honore contentionem dirimendi. Cum enim persuasum haberemus, si ab altero concertantium vis adhibita esset, ab altero etiam arma adhibitum iri, apostolici officii Nostri christianaeque caritatis partes esse duximus omnia conari si tam ab universa hominum consortione quam a christiana re atrocitates cohiberemus, quae omnium gentium bellum haud dubie essent consecutura; quamquam timendum Nobis erat ne patefacta a Nobis consilia ac proposita in haud rectam acciperentur partem. At quae monebamus, si obsequenter audita sunt, non iis tamen obtemperatum est. Ac dum Noster Pastoris animus, dolore ac sollicitudine affectus, rem graviter considerat, Nostros quasi ante oculos Boni Pastoris obversatur imago; a quo mutuatis verbis, ad universum hominum genus videtur Nobis merito gemitus ille iteran- dus : « si cognovisses... quae ad facem tibi! nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis! » 58 In hac hominum societate, quae in praesens tantopere cum pace Christi in regno Christi discrepat, Ecclesia mater cum suis fidelibus eiusmodi exercetur molestiis, sacri quas eius annales, luetationibus utique rebusque adversis referti, minus saepe referunt. Sed qui in tam difficili rerum cursu sibi in fide constant, ac forti et magno animo sunt, Christum Regem iidem sentiunt propius numquam astare sibi quam discriminis tempore, cum fidelitas videlicet re ipsa est praestanda. Ob tot filiorum suorum aerumnas cruciatusque moerore confecta, sed constantia virtuteque erecta quam e divinis dérivât pollicitationibus, Christi Sponsa, tantas perpessa miserias, in impendentes sibi procellas contendit. Ea siquidem non dubitat quin e veritate, quam docet, itemque e caritate quam simul praecipit, in rem simul deducit, sincerae voluntatis hominibus incitamenta atque adiumenta oritura aliquando sint ad novum in populis ordinem ex iustitia caritateque restituendum, postquam mortales, erroris 58 Luc, XIX, 42. Acta Pu Pp. XII 451 tandem iter pertaesi, de tristibus invidiae violentiaeque fructibus degustaverint. Interea vero, Venerabiles Fratres, enitendum est ut omnes, at ii praesertim qui belli calamitatibus afflictantur, percipiant christianae caritatis officium, praecipuum quidem Christi Regni cardinem, tantum abesse ut inane sit verbum, ut praesens etiam res sit et veritas. Infinitae propemodum hoc tempore opportunitates multiplicibus christianae caritatis inceptis praebentur. Quam ob rem maximopere confidimus universos filios Nostros, eos praecipue qui belli eximuntur asperitatibus, divinum imitatos Samaritanum, iis omnibus pro viribus esse consulturos qui, quod bello opprimuntur, non modo miserationis affectum, sed opem etiam peculiari iure mereantur. Catholica Ecclesia, civitas Dei, « cuius rex veritas, cuius lex caritas, cuius modus aeternitas » cum christianas veritates 59 docens, qualibet fallacia extenuationeque immunes, tum materni animi impulsu in christianae caritatis operibus desudans, ipsos errorum et cupiditatum Auctus, veluti beata pacis visio, supereminet, ac dies opperitur, in quibus omnium potentissima Christi Regis manus tumescentes comprimat tempestates atque dissensionis spiritus eiciat, qui eas concitaverint. Quantum in Nobis potestatis est ad diem illum maturandum cum pacis columba in hac terra, discidiorum obruta diluvio, ubi considat reperiet, totum illud Nos praetermissuri non sumus, cum eorum civitatum moderatorum opera freti, qui, antequam belli conflagratio erumperet, immanem eiusmodi procellam nobili nisu repellere conati sunt, tum iis confisi, innumeris profsus, qui, ex quavis natione et ex quovis civium ordine, non modo iustitiam, sed caritatem etiam ac misericordiam inclamant, tum denique potissimum omnipotenti Dei Numine fidentes, ad quem precatione hac cotidiana utimur : « In umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas ». 60 Infinita sane Deus potestate fruitur; quapropter non minus 59 66 S. AUG., Ep. CXXXYIII ad Marcellinum, c. 3, n. 17. Ps. LVI, 2. 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale is prosperitatem fortunamque populorum quam singulorum hominum consilia moderatur, in quam maluerit partem leniter haec convertens ; eo scilicet usque ut ea ipsa quae inferantur impedimenta, haec pro sua potestate in instrumenta mutet, quibus rerum eventus fingat atque hominum mentes voluntatemque liberam ad sua inflectat proposita. Ad Deum igitur, Venerabiles Fratres, admovete preces, admovete continuas, tunc maxime admovete, ubi divina amoris Hostia litatis. Deo vos supplicate, quibus animose professa fides gravia, molesta, plus quam humana haud raro incommoda parit; ad Christum Iesum vos ipsi precamini, aerumnis doloribusque confecta Ecclesiae membra, cum vos ille de laboribus vestris consolaturus ac recreaturus accedit. Ac recta adhibita sui ipsius suarumque cupiditatum refrenatione, dignisque paenitentiae operibus susceptis, ne praetermittatis supplicationes vestras ei magis acceptas reddere, qui (( allevat omnes, qui corruunt, et erigit omnes elisos », ut miserentissimus Redemptor harum angustiarum finem maturet; atque ita haec sacri Psaltis verba precibus quoque vestris respondeant: « Clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos ». Ac vos item, candida puellorum agmina, quos Christus Dominus in deliciis habet, castas preces cum Ecclesiae precibus coniunctas, ubi potissimum Angelorum vescimini Pane, ex ingenuo pectore fundi te. Ac profecto Sacratissimum Cor Iesu, quod tanta vos caritate complectitur, innocentium animorum obsecrationes neutiquam respuet. Precatione utimini omnes, 61 62 continenterque utimini: sine intermissione orate ». 63 Ita enim illud in rem deducetis, quod Divinus Magister praecipit sacroque Cordis sui testamento cavet: ut omnes unum sint: ut omnes videlicet in eiusdem fidei caritatisque conGi 61 62 03 M Ps. O X L I V , 14. Ps. C V I , 13. I Thess., V, 17. IOAS., XVII, 21. Acta Pii Pp. XII sensu atque unitate vivant, unde perspiciant homines quid valeant quidve efficienter gignere possint cum peracta a Christo redemptio, tum constitutae ab eo Ecclesiae opus et labor. Priseorum Ecclesiae temporum fideles divinum hoc praeceptum, quod et intellegentia tenebant et ad effectum operibus deducebant, significanti quadam precatione complexi sunt; cum iis igitur coniuncti eadem vos orando exprimite sensa, quae tam sunt nostrae huius aetatis necessitatibus accommodata : « Recordare, Domine, Ecclesiae tuae, ut eam liberes ab omni malo, eamque perficias in caritate tua ; et collige eam a quattuor ventis sanctificatam in regnum tuum, quod ei parasti; quoniam tua est virtus et gloria in saecula ». Postremo id vehementer cupientes ut Deus, auctor pacis et amator, Ecclesiae suae obtestationes benignus admittat, supernorum conciliatricem munerum atque propensae voluntatis Nostrae testem, Apostolicam vobis omnibus Benedictionem paterno animo impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die xx mensis Octobris, anno MDCCCCXXXIX, Pontificatus Nostri primo. 65 PIUS PP. XII t s D o c t r i n a Apost., c. 10. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (e textu latino versio italica). LETTERA ENCICLICA AI VENERABILI FRATELLI PATRIARCHI, PRIMATI, ARCIVESCOVI. VESCOVI E ALTRI ORDINARI AVENTI PACE E COMUNIONE CON LA SEDE APOSTOLICA. PIO PAPA XII VENERABILI FRATELLI SALUTE ED APOSTOLICA BENEDIZIONE L'arcano disegno del Signore Oi ha affidato, senza alcun Nostro merito, l'altissima dignità e le gravissime sollecitudini del Sommo Pontificato proprio nell'anno, in cui ricorre il quadragesimo anniversario della consacrazione dell'umanità al Sacratissimo Cuore del Redentore, indetta dal Nostro immortale Predecessore, Leone XIII, al declinare del secolo scorso, alle soglie dell'Anno Santo. Con quale gioia, commozione e intimo consenso accogliemmo allora come un messaggio celeste l'Enciclica Annum Sacrum, proprio quando novello levita avevamo potuto recitare : Introibo ad altare Dei. E con che ardente entusiasmo unimmo il Nostro cuore ai pensieri e alle intenzioni, che animavano e guidavano quell'atto veramente provvidenziale di un Pontefice, che con tanta profonda acutezza conosceva i bisogni e le piaghe, palesi e occulte, del suo tempo! Come quindi potremmo non sentire oggi profonda riconoscenza verso la Provvidenza, che ha voluto far coincidere il Nostro primo anno di pontificato con un ricordo così importante e caro del Nostro primo anno di sacerdozio; e come potremmo non cogliere con gioia l'occasione per fare del culto al Re dei re e Signore dei dominanti (1 Tim., 6, 15 : Apoc, 19, 16) quasi la preghiera d'introito di questo Nostro Pontificato, nello spirito del Nostro indimenticabile Predecessore e in fedele attuazione delle sue intenzioni? Come non faremmo di esso l'alfa e l'omega del Nostro volere e del Nostro sperare, del Nostro insegnamento e della Nostra attività, della Nostra pazienza e delle Nostre sofferenze, consacrate tutte alla diffusione del regno di Cristo? Se Noi contempliamo sotto la luce dell'eternità gli esterni eventi e gli interiori sviluppi degli ultimi quarantanni e ne misuriamo grandezze e deficienze, quella consacrazione universale a Cristo-Re appare allo sguardo del Nostro spirito sempre più nel suo significato sacro, nel suo simbolismo esortatore, nel suo scopo di purificazione e di elevazione, di irrobustimento e di difesa delle anime e in pari tempo nella sua preveg- Acta Pii Pp. XII 455 gente saggezza, mirante a guarire e nobilitare ogni umana società e promuoverne il vero bene. Sempre più chiaramente Ci si rivela come un messaggio di esortazione e di grazia di Dio non solo alla sua Ghiesa, ma anche ad un mondo, troppo bisognoso di scotimento e di guida, il quale, immerso nel culto del presente, si smarriva sempre più e si esauriva nella fredda ricerca di terreni ideali; un messaggio ad una umanità, la quale, in schiere sempre più numerose, si staccava dalla fede in Cristo e più ancora dal riconoscimento e dall'osservanza della sua legge; un messaggio contro una concezione del mondo, a cui la dottrina di amore e di rinunzia del Sermone della Montagna e la divina azione d'amore della Croce apparivano scandalo e follia. — Come un giorno il Precursore del Signore a coloro che, cercando, interrogavano, proclamava : Ecco V'Agnello di Dio (Giov., 1, 29), per ammonirli che l'Aspettato delle genti (cf. Ayy-> 2, 8) dimorava, sebbene ancora sconosciuto, in mezzo a loro; così ir rappresentante di Cristo rivolgeva scongiurando il suo grido potente: Ecco il vostro Ref (Giov., 19, 14) ai rinnegatori, ai dubbiosi, agli indecisi, agli esitanti, i quali o rifiutavano di seguire il Redentore glorioso, sempre vivente ed operante nella sua Chiesa, o lo seguivano •con noncuranza e lentezza. Dalla diffusione e dall'approfondimento del culto del divin Cuore del Redentore, che trovò lo splendido coronamento, oltre che nella consacrazione dell'umanità al declinare del secolo scorso, anche nell'introduzione della festa della Regalità di Cristo da parte del Nostro immediato Predecessore di felice memoria, sono scaturiti indicibili beni per innumerevoli anime — un impeto di fiumana, che rallegra la città di Dio (cf. Salm. 45, 5). Qual'epoca più della nostra ebbe maggior bisogno di questi beni? Qual'epoca più della nostra fu così tormentata da vuoto spirituale e da profonda indigenza interiore, nonostante ogni progresso tecnico e puramente civile? Non può forse ad essa applicarsi la parola rivelatrice dell'Apocalisse : Vai dicendo : sono ricco e dovizioso e non mi manca nulla; e non sai che tu sei meschino e miserabile e povero e vieco e ignudo? (Apoc, 3, 17). Venerabili Fratelli! vi può essere dovere più grande e più urgente di annunziare... le inscrutabili ricchezze di Cristo (Efes., 3, 8) agli uomini del nostro tempo? E vi può esser cosa più nobile che sventolare il vessillo del Re davanti ad essi, che hanno seguito e seguono bandiere fallaci, e riguadagnare al vittorioso vessillo della Croce coloro che l'hanno abbandonato? Quale cuore non dovrebbe bruciare ed essere spinto al soccorso alla vista di tanti fratelli e sorelle, che in seguito ad errori, passioni, incitamenti e pregiudizi si sono allontanati dalla fede nel vero 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dio, e si son distaccati dal lieto e salvifico messaggio di Gesù Cristo? Chi appartiene alla milizia di Cristo — sia ecclesiastico sia laico — non dovrebbe forse sentirsi spronato e incitato a maggior vigilanza, a più decisa difesa, quando vede aumentar sempre più le schiere dei nemici di Cristo, quando s'accorge che i portaparola di queste tendenze, rinnegando o non curando in pratica le vivificatrici verità e i valori contenuti nella fede in Dio e in Cristo, spezzano sacrilegamente le tavole dei c o mandamenti di Dio per sostituirle con tavole e norme, da cui è banditala sostanza etica della rivelazione del Sinai, lo spirito del Sermone della Montagna e della Croce? Chi potrebbe senza profondo accoramento osservare come questi deviamenti maturino un tragico raccolto tra coloro che nei giorni della quiete e della sicurezza, si annoveravano tra i seguaci di Cristo, ma che — purtroppo Cristiani più di nome che di fatto — nell'ora in cui bisogna durare, lottare, soffrire, affrontare le persecuzioni occulte o palesi, divengono vittime della pusillanimità, della debolezza, dell'incertezza e, presi da terrore di fronte ai sacrifìci imposti dalla loro professione cristiana, non trovan la forza di bere il caliceamaro dei fedeli di Cristo? y In queste condizioni di tempo e di spirito, Venerabili Fratelli, possa l'imminente festa di Cristo-Re, in cui vi sarà pervenuta questa Nostraprima Enciclica, essere un giorno di grazia e di profondo rinnovamento» e risveglio nello spirito del Regno di Cristo. Sia un giorno, in cui la consacrazione dei genere umano al Cuore Divino, la quale dev'essere celebrata in modo particolarmente solenne, riunisca presso il trono dell'Eterno Re i fedeli di tutti i popoli e di tutte le nazioni in adorazione e in riparazione, per rinnovare a Lui e alla sua legge di verità e di amore il giuramento di fedeltà ora e sempre. Sia un giorno di grazia per i fedeli, in cui il fuoco, che il Signore è venuto a portare sulla terra, si sviluppi in fiamma sempre più luminosa e pura. Sia un giorno di grazia per i tiepidi, gli stanchi, gli annoiati, e nel loro cuore, divenuto pusillanime, maturino nuovi frutti di rinnovamento di spirito, e di rinvigorimento d'animo. Sia un giorno di grazia anche per quelli, che non hanno conosciuto Cristo o che l'hanno perduto; un giorno in cui si elevi al cielo da milioni di cuori fedeli la preghiera : la luce che illumina ogni uomo che viene a questo mondo (Giov., 1, 9) possa rischiarare loro la via della salute e la sua grazia possa suscitare nel cuore inquieto degli erranti la nostalgia verso i beni eterni, nostalgia che spinga a.l ritorno a Colui, che dal doloroso trono della Croce ha sete anche delle loro anime e desiderio cocente di divenire anche per esse via, venta e vita (Giov., 14, 6). Acta Pii Pp. XII 457 Monendo questa prima Enciclica del Nostro Pontificato sotto il segno «di Cristo-Re con cuore pieno di fiduciosa speranza, Ci sentiamo interamente sicuri del consenso unanime e entusiastico dell'intero gregge del Signore. Le esperienze, le ansietà e le prove dell'ora presente risvegliano, acuiscono e purificano il sentimento della comunanza della famiglia cattolica in un grado raramente sperimentato. Esse eccitano in tutti i credenti in Dio e in Cristo la coscienza di una comune minaccia da parte di un comune pericolo. Di questo spirito di comunanza cattolica, potentemente aumentato in così ardue circostanze, e che è raccoglimento e affermazione, risolutezza e volontà di vittoria, Noi sentimmo un soffio consolante e indimenticabile in quei giorni, in cui con trepido passo ma fiduciosi in Dio, prendemmo possesso della Cattedra, che la morte del nostro grande Predecessore aveva lasciata vuota. Col vivo ricordo delle innumerevoli testimonianze di filiale attaccamento alla Chiesa e al Vicario di Cristo, rivolteci in occasione della Nostra elezione e coronazione, con manifestazioni così tenere, così calde e •spontanee, Ci piace cogliere questa occasione propizia, per rivolgere a voi, Venerabili Fratelli, e a quanti appartengono al gregge del Signore, una parola di commosso ringraziamento per tale pacifico plebiscito di amore riverente e di inconcussa fedeltà al Papato, col quale si veniva a riconoscere la provvidenziale missione del Sommo Sacerdote e del Supremo Pastore. Poiché veramente tutte quelle manifestazioni non erano nè potevano essere rivolte alla Nostra povera persona, ma all'unico, altissimo ufficio, al quale il Signore Ci elevava. Che se già fin da quel primo momento sentivamo tutto il peso delle gravi responsabilità, connesse con la somma potestà, che Ci veniva conferita dalla Provvidenza divina, Ci era insieme di conforto il vedere quella grandiosa e palpabile dimostrazione dell'inscindibile unità della Chiesa cattolica, che tanto più compatta si stringe alla infrangibile rupe di Pietro e le forma attorno tanto più forti murali e antemurali, quanto più cresce la baldanza dei nemici di Cristo. Questo stesso plebiscito di mondiale unità cattolica e di soprannaturale fraternità di popoli attorno al Padre Comune, Ci pareva tanto più ricco di felici speranze, quanto più tragiche erano le circostanze materiali e spirituali del momento in cui avvenivate il suo ricordo Ci andò confortando anche nei primi mesi del Nostro Pontificato, nei quali abbiamo già sperimentato le fatiche, le ansietà e le prove, di cui è seminato il cammino della Sposa di Cristo attraverso il mondo. Nè vogliamo passare sotto silenzio quanta eco di commossa riconoscenza abbia suscitato nel nostro cuore l'augurio di coloro che, sebbene non appartengano al corpo visibile della Chiesa Cattolica, non hanno 458 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale dimenticato, nella loro nobiltà e sincerità, di sentire tutto ciò che, o nell'amore alla persona di Cristo o nella credenza in Dio, li unisex a Noi. A tutti vada l'espressione della Nostra gratitudine. Noi affidiamo tutti e ciascuno alla protezione e alla guida del Signore e assicuriamo solennemente che un solo pensiero domina la Nostra mente : imitare l'esempio del Buon Pastore, per condurre tutti alla vera felicità : affinchè abbiano la vita e l'abbiano abbondantemente (Giov., 10, 10). Ma in singoiar modo Ci sentiamo mossi dall'animo Nostro a far palese l'intima Nostra gratitudine per i segni di riverente omaggio pervenutici da Sovrani, da Capi di Stato e da pubbliche Autorità di quelle Nazioni, con cui la Santa Sede si trova in amichevoli rapporti. E a particolare letizia si eleva il Nostro cuore nel potere in questa prima Enciclica, indirizzata a tutto il popolo cristiano sparso nel mondo, porre in tal novero la diletta Italia, fecondo giardino della fede piantata dai Principi degli Apostoli, la quale, mercè la provvidenziale opera dei Patti Lateranensi, occupa ora un posto d'onore nel rango degli Stati ufficialmente rappresentati presso la Sede Apostolica. Da quei Patti ebbe felice inizio, come aurora di tranquilla e fraterna unione di animi innanzi ai sacri altari e nel consorzio civile, la « pace di Cristo restituita all'Italia »; pace, per il cui sereno cielo supplichiamo il Signore che pervada, avvivi, dilati e corrobori fortemente e profondamente l'anima del popolo italiano, a Noi tanto vicino, in mezzo al quale respiriamo il medesimo alito di vita; invocando e augurandoci che questo popolo, così caro ai Nostri Predecessori ed a Noi, fedele alle sue gloriose tradizioni cattoliche, senta sempre più nell'alta protezione divina la verità delle parole del Salmista : Beato il popolo, che per suo Dio ha il Signore (8alm>, 143, 15). Questa auspicata nuova situazione giuridica e spirituale, che quell'opera, destinata a lasciare una impronta indelebile nella storia, ha creato e suggellato per l'Italia e per tutto l'orbe cattolico, non Ci apparve mai così grandiosa e unificatrice, come quando dall'eccelsa loggia della Basilica Vaticana Noi aprimmo e levammo per la prima volta le Nostre braccia e la Nostra mano benedicente su Koma, sede del Papato e Nostra amatissima città natale, sull'Italia riconciliata con la Chiesa, e sui popoli del mondo intiero. # * * Come Vicario di Colui, il quale in un'ora decisiva, dinanzi al rappresentante della più alta autorità terrena di allora, pronunziò la grande parola : Io sono nato e venuto al mondo per render testimonianza alla Acta Pii Pp. XII 459 verità; chiunque sta per la verità, ascolta la mia voce (Giov.y 18, 37), Noi di nulla Ci sentiamo più debitori al Nostro ufficio, come anche al nostro tempo, che di rendere con apostolica fermezza testimonianza alla verità: testimonium perhibere veritati. Questo dovere comprende necessariamente l'esposizione e la confutazione di errori e di colpe umane, che è d'uopo conoscere, perchè sia possibile la cura e la guarigione : conoscerete la verità e la verità vi farà liberi (Giov., 8, 32). Nell'adempimento di questo Nostro dovere, non Ci lasceremo influenzare da terrene considerazioni, nè Ce ne tratterremo per diffidenze e contrasti, per rifiuti e incomprensioni, nè per timore di misconoscimenti e di false interpretazioni. Ma lo faremo sempre animati da quella paterna carità che, mentre soffre dei mali che travagliano i figli, indica loro il rimedio, sforzandoci cioè di imitare il divino modello dei Pastori, il Buon Pastore Gesù, che è luce insieme ed amore : Seguendo il vero con amore (Efes., 4, 15). All'inizio del cammino, che conduce all'indigenza spirituale e morale dei tempi presenti, stanno i nefasti sforzi di non pochi per detronizzare Cristo, il distacco dalla legge della Verità, che egli annunziò, dalla legge dell'amore, che è il soffio vitale del suo regno. Il riconoscimento dei diritti regali di Cristo e il ritorno dei singoli e della società alla legge della sua verità e del suo amore sono la sola via di salvezza. Nel momento in cui, Venerabili Fratelli, scriviamo queste linee, Ci giunge la spaventosa notizia, che il terribile uragano della guerra, nonostante tutti i Nostri tentativi di deprecarlo, si è già scatenato. La Nostra penna vorrebbe arrestarsi, quando Noi pensiamo all'abisso di sofferenze di innumerevoli persone, a cui ancora ieri nell'ambiente familiare sorrideva un raggio di modesto benessere. Il Nostro cuore paterno è preso da angoscia, quando prevediamo tutto quello che potrà maturare dal tenebroso seme della violenza e dell'odio, a cui oggi la spada apre i solchi sanguinosi. Ma proprio davanti a queste apocalittiche previsioni di sventure imminenti e future, consideriamo come Nostro dovere di elevare con crescente insistenza gli occhi e i cuori di coloro, in cui resta ancora un sentimento di buona volontà, verso l'Unico da cui deriva la salvezza del mondo — verso l'Unico, la cui mano onnipotente e misericordiosa può imporre fine a questa tempesta — verso l'Unico, la cui verità e il cui amore possano illuminare le intelligenze e accendere gli animi di tanta parte dell'umanità; immersa nell'errore, nell'egoismo, nei contrasti e nella lotta, per riordinarla nello spirito della Regalità di Cristo. 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Forse — Iddio lo voglia — è lecito di sperare che quest'ora di massima indigenza sia anche un'ora di mutamento di pensiero e di sentire per molti, che finora con cieca fiducia incedevano per il cammino di diffusi errori moderni, senza sospettare quanto era insidioso e incerto il terreno su cui si trovavano. Forse molti, che non capivano l'importanza della missione educatrice e pastorale della Chiesa, comprenderanno ora meglio gli avvertimenti della Chiesa, da loro trascurati nella falsa sicurezza di tempi passati. — Le angustie del presente sono un'apologia del Cristianesimo, che non potrebbe essere più impressionante. Dal gigantesco vortice di errori e movimenti anticristiani sono maturati frutti tanto amari da costituire una condanna, la cui efficacia supera ogni confutazione teorica. Ore di così penosa delusione sono spesso ore di grazia — un passaggio del Signore (cf. Esod., 12, 11), in cui alla parola del Salvatore : Ecco, io sto all'uscio e picchio (Apoc, 3, 20) si aprono porte, che altrimenti sarebbero rimaste chiuse. Dio sa con che amore compassionevole, con che santa gioia il Nostro cuore si volge a coloro, che in seguito a simili dolorose esperienze, sentono in sè nascere il desiderio impellente e salutare della verità, della giustizia e della pace di Cristo. Ma anche per coloro, per cui non è peranco sonata l'ora della superna illuminazione, il Nostro cuore non conosce che amore, e le Nostre labbra non hanno che preghiere al Padre dei lumi, perchè faccia splendere nei loro animi indifferenti o nemici di Cristo, un raggio di quella luce, che un giorno trasformò Saulo in Paolo, di quella luce che ha mostrato la sua forza misteriosa proprio nei tempi più difficili per la Chiesa. Una presa di posizione dottrinale completa contro gli errori dei tempi presenti può essere rinviata, se occorrerà, ad altro momento meno sconvolto dalle sciagure degli esterni eventi; ora Ci limitiamo ad alcune fondamentali osservazioni. Il tempo presente, Venerabili Fratelli, aggiungendo alle deviazioni dottrinali del passato nuovi errori, li ha spinti ad estremi, dai quali non poteva seguire se non smarriménto e rovina. E innanzi tutto, è certo che la radice profonda ed ultima dei mali, che deploriamo nella società moderna, è la negazione e il rifiuto di una norma di moralità universale, sia della vita individuale sia della vita sociale e delle relazioni internazionali; il misconoscimento cioè, così diffuso ai nostri tempi, e l'oblio della stessa legge naturale, la quale trova il suo fondamento in Dio, creatore onnipotente e padre di tutti, supremo ed assoluto legislatore, onnisciente e giusto vindice delle azioni umane. Quando Dio viene rinnegato, rimane anche scossa ogni base di moralità, si soffoca, o almeno si affie- Acta Pii Pp, XII 461 volisce di molto, la voce della natura, che insegna, persino agli indotti e alle tribù non pervenute a civiltà, ciò che è bene e ciò che è male, il lecito e l'illecito, e fa sentire la responsabilità delle proprie azioni davanti a un Giudice supremo. Orbene, la negazione della base fondamentale della moralità ebbe in Europa la sua originaria radice nel distacco da quella dottrina di Cristo, di cui la Cattedra di Pietro è depositaria e maestra; dottrina, che un tempo aveva dato coesione spirituale all'Europa, la quale, educata, nobilitata e ingentilita dalla Croce, era pervenuta a tal grado di progresso civile da diventare maestra di altri popoli e di altri continenti. Distaccatisi invece dal Magistero infallibile della Chiesa, non pochi fratelli separati sono arrivati fino a sovvertire il domma centrale del Cristianesimo, la divinità del Salvatore, accelerando così il processo di spirituale dissolvimento. Narra il santo Vangelo che quando Gesù venne crocifìsso, si fece buio per tutta la terra (Matt., 27, 45) : spaventoso simbolo di ciò che avvenne e continua ad avvenire spiritualmente dovunque l'incredulità cieca e orgogliosa di sè, ha di fatto escluso Cristo dalla vita moderna, specialmente dalla vita pubblica, e con la fede in Cristo ha scossa anche la fede in Dio. I valori morali, secondo i quali, in altri tempi si giudicavano le azioni private e pubbliche, sono andati, per conseguenza, come in disuso; e la tanto vantata laicizzazione della società, che ha fatto sempre più rapidi progressi, sottraendo l'uomo, la famiglia e lo Stato all'influsso benefico e rigeneratore dell'idea di Dio e dell'insegnamento della Chiesa, ha fatto riapparire anche in regioni, nelle quali per tanti secoli brillarono i fulgori della civiltà cristiana, sempre più chiari, sempre più distinti, sempre più angosciosi i segni di un paganesimo corrotto e corrompitore: Quand'ebbero crocifisso Gesù, si fece buio (Brev. Rom., Parase, respons. V ) . Molti forse, neil'allontanarsi dalla dottrina di Cristo, non ebbero piena coscienza di venire ingannati dal falso miraggio di frasi luccicanti, che proclamavano simile distacco quale liberazione dal servaggio, in cui sarebbero stati prima ritenuti; nè prevedevano le amare conseguenze del triste baratto tra la verità, che libera, e l'errore, che asservisce; nè pensavano che, rinunziando all'infinitamente saggia e paterna legge di Dio e all'unificante ed elevante dottrina di amore di Cristo, si consegnavano all'arbitrio di una povera mutabile saggezza umana : parlarono di progresso, quando retrocedevano; di elevazione, quando si degradavano; di ascesa alla maturità, quando cadevano in servaggio; non percepivano la vanità d'ogni sforzo umano per sostituire la legge di Cristo ACTA, v o l . V I , n. 13. — 28-10-939. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale con qualche altra cosa che la uguagli : divennero fatui nei loro ragionamenti (Rom.y 1, 21). Affievolitasi la fede in Dio e in Gesù Cristo, ed oscuratasi negli animi la luce dei principii morali, venne scalzato l'unico e insostituibile fondamento di quella stabilità e tranquillità, di quell'ordine interno ed esterno, privato e pubblico, che solo può generare e salvaguardare la prosperità degli Stati. Certamente anche quando l'Europa era affratellata da identici ideali ricevuti dalla predicazione cristiana, non mancarono dissidi, sconvolgimenti e guerre, che la desolarono; ma forse non si sperimentò mai più acutamente lo scoramento dei nostri giorni sulla possibilità di comporli, essendo allora viva quella coscienza del giusto e dell'ingiusto, del lecito e dell'illecito, che agevola le intese, mentre frena lo scatenarsi delle passioni e lascia aperta la via ad una onesta composizione. Ai nostri giorni, al contrario, i dissidi non provengono soltanto da impeto di passione ribelle, ma da una profonda crisi spirituale, che ha sconvolto i sani principi della morale privata e pubblica. * * •* Fra i molteplici errori, che scaturiscono dalla fonte avvelenata dell'agnosticismo religioso e morale, vogliamo attirare la vostra attenzione, Venerabili Fratelli, sopra due in modo particolare, come quelli che rendono quasi impossibile, o almeno precària e incerta, la pacifica convivenza dei popoli. Il primo di tali perniciosi errori, oggi largamente diffuso, è la dimenticanza di quella legge di umana solidarietà e carità, che viene dettata e imposta sia dalla comunanza di origine e dalla eguaglianza della natura razionale in tutti gli uomini, a qualsiasi popolo appartengano, sia dal sacrificio di redenzione offerto da Gesù Cristo sull'ara della croce al Padre suo celeste in favore dell'umanità peccatrice. Infatti, la prima pagina della Scrittura, con grandiosa semplicità, ci narra come Dio, quale coronamento della sua opera creatrice, fece l'uomo a sua immagine e somiglianza (cf. Gen., 1, 26-27); e la stessa Scrittura ci insegna che lo arricchì di doni e privilegi soprannaturali, destinandolo ad una eterna ed ineffabile felicità. Ci mostra inoltre conie dalla prima coppia trassero origine gli altri uomini, di cui ci fa seguire, con insuperata plasticità di linguaggio, la divisione in vari gruppi e la dispersione nelle varie parti del mondo. Anche quando si allontanarono dal loro Creatore, Dio non cessò di considerarli come figli, i quali, se- Acta Pii Pp. XII 463 concio il suo misericordioso disegno, dovevano un giorno essere ancora una volta riuniti nella sua amicizia (cfr. Gen., 32, 3). L'Apostolo delle genti poi si fa l'araldo di questa verità, che affratella gli uomini in una grande famiglia, quando annunzia al mondo greco che Dio « trasse da uno stesso ceppo la progenie tutta degli uomini, perchè popolasse l'intera superfìcie della terra, e determinò la durata della loro esistenza e i confini della loro abitazione, aftinché cercassero il Signore» (Atti, 17, 26). Meravigliosa visione, che ci fa contemplare il genere umano nell'unità di una comune origine in Dio : un solo Dio e Padre di tutti, Colui che è sopra tutti e per tutti e in tutti (Efes., 4, 6)!: nell'unità di na tura, ugualmente costituita in tutti di corpo materiale e di anima spirituale ed immortale; nell'unità del fine immediato e della sua missione nel mondo; nell'unità di abitazione, la terra, dei cui beni tutti gli uomini possono per diritto naturale giovarsi, affine di sostentare e sviluppare la vita; nell'unità del fine soprannaturale, Dio stesso, a cui tutti debbono tendere; nell'unità dei mezzi, per conseguire tale fine. E lo stesso Apostolo ci mostra l'umanità nell'unità dei rapporti con il Figlio di Dio, immagine del Dio invisibile, in cui tutte le cose sono state create (Col., 1, 1.6); nell'unità del suo riscatto, operato per tutti da Cristo, il quale restituì l'infranta originaria amicizia con Dio mediante la sua santa acerbissima passione, facendosi mediatore tra Dio e gli uomini : poiché uno è Dio, uno è anche il mediatore fra Dio e gli uomini, l'uomo Cristo Gesù (1 Tim., 2, 5). E per rendere più intima tale amicizia tra Dio e l'umanità, questo stesso Mediatore divino e universale di salvezza e di pace, nel sacro silenzio del Cenacolo, prima di consumare il sacrificio supremo, lasciò cadere dalle sue labbra divine la parola che si ripercuote altissima attraverso i secoli, suscitando eroismi di carità in mezzo ad un mondo vuoto d'amore e dilaniato dall'odio: Ecco il mio comandamento: amatevi gli uni gli altri, come io ho amato voi (Giov., 15, 12). Verità soprannaturali sono queste, che stabiliscono profonde basi e fortissimi comuni vincoli di unione, rafforzata dall'amore di Dio e del Redentore divino, da cui tutti ricevono la salute «per l'edificazione del corpo di Cristo, finché non giungiamo tutti insieme all'unità della fede, alla piena conoscenza del Figlio di Dio, allo stato di uomo perfetto, secondo la misura della pienezza di Cristo » (cf. Efes-, 4, 12-13). Al lume di questa unità in diritto e in fatto dell'umanità intera, gli individui non ci appaiono slegati tra loro, quali granelli di sabbia; ma bensì uniti in organiche, armoniche e mutue relazioni, varie con il va4 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riar dei tempi, per naturale e soprannaturale destinazione ed impulso. E le genti, evolvendosi e differenziandosi secondo condizioni diverse di vita e di cultura, non sono destinate a spezzare l'unità del genere umano, ma ad arricchirlo ed abbellirlo con la comunicazione delle loro peculiari doti e con quel reciproco scambio dei beni, che può essere possibile ed insieme efficace, solo quando un amore mutuo e una carità vivamente sentita unisce tutti i figli dello stesso Padre e tutti i redenti dal medesimo Sangue divino. La Chiesa di Cristo, fedelissima depositaria della divina educatrice saggezza, non può pensare nè pensa d'intaccare o disistimare le caratteristiche particolari, che ciascun popolo con gelosa pietà e comprensibile fierezza custodisce e considera qual prezioso patrimonio. Il suo scopo è l'unità soprannaturale nell'amore universale, sentito e praticato, non l'uniformità, esclusivamente esterna, superficiale e per ciò stesso debilitante. Tutte quelle direttive e cure, che servano ad un saggio e ordinato svolgimento di forze e tendenze particolari, le quali hanno radice nei più riposti penetrali d'ogni stirpe, purché non si oppongano ai doveri derivanti all'umanità dall'unità d'origine e comune destinazione, la Chiesa le saluta con gioia e le accompagna dei suoi voti ma*terni. Essa ha ripetutamente mostrato, nella sua attività missionaria, che tale norma è la stella polare del suo apostolato universale. Innumerevoli ricerche e indagini di pionieri, compiute con sacrifìcio, dedizione e amore dai missionari d'ogni tempo, si son proposte di agevolare l'interna comprensione e il rispetto delle civiltà più svariate, e di renderne i valori spirituali fecondi per una viva e vitale predicazione del Vangelo di Cristo. Tutto ciò che in tali usi e costumi non è indissolubilmente legato con errori religiosi troverà sempre benevolo esame e, quando riesce possibile, verrà tutelato e promosso. E il Nostro immediato Predecessore, di santa e venerata memoria, applicando tali norme ad una questione, particolarmente delicata, prese generose decisioni, che innalzano un monumento alla vastità del suo intuito e all'ardore del suo spirito apostolico. Nè è necessario, Venerabili Fratelli, annunziarvi che Noi vogliamo incedere senza esitanza per questa via. Tutti quelli, che entrano nella Chiesa, qualunque sia la loro origine o la favella, devono sapere che hanno uguale diritto di figli nella casa del Signore, dove domina la legge e la pace di Cristo. In conformità con queste norme di uguaglianza la Chiesa consacra le sue cure a formare un elevato clero indigeno e ad aumentare gradualmente le fila dei Vescovi indigeni. E affine di dare a queste Nostre intenzioni espressione esteriore, abbiamo Acta Pii Pp. XII 465 scelto l'imminente festa di Cristo-Re per elevare alla dignità episcopale, sul sepolcro del Principe degli Apostoli, dodici rappresentanti dei più diversi popoli e stirpi. Tra i laceranti contrasti, che dividono la umana famiglia, possa quest'atto solenne proclamare a tutti i Nostri figli, sparsi nel mondo, che lo spirito, l'insegnamento e l'opera della Chiesa non potrà mai esser diverso da ciò che l'Apostolo delle Genti predicava : « Rivestitevi dell'uomo nuovo, che si rinnovella dimostrandosi conforme all'immagine di Colui, che lo ha creato; in esso non esiste più greco e giudeo, circonciso e incirconciso, barbaro e scita, schiavo e libero, ma tutto e in tutti è Cristo » (cf. Col., 3, 10-11). Nè è d.a temere che la coscienza della fratellanza universale, fomentata dalla dottrina cristiana, e il sentimento che essa ispira, siano in contrasto con l'amore alle tradizioni e alle glorie della propria patria, o impediscano di promuoverne la prosperità e gli interessi legittimi, poiché la medesima dottrina insegna che nell'esercizio della carità esiste un ordine stabilito da Dio, secondo il quale bisogna amare più intensamente e beneficare di preferenza coloro che sono a noi uniti con vincoli speciali. Anche il Divino Maestro diede esempio di questa preferenza verso la sua terra e la sua patria, piangendo sulle incombenti rovine della Città Santa. Ma il legittimo e giusto amore verso la propria patria non deve far chiudere gli occhi sulla universalità della carità cristiana, che fa considerare anche gli altri e la loro prosperità nella luce pacificante dell'amore. Tale è la meravigliosa dottrina di amore e di pace, che ha sì nobilmente contribuito al progresso civile e religioso dell'umanità. E gli araldi che l'annunziarono, mossi da soprannaturale carità, non solo dissodarono terreni e curarono morbi, ma soprattutto bonificarono, plasmarono ed elevarono la vita ad altezze divine, lanciandola verso i culmini della santità, in cui tutto si vede nella luce di Dio; elevarono monumenti e templi i quali mostrano a qua! volo di geniali altezze spinge l'ideale cristiano, ma soprattutto fecero degli uomini, saggi o ignoranti, potenti o deboli, templi viventi di Dio e tralci della stessa vite, Cristo; trasmisero alle generazioni future i tesori di arte e di saggezza antica, ma soprattutto le resero partecipi di quell'ineffabile dono della sapienza eterna, che affratella e lega gli uomini con un vincolo di soprannaturale appartenenza. *** Venerabili Fratelli, se la dimenticanza della legge di carità universale, che sola può consolidare la pace, spegnendo gli odi e attenuando 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale i rancori e i contrasti, è fonte di gravissimi mali per la convivenza pacifica dei popoli, non meno dannoso al benessere delle nazioni e alla prosperità della grande società umana, che raccoglie e abbraccia entro i suoi confini tutte le genti, si dimostra l'errore contenuto in quelle concezioni, le quali non dubitano di sciogliere l'autorità civile da qualsiasi dipendenza dall'Ente supremo, causa prima e signore assoluto sia dell'uomo che della società, e da ogni legame di legge trascendente, che da Dio deriva come da fonte primaria, e le concedono una facoltà illimitata di azione, abbandonata all'onda mutevole dell'arbitrio o ai soli dettami di esigenze storiche contingenti e di interessi relativi. Rinnegata, in tal modo, l'autorità di Dio e l'impero della sua legge, il potere civile, per conseguenza ineluttabile, tende ad attribuirsi quella assoluta autonomia, che solo compete al Supremo Fattore, e a sostituirsi all'Onnipotente, elevando lo Stato o la collettività a fine ultimo della vita, a criterio sommo dell'ordine morale e giuridico, e interdicendo, perciò, ogni appello ai principii della ragione naturale e della coscienza cristiana. Non disconosciamo, invero, che principii errati, fortunatamente, non sempre esercitano intero il loro influsso, principalmente quando le tradizioni cristiane, più volte secolari, di cui si sono nutriti i popoli, rimangono ancora profondamente, anche se inconsciamente, radicate nei cuori. Tuttavia, non bisogna dimenticare l'essenziale insufficienza e fragilità di ogni norma di vita sociale, che riposi su fondamento esclusivamente umano, s'ispiri a motivi esclusivamente terreni, e riponga la sua forza nella sanzione di una autorità semplicemente esterna. Dove è negata la dipendenza del diritto umano dal diritto divino, dove non si fa appello che ad una malsicura idea di autorità meramente terrena e si rivendica un'autonomia fondata soltanto sopra una morale utilitaria, quivi lo stesso diritto umano perde giustamente nelle sue applicazioni più gravose la forza morale, che è la condizione essenziale per essere riconosciuto e per esigere anche dei sacrifìci. È ben vero che il potere basato sopra fondamenti così deboli e vacillanti, può raggiungere talvolta, per circostanze contingenti, successi materiali da destar meraviglia ad osservatori meno profondi; ma viene il momento, nel quale trionfa l'ineluttabile legge, che colpisce tutto quanto è stato costruito sopra una latente o aperta sproporzione tra la grandezza del successo materiale ed esterno e la debolezza del valore interno e del suo fondamento morale. Sproporzione, che sussiste sempre, quando la pubblica autorità misconosce o rinnega il dominio del Acta Pii Pp. XII 467 sommo Legislatore, il quale se ha dato la potestà ai reggitori, ne ha per altro segnato e determinato i limiti. La sovranità civile, di fatti, è stata voluta dal Creatore (come sapientemente insegna il Nostro grande Predecessore Leone XIII nell'Enciclica Immortale Dei), perchè regolasse la vita sociale secondo le prescrizioni di un ordine immutabile nei suoi principii universali, rendesse più agevole alla persona umana, nell'ordine temporale, il conseguimento della perfezione fisica, intellettuale e morale e l'aiutasse a raggiungere il fine soprannaturale. È quindi nobile prerogativa e missione dello Stato il controllare, aiutare e ordinare le attività private e individuali della vita nazionale, per farle convergere armonicamente al bene comune, il quale non può esser determinato da concezioni arbitrarie, nè ricevere la sua norma primariamente dalla prosperità materiale della società, ma piuttosto dallo sviluppo armonico e dalla perfezione naturale dell'uomo, a cui la società è destinata, quale mezzo, dal Creatore. Considerare lo Stato come fine, a cui ogni cosa dovrebbe essere subordinata e indirizzata, non potrebbe che nuocere alla vera e durevole prosperità delle nazioni. E ciò avviene, sia che tale dominio illimitato venga attribuito allo Stato, quale mandatario della nazione, del popolo, o anche di una classe sociale, sia che venga preteso dallo Stato, quale padrone assoluto, indipendentemente da qualsiasi mandato. Se lo Stato infatti a sè attribuisce ed ordina le iniziative private, queste, governate come sono da delicate e complesse norme interne, che garantiscono e assicurano il conseguimento dello scopo ad esse proprio, possono essere danneggiate, con svantaggio del pubblico bene, venendo avulse dall'ambiente loro naturale, cioè dalla responsabile attività privata. Anche la prima ed essenziale cellula della società, la famiglia, come il suo benessere e il suo accrescimento, correrebbe allora il pericolo di venir considerata esclusivamente sotto l'angolo della potenza nazionale e si dimenticherebbe che l'uomo e la famiglia sono per natura anteriori allo Stato, e che il Creatore dette ad entrambi forze e diritti e assegnò una missione, rispondente ad indubbie esigenze naturali. L'educazione delle nuove generazioni non mirerebbe ad un equilibrato armonico sviluppo delle forze fisiche e di tutte le qualità intellettuali e morali, ma ad una unilaterale formazione di quelle virtù civiche, che si considerano necessarie al conseguimento di successi politici: quelle virtù invece, che danno alla società il profumo di nobiltà, d'urna- 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nità e di rispetto, meno s'inculcherebbero, quasi deprimessero la fierezza del cittadino. Davanti al Nostro sguardo stanno in dolorosa chiarezza i pericoli che temiamo potranno derivare a questa generazione e alle future dal misconoscimento, dalla diminuzione e dalla progressiva abolizione dei diritti propri della famiglia. Perciò Ci eleviamo a fermi difensori di tali diritti in piena coscienza del dovere, che C'impone il Nostro apostolico ministero. Le angustie dei Nostri tempi, sia esterne che interne, sia materiali sia spirituali, i molteplici errori con le loro innumerevoli ripercussioni da nessuno vengono assaporati più amaramente come dalla piccola nobile cellula familiare. Un vero coraggio e nella sua semplicità un eroismo degno di ammirato rispetto è spesso necessario per sopportare le durezze della vita, il peso quotidiano delle miserie, le crescenti indigenze e le ristrettezze in una misura mai prima sperimentata, di cui spesso non si vede nè la ragione nè la reale necessità. Chi ha cura di anime, chi può indagare nei cuori, conosce le nascoste lagrime delle madri, il rassegnato dolore di numerosi padri, le innumerevoli amarezze, di cui nessuna statistica parla nè può parlare; vede con sguardo preoccupato crescere sempre più il cumulo di queste sofferenze e sa come le potenze dello sconvolgimento e della distruzione stanno al varco, pronte a servirsene per i loro tenebrosi disegni. Nessuno, che abbia buona volontà e occhi aperti, potrà rifiutare nelle condizioni straordinarie, in cui si trova il mondo, al potere dello Stato un corrispondente più ampio diritto eccezionale per sovvenire ai bisogni del popolo. Ma l'ordine morale, stabilito da Dio, esige, anche in tali contingenze, che s'indaghi tanto più seriamente e acutamente sulla liceità di tali provvedimenti e sulla loro reale necessità, secondo le norme del bene comune. Ad ogni modo, quanto più gravosi sono i sacrifìci materiali, richiesti dallo Stato agli individui e alle famiglie, tanto più sacri e inviolabili devono essergli i diritti delle coscienze. Può pretendere beni e sangue, ma non mai l'anima, da Dio redenta. La missione, assegnata da Dio ai genitori, di provvedere al bene materiale e spirituale della prole e di procurare ad essa una formazione armonica, pervasa da vero spirito religioso, non può esser loro strappata senza grave lesione del diritto. Questa formazione deve certamente aver anche lo scopo di preparare la gioventù ad adempiere con intelligenza, coscienza e fierezza quei doveri di nobile patriottismo, che dà alla patria terrestre tutta la dovuta misura di amore, dedizione e collaborazione. Ma d'altra parte una formazione, che dimentichi o peggio volutamente trascuri di dirigere gli occhi e il cuore della gioventù alla patria soprannaturale, sarebbe un'ingiustizia Acta Pii Pp. XII 469 contro la gioventù, un'ingiustizia contro gli inalienabili doveri e diritti della famiglia cristiana, uno sconfinamento, a cui deve essere opposto rimedio anche nell'interesse del bene del popolo e dello Stato. Una simile educazione potrà forse sembrare a coloro, che ne portano la responsabilità, fonte di aumentata forza e vigoria; in realtà sarebbe il contrario, e le tristi conseguenze lo proverebbero. Il delitto di lesa maestà contro il Re dei re e il Signore dei dominanti (1 Tim., 6, 15; Apoc, 19, 16), perpetrato da un'educazione indifferente o avversa allo spirito cristiano, il capovolgimento del lasciate che i fanciulli vengano a me (Marc, 10, 14) porterebbe amarissimi frutti. Lo Stato, invece, che toglie ai sanguinanti e lacerati cuori dei padri e delle madri cristiane le loro preoccupazioni e ristabilisce i loro diritti, non fa che promuovere la sua stessa pace interna e porre il fondamento per un più felice avvenire della patria. Le anime dei figli, donati da Dio ai genitori, consacrati nel battesimo col sigillo regale di Cristo, sono un sacro deposito, su cui vigila l'amore geloso di Dio. Lo stesso Cristo, che ha pronunziato il lasciate che i fanciulli vengano a me, ha anche minacciato, nonostante la sua misericordia e bontà, terribili mali a coloro che danno scandalo ai prediletti del suo cuore. E quale scandalo è più dannoso alle generazioni e più duraturo di una formazione della gioventù mal diretta verso una meta, che allontana da Cristo, via, verità e vita, e conduce ad un'apostasia manifesta o occulta da Cristo? Questo Cristo, da cui si vogliono alienare le giovani generazioni presenti e future, è quello stesso che dall'eterno suo Padre ha ricevuto ogni potere in cielo e in terra. Egli tiene il destino degli Stati, dei popoli e delle nazioni nella sua mano onnipotente. Appartiene a lui il diminuirne o prolungarne la vita, l'accrescimento, la prosperità e la grandezza. Di tutto quello che è sulla terra solo l'anima vive immortale. Un sistema di educazione, che non rispettasse il recinto sacro della famiglia cristiana, protetto dalla santa Legge di Dio, ne attaccasse le basi, chiudesse alla gioventù il cammino a Cristo, alle fonti di vita e di gioia del Salvatore (cf. Isai., 12, 3), considerasse l'apostasia da Cristo e dalla Chiesa come simbolo di fedeltà al popolo o ad una determinata classe, pronuncerebbe contro se stesso la condanna e sperimenterebbe a suo tempo l'ineluttabile verità delle parole del profeta: Coloro che si ritirano da Te, saranno scritti in terra (Gerem.,17,13). *** La concezione, che assegna allo Stato un'autorità illimitata, non è, Venerabili Fratelli, soltanto un errore pernicioso alla vita interna delle nazioni, alla loro prosperità e al maggiore e ordinato incremento del if i '•«'Si 470. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale loro benessere, ma arreca altresì nocumento alle relazioni fra i popoli, perchè rompe Punita della società sopranazionale, toglie fondamento e valore al diritto delle genti, apre la via alla violazione dei diritti altrui e rende difficile l'intesa e la convivenza pacifica. Infatti, il genere umano quantunque, per disposizione dell'ordine naturale stabilito da Dio, si divida in gruppi sociali, nazioni o Stati, indipendenti gli uni dagli altri, in quanto riguarda il modo di organizzare e di dirigere la loro vita interna, è tuttavia legato da mutui vincoli morali e giuridici, in una grande comunità, ordinata al bene di tutte le genti e regolata da leggi speciali, che ne tutelano la unità e ne promuovono la prosperità. Ora non è chi non veda come l'affermata autonomia assoluta dello Stato si pone in aperto contrasto con questa legge immanente e naturale, la nega anzi radicalmente, lasciando in balia della volontà dei reggitori la stabilità delle relazioni internazionali, e togliendo la possibilità di una vera unione e di una collaborazione feconda in ordine all'interesse generale. Perchè, Venerabili Fratelli, all'esistenza di contatti armonici e duraturi e di relazioni fruttuose è indispensabile che i popoli riconoscano e osservino quei principii di diritto naturale internazionale, che regolano il loro normale svolgimento e funzionamento. Tali principii esigono il rispetto dei relativi diritti all'indipendenza, alla vita e alla possibilità di uno svolgimento progressivo nelle vie della civiltà; esigono, inoltre, la fedeltà ai patti, stipulati e sanciti conforme alle norme del diritto delle genti. Non è dubbio che il presupposto indispensabile di ogni pacifica convivenza tra le genti e l'anima delle relazioni giuridiche, vigenti fra di esse, sia la mutua fiducia, la previsione e persuasione della reciproca fedeltà alla parola data, la certezza che dall'una e dall'altra parte si è convinti che meglio è la sapienza che le armi guerresche (Ecele., 9, 18), e si è disposti a discutere e a non ricorrere alla forza od alla minaccia della forza nel caso in cui sorgessero ritardi, impedimenti, mutamenti e contestazioni, cose tutte che possono anche derivare non da cattiva volontà, ma da mutate circostanze e da interessi reali contrastanti. Ma, d'altra parte, staccare il diritto delle genti dall'ancora del diritto divino, per fondarlo sulla volontà autonoma degli Stati, è un detronizzare quello stesso diritto e togliergli i titoli più nobili e più validi, abbandonandolo all'infausta dinamica dell'interesse privato e dell'egoismo collettivo, tutto intento a far valere i propri diritti e a disconoscere quelli degli altri. Acta Pii Pp. XII 471 È pur vero che, col volgere del tempo e il mutar sostanziale delle circostanze, non previste e forse neanche prevedibili all'atto della stipulazione, un trattato o alcune sue clausole possono divenire o apparire ingiusti o inattuabili o troppo gravosi per una delle parti, ed è chiaro che, quando ciò avvenisse, si dovrebbe tempestivamente procedere ad una leale discussione per modificare o sostituire il patto. Ma il considerare i patti per principio come effimeri e l'attribuirsi tacitamente la facoltà di rescinderli unilateralmente, quando più non convenisse, toglierebbe ogni fiducia reciproca fra gli Stati. E così rimarrebbe scardinato l'ordine naturale, e verrebbero scavate delle fosse incolmabili di separazione fra i vari popoli e nazioni. Oggi, Venerabili Fratelli, tutti osservano con spavento l'abisso, a cui hanno portato gli errori da Noi caratterizzati e le loro pratiche conseguenze. Son cadute le orgogliose illusioni di un progresso indefinito, e chi ancora non fosse desto, il tragico presente lo scuoterebbe colle parole del profeta : Ascoltate, o sordi, e rimirate, o ciechi (Isai., 42, 18). Ciò che appariva esternamente ordine, non era se non invadente perturbamento : scompiglio nelle norme di vita morale, le quali si erano staccate dalla maestà della legge divina e avevano inquinato tutti i campi dell'umana attività. Ma lasciamo il passato e rivolgiamo gli occhi verso quell'avvenire, che, secondo le promesse dei potenti di questo mondo, cessati i sanguinosi scontri odierni, consisterà in un nuovo ordinamento, fondato sulla giustizia e sulla prosperità. Sarà tale avvenire veramente diverso, sarà sopratutto migliore? I trattati di pace, il nuovo ordine internazionale alla fine di questa guerra saranno animati da giustizia e da equità verso tutti, da quello spirito, il quale libera e pacifica, o saranno una lamentevole ripetizione di antichi e recenti errori? Sperare un decisivo mutamento esclusivamente dallo scontro guerresco e dal suo sbocco finale è vano, e l'esperienza ce lo dimostra. L'ora della vittoria è un'ora •dell'esterno trionfo per la parte che riesce a conseguirla; ma è in pari tempo l'ora della tentazione, in cui l'angelo della giustizia lotta col demonio della violenza; il cuore del vincitore troppo facilmente s'indurisce; la moderazione e una lungimirante saggezza gli appaiono debolezza; il bollore delle passioni popolari, attizzato dai sacrifìci e dalle sofferenze sopportate, vela spesso l'occhio anche ai responsabili e fa loro non badare alla voce ammonitrice dell'umanità e dell'equità, sopraffatta o spenta dall'inumano : guai ai vinti. Le risoluzioni e le decisioni nate in tali condizioni rischierebbero di non essere che ingiustizia sotto il manto della giustizia. No, Venerabili Fratelli, la salvezza non viene ai popoli-dai mozzi 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esterni, dalla spada, che può imporre condizioni di pace, ma non creala pace. Le energie, che devono rinnovare la faccia della terra, devono procedere dall'interno, dallo spirito. Il nuovo ordine del mondo, della vita nazionale e internazionale, una volta, cessate le amarezze e le crudeli lotte presenti, non dovrà più riposare sulla infida sabbia di norme mutabili ed effimere, lasciate all'arbitrio dell'egoismo collettivo e individuale. Esse devono piuttosto appoggiarsi sull'inconcusso fondamento, sulla roccia incrollabile del diritto naturale e della divina rivelazione. Ivi il legislatore umano deve attingere quello spirito di equilibrio, quell'acuto senso di responsabilità morale, senza cui è facile misconoscere i limiti tra il legittimo uso e l'abuso del potere. Solamente così le sue decisioni avranno interna consistenza, nobile dignità e sanzione religiosa, e non saranno alla mercè dell'egoismo e della passione. Perchè, se è vero che i mali, di cui soffre l'umanità odierna, provengono in parte dallo squilibrio economico e dalla lotta degli interessi per una più equa distribuzione dei beni, che Dio ha concesso all'uomo come mezzi per il suo sostentamento e il suo progresso; non è men vero che la loro radice è più profonda e interna, come quella che tocca le credenze religiose e le convinzioni morali, pervertitesi col progressivo distaccarsi dei popoli dall'unità di dottrina e di fede, di costumi e di morale, una volta promossa dall'opera indefessa e benefica della Chiesa. La rieducazione dell'umanità, se vuole sortire qualche effetto, deve essere sopratutto spirituale e religiosa : deve, quindi, muovere da Cristo come da suo fondamento indispensabile, essere attuata dalla giustizia e coronata dalla carità. Compire questa opera di rigenerazione, adattando i suoi mezzi alle mutate condizioni dei tempi e ai nuovi bisogni del genere umano; è ufficio essenziale e materno della Chiesa. La predicazione del Vangelo, commessale dal suo divino Fondatore, nel quale viene inculcata agli uomini la verità, la giustizia e la carità, e lo sforzo di radicarne saldamente i precetti negli animi e nelle coscienze, è il più nobile e più fruttuoso lavoro in favore della pace. Questa missione, nella sua grandiosità, sembrerebbe dover scoraggiare i cuori di coloro, che formano la Chiesa militante. Ma l'adoperarsi alla diffusione del regno di Dio, che ogni secolo compì in vari modi, con diversi mezzi, con molteplici e dure lotte, è un comando, a cui è obbligato chiunque è stato strappato dalla grazia del Signore alla schiavitù di Satana e chiamato nel battesimo ad essere cittadino di quel regno. E se appartenere ad esso, vivere conforme al suo spirito, lavorare al suo incremento e rendere accessibili i suoi beni anche a quella parte dell'umanità, che ancora non ne fa parte, ai Acta PU Pp. XII 473 giorni nostri equivale a dover affrontare impedimenti e opposizioni, vaste, profonde, e minuziosamente organizzate, come mai prima, ciò non dispensa dalla franca e coraggiosa professione di fede, ma incita piuttosto a tener fermo nella lotta, anche a prezzo di massimi sacrifici. Chi vive dello spirito di Cristo, non si lascia abbattere dalle difficoltà, che gli si oppongono, anzi si sente spinto a lavorare con tutte le sue forze e con piena fiducia in Dio; non si sottrae alle strettezze e necessità dell'ora, ma ne affronta le durezze, pronto al soccorso, con quell'amore, xihe non rifugge dal sacrificio, è più forte della morte, e non si lascia spegnere dalle impetuose acque della tribolazione. Un intimo conforto, una gioia celeste, per cui giornalmente rivolgiamo a Dio il Nostro ringraziamento umile e profondo, Ci dà, Venerabili Fratelli, l'osservare in tutte le regioni del mondo cattolico evidenti segni di uno spirito, che coraggiosamente affronta i compiti giganteschi dell'epoca presente, che con generosità e decisione è teso a riunire in feconda armonia col primo ed essenziale dovere della santificazione propria anche l'attività apostolica per l'accrescimento del regno di Dio. Dal movimento dei Congressi eucaristici, promossi con amorosa cura dai Nostri Predecessori, e dalla collaborazione dei laici, formati nell'Azione cattolica alla profonda coscienza della loro nobile missione, promanano fonti di grazia e riserve di forze, che, nei tempi attuali, in cui aumentano le minacce, maggiori sono i bisogni e arde la lotta tra Cristianesimo e Anti-Cristianesimo, difficilmente potrebbero essere bastantemente stimate. Quando si deve con tristezza osservare la sproporzione tra il numero e i compiti dei sacerdoti, quando vediamo verificarsi anche oggi la parola del Salvatore: la messe è molta, gli operai son pochi (.Matt., 9, 37; IMC, 10, 2) la collaborazione dei laici all'apostolato gerarchico, numerosa, animata da ardente zelo e generosa dedizione, appare un prezioso ausiliario all'opera dei sacerdoti e mostra possibilità di sviluppo, che legittimano le più belle speranze. La preghiera: della Chiesa al Signore della messe, perchè mandi operai nella sua vigna (Matt., 9, 38; Luc, 10, 2) è stata esaudita in maniera conforme alle necessità dell'ora presente, e che felicemente supplisce e completa le energie, spesso impedite e insufficienti, dell'apostolato sacerdotale. Una fervida falange di uomini e di donne, di giovani e di giovanette, ubbidendo alla voce del Sommo Pastore, alle direttive dei loro Vescovi, si consacrano con tutto l'ardore del loro animo alle opere dell'apostolato, per ricondurre a Cristo le masse di popolo, che da Lui s'erano distaccate. Àd essi vada in quésto momento, così importante per la Chiesa e l'umanità, il Nostro 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale saluto paterno, il Nostro commosso ringraziamento, la Nostra fiduciosa speranza. Essi hanno veramente posto la loro vita e la loro opera sotto il vessillo di Cristo-Re, e possono ripetere col Salmista: Al Re io espongo le opere mie {Balm. 44, 1). ~U adveniat regrmm tuum è non solamente il voto ardente delle loro preghiere, ma anche la direttiva del loro operare. In tutte le classi, in tutte le categorie, in tutti i gruppi questa collaborazione del laicato col sacerdozio palesa preziose energie, a cui è afìidata una missione, che cuori nobili e fedeli non potrebbero desiderare più alta e consolante. Questo lavoro apostolico, compiuto secondo lo spirito della Chiesa, consacra il laico quasi a « ministro di Cristo » in quel senso che S. Agostino così spiega : « O fratelli, quando udite il Signore che dice: "Dove sono io, ivi sarà pure il mio ministro" non vogliate correre col pensiero soltanto ai buoni Vescovi ed ai buoni chierici. Anche voi, a modo vostro, dovete esser ministri di Cristo, vivendo bene, facendo elemosine, predicando il suo nome e la sua dottrina a chi potrete, di modo che ognuno, anche se padre di famiglia, riconosca di dovere, anche per tale titolo, alla sua famiglia un affetto paterno. Per Cristo e per la vita eterna ammonisca i suoi, li istruisca, li esorti, li rimproveri, loro dimostri benevolenza, li contenga nell'ordine; così egli eserciterà in casa sua l'ufficio di chierico e in certo qual modo di Vescovo, servendo a Cristo, per essere con lui in eterno » (SulVEvang. di Giov., tratt. 51, n. 13). Nel promuovere questa collaborazione dei laici all'apostolato, cosi importante ai tempi nostri, spetta una speciale missione alla famiglia, perchè lo spirito della famiglia influisce essenzialmente sullo spirito delle giovani generazioni. Pino a che nel focolare domestico splende la sacra fiamma della fede in Cristo e i genitori foggiano e plasmano la vita dei figli conforme a questa fede, la gioventù sarà sempre pronta a riconoscere nelle sue prerogative regali il Redentore, e ad opporsi a chi lo vuole bandire dalla società o ne viola sacrilegamente i diritti. Quando le chiese vengono chiuse, quando si toglie dalle scuole l'immagine del Crocifìsso, la famiglia resta il rifugio provvidenziale e, in un certo senso, inattaccabile della vita cristiana. E rendiamo infinite grazie a Dio nel vedere che innumerevoli famiglie compiono questa loro mis* sione con una fedeltà, che non si lascia abbattere nè da attacchi nè da sacrifici. Una potente schiera di giovani e di giovanette anche in quelle regioni, in cui la fede in Cristo significa sofferenza e persecuzione, restano fermi presso il trono del Redentore con quella tranquilla e sicura decisione, che ci fa ricordare i tempi più gloriosi delle lotte della Chiesa. Quali torrenti di beni si riverserebbero sul mondo, quanta luce, quanto Acta Pii Pp. XII 475 ordine, quanta pacificazione proverrebbe alla vita sociale, quante energie insostituibili e preziose potrebbero contribuire a promuovere il bene dell'umanità, se si accordasse ovunque alla Chiesa, maestra di giustizia e di amore, quella possibilità di azione, a cui ha un diritto sacro e incontrovertibile in forza del mandato divino! Quante sciagure potrebbero venir evitate, quanta felicità e tranquillità sarebbe creata, se gli sforzi sociali e internazionali per stabilire la pace si lasciassero permeare dai profondi impulsi del Vangelo dell'amore nella lotta contro l'egoismo individuale e collettivo! Tra le leggi, che regolano la vita dei fedeli cristiani, e i postulati di una genuina umanità non vi è contrasto, ma comunanza e mutuo appoggio. Nell'interesse dell'umanità sofferente e profondamente scossa materialmente e spiritualmente, Noi non abbiamo desiderio più ardente di questo : che le angustie presenti aprano gli occhi di molti, affinchè considerino nella loro vera luce il Signore Gesù Cristo e la missione della sua Chiesa su questa terra, e che tutti quelli, i quali esercitano il potere, si risolvano a lasciare alla Chiesa libero il cammino per lavorare alla formazione delle generazioni, secondo i principi della giustizia e della pace. Questo lavoro pacificatore suppone che non si frappongano impedimenti all'esercizio della missione affidata da Dio alla sua Chiesa, non si restringa il campo della sua attività e non si sottraggano le masse, e specialmente la gioventù, al suo benefico influsso. Perciò, Noi, come rappresentante sulla terra di Colui, che fu detto dal profeta « Principe della Pace» (Isai., 9, 6 ) , facciamo appello ai reggitori dei popoli e a quelli che hanno in qualsiasi modo influenza nella cosa pubblica, affinchè la Chiesa goda sempre piena libertà di compiere la sua opera educatrice, annunziando alle menti la verità, inculcando la giustizia, è riscaldando i cuori con la divina carità di Cristo. Se la Chiesa, da una parte, non può rinunziare all'esercizio di questa sua missione, che ha come fine ultimo di attuare quaggiù il disegno divino di instaurare tutte le cose in Cristo, sia le celesti sia le terrestri (Efes., 1, 10), dall'altra, oggi la sua opera si dimostra più che in ogni altro tempo necessaria, giacché la triste esperienza insegna che i soli mezzi esterni e i provvedimenti umani e gli espedienti politici non portano un efficace lenimento ai mali, da cui è travagliata l'umanità. Edotti appunto dal fallimento doloroso degli espedienti umani, per allontanare le tempeste, che minacciano di travolgere la civiltà nel loro turbine, molti rivolgono con rinnovata speranza lo sguardo alla Chiesa, rocca di verità e di amore, a questa Cattedra di Pietro, donde sentono che può essere ridonata al genere umano quell'unità di dottrina reli- 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale giosa e di codice morale, che in altri tempi diede consistenza alle relazioni pacifiche tra i popoli. Unità, a cui guardano con occhio di nostalgico rimpianto tanti uomini responsabili delle sorti delle nazioni, i quali esperimentano giornalmente quanto siano vani i mezzi, nei quali un giorno avevano posto fiducia; unità, che è il desiderio delle schiere tanto numerose dei Nostri figli, i quali invocano quotidianamente il Dio di pace e di amore (cf. 2 Cor., 13,11); unità, che è l'attesa di tanti nobili spiriti, da Noi lontani, i quali nella loro fame e sete di giustizia e di pace, volgono gli occhi alla Sede di Pietro e ne aspettano guida e consiglio. Essi riconoscono nella Chiesa cattolica la bimillenaria saldezza delle norme di fede e di vita, l'incrollabile compattezza della Gerarchia ecclesiastica, la quale, unita al Successore di Pietro, si prodiga nell'illuminare le menti con la dottrina del Vangelo, nel guidare e santificare gli uomini, ed è larga di materna condiscendenza verso tutti, ma ferma, quando, anche a prezzo di tormenti o di martirio, ha da pronunziare : Non licet! Eppure, Venerabili Fratelli, la dottrina di Cristo, che sola può fornire all'uomo un saldo fondamento di fede, tale da allargargli ampiamente la vista e dilatargli divinamente il cuore e dare un rimedio efficace alle odierne gravissime difficoltà, e l'operosità della Chiesa per insegnare quella dottrina, diffonderla e modellare gli animi secondo i suoi precetti, sono fatte talvolta oggetto di sospetti, quasi che scotessero i cardini della civile autorità o ne usurpassero i diritti. Contro tali sospetti Noi con apostolica sincerità dichiariamo — ferme restando tutto ciò che il Nostro Predecessore Pio XI di v. m. nella sua Enciclica Quas primas dell'11 dicembre 1925 insegnò circa la potestà di Cristo-Re e della sua Chiesa, — che simili scopi sono del tutto alieni dalla Chiesa medesima, la quale allarga le sue braccia materne verso questo mondo, non per dominare, ma per servire. Essa non pretende di sostituirsi nel campo loro proprio alle altre autorità legittime, ma offre loro il suo aiuto, ad esempio e nello spirito del suo divino Fondatore, il quale «passò beneficando» [Atti, 10, 38). La Chiesa predica e inculca ubbidienza e rispetto all'autorità terrena, che ripete da Dio la sua nobile origine, e si attiene all'insegnamento del divino Maestro, che disse : Date a Cesare quel che appartiene a Cesare (Matt., 22, 21); non ha mire usurpatrici e canta nella sua Liturgia: non rapisce i regni terreni, Colui che dà i regni celesti {Inno fest. Epif.). Non deprime le energie umane, ma le eleva a tutto ciò che è magnanimo e generoso e forma caratteri, che non transigono con la coscienza. 477 Acta Pii Pp. XII Ne essa, che rese civili i popoli, ha mai ritardato il progresso della umanità, del quale anzi con materna fierezza si compiace e gode. Il fine della sua attività fu dichiarato mirabilmente dagli Angeli sulla culla del Verbo Incarnato, quando cantarono gloria a Dio e annunziarono la pace agli uomini di buona volontà (cf. Luc, 2, 14). Questa pace, che il mondo non può dare, è stata lasciata come eredità ai suoi discépoli dallo stesso divino Redentore : Vi lascio la pace, vi do la mia pace (Giov., 14, 27); e così seguendo la sublime dottrina di Cristo, compendiata da Lui medesimo nel duplice precetto dell'amore di Dio del prossimo, milioni di anime l'hanno conseguita, la conseguono e la conseguiranno. La storia — chiamata sapientemente da un sommo oratore romano maestra della vita (Cic. Orat., 1. 2, 9) — di quasi due mila anni dimostra quanto sia vera la parola della Scrittura, che non avrà pac£ chi resiste a Dio (cf. Gioì)., 9, 4). Poiché Cristo solo è la « pietra angolare» (Efes., 2, 20), sulla quale l'uomo e la società possono trovare stabilità e salvezza. Su questa pietra angolare è fondata la Chiesa, e perciò contro di essa le potenze avverse non potranno mai prevalere : le porte dell'inferno non prevarranno (Matt., 16, 18), nè potranno mai svigorirla, che anzi le lotte interne ed esterne contribuiscono ad accrescerne la forza e ad aumentare le corone delle sue gloriose vittorie. Al contrario ogni altro edifìcio, che non si fondi saldamente sulla dottrina di Cristo, è appoggiato sull'arena mobile, e destinato a rovinare miseramente (cf. Matt., 7, 26-27). Venerabili Fratelli, Il momento in cui vi perviene questa Nostra prima Enciclica è sotto più rispetti una vera ora delle tenebre (cfr. Luc, 22, 53), in cui lo spirito della violenza e della discordia versa sull'umanità la sanguinosa coppa di dolori senza nome. È forse necessario assicurarvi che il Nostro cuore paterno è vicino in compassionevole amore a tutti i suoi figli, e in modo speciale ai tribolati, agli oppressi, ai perseguitati? I popoli, travolti nel tragico vortice della guerra, sono forse ancora soltanto agli inizi dei dolori (Matt., 24, 8), ma già regna in migliaia di famiglie morte e desolazione, lamento e miseria. Il sangue di innumerevoli esseri umani, anche non combattenti, eleva uno straziante lamento specialmente sopra una diletta Nazione, quale è la Polonia, che, per la sua fedeltà verso la Chiesa, per i suoi meriti nella difesa della civiltà cristiana, scritti a caratteri indelebili nei fasti della storia, ha diritto alla simpatia A c t a , vol. V I , n. 13. — 28-10-939. 33 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale umana e fraterna del mondo, e attende, fiduciosa nella potente intercessione di Maria « Auxilium Christianorum », l'ora di una risurrezione corrispondente ai principi della giustizia e della vera pace. Ciò che testé è accaduto ed ancora accade appariva al Nostro sguardo come una visione, quando, non essendo ancora scomparsa ogni speranza, nulla lasciammo intentato, nella forma suggeritaci dal Nostro apostolico ministero e dai mezzi a Nostra disposizione, per impedire il ricorso alle armi e tener aperta la via ad una intesa, onorevole per ambedue le parti. Convinti che all'uso della forza da una parte avrebbe risposto il ricorso alle armi dall'altra, considerammo come dovere imprescindibile del Nostro apostolico Ministero e dell'amore cristiano di met-' ter tutto in opera, per risparmiare all'umanità intera e alla cristianità gli orrori di una conflagrazione mondiale, anche se vi era pericolo che le Nostre intenzioni e i Nostri scopi venissero fraintesi. I Nostri ammonimenti, se furono rispettosamente ascoltati, non vennero peraltro seguiti. E mentre il Nostro cuore di Pastore osserva dolorante e preoccupato, si affaccia al Nostro sguardo l'immagine del Buon Pastore e ci sembra come se dovessimo ripetere al mondo, in nome suo, il lamento : oh, se conoscessi... quello che giova alla tua pace! Ma ora questo è celato ai tuoi occhi! (Lue, 19, 42). In mezzo a questo mondo, che presenta oggi uno stridente contrasto alla pace di Cristo nel regno di Cristo, la Chiesa e i suoi fedeli si trovano in tempi ed anni di prove, quali raramente si conobbero nella sua storia di lotte e sofferenze. Ma proprio in simili tempi, chi rimane fermo nella fede e ha robusto il cuore, sa che Cristo Re non è mai tanto vicino quanto nell'ora della prova, che è l'ora della fedeltà. Con cuore straziato per le sofferenze e i patimenti di tanti suoi figli, ma con il coraggio e la fermezza, che provengono dalle promesse del Signore, la Sposa di Cristo cammina verso le incombenti procelle. Ed essa sa : la verità, che essa annunzia, la carità, che insegna e mette in opera, saranno gli insostituibili consiglieri e cooperatori degli uomini di buona volontà nella ricostruzione di un nuovo mondo, secondo la giustizia e l'amore, dopo che l'umanità, stanca di correre per le vie dell'errore, avrà assaporato gli amari frutti dell'odio e della violenza. Nel frattempo però, Venerabili Fratelli, il mondo e tutti coloro che sono colpiti dalla calamità della guerra devono sapere che il dovere dell'amore cristiano, cardine fondamentale del Regno di Cristo, non è una parola vuota, ma viva realtà. Un vastissimo campo si apre alla carità cristiana in tutte le sue forme. Abbiamo piena fiducia che tutti i Nostri figli, specialmente coloro che non sono provati dal flagello della Acta Pii Pp. XII 479 guèrra, si ricordino, imitando il divino Samaritano, di tutti coloro, che essendo vittime della guerra, hanno diritto alla pietà e al soccorso. La Chiesa cattolica, città di Dio, « che ha per re la verità, per legge la carità, per misura l'eternità » (S. Agost., Leti. 138*, a Marcellino, c. 3, n. 17), annunziando senza errori nè diminuzioni la verità di Cristo, avorando secondo l'amore di Cristo con slancio materno, sta come una beata visione di pace sopra il vortice di errori e passioni e aspetta il momento, in cui la mano onnipotente di Cristo-Re sederà la tempesta e bandirà gli spiriti della discordia, che l'hanno provocata. Ciò che sta in Nostro potere per accelerare il giorno, in cui la colomba della pace su questa terra, sommersa dal diluvio della discordia, troverà dove posare il piede, Noi continueremo a farlo, fidando in quegli eminenti uomini di Stato, che prima dello scoppio della guerra si sono nobilmente adoperati per allontanare dai popoli un tanto flagello; fidando nei milioni di anime di tutti i paesi e di tutti i campi, che invocano non solo giustizia, bensì anche carità e misericordia; ma soprattutto fidando in Dio onnipotente, a cui giornalmente rivolgiamo la preghiera : All'ombra delle tue ali mi rifugio, sinché passi la calamità (Salm., 56, 2). Dio può tutto : al pari della felicità e delle sorti dei popoli tiene nelle sue mani anche gli umani consigli, e in qualsiasi parte Egli vuole, dolcemente li inclina : anche gli ostacoli per la sua onnipotenza sono mezzi a plasmare le cose e gli eventi e a volgere le menti e i liberi voleri ai suoi altissimi fini. Pregate, quindi, Venerabili Fratelli, pregate senza interruzione, pregate, sopratutto, quando offrite il divino sacrificio di amore. Pregate voi, cui la professione coraggiosa della fede impone oggi duri, penosi e, non di rado, eroici sacrifìci; pregate voi, membra sofferenti e doloranti della Chiesa, quando Gesù viene a consolare e lenire le vostre pene. E non dimenticate di rendere mediante un vero spirito di mortificazione e degne opere di penitenza le vostre preghiere più accette agli occhi di Colui che sostiene tutti quelli che cadono e rialza tutti gli abbattuti (Salm., 144, 14), affinchè Egli nella sua misericordia abbrevi î giorni della prova e si avverino così le parole del Salmo : Gridarono al Signore nella loro tribolazione, e dalle loro angustie li liberò (Salm,.,. 106, 13). E voi, candide legioni di bimbi, che siete tanto amati e prediletti da Gesù, nel comunicarvi col Pane di vita, innalzate le vostre ingenue e innocenti preghiere e unitele a quelle di tutta la Chiesa. All'innocenza supplicante non resiste il Cuore di Gesù, che vi ama : pregate tutti, pregate senza interruzione (1 T e ss., 5, 17). 480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In tal modo metterete in pratica il sublime precetto del Divino Maestro, il più sacro testamento del suo Cuore, che tutti siano una cosa sola, (Giov., 17, 21) : che tutti vivano in quella unità di fede e di amore, da cui riconosca il mondo la potenza e l'efficacia della missione di Cristo e dell'opera della sua Chiesa. La Chiesa primitiva comprese e attuò questo divino precetto e lo espresse in una magnifica preghiera; e voi unitevi con gli stessi sentimenti, che tanto bene rispondono alle necessità dell'ora presente : « Ricordati, o Signore, della tua Chiesa, per liberarla da ogni male e perfezionarla nella tua carità e santificatala, raccoglila da ogni parte del mondo nel regno tuo, che le hai preparato; poiché tua è la virtù e Li gloria per tutti i secoli » (Dottrina degli Apost., c. 10). Nella fiducia che Iddio, auctor pacis et amator, ascolti le suppliche della Chiesa, v'impartiamo come pegno dell'abbondanza delle grazie divinej dalla pienezza del Nostro animo paterno, l'Apostolica Benedizione. Dato a Castelgandolfo presso Roma, il 20 ottobre dell'anno 1939, primo del Nostro Pontificato. PIUS PP. XII Acta Pii Pp. XII 48Í (e textu latino versio gallica). LETTRE ENCYCLIQUE AUX PATRIARCHES PRIMATS ARCHEVÊQUES ÉVÊQUES ET AUTRES ORDINAIRES EN PAIX ET COMMUNION AVEC LE SIÈGE APOSTOLIQUE. PIE XII P A P E VÉNÉRABLES FRÈRES SALUT ET BÉNÉDICTION APOSTOLIQUE Les mystérieux desseins du Seigneur Nous ont confié, sans aucun mérite de Notre part, la très haute dignité et les très graves sollicitudes du Souverain Pontificat précisément dans l'année qui ramène le quarantième anniversaire de la consécration du genre humain au Cceur Sacré du Rédempteur, prescrite par Notre immortel prédécesseur Léon XIII au déclin du siècle dernier, au seuil de l'Année Sainte. Avec quelle joie, avec quelle émotion et quel intime acquiescement Nous accueillîmes alors comme un message céleste l'encyclique « Annum Sacrum », au moment même où, jeune lévite, Nous venions de pouvoir réciter YIntroibo ad altare Dei (Ps. 42, 4)! Et avec quel ardent enthousiasme Nous unîmes Notre cceur aux pensées et aux intentions qui animaient et guidaient cet acte vraiment providentiel d'un pontife qui, avec tant de profonde pénétration, connaissait les besoins et les plaies, visibles et cachées, de son temps! Comment pourrions-Nous donc ne pas sentir aujourd'hui une profonde reconnaissance envers la Providence, qui a voulu faire coïncider Notre première année de pontificat avec un souvenir aussi important et aussi cher de Notre première année de sacerdoce; et comment pourrions-Nous ne pas saisir avec joie cette occasion, pour faire du culte au Roi des Rois et Seigneur des Seigneurs (I Tim., 6, 15; Apoc, 19, 16) comme la prière d'Introït de Notre pontificat, dans l'esprit de Notre inoubliable prédécesseur et en fidèle réalisation de ses intentions? Comment n'en ferions-Nous pas l'alpha et l'oméga de Notre volonté et de Notre espérance, de Notre enseignement et de Notre activité, de Notre patience et de Nos souffrances, toutes consacrées à la diffusion du Règne du Christ? Si Nous contemplons sub specie aeternitatis les événements extérieurs et les développements intérieurs des quarante dernières années, en en mesurant les grandeurs et les lacunes, cette consécration universelle au Christ-Roi apparaît toujours davantage au regard de Notre 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esprit dans sa signification sacrée, dans son symbolisme riche d'exhortation, dans son but de purification et d'élévation, de raffermissement et de défense des âmes, et en même temps dans sa prévoyante sagesse, visant à guérir et à ennoblir toute société humaine et à en promouvoir ïe véritable bien. Toujours plus clairement elle se révèle à Nous comme un message d'exhortation et de grâce envoyé par Dieu non seulement à son Eglise, mais aussi à un monde qui n'avait que trop besoin d'un excitateur et d'un guide, alors que, plongé dans le culte des biens passagers, il s'égarait toujours plus et s'épuisait dans la froide recherche d'idéals terrestres; un message à une humanité qui, en troupes toujours plus nombreuses, se détachait de la foi au Christ et plus encore de la reconnaissance et de l'observation de sa loi; un message contre une conception du monde à laquelle la doctrine d'amour et de renoncement du Sermon sur la Montagne et le divin témoignage d'amour rendu sur la Croix apparaissaient scandale et folie. Comme un jour le Précurseur du Seigneur, en réponse à ceux qui l'interrogeaient pour s'éclairer, proclamait : Voici VAgneau de Dieu (Io., 1, 29), les avertissant par là que le Désiré des Nations {Agg., 2, 8) demeurait, quoique encore inconnu, au milieu d'eux, ainsi le représentant du Christ adressait suppliant son cri vigoureux : Voici votre Roi (Io., 19, 14)! aux renégats, aux sceptiques, aux indécis, aux hésitants, qui refusaient de suivre le Rédempteur glorieux toujours vivant et agissant dans son Eglise, ou ne le suivaient qu'avec insouciance et lenteur. La diffusion et l'approfondissement du culte rendu au Divin Cœur du Rédempteur, culte qui trouva son splendide couronnement non seulement dans la consécration de l'humanité, au déclin du siècle dernier, mais aussi dans l'introduction de la fête de la Royauté du Christ par Notre immédiat prédécesseur, d'heureuse mémoire, ont été une source d'indicibles bienfaits pour des âmes sans nombre, un fleuve qui réjouit de ses courants la Cité de Dieu (Ps. 45, 5). Quelle époque eut jamais plus grand besoin que la nôtre de ces bienfaits? Quelle époque fut plus que la nôtre tourmentée de vide spirituel et de profonde indigence intérieure, en dépit de tous les progrès d'ordre technique et purement civil? Ne peut-on pas lui appliquer la parole révélatrice de l'Apocalypse : Tu dis : je suis riche et dans l'abondance et je n'ai besoin de rien; et tu ne sais pas que tu es un malheureux, un misérable, pauvre, aveugle et nu (Apoc.,%,Yl)ï Vénérables Frères, peut-il y avoir un devoir plus grand et plus urgent que d'annoncer les insondables richesses du Christ (Eph., 3, 8) aux: Acta Pii Pp. XII 483 hommes de notre temps? Et peut-il y avoir chose plus noble que de déployer les Etendards du Roi — Veœilla Regis — devant ceux qui ont suivi et suivent des emblèmes trompeurs, et de regagner au drapeau victorieux de la Croix ceux qui Font abandonné? Quel cœur ne devrait pas brûler de prêter son aide, à la vue de tant de frères et de sœurs qui, à la suite d'erreurs, de passions, d'excitations et de préjugés, se sont éloignés de la foi au vrai Dieu et se sont détachés du joyeux message sauveur de Jésus-Christ? Celui qui appartient à la Milice du Christ — qu'il soit ecclésiastique ou laïque — ne devrait-il pas se sentir stimulé et excité à une plus grande vigilance, à une défense plus résolue, quand il voit augmenter sans cesse les rangs des ennemis du Christ, quand il s'aperçoit que les porte-parole de ces tendances, reniant ou tenant en oubli dans la pratique les vérités vivificatrices et les valeurs contenues dans la foi en Dieu et au Christ, brisent d'une main sacrilège les tables des commandements de Dieu pour les remplacer par des tables et des règles d'où est bannie la substance morale de la révélation du Sinaï, l'esprit du Sermon sur la Montagne et de la Croix? Qui pourrait sans un profond chagrin observer comment ces déviations font mûrir une tragique moisson parmi ceux qui, dans les jours de tranquillité et de sécurité, se comptaient au nombre des disciples du Christ, mais qui — plus chrétiens, hélas! de nom que de fait — à l'heure où il faut persévérer, lutter, souffrir, affronter les persécutions cachées ou ouvertes, deviennent victimes de la pusillanimité, de la faiblesse, de l'incertitude, et, pris de terreur en face des sacrifices que leur impose leur profession de foi chrétienne, ne trouvent pas la force de boire le calice amer des fidèles du Christ? Dans ces conditions de temps et d'esprit, Vénérables Frères, puisse la toute prochaine fête du Christ-Roi, pour laquelle vous sera parvenue cette première encyclique que Nous vous adressons, être un jour de grâce, de profond renouvellement et de réveil des âmes dans l'esprit du Règne du Christ! Que ce soit un jour où la consécration du genre humain au Divin Cœur, laquelle devra être célébrée d'une manière particulièrement solennelle, rassemble auprès du trône du Roi éternel les fidèles de tous les peuples et de toutes les nations, unis dans l'adoration et la réparation, pour Lui renouveler, ainsi qu'à sa loi de vérité et d'amour, le serment d'une fidélité indéfectible et perpétuelle! Que ce soit pour les fidèles un jour de grâce, où le feu, que le Seigneur est venu apporter sur la terre, se développe en une flamme toujours plus lumineuse* et plus pure! Que ce soit, pour les tièdes, pour les fatigués, pour les tristes, un jour de grâce et que leurs cœurs pusillanimes voient mûrir 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de nouveaux fruits de renaissance spirituelle et d'accroissement de vigueur surnaturelle! Que ce soit un jour de grâce pour ceux aussi qui n'ont pas connu le Christ ou qui l'ont perdu; un jour où s'élève vers le ciel, du fond de millions de cœurs fidèles, cette prière : Puisse la lumière qui illumine tout homme venant en ce monde {Io., 1, 9) faine luire pour eux la voie du salut; puisse sa grâce susciter dans le cœur sans repos des errants la nostalgie des biens éternels, les pressant de revenir vers Celui qui, du trône douloureux de la Croix, a soif aussi de leurs âmes et brûle du désir de devenir, pour elles aussi, la voie, la vérité et la vie (Io., 14, 6). En plaçant cette première encyclique de Notre pontificat sous le signe du Christ-Roi, le cœur plein de confiance et d'espérance, Nous Nous sentons entièrement sûr de l'acquiescement unanime et enthousiaste du troupeau du Seigneur tout entier. Les expériences, les anxiétés et les épreuves de l'heure présente réveillent, avivent et purifient le sentiment de la communauté de la famille catholique à un degré rarement expérimenté jusqu'ici. Elles suscitent chez tous ceux qui croient en Dieu et au Christ la conscience d'une commune menace venant d'un commun danger. De cet esprit de communauté catholique, puissamment augmenté dans des circonstances si difficiles, et qui est à la fois recueillement et affirmation, résolution et volonté de victoire, Nous avons senti un souffle consolant et inoubliable pendant les jours où, d'un pas timide, mais confiant en Dieu, Nous prenions possession de la Chaire que la mort de Notre grand prédécesseur avait laissée vide. Plein du souvenir encore si vif des innombrables témoignages de fidèle attachement à l'Eglise et au Vicaire du Christ, qui Nous furent adressés à l'occasion de Notre élection et de Notre couronnement, avec des manifestations si tendres, si chaleureuses, si spontanées, Nous sommes heureux de saisir cette occasion propice pour adresser à vous, Vénérables Frères, et à tous ceux qui appartiennent au troupeau du Seigneur, un mot de remerciement ému pour ce pacifique plébiscite d'amour respectueux et de fidélité inébranlable à la Papauté, par lequel on a voulu reconnaître la mission providentielle du Souverain Prêtre et du Suprême Pasteur : car en vérité toutes ces manifestations n'étaient pas et ne pouvaient pas être adressées à Notre pauvre personne, mais à l'unique, à l'éminente charge à laquelle le Seigneur Nous élevait. Que si, dès ce premier moment, Nous sentions déjà tout le poids des graves responsabilités attachées à la puissance suprême qui Nous était conférée par la Divine Providence, c'était en même temps pour Nous un réconfort de voir cette grandiose et palpable démonstration de l'indivi- Acta Pii Pp. XII 485> sible unité de l'Eglise Catholique, qui se serre d'autant plus compacte contre le rocher infrangible de Pierre et l'entoure de murailles et de bastions d'autant plus solides, que l'audace des ennemis du Christ s'accroît davantage. Ce plébiscite d'unité catholique mondiale et de fraternité surnaturelle de peuples autour du Père Commun Nous semblait d'autant plus riche d'heureuses espérances, que plus tragiques étaient les circonstances matérielles et spirituelles du moment où il arrivait; et son souvenir a continué de Nous réconforter pendant les premiers mois; de Notre pontificat, au cours desquels Nous avons déjà expérimenté le» fatigues, les anxiétés et les épreuves dont est semé le chemin de l'Epouse du Christ à travers le monde. Nous ne voulons pas non plus passer sous silence quel écho de reconnaissance émue ont suscité dans Notre cœur les vœux de ceux qui, bien que n'appartenant pas au corps visible de l'Eglise Catholique, n'ont pas oublié, dans la noblesse et la sincérité de leurs sentiments, tout ce qui, ou dans l'amour envers la personne du Christ, ou dans la croyance en Dieu, les unit à Nous. Qu'à tous aille l'expression de Notre gratitude. Nous les confions tous et chacun à la protection et à la conduite du Seigneur, en donnant l'assurance solennelle qu'une seule pensée domine Notre esprit : imiter l'exemple du Bon Pasteur pour conduire tous les* hommes au vrai bonheur : afin qu'ils aient la vie et qu'ils l'aient en abondance (Io., 10, 10). Mais en particulier Nous ressentons un vif désir d'exprimer Notre intime gratitude pour les témoignages de déférent respect, que Nous ont adressés les Souverains, les Chefs d'Etat ou les Autorités constituéesdes Nations avec lesquelles le Saint-Siège entretient des relations amiables. C'est une joie singulière pour Notre cœur, de pouvoir, en cette première Encyclique adressée au peuple chrétien épars dans le monde,compter parmi elles la chère Italie, jardin fertile de la Foi plantée par; les Princes des Apôtres, et qui, grâce à l'œuvre providentielle des A c cords du Latran, occupe désormais une place d'honneur parmi les Etas représentés officiellement auprès du Siège Apostolique. De ces Accords a pris naissance, comme l'aurore d'une tranquille et fraternelle union des âmes devant les saints autels et dans les relations de la vie civile, la Pax Christi Italiae reddita, la Paix du Christ rendue à l'Italie. Noussupplions le Seigneur de permettre que l'atmosphère sereine de cette paix imprègne, avive, dilate et affermisse, puissamment et profondément, l'âme du peuple italien, qui Nous est si proche, au milieu duquel Nous respirons le même souffle de vie. A Nos prières se joignent Nos souhaitspour que ce peuple, si cher à Nos prédécesseurs et à Nous-même, fidèle 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale à ses glorieuses traditions catholiques, sente chaque jour davantage, grâce à la haute protection du ciel, la vérité des paroles du Psalmiste : a Beatus populus, cuius Dominus De%s eius [Ps. 143, 15). Bienheureux le peuple qui a le Seigneur pour son Dieu! ». Cette nouvelle situation juridique et spirituelle, que tant de vœux appelaient, et que les Accords du Latran, destinés à laisser une empreinte indélébile dans l'histoire, ont créée et sanctionnée pour l'Italie et pour tout l'univers catholique, Nous n'en avons jamais mieux senti toute la grandeur et la puissance d'union, qu'à l'instant où, de la loge élevée de la Basilique Vaticane, pour la première fois Nous avons ouvert Nos bras et étendu Notre main bénissante sur cette Rome, siège de la Papauté et Notre bien-aimée ville natale, sur l'Italie réconciliée avec l'Eglise, et sur les peuples du monde entier. •X- * «• Comme Vicaire de Celui qui, en une heure décisive, devant le représentant de la plus haute autorité terrestre d'alors, prononça la grande parole : J e suis né et je suis venu dans le monde pour rendre témoignage à la vérité; quiconque est de la vérité écoute ma voix {Io., IS, 37), il n'est rien dont Nous Nous sentions davantage débiteur envers Notre charge et envers Notre temps, que de rendre, avec une apostolique fermeté, témoignage à la vérité : testimonium perhibere veritati. Ce devoir comprend nécessairement l'exposé et la réfutation d'erreurs et de fautes humaines, qu'il est nécessaire de connaître, pour qu'il soit possible de les soigner et de les guérir : vous connaîtrez la vérité et la vérité vous délivrera (Io., 8, 32). Bans l'accomplissement de ce devoir qui Nous incombe, Nous ne Nous laisserons pas influencer par des considérations terrestres ni arrêter par des défiances et des oppositions, par des refus et des incompréhensions, ou par la crainte de méconnaissances et de fausses interprétations. Mais Nous le remplirons toujours animé de cette charité paternelle, qui, tandis qu'elle souffre des maux qui tourmentent ses fils, leur en indique le remède; c'est dire que Nous Nous efforcerons d'imiter le divin modèle des pasteurs, le Bon Pasteur Jésus, qui est à la fois lumière et amour : pratiquant la vérité dans la charité {Eph., 4, 15). A l'entrée du chemin qui conduit à l'indigence spirituelle et morale des temps présents se trouvent les efforts néfastes d'un grand nombre d'hommes pour détrôner le Christ, l'abandon de la loi de la vérité, {ju'il annonça, de la loi de l'amour, qui est le souffle vital de son règne. Acta Pii Pp. XII 487 La reconnaissance des droits royaux du Christ et le retour des individus et de la société à la loi de sa vérité et de son amour sont la seule voie de salut. Au moment, Vénérables Frères, où Nous traçons ces lignes, Nous arrive l'affreuse nouvelle que le terrible ouragan de la guerre, malgré toutes les tentatives faites par Nous pour le conjurer, s'est déjà déchaîné. Notre plume voudrait s'arrêter quand Nous pensons à l'abîme de souffrances d'innombrables êtres, auxquels hier encore, dans le milieu familial, souriait un rayon de modeste bien-être. Notre cœur paternel est saisi d'angoisse quand Nous prévoyons tout ce qui pourra germer de la ténébreuse semence de la violence et de la haine, à laquelle l'épée ouvre aujourd'hui des sillons sanglants. Mais précisément devant ces prévisions apocalyptiques de malheurs imminents ou futurs, Nous considérons comme Notre devoir d'élever avec une insistance croissante les yeux et les cœurs de quiconque garde encore un sentiment de bonne volonté, vers Celui, de qui seul dérive le salut du monde, le Seul dont la main toute-puissante et miséricordieuse puisse mettre fin à cette tempête, le Seul dont la vérité et l'amour puissent illuminer les intelligences et enflammer les âmes d'une si grande partie de l'humanité plongée dans l'erreur, dans l'égoïsme, dans les oppositions et dans la lutte, pour la replacer dans l'ordre, dans l'esprit de la Royauté du Christ. Peut-être — Dieu le veuille! — est-il permis d'espérer que cette heure de suprême indigence sera aussi une heure de changement d'idées et de sentiments pour beaucoup, qui marchaient jusqu'ici avec une confiance aveugle dans le chemin d'erreurs modernes si répandues, sans soupçonner à quel point était semé d'embûches et d'incertitudes le terrain sur lequel ils se trouvaient. Beaucoup peut-être, qui ne saisissaient pas l'importance de la mission educatrice et pastorale de l'Eglise, comprendront-ils mieux maintenant les avertissements de l'Eglise, par eux négligés dans la fausse sécurité des temps passés. — Les angoisses du présent sont une apologie du Christianisme, qui ne saurait être plus impressionnante. Du gigantesque tourbillon d'erreurs et de mouvements antichrétiens ont mûri des fruits si amers, qu'ils en constituent une condamnation dont l'efficacité surpasse toute réfutation théorique. Des heures de si pénible désillusion sont souvent des heures de grâce, un passage du Seigneur (Eœod., 12, 11) auquel sur la parole du Sauveur : Me voici à Ventrée et je frappe (Apoc, 3, 20), s'ouvrent des portes qui sans cela seraient restées fermées. Dieu sait avec quel amour compatissant, avec quelle sainte joie Notre cœur se tourne vers ceux qui, à la suite de douloureuses expériences comme celles-ci, sentiraient naître en 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eux le pressant et salutaire désir de la vérité, de la justice et de la pair du Christ. Mais même envers ceux pour qui n'a pas encore sonné l'heure de l'illumination suprême, Notre cœur ne connaît qu'amour et Nos lèvres n'ont que des prières au Père des lumières, afin qu'il fasse resplendir dans leurs cœurs indifférents ou ennemis du Christ un rayon de cette lumière qui un jour transforma Saul en Paul, de cette lumière qui a montré sa force mystérieuse précisément dans les temps les plus difficiles pour l'Eglise. Une prise de position doctrinale complète contre les erreurs des temps présents peut être renvoyée, s'il en est besoin, à un autre moment, moins bouleversé que celui-ci par les calamités des événements extérieurs. Nous Nous bornons aujourd'hui à quelques observations fondamentales. Le temps actuel, Vénérables Frères, ajoutant aux déviations doctrinales du passé de nouvelles erreurs, les a poussées à des extrémités d'où ne pouvaient s'ensuivre qu'égarement et ruine. Et avant tout il est certain que la racine profonde et dernière des maux que Nous déplorons dans la société moderne est la négation et le rejet d'une règle de moralité universelle, soit dans la vie individuelle, soit dans la vie sociale et dans les relations internationales : c'est-à-dire la méconnaissance et l'oubli, si répandus de nos jours, de la loi naturelle elle-même, laquelle trouve son fondement en Dieu, créateur tout-puissant et père de tous, suprême et absolu législateur, omniscient et juste vengeur des actions humaines. Quand Dieu est renié, toute base de moralité s'en trouve ébranlée du même coup, et l'on voit s'étouffer ou du moins s'affaiblir singulièrement la voix de la nature, qui enseigne même aux ignorants et aux tribus non encore arrivées à la civilisation ce qui est bien et ce qui est mal, le licite et l'illicite, et fait sentir à chacun la responsabilité de ses actions devant un juge suprême. Or la négation de la base fondamentale de la moralité eut en Europe sa racine originelle dans l'abandon de la doctrine du Christ, dont la Chaire de Pierre est dépositaire et maîtresse. Cette doctrine, durant un temps, avait donné une cohésion spirituelle à l'Europe, laquelle, éduquée, ennoblie et civilisée par la Croix, était arrivée à un tel degré de progrès civil, qu'elle pouvait enseigner d'autres peuples et d'autres continents. Une fois détachés, en revanche, du Magistère infaillible de T Eglise, de nombreux frères séparés en sont arrivés à renverser le dogme central du Christianisme, la divinité du Sauveur, accélérant ainsi le mouvement de dissolution spirituelle. Le saint Evangile raconte que, quand Jésus fut crucifié, les ténèbres se firent sur toute la terre (Matth., 27, 45) : effrayant symbole de ce qui Acta Pii Pp. XII 489 est arrivé et arrive encore dans les esprits, partout où l'incrédulité aveugle et orgueilleuse d'elle-même a de fait exclu le Christ de la vie moderne, spécialement de la vie publique, et avec la foi au Christ a ébranlé aussi la foi en Dieu. Les valeurs morales selon lesquelles, en d autres temps, on jugeait les actions privées et publiques sont tombées, par voie de conséquence, comme en désuétude; et la laïcisation si vantée de la société, qui a fait des progrès toujours plus rapides, soustrayant l'homme, la famille et l'Etat à l'influence bienfaisante et régénératrice de l'idée de Dieu et de l'enseignement de l'Eglise, a fait réapparaître, même dans des régions où brillèrent pendant tant de siècles les splendeurs de la civilisation chrétienne, les signes toujours plus clairs, toujours plus distincts, toujours plus angoissants d'un paganisme corrompu et corrupteur : les ténèbres se firent tandis qu'ils crucifiaient Jésus (Brev. Rom., Parascev., respons. I V ) . ; Beaucoup peut-être, en s'éloignant de la doctrine du Christ, n'eurent pas pleinement conscience d'être induits en erreur par le mirage de phrases brillantes, qui célébraient ce détachement comme une libération du servage dans lequel ils auraient été auparavant retenus; ils ne prévoyaient pas davantage les amères conséquences de ce triste échange entre la vérité qui délivre et l'erreur qui asservit; et ils ne pensaient pas qu'en renonçant à la loi infiniment sage et paternelle de Dieu et à l'unifiante et élevante doctrine d'amour du Christ, ils se livraient à l'arbitraire d'une pauvre et changeante sagesse humaine : ils parlèrent de progrès alors qu'ils reculaient; d'élévation alors qu'ils se dégradaient; d'ascension vers la maturité, alors qu'ils tombaient dans l'esclavage; ils ne percevaient pas l'inanité de tout effort humain tendant à remplacer la loi du Christ par quelque autre chose qui l'égale : ils se perdirent dans la vanité de leurs pensées (Rom., 1, 21). Quand fut affaiblie la foi en Dieu et en Jésus-Christ, quand fut obscurcie dans les âmes la lumière des principes moraux, du même coup se trouva sapé le fondement unique, et impossible à remplacer,