ACTA APOSTOLICAE SEDIS C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E ANNUS X X X V I I - SERIES II - VOL. X I I TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • XLV A n . et vol. XXXVII 28 Ianuarii 1945 (Ser.n,v.Xn)-Num.l ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP, xn S E R M O QUEM S S M U S D. N. PIUS PP. XII HABUIT DIE XXIV MENSIS DECEMBRIS A. M C M X L I V , IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI, ADSTANTIBUS EMIS P P . DD. CARDINALIBUS ET E X C M I S DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS. Gratitudine paterna In questa vigilia del Santo Natale e all'approssimarsi del nuovo anno, il nobile impulso dei vostri cuori, più ancora che una usanza tradizionale, vi ha condotti, Venerabili Fratelli e diletti Figli, alla casa del Padre comune dei fedeli. V o i che, durante Panno che volge al tramonto, Ci avete assistiti c o i vostri saggi consigli e c o n la vostra assidua collaborazione, avete voluto ora offrirci il dono delle vostre fervorose preghiere e dei vostri auguri, espressi c o n tanta deferente bontà, c o n tanta freschezza e c o n così chiaro accento, dal vostro eminente interprete, il venerando Signor Cardinale Decano del Sacro C o l l e g i o : avete voluto far sentire a chi porta sulle sue deboli spalle, in tempi così difficili, il peso del Supremo Ministero Apostol i c o , che nell'adempimento di un ufficio ognor più vasto e gravoso egli può sempre contare sul c o n c o r s o di tutte le vostre forze consacrate al servigio di una così augusta causa. A tanta vostra devozione e fedeltà, a tanto zelo operoso, esercitato da v o i negli uffici che vi sono assegnati nella milizia di Cristo, c o m e potrebbe altrimenti corrispondere il Nostro cuore paterno, se non c o n un vivo sentimento di soddisfazione e di gratitudine verso di voi, e 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale soprattutto di umile riconoscenza al Padre dei lumi, che ha fatto discendere c o n profusione nelle vostre anime lo Spirito del Figlio suo, Sommo ed Eterno Sacerdote? Molteplici difficoltà cagionate dalla guerra Quanto più la guerra si prolunga, tanto più le gravi e molteplici difficoltà, che essa crea, impediscono pur troppo di provvedere, sec o n d o le migliori tradizioni del passato e l'attesa dei popoli che formano l'universalità della Chiesa, a non poche vacanze, che si sono dolorosamente prodotte nella Curia Komana e fuori di essa. Nè meno intensamente Ci affliggono gli ostacoli, che rendono più difficile o, per molte parti, del tutto impossibile la venuta dei Vescovi nella Eterna Città, per venerare il sepolcro di Pietro e visitare il suo per quanto indegno Successore; visita che è simbolo e sostegno potente della unione di tutti i membri della Chiesa c o l suo Capo visibile. Noi attendiamo con ansia il giorno in cui, fattasi libera da ogni Paese la via verso R o m a , potremo qui salutare i Nostri Venerabili Fratelli e conferire c o n l o r o intorno alle necessità, finora non mai in tal grado conosciute, e ai formidabili problemi, a risolvere i quali, d o p o la guerra, in ogni parte del m o n d o , c o n speciale riguardo anche ai territori di missione, la Chiesa dovrà portare la sua sollecita mano. Visioni dell'anno che volge al suo termine N o n soltanto negli annali d e l l ' u r b e , ma nel più intimo dell'anima di tutto il p o p o l o romano è incisa a caratteri indelebili, quasi c o n bulino di acciaio, la storia dell'anno ormai vicino al suo termine. A n n o di cocenti angustie e di gravi pericoli, fin dal c u i inizio la tragica'sorte toccata ad altre città, ridotte ad un c u m u l o di macerie e di ceneri, si librava c o m e imminente minaccia sui sacri c o l l i , donde sono fluiti sull'umanità, sulla cristianità, benefìci imperituri. A n n o di tangibile e generosa protezione, durante il quale l'angelo sterminatore, che già brandiva la spada, è passato risparmiando gli orrori della devastazione al suolo santificato dal sangue dei Principi degli A p o s t o l i e di tanti martiri. A n n o di ansie per i vostri cuori, inquieti non solo per i pericoli esteriori della guerra, ma soprattutto per la sorte, la sicurezza e la libertà di questa Sede Apostolica, nell'esercizio indisturbato di tutti quei diritti e doveri che, al di sopra dei conflitti terreni, sono inerenti alla sua missione universale in bene delle anime. •7"> Acta Pii Pp. XII Con animo riconoscente e commòsso verso il misericordióso Signore n o i vediamo quest'anno, così colino di fatiche e di affanni, di dolori e di consolazioni, di prove e d i grazie interiori, immergersi nell'oceano della eternità. E c o n una fiducia che i trascorsi pericoli hanno resa •ancor p i ù salda, il Nostro sguardo si volge vèrso il Magni consilii Angelus che Ci è stato dato nella grotta di Betlemme, e sotto la sua guida benéfica, senza pusillanime timidezza, affrontiamo il lavoro e il travaglio, che Ci riserva l'avvenire in mezzo alla dolorante umanità. Trasformazioni esteriori e spirituali dell'umanità Questa umanità, Venerabili Fratelli e dilètti figli — possiamo esserne tutti persuasi — all'uscire dalla guerra non solo troverà condizioni di vita profondamente mutate, ma soprattutto spiritualmente mostrerà un volto ben diverso: da quello di prima del conflitto. Le carte geografiche figuranti i confini degli Stati non saranno le « o l e a cambiare il loro aspetto. A n c h e gli uomini, specialmente gli uomini : nelle investigazioni degl'intelletti, nel silenzioso segreto dei cuori, nelle aspirazioni è nei giudizi, negli apprezzamenti e negli affètti, tante trasformazioni si s o n o già prodotte, le c u i ripercussioni esteriori non si faranno molto attendere. ' Le anime di una gran parte degli uomini sono turbate da un'agitazione irrequieta, che non ha forse riscontro in alcuna delle più gravi « r i s i della storia. Agitazione, nella quale il bene e il male sono stranamente confusi, per creare e per distruggere, per ordinare e per «convolgere. A tale agitazione si associa in molti un'avversione quasi istintiva c o n t r o tutto il passato, una frenesia di novità, che spesso non manca di fondamento nel suo oggetto, nè di nobiltà nei suoi motivi, ma c u i fanno sovente difetto la chiarezza e la precisione del fine •e il discernimento nella scelta dei mezzi, mentre c o n imprudente e affrettato ottimismo si attende dalla novità più di quanto questa può dare. Chiunque sia esperto nell'interpretare i segni del tempo presente, nel leggere in fondo al cuore degli uomini, nel seguire c o n occhio tranquillo e c o n giudizio imparziale la sintomatica curva di questa febbre, sa bene c o m e con l'irrequietezza, che ha invaso la psiche delle moltitudini per effetto della guerra e degli eventi che l'hanno accompagnata, una brama di rinnovamento è penetrata nel mondo, che tende e sospinge, in una o in altra forma, alla sua effettiva attuazione. Seguirà quest'attuazione il corso di una graduale ed ordinata evo- 8; Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale luzione, o invece irromperà violentemente, facendo saltare in aria i ponti tra il passato e l'avvenire? si riverserà impetuosa c o m e un torrente al di sopra degli argini, travolgendo le dighe della giustizia edella moralità? La povera umanità, d o p o il sanguinoso flagello della guerra mondiale, dovrà ancora; soffrire il morso velenoso della guerra, civile? Carità misericordiosa della Chiesa Al centro stesso dell'umanità che, attravèrso un così tragico presente, s'incammina verso un incerto avvenire, si erge vigile e protettrice la civitas supra montem posita, la Chiesa di Cristo. Lé onde del mare furiosamente sconvolte vengono ad infrangersi ai piedi delle sue mura; ma, all'interno, il Sancta Sanctorum della sua fede e della sua speranza resta incrollabile. Nel turbine delle vicende terrene e nonostante le manchevolezze' "e debolezze che possono superficialmente offuscarla, essa ha la sicurezza di rimanere imperturbabilmente fedele alla sua missione sino alla fine dei tempi. F o r t e di così consolante certezza, che non si fonda sull'abilità umana,, ma sugli aiuti della onnipotenza divina, la Sposa di Cristo p u ò e d e v e r in mezzo alla presente agitazione, chinarsi c o n una tenerezza tanto* più profonda ed intima, c o n una dedizione tanto più generosa, sulla immensa moltitudine dei suoi figli sventurati, angosciati, perplessi,, e tanto spesso pur troppo sviati e sperduti. Ai nostri giórni, quando le vittime dell'errore, innocenti o colpevoli, sono divenute una legione; quando il mimerò di quelli, che per la sofferenza, la miseria, l'oppressione, l'ingiustizia, l'abbandono spirituale, il cattivo esempio, hanno smarrito là diritta via, si è spaventósamente accresciuto; un luminoso messaggio risplende agli occhi della Chiesa, dei suoi ministri, di tutti i suoi figli chiamati all'apostolatodella parola e dell'azione. Animata dalla generosità dell'amore salvifico di D i o , essa respinge l'orgogliosa ristrettezza, la vanitosa giustizia del fariseismo nel suo superbo e sdegnoso isolamento, memore della, parola del Bedentore : 1 "Non veni vocare iustos, sed peccatores. La difesa della. Verità Ün limite nondimeno, una barriera morale si rizza di fronte a questa carità misericordiósa, uria barriera che la stessa carità non ha diritto di oltrepassare : là Verità. * Lue. 5, 32.' ' Acta Pii Pp. XII In m tempo in cui, più pungente e più doloroso che mai, si avvera il lamento : Desiit fidelitas 2 inter filios hominum; in un tempo in c u i gli errori, largamente diffusi c o n una violenza; ora manifesta ora mal dissimulata, si sforzano di conquistare la direzione della pubblica opinione e i posti di comando; in un tempo in cui le p a r o l e : libertà, indipendenza, democrazia, non sono per alcune aspirazioni e tendenze di spirito che un mezzo per sopire la vigilanza di c o l o r o , la cui fedeltà non si presterebbe mai scientemente ad abbandonare o a mettere in pericolo il retaggio l o r o trasmesso da tutto il passato cristiano; in un tempo in cui, più abilmente che mai, il nemico di Cristo e della sua Chiesa cerca, secondo l'espressione d e l l ' A p o s t o l o delle Genti, di travestirsi in A n g e l o di l u c e ; 3 in un tempo c o m e questo, la Chiesa e il Pastore Supremo, responsabile della eredità del Signore, hanno più che mai il dovere di proclamare la Verità, di difenderla contro le insidie degli errori dominanti, senza rispetto umano e senza debolezza, di aprire gli occhi agli uomini di buona volontà, e segnatamente ai fedeli, sui pericoli di alcune moderne correnti, di acuire la perspicacia dei l o r o giudizi per discernere tempestivamente gli errori che rivestono un'apparenza di verità, affinchè i p o p o l i non abbiano a sperimentare troppo tardi e a proprie spese l'amaro ammonimento del P r o f e t a : Arastis impietatem miquitatem. messuistis, comedistis M essaggio frugem r mendacia * natalizio Solleciti di adempiere questo grave dovere, N o i , come negli anni passati così nella presente solennità natalizia, indirizzeremo oggi stesso» un Messaggio ai fedeli di tutta la terra, molti dei quali, separati materialmente a causa del conflitto mondiale da questa Sede di Pietro, hanno doppiamente bisogno di sentirsi uniti, come membri egualmente veri e parimente amati, alla grande famiglia della Chiesa; lieti se la Nostra parola giungerà apportatrice di amore e di bene, anche a col o r o che non sono a Noi congiunti c o l vincolo santo della fede. Intanto tutto ciò che il Nostro cuore racchiude di affetto e di benevolenza e di gratitudine per voi, N o i lo deponiamo, Venerabili Fratelli e diletti figli, ai piedi della culla di Colui che si è abbassato * Ps 11, 2. * 2 Cor. 11, 14. * OSEE, 10, 13. 10 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nell'umiltà della carne per rendere quelli che credono in lui partecipi delle sue inesauribili ricchezze e della sua inscrutabile dignità, supplicandolo di farvi gustare abbondantemente, a tutti ed a ciascuno nella sfera dei p r o p r i doveri, g l i intimi gaudi e le consolazioni di questa figliolanza divina. Con tale augurio Noi impartiamo di cuore a voi,, «ed a tutti c o l o r o che intendete di includere nelle vostre preghiere e nei vostri voti natalizi, come pegno delle più elette grazie del Principe -della Pace, la Nostra A p o s t o l i c a Benedizione. NUNTIUS RADIOPHONICUS A SUMMO PONTIFICE DIE X X I V MENSIS DECEMBRIS A. M C M X L I V , IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI, UNIVERSO ORBI DATUS. AI POPOLI DEL MONDO INTERO IL SESTO N-ITALE DI GUERRA Benignitas et humanitas apparuit Salvatoris 1 nostri Dei. Già per la sesta volta, d o p o l'inizio della orribile guerra, la santa liturgia natalizia saluta con queste parole, spiranti pace serena ; la venuta fra noi del D i o Salvatore. L'umile e squallida culla d,i Betlemme fa convergere verso di sè c o n indicibile attrattiva il pensiero di tutti i credenti. Nel fondo dei cuori ottenebrati, afflitti, abbattuti, scende, e tutti li invade, un gran torrente di luce e di gioia. Le fronti abbassate si rialzano serene, perchè il Natale è la festa della dignità umana, la festa •dell'« ammirabile scambio, per il quale il Creatore del genere umano, prendendo un c o r p o vivente, si è degnato di nascere dalla Vergine, e c o n l a sua venuta c i h a largito l a sua divinità » . 2 Ma il nostro sguardo si porta spontaneamente dal luminoso Bambino del presepio sul m o n d o che ci circonda, e il doloroso sospiro dell'Evangelista Giovanni sale sulle nostre labbra : >cet et tenebrae eam non compreheuderunt : nebre e l e tenebre non l'hanno accolta » . « Lux in tenebris lu- La luce splende fra le te3 Poiché pur troppo anche questa sesta volta l'alba del Natale si leva 4. 1 Tit. 3, 3 Ant. 1 in 1 Vesp. in Circum. Dom. 5 Io. 1, 5. Acta PU Pp. XII 11 su c a m p i di battaglia sempre più estesi, su cimiteri ove sempre più numerose si accumulano le spoglie delle vittime, su terre deserte, ove rare torri vacillanti indicano nella l o r o silenziosa tristezza le rovine dì città dianzi fiorenti e prospere, e ove campane cadute o rapite non risvegliano più gli abitanti c o l l o r o giulivo canto di Natale. Sono altrettanti muti testimoni, che denunziano questa macchia nella storia della umanità, la quale volontariamente cieca dinanzi alla chiarezza di Colui che è splendore e lume del Padre, volontariamente allontanatasi da Cristo, è discesa e caduta nella rovina e nell'abdicazione della propria dignità. A n c h e la piccola lampada si è estinta in molti templi maestosi, in molte modeste cappelle, ove presso il tabernacolo aveva partecipato alle veglie dell'Ospite divino sul mondo addormentato. Quale desolazione! quale contrasto! Non vi sarebbe più dunque speranza per l'umanità? AURORA DI SPERANZA Sia benedetto il Signore! Dai lugubri gemiti del dolore, dal seno stesso della straziante angoscia degli individui e dei paesi oppressi, si leva un'aurora di speranza. In una schiera sempre crescente di nobili spiriti sorge un pensiero, una volontà sempre più chiara e ferma : fare di questa guerra mondiale, di quésto universale sconvolgimento, il punto da cui prenda le mosse un'era novella per il rinnovamento profondo, la riordinazione totale del m o n d o . In tal guisa, mentre gli eserciti continuano ad affaticarsi in lotte micidiali, c o n sempre più crudeli mezzi di combattimento, gli uomini di governo, rappresentanti responsabili delle nazioni, si riuniscono in colloqui, in conferenze, allo scopo di determinare i diritti e i doveri fondamentali, sui quali dovrebbe essere ricostituita una comunanza degli Stati, di tracciare il cammino verso un avvenire migliore, più sicuro, più degno della umanità. Antitesi strana, questa coincidenza di una guerra, la cui asprezza tende a giungere fino al parossismo, e del notevole progresso delle aspirazioni e dei propositi verso un'intesa per una pace solida é durevole! Senza dubbio si può ben discutere il valore, l'applicabilità, l'efìicacia di questa o di quella proposta; il giudizio su di esse può ben rimanere in sospeso; ma è sempre vero che il movimento è in corso. IL PROBLEM \ DELLA DEMOCRAZIA Inoltre — e questo è forse il punto più importante — sotto il sinistro bagliore della guerra che li avvolge, nel cocente ardore della fornace in cui sono imprigionati, I popoli si sono c o m e risvegliati da un 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offici-ale lungo torpore. Essi hanno preso di fronte allo Stato, di fronte ai governanti, un contegno n u o v o , interrogativo, critico, diffidente. Edotti da un'amara esperienza, si o p p o n g o n o c o n maggior impeto ai m o n o poli di un potere dittatoriale, insindacabile e intangibile, e richiegg o n o un sistema di governo, che sia più compatibile c o n la dignità e~ la libertà dei cittadini. Queste moltitudini, irrequiete, travolte dalla guerra fin negli strati più profondi, sono oggi invase dalla persuasione — dapprima, forse,, vaga e confusa, ma ormai incoercibile — che, se non fosse mancata la possibilità di sindacare e di correggere l'attività." dei poteri pubblici, il mondo non sarebbe stato trascinato nel turbine disastroso della guerra e che affine di evitare per l'avvenire il ripetersi di una simile catastrofe, occorre creare nel p o p o l o stesso efficaci garanzie. In tale disposizione degli animi, vi è forse da meravigliarsi se la tendenza democratica investe i popoli e ottiene largamente il suffragio e il consenso di c o l o r o che aspirano a collaborare più efficacemente ai destini degli individui e della società? È appena necessario di ricordare che, secondo gl'insegnamenti della Chiesa, « non è vietato di preferire governi temperati di forma popolare, salva però la dottrina cattolica circa l'origine e l'uso del potere pubblico », e che « la Chiesa non riprova nessuna delle varie forme di governo, purché adatte per sè a procurare il bene dei cittadini » . 4 Se dunque in questa solennità, che c o m m e m o r a ad un tempo la benignità del Verbo incarnato e la dignità dell'uomo (dignità intesa non solo sotto il rispetto personale, ma anche nella vita sociale), N o i indirizziamo la Nostra attenzione al problema della democrazia, per esaminare secondo quali norme deve essere regolata, per potersi dire una vera e sana democrazia, confacente alle circostanze dell'ora presente; c i ò indica chiaramente che la cura e la sollecitudine della Chiesa è rivolta non tanto alla sua struttura e organizzazione esteriore, — le quali dipendono dalle aspirazioni proprie di ciascun p o p o l o , — quanto a l l ' u o m o , c o m e tale, che, lungi dall'essere l ' o g g e t t o e un elemento passivo della vita sociale, ne è invece, e deve esserne e rimanerne, il soggetto, il fondamento e il fine. Premesso che la democrazia, intesa in senso largo, ammette varie forme e può attuarsi così nelle monarchie c o m e nelle repubbliche, due questioni si presentano al Nostro esame : r Quali caratteri debbono contraddistinguere gii uomini, che vi* LEON. X I I I Encicl. Libertas, 20 giugno 1888 in fin. Acta Pii Pp. XII 13 e v o n o nella democrazia e sotto il regime democratico? 2 Quali caratteri debbono contraddistinguere gli uomini, che nella democrazia tengono il pubblico potere? I. - Caratteri propri dei cittadini in regime democratico Esprimere il proprio parere sui doveri e i sacrifìci, che gli vengono imposti; non essere costretto ad ubbidire senza essere stato ascoltato : ecco due diritti del cittadino, che trovano nella democrazia, c o m e ind i c a il suo nome stesso, la loro espressione. Dalla solidità, dall'armonia, dai buoni frutti di questo contatto tra i cittadini e il governo dello Stato, si può riconoscere se una democrazia è veramente sana ed equilibrata, e quale sia la sua forza di vita e di sviluppo. Per quello poi che tocca l'estensione e la natura dei sacrifici richiesti a tutti i cittadini, — al tempo nostro in cui così vasta e decisiva è l'attività d e l l o Stato, — la forma democratica di governo apparisce a molti c o m e un postulato naturale imposto dalla stessa ragione. Quando però si reclama « più democrazia e migliore democrazia », una tale esigenza non può avere altro significato che di mettere il cittadino sempre più in condizione di avere la propria opinione personale, e di esprimerla é farla valere in una maniera confacente al bene comune. POPOLO E <( MASSA » Da c i ò deriva una prima conclusione necessaria, c o n la sua conseguenza pratica. Lo Stato non contiene in sè e non aduna meccanicamente in un dato territorio un'agglomerazione amorfa d'individui. Esso è, e deve essere in realtà, l'unità organica e organizzatrice di un vero p o p o l o . P o p o l o e moltitudine amorfa o, come suol dirsi, « massa » sono due concetti diversi. Il p o p o l o vive e si muove per vita propria; la massa è per sè inerte, e non può essere mossa che dal di fuori. Il p o p o l o v i v e della pienezza della vita degli uomini che lo c o m p o n g o n o , ciascuno dei quali — al proprio posto e nel proprio modo — è una persona consapevole delle proprie responsabilità e delle proprie convinzioni. La massa, invece, aspetta l'impulso dal di fuori, facile trastullo nelle mani di chiunque ne sfrutti gl'istinti o le impressioni, pronta a seguire, a volta a volta, o g g i questa, domani quell'altra bandiera. D a l l a esuberanza di vita d'un vero p o p o l o la vita si effonde, abbondante, ricca, nello Stato e in tutti i suoi organi, infondendo in essi, c o n vigore incessantemente rinnovato, la consapevolezza della propria responsabilità, il vero senso 14 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale del bene comune. Della forza elementare della massa, abilmente maneggiata ed usata, può pure servirsi lo S t a t o : nelle mani ambiziose d'un solo o di più, che le tendenze egoistiche abbiano artificialmente raggruppati, lo Stato stesso p u ò , c o n l ' a p p o g g i o della massa, ridotta a non essere; più che una semplice macchina, imporre il suo arbitrio alla parte migliore del vero p o p o l o : l'interesse comune ne resta gravemente e per lungo tempo colpito e la ferita è bene spesso difficilmente guaribile. Da c i ò appare chiara un'altra conclusione : la massa — quale N o i abbiamo or ora definita — è la nemica capitale della vera democrazia e del suo ideale di libertà e di uguaglianza. In un p o p o l o degno di tal nome, il cittadino sente in se stesso la coscienza della sua personalità, dei suoi doveri e dei suoi diritti, della propria libertà congiunta c ò l rispetto della libertà e della dignità altrui. In un p o p o l ò degno di tal nome, tutte le ineguaglianze, derivanti non dall'arbitrio, ma dalla natura stèssa delle cose, ineguaglianze di 1 cultura, di averi, di posizione sociale — senza pregiudizio, ben inteso, della giustizia e della mutua carità — non sono affatto un ostacolo all'esistenza ed al predomìnio di un autentico spirito di comunità e di fratellanza. Ohe anzi esse, lungi dal lèdere in alcun m o d o l'uguaglianza civile, le conferiscono il suo legittimo significato, che cioè, di fronte allo Stato, ciascuno ha il diritto di vivere onoratamente la propria vita personale, nel posto é nelle condizioni in cui i disegni e le disposizioni della Provvidenza l'hanno c o l l o c a t o . In contrasto con questo quadro dell'ideale democratico di libertà e d'uguaglianza in un p o p o l o governato da mani oneste e provvide, quale spettacolo offre uno Stato democratico lasciato all'arbitrio della massa! La libertà, in quanto dovere morale della persona, si trasforma in una pretensione tirannica di dare libero sfogo agl'impulsi e agii appetiti umani a danno degli altri; L'uguaglianza degenera" in un livellamento meccanico; in una uniformità m o n o c r o m a : sentimento del vero o n o r e , attività personale, rispetto della tradizione, dignità, in una parola, tutto quanto dà alla vita il suo valore, a p o c o a p o c o , sprofonda e dispare. E sopravvivono soltanto, da una parte, le vittime illuse del fascino appariscente della democrazia, confuso ingenuamente c o n lo spirito stesso della democrazia, con la libertà e l'uguaglianza- e, dall'altra parte, i profittatori' più o meno numerosi che hanno saputo, mediante la forza del danaro o quella dell'organizzazione, assicurarsi sugli altri. una condizione privilegiata e lo stesso potere. \ Acta Pii Pp. XII ll. la- - Caratteri degli nomini che nella democrazia tengono il pubblico potere Lo Stato democratico, sia esso monàrchico o repubblicano, d e v e , c o m e qualsiasi altra forma di governo, essere investito del potere di' comandare c o n una autorità vera ed effettiva. Lo stesso ordine assoluto degli esseri e dei fini, che mostra l ' u o m o c o m e persona autonoma, vale a dire soggetto di doveri e di diritti inviolàbili, radice e termine della sua vita sociale, abbraccia anche lo Stato c o m e società necessaria, rivestita dell'autorità, senza la quale non potrebbe nè esistere né vivere. Che se gli uomini, prevalendosi della libertà personale, negassero ogni dipendenza da una superiore autorità munita del diritto di coazione, essi scalzerebbero con c i ò stesso il fondamento della l o r o propria dignità è libertà, vale a dire quell'ordine assoluto degli esseri e dei fini. Stabiliti su questa medesima base, la persona, lo Stato, il pubblico potere, c o n i l o r o rispettivi diritti, sono stretti e connessi in tal m o d o che o stanno o rovinano insieme. E poiché quell'ordine assoluto, alla luce della sana ragione, e segnatamente della fede cristiana, non può avere altra origine che in un D i o personale, nostro Creatore, consegue che la dignità dell'uomoè la dignità dell'immagine di D i o , la dignità dello Stato è la dignità della comunità morale voluta da D i o , la dignità dell'autorità politicaè i a dignità della sua partecipazione all'autorità d i D i o . Nessuna forma di Stato può non tener cónto di questa intima eindissolubile connessione; meno di ogni altra la democrazia. Pertanto, se chi ha iL pubblico potere non la vede o più o meno la trascura, scuote nelle sue basi la sua propria autorità. Parimente, sè egli non» 1 terrà abbastanza in conto questa relazione, e non vedrà nella sua carica la missione di attuare l'ordine voluto da D i o , sórgerà il pericolo: che l'egoismo del dominio o degli interessi prevalga sulle esigènze essenziali della morale politica e sociale, e che le vane apparenze di una democrazia di pura forma servano spesso c o m e di maschera a quanto vi è in realtà di meno democratico. Soltanto la chiara intelligenza dei fini assegnati da D i o ad ogni società umana, congiunta Col sentimento prof ondo dei sublimi ; doveri dell'opera sociale, può mettere quelli, a c u i è affidato il potere, in condizione di adempire i propri obblighi di ordine sia legislativo, sia giudiziario od esecutivo, con quella coscienza della propria responsabilità, c o n quella oggettività, c o n quella imparzialità, c o n quella lealtà? 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Offici-ale c o n quella generosità, c o n quella incorruttibilità, senza le quali un governo democràtico difficilmente riuscirebbe ad ottenere il rispetto, la fiducia e l'adesione della parte migliore del p o p o l o . Il sentimento profondo dei principi di un ordine politico e sociale, sano e conforme alle norme del diritto e della giustizia, è di particolare importanza in c o l o r o che, in qualsiasi forma di regime democratico, hanno come rappresentanti del p o p o l o , in tutto o in parte, il potere legislativo. E poiché il centro di gravità di una democrazìa normalmente costituita risiede in questa rappresentanza popolare, da cui le correnti politiche s'irradiano in tutti i campi della vita pubblica — così per il bene c o m e per il male, — la questione della elevatezza morale, della idoneità pratica, della capacità intellettuale dei deputati al parlamento, è per ogni p o p o l o in regime democratico una questione di vita o di morte, di prosperità o di decadenza, di risanamento o di perpetuo malessere. Per compiere un'azione feconda, per conciliare la stima e la fiduc i a , qualsiasi c o r p o legislativo deve — come attestano indubitabili esperienze — raccogliere nel suo seno una eletta di uomini, spiritualmente eminenti e di fermo carattere, che si considerino c o m e i rappresentanti dell'intero p o p o l o e non già come i mandatari di una folla, ai cui particolari interessi spesso purtroppo sono sacrificati i veri bisogni e le vere esigenze del bene comune. Una eletta di uomini, che non sia ristretta ad alcuna professione o condizione, bensì che sia l'immagine della molteplice vita di tutto il p o p o l o . Una eletta di uomini di solida convinzione cristiana, di giudizio giusto e sicuro, di senso pratico ed equo, coerente c o n se stesso in tutte le circostanze; uomini di dottrina chiara e sana, di propositi saldi e rettilinei; uomini soprattutto capaci, in virtù dell'autorità che emana dalla l o r o pura cosciènza e largamente s'irradia intorno ad essi, di essere guide e c a p i specialmente nei tempi in cui le incalzanti necessità sovreccitano la impressionabilità del p o p o l o , e lo rendono più facile ad essere traviato e a smarrirsi; uomini che nei periodi di transizione, generalmente travagliati e lacerati dalle passioni, dalle divergenze delle opinioni e dalle o p p o sizioni dei programmi, si sentono doppiamente in dovere di far circ o l a r e nelle vene del p o p o l o e dello S t a t o a r s e da mille febbri, l'antidoto spirituale delle vedute chiare, della bontà premurosa, della giustizia ugualmente favorevole a tutti, e la tendenza della volontà verso l'unione e la concordia nazionale in uno spirito di sincera fratellanza. I popoli, il c u i temperamento spirituale e morale è bastantemente « a n o e fecondo, trovano in se stessi e possono dare al mondo gli araldi Acta Pii Pp. XII 17 e gli strumenti della democrazia, che vivono in quelle disposizioni e le sanno mettere realmente in atto. D o v e invece mancano tali uomini, ítltri vengono ad occupare il loro posto, per far dell'attività politica l'arena della l o r o ambizione, una corsa ai guadagni per se stessi, per la loro casta o per la l o r o classe, mentre la caccia agl'interessi particolari fa perdere di vista e mette in pericolo il vero bene c o m u n e . L'ASSOLUTISMO DI STATO Una sana democrazia, fondata sugl'immutabili principi della legge naturale e delle verità rivelate, sarà risolutamente contraria a quella «corruzione, che attribuisce alla legislazione dello Stato un potere senza freno nè limiti, e che fa anche del regime democratico, nonostante le contrarie ma vane apparenze, un puro e semplice sistema di assolutismo. L'assolutismo di Stato (da non confondersi, in quanto tale, c o n la monarchia assoluta, di cui qui non si tratta) consiste infatti nell'erroneo principio che l'autorità dello Stato è illimitata, e che di fronte ad essa — anche quando dà libero corso allé sue mire dispotiche, oltrepassando i confini del bene e del male, — non è ammesso alcun appello ad una legge superiore e moralmente obbligante. Un uomo compreso da rette idee intorno allo Stato e all'autorità e al potere di cui è rivestito, in quanto custode dell'ordine sociale, non penserà mai di offendere la maestà della, legge positiva nell'ambito della sua naturale competenza. Ma questa maestà del diritto positivo umano allora soltanto è inappellabile, se si conforma — o almeno non si oppone — all'ordine assoluto, stabilito dal Creatore e messo in una nuova luce dalla rivelazione del V a n g e l o . Essa non può sussistere se non in quanto rispetta il fondamento, sul quale si appoggia la persona umana, non meno che lo Stato e il pubblico potere. È questo il criterio fondamentale di o g n i sana forma di governo, compresa la democrazia; criterio c o l quale deve essere giudicato il valore morale di ogni legge particolare. I I I . - Natura e condizioni di una efficace organizzazione per la pace LA UNITÀ DEL GENERE UMANO E LA SOCIETÀ DEI POPOLI N o i abbiamo voluto, diletti figli e figlie, cogliere l'occasione della festa natalizia per indicare su quali vie una democrazia, che corrisponda alla dignità umana, possa, in armonia c o n la legge naturale 2 - ACTA, vol. XII, n. 1. — 28-1-945. 18 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale e c o i disegni di D i o manifestati nella rivelazione, pervenire a benefìci risultati. Noi infatti profondamente sentiamo la somma importanza di questo problema per il pacifico progresso della famiglia umana; ma al tempo stesso siamo consapevoli delle alte esigenze che questa forma di governo impone alla maturità morale dei singoli cittadini; una maturità morale, alla quale invano si potrebbe sperar di giungere pienamente e sicuramente, se la luce della grotta di Betlemme non rischiarasse l'oscuro sentiero, per il quale i p o p o l i dal tempestoso presente s'incamminano verso un avvenire che sperano più sereno. F i n o a qual punto però i rappresentanti e i pionieri della democrazia saranno compresi nelle l o r o deliberazioni dalla convinzione c h e l'ordine assoluto degli esseri e dèi fini, da N o i ripetutamente r i c o r dato, include anche, come esigenza morale e quale coronamento dello* sviluppo sociale, la unità del genere umano e della famiglia dei popoli? Dal riconoscimento di questo principio dipende l'avvenire della pace. Nessuna riforma mondiale, nessuna garanzia di pace può fare da esso astrazione, senza indebolirsi e rinnegare se stessa. Se invecequella medesima esigenza morale trovasse la sua attuazione in una società dei popoli, che sapesse evitare i difetti di struttura e le manchevolezze di precedenti soluzioni, allora la maestà di quell'ordine regolerebbe e dominerebbe egualmente le deliberazioni di questa società e l'applicazione dei suoi mezzi di sanzione. Per lo stesso motivo si comprende c o m e l'autorità di una tale società dei popoli dovrà essere vera ed effettiva sugli Stati, che ne sono membri, in guisa però che ognuno di essi conservi un eguale diritto alla sua relativa sovranità. Soltanto in tal m o d o lo spirito di una sana democrazia potrà penetrare anche nel vasto e scabroso campo della politica estera. CONTRO LA GUERRA DI AGGRESSIONE COME SOLUZIONE DELLE CONTRO VER SIE INTERNAZIONALI Un dovere, del resto, obbliga tutti, un dovere che non tollera alcun ritardo, alcun differimento, alcuna esitazione, alcuna tergiversa- z i o n e : di fare cioè tutto quanto è possibile per proscrivere e bandire una volta per sempre la guerra di aggressione come soluzione legittima delle controversie internazionali e come strumento di aspirazioni nazionali. Si son veduti nel passato molti tentativi intrapresi a tale s c o p o . Tutti sono falliti. E falliranno tutti sempre, fino a quando la partepiù sana del genere umano non avrà volontà ferma, santamente osti- Acta Pii Pp. XII nata, come un obbligo di coscienza, di compire la missione che i tèmpi passati avevano iniziata c o n non sufficiente serietà e risolutezza. Se mai una generazióne ha dovuto sentire nel fondo della coscienza il grido : « Guerra alla guerra! », essa è certamente la presente. Passata c o m ' è attraverso un oceano di sangue e di lagrime, quale forse i tempi passati mai non conobbero, essa ne ha vissuto le indicibili atrocità così intensamente, che il ricordo di tanti orrori dovrà restarle impresso nella memoria e fino nel più profondo dell'anima, come l'immagine di un inferno, c u i chiunque nutre nel cuore sentimenti di umanità non potrà mai avere più ardente brama che di chiudere per sempre le porte. FORMAZIONE DI UN ORGANO COMUNE PER IL MANTENIMENTO DELLA PACE Le risoluzioni finora note delle Commissioni internazionali permettono di concludere che un punto essenziale d ' o g n i futuro assetto mondiale sarebbe la formazione di un organo per il mantenimento della pace, o r g a n o investito per comune consenso di suprema autorità, e il c u i ufficio dovrebbe essere anche quello di soffocare in germe qualsiasi minaccia di aggressione isolata o collettiva. Nessuno potrebbe salutare questa evoluzione c o n maggior gaudio di chi già da lungo tempo ha difeso il principio che la teoria della guerra, c o m e mezzo adatto e proporzionato per risolvere i conflitti internazionali, è ormai sorpassata. Nessuno potrebbe augurare a questa comune collaborazione da attuare c o n una serietà d'intenti prima non conosciuta, pieno e felice successo c o n maggior ardore di chi si è coscienziosamente adoperato per condurre la mentalità cristiana e religiosa a riprovare la guerra moderna c o i suoi mostruosi mezzi di lotta. Mostruosi mezzi di lotta! Senza dubbio il progresso delle umane invenzioni, che doveva segnare l'avveramento di un maggiore benessere per tutta l'umanità, è stato invece volto a distruggere c i ò che i secoli avevano edificato. Ma con c i ò stesso, si è resa sempre più evidente l'immoralità di quella guerra di aggressione. E se ora al riconoscimento di questa immoralità si aggiungerà la minaccia di un intervento giuridico delle Nazioni e di un castigo inflitto all'aggressore dalla società degli Stati, cosicché la guerra si senta sempre sotto il c o l p o della proscrizione, sempre sorvegliata da un'azione preventiva; allora l'umanità, uscendo dalla notte oscura in cui è stata per tanto tempo sommersa, potrà salutare epoca della sua storia. l'aurora di una nuova e migliore 20 Acta Apostolicae Sedas - Commentarium Officiale SUO STATUTO ESCLUDENTE OGNI INGIUSTA IMPOSIZIONE A una condizione però : e c i o è che l'organizzazione della pace, c u i le mutue garanzie, e o v e o c c o r r e le sanzioni economiche e perfino l'intervento armato dovrebbero dare vigore e stabilità, non consacri definitivamente alcuna ingiustizia, non comporti alcuna lesione di alcun diritto a detrimento di alcun p o p o l o (sia c h e appartenga al gruppo dei vincitori, o dei vinti o dei neutrali), non perpetui alcuna imposizione o gravezza, che può essere permessa soltanto temporaneamente c o m e riparazione dei danni di guerra. Ohe alcuni p o p o l i , ai cui governi — o forse anche in parte a l o r o stessi — si attribuisce la responsabilità della guerra, abbiano a sopportare per qualche tempo i rigori dei provvedimenti di sicurezza, fino a quando i vincoli di mutua fiducia violentemente infranti non siano a p o c o a p o c o riannodati, è cosa, per quanto gravosa, altrettanto difficilmente evitabile. Nondimeno, questi stessi p o p o l i dovranno avere anch'essi la ben fondata speranza — nella misura della loro léale ed effettiva cooperazione agli sforzi per la futura restaurazione — di poter essere, insieme c o n gli altri Stati e c o n la medesima considerazione e i medesimi diritti, associati alla grande comunità delle nazioni. Rifiutare loro questa speranza sarebbe il contrario di una previdente saggezza, sarebbe assumere la grave responsabilità di sbarrare il sentiero ad una liberazione generale da tutte le disastrose conseguenze materiali, morali, politiche del gigantesco cataclisma, che ha scosso fin nelle ultime profondità la povera famiglia umana, ma che le ha al tempo stesso additata la via verso nuove mète. LE AUSTERE LEZIONI DEL DOLORE N o i non vogliamo rinunziare alla fiducia che i p o p o l i , i quali tutti sono passati per la scuola del d o l o r e , avranno saputo ritenerne le austere lezioni. E in questa speranza Ci confortano le parole di uomini che hanno maggiormente provato lè sofferenze della guerra e hanno trovato accenti generosi, per esprimere, insieme c o n l'affermazione delle proprie esigenze di sicurezza contro ogni futura aggressione, il l o r o rispetto dei diritti vitali degli altri p o p o l i e la l o r o avversione contro ogni usurpazione dei diritti medesimi. Sarebbe vano l'attendere che questo saggio giudizio, dettato dall'esperienza della storia e da un alto senso politico, venga — méntre gli animi sono ancora incandescentì — generalmente accettato dalla pubblica opinione, od anche soltanto Acta Pii Pp. XII dalla maggioranza. L ' o d i o , l'incapacità di comprendersi vicendevolmente, ha fatto sorgere, tra i popoli che hanno combattuto gli uni contro gli altri, una nebbia troppo densa da poter sperare che l'ora sia già venuta in cui un fascio di luce spunti a rischiarare il tragico panorama ai due lati dell'oscura muraglia. Ma una cosa sappiamo : ed è che il momento verrà, forse prima che non si pensi, quando gli uni e gli altri riconosceranno c o m e , tutto considerato, non vi è che una via per uscire dall'irretimento, in cui la lotta e l ' o d i o hanno avvolto il m o n d o , vale a dire il ritorno a una solidarietà da troppo tempo dimenticata, solidarietà non ristretta a questi o a quei popoli, ma universale, fondata sulla intima connessione delle l o r o sorti e sui diritti in egual modo loro spettanti. LA PUNIZIONE DEI DELITTI Nessuno certamente pensa di disarmare la giustizia nei riguardi di chi ha profittato della guerra per commettere veri e provati delitti di diritto comune, ai quali le supposte necessità militari potevano al più offrire un pretesto, non mai una giustificazione. Ma se essa presumesse di giudicare e punire, non più singoli individui, bensì collettivamente intere comunità, chi potrebbe non vedere in simile procedimento u n a violazione delle norme, che presiedono a qualsiasi giudizio umano? I V . - La Chiesa tutrice della vera dignità e libertà umana In un tempo in c u i i p o p o l i si trovano di fronte a doveri, quali forse non hanno mai incontrato in alcuna svolta della l o r o storia, essi sentono fervere nei l o r o c u o r i tormentati il desiderio impaziente e c o m e innato di prendere le redini del proprio destino c o n maggiore autonomia che nel passato, sperando che così riuscirà loro più agevole di di-: fèndersi contro le periodiche irruzioni dello spirito di violenza, che, c o m e un torrente di lava infocata, nulla risparmia di quanto è ad essi caro e sacro. Grazie a D i o , si possono credere tramontati i tempi, in cui il richiamo ai principi morali ed evangelici per la vita degli Stati e dei p o p o l i era sdegnosamente escluso c o m e irreale. Gli avvenimenti di questi anni di guerra si sono incaricati di confutare, nel m o d o più duro che si sarebbe mai potuto pensare, i propagatori di simili dottrine. Lo sdegno da essi ostentato contro quel preteso irrealismo si è tramutato 22 Acta Apostolicae in una spaventevole realtà : tamento. Sedis - Commentarium brutalità, iniquità, Officiale distruzione, annien- • Se l'avvenire apparterrà alla democrazia, una parte essenziale nel suo compimento dovrà toccare alla religione di Cristo e alla Chiesa, messaggiera della parola del Redentore e continuatrice della sua missione di salvezza. Essa infatti insegna e difende le verità, comunica le forze soprannaturali della grazia, per attuare l'ordine stabilito da D i o degli esseri e dei fini, ultimo fondamento e norma direttiva di ogni democrazia. Con la sua stessa esistenza la Chiesa si erge di fronte al mondo, faro splendente che ricorda costantemente quest'ordine divino. La sua storia riflette chiaramente la sua missione provvidenziale. Le lotte che, costretta dall'abuso della forza, ha dovuto sostenere per la difesa della libertà ricevuta da D i o , furono, al tempo stesso, lotte per la vera libertà d e l l ' u o m o . La Chiesa ha la missione di annunziare al m o n d o , bramoso di migliori e più perfette forme di democrazia, il messaggio più alto e più necessario che possa esservi : la dignità d e l l ' u o m o , la vocazione alla figliolanza di D i o . È il potente grido che dalla culla di Betlemme risuona fino agli estrèmi confini della terra agli orecchi degli uomini, in un tempo in cui questa dignità è più dolorosamente abbassata. Il mistero del Santo Natale proclama questa inviolabile dignità umana c o n un vigore e c o n un'autorità inappellabile, che trascende infinitamente quella, cui potrebbero giungere tutte le possibili dichiarazioni dei diritti dell'uomo. Natale, la grande festa del F i g l i o di D i o apparso nella carne, la festa in cui il cielo si china verso la terra c o n una ineffabile grazia e benevolenza, è anche il giorno in c u i la cristianità e l'umanità, dinanzi al Presepe, nella contemplazione della benignitas et humanitas Salvatoris nostri Dei, divengono più intima- mente consapevoli della stretta unità che I d d i o ha stabilita tra di l o r o . La culla del Salvatore del mondo, del Restauratore della dignità umana in tutta la sua pienezza, è il punto contrassegnato dalla alleanza tra tutti gli uomini di buona volontà. Là al povero m o n d o , lacerato dalle discordie, diviso dagli egoismi, avvelenato dagli odi, verrà concessa la luce, restituito l'amore e sarà dato d'incamminarsi, in cordiale armonia, verso lo scopo comune, per trovare finalmente la guarigione delle sue ferite nella pace di Cristo. Acta Pii Pp. XII 83 V. - Crociata di carità N o n vogliamo chiudere questo Nostro Messaggio natalizio senza rivolgere una commossa parola di gratitudine a tutti c o l o r o — Stati Governi, Vescovi, popoli, — che in questi tempi di inenarrabili sciagure Ci hanno prestato valido aiuto nel dare ascolto al grido di dolore, che Oi giunge da tante parti del m o n d o , e nel porgere la Nostra soccorrevole mano a tanti diletti figli e figlie, che le vicende della guerra hanno ridotto all'estrema povertà e miseria. Ed in primo luogo è giusto ricordare la vasta opera di assistenza svolta, nonostante le straordinarie difficoltà dei trasporti, dagli Stati Uniti d ' A m e r i c a e, per ciò che riguarda particolarmente l'Italia, dall ' E c c m o Rappresentante personale del Signor Presidente di quell'Unione presso di N o i . Nè minor lode e riconoscenza Ci è grato di esprimere alla generosità del C a p o dello Stato, del Governo e del p o p o l o Spagnuolo, del Governo Irlandese, dell'Argentina, dell'Australia, della Bolivia, del Brasile, del Oanadà, del Cile, dell'Italia, della Lituania, del Perù, della Polonia, della Romania, della Slovacchia, della Svizzera, dell'Ungheria, dell'Uruguay, c h e hanno gareggiato in nobile sentimento di fratellanza e di carità, la cui eco non risonerà invano nel m o n d o . Mentre gli uomini di buona volontà si studiano di gettare un ponte spirituale di unione tra i popoli, questa pura e disinteressata azione di bene assume un aspetto e un valore di singolare importanza. A l l o r c h é — come tutti ci auguriamo — le dissonanze d e l l ' o d i o e della discordia, che dominano l'ora presente, non saranno più che un triste r i c o r d o , matureranno con ancor più larga abbondanza i frutti R. P. EDMUNDUM! BERNARDINI, SACRI ORDINIS CISTERCIENSIS ABBATEM GENERALEM : SAECULO OCTAVO EXEUNTE A BEATI EUGENII P P . I I I ELECTIONE AD CATHEDRAM SANCTI PETRI EIUSDEMQUE EPISCOPALI CONSECRATIONE. PIUS PP. XII Venerabilis Frater ac dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Ex communiter datis a vobis litteris libenter accepimus eventum m o x celebratum iri, quod sicut tristia, non minus quam n o stra, tempora refert, ita in praesentibus rerum angustiis ad spem in D e o ponendam et ad christianam refovendam augendamque virtutem omnium videtur commonere animos. Octavum nempe saeculum révolutum est, ex quo Decessor Noster B. Eugenius I I I , Cirsterciensis Ordinis non m o d o , sed « E c c l e s i a e decus, Pater iustitiae, amator religionis et patronus » , 1 vixdum legitimis suffragiis Pontifex M a x i m u s delectus est, ob subornatae plebis tumultus R o m a discedere coactus, Farfense coenobium peregrinus Apostolicus petiit, ibique reverentissime a Benedictini Ordinis sodalibus exceptus, ea fuit Episcopali dignitate auctus quam initum Petrianae navis gubernandae munus postulabat. Paene tota huius Pontificis vita, ob turbolentissimas civium factiones ac discordias, in exilio fuit per Italiae Galliaeque regiones traducta. Ac per ásperas illius tempestatis vicissitudines eius fides integerrima et adversus haereticos evigilans, invicta eius fortitudo in tuendis Ecclesiae et Apostolicae Sedis iuribus, ac summa in sedandis conciliandisque animis prudentia maximopere enituere; nec minus in exemplum praeluxerunt demissa eius benignitas, flagrantissima eius erga miseros tenuioresque caritas, ac denique probata illa m o r u m sanctitudo, qua plusquam Pontificali diademate refulsit. Siquidem quae sanctissimus Claravallensis D o c t o r ei venerabundus, sed libere praecepta scripserat, non modo intento meditatus est animo, sed in suae vitae actionem sollerter, laboriose actuoseque deduxit. « N o n tu de illis es — ita Bernardus — qui dignitates virtutes putant. Tibi ante experta virtus, quam dignitas f u i t » . 2 Quapropter haec iure meritoque de h o c 1 Cfr. Card. HTTG. OST., Epistola ad Capitulum Cisterciense (1141), in PL, 182, col. 695. 8 De Consta., lib. II, c 7 ; PL, 182, col. 751. Acta Pii Pp. XII Pontifice asseverari poterant : « Mirantur omnes in tanta altitudine- humilitatem immobilem, et in tam excellenti culmine propositi sancti permanere virtutem, ut altitudini sociata humilitas pro oflicio externo splendèat, et pro virtute nequaquam interius inanescat. Adhaerebat carni eius lanea tunica, et diebus ac noctibus cuculla vestitus sic ibat et sic cubabat : intus monachi habitum retinens, extra se Pontificem et moribus e t vestibus exhibebat... » 3 Ita igitur animatus, a c Deo unice fìdens, a cuius Numine suum munus acceperat, non curis, non laboribus pepercit, ut Ecclesiae navem tot inter aestuantes procellas recto itinere dirigeret, ut Principes ad concordiam ad mutuamque pacem compelleret, ut haereses detegeret celebratisque Synodis apostolica auctoritate reprobarci, utque christifideles omnes ad se, communem Patrem.. et ad aeternae vitae pascua reduceret. Ei praeterea hoc peculiari l a u d i ducitur, quod, c u m in Palaestinae regionibus res christiana periclitaretur, alterum sacrum bellum indixit, quo factum est ut — Claravallensi Ooenobiarcha suasore conciliatoreque — ingentes congregarentur opes, utque exercitus florentissimus, qui opus exsequeretur, ad asianas transmitteretur oras. Ac tandem, tot laboribus, tot itineribus aerum4 nisque fractus, « i m m a c u l a t u s migravit ad C h r i s t u m » ab eoque illud navitatis suae praemium assecutus est, quod turbolentissima tempora hominumque non dedere discordiae. Multa profecto admonet, Venerabilis Frater ac dilecte fili, Beati huius Pontificis vita, quam Nos presse scribendo attigimus : admonet imprimis Ecclesiam Dei oppugnari posse, vinci non posse; atque inane consilium esse sanctissima Apostolicae Sedis iura proeulcare, cuius quidem pacificae certissimaeque adversus succedentes hostes victoriae sponsor est Christus, et cuius perennitatis ad saeculorum usque occasum historia est testis. Admonet praeterea in adversis rebus, ingruentibus undique calamitatibus, ac tum etiam c u m omnia circumquaque labare videantur, non esse concidendum animo, sed Deo potius esse* magis magisque fidendum ; agendumque p r o viribus esse, ut errores veritati, ut vitia virtutibus, ut discordia et odium tandem aliquando concordiae caritatique cedant. Optimum igitur inivistis consilium Beati huius caelitis renovandi memoriam, renovandi laudes; quod quidem consilium atque inceptum N o s , qui peculiari titulo peculiarique pietatis studio B. Eugenium I I I recolimus ac veneramur, libenter p e r has litteras participare volumus. s EBNALDUS, Vita 8. Ac quandoquidem, Bernardi in WATTERICH, ut Beatus hic Pontificum Romanorum... a saec. usque ad finem saec. SUI Vitae, t. I I , p. 304. * Card. HtFG. O S T . , Epistola ad Capitulum Cisterciense (1141) in PL, 182, col. G95. Xlf '26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Decessor Noster, ita N o s , ita Ecclesia, ita populi fere omnes tristissim i s angimur temporibus, eum supplices rogamus benigne velit a miserentissimo impetrare D e o , ut pacatis odiis sedatisque animis fraterna revigescat caritas, ut immanes ruinae, quas bellum peperit, nedum in immensum adhuc adaugeantur, paciflcis potius restitutionis renovationisque operibus redintegrentur, utque divina Iesu Christi Sponsa libere ubique queat suis iuribus uti, universamque hominum familiam, veritatis, iustitiae supernique amoris vinculis coagmentatam, ad aeternum possit beatitatis portum feliciter reducere. Caelestium interea munerum auspicem, paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tum vobis, Venerabilis Frater ac dilecte fili, vestrique cuiusque Ordinis sodalibus, tum Cisterciensibus etiam Reformatis, ac peculiari m o d o Coenobii Ss. Vincentii et Anastasii ad A q u a s Salvias Monachis — quod quidem coenobium, ut memoriae traditur, Beatas Eugenius per aliquot annos A b b a s gubernandum suscepit — Apostolicam Benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. Datum Romae, anno mdccccxxxxv, apud Sanctum Pontificatus Petrum, die xv Nostri sexto. PIUS PP. XII mensis Ianuarii, Sacra Congregatio Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIOECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster P i u s divina Providentia P a p a X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 1 Martii 19Iß. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Parianae praefecit E x c . P. D. Eugenium Baziak, hactenus Episcopum titularem Phocaeensem, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P . D . Boleslai Twardowski, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum. die 6 Ianuarii 19J¡5. — Archiepiscopali Ecclesiae Glasguensi E x c . P. D. D o n a l d u m Campbell, hactenus E p i s c o p u m Ergadiensem et Insularum. Me 13 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Antofagastensi E x c . P. D. Hernandum Frias Hurtado, hactenus Episcopum S. Caroli A n c u diae. die 18 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Nucerinae et Tadinensi E x c . P. D. Constantinum Stella, hactenus E p i s c o p u m titularem Nilopolitanum. — Cathedrali Ecclesiae Aprutinae seu Theramensi R. P. Gillam Vincentium Gremigni, e Missionariis a Sacratissimo Corde, parochum ecclesiae S. Cordis a Suffragio in Urbe. — Titulari episcopali Ecclesiae Pharsaliae R. D. Lucium Crescenzi, Canonicum Capituli cathedralis Reatini et Rectorem Seminarii dioecesani, deputatum Administratorem A p o s t o l i c u m , sede plena, dioeces u m aeque principaliter unitarum Fabrianensis et Mathelicensis. die 22 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Salernitanae, c u i adnexa est Administratio perpetua dioecesis Acernensis, E x c . P. D. Demetrium Moscato, hactenus Episcopum S. Marci et Bisinianensem. — Cathedralibus Ecclesiis Auximanae et Cingulanae, perpetuo uni- 28 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tis. R. D. D o m i n i c u m Brizi, Antistitem Urbanum et Rectorem Pontificii Collegii de Propaganda Fide in Urbe. — Cathedrali Ecclesiae Miletensi R. D. Henricum Nicodemo, Vicarium Generalem dioecesis Caputaquensis-Vallensis. die 27 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Emmausensi R. D. Iosephum Donahue, V i c a r i u m Generalem archidioecesis N e o - E b o racensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Francisci Spellman,, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis Neo-Eboracensis. II MONITUM L o c o r u m Ordinarii caveant ne manus imponant Iosepho Omnis, in oppido Pauli Arbarei, Uxellen. dioecesis nato, qui fraudolenter M i n o r e » Ordines et Subdiaconatum recepit, sed postea ad laicalem statum redactus est. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Ssmus D . N . Pius div. P r o v . Papa X I I , decreto S . Congregationis p r o Ecclesia Orientali die 25 mensis Novembris anno 1939 dato, titulari archiepiscopali Ecclesiae Serrensi praefecit R. D. Iosephum S l i p y j , quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c m i P. D. Metropolitae Archiepiscopi Leopoliensis Ruthenorum. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus D . N . Pius, divina Providentia Papa X I I dignatus est sequentes providere Ecclesias, n i m i r u m : die 4 Septembris 19Jß. — Titulari episcopali Ecclesiae Assiensi praefecit R. P. Gasparem a Pinilla (in saeculo A n g e l u m Turrado M o - Sacra Congregatio de Propaganda Fide 89 reno), Ordinis Minorum Oapuccinorum, quem constituit Vicarium A p o stolicum de Machiques. die 9 'Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Calydoniensi R. D. Iosephum Yuen, e clero saeculari sinensi, quem constituit Vicarium A p o s t o l i c u m de Chumatien. die 14 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Claudiopolitanae in Isauria R. D. Richardum Cleire, Societatis Missionariorum Africae sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de K i v u . die 15 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Aradensi R. P. Vincentium a Guadasnar (in saeculo Vincentium R o i g Villalba), Ordinis Minorum Oapuccinorum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Goajira. SACRA CONGREGATIO RITUUM PRAENESTINA CANONIZATIONIS B. STEPHANI BELLESINI, CONFESSORIS, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM S. AUGUSTINI, PAROCHUM GENEST ANI. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis causae canonizationis Beati Stephani Bellesini in casu et ad effectum de quo agitur. Die 27 Decembris anno christiano 1904, Pius X fel. rec. Venerabilem Stephanum Bellesini, Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini alumnum, Sanctuarii Genestani B. M. V. a B o n o Consilio Parochum, in Vaticana Basilica Beatorum fastis sollemniter adscripsit. Iamvero Genéstanorum civium et eorum, qui ad sanctuarium peregrinantur, erga Beatum religio non m o d o non deferbuit, sed iugiter perseverat eamque perspicuo praemio Deus afficere videtur. Plures enim gratiae, ni quoque miracula, Beati intercessione obtentae feruntur. Quapropter cunctus Eremitarum Ordo S. Augustini, Capitulum Cathedralis Praenestinae Dioecesis, intra cuius fines Genestanum est oppidum, Episcopus Civitatis Plebis, in qua Beatus novitiorum magistri munus exercuit, Parochorum Urbis Collegium, quod Beatum se habere gloriatur Patronum, Genestani Parochi, Episcopus Administrator A p o - 30 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Offici-ale stolicus Dioecesis Portuen. et S. Rufinae c u m suis Parochis, ac E p i s c o pus tit. Traianopolitanus O. E. S. A . , supplicibus precibus Ssmum D. N. P i u m P a p a m X I I efflagitarunt ut Beati huius causa resumatur, ut ad canonizationem complanetur via. In Ordinaria itaque Sacrorum Rituum Congregatione, die 28 nuper elapsi mensis ad aedes Vaticanas habita, subscriptus Cardinalis Praefectus ac Ponens, dubium posuit discutiendum : An signanda sit commissio reassumptionis causae praedicti Beati, in casu et ad effectum de quo agitur. E m i ac Revmi Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, omnibus perpensis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, F i d e i Promotore dam si generali, esse Ssmo rescribere censuerunt : commissionem reassumptionis Affirmative, causae Beati nempe, Stephani SignanBellesini, placuerit. Facta autem a R. P. D. Promotore generali subsignata diei Beatissimo Patri relatione, Sanctitas Sua, Eminentissimorum Patrum rescriptum ratum habens, propria manu signare dignata est commissionem reassumptionis causae canonizationis B. Stephani Bellesini. Datum R o m a e , die 3 Decembris a. D. 1944. C. Card. SALOTTI, Episc. Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, a Secretis. Sacra Romana Bota 3Ê ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis BOMAKA NULLITATIS MATRIMONII (PROMOTOR IUSTITIAE - DIANO ET ORLANDO) Cum ignoretur locus actualis commorationis D D . Antonii Diano» et Conceptae Orlando, partium in causa, easdem citamus ad comparendum in Sede Tribunalis S. R. R o t a e ( R o m a , Palazzo della Cancelleria, n. 1) die 18 Aprilis 1945, hora undecima, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictorum D D . curare debent ut de hac edictali citatione ipsi moneantur. * Ioannes Teodori, Ponens. .ii i Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 25 Ianuarii 1945. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Antoine Diano et de Mme Concetta Orlando, parties en cause, nous les citons à comparaître,, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria), le 18 avril 1945, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence des dites personnes devront, dans la mesure dus possible, les avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM R O M A N A E CURIAE SACRA CONGREGAZIONE AVVISO DEI SACRAMENTI DI CONCORSO È aperto il concorso a qualche posto di scrittore presso la S. Congregazione dei Sacramenti. I sacerdoti che volessero prendervi parte, purché non abbiano superato i 40 anni di età, dovranno esibire alla Segreteria della stessa S. Congregazione, non più tardi del 7 marzo prossimo venturo, la domanda corredata dal nulla osta del proprio Ordinario, insieme ai documenti degli studi ecclesiastici compiuti, dei gradi accademici conseguiti e di altri titoli. Titolo richiesto è almeno la laurea in diritto canonico : sarà presa altresì in speciale considerazione la conoscenza delle lingue estere e la perizia nella dattilografìa. II concorso consisterà in una prova scritta su argomento di competenza propria della S. Congregazione. L'esame di concorso avrà luogo martedì 10 aprile del corrente anno, nei locali della Segreteria della S. Congregazione alle ore 10 ant. Roma, dalla S. Congregazione dei Sacramenti, 28 gennaio 1945. SACRA. C O N G R E G A Z I O N E DEI RITI Martedì, 9 gennaio 1945, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Raffaello Carlo Rossi, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio Caterina Jarrige, del Terz'Ordine di S. Domenico, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. Martedì, 23 gennaio 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti per discutere : I. Sulla introduzione della Causa di beatificazione dei Servi di Dio : a) Augusto Etcàeeopar, sacerdote della Congregazione dei Sacerdoti del S. Cuore di Gesù di Bétharram. b) Maria Teresa Ledochowska, fondatrice della Pia Società di S. Pietro Claver per le missioni africane. I I . Sul non culto dei Servi di Dio : a) Riccardo Priedl, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ö) Lodovica Mcolle, del Terz'Ordine di S. Domenico, fondatrice della Congregazione delle Umili Figlie del S. Cuore. c) Clemente Marchisio, prevosto di Rivalba, fondatore dell'Istituto •delle Figlie di S. Giuseppe. An. et vol. XXXYÍI 28 Februarii 1945 (Ser. II, v. XII) - Num. 2 APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PH PP. XII INSTRUCTIO Ad• Parochos de Urbis et PASTORALIS concionatores sacri temporis PASTORALE NELL'ORA quadragesimalis: Sacramentis. I GRAVI DOVERI DELLA CURA PRESENTE In meno di un anno, dall'ultima volta cioè che avemmo la consolazione di t r o v a r c i in mezzo a voi, diletti figli, nella consueta Udienza ai parroci e ai quaresinialisti di R o m a , quale immane tragedia è venuta ad illuminare dei suoi sinistri bagliori c i ò che in quell'occasione vi dicemmo, parlando del D e c a l o g o e di alcuni gravi doveri del vostro sacro ministero! Questi doveri si sono a causa di così formidabili eventi straordinariamente accresciuti sino ad imporvi grandi sacrifici per estendere la sollecitudine del vostro zelo e della vostra carità, oltre che ai vostri propri parrocchiani, alle moltitudini di profughi, che c o m e torrenti in piena si erano da ogni parte riversati nell'Urbe. Chi potrebbe prevedere tutte le conseguenze di simili rivolgimenti e di così confuse migrazioni e valutare esattamente i risultati ottenuti nel campo della cura pastorale? Essi dipendono principalmente dalla corrispondenza della libera volontà vina. Questo elemento essenziale dell'uomo alla grazia di- deve essere tanto più rettamente considerato in un tempo come il nostro, quando le anime sono maggiormente esposte ai potenti assalti delle tentazioni contro D i o e la sua legge e perciò, oltre che di una più premurosa e diligente assistenza spirituale, hanno bisogno di un più particolare sostegno ed aiuto so3 ACTA, vol. XII, n. 2. — 28-2-945. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prannaturale della grazia, che si deve umilmente invocare da D i o nella preghiera. D'altra parte, abbiamo potuto rilevare con Nostro intimo compiacimento e conforto che il Clero di R o m a e d'Italia ha, generalmente, superato e sta ancora superando la terribile prova con grande dignità e in non pochi casi con vero e magnifico eroismo. I SACRAMENTI SORGENTI DI VITA SOPRANNATURALE Ma quelle forze soprannaturali, quella grazia divina, hanno la l o r o sorgente primaria nella Santa Messa e nei Sacramenti, i quali costituiscono precisamente il tema assegnato questa volta ai predicatori della Quaresima. Con c i ò stesso, eccoci introdotti senz'altro nel mondo della vita soprannaturale e dei misteri cristiani, mondo certamente misterioso, ma non per questo irreale, anzi della più alta realtà, che sorpassa la realtà naturale, c o m e l'eterno supera il temporaneo, il permanente vince il c a d u c o , il divino l'umano. A questo mondo appartengono i Sacramenti. Come le forze naturali, ma ad un grado incomparabilmente supe rìore, i Sacramenti sono realtà, e realtà operanti. Essi hanno la virtù di elevare l ' u o m o , al di sopra di se stesso e di tutto l'ordine naturale, nella sfera del divino, d'infondere in lui una nuova vita, per vivere veramente di D i o , e non solamente d'infonderla, ma di conservarla e di accrescerla, cosicché l ' u o m o , nato da D i o , non è più soltanto creatura, ma figlio di D i o in un senso vero e reale, fratello e coerede di Cristo, c o n un proprio titolo alla vita eterna, alla visione beatifica e al perfetto possesso di D i o . Questo carattere è proprio unicamente della fede cristiana; essa è la religione dell'amicizia personale tra D i o e la sua creatura, la religione della figliolanza divina d e l l ' u o m o , e i Sacramenti — primo fra tutti il battesimo — sono, per così dire, i canali che comunicano all ' u o m o questo nuovo essere, questa vita misteriosa. Nelle nozze cristiane la virtù del Sacramento è congiunta c o l mutuo consenso degli sposi; il loro « sì » diviene una sorgente della grazia; e così il vincolo coniugale è insignito di quella dignità soprannaturale che ne fa il simbolo dell'unione di Cristo e della Chiesa, mentre con la santificazione stessa del matrimonio ridondano anche sulla famiglia, e mediante la famiglia su tutta la vita sociale, i benefici effetti del mondo superiore della grazia. In questo meraviglioso fiume di grazia sacramentale eccelle il vero e reale sacerdozio del Nuovo Testamento; il sacerdote del Signore c o n Acta Pii Pp. XII 35 la sua parola rimette i peccati ed offre il sacrificio di Cristo, per tutti i tempi e per tutti i luoghi egualmente reale, egualmente presente, egualmente vivo. CAUSE DELLA INDIFFERENZA RELIGIOSA Sono queste verità potenti, è questa una realtà sovrumana, pronta e capace di penetrare, colmare, perfezionare l ' u o m o intero. Ma quando noi guardiamo l'umanità che ci c i r c o n d a e ci domandiamo se essa è disposta ed,atta a ricevere in sè quella realtà, pur t r o p p o la risposta per molti non può essere affermativa. U mondo soprannaturale è loro divenuto estraneo, non dice loro più nulla; è come se gli organi spirituali della conoscenza di così alte e salutari verità fossero in loro atrofizzati o morti. Si è preteso di spiegare un tale stato d'animo c o i difetti della liturgia della Chiesa; si è creduto che basterebbe di purificarla, riformarla, sublimarla, per vedere gli erranti di oggi ritrovare il cammino dei divini misteri. Chi ragiona così dimostra di avere una concezione molto superficiale di quella anemia o apatia spirituale. Essa ha radici incomparabilmente più profonde. Noi ne abbiamo già parlato negli ultimi due anni dinanzi a voi. La progressiva esclusione della religione da tutti i campi della vita sociale, lo straripamento della irreligiosità in tutte le sue forme, il fascino abbagliante dei sorprendenti progressi in tutto il dominio della vita materiale, hanno sensibilmente affievolita in non pochi la prontezza e la disposizione a comprendere e far propri i valori della vita soprannaturale e particolarmente i misteri della fede. Se, per esempio, la fede nella Ssma Eucaristia fosse viva e inconcussa qual era una volta, come potrebbe l'osservanza del precetto festivo essere da tanti a tal punto negletta? Ben si può quindi applicare al presente languore della vita religiosa la parola del Redentore : Quoniam abundavit iniquitas, refrigescet cainitas multorum : plicarsi delle iniquità si raffredderà la carità di m o l t i . Per 1 il molti- La marea cre- scente dell'indifferenza religiosa e dell'ateismo ha illanguidito in modo inquietante la forza della fede, che viene dallo stato di grazia e dall'amore di D i o . È vostro dovere, diletti figli, non meno nella predicazione quare simal e che in tutto l'esercizio del sacro ministero, di rieducare i fedeli a una più viva coscienza, a una più piena intelligenza, a una più giusta stima della grazia e dei divini Sacramenti. 1 MATTH.. 2 4 , 12 Acta 36 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale T RITI SACRAMENTALI II Sacramento è, est sanctificans come ben sapete, signum rei sacrae, in quantum homines: nizione scolastica dei tale visibile nella Sacramenti. espressione del Catechismo gratiae è signum, ad ad 2 sua vigorosa Ovvero, parochos, il nostram per brevità la defi- usare Sacramento iustificationem l'armoniosa è invisibilis 3 institutum. Per quanto potente però è la efficacia di questi misteriosi segni, altrettanto essi presentano quel carattere di estrema semplicità che è il distintivo della vera grandezza. Ma la Chiesa li ha circondati c o n la magnificenza dei suoi riti, delle sue preghiere, delle sue sacre funzioni, c o m e si pone una perla finissima in uno scrigno sontuoso. Tutte le arti, l'architettura, la pittura e la scultura, la poesia e la musica, danno risalto alla l o r o maestà esteriore e celebrano soprattutto il Sacramento dei Sacramenti il mistero dei misteri, la Ssma Eucaristia. Questi riti sacramentali ciascun periodo della storia della Chiesa ha contribuito ad arricchirli, come chiaramente manifestano, per citare gli esempi che vi sono più familiari, il Messale e il Rituale R o m a n o . D a l l o sviluppo progressivo di alcuni di quei riti si riconosce facilmente la cura della Chiesa nel ricercare le forme più adatte al loro s c o p o . Si ode spesso, anche a proposito della liturgia, il grido : ritorno alla Chiesa primitiva! Frase sonora, di cui si dovrebbe per ogni singolo caso indicare il senso e la ragione, ma che raramente potrebbe apparire giustificata. Dovremmo forse, per esempio, respingere ed abolire l'Ufficio e la Messa del Corpus Domini, unicamente perchè non risalgono che al secolo decimoterzo? Ovvero dovrebbe la Chiesa nella distribuzione della S. Comunione ritornare a pratiche, alle quali essa già da lungo tempo ha sostituito altre forme, che meglio convengono alla dignità del Sacramento e maggiormente corrispondono alle disposizioni spirituali e fisiche dei fedeli? EDIFICANTE CONTEGNO DEL SACERDOTE NELLE SACRE CERIMONIE È forse necessario di ricordare che l'amministrazione dei Sacramenti e la celebrazione del Santo Sacrificio, c o m e , in generale, tutte le funzioni sacre, debbono essere compiute c o n edificante pietà e di gnità? Poiché, se non è conforme al vero che solamente nella liturgia potrebbe trovarsi un rimedio efficace contro lo straniarsi degli animi 2 S. Th. 3 p. q. 60 a. 2 in c. 37 Acta Pii Pp. XII dai misteri della fede, tuttavia sarebbero oggi più che mai inescusabili quei ministri dell'altare, i quali celebrassero quelle funzioni in maniera trascurata, frettolosa, puramente meccanica, alienando così i fedeli dall'assistere agli uffici divini, disgustando e allontanando, per così dire, fin dalla soglia del santuario coloro che vi vengono di fuori in cerca di luce. Che il sacerdote porti e mostri dunque sempre nelle sacre cerimonie quella maestà senza affettazione, che è segno di fede profonda e d'intimo raccoglimento. Noi altamente lodiamo tutte le cure e gli sforzi che tendono a ren dere, soprattutto nelle domeniche e nelle altre feste di precetto, il ser vizio divino di sempre maggior edificazione per il popolo cristiano. Poiché il fine ultimo di tutte le funzioni sacre è di rendere gloria a Dio e di far crescere i fedeli nella grazia. A questo fine deve tutto convergere, anche la impressione psicologica che lasciano le cerimonie ecclesiastiche. Non si va la domenica in chiesa come ad un'audizione musicale o a un godimento estetico, ma come alla espressione e all'attuazione sempre rinnovata della lode e della glorificazione del Signore secondo l'altissima parola dell'Apostolo Paolo : « est omnia cundum Christo facere virtutem, iesu in superabundanter quae operatur omnes in generationes quam nobis, petimus ipsi saeculi Ei autem, qui potens aut gloria intellegimus, in saeculorum. ecclesia Amen et ». sein 1 Quanti fedeli debbono oggi stimarsi felici, se, privati come sono di tutto ciò che potrebbe naturalmente toccare e muovere il loro cuore, nondimeno hanno ancora la Messa e i Sacramenti, pur nella forma più semplice e spoglia di ogni splendore esterno! Tali sono i soldati al fronte o quanti vivono nei campi dei prigionieri; tali le numerose po polazioni, le cui chiese non sono più che un ammasso di macerie e di ceneri o alle quali la persecuzione violenta ha tolto il sacerdote e l'altare e che non possono ricevere i Sacramenti se non occultamente e di rado. A tutti loro l'amore e la grazia di Cristo debbono bastare, e con questo tesoro si stimano e sono veramente già ricchi. L'Opus operatum E L'Opus operantis I Sacramenti, per usare il linguaggio della Scuola consacrato dal 5 Concilio Tridentino, conferiscono la grazia ex opere operato. Eppure la disposizione e la cooperazione di chi lo riceve concorrono con l'azione del Sacramento al conseguimento dello scopo proprio di questo. 4 5 Eph.. 3, 20-21.. Sess. 7 can.. 8. 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tale c o n c o r s o della volontà umana è così essenziale che, secondo la dottrina della Chiesa, niuno, pervenuto all'uso della ragione, può ricevere validamente, e tanto meno degnamente e c o n frutto, un Sacramento, se non ha le necessarie condizioni. E g l i deve aprire la sua anima al Sacramento e al torrente della grazia, aftinché questa possa liberamente inondarla ed empirla. Mai la «benignitas et humanitus... Salvatoris nostri Dei » 0 non si manifesta c o n maggior splendore che nella efficacia dei Sacramenti, nei quali la sua bontà e il suo amore verso l ' u o m o giunge fino all'estremo limite del possibile. Questo limite l'uomo lo traccia egli stesso c o n l'atto della sua libera volontà e della sua propria responsabilità. Tale è, per esempio, in certe condizioni la potenza del Sacramento degl'infermi, che anche al moribondo già privo della conoscenza quella semplice unzione vale a liberarlo dai peccati più gravi, a conferirgli la grazia soprannaturale e ad assicurargli il diritto alla beata immortalità, — a una condizione però : che egli, quando aveva ancora l'uso dei sensi, ancorché nell'ultimo istante, abbia in qualche m o d o , anche soltanto con una contrizione imperfetta, detestato i suoi peccati e volto il suo cuore a D i o . LA VITA DEI FEDELI SANTIFICATA E SORRETTA DALLA VIRTÙ DEI SACRAMENTI Tuttavia Noi non Ci proponiamo qui tanto d'insistere su questo rapporto dell'opus operatum con Y opus operantis, quanto piuttosto sulla vita che i fedeli debbono condurre, se vogliono veramente corrispondere alla grazia ricevuta per mezzo dei Sacramenti, e in primo luogo della Ssma Eucaristia. Donandoci i Sacramenti, Cristo non in tese di esimerci derci atti ad dalla lotta per la perfezione cristiana, ma di ren- affrontarla. « Renovamini autem spiritu mentis 1 vestrae — raccomanda l ' A p o s t o l o delle Genti ai cristiani di Efeso — et induite novum hominem, sanctitate veritatis » . 7 qui secundum Deum creatus est in iustitia, ot Col vigore incisivo che gli è proprio egli entra nei particolari della dolorosa opposizione tra la serenità tutta celeste della grazia divina e la oscura realtà della natura decaduta, ricordando ai suoi fedeli che ormai dipende soltanto da loro il trionfare del peccato. « Et 'nolite contristare estis in diem redemptionis ». 6 TU. 3, 4. 7 Eph. 4, 23-24. 8 Eph. 4, 30. 8 Spiritum sanctioni Dei, in quo signati Niuno, più d e l l ' A p o s t o l o P a o l o , ha messo 39 Acta Pii Pp. XII in una luce radiosa la magnificenza della vita soprannaturale, che ci comunicano i Sacramenti; niuno ha posto più elevate esigenze e condizioni alla parte personale dei fedeli, allorché si tratta di « ambulare in novitate vitae ». 9 In questa cooperazione della virtù del Sacramento e dello sforzo umano consiste il segreto della fede viva, della vita seriamente cristiana, della vera tendenza verso la perfezione spirituale. Là è il perno ove vengono a congiungersi nell'unità la liturgia e il ministero pastorale, e là è al tempo stesso l'apice di questa unione. Qual è infatti lo scopo della cura pastorale se non che l ' u o m o viva, cresca e muoia nella grazia di Dio? Ora la grazia di D i o , la « novità di v i t a » , la forza di agire conforme a questa vita novella, è c i ò che donano i Sacramenti. Questa attività stessa deve esercitarsi in tutti i campi : nella vita personale, nella vita della famiglia, della professione, nella pace e nella tranquillità, nell'agitazione e nel pericolo. Le funzioni liturgiche, la celebrazione del Santo Sacrificio, l'amministrazione dei Sacramenti non si possono concepire c o m e isolati dal tutto insieme della vita. Esse sono destinate a purificarla, a santificarla, a indirizzarla verso D i o . Quale sollecitudine un tale lavoro esige prima che gli animi siano preparati e disposti a ricevere degnamente e c o n frutto i Sacramenti, e quale lotta per assicurare la loro costanza e il l o r o progresso nel bene! E nondimeno, diletti figli, lo scopo principale e più importante, a cui debbono tendere infaticabilmente i vostri sforzi, senza disperar mai del buon risultato, è l'attuazione e il compimento di questa unità nei fedeli affidati alle vostre cure, di questa incessante azione e reazione mutua del Sacramento e della vita. BREVI OSSERVAZIONI SU ALCUNI SACRAMENTI IN PARTICOLARE : Per venire ora a parlare dei singoli Sacramenti, voi ben sapete, diletti figli, per propria esperienza, quali e quanti gravi doveri la loro degna e fruttuosa amministrazione impone alla cura pastorale. Ci restringeremo quindi a toccare alcuni pochi punti, che sembrano richiedere una particolare attenzione. sulla Penitenza N o i abbiamo già in altra occasione discorso delle qualità di cui deve essere dotato un buon confessore : o g g i vorremmo fare una raccomandazione che riguarda piuttosto i penitenti. N o n è forse vero che le confessioni, per produrre effetti durevoli, dovrebbero essere più accuratamente preparate di quel che non sono 9 cfr. Rom. 6, 4. 40 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale generalmente? Noi parliamo qui non tanto delle confessioni che si fanno per pura devozione, quanto di quelle necessarie. È chiaro che il confessore non può, per ogni penitente che gli si presenta, ricominciare dal principio l'esame di coscienza e tutta la preparazione; per ciò gli mancherebbe il tempo e le forze non gli basterebbero. Occorre dunque dare una istruzione comune, solida e completa, sulla confessione, non solo nel catechismo per i fanciulli, ma ancor più in quello per gli adolescenti e per gli adulti. Una tale istruzione dà lume alle coscienze e pace ai cuori, là ove non è alcun serio motivo di turbamento; ma anche penetra, incisiva come il bisturi del chirurgo, là ove si occulta l'ascesso del peccato, soprattutto del peccato grave. Essa conduce efficacemente alla contrizione interna, soprannaturale, universale, alla vera detestazione del peccato e alla conversione verso Dio. Voi non potreste, nelle vostre prediche della domenica, trattare temi più utili delle verità religiose, dei comandamenti, delle pratiche che regolano la vita quotidiana e ordinaria dei vostri parrocchiani, della necessaria e conveniente preparazione al Sacramento della Penitenza. sull'Estrema Unzione Esortate i fedeli a chiamare in tempo il sacerdote presso i malati gravi e i moribondi, e lottate con carità e perseveranza contro quella irragionevole paura che agita tanti all'idea della Estrema Unzione, quasi che essa fosse un segnale di morte, mentre è un Sacramento di vita : di vita soprannaturale sempre e in primo luogo, per la santificazione e il conforto spirituale dell'anima; ma anche nella misura in cui agisce sul corpo, non può che procurare giovamento e sollievo. sull'Eucaristia Sui due scopi essenziali della cura pastorale eucaristica, vale a dire l'assistenza alla S. Messa e la frequenza dei Sacramenti, voi potrete sperar di conseguire un maggiore e più durevole risultato se li unirete nei vostri sforzi a quello della santificazione delle feste. Bisogna ottenere che i fedeli tutti trovino di nuovo, come in passato, una volta la settimana il tempo, e un tempo sufficiente, per dedicarsi al servizio di Dio e alla salute delle loro anime, per ascoltare la parola di Dio, per leggere qualche buon libro, per dar riposo al corpo e pace intima allo spirito, possibilmente in seno alla famiglia. In tale materia Noi non potremmo che ripetere ciò che vi abbiamo già detto altre volte in queste Udienze; aggiungeremo tuttavia una osser- Acta Pii Pp. XII vazione. Sarebbe una funesta illusione se, a causa della difficoltà di ricondurre il popolo delle grandi città a una più diligente santificazione delle feste, si stimasse come più prudente la tattica del silenzio, con lo specioso pretesto che anche in questo caso occorra lasciare la gente in buona fede e non trasformare coscienze assopite o inconsapevolmente erronee in positivamente cattive. No, diletti figli; non ricorrete a questa scappatoia in cosa sì grave e di tanto momento. La vostra pusillanimità vi attirerebbe la minaccia del Profeta : « Guai ai pastori che disperdono e lacerano il gregge del mio pascolo, dice il Signore ». 10 sul Matrimonio Quanto al Sacramento del matrimonio, l'Italia al presente non co nosce nella sua legislazione il divorzio. E notate bene che la Chiesa non è la sola a respingerlo : anche dal mondo dei giuristi e dei sociologi laici si sono alzate autorevoli voci ammonitrici, scongiuranti di non permettere che il divorzio entri a violare e disgregare il santuario del matrimonio e della famiglia. Pur troppo però una aperta propaganda in favore del divorzio si è già iniziata in una certa stampa, con pericolo che gl'incauti siano indotti in errore e venga incoraggiato un movimento contrario alla legge naturale e divina, alla legge santa di Cristo. I fedeli cattolici debbono perciò mantenere ben saldi i seguenti tre punti fondamentali : Essi non possono contrarre un vero matrimonio valido che secondo la forma prescritta dalla Chiesa. U matrimonio validamente contratto fra persone battezzate è per ciò stesso un Sacramento. Questo matrimonio valido fra battezzati, una volta consumato, non può essere per nessuna causa sciolto da nessuna umana autorità, da nessun potere sulla terra, ma soltanto dalla morte. Tocca a voi, pastori di anime, d'imprimere profondamente questi tre principi nella mente e nella coscienza dei fedeli, affinchè servano loro di regola nella propria vita e dettino loro in ogni occasione una condotta ferma e precisa. I DONI DI UNITÀ E DI PACE Nella Secreta della Festa del Ssmo Corpo di Cristo noi recitiamo questa preghiera : « Ecclesiae tuae, quaesumus, Domine, unitatis et pa eis propitius 1 0 IRR. 2?,. 1. dona concede: quae sul) oblatis muneribus mystice desi- 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gnantur». Se la Ssma Eucaristia è qni celebrata c o m e il mistero della unità e della pace, e se in realtà essa tale è per eccellenza, tuttavia questa celeste nota caratteristica appartiene anche agli altri Sacramenti. Tutti ci arrecano l'unità e la pace con D i o : quella unità che oltrepassa ogni immaginazione, perchè consiste nella partecipazione alla natura divina; quella luce ineffabile, nella quale noi chiamiamo D i o nostro Padre ed E g l i chiama noi suoi figli e suoi amici. Essi stabiliscono altresì l'unità e la pace fra gli uomini, secondo la parola di S. P a o l o , il quale ci esorta ad essere « solliciti servare unitatem Spiritus in vinculo pacis. unum baptisma. Unum corpus... Unus Deus et Pater omnium ». Unus Dominus, una fides, 11 E Noi possiamo ag- giungere : una stessa Mensa eucaristica che tutti, senza alcuna distinzione di origine, di nazione, di classe sociale, ci riunisce con Cristo e fra noi nella unità del Corpo mistico di Cristo; un medesimo flusso di grazia nel matrimonio, che unisce, nella unità, della fede, della carità, della concordia, della pace, lo sposo e la sposa, i genitori ed i figli, le famiglie cristiane fra loro; un medesimo sacerdozio, che abbraccia e deve congiungere tutti i sacerdoti della terra in quella più stretta unità, che il mondo ignora. L'OPERA DI CARITÀ Su questa forza soprannaturale e su questo vincolo che affratella riposa la Nostra speranza per la riconciliazione dei popoli; e Noi già li vediamo operare in molteplici forme, soprattutto a favore delle vittime della guerra in un'opera di carità, verso la quale i fedeli del mondo fanno convergere le loro generose offerte, mettendo anche Noi in grado di sodisfare, per quanto è possibile, le innumerevoli suppliche, che invocano il Nostro aiuto. U Nostro soccorso brama di estendersi a ogni parte del mondo, senza differenza di stirpe o di lingua, a tutti coloro che l'orribile guerra ha gettati nella miseria. Per ciò che riguarda più particolarmente l'Italia, la Nostra sollecitudine si rivolge soprattutto all'assistenza dei bambini, dei malati, dei profughi, degl'infortunati, dei reduci. La forza delle circostanze Ci ha condotti a costituire quest'Opera qui in R o m a , donde Ci studiamo di venire in soccorso della grande moltitudine di poveri randagi, senza tetto, senza vesti, in preda agli orrori della fame. Noi rendiamo umili grazie a D i o per quanto in questo campo Ci è stato dato di fare sinora. Ma la Nostra riconoscenza va anche a voi, 11 Eph. 4, 3-5. Acta Pii Pp. XII 43 diletti figli, e ai vostri cari parrocchiani, a voi per il vostro fervido zelo, a loro per le generose larghezze da voi pietosamente raccolte e rimesse alla ((Pontificia Commissione di A s s i s t e n z a » da Noi stessi istituita. Sappiate, voi, pastori di anime in questa Nostra diocesi romana, sappiano le Associazioni di Azione cattolica, sappiano i fedeli che, nel tragico momento presente di miserie e di angustie, questa è l'Opera a N o i sopra ogni altra cara, e a cui, se un desiderio del V i c a r i o di Cristo trova una qualche corrispondenza nei loro cuori, debbono dirigere gli sforzi della loro carità. LE SACRE MISSIONI N o n vogliamo p o r fine a queste Nostre parole, senza aver volto lo sguardo alla Croce delle Missioni innalzata nelle chiese dell'Urbe. Non dimenticate che le Missioni hanno di mira non tanto coloro che sono già dei nostri e lavorano con noi, quanto piuttosto quelli qui 12 foris sunt, gl'indifferenti, gli ostili, i traviati, gli sperduti, gli erranti; non tanto coloro che nella casa paterna abundant panibus, quanto i figli prodighi che fame pereunt. 12 Dal numero di c o l o r o che in questi giorni di grazie avranno ritrovato la retta via, che conduce a D i o , a Cristo, alla Chiesa, potrete misurare e valutare l'esito della Missione. Questo esito, diletti figli, dipende non solo dalla parola dei predicatori, ma anche dal Clero parrocchiale; dallo zelo c o l quale esso prep a r a la Missione, percorrendo per ogni, verso la parrocchia, strada per strada, casa per casa, radunando i dispersi, scotendo gl'inerti; dallo zelo c o l quale esso segue la Missione una volta cominciata, pregando, incoraggiando, aiutando in ogni maniera, provvedendo al buon ordine di tutte le cose. Possa l'amore del Padre celeste delle misericordie, possa la grazia di Cristo, possa il soffio dello Spirito che avviva l'unità nella fede e la concordia nell'azione, fecondare c o n frutti abbondanti il vostro lavoro. Noi stessi, nel corso di queste settimane di Missioni, rimarremo uniti a voi, giorno per giorno, ora per ora, c o l cuore e c o n la preghiera. E in auspicio dell'onnipotente aiuto divino, impartiamo a voi, diletti figli, ai vostri collaboratori, ai vostri parrocchiani, a quanti ascolteranno con devota attenzione la vostra predicazione quaresimale, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. 12 ' 13 ./ Cor. Cfr. 5, 12. LTTC. 15, 17, 31. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 44 SACRA CONGREGATIO RITUUM i OFFICIUM ET MISSA PRO FESTO IMMACOLATI CORDIS BEATAE MARIAE VIRGINIS. Die 22 Augusti FESTUM IMMACULATI C O R D I S B E A T i E MARIAE V I R G I N I S Duplex Omnia ut in Communi Festorum II classis beata? Alaria? Virginis prœter sequentia: IN I VESPERIS Ad Magnif. Ant. Exsultávit cor meum * in D ó m i n o , et exaltât um est cornu meum in Deo meo, quia lsetáta sum in salutari tuo. Oremus Omnipotens sempiterne Deus, qui in Corde beatae Mariae Virginis dignum Spiritus Sancti habitáculum preparasti : concede propitius; ut ejiisdem immaculáti Cordis festivitatem devota mente recolentes, secundum cor tuum vivere valeamus. Per D o m i n u m . . . in unitate ejúsdem. Et fit Commemoratio tantum praecedentis. Ant. Manum suam V. Diffusa est. IN II NOCTURNO Sermo sancti Bernardini Senensis E sermone 9 de Lectio Visitatione IV Quis mortalium, nisi divino tutus oráculo, de vera Dei et hominis Genitrice quidquam modicum, sive grande praesumat incircumcisis, immo pollütis labiis nominare, quam Pater ante saecula Deus perpetuam Sacra Congregatio 'Rituum 45 praedestinavit in Virginem, dignissimum Filius elegit in Matrem, Spiritus Sanctus omnis gratiae domicilium praeparavit ? Quibus verbis ego homunculus sensus altissimos virginei Cordis sanctissimo ore prolátos éfferam, quibus non sufficit lingua omnium A n g e l o r u m ? Dominus enim ait : Bonus homo de bono thesauro cordis profert bona ; quod verbum potest etiam esse thesaurus. Quis inter puros homines melior homo potest excogitári, quam illa, quae meruit effici Mater Dei, quae novem mensibus in corde et in útero suo ipsum Deum hospitáta e s t ? Quis thesaurus melior, quam ipse divinus amor, quo fornáceum Cor Virginis ardens erat? Sicut cedrus exalta ta sum in Libano, et sicut cy pressus in monte Sion : quasi myrrha electa, * Dedi suavitatem odóris. f. Et sicut cinnamómum et bálsamum aromatizans. Dedi. Lectio V De hoc igitur Corde quasi de fornace divini ardóris V i r g o beata protulit verba bona, id est, verba ardentissima? caritatis. Sicut enim a vase summo et óptimo vino pleno non potest exire nisi optimum vinum ; aut sicut a fornace summi ardóris non egreditur nisi incéndium fervens; sic quippe a Christi Matre exire non potuit verbum, nisi summi summéque divini amoris atque ardóris. Sapientis quoque dominae et matronae est pauca verba, solida tamen atque sententiósa habere ; proinde septem vicibus quasi septem verba tantum mira? sententia* et virtutis a Christi benedictissima Matre leguntur dicta, ut mystice ostendatur ipsam fuisse plenam gratia septifórmi. Cum A n g e l o bis tantummodo est locuta. Cum Elisabeth bis etiam. Cum F i l i o etiam bis, semel in templo, secundo in nuptiis. Cum ministris semel. Et in his omnibus semper valde parum locuta est; excepto quod in laude Dei et gratiarum actione se amplius dilatávit, scilicet, quum ait : Magníficat ánima mea D o m i n u m . Ubi non c u m homine, sed c u m Deo locuta fuit. Haec septem verba secundum septem amoris processus et actus sub miro gradu et órdine sunt prolata ; quasi sint septem flamma? fornácei Cordis ejus. Qua? est ista quae processit sicut sol, et formósa tamquam Jerusalem? * Viderunt eam filia? Sion, et beatam dixerunt, et regina? laudaverunt eam. y . E t sicut dies verni circfimdabant eam f l o r e s rosárum e t lilia convállium. Viderunt. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Lectio Ex ecclesiasticis Officiale VI documentis Cultum liturgicum, quo Cordi I m m a c o l a t o Virginis Mariae debitus tribuitur honor, cuique plures viri sancti ac mulieres viam parárunt, ipsa. A p o s t ó l i c a Sedes primum approbavit ineunte saeculo undevicesimo, cum Pius Papa septimus festum Purissimi Cordis Mariae Virginis instituit, ab omnibus dioecesibus et religiosis familiis, quae id petiissent, pie sancteque agendum : quod postmodum Pius Papa nonus Officio ac Missa propria auxit. Ardens autem studium atque optatum, jam saeculo décimo séptimo exortum et in dies invaléscens, ut nempe ejusmodi festum, majori solemnitate donatum, totius Ecclesias commune efficeretur, Summus Pontifex Pius duodecimus benigne excipiens, anno millesimo nongentésimo quadragesimo secundo, bello atrocissimo per orbem fere totum ingravescente, infinitas populorum aerumnas miserans, pro sua in Matrem caelestem pietate ac fiducia genus hominum universum illius Cordi benignissimo obsecratióne solemni enixe commendavit, atque in honorem ejúsdem Immaculáti Cordis festum cum Officio et Missa, propriis in perpetuum ubique celebrandum indixit. B. Ornátam monílibus filiam Jerusalem Dominus concupivit : .* Et videntes eam filiae Sion, beatissimam praedicaverunt, dicentes : * Unguéntum effúsum nomen tuum. f. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deauráto, circumdata varietate. Et. Gloria Patri. Unguéntum. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 25-27 In illo tempore : Stabant iuxta crucem Jesu Mater ejus, et soror Matris ejus María Cléophae, et María Magdaléne. Et reliqua. Homilía sancti Kobérti Bellarmino Episcopi De septem verbis Christi in Cruce, cap. 12 Onus et jugum impositum a D o m i n o sancto Joánni, ut Virginis Matris curam géreret, vere fuit jugum suave et onus leve. Quis enim non libentissime cohabitáret Matri illi, quae Verbum incarnatum in útero novem mensibus portavit, et illi totos triginta annos devotissime dulcis- Sacra Congregatio Rituum 47 siméque cohabitavit ? Quis non invideat dilecto D o m i n i , qui in absentia Filii Dei praesentiam obtinuit Matris D e i ? Sed, nisi fallor, possumus et nos a benignitate Verbi, nostri causa incarnati et ex dilectione nimia nostri causa crucifixi, precibus impetrare, ut dicat et nobis : E c c e Mater tua ; et Matri suae de nobis dicat : Ecce filius tuus. F e l i x namque est, sacra V i r g o Maria, et omni laude dignissima : * Quia ex te ortus est sol justítia?, Christus Deus noster, y. Ora pro pópulo, intérveni pro clero, intercéde pro devóto femíneo sexu : sentiant omnes tuum juvámen, quicumque celebrant tuam sanctam festivita- tem. Quia. Lectio VIII N o n est avarus pius Dominus gratiarum, d u m m o d o ad thronum gratiae ejus c u m fide et fiducia et non ficto corde, sed vero et sincero accedamus. Qui nos coheredes esse voluit regni Patris sui, non dedignábitur certe nos coheredes habere amoris Matris suae. Sed nec ipsa V i r g o benignissima gravábitur multitudine filiorum, cum sinum amplissimum habeat et valde cupiat, nullum perire ex his, quos Filius suus tam pretioso sanguine et tam pretiosa morte redémit. Adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratia? Christi, et suppliciter nec sine lacrimis ab eo petamus, ut de unoquoque nostrum Matri sua?, dicat : E c c e filius tuus; et unicuique nostrum de Matre sua dicat : E c c e Mater tua. 0. Beatam me dicent omnes generationes : * Quia fecit mihi Dominus magna qui potens est, et sanctum nomen eius. y Et misericordia ejus a progénie in progénies amentibus eum. Quia. Gloria Patri. Quia. Si hodie fuerit Sabbatum, S. Bartholomaei Ap., et ejus notatur; Pro Si erit Lectio IX de Homilia Vigilias anticipatae Commemoratio ad Laudes, ut die sequenti secus Ss. autem Timotheo, IX Lectio Hippolyte alicujus et Si/m,phoriano Officii Mm. commemorati IX non Lectio. sit dicenda, sequens Lectio IX Quam bene nobis erit sub praesidio tanta? Matris ? Quis nos detráhere audébit de sinu eius ? Qua? nos tentatio superare poterit, confidentes in patrocinio Matris Dei et nostra?? Neque nos primi erimus in tanti consecutione beneficii. Multi nos processerunt ; multi, inquam, ad singulare et plane maternum patrocinium tanta? Virginis accesserunt, et nemo eonfusus aut tristis dimissus est, sed omnes hilares et gaudentes, freti patrocinio tanta? Matris. De qua enim scriptum est : Ipsa conteret Acta Apostolicae 48 Sedis - Commentarium Officiale caput tuum, in ea confidunt, se quoque fidenter ambulaturos super áspidem et basiliscum, et conculcatiiros leónem et dracónem. Neque enim videtur posse perire is, de quo dictum sit Virgini a Christo : E c c e filius tuus, d u m m o d o et ipse non surda aure audiat, quod ei Christus dixerit : E c c e Mater tua. Te Deum laudamus. AD LAUDES Ad Bened. Ant. O beata V i r g o * Maria : tu gratias Mater, tu spes mundi, exaudi nos filios tuos clamantes ad te. Oremus Omnipotens sempiterne Deus, qui in Corde beatae Mariae Virginis dignum Spiritus Sancti habitáculum preparasti : concede propitius; ut ej n »dem. immaculáti. Cordis festivitatem devota mente recolentes, secundum c o r tuum vivere valeamus. Per D o m i n u m . . . in unitate ejúsdem. Ad Laudes pro Commemoratione Ss. Martyrum. Ant. Vestri capilli, V. Exsultábunt. AD II VESPERAS Ad Magnif. Ant. ut in I Vesperis: Exsultávit cor meum * in D o m i n o , et exaltátum est cornu meum.in Deo meo, quia Iactata sum in salutari tuo. Et fit Commemoratio Completorium de sequentis. Dominica. AD MISSAM Introitus. Hebr. 4- 16- Adeamus cum fiducia ad thronum gratiae, ut misericordiam consequámur, et gratiam inveniamus in auxilio opportuno. f Ps. 4 h Eructávit cor meum verbum bonum : dico ego ópera mea regi. y . Gloria Patri. Oratio Omnipotens sempiterne Deus, qui in Corde beatae Mariae Virginis dignum Spiritus Sancti habitáculum praeparásti : concede p r o p i t i u s ; ut ejúsdem immaculáti Cordis festivitatem devota mente recolentes, secón dum c o r tuum vivere valeamus. Per D o m i n u m . . . in unitate ejúsdem. Et, in Missis privatis polyti et Symphoniam tantum, Mm. fit Commemoratio Ss. Timothei, Hip- Sacra GongregatioMituum Lectio libri Sapientia? Eccli. ?J h 23-31. E g o quasi vitis f r uctificávi suavitatem odóris : et flores mei, fructus honoris et honestatis. E g o mater pulchra? dilectionis, et timoris, et agnitiónis, et sancta? spei. In me gratia omnis via? et veritatis : in me omnis spes vita?, et virtutis. Transite ad me omnes qui concupiscitis me, et a generationibus meis implémini. Spiritus enim meus super mel dulcis, et hereditas mea super mel et favum. Memoria mea in generationes saec u l o r u m . Qui edunt me, adhuc esurient : et qui bibunt me, adhuc sitient. Qui audit me, non confundatur : et qui operantur in me, non pèccabunt. Qui elucidant me, vitam aeternam habebunt. Graduale, Ps. 12, 6. Exsultabit c o r meum in salutari tuo : cantábo D ó m i n o , qui bona tribuit mihi : et psallam nomini D o m i n i altissimi, y. P s . 44, 18. Memores erunt nominis tui in o m n i generatione et generationem : propterea populi coníitebúntur tibi in aeternum. Alleluja, alleluja, f . Iaic. 1, Ifi, fî. Magníficat; ánima mea D o m i n u m : et exultávit spiritus meus in D e o salutari meo. Alleluja. In Missis votivis post Septuagesimum, omissis quenti, Alleluja et Versu se- dicitur: Tractus Prov. 8, 82, 35. Nunc ergo, filii, audite me : Beati, qui custodiunt vias meas. Audite disciplinam et estóte sapientes, et nolite abjicere eam. Jf. Beatus h o m o qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes óstii mei. y. Qui me invenerit, inveniet vitam, et háuriet salutem a D ó m i n o . Tempore autem . Paschali omittitur Graduale, et eius loco dicitur: Alleluja, alleluja, f. Luc. 1, Ifi-lfil. Magníficat ánima mea D o m i n u m : et exsultávit spiritus meus in D e o salutari meo.. Alleluja, y . Beatam m e dicent omnes generationes, quia ancillam humilem respéxit Deus. Alleluja. Sequentia sancti Evangelii secundum Joannem Joann. 19, 25-27 In illo tempore : Stabant juxta crucem Jesu mater ejus, et soror matris ejus María Oléopha?, et María Magdaléne. Cum vidisset ergo Jesus matrem, et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri sua?: Mu4 - ACTA, vol. XII, n. t. - 28-2-945. Acta 50 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lier, ecce filius tuus. Deinde dicit discípulo : E c c e mater tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua. Credo. Offertorium. Lc. 1, Jfi h$- Exsultavit spiritus meus in D e o salutari f meo; quia fecit mihi magna qui potens est, et sanctum nomen ejus. Secreta Maiestati tuas, D o m i n e , A g n u m immaculátum offerentes, quaesumus : ut c o r d a nostra ignis ille divinus accendat, qui C o r beatas Marías V i r g i nis ineífabíliter inflammávit. Per eumdem D o m i n u m . Et fit Commemoratio Ss. Mm. Prœfâtio de B. Maria V. Et te in Festivitate. Communio. Jo. 19, 27. Dixit Jesus matri suas : Mulier, ecce filius t u u s : deinde dixit d i s c í p u l o : E c c e mater tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua. Postcommunio Divinis refecti muneribus te, D ó m i n e , suppliciter exoramus : ut beatas Marías V i r g i n i s intercessione, cujus immaculáti Cordis sollemnia venerando egimus, a praesentibus periculis liberati, aeternas vitas gaudia consequantur. Per D o m i n u m . Et fit Commemoratio Ss. Mm. U R B I S et O R B I S Cultus liturgicus erga C o r Beatae Mariae Virginis, cuius remota vestigia praebent commentarii Patrum de Sponsa Cantici Canticorum, cuique plures mediae et recentioris aetatis viri sancti ac mulieres proxime viam pararunt, ab ipsa Sede Apostolica primum approbatus est ineunte saeculo undevicesimo, cum Pius Papa septimus Festum Purissimi Cordis Mariae instituit, ab omnibus dioecesibus et religiosis familiis, quae eius celebrationis facultatem petiissent, die Dominica post Octavam Assumptionis pie sancteque agendum. Medio autem eodem saeculo Festum Purissimi Cordis Beatae Mariae Virginis, quod in annos latius per orbem catholicum propagabatur, iussu P i i noni ac Sacrae Congregationis Rituum cura, proprio Officio propriaque Missa auctum est. H o c p o r r o cultu Ecclesia Cordi Immaculato Beatae Mariae Virginis debitum honorem tribuit, c u m sub huius Cordis symbolo Dei Genitricis eximiam singularemque animae sanctitatem, praesertim vero ardentissimum erga D e u m ac Iesum F i l i u m suum amorem, maternamque erga homines divino Sanguine redemptus pietatem devotissime veneratur. Invalescebat Sacra Congregatio Rituum 51 interea in animis, Pastorum pariter ac fidelium, ardens studium atque optatum, ut Festum Purissimi Cordis Beatae Mariae Virginis, totius Ecclesiae commune efficeretur. Quare, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa duodecimus, gravissimas miseratus aerumnas, quibus christiani populi ob ingruens immane bellum affliguntur, universam san- ctam Ecclesiam totumque genus humanum, quod olim Leo Papa tertius decimus Cordi Iesu sacratissimo devoverat, Cordi quoque Immacolato Beatae Virginis et Matris anno millesimo nongentesimo quadragesimo secundo, die Immaculatae eius Conceptioni sacro, in perpetuum dicavit. Ut autem eiusdem consecrationis memoria servaretur, Festum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis c u m Officio et Missa propria, die 22 Augusti, l o c o diei Octavae Assumptionis eiusdem Beatae Mariae Virginis, sub ritu duplici secundae classis quotannis celebrandum, ad universam Ecclesiam extendere decrevit : ut, opitulante Beata D e i Genitrice, cunctis gentibus pax, Christi Ecclesiae libertas praestaretur, peccatores vero, propriis reatibus expediti, omnes denique fideles in puritatis dilectione virtutumque exercitio solidarentur. Hisce itaque Patris Carolus mandatis obsecundans, infrascriptus Beatissimi Cardinalis Sa- lòtti, Episcopus Praenestinus, et Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, in Audientia diei 10 Decembris 1943, confectum schema Officii proprii ac Missae Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis eidem Sanctissimo D o m i n o Nostro obtulit. Sanctitas p o r r o Sua exhibitum schema approbavit et illud in universali Ecclesia adhibendum mandavit in Festo Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, prouti in superiori prostat exemplari. Servatis de cetero Rubricis. Contrariis n o n obstantibus quibuscumque. D i e 4 Maii 1944. C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus A. Carinci, Secretarius. VARIATIONES IN RUBRICIS MISSALIS ET BREVIARII ROMANI Introducto festo Immaculati Cordis B. Mariae Virginis die 22 augusti, l o c o diei Octavae Assumptionis eiusdem Beatae Mariae Virginis, Rubricae quae suis locis in Missali et Breviario R o m a n o p r o Octava Assumptionis inveniuntur, ita reformandae sunt : In Breviario R o m a n o , die 15 augusti in R u b r i c a ad finem Officii : <( Infra Octavam et in die Octava Antiphonae et Psalmi etc... » deleantur v e r b a : et in die Octava. Acta Apostolicae; Sedis - m Commentarium Officiale Die 21 augusti in Rubrica posita pro Vesperis omittatur Commemoratio .Ss. Timothei, H i p p o l y t i et Symphoriani Martyrum. Die 22 augusti in festo Immaculati Cordis B. M. V. ponatur haec Rubrica : De die Octava Assumptionis B. Mariae V. nihil fit in Officio Immaculati Cordis. Sicubi tamen hac die celebretur aliquod festum duplex I vël II classis, quod non sit B. Mariae V i r g . , de ipsa die Octava fit commemoratio, iuxta Rubricas. In Missali Romano die 22 Augusti in festo Immaculati Cordis B. M. V. ponatur : De die Octava Assumptionis B. Mariae V i r g . nihil fit in Missa Immaculati Cordis. Sicubi tamen hac die celebretur aliquod Festum duplex I vel II classis, quod non sit B. Mariae V i r g . , die ipsa die Octava fit Commemoratio per orationes diei Festi, iuxta Rubricas, et dicitur Praefatio de B. Maria V i r g . Et te in Assumptione, nisi ipsa Missa occurrens, aut Commemoratio prius habita, aliam Praefationem exigant. Ex Secretaria S. Rituum Congregationis, die 4 Maii 1944. A. Carinci, Secretarius. II BARCINONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI PETRAE A S. IOSEPH, IN SAE- CULO ANNAE PEREZ FLORIDO, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS MATRUM DERELICTORUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Insigne Hispaniae decus, S. Teresia a Iesu, cuius mystica doctrina imbuti plures Dei Servi ad sanctitatis verticem pervenerunt, testatur se nullam a S. Ioseph Patriarcha petiisse gratiam, quam non statim acciperet, quin etiam ultra petita; ideo omnes hortatur fideles ut suum sequantur exemplum, iisque p r o certo pollicetur se quoque Ipsius praesens auxilium experturos ( A u t o b . , c. V I ) . Id sane persuasum habens septem supra decem, quos fundavit, Carmelitici Ordinis a se reformati conventus, duodecim Eidem Sancto Patriarchae dicavit; praecepitque ut ipsius festum maiori qua fieri posset sollemnitate celebraretur : quod adhuc servatur. Hispana V i r g o , Petra a S. Ioseph, cuius Sacra Congregatio Rituum Beatificationis-causa m o d o inauguratur, 53 inter insigniores ac studio- siqres huius Santi clientes merito est annumeranda, ut strictam mox dicemus. Serva Dei anno 1845 die 6 Decembris e Iosepho Pérez Reina et Maria F l o r i d o González in oppido « V a l l e de A b d a l a j i s » , intra Malacitanae Dioeceseos fines nata, sequenti die baptismi sacramento regenerata fuit, Annae Iosephae nominibus acceptis. Vix triennis, matre demortua, sub patris ac Teresiae Reina, a viae, disciplina piissime fuit educata. P o r r o virtutum germina, quae in puellae animo, veluti in fertili agro, inserta fuerunt, uberes, progressione temporis, fructus attulerunt. Enimvero A n n a pueritia semper abhorrait, atque ad omnem honestatis normam a teneris unguiculis animum composuit. V e l minimo suorum nutui obedire, c u m avia Ecclesiam frequentare ibique devote versari, preces fundere, animum ad veram solidamque pietatem instruere, in litterarum studia incumbere sollemne erat ipsi, ita ut omnes admirarentur puellam omnia munia, suae conditioni accommodata, gravitate supra aetatem sedulo semper obeuntem, non secus ac si ea, natura duce, sponte perageret. Quare ad Christi corpus primitus suscipiendum mature, praeter consuetudinem tunc vigentem, fuit admissa. O b l a t a s nuptias fortiter respuit, seque D e o in proximorum solamen, praecipue derelictorum, generose dedere statuit. Nonnullis tentaminibus ingrediendi iii extantia Instituta incassum cedentibus, Malacitani Episcopi consilio obsecuta novae religiosae familiae, in festo Nativitatis Domini a. 1880, fundamenta iecit, cui ab eodem Episcopo titulus inditus est : Congregatio Matrum derelietorum. Serva autem D e i nomen assumpsit : Petra a S. Ioseph, quod cognomentum ob specialissimam religionem, qua Sanctum Patriarcham prosequebatur, sibi vindicavit. Insequenti anno prima religionis vota nuncupavit, perpetua vero in festo S. Teresiae anno 1892. Die 25 Quintiiis mensis a. 1891, summo animi gaudio ab Apostolica Sede decretum Laudis obtinuit. Interim plures domos hic illic in Hispania constituit, in quibus innumeri utriusque sexus miselli, ab omnibus derelicti, animi solameli atque omnia ad vitam necessaria sunt assecuti. Haec autem tam mira opera Serva D e i perfecit nulli humano auxilio innixa, sed D e o dumtaxat freta ac S. Ioseph patrocinio, quod usque praesentissimum est experta; quodque omnibus modis rependere studuit. P o r r o tanta fuit eius erga hunc sanctum religio, ut omnes domos, quas fundavit, sub eius titulo posuerit, nisi adiuncta aliud suasissent. Ad Eum iugiter fidenterque confugiebat, ab Eoque mirifice atque munifice exaudita semper erat. Persaepe enim in novis domibus 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate condendis, cum omnino inops esset, S. Ioseph auxilio invocato, tantam pecuniae summam inopinato accipiebat, quanta ad debitum operis solvendum tunc necessaria, et quandoque etiam plus satis. Propterea spe ciali quoque veneratione S. Teresiam coluit, utpote quae in S. Ioseph propagando cultu fuisset insignis. Princeps autem huius Famulae Dei erga sanctum Patriarcham devotionis monumentum merito habetur Sanctuarium, quod prope Barcinonem ipsa c u m continenti domo magnifice extruxit sub nomine : San José de la Montaña, ubi demum postridie Assumptionis B. M. V. anno 1906, meritis plena, Ecclesiae sacramentis refecta, piissime obiit. A n n i s 1932-33 in Barcinonensi Curia et, per Rogatoriales litteras, in Malacitana, super scriptis, super sanctitatis fama ac obedientia urbanianis decretis liturgicum cultum Servis Dei prohibentibus confecti sunt ordinaria auctoritate processus, atque Urbem delati. Quum nullus error in scriptis inventus sit, Sacra Congregatio die 26 Februarii a. 1943 decretum edidit pro causae progressu. Interim plures postulatoriae litterae P i o Papae XI fel. r e c , inter quas a Rege Catholico A l f o n s o X I I I , fuere transmissae, Introductionis causam implorantes. Itaque quum omnia a iure praescripta essent parata, instante Riho D. Carolo Calaf, Pontificii Hispanici Collegii Procuratore, atque causae Postulatore legitime constituto, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis die 28 nuper elapsi mensis apud Vaticanas aedes habitis, Emus ac Rmus D. Cardinalis Fridericus Tedeschini, causae Ponens seu Relator, dubium proposuit : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, atque de ea retulit. Emi ac R m i Patres Cardinales, hac relatione audita, auditis quoque Officialium Praelatorum suffragiis, praesertim R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore generali, omnibus perpensis, rescripserunt : Signandam simo esse commissionem Introductionis causae, si Sanctis- placuerit. F a c t a autem die infrascripto per eumdem Fidei Promotorem generalem Beatissimo Patri relatione, Sanctitas Sua, rescriptum E m o r u m Patrum ratum habens, Sua manu commissionem Introductionis causae Servae Dei Petrae a S. Ioseph subsignare dignata est. Datum Romae, die 3 Decembris, D o m . I sacri Adventus, a. D. 1944. £ß C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L. © s A. Carinci, Secretarius. Sacra Congregatio Rituum 55 III TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI TERESIAE VALSE P A N T E L U N I , SORORIS PROFESSAE INSTITUTI FILIARUM MARIAE AUXILIATRICIS. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Ex amoeno Filiarum Mariae Auxiliatricis terrestri viridario, die 3 Septembris a. D. 1907, lectissimum atque candidissimum lilium, quod suavi virtutum fragrantia saeculum prius, religiosam familiam postea impleverat, in caeleste est translatum. Teresiam Valse Pantellini dicimus, cuius canonizationis causa sub fausto auspicio modo initium sumit. Mediolani, nobili l o c o , die 10 Octobris mensis anno D o m i n i 1878 ex honestis piisque parentibus Iosepho ac Iosepha V i g l i n i primam lucem aspexit : atque baptismalibus aquis die 11 eiusdem mensis fuit regenerata. Insignia pietatis in Deum atque caritatis in proximos specimina Teresia in iisdem genitoribus perspiciens, adulescentem animum ad sanctitatem sensim sine sensu informavit, fervidum ingenium fortiter compescens. Florentiae in nobili gynecaeo a Ssma Annuntiatione prius, postea vero in aliud a Religiosis Societatis Sacri Cordis moderatum, in litterarum studia ac bonas artes musicae quoque ac pingendi laudabiliter incubuit. Interim die 16 Iunii a. 1887 Confirmationis sacramento roborata fuit, die vero 29 Martii a. 1891 primitus ad sacram mensam admissa. Frequenti corporis Christi susceptione miros in virtute progressus perfecit, ac divinae vocationis ad statum religiosum prima germina persensit, atque in suo corde fideliter aluit, emisso quoque, uti videtur, virginitàtis v o t o . D o m u m reversa a saeculi vanitatibus abhorruit; impensius orationi, praesertim coram Ssma Eucharistia, sacramentorum frequentiae atque operibus caritatis vacavit. A n n o s nata tres supra viginti, re mature prudenterque coram D o mino enixis precibus perpensa, die 2 Februarii a. 1901 Filiarum Mariae Auxiliatricis Institutum a S. Ioanne B o s c o , B. Maria Dominica Mazzarello cooperante, fundatum, amplecti statuit, utpote quod in te- 56 Acta Apostolicae Senis Commentarium Officiale nuioris plebis bonum atque derelictarum puellarum educationem conditum. V o t i c o m p o s facta, Romae tirocinium posuit, in quo virtutum omnium, quae religiosam Sororem decent, magnifica praebuit exempla. A n n o 1903 die 3 Augusti religiosa vota nuncupavit. Etsi tenui affecta valetudine, a nullo labore se abstinebat, omnibus omnia facta, ut puellas erudiret, instrueret atque ad vitae perfectionem suaviter impellerei earumque animos D e o devinciret. Omnia officia sibi commissa ad unguem sancte adimplebat, adeo ut nullus unquam defectus in ea fuerit notatus. Nec mirum, Serva enim Dei iugi orationi instabat, E i u s gloriam in omnibus vel minimis actibus sollicite quaerebat, suumque animum ab omni vel minima macula intemeratum custodire attentissime studebat. Gravi morbo attacta, medicorum consilio ab Urbe discessit atque Augustam Taurinorum ad domum Instituti principem se transtulit. Verum, incassum curis omnibus cedentibus, morbus adeo invaluit, ut eam ad mortem usque perduxerit. Ecclesiae sacramentis munita, Paradisum praestolàns, ut ad Beatae Virginis amplexum reciperetur, die 3 mensis Septembris anno 1907, piissime spiritum exhalavit. Sanctitatis fama, qua adhuc vivens fruebatur, vehementius erupit. Quare in Taurinensi Curia annis 1926-1928 Ordinaria auctoritate informativus constructus est processus cum super scriptorum perquisitione, tum super sanctitatis fama et cultu non praestito, atque ad Urbem delatus. Interim duo S. R. E. Cardinales, plures Archiepiscopi, Episcopi, plura Capitula c u m Metropolitana tum Cathedralia, Maior Rector Societatis S. Francisci Salesii, Generalis Superiorissa Filiarum Mariae Auxiliatricis, plurimique alii Summo Pontifici P i o Papae XI fel. rec. enixas preces obtulerunt, Introductionem causae beatificationis huius Dei Famulae postulantes. Perpensis scriptis, die 1 Februarii a. 1939 sacra haec Congregatio decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Omnibus itaque servatis de iure servandis, instante R m o R. Francisco Tomasetti, e Salesiana Societate, Postulatore causae huius legitime constituto, in Ordinario coetu Sacrae huius Congregationis E m u s ac R m u s Cardinalis Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Ostien. et Albanen., Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis cauase in casu et ad effectum de quo agitur, atque de ea retulit. E m i ac R m i Patres, audita hac relatione nec non Officialium Praelatorum suffragiis, praesertim R . P . D . Salvatoris Natucci, generalis Fidei Promotoris, Sacra Congregatio Rituum omnibus perpensis, rescribere censuerunt : nem, si Sanctissimo 57 Signandam esse commissio- placuerit. F a c t a autem subsignato die per eumdem Promotorem Beatissimo Patri relatione, Sanctitas Sua, E m o r u m P P . rescriptum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servae Dei Teresiae Valse Pan- tellini propria manu subsignare dignata est. Datum R o m a e , die 3 Decembris, D o m . I sacri Adventus, a. D. 1944. £& C . Card. SALOTTI, E p i s c . Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM DE FACULTATIS THEOLOGICAE IN PONTIFICIO SEMINARIO METROPOLITANO BONAERENSI ERECTIONE. Ad Pontificii Seminarii Metropolitani Bonaërensis a Virgine Im- maculata decori et studiorum ecclesiasticorum in universa Republica Argentina incremento magis magisque consulendum, Emus Dominus D. Card. Iacobus Copello, Archiepiscopus Bonaërensis atque Argentinae Primas, una cum R e v m o P. Norberto de Boynes, V i c a r i o Generali Societatis Iesu, cui pium illud institutum ab Archiepiscopo est concreditum, ab Apostolica Sede enixis precibus nuper efflagitant ut Facultas Theologica, iam die x x u i m. decembris a. D . MCMXV in memorato Seminario a Summo Pontifice Benedicto XV f. r. primum constituta, et deinde ad Constitutionem Apostolicam Deus scientiarum Dominus et adnexas Ordinationes instaurata, suprema Ecclesiae Auctoritate denuo erigeretur. Beatissimus Pater Pius D i v . P r o v . P p . X I I , feliciter regnans, p r o singulari studio quo erga praeclarissimam illam Nationem et urbem afficitur, petitioni annuere dignatus est, atque Archiepiscopum Bonaerensem eiusdem Facultatis Patronum Pontificium constituit. 58 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Quamobrem Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus Pontificiam Facultatem Theologicam in Seminario Metropolitano Bonaerensi iam conditam, hoc Decreto denuo erigit atque confirmat, facta ei potestate gradus academicos in Sacra Theologia conferendi, secundum Statuta ab ipsa Sacra Congregatione adprobata, alumnis qui, scholis Seminarii rite celebratis et studiorum curriculo laudabiliter emenso, digni habeantur; servatis ceteris de iure servandis. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Callisti, die VIII m. Decembris, in F e sto Immaculatae Conceptionis B . V . M . , a. D . MCMXLIV. I. Card. PIZZARDO, Praefectus. L. © S. E. Ruffini, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 59 DIARIUM R O M A N A E CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 30 gennaio 19-15, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sul martirio della Serva di Dio Maria Goretti, vergine, e sulle virtù della Venerabile Serva di Dio Caterina Volpicelli, fondatrice dell'Istituto delle Ancelle del Sacro Cuore. Martedì, 13 febbraio 1915, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori! teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Venerabile Servo di Dio Lodovico Edoardo Cestac, sacerdote secolare e fondatore dell'Istituto delle Serve di Maria. Martedì, 27 febbraio 1945, nel Palazzo delle Sacre Congregazioni in S. Callisto, alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Raffaello Rossi, Ponente o Relatore della causa del Servo di Dio Lorenzo M. di 'S. Francesco Saverio, si è adunata la iS. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del suddetto Servo di Dio. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 11 gennaio 1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, 19 febbraio » Protettore delle dine S. di Suore Francesco delle Scuole del Terz'Or- d'Assisi. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, tore delle Suore C om,pas sioniste Serve Protetdi Ma- ria, di cui la Casa generalizia si trova a Castellammare di Stabia. 60 Acta Apostolicae Secks - Commentarium Officiale Assistente al Soglio Pontificio : 20 agosto 1943; S. E. Revma Monsig. Giacomo Carlo McGuigan, Arcivescovo di Toronto. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 29 maggio 1943. Monsig. Francesco Marcello Daigle, dell'archidiocesi di 9 giugno » Monsig. Giovanni B. Doucet, della diocesi di Bathurst nel ottobre » Monsig. Ulderico Perron, dell'archidiocesi di Quebec. )) Monsig. Cirillo Gagnon, della medesima archidiocesi. Moncton. 1 Canada. 26 » » 4 giugno 1944. Monsig. Vilfrido Jubinville, dell'archidiocesi di San Bonifacio. Prelati Domestici di Sua 19 gennaio 22 maggio Santità 1943. Monsig Giuseppe Faurie, della diocesi di Le Puy-en-Velay. Monsig. Alessandro Gregorio Baker, della diocesi di Vit» toria nell'isola di Vancouver. » Monsie' Guglielmo Giovanni Smith, della diocesi di Alexandria (Canada). 29 » Monsig. Pietro Giuseppe Bell, della diocesi di Agen. Monsig. Alberto Lemenager, dell'archidiocesi di Moncton. 8 giugno Monsig. Giovanni Milligan, della diocesi di San Giovanni 9 » Monsig. Guglielmo J. Conway, della diocesi di Bathurst )) » Monsig; Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. • » nel Canada. nel Canada. » » » » 21 » 30 luglio 21 settembre 25 » ottobre » 22 dicembre Giorgio Bernier, della medesima diocesi. Doscite Robichaud, della medesima diocesi. Giovanni J. McLaughlin, della medesima diocesi. Mattia Madariaga, della diocesi di Chillan. Zoello Lambert, della diocesi di Hearst. Francesco Trochu, della diocesi di Nantes. Ferdinando Vandry, dell'archidiocesi di Quebec. Amato La Bile della medesima archidiocesi. Claudio Dounaud, della diocesi di Clermont Ferrand. » » 3 gennaio 17 marzo 20 aprile » » Monsïg. Giuseppe Compère, della diocesi di Amiens. Monsig. Emilio Borde, della diocesi di Moulins. 1944. Monsig. Carlo Grippon, della diocesi di Le Mans. » Monsig. Arnaldo Etcheber, della diocesi di Baiona. » Monsig. Enrico Cauhape, della medesima diocesi. Monsig:. Antonio Maubon, della diocesi di Montpellier. Diarium Romanae 9 maggio 18 » 61 1944. Monsig. Alberto Boucher, della diocesi di Chartres. Monsig. Giuseppe Chevalier, della diocesi di San Giovanni di Quebec. Monsig. Vittore Quintal, della diocesi di San Giacinto. Monsig. Arturo Vezina, della medesima diocesi. 27 Monsig. Giovanni Battista Nadeau, della medesima dio- )) 13 Curiae giugno » » » » » » 14 » » 29 17 luglio )) agosto » 31 » )) cesi. Monsig. Clodoveo St. Amant, dell'archidiocesi di San Bonifacio. Monsig. Uberto Heynen, della medesima archidiocesi. Monsig. Enrico Bernard, della medesima archidiocesi. Monsig. Romano Boulé, della diocesi di San Giovanni di Quebec. Monsig. Ignazio Edoardo Zielonka, dell'archidiocesi di Winnipeg. Monsig. Maurizio Badoux, della diocesi di Saskatoon. Monsig. Luciano Savard, dell'archidiocesi di Quebec. Monsig. Giovanni Giuseppe O'Brien, della diocesi di Peterborough. Monsig. Ludovico Vida, della diocesi di Maramures dei Ruteni. 30 settembre )) 24 » Monsig. Raffaele Ekmedjan, dell'archidiocesi di Costantinopoli degli Armeni. » Monsig. Enrico Bourdeau, della diocesi di Montauban. ottobre 5 dicembre Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 10 gennaio 1945. I Revmi P. Emiliano Lucchesi, Vicario Abbate Generale dei Benedettini! Vallombrosani, P. Gabriele di S. Maria Maddalena de' Pazzi, dei Carmelitani Scalzi, e Don Luigi Castano, della Società Salesiana di ¡S. Giovanni Bosco, Consultori della S. Congregazione dei Riti, per le Cause di Beatificazione 26 » » e Canonizzazione. Sua Eccellenza Revma Monsignor Carlo Alberto Ferrerò di Cavai lerleone, Arcivescovo tit. di Trebisonda, e Pillino e Revino Monsignor Dino Staffa, Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota, Consultori della S. Congregazione per la Chiesa Orientale. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri segreti soprannumerari di 8. 8. : 11 febbraio 1943. Monsig. Giovanni Schmitz, della diocesi di Treviri. 1 maggio » Monsig. Francesco fScroeter, della diocesi di Fulda. 2 vgiugno » Monsig. Luigi Lineros Carvajal, della diocesi di Chillan. 17 » » Monsig. Emanuele Erasmo Arce, della diocesi di Cochabamba. » » » Monsig. Giovanni Hiebl, della diocesi di S. Ippolito. » » » Monsig. Francesco Hofbauer, della medesima diocesi. )) » » Monsig. Giovanni Mayrhofer, della medesima diocesi. 10 luglio » Monsig. Gustavo Schauerte, 15 » » Monsig. Enrico Bockel, dell'archidiocesi di Friburgo in 22 » » Monsig. Otto Sclioellig, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Massimiliano Notz, della diocesi di Rottemburgo. 5 agosto » Monsig. Ottone Hergenröther, della diocesi di Erbipoli. 21 ottobre » Monsig. Paolo Serlenga, della diocesi di Andria. dell'archidiocesi di Pader- borna. Brisgovia. 22 febbraio 1 novembre 1944. Monsig. Francesco Gabrovéek, della diocesi di Lubiana. » Monsig. Daniele De Angelis, della diocesi di Ripatransone. 30 » » Monsig. Aurelio Cassar, della diocesi di Agrigento. » » » Monsig. Luigi Castiglione, della medesima diocesi. » » « Monsig. Salvatore Pirrera, della medesima diocesi. » » » Monsig. Oliviero De Fusco, della diocesi di Sessa Àurunca. » » » Monsig. Amleto Strani, della medesima diocesi. 7 dicembre 17 » » Monsig. Donato Orlando, dell'archidiocesi di Acerenza. » Monsig. Alessandro De Michelis, della diocesi di! Asti. » )) » Monsig. Arrigo Pintonello, della diocesi di Padova. 21 » » Monsig. Pasquale Picarelli, dell'archidiocesi di Napoli. 4 gennaio 1945. Monsig. Umberto Pausillo, della diocesi di Città della Pieve. » » » Monsig. Agostino Casaroli, della diocesi di Piacenza. » » » Monsig. Emanuele Clarizio (Roma). » » » Monsig. Gino Paro, della diocesi di Treviso. 17 » » Monsig. Calliope Rossini, della diocesi di Mantova. » Monsig. Giovanni Antonazzi, della diocesi di Nepi. 11 febbraio Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8.: 7 » dicembre 1944. Monsig. Antonio Forcina, dell'archidiocesi di Gaeta. » » Monsig. Giovanni Cali, della diocesi di Noto. 4 gennaio 1945. Monsig. Igino Quadraroli (Roma). Cameriere d'onore di spada e cappa soprannumerario di 8. 8. : 7 dicembre 1944. Il sig. Urbano Cioccetti (Roma). Diarium Romanae Curiae 63 ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: 11 Cavalierato dell'Ordine Piano : 7 dicembre 1944. Al sig. conte Mario Gori-Mazzoleni (Roma). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, elasse civile: 7 » 9 giugno )) ottobre 1943. Al sig. Ignazio Valdivieso, delParchidiocesi di Santiago » » del Cile. Al sig. Enrico Perez Riesco, della medesima archidiocesi. Al sig. dott. Giuseppe Emanuele Balmaceda Ossa, della medesima archidiocesi. 15 dicembre 1944. Al sig. dott. Carmine Caiola (Roma). » » » Al sig. dott. Domenico Francini (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 1943. Al sig. Alessandro Grant, dell'archidiocesi di Toronto. 1944. Al sig. Luigi Gentilhomme, delParchidiocesi di Lione. 8 15 8 giugno marzo aprile » » » » » » » 27 » maggio » » » » » » 20 » » 26 novembre » Al sig. Luigi Imbert, della medesima archidiocesi. Al sig. Renato Lefebvre, delParchidiocesi di Parigi. Al sig. Giovanni Réal, dell'archidiocesi di Lione. Al sig. Ludovico Pascal, della medesima archidiocesi. Al sig. Elia Salvas, della diocesi di San Giacinto. Al sig. Teófilo Alessio Saint-Germain, della medesima diocesi. Al sig. Orazio Boivin, della medesima diocesi. Al sig. Alfonso Gerardo Elsenburg, della diocesi di Hai* lem. co gennaio 1945. Al sig. Raimondo D'Alessio (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 15 dicembre 1944. Al sig. prof. Giovanni Carrara (Roma). La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 26 novembre 1944. Al sig. Carlo Modugno (Roma). » » 15 dicembre » 28 » 29 3 gennaio 8 » » » Al sig. Ottaviano Cianfoni (Romaì. Al sig. Rolando H. Ouang (Cina). Al sig. dott. Ferruccio Banissoni (Roma). » Al sig. Giuseppe Pagani (Roma). » 1945. Al sig. Giuseppe Lupi (Roma). » Al sig. Raimondo Gaspard (Roma). 64 ActaApostolicae Sedis• - Commentarium Il Cavalierato dell'Ordine di S. 18 maggio Officiale Silvestro Papa : 1943. Al sig. Giuseppe Sauvé, della diocesi di Valleyfield. 29 dicembre 1944. Al sig. Paolo Strambi (Roma). 3 gennaio 19 » 1945. Al sig. Lorenzo Milozzi (Roma). » Al sig. Gaetano Facciolli (Roma). NECROLOGIO 27 gennàio 1944. Monsig. Tommaso Spreiter, Vescovo tit. di Tene, Vicario Apostolico di Eshowe. 23 febbraio » Monsig. Francesco Wolf, Vescovo tit. di Biblo. 19 maggio « 28 ottobre » Monsig. Paolo Jacuzio, Arcivescovo di Sorrento. Monsig. Luigi Calza, Vescovo tit. di Termesso, Vicario Apostolico di Chengchow. 11 novembre » Monsig. Francesco Ernesto Ricard, Arcivescovo tit. di Tirnovo. 4 dicembre » Monsig. Giovanni B. Federico Vallega, Arcivescovo tit. di Mcopoli di Epiro. 17 Monsig. Vincenzo Priante, Vescovo di Corumbà. Monsig. Maurizio McAuliffe, Vescovo di Hartford. Monsig. Antonio Scarante, Vescovo di Faenza. 20 Monsig. Egidio de Boeck, Vescovo tit. di Azoto, Vicario » 15 22 9 13 » gennaio » Apostolico di Lisala. Monsig. Giordano Gijlswijk, Arcivescovo tit. di Eucaita, Delegato Apostolico in Africa meridionale. 1945. Monsig. Saturnino Peri, Vescovo tit. di Ancusa. » Monsig. Marco Giovanni della Pietra, Arcivescovo di An• cona. 17 » » » » » Monsig. Pio Marcello Bagnoli, Vescovo dei Marsi. Monsig. Adriano Devais, Vescovo di Malacca. 21 » » Monsig. Gherardo Sante Menegazzi, Arcivescovo tit. di Pompeopoli di Paflagonia. 31 » » Monsig. Leone Classe, Vescovo tit. di Massula, Vicario Apostolico di Ruanda. 22 febbraio » Monsig. Mario Besson, Vescovo di Losanna, Ginevra e Friburgo. 27 » Monsig. Guglielmo O'Shea, Vescovo tit. di Naisso. An. et vol. XXXVII 26 Martii 1945 (Ser.H, .XH)-Nuni.3 Y COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII MOTUPROPRIO T)E NOVAE PSALMORUM CONVERSIONIS LATINAE U S U IN PERSOLVENDO DIVINO OFFICIO. PIUS PP. XII In cotidianis precibus, quibus sacerdotes maiestatem Dei altissimi boiiitatemque colunt, ac suis ipsorum, totius Ecclesiae universique orbis «consulunt necessitatibus, peculiarem profecto locum praeclara illa car mina obtinent, quae, Divino afflante Spiritu, Sanctus propheta David aliique sacri auctores composuere, quaeque Ecclesia, Divino Redemptore eiusque A p o s t o l i s praeeuntibus, inde ab originibus in sacris celebrandis continenter adhibuit. H o s autem Psalmos Latina Ecclesia a graecae linguae fidelibus receptos habet, ex graeco nempe in latinum sermonem, verbo p r o verbo fere reddito, conversos, atque, identidem decursu temp o r i s , imprimisque a S. Hieronymo, in Sacris exponendis Litteris D o ctore M a x i m o , naviter correctos atque expolitos. At hisce correctionibus nota illa graecae ipsius interpretationis menda, quibus primigenii textus sensus et vis non parum obscurantur, non ita ablata sunt, ut sacri Psalmi .ab omnibus queant et ubique facile intellegi; atque omnes norunt ipsum S. H i e r o n y m u m non satis habuisse antiquam illam latinam « translationem diligentissime emendatam» suae linguae civibus dare, maiore etiam conatu Psalmos ex ipsa « hebraica veritate » 1 sed convertisse in latinum. Quae tamen nova Sancti D o c t o r i s interpretatio in Ecclesiae i S. XXVIII, HIERONYMI col. 1125 Praefatio (1185) in seq. 5 - ACTA, vol. XII, n. 3. — 26-8 945. Librum Psalmorum iuxta iiebrdioam veritatem; PL 66 usum deducta non fuit; sed paulatim emendatior illa veteris conversionis latinae editio, quant Psalterium, Gallicanum vocant, adeo invaluit, Ut eam decessor Noster S. Pius V in Breviarium R o m a n u m recipere atque adeo omnium fere usui praescribere opportunum duxerit. Latinae huius interpretationis obscuritates mendaque, a S. Hieronymo neutiquam expuncta — quippe qui id solum sibi proposuerit, ut latinum textum secundum emendatiores codices graecos corrigeret — ae- tate recentiore i d c i r c o magis magisque manifesta oculis o c c u r r e r i n t , quod antiquarum linguarum, imprimisque hebraicae, cognitio admodum profecit, quod interpretandi ars perfectior evasit, quod metricae denique ac rhythmicae sermonum orientalium leges altius fuere investigatae, et « criticae textualis » quae dicitur, normae clarius perspectae sunt. A c c e d i t quod ex multis illis Psalmorum in vulgatas linguas conversionibus, quae in diversis nationibus, approbante Ecclesiae auctoritate, ex textibus primigeniis confectae sunt, illustrius in dies patet quantopere carmina illa, ut in nativis d i c i o n i b u s habentur, perspicuitate eximia, poetica venustate doctrinaeque amplitudine excellant. Haud mirum igitur est si sacerdotes non paucos, qui Horarias Preces non modo summa religione, sed pleniore etiam c u m intellegentia recitare student, laudabile incessit studium talem habendi in cotidiana Psalmorum lectione latinam conversionem, qua sensus, a Spiritu Sancto inspirante intentus, significantius patescat, qua pii Psalmistae affectus perfectius exprimantur, qua dicendi ars verborumque vis clarius usque manifestentur. Quod quidem studium atque optatum, tam in voluminibus a doctis probatisque viris exaratis, quam in commentariis certo tempore edi solitis identidem patefaciunt, etiam ad Nos a non paucis sacrorum administris sacrorumque Antistitibus, atque etiam a nonnullis S. R. E. Patribus Cardinalibus perlatum est. N o s autem, pro eximia illa, quam erga Divinae Scripturae eloquia fovemus reverentia, id summis viribus enitendum arbitramur, ut plenius in dies fidelibus pateat Sacrarum Litterarum sensus a Spiritu Sancto inspirante datus et hagiographi calamo expressus, quemadmodum in E n c y c l i c i s Litteris Divino afflante Spiritu haud ita multo ante exposuimus. Quapropter, etsi rei difficultates minime parvi pendimus, neque ignoramus Vulgatam quae dicitur interpretationem arctissime esse c u m Sanctorum Patrum scriptis Doctorumque explanationibus conexam, eamdemque l o n g o saeculorum usu summam in Ecclesia nactam esse auctoritatem, attamen piis hisce votis morem gerere statuimus; atque adeo novam Psalmorum latinam conversionem apparari iussimus, quae et textus primigenios presse fideliterque sequeretur, et veteris venerandae Vulgatae aliarum- Acta Pii Pp. XII que antiquarum interpretationum, quantum fieri posset, 67 rationem ha- beret, variasque earum dictiones ad criticae artis normas perpenderet. P r o b e enim novimus ne ipsum quidem hebraicum textum o m n i mendo omnique obscuratione immunem ad nos pervenisse; atque adeo cum aliis o p u s esse ab antiquitate nobis traditis textibus eum conferre, ut diligentior ac sincerior inveniatur sententiae dictio; immo id quoque aliquando contingere ut, adhibitis etiam omnibus critices linguarumque scientiae subsidiis, verborum sensus non omnino clare patefiat, atque id futurae investigationi relinquatur, ut nempe, dedita pro facultate opera, res uberiore luce perfundatur. Minime tamen dubitamus quin hodie, omnibus recentioris doctrinae adiumentis sedulo adhibitis, iam talis fieri possit conversio quae Psalmorum sensum ac vim adeo clare exhibeat, ut sacerdotes, in D i v i n o persolvendo Officio facile perspicientes quid Spiritus Sanctus per os Psalmistae significare voluerit, divinis hisce eloquiis efficaciter ad veram genuinamque pietatem excitentur ac moveantur, Iamvero, postquam nova, quae in votis erat, interpretatio a Nostri Pontificii Instituti Biblici professoribus cum ea, qua par est, cura ac diligentia confecta est, hanc iis omnibus, qui oûicio tenentur Horarias Preces cotidie recitare, paterna offerimus voluntate; d u m , rebus omnibus perpensis, motu p r o p r i o ac matura deliberatione Nostra concedimus ut eadem, sive in privata sive in publica recitatione, si libuerit, utantur, postquam, ad Psalterium Breviarii Romani accommodata, ab Officina Libraria Vaticana in lucem edita fuerit. Ex hac pastorali sollicitudine Nostra, Nostraque erga D e o devotos viros ac mulieres paterna caritate confidimus fore, ut deinceps omnes maiorem in dies hauriant ex Divino persolvendo Officio lucem, gratiam, consolationèmque, quibus quidem collustrati atque impulsi difficillimis hisce Ecclesiae temporibus ad imitanda illa sanctitatis exempla, quae ex Psalmis tam praeclare effulgent, magis magisque conformentur, et ad illos eriútriendos refovendosque moveantur divini amoris, strenuae fortitudinis, piaeque paenitentiae sensus, ad quos Spiritus Sanctus in Psalmorum lectione nos excitat. Quae autem per has Litteras, motu proprio dataSj decrevimus ac statuimus, ea rata firmaque sunto, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Martii a n n o MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII es. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A L L O C U T I O AD ADSCRIPTOS SOCIETATIBUS CHRISTIANIS OPERARIORUM ITALICORUM, DIE Ì1 MENSIS MARTII ANNO 1945, EX ITALIAE "DIOECESIBUS ROMAE COADUNATOS. Il Nostro Predecessore di santa memoria P i o X I , commemorando la. immortale Enciclica Rerum novarum, di Leone X I I I , ricordò c o n quale letizia essa fu accolta dai lavoratori cristiani, « i quali si sentirono protetti e difesi dalla più alta Autorità della t e r r a , ) . 1 La vostra pre- senza intorno a Noi, diletti figli, è un attestato, ben d o l c e al Nostro cuore, che quel sentimento e quella fiducia sono ancor vivi nelle classi" lavoratrici. E Noi, che, pienamente conoscendo la loro condizione, vogliamo con tutta l'anima Nostra sostenere la causa dei lavoratori cristiani, ed anzi di tutto il vasto mondo del lavoro, vi diamo c o n paterno affetto il benvenuto, e, mentre esprimiamo i Nostri più fervidi voti per voi e per le vostre Associazioni, desideriamo di rivolgervi alcune brevi parole d'istruzione e d'incoraggiamento. 1. -y E ; i n primo l u o g o : che cosa sono le Associazioni cattòliche di operai per i loro propri membri? Esse sono innanzi tutto cellule del- 1 l'apostolato cristiano moderno. N o n già nel senso che possano o debbano .sostituirsi alla parrocchia. Ma esse mantengono, coltivano e custodiscono nel m o n d o del lavoro il fondamento religioso e morale della vita, in una maniera sempre adattata alle particolari circostanze di ogni tempo. Osservate i nemici di Cristo. Essi mettono a profitto tutte le difficoltà e le questioni della vita operaia, per guadagnare l'anima del lavoratore cristiano, per traviare la sua coscienza e finalmente distaccarlo e allontanarlo dal Salvatore divino. N o n è forse questa una prova evidente c h e le Associazioni dei lavoratori cristiani sono oggi un mezzo indispensabile di apostolato? indispensabile anche là ove il nemico di Cristo non sembra aver ancora preso piede nè dar segni speciali di movimento e di azione, perchè dappertutto le condizioni pràtiche e i bisogni quotidiani del lavoro salariato sconvolgono le ménti anche di uomini profondamente credenti e sollevano problemi che, men^ tre toccano ;gl'interessi religiosi e morali, richiedono il soccorso e l'assistenza della Chiesa. Portate dunque, per mezzo delle vostre A s s o c i a zioni, i principi della fede e una solida formazione cristiana nella vital religiosa modale del lavoratore e della sua famiglia : fate delle A s - sociazioni stesse altrettanti, .centri di una vita 1 Encycl. Quadragesimo anno, Iiitrod, , r spirituale che, ricca- T Acta Pii Pp. XII 69 ménte alimentata dai Sacramenti, espande i suoi benefìci frutti nelle parole e negli atti di una mutua carità veramente evangèlica T Fermamente stabilito su questo saldo fondamento, il lavoratóre cristiano troverà iri pari tempo nelle Associazioni la possibilità d i estendere il suo sapere e il suo potere agli altri campi della Vita privata é pubblica. Ma soprattutto una tale Associazione deve contribuire a rèndere là famiglia del lavoratore cristiano atta, n o n meno, anzi ancor più delle altre famiglie, ad educare bene là prole ë a governare la casa cori vantaggio spirituale e materiale dei suoi membri. Se èssa corrispónderà a questa missione. l'Associazione vedrà sorgere dai suo seno véri apostoli, lavoratori fattisi apostoli fra i l o r o compagni, affine di impregnare ed animare di spirito cristiano tutto c i ò che circonda l'operaio, il suo campo di lavoro, il suo focolare domesticò, e fino i suoi onesti svaghi. u 2. - Ma qui Nói tocchiamo un secondo punto, che Ci sta somma- ménte a cuore : che cosa rappreselitano le Associazioni dei lavoratóri cristiani ¡per le uittrë istituzioni operàie? N o i pensiamo qui non solo alle società di mutua assistenza, coiné sono, per esempio, le cooperative d i consumo, ma anché agli istituti pubblici di assicurazione, p e r i ; quali è necessario il contributo dei lavoratori. Voi tutti sapete quanto il buon successo di simili iruprese, per sé salutari e p r o f i c u e , d i p e n d a dalla probità, dalla onestà é dalla mùtua fiducia di coloro che rie f arino parte. ! V ó i conoscete anche —- e ne fate ogni giorno più Fahlara esperienza — le terribili rovine che la guerra c o n le sue furièste Conseguenze ha prodotte nella inorale sociale del p o p o l o , rovine ben più gravi degli 1 stéssi ingeriti danni materiali. I l ceto operaio senza quelle virtù cri! stiane diverrebbe il peggiore nemico di s e stesso. Nella lotta c ó n t r o 1 Questo pericolo l e Associazioni cristiane forniscono alle altre società e opere di assistenza delle classi lavoratrici uri aiuto prezioso. Oé infatti esse saranno il vivaio delle virtù sociali, della rettitudine, della fedeltà, della coscienziosità, procureranno alle altre istituzióni i l ó r o migliori membri, i l o r o più sicuri dirigenti, uomini e donne, che sapranno suscitare e mantenere vivo lo spiritò di responsabilità è di solidarietà, senza il quale nessuna mutualità, nessuna assicurazione p u ò prosperare, quello spirito che l ' A p o s t o l o P a o l o qualificava c o n le mirabili p a r o l e : 2 « Alter alterius onera portate ». 3. - Esaminiamo ora brevemente i rapporti delle Associazioni cristiane boi Sindacati. Contrariamente al sistema anteriore sì è avuta • - Gài, G- 2. ; " : 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di recente in Italia la costituzione della unità sindacale. N o i non possiamo se non attendere ed augurare che le rinunzie consentite c o n la l o r o adesione anche da parte dei cattolici non arrechino danno alla l o r o causa, ma portino il frutto sperato per tutti i lavoratori. Ciò suppone c o m e condizione fondamentale che il Sindacato si mantenga nei limiti del suo scopo essenziale, che è quello di rappresentare e difendere gl'interessi dei lavoratori nei contratti di lavoro. Nell'ambito di questo ufficio il Sindacato esercita naturalmente un influsso sulla politica e sulla pubblica opinione. Ma esso non potrebbe oltrepassare quel limite senza cagionare grave pregiudizio a se stesso. Se mai il Sindacato c o m e tale in virtù della evoluzione politica ed economica venisse ad assumere quasi un patronato o diritto di disporre liberamente del lavoratore, delle forze e dei beni di lui, come avviene altrove, il concetto stesso del Sindacato, che è una unione a scopo di proprio aiuto e difesa, ne rimarrebbe alterato o distrutto. Poste queste premesse, il Sindacato e le Associazioni dei lavoratori cristiani tendono ad un fine comune, che è quello di elevare le condizioni di vita del lavoratore. I dirigenti del nuovo Sindacato unico hanno riconosciuto « l ' a l t i s s i m o contributo spirituale che i lavoratori cattolici portano all'opera della Confederazione » e hanno reso omaggio al « soffio della spiritualità evangelica » che essi infondono nella Confederazione stessa per « i l bene di tutto il movimento o p e r a i o » . Piaccia a D i o c h e queste manifestazioni siano stabili ed efficaci e che lo spirito del Vangelo costituisca veramente la base dell'azione sindacale! Poiché in realtà, se non vogliamo contentarci di vane parole, in che cosa consiste praticamente questo spirito del V a n g e l o se non nel far prevalere i principi della giustizia, secondo l'ordine stabilito da D i o nel m o n d o , sulla forza puramente meccanica delle organizzazioni, l'amore e la carità sull'odio di classe? V o i comprendete così quale importante dovere ed ufficio d'impulso, di vigilanza, di preparazione e di perfezionamento spetta alle Associazioni dei lavoratori cristiani nei riguardi del lavoro sindacale, 4. - L'adempimento di questo ufficio Ci c o n d u c e a considerare un quarto punto : qua! parte le Associazioni cristiane dei lavoratori avranno nello stabilimento del nuovo ordine sociale? F a c c i a m o qui astrazione dal presente stato di cose; esso è anormale e lascia per il momento solo la possibilità di determinare, conforme alle regole della giustizia e dell'equità, la parte rispettiva dei datori di lavoro e degli operai, — e questi secondo le l o r o diverse categorie —-nel sopportare il peso derivante dall'elevato costo della vita. Del resto, anche in condizioni normali, le Associazioni cristiane sanno che non può trattarsi di erigere Acta Pii Pp, XII a principio stabile dell'ordine sociale il semplice accomodamento od a c c o r d o fra le due parti — datori e prestatori di lavoro —, anche se esso sia dettato dal più puro spirito di equità. Quel principio verrebbe infatti a trovarsi in difetto dal momento che l ' a c c o r d o , in contraddizione c o l suo proprio senso, abbandonasse il sentiero della giustizia e o si tramutasse in una oppressione o in un illecito sfruttamento del lavoratore ovvero facesse, per esempio, di c i ò , che oggi si chiama nazionalizzazione o socializzazione dell'azienda e democratizzazione della economia, un'arma di combattimento e di lotta contro il privato datore di lavoro in quanto tale. Le Associazioni cristiane assentono alla socializzazione soltanto nei « a s i in cui apparisce realmente richiesta dal bene comune, vale a dire c o m e l'unico mezzo veramente efficace per rimediare a un abuso o per evitare uno sperpero delle forze produttive del Paese, e per assicurare l'organico ordinamento di queste medesime forze e dirigerle a vantaggio degli interessi economici della nazione, c i o è allo scopo che la e c o nomia nazionale nel suo regolare e pacifico sviluppo apra la via alia prosperità materiale di tutto il p o p o l o , prosperità, tale che costituisca al tempo stesso un sano fondamento anche della vita culturale e religiosa. In o g n i caso, poi, esse riconoscono che la socializzazione importa l ' o b b l i g o di una congrua indennità, vale a dire calcolata secondo c i ò che nelle circostanze concrete è giusto ed equo per tutti gl'interessati. Quanto alla democratizzazione dell'economia, essa è minacciata non meno dal monopolio, ossia dal despotismo economico di un anonimo conglomerato di capitale privato, che dalla forza preponderante di moltitudini organizzate e pronte ad usare della loro potenza a danno della giustizia e del diritto altrui. È giunto ormai il tempo di abbandonare le vuote frasi e di pensare c o n la Quadragesimo anno ad un nuovo ordinamento delle forze produttive del p o p o l o . Al di sopra, cioè, della distinzione fra datori e prestatori di lavoro sappiano gli uomini vedere e riconoscere quella più alta unità la quale lega fra loro tutti quelli che collaborano alla produzione, vale a dire il loro collegamento e la loro solidarietà nel dovere che hanno di provvedere insieme stabilmente al bene comune e ai bisogni di tutta la comunità. Ohe questa solidarietà si estenda ad ogni ramo della produzione, che divenga il fondamento di un migliore ordine e c o n o m i c o , di una sana e giusta autonomia, ed apra alle classi lavoratrici il cammino per acquistare onestamente la loro parte di responsabilità nella condotta della economia nazionale! In tal guisa, gra- Acta x s x Apostolicae &ed4è ~-- @àïiïmentarium Officiale z i e a questa armoniósa coordinazione e coopcrazione, a questa più intima unione del lavoro c o n gli altri fattori della vita economica, il lavoratore arriverà a trovare nella sua attività un guadagno tranquillo ë sufficiente per il sostentamento suo e della famiglia, una vera soddisfazione del suo spirito e un potente stimolo verso il suo perfezionamento. : ' Possano le Associazioni cristiane dei lavoratori italiani, in questo tèmpo di miseria, promuovere la unione e la solidarietà degli uomini in tutta la vita economica! A l l o r a u n o spirito nuovo farà sì che il lav o r o nazionale valga a superare le difficoltà derivanti dalla ristrettezza dello spazio e dalla penuria dei mezzi. ; Il lievito più efficace — possiamo anzi dire il solo veramente effic a c e — p e r creare questo senso di solidarietà, sicura guarentigia di rettitudine e di pace sociale, risiede nello spirito del Vangelo e affluisce in voi dal Cuore d e l P U o m o - D i o , Salvatore del m o n d o . Nessun lavoratore ne è stato mai così perfettamente e profondamente penetrato, come colui che visse c o n Cristo nella più stretta intimità e comunanza di famiglia e di lavoro, il suo Padre putativo, S. Giuseppe. • Sotto il potente patrocinio di Lui N o i poniamo perciò le vostre A s - sociazioni operaie cattoliche, affinchè sia loro dato, in un'ora di così gravi risoluzioni e pericoli per tutto il mondo del lavoro, di corrispondere pienamente alla loro provvidenziale missione. Intanto, c o m e pegno delle più abbondanti grazie divine, impartiamo dal fondo del N o stro cuore a voi, a tutti i membri delle vostrje Associazioni, alle vostre famiglie, a tutte le persone che vi sono care, la Nostra paterna A p o stolica Benedizione. 7% Suprema Sacra Congregatio-S; Officii ACTA 88. COMREGATIONÜM SUPREMA IACEA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM Sacerdos Tullius Calcagno e dioecesi înteram/nensi excommunicatum' C u m sacerdos Tullius C a l c a g n o e dioecesi Interamnensi, in dioecesi Cremonensi actu degens, propter graviter denegatam oboedientiam Auctoritati Ecclesiasticae, a divinis iamdudum suspensus fuerit, idemque, non obstantibus canonicis monitionibus et excommunicationis comminatione, haud resipuerit, i m m o eo devenerit ut nuper ipsam Ecclesiae unitatem attentare praesumpserit, E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales Supremae Sacrae Congregationis S. Officii rebus fidei ac morum tutandis praepositi, in Plenario Conventu habito Feria I V , die 21 Martii 1945, eumdem sacerdotem T u l l i u m Calcagno excommunicaverunt ae excommunicatum c u m omnibus iuris effectibus declaraverunt. ,<.•-.• Et sequenti Feria V, die 22 Martii 1945, Ssmus D. JsT. Pius Divina Providentia Papa X I I , i n Audientia E x c m o a c R e v m o D . Adsessori Sancti Officii concessa, E m o r u m Patrum resolutionem a d p r o b a v i t c o n : firmavit ac publici iuris fieri iussit. D a t u m Romae, ex Aedibus S. Officii, die 24 Martii 1945.; E, Pepe, Notarius.. n Acta Apostolicae Sedis -r- Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae R o t a e actae sunt anno 1944, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva, I . VILNEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensor deputatus: I. Moretti. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia; diei 8 I a n u a r i i : « N e g a t i v e » . II. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: O. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Advocati: E. Substitutus: I. Stella. Raffini et R. R o m a n o , pro actrice; A. Iemolo, pro convento. Dubia: I. « A n constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus n e g a t i v e : I I . « A n consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu » Sententia diei 8 Ianuarii : Ad I. « N e g a t i v e » . Ad I I . « Affirmative, vetito tamen mulieri transitu ad alias nuptias inconsulta Apostolica Sede » . III. BERYTEN. MARONITARUM - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite con- sanguinitatis. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, P. Roberti, A. P i d e c i c c h i . Vinculi Defensoris Advocatus ex Substitutus: mandato gratuiti A. Del Corpo. patrocinii: M. Arattukulani. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii j in c a s u » . Sententia, diei 12 I a n u a r i i : ( ( N e g a t i v e » . 75 Sacra Romana Rota •IV. ex capite vis et metus. TYRNAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII Turnus : Rotalis: A. Canestri, Ponens, Vinculi Defensor deputatus': Advocatus ex mandato L. gratuiti I. Teodori, C. Pecorari. Koppert. patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 22 Ianuarii : V. VERONEN. defectus «-Affirmative». SEU VENETIARUM, - NULLITATIS MATRIMONII ex capite consensus. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Advocatus: C. Substitutus : I. Stella. Bernardini. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii : VI. ROMANA «Affirmative». ob vim et metum et ob simw - NULLITATIS MATRIMONII .latum consensum et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Heard, Vinculi Corpo. Defensoris Advocatus ex Substitutus: mandato A. gratuiti Del patrocinii: G. A. Canestri. Felici. Dubia: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro di spensatione super matrimonio rato et non consummato, in c a s u » . Sententia diei 22 I a n u a r i i : Ad 1. « N e g a t i v e » . Ad I I . «Affirma uve». VII. ARIMINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus con- sensus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Vinculi Defensoris Advocatus: E. Substitutus: Ponens, A. W y n e n , H. Caiazzo. I. Stella. Ruffini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 15 iulii 1941 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 26 Ianuarii : * « Infirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in c a s u » . VIII. BONONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ea? capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, A. W y n e n , Vinculi Defensor Advocatus: M. A. deputatus: Pacelli. P. Lalli. G. Heard. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Ianuarii 1943 sit confir mandai vel infirmanda, in. c a s u » . Sententia diei 16 F e b r u a r i i : «Confirmandam esse, seu constare* de matrimonii nullitate, in c a s u » . IX. ROMANA - IURIS ET DAMNORUM. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ü Decanus, Quattrocolo. Ponens, A. Jullien, H. .>.:•••:<•[.r Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocati: Dubium: .:• G. Bernardini, ; pro actore; F. Bersani, pro convento. « A n sententia; Rotalis $iei 5 Ianuarii 1942 sit confir- manda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Februarii ; « Confirmandam esse, ideoque agnita re iudicata circa denegatam diffamatione?!, neque de iniuria in casu constare». X. ix. N."- NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis et DISPENSATIONIS SUPER RATO.. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, H. Quattrocolo, A. Vinculi Defensoris Advocatus: H. Substitutus : A. Del Wynen. Corpo. Grazi ani. ïlùbia: I. « A n constet de nullitate matrimonii in c a s u » ; et quatenus negative: I I . « A n consilium praestandum sit Sanctissimo pro» dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in c a s u » . Ëententia die 24 F e b r u a r i i : Ad I. « A f f i r m a t i v e » . Ad I I . « P r o v i sum in p r i m o » . ; V X J . WESTMONASTÉRIÈ&Ï. - N U L L I T A T I S MATRIMONII dissolubilitatis et boni ob exclusionem in- prolis. • Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodor i. V inculi Defensoris Advocatus: ! ; * R. Substitutus: J. Stella. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 26 F e b r u a r i i : XII. PISTORIEN. «Affirmative». - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Vinculi \ Defensor .Advocatus deputatus: L. ex capite vis et metusRoberti, A. Koppert. ex mandato gratuiti patrocinii: F. A. Liuzzi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 1 M a r t i i : ((Affirmative)), - FideciechL Sacra Romana Rota X I I I . NEO-EBORACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite clandssti nitatis. - •.•>• i Turnus • Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Fidéciccñi, F. Brennan. ' Vinculi Defensoris Advocatus ex Substitutus: mandato A. grattati Del Corpo. patrocinii: T. Ragusa. Dubium,: « An sententia Rotalis diei 25 Iunii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 2 Martii : « Infirmanda!» esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». X I V . F L U M I N E N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Vinculi Defensor Advocatus deputatus: ex mandato G. gratuiti Caiazzo. Oesterle. patrocinii : H. Ughi. Dubiam: « A n constet d e nullitate matrimonii, in c a s u » . Sententia diei 6 Martii : ((Affirmative». X V . ATREBATEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus con•sensus. Turnus Rotalis: H. Vinculi Defensoris Advocatus : I. Quattrocolo, Ponens, A. Substitutus: A. Del Wynen, G. Heard. Corpo. Ojetti. Dubium: ((An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 10 Martii : « Negative ». XVI. TURRITANA - I U R I U M . Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Promotor Iustitiae : I. Pendola. Advocati: C. Bernardini, pro actore; C. Corsänego, pro convento. Dubia: I. « A n legata, de quibus agitur, sive quoad proprietatem, sive quoad administrationem, pertineant Capitulo Metropolitano, in «casu». I I . ((An conventus teneatur reddere Capitulo rationem gestae administrationis legatorum, in c a s u » . Sententia 15 M a r t i i : « N e g a t i v e ad u t r u m q u e » . X V I I . GALVIEN. V NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et U DISPENSATIONIS SUPER RATO. L Turnus Rotalis : C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 78 Advocatus ex mandato grattati patrocinii: Offici-ale I. Parisella. Dubia: I. « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » ; et qua tenus negative : I I . « A n consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato in casu ». Sententia diei 1 5 M a r t i i : A d I . « A f f i r m a t i v e » . A d I I . « P r o v i s u m i n primo » . XVIII. AVBRSANA - NULLITATIS Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Vinculi Defensor: Advocatus: Dubium: I. 1. ex capite vis et metus. MATRIMONII Canestri, I. Teodori. Trezzi. Torre. « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Sententia diei 1 6 Martii : « Affirmative » . X I X . CATACEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato P. M. gratuiti Pecorari. Kutten. patrocinii: M. Belardo. .., Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Martii : « N e g a t i v e » . X X . MEDIOLANEN. ex capite vis et metus. N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Substitutus: Defensoris Advocati: H. Paleari, C. A. Del Corpo. Bernardini. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 27 Martii : « Affirmative ». X X I . TERGESTINA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G, Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor Advocatus : deputatus: A. a Langasco. ex mandato gratuiti patrocinii:' M. Ghiron. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 28 Martii : « N e g a t i v e » . XXII. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, A. Canestri, I. Teodori, Ponens, G. Pe corari, H . Caiazzo. Vinculi Dedensor Advocatus: I. deputatus: Torre. E. Suarez. Sacra, Romana ïtoia Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 30 Martii : « A f f i r m a t i v e » . XXIII. Vic. A P . DE KEEWATIN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite consanguinitatis. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri I. Teodori. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato E. Suarez. gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » . Sententia diei 30 Martii : XXIV. FLORENTINA - «Affirmative». NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Promotor Iustitiae: I. Vinculi Substitutus : Defensoris Advocati: R. Canestri, I. Teodori. Pendola. Romano, A. I. Stella. Catelani. Dubium: « A n constet d e nullitate matrimonii, i n c a s u » . Sententia diei 15 Aprilis : « A f f i r m a t i v e » . X X V . KATOWICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato I. gratuiti C. Pecorari. Casoria. patrocinii: M. Strojny. Dubium: a An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 15 A p r i l i s : « N e g a t i v e » . XXVI. et ob VICENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et pietas exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: C. Vinculi Defensor Pecorari, deputatus: Ponens, H. I. M. Caiazzo, F. Roberti. Pinna. Advocati: F. Cartoni, pro actrice; F. Ber sani, pro convento. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonio, in c a s u » . Sententia diei 19 A p r i l i s : XXVII. «Negative». ZAGRABIEN. - SEPARATIONIS. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Promotor Iustitiae: I. Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Pendola. Advocati: C. Da Silva, pro actrice; R; Szenwic, pro convento. Dubium: « A n et q u o m o d o , cuius ob culpam, atque quibus cum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale conditionibus, locus sit separationi quoad torum et cohabitationem, in : -casu». Sententia diei 19 A p r i l i s : • - " ; 1 « Negative, seu nullam separationem esse. concedendam; cauto tamen filiae educationi meliori quo possit m o d o , Ordinarii i u d i c i o » . X X V I I I . SAVONEN. ET NAULEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. . Turnus Rotalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, Vinculi Defensoris Advocati ex Substitutus : mandato I. gratuiti F. Brennan. Stella. patrocinii: A. Boggiano Pico, F . Cartoni. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 25 Aprilis : « Negative ». XXIX. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Vinculi Defensoris Advocatus ex Substitutus: mandato A. gratuiti Canestri, I. Del Teodori. Corpo. patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 25 Februarii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 29 Aprilis : « Confirmandam esse, seu non constare de nullitate matrimonii, in c a s u » . XXX. N . N , - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Jullien, A. Fidecicchi. Promotor Iustitiae: Vinculi Defensor Advocatus I. Pendola. deputatus: P. Lai Ii. ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Iunii 1940 sit confirmanda, in casu ». Sententia diei 11 M a i i : «Infirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in casu, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, nisi coram loci Ordinario spoponderit se verum christianum coniugium contrahere v e l l e » . X X X I . ANTIOCHEN. MARONITARUM -• N U L L I T A T I S MATRIMONII ob impedimentum aetatis et ob metum gravem. Turnus Rotalis: <3L Heard, Ponens, A. Canestri, I. r.'.-i Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Teodori. < Sacra Advocatus ex mandato Romana Bota gratuiti patrocinii, G. Da Silva. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate; in ' casu ». Sentmtia diei 13 Maii : XXXII. « Affirmative ». ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: A. Canestri, Promotor Iustitiae: I. Vinculi Defensor: Advocatum: C. I. Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Pendola. Trezzi. Bernardini. Dubium: « An constet de habilitate dominae X. ad accurandam matrimonii nullitatem, in casu ». Sententia diei 20 M a i i : XXXIII. NURSINA - Turnus Rotalis. Vinculi ex ex capite vis et metus. NULLITATIS MATRIMONII A. Defensor Advocatus «Negative». W y n e n , Ponens, G. deputatus: mandato P. gratuiti Heard, A. Canestri. Lalli. patrocinii: I. Benedetti. Dubium:« An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 26 M a i i : XXXIV. «Affirmative». BERYTEN. MARONITARUM - NULLITATIS MATRIMONII tentiam viri et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: mandato I. gratuiti ob impo- Canestri, I. Teodori. Pinna. patrocinii: I. Napoleoni. Dubia: I. « An constet de nullitate sententiae diei 29 Iulii 1938. I I . « An constet dé nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I I . (( An consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in c a s u » . Sententia diei 3 I u n i i : ((Negative ad o m n i a » . XXXV. ROMANA «- NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: I. ob conditionem appositam. Grazioli, Decanus, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor: Advocatus I. ex mandato Trezzi. gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 17 Februarii 1941 sit confirm a n d a , vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 3 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare, de matrimonii nullitate, in c a s u » . 6 - ACTA, vol. XII, n. 3. — 26 3 945. Acta Apostolicae Sedis - XXXVI. ob Commentarium Officiale FLORENTINA . ~ NULLITATIS MATRIMONII simulatum ob vim et metum et consensum. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori. C. Pecorari. Vinculi Corpo. Defensoris Substitutus: A. Del Advocatus: P. A. D ' A v a c k . Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » ; Sententia diei 17 I u n i i : XXXVII. «Negative». ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII - INCIDENTIS. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Promotor Iustitiae: Vinculi Defensor: I. I. Teodori, G. Pecorari. Pendola. Trezzi. Advocati: E. Ruffini, pro actrice; A. Angelini- Rota, pro convento. Dubium: « An constet de habilitate dominae X. ad accusandum matrimonium, i n casu » . Sententia diei 17 I u n i i : « N e g a t i v e » . XXXVIII. FLORENTINA - QUERELAE ob TRIMONII impotentiam NULLITATIS ET NULLITATIS MA- mulieris. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, A. W y n e n , G. Heard. . . .... Vinculi Defensoris Substitutus: A. Advocatus: F. Del C o r p o . Bersani. Dubia: I. « A n constet de nullitate utriusque sententiae, in c a s u » ; et quatenus n e g a t i v e : I I . « A n adsint nova et gravia argumenta iuxta can. 1989, ut admittatur nova causae propositio, in c a s u » ; et quatenus affirmative : I I I . « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Iunii : Ad I. « Negative ». Ad I I . « Affirmative ». Ad I I I . « Dilata et compleantur acta ». XXXIX. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: I. , Teodori, Ponens, C. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Advocatus: A. Del ob amentiam mulieris Pecorari, H. Caiazzo. Corpo. Catelani. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 20 I u n i i : « N e g a t i v e » . , rXL. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII . ob impotentiam mulieris. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Roberti, A. • Vinculi Defensor deputatus: Advocatus ex mandato gratuiti Fidecicchi. Suarez. patrocinii: A. D'Alessandri. Sacra Romana Rota Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, iñ casu ». Sententia diei 26 Iunii : « Affirmative ». XLI. ex capite vis et metus. STRIGONIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Advocatus: D. Substitutus: I. Stella. Lazzarato. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Octobris 1939 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in c a s u » . XLII. PATAVINA - N U L L I T A T I S ex capite vis et metus- MATRIMONII Turnus Rotalis: H. (jaiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: I. Moretti. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: L. Iacobelli, F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 I u n i i : XLIII. N. N. - « Negative ». NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DI- SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, A. W y n e n , Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: Advocati: A. Capalti, A. Schönegger. pro actrice; A. Catelani, pro convento. Dubia: I. « An constet dé matrimonii nullitate, iii casu »; et quatenus negative : I I . « A n consilium praestandum sit Sanctissimo p r o dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 30 I u n i i : Ad I. « N e g a t i v e » ; Ad I I . « Affirmative». XLI V . NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: I. Grazioli, Decanus, A. ex capite vis et metus. Jullien, Ponens, A. Wynen. Vinculi Defensor Advocatus: Dubium : C. deputatus: I. Pinna. Bernardini. « A n confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalis diei 18 Iulii 1942, in casu ». Sententia diei 13 I u l i i : ((Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in c a s u » . Acta Apostolicae Sedis - XLV. Vic. et Commentarium Officiale A P O S T . ALEPPEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis, metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Substitutus: A. D e l C o r p o . Advocatus: C. .. . Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Maii 1941 sit confirmanda,, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 15 Iulii : « Confirmandam esse, ideoque non c o n - stare de matrimonii nullitate, in c a s u » . XL V I . ex capite vis et metus. PLACENTINA - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G, Heard, A. Canestri. Vinculi Substitutus: Defensoris Advocatus: I. I. Stella. Ojetti. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 17 Iulii : « Negative ». XLVII. MEDIOLANEN, - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Canestri, I. Teodori, ex capite vis et metus. G. Pecorari, Ponens, H . Caiazzo, F . Roberti. Vinculi Defensoris Advocatus: A. Substitutus: I. Stella. Mittiga. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 22 I u l i i : XL V I I I . metus, ob « Affirmative ». CARTHAGINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII exclusionem indissolubilitatis et Turnus Rotalis: G, Heard, Ponens, A. Vinculi Substitutus : Defensoris Advocatus ex mandato gratuiti I. boni ex capite via et prolis. Canestri, I. Teodori. Stella. patrocinii: F. Cartoni. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 22 Iulii : « Negative ». XLIX. MATRITEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam indissolu- bilitatem. Turnus Rotalis': A. Jullien, A. W y n e n , G. Heard, Ponens. Promotor Iustitiae : Vinculi Defensor: I. I. Pendola. Trezzi. Advocati: I, Torre, H. Napoleoni. 85 Sacra Romana Rota Dubium: « An sententia Rotalis diei 31 Iulii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 29 Iulii : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». L. N. N. - ob impotentiam vin. N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Canestri, Vinculi Substitutus: Defensoris Advocatus: F. Ponens, I. A. Del Teodori, C. Pecorari. Corpo. Bersani. Dubium: ((An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 31 Iulii : « Affirmative ». LI. honi ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni fidei et sacramenti. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor Advocatus: I. deputatus: I. Casoria. Torre. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 31 I u l i i : « A f f i r m a t i v e » . LII. TAURINEN. - NULLITATIS Turnus Rotalis: C. Vinculi Defensor Advocatus ex ex capite vis. et metus. MATRIMONII Pecorari, Ponens, H. deputatum: mandato Caiazzo, F. R. Bidagor. gratuiti patrocinii: A. Roberti. D'Alessandri. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 2 Augusti LUI. ob ROMANA - exclusum « Negative ». NULLITATIS bonum ex capite vis et metus et MATRIMONII prolis. Titrnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, A. W y n e n , G. Vinculi Defensor Advocatus: F . deputatus: I. M. Heard. Pinna. Della R o c c a . Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 3 Augusti : « Affirmative ». LIV. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotali^: Vmculi Defensor A. W y n e n , deputatus: Ponens, I. ex capite vis et metus. G. Calvi. Advocati: M. D ' A l f o n s o , C. Bernardini. Heard, A. Canestri. SQ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 12 O c t o b r i s : « Affirmative ». , PICTAviEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusam indissolubilia LV. totem. Turnus Rotalis: A? Jullien Ponens, A. W y n e n , G. H e a r d . Vimuli Defensoris Advocatus ex Substitutus: mandato I, gratuiti Stella. patrocinii: H. Graziani. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 16 O c t o b r i s : « N e g a t i v e » . LVI. ex capite vis et metus. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII Turnus Rotalis': I. Teodori, Ponens, O. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocati: N. Patrizi, C. Pacelli, A. Caparti. Dubmm: « An sententia Rotalis diei -1 Augusti 1 9 4 2 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Octobris : « Confirmandam esse, et ideo non constare de matrimonii nullitate, in casu ». LVII. KIELCEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem contra indissolubilitatem. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Promotor Vinculi Iustitiae; I. Defensoris Advocatus ex Pendola. Substitutus: mandato I. Stella. gratuiti patrocinii: M. Strojny. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 21 Octobris : « Negative ». LV1II. BAIOCEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appa sitam. Turnus Rotalis: A. Vinculi Defensor Jullien, deputatus: Ponens, A. I. Wynen, G. Heard. Gonzalez. Advocati: I . B . Ferrata, I . Torre. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 26 O c t o b r i s : LIX. boni N. N. - «Negative». N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusionem boni prolis et fidei. Turnus Rotalis: A. W y n e n , Ponens, G. Heard, A. Canestri. Sacra Montana Mota Vinculi Defensores : I. Trezzi, Advocati: Ï. N. Patrizi, B. Franciscus F o u r n i e r / Ferrata. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 31 Octobris : ^ A f f i r m a t i v e » . LX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Vinculi Wynen, Defensor deputatus: ob exclusum bonum prolis. Ponens, G. Heard, A. A. Canestri. Sehoenegger. Advocati: P. Mottis et B. Pellegrini, pro actrice; F. Della B o c c a , pro convento. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . ¡ Sententia diei 9 Novembris*. « N e g a t i v e » . LXI. ob simulatum consensum. RHEDONEN. - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensorisi Advocatus ex Substitutus: mandato L gratuiti Stella. patrocinii: Y. Castiglione ÏIu mani. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 11 N o v e m b r i s : LXII. « Negative ». FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Vinculi Substitutus: Defensoris Advocatus: R. I. ex capite vis et metus. Caiazzo, F. Roberti. Stella. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 22 Novembris : DXIII. «Affirmative». ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Jullien, ex capite vis et metus. Decanus, A W y n e n , G. Heard, Po- nens. Vinculi Defensor Advocatus ex deputatus: O. mandato gratuiti Béjan. patrocinii: R. Szenwic. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 25 N o v e m b r i s : « N e g a t i v e » . LXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim et metum et ob im potentiam viri. . Turnus Rotalis: C. Pecorari, Vinculi Defensoris Substitutus : : Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. A. Del C o r p o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: Th. Ragusa. ,rh 88 Sedis Acta Apostolicae - Commentarium Officiale Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » . Sententia diei 6 D e c e m b r i s : « N e g a t i v e » . L X V . FLORENTINA sitam et ob - NULLITATIS impotentiam viri et ob MATRIMONII Dispensationis conditionem appo- super rato. Turnus Rotalis: A; Jullien, Decanus, A. W y n e n , G. Heard, Po nens. Vinculi Defensor Advocatus: R. deputatus: G. Oesterle. Romano. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in c a s u » ; et quatenus negative : I I . « A n consulendum sit Sanctissimo p r o dispensatione super matrimonio rato et non consummato, iri casu ». Sententia diei 9 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad I I . « Affirmative, vetito viro transitu ad alias nuptias inconsulta S. S e d e » . LXVI. et OHICAGIEN. Dispensationis - super NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri! rato. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Advocatus: R. Substitutus: A. Del Corpo. Romano. Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo p r o dispensatione super rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 9 Decembris : Ad I. « Affirmative » Ad I I . « Provisum in p r i m o » . LXVII. BERYTEN. MELCHITARUM - IURIUM (redditionis rationum et solutionis). Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. W y n e n , F. Brenrian. Promotor Iustitiae: Advocati: C. actrice; N. I. Pendola. Bernardini, Patrizi, pro eœ mandato gratuiti patrocinii, pro parte parte conventa. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 15 Maii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 11 D e c e m b r i s : « D i l a t a et compleantur a c t a » . XXVIII. non MECHLINIEN. - Dispensationis super matrimonio rato et consummato. Turnus Rotalis: A . Jullien, Decanus, Ponens, Á . W y n e n , F . R o berti. 89» Sacra Romana Rota Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: R. Szenwic, F. Cartoni. Dubium: « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 18 D e c e m b r i s : « N e g a t i v e » . LXIX. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis ei metus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus: P. M. Rutten. Advocatus]: M. A. Pacelli. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». $ entent ia diei 20 Decembris : « N e g a t i v e » . LXX. LUCEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Advocatus: F. Substitutus : A. Del Corpo. Bersani. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sen t en f ta diei 21 Decembris : « N e g a t i v e » . LXXI. NII ob FRIBURGEN., LAUSANNEN, ET GENEVEN. - NULLITATIS MATRIMO- exclusam indissolubilitatem. Turnus Rotalis: A. F i d e c i c c h i , Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor Advocatus deputatus: P. ex mandato gratuiti M. Rutten. patrocinii: F. Cartoni. Dubium; « A n sententia Rotalis diei 30 Octobris 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u » . Sententia diei 22 Decembris : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». II . Causae quae eodem anno 1944 transactae fuerunt vel quae absque definitiva sententia, ëx peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt,quibus adduntur decreta quoad recursus c o n t r a libellorum reiectionem. I. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R . P . D . Caesare Pecorari. Cum conventus obierit e t actrix actioni renuntiaverit, R . P . D . P o - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nens, decreto diei 7 Ianuarii, acta causae in archivo S. Tribunalis reponi iussit. II. S. : : • CHRISTOPHORI DE HABANA -r • Nullitatis matrimonii, ób olande- stinitatem, coram B . P . D . Ioanne Teodori. Attenta reconciliatione coniugum, R . P . D . Ponens, decreto diei 8 Ianuarii, acta causae in archivo reponi iussit. III. MATRITEN. Nullitatis - matrimonii, super reiectione libelli, co- ram B . P . D . Guillelmo Heard. Turnus Rotalis diei 22 Ianuarii decrevit libellum actoris; a Curia Matritensi reiectum, admittendum esse, in casu. IV. BERYTEN. MARONITARUM - D. Ioanne, Teodori. Exsecutionis sententiae, c o r a m R . P. r Cum partes i n causa transactionem peregerint, R . P . D . Ponens, decreto diei 22 Februarii, acta causae in archivo reponi iussit. V. FERETRANA - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . Francisco Roberti. C u m , renovato consensu, omnia composita fuerint, R . P . D . Ponens, decreto diei 27 Februarii, acta causae in archivo reponi iussit. VI. 1 ViNDOBÓNEN. Nullitatis - matrimonii, super reiectione libelli, c o r a m R . P . I ) . Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra, nullus actus processualis positus fuerit, R. Pl D. Ponens, decreto diei 21 A p r i l i s , recursum ab actrice interpositum declaravit desertum et acta causae in archivo reponi iussit. VII. TERGESTINA - Nullitatis matrimonii, ob vim et ' metum, coram R . P . I ) . Andrea Jullien. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Maii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. VIII. PANORMITANO - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum eo? y ram R . P . D . Alberto Canestri. C u m statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit ad appellationem prosequendam,. R. P. D. Ponens, decreto diei 17 Maii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo répoiii iussit.: i'.-.*.:!., .r.; • i IX. Sacra Romana Rota 9i - Nullitatis matrimonii, ob conditionem contra bo MEDIOLANEN. MWi prolis, c o r a m R. P. D. Alberto Canestri. Cum ab a n n o et ultra nullus actus iudicialis fuerit emissus, R. P. D. Ponens;, decreto diei 19 Iunii, causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. X. NEAPOLITANA - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, ob vim et metum, ob simulatum consensum, coram R. P. D. A l b e r t o Canestri. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit. R. P. I ) . Ponens, decreto diei 19 Iunii, appellationem desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XI; SABINEN. Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob - dark destinitatem, c o r a m R. P. D. Alberto Canestri. Cum pars actrix supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Iunii, causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XII. IAURINEN. - Nullitatis matrimonii, Incidentis, coram R. P. I ) . Alberto Canestri. Turnus Rotalis, decreto diei 1 iulii, formulatis a Patrono quaestionibus responsum dedit : a) decreta diei 28 novembris 1941 et 29 iulii 1942 nulla esse ; b) concedendam esse appellationem contra decretum diei 23 iulii 1941, seu admittendum esse recursum adversus sententiam Tribunalis primatialis Strigonien, diei 7 Maii 1931; c) decisionem Rotalem diei 23 iulii 1941 confirmandam esse; scil. ad mentem cann. 1903 et 1989, ulteriorem causae propositionem non esse admittendam in casu; d) quoad quaestionem de admittendo iudicio in causa de merito de qua in c) ad praesentem Turnum, provisum in eodem n. c). XIII. LÜNEN. - Nullitatis matrimonii, ob intentionem contra, pro: lem, c o r a m R . P . D . A l b e r t o Canestri. Termino peremptorio ad causam prosequendam inutiliter elapso, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Iulii, causam declaravit desertam et acta in «archivo reponi iussit. XIV. STATUS CIVITATIS VATICANAE - berto Canestri. Poenarum, coram R . P. D . A l - Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Cum P r o m o t o r iustitiae S . R . Rotae a b appellatione recesserit, R . P . D. Ponens, decreto diei 8 Iulii 1944, causam desertam declaravit; XV * Nullitatis ROMANA- matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . Caesare Pecorari. Cum ob mortem rei conventi, authentico documento comprobatam, lis finita sit, R. P. D¿ Ponens, decreto diei 10 Iulii 1944, acta c a u s a e in archivo repöni iussit. XVI. MESSANEN. - Nullitatis matrimonii, Incidentis de nova causae propositione, coram R . P . D . Andrea Jullien. Auditores de turno, auditis partibus et Defensore vinculi, decreto diei 28 Iulii, statuerunt : L o c u m non esse novae instantiae instaurandae, ideoque coniugibus ius esse ad normam can. 1987 novas nuptias contrahendi. XVII. ROMANA Nullitatis - matrimonii, ob vim et metum, cotenir R . P . D . Ioanne Teodori. Cum nullus actus processualis ab anno et ultra positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Novembris, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. XVIII. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob im- potentiam viri, coram R. P. D. Ioanne Teoddri. C u m nullus actus processualis ab anno et ultra positus fuerit, R. P. R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Novembris, appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XIX. INDIANOPOLITANI - Nullitatis matrimonii, ob clandestinitatem r coram R . P . D . H e n r i c o Caiazzo. Patres de turno, decreto diei 21 Novembris, acceptarunt renuntiationem Defensoris vinculi S. R. Rotae, declarantis se recedere ab appellatione, quam Defensor vinculi Tribunalis secundae instantiae in- terposuit adversus secundam sententiam quae primae sententiae conformis erat. XX. CALATANISIADEN. - Nullitatis matrimonii, super reiectione libelli, c o r a m R . P . D . F r a n c i s c o Roberti. i Patres de turno, decreto diei 21 Novembris, declaraverunt libellum porrectum admittendum esse, in casu. Sacra Romana Rota X X I . , GATANEN* - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R . P . D . Francisco Roberti. C u m conventus diem supremum obierit, et actrix declaraverit se nullum habere interesse ad prosequendum processum^ R. P. D. Ponens, •decreto diei 25 Novembris, acta causae in archivo reponi iussit. X X I I . CATANEN. Nullitatis matrimonii, ou vim et metum et ob con- - ditionem contra bonum prolis, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum ab anno et ultra nullus emissus fuerit actus iudicialis, R. P. D. Ponens, decreto diei 1 Decembris, instantiam peremptam declaravit .ad normam can. 1 7 3 6 et acta causa in archivo reponi iussit. XXIII. ROMANA Nullitatis - matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . Guillelmo Heard. Attenta renuntiatione partis actricis, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Decembris, acta in archivo reponi iussit. XXIV. TAURINEN. Iurium, - Incidentis rei iudicatae, coram R . P. D . A u g u s t o Fidecicchi. Cum nullus intra tempus a iure statutum actus iudicialis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. X X V . PANORMITANA - Nullitatis matrimonii, super reiectione libelli, positus fuerit, c o r a m R . P . D . Caesare Pecorari. C u m ab anno et ultra nullus actus processualis R . P . D . Ponens, decreto diei 1 1 Decembris, appellationem desertam ^declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXVI. BERITEN. MARONITARUM - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, c o r a m R. P. D. Caesare Pecorari. C u m , transmissa die 1 0 Martii 1 9 3 8 a S . C . p r o Ecclesia Orientali appellatione, nullus prorsus actus processualis positus fuerit, R. P. D . Ponens, decreto diei 1 1 Decembris, praedictam appellationem a d normam c a n . 1 7 3 6 desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXVII. SALUTIARUM - Iurium, c o r a m R . P . D . Caesare Pecorari. Cum nullus prorsus actus processualis usque ad praesentem diem i n q u a m positus fuerit, R . P . D . Ponens, decreto diei 1 1 Decembris, positionem in archivo reponendam iussit. M XXVIII. ROMANA Nullitatis matrimonii, ob - vim ei metum, c o r a m R . P . D . Alberto Canestri. Cum nullus actus iudicialis a b anno e t ultra positus fuerit/ R . P . D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, causam desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXIX. ROMANA Nullitatis - matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . A l b e r t o Canestri. Cum nullus actus iudicialis ab anno et ultra emissus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, instantiam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. X X X . ROMANA Nullitatis - matrimonii, ob vim et metum, coram R . P . D . A l b e r t o Canestri. C u m nullus actus iudicialis ab anno et ultra fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, iuxta c a n . 1736, instantiam d e sertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXXI. TERGESTINA - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob exclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum nullus actus iudicialis ab anno et ultra fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, ad normam c a n . 1736, instantiam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXXII. ROMANA Nullitatis - matrimonii, ob conditionem appositam de praesenti, coram R. P. D. A l b e r t o Canestri. Cum nullus actus iudicialis ab anno et ultra fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, instantiam desertam declaravit ad normam c a n . 1736 et acta causae in archivo reponi iussit. XXXIII. BRIXIEN. - Nullitatis matrimonii, ob conditionem de prae- senti et ob errorem circa qualitatem personae, c o r a m R. P. D. A l b e r t o Canestri. Cum nullus actus iudicialis ab anno et ultra positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, instantiam desertam declaravit ad normam can. 1736 et acta causae in archivo reponi iussit. > XXXIV. FLORENTINA - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam mulie- ris ¿ coram R. P. D. Alberto Canestri. C u m nullus actus iudicialis ab anno et ultra fuerit emissus, R. P¿ ¿95 Sacra Romana Rota' D. Ponens, decreto diei 14 Decembris, instantiam desertam declaravit ad normam c a n . 1736 et acta causae in archivo reponi iussit. : XXXV; TERGESTINA - Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolu- bilitatem, c o r a m R. P. D. Ioanne Teodori. M C u m plus quam per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo, reponi iussit; XXXVI. PARISIEN. Nullitatis - matrimonii, ob . conditionem contra substantiam, c o r a m R . P . D . Ioanne Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, appellationem desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. XXXVII. COMEN. - Nullitatis matrimonii, super reiectione libelli, c o r a m R . P . D . Alberto Canestri. C u m a pluribus annis, haud obstante possibilitate communicandi, nullus actus processualis emissus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Decembris, instantiam desertam declaravit ad normam can. 1736 et acta causae in archivo reponi iussit. XXXVIII. PARISIEN. Nullitatis - matrimonii, ob impedimentum li- gaminis, c o r a m R. P. D. Alberto Canestri. Cum ab initio anni 1940 haud obstante interventa possibilitate communicandi, nullus actus processualis emissus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Decembris, instantiam desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. X X X I X . PHTLADELjpHiEN. - NtdlitaUs matrimonia, ob exclusionem boni prolis, c o r a m R. P. D. Alberto Canestri. C u m nullus actus processualis pluribus abhinc annis fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Decembris, instantiam desertam declaravit ad normam can. 1736 et acta causa in archivo reponi iussit. XL. PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusionem boni prolis, possibilitate com- coram R . P . D . Alberto Canestri. Cum a quinquennio et ultra haud obstante municandi nullus actus processualis fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Decembris, instantiam declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. m Acta XLT. TOLOS Apostolicae ANA — Sedis - Commentarium Officiale Nullitatis 'matrimonii, ob vim et metum, c o r a m R. P. D. Alberto Canestri.Cum pluribus abhinc annis nullus actus processualis fuerit emissus, P, D. P o n e n s , decreto diei 23 Decembris, ad normam c a n . 1736 instantiam declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. XLII. MÌBDÌÓLANBN. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, co- ram R . P . D . A l b e r t o Canestri. Cum pluribus abhinc annis nullus actus processualis emissus fuerit^ R. P. D. Ponens, decreto diei 23 Decembris, instantiam desertam -declaravit ad normam can. 1736 et acta causae in archivo reponi iussit. A n . et vol. XXXVII 27 Aprilis 1945 (Ser.H, v . X I I ) -Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. xn EPISTULA AD VENERABILES ENCYCLICA FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE L O C O R U M ORDINARIOS, P A C E M E T C O M M U N I O NEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : PUBLICAE INDICUNTUR SUPPLICATIONES AD POPULORUM P A C E M CONCILIANDAM. PIUS PP. X I I VENERABILES FRATRES S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Communium interpretes dolorum, quibus iam diu universae paene gentes tam acerrime anguntur, nihil reliqui facere cupimus, quod vel ad innumeras miserias pro viribus relevandas leniendasque conducat, vel ad tantae cladis finem maturandum pertineat. At probe novimus impares esse hominum opes ingentibus hisce medendis calamitatibus; novimus consilia humanae mentis, cum eam praesertim odium fuscaverit atque simultas, non facile posse ad iustam et aequam rerum compositionem ad fraternamque revocari concordiam. Opus est igitur Patrem luminum et misericordiarum etiam atque etiam implorare, qui . unus in tam vehementi animorum conversione concitationeque 1 1 Cf. IAC. 1, 17; 2 Cor. 1, 3. 7 - ACTA, TOI. X I I , n. 4. — 27-4-945. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suadere omnibus potest nimias iam ruinas vastationesque formi dolosum in cumulum esse adiectas, nimium lacrimarum nimiumque cruoris effüsum esse; atque adeo divina humanaque iura iubere omnino ut teterrima eiusmodi caedes quam primum remittat ac desinat. Quapropter mense appropinquante Maio, peculiari modo Deiparae Virgini sacro, quemadmodum iam superioribus annis, ita cupimus in praesens iterum adhortari omnes — tenellos praesertim innocentesque pueros — qui a Divino Eedemptore, Sanctissimae eius Matris deprecatione interposita, supplices contendant, ut populi, in discordiam, in colluctationem, in omne genus, miseriarum transversum acti, a diutino tandem angore luctuque respirare queant. At quandoquidem peccata sunt, quae peccavimus ante Deum, quae nos ab eo avertunt et in ruinam miserrime detrudunt, idcirco haud satis est, ut probe nostis Venerabiles Fratres, impensae ad Caelum fundere preces; haud satis est Beatissimae Virginis frequentissimos adire aram, eique stipem, flores, supplicationesque deferre; sed oportet omnino christianis moribus publicam privatamque renovare vitam, atque ita solida illa fundamenta iacere, in quibus solummodo domesticae ac civilis consortionis aedificium non discors, non labans, sed firmum, sed concors inniti ac consistere possit. Illa igitur sacri vatis monita reminiscantur omnes et in suae inducant vitae rationem : « Convertimini ad me, ait Dominus exercituum : et convertar ad vos.. » itemque effata illa meditentur sapientissimi Hipponensis Episcopi : « Muta cor, et mutabitur opus : extirpa cupiditatem, planta caritatem » . « Pacem desiderasi Fac iustitiam, et habebis pacem: iustitia enim et pax osculatae sunt. Si non amaveris iustitiam, pacem non habebis: amant enim se duo ista, iustitia et pax, et osculantur se : ut si feceris iustitiam, invenías pacem osculantem iustitiam ... Si vis ergo venire ad pacem, fac iustitiam : declina a malo et fac bonum, 2 3 4 5 2 Cf. 3 ZACH. 4 5 S. Ps. Bar. 1, AUG., 6, 1. S. Serm. LXXXIV, de Script. 11. 72, 4; PL, 38, c. 468. 99 Acta Pii Pp. XII hoc est amare iustitiam; et cum iam declinaveris a malo et feceris bonum, quaere pacem et persequere eam » . Ita autem animati ac conformati christifideles cum fuerint omnes, haud dubium est quin adhibitae preces ad Altissimi Numinis solium sint pergratae ascensurae, et a propitiato Deo ea impetrent solacia et munera, quibus in praesens tantopere indigemus. Nostis vero quibus muneribus, quibus opibus atque solaciis gravissimo hoc in discrimine potissimum indigeamus. Id quidem imprimis suppliciter petendum est, ut nempe mentes animique christianae doctrinae praeceptis collustrentur ac renoventur, e quibus tantum privatim publice exspectanda est salus; ut interneciva haec populorum et gentium concertati o saevire desinat, ac civium ordines, amico foedere inter se pacati ac coniuncti, ex congesto ruinarum cumulo novum — iustitia et caritate auspice — aedificium humanae commünitati exstruere contendant. At aliud praeterea a Divino Redemptore et a Sanctissima eius Matre precando paenitendoque contendendüm est; hoc est ut pax, quae vera ac sincera pax sit, hanc funestam cruentamque conflictationem quam primum excipiat. 6 Haud facile profecto est in tanta rerum dissolutione perturbationeque, dum adhuc multorum animi invicem infensi exacerbatique sunt, talem componere pacem, quae aequa iustitiae lance temperetur, quae fraterna caritate populos omnes omnesque gentes amplectatur, quaeque latentia non ferat discordiarum simultatumque germina. Quapropter ii peculiari modo caelesti lumine indigent, quorum erit gravissimam hanc causam pertractare, decernere ac pangere, ex quorumque consiliis non modo eorum Nationis sors, sed totius etiam hominum consortionis status pendet futuraeque aetatis cursus. Cupimus igitur ut hac etiam de re supplices ad Deum admoveantur preces, utque insontes praesertim pueri per mensem Maium a Divinae Sapientiae Matre supernam iis lucem nominatim impetrent, quorum senIdem, In Ps. L X X X I V , 12; PL, 37, c. 1078. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tenuis causa universa diiudicabitur. Considerent iidem intenteque coram Deo reputent quidquid iustitiae migraverit aequitatisque terminos, id fore profecto, serius ocius, et victis et victoribus detrimentosum quam maxime, cum occulta in eo lateant futurorum bellorum semina, in posterum eruptura. Optamus praeterea ut qui hortationi huic Nostrae volentes libentesque respondebunt, eorum etiam sortem precando reminiscantur, qui vel profugi ac patria extorres domesticos iterum cernere lares dolentes iam diu desiderant, vel in custodiam traditi debitam post bellum libertatem excupiunt ac praestolantur, vel denique in valetudinariis innumeris sauciato corpore iacent. Hisce miseris ceterisque omnibus, quibus haec immanis conflictatio tot angores doloresque peperit, velit benignissima Dei Parens caelestia largiri solacia, atque illius impertire christianae patientiae virtutem, qua aegritudines vel acerrimae tolerabiliores fiunt, et ad aeternam conducunt promerendam beatitafem. Vestrum autem erit, Venerabiles Fratres, haec paterna vota hortamentaque Nostra cum creditis vobis gregibus communicare; quibus quidem — imprimisque vobis singulis universis — caelestium munerum auspicem, Nostraeque benevolentiae testem, Apostolicam Benedictionem amantissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die dominica xv mensis Aprilis, I. Ch, Bono Pastori sacra, anno M D C C C C X X X X V , Pontificatus Nostri septimo. PIUS P P . XII 101 Acta Pii Pp. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I CINCINNATENSIS (INDIANOPOLITANI) A METROPOLITICO ARCHIEPISCOPI CINCINNATENSIS IURE DIOECESIS INDIANAPOLITANA SOLVITUR EI' AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR^ ATQUE EX EA ET A DIOECESI WAYNE CASTRENSI, (ET IPSA A PROVINCIA ECCLESIASTICA C I N C I N N A T A S I ABSTRACTA), ET EX DIOECESIBUS EVANSVICENSI ET LAFAYETTENSl IN INDIANA, NUPER ERECTIS, NOVA CONSTITUITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA INDIANAPOLITANA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad christianae plebis disciplinam aptins moderandam plurimum sane confert ut peramplae ecclesiasticae provinciae dividantur novaeque exinde provinciae constituantur. Quod quidem perpendentes Nos benigne excipiendam duximus petitionem venerabilis Fratris Ioannis Timothei Mac Nicholas, Archiepiscopi Cincinnatensis, qui ab hac Apostolica Sede postulavit ut ecclesiastica sua provincia dismembretur et nova exinde erigatur ecclesiastica provincia. Quare N o s , de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium praepositorum consulto, praehabito Sacrae Congregationi Consistoriali quoque voto venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia ac Delegati A p o s t o l i c i in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia ac de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine a metropolitico archiepiscopalis Ecclesiae Cincinnatensis iure Indianapolitanam dioecesim solvimus eamque ad Metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus et extollimus. Item ab eadem ecclesiastica provincia Cincinnatensi dioecesim Wayne Castrensem abstrahimus atque eam novasque dioeceses Evansvicensem et Lafayettensem in Indiana, hac ipsa die Apostolicis sub plumbo Litteris a Nobis erectas, novae metropolitanae Ecclesiae Indianapolitanae suffraganeas constituimus; quae proinde una cum ipsa archidioecesi Indianapolitana novam provinciam constituent. Novae itaque huic metropolitanae Ecclesiae Indianapolitanae eiusque pro tempore Archiepiscopis im Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale omnia tribuimus iura, privilegia, insignia, honores et praerogativas, quibus ceterae in catholico orbe metropolitanae Ecclesiae earumque A n tistites ad iuris communis normam fruuntur et gaudent : Archiepiscopis insuper peculiarem concedimus facultatem crucem intra suae provinciae limites ante se ferendi, nec n o n sacro Pallio iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen illud in sacro consistorio rite postulaverint et obtinuerint. Item eamdem metropolitanam Ecclesiam eiusque pro tempore A r chiepiscopum iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae Ecclesiae metropolitanae earumque Praesules iure c o m m u n i adstringuntur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Hamletum Ioannem Oicognani, in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegatum A p o s t o l i c u m , deputamus eidemque necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et onus ipsi imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar quamprimum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emana tas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici sub scriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, subiectionis, statuti, man- 103 Acta Pii Pp. XII dati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die vicesima prima Octobris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMOMTE Decanus S. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii S. C. Consistorialis a Secretis Ludovicus Kaas, Proton. á.post. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., voi. LXIX. n. 5 - Al. Trussardi. II INDIANAPOLITANA (EVANSVICENSIS) AB ARCHIDIOECESI INDIANAPOLITANA PARS DISMEMBRATUR ET NOVA EXINDE ERIGITUR DIOECESIS EVANSVICENSIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ecclesiae universalis sollicitudo, qua urgemur, illud quoque a Nobis postulat ut novae constituantur dioeceses, quoties hoc in maiorem dominici gregis utilitatem cedere videatur. Cum itaque ab A p o s t o l i c a Sede expostulatum fuerit ut Dioecesis Indianapolitana, Apostolicis sub plumbo Litteris Ad christianae plebis hac ipsa die a N o b i s datis, in archidioecesim evecta et constituta, ad maius christifidelium in ea commorantium bonum, dividatur et nova exinde erigatur dioecesis, Nos oblatis precibus benigne annuendum censuimus. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum consulto, habito favorabili venerabilis Fratris Ioseph Ritter, Indianapolitani Antistitis, v o t o , suffragante venerabili Fratre Hamleto Ioanne Cicognani, Archiepiscopo titulari Lao- 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dicensi in Phrygia ac Delegato A p o s t o l i c o in Statibus Foederatis A m e ricae Septentrionalis, suppleto, quatenus opus sit, q u o r u m intersit, v e l eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ab archidioecesis Indianapolitanae territorio partem separamus complectentem civiles comitatus Sullivan, G-renne, Knoœ, Daviess, Martin, Gibson, Pike, Dubois, Posey, Vanderburgh, Warrick, Spencer, huius comitatus Municipio Harrison excepto, atque e territorio, ita avulso, novam erigimus dioecesim, quam Evansvicensem nuncupari decernimus. Novae huius dioecesis episcopalem sedem in Evansvico urbe constituimus, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur. Episcopi vero cathedram in ecclesia paroeciali, D e o in honorem Beatae Mariae V i r g i n i s in Caelum Assumptae dicata in eadem urbe exstante fìgimus, eamque propterea ad E c c l e siae Cathedralis dignitatem evehimus, cui atque pro tempore Episcopis Evansvicensibus omnia tribuimus iura, honores, insignia, privilegia, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Praesules iure c o m m ù n i fruuntur; eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae Cathedrales eorumque Antistites devinciuntur. N o v a m porro hanc Evansvicensem dioecesim suffraganeain constituimus E c c l e siae Indianapolitanae, hac ipsa die ad metropolitanae gradum elatae, et Evansvicensés E p i s c o p o s metropolitico Archiepiscopi Indianapolitani iuri subiicimus. Quum autem praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus in nova ista dioecesi Canonicorum Capitulum m o d o c o n stituatur, indulgemus ut interim pro Canonicis dioecesani Consultores ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod vero attinet ad huius dioecesis Evansvicensis regimen, administrationem, Seminarium aliaque id genus, servanda iubemus quae de rebus istis sacri canones et Concilium plenarium Baltimorense tertium praescribunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad executionem demandatae fuerint, clerici Ecclesiae illi eo ipso censeantur adscripti, in cuius territorio nunc legitime degunt. Mandamus denique ut documenta omnia et acta, quae novam hanc dioecesim respiciunt, a cancellaria dioecesis Indianapolitanae Curiae episcopali Evansvicensi quam primum tradantur, ut in eius archivo diligenter serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda,, venerabilem quem supra diximus Fratrem Amletum Ioannem Cicognani, in Americae Septentrionalis Statibus Foederatis Delegatum A p o s t o l i c u m , deputamus, eidemque propterea necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eique onus facimus authen- Acta Pii Pp. XII ticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam v o cari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse ac fore volumus et decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o lumus autem ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam i m pressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel ofiicio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei c o n traire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o ] or um Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e , apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die vicesima prima octobris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii S. C. Consistorialis a Secretis Alfonsus Carinci, Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Aposta Loco £B Plumbi Reg., in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 9 - Al. Trussardi. 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III WAYNE CASTBENSIS (LAFAYETTENSIS IN INDIANA) A DIOECESI WAYNE CASTRENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATOTI ET NOVA EXINDE ERIGITUR DIOECESIS L>AFAYETTENSIS IN INDIANA NUNCUPANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut sedulo studio novae constituantur dioeceses, quoties id aeternae fidelium saluti et ecclesiastici regiminis utilitati magis magisque conferre videatur, supremi, q u o fungimur, apostolatus officium a Nobis postulat. Cum itaque huic Apostolicae Sedi vota delata fuerint ut nimis latum dioecesis W a y n e Castrensis, in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus, territorium in duas dividatur partes, ut nova exinde erigatur dioecesis, N o s , omnibus mature perpensis, oblatis precibus annuendum censuimus. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consulto, habito quoque venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Oicognani Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia ac in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus Delegati Apostolici, favorabili v o t o , certa scientia, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a quam supra diximus dioecesi W a y n e Castrensi illam territorii partem separamus Pulaski, Cass, civiles Bmton, Carroll, comitatus Warren, Clinton, complectentem Fountain, Boone, White, Miami, Newton, Fulton, Tippeeanoe, Hovard, Tipton, Jasper, Montgomery, Hamilton, Grant, Madison, Blackford, Delaware, Jay, Randolph, atque ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim a Lafayette urbe Lafayettensem in Indiana nuncupandam. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in hac Lafayette urbe, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur, constituimus, eamque propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus. Episcopi vero cathedram in paroeciali Ecclesia Beatae Mariae V i r g i n i dicata, in eadem urbe exstante, figimus, illamque i d c i r c o ad Cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus, eique et Lafayettensibus in Indiana pro tempore Episcopis omnia tribuimus honores, insignia, iura, privilegia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure c o m m u n i gaudent, istosque pariter iisdem adstringimus one- Acta Pii Pp. XII 107 ribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. N o v a m porro banc Lafayettensem in Indiana dioecesim suffraganéam constituimus Ecclesiae Indianapolitanae, ad Metropolitanae gradum hac ipsa die a Nobis evectae, et Lafayettenses in Indiana p r o tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Indianapolitani iure subiicimus. Quum autem praesentibus temporis adiuncta haud permittant quominus in nova ista dioecesi Canonicorum Capitulum modo constituatur, indulgemus ut interim pro Canonicis Consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod vero attinet ad dioecesis Lafayettensis in Indiana regimen et administrationem, ad Seminarii erectionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque id genus, servanda iubemus quae sacri canones et Concilium plenarium Baltimorense tertium praescribunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio legitime degunt. V o l u m u s insuper ut a cancellaria dioecesis W a y n e Castrensis quamprimum fieri p o terit tradantur Curiae novae dioecesis Lafayettensis in Indiana documenta omnia et acta, quae istam dioecesim eiusque clericos et fideles respiciunt ut in eius archivo diligenter serventur. Ad quae omnia ut supra disposita exsecutioni mandanda, venerabilem quem diximus Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus Delegatum A p o s t o l i c u m , deligimus eidemque propterea tribuimus necessarias ad id et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eique onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis, aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel specialibus Constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e , apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die vigesima prima Octobris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. E. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus 8. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Sí. Collegii Carolus Arthurus C. Consistorialis Respighi, Mazzoni, a Proton. Proton. Secretis Apost. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. IS - Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE PIA UNIO MATRUM CHRISTIANARUM, VULGO « BRUDERSCHAFT CHRISTLICHER MÜTTER )) NUNCUPATA, IN TEMPLO ABBATIALI EINSIDLENSI CANONICE INSTI TUTA, AD PRIMARIAE DIGNITATEM PRO OMNIBUS HELVETIAE DIOECESIBUS EVEHITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Nobis exponendum curavit Venerabilis Frater Sedunensium Episcopus, nomine quoque ceterorum Helvetiae E p i s c o p o r u m , admodum in votis habere ut ad primariae dignitatem evehere dignemur inter fines Helvéticos Piam Consociationem Matrum christianarum, « Bruderschaft Christlicher Mütter » vulgo nuncupatam, quae sub patronatu Beatae Mariae Virginis Einsidlensis et Sancti Mein radi canonice erecta est in templo abbatiali Monasterii Einsidlensis ex Acta Pii Pp. XII 109 Ordine Sancti Benedicti. N a m c u m Mulierum christianarum Uniones, quae in dioecesibus Helveticis exstant, usque nunc vel Primariae Unioni a Nostra D o m i n a de Sion, quae Lutetiae Parisiorum anno MDCCCLVI constituta est, vel Primariae Ratisbonensi annis MDCCCLXXI-MDCCCLXXHI p r o locis quorum maior pars incolarum lingua germanica utatur pariter constitutae, aggregatae sint; Praesulibus memoratis, ut Uniones mulierum Helveticae maiores in dies habeant incrementa ac simili quoque m o d o gubernentur, valde opportuna unius videtur nationalis Primariae canonica institutio intra ipsosque Helvetiae fines, cui omnes tum iam erectae t u m in posterum erigendae Piae Uniones aggregari queant. A p o stolicus autem Noster Nuntius in Helvetia, c u m Nobis amplissime commendet eorundem Episcoporum vota, Nobis etiam testatur memoratas Mulierum christianarum Uniones eadem in Natione late esse diffusas, quae in Actionis Catholicae quoque Opera laudabiliter sollerterque incumbunt, sed ex nova nationalis primariae erectione pluribus exinde in l o c i s , qui nunc consociationibus eisdem carent, alias sub eodem titulo eodemque cum proposito mulierum consociationes posse certe constitui c u m magno religionis emolumento. Quae cum ita sint Nos caritate, qua urgemur, permoti erga Helvetiae mulieres christifideles omnes ad eorumdem spirituale bonum provehendum, precibus Praesulum quos memoravimus benigne annuentes, praesentium Litterarum tenore, Apostolica Nostra auctoritate, perpetuumque in modum, Piam Unionem Matrum Christianarum, vulgo « Bruderschaft Christlicher Mütter » nuncupatam, iampridem in templo Abbatiali Einsidlensi canonice institutam, pro omnibus Helvetiae dioecesibus ad Primariae dignitatem evehimus ; ipsiusque Primariae Unionis nunc per Nos erectae moderatoribus praesentibus et futuris ad Codicis Iuris Canonici normam impertimus rite sibi aggregandi facultatem omnes et singulas Pias Uniones, quae sub eodem titulo in ipsius Helvetiae finibus iam erectae vel in posterum erigendae sint, illisque communicandi Indulgentias omnes ac spirituales gratias ab A p o s t o l i c a Sede Primariae eidem concessas sive concedendas, dum m o d o c u m aliis queant communicari. Ad hunc igitur finem novae Nationis Helveticae Unioni Primariae Matrum christianarum Einsidlensi largimur omnes et singulas Indulgentias ac spirituales gratias, quae Decessor Noster rec. mem. MDCCCiixxiii!, Pius IX, die x v i m. Septembris an. Primariae Ratisbonensi concessit, nec non eas quibus Primaria Cracoviensis gaudet ex benigna largitione Decessoris Nostri r e c . mem. Pii P p . X, die x x v i n m. Iulii, an. MCMXIV data. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper existere et permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque obtinere, ipsique Unioni Matrum christianarum Einsidlensi sic in Primariam pro Natione Helvetica per N o s erectae nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter sive ignoranter contigerit attentari. Con- trariis non obstantibus quibuslibet. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X I X mensis Martii an. M C M X X X X I V , Pontificatus Nostri sexto. A . Card. MAGLIONE, a Secretis Status, EPISTULA AD E M U M P. D. ALEXANDRUM TIT. SANCTAE MARIAE IN COSMEDIN S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM VERDE, PATRIARCHALIS BASILICAE LIBERIANAE ARCHIPRESBYTERUM, OCTOGESIMUM AETATIS ANNUM FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Explenti feliciter tibi octogesimum aetatis annum Nostrae quidem gratulationis officia periucundum sane est Nobis publice libenterque declarare. H o c enimvero diuturno admodum vitae spatio, ab ipso iuventutis flore, ut Decessor Noster ven. mem. Pius XI tibi dena sacerdotii lustra peragenti memorabat, Apostolicae huic Sedi iugiter inservisti. A t q u e in praesens quoque, licet annis provectior, Romanae purpurae nitorem decoremque exornas adsiduis studiis consiliisque egregiis, quibus Romanae Curiae officiis ministeriisque operam navas. Quare N o s praesentem o p portunitatem nacti, tibi, Dilecte Fili Noster, de emenso hucusque vitae curriculo ex animo gratulamur, et laetam faustitatem fervidis secundisque votis prosequuti, Deum impensa prece exoramus, ut valetudinem tuam confirmet teque supernis donis solaciisque ditare benigne velit. Quorum quidem in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus. A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, Dilecte F i l i Noster, omnibusque tuis propinquis et amicis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Martii, anno MDCCCCXxxxv, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII Acta Pii Pp. XII III ALLOCUTIO A BEATISSIMO PATRE, DIE X V I I I MENSIS MARTII A. M C M X L V , HABITA CORAM POPULO IN FORO SANCTI PETRI IN VATICANO OB PAENITENTIALES SUPPLICATIONES COADUNATO. La devota premura c o n la quale, diletti figli e figlie, siete qui a c c o r s i in dense schiere da tutte le parti dell'Urbe, Nostra Sede episcopale, è una testimonianza vivente della vostra docile corrispondenza alla esortazione che la Chiesa nella Domenica di Passione rivolge a tutti i fedeli : 1 Utinam hodie vocem eius audiatis. Possiate o g g i udire la voce del Si- gnore ! Questa voce del Signore, di cui le campane delle vostre chiese, i potenti bronzi di questa Patriarcale Basilica vi apportano quasi una debole e c o , ha risonato durante le trascorse settimane di Quaresima nell'intimo dei vostri cuori, mentre, adunati intorno ai pergami delle vostre parrocchie, ascoltavate la parola degli zelanti predicatori delle Missioni da Noi ordinate, i quali, come fecero già nei secoli passati i loro predecessori, vi inculcavano c o n ardente sollecitudine, talvolta anche c o n amorevole severità, di pensare e di provvedere alla sola cosa necessaria, al2 Yu unum necessarium)), alla vostra propria spirituale salvezza e san- tificazione. In questo tempo benedetto il Seminatore divino è passato in mezzo a voi e ha gettato a profusione il seme della sua parola nelle vostre anime, che c o n tante preghiere e penitenze si erano preparate a riceverlo, c o m e in terra buona e feconda. Ed ora, dinanzi alla Santa Croce, sulla quale Cristo, le braccia distese, vi chiama e vi attende, N o i , suo indegno V i c a r i o , vi scongiuriamo, figli e figlie dilettissimi, affinchè « rinnegata l'empietà e i desideri mondani, viviate in questo secolo c o n temperanza, c o n giustizia e c o n pietà, aspettando quella beata speranza che è l'apparizione gloriosa del gran D i o e Salvatore nostro Gesù Cristo » . 3 D ' o r a innanzi non vi sia nessuno tra voi che manchi di inalzare ogni giorno il cuore e le mani verso D i o in umile e fiduciosa preghiera di adorazione, di lode, d'impetrazione, e di ringraziamento. Santificate la Domenica, il giorno del Signore, c o m e i fedeli romani, vostri padri, ve ne han dato l'esempio fin dal tempo degli A p o s t o l i ; accorrete tutti assiduamente al Santo Sacrifìcio della Messa, accostatevi 94, 7. 1 Ps. 2 Luc. 10, 42. Cfr. Tit. 2, 11-13. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale numerosi alla sacra Mensa eucaristica e diportatevi in guisa che il D i o della pace e dell'amore sia c o n voi nella vostra vita domestica e sociale. 4 V o i , o genitori, ricordatevi sempre che siete responsabili dinanzi a D i o , dinanzi alla Chiesa, dinanzi alla umana società, del bene spirituale e temporale dei vostri figli. E voi, figliuoli e figliuole, rinnovatevi nel dovuto rispetto e nella obbedienza verso c o l o r o che vi hanno dato la vita e tengono per voi il luogo di D i o . V o i , o sposi, rammentatevi del momento, in cui dinanzi all'altare del Signore vi prometteste solennemente e scambievolmente inviolabile fedeltà. Osservatela e custoditela integra, senza la minima incrinatura, senza la più lieve ombra, ed essa sarà sino alla fine per voi e per la vostra famiglia sorgente delle più abbondanti benedizioni. Che se invece in un p o p o l o prendesse a diffondersi e a dominare il morbo funesto della infedeltà coniugale, una così gran colpa attirerebbe su di lui maledizioni e sciagure. Tutti insieme, c o n generosa emulazione, studiatevi di reintegrare e restaurare dappertutto l'onestà e la illibatezza dei costumi. Dappertutto : nella educazione della prole, nella formazione di una gioventù pura, sana, schietta, santamente altera e gelosa della sua virtù. Dappertutto : nella vita del lavoro, nelle ricreazioni, negli svaghi, negli esercizi sportivi. Altrimenti, è finito l'onore cristiano del p o p o l o , è finita la sua stessa dignità umana, perchè « D i o non ci ha chiamati alla impurità, ma alla santificazione » . 5 Nessuno di voi sia del numero di c o l o r o i quali nella immensa calamità in cui al presente è caduta la famiglia umana non vedono altro che una propizia occasione di arricchirsi disonestamente, sfruttando il bis o g n o e la miseria dei loro fratelli, aumentando indefinitamente i prezzi per procurarsi guadagni scandalosi. Guardate le l o r o mani : esse sono macchiate di sangue ; del sangue delle vedove e degli orfani ; del sangue dei fanciulli e degli adolescenti, arrestati o ritardati nel loro sviluppo per denutrizione e per f a m e ; del sangue di mille e mille sventurati di tutte le classi del p o p o l o , di cui c o l loro ignobile mercato si son fatti i carnefici. Questo sangue, come quello di Abele, grida al cielo contro i nuovi Caini. E sulle loro mani la macchia rimane indelebile, c o m e imperdonabile resta il delitto nel fondo della loro coscienza, finché essi non lo avranno riconosciuto, pianto, espiato, risarcito nella misura in cui un così gran male è riparabile. N o n chiudete i vostri cuori alla voce del divino Maestro : « Beati i 4 5 2 Cor. 13, 11. 1 Theas. 4, 7. Cfr. . Acta Pii Pp. XII 113 misericordiosi — egli disse — / p e r c h è essi troveranno m i s e r i c o r d i a » . 6 Per amore di Cristo, unitevi fraternamente, aiutatevi vicendevolmente ; voi che godete ancora dell'agiatezza o che l'avete di recente acquistata, e voi che l'avete miseramente perduta, rimasti senza pane, senza vesti e senza tetto, sostenetevi mutuamente, per superare, appoggiati gli uni agli altri, la crisi economica di c u i soffre il Paese, e che sarebbe tanto attenuata, se una solidarietà veramente umana, se una carità cristiana veramente divina, legasse tutti gli uomini fra di loro ! Ascoltate dunque oggi la voce di D i o , non indurite il vostro cuore. Quella voce vi dice : « Che l'empio lasci la sua via e l ' u o m o iniquo i suoi propositi, e ritorni al Signore » . 7 A chi vuol essere sordo agli inviti divini, a chi vuole irrigidirsi contro la voce persuasiva dei pastori delle anime, c o n t r o la voce severa e pungente della coscienza, un'altra voce, una v o c e selvaggia, quella degli avvenimenti crudeli, dell'atroce realtà, si leva ad annunziare e ad ammonire che la guerra è il frutto e il salario del peccato. Il peccatore può ben cercare di stordirsi, l'empio potrà ben ostinarsi a camminare nei sentieri del male, lontano da D i o ; la voce tragica si farà sempre più sonora, sempre più terribile, e al di là dèlie cause e delle responsabilità immediate dell'immane conflitto, al di là degli atti esterni e delle parole sensibili, penetrerà nel fondo silenzioso dei cuori per scrutare e svelare la causa profonda che ha destato e alimentato l'orribile incendio, lo spirito che ha suscitato e inasprito la discordia, che è lo spirito di orgoglio, di ambizione e di cupidigia. È lo spirito del male che si erge contro lo spirito di D i o , che vuol bandire dalla terra il regno di Cristo per divinizzare la forza materiale, per abolire nella vita dei p o p o l i , e ancor più nei rapporti internazionali, ogni distinzione essenziale tra il bene e il male, tra il giusto e l'ingiusto. A c o l o r o che si sono lasciati sedurre dai fautori della violenza e che, d o p o averli inconsideratamente seguiti, cominciano alfine a risvegliarsi dalla l o r o illusione, costernati nel vedere fin dove la loro docilità servile li ha condotti, non rimane altra via di salvezza che di ripudiare definitivamente la idolatria dei nazionalismi a s s o l u t i / g l i orgogli di stirpe e di sangue, le brame di egemonia nel possesso dei beni terreni, e di volgersi risolutamente verso lo spirito di sincera fraternità, che è fondato nel culto dal Padre divino di tutti gli uomini, e in cui le nozioni, da troppo lungo tempo opposte, di diritti e di doveri, di vantaggi e di pesi, si armonizzano nella giustizia e nella carità. 6 MATTH., 7 Is. 5 5 , 7. 5, 7. 8 - ACTA, vol. XII, n. 4. — 27-4-945. 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiait Ma la riconciliazione dei popoli non potrà avere garanzia di stabilità se non a condizione che essa si compia c o n lealtà e larghezza. — N o i non possiamo nemmeno supporre che d o p o tanti tristi eventi vi sia alcuno il quale possa cedere alla tentazione di profittare della presente condizione di cose per volgere a proprio vantaggio contro i dettami della giustizia l'organizzazione della pace. Egli, infatti, potrebbe ben presentarsi p e r il momento c o m e un benefattore della umanità ; ma più tardi la storia, c h e giudica alla luce di più alti princìpi e di più vaste esperienze, saprebbe classificarlo non fra c o l o r o che hanno contribuito a redimere il m o n d o dalla oppressione e dalla violenza, bensì fra quelli che, in un'ora grande, grave e risolutiva, hanno rimpiccolite o deluse le aspettazioni dei p o p o l i , ai quali indicibili sofferenze conferivano un nuovo titolo all'osservanza dei loro inviolabili diritti. N o n dimentichiamo che dinanzi a D i o , « per il quale ogni cuore è aper8 to e a cui parla ogni volontà » , i cuori non hanno tenebre nè la volontà segreti. Maestro e Signore sovrano, egli tiene nelle sue mani e p u ò muovere a suo piacimento lo spirito degli uomini che credono di aver nelle loro i destini del mondo ; egli può far nascere, germogliare e maturare i pensieri e i sentimenti ispiratori di una pace che corrisponda ai suoi disegni e alla speranza degli uomini di buona volontà. E g l i può farlo, ma attende il nostro c o n c o r s o , vuole che noi ne lo supplichiamo e preghiamo. E d ecco perchè tutta la Cristianità, ecco perchè in questo giorno i figli della eterna Città, c o l cuore contrito e umiliato, nel pentimento e nella espiazione, nella preghiera e nella penitenza, levano gli o c c h i e le mani verso Colui che solo può far seguire agli orrori della discòrdia e d e l l ' o d i o , alle innumerevoli angosce delle popolazioni, specialmente nei Paesi che sono ancora campo di lotta, la serenità e la pacificazione di tutte le genti. Ed ecco altresì perchè, memori che questo Signore e P a d r e « manifesta la sua onnipotenza soprattutto nella misericordia e nel perdono » , 9 noi lo scongiuriamo di mettere un termine a tanto flagello, di compiere la grande e sospirata rigenerazione della umanità profondamente ferita e di accelerare l'avvento della vera e durevole pace. Il cammino che dovrà condurre dalla lotta alla sospensione delle ostilità, dalla tregua delle armi alla pace, è ancora nei suoi singoli stadi coperto da ombre, che potrebbero forse nascondere sorprese e pericoli. Quanto più l ' u o m o si sforza c o n le sue riflessioni e i suoi calcoli di prevedere e di prevenire i cimenti, tanto più vede talvolta uno spirito maligno 8 9 Miss. vot. ad postul. gratiam Spiritus Sancti. Orat. Domin. X post Pent. Acta Pii Pp. XII 115 attraversargli la via e sconcertare, almeno momentaneamente, i disegni meglio ideati. Ma finalménte — e sia presta a giungere ! -— l ' o r a verrà, l'ora fissata da D i o , l'ora affrettata dal merito e dalla preghiera degli eletti. 10 Che quest'ora vi trovi pronti, voi, specialmente, diletti figli della Nostra R o m a ! Nel vedervi in questo momento addensati ai piedi del grande obelisco, che fu testimone della passione di Pietro, il Nostro pensiero si riporta ai vostri avi, la cui fede riconoscente scolpì sul piedistallo granitico la esultante acclamazione : Christus vincit ! Questo trionfo di Cristo, auspicio di consolazioni e di speranze, i vostri padri, prima di inciderne la memoria sulla pietra, lo avevano esaltato c o n la prodezza nella lotta, c o n la generosità nella sofferenza. È questo l'onore della R o m a cristiana, che ora è a v o i affidato, onore che non consiste tanto nelle pietre delle sue basiliche e dei suoi monumenti, quanto nella fede, nell'amore, nella virtù dei suoi figli. Guai se questi lasciassero soltanto ai marmi, alle tele, ai ricordi dell'antico vanto, la cura di conservarlo ! F i g l i e figlie di R o m a cristiana, siate fieri della eredità che i vostri padri vi hanno legata ! Custoditela nell'onore : nell'onore di fronte a un passato che richiama e invita all'eroismo; nell'onore di fronte alle future generazioni, a cui voi dovete preparare in questo angoscioso presente la via dell'ordinato progresso e della vera e non caduca grandezza, per il conseguimento della terrena e della eterna felicità ! 10 Cfr. MATTH. 24, 22. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae se- quuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 18 Decembris 19^. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aeniensi praefecit E x c . P. D. Florentium du Bois de La Villerabel, hactenus archiepiscopum Aquensem. die 15 Ianuarii 19^5. — Archiepiscopali Ecclesiae Panamensi E x c . P. D. Franciscum Beckmann, hactenus Episcopum titularem Telmis- sensem. die 3 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Elusanae R. D. Iosephum Souto V i z o s o , canonicum Capituli cathedralis Mindoniensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Thomae Muñiz Pablos, Archiepiscopi Compostellani. die 22 Februarii. D. Adulphum Bolte, — Titulari episcopali Ecclesiae Cibyratensi Decanum Capituli cathedralis Fuldensis, R. quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Ioannis Dietz, Episcopi Fuldensis. die 3 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ancusensi E x c . P. D. Ioannem Rodericum Mac Donald, hactenus Episcopum Peterboroughensem, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P. D. Iacobi Morrison, Archiepiscopi-Episcopi Antigonicensis. die 10 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Buffalensi E x c . P. D. Ioannem Franciscum O' Hara, hactenus Episcopum titularem Mylasensem. — Cathedrali Ecclesiae Crookstoniensi R. D. Franciscum Schenk, V i carium Generalem archidioecesis S. Pauli de Minnesota. — Cathedrali Ecclesiae Insulae Grandis R. D. Eduardum Hunkeler, parochum cathedralis Omahensis. — Cathedrali Ecclesiae Raleighiensi R. D. Vincentium Waters, viceoffieialem dioecesis Richmondiensis. die 7 Aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Silyensi R. D. T h o m a m Ioannem F l y n n , parochum Ecclesiae Sancti Patricii in civitate Sacra Congregatio Consistorialis 117 S. Ioannis Terrae Novae, qnem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c , P. 1). Eduard i Patricii B o c h e , Archiepiscopi eiusdem archidioecesis S. Ioannis Terrae Novae. — Cathedrali Ecclesiae Hartfortiensi E x c . P. D. Henricum Iose- phum 0 ' B r i e n , hactenus Episcopum titularem Sitensem. — Cathedrali Ecclesiae Peterboroughensi R. D. Gerardum Berry, ex archidioecesi Marianopolitana. — Titulari episcopali Ecclesiae Mylasensi R. D. Iacobum Connolly, Rectorem Seminarii archidioecesis S. Pauli de Minnesota, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Iacobi Cassidy, Episcopi Riverormensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Parnassènae R. D. Danielem Figueroa, Pro-Vicarium archidioecesis Limanae, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Mariani Holguin, Archiepiscopi Arequipensis. Die 10 Aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Soteropolitanae E x c . P. D. Anselmum Philippum Pecci, hactenus Archiepiscopum Acheruntinum et Materanensem. die Hi Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Lappensi R. D. Carolum B o r g e Castrino, parochum in civitate S. Iosephi in Costarica, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Canuti Iosephi Reyes y Valladares, Episcopi Granadensis. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Ssmus D . N . Pius div. P r o v . P p . X I I , decreto S . Congregationis pro Ecclesia Orientali die 5 mensis Martii anno 1945 dato, archiepiscopali Ecclesiae Bostrensi et Hauranensi praefecit R. P. Petrum Chami, sacerdotem Instituti Missionariorum Melchitarum a in monte Libano. S. Paulo Harissensis 118 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS C. RESERVATIONUM APOSTOLICARUM Die jtj Novembris l$kk FACTI SPECIES. — Pius P p . V I I , dioecesim O. erigens, eiusdem civitatis Municipio, quod suis bonis Capitulum Cathedrale dotaverat, ius patronatus etiam quoad omnes dignitates concessit. A n n o autem 1912 Municipium C. conventionem c u m E p i s c o p o dioecesis iniit, qua in eiusdem favorem iuspatronatus formaliter et in perpetuum renuntiavit. Q u o ex tempore, autumantes Episcopi eiusdem dioecesis C; iuspatronatus, et quidem laicale, adhuc vigere, non solum canonicatus aliaque minora beneficia, sed ipsas quoque dignitates, non obstantibus reservationibus apostolicis, de quibus in canonibus 396 § 1 et 1435 § 1 C. I. C, libere omnino contulerunt. Iidem enim censuerunt iurispatronatus laicalis naturam in casu immutatam mansisse, c u m per initam conventionem mutatum tantum fuisset eiusdem iurispatronatus subiectum. ANIMADVERSIONES. — Iuxta canonem 1449 n. 2° C . I . C . , iurispatronatus distinctio in ecclesiasticum et laicale a titulo desumitur, quo quis i u s p a tronatus potitur. Ad rem W e r n z - V i d a l (Ius canonicum, tom. I I , De personis, n. 281, I I , pag. 287) tradit : (((Iuspatronatus) ecclesiasticum ((vocatur, quod ordinarie competit personae ecclesiasticae sive physicae (( sive morali, et extraordinarie etiam laicis ex titulo ecclesiastico, v. g. (( ratione officii ecclesiastici aut ratione fundationis factae ex bonis stri<( cte ecclesiasticis, de quibus libera disponendi facultas non fuit data. <( Laicale est, quod laicis vel clericis competit non ex titulo ecclesiastico, (( sed ex titulo laicali, v. g. ratione fundationis ex bonis mere laicalibus, « v . g. patrimonialibus, v e l ex bonis ecclesiasticis, de quibus data est ((potestas libere disponendi, aut ratione successionis ex titulo p r i v a t o (( v. g. consanguinitatis vel haereditatis ». Iamvero, iuxta canonistas ipsumque stylum Datariae Apostolicae, si iuspatronatus laicale in personam ecclesiasticam transferatur, sive physicam (quatenus ipsi competat ratione officii), sive moralem, attenta tituli mutatione, efficitur eo ipso ecclesiasticum. Sacra Congregatio Concilii 119 Ita v. g. Viviani (Praxis iurispatronatus... pars I, l i b . I, c a p . III,, num. 10) : « Est iuspatronatus ecclesiasticum, quando clericus illud haec bet nomine suae ecclesiae, vel aliqua universitas seu collegium relig i o s o r u m seu c l e r i c o r u m . . . Idem est si iuspatronatus ortum habuerit « a patrimonio laici, fundatione tamen, testamento, donatione aut alio (( quovis titulo translatum fuit in ecclesiam, Capitulum seu Collegium ((ecclesiasticum, religiosorum seu clericorum vel in aliquam personam (( ecclesiasticam, quae receperit pro sua ecclesia, dignitate aut benefic i o » . Itemque alii, uti Pirhing (Ius canonicum, l i b . I I I , tit. 38, n. 4); Barbosa (Ius ecclesiasticum universum, lib. II, cap. 12, n. 16); De Fargna (Comm. in singulos canones de iuspatronatus, pars V I , can. 23, c a s . 1); Riganti (Comm. in Regulas Cancellariae Apostolicae, reg. 9?, tom. I I , n. 145). V e r u m in casu dicendum potius videtur non agi de iurispatronatus cessione seu translatione, quasi e laicali ecclesiasticum factum fuerit; sed de formali eidem renuntiatione, et quidem in perpetuum, prouti expresse dicitur in citata conventione Municipium inter et Episcopum dioecesis C. inita : « Il Municipio di C. rinuncia formalmente in favore <( di S. E. Mons. Vescovo e suoi successori in qualunque tempo al diritto ((di patronato spettantegli per la Bolla di S. S. P i o V I I . . . ». Praeterea cessio seu translatio iurispatronatus in casu ne admitti quidem posse videtur, cum repugnet unam eandemque personam, seu in casu E p i s c o p u m qua talem, simul esse patronum et collatorem eiusdem beneficii, qui nempe sibimetipsi candidatum praesentet, c u i beneficium confert. Ceterum cessatio seu extinctio iurispatronatus, de quo agitur, confirmatur, iuxta canonem 18, ex locis parallelis, quae in canonibus 1451 § 1 et 1470 § 1 n. 5 prostant. Nemo enim dixerit iuspatronatus, quod patronus in Episcopi manus renuntiat, ut, ad normam canonis 1451 § 1, spiritualia suffragia acceptet, eidem E p i s c o p o cedi seu in ipsum transferri. I m m o canon 1470 § 1 n. 5 expresse statuit: « Iuspatronatus exs t i n g u i t u r . . . si, consentiente patrono, ecclesia vel beneficium uniatur (( alii liberae collationis, aut ecclesia fiat electiva vel regularis ». In casu proinde, de quo agitur, facta a Municipio favore Episcopi p r o tempore iurispatronatus renuntiatione, hoc penitus cessasse seu extinctum fuisse dicendum est; ideoque dignitatum, canonicatuum aliorum beneficiorum collatio, quae in ecclesia cathedrali C. coarctata prius erat iurepatronatus municipali, libera exinde ad normam iuris communis facta est; ac consequenter dignitates omnes modo subsunt apostolicis reservationibus iuxta canonem 396 § 1; canonicatus vero Acta Apostolicae Sedis 120 Commentarium Officiale et m a n s i o n a r i a t u fiunt liberae collationis E p i s c o p i vel Sanctae Sedis iuxta canonem 1435 § I n . .1. RESOLUTIO. — I n plenariis autem comitiis diei 11 novembris 1944 Emi Patres huius Sacrae Congregationis ad propositum dubium : dignitates, subsint canonicatus reservationibus aliaque beneficia apostolicis, in minora casu, ecclesiae cathedralis responderunt : An C. affirmative. Quam resolutionem in Audientia subsequentis diei 29 Novembris, referente subscripto eiusdem Sacrae Congregationis Secretario, Ssmus Dominus noster Pius P p . X I I resolutionem E m o r u m Patrum benigne approbare et confirmare dignatus est. I. Bruno, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM BAIONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI AUGUSTI ETCHÉCOPAR, SUPERIORIS GENERALIS CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM S S . M I CORDIS IESU DE BÉTHARRAM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis de quo causae in casu et ad effectum agitur. Ut tempore primum, sic quoque virtutibus facile principem pulcherrawms magnificae arboris a sapienti manu B. Michaelis Garicoïts plantatae fructum protulit, Servum D e i Augustum Etchécopar, qui tanti magistri documentis instructus, dignus eius sanctitatis aemilius factus, religiosam eius Familiam non m o d o illustravit, sed etiam, quasi in hereditatem acceptam, studiose ac prudenter rexit, mire dilatavit, atque in maiorem Sacratissimo Cordis Iesu gloriam provexit. In oppido « Saint-Palais », intra Baionensis dioecesis fines, octavus e quindecim filiis, quos Ioannes Petrus Etchécopar et Maria A n n a de Sibas genuerant, die 30 Maii anno 1830 natus est ac biduo post sacris baptismi aquis est lustratus, susceptis nominibus Bernardo A u g u s t o . Cum uterque parens non communi pietate niterent, filiolum sancte edu- Sacra Congregatio Eituum 121 earunt, qui eorum curae abunde respondit. N o n solum enim omnibus propter suavissimos mores earum se praebuit, sed etiam Ecclesiam assidue frequentare, sacris ministrare in deliciis habuit. Sic prima divinae vocationis ad sacerdotium germina in se persensit ac sedulo fovit. Quae magis magisque, praesertim postquam sacro Christi corpore saginari coepit atque Confirmationis sacramento fuit roboratus, pullularunt, ita ut decem et o c t o annos natus clericali veste ab Episcopo Baionensi indui meruerit. M o x in Collegium « Saint-Palais », in quo puer prima litterarum studia perfecerat, missus est, ut ecclesiasticis disciplinis imbueretur, insimulque alumnos puerulos erudiret. A n n o 1853 Piae Societati, cui a S. Cruce nomen, ab E p i s c o p o c o n stitutae, adscribi voluit, ut ad sacerdotalia munia rite obeunda, praesertim ad verbi divini praedicationem aptius se compararet. Quod feliciter evenit. Siquidem die 10 Iunii anno 1854 sacerdotio insignitus, optimus Dei verbi praeco factus est, uberrimosque fructus ex praedicatione retulit, quam sanctae vitae exemplo confirmabat. Dissoluta pia Societate a S. Cruce, Augustus ad novensilem Congregationem Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu de Bétharram, quam non multo ante B. Michael Garicoïts f un daverat et adhuc moderabatur, transivit. R e ligiosis votis nuncupatis, a B. Michaele tironum magister fuit electus r quo munere usque ad annum 1873, perfecte est functus. Nec minori navitate, prudentia, suavitate, ac fortitudine alia munia, quae fuerunt ei concredita, est exsecutus, emisso quoque voto nullius momenti temporis iacturam faciendi. B. Michaelis successore, anno 1873, demortuo, electores, hisce animi dotibus c u m sanctitate vitae coniunctis probe perpensis, neminem Servo Dei aptiorem iudicarunt, cui supremum Congregationis regimen déferrent. Quanta autem sapientia ac prudentia Magistri sui religiosam familiam moderatus sit, evidenter ex eo colligitur quod in hoc munere fuerit semper usque ad mortem confirmatus, quam sancte obivit die 13 Aprilis anno D o m i n i 1897. Sanctitatis fama ciente, informativus processus episcopali auctoritate Baionae annis 1935-1936 est confectus super hae fama et super scriptis atque oboedientia Urbani V I I I decretis liturgicum cultum Servis Dei prohibentibus. Interim quinque Cardinales, Hierosolymitanus Patriarcha, plures Archiepiscopi, E p i s c o p i , Abbates, Supremi Congregationum seu Institutorum religiosorum utriusque sexus, Gallicae Reipublicae Orator apud Sanctam Sedem, aliique insignes viri Beatissimo Patri, enixas preces obtulerunt ut Introductionis causae commissionem obsignaret. Die 19 Maii a. 1939 Sacra Rituum Congregatio decretum favorabile super scriptis edidit. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Instante itaque R m o P. I u l i o Saubat, generali Congregationis Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu Postulatore, servatis omnibus de iure servandis, in Ordinario S. R. G. coetu, die 23 Ianuarii habito, infrascriptus Cardinalis, Praefectus atque causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio introductionis cau- sae in casu et ad effectum de quo agitur, atque de eo retulit. E!mi ac R m i Patres, relatione audita, auditis quoque Officialium Praelatorum suffragiis scripto latis nec non R. P. D. Salvatore Natucci generali Fidei Promotore, omnibus mature perpensis, rescribere censuere : Affirmative, si nempe : Ssmo Signandam esse commissionem Introductionis causae, placuerit. Facta autem, die vicesima sexta sequenti, ab eodem Cardinali Praefecto relatione Ssmo D. N. P i o Papae X I I , Sanctitas Sua, Sacrae Congregationis rescriptum ratum habens, propria manu commissionem, Introductionis causae Servi Dei Augusti Etchécopar benigne subsignare dignata est. Datum R o m a e , die 26 Ianuarii a. D. 1945. 83 C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus U. GG s. A. Carinci, Secretarius. Vicariatus Urbis VICARIATUS URBIS TRIBUNAL Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (LUNGARINI-CRBSCENZO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ienovephae Crescenzo, filiae l o a c h i m e t Catharinae Russo, natae in oppido « P i a n o di Sorrento », archidioecesis Surrentinae, die 16 Decembris 1923, conventae in causa, eamdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis ( R o m a , via della Pigna 13-a) die 23 Iunii 1915, hora nona cum dimidio, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, scilicet : An constet de nullitate matrimonii in casu, ex capite exclusionis sacramenti in boni viro. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Ienovephae Crescenzo, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. Petrus Mattioli, Officialis. Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 14 Aprilis 1945. Augustinus Grego, V. Cancellarius. Acta Apostolicae 124 Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM R O M A N A E CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 13 marzo 1915, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S- Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali : I. Hanno discusso sulla introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione dei Servi di Dio : a) Luigi Balbiano, sacerdote, vicario cooperatore di Avigliana. b) Filippo Jeningen, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. I I . Hanno poi preso in esame la relazione dei revisori degli scritti dei seguenti Servi di Dio : a) Marcello Cardinale Spinola, Arcivescovo di Siviglia. b) Leone Ignazio Mangin, della Compagnia di Gesù, e compagni martiri. c) Antonio Maria Losito, sacerdote professo della Congregazione del Ssmo Redentore. Martedì, 10 aprile 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno preso in esame la relazione dei revisori teologi sugli scritti del Servo di Dio Damiano Giuseppe de Veuster, sacerdote della Congregazione dei Sacri Cuori di Gesù e Maria e dell'Adorazione perpetua del Ssmo Sacramento. Hanno inoltre discusso sulla validità dei Processi dei Servi di Dio : a) Luigi Guanella, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Servi della Carità e delle Figlie di S. Maria della Provvidenza. b) Francesco di Paola Tarin, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. e) Pio di iS. Luigi, chierico professo della Congregazione dei Passionisti. d) Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello Spirito Santo, dette Suore di iS. Zita. e) Maria Celina della Presentazione, monaca professa del Second'Ordine di S. Francesco. In ultimo hanno discusso sul non culto della Serva di Dio Maria Caterina Troiani di .Santa Rosa da Viterbo, fondatrice dell'Istituto delle Suore Francescane Missionarie d'Egitto. Diarium Romanae Curiae 125 Martedì, 24 aprile 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del 'Santo Padre, si è adunata la >S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signóri! Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il votò : a) Sul Tuto per la beatificazione della Venerabile Serva di Dio Maria Goretti, vergine. b) Sui miracoli proposti per la beatificazione della Venerabile Serva di Dio Maria Teresa de Soubiran, fondatrice della Congregazione di Maria Ausiliatrice. c) Sulle virtù del Venerabile Servo di Dio Giovanni Martino Moyë, sacerdote delle Missioni Estere, fondatore della Congregazione delle 'Suore della Provvidenza. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 28 marzo 1945. L'Elmo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Protettore delle Suore Francescane Ospitaliere Portoghesi. 7 aprile » L'Elmo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore dell'Istituto delle Suore della Pre- sentazione (L'Aqui 1 a). Assistente al Soglio Pontificio : 25 maggio 1944. S. E. Revma Monsig. Vittorio Bièler, Vescovo di Sion. Prolonotari Apostolici ad instar participantium : 26 dicembre 1944. Monsig. Riccardo J. Haberlin, delParchidiocesi di Boston. 31 gennaio 1945. Monsig. Alberto .Serafini (Boma). Prelati Domestici di Sua Santità : 26 dicembre 1944. Monsig. Alessio Francesco Maurath, della diocesi di Nashville. » » » Monsig. Bernardo Doyle, della diocesi di La Crosse. » » » Monsig. Vittore J. Plecity, della medesima diocesi. 28 » » Monsig. Daniele C. Riordan, delParchidiocesi di Boston. » » » Monsig. Michele J. Scanlan, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Daniele• V. Leuehan, della medesima archidiocesi. 5) » » Monsig. Ugo F. Blunt, della medesima archidiocesi. 126 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gennaio 1945. Monsig. Giacomo F. Kelly, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giacomo H. Phalan, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Patrizio J. Waters, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giorgio W. Leahy, della medesima archidiocesi. 4 » Monsig. Edmondo D. Daly, della medesima archidiocesi. S) » Monsiff. Tommaso R. Reynolds, della medesima archidio- » » » Monsig. Guglielmo Finigan, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni J. O'Donnell, della medesima archidio- cesi. cesi. -t I i r> » » » 26 » Monsig. Enrico Francesco Dugan, dell'archidiocesi di Indianapolis. » Monsior. Monsig. Dorrance V. Foley, dell'archidiocesi di Dubuque. Monsig. Giuseppe J. Klott, della medesima archidiocesi. Giacomo Michele Downey, della medesima archidiocesi. Monsig. Alberto Busald, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni A. Butler, dell'archidiocesi di Boston. Monsig. Salvatore 'Cavallo, dell'archidiocesi di Napoli. Monsig. Luca Polese, della medesima archidiocesi. » » » febbraio 19 marzo Monsig. Raffaele Balsamo, della medesima archidiocesi. Monsig. "Vincenzo Franzese, della medesima archidiocesi. Monsig. Aurelio Fiorani (Roma). Monsig. Vincenzo Majlasomma, dell'archidiocesi di Napoli. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce deWOrdine Piano : 8 febbraio 1945. A S. E. il dott. Diómedes Arias Schreiber, Ambasciatore del Perù presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine Piano : 12 marzo 1945. Al N. H. Angelo Antonucci Lucidi, Esente della Guardia Nobile di Sua Santità. Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 12 marzo 1945. Al sig. Emanuele dei Marchesi Paterno di Sessa, Guardia Nobile di Sua Santità. Diarium Romanae Curiae La Commenda con Placca dell'Ordine di S, Gregorio Magno, classe civile : 29 gennaio 1945. Al sig. Teodoro fècortzeseo, Ministro Plenipotenziario, Consigliere della Legazione di Romania presso la Santa Sede. 3 febbraio » Al sig. Riccardo Lyon Cousiño, delParchidiocesi di Santiago del Cile. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 26 novembre 1944. Al sig. prof. Carmelo Meli, delParchidiocesi di Firenze. 17 gennaio 1945. Al sig. Francesco A. O'Connor, delParchidiocesi di Dubuque. 19 febbraio » Al sig. dott. Nicola Pulcini (Roma). 24 febbraio » Al sig. dott. Zanobi Bigazzi, della diocesi di Arezzo. 16 marzo » Al sig. cav. Giuseppe Floridi (Roma). 14 aprile » Al sig. Giovanni Lonappen Chakola, della diocesi di Tri chur. 15 » » Al sig. Enrico Rizo Patron, dell'archidiocesi di Lima. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 12 marzo 1945. Al sig. Conte Mario Fani-Ciotti, Cadetto della Guardia Nobile di Sua Santità. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 26 gennaio » » 1945. Al sig. Carlo L. Barry, delParchidiocesi di Indianapolis. » Al sig. Tommaso D. Sheerin, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni A. Hillenbrand, della medesima archidiocesi. La Commenda con Placca dell'Ordine di ¡3. Silvestro Papa : 14 marzo 1945. Al sig. dott. Giuseppe Eduardo Vaz Sarafana, Primo Segretario dell'Ambasciata del Portogallo presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 26 novembre 1944. Al sig. cav. Silvio Cava, della diocesi di Castellammare di iStabia. 5 febbraio 1945. Al sig. Giuseppe Giovannola (Roma). 8 » » Al sig. Alfonso De Angelis, della diocesi di Avellino. 14 marzo » Al sig. Manuel Bello, Secondo Segretario dell'Ambasciata 26 » » Al sig. Remo Baiocchi (Roma). 27 » » Al sig. Ugo Bizzarro (Roma). 28 » » Al sig. Amedeo Placido Rotella (Roma). del Portogallo presso la Santa Sede. Acta Apostolicae Sedis - 128 Commentarium Officiale Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 24 febbraio 1945. Al sig. dott. Giuseppe Fracassi, della diocesi di Arezzo. 23 marzo » Al sig. Paolo D'Avoli, della diocesi di Anagni. 17 aprile » Al sig. Mario Santurri (Roma). » Al sig. Tommaso Berini (Roma). 20 » NECROLOGIO 14 giugno 10 dicembre 1944. Monsig. Angelo Maria Perez y Cecilia, Arcivescovo tit. di Neopatrasso. \ » Monsilg. Eugenio Massi, Vescovo tit. di Joppe, Vicario Apost, di Hankow. 9 gennaio 22 febbraio 1945. Monsig. Saturnino Peri, Vescovo tit. di Ancusa. Michele Bubnic, Vescovo di Rosnavia. » 1 marzo » Monsig. Michele iSheehan, Arcivescovo tit. di Germia. 3 » » Monsig. Giovanni Maria Cessou, Vescovo tit. di Verinopoli, Vicario Apost, di'Lomé. Monsig. Paolo Pietro Rhode, Vescovo di Green Bay. » Monsig. Nicolao Milone, Vescovo di Alessandria. 11 Monsig. Giuseppe Lojacono, Arcivescovo tit. di Apro. 13 Monsig. David Keane, Vescovo di Limerik. 11 Monsig. Valentino Cornelias y Santamaria, 20 Vescovo di Sol sona. » Monsig. Leone Durand, Vescovo di Orano. 28 Monsig. Nicola Tijerino y Loaiciga, Vescovo di León in 29 Emo Signor Card. 30 8 Monsig. Enrico M'ourao, Vescovo di Cafelandia. Nicaragua. GIUSTINIANO GIORGIO SERBDI, Arcive- scovo di Strigonia. aprile Monsig. Augusto Hermann, Vescovo tit. di Bubasti, Vicario Apost, di Volta Inferiore. 10 Monsig. Giacomo Paolo McCloskey, Vescovo di Jaro. An. et vol. XXXVII 21 Maii 1945 (Ser.II,v.XH)-Num.5 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. xn NUNTIUS RADIOPHONICUS A - S U M M O PONTIFICE DIE IX MENSIS MAII A. M C M X L V UNIVERSO ORBI DATUS E c c o alfine terminata questa guerra che, durante quasi sei anni, ha tenuto l ' E u r o p a nella stretta delle più atroci sofferenze e delle più amare tristezze. Un g r i d o di riconoscenza umile e ardente sgorga dal più prof o n d o dèi Nostro cuore verso « il Padre delle misericordie e il D i o di ogni x consolazione » . Ma il Nostro cantico di azioni di grazia si accompagna c o n una preghiera supplichevole per implorare dalla onnipotenza e dalla bontà divina il termine, secondo giustizia, delle lotte sanguinose anche nell'Estremo Oriente. Inginocchiati in spirito dinanzi alle tombe, ai burroni sconvolti e rossi di sangue, ove riposano le innumerevoli spoglie di c o l o r o che son caduti vittime dei combattimenti o dei massacri disumani, della fame o della miseria, Noi li raccomandiamo tutti nelle Nostre preghiere, e specialmente nella celebrazione del Santo Sacrificio, al misericordioso amore di Gesù Cristo, loro Salvatore e loro Giudice. E Ci sembra che essi, i caduti, ammoniscano i superstiti dell'immane flagello e dicano l o r o : Sorgano dalle nostre ossa e dai nostri sepolcri e dalla terra, ove siamo stati gettati come grani di frumento, i plasmatori e gli artefici di una nuova e migliore Europa, di un nuovo e migliore universo, fondato sul timore filiale di D i o , sulla fedeltà ai suoi santi comandamenti, sul rispetto della dignità umana, sul principio sacro della uguaglianza dei 1 2 Cor., 1 , 3 . y - ACTA, vol. XII, n. 5. - 21-5 945. 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diritti per tutti i popoli e tutti gli Stati, grandi e p i c c o l i , deboli e forti. La guerra ha accumulato tutto un caos di rovine, rovine materiali e rovine morali, c o m e mai il genere umano non ne ha conosciute nel corso di tutta la sua storia. Si tratta ora di riedificare il m o n d o . Come p r i m o elemento di questa restaurazione, N o i bramiamo di vedere, d o p o una così lunga attesa, il ritorno pronto e rapido, per quanto le circostanze lo permettono, dei prigionieri, degl'internati, combattenti e civili, ai loro domestici focolari, verso le l o r o spose, verso i loro figli, verso i loro nobili lavori di pace. A tutti p o i N o i diciamo : N o n lasciate piegare la vostra energia nè abbattersi il vostro c o r a g g i o ; dedicatevi ardentemente all'opera di rieostruzione, sostenuti da una robusta fede nella Provvidenza divina. Mettetevi al lavoro, ognuno al suo posto, risoluto e tenace, col cuore animato da un generoso, indistruttibile amore del prossimo. È ardua, certamente, ma è pur santa la impresa che vi attende per riparare gl'immediati e disastrosi effetti della guerra : vogliamo d i r e il disfacimento dei pubblici ordinamenti, la miseria e la fame, il rilasciamento e l'imbarbarimento dei costumi, l'indisciplinatezza della gioventù. Tn tal guisa, a p o c o a p o c o , voi preparerete alle vostre città e ai vostri villaggi, alle vostre provincie e alle patrie vostre, una sorte più accettevole e il vigore di un sangue rinnovato. Fugata dalla terra, dal mare, dal cielo la morte insidiatrice, assicurata ormai dall'offesa delle armi la vita degli uomini, creature di D i o , e quanto ad essi rimane dei privati e dei comuni averi, gli uomini possono ormai aprire la mente e l'animo alla edificazione della pace. Se noi ci restringiamo a considerare l ' E u r o p a , ci troviamo già dinanzi a problemi e a difficoltà gigantesche, di cui bisogna trionfare, se si vuole spianare il cammino a una pace vera, la sola che possa essere duratura. Essa non p u ò infatti fiorire e prosperare se non in una atmosfera di sicura giustizia e di lealtà perfetta, congiunte c o n reciproca fiducia, comprensione e benevolenza. La guerra ha suscitato dappertutto discordia, diffidenza ed o d i o . Se dunque il m o n d o vuol ricuperare la pace, occorre che spariscano la menzogna e il rancore e in l u o g o l o r o dominino sovrane la verità e la carità. Innanzi tutto pertanto supplichiamo istantemente nelle nostre preghiere quotidiane il D i o d'amore di adempire la sua promessa fatta per bocca del profeta Ezechiele : « Io darò l o r o un cuore unanime, un nuovo spirito infonderò nel l o r o interno, e strapperò dalle loro viscere il cuore di sasso e vi sostituirò un cuore di carne, affinchè camminino sulla via dei miei precetti e osservino i miei giudizi e li mettano in pratica, ed Í3L Acta Pii Pp. XII essi siano il m i o p o p o l o e io sia il l o r o D i o » . 2 Òhe il Signore si degni di destare questo spirito nuovo, il suo spirito, nei p o p o l i e particolarmente nel cuore di c o l o r o , c u i è affidata la cura di stabilire la futura p a c e ! A l l o r a , e allora soltanto, il mondo risuscitato eviterà il ritorno del tremendo flagello e regnerà la vera, stabile e universale fratellanza e quella pace garantita da Cristo anche in terra a chi nella sua legge d'amore vorrà credere e sperare. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE DUOBUS EPISCOPIS QUI P I U S SERVUS AD EPISCOPALI CONSECRATIONI ADSUNT E P I S C O P U S SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Episcopalis Consecrationis Ministrum esse E p i s c o p u m et ad huius Consecrationis validitatem unum solum sufficere E p i s c o p u m , qui cum debita mentis intentione essentiales ritus perficiat, extra omne dubium est diuturnaque praxi comprobatum. A priscis tamen Ecclesiae temporibus plures E p i s c o p i huiusmodi Consecrationi adstiterunt, ac nostra quoque aetate « Pontificalis R o m a n i » auctoritate praescribitur d u o alii Episcopi Consecrationi adsint oportere, quamvis in peculiaribus rerum adiunctis a vetere instituto dispensatio concedatur, si Adsistentes haberi nequeant. Utrum vero qui adsunt Episcopi cooperatores et consecratores sint, an testes dumtaxat Consecrationis, non omnibus satis exploratum est eo vel magis quod « Pontificalis R o m a n i » Rubricae, ubi de precibus recitandis agunt, saepe unum Consecratorem singulari numero innuunt, et manifeste non constat Rubricae praescriptionem, quae initio prostat ante Examen Electi — adsistentes videlicet E p i s c o p o s submissa voce dicere debere quaecumque dixerit Consecrator — ad universum pertinere totius Consecrationis ritum. Exinde facium est ut alicubi Episcopi adsistentes verbis « Pontificalis R o m a n i » inhaerentes, prolatis verbis « A c c i p e Spiritum Sanctum » d u m caput Electi c u m Consecratore tangunt, postea ea quae sequuntur non pronuntient; alicubi vero, ut in Urbe, Episcopi non tantum praefata verba, sed submissa voce orationem quoque « Propitiare » c u m se2 Ez., 11, 19-20. 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale queliti Praefatione, quin etiam omnia et singula proferant quae Consecrator ab initio ad finem usque sacri ritus recitat vel canit. Quibus omnibus diligentissime perpensis, eo consilio permoti ut Epis c o p o r u m , qui in Consecratione Electi ad Episcopatum adsunt, officio et ministerio provideatur et tam in Urbe quam in ceteris terrarum orbis partibus unus idemque semper agendi modus in posterum b a c in re servetur, de Apostolicae plenitudine potestatis ea quae sequuntur declaramus, decernimus ac statuimus : Licet ad Episcopalis Consecrationis validitatem unus tantummodo requiratur Episcopus idemque sulficiat, c u m essentiales ritus perficiat, nihilominus duo E p i s c o p i , qui ex vetere instituto, secundum « Pontificalis R o m a n i » praescriptum, adsunt Consecrationi, debent c u m eodem Consecratore, et ipsi Consecratores effecti proindeque Conconsecratores deinceps vocandi, non solum utraque manu caput Electi tangere, dicentes « A c c i p e Spiritum Sanctum », sed, facta opportuno tempore mentis intentione conferendi Episcopalem Consecrationem una simul cum E p i s c o p o Consecratore, orationem quoque « Propitiare » recitare cum integra sequenti Praefatione, itemque, universo ritu perdurante, ea omnia submissa voce legere quae Consecrator legit vel canit, exceptis tamen precibus ad pontificalium indumentorum benedictionem praescriptis, quae in ipso Consecrationis ritu sunt imponenda. Quae autem hisce litteris Nostris declaravimus, decrevimus, statui mus, ea omnia rata firmaque permanere auctoritate Nostra iubemus, quibuslibet minime obstantibus, peculiari etiam mentione dignis ; proindeque volumus ac decernimus ut secundum data praescripta « Pontificale R o m a n u m » opportune reformetur. Nemini vero hanc paginam declarationis, decreti, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contrahire liceat ; si quis autem id ausu temerario attentare praesumpserit, indignatione omnipotentis Dei et Beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die trigesima Novembris mensis, in festo S. Andreae Apostoli, Pontificatus Nostri anno sexto. PIUS PP. XII 133 Acta Pii Pp. XII II PIAUHYENSIS (PARNAÏBENSIS, OEIRENSIS) A PERAMPLO DIOECESIS PIAUHYENSIS TERRITORIO DUAE SEIUNGUNTUR PARTES, EX QUIBUS DUAE NOVAE ERIGUNTUR DIOECESES « PARNAIBENSIS » ET « OEIRENSIS ». DECERNITUR INSUPER UT DIOECESIS PIAUHYENSIS, MUTATO NOMINE, (( TERESIANA » POSTHAC APPELLETUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad dominici gregis bonum salubrius provehendum eiusque regimen aptius consulendum solet A p o s t o l i c a Sedes dioeceses nimio territorio redundantes dividere et alias exinde dioeceses constituere, aliis concredendas Praesulibus. Libenter itaque excipiendas duximus venerabilis Fratris Severini Vieira de Mello, Episcopi Piauhyensis preces, qui, animarum saluti satius providere cupiens, a Nobis expostulavit ut plures a perampla sua dioecesi paroeciae seiungantur atque duae aliae ex eis erigantur dioeceses. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consulto, suffragante venerabili Fratre Benedicto Aloisi Masella, A r chiepiscopo titulari Caesariensi in Mauretania et apud Brasilianam Rempublicam Nuntio A p o s t o l i c o , suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a Piauhyensis dioecesis territorio duas partes separamus, quarum altera novem paroecias comprehendit, nempe : Parnaiba, Luiz Gorreia, Barros, Burity dos Lopes, Petro Secundo, Periperi, Piracuruca, Porto Alegre; altera vero o c t o paroecias, n e m p e : cinio, Paulista, Picos, Floriano, Jerumenha et BataTha, et Oeiras, Jaicos, Patro- Simplicio Mendes com- prehendit. Ex ita avulsis territorii dioecesis Piauhyensis partibus novas duas dioeceses erigimus et constituimus; quarum unam ab urbe Parnaiba, in qua sedem episcopalem statuimus, « Parnaibensem » nuncupati decernimus ; ipsiusque Episcopi cathedram in ecclesia paroeciali, Deo in honorem Nostrae Dominae Matris Divinae Gratiae dicata, in eadem urbe exstante, Agimus, quae proinde ad Ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem evehimus. Alteram vero partem in novam quoque erigimus et constituimus dioecesim, quam ab urbe Oeiras, in qua episcopalem federn Agimus, « Oeirensem » appellandam volumus ; et ecclesiam paroe- 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cialeni, D e o in honorem Nostrae Dominae de V i c t o r i a dicatam, ibidem exstantem, in qna Episcopus suam habebit cathedram, ad Ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem extollimus. Noviter autem ita erectis cathedralibus Ecclesiis et p r o tempore Episcopis Parnaibensibus et Oeirensibus omnia tribuimus iura, honores, insignia et privilegia, quibus ceterae per orbem cathedrales Ecclesiae et earum Antistites iure communi pollent ; eosque pariter iisdem oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri adstringuntur. Novas porro has dioeceses suffraganeas constituimus metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici in Maragnano ea-" rumque Episcopos metropolitico huius Archiepiscopi iuri subiicimus. Cum autem praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus in novis hisce dioecesibus Canonicorum Capitulum modo instituatur, indulgemus ut interim p r o Canonicis dioecesani Consultores ad iuris normam eligantur et adhibeantur. Mandamus insuper ut quamprimum fieri poterit parvum saltem Seminarium in utraque dioecesi iuxta Codicis praescripta et a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus traditas normas erigatur, itemque ut suis sumptibus binos, aut m o d o saltem unum, utraque dioecesis delectos iuvenes in Pontificium Collegium Brasilianum de Urbe, non intermissa vice, mittat, ut sub fere R o m a n i Pontificis oculos in spem Ecclesiae instituantur. Quod vero ad harum dioecesium regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi attinet, servanda iubemus quae sacri canones decernunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut, simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Decernimus insuper ut harum dioecesium episcopales mensae constituantur Curiae emolumentis et oblationibus, quae a fidelibus, in quorum b o n u m dioeceses ipsae erectae sunt, praeberi solent, praeter ea quae ad hunc finem iam collecta sunt. V o l u m u s p o r r o ut documenta et acta, novas quas m o d o ereximus dioeceses earumque clericos et fideles respicientia, a Cancellaria Dioecesis Piauhyensis Cancellariis novarum dioecesium, ut in propriis archivis diligenter serventur, quam primum fieri poterit tradantur. Decernimus denique ut c u m Dioecesis Piauhyensis, ob peractas a suo territorio dismembrationes totum Statum Piahy non amplius comprehendat, posthac Teresi&nu appelletur, ab urbe Teresina, in qua usque a dioecesis erectione episcopalis cathedra constituta fuit et in praesenti manet. Ad quae omnia exsecutioni mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Benedictum A l o i s i Masella, apud Brasilianam Rempublicam Nuntium 135 Acta Pii Pp. XII Nostrum, delegamus eique necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus ad S. Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar quam primum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet * alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die sexta decima Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S. Fr. R A P H A Ë L C. Card. ROSSI Collegii S. Carolus Respighi, Franciscus H. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. / 0. t — Al. Consistorialis Protonotarius Ferretti, Loco £g Plumbi Reg. C. Trussardi, a Secretis Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III HITANUCENSIS (HUANCAYENSISÌ A DIOECESI HUANUCENSI TERRITORII PARS SEIUNGITUR ET NOVA EXINDE <( HII ANCA YENSIS » DIOECESIS ERIGITUR, METROPOLITANAE ECCLESIAE L I MANAE SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Supremum Apostolatus munus R o m a n o Pontifici divinitus commissum illud quoque postulare videtur ut, si qua exstet dioecesis nimia territorii amplitudine redundans, ad maiorem dominici gregis utilitatem procurandam, pars ex illa seiungatur, quae possit in novam dioecesim constitui. Quae quidem animo repetentes, N o s , praehabito favorabili v o t o venerabilium Fratrum Francisci Berroa, Episcopi Huanucensis, et Fernandi Cento, Archiepicopi titularis Seleuciensis Pierii et apud Péruvianam Rempublicam Nuntii A p o s t o l i c i , Nobis oblatas preces de Huanucensi dioecesi dismembranda deque nova erigenda libentissime excipiendas duximus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ex Huanucensi dioecesi civilem provinciam seiungimus, vulgo Juran nuncupatam, prout est recenter circumscripta, atque, ex ita avulso territorio, novam erigimus et constituimus dioecesim, quae, ex urbe Ifuaneayo ibidem exstante, « Huancayensem » appellari decernimus. Limites igitur dioecesis Huanucensis intra fines posthac erunt provinciarum civilium Huánuco et Cerro de Pasco. Novae autem dioecesis sedem et Episcopi cathedram in praefata urbe Euancayo statuimus, cui proinde, civitatis -episcopalis titulo insignitae, iura omnia et privilegia, quibus ceterae per orbem exornantur episcopales sedes concedimus. Paroecialem autem Ecclesiam Triadi Sanctissimae dicatam, in illa urbe exstantem, ad Cathedralis gradum et dignitatem extollimus eamque honoribus, privi- legiis ac iuribus ad iuris normam donamus; et pro tempore Episcopis Huancayensibus iura, honores et privilegia tribuimus, quibus ceteri Praesules fruuntur, eosque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri ligantur. N o v a m hanc dioecesim metropolitanae Acta Pii Pp. XII 137 Ecclesiae Limanae suffraganeam constituimus eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Limanorum Archiepiscoporum iuri subiicimus. Quod vero ad dioecesis attinet regimen, administrationem, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, aliaque huiusmodi iura et officia, praescriptis sacrorum canonum inhaereri iubemus. Ad eiusdem autem dioecesis decus utilitatemque augendum decernimus ut Capitulum Cathedrale constituatur iuxta normas per alteras Apostolicas litteras edendas et prae oculis habitis favoribus concessis per constitutionem Apostolicam Praeclara inter, a fel. rec. P i o Papa N o n o , Praedecessore Nostro, die quinta Martii mensis, anno D o m i n i millesimo octingentesimo septuagesimo quinto datam. Quandiu vero dioecesis hoc canonicorum senatu carebit, indulgemus ut pro eo dioecesani Consultores ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Mandamus insuper ut, quam primum fas erit, parvum Seminarium ad normam Codicis iuris canonici et iuxta praescripta Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Unversitatibus erigatur; et ex eo duo delecti iuvenes, aut m o d o saltem unus, non intermissa vice, in Collegium P i u m Latinum Americanum de Urbe mittantur, ut ibi sub fere oculis Romani Pontificis, in spem Ecclesiae instituantur. Decernimus p o r r o ut mensa episcopalis curiae emolumentis et fidelium oblationibus, nec non dote a Peruviano Gubernio assignata constituatur. Ad clerum autem quod spectat, statuimus ut simul ac praesentes Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, clerici in nova Huancayensi hac dioecesi legitime degentes eidem adscripti maneant. Decernimus denique ut documenta et acta, quae novam dioecesim eiusque clericos et fideles respiciunt, a cancellaria episcopali dioecesis Huanucensis ad Huancayensis dioecesis cancellariam, in qua religiose serventur, quam primum tradantur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Fernandum Cento, apud Peruvianam Rempublicam Nuntium Nostrum, delegamus eique necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel 138 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanata s, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, editis, provincialibus, generalibus vel generalibus specialibus universalibusque Constitutionibus et Conciliis Ordinationi- bus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam spe- ciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o lumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis ? constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die duodevicesiina Decembris mensis Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii S. Alfridus Franciscus Vitali, H. Protonotarius Ferretti, Loco ffi Plumbi Reg. in Conc. Ap., vol. LXIX, n. 24- — Al. C. Trussardi. Consistorialis a Secretis Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Acta Pii Pp. XII 139 IV AYACUQUENSIS' (HUANCAVELIOENSIS) A DIOECESIS AYACUQUENSIS TERRITORIO PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR <( HUANCAVELICENSIS » DIOECESIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae ad maius spirituale christifidelium bonum procurandum eorumdemque regimen facilius reddendum conducere videantur, ea pro supremo quo fungimur apostolico munere praestare satagimus. Cum itaque a Nobis expostulatum sit ut a peramplo Ayacuquensis seu Huamangensis dioecesis territorio pars seiungatur et nova exinde dioecesis erigatur, N o s , praehabito favorabili voto venerabilis Fratris Victorii Alvarez, Ayacuquensis Episcopi, suffragante etiam venerabili Fratre Fernando Cento, Archiepiscopo titulari Seleuciensi Pierii et apud Peruvianam R e m p u b l i c a m Nuntio A p o s t o l i c o , animo perpendentes hoc in animarum nonum, D e o favente, cessurum, oblatis Nobis precibus libenter annuend u m censuimus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, de potestatis Nostrae apostolicae plenitudine, ex Ayacuquensi dioecesi territorium distrahimus, provinciam civilem vulgo Huancavelica complectens, et ex eo novam erigimus et constituimus dioecesim « Euancavelicensem » appellandam, quae eosdem habebit limites praefatae provinciae civilis a Statu Peruviano definitos, in qua viginti et octo iam florent paroeciae. Novae huius dioecesis episcopalem sedem in civitate Huancmyelica, a qua nomen mutuatur dioecesis, constitui- mus, quam proinde, civitatis episcopalis titulo insignitam, iuribus et privilegiis, quibus ceterae episcopales sedes iure c o m m u n i fruuntur, exornamus. Paroecialem vero ecclesiam, D e o in honorem Sancti Antonii Patavini dicatam, ibidem exstantem, ad cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus, et illi eiusque p r o tempore Praesulibus iura omnia, insignia et privilegia tribuimus, earumque Antistites donantur; quibus ceterae cathedrales Ecclesiae illosque pariter eisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Novam insuper hanc dioecesim Huancavelicensem metropolitanae Ecclesiae Limanae 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officvale suffraganeam constituimus eiusque pro tempore E p i s c o p o s metropolitico^ Limani Archiepiscopi iuri subiicimus. Quod vero ad dioecesis attinet regimen, administrationem, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, aliaque huiusmodi iura et officia, servanda iubemus quae s a c r i praescribunt canones. Ad istius autem dioecesis decus augendum decernimus ut Capitulum Cathedrale constituatur iuxta normas per .altera» Apostolicas Litteras edendas, attentis praesertim dispositionibus Constitutionis Apostolicae Praeclara inter fel. rec. Pii Papae N o n i , Decessoris Nostri, die quinta mensis Martii, anno millesimo octingentesimo» septuagesimo quinto editae. D o n e c vero dioecesis hoc Canonicorum senatu carebit, indulgemus ut pro eo dioecesanorum Consultorum coetusad iuris normam interim eligatur et adhibeatur. Statuimus insuper ut quam primum fieri poterit in nova dioecesi parvum saltem erigatur Seminarium iuxta Codicis Iuris Canonici et Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus praescripta; et ex eo d u o electi iuvenes, aut m o d o saltem unus, non intermissa vice, ad Collegium P i u m Latinum Americanum de Urbe mittantur, ut sub oculis fere N o s t r i s in spem Ecclesiae instituantur. Decernimus porro ut mensam episcopalem d o s constituat, quam Gubernium Peruvianum assignabit, praeter Curiae emolumenta et ceteras fidelium oblationes, in quorum bonum dioecesis ipsa constituta est. Ad clerum autem quod attinet, statuimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, clerici, in territorio novae dioecesis domicilium habentes, eidem dioecesi adscripti eo ipso censeantur. Mandamus denique ut documenta et acta, novam Huancaveliçensem dioecesim eiusque clericos et fideles respicientia, quam primum a Cancellaria Episcopali Ayacuquensi Curiae novae dioecesis tradantur, ut in huius archivo religiose serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Fernandum Cento, a p u d Peruvianam Rempublicam Nuntium Nostrum, delegamus eique necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum; eidemque onus imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tem pore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu no- 141 Acta Pii Pp. XII tari, impugnari vel in controversiam v o c a r i posse, sed eas, tamquam *ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et ^obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus o p u s sit, regulis in -synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus A p o s t o l i c i s et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et Beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incurs u r u m . Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nong e n t e s i m o quadragesimo quarto, die duodevicesima Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus 8. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii 8. Alfridus Vitali, Franciscus H. Protpnotarius Ferretti, Loco £& Plumbi lieg, in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 21, — Al. C. Trussaxdi. Consistorialis a Secretis Apostolicus. Protonotarius Apostolicus. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale V AREQUIPENSIS (TACNENSIS) AB ARCHIDIOECESI AREQUIPENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATTJR, EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS « TACNENSIS » , . IPSI AREQUIPENSI ARCHIDIOECESI SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nihil potius et antiquius habent R o m a n i Pontifices quam, ut in l o n g o terrarum marisque tractu dissitis regionibus maiora in dies catholica res incrementa capiat et facilius evadat pastoralis regiminis exercitium, nimis amplas dioeceses, quae ab uno, vel vigilantissimo, Antistite regi gravi absque i n c o m m o d o nequeant, p r o rerum temporumque adiunctis, dismembrare, ut ex aucto Pastorum numero dominici gregis b o n o satius consulatur. Quae quidem animo perpendentes, N o s libentissime excipiendas duximus Nobis oblatas preces de archidioecesis Arequipensis, territorio dismembrando, ut nova erigatur dioecesis. Quapropter, praehabito venerabilis Fratris Mariani H o l g u i n , Archiepiscopi Arequipensis voto et suffragante venerabili Fratre Fernando Cento, A r c h i e p i s c o p o titulari Seleuciensi Pierio et in Peruviana Republica Nuntio A p o s t o l i c o , suppleto, quatenus opus sit, aliorum, quorum intersit Vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, provincias civiles Tacna et Moquegua ex Arequipensi archidioecesi seiungimus et ex hoc distracto territorio novam erigimus et constituimus dioecesim, quam « Tacnensem » nuncupandam decernimus, et suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Arequipensi ipsamque eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Arequipensis iuri subiicimus. Novae huius dioecesis Tacnensis sedem et episcopi cathedram in Tacna urbe, quae praecipua est in eius territorio, figimus eamque titulo sedis episcopalis insignimus et iuribus et privilegiis condecoramus, quibus iure communi ceterae episcopales sedes per orbem fruuntur. D o n e c autem laudabiliter inceptum perficiatur templum, dignitatem et privilegia ea thedralis paroeciali Ecclesiae, D e o in honorem divi Petri A p o s t o l o r u m principis dicatae, tribuimus; ac Tacnenses E p i s c o p o s iuribus, insignibus et privilegiis ornamus, quibus ceteri Antistites ornantur, eosque pariter oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri adstringuntur. Acta Pii Pp. XII 143 Quod autem attinet ad dioecesis regimen et administrationem, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, aliaque iura et officia, sacrorum canonum praescriptionibus inhaereri iubemus. Ad augendum insuper Tacnensis huius dioecesis decus, canonicorum capitulum in cathedrali ecclesia erigimus, ad quem finem alteris Apostolicis Litteris edentur normae, attentis dispositionibus Constitutionis Apostolicae Praeclara inter a fel. rec. P i o P a p a N o n o , Decessore Nostro, die quinta Martii mensis, anno D o m i n i millesimo octingentesimo septuagesimo quinto datae. Interea p r o canonicis dioecesanorum Consultorum coetum ad iuris normam eligi et adhiberi statuimus. Decernimus porro ut, ad Codicis Iuris Canonici normam et praescripta Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, quam primum fieri poterit parvum saltem Seminarium erigatur, ex quo d u o delecti iuvenes, vel m o d o saltem unus, in Collegium P i u m Latinum Americanuni de Urbe, non intermissa vice, mittantur, ut sub fere oculis E o m a n i Pontificis in spem Ecclesiae instituantur. Mensam autem episcopalem curiae emolumenta, fidelium oblationes et d o s a Peruviano Gubernio assignata constituent. Statuimus insuper ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, clerici in nova Tacnensi dioecesi legitime degentes eidem adscripti maneant. Iubemus denique ut documenta et acta omnia novam hanc dioecesim eiusque clericos et fideles respicientia, a Curia archiepiscopali Arequipensi ad Cancellariam novae dioecesis Tacnensis quam primum tradantur, ut in huius archivo religiose serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Fernandum Cento, in Republica Peruviana Nuntium Nostrum, delegamus, eidemque necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et ei onus imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem, c u m primum fas erit, peractae exsecutionis actorum authenticum exemplar transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, 1.44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus A p o s t o l i •eis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsamet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei èt beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die duodevicesima Decembris mensis, Pontificatus Nostri a n n o sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii 8. Vincentius Bianchi Cagliesi, Alfridus Vitali, vol. 25. Protonotarius C. Consistorialis Protonotarius a Secretis Apostolicus. Apostolicus. Loco SB Plumbi Reg. in Cam. Ap., LXIX, n. — Al. Trussardi. EPISTULAE I AD EXCMUM P. D. BENEDICTUM ALOISI MASELLA, ARCHIEPISCOPUM TIT. CAESARIENSEM IN MAURETANIA, NUNTIUM APOSTOLICUM IN BRASILIA, VICESIMUM QUINTUM EPISCOPATUS ANNUM CELEBRATORUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — P r o pediem te quintum ac vicesimum ab inito episcopatu annum expleturum libenti quidem animo accepimus. Etenim haec fausta tuae consecrationis Acta Pii Ppi XU 145 memoria praeclaram nobis exhibet opportunitatem eius, qua erga te affecti sumus, existimationis et benevolentiae publice declarandae. Adsiduam profecto frugiferamque operam Apostolicae huic Sedi usque contulisti, praesertim in munere Nuntii R o m a n i Pontificis perfungendo, primo apud Chiliensem Rempublicam, deinde vero in praenobili ista Brasiliensi. Tibi itaque, Venerabilis Frater, c o m m o d a m nacti occasio nem, de diuturna tua in Ecclesiae bonum industria palam ex animo gratulamur, preceque Deo admota ominamur, ut caelestibus donis solaciisque affatim perfruaris. Quo interea sacri eventus commemoratio in maiorem cedat animarum profectum, tibi ultro facultatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgen- tiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Divinorum autem munerum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae dilectionis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, tuis laborum sociis, coniunctis et amicis amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die x vi mensis Decembris anno MDCCCCXXXXIV, Pontificatus Nostri sexto. P I U S P P . XII o. II AD E X C M U M P. D. ANGELUM ROTTA, ARCHIEPISCOPUM TIT- THEBANUM, NUN T I U M APOSTOLICUM IN HUNGARIA, DENA LUSTRA SACERDOTII FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Inter atrocissimi belli Auctus acerbasque calamitates, tibi quinquagesimum ab inito sacerdotio annum iam iam explere contingit. Cuius quidem sacri eventus commemorationem praeterire non sinimus, quin tibi benevolentiae Nostrae testimonium per has Litteras publice palamque exhibeamus. Ex quo enimvero salutarem hostiam Deo offerre coepisti, in ipso aetatis flore concredita tibi munera egregia pietate ac sollicitudine obiisti, praesertim theologicas disciplinas in Mediolanensi cleri eorum Seminario docendo ac deinde sacram iuventutem in Collegio Langobardo heic R o m a e regendo moderandoque. Postquam vero ad archiepiscopalem honorem evectus es, primum tamquam Apostolicus in America Centrali Internuntius, tum Delegatus A p o s t o l i c u s apud Türcarum 10 - ACTA, vol. XII, a. 5. - 31-5-Ö4&. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 146 Officiale Rempublicam, denique ut Nuntius in Hungaria, R o m a n i Pontificis personam iugiter utiliterque gessisti et adhuc geris. Quapropter tibi, Venerabilis Frater, de sacro munere in Ecclesiae utilitatem tam d i u sollerterque acto magnopere gratulamur, instantique prece a Deo ominamur, ut supernis donis solaciisque, in tanta quidem temporum asperitate, abunde perfruaris. Quo autem fausti eventus celebratio in maiorem vertat animarum profectum, tibi ultro potestatem facimus, ut, qua malueris die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium in terea munerum conciliatrix et praenuntia praecipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, tuisque laborum sociis, nec non coniunctis et amicis peramanter in D o mino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x i mensis Ianuarii, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri sexto. PIUS PP. XII ALLOCUTIO Summus Pontife^;, die .10 mensis Maii a. Í9J¡5, nobilissimi^ verbis, quibus Excrnus Vir Iacobus Maritain qua Galliae Legatus extra ordinem liberis cum mandatis Litteras Publicas porrexit, Jvavc verba respondit: Monsieur l'Ambassadeur, N o u s avons accueilli avec une vive satisfaction le désir exprimé par Monsieur le Général de Gaulle, Président du Gouvernement provisoire de la République Française, de « ne laisser aucune interruption dans les heureuses relations qui unissent la France et le Saint-Siège». La mission qui vous est confiée de les continuer s'ouvre en un temps troublé, au c o u r s d'une de ces crises qui précèdent les heures décisives de l'histoire. Certes, nous devons tous nous réjouir de nous voir arrivés en Europe au terme d'une guerre de titans pour laquelle les peuples ont sacrifié au suprême degré leurs énergies physiques et morales. Mais nous nous sentons encore bien loin de l'atmosphère sereine au sein de laquelle devrait non seulement s'accomplir la liquidation du conflit dans le domaine économique et politique, mais aussi se préparer la nouvelle organisation du monde, loin surtout deja « tranquillitas magna » des esprits, U7 d ' o ù l'humanité attend après la tempête, c o m m e fruit de ses efforts et de ses peines, une paix sage et juste. T r o p essentiel, trop précieux est le rôle qui revient à la France dans l'établissement d'un ordre pacifique — aussi bien du continent européen que de la grande communauté des nations — pour que Nous ne souhaitions pas ardemment la v o i r émerger toujours davantage de la ruine où la guerre l'avait précipitée et élever de nouveau sa voix dans l'élabora tion d'une Europe nouvelle, dans là restauration d'une culture chrétienne, selon la doctrine sociale catholique. Des expériences funestes, une tragique évolution politique d'aprèsguerre d'abord, puis la marée montante des idées de domination et de violence, ont mis la France à m a l ; elle en a tant souffert que, à présent, à tous les degrés de l'échelle sociale, lès esprits réfléchis et conscients de leurs responsabilités, répudient avec plus d'horreur que jamais l'idolâtrie de la force. Tout ce qui se pouvait faire pour conduire à résipiscence, pour acheminer vers une pacifique collaboration les mouvements dominés par cet esprit de violence, l'Eglise, et en particulier son Autorité suprême, l'a fait et N o u s ne doutons pas que l'histoire, impartiale et sereine, saura le reconnaître. Mais, que de larmes eussent été épargnées si ceux qui aujourd'hui contemplent, épouvantés, les conséquences de leurs erreurs, avaient voulu écouter l'Eglise quand elle les avertissait que leurs rêves d'ambition et de grandeur leur faisaient prendre le chemin des ténèbres et de l'abîme ! C'est à ce moment de crises et de responsabilités, Monsieur l'Ambassadeur, que le Chef du Gouvernement vous a confié la tâche de représenter votre Pays auprès du Saint-Siège. N o u s apprécions et Nous saluons en V o t r e Excellence un homme qui, faisant ouvertement profession de sa foi catholique et de son culte p o u r la philosophie du Docteur Commun, tient à mettre ses riches qualités au service des grands principes doctrinaux et moraux que surtout en ces temps d'universel désarroi l'Eglise ne cesse d'inculquer au monde. Et Nous Nous plaisons à considérer dans le choix de votre personne pour la mission que vous inaugurez aujourd'hui, la preuve que ceux qui vous l'ont commise, entendent bien, dans l'œuvre de restauration de la France et de l'Europe, promouvoir les bienfaits qui dérivent de bonnes relations entre l'Eglise et l'Etat. N o u s ne pouvons que formuler l'espérance de voir tous les organes appelés à constituer la nouvelle France apporter à l'affermissement de ces confiantes relations, surtout sur le terrain sacré de l'enseignement 148 Acta Apostolicae S:edis - Commentarium Offici-ale et de l'éducation chrétienne de la jeunesse, la franche clarté, la sincère compréhension qui sont un des premiers devoirs de toute sage et clairvoyante politique. Vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, vous rappeliez un j o u r — c'était avant l'explosion de la guerre — un mot du vénéré et regretté Cardinal Verdier. Il parlait de « c e nouvel axe de civilisation que la France a à constituer avec l'Eglise » . * Nul ne montrera jamais plus de spontanéité que Nous à faire tout ce qui est compatible avec les devoirs de Notre charge, p o u r préparer la réalisation de ce vœu du grand Cardinal,. de ce fils modèle de sa Patrie. Entre les nobles aspirations d'une humanité soucieuse du progrès social et les enseignements de la f o i chrétienne, il ne saurait y avoir tension ou opposition que là où l'ignorance, le préjugé, la passion s'appliquent à rompre le lien d'une concorde voulue par Dieu. N o u s qui avons ressenti dans Notre cœur les indicibles douleurs du peuple de France pendant ces années de guerre, qui avons pleuré sur les tombés innombrables de ses fils et de ses filles, sur leur interminable captivité et sur leur dure servitude, comment ne souhaiterions-Nòus pas aujourd'hui la voir, malgré toutes ses blessures, se redresser pour surmonter les obstacles ardus et se préparer un avenir digne d'elle? Confiant dans la protection de la très glorieuse Vierge Marie, dans celle de sainte Jeanne d ' A r c dont le rêve était de voir une France forte, libre et pieuse vivre en paix et amitié avec les peuples voisins, dans celle de Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus que Nous leur avons naguère jointe pour être avec elles Patronne de la France, dans l'intercession de tant de saints issus du meilleur sang de France, qui ont travaillé, lutté, souffert pour étendre par le monde le règne de Dieu, Nous n'avons pas die vœu plus cher que de voir la Fille aînée de l'Eglise grande, prospère, unie dans la vérité et dans la justice, jouer son rôle dans le renouvel lement spirituel et temporel d'un monde si profondément ébranlé. Veuillez en assurer lè vaillant Chef du Gouvernement provisoire de votre noble et bien-aimée Patrie. Quant à vous, soyez certain. Monsieur l'Ambassadeur, que., dans l'accomplissement de sa haute mission, V o t r e Excellence trouvera toujours de Notre part l'appui le plus empressé et le plus chaleureux. ' Le crépuscule de la civilisation, p. 30. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 149 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS RESPONSA AD PROPOSITA D U B I A Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, respondendum mandarunt ut infra ad singula : I - DE PROVISIONE PAROECIARUM Àn sub verbis : D . peculiaria locorum ac personarum a ä k m c f a , de q u i b u s in canone 458, veniant quoque necessitates oeconomicae dioecesis. - "R. Negative. lì - DE FORMA CELEBRATIONIS MATRIMONII D. Utrum grave incommodum, de quo in canone 1098, sit tantum il- lud quod immineat parocho vel Ordinario vel sacerdoti delegato qui matrimonio assistant, an etiam illud quod immineat utrique vel alterutri matrimonium contrahente R. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam. III - DE IURE ACCUSANDI MATRIMONIUM D. An coniugi, inhabili ad accusandum matrimonium ad normam canonis 1971 § 1 n. 1, competat ius appellandi vel recurrendi adversus sententiam in favorem matrimonii latam. R. Negative, salvis extraiudicialibus recursibus. Datum R o m a e , e Civitate Vaticana, die 3 mensis Maii, anno 1945. Card. M. MASSIMI. Praeses. L. © S I. Bruno, Secretarius, 50 VICARIATUS ÜRBÍ8 TRIBUNAL Citatio edictalis ' ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (TROTTARELLI-FRANCm) ^ Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Renati Franchi, filii quondam Saverii et quondam Aloysiae De M a r c o , natus Interamnae (Teramo), ibidem domicilium habentis, annorum triginta, conventi in causa, eumdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis ( R o m a , via della Pigna 13-A) die 17 Iulii 1945, hora nona c u m dimidio, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, scilicet : « An constet de nullitate matrimonii in casu, ex capite simulationis consensus ex parte viri, et ex capite conditionis de praesenti a viro appositae et non verificatae ». Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Renati Franchi, curare debent ¿ ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 3 Maii 1945. Petrus Mattioli, Officialis* Augustinus Grego, V. Cancellarius- Diarium Romanae Curiae 151 DIARIUM ROMANAE CURIAE Giovedì, 10 maggio 1 9 4 5 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. J a c q u e s M a r i t a i n , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Francia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 8 maggio 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i KevíM Prelati Officiali hanno discusso : 1) Sulla introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Giovanni dello Spirito Santo, sacerdote professo della Congregazione dei Passionisti. 2) Sulla approvazione e concessione di Ufficio e Messa in onore di S. Margherita d'Ungheria. Hanno inoltre preso in esame la relazione dei revisori teologi degli scritti dei .Servi di Dio Pietro Barbarie, novizio scolastico della Compagnia di Gesù, e Giuseppe Moscati, medico, professore dell'Ateneo di Napoli. Martedì, 29 maggio 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del 'Servo di Dio Leonardo Murialdo, sacerdote, fondatore della Pia 'Società torinese di S. Giuseppe. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il iSanto Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri segreti soprannumerari di 8. 8. : 19 aprile 1940. Monsig. Luigi Gonzaga Rizzo, della diocesi di Santos. 23 settembre 1944. Monsig. Salvatore Cilia, delParchidiocesi di Siracusa. 9 novembre » Monsig. Giuseppe B, Brunini, della diocesi di Natette^, 9 novembre 1944. Monsig. Goffredo O'Connell, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni J. Wright, delParchidiocesi di Boston. 17 dicembre » » ,.». » Monsig. Walter J. Fuiiong, della medesima archidiocesi. gennaio 191:5. Monsig. Manlio lesulauro, della diocesi di Isernia. Monsig. Bacchisio Piros, della diocesi di Alghero. Monsig. Pietro Serra, della medesima diocesi. Monsig. Fin tan Walker, delParchidiocesi di Indianapolis. Monsig. Giovanni Doyle, della medesima archidiocesi. Monsig. Bernardo Filippo Sheridan, della medesima ar chidiocesi. Monsig. Clemente Bosler, della medesima archidiocesi. li) » 22 febbraio Monsig. Andrea Duranti, della diocesi di Nepi. Monsig. Luigi Boncori, della diocesi di Tivoli. Monsig. Bernardino Giani erri, della diocesi di Kieti. Monsig. Giuseppe Donati, della medesima diocesi. mar-so Monsig. Giuseppe Gargano, delParchidiocesi di Gonza. Monsig. Luigi Sessa, della medesima archidiocesi. » Monsig. (Salvatore Benzullo, delia diocesi di S. Angelo dei Lombardi. Monsig. Giovanni Del. Guercio, della medesima diocesi. Monsig. Antonio D'Errico, della medesima diocesi. » » » Monsig. Antonio Michele Cela, della diocesi di Bisaccia. Monsig. Salvatore Pizzitola, delParchidiocesi di Monreale. » Monsig. Domenico Bartoletti, della diocesi di Nocera Um- 3 maggio Monsig. Angelo Alici Biondi, delParchidiocesi di Fermo. » •» Monsig. Nazareno Chiavari, della medesima archidiocesi. 5 » Monsig. Sergio Pignedoli, della diocesi di Reggio Emilia. .17 » Monsig. Francesco D'Ardia, delParchidiocesi di Palermo. 30 bra e Gualdo Tadino. Cappellano segreto d'onore di 8. 8. : 30 marzo 1945. Monsig. Pietro Partinico, delParchidiocesi di Palermo. An. et vol. XXXVII 23 Iunii 1945 (Ser.II, v . X I I ) - N u m . 6 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. xn CONSTITUTIO APOSTOLICA CINCINNATENSIS ET COLUMBENSIS AB ARCHIDIOECESI CINCINNATENSI TERRITORII PARS SEIUNGITTJR^ QUAE DIOE- CESI COLUMBENSI ADNECTITUR; A DIOECESI COLUMBENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATUR ET NOVA EXINDE DIOECESIS (( STEUBENVICENSIS >> ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Dioecesium in orbe catholico circumscriptionum immutatio nova- rumque erectio, si rerum adiuncta id postulent, spirituali fidelium regimini ac pastorali muneri salubrius exercendo maxime conferunt. Quod quidem perpendentes, Nos opportunum duximus nonnullos comitatus civiles, infra enumerandos, ex Archidioecesi Cincinnatensi seiungere àc dioecesi Columbensi adiicere et insuper ex hac dioecesi territorii partem dismembrare ad novam exinde dioecesim constituendam. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consilio, N o s , auditis quoque utriusque dioecesis Ordinariis, et suffragante venerabili Fratre Hamleto Ioanne Cicognani, Archiepiscopo titulari Laodicensi in Phrygia et in Americae Septentrionalis Statibus Foederatis Delegato A p o s t o l i c o , suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum, qui sua interesse praesumant, consensu, certa scientia et apostolicae potestatis plenitudine, ab archidioecesi Cincinnatensi territorii partem tus civiles Hardin, Marion, Union, separamus complectentem comitaMadison, Fayette, Pickaway, Ross, Pike, Scioto, eamque Columbensi dioecesi perpetuo aggregamus. Insuper 11 - ACTA, vol. XII, B . 6. — 23-6-945. 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ab eadem dioecesi Col umbensi comitatus civiles Carroll, Jefferson, Harrison, Guernsey, Belmont, Noble, Monroe, Morgan, Washington, Athens, Meigs, Callia, Lawrence seiungimus atque ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim, quam a Steubenvico urbe ñteiibenvicensem nuncupari decernimus. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in hae Steubenvico urbe, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur, statuimus, eamque proinde ad civitatis episcopalis fastigium extollimus eique omnia tribuimus iura et privilegia, quibus ceterae episcopales civitates pollent. Episcopi vero cathedram in paroeciali ecclesia Sancto Iesu Nomini dicata, in eadem urbe exstante, Agimus, quam propterea ad Cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus eique et Steubenvieensibus pro tempore Episcopis omnia item concedimus iura, privilegia, honores, insignia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure c o m m u n i gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Praesules adstringuntur. Novam porro dioecesim Steubenvicensem suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Cincinnatensi eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Cincinnatensis Archiepiscopi iuri subiicimus. Quum autem praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus Cathedrale Capitulum illico erigatur, induL gemus ut pro Canonicis dioecesani Consultores ad iuris tramitem interim eligantur et adhibeantur. Quod vero ad novae huius dioecesis Steubenvicensis regimen, administrationem, Seminarium, aliaque id genus attinet, servanda iubemus quae de hac re sacri canones ac Concilium plenarium Baltimoren se tertium praescribunt. Quoad autem clerum peculiariter spectat, decernimus ut, simul ac de nova dioecesis istius erectione Apostolicae Litterae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio nunc legitime degunt. V o l u m u s denique ut omnia documenta et acta, quae novam dioecesim eiusque clericos et fideles respiciunt, a Cancellaria dioecesis Columbensis tradantur Curiae dioecesis Steubenvicensis, itemque ut documenta illa et acta quae respiciunt comitatus, uti antea diximus, ab archidioecesi Cincinnatensi seiunctos ab istius archidioecesis Cancellaria tradantur Curiae episcopali Columbensi, ut in suis utriusque dioecesis archivis diligenter custodiantur. Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda deputamus venerabilem quem supra diximus Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus Delegatum A p o s t o l i c u m , eique propterea tribuimus necessarias ad id et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto eidem onere authenticum peractae exsecutionis acto- Acta Pu Pp. 15¿ XII rum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quam primum fas erit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo q u o d quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu, notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si necus' super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus A p o s t o l i c i s et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s autem ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, unionis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die vigesima prima octobris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S. Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Collegii S. C. Consistorialis a Secretis Ludovicus Kaas, Proton. Apost. A l f ri dus Vitali, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol LXIX, n. 1 - Al. Trussardi. 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE .1 AD E M U M P. D. RAPHAELEM CAROLUM TIT. SANCTAE PRAXEDIS S. R. B. PRESBYTERUM CARDINALEM ROSSI, AB ACTIS SACRI CONSILn EPISCOPIS DELIGENDIS MODERANDISQUE, ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU QUINTUM ET VICESIMUM CELEBRATURUM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Peculiaria D e i beneficia suavi repetere memoria ac caelesti Largitori gratias referre, praeclarum exstat pietatis officium, simulque inter cotidianos labores, iucunda animi requies et solatium. Quod quidem, exeunte hoc mense, tibi fauste continget, quum quinque ab inito episcopatu lustra, divina favente gratia, celebrabis. Postquam enim, totus servitio Dei macipatus, in Fratrum Carmelitarum Discalceatorum Ordine plura gravia officia obieras atque mandata ab Apostolica Sede in R o m a n a Curia persolveras, sacerdotii plenitudine adauctus in latiore sane c a m p o accensum animarum studium salutaremque in proximorum utilitatem operam demonstrasti. Ac p r i m o quidem in dioecesis Volaterranae regimine, deinde vero Adsessoris munere apud Sacrum istud eligendis moderandisque Episcopis Consilium perfungens, sollicitudinem tuam pastoralem exhibuisti. Quum autem, pace inter civilem religiosamque consortionem in Italia per conventiones Lateranenses redintegrata, ad expediendam Concordati exsecutionem virorum coetus est opportune delectus, partes in eo alterius Praesidis ipse diligenter gessisti. Egregia itaque tua erga Ecclesiam merita Decessor Noster ven. mem. Pius XI publice agnoscens, R o manae purpurae splendore te quidem honestavit atque munus ab actis Sacri Consilii istius concredidit aliaque officia magnae utilitatis in R o mana Curia demandavit. Nota pariter est cura paterna atque adsidua, qua Piae quoque Missionariorum a Sancto Carolo Societati tibi commissae moderaris. N o s igitur qui sollertem diuturnamque operam Apostolicae huic Sedi abs te adhibitam plane cognitam habemus, iam tibi initio Pontificatus plura Nostrae existimationis et benevolentiae documenta dedimus et Cardinalium coetibus sive ad Civitatem Vaticanam moderandam sive ad bona Apostolicae Sedis administranda cooptare te voluimus. N u n c autem, proximae istius faustitatis opportunitatem nacti, tibi de constanti tua sedulitate atque industria ex animo palamque gratulamur et iucundi eventus celebrationem Nostris votis ominibusque adaugemus. Caelestium interea donorum conciliatrix et nuntia peculiarisque Nostrae Acta Pii Pp. XII 157 caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi. Dilecte F i l i Noster, tuisque amicis làborumque sociis, itemque cunctis sodalibus Ordinis Fratrum Carmelitarum Discalceatorum n e c non Societatis Missionariorum a Sancto Carolo amantissime in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Maii, anno MDCCCCXXXXV,, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII II AD E M U M P. D. ALiEXIUM TIT. SANCTI CALLISTI S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM ASCALESI, ARCHIEPISCOPUM NEAPOLITANUM^ QUINQUAGESIMUM AB INITO SACERDOTIO ANNUM FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Quattuor abhinc annos, quum ipse quinque compleres lustra, ex quo ad amplissimum Ecclesiae Senatum cooptatus eras, gratulantem animum Nostrum tibi patefecimus. N u n c autem, quum in eo iam sis, ut quinquagesimum ab inito sacerdotio annum, clero fideliusque tecum iure laetantibus, fauste concelebres, iucunda omina ac vota Nostra tibi significaré percupimus. Praenobile enim munus, tibi cum sacro Ordine conlatum, ipse singulari pietate proximorumque caritate incensus, mira lenitate morumque suavitate nitens, per diuturnam hanc annorum seriem, actuose iugiterque gessisti. In ipso autem flore aetatis, in animarum cura tibi commissa egregia industriae tuae pastoralis specimina praebuisti. Deinde vero, episcopali dignitate exornatus, primum in Ecclesia Murana, subinde in dioecesi Sanctae Agathae Gothorum, tum in sedibus metropolitanis Beneventana atque ista Neapolitana, praeclara erga religionem civilemque cultum promerita tibi comparasti. Praesentem itaque Ñ o s opportunitatem libenter nanciscimur, ut tibi, Dilecte F i l i Noster, de sacro Officio tam diu fructuoseque peracto benigna voluntate gratulemur, atque l a e t i eventus celebrationem p r e s e n t i s s i m o animo prosequemur. Quo autem eiusmodi sollemnia salutariora p o p u l o tuo evadant, tibi ultro facultatem tribuimus, ut, constituta die, post Sacrum pontificali ritu litatum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Cuncta denique tibi prospera et felicia ominantes, ih superni praesidii auspicium, inque peculiaris Nostrae 158 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dilectionis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, Dilecte F i l i Noster, Episcopis Auxiliaribus tuis itemque clero ac p o p u l o tuae curae demandato peramanter in D o m i n o impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x mensis Maii, D o m i n i c a Pentecostes, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII III AD E M U M P. D. IOANNEM BAPTISTAM TIT. SANCTAE MARIAE IN TRANSPONTINA S. H. B. PRESBYTERUM CARDINALEM NASALLI ROCCA DB CORNELIANO, DENA SACERDOTII LUSTRA PAUSTE CELEBRATORUM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem — P r o x i m o vertente mense I u n i o , die ipso Sacratissimo Cordi Iesu dicato, quinquagesimum ab inito sacerdotio natalem, Dei adiuvante gratia, feliciter celebratos. Qui profecto faustus eventus, letiferis armis hominum inter se atrociter dimicantium tandem positis, et vigilanti pastori et gregi fideli procul dubio periucundus exstabit. H o c enimvero diuturno admod u m aetatis spatio, plura eaque egregia in Ecclesiam promerita tibi peperisti. Statim sane post susceptum sacerdotium, sodalitatibus iuvenum in Urbe fovendis fideque catholica religiose tuenda, verbo et exemplo proximorum salutem profectumque es studiose persecutus. Quum autem honore et munere episcopali exornatus es, primo quidem in ecclesia Eu gubina, tum in Aedibus ipsis Vaticanis Pontificiis largitionibus moderando, denique in praeclara ista Sede Bononiensi, cuius iam quattuor ac viginti annos gubernacula tenes, pastoralem industriam sollertiamque exhibuisti. Peculiari quidem memoria digna exstant, inter cetera opera, Congressus Eucharisticus ex tota natione Italica istic celebratus, novae Seminarii dioecesani aedes conditae, Concilium Plenarium feliciter peractum, sedes episcopalis opportune refecta atque exórnala, celeberrimum Sancti Lucae sanctuarium redintegratum. Has itaque laudes tuas N o s suavi recordatione memorantes, proximam faustitatem libenter nacti, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro officio diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, felicissima quaeque a D e o et iucundissima ominantes. Quo autem eiusdem eventus celebratio salutarior p o p u l o tuo evadat, ultro tibi potestatem facimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate Acta Pii Pp. XII 15? benedieas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium denique donorum conciliatrix et nuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque coniunctis et amicis universoque clero ac p o p u l o vigilantiae tuae commisso peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x mensis Maii, Dominica Pentecostes, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII ALLOCUTIO Ad Emo s PP. DD. Cardinales, m Festo S. Eugenii I PP. Beatissimo Patri fausta ominantes. Neil'accogliere, Venerabili Fratelli, c o n viva gratitudine gli auguri che a nome di voi tutti il venerando e amatissimo Decano del S. Collegio Ci ha offerti, il Nostro pensiero Ci riporta a ben sei anni addietro, allorché, in questa medesima ricorrenza, Ci presentavate i vostri voti onomastici, la prima volta dopo la elevazione della Nostra indegna persona alla Cattedra di Pietro. Il mondo allora era ancora in pace : ma quale pace ! e quanto precaria ! Col cuore pieno di angoscia, nella perplessità e nella preghiera, N o i Ci chinavamo su questa pace, c o m e chi si china al capezzale d'un agonizzante e con ardente amore si ostina a contenderlo, pur contro ogni speranza, alle strette della morte. Nelle parole, che allora vi rivolgemmo, traspariva la Nostra dolorosa apprensione per lo scatenarsi di un conflitto, che sembrava farsi sempre più minaccioso, e di cui nessuno avrebbe potuto prevedere nè l'estensione nè la durata. Il successivo svolgersi degli avvenimenti non soltanto dimostrò fin t r o p p o vere le Nostre previsioni più tristi, ma le ha anzi di gran lunga superate. Oggi, d o p o circa sei anni, le lotte fratricide sono cessate, in una parte almeno di questo mondo devastato dalla guerra. È una pace — se pure tale può chiamarsi — ben fragile ancora, e che non potrà persistere e consolidarsi se non a prezzo di assidue c u r e ; una pace, la cui tutela impone a tutta la Chiesa, al Pastore e al gregge, gravi e delicatissimi doveri : paziente prudenza, coraggiosa fedeltà, spirito di sacrificio ! Tutti. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale son chiamati a consacrar visi, ciascuno nel suo ufficio e al p r o p r i o postò. Nessuno potrà mai apportarvi troppa premura nè t r o p p o zelo. Quanto a N o i é al Nostro A p o s t o l i c o Ministero, ben sappiamo, Venerabili Fratelli, di poter fare sicuro assegnamento sulla vostra sapiente' collaborazione, sulle vostre incessanti preghière, sulla vostra inalterabile devozione. I La Chiesa e il nazionalsocialismo In Europa, la guerra è finita : ma quali stigmate vi ha impresse ! Il divino Maestro aveva detto : Tutti quelli, che ingiustamente metteranno 1 mano alla spada, di spada periranno. Ora, che cosa voi vedete? V o i vedete c i ò che lascia dietro di se una concezióne e un'attività dello B tato, che non tiene in nessun c o n t o i sentimenti più sacri dell'umanità, che calpesta gli inviolabili principi della fede cristiana. Il mondo intero, stupito, contempla oggi la rovina, che ne è derivata. Questa rovina, Noi l'avevamo veduta venir di lontano, e ben pochi, crediamo, hanno seguito c o n maggior tensione dell'animo l'evolversi e il precipitarsi della inevitabile caduta. Oltre d o d i c i anni, tra i migliori della Nostra età matura, avevamo vissuto, per dovere dell'ufficio c o m m e s s o c i , in mezzo al p o p o l o germanico. In quel tempo, c o n la libertà che le condizioni politiche e sociali di allora permettevano, Noi Ci adoperammo per il consolidamento dello stato della Chiesa cattolica in Germania. N o i avemmo così occasione di conoscere le grandi qualità di quel p o p o l o e Ci trovammo in relazioni personali c o i suoi migliori rappresentanti. Perciò nutriamo fiducia che esso possa risollevarsi a nuova dignità e a nuova vita, d o p o aver respinto da sè lo spettro satanico esibito dal nazionalsocialismo, e d o p o che i colpevoli (come abbiamo già avuto occasione di esporre altre volte) avranno espiato i delitti da l o r o commessi. F i n a quando non si era ancora perduto ogni barlume di speranza che quel movimento potesse prendere un diverso e men pernicioso indirizzo, sia per la resipiscenza dei suoi membri più moderati, sia per una efficace opposizione della parte non consenziente del p o p o l o tedesco, la Chiesa fece quanto era in suo potere, per contrapporre una potente diga al dilagare di quelle dottrine non meno deleterie che violente. Nella primavera del 1933, il Governo germanico sollecitò la, Santa Se$e a concludere un Concordato c o l R e i c h : pensiero c h e incontrò il consenso anche dell'Episcopato e almeno della più gran parte dei cattolici 1 Oír. Mirra. 26, tò. m Acta Pii Pp. XII tedeschi. Infatti, nè i Concordati già conclusi c o n alcuni Stati particolari della Germania (Länder), nè la Costituzione di W e i m a r sembravano loro assicurare e garantire sufficientemente il rispetto delle l o r o convinzioni, della l o r o fede, dei l o r o diritti e della l o r o libertà d'azione. In tali condizioni, queste garanzie non potevano essere ottenute che mediante un a c c o r d o , nella forma solenne di un Concordato, c ò l Governo centrale del Reich. Si aggiunga che, avendone questo fatta la proposta, sarebbe ricaduta, in caso di rifiuto, sulla S. Sede la responsabilità di ogni dolorosa conseguenza. Non già che la Chiesa, dal canto suo, si lasciasse illudere da eccessive speranze, nè che con la conclusione del Concordato intendesse in qualsiasi m o d o di approvare la dottrina e le tendenze del nazionalsocialismo, c o m e fu allora espressamente dichiarato e spiegato. 2 Tuttavia bisogna riconoscere che il Concordato negli anni seguenti procurò qualche vantaggio, o almeno impedì mali maggiori. Infatti, nonostante tutte le v i o lazioni di cui divenne ben presto l'oggetto, esso lasciava ai cattolici una base giuridica di difesa, un campo sul quale trincerarsi per continuare ad affrontare, fino a quando fosse loro possibile, il flutto sempre crescente della persecuzione religiosa. Invero la lotta contro la Chiesa si andava sempre più inasprendo : era la distruzione delle organizzazioni cattoliche ; era la soppressione progressiva delle così fiorenti scuole cattoliche, pubbliche e private ; era la separazione forzata della gioventù dalla famiglia e dalla Chiesa ; era l'oppressione esercitata sulla coscienza dei cittadini, particolarmente degli impiegati dello S t a t o ; era la denigrazione sistematica, mediante una propaganda scaltramente e rigorosamente organizzata, della Chiesa, del Clero, dei fedeli, delle sue istituzioni, della sua dottrina, della sua storia ; era la chiusura, lo scioglimento, la confisca di case religiose e di altri istituti ecclesiastici ; era l'annientamento della stampa e della produzione libraria cattolica. Per resistere a questi attacchi, milioni di valorosi cattolici, uomini e donne, si stringevano intorno ai l o r o Vescovi, la cui voce coraggiosa e severa non mancò mai di risuonare fino a questi ultimi anni di g u e r r a ; intorno ai loro sacerdoti, per aiutarli ad adattare incessantemente il l o r o apostolato alle mutate necessità e circostanze ; e fino all'ultimo, c o n pazienza e fermezza, essi opposero al fronte dell'empietà e d e l l ' o r g o g l i o il fronte della fede, della preghiera, della condotta e della educazione francamente cattolica. Intanto, senza esitazione, la stessa S. Sede moltiplicava presso i go 2 Cfr. L'Osservatore Romana, n. 174 del 2 luglio 193B. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vernanti in Germania le sue premure e le sue proteste, richiamandoli, c o n energia e chiarezza, al rispetto e all'osservanza dei doveri derivanti dallo stesso diritto di natura e confermati nel patto concordatario. In quei critici anni, associando all'attenta vigilanza del Pastore la paziente longanimità del Padre, il Nostro grande Predecessore P i o XI c o m p ì con intrepida fortezza la sua missione di Pontefice supremo. A l l o r c h é , però, tentate invano tutte le vie della persuasione, egli si vide c o n ogni evidenza di fronte alle deliberate violazioni di un patto solenne e a una persecuzione religiosa, dissimulata p manifesta, ma sempre duramente condotta, la domenica di Passione del 1937, nella sua Enciclica « Mit brennender Sorge », egli svelò agli sguardi del m o n d o quel che il nazionalsocialismo era in realtà : l'apostasia orgogliosa da Gesù Cristo, la negazione della sua dottrina e della sua opera redentrice, il culto della forza, l'idolatria della razza e del sangue, l'oppressione della libertà e della dignità umana. * * * Come uno squillo di tromba che dà l'allarme, il Documento pontificio, vigoroso — troppo vigoroso, pensava già più di uno — fece sussultare gli spiriti e i cuori. Molti — anche fuori dei confini della Germania, — c h e fino allora avevano chiuso gli occhi dinanzi alla incompatibilità della concezione nazionalsocialista c o n la dottrina cristiana, dovettero riconoscere e confessare il loro errore. Molti, ma non tutti ! Altri, nelle file stesse dei fedeli, erano fin troppo accecati dai loro pregiudizi o sedotti dalla speranza di vantaggi politici. L'evidenza dei fatti segnalati dal Nostro Predecessore non riuscì a convincerli, meno ancora ad indurli a modificare la loro condotta. È forse una mera coincidenza c h e alcune regioni, più duramente poi colpite dal sistema nazionalsocialista, furono precisamente quelle ove l'Enciclica u Mit brennender Sorge » era stata meno o per nulla ascoltata? Sarebbe stato forse allora possibile, c o n opportune e tempestive provvidenze politiche, di frenare una volta per sempre lo scatenarsi della violenza brutale e di mettere il p o p o l o tedesco in condizione di svinco 1 arsi dai tentacoli che lo stringevano ? Sarebbe stato possibile di rispar miare iri tal guisa all'Europa ed al m o n d o l'invasione di questa immensa marea di sangue? Niuno oserebbe di dare un sicuro giudizio. Ad o g n i m o d o , però, niuno potrebbe rimproverare la Chiesa di non avere denunziato e additato a tempo il vero carattere del movimento nazionalsocialista e il pericolo a c u i esso esponeva la civiltà cristiana. Acta Pii Pp. XII *** <( Chi eleva la razza, o il p o p o l o , o lo Stato o una sua determinata forma, i rappresentanti del potere statale o altri elementi fondamentali della società u m a n a . . . a suprema norma di tutto, anche dei valori religiosi, e li divinizza con culto idolatrico, perverte e falsa l'ordine delle cose create e voluto da D i o » . 3 In questa proposizione dell'Enciclica si assomma la radicale opposizione tra lo Stato nazionalsocialista e la Chiesa cattolica. Giunte le cose a tal punto, la Chiesa non poteva più, senza venir meno alla sua missione, rinunziare a prender posizione dinanzi a tutto il m o n d o . Con questo atto, però, essa diveniva ancora una volta un « segno di contraddi4 zione » dinanzi al quale gli spiriti contrastanti si venivano a dividere in due opposte schiere. I cattolici tedeschi furono, si può dire, c o n c o r d i nel riconoscere che l ' E n c i c l i c a u Mit brennender Sorge » aveva arrecato luce, direzione, consolazione, conforto a tutti quelli che consideravano seriamente e pratica vano coerentemente la religione di Cristo. Non poteva, però, mancare la reazione da parte di c o l o r o che erano stati colpiti ; e di fatto proprio il 1937 fu per la Chiesa cattolica in Germania un anno d'indicibili amarezze e di terribili procelle. I grandi avvenimenti politici, che contrassegnarono i due anni seguenti, e poi la guerra non attenuarono in alcun modo l'ostilità del nazionalsocialismo contro la Chiesa, ostilità che si manifestò fino a questi ultimi mesi, quando i suoi seguaci si lusingavano ancora di potere, non appena riportata la vittoria militare, finirla per sempre con la Chiesa. Testimonianze autorevoli ed ineccepibili Ci tenevano informati di questi disegni, i quali, del resto, si svelavano da se stessi con le reiterate, e sempre più avverse azioni contro la Chiesa cattolica in Austria, nell'AlsaziaLorena e soprattutto in quelle regioni della Polonia, che già durante la guerra erano state incorporate all'antico Reich : tutto fu ivi colpitq, annientato, tutto quello, cioè, che dalla violenza esterna poteva essere raggiunto. Continuando l'opera del Nostro Predecessore, Noi stessi durante la guerra non abbiamo cessato, specialmente nei Nostri Messaggi, di contrapporre alle rovinose e inesorabili applicazioni della dottrina nazionalsocialista j che giungevano fino a valersi dei più raffinati metodi sciens Acta Apost. * Luo. 2, 34. Sedis, tom. XXIX, 193T, pp. 149 e ITI. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tifici per torturare o sopprimere persone spesso innocenti, le esigenze e le norme indefettibili della umanità e della fede cristiana. Era questa' per Noi la più opportuna e potremmo anzi dire l'unica via efficace per proclamare in cospetto del mondo gl'immutabili principi della legge morale e per confermare, in mezzo a tanti errori e a tante violenze, le menti e i cuori dei cattolici tedeschi negli ideali superiori della verità e della giustizia. Nè tali sollecitudini rimasero senza effetto. Sappiamo infatti, che i Nostri Messaggi, massime quello Natalizio del 1942, nonostante ogni proibizione ed ostacolo, furono fatti oggetto di studio nelle Conferenze diocesane del Clero in Germania, e poi esposti e spiegati al p o p o l o cattolico. Ma se i reggitori della Germania avevano deliberato di distruggere la Chiesa cattolica anche nell'antico Reich, la Provvidenza aveva disposto altrimenti. Le tribolazioni della Chiesa da parte del nazionalsocialismo hanno avuto termine c o n la repentina e tragica fine del persecutore ! Dalle prigioni, dai campi di concentramento, dagli ergastoli affluiscono ora, accanto ai detenuti politici, anche le falangi di c o l o r o , sia del Clero che del laicato, il cui unico delitto era stato la fedeltà a Cristo e alla fede dei Padri o la coraggiosa osservanza dei doveri sacerdotali. Per tutti IOPO Noi abbiamo ardentemente pregato e Ci siamo studiati c o n ogni industria, ogniqualvolta è stato possibile, di far loro pervenire la Nostra parola confortatrice e le benedizioni del Nostro cuore paterno. Quanto più infatti si alzano i veli, che nascondevano finora la d o l o rosa passione della Chiesa sotto il regime nazionalsocialista, tanto più sì palesa la fermezza, incrollabile spesso fino alla morte, d'innumerevoli cattolici e la parte gloriosa che in tale nobile agone ha avuto il Clero. — P u r non essendo ancora in possesso di completi dati statistici, non possiamo tuttavia astenerci dal menzionare qui, c o m e esempio, qualcuna almeno delle copiose notizie pervenuteci da sacerdoti e da laici che, internati nel c a m p o di Dachau, furono fatti degni di patir contumelia per il nome di Gesù. 5 In prima linea, per il numero e per la durezza del trattamento sofferto, si trovavano i sacerdoti polacchi. D a l 1940 al 1945 furono imprigionati nel campo medesimo 2800 ecclesiastici e religiosi di quella Nazione, f r a i quali il V e s c o v o ausiliare di Wladislavia, che vi morì di tifo. Nell'aprile scorso ve ne erano rimasti soltanto 816, essendo tutti gli altri morti, ad eccezione di due o tre trasferiti in altro c a m p o . Nell'estate del 1942 furono segnalati c o m e c o l à raccolti 480 ministri del c u l t o , di lingua : " Act. 5, 41. Acta Pii Pp. XII 165 tedesca, di cui 45 protestanti e tutti gli altri sacerdoti cattolici. Nonostante il continuo affluire di nuovi internati, specialmente da alcune diocesi della Baviera, della Renania e della Westfalia, il l o r o numero, a causa della forte mortalità, al principio di quest'anno, non superava i 350. Nè sono da passare sotto silenzio quelli appartenenti ai territori occupati : Olanda, B e l g i o , Francia (tra i quali il V e s c o v o di Clermont), Lussemburgo, Slovenia, Italia. Indicibili patimenti molti di quei sacerdoti e di quei laici hanno sopportato per motivo della loro fede e della l o r o vocazione. In un caso Podio degli empi contro Cristo giunse a tal segno da parodiare in un sacerdote internato c o n fili di ferro spinati la flagellazione e la coronazione di spine del Redentore. Le vittime generose, che durante d o d i c i anni, dal 1933, in Germania hanno fatto a Cristo e alla sua Chiesa il sacrificio dei propri beni, della propria libertà, della propria vita, inalzano a D i o le l o r o mani in oblazione espiatoria. Possa il giusto Giudice accettarla in riparazione di tanti delitti commessi contro la umanità, non meno che a danno del presente e dell'avvenire del proprio p o p o l o , specialmente della infelice gioventù, e abbassare finalmente il braccio del suo A n g e l o sterminatore. Con una insistenza sempre crescente il nazionalsocialismo ha voluto denunziare la Chiesa c o m e nemica del p o p o l o germanico. L'ingiustizia manifesta dell'accusa avrebbe ferito nel più vivo i sentimenti dei cattolici tedeschi e i Nostri propri, se fossé uscita da altre labbra; ma su quelle di tali accusatori, lungi dall'essere un aggravio, è la testimonianza più fulgida e più onorevole dell'opposizione ferma, costante sostenuta dalla Chiesa contro dottrine e metodi così deleteri, per il bene della vera civiltà e dello stesso p o p o l o tedesco, cui auguriamo che, liberato dall'errore che l'ha precipitato nell'abisso, possa ritrovare la sua salvezza alle pure sorgenti della vera pace e della vera felicità, alle sorgenti della verità, della umiltà, della carità, sgorgate con la Chiesa dal Cuore di Cristo. Sguardi verso l'avvenire Dura lezione quella degli ultimi anni Î Che almeno essa sia compresa e riesca profìcua alle altre ram! » . 6 Nazioni! «Erudimwi, qui gubernatis ter- Questo è il voto più ardente di chiunque ami sinceramente l'umanità. Vittima di un empio l o g o r i o , di un cinico disprezzo della vita e dei diritti d e l l ' u o m o , essa non ha che un solo desiderio, non aspira 6 Ps. 2, 10 166 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale c h e a una cosa sola : condurre una vita tranquilla e pacifica nella dignità e nell'onesto lavoro. E per'questo essa brama che si ponga termine alla sfrontatezza, c o n cui la famiglia e il focolare domestico negli anni della guerra sono stati malmenati e profanati; sfrontatezza che grida al cielo e si è tramutata in uno dei più gravi pericoli non soltanto per la religione e la morale, ma anche per la ordinata convivenza umana ; mancanza che ha soprattutto creato le moltitudini dei dissestati, dei delusi, dei desolati senza speranza, i quali vanno ad ingrossare le masse della rivoluzione e del disordine, assoldate da una tirannide non meno dispotica di quelle che si sono volute abbattere. Le Nazioni, segnatamente quelle medie e piccole, reclamano che sia loro dato di prendere in mano i propri destini. Esse possono essere condotte a contrarre, con loro pieno gradimento, nell'interesse del progresso comune, vincoli che modifichino i loro diritti sovrani. Ma d o p o aver sostenuto la l o r o parte, la loro larga parte, di sacrifici per distruggere il sistema della violenza brutale, esse sono in diritto di non accettare che venga loro imposto un nuovo sistema politico o culturale, che la grande maggioranza delle loro popolazioni recisamente respinge. Esse ritengono, e con ragione, che ufficio principale degli organizzatori della pace è di porre un termine al giuoco criminale della guerra, e di tutelare i diritti vitali e i reciproci doveri tra grandi e p i c c o l i , potenti e deboli. Nel fondo della loro coscienza i popoli sentono che i loro reggitori si screditerebbero, se al folle delirio di una egemonia della forza non facessero seguire la vittoria del diritto. Il pensiero di una nuova organizzazione della pace è scaturito — nessuno potrebbe dubitarne — dal più retto e leale volere. Tutta l'umanità segue c o n ansia il progresso di così nobile impresa. Quale amara delusione sarebbe, se essa venisse a fallire, se fossero resi vani tanti anni di sofferenze e di rinunzie, lasciando nuovamente trionfare quello spirito di oppressione, dal quale il mondo sperava di vedersi finalmente liberato per sempre ! Povero mondo, al quale si potrebbe allora applicare la parola di Gesù : che la sua nuova condizione è divenuta peggiore di quella da cui era così penosamente uscito ! 7 Le condizioni politiche e sociali Ci mettono sul labbro queste parole ammonitrici. Pur troppo abbiamo dovuto deplorare in più di una regione uccisioni di sacerdoti, deportazioni di civili, eccidi di cittadini senza procèsso o per vendetta privata ; nè meno tristi sono le notizie che Ci sono pervenute dalla Slovenia e dalla Croazia. 7 Cfr. Luc. 11, 24-26. Acta Pii Pp. XII 167 Ma non vogliamo perderci di animo. I discorsi pronunziati da uomini competenti e responsabili nel corso di queste ultime settimane lasciano comprendere che essi hanno in vista la vittoria del diritto, non solò come scopo politico, ma anche più come dovere morale. Perciò Noi rivolgiamo di gran cuore ai Nostri figli e alle Nostre figlie dell'intero universo un caldo invito alla preghiera: che esso pervenga all'orecchio di quanti riconoscono in D i o il Padre amantissimo di tutti gli uomini creati a sua immagine e somiglianza, di quanti sanno che nel petto di Cristo pulsa un Cuore divino r i c c o di misericordia, sorgente profonda ed inesauribile di ogni bene e di ogni amore, di ogni pace e di ogni riconciliazione. Dalla tregua delle armi alla pace vera e sincera, come or non è molto ammonivamo, il cammino sarà arduo e lungo, troppo lungo per le ansiose aspirazioni di una umanità affamata di ordine e di calma. Ma è inevitabile che così sia. E forse è anche meglio. Occorre prima lasciar sedare la bufera delle passioni sovreccitate : « motos praestat componere Au- 8 ctus». È necessario che P o d i o , la diffidenza, gl'incentivi di un nazionalismo estremo cedano il posto alla concezione di saggi consigli, al germogliare di pacifici disegni, alla serenità nello scambio di vedute e alla mutua comprensione fraterna. Si dégni lo Spirito Santo, luce delle intelligenze, Signore soave dei cuori, di esaudire le preghiere della sua Chiesa e di guidare nel loro arduo lavoro quelli che, secondo la loro alta missione, si sforzano sinceramente, nonostante gli ostacoli e le contraddizioni, di giungere al termine, così universalmente, così ardentemente bramato : la pace, la vera pace degna di tal nome. Una pace fondata e confermata nella sincerità e nella lealtà, nella giustizia e nella realtà ; una pace di leale e risoluto sforzo per vincere o prevenire quelle condizioni economiche e sociali, le quali potrebbero, come già in passato, così anche nell'avvenire, facilmente condurre a nuovi conflitti armati; una pace che possa essere approvata da tutti gli animi retti di ogni popolo e di ogni Nazione ; una pace che le generazioni future possano considerare con riconoscenza come il frutto felice di un tempo infelice; una pace che segni nei secoli una svolta risolutiva nell'affermazione della dignità umana e dell'ordine nella libertà ; una pace che sia come la Magna Charta, la quale ha chiuso Pera oscura della violenza; una pace che, sotto la guida misericordiosa di D i o , ci faccia passare attraverso la prosperità temporale, in m o d o da non perdere la felicità eterna. 8 VERG., Aen. 1, 9 135. » Cfr. Oratio Domin. III post Pent. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ma prima di conseguire questa pace, è pur vero che milioni di uomini, presso il focolare domestico o nella guerra, nella prigionia o nell'esilio, devono ancora gustare l'amarezza del calice. Quanto Ci tarda di vedere la fine delle loro sofferenze e delle l o r o angosce, il compimento delle l o r o b r a m e ! A n c h e per l o r o , per tutta l'umanità, c h e c o n l o r o ed in l o r o soffre, salga all'Onnipotente la nostra umile e ardente preghiera. Ci riesce intanto d'immenso c o n f o r t o , Venerabili Fratelli, il pensiero che v o i partecipate alle Nostre cure, alle Nostre preghiere, alle Nostre speranze, e che in tutto il m o n d o V e s c o v i , Sacerdoti, fedeli associano le loro suppliche alle Nostre nella grande voce della Chiesa universale. In attestato della Nostra profonda gratitudine e c o m e pegno delle infinité misericordie e dei favori divini, a v o i , a l o r o , a quanti sono a N o i congiunti nel desiderio e nella ricerca della pace, impartiamo dal fondo del cuore la Nostra A p o s t o l i c a Benedizione. Sacra Congregatio 169 Consistorialis ACTA SS; CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 11 Novembris Ï944- — Metropolitanae Ecclesiae Indianapolitanae, nuper evectae, praefecit E x c . P. D. Iosephum Ritter, hactenus Episco pum eiusdem Ecclesiae. — Cathedrali Ecclesiae Evansvicensi, nuper erectae, R. D. Henricum Grimmelsman, Rectorem Collegii Iosephini in urbe Columbensi. — Cathedrali Ecclesiae Lafayettensi in Indiana, nuper erectae, R. D. Ioannem Bennett, Antistitem Urbanum, parochum in oppido Garrett, dioecesis W a y n e Castrensis. die 10 MartM 191^5. — Cathedrali Ecclesiae Steubenvicensi, nuper erectae, R. D. Ioannem Mussio, Cancellarium Curiae Archiepiscopalis Cincinnatensis. die 14 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Telmissensi E x c . P. D. Andream Iacobum Brennan, hactenus Episcopum Richmondiensem. die 21 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thenitanae R. D. A l o y sium Kelleher, parochum Ecclesiae Sanctae Catharinae in Somerville, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Richardi Iacobi Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis. die 5 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Phocaeensi R. D. Gulielmum A r n o l d , sacerdotem dioecesis W a y n e Castrensis. die 19 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Phacusiensi R. D. Xaverium Rey, e Tertio Ordine Regulari S. Francisci Assisiensis, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Guajaramirensis, hactenus eiusdem Administratorem A p o s t o l i c u m . die 9 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae S. Caroli Ancudiae R. D. Candid u m Rada Senosiain, e Societate S. Francisci Salesii. die 16 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Famagustanae Rev. I ) . D o m i n i c u m Bernareggi, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Mediolanensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. Domini Alaphridi Hildephonsi Card. Schuster, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis. n » AQU* XII, », 6, - S8 «-W¡&, 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM ROMANA S E U SALISBURGEK BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI MARIAE TERESIAE LEDÓCH0WSKA, FUNDATRICIS SODALITATIS PRO MISSIONIBUS AFRICANIS A S. PETRO CLAVER. SUPER DUBIO An signanda sit commdssio Introductionis causae in casu et ad effectum, de quo agitur. De Serva Dei Maria Teresia Ledóchowska Cardinalis Augustus H l o n d , Poloniae Primas, scribit : « Sitientem in Cruce F i l i u m Dei caritate maxima dilexit, Christumque sitim animarum pati suavissima fide intellexit. Qua caritate sortem paganorum miserrimam profundissime conquerens, apostolatu indefesso in primis A f r o s istos Nigritasve amplexa est, omnes vires suas vitamque totam dedicans, ut Redemptori sitienti quamplurimas animas l u c r i f a c e r e t » . ( L i t t . - P o s t a l . - V N o n . Maii 1938). Quam vere de hac Dei F a m u l a haec dicta sint, evidenter apparet vix dum eius vitae curriculum delibatur. In oppido Loosdorf, intra S. R i p p o l y t i dioecesis fines, in Austria, die 29 Aprilis a. D. 1863 primam lucem aspexit atque in sacro baptismo Mariae Teresiae nomen est ei impositum. Optimos parentes nacta est, Antonium Comitem Ledóchowski atque Iosepham de Salis-Zizers, gente quidem ambos nobiles, christianis virtutibus vero nobiliores. Non minus pie quam liberaliter educata, optime parentum curae respondit, eosque in rei familiaris administratione sagax adiuvabat. D u o d e c i m annos nata ad sacrum Christi corpus suscipiendum primitus fuit admissa, tresque post annos Confirmationis sacramento fuit roborata. Fervidum ingenium voluntariis sui corporis afflictationibus sacramentorumque usu refrenavit. Paucos per annos ab incepto pietatis fervore paululum deflexisse visa est. V e r u m dilectissimi patris obitus gravisque infirmitas, qua fuit tentata, caducarum mundi rerum inanitatem ei comprobarunt, ac totam ad pietatis opera se convertere suaserunt. Per quinquennium ad regiam Etruriae Archiducis aulam invitata, hic christianae perfectionis in exemplum plura dedit specimina, tertioque S. Francisci Ordini adiungi voluit, eiusque regulas sancte servavit. A n n o 1890 post colloquium, quod c u m Cardinali Lavigerie Lucernae in Helvetia habuit, qui Sacra Congregatio Rituum 171 eum primis ad Afrorum conversionem provehendam a D e o electus fuisse visus est, totam se huic sancto apostolatui dedere statuit, Quapropter plurimum adlaboravit ut consilia contra servitutem, quae miseros Afros atrociter vexabat, Vindobonae, Salisburgi, Cracoviae constituerentur. Ut autem liberius ac efficacius praestitum sibi finem prosequi posset, anno 1890 regiam aulam dereliquit atque per triennium in religiosam domum recessit, ubi ad ministerium, ad quod eam divina Providentia vocaverat, oratione atque opera se comparavit. Quoniam vero facili calamo elegantique stylo pollebat, libros conscripsit commentariumque cuius titulus « E c h o Africae » edidit. E x i n d e factum est ut, succrescente labore, socias sibi adscisceret adiutrices, atque, Leonis X I I I benedictione accedente, Sodalitatem, quam a S. Petro Claver, insigni nigritarum servorum apostolo, voluit nuncupatam, constituit. P o r r o haec Sodalitas, cuius regulas ipsa conscripsit, primum a. 1897 a Cardinali Haller, A r chiepiscopo Salisburgensi, approbata est; dein ab Apostolica Sede decretum Laudis obtinuit, ac plenam tandem approbationem a P i o X fel. rec. a. 1910 est assequuta. Inter egregias dotes, quibus Dei Famula praedita erat, maximi sunt aestimandae et peritia plurium linguarum atque facunda, culta efficax que eloquentia, quibus utebatur ad Africanarum missionum necessitates aperiendas, eisque, non modo corrugata stipe, sed propria quoque adiutrice opera auxilium ferendum. Quam vero efficax eius eloquentia fuerit, plane comprobant plures adiutrices, quae se ei adiunxerint; plures quoque sodalitatis domus, praeter additicias, in Austria, Polonia, Helvetia, Italia atque alibi opportune constitutae, atque ingens denique subsidium magnumque auxilium quod omnibus Africanis missionibus large contulit. Iure propterea ab ipsis Missionalibus Mater Africae appellari meruit. Instituti regimen, quod, Summo Pontifice iubente, ad mortem usque tenuit, frequentia itinera, ingentissimum epistolare commercium, ceteraque sui officii munera, quae diligenter implevit, tenuem eius valetudinem penitus consumpserunt. Die itaque 6 Iulii a. 1922, Ecclesiae sacramentis roborata, sancte, ut vixit, in Domini osculo mortem Romae in generalitia d o m o obivit. Quod virtutes omnes exercuerit, et quidem praeter communem operandi rationem eorum, qui christianam perfectionem sedulo profitentur, est unanimis testium, extraneorum quoque, sententia, qui omnes exaltant non m o d o eius insigne meritum fovendi efficaciterque adiuvandi Afrorum conversionem, sed etiam eius animum tali caritate informatum, quae eam impulerit ad tot sustinenda adversa, ad tot labores 172 exantlandos, uni Deo confi sa, cuius voluntati plane adhaerere sanctum habuit. In condenda ac regenda etiam Sodalitate stupenda virtutum praebuit exempla. Quare sanctitatis fama d u m vivebat Serva Dei fruita est, et m o d o , post pretiosum obitum, adhuc fruitur. Exinde factum est ut mature informativi processus super hac fama, scriptis ac cultu nunquam praestito in Curiis Romana, Albanensi atque Salisburgensi, ab anno 1929 ad annum 1934 atque per rogatoriales litteras in quindecim aliis Curiis fuerint constructi, ad Urbemque delati. Postulatoriae quoque litterae a duobus Cardinalibus, octoginta quatuor Archiepiscopis, Episcopis, Vicariis Apostolicis, a septem supra decem Praefectis Apostolicis aliisque missionum Superioribus, nec non ab Episcopis in concilio una cum Delegato A p o s t o l i c o in o p p i d o K w i r o in Africa collectis Summo Pontifici reverenter transmissae sunt, ut dignaretur Sacrae Rituum Congregationi committere causae Introdu- ctionem. Servatis itaque omnibus de iure servandis, R m o P. Carolo Miecinelli S. I., Postulatore legitime constituto, instante, in Ordinario eiusdem Sacrae Congregationis coetu, die 23 mensis huius ad Vaticanas aedes habito, Emus ac R m u s Cardinalis Alexander Verde, causae Ponens seu Relator, dubium disceptandum proposuit : commissio Introductionis causae in casu et ad effectum An signanda sit de quo agitur atque de eo retulit. E m i ac R m i Cardinales, audita hac relatione, auditis quoque Officialium Praelatorum suffragiis, nec non R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore generali, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : nem Affirmative, nempe : Signandam esse commissio- si Ssmo placuerit. Facta autem Ssmo D. N. Pio Papae X I I , die 26 eiusdem mensis, ab infrascripto Cardinali relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Eminentissimorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servae Dei Mariae Teresiae LedócTiowska propria manu signare dignata est. Datum R o m a e , die 26 Ianuarii a. D. 1945. £8 C . Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. h . £ i S. A. Carinci, Secretarius. Sacm de Congregatio et Seminariis Universitatibus Studiorum 173 SACEA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS AGLI ECCMI ORDINARI SULL'IMPORTANZA DELLO STUDIO DELLA PEDAGOGIA NEI SEMINARI. Eccellenza Reverendissima, La formazione pedagogica, didattica, catechistica dei Seminaristi è stata sempre oggetto per questo Sacro Dicastero di molte cure e gravi preoccupazioni. Dalle pagine del Vangelo, dalle Lettere apostoliche, da tutta la Storia ecclesiastica risulta chiaramente che il Sacerdote di Cristo non è soltanto un ministro del culto, un officiale della liturgia, ma è altresì educatore, istruttore, formatore di intelligenze e di coscienze. A n z i , nel mandato di Cristo agli Apostoli il magistero precede il ministero sacramentale e liturgico : Andate, istruite tutte le nel nome del Padre, del Figliuolo e dello Spirito genti, battezzandole 1 Santo. Gli A p o s t o l i , in conformità a questo mandato divino, anteposero realmente il magistero a qualsiasi altra attività; tanto che S. P a o l o ha potuto affermare : predicare il Cristo non mi ha mandato a battezzare, ma a 2 Vangelo. La ragione di questa precedenza del magistero è evidente : non si può arricchire un'anima della grazia, se prima non è stata illuminata dalla verità. Di qui l'importanza somma, per i Sacerdoti, della Pedagogia, che tratta dell'educazione in generale, della Didattica che si riferisce all'insegnamento in generale e al suo metodo, della Catechetica che è didattica applicata all'insegnamento della Religione. Si potrebbe obiettare che le leggi fondamentali dell'educazione si ricavano da facili esperienze, e che le buone disposizioni naturali, congiunte c o n le virtù cristiane e gli ausili della grazia, hanno sempre portato abbondanti frutti nel campo pedagogico. Ma è pur vero che l'arte perfeziona la natura, e, quando trattasi di educazione religiosa, è proprio il caso di chiamarla arte delle arti. 1 MATCH., 28, 19. 2 .1 Cor., 1, 17, Acta Apostolicae 174 Sedis - Commentarium Officiale L'importanza di siffatta preparazione è grandemente aumentata negli ultimi tempi. I sacerdoti devono spesso esercitare l'ufficio di Assistenti di Azione Cattolica e Direttori di associazioni religiose, e tali unici hanno un c o m p i t o prevalentemente educativo. « A g l i Assistenti ecclesiastici — diceva Sua Santità P i o X I I fel. regn. — spetta in modo speciale il plasmare e l'istruire i soci dell'Azione Cattolica, alimentandoli e crescendoli nei pascoli di una sicura, sana e intima s p i r i t u a l i t à » . 3 Più recentemente al Clero s'è aperto un nuovo c a m p o nelle scuole governative, dove è chiamato a insegnare la Religione. Ora quegli ambienti, che a c c o l g o n o la maggioranza dei giovani che si danno agli studi, presentano — come è stato più volte rilevato — speciali esigenze e difficoltà che richiedono nel maestro doti pedagogiche non comuni, dalla mancanza delle quali dipende in gran parte la scarsità dei frutti ricavati finora. A p p a r e quindi chiaro che o g g i , più che nei tempi passati, occorre dare ai candidati al Sacerdozio una conveniente istruzione anche in materia di pedagogia e di didattica. Perciò si dispone quanto segue. I - CORSO FILOSOFICO Si istituisca un corso teorico-pratico (biennale per un'ora settimanale) di Pedagogia e Didattica; che può essere affidato al Professore di Filosofia, essendo quelle discipline strettamente connesse con la Psicologia e l'Etica. In tale corso non sarà possibile fare un'ampia trattazione dei vari argomenti, ma si dovranno impartire, con chiarezza e precisione, i principi e le direttive generali : Concetto dell'educazione; Fine, leggi, mezzi dell'educazione; Natura dell'educando nel suo svolgimento educativo attraverso l'età; L ' e d u c a t o r e : suoi doveri e d o t i ; Diritto educativo : Chiesa, Famiglia, Stato ; Ambiente e d u c a t i v o : Famiglia, Scuola, Collegio, Istituzioni edu cative : Oratorio, Associazioni, e c c . S p o r t ; D i d a t t i c a : suo concetto, sistemi, metodi più acconci ai vari insegnamenti. Tutte queste nozioni devono essere volta per volta illustrate dall'ats Discorso ai Dirigenti dell'A. C. I. del 4 settembre 1940. Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 175 tuazione che le medesime ricevettero dai grandi Santi e d a i grandi educatori, di c u i è r i c c a la storia antica e recente della Chiesa. V a n n o p o i aggiunti, come complemento, cenni di Storia della Pedag o g i a , allo scopo di formare nei giovani il retto criterio per ben discernere quello che vi ha di vero e di buono da quanto è erroneo e pericoloso nelle varie teorie e nei vari metodi. Così i futuri Sacerdoti — oltre che non saranno da meno dei maestri elementari, ai quali è stata insegnata pedagogia e la sua storia durante i corsi magistrali — sapranno meglio orientarsi nelle varie mansioni del sacro ministero, e particolarmente nell'insegnamento della R e l i g i o n e . 4 Sarà di non p o c a utilità il suggerimento di far svolgere dai Seminaristi, in forma di lezioni — a studenti di scuole medie superiori, a persone colte e a circoli di cultura — alcune di quelle tesi studiate nel c o r s o filosofico che più si oppongono agli errori contemporanei (p.es. : la spiritualità, l'immortalità, la libertà dell'anima umana, il fine deli ' u o m o , la legge morale e la sua sanzione, e c c . ) . Del pari si procurerà di far discutere i Seminaristi tra l o r o , sotto la direzione del Professore, sui metodi più adatti per presentare e per dimostrare efficacemente tali verità, abituandoli a utilizzare in pratica quanto hanno appreso in teoria. II - CORSO TEOLOGICO Si istituisca un corso pratico di Catechetica, c o n speciale riguardo all'insegnamento religioso per gli alunni delle scuole. Più che di istituzione, si dovrebbe parlare di valorizzazione e specificazione del corso di Catechetica, che è già inclusa nella Teologia Pastorale. Pertanto, delle quattro ore destinate alla Pastorale due verranno assegnate alla Catechetica. I giovani teologi svolgeranno per iscritto e oralmente argomenti di Teologia che hanno attinenza c o n la Catechetica, non solo a modo di 4 Nelle presenti, difficili circostanze, in mancanza di manuali di pedagogia adatti e dottrinalmente sicuri, il professore detterà ai giovani le nozioni essenziali che svolgerà nelle lezioni, e, tenendo sempre presente- l'Enciclica di Pio XI di v. m. De Christiana iuventae educatione (31 dicembre 1929), si servirà, .potendo, della trattazione magistrale, fondata sulla filosofìa perenne, di AUSONIO FRANCHI, Pedagogia, con prefazione del P. M. Cordovani, O. P., Maestro del S. Palazzo, edizione Salani, Firenze, 1941; dei due volumi del P. D. VALLE, S. I., La Pedagogia e La Didattica, ed. Marietti, Torino, 1928; della commendevole opera, in due volumi, del Canonico Prof. G. MILANESE, Pedagogia e Metodica e Storia della Pedagogia, Treviso, 1884-85; della Storia della Pedagogia del P. Ruiz A M A DO, S I., tradotta, con aggiunte per l'Italia, dal P. Valle, S. I., Marietti, Torino, 1913; e del Manuale di Storia della Pedagogia dei R R . D. C. BORLA e P. C. TESTOBE, S. I., ed Paravia^ 1935. Acta Apostolicae Seáis - ôommentarium Officiale omelia e di spiegazione del Vangelo, ma anche in forma di lezioni a studenti delle varie scuole, sotto la guida del Professore, e discuteranno sul miglior metodo d'impartire tali lezioni. Occorrerà inoltre introdurre, quando non fossero in uso, esercitazioni pratiche di insegnamento catechistico (cfr. C. L C . can. 1365 § 3) — oltre che in qualche Parrocchia — in una scuola (pubblica o privata) o nello stesso Seminario. Per esempio i giovani del quarto anno di Teologia potrebbero tenere qualche lezione agli alunni di Liceo, sempre però sotto la guida del Professore di Catechetica che, alla fine del c o r s o teol o g i c o , darà il suo motivato giudizio sulla idoneità e sulla attitudine dei singoli seminaristi all'insegnamento della Religione nelle scuole. * * ÌS- SÌ noti bene che nelle esercitazioni scritte e orali, sia durante il corso filosofico sia in quello teologico, si deve mirare alla parte positiva, cioè a stabilire chiaramente e solidamente la verità, evitando polemiche inutili e tanto più le invettive nel confutare erronee dottrine. Si persuadano i giovani leviti che l'insegnamento della Religione non è soltanto l'insegnamento della più nobile delle scienze, ma è la trasmissione del verbum vitae, che il Signore farà fruttificare nel cuore degli ascoltatori. N o n è quindi un semplice c o m p i t o di dottrina, cui basti la preparazione scientifica, ma è soprattutto un apostolato, per il quale è indispensabile la grazia di Dio e la cooperazione del buon esempio da parte dell'insegnante. Non dubitiamo che le norme contenute nella presente verranno applicate a cominciare dal prossimo mese di gennaio; gradiremmo tuttavia un cenno di assicurazione al riguardo. Con sensi di particolare ossequio mi professo R o m a , 21 Dicembre, Pesta di S. Tommaso A p o s t o l o , 1944. dell'Eccellenza Vostra Reverendissima devino per servirLa G. Card. PIZZARDO, Prefetto. E. Rufiini, Segretario. An. et vol. XXXVH 25 Iulii 1945 (Ser.II, v. XII) - N u m . 7 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. xn CONSTITUTIO APOSTOLICA BATHIJRSTENSIS (EDMUNSTONENSIS) A DIOECESI BATHURSTENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATTTR EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS EDMUNSTONENSIS, METROPOLITANAE ECCLESIAE MONCTONENSI SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad animarum bonum satius provehendum quam maxime interest dioecesium circumscriptionem ita ordinari, ut fidelium necessitatibus pro l o c o r u m adiunctis apprime respondeat. Quod quidem perpendentes, Iubenti animo excipiendas duximus venerabilis Fratris Camilli Le B l a n c , hodierni Episcopi Bathurstensi in Canada, preces, quibus a Nobis enixe expostulavit, ut sua dioecesis, nimio territorio patens, dismembretur et nova exinde constituatur dioecesis, alteri vigilanti Antistiti concredenda. Quapropter, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum consulto ac suffragante venerabili Fratre Hildebrando Antoniutti, Archiepiscopo titulari Synnadensi in Phrygia et in Ditione Canadensi Delegato A p o s t o l i c o , et suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis 13 - A M A , vol XII, n. 7. — 25-7-945. plenitudine a dioecesis Bathurstensis 178 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale territorio civiles separamus comitatus Madawaska, Victoria et partem o c cidentalem comitatus Resiîgouche, vulgo Restigouche Sud nuncupatam, usque ad lineam parallelam 67, ubi duae exstant paroeciae : St. Quentin et Kedgwick, et duae missiones : Lauvrière et St. Olivier; atque e territorio ita avulso novam erigimus et constituimus dioecesim, quae « Bdmunstonensis » appellabitur. Novae huius dioecesis sedem episcopalem in Edmunston urbe, a qua dioecesis ipsa mutuatur nomen, constituimus ; Episcopi vero cathedram in templo, D e o in honorem Immaculatae Conceptionis B. M. V. dicato, ibidem exstante, figimus, quod proinde ad ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem evehimus; cui atque Edmunstonensibus p r o tempore Episcopis omnia tribuimus iura, privilegia, honores, insignia, quibus ceterae per orbem episcopales sedes earumque Praesules iure communi fruuntur, illosque pariter omnibus adstringi mus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur N o v a m insuper hanc Edmunstonensem Ecclesiam surrraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Moctonensi, et Edmunstonenses p r o tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Moctonensis iuri subiicimus. Praeterea usque d u m Capitulum Cathedrale constitui nequeat, indulgemus ut p r o Canonicis dioecesani Consultores ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod p o r r o ad dioecesis Edmunstonensis regimen, administrationem, Seminarium, clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi attinet, servanda iubemus quae sacri canones praescribunt. Quod vero ad clerum peculiariter spectat, decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Mandamus denique ut documenta omnia et acta, quae novam dioecesim respiciunt, a Cancellaria dioecesis Bathurstensis Curiae novae dioecesis Edmunstonensis quam primum tradantur, ut in huius archivo diligenter serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Canadensi Ditione Delegatum A p o s t o l i c u m , delegamus eique facultates ad id necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus facimus ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar, quam primum fas erit, transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis Acta Pii Pp. XII. 179 vitio, seu intentionis Nostrae vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanata», perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere*, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse ac fore volumus et decernimus, non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. V o l u m u s autem ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis ; eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die sexta decima Decem bris mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. R A P H A E L C. Card. ROSSI Decanus 8. Collegii 8. C. Consistorialis a Secretis Ludovicus Alfridus Loco ¡$¡ Plumbi l&eg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 2 7 . — Al. Trussardi. Kaas, Vitali, Proton. Proton. Apost. Apost. 18Ò Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD E M 0 S PP. DD. CARDINALES ET EXCMOS AC REVMOS ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS GALLIAE. PIUS PP. XII Nos Chers F i l s , salut et Bénédiction Apostolique. — Au moment où la terrible épreuve s'abattait sur vôtre chère Patrie, Nous tînmes à vous dire le retentissement profond qu'une pareille calamité avait eu dans Notre cœur et la part très vive que Nous prenions à votre douleur. Sachant bien pourtant de quelles ressources spirituelles disposait la France pour trouver, dans sa disgrâce même, l'élan vers de nouvelles ascensions, Nous vous adressâmes des paroles de réconfort et de solide espérance et N o u s les avons renouvelées chaque fois que l'occasion s'en présentait. Récemment encore, voulant p o u r ainsi dire préluder à leur réalisation, Nous fûmes heureux de proclamer Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus patronne secondaire de la France, avec Sainte Jeanne d ' A r c , sou l'égide de Notre-Dame qui en est la patronne principale dans le sublime mystère de son Assomption. Mais voici, que devançant même toutes les prévisions humaines, la Divine V o l o n t é s'est manifestée en faveur de votre bien-aimée Patrie, et que, déjà, l'œuvre de la reconstruction nationale reprend sur un rythme accéléré. Aussi voulons-Nous vous dire avec quelle joie Nous vous sommes intimement uni à l'aube de cette résurrection, comme Nous l'étions au temps de la douleur et de l'abattement. Certes, Nous n'ignorons pas que, ressuscitée, la France conserve encore les stigmates dont elle fut marquée par cette guerre dévastatrice, qui, n'épargnant ni les hommes, ni les choses, a porté l'humaine souffrance à un degré qu'elle n'avait sans doute jamais atteint dans le passé. Cependant, tout en Nous réjouissant à constater les signes visibles des nouvelles ascensions auxquelles le Seigneur prépare votre cher Pays, Nous partageons aussi les peines qui accablent encore vos fils, présents ou absents bien loin de lui. Nous voudrions que tous, même c e u x qui peut-être se croient séparés de Nous, sachent à quel point le Père Commun ressent les douleurs de Ses enfants, de tous sans aucune exception, et de quel cœur II supplie la Divine Providence de les soula ger, et de mettre un terme à de si dures et si nombreuses séparations, en accélérant le retour de la paix. Acta Pii Pp, XII N o u s voudrions surtout que, mûris dans la commune souffrance^ les c i e u r s , loin de s'aigrir et de se resserrer, se dilatent au contraire par les voies du Seigneur dans une réciproque et fraternelle compréhension, dans la persuasion de la valeur purificatrice et rédemptrice de la douleur et de la c r o i x . Nous voudrions enfin voir toute l'activité s'appuyer sur la base de cette authentique charité dont vous avez, dans l'épreuve, donné de magnifiques exemples et qui est indispensable pour la réconstruction d'un monde ébranlé jusque dans ces fondements. C'est bien, en effet, un monde nouveau, q u ' i l s'agit de faire surgir des ruines accumulées par la présente guerre ; un monde mieux ordonné dans sa structure juridique, un monde plus équitable, plus sain, dans lequel les hommes s'attachent à supprimer les plus criantes injustices et à rechercher les motifs de rapprochement fraternel plutôt que les raisons de discorde ou de rancunes. Problème des plus ardus, dont dépend l'avenir de la civilisation, mais qui n'est pourtant pas pour décourager l'Eglise, laquelle dispose d'institutions tout à la fois fermement traditionnelles et éminemment actuelles. Dépositaire du patrimoine de vérités et de moyens de salut transmis par son Divin Fondateur, elle fait siennes, aujourd'hui comme toujours, les paroles que l ' A p ô t r e prononçait devant le monde païen : << Omnia possum in eo qui me c o n f o r t â t » . L ' E g l i s e , d'ailleurs, peut compter sur la collaboration du clergé et du laïcat. L ' u n et l'autre, notamment sur la terre de France, ont montré par leur exemple ce que peut, même sur le plan humain, le dévouement capable de s'élever jusqu'au sacrifice de la liberté et de la vie, généreusement consenti pour les intérêts suprêmes fie la Patrie. Puissions-Nous voir bientôt, des rangs de vos splendides organisations, se lever un grand nombre de personnes, fermes sur les principes, exactement informées de la doctrine de l'Eglise, adonnées à faire pénétrer dans le domaine social, économique et juridique le véritable esprit chrétien, à assurer, par leur action civique et politique, la sauvegarde des intérêts religieux. Puissions-Nous voir surtout, grâce aux efforts conjugués de l'Eglise, de l'Etat et des institutions familiales, la famille — milieu naturel où se développe normalement la personne humaine, et dont la guerre, hélas ! a fait une de ses grandes victimes — recouvrer au plus tôt en France sa stabilité et sa fécondité. Cependant, ne vous lassez pas de rappeler à vos fils qu'ils ne pourront rien donner au monde que dans la mesure où eux-mêmes auront su participer à la « plénitude du Christ ». Qu'ils sachent bien que, appelés à répondre aux intimes aspirations de la société, ils n'accompliront leur 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mission que selon le degré où ils seront parvenus dans la connaissance du Christ, de son œuvre, de sa doctrine, de l'Eglise q u ' i l a fondée en vue de perpétuer sa vie dans les âmes. T o u t cela regarde en particulier le Clergé et les jeunes gens qui, à l'ombre du Sanctuaire, se préparent à devenir un j o u r le sel et la lumière de la terre. Nous n'ignorons pas, certes, de quelle sollicitude empressée vous les entourez dans vos Séminaires, avec quel zèle et quel esprit de sacrifice vous cherchez à former leurs intelligences et leurs cœurs. Aussi bien, cette sollicitude et ce zèle ont-ils été déjà, en partie du moins, ré compensés par la Divine B o n t é . ' I l Nous revient, én effet, que, malgré les très gravés difficultés de l'heure, plusieurs Séminaires se sont rouverts cette année avec un nombre très consolant de jeunes candidats au sacerdoce, tout comme il Nous revient aussi que, jusque dans les camps de prisonniers, a germé plus d'une vocation. Plaise à Dieu que Nous voyons se perpétuer dans tous vos Séminaires les grandes traditions de science et de piété qui ont formé dans le passé tant de prêtres et de prélats illustres. Veillez donc à ce que, dès les premières années, vos jeunes clercs croissent dans la science des Saints, c'est-à-dire dans la pratique du sacrifice et de la prière, et à ce que leur culture se développe dans un terrain riche et fécond. D'autre part, étant donné que Dieu appelle ses enfants à agir dans des circonstances déterminées de temps et de lieu, de personnes et d'exigences concrètes, ayez soin en outre, de pourvoir à ce que votre Clergé, tout en demeurant immuablement fidèle aux principes, s'efforce constamment de s'adapter en toute sagesse, dans son action, aux nécessités de l'heure présente. Encouragé par votre parole et par votre exemple, il cherchera à se rendre compte de telles nécessités, en approfondissant l'étude des problèmes sociaux, d ' o ù dépend, s'ils sont résolus à la lumière de l'Evangile et des enseignements répétés de cette Chaire Suprême, l'ascension des travailleurs à un niveau de vie plus convenable et plus conforme à l'eminente dignité de la personne humaine. Notre Ministère apostolique Nous fait également un devoir d'attirer l'attention de N o s chers fils du Clergé et du laïcat français sur ce que l ' o n peut considérer à bon droit c o m m e la souveraine condition de toute légitime et fructueuse collaboration à l'apostolat hiérarchique, à savoir la dépendance filiale à l'égard de ceux que le Saint-Esprit a placés pour régir l ' E g l i s e de Dieu. De cette conformité des buts et des moyens qui doit unir les Evêques entre eux et les fidèles avec leurs Pasteurs, Nous aimons tirer d'heureux Acta Pii Pp. XII 183 présages pour l'efficacité d'une action toute destinée au bien commun et à la reconstruction de la Patrie, toute tendue vers l'abolition de cette humaine vetustas que la venue du Christ sur la terre a rejetée pour faire resplendir dans la société ces enseignements qui apportent au monde lumière et paix. A v e c plus de conviction encore qu'il y a bientôt huit ans, Nous vous redisons les paroles que Nous prononcions du haut de la chaire de Notre Dame : « Soyez fidèles à votre traditionnelle vocation ! Jamais heure n'a été plus gravé pour vous en imposer les devoirs, jamais heure plus belle pour y répondre. Ne laissez pas passer l'heure, ne laissez pas s'étioler des dons que Dieu a adaptés à la mission qu'il vous confie ; ne lès gaspillez pas, ne les profanez pas au service de quelque autre idéal trompeur, inconsistant ou moins noble et moins digne de vous ! » En témoignage de très spéciale bienveillance et comme gage des souhaits ardents avec lesquels Nous vous accompagnons dans l'exécution de cette grande tâche, N o u s vous donnons de tout cœur, à vous, Chers Fils, au Clergé et au peuple commis à vos soins, à la noble Nation française et à ceux qui en régissent les destinées, Notre paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, en la fête de l'Epiphanie, 6 janvier de l'année 1945, de Notre Pontificat la sixième. PIUS PP. XII II AD ILLUSTREM ET VENERABILEM VIRUM VLADISLAUM ANDERS., POLONORUM IN ITALIA M I L I T U M PRAEFECTUM GENERALEM. PIUS PP. XII Dilecte Fili, Illustris et Honorabilis V i r , salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ut tibi iisque omnibus, qui tecum una haud ita pridem c o r a m admissi sunt, paternum praesentes aperuimus animum Nostrum, gratesque egimus plurimas ob muneri delatum clipeum, egregio artifìcio perfectum, ita placet per has litteras iterum testari vobis voluntatem Nostram, Polonorum gentis studiosissimam. Quo in c l i p e o , veluti uno oculorum obtutu, universam quodammodo cernimus Patriam vestram, teterrimo in praesens pervastatam bello, eius historiae glorias et egregia facinora, eius fidem invictam, eiusque erga Catholicam Ecclesiam et Iesu Christi V i c a r i u m amorem exhaustum numquam. At aliquid etiam ex eo renidet, quod Nos, quod vos bene sperare iubet ; in argentea 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siquidem aquila, quae medium hoc caelatum opus obtinet, quaeque vestrarum urbium vëstrarumque cohortium quasi concluditur ac c o m munitur insignibus, Deipara V i r g o , Poloniae Regina, opifera, benigna refulget, ac populum videtur vestrum eiusque avitam terram materno amplecti patrocinio suo. Quodsi ingentiores cotidie coacervantur ruinae, quodsi adhuc res dubiae ac trepidae sunt, non est i d c i r c o — ut probe n osti — concidendum a n i m o ; etenim supra fluxa ac caduca humanae mentis consilia ac nisus — ut Poloniae etiam historia docet — Providentissimum Dei Numen erigitur sempiternum, a quo quidem impetrandum est ut ea omnia, quae funesti errores, quae iniuriae, quae caedes, quae interneciva peperere odia, veritate, iustitia, caritateque resarciantur, redintegrentur, et ad rectum reducantur ordinem. Haec Nos peculiari m o d o Poloniae vestrae ac Nostrae a Sanctissima Virgine precamur, quam in Ostrabromensi ac Czestochoviensi sacrariis singulari pietate colitis, dum tibi, dilecte fili, Illustris et Honorabilis Vir, cunctaeque carissimae Nobis P o l o n o r u m genti, caelestium munerum auspicem Nostraeque benevolentiae testem, A p o s t o l i c a m Benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Ianuarii, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri sexto. PIUS PP. XII III AD E X C M U M P. D. BERNARDUM GRIFFIN, ARCHIEPISCOPUM WESTMONASTERIENSEM : SAECULO EXEUNTE A IOANNIS HENRICI NEWMAN REDITU AD CATHOLICAE ECCLESIAE UNITATEM. PIUS PP. XII Venerabilis Prater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. —- Cum proxime exeat saeculum, ex quo Ioannes Henricus Newman Britanniae totiusque Ecclesiae decus , postquam per diuturnum annorum spatium catholicae assequendae veritati anxio sollicitoque desiderio velificatus est, libens tandem ac volens ádmonenti vocantique D e o respondit, tu, utpote Episcopalis coetus Angliae et Cambriae praeses, observantissimas ad N o s dedisti litteras, quibus ceterorum etiam sacrorum Antistitum nomine rogabas, ut renovandae huius memoriae faustitatem una vobiscum participar emus. Quod ut faciamus non m o d o paternus erga vos animus Noster, non modo laetabilis res ipsa, sed rationes etiam postulant ac necessitudines, vestris a maioribus traditae, quae A n g l o r u m gentibus Acta Pii Pp. XII cum Romanis Pontificibus iam antiquitus intercessere. Nostis enim inde ab Ecclesiae originibus Decessores Nostros non ut externos cives, sed ut Patres amantissimus fuisse apud vos habitos; ac supernae veritatis praecones ex hac A p o s t o l i c a Sede identidem in insulas vestras fuisse missos, qui christiana praecepta vel primitus inveherent, vel, decursu temporis labefactata, reviviscere iuberent et in pristinum redintegrari decus. In hoc autem viro praeclarissime, cuius felicem ad christianam unitatem reditum commemoraturi estis, id potissimum intenta consideratione meditationeque Nobis videtur dignum, quod totam suam « v i t a m impendere vero omnique nisu atque indefatigabili labore illud asse qui studuit ; et postquam catholicae doctrinae pulchritudo appetenti eius menti illustrius refulsit, non eum difficultates omne genus, non praeiudicatae opiniones rerumque iacturae, non amicorum denique indignationes retardarunt ac praepedierunt quominus adeptae veritati penitus adhaeresceret ; quin immo eam ita in posterum, immotus ac sibi semper constans, retinuit, ut praecipuam totius suae vitae cursus normam redderet, ex eaque summum animo gaudium hauriret. Id procul dubio, V e nerabilis Frater, peculiari quadam ratione Ioanni Henrico Newman laudi est tribuendum ; quamvis nec pauca nec levia sint cetera eius brnamenta> quae profecto eius amplitudinem eiusque gloriam futurae usque aetati commendant. Quodsi « nullo ..¿ suavior animo cibus est, quam c o gnitio veritatis » , 2 at cum de vera religionis doctrina agitur, quacum sempiterna cuiusque nostrum salus arctissime coniungitur, t u m diligentissima atque acerrima eius inquisitio ac pervestigatio humanae mentis magnitudinem nobilitatemque demonstrat, eiusque plena possessio ampliorem felicioremque animum efficit. Huius igitur praeclari viri c o m memoratio non m o d o iis utilissimam fore rëputamus, qui, in Catholicae Ecclesiae gremio commorantes, religiosae fruuntur doctrinae integritate, sed iis etiam — apud vos non paucis — qui supernae assequendae incorruptaeque veritatis studio acrius hodie sollicitantur atque impelluntur, quique ad Principis A p o s t o l o r u m Sedem ad almamque R o m a m libera a praeiudicatis opinationibus mente respiciunt, in eademque sacra christianae religionis incunabula venerantur. Eos N o s omnes impensa caritate complectimur ; iisdemque caelestia illa precamur ominamurque a D e o solacia et gaudia, quibus Ioannes Henricus Newman, post tot labores, curas anxitudinesque conquiescens, in terrestri etiam hoc exsilio feliciter tandem recreatus laetatusque est. Interea vero proximis hisce celebrationibus vestris uberes a D e o exo1 IUVENAL. , Satir. I V , 91. 2 LACTANT., Dé falsa religione, I , 1 (MIGÑE, PL, V I , c. .118). Acta 186 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ptantes fructus, horum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, Venerabilis Frater, ceterisque universae Britanniae Archiepiscopis et Episcopis, tum singulis gregibus unicuique demandatis, A p o s t o l i c a m Benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n mensis Aprilis, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII . • IV • AD E X C M U M P. D. IOANNEM DE JONG, ARCHIEPISCOPUM ULTRAIECTEN S E M / C E TEROSQUE HOLLANDIAE EPISCOPOS. PIUS PP. XII Venerabiles Fratres, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — D u m post innumeros teterrimosque luctus, quibus etiam patria vestra tam diu affecta est, tandem cesser e arma, iamque meliora videntur albescere tempora, vehementer cupimus paternum vobis per has litteras Nostrum aperire animum. Ut probe nostis, v i x d u m Nobis licuit, iterum ad vos Venerabilem Fratrem misimus P a u l u m Giobbe, Archiepiscopum titulo Ptolemaidensem in Thebaide, qui, A p o s t o l i c u m Internuntium agens. Nostram apud vos sustineret personam ; sed c u m id amantissimae erga vos voluntati Nostrae haud satis videatur, volumus in praesens novum hoc benevolentiae Nostrae praebere testimonium, quod quidem ducimus cum vobis, tum clero populoque vestro pergratum esse obventurum. Ut ingentes vastationes, calamitates aerumnaeque, quae per elapsos proxime annos universam fere hominum communitatem tam acerrime vexarunt, summum Nobis commoverunt dolorem, ita peculiari in mae rore fuimus quod dilectissima Natio vestra — a bellico furore tam aliena, quam gentium iuribus tutandis ac paci, concordiae mutuaeque beneficentiae provehendae dedita — in immanem eiusmodi procellam rapta fuit, quae uberi eius terrae pacificoque p o p u l o tam magna intulit detrimenta. Ac non modo in patriae vestrae territorio, sed in transmarinis etiam Hollandiae terris immanes luctus, ruinas, iacturas tulistis, quibus quidem evangelicae veritatis praecones ac missionalia incepta, quae tam salutares dedere fructus maioresque in posterum pollicebantur, gravissima subiere damna. Quapropter, quotiescumque Nobis facultas fuit aliquid levaminis ac solacii vobis vestrisque civibus afferre, id libenti effusoque fecimus animo ; et cum humanae opes Nostris votis voluntatique Nostrae deerant, tum vestrorum interpretes participesque d o l o r u m ad mi- 187 Acta Pii Pp. XII sericordiarum Patrem et Deum totius c o n s o l a t i o n i s 1 Nostras preces admovimus, ab eoque supplices contendimus ut vellet ipse angustias vestras lenire, relevare, et, ad caelestia convertens, efficere tolerabiliores. In hisce tamen tristibus eventibus periati ad N o s fuere nuntii, quibus quidem haud parum recreati fuimus : novimus nempe vos christiana fortitudine ac demissa divinae voluntati obtemperantia in exemplum vestratibus praeluxisse; novimus catholicae fidei integritatem sanctissimaque Ecclesiae iura strenue vos pro viribus défendisse, ac nullis curis nullisque pepercisse laboribus ut scholas, consociationes ac sodalicia vestra tuèremini utque grex cuique vestrum concreditus, a falsis pérniciosisque doctrinis prohibitus, ad sana duceretur veritatis pascua. Neque ignoramus paene innumeros sacrorum administros, sacratas D e o virgines, itemque ex laicorum ordine viros ac mulieres omne genus periculis Deo fidentes occurrisse, ut a rectis christianae conscientiae normis ne deflecterent. Utique, proh d o l o r , vos omnes per diuturnum hoc temporis spatium eiusmodi tolerastis dolores, angustias, iacturas, quales ne prospicere quidem fas esset, qualesque, nisi miserentissimus Deus v i m vobis virtutemque impertiisset, perferre ac pati procul dubio non potuissetis. Maerenti praesertim recogitamus animo plures ex vestris civibus longe fuisse a patriis laribus deportatos, ac vel in publicae custodiae locis detentos, vel ad metalla gravesque c o a c t o s labores, d u m eorum necessarii procul ab eis summa afficiebantur aegritudine eorumque acerrimo excrueiabantur d e s i d e r i o ; in quibus quidem non pauci, ex cleri etiam ordine, peracerbam subiere mortem. Ac paene Nostris observantur oculis regiones vestrae non paucae exundantibus aquis misere submersae, ibique urbes, oppida, castella, iam fiorentissima, in squalorem conversa. Neque sumus nescii fere ubique — in provinciis potissimum ad occasum spectantibus — asperam increvisse acerrimamque annonae caritatem. Perspectum tamen habemus plurimos ex Hollandiae filiis Nostris immanes eiusmodi calamitates eo animo tolérasse, quo Iesu Christi sectatores •addecet ; atque adeo eorum angores, Divini Redemptoris cruciatibus coniunctos, salutares ac frugiferos effectos esse ad commissa expianda ad Deumque sibi suisque placandum propitiandumque. Quamobrem sperare licet supernae non parum utilitatis ex teterrimis hisce malis, caelesti adspirante gratia, ortum esse ac fore, ut nempe non pauci illud assecuti et assecuturi sint de quo Apostolus gentium loquitur s c r i b e n s : « A d i m pleo ea, quae desunt passionum Christi » . 1 Cf. / / 2 Col. I, 24 Cor. i, 3. 2 H o c enim Divinae placuit 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sapientiae, ut probé nostis Venerabiles Fratres, consociato labori nostro; reservare in perficiendo consummandoque Redemptionis o p e r e ; quod quidem omnibus mystici Iesu Christi corporis membris prodesse potest, iis etiam quae nec debita admissorum paenitentia sensuumque refrenatione praestant, nec voluntaria consentaneaque corporis afflictatione nitent. Habemus igitur cur vobis vehementer gratulemur cum de christiana fortitudine qua gravissimas eiusmodi acerbitates fidenti tulistis animo: tum de vigilanti cura sollicitudineque, qua sempiternae gregis cuiusque vestri saluti consulere, eiusque lenire inopiam, mulcere dolores, spem erigere omni ope contendistis ; ac nominatim de mirabili ea arctissimaque voluntatum coniunctione, qua vos omnes Augustae Reginae vestrae legitimaeque auctoritati fidelitatis nexibus devincti, auspicatissimum estis praestolati diem, quo vobis patriam vestram liceret, reciperafa libertate f m e n t e m , pace, concordia prosperitateque restaurare. Attamen, ut nostis, multum adhuc agendum superest, ad quod quidem efficiendum v i x attinet ut vobis vestratibusque addamus animum. Oportet imprimis ut non modo a r m a , sed simultas etiam et odium remittant ac quiescant ; oportet ut, pacatis animis, rebusque iustitia aequitateque compositis, recta illius restitutionis reparationisque fundamenta ponantur, quibus posthabitis nullum societatis aedificium exstrui ac consistere potest. Qua quidem in re universa, vobis perspectum est quantum intersit ut christianae doctrinae praecepta in mentibus fulgeant, et in privatis publicisquè moribus renideant ; quantum intersit ut catholicae o m n e ger nus consociationes eaque incepta, quorum est ephemerides aliaque opportuna scripta typis edenda provehere, quam primum apud v o s ad pristinum redintegrentur splendorem, ac salutifera vi virtuteque sua Civilis Societatis compagem penitus informent ; itemque ut pueritia, ut iuventus, ut firmata adultaque aetas ex sacramentis, caelestis vitae fontibus r—; ex Eucharistia potissimum quam saepissime piissimeque sumpta supernam vitam hauriant; quantum denique intersit ut c o n c o r s civium omnium consensio ac conspiratio — divinae caritatis afflatu alita — ea omnia in animis, in rebus restaurare enitatur, quae bella, quae discordiae, quae simultates miserrime diripuere ac deturbarunt. Caritatem praesertim, Venerabiles Fratres, omnibus enixe commendamus quae una in praesentibus rerum angustiis tot calamitatibus ac malis mederi potest; quamobrem nullo meliore m o d o putamus finem posse N o s hisce litteris facere, nisi Ioannis A p o s t o l i iterando verba : « Filioli, diligite alterutrum » . 3 3 Cf. S. HIEBONYM., Com. in Ep. ad Gal. II, 5; PL, X X V I , col. 462. Acta 189 Pii Pp. XII Caelestium interea munerum auspicem paternaeque benevolentiae N o s t r a e testem, cum vobis, Venerabiles Fratres, tum gregibus vobis demandatis A p o s t o l i c a m Benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n mensis Maii, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII NUNTIUS 4t RADIOPHONICUS Summo Pontifice, die 17 mensis Iunii a. 191^5, christifidelibus datus, ob lica centenaria sollemnia Sodalitatis Urbis Parisiensis Ssmo a precationis Cordi Iesu dicata apostolatu in Basi- coadunatis. Nous sommes de cœur au milieu de vous, familles de France qui venez de renouveler votre consécration au Cœur de Jésus. Un million de familles consacrées au Cœur du Christ qui aime les F r a n c s : quelle splendeur, quelle puissance! Quelle responsabilité aussi, car les destinées de votre patrie sont entre vos mains, mais à la double condition que, fiers de votre appartenance au Christ et conscients de la force qu'elle vous confère, vous vous montriez imperturbablement fidèles à cette appartenance et que vous usiez vaillamment de cette force. I La valeur et la prospérité d'un peuple résident, non pas dans l'action aveugle d'une multitude confuse, mais dans l'organisation normale des familles saines et nombreuses, sous l'autorité respectée du père, sous la sage et vigilante providence de la mère, dans l'union intime et coopérante des enfants. Chaque famille s'étend, se dilate dans la parenté qu'unissent les liens du sang. Et les alliances entre familles viennent encore, par leurs harmonieux enchevêtrements, constituer de maille en maille tout un réseau dont la souplesse et la solidité assurent l'unité vitale d'une nation, grande famille au grand foyer qu'est la patrie. Réseau tellement parfait et délicat que chaque maille qui viendrait à se rompre ou à se relâcher risquerait de compromettre, avec l'intégrité du réseau, tout l'organisme de la société. Or, cette rupture ou ce relâchement, cet affaiblissement ou cette dégénérescence da la famille se produisent avec leurs funestes conséquences toute les fois q u ' u n e atteinte est portée à la sainteté ou à l'indissolubilité du ma- 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riage, à la fidélité ou à la fécondité conjugale, toutes les fois que l'autorité paternelle, par abdication des parents ou par insubordination des enfants, se trouve mise en échec. Des fragments de familles brisés ou désagrégées ne sont guère plus propres à constituer une société saine et stable que le conglomérat amorphe d'individus d o n t N o u s parlions r é c e m m e n t . 1 Grande certes et noble et pure est la félicité d'un foyer patriarcal, intact dans son intégrité c o m m e dans sa dignité. Mais — qui oserait le nier? — cette félicité est le p r i x de l'attachement à des devoirs austères, de la victorie sur des obstacles ou des attraits, sur les passions déréglées ou les tentations de la chair ou du cœur. Or, il y faut du courage, un courage généreux et, surtout, permanent, continu, à longueur d'année, à longueur de vie. A moins d'ignorer étrangement la faiblesse humaine, de fermer obstinément les yeux devant l'évidence, force est de reconnaître qu'un tel courage ne peut surgir, moins encore se soutenir, par le seul effet des arguments de la simple et froide raison. La doctrine pure, la morale sublime, les espérances éternelles de la foi chrétienne contribuent grandement à l'engendrer, mais ce n'est pas surtout son action extérieure qui donne à la religion du Christ cette salutaire influence, cette vertu merveilleuse de sauvegarder la pureté, la sainteté du mariage et de la famille au milieu d'une fausse civilisation corrompue et corruptrice. Le Christ agit dans les âmes par l'infusion de sa grâce plus encore que par ses enseignements, ses exhortations, ses promesses : surtout II est, par son Eucharistie, la « source de la vie et de la sainteté » . 2 Quel temple auguste devient le foyer où le père, la mère, les enfants vivent, nourris et abreuvés de la chair et du sang de Dieu! Quand une famille vit ainsi du Christ, que par sa consécration au Cœur du Christ elle a ratifié son union avec Celui qui a vaincu le monde et s'est vouée à l'amour, au service, au règne de ce Cœur divin, qu'elle a fait de son règne l'idéal qui la fascine et auquel visent toutes ses aspirations; quand plusieurs familles, animées du même esprit, tendues vers le même idéal, sont unies dans la compacte intégrité du corps* mystique de l ' H o m m e - D i e u , quand ces familles sont des milliers, des centaines de milliers, quand un million de pères, de mères, des millions? et des millions d'enfants consacrent avec une ardeur passionnée toutes leurs énergies à promouvoir la cause et le règne de Jésus, qui mesurera la puissance d'une telle armée sous un tel c h e f ? 1 Radio-message de Noël 1944. * Litanies du Sacré-Cœur. Acta Pii Pp. XII m La timidité, l'hésitation, la défiance abattant v o s courages et brisant votre élan, stériliseraient tous vos efforts. Et c'est pourquoi Nous vous indiquions la fierté de votre appartenance au Christ, la conscience de votre force, p o u r restaurer tout en lui sous sa conduite et dans son règne, comme condition essentielle pour la voir produire ses effets merveilleux. Courage d o n c , familles chrétiennes, familles françaises du SacréCœur! V o t r e phalange est assez considérable, assez forte pour marcher en assurance. Et pourtant, regardez! Ne voyez-vous pas autoufòde vous d'autres familles en nombre bien plus imposant que le vôtre, fixer les yeux sur vous et n'attendre pour marcher avec vous que de recevoir de vous le branle? II V o t r e consécration au Cœur de Jésus scelle un pacte entre Lui et vos familles. Il en a pris l'initiative par sa promesse : « Je les bénirai », disait-Il à sainte Marguerite Marie. De votre côté, avec toute la solennité que v o s moyens vous permettaient, sous la bénédiction du prêtre, son représentant, vous avez mis son image à la place d'honneur de votre foyer d o n t vous le proclamiez le souverain, vous engageant officiellement à le regarder et à le traiter comme tel. Lui, ne manquera jamais à sa parole : Il est le Dieu fidèle. Ne manquez pas à la vôtre. Faites-le régner chez vous et autour de vous. Consacrée, votre demeure est d o n c , par définition, une demeure désormais s a c r é e : rien n ' y doit offenser les yeux, les oreilles, le Cœur de Jésus. Il en est le R o i : Il doit y recevoir de votre fidélité un hommage permanent de respect, de dévotion, d'amour. Chef très aimant de votre foyer, il est associé intimement à toute sa vie et l ' o n n ' y c o n ç o i t aucune peine, aucune joie, aucune inquiétude, aucune espérance, à laquelle vous Le laisseriez étranger. C'est le royaume du Christ : il est sacré! Il n ' y aurait qu'une vaine et stérile complaisance d'amour-propre, ou plutôt qu'une humiliante contradiction à prendre conscience de votre force si vous n'en deviez user pour le maintien, la défense, la conquête des droits du Cœur de Jésus qui sont aussi vos droits, les droits de votre famille et de votre patrie. Pères de familles chrétiennes, qui sont l'honneur et la vitalité de la France, il vous appartient et vous avez le devoir de parler et d'agir au nom de vos familles, au nom de la France, de cette France qui, au lendemain de douloureux désastres, Acta 192 ApostolicaevSedis^% e viceversa ha obbligato grandi moltitudini del m o n d o femminile ad uscire dal focolare domestico e a prestare l'opera loro nelle fabbriche, negli unici e nelle aziende. Non pochi deplorano un tale cambiamento ; ma esso è un fatto c o m p i u t o , dal quale è al presente impossibile di recedere. Noi abbiamo già altre volte indicato le profonde ripercussioni che una tale trasformazione ha prodotto nel p o p o l o italiano. P o i c h é qui, forse più che in altri Paesi, la tradizionale limitazione dell'attività femminile nella cerchia della famiglia era un elemento fondamentale della sanità e della moralità pubblica, di guisa che quel mutamento ha potuto prendere l'aspetto di un vero rivolgimento sociale. Quale è dunque il vostro dovere in tale condizione? Fate che, ora più che mai, la famiglia sia il santuario della vostra vita. Quelle fra voi che non sono maritate rimangono, generalmente, nell'intimità della casa patèrna. Esse dedicano volenterose il loro guadagno e le ore libere in primo luogo ai loro cari — genitori, fratelli, sorelle -—, anche se c i ò importa la rinunzia a una vita più indipendente e ai piaceri, a c u i tante loro compagne spensieratamente si abbandonano. Qui si tratta, dilette figlie, di nuotare contro corrente, per rimaner fedeli a un dovere cristiano. Ma l'adempimento di questo dovere vi procurerà la felicità e la pace del cuore e attirerà sul vostro avvenire, come pioggia primaverile, le benedizioni del Cielo. Ed ora a quelle fra voi che sono già spose e madri d i c i a m o : Ci è ben noto come sia arduo di soddisfare, c o n fedeltà verso la legge di D i o , ai doveri di lavoratrice in una pubblica azienda e in pari tempo a quelli di madre di famiglia, nè ignoriamo che molte non resistono e si spezzano alla tensione che da quel duplice ufticio deriva. Gli sforzi della Chiesa a favore di un salario sufticiente al sostentamento dell'operaio e della sua famiglia avevano ed hanno appunto anche lo scopo ispesso ben difficile a conseguirsi) di ricondurre la sposa e la madre alla sua propria vocazione nel focolare domestico. Che se anche voi, dilette figlie, dovete guadagnare il pane quotidiano nelle fabbriche o nelle aziende, date, nelle ore che vi restano per la casa, 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale al vostro marito e ai vostri figli c o n raddoppiato fervore il conforto del buon esempio, delle cure affettuose, dell'amore costante. Fate che la vostra dimora divenga, per usare la espressione d e l l ' A p o s t o l o S. P a o l o , un luogo di « v i t a tranquilla e quieta, c o n tutta pietà e d i g n i t à » . 3 sempre mosse dal proposito di assicurare v o i stesse c o n animo consapev o l e alla vostra famiglia quei salutari effetti, che le antiche consuetudini cristiane, ora dileguàntisi, quasi inconsapevolmente operavano. Dalla santificazione delle feste, dalla devota, assistenza al santo Sacrificio della Messa, dalla frequenza alla Mensa eucaristica, attingerete il c o r a g g i o nella professione della vostra fede, la generosa longanimità nelle traversie e nelle contrarietà della vita, la forza per mantenere la purità della mente e dei costumi, la fedeltà coniugale, l'amore materno presto ad ogni rinunzia, e soprattutto abbonderà la grazia di Gesù Cristo in voi, nella vostra famiglia, nelle vostre c o m p a g n e di lavoro, affinchè la rettitudine e la lealtà, il rispetto del diritto e della dignità altrui e la prontezza dello scambievole aiuto siano le qualità caratteristiche dei vostri mutui rapporti. La lavoratrice e la vita pubblica Ciò che N o i dicemmo nell'Udienza d e l l ' l l Marzo passato alle Associazioni cristiane dèi lavoratori italiani intorno ai loro diritti e doveri nella vita pubblica, vale anche per voi, dilette figlie. Ci restringeremo perciò a toccare qui due punti. In primo l u o g o , non abbiamo bisogno di ricordare a v o i , che avete iarga esperienza nelle cose sociali, c o m e la Chiesa abbia sempre sostenuto il principio che alla lavoratrice è dovuta per la stessa prestazione d'opera, a parità di rendimento, anche la stessa mercede che al lavoratore, e coinè sarebbe ingiusto e contrario al bene comune lo sfruttare senza riguardo il lavoro della donna, soltanto perchè si può avere a minor prezzo, c o n danno non solo della lavoratrice, ma anche del lavoratore, che si esporrebbe così al pericolo della disoccupazione. Parimenti è appena necessario di rammentarvi che, quando si tratta dei fondamenti morali della famiglia e dello Stato, dei diritti di D i o e della Chiesa, tutti, uomini e donne, di qualsiasi classe o condizione, sono strettamente obbligati a far uso dei loro diritti politici, al servigio della buona causa. Una cosa però vi raccomandiamo particolarmente. .In Italia, come è noto, fu costituito il Sindacato unico, a cui aderirono anche i cattolici, «.ebbene questi fossero consapevoli non soltanto degli sperati vantaggi. 2 1 Tim. 2, 2. ' ! ; Acta Pii Pp, XII ina altresì dei pericoli che esso avrebbe potuto presentare. Nella sua fondazione fu espressamente riconosciuto l'altissimo valore dell'influsso che il soffio della spiritualità evangelica avrebbe esercitato nell'opera della Confederazione. Questa confortevole previsione si è forse avverata? N o n oseremmo affermarlo. Ad ogni m o d o , niuno più di v o i , lavoratrici cattoliche, è chiamato a far sì che le belle parole allora pronunziate non rimangano un suono vano e sterile, che i venti delle passioni politiche ben presto disperdono, ma siano veramente la forza illuminatrice e tutrice dell'attività sindacale. Con quel coraggio e quella fiducia, che è vanto della giovane generazione delle lavoratrici, abbiate cura à c i ò che il Sindacato non devii dal campo suo proprio e non sia tramutato in strumento di lotta di classe o d'interessi di partito. La lavoratrice e la Chiesa Questo terzo punto, a cui egualmente abbiamo già altre volte accennato, si può compendiare Con le parole : La Chiesa è l'Avvocata, la Patrona, la Madre del popolo lavoratore. Chi volesse affermare il contrario ed elevare artificiosamente un muro divisorio fra la Chiesa e il m o n d o del lavoro, verrebbe a negare fatti di evidenza luminosa. Si gloriari oportet, diremo con S. P a o l o . 3 Chi può mostrare un pro- gramma sociale, così solidamente fondato, così ricco di contenuto, così vasto e al tempo stesso così proporzionato e giusto, come quello della Chiesa cattolica? Chi, dacché esiste un proletariato dell'industria, ha còme la Chiesa combattuto in lotta leale per la difesa dei diritti umani dei lavoratori? In lotta leale : perchè è azione a cui la Chiesa si sente obbligata dinanzi a D i o dalla legge di Cristo. In lotta l e a l e : non per eccitare l ' o d i o di classe, ma per garantire al ceto degli operai una condizione sicura e stabile, di cui altri ordini del popolo già godevano, e affinchè la classe dei lavoratori entrasse a far parte della comunanza sociale c o n eguali diritti degli altri suoi membri. Visitate i Paesi, ove la Chiesa cattolica p u ò vivere ed agire liberamente, anche se i suoi fedeli, come per esempio negli Stati Uniti d ' A m e rica, nel Canada, in Inghilterra, sono soltanto una minoranza; penetrate colà nelle grandi agglomerazióni della vita industriale ; non vi troverete alcuna traccia di contrasto fra la Chiesa e il mondo del lav o r o . A n c h e nella Germania anteriore al 1933 — vale a dire prima del^ l'inizio del regime nazionalsocialista — le organizzazioni sociali cattoliche nei più potenti baluardi dell'industria — Noi pensiamo soprat : tutto al R e n o e alla Ruhr — rappresentavano una forza altamente be3 <> Cor. 11, m 216 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale n efica, non meno per la protezione dell'operaio, che per un giusto ed equo accomodamento dei conflitti economici. Solamente là ove la Chiesa è oppressa e impedita di lavorare e di vivere, il p o p o l o ignaro può essere indotto a credere alla inimicizia di lei verso i lavoratori. Lavoratori e lavoratrici d'Italia, figli di una patria e di una civiltà, sovrabbondante, se altra mai, d'incontri e di contatti fra la Chiesa e il p o p o l o , ove il pensiero cattolico attraverso i secoli è così profondamente penetrato nella coscienza e nella vita delle popolazioni, ove la Ecclesia Mater ha una così mirabile risonanza, in cui i tempi remoti armonicamente si fondono col v i v e presente, non lasciatevi ingannare o traviare dà nessuna sleale propaganda! Pensate anche agli ultimi anni dell'atrócissima guerra! Ti ha forse la Chiesa abbandonati? N o n sono rimasti uniti la Chiesa e il popolo? Il p o p o l o che soffriva, e la Chiesa che ha voluto e spesso efficacemente potuto venire in suo soccorso? Ma con voi, dilette figlie, non abbiamo bisogno d'insistere su queste verità. V o i le conoscete e c o n santo o r g o g l i o seguite il vessillo sociale della Chiesa. La vostra presenza intórno a N o i è una chiara testimonianza che voi sperate e attendete il rinnovamento della società soltanto da Cristo, dal suo spirito e dal suo amore. Rimanete fedeli alle vostre convinzióni. Professatele coraggiosamente e pòrtatele, per quanto dipende da v o i , finó alle loro ultime conseguenze. In un tempo apocalittico c o m e il nostro, hanno autorità e valore unicamente gli animi integri, rettilinei, risoluti; soltanto essi riescono a superare ogni ostacolo, á tirare gli altri dietro a sè. E voi avete dalla vostra parte e a presidio vostro D i o , l a verità, l'eternità. Dilette figlie! non possiamo chiudere questo Nostro discorso senza elevare a D i o Onnipotente le più fervide azioni di grazia per la cessazione del conflitto mondiale, al cui annunzio, in questo giorno sacro a Maria, i vostri cuòri particolarmente sensibili e tanto a lungo martoriati di donne, di spose, di madri, di sorelle, di fidanzate, hanno dovuto, pur se colpite già da lutti e da angosce, consolati esultare. Sono cessati gli eccidi mostruosi, le stragi orrende, le distruzioni i m m a n i ; cessi anche ogni senso di o d i o , ogni ambizione di dominio, ogni arroganza di forti, ogni oppressione di deboli, e risorga il m o n d o a novella vita in una pace di verità e di giustizia, che renda tranquilli e affratellati p o p o l i e nazioni! C o n tali sentimenti e nel ringraziarvi per la letizia che Ci hanno arrecato la vostra venuta, i vostri voti, i vostri propositi, invochiamo su di v o i , sulle vostre famiglie, sui vostri lavori, i più abbondanti favori celesti, in auspicio dei quali v'impartiamo di gran cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. Sacra Congregatio Consistorialis 217 ACTA 8 8 . CONGREGATIO™ SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, n i m i r u m : die 2Jf Februarii 19Jf5. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Marcia nopolitanae praefecit E x c . P. D. A l o y s i u m Le Hunsec, hactenus E p i s c o pum titularem Europensem. die 2 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Euchaitenae R. D Octavium A n t o n i u m Beras, parochum cathedralis Ecclesiae Sancti Do minici, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P. D« Riehardi Pittini, Archiepiscopi S. D o m i n i c i . — Titulari episcopali Ecclesiae Arcadiensi R. P. Philippum Gallego, e Societate Iesu, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Riehardi Pittini, Archiepiscopi S. Dominici. die 19 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Pembrokensi, R. D. Gulielmum Smith, Cancellarium dioecesis A l e x a n d r i a e in Ontario. — Titulari episcopali Ecclesiae Phoeniciae, E x c . P . D . Carolum Leonem Nelligan, hactenus Episcopum Pembrokensem. die 2 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Tabasquensi R. P. Iosephum a Iesu A n g u l o Dei Valle, eiusdem Ecclesiae Administratorem A p o s t o licum. die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Gurcensi, R. D. Iosephum Köstner, ex eadem Dioecesi Gurcensi. die 30 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Piracicabensi, noviter erectae, E x c . P. D. Ernestum di Paula, hactenus Episcopum Jacarezinhoensem. die 3 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicopolitanae in E p i r o , E x c . P . D . Valentinum Dymek, hactenus Episcopum Madytensem. die 6 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Huancayensi, noviter erectae, E x c . P. D. Leonardum Iosephum Rodríguez, hactenus Episcopum titularem Isindensem. 16 - ACTA, vol. XII, n. 8. — 25-8-945. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale — Cathedrali Ecclesiae Tacnensi, noviter erectae, R. D. Carolum Albertum A r c e Masías, parochum ecclesiae Sacro Cordi Iesu dicatae, in civitate Limana. — Cathedrali Ecclesiae Huancavelicensi, noviter erectaej R. P. A l bertum Dettmann y A r a g o n , Ordinis Fratrum Praedicatorum. die 8 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Tornacensi E x c . P. D. Stephanum Carton De W i a r t , hactenus Episcopum titularem Taianum. — Titulari episcopali Ecclesiae Abilenae Lysaniae E x c . P. D. A l o y sium Delmotte, hactenus Episcopum Tornacensem. die 10 Iunii. — Cathedralibus Ecclesiis Fabrianensi et Mathelicensi, aeque principaliter unitis, E x c . P. D. Lucium Crescenzi, hactenus Episcopum titularem Pharsalium. die 11 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Ariminensi E x c . P. D. A l o y s i u m Santa, hactenus Episcopum — Cathedralibus Ecclesiis, titularem Metelitanum. aeque principaliter unitis, Calvensi et Theanensi R. D. Yincentium Bonaventuram Medori, Canonicum Poenitentiarium die 21 Capituli cathedralis Balneoregiensis. Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi in Epiro R. D. Aetium Barbieri, Rectorem Seminarii Pisani, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Gabrielis Vettori, archiepiscopi Pisani. die 25 Iulii. — Cathedralibus Ecclesiis, aeque principaliter unitis, Tarquiniensi et Centumcellarum R. D. Iulium Bianconi, Canonicum Capituli S. Mariae ad Martyres in Urbe. die 9 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Marsorum R. D. D o m i n i c u m Yalerii, parochum oppidi « Montorio al Tornano », in dioecesi Aprutina. die 11 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Zabensi R. D. I o sephum Halsall, Pro-Rectorem Collegii Beda in Urbe, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Richardi D o w n e y , Archiepiscopi Liverpolitani. die lk Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Oliveirensi, noviter erectae, R. D. Iosephum Medeiros Leite, parochum oppidi « Itapecerica », in •archidioecesi Beilohorizontina. die 21 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Pharsaliae, R¿ D. Gulielmum Scully, sacerdotem archidioecesis Neo-Eboracensis, Antistitem Urbanum, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P. D. Edmundi Gibbons, Episcopi Albanensis in America. — Titulari episcopali Ecclesiae Metelitanae, R. D. Ioannem Treäcy, Protonotarium Apostolicum ad instar, Moderatorem Pontificii Operis a Propagatione Fidei in dioecesi Clevelandensi, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P. D. Iosephi Mae Gavick, E p i s c o p i Orossensis. Sacra Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM i TAURINEN. : ' | BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI ALOISII BALBIANO, SACERDOTIS SAECULARIS, VICARII COOPERATORIS LOCI « AVIGLIANA ». SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilis Dei Servus Antonius Chevrier, asyli « La Providence » du Prado et Societatis Presbyterorum Pradensium fundator, sacerdotalis vitae munia sic adumbrat : « Sacerdos nusquam alibi, quam iii (( altari, in pulpito, in exedra ad confessiones excipiendas, apud pauperes « a t q u e infirmos inveniri debet; si vero secus, nota carpetur ». Et alibi': « Nos c u m profanis, nisi necessitate compulsi, aut ad eorum salutem <( curandam permoti, consuetudinem habere non debemus » ( P o s . sup. virt., p. 296-7). Servus Dei Aloisius Balbiano, insigne Taurinensis Cleri ornamentum ac decus, omnia saeculi oblectamenta aspernatus, haec ad amussim servans, totam vitam in Dei gloriam atque in animarum salutem, nil sibi reservans, perfecte impendit, uti m o x aperiemus. In o p p i d o « V o l v e r á » in Taurinensi Archidioecesi e Gaspare Balbiano ac Teresia Sciavérani, die 25 Augusti a. 1812 natus est Ioannes Aloisius eodemque die sacris baptismi aquis est ablutus. Pie ac diligenter a parentibus educatus eorumque curis optime respondens, ecclesiasticae vocationis germina mature persensit. Quare in Archiepiscopale Seminarium in oppido « Giaveno » fuit admissus, ubi in servanda disciplina, in pietate fovenda atque in studiis diligenter excolendis ad exemplum eluxit. Die 21 Maii a. 1837 Sacerdotio auctus Vicarii Cooperatoris munus sibi concreditum in pago « A v i g l i a n a » suscepit eoque sine intermissione ad mortem usque functus est. Iamvero ita in officio suo fuit atque adeo perfecte omnia sacerdotalia munia adimplevit, ut sexaginta post annos ab eius obitu viva adhuc in p o p u l o benef actorum ac virtutum eius memoria perseveret. Et merito quidem ; Aloisius enim incomparabili animi demis- 220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sione duobus parochis omnimodam oboedientiam praestitit; quin immo post prioris parochi obitum, noluit in eius l o c u m sufiici, sed, humillimus quum esset, se hoc munere indignum existimans, licet laudabiliter paroeciae administrationem, vacante sede, tenuisset, in eodem viceparochi officio sub novo parocho, aetate multo sibi minore, permanere maluit. Q u o m o d o autem in hoc officio exercendo se gesserit, unanimis est testium consensus eius merita celebrantium. Deponunt enim ipsum assiduum fuisse in christiana catechesi publice ac privatim docenda, in fidelium confessionibus audiendis atque in verbo Dei tam efficaciter praedicando, ut populus ad meliorem frugem se reciperet, odia extinguerentur. christianique mores instaurarentur. Iidem testantur A l o i s i u m quidquid lucrifaceret, aut quomodocumque sibi perveniret, pauperibus illico largiri, necessariis quoque sibi denegatis. aegrotis assistere, eosque ad mortem sancte obeundam tam mira industria parare, ut obstinatiores quoque mollirentur atque ad paenitentiam flecterentur. Proximorum famae observantissimus, nullum obtrectationis verbum ex suo ore prodire sivit. Ob eumdem erga p r o x i m o s amorem, urbanitatis officiis semper satis fecit. H a e c , quae, speciminis gratia tantum, narravimus atque cetera, quae in populi aedificationem externe m a n i f e s t a b a t u r , ex intima eius animi sanctitate procedebant. P o r r o orationi maxime studebat, quodque a reliquis sui officii occupationibus supererai temporis, totum orando extrahebat. H i n c summa in sacro faciendo d e v o t i o ; hinc maxima in divino officio recitando diligentia ; hinc assidua divinorum meditatio, in qua veluti a sensibus abstrahi visus est. Quas virtutes videtur Dominus supernaturalibus donis rependisseLaboribus paenitentiisque fractus, die 22 mensis Martii a. D. 1884, divinis sacramentis refectus, pretiosam in conspectu D o m i n i mortem oppetiit, universo populo Avilianensi ac viciniae complorante eumque sanctum conclamante. Annis 1931-34 in Taurinensi Curia, Archiepiscopali auctoritate constructi sunt processus super sanctitatis fama, scriptis atque oboedientia urbanianis decretis de cultu Servis Dei non praestando atque Urbem delati. Interim Summo Pontifici P i o X I I plures oblatae sunt litterae, huius Sèrvi Dei beatificationis causae Introductionem postulantes, inter quas d u o r u m S . R . E . Cardinalium, totius Pedemontanae regionis Archiepiscoporum ac E p i s c o p o r u m in unum collectorum, aliorumque sacrorum Antistitum, Generalium Ordinum seu Congregationum Moderatorum, Metropolitani Taurinen. Capituli, eiusdem archidioecesis parochorum aliorumque. Sacra 221 Congregatio Rituum Scriptis perpensis, S. R. G. die 27 Novembris a. 1937 decretum edidit, ex quo constat nil obstare, quominus ad ulteriora procedi posset. Omnibus itaque ad iuris normam comparatis, instante R e v m o P. Benedicto Lenzetti O. P., causae Postulatore rite constituto, die 13 mensis Martii anni huius, in Ordinario Sacrae huius Congregationis coetu, E m u s ac Revmus Cardinalis Raphaël Carolus Rossi dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, atque de eo retulit. E m i ac Revmi Cardinales, relatione hac, nec non Officialium Praelatorum ac R. P. D. Salvatoris Natucci, Fidei Promotoris generalis, suffragiis auditis, rescribere censuerunt : Affirmative, nimirum, Signandam esse commissionem, si *Ssmo placuerit. D i e autem 23 eiusdem mensis, subscripto Cardinali referente, Ssmus D . N . Pius P p . X I I , rescriptum E m o r u m Patrum ratum habens, commissionem Introductionis Causae Servi Dei Aloisii Balbiano &ua manu subsignare dignatus est. Datum R o m a e , die 23 Martii a. D. 1915. © C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus IL. £ S. A. Carinci, Secretarius. II ROTTENBÜRGEN. BBÀTIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI P H I L I P P I JENINGEN, SACERDOTIS PROFESSI SOCIETATIS IESU. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. « P r a e c i p u u s Societatis Iesu finis, ita Gregorius X I I I , catholicae « est Religionis defensio ac propagatio, animarumque in christiana vita « et doctrina profectus. Ad quem finem Spiritus S a n c t u s . . . media quo« que praedicationum ac cuiusque ministerii verbi D e i , doctrinaeque « christianae et spiritualium exercitiorum, aliorum item caritatis operum « et sacramentorum administrationis accommodavit. Ad quae sufficienter «et pro dignitate praestanda, difficultates superandas, periculaque (( adeunda, necesse est, ut Religiosi ipsi talia obituri, magno virtutis et « d e v o t i o n i s praesidio muniantur, quod illis gratia in primis Omnipo- 222 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale « tentis Dei simulque educatio ipsa, longa item in Societate probatio nec « non regularum et constitutionum observantia praestare noscuntur » (Const. Ascendente Domino, 25 Maii 1584). Servus Dei Philippus Jeningen inter insigniores Sodales huius optime de Ecclesia meritae Societatis est adnumerandus, qui in verbum- Dei incessanter praedicandum, in sacramenta administranda atque in alia sacra ministeria, totam vitam ad mortem usque impendit, uberrimos referens fructus in salutem animarum, uti m o x declarabimus. A n n o 1642 in civitate Eistettensi, Bavariae ditionis, ex N i c o l a o Jeningen aurifice, huius civitatis praefecto, et A n n a Maria, quartus ex undecim filiis, Ioannes Philippus natus est, qui lustralibus sacri baptismi aquis die 5 Ianuarii fuit ablutus. Humaniorum litterarum curriculo in patria emenso, in Ingolstadtensi universitate philosophiae operam dedit, ubi Magistri titulum adeptus est; ibidem quoque theologicis disciplinis operam navare incepit. In S o cietatem Iesu a. 1663 admissus, maiori nisu totum se perfectionis studio* dedidit eoque successu, ut senioribus ipsis in exemplum eluceret. Simplicibus votis nuncupatis, magisterio fuit addictus, ac postea theologiae studium resumpsit, quod a. 1672 complevit, eodemque anno die 11 Iunii ad sacrum Presbyteratus ordinem est promotus. Tertio probationis a n n o absoluto, pueros docendi munus aliaque minora officia ei fuerunt concredita usque ad annum 1680. Interim quatuor sollemnia Societatis vota nuncupavit. Etsi pluries a Superioribus petierat ut ad evangelizandos infideles mitteretur, sui voti c o m p o s , ob tenuem valetudinem, non fuit factus. Ad urbem « Ellwangen » missus, ibi ad mortem usque permansit, multiformis sacris ministeriis impensissime distentus, praecipue in beatae Mariae Virginis Lauretanae sanctuario, voto et opera Praepositi noviter erecto, ad quod frequentes peregrinantium fidelium turmae accurTëbàïït. V e r u m missionalis zelus, quo vehementer animus eius inflámmabatur, non poterat in eius pectore contineri : quapropter in sacris expeditionibus fere totam contrivit aetatem, in quo ministerio centum saltem loca peragrans, spatia caritatis dilatavit ingentesque animarum manipulos Christo valuit offerre. Innumeros apostatas a fide atque haereticos in Ecclesiae sinum reduxit, plurimos in fide confirmavit et ad viam christianae perfectionis allexit. Efficax quidem erat eius verbum, longe autem efficacior eius vivendi ratio. V i r t u t u m enim omnium exempla praebebat, quae non modo fideles, sed etiam Dei inimicos, cogebant eum virum sanctum agnoscere aut sal- Sacra Congregatio 223 Rituum tem revereri; in qua sententia hi confirmati videntur a carismatibus, quibus a Deo ditatus Servus Dei ferebatur. Quoniam autem hunc apostolatum in illa praesertim regione exercuit, quae Rhaetia dicitur, Rhaetiae Apostolus merito fuit nuncupatus. Laboribus ac poenitentiis fractus, die 8 Februarii anno 1704 Ecclesiae sacramentis refectus, placidissime animam Deo reddidit, annos natus sexagintaduos. Sanctitatis fama ad nostra usque tempora viguit, atque frequens ad eius sepulcrum populus accedit, eius patrocinium implorans. Paucis annis post Servi Dei obitum, coeperunt Actores documenta colligere ut canonicae inquisitiones fierent; verum pluribus de causis formalis processus non potuit construi nisi a. 1901. Constituta a P i o Papa XI fel. rec. in hac S. Congregatione Sectione historica, huic munus demandatum est collecta excipiendi ab A c t o r i b u s aliaque colligendi documenta atque de eorum probandi vi Sacrae Congregationi referendi, uti feliciter factum est. Sanctitatis famae perseverantiam plures quoque Postulatoriae Litterae comprobant, quas Germaniae Cardinales, Archiep i s c o p i , V i r i principes eorumque Familiae Summo Pontifici obtulerunt, ut huius Servi Dei causae Introductionem implorarent. A n n o 1906 die 2 Martii Sacra haec Congregatio decrevit, scriptis perpensis, nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, R e v m o P. Carolo Miccinelli causarum Societatis Iesu Postulatore generali instante, die 13 mensis huius, in Ordinario S. R. C. coetu subscriptus Cardinalis Praefectus atque causae Ponens, dubium posuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, atque de ea retulit. Revmi quoque Officiales Praelati suum suffragium dedere. E m i ac R m i Cardinales, audito quoque R. P. D. Salvatore Catucci, Fidei Promotore generali, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta autem subsignato die ab eodem Cardinali relatione Ssfho D. N. P i o Papae X I I , Sanctitas Sua, rescriptum E m o r u m Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servi Dei Philippi Jeningen *ma manu signare dignata est. ••' Datum R o m a e j die 23 Martii a. D. 1945. $3 C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis CAKTHAGTNEN. NULLITATIS MATRIMONII (KUGLBR-VILLARD) Cum ignoretur locus actualis commorationis IJomini Ioannis V i l l a r d , in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Cancelleria) die 30 Octobris 1945 hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictti D o m i n i Ioannis Villard, c u rare debent, ut de hac- edictali citatione ipse moneatur.* Franciscus Roberti, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Augusti 1945. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jean Villard, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 octobre 1945, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et axer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des Lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Jean Villard devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. A n . et vol. XXXVII 27 Septembris 1945 (Ser.n, v.XH)-Num. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. X I I CONSTITUTIO APOSTOLICA KILMOREN. CANONICORUM CAPITULUM IN CATHEDRALI ECCLESIA KILMORENSI ERIGITUR SEU RESTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex antiqua Ecclesiae consuetudine et sacrorum canonum praescrip t o Canonicorum Capitula in Cathedralibus Ecclesiis sunt constituenda, ut et E p i s c o p i ecclesiasticorum virorum pietate ac doctrina praecellentium senatum habeant, qui eos in Dioecesi regenda opera consilioque adiuvent, et divini cultus splendor in Cathedralibus ipsis magis augeatur. Ad quae assequenda venerabilis Prater Patritius L y o n s , Episcopus Kilmorensis, ab hac A p o s t o l i c a Sede expostulavit ut C a n o n e eorum Capitulum in sua Cathedrali Ecclesia erigatur seu restituatur. N o s autem, hoc peropportunum fore rati, suffragante venerabili Fratre Paschale Robinson, A r c h i e p i s c o p o titulari Tyanensi, Nuntio A p o s t o l i c o in Hibernia, omnibus mature perpensis, oblatis precibus annuend u m censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia ac de apostolicae potestatis plenitudine, Capitulum in Cathedrali E c elesia Kilmorensi erigimus seu restituimus, duabus constans Dignitatibus, Decani videlicet et A r c h i d i a c o n i , atque tredecim Canonicis, quorum uni Theologi, alteri Poenitentiarii officium committatur, 17 - ACTA, rol. XII, n. 9. - 27-9-945. iuxta 226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale can. 398, § 1, Codicis Iuris Canonici. Quibus autem Dignitatibus et Canonicis iura omnia ac privilegia tribuimus, quae ceteris Capitulis Cathedralibus Hiberniae ex iure c o m m u n i vel legitima consuetudine competunt. Quoniam vero deficiunt in praesens canonicales praebendae ac praeterea presbyteri in Canonicos eligendi aliis ecclesiasticis muniis, praecipue animarum curae, vacare debent, ex quibus quae ad vitam sunt necessaria ipsis proveniunt, eosdem Capitulares, quousque erecti canonicatus congrua praebenda aucti non fuerint, a residentia penes Cathedralem Ecclesiam et ab oneribus choralibus interea eximimus et dispensamus, exceptis aliquot solemnioribus festis E p i s c o p o statuendis, facta tamen eidem E p i s c o p o facultate Canonicos convocandi quoties id opportunum vel necessarium ipse iudicaverit ad Capituli vel Dioecesis negotia agenda, de quibus, ex sacrorum canonum praescripto, Capituli sententia est exquirenda. Mandamus insuper ut omnium dignitatum et canonicatuum collatio, postquam praebendae constitutae fuerint, ad iuris tramitem fiat c u m reservationibus in Codice Iuris Canonici statutis; interim vero, perdurante scilicet praebendarum defectu, indulgemus ut Episcopus canonicatus libere conferat, non autem dignitates, quarum collatio Apostolicae Sedi ad iuris normam reservata est; hac tamen prima v i c e facultatem E p i s c o p o tribuimus Decanum quoque et Archidiaconum nominandi. Semper autem servetur praescriptum fidei professionem et iuramentum antimoderni stic u m iuxta statutas formulas ante beneficii possessionem emittendi. Cum autem decorum sit ut qui in E p i s c o p i consilium ac senatum adsciscuntur vestibus quoque a ceteris distinguantur et peculiaribus insignibus condecorentur, concedimus ut Dignitates et Canonici Kilmorenses in functionibus capitularibus, intra propriae Dioecesis fines dumtaxat, deferre queant vestem talarem nigram c u m ocellis, globulis, tornio et subsuto rubini coloris, rochetum, palliolum (vulgo mozetta) rubinum lana limbatum, et biretum nigrum flocculo ornatum coloris rubini. V o l u m u s p o r r o et mandamus ut quam primum fieri poterit Capitulares Constitutiones condantur, quas, ab E p i s c o p o rite adprobatas, ab omnibus postea Dignitatibus et Canonicis religiose servari iubemus. Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Paschalem R o b i n s o n , Nuntium A p o stolicum in Hibernia, deputamus, eique propterea omnes ad id necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto eidem onere ad S. Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar quam primum fas 227 Acta Pii Pp. XII erit transmittendi. Decernimus denique praesentes Litteras firmas, validas et efficaces exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac declaramus; contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis vel excerptis etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, statuti, concessionis, commissionis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die decima Martii mensis, Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. R. E. Cancellario Fr. R A P H A E L O. Card. ROSSI I. Card. GRANITO DI BBLMONTE Decanus B. S. C. Consistorialis a Secretis Collegii Ludovicus Alfridus Kaas, Vitali, Proton. Apost. Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg, in Can. Ap., vol, LXIX* n. 50 - Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE T E M P L U M CATHEDRALE HYDRUNTINAE ARCHIDIOECESIS, AD BASILICAE MINORIS T I T U L U M AC DIGNITATEM EVEHITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam, — In Hydruntinae Archidioeceseos Cathedrali templo sacrae asservantur Reliquiae Beatorum Octingentorum Martyrum qui pro Fide et pro patria sanguinem suum fuderunt. Eosdem gloriosos catholici nominis Athletas summa christifideles pie- 228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tate ac veneratione prosequuntur ob gratias atque beneficia quibus, eorundem Sanctorum Martyrum intercessione, ab omnipotenti D e o donati fuerunt, quin immo locupletati. Quod quidem saepenumero, potissimumque experti sunt duobus proximis bellis universis, quibus saevientibus furentibusque, quamvis Hydruntina civitas iterum iterum- que terribilibus aëriarum navium incursibus obnoxia fuerit, e plurimis, maximi etiam ponderis, ignivomis telis superne m e n t i b u s , ne unum quidem intra urbis moenia cecidit, sed omnia in altas maris abyssos demersa sunt. Cum vero, eodem testante Praesule, Beatorum Hydruntinorum Martyrum cultus et veneratio ultra Archidioecesis fines longe lateque propagata fuerint, aliarum quoque regionum incolae, velivolorum minis periculisque ferriti, ad tuendam servandamque vitam, Beatorum Martyrum patrocinio tutelaeque confisi, H y d r u n t u m c o n t i g e runt. H u c etiam accedit quod laudatus Hydruntinus Antistes A r c h i dioecesis suae templo m a x i m o titulum ac dignitatem Basilicae Minoris iure apteque congruere declarat. Hydruntina enim Cathedralis Ecclesia iam inde a saeculo decimoprimo tam affabre exstructa fuit, ut viri artibus periti ad eam invisendam admirandamque H y d r u n t u m adire assueverint hodieque frequenter soleant; tribus ali s magnifice exaedificatum, templum idem artis operibus renidet; insignem cryptam ostentat quae, septuaginta quinque columnis concinne ornata, visentium o c u l o s animosque oblectat, non secus ac pavimentum vermiculatum, mirabili efiictum arte, in quo series descripta conspicitur illorum hominum quos Veteris ac Novi Testamenti aevum complectitur. H a e c omnia prae oculis habens, H y d r u n t i n o r u m Antistes enixe a Nobis postulat ut Archidioecesis suae Cathedrale templum ad Basilicae Minoris dignitatem evehere dignemur. N o s autem, quibus nihil antiquius esse potest quam ut christifidelium pietas erga D e u m Coelicolasquë maius ac maius in dies incrementum capiat, huiusmodi supplicationibus ultro libenterque obsecundare statuimus. Quamobrem, omnibus rei momentis sedulo perpensis, auditoque Venerabili Fratre Nostro Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinali E p i s c o p o Praenestino, Sacrae R i t u u m Congregationis Praefecto, ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Nostrae A p o stolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, per- petuumque in modum, templum Cathedrale Archidioeceseos Hydruntinae ad titulum Basilicae Minoris dignitatemque extollimus. H a e c largimur, statuimus, contrariis quibuslibet nihil obstantibus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque effectus plenos atque integros sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum pie- Acta Pii Pp. XII nissime suffragari; sicque rite iudicandum esse et definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X I I mensis Iulii, anno M C M X X X X V , Pontificatus Nostri septimo. De speciali Sanctissimi mandato P r o D o m i n o Cardinali a Secretis Status DOMINICUS SPADA. EPISTULAE I AD E M U M P. D. ALAPHRIDUM TIT. S. MARTINI IN MONTIBUS S. R. E. PRESBYTERUM CARD. SCHUSTER, ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM, OB QUARTUM CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA MEDIOLANENSI ARCHIDIOECESI MQDOËT TIAE CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Laeti accepimus, laetiores legimus litteras, per quas sollerti, ut assolet, cura certiores N o s fecisti Modoetiae quartum apparari e tota Mediolanensi Archidioecesi Eucharisticum Conventum, quem sacrorum rituum splendore, Praesulum, clericorum, populi frequentia, habendorum sermonum praestantia et copia fore spectabilem prospicis. .Quibus festis augusto Sacramento dicandis auspicari vis reparandae opera pacis, confecto bello^ quod italiae fines cladibus et stragibus cumulavit a c , non sine Dei nutu, L o n g o b a r d o r u m regioni maximam partem pepercit, quamvis istic quoque diuturnae conflictatione s sentiantur effectus ac multae domus amissorum militum funestatae sint luctibus. Debitae cape munera laudis, quod tam salutare inivisti consilium, quod quidem, novum pastoralis tui studii documentum, certe animo tuo afflavit Princeps pacis, qui tutissima est etiam pax nostra. Modoetiae c o n v e n t u r i s « o r i e t u r vobis sol i u s t i t i a e » 1 vosque, belli abaetis terroribus, novis luminis et caloris spiculis recreabit; qua circumfusa laetitia, experiemini perquam dulce esse attrahi a Christo, eius veréri praecepta eiusque gratia affluere. Internecivis depositis armis, decet homines sanctae unitatis nexibus coalescere et, post1 MAL. 4, 2. 230 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quam sunt dura discordiarum mala perpessi, invicem se coniungere et D e o iungi. H a n c autem fraternae dilectionis consensionem quid potius gignit et servat quam Ss. Eucharistiae Sacramentum, quod firmissimum est vinculum caritatis? H u i u s religionis honore incolumi contingit, ut sponte et natura sua vigeant singuli christifideles, vigeant familiae et Civitates, comparato sibi augescenti virtutis vigore. Quodsi hominum instituta veterascunt et decidunt i m m o d i c o et i m p r o b o amore sui, eadem ad celsiores formas provehuntur vi et excellentia sacrificii, quae nusquam efilcientior emanat et scaturit quam e recensitis Dominicae Mortis Mysteriis. Magno animi Nostri moerore comperimus in nonnullis Insubriae partibus increbrescere multitudinem eorum qui sacra morum praecepta obliti, fas et nefas aequantes, sese in voluptatum gurgitem coniciunt et prava ordinis socialis instituta sequuntur : comperimus praeterea hic illic odii et ultionum aestum nondum omnino esse sopitum. Quam ob rem ut deerrantes ad rectum tramitem convertantur, Eucharistici Conventus data occasione, magnopere connitendum est, ut iis a miserentissimo D e o devocentur uberioris supernae gratiae lumina et auxilia, expeditiones ad populi pietatem colendam studiosissime apparari pergant atque, praesertim opifices, quotquot catholici non tantum nomine sed re quoque esse volunt et debent, apte instruantur, ut quaestio quae vulgo appellatur socialis ad catholica placita exsolvatur itemque Civitas temperetur. Est Modoetiae, in urbe rebus gestis ac sacris civilibusque monumentis praeclara, cur ad ea quae huius temporis discrimina exigunt, felicia sumantur auspicia. Numquam occidua illic superest memoria reginae Theodolindae, quae Gregorii I P o n t . M a x . fidelissima fautrix, blando regalis humanitatis nitore et placidae sapientiae praesagis consiliis usa, ferocem Longobardorum tribum Evangelii lege lenivit eandemque c u m Latinis indigenis componere studuit. Pernobilis feminae principis insecuta vestigia, tota Insubria priscae virtutis et gloriae memor inter Italos dissensionibus et discidiis laborantes pacem alat, pacem serat, pacem tueatur, c u m ipsa suo exemplo docere debeat libertatem veri nominis tum consistere, si in iustitia et in superni Numinis agnita reverentia fundetur. Multum igitur optamus, ut stata celebritas votis tuis ubertim respondeat atque universis, qui tecum Modoëtiam Ss. Eucharistiam venera tum petent, erga hanc pietas foveatur et strenue agendi pro re catholica studium succrescafc. Q u o autem spiritalium fructuum gratia copiosior deveniat, tibi facultatem facimus, ut, quo volueris die, pontificali sollemni ritu peracto, Nostro nomine Nostraque potestate adstantibus christifidelibus benedicas, proposita plenaria indulgentia suetis condicionibus lucranda. Nihil demum Nobis reliquum est, nisi ut tibi, Dilecte F i l i Noster, sacris Pastoribus, Acta Pii Pp. XII 231 clericis et christifidelium multitudini i l l i c interfuturis A p o s t o l i c a m Benedictionem, caelestium munerum pignus, impertiamus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Augusti, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII II AD E X C M U M P. D. CAROLUM MARIAM DELLA TORRE, ARCHIEPISCOPUM QUITENSEM, CETEROSQUE IN AEQUATORIANA REPUBLICA EPISCOPOS ET LOCORUM ORDINARIOS : TERTIO REVOLUTO SAECULO AB OBITU BEATAE MARIANNAE A IESU DE PAREDES. PIUS PP. XII Venerabiles Fratres et dilecti Filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Tria saecula a die natali Beatae Mariannae a Iesu de Paredes fauste revoluta silentio praetergredi non sivisti s, sed, vobis auctoribus, tum Quiti tum in aliarum Dioecesium praecipuis urbibus, multa c u m christifidelium frequentia, sacra sollemnia celebrantur, ut i n d i t a e illi V i r g i n i digna praestentur obsequia. V o l u m u s et N o s vobiscum pia memoria recolere lectissimum florem, qui in alma Aequatoriana regione, fovente caelestis gratiae calore, canduit aemulus S. Rosae a Lima, quae quidem virtutum venustate et fragrantia Australem Americam decorat. Habuit B. Marianna quod huic saeculo saepius D e i supernaeque legis immèmori ac in voluptatum illecebras praecipiti ei exemplo et medicamini sit : mire enim inerat in ea amor Dei et p r o x i m o r u m , inerant studium precum et egregia voluntas pro aliena salute ac felicitate sese piacularem victimam devovendi. Tanta praeterea ipsa nituit innocentia et pudicitia, ut Quitense litium honorifica appellatione vocetur, eandemque austera disciplina sepivit, qua volenti animo amara duraque aliunde profecta sustinebat et sibi ipsi sponte inferebat; laeta crucis sarcinam gestabat et, terrestribus bonis despectis, caelestibus iugiter inhiabat. Ad eam respiciant Aequatorianae terrae incolae atque haud frustra ipsius tutela confisi, si eam bene colant, eius sequantur magisterium. Profecto non m o d o philosophiae et historiae institutis, sed cotidiano vitae usu manifesto patet m o r u m legem et intemeratae conscientiae dictamina id praecipue esse, quo homines naturae suae convenienter vivant, veri nominis humanitatem et cultum adipiscantur, solidas familias Civitatesque condant. At vero animorum probitas, constantia, iustitiae studium, quo suum cuique tribuitur, amoris sui maligna cupiditate dempta, ad commune bonum comparandum strenue inclinata voluntas, virtutes denique omnes, Acta Apostolicae 232 Sedis - Commentarium Officiale quae vi sacrificii oriuntur, confirmantur, vigent, fallaces vel labiles sunt, nisi in honore sit apud omnes religio et erga summum Deum, tantae legis latorem et vindicem, iugis cultus in pectoribus omnium insideat et operibus prodatur. Deprecatrice B. Marianna^ ac vobis, Venerabiles Fratres, hortantibus, Aequatoriani christifideles priscae memores gloriae, novo nisu religionis praecepta in publicos privatosque mores referre contendant et quidquid ab iis alienum est, contemnant et vitent. Sanctum sit ipsis fidem sacro baptismate datam exculta pietate et doctrina alere, domesticae consortionis vincula ad Evangelii d o g m a constituere, abiecto nuptiarum divortio, multorum maiorum fonte et origine, catholicarum scholarum iura fortiter tueri, veritatem in libertatem vindicare, quidquid est honestum, amabile, bonae famae semper persequi. Quodsi fauste ita contigerit, dilectae N o b i s Aequatorianae genti novum exorietur christianae felicitatis aevum, quod unitatis concordia mutui amoris et reverentiae nexibus cives sociabit et ad praeclara incepta compellet. Quod ut ad vota Nostra obveniat, B. Mariannae rite invocato auxilio, copiosa lumina et auxilia a D e o sedulis precibus devocamus; inque horum coelestium munerum pignus vobis, Venerabiles Fratres ac dilecti F i l i i gregibusque vestrae curae concreditis A p o s t o l i c a m Benedictionem libenter impertimus. : Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, d i e i mensis Septembris anno MDCCCCXxxxv, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII III AD E M U M P. D. FRANCISCUM TIT. SANCTAE CAECILIAE S. R. E. PRESBYTERUM CARD. MARMAGGI, PRAEFECTUM SACRI CONSILII DISCIPLINAE CLERI POPULIQUE MODERANDAE, QUINTUM EMENSUM FELICITER EPISCOPATUS LUSTRUM: PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — N o n sine peculiari animi delectatione cognovimus, te exeunte hoc mense quintum ac vicesimum a suscepto episcopatu annum fauste feliciterque esse peractorum. Huius enim sacri eventus commemoratio iucundam Nobis praebet opportunitatem tibi existimationem ac benevolentiam, quibus a primis sacerdotii annis te affecimus, publice libenterque confirmandi atque declarandi. Temet ipsum sane in ipso iuventutis flore, postquam Sacrae Poenitentiariae Apostolicae officialis fueras, Sacro Consilio extraordinariis obeundis Ecclesiae negotiis praeposito curam operamque una Nobiscum navantem per plures annos conspeximus. Ipse interea, Acta Pii Pp. XII egregia pietate ac p r o x i m o r u m caritate flagrans, varia instituta atque consociationes ad iuvenum et opificum mores perficiendos in Urbe exstantia, praesertim in regione Transtiberina sollicita cura fovebas, nonnullis sessionibus consultorum, ad Codicem iuris canonici apparandum adiutor assistebas et coetum christianae doctrinae R o m a e tradendae participabas. H a s quidem inter ceteras laudes Decessor Noster fel. rec. Benedictus XV probe agnoscens, priore Europaeo bello cum tot luctibus çladibusque exhausto, te, archiepiscopali dignitate exornatum, Nuntium A p o s t o l i c u m apud Romaniae Regnum nominavit. T u m vero Pius XI ven. mem. ad Nuntiaturam A p o s t o l i c a m Pragensem ac deinde ad Varsaviensem te benigne transferre voluit. Hisce quidem in muneribus persolvendis virtus tua ac sollertia fidelisque c u m A p o s t o l i c a hac Sede coniunctio luculenter enituere. In Polonia autem, paulo ante in libertatem vindicata atque sui iuris effecta, diuturnae veterisque servitutis cicatrices adhuc exstabant et recentis belli vulnera nondum sanata videbantur. Tu igitur, inter tot rerum locorumque difficultates, recentibus vestigiis primi in Polonia restituta A p o s t o l i c i Nuntii, postea Summi Pontificis, alacriter inhaerens, constantem P o l o n o r u m amorem erga R o m a n a m Ecclesiam exacuisti, Actionem Catholicam amplifieandam curasti et omnium animorum concordiam acri sollicitudine promovisti. Praeclara huiusmodi opera idem Pius XI rependere cupiens, te ad amplissimum Ecclesiae Senatum cooptavit ac R o m a n a purpura c o n d e c o r a n t . Nos autem, tot merita tua plane cognita habentes, praeficere te voluimus Sacro Consilio disciplinae cleri populique tuendae, cui quidem frugifera sedulitate iugiter incumbis. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de sacri istius eventus faustitate magnopere gratulamur, eiusque celebrationem laetis secundisque votis prosequimur. D e u m itaque impensa prece exoramus, ut caelestium donorum c o p i a te ac tuos carissimos ditarë benigne velit, simulque pia consilia atque incepta tua fortunet. Cuius quidem superni praesidii opisque in auspicium, inque peculiaris Nostrae benevolentiae pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte F i l i Noster, tuis laborum sociis, coniunctis et amicis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die i mensis Septembris anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII Acta Apostolicae 334 Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO RITUUM i ALBANEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII VENERABILIS SERVAE DEI MARIAE GORETTI, VIRGINIS SAECULARIS. SUPER DUBIO An constet de martyrio eiusque causa et de signis seu miraculis in casu et ad effectum de quo agitur. S. Robertus Bellarmino, Ecclesiae D o c t o r , commentans illud psalmi : Me expectaverunt peccatores ut perderent me; testimonia tua intel- lexi, scribit : « N o n sine causa d i x i : Salvum me fac, quoniam peocm- « tores in l o c o o p p o r t u n o ad capiendum me expectaverunt, ut tentationi « consentire me facerent, et sic perderent me; sed ego gratia tua adiu« tus testimonia tua intellexi, idest, inteUexi quid lex tua in tali articulo « praeciperet, quid promitteret, quid minaretur » (Explan, in ps. 118 v. 95), Maria Goretti, etsi puella adhuc duodecennis, probe intellegens quid lex D e i praeciperet, quid promitteret, quid minaretur, martyrium po tius, effuso sanguine pati, quam foedari voluit, uti m o x aperire nobis quidem iucundissimum, ipsi autem perquam honorificum est. Gor inaldi in o p p i d o , non longe a Senogallia in A n c o n i t a n a provincia, ex A l o i s i o Goretti ac Assumpta Carlini, honestissimis coniugibus, die 16 mensis Octobris a. 1890 nata est Maria, atque insequenti die baptismi sacramento abluta. Parentes eius probi ac f rugi, fideique christianae observantissimi, filiolam verbo atque exemplo pie educare curaverunt. Quum egestate premerentur, d o m o emigrare coacti sunt, atque prius in agrum « C o l l e Gianturco » in Praenestina Dioecesi, anno autem 1899 in l o c o « Ferriere di C o n c a » prope Neptunum, in Dioecesi Albanensi, domicilium constituere. Sequenti anno, Aloisius febre ex pestifero aere inducta, meningitide typhoque tentatus, p i a m mortem obivit, iuvenem S'aera Congregatio Rituum 235 viduam sexque filiólos relinquens, q u o r u m c u r a in Mariam recidit, quippe c u m mater, ut familiam aleret, agrestibus laboribus dare operam cogeretur. Altera familia eumdem colebat agrum in eademque d o m o diversabatur. Ex hac vitae consuetudine factum est ut huius familiae filius, iuvenis viginti circiter annos natus, insana libidine incensus, Mariae pudicitiae attentare machinaretur. B i s m o l i m e n nefarium moechus petulans in actum deducere aggressus est, mortem ei minitatus si quid matri patefaceret; sed nequidquam. Castissima enim puella, prudens supra aetatem, nimiam consuetudinem c u m eo devitans, fortissime semper restitit, ac salacissimi viri incursus victrix frustrata est. V e r u m iuvenis a nefando proposito non destitit. D i e enim 5 Iulii anno 1902, d u m una c u m Mariae matre non longe a d o m o operatur in agro, repente, e vestigio d o m u m advolat, Mariam, quae, in summa scala ante ostium, eiusdem iuvenis indusium sarciebat, etiam atque etiam advocat, renitentem arripit, intra d o m u m vi pertrahit, atque impotenti libidine infanda tentât. Maria, virginali pudori consulens, c u m v i m vi repellere nequeat, iugi conatu nititur ut vestes, c o r p o r i adhaereant, saepius inclamans : Non, non, non, Deus hoc non vult; hoc faciens, tu peecas; tu inferni reum te constituís, ut mater ab eadem postea audivisse testatur, atque ipse sicarius in canonicis inquisitionibus confirmat. H i c , sua effrena cupiditate frustratus, quadrangula subula, quam paraverat, quatuor supra decem ictibus eam terebrat, atque semivivam prostratala relinquit. Neptunum translata, sequenti die, Ecclesiae sacramentis refecta, amplissimam interfectori Christi exemplo veniam concedens, eique Paradisum exoptans, castissimam animam exhalavit. Iusta funebria triumphali potius, quam luctuosae pompae, c o m p a randa fuere, cuncto populo eam martyrem conclamante. Et merito quidem. Etenim Angelicus D o c t o r , cui omnes astipulantur theologi, docet : « Causa sufficiens ad martyrium non solum est confessio fidei, sed quae« cumque alia virtus non politica, sed infusa, quae finem habeat Chri<( stum. Quolibet enim actu virtutis aliquis testis Christi efficitur, in << quantum opera, quae in nobis Christus perficit, testimonium bonitatis « eius sunt; unde aliquae Virgines sunt occisae p r o virginitate, quam « servare volebant, sicut beata Agnes et quaedam aliae, quarum mar « tyria in Ecclesia celebrantur » (4 Sent. dist. 49 q. 5, art. 3 ad 9). Iamvero materiale martyrium, nempe o c c i s i o , est evidens. N e c minori evidentia constat formale martyrium sive ex parte occisoris, q u i fassus est se voluisse nefandam cupiditatem explere atque puellam trucidasse. Acta Apostolicae 236 Sedis - Commentarium Officiale quia haec noluit peccato consentire, sive ex parte victimae, ut manifeste patet. Martyrium itaque certissime comprobatur. Quapropter in Albanensi Curia et, per Rogatoriales litteras, in Se nogalliensi, annis 1935-36 informativi processus super martyrii fama ac super cultu nunquam praestito constructi sunt. Processiculus diligentiarum inanis fuit, quia puella scribere nesciebat, uti constat quoque per decretum diei 18 Novembris a. 1936. Servato iuris ordine, die 1 Iunii a. 1938 causa fuit introducta, eodemque die Pius XI fel. rec. commissionem eiusdem Introductionis Sua manu subsignavit. Edito die 16 sequentis mensis decreto super oboedientia Urbani V I I I legi de cultu Servis Dei non praestando, Remissorialium litterarum vigore, in Albanensi prius, in R o m a n a postea Curia, Apostolicae inquisitiones fuerunt adornatae. Diebus 20 Novembris a. 1940 ac 25 A p r i l i s a. 1941 edita sunt decreta prot iuridico valore processuum c u m A p o s t o l i c i tum Ordinarii. Hisce praehabitis, c o r a m infrascripto Cardinali, S. R. C. Praefecto atque causae Ponente, Antepraeparatoria Congregatio die 27 Octobris a. 1942, est habita, die 1 Februarii a. 1944 c o r a m Cardinalibus Praeparatoria, Generalis denique c o r a m Ssmo D. N. P i o P a p a X I I die 30 Ianuarii anni huius; in qua idem Cardinalis P o n e n s dubium proposuit discutiendum : An constet de martyrio eiusque causa et de signis seu miraculis m casu et ad effectum de quo agitur. !Rmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum quisque suffragium edidit pro martyrio. Beatissimus vero Pater his sententiis attente auscultatis, ut suum proferret iudicium hanc selegit diem D o m i n i c a m Palmarum. D e u m interim, ut mentem suam magis illustraret, deprecaturus. Quocirca eumdem Cardinalem Ponentem, R. P. Salvatorem Natucci Fidei generalem P r o m o t o r e m meque Secretarium arcessiri iussit, et, sacrosancto Eucharistico sacrificio religiosissime litato, pronunciavit : Constare de martyrio retti; quumque et evidenter causa martyrii hoc constet, Ven. Servae concessa, ad Dei Mariae normam Go- canonis Iuris Canonici 2116 § 2, dispensatione a miraculis seu signis, ad ulteriora procedi posse decrevit. H o c autem decretum publici iuris fieri atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. D a t u m R o m a e , die 25 Martii a. 1945, D o m i n i c a Palmarum. £8 C. Card. SALOTTI;, E p . Praen., Praefectus. L . Ç& S . A. Carinci, Secretarius. Sacra Congregatio 237 Rituum II SURINAMES, SEU BUSCODUCEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI PETRI DONDERS, SACERDOTIS PROFESSI CONGREGATIONIS S S M I REDEMPTORIS. SUPER DUBIO An constet tum de virtutibus theologalibus Fide, Spe, in proximum nec perantia, Fortitudine non de Caritate cum in Deum cardinalibus) Prudentia, Iustitia, earumque adnexis in gradu heroico Tem- in casu et ad effectum de quo agitur. Sanctus Ecclesiae D o c t o r , Alfonsus Maria de L i g o r i o , cuius c o r ardentissima in Deum et homines caritate summe urebatur, quae eum ad novam constituendam religiosam familiami in animarum omnium salutem impulit, veluti suae Congregationis insigne. Psalmistae verba praetulit : Copiosa apud Eum redemptio ( P s . 129). Et sapienter. « N o n « solum enim, uti S. Robertus Bellarmino scribit, sperare debemus in « Deum, quoniam apud E u m misericordia est, sed etiam quoniam apud « Eundem copiosa redemptio est. N a m misericordia D e i , quae generi « humano misereri decreverat, ut iustitiae quoque satisfaceret, invenit « ipsa pretium magnum, sanguinem videlicet Unigeniti, qui redimeret <( copiosissime omnes omnino c a p t i v o s . . . D i c i t u r autem haec redemptio «copiosa c u m quia propitiatio est pro peccatis nostris; et non tantum « nostris, sed etiam totius mundi (I I o . 2, 2) : tum quia non solum hoc <( pretio redimi mur a captivitate, sed etiam evehimur ad participatio« n e m hereditatis et regni, ut simus heredes Dei, coheredes autem Chri« sta» ( R o m . 8, 17). (Explan, in P s . 129). Petrus Donders divinae huius misericordiae et copiosae redemptionis insignis fuit administer, uti eius vita amplissime testatur. Tilburgiae, in Buscoducensi dioecesi, die 27 Octobris a. D. 1909, ex A r n o l d o D i o n y s i o et Petronilla I a c o b a van den Brekel, Petrus ortus est eodemque die baptizatus. Puerulus adhuc, se ad sacerdotium vocari prima persensit indicia. V e r u m , ut familiari inopiae occurreret, in textile opus per aliquot annos incubuit. Sui parochi opera famulatui in minori seminario ad « St. Michiels-Gestel » addictus, insimul humanioribus litteris addiscendis quantum potuit attendit. Ut sui voti c o m p o s fieret, prudentis viri consilio, in nonnullos religiosos Ordines Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 238 admitti tentavit, sed frustra : admissus autem in maius seminarium in « Herlaar », in quo philosophicis ac theologicis disciplinis sedulo attendit, die 5 Iulii a. 1841 sacerdotalem ordinationem accepit. Sequenti anno ad Hollandicam Guyanam profectus est, atque in Paramaribo Septembri mense pervenit. Missionales labores tanta animi alacritate iniit, ut c i t o uti sanctus haberetur non m o d o a catholicis, sed etiam a protestantibus, iudaeis ac paganis : « Zelus eius, quidam testis asseverat, non novit limites, nisi « eos ex obedientia praescriptos. Si fatigatus redit ab itineribus in piandi tationibtis vel apud Indianos, tunc ei maius servitium non potest prae <(stari, quam ei concedere pueros e r u d i r e . . . instructionem h a b e r e » . Integros fere dies sub ardenti sole tropici extrahere, baptizando, confessiones audiendo, docendo, controversias c o m p o n e n d o , peccatores arguendo, homines hebetis ingenii patienter tolerando, putidos odores e corporibus exhalantes hauriendo, molestis culicibus aliisque insectis vexari, famem, sitim, quorumcumque vitae c o m m o d o r u m privationem per plusquam quadraginta annos pati, nonnisi heroicae virtuti est tri buendura. Quae ad culmen pertigisse dicenda est, si perpendamus Servo Dei curam quoque leprosorum concreditam fuisse, atque attendamus ad miserrimam condicionem in qua infelices i l l i homines tunc v e t a bantur, ab omnibus derelicti ac reiecti, sine curationibus, sine medicis adiumentis, sine spiritualibus solaciis. A t q u i Servus D e i leprosis attendere, ac inservire, eorum corporale atque spirituale bonum intendens, in deliciis habuit. Quare Leprosorum, Apostolus meruit appellari. Ut necessaria ad tot tantosque labores exantlandos a D e o auxilia imploraret, iugi orationi, arctissimaeque paenitentiae operibus vacabat. Deus autem, ut sui fidelis Servi merita augeret, multis gravissimisque tentavit morbis angoribus doloribusque : iniuriis calumniisque impeti, sivit quoque quae omnia ipse imperturbato ac eum se- reno animo p e r t u l i t : probe sciens copiosae divinae redemptionis fru ctum obtineri non posse, nisi quis Christo confixus sit c r u c i . Deus autem fideli Servo uberrimos percipere fructus munificenter dedit. Plura enim centena infidelium baptizavit : plurimi sunt q u o s D e o et inter se reconciliavit, quos christiano matrimonio coniunxit, quos afi haeresi in Ecclesiae sinum reduxit, uno verbo quibus viam sa lutis aperuit. A l i a quoque gratia Deus F a m u l u m suum dignatus est cumulare. Surinamensis missio anno 1865 a sacra Congregatione de Propaganda F i d e Ssmi Redemptoris Congregationi fuit concredita. Complanata itaque fuit via ut Petrus votum a iuventute c o n c e p t u m assequeretur. In S aera Congregatio Rituum hanc itaque libentissime ob insignia eius merita admissus, tirocinio expleto, in festo S. Ioannis Baptistae anno 1867 religiosa vota maximo sui animi g a u d i o nuncupavit. Viginti alios annos in missione vixit splendidiora virtutum exempla praebens ad mortem usque, quam die 14 Ianuarii a. 1887 sanctissime, ut vixit, obivit. V i r t u t u m fama nec non gratiarum seu miraculorum, qua vivens fruitus est, adeo post eius mortem increvit, ut annis 1900-1908 Ordinaria auctoritate c u m in V i cariatu A p o s t o l i c o Surinamen. tum in dioecesi Buscoducen. constructi sint processus. Scriptis approbatis, d i e 14 mensis Maii a. 1913 P i u s Papa X fel. r e c . commissionem Introductionis Causae signavit. A p o s t o l i c i s inquisitionibus peractis, p r o eorum iuridica vi d i e 16 Iulii a . 1938 S . R . C . decretum edidit. Servatis itaque de iure servandis, d i e 28 Octobris mensis a. 1941 c o r a m subscripto Cardinali S . R . C . Praefecto e t Causae Ponente Antepraeparatoria Comitia celebrata sunt; d i e 16 mensis Iunii a. 1942 habita sunt Praeparatoria; demum die 20 A p r i l i s anno 1943 Generalia c o r a m Ssmo D . N . P i o P a p a X I I , i n quibus idem Cardinalis dubium proposuit disceptandum : Spe, Caritate Prudentia, An constet de virtutibus theologalibus Fide, cum in Deum tum in proximum nec non de Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque cardinalibus adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur, R m i Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suam quisque protulit sententiam, quam Beatissimus Pater attento animo benigne excepit : Suam vero proferre ad hanc diem Dominicam Palmarum distulit, ut ferventibus precibus a D e o lumen imploraret. Quapropter, accitis ad Se subscripto Cardinali, R. P. Salvatore C a tucci, F i d e i P r o m o t o r e generali meque Secretario, sacrosancto Missae sacrificio pientissimi litato, edixit : Constare de virtutibus theologali- bus Iustitia, Fide, Spe, Caritate, earumque adnexis Prudentia, Temperantia, Venerabilis Servi Dei Petri Donders in Fortitudine gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. H o c autem decretum rite promulgari ac in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum R o m a e , d i e 25 Martii, D o m i n i c a Palmarum, a. D. 1945. C . Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L. £g s. A. Carinci, Secretarius. 240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III NEAPOLITANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI CATHARINAE VOLPICELI^, FUNDATRICIS INSTITUTI ANCILLARUM A SACRO CORDE- SUPER DUBIO An constet Deum de tum Temperantia, virtutibus theologalibus in proximum nec Fortitudine Fide, non de earumque Spe et cardinalibus adnexis in gradu Caritate cum in Prudentia, Iustitia, heroico in casu et ad effectum de quo agitur, « Cum se conspiciendum S. Margaritae Mariae exhiberet Christus, « ita Pius XI scribit, caritatis suae inanitatem praedicans, simul, mae« rentis instar, tot tantasque sibi inustas ab ingratis hominibus iniurias <( in haec verba conquestus est ... En Cor Illud — inquit — quod tante topere homines amavit beneficiisque omnibus cumulavit, quodque amoti ri suo infinito non tantum redditam gratiam nullam invenit, at contra « o b l i v i o n e m , neglectum, contumelias, easque ab iis etiam illatas non « nunquam, qui amoris peculiaris debito officioque tenerentur » ( E n c . Miserentissmius. A. A. S. 1928 p. 173). Divina hac querimonia c o m m o t i non pauci ex Ecclesiae sinu exorti sunt fideles, qui n o n m o d o propria ac individua actione, sed etiam sociali vinculo obstricti tot tantasque iniurias reparare contendunt. Plura exinde religiosa Instituta, Sodalitates, Piae Uniones condita sunt, inter quas P i a Consociatio ab Apostolatu orationis, quae in Gallia a nonnullis Societatis Iesu presbyteris, elapso iam saeculo, constituta atque totum per orbem propagata multa millium millia sodalium numerat, uberrimosque fructus, D e o favente edit, est facile princeps. Venerabilis Serva Dei Catharina Volpicelli ab ipso Sodalitatis huius altero conditore prima « zelatrix » p r o Neapolitana Archidioecesi fuit renuntiata, utpote quae, ardentissimo erga divinum Iesu C o r amore flagrane, aptissima ei visa est ad h o c munus impigre perfecteque adimplendum : et coniectura eum non fefellit, ut m o x aperiemus. Die Sanctae Agneti Virgini et Martyri sacro, anno 1839, Neapoli e Petro Volpicelli ac Teresia Micheroux, divitiis ac vitae integritate praestantibus, filióla nata est, cui, in sacro baptismo, sequenti die ei collato, imposita sunt nomina : Maria Catharina, Iosepha, Anna, Gabriel- Sacra Congregatio Rituum 241 la, Restituta, Gertrudes et Margarita. Sexennis gynecaeo S. Marcellini educanda traditur, in quo excelienti quum polieret ingenio, plurimum in litterarias, linguarum ac musicae studiis profecit. Nec minores in pietate progressiones fecit sub Margaritae Saladino disciplina, quae postea bene de Ecclesia meritum Institutum a S. Elisabeth nuncupatum condidit. A n n o 1847 divinae synaxi primitus admittitur, sacroque Chrismate illinitur. Quattuor post annos d o m u m rediit, pium servans vitae genus, dato quoque Tertio Ordini Franciscani nomine. Oblatas nuptias firmiter respuit, caelesti sponso castitatis vinculo se devovens, religiosamque vitam amplecti exoptans. In quo proposito confirmando plurimum Venerabilis Ludovici a Casaurea consilium iuvit, qui eidem olim d i x i t : ((Dies adveniet, quo libros Claudes; Iesus vero <( Cor suum tibi aperiet, in cuius prima pagina, secunda aliisque subse« quentibus nil aliud leges, quam amorem, amorem, amorem ». Perpetuis Sanctissimi Sacramenti Adoratricibus cooptari moli ta est, verum, contra votum, ob gravem quo tentata fuit morbum, claustrum relinquere coacta est : non sine inscrutabili Dei consilio, qui aliter de ea decreverat, uti postea comprobavit eventus. Interim, ad Apostolatus orationis normam mentemque, enixis orationibus, divino cultui, prae sertim p r o pauperioribus Ecclesiis, curando, operibusque caritatis totam se dedidit : immo expiatricem victimam D e o se obtulit. Quoniam autem apostolico zelo c o r eius ardebat — et caritas est diffusilis — ut in aliis quoque divinus hic ignis accenderetur, efficaciter est operata; quare merito, ut diximus, Apostolatus orationis, prima in Neapolitana civitate, zelatrix meruit constitui. Utroque parente defuncto, Uberior facta, impensiori studio haec omnia operabatur, cui aliae piissimae feminae se adiunxerunt. Sicque factum est ut, Archiepiscopo Servo Dei Cardinali Riario Sforza favente, prudentium quoque virorum consilio adhibito, Instituti Ancillarum a Sacro Corde anno 1865 fundamenta iecerit, regulasque clonscripserit. Quod Institutum in varias dioeceses propagatum, anno 1890 ab Apostolica Sede decretum Laudis obtinuit; eius autem constitutiones approbatae fuere a. 1902 ac demum a. 1911 plenam approbationem sunt assecutae. A Cardinali Archiepiscopo Superiorissa primum electa, semper postea ad mortem usque fuit in officio a Sodalibus confirmata; in quo exercendo mirabilis prudentiae ac fortitudinis specimina dedit, atque virtutibus omnibus cum theologalibus, tum cardinalibus eisque conexis ornatam se ostendit, quas sub humilitatis velo cooperire conabatur. At incassum. Sanctitate enim Dei Famulam praeditam esse aperte fassi 18 - ACTA, vol XII, n. 9 - 27-9-9*5 242 Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale sunt Cardinales: Servus Dei Ruffo Scilla, Archiepiscopus, eiusque suc cessor in Neapolitana sede Gulielmus Sanfelice, Monaco La Valletta ac Parocchi, Vicarii Leonis P P . X I I I , Capecelatro Capuanras Archiepiscopus, Siciliano di Rende Beneventanus Archiepiscopus, atque Ioseph Maria Granniello : V e n . Ludovicus a Causaurea, non pauci Archiepiscopi aliique quamplures, praesertim ex utroque clero, vitae integritate ac prudentia praestantes, Quam famam ei conciliarunt quoque non pauca, ut ferunt, supernaturalia dona, quibus, ut videtur, voluit Deus fidelem suam A n c i l l a m honestare. Fatali morbo correpta, Ecclesiae sacramentis devotissime susceptis, Leonis P P . X I I I benedictione roborata, die 28 Decembris a. 1894, purissimam animam D e o reddidit. Sanctitatis fama, qua vivens claruit, non m o d o non defecit sed increvit; quare annis 1903-1905 Ordinaria auctoritate Informativi pro cessus Neapoli fuere constructi super eadem fama, super scriptis ac cultu non praestito. S. R. C. per decretum latum die 9 Decembris a. 1908, scriptis per pensis, cavit : Nihil obstare quominus ad ulteriora 'procedatur. Die acutem 11 Ianuarii a. 1911 beatificationis Causa fuit introducta, Sum musqué Pontifex Benedictus XV fel. rec. Commissionem sua manu subsignant. Edito dein die 8 Iulii 1914 decreto super oboedientia Urbani V I I I legibus, cultum Servis Dei prohibentibus, peractisque Apostolicis inquisitionibus super fama in genere, de cuius relevantia et validitate constat ex decreto die 28 Iunii a. 1922, deinde super virtutibus et miraculis in specie, atque recognita per decretum diei 8 Augusti 1937, iuridica vi cum Ordinarii tum Apostolici processuum, servatisque omnibus de iure servandis, deventum est ad disceptandum super Servae Dei virtutibus. Antepraeparatoria itaque Congregatio coram R m o Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, E p i s c o p o Ostien. et Albanen., Causae Ponente seu Relatore, die 14 Aprilis a. 1942 habita fuit; Praeparatoria die 6 Iulii a. 1943; N o v a Praeparatoria die 18 A p r i lis elapso anno; Generalis demum coram Ssmo D. N. P i o Papa X I I die 30 mensis Ianuarii anni huius; in qua idem Cardinalis Relator dubium proposuit Spe, discutiendum : Caritate Prudentia, cum in Deum Iustitia, An constet de virtutibus tum m proximum nec Temperantia, Fortitudine theologalibus Fide, non de cardinalibus earumque gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. adnexis, iii R m i Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum panderunt suffragium, quod Beatissimus Pater benigne ausculta vit, suam autem edere senten- 243 tiam distulit, ut Suis praesentiumque precibus lumen a Deo implo raret. Hanc porro selegit Dominicam, maioris hebdomadae initium, ut suam aperiret mentem. Q u o c i r c a R m o s Cardinales Ponentem ac infrascriptum S. R. C. Praefectum nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem ge neralem, meque S. R. C. Secretarium arcessiri iussit, divinaque Hostia religiosissime oblata, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in proximum nec non] de cardinalibus Prudentia, Iustitia, rabilis Servae Dei Temperantia, Catharinae Fortitudine Volpicelli in earumque gradu adnexis heroico in Venecasu et ad effectum de quo agitur. H o c autem decretum publici iuris fieri atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum R o m a e , die 25 Martii, Dominica Palmarum, a. D. 1945. © C Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. IV SABINEN, SEU RI P A N A BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI IOANNIS A SPIRITU SANCTO, SACERDOTIS PROFESSI CONGREGATIONIS CLERICORUM EXCALC EA TORUM SS. CRU CIS ET PASSIONIS D. N. I. C. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Introductionis Causae im casu et ad effectum, de quo agitur. Viret opima ac floret inclita Clericorum Excalceatorum Sanctissimae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi Congregatio. Numquam enim destitit ab ipsa fundatione, quae vix ante duo saecula locum habuit, suavissimis floribus ac uberibus sanctitatis fructibus catholicam Ecclesiam ditare. D u o namque ex eadem sunt iam canonizatione honestati, nimirum Paulus a Cruce, eius conditor, et Gabriel a Virgine Perdolente; Vincen tius Strambi, Episcopus, inter Beatos anmimeratns est; plurimique alii horum honorum candidati videntur. Inter quos Ioannes a Spiritu Sancto est accensendus. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Et sane. In oppido « S. Benedetto del Tronto », in Ripana dioecesi, e Iosepho Bruni et Maria Antonia Marconi, piis honestisque coniugibus, proximus a postremo ex novem filiis, die 8 Augusti a. 1882 natus est Iacobus, sequenti die baptismi sacramento regeneratus. Sacrae Confirma tionis oleo die 23 Octobris a. 1883 linitus est. Sub materna Filiarum a caritate S. Vincentii a Paulo disciplina puerulus prima litterarum rudimenta posuit. A nono ad decimum quartum annum ab optimo quodam sacerdote in suum familiarem assumptus fuit, publicas interim scholas frequentant, quarum cursum cum laude confecit. Duodecennis ad Corporis Christi participationem primitus fuit admissus. Pietas, quam parentum exemplum, eiusdemque sacerdotis industria, atque sacramentorum frequentia nutriverant, religiosam vocationem in eo maturavi!. Lectio rerum gestarum a S. Paulo a Cruce amorem in eius corde erga D. N. I. C. passionem atque optatum ubertatem eius populo praedicandi, excitavit. Exinde ardentissimum studium Congregationem ab eodem Sancto conditam amplectendi. Voti c o m p o s factus, die 29 Maii a. 1896 inter eiusdem alumnos apud oppidum « R o c c a di Papa » in Tusculana dioecesi, adscriptus est, ubi primis humanioribus studiis vacavit. Canonicam aetatem assecutus, tyrocinium in S. Eutychii M. recessu in Hortana dioecesi inchoavit, assumpto nomine Ioanne a Spiritu Sancto; religiosa vero vota A u g u s t o mense anni 1898 in Moriconensi recessu in Sabinis nuncupavit. Humaniores disciplinas absolvit, philosophicas dein ac theologicas coluit, sacrisque initiatus fuit, taeterrimo interim morbo tentatus. Extraordinaria dispensatione super aetatis defectu, intuitu virtu- tum, quae in eo fulgebant, nec non desperatae valetudinis a Papa Pio X rec. mem. concessa, ad Sacerdotium, die 4 D e c . a. 1901 fuit promotus. Die 12 Decembris mensis sequenti anno in Moriconensi recessu purissimam animam, phthisi consumptus, D o m i n o reddidit. Consummatus in brevi Ioannes explevit tempora multa (Sap. 4, 13). Ipse enim, etsi novem tantum annos in religiosa Congregatione vixit, in virtutibus omnibus, quae religiosum ac sacerdotem decent, exercendis plurimos consodales aetate provectos, pietate praeclaros, sacrisque ministeriis egregios, ut videtur, aequavit, nisi quoque superavit. Sanctitatis enim aestimationem vivens sibi comparavit, quae post eius obitum ansam dedit ut canonicae super fama sanctitatis, super scriptis ac oboedientia Urbanianis decretis cultum Servis Dei prohibentibus, inquisitiones in Ripana ac Aesina Curia, nec non per rogatoriales lit t era s in Grossetana, ac Tudertina annis 1930-1934 fierent. Sacra Congregatio Rituum Plures interim a duobus Cardinalibus, a nonnullis Archiepiscopis, Episcopis, Clero ac populo natalis Servi Dei oppidi, item Clero ac populo R i p a n o aliisque Summo Pontifici oblatae sunt litterae Causae beatificationis introductionem postulantes. Scriptis perpensis, Sacra haec Congregatio die 1 Iunii 1938 decrevit nihil obstare, quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Revñio P. Aegidio a Sacris Cordibus, eiusdem Congregationis generali Postulatore, instante, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, die 8 huius mensis habito, Emus ac Revmus Cardinalis Raphael Carolus Rossi, causae Ponens, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit Commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, atque de ea retulit. E m i ae Revmi Cardinales, relatione hac, nec non Officialium Praelatorum ac R. P. D. Salvatoris Natucci, Fidei Promotoris generalis, suffragiis auditis, nem, si Ssmo rescribere censuerunt : Signandam esse commissio- placuerit. Die 11 eiusdem mensis, subscripto Cardinali referente, Ssmus D. N. Pius Papa X I I , rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem Introductionis Causae Servi Dei Ioannis a Spiritu Sancto sua manu subsignare dignatus est. Datum Romae, die 11 Maii a. I ) . 1915. C. Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - 246 Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 25 agosto 1945, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Reverendissimo Padre Alberto Colunga, dell'Ordine dei Frati Predicatori, Consultore della ConMnissione Pontificia per gli Studi Biblici. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII. felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri segreti soprannumerari di S. S. : 29 gennaio » » 4 febbraio 1945. Monsig. Pietro Brisse, della diocesi di Evans ville Monsig. Paolo Deery, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Giuseppe Daly, delParchidiocesi di Baltimora e Washington. » » Monsig. Agostino Tommaso Morier, della diocesi di Camden. Monsig. Giuseppe Przudzik, della diocesi di Lincoln. » Monsig. Giorgio J. Schuster, della medesima diocesi. Monsig. Alfonso Bertman, della diocesi di Springfield (Illinois). » » Monsig. Guglielmo J. Cassin, della medesima diocesi. Monsig. desse L. Gatton, della medesima diocesi. » Monsig. Guglielmo F. Hang, della medesima diocesi. Monsig. Bernardo Manning, della medesima diocesi. » >> » 18 » marzo » Monsig. Giuseppe Pier-angeli, della diocesi di Città di Castello. » » )> » Monsig. Beniamino Schivo, della medesima diocesi. Monsig. Antonio Gaudenzi, della diocesi di Faenza. Monsig. Giovanni Lacidogna, della diocesi di Andria. Monsig. Vittorio Linfante, delParchidiocesi di Benevento. Monsig. Emilio Del Bianco, delParchidiocesi di Fermo. 30 » 3 maggio » » » » » » » » » Monsig. Saverio Battista, delParchidiocesi di Gaeta. Monsig. Giuseppe Psaila Cumbo, delParchidiocesi MaJta. di Diarium Romanae Curiae 24'7 1945. Monsig. Giovanni Cavalli, della diocesi di Padova. » Monsig. Giocondo Marchesini, dell'archidiocesi di Perugia. » Monsig. Nazareno Fabietti, della diocesi di Senigallia. » Monsig. Giulio Guidoni, della diocesi di Mantova. » Monsig. Luigi Ferrara, della diocesi di Venosa. » Monsig. Francesco D'Ardia, dell'archidiocesi di Palermo. » Monsig. Giovanni Bapst, della diocesi di Fort Wayne. » Monsig. Giovanni Biernarki, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo J. Connelly, della medesima diocesi. » Monsig. Carlo J. Felter, della medesima diocesi. » Monsig. Clemente N. Mlinarovich, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni F. Nadolmy, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Seimetz, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni A. Sullivan, della medesima diocesi. » Monsig. Gaetano Maone, della diocesi di Cariati. » Monsig. Gioacchino Carreira, della diocesi di Leiria. » Monsig. Antonio D'Antini, della diocesi di Lucera. » Monsig. Pietro Mazzilli, della diocesi di Tricarico. » Monsig. Giuseppe Castagnetti, della diocesi di Piacenza. » Monsig. Carlo Laderchi, della diocesi di Faenza. » Monsig. Aroldo Bolton, della diocesi di Saginaw. » Monsig. Aurelio Pellegrini, della diocesi di Sutri. » Monsig. Giuseppe Berdicek, della diocesi di Hradec Era » Monsig. Giovanni Baro, della diocesi di Ivrea. lové. » Monsig. Giuseppe D'Achille, della diocesi di Sulmona. » Monsig. Atilio Esteves de Carvalho, dell'archidiocesi di » Monsig. Antonio Maldonado Pires, della medesima archi- » Monsig. Antonio Casertano, dell'archidiocesii di Capua. Lorenzo Marques. diocesi. » Monsig. Gino Caciagli, della diocesi di Colle di Val d'Elsa. » Monsig. Stefano Marini, della medesima diocesi. » Monsig. Giuseppe Palazzuoli, della medesima diocesi. » Monsig. Pasquale Guarini, della diocesi di Monopoli. » Monsig. Celestino Taranta, della diocesi di Sulmona. » Monsig. Andrea Cozzolino, dell'archidiocesi di Napoli'. » Monsig. Giovanni Di Tuoro, della medesima archidiocesi. » Monsig. Antonio Fevol'a, della medesima archidiocesi. » Monsig. Egidio Jovine, della medesima archidiocesi. » Monsig. Giuseppe Mulier, della medesima archidiocesi. » Monsig. Felice Pirozzi, della medesima archidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere segreto soprannumerario di spada e cappa di S. 8. : 29 giugno 1945. Il sig. Conte Giuseppe Andrea Bizzarri (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di 11 maggio 8. : 3945. Monsig. Giuseppe Andretta, della diocesi di Melfi e Rapolla. » » 30 giugno » Monsig. Vi tángelo Solimei, della diocesi di Venosa. » Monsig. Giovanni Birelli, della diocesi di Acireale. » » » Monsig. Carmelo Gresti, della medesima diocesi. NECROLOGIO 19 gennaio 29 giugno 1945. Monsig. Claudio Volio, Arcivescovo tit. di Soteropoli. » Monsig. Francesco Campos y Angeles, Vescovo tit. di Doara. 6 luglio > Emo Signor Card. ADOLFO BERTRAM, del titolo di S. Agnese, Arcivescovo di Breslavia. ) Monsig. Francesco Irazola, Vescovo tit. di Flaviade. i Monsig. Pietro Vera y Zuria, Arcivescovo di Puebla de » Monsig. Edoardo Luigi Antonio Leys, Vescovo tit. di ) Monsig. Daniele Desmond, Vescovo di Alexandria nella 16 17 25 ) Monsig. Feliciano Rocha Pizzarro, Vescovo di Plasencia. > Monsig. Giuseppe d'Alessio, Vescovo tit. di Sidone. ) Monsig. Pietro 'resauri, Arcivescovo di Lanciano e Am- 26 ) Monsig. Alfredo Odilone Comtois, Vescovo di TroisRi- 29 ) Monsig. Carlo Giuseppe Eugenio Ruch, Vescovo di Stra- » Monsig. Gregorio Diamare, Vescovo tit. di Costanza di L2 28 » » los Angeles. 10 agosto IJzali. n » Luisiana. ministratore Apostolico di Ortona. vières. sburgo. (J settembre Arabia, Abate di Montecassino e Prepósito di r Atina. 17 ) Monsig. Pietro Pasquale Francesco Farfan, Arcivescovo 18 » Monsig. Raimondo Albino Netzhammer, Arcivescovo tit. di Lima. di Anazarbo. I n . et vol. XXXTH 25 Octobris 1945 (Ser. H, v. XII) - Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA pn PP. xn EPISTULAE I AD E M U M P. D. NACENS E M PISCOPOS MICHAELEM ET ET S. R. FRISINGENSEM EPISCOPOS : E. CARD. FAULHABER, ARCHIEPISCOPUM CETEROSQUE COMMUNIBUS EXCMOS OFPICIOSIS PP. BAVARIAE LITTERIS MO- ARCHIE- RESPONDET. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Laetitiam cepimus ex litteris, quas tu atque ceteri Bavariae sacrorum Praesules Eystadii in annuum coetum congregati, antiquo more, novo studio permoti, Nobis conscribere curastis. Gavisi enim valde sumus, quod exinde recognovimus v o s vestrosque greges Apostolicae Sedi in exemplum deditos adstrictosque teneri inque animis vestris singularem in Nos voluntatem inesse. Perplacuit sane Nobis quod vestra contulistis consilia, semper alacres ad ea excogitanda ac decernenda, quae ovibus moderamini vestro commissis et catholicae rei incremento esse videantur utilia, cum, confecto bello, haud exiguae nodosae et intricatae istic vertantur quaestiones. At asperrima contra christianum nomen insectationis tempora istic transierunt : consedit turbo, füren s ainnâs exaruit, contracta est insolenter procera cedrus, cuius ne locus quidem invenitur. Claris autem saucia, vulneribus per Bavarorum fines vivida adhuc superest Ecclesia, c u i quidem pugnata certamina non modo honori sunt, sed maiorem in crastinum vim vigoremque pollicentur. B o n a m namque promittit segétem ager, qui fortium sanguine rubuit, 1!» - ACTA, vol, XII, n. 10 — 25-10-945. 250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale neque fas est languescere fidem, iacêre virtutem, ubi pro christiano dogmate fortissimi prpcubuerunt héroes. Hi ex vobis erant, insectatores autem, quamvis nequitia vel metu permulti, non ex vobis, sed in vobis et contra vos erant, immo contra Bavarorum gentem, quae ob illorum nefaria scelera multum perpessa est ac patietur. N u n c autem decet Nos honestam mentionem facere de pluribus decies centenis milibus catholicorum hominum utriusque sexus, cuiuslibet coetus, qui istic c u m malefici generis viribus acriter deproeliati sunt, cum suis Episcopis, quorum usque ad extrema confecti belli tempora austera numquam siluerunt monita, solido nexu coniuncti, sacerdotibus suis adiutricem operam navantes, constantes et strenui, cum impiis et superbis suam actionem vitae sincera fide fragrantem, integris moribus nitentem, ad catholicae religionis praecepta penitus conformatam opponerent. H o r u m dum invictam tenacitàtem contuemur et admiramur, temperare Nobis non possumus, quo minus vobis iterum asseramus haud consentaneum et congruens rei et veritati esse id universae nationi adscribere quod facti osi patraverint. Quodsi vero Nobiscum consideremus ruinas et stragem furiali bello illatas tot Bavarorum urbibus, Nobis cognitis et percaris, quae religionis et historiae monumentis atque politissima arte confectis operibus insigniter d u c e b a n t , cogimur, suadente amore, cogimur, grata impellente memoria, superstitibus earum civibus paternae miserationis Nostrae sensus iterare earumque mortuos non sine precum suffragio complorare. A p p r i m e vero moêsto hoc complectimur officio eas episcopales urbes, ut Monachium, Augustam Vindelicorum, Herbipo lim, Ratisbonam, tum alias quoque urbes, ut Norimbérgam, Asehaffenburg, Ludwigshafen, quas ob proelia Nobis relatum est immania subiisse detrimenta. Ad malis igitur duplici bello congestis medendum, quorum haud immerito vos ferret colluvies, cávete, ne fracto ac demisso animo sitis. Quid? Nonne quae gestu difficilia temporum facit iniquitas, facilia reddere valet Deus omnipotenti numine suo, si spei plena vigescat fides ac prompta ad gerendum ferveat, sapientiae comes, caritas? Quare certatim operam date, ut, diligentia vestra, istic divinarum rerum stu- dium reviviscat, evangelica iustitia sempiternorum c o m p o s promissorum et ad terrestrem quoque vitam prospere temperandam perutilis apud omnes in honore sit, catholicae religionis notitia et amor quam maxime alatur, ad cuius gremium pia contentione et ii revocandi sunt, qui misere utcumque ab ea desciverunt. Nonne t u m potissimum floruit Germanorum laus, adeo ut multas praecellerent gentes, c u m apud vestrates Ecclesia, vestrae culturae humanitatisque parens, venerabilis erat eiusque sacra iura, fideli obsequio servata, c u m civili cultu pulchre firmiter- Acta Pii Pp. XII 251 que iungebantur? Attrita e res ad pristinum splendorem restitui sueverunt, c u m , emendatis vitiis, retro actae ad sua rediere principia. Quam ob rem nihil desperandum est, si Germani Deo confisi et priscae virtù tis cultores, cuius Nos experiendo plura percepimus documenta, ii quoque qui a recta fide deerraverunt conferto agmine ad Crucem, unde salus est, confugiant, Evangelio interminatae vitae altori, deserviant. Quod ad hanc rem attinet debitum laudis Nostrae praeconium tribuimus tibi, Dilecte F i l i Noster, et ceteris sacris Bavariae pastoribus, qui, superna afflante gratia, summa cura in id connitimini, ut cum gregibus vestris regalem et salutiferam viam Crucis ingressi ad solidam pacem perveniatis, ad pacem scilicet veritatis et iustitiae fundamento innixam, quae, simultatibus et odiis restinctis, gentes, lege auspice Christi, fraterno foedere consociet. Interea vero, dum afflictiones et ásperos casus sustinetis, eo magis benevolentia ac precum auxilio adsumus vobis, quo durioribus vos premi laboribus novimus. Qua re ut vestratibus pro v i r i : bus faveamus, apud foederatas A n g l o r u m et Americanorum Civitates operam Nostram ponere non omittemus, quamvis in iis negotiis expediendis multae difficultates obsistere sueverimt. Quandoquidem autem valde optamus civibus vestris auxilia solaciaque conferre, prout ardua rerum adiuncta sinunt et postulant, Nobis quam maxime cordi erit vestros iuvare captivos, nunc praesertim ut ab ipsorum familiis nuntios accipiant iisdemque reddant vicissim. Multum demum optantes, ut adsiduae curae vestrae communi exspectationi atque arduis rerum discriminibus ubertim respondeant, elatis ad caelum oculis, paria temporis asperitàtibus lumina a Deo adprecamur, firmioresque in dies vires imploramus atque tibi, dilecte F i l i Noster, necnon ceteris Bavariae sacrorum Praesulibus itemque universis christifidelibus, in quorum profec t u m pastoralis vestra advigilat cura, praesertim adolescentibus, in quibus magna spes sita, et pro Christi nomine utcumque contumelias olim perpessis, Apostolicam Benedictionem praecipua in vos caritate moti impertimus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti, anno MDCCCCXxxxv, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD E X C M O S P P . DD. ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS CETEROSQUE IN CECOSLOVACA REPUBLICA LOCORUM ORDINARIOS : SEXTO I M P L E T O SAECULO AB ORTU SANCTI IOANNIS N E P O M U C E N I . PIUS PP. XII Venerabiles Fratres, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Provide hoc contingere censemus, quod v o s , Venerabiles Fratres, et in Cecosiovaca Republica christifideles sexcentos fauste impletos annos post Sancti Ioannis Nepomuceni ortum recolitis, d u m recentibus vobis a bello novi aevi lux albescit, quod redintegratae dona pacis et religionis incrementa secum afferre exoptamus. Quapropter nolumus huius faustitatis -eventum praeterire, quin, paterna in vos inque vestrates caritate compul « î , vobis salutaribus precationibus et votis adsimus. Dirum bellum quod primum istinc exortum est, si multas orbis terrarum partes funestis ruinis et cladibus depopulatum est, vobis quoque multum maiorum peperit, quorum recordatio et memoria nondum sopitum moerorem semper Nobis ac erbat : istis in regionibus alibi aliena dominatio saeviit, hominum turmae, in quibus complures clerici et religiosi viri, in vincula coniectae vel in publicae custodiae locis relegatae, multi morti obnoxii; alibi exitialia proelia, domorum strages, bonorum iacturae, exilia; ubique gemitus, lacrimae, luctus. Catholica autem Ecclesia in nonnullis Cecoslovacae Reipublicae partibus, praeterquam occupantis nationis potestatem sibi infestam sentiret et ab ea haud paucas iniurias pateretur, in peculiaribus rerum asperi ta tibus versata est, propterea quod Archidioecesis Pragensis, Dioecesis Budovicensis et Dioecesis Brunensis desideratissimis suis viduatae sunt Pastoribus ac plures annos legitimorum successorum expertes manserunt, c u m N o s , quamvis anxii, his eligendis supersedere statuissemus, ut summi momenti indemnia servaremus bona, id est Ecclesiae libertatem et vestrum spiritalis ordinis profectum. At temporis vices, quae multa istinc abstulerunt tristia, rerum mutationes produxerunt, quas Sancti Ioannis Nepomuceni revolvenda gesta eiusdemque fortia suadens imago nitenti lumine suffundunt et ad bonae spei auspicia deflectunt. Sancti namque, c u m iis qui in terris degunt invicti amoris nexibus numquam non iuncti, iisdem in excolendis virtutibus adsiduo sunt magisterio 3t securam viam sternunt salutis, vel maxime illis quibuscum l o c o , stirpe, jermone praecipue nodati sunt. Praesentibus rerum in adiunctis patriae vestrae sidus et praestes dignis celebrandus obsequiis praebet austera monita, quae universis coetibus vestratum stimulo et hortamento sunt, Acta Pii Pp. XII 253 ut, renovatis viribus, sese ad celsa Evangelii praecepta, unde sempiterna vita, veri nominis humanitas et cultus, perpetuae vigor iuventae defluunt 7 conforment. Id autem magno emolumento erit : nam si eximia non desunt florum ornamenta, id est generosi lectique animi decore virtutum spectabiles, heu multi in vitiorum volutabra praecipites eunt atque, spreta Dei lege, humanae consortionis statum nequiorem et durioribus castigationibus obnoxium reddunt. Oonsurgat opportunus magister Sanctus Ioannes Nepomucenus, in cuius vita fortitudo et lenitas, firmitas et suavitas mire eluxerunt, ac doceat clericos, qua fide, qua sedulitate sacri ministri partes explendae sint, ac se spernere debere potius mortem quam officium, negligere; doceat christifideles nihil esse pretiosius quam intemeratam conscientiam atque iusto pondere aestimanda esse bona, ut divina semper praeponantur humanis, caelestia terrestribus, aeterna caducis. Opus profecto nunc est hominibus, sive ii Ecclesiae servitio sunt mancipati, sive sunt laici, qui vi et praestantia sese devovendi studio emineant, suis spretis commodis et gloriolis, publicae salutis causae impigre se dedant, magna praediti constantia, quibus scilicet Sancti Ioannis Nepomuceni non m o d o sit venerabile nomen, sed imitabile exemplum. Eo auspice et tutore, in patria vestra perennis vigeat pax, non ea quae fucato vocabulo vafrarum insidiarum technas contegat, sed quae iustitia cum caritate foederata sit innixa. M m i r u m in patriae vestrae finibus omnia quae infauste acciderunt consecuta sunt simultates et odia, quae ultionum gestum accendunt. Quae animorum concitatio ne ius tasque transiliat, ©onsiliorum et praeceptorum vestrorum, Venerabiles Fratres, ne desit temperamentum. Nonne est vera victoria, iustitia vinci, caritate vinci? Ne cum sontibus puniantur insontes; ac si in noxios animadvertatur, id ne ultra modum et aequitatem fiat, ne in damnandis hominibus violentis poena violentia inficiatur, eaque damnabili, neve, invidiae iactis seminibus, ipsa compago populi nocumentum accipiat. Iustitiae comes istic publicos privatosque mores caritas moderetur, quae Christi asseclis est nobile insigne et indubia nota, eademque, hebetatis irarum et ultionum spiculis, ad moderationem, ad consensionem pectora flectat ac civibus mutuas necessitudines nectat, quae religione, probitate, concordia coagmentatae Civitati vestrae solida fundamenta suppeditent. Floreat istic simul veri nominis libertas, quae semper cum virtute et supremi Numinis reverentia consistit, ne ea, etiamsi teneat nomen, in effrenam licentiam vel tyr-annidem procidat. « Cum belli turbo consederit — ita Nos in festo iSaiKiti Wenceslai praeteriti anni vestratibus Romae degentibus, qui ad "Nos adierant, ediximus — liceat vobis, nullo cogente, integris libertatis iuribus,, vestram domesticam consortionem constabilire, filiis vestris edu- •254 Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale candis consulere, socialis generis ordinationes vestraque instituta temperare, ad placita scilicet quae tum a Decessoribus Nostris tum a Nobis ipsis terrarum orbi sunt proposita et in spiritum doctrinamque Christi agunt radices ». Defixis oculis in caelestem Praestitem patriae vestrae, concordi nisu, Venerabiles Fratres, vires et operas sacrate, ut ea, Evangelio auspice et duce, antiquae gloriae novum addat nitorem : Dei et gentis vestrae causa agitur; decet igitur vos et, vobis auctoribus et impellentibus, omnes quotquot istic catholico nomine censentur, omni remota desidia, nulli parcere labori et in utilia incepta certatim inardescere. Nomine insignitum caelestis Patroni, cui obsequia praestare contenditis, est Romae Pontificium Collegium Nepomucenum, quod nunc silentio praeterire non possumus. Nobiscum ad miramini lectorum sacerdotum segetem, qua illud terram vestram donavit : quam ob rem summopere optandum est, ut, faventibus vobis, idem quam primum nova eaque c o p i o s a alumnorum agmina recipiat, quae Romae apud A p o s t o l o r u m Principum cineres sacris litteris et catholice agendi studio imbuantur. Deum denique, sine quo nihil, quocum possumus omnia, sedulis votis exoramus, ut vobis et laboribus vestris opifer semper assistat et evangelicae lenitatis munere sedet aspera, iucunda sufficiat, Sancto Ioanne Nepomuceno deprecatore, cuius patrocinio quaecumque Nobis et vobis c o r d i sunt, commendamus. In caelestium autem donorum pignus vobis, Venerabiles Fratres, atque clericis et christifidelium multitudini in dilecta Nobis Republica Cecoslovaca A p o s t o l i c a m Benedictionem amanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v i n mensis Augusti anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII III AD E M U M P. D. RODRIGUUM S. R. E. CARD. VILLENEUVE, ARCHIEPISCOPUM QUEBECENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM MARIALEM AD SANCTUARIUM B. MARIAE VIRGINIS GUADALUPENSIS MEXICOPOLI CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Mater spei et gratiae Deipara V i r g o cum ubique terrarum sacraria, ubi perpeti benignitate filiis alumnisque suis cuiuslibet generis solamina largi- Acta Pii Pp. XII •^55 tur, tum in Mexicana terra venerabile possidet Guadaluperise templum, eo scilicet l o c o quo quattuor abhinc circiter saecula eadem I n d o cuidan» se conspiciendam dedit ac fontem vitae et salutis uberrimum aperuit. Illic autem, c u m quinquagesimus feliciter plenus annus decurrat, ex quo B. Virginis Mariae effigies aureo serto redimita est, magna c u m cura sacra apparantur sollemnia, quae religionis observantia, caerimoniarum splendore, multitudinis hominum frequentia praesertimque complurium ex utraque America Praesulum optata corona magni ficentissima fore prospiciuntur. Nos, qui singulari studio in B. Virginem Mariam Guadalupensem ferimur, eo vel maxime quod in Vaticanis hortis sculptum eius e marmore signum positum saepe cernimus — idque intuiti semper novae caritatis votis praenobilem Mexicanam gentem complectimur — sanctae accessionem laetitiae statis festis addere volumus. Quibus quidem ot quodammodo inter simus, te. dilecte Fili Noster, Legatum Nostrum eligimus, renuntiamus, constituimus, ut Mexicopoli piis huiusmodi celebritatibus, ad religionem quod attinet, praesis. Nostras igitur acturus partes, Nostris verbis fac ut Mexicanae genti aeque ac digne gratuleris, quod in tantae Reginae tutelam sit recepta ac saepenumero, in secundis et adversis rebus, praesens experta sit auxilium; fac eandem ^nixe adhorteris, ut miras eius virtutes imitandas suspiciat atque ei secura spe semper confidat. Tanta enim pollet Maria apud Deum potestate, tanta fulget bonitate, ut miseriis nostris obvenire et possit et velit. Ut faciliores autem Deiparae gratiae impetrentur, oportet eius insistatur exemplis et Redemptoris oboediatur praeceptis : nam in id potissimum ipsius vigilat cura, ut iis qui a Christo honorabile nacti sunt nomen, duce caelesti matre, praecelsam Christi vitae formam publice privatimque in suos referant mores. Quapropter benignis oculis divina Parens Mexicanos respiciat, eademque quidquid est malum ab iis averruncet, quidquid est salutare iis impertiat. Det, apud eos sapientia legum vigeat, virtutis comes christiana libertas floreat, rei sacrae ac rei civilis bonorum ferax firmum foedus constabiliatur, sincerus Evangelio partae humanitatis cultus altior animis insideat et ad latiores triumphos proferat fines. Quae Nostra omina et vota ut Mexicopolim conventu ris palam facias et explices multum optantes, id tibi quoque facultatis tribuimus, ut, quo volueris die, post sacrum pontificali ritu peractum, Nostro nomine adstantibus christifidelibus salutariter preceris, plenaria indulgentia, e sueto Ecclesiae more et praescripto lucranda, proposita. Reliquum Nobis nihil est, nisi ut tibi, dilecte Fili Noster, industrio ac sollerti sacro Mexicanae Ecclesiae Pastori ceterisque sacrorum Antistitibus, sacerdotibus, fidelibusque, qui B. V i r g i n e m Mariam Guadalupen- Acta Apostolicae Sedis - 256 Commentarium Officiale sem exsultantiuni mentium colent obsequio, A p o s t o l i c a m Benedictionem ultro ac libenter impertiamus. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum die x x i v mensis Septembri s anno MCMXLV, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII A L L O C U T I O Ad Praelatos Auditores S. Romanae ceterosque Officiales Rotae necnon eiusdem et Administros Tribunalis Advocatos Tribunalis et Procura- tores. * Dacché piaeque al Signore, giudice sovrano di tutte le giustizie umane, di c o s t i t u i r c i quaggiù suo Rappresentante e V i c a r i o , oggi per la prima volta — d o p o aver ascoltato l'ampia e dotta relazione annuale dell'attività di cotesto Sacro Tribunale, fattaCi dal vostro degnissimo Decano, — possiamo esprimervi, diletti figli, la Nostra gratitudine ed esporvi il Nostro pensiero, senza che il fragore delle armi c o p r a la Nostra voce c o i suoi rombi sinistri. Oseremmo N o i dire che è la pace? Non ancora pur troppo! V o g l i a il Signore che ne sia almeno l'aurora! Una volta cessata la violenza dei combattimenti, suona l'ora della giustizia, la cui opera consiste nel restaurare coi suoi giudizi l'ordine sconvolto o turbato. Formidabile dignità e potenza del giudice che, al di sopra di tutte le passioni e di tutti i preconcetti, deve riflettere la giustizia stessa di Dio, sia che si tratti di decidere le controversie o di reprimere i delitti ! Tale è invero l'oggetto di ogni giudizio, la missione di ogni potestà giudiziaria, ecclesiastica o civile. Un rapido sguardo superficiale alle leggi e alla prassi giudiziaria potrebbe far credere che l'ordinamento processuale ecclesiastico e il civile presentino differenze soltanto secondarie, préss'a p o c o c o m e quelle che si notano nell'amministrazione della giustizia in due Stati civili della stessa famiglia giuridica. A n c h e nello scopo immediato essi sembrano coincidere : attuazione o assicurazione del diritto-stabilito dalla legge, ma nel caso particolare contestato o leso, per mezzo di sentenza giudiziaria, ossia mediante giudizio emanato dalla autorità competente in conformità della legge. I vari gradi delle istanze giudiziarie si trovano parimente in ambedue; il procedimento mostra presso entrambi i medesimi principali elementi : domanda d'introduzione * Habita die 2 mensis Octobris, "a. 1945 257 Acta Pii Pp.. XII della causa, citazione, esame dei testimoni, comunicazione dei d o c u menti, interrogatorio delle parti, conclusione del processo, sentenza.. diritto di appello. Ciò nonostante, questa larga somiglianza esterna ed interna non deve far dimenticare le profonde differenze che esistono I o nella origine e nella natura, 2° nell'oggetto, 3° nel fine. — Ci restringeremo oggi a parlare del primo di questi tre punti, rimandando agli anni futuri, se così piacerà al Signore, la trattazione degli altri due. I La potestà giudiziaria è una parte essenziale ed una necessaria funzione del potere delle due società perfette, la ecclesiastica e la civile. Perciò la questione della origine della potestà giudiziaria si identifica con quella della origine del potere. Ma appunto perciò, oltre alle rassomiglianze già accennate, si è creduto di trovarne altre anche più profonde. È cosa singolare il vedere come alcuni seguaci delle varie concezioni moderne intorno al potere civile abbiano invocato, a conferma e a sostegno delle loro opinioni, le presunte analogie con la potestà ecclesiastica. Ciò vale non meno per il cosidetto « totalitarismo » e « autoritaris m o » , che per il loro polo opposto, la moderna democrazia. Però in realtà quelle più profonde somiglianze non esistono in nessuno dei tre casi, c o m e un breve esame dimostrerà facilmente. È incontestabile che una delle esigenze vitali di Ogni umana comunanza, quindi anche della Chiesa e dello Stato, consiste nel l'assicurare durevolmente la unità nella diversità dei suoi membri. O r a il « totalitär: smo » non è mai che possa provvedere a quella esi^ genza, perchè esso dà al potere civile una estensione indebita, determina e fissa nel contenuto e nella forma tutti i campi di attività, e in tal modo comprime ogni legittima vita propria —'personale, locale e professionale — in una unità o collettività meccanica, sotto l'impronta della nazione, della razza o della classe. N o i abbiamo già nel Nostro Radiomessaggio del Natale 1942 additato particolarmente le tristi conseguenze per il potere giudiziario di quella concezione e di quella prassi, che sopprime la eguaglianza di tutti dinanzi alla legge e lascia le decisioni giudiziarie in balìa di un mutevole istinto collettivo. D e l resto, chi potrebbe mai pensare che simili erronee interpretaMoni violatrici del diritto abbiano potuto determinare la origine o in- 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nuire sull'azione dei tribunali ecclesiastici? Ciò non è stato nè potrà mài essere, perchè contrario alla natura stessa della potestà sociale della Chiesa, c o m e vedremo in appresso. Ma a quella esigenza fondamentale è ben lungi dal sodisfare anche l'altra concezione del potere civile, che può essere designata c o l nome di « a u t o r i t a r i s m o » , perchè esclude i cittadini da qualsiasi efficace partecipazione od influsso nella formazione della volontà sociale. Esso scinde per conseguenza la nazione in due categorie, quella dei dominatori e quella dei dominati, i cui. reciproci rapporti vengono ad essere puramente meccanici, sotto l'impero della forza, ovvero hanno un fondamento meramente biologico. Ora chi non vede come in tal guisa la vera natura del potere statale rimane profondamente sconvolta? Questo infatti, e per se stesso e mediante l'esercizio delle sue funzioni, deve tendere a ciò che lo Stato sia una vera comunità, intimamente unita nello scopo ultimo, che è il bene comune. Ma in quel sistema il concetto del bene comune diviene così labile e si palesa così chiaramente c o m e un ingannevole manto dell'unilaterale interesse del dominatore, che uno sfrenato « dinamismo » legislativo esclude ogni sicurezza giuridica, e quindi sopprime un elemento fondamentale di ogni vero ordine giudiziario. Giammai un così falso dinamismo non potrebbe sommergere e rimuovere i diritti essenziali riconosciuti alle singole persone fìsiche e morali nella Chiesa. La natura del potere ecclesiastico non ha nulla di comune con quell'« autoritarismo «, al quale quindi non può riconoscersi alcun punto di riferimento c o n la costituzione gerarchica della Chiesa. Resta da esaminare la forma democratica del potere civile, nella quale alcuni vorrebbero trovare una più stretta somiglianza c o l potere ecclesiastico. Senza dubbio, ove vige una vera democrazia teorica e pratica, essa adempie quella esigenza vitale di ogni sana comunità, a c u i abbiamo accennato. Ma ciò si avvera, o può a parità di condizioni avverarsi anche nelle altre legittime forme di governo. Certamente il medio evo cristiano, particolarmente informato dallo spirito della Chiesa, con la sua dovizia di fiorenti comunità democratiche mostrò come la fede cristiana sappia creare una vera e propria democrazia^ ed anzi ne sia l'unica durevole base. P o i c h é una democrazia senza l'unione degli spiriti, almeno nelle massime fondamentali della vita, soprattutto relativamente ai diritti di D i o e alla dignità della persona umana, al rispetto verso la onesta attività e libertà personale, anche nelle cose politiche una tale democrazia sarebbe difettosa e malferma. Quando dunque il p o p o l o si allontana dalla fede cristiana o non Acta Pii Pp. XII 2a>9 la pone risolutamente come principio del vivere civile, allora anché la democrazia facilmente si altera e si deforma e c o l trascorrere del tempo è soggetta a cadere nel ((totalitarismo» e nelP« autoritarismo » di un solo partito. Se, d'altra parte, si tiene presente la tesi preferita della democrazìa — tesi che insigni pensatori cristiani hanno in ogni tempo propugnata —, vale a dire che il soggetto originario del potere civile derivante da D i o è il p o p o l o (non già la « massa » ) , si fa sempre più chiara la distinzione fra la Chiesa e lo Stato anche democratico. II Essenzialmente diversa dal potere civile è infatti la potestà ecclesiastica, e quindi anche il potere giudiziario nella Chiesa. L'origine della Chiesa, all'opposto di quella dello Stato, non è di diritto naturale. La più ampia e accurata analisi della persona umana non offre alcun elemento per concludere che la Chiesa, al pari della società civile, avrebbe dovuto naturalmente nascere e svilupparsi. Essa deriva da un atto positivo di D i o , al di là e al di sopra della indole sociale d e l l ' u o m o , per quanto con questa in perfetta armonia; perciò la potestà ecclesiastica — e quindi anche il corrispondente potere giudiziario — è nata dalla volontà e dall'atto, c o n cui Cristo ha fondato la sua Chiesa. Ciò non toglie però che, una volta costituita la Chiesa, come società perfetta, per opera del Redentore, dall'intima sua naturai scaturissero non pochi elementi di rassomiglianza c o n la struttura della società civile. In un punto tuttavia quella differenza fondamentale apparisce particolarmente manifesta. La fondazione della Chiesa come società si è effettuata, contrariamente all'orìgine dello Stato, non dal basso all'alto, ina dall'alto al basso; vale a dire che Cristo, il quale nella sua Chiesa ha a ttuato sulla terra il R e g n o di D i o da lui annunziato e destinato per tutti gli uomini di tutti i tempi, non ha affidato alla comunità dei fedeli la missione di Maestro, di Sacerdote e di Pastore ricevuta dal Padre per la salute del genere umano, ma l'ha trasmessa e comunicata a un collegio di A p o s t o l i o messi, da lui stesso eletti, affinchè c o n la loro predicazione, col loro ministero sacerdotale e c o n la potestà sociale del l o r o uffic i o facessero entrare nella Chiesa la moltitudine dei fedeli, per santificarli, illuminarli e condurli alla piena maturità dei seguaci di Cristo. Esaminate le parole con le quali E g l i ha comunicato loro i suoi po- $60 Acta Apostolica!} Sedis - Commentarium Officiale 1 teri : potere di offrire il sacrificio in memoria di l u i , potere di rimettere i peccati, 2 promessa e conferimento della potestà suprema delle chiavi 3 a Pietro e ai suoi Successori personalmente, comunicazione del potere di legare e di sciogliere a tutti gli A p o s t o l i . 4 Meditate infine le parole c o n le quali Cristo, prima della sua ascensione, trasmette a questi medesimi A p o s t o l i la missione universale, che egli ha avuta dal P a d r e . 5 Vi è forse in tutto c i ò qualche cosa che possa dar luogo a dubbi o ad equivoci ? Tutta la storia della Chiesa, dal suo inizio sino ai giorni nostri, non cessa di far eco a quelle parole e di rendere la stessa testimonianza c o n una chiarezza e una precisione che nessuna sottigliezza potrebbe turbare o velare. Ora tutte queste parole, tutte queste testimonianze proclamano all'unisono che nella potestà ecclesiastica l'essenza, il punto centrale secondo la espressa volontà di Cristo, dunque per diritto divino, è la missione data da lui ai ministri dell'opera della salute presso la comunità dei fedeli e presso tutto il genere umano. Il canone 109 del Codice di diritto canonico ha messo questo mira bile edifìcio in una chiara luce e in un rilievo scultorio : « Qui in ecclesiasticam hierarchiam cooptantur, non ex populi vel potestatis saécn laris consensu aut vocatione adleguntur; sed in gradibus potestatis ordinis constituuntur sacra ordinatione; in supremo pontificatu, ipsom^t iure divino, adimpleta conditione legitimae electionis eiusdemque acceptationis; in reliquis gradibus iurisdictionis, canonica m i s s i o n e » . <( Non ex populi vel potestatis saecularis consensu aut vocatione > • Il p o p o l o fedele o la potestà secolare possono avere nel corso dei seeoM partecipato spesso alla designazione di c o l o r o , cui dovevano essere *oaferiti gli uffici ecclesiastici — ai quali, del resto, compreso il Pontificato supremo, possono essere eletti, tanto il discendente di nobile stirpe, quanto il figlio della più umile famiglia operaia. In realtà però i membri della Gerarchia ecclesiastica hanno ricevuto e ricevono sempre la loro autorità dall'alto e non debbono rispondere dell'esercizio del loro mandato che o immediatamente a D i o , a cui soltanto è soggetto il R o m a n o Pontefice, ovvero, negli altri gradi, ai loro Superiori gerarchici, ma non hanno nessun conto da rendere nè al popolo nè al potére civile, salva na turalmente la facoltà di ogni fedele di presentare nelle dovute forme all'autorità ecclesiastica competente, • Lue. 22, 19. 2 Io. 20, 21-23. 3 MATTH. 16, * MATTH. 18, 5 19; Io 21, 15-17 18. MATTH. 28, 18-20; Io. 20, 21. od anche direttamente alla su m Acta Pii Pp. XII prema potestà della Chiesa, le sue domande e i suoi ricorsi, specialmente quando il supplicante o ricorrente è mosso da motivi che toccano la sua personale responsabilità per la salute spirituale propria o altrui. Da quanto abbiamo esposto derivano principalmente due conclusioni : o I - Nella Chiesa, altrimenti che nello Stato, il soggetto primordiale del potere, il giudice supremo, la più alta istanza d'appello, non è mai la comunità dei fedeli. N o n esiste dunque, nè può esistere nella Chiesa, quale è stata fondata da Cristo, un tribunale popolare o una potestà giudiziaria promanante dal p o p o l o . 2° - La questione dell'estensione e della grandezza della potestà ecclesiastica si presenta anch'essa in un modo del tutto differente da quella riguardante lo Stato. Per la Chiesa vale in primo luogo la espressa volontà di Cristo, che poteva darle, secondo la sua sapienza e bontà, mezzi e poteri maggiori o minori, salvo sempre quel minimo necessariamente richiesto dalla sua natura e dal suo fine. La potestà della Chiesa abbraccia tutto l ' u o m o , il suo interno e il suo esterno, in ordine al conseguimento del fine soprannaturale, in quanto che egli è interamente sottoposto alla legge di Cristo, della quale la Chiesa è stata dal suo divin Fondatore costituita custode ed esecutrice, così nel foro esterno, come nel foro interno o di coscienza. Potestà dunque piena e perfetta, quantunque aliena da quel « totalitarismo », che non ammette nè riconosce l'onesto riferimento ai chiarì e imprescrittibili dettami della propria coscienza e violenta le leggi della vita individuale e sociale scritte nei c u o r i degli u o m i n i . 6 La Chiesa infatti c o n la sua potestà mira non ad asservire la persona umana, ma ad assicurarne la libertà e la perfezione, redimendola dalie debolezze, dagli errori e dai traviamenti dello spirito e del cuore, i quali, prima o poi, terminano sempre nel disonore o nella schiavitù. Il carattere sacro, che alla giurisdizione ecclesiastica deriva dalla áua origine divina e dalla sua appartenenza alla potestà gerarchica, deve ispirarvi, diletti figli, un'altissima stima del vostro ufficio e spronarvi id adempirne c o n viva fede, con inalterabile rettitudine e c o n sempre vigile zelo gli austeri doveri. Ma, dietro il velo di questa austerità, quale 1 splendore si rivela agli occhi di chi sa vedere nel potere giudiziario la maestà della giustizia, la quale in tutta la sua azione tende a far appa7 rire la Chièsa, la Sposa di Cristo, « santa e immacolata » davanti al suo Sposo divino e davanti agli uomini! ' Rom. 2, 15. yph. 5, 27. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In questo giorno in cui si apre il vostro nuovo anno giuridico, N o i invochiamo sopra di voi, diletti figli, i favori e gli aiuti del Padre dei lumi, di Cristo, al quale E g l i ha rimesso ogni g i u d i z i o , 8 dello Spirito d'intelletto, di consiglio e di fortezza, della Vergine Maria, specchio di giustizia e sede della sapienza, mentre con effusione di cuore impartiamo a voi tutti qui presenti, alle vostre famiglie, a tutte le persone che vi sono care, la Nostra paterna A p o s t o l i c a Benedizione. NUNTII R A D I O P H O N I C I I CHRISTIFIDELIBUS DATUS DIE X X X MENSIS SEPTEMBRIS A. M C M X L V , OB CONVENTUM IN HONOREM IESU CHRISTI REGIS E TOTA COLUMBIANA REPUBLICA IN URBE BOGOTENSI COADUNATIS. Entre los ritos majestuosos de esta conmemoración y mientras suben al cielo vuestras plegarias e himnos, hemos querido también Nos tomar parte, hijos amadísimos de la República de Colombia, en vuestro Congreso Nacional de Cristo Rey, para celebrar de nuevo, c o n vosotros, el primer centenario de aquella institución providencial, tantas veces por Nos y Nuestros Predecesores alabada y recomendada, que se llama el Apostolado de la Oración. Y en verdad que en este a ñ o jubilar, al universal concierto de voces no hubiera podido dejar de unirse la vuestra, sin que se notara la ausencia. ¿ No es acaso vuestro A p o s t o l a d o uno de los más antiguos y florecientes?; ¿ no fué vuestro « Mensajero » el tercero en ver la luz entre los de todo el mundo? ¿ n o és Colombia la segunda nación que solamente después del privilegiado E c u a d o r , se consagró al Corazón Divino? Brillaban entonces los primeros albores del siglo y, para testimonio perenne de tan ferviente homenaje, quisisteis alzar un magnifico templo, en c u y o frontispicio se lee : « Templum Sacratissimo Cordi Iesu, ob pacem impetratam, impetrandam, ex voto populi Columbiani dedicatum ». Habíais obtenido de aquel Corazón — que es u pax et reconciliatio n o s t r a » — el don precioso de la paz; se la volvíais a pedir, escrutando c o n inquietud las nieblas del futuro. Y El os o y ó ; porque desde aquel día ha c o r r i d o ya medio siglo y — caso raro en lustros tan agitados — Acta Pii Pp. XII 263 hasta el día de hoy no ha corrido m á s sangre colombiana en los c a m p o s de batalla. Corred ahora de nuevo, hijos amadísimos, ante el solio de Aquel que siempre escucha las oraciones de sus hijos, qué en la plegaria de los apacibles y de los humildes se complace siempre — « humilium et mansuetorum semper tibi placuit d e p r e c a t i l o » ; 1 corred ante su trono, porque el mundo sigue teniendo necesidad de paz; y si vosotros, como cumple a socios del A p o s t o l a d o , deseáis que en la tierra impere Jesucristo; si pedís todos los días su definitivo triunfo en la sociedad, para la salvación de todas las almas; si os abrasa el celo de su reinado — ut regnet! — hoy, en este momento solemne, debéis pedir al Corazón dulcísimo de Jesús, que acabe de fraguar definitivamente el edificio de la paz, la paz interior de las naciones y la paz exterior entre los pueblos, aquella paz que nunca será ni verdadera ni definitiva, mientras que su doctrina no sea umversalmente profesada y su ley p o r todos acatada. Pues, c o m o tantas veces hemos repetido, solamente reconociendo la soberanía socia] de Jesucristo, únicamente dentro del ámbito de sus mandamientos podrá gozarse aquella verdadera libertad, podrán hallarse aquella ansiada justicia social, aquella indispensable moderación y armonía de aspiraciones y concordia de sentimientos, sin los que ninguna paz podrá jamás existir. La paz, la caridad, el gozo son frutos exclusivos del Espíritu de D i o s . 2 P e r o Nuestro sentimiento paternal y la privilegiada parte que en él reservamos para la amadísima Colombia, N o s impulsa a unirnos en este momento a vosotros, no solamente con Nuestras exhortaciones, sino también, y mucho más, con Nuestras ardientes plegarias. El Sagrado Corazón de Jesús es depósito purísimo e inagotable de verdad — « Cor Iesu in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae » —; p o r eso le pedimos que conserve integro e inalterable el sagrado depósito de vuestra fe, sin permitir que le contaminen aquellas propagandas, tan audaces c o m o arteras, que querrían convertir ahora en país de misión a un pueblo que cuenta, en su gloriosa historia, c o n cuatro siglos de intachable cristianismo. « Juramos — dijeron un día los proceres padres de vuestra Patria, y vosotros no podéis echarlo al olvido — j u r a m o s . . . derramar hasta la última gota de nuestra sangre por defender nuestra sagrada religión católica, apostólica, romana ». El Sagrado Corazón de Jesús es manantial de justicia y de amor 1 Itid. 9, ;,6. 2 Cf. Gal. 5, 22. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (( C o r Jesu, iustitiae et amoris réceptaculum » —; y por eso le suplicamos que cierre vuestros oídos, que cierre principalmente los oídos de vuestras clases más necesitadas, a aquellas doctrinas que vienen predicando rebelión, odio y destrucción, y que abra en cambio los ojos a quienes, de entre vosotros, han de procurar la realización de una verdadera fraternidad social cristiana, que ofrezca a todos un razonable bienestar; porque no hay ninguna justa aspiración, que no tenga cabida en la doctrina social católica. El Sagrado Corazón de Jesús es imán de las almas y centro de todos los corazones — « Cor Iesu réx et centrum omnium c o r d i u m » —; y por eso le pedimos que, depuestas todas las diferencias, fija únicamente la mirada en la mayor gloria de D i o s , la exaltación de la Santa Madre Iglesia y el verdadero bien de la patria, los católicos colombianos sepan vivir c o m o hermanos y c o m o hermanos actuar en todos los campos a donde se extienda su actividad. j Oh Corazón amabilísimo de Jesús, manantial de verdad, fuente de .amor, imán de las almas; reina definitivamente en este pueblo que aquí ves humillado a tus pies! ¡ Q u e aquella caridad y aquel celo, que el Apostolado les enseña y que entre ellos encarnaron un S. P e d r o Claver y un S. Luis Beltrán, crezcan constantemente en sus corazones! Y que la intercesión amorosa de Nuestra Señora del Rosario, la dulce Madre de Chiquinquirá, haga llover del cielo el rocío divino de las gracias celestiales, para enriquecer cada vez más c o n frutos de vida eterna esta tierra siempre pródiga y generosa! Con estos deseos y estos afectos, hijos amadísimos, de todo corazón os bendecimos. II CHRISTIFIDELIBUS DATUS DIE X I I MENSIS OCTOBRIS A. M C M X L V , OB MARIALEM CONVENTUM AD SANCTUARIUM B. MARIAE V. G U A D A L U P E N S I MEXICOPOLI COADUNATIS. Venerables Hermanos y amados hijos que, reunidos en torno a la persona de Nuestro dignísimo Cardenal Legado, conmemoráis los cincuenta años de la coronación canónica de la Virgen de Guadalupe. Habían pasado ya más de tres siglos desde el día en que la dulce Madre del Tépeyac comenzó a recibir los homenajes de los católicos de Méjico y de toda la América, en el trono por ella misma elegido; la teníais en el centro de vuestros corazones y por eso la habíais repetida- Acta Pii Pp. XII mente proclamado Señora y Patrona vuestra; le habíais dedicado primero una ermita, luego una capilla, después un templo y p o r último una magnífica Basílica; las voces mejicanas la aclamaban continuamente y nunca cesaba el g r i t o : N o b l e indita, Madre de Dios; N o b l e indita, Madre nuestra. Pero vuestra piedad aún no estaba satisfecha; la queríais ver c o n la frente ceñida, c o m o correspondía a una soberana. j E r a vuestra Reina y la Reina tenía que ser coronada! Y finalmente se realizó vuestro deseo. H a c e hoy cincuenta años — re cuerdan las crónicas — la Basílica, recién restaurada, era un ascua de oro; decenas de millares de peregrinos abarrotaban sus espaciosas naves y se derramaban por los alrededores; casi cuarenta mitras se inclinaban reverentes en el presbiterio; los vivas, los himnos y las plegarias llegaban al cielo. Y cuando sobre aquella frente angelical resplandeció la aúrea corona, en todos los corazones y en todas las bocas acabó de estallar el grito, hasta entonces mal contenido : « ; V i v a la Virgen de Guadalupe, Emperatriz de América y Reina de M é j i c o ! » . El espectáculo era tan hermoso, que parecía un dulce sueño. En realidad no era más que él triunfo, consciente y sereno, de vuestro amor y de vuestra fe. - Justísimo homenaje. Porque, ¿ q u i é n era capaz de ignorar lo que aquel pueblo debía a aquella Señora? ¿Quién podía no recordar la parte principalísima que Ella había tenido en su vocación a la verdadera Igle' 1 sia, en su conservación dentro de la práctica y la pureza de una f e, que había sido c o m o el crisol en qué su joven y potente nacionalidad se había fundido? La Virgen Santísima fué el providencial instrumento, elegido por los designios del Padre celestial, para dar y presentar a su precioso H i j o al mundo; para ser Madré y Reina de los Apóstoles, que p o r todas partes habían de propagar su doctrina; para conculcar siempre las herejías, y hasta para intervenir prodigiosamente en todos los tiempos, dondequiera que fuera necesario para la implantación, la consolidación y la defensa de la santa fe católica. « P o r E l l a — dice a este propósito un gran devoto de María — la Santa Cruz es celebrada y adorada en todo el universo...: por Ella toda criatura, aprisionada en los errores de la idolatría, es llevada al conocimiento de la verdad;.... por E l l a los Apóstoles predicaron la salvación a las n a c i o n e s » . 1 Y así sucedió, al sonar la hora de D i o s para las dilatadas regiones del Anáhuac. Acaban apenas de abrirse al mundo, cuando a las orillas del lago dé T e x c o c o floreció el milagro. En la tilma del pobrecito Juan 1 S . CYRILLI A L E X . Horn. J/ ex diversis, MIGNE, PG, 7 7 , 9 9 1 . 20 - ACTA, vol. XII, n. 10. — 25-10-945. .\ • Acta Apostolicae Sedis —-, Commentarium Officiale D i e g o — c o m o refiere la tradición — pinceles que no eran de a c á abajo dejaban pintada una imagen dulcísima, q u e , l a labor corrosiva de l o s siglos maravillosamente respetaría. La amable doncellita pedía una sede para desde ella « mostrar y dar todo su amor y compasión, auxilio y def e n s a . . . a t o d o s los moradores de aquella tierra y a los demás que la invocasen y en E l l a confiasen ». Desde aquel momento histórico la total evangelización fué cosa hecha. Y, lo que es más, quedaba izada una bandera, alzada una fortaleza, contra la que se romperían las iras de todas las tempestades; estaba firmemente asentado uno de los pilares fundamentales de la fe en Méjico y en toda A m é r i c a . Gomo si la Cruz, qué, tal día c o m o hoy, a través de las ondas procelosas, habían llevado al continente nuevo las frágiles carabelas hispánicas, hubiera sido confiada a las manos débiles de aquella jovencita, a fin de que Ella la paj e a s e triunfalmente por todas aquellas tierras, là plantase p o r doquier j se retirase luego a su castillo roquero, dominando la antigua Tenoehitlán, para desde allí reinar en t o d o el mundo nuevo y velar p o r su fe; « porque, usando las felices expresiones de uno de vuestros vates, sabe que tal hija — c o m o Reina la proclama — y fiel conserva el depósito — de la fe, que al mundo s a l v a » . H o y , amadísimos congresistas americanos, Nuestro pensamiento, con ^vuelo más veloz y certero que el de las ondas que os llevan Nuestra v o z , Nos pone en medio de vosotros; y una vez más Nuestro espíritu se siente ¡confortado al admirar vuestro número sin número, vuestro entusiasmo sin límites; al ver que en este momento más de medio centenar de Arzobispos y Obispos representan allí, en medio de vosotros, la fe de todos los pueblos de América; al recibir, en la persona de Nuestro Legado, los magníficos testimonios de vuestra filial devoción, que ya N o s son c o n o c i d o s . Y al c o m p r o b a r que el centro de todos esos fervores sigue siendo vuestra Excelsa Patrona, al ver, casi con Nuestros propios ojos, que continuáis aclamando a la Virgen de Guadalupe c o m o vuestra Madre y vuestra Reina, elevamos al cielo la mirada y d a m o s gracias al A u t o r de todo bien, porque en este amor y en esta fidelidad queremos ver la garantía de la conservación de vuestra fe. P o r ella, católicos mejicanos, vuestros hermanos y vuestros padres fueron víctima de la persecución, y para defenderla se encararon sin vac i l a r hasta c o n la misma muerte, al doble grito de « V i v a Cristo Rey!, •Viva la V i r g e n de Guadalupe! . H o y , las condiciones de la Iglesia y de la Religión en vuestra Patria han mejorado notablemente, demostrando ^que no fueron inútiles aquella invocación y aquella firmeza. Pero a vos o t r o s toca, a vosotros y a todos los católicos americanos, seguir firmes Acta Pii Pp. XII en vuestro puesto, conscientes de vuestros derechos, c o n la frente siempre alta ante los enemigos de hoy y de s i e m p r e : l o s que no quieren a María porque no quieren a Jesús, los que querrían arrinconar o i g n o r a r a Jesús, arrebatando así a María el más preciado de sus títulos. Frente a su rebelión, vuestra fidelidad. Que la morenita del T e o e y a c , que la Emperatriz de América y Reina de Méjico no tenga que llorar deserciones. Que, c o m o lo estuvo ayer, pueda estar también mañana orgullosa de sus hijos. Vuestro Congreso, recogiendo millares de firmas, la ha aclamado c o m o « Sedes sapientiae », trono de la sabiduría. No lo olvidéis, católicos de Méjico y de toda A m é r i c a : la verdadera sabiduría es la que Ella nos dio, la que en nombre de la Sabiduría encarnada Ella nos enseña, (( ¡Salve, fuente abundantísima de donde manan los arroyos de la divina sabiduría, rechazando c o n las aguas purísimas y limpidísimas de la ortodoxia las olas encrépadas del e r r o r ! 2 jSalvé, oh V i r g e n de Guadalupe! Nos, a quien la admirable disposición de lá Divina Providencia confió, sin tener en cuenta Nuestra indignidad, él sagrado tesoro de la divina sabiduría en la tierra, para salvación de todas las almas, Nos coloca mos hoy de nuevo sobre tus sienes la corona, que pone para siempre bajo tu poderoso patrocinio la pureza y la integridad de lá santa fe é-i Méjico y en todo el continente americano. Porque estamos cierto de que mientras Tú seas reconocida c o m o Reina y c o m o Madré, América y Méjico se han salvado. Prenda de estos Nuestros deseos sea, en el momento presente, la Ben«iición Apostólica, q u e d e todo corazón os damos. • 8 GEBM. CONST;. Serm. 1 in SS Dein. Práesent., n. 1 4 , MIGNE,- PGr, 9 8 , 305-30G. 268 Acta Apostolicae Sedis: - Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIOECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Koster Pius divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 6 lumi 1945. — Cathedralibus Ecclesiis aeque principaliter unitis S. Marci et Bisinianensi praefecit R. D. Michaelem Rateni, parochum oppidi Petrella Tifemina, in dioecesi Boianensi-Campobassensi. die 9 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Edmumdstonensi, noviter erectae, R. P. A n t o n i u m Mariam R o y , O. F. M'. die 10 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Diocletianensi E x c . P. 1). Christophorum A r d u i n u m Terzi, hactenus E p i s c o p u m Apuaniensem. die 7 Septembris. — Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Lunensi, seu Spediensi, Sarzanensi et Brugnatensi E x c . P. D. Iosephum Stella, hactenus E p i s c o p u m titularem Uticensem. die 9 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Novariensi E x c . P. D. Leonem Iacobum Ossola, hactenus Episcopum titularem Salonitanum. — Cathedralibus Ecclesiis Bellunensi et Peltrensi aeque principaliter unitis E x c P . D . H i e r o n y m u m Bartholomaeum Bortignon, hactenus Episcopum titularem Lyddensem. die 12 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Nilopolitanae E x c . P. D. Laurentium I a c o b u m Inglese, hactenus E p i s c o p u m Anglonensem Tursiensem. die 27 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Victoriensis Venetorum E x c . P. D. Iosephum Zaffonato, hactenus Episcopum titularem Elatensem. die 2 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Sarsinatensi E x c . P. D. Caolum Stoppa, hactenus E p i s c o p u m titularem Diocleanum. die S Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aprensi, E x c . P. D. Herculanum Marini, hactenus Archiepiscopum Amalphitanum. die 10 Octobris: — Metropolitanae Ecclesiae Vercéllensi E x c . P. D. Franciscum Imberti, hactenus E p i s c o p u m Augustanum. Sacra Congregatio Consistorialis m — Cathedrali Ecclesiae Concordiensi E x c . P. D. V i c t o r i u m d'Alessi, hactenus Episcopum titularem Lyrbitanum. die 20 O ei o & m / — C a t h e d r a l i Ecclesiae Lausantnensi^ Genevensi et Friburgensi R. D. Franciscum Charrière, in Seminario Friburgensi professorem. die 22 Octobris,-— Metropolitanae Ecclesiae Surrentinae E x c . P. D. Carolum Serena, hactenus Archiepiscopum Myrensem. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE SANCTI LEONIS DE AMAZONES (DE IQUITÖS) DECRETUM VICARIATUS APOSTOLICUS S. LEONIS DE AMAZONES IN POSTERUM « DE I Q U I T O K APPELLABITUR. P o s t erectam Praefecturam Apostolicam S. Iosephi de Amazones in Peruvia, visum est Emis Patribus huius S, Consilii Christiano N o m i n i Propagando, in Plenariis Comitiis diei 9 Iulii n. e. congregatis, nomen Vicariatus A p o s t o l i c i S. Leonis de Amazones opportune immutare. Quapropter, attenta praxi huius S. Consilii in eiusmodi adiunctis, supra memoratum Vicariatum A p o s t o l i c u m « de Iquitos », quae est urbs princeps in eo sita, deinceps appellandum esse decreverunt. Quam E m o r u m Patrum sententiam, in Audientia diei 12 eiusdem mensis Iulii, ab infrascripto huius Sacri Consilii Secretario Sibi relatam, Ssmus D. N. Pius D i v . Prov. P p . X I I omnino probavit et hoc ad r e m Decretum edendum praecepit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda F i d e , die 1 Augusti a. D. 1945. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. 8 S. f C. Costantini, A r c h i e p . tit. Theodos., a Secretis. Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale SACKA CONGREGATIO R I T U M PARISIEK SEU: . CARCASSONEN. -. v BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI MARIAE TERESIAE DE SOUBIRAN, FUNDATRICIS SOCIETATIS MARIAE AUXILIATRICIS. SUPER DUBIO An etde quibus'nii^ác^lis constet in casu et ad effectum o^, quo agitur Committe Domino viam tuam et spera in Eo, et Ipse aget, et oriri faciet sicut lumen iustitiam tuam et ius tuum sicut meridiem ( P s . 26, 5). Venerabilis Maria Teresia de Soubiran, quae a Societate Mariae Auxiliatricis, quam condiderat, cuiusdam Sodalis opera, quae occulta arte calumniando, eam in officio supplantaverat, iniuria fuerat detrusa, hanc, quasi debitam suis peccatis, paenam humillime acceptans, viam suam D o m i n ó commisit, totamque fiduciam in Eo posuit. Ipse vero, qui eam ad Sanctorum heroicitatem elevare volebat, sapienter omnia disponens, eam veluti aurum, tribulationum igne, probavit ; dignam se invenit ; ap prehendit manum eius, consilio suo deduxit eam ; sicut lumen oriri fecit iustitiam suam eiusque ius sicut meridiem; et in gloriam tandem eam suscepit (cfr. P s . 72, vv. 23-24) : quae vero eam depresserat, corruit mom e n t o ; desiit; absumpta est : sicut somnium c u m quis evigilat, ita D o minus sprevit figmentum eius (Ibid., 19-20). In gloriam tandem suscepit Deus famulam suam, duo enim miracula, quae eius interventione Ipse patrare dignatus est, iudicium iam ab Ecclesia latum dé heroicis eius virtutibus plane confirmant. I. Soror Maria Plaútilla, in saeculo Paula Ginet de Combalet, novitia Societatis Mariae Auxiliatricis a Venerabili Maria Teresia de Soubiran fundatae, mense Augusto in finem vergente, anno 1931, a gravi morbo in gutture tentari coepit, cuius diagnosis prope ante sanationem, peri torum sententia, haec est edicta : Tonsillites et peritonsillites phlegmonosa, chronica, nec non pharyngites muco-purulenta cum gravi toxihaemia. Morbus hic infirmam undecim menses vexavit ; nec erat naturae viribus sanabilis, sed solum chirurgica actione, gravi tamen periculo o b n o x i a . Ipse medéns, curis omnibus inéássum cedentibus, a b ea visitanda absti- nuit, quippe qui omnem spem eam servandi amiserat. Infirma itaque ad Sacra Congregatio Rituum •271 mortem quidem desperanter properabat, sed divinae voluntati omnino consentiens. D i e 20 Iulii anni 1932, sodalibus morem gerens novendiales ad D e u m preces effundere c u m eis coepit ut per Venerabilis Fundatricis interventionem sanitati restitueretur. D i e 29, ultimo harum precum die, particula de eius reliquiis sibi apposita, alto gravique somno fuit correpta. Expergefacta perfecte sanatam se sentit, cibum avide sumit, nullum amplius dolorem in gutture patitur, viribus perfecte receptis. Medentes omnino sanatam declarant et quidem praeter naturae ordinem : sanatio perseveravit. Officiales quoque periti miraculum agnoscunt. I I . Soror Maria a Calvario, e Congregatione Nostrae Dominae a Ca ritate a B o n o Pastore, Februario mense a. 1932 a gravissimis meningeis symptomatibus, tubercularis naturae, fuit attacta, in qua edicenda diagnosi c u m medentes tum officiales periti consentiunt. A d e o morbus increvit, ut die 27 Februarii Extremae Unctionis sacramento fuerit munita, nullaque recuperandae valetudinis, medentis quoque iudicio, spes affulgeret. Die 29 de Venerabilis reliquiis particula infirmae fuit appo sita atque novendiales preces ad sanationem, eiusdem intercessione, obtinendam fuerunt inchoatae. D i e 5 Martii a meningite inventa est sanata, nec amplius in morbum incidit. Miraculum secundi generis cum médens, tum officiales periti conclamant. De duabus hisce sanationibus, nec non de virtutibus, Apostolicae inquisitiones in Parisiensi Archiepiscopali Curia anno 1935 fuerunt pera c t a e ; pro quarum iuridico valore Sacra haec Congregatio die 23 mensis Martii a. 1938 decretum edidit. Hisce praehabitis, Antepraeparatoria Congregatio coram R m o Cardinali Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte E p i s c o p o Ostien. et Albanen, die 18 mensis Maii a. 1943 fuit celebrata, quam subsecutae sunt die 29 Februarii a. 1944 Praeparatoria, Generalis denique c o r a m Ssmo D . N . P i o Papa X I I , die 2 4 A p r i l i s anni huius, i n qua idem Rmus Card i n a l i s dubium proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suam panderunt sententiam. Beatissimus vero Pater, ingeminatis precibus lumen a D e o praestolandum esse dixit, differens interim iudicium proferre. H a n c vero feriam secundam post Pentecosten selegit, ut suam ederet jeutentiam. Quocirca Revmis Cardinalibus Ponente seu Relatore atque infrascripto S. R. C. Praefecto, nec non R. P. Salvatore Natucci, Fidei ^eaerali Promotore, meque Secretario arcessitis, divina Hostia religioMssime oblata, decrevit : Constare de duobus miraculis, nimirum : I. de instantánea perfectaque sanatione Sororis Mariae Plautillae a tonsU- 272 A.cxa Apostolicae Sedis — Commentarium \jjfivzate lite et peritonsillite phlegmonosa purulenta chronica, cum gravi toxihaemia ; IL nec non de perfecta a pharyngite sanatione muco- Sororis Ma- riae a Calvario a gravi menimgite tubercular i. H o c autem decretum publici iuris fieri atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri imperavit. Datum Romae, die 21 Maii a. D. 1945, Feria II p o s t Pentecoste» C. Card. SALOTTI^ È p . Praen., Praefectus. i . © S. A. Carinci, Secretarius- SACRA CONGREGATIO DE SMINARÏÏS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DUBIUM DE LAUËËA CONGRUENTI AD DOCENDUM IN FACULTATE THEOLOGICA PROPOSITO DUBIO: A n ad quamcumque disciplinam in Facultate Theolo gica tradendam laurea congruenti praeditus, ex praescripto art. 21 Consti tutionis Apostolicae Deus scientiarum Dominus, praeter doctorem in Sacra Theologia, ille haberi possit qui lauream adeptus sit — apud Facultatem studiorum ecclesiasticorum — vel in Re Biblica, Vel in Iure Cano nico, vel in Studiis Orientalibus, vel in Historia Ecclesiastica, vel in Missiologiae vel in Archaeologia christiana, vel in Philosophia; haec Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum universitatibus RESPONDENDUM CENSUIT : Affirmative, m o d o candidatus ornatus sit etiam Licentia in Sacra Theologia, vel Licentia in ea disciplina quam tradere debet. Ex Aedibus S. Callisti, 28 m. Augusti, in Festo S. Augustini D o c t o ris, 1945. I. Card. PIZZARDO, Praefectus. L. © S. E. Ruffini, Secretarius.. Aa. et vol. XXXYII 28 Novembris 1945 (Ser. H, v . X I I ) - N u m . 11 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA p n PP. X Ï Ï EPISTULAE I •A Sua Eminenza Revma il Signor della Commissione tolica Italiana. Signor Cardinalizia Cardinale Luigi Lavitrano, per Volta direzione 1 President dell 'Azione Cat- Cardinale, Ben volentieri mandiamo ai Cattolici Italiani, che — come Ci è data consolante notizia — si radunano a Firenze per tenere la l o r o XIX Settimana Sociale, la Benedizione A p o s t o l i c a per loro implorata, che vorremmo come non mai presaga dei lumi e dei favori divini onde la grande assemblea ha bisogno per dare nelle parole, nei propositi, nelle opere testimonianza veramente pari ai nobili intenti e agli elevati scopi che ne hanno ispirato la convocazione e il programma. Riprende infatti la serie delle Settimane Sociali dei Cattolici Italiani c o n la trattazione d'un tema altrettanto arduo che delicato, qual'è quello che verte su la questione da cui tutta è presa Pora presente della vita italiana, vogliamo dire della costituzione nuova che un paese superstite dai gravissimi sconvolgimenti dell'ultima guerra intende preporre alla sua civica esistenza, e dell'organo che di tale legge vuol essere fattore, la Costituente. È Nostra fiducia che i docenti della Settimana Sociale sapranno essere in argomento di tanto rilievo fidi e strenui seguaci della dottrina cattolica, di cui nei Nostri discorsi e messaggi N o i stessi Ci siamo resi interpreti conforme all'ufficio del supremo magistero ecclesial i - ACTA, rol. XII, n. 11- - 28-11-945. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ètico c o n f i d a t o c i da D i o ; e ben di c u o r e facciamo voti che ai l o r o insegnamenti risponda docile attenzione, saggia discussione, non c h e fermi ed utili propositi. A N o i soltanto sia dato, in questo paterno saluto alla bella manifestazione di cotesti carissimi F i g l i , ricordare la responsabilità l o r o e di quanti ne condividono la fede cattolica e l'amore patrio in questa critica congiuntura della l o r o vita nazionale. Ben riflettendo sulle conseguenze deleterie, c h e una costituzione la quaje, abbandonando *« la pietra angolare » della concezione cristiana della vita, tentasse di fondarsi sull'agnosticismo morale e religioso, porterebbe in seno alla società e nella sua labile storia, ogni cattolico comprenderà facilmente c o m e ora la questione che, a preferenza di ogni altra, deve attirare la sua attenzione e spronare la sua attività, consiste nelPassicurare alla generazione presente e alle future il bene di una legge fondamentale dello Stato, che non si o p p o n g a a sani principii religiosi e morali, ma ne tragga piuttosto vigorosa ispirazione, e ne proclami e ne persegua sapientemente le alte finalità. Giovi a questo riguardo ricordare che non sempre la novità delle leggi è fonte di salute per il p o p o l o : sovente anzi la precipitosa ricerca di radicali innovazioni è indice d'oblio della propria dignità e della propria storia e di facile resa ad estranei influssi e non a meditate idee. Sappiano dunque i cattolici italiani che il rimanere fedeli alle migliori e provate tradizioni spirituali e giuridiche non vuol dire essere ostili alle trasformazioni sociali che meglio rispondano al bene c o m u n e ; e dicano alto al l o r o grande e infelice paese che il patto, onde esso vuol essere c o n d o t t o ad anità e stabilità, non p u ò cementarsi nè c o n o d i o nè c o n egoismo di eia *si, sì bene c o n la mutua e cristiana carità che tutti i cittadini affratelli in reciproco aiuto, collaborazione e rispetto. Tutto questo siamo certi, Signor Cardinale, risalterà in m o d o chiaro, dalle lezioni, che gli insigni docenti a c i ò scelti svolgeranno nella prossima Settimana Sociale dei cattolici italiani, e dalle discussioni che le seguiranno. Mentre imploriamo da D i o , datore di ogni bene, luce abbondante sui dirigenti, gli organizzatori, i docenti e i discenti, a tutti e in m o d o speciale a lei, Signor Cardinale, rinnoviamo di cuore l ' A p o s t o l i c a Benedizione. D a l Vaticano, 19 Ottobre 1945. PIUS PP. XII Acta Pii Pp. XII ÍOÍÍ II AD E X C M U M P. D. MICHAELEM BACKL, EPISCOPUM EYSTETTENSEM : DUODECIMO ELAPSO SAECULO A DIOECESI EYSTETTENSI CONDITA. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Ex amantissimis comperimus litteris, abs te haud ita pridem datis, Ey stettensem Dioecesim, c u i tu digne moderaris, duodecimum elapsum saeculum commemoraturam esse, ex quo eadem legitime constituta fuit; V o s addecet utique, quamvis difficillimis utamdni temporibus, opportunis celebrationibus hoc eventum recolere, c u m vobis, diuturnum hoc temporis spatium m e d i a n t i b u s , et quae per huius aetatis decursum apud vos gesta sunt, non una menti succurrat ratio, cur D e o Optimo M a x i m o debitas agatis grates ob innumera accepta beneficia, atque auspicia inde sumatis ad praesentes superandas rerum asperitates, et ad ita agendum concordibus viribus animisque, ut aperte perspicueque pateat nihil' avitam fidem avitamque virtutem apud vos amisisse antiqui fulgoris vetustaeque dignitatis; j N o s autem, illustria Ecclesiae vestrae initia memoria repetentes;, quasi animi oculis antiquissima ea cernimus tempora, quibus si Romanorum Pontificum erga gentem vestram flagrantissima caritas tantopere refulsit, at non minus eiusdem gentis voluntas d o c i l i s enituit ad sibi traditam catholicam religionem ultro libenterque amplectendam. Ac quasi Nostrae obversantur menti animosi illi evangelicae doctrinae satofes, qui — S. Bonifatio, Germaniae apostolo, invicto duce — nationem istam indefatigabili labore excoluere, quique ex eadem, ab agrestibus moribus ad civilem christianamque huma|iitatem reducta, tot virtutis sanctitatisque flores eduxerunt. Neque N o s latet — q u o d ipse scribis — arctissima coniunctionis vincula, quibus Eystettensis Dioecesis c u m A p o storica Sede in praesens devincitur, iam antiquitus fuisse ab Ecclesiae vestrae cönditoribus enixe commendatam, iamque fuisse priscis illis temporibus plane f eliciterque vigentem; Cum vero, ut memoriae traditur, sanctissimus vir Villibaldus, Bonifatii discipulus ac sectator praeclárissímus; 'idemque primus subinde Dioecesis vestrae Episcopus, a Decessore Nostro ven. m e m . Gregorio. I I I evangelicae veritatis praeco in regionem istam, duodecim ante saecula, missus est, haud faciles profecto erant rerum l o c o r u m q u e condiciones, Acta 276 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quandoquidem christianae doctrinae lux gentibus illis vel prorsus erat ignota, vel nondum plane affulserat. At non decidit eius animus, neque idcirco debilitata est apostolici eius studii voluntas; quin potius quo acerbiores erant difficultates, quo acrior c i r c u m quaque erat multorum repugnantia, eo instantior eius labor fuit, eo vividior eius fides, eo flagrantior caritas. Deus autem ((complevit labores i l l i u s » (Sap. X, 10). Feliciter enim evenit, ut innumerae multitudines, eius opera sudoreque excultae, ab impura abdicata superstitione ad sanctissima Iesu Christi praecepta reducerentur, et ad eadem suos mores suaeque vitae agendae rationem in exemplum conformarent. Deinceps vero, decursu temporis, in Dioecesis vestrae annalibus aureis inscribuntur litteris insignium Pastorum vestrorum gesta, qui praeclara non m o d o aedificia in sui gregis bonum exstruxeré, sed spiritualem etiam eius profectum apostolico paternoque studio procurarmi!, idque praesertim eifecere ut catholicam eius fidem ac catholicas m o r u m normas pro viribus tutarentur. Quorum in numero commemorare libet Gebeardum I, strenuum ecclesiasticae disciplinae chri stianaeque vitae integritatis adsertorem, qui providentissime Dei Numinis consilio ad divi Petri solium evectus, V i c t o r II nominatus est, ac gravi tempestate agitatam universam gubernavit Ecclesiam. Celebria pietatis, caritatis ac divini humanique cultus instituta S. Villibaldi eiusque successorum operam consecuta sunt; quae ad nostram usque aetatem ita provecta fuere, ut multum profecto ad Dioecesis vestrae prosperitatem spiritualeque incrementum conferrent. In quibus peculiari m o d o recordari operae pretium est institutum istud a doctissimo viro conditum Carolo Augusto von Reisach, qui primum Ecclesiam vestram, deinde Monacensem moderandam suscepit, atque ob egregia promerita sua Romanae Purpurae maiestate insignitus est; Eystettense d i c i m u s altioris philosophicae ac theologicae disciplinae institutum, quod et ob doctrinae perquirendae navitatem, et ob adhibitam diligentiam in èonformandis ecclesiastico spiritu discipulis nullo non tempore floruit, quodque, d u m tristissima in Germania ((culturae luetatio » Catholicam adversus Ecclesiam habebatur, dumque per proxime elapsos annos túrbida itidem saeviebat procèlla, sacrorum alumnis non m o d o ex ceteris •quoque Germaniae Dioecesibus suas ianuas patere voluit, sed iis etiam ; •qui ex aliis terrarum partibus profugi essent. Dilectissimae quoque Dioecesi vestrae haud defuere q u i d e m a e r u m n o sáe periclitationes, quae si graves ei iacturas pepererunt, eius tamen vim virtutemque restinguere non potuere; quin immo eadem, p r e s e n t i s s i m o Omnipotentis Dei praesidio munita, ex hisce periclitationibus rerumque angustiis n o v a veluti iuventute redintegrata evadit. Ita quidem ut Acta Pii Pp. XII ^ 277 — - quod magno cum animi solacio novimus — qui apud vos catholico gloriantur nomine — nequi ii pauci sunt — et mordicus suam fidem adhuc retineant ab erroribusque tueantur, et ab eadem supernas vires supernasque consolationes repetant ad praesentes superandas difficultates, ad suos leniendos mulcendosque dolores, et ad vitae iter eo dirigendum, quo solummodo mortales omnes dignum virtutis praemium, plenam animi requietem, veramque patriam perpetuo mansuram assequi poterunt. Pergant igitur dilecti Eystettensis Dioecesis filii — te auspice, magistro ac duce — sanctissimis Villibaldi vestigiis insistere; atque haec saecularis commemoratio animos eis addat ad ea omnia alacriter fortiterque peragenda, quae nostra haec aetas a fidelibus Iesu Christi sectátoribus postulat. Postulat scilicet ut hominum mentes, depulsis erroribus, evangelicae veritatis iubare penitus collustrentur; postulat ut Ecclesia, domesticus convictus ac scholae litterarumque ludi adiutricem sibi invicem operam praestent ad iuventam catholicis praeceptis conformandam roborandamque; itemque ut christifideles omnes, tum recta firmaque fide sua, tum suae cuiusque vitae sanctimonia incertos nutantesquealiorum animos confirment veraqtie luce imbuant; postulat denique — q u o d superioribus annis vos iam pro viribus egisse m a g n o cum animi gaudio novimus — ut quisquis opem habeat, qua proximorum indigentiam, mise riam, angorein allevare queat, id libentissimeque faciat; utque omnes non m o d o suum, sed ceterorum etiam odium, invidiam, simultatem comp e t e r e ac pacare contendant, nullisque pareant laboribus ut inexhausta religionis nostrae caritas tot maiorum c u m u l o , quae diuturnum nimis edidit bellum, pro facultate mederi possit. Sanctissima eiusmodi hortamenta ac monita Nostra, Venerabilis frater, cum credito grege communicare gratum profecto tibi erit officium, eumdemque certiorem reddere — si quidem opus e s t — N o s paterno amantique vobis animo praesentes esse, N o s vestros participare maerores, vestram augere spem percupere, ac v o b i s ' d i v i n a implorare solatia. C)uorum auspex ac conciliatrix esto A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo tuis curis demandato amantissime in D o m i n o impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, ^ se in ogni tempo Ci è grato di accogliervi, di benedirvi e di darvi i Nostri paterni consigli, si aggiunge in quest'ora il bisogno d'intrattenervi, secondo le vostre instanti richieste, sopra un argomento di grande rilievo e di primaria importanza ai giorni nostri : vogliamo dire, i doveri della donna nella vita sociale e politica. Una tale occasione N ó i stessi l'attendevamo c o n desiderio, perchè la febbrile agitazione di un travagliato presente e anche più le sollecitudini per l'incerto avvenire hanno messo la condizione deliba donna al centro dell'interesse non meno degli amici che dei nemici di Cristo e della Chiesa. II PROBLEMA FEMMINILE - LA DIGNITÀ DELLA DONNA D i c i a m o subito che per N o i il problema femminile, così nel suo complesso, come in ognuno dei suoi molteplici aspetti particolari, consiste tutto nella conservazione e nell'incremento della dignità che la donnìa * Habita die 21 mensis Octobris a. 1945. Acta Pii Pp. XII m ha ricevuta da D i o . Per N o i dunque esso è un problema non di ordine meramente giuridico o economico, pedagogico o biologico, politico o dem o g r a f i c o ; ma che, pur nella sua complessità, gravita tutto intorno alla questione : come mantenere e rafforzare quella dignità della donna, mas sime o g g i , nelle congiunture in cui la Provvidenza ci ha posti ? Vedere altrimenti il problema, considerarlo unilateralmente sotto uno qualsiasi degli aspetti summenzionati, sarebbe lo stesso che eluderlo, senza alcun profitto per nessuno, meno di ogni altro per la donna stessa. Staccarlo da D i o , dal sapiente ordinamento del Creatore, dalla sua santissima v o lontà, è svisare il punto essenziale della questione, vale a dire la vera dignità della donna, dignità che ella ha soltanto da D i o e in D i o . Da c i ò consegue che non sono in grado di rettamente considerare la questione femminile quei sistemi, i quali escludono dalla vita sociale I d d i o e la sua legge, e ai precetti della religione c o n c e d o n o , al più, un umile posto nella vita privata d e l l ' u o m o . Per questo voi, lasciando da parte i nomi sonori e vuoti, c o i quali alcuni vogliono qualificare le rivendicazioni del femminismo, vi siete lodevolmente aggruppate ed unite come donne e giovani cattoliche, per corrispondere come si conviene alle naturali esigenze e ai veri interessi del vostro sesso. I QUALITÀ PARTICOLARI DEI DUE SESSI E LORO MUTUA COORDINAZIONE In che consiste dunque questa dignità che la donna ha da D i o ? Interrogate la natura umana, quale il Signore l'ha formata, elevata, redenta nel sangue di Cristo. Nella l o r o dignità personale di figli di D i o l ' u o m o e la donna sono assolutamente uguali, come anche a riguardo del fine ultimo della vita umana, c h e è la eterna unione con D i o nella felicità del c i e l o . È gloria imperitura della Chiesa l'aver rimesso in luce e in onore questa verità e l'aver liberato la donna da una degradante servitù contraria alla natura. Ma l ' u o m o e la donna non possono mantenere e perfezionare questa l o r o uguale dignità, se non rispettando e mettendo in atto le qualità particolari, che la natura ha elargite all'uno e all'altra, qualità fìsiche e spirituali indistruttibili, delle quali non è possibile di sconvolgere Pordine, senza che la natura stessa venga sempre di nuovo a ristabilirlo. Questi caratteri peculiari, che distinguono i due sessi, si palesano c o n tanta chiarezza agli occhi di tutti, che soltanto una ostinata cecità o un dottrinarismo non meno funesto c h e utopistico potrebbero negli ordì " namenti sociali disconoscerne o quasi ignorarne il valore. *36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ben più. I due sessi, per le l o r o stesse qualità particolari, sono ordinati l'uno all'altro in tal guisa che questa mutua coordinazione esercita il suo influsso in tutte le molteplici manifestazioni della vita umana sociale. N o i Ci restringeremo qui a ricordarne due per la loro speciale i m p o r t a n z a : lo stato matrimoniale e quello del celibato volontario secondo il consiglio evangelico. LO STATO MATRIMONIALE Il frutto di una vera comunanza coniugale comprende non solo i figli, quando I d d i o li concede agli sposi, e i benefici materiali e spirituali c h e la vita di famiglia offre al genere umano. Tutta la civiltà in ogni suo ramo, i p o p o l i e la società dei p o p o l i , la Chiesa stessa, in una parola, tutti i veri beni della umanità ne risentono i felici effetti, là ove questa vita coniugale fiorisce nell'ordine, ove la gioventù si abitua a contemplarla, a onorarla, ad amarla c o m e un santo ideale. Là, invece, ove i due sessi, immemori dell'intima armonia voluta e stabilita da D i o , si abbandonano a un perverso individualismo ; ove essi non sono reciprocamente che oggetto di egoismo e di cupidigia ; ove iioi cooperano di mutuo a c c o r d o al servìzio della umanità secondo i disegni di D i o e della natura ; ove la gioventù, noncurante delle sue responsabilità, leggiera e frivola nel suo spirito e nella sua condotta, si rende moralmente e fisicamente inetta alla santa vita del matrimonio ; ivi il bene comune della umana società, nell'ordine così spirituale come temporale, si trova gravemente compromésso, e la stessa Chiesa di D i o trema, non per la sua esistenza — essa ha le promesse divine ! —, bensì per il mag gior frutto della sua missione fra gli uomini. , . IL CELIBATO VOLONTARIO SECONDO IL CONSIGLIO EVANGELICO Ma e c c o che da quasi venti secoli, in o g n i generazione, migliaia e migliaia di uomini e di donne, tra i migliori, rinunziano liberamente^ p e r seguire il consiglio di Cristo, a una propria famiglia, ai santi doveri e ai sacri diritti della vita matrimoniale. Il bene comune dei p o p o l i e della. Chiesa ne rimane forse esposto a pericolo ? Tutt'altro ! Questi spiriti generosi riconoscono l'associazione dei due sessi nel matrimonio c o m e un alto bene. Ma se si discostano dalla via ordinaria, dal sentiero battuto, essi, lungi dal disertarlo, si consacrano al servizio della umanità c o l completo distacco da se stessi e dai loro propri interessi, in un'azione incomparabilmente più ampia, totale, universale. Guardate quegli uomini e quelle d o n n e : vedeteli dedicati alla preghiera e alla penitènza* applicati alla istruzione e alia educazione della gioventù e degli i g n o - Acta Pii Pp. XII a) sulla preparazione e formazione della donna alla vita sociale e politica Rimane in tal guisa tracciato il programma dei doveri della donna, il cui oggetto pratico è duplice : la sua preparazione e formazione allá vita sociale e politica, lo svolgimento e l'attuazione di questa vita sociale e politica nel campo privato e pubblico-. È chiaro che l'ufficio della donna, così compreso, non s'improvvisa. L'istinto materno è in lei un istinto umano, non determinato dalla natura fin nei particolari delle sue applicazioni. Esso è dirètto da una v o lontà libera, e questa alla sua volta è guidata dall'intelletto. Di qui il suo valore morale e la sua dignità, ma anche la sua imperfezione, che ha bisogno di essere compensata e riscattata c o n la educazione. L'educazione femminile della giovane, e non di rado anche della d o n n a adulta, è dunque una condizione necessaria della sua preparazione e della Acta 294 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sua formazione a una vita degna di lei. L'ideale sarebbe evidentemente che questa educazióne potesse risalire all'infanzia, nella intimità di un focolare cristiano, sotto l'influsso della madre. N o n è pur t r o p p o sempre il caso, nè sempre possibile. Tuttavia si può almeno in parte supplire a questa mancanza, procurando alla giovane, c h e per necessità deve lavorare fuori di casa, una di quelle occupazioni che sono in qualche m o d o il tirocinio e l'addestramento alla vita cui è destinata. A tal fine tendono anche quelle scuole di economia domestica, che mirano a fare della fan ciulla e della giovane di o g g i la donna e la madre di domani. Quanto degne di elogio e d'incoraggiamento sono tali istituzioni : Esse sono una delle forme nelle quali può largamente esercitarsi ed effondersi il vostro sentimento e il vostro zelo materno, ed una delle più pregevoli, perchè il bene che vi compite si propaga all'infinito, mettendo le vostre allieve in grado di fare ad altre, sia in famiglia che fuori, il bene che v o i avete fatto a l o r o stesse. Ohe dire p o i di tante altre opere c o n le quali voi venite in aiuto alle madri di famiglia, così per la l o r o formazione intellettuale e religiosa, c o m e nelle circostanze dolorose o difficili della l o r o v i t a ? b) sull'attuazione pratica della vita sociale e politica della donna Ma nella vostra azione sociale è politica m o l t o dipende dalla legislazione dello Stato e dall'amministrazione dei Comuni. P e r c i ò la scheda elettorale è nelle mani della d o n n a cattolica un mezzo importante per adempire il suo rigoroso dovere di coscienza, massime nel tempo presente. Lo Stato e la politica hanno infatti propriamente l'ufficio di assicurare alle famiglie di ogni ceto le condizioni necessarie, affinchè possano esistere e svilupparsi c o m e unità economiche, giuridiche e morali. A l l o r a la famiglia sarà veramente la cellula vitale di uomini, c h e procurano onestamente il l o r o bene terreno ed eterno. T u t t o c i ò ben comprende la donna veramente tale. Quel che ella invece non comprende, nè p u ò c o m prendere, è che per politica s'intenda la dominazione di una classe sopra le altre, la mira ambiziosa di sempre maggior estensione d ' i m p e r o economico e nazionale, per qualsiasi motivo esso venga preteso. P o i c h é ella sa che una talé politica apre la via alla occulta od aperta guerra civile, al peso sempre crescente degli armamenti e al costante pericolo di guerra ; ella conosce per esperienza che ad o g n i m o d o quella politica va a danno della famiglia, la quale deve pagarla a c a r o prezzo c o i suoi beni e c o l suo sangue. Perciò nessuna donna saggia è favorevole ad una politica di l o t t a di classe o di guèrra. Il suo c a m m i n o all'urna elettorale è mii c a m m i n o di pace. Quindi nell'interesse e per il bene della famiglia Acta Pii Pp. XII 295 la donna percorrerà quella via e rifiuterà sempre il suo voto ad ogni tendenza, da qualunque parte essa' venga, di subordinare ad egoistiche brame di dominio la pace interna ed esterna del p o p o l o . Coraggio dunque, donne e giovani cattoliche, lavorate senza posa, senza lasciarvi mai scoraggiare dalle difficoltà e dagli o s t a c o l i ; siate, s o t t o lo stendardo di Cristo R è , sotto il patrocinio della Madre ammirabile, Regina delle madri, le restauratrici del focolare, della famiglia, della società. Discendano su di voi copiosi i favori divini, in pegno dei quali v'impartiamo c o n tutta l'effusione del Nostro cuore paterno l ' A p o stolica Benedizione. 296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 11 Septembris 19^5. — Titulari episcopali Ecclesiae Letopolitanae praefecit E x c . P. D. Henricum Dutoit, hactenus Episcopum Atrebatensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Dionysianensi E x c . P. D. Franciscum Auvity, hactenus Episcopum Mimatensem. die 23 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Lojanae E x c . P. D. R o bertum A g u i r r e , hactenus E p i s c o p u m titularem Hippenum. die 11 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Panormitanae Exe. D. Ernestum Ruffini, Secretarium S. Congregationis de Seminariis et Universitatibus Studiorum. die 12 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Diliensi, noviter erectae, R . D . Iacobum Garcia Goulart, eiusdem dioecesis Administratorem A p o stolicum. die 27 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Adanensi E x c P. D. Herculanum Marini, hactenus Archiepiscopum tit. Aprensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Dorylaënsi, R. D. Iosephum Baeteii, Vicarium Generalem dioecesis Bredanae, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Petri Hadriani Gulielmi H o p m a n s , Episcopi Bredani. die 80 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae Statiellorum E x c . P . D . Petrum Iosephum Gagnor, hactenus Episcopum titularem Thennesiensem. — Cathedrali Ecclesiae Apuaniensi R. D. Carolum Boiardi, parochum loci Borgo Val di Taro, dioecesis Placentinae. die 3 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Aquensi, R. D. Carolum De Provenchères, moderatorem collegii dioecesani Molinensis. — Cathedrali Ecclesiae Mimatensi E x c . P. D. Mauritiùm Rousseau, hactenus E p i s c o p u m titularem Isbitanum. Sacra Congregatio 297 Consistorialis — Cathedrali Ecclesiae Blesensi, R. D. A l o i s i u m R o b i n , Rectorem ecclesiae S. Martini in archidioecesi Turonensi. — Cathedrali Ecclesiae Atrebatensi, R. D. V i c t o r i u m Perrin, moderatorem seminarii maioris archidioecesis Rhedonensis.. — Titulari episcopali Ecclesiae Aradiensi R. P. Aloisium Perez Hernández, e Congregatione Iesu et Mariae, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Ismaëlis P e r d o m o , Archiepiscopi Bogotensis i n Columbia. die 10 Novembris. — Archiepiscopali Ecclesiae Anconitanae, titulo h u m a n a e Ecclesiae auctae, R . D . Aegidium Bignamini, praepositum loci Treviglio archidioecesis Mediolanensis. DIOECESIS R. ET ALIARUM MISSAE PRO POPULO Die 9 Iulii 1938 SPECIES FACTI. — Episcopus dioecesis R . , propriae episcopali mensae paroeciam pleno iure unitam, habet, quam uti parochus habitualis p e r vicarium curatum regit, ad normam canonis 471 § 1. A n t e Codicem I. C. idem vicarius Missam pro populo suae vicariae applicabat : sed, Codice promulgato, ab huiusmodi onere adimplendo solutum se censuit. Quare Episcopus dioecesis R. ab hae Sacra Congregatione petiit, utrum: Episcopus obligatione teneatur applicandi Missam p r o p o p u l o eiusdem paroeciae suae mensae pleno iure unitae, ita ut huic obligationi satisfacere possit per Missam a semetipso pro universo populo dioecesis applicatam, an dictae obligationi memoratus vi- carius, cui congrua fructuum beneficii paroecialis portio assignata fuit, adhuc teneatur. ANIMADVERSIONES. — I u x t a canonem 471 § 4 : « ad vicarium exclusive pertinet tota animarum cura c u m omnibus parochorum iuribus et obligationibus ad normam iuris communis et secundum probata statuta dioecesana vel laudabiles consuetudines ». Inter obligationes autem parochorum adnumeratur etiam, ad normam canonis 466 § 1, Missae pro populo applicatio : (( Applicandae Missae pro populo obligatione tenetur parochus ad ; ^98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n o r m a m canonis 3 3 9 . . . », nempe « omnibus dominicis aliisque festis diebus de praecepto, etiam suppressis...». Attamen, ad normam § 2 eiusdem c a n o n i s 4 6 6 , « parochus qui plures forte paroecias aeque principaliter • unitas regat, aut, praeter propriam paroeciam, aliam vel alias in admi« nistrationem habeat, unam tantum debet Missam pro populis sibi com« missis diebus praescriptis applicare ». Eadem o m n i n o statuuntur, ad E p i s c o p u m quod attinet, canonibus 3 3 9 § 4 e t 5 quoad applicationem Missae « p r o universo p o p u l o sibi com« misso ». Ex quo, per analogiam quis deducere posset E p i s c o p u m per Missam p r o universo populo suae dioecesis, in quo et fideles paroeciae pleno iure mensae episcopali unitae comprehenduntur, applicatam, obligationi sui vicarii curati eodem tempore satisfecisse. V e r u m obligatio, quae E p i s c o p o incumbit Missam applicandi p r o universo p o p u l o dioecesis, distincta o m n i n o est ab obligatione, quam paroc h u s seu vicarius curatus habet, Missam applicandi pro p o p u l o paroeciae seu vicariae sibi concreditae. N a m , sicut per unius Missae p r o universo p o p u l o dioecesis applicationem ab E p i s c o p o factam, parochi eiusdem dioecesis minime liberantur ab obligatione, qua positive adstringuntur, applicandi unusquisque pro p o p u l o propriae paroeciae; ita nec per Missas, quas singuli parochi pro suo cuiusque populo applicant, liberatur E p i s c o p u s ab obligatione applic a n d i Missam pro p o p u l o dioecesis. A g i t u r enim de distinctis obligationibus, a Codice I. C. separatim, in can. 3 3 9 § 4 et 4 6 6 § 1, impositis, quibus sane per unam eandemque praestationem, seu per unius eiusd e m q u e Missae pro populo celebrationem, satisfieri nequit. P r o f e c t o fideles de iure fructus participant duarum Missarum, quas sancta Mater Ecclesia diebus dominicis aliisque festis de praecepto -etiam suppressis applicare p r o ipsis iubet : quarum altera est Missa ab E p i s c o p o p r o universis dioecesis fidelibus applicata, altera a parocho peculiariter applicata p r o fidelibus suae paroeciae, tamquam distinctae p o r t i o n i s eiusdem dioecesis. Fideles igitur paroeciae, quae mensae episcopali unita est, quod praed i c t u m ius ab Ecclesia ipsis concessum (participandi nempe fructus duar u m Missarum diebus praescriptis) laedërentur, nisi vicarius curatus eiusdem paroeciae Missam pro p o p u l o et ipse applicaret, praeter Miss a m ab E p i s c o p o p r o universo p o p u l o dioecesis applicatam. RESOLUTIO. — Proposito itaque in Comitiis plenariis diei 9 iulii 1 9 3 8 d u b i o : <( An vicarius curatus paroeciae, pleno iure unitae mensae episca- Sacra Congregatio Concilii 299 pali, obligatione teneatur applicandi Missam pro populo in casu; Emi Patres huius Sacrae Congregationis responderunt : Affirmative. Quam resolutionem Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. X I in Audientia diei 20 Iulii 1938, referente subscripto Secretario, approbare et confirmare dignatus est. I. Bruno, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM ALBANEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII VENERABILIS SERVAE DEI M A RIAE GORETTI, VIRGINIS SAECULARIS. SUPER DUBIO i n , stante approbatione martyrii eiusque Causae, nec non dispensatione, ad tramitem canonis 2116 § 2 Codicis Iuris Canonici, a miraculis seu signis, Tuto procedi possit ad sollemnem praedictae Servae Dei beatificationem. Deus, sancta est via tua : quis deus est magnus, ut Deus noster f Tu m Deus, qui mirabilia patras, notam fecisti in populo potentiam tuam : (Ps. 76, 14-13). Mirabilia sane Deus in Venerabili Maria Goretti, rudi, indocta, duodecenni puella patravit, quae Eius gratia suffulta, pro servanda castitate, sanguinem potius fundere mortemque subire praetulit, quam foedari, et, quod magis est mirandum. Domini exemplum secuta, ipsi moecho carnifici amplissimam veniam est largita. Vere itaque Deus per eam potentiam suam notam fecit, sanctamque ostendit viam suam atque magnificentiam tam coram militante, quam coram triumphante Ecclesia, tantam virtutem martyrii corona rependendo. Est et aliud, in hac divinae Providentiae dispositione, mirandum. « Martyr cum patitur, docet S. Ambrosius, non sibi tantum patitur, sed « e t civibus; sibi enim patitur ad praemium, civibus ad exemplum; sibi « patitur ad regnum, civibus ad salutem » (Serm. 77). Venerabilis Maria castitatem servans, paris effecta Angelis, — «castitas enim, uti idem «Sanctus scribit, Angelos facit, qui eam servat, Angelus est» (De Virg. 1 , 1 ) , — sibi quidem martyrum perpessa est in praemium, humanae 300 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale vero societati, m o d o magna ex parte a D e o aversae, turpique libidini deditae, ad stupendum paritatis et fortitudinis exemplum, sibi ad regnum et gloriam hominibus ad salutem ; quam ipse quoque occisor, sui c r i m i n i » paenitens, martyris precibus, obtinuit. Infandum crimen die 5 Iulii a. 1902 fuit admissum, sequenti d i e , Neptuni, quo fuit statim translata, Maria ad caelum advolavit. Martyrii fama ad viciniam quoque statim propagata, ingentem populum ad funus attraxit, qui eam summis venerationis significationibus voluit p r o merito honestare. Quum fama haec non solum non delituisset, sed viresceret, canonicae inquisitiones Ordinaria prius auctoritate sunt peractae, atque causa apud S. R. O. die 1 Iunii 1938 est i n t r o d u c t a : A p o s t o l i c i s vero absolutis, servato iuris ordine, die 25 Martii anni huius, Summo Pontifice approbante, Sacra R i t u u m Congregatio decretum edidit, quo de Mariae martyrio tam evidenter constare edixit, ut, ab E o d e m dispensatione a miraculis seu signis obtenta, ad ulteriora procedi posset. Ut autem ad sollemnem Beatificationem gradus fieri queat, a iure disceptatio dubii imperatur : martyrii, nec non An stante approbatione martyrii et Causae dispensatione a signis, seu miraculis ad tramitem can. 2116 § 2 Iuris Canonici, Tuto procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis Beatificationem. Quod dubium a R m o Cardinali Salotti Ponente seu Relatore, in generali Congregatione c o r a m Ssmo D o m i n o Nostro P i o Papa X I I die 24 Aprilis mensis anni huius habita, fuit propositum : cui Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores in unanimem afiirmativam sententiam cohcéssere. Beatissimus vero Pater, maiorem divini luminis copiam implorare volens, supremam suam pandere sententiam ad hunc diem distulit 21 Maii, secundam feriam post Pentecostem Quare infrascriptum Cardinalem S. R. C. Praefectum atque causae Ponentem, nec non R . P . Salvatorem Natucci F i d e i P r o m o t o r e m generalem meque Stecretarium advocari mandavit, divinoque sacrificio pientissimë litato, edixit ; Tuto procedi posse ad Venerabilis Mariae Coretti sollemnem Beatificationem. H o c autem decretum rite promulgari, atque in acta S. R. C. referri : iussit." Datum R o m a e , die 21 Maii a. D. 1945, Feria II post Pentecosten. £ß C Card. SALOTTI, E p . Praen., Praefectus. L : © S. A. Carinci, Secretarius* Sacra Romana Rota 301 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ; MECHLINIEN. NULLITATIS MATRIMONII (ROSPIGLIOSI-DE VILLENPAGNE) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ivonae De Villenfagne, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Romae, Palazzo della Cancelleria) die 19 Februarii 1916, hora undecima ad concordandum de dubiis disputandis, vel infrascriptis subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. Dubia : An sententia rotalis diei 30 Aprilis 1937 sit confirmanda vel infirmanda in casu; et quatenus affirmative ad secundum, an consilium, praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Ivonae De Villënfagne, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Franciscus Roberti, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 29 Octobris 1945. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Yvonne De Villen fagne défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 19 février 1945 à 11 heures, pour concorder ou souscrire les doutes ci-dessus rapportés et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 30 avril 1937 dans cette cêusef Et dans le cas où on doive la casser : Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non consummato dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Yvonne De Villenfagne devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 13 novembre 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto : 1) Sul Tuto per la beatiticazione della Venerabile Maria Teresa de Sou biran, fondatrice della Società di Maria Ausili&trice. 2) Sui miracoli della Venerabile Maria Teresa Eustochio Verzeri, fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù. Martedì, 27 novembre 1945, nel Palazzo apostolico della Dataria, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Federico~Tedeschini, Ponente o Relatore della Causa della Beata Vincenza Gerosa, confondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità della Beata Capitanio, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della predetta Beata, e che vengono pro posti per la sua canonizzazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I I , felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri segreti soprannumerari di 8. 8. : 17 maggio 1939. Monsig. Alceste Grandori, della diocesi di Viterbo. 21 gennaio 1944. Monsig. Angelo Cocconcelli, della diocesi di Guastalla. 2 marzo » Monsig. Angelo Cellerino, della diocesi di Alessandria 3 maggio 1945. Monsig. Riccardo B. Bean, dell'archidiocesi di Baltimora e Washington. » » » Monsig. Adalberto Centner, della diocesi di Covingtoa. » » » Monsig. Adriano F. Brandehoff,. della diocesi di Fof% Waine. Diarium 3 maggio » » Romanae 30S Curiae 1945. Monsig. Michele F. Dono van, della diocesi di Little Rock» Monsig. Tommaso J. Prendergast, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni J. Ringham, delParchidiocesi di Nuova York. Monsig. Giovanni J. Corrigan, della medesima archidiocesi. Monsig. Giorgio C. Ehardt, della medesima archidiocesL Monsig. Carlo L. Giblin, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni J. Maguire, della medesima archidiocesi. Monsig. Tommaso McMahon, della medesima archidiocesi. Monsi°r. Giuseppe M. Pernicone, della medesima archidiocesi. » Monsig. Edoardo J. Waterson, della medesima archidiocesi. Monsig. Alberto Bremer, della diocesi di Seattle. Monsig. Leone P. Miller, della diocesi di Toledo in Ame rica. Monsig. Giovanni F. Dearden, della diocesi di Cleveland. 19 luglio » » » » Monsig. Michele J. Hynes, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni J. Krol, della medesima diocesi. » » 2 agosto 5 settembre Monsig. Francesco P. Johns, della medesima diocesi. Monsig. Riccardo P. Walsh, della medesima diocesi. » » Monsig. Umberto Guidobaldi, della diocesi di Viterbo. Monsig. Pietro Di Fulvio, delParchidiocesi di Lanciano eOrtona. Monsig. Guglielmo J. Gauche, delParchidiocesi di Gin cinnati. Monsig. Augusto J. Kramer, cesi. della medesima archidio- * Monsig. Giuseppe Schneider, della medesima archidiocesi. Monsig. Raimondo F. Stoll, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Mulier, della diocesi di Iglesias. ». Monsig. Giovan Battista Muroni, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Mastrilli, della diocesi di Làcedonia. ». Monsig. Giulio Broccoli, della diocesi di Rimini. » Monsig. Giulio Fabbri (Roma). Monsig. Lorenzo Borgia, della diocesi di Tivoli. » Monsig. Bellarmino Ruggiero, della diocesi di Squillacen Monsig. Giuseppe De Bonis, della diocesi di S. Marco e Bisignano. 90 » Monsig. Arturo Di Cosmo, delPAbbazia di Montecassino. 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 25 settembre 1945. Monsig. Rubino Carrozza, della diocesi di Ñusco. » ' »" » Monsig. Giuseppe Di Lauri, della medesima diocesi. » » » » » » » » » » » )) 11 ottobre » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 21 » » Monsig. Pietro Giannetti, della medesima diocesi. Monsig. Salvatore Natellis, della medesima diocesi. Monsig. Umberto Lazzari, della diocesi di Potenza. Monsig. Emidio Strozzi, della diocesi di Reggio Emilia. Monsig. Michele A. Chapman, della diocesi di Lafayette. Monsig. Roberto J. Halpin, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo Hordeman, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni A. McCarthy, della medesima diocesi. Monsig. Paolo A. Welsh, della medesima diocesi. Monsig. Angelo Gattesco, dell'archidiocesi di Udine. Monsig. Pietro Giorgis, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Pi'gani, della medesima archidiocesi. Monsig. Pietro Lazzari, dell'archidiocesi di Ferrara. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. $. : 10 luglio 11 ottobre 1945. Monsig. Daniele Scipione, dell'archidiocesi di Gaeta. » Monsig. Nicola Rubino, della diocesi di Mileto. Cappellano d'onore extra Urbem di SS. 8.: 11 ottobre 1945. Monsig. Cirillo Valgoi, della diocesi di Como. NECROLOGIO 8 settembre 1941 2 13- Monsig. Leone Proserpio, Vescovo di Calicut. ottobre . » Monsig. Timoteo Giuseppe Crowley, Vescovo di Dacca. - Emo Signor Card. GIUSEPPE MAC RORY, del Titolo di S. Gio » » vanni a Porta Latina, Arcivescovo di Armagh. 16 Monsig. Pietro Ludovico Genoud, Vescovo tit. di Apol 35 Monsig. Romualdo Hayes, Vescovo di Rockhampton. Ionia. Monsig. Giovanni Francesco Emilio Thiénàrd, Vescovo di Costantana e di Ippona. 2 novembre Monsig. Giuseppe Schrembs, Arcivescovo' Vescovo di Cleveland. Monsig. Giuseppe Pinten, Vescovo tit. di 8ela. 13 Monsig. Eduardo Brettoni, Vescovo di Reggio Emilia. An. et vol. XXXYII 23 Decembris 1945 (Ser. H, v. XII) - N u m . 12 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PH PP. X I I CONSTITUTIONES APOSTOLICAE D E BANtíKOK (DE C H A N T H A B U R I ) m VICARIATU APOSTOLICO DE BANGKOK PARS SEIUNGATUR ET NOVUS VICARIATUI APOSTOLICUS DE CHANTHABURI ERIGITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Thailändensi regione magis ac magis prolatetur catholicum nomen, peropportunum ducimus illius Ecclesiae vel partem ipsi Thailändensi clero regendam concredere. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, ex amplissimo Vicariatus A p o s t o l i c i de Bangkok., Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes curis commissi, territorio aliquot seiungere provincias censuimus illarumque territorium in novum V i c a r i a t u m . A p o s t o l i c u m erigere, Thailändensi clero committendum. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant, consensu, attento favorabili v o t o venerabilium Fratrum Antonini Drapier, Archiepiscopi titularis Neocaesariensis in P o n t o ac in Indosinis Delegati A p o s t o l i c i , nec non Renati Mariae Ioseph Perros, E p i s c o p i titularis Zoarensis ac V i c a r i i A p o stolici de B a n g k o k , omnibus mature perpensis ac certa scientia, aposto* 23 - ACTA, vol. XII, n. 12. - 83-12-9*5. 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale licae Nostrae potestatis plenitudine, ex eiusdem Vicariatus de Bangkok territorio partem seiungimus, finibus qui sequuntur determinatam : ad orientem : Vicariatu A p o s t o l i c o de Phnom-Penh ; contra meridiem : Thailandensi s maris'sinu ; occasum v e r s u s : eodem maris sinu usque ad Banpakong fluminis ostia indeque eodem flumine usque dum limites meridionales intersecet provinciae de Prachinbtiri seu Pachim; eiusdem deinde provinciae limitibus occidentalibus et septentrionalibus, ita ut tota haec provincia ad novum Vicariatum erigendum transferretur. Territorium ita distractum ac definitum in novum Vicariatum A p o s t o l i c u m erigimus et constituimus, quem a Chanthaburi urbe eiusdem provinciae principe, de Chanthaburi seu Chanthaburiensem nuncupandum decernimus eumdemque thailandènsis cleri curis concredimus, quam maxime in D o m i n o confisi sollerti illius regionis cleri studio et industria, catholicam religionem* uberiores fructus percipere posse. N o v o itaque huic Vicariatui A p o s t o l i c o de Chanthaburi eiusque pro tempore Vicariis A p o stolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus A p o s t o l i c i eorumque Praesules fruuntur et gaudent ; eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime Obstantibus. H a r u m vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent Nemini autem hanc paginam dismembra- tionis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuit et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum A p o s t o l o r u m Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, die undecima Maii mensis,. Pontificatus Nostri anno sexto. Pro S. K. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTÈ Decanus Sacri Collegii S. C. de Propaganda Fide Praefectus Alfonsus ,;í . P. Card. FUMASONI B I O N D I Carinci, Decanus Proton, Apost, Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost, Loco £& Plumbi. Réff: in Cane. Ap.,vol.LXIX, n. -51. — A l : Trüssardi.' > r Acta Pii Pp. XII m II NEOPAMPILONEK-DE ARAÜCÁ (DE LAB ATECA) A DIOECESI NEOPAMPILONENSI ET A PRAEFEGTUR A APOSTOLICA DE ARAUCÀ PARS SEIUNGATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE LABATECA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DÈI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ecclesiarum omnium qua urgemur sollicitudo a Nobis exigit ut, si qua exstet dioecesis nimio redundans territorio, pars ex ea seiungatur et nova exinde constituatur Ecclesia alteri vigilanti Pastori concredenda. Quod quidem perpendentes, libenter excipiendas duximus preces, quibus ab Apostolica Sede expostulatum est, ut e Neopampilonensi in Columbia dioecesi, quae tam ample extenditur ut nimis difficulter ab uno vel vigilantissimo Pastore gubernari possit, pars eius orientalis seiungatur,: unar que cum parte adiacente Praefecturae Apostolicae de A r a u c a , intra limites infra designandos, in novam Praefecturam A p o s t o l i c a m erigatur, Seminario Yarumalènsi pro Missionibus committendam. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Christiano No.¿ mini P r o p a g a n d o praepositorum consilio, prae oculis habitis tum venerabilis Fratris Caroli Serena, Archiepiscopi Titularis Myrensis, in Columbiana Republica Nuntii A p o s t o l i c i , sententia, tum etiam Sacrae Con* gregationis Consistorialis, pro territorii parte a Neopampilonensi dioecesi seiungenda, consensu, novam Praefecturam Apostolicam erigimus et constituimus de Ldbateca nuncupandam. Decernimus insuper ut novae h u i c Praefecturae hi sint, qui sequuntur, limites : ad septentrionem : paroeciae de Labateca fines, iuxta Serrano flumen usque ad huius confluentia m cum Cutagà flumine ; hoc flumen usque ad confidentiam c u m Ghir lagà flumine; hoc idem flumen usque ad V alegra flumen; huius cursus usque ad torrentem Azul (Chocarima) ; inde vero linea recta ad fluminis Colorado fontes ; e quibus cursus huius usque ad Margua flumen a> Estamos seguros de que el gran pueblo argentino tiene plena conciencia del bien que realizan eh t o d o s los c a m p o s tantos institutos católicos de enseñanza. Vuestra Excelencia mismo, Señor Embajador, há tributado expresivas alabanzas al celo y al espíritu de sacrificio del clero católico que se dedica a la educación de la juventud, reconociendo así que ha sabido llevar a la práctica los sagrados deberes de su ministerio^ c o n opimos frutos también para la vida pública y privada de la nación. P o d e m o s , pues, expresar Nuestra firme esperanza de que — cuales^ quiera que sean los movimientos políticos internos l o s gobernantes; de la República Argentina, sabrán garantizar a la religión de sus padres; y a su misión educadora, las condiciones de existencia y de actividad que le corresponden. La guerra, Señor Embajador, que ha visitado tantas naciones, dejándolas en gran parte convertidas en desiertos, ha respetado a su hermoso país. Sin embargo, los efectos de ella, l o mismo que d e los cambios de potencia o de intereses que ha traído c o n s i g o , pudieran hacerse sentir en él con una fuerza que ni siquiera es lícito ahora prever ; y, sobre t o d o , difícilmente podrá escapar a aquellos contrastes de ideas que ante ninguna frontera se detienen. En medio de las dificultades que de estos roces surgen y en la gradual solución de los problemas que se vayan presentando en todos los c a m p o s del progreso civil y social, los fieles argentinos, educados en la escuela del Evangelio de Jesucristo, íntimamente unidos con su Venerable Episc o p a d o y c o n su celoso clero, e n c u a t a d o s en las filas de la A c c i ó n Catól i c a , no se dejarán ganar por ninguno de sus conciudadanos en la sincera disposición para cualquier sacrificio y en la resuelta colaboración en favor del bien verdadero de su Patria. N o s , profundamente penetrados de la gravedad del momento presente y de los tremendos deberes, ante l o s que se p o d r á hallar también la Argentina para la consecución, el desarrollo y el perfeccionamiento de Acta Pii Pp. XII una verdadera paz en el mundo ibero-americano, alzamos Nuestro corazón y Nuestras manos a D i o s , dador de toda paz, e invocamos su luz y su gracia sobre todos aquellos, gobernantes y gobernados, de cuyas decisiones ha de depender en gran parte el porvenir p r ó x i m o , lo mismo que el remoto. Y ahora, al contemplar p o r primera vez ante N o s a Vuestra Excelencia, N o s parece encontrarnos en espíritu otra vez en su Patria lejana, y experimentamos el ardiente deseo de hacer saber p o r su medio a todos aquellos hijos e hijas amadísimos, lo cerca de ellos que vivimos c o n s tantemente y el gozo que sentimos al poderles enviar, c o m o señal y prenda de esta íntima unión, Nuestra Bendición en la que tenemos la intención de incluir, de m o d o especialísimo, a Vuestra Excelencia y a todos sus dignos colaboradores, esperando que en la historia de las relaciones entre la Santa Sede y la República Argentina, esta misión, hoy tan felizmente comenzada, pueda ocupar un día una página de gloria y de honor. Summus Pontifex, die 29 post aerumnas belli Novembris e captivitate a. 19Jf5, coram redeuntibus, Hebraeis Ei grati profugis, animi sensus pro f er entibus, haec verba fecit : La vostra presenza, Signori, Gi sembra un eloquente riflesso delle trasformazioni psicologiche e dei nuovi orientamenti, che il conflitto mondiale ha sotto vari aspetti maturati nel m o n d o . Gli abissi della discordia, d e l l ' o d i o e della follia della persecuzione, che per l'influsso di erronee e intolleranti dottrine, in opposizione allo spirito nobilmente umano e veramente cristiano, furono aperti fra i popoli e le stirpi, hanno inghiottito innumerevoli vittime innocenti, anche fra quelle che non avevano avuto alcuna parte attiva negli eventi della guerra. Questa Sede A p o s t o l i c a , fedele ai principi eterni che irradiano dalla l e g g e scritta da D i o nel cuore di ogni uomo, che risplendettero nella rivelazione divina del Sinai e hanno trovato la l o r o perfezione nel Sermone della montagna, non ha lasciato mai, e in nessun momento per quanto critico, alcun dubbio che le sue massime e la sua azione esterna non ammettevano, nè possono ammettere, nessuna di queste concezioni, le quali nella storia della civiltà saranno annoverate f ra i p i ù deplorabili «e disonorevoli traviamenti del pensiero e del sentimento umano. La vostra venuta intorno a N o i vuol essere un'intima testimonianza » 318 Acta Apostolicae Sedis ^ ^^nmentaritm Officiale di gratitudine da parte di uomini e di donne, che, in tempi per Toro angosciosi, e spesso anche minacciati da imminente pericolo della vita, hanno sperimentato come la Chiesa cattolica e i suoi veri seguaci sanno nell'esercizio della carità sollevarsi al di sopra di tutti gli angusti e arbitrari limiti creati dall'egoismo umano e dalle passioni razziste. Senza dubbio, in un m o n d o , il quale soltanto lentamente e lottando c o n numerosi ostacoli si trova a dover affrontare e risolvere i molteplici p r o blemi che sono il doloroso retaggio della guerra, la Chiesa, consapévole della sua missione religiosa, non può se non mantenere un saggio riserbo di fronte alle singole questioni in quanto sono di carattere puramente politico e territoriale. Ciò tuttavia non impedisce che essa, proclamando i grandi principi della vera umanità e fraternità, venga a porre le basi e i presupposti sicuri per la soluzione delle questioni medesime secondo giustizia ed equità. Nelle vostre stesse persone voi avete provato i danni e i morsi dell'odio; ma in mezzo alle vostre angustie avete pur sentito i benefici e le d e l i c a : tezze d e l l ' a m o r e ; di quell'amore che non trae il suo alimento da motivi terreni, ma da una profonda fede nel Padre celeste, il cui sole splende su tutti, di qualsiasi lingua e stirpe, e la cui grazia è aperta a quanti cercano il Signore in spirito e verità. Su voi pertanto, che avete voluto manifestarci così apertamente la vostra riconoscenza, invochiamo i lumi e la protezione dell'Altissimo, poiché Egli è il Padre delle misericordie e il D i o di ogni consolazione, fonte suprema di salvezza e di conforto, non meno per i singoli uomini, che per i p o p o l i e le nazioni. NUNTII RADIOPHONICI I ' •' ' ' , DIE X X V I I I MENSIS OCTOBRIS A. M C M X L V DATUS, CHRISTIFIDELIBUS ARGENTINAE , EXEUNTE SAECULO AB INSTITUTIONE SODALITATIS A PRECATIONIS APOSTOLATU BONAERENSI IN URBE COADUNATIS AC SSMO CORDI IESU TOTAM REMPUBLICAM DICANTIBUS. Amadísimos hijos de la República Argentina que, reunidos en la espléndida Buenos Aires, conmemoráis el centenario del Apostolado de la Oración c o n la consagración de vuestra patria al Sagrado Corazón de Jesús : ' Muchas veces, p o r amable disposición de la Divina Providencia, o» m Acta Pii Pp. XII hemos dirigido Nuestra palabra, unas de cerca, én ocasión inolvidable h y otras de lejos p o r medio de las ondas peregrinas ; comprenderéis, pues> que Nuestra alegría suba de punto al hacerlo ahora, cuando a las imponentes manifestaciones de vuestra fe y de vuestro amor al Santísimo Sacramento del A l t a r , añadís dignamente el acto magnífico de hoy, día grande y santo, « d i e s s a n c t i f i c a t i est D o m i n o D e o Nostro M . 1 Más de una vez también hemos tenido ocasión de recordar el centenario de esta dilecta y aguerrida milicia de la gloria de D i o s , que es el A p o s t e lado de la Oración ; pero jamás, c o m o en el caso vuestro, hemos visto cristalizar ante Nuestros ojos el recuerdo en un fruto más generoso y m á s grande. ^ j L a República Argentina, la gran nación americana, el país de l o s solemnes triunfos eucarísticos está ya y para siempre consagrado al Corazón Deífico ! Y notad además qué providencial coincidencia, precisamente en la solemnidad de Cristo R e y ; al clausurar aquellas incomparables manifestaciones de piedad eucaristica del parque de Palermo, que D i o s quiso hacernos gustar con vosostros, Nuestras últimas palabras fueron precisamente para cantar la Realeza de Cristo : « Aceptará — terminábamos diciendo — nuestras súplicas, nuestros clamores y reinará en todas las a l m a s . . . y su reino no tendrá fin». Y hoy, lo que estáis haciendo no es más que actuar definitivamente vuestra determinación de hacer reinar a Jesucristo, a su ley y a su amor en medio de vuestro pueblo, j Porque una nación consagrada al Corazón D i v i n o no es ni más ni menos que un pueblo, ansioso de que el amor de Jesucristo reine en él y resuelto a llevar a la práctica este deseo ! El foso, que va dividiendo al mundo en dos partes, cada día se hace más ancho y más profundo. El ardor — en unos del amor y en otros del o d i o —, al crecer continuamente, pulveriza y derrite cada vez con más vigor la tibieza de las zonas intermedias. D e l lado de allá, los que niegan a D i o s , los que propugnan la lucha entre l o s hombres, los que nunca se sacian de grandeza y de dominio, los que quieren encender en todas partes el fuego del odio y de la destrucción ; del de acá, los que acatan la santa ley divina, los que anhelan vivir de caridad, los que hallan sitio en su corazón para todos los pueblos de la tierra, los que ansian llevar a todas partes el Evangelio del A m o r . A l l í , los que siempre han de buscar más, porque no esperan más que los de la tierra; aquí, los que pronto se contentan, porque buscan las cosas de a c á abajo solamente c o m o escalera para el c i e l o . 1 2 Esd. 8, 9. 320 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Vosotros* d i g n o s hijos de la República Argentina, habéis escrito toda vuestra historia bajo el signo de J e s u c r i s t o ; pero h o y , en esta hora solemne, siguiendo principalmente el ejemplo de tantas naciones, hermanas vuestras de lengua y de sangre, — y de la misma gran madre de la Hispanidad — habéis decidido saltar a la vanguardia, al puesto dé l o s que no se contentan c o n menos que c o n ofrecerlo t o d o . « Cuida tu de mi honra y de mis cosas —- d i j o un día Nuestro Señor a üho de sus confidentes, expresando el ideal de la consagración —- qtie mi Corazón cuidara d e tí y de las tuyas » . Hasta ayer, pues, podría decirse qué erais todavía vuestros, desde hoy sois de manera especial de Jesucristo, « vos autem 2 Christi ; hasta ayer disponíais de vuestra actividad y de vuestra libertad, de vuestras potencias y de vuestros bienes exteriores, de vuestro cuerpo y de vuestra a l m a ; desde hoy t o d o eso se lo habéis ofrecido al D i v i n ò Corazón, que « quiere establecer su reino de amor en todos los corazones, destruir y arruinar el de Satanás ». P e r o en cambio desde ahora — -/cosa én realidad maravillosa ! — vuestras empresas lo mismo que vuestros intereses, vuestras intenciones lo mismo que vuestros propósitos l o s toma El c o m o suyos y vosotros, saboreando por anticipado dones que son del c i e l o , si os abandonáis totalemente a El y a su suavísimo imperio, podréis gozar de aquel « paraíso de paz, que para todo lo demás deja indiferente, porque todo en su comparación parece cosa despreciable ». El paso, j oh católicos argentinos !, èl gran paso está d a d o . A h í estáis presentes los afortunados testigos y actores del histórico acontecimiento ; ahí está a vuestra cabeza vuestro venerable E p i s c o p a d o , para hacer c o m prender que la consagración es un acto oficial de la I g l e s i a ; ahí acaba de resonar la voz autorizada de vuestro dignísimo Cardenal P r i m a d o , intérprete otra vez del más profundo sentimiento del alma nacional argentina. No hace más que quince días que ofrecisteis ante el altar del Corazón D i v i n o a vuestros niños, capullos que mañana serán flores; el d o m i n g o pasado consagrasteis ante el mismo trono vuestras familias, sólido c i miento de t o d o el edificio social ; y hoy, toda ia nación puesta de rodillas, en esta hora tenebrosa de la historia del m u n d o , — cuando querríamos alegrarnos p o r la tormenta que acaba de pasar, pero no podemos acabar de hacerlo hasta ver despuntar generosa, franca y sincera la bonanza —, hoy vosotros consagráis al Corazón Sacratísimo de Jesús vuestra patria, tan rica de realidades c o m o de promesas, para honrar a quien es digno de todo honor, para impetrar el d o n precioso y difícil de la paz y para conseguir la unión fraternal de todos los pueblos. El gran paso está d a d o ; queda solamente ser fieles al pacto establecido; que si vosotros, * i Cor. 3, 23. en la integridad de la vida cristiana, en el. ejercicio de la mutua rcaridäÜ y en la sumisión y amor a la Santa Madre Iglesia vivís sinceramente vuestra consagración, Aquel que por nadie se deja vencer en generosidad sabrá haceros dignos y grandes ante D i o s y ante los hombresUn alma, una nación consagrada al Corazón de Jesús debe ser c o m o un holocausto perfecto c o l o c a d o sobre un a r a ; sean;hoy Nuestras manos ungidas de Sacerdote S u m o las qué presenten esta víctima y se extiendan luego en oración fervorosa; j Recibe, oh dulcísimo Corazón, esta hostia que hoy te ofrecemos y que el aroma de su sacrificio haga volver propicios tus ojos sobre todos y cada uno de los hijos de este pueblo ; hâz que las llamas, que brotan de tu herida, penetren todos sus corazones, les enciendan y les abrasen de tal manera, que desde hoy y ya para siempre solamente en Tí encuentren sus delicias, en tu servicio consuman toda su vida y un día, entre los esplendores de tu gloria, reciban el premio que reservas a tus escogidos ! C o m o prenda de tales gracias os damos hoy c o n más afecto que nunca Nuestra Apostólica Bendición, a todos vosotros, ;hermanos Nuestros en el E p i s c o p a d o , que tenéis a vuestro cargo tantas almas y tantos intereses divinos ; a vuestro A p o s t o l a d o de la Oración, que c o n tan admirable celo ha sabido organizar tan brillantes c e r e m o n i a s ; y a todo el amadísimo Clero y pueblo argentino, predilecto siempre de Nuestro corazón de Pastor y de Padre. II DIB X V I I I MENSIS NOVEMBRIS A. M C M X L V CHRISTIFIDELIBUS HISPANIAE DATUS, SACRA SOLLEMNIA OB SAECULUM I M P L E T U M AB INSTITUTIONE SODALITATIS A PRECATIONIS APOSTOLATU MATRITENSI IN URBE CELEBRANTIBUS. , .., Con la plena efusión de Nuestro corazón paternal, amadísimos hijos de España, hemos accedido a vuestro deseo de que fuesen unas palabras Nuestras los que clausurasen estas solemnidades, q u e estáis celebrando para conmemorar el primer Centenario del A p o s t o l a d o de la Oración, cenáculo selecto de orantes ¡que quieren hacer de su vida una lámpara encendida en el celo de la mayor gloria de D i o s ; porque — c o m o su fundador escribió — el celo es « el principio, el ánima y la v i d a » de este A p o s t o l a d o . . 1 Y si esto es así, ¿ quién podrá extrañarse de que hoy vuestro Aposto- lado se presente c o m o un recio tronco, robusto y frondoso, cargado no 1 Cf. L'Apostolat de la prière, Paris 1846 p. 104. ; 3t - ACTA, vol. XII, n. 12. - 2342-0*5. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sólo de ramas y de flores, sino también de frutos ?; ¿ p o r qué admirarse de que esté canónicamente erigido casi en la totalidad de vuestras diócesis y bajo su estandarte se agrupen más de d o s millones de corazones fervorosos ? P o r q u e este c e l o , que es deseo ardiente alimentado p o r el amor, y es ímpetu apostólico, y es oración ferviente en unión c o n la plegaria continua del Corazón Santísimo de Jesús, tenía que arraigar n e c e s a r i a m e n t e — d e j a d n o s hablar así —- en la entraña generosa del r i c o terruño español, dispuesto siempre para todo lo bueno y todo lo grande. Y porque había sido ya celo la defensa de la integridad de vuestra fe en los siglos primeros, y celo después la Cruzada multisecular durante la dominación árabe, y celo finalmente la epopeya gigante c o n que España r o m p i ó l o s viejos límites del mundo c o n o c i d o , descubrió un continente nuevo y le evangelizó para Cristo ; p o r eso, al encenderse en 1844 a l o s pies de la Virgen de Francia, al otro lado de los Pirineos, la chispita providencial, bastó el más leve golpe de la brisa para hacerla saltar la cordillera y prender segura en campo tan magníficamente preparando. j Y en p o c o tiempo, qué h o g u e r a ! L o s nombres, providencialmente reunidos en haz fraternal, de Bernardo Francisco de H o y o s , Agustín de Car da veraz, Juan de L o y o l a y Pedro de Calatayud dicen más que un volumen de historia, porque muestran la generosidad c o n que el a l m a española correspondió a aquel nuevo esfuerzo de la misericordia divina, a aquella « r e d e n c i ó n a m o r o s a » , que la caridad inagotable de un D i o s ofrecía a la triste humanidad del siglo x v i n . Con ellos estalló un incendio hasta entonces latente, y al soplo de la gracia divina se alzó luego una llama, de c u y o último resplandor está siendo teatro esa magnífica plaza de la Armería, donde N o s parece que os oímos gritar hasta ënron quecer : « Reinará, sí, reinará en España y c o n más veneración que en 2 otras p a r t e s ; reinará en esta España de sus predilecciones, aquí reunida para darle gracias, para repetir sus propósitos y para renovar su c o n sagración » . Darle gracias. En algunas horas tenebrosas de la historia, D i o s alza su mano omnipotente y deja pasar la bíblica cabalgata de los c u a t r o 3 c a b a l l o s , que c o n sus pezuña airadas lo trituran t o d o ; podadera y azote de D i o s , que así corta lo que sobra y castiga a quien ha prevaricado. Pero a las puertas del solar ibérico, donde aún humeaban los restos de una hoguera no menos terrible, la algarada no pasó adelante ; y fué grande señal de la misericordia divina. P o r eso vuestra Asamblea de hoy h& de ser ante todo la Asamblea de la gratitud : j « Gracias, Señor, —- c o m o 2 Cf. Vida del P. Bernardo F. de Royos, Bilbao 1913, p. 231. 3 Cf. Apoo., 6, 1-8. Acta Pii Pp. XII en ocasión solemne se d i j o un d í a — , gracias p o r habernos librado misericordiosamente de la c o m ú n desgracia de la guerra, que tantos pueblos h a desangrado» ! 4 Mas la gratitud sincera se muestra en la esplendidez de los propósitos que la acompañan. Vuestra patria se ha salvado de la última hecatombe mundial, pero no p o r eso tendrá menos necesidad de vivir la vida del A p o s t o l a d o , es decir, vida de amor, de mutua caridad, de oración c o m ú n que hermana l o s espíritus, de devoción a aquel Corazón que es t o d o mansedumbre y misericordia, de c e l o apostólico que quiere ganar a t o d o s para Cristo, pero especialmente a los hermanos extraviados. Porque donde perdurasen el o d i o y el rencor, no habría lugar para aquel Corazón, que ardientemente desea el amor y, si es necesaria, la reconciliación entre l o s hermanos. Sea, pues, también vuestra reunión la Asamblea de la caridad, mientras repetís de nuevo : ¡ •« V e n g a a nosotros vuestro santísimo R e i n o , que e s R e i n o d e justicia y d e a m o r » ! 5 A d e m á s , España se presenta hoy ante el Corazón D i v i n o , evocando aquella luminosa mañana del 30 de M a y o de 1919, c u a n d o toda la nación, p o r boca de su Soberano, quedó consagrada al Corazón de aquel Señor que estaba expuesto sobre el altar de un magnífico monumento en el centro mismo de la Península. H o y en el lugar santo queda solamente un montón de ruinas. P e r o queda siempre también allí algo que no puede ser destruido c o n ningún explosivo y es la fuerza del espíritu ; la fuerza <4 heroicas exercuisse virtutes declaravit: Leo XITI, miraculis approbatis, Beatificationis gloria, die 22 Ianuarii a. 1888, eum honesta vit. Pius XT, a. 1928 causam Canonizationis resumi concessit. Duo miracula post eius beatificationem a D e o , eius intercessione, patrata fuisse Ssmus D. X. Pius Papa X I I , die 11 Ianuarii mensis anni 1942, per Sacrae 'huius •Congregationis decretum edixit. Ut autem omnia, quae a sacris canonibus, ut ad sollemnem Canonizationem procedi posset, requiruntur,Servata fuisse authentice constaret, in Generali sacrorum Hituum Congregatione coram Summo Pontifice dubium erat discutiendum : An stante approbatione duorum miraculorum, post indultam Eidem Beato T u t o procedi possit ad sollemnem ab Apostolica Eiusdem Sede venerationem,, Canonizationem. Porro du bium hoc a Revmo Cardinali Raphaele Carolo Rossi. Causae Ponente seu Relatore die 27 Ianuarii mensis eiusdem anni in Generalibus <"oiiiitus coram Ssmo I ) . N. Pio Papa XII propositum fuit, cui Revmi Cardi nales, Officiales Praelati Patresque Consultores unanimiter Affirma f i rr responderunt. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam ad hunc diem distulit: feriam secundam post sollemnem adventus Spiritus Sancti c o m memo 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rationem i férvidas interim ad divinum hunc Spiritum preces fundens, ut Eius illustratione de edicenda sententia duceretur. Quapropter Revñios Gardinales Raphaelem Carolum Rossi, Causae Ponentem, atque subscriptum S. R. C. Praefectum nec non R. P,• Salvatorem Natucci, Fidei generalem Promotorem meque Secretarium accivit, atque, Sacrosanctae Missae sacrificio pientissime litato, edixit : T u t o procedi posse ad sollemnem nizationem. ; B. Ludovici Mariae , Crignion Cano- < H o c autem decretum promulgari atque inter acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. D a t u m R o m a e , die 21 Maii 1945..... C. Card. SALOTTI, E p . P r a e n . , A. Praefectus. Carinci, Secretarius. II ROMANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI HYACINTHI M. CORMIER, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS PRAEDICATORUM. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Servus Dei Hyacinthus M. Cormier in fervida quadam prece : Gratias tibi a g o , scribit, Iesu, quod per adoptionem filium Dei me fecisti, tuumque fratrem per gratiam. F a c ut fraterno amore te d i l i g a m . . . tua sequar e x e m p l a . . . Cave ne divinae adoptionis iura amittam, ne unquam ab exsequenda tua voluntate, quae est Patris, neque a tuo spiritu, q u i est eius, me retraham. H a n c concede mihi gratiam, Iesu, per Mariae c o m m u n i s nostrae matris intercessionem >y (Elevat. XVII sttr les perfections de Jésus-Christ, Paris, Poussielgue, 1904, p. 104). Beatissimam V i r g i n e m has ei gratias obtinuisse nulla haberi potest dubitatio, si, uti breviter m o x videbimus, integram eius vitam ab ipsa nativitate ad mortem usque perpendamus. D i e Immaculatae Conceptioni sacro, a. 1832, Aureliae, quae celeberrima Galliae urbs est, ex F r a n c i s c o Bernardo Cormier et Margarita F e l i c i t a Bracquemond Servus D e i ortus est, sequentique die baptizatus, Sacra Congregatio Rituum 331 nominibus : L u d o v i c o , Stanislao, H e n r i c o , Maria ei impositis. Mature patre ornatus, sub piissimae matris disciplina christianam pietatem uberrime hausit. A c r i ingenio ditatus, Fratribus Lasallianis magistris, litterarum rudimentis imbutus, mira pietatis, diligentiae atque profectus •specimina in exemplum o s t e n d i t : specialem vero animi inclinationem in artem musicam prodidit. Mense Maio anno 1845 divina dape primitus fuit refectus sacraque Confirmatione roboratus. Episcopale Seminarium minus « d e la Chapelle », dein a. 1851 maius ingressus est, in quibus b o narum artium, philosophiae ac theologiae curriculum c u m laude transegit. Sacris initiatus, die 17 mensis Maii anno 1856 sacerdotio auctus est. Ad perfectius vitae genus se a D e o vocatum sentiens, eodem anno, die sanctorum A p o s t o l o r u m Petri ac Pauli triumphls consecrato, inclito Praedicatorum Ordini in o p p i d o « Flavigny » se adiunxit, atque, suscepto Hyaeinthi nomine, maximo animi gaudio tirocinium posuit. V e r u m , gravibus haemophthisibus tentatus, iii eo fuit ut a nuncupandis religiosis votis arceretur, nisi quod Magister Generalis p. Vincentius Jandel, novitii Cormier virtutibus perspectis, hunc secum R o m a m adduxit in S. Sabinae conventum, ubi eum vicemagistrum tironum constituit. V o t i s emissis, plura atque gravia munia ei fuere commissa. Prioris? nempe, Provincialis ter ; Socii Magistri Generalis Andreae Frühwirth, deinde S. R. E. Cardinalis; Procuratoris Generalis, denique anno 1904 Magistri Generalis per duodecennium, quae omnia officia impigre, prudenter maximoque sui Ordinis emolumento gessit, saevientibus licet pluribus externis, et aliquando etiam internis adiunctis. Maximae ei laudi tribuenda A n g e l i c i Athenaei in Urbe constitutio, accitis ex toto Orbe doctis sui Ordinis antecessoribus, quod mature famam per orbem sibi merito conciliavit, atque adhuc gloriose servat. Iesu exempla sectari in votis, ut diximus, habuit, atque conatus totis viribus est ut Christi vitam moribus exprimeret. Et sane Christus iugiter orationi attendit, hoc idem p. Cormier est exsecutus ; Christus p o p u l o evangelizavit, p. Cormier nunquam a verbo Dei praedicando abstinuit atque ut animas, praesertim religiosas, ad perfectionem adduceret, pluribus quoque conscriptis libris, adlaboravit : Christus A p o s t o l o s discipulosque ad ministerium instruxit, Servus Dei indefesse ad servandas sui Ordinis leges, Sanctaeque Sedis mandata, suaviter quidem, sed simul fortiter subditorum animos exemplo prius ac verbo impulit sedulo. Divinae adoptionis iura nunquam, ut videtur, amisit, neque ab exsequenda Dei voluntate neque ab eius spiritu se retraseit, uti aeta testantur. Exaudita est itaque eius oratio, beataeque V i r - Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale ginis intercessio materna eum cura a malo servavit, atque ad perfectio^ nem usque ad mortem adduxit. P o r r o c o m p l e t o generalis magisterii cursu, anno 1916 in conventa S. Clementis alma in hac Urbe seeessit, in quo die 17 Decembris eiusdem anni, Ecclesiae Sacramentis refectus, post cantum antiphonae Salve Regina iuxta piissimam Praedicatorum Ordinis traditionem, eadem hora, qua in Basilica S. Mariae supra Minervam septies saecularia celebraban^ tur sollemnia ab Ordinis fundatione, lectissimam animam placido exitu Deo reddidit. Nil igitur mirum si annis 1935-1938 Ordinaria auctoritate super scriptis, sanctitatis fama et cultu liturgico nunquam praestito, R o m a e a c , per rogatoriales litteras, in Curiis Pompeiana, Camberien., Baionen., Carcassonen., Iaurinen., Massilien., Auxitana ac Aurelianen, constructi fuerint processus. Interim septem S. R. E. Cardinales, plurimi Archiepiscopi, Episcopi, Abbates, Ordinum seu Congregationum Generales Antistites, R o m a n u m Pontificem instanter rogarunt ut commissionem Introductionis causae huius Servi Dei dignaretur subsignare. Die 16 Iulii a. 1941 Sacra haec Congregatio decretum edidit, quo,, scriptis perpensis, nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset, declaravit. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R e v m o P. Benedicto Lenzetti, O. P. Postulatore Generali, in Ordinario Sacrae huius Congregationis coetu, ad Vaticanas aedes die 12 mensis huius habito,. Emus ac Revmus Cardinalis Raphaël Carolus Rossi, causae Ponens, seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis causae, in casu et ad effectum de quo agitur, ac de ea retulit. E m i Patres, relatione hac audita, nec non suffragiis Officialium Praelatorum ac R. P, D. Salvatoris Natucci, Fidei P r o m o t o r i s generalis, exceptis, rescribendum censuere : Signandam esse commissionem¿ si Ssmo placuerit. Facta autem a subscripto Cardinali subsignata die Sanctitati Suae relatione, H a e c , rescriptum E m o r u m Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servi Dei Hyaçinthi M. Cormier sua manu! subsignare dignata est. Datum R o m a e , die 22 Iunii a. D. 1945. ££i C Card- SALOTTI, E p . Praen., Praefectus, h. © S. •• • • : ' ; A. Carinci, Secretarius* Diarium "Romanae Curiae 333 DIARIUM ROMANAE CURIAE . Martedì, 27 novembre 1945, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. Luis C a s t i ñ e i r a s , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica dell'Argentina, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A G R A C O N G R E G A Z I O N E DET R I T I ... Martedì, 1 dicembre 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali hanno discusso: 1) Sulla introduzione della Causa di beatificazione della Serva di Dio Agostina Pietrantoni, religiosa professa dell'Istituto delle Suore di Carità. 2) Sulla validità dei Processi dei Servi di Dio : a) Placido Riccardi, sacerdote professò dell'Ordine di S. Benedetto. b) Carlo di S. Andrea, sacerdote professo della Congregazione dei Passionisti. c) Maria Eugenia di Gesù, fondatrice dell'Istituto delle Suore dell'Assunzione. 3) Sul non culto dei Servi di Dio : a) Pietro Benvenuto Noailles, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore della S. Famiglia. b) Augusto Etchécopar, sacerdote della Congregazione dei Preti del S. Cuore di Gesù di Bétharram. c) Giovanni dello Spirito Santo, della Congregazione dei Passionisti. d) Petra di S. Giuseppe Perez Florido, fondatrice della Congregazione delle Madri dei Relitti. e) Teresa Valse Pantellini, suora professa dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausili atrice. Martedì, 18 dicembre 1945, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi è Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di D i o Maria della Passione di N. S. G. C, dell'Istituto delle Suore Crocifìsse adoratrici della Ssma Eu^ caristia. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 334 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria dì Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 21 novembre 1945. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Alessandro Verde e Luigi Lavitrano, Membri del Supremo Tribunale della 11 dicembre » Segnatura Apostolica. L'Illmo e Revmo Monsig. Carlo Grano, Capo del Protocollo della Segreteria di Stato. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 15 settembre 1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biondi, Protettore dell'Istituto zione 10 ottobre » del delle Preziosissimo Suore delVAHora- Sangue(Saint Louis): L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pietro Fumasoni Biòndi, Protettore dell'Istituto delle Suore della Caritè di 28 novembre » Sydney. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Eugenio Tisserant, Protettore delle Suore di S. Tommaso di Villanova. 9 dicembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Protettore dell'Istituto delle Suore Serve di Marm Riparatrice Assistente al (Adria). Soglio Pontificio: 4 novembre 1944. S. E. Revma Monsig. Giovanni Marco Gannon, Vescovo di Erie. Prótonotari apostolici ad instar participantium: 21 settembre 1943. Monsig. Giulio Del Palacio, dell'archidiocesi di Durango. 3 novembre 1944. Monsig. Lester V. Lyons, della diocesi di Des Moines. 20 » 23 maggio » Monsig. Edoardo P. Hoar, della diocesi di Brooklyn. 1945. Monsig. Francesco Pili, della diocesi di Chieti. 4 settembre » Monsig. Giuseppe Lanzavecchia, della diocesi di Acqui,, 7 » Monsig. Francesco Medici, della diocesi di Cagli e Per/- » gOla. Prelati domestici di Sua Santità: • -, .,,¿ r 'À gennaio 19431. Monsig. Giuseppe Alunni, della diocesi di Resistencia. 18 maggio : 1944. Monsig. Emilio Nünlist, delia diocesi di Basilea e Lra gano. .... r Diarium Romanae' Curiae > 33è» 2 novembre 1944. Monsig. Giovanni Antonio Gabriels, della diocesi di Lan» » 3 » » » » » » » » 21 » » » » sing. Monsig. Giovanni F. Basso, della diocesi di Corpus Christi^ » : Monsig. Geremia F. Costello, della diocesi di Des Moines* » Monsig. Michele F. Schütz, della medesima diocesi. » Monsig. Guglielmo F. McMàhon, della medesima diocesi. » Monsig. Francesco P. Larkin, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo P. Danahey, della medesima diocesi. » Monsig. Tommaso P.. Murphy, della medesima diocesi. » Monsig. Silvestro J. Higgins, dèlia diocesi di Brooklyn. » Monsig. Giovanni J. Boardman, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo A. Charters, della medesima diocesi. » » Monsig. Raimondo J. Campion, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pietro W. Fox, della medesima diocesi. » » » Monsig. Gustavo E. Baer, della medesima diocesi. » » » » » » : Monsig. Francesco J. Dillon,, della medesima diocesi. ; Monsig. Daniele J. McCarthy, della medesima diocesi. » » Monsig. Giovanni F. Cherry, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe R. Me Laughlin, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe F. Stedman, della medesima diocesi. » )) Monsig. Guglielmo F. Daley, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco J. Oechsler, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe F. Brophy,. della medesima diocesi. » Monsig. Riccardo B. Me Hugh, della medesima diocesi. » Monsig. Andrea Giuseppe Gmelch, della diocesi di Nat- » 22 » chez. » » » » 19 gennaio Monsig. Guglielmo Leech, della medesima diocesi. » Monsig. Uberto A. Spengler, della medesima diocesi. 1945. Monsig. Alfredo Teobaldi, della diocesi di Coirà. 28 maggio » Monsig. Ludovico Simeone, delParchidiocesi di Benevento^ » » » Monsig. Giuseppe Crea, della diocesi di S. Marco e Bi- » » » Monsig. Vincenzo Trotta, della medesima diocesi. 30 » » Monsig. Luigi Fiorentino, delParchidiocesi di Sorrento- 7 giugno » Monsig. Antonio Grossi (Roma). 5 luglio » Monsig. Tommaso F. Markham, delParchidiocesi di B o - signano. ston. » » » Monsig. Andrea P. Laudi, della diocesi di Brooklyn. » » Monsig. Cesare Rinaldi, delParchidiocesi di Newark. lá » » Monsig. Giovanni Sabo, della diocesi di Fort Wayne. » » » Monsig. Edoardo H. Vurpillat, della medesima dioce*L » » » Monsig. Giovanni A. Dapp, della medesima diocesi. » Monsig. Leonardo Ambrosini, delParchidiocesi di Bari. 1© Acta Apostolicae Sedis -^Commentarium Officiale 336 7 agostó 1945. Monsig; Tommaso Sprega (Roma). » Monsig. Carlo Edoardo.Màguire, della diocesi di Lismore. Monsig. Giovanni Enrico Fitzpatrick, della medesima dio- » » Monsig. Brian Scott, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Giovanni Cohalan, della medésima diocesi. Monsig. Patrizio Carey, della diocesi di Lismore. 18 cesi.^ Monsig. Gioacchino Francesco Hennessy, della medesima diocesi. » Monsig. Tommaso Farrelly, della medesima diocesi. » » Monsig. Girolamo O'Rourke, della medesima diocesi. 21 » Monsig. Giuseppe Perrone, della diocesi di Castellaneta. » Monsig. Michele Di Garbo, delParchidiocesi di Palermo. » 22 Monsig. Giuseppe Me Geough, delParchidiocesi di Nuova 10 settembre York. . 39 ottobre 9 novembre ; • •• ' ' » Monsig. Matteo Alberto, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Adriano Tarulli, della diocesi di Fabriano e M a x telica. Monsig. Antonio Chieffi, della diocesi di Nasco. Mönsig. Gregorio Ingeian, del Patriarcato di Cilicia de- 19 gli Armeni. 24 » 6 dicembre » » 13 » Monsig. Francesco Fasani, della diocesi di Pavia. Monsig. Camillo Signargout, delParchidiocesi di Bourges. Monsig. Giuseppe Rivière, della medesima archidiocesi. Monsig. Carlo Grano (Roma). An. et vol. XXXVII 31 Decembris 1945 (Ser. H, v. X I I ) - Num. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. ET I - ACTA PII VOL. X X X V I I PP. XII — SER. I I , v. X I I ) SACRA CONGREGATIO CONCILII : Resolutiones, 1 1 8 , 2 9 7 . EPISTULA ENCYCLICA, 9 7 . CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 1 0 1 , 1 3 1 , 153, 177, 201, 225, 305. SACRA. CONGREGATIO FIDE: DE. PROPAGANDA Decretum,, 2 6 9 . Provisiones Ecclesiarum, 2 8 , 3 2 6 . nominationes, 3 2 7 . LITTERAE APOSTOLICAE, 1 0 8 , 2 0 2 , 2 2 7 . EPISTULAE, 2 4 , 1 1 0 , 1 4 4 , 1 5 6 , 1 8 0 , 2 0 4 , 229, 249, 273, 309. MOTU PROPRIO, 6 5 . ALLOCUTIONES, 68, 111, 146, 159, 212, 256, 284, 314. NUNTII RADIOPHONICI, 1 0 , 1 2 9 , 1 8 9 , 2 6 2 , 318. SACRA CONGREGATIO RITUUM I Decretum liturgicum, 4 4 . Decreta in causis beatificationis et canonizationis Servorum Dei, 2 9 , 5 2 , 120, 170, 219, 234, 270, 299, 328. SERMO, 5. INSTRUCTIO PASTORALIS, 3 3 . SACRA CONGREGATIO DE STUDIORUM II - A C T A SUPREMA SS. SACRA CONGREGATIONUM CONGREGATIO S. SEMINARIIS ET UNIVERSITATIBUS : Decretum, 5 7 . Instructio, 1 7 3 . Responsum,, 2 7 2 . OF- FICII : Decretum, 7 3 . III SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Monitum, 2 8 . Provisiones Ecclesiarum : 2 7 , 1 1 6 , 169, 217, 268, 296, 325. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : Provisiones Ecclesiarum, 2 8 , 1 1 7 . 25 - ACTA, voi. X I I , n. 13. — 31-12-945. - ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA : Normae studii S. R. R., 1 9 3 . Index sententiarum, 7 4 . Index decretorum vim definitivam habentium, 8 9 . Citationes edictales, 3 1 , 1 9 6 , 224, 301. 338 Index IV - ACTA generalis OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS : Responsa, 1 4 9 . APPENDIX VICARIATUS URBIS : Citationes edictales, 1 2 3 , 1 5 0 . actorum Diarium R o m a n a e C u r i a e : Audientiae sollemniores, 1 5 1 , 3 3 3 . Notificatio, 3 2 . Congregationes Ss. Rituum, 3 2 , 5 9 , 124, 1 5 1 , 198, 302, 333. Secretaria Status : Nominationes, * 59, 125, 151, 199, 246, 302, 334. Necrologium, 64,128, 200, 248, 304. * Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalium concreditae Protectoriae : 59, 125, 199. 334. PP. Cardinales dati Sacro Consilio: de Religiosis, 199; S. Tribunali Signaturae Apost.. 334. Episcopi Adsistentes Solio : 60, 125, 334. Consultores deputati : 61, 246. Officiales renunciati: in Delegationibus. 11)9; in Secretaria Status, 334. Protonotarii Apostolici ad instar : 60, 125, 334. Praelati domestici : 60, 125, 334. Cubicularii secreti supra numerum: 62, 151, 200, 246, 302. Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n. : 248. Cuöicularii honoris in habitu : 62, 248, 304. Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n. : 62, 200 Cappellani secreti hon. : 152. Cappellani honoris extra Urbem, 304. Ex Ordine Piano: Gran Croci, 126; Commendatori, 126; Cavalieri, 63, 126. Ex Ordine S. Gregorii Magni : Commendatori con placca ci. civ., 127; Commendatori €l. mil., 127; ci. civ., 63, 127; Cavalieri ci. civ., 63, 127. Ex Ordine S. Silvestri Papae : Gran Croci, 63; Commendatori con placca, 127 ; Commendatori, 63, 127; Cavalieri, 64, 128. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA PII PP. XII I - EPISTULA ENCYCLICA PAG. i 945 Apr. 15 Com munium interpretes dolorum. - Ad Venera biles Fra tres Patriarchas Primates, Archiepiscopos, Episco- pos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : publicae in dicuntur supplicationes ad populorum pacem conciliandam II - i944 Maii 11 . . . . CONSTITUTIONES . 97 APOSTOLICAE De Bangkok (de Chanthaburi). - E Vicariatu Apostolico •ie Bangkok pa rs seiungitur et novus Vicariatus Apostolicus de Chanthaburi erigitur » Oct. 21 305 Cincinnatensis (Indianapolitana). - A metropolitico Archiepiscopi Cincinnatensis iure dioecesis Indianapotitaha solvitur et ad metropolitanae Ecclesiae gradii m et dignitatem evehitur, atque ex ea et a dioecesi Wayne Castrensi (et ipsa a provincia ecclesiastica Cincinnatensi abstracta), et ex dioecesibus Evansvicensi et Lafayettensiin Indiana, nuper erectis, nova constituitur ecclesiastica provincia Indianapolitana » » » 101 Indianapolitana (Evansvicensis). - Ab archidioecesi Indianapolitana pars dismembraiur et nova exinde erigitur dioecesis Evansvicensis » » » 103 Wayne Castrensis (Lafayettensis in Indiana). - A dioecesi Wayne Castrensi territorii pars dismembratur et nova exinde erigitur dioecesis Lafayettensis in Indiana nuncupanda . »• » » ..' Cincinnatensis et Columbensis. - Ab Archidioecesi Cincinnatensi territorii pars seiungitur, quae dioecesi Columbensi adnectitur; a dioecesi Columbensi terri- 106 340 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. torli pars dismembrai nr et nova exinde dioecesis « Steubenvicensis » erigitur 1944 Nov. 9 153 De Chumatien. - Praefectura Apostolica de Chumatien i n Vicariatum Apostolicum evehitur . . . . . . . » » 30 Urbis et Orbis. - De duobus Episcopis qui episcopali Consecrationi adsunt » Dec. 16 201 131 Piauhyensis (Parnaibensis, Oeirensis). - A peramplo dioecesis Piauhyensis territorio duae seiunguntur partes, ex quibus duae novae eriguntur dioeceses a Parnaibensis » et «Oeirensis». Decernitur insuper ut dioecesis Piauhyensis, mutato nomine, « Teresiana » posthac appelletur » » » 133 Bathurstensis (Edmunstonensis). - A dioecesi Bathurstensi territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur dioecesis Edmunstonensis, Metropolitanae Ecclesiae Monctonensi suffraganea » » 18 177 Huanucensis (Huancavensis). - A dioecesi Huanucensi territorii pars seiungatur et nova exinde « Huancayensis » dioecesis erigitur, Metropolitanae Ecclesiae Limanae suffraganea » » » . . . . . 136 Ayacuquensis (Huancavelicensis). - A dioecesis Ayacuquensis territorio pars seiungitur, ex qua nova erigitur « Huancavelicensis » dioecesis . . . . . . . 130 » » » Arequipensis (Tacnensis). - Ab archidioecesi Arequipensi territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur dioecesis « Tacnensis », ipsi Arequipensi archidioecesi suffraganea 142 1945 Martii 10 Kilmoren. - Canonicorum Capitulum in Cathedrali Ec- » Iunii 15 Neopampilonen. - de Arauca (de Labateca). - A dioe- clesia Kilmorensi erigitur seu restituitur . . . . 225 cesi Neopampilonensi et a Praefectura Apostolica de Arauca pars seiungitur et nova erigitur Praefectura Apostolica de Labateca 307 I I I -• LITTERAE APOSTOLICAE 1944 Martii 19 Nobis exponendum. - Pia-Unito Matrum christianarum, vulgo « Bruderschaft Christlicher Mütter » nuncupata, in templo abbatiali Einsidlensi canonice instituta, ad Primariae dignitatem pro omnibus Helve tiae dioecesibus evehitur 1945 Iulii 5 . . Quod Venerabilis Frater. - 'Sanctus Alfonsus Maria de Ligorio, E. D., Agrigentinae civitatis et dioecesis Pa- 108 Index documentorum chronologico ordine 341 digestus tronus aeque principalis cum Sancto Gerlando Episcopo declaratur 1945 Iunii 12 . . . . . . .* 202 In Hydruntinae Archidioeceseos. - Templum Cathedrale Hydruntinae Archidioeceseos ad Basilicae Minoris titulum ac dignitatem evehitur IV 1944 Dec. 16 - 227 EPISTULAE Propediem te. - Ad Excmum P. D. Benedictum Aloisi Ma sella, Archiepiscopum tit. Caesariensem in Mauretania, Nuntium Apostolicum in Brasilia, vicesimum quintum Episcopatus annum celebraturam 1945 Ian. . 6 Au moment.Ad Erños PP. D D . Cardinales et Excmos 15 FJX communiter datis. - Ad R. P. D. Ildebrandum Van- ac Revmos Archiepiscopos et Episcopos Galliae . » » . 144 180 nucci, Episcopum tit. Sebastenum in Cilicia, eundemque Abbatem Ordinarium S. Pauli extra moenia, atque ad R. P. Edmundum Bernardini, Sacri Ordinis Cisterciensis Abbatem Generalem : saeculo octavo exeunte a Beati Eugenii Pp. I I I electione ad Cathedram Sancti Petri eiusdemque episcopali consecratione » » 27 24 ut tibi iisque. - Ad Illustrem et Venerabilem Virum Vladislaum Anders, Polonorum in Italia Militum Praefectum Generalem » » 31 . . . . . . . . . . 183 Inter atrocissimi belli. - Ad Excmum P. D. Angelum Rotta, Archiepiscopum tit. Thebanum, Nuntium Apostolicum in Hungaria, dena lustra sacerdotii feliciter explentem . » Martii 27 . . . . . . . . . . . . . . 145 Explenti feliciter. - Ad Emum P. D. Alexandrum Tit. Sanctae Mariae in Cosmedin S. R. E. Presbyterum Cardinalem Verde, Patriarchalis Basilicae Liberi anae Archipresbyterum, octogesimum aetatis annum feliciter explentem » Apr. 12 .. • . . 110 Cum proxime. - Ad Excmum P. D. Bernardum Griffin, Archiepiscopum Westmonasteriensem : saeculo exeunte a Ioannis Henrici Newman reditu ad Catholicae Ecclesiae unitatem . » . Maii 8 .. . • 184 Peculiaria Dei. - Ad Emum P. D. Raphaelem Carolum tit. Sanctae Praxedis i S . R. E. Presbyterum Cardinalem Rossi, ab actis Sacri Consilii Episcopis deligendis moderandisque, annum a suscepto episcopatu quintum et vicesimum celebraturam 156 342 1945 Index Maii 12 documentorum chronologico ordine ^aestus Dum post innumeros. - Ad Excmum P. D. Ioannem de Jong, Archiepiscopum Ultraiectensem, ceterosque Hollandiae Episcopos >> » 20 . . 186 Quattuor abhinc annos. - Ad Emum P. D. Alexium tit. Sancti Callisti S. R. E. Presbyterum Cardinalem Ascalesi, Archiepiscopum Neapolitanum, quinquagesimum ab inito sacerdotio annum feliciter explentem » » » 157 Proximo vertente. - Ad Emum P. D. Ioannem Baptistam tit. Sanctae Mariae in Transpontina S. R. E. Presbyterum Cardinalem ISTasalli Rocca de Corneliano, dena sacerdotii lustra fauste celebraturum » Iunii 10 . 158 Cum septimum iam. - Ad Emum P. D. Petrum tit. Ssmae Trinitatis in Monte Pinci o Presb. Card. Gerlier, Archiepiscopum Lugdunènsem ac Viennensem Allobroguin : fcaecuu- septimo exeunte ab indicto Concilio Lugdunensi primo » » 29- 204 Per hos postremos annos. - Ad Excmos PP. D D . Poloniae Archiepiscopos, Episcopos ceterosque locorum Ordinarios » Iulii T . . . . 205 Peculiari animi. - Ad Eiìiiim P. D. Eliam tit. Sancti Marci S . R . È . Presbyterum «ardinalem Dalla Tosta, dena sacerdotii lustra feliciter celebraturum . » » 9 . . 208 Sacerdotii plenitudinem. - Ad Excmum P. D. Clementem Micara, Archiepiscopum tit. Apamenum in Syria, Nuntium Apostolicum in Belgio atque Inter nuntium Apostolicum Lueemburgensem, quina episcopatum lustra fauste impleturum » » 14 209 Nous avons pris. - Ad egregium virum Carolum Flory, Praesidem Coetus conventibus catholicorum « Semaines sociales » in Gallia apparandis » Aug. 15 Laetitiam cepimus. - Ad Emum P. 210 D. Michaelem i S . R. E. Card. Faulhaber, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem ceterosque Excmos PP. Bavariae Archiepiscopos et Episcopos : communibus ofiiciosis litteris respondet » » 24 249 Laeti accepimus. - Ad Emum P. D. Alaphriduni tit. S . Martini i n Montibus S . R . E . Presbyterum Card. Schuster, Archiepiscopum Mediolanensem, ob quartum Conventum Eucharisticum e tota Mediolanensi Archidioecesi Modoetiae celebrandum » » 28 Provide hoc contingere censemus. - Ad Excmos PP. D D . Archiepiscopos, Episcopo s ceterosque in Cecoslo vaca 229 Index documentorum chronologico ordine 343 digestus PAG. Republica locorum Ordinarios : sexto impleto saeculo ab ortu Sancti Ioannis Nepomuceni 1945 Sept. 1 252 Tria saecula. - Ad Excmum P. D. Carolum Mariam delia Torre, Archiepiscopum Quitensem, ceterosque in Aequatoriana Republica Episcopos et locorum Ordinarios : tertio revoluto saeculo ab obitu Beatae Mariannae a Iesu de Paredes 231 Non sine peculiari animi. - Ad Emum P. D. Franciscum tit. Sanctae Caeciliae S. R. E. Presbyterum Card. Marmaggi, Praefectum Saeri Consilii disciplinae Cleri populique moderandae, quintum emensum feliciter Episcopatus lustrum 24 232 Mater spei. - Ad Emum P. D. Rodriguum S. R. E. Card. Villeneuve, Archiepiscopum Quebecensem, quem Legatum mittit ad Conventum Marialem ad Sanctuarium B. Mariae Virginis Guadalupensis Mexicopoli celebrandum Oct. 19 254 Ben volentieri. - A Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Presidente della Commissione Cardinalizia per Palta direzione dell'Azione Cattolica Italiana . 30 . . . . . . . . . . . 273 Ex amantissimis. - Ad Excmum P. D. Michaelem Rackl, Episcopum Eystettensem : duodecimo elapso saeculo a Dioecesi Eystettensi condita Nov. 275 Vixdum vobis licuit. - Ad Emum P. D. Michaelem S. R. E. Presb. Card. de Faulhaber, tit. S. Anastasiae, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, ceterosque Excmos P P . Germaniae Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios: communibus officiosis litteris respondet . 21 . . 278 Quartum, exactum saeculum, - Ad Excmum P. D. Carolum de Ferrari, Archiepiscopum Tridentinum, ob celebrationem quarti elapsi saeculi ex quo Oecumenica Tridentina Synodus inita fuit . . . . . . 309 V - MOTU PROPRIO 1945 Martii 24 In cotidianis precibus. - De novae Psalmorum conversionis latinae usu in persolvendo Divino Officio . VI 1945 Martii . 65 - ALLOCUTIONES 11 Ad adscriptos Societatibus Christianis Operariorum Ita- 18 A Beatissimo Patre, habita coram populo in foro San- licorum, ex Italiae Dioecesibus Romae coadunatos . 68 344 Index documentorum chronologico ordine digestus cti Petri in Vaticano ob paenitentiales supplicationes coadunato 1945 Maii 10 » Iunii 2 . . . . A d Legatum Galliae . . . . . 111 . . . . . . . .146 : Ad Emos PP. D D . Gardinales, in Festo ¡S. Eugenii I Pp. Beatissime Patri fausta ominantes » Aug. 15 159 Ad mulieres adscriptas Societatibus Christianis Operariorum Italicorum, ex Italiae dioecesibus Romae coadunatas . . . » Oct. 2 . . . . . . . . •• . . . . 212 Ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Administros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores . . . 256 i » 21 Ad mulieres a Societatibus Christianis Italiae delegatas 284 » Nov. 27 Ad Legatum Reipublicae Argentinae . 314 » » 29 Ad Hebraeos prófugos V I I - NUNTII 1944 Dec. 24 . . • . . . . . . 317 RADIOPHONICI Benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei. - A Summo Pontifice in pervigilio Nativitatis D. N. 1945 >* Maii Iunii 9 17 Iesu Christi, universo orbi datus , 10 A 'Summo Pontifice universo orbi datus 129 Ad christifideles ob centenaria sollemnia Sodalitatis a precationis apostolatu in Basilica Urbis Parisiensis Ssmo Cordi Iesu dicata coadunatos » Sept. 30 189 Christifidelibus ob Conventum in honorem Iesu Christi Regis e tota Columbiana Republica in Urbe Bógoténsi coadunatis » . Oct. 12 262 Christifidelibus ob Marialem Conventum ad Sanctuarium B. Mariae V. Guadalupensis Mexicopoli coadunatis » » 28 . . . . . . 264 Christifidelibus Argentinae, exeunte saeculo ab institutione Sodalitatis a Precationis apostolatu, Bonaerensi in urbe Coadunatis ac i S s m o Cordi Iesu totam Rempublicam dicantibus . » Nov. 18 . . . . . . . . . 318 Christifidelibus Hispaniae sacra sollemnia ob saeculum impletum ab institutione Sodalitatis a Precationis apostolatu Matritensi in urbe celebrantibus . . . 321 V I I I - SERMO 1944 Dec. 24 In questa vigilia del Santo Natale. - Quem Ssmus D. N. Pius Pp. XII habuit, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi, adstantibus Emis PP. D D . Cardinalibus et Excniis D D . Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis . . . . . . . . . . . . . . . 5 Index documentorum chronologico ordine 345 digestus IX - IUSTRUCTIO PASTORALIS PAG. Ad Parochos Urbis et concionatores sacri temporis quadragesimalis : de Sacramentis . II - ACTA SS. 33 CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1945 Martii 24 Decretum. Sacerdos Tullius Calcagno e dioecesi Interamnensi excommunicari* . . . 73 II - SACRA CONGREGATIO CONCILII 1938 Iulii 29 Dioecesis R. et aliarum, - Resolutio de Missa pro populo 297 1944 Nov. 11 Dioecesis O. - Resolutio : Revervatiomun Apostolicarum 118 III - SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1945 Aug. 1 Sancti Leonis de Amazones (de Iquitos). - Decretum. Vicariatus Apostolicus S. Leonis de Amazones in posterum « de Iquitos » appellabitur 269 IV - SACRA CONGREGATIO RITUUM 1944 Maii 4 Officium et Missa pro Festo Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis » Dec. 3 44 Praenestina. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Stephani Bellesini, confessoris, Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini, Parochi Genestani » » » . . . . . . . . . . . . . . . 29 Barcinonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Petrae a S. Ioseph, in saeculo Annae Perez Florido, fundatricis Congregationis Matrum Derelktorum » » » 52 Taurinen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Teresiae Valse Pantellini, sororis professae Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis 1945 Ian. 26 55 Baionen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Augusti Etchécopar, Superioris Generalis Congregationis Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu de Bétharram . . 120 Index 346 documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1945 Ian. 26 Romana seu Salisburgen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Mariae Teresiae Ledóchowska, fundatricis Sodalitatis pro Missionibus Africanis a S. Petro Claver » Martii 23 170 Taurinen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Aloisii Balbiano, Sacerdotis saecularis, Vicarii Cooperatoris loci « Avigliana » . » » » . 219 Rottenburgen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Philippi Jeningen, Sacerdotis professi Societatis Iesu » » 25 221 Albanen. - Decretum declarationis martyrii Ven. Servae Dei Mariae Goretti, Virginis saecularis . » » » . . . . 234 Surinamen. seu Buscoducen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. Servi Dei Petri Donders, Sacerdotis professi Congregationis Ssmi Redemptoris . » » » 237 Neapolitana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. Servae Dei Catharinae Volpicelli, fundatricis Instituti Ancillarum a Sacro Corde » Maii 11 . . . . . 240 Sabinen, seu Ripana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Ioannis a Spiritu Sancto, Sacerdotis professi Congregationis Clericorum Excalceatorum SS. Crucis et Passionis D. N. I. C. . » » 21 243 Parisien, seu Carcassonen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Ven. Servae Dei Mariae Teresiae de Soubiran, fundatricis Societatis Mariae Auxiliatricis » » » Albanen. - Decretum de Tuto pro beatificatione Servae Dei Mariae Goretti, Virginis saecularis . » » » 270 . . . . 299 Lucionen. - Decretum de Tuto prò canonizatione B. Ludovici M. Grignion a Montfort, confessoris, fundatoris Presbyterorum Missionariorum Societatis Mariae et Filiarum Sapientiae » Iunii 22 328 Romana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Hyacinthi M. Cormier, sacerdotis professi Ordinis Praedicatorum 330 V - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1944 » 1#45 Dec. » Aug. 8 Decretum. De Facultatis Theologicae in Pontificio Seminario Metropolitano Bonaerensi erectione . . . . 21 Instructio. Agli Eccmi Ordinari sull'importanza dello 28 studio della pedagogia nei Seminari Dubium. De laurea congruenti ad docendum in facultate theologica 57 173 272 Index documentorum chronologico ordine digestus III - ACTA 347 TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA PAG. 1945 Iunii 1945 Ian. » » Iulii » » » Aug. Oct. Sententiae editae anno 1944 74 Decreta i n causis aliter eodem anno f i n i t i s . . . . 89 8 Decretum. De ordinando studio Sacrae Romanae Rotae 193 Citationes edictales : 25 Romana. - Nullitatis matrimonii (Promotor Iustitiae Diano et Orlando) 31 5 Romana. - Nullitatis matrimonii (Cerreto - Saetti) . . 196 19 Romana. - Nullitatis matrimonii (De Angelis- Sgambati) . 197 8 Carthaginen. - Nullitatis matrimonii (Kugler - Villard) 224 29 Mechlinien. -Nullitatis matrimonii (Rospigliosi-de Villenfagne) . . . . . . . . . . . . . . . 301 IV - ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS 1945 Maii 3 Responsa ad proposita dubia . 149 APPENDIX VICARIATUS URBIS TRIBUNAL 1945 » Apr. Maii 14 3 Citationes edictales : Romana. - Nullitatis matrimonii (Lungarini - Crescenzo) Romana. - Nullitatis matrimonii (Trottarelli - Franciii) 123 150 m INDICES NOMINUM I - I N D E X NOMINUM P E R S O N A R U M (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A . Aguirre R., 296. Alberto M., 336. Alfonsus Maria de Ligório (S.), 202. • Alici Biondi A . , 152. Aloisi Masella B., 144. Alunni G., 334. Ambrosini L., 335. Anders V., 183. Andretta G., 248. Angulo dei Valle I., 217. Antonazzi G., 62. Antonius Patavinus (S.), 198. Antonucci Lucidi A., 126. f Apor G., 200. Arce E. E., 62. Arce Masias C. A . , 218. Arias Screiber D . , 126. Arnold G., 169. Ascalesi card. A . , 157. Auvity F.. 296. B Badoux M., 61. Baer G. E . , 335. Baeten I., 296. f Bagnoli P. M., 64. Baiocchi R., 127. Baker A. G., 60. Balbiano G., 219. Balbiano L. (S. D . ) , 124, 219. Balmaceda Ossa G. E., 63. Balsamo R., 126. Banissoni F., 63. Bapst G., 247. Barbarie P. (S. D . ) , 151. Barbieri A . , 218. Baro G., 247. Barry O. L., 127. Bartoletti D . , 152. Basso G. F., 335. Battista S., 246. Baumgartner G. A . , 327. Baziak E., 27. Bean R. B., 302. Beckmann F., 116. Bell P; G., 60. Bellesini S. (B.), 29. Bello M., 127. Benildo Fr. (S. D . ) , 198. Bennett L, 169. Beras O. A . , 217. Berdicek G., 247. Berini T., 128. Bernard E., 61. Bernardini E., 24. Bernardinus a Sieweller (Hoffmann H.), 327. Bernardus Clara vallen. (S.), 24. Bernareggi D., 169. Bernier G., 60. Berry G., 117. Bertman A . , 246. f Bertram card. A . , 248. f Besson M., 64. Bianconi L, 218. Bieler V . , 125. Biernarki G., 247. Bigazzi Z . , 127. Bignamini A . , 297. Bingham G. J., 303. Birelli G., 248. Bisleti F., 200. Bizzarri G. A . , 248. Bizzarro U., 127. Blunt U. F., 125. Boardman G. J. 335. Bockel E., 62. Boiardi C , 296. Boivin O., 63. Bolte A . , 116. Bolton A . , 247. Boncori L., 152. Borde E., 60. Borge Castrillo C, 117. Borgia L., 303. Bortignon H. B., 268. Bosler C, 152. Boucher A . , 61. Boulé R., 61. Bourdeau E., 61. Bracquemond M. F., 330. Brandeholï A. F., 302. Bremer A . , 303. Brennan A. I., 169. f Brettoni E., 304. Brisse P., 246. Britto L, 326. Brizi D . , 28. Broccoli G., 303. Brophy G. F., 335. Bruni L, 244. Brunini G. B., 151. Index f Bubnié M., 128. Bueno Monreal I. 325. f Bunoz E., 200. Busala* A . , 126. Butler G. A . , 126. M., "C. Caccia Dominioni card. C., 199. Caciagli G., 247. Caiola C, 63. Calcagno .T., 73. Cali G., 62. f Calza L., 64. Campbell D . , 27. Campion R. J., 335. f Campos y Angeles F., 248. ' Carey P., 336. Carlini A . , 234. Carlo di S. Andrea (S. D . ) , 333. Carrara G., 63. Carreira G., 247. Carrozza R . , 304. Carton De Wiart S., 218. Casaroli A . , 62. Casertano A., 247. Cassar A . , 62. Cassi dy L, 117. Cassin G. J.. 246. Castagnetti G., 247. Castano L., 61. Castellano R. J., 325. f Castelli .E., 200. Castiglione L., 62. Castiñeiras A . , 314, 333. Cauhape E., 60. Cava S., 127. Cavalli G., 247. Cavallo S., 126. Cela A. M., 152, Cellerino A., 302. Centner A., 302. Cerioli vidua BuzecchiTassis P. E. f S. D . ) , 198. Cerreto M., 196. f Cessou G. M., 128. nominum personarum Cestac L. E. (S. D . ) , 59. Chami P., 117. Ohapman M. A . , 304. Charrière F., 269. Charters G. A . , 335. Cheng I. A . , 326. Cherry G. F., 335. Chevalier G., 61. Chiavari N, 152. Chief fi A . , 336. Cianfoni O., 63. Cilia S., 151. Cioccetti TJ., 62. Clarizio E., 62. f Classe L., 64. Cleire R., 29. Cocconcelli A., 302. Cohalan G., 336. Colunga A., 246. f Cornelias y Santamaria V., .128. . » Compère G., 60. f Comtois A. O., 248. Connelly G. J., 247. Connolly L, 117. Conway G. J., 60. Cormier F. B., 330. Cormier H. M. (S. D . ) , 198, 330. Corrigan G. J., 303. Costello G. F., 335. Cozzolino A., 247. Crea G., 335. Crescenzi L., 27, 218. Crescenzo I., 123. f Crimont R., 200. f Crowley T. G., 304. Cuenco I., 325. Curley M. L, 325. Cushing R. I., 169. D'Achille G., 247. Daigle F. M., 60. d'Alessi V., 269. f d'Alessio G., 248. D'Alessio R., 63. Daley G. F., 335. dalla Costa card. B., 208. Daly E. D . , 126. 34 Daly G. G., 246. Danahey G. P., 335. D'Antini A . , 247. Dapp G. A . , 335. D'Ardia F., 152. D'Avoli P., 128. De Angelis A . , 127. De Angelis D . , 62. de Angelis-Sgambati, 197. Dearden G. F., 303. f de Boeck E., 64. De Bonis G., 303. de Calatayud P., 322. de Cardaveraz A . , 322. Deery P., 246. de Ferrari C., 309. De Fusco O., 62. de Gaulle C, 146. de Hoyos B. F., 322. de Jong I., 186. Del Bianco E., 246. Del Guercio G., 152. de Ligorio A. M. (S.), 202. \ f della Pietra M. G., 64. della Torre C. M., 231. Delmotte A . , 218. de Loyola J., 322. Del Palacio G., 334; De Michelis A . , 62. de Paredes M.a Jesu (B.), 231. De Provenchères C, 296. D'Errico A., 152. . de Salis-Zizers I., 170. de Sibas M. A., 120. f Desmond D., 248. de Soubiran M. T. (S. D.), 125, 270, 301. Dettmann y Aragon A., 218. j Devais A . , 64. de Vanna N., 200. de Veuster D. G. (S. D.), 124. De Villenfagne I., 301. f Diamare G., 248. Diano A . , 31. Di Cosmo A . , 303. Dietz I., 116. Di Fulvio P., 303. 350 Index Di Garbo M., 330. Di Lauri G., 304. Dillon F. J., 335. di Paula E., 217. Di Tuoro G., 247. Donahtie I., 28. Donati G.. 152. Donders A. D . , 237. Donders P. (S. D.), 237. Donovan M., 303. Doucet G. B., 60. Dounaud C., 60. Downey G. M., 126. Downey R., 218. Doyle B., 125. Doyle G., 152. du Bois de La Villerabel F., 116. Dugan E. F., 126. f Durand L., 128. Duranti A . , 152. Duthoit E., 210. Dutoit H., 296. Dymek V . , 217. Farrelly T., 336. Fa sani F., 336. Faulhaber card. M., 249, 278. Faurie G., 60. Felter C. J., 247. Ferrara L., 247. Ferrerò di Cavalier l e o n e C. A . , 61. Fevola A . , 247. Figueroa D . , 117. Finigan G., 126. Fiorani A . , 126. Fiorentino L., 335. Fitzpatrick G. E., 336. Flynn T. L, 116. Floridi G., 127. Florido Gonzales M., 53. Flory C , 210. Foley D. V., 126. Forcina A . , 62. Fox P. W . , 335. Fracassi G., 128. Franchi R., 150. Francini D . , 63. Franzese V., 126. Frias Hurtado H., 27. Friedl R. (S. D . ) , 32. Fumasoni Biondi card. E Ehardt G. C., 303. Ekmedjan R., 61. Elefante D . , 200. Elsenburg A. G., 63. Esteves de Carvalho A . , 247. Etcheber A . , 60. Etchécopar A. (S. D . ) , 32, 120, 333. Etchécopar I. P., 120. Eugenius Pp. I I I , 24. Eustachio Verzeri M. T. (S. D . ) , 302. F Fabietti N., 247. Fabbri G., 303. Facciolli G., 64. Falcucci B . , 326. Fani-Ciotti M., 127. f Farfan P. P. F., 248. nominum personarum P., 59, 334. Furlong W. J., 152. G Gabriele di S. Maria Maddalena de' Pazzi, 61. Gabriels G. A . , 335. Gabrovsek F., 62. Gagnon C, 60. Gagnor P. L, 296. Gallego Ph., 217. Gannon G. M., 334. Garcia A. E., 327. Garcia Goulart L, 296. Gargano G., 152. Gaspares a Pinilla (Turrado Moreno A . ) , 28. Gaspari R., 63. Gattesco A . , 304. Gatton J. L., 246. Gauche G. J. 303. Gaudenz! A . , 246. f Genoud P. L., 304, 327. Gentilhomme L., 63. Gerlandus (S.), 202. Gerlier card. P 204. Cerosa V. (B.), 302. Ghidoni G., 247. Gianferri B , 1 5 2 . Giannetti P., 304. Gibbons E., 218. Giblin C. L., 303. f Gijiswijk G., 64. Ginet de Combalet P. (Maria Plautilla), 270. Giobbe P., 186. Giorgis P., 304. Giovanni dello Spirito Santo (S. D . ) , 151, 333. Giovannola G., 127. Gmelch A. G., 335. f Gonçalves A. G., 200. Goretti A . , 234. Goretti M. (S. D . ) , 59, 125, 234, 299. Gori-Mazzoleni M., 63. Grandori A., 302. Grano C , 334, 336. Grant A . , 63. Grant K., 326. Gremigni G. V., 27. Gresti C., 248. Griffin B., 184. Grigniön de Montfort L. M. (B.), 328. Grimmelsman H., 169. Grippon C., 60. Grossi A . , 335. Guanella L. (S. D.), 124. Guarini P., 247. Guerra E. (S. D.), 124. Guevara I. G., 326. Guidobaldi U., 303: Guynot de Boismenu A., 326. v H Haberlin R. J., 125. Halpin R. J., 304. Halsall L, 218. Index Hang G. F., 246. Hausmann L., 200. f Hayes R., 304. Hebraei, 317. Hennessy G. F., 336. Hergenròther O., 62. f Hermann A . , 128. Heynen U., 61. Hiebl G., 62. Higgins S. J., 335. Hillenbrand G. A . , 127. Hoar E. P., 334. Hofbauer F., 62. Hoffmann H. (Bernardinus a Sieweller), 327. Holguin M., 117. Hong Takeoka F., 326. Hopmans P. H. G., 296. Hordeman G., 304. Hunkeler E., 116. Hynes M. J., 303. I Iesulauro M., 152. Imbert L., 63. Imberti F., 268. Ingeian G., 336. Inglese L. L, 268. Innocentius P p . I V , 204. Ioannes Nepomucenus (S.), 252. Ioannes a Spiritu Sancto (S. D . ) , 243. f Irazola F., 248. J f Jacuzio P., 64. Jarrige O. (S. D . ) , 32. Jeningen N., 222. JeningenF., (S. D.), 124, 221. Johns F. P., 303. Jordan A . , 327. Jovine E., 247. Jubinville V . , 60. Hominum personarum E f Keane D . , 128. Kelleher A . , 169. Kelly G. F., 126. ^Klott G. J., 126. Köstner L, 217. Kramer A. J., 303. Krol G. J., 303. Kugler-Villard, 224. L Labouré O. (B.), 198. La Brie A . , 60. Lacidogna G., 246. Laderchi O., 247. Lafitte F., 325. Lambert Z . , 60. Landi A. P., 335. Langlois U., 327. Lanzavecchia G., 334. Larkin F. P., 335. Lavitrano card. A . , 199, 273, 334. Lazzari P., 304. Lazzari IL, 304. Leahy G. W . , 126. Le Blanc A . , 326. Ledochowska M. T. (S. D.), 32, 170. Ledóchowski A., 170. Leech G., 335. Le-Huu-Tu T. A . , 327. Lefebvre R., 63. Le Hunsec A . , 217. Lemenager A . , 60. Lenehan D . V . , JLZO. Leo Pp. XIII, 68. f Leys E. L. A . , 248. Lineros Carvajal L., 62. Linfante V . , 246. f Lojacono G., 128. Lonappen Chakola G., 127. Lorenzo M. di S. Francesco Saverio (S. D.)," 59. Losito A. M. (S. D . ) , 124. Lucas M., 327. Lucchesi E., 61. Ludovicus IX (S.), 204. 351 Lungarini-Crescenzo, 123. Lupi G., 63. Lyon Cousiño R., 127. Lyons L. V . , 334. M f Mae Rory card. G., 304. Madariaga M., 60. Maguire C. E., 336. Maguire G. J., 303. Malasomma V . , 126. Maldonado Pires A . , 247. Mangin L. I. (S. D . ) , 124. Manning B., 246. Maone G., 247. Marchesini G., 247. Marchisio C. (S. D . ) , 32. Marconi M. A . , 244. Margarita Hungariae (S.), 151. Maria a Calvario, 271. Maria Celina della Presentazione (S. D . ) , 124. Maria della Passione di N. S. G. C. (S. D.), 333. Maria Eugenia di Gesù (S. D . ) , 333. Maria Plautilla (Ginet de Combalet P.), 270. Marianna a Jesu (de Paredes) (B.), 231. Marina A., 199. Marini H., 268. 290. Marini 247 Maritain J., 146, 15Í. Marmaggi card. F., 199, 232, 309. f Massi E., 128. Mastrilli L., 303. Markham T. F., 335. Martin R. H., 327. Matthews F. P., 200. Maubon A . , 60. Maurath A. F., 125. Mayrhofer G., 62. Mazzilli P., 247. f McAuliffe M., 64. McCarthy D. J., 335. 352 Index McCarthy G. A„ 304. f McCloskey G. P., 1-28. McDonald I. R., 116. Me Gavick I.,. 218. McGeough G., 336. MeGuigan G,- C, 60. McHugh R. B . , 335. McLaughlin G. J., 60. McLaughlin G. R., 335. McMahon G. F., 335. MeMahon T., 303. Medeiros Leite L, 218. Medici F., 334. Medori V. B., 218. Meli C, 127. f Melomo A., 200. f Menegazzi G. S., 64. Micara C , 209. f Michaud E., 200. Micheroux T., 240. Miller L. F., 303. Milligan G., 60. f Miione N., 128. Milozzi L., 64. Mindszenty L, 325. Mlinarovich C. N., 247. Modugno O. y 63. f Montenegro y Flores L., 200. Natellis S., 304. Nelligan O. L., 217. f Netzhammer R. A . , 248. Newman I. H., 184. Nicodemo H., 28. Nicolle L. (S. P . ) , 32. Noailles P. B. (S. D.), 333. Notz M., 62. Niinlist E., 334. Morier A. T., 246. Morra R., 200. Morrison L. 116. Moscati G. (S. D . ) . 151. Moscato D . , 27. f Mourao E., 128. Moyë G. M. (S. D.), 125. Mulier G., 247. Mulier G., 303. Muñiz Pablos T., 116. Murialdo L. (S. D.), 151. Muroiii G. B-., 303. Murphy T. P., 335. Mussio T., 169. N Nadeau G. B., 61. Nadolmy G. F., 247. Nasalli Rocca de -Corneliano card. I. B., 158. nominum personarum O O'Brien H. L, 117. O'Brien G. G., 61. O'Connell G., 152. O'Connor F. A . , 127. O'Donnell G. J., 126. Oechsler F. J., 335. O'Hara I. F., 110, Omnis L, 28. O'Neill P., 326. Orlando C , 31. Orlando D . , 62. O'Rourke G., 336. f O'SÌiea G., 64. Ossola L. I.,. 268. Ouang R. H., 63. t Peri S., 64. Pernicone G. M., 303. Perrin V . , 297. Perron U., 60. Perrone G., 336. Petra a S. Ioseph (Perez Florido A.) (S. D.), 52, 333. Phalan G. H., 126. Picarelli P., 62. Pierangeli G., 246. Pietrantoni A. (S. D . ) . 333. Pigani G., 304. Pignedoli S., 152. Pili F., 334. f Pinten G., 304. Pintonello A . , 62. Pio di S. Luigi (S. I).), 124. . Piros B., 152. • Pirozzi F., 247. Pirrera S., 62. Pittini R., 217. Pius Pp. V I I , 50. Pius Pp. IX, 50. Pius Pp. XI, 68, 162. Pizzitola S., 152. Plecity V. J., 125. Polese L., 126. Prendergast T. J.. 303. f Priante V . , 64. f Proserpio L., 304. Przudzik G., 246. Psaila Cumbo G., 246. Pulcini N., 127. : P Pagani G., 63. Palazzuoli G., 247. : Paro G., 62. Partinico P., 152. Pascal L¿, 63. Paterno di Sessa E., 126; Paulus Pp. I I I , 311. Pausillo U., 62. Pecci A. P., 117. Pellegrini A . , 247. Perdomo L, 297. Perez Florido A. (Petra a S. Ioseph) (S. D.), 52, 333. Perez Hernández A., 297. f Perez y Cecilia A. M., 128. Pérez Reina L, 53. Perez Riesco E., 63. : Q Quadratoli I., 62. Quintal V . , 61. Quiroga Palacios F., 325. R Rackl M., 275. Rada Senosiain C, 169. Ragazonus H., 311. Rateni M., 268. Rea L , 325. Index Réal G., 63. Renzullo S., 152. Rev X., 169. Reyes y Valladares O. I., 117. Reynolds T. R., 126. f Rhode P. P., 128. f Ricard F. E., 64. Riccardi P. (S. D . ) , 333, Rinaldi G., 335. Riordan D. C., 125. Ritter I., 169. Rivière G., 336. Rizo Patron E., 127. Rizzo L. G., 151. Robichaud D . , 60. Robin A . , 297. f Rocha Pizzarro F., 248. Roche E. P., 117. Rodríguez L. I., 217. Roey card. I. E., 325. Roig Villalba V, (Vincentius a Guadasnar), 29. Rospigliosi-De Villenfagne, 301. f Ross F. S., 200. Rossi card. R. G., 156. Rossini O., 62. Rotella A. P., 127. Rotta A . , 145. Rousseau M.., 296. Routhier H., 327. Roy A . M., 268. Rubino N., 304. f Ruch G. G. E., 248. Ruffini E., 296. Ruggiero B., 303. Sabo G., 335. Saetti-Cerreto, 196. Saint Amant C., 61; Saint-Germain T. A . , 63. Salotti card. O., 59, 125, 199. Salvas E., 63. Santa A . , 218. Santurri M., 128. nominum Sauvé G., 64. Savard L., 61. Scanlan M. J., 125. f Scarante A . , 64. Schauerte G., 62. Schenk F., 116. Schütz M. F., 335. Schivo B., 246. Schmitz G., 62. Schneider G., 303. Schoellig O., 62. f Schrembs G., 304. Schuster card. A. H., 169, 229. Schuster G. J., 246, Scipione D . , 304. Sclaverani T., 219. Scortzesco T., 127. Scott B., 336. Scott G., 200. Scroeter F., 62. Scully G., 218. Seimetz G., 247. Sefafini A . , 125. f Serédi card. G. G., 128. Serena C., 269. Serlenga P., 62. Serra P., 152. Sessa L., 152. Sgambati R., 197. f Sheehan M., 128. Sheerin T. D . , 127. Shehan L., 325. Sheridan B F.,%152. SignargOut C., 336. Signorini-Corsi L., 200. Simeone L., 335. Slipyj L, 28. Smith G. G., 60. Smith G., 217. Solimei V . , 248. Souto Vizoso I., 116. Spellman F., 28. Spengler U. A . , 335. Spinola card. M., (S. D.), 124. Sprega T., 336. f Spreiter T., 64. Staffa D . , 61. Stedman G. F . 3 3 5 . Stella C , 27. S6 - A OTA, vol. XU, a. 13. — 31-12-945. 353 personarum r Stella I., 268. Stoll R. F., 303. Stoppa C , 268. Strambi P., 64. Strebler L, 327. Strozzi E., 304. Struffi A.,. 62. Suenens L. I., 325. Sullivan G. A . , 247. T Tarancón V. E., 326. Taranta C, 247. Tarin F. (S. D . ) , 124. Tarulli A . , 336. Tedeschini card. F., 125. Teobaldi A . , 335. Terzi C. A . , 268. f Tesauri P., 248. f Thiénard G. F. E., 304. f Tibiletti D.., 200. f Tijerino y Loaiciga N., 128. Tisserant card. E., 199, 334. Tosi M., 200. Treacy I., 218. Trochu F., 60. Troiani M. C. (S. D.), 124. Trotta V . , 335. Trottarelli-Franchi, 150. Tuccari di San Carlo A., 200. Turrado Moreno A. (Gaspares a Pinilla), 28. Twardowski B . , 27. ' T Valdivieso I., 63. Valerii D . , 218. Valgoi C, 304. f Vallega G. B. F., 64. Valse Pantellini I., 55. Valse Pantellini T. (S. D.), 55, 333. Van den Brekel P. L, 237. 354 Index Vandry F., 60. Va nn ucci I., 24. Vaz Saratana G. E.., ,127. Venturi I., 326. f Vera y Zuria, 248. Verde card. A., 110, 334. Vettori G., 218. Vezina A., 61. . Victor Pp. II, 276. Vida L., 61. Viglini L, 55. Villard I., 224. Villeneuve card. R., 254. Villibaldus Episcopus, 275. Vincentius a Guadagnar Roig Villalba V . ) , 29. t Voiio O., 248. Volpicelli G. (S, D.), 59, 240. Volpicelli P., 240. von Reisach C. A . , 276. Vurpillat E. H , 335. nominum : personarum Waterson E. J., 303. Welsh P. A . , 304. f Wolf F., 64.. Wright G. J., 152. Yuen I., 29. Yurramendi Alcain M. 326. W Walker F., 152. Walsli R P., 303. Waters P. J., 126. Waters V . , 116. Z Zaffonato I , 268. Zielonka I. E., 61. II. - I N D E X NOMINUM DIOECESIUM TI€AliIATUUM Abellinen., 127. Ahilen. Lysaniae, 218. Acheruntin. et Materanen., 62, 117. Adanen., 296. Adrien., 334. Adulitan., 327. Aenien., 116. Aequator, 231. Aesernien. et Venafran., 152. Africa Meridionalis, 64, 327. Agennen., 60. Agrigentin., 62, 202. Alasken., 200. Albanen., 234, 299. Albanen, in America, 218. . Aleppen., 84. Alexandrin., 218. Alexandrin, in Ontario, : 60, 217. "Alexandrin. Statiellorum, 128, 296, 302. Algaren., 152. Amalphitan., 268. 5 ETC. Ambianeii., 60. America Septent., 23. Ammaedaren., 200. Anagnin., 128. Anazarben., 248. Anconitan. et Humanen., 64, 297. Ancusen., 64, 116. Andrieh., 62, 246. Angelorum; 200, 248. Anglonen. Tursien., 268. Anicien., 60. Antigonicen.; Í16. Antiochen. Maronitarum, 80. Antofagásten., 27. Apamen. in Syria, 209. Apollonien., 304, 327. Apren., 128, 268, 296. Aprutin., 27, 218. Apuanien., 268, 296. Aquen., 116, 296, 334. Aquilan., 125, 200. Araden., 29. Aradien., 297. Arauca, 307. Arcadien., 217. Arequipen. 117, 142. Argentina, 23, 314, 318. 333. v Argentoraten., 248. Ariminen., 75; 218, 303. Arniachan., 304. Arietin., 127, .128. Assien., 28. Asten:, 62. Athens, 154. Athina, 248, 325. Atrebaten., 77, 296, 297. Augustan., 268. Aurelia, 330. Australia, 23. Auximan. et Oingula n., 27. Auzien., 326. A versan., 78. A viglia na, 124, 219. Ay acuquen., 139. Azotien., 64. B Baiocen., 86. Baionen.. 60, 120. Baineoregien., 218. Baltimoren, et Vashingtonen., 246, 302, 325. Bangkok, 305. Barcinonen., 52. Barcusen., 326. Index nominum dioecesium, i Cafaelanden., 128. Baren., :335. Caietan., 62, 246, 304. Barros, 133. Basileen. et Luganen., Calatanisiaden., 92. Calicuten., 304. 334. Callien. et Pergulan., Batallia, 133. 334. Bathursten., 177. Bathursten. in Canada, Calydonien., 29. Calven, et Theanen., 218. 60. Camden., 246. : Bavaria, 249. Campifontis in Illinois, Belgium, 165, 209. 246. Bellohorizontin.. 218. Bellunen. et Feltren., Campivallen., 64. Canada, 23. 268. Capuan., 247. Belmont, 154. Caputaquen. Vallen., Beneventan., 246, 335. 28. •• Benton, 106. Carcassonen., 270. Bergomen., 336. Beryten. Maronitarum, Cariaten., 247. Carnuten., 61. 74, 81, 90, 93. Beryten. Melchitarum, Carroll, -106, 154. Carthaginen., 84, 224. 88. Cass, 106. Bituricen., 336. Castellaneten., 336. Blackford, 106. Castri Maris, 59, 127, Biesen., 297. Bogoten. in Columbia, 200. Catacen., 78. 262, 297., Boianen. - Campobassen., Catanen., 93, 199. Cecoslovachia, 252. 268. Celsonen., 128, 326 Bolivia, 23. Cenomanen., 60. Bonaëren., 57, 318. Cerro de Pasco;.I36,. Bononien., 75. Cha.nthab.uri, 305,, 326. Boone, 1Q6. Bostren. et Hauranen., Ohengchow, 64. >. , 117. ' ' Chicagien., 88. . Bostonien., 125, 126, 152, j Chile, 23. Chillanen., 60, 62. 169, 335. Chumatien, 29, 201. Brasilia, 23, 144. Cibyraten., 116. Bredan., 296. Cilicia Armenorum,, 336. Brixien., 94. Cincinnaten., 101, 153, Bruklynien., 334^335. Bubastitan., 128. 169, .303. Buffalen.^ 116. Civitas Vaticana, 91. Civitatem, 326. Burity dös Lopes, 133. Civitatis Castelli, . 199, Buseoducen., 237. 246. Byblien., 64. Civitatis Plebis, 62. Claromontan., 60, 165. C Claudiopolitan. in Ho Caesarien. in Mauretanoriade, 326. nia; 144. Claudiopolitan. in IsauCaetiten., 326, ' ria, 29. ; f : 855 vicariatuum, ¿te. Clevelanden., 218, 503, 304. Clinton, 106. Cochabamben., 62. Collen., 247. Columben., 153, 169. Columbia, 262. Comen., 95, 304. Compostellan., 116. Compsan., S. Angeli 4 Lombardis et Bisacien., 152, 200. Concordien., 269. Constantien. in Arabia, 248. '1 Constantinian. - Hipponen. Regiorum, 304. Constantinopoïitan. ...Armenorum, 61. Corduben. in Argentina, 325. Corinaldi, 234. Corpus Christi, 335. Corumberi., 64. Covingtonen., 302.' Cremonen., 73. Crookstonien., 116. Crossen., 125, 218. Curien., 335. Curubitan., 327. e \ D • Dacchen., 304. Daphnusien., 327. Baviess, 104. Delaware, 106. Derthusen.,. 326. Desmoinen., 334, 335. Dilien., 296. Dioclean., 268, 326. Diocletianen., 268. Dionysianen., 296.. Doaren., 248. Dorylaën., 296. Dubois, 104. Dubuquen., 126, 127. • v Durangen., 334, Index nominum dioecesium, vicariatuum f etc. 356 ' E Ecclesien., 303. Edmunstonen., 177, 268. Einsidlen., 108. Eistetten., 222, 275. Elaten., 268. Elusan., 116. Emmausen.j 28. Eporedien., 217. Ergadieh. et Insularum, 27,326. Erien., 334. Eshòwe, 64. Eucnaïten, 64, 217. Euroeen. in Epiro, 218. Europen., 217. Eyansvieen., 101, .103, 169, 246. F Fabrianen. et Mathelicen., 27, 218, 336. Famagustan., 169, 200. Faventin., 64, 246, 247. Fayette, 153. Feretran., 90. Ferrarien., 304. Firman., 152, 246. Flavien., 248, 325. Florentin., 78, 82, 87, 88, ^ 94, 127, 199. Floriano, 133. Fluminen., 77. Fountain, 106. Friburgen, in Brisgovia, 62. Fulden., 62, 116. Fulton, 106. Gabalen., 326. Gallia, 146, 151, 165, 180, 210. Galvien., 77. Garanhunen., 326. Gaspesien.j 200, 326. Germania, 160, 278. Geraden. > 128. Gibson, 104. Gibuti, 327. > Glásgüen., 27, 326. Goajira, 29. Granaden., 117. Grant, 106. Grenne, 104. Grouard, 327. Guadalupen., 327. Guajaramiren., 169. Guarnen., 327.' Guastallen., 302. Guernsey, 154. Gurcen., 217. H Hamilton, 106. Hankow, 128. Hardin, 153. Harissa, 117. Harlemen., 63. Harrison, 104, 154. Hartfortien., 64, 117. Hearsten., 60, 326. Heijo, 326. Heliopolitan. in I*Iioenicia, 199. Helvetia, 23, 108. Hemerien., 325. Herbipolen., 62. Hibernia, 23. Hippen., 296. Hispalen., 124. Hispania, 2 3 , 321. Hollandia, 165, 186. Hovard, 106. Huamlavelieen,, • 139, 218. Huancayen., 136, 217. Huanucen., 136. Hungaria, 23, 145. Hydruntin., 227. • "I.- • Iaurinen., 91. Indianapolitan.j 92, 101, 103, 126, 127; 152, 169. Insulae Grandis, 116. Insulae Sancti Petri et Miquelonen., 327; Interamnen., 73. Iquitos, 269. Isbitan., 296. Isinden., 217 325, Italia, 23, 165. J Jacarezinhoen., 217. Jacen., 325, Jacien., 248. Jaicos, 133. Jaren., 128, 325. Jasper, 106. Jaurinen., 200. Jay, 106. Jefferson, 154. Jerumenha, 133. Joppitan., 128, 327. Junín, 136. K • • Katowicen., 78. Kedgwick, 178. Keewatin, 79. Kielcen., 86. Kilmoren., 225. Kivu, 29. Knox, 104. L Labacen., 621 Labateca, 307, 327. Lafayetten., 304. Lafayetten. in Indiana, 101, 106, 169. Lancianen. et Ortonen., 248, 303. Lansingen., 335. Lappen., 117. Laquedonien., 303. Lausannen., Geneven, et Friburgen., 64, 89, 269. Lauvrière, 178. Index nominum Lawrence, 154. Leirien., 247. Leonen, in Nicaragua, 128. Leopolien. Latinorum,27. Leopolien. Ruthenorum, 28. Letopolitan., 296. Liman., 117, 127, 136, 218, 248, 326. Limericien., 128, 326. Lincolnen., 246. Lisala, 64. Lismoren., 336. Lituania, 23. Liverpolitan., 218. Lojan, 296. Lomen, 128, 327. Loosdorf, 170. Lourenço Marques, 247. Lucen., 89. Lucerin., 247. Lucionen., 328. Lugdunen, et Viennen. Allobrogum, 63, 204. Luiz Correia, 133. Limen., Sarzanen. et Brugnaten., 91, 268. Lusitania, 127. Luxemburgen., 165, 209. Lydden., 268, 325. Lyrbitan., 269. Maxulitan., 64. Mechlinien., 88, 301, 325, Mediolanen., 55, 78, 84, 91, 96, 169, 229, 297. Meigs, 154. Meliten., 246. , Melphien. et Rapollen., 248. r Messanen., 92. Messenien., 326. Metelitan., 218. . Mexican., 254,< 264. Miami, 106. Mileten., 28, 304. Mima ten., 296. Mindonien., 116, 325. Modoëtia, 229. Molinen., 60, 296..... Monacen, et Frisingen., ; 249, 278. Monctonen., 60, 177. • Moiiopqlitan., 247. Monroe, 154. Montfort, 328. Montgomery, 106. Montis Albani, 61. Montis Casini, 248, 303, 325. ;. Montis Pessulani, 60. Montis Regalis, 152. Moquegua, 142. • Morgan, 154. Myiasen., 116^ 117. Myren., 269. M Machiques, 29. Madawaska, 178. Madison, 106, 153. Madyten., 217. Malacen., 64. Malaeitan., 53. Mantuan., 62, 247. Maramarosen., 61. Marcianopplitan, 217. Marianopolitana 117. Marion, 153 Marsorum, 64, 218. Martin, 104. Matriten., 84, 90, 321, 325. v 357 dioecesium, vicariatuum) eie. .. N Naissitan., 64, 327. Nanneten., 60. Nash villen., 125. Natcheten., 151, 152, 335. Neapolitam, 62, 83, 91, 126, 151, 157, 200j 240, 247. Neo-Eboracen., 28j 77, 218, 303, 336. .. Neopampilonen., 367 Neopatren., 128. Nepesin. et Sutrin., 62, 152, 247. Neten., 62. Newton, 106. Nicopolitan. in Epiro, 64, 217. > Nilopolitan., 27, 268., - , Noble, 154. No vareen., 335. Novarien., 268. Nucerin. et Tadinen., 27, 152. Nursin., 81. Ñuscan., 304, 336. O Oeiren., 133, Oliveiren., 218. Omahen,, 116. Oranen., 128, 200. , - P : . Paderbornen., 62. Panamen., 116. Panormitan., 90, 93, 152, 199, 247, 296, 336. Papien., 336. Papuasia, 326. Parian., 27. Parisien., 63,* 95, 189, 199, 270. Parnaiben.,. 133. Parnassen., 117. Pata vin., 62, 83, 247. Path-Diem, 327. Patrocinio, 133. Paulista, 133; Pembroken., 217. Periperi, 133. Perusin., 247. Peruvia, 23, 126. Peterboroughen, 61, 116, 117. Petriculan., 303. Petro Secundo, 133., Phacusien, 169. PharsaL, 27, 218. Philadelphien., 95; Phnom-Penh, 306. : 358 Index nominum Phocaeen., 27, 169. Phoenicius, 217. Piauhyen., 133. Pictavien., 86. Pickaway, 153. Picos, 133. Pike, 104, 153. Piracicaben., 217. PiracuruCa, 133. Pisan., 218. Pistorien., 76. Piacenti n., 62. 84, 247, 296. Piacenti n. in Hispania, 248. Polonia, 23, 183, 205. Pompeiopolitan. in Paphlagoni a, 64. Porto Alegre, 133. Posey, 104. Potentin, et Marsicen., 304. Prachinburi, 306. Praenestin., 29. Prince Rupert, 200, 327. Pulasíd, 106. Q Quebecen., 60, 61, 254. Quiten., 231. R Raleigliien.', 116. Randolph, 106. Reatin., 152. Regien, in Aemilia, 304. Reginae Gradecen., Resistencia, 334. Rèstigoùche, 178. Rhedonen., 87, 297, Richmondien., 116, Ripan., 62, 243. Rivalba, 32. Riverormeh., 117. Rivi Nigri, 200: 152, 247. 328. 169. dioecesium, vicariatuum, Rockhamptonien., 304. Romana, 31, 62, 63, 64, 75, 76, 80, 81, 82, 85, 86 87, 89, 92, 93, 94, 123,125,126,127,128, 150, 170, 196, 197, 199, 200, 248, 303, 330, 335, 336. Romania, 23, 127. Rosnavien., 128. Ross, 153. Rottenburgen., 62, 221. Ruanda, 64. 8 Sabinen., 91, 243. Sagina ven., 247. Saint Olivier, 178. Saint Palais, 120. Saint Quentin, 178. Salernitan. et Aeernen., 27. Salisburgen., 170. Salonitán., 268. Salutiarum, 93. San Benedetto del Tronto, 244. Sancti Bonifacii, 60, 61. Sancti Caroli Ancudiae, 27, 169. , Sancti Christophori de Habana, 90. Sancti Dominici, 217. Sancti Hippolyti, 62. Sancti Hyacinthi, 61, 63. Sancti Jacobi in Chile, 63, 127. Sancti Joannis Canàden., 60. Sancti Joannis Quebecen., 01. Sancti Joannis Terrae Novae, 117. Sancti Leonis de Amazones, 269. Sancti Ludovici, 334. Sancti Ludovici i n Argentina, 20Q. etc. Sancti Marci et Bisinianen., 27, 268, 303, 335; Sancti Pauli de Minnesota, 116, 117. Sancti Pauli de Urbe, 24: Sanctissimae Trinitatis Caven., 325. Santos, 151, Sarsinaten., 268. Saskatooneñ., 61. Savonen. et Naulen:, 80. Scioto, 153. Seattlen., 303. Sebasten. in Cilicia, 24. Sedunen., 125. Selen., 304. Senogallien., 247. Serren., 28. Sidonien., 248. Silyen., 116. Simplicio Mendes, 133. Sina, 63. Sinus Viridis, 128. Siten., 117. Slovacchia-, 28. Slovenia, 165. Soteropolitan., 117 , 248. Spencer j 104. Squillacen., 303. Steubenvicen., 153, 169. Strigonien., 83, 128. 325. Suessan., 62. Sullivan, 104. Surinamen., 237. Surrentin., 64, 269, 335. Sydneyen., .334. Syra cusan., 151: T• Tabasquen., 217. Tacnen., 142-217; Taian., 218. Tarquinien. et Centum-^ cellarum, 218. Tarvisin., 62. Taurinen;, 55, 85, 93,199, 219. - -^ Télmissën., 116, 169: ^ ; Index Tentyritan., 200. Teresian., 133. Tergestin., 78, 90, 94, 95. Termessen., 64. Ternoben., 64. Theatin., 326, 334. Theban., 145. Thenitan., 64, 169. Thennesien., 296. Tiburtin., 152, 303. Tilburgia, 237. Tippecanoe, 106. Tipton, 106. Toletan, in America, 303. Tolosan., 96. Tornaceli., 218. Torontin., 60, 63. Trapezuntin., 61. Tre viren., 62. Tricaricen., 247. Trichurien., 127. Tridentin., 309. Trjfluvianen. in Canada, 248. Truxillen., 326. Turchia, 199. Turonen., 297. Turritan., 77. Tyrnavien., 75. nominum dioecesium, vicariatuum, 359 etc. Victoria, 178. Victorien, in Insula Vancouver, 60. Victorien. Venetorum, 268* . • '.'.[ Vilnen., 74. Vindobonen., 90. Viterbien. et Tuscaneri., 302, 303. Volta Inferior, 128, Volverá, 219. Vratislavien., 248. U Uganden., 200. Ultraiecten., 186. Union, 153. Uruguay, 23. Uticen., 268. Utinen., 304. Uxellen., 28. Uzalen., 248. W Vaden., 327. Valle de Abdalajis, 53. Vallisoletan., 325. Vaivén, et Sulmonen., 247. Vanderburgh, 104. Venetiarum, 75. Venusin., 247, 248, Vera Paz, 200. Vercellen., 268. Verinopolitan., 128. Veroneh., 75. Verulan., 200. Veszprimien., 325. Vicentin., 78. Warren, 106. Warrick, 104. Washington, 154. Wayne Castren., 101,106, 169, 247, 302, 335. Westmonasterien., 76, 184. White, 106. Winnipegen., 61. Z Zaben., 200, 218. Zagrabien., 78. III. - INDEX NOMINUM' RELIGIONUM A Ancelle : —- del S. Cuore di Gesù della Ven. Volpiceììi, 59, 240. ••— Piccole del S. Cuore (Città di Castello), 199. C Congregatio : — C l e r i c o r u m excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D. ÍNF. ' Iesu Congregatio : Christi, 124, 3.51, 243, 333. — Iesu et Mariae (Eudistarum), 199, 297. — Matrum Derelictorum, 52, 333. — Oblatorum Beatae Mariae Virginis, 199. .— Oblatorum B. M. V. Immaculatae, 327. — Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon Adorationis perpetuae Ssmi Sacramenti Altaris, 124. ^ ; Congregatio : — Sancti Spiritus sub tutela immaculati Cordis Beatissimae Virginis Mariae, 327. — Sanctissimi Redemptoris, 124, 237. — Servarum Mariae, 59. — Servorum a Charitate, 124. " '• — Vallis Umbrosae Ordinis Sancti Benedicti, 61. ' Congregazione : — dei Servi dei Poveri (Palermo), 199. 1 360 Index nominum religionum M F Figlie : — della Carità di S. Vincenzo de' Paoli, 198. — di S. Giuseppe, 32. — di S. Maria della Provvidenza, 124. — Umili del S. Cuore, 32, Filiae Sapientiae, 328. T I Institutum: — Filiarum Mariae Auxiliatricis, 55, 333. — Fratrum Scholarum Christianarum, 198. —- Missionariorum Melchitarum a S. Paulo, 117. Istituto : — delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù, 301. — delle Suore dell'Adorazione del Preziosissimo Sangue (Saint Louis), 334. — delle Suore dell'Assunzione, 333.. — delle Suore della Carità della beata Capitanio, 301. — delle Suore della Carità (Sydney), 334. — delle Suore della Presentazione (l'Aquila), 125. — delle Suore della Sacra Famiglia, 198. — delle Suore di Carità, 333. — delle Suore Serve di Maria Riparatrice (Adria), 334. — del Santissimo Bambino Gesù (Roma), 199, Missionarii : — Africae, 29. — Sacratissimo Iesu, 27. . Cordis O Ordo : — Cisterciensium Ref or matorum seu Strictioris Observantiae, 327. — Fratrum Carmelitarum Discalceatorum, 61. — Fratrum Eremitarum S. Augustini, 29. — Fratrum Minorum, 268. — Fratrum Minorum Oapuccinorum, 29, 327. — Fratrum Praedicatorum, 198, 218, 246, 330. -- Monialium S. Francisci, 124. -— Sacer Cisterciensis, 24. — Sancti Benedicti, 333. — Tertius Regularis S. Francisci, 169. — Tertius Sancti Domi nici, 32. P Presbyteri Missionarii Societatis Mariae, 328. R Religiose Domenicane del S. Cuore di Gesù (Catania), 199. S Serve di Maria Ssma Addolorata (Firenze), 199. Società Pia di S. Pietro Claver per le Missioni africane, 32, 170. Societas : — Iesu, 32, 124, 151, 217, 221. — Mariae Auxiliatricis, 125, 270, 301. — Parisiensis Missionum ad Exteros, 125, 305. — Pia Taurinensis S. Ioseph, 151. — Presbyterorum Ssmi Cordis Iesu de Bétharram, 32, 120, 333. — pro Missionibus ad Afros, 327. — Sancti Francisci Salesii, 61, 169. — Verbi Divini, 327, Suore : — Compa ssioniste Serve di Maria (Castellammare di Stabia), 59. —- Crocifisse Adoratile! della Ssma,' Eucaristia, 333. della Provvidenza, 125. — della S. Famiglia, 333. — della S. Famiglia del S. Cuore (Roma), 199. — delle Scuole del Terzo Ordine di S. Francesco d'Assisi, 59. — di S. Tommaso di Villanova, 334. — di S. Zita, 124. — Francescane Missionarie di Egitto, 124. — Francescane Ospitaliere Portoghesi, 125. — Serve dei Poveri del Boccone del Povero (Palermo), 199. IV INDEX RERUM ANALYTICUS A Absolutismus Actio — — -~ — statalis catholica : et reprobatur, « Semaines 17. sociales » in Gallia, 210. et Conventus catholicorum « X I X Settimana sociale » in Italia, 278. et ceterae catholicorum Sodalitates in Germania, 282. et Argentini christifideles, 316. et Commissio Pontificia « di assistenza » ad ruiseròrum solacium, 43. Aequatoriana Respublica: Episcopatum et christifideles eius B. P. dilaudat ob sacra centenaria sollemnia in honorem B. Marianhae a Iesu de Paredes celebrata, 281. Aloisi Masella Exc. P. D. Benedictus. Ei B.T. gratulatur ob X X V episcopatus annum, 144; Alsatia Lorena et persecutio in Ecclesiam ca- tholicam, 163. Americae Status Foederati, Grati animi sensus B. P. erga eos, 23. Vladislaus, Bellesini (B.) Polonorum militum in Stephanus. Bellum aggressionis in Argentina Precationis. Respublica Vide Pp. (Card.) Alexius. Quinquagesimo anno ab inito sacerdotio expleto, ei B. P. gratulatur, 157. Australia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Austria et persecutio in Ecclesiam catholicam, 163 B (S. D.) Aloisius. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione 21.9. . . Basilica minor declaratur templum '.'.''cathedrale Hydruntinae archidioecesis, 227. B avaria. Eius Episcopatus, cleri, populique intrepidam Fidem B. P. exaltat, aerumBalbiano popu- Vide Pius XII. Bernardini R. P. Edmundus, Abbas Genera- lis Sacri Ordinis Cisterciensis. Ei B. P. scribit saeculo octavo exeunte a B. Eugenii I I I electione eiusdemque episcopali consecratione, 24. Bertram Card. Adolphus a B. P. commemo- ratur, 278. Bolivia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Brasilia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Christlicher Mütter, seu Pia Unio Matrum christianarum ad Primariae dignitatem pro omnibus Helvetiae dioece sibus evehitur, 108. C Canadia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Sodalitas. : — grati animi sensus B. P.' erga eam, 23. — laus, laeta spes ac vota B. P. erga eam, 314, 318. Ascalesi reassum- controversiis lorum excludendum est, 1.8. Italia Praefectus G-eneralis. Ei B. P. grati animi sensus pandit ob munus Sibi delatum, Fidei signum Polonorum, quibus paterna vota confirmat, 183. Apostolatus Decretum ptionis causae pro eius canonizatione, 29. Bruderschaft Septentr. Anders nas deplorat, eosque hortatur, 251, 275; aerumnas captivorum commemorat, 165. Belgium. B. P. aerumnas captivorum commemorat, 165. Canones. Capitulum Vide Codex. canonicorum cathedrali Ecclesiae Kilmorensi restituitur, 225. Catechesis. Eius studium a S. C. d e Seminariis inculcatur ad rectam sacerdotum institutionem, 175. Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a. 1944 recensentur : quae per definitivam senten. tiam, 74; et quae transactae vel aliter finitae, 89. Centenaria sollemnia. Vide Saecularia sollemnia. Cecoslovachia. B. P., belli calamitates ab ea occursas deplorans, eius Episcopos dilaudat ac hortatur sexto impleto saeculo ab ortu S. Ioannis Nepomuceni, 252. Chile. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Codex iuris canonici latinorum. Responsa Pont. Commissionis ad canones authentice interpretandos, 149. 362 Index Collegium Pont. Nepomucenum in Urbe. rerum -analyticus B. P. De Commissio internationalis ad pacern inter po- De Pontificia «di assistenza », ad Exc. P. D. Carolus. Ei B. P. gra- Jong Exc. P. D, Ioannes, Archiepiscopus Ultraiectensis, ceterique Hollandiae Episcopi. Moeror ob aerumnas belli, laus, hortamenta ac vota B. P. erga Praesules atque clerum populumque Hollandiae, 186. pulos servandam a B. P. auspicatur, 19; servatis tamen iustitiae normis, .20, 166. Commissio Ferrari tulatur ob celebrationem quarti elapsi saeculi ex quo Synodus Tridentina oecumenica inita fuit, 309. illud commendat, 254. Columbia. Laudes, hortamenta ac vota B. P. erga eam, 262. mi- serorum solacium a B. P. instituta, commendatur, 43. Concilium Lugdunense primum, saeculo septimo exeunte ab eius celebratione, a B.P. commemoratur, 204. Conconsecratores Episcopi. Quomodo se gerere debent in ritu consecrationis episcopalis, 132. Coniux inhabilis ad accusandum matrimonium ad normam can. 1971 § 1 n. 1 non habet ius appellandi vel recurrendi adversus sententiam in favorem matrimonii latam, salvis extraiudicialibus recursibus, 149. tensis. Ei B. P. scribit ob sacra sollemnia in Aequatorjana regione, tertio elapso saeculo ab obitu B. Mari annae a Iesu de Paredes fauste celebrata, 231 Democratia B. P. normas illustrat, quibus sana democratia regi debet, 12 ss. Characteres proprii civium in regimine democratico, 18. Characteres virorum, qui in democratia gubernium tenent, 15. Consecratio de episcopalis. Ad eiusdem validita- tem unus tantum Episcopus Consecrator sufficit; duo alii tamen Conconsecratores Episcopi omnia submissa voce legere eademque mentis intentione omnia peragere debent, iuxta declarationem, 132. Consecratio universae Ecclesiae totiusque generis humani Cordi Immaculato B. Mariae V., a Pio Papa X I I anno 1942 facta, die 22 mensis Augusti quotannis ab universa Ecclesia celebranda per Festum eiusdem Cordis Immaculati cum Officio et Missa propriis, 51. Consecratio Ssmo Cordi Iesu Argentinae Rei- publicae, 318. Consociationes catholicae operariorum. Quae sint in seipsis, 68; Quae relate ad ceteros operarios, 69; ad Syndicatus, 69; ad instaurationem novi Ordinis socialis, 70. Vota B. P. erga eas, 72. Constitutio nova Italiae et Conventus « Settimana Sociale XIX » catholicorum italicorum, Florentiae indictus, 273. Conventus : Eucharisticus dioecesanus Mediolanensis, 229; Marialis Mexicopoli, 254; in honorem Christi Regis Bogotensi in urbe, 262. Cor Immaculatum B. Mariae V. Officium et Missa pro eiusdem Festo, 44. Cormier (S. D.) Hyacinthus M. Introductio causae pro eius beatificatione, 330. Croatia et insectationes contra religionem et iustitiam, ... ' . D dalla Costa Card. Elias. Ei B-. P. gratula- tur, dena lustra ab inito sacerdotio feliciter celebranti, 20& de Ligorio (S.) Alfonsus Maria. Patronus Agrigentinae civitatis et dioecesis declaratur 202. Della Torre Exc. SouMran, P. (Ven.) D. Maria Carolus, Archiep. Teresia.^ Qui- Decretum de miraculis pro eius beatificatione, 270. Didactica. Eius studium a S, C. de Seminariis inculcatur ad rectam Sacerdotum institutionem, 173. Dignitas humanae personae, ab Ecclesia pro- clamata ac defensa, 21; et « Semaines Sociales ». 210. Dioeceses : —- noviter erectae : Evansvicensis, 103 ; Lafayettensis, 106; Parnaibensis, 133; Oëirensis, 133; Huancayensis, 136; Huancavelicensis, 139; Tacnensis, 142; Steubenvicensis, 153; Edmunstonensis, 177. —- dismembratae : Indianapolitana, 103 ; Wayne Castrensis, 106; Piauhyensis, 133 ; Huanucensis, 136; Ayacuquensis, 139; Arequipensis, 142; Cincinnatensis, 153; Columbensis. 153; Bathurstensis, 177; Ñeopampilonensis, 307. — suffraganeae: Wayne Castrensis, Evansvicensis et Lafayettensis metropolitanae Indianapolitanae, 101; Parnaibensis et Oëirensis metropolitanae S. Ludovici in Maragnano, 134;' Huancayensis metropolitanae Limanae, 136; Huaneavelicensis metropolitanae Limanae, 139; Tacnensis metropolitanae Arequipensi, 142; Steubenvicensis metropolitanae Cincinnatensi, Í53; Edmunstonensis metropolitanae Morictonensi, 377. — Piauhyensis deinceps «Teresiana» appellabitur, 184. — Kilmorensis Capitulo cathedrali canonico-" rum ditatur, 225. — Eystettensis duodecimum elapsum saeculum celebrat ab eius institutione, 275. Donders (Ven.) Petrus. Decretum de bus pro eius beatificatione, 237. virtuti- Index -rerum E Goretti Ecclesia catholica. Eius caritas inter belli aerumnas, 8. Dignitatem ac libertatem hominis in primis tutatur, 21 : et « Nationali- smus germanicus», 160; eius potestas iudicialis differt quoad originem et naturam a potestate iudiciali civili, 256; eius cooperatio iir bonum Nationum, 315; et Hebraei, 317. Episcopus. Vide Consecratio consecratores Etchécopar episcopalis, Con- Decretum In- (S. D.) Augustus. troductionis causae pro eius beatificatione, 120. F Facultas theologica in Pont. Seminario Me- tropolitano Bonaerensi erigitur, 57. Familia christiana, Cordi Iesu dicata, a B. P. auspicatur, exaltatur, 189. Faulhaber Card. Michael: — ceterique Bavariae Archiepiscopi et Episcopi. Eis B. P. scribit Bavarorum Fidem dilaudans, aerumnas belli deplorans eosque hortatur. 249. — ceterique Germaniae Ordinarii. Eis B. P. gratulatur ob invictam cleri populique Fidem inter insectationes et aerumnas belli servatam, eorum moerores participat, hortamenta, monita ac vota, 278 ss. Flora Carolus. Ei B. P. hortamenta G Calila. Studium, spes ac vota B. P. erga eam, 146. — B. P. aerumnas captivorum commemorat, 165. — Moeror B. P. ob aerumnas eius, laeta spes, hortamenta ac vota erga eam, 180. — Familia christiana, Cordi Iesu dicata auspicatur et vocatio christiana Galliae a B. P. illustratur, 189. — Hortamenta ac vota B. P. pro felici exitu Conventus catholicorum (Semaines Sociales), 210. Card. Petrus. B. P. ei gratulatur ob commemorationem saeculi septimi exeuntis ad indicto Concilio Lugdunensi primo, 204. Germania Maria. Constat Griff : — Intrepida Fides eius Episcopatus Cleri populique contra impietates « Nationalismi », 161, 164, 250, 279. — Moeror, spes, hortamenta ac vota B. P. erga eam, 160, 165, 278 ss., praesertim erga fideles orientalis Germaniae, 282 s. de in Exc. P. D. Bernar dus, martyrio Archiepiscopus Westmonasteriensis. Ei B. ob Anglorum celebrationes a Ioannis Henrici Newman tholicae Ecclesiae unitatem, a Montfort c i T t u m de Tuto (B.) P. gratulatur saeculi elapsi reditu ad ca184. Ludovicus M. De- pro eius canonizatione, 328. H Hebraei, post aerumnas belli e captivitate redeuntes B. P. grati animi sensus proferunt eosque Ipse alloquitur, 317. Helvetia. Grati animi sensus B. P. erga eam. 23. • Hibernia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Hispania. B. P. erga eam grati animi sensus, 23; laus ac vota, 321. Hollandia: — Victimas belli B. P. commemorat, 365. — Moeror B. P. ob eius aerumnas, laeta spes, hortamenta ac vota erga eam, 186. Hungaria. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. T ac vota promit pro felici exitu Conventus catholicorum (Semaines Sociales), in Gallia, 210. Ccrlier i (Ven,) et causa martyrii, et, concessa dispensatione a miraculis, ad ulteriora procedi posse decernitur pro eius beatificatione, 234. Decretum de Tuto pro eius beatificatione, 299. Grignion episcopi. 363, •analyticus- Incommodum grave, de quo in can: 1098, quoad formam celebrationis matrimonii, respicit tantum matrimonium contrahentes, 149. Inhabilis coniux ad accusandum matrimonium. Vide Coniux. Interpretationes Introductio canonum. causae pro Vide Codex. beatificatione Servo- rum Dei: Petrae a S. Ioseph seu Annae Perez Florido, 52; Teresiae Valse Pantel • lini, 55; Augusti Etchécopar, 120; Mariae Teresiae Lédóchowska, 170; Aloisii'• BalMano, 219; Philippi Jeningen, 221; Ioannis a Spiritu Sancto, 243; Hyacinthi M. Cormier, 330. Ioannes (S. D.) a Spiritu Sancto. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 243 Ioannes (S.) Nepomucenus. Sexto impleto saeculo ab eius ortu, B. P. eum commemorat, 252. Italia. Grati animi sensus B . P. erga eam; 23. — B. P. aerumnas captivorum eius commemorat, 165. —- Conventus catholicorum (Settimana Sociale) Flòreritiae et nova Constitutio Italiae, 273. Index SU Iurisdictio ecclesiastica. Eius rerum -analyticus differentia a iurisdictione civili quoad originem et naturam, 256. Ius accusandi matrimonium. Vide Coniux. Iuspatronatus laicale, si in personam eccle- siasticam transferatur, efficitur eo ipso ecclesiasticum, 118; si renuntiatum in favorem Episcopi, extinguitur, 119. Missa pro populo. Vicarius curatus paroeciae, unitae pleno iure mensae episcopali, obligatione tenetur applicandi,Missam pro populo. Responsum S, C. Concilii, 297. Mulieres. Ofticia mulieris in vita sociali et politica a B. P. illustrantur, 284 ss. N J Jeningen (S. D.) Nasalli Philippus. Decretum intro- ductionis causae pro eius beatificatione, 221 L Laurea congruens ad docendum in Facultate theologica. Quaenam sit, 272. Lavitrano Card. Aloisius. Ei B. P. scribit ob Conventum catholicorum italicorum « X I X Settimana Sociale » de nova Italiae Constitutione acturum, 273. Lédóchowska (S. D.) Maria Teresia. Bocca Card. Newman humana ab Ecclesia defensa, 21. Lithuania. Grati animi sensus eam, 23. Litterae Encyclicae P. ac erga Card. Ioannes P. Henricus. Saeculo Ö Officium divinum: In eo persolvendo nova psalmorum conversio latina adhiberi potest, 65; de Festo Immaculati Cordis B. M . V., 44. Operarios christianae. Earum officia erga familiam, 213; erga vitam publicam, 214; erga Ecclesiam, 215. Operarii christiani et eorum iura et officia erga vitam publicam, 68 ss. : «Quadragesimo anno» et Societates catholicae operariorum, 68, 71. Liturgia sacra a. B . Ei, Decre- proclamata B. .Baptista. exeunte ab eius oreditu ad catholicae E c r clesiae unitatem, B. P. ipsius memoriae faustitati participat, 154. tum introductionis causae pro eius beatificatione, 170. Libertas Ioannes dena sacerdotii lustra celebranti, B, P. gratulatur, 158. «Nationalismus» germanicus et Ecclesia, 160 ss. Nationes omnes minoris gradus in novo Ordine instaurando a maioribus nationibus ne minuantur iuribus ac mutuis officiis cohonestentur, 166. sacerdotibus commen- datur, 36, 39. Luxemburgus. B . P. aerumnas commemorat, 165. captivorum Ordo novus in orbe. A Pio Pp. XII auspi- catur, 11; innititur principio unitatis humani generis et familiae populorum, 18. M. • Magister Officiorum (Capo del Protocollo) in P Secretaria Status primo nominatur, 334. Marianna (B.) cularia Marmaggi a Iesu de Paredes. Vide Sae- sollemnia. Card. Franciscus. Ei B. P: gratu- latur ob quintum Episcopatus lustrum feliciter impletum, 232. Matrimonium. Interpretatio canonis 1098 quoad verba «grave incommodum», 149: Interpretatio can. .1971 § 1 n. 1 de coniuge inhabili ad accusandum matrimonium, 149. Paedagogia. Eius studium a S. C . de Seminariis inculcatur ad rectam Sacerdotum institutionem, 173. Paroecia. Interpretatio can. 458 de provisione paroeciarum, 149; unita pleno iure mensae episcopali et Missa pro populo, 297. Patroni coelestes : eis Indianapolitana, 101. Mexicani. Laudes, hortamenta ac vota B. P. erga eos, 255, 264. S. Teresia a Iesu Infante pro Gallia, 180; S. Alfonsus M de Ligorio pro Agrigentina civitate et dioecesi, 202. Pax à Pio Pp. X I I exoptata, inculcata, implorata, 11, 18, 97 ss., 129, 167, 180, 216, 253, 263, 317, 320. Micara Perez Metropolitana Exc. Ecclesia P. D. constituitur Clemens. Ei dioece gratulatur B. P. quina episcopatus lustra fauste implent!, 209. Missa pro Festo Immaculati Cordis B. Mariae V., 44. Florido (&. D.) Anna, seu Petra a S. Ioseph. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 52. Peruvia. Grati animi sensus B. P. erga eam, 23. Index Pius Pp. rerum XII: — mala belli deplorat ac lenire satagit, 6, 11, 97, 130, 180, 186, 205, 250. — ad pacem implorandam preces supplieationesque inculcat, indicit, 97, 129, 167, 168. — potentes ac populorum duces monet, ut paci, ex iustitia caritati coniuncta, viam sternant, 100, 131, 166, 315. — benedicit quotquot Sibi auxilium praestant in operibus caritatis erga victimas belli, 23, 42. — De immanis belli fine gaudet, anxius quoad pacem restaurandam, 7, 114, 130, 146, 159, 167, 216, 253, 256, 317. — normas illustrat quibus sana democratia regi debet, 12 ss. — Defensor veritatis, 9. — Sacramenta, vitae supernaturalis fontes, Parochos Urbis alloquens, illustrat, 34 s. — christifideles Urbis hortatur ad vitam christianam servandam, ad paenitentiam agendam, ad Fidem custodiendam. I i i . — adscriptos Consociationibus christianis operariorum italicorum alloquitur. Viros, 68; mulieres, 212 — coram Praelatis Auditoribus S. R. Rotae differentias illustrat inter Potestatem iudicialem ecclesiasticam et civilem quoad originem et naturam, 256. — Legatos Gubernii alloquitur; Galliae, 146; Argentinae, 314. — Hebraeos alloquitur, 317. — mulieres Consociationum christianarum Italiae alloquitur, agens de officiis mulierum in vita sociali et politica, 284 ss. Caput quaestionis : quomodo hodie servanda sit et augenda mulierum dignitas? I. Qualitates peculiares utriusque sexus et mutua ipsorum coordinatio, 285. Status matrimonialis, 286. Caelibatus voluntarius evangelicus, 286; non voluntarius, 287. Maternitas est munus naturale mulieris, 287. Conditiones sociales et politicae nostris temporibus adversantes sanctitudinem familiae et dignitatem mulieris, 288. Mulier absens a sua domo, 289. Deformatio educationis puellarum, 289. II. Officium mulieris participandi vitae publicae hodiernae, 290. Amplitudo munerum mulieris in hodierna vita civili et politica, 292. Monita : a) quoad praeparationem et educationem mulieris ad vitam socialem et politicam, 293; b) quoad actionem 11 influxum mulieris in vitam socialem et politicam, 294. ; Polonia : — Grati animi sensus, laus ac vota B. P. erga Polonos, 23, 183. " — Eius aerumnas ex parte « Nationalismi » germanici B. P. commemorat, 162, 163, 164. 365 analyticus Polonia : — Moeror B. P. ob eius calamitatesi laeta spes, hortamenta ac vota erga eam, 205. Potestas ecclesiastica iudicialis differt quoad originem et naturam a potestate civili, 256. Praefectura, Apostolica,: — de Labateca, noviter erecta, 307. — de Chumatiem in Vicariatum Apost, evehitur, 201; — de Arauca dismembratur, 307. Provincia ecclesiastica nova constituitur In- dianapolitana, 101. Provisio paroeciae. Interpretatio can. 458 de provisione paroeciarum, 149. Psalmorum nova conversio latina in officio divino recitando adhiberi potest, 65. Pueri inducantur ad preces pro pace fundendas, 98. B Rackl B-loc. P. D. Michael. Ei B. P. gratula- tur ob celebrationes duodecimi elapsi saeculi a dioecesi Eystettensi condita, huiusque fidelibus hortamenta ac vota promit, 275. Reassumptio causae pro canonizatione B. Stephani Bellesini, 29. Renania. B. P. aerumnas captivorum commemorat, 165. Reservatio apostolica quoad beneficia conferenda. Resolutio